Configure Page List

Friday, November 15, 2024

တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၂ )

တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်လမ်း/ရေးသားသူ - ဆံကေသာချစ်သူမောင်

ဤ အခြေအနေတွင် ကိုတင်အောင်လဲ လုပ်ငန်း မရပ်ဆိုင်းပဲ မိုးဦးကျမတိုင်မီ မှောင်ခိုကုန်များ လက်ခံသယ်ယူပေးရန် ရှိသည့်အတွက် ဖျာပုံငါးဖမ်းဆိပ်ကမ်း အုပ်စုဆီမှ စလင်သစ်တစ်ယောက်ကို အစားထိုးခန့်အပ်၍ ခရီးစဉ်ထွက်ရန် ပြင်ဆင်ရင်း စလင်သစ်ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုစက်လှေတွင် ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါသွားရန် စီစဉ်၍ အိမ်မှ ထွက်ခွာခဲ့လေသည်။ 

ဇနီးသည်နှင့် သားလေးတို့အား ပွေ့ဖက်နုတ်ဆက်ပြီး စက်လှေဆိပ်သို့ ဆင်းရာမှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ကားမောင်း၍ ကိုတင်အောင်ကို လိုက်ပို့ပေးပါသည်။ အထုပ်အပိုးများကို စက်လှေပေါ် ကိုတင်အောင်၏ အခန်းအထိ လိုက်တင်ပေးအပြီး စက်လှေမှာ လိုအပ်သည်များကို ဖိုးဇော်လိုက်လံကြည့်ရှုပေးရင်း အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ရန် အကို့ ကို မှာရင်း စက်လှေထွက်တော့မည့် အချိန်ပြန်ခါနီးတွင် ကိုတင်အောင်မှ 

“ ဖိုးဇော်ရေ ..ငါ့ညီ ပွဲရုံကို သေခြာကြည့်နော်.. မင်းအမနဲ့ မင်းတူလေးကို လဲ ..ဂရုစိုက်ပြီး လိုအပ်တာ ကူညီပေးအုံးနော် ..အကို ဒီခရီးစဉ် က တစ်လ ကျော်လောက်ဆို ပြန်ရောက်လာမှာပါ...” ဟု ပြောရင်းဖိုးဇော်ကို ဘောတံတားပေါ်သို့ လိုက်ပို့ရာ ဖိုးဇော်လဲ 

“ အကိုရေ.. စိတ်ချလက်ချသာ..သွား ..ကျနော် အားလုံး သေခြာကြည့်ထားမယ်.. အမနဲ့လုံးလုံးလေးအတွက်လဲ စိတ်မပူနဲ့.. အစစအရာရာ...စိတ်အေးအေးထားပြီး..သွားပါ အကို.. ” ဟု နုတ်ဆက်အပြီးမှာ ကိုတင်အောင်လဲ စက်လှေပေါ် တက်သွားပြီး လှေသားတို့ ကြိုးများဖြုတ်ကာ စက်လှေ (၂) စင်းတို့ ကမ်းခွာ၍ ထွက်ခွာသွားပြီး စက်လှေများလဲ ငဝန်မြစ်ထဲမှ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားမှ ဖိုးဇော် တစ်ယောက်ပွဲရုံသို့ ကားမောင်း၍ ပြန်လာလိုက်လေသည်။

ရက်သတ္တပတ် (၃) ပတ်ခန့်အကြာ နေ့လယ်ခင်း ဖိုးဇော် တစ်ယောက် ပွဲရုံကောင်တာထိုင်နေခိုက်တွင် ဖုံးသံမြည်လာသဖြင့် ဖုံးကိုင်လိုက်ရာ တစ်ဘက်မှ 

“ ကိုတရုတ်ကြီးတို့ ပွဲရုံကလားဗျ..” ဟုမေးလာသဖြင့် 

“ ဟုတ်ပါတယ် ..ပြောပါဗျ ..” ဟုဖြေလိုက်ရာမှ 

“ ကိုတရုတ်ကြီးမိန်းမ မကျင်စန်းရှိပါသလား ခဏလောက် ပြောပြစေ..” ဟုအပြောမှာ ဖုံးခဏကိုင်ထားရန်ပြော၍ ဖိုးဇော်လဲ မမ ကိုဖုံးလာကြောင်းသွားခေါ်ပြီး ကောင်တာဘေးတွင် ထိုင်နေရင်း မမဖုံးပြောနေတုန်းအနောက်မှ ဆံပင်ကိုင်ရန် စဉ်းစားနေခိုက်မှာ 

“ ဘယ်သူပါလဲရှင်..”ဟု တယ်လီဖုံးအား မကျင်စန်းမေးသံတွင် တဖက်မှ အသံကျယ်ကျယ်နှင့် မြိတ်မြို့ရှိ ကိုတရုတ်ကြီး၏ မိတ်ဆွေ ဦးမြတို့ပွဲရုံမှ ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြကိုယ်တိုင်ဆက်လာသည်ဆိုတာ သိလိုက်ရလေသည်။ 

ပြောသံများကို ဖိုးဇော်နားထောင်ရင်း အံသြ၍ shock ဖြစ်သွားမိသည်။ ကိုတင်အောင်တို့စက်လှေ မြိတ်မှ ထွက်ခွာပြီး နာရီအနည်းငယ်ကြာတွင် မုန်တိုင်းမိနစ်မြုတ်သွားသည်ဆိုသော သတင်းကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ စက်လှေ (၂) စင်းမုန်တိုင်းကြားတွင် တစ်စီးနှင့် တစ်စီး အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ဒုတိယ စက်လှေရှိ ယခင်စက်လှေ စလင်ကြီး ဦးအောင်ဇံ၏ တပည့် ပဲ့နင်းကြီးမှ ပင်လယ်ပြင် အခြေအနေမဟန်မှန်းသိ၍ မြိတ်သို့ ပြန်လှည့်လာသဖြင့် ဒုတိယလှေမှာ မုန်တိုင်းဘေးမှ လွတ်လာပြီး စလင်အသစ်ဖြင့် မောင်းနှင်သည့် ကိုတင်အောင်ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါသည့် ပထမလှေမှာ မုန်တိုင်းမိနစ်မြုတ်သွားသည်ဟု သတင်းကိုဖုံးမှကြားလိုက်ရလေသည်။ 

