မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၆၇)
အလွမ်းပြေ ုကြည့်ဖို့ တဲ့၊ ပုလွေးပေးနေတာကို မှတ်တမ်းတင်နေတာ၊
ဝင်္ကပါလမ်းကလေးများ အပိုင်း ( ၅ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
လမင်းအေးချမ်း ရေးသည်။
မြို့ထဲ တိုက်ခန်းကနေ စထွက်လာတော့ မိုးတောင်ကောင်းကောင်း မလင်းသေးပေ ။ ကားကို မနေ့ညနေကတည်းက ယူထားလို့ အဆင်ပြေသည် ။ ပုံမှန်အတိုင်း မောင်းနေသော်လည်း မိမိစိတ်တွေက အလျင်စလို ဖြစ်နေသည် ။မေရီတို့ အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်သည် ။
" ဟုတ် လာပြီ အကို ခဏလေး "
ဒီတစ်ပါတ်ပိတ်ရက်တော့ မေ့ရီ ကို ခြံထဲအလည်ခေါ်ရန် စီစဉ်ဖြစ်ခဲ့သည် ။ သင်တန်းရှိသောကြောင့် နံနက်ခင်း ခပ်စောစောလေး လိုက်ခဲ့မည် ဆိုသောကြောင့် အစောကြီးထထွက်ဖြစ်ခဲ့သည် ။ မေရီ၏ လူချင်းတွေ့မှ ပြောမည့် စကားကို နားထောင်ချင်နေမိသလို မိမိရင်ထဲက ခံစားချက်များလည်း ဖွင့်ပြောပစ်လိုက်မည် စိတ်ကူးမိသည် ။
မေရီထွက်လာတော့ စလင်းဘတ်အိတ်ကလေးကို ပုခုံးမှာလွယ်လို့ လက်တစ်ဖက်က ဖိုင်တစ်အိတ်ရယ် ၊ အခြားလက်တစ်ဖက်က ကျွတ်ကျွတ်အိပ်တစ်ထုပ်ရယ် ဆွဲလာသည် ။ ဂျင်းပင်အရှည်ကို အပေါ်က ရှပ် အဖြူလေးနှင့်ဆိုတော့ ပိုလှနေသည် ထင်မိသည် ။
" အထုပ်ထဲက ဘာတွေလဲ မေရီ "
ကားပေါ်ရောက်တော့ မေးလိုက်သည် ။
" ဟိုမှာ စားဖို့လေ ညကမှ ထွက်ဝယ်လိုက်တာ "
" ဟိုမှာ ရှိပါတယ် အကို လှမ်းမှာထားတယ် "
" ရှိတာတော့ ရှိတာပေါ့ လက်ဗလာနဲ့ဆို အကို့ ကို အားနာစရာ "
ကားလေးက လမ်းမပေါ် ခပ်မြန်မြန်လေး ပြေးနေသည် ။ သန်လျင်တံတားပေါ်ရောက်တော့ နေကထွက်စပြုနေပြီ ။ ဘေးကလိုက်လာသော မေရီက ရေပြင်ကျယ်ကြီးကို မိမိကိုကျော်၍ ကြည့်နေခိုက် ရိပ်ခနဲရိပ်ခနဲ ဖြတ်သွားသော တံတားသံပေါင်တွေ နောက်ခံထား၍ သူမ မျက်နှာလေး ခိုးကြည့်နေမိသည် ။
" ဘာလဲ ရေပြင်ကို ကြည့်နေတာ "
သူမကို ခဏ ခဏ ကြည့်နေသော မိမိ ကို တွေ့၍ မလုံမလဲ မျက်စောင်းထိုးပြီးပြောသည် ။
" ဟုတ်လား ကိုယ်လည်း ညီမနောက်က တံတားသံပေါင်တွေ ရေနေတာ "
" အဟတ် "
ရီသံလွင်လေးကြားလိုက်ရသည် ။
" အံ့ဩပ "
ခြံရှေ့မြေနီလမ်းကလေး ရောက်တော့ မေရီက ဟိုဘက်ဒီဘက်ကြည့်၍ တအံ့တဩဖြစ်နေသည် ။ကားခဏရပ်၍ ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး အရင်သွားပြီး အဘနှင့် အရင်မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ တော်ရုံ ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ မိတ်ဆက်ပေးဖူးတာ မရှိ၍ အဘ၏ အံဩသည့် မျက်နှာကို မြင်နေရသည် ။
တိုက်ကလေးရှေ့ကားထိုးရပ်လိုက်တော့ အထဲ မဝင်သေးပဲ မေရီက သစ်ပင်တန်းတွေထဲ သွားချင်သည်ဆို၍ အရင်လိုက်ပို့ပေးသည် ။ တိုက်ကလေးရှေ့မှ ခြံဝအထိ ဖောက်လုပ်ထားသော မြေနီလမ်းကလေး အတိုင်း ပြန်လျှောက်ပြီး လမ်းတဝက်လောက်အရောက် ဘယ်ဘက်ကိုချိုးဝင်လိုက်တော့ ကန့်ကော်ပင်တန်းက ကြိုဆိုနေသည် ။ နံနက်စောစောဆောင်းတွင်းအစမို့ မြူတွေဆိုင်းနေသည့်အတွက် သစ်ပင်ထိပ်ဖျားတွေ မမြင်ရပေမယ့် ငှက်ကလေးများ၏ အော်မြည်သံတွေတော့ ကြားနေရသည် ။
ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် လျှောက်သွားရင်း နောက်လှည့်ကြည့်တော့ မေရီက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့သည် ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" မေရီ "
အနားရောက်တော့ မေရီ့မျက်နှာလေး ညှိုးနေတာတွေ့သည် ။
" မေရီ ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး အမေတို့ကို သတိရသွားတာ ဒီလိုပတ်ဝန်းကျင်မျိုးတွေ့ရင် အိမ်ကိုလွမ်းတယ် "
ပြောရင်း မျက်ရည်စလေးတွေ ထွက်လာသောကြောင့် မိမိလက်ဖမိုးလေးနှင့် သုတ်ပေးလိုက်သည် ။ မိမိနှင့် သူမ အကြည့်ချင်းဆုံမိပြန်သည် ။
မျက်ရည်စတို့နှင့် ပြည့်လွှမ်းနေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံကို မိမိ နီးသည်ထက်နီးအောင်ကြည့်ရင်း ခေါင်းကို အောက်နှိမ့်မိသည် ။ အနီးကပ်လာလေလေ သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံက မသိမသာတုန်ရီနေတာမြင်ရသည် ။ သူမ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို မိမိ လက်ကလေးတွေနှင့် အသာ အုပ်ကိုင်ရင်း မိမိနှုတ်ခမ်းတွေကို သူမ နှုတ်ခမ်းတွေဆီ ဖိကပ်လိုက်သည် ။ ပူနွေးသည့် အတွေ့တစ်ခုနောက်မှာ သူမ လက်နှစ်ဖက်က မိမိလက်မောင်းတွေ ဆုတ်ကိုင်လာသည် ။ သူမနှုတ်ခမ်းအစုံအား ဖိကပ်ထားရာမှ အသာခွာသည့် အခိုက် တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိသည် ။
" ချစ်တယ် "
မိမိလက်မောင်းကိုဆုတ်ကိုင်ထားသည့် သူမလက်ကလေးတွေ ကျောပြင်ကို နေရာပြောင်းယူခိုက် သူမနှုတ်ခမ်းတွေ နောက်တစ်ကြိမ်ဖိကပ်နမ်းရှိုက်တော့ ပထမတကြိမ်ကထက် အနည်းငယ် တုန့်ပြန်လာတာ သတိထားမိသည် ။
မေရီ လက်ကလေး ဆွဲ၍ ကန့်ကော်ပင်တန်းမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရသော ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေက အခုထိ မပျက်ပြယ်ပဲ ရှိနေသည် ။ သူမက ပြုံးလည်းမပြုံး ရီလည်းမရီပဲ ရုပ်တည်ကြီးဖြစ်နေသည် ။
" မေရီ စိတ်ဆိုးနေတာလား "
" မဟုတ်ပါဘူး "
" မပျော်ဘူးလား အကိုနဲ့ အတူရှိနေတာ "
" ပျော်ပါတယ် "
တိုက်ကလေးရောက်တော့ မိမိ အခန်းနှင့်တခြားနေရာများကို လိုက်ရှင်းပြသည် ။ ခုနကထက်စာရင် မေရီ မျက်နှာလေး ဝင်းပလာပုံရသည် ။ နောက်ဖေးကွက်လပ်ကလေးမှာ နံနက်စာ စားပြီး ကော်ဖီ အတူသောက်ကြသည် ။
" မေရီ "
" ရှင် "
" အကို့ကို ပြောစရာရှိတယ် ဆို "
မေရီ မျက်နှာလေး တမျိုးပြန်ဖြစ်သွားသည် ။
" နောက်မှ ပဲ ပြောတော့မယ် "
မိမိမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေရာမှ မေရီ အနားသွားထိုင်လိုက်ရင်း မပြောမဆို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည် ။
" ဟင် ဘာလုပ်တာလဲ "
အလိုက်သင့်လိုက်ပါရင်း မျက်နှာလေးမော့ နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး မေးသည် ။
" ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်မလား "
သူမ အဖြေပြန်မပေးနိုင်ခင်မှာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ နမ်းလိုက်မိပြန်သည် ။ သူမ က အနည်းငယ် တုန့်ပြန်လာတာမို့ ခပ်ဟဟ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ကြားထဲ မိမိ နှုတ်ခမ်းတွေ အသာထိုးထည့်ရင်း အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်မျဉ်းမျဉ်း စုတ်ယူလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး အလှည့်ပေးသည် ။ စုတ်ယူခိုက် လျှာလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းထိပ်ကလေးတွေ တို့ပေးလိုက်သည် ။ ရင်ဘတ်ချင်း ကပ်ထားလို့ မိမိ ရင်ခုန်သံတွေ သူမကြားနိုင်မည် ယုံကြည်မိသည် ။
သူမ၏ တုန့်ပြန်စုတ်ယူတာခံလိုက်ရပြီးနောက်မှာ မိမိရော သူမပါ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည် ။ သူမလက်တွေက မိမိဂုတ်သားတွေ ဆုတ်ကိုင်လာသလို မိမိလက်တွေကလည်း သူမပုခုံးလေးမှ တစ်ဆင့် ရင်သားလေးကို အကျီပေါ်မှပင် ဆုတ်ကိုင်မိသည် ။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားမှာပင် သူမလျှာနှင့် မိမိလျှာထိတွေ့မှုက ပိုမိုလာပြန်သည် ။ မိမိလျှာလေး ထိုးအထည့်မှာ သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံက စုတ်ယူပေးလာသလို သူမလျှာလေးပြန်ဝင်လာတော့ အလိုက်တသိ မိမိနှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ပြန်စုတ်ပေးလိုက်သည် ။
" တော်ပြီ "
သူမ အတင်း ဆွဲခွါလိုက်လို့ အနမ်းတွေရပ်ပြီး လူချင်းလည်း ကွာသွားသည် ။
" သွားကြမယ်လေ သင်တန်းနောက်ကျလိမ့်မယ် "
မေရီ ချက်ချင်းထ၍ ပြန်ဝင်သွားသောကြောင့် မိမိပါထလိုက်ခဲ့ရသည် ။အပြန်လမ်းသည် အလာတုန်းကလို မဟုတ်ပဲ ကားလေးထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ မေရီကိုကြည့်တော့ မျက်နှာလေးက ရီဝေ ညိုမှိုင်းနေသည် ။ မိမိ ကားမောင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က မေရီ လက်ကလေး အသာဆွဲယူပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် ။ မေရီ အသာပြန်ရုန်းသော်လည်း မိမိ မလွှတ်ပေးပဲ ဆုတ်ကိုင်ထားမိသည် ။
မြို့ထဲရှိ မေရီ သင်တန်းနား ရောက်ခါနီးတော့ ရုတ်တရက် ဖုန်းထမြည်လာသည် ။ ခိုင်မင်းဆီက ဖြစ်နေသည် ။ မေရီလက်ကလေး အသာလွှတ်လို့ ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။
" အေး သူငယ်ချင်း ခိုင်းမင်း ပြော "
မေရီ့ခေါင်းလေး မိမိဘက်လှည့်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ မိမိက ခဏ ဆိုသည့် အသွင် ပြုံးပြလိုက်ရင်း တစ်ဖက်ကပြောသံ ဆက်နားထောင်နေလိုက်သည် ။
" မင်း ဘယ်မှာလဲ ငတိုး "
" ငါ မြို့ထဲဘက် ရောက်နေတာ "
" ငါပြောမယ် နောက်လထဲ ငါ ရန်ကုန်လာဖို့ရှိတယ် "
" မင်းဟာ ချက်ချင်းကြီးပါလား ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
" အေး ငါလာမှ ပြောမယ်လေ "
" အိုကေ အိုကေ "
ဖုန်းချ အပြီး သင်တန်းရှေ့လည်း ရောက်ပြီမို့ ကားကို သေချာပါကင်ထိုးရပ်လိုက်သည် ။
" သွားစရာရှိလို့လား "
" မဟုတ်ဘူးလေ မေရီ သင်တန်းပြီးထဲထိ စောင့်ပေးမလို့ "
မေရီ မျက်နှာလေးက ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသည် ။
" မေရီ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ခြံက ထွက်လာကတည်းက မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး "
" ဘာမှ မဖြစ်ဘူး "
" မေရီ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာ သေချာတယ် "
" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆို သင်တန်းပြီးတဲ့အထိ စောင့်မနေနဲ့ မေရီ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားသေးလို့ "
" အင်းပါ မေရီ မစောင့်စေချင်လည်း မစောင့်တော့ပါဘူး ပြန်နှင့်မယ်နော် ဟုတ်ပြီလား "
သူမအနား အသာတိုးကပ်၍ နဖူးလေး ဖွဖွနမ်းလိုက်သည် ။
" သွားတော့မယ် "
တံခါးဖွင့်ပြီး ဆင်းသွားသည့် သူမကို သင်တန်းရှိရာ တိုက်ခန်းလှေကားပေါ် တက်သွားသည်အထိ တစ်ဆုံးကြည့်နေမိသည် ။ ကျောခိုင်း လျှောက်သွားပေမယ့် လက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် မျက်လုံးများ ပွတ်နေသည်ကို မှန်းဆ မြင်နေရသည် ။
မေရီအပေါ်ထားသည့် အချစ်ကို ကိုယ်တိုင်လက်ခံယုံကြည်ပြီး ဆိုင်သူသိအောင် ဖွင့်ပြောလိုက်ပေမယ့် မိမိစိတ်ထဲ ပိုးပိုးအပေါ် မလုံမလဲ ဖြစ်မိသည် ။ ထိုအတူ မေရီ၏ သူ့အပေါ်တုန့်ပြန်မှုတွေက လိုလိုလားလားဖြစ်ကြောင်းခံစားမိပေမယ့် တစ်စုံတစ်ခုသော အကြောင်းတစ်ခုက သူမကို အတားအဆီးတစ်ခုသဖွယ် ဟန့်တားနေကြောင်းလည်း ရိပ်စားမိသည် ။
လိုချင်သော ဖြောင့်ဖြူးသော အချစ်စစ်ကို ဘယ်သော အခါမှ ရနိုင်လိမ့်မည်နည်း ။
.................................................................................................
မိမိထင်သည့်အတိုင်းပင် ဖြစ်လာသည် ။ နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာ မေရီ မိမိကိုရှောင်နေတာ သတိထားမိသည် ။ အရင်လို ဖုန်းလည်း ပုံမှန်မဆက်တော့ ။ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ကားပေါ်ပါလာလျှင်လည်း အနားကပ်မခံပဲ သာမန် မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပဲ ပြောသည် ။ ပြုံးပြ ရီပြလျှင်လည်း အသက်မပါသလိုဖြစ်နေသည် ။ သူမဘက်က ပုံမှန်လို ဖြစ်နေပေမယ့် မိမိနှလုံးသားမှ ဒီအခြေအနေကို ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင်ပါ ။
တစ်ရက် အလုပ်ကိစ္စ မေရီနှင့်အတူ သွားရတုန်း စက်မှုဇုန်လမ်းမဘေးမှာပင် ကားကို ထိုးရပ်လိုက်သည် ။ ရုတ်တရက်ဖြစ်သောကြောင့် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေသော မေရီရှိရာ ကားနောက်ခန်းသို့ လှည့်ကြည့်ရင်း
" အကို့ကို ရှောင်နေတာလား မေရီ "
သူမ ခေါင်းငုံ့သွားသည် ။ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည့် လက်ကလေးနှစ်ဖက်က တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ပိုမို တင်းကျပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်နေတာ သတိထားမိသည် ။ လူတစ်ကိုယ် စိတ်နှစ်ခု တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် လွန်ဆွဲနေပုံရသည် ။
" အင်း "
အခုထိ သူမ ခေါင်းငုံ့ထားဆဲ ။
" ဘာလို့လဲ "
ရလဒ်ကောင်းမည် ဟု ယုံကြည်မိသော စာမေးပွဲအောင်စာရင်းတစ်ခုကို တိုးဝှေ့ကြည့်ရသည့်နှယ် မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် အလောတကြီး မေးမိသည် ။
" မေရီ မှာ - "
သူမ ခေါင်းလေးမော့လာသည် ။ ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ပြန်ကွာသွားသည် ။ စိတ်တစ်ခုက အနိုင်ရလိုက်ပုံရသည် ။
" မေရီ မှာ ချစ်သူရှိတယ် အကို "
မိမိ မျက်လုံးကို တည့်တည့်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်ပြီးနောက်မှာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ကားပြတင်းမှ အပြင်ဘက်ဆီသို့ သူမအကြည့်တွေ ပြန်လွှဲသွားသည် ။
" ဘယ်လို ကိုယ် - ဘယ်တုန်းက "
အဆက်အစပ်မရှိသည့် စကားစပ်တွေ နှုတ်မှထွက်မိနေသော်လည်း မိမိနားတွေ ရုတ်တရက် အူနေသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ တဒုတ်ဒုတ် တိုးနေသည့် သွေးခုန်နှုန်းတွေကိုတော့ ပီပီသသ ပြန်ကြားနေရသည် ။
" ဟုတ်တယ် အကို မေရီမှာ ချစ်သူရှိတယ် ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းတုန်းက အကို့အပေါ် အထင်မှားစေတဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေအတွက် ညီမ တောင်းပန်တယ်နော် "
သူမ ဖြေးဖြေးချင်း ပြောလာသည် ။လွယ်လိုက်တာ ။ သူမ ဘက်က ဒီလိုပြောလိုက်ရုံနဲ့ လိုအပ်သည်ထက် ခုန်နေသည့် နှလုံးသားနှင့် တုန်နေသည့် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကိုတော့ ပြေလျော့ ငြိမ်သက်မှု မရနိုင်တာ သူမ သိပါလေစ ။
" မင်း ကိုယ့်ကို အစကတည်းက ဖွင့်ပြောသင့်တယ် "
" မေရီ အမှားပါ အကို့အပေါ် စိတ်ကစားမိသလို ဖြစ်ခဲ့တယ် "
" ကိုယ်က မေရီ အကို့ကို ပြန်ချစ်တယ်လို့ ယုံကြည်ခဲ့တယ် "
ချက်ချင်းဆိုသလို ခွန့်တုန့်ပြန်မိသည် ။
" မေရီ အကို့ကို ရင်ခုန်မိတာ အမှန်ပဲ "
မေရီခုတော့ မိမိကို တည့်တည့်ကြည့်၍ ပြန်ပြောနေသည် ။
" ဒါပေမယ့် မေရီချစ်သူအပေါ် သစ္စာပျက်တဲ့ သူတစ်ယောက်အဖြစ် မရှင်သန်သွားချင်ဘူး အကို "
မေရီက တုန်ရီစွာ ဆက်ပြောနေသည် ။
" သူယုံကြည်ထားတဲ့ မေရီ့ အချစ်တွေကို တန်ဖိုးမမဲ့စေချင်ဘူး "
မိမိ မေရီ မျက်နှာလေးကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဝံ့တော့လို့ ရှေ့သို့ပြန်လှည့်ခဲ့လိုက်သည် ။
" အဲ့ဒါကြောင့် အကို့အပေါ်ဖြစ်မိတဲ့ ရင်ခုန်မှု ကို ဒီအခြေအနေလေးမှာ ဒီပမာဏလောက်ကလေးမှာ ရပ်တန့်ဖြစ်တာ အကောင်းဆုံးလို့ ထင်မိတယ် အကို "
" မင်းဘက်က ရပ်တန့်ပစ်လိုက်ဖို့ အဲ့သလောက် လွယ်သလား မေရီ "
ရှေ့ကလမ်းမပေါ်ကြည့်ပြီး မေးမိသည် ။
" မလွယ်ပါဘူး အကို တကယ်မလွယ်ခဲ့ဘူး ဒါပေမယ့် ကြာရင် ပိုခက်မှာတော့ မေရီ မလိုလားဘူး "
ကားလေး အတွင်းဝယ် တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးသွားသည်။
" အကို မေ့ရီကို တကယ်ချစ်တာလား "
" ထပ်ပြောဖို့လိုနေသေးလား အကို့ အပြုအမူတွေက အပျော်သဘောဆန်နေသလား "
မေးခွန်းအပေါ် မေးခွန်းထပ်နေတဲ့ မေးခွန်းများ ။
" မေရီ ကို ချစ်ရင်လေ အဲ့ဒီအချစ်တွေကို အရောင်တွေဖယ်ပြီး ဖြူစင်တဲ့ အချစ်နဲ့ မေရီဘေးနားမှာ အကိုတစ်ယောက်အဖြစ်နေပေးပါလား "
မိမိတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခုနက ကထက် တည်ငြိမ်လာပြီမှန်း ခံစားမိလာသည် ။
" အကို မနေနိုင်ဘူး မေရီ မင်းရော နေနိုင်လို့လား "
" ညီမတို့ ကြိုးစားကြမယ်လေ "
သင်္ချာပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ကို အဖြေပေးပြီး ထိုအဖြေ မရ ရအောင် တွက်ခိုင်းနေသည့်နှယ် ။
စက်နှိုး၍ ကားလေးမောင်းထွက်လာခဲ့သည် ။
...................................................................................
မိမိတစ်ယောက်တည်း မသောက်ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာနေပြီ ။ ဒီနေ့ညတော့ ခြံရှိ အဘအိမ်ကလေး၏ ကွက်ပျစ်ကလေးမှာ တစ်ယောက်တည်း သောက်နေမိသည် ။
ထုံးစံအတိုင်း အဘ ကတော့ ဘာမှ မပြောပဲ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဆေးပြင်းလိပ်ဖွာနေသည် ။ အဘကိုတောင် မိတ်ဆက်ပေးမိသည် အထိ ဖြစ်သွားပြီးမှ ခုလိုမျိုးဆိုတော့ ဘယ်လိုပြန်ပြောရမည်မှန်း မသိပေ ။ မိတ်ဆက်ရုံတင် မိတ်ဆက်ပေးထားလို့ တော်သေးသည် ။
အချစ်ဆိုသည့် အရာနှင့် ဆုံမိတိုင်း မိမိရင့်ကျက်မှုတွေက ဘယ်ဆီရောက်မှန်းမသိ ပျောက်ကုန်သည် ။ အပျော်သဘော ချဉ်းကပ်မိသည့် အရာတွေပဲ အနားမှာ တည်မြဲနေတတ်သည် ။ ကံဆိုတာ အလုပ် လို့ ကြားဖူးသည် ။ အချစ်ကို အလုပ်တစ်ခုလို သဘောထားပြီး ပန်းကလေးလို သေချာပြုစုပျိုးထောင်ပေးပေမယ့် အချစ်ကံကတော့ ကောင်းမလာခဲ့ပေ။ သူမ ချစ်သူ ကို သစ္စာ မဖောက်ဖျက်လိုသော မေရီကို ချီးကျူးမိရသလို ပိုးပိုး အပေါ် သစ္စာ မတည်မြဲခဲ့သော မိမိကိုယ်မိမိ အပြစ်တင်ရမည်လား ။ မိမိမဟုတ်ပဲ တစ်ခြားသူတစ်ယောက်ဆိုလျှင်ရော လအတော်ကြာ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည့် ချစ်သူကို သစ္စာမပျက်ပဲ နေနိုင်ပါ့မလား ။
ဘီယာတစ်ဗူးပြီး တစ်ဗူးသာ ကုန်သွားသည် ။ ရှုပ်ထွေးနေသည့် ခေါင်းက ချာချာလည်နေဆဲ ။
" - "
ဖုန်းဝင်လာလို့ ကောက်ယူ ကြည့်လိုက်တော့ မေရီ ။ သူမ အသံနားထောင်ရန် အင်အားမရှိလို့ ပြန်ပစ်ချလိုက်သည် ။ မေရီ ဟု ပေါ်နေသည့် ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ကွန်တက်နာမည်လေးကို ကြည့်နေစဉ် ဖုန်းခေါ်သံ သံစဉ်လေးကလည်း လစ်မစ်ပြည့်သည်အထိ ဆက်လက်မြည်နေသည် ။
" - "
နောက်တခါ မြည်လာပြန်သည် ။ ဖုန်း မျက်နှာပြင်ကို မှောက်ထားပစ်လိုက်သည် ။ သူ့နှလုံးသားက မေရီ ဆိုသည့် နာမည်ကိုလည်း အလွယ်တကူ မှောက်ထား ဝှက်ထား ဖျောက်ထားလိုက်လို့ရလျှင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ ။
" - "
တတိယ အကြိမ်မြောက် ခေါ်သံ မြည်လာပြန်သည် ။စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။
" ဟယ်လို "
တစ်ဖက်မှ အသံချိုချိုလေး ကြားလိုက်ရသည် ။ စိတ်တို အလိုမကျမှုတို့ ခဏတော့ လွင့်ပျောက်သွားသလိုလို ။
" အင်း "
" အကို သောက်နေတာလား "
" ဟုတ်တယ် "
" ညီမ ကို မုန်းနေပြီလားဟင် "
မုန်းလို့မရလို့ သောက်နေတာ မင်းမှ မသိတာ ။
" ထားပါ အဲ့တာတွေ ခု ဘာပြောမလို့လဲ "
" ညီမကြောင့် အကို တစ်ခုခု ဖြစ်မှာမလိုလားဘူး "
တစ်ဖက်မှ အသံချိုလေးနောက်မှာ ရှိုက်သံလေးတွေက မသိမသာပါနေသည် ထင်သည် ။
" ညီမ ကို အရင်လိုပဲ ပြန်ပြီး ဂရုစိုက်ပေးနေစေချင်တယ် ညီမလေ အကို လျစ်လျူရှုသွားမှာကို စိုးနေမိတယ် "
" အင်း "
သူမရော မိမိပါ သက်ပြင်းရှည် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ချမိကြသည် ။
" ညီမ အခြေအနေနဲ့ ခုလို ဆုံးဖြတ်ရတဲ့ အပေါ် အပြည့်အဝ နားလည် နိုင်မယ်မလားဟင် "
" အင်း "
" ညီမလေ အကို့ကို အကိုတစ်ယောက်လို ညီမဘေးနားရှိနေစေချင်သေးတယ် ဘာဖြစ်ဖြစ် ရင်ဖွင့်ရမယ့်သူ အဖြစ်နဲ့လေ "
" အင်း "
သူမ ပြောသမျှ အင်းလိုက်နေမိသော မိမိ ။
" မေရီ "
" ဟုတ် "
" မင်းပြောတာတွေ အကုန်လိုက်လျောပေးနိုင်ပေမယ့် မင်းကို မချစ်ပဲတော့ မနေနိုင်ဘူး ကလေး "
" အကို အဲ့လို လုပ်နေရင် ညီမ ဘယ်လို ပြတ်ပြတ်သားသားဆုံးဖြတ်ရမလဲ ညီမကို သစ္စာမဲ့တဲ့သူမျိုး ဖြစ်စေချင်တာလား "
မေရီ ဆက်ပြောသည်။
" ပြီးတော့ - ပြီးတော့ အကိုကရော အကို့ချစ်သူအပေါ် သစ္စာပျက်ချင်လို့လား "
ပိုးပိုး ကို ရည်ရွယ်မှန်း မိမိသိလိုက်သည် ။ ဦးတင်မောင် ပြောထားတာပဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ။
" သူ အကို့ကို ထားခဲ့တယ် မေရီ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေတာလည်း ကြာပြီ သူအကို့ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆို ဒီခေတ်ကြီးမှာ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဆက်သွယ်မှာ အမှန်ပဲလေ "
ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြနေမိသည် ။
" မှန်တယ် ပိုးပိုးက အကို့နှလုံးသားထောင့်မှာ ကပ်တွယ်နေဆဲ ဆိုပေမယ့် နေရာသေးသေးလေး ကိုယ့်အတွက် မျှော်လင့်ချက်လည်းမဲ့နေတယ် အဲ့တာကြောင့်လည်း မေရီကို သူနဲ့ပက်သက်တာ ဘာမှ မပြောပြတာ "
နှုတ်ဆိတ်မိကြပြန်သည် ။
" အိုကေ မေရီ အကို မင်းဖြစ်စေချင်သလို ကြိုးစားကြည့်ပါ့မယ် အကို ကတိပေးတယ်ကွာ "
အသံတွေ တုန်နေတာ သူမ သတိထားမိမှာစိုးလို့ ပြောပြီးပြီးချင်း ဖုန်းချလိုက်သည် ။
မျက်ရည်စတွေက လက်ကျန် ဘီယာဗူးပေါ် ကျသွားသည် ။
..............................................................................
