Configure Page List

Wednesday, October 12, 2016

စိန်စီနန်းက ချစ်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

စိန်စီနန်းက ချစ်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ ဦးဇေယျာလင်း ရပါပြီခင်ဗျာ။ တစ်သိန်းငါးသောင်း ရေကြည့်ပါဦးဗျ။ သုံးလပြည့်ရင် ရွေးပါ။ မရွေးဖြစ်လဲ အတိုးသတ်ပေးပါ ခင်ဗျာ”

“ ကျေးဇူးပါပဲ ညီလေး”

လူကြီး ပိုက်ဆံယူပြီး ထွက်သွားလေသည်။

“ ဟေ့ယောင် ဒီဒေါ်တင်တင်ဦးက ဘာလဲ ရွေးတာလား”

“ ဟုတ်တယ်အစ်ကိုလေး ရွေးတာပါ”

“ အန်တီ ခဏလေး စောင့်ပေးပါခင်ဗျ”

စည်သူစိုး အထဲဝင်ခဲ့လေသည်။

“ မေမေရေ ဒါလေးရွေးမလို့တဲ့”

“ သားကလည်း ဒီမှာ ဟင်းချက်နေတာကို သားဖာသားကြည့်လေကွယ်”

“ ဟင်း ကြည့်ရတာ မျက်စိလည်ပါတယ်ဆိုမှ”

“ လူဆိုးလေး မေမေနဲ့ ဖေဖေမရှိရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ အဲ့ချိန်ကျ သူဖာသူ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် မေမေရာ”

စည်သူစိုးက ဒီအတိုင်းပင်။ စိတ်မပါ၍ မလုပ်ချင်ပါဘူးဆိုက ဓားထောက်လုပ်ခိုင်းတောင် အသေသာခံမည် မလုပ်ရေးချာမလုပ်။ စိတ်ဝင်တစား လုပ်ပြီဆိုလျင်လည်း အသေခံကာ လုပ်မည့်လူစား။

ယခုလည်း ဆိုင်ထိုင်ချင်သည်ဆို၍ ထိုင်သည်။ အားလုံး အကုန်ပတ်မလုံးစုံ လုပ်တတ်သည်။ ပစ္စည်းရွေးသူလာလျှင် ပစ္စည်းရှာတတ်သည်။ သို့သော် မိခင်ဖြစ်သူရှိလျှင် မလုပ်ပဲ နွဲ့ဆိုးဆိုးတတ်သည်။

သူ့နာမည်က စည်သူစိုး။ အဖေက ဦးဝင်းမောင်၊ ကားအရောင်းအဝယ်လုပ်သည်။ အမေက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၊ အိမ်နှင့်တွဲကာ အမိန့်ရ အပေါင်ဆိုင် ဖွင့်ထားလေသည်။ အတိုးနှုန်း သက်သာခြင်း၊ လုပ်နည်းလုပ်ဟန် မှန်ကန်ခြင်း၊ ပေါင်နှံသူများအပေါ် သက်ညှာခြင်းတို့ကြောင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ စိန်စီနန်း အပေါင်ဆိုင်သည် နာမည်ရကာ လုပ်ငန်းတွင်ကျယ်လေသည်။ အကူအလုပ်သမား ၂ ယောက် ခေါ်ထားရလေသည်။

စည်သူစိုးကား အသက် ၂၃ နှစ်ခန့်ရှိ ဘွဲ့ရ လူငယ် တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အပျော်အပါးမမက်ပဲ အလုပ်စိတ်ဝင်စားသော အနေအထိုင် ကျစ်လစ်လိမ္မာသူတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ အဖေလုပ်သူက သားဖြစ်သူ ကားဝယ်/ရောင်း လုပ်စေချင်သော်လည်း သူက တတ်သိနားလည်ရုံ လုပ်တတ်ရုံသာ သင်ထားလေသည်။ သူတကယ် လုပ်ချင်သည်ကား အမေ့ရဲ့ အပေါင်ဆိုင်လုပ်ငန်း။ အပေါင်ဆိုင်ကား လူတွေလိုအပ်ချက်ရှိနေသမျှ ကာလပတ်လုံး ပျောက်ကွယ်သွားမည် မဟုတ်ဟု သူက ယူဆလေသည်။

နံနက် ၆ နာရီ သားမိသားဖ ၃ ယောက်လုံးထကာ Gym သွားဆော့ပြီးမှ ရေချိုးကာ မနက်စာစားလေ့ရှိသည်။ ပြီးနောက် ၉ နာရီအချိန်တွင် ဦးဝင်းမောင်က ကားပွဲစားတန်းသို့ သွားကာ စည်သူစိုးနှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ဆိုင်ဖွင့်လေသည်။

ပိုက်ဆံရှိ လူချမ်းသာစာရင်းဝင်သော်လည်း ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက အိမ်မှုကိစ္စကို သူတစ်ယောက်ထဲသာ နိုင်အောင်လုပ်လေသည်။ မနက်တပိုင်းလုံး စည်သူစိုးက ဆိုင်ထိုင်ကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက အိမ်မှုကိစ္စဗာဟီရနှင့် မီးဖိုချောင် ထမင်းဟင်းချက်ခြင်းများကို ပြုလုပ်လေသည်။ ချက်ပြုတ်ပြီးစီးသည့်အခါ ဆိုင်ခဏဝင်ကြည့်၍ ဦးဝင်းမောင် ထမင်းစားပြန်လာသည့်အခါ သားမိသားဖ ၃ယောက် ထမင်းလက်ဆုံစားလေ့ရှိကြသည်။

နေ့လည်ပိုင်း ဦးဝင်းမောင် ကားပွဲစားတန်းသွားသည့်အခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ဆိုင်ထိုင်၍ စည်သူစိုးက အပြင်အလုပ်များရှိက ထိုအချိန်တွင် ထွက်လုပ်လေသည်။ ညနေ ၅ နာရီတွင် ဆိုင်ပိတ်ကာ ဦးဝင်းမောင်လည်း ပြန်ရောက်လာပြီ ဖြစ်လေသည်။ ၆ နာရီတွင် ညစာစားကြ၍ ညစာစားပြီးသော် စည်သူစိုးက ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လည်းကြည့်၊ မကြည့်ပါက ဂိမ်းဆော့ချင်လည်းဆော့၊ စာဖတ်ချင်လည်းဖတ်ကာ သို့မဟုတ်ပါက သူငယ်ချင်းများဖြင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထွက်ထိုင်တတ်လေသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားသည့်အခေါက်မှာ ဆယ်ခါ့ တစ်ခါ ဖြစ်လေသည်။

ဘာပဲလုပ်လုပ် ည ၉ နာရီထိုးလျှင် စည်သူစိုး အိမ်အရောက် ပြန်လာရလေသည်။ ည ၉ နာရီဆိုလျှင် အိမ်တံခါးပိတ်ကာ အိပ်ယာဝင်ကြပြီဖြစ်သည်။ စည်သူစိုးတို့၏ နေ့စဉ် နိဓ္ဓဓူဝ လုပ်ငန်းစဉ် ဇယားဖြစ်လေသည်။

သို့သော် ကံကြမ္မာဇာတ်ဆရာဟူသည် အလှည့်မပြောင်း အချိုးအကွေ့များဖြင့် လောကီလူ့ဘဝကို တန်ဆာဆင်ခြယ်မှုန်းသော အလေ့အထရှိသည့်အတိုင်း စည်သူစိုး၏ ဘဝကို တန်ဆာဆင်ခြယ်မှုန်းခဲ့လေသည်။

ညသန်းခေါင်ယံ မရောက်တရောက်အချိန် စည်သူစိုး ဆီးတအားအောင့်သဖြင့် လန့်နိုးလာလေသည်။ ညဦးပိုင်းက ရေအများကြီး သောက်မိလိုက်တာကို သတိရလေသည်။ အိမ်သာသွားရန်ထကာ အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လေသည်။ အိမ်သာသွားပြီး အပြန် အဖေတို့ အခန်းရှေ့မှ အဖြတ်တွင် စကားသံများ ကြားလိုက်ရလေသည်။ ဒီအချိန်ကြီး ဘာများ အရေးတကြီး ပြောနေသလဲဟု စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် အခန်းတံခါး အသာဟကာ နားထောင်ကြည့်လိုက်တော့…

“ မောင်ကကွာ ဆေးသောက်တာတောင်မှ မရဘူးကွာ”

“ ဟာ ဖူးကလဲ ကိုယ်လည်း ဆေးသောက်တာပဲကွာ အချိန်တော့ ပေးရမှာပေါ့”

“ တော်စမ်းပါ။ မောင်သာ အစကတည်းက ဆင်ခြင်နေရင် ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အဲ့ဆေးလိပ်တွေ မသောက်ပါနဲ့လို့ အစောကြီးကတည်းက ပြောသားပဲ။ တရုတ်ဆေးလိပ်ကမှ ကောင်းတာဆိုပြီး နားမထောင်ပဲ သောက်တာလေ”

“ ဒီလောက်ထိဖြစ်မယ်မှန်း မောင်လည်း မထင်မိလို့ပါကွယ်။ ဆရာဝန်ကတော့ လုံးဝ ပန်းသေတာ မဟုတ်လို့ မျှော်လင့်ချက် ရှိနေသေးတယ်လို့ ပြောတယ်လေ ဖူးရဲ့”

“ မျှော်လင့်နေတာကလည်း ၆ လတောင် ရှိနေပြီ ဘယ်တော့မှ ပြန်ကောင်းမှာလဲ။ ဖူးလည်း သွေးသားနဲ့ပါ မောင်ရယ်။ ဖူးလေ တခါတလေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်မိတယ် မောင်”

“ အေးပါ မောင်ကြိုးစားပါ့မယ်ကွာ။ အခုတော့ ဒီအတုလေးနဲ့ ပြုစုပေးတာလေးပဲ ကျေနပ်လိုက်ပါကွာ”

“ ဟင်း ပြောလိုက်ရင် ဒီလိုချည်းပဲ။ ဖယ် ရေသွားဆေးဦးမယ်”

ဟု ဆိုကာ ထွက်လာသော မိခင်ဖြစ်သူ မြင်မှာစိုး၍ မှောင်ရိပ်တွင် အသာလေး ကွယ်နေလိုက်ရလေသည်။စည်သူစိုး သိလိုက်ရသော အဖြစ်အပျက်များ အပေါ် စိတ်ရှုပ်သွားမိလေသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူကိုလည်း အပြစ်မတင်ရက် မိခင်ကိုလည်း မည်သို့ ကူညီရမလဲဆိုတာ မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်လေသည်။

နောက်နေ့ မနက်မှစ၍ စည်သူစိုးသည် မိခင်ဖြစ်သူအား သတိထား စောင့်ကြည့်မိလေသည်။ အကူခေါ်ထားသော ကောင်လေးများဖြစ်သော အောင်မင်းနှင့် သိန်းစိုးတို့ ၂ ယောက်မှ သိန်းစိုးအား လိုတာထက်ပို၍ အရောတဝင်နေနေကြောင်း တွေ့ရလေသည်။

စည်သူစိုးမှာ ပို၍ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်မိလေသည်။ သိန်စိုးကား သူနှင့်ရွယ်တူဖြစ်ကာ သူ့လိုပင် အသားဖြူဖြူ မေးရိုးခိုင်ခိုင် နှာတံပေါ်ပေါ်နှင့် သွယ်လျလျ ကိုယ်ဟန်ရှိလေသည်။ ခါးသိမ်သိမ် တင်ပါးကျစ်ကျစ်နှင့် တောင့်တင်းသော ပေါင်တံများက အလိုးအဆောင့်ကောင်းသော ယောက်ျားကောင်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြနေသော လက္ခဏာများ ဖြစ်လေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတော့မည်ဆိုတာ သိနေသော စည်သူစိုးသည် မည်ကဲ့သို့ တားဆီးရမည်ကို အကြံအိုက်လျက်ရှိလေသည်။ ဆိုင်သိမ်း ညစာစားပြီးသောအခါ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟေ့ စည်သူ ပျောက်လှချေလား အခုမှပေါ်လာတယ် ဘာသောက်မှာလဲ။ ညီးလေးရေ မှာမယ်ဟေ့”

“ ညီလေး Speed တစ်ဘူးယူခဲ့ သံဘူးနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျ”

“ ကိုစိုးမိုး မတွေ့တာတောင် အတော်ကြာပြီဗျာ”

“ မင်းက လာမှမလာပဲကိုး။ မင်း ဇက်ပြာဖွင့်လိုက်။ စာအုပ်အသစ်တွေ ဒေါင်းထားတာရှိတယ် ကူးသွားတော့။ မင်းလဲ Facebook သုံးပါဆိုတာကို ပြောမရဘူးကွာ”

“ ကျနော်က စွဲမိရင် နေ့ရောညပါ သုံးမိမှာ ဒါကြောင့်ပါ ကိုစိုးမိုးရ”

“ အေးပါကွာ စည်သူ မင်းကြည့်ရတာ သိပ်မလန်းဘူးကွာ ဘာတွေညစ်နေလဲ”

“ ဘော်ဒါ တစ်ယောက်ပါဗျာ။ ပန်းသေသလို ဖြစ်နေတာ ၆ လလောက်ရှိပြီဗျာ။ ဘယ်လိုကူညီရမလဲ စဉ်းစားနေတာ”

“ မင်းကတော့ကွာ ဘယ်သူ့မဆို ကူညီချင်တဲ့ကောင်ပဲကွာ။ ငါသိသလောက်ပြောမယ်ဆို အဲ့ဒါမျိုးက အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ဖြစ်တာကွ။ ဘာတွေလုပ်မိလဲဆိုတာသိမှ ကုသရလွယ်တာကွ”

“ တရုတ်ဆေးလိပ် ပိန်ပိန်လေးတွေလေ ပူရှိန်းဆေးလိပ်တွေသောက်တာ အစ်ကိုရဲ့”

“ အင်း ဒီခွေးတရုတ်တွေက သူတို့ဆီလူများတိုင်း လျှော့ချဖို့ဆိုပြီး သေချာ ပန်းသေတဲ့ ဆေးတွေရောပြီးထုတ်တာ။ ခွေးမျိုးတွေ လူကို ဥပါဒ်ဖြစ်အောင်လုပ်တာ။ မင်းဘော်ဒါကို တတ်နိုင်ရင် လုံးဝ ဆေးလိပ်ဖြတ်ခိုင်းလိုက်။ ဆေးရွက်ကြီးက ပန်းသေစေပါတယ်ဆို ခွေးမျိုးတွေ ထုတ်တဲ့ဟာမှ သွားသောက်တော့ ပိုဆိုးမှာပေါ့”

“ ဟုတ်တယ် ကိုကြီးရာ။ သူကလည်း တစ်နေ့ ဆယ်လိပ်လောက် သောက်တာ”

“ မသောက်ပလေ့စေနဲ့၊ အိပ်ရေးဝဝအိပ်၊ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး မီးဖုတ်တို့၊ ရွှေနီငှက်ပျောသီးတို့ စားပေး၊ စိတ်ဖိစီးမှုမရှိအောင်နေ၊ စိုးရိမ်စိတ် မဝင်အောင်နေ၊ အဲ့ဒါဆို ပြန်ကောင်းလာမှာပါကွ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကြီး အခုလိုရှင်းပြပေးတာ ကျေးဇူးပါဗျာ”

“ မလိုပါဘူးကွာ။ ဒါပေမဲ့ မင်းဘော်ဒါရဲ့ မိန်းမအတွက်တော့ စိုးရိမ်တယ်ကွာ။ မိန်းမတွေက လိင်မဆက်ဆံပဲနေနိုင်တာ သုံးလပဲကွ။ သုံးလကျော်ရင် သွေးသားဆန္ဒကိုက တောင်းလာတာ။ အဲ့ဒါကိုတော့ ဂရုတစိုက် ဖြေပေးပေါ့။ သူ့ကို နားလည်အောင် ပြောပြခိုင်းပေါ့”

စည်သူစိုးခေါင်းထဲ အချက်ပေးခေါင်းလောင်သံများ ဆူညံသွားလေသည်။ သိန်းစိုးကို မိခင်ဖြစ်သူက ရေလာမြောင်းပေးနေပြီ။ ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဖခင်ဖြစ်သူကို ဘယ်လိုပြောပြရပါ့မလဲ၊ မိမိသိသည်ဆိုလျှင်ကော ဖခင်ဖြစ်သူက ရှက်သွားလေမည်လား။ ကိုစိုးမိုး နောက်ဆုံးစကားက သူ့ကို ပိုပြီး ဖိအားများလာစေသည်။

ကိုစိုးမိုးဆိုတာက သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့အစ်ကို။ လက်ရှိ ဖေ့ဘုတ်ပေါ်မှာ အပြာစာအုပ်များ မျှဝေပေးနေသောသူ ဖြစ်လေသည်။ စည်သူစိုး သူက ဖေ့ဘုတ်မသုံး gmail လျှောက်ရုံဖြင့်မရ Code ပြန်ရိုက်ရ စိတ်မထင်လျှင် အကောင့်ပိတ်ခံရသော ဖေ့ဘုတ်ကို ဇယားရှုပ်သည်ဟု ထင်မြင်မိလေသည်။ အဲ့ဒီတော့ 18+ စာအုပ်ကြိုက်သော သူ့အတွက် ကိုစိုးမိုးက PDF ရှိသော စာအုပ်များ ဒေါင်ထားကာ သူလာလျှင် ကူးထည့်ပေးလေ့ရှိလေသည်။

စည်သူစိုး စိတ်ပြေလက်ပျောက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာကာမှ ပိုပြီး စိတ်ညစ်လာသဖြင့် ကိုစိုးမိုးကို နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်သော် စိတ်ညစ်စရာများ မေ့ထားကာ ကိုစိုးမိုးပေးလိုက်သော Pdf များကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်လေသည်။ ၁၀ ပုဒ်ခန့် ရှိလေသည်။

ပထမဆုံးဖတ်မိသည်က ထူးခြားရေးသား၍ တိတ်တခိုးမှ တင်ဆက်သည့် “အရေခြုံ” ဆိုသော စာအုပ် ဖြစ်လေသည်။ စဖတ်မိသည်မှစ၍ လက်ကမချချင်အောင် ကောင်းလွန်းကာ သွေးရင်းသားရင်း လိင်ဆက်ဆံသော စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ အကြိုက်ဆုံးကား ခိုင်လေးနှင့် သူ့သားဖိုက်သော နောက်ဆုံးအခန်းဖြစ်လေသည်။ ထိုအခန်းကို ၃ ခါ ၄ ခါလောက် ပြန်ဖတ်မိလေသည်။

နောက်ထပ်တအုပ် ဖတ်မိသောအခါ အကာမင်း ရေးသားသော “အမေနဲ့သားရဲ့ လက်ထပ်ပွဲ” စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ အဖေက ပြသနာရှိ၍ သားက အမေကို ဝင်ရောက်ထိန်းသိမ်းသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်ကာ သူနှင့်တူနေသည်ကိုလည်း သတိပြုမိလေသည်။

နောက်ထပ်တွေ့ရသည်ကား ကာမလူဆိုးခေါ် ကိုစည် ရေးသားသော “ဟက်ပီးဗယ်လင်တိုင်းဒေး” ဆိုသော စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ ဗယ်လင်တိုင်းဒေး အကြာင်းကို ရိုမန်တစ်ဆန်ဆန် ရေးသားထားလေသည်။

စည်သူစိုး စာအုပ်များဖတ်ပြီးနောက် အတိုင်းမသိ ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ လေပင်ချွန်လိုက်မိလေသည်။ Pdf ပေးသော ကိုစိုးမိုးနဲ့ စာရေးဆရာအပေါင်း ကျန်းမာချမ်းသာပြီး ကာမသိဒ္ဒိ၊ ပီယသိဒ္ဒိ၊ လာဘသိဒ္ဒိအပါအဝင် အလုံးစုံသော သိဒ္ဒိများရပါစေကြောင်း ဆုတောင်းပေးလိုက်မိလေသည်။

ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးတစ်စုံ၊ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်း၊ ဖြောင့်စင်းသော နှာတံပေါ်ပေါ်တို့က ရုပ်ရှင်မင်းသမီးချော စမိုင်းနှင့် ပုံစံတူကာ ကော့ချွန်နေသော ရင်သားများ စွင့်ကားဝိုင်းစက်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ကောက်ထွက်နေသော တင်သားများသည် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ကျန်းမာရေးနှင့် အလှပတရားများကို ဖော်ပြနေသော အရာများဖြစ်လေသည်။ ထိုအလှတရားများကို အဖေ မသုံးဆောင်နိုင်ပါက သူသုံးဆောင်မည် ဖြစ်လေသည်။ အပြင်လူ ဘယ်သူ့လက်ကိုမှ အပါမခံနိုင်။ ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲသာ ဖိတ်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်မိလေသည်။

မနက် ဆိုင်ဖွင့်ပြီးသောအခါ လူပါးသောအချိန်တွင် စည်သူစိုး အိမ်နောက်မီးဖိုချောင်သို့ အသာဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ချက်ပြုတ်နေရာသို့ အသာနောက်မှ ဝင်ရပ်၍ တောင်အောင် အသင့်လုပ်ထားသော သူ့လီးကြီးဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြားသို့ချိန်ကာ ထောက်၍ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။

“ မေမေ ဘာတွေချက်နေတာလဲ”

“ အို ဟဲ့ ဒီကလေးဟာလေ အလန့်တကြား လွှတ်လေကွယ်”

“ လွှတ်ဘူး သားမေးတာ မဖြေရင် လွှတ်ဘူး”

စည်သူစိုးသည် ရံဖန်ရံခါ ထိုကဲ့သို့ ကပ်ချွဲနေကြ။ သို့သော် ယခုကား ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အစပထမ လန့်သွားသော်လည်း မိမိဖင်ကြားသို့ အမြှောင်းလိုက်ထောက်လာသော သားဖြစ်သူ၏ တောင်နေသာ လီးကြီးကို သတိထားမိသောအခါ ရင်ထဲဝယ် တဒိန်းဒိန်း တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ ၆ လကျော် တောင့်တနေသော သွေးသားတို့က ဖိုသဘာဝ အထိအတွေ့ကို ရရှိသဖြင့် လှုပ်ရှားစပြုလာသလို ဦးနှောက်အသိစိတ်ကလည်း မသင့်တော်ကြောင်း အသိဝင်လာသည်နှင့် ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။

စည်သူစိုးက အသာလွှတ်ပေးကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသောအခါမှ ခါးကနေကိုင်၍ အသာဆွဲကပ်ကာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုး၏ လီးနှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ စောက်ပတ်ကား ကွက်တိထပ်တူကျကာ ဖိကပ်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးကား စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ဆစ်ခနဲ့ အရည်များ စိမ့်လာလေသည်။ ထို့အပြင် စည်သူစိုးကား ဒီအတိုင်း အငြိမ်မနေ မျက်နှာအနှံ့ ငြင်သာစွာ နမ်းရှိုက်လာသောအခါ အထိအတွေ့ကို ယစ်မူးသာယာလာလေသည်။ ပျောက်လုနီးနီးဖြစ်နေသော အသိစိတ်ကို ပြန်ထိန်းကာ ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးကား ပြန်မလွှတ်သေးပဲ…

“ ဟင်း မေမေကလည်း သားက ချစ်လို့ နမ်းတာကို”

ဟု ဆိုကာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသော သူ့လီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး မသိစိတ်က သာယာပြီး ရမက်သွေးသားတို့က ကြိုက်နှစ်သက်နေသော်လည်း အသိစိတ်က ကောင်းကောင်း သတိရှိနေသည့် ဒီတခါတော့ သတိတရဖြင့် ငြင်းဆန်ကာ…

“ ဒီကလေးဟာလေ လွှတ်ဦး”

ဟုဆိုကာ အတင်းရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးကလည်း လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ မေမေကလဲ ဘာဟင်းလဲမေးတာကိုး”

“ ကြက်သားပြုတ်ကြော်၊ မုံလာဥအချဉ်ရည်ဟင်း၊ ငရုပ်သီးထောင်း ဒါပဲလေ။ သွားတော့ လူက အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ဟာကို ဆိုင်ကောင်းကောင်း မကြည့်ဘူး”

“ သိချင်လို့မေးတာကို မေမေက ဒီအတိုင်းပဲ သွားပြီ”

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး အပေါ်စီးက ဖိဟောက်ကာ မောင်းထုတ်လိုက်လေသည်။ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသော ရင်ဘတ်ကိုဖိရင်း ခြေတုန်လက်တုန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေကို ယူသောက်လိုက်ရလေသည်။ လာထောက်ထားသည့် စည်သူစိုးရဲ့ လီးကြီးက နဲနဲနောနောမဟုတ် သူအဖေထက်ပင် ကြီးလိမ့်မည် ဖြစ်လေသည်။

………………………………………….