ဖုံးပြောအပြီးမှာ မကျင်စန်း တစ်ယောက် စိတ်ဆောက်တည်ရာမရပဲ ကောင်တာ စားပွဲမှ ကမ်းနားမြစ်ပြင်ကိုငူငူကြီး ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည် ။ ထိုနောက်စားပွဲပေါ်တွင် မျက်နှာကို မှောက်လျှက် ခြုံးပွဲချ ငိုလေတော့သည်။

အဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို နားဖြင့် ကြားသိလိုက်ရသော ဖိုးဇော်လဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိတော့သလို စိတ်ထဲတွင် ဆရာသမားအကို ကိုတင်အောင်ကို မျက်စိထဲ မြင်လျှက် ဝမ်းနဲမိသွားသလို ခြုံးပွဲချ ငိုကျွေးနေသော မကျင်စန်းကိုကြည့်လျှက် ဖိုးဇော်လဲငူငူကြီးရပ်နေမိလေသည်။ တော်တော်ကြာမှ 

“ အမ သတိထားပါအုံး ..အမရယ်..စိတ်ထိန်းပါအမ.. သားလေးလုံးလုံးရှိသေးတယ်နော်.. အမစိတ်တွေထိန်းအုံးအမ.. ကျနော် အကို့သတင်းကို လိုက်စုံစမ်းမယ် အမ.. အကိုအသက်ရှင်ရင်လဲ ရှင်မှာပေါ့.. အခုက ဘာမှန်းမှ မသိသေးတာ..စက်လှေမြုတ်တယ်ဆိုရုံ ကြားတာလေ အမ ..သေခြာအောင်စုံစမ်းရအုံးမယ်လေ.. အမ အဲ့လိုကြီး မငိုပါနဲ့ အမရယ်...” ဟု ဖိုးဇော် အတော်ကြာနှစ်သိမ့်ပြောယူရသည်။ 

နောက် (၃) ရက်ခန့်ကြာသောအခါတွင် မြိတ်မြို့သို့ နောက်ပြန်လှည့်သွားသည့် မုန်တိုင်းမမိပဲ ကျန်ခဲ့သည့်စက်လှေ ပုသိမ်သို့ရောက်လာပြီး ဆိပ်ကမ်းသို့ ကပ်သောအခါမှ လှေသားများနှင့် စလင်တို့အား ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းတို့အကြောင်းစုံ မေးမြန်းကြပြီးမှ စက်လှေမှ စလင်ကိုပါခေါ်၍ ဖိုးဇော်ရယ် မကျင်စန်းရယ် စလင်ကြီးရယ် (၃) ယောက်သား ရန်ကုန်သို့ ကားဖြင့်ထွက်ခွာပြီး ရန်ကုန်မြို့မှ တဆင့် လေယာဉ်ဖြင့် မြိတ်မြို့သို့ လိုက်သွားကြတော့သည်။ 

မြိတ်မြို့သို့ရောက်ရှိပြီး တစ်ရက်တည်းခိုခန်းတွင် နားပြီး နောက်နေ့မနက် တွင် မြိတ်ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြမှ စီစဉ်၍ လူစီးစက်လှေ Speed boat တစ်စီးငှားရမ်းကာ ဦးမြကိုယ်တိုင်လိုက်ပါ၍ ဖိုးဇော် မကျင်စန်းတို့နှင့်အတူ စလင်ကြီးပါ လိုက်ပါလျှက် မုန်တိုင်းမိ၍ စက်လှေ တစ်စီးနှင့် တစ်စီး အဆက်အသွယ်ပြတ်တောက်သွားသော နေရာတစ်ဝိုက်အားရှာဖွေကြရင်း ကျောက်ဆောင်များပြားသောကျွန်းစုများရှိရာဘက်တွင် စက်လှေ အကျိုးအပျက် အပိုင်းအစတချို့ကိုတွေရလေသည်။ 

အင်အားပြင်းသောမုန်တိုင်းနှင့်အတွေ့မှာ ကျွန်းအနီးသို့ ခိုဝင်ရန် ကြိုးစားခဲ့ပုံရပြီး ကျောက်ဆောင်များနှင့်ရိုက်ခိုက်မိကာ စက်လှေပျက်သည့် ကို ခန့်မှန်းတွေ့ရှိရလေသည် ကျွန်းဒေသခံ ရွာသားများကိုမေးမြန်းကြည့်ရာမှ စက်လှေအပိုင်းအစများသာ ရေမျောကမ်းတင်လာပြီး အသက်ရှင်သူ လူတစ်စုံတစ်ယောက်မှ မတွေ့ကြောင်းသတင်းကြားသိရသဖြင့် တတ်နိုင်သမျှရှာဖွေ အပြီးမှာတော့ လက်လျှော့ကာ မြိတ်မြို့သို့ ပြန်လာခဲ့တော့ပါသည်။ 

မြိတ်ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြမှလည်း စိတ်မကောင်းကြောင်း မကျင်စန်းနှင့် ဖိုးဇော်တို့ကို အားပေးနှစ်သိမ့်၍ နောက်နေ့ နံနက်မှာတော့ရန်ကုန်မြို့သို့လေယာဉ်တစ်ဆင့် ပုသိမ်သို့ ကားတစ်ဆင့်ဖြင့် ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။ 

ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ကိုတင်အောင် အတွက် ရည်စူး၍ ကုသိုလ်ကောင်းမှု ပြုလုပ်ပေးပြီး အလှုအတန်းများပြုလုပ်ပေးကြရာ ကိုတင်အောင်၏ မိဘညီအကိုမောင်နှမ မိသားစုများ နှင့် မကျင်စန်း၏ မိဘများ အပါအဝင် ဖိုးဇော်၏ အဖေတို့အမေတို့ မိသားစုများပါဝင်လုပ်ကိုင်ပေးကြလေသည်။

သဘောကောင်း၍ စီးပွားရေးမိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းများသော ကိုတင်အောင်၏ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများမှာလဲ စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် သတင်းမေးမြန်းလာကြရာ ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းမှာ ဧည့်ခံဖြေကြားရင်း မကျင်စန်းမှာမျက်ရည် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျရှာသည်။ 

ဒီလိုနှင့်ပဲ နာရေးကိစ္စများ အပြီးမှာ ပူဆွေးနေရသော မကျင်စန်းကို စိတ်အားမငယ်စေရန် ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အားပေးသလို ဖိုးဇော်၏ အဖေ နှင့် အမေတို့လည်း အားပေးရင်း မကျင်စန်း အတွက်လုပ်ငန်း ဆောင်တာများ အခက်အခဲ မဖြစ်စေရန်အတွက် အစစအရာရာသေခြာကူညီလုပ်ဆောင်ပေးရန် ဖိုးဇော်အားမှာကြားပြီး အကူအညီလိုအပ်ပါက အချိန်မရွေးပြောရန်အားပေးနှစ်သိမ့်ကြလေသည်။ 

မကျင်စန်း၏ အမေကိုယ်တိုင်လဲ တစ်လနီးပါးမျှ ပွဲရုံအိမ်တွင်လာနေပေးရင်းချက်ပြုတ်သည်မှ အစပြုလုပ်ပေး၍ သမီးဖြစ်သူအား အားပေးနှစ်သိမ့်ပေးပါသည်။ ဖိုးဇော်လဲ လုံးလုံးလေးကို ကူထိန်းပေးရင်းကျောင်းသွားကျောင်းပြန်ကြိုပို့ပေးသည်မှ အစစအရာရာခလေးအတွက် ပြုလုပ်ပေးရှာပါသည်။ 

သည်လိုနှင့်ပဲ အချိန်ကာလ တစ်ခုကုန်ဆုံးပြီး တစ်နှစ်ကျော်ကြာမြင့်သွားသည့်အခါတွင် ကိုတင်အောင်မရှိသည့်နောက် မတင်စန်းလဲ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို ဖိုးဇော်နှင့်အတူလုပ်ကိုင်ရင်း (၂) ဦးသားပိုမိုနီးကပ်ရင်းနှီးလာကြတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ မကျင်စန်းနှင့်ခလေးကို အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ပေး စေတနာထားမှုများမှာ အုံပုန်းမေတ္တာစိတ်တွေယိုဖိတ်နေပြီဆိုတာကို မကျင်စန်းလဲအချိန်နှင့်အမျှ ရိပ်မိနေလာတော့လေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တစ်စုံတစ်ရာ ဖွင့်ပြောကြခြင်းမရှိသော်လဲ စိတ်တွင်းမှာတော့ သံယောဇဉ်များဖြစ်နေကြပါပြီ။

 ဖိုးဇော်သည် ပွဲရုံလုပ်ငန်းခွင်နှင့်အရောင်းအဝယ်များမှာ အတွေ့အကြုံများစွာရှိ၍ လူကြီးဆန်ဆန်ဝါ သဘာရင့်သော်လည်း မကျင်စန်းနှင့် (၂) ယောက်ထဲရှိသောအချိန်တိုင်းမှာ ခလေး တစ် ယောက်လို ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး လူလစ်သောအားလပ်ချိန်မှာ မကျင်စန်းဆံပင်များကိုသာ ကိုင်ရန်တောင်းဆိုတတ်ပြီး ဆံပင်ကိုင်နေရလျှင် ဘာကိုမှ အာရုံမရှိသော ဖိုးဇော်အား ကြည့်ပြီး မကျင်စန်းမှာ 

“ ငါ့..မောင်ရယ်..နင်ဟာလေ..ခလေးလိုပဲ...” ဟုပြောရင်း ရီမောကာ နေသဘောကျနေတတ်လေသည်။ 

နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မိမိ၏ ဆံပင်ကို ဖိုးဇော် တစ်ယောက်ကိုင်နေစဉ် ပုဆိုးကြားထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေတတ်ပြီး ဆံပင်ကိုင်နေတုန်း ဖုံးသံမြည်လာလျှင် ဖုံးထကိုင်သော ဖိုးဇော်၏ ပုဆိုးမှာစိုနေသောအကွက်များကိုပါ မကျင်စန်းသတိထားမိရင်း စိတ်ထဲခံစားချက်တစ်မျိုးဖြစ်လာလေသည်။ 

မကျင်စန်းမှာလဲ အချောအလှများပိုင်ဆိုင်နေဆဲ အရွယ်ကောင်းမှာ ကံစီမံရာအတိုင်း မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရသည်မို့ ရံဖန်ရံခါသွေးသား လိုအပ်ချက်စိတဖြစ်ပေါ်သည့်အခါမှာ ဖိုးဇော်၏ မိမိဆံပင်များကို ကိုင်တွယ်မှုများအကြောင်းကိုဆက်စပ်ခါစဉ်းစားမိရင်း စိတ်ကို အကြိမ်ကြိမ်ထိန်းခဲ့ပါသည်။