နောက်ရက်တွေမှာ မေရီကို တတ်နိုင်သမျှ ခပ်ခွာခွာနေသည် ။တိုက်ဆိုင်စွာ ကာလရှည်ကြာစွာ အပ်ထားရသည့် ဝပ်ရှော့ကကား ပြန်ဝင်လာလို့ အကောင့်ငှာနနှင့် ပက်သက်သမျှ အခေါ်ရှိတိုင်း သူပြန်လွှဲပေးဖြစ်သည် ။နေ့လည်ဘက် မေရီ တို့ ထမင်းစားချိန် မတိုင်ခင် သူစောစောစားပြီး သူမ ဟင်း လာပေးလျှင် မယူပဲ ပြန်ငြင်းလွှတ်မိသည် ။ မျက်နှာမကောင်းလှပေမယ့် မေရီ ဘာမှတော့ မပြောပါ ။
ပုံမှန် ညဘက် တစ်ရက်ခြား လောက်တော့ ဖုန်းဆက်မြဲ ဆက်သည် ။ အလုပ်ကိစ္စ ၊ တခြားကိစ္စတွေ ပဲ ပြောဖြစ်သည် ။ သူမချစ်သူအကြောင်း လုံးဝမပြောသလို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မမေးဖြစ်ပါ ။ တခါတလေ စကားကို တိုတိုပြောပြီး သူဖြတ်ချပစ်သည် ။
မိမိရင်မှာ ခံစားနေရသည့် အသဲကွဲ ဝေဒနာကို ကိုယ်တိုင်ပင် ရင့်ကျက်စွာ တွန်းလှန်သင့်သည် ယူဆမိသည် ။ ကိုယ်တိုင် အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ခြင်းကလည်း သူမပြောသလိုပင် သူမ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်နိုင်စေရန် ကူညီလိမ့်မည် ။ ကိုယ်ဘက်က ဆင်ခြင်ပါမှ သူမ တည်ငြိမ်နိုင်မည်မို့ ချစ်တဲ့စိတ်ကို ကွယ်ရာမှာပဲ သီးသန့်ပေါက်ကွဲရင်း သူမရှေ့မှာတော့ အတည်ငြိမ်နိုင်ဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားမိသည် ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ -
တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်ဖြတ်သန်းလာပြီးနောက် အချိန်တစ်ခုကြာလာတဲ့အခါ သူ့နှလုံးသားက အရင်ကထက် အများကြီး တည်ငြိမ်လာသည် ။ မေရီလည်း ထို့အတူပဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ထင်သည် ။ သို့ပေမယ့် မေရီအပေါ်ထားတဲ့ အချစ်တွေက ပျောက်ကွယ် သွားတာမဟုတ်ပဲ နှလုံးသားရဲ့ အခန်းတစ်ခုမှာ ခဏဝင်ပုန်းနေမှန်း နားလည်လက်ခံထားသည် ။
ကြည်ပြာတောင် သူ့ကောင်လေးနှင့် ပြန်အဆင်ပြေနေကြောင်းပြောသည် ။ အပြင်မှာ တခြားကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် တွဲနေတာ တွေ့ခဲ့သည်က အမှန်ဖြစ်ပြီး ခုတော့ ပြန်တောင်းပန်လာကြောင်း ၊ သူမောင်လေးနှင့် ပြန်လက်တွဲနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ၊ တစ်ခေါက်သက်သက် မုန့်ဝယ်ကျွေးရင်း မိတ်ဆက်ပေးမည် ဖြစ်ကြောင်း မသဇင် ရုံးခန်းရှေ့မှာတင် ရီပြုံးလို့ တိုးတိုးလေး ပြောပြလာသည် ။
အချစ်ဆိုသည်မှာ အနာဂါတ်အတွက် ကြိုတင်ခန့်မှန်း အကွက်ချ၍ အစဉ်အတိုင်း သွားလာစေနိုင်သော ကွန်ပြူတာ ပရိုဂရမ်တစ်ခု မဟုတ်မှန်း ပိုမိုထင်ရှားလာသည် ။
မသဇင်ကတော့ မိမိအပေါ် အရင်ကထက် ပိုမိုရင်းနှီးစွာ ပြောဆို ဆက်ဆံလာသည် ။ မိမိဘက်က အမ်ဒီ ဆိုသည့် စည်းတစ်ခု ထားပြီး လိုအပ်သည်ထက် ပိုမိုခြင်း မရှိစေရန် ဂရုစိုက်သည် ။ လူအများနှင့်ပြောဆိုဆက်ဆံရသော စက်ရုံလိုနေရာမျိုး၌ မမြင်နိုင်သော မျက်စိ၊နားများက နေရာအနှံ့ရှိနေသည် မဟုတ်ပါလား ။
.....................................................................................................................
" ဟာ မင်းဝလာလိုက်တာ "
ခိုင်မင်းက တွေ့တွေ့ခြင်း ဝမ်းသာအားရ နှုတ်ဆက်သည် ။
" မင်းက အိုးပိုတောင့်လာတာကွ ကြည့်စမ်း "
ခိုင်မင်းတင်ပါးတစ်ချက်ရိုက်လိုက်ရင်း မိမိပြောလိုက်သည် ။သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ဖက်လဲတကင်း နှုတ်ဆက်ဖြစ်ကြသည် ။ရန်ကုန်ကိုရောက်လျှင် သူတဲနေကျ သူ့အကိုဝမ်းကွဲ အိမ်မှာပဲ တည်းပြီး နောက်ရက် ခြံထဲကို သူ့ ကိုယ်ပိုင်ကားလေးနှင့် ရောက်လာသည် ။
" လူလေး မင်းပျောက်နေတာကြာပြီနော် "
" ဟုတ်တယ် အဘ အိမ်ပြင်ဆောက်နေတာရယ် မိန်းမယူဖို့ ပြင်ဆင်နေတာကြောင့်လည်း ပါတယ် အဘ "
ခိုင်မင်းက ရီကျဲကျဲလုပ်ပြောရင်း အဘနှင့် စကားလက်ဆုံကျနေသည် ။
" အေး အဲ့တာဆိုလည်း မင်းသူငယ်ချင်းကို နည်းလမ်းကောင်းလေး ဘာလေး ပေးလိုက်ပါဦးကွာ ဒီကောင် ကွဲလိုက် သောက်လိုက် နဲ့ ချာလည်လည်နေတယ် "
" ဟုတ်လား ငတိုး "
မိမိဘက် လမ်းကြောင်းလှည့်လာလို့ ရောယောင်၍ ရီနေလိုက်သည် ။အဘကို ခိုင်းမင်းက ပိုက်ဆံနှင့်မုန့်များဖြင့် ကန်တော့သည် ။
ခိုင်မင်း အရင်ကထက် အသားတွေပိုဖြူပြီး ပိုမိုတောင့်တင်းလာသည် ။ မိမိနှင့်ရွယ်တူဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက အားကစားလိုက်စား၊ဂျင်ဆော့တာချင်းအတူတူ ခိုင်မင်းက ပိုကျစ်ပိုသန်မာသည် ။နေ့လည်စာစားပြီးနောက် ခြံထဲ လှည့်ပတ်ပြဖြစ်သည် ။
" အင်း မင်းခြံက ငါနောက်ဆုံးရောက်တုန်းကထက် စာရင် ပိုပြီး စိုပြေလာတယ် အဘက အသက်ကြီးပြီနော် ငတိုး သူကိုနားခိုင်းပြီး တခြားအကူတစ်ယောက် စီစဉ်သင့်တယ် "
" အေး ငါလည်း စဉ်းစားထားပါတယ် ခုတောင် စီစီတီဗွီတွေ တပ်ထားလိုက်တော့ သူတော်တော် အနားရသွားတယ် "
နေ့လည်ဘက် ပြန်တော့ ခိုင်မင်းက မြို့ထဲ ဝင်စရာရှိသည် ဆိုပြီး အတူလိုက်ခဲ့ရန်ခေါ်သည် ။
" မင်း ပိုးပိုး နဲ့ အဆက်အသွယ်ရသေးလား "
ကားမောင်းရင်း ခိုင်မင်းမေးသည် ။
" မရပါဘူးကွာ "
မေရီ ကိစ္စ ခိုင်မင်းကို ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်လျှင် ကောင်းမလား စဉ်းစားနေမိသည် ။
" မင်း ပင်းတယထိ လိုက်မသွားတော့ဘူးလား "
" ဒီခေတ်ကြီးမှာကွာ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဆက်သွယ်လို့ရပါတယ် သူစိတ်ရှိရင်ပေါ့ "
" သူကျန်းမာရေးကိစ္စ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတယ်ဆိုရင်ရောကွာ "
" တော်ပါပြီ သူငယ်ချင်းရာ "
ခိုင်မင်း ပြုံးစိစိဖြစ်နေသည် ။
" ဘာလဲ မင်း အသစ်တွေ့နေပြီမလား "
မိမိချက်ချင်း မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့ပါ ။ မေရီကိစ္စ ခိုင်မင်းကို ပြောပြရန် ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ တုန့်ဆိုင်းနေမိသည် ။
" ငါမင်းကို တိုင်ပင်စရာရှိလို့ကွ "
ခိုင်မင်း မီးပွိုင့်တစ်ခုအရောက် ဆက်ပြောသည် ။
" ငါ အိမ်ထောင်ပြုချင်ပြီ ငါ့ကောင်မလေးကလည်း သဘောတူတယ်ကွာ အရင်တုန်းက ဘယ်လိုပြောပြော ငယ်သေးတယ်ဆိုပြီး ငြင်းနေပေမယ့် ခုကျတော့ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သွားတယ်မသိဘူး သူကိုယ်တိုင် ယူချင်တယ် ပြောလာတယ် "
မီးပွိုင့်စိမ်းသွားလို့ ကားကို ဆက်လှိမ့်ရင်း ခိုင်မင်း ဆက်ပြောသည် ။
" အိမ်ကငါ့ကို တစ်ခေါက်တော့ သင်္ဘောတက်စေချင်သေးတယ် အိမ်ထောင်ကျပြီးရင် မတက်နဲ့တော့ပေါ့ကွာ အသက်လည်း ရလာပြီ ဆိုတော့ "
" မင်းကောင်မလေး ပြောကြည့်ပေါ့ကွာ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကတော့ သူလည်း စောင့်နိုင်မှာပါ သူလည်း ငယ်သေးတာပဲ မလား "
ခိုင်မင်း ခေါင်းညိမ့်သည် ။
" ဪ ဒါနဲ့ မင်းကို ငါ့ကောင်မလေး ပုံ မပြရသေးဘူး "
ကားမောင်းရင်း ဖုန်းဖွင့်၍ မိမိဆီဖုန်းထိုးပေးသည် ။
" ဟင် "
အာမေဋိတ် သံ အလိုလို ထွက်သွားမိသည် ။
မေရီ -
ခိုင်မင်းဖုန်းမျက်နှာပြင်မှ ပေါ်နေသည့် မေရီက ပြုံးရွှင်လျက်ရှိနေသည် ။
" သိပ်အချောကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ကွာ "
" အင်း "
ခိုင်မင်းဖုန်းကို ကိုင်ထားသည့် မိမိလက်တွေ တုန်လာလို့ ချက်ချင်းပြန်ပေးလိုက်သည် ။
" ဘယ်လိုနေလဲ "
" အင်း မဆိုးပါဘူးကွ "
အသံတွေ တုန်မလာအောင်တော့ သူဂရုစိုက်ထိန်းသိမ်းမိသည် ထင်သည် ။တိုက်ဆိုင်လွန်းပေစွ ။ မေရီ ရဲ့ ချစ်သူ ။ မေရီ သစ္စာထားချစ်ရပါသော ချစ်သူက မိမိအချစ်ရဆုံးသူငယ်ချင်း ။ ကံကြမ္မာရယ် ရက်စက်လွန်းပေစွ ။ တည်ငြိမ်စပြုနေသည့် သူ့နှလုံးသား ကန်ရေပြင်ကို ခဲလုံးလေးတွေနှင့် အပေါက်ခံရပြန်ပေပြီ ။
" ငတိုး မင်းဘာဖြစ်နေလဲ မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား "
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ညက သောက်တာများပြီး အိပ်ရေးပျက်လို့ "
" ငါဆက်ပြောလို့ ရရဲ့လား "
" ရတယ် သူငယ်ချင်းပြော "
ခိုင်မင်းမြင်နေမှာစိုးလို့ မျက်နှာကို အပြင်ဘက်လှည့်ထားမိသည် ။
" ခုသူနဲ့ ချိန်းထားတာ မင်းကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးချင်လို့ "
မိမိ ခိုင်မင်းကို ပြန်လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည် ။ဒုက္ခပါပဲ ။ ခိုင်မင်းနှင့် မေရီရှေ့မှာ မိမိဘယ်လိုအင်အားမျိုးနဲ့ နေထိုင်နိုင်ပါ့မလဲ ။
................................................................................................
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူမနှင့်အတူတူ ထိုင်ဖူးသည့် ကော်ဖီဆိုင်ကိုပဲ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာသည် ။ဆိုင်ထဲရောက် လှည့်ပတ်ကြည့်တော့ မိမိတို့ကို ကျောခိုင်းထိုင်နေသည့် မေရီကို လှမ်းမြင်နေရသည် ။ ခိုင်မင်းကတော့ မြင်မိသေးဟန်မတူ ။ ဖုန်းလှမ်းဆက်သည် ။ မေရီက ဖုန်းလေးနားထောင်ရင်း မိမိတို့ကို ရှာသည် ။
မိမိနှင့် ခိုင်မင်းကို အတူ တွေ့လိုက်ရသည့်အခိုက်မှာ မျက်နှာလေး တမျိုးဖြစ်သွားတာ သတိထားမိလိုက်သည် ။ခိုင်မင်းက မေရီဘေး ဝင်ထိုင်သည် ။ ထိုင်ထိုင်ချင်း မေရီ ပုခုံးလေး သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း
" စောင့်နေတာ ကြာပြီလား "
" သိပ်မကြာသေးဘူး ကိုကြီး "
မိမိကတော့ သူတို့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း အတတ်နိုင်ဆုံး မျက်နှာကို ပြုံးထားမိသည် ။ခိုင်မင်းစ မိတ်ဆက်ပေးသည် ။
" ဒါက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း တိုးအောင် ကိုကြီးအချစ်ရဆုံး သူငယ်ချင်းပဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက ပေါင်းလာတာ "
" ကိုတိုးကို သိပြီးသားပါ ကိုကြီးရ "
ရီသံလွင်လွင်လေးဖြင့် ခိုင်မင်းကို ကြည့်ပြီး မေရီ ပြောသည် ။
" ဘယ်လို "
" အလုပ်တစ်ခုတည်းလေ ကိုကြီးရ "
" ဟေ ငတိုးဟုတ်လား "
သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း မိမိပြုံး၍ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည် ။
" အလိုက်သင့်လိုက်တာကွာ ကလေး သူ့အလုပ်နာမည် ပြောကတည်းက ငါရင်းနှီးနေတယ် တွေးနေတာ မင်းတို့ ကုန်ပဏီ နာမည် ဖြစ်နေတာကို ကောင်းတာပဲ အထွေအထူး မိတ်ဆက်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့ စောင့်ရှောက်ပေးပေတော့ ငတိုး "
ခိုင်မင်းက ယုံယုံကြည်ကြည် အပ်နေသည် ။
" အေး သူငယ်ချင်း "
တစ်ခုခု စားဖို့ပြင်တော့ အားလုံးအတူတူ ကြေးအိုးတစ်ပွဲဆီနှင့် အအေးများမှာလိုက်သည် ။ခိုင်မင်းက သူရန်ကုန်ရောက်လာသည့် အကြောင်း သူ့အမေတို့အကြောင်းနှင့် မေရီ့မိဘများဆီလည်း မကြာခဏရောက်ဖြစ်ကြောင်း မိမိရှေ့မှာပင် မေရီကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ပြောနေသည် ။ သူတို့ပြောနေသည့် စကားတွေထက် အာရုံရောက်နေသည်က ခိုင်မင်းဆုတ်ကိုင်ထားသော မေရီလက်ကလေး တစ်စုံ ။
မေရီကတော့ သူနှင့် မျက်လုံးချင်း မဆုံအောင် ကြိုးစားနေပုံရသည် ။ သူမ ပို၍ နေထိုင်ရ အဆင်ပြေစေရန် မိမိဖုန်းပဲ ကောက်ပွတ်နေလိုက်သည် ။ကြေးအိုးစားကြတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို မကြည့်ပဲ မိမိအတင်းငုံ့စားနေမိသည် ။
မေရီတစ်ယောက် အကို များများစားစေချင်လို့ ဆိုပြီး အသားဖတ်တွေ မိမိပန်းကန်ထဲ လာထည့်မပေးနိုင်တော့ပေ ။သိပ်မကြာခင်က ဆိုပေမယ့် အတိတ်ဖြစ်သွားသည့် အတိတ်တုန်းက ကြည်နူးမှုလေးတွေ ပြန်တွေးမိတော့ သူမျက်ရည်တွေဝဲလာသည် ။
သိပ်မကြာခင် ခိုင်မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်၍ တစ်ယောက်တည်း ပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။
" မင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြဦးလေကွာ "
ခိုင်မင်းတားပေမယ့် ရတယ် ငါ့ကို စိတ်မပူနဲ့ ဆိုပြီး ထွက်ခဲ့သည် ။ မေရီကို နှုတ်ဆက်တော့ ရီဝေသည့် အပြုံးတွေနှင့် ခေါင်းညိမ့်ရုံသာ ညိမ့်ပြသည် ။
မိမိဆက်ထိုင်နေလျှင် အသဲက နာသည်ထက် နာလာပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်မိတော့မည် ။ ခိုင်မင်းကို စိုးစဉ်းမျှ မရိပ်မိစေချင်ပါ ။ မိမိကြောင့်လည်း သူတို့ ဆက်ဆံရေး တစ်ခုခုဖြစ်မှာ မလိုလားပါ ။
ဆောင်းတွင်းဖြစ်ပါလျက် မိုးတွေ ထရွာလာသည် ။ အိမ်မပြန်ချင်သေးလို့ မြို့ထဲလမ်းမပေါ် ဒီအတိုင်းသူလမ်းလျှောက်နေမိသည် ။ တစ်ကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေပေမယ့် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို မိုးရေထဲ လျှောက်သွားရင်း သောကတွေ မေ့ပစ်လိုက်ချင်သည် ။
....................................................................................
" အကို "
" အင်း "
" အကို ဖုန်းတောင် ကိုင်ပါတော့မလားလို့ "
ညကျတော့ မြို့ထဲ တိုက်ခန်းမှာပဲ အိပ်ဖြစ်သည် ။ မိုးရေစိုထားလို့ ခြံထဲထိ သူမပြန်ဖြစ်တော့ပေ ။ မေရီ ဆီက ဖုန်းဝင်လာသည် ။
" အင်း ကိုင်ပါတယ် ညနေ က အဆောင် ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်လဲ "
" ဟုတ် စောပါတယ် လေးနာရီလောက်ကတည်းက "
" မိုးမိသေးလား "
" မမိဘူး အကို "
" အင်း "
စကားစပြတ်သွားသည် ။
" ညီမလေ ကိုကြီးနဲ့အတူရှိနေတုန်းအချိန်တွေဆို အကို့ကို မျက်နှာပူမိတယ် သိပ်သိသာနေလားဟင် "
" မသိသာပါဘူး မေရီ ညီမ တော်ပါတယ် "
ခနဲ့တာ မဟုတ်ပဲ ခနဲ့သလို ဖြစ်သွားသည် ထင်သည် ။
" စိတ်မပူပါနဲ့ ကြာရင် အကျင့်ဖြစ်သွားမှာပါ "
မိမိ ဆက်ပြောသည် ။
" ညီမလေ ဟိုတနေ့က အကိုကားပေါ်မှာ ဖုန်းပြောရင်း ကိုကြီးနာမည် ပါလာကတည်းက စိတ်ထဲ ထင့်နေတာ "
သင်တန်းလိုက်ပို့သည့်နေ့ကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည် ။
" တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဒီလိုတွေဖြစ်လာလို့ ညီမဘေးနားက ထွက်မသွားပါနဲ့ဦးနော် ချစ်သူလို မဖြစ်နိုင်တော့ပေမယ့် အကိုတစ်ယောက်ထပ် ဆုံးရှုံးရတာမျိုး အဖြစ်မခံနိုင်လို့ပါနော် "
" အင်းး "
ပြောတတ်ပါပေ့ မေရီရယ် ။
" မေရီနဲ့ အကို့အကြောင်း ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို ဘာမှ ပြောမထားလို့ မေရီ စိတ်မပူနဲ့နော် ပြီးတော့ မေရီ ဖြစ်စေချင်သလို အနားမှာ ရှိနေပေးဖို့လည်း ကိုယ်ကြိုးစားနေတယ်လေနော် ကလေး အိပ်တော့ "
ဆက်ပြောနိုင်စွမ်းမရှိလို့ ဖုန်းပြောခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည် ။
" အကို ဘယ်လိုခံစားရမယ် ဆိုတာ မေရီ နားလည်ပါတယ် ဒီလိုဇွတ်ပြောနေလို့ မေရီလည်း မခံစားရဘူး မထင်ပါနဲ့ အဲ့တာကြောင့်လည်း အကို့ကို အနားမှာရှိစေနိုင်မယ့်နည်းကို တောင်းဆိုနေတာပေါ့ မေရီနဲ့ အကို့အကြောင်း ကိုကြီးကို မေရီ ဘယ်တော့မှ ပြောပြမှာ မဟုတ်ဘူး "
" အင်းပါ မေရီ "
" မေရီ ကို အမြန် လက်ထပ်ဖို့ ကိုကြီးကို ပြောထားတယ် အဲ့တာဆို ညီမတို့သုံးယောက် အခြေအနေ တစ်ခုမှာ ပိုပြီး တည်ငြိမ်လာနိုင်မယ် ထင်တယ်လေ "
ဒီဇာတ်လမ်းကို မင်းပဲရေး မင်းပဲကဦးပေါ့ မေရီ ။ ဘာပဲပြောပြော မင်းရွေးချယ်တဲ့လမ်းက တို့သုံးယောက်အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်မှာပါ ။ မင်းနေရာမှာ ကိုယ်ဆိုရင်လည်း ဒီလိုပဲ ဆုံးဖြတ်ရမှာပဲ ။ရင်ထဲကစကားများကို စိတ်ထဲမှာပဲထားရင်း မေရီကို နှုတ်ဆက် ဖုန်းချပစ်လိုက်သည် ။ လှုပ်ခတ်နေသည့် မိမိနှလုံးသား ကန်ရေပြင်ကို ပြန်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားရပေဦးမည် ။
.............................................................................................