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးဟု အများက ဒေါ်တပ်ခေါ်နေကြသော်လည်း တကယ်တန်း အသက်အားဖြင့် လေးဆယ်ကျော်ရုံလေးသာ ရှိလေသည်။ သူရဲ့ ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးတစ်စုံ၊ ထူထဲသောနှုတ်ခမ်း၊ ဖြောင့်စင်းသော နှာတံပေါ်ပေါ်တို့က ရုပ်ရှင်မင်းသမီးချော စမိုင်းနှင့်ပုံစံတူကာ ကော့ချွန်နေသော ရင်သားများ စွင့်ကားဝိုင်းစက်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ကောက်ထွက်နေသော တင်သားများကြောင့် တက္ကသိုလ်တုန်းကတည်းက လူသိများခဲ့သူဖြစ်လေသည်။

သို့သော် မိဘများ၏အုပ်ထိန်းမှု ကောင်းခြင်းကြောင့် ရည်းစားသနာ မထားဖူးပေ။ ကျောင်းပြီးပြီးချင်းမှာပင် သူ့ထက် ဆယ်ငါးနှစ်ခန့်ကြီးသော ဦးဝင်းမောင်နှင့် လူကြီးချင်းသဘောတူကာ ပေးစားခဲ့လေသည်။

ဦးဝင်းမောင်က အသက်သာကြီးသော်လည်း ခေတ်မှီပွင့်လင်းကာ လူငယ်ဆန်သူ ဖြစ်လေသည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက အားကစားကို ဂရုတစိုက်လုပ်လေ့ရှိသူ ဖြစ်လေသည်။ ဝင့်ဝင့်ဖူးနှင့်ရသောအခါတွင်လည်း ဝင့်ဝင့်ဖူးကိုပါ အားကစားလုပ်စေလေသည်။ လိင်ဆက်ဆံရာတွင်လည်း တလမ်းသွား ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ ပုံသဏ္ဌာန် အမျိုးမျိုးဖြင့် ဆက်ဆံလေ့ရှိလေသည်။

လိင်ဆက်ဆံမှုဆိုတာ ဘာမှန်း ကောင်းကောင်းမသိသော ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် ဦးဝင်းမောင်နှင့်တွေ့မှ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရပြီး ကာမဗေဒ ပညာရပ်တွင် တော်တော်များများ သိရှိနားလည်လာလေသည်။ သို့သော် ဦးဝင်းမောင်သည် ဆေးလိပ်ကို မကောင်းမှန်းသိသိဖြင့် နှစ်သက်စွာ သောက်သုံးလေသည်။ ရိုးရိုးစီးကရက်မှ တဆင့် တရုတ်ဆေးလိပ်ဖြစ်သော စီးကရက် ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်လေးများကို ပြောင်းသောက်လေသည်။ အဆိုပါ စီးကရက်များတွင် ပရုပ်ပါသဖြင့် ပူရှိန်သော အရသာပါရလေသည်။

နောက်ဆက်တွဲ ဆိုးကျိုးမှာ ဦးဝင်းမောင်တစ်ယောက် ပန်းညိုးလာခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အစပထမ၌ တာတာနာဖီးလ်ပါဝင်သော ယောက်ျားအားဆေးများ သုံးစွဲရာ အဆင်ပြေမှုရှိသော်လည်း ဆေးလိပ်သောက်သုံးမှု မလျှော့တဲ့အခါ လုံးဝ ပန်းသေသလို ဖြစ်သွားလေသည်။ ဆရာဝန်နှင့် ပြသပြီးချိန်မှ ဦးဝင်းမောင်မှာ ဆေးလိပ်ကို လျှော့သောက်ရင်း ဖြတ်လေသည်။ လုံးဝပန်းသေသလို ဖြစ်သည်မှာ ခြောက်လခန့် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ လိင်မဆက်ဆံရသည်မှာ ခြောက်လခန့် ရှိပြီဖြစ်လေသည်။

ဦးဝင်းမောင်ကတော့ ဇနီးဖြစ်သူ အသာပြေစေရန် လီးတုနဲ့ ထည့်ပေးပါသော်လည်း အစစ်လောက် မကောင်း၊ ဆန္ဒရမက်ကို မပြေပျောက်စေနိုင်ကြောင်း ဝင့်ဝင့်ဖူးသာလျှင် ခံစားသိရှိပေသည်။

အခု ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသိနှင့်ဆန္ဒ လွန်ဆွဲနေမှုကို အလူးအလဲ ခံစားနေရလေသည်။ သားဖြစ်သူ စည်သူစိုး၏ အထောက်အပွတ်များတွင် သာယာစိတ်ကတစ်ဖက်….၊ လူ့ဘောင် လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက လက်ခံနိုင်ခြင်းမရှိသော သားနှင့်မအေ ကာမဆက်ဆံသော ဖောက်ပြန်မှုကြီးကို ကျူးလွန်ရန်မသင့်ဟူသော အသိတရားတို့က တစ်ဖက်… လွန်ဆွဲနေလေသည်။ ထိုကဲ့သို့လွန်ဆွဲကာ မသင့်တော်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေး ထိန်းချုပ်ပါသော်လည်း သွေးသားဆန္ဒဟူသည်ကား ထိန်းလေ လွတ်လေဖြစ်သော သဘာဝအတိုင်း ထူးခြားသော လိုလားတောင့်တခြင်း တစ်မျိုးကလည်း ပေါက်ဖွားလာလေသည်။

ခိုးစားရသော အသီးက ပိုချိုသည် ဆိုသည့်အတိုင်း လူလောက အဖြူရောင်စည်းလေးကို ပါးပါးလေးဖြတ်ကျော်ကာ သားဖြစ်သူနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ကြည့်လျှင် ကြုံတွေ့ရမည့် အပြာရောင် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပျော်ရွှင်မှု အထိအတွေ့ အရသာများ၊ စိတ်ကျေနပ်စရာ ပြီးဆုံးမှု ခံစားချက်များကို တွေ့ကြုံခံစားလိုသော တောင့်တမှု ချဉ်ခြင်းလည်း တက်လာလေသည်။
အစက ဒီလိုဘာလို့လုပ်သလဲ။ သူ့အဖေ ပန်းသေနေတာကို သိသွားလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် မိမိက သိန်းစိုးကို ရေလာမြောင်းပေးနေတာကို သိသွားသလား။ ဒါမှမဟုတ် တကယ်ပဲ မိမိကို ၅၂၈ ထက် ပိုပြီးချစ်လို့လား ဆိုသော အတွေးများဖြင့် စဉ်းစားခန်းဝင်မိသော်လည်း သွေးသားတောင်းဆိုမှု ယင်းကပ်လာချိန်တွင် အပြာရောင်စိတ်ကူးများကလွဲ၍ ကျန်တာ အတွေးထဲ မဝင်တော့ချေ။

ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် စည်သူစိုးကို ရှောင်နေတော့လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အလုပ်ကို လုပ်နေရသော်လည်း စိတ်က သားဖြစ်သူ စည်သူစိုး အကြောင်းသာ တွေးနေမိလေသည်။ စည်သူစိုး ထပ်လာမည်လားဟု မျှော်မိသော်လည်း စည်သူစိုးကို မတွေ့ရတော့ပေ။

ဦးဝင်းမောင်လည်း ထမင်းစား ပြန်ရောက်လာလေသည်။ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် စည်သူစိုးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်ကို အပျိုဖြန်းလေးတစ်ဦးနှယ် ရှက်ရွံ့စိတ်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ သို့သော် သူ၏ စိတ်ခံစားမှုများကို မပေါ်ပေါက်စေရန် မျက်နှာတင်းကာ ထိန်းချုပ်ထားလေသည်။

စည်သူစိုးမှာ ထမင်းစားရန် စားပွဲတွင် ထိုင်မိသောအခါ မိခင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာထားကို တွေ့ရသောအခါ လန့်သွားလေသည်။ အခြေအနေမှာ မိမိအတွက်ကောင်းနိုင်သော အလားအလာ မရှိတော့ဟု မှတ်ချက်ပြု သုံးသပ်ကာ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းသွားလေသည်။ သူကြိုးပမ်းစီစဉ်ထားသမျှ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်တော့မည်ကို နှမြောမိလေသည်။
သို့သော် တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော မိခင်ဖြစ်သူ၏ ထမင်းပွဲခူးနေသည့် တုန်ရင်နေသော လက်အစုံကိုတွေ့ရသောအခါ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ ဟန်ဆောင် မျက်နှာတင်းထားသော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို လက်တစ်စုံက ဖော်ပြနေသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုကြောင့် တစ်ဆင့်ထပ်တက်ဖို့ စဉ်းစားမိလေသည်။

စည်သူစိုးမှာ ထမင်းစားနေစဉ် ဖိနပ်ကို အသာချွတ်ကာ ခြေထောက်ဆန့်တန်းလျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ခြေကျင်းဝတ် ထမိန်ထဲသို့ မှန်း၍ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထည့်လိုက်လေသည်။ ထိုင်ခုံချင်းလည်း နီးသဖြင့် ကွက်တိရောက်လေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ဘာများဖြစ်မလဲဟု ရင်ခုန်မျှော်လင့်နေစဉ် ရုတ်တရက် ရောက်လာသော ခြေထောက် တစ်ဖက်ကြောင့် လန့်ကာ အော်မိမတတ် ဖြစ်သွားသော်လည်း သတိချက်ချင်းဝင်ကာ ထိန်းလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုး၏ ခြေထောက်က အတင့်ရဲစွာ အထက်သို့ တရွေ့ရွေ့တက်လာသဖြင့် ရှိမဲ့စုမဲ့ အသိတရားလေးဖြင့် ထိန်းကာ တက်လာနေသော ခြေထောက်ကို မိမိခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်၍ ထိန်းလေသည်။

စည်သူစိုးက သူ့ခြေထောက်ကို ရုန်းကာ အထက်သို့ တိုးလေရာ ပေါင်ခြံအတွင်းသို့ ရောက်လေသည်။
ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တစ်ခုခုကို မျှော်လင့်ထားသော်လည်း ဒီလိုအခြေအနေကို ယောင်လို့တောင်မှ အိပ်မက်ထဲ ထည့်မမက်ဖူးပါချေ။ လင်ယောက်ျား တစ်ယောက်လုံး ဘေးမှာ ငုတ်တုပ်ထားကာ သားအရင်းဖြစ်သူ၏ လက်ရဲဇက်ရဲ စောက်ပတ် အနိုက်ခံရသော ခံစားမှုမှာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအတွက် ထမင်းစားရေသောက်လို နေ့စဉ်ကြုံတွေ့နေရသော ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ပါ။ စားပွဲခင်း အရှည်ဖြစ်ပြီး ထိုင်နေသူ ရင်ဘတ်အောက်ပိုင်းကိုပဲ အချင်းချင်း မြင်ရသောကြောင့်သာ တော်တော့သည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသံမထွက်မိအောင် သတိဖြင့်ထိန်း၍ အရည်တောက်တောက်ကျကာ ကာမဆိပ်များ တက်လာလေသည်။ ဦးဝင်းမောင်ကတော့ သတိပြုမိပုံမရ။ စည်သူစိုးက ပိုင်နိုင်စွာပင် ခြေချောင်ကလေးများဖြင့် ကလိပေးနေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ လင်မသိအောင် ခိုးစားရသော အရသာကို ခံစားရင်း အကောင်းကြီးကောင်းကာ ပြီးလုလုပင် ဖြစ်လာလေသည်။ ဒါကိုသတိထားမိသော စည်သူစိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးလေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသံထွက်မညီးညူမိစေရန် နှုတ်ခမ်းကိုက် အံကြိတ်ရင်း တစ်ချီ ပြည့်ပြည့်ဝဝပင် ပြီသွားလေသည်။

“ ဖူး နေမကောင်းဘူးလား ထမင်းသိပ်မစားသလိုပဲ”

“ မဟုတ်ပါဘူး သိပ်မဆာသေးလို့ပါ မောင်”

“ အင်း မောင်ဒီနေ့ စောစောပြန်သွားရမယ် ဟိုမှာ ဈေးဆိုင်နေတယ်”

“ ရတယ် စားပြီးသွားတော့လေ မောင်ရဲ့”

“ အေးအေး သွားတော့မယ်”

“ သား မင်းလည်းစားပြီး ထားခဲ့လိုက်တော့။ ဆိုင်ကိုဂရုစိုက်။ ဟို ၂ ကောင်နဲ့ လွှတ်မထားနဲ့။ မေမေက သိပ်ကြည့်နိုင်တာ မဟုတ်ဖူး”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”

ဟု ဆိုကာ စည်သူစိုးမှာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆိုင်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ စည်သူစိုးသည် နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ်နေသော အချိန်တွင် ထောက်ပေးခြင်း၊ ထမင်းစားချိန်တိုင်း ခြေထောက်ဖြင့်ပြီးအောင် ပွတ်ပေးခြင်းများကို အချိန်မှန်မှန် မပျက်မကွက် လုပ်ဆောင်ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသစ်အဆန်း ကာမခံစားမှုများကို ခံစားနေရသောကြောင့် ဆာလောင်နေသော ရမ္မက်စိတ်များ ပြေပျောက်သလိုလို ရှိလေသည်။

တစ်ပတ်ပြည့်သောနေ့တွင် စည်သူစိုးသည် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအား ရှောင်နေလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ချက်ပြုတ်နေသောအချိန် စည်သူစိုး မလာသောအခါ “ဘာလုပ်ဦးမည်လဲ” ဟုတွေးကာ ရင်ခုန်မိလေသည်။

စည်သူစိုးကား ထမင်းစားချိန်တွင် ဦးဝင်းမောင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ကာ ဘာမှမသိသလိုပင် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအား လှည့်မျှပင် မကြည့်ပဲ ထမင်းကို ခပ်သွက်သွက်စားကာ ထွက်သွားလေသည်။
ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စောင့်မျှော်နေသော်လည်း စည်သူစိုးမှာ လုံးဝရှောင်နေတော့လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူမှာ စိတ်ထဲတွင် မရိုးမယွ ဖြစ်လာလေသည်။ တစ်ခုခု လိုအပ်နေသလိုလို လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလို ဝေဒနာတရပ်ကိုလည်း ခံစားရလေသည်။

သုံးရက်မြောက်သောနေ့ ချက်ပြုတ်နေသော အချိန်တွင်

“ သားရေ သား ခဏလောက်လာပါဦး”

ဟု အော်ခေါ်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးလည်း ဆိုင်လူရှင်းနေသည်မို့ ကြည့်နေသော အောကားကို ပိတ်ကာ အမေဘာများဖြစ်လို့လဲ ဟူသော အတွေးဖြင့် နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အောက်က ညီတော်မောင်က ဒေါသကြီးကာ ခေါင်းတထောင်ထောင်နှင့်။

မီးဖိုခန်းရောက်သောအခါ စည်သူစိုး ခဏငေးမောသွားရလေသည်။ ခဲရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးနှင့် ချည်သားဘောင်းဘီအပွ အနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော အမေမှာ Apron သာ ဖယ်လိုက်ပါက စတိုင်ကျကျ မိုက်သွားမည်မှာ သေချာလှသည်။ နှုတ်ခမ်းမှာလည်း ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ဆိုးထားသဖြင့် စိုလက်ကာ မြင်ရသော သူ့ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေပါသည်။ အမေက နူးညံ့သော အပြုံးလေးပြုံးလျက်

“ သားက ဒီရက်ပိုင်း အမေ့ကို ရှောင်ဖယ် ရှောင်ဖယ် လုပ်နေတာ စိတ်ဆိုးနေလို့လားကွယ်”

“ မဆိုးပါဘူး အမေရဲ့ သားက အမေ့ကို ဘာလို့စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”

“ မသိဘူးလေ အမေ့နားတောင် မလာတော့ဘူးဆိုတော့ စိတ်များဆိုးသလားလို့ပါ”

“ မဆိုးပါဘူး အမေရဲ့”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို အလှကြီးလှနေသော အမေ့အား ရင်ခွင်ထဲဆွဲ၍ ဖက်လိုက်လေသည်။ သူ၏ ပုဆိုးအောက်မှ မာတောင်နေသော ညီတော်မောင်က အမေ့ဆီးခုံကို ဝင်ဆောင့်ကာ အလျားလိုက် ကပ်နေလေသည်။ အမေ့မျက်လုံးလေးများ မှေးခနဲကျ၍ သွာပြီး ချက်ခြင်း ပြန်ပွင့်လာလေသည်။ သူက အမေ့ပါးပြင်နှင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံးအနှံ့ နမ်းလိုက်လေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စည်သူစိုး ခါးကို ပြန်ဖက်ထားကာ သားဖြစ်သူ အနမ်းမိုးရွာခြင်းကို ကြည်နူးစွာခံယူနေလေသည်။ နမ်းလို့ အားရသွားမှ စည်သူစိုးက သူ့မျက်နှာကိုရော လက်တွေကိုပါ ခွာလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုး၏ လက်တွေက ခွာသွားပေမယ့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက စည်သူစိုးကို ဖက်ထားမြဲ ဖက်ထားလျက် ရှိလေသည်။

ထို့ကြောင့် စည်သူစိုးက အမေ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ရုတ်တရက် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်၍ခွာလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ လက်များကိုပါ ဖယ်ခွာကာ

“သား ဆိုင်သွားကြည့်တော့နော်”

ဟု ပြုံးစစ မျက်နှာနှင့် ပြောကာ မျက်လုံးလေးတစ်ဖက်ကို မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးမှာ ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ မယုံချင်ပေမဲ့လဲ အပျော်ကြီးပျော်ကာ

“ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”

ဟု ပြောကာ ဆိုင်ခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထမင်းစားချိန်ရောက်သောအခါ စည်သူစိုးက ခြေထောက်ဖြင့် ပွတ်ပေးသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ညုတုတု အကြည့်ဖြင့်ကြည်ကာ သူ့ပေါင်ကြားဆီသို့ ခြေထောက်ဖြင့် သူ့ညီတော်မောင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးလေသည်။ သို့သော် အကြံသမား စည်သူစိုးက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ပြီးခါနီးအချိန်တွင် ခြေထောက်ကို သိမ်းကာ ထမင်းဝိုင်းမှ ထသွားလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ မချင်မရဲဖြစ်ကာ ဆတ်တငံ့ငံ့ဖြင့် ကျန်နေခဲ့လေသည်။

ဦးဝင်းမောင် ပြန်ထွက်သွားသောအခါ စည်သူစိုးကြောင့် ဆတ်တငံ့ငံ့ဖြစ်ကာ အဆက်ပြတ်ခဲ့သော ကာမပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရန် အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ်လှဲ၍ ကိုယ့်အစိကို ပြန်ပွတ်လေသည်။
စည်သူစိုးသည် အဖေထွက်သွားသောအခါ အမေ ဘာလုပ်မလဲ သိချင်သောကြောင့် အမေရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟင်း… ဟင်း …အဟင်း……ဟင်း…”

အမေ့ အခန်းတွင်းမှ ညီးသံများ ကြားရသောအခါ စည်သူစိုးတစ်ယောက် လေချွန်လိုက်လေသည်။ ဒီလို အခြေအနေရောက်အောင် သေချာ အကွက်ရွှေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ ထင်သည့်အတိုင်း အမေတစ်ယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေတိုင်းဖြင့် တီဆားပက်ထားသလို ထွန့်ထွန့်လူးကာ ကိုယ့်အစိကိုပွတ်ရင်း လောကကြီးနှင့် ခဏအဆက်ပြတ်ကာ အကောင်းကြီးကောင်း နေလေသည်။

စည်သူစိုးက ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်လှဲပီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကားလျက် ကိုယ့်ဟာကိုပွတ်ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေသော အမေဖြစ်သူ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်ကာ ပွတ်နေသော လက်ကိုဖယ်၍ အစိကို စုပ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ရုတ်တရက် လက်ဆွဲဖယ်ခံလိုက်ရသောအခါ လန့်သွားလေသည်။

သို့သော် သန်မာသော လက်တစ်စုံက ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုင်ကာ နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက မိမိအစိကို လာစုပ်သောအခါ အိပ်ခန်းထဲလာပြီး သူမကို လက်ရဲဇက်ရဲ ဘာဂျာပေးနေသူမှာ သားဖြစ်သူ စည်သူမှတပါး မည်သူမှမဖြစ်နိုင်ဟု တွေးမိသောအခါ အလိုက်သင့်လေး သားဖြစ်သူပေးသော အရသာများကို ခံယူနေလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးမှာလည်း ပြတ်လပ်နေသော အမေဖြစ်သူကို သားကောင်းတစ်ယောက်ပီသစွာ ပြုစုရန် အပီအပြင် ယက်လေတော့သည်။

“ အိုး အို အ အ အ အ ဟားးးးးးး ရှီးးးးး ဟီးးးးး ဟီးးးးးးး ဟီးးးးးးးးးး အင့် ဟားးးးးးးးးးး ”

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးရဲ့ ညီးညူသံလေးများ အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး တစ်ကိုယ်လိုး တွန့်လိမ်ကာ စည်သူစိုးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိကာကိုင်ရင်း ကာမလမ်းဆုံးသို့ ရောက်ရှိကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။ ပြီးသည့်နောက် စည်သူစိုးက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ပေါင်ကို ကားပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူရဲ့လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အမေ့စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့လိုက်ချိန်တွင်

“ ကိုစိုးရေ ကိုစိုး ဒီမှာ ရွှေလာစစ်ပေးပါဦး”

ဟူသော သိန်းစိုး ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ တော်သေးသည် သိန်းစိုးက အိမ်အဝင်ပေါက်နားကနေ အော်ခေါ်နေလို့။

“ အေး လာပြီဟေ့ လာပြီ”

ဟု ပြန်အော်ကာ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ရင်း အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်သော ရွှေပေါင်သူအား စိတ်ထဲမှ ကျိတ်ကျိန်ဆဲမိလေသည်။

“ မာမီ သားတို ညကျတွေ့မယ်နော် ဒယ်ဒီအိပ်ရင် သားဆီလာခဲ့ပေးပါနာ် မျှော်နေမယ်”

“ လာခဲ့မှာပေါ့ ကလေးရယ်”

ပြောပြောဆိုဆို အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးအား နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးရင်း ဆိုင်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ လျှာပေါ်မှာကတော့ အမေ့စောက်ရည် အရသာကား စိမ့်စိမ့်လေးနှင့် နှာခေါင်းထဲမှာ မွှေးမွှေးလေး သင့်ပျံ့နေပါတော့သည်။

——————————————-

ည ၁၁ နာရီခွဲ အချိန်တွင် စည်သူစိုး နိုးလာခဲ့လေသည်။ ညက အိပ်ယာစောစောဝင်ခဲ့သည်က ယခု တရေးရခဲ့ချေပြီ။ လိင်မဆက်ဆံခင် တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုလုပ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အနံ့ဆိုးများ မရှိအောင် သန့်ရှင်းတာက ကိုယ့်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖော်ကို အဆင်ပြေစေရုံသာမက ဆက်ဆံရတာ ပိုပြီး ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာကောင်းတယ် ဟူသော နောင်တော်ကြီးများ ညွန်ကြားချက်အတိုင်း ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကာ ပြီးသည့်နောက် အမေ့အခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

အမေ့အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ အမေက နိုးကာ ထိုင်နေသည်။ ခဏအကြာ အမေက ထလာပြီး အခန်းတံခါးဆီသို့ လျှောက်လာလေသည်။ အမေ ထွက်လာသောအခါ သူက ဆီးကြို၍ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ သာဖြစ်သူဆီသွားရန် အခန်းတံခါးဖွင့် အထွက်တွင် ရုတ်တရက်ဆွဲဖက်ပြီး အနမ်းခံရသောအခါ လန့်ကာ အော်မိသော်လည်း အသံမထွက်တော့ပါ။ စည်သူစိုးက သူ့နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံး စုပ်နမ်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူကလည်း အငမ်းမရ ပြန်နမ်းမိလေသည်။

“ ဗြွတ် ! ! ! “

အနမ်းရှည်ကြီး ဆုံးသောအခါ စည်သူစိုးက သူအား အခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီကာ ခေါ်သွားလေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ မွတ်သိပ်ပြင်းပြလွန်းသော အနမ်းမိုးများ ရွာလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း အတင်းတိုးထိ ပွတ်သပ်ကာ မက်မက်မောမော နမ်းလို့ မဝနိုင်ပဲ နောက်မတွေ့ရမည်ကဲ့သို့ သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တအားဖက်ထားသလို သူကလည်း စည်သူစိုးကို တအား ပြန်ဖက်ထားလေသည်။

စည်သူစိုးက နမ်းလျက်ပင် အမေ့အင်္ကျီကို ချွတ်လေရာ အမေကလည်း စည်သူစိုး အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်ပေးလေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်တမျှင်မှမရှိပဲ တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ စည်သူစိုးက တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ ထိုနောက် အပေါ်မှတက်ခွကာ အမေ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းပါတော့သည်။

စည်သူစိုး လက်နှစ်ဖက်က လက်ညိုးနှင့် လက်မသုံးကာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ချေပေးနေပြီး အမေနို့နှစ်လုံးအား အုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ အမေ့ခြေထောက်များကလည်း စည်သူစိုးခါးအား ညှပ်ကာ စည်သူစိုးလီကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ပေါ်တွင် အပြားလိုက် ကပ်နေလေသည်။ စည်သူစိုးက ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လေရာ စောက်စိမှစ၍ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လီးကြီးက ပွတ်တိုက်နေလေသည်။

ထိုအတိုင်း ခဏကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တဏှာစိတ်များ ကြွသထက်ကြွကာ ရာဂမီးလျှံများ လောင်မြိုက်လျက် စည်သူစိုးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့ ထွက်လာလေသည်။ ထိုအခါ စည်သူစိုးက နမ်းနေရာမှ ခွာ၍ နို့များကို ပြောင်းစို့လေသည်။

နို့တစ်လုံးကို စို့နေချိန်တွင် လက်တစ်ဖက်က နို့တစ်လုံးကို ချေပေးနေကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ပို၍ စိတ်ကြွလာကာ စည်သူစိုးလက်နှစ်ချောင်းအား အားရပါးရ စုပ်လေတော့သည်။

အတန်ကြာ နို့စို့ပြီးသောအခါ စည်သူစိုးက လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လေးလုပ်ကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ရင်ညွန့်မှ ဆီးစပ်သို့ ဆွဲချကာ ယက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အရည်ရွှဲရွှဲစိုနေသော ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ပါတော့သည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ တစ်ချီပြီးသွားလေသည်။

စည်သူစိုးက မရပ်ပဲ စောက်စိကို သရက်စေ့စုပ်သလိုစုပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို ချေပေးလေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ညီးသံလေးများပေးကာ ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာလေသည်။

“ ဟင်းးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး”

စောက်ပတ်မှာလည်း အရည်များလိုက်ကာ စိုရွှဲလာလေသည်။ စည်သူစိုး အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသူဖြစ်ရာ ဒီအချိန်သည် လိုးရန် အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိကာ စောက်စိစုပ်နေခြင်းကို ရပ်လိုက်လေသည်။

“ ဟင်း အင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဆက်စုပ်ပေးပါ သားရယ်”

“ မေ့မေ့ကို ချစ်မလို့ပါ မေမေ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် စည်သူစိုးက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူကာ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ကြီးမှာ လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိသည့်အလား ခုံးထလာလေသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှလည်း တစုံတခုကို တောင့်တသည့်အလား အတွင်းသားများက တဆစ်ဆစ်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာလေသည်။ စည်သူစိုးက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ ဖြေဖြေချင်း သွင်းလေတော့သည်။

“ အား ကျွတ် ကျွတ် သား ဖြေးဖြေးနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”

ဟု ဆိုကာ သွင်းရင်းဖြင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ စည်သူစိုးက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ အချက် ၂၀ ကျော်သောအခါ

“ သား မြန်မြန်ဆောင့်ပါတော့ အမေခံနိုင်ပြီ”

ဟုဆိုသဖြင့် စည်သူစိုးက စက်သေနတ်ပစ်သလို အသားကုန် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ထိုသို့ လိုးနေရင်း စည်သူစိုးက

“ မေမေ သားလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလား”

“ ဘာတွေပြောနေတာလဲ သားရယ်။ ဆောင့်မှာသာ ဆောင့်စမ်းပါ”

“ ပြောပြပါ မေမေရာ သားက ကြားချင်လို့ပါ။ မေမေ မဖြေရင် မဆောင့်တော့ဘူး”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို ဆောင့်ချက်ကို လျှော့ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စည်သူစိုး၏ ညစ်ကျယ်ကျယ် လုပ်ပုံကို သဘောကျကာ

“ ကောင်းတယ် စည်သူရယ် ကောင်းတယ်။ သားလီးက မင်းအဖေထက်ကြီးတော့ ခံလို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ မင်းအဖေထက်သာအောင် လိုးပြစမ်း သားလေး။ မင်းအဖေ ကျယ်အောင် လိုးနိုင်ခဲ့တဲ့ မေမေ့ စောက်ပတ်ကို မင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးလိုက်စမ်း”

ဟု ပိုပိုသာသာ တမင်စိတ်ကြွအောင် ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ ပြောပြီးနောက် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပိုလိုက်လာလေသည်။ စည်သူစိုးမှာ အမေ့စကားကြားပြီး စိတ်ကြွသွားကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးပါတော့သည်။

ခဏကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စည်သူစိုးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ တချိန်မှာပင် စည်သူစိုး လီးထဲမှ သုတ်ရည်များကလည်း ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်သွားလေသည်။ ထိုညမှစကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် ညတိုင်း ဦးဝင်းမောင် အိပ်ချိန်တွင် စည်သူစိုးနဲ့ လိုးလေတော့သည်။

သို့သော် တစ်ညသောအခါဝယ် ဦးဝင်းမောင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေရာမှ လန့်နိုးလာလေသည်။ ဘေးမှ မိန်းမဖြစ်သူကို ကြည့်တော့လဲ မရှိ။ အပေါ့အပါးသွားနေသည် ဖြစ်တန်ရာ သူလည်း အပေါ့အပါးသွားရန် အိပ်ယာထကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။

အခန်းအပြင်ရောက်သော် ညီးညူသံတစ်ခုကို သားတော်မောင် အခန်းဆီမှ ကြားရလေသည်။ ဘာများဖြစ်နေလဲ ဟူသော စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အခန်းဆီသို့ လာချိန်တွင်

“ အား အ ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်”