သို့သော်လည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် တစ်ရက်မှာ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် ဆံပင်ကိုင်ရန် တောင်းဆိုလာချိန်မှာတော့ ဘီးဆံပတ်ဆံထုံးကြီးကိုဖြေချပေးရင်း ဖိုးဇော်ဆံပင်တွေ စကိုင်ပြီး ခဏမှာ ဖိုးဇော်၏ ထိုးထောင်နေသော ဒုတ်နှင့်မိမိ၏ လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းအိအိများမတော်တဆထိမိသွားသည့်ဟန်ပြုလုပ်၍ ခန္ဒာကိုယ်ကို ဘေးကို အနည်းငယ်လှည့်ပြီး လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းအိအိများနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဒုတ်တို့ထိမိချိန်မှာဆက်ထိထားပေးရင်း ဖိုးဇော်ကို မော့ကြည့်ကာမေးလိုက်မိတော့သည်။ 

“ မောင်လေး.. မမ ဆံပင်တွေကို ကိုင်တိုင်း..ဒီလို...ဘာဖြစ်လို့..ဖြစ်နေတာလဲ ငါ့မောင်ရယ်...” ဟု လက်မောင်းသားများဖြင့် ဖိုးဇော်၏ တောင်နေသောဒစ်ဖျားကို သာသာလေးဖိရင်း ပြောထွက်သွားတဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် နဂိုကတည်းက ဆံပင်တွေ ကိုင်နေရင်းနှလုံးတွေခုန်နေရာမှ ပို၍ရင်တွေတုန်လာပါတော့သည်။ 

ရုတ်တရက် စကားများ မထွက်လာသော်လဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ထစ်ထစ်အအဖြင့် 

“ မမ..ဆံပင်တွေကို ကျနော်..အရမ်းကြိုက်တယ်..မရယ် မဆံပင်တွေကိုချစ်ချင်တယ်..မရယ်..” ဟု ရင်ထဲကစကားတွေထွက်ကျလာရင်း မကျင်စန်းခေါင်းကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင် းနဖူးနှင့်ခေါင်းကိုငုံနမ်းပါတော့သည်။ မကျင်စန်းလဲ 

“ ဆံပင်ကို..ဘယ်လိုချစ်မှာလဲ..ငါ့မောင်ရယ်..” ဟု သဘောမပေါက်ပဲ မျက်မှောင်လေးကျုံ့ပြီးပြောရင်း နေခိုက်မှာတော့ မနေနိုင်တော့သော ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မမကျောလေးလှည့်ပေးပြီး 

“ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေပေးပါ..  မမရယ်နော်..” ဟုပြောရင်းမကျင်စန်းလက်မောင်း (၂) ဖက်ကိုကိုင်ကာ ကျောပေးနေစေရန် အသာအယာဆွဲလှည့်ခိုက်မှာ မကျင်စန်းလဲ အလိုက်သင့်လေး လှည့်ပေးလိုက်မိလေသည်။ ဖိုးဇော်၏လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ နဖူးဆံစများမှစ၍ နားသယ်စပ်မှဆံပင်များကိုပါ တစ်စုတည်းတစ်စည်းထဲ အနောက်လည်တိုင်ဇက်ပိုးရင်းဆီသို့ သာယာစွာ ဆွဲယူသိမ်းသွားရင်း ဆံပင်များကိုတစ်စုတည်းတစ်စည်းထဲ စင်းစင်းပြန့်ပြန့်ဖြစ်နေအောင် သေခြာသပ်ယူရင်းစုကိုင်လိုက်သည်။

ပြီးေတာ့ အဖျားအထိကို မပြီးယူ၍လက်ဖြင့်ဆုပ်ပြီး သပ်ချပြီးမှလွှတ်ချလိုက်ချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းကျောပြင်တစ်ခုလုံး မမြင်ရအောင် ကန်လန့်ကာ ချလိုက်သည့်အလား အုံကောင်းလွန်းလှသည့် ဆံပင်များဖြင့်ဖုံးသွားပြီး ခြေသလုံးထိအောင် ရှည်နေပြီ ဖြစ်သောမကျင်စန်း၏ဆံပင်များမှာခွေးခြေထိုင်ခုံအောက်ပျဉ်ခင်းကြမ်းပြင်ဆီသို့ တဖြောက်ဖြောက်မြည်ပြီးကျသွားကာတစ်တောင်လောက်အရှည်မှာကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံနေပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ နဖူးဆီသို့ တဖန်ပြန်ရောက်လာပြီးဆံပင်များကို တဖန်ပြန်သပ်၍ ယူပြန်ကာ မကျင်စန်း၏ ခေါင်းလေးကို ဆွဲမော့ယူပြီး နဖူးနှင့်ဆံပင်များကိုရှိုက်ပြီး နမ်းပါတော့သည်။ ဆံပင်များကိုဆွဲယူ၍ ခေါင်းကို နမ်းနေသည့် ဖိုးဇော်၏အနမ်းများတွင်မကျင်စန်းလဲ ကြက်သီးများထရင်း သက်ပြင်းများရှုမိတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ တုန်နေသော လက်အစုံမှာ မကျင်စန်းခေါင်းပေါ်မှဆံပင်တွေကို နောက်သို့ဆွဲယူသွားအပြီး ဆံပင်အရင်းမှာစုကိုင်ထားလိုက်ချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးများအဝိုင်းသားပြူးကျယ်သွားပါတော့သည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မကျင်စန်းသတိပြုမိသွားသည် ။ 