တည်ငြိမ်သင့်သလောက် တည်ငြိမ်နေပြီထင်သည့် မိမိနှလုံးသားက မုန်တိုင်းမလာခင် တည်ငြိမ်သလိုမျိုး ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပါ ။အလုပ်ဖွင့်ရက် မနက်ပိုင်း မသဇင်အိမ်ရှေ့၌ ကြိုရန် စောင့်နေစဉ် ခိုင်းမင်းတစ်ယောက် မက်စင်ဂျာမှ စာပို့လာသည် ။
" ငါဒီနေ့ မေရီကို မင်းခြံထဲ ခေါ်သွားချင်လို့ကွာ လုပ်ပါဦး ဟဲဟဲ "
ရုတ်တရက် သူ စိတ်ဆိုးပြီး အန်းဂရီး အီမိုဂျီလေး ပို့လိုက်မိသည် ။
" ဘာလို့လဲကွ သူက တခြားနေရာဘယ်မှမသွားဘူးလုပ်နေလို့ ဒီနေ့ အဆောင်ကနေ မပြီး မင်းခြံထဲပဲ ခေါ်ထားချင်လို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ပါကွာ "
ခိုင်မင်းအကြောင်း သိသည် ။ သူစကားထဲမှာလည်း အရိပ်အမြွက်က ပါနေသည် ။
" ဆောရီးကွာ ခုနက အီမိုဂျီမှား ပို့တာ "
အီမိုဂျီလေးကို ချက်ချင်းပြန်ဖျက်လိုက်သည် ။
ကိုယ်ချစ်မြတ်နိုးသည့် မိန်းကလေး သူမချစ်သူနှင် ချစ်ကြင်နာနေမှာ ၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ခြံ ကိုယ့်နေရာမှာ ၊ ဖော်ပြရန် ခက်ခဲသည့် ဝေဒနာ တရပ်ကြောင့် ရင်ထဲက အောင့်တက်လာသည် ။ တစ်ဖက်က အခင်ရဆုံးငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ငြင်းဆန်ဖို့ရန် ခက်လှသည် ။ မိမိအပေါ် တမျိုးတမည် အမြင်စောင်းသွားမှာလည်း စိုးသည် ။ မေရီ ကိုလည်း ကိုယ့်ခြံ ကိုယ့်အရိပ်အောက်မှာပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေစေချင်သည် ။
" အေး သွားလေ ငါ အဘကို ပြောထားလိုက်မယ် တိုက်သော့တွေ အကုန်ဖွင့်ထားဖို့ စားဖို့သောက်ဖို့တော့ ဟိုရောက်မှ မင်းဟာမင်း စီစဉ်ပေါ့ "
" အေး ကျေးဇူးပါကွာ ညနေ ရုံးဆင်းရင် မင်းခြံထဲလိုက်ခဲ့လေ ညကျမှ အတူတူ ပြန်ကြတာပေါ့ "
မိမိ ဘယ်လို မျက်နှာမျိုးနှင့်မှ ရင်ဆိုင်နိုင်မည် မထင်ပေ ။
" မလာတော့ဘူး သူငယ်ချင်း ကြားရက်ဆို ငါမြို့ထဲတိုက်ခန်းမှာပဲ အိပ်တာများတယ် အဘလည်းရှိတာပဲ မင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြ "
လက်စသတ်လိုက်ရင်း စမိုင်းလ် အီမိုဂျီ ပို့လိုက်သည် ။အီမိုဂျီ ထဲမှာ စမိုင်းလ် နဲ့ ခရိုင်းကို အတူယှဉ်တွဲပြထားတဲ့ အငိုမျက်လုံးအပြုံးမျက်နှာလို ပုံမျိုး ရှိလျှင် ကောင်းမည် ဟု ထင်သည် ။ မိမိရှာမတွေ့တာပဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် စက်ရုံရောက်ခါနီးတော့ ခိုင်မင်းကားလေး ဆန့်ကျင်ဘက်မှ မောင်းထွက်လာတာ မြင်မိသည် ။ သူက မီးတောက်ပြတော့ ကိုယ်လည်း လက်ပြလိုက်သည် ။ ခိုင်မင်း ဘေးနားမှာ အဖြူရောင် စပို့ရှပ်လေးနှင့် မေရီကို တွေ့ဖြစ်အောင်တွေ့မိလိုက်သည် ။
မသဇင်ကို ကြိုပြီးနောက် ငှာနမှာ တမနက်လုံး တောက်လျှောက်ထိုင်နေရင်း ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေမိသည်။ ဘယ်လိုပဲ ထိန်းချုပ်ပါစေ ဒီအချိန်ဆိုရင် ဆိုသည့် အတွေးက ရင်ဘတ်ထဲကို ရက်ရက်စက်စက်လာတိုက်ခိုက်သည် ။ မနာလိုတာလား ၊ ယူကျုံးမရဖြစ်တာလား မသဲကွဲပါပဲ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေသည် ။
ဒီအချိန်ဆို မိမိအနမ်းတွေပေးခဲ့ရာ ကန့်ကော်ပင်တန်းလေးမှာများ အနမ်းတွေ ခြွေနေကြမလား ။ တိုက်နောက်ဘက်က ကွက်လပ်ကလေးမှာပဲ ပျော်ရွှင်မြူးစွာ ရှိနေကြမလား ။ထမင်းစားချိန် မတိုင်ခင်ကလေးမှာ မသဇင် အပြင်သွားစရာရှိလို့ လိုက်ပို့ရသည် ။
" မောင်လေး မင်းမျက်နှာလည်းမကောင်းပါလား မနက်ကတည်းက "
" ဟုတ် နေသိပ်မကောင်းလို့ အမ "
မသဇင်က ဘာမှ ထပ်မမေးတော့ပေ ။
အပြန်ကျမှ မသဇင်က -
" မောင်လေး မင်းအမကို ပြန်ပို့ပြီးရင် ပြန်လိုက်တော့ ညနေကျရင် အမလည်း ကိုကျော်စွာနဲ့ သွားစရာရှိလို့ ချိန်းထားတာရှိတော့ သူ့ကိုပဲ လာကြိုခိုင်းလိုက်တော့မယ် ကားယူသွား "
မသဇင်အလိုက်တသိ ပြန်လွှတ်ပေးလို့ တော်သေးသည် ။ မဟုတ်လျှင် မိမိညနေထိတောင် ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား မသိ ။ လူမြင်ကွင်းမှာ ဟန်ဆောင်နေရတာထက် လူကွယ်ရာမှာပဲ ပေါက်ကွဲပစ်လိုက်ချင်သည် ။
အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ဒီအချိန်ဆိုရင် ဆိုသည့် အတွေးကို လက်တွေ့သိနိုင်စေရန် မလုပ်သင့်သည့် အရာတစ်ခု ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ စိတ်ပြေလိုပြေငြား လုပ်မိသည် ။
လူရှင်းကားရှင်းသည့် ဘေးတစ်နေရာ ကားအသာထိုးရပ်ရင်း တက်ဘလက်လေးကို ဖွင့်သည် ။ ခြံမှာ တပ်ထားသည့် စီစီတီဗွီ တွေကို တစ်ခုချင်းဆီ အွန်လိုင်းစနစ်သုံး၍ ကြည့်သည် ။ ဘယ်မှာမှ သူတို့နှစ်ယောက်ကို မတွေ့ရ ။တစ်နေရာပဲ ကျန်တော့သည် ။ အိပ်ခန်းလေး ။
အိပ်ခန်းထဲ တပ်ထားသည့် စီစီတီဗွီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တက်ဘလက် မျက်နှာပြင်မှာ သူတို့နှစ်ဦး ပုံရိပ်က ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ဟိုက်ရီဆိုလူးရှင်း ကင်မရာ တပ်ထားတာမို့ ဆွဲကြည့်လျှင် အနီးကပ်အနေအထားထိ ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရသည် ။
အိပ်ခန်းထဲမှ သူတို့နှစ်ဦးက မွေ့ရာပေါ်တွင် ထိုင်လျက် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မက်မက်မောမော နှုတ်ခမ်းချင်းဆက် နမ်းရှိုက်နေကြသည် ။ ခိုင်မင်းကရင်ခွင်ထဲ မေရီကို ပက်လက်ကလေးထည့်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်က အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းဖြစ်နေသော မေရီ စည်းခုံစပ်တွေကတဆင့် သူမအင်္ဂါကြားထဲ လက်ချောင်းလေးတွေ အဝင်အထွက် လုပ်နေသည် ။ ဖြူဝင်းသော မေရီ ပေါင်တံလေးတွေနှင့် အမွှေးရေးရေးလေးသာရှိသော စည်းခုံစပ်လေး ၊ ပြီးတော့ အတိုးအဆုတ်လုပ်နေသော ခိုင်မင်းလက်ချောင်းလေးတွေ ။
ကားစီတီယာရင်ကို ကိုင်ထားရင်း မိမိအာခေါင်တွေခြောက်လာသည် ။
ကြည့်နေစဉ်မှာပင် အင်္ဂါထဲ တရစပ် အသွင်းအထုတ်လုက်နေသည့် လက်ချောင်းကလေးတွေကို အပြင်ထုတ်လိုက်ပြီး မေရီကို နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရာမှ ခွာ၍ တစ်ခုခု တိုးတိုးပြောလိုက်ပြီးနောက် ထိုလက်ချောင်းကလေးတွေကို မေရီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကြားထဲ ကောက်ထည့်လိုက်သည် ။ မေရီက ခေါင်းကလေးငုံ့ရင်း ဝင်လာသည့် လက်ချောင်းကလေးနှစ်ချောင်းကို အရင်းထိရောက်အောင် ငုံပေးလိုက်တာ မြင်နေရသည် ။ မကြာခင် ခိုင်မင်း၏ထိုလက်ချောင်းကလေးတွေက မေရီ အင်္ဂါထဲ ပြန်သွင်း၍ အတိုးအဆုတ် လုပ်နေ
ပြန်သည် ။ မေရီပေါင်လေးနှစ်ဖက်က ပိုကားလာနေပြီး သူမကိုယ်တိုင် သူမအင်္ကျီကို အပေါ်သို့ လှန်တင်ပေးလိုက်ပြီး ဘရာအမည်းလေးကိုလည်း ပင့်တင်ပေးလိုက်သည် ။ ခိုင်မင်းက ထွက်ပေါ်လာသည့် ရင်သားနှင့် သီးခေါင်းမည်းမည်းလေးတွေကို အတင်းနမ်းရှိုက်တော့သည် ။ အင်္ဂါထဲ ကစားနေသည့် လက်ချောင်းကလေးတွေက မြန်လာသလို မေရီလက်တွေကလည်း ခိုင်မင်းကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေသည် ။
မိမိ ခံစားချက်တို့ အဆုံးစွန်ထိ မရောက်ခင် တက်ဘလက်ကို ပိတ်ချလိုက်မိသည် ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတိထားနေရင်းနှင့်ပင် စီတီယာရင်အပေါ် ခေါင်းစိုက်၍ မျက်ရည်များစီးကျလျက်ရှိသည်။
......................................................................
တုန်ရီထိုင်းမှိုင်းသော စိတ်တို့နှင့်ပင် တိုက်ခန်းသို့ရောက်လာသည်။ တစ်လမ်းလုံး ဒေါသတွေအကုန် လီဗာဆီပို့ပြီး အတင်းမောင်းလာခဲ့သမျှ အခန်းထဲ ရောက်သည်အထိ ပြေလျော့ခြင်းမရှိပဲ လှိုက်မောနေမိသည် ။
ခုတင်ပေါ် မှောက်ရင်း မျက်လုံးများမှိတ်၍ အာရုံထဲမှ ထုတ်ပစ်ပါသော်လည်း ပီသသည့် မြင်ကွင်းတွေက တော်ရုံ ထွက်မသွားပဲ ရှိနေသည် ။
အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာဖြင့် တက်ဘလက်ကို ဖွင့်လိုက်မိပြန်သည် ။အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ကို သဲကွဲစွာ စွာမြင်နေရသည် ။
ခိုင်မင်းက ခုတင်ပေါ်ဝယ် ပက်လက်လှန်ပြီး လက်တွေက နောက်စေ့အောက်ယှက်ရင်း အောက်ကို ငုံ့ကြည့်နေသည် ။ မေရီက ခိုင်မင်းပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်၍ ကျုံ့ထိုင်ရင်း သူ၏အင်္ဂါချောင်းကြီးကို လျှာလေးနှင့်လျက်ပေးနေသည် ။ လက်လေးတစ်ဖက်က ဉလေးနှစ်လုံးကို ထွေးထွေးပိုက်ပိုက်အောက်ကနေစုကိုင်ရင်း တခြားတစ်ဖက်က အချောင်းအရင်းဘက်ကို ထိန်း၍ ခပ်ဖြေးဖြေး စုပ်ပေးနေသည် ။
သိပ်မကြာခင်မှာ ခိုင်မင်းတစ်ယောက် မေရီကို မွေ့ရာခေါင်းရင်းဘက် နံရံအထိ ဆွဲယူလိုက်သည် ။ နံရံကပ် ဒူးထောက်ထိုင်လျက်လေးဖြစ်သွားသည့် မေရီခေါင်းလေးနောက် သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်လျက်ယှက်ထပ်ထားခိုင်းလိုက်ရင်း သူကိုယ်တိုင် မတ်တပ်ရပ်၍ မေရီနှုတ်ခမ်းလေးတွေထဲ သူ့အချောင်းကို သာသာထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
တစ်ဝက်ကနေ အရင်းထိရောက်အောင် ဖြေးဖြေးချင်းစိမ်ထည့်နေတာကြည့်ပြီး မိမိလက်တွေက ညီတော်မောင်ဆီ အလိုလိုရောက်သွားမိသည် ။ ဝတ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို အကုန်ဆွဲချွတ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးတွေက တက်ဘလက်ဆီသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည် ။
မေရီ ဆိုသည့် မိန်းကလေး မိမိနှလုံးသားထဲ စဝင်လာစေသည့် အမှတ်အသားတစ်ခုဖြစ်သော နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေး ၊ ကန့်ကော်ပင်တန်းတွေကြားမှာ တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်ဖူးသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ။ အခုတော့ တပါးသူ ၊ သူမ၏ချစ်သူ လိင်အင်္ဂါက ထိုနှုတ်ခမ်းလေးတွေကြားထဲမှာ ပြေးလွှားနေသည် ။
ဆို့နင့်လာသည့် မျက်ရည်စတွေ ကို မတားဆီးတော့ပဲထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နှိုးဆွ ကစားနေမိသည် ။ ရင်ထဲက အစိုင်အခဲတစ်ခုကို တစ်နည်းနည်းဖြင့် ပေါက်ကွဲထွက်ပစ်လိုက်ချင်သည် ။
တက်ဘလက်ကိုလျှံထွက်ပြီး မိမိနားတွေထိ သဲ့သဲ့ကြားနေရသော တဖြန်းဖြန်း ဆောင့်သံများကြားမှ သူတို့နှစ်ဦး ။ မွေ့ရာဘေးရှိ မိမိမှန်တင်စားပွဲခုံစွန်း၌လက်ထောက်လျက်ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေသည့် သူမကို နောက်မှ သူမ၏ချစ်သူက ခါးလေးကို ညှပ်ကိုင်လို့ အစွမ်းကုန်ဆောင့်နေသည် ။ ကိုယ့်အခန်း ကိုယ့်မွေ့ရာမှာ ကိုယ်နဲ့သာဆိုရင် ဆိုသည့် အတွေးကို ထည့်တွေးမိနေရင်း မိမိလက်တွေက လျှင်မြန်စွာကစားမိနေပြန်သည် ။
" ဟာ့ ရှီးးး "
အရူးတစ်ယောက်လို သုတ်ရည်ဖြူတွေကို သူတို့နှစ်ဦးတည်ရှိရာ တက်ဘလက်မျက်နှာပြင်အပေါ် ညှစ်ထုတ်ရင်း မိမိ ရှိုက်ကြီးတင် ဆက်လက်ငိုကြွေးမိနေလိုက်တော့သည် ။မျက်နှာပြင်ထဲမှ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ သာယာခြင်း မြစ်ရေစီးမှာ အစုန် အဆန်မျောနေကြဆဲဖြစ်သည် ။
...................................................................................................
ဘုရားရိပ်၊တရားရိပ်ကို မရောက်ဖြစ်တာ အတော်ကြာနေပြီဆိုတာ သတိတရရှိပြီးတဲ့နောက်မှာ ခလုတ်ထိအမိတ ပဲဆိုဆို စိတ်လိုလက်ရ ကျိုက်ခေါက်ဘုရားဘက် တစ်ယောက်တည်းထွက်ခဲ့သည် ။
ဘုရားကြီး၏ ခြေတော်ရင်း တဖက်ခြမ်းရှိ ကုန်းမြင့်တစ်ခုအထက်မှာထိုင်ရင်း ဟိုဒီမျှော်ကြည့်မိသည် ။ ကျောင်းပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ဒီဘက်မရောက်တာ အတော်ကြာသွားလို့ အရာရာက ပြောင်းလဲနေသည် ။
ဖြတ်သန်းခဲ့သောဘဝနှင့် မိမိပြုမူခဲ့သော အပြုအမူတို့ကို ပြန်တွေးကြည်မိတော့ သာယာပျော်ရွှင်မှုတို့နှင့်အတူ ပူပင်သောကများကလည်း အများသား ။မိမိကိုယ်တိုင် ဖန်တီးကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့် ဖြစ်လာသော အဖြစ်နှင့်အပျက်တို့က သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်သည် ပျက်သည် အကျိုးနှင့်အကြောင်း တလှည့်ဆီ ရှိခဲ့ကြသည် ။
မိမိဘ၀ အစကတည်းက အထီးကျန်ခြင်းနှင့် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသလို ချစ်ခြင်းတရားဟူသော အရာ၏ လှောင်ရယ်ပြုခြင်းလည်း ခဏခဏခံခဲ့ရသည် ။ ပေါ့ပါးသည့် အပေါစားအချစ်များကို လိုလိုလားလားလက်ခံပြီးနောက်မှာ လေးနက်တည်ကြည်သည့်အချစ်က မိမိအနားမှာကြာရှည်မခံတတ်ကြတာက ဝဋ်ကြွေးတစ်မျိုးလေပဲလား ။
အချစ်ကိုငတ်မွတ်တောင့်တနေသည့် လူသားတစ်ယောက် အချစ်နှင့် ဆုံရမှာကိုပင် ကြောက်နေမိသောအဖြစ် ။ အချစ်ရဲ့နောက် တကောက်ကောက်လိုက်ရင်း အချစ်ရဲ့ကျေးကျွန် ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်ပြီး စောင့်စည်းအပ်သည့် လူမှုရေးစည်းကိုပင် မစောင့်စည်းနိုင်သောအဖြစ် ။
တကယ်ဆို ကိုယ့်ခြံ ကိုယ့်အခန်းဆိုပေမယ့် သူငယ်ချင်းနှင့်ချစ်ရသူ သူတို့နှစ်ဦး၏ ပါစင်နယ် ပရိုင်ဗစီ ကို မိမိ မချိုးဖောက်သင့်တာကို တွေးပြီး နောင်တရနေမိသည် ။မေရီလောက်တောင် ပြတ်သားသည့် ဆုံးဖြတ်ချက်မချနိုင်သော ယောင်္ကျားရင့်မာကြီးတစ်ယောက် ။
ဘယ်သူနှင့်မှ မတူတဲ့ အချစ်မျိုးနှင့် ယုံယုံကြည်ကြည်ချစ်မိခါမှ ကံဇာတ်ဆရာ က မျက်နှာသာပေးခြင်းမခံရသော မိမိအချစ်ကံဇာတာ ကို ဒီအတိုင်းပဲ ရှိစေတော့ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တော့မည် ။ ပြောင်းလဲ မရသော မေရီ အပေါ်ထားသည့် အချစ်တွေကို ရင်မှာပဲ သိုဝှက်ရင်း ပိုမိုရင့်ကျက်စွာ သူမအနား နေထိုင်သွားရန် ဆုံးဖြတ်မိသည် ။ အချိန်ချိန် တော့ မေရီ အလိုကျ အရောင်တွေ ပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည် ထင်သည် ။
....................................................................................................................
သိပ်မကြာခင်မှာ ခိုင်မင်းတစ်ယောက် မေရီနှင့် နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် ရှေ့နေရှေ့မှာ နှစ်ဦးသဘောတူ စေ့စပ်လက်မှတ်ထိုးခဲ့ကြသည် ။ အမရပူရ မှာပဲ စေ့စပ်ပွဲလုပ်ဖြစ်သောကြောင့် ဖိတ်သော်လည်း အလုပ်အကြောင်းပြ၍ မလိုက်သွားဖြစ်ပေ ။ စေ့စပ်ပွဲပြီးပြီးချင်း ခိုင်မင်း သင်္ဘောတက်ဖို့ ဖြစ်လာသည် ။ ရန်ကုန် ကနေတဆင့် လေယဉ်စီးမှာမို့ လေဆိပ် ကို မိမိရယ် မေရီရယ် အတူတူ လိုက်ပို့ဖြစ်ကြသည် ။ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာ မေရီနှင့်တွေ့လျှင် အရင်လို မွန်းကျပ်တာမျိုး မဖြစ်တော့ ။ ခိုင်မင်းက လေယဉ်ပေါ်တက်ခါနီးအထိ မေရီ ကို စောင့်ရှောက်ပေးရန် အထပ်ထပ်မှာနေသည် ။ မိမိ ကတိသေချာပေးလိုက်ပါသည် ။
မရှေးမနှောင်းပင် ကြည်ပြာနှင့် သူ့ကောင်လေးတို့ စေ့စပ်ခဲ့ကြသလို ကိုကျော်စွာနှင့် မသဇင်တို့လည်း လက်ထပ်ပွဲကို ရရန်ကုန်ရှိ နာမည်ကြီး ဟိုတယ် တစ်ခုမှာပင် စည်စည်ကားကားကျင်းပခဲ့သည် ။ မှတ်မှတ်ရရ ကိုကျော်စွာတို့မင်္ဂလာပွဲသို့ မေရီနှင့်အတူတူ တက်ဖြစ်ကြသည်။
အရာရာဟာ အရင်ကလိုပဲ ပုံမှန်လည်ပတ်နေကြသည် ။အရင်ကထက်စာရင် မိမိနှလုံးသားအနာက ပိုကျက်လာသည် ထင်သည် ။ ပိုးပိုးကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေနိုင်လာသလို မေရီအပေါ်လည်း ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံလာနိုင်သည်။ ခုနေ ပိုးပိုးပြန်လာခဲ့ရင်တောင် အရင်လို ပြန်ချစ်နိုင်ပါ့မလား မသိတော့ပါ ။
မိမိဘဝကတော့ အရင်အတိုင်း တစ်ယောက်တည်းပဲ ဖြတ်သန်းရလိမ့်ဦးမည် ။အချစ်နှင့်ထပ်ကြုံဆုံရမှာ ကြောက်နေပေမယ့်လည်း မိမိနှလုံးသားနှင့်အချစ်ကတော့ ဝင်္ကပါလမ်းထဲလျှောက်ရသလို ကံဇာတ်ဆရာ အလိုကျ ကရပေဦးမည် ဆိုတာ သေချာနေသည်မဟုတ်ပါလား ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ ။
ဝင်္ကပါလမ်းကလေးများ အပိုင်း ( ၄ )
လမင်းအေးချမ်း ရေးသည်။
စက်ရုံမှာ အချိန်ပို ဆင်းရတာစိပ်လာတဲ့နောက်ပိုင်း ခြံထဲ မရောက်ဖြစ်တာ ကြာသွားသည် ။ မနေ့ညက အဘ ဖုန်းလှမ်းဆက်သည် ။ ခြံက စည်းရိုးဘက်နှင့် ကပ်နေသော အပင်များ တစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ပျက်စီးနေတာ ခဏခဏရှိနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း တချို့နေရာများ၌လည်း စည်းရိုးများ သဘာဝမဟုတ်ပဲ ပျက်ယွင်းနေတာတွေ့ကြောင်း ပြောသည် ။
အဘက အသက်ကြီးပြီဖြစ်တာကတကြောင်း တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာကတကြောင်းကြောင့် အရင်လို ခြံထဲ အားစိုက် လှည့်ပတ်မကြည့်ရှုနိုင်တော့သလို မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း မခိုင်းတော့ပါ ။ အရေးကြီး သည့် ပင်မ အဆောက်အဦး နှင့် စိုက်ခင်းတချို့ကိုသာ ကြည့်ရှုခိုင်းတော့သည် ။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း သွားတိုင်း သေချာ ဂရုစိုက် စေ့စေ့စပ်စပ် လိုက်ကြည့်ပြီး လိုအပ်တာ ပြုပြင်ပေးဖြစ်ပေမယ့် အခုလို ခပ်ကြာကြာ မသွားဖြစ်တာစိပ်လာလျင်တော့ ပိုမို အဆင်မပြေ ဖြစ်လာနိုင်သည် ။
ဆန္ဒရှိတာ ကြာပေမယ့် လက်တွေ့မလုပ်ဖြစ်သေးသည့် စီစီတီဗွီ နှင့် ထိန်းချုပ်ဖို့ စဉ်းစားကြည့်သည် ။ ခြံပတ်လည် အရေးကြီးနေရာများ ၊ အဆောက်အဦး အရေးကြီး နေရာများကို သေချာတွက်ချက်ကြည့်တော့ အရေအတွက်များများတက်ရမှာဖြစ်သည့်အတွက် ကုန်ကျမည့်စားရိတ်က မနည်းလှပေ ။ ဦးလေးချန်ထားခဲ့သည့်အထဲကပဲ ထုတ်သုံးရတော့မည် ။ မိမိဒရိုင်ဘာလစာနဲ့က မဖြစ်နိုင်ပါ ။ ကုန်ကျစားရိတ်ထက် စနစ်ပိုကျစေချင်သောကြောင့် အေးဂျင့် ကိုပဲ အပ်ပြီး တပ်ဆင်ရန် ပြင်ဆင်သည် ။ စိတ်ချရသည့် မိတ်ဆွေများနှင့် ချိတ်ဆက်ပြီးအသေးစိတ်ဆွေးနွေးဖြစ်သည် ။
စီစီတီဗွီ ကိစ္စနဲ့ မြို့ထဲရောက်ဖြစ်တော့ မေရီကို မွေးနေ့လက်ဆောင် တစ်ခုခု ဝယ်ပေးဖို့ သတိရသည် ။ သေချာဝယ်ပေးပြီးမှ သဘောမကျမှာလည်း စိုးသည် ။ ပိုးပိုးမွေးနေ့တုန်းကဆို သူ့ကိုယ်ပါခေါ်ပြီး စိတ်ကြိုက်တစ်ခုခု ဝယ်ပေးဖြစ်သည် ။ မေရီကိုတော့ အလုပ်ကိစ္စနှင့် အပြင်ထွက်ဖြစ်မှပဲ သူကြိုက်တာ ဝယ်ပေးတော့မည်ဟုသာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည် ။
စီစီတီဗွီများ တစ်ပါတ်လောက်အချိန်ယူ တပ်ဆင်ပြီးနောက်မှာ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်သွားသည် ။ ဝါယာလက် စနစ်ကို အဓိကထားပြီး မိန်းကွန်ထရိုးက အွန်လိုင်းကနေ တိုက်ရိုက်မို့ ပိုမို အဆင်ပြေသည် ။ ရက်ကော့သိမ်းတာ ပြုတာ လိုချင်သည့် မြင်ကွင်း အော်တိုဒီဂရီ အရွေ့အပြောင်း အတော်များများကို အချိန်မရွေး နေရာမရွေး အွန်လိုင်းကနေ ပြုလုပ်နိုင်သည် ။ အော်တိုရက်ကော့ဒင်း ပါသလို နိုက်ရှု ပါ အဆင်ပြေအောင် ကင်မရာ တွေကို အဆင်အပြေဆုံး အသုံးပြုဖြစ်သည် ။
အထူးသဖြင့် တိုက်ကလေး ဝန်းကျင်မှာ ဟိုက်ရီဆိုလူးရှင်း ကမ်မရာတွေကိုပဲ တပ်ဆင်ထားလို့ အနီးကပ် အဆချဲ့ ကြည့်နိုင်သည် ။ တိုက်ကလေး အတွင်းဘက်မှာတော့ တပ်ဆင်ရန်မလိုဟု ယူဆပြီး တပ်ဆင်သည့် အစီအစဉ်ထဲ မပါပေ ။ သို့ပေမယ့် လာတပ်ဆင်သော အိုင်တီ ဆရာ၏ အကြံပေးမှုကြောင့် အိပ်ခန်းအတွင်းဘက် အပေါ် မျက်နှာကြက်ထောင့်မှာ လျို့ဝှက်ကင်မရာတစ်လုံးတပ်ဆင်ဖြစ်လိုက်သည် ။
" အကို့ အရေးကြီးတာတွေ ဒီမှာပဲ သိမ်းတတ်တယ်ဆိုရင်တော့ လိုလိုမယ်မယ် တပ်ထားလိုက်တာ ကောင်းပါတယ် ကျွန်တော် ပီဇယ် ကောင်းကောင်းလေး တပ်ပေးထားမယ် "
သူပြောတာလည်း မှန်သည် ။ မြို့ထဲ တိုက်ခန်းထက် ဒီမှာပဲ အရေးကြီးတာတွေ စာရွက်စာတမ်းတွေ သိမ်းဆည်းထားသည် ။ အခန်းထောင့်တွင် အခန်းကျဉ်းလေးတစ်ခု သက်သက် တည်ဆောက်ထားပြီး အထဲတွင် မီးခံသေတ္တာနှင့် သေချာသိမ်းသည် ။
အကုန်လုံးပြီးစီးတော့ သူတော်တော်စိတ်တိုင်းကျသွားသလို အဘလည်း တော်တော်အဆင်ပြေသွားသည် ။ ရှေးလူကြီးမို့ ခေတ်မှီကိရိယာ တွေ အသုံးပြုပုံကို နားမလည်ပေမယ့် သူစိတ်ချသွားပုံတော့ရသည် ။ စိတ်ပူလည်း ပူရှာမှာပေါ့ ။ ဒီခြံမှာတင်ပဲ နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်အကျွေးပြုခဲ့တာဖြစ်သောကြောင့် သူ့ခြံသူ့အိမ် လို ဖြစ်နေပြီပဲလေ ။
.............................................................................