ဆိုသော စကားသံများကြောင့် ခြေလှမ်းတုံ့သွားလေသည်။ ခြေသံမကြားအောင် အသာသွား၍ စည်သူစိုးအခန်းတံခါး အသာဟကြည့်လေသော် ဦးဝင်းမောင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားလေသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကား ကုတင်ပေါ်မှာ ဝင့်ဝင့်ဖူးက လေးဖက်ထောက်လျက် စည်သူစိုးက နောက်က ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်းကာ လိုးနေသော မြင်ကွင်းပင်။

မြင်နေရသော အခြေအနေသည် ဦးဝင်းမောင်၏ သွေးသားများကို ထူးထူးခြားခြားပင် လှုပ်ရှားသွားစေလေသည်။ မယုံနိုင် အံ့အားသင့်သော စိတ်တို့က လွမ်းမိုးနေသဖြင့် ထိုသို့သွေးသားတွေ လှုပ်ရှားသွားမှုကို ဦးဝင်းမောင် သတိမထားမချေ။ အမေနှင့်သား လိုးနေသော အခြေအနေကို ဦးဝင်းမောင် ဘယ်တုန်းကမှ ယောင်လို့တောင် မစဉ်းစားမိခဲ့ချေ။ အခုတော့ ဘာလုပ်ရမည်ကို မသိတော့ချေ။

“ ကောင်းတယ် သားလေး လိုးစမ်းအမေ့ကို”

ဦးဘမောင် ခေါင်းကျိန်းလေပြီ။ အဝေးသို့ ထွက်ပြေးလိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် ထူးခြားသော ခံစားမှုတစ်ခုက ဆွဲငင်ထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ မိန်းမဖြစ်သူက တခြားသော ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် လိုးနေကာ လိုးနေသူကလည်း ကိုယ့်သားအရင်း ဖြစ်နေသော အခြေအနေမှာ သမာရိုးကျ အခြေအနေမဟုတ်ပါ။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရသည်မှာ လိုးနေတာကြာပြီ ဖြစ်လောက်လေသည်။

“ တောက်”

ဦးဝင်းမောင် ဒေါသတွေ တရိပ်ရိပ် ထွက်လာလေသည်။ တခြားတဖက်တွင်လည်း ကာမရမ္မက်များထူးခြားစွာ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် နိုးကြားလာလေသည်။အသိစိတ်က မိန်းမနှင့် သားလုပ်သူတို့၏ လူ့ဘောင်အပြင်ဘက်က ဖောက်ပြန်မှုကို ဒေါသထွက်နေသည်။ မသိစိတ်က လိုးပွဲကြည့်ရင်း ရာဂစိတ်များ နိုးကြားနေလေသည်။

ထိုကာမရမ္မက်စိတ်၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့်ပင် ဦးဘမောင်လီးကြီး တောင်မှန်းမသိ တောင်လာလေသည်။ ဒေါသအချောင်းချောင်း ထွက်နေသော ဦးဝင်းမောင် သူ့လီးကြီး တောင်လို့တောင်နေမှန်း မသိသေးပါ။ မသိစိတ်ထဲက ရာဂဇောဖြင့် သားနှင့် မိန်းမဖြစ်သူ လိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း လီးကြီးကို အလိုလိုဆုပ်ကိုင်မိကာ ဂွင်းထုမိသည့် အခြေအနေသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားလေသည်။

ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းကာ လီးချောင်းကြီးကို အပီအပြင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းနာနာ ထုနေမိလေသည်။ စည်သူစိုး ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသော ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ဖင်ဖြူဖြူကြီးများကို ကြည့်ကာ ဂွင်းထုချက် ပိုပြင်းလာကာ နောက်ဆုံးတော့ သုတ်ရည်တွေ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲသို့ ပန်းချမိလေသည်။

မိမိမှာ လီးပြန်တောင်လာသည်ကို သတိပြုမိကာ ဦးဝင်းမောင် ဝမ်းသာသွားလေသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်အဖို့ လီးမတောင်နိုင်ခြင်းမှာ ရှင်လျက်နှင့် သေခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ အိပ်၊စား၊လိုး ဟူသော အရာသုံးပါး၌ တစ်ခုခုဆုံးရှုံးရလျှင် ဘဝပျော်ရွှင်မှု ဆိတ်သုန်းရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ဦးဝင်းမောင်မှာ အပျော်ကြီးပျော်ကာ သားဖြစ်သူနှင့် မိန်းမဖြစ်သူကို အပြစ်မမြင်တော့ပဲ ကျေးဇူးတင်မိလေသည်။

ထို့အပြင် ဒီလိုချောင်းကြည့်ရသည့် ခံစားမှုမျိုးနှင့် ကိုယ့်မိန်းမ၏ ဖုံးကွယ်ထားသော ကာမခံစားမှုများကို မြင်ရသော အခြေအနေကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်မိကြောင်း သတိပြုမိလေသည်။ အစထဲက ပွင့်လင်းသူပီပီ သားဖြစ်သူနှင့် နှစ်ယောက်ညှပ်ကာ ဝင့်ဝင့်ဖူးကို လိုးလျှင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဟူသော အတွေးတို့လည်း ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ထိုကြောင့် ရေအမြန်ဆေးကာ မိမိအခန်းဆီသို့ ပြန်၍ အိပ်နေလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးနှင့် ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ လိုးပွဲကြီးက အရှိန်မသေသေးပဲ ဆက်လက် ကပြလျက် ရှိလေတော့သည်။

………………………………………

“ ဖူးရေ”

“ ရှင် မောင်ပြောလေ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ”

“ အခန်းထဲသွားရအောင်”

“ ဟုတ် လာပါပြီ”

စည်သူစိုးရှေ့တွင် သေချာ ဝင့်ဝင့်ဖူးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ပြောကာ ခေါ်ခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ထူးဆန်းသော အပြုအမူကြောင့် တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲဟု အတွေးဝင်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဗျာများနေမိလေသည်။ သူနှင့် အမေ့ကိစ္စကို အဖေသိပါက မိုးမီးလောင်တာထက်ဆိုးမည် ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိကာ စိုးရိမ်စိတ်တို့ဖြင့် ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေလေသည်။

အတန်ကြာ စောင့်ကြည့်သော်လည်း ပြန်ထွက်မလာသဖြင့် အဖေတို့အခန်းဆီသို့ သွားကာ ချောင်းကြည့်လေသည်။ အခန်းကမြင်ကွင်းကို တွေ့သောအခါ စည်သူစိုးမှာ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဖြစ်ရလေသည်။ မြင်ကွင်းကား အဖေက အမေ့ကို ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ကာ နောက်မှ လိုးနေသော မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ဝမ်းသာစရာ အချက်ကား ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဝင်မောင် လီးပြန်တောင်လာခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ တဆက်ထဲမှာပင် အမေနှင့် လိုးချင်မှ လိုးရတော့မည်ဟူသော အသိကလည်း ဝမ်းနည်းစရာ ကောင်းလှပါတော့သည်။

“ အား အ အ ထွက်ကုန်ပြီ မောင်ရဲ့ ပြီးသွားပြီ မောင်”

“ အား ကောင်းလိုက်တာ ဖူးရာ ဖူး ဖူး”

ဟူသော ရေရွှတ်မြည်တမ်းသံများနှင့်အတူ ဦးဝင်းမောင်နှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးတို့ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားလေသည်။

“ မောင် ဘာဆေးတွေသောက်လိုက်လို့ လီးပြန်တောင်လာတာလဲဟင်”

“ ဘာဆေးမှမသောက်ဘူး။ မင်းနဲ့ သားနဲ့ လိုးတာကြည့်ပြီး လီးတောင်လာတာဟေ့”

“ ရှင်”

“ အခုမှ ရှင်မနေနဲ့။ ဟိုတံခါးပေါက်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ကောင်လည်း လာခဲ့။ ငါအကုန်သိပြီးပြီ။ ငါတို့မိသားစု သွေးမကွဲပဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေကြမယ်။ အဲ့ဒါကို မင်းတို့သဘောတူလား။ ဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ မောင် အကုန်ခွင့်လွှတ်တယ်”

ဦးဝင်းမောင်မှာ ဝေ့ဝိုက်မနေပဲ ဒဲ့ အပေါ်ဆီးကနေ ပြောကာ အမှတ်ယူလိုက်လေသည်။ မထူးလည်း တားမရမည့် အတူတူ မိသားစု သာယာရေးကို ရှေ့ရှုကာ နားလည်မှု ယူလိုက်လေသည်။

စည်သူစိုးမှာလည်း အဖေနှင့်ပေါင်းကာ လိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲရမည့် အသိကြောင့် ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ကာ လီးကြီးတထောင်ထောင်နှင့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာလေသည်။

“ လာသား မင်းမေမေကို ဖေ့ဖေ့ရှေ့မှာ အပြတ်လိုးပြစမ်း”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ”

ဟုပြောရင်း အမေ့ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူကာ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ကာ စိန်စီနန်းရဲ့ ချစ်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်လက် ကပြတော့မည် ဖြစ်ကြောင်း တင်ပြရင်း နားပါရစေတော့ခင်ဗျာ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၃ )

သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - နတ်သား

အခန်း ( ၉ )

ဤသို့ဖြစ်နေရာ လီးကိုကိုင်၍ သေသေချာချာ ဆွဲတေ့မှပင် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နိုင်ပေတော့မည်။ ထွန်းထွန်း၏ လက်နှစ်ဘက်မှာ တစ်ဘက်က အယ်လင်နာ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးကို ကိုင်တွယ်ကစားလျှက် ကျန်တစ်ဘက်ကလည်း စောက်စေ့ကို ကလိနေလေရာ လီးကိုကိုင်၍ ဆွဲတေ့ရန် လက်မအားဖြစ်နေသည်။

 နို့ကိုင် အစေ့ပွတ်နေတာကလည်း ခံလို့ကောင်းသောကြောင့် အယ်လင်နာအနေဖြင့်လည်း ထိုလက်များကို နေရာမရွှေ့ရှားစေလိုပါ။ ထွန်းထွန်း၏ လက်နှစ်ဘက်လုံး မအားလပ်သည့်အတွက် အယ်လင်နာအနေဖြင့် မိမိလက်ကိုသာ အသုံးချရပေတော့မည်။အယ်လင်နာသည် ဘိုကပြားမလေးဖြစ်သည့်အပြင်၊ ကာမမှုတွင် အတွေ့အကြုံလည်း အတော်ရှိခဲ့ပြီး၊ ယခုလောလောဆယ် ရမက်ဆန္ဒလည်း အလွန်ပင် ပြင်းပြတက်ကြွနေပေရာ ရှက်ကြောက်တွန့်ဆုတ်နေတာမျိုး မရှိ။

ရဲတင်းသည်။ အယ်လင်နာသည် ဘယ်လက်ချောင်းများဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဘက်ကို ဆွဲကိုင်ဖြဲသည်။ ညာလက်ချောင်းများကတော့ ထွန်းထွန်း၏ ငပဲချောင်းကြီးကို ဆွဲကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်တွင် ကျကျနန တေ့ကပ်ပေးသည်။

“ ဖြေး ဖြေး ကော့ထိုးလိုက် ..“

အယ်လင်နာသည် ခေါင်းလေးကို ဘယ်ဘက်သို့ ငဲ့ကာ ထွန်းထွန်းကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးသည် ရှည်လည်းရှည်၊ အလုံးလည်းတုတ်ပေရာ၊ တအားကော့ထိုးထည့်လိုက်ပါက အဝင်ကြမ်းပြီး အရမ်းနာမှာ စိုးသည်။ 

ထို့ပြင် ကော့ထိုးတင်လိုက်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမဝင်ပဲ ချော်ထွက်သွားမှာကိုလည်း မလိုလားပါ။ စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးကို ဆွဲကပ်တေ့ပေးပြီးနောက်၊ အယ်လင်နာသည် ဖင်ကြီးကို အသာကြွလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းကလည်း အလိုက်သင့် အသာအယာထိုးထည့်လိုက်ရာ လီးဒစ်ကြီး အဖုတ်ထဲတိုးဝင်သည်။

“ ဗျစ် .. ဖွတ် … အား .. ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် …“

အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံ အဖုတ်ဆီတွင် ထွန်းထွန်း၏ လက်နှင့် အယ်လင်နာ၏ လက်များ အလုပ်ရှုပ်နေကြရာ၊ လက်တွေဖြင့် ဖုံးကာထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့်၊ သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့အဖို့၊ အယ်လင်နာ့ စောက်ပတ်ထဲ လီးတိုးဝင်သွားမှုကို ပီပြင်စွာ မမြင်ရပါ။

သို့သော် အသံများကြားရပြီး အယ်လင်နာ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ တုန်ခါသွားသည်ကို မြင်ရသည့်အတွက် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လေပြီဖြစ်ကြောင်းကိုတော့ ကောင်းကောင်းသိကြ၏။ 

ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားပြီမို့ ဆက်၍ ထိန်းပေးကိုင်ပေးထားရန် မလိုတော့ပါ။ အယ်လင်နာသည် ပေါင်ခွကြားတွင် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သော လက်နှစ်ဘက်ကို ဖယ်ကာ ထွန်းထွန်း၏ ဒူးခေါင်းနှစ်ခု တစ်ဖက်တစ်ချက်ပေါ်တွင် တင်ချထားလိုက်သည်။

ထွန်းထွန်းကလည်း အယ်လင်နာ၏ စောက်စေ့ကို ကလိပေးနေသော ညာဘက်လက်ကို အပေါ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ၊ ကောင်မလေး၏ ညာဘက်နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ 

ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ကားနိုင်သမျှ ကားထုတ်သည်။ အယ်လင်နာ၏ ပေါင်များသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွချိတ်ထားပေးရာ၊ ထွန်းထွန်းက ပေါင်ကားထုတ်မှုအတိုင်း အယ်လင်နာ၏ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုသည်လည်း ကား၍ ထွက်သွားသည်။

တင်ပါးဆုံကြီး အောက်သို့ ပိုကျသည်။ ထွန်းထွန်းကလည်း အယ်လင်နာ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲနယ်ကာ လီးကို အသာကော့ထိုးသွင်းသည်။ လီးတန်ကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိ တိုးဝင်သည်။

“ ဗျစ် ဘွပ် ဖွတ် .. အား .. ဟင့် ဟင့် ..“

“ ဖွတ် ဖွတ် .. အမလေး လေး အထွန်းရယ် .. ဟင့် ..“

“ ဖွတ် … အား အား … ဝင် သွားပြီ .. ဝင်ပြီ .. ဟင့် ..“

လီးဝင်လာသည်နှင့်အမျှ အယ်လင်နာ၏ ပါးစပ်မှလည်း မြည်တမ်းသံများ တတွတ်တွတ်ပေါ်ထွက်သည်။ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့အဖို့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပုံကို အပီအပြင် မြင်နေရုံသာမက၊ အယ်လင်နာ၏ မျက်တောင်မှေးစင်းနေပုံ၊ နှုတ်ခမ်းလေး တင်းတင်းစေ့ကာ လှုပ်ခါနေပုံ၊ နို့အုံကြီးနှစ်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကစားခံနေရပုံ စသည်တို့ကိုပါ ကောင်းစွာ တွေ့နေကြပြန်ရာ၊ အကောင်းစား ဒန်ပေါက် ထမင်းပွဲကို၊ ဘလချောင်ကြော်၊ သရက်သီးသနပ်၊ ကြက်သွန်ချဉ်၊ ချဉ်ပေါင်ဟင်းချို စသည့် ပွဲရံပြည့်ပြည့်စုံစုံနှင့် စားသောက်ရဘိသကဲ့သို့ လိုလေသေးမရှိ၊ မြင်ကွင်းက အပြတ်ကောင်းနေပေတော့သည်။ ကြည့်စရာ အစုံအလင်ကို တပုံတပင်ကြီးပင် မြင်နေတွေ့နေကြရပေသည်။

အယ်လင်နာသည် နိုင်ငံခြားတွင် နေခဲ့စဉ်က အလိုးခံခဲ့ရဖူးသည် ဆိုသော်လည်း၊ သူ့ကို လိုးခဲ့သည့် လီးများသည် ထွန်းထွန်းလောက်ကြီးသော လီးတစ်ချောင်းမှ မပါပေ။ အကြီးဆုံး လီးက ခုနှစ်လက်မခန့်ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက်သာ တုတ်ခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ထိုလီးများသည် မာကြောသန်မာမှုတွင်တော့ အာရှတိုက်သားများ၏ လီးများကို လုံးဝမမီသည့်အတွက် 

ယခု ထွန်းထွန်း၏ လီး၊ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသောအခါ ဆောင့်အား မကောင်းပဲ၊ လီးအဝင်လည်း သိပ်မနက်လှသည့် လိုးနည်း အနေအထားဖြင့် ခံနေရသည် ဖြစ်သော်လည်း၊ ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထအောင်တော့ ကာမအရသာကို ထူးကဲစွာ ခံစားရ၏။

ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းအနေဖြင့် အထွေအထူး ပြောဆို တိုက်တွန်းနေစရာပင် မလိုပဲ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီသည်နှင့် အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွချိတ်ထားသော မိမိ၏ ခြေထောက်ကို အားပြုလျှက်၊ ထွန်းထွန်း၏ ဒူးခေါင်းကိုလည်း လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကိုင်ကာဖိတွန်းပြီး၊ တင်ပါးဆုံကြီးကို ကြွလိုက်နိမ့်လိုက်နှင့် လှုပ်ရှားပေးပါလေတော့သည်။

ထွန်းထွန်းကလည်း အောက်မှနေ၍ ဖြစ်နိုင်သမျှ မိမိ၏ ဖင်ကိုကြွကာ၊ လီးချောင်းကြီးကို ကော့၍ကော့၍ တင်ပေးသည်။

အယ်လင်နာ၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကိုတော့ ချိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် လျှိုကာ ကျကျနနကြီးပင် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ဆွဲပေးနေသည်။ နို့အုံကြီးကိုသာ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်သည်မဟုတ်။ နို့သီးခေါင်း နှစ်ခုကိုလည်း အပြတ်ကလိသည်။

ထို့ပြင် မိမိဘက်ကျောပေးကာ ခွထိုင်ထားလေသော ဘိုကပြားမလေး၏ လည်ဂုတ်သားများကို စုပ်နမ်းပေးခြင်း၊ နားရွက်ဖျားလေးများကို လျှာနှင့်လှမ်း၍ မထိတထိရက်ပေးခြင်းများလည်း ပြုသည်။

နို့အုံများကို ဆွဲကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးတာ အပြတ်ပီပြင်ကာ၊ ခံလို့ကောင်းသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးကား အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်ဝင်ပြန်ထွက်ခြင်းမရှိ။ ညှောင့်နေသည့် သဘောမျိုးသာ၊ တစ်ပြူတစ်ပြူဖြစ်နေရာ ကာမစိတ်ဆန္ဒကလည်း ပြင်းပြသည်ထက် ပိုပြင်းပြထက်သန်လာသည်မို့၊ အယ်လင်နာသည် ဘယ်လိုမှ အားမရနိုင်တော့။ မကျေနပ်နိုင်တော့။

“ ထွန်းရာ .. ဒီလိုမျိုးလုပ်တာ အားမရဘူးကွာ .. ခံတင်ပေါ် တက်ကြရအောင်လား .. ယူ့လီးကလည်း အိုင့်စောက်ပတ်နဲ့ အထာကျသွားပါပြီ ..“

အယ်လင်နာက မောသံလေးနှင့် ပြောသည်။

“ အိုကေ .. ခဏလေးကွာ .. နို့ကြီးတွေကို ကိုင်လို့ကောင်းနေလို့ . တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ပါစေအုန်း ..“

“ ကျွတ် .. ယူကလဲ .. တကယ်ပဲ ..“

အယ်လင်နာမှ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတပ်ရက် တန်းလန်းကြီး၊ ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်နေလျှက် မိမိ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို ထွန်းထွန်းက ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးတာကို အသာခံနေရသည်။ 

တင်အလှုပ်ကို ရပ်ထားလိုက်ပြီမို့ လီးက စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက် လှုပ်ရှားမနေတော့ပါ။ ပြီးတော့ လီးက အဆုံးလည်း မဝင်။ သုံးပုံနှစ်ပုံသာသာခန့်သာ ဝင်လျှက်၊ ကျန်အပိုင်းက အပြင်ဘက်တွင် ရှိနေသည်။ မြင်ရသူတို့အဖို့ ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။

သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲရှိ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့နှစ်ယောက်မှာလည်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန် အဝတ်အစားများ ချွတ်ပေးထားကြပြီးပြီမို့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေကြပေပြီ။ 

တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းနေလေသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည်၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘေးချင်းယှဉ်ကာ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်နေကြလျှက်၊ တစ်ယောက်၏ နို့အုံများကို တစ်ယောက်က ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ်ခြင်း၊ တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကိုတစ်ယောက်က၊ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်ကလိပေးခြင်း စသည်တို့ကို အာသာရမက်ပြင်းပြင်းနှင့် ပြုမူနေကြသည်။

 တစ်ခါတစ်ရံတွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့အပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ကြလေသေးသည်။ 

.........................................................................................................................................

အခန်း (၁၀)

ကျင်ကျင်ယု၏ ညာဘက်ဘေး လက်တစ်ကမ်းအမီတွင်၊ လွယ်အိတ်လေးကို ချထား၏။ ထိုလွယ်အိတ်လေးထဲတွင် နှစ်ဘက်ချွန် ရာဘာလီးတန်ရှည် အပါအဝင်၊ မိန်းမချင်း အချစ်ပလူးရာတွင် အသုံးချသည့် ကိရိယာများ ဝှက်ထည့်ထားသည်။ 

ယခု မိမိနှင့် ဆိုင်းနောင်တို့ အဝတ်မပါ၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးနှင့် ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ကလိနေကြရလေပြီ ဖြစ်ရာ၊ သည်ထက် ဖီလင်အနည်းငယ် ပိုတက်ကာ အရှိန်လည်းကောင်းလာလျှင် နှစ်ဘက်ချွန် ရာဘာလီးတန်ရှည်ကို ဆွဲထုတ်အသုံးချရန် ကျင်ကျင်ယုက စိတ်ကူးထားသည်။

အသုံးချနိုင်ဖို့ အချိန်ကလည်း သိပ်မဝေးလေတော့ပြီ။ ကျင်ကျင်ယုရော၊ ဆိုင်းနောင်ပါ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲတွင် ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်ကို ကြည့်လျှက်၊ မိမိတို့ အချင်းချင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ထိုးနှိုက်ကလိနေကြရာ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာသည်။

ကာမဆိပ် ပြင်းပြထက်သန်မှု အဆင့်ကလည်း မြင့်သည်ထက် မြင့်လာပြီ။ 

“ ငါ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးကလိပေးတာကို နင် အားရရဲ့လား နောင်နောင် ..“

ပဏာမပျိုး ကျုံးသွင်းသည့် အနေဖြင့် ကျင်ကျင်ယုက ဆိုင်းနောင်ကို ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ ယခုအခါတွင် ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်ညှိုး၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် လက်ချောင်းသုံးချောင်း ပူးထိုးထည့်ကာ ကလိပေးနေသည်။ 

ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသော လီးတန်ထွားထွားကြီးများနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးကာ ကျကျနနခံထားဖူးပြီးဖြစ်သော၊ ဆိုင်းနောင်မှာ ကျင်ကျင်ယု၏ လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးကို အားမရနိုင်တာကတော့ အမှန်။

“ အေး ဟာ .. ငါ သိပ်အားမရဘူး .. လီးနဲ့တူတာ တစ်ခုခုရှိရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ ..“

ဆိုင်းနောင်က မချင့်မရဲ ဖြစ်နေမှုကို ထုတ်ဖော်ဝန်ခံသည်။ တကယ်တော့ ဆိုင်းနောင်သည် ထွန်းထွန်း၏ လီးကြီးနှင့် လိုးတာကို ခံလိုနေသည်။ 

ဒါပေမယ့် ယခုလောလောဆယ်တွင် ထွန်းထွန်း၏လီးက မအားပဲ၊ အယ်လင်နာကို ဆော်နေလေသည့်အတွက်ကြောင့် လီးနှင့်တူသည့်အရာ တစ်ခုခုကို တမ်းတပြောဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဒါဆို မပူနဲ့ .. ရစေ့မယ် ..“

အကြံရှိနေသော ကျင်ကျင်ယုမှာ အကြိုက်တွေ့သွားကာ ခပ်သွက်သွက်ပြောသည်။

“ နင့်မှာ ဘာရှိနေလို့လဲဟ ..“

“ ငါ့မှာ ရာဘာလီးတန်အတု ပါလာတယ်လေဟာ .. အဲဒါကို သုံးမှာပေါ့ ..“

ကျင်ကျင်ယုသည် ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ဆိုင်းနောင်ကို ပွေ့ဖက်ကလိနေသည့် လက်များကို လွှတ်ကာ၊ လွယ်အိတ်ထဲမှ နှစ်ဘက်ချွန် ရာဘာလီးတန်ရှည်ကို ထုတ်ယူရန် လက်လှမ်းလိုက်သည်။ 

ဆိုင်းနောင်က ကျင်ကျင်ယုကို သိုင်းဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဘက်ကို ဖယ်လွှတ်ပေးသော်လည်း၊ ကျန်လက်တစ်ဘက်၏ လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကတော့ ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေလေဆဲ …။

......................................................................................................................

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ခေတ္တမျှ ဆက်လက်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပြီးနောက် လက်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်နေရာမှ ထရပ်သည်။ စောက်ဖုတ်မှ လီးကျွတ်သွားရာ “ဖွတ်“ ဆို အသံမြည်သည်။

အဖုတ်ထဲ အပြည့်အသိပ် တိုးဝင်နေလေသည့် လီးတန်ကြီး ကျွတ်သွား၍၊ အယ်လင်နာ၏ စိတ်ထဲ ဟာတာကြီး ဖြစ်သည်။ လီးကျွတ်သွားရာ စောက်ဖုတ်ထဲရှိ စောက်ရည်ကြည်အချို့၊ စောက်ဖုတ်အပြင်သို့ ပေါင်လုံးကြီးတစ်လျှောက် စီး၍ကျသည်။

မျက်နှာဖြူ ဘိုသွေးတစ်ဝက်ပါလေသည့် ဘိုကပြားမလေးမို့ အယ်လင်နာသည် စောက်ရည်လည်း ရွှမ်းသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးမြန်မြန်ပြန်ဝင်ကာ လိုးဆောင့်စခန်းသွားလိုစိတ် ထက်သန်နေသည်မို့၊ အယ်လင်နာသည် ထထိုင်ပြီးသည်နှင့် ခံတင်ရှိရာသို့ သွားမည် ပြင်သည်။

ထွန်းထွန်းသည် ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးမိလေသောကြောင့် အယ်လင်နာ၏ လက်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲထားလိုက်ပြီး ..