မိမိ၏ဆံပင် အရင်းထဲတွင် အရှည် (၇) လက်မ နီးနီးရှိသော တောင်မတ်၍ အကြောတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးကိုတင်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်ကို သိလိုက်ရပြီး ကြက်သီးများထသွားချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် တစ်ယောက်လဲ ဂိတ်ဆုံးထိအောင် တောင်နေပြီဖြစ်သော အရည်ကြည်များယိုကျနေသော လီးကို မိမိလိုးချင်လွန်းလှသော မကျင်စန်းဆံပင်များအရင်းပေါ်တွင်စတင်လွန်းထိုး၍လိုးပါတော့သည်။ 

တစ်ချက်ခြင်း တစ်ချက်ခြင်း လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက် ပင့်ပင့်၍ ဆံပင်များအပေါ်ပွတ်ပွတ်ပြီးဆန်တက်လိုးနေသော ဖိုးဇော်လီးကြီးရဲ့ တရှပ်ရှပ်နှင့် ပွတ်လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ခေါင်းလေးပင် မော့ခနဲမော့ခနဲ ဖြစ်၍နေသည်အပြင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးအောက် လဥအရင်းမှကြမ်းပြင်အထိတွဲ လောင်းစီးဆင်းပုံကျ နေသောဆံပင်များမှာလဲ ဖိုးဇော်၏ လိုးချက်များအောက်မှာ စည်းချက်ကျကျ တအိအိနှင့် ယိမ်းနွဲ့နေပါတော့တယ်။

မကျင်စန်း၏ နောက်စေ့ဆီသို့ ဦးတည်လျှက် နက်မှောင်အိစင်းနေသော ဆံပင်များကြာ းစွပ်ကြောင်းထဲတွင် နစ်ဝင်နေရင်း တအိအိဆန်တက်လိုးသွင်းနေသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ အကြောစိမ်းများအပြိုင်းပြိုင်းထကာ ဒစ်ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွင့်အာနီရဲကာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များအတွင်းသို့ အရေကြည်များ အမျှင်တန်းကပ်ငြိစိမ့်ဝင်နေကုန်သော မြင်ကွင်းကို စိတ်ကျေနပ်စွာကြည့်နေရင်း လိုးနေရသည့် ကာမသုခစည်းစိမ်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အကောင်းလွန်ပြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်နေပါပြီ။ 

မကျင်စန်း တစ်ယောက်လဲ ဖိုးဇော်မွှန်ထွန်ပြီး မိမိဆံပင်များကို မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေသည့် လိုးချက်များကို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း အသက်ပြင်းများရှု၍ ခံနေရင်း မိမိဆံပင်များအတွင်း တိုးဝင်နေသေ ာဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာတုံ့ခနဲဖြစ်သွားပြီး တင်းတင်းအဆွဲခံထားရသော ဆံပင်များထဲမှာ တဖျင်းဖျင်းတုန်သွားအောင်ကို တဖြစ်ဖြစ်မြည်ကုန်သော အရေများပန်းသည့် အသံများနှင့်အတူ ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မိမိဆံပင်များ အတွင်းပုံမှန်လိုးချက်များထက် ပိုအားသန်သော နောက်ဆုံးပိတ် လိုးချက်များကြိတ်လိုးရင်း အကြောများ တသိမ့်သိမ့်ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထုတ်ခနဲထုတ်ခနဲ တုန်ခါနေရင်း လိုးချက်များတဖြည်းဖြည်းရပ်သွားသလို မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များထဲမှာ ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးတုန်ခါမှု တစ်ချက်တိုင်းတစ်ချက်တိုင်းမှာ ပန်းထုတ်ပြစ်လွှတ်လိုက်သော သုတ်ရည်ပူပူများထိမှန်သည့် တစ်ချက်ခြင်း တစ်ခြက်ခြင်း ပိုမို စိုရွှဲလေးနစ်လာမှုကို ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း ဆံပင်တအုံလုံး ရွှဲနစ်နေအောင် အရေများ အကုန်ပန်းထွက်ပြီးသွားသည့်တိုင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်းဆံပင်များကို ခွထားဆဲဆက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါပါသည်။ ဖိုးဇော်ရော မကျင်စန်းရော (၂) ယောက်လုံးမှာ စကားပင်မပြောနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြလေသည်။

...........................................................

 ( ၅ )

မကျင်စန်း ဆံပင်တအုံလုံး ရွှဲနစ်နေအောင် အရေများ အကုန်ပန်းထွက်ပြီး သွားသည့်တိုင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်း ဆံပင်များကို ခွထားဆဲ၊ ဆက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေပါသည်။ ဖိုးဇော်ရော မကျင်စန်းရော (၂) ယောက်လုံးမှာ စကားပင်မပြောနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြလေသည်။ 

တခဏကြာ အောင်ထိ ဆံပင်များထဲမှာ လီးကို စိတ်ကျေနပ်သည် အထိ နှပ်ထားအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် သုတ်ရည်အနှစ်များ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ပန်းလွှတ်ထားရသဖြင့် မျော့တော့တော့ ဖြစ်နေသော လီးကိုအသာအယာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များထဲမှ လျှောချ ဆုတ်ခွာလိုက်ပြီး ဆံပင်အုံရင်းမှစ၍ မကျင်စန်း ခါးနားမရောက်တစ်ရောက်အထိ စီးကျနေသော လရေများကို လက်ဖြင်သပ်ကာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်အဖျားများအထိ ဆွဲချလူးပေးလိုက်သည်

သေခြာဆွဲချလူးပေးအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ယိုင်တိယိုင်တိုက် ဖြစ်နေသော မိမိ လီးကြီးကို မကျင်စန်း၏ ဆံပင်အုံအရင်းကျောပြင်ပေါ်မှာ ကပ်ခါ တင်ထားလိုက်ရင်း မကျင်စန်း၏ နို့အစုံကိုပုခုံးအထက်မှ လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်ရင်း မကျင်စန်း နဖူးကို ငုံကာနမ်းလိုက်သည်။ 