" မေရီ "
" ရှင် "
အလုပ်ကိစ္စနှင့် မြို့ထဲရောက်ခိုက် ကားနောက်ခန်းမှာ ပါလာသည့် မေရီက စာရွက်စာတမ်းတွေ ကြည့်နေရာမှ ခေါင်းမော့ ပြန်ဖြေသည် ။
" အကို ခဏ ပြောလို့ရလား "
" ရတယ်လေ အကို ပြော "
" မွေးနေ့လက်ဆောင် ဝယ်ပေးချင်လို့လေ ရက်တော်တော်ကျော်နေပြီ ဆိုပေမယ့်ပေါ့ "
" ဟာ ရပါတယ် "
ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးနှင့် စပ်ဖြဲဖြဲ လုပ်နေသည် ။
" မဟုတ်ဘူးလေ ကြာဇံကြော်စားထားတော့ တစ်ခုခု ပြန်ပေးချင်တာ နောက်ပြီး ကလေးကလည်း မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်ဆို "
" အယ် အဲ့တာကို မှတ်ထားတာလား လကုန်မှ ဝယ်ကျွေးမယ်လေ ခုက နိုး မန်းနီး ဟီးးး "
နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ရယ်မိသည် ။
" အကိုက နောက်တာပါကွ အကို ဝယ်ကျွေးပါ့မယ် လက်ဆောင်လည်း ကလေး ကြိုက်တာ တစ်ခုခုဝယ်ပေးရင်းလေ "
ကလေးမ တွေးတွေးဆဆဖြစ်သွားသည် ။ မီးပွိုင့် မိနေတုန်းဖြစ်သောကြောင့် နောက်လှည့် ကြည့်တော့ ခဏမျှ အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည် ။ မေရီက အရင်မျက်လွှာချသွားသည် ။
" အကို စက်ရုံထဲမှာလည်း ကောင်မလေးတွေကို အဲ့လို အပြောတွေနဲ့ သိမ်းသွင်းခဲ့တာလား "
ရုတ်တရက် ရုတ်တည်ကြီးနဲ့ အမေးခံလိုက်ရလို့ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသည် ။
" ရည်းစားတွေ အများကြီးထားတယ် ကြားလို့လေ "
" ဘယ်သူပြောတာလဲ ကွ "
" အဘ ဦးတင်မောင် လေ "
ဒီလူကြီး လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ ။ စိတ်ထဲ ရေရွတ်ရင်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည် ။
" သူပြောတာ မေရီက ယုံလို့လား "
" အံမယ် မဟုတ်တာကျနေတာ ထားပါတော့ လာမယ့်ပိတ်ရက် မေရီလည်း သင်တန်းတစ်ခု စုံစမ်းဖို့ မြို့ထဲ သွားဖို့ရှိတယ် တွေ့ကြမယ်လေ မြို့ထဲမှာ "
မီးပွိုင့်လည်း မီးစိမ်းပြောင်း ရင်ထဲလည်း ရထားတစ်ခု စတင်ခုတ်မောင်းသွားသည် ။
..........................................................................................
ချိန်းထားသည့် မြေနီကုန်းတံတား အဆင်းနားက ကော်ဖီဆိုင်ကို နာရီဝက်လောက်ကြိုရောက်ဖြစ်နေသည် ။ တစ်နာရီကျော်ကြာမှ ကော့ကော့ ကော့ကော့နှင့် မေရီ ရောက်လာသည် ။ ရိုးရိုး ရှပ် အဝါလေးကိုပဲ အပေါ်ကနေထမိန်အမဲရောင်လေးကို ခပ်တင်းတင်းစည်းပြီး သူ့မစတိုင်အတိုင်း ဝတ်လာသည် ။ အစကတည်းက မိတ်ကပ်သိပ်မသုံးသော သူမ နှုတ်ခမ်းထော်လေးကို နီရဲ နေအောင် ဆိုးထားသည် ။ နဖူးမှာတော့ ချွေးစတွေနှင့် ။
" ဆောရီး အကို ညီမ နောက်ကျသွားတယ် "
" ရတယ် တစ်ခုခုစားရအောင် ဘာစားမလဲပြော အကိုက အအေးပဲသောက်ပြီး ကလေးကို စောင့်နေတာ "
" ဟာ အဲ့ဒီကလေးကြီး မခေါ်ပါနဲ့ ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဗျ "
ဗျ ဆိုတာ သုံးတော့ မဆီမဆိုင် ကြည်ပြာ့ကို သွားသတိရမိသေးသည် ။
" မေရီ ပဲ ကျွေးမယ် မကျွေးရရင် လက်ဆောင် မယူဘူးနော် "
ပြောပြောဆိုဆို ပိုက်ဆံအိတ်အသေးလေးယူပြီး ထွက်သွားသည် ။ ဆံပင်တွေက နောက်ကျောဘက်မှာသေသေသပ်သပ်ချထားလို့ ကြည့်ကောင်းလှသည် ။ အိပ်မက်ထဲက ပုံစံမျိုးပင် ။
" ကြေးအိုးပဲ မှာလိုက်တယ်နော် ကြိုက်တယ်မလား "
ခဏကြာတော့ တုန်ကင်နံပါတ်ပြားလေးကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာသည် ။
" အွန်း "
တစ်လုံးတည်းပြောပြီး သူမကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးသည့်နောက် မေရီက စကားစသည် ။
" အကိုက ဒီကပဲလား ရန်ကုန်ဇာတိလား "
တိုတိုနှင့်လိုရင်း ပဲ ရှင်းပြလိုက်သည် ။ ပြောသမျှ ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြီး နားထောင်နေသည် ။
" စိတ်မကောင်းစရာပဲနော် "
" ညီမ က မန်းကလေ အဖေက ငယ်ငယ်ကလေးထဲက ဆုံးသွားတာ အမေနဲ့ အမ နှစ်ယောက်ရှိတယ် အိမ်ထောင်မကျကြသေးဘူး အကြီးဆုံးအမက အကိုနဲ့ရွယ်တူလောက်ပဲ ရှိမယ် "
" အော် ဟုတ်လား ညီမလိုပဲ အချောမျိုးလား "
သူမ သွားလေးတွေ ပေါ်အောင်ရီသည် ။
" ညီမထက်ချောတယ် မန်းရောက်ဖြစ်ရင် လာလည်လေ မိတ်ဆက်ပေးမယ် "
တုန်ကင်ပြားလေး မီးလင်းလာလို့ ကိုယ်တိုင်ပဲ ထယူပေးလိုက်သည် ။ ကြေးအိုး စားနေခိုက် ပြောလက်စ စကားက ပြတ်သွားသည် ။ စားနေရင်း အသားဖတ် တော်တော်များများကို မိမိထဲ လာလာ ထည့်ပေးနေသည် ။
" မကြိုက်ဘူးလား အသား "
" ကြိုက်တယ် အကို များများစားစေချင်လို့ "
ကြည်နူးမှုလေးတွေ ရရှိပြီးနောက်မှာ ထိုကြည်နူးမှုလေးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ချင်သည့် လောဘက နောက်က ကပ်ပါလာမိသည် ။စားပြီးတော့ အအေးသောက်ရင်း စကားဆက်ဖြစ်ကြသည် ။
" ဗိုက်ကိုတင်းသွားတာပဲ "
သူ့ဗိူက်ကလေးကို ပုတ်ပြတော့ မိမိလှမ်းကြည့်မိသည် ။ ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းလေးအောက်ဘက်ကို ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်လိုက်မိသေးသည် ။
" ညီမလေ ရန်ကုန်ရောက်တာ သိပ်မကြာသေးဘူး ဝလာတယ် အရင်က ဒီအင်္ကျီဆို တော်တော်ချောင်နေတာ "
သူ့အင်္ကျီ ထိုးပြရင်း ပြောနေပြန်သည် ။
" ကလေးက ဗိုက်တင်းနေတယ်ဆို အကို က ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ခုနက ကလေးမလာခင် အအေးသောက်ထားသေးတာ "
" မဆိုင်ပါဘူး အကိုက ဘီယာ ဗိုက် "
" ဟာကွာ "
ပြောရင်း နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရီမိကြပြန်သည် ။ ဆူညံနေသည့် ဆိုင်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေသလိုပင် ။ တခြားအသံတွေကို သတိမထားမိနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည် ။
" ဟုတ်တယ် အတည်ပြောတာ လေ့ကျင့်ခန်းပြန်လုပ်ရမယ် မန်းမှာတုန်းက မနက်တိုင်းပြေးဖြစ်တယ် ဒီရောက်တော့ အပျင်းတက်နေတာ "
သူမ ဆက်ပြောနေတုန်း မိမိ တစ်ခုခု သတိရသွားသည် ။ လက်ကလေးလှမ်းကြည့်တော့ ငွေရောင် လက်ပတ်နာရီလေး ။
" ကလေး တကယ်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်မှာလား အဲ့တာဆို ရက်ကော့လုပ်လို့ရတဲ့ ဖစ်နက် နာရီလေးဝယ်ပေးမယ်လေ "
" ဪ သိပြီ ညီမလည်း ဂလက်ဇီဖစ် အမျိုးအစားတစ်ခုခု လိုချင်နေတာ သုံးတာလည်း ဆမ်ဆောင်းဖုန်း ဆိုတော့ "
ဖုန်းလေး ထောင်ပြရင်း ပြောသည် ။လှည်းတန်းက ရှိုးရွန်း ထိ ကားငှားသွားကြရင်း သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဈေးမကြီးသည့် နာရီလေး ဝယ်ပေးဖြစ်သည် ။ တစ်ခါတည်း ဝတ်ထားပါလားဆိုတော့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်မှ ဝတ်မည် ဟု ပြောသည် ။
လှည်းတန်းရောက်ခိုက် ကန်ဘောင်သို့ခေါ်သွားသည် ။ ကန်ဘောင်မှာ ထိုင်မိကြတော့ သူမကပဲ သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်း ၊ အဆောင် အကြောင်း ကို ဖောင်ဖွဲ့အောင် ပြောသည် ။ မိမိကတော့ သူမ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိသည် ။ တပြိုင်တည်းမှာ ထိုအခိုက်အတန့်မျိုး နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်မရတော့မှာလည်း စိုးနေမိပြန်သည် ။
" ဒါနဲ့ သင်တန်း အကြောင်းပြောပါဦး "
" ဟုတ်သားပဲ ဂျပန်ဘာသာသင်တန်းသွားအပ်တာ အကို အန်ဖိုက် စတက်မယ်လေ "
" ကောင်းတယ် ရုံးထဲက မသဇင် လက်ထောက် ကြည်ပြာ့ကို သိလား သူဆို အန်ဖော အထိတောင် တက်ထားတယ်ထင်တယ် "
မေရီ က မျက်စောင်းလေးထိုးပြောသည် ။
" အဲ့ဒါလည်း သိတာပဲလား "
" မေရီကလည်း အကို့ကားက လူပေါင်းစုံ စီးဖြစ်ကြတယ်လေကွာ စကားစမြည်ပေါ့ "
ကြည်ပြာနှင့် အကြောင်းစုံတော့ မေရီ သိလို့ မဖြစ်ပါ ။ထော်နေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးက ပိုထော်သွားသည် ထင်မိသည် ။
" ဒါနဲ့လေ အကို့အကြောင်းပြောတုန်းက ဦးလေး အမွေထားခဲ့တဲ့ ခြံဆိုတာ ပါတယ်နော် ညီမ လိုက်လည်ချင်လိုက်တာ "
" ခေါ်မယ်လေ မေရီ ပိတ်ရက် တစ်ရက်ချိန်းမယ်လေ "
ရင်ထဲမှာ ဖော်ပြရန်မလွယ်ကူသည့် ပျော်ရွှင်ရမှုကြောင့် အချိန်တွေကုန်ဆုံးမှာပင် စိုးနေမိသည်။ ဘဝရဲ့ အထီးကျန်ခြင်းနှင့် ပူပင်သောကတွေ ပျောက်မှန်းမသိ ပျောက်ကုန်သည် ။ မေရီ ကို အဆောင်ထိ လိုက်ပို့ပြီးတော့ ညနေပင် အတော်စောင်းနေပြီ ။
ညကျတော့ ဖုန်းပြောဖြစ်ကြသည် ။ ကိုယ့်ရဲ့ ညဘက်သီးသန့် အချိန်တချို့က မေရီ အတွက် ဖြစ်လာခဲ့သည် ။ ဖုန်းမပြောဖြစ်ရင် ဗိုင်ဘာ ဖြင့် ပြောဖြစ်ကြသည် ။ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်တောင်းတော့ အိုင်ဒီတင်လိုက်တာ လော့ပါကျသွားလို့ အသစ်ဖွင့်ပြီးမှ ပြောမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောသည် ။
စက်ရုံတွင်တွေ့တိုင်း ရွှန်းလဲ့သည့် မျက်လုံးများဖြင့် ပြုံးပြတတ်သလို နေ့လည်ဘက်ဆို သူကိုယ်တိုင်ချက်သည်ဟုဆိုသော ဟင်းတမျိုးမျိုး ကို လာလာပေးတတ်သည် ။ အလုပ်ကိစ္စနှင့် အပြင်သွားတိုင်း ဆိုင်တခုခု အတူထိုင်ဖြစ်ကြသလို တစ်ရက်ခြားတစ်ခါလောက် ဖုန်းအမြဲပြောကြသည် ။
လူချင်းတွေ့ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ ဖုန်းပြောကြရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်ကလေးလေးလို တစ်နေကုန် ဖြစ်ပျက်သမျှ ပျော်စရာ စိတ်ညစ်စရာတွေကို ရင်ဖွင့်လာသည် ။ တဖြေးဖြေး မိမိနှင့်သူမ နှလုံးသားချင်းနီးစပ်လာပြီ ဟု ယူဆမိသည် ။ သူမ ၏ ပွင့်လင်းရဲတင်းသော အပြောအဆိုနှင့် ဖော်ရွေမှုများကြောင့် နှလုံးသားထောင့်တစ်နေရာမှာသာ နေရာပေးထားမိသော်လည်း မိမိနှလုံးသား အကုန်လုံးနီးပါး တိုးဝင်နေရာဝင်ယူလာနေပြန်သည် ။
သူမနှင့်တွေ့လျှင် စိတ်ပျော်ရွှင်ရပြီး မတွေ့ရလျှင် သတိရ လွမ်းဆွတ်နေခြင်းကို အချစ်ဟု မိမိ ယုံကြည်နေမိသော်လည်း ထိုအချစ်ကို ဆိုင်သူ သိစေရန် ဖွင့်ပြောဖို့ မိမိနှလုံးသား၏ထောင့်တစ်နေရာထိ လျော့ကျနေရာယူနေဆဲဖြစ်သော ပိုးပိုးကြောင့် တွန့်ဆုတ်နေမိသည် ။ တစ်ဆက်တည်းမှာ ခုလက်ရှိ ပိုင်ဆိုင်နေသော ပျော်စရာ အချိန်လေးများက မိမိကိုယ်တိုင်ကြောင့်ပင် ပျောက်ဆုံးလွင့်ပျောက်သွားမှာစိုးနေမိပြန်သည် ။
...............................................................................................................