“ ဟေ့ .. ဟေ့ .. နေအုန်း နေအုန်း ..“

“ ဘာလဲဟ ထွန်း ရာ .. အိုင့်စိတ်တွေ အရမ်းဟော့နေတာနော် .. မြန်မြန် ဆက်ပြီး လုပ်ကြရအောင် ..“

အယ်လင်နာက ခပ်ဘွင်းဘွင်းပဲ ပြောချလိုက်သည်။

“ ခံတင်ပေါ် မသွားတော့ဘူးကွာ … ဒီ ကော်ဇောပေါ်မှာပဲ ဆက်လုပ်ကြတာပေါ့ ..“

ပြောပြောဆိုဆို ထွန်းထွန်းလည်း ထိုင်ခုန်ပေါ်မှ အောက်သို့ အမြန်ဆင်းလျက်၊ ကော်ဇောပေါ် ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ 

ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နိုင်သည့် တစ်ဘက်မြင် မှန်ချပ်ကြီးသည် ကိုဘမောင်နှင့် နန်းကျင်းမူတို့ လင်မယား လိုးကြရာခံတင်ကြီး၏ ဘေးဘက်နေရာတွင် ရှိသည်။ ခံတင်ပေါ်တွင် တက်လိုးကြသူတို့ကို ဘေးတိုက်အနေအထားမှ မြင်ကြရသည်။

ယခု အယ်လင်နာက မိမိအပေါ်တွင် ပြောင်းပြန်နေရာယူခွထိုင်ကာ ဖိလိုးပေးမည်မို့၊ ဘေးတိုက်ကြည့်တာထက် ခြေရင်းဘက်က ကြည်သည်က ပို၍ဖီလင်ပီပြင်မည် ဖြစ်သောကြောင့်၊ ထွန်းထွန်းက ခံတင်ပေါ် မတက်ပဲ တစ်ဘက်မြင် မှန်ချပ်ကြီးဘက် ခြေထောက်ပေးကာ၊ ကော်ဇောပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်ချလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ပြီးတော့ သည်နေရာက မှန်ချပ်ကြီးနှင့် ပိုနီးကပ်ပေရာ၊ တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေလေမည် ဖြစ်သော ဆိုင်းနောင် (ကျင်ကျင်ယုပါ တစ်ဘက်ခန်းတွင် ရှိနေသည်ကို ထွန်းထွန်း မသိသေးပါ) အဖို့ ပို၍ မြင်ကွင်းကောင်းစေမည်ဟု ထွန်းထွန်းက တွက်သည်။

အယ်လင်နာကမူ ခံတင်ပေါ်တက်ကာ လိုးချင်ဆော်ချင်သည်။ သို့သော် ဘိုကပြားမလေးသည် မိမိစောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုးဆောင့်တာကို အရမ်းကို ခံချင်နေသည့်အပြင်၊ ပက်လက်လှန် အိပ်ထား၍ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေလေသော၊ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့်လည်း ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသည့် လီးချောင်းကြီးက

“ လာပါလှည့်၊ တက်လိုးဆောင့်ပါလှည့်“ 

ဟု ဖိတ်ခေါ်ညှို့ယူနေသလိုလည်း ဖြစ်နေပေရာ၊ အယ်လင်နာသည် ဘာမျှ အထွေထူးထူး ပြောမနေတော့။ပက်လက်စင်းကြီး အိပ်ကာ၊ လီးကြီးထောင်နေသော ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ခွကြားပေါ်သို့ ခပ်သွက်သွက်တက်ခွ လိုက်လေတော့သည်။ တက်ခွရာတွင် ထွန်းထွန်း၏ ခြေရင်းဘက် မျက်နှာပြုကာ၊ ပြောင်းပြန်တက်ခွခြင်း ဖြစ်သည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ခွဆုံပေါ်တွင် ဆောင့်ကြောင့် မကျတကျ၊ ခပ်ကွကွ အနေအထားဖြင့် ကိုယ်ကရှေ့သို့ မငိုက်တငိုက်ရှိနေပေရာ၊ ပေါင်ကား၍ ပြဲအာနေလေသော စောက်ပတ်၊ တွဲလွဲလှုပ်ခါနလေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံး၊ အောက်ဘက်မှ ထိုးထည့်တော့မည့် လီးတန်ကြီး၊ မြင်ကွင်းက တကယ့်ကို ရမက်ဇောထန်ဖွယ်ရာပါ။

အယ်လင်နာသည် လီးကို ညာလက်ဖြင့် အသာဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲယူလျှက်၊ မိမိ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ကျကျနနတေ့သည်။ ပြီးတော့ ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားအောင် အသာဖိချသည်။ လီးဒစ်ကြီး အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်သည်။ လီးဝင်သံ 

“ ဖွတ်“ 

ဆို မြည်သည်။ အယ်လင်နာ၏ နှုတ်ဖျားမှ 

“ အင့်ဟင့်ဟင့်“ 

ဟု အသံလေးပေါ်လာသည်။

“ ဒစ်ကြီး ဝင်သွားပြီ အယ်လင်နာ ..“

ပက်လက်အိပ်နေသော ထွန်းထွန်းက အယ်လင်နာ၏ ဖင်ကြီးကို အသာလှမ်းကိုင်ပြီး ပြောသည်။ 

ခပ်ကွကွ၊ ခပ်ကုန်းကုန်း၊ ဆောင့်ကြောင့်မကျတကျ အနေအထားဖြင့် ရှိနေသည်မို့၊ ဖင်ကြီးက နောက်သို့ ပစ်လျှက်ထား၍ အိတင်းနေသည်ကို၊ ပက်လက်အိပ်နေသော ထွန်းထွန်းကောင်းကောင်းကြီး မမြင်ရလေရာ၊ စိတ်ထဲက မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး လှမ်းကိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အင်း … ဟုတ်တယ် .. စီးပိုင်နေတာပဲကွာ ..“

အယ်လင်နာက အံကြိတ်သံလေးဖြင့် ပြော၏။

“ စောစောက လိုးခဲ့တာနဲ့ ဘယ်လိုနေလဲ ..“

“ ဟာ .. ဒါက ပိုထိတာပေါ့ကွ ..“

“ ဒါဆို .. လီး အဆုံးဝင်အောင် ဖိချလေကွာ ..“

ပြောနေရင်း၊ စိတ်ကလည်း ပိုထလာလေရာ၊ ထွန်းထွန်းသည် ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေသော အယ်လင်နာ၏ ဖင်သားကြီးတစ်ခြမ်းကို လက်ဝါးနှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်ချသည်။

“ ဖျန်း …“

“ အား .. နာတယ်ကွ …“

တင်ပါးသားကြီးပင် လှုပ်ခါလျှက်၊ စပ်ဖျင်းဖျင်းလည်း ဖြစ်သောကြောင့် အယ်လင်နာက ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ နာသွားသော်လည်း သည်လို ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အပုတ်ခံရမှုသည်၊ မိန်းမတို့၏ ကာမစိတ်ကို ဟုန်းကနဲ နိုးကြွလာလေအောင် စေ့ဆော်ပြုနိုင်စွမ်းကလည်း ရှိပေရာ အယ်လင်နာမှလည်း စိတ်ပိုထလာသောကြောင့် တင်ကြီးကို ပိုဖိချကာ ပို၍ဝင်လာအောင် သွင်းယူသည်။ လီးကြီးသည် တပျစ်ပျစ်အသံနှင့်အတူ အယ်လင်နာ၏ စောက်ခေါင်းထဲ တစ်၍တစ်၍ တိုးဝင်သည်။ 

လီးတိုးဝင်မှုနှင့်အတူ၊ အယ်လင်နာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားသည် အထဲသို့ စုကာ ချိုင့်ဝင်သည်။ လီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ထိန်းပေးထားရန်လည်း မလိုတော့ပြီမို့၊ အယ်လင်နာသည် လီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုလှမ်းကာ ဖယ်လိုက်သည်။ 

ထို့ပြင် မိမိစောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်နေသည်မှာ ဘယ်လိုရှိနေလေမည်နည်းဟု ကြည့်လိုသောကြောင့်၊ အောက်သို့ ခေါင်းငုံ့ကာ ကြည့်သည်။

မြင်ကွင်းက သိပ်မကောင်း။ ပီပီပြင်ပြင် မမြင်နိုင်။ ထို့နောက်တွင်မှ မိမိ၏ မျက်နှာမူရာ အခန်းနံရံတွင် ကြီးမားသော၊ ကြည့်မှန်ကြီးတစ်ချပ်ရှိနေသည်ကို သတိရကာ အယ်လင်နာသည် ခေါင်းမော်၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါ …

....................................................................................................................

ဒီဇာတ်လမ်းက ကျနော့်ဆီမှာ နောက်ထပ်တစ်ပို့စ်စာလောက်တော့ ရှိပါသေးတယ်။ အဲဒါပြီးရင်တော့ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း စာအုပ်က ကျနော့်ဆီမှာ မရှိတော့လို့ ဆက်ရိုက်တင်ပေးနိုင်မယ် မထင်တော့ဘူး။ 

ရှိသလောက် တင်ပေးရတာမို့ ဖတ်ရတာ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်နေရင်တော့ ဆောရီးပဲဗျာ။ တစ်ယောက်ယောက်ဆီမှာ ရှိလို့ ဆက်ရှယ်ပေးနိုင်ရင်တော့ ကောင်းမှာပဲပါ…။

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၁)

မြင်းခြံသို့ တကယ်သွားသည် မဟုတ်သော ကိုဘမောင်သည်၊ မော်တော်ကားကို မြို့စွန်တစ်နေရာရှိ လူရှင်းသော စားသောက်ဆိုင် တစ်ဆိုင်သို့သာ မောင်းခဲ့သည်။ကျောက်ပွဲစားပီပီ ဖျံကျလှသော ကိုဘမောင်သည်၊ ထွန်းထွန်း၏ အဆက်၊ ကောင်မလေး မည်သူမည်ဝါ ဖြစ်သည်ကိုလည်း သိအောင် စုံစမ်းထားနိုင်ပြီးဖြစ်သည်။

မိမိချထားသော ခွင်ကလည်း ဝင်နေလေပြီမို့၊ ထွန်းထွန်း၏ အဆက်၊ အယ်လင်နာဆိုသည့် ဘိုကပြားမချောချော တောင့်တောင့်ကလေးကို၊ “စား“ ရဖို့ကလည်း၊ အသေအချာ ဖြစ်နေလေသည်မို့ ကိုဘမောင် အူးမြူးကာပင် ဖြစ်နေသည်။

လိုးအားကောင်းပြီး၊ အမောခံနိုင်စေရန် စပယ်ရှယ် နွားနို့ မလိုင်၊ ကြက်ဥမကျက်တကျက်ပြုတ်၊ အကောင်းစား ဒိန်ခဲညှပ် ပေါင်မုန့်တို့ကို အရသာခံကာ ဇိမ်ယူစားသောက်သည်။ ကိုဘမောင်သည် လီးအတောင်သန်ပြီး၊ သုတ်ထိန်းနိုင်သည့် ဆေးဝါးများကိုလည်း အသင့်ဆောင်ထားသည်။ လိုအပ်လျှင် ဒါတွေ သုံးရမည်။ 

ကိုဘမောင်သည် ဆေးကို သိပ်အားကိုးလေ့ မရှိလှပါ။ မိမိ၏ ပင်ကို အားသန်မှုကိုသာ အဓိက အသုံးချသည်။သို့သော် ယနေ့တွင်မူ ထွန်းထွန်း၏အဆက် ဘိုကပြားမချောချောတောင့်တောင့်လေးနှင့် မိမိ၏ မယားပါသမီး (မိမိ၏ အလိုးခံမလေးလည်း ဖြစ်နေသူ) ဆိုင်းနောင်၊ ငယ်နုပျိုရွယ်သော ဆော်လေးနှစ်ပွေနှင့် အပြတ်ဖိုက်ရမည်မို့၊ လိုရမယ်ရ ဆေးဝါးတွေ စုံလင်အောင် ဆောင်၍တော့ထားသည်။ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီးကိုလည်း၊ ကောင်းကောင်း “သ“၍ ထားပြီးဖြစ်သည်။

ဇိမ်ဆွဲ စားသောက်ကာ၊ ခေတ္တ အချိန်ဖြုန်းနေပြီးနောက် ကိုဘမောင် အိမ်သို့ ပြန်သည်။ အစစအရာရာ အကွက်စေ့အောင် စီစဉ်ပြင်ထားသည့်အတိုင်း၊ ကိုဘမောင်သည် မိမိ၏ကားကို ထိုစားသောက်ဆိုင်တွင် အပ်နှံထားခဲ့ပြီး၊ ပရိုက်ဘိတ် တက်ဆီကားတစ်စီး ငှားစီး၍ အိပ်သို့ပြန်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ငှားလာသော ကားကိုလည်း၊ အိမ်ရှေ့သို့ရောက်အောင် မပို့ခိုင်း။ အိမ်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ကားရပ်စေပြီး၊ အိမ်သို့ လမ်းလျှောက်၍သွားသည်။ အိမ်ထဲတွင် ရှိနေကြသည့် ထွန်းထွန်းတို့စုံတွဲနှင့် မယားပါသမီးလေး ဆိုင်းနောင်တို့ မိမိရောက်လာသည်ကို မသိရှိကြရလေအောင် ပီရိစွာ စီစဉ်လုပ်ဆောင်ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ 

အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ထားသည်။ သို့သော် ကိုဘမောင်ထံတွင် သော့အပိုရှိနေလေသောကြောင့်၊ တံခါးသော့ကို အလွယ်တကူပင် ဖွင့်နိုင်သည်။ တံခါးကို အသံမမြည်ရလေအောင် အသာလေးဖွင့်၍ အိမ်ထဲဝင်သည်။ ပြီးတော့ တံခါးကို ကျကျနန ပြန်ပိတ်ခဲ့သည်။

အိမ်ထဲသို့ ဝင်မိသည်နှင့် ကိုဘမောင်၏ စိတ်များ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ လှုပ်ရှားသည်။ ဤအိမ်၏ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲတွင် ထွန်းထွန်းနှင့် သူ့ကောင်မလေးတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြလေသည်ဟူသော အသိကြောင့်များလားတော့ မပြောတတ်ပါ။

မိမိတို့ လင်မယား အိပ်ကြသည့် အိပ်ခန်းထဲတွင်ပင်၊ ထွန်းထွန်းတို့ စုံတွဲ အလုပ်ဖြစ်နေကြသည်ကို၊ ဆိုင်းနောင်ကလည်း ချောင်းကြည့်နေဦးမည် ဖြစ်ရာ၊ ဆိုင်းနောင်က သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ကောင်းစွာ ချောင်းကြည့်နိုင်ဖို့အတွက်၊ မိမိတို့ လင်မယားအိပ်ကြသည့် အိပ်ခန်းထဲတွင် လိုးဆော်ခြင်းသည် အကောင်းဆုံး မဟုတ်ပါလား။

ကိုဘမောင်သည် မယားပါသမီး ဆိုင်းနောင်ကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေရပြီ ဖြစ်သော်လည်း၊ မိမိတို့ အိပ်ခန်းထဲတွင်တော့ တစ်ခါမှ ခေါ်မလိုးဖူးသေးပါ။ ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းလေးထဲတွင်သာ ဆော်ကြသည်က များသည်။ 

ယနေ့တွင်တော့ ဆိုင်းနောင်ကိုရော၊ ဘိုကပြားမလေးကိုပါ မိမိမယား နန်းကျင်မူကို မိမိ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးရန် အထူးစီမံ ဝယ်ယူပြုလုပ်ထားလေသော ဇိမ်ခံခံတင်ကြီးပေါ်တင်ကာ၊ အပြတ်လိုးပစ်ရတော့မည်မို့ အလွန်ကျေနပ်နေသည်။

ထို့ပြင် ငယ်ငယ်နုနု ဆော်လေးနှစ်ပွေနှင့် ကာမအရသာ ခံစားရမည့်အရေးသည်၊ ကိုဘမောင်လို ဏှာကြီးပြီး အလိုးသန်သူ ယောကျ်ားကြီးတစ်ယောက်အဖို့၊ မက်မောဖွယ်ရာပင် မဟုတ်ပါလား။ 

အခု ချက်ချင်းပင် သူမ၏ အိပ်ခန်းလေးထဲမှ စိုင်းတို့စုံတွဲ လိုးနေဆော်နေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်နေလေမည်ဖြစ်သော၊ မယားပါ သမီးလေး ဆိုင်းနောင်ကို သွားဆွဲထုတ်ခေါ်ယူကာ၊ မိမိ၏ အိပ်ခန်းကြီးထဲ ခပ်တည်တည်ဝင်ပြီး၊ ထွန်းထွန်း၏ ကောင်မလေးကိုပါ အပိုင်ဆွဲယူ လိုးပစ်လိုက်ချင်သည့် စိတ်တွေ့င် ဖြစ်ပေါ်၍လာလေသည်။

သို့သော် ဤသို့ ပြုလိုက်လျှင်၊ မမျှော်လင့်သော အပြောင်းအလဲတွေ ပေါ်လာပါက၊ အခြေအနေ အားလုံး ရှုပ်ထွေးကာ၊ မလိုလားအပ်သော ပြသနာများလည်း ပေါ်လာနိုင်လေသောကြောင့် ကိုဘမောင်သည် စိတ်ကို အသာထိန်းထားလိုက်သည်။ အပိုင်ရကာနီးမှ လွှတ်သွားရလျှင် ခက်မည်။

ကြိုတင် ခွင်ချထားသည့်အတိုင်း၊ အရင်ဆုံး တစ်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေလေမည် ဖြစ်သော ဆိုင်းနောင်ကို အရင်ဖမ်းရမည်။ 

ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ဖုတ်၊ ဖင်၊ ပါးစပ် အပေါက်စုံအောင် မိမိ၏ လီးတိုးဝင်ပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို လိုသလို အသုံးနိုင်ခဲ့ပြီးပြီမို့၊ ဆိုင်းနောင်ကတော့ မိမိအတွက် အပိုင်။ ကောင်မလေး ဘာမှ ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ် လုပ်နိုင်မည် မဟုတ်။

သူတို့၏ ကြိတ်ဝိုင်းလေးထဲ မိမိပါဝင်လာမှုကို၊ မယားပါသမီး ဆိုင်းနောင်က (လိုလားသည် ဖြစ်စေ၊ မလိုလားသည် ဖြစ်စေ) လက်ခံပါဝင်ရမည်။ ဆိုင်းနောင်ကို အပိုင်ထိန်းနိုင်ပြီးမှ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီထဲသို့ ဝင်မည်။

ထွန်းထွန်းမှာလည်း မိမိသားမို့ သူ့လွှမ်းမိုးမှု အောက်တွင် ရှိနေပြီဖြစ်ရာ၊ သူ့ရည်းစား ကောင်မလေးကို မိမိလိုးမည်ဆိုလျှင်၊ သိပ်ကြည်မည် မဟုတ်သော်လည်း၊ အကြောက်အကန်တော့ ကန့်ကွက်နိုင်သည် မဟုတ်။နောက်ပြီး ဆိုင်းနောင်နှင့် ထွန်းထွန်းဖြစ်သွားအောင်ကိုလည်း ကိုဘမောင်ကပင် ဖန်တီးပေးထားခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။ သည်တော့ ကိုဘမောင်အတွက်လည်း ဒီလောက်တော့ ပြန်ယူသင့်သေးသည်။ 

အယ်လင်နာဆိုသည့် ဘိုကပြားမလေးကသာ ငြင်းဆန်ကောင်း ငြင်းဆန်မည်။ ဒါပေမယ့် သည်ကောင်မလေးလိုမျိုးကိုတော့၊ ကိုဘမောင်က ကောင်းကောင်းကိုင်နိုင်ပါသည်။ 

ထွန်းထွန်းနှင့် ဆိုင်းနောင်တို့ကလည်း၊ မိမိဘက်သား ဖြစ်နေလေသည်မို့ အိပ်ခန်းထဲရောက်နေပြီး (ထွန်းထွန်းလိုးတာကိုလည်း ခံရပြီးဖြစ်သည့်) အယ်လင်နာကို မိမိကောင်းကောင်းကြီး ကိုင်နိုင်မည်ဟု ကိုဘမောင်က တွက်ထားသည်။

မိမိ၏ စိတ်ကူးအကောင်အထည် မဖော်မီ၊ မိမိတွက်ထားသည့်အတိုင်း အခြေအနေတို့ ရှိမရှိကို၊ ကိုဘမောင်က အရင် စူးစမ်းကြည့်လေသည်။ ကျောက်ပွဲစား အထည်ကြီးသမား တစ်ယောက်မို့၊ အကွက်ကတော့ စေ့စပ်သည်။ 

ကိုဘမောင်သည် မိမိတို့ လင်မယား အိပ်ကြသည့် အိပ်ခန်းကြီးနားသို့ အသာခြေဖော့နင်းကာ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းကြီးနားရောက်သည်နှင့် အထဲမှ အသံတွေကြားရသည်။ အလုပ်ဖြစ်နေကြသည့် အသံများ။ကိုဘမောင်သည်၊ ပိတ်ထားသော အိပ်ခန်းတံခါး၏ သော့ပေါက်လေးမှ အထဲသို့ အသာချောင်းကြည့်သည်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို စေ့ရုံသာစေ့ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ 

သို့သော် ကိုဘမောင်က တံခါးကို တွန်းဖွင့်ခြင်း မပြုသေးပါ။ သော့ပေါက်မှသာ ချောင်းကြည့်သည်။ ကိုဘမောင် ချောင်းကြည့်သည့်အချိန်မှာ ထွန်းထွန်းက သံပိုက်လုံး ဖရိန်ထိုင်ခုန်ပေါ် ထိုင်နေလျှက်၊ အယ်လင်နာက အပေါ်မှခွထိုင်ပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်အောင် သွင်းယူနေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။

အယ်လင်နာ၏ တောင့်တင်းဖြောင့်စင်း ဖြူဝင်းဖွေးအုနေလေသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကြီးကို၊ အထင်းသား မြင်ရသည့်အတွက်၊ ကိုဘမောင် တံတွေးပင် ကွတ်ကနဲ မျိုချမိသည်။ 

မိမိထင်ထားသည်ထက်ပင် တောင့်တင်းအချိုးကျ ဆူဖြိုးလေသောကြောင့် ၊ ကိုဘမောင်မှာ ယခုပင် အိပ်ခန်းထဲပြေးဝင်ကာ၊ အယ်လင်နာကို ဆွဲယူလိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေကို မနည်းကြီး ထိန်းချုပ်ထားရသည်။

ခဏလောက် သည်းခံစောင့်လိုက်အုန်း။ ဒီပစ္စည်းတွေဟာ မကြာခင် မင်းစိတ်ကြိုက်သုံးရမယ့်ဟာတွေပဲဟု မိမိကိုယ်မိမိ ဖြေသိမ့်သည်။ အကြာကြီး ဆက်ကြည့်နေမိပါက၊ မိမိကိုယ်ကိုမိမိ မထိန်းနိုင်ပဲ၊ ဇွတ်ဝင်လိုးမိမှာ စိုးရသောကြောင့်၊ ကိုဘမောင်သည် သော့ပေါက်မှ မျက်လုံးကို ချက်ချင်းပင် ခွာလိုက်သည်။ 

သူ၏ မျက်စေ့ထဲမှာတော့ ဘိုကပြားမလေး အယ်လင်နာ၏ ဖြူဝင်းမို့ထွားသော နို့အုံကြီးများ၊ တုတ်ဖြိုးတင်းရင်းလေသည့် ပေါင်လုံးပေါင်တံများ၊ ကားအိလေသော တင်ပါးသားကြီးများက မြင်ယောင်နေရဆဲ။ 

ကိုဘမောင်သည် အယ်လင်နာ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအပများကို ဆက်၍ ထပ်ကြည့်လိုနေရာ၊ အိပ်ခန်းကြီး၏ တံခါးမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ 

သို့သော် ခွင်ချထားသည့်အတိုင်း ဆက်လှုပ်ရှားဖို့ လိုကြောင်း နားလည်သည့်အတွက်၊ မိမိစိတ်ကိုမိမိ အတင်းချိုးနှိမ်ထိန်းကာ၊ ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းလေးဘက်သို့ အသာခြေသံ မကြားရအောင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းနင်းလျှောက် လှမ်းလာခဲ့သည်။

ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းလေးနားသို့ ရောက်သောအခါ၊ အခန်းထဲမှ အသံများကို ကြားရသည်။ သဲသဲကွဲကွဲတော့ မဟုတ်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်၏ အသံများ ဖြစ်သည်ကိုတော့ ကိုဘမောင် အကဲဖမ်းမိသည်။

“ အလို .. ဘယ်လိုလဲ .. နောင်နောင့်အိပ်ခန်းထဲ ဘယ်ကကောင်မလေးတွေ ရောက်နေတာလဲ ..“

ကိုဘမောင် စိတ်ထဲတွင် ဇဝေဇဝါနှင့် တွေးသည်။ ထို့နောက် ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးသို့ ရောက်အောင် ချဉ်းကပ်သွားသည်။ စေ့ရုံသာစေ့ထားသော အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းမဖွင့်သေးပဲ သော့ပေါက်မှနေ၍ အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်၏ …။

.....................................................................................................................................

ကျနော့်မှာ ရှိတာတော့ ဒီဟာအကုန်ပါပဲ။ ကျန်တာကတော့ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ အဲဒီဟာကိုလည်း ဖတ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ 

မှတ်မိသလောက်ကတော့ ကိုဘမောင်က ကျင်ကျင်ယုကို အပိုင်ကိုင် ဆွဲစားပြီး၊ ကျင်ကျင်ယုရော ဆိုင်းနောင်ကိုပါ ဟိုဘက်အခန်းကို ဆွဲခေါ်သွားတာပါပဲ။ အဲဒီနောက်တော့ အင်တာနက်မှာ ရှိနေတဲ့ 

“ ပွဲကြမ်းသွားမယ်“ 

ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲက အတိုင်း၊ ကိုဘမောင်က ထွန်းထွန်းနဲ့တွဲပြီး ဆော်သုံးပွေနဲ့ ဖြုတ်တာမှာ ပြီးသွားပါတယ်။

ဆက်ရိုက်တင်ဖို့ ဇာတ်လမ်းက မရှိတော့ ကိုယ်မှတ်မိတာလေး ဖြည့်စွက်ပြီး ပြောပြလိုက်တာပါ။ စာရှုသူပဲ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဖြည့်တွေးလိုက်ပေါ့နော် .. 