စိတ်ထဲဆန္ဒရှိသလို မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးကို မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်နေသလို သုတ်ရည်များပြားစွာ ပန်းထုတ်လိုက်ရသဖြင့် မောပန်းကာ ဆက်၍မတ်တပ်ရပ်မနေပဲ ထိုင်၍ အမောဖြေချင်လာသဖြင့် မကျင်စန်း၏ ပုခုံးနစ်ဘက်ကို အနောက်မှ အားပြုကိုင်ထားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း မကျင်စန်းနောက်တွင် ပူးကပ်ထိုင်ချလိုက်ရာ မကျင်စန်းကျောရိုးပေါ်ရှိ ဆံပင်များအတိုင်း တောက်လျှောက်လျှောဆင်းလာသော ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာလဲ ဂစ်တာရှိတ်အသွင်ရှိသော မကျင်စန်း၏ ခါးသိမ်သိမ်အောက်မှဝိုင်းအိဖွံထွားလှသော ဖင်အိုးကြီးကွဲကြောင်းကြားတွင် အိစင်းနေသော မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များအပေါ်မှဟန်ချက်ကျကျအမြောင်းလိုက် ထောက်၍ ဖိထားရင်း ဖင်ကြီးခွလျှက် ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်သွားတော့သည်။

ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက် (၂) ဖက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ဖက်ထားရာမှ မကျင်စန်း၏နို့ (၂) လုံးကို အောက်မှပင့်၍ ပွေ့ပိုက်ပင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက် ကိုယ်ခြင်းပူးကပ်ခါနေရင်း ကိုယ်သင်းနံ့ မွေးကြိုင်သင်းသင်းလေးဖြင့်ချစ်စရာကောင်းလှသည့် မကျင်စန်း၏ ပါးပြင်ကို ဖိုးဇော် နမ်းရှိုက်လိုက်အပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်၏ ရင်ထဲမှ အမောများ ပြေပျောက်သွားသလို ကိုယ်လုံးအချိုးအစားလှပ၍ လုံးဝန်းသည့် တင်ပါးကြီးများကြားတွင် အပ်နှံခံထားရသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ ဆံပင်များကို အချီကြီး တစ်ချီလိုးထားရ၍ မျော့တော့နေရာမှ မကျင်စန်း၏ တင်ပါးကြီးများ၏ အထိအတွေ့မှာ အားပျော့နေသော သွေးခုန်နန်းများမှာ ပြန်လည်အားကောင်း၍ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာ၍ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြန်လည်မာတောင်၍ တက်လာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်းတစ်ယောက်လဲ ဖိုးဇော်၏ ပထမဆုံးအကြိမ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မိမိ၏ဆံပင်ကြီးကို အားပါးတရလိုးသည်ကို ခံလိုက်ရ၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေရာမှ အခုတစ်ခါ ထပ်၍ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းပိုက်ပြီးဖင်ကြားမှာ (၆) လက်မလောက်ရှိသည့် သန်မာထွားကြိုင်း ယောက်ကျားပီသလှသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးဖြင့် ကပ်၍ အထောက်ခံထားရချိန်မှာတော့ အသက်ရှုသံတွေပင် မမှန်တော့ပဲ ရင်တွေ ပို၍ ခုန်နေသည်ကို မကျင်စန်းကို ဖက်ထားသည့်ဖိုးဇော်ပင်လျှင် အတိုင်းသားသိနေရပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လည်း မကျင်စန်းကို ဖက်ထားရင်း ကောင်းလွန်းလှသည့်အရသာမှာ ဖီးတွေတက်လာကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားရင်း မကျင်စန်းဖင်ကြားထဲတွင် လီးကို အသာအယာညှောင့်တွန်းလေးတွန်းနေတော့သည်။

ဤအခြေအနေ၏ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို အနောက်မှ ခွထိုင်၍ ဖက်ထားရာမှ ထရပ်လိုက်ပြီး မကျင်စန်းကို စွေ့ခနဲပွေချီယူလိုက်ကာ ပွဲရုံအိမ်၏ အောက်ထပ်ရှိ မိမိအိပ်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားပါတော့သည်။ ကုတင်ဘေးတွင်မကျင်စန်းကို အသာအယာလေးချပေးရင်း (၂) ယောက်သားနက်နက်နဲနဲ အကြည့်တွေ စူးစိုက်ကြည့်ကြရင်း ဖိုးဇော် မိမိ၏ ရင်ဘတ်ကြီးထဲသို့ မကျင်စန်းကို ဆွဲထည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်ရင်း မကျင်စန်း၏ နုတ်ခမ်းဖူးဖူးငုံငုံလေးကို ငုံ၍စုတ်ကာ စနမ်းပါတော့သည်။

ထိထိမိမိ အချိုမိန်ဆုံး ကစ်ဆင်ဆွဲ အနမ်းများမှာ စတင်ပါတော့သည်။ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးကို အားပါး တရ ဖက်ထား၍ ကစ်ဆင်ဆွဲနေရင်း လက်တဖက်ကလဲ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်းရင်းဆီမှ တင်ပါးကြီးများဆီသို့ ဆွဲချပွတ်သပ်ကာနေရင်း ခါးသိမ်လေးနှင့် တင်ပါးကြီးများ အပါအဝင် နို့များပါမကျန်အောင် ထိထိမိမိပွတ်သပ် ညစ်ရင်းနယ်ရင်းနှင့် မကျင်စန်း၏ အကျီကျယ်သီးများကို စဖြုတ်ပါတော့သည်။