မကြာခင် ဆောင်းရောက်တော့မည် ။ ခြံတစ်ခုလုံး မြူတွေ ဆိုင်းနေသည် ။ မနက်စောစော ဒီလို တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး ကော်ဖီသောက်ရင်း ရှုခင်းတဆုံးကို မကြည့်ရတာ ကြာပြီ ။ ရှားရှားပါးပါး ရုံးပိတ်ရက် နှစ်ရက် ရတာဖြစ်လို့ မေရီ ကို ခြံထဲ အလည်ခေါ်ဖို့ ကြိုတင်စဉ်းစားထားမိသော်လည်း ကိုကျောစွာထက် ဖုန်းကြောင့် မခေါ်ဖြစ်တော့ပါ ။
ကိုကျော်စွာထက် က သူ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေတာ တစ်ပါတ်ကျော်ကြာပြီ ဖြစ်ကြောင်း ၊ မသဇင်ကလည်း ဝင်္ကပါခြံကို မရောက်ဖူးလို့ လာလည်ချင်နေကြောင်း ပြောခဲ့သည် ။ မိမိကလည်း လောကဝတ်အရ ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ပြီးနောက်မှာ ဒီပိတ်ရက် လာလည်မည် ဟု ချက်ချင်းစီစဉ်သွားသည် ။
ညနေစောင်းသည် အထိ ကိုကျော်စွာတို့ ရောက်မလာပါ ။ မလာဖြစ်လောက်တော့ဟု ထင်နေရာမှ အခုမှ သူတို့ ထွက်လာပြီဖြစ်ကြောင်း မက်စေ့ ရသည် ။ တစ်ဆက်တည်း နောက်ထပ်တစ်စောင်ထပ်ဝင်လာသည် ။
" မင်းအမက မနက်စောစော ခြံထဲ လျှောက်လည်ချင်တယ် ဆိုလို့ ညအိပ်ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ် ၊ မင်းဆိုတော့ မင်းအမကလည်း စိတ်ချတယ်လေ "
အကြောင်းပြချက် က သက်သက် ၊ ရည်ရွယ်ချက်က သက်သက်မှန်း စာကို မြင်ရုံနှင့် မိမိ သဘောပေါက်သည် ။ ကိုယ်တိုင် လိုက်လိုက်လျောလျော ပါဝင် ပက်သက်ခဲ့ဖူးတာဖြစ်လို့ ငြင်းဆန်ရန် ဝန်လေးမိခြင်းနှင့်အတူ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ရှိစေတော့ ဟု စိတ်ကို ဖြေသိမ့်ရင်း သူတို့ မရောက်လာခင် မိမိ အခန်းလေးကို သေချာ ပြင်ဆင်သည် ။
ကြည်ပြာ့ကိုခေါ်လာပြီး နောက်ပိုင်း သူ့အခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်နေတာကြာပြီ ။ ဒီအခန်းလေးနဲ့ အမှတ်တရများစွာရှိပေမယ့် အချစ်မပါသည့် တပ်မက်မှုများသာ များသည် ။ ပိုးပိုးကို သတိရမိပြန်သည်။ အိပ်ခန်းလေးမှာ လူနေနေ မနေနေ မိမိရှိရှိ မရှိရှိ တစ်ပါတ်တစ်ခါ အဘက သူ့တူမလေး တစ်ယောက်နှင့် လျှော်စရာရှိတာလျှော် လဲစရာရှိတာ လဲပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ရှင်းပေးနေကြဖြစ်သည် ။
ကိုကျော်စွာတို့ရောက်လာမှ မေရီ ဖုန်းခေါ်နေလျှင် ကိုင်ဖို့ အဆင်မပြေဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် မေရီကို ပဲ ဦးစွာဖုန်းဆက်ပြီး ဒီည အတွက် ကိစ္စတစ်ခုခု အကြောင်းပြရမည် ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မေရီ ဆီက ဖုန်းဝင်လာသည် ။
" အကို ဘယ်မှာလဲ ခြံမှာလား "
" မဟုတ်ဘူး မြို့ထဲ ပြန်ရောက်နေပြီ ကလေး "
မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် ညာပြောမိလိုက်သည် ။ တဖက်မှ ခဏတိတ်ဆိတ်သွားသည်။
" မေရီ အကို့ကို တစ်ခုခု ပြောစရာရှိနေလား "
" အင်း ဟုတ်တယ် ဘယ်ကစပြောရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်နေတယ် "
" ကလေး အဆင်ပြေတဲ့နေရာက စပြောပေါ့ "
" ထားပါတော့ လူချင်းတွေ့မှ ပြောပြတော့မယ် ဒါပဲနော် "
ချက်ချင်း ဖုန်းချသွားသည် ။ မေရီ အသံနားထောင်ရတာ တစ်ခုခု ဖြစ်နေမှန်း သိသာသည် ။ မိမိကိုယ်လည်း တစ်ခုခု ပြောချင်နေပုံရသည် ။
ကိုကျော်စွာတို့ရောက်လာတော့ ညနေတော်တော်စောင်းနေပြီ ။ မသဇင်က အကျီအဖြူ စကပ်အနက်နှင့် ရိုးရိုးလေးပဲ ဝတ်လာသည် ။ တာဝန်ချိန်ပြင်ပ ဖြစ်နေတော့ ပြောဆို ဆက်ဆံတာ ဖော်ဖော်ရွေရွေရှိလှသည် ။ ကိုကျော်စွာ တို့ကို အိပ်ခန်းထဲ သေချာ နေရာချထားပေးသည် ။ ညပိုင်းကျတော့ တိုက်နောက်ဖက် ကွက်လပ်ကလေးမှာထိုင်ရင်း သုံးယောက်သားအတူတူ သောက်ဖြစ်ကြသည် ။ မိမိကတော့ ဘီယာ ပဲသောက်သည် ။ နဂိုကတည်းက မိမိက အသောက်လိုင်းမဟုတ်လို့ ဘာမှ ကြိုတင်မဝယ်ထားဖြစ်ခဲ့ပါ ။ တခါတလေ သောက်ချင်လျှင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ အကြောင်းရှိလာလျှင်ပဲဖြစ်ဖြစ် အပြင်ကဝယ်လာဖြစ်တာပဲ များသည် ။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ စကားတွေက ဟိုရောက်လိုက် ဒီရောက်လိုက်နှင့် သုံးယောက်သား ဝိုင်းလေးက စိုစိုပြေပြေဖြစ်လာသည် ။ မျက်မှန်လေးချွတ်ထားတာမို့ မသဇင်မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးက နုဖတ်နေပြီး သောက်ထားသည့် အရှိန်ကြောင့် နီရဲနေသည် ။ ကိုကျော်စွာကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ။ မသဇင် မျက်လုံးများက ရွှန်းလဲ့စွာ မိမိကို ခဏခဏစိုက်ကြည့်နေမှန်း သတိထားမိသည် ။ သက်ပြင်းမသိမသာချရင်း ကိုကျော်စွာနှင့်သာ စကားလက်ဆုံကျနေလိုက်သည် ။ ခဏ နေတော့ မသဇင်က သူဝင်နှင့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ရေလည်းချိုးချင်ကြောင်း ပြောရင်း ထသွားရန်ပြင်သည် ။ သောက်ထားသည့်အရှိန်နှင့် ယိုင်နေလို့ ကိုကျော်စွာက မိမိကို တွဲ၍ အထဲထိ လိုက်ပို့ပေးရန်ပြောသည် ။
အခန်းထဲရောက်တော့ အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများကို သေချာလိုက်ပြလိုက်သည်။ မသဇင်က ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်နှင့် နားထောင်ရင်း မိမိကို ကျစ်နေအောင်ဖက်လာသည် ။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း မိမိညဝတ်ဘောင်းဘီကို ပေါင်ဝက်ထိဆွဲချွတ်ချပြီး ညီတော်မောင် ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ အတင်းဆွဲထုတ်သည် ။ ကိုယ့်ကောင်ကလည်း ခုနကကတည်းက အတွေ့တို့ကြောင့် ရုန်းထွက်ချင်နေသည် ထင်သည် ။ မသဇင် လက်ထဲမှာ ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။
" အိုးး အကြောတွေထောင်နေတာပဲ ကြည့်စမ်း "
ကော့တက်နေသည့် ညီတော်မောင်၏ အကြောထရာနေရာများကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ လိုက်နမ်းရင်း ပြောနေသည် ။
" အမ ရေချိုးလိုက်ပါလား ပြီးမှ အေးဆေးပေါ့ "
မိမိ ပြောရင်း ဆွဲထူလိုက်သည် ။ သိပ်ကြာသွားလျင် ကိုကျော်စွာ တမျိုးမြင်နေလိမ့်သည် ။ ကိုကျော်စွာ မသိရှိသည့် ပက်သက်မှုက တမျိုး အဓိပ္ပါယ်သက်ရောက်သွားစေနိုင်တာမို့ ရှောင်တာက အကောင်းဆုံးဖြစ်မည် ယူဆသည် ။
မသဇင် ကို ထားခဲ့ပြီး မိမိ ပြန်ထွက်လာသည် ။
ကိုကျော်စွာ တစ်ယောက် ကောင်းကင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေဆဲ ။
" ညီ နောက်နှစ်လလောက်ဆိုရင် ကိုယ်တို့ လက်ထပ်ကြတော့မယ် "
တော်တော်များများသောက်ထားပေမယ့် ကိုကျော်စွာက အရှင်းတည်ငြိမ်နေသည် ။
" ဟုတ် အကို လက်ထပ်ပြီး ဟိုမှာပဲ နေကြမှာလား "
" မင်းအမ က ဒီကမှ မခွါနိုင်တာ ကိုယ်ပဲ ဒီကို ပြန်လာဖို့ စိတ်ကူးတယ် ဟိုဘက်အလုပ်က အစကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပေါင်း ထောင်ထားတာမို့ သူတို့ပဲ အပ်ခဲ့ရမှာပေါ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ဦးစီးတာလောက်တော့ စိတ်တိုင်းမကျနိုင်ပေမယ့် ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ "
" ကောင်းတာပေါ့ အကို ဒီမှာကလည်း မသဇင် မရှိရင် သူ့လောက်လုပ်ပေးနိုင်မယ့်သူမှ မရှိတာ "
ကိုကျော်စွာက ခွက်ကလေးထဲမှ လက်ကျန်ကို အပြီးမော့သောက်သည် ။
" မင်းအမ မှာ ညီမတစ်ယောက်ရှိသေးတာ မင်းသိလား "
" ဗျာ မကြားမိပါဘူး "
" အင်း ဟုတ်တယ် အရင်းတော့ မဟုတ်ဘူး အဘိုးကြီးရဲ့ အငယ်က မွေးတာ အဖေတူ အမေကွဲ ညီမပေါ့ ခု ဩစီ မှာ ပါရဂူဘွဲ့သွားတက်နေတယ် "
" ဟုတ်လား "
" အင်း ဟုတ်တယ် "
" အကိုပြောချင်တာ မသဇင် တကယ်လို့ အကို့နောက်လိုက်ဖြစ်ခဲ့ရင် သူ့ညီမ က ဒီစက်ရုံမှာ ဝင်ထိုင်မယ့် သဘောလား "
" အဝေးကြီးပါကွာ အင်ပေါ့ဆေးဘယ် ပါ သူ့ ညီမ က ပိုပြီး ကိန်းဂဏန်းကြီးတယ် အဟဲ "
ရီတယ်ဆိုပေမယ့် မဲ့သည့်ဘက် ပိုရောက်သည် ။
" အချစ်ဆိုတာ မပိုင်ဆိုင်ရသေးခင်တော့ အလူးအလဲ ပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ အချိန်ပေး တစ်ဖက်အလိုကျ အကုန်လျှောက်လုပ် တကယ်ပိုင်ဆိုင်ပြီးတော့လည်း အရင်က ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေပြန်တွေးပြီး ရီစရာကြီးဖြစ်နေတတ်တယ်ကွ "
ဘာကိုဆိုလိုမှန်းသေချာမသိပေမယ့် မိမိ ငြိမ်နေပြီးနားထောင်မိသည် ။
" ဒါပေမယ့် အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာကြာ ပြောင်းလဲ မသွားတာတော့ သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ အချစ်ပဲ အချစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရနေပေမယ့် ရိုးမသွားပဲ ပိုချစ်လာလေလေပဲပေါ့ကွာ အချစ်စစ်လို့ခေါ်မလား အဲ့တာကို "
မိမိ အသံတိုးတိုးလေး ပြန်ရီပြလိုက်သည် ။ ကိုကျော်စွာ တစ်ယောက် မသဇင်ကို တော်တော်ချစ်ရှာသည် ။ တကယ်ချစ်တဲ့ အချစ်စစ်ကို ရှာဖွေနိုင်ပြီး ထိုအရာကို ရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်အောင် ကြိုးစားနိုင်တာ အရည်အချင်းတမျိုးလို့ ယူဆမိသည် ။
" မင်းရော အချစ်စစ် ရှာတွေ့ပြီးလား "
" ကျွန်တော်လား အချစ်ကို ရှာတွေ့ဖို့ကြောက်နေမိတယ် အကို "
" ဟေ ဘာလို့လဲ "
" ရှာတွေ့ပြီဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော့်ဆီက ထွက်ပြေးဖို့ကြိုးစားတော့တာပဲ အကို့လောက် အရည်အချင်းမရှိတော့ ပိုင်ဆိုင်ရယူဖို့ဆိုတာ ကိုယ်နဲ့ အလှမ်းမမှီတဲ့ အရာမျိုး ဖြစ်နေတတ်တယ် "
" ဟားး မင်းက ရီစရာ ပြောတတ်တာပဲ "
" ဟုတ်ကဲ့ အကို ဒါနဲ့ ကျွန်တော် တစ်ခု အကို့ကို ပြောပြထားချင်တာ ရှိတယ် "
ပုလင်းထဲမှ လက်ကျန်အနည်းငယ်ကို ခွက်ထဲသို့ အကုန်ငဲ့ထည့်ရင်း ကိုကျော်စွာက ဆက်ပြောဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်နှင့် မေးငေါ့ပြသည် ။
" အကိုတို့နဲ့ ကျွန်တော် ခုလို ဆက်ဆံရေးမှာ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ မသဇင်အပေါ် ဆက်စ်ပါတနာဆိုတဲ့စိတ်ကလွဲရင် တခြား တလွဲတမည် စိတ်မျိုး လုံးဝ မရှိဘူးဆိုတာ သိစေချင်တာပါ ကျွန်တော်က မသဇင်ကို အမြဲ အကြို အပို့ လုပ်နေရတဲ့သူဆိုတော့ အကိုတမျိုးမမြင်စေချင်ဘူး "
" ဟားးးးး "
ကိုကျော်စွာ သဘောကျစွာ ထရီသည် ။
" ညီ ကိုယ်တို့ မင်းကို ယုံလို့ ဒီလို ရွေးချယ်ခဲ့တာပေါ့ ကိုယ်တို့အနေနဲ့ သိက္ခာပိုင်းက ပိုအရေးကြီးတယ် ဆိုတာ ညီ နားလည်မှာပါ ပြီးတော့ ညီ့ထက် မင်းအမ ကို ကိုယ်ပိုယုံတယ် ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ "
ကိုကျော်စွာ သူ့လက်ထဲက ခွက်ကလေးကို လှည့်ရင်း ခဏ စကားကို ရပ်ထားသည် ။
" ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မင်းအမ ကိုယ့်အပေါ်ထားတဲ့ အချစ်ကို ကိုယ်ယုံလို့ပေါ့ "
ခဏနေတော့ ကိုကျော်စွာက သူဝင်နှင့်မည် ဖြစ်ကြောင်းပြောရင်း အရင်ထသွားသည် ။ မိမိတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တော့ မေရီ ဆီ ဖုန်းဆက်မိပြန်သည်။
" နောက်တောင်ကျနေပြီ မအိပ်သေးဘူးလား ဒီည လိုင်းတက်တာလည်း မတွေ့ဘူးနော် "
မေရီက အရင်စပြောသည် ။
" ဟယ်လို အကို ဘာလဲ ဖုန်းမှားခေါ်တာလား ဟယ်လို "
" မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်း အသံကြားချင်လို့ "
" - "
နှစ်ဖက်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။
" ခုနက ပြောစရာရှိတယ်ဆို "
" ဟင့်အင်း လူချင်းတွေ့မှပဲ ပြောတော့မယ် "
" အင်းပါ အဲ့တာဆိုလည်း ကလေး အိပ်တော့လေ ဂွတ်နိုက် "
ဘာရယ်မဟုတ် စိတ်တခုခု ထင့်နေသည်ကို ခံစားမိလာသည် ။ ဘီယာသောက်တာများသွားလို့ပဲ ထင်သည် ။
..................................................................................
မိမိအခန်းထဲ မရောက်ခင်ကပင် အမ၏ တချို့အသံများကို ကြားနေရသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုကျော်စွာ၏အပေါ်ကနေ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ဆံပင်တွေခါရမ်းသည် အထိ သူမပုံစံအတိုင်း အားပါးတရ ပစ်ချဆောင့်နေသည် ။
" ဟင့် အာ့ အင့် အား ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ "
မိမိ အဝတ်အစားများ အကုန် ချွတ်လိုက်ပြီး မွေ့ရာပေါ်တက်ခဲ့သည် ။ အောက်က ညီတော်မောင်က တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ထုပေးလိုက်တော့ အကြောမျှင်တွေထကာ ပိုမိုကော့တက်လာသည် ။ အမက လက်နောက်ပစ်ပြီး အကို့ ပေါင်ကို ထောက်၍ ဆောင့်ကြောင့်ဆောင့်နေခိုက် ခါရမ်းနေသော ရင်သားနှစ်ဖက်ကို သူ့ဘေးနားဒူးထောက်၍ မိမိ စုံညစ်ပေးလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကပ်ပြီး စုတ်လိုက်တော့ အမ အသံတွေ လုံးထွေးသွားသည် ။ ရင်သားလေးတွေကို ညှစ်ပေးနေရာမှ နို့သီးခေါင်းလုံးလေးတွေကို လက်မ လကိညှိုးလေးနှင့် ချေပေးသည် ။ လက်ဖနောင့်လေးနှင့် နို့သီးခေါင်းထိပ်ကလေးတွေကို မထိတထိ ပွတ်ဆွဲပေးသည် ။ နားရွက်ကလေးကို ငုံခဲတော့ တပ်မက်လွန်းသည့် ညည်းသံတွေက ပိုထွက်လာသည် ။
" အာ့ ဟင့် ဟင့် ရှီးးးး "
ဆောင့်နေရင်း ဆတ်ခနဲ တွန့်တက်သွားပြီးနောက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ဆောင့်နေရာမှ ဒူးအောက်ချလိုက်ရင်း အပေါ်အောက် ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်ဆွဲ ဆောင့်ပေးနေပြန်သည် ။ အကိုက အမခါးလေး ကိုင်ရင်း အောက်ကနေ အသာကော့၍ ပင့်ဆောင့်လေး စည်းချက်ညီညီ ပြန်ဆောင့်ပေးသည် ။ မိမိ ဒူးထောက်လျက်ပင် အမနောက်ကျောဘက်တွင် နေရာ ယူလိုက်ပြီး ဖားလျားကျနေသည့် ဆံပင်တွေကို စုကိုင်လိုက်သည် ။ ပေါ်လာသည့် ဂုတ်သားနီနီလေးနှင့် ကျောပြင်ကျယ်အနှံ့ အနမ်းမိုးရွာပေးလိုက်သည် ။ ပုခုံးတလျှောက် ကြက်သီးဘုလေးတွေ ထလာတာ မြင်ရပြီးနောက် အမ၏လက်တွေက မိမိညီတော်မောင်ဆီ ရောက်လာသောကြောင့် အလိုက်တသိ မိမိမတ်တပ်ရပ်၍ သူမမျက်နှာနားကပ်ပေးလိုက်သည် ။
" ပြွတ် "
" အာ့ ဖြေးဖြေး အမ "
မိမိညီတော်မောင်ကို ဒစ် တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံလိုက်ပြီး အားကုန်စုတ်ယူလိုက်သောကြောင့် တင်ပါးကြောတွေထိ ဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလှသည် ။ ဒစ်ထိအောင်စုတ်ထားရင်း အရင်းပိုင်းကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ညှစ်၍ ထုပေးနေသည် ။ တခြား လက်တစ်ဖက်က ဉတွေကို ဆုတ်ညစ်နေသည် ။ အကိုအပေါ် ကနေ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် အသာဆောင့်ရင်း သူ့ဘေးက မတ်တပ်ရပ်နေသော မိမိညီတော်မောင်ကို စုတ်ပေးနေသော အမ အလုပ်နှစ်ခု လုပ်ပေးနေသည်ပင် မထင်ရအောင် စည်းချက်ညီလှသည် ။ ထိုအတူ သူမနောက်အသာဖေးမလိုက်နေသော အကိုနှင့် မိမိ၏ လှုပ်ရှားမှုများကလည်း တက်ညီ လက်ညီ ရှိလှသည် ။
သိပ်မကြာခင် အကို ပြီးသွားသည် ။ အကို ခဏ ဖယ်သွားတုန်း အမ အရှိန်မကျစရေန် အမကို လေးဘက်လေးထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကားထွက်သွားသောတင်ပါး နှစ်ဖက်ကို အသာဟခိုင်းပြီး ခေါင်းနှင့်ခါးကို မွေ့ရာထိသည်အထိ နှိမ့်ခိုင်းသည် ။ ပြူထွက်နေသော အမအင်္ဂါက အရည်တွေ သုတ်ဖြူဖြူတွေနှင့် ရွှဲနစ်နေသည် ။ ညီတော်မောင်ကို အမအင်္ဂါနားတေ့ရင်း စအိုဝလေးကနေ အင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားအထိ ကျော်ဖြတ်ပြီး အစေ့လေး ရောက်သည်အထိ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည် ။ တင်ပါးလိုက် လွန့်လူးလာပြီး အမ လက်တွေက သူမခါးကို ကိုင်ထားသော မိမိလက်ကောက်ဝတ်ကို လာကိုင်သောကြောင့် ပွတ်ဆွဲနေရာမှ ဆတ်ခနဲ ရပ်ပြီး သူမအင်္ဂါထဲ တစ်ချက်တည်း အားနှင့်ဆောင်ထည့်လိုက်သည် ။
" အာ့ အားးးး "
ချက်ချင်းပင် အင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ဖျစ်ညစ်တာခံလိုက်ရပြီး မိမိကောင်ကို ပြန်ဆွဲအထုတ်မှာ သုတ်ရည် ဖြူတွေက ပျစ်နှစ်နေအောင်ပါလာသည် ။ အမ တစ်ခါ ထပ်ပြီးသွားသည် ထင်သည် ။
" အာ့ ရှီးးး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အားးး "
မိမိ အဆက်မပြတ်ဆောင့်တော့သည် ။ မိမိညီတော်မောင်ကလည်း အစာမစားရတာကြာသည့် မြွေတစ်ကောင်နှယ် တင်းမာကော့တက်နေပြီး ဆန့်ကျင်ဘက်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားတိုင်း အကြောတွေက တင်းသထက်တင်းမာလာနေလို့ ကောင်းမွန်လှသည့် အရသာကို ပေးစွမ်းနေသည် ။
မိမိ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ တွန့်လူးနေသော အမနှုတ်မှ အသံများလည်း ဗလုံးဗထွေးထွက်နေသည် ။ ခါးသိမ်လေး မဟုတ်ပဲ တင်းရင်းသော ခါးကို ကိုင်ဆောင့်ရတာလည်း တမျိုးကြည့်ကောင်းလှသည် ။ တစ်ဆုံးဖိမိတိုင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်အသားတွေက တွန့်တွန့်တက်သွားသည် ။ လက်တစ်ဖက် ဖားလျားကျနေသည့် ဆံပင်တွေကို စုကိုင်ဆောင့်ဆွဲပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က ခါးလေးကို ကိုင်လျက် အားကုန်လှုပ်ရှားပေးလိုက်တဲ့နောက်မှာ အမအင်္ဂါဆီက သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေ ဒလဟော ထွက်လာပြန်သည် ။ ခဏနေတော့ အကို ပြန်ရောက်လာပြီး အမ မျက်နှာရှေ့နေရာယူသည် ။ အကို့ဉတွေကို အငမ်းမရနမ်းရင်း တင်းပါးလေးကို နောက်ပစ်ပစ်ပြီး မိမိကို ပြန်ဆောင့်ပေးနေပြန်သည် ။
အခန်းထဲဝယ် အမ၏ အသံများကသာ လွှမ်းမိုးနေသည် ။ အကိုနှင့်အမ ပြီးသွားတာတောင် မပြီးအောင် ထိန်းထားနိုင်သော မိမိကိုယ်မိမိ အံဩမိနေသည် ။
" ညောင်းတယ် "
အမ ပြောလာလို့ လေးဘက်ထောက်နေရာမှ အကိုက ထိုင်လိုက်ရင်း သူရင်ခွင်ထဲ ပက်လက်ကလေး ဝင်မှီနေစေသည် ။ အကို့ရင်ခွင်ထဲဝင်မှီရင်း ခေါင်းလေးအသာမော့ ပေးလိုက်တော့ အမ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အကိုက အနောက်ကနေ ငုံနမ်းသည် ။ အကို့လက်ကလေးတွေက အမချိုင်းအောက်မှ လျိုပြီး ရင်သားတွေ ဆုတ်နယ်လာသည် ။ မိမိက အလိုက်တသိ အမပေါင်လေးတွေကားလိုက်ရင်း ရှေ့တည့်တည့်မှ ထိုင်၍ နေရာယူလိုက်သည် ။
အမ နဲ့ အကို ကတော့ အနမ်းတွေ ပေးနေတုန်း ။ အကိူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်မှီရင်း ခေါင်းလေးမော့လို့ အကို့အနမ်းတွေ တုန့်ပြန်နေတုန်း မိမိအတွက်တော့ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးထားသည် ။ အမ ခါးလေးကို ကိုင်ရင်း ညီတော်မောင်ကို အသာထိုးထည့်လိုက်သည် ။ တစ်ချက်တွန့်သွားရုံကလွဲပြီး အကိုနှင့်အမ အနမ်းတွေက အဆက်ပြတ်မသွားပါ ။ ညီတော်မောင်ကို အကုန်ဆွဲမထုတ် အတင်းထိုးမသွင်းပဲ ညှောင့်ဆောင့်လေးသာ ဆောင့်ပေးနေလိုက်သည် ။ မိမိရည်ရွယ်ချက်က သူတို့ လိုချင်သည့် အရသာကို သေချာဖြည့်စွမ်းပေးဖို့ပဲလေ ။
တဖြေးဖြေး မိမိ ပြီးချင်လာသည် ။
" ကျွန်တော် ပြီးချင်လာပြီ "
ထုတ်ပြောလိုက်တော့ အမ က အကို့ဆီမှ ခွာရင်း မိမိညီတော်မောင်ကို လှမ်းကြည့်သည် ။
" မောင်လေး အမ ကို ဒီတီ လုပ်ပေးမလား "
ဒီတီ ဆိုတာ ဒိသရုပ် ၊ သုတ်ရည် လည်ချောင်းထဲအထိရောက်အောင် ပန်းထည့်ခြင်း ၊ စုတ်ယူမျိုချခြင်း လို့ မိမိနားလည်ထားသည် ။ ကြိုက်နှစ်သက်သော ပြီးဆုံးခြင်းတစ်မျိုးဆိုပေမယ့် တစ်ဖက် ပါတနာ ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့နှင့် လိုလိုလားလားရှိဖို့ အရမ်းအရေးကြီးလို့ ဘယ်မိန်းကလေးနှင့်မှ တော်ရုံ မနေပါ ။
" ကျွန်တော်က ကြမ်းကြမ်း ကြိုက်တာနော် အမ အဆင်ပြေပါ့မလား "
" မင်းသဘော "
မိမိနှင့်အမ ပြောနေတာကို အကိုက ပြုံးရင်းနားထောင်နေသည် ။ မိမိ မေးငေါ့ပြတော့ အကိုက ခေါင်ညှိမ့်ပြသည် ။
အမကို မွေ့ရာပေါ် ပက်လက်လှန်စေလိုက်သည် ။ ဦးခေါင်းကို မွေ့ရာအစွန်းဘက် လွတ်သည်အထိတိုးစေလိုက်တော့ အမခေါင်းလေးက မွေ့ရာအပြင်ဘက်သို့လန်ကျသွားသည် ။ မိမိလည်း မွေ့ရာအောက်ဆင်း၍ အမ ခေါင်းလေးကို ပြောင်းပြန်ပုံစံခွလိုက်ပြီး အမမျက်နှာပေါ်မှာ ညီတော်မောင်ကို ပြောင်းပြန် ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည် ။ ဉတွေက နဖူးထက်မှာ ဒစ်ထိပ်ကတော့ နှုတ်ခမ်းနားဝဲနေသည် ။ ပြီးမှ အသာလေး အမ နှုတ်ခမ်းတွေကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။ ချက်ချင်းပင် လျှာနွေးနွေးဖြင့် စုတ်ယူမွှေနောက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။
" ရှီး အားးး "
ဒီတခါ မိမိ အသံထွက်မိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ စစ်စတီးနိုင်းလို ပြောင်းပြန်အနေအထားဖြစ်သောကြောင့် မိမိ မျက်စိရှေ့က အမစည်းခုံစပ်နှင့် ဝမ်းဗိုက်ပြင်က လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်နေသည် ။ အမ လက်တွေက မိမိခါးကို ကိုင်ရင်း ခေါင်းလေးက ကြွကြွလာသည် ။ တဖြေးဖြေး ခေါင်းကိုပြန်အကြွမခံပဲ ခပ်မြန်မြန် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည် ။ အကိုက မိမိနှင့် အမကို ကြည့်ရင်း သူ့ကောင်ကို လက်နဲ့ ကောင်းကောင်း ထုနေသည် ။
ပိုပြီးအားရအောင် အမကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ ဒူးထောက်ကလေး ဖြစ်တော့မှ အမ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို လက်ဝါးများဖြင့်ပွတ်သပ်ရင်း ညီတော်မောင်ကို ပါးစပ်ထဲထည့် ခပ်မြန်မြန်လှုပ်ရှားမိသည် ။ အကိုက မိမိနှင့် အတူ ဘေးနားလာမတ်တပ်ရပ်ရင်း သူ့အကောင်ကို အမ မျက်နှာနားကပ်၍ ခပ်မြန်မြန်ထုနေတာမို့ အကိုလည်း ပြီးချင်နေမှန်း သိသာသည်။
" အွန်းးးး "
အမ၏ လုံးထွေးသည့် အသံ ။
" အား ရှီးးးး "
" အာ အ ဟာ့ "
အကို နင့် မိမိ ၏ အထွတ်အထိပ်ရောက်ချင်သည့် အသံတွေနှင့် အခန်းလေးက ဆူညံနေသည် ။
" အာ့ပြီးပြီး ပြီးပြီ အမ "
အမ နောက်စေ့လေးကို လက်နှစ်ဖက်ထပ်ဖိ၍ တစ်ချောင်းလုံးကို အရင်းထိရောက်အောင်နှစ်ထားရင်း မိမိ ပြီးဆုံးသွားသည် ။ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလို အကိုကလည်း သူ့သုတ်ရည်ဖြူတွေကို အမ မျက်နှာပေါ် ပန်းချလိုက်သည် ။
......................................................................................................