နတ်သား



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၂ )

သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

အခန်း ( ၅ ) 

ထွန်းထွန်းသည် ထိုသို့ စုပ်နမ်းရက်ပေးမှုကို အောက်ဘက်သို့ လျှောချဆင်းလာရင်း၊ အယ်လင်နာ၏ အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီ ခါးစည်းနေရာကို လက်ဖြင့် အမိအရကိုင်ကာ အောက်ဘက်သို့ အလိုက်သင့် ဆွဲ၍ ချပေးသည်။

ပျော့ပျောင်းတင်းရင်းကာ (ခြေစွပ်သဘောမျိုး) အသားနှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိနေလေသော အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီသည် အောက်ဘက်သို့ လိပ်၍ကျသည်။ လိပ်ကျသွားသည့် အပိုင်းသည် အပြင်သို့ ပေါ်ထွက်လာသည့် တင်ပါးသား အပိုင်းကို ဝိုက်၍ တင်းကြပ်စွာ တုတ်စည်းထားသလို ဖြစ်ရာ၊ ပေါ်ထွက်လာသော တင်ပါးသားတို့သည် တစ်ရစ်၍ ဖုနေကြသည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ လက်ချောင်းထိပ်ပိုင်းများက ထိုသို့ တစ်ရစ်ဖုထွက်နေလေသော ဖင်သားအထက်ပိုင်းကို မထိတထိလေး ရွရွဖွဖွ ပွတ်ပေးနေသည်။ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး၏ အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့လေးကို ဆီးစပ်ပေါ်လာရုံ အထိသာ ဆွဲချသည်။ အဖုတ်ပေါ်လာအောင် မလုပ်သေး။ 

ပျော့နွံဝင်းမွတ်သော ဝမ်းပျဉ်သား ဖွေးဖွေးအုအုနှင့် မခုန်းတခုန်း ဆီးစပ် အထက်ပိုင်းတစ်ဝိုက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာ၊ အယ်လင်နာတစ်ယောက် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထလျှက် တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့် ဖြစ်လာရလေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း မို့ဖောင်း၍ ကြွတက်လာသည်။

အယ်လင်နာသည် စောက်ပတ်လည်း အရက်ခံရဖူးလျှက်၊ ထိုသို့ အပြုခံရမှု၏ အရသာထူးကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်နေလေရာ

ထွန်းထွန်းက ပေါ်လုလုဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ် ပြူးတစ်ထွက်လာအောင်၊ ဘောင်းဘီကို ဆွဲဖြေလျှော့ချလျှက် အဖုတ်ကို ကုန်းရက်ပေး စုပ်ပေးတော့မည့် အချိန်ကိုသာ ရင်ဖိုမောဟိုက်စွာ စောင့်လင့်နေသည်။ ထွန်းထွန်း၏ စုပ်နမ်းရက်ပေးမှုက အောက်ဘက်သို့ တဖြည်းဖြည်း နိမ့်ဆင်းကျလာရာ ပေါင်ခွကြား စောက်ဖုတ်ဆီတွင် အဆုံးသတ်လိမ့်မည်ဟု တွက်သည်။

သို့သော် ထွန်းထွန်းက ဘိုကပြားမလေး တွက်ဆထားသလိုမျိုး မလုပ်ပါ။ ဝင်းမွှတ်သော ဝမ်းပျဉ်သားနှင့် ပျော့အိခုန်းမို့မို့လေး ဖြစ်နေလေသော ဆီးခုန်တို့ကို တပျပ်ပျပ်မြည်အောင် စုပ်နမ်းပေးပြီးနောက် အပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ပြန်တက်သည်။ ကောင်မလေး၏ ညာဘက်နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ဟကာ ငုံ၍ စုပ်သည်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေသော နို့အုံတစ်ဝက်ခန့်ကို အားရပါးရ စုပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ထိုးရက်သည်။

“ အား ပါး ပါး .. အား .. အို အို .. ထွန်းရယ် .. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ် .. ဟင်း ..ဟင်း .. ဟင်း ..“

ဘိုကပြားမလေး လူးလွန့်လှုပ်ခါသည်။ ထွန်းထွန်းသည် ညာဘက်နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံ၊ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့်အပြတ်ရက်ပေးနေရင်းမှ၊ ကောင်မလေး၏ ပြေလျှော့လျှော့ ဖြစ်နေသည့် အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီလေး၏ ခွကြားထဲသို့ လက်ဝါးကို အပေါ်လှန်ကာ ထိုးသွင်း၍ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ထိုးနှိုက်ပွတ်ပေးသည်။

“ အား … အား .. ဟင့် .. ဟင့် .. အို .. အို .. ဟင့် .. ဟင့် ..“

အယ်လင်နာ ခေါင်းမော့ကာ ခါးကော့လျှက်၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပင် ခပ်ကွကွလုပ်ပေးသည်။ ထိုးနှိုက်လိုက်သော ထွန်းထွန်း၏ ပက်လက်လှန်လက်ဝါးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုကလေး၏ အောက်သို့ပါ တိုးဝင်ရောက်ရှိသွားရာ၊ မို့ဖောင်းလျှက် အရည်ကြည်များ ရွှန်းစိုနေလေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပကတိအတိုင်း အုပ်ကိုင်မိသည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ညှိုးဖြင့်ထိုးကာ ပွတ်ဆွဲလျှက်၊ စောက်စိကိုလည်း ကိုင်တွယ် ကလိပေးပြန်သည်။ 

ထို့အပြင် ညာဘက်နို့အုံမှ ဖယ်ခွာကာ၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းကာ နို့သီးခေါင်းကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် စို့ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဝမ်းပျဉ်သားနှင့် ဆီးစပ်တလျှောက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် ထိစုပ်၊ လျှာဖြင့် ထိုးရက်၊ နှာခေါင်းဖြင့် ဖိနမ်းရင်း အောက်ဘက်သို့ လျှောဆင်းလာသည်။ 

လက်နှစ်ဘက်ကလည်း တင်ပါးသား အိအိကြီး အထက်ပိုင်း ထက်ဝက်ခန့် တစ်၍ ပေါ်နေလေပြီ ဖြစ်သော မလုံ့တလုံ အေရိုးဘစ် ဘောင်းဘီလေးနှင့်တကွ၊ အတွင်းခံပင်တီပါ ရောလျှက် အောက်သို့ဖိ၍ ဆွဲချွတ်သည်။ဘောင်းဘီများ ပြေလျှောကျလျှက်၊ ဒူးဆစ်ဆီလိပ်ဆင်း ရောက်သွားချိန်တွင် အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်လည်း အထင်းသား ပေါ်လာသည်။

အယ်လင်နာသည် စောက်မွှေးတော့ အတော်များသည်။ နိုင်ငံခြားတွင် နေခဲ့စဉ်က စောက်မွှေးများကို ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားခဲ့ပြီး၊ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်သည့် အခါတွင်မူ စောက်မွှေး မရိတ်ဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက်၊ သည်မျှ အမွှေးထူထပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ခါစ ငယ်ရွယ်နုပျိုသူကလေးမို့၊ စောက်မွှေးတို့သည် ထူထပ်သော်လည်း ကြမ်းတမ်းခြင်းတော့ မရှိ။ နူးနူးညံ့ညံ့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်း ကလေးများသာလျှင် ဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ အဖုတ်ကို သန့်စင်စွာ ဆေးကြောပြုစုထားလေ့ ရှိသူလေး ဖြစ်သည့်အတွက်လည်း၊ အဖုတ်နံ့သည် (အချို့ ညစ်ပတ်သော မိန်းမများလို) နံစော်ခြင်း မရှိ။ မွှေးတေးတေး သင်းတင်းတင်းပင် ရှိနေသည်။

ဤအဖုတ်နံ့ သင်းပြန့်ပြန့်လေးကို နှာဝတွင် ရှူမိတော့၊ ထွန်းထွန်း၏ ရမက်ဇောတို့ကလည်း ထန်၍လာသည်။မူလက ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး၏ စိတ်ဆန္ဒများကို အနိုးကြွဆုံး နိုးကြွအောင် ဆွပေးလျှက်၊ မိန်းကလေး ကိုယ်တိုင်က စောက်ဖုတ်ကိုရက်ပေး၊ တက်လိုးပေးဖို့ ဖွင့်ဟပြောသည်အထိ ပြုရန် စိတ်ကူးထားသည်။ 

အယ်လင်နာကိုယ်တိုင် ငမ်းငမ်းတက်၊ အာသာပြင်းပြင်းနှင့် ပြောသောအခါကျမှ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးလျှက် ပို၍ထအောင်လုပ်ပြီးမှ တက်လိုးဖို့ ကြံထားသည်။သို့သော် စောက်ဖုတ်နံ့သင်းပြန့်ပြန့်လေးကို ရှူရှိုက်မိလေရာ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဇောထန်၍ ထိုစောက်ပတ် မွှေးတေးတေးလေးကို ကုန်းရက်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ဖြစ်လာသည်။

ထို့ကြောင့် ဒူးဆစ်အထိလျှောကျနေလေပြီဖြစ်သော အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတို့ကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်အစားဆို၍ တစ်ခုတစ်လေမျှပင် မကျန်တော့ပဲ၊ လုံးဝဗလာကျင်းသွားလေသော အယ်လင်နာကို နှစ်ယောက်အိပ် ခံတင်ဘေးနားရှိ သားရေဖုံး စတီးဖရိန်ခေါက်ကုလားထိုင်ပေါ် ဆွဲ၍တင်သည်။

“ ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ခုကို လက်တန်းတွေပေါ် ခွတင်ပြီး ကျကျနန ကားပေးထားစမ်း အယ်လင်နာ ..“

ပါးစပ်မှလည်း ပြောဆိုစေခိုင်းသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံကောင်းစွာ ရှိနေလျှက်၊ ယခုလတ်တလောလည်း ရမက်ဇောတွေ ထန်ပြင်းနေသော အယ်လင်နာကလည်း လုံး၀ ရှက်ရွံ့နောက်တန့်ခြင်းမရှိ။

ထွန်းထွန်း စေခိုင်းသည့်အတိုင်း ချက်ချင်းပင် လုပ်ပေးသည်။ ထိုင်ခုန်လက်တန်းနှစ်ခုပေါ်သို့ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်း ခွတင်ကာ ကားပေးသောအခါ၊ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်လည်း ပြဲအာလျှက် အထင်းသားကြီး ပေါ်လာသည်။

“ တက်ချတော့မလို့လား ဟင် ..“

ထွန်းထွန်းနေခိုင်းသည့် အနေအထားအတိုင်း တသွေမတိမ်းနေပေးပြီးနောက် အယ်လင်နာက မျက်တောင်မှေးစင်းကာ ခပ်ညုညုကလေး ကြည့်ပြီး မူတူတူလေသံလေးနှင့် ပြော၏။

“ ဟင့်အင်း .. စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးအုန်းမယ်လေ …“

“ အိုး .. ဝမ်ဒါးဖူးလ် ..“

အဖုတ်အရက်ခံချင်နေလေသော အယ်လင်နာ သဘောကျကာ၊ ဘဝင်ခိုက်သွားသောကြောင့် “သိပ်ကောင်းတာပဲ“ ဟု အင်္ဂလိပ်လိုပင် ရေရွတ်ပြောလိုက်မိသည်။

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ ပေါင်တန်ကြီးတွေ ကားလျှက် တက်ထိုင်နေသော စတီးဖရိန်ခေါက်ကုလားထိုင်၏ အောက်တွင် ဒူးထောက်ချပြီး၊ ကောင်မလေး၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကိုကုန်း၍ ရက်လေတော့သည်။

အဖုတ်ရက်ခံမှုတွင် အထာကျွမ်းနေသော အယ်လင်နာသည် ဘယ်ဘက်လက်ချောင်း သွယ်သွယ်ပျောင်းပျောင်းလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်ညာဘက်နှုတ်ခမ်းကို အသာဆွဲဟ၍ ဖြဲပေးသည်။ သည်အခါ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ပြဲအာကာ၊ အတွင်းသား နီရဲရဲများ ပေါ်လာလေရာ၊ ထွန်းထွန်းက လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ကပ်ကာ အားရပါးရ ရက်ပေးလိုက်လေရာ  ပျပ်ကနဲ ပျပ်ကနဲ အသံလေးများပင် ပေါ်သွားလေ၏။

“ အား ဟား ဟား .. ကောင်းလှချည်လား ထွန်းရဲ့….ရက်ပါ .. အိုင့်စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါ …အားပါးပါး ရှီး .. ထွန်းရယ် .. အဖုတ်ရက်တော်လှချည်လား ဟင့် .. ဟင့် .. ဟင့် ..“

အယ်လင်နာသည် ပါးစပ်မှ ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း၊ ထွန်းထွန်း၏ ခေါင်းနောက်စေ့ဘက်ကို ညာလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ၊ ဆံပင်တိုတိုလေးများကို အသာပွတ်ပေးသည်။ထွန်းထွန်းက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် ရက်ပေးလိုက်၊ လျှာကို ဘေးဘယ်ညာ လှုပ်ရှားကစားလိုက်နှင့် ကျကျနန ရက်ပေးနေသည်။ သို့သော် စောက်စေ့ဆီကိုကား အရောက်မလှမ်းသေး။ 

တမင်ပင် ချန်ထားသည်။ မိန်းမ၏ ကာမရမက်ဇောတွင် စောက်စေ့က တကယ့်အခရာ ဖြစ်လေရာ၊ အယ်လင်နာမှာ စောက်စေ့သည်အတိုင်း လွတ်နေမှုကြောင့် ဟာတာတာကြီး ဖြစ်နေသည်။ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ ရှိလေသောကြောင့်၊ မနေနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်မှ ဖွင့်ဟပြောရလေတော့သည်။

“ အစေ့ကိုပါ ရက်ပေးပါအုန်း ထွန်းရဲ့ .. အိုင့်စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ ထိုးကော်ရက်ပေးစမ်းပါ … ဟင်း .. ဟင်း .. ဟင်း …“

“ စောက်စေ့ကို ကောင်းကောင်း ရက်ပေးမယ် .. တို့လီးကို စုပ်ပေးမလား ..“

ထွန်းထွန်းက စောက်ပတ်ရက်ပေးနေရာမှ ခေါင်းထောင်ကာ အယ်လင်နာကို မော်ကြည့်ပြီး ပြောသည်။ အယ်လင်နာ လီးစုပ်ပေးစေရန်အတွက် အကွက်ဖန်ကာ မေးခြင်းဖြစ်သည်။

.............................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

အယ်လင်နာမှာ နိုင်ငံခြားတွင် ကာမမှုကိစ္စများ၌ အတွေ့အကြုံစုံခဲ့ပေရာ လီးကိုလည်း စုပ်ဖူးသည်။ ပြီးတော့ လီးစုပ်ရသည့်အရသာကိုလည်း သဘောကျနေခဲ့သည်။ 

သူမအတွက် လီးစုပ်ရသည်မှာ ရှက်ရွံ့စရာကိစ္စ မဟုတ်တော့။ ထွန်းထွန်းက ယခုလို ပြောဆိုခြင်း မပြုလျှင်ပင် အယ်လင်နာက ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုတော့ စုပ်ပေးတော့မှာ ဧကန်။ ထွန်းထွန်းက ယခုလိုပြောလာတော့ ပိုအဆင်ချောသွားသည်။

“ အို .. စုပ်ပေးမှာပေါ့ .. ယူ့လီးကြီးကို အိုင့်ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး အားရပါးရကို စုပ်ပေးမှာ .. အမလေးလေး .. အား ပါး .. ရှီး ..“

အယ်လင်နာ၏ စကားအဆုံးတွင် ထွန်းထွန်းက စောက်စေ့ကို လျှာဖြင့်ကုန်း၍ ထိုးကလော်ပေးလိုက်ရာ အယ်လင်နာတစ်ယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်သွားရလေသည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်စေ့ကို လျှာနှင့်ထိုးကလော်ရက်သည်သာ မဟုတ်။ နှာခေါင်းနှင့် စောက်စေ့ကို ထိကပ်ပွတ်ဆွနေရင်း၊ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှင့် စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းဝကို လျှာနှင့် ထိကပ်ရက်ပေးတာမျိုးပါ လုပ်၏။ 

အယ်လင်နာ၏ စိတ်တွေပိုလှုပ်ရှားလာသည်။ အထူးသဖြင့် လီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ ပိုပြင်းပြလာသည်။ ထို့ပြင် မိမိက ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီး ထွန်းထွန်းက အင်္ကျီတွေ၊ ဘောင်းဘီတွေ အကုန် ပြည့်ပြည့်စုံစုံဝတ်လျှက်သား ရှိနေသေးသည်ကိုလည်း မကျေနပ်သလို ဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်း၏ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်ကာ လီးစုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်သည်။ထွန်းထွန်း၏ ရှပ်အင်္ကျီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေရင်းမှ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ကြွ၍ တစ်မျိုး၊ လက်များကို ဆန့်ပေး၍ တစ်နည်း၊ မိမိ၏ ရှပ်အင်္ကျီ ချွတ်ရအဆင်ချောစေအောင် ကူညီပေး၏။ 

ထွန်းထွန်းသည် စွပ်ကျယ်မခံပဲ အင်္ကျီသာ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားလေရာ၊ အင်္ကျီကျွတ်သည်နှင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှ အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီးသောအခါ ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ စောက်ဖုတ်အား ရက်ပေးစုပ်နမ်းပေးနေမှုကို တစ်စခန်း ရပ်နား လက်စသတ်လိုက်သည် 

ဒူးထောက်ရက်သား ရှိနေရာမှ ကိုယ်ကို အနည်းငယ် ဆန့်တန်းကာ၊ အယ်လင်နာ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးပေါ်မှ ကော့ထောင်တက်နေလေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ အသာစို့ပေးသည်။ အယ်လင်နာမှာလည်း မိမိက ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုစုပ်ပေးရဖို့ အလှည့်ရောက်ပြီကို နားလည်သည့်အတိုင်း ထိုင်ခုန်လက်တန်းပေါ်ခွတင်ထားသည့် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကိုလည်း အောက်သို့ပြန်ချသည်။

ထွန်းထွန်းမှာ အယ်လင်နာ၏ ပေါင်နှစ်ခုကြားတွင် ဒူးထောက်လျှက် မထတထ၊ မကုန်းတကုန်း အနေအထားမျိုး ရှိနေရာ၊ သူ၏ ဘောင်းဘီအောက်မှ မတ်တောင်ကာ ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးသည် ၊ အယ်လင်နာ၏ ကျကျနန ရက်ပေးစုပ်ပေးထား၍ တံတွေးနှင့်စောက်ရည်ကြည်များ စိုစွတ်ကာ မို့ဖောင်း၍ နေလေသော စောက်ဖုတ်ကို တေ့မိသည်။ ထောက်မိသည်။ 

ဘောင်းဘီကြားခံနေသည့်တိုင်၊ အယ်လင်နာအဖို့ လီးတန်ကြီး၏ အမာအကြော၊ အထိအတွေ့ကို ခံစားရသည်။ အတော်ကြီးထွားကာ တောင့်သန်သည့် လီးချောင်းကြီး ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ခန့်မှန်းမိသည်။

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ ညာဘက်နို့သီးကို ပြောင်း၍စို့ပေးပြန်သည်။ ပြီးတော့ အယ်လင်နာကို အသာသိုင်းဖက်ကာ ရင်ညွန့်အထက်ပိုင်း၊ လည်ပင်းတို့ကို တစစတက်လှမ်းကာ နမ်းရင်းထရပ်သည်။အယ်လင်နာကိုလည်း ဆွဲထူပေးသည်။ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ နှစ်ယောက် စတီးဖရိန် ထိုင်ခုန်ဘေးနားတွင် မတ်တပ်ရပ်မိသွားကြပြီ။ 

ထွန်းထွန်းက အယ်လင်နာ၏ လည်ဂုတ်ကို အပြတ်စုပ်နမ်းနေသည်။ အယ်လင်နာမှာ ထွန်းထွန်း၏ ကျောပြင်အထက်ပိုင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အသာသိုင်းဖက်ထားရင်း ခေါင်းလေးမော့လျှက်၊ မျက်တောင်တွေ မှေးစင်းကာ ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်။ ထွန်းထွန်း၏ လက်များကမူ ဘိုကပြားမလေး၏ ကားကားအိအိ ဖင်ဆုံကြီးကို အားရပါးရပင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်၍ နေလေသည်။

ခဏအကြာတွင် ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာကို စုပ်နမ်းပေးနေမှုကို ရပ်သည်။ ဖက်ပွေ့ထားသည်ကိုလည်း လွှတ်ကာ လူချင်း အနည်းငယ်ခွာလိုက်သည်။ 

အတွေ့အကြုံ ရှိသင့်သလောက် ရှိထားသော အယ်လင်နာသည်လည်း ချက်ချင်းပင် အထာပေါက်သည်။ ထွန်းထွန်းက ပွေ့ဖက်ထားမှု ဖြေလျှော့လွှတ်ပေးလိုက်သည်နှင့် အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်သည်။ ဒူးခေါင်းနှစ်ဘက်ကို ကြမ်းခင်းကော်ဇောပေါ်ချထောက်ကာ ပေါင်လုံးကြီးကိုတော့ ဆန့်၍ထားသည်။ ဤအခါ အယ်လင်နာ၏ မျက်နှာသည် ထွန်းထွန်း၏ ဝမ်းဗိုက်နှင့် တည့်တည့်ရှိ၍နေသည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဘလာကျင်းနေလေသည်မို့ အယ်လင်နာ၏ တင်ပါးဆုံလုံးလုံးအိအိ၊ ကျော့ရှင်းပြေပျစ်သော နောက်ကျောပြင်နှင့် ပေါင်တန်ကြီးတို့ကို သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရသည်။အယ်လင်နာ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း ဖွေးအုလှပတင်းရင်းလှပေရာ၊ ကြည့်နေကြသူ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့မှာ မိန်းမချင်းဖြစ်စေကာမူ၊ အယ်လင်နာ၏ နောက်ပိုင်းအလှကို အပြတ်ခိုက်၍နေကြသည်။

ကျင်ကျင်ယုကမူ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်ကြီး မည်မျှကြီး၍ အယ်လင်နာ လီးစုပ်ပေးလျှင် ဘယ်လိုများ ရှိလေမည်နည်းဟု တွေးကာ ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ဆိုင်းနောင်မှာမူ ထွန်းထွန်းနှင့်ဖြစ်ခဲ့ဖူးပြီးသူမို့ လီးကိုမြင်ဖူးရုံမက၊ စုပ်ပေးဖူး၊ အလိုးလည်း ခံဖူးခဲ့ပြီးပြီမို့၊ ကျင်ကျင်ယုလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အတိုင်းအတာ မြင့်မားခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် သူ့အထာနှင့်သူတော့ ရမက်ဇောထနေပေရာ၊ ကျင်ကျင်ယု၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်း၍ နှိုက်ကိုင်သည်။

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲတွင်မူ ဘိုကပြားမလေး အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်းဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီကို လက်ကလေးနှစ်ဘက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ အောက်သို့ ဆွဲချနေပြီဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်းကမူ အယ်လင်နာ၏ ဆံထောက်ပုံ တိုနံ့နံ့ဂုတ်ထောက် ဆံပင်ကလေးများကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်၊ ပွတ်ပေးလိုက်နှင့် ကစား၍နေသည်။

သည်လိုခေါင်းကိုကိုင်၊ ဆံပင်ကိုဆွဲမ၊ ပွတ်သတ်ကစားနေမှုသည် အပြုခံရသူ အယ်လင်နာ၊ ချောင်းကြည့်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်တို့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေရုံမက၊ ထွန်းထွန်းအတွက်လည်း တစ်မူထူးခြားသော အရသာနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ရရှိခံစားရစေလေသည်။အယ်လင်နာက တဖြည်းဖြည်းဆွဲချလေရာ၊ ထွန်းထွန်းဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအောက်သို့ တစစလျှောကျသည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဘောင်းဘီရှည်နှင့် အတူရော၍ ဆွဲချခြင်းဖြစ်ရာ၊ ဘောင်းဘီအောက်သို့ လျှောကျသွားလေသည်နှင့် ထွန်းထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးက အထင်းသား ဘွားကနဲပေါ်ထွက်၍လာလေတော့သည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်ကြီးသည် ယခုအခါတွင် ရှစ်လက်မကျော်ကျော်၊ ကိုးလက်မလောက် နီးနီးပင် ရှည်လျားကာ၊ လုံးပတ်ကလည်း ကျပ်လုံးလောက်တုတ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

သွေးသားဆူဖြိုးလျှက် ကိုယ်ခန္ဓာကြီးထွားနေသည့် လူပျိုပေါက်အရွယ်တွင်၊ ဆိုင်းနောင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးရကာ “မ“ဓါတ် အဆီအနှစ်များ ထိတွေ့လိမ်းကျန်နေလေသည်မို့၊ ထွန်းထွန်းသည် လူကောင်ထွားလာသည်နှင့်အမျှ လီးကပို၍ ထွက်ကာ ရှည်လာခြင်းပင်။ 

အယ်လင်နာမှ ထွန်းထွန်း၏ ဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်နားသို့ အရောက်ထိဆွဲချချွတ်ယူနေသည့်အတွက်၊ ဆန့်ထားသော ပေါင်တန်များ ကွေးညွှတ်ကာ ခြေဖနောင့်နှစ်ဘက်အပေါ် တင်ပါးကြီးထိကပ်မိအောင် ထိုင်ချသည့် အနေအထားမျိုး ဖြစ်ပေရာ၊ သူမ၏ မျက်နှာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ခွကြားနှင့်တန်း၍ နေသည်။

ထွန်းထွန်း၏ ထောင်နေလေပြီဖြစ်သော လီးချောင်းကြီးသည်၊ အယ်လင်နာ၏ မျက်နှာနားတွင် တယမ်းယမ်းဖြစ်၍နေသည်။ အယ်လင်နာသည် မူလက ထွန်းထွန်း၏ ဘောင်းဘီကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ချွတ်ချလျှက်၊ ကောင်လေးကို လုံးဝကိုယ်လုံးတီးဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးမှ၊ လီးကို ကျကျနန စုပ်ပေးမည်ဟု စိတ်ကူးရှိခဲ့သည်။ 

သို့သော် မျက်နှာနားတွင် တလှုပ်လှုပ် တငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေလေသော လီးချောင်းကြီးကို မြင်ရသည့်အပြင်၊ လီးနှင့် နှာခေါင်း၀ အတော်နီးကပ်နေသည့်အတွက် လီး၏ရနံ့ကိုလည်း အပြတ်ရှူမိလေရာ အချိန်ဆိုင်းမနေလိုတော့။

ထို့ကြောင့် အသာခေါင်းမော့ကာ ကုန်းထပြီး ထွန်းထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်နှင့် ငုံကာ၊ အားရပါးရပင် စုပ်လိုက်လေတော့သည်။

“ အား ပါး ရှီး .. ဟင်း .. ဟင်း .. ဟင်း …“

ထွန်းထွန်းသည် အံကြိတ်ကာ ညည်းညူမြည်တမ်းရင်း အယ်လင်နာ၏ ခေါင်းမှဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူဆော့ကစားသည်။

သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှာတော့ …..