မကျင်စန်းလဲ အလိုက်သင့် အကျီများကိုချွတ်မိနေပါပြီ ခါးဆီမှ ထမီစကို ဖိုးဇော်တစ်ချက် အပွတ်မှာဆွဲဖြုတ်လိုက်ရာ ပင်တီလေးပဲကျန်တော့သည် လှပလွန်းသော မကျင်စန်း၏ တင်ပါး အလုံးအဝန်းပြည့်ပြည့်ဖြိုး ဖြိုးများမှာ အကာအကွယ်မဲ့ ပေါ်ထွက်လာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း၏ နောက်ကျောပြင်ပေါ်ရှိ ဆံပင်ကြီးကို ဖိုးဇော်တစ်ချက်မပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖိုးဇော်ဖြုတ်လိုက်သည့်အချိန်မှာတော့ မကျင်စန်း၏ လုံးဝန်းမို့မောက်လှပသော နို့ (၂ ) လုံးမှာ အပြူးသားထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံး မကျင်စန်းရဲ့ အလှများအပေါ်မှာ ဖိုးဇော်ရဲ့ လက်များသာယာစွာပွတ်သပ်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက်လဲ ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ကာ မကျင်စန်းကို ရင်ခွင်ထဲ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားမိပါတယ်။ 

အနမ်းတွေ ထပ်ကာထပ်ကာပေးရင်းနဲ့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းရဲ့ လုံးဝန်းလှပတဲ့ နို့ (၂ )လုံးဆီကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး အပ်လိုက်ကာ မကျင်စန်းရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့သင်းပျံပျံလေးကို ခံစားကာ နို့များကိုအားပါးတရ ရှိုက်နမ်းရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို တလှည့်စီ ငုံ၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ဖိချေပွတ်ပေးရင်း အရသာရှိရှိ စုတ်နေချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာမှာ နစ်မြောခံစားရင်း ဖိုးဇော်ခေါင်းကို မိမိရရဆုပ်ကိုင်ထားကာ မျက်စိစုံမှတ်လို့ ခေါင်းကို အပေါ် မော့ထားရင်း ညည်းတွားသံ လေးတဟင်းဟင်းနဲ့ အတူ ဆံပင်ကြီးမှာ မကျင်စန်း နောက်ကျောသို့ အိကျနေသည်မှာ အလွန်တရာ လှပလွန်းနေပါတော့သည်။

ဖိုးဇော်လဲ နို့တွေကို နမ်းရှုံ့စို့ပေးနေရင်း မကျင်စန်းခါးလေးကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တဖက်ကလဲ အိကျနေသော မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးကို အရင်းမှစ၍ ပွတ်သပ်ဆွဲချရင်း နှင့်အောက်သို့တင်ပါးကြီးများဆီအထိ ဆွဲချရင်း လုံးဝန်းပြည်အိသည့် တင်ပါးကြီးများကို ဆုပ်ရင်းကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ရင်း မိမိရဲ့ အိမ်မက်နတ်သမီး မကျင်စန်း၏ အလှများကို ဤသို့ခံစားနေရာမှ ဖိုးဇော်၏ လီးသည်လဲ အရေကြည်များ တစိမ့်စိမ့် ယိုကျနေပါပြီ။ 

မကျင်စန်း၏ တစ်ကိုယ်လုံး အလှများအပေါ်တွင် စည်းချက်ကျကျ ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နယ်ရင်းပွတ်ရင်းသွားလာနေသော ဖိုးဇော်၏ လက်များမှာ နို့ (၂) လုံးကို ကိုင်တွယ်ရာမှ တဖြည်းဖြည်းခြင်းခါးသိမ်လေးဆီသို့ဆင်းလာရင်း တင်ပါးပေါ်သို့ အရောက်မှာတော့ မကျင်စန်း၏ ပင်တီ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အသာအယာပွတ်သပ်၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည့်အခါမှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် မိမွေးဖမွေးအတိုင်း အလှများမှာ အလုံးစုံပေါ်လွင်သွားပါတော့သည်။ 

ပန်းရောင်ဖွေးဖွေး ဆီးခုံမို့မို့လေးအပေါ်မှာ အကြောစိမ်းလေးများကို မြင်နေရသော လှပသည့် အသားအရေပေါ်မှာ ပန်းဆီရောင် ဖူးဖူးဖောင်းဖောင်း လေးဖြင့် မကျင်စန်း၏ အမျိုးသမီး အင်္ဂါ ပစ္စည်းလေးမှာ အရည်လေးများစိုစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ကာမ အရသာကို လိုလားနေပြီ ဖြစ်သည်ကို ဖိုးဇော် တစ်ယောက် စတွေ့ပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းရှေ့တွင် ဒူးထောက်လိုက်ခါ မကျင်စန်း၏ ခါးနှင့်တင်ပါးကြီး (၂) လုံးကိုကိုင်ထားရင်း မကျင်စန်း၏ အင်္ဂါ အကွဲကြောင်းလေး ကိုနှာနုရိုးဖြင့် စပြီးဒေါင်လိုက်ပွတ်တင်လိုက်ကာ အဖုတ်ကို နုတ်ခမ်းအစုံံဖြင့် အနမ်းတစ်ပွင့်စ၍ ပေးလိုက်တော့သည်တွင် မကျင်စန်းတကိုယ်လုံး တုန်ထွက်သွားကာ အား အင်း ဟင်း ဟင်း ဆိုသော ညည်းသံများ ထွက်လာပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်း၏ ဆောက်ဖုတ် ပန်းရောင်လေးကို နုတ်ခမ်းအစုံဟ၍ ငုံလိုက်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းသို့လျှာဖြင့်ထိုး၍ အားပါးတရ စုတ်ရင်းလျှက်ပေးခြင်းကို ပြုလုပ်ရင်း တင်ပါးကြီးများနှင့်ပေါင်များကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အခါမှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ကြိတ်၍ ညည်းညူသည့် အသံများနှင့်အတူ ကောင်းလွန်းသည့် အရသာတွင် တကိုယ်လုံး တုန်ခါရမ်းကုန်ကာ ဖိုးဇော်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ထားသည်မှ ပြိုလဲမကျအောင် ဖိုးဇော်၏ ပုခုံးများကို အားပြုကုန်းကိုင်ရင်း ပေါင်လယ်ကျော်ဒူးနားထိ ရှိသော မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးမှာလဲ ရေတံခွန်တစ်ခုမှ ရေများကျလာသည့် အလား စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဘာဂျာမှုတ်နေသော ဖိုးဇော်၏ကိုယ်ပေါ်သို့တအိအိပြိုဆင်းကာ (၂ ) ယောက်လုံးကို ဖုံးအုပ်နေပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ တအိအိ ပြိုဆင်းလာသည့် မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ကြီးလာရောက်၍ တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ခတ်နေမိသည့် အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်၏ တောင်နေသော လီးမှာလဲ အရေကြည်များ အမျှင်တွေ တန်းနေအောင်ကို တစိမ့်စိမ့် ယို၍ ထွက်ကျလာပါတော့သည်။