မိမိ အစောထပြီး မနက်ခင်းစားစရာ တစ်ခုခု စီစဉ်ပေးပြီးသည်အထိ အခန်းထဲက နှစ်ယောက်မှာ မနိုးသေးပေ ။ မနက်ခင်းအလှကို မမြင်လိုက်ရမှာစိုးသောကြောင့် အကို့ ကို အရင်နှိုး၍ အကျိုးအကြောင်းပြောလိုက်တော့မှ အမပါ နိုးလာသည် ။
သုံးယောက်သား အတူတူ ကော်ဖီကြမ်း သောက်ရင်း မြူတွေဆိုင်းနေသည့် ရှုခင်းကို တမက်တမောကြည့်ကြသည် ။ ခုလိုဆိုတော့လည်း အကို ၊ အမ နှင့် မိမိက အဆင့်အတန်း ဂုဏ်ပကာသန တွေမပါပဲ တစ်သားတည်း ဖြစ်သွားသလို ထင်ရသည် ။ ပိုပြီး ရင်းနှီးသွားသလို ခံစားရသည် ။
အထူးသဖြင့် မိမိကိုကြည့်သည့် အမ၏ မျက်ဝန်းတွေက ပထမအကြိမ်ကထက် ပိုပြီး အရောင်လဲ့နေသည် ထင်မိသည် ။ အကိုကတော့ အမ မျက်နှာလေးသာ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည် ။ မိမိ အနေနှင့် အမအပေါ်မှာ ဆက်စ်ပါတနာဆိုသည့် ရင်းနှီးသည့် ခံစားချက်မှလွဲ၍ တခြားစိတ် တစိုးတစဉ်းမျှ မရှိတာ သေချာသည် ။
သူတို့ကားကလေး ထွက်သွားမှ အဘ၏ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးထဲက မိမိအတွက်အခန်းလေးထဲမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည် ။
အာသာပြေနိုင်ဖွယ် မရှိသည့် ဆားငံရည်ကို ထပ်တလဲလဲ သောက်နေရသည့် ဘဝက မလွတ်မြောက်နိုင်ရသည့်တိုင်အောင် ဆိုင်သူ တစ်ဦးတည်းနှင့်သာ အတူတူ သောက်ချင်လိုသော ဆန္ဒတော့ ပြည့်ဝချင်မိ၏ ။
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>
ဝင်္ကပါလမ်းကလေးများ အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသားသူ - လမင်းအေးချမ်း
မနက်ရောက်တော့ အိပ်ရာထ နောက်ကျနေလို့ စက်ရုံကို အမှီပြေးရသည် ။ ပိုးပိုး ခေါ်ထားသည့် အဝင်ခေါတွေ တွေ့ပေမယ့်လို့ ပြန်မခေါ်နိုင်အားပဲ မသဇင်ကို သူ့အိမ်မှ အမှီကြိုရန်သာ လောနေမိသည် ။
မသဇင် ကားပေါ်ရောက်တော့ မိမိ နေရထိုင်ရ တစ်မျိုး ဖြစ်နေပြီး မျက်နှာပူနေမိသည် ။ မသဇင်လည်း ရိပ်မိပုံရသည် ။ တစ်လမ်းလုံး စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပဲ လိုက်ပါလာသည် ။ VIP ဝင်ပေါက်ရှေ့ရောက်တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြည်ပြာထွက်ကြိုနေတာ တွေ့သည် ။
မိမိဌာနသို့ ကားကို မောင်းလာရင်း မနေ့ညနေက မသဇင် ဘယ်လို အိမ်ပြန်ရောက်လဲ ဆိုတာ တွေးမိနေသည် ။ မိမိ သူတို့အခန်းက ပြန်ထွက်သည့်အချိန်သည်ပင် ညနေခြောက်နာရီကျော်နေပြီ ။မိမိ အခုမှ သတိရမိသည်က ပိုးပိုး ။ ကဗျာကယာ ဖုန်းထုတ်၍ ဆက်လိုက်တော့ ဖုန်းပိတ်ထားသည် ။ သူတို့ ငှာန ဆီ မသိမသာသွားချောင်းကြည့်တော့လည်း အရိပ်အယောင်မျှ မတွေ့ရပေ ။ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရလို့ မက်စေ့ ဖွင့်ကြည့်တော့ စာတိုလေးတွေရောက်နေသည် ။
" ကိုကို မနေ့က တစ်နေကုန် ဘယ်တွေသွားနေလဲ အလုပ်ကိစ္စဆိုတာ ပိုးပိုး မယုံပါဘူးနော် "
" ကိုကိုရေ ပိုးပိုး ချက်ချင်းနယ်ပြန်ရမယ် ဖေဖေ နေမကောင်းဘူးတဲ့ မေမေ က ချက်ချင်းပြန်လာခိုင်းတယ် စိတ်ညစ်တယ် ကိုကိုက ဖုန်းခေါ်လို့လည်း မရ "
" ကိုကိုရေ ပိုးပိုး ဒီနေ့လည် ကားကြုံနဲ့ ပြန်သွားပြီ အလုပ်ကိုတော့ ဆယ်ရက်လောက် ခွင့်တင်ထားခဲ့တယ် "
" ကိုကို ဖုန်းဆက်ပါနော် ပြန်ခါနီး ကိုကို့ကို နမ်းချင်ပေမယ့် မျက်နှာလေးတောင် မတွေ့လိုက်ရဘူး ပြန်ရောက်မှ အတိုးနဲ့နမ်းတော့မယ်နော် "
စာတိုလေးတွေ ဖတ်ရင်း ကြည်နူးရသည် ။ မိမိကို တကယ်ချစ်ရှာတာကိုး ။ ဖုန်းဆက်လို့ဆိုပေမယ့် ဘာလို့ ဖုန်းပိတ်ထားပါလိမ့် ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ အရာအားလုံးက ပုံမှန်လို လည်ပတ်နေပြန်သည် ။ နှစ်ပါတ် သုံးပါတ်ကြာသည်အထိ ပိုးပိုး ကို မတွေ့ရတော့ပေ ။ သူ့ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်လေးက ပြန်သွားသည့်နေ့မှ စ၍ မီးမစိမ်းတော့သလို ဖုန်းနံပါတ်တွေကလည်း တစ်လုံးမျှ ဆက်မရတော့ပေ ။ မိမိလွမ်းတာရော စိတ်ပူတာရော ရောထွေးစွာ ခံစားနေရသည် ။
မိမိနှင့် ပှံမှန် အဆက်အသွယ် ရှိနေသည်က ကိုကျော်စွာ ။ မိမိတို့ သုံးယောက် အတူနေပြီးနောက်နှစ်ရက်အကြာ ကိုကျော်စွာက အရေးကြီးကိစ္စကြောင့် စင်ကာပူသို့ ပြန်သွားခဲ့ရကြောင်းသိရသည် ။ မသဇင်ကိုလည်း သေချာ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့မှာရှာသည် ။ ကျွန်တော် မျက်နှာပူတယ် လို့ ပြောပြတော့ သူ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရီနေသည် ။
မသဇင်ကတော့ မိမိအပေါ် ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံသည် ။ ရက်နည်းနည်းကြာလာတော့ တချို့ကိစ္စတွေပါ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ထားနိုင်လာသည် ။ အလုပ်နှင့် ပါစင်နယ် ခွဲခြားထားနိုင်လို့လည်း မသဇင်တစ်ယောက် MD နေရာထိုင်နေနိုင်သည်ပင်။ ကြိုချိန် ပို့ချိန် တွေနှင့် တခြား အပြင်သွားသည့် အချိန်တွေမှာ တခါတလေ ကားနောက်ခန်းကနေ မိမိကို ကြည်နေတတ်သည်ကိုတော့ သတိထားမိသည် ။
" ဟာ "
ဘရိတ်ကို အမြန်နင်းလိုက်လို့တော်သေးသည် ။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် ကားမောင်းနေခိုက် ရုတ်တရက် လမ်းချိုးမှ ဘေးနားကပ်ဝင်လာသော စက်ဘီးတစ်စီးကြောင့် လန့်ပြီး ဘရိတ်နင်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည် ။ စက်ရုံ အသွားလမ်းမှာမို့ လူတော့ ရှင်းနေသည် ။ စက်ဘီးသမားကတော့ မိမိကားနှင့် မချိတ်မိပါပဲ လဲ နေပြီ ။ ကားကို ဘေးထိုးရပ် ၊ စက်ဘီးသမားဆီ သွားကြည့်သည် ။
ကျော အထိရှည်သော ဆံပင်ကို ပြေလျော့လျော့စည်းထားသော ကောင်မလေး တစ်ယောက် ။ စက်ဘီးက သူ့အပေါ်ထပ်လဲနေသည် ။
" ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ညီမ "
ပြောလည်းပြော စက်ဘီးကိုလည်း ဆွဲယူသည် ။ ကောင်မလေးက ခြေထောက်ကို ကိုင်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်းထ ရပ်သည် ။
" ရတယ် အကို ညီမ မှားတာပါ "
ခေါင်းကြီး ငုံ့ပြီး သူ့ခြေထောက်သာ သူကြည့် ပြောနေသောကြောင့် မျက်နှာတော့ သေချာ မမြင်ရသေးပါ ။
" ရရဲ့လား ညီမ ဘယ်သွားမှာလဲ ဝေးသေးလား "
သူမ ပြန်မဖြေပဲ စက်ဘီးကိုသာ မိမိလက်ထဲမှ ဆွဲယူပြီး နင်းရန်ပြင်သည် ။
" ခဏနေဦး ဖိုင်ယူသွားဦး "
လမ်းမပေါ်ကျနေတဲ့ ဖိုင်ကို မိမိ ကောက်ယူပြီး ရှေ့က ထမင်းချိုင့်ထည့်ထားသည့် စက်ဘီးခြင်းထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည် ။
" ဟုတ် ကျေးဇူး "
ကောင်မလေးက သူ့ကို တည့်တည့်ကြည့်၍ ဖြေသည် ။ ဝိုင်းစက်သည့် မျက်လုံးလေးတွေ အောက်က ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မိမိ အသိအမှတ်ပြု ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး နောက်မှာ သူမ စက်ဘီးကလေး နင်းထွက်သွားသည် ။ မိမိလည်း ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီး စက်ရုံသို့ မောင်းလာခဲ့သည် ။
ရောက်ရောက်ခြင်း သိပ်မကြာလိုက် မသဇင် ခေါ်သည် ဆို၍ သူ့အခန်းသို့ ချက်ချင်း ကူးခဲ့သည် ။ အထဲရောက်တော့ ကြည်ပြာ ပါ အထဲရောက်နေသည် ကို တွေ့ရသည် ။ မျက်နှာတော့ သိပ်မကောင်းလှ ။
" အေး မောင်လေး သေချာ ပို့ခဲ့လား "
" ဟုတ်အမ အမှီပို့ခဲ့ပါတယ် လက်ခံရရှိကြောင်း လက်မှတ်ပါယူခဲ့ပြီး အကောင့်ငှာနကိုပါ ပြန်အပ်ခဲ့ပါတယ် အမ "
မသဇင်က ပါဆယ်ထုတ်တစ်ခု မြို့ထဲသို့ပို့ခိုင်းသည် ကို ဆိုလိုခြင်း ဖြစ်သည် ။
" အပြန်မှာ စက်ဘီး တစ်စီးနဲ့ ငြိ မလိုဖြစ်လို့ နည်းနည်း ကြာသွားတယ် အမ အဲ့ ကလေးမလေး မှားတာပါ ဘာပြသနာမှ ထွေထွေထူးထူး မဖြစ်ဘူး အမ "
မိမိ ပြောသမျှ မသဇင်က သေချာစိုက်ကြည့်၍ နားထောင်နေသည် ။
" အိုကေ အိုကေ "
" ဟုတ် "
" ဒီလိုငါ့မောင်ရ အမ တို့ ကုန်ကြမ်းတချို့မှာထားတာ မနေ့က ရောက်ရမှာ ရောက်မလာဘူး သေချာ ပြန်လိုက်ကြည့်တော့ ဒီက မိကြည်ပြာလေ ရောက်ရမယ့် ဒိတ်ကို စစီစဉ်ကတည်းက တစ်ပါတ်လောက်လွဲနေတယ် "
ကြည်ပြာ့ ဆီ မေးငေါ့ပြရင်း ပြောသည် ။
" အမ တို့က မနေ့ကအရောက်လိုချင်တာ စီစဉ်မိသွားတာ နောက်တပါတ် အဲ့လိုဖြစ်သွားတော့ နောက်အကျဆုံး မနက်ဖြန် ဒါမှ သဘက်ခါ ရောက်ဖို့ အတွက် စာရွက်စာတမ်းတွေ ပြန်ပြင် ဆိုင်ရာကို ပြန်တင်ရတာမျိုး အမြန်လုပ်ဖို့လိုတယ် "
" ဟုတ် အမ "
" ပစ္စည်း က အခု ပုသိမ် ဘက် ရောက်နေပြီ အဲ့တော့ စီစဉ်စရာရှိတာ စီစဉ်ရအောင် ကြည်ပြာကို ဒီနေ့ပဲ ပုသိမ် ကို လွှတ်ချင်တယ် အဲ့တာ မင်းကားနဲ့ အကြို အပို့ လုပ်ပေးဖို့ပဲ "
မသဇင် ဆိုလိုရင်း မိမိ သဘောပေါက်သည် ။
" အပြန်မိုးချုပ်လိမ့်မယ် ထင်တယ် အမ ကြည်ပြာ အဆောင်က အဆင်ပြေပါ့မလား "
ကြည်ပြာ အဆောင်နေမှန်း မိမိ သိသည် ။ တစ်ချိန်လုံး တစ်ခွန်းမှ မထွက်သော ကြည်ပြာက ခေါင်းညိမ့်ပြသည် ။
" ရတယ် မောင်လေး မိုးချုပ်လို့ အဆောင် အဆင်မပြေတော့ရင် အမ အိမ် သာ လာပို့ "
မသဇင် ပြန်ဖို့အတွက်တော့ မမေးတော့ပါ ။ ဒီလို သူမအားသည့် နေ့တွေဆို ဦးလေးတင်မောင်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတတ်သည် ။
..........................................................................................................
သိပ်မကြာခင် ကားလေး က ဟိုင်းဝေးလမ်းပေါ်ပြေးနေသည် ။
ကြည်ပြာက မိမိဘေးက လိုက်ပါလာပြီး တစ်လမ်းလုံး တစ်ခွန်းမှ မပြော ။ အရင်ကတည်းကလည်း စကားနည်းသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း သိထားတာမို့ တော်ရုံ စကားစမပြောဖြစ်ပဲ ရှိနေသည် ။ မသဇင် ဆူထားလို့လည်းဖြစ်မည် ထင်သည် ။
" ကြည်ပြာ "
" ရှန် "
" နေ့လည်စာ ဘယ်မှာ စားချင်လဲ "
မပြောမဖြစ် ပြောရမည့် အရာမို့ မိမိကပဲ စကားစလိုက်သည် ။
" ရတယ် ကိုတိုး အဆင်ပြေတဲ့ နေရာမှာပဲ - ကြည်ပြာ ဗိုက်တော့ သိပ်မဆာသေးဘူး "
မိမိဘက်လှည့်၍ ပြောသည် ။ ဒီကလေးမလေး နှာတံလေးက မျက်နှာဝယ် အထင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ထူပိန်းနေသည့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် အပေါ်နှုတ်ခမ်းက ပါးပါးလေး ။ မျက်နှာ တစ်ခုလုံးက မိတ်ကပ်တွေ ဖွေးနေသည် ။ အနက်ရောင်စကပ်တိုလေးရှိနေသည့် ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် လက်ဖျားလေးတွေယှက်တင်ထားရင်း ရှပ်အင်္ကျီအဖြူလေးက မို့မောက်နေသော ရင်သားတွေနှင့် တိတိကျကျ လိုက်ဖက်နေသည် ။
" ဘယ်ဆာမလဲ မနက်က အမက အဝ ကျွေးလိုက်တယ်မလား "
ရီ၍ မိမိပြောလိုက်တော့ သူက အသက်မပါသလို ပြန်ပြုံးပြသည် ။
" မဟုတ်ပါဘူး ကြည်ပြာ စိတ်ညစ်နေတာ တခြား "
" ဆောရီး "
စကားပြတ်သွားပြန်သည် ။
လမ်းမှာ ခဏတဖြုတ် နားရုံသာနားပြီး ပုသိမ်သို့ နေ့လည်ပိုင်းလောက်ရောက်သွားသည် ။ ဆိုင်ရာ ရုံးမပိတ်မှီ မှီရုံလေးမှီသည် ဆိုရုံပင် ။ ကြည်ပြာ က မသဇင်ဆီ သတင်းလှမ်းပို့ပြီး လိုအပ်သည့် လက်မှတ် နှင့် တခြား ကိစ္စများ ပြီးတော့ ညနေစောင်းခါနီးပင် ဖြစ်နေပြီ ။
" ကိုတိုး တစ်ခုခု စားရအောင်လေ "
" ဟုတ် ကြည်ပြာ ခုမှ ဆာလာတာလား "
" ဟုတ်တယ် "
ကားမောင်းရင်း မိမိဆိုသည် ။ ကြည်ပြာဆီ တစေ့တစောင်းကြည့်တော့ တနေကုန် နေပူထဲ သွားထားသည့် မျက်နှာ မှာ အဆီတွေ တဝင်းဝင်းနှင့် ဖြစ်နေသည် ။
" ကိုတိုး ဘာကြည့်တာ "
လူမိသွားတဲ့ ပုံမျိုး မဖြစ်အောင် သေချာထိန်းရင်း
" အော် ကြည်ပြာ ပင်ပန်းနေပြီလား လို့ပါ "
မရည်ရွယ်ပါပဲ ထွက်သွားသည့် စကားများနောက်ဝယ် အပြုံးတစ်ခုတော့ရလိုက်သည် ။
မိမိကားလေး ကို စုံစုံလင်လင် ရနိုင်မည် ထင်သည့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ချိုးဝင်လိုက်သည် ။ ထမင်းနှင့်ဟင်း အချို့မှာပြီးနောက် မိမိ သတိတရနှင့် ရန်ကုန်ပြန်လက်ဆောင်ပေးရန် ထန်းရည် ပါဆယ် မှာသည် ။
" ကိုတိုး ကြည်ပြာလည်း သောက်ချင်တယ် "
" ကြည်ပြာ သောက်တတ်လို့လား "
မိမိ ပြုံးစစနှင့် မေးတော့
" သောက်ဖူးတယ် ကိုတိုး ထန်းရည်ချိုလေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစားထွက်တိုင်း ကြုံရင် ကြုံသလို သောက်တယ် "
" အင်း အဲ့တာဆိုလည်း မှာလေ "
ထန်းရည် ရောက်လာတော့ အရင် သောက်ကြသည် ။
" ကျွန်တော်တော့ နည်းနည်းပဲ သောက်မယ်နော် ကားလည်းမောင်းရမှာမို့ "
" ဟာ ကိုတိုးကလည်း ကြည်ပြာလည်း အာဆွတ်ရုံပါ အဟီး "
ရှားရှားပါးပါး ကြည်ပြာရီတာ ဒီတခါပဲ သေချာမြင်ဖူးလိုက်သည်။ ညာဘက်ပါးပေါ်က ပါးချုင့်လေးက ပိုပြီး နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည် ။
တကယ်တမ်းလည်း မိမိနှင့် သူ တစ်ခွက်ဆီပဲ သောက်ဖြစ်ပါသည် ။ စားစရာရှိတာ အမြန်စားကြပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ ရန်ကုန်ပြန်အဝင် နောက်ကျမည်စိုးသောကြောင့် ကားကို ခပ်မြန်မြန်လေး မောင်းဖြစ်သည် ။
" မသဇင် ဆီ ဆက်ပြီးပြီလား ကြည်ပြာ "
" ဟုတ် ပြီးပြီ ခုနက ဆိုင်မဝင်ခင်ကတည်းက ကြိုဆက်ထားတယ် "
" အိုကေ "
ကားလေးက ဟိုင်းဝေးလမ်းပေါ် ပှံမှန် အတိုင်းပြေးနေသည် ။
" ကားမှန်ခဏချမယ်နော် ကိုတိုး "
အပြင်က လေနုအေးလေးတွေက ကြည်ပြာကို ဖြတ်ပြီး မိမိဆီဝင်လာသည် ။ နေဝင်ရီတရောလေးမို့ ကြည်ပြာဘက် လှည့်လှည့်ကြည့်တိုင်း နုဖတ်နေသည့် မျက်နှာလေးကို ရှုပ်ထွေးနေသည့် ဆံနွယ်တွေကြားမှ မြင်နေရသည် ။ သတ်သတ်မှတ်မှတ် မဟုတ်ပါပဲနှင့် ဒီအခိုက်အတန့်လေးကို ကြည်နူးနေမိလာပြန်သည် ။
ခဏကြာတော့ ကြည်ပြာ မှန်တံခါးလေး ပြန်ပိတ်လိုက်သည် ။
" ကိုတိုး "
" ဗျာ့ "
" ပြောလို့ရရဲ့လား "
" ဟုတ်ရပါတယ် ကြည်ပြာ ပြော "
" ကိုတိုး တစ်ခုခုကို အများကြီး မျှော်လင့်မိတာမျိုး ဖြစ်ဖူးလား "
ရုတ်တရက် အဆုံးအစမရှိ မေးခွန်းကြောင့် သူ ကြည်ပြာကို လှည့်ကြည့်မိသည် ။
" အဲ့ဒီ မျှော်လင့်ချက်တွေကိုရော ပစ်ပစ်ခါခါ ရိုက်ချိုးခံရတာမျိုး ဖြစ်ဖူးလား "
" ဟုတ် ဖြစ်ဖူးတာပေါ့ ကြည်ပြာ "
မိမိ အလိုက်သင့်ပြန်ဖြေမိသည် ။
" ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းက ရန်ကုန်ကို ဦးလေးခေါ်လို့ အလည်ရောက်တယ် မြို့ပြရဲ့ မက်မောစရာတွေ ကြည့်ပြီး တစ်နေ့ ငါ့မိသားစုကို ရန်ကုန်အပြီး ခေါ်လာမယ် လို့ ကလေးအတွေးနဲ့တွေးဖူးတယ် ဒါပေမယ့် နာဂစ်ဖြစ်ပြီးနောက် မိသားစု ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရပါ ကျွန်တော်ဆီက ပျောက်သွားခဲ့တယ် "
" အင်းး "
ကြည်ပြာက ရီဝေသော မျက်လုံးတွေနှင့် လှည့်ကြည့်နေမှန်း ခံစားရသည် ။
" ကိုတိုး အဲ့ခံစားချက်တွေ ဘယ်လိုဖြေဖျောက်လဲ လွယ်လွယ်မမေ့နိုင်ဘူးမလား "
" ဘယ်မေ့နိုင်မလဲကြည်ပြာ အချိန် တစ်ခုပေါ့ အချိန်တစ်ခုကြာတဲ့ အခါ သက်သာသွားတာပေါ့ နောက်အချိန်တစ်ခု ကြာတဲ့အခါကျရင်တော့ မေ့နိုင်မယ် ထင်တယ် ခုထိတော့ မေ့နိုင်မယ့်အချိန် ရောက်မလာနိုင်သေးဘူးလေ "
ကားလေးအတွင်းဝယ် တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည် ။
" ကြည်ပြာ ချာတိတ်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ခဲ့တယ် "
မိမိ ကြည်ပြာဘက် လှည့်မကြည့်ပဲ ဆက်နားထောင်နေသည် ။
" သူက ကြည်ပြာတို့အဆောင်ရှိတဲ့ လမ်းထဲကပဲ "
" ဟုတ် ကြည်ပြာ "
" စမတ်ကျတယ် လူငယ်ဆန်ဆန် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှိတယ် ကြည်ပြာတွက် အဖော်မွန်ကောင်းတစ်ယောက်လို့ ယုံကြည်မိတယ်လေ "
ကြည်ပြာ ဆက်ပြောနေသည် ။
" သူနဲ့ မိုးမမြင်လေမမြင် ချစ်ခဲ့ကြတာ တစ်နှစ်တောင် ကျော်ပြီ ကလေးကို ချစ်မိလို့ ကလေးဆိုးဆိုးသမျှ အကုန်လိုက်လျောပြီး ချစ်ခဲ့တာ "
ကြည်ပြာရှေ့တည့်တည့်ကြည့်နေရာမှ လမ်းမဘေးမှ ဖြတ်ကျော်ထားခဲ့ရသော လမ်းမီးတိုင်တွေကို လိုက်ကြည့်နေသည် ။
" ရုတ်တရက် သူ့ဆီက အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားတာ တစ်လလောက်ရှိသွားပြီ "
" ဟင် "
မိမိ အဖြစ်နှင့် လာတူနေပြန်သည် ။
" မနေ့က ကြည်ပြာ မသဇင် ခိုင်းလို့ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မြို့ထဲသွားတော့ သူ့ကို တခြား ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်တယ်လေ "
" ဗျာ "
သူ နှုတ်မှ ထွက်ရွတ်မိသည် ။ ကြည်ပြာ အကြောင်းက ရိုးရှင်းပေမယ့် ကြည်ပြာ့ အသံတွေက တုန်နေသည် ။
" အထင်မှားတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ကြည်ပြာ "
ကြည်ပြာခေါင်းခါနေသည် ။
" အချိန်တစ်ခုကြာမှ ချက်ချင်းအဆက်အသွယ်ပြတ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်ဆိုတာ မရိုးရှင်းဘူးလား ကျွန်တော့်စိတ်ထင် တစ်ခုခုတော့ လွဲနေတယ် ထင်တယ် "
မှီရာ ကြည်ပြာ့ ပုခုံးလေး ပုတ်ရင်း ပြောမိသည်။
" အချိန်ခဏပေး စောင့်ကြည့်ပါဦး "
" တစ်လနီးပါးလေ ကိုတိုး ကြည်ပြာ -- ကြည်ပြာ သူ့ကို မခွဲနိုင်ဘူး "
ကြည်ပြာ ရှိုက်ရှိုက်၍ ငိုနေပါပြီ ။ ကားမောင်းရင်းတစ်ဖက်မို့ ဘယ်လိုမှ မကူညီတတ် ။ ရန်ကုန်လည်း ဝင်ခါနီးပြီမို့ ကားကိုလမ်းဘေးခဏ ချရပ်ပေးလိုက်သည် ။ ကြည်ပြာက ကားရပ်ရပ်ခြင်း တံခါးဖွင့်၍ လမ်းမပေါ်ဆင်းကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတော့သည် ။ မိမိက ကားပေါ်မှာ ထိုင်လျက် ကြည်ပြာကို ကြည့်နေမိသည် ။ မထင်မှတ်ပဲ ကြည်ပြာ စိတ်ခံစားချက်ကို သနားတောင် သနားမိလာသည် ။ အတန်ကြာသည်အထိ သူမ မျက်နှာကြီးအုပ်ပြီး ငိုနေသောကြောင့် ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ကြည်ပြာအနားသွားပြီး ပုခုံးလေးပုတ် နှစ်သိမ့်ပေးမိသည် ။
" သွားရအောင် ကြည်ပြာ အရမ်းနောက်ကျရင် မသဇင် ဆူနေဦးမယ် အဆောင်ပိတ်ချိန်လည်း မမှီတော့ဘူးဆိုတော့ "
ကြည်ပြာ့ကို ကားပေါ် ပြန်တက်စေပြီး မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ သူမ အငိုတော့ တိတ်သွားပြီ ။ ခဏနေတော့ -
" ကိုတိုး ဝယ်လာတဲ့ ထန်းရည်တွေရော "
" နောက်မှာလေ "
မပြောမဆို ထန်းရည်တွေ ယူသောက်နေတော့သည် ။
" အများကြီးဆို မူးမယ် ကြည်ပြာ "
" မူးချင်တာ "
တား၍ရမည် မဟုတ်သောကြောင့် လွှတ်ထားလိုက်သည် ။
ကားလေးက ရန်ကုန်ထဲ ဝင်လာပြီ ။ ကြည်ပြာ့ကို ကြည့်တော့ အိပ်မောကျနေသည် ။
" .... "
ရုတ်တရက် ဖုန်းဝင်လာသည် ။ ကြည်ပြာလန့်နိုးပြီး သူ့ဖုန်းလေး ကြည့်ရင်း ကိုင်လိုက်သည် ။
" ဟုတ်အမ "
" ..."
" ဟုတ် "
" ...."