.....................................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှနေ၍ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်မှာလည်း၊ ကာမဆိပ်တွေ တက်ပြီးရင်းတက်နေလေပြီ။ အထူးသဖြင့် ကျင်ကျင်ယုမှာ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး၊ အထင်းသားပေါ်လာသည်ကို မြင်ရချိန်တွင် ရင်တဒိန်းဒိန်းပင် ခုန်လာသည်။ 

သည်ကြားထဲ ဆိုင်းနောင်ကလည်း သူမ၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်ကိုင်တွယ်ကလိလာပြန်ရာ၊ ကျင်ကျင်ယုအတွက် ပိုလို့ပင် ဖီလင်တက်သွားရစေသည်။ဆိုင်းနောင်၏ နို့အုံကို ပို၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်သည်။ ကိုင်ဆွဲသည်။

“နင့်မောင်ရဲ့လီးကြီးက တကယ်ထွားတာပဲဟာ .. အပီပဲ .. အဲဒီလီးမျိုးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင်လား … တောက် … ဟင်း ..“

ကျင်ကျင်ယုသည် ထွန်းထွန်း၏ လီးကို အယ်လင်နာ စုပ်ပေးလိုက်တာကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှ မချင့်မရဲဖြစ်လာကာ အံကြိတ်လျှက်တီးတိုးပြောသည်။ ထို့ပြင် ဆိုင်းနောင်၏ ပါးကိုလည်း ရွှတ်ကနဲ နှာခေါင်းနှင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်သေးသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည် အထာပေါက်ကာ လမ်းပွင့်နေပြီဖြစ်ရာ၊ အပြုအမူတို့လည်း ရဲတင်းနေကြပြီဖြစ်၏။

“ နင် တကယ်ပြောတာလား ..“

“ တကယ်ပေါ့ နောင်နောင်ကလဲ …“

“ ဒါဆို ငါဖန်ပေးမယ် … ဖြစ်ရင်သာ ခံဖို့ ပြင်ထား ..“

“ ကျေးဇူးပါပဲ ယောင်းမရယ် .. ခစ် ခစ် ..“

မိမိနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ လိုးဖြစ်ကြလျှင် ဆိုင်းနောင်မှာ မိမိ၏ ယောင်းမတော်သွားမည်ဟူသော စိတ်ကူးဖြင့် ဤသို့ခေါ်လိုက်ပြီးမှ ကျင်ကျင်ယုသည် မိမိခေါ်ဝေါ်မှုကို၊ မိမိသဘောကျကာ ခစ်ကနဲ ရယ်၏။

“ အခုတော့ သူ့အဆက် ဘိုကပြားမကို ဖြုတ်အုန်းမှာဆိုတော့ .. နင် ခဏစောင့်လိုက်အုန်း ..“

“ ဘယ်လောက်ကြာကြာ စောင့်ရမှာလဲ .. ငါ့စောက်ပတ်က ယားနေပြီဟဲ့ ..“

“ မကြာပါဘူး ဟ .. ဘိုကပြားမပြီးရင် နင့်ကို ဆက်ဖြုတ်ဖို့ ငါကြည့်လုပ်ပေးမယ် .. လောလောဆယ် နင့်စောက်ပတ်ယားနေရင် ငါပွတ်ပေး ကလိပေးမယ်လေ ..“

“ အင်း … အင် း .. လုပ်စမ်းပါ .. လုပ်စမ်းပါ …“

“ ငါ့ကိုလည်း ပြန်ကလိပေးရမယ်နော် …“

“ အိုး … ဖြစ်တယ် .. ဖြစ်တယ် … စိတ်ချ …“

စကားဆုံးသည်နှင့် ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်ကို လှမ်းနှိုက်သည်။ ထမီကို အောက်စလွတ်သွားလေအောင် မတင်ကာ နှိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုင်းနောင်သည် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီလေး ဝတ်ထားပါသေးသည်။ 

ကျင်ကျင်ယုသည် စောက်ဖုတ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ အသာဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်ပေးပြီးနောက်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီခွဆုံ ပိတ်သားကို ဘေးသို့အသာ တွန်းဖယ်လျှက်၊ စောက်ပတ်အား အထင်းသား ပကတိအတိုင်း ပေါ်လာစေရန်ပြုကာ၊ လက်ညိုးနှင့်ပွတ်ဆွဲ ထိုးကလိပေးလိုက်ရာ ဆိုင်းနောင်တစ်ယောက် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ပင် ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ 

မိန်းကလေးချင်း အချစ်ပလူးရဖို့ အခြေအနေ ဖန်လာလျှင် ဘယ်လိုဘယ်ပုံပြုမည်ဟု ကျင်ကျင်ယုက ကြိုတင်စိတ်ကူး၍ စဉ်းစားထားလေရာ အထူးပင် အထာကျသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်က ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တွယ်ပွတ်ရာတွင် ထမီပေါ်မှသာ ပေါင်ခွကြားကို ထိုးကိုင်ကာပွတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု ကျင်ကျင်ယုက အစပြုပေးလိုက်တော့၊ ဆိုင်းနောင်လည်း အတုမြင်အတတ်သင်ကာ ကျင်ကျင်ယု၏ နည်းအတိုင်း အတုခိုးကာလုပ်သည်။

ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့သည် တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကို တစ်ယောက်က၊ ကောင်းကောင်းကြီး ထိုးနှိုက်ပွတ်ကလိပေးရင်း တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲ၌ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ စုံတွဲ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေမှုကိုလည်း မျက်လုံးများ ပြူးလျှက် ကြည့်နေကြလေသေးသည်။

.........................................................................................................................

ဘိုကပြားမကလေး အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုကျကျနနပင် စုပ်ပေးသည်။ အသက်ငယ်ရွယ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံရင့်နေသူကလေးမို့လည်း လီးစုပ်ပေးမှု အထာကျသည်။ ကျွမ်းကျင်သည်။ 

စစချင်းသာ အာသာရမက်ဇော ထန်ပြင်းသည့်အတွက် လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်သည်။ သည်နောက်တွင်တော့ နှစ်ဦးလုံး အရသာတွေ့ရလေစေသော ထိမိသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုစုပ်ပေး၏။

လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အတင်းငုံခဲစုပ်ပေးခြင်းမျိုး မလုပ်ပါ။ လီးထိပ်ဘက် ဒစ်ပြဲလန်ကြီးကိုသာ (အရေပြားဆွဲချကာ ဒစ်ဖော်ယူပြီး) နှုတ်ခမ်းပါးလေးနှစ်ခုကို ဒစ်အောက်ခြေပိုင်းတွင် ထိကပ်ဖိညပ်နေအောင် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ပေးသည်။ 

ကျန် လီးတန်လုံးပတ်ပိုင်းကိုတော့၊ ဖြူဖွေးသေးသွယ်သော လက်ချောင်းနုနုကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အသာအထက်အောက်ပွတ်ပေး၏။ လီးဒစ်ကို စုပ်ပေးရင်း၊ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည့် သဘောမျိုးပင်။

“ လျှာသုံးအုန်းလေ အယ်လင်နာ ..“

ထွန်းထွန်းက ဘိုကပြားမလေး လီးစုပ်ပေးတာကို မှိန်း၍ အရသာခံရင်းက မောသံနှင့်ပြောသည်။ ကောင်မလေး၏ ခေါင်းမှဆံပင်တိုကလေးများကိုလည်း လက်ချောင်းများနှင့် ထိုးဖွကစားသည်။အသာအယာ ဆွဲကိုင်ကြည့်သည်။ အယ်လင်နာက လျှာကို အသုံးချသည်။ ပါးစပ်ထဲ ငုံမိထားသော လီးဒစ်ပိုင်းကို လျှာနှင့်လှည့်ပတ်ရက်ပေးသည်။

ထိုမျှမကသေးပဲ၊ လျှာလေးကို တစ်လစ်ထုတ်ကာ လီးဒစ်အောက် မေးသိုင်းနေရာတွင် ကပ်ထားကာ၊ လီးဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လှုပ်ရှားနေအောင် စုပ်ယူပြန်ထုတ်လုပ်ပေးရင်း၊ လီးဒစ်အောက်ခြေဘက် မေးသိုင်းနေရာကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးသည်။ 

လီးတန်အရင်းပိုင်းကိုမူ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖွဖွရွရွ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးကာ၊ လက်ဖဝါးအရင်းဘက်ပိုင်းနှင့် လီးတန်အောက်မှကပ်၍ ရှိနေသော ဂွေးအုများကို လှမ်း၍လှမ်း၍ တွန်းသည်။တကယ်ကို ကျွမ်းကျင်ပညာပြည့်ဝလေသော လီးစုပ်ပေးမှုပင်ဖြစ်သည်။ သည်လို ထိမိသော လီးစုပ်ပေးမှုပို တော်ရုံ မိန်းမ လုပ်ပေးတတ်သည် မဟုတ်ပေ။ 

ယောကျ်ားအဖို့ လီးစုပ်ပေးမှုမှ အရသာတွေ့နေသည့်အပြင်၊ မိမိ၏ လီးကို စုပ်ပေးရက်ပေး ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးနေမှုကို အပေါ်စီးမှ ငုံ့ကြည့်၍ ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နိုင်ပြန်ပေရာ အရသာအပြတ်ကို ခံစားရရှိပေသည်။ ထွန်းထွန်းသည်လည်း သည်နည်းနှင်နှင်ပင်။ ထွန်းထွန်းသာ မဟုတ်။

သည်ဘက် အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့မှာလည်း အယ်လင်နာ၏ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း မဟုတ်သော်လည်း၊ စနစ်ကျနလှသော လီးစုပ်ပေး ကလိပေးမှုကို အပီအပြင်ပင် တွေ့မြင်နိုင်ကြလေသည်။

အယ်လင်နာသည် ထိုသို့ ပြုပေးရုံသာမဟုတ်။ လီးတန်လုံးပတ်ဘေးနားကို ပါးစပ်ဖြင့်ဟငုံကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာအသာအယာ လှုပ်ရှား၍ လီးတန်လုံးပတ်ကို နှုတ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးမှုလည်း လုပ်ပေးသေးသည်။ 

သူမအဖို့ လီးတန်ကြီး၏ မာတောင်နေသော်လည်း၊ နွေးထွေးနူးညံ့မှု အထိအတွေ့ကို ကျကျနန ခံစားရကာ အရသာ သိပ်တွေ့သလို၊ ထွန်းထွန်းအဖို့မှာလည်း စိုစွတ်အိထွေးလေသော နှုတ်ခမ်းသားများ၏ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကို ခံစားရကာ၊ ခေါင်းတမော့မော့၊ ခါးတလှုပ်လှုပ် ဖြစ်၍နေလေတော့သည်။

ထွန်းထွန်း၏ စိတ်တွေ အရမ်း “ဟော့“ လာပြီ။ ဆက်လက်၍ လီးစုပ်ခံနေရလျှင်၊ ဘယ်လိုမှ ထိန်းနိုင်တော့မည် မဟုတ်။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပေတော့မည်။ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လိုးချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြထက်သန်နေလေရာ၊ လီးစုပ်ခံရပြီး သုတ်ရည်ထွက်ကုန်မည့် အဖြစ်ကို (ယခု လောလောဆယ်) မလုပ်လိုသေးပါ။

“ တော်ပြီ … အယ်လင်နာ .. လိုးကြရအောင် .. ဟုတ်လား ..“

အယ်လင်နာတစ်ယောက် ရမက်ထန်ပြင်းသည့် မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်ကြောင်း အကဲခတ်မိလေပြီမို့ ထွန်းထွန်းကလည်း ခပ်ရှင်းရှင်းပင် ပြောသည်။ ပြောပြောဆိုဆို အယ်လင်နာ စုပ်နေသော လီးကို အသာဖယ်ယူသည်။

ပြီးတော့ စောစောက အယ်လင်နာကို တင်ကာ၊ စောက်ပတ်ရက်ပေးခဲ့သော စတီးဖရိန်၊ သားရေထူထူအခင်း ထိုင်ခုန်ပေါ်သို့ သွားထိုင်သည်။ထို ထိုင်ခုံသည် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်လျှင်၊ တည့်တည့်မတ်မတ် ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်သည့် နေရာတွင် သေသေချာချာ ချားထားသည်။

တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေလေမည် ဖြစ်သော မိမိ၏ အစ်မ ဆိုင်းနောင် ကောင်းကောင်းကြီး လီးအဝင်အထွက်ကိုပါ မြင်နိုင်အောင်၊ ထိုင်ခုန်ပေါ်ထိုင်ကာ အယ်လင်နာကို ပေါင်ပေါ်တင်လိုးသည့် လိုးနည်းပုံစံကို ထွန်းထွန်းက ရွေးချယ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်နှင့်အတူ ရှမ်းတရုတ်မ ကျင်ကျင်ယုပါ ရှိနေသည်ကိုတော့၊ ထွန်းထွန်း မသိသေးပါ။ တစ်ဘက် အိပ်ခန်းလေးထဲမှ သူ့အစ်မတစ်ယောက်တည်းသာ ချောင်းကြည့်နေသည်ဟုပဲ သိထားသည်။ 

အယ်လင်နာကို လိုးသောအခါ၊ ဘိုကပြားမလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး ဘယ်လိုဝင်ကာ၊ ဘယ်ကဲ့သို့ လှုပ်ရှားလျှက်၊ လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်ရက်သား အခြေအနေ ဘယ်ပုံဘယ်နည်းရှိသည်ဆိုခြင်းတို့ကို၊ အစ်မဖြစ်သူ ဆိုင်းနောင်အား ကောင်းကောင်းရှင်းရှင်းကြီး ကြည့်စေလိုသည်။ 

ထို့ကြောင့် ဆောင့်အား၊ ညှောင့်အား သိပ်မသန်လှသော်လည်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်လွင်နေစေသည့် နောက်ပြန်အပေါ်ထိုင်လိုးနည်းပုံစံဖြင့် အယ်လင်နာကို ဈေးဦးဖောက် လိုးပြခြင်းဖြစ်သည်။

အစပိုင်းတွင် သည်လိုပြကွင်းကောင်းအောင် ပြထားပြီး၊ အရှိန်လည်းရလာ လီးအဝင်အထွက်လည်း ချောမော၊ မိမိနှင့် အယ်လင်နာလည်း ပို၍ ရင်းနှီးအထာကျလာကြသည့်အခါတွင်မှ၊ ဆောင့်အားသန်၍ ၊ လီးအဝင်နက်လေသော အခြားလိုးနည်းပုံစံ တစ်မျိုးမျိုးကို ပြောင်း၍ လိုးပေးမည်ဟုလည်း စိတ်ကူး၍ ထားလေသည်။

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သောအခါ ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးသည် မတ်တောင်ကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လျှက်၊ လိုးကြဆော်ကြတော့မည့် အတွဲဖြစ်သူ အယ်လင်နာကို မျက်စပစ်၍ နေသည်။ဤသည်က အယ်လင်နာ တစ်ယောက်တည်းကိုသာ မဟုတ်ပါ။ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကိုလည်း ဟန်ရေးပြသလို ဖြစ်သည်။

“ တောက် .. တကယ့်ကို ကြီးတဲ့ လီးကြီးကွာ .. အားရစရာကြီးပဲ .. ဟို ဘိုမ ခံမှ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး ..“

ထွန်းထွန်း၏ တုတ်ရှည်ရှည် လိင်ချောင်းထွားထွားကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ကျင်ကျင်ယုက အံကြိတ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြော၏။တကယ်တော့ သည်လီးချောင်းကြီးဖြင့် မိမိ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းပြီး လိုးဆောင့်လျှင်၊ မိမိခံမှ ခံနိုင်ပါ့မည်လားဟု တွေးမိလေသော အတွေးကြောင့်၊ ဤစကားများ ပါးစပ်မှ ပေါ်ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အံမယ်လေး .. နင်က ကြားက ပူနေရသေးတယ် .. ဒီ ဘိုကပြားမ ကြည့်ရတာ … တကယ့် ဆားဗစ်ကြီးပါဟာ .. ထွန်းထွန်းရဲ့လီးနဲ့ လိုးတာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်ပါတယ် .. နင် မယုံရင် စောင့်သာကြည့် .. အေး .. နင့် စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ထဲကို လိုးတဲ့အခါကျမှသာ .. နင် အော်နေရမှာ .. သိလား ..“

ဆိုင်းနောင်က ပါးစပ်မှ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောရင်း ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့၊ လက်ညိုးတစ်ချောင်းတည်း ထိုးကလိပေးနေရာမှ၊ လက်ခလယ်ပါ ထပ်ဖြည့်လျှက် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးဖြင့် ကလိသည်။

“ အား .. နာတယ်ဟ … ဖြည်းဖြည်း ..“

လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး ရုတ်တရက် တိုးဝင်လာမှုကြောင့် ကျင်ကျင်ယု နာသွား၍ ခပ်အုပ်အုပ် ညည်းသည်။

“ ဟော … ကြည့် .. ထွန်းထွန်းရဲ့လီးကြီးတောင် မဟုတ်ဘူး … ငါ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်တာနဲ့ .. နင် အော်ရပြီ မဟုတ်လား .. မခံနိုင်ရင် ပြောနော် …“

ဆိုင်းနောင်က စသလိုလို ၊ နောက်သလိုလိုလေး ပြောရာ၊ သည်လိုတော့လည်း ကျင်ကျင်ယုက အပြောမခံနိုင်။

“ အံမယ် .. ရုတ်တရက်မို့ ညည်းမိတာပါနော် .. ကြီးကျယ်မနေနဲ့ ..“

ပြောပြောဆိုဆို ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ခေါင်းကို ထိုးကလိနေသော လက်ညိုးတွင်၊ လက်ခလယ်နှင့် လက်သူကြွယ်ပါ ကပ်ပူးကာ၊ လက်ချောင်းသုံးချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ 

စောစောက မိမိကို ဆိုင်းနောင်က စသလိုလိုနှင့် ခနဲ့ခဲ့မှုကို ပြန်တုံ့ပြန်နိုင်ရန် ယခုလို ပြုမူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ချောင်းသုံးချောင်း ထိုးထည့်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဆိုင်းနောင် ညည်းညူလျှင်၊ ကျင်ကျင်ယုက ပြန်၍ လှောင်ပြောင်မည်ဖြစ်သည်။

သို့သော် ..

ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ပတ်က ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်နှင့် အနေအထားချင်း မတူပါ။ ကျင်ကျင်ယုသည် ဟိုစပ်စပ်၊ သည်စပ်စပ်လုပ်၊ အပြာပုံတွေကြည့်၊ အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ဖြင့်၊ ကာမမှုကိစ္စတွင် အတော်လေး ဗဟုသုတ စုံခဲ့သော်လည်း၊ ယောကျ်ားနှင့် လိုးဖူးဆော်ဖူးခြင်းကား မရှိသေးပါ။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်က အပျိုစစ်စစ် ပါကင်ပိတ်လေး။ဆိုင်းနောင်မှာမူ၊ ကျင်ကျင်ယုလို ပါကင်ပိတ် မဟုတ်။ ပါကင်ပွင့်ပြီးသား။ အလိုးခံဖူးပြီးသား။ 

ပြီးတော့ သူ့ကို လိုးခဲ့ကြသော ပထွေးကိုဘမောင်ရော၊ မောင်ငယ် ထွန်းထွန်းတို့ပါ နှစ်ယောက်လုံး၊ စံချိန်လွန် လီးကြီးကြီး၊ ထွားထွားတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဖြစ်ကြပေရာ၊ အသက်ငယ်ရွယ်နုနယ်သေးသည့် မိန်းမငယ်လေးမို့၊ စောက်ပတ်ပြဲအာလန်ခြင်း မရှိသေးသည့်တိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်ကတော့ ကျယ်နိုင်ချဲ့နိုင်ကားနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ကျင်ကျင်ယု၏ လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးကို ဆိုင်းနောင် မဖြုံပါ။ မဖြုံရုံတင်မက၊ ကာမဇောထန်ချိန်တွင် ထိုးကလိခံရမှုသည် ဆိုင်းနောင်အဖို့ အရသာပင် ဖြစ်သွားသည်။

“ အား …. ဟင့် .. ဟင့် .. ကောင်းလိုက်တာ ဟယ် .. ထိုးစမ်းပါဟ .. ထိုးကလိပေးစမ်းပါ … ဟင်း .. ဟင်း ..“

ဆိုင်းနောင် အရသာတွေ့ကာ တုန်ခိုက်ခိုက်ပင် ညည်းမိ၏။

ကျင်ကျင်ယု အံ့အားပင် သင့်သွားသည်။ ဆိုင်းနောင် နာ၍ အော်လိမ့်မည်ဟု ကျင်ကျင်ယုက ထင်ထားခဲ့သည်။ ယခုမူ ဆိုင်းနောင်က နာလို့မအော်၊ ကောင်းသောကြောင့်သာ ရေရွတ်မြည်တမ်းလာသည်။ ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့။သို့သော် ကိုယ်တိုင်က အတွေ့အကြုံ မရှိသေးစေကာမူ ကာမမှုတွင် အတော် ဗဟုသုတကြွယ်သူကလေးမို့၊ ကျင်ကျင်ယုသည် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်လေသည်မို့ တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးမိလိုက်သည်။

“ နောင်နောင် .. ငါ့ကို မှန်မှန်ပြော .. နင် အလိုးခံဖူးပြီးပြီ မဟုတ်လား ..“

ဤမေးခွန်း မေးလိုက်ချိန်တွင် ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းသုံးချောင်းဖြင့် ခပ်သွက်သွက် ထိုးကလိလျှက်၊ စောက်စေ့ကိုလည်း လက်မနှင့် ထိုးပွတ်ချေလိုက်သည်။ ဤပြုမူချက်သည် ဆိုင်းနောင်၏ ရမက်ကို ဟုန်းကနဲ နိုးကြွစေရာ ပါးစပ်မှ လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသည်။

“ အင်း .. ခံဖူးတယ် ..“

“ ဘယ်သူနဲ့ လိုးတာလဲ ..“

မိမိနှင့် ရွယ်တူ ဖြစ်ပါလျှက်၊ ကာမစပ်ယှက်မှု လက်တွေ့ခံရပြီးသည့်အတွက်၊ ကျင်ကျင်ယုမှာ မနာလိုလည်းဖြစ်၊ မိန်းမငယ်လေးတို့ ဗီဇအတိုင်း စပ်စပ်စုစု သိလည်းသိလိုသောကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပင် မေးလိုက်မိသည်။

“ ဟိုမှာကြည့်ဟာ သူတို့ အလုပ်ဖြစ်ပြီ။ စကားသိပ်မများနဲ့ .. ပြီးမှပြောမယ် ..“

မိမိကို ထွန်းထွန်းတို့သားအဖက လိုးဖူးကြကြောင်းကို ဖွင့်ပြရမှာ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသေးသောကြောင့် ဆိုင်းနောင်က စကားစ ဖြတ်လိုက်သည်။ သည်အကြောင်းတွေကို ကျင်ကျင်ယုကို ပြောတော့ပြောရမည်။ ယခုတော့ မဟုတ်သေး။ သည်ထက် အရှိန်တွေ တက်လာမှ ..။

တစ်ဘက် အိပ်ခန်းကြီးထဲမှ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ အတွဲ၏ လှုပ်ရှားပုံတွေကလည်း ပိုပီပြင်သောင်းကျန်း၍ လာပေရာ၊ ကျင်ကျင်ယုမှာ စကားဆက်မဆိုတော့ပဲ မျက်စေ့ကိုသာ ကောင်းကောင်း အလုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ လိုးကြဆော်ကြပြီး၊ အရှိန်ရလာသည့်အချိန်တွင် မိမိအသင့်ယူလာခဲ့သော နှစ်ဘက်ချွန် ရာဘာလီးတန်ရှည်ကို ထုတ်အသုံးချရန်လည်း ကျင်ကျင်ယုက စိတ်ကူးထား၏။

....................................................................................................................................

“ အဲဒီ ထိုင်ခုန်ပေါ်မှာ ထိုင်ရက်ကြီး လုပ်မလို့လား …“

အယ်လင်နာက ထွန်းထွန်းကို မျက်စလေးချီကာ မျက်နက်လေးထောင့်ကပ်လျှက် ခပ်ညုညုလေးကြည့်ရင်း မေး၏။

“ အင်း လေ .. အယ်လင်နာက တို့ဘက်ကျောပေးပြီး အပေါ်က ခွထိုင်ပေါ့ .. လိုးရင်း .. အယ်လင်နာနို့တွေကိုလည်း ကောင်းကောင်းဆွဲပေးလို့ ရတာပေါ့ ..“

“ နို့ဆွဲနိုင်တာကတော့ ဟုတ်ပါပြီ .. ဆောင့်အားက ကောင်းပါ့မလား .. အပေါ်ကတက်ခွလုပ်ပေးတာ ကြိုက်ရင် ခံတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်ပါလား .. အိုင် အပေါ်ကနေ တက်ခွထိုင်ပြီး ကောင်းကောင်းဆောင့်ပေးမယ်လေ ..“

အယ်လင်နာသည် ဆောင့်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်း၊ လီးအဝင်နက်နက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးမှုကို လိုလားသဘောကျသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ သည်လို ထိုင်ခုန်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လိုးမည့်အနေအထားကို သိပ်မကြိုက်လှပေ။ သည်လို အနေအထားသည် အပြာကားများနှင့် အပြာဓါတ်ပုံများအတွက်သာ ပြကွင်းကောင်းဖို့ သုံးသင့်သည်ဟု အယ်လင်နာ ထင်သည်။

“ တို့လီးကို မင်းရဲ့စောက်ပတ်မှာ အင်ထရိုဂျုစ် (မိတ်ဆက်) တဲ့ သဘောမျိုးပဲ ဒီအနေအထားနဲ့ လုပ်မှာပါ .. လီးနဲ့စောက်ပတ် အထာကျပြီး ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်သွားပြီးရင် မင်းပြောသလိုမျိုး ခံတင်ပေါ်မှာ ပြောင်းလုပ်တာပေါ့ ..“

ထွန်းထွန်းကလည်း ယုတ္တိရှိရလေအောင် ရွှီးသည်။ ကျိုးကြောင်း ဆီလျှော်သောကြောင့် အယ်လင်နာလည်း ထွန်းထွန်း၏ စကားကို လက်ခံသွားသည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးကြီးက အတော်ကို ကြီးမားတုတ်ခိုင်တာကို အယ်လင်နာသိသည်။

“ အိုကေ …“

အယ်လင်နာသည် ခေါင်းညိတ်သဘောတူပြီးနောက်၊ ထိုင်ခုန်တွင် ထိုင်၍ အသင့်ရှိနေသော ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်သည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ ရင်ဘတ်ကိုကျောကပ်ကာ ထိုင်ပြီး ပေါင်ကို ခပ်ကားကား ပြုထားရာ၊ ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ခွကြား စောက်ဖုတ်ရှေ့တည့်တည့်တွင် ကျကျနနကြီး တန်းမတ်၍ ထောင်နေလေတော့သည်။အယ်လင်နာ၏ ဖင်ဆုံကားကားကြီးကမူ ထွန်းထွန်း၏ ဆီးစပ်ပေါင်ခြံတွင် အိအိကြီး ထိမိနေလေသည်။ ထွန်းထွန်းက ဘယ်ဘက်လက်ကို အယ်လင်နာ၏ ချိုင်းကြားမှ တိုးလျှိုကာ၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်။

နို့အုံသား အိအိကြီးကို အသာပင့်ကိုင်ဆုပ်ပေးရင်း၊ နို့သီးခေါင်းကို လက်မနှင့် ဖိကပ်ပွတ်သည်။ ညာလက်ကိုမူ အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ကြားသို့ နှိုက်ကာ၊ ဆီးစပ်အောက်ပိုင်းကို လက်ဖမိုးဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း၊ စောက်စေ့ကိုတော့ လက်ညှိုးနှင့်ထောက်ကာ ထိုးချေပွတ်၍နေသည်။ 

ဘိုကပြားမလေး ရမက်ကို ထန်ပြင်းလာအောင် အပြတ်ဆွပေးလိုက်ခြင်းပင်။အယ်လင်နာတစ်ယောက် ဓါတ်လိုက်သလို ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်သည်။ 

တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့နှစ်ယောက်လည်း၊ စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူ လှုပ်ရှားလာကြလေ၏။ ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆွဲချွတ်သည်။ ဆိုင်းနောက်ကလည်း အညံ့မခံပါ။ ကျင်ကျင်ယု၏ အဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်နေသည်။

မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်၏ အဝတ်အစားများကို တစ်ယောက်က ချွတ်ရင်း၊ ပေါ်ထွက်လစ်ဟာလာသော တစ်ယောက်၏ အသားဆိုင်အသားခဲ အိအိစက်စက် တင်းတင်းရင်းရင်းများကို တစ်ဦးက ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း၊ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ တစ်ဆင့်တက်တစ်ဆင့် ပြုလုပ်နေကြပုံတို့ကိုလည်း မလွတ်တမ်းပင် ကြည့်နေကြသည်။

အယ်လင်နာမှာ အတော်ပင် ဇောထန်နေပြီဖြစ်ရာ လီးကိုလည်း လွန်စွာမှ တမ်းတနေပြီ။ စောက်ပတ်မှာ စိုစွတ်ကာ အတွင်းသားများ ရွစိရွစိဖြစ်လျှက်၊ လီးတန်ကြီး တိုးဝင်လာမည့် အချိန်အား အပြတ်ကို စောင့်မျှော်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နိုင်စေရန် အယ်လင်နာသည် ပေါင်ကိုကွကာ ကားပေးသည်။ ဖင်ကိုလှုပ်ကာ ကော့ပေးသည်။ ထွန်းထွန်းကလည်း အောက်မှဖင်ကြီးကို မြှောက်ကြွ၍ လီးကိုကော့ထိုးသွင်းပါသည်။

သို့သော် အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်နေခြင်းဖြစ်ရာ၊ ထွန်းထွန်းက အောက်မှဖင်ကြွကာ ကော့ထိုးသည်တွင် အယ်လင်နာကလည်း အပေါ်သို့ မြောက်ကြွ၍ တက်သွားရာ၊ လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တိုးမဝင်။ 

ပေါင်ကိုကားကာ ကွထား၍ ဟပြဲဖြစ်နေလေသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ကြားမှသာ ပွတ်တိုက်ထိုး၍ နေလေရာ၊ အယ်လင်နာကို ပို၍ စိတ်မရိုးမရွ ဖြစ်အောင် လုပ်နေသည်နှင့်ပင် တူနေပေတော့၏။တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်လည်း၊ စောက်ပတ်ထဲ လီးမဝင်နိုင်ပဲ အပြင်သို့ ချော် ချော် ထိုးတက်နေသည်ကို မြင်နေရပေရာ၊ ကြည့်ရင်းက မချင့်မရဲဖြစ်၍ နေကြလေသည်။


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၁ )

သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

အခန်း ( ၁ )

နန်းကျင်းမူသည် အသက် (၃၆) နှစ်ခန့်ရှိသည်။ လင်ယောကျ်ား သေဆုံးသွားသော မုဆိုးမ ဘဝဖြင့် နေခဲ့ရာမှ၊ ကျောက်ပွဲစား ကိုဘမောင်နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ယူခဲ့သည်။ 

ကိုဘမောင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည့်အချိန်တွင် နန်းကျင်းမူတွင် သမီးရှိ၏။ ထို့အတူ ကိုဘမောင်တွင်လည်း သားတစ်ယောက် ရှိလေသည်။ကိုဘမောင်နှင့် အိမ်ထောင်ပြုချိန်တွင် နန်းကျင်းမူ၏ သမီးကြီး ဆိုင်းနောင်က အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီးခါစဖြစ်သလို၊ လင်ပါသားငယ် ထွန်းထွန်းကလည်း အသက် ၁၈နှစ်သာသာမျှ ရှိနေကြသည်။ 

လူ့သဘာဝအကြောင်း စူးစမ်းသိရှိလိုကြသည့် အပျံသင်ကာစ အရွယ်ကလေးများပင်။နန်းကျင်းမူက အရွယ်တင်သည်။ အသက် (၃၆) နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း သုံးဆယ်စွန်းစွန်း သာသာခန့်သာထင်ရသည်။ ရုပ်ချောသည်။ ရှမ်းတရုတ်မပီပီ အသားကဖွေးအုနေသည်။ 

ကာယလေ့ကျင့်ခန်း စနစ်တကျ လုပ်သည့်အတွက်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တင်းဆူဖြိုးသည်။ ၃၅-၂၃-၃၆ ဆိုက်အထက်ရှိသည်။

ကိုဘမောင်နှင့် နန်းကျင်းမူတို့ ကာမစပ်ယှက်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်မိရာမှ ဆိုင်းနောင်နှင့် သွေးမသော် သားမစပ်သည့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘင်္ဂလားမောင်နှမနှစ်ယောက်သည် သွေးသားတွေ နိုးကြွလှုပ်ရှားကာ ရမက်ထန်ပြီး မှားယွင်းခဲ့ကြသည်။ လိုးခဲ့ကြသည်။ ကာမ ရမက်နွံမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ကြတော့ပဲ အခွင့်ရတိုင်း လစ်လျှင်လစ်သလို လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ 

သွေးသားဆူဖြိုးသော အရွယ်တွင် ကာမစပ်ယှက်မှု ကောင်းစွာ ခံနေရသောကြောင့် ဆိုင်းနောင်၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်သည် လျှင်မြန်စွာ ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ရာ မိခင်နှင့် တန်းတူရည်တူ ရင် ၃၅၊ ခါး ၂၃ ၊ တင် ၃၆ အချိုးအဆက်ပင် ရှိလာသည်။

မယားပါသမီးလေး တစ်နေ့တစ်ခြား ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ထွားကြိုင်းဆူဖြိုးလာသည်ကို ပထွေး ကိုဘမောင်က ကြိတ်ငမ်းနေရာမှ နောက်ဆုံးတွင် အရချိုင်လေတော့သည်။ဆိုင်းနောင်က ရှောင်တိမ်းနေသေးသည်။ သို့သော် ကြာရှည် မရှောင်နိုင်ပဲ ပထွေးနှင့် မယားပါသမီး “ဖြစ်“ သွားကြလေတော့သည်။

ဆိုင်းနောင်နှင့် ထွန်းထွန်းတို့ နှစ်ယောက်သည် ကိုဘမောင်တို့ လိုးကြသည်ကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရာမှ စပြု၍ ရမက်နွံထဲ ကျွံဝင်ခဲ့ကြပေရာ ။မိမိတို့ကိုယ်တိုင် ကာမစပ်ယှက်လိုးခံရတာကို သဘောတွေ့သလို၊ သူတစ်ပါးလိုးတာ ဆော်တာကိုလည်း ကြည့်ရှူ အရသာခံ၍ ဖီလင်ယူချင်ကြသည်။

ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး အယ်လင်နာကို “ရှိတ်“ နေရာ အတော်ပြေလည်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အယ်လင်နာကို အကြံအဖန် မိအောင် ကျုံးသွင်းပြီး၊ အစ်မဖြစ်သူ ချောင်းကြည့်နိုင်ရန် ကောင်းကောင်းလိုးပြဖို့ ထွန်းထွန်းက အကြံကြီး ကြံထားသည်။

သို့သော် ထွန်းထွန်း အယ်လင်နာကို “မ“ မလာနိုင်မီ၊ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကိုဘမောင်တို့က အရင်အလုပ်ဖြစ်သွားကြသည်။ သည်တော့ ထွန်းထွန်းသည် သူ့သွေးမတော်သည့်အစ်မ ဆိုင်းနောင်ကို အဖေဖြစ်သူ ကိုဘမောင် လိုးတာကိုပဲ ပုန်းအောင်း ချောင်းကြည့်ခဲ့သည်။ချောင်းကြည့်ရုံတင်မဟုတ်၊ အဖေဖြစ်သူနှင့် အတူတူတွဲကာ ဆိုင်းနောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် လိုးခဲ့လေသေးသည်။

ပထွေးနှင့် ပထွေးပါမောင်မောင် ထွန်းထွန်းတို့က ဆိုင်းနောင်ကို နှစ်ယောက်ညှပ်ကာ ဖင်နှင့်စောက်ဖုတ်ကို ပြိုင်တူ လိုးပေးမှုမျိုးပင် လုပ်ခဲ့သည်။ထိုသို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးသည့်နောက်တွင် ပထွေးကိုဘမောင်သည် မယားပါသမီးလေး ဆိုင်းနောင်ကို တစ်ရက်ခြား တစ်ခါလောက်ဆိုသလို အခွင့်ရတိုင်း လိုးနေလေတော့သည်။ 

ထို့ပြင် မိမိ၏ မယား (ဆိုင်းနောင်၏ အမေ) နန်းကျင်းမူကို လိုးတာကို မယားပါသမီးနှင့် မိမိ၏ သားတို့ ကျကျနန ဇိမ်ရှိရှိ ကြည့်နိုင်စေရန် ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းနှင့် မိမိတို့ လင်မယား အိပ်သည့်အခန်း ကြားအုတ်နံရံတွင် တစ်ဘက်မြင် မှန်ချပ်ကြီး တစ်ခုကို ကျကျနနပင် တပ်ဆင်ပေးသည်။

ကိုဘမောင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲမှဆိုလျှင်တော့ ထိုမှန်ချပ်ကြီးမှာ လူသုံးလေးယောက်စာ ကောင်းကောင်းကြည့်၍ ရသောကြည့်မှန်ကြီးသာ ဖြစ်သည်။

တစ်ဘက်ရှိ ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းဘက်မှ ကြည့်လျှင်တော့၊ ကိုဘမောင်တို့ လင်မယား အိပ်သည့် ခံတင်ကို ကျကျနန တန်းနေအောင် မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းကျယ် မှန်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ဤသို့ တစ်ဘက်မြင် မှန်ချပ်ကြီး တပ်ဆင်မှုကို နန်းကျင်းမူ မသိရအောင် စနစ်တကျ လျှို့ဝှက်စွာ ပြုလုပ်ရပေရော၊ ငွေကုန်ကြေးကျလည်း အတော်များသည်။ 

ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းဘက်မှ ကြည့်၍ မြင်နိုင်သည့် မှန်ချပ်နေရာကို၊ အဝတ်ဘီရိုကြီး တစ်ခုဖြင့် ကာရံ၍ ဖုံးကွယ်ထားသည်။ ထိုအဝတ်ဘီဒိုကြီး အောက်ခြေတွင် ဘီးများတပ်ဆင်ထားရာ ဘေးသို့အလွယ်တကူ တွန်းရွှေ့ဖယ်ရှားပစ်နိုင်သည်။

ကိုဘမောင်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြသည်ကို၊ သည်ဘက်ခန်းထဲမှ ကြည့်လိုလျှင်၊ အဝတ်ဘီဒိုကြီးကို ဘေးသို့ အသာတွန်းရွှေ့ဖယ်ပစ်လိုက်ရုံသာ ရှိပေသည်။ ကိုဘမောင်သည် ကျောက်ကြီး ကျောက်ကောင်းအလီကြီးများ အလုပ်ဖြစ်နေသောကြောင့် ငွေလည်းအပြတ်ထောနေရာ ငွေပုံသြ၍ သုံးနိုင်ခဲ့သည်။

ထိုမှန်ချပ်ကြီးတပ်ပြီးနောက် ညစဉ်ညတိုင်းလိုလို ကိုဘမောင်တို့ လင်မယားလိုးကြချိန်တွင် ထွန်းထွန်းက ဆိုင်းနောင်၏ အခန်းဘက်သို့ ကူးလာပြီး နှစ်ယောက်သား အားရပါးရ ကြည့်ရှူကြသည်။ သူတို့အချင်းချင်းလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ကိုဘမောင်သည် မိမိ၏ မယားကို လက်တွေ့လိုးပြဆော်ပြသည်သာမက အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များ၊ အပြာဝတ္ထုစာအုပ်များကိုပါ ဆိုင်းနောင်တို့ကို ပေး၍ ကြည့်ရှူဖတ်စေသည်။

ထို့ကြောင့် ဆိုင်းနောင်နှင့် ထွန်းထွန်းတို့သည် အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်ပင် ကာမမှုကိစ္စများတွင် တတ်သိနေကြလေတော့သည်။

တစ်ဘက်တွင်လည်း ထွန်းထွန်းသည် ကပြားမလေး အယ်လင်နာနှင့် ကြည်၍သွားသည်။ ထွန်းထွန်းက နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ဆုံရအောင် ချိန်းဆိုရာ အယ်လင်နာသည် (မိန်းကလေးတို့ထုံးစံ) တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်မျှ အိုက်တင်ခံ ငြင်းပယ်ပြီးနောက် လက်ခံလိုက်သည်။နေ့လည်ပိုင်း တစ်ချိန်ချိန်တွင် အယ်လင်နာကို အိမ်သို့အသာ”မ”လာကာ ဖြုတ်ဖို့ ထွန်းထွန်းက စီစဉ်သည်။ ဆိုင်းနောင်က ချောင်း၍ ကြည့်ပြီးနောက် ကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်ကျဲမည်ဖြစ်၏။ 

ဤကိစ္စကို ကိုဘမောင် မသိရအောင် မောင်နှမနှစ်ယောက်ကြိတ်၍ လျှို့ဝှက်စွာ လုပ်နေကြသည်။ သို့သော် ကျောက်ပွဲစား လုပ်နေသော ကိုဘမောင်မှာ အလွန်ပင်ဖျံကျပြီး အစူးအစမ်း အကဲဖမ်းကောင်းလှပေရာ ထွန်းထွန်းတို့ ဘာတွေ ကြိတ်ကြံနေကြသည်ကို ကောင်းကောင်းကြီး သိနေသည်။သို့သော် သူ့တွင်လည်း ဂွင်ချထားမှုက ရှိနေလေရော ဆိုင်းနောင်တို့ စီစဉ်နေသည်ကို မသိဟန်ပင် ဆောင်နေသည်။

ဒီအစီအစဉ်သည် သူ့အတွက် ရတနာပုံဆိုက်စရာ ဖြစ်သည်ကို ကိုဘမောင်က ကောင်းကောင်းသိ၏။ သူ့အတွက် စားပေါက်ခွင်ကိုလည်း ကျကျနနပင် ကြံစည်စိတ်ကူး၍ ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းတို့၏ အစီအစဉ် အောင်မြင်ရလေအောင် တစ်ဘက်လှည့်ဖြင့် မသိမသာ အကွက်ဖန်ပေးလေရာ အစစပင် အဆင်ချောမော၍ နေပေသည်။

ဆိုင်းနောင်တွင်လည်း အကြံလေးတစ်ခု ရှိနေပြန်သည်။ သူမသည် ရာဂကြွယ်ပြီး ရမက်ထန် တဏှာပြင်းသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ရာ မိန်းမချင်း အချစ်ပလူးမှုကိုလည်း လက်တည့်စမ်းကာ လုပ်ကြည့်ချင်နေသည်။ 

ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ ချိန်းတွေ့ဖို့ စီစဉ်နေကြသည့်အကြောင်းကို သူငယ်ချင်း ကျင်ကျင်ယုအား တိတ်တဆိတ်ပြောပြထားကာ ချောင်းကြည့်ဖို့ အဖော်စပ်ထားသည်။ မိမိနှင့် ထွန်းထွန်းတို့နှစ်ယောက် “ဖြစ်“နေကြသည့် အကြောင်းကိုတော့ ပြောမပြပါ။ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ လိုးကြတာကိုကြည့်ပြီး ကျင်ကျင်ယု ဖီလင်တက်စိတ်ရွလာတော့မှ မိမိကအရကိုင်ကာ အချစ်ပလူးရင်းမှ

အသိပေးပြီး ကျင်ကျင်ယုကိုလည်း ထွန်းထွန်းနှင့်လိုးဖြစ်အောင် ဖန်ပေးလိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးထားသည်။ ကာမ ရမက်ဆန္ဒအရမ်းနိုးကြွနေချိန်တွင် သူမနှင့် ထွန်းထွန်း၏ ကိစ္စကို ဖွင့်ပြောလိုက်လျှင် ကျင်ကျင်ယုအနေဖြင့်လည်း အထူးတလည် အလေးအနက်ထားမည်မဟုတ်ဟု ဆိုင်းနောင်က တွက်သည်။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ဆိုင်းနောင်နှင့် ကာမမှု ကိစ္စများအကြောင်းပါ ပြောဆိုကြသည် အထိ ရင်းနှီးနေသော မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းများမှာ မန္တလေးသူ ခင်မမ၊ ရှမ်းတရုတ်မ ကျင်ကျင်ယုနှင့် တရုတ်ကပြားမ ခင်ခင်စန်းတို့ ရှိကြရာ ကျင်ကျင်ယုသည် အထဆုံး အရွဆုံးဖြစ်လျှက်၊ 

ဆိုင်းနောင်ကိုလည်း ဖက်လားယမ်းလား၊ နို့ကိုင်လား ဖင်ဆိတ်လား မသိမသာလုပ်ခဲ့လေရာ၊ မိန်းမချင်းအချစ်ပလူးရေးတွင် ကျင်ကျင်ယုကို သိမ်းသွင်းတာက အလွယ်ဆုံး ဖြစ်မည်ဟု ဆိုင်းနောင်က ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆိုင်းနောင်၏ မိခင်မှာ ရှမ်းတရုတ်မ ဖြစ်ပေရာ ဆိုင်းနောင်အနေဖြင့်လည်း ရှမ်းတရုတ်မ ကျင်ကျင်ယုကို ပို၍ တပ်မက်စိတ်ဝင်စားပေသည်။

ဤသို့ ကိုယ့်အထာနှင့်ကိုယ် ကြိတ်ကြံထားခဲ့ရာ ချိန်းဆိုထားသည့်နေ့ကိုပင် ရောက်ရှိလာခဲ့ပေတော့သည်။ချိန်းဆိုထားသည့်နေ့တွင် ကိုဘမောင်ရော နန်းကျင်းမူတို့ပါ အိမ်တွင် မရှိကြပေ။ နန်းကျင်းမူက ရန်ကုန်ကို အရောင်းအဝယ်ကိစ္စအတွက် ဆင်းသွားသည်။ ငါးရက်ခန့်ကြာမည် ဖြစ်သည်။ 

ကိုဘမောင်ကလည်း မနက်စောစောကတည်းက မြင်းခြံဘက်သွားမည်ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ မိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်မည်ဟုလည်း မှတ်မှတ်ရရ မှာကြားသွားခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ကိုဘမောင်သည် မြင်းခြံမသွားပါ။ တမင်သက်သက် ခွင်ချနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆိုင်းနောင်က ကျင်ကျင်ယုကို ကြိုတင်ခေါ်ယူထားကာ၊ မိမိအိပ်ခန်းလေးထဲတွင် အသာဝင်အောင်းကာ ထွန်းထွန်းတို့ စုံတွဲရောက်အလာကို စောင့်နေကြသည်။ 

ထွန်းထွန်းသည် ကိုဘမောင်နှင့် နန်းကျင်းမူတို့၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် အယ်လင်နာကို ဖိုက်မည်ဖြစ်ပြီး ဆိုင်းနောင်တို့က သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှနေ၍ တစ်ဘက်မြင်မှန်ချပ်ကြီးမှတဆင့် အားရပါးရ ကြည့်ရှူကြမည် ဖြစ်သည်။ 

ကိုဘမောင်တို့၏ အိပ်ရာကြီးပေါ် တက်လိုးသွားကြောင်း ခြေရာလက်ရာ အစအနများ မကျန်ရှိရလေအောင်၊ အိပ်ရာခင်းပေါ်တွင် နောက်ထပ်အိပ်ရာခင်းတစ်ထပ်နှင့် အိပ်ရာဖုံးတစ်ထပ် ထပ်၍ ခင်းထားပြီးဖြစ်သည်။ကိစ္စတွေပြီးလျှင် အပေါ်မှ ထပ်ခင်းထားသော အိပ်ရာခင်းနှင့် အိပ်ရာဖုံးတွေကို ရုတ်သိမ်းဖယ်ခွာလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်၏ စိတ်ထဲတွင် ကြိတ်ကာကြံစည်ထားမှုရှိသလို ကျင်ကျင်ယုကလည်း သူ့စိတ်ကူးနှင့်သူ ရှိနေခဲ့ပေသည်။ ကျင်ကျင်ယုမှာ ရှမ်းတရုတ်မတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အားလျှော်စွာ ကာမမှုကိစ္စများကို အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ်ကပင် နားလည်နေခဲ့သည်။

သူမသည် ကိုးကန့်ဇာတိဖြစ်ကာ ဆယ်တန်းရောက်မှ မန္တလေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ရောက်လာခဲ့သည်။ ကိုးကန့်နယ်တွင် ကာမမှုကိစ္စတို့တွင် အတော်လေးပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိကြသည်။

တရားဝင်မဟုတ်သည့်တိုင် ဇိမ်နန်းများကို ပေါ်တင်ပင် ဖွင့်ကာ၊ ကာမမှုအရောင်းအဝယ်လုပ်ကြသည်။အပြာဓါတ်ပုံများ၊ စာအုပ်များ၊ ဗီဒီယိုတိတ်ခွေများသာမက ကာမစပ်ယှက်မှုတွင်သုံးသော ပစ္စည်းကိရိယာများကိုလည်း (တိတ်တိတ်ပုန်း ရောင်းချသည်ဆိုသော်လည်း) သိပ်အခက်အခဲမရှိ ဝယ်ယူရရှိနိုင်သည်။

သည်တော့ ကျင်ကျင်ယုတစ်ယောက် ထိုအချိန်ကတည်းကပင် ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြပုံ အကြောင်းများကို နားယဉ်နေခဲ့သည်။ မျက်စိလည်း ယဉ်နေခဲ့သည်။ ကြားဖူးနားဝသာမဟုတ် ကိုယ်တွေ့မျက်မြင်လည်း တွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ အပြာပုံတွေ အပြာစာအုပ်တွေကိုတော့ အများကြီး ကြည့်ဖူးဖတ်ဖူးသည်။ 

မိမိကိုယ်တိုင်ကြည့်ခဲ့သည်သာမက၊ သူငယ်ချင်းမလေးတွေဖြစ်ကြသော ဆိုင်းနောင် ခင်မမနှင့် ခင်ခင်စန်းတို့ကိုပါ ပြသခဲ့သည်။ မိမိတွေ့မြင်ကြားသိဖူးသည်များကိုလည်း ပြန်လည်ဖောက်သည်ချကာ ပြောပြခဲ့သည်။တစ်ခုတော့ ဆန်းသည်။ ကျင်ကျင်ယုသည် ကာမမှုကိစ္စများတွင် များစွာ ဗဟုသုတရှိနေသော်လည်း ယင်ဖိုမှ မသန်းဖူးသေးသော တကယ့်အပျိုစစ်စစ်တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။

ကျင်ကျင်ယုသည် ရည်းစားထားကာ အနမ်းခံ၊ အကိုင်အတွယ် အနှိုက်အပွတ်ခံ၊ နောက်ဆုံး ဝက်ဝက်ကွဲအောင် အလိုးခံ .. သည်လိုတွေ လုပ်လိုသည့် စိတ်ဆန္ဒတွေကတော့ အပြတ်ကို ရှိနေသည်။ ဒါပေမယ့် သူမက မိန်းကလေးမဟုတ်လား။ပြီးတော့ က္ကန္ဒြေထိန်းသိမ်းမှုတွင် အထူးစည်းကမ်းကြီးလှသည့် မန္တလေးရွှေမြို့တော်သို့လည်း ရောက်နေသည် မဟုတ်ပါလား။ သည်တော့ သိပ်ပျံ့နံ့ပြနေလို့ကမဖြစ်။ 

အသာလေး အထာကိုင်နေရသည်။ “စ“ လာသူ တစ်ယောက်ရှိလျှင်တော့ ကျင်ကျင်ယုက အပြတ်ကြွေကာ ပါသွားမည်လားတော့ မပြောတတ်။ 

ကံကြမ္မာက မျက်နှာသာမပေးလို့လားတော့ မပြောတတ်။ အခုထက်ထိ ကျင်ကျင်ယုသည် အတော်ပင် ကြည့်ကောင်းသော်လည်း သူမကို စိတ်ဝင်စားသူ မရှိသေးပါ။ မပြင်တတ်၊ မဝတ်တတ်လို့လားတော့ မပြောတတ်။လူပျိုလူရွယ် ကာလသားတို့သည် ထိုခေတ်က အလှသွေးကြွယ်နေပြီဖြစ်သည့် မိန်းကလေးများကိုသာ အလေးအနက်ထား၍ ပိုးကြပန်းကြသည်။ လိုက်ကြ ရှိတ်ကြသည်။ 

ကျင်ကျင်ယု၏ ပုံစံကလည်း ဆံပင်တိုတို၊ မျက်နှာကလည်း ခပ်တင်းတင်းအနေအထားမို့လို့လားတော့ မသိ။ သူမကို လာရောက်ချဉ်းကပ်သူ မရှိကြ။ထို့အတွက်ကြောင့် ကျင်ကျင်ယုမှာ ကာမစပ်ယှက်ဖို့ အားသန်နေသည့်တိုင် သူမကို လုပ်ပေးမည့် ယောကျ်ားက အနားရောက်မလာသေးသည့် ဘဝကို ရောက်နေရသည်။ 

မန္တလေးကို ပြောင်းလာကြသည့် သူမ၏ အမေနှင့် အဖေကိုတောင် စိတ်ကောက်ရတော့မလို ဖြစ်နေသည်။ ဘယ်လိုနေရာကို ရောက်နေရတာလဲလို့တောင် တခါတလေ သူမတွေးမိသည်။ ကိုးကန့်မှာသာဆိုလျှင် အခုအချိန်လောက်တွင် ကိစ္စပြတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ယောကျ်ားသားများနှင့် အလုပ်ဖြစ်ဖို့ အခြေအနေကလည်း မပေး၊ အခွင့်အလမ်းကလည်း မသာသည့်အတွက် ကျင်ကျင်ယုသည် မိန်းကလေးချင်းချင်း အချစ်ပလူးကြည့်လိုစိတ် အားသန်၍လာသည်။မိန်းကလေးအချင်းချင်း အချစ်ပလူးနေကြပုံ အပြာဓါတ်ပုံများ၊ အပြာဗီဒီယိုကားများကို ကျင်ကျင်ယု ကြည့်ဖူးသည်။ အပြာစာအုပ်များတွင် ရေးထားသည်ကိုလည်း ဖတ်ဖူးသည်။

သူငယ်ချင်းမလေးများ ဖြစ်သော ဆိုင်းနောင်၊ ခင်မမနှင့် ခင်ခင်စန်းတို့ကို အပြာပုံတွေ၊ အပြာစာအုပ်တွေ ယူလာပြပြီး ကာမမှုကိစ္စများအကြောင်း ပြောဆိုနေသည်ကလည်း သည်သူငယ်ချင်း သုံးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ညိမိချိတ်မိပြီး အချစ်ပလူးရခဲ့တဲ့ အခြေအထိရောက်လာအောင် ခွင်ချနေခြင်း ဖြစ်သည်။ 

သူငယ်ချင်းမသုံးယောက်တွင် ဆိုင်းနောင်က ရုပ်လည်းအချောဆုံး၊ ဘော်ဒီကလည်း အဖြိုးဆုံး၊ တင်တွေရင်တွေ ပေါင်လုံးတွေက အတောင့်ဆုံး အဖြောင့်ဆုံးမို့ ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်ကို စိတ်အဝင်စားဆုံးဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်ကို အပြတ်ပွေ့ဖက် စုပ်နမ်းပြီး၊ ဖင်ကြီးကိုပွတ်၊ နို့ကြီးကိုကိုင်လုပ်ပေးရရင် အပြတ်ခိုက်မှာ မိုက်မှာပဲဟုလည်း မကြာမကြာ တွေးကာ အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်၍ နေတတ်သည်။ သည်တော့ ဆိုင်းနောင်က သူ့ပထွေးပါမောင် ထွန်းထွန်းက သူ့အဆက် အယ်လင်နာဆိုသည့် ဘိုကပြားမလေးကို ချိန်းတွေ့ပြီး ဖြုတ်တာကို ချောင်းကြည့်ရန် ခေါ်လာသောအခါ ရတနာပုံဆိုက်လေပြီဟု အထူးပင် ဝမ်းသာ၍ နေလေ၏။ 

အခြားစုံတွဲ ကာမစပ်ယှက်ကြတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း ရင်တွေခုန် ဘဝင်တွေခုန်ပြီး၊ ချောင်းကြည့်သူတွေလည်း ကာမစိတ် အရမ်းကို နိုးကြွလာသည်ဆိုခြင်းကို ကျင်ကျင်ယု ကောင်းကောင်းသိသည်။ 

ထိုသို့ ကာမစိတ်နိုးကြွနေချိန်တွင် ဆိုင်းနောင်ကို ဖက်လိုက် ကိုင်လိုက် နှိုက်လိုက်သည်နှင့် ခွင်ဝင်သွားပြီ။ အချစ်ပလူးဖို့ အဆင့်သို့ အလွယ်ပင် တက်လှမ်းရောက်ရှိနိုင်ပေမည်။

ထို့ကြောင့် ဆိုင်းနောင်၏ ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို ဟန်ဆောင်၍မျှပင် ငြင်းဆန်မနေပဲ အားရဝမ်းသာပင် ခေါင်းညိတ်လက်ခံခဲ့သည်။ ထို့ပြင် ချိန်းဆိုထားသည့်နေ့တွင် ဆိုင်းနောင်တို့ထဲသို့လာရာ၌ (လိုရမယ်ရ အသုံးချနိုင်ရန်) နှစ်ဘက်ချွန်ရာဘာလီးတန်ရှည်အပါအဝင် မိန်းမချင်း အချစ်ပလူးရာတွင် အသုံးချနိုင်သော ကာမမှုကိရိယာပစ္စည်းများကို သားရေသေတ္တာပြားလေးတစ်ခုနှင့်ထည့်ကာ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ 

သည်ပစ္စည်းကိရိယာတွေကို ကျင်ကျင်ယု ဝယ်ယူသိမ်းထားခဲ့သည်က ကြာပြီ။ 

မိမိနှင့် အချစ်ပလူးနိုင်မည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ယောက် ရှာတွေ့ ဂွင်မိသွားလျှင် အသုံးချနိုင်ရန် ရည်ရွယ်၍ ဝယ်ယူသိမ်းဆည်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သည်နေ့တွင်တော့ သည်ပစ္စည်းတွေ ကောင်းကောင်း အသုံးချရပေတော့မည်။

.........................................................................................................................