" မလာတော့ဘူး အမ အဆောင်မှူးက စောင့်ပေးမယ်ပြောတယ် အဆောင်ပဲ ပြန်လိုက်တော့မယ် ဟုတ် "
ကားမောင်းရင်း မိမိ ကြည်ပြာ့ဆီ စောင်းကြည့်မိသည် ။ အဆောင်က ပိတ်ချိန်တောင်ကျော်နေပြီ ။ ဒီကလေးမ ဘာလုပ်မလို့ပါလိမ့် ။ ကြည်ပြာ ဖုန်းပြန်ချလိုက်တော့မှ မိမိ မေးလိုက်သည်။
" အဆောင်က ပြန်လို့ ရသေးလို့လား ကြည်ပြာ "
" မရတော့ဘူးလေ "
" ဟင် အဲ့တာဆို ခုနက မသဇင်ကို ဘာလို့ လိမ်လိုက်တာ "
" ဒီပုံစံကြီးနဲ့ မသဇင် ဆီ မပြန်ရဲဘူးလေဗျာ "
မန္တလေးသူ ပီပီသသ ပြောလာတာ ခုမှ တွေ့ဖူးသည် ။ခက်ပြီ ။ အဆောင်က ပိတ်ပြီ ။ မသဇင်ဆီလည်း မသွားဘူးဆိုတော့ ဘယ်ကို လိုက်ပို့ရမှာ ။
" အဲ့ဒါဆို ကြည်ပြာကို ဘယ်လိုက်ပို့ရမှာ "
" မသိဘူး "
ကြည်ပြာ ထန်းရည်တန်ခိုးတော့ ပြနေပြီ ။ မိမိ တိုက်ခန်းလည်း ဒီအချိန် ခေါ်မသွားရဲ ။ ရပ်ကွက်ထဲ တမျိုးတမည် ထင်ကြဦးမည် ။
" ကြည်ပြာ အဲ့တာဆို ကျွန်တော့ ခြံ မှာ လိုက် အိပ်မလား ဟိုမှာ ခြံစောင့် အဘလည်း ရှိတယ် ကျွန်တော် အဘနဲ့ သွား အိပ်မယ် မနက်ကျ စောစော ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် "
" ဟုတ် ကိုတိုး သဘော "
ကြည်ပြာ တစ်ယောက် မျက်လုံးများ ပွင့်မလာတော့ပေ ။မိမိ ကားလေးကို သန်လျင်ဘက် ဦးတည်လိုက်သည် ။
................................................................................................
ခြံရှေ့ရောက်တော့ အတော်ပင် မိုးချုပ်နေပြီ ။ ခြံစောင့် အဘ ကို ကြိုဖုန်းဆက်ထားတာမို့ တံခါးအဆင်သင့် ဖွင့်ထားပေးသည် ။ ကားကို သေချာ ပါကင်ထိုးပြီး ကြည်ပြာ့ကို တွဲခေါ်ရသည် ။ အဘက အစကတည်းက စကားနည်းသူမို့ လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ ထပ်မမေးပေ ။
" ကျွန်တော့် အခန်းထဲ သူ့ကို သိပ်ပြီး အဘဆီ ကျွန်တော်လာအိပ်မယ် အဘ "
" ရတယ်လေ လူလေး မင်းတောင် အဘဆီ လာမအိပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီပဲ အေးအေး အဘ ပြင်ထားလိုက်မယ် "
ခြံထောင့်ရှိ အဘ ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးနှင့် ကွက်ပျစ်ကလေးကို မိမိငယ်ငယ်ကတည်းက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် စွဲလမ်းဖူးသည် ။ အဘထွက်သွားမှ ကြည်ပြာ့ကို အခန်းထဲ တွဲခေါ်လာခဲ့သည် ။
အခန်းထဲ ရောက်တော့ သူမကို မွေ့ရာပေါ်အသာဆွဲတင်ရင်း လှုပ်နိုးကြည့်သေးသည် ။ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်လို့ ဒီအတိုင်း ကြည့်ကောင်းအောင် အသာထားခဲ့ပြီး ရေချိုးရန်ပြင်သည် ။ တစ်ခန်းထဲ သူစိမ်းမိန်းကလေးနှင့်မို့ မိမိ သူမဆီ လှမ်းကြည့်မိသော်လည်း ကလေးမက အိပ်မောပင်ကျနေသည် ။
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကြည်ပြာက မိမိဘက် မျက်နှာမူပြီး တစ်စောင်းလေး အိပ်နေသည် ။ မိမိ သဘက်တစ်ထည်ယူသုတ်ရင်း ကြည်ပြာ့ မျက်နှာလေး အနီးကပ် ကြည့်မိသည် ။ တနေကုန် ခရီးသွားထားသည့် မျက်နှာလေးက အဆီတွေဝင်းနေသည့်တိုင် နုဖတ်နေသည် ။ မျက်နှာပေါ် အုပ်ကျနေသည့် ဆံပင်လေးတွေကို အလိုလျောက် ဖယ်ပေးဖြစ်သည် ။ အဲကွန်းတစ်အားအေးနေမည် စိုး၍ ဒီဂရီ ကစားပေးသည် ။
" မောင် မောင် "
မိမိ ငုံကြည့်တော့ တတွတ်တွတ်ရွတ်နေသော ကြည်ပြာ့ကို တွေ့ရသည် ။ ကြည်ပြာ့လက်ကလေးက မိမိလက်ကိုလာဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ညည်းနေသည် ။ သူ့ကောင်လေးတော့ သူတော်တော်ချစ်ရှာသည် ။ ဆံပင်ဖျားလေးတွေ ဖယ်ပေးနေသော မိမိလက်ဝါးပြင်ကို ကြည်ပြာက သူ့ပါးလေးနှင့် ပွတ်ဆွဲနေသည် ။ မိမိလက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနှင့်နမ်းနေသည် ။ ဒီလိုကျတော့လည်း သနားဖို့ကောင်းနေလိုက်တာ ။ ဖွေးနုနေသည့် နဖူးလေးကို မရိုးသားစွာဖြင့် တချက် ငုံနမ်းမိသည် ။
" အင့် "
ကြည်ပြာရဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်ကပါ မိမိကို ဆွဲဖက်၍ မိမိမျက်နှာ မှီရာကို နမ်းလာသည် ။
" မောင် ချစ်တယ် မောင် "
မပီမသ စကားလုံးတွေ ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူတာခံလိုက်ရပြီးနောက် မိမိ လက်တွေက သူ့ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်သည် ။ အတွေ့ဆိုသည့် တပ်မက်မှုကို မိမိရီဝေစွာဖြင့် လက်ခံနေမိသည် ။ သူ့ပုခုံးလေးဖက် သူ့အပေါ်ထပ်လျက် သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို အတန်ကြာအောင် ပြန်စုတ်နမ်းနေမိသည် ။ မိမိအပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေကို မနာတနာလေး သူမ သွားတွေနှင့် ကိုက်ကိုက်ဆွဲလာသည် ။
တင်းကျပ်နေအောင် ပွေ့ဖက်ထားရင်း သူမလည်တိုင်လေးကို ထိုးနမ်းမိသည် ။ သူမရဲ့ လက်တွေက အဝတ်မဲ့နေသောမိမိကျောပြင်တလျှောက် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ရမ်းပွတ်ဆွဲနေသည့်အပြင် လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မိမိခါးမှာဝတ်ထားသော သဘက်ပြေလျော့သွားပြီးနောက် သူမက မိမိ တင်ပါးတွေပါ ဆုတ်ကိုင်ပွတ်သပ်လာသည် ။
" မောင်ရယ် ဟင်း အာ့ "
သူ့ကောင်လေးနှင့် အမှတ်မှားနေသော ကြည်ပြာ့ကို ရပ်တန့်ပစ်ရန် မိမိ ခက်ခဲနေသည် ။ အထိတို့မှ တဆင့် မြစ်ဖျားခံလာသော အတွေ့မှာ အစုန်ကိုပဲမျောလိုက်ချင်မိသည် ။ ရီဝေစွာဖြင့် ကြည်ပြာ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူလေးပေါ်မှ ရင်သားတွေ ထိကပ် နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။ လက်တွေက စကပ်လေးအတွင်းဘက်ထိ တိုးဝင်ရင်း အတွင်းခံလေးကို အောက်ထိ ဆွဲချွတ်လိုက်မိသည် ။ ကြည်ပြာ တင်ပါးလေး ကော့ပေးလို့ အလွယ်တကူပင် ကျွတ်ကျလာသည် ။ ကျန်နေသည့် စကပ်မဲလေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်ရင်း အောက်က ထောင်မတ်နေသော မိမိဟာကို ကြည်ပြာ့အင်္ဂါလေးဆီ တေ့ထည့်လိုက်သည်။
" အာ့ ဟားးး"
မိမိတင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကုတ်ခြစ်နေသောကြည်ပြာ့လက်တွေက ပိုမိုတင်းကျပ်သွားသည် ။ ကြည်ပြာ့ အင်္ဂါလေးက အရည်တွေ ရွှဲနေနှင့်ပြီးသားမို့ တင်းတင်းရင်းရင်းပင် အထဲသို့ဝင်သွားသည် ။
" အား "
မိမိ ကြည်ပြာ အား ကပ်လျက်ပင် တစ်ချက်ချင်းဆီ ဆောင့်ပေးနေမိသည် ။ ပါးစပ်မှ အသံမျိုးစုံထွက်နေသည့် ကြည်ပြာက မိမိ ကို ဖက်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ခါးကို ချိတ်လာသည် ။ တင်ပါးလေးတွေလည်း ကော့ကော့ပေးလာသောကြောင့် အနည်းငယ်ခွာ၍ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်သည် ။
" အင့် ဟင့် ဟင့် "
ကြည်ပြာမျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားဆဲ ။
ဆောင့်နေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် တွန့်တွန့်သွားတာသတိထားမိသည် ။ သူမ သုံးလေးကြိမ်လောက် အထွတ်အထိပ် ရောက်ရောက်နေလေပြီ ။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ခံစားမှုတွေ မြင့်မားလာတာမို့ ကြည်ပြာဆီမှ အသာခွာရင်း မှောက်ခုံလေး ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်သည် ။ သူမ မှောက်ခုံဖြစ်သွားမှ ခါးလေးကနေကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်ရာ လေးဘက်ထောက်လေး ဖြစ်သွားသည်။ စကပ်ကို ခါးအထိဆွဲလှန်လိုက်ရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားရှိ သူမအင်္ဂါ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို မိမိဒစ်ထိပ်နှင့် အစုန်အဆန်ပွတ်သည်။ ပြီးမှ တစ်ချက်တည်း အဆုံးထိ ဝင်အောင် အားသုံး၍ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။
" အာ့ ကိုတိုး အား "
မိမိ စိတ်ထဲ ထင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသည် ။ သူကောင်လေးမဟုတ်မှန်း ဘယ်အချိန်ကတည်းက အသိပြန်ဝင်နေပါလိမ့်။ ဆက်တွေးမနေတော့ပဲ မချွတ်ရသေးသည့် သူမရှပ်အင်္ကျီစကို ဆွဲရင်း တင်ပါးလေးတွေ ကပ်သွားသည်အထိ အားကုန်ဆောင့်မိတော့သည် ။
" အာ့ အား အာ့ "
" အင်း အာ့ "
တဖြေးဖြေးချင်း ကြည်ပြာက တင်ပါးလေးခွက်သည်အထိ ကော့ပေးထားရင်း မိမိနှင့်အတူ စည်းချက်ညီညီ ကော့ကော့ပေးလာလို့ မကြာခင် မိမိ အထွတ်အထိပ်ရောက်တော့မည်မှန်း ခံစားမိလာသည် ။
" အား ကြည်ပြာ ကြည်ပြာ ပြီးတော့မယ် မြန်မြန် မြန်မြန်လေး "
မပီမသ ရေရွတ်လာလို့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးဖြစ်လိုက်မိပြီး မကြာခင် ကြည်ပြာ ဝမ်းခေါင်းသံပါအောင် အော်မြည်ရင်း တွန့်တက်သွားသည် ။ မိမိလည်း လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးရင်း ဆတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်၍ တင်ပါးကြားထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ပစ်လိုက်သည် ။
မိမိ ကြာပြာ့ ဘေးနား အသာလှဲ၍ အမောဖြေရင်း သူမဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ခွေခွေလေး လှဲရင်း မိမိကို ကြည့်နေသည်။
" ကြည်ပြာ "
" ဟုတ် "
" အကို့ကို စိတ်ဆိုးနေလား "
ကြည်ပြာက တိုးတိုးလေး ပြောသည် ။
" ဘာလို့လဲ "
" ခုလို ဖြစ်ခဲ့ကြလို့ပေါ့ "
ကြည်ပြာ့ လက်ကလေးတွေက မိမိ ပုခုံးပေါ်တင်ရင်း
" မသိဘူး ကြည်ပြာကိုယ် ကြည်ပြာလည်း ခုစိတ်ခံစားချက်ကို ခွဲခြားမရဘူး "
" အင်း "
ကြည်ပြာ့ နဖူးလေး အသာငုံ့နမ်းမိသည် ။
" ကြည်ပြာရေချိုးချင်တယ် တစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေတာ အမူးတောင် နည်းနည်းပြေသွားပြီ အဟတ် "
" သွားချိုးလေ ကြည်ပြာ "
" ကိုတိုး က မချိုးဘူးလား "
" ကြည်ပြာချိုးနှင့်လေ "
ကြည်ပြာရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ မိမိ ဖုန်းလေးယူရင်း အဘကို လာမအိပ်ဖြစ်ကြောင်း စာတို ပို့သည် ။ အခြေအနေ တွေက ချက်ချင်း ပြောင်းလဲ သွားတာမို့ ခုချိန်ဝယ် စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေသာ စိုးမိုးနေသည် ။
" ကိုတိုး "
ရေချိုးခန်းထဲမှ ကြည်ပြာ့အသံ ။ မိမိ ထသွားပြီး စေ့ရုံစေ့ထားသော ရေချိုးခန်းတံခါး အသာဟလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်နေသော သူမကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ လုံးဝန်းကြီးမားသော ရင်သားအစုံနှင့် နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေပေါ်မှာ ရေစလေးတွေ စီးကျနေသည် ။ မိမိရေပန်းအောက်ကိုတိုးဝင်သွားရင်း ကြည်ပြာ့ကို ထွေးပွေ့လိုက်မိတော့သည် ။ အောက်နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို လှမ်းစုတ်တော့ သူက ရှောင်သွားရင်း မိမိခါးကို ကိုင်၍ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည် ။
............................................................................................................
မနက်စောစောထ၍ ကားယူပြီး မသဇင်ကို ကြိုရန်ထွက်လာခဲ့သည် ။ မိမိ ထွက်ခါနီးမှ ကြည်ပြာ့ကို နှိုးခဲ့ပြီး သူမ အဝတ်အစားများလည်း မခြောက်သေးသည်မို့ တစ်နေကုန် ခြံတွင်သာနေစေပြီး ညနေမှ ပြန်ပို့မည်ဟု မှာခဲ့သည် ။
" မောင်လေး ညက ကြည်ပြာ့ ကို သေချာပို့ခဲ့လား "
ကားပေါ်ရောက်တော့ မသဇင်က မေးသည် ။
" ဟုတ် ပို့ခဲ့တယ် အမ မနေ့က သူလည်း ပင်ပန်းသွားတယ် "
" အေး ခုနက အမ ဆီ ခွင့်လှမ်းတိုင်တယ် "
" ဪ ဟုတ် အမ "
မိမိ ပြုံးနေလိုက်ပြီး ထိုအပြုံးတို့ကို မသဇင် မမြင်စေရန် အမှီဖုံးကွယ်လိုက်ရသည် ။ဌာနကို ရောက်တော့ တခြားငှာနကို တာဝန်ယူထားသော ကားနှစ်စီးက ဝပ်ရှော့ရောက်နေလို့ မိမိအစားထိုးသွားရဖို့ ဖြစ်လာသည် ။ MD ကို ကြိုပို့ရန် သီးသန့်ကား ဆိုပေမယ့် လိုအပ်ရင် လိုအပ်သလို တခြားငှာနတွေအတွက် အသုံးပြုခွင့်ပေးထားသည် ။
" ငတိုးရေ ထမင်းစားပြီးရင် မင်း အကောင့်ဌာန သွားလိုက်ဦး ဘဏ်သွားမယ် ပြောတယ် "
" ကိုစိုးမြင့် လှမ်းဆက်တာလား ဦးလေး "
ကိုစိုးမြင့်သည် မိမိတို့ဌာန ကားလမ်းကြောင်းများ ချပေးသော စီမံငှာနက တာဝန်ရှိသူဖြစ်သည် ။ ဦးလေးတင်မောင်က စကားဆက်သည် ။
" အေး ဟုတ်တယ် ငါက HR လမ်းကြောင်းရှိနေလို့ "
" ဟုတ် "
ထမင်းစားတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရုံးက စီစဉ်ပေးသည့် ကန်တင်းသွားစားဖြစ်သည် ။ အလုပ်များနေသည့်ကြားမှ ပိုးပိုး ကို သတိရမိပြန်သည် ။ ထမင်းစားနေရင်း ပိုးပိုးဆီ မျှော်လင့်ချက် တစ်ခုနှင့် ဖုန်းခေါ်လိုက်သေးသည် ။ စက်ပိတ်ထားမြဲပင် ။
အကောင့်ဌာနရှေ့ရောက်တော့ အန်တီသီတာ က စောင့်ကြိုနေသည် ။ သူ့ဘေးနားတွင် ခပ်ကုပ်ကုပ်ကောင်မလေးတစ်ယောက် ။ မြင်ဖူးနေလို့ သေချာကြည့်တော့ ဟိုတနေ့က စက်ဘီးနှင့် နှုတ်ခမ်းထော်ထော်ကောင်မလေး ဖြစ်နေသည် ။
လမ်းရောက်တော့ အန်တီသီတာက စတင်မိတ်ဆက်သည် ။
" မောင်တိုးရေ ဒီသမီးလေး က မေရီ တဲ့ မှတ်ထားဦး နောက်ပိုင်း ဘဏ်ကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားရင် အန်တီ့အစား သူပဲ သွားမှာ "
" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ "
နောက်ကြည့်မှန်မှ လှမ်းကြည့်တော့ ကောင်မလေးက ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေတာတွေ့ရသည်။ မိမိ ပြုံးရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည် ။
" ဒါက ကိုတိုးအောင် တဲ့ တို့စက်ရုံက သဘောအကောင်းဆုံး ကားဆရာလေးပေါ့ကွယ် ပုံမှန် MD ကို ကြို ပို့ လုပ်တာ ခုက အန်တီတို့ ပို့နေကျ ကား ပျက်နေလို့ "
" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ "
မေရီ အသံလေးက ဩဩလေးနှင့် ကလေးအသံလို ဖြစ်နေသည် ။ အန်တီသီတာ က ဆက်ပြောနေသည် ။
" အန်တီက လကုန်ရင် နားပြီ မောင်တိုးရေ အသက်လည်းကြီးပြီဆိုတော့ နားနားနေနေ ပဲ နေတော့မလားလို့ ရီဆိုင်း တင်ထားတာ ကြာပြီ နင့် MD က အန်တီကို မထွက်စေချင်ဘူးဖြစ်နေတာ ခု အန်တီက ထပ်ပြောလို့ "
" ဟုတ် အန်တီ မသဇင်က လူကောင်း လူဟောင်းဆိုရင် တော်ရုံ မထွက်စေချင်တဲ့ သဘောဖြစ်လို့နေမယ် ဦးလေး ဦးတင်မောင်ဆိုရင်လည်း ကြာပြီလေ "
" ဟုတ်တယ် မောင်တိုး ကိုတင်မောင်နဲ့ အန်တီ အလုပ်ဝင်တာ လပိုင်းလောက်ပဲ ခြားတယ် "
ဘဏ်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်ဆင်းသွားသည် ။ မေရီ ဆိုသည့် ကောင်မလေးက ရှိလှမှ အသက်နှစ်ဆယ် စွန်းစွန်းလောက်ပဲ ရှိဦးမည် ။ ထမိန်အနက်ရောင်အပွင့်လေးကို တင်းတင်းဝတ်ထားလို့ ရှပ်အင်္ကျီ ခရမ်းရောင်လက်တိုလေးနှင့်အတူ ခါးလေးက သိမ်သိမ်လေးဖြစ်နေသည် ။ မိမိ မသိမသာရင်ခုန်မိပြန်သည် ။
ကားပေါ်ထိုင်စောင့်ရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပြုံးမိသည် ။ မိမိအဖြစ်က ခုတလော ပိုပြီး ရှုပ်ထွေးလာသလိုပင် ။ ပိုးပိုး ၊ မသဇင် ၊ ပြီးတော့ ကြည်ပြာ ။ မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် ဖြစ်ပျက်သွားသော အဖြစ်အပျက်လေးတွေ ပြန်တွေးမိသည် ။ တခါတလေကျတော့လည်း လောကကြီးက မရိုးရှင်းပဲ ဆန်းကြယ်နေပြန်သည် ။ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက်အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း ခိုင်မင်းကို သတိရသည် ။
မိမိမှာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပေါင်းသင်းဖြစ်သည့် ရှားရှားပါးပါး သူငယ်ချင်းက ခိုင်မင်း ပဲရှိသည်။ ငယ်ဘဝက ရန်ကုန် ပြောင်းလာလာခြင်း အထက်တန်းကျောင်းမှာ မိဘမဲ့မို့ ဘယ်သူမှ အပေါင်းအသင်းမလုပ်သည့်အချိန် တစ်ခုံတည်းထိုင်သည့် မိမိကို သူငယ်ချင်းဆိုတာထက်ပို၍ စောင့်ရှောက်ကာကွယ်ပေးခဲ့ဖူးသည် ။ ခိုင်မင်းမိဘတွေက ချမ်းသာတာမို့ ကိုယ်က ရိုးရိုးဘွဲ့တစ်ခုအတွက် အဝေးသင်တက်တဲ့အချိန် သူက အမှတ်လည်းကောင်းတာမို့ ရေကြောင်းတက္ကသိုလ်တက်ရင်း မျိုးရိုးလိုက်ပြီး သင်္ဘောသားဖြစ်ခဲ့သည် ။
နောက်ပိုင်း မန္တလေးသို့ပြောင်းသွားခဲ့ကြပေမယ့် မိမိနှင့် အဆက်အသွယ်မပြတ်ခဲ့ပေ ။ သူရန်ကုန်ရောက်တိုင်း ဝင်္ကပါခြံကို ရောက်အောင်လာပြီး ရှေးဟောင်းနှောင်ဖြစ်တွေ ပြောကြသည် ။ ရင်ဘတ်ချင်းတူသူ သူငယ်ချင်းမို့ နှစ်ယောက်သားတွေ့လျှင် ပြောစရာတွေက မကုန်ခဲ့ ။ မိမိအကြောင်း အသိဆုံးက ခိုင်မင်းဖြစ်သလို ခိုင်မင်းအကြောင်းအသိဆုံးကလည်း မိမိ ကိုယ်တိုင်ပင် ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် နောက်ထပ်တူသည့် အချက်က အခုချိန်ထိ အိမ်ထောင်မကျသေးခြင်းပင် ။ ဒီတစ်ခါ နားရက်ကျမှ ခိုင်မင်းဆီ ဖုန်းဆက်ဦးမည် ။
.................................................................................
ညနေခြံရောက်တော့ တိုက်နောက်ကကွက်လပ်ကလေးမှာ ထိုင်ရင်း ကြည်ပြာက အဘနှင့် စကားလက်ဆုံပင်ကျနေသည် ။ မိမိရောက်သွားတော့ အဘက ကိစ္စ တစ်ခု အကြောင်းဖော်၍ ပြန်သွားသည် ။
" အမ ဘာမေးနေသေးလဲ ကိုတိုး "
" မနက်က ကားပေါ်မှာတုန်းကတော့ ခွင့်လှမ်းတိုင်တယ် ပြောတယ် ကျန်တာတော့ ဘာမှ မမေးဘူး "
ကြည်ပြာ ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေသည် ။ မိမိ နှင့်သူ မျက်နှာချင်းဆုံမိသည် ။
" ကြည်ပြာ တို့ အဖြစ်ကလည်း ရယ်စရာနော် "
" ကိုယ်က မထိန်းနိုင်ခဲ့တာ "
" ဟာ အဲ့တာတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကိုတိုးရာ ကြည်ပြာ ကိုယ်တိုင် မလွန်ဆန်နိုင်တာလည်း ပါတယ် ကိုတိုးကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမှာ "
" ဟင် ဘာလို့ "
သောက်လက်စ ရေနွေးကြမ်းခွက်ကို ချရင်း မေးလိုက်သည် ။
" ကြည်ပြာ့ထဲ အဆုံးထိ မပြီးလိုက်လို့လေ "
ကြည်ပြာ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည် ။
" အင်း "
" ထားပါ အဲ့တာတွေ "
" ဟုတ် ကျွန်တော် အကြံပေးဦးမယ် ကြည်ပြာ့ ကောင်လေးနဲ့ သေချာ ညှိကြပါဦး သေချာတဲ့ အကြောင်းအရင်းမဟုတ်ပဲနဲ့ မပြတ်စေချင်ဘူး "
" ညှိဖို့ ဟုတ်လား ကိုတိုး ဘယ်နည်းနဲ့မှ ဆက်သွယ်လို့ မရတာ ဘယ်လိုညှိရမလဲ "
ကြည်ပြာ က စိတ်တိုသံလေးတွေ ဖြည့်စွက်ပြောသည် ။ညနေတအား မစောင်းခင် ကြည်ပြာ့ကို အဆောင် ပြန်ပို့ပေးလိုက်သည် ။ ကားလေးကို စက်ရုံကိစ္စတွေအပြင် တခြား ကိစ္စတွေပါ သုံးနိုင်ရန် နားလည်မှု ပေးထားလို့ အတော်အဆင်ပြေနေသည် ။ ဒီလိုရက်မျိုးဆို စက်ရုံ ပြန်မထားပဲ မိမိဆီသာ ယူထားဖြစ်သည် ။
...............................................................................................................