အခန်း  ( ၃ )

သိပ်ကြာကြာတော့ မစောင့်ရပါ ....။

ဆိုင်းနောင်တို့ အိမ်သို့ ကျင်ကျင်ယု ရောက်ရှိလျှက်၊ ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် ဝင်ရောက်ပုန်းအောင်း စောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်အကြာတွင် ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ စုံတွဲ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာကြသည်။သူတို့စုံတွဲသည် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်း၍ မဝင်ပါ။ ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ကာ စကားပြောနေကြသည်။ နောက်တော့ ကက်ဆက်ဖွင့်ကာ “ရက်ပ်“ ကကြသည်။ 

သည်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့မှာမူ အတော်လေးကို မချင့်မရဲဖြစ်နေကြသည်။ ယခုမှ စတင်ချိန်းတွေ့သည့် ရည်းစားကို တစ်ခါတည်းအိပ်ခန်းထဲ တန်းခေါ်သွားလို့ မရနိုင်သေးသည့်အတွက် ထွန်းထွန်းက အထာပြဂွင်ချကာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ကနေခုန်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကိုတော့ သူတို့နားလည်ကြပါသည်။

သို့သော် ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ လိုးကြဆော်ကြမည်ကို ကြည့်လိုမြင်လိုသည့်စိတ်က ထက်သန်နေကြသည့်အပြင် ထိုသို့ကြည့်ရင်း မိမိတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းစုတ်ကြရမည့် အရေးကိုလည်း စိတ်စောနေကြသည်မို့ ၊ ဆိုင်းနောင်ရော ကျင်ကျင်ယုပါ မချင့်မရဲနှင့် ရှိနေကြသည်။

အိပ်ခန်းထဲ မြန်မြန်ဝင်ကြပါတော့ဟုလည်း ကြိတ်၍ပြောဆိုနေမိကြလေသည်။ သူတို့ရှိနေကြောင်းကို ကောင်မလေး ရိပ်မိသွားမည်စိုးရသည့်အတွက်ကြောင့် ဆိုင်းနောင်တို့မှာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် မည်သို့ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို အတိအလင်း ကျကျနန ချောင်းမကြည့်ရဲကြ။

အိပ်ခန်း၏ သော့ပေါက်မှသာ ချောင်း၍ ကြည့်နိုင်ကြသည်။ မြင်ကွင်းလမ်းကြောင်းကတော့ သိပ်မကောင်း။ အပီအပြင် မမြင်ရ။ ရံဖန်ရံခါမှသာ ခေတ္တခဏလောက် မြင်နိုင်သည်။

ကရင်းခုန်ရင်း ထွန်းထွန်းက ဘိုကပြားမလေးကို ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက်၊ ဖင်ကိုင်လိုက် နို့စမ်းလိုက် လုပ်တာများကို ဖြိုးကနဲ ဖြတ်ကနဲ ခေတ္တခဏမျှသာ မြင်ရတွေ့ရတာမျိုး ရှိသည်။ သည်မျှလောက် ကြည့်ရသည်ကိုပင် ဆိုင်းနောင်တို့ သူငယ်ချင်းမနှစ်ယောက်၏ စိတ်များကို အတော်လေး လှုပ်ရှားနေစေခဲ့သည်။

အယ်လင်နာမှာ အဖေပြင်သစ် အမေကရင်ကုလားကပြားတို့မှ မွေးဖွားလာသည့် ဘိုကပြားမကလေး ဖြစ်သည်။ အသက်အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ထွားကြိုင်းပြည့်ဖြိုးသည်။အရပ်ငါးပေ ငါးလက်မလောက် မြင့်သည်။ ရင်သားဆိုက်တွေက သုံးဆယ့်ငါးလက်မလောက်ကိုကြီးသည်။ ခါးကတော့ သေးကျင်ကာ ၂၃ လက်မသာသာလောက်သာ ရှိမည်။ 

တင်ပါးဆုံကြီးကတော့ သုံးဆယ့်ခုနှစ်လက်မလောက်နည်းပါး ကားအိပြည့်တင်းသည်။ ပေါင်တန်များ ရှည်ကာ အရင်းတုတ်အဖျားသွယ်လျှက် တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းသည့် ခြေသလုံးများက သိပ်မတုတ်။ ခပ်သေးသေး ခပ်သွယ်သွယ်။အယ်လင်နာသည် နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းနေသူ ဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်သို့ ခေတ္တမျှသာ အလည်လာလေ့ရှိသည်။

ယခုမှသာ မြန်မာစာ ကောင်းကောင်းတတ်မြောက်စေရန် မန္တလေးရှိ ဦးလေး (မိခင်၏ မောင်အငယ်)ထံတွင် လာရောက် နေထိုင် စာသင်နေရာမှ ထွန်းထွန်းနှင့်ဆုံမိကာ ပြေလည်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

နိုင်ငံခြားမှာ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့သူကလေးမို့ အယ်လင်နာသည် အပျိုစစ်ကလေး မဟုတ်တော့ပါ။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံများ ကောင်းစွာ ရှိခဲ့သည်။ မန္တလေးသို့ ရောက်နေခဲ့သည်မှာ ခြောက်လကျော်ကြာမြင့်သည့် အချိန်အတွင်းမှာတော့ အယ်လင်နာအဖို့ ကာမမှုနှင့် ကင်းကွာနေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် ကာမအရသာကို သိရှိနေသော သွေးသားအာရုံကြောများက ဖိုဓါတ်နှင့် ကာမမှုတို့ကို တမ်းတနေခဲ့ရာ၊ ထွန်းထွန်း၏ ချဉ်းကပ်မှုကလည်း အထာမိသောကြောင့် အဆင်ချော ဂွင်ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။အထာပေါက်နေသော ခေတ်ရှေ့ပြေး ဘိုကပြားမလေးပီပီ၊ မိမိကို ထွန်းထွန်းက ဘာလုပ်ဖို့ သည်လိုချိန်းဆိုကြောင်းကို အယ်လင်နာက ကောင်းကောင်းသိသည်။

သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ကာမစပ်ယှက်မှု မပြုရသည်မှာ ခြောက်လနည်းပါးပင် ကြာမြင့်နေပြီမို့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်နေသည်။ထို့ပြင် သူမသည် ပြင်သစ်၊ အမေရိကန်၊ အင်္ဂလိပ်စသော ဘိုယောကျ်ားလေးများနှင့်သာ လိုးဖူးခံဖူးပေရာ၊ မြန်မာပြည်မှ လီးက ဘယ်လိုအရသာထူးမည်နည်းဟုလည်း စူးစမ်းသိရှိလိုနေသည်။

ကက်ဆက်ဖွင့်ပြီး ကခုန်ရင်း ထွန်းထွန်းက၊ ဟိုကိုင်သည်ကိုင် နှိုက်လုပ်လာသည်ကို လိုလိုလားလား လိုက်လျောသည်။ ကျကျနန ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပွတ်နိုင်၊ နှိုက်နိုင်အောင်လည်း အထာပြကာ မသိမသာလေး လိုက်လျောလုပ်ဆောင်ပေးသည်။

ထွန်းထွန်းသည် အသက်နှင့်မလိုက်အောင် ကာမမှုကိစ္စတွင် အတော်လေး ကျွမ်းကာ၊ ကောင်းကောင်းကြီး စွမ်းဆောင်နိုင်မည် ဖြစ်ကြောင်းကို မြွေ မြွေချင်း ခြေမြင် ဆိုသကဲ့သို့ အယ်လင်နာက အကဲခတ်မိသည်။ထွန်းထွန်းက အိပ်ခန်းထဲသို့ အသာခေါ်သွားသောအခါတွင်လည်း၊ အယ်လင်နာသည် ဟန်ဆောင်လေးမျှပင် ငြင်းပယ်ခြင်း မပြုတော့ပဲ လိုလိုလားလားပင် ရဲတင်းစွာ လိုက်ပါ၍ သွားလေတော့သည်။

.................................................................................................................

တစ်ဘက်မြင်မှန်ချပ်ကြီး၏ သည်ဘက်ပိုင်းကို ကာကွယ်၍ထားသော ဘီဒိုကို ဆွဲရွှေ့ဖယ်ရှားထားလေပြီမို့၊ ဆိုင်းနောင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှနေ၍ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲသို့ ကောင်းစွာ ကြည့်၍မြင်ရသည်။

ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်၍ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့်၊ သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲရှိ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည် မျက်လုံးများ ပြူးလျှက်၊ သေသေချာချာကို မလွတ်တမ်းကြည့်လေတော့သည်။

အယ်လင်နာဝတ်စားထားပုံကလည်း အပြတ်“ဟော့“သည်။ အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီရှည် အနက်ရောင်နှင့်၊ အစိမ်းရင့်ရောင် ဂျိုင်းပြတ်ပခုန်းဖော် စွပ်ကျယ်တို့ကိုဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်ကို ဂုတ်ထောက်ယုံ ခပ်တိုတိုညှပ်၍ထားရာ၊ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်းမျက်နှာလေးနှင့်လိုက်ဖက်သည်။ 

ထူထဲသော်လည်း၊ ပျော့ပြောင်းတင်းကြပ်စွာ အသားတွင်ကပ်နေသော အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီရှည်သည် တင်းရင်းဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံအလှကိုသာမက၊ တင်ပါးဆုံကြီး၏ အကားအစွင့်ကိုလည်း မပေါ်တပေါ် မမြင့်တမြင်လေးဖြစ်အောင် ဖော်ပေးထားပေသည်။

ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်၏ အပြင်ဘက်တွင်ရှိနေသာ ပခုန်းသားများက ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းသလို လက်မောင်းသားများကလည်း ချောမွတ်အိစက်နေသည်။ အယ်လင်နာ၏ အသားရောင်သည် ဆွတ်ဆွတ်ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးကြီး မဟုတ်။ 

အဝါရောင်ရောစွပ်လျှက်၊ တင်းရင်းစိုပြေသော ဆင်စွယ်နှစ်ရောင်ဖြစ်သည်။ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ ခပ်ပါးပါး ခပ်ပျော့ပျော့ကို လျှော့ရဲရဲ စည်းထားကာ၊ စွပ်ကျယ်သားကလည်း ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိလေသောကြောင့်၊ မို့ဝန်းသော ရင်သားဆိုင်တို့၏ ကောက်ကြောင်းနှင့် အတင်းအရင်း အမို့အဝန်းတို့ကို သိသာမြင်သာနေသည်။ဂွင်မိကာနေလေပြီမို့ ထွန်းထွန်းကလည်း အချိန်သိပ်ဆွဲမနေတော့ပါ။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်မိသည်နှင့် လက်မြန်ခြေမြန်ပင် လုပ်ငန်းစလေတော့သည်။

ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့သည် ခံတင်ဘေးနားတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ရပ်ကြသည်။ ထွန်းထွန်းက အယ်လင်နာဝတ်ထားသော ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ် အစိမ်းရင့်ရောင်၏ ပခုန်းသိုင်းနှစ်ခုကို၊ လုံးဝန်းအိမွှတ်သော ပခုန်းနှစ်ခုထက်မှနေ၍၊ အောက်သို့ အသာလေး ဆွဲချသည်။ 

ပျော့ပျောင်းပြီး ဆွဲနိုင်ဆန့်နိုင်သော အသားဖြင့် ချုပ်လုပ်ထားသည်မို့၊ ဝတ်ထားလျှင် ကိုယ်အထက်ပိုင်းတွင် ရင်သားအလှပေါ်အောင် ကိုယ်နှင့်ကပ်လျှက် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိလေသော စွပ်ကျယ်သည် လက်မောင်းသားတစ်လျှောက် တတောင်ဆစ်နားအထိ အလွယ်ပင် လျှောကျသွားသည်။ 

ဘရာစီယာဖြင့် မလုံ့တလုံ စည်းနှောင်ထားလေသော ရင်သားများ ပေါ်လာသည်။ ထွန်းထွန်းက လက်သွက်သွက်ဖြင့်ပင် ဘရာစီယာရင်ဘုံများကို အောက်သို့အသာ ဆွဲချဖယ်လှန်သည်။ပျော့အိသော နိုင်လွန်သား ရင်ဘုံများ အလွယ်တကူပင်လိပ်ကာ၊ ရင်သားအောက်ခြေသို့ ရောက်သည်။ မို့ဝန်းစူကြွနေလေသည့် နို့အုံနှစ်ခုသည်၊ အကွင်းသား အရှင်းသားပင် ပေါ်၍ လာလေပြီ။ 

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ ဖြိုးဖြိုးရွှေရင်နှစ်မွှာ၏ အညှာနေရာဖြစ်သော ရင်ညွန့်အထက်ပိုင်းကို ကုန်း၍နမ်းသည်။ နှာခေါင်းဖြင့် ရွှတ်ကနဲနေအောင် ဖိနမ်းလိုက်သလို ပါးစပ်ဖြင့်လည်း ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် စုပ်နမ်းသည်။

“ အို .. ထွန်းရယ် ..“

အယ်လင်နာ၏ နှုတ်ဖျားမှ အသံလေးသဲ့သဲ့ပေါ်ထွက်သည်။ မျက်တောင်များ မှေးစင်းကျသွားသလို၊ မိမိ၏ ရင်ညွှန့်အညှာကို ကုန်းနမ်းစုပ်နေလေသော ထွန်းထွန်း၏ လည်ဂုတ်ကိုလည်း သွယ်ပျောင်းသော လက်ချောင်းကလေး ဆယ်ချောင်းဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

......................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

သူတို့ရပ်နေကြသည့်နေရာသည် အိပ်ခန်းနှစ်ခုအကြားမှ ကိုယ်လုံးပေါ် (တစ်ဘက်မြင်) မှန်ချပ်ကြီးနှင့် ဘေးတိုက်ဖြစ်ပေရာ၊ သည်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်အနေဖြင့်၊ ထင်ရှားပီပြင်စွာပင် တွေ့မြင်နေရသည်။

ထွန်းထွန်း၏ ကုန်း၍ စုပ်နမ်းမှုနှင့်၊ အယ်လင်နာတစ်ယောက် ရမက်ဇော နိုးကြွစပြုလာသည့် ဟန်ပန်များကိုလည်း အတိုင်းသားပင် တွေ့ရသည်။သို့သော် အယ်လင်နာ၏ လက်မောင်းနှင့် ကွယ်နေလေသည်မို့၊ အယ်လင်နာ၏ နို့အုံသား ဖြူဖြူနုနု အိအိထွားထွားများကိုကား အရှင်းသား မမြင်နိုင်သေး။

မမြင်တစ်ချက် မြင်တစ်ချက်၊ တစ်ဝက်တစ်ပျက်သာသာလောက်ကိုသာ ရိုးတိုးရိပ်တိတ် တွေ့ရသည်။ တင်းရင်း မို့ဝန်းသော ရင်သားဆိုင်များ ဖြစ်ကြကြောင်းကိုတော့ ကောင်းစွာ ခန့်မှန်းနိုင်ကြပေသည်။ကျင်ကျင်ယုသည် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲမှ အယ်လင်နာနှင့် ထွန်းထွန်းတို့၏ လုပ်ဆောင်မှုများကို မလွတ်တမ်းကြည်ရင်း၊ သူမဘေးနားရှိ ဆိုင်းနောင်နှင့် ပိုနီးကပ်အောင် အသာတိုးလာသည်။ 

အသားချင်း ထိမိကြသည်။ ကျင်ကျင်ယု၏ တင်းရင်းသော ညာဘက်ပေါင်ကြီးနှင့် အိကနဲနေအောင် ထိနေကြသလို၊ ကျင်ကျင်ယု၏ ညာဘက်လက်မောင်းကလည်း၊ ဆိုင်းနောင်၏ ဘယ်လက်မောင်းနှင့် အပြတ်ထိနေသည်။

မိန်းကလေးနှစ်ယောက်လုံး လက်ပြတ်အင်္ကျီကလေးများ ဝတ်ထားကြပေရာ၊ မည်သည့် အဝတ်အစား အကာအကွယ်မျှမရှိ၊ တင်းရင်း ချောမွတ်လေသော လက်မောင်းသားချင်း အပြတ်ထိမိနေကြရာ ထိတွေ့မှု အရသာက အပြတ်ကို ကောင်း၏။

ထွန်းထွန်းက အယ်လင်နာ၏ ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ကို အောက်သို့ဆွဲ၍ ချွတ်ချယူသည်။ ဘိုကပြားမလေး အယ်လင်နာကလည်း လက်နှစ်ဘက်ကို အလိုက်သင့်လျှိုကာဆွဲထုတ်လိုက်ရာ၊ ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်သည် ခါးဆီသို့ လိပ်ဆင်း၍ ကျသွားသည်။

ထွန်းထွန်းသည် မို့ဝန်းသော ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်ခု၏ အလယ်ပိုင်းနေရာကို ကုန်းနမ်းကာ၊ ခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်ပတ်လှုပ်ရှားကာ၊ ရင်သားနှစ်ခုကို ပါးဖြင့်ထိပွတ်နေသည်။

ထိုသို့ပြုရင်းက အယ်လင်နာဝတ်ထားသော ဘရာစီယာ၏ နောက်ကျောချိတ်ကို လက်လှမ်း၍ ဆွဲချွတ်သည်။ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲချစဉ်က၊ ဘရာစီယာ၏ ပခုန်းသိုင်းကြိုးများပါ၊ အောက်သို့ ပြေလျှာကျလာကြသည် ဖြစ်ရာ၊ နောက်ကျောချိတ် ဖြုတ်လိုက်သောအခါ ဘရာစီယာလေးသည် အိပ်ခန်းကြမ်းပြင်တွင် ခင်းထားသော ကော်ဇောပေါ်သို့ ဖုတ်ကနဲပင် ပြုတ်ကျသွားလေတော့၏။

ဘရာစီယာနောက်ကျောချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်ချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက်၊ ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက်၊ ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်ခု အကြားနေရာသို့ လျှာဖြင့် အသာအယာရက်ကာ ပါးစပ်ဖြင့်လည်း တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်နမ်းသည်။ 

အယ်လင်နာ၏ လက်နှစ်ဘက်ကတော့ ထွန်းထွန်း၏ လည်ဂုတ်ကို ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နေသည်။ ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာထက် အရပ်အနည်းငယ်မျှ ပိုမြင့်လေရာ၊ ရင်သားများ ကြားနေရာကို နမ်းစုပ်ပေးသောအခါ၊ ဒူးကွေးညွှတ်၍ ကိုယ်က ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေသည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ လည်ဂုတ်ကို လှမ်းကိုင်ပွတ်ပေးနေသော အယ်လင်နာ၏ လက်သည်လည်း အောက်သို့ ခပ်ကျကျဖြစ်လာရာ၊ ရင်သားဆိုင်ကို လက်မောင်းဖြင့် ကွယ်မနေတော့။ 

သည်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့အဖို့၊ အယ်လင်နာ၏ ညာဘက်နို့ကြီးကို ကောင်းမွန်ထင်ရှားစွာ မြင်ရသည်။ ရင်သားဆိုင်ကြီးသည် မို့ဝန်းကာ ဆူဖြိုးလှသည်။ ကြီးမားသော်လည်း အိတွဲကျမနေ။

“ ဒီ ကပြားမရဲ့နို့ကြီးတွေက တယ်ကြီးပါလား ကွ .. နောင်နောင် .. မင့်ထက်များ ပိုထွားလေးမလား မသိဘူး ..“

ကျင်ကျင်ယုက ဆိုင်းနောင် နား နားသို့ အသာကပ်ကာ ပြောသည်။ ထိုသို့ပြောရင်းက ဆိုင်းနောင်၏ နားရွက်ဖျားလေးကို မထိတထိ လျှာဖျားလေးနှင့် လှမ်းတို့ရက်ပေးလိုက်ရာ ဆိုင်းနောင်ခမြာ ဆတ်ကနဲပင် တွန့်သည်။ထိုသို့ အတွန့်တွင် ဘယ်လက်မောင်းကလည်း လှုပ်သွားလေရာ ကျင်ကျင်ယု၏ ညာဘက်ရင်သားကို အိကနဲနေအောင် သွားထိမိသည်။

ကျင်ကျင်ယု ရင်ထဲ ဖိန်းရှိန်းသွားသလို၊ ဆိုင်းနောင်မှာလည်း ရင်ဒိန်းကနဲခုန်သည်။ ဆိုင်းနောင်သည် မိမိနို့ကို ကိုဘမောင်နှင့်၊ ထွန်းထွန်းတို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နမ်းစုပ် ဆွဲကိုင်တာ အပြတ်ခံဖူးပြီး ဖြစ်သော်လည်း သူစိမ်း မိန်းမတစ်ယောက်၏ နို့ကို ကိုင်တွယ်ထိတွေ့ရမှု မရှိလှပေ။ 

ကျင်ကျင်ယုကလည်း အကဲပါလာသည်။ ဆိုင်းနောင်၏ ကျောပြင်ကို အသာသိုင်းဖက်သည်။ ဖက်သည်က ရိုးရိုးမဟုတ်။ ကျောပြင်အလယ်ပိုင်းလောက်ကို အသာလက်ဝါးနှင့်ပွတ်ကာ၊ ဆိုင်းနောင်ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာ၏ နောက်ကျောသိုင်းကြိုးကို အသာစမ်းပြီးမှ၊ ပခုန်းကို လှမ်းသိုင်းဖက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဤသို့ ညာဘက်လက်ဖြင့် ဆိုင်းနောင်၏ ပခုန်းကို လှမ်းသိုင်းဖက်လိုက်သောအခါ၊ ဆိုင်းနောင်၏ ကိုယ်တစ်ခြမ်းသည် ကျင်ကျင်ယု၏ ညာဘက်ရင်ခွင်ထဲသို့ အလိုလိုရောက်၏။ ကျင်ကျင်ယု၏ ညာဘက်ရင်သားဆိုင်သည် ဆိုင်းနောင်၏ ဘယ်ဘက်ကျောပြင်နှင့် ကျကျနန ထိကပ်မိသည်။ နုထွတ်တင်းမာလေသော ကျင်ကျင်ယု၏ ရင်သားဆိုင် ထိတွေ့မှုသည် ဆိုင်းနောင်ကို ကြက်သီးဖျန်းကနဲ ထစေသည်။

ဖိုနှင့်မ ထိတွေ့မှုမျိုး မဟုတ်ပဲ  မိန်းမသားချင်း ထိတွေ့မှု ဖြစ်ပါလျှက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ရမက်ဇော နိုးကြွလာစေသည်ကို ဆိုင်းနောင် အံ့သြမိသည်။ 

ဆိုင်းနောင်သာ မဟုတ်၊ ကျင်ကျင်ယုကိုယ်တိုင်မှာလည်း မိမိ၏ ရင်သားဆိုင်တစ်ဘက်နှင့် ဆိုင်းနောင်၏ ကျောပြင်တစ်ခြမ်း ကျကျနန ထိမိကာ၊ ဆိုင်းနောင်၏ ညာဘက်ပခုန်းသား လုံးလုံးအိအိကို မိမိ၏ ညာဘက်လက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် သိုင်းဖက်ထားရမှုက ရမက်အာရုံကို နှိုးဆွ၍ ပေးနေလေသည်။

“ နင့်နို့ကကော အဲဒီ ဘိုကပြားမလောက် ကြီးလား ..“

ကျင်ကျင်ယုက ဆိုင်းနောင်၏ နား နားသို့ အသာကပ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောပြန်သည်။ ကျင်ကျင်ယု၏ နှာဝမှ ထွက်လာသော လေကြောင့် ဆိုင်းနောင်ပါးပြင် နွေးကနဲ ဖြစ်သည်။

“ အိုး … ဘယ်သိမှာလဲ …“

ဆိုင်းနောင် ရှက်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။

“ ငါ ကိုင်ကြည့်မယ်နော် …“

“ ဟာ ..မိယုကလဲ ..“

ကျင်ကျင်ယုက ဆိုင်းနောင်၏ နား နားသို့ အသာကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးပြောရာ၊ ဆိုင်းနောင်က ရှက်စိတ်ဖြင့် ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်သည်တွင်၊ ကျင်ကျင်ယု၏ နှာခေါင်းနှင့် ဆိုင်းနောင်၏ ပါးတို့ ထိမိသွားကြသည်။

ကျင်ကျင်ယုကလည်း အကွက်ကောင်းကို အပြတ်သုံးကာ နှာခေါင်းနှင့် ထိကပ်မိလေသော၊ ဆိုင်းနောင်၏ ပါးပြင်နုနုညက်ညက်ကလေးကို ရွှတ်ကနဲ မွှေးမွှေးပေးလိုက်လေ၏။ထို့ပြင် ကျင်ကျင်ယု၏ လက်ကလည်း ဆိုင်းနောင်၏ နို့ကိုကိုင်ရန် ချိုင်းကြားထဲ တိုးဝင်လာသည်။

ဆိုင်းနောင်မှာ ရှက်ရွံ့နေသော်လည်း နို့အကိုင်ခံလိုသည့် စိတ်ကလည်း ပြင်းထန်တက်ကြွနေလေရာ၊ ချိုင်းကို မသိမသာ ကြွပေးရာ ကျင်ကျင်ယု၏ လက်သည် ချိုင်းအောက်တိုးဝင်ကာ ဆိုင်းနောင်၏ နို့ကြီးတစ်ဘက်ကို အိကနဲ ဆုပ်ကိုင်သည်။

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲတွင်တော့ ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကြားကို ကုန်း၍ နမ်းစုပ်ပေးနေရာမှ၊ ပါးစပ်၊ နှာခေါင်းနှင့် လျှာတို့ကို အောက်ဘက်သို့ တစစ လျှောကျဆင်းလာသည်။ နို့အုံအောက်ခြေပိုင်း နေရာကို ရက်ပေး စုပ်ပေး နမ်းပေးသည်။ ပြီးတော့ ဝမ်းပျဉ်ဆီသို့ တဖြေးဖြေးဆင်းလာ၏။

“ အို .. ဟင့် ဟင့် .. ထွန်းရယ် ..“

အယ်လင်နာ ခပ်သာသာလေး ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း၊ ခေါင်းမော့ ရင်ကော့၍ သွားသည်။ ဝမ်းပျဉ်သား အထက်ပိုင်းကို ထွန်းထွန်းက စုပ်နမ်းရက်ပေးချိန်တွင်၊ ထွန်းထွန်း၏ ပန့်ကေဆံပင်ထိပ်ပိုင်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်များက အယ်လင်နာ၏ နို့အုံသား အိအိဝင်းဝင်းကြီးကို ထိုးမိထိမိနေလေရာ ဘိုကပြားမလေးကို ပို၍ ယားကျိကျိဖြစ်လျှက် ရမက်ဆူဝေလာရလေအောင် နှိုးဆွဖန်တီးပေးသလို ဖြစ်၍ နေလေသည်။

 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>