အလုပ်တစ်ခုတည်းကိုပဲ ထပ်တလဲလဲ ကြိမ်ဖန်များစွာ လုပ်နေရသူသည် အချိန်တစ်ခုကြာလွန်သောအခါ ထိုအလုပ်ကို ငြီးငွေ့၍ စိတ်ပါဝင်စားမှု နည်းပါးလာနိုင်သည် ဆိုသော စကားကို မိမိကြားဖူးသည့် အလျောက် ကိုယ်တိုင်လည်း တွေ့ကြုံနေရသည် ။ ဒီကားလေးတစ်စီးနဲ့ တစ်နေကုန် အချိန်တွေ ကုန်လွန်နေရသည် ။ နေရာပေါင်းစုံ ရောက်ခဲ့ပြီး အဖြစ်ပေါင်းစုံလည်း ကြုံခဲ့ရသည် ။ ရှုပ်ထွေးပွေလီသည့် လောကဇာတ်ခုံဝယ် ဘယ်အချိန်ထိ ကံဇာတ်ဆရာ အလိုအတိုင်း ကရဦးမည် မသိနိုင်ချေ ။ မိမိအသက်အရွယ်အရ တခါတလေ တစ်ယောက်တည်းသမားဘ၀ကို ငြီးငွေ့မိသည် ။ ရင်ဘတ်ထဲခိုနားဝင်လာဖူးသော ခဏတာ အပျော်လေးများကို သာယာနေမိခဲ့သော်လည်း အချိန်တန် အနားက ထွက်သွားမှာပါပဲ ဆိုသည့် အတွေးက အကျင့်တစ်ခုလို ကပ်ပါနေမြဲပင် ။
ကာမတဏှာတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံထားသော အချစ်နှင့်သံယောဇဉ်တို့သည်လည်း အဘယ်မျှလောက်ကြာရှည်ခံမည်နည်း ။ တဏှာရာဂ ကင်းသော မေတ္တာနှင့် ကြည်နူးဆွတ်ပျံ့ဖွယ် အချစ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ရယူနိုင်ခွင့် ဆိုတာကိုရော လက်ရှိဘဝမှာ ရရှိနိုင်ပါ့မလား ။
" လူလေး တွေးလှချည်လား "
လာသာသောညမို့ ကွပ်ပျစ်ကလေးပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးနေမိသည် ။
" ဒီလိုပါပဲ အဘရာ ရောက်တတ်ရာရာ ပေါ့ "
အဘက မီးမှိန်မှိန်လေး အောက်ဝယ် ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်၍ ရေးနွေးကြမ်းကို မတ်ခွက်နှင့်သောက်ရင်း လှမ်းပြောနေသည် ။ ဦးလေးဆီ အပြီးပြောင်းလာကတည်းက မိမိ အနားတွင် မိဘသဖွယ် လိုအပ်သည်များဖြည့်ဆည်းပေးသော အဘ ။ အသက်ခုနှစ်ဆယ်ကျော်သည်အထိ သန်မာနေဆဲပင် ဖြစ်သည် ။
အလုပ်နားရက်မို့ တစ်နေကုန် ခြံထဲ လာနေဖြစ်နေသည် ။ တခါတလေ အဘ ပျဉ်ထောင် အိမ်လေးဆီလည်း လာအိပ်နေကြမို့ အဘ အိမ်လေးမှာ သူ့အတွက် အခန်းသက်သက်တစ်ခန်းဖွဲ့ထားသည် ။ အခန်းရှေ့ ခေါင်းရင်းတည့်တည့်က တံခါးလေး ဖွင့်လိုက်လျှင် ယခု ထိုင်နေသော ကွပ်ပျစ်ကလေးနှင့် ကောင်းကင်ကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှားကြည့်နိုင်သည် ။
" လူလေး အိမ်ထောင်ပြုသင့်ပြီ "
" ဘယ်သူ့ ယူရမလဲ အဘရာ အဟားး "
မိမိက ရီကျဲကျဲလုပ် ပြောရင်း လက်ဖက်တစ်ဇွန်းပါးစပ်ထဲ ကောက်ထည့်လိုက်သည် ။
" ဟေ မင်းအတွက် အဲ့သလောက်ရှားသလား ရည်းစားတွေ အများကြီးကျထားပြီးတော့ "
အဘက ဆက်ပြောသည် ။
" အဘ က အသက်ကြီးပြီ လူလေးရ ရွာက တူမလေးတွေဆီ အပြီးပြန်နေလို့ရပေမယ့် မင်းနဲ့ ဒီခြံကို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေလို့ ပြီးတော့ မင်းဦးလေး မရှိတော့တဲ့ နောက်ပိုင်း အဘပါ မရှိတော့ရင် လူလေးတစ်ယောက်တည်း စိတ်မချလို့ "
အဘက စိတ်လိုလက်ရ ရှည်လျားစွာ ထပ်ပြောနေပြန်သည် ။
" အဘ ဘယ်လိုပဲ စိတ်မချသည် ဖြစ်စေ တစ်နေ့တော့ ထားခဲ့ရမှာပဲ အဘမသွားခင်တော့ မင်းအိမ်ထောင်ပြုသွားတာလေး မြင်သွားချင်တယ် "
မိမိ ထထိုင်လိုက်ရင်း အဘ ကို တလေးတစား ပြန်ပြောသည် ။
" စိတ်ချပါ အဘ တခါတလေ ကျွန်တော်လည်း အထီးကျန်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စ ဆိုတာကလည်း အတင်းလုပ်ယူလို့မှ မရတာ အဘရယ် "
" အေးပါကွယ် "
အဘက ဆေးပြင်းလိပ်သာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆက်ဖွာနေသည် ။
" မောင်ခိုင်မင်းနဲ့ရော စကားပြောဖြစ်ကြသေးရဲ့လား "
" မပြောဖြစ်တာ ကြာပြီ အဘ အွန်လိုင်းပေါ်လည်း မတွေ့မိဘူး နောက်နေ့မှ ကျွန်တော် အေးဆေးဖုန်းဆက်ကြည့်ဦးမယ် "
" အေး တချို့ကိစ္စတွေကျ မင်းတို့ လူငယ်ချင်း တိုင်ပင်ကြပေါ့ မင်းတို့အချင်းချင်းကျ ပိုပြောလို့ ကောင်းတာပေါ့လေ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ "
ထိုညက အဘ အိပ်သွားသည့်တိုင်အောင် မိမိ တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော် ။ ရုတ်တရက် ခံစားလာရသော အထီးကျန်ခြင်းဝေဒနာကို တွန်းလှန်နိုင်ရန် ရှောင်လွှဲစရာ အကြောင်းများရှာဖွေမိဖို့ ခဲယဉ်းပေစွ ။
.......................................................................
ခုရက်ပိုင်းထဲ စက်ရုံက လူတိုင်းလိုလို အရင်ကထက် အလုပ်ပိုများကြသည် ။ ISO ယူထားပြီးပေမယ့် ထပ်တိုးအစစ်ခံဖို့ရှိလို့ ငှာနတိုင်းလိုလိုက သူ့တာဝန်နှင့်သူ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည် ။
မသဇင်ကိုယ်တိုင်လည်း အရင်ကထက် အလုပ်မှာရှိသည့် အချိန်တွေက ပိုများလာသည် ။ ပုံမှန်အလုပ်ချိန်ထက် အချိန်ပိုဆင်းဖြစ်တာများနေသည် ။ သူမနှင့် အတူ ကြည်ပြာ တစ်ယောက်လည်း လပ်တော့ တစ်လုံးနှင့် ချာလည်လိုက်နေသည် ။ မိမိကတော့ ယဉ်မောင်းတာဝန်ပဲ ယူထားရတာမို့ ကားကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နေဖို့ပဲ လိုသည် ။ မိမိကြောင့် သွားလာရေး နှောင့်နှေးကြန့်ကြာတာမျိုး မဖြစ်စေချင် ။
ဌာနရှိ ဝပ်ရှော့ရောက်နေသော ကားနှစ်စီးမှ တစ်စီးပဲ ပြန်ရောက်သေးတာဖြစ်လို့ MD ကြို ပို့ ပြီးလျှင် တခြားဌာနတွေဘက်အလှည့်ပေးရပြန်သည် ။
အကောင့်ဌာန ဘက်က ထွက်ဖြစ်လျှင်တော့ မေရီ နဲ့ပဲ သွားဖြစ်တာ များသည် ။ စက်ရုံနှင့် အနီးဆုံးရပ်ကွက်တွင် အဆောင်လာနေလို့ အသွားအပြန် ရုံးဆင်း ရုံးတက် စက်ဘီးလေးနှင့် တွေ့နေရသည် ။ ဒီကောင်မလေးကို မြင်တိုင်း ပိုးပိုး ကို သတိရသည် ။ မျက်နှာပေါက် အသားအရည် ဆံပင်ပုံစံ နှင့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆစ်က အစ မတူသော်လည်း ငယ်ဂုဏ်လေးတွေနှင့် ယဉ်စစ မျက်နှာပေးလေးတွေကို နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တွေ့ရလို့လည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။ ပိုးပိုး က အသားပိုညိုသည် ။ ဆတ်တောက်ဆတ်တောက်နှင့် လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ။ မေရီကျတော့ အသားသိပ်မညို ။ သူမ လမ်းလျှောက်ရင် ကော့ကော့လေး ။ ပိုးပိုးထက် အချိုးအဆစ် ပိုကျသည် ။ ပိုးပိုးထက်လည်း ဆံပင်ပိုရှည်သည် ။ နှုတ်ခမ်းလေးလည်း ပိုထော်သည်ပေါ့ ။
" ..."
ဌာနတွင်ထိုင်ရင်း အတွေးထဲ မျောနေခိုက် ဖုန်းထမြည်လာသည် ။ ကိုကျော်စွာထက် ဆီက ဖြစ်နေသည် ။
" ဟယ်လို အကို "
" အေး ကောင်လေး အေးဆေးပဲလား "
" ခုတလော အလုပ်ပိုများလာတယ် အကို "
အဓိက မသဇင် ဆီ ဖုန်းခေါ်မရလို့ ဒီနေ့ အလုပ် ဆင်းမဆင်း မေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဟိုဒီ ပြောဖြစ်ကြရင်း လကုန်ပိုင်းလောက် ပြန်လာဖြစ်မည် ဖြစ်ကြောင်း နှင့် ဝင်္ကပါခြံကိုလည်း ထပ်လာလည်ဦးမည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည် ။ ဒီဘဲကြီး သူ့ကိုတော့ တော်တော် ခင်သည် ။ သူပြန်လာလျှင်တော့ ဖြစ်လာနိုင်သော တချို့ အကြောင်းလေးကို ကြိုတွေးမိရင်း အသက်ရှူနှုံး မြန်လာမိပြန်သည် ။ တခါတလေ သူတို့စိတ်ကို မိမိနားမလည်သလို သာယာမိသော မိမိ စိတ်ကိုလည်း နားမလည်နိုင်ချေ ။
" အကို "
ဖုန်းကြည့်ရင်း အတွေးထဲနစ်နေသောကြောင့် အနားရောက်လာသော ခြေအစုံကို ခေါ်မှပဲ မော့ကြည့်မိသည် ။
" ဪ မေရီ "
" ဒီနေ့ မွေးနေ့ အကို အဲ့တာ ကြာဇံကြော် လာပေးတာ "
လက်ထဲ ဖော့ဘူး လေးကိုင်ရင်း လှမ်းပေးသည် ။ သူ့အမှတ်အသား နှုတ်ခမ်းလေးထော်နေအောင်ပြောပြီး ပါးချိုင့်လေး ပေါ်အောင် ရီသည် ။
" ကြာဇံကြော် မကြိုက်ဘူးဟ "
" မသိဘူး ကျွေးတာပဲစား "
နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရီလိုက်ကြသည် ။
" မေရီက ဘယ်နှစ်နှစ်ပြည့်တာလဲ "
" နှစ်ဆယ့်တစ် အကို "
" ဟုတ်လား အကိုက ဒီထက်တောင် ငယ်ဦးမယ် ထင်တာ "
" ဟုတ်ပါပြီ နောက်မှ မုန့်ထပ်ဝယ်ကျွေးမယ် သွားတော့မယ် "
" အေး အေး "
ချက်ချင်းပင် လှည့်ထွက်သွားသော မေရီကို ငေးကြည့်မိသည် ။ ရင်ခုန်သံတွေက မြန်နေဆဲ ။ ဒီနေ့မှ ခရမ်းပွင့် မြန်မာရင်ဖုံးဝတ်စုံလေးနှင့် ပိုကြော့မော့နေသည် ထင်မိသည် ။
..........................................................................................
ပုံမှန်ဆို စနေ ၊ တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက် မဟုတ်လျှင် ကြားရက်တွေမှာ သွားရလာရ ပိုအဆင်ပြေသည့် မြို့ထဲ တိုက်ခန်းကိုပဲ ပြန်ဖြစ်တာများသည် ။
" ငတိုး "
တိုက်ခန်းပြန်ရောက် ရေချိုး ထမင်းစားပြီးတော့ ခိုင်မင်းနှင့် မက်စင်ဂျာ ဗီဒီယိုခေါ ပြောဖြစ်သည် ။ ပုံမှန်ဆို သိပ်အကြာကြီး အဆက်အသွယ် မပြတ်ဖူးပေမယ့် ဒီတစ်ခါ ခိုင်မင်းနှင့် စကားမပြောဖြစ်တာ တော်တော်ကြာသွားသည် ။
" အဘတောင် မင်းကို မေးနေသေးတာကွ "
ပြောဖြစ်ကြတော့လည်း ဟိုရောက်လိုက် ဒီရောက်လိုက်နှင့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေဖြစ်လို့ ပြောစရာမကုန်နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည် ။ မိမိ အကြောင်း ၊ အလုပ်အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်သည် ။ သူကတော့ ရှာနိုင်တုန်း သင်္ဘောတက်ဦးမည် ဖြစ်ကြောင်း ၊ အရင်နှစ်လကျော်လောက်က အမရပူရ ဘက်ကို ရောက်ဖြစ်ကြောင်းပြောသည် ။
ပိုးပိုးနှင့်ကြိုက်တာ သူသိတာမို့ သူ့ကို ပိုးပိုး အကြောင်းတွေ ရင်ဖွင့်ဖြစ်တော့ သူက ပိုးပိုးရှိရာ ပင်းတယ ထိ လိုက်သွားရှာရန် အကြံပေးသည် ။ သူရန်ကုန်လာဖြစ်လျှင် အတူတူလိုက်ခဲ့မည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောရှာသည် ။ မိမိကတော့ သိပ်မျော်လင့်ချက် မထားတော့ကြောင်း ပြောမိသည် ။
" အေး ဒါနဲ့ ငါပြောရဦးမယ် အမရပူရမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ပြန်တွေ့တယ် "
သူ့အကြောင်းပြောနေသည့် ခိုင်မင်းမှာ ရွှင်လန်းတက်ကြွနေသည် ။
" ဆောရီး ပြန်တွေ့တယ်ဆိုတာက အဲ့ကောင်မလေး ဆယ်တန်းတုန်းက လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်လောက်ကပေါ့ကွာ ငါတို့ မြို့ပေါ်နားမှာ အဆောင်နေတာကွ အဲ့မှာ သူ့အမေက ငါ့အမေနဲ့ ရင်းနှီးလို့ သူ့သမီး ဆယ်တန်း ကို ဂိုက် အနေနဲ့ ငါ့ကို သင်ခိုင်းတယ် အဲ့ကောင်မလေး ငါ့အိမ်မှာ တစ်ပါတ် နှစ်ရက် လာသင်တယ် ငါစာပြပေးရတယ်ပေါ့ကွာ အဲ့တုန်းက တကယ့် အကောင် သေးသေးလေးကွ "
" အင်း "
ဒီကောင် ကောင်မလေးတွေ အကြောင်းပြောရမည် ဆိုလျှင် ဖြူဖွေးသော မျက်နှာကနေ နားရွက်ကအစ အနီရောင် ပြောင်းသွားတတ်သည် ။
" အင်း အဲ့ဒီအကြောင်း ငါ့လည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးပါဘူး "
" အေး အဲ့တုန်းက ထည့်ပြောစရာ အကြောင်းမရှိခဲ့လို့နေမယ် "
" ထားပါတော့ "
" အဲ့ကောင်မလေးကို ဦးပိန် နားမှာ အမှတ်တမဲ့ ပြန်တွေ့တာ သူက မှတ်မိတယ် ငါက သေချာ မျက်နှာ ပြန်ဖမ်းယူရတယ် ပါးကွက်ကလေးနဲ့ ဆံပင်က အရှည်လေး ယဉ်လိုက်တာကွာ မင်းတို့ ငါတို့ အကြိုက်ပဲ "
ဒီကောင် ဇာတ်လမ်းစလာပြီ ။
" အဲ့တော့ မင်းက တစ်ခါတည်း ရည်းစားစကား မပြောလိုက်ဘူးလား "
ခိုင်မင်း ထရီတော့သည် ။
" အဲ့ဒီနေ့က အကြာကြီး စကားပြောဖြစ်တာကွ ကောင်မလေးက ဘွဲ့တောင် ရပြီးလို့ မင်းတို့ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်သွားဖို့စီစဉ်ထားတယ်တဲ့ ကိုကြီးရော အိမ်ထောင်ကျပြီလား ဘာ ညာပေါ့ကွာ "
" အင်း "
" နောက်တော့ ဖုန်းနံပါတ်တောင်းထားလိုက်တယ် နောက်ပိုင်း ဖုန်းတွေ ဘာတွေ ဆက်ပြီး လိုင်းပေါ်က စကားပြောလိုက် ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့ကွာ "
ခိုင်မင်း အားတက်သရော ပြောနေသည် ။
" သိပ်မကြာပါဘူး မင်းသူငယ်ချင်း အဖြေရတယ်ပေါ့ကွာ ငါတော့ ဒီတခါ အတည်ဖြစ်ပြီ ထင်တယ် ဟေ့ကောင်ရေ နှစ်ဖက် အိမ်လည်း သိပြီး အခြေအနေတွေက အော အိုကေ "
" အဲ့တာဆို ယူဖို့လုပ်လိုက်ကြတော့လေကွာ "
" အေး ကောင်မလေးက ငါ့ အပေါ်တော့ တော်တော်ချစ်ရှာတယ်ကွ ငါတို့ ပြီးခဲ့တဲ့လက နှစ်ကြိမ်လောက်တွေ့ဖြစ်ကြသေးတယ် "
" ဘယ်မှာတွေ့တာလဲ "
" ဘယ်မှာတွေ့တွေ့ပေါ့ကွာ ဟီးးး "
ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်သည် ။ ခိုင်မင်းက မိမိထက် အများကြီး လက်သွက်ခြေသွက်ရှိသည် ။ မျက်နှာ သိပ်ပြေပြစ် တဲ့ အထဲမှာ မပါပေမယ့် အသားဖြူဖြူ ခပ်တောင့်တောင့် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်မို့ တော်ရုံ မိန်းကလေးမျိုး မငြင်းဆန်နိုင်တာကို မိမိသိသည် ။
" နှစ်ခါတည်းပါကွာ "
ခိုင်မင်းက ဆက်ပြောနေသေးသည်။
" ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ မင်းတို့ ငါတို့ အသက်တွေ မငယ်တော့ဘူး အတည်တကျ ဖြစ်သင့်ပြီ တခြား အဆင်မပြေတာမရှိရင် ယူလိုက်တော့ သူငယ်ချင်း "
စိတ်ရင်းနှင့် ခိုင်မင်းကို ပြောဖြစ်သည်။
" ငါလည်း သူ့ကို တော်တော်ချစ်မိသွားပါကွ တန်ဖိုးလည်းထားတယ် အသက်ချင်း အတော်ကွာပေမယ့် တို့နှစ်ယောက်အချင်းချင်း နားလည်မှု ဂရုစိုက်မှုက အတိုင်းအဆမရှိပဲကွာ "
" အင်း "
" အဓိက ငါမင်းကို ပြောချင်တာ ခုမှလာမှာကွ သူက ခု ရန်ကုန်ရောက်နေတာ အလုပ်တောင် ရတာ သိပ်မကြာသေးဘူး "
" ဟုတ်လား "
" အေး အဲ့တာ မင်းအခွင့်သာရင်လည်း သွားတွေ့ပေးပြီး စောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တာ ငါလည်း ရန်ကုန် လာဦးမှာ လာရင်တော့ သေချာ မိတ်ဆက်ပေးမယ် "
" အေးပါ ငါ့တာဝန်ထား "
မိမိ ရီကျဲကျဲလုပ်ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မင်း ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရီသည် ။
" နေပါဦး မင်း ကောင်မလေးကို ငါ့အကြောင်း ပြောပြထားဖြစ်သေးလား "
" ရန်ကုန်မှာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် ဆိုတာပဲ သိသေးတယ် "
" ကောင်းတာပေါ့ သူ့လည်း ငါမသိ ငါ့လည်း သူမသိ နဲ့ "
ရွဲ့ပြောမှန်း ခိုင်မင်း သိသည် ။
" သူ့ဓါတ်ပုံရော ဖေ့ဘုတ် အကောင့်ရော အဆောင်လိပ်စာ အလုပ်လိပ်စာပါ ငါပေးပါ့မယ်ကွာ မင်းကလည်း စိတ်ကြီးတာ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုပဲ "
" ထင်လို့ပါကွာ တော်ရုံ သည်းခံတတ်နေပါပြီ "
" အေးပါ "
ပြောရင်းနှင့် တစ်ဖက်က ခိုင်မင်း မြင်ကွင်းက ပျောက်သွားသည် ။ ခဏကြာတော့ မိမိ ဖုန်းကို လှမ်းဆက်သည် ။ အလုပ်ကိစ္စ ပေါ်လာလို့ ဖုန်းခဏ ပြောရမည် ။ နောက်မှပဲ သူ့ကောင်မလေး လိပ်စာနဲ့ ဓါတ်ပုံ ပို့ပေးတော့မည် ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။အဲ့ဒီနေ့ညက မိမိ တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်တော့ပေ ။
လူဆိုသည်မှာ လိုချင်ပါလျက် အလှမ်းဝေးသော တစ်ချို့အရာတွေကို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်နှစ်သိမ့်သည့်အနေဖြင့် ရောင့်ရဲလက်ခံကျေနပ်နိုင်ကြသော်လည်း ထိုအရာများအား တစ်ပါးသူနှင့် နှိုင်းယှဉ်ချန်ရစ်ခံကြရသည့်အခါ စိတ်ဓါတ်ကျတတ်ကြစမြဲပင် မဟုတ်ပါလား ။
မိမိကိုယ်တိုင် မကြာခဏ ခံစားနေရသော အထီးကျန်ခြင်း စိတ်ခံစားမှုများမှ လွတ်မြောက်ချင်လှသည် ။ လုပ်ယူ၍ မရသော တမင်လွှင့်ပစ်၍ မရသော ထိုခံစားမှုများအတွက် အားမလိုအားမရဖြစ်မှုတွေနှင့်သာ အချိန်ကုန်ရပြန်ဦးမည် ။
..................................................................................
မြူတွေဆိုင်းနေသည့် သစ်ပင်တန်းတွေထဲ မိမိကိုယ်တိုင် သတိမထားမိလိုက်ခင်မှာပဲ အလိုလိုလမ်းလျှောက်နေမိသည်။ ဘေးဝဲယာ နှစ်ဖက်မှ မြင့်မားသော ကံ့ကော်ပင်တွေကိုကြား ရှေ့က ကုန်းမြင့်လေးတစ်ခုပေါ်မှာ တစုံတခုကို မြင်နေရသည် ။ ထိုမြင်နေရသော အရာက မိမိကို ကျောခိုင်းလျက် ဝေးရာသို့ ထွက်ခွာဟန်ပြင်နေပြန်သည် ။ အထိန်းအကွပ်မဲ့သည့် မသိစိတ်က ထိုအရာကို ဟန့်တားနိုင်ရန် စေခိုင်းနေသည် ထင်သည် ။ ထိုအရာဆီ မိမိ တဟုန်ထိုးပြေးသွားသည် ။
" ဟင် "
အနားရောက်လေလေ မိမိ အဝေးသို့ရောက်သွားလေလေ ။ လှုပ်ရှားသွားသည့် အရိပ်သဏ္ဌာန်ကို ပိုမို ခွဲခြမ်းကြည့်မိတော့ မိန်းကလေး တစ်ဦးလိုလို ။
" ပိုးပိုး "
" ပိုးပိုး ကလေး ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ "
မြူခိုးတွေဝေနေသည့် သစ်ပင်တန်းလေးရဲ့ အဆုံးမှာ ထိုမိန်းကလေးက ရပ်တန့်သွားသည် ။ သူမ အနီးသို့ မိမိရောက်ရှိတော့ ဆံပင်တွေက ကျောလယ်အထိအောင် ဖားလျားချထားသည်ကို မြင်လာရသည်။ ကျောခိုင်းထားသည့် အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းက တဖြေးဖြေး ပီပြင်လာသည်။ သူမကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်နိုင်သည့် အကွာအဝေးမို့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ နွေးထွေးနေသည် ။
" ဟင် "
ရုတ်တရက် မိမိဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အံ့အားသင့်စွာဖြင့် ရေရွတ်မိသည် ။
" မေရီ "
" မေရီ "
ဘီလူးစီးသလို ဝူးဝူးဝါးဝါးအော်ရင်း လန့်နိုးလာသည် ။ အဲကွန်းခန်းထဲမှာတောင် တကိုယ်လုံး ချွေးတွေပြန်နေသည် ။ ဘေးစားပွဲပေါ်က နာရီကြည့်တော့ မနက် သုံးနာရီ ။ မသိစိတ်ရဲ့ စွဲလမ်းမှု နှင့် အတ္တ ကိုတွေးရင်း သက်ပြင်းရှည်ချမိသည် ။
တကယ်ဆို ပိုးပိုးနှင့်ကိုယ်က လမ်းခွဲခဲ့ကြတာ မဟုတ်သလို ပိုးပိုးကိုလည်း ရင်ထဲက ထုတ်လို့မရသေးတာ ကိုယ်တိုင်သိသည် ။ သို့တိုင်ပါလျက် မေရီကို စွဲလမ်းလာမိတာ နီးစပ်ချင်လာမိတာမျိုး မဖြစ်သင့်ပါ ။ မိမိကို ပုံအပ်ပေးထားသော နှလုံးသားတစ်စုံကို သစ္စာဖောက်တာမျိုး မဖြစ်ချင်ပါ မဖြစ်ရပါ ။
သို့တိုင်ပါလျက် -
သို့တိုင်ပါလျက်ပင် -
တဖြည်းဖြည်း ရင်ထဲတိုးဝင်လာသော မေရီကို သူ့နှလုံးသားရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ နေရာပေးနေမိပြန်ပြီ ။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>