ဖင်ကြီးတွေကို အားရအောင်ကိုင်ရင်း မကျင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရအောင် ဘာဂျာမှုတ်ပေးအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော် မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်ခါ မကျင်စန်းကိုပွေ့ချီပြီး မယူကာ ဖိုးဇော်၏ တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ဘေး ခေါင်းရင်းတွင်ထားရှိသော အနိမ်အမြင့်မှာ ခါးလောက်နေအထားဖြင့် အနေတော်ရှိသည့် စားပွဲ ဘီဒို အပုလေးပေါ်သို့ မကျင်စန်းကို ခြေ (၂) ချောင်းတွဲလောင်းချထိုင်ရက် အနေအထားဖြင့် တင်လိုက်ပြီး မကျင်စန်း၏ ပေါင်ကြားတွင် ဖိုးဇော်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

အသာအယာ ဆွဲကားထားတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလှလှလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးပေါ်မှာ ဖိုးဇော်ရဲ့ (၆) လက်မလောက်ရှိတဲ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ခေါင်းကို တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို မသွင်းသေးပဲ အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဥအရင်းအထိ ပွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မကျင်စန်း၏ ချက်နားအထိကို ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မေးတင်နေပြီး မကျင်စန်းရော ဖိုးဇော်ပါ ရင်တွေ တထိတ်ထိတ်ခုန်နေကြပါတော့တယ်။ 

မကျင်စန်းရဲ့ ခါးလေးကို ဖိုးဇော် အသာအယာ အားပြုဆွဲကိုင်ရင်း လီးကြီးကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ မကျင်စန်းရဲ့ ဆောက်ဖုတ်ထဲကို စထည့်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ တဝက်လောက်ဝင်သွားချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းလက်အစုံဟာ ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားရင်း 

“ အ အား အား နာတယ်..မောင်လေးရယ် ...ဆက်မထည့်နဲ့တော့နော်.. မမ နာတယ် ..”

ဟု စကားသံလေး မကျင်စန်းထံမှ ထွက်ပါတော့သည်။ အိမ်ထောင်ရှင် ခလေး တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သော်လဲ ဖိုးဇော်လို လီးကြီးသူနှင့်အတွေ့မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် အစမှာ ခံရခက်နေရှာပါသည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းလို ပြစ်ချက်မရှိသည့် ကိုယ်လုံးအလှအပများဖြင်ပြည့်စုံသူ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ နှစ်ကိုယ် တစ်စိတ် ဖက်ထားမိချိန်မှာတော့ မိမိ၏ လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဆက်မသွင်းပဲ မနေနိုင်အောင်ကို စိတ်တွေ နှလုံးတွေ တုန်နေမိတော့ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ခြင်းကပ်နေအောင်ဆွဲယူဖက်ထားရင်း 

“ မမ ခဏလေးနော် မမ ကျနော်..ဖြည်းဖြည်းလေးပဲ..လုပ်မယ်နော်.. မမ..”

ဟု ပြောရင်း ပါးတွေ နဖူးတွေနမ်းကာ ဆံပင်ကြီးကို သပ်ပေး ဆွဲချပေးရင်း ချော့ကာအဆုံးထိသွင်းရန်ကြိုးစားနေရလေသည်။ ဖိုးဇော်၏ ချော့မြူ ပွတ်သပ်မှုတွေနှင့် ဖြည်းညှင်းစွာ ကိုင်တွယ်ရင်း မကျင်စန်းလဲ အရေကြည်တွေ ထွက်လာချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် မကျင်စန်း၏ဖင်ကြီးများကို (မ) ပြီးဆွဲယူရင်းလီးကို ကော့တွန်းထဲလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ (၆)လက်မလောက်ရှိတဲ့ ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးကြီးဟာ မကျင်စန်းရဲ့ ကြပ်ကြပ်စည်းစည်း ဆောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆီးခုံခြင်းကပ်နေအောင်ကို တဆုံးထိအောင်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ 

စောက်ဖုတ် အတွင်းဆုံးနံရံနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဒစ်ခေါင်းတို့ ထောက်မိချိန်မှာတော့ မကျင်စန်း “ အ..” ခနဲ အသံလေးထွက်သွားကာ နှစ်ယောက်လုံးတုန်ခနဲဖြစ်သွားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပိုပြီး တင်းကြပ်အောင်ဖက်ထားလိုက်ကြမိပါတော့တယ်။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကြည့်နူးကျေနပ်အားရတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်ကြပြီး ဖိုးဇော် တစ်ယောက် မကျင်စန်း၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို မယူကာ မိမိ ခါးမှာ ချိတ်ပေးထားလိုက်တော့ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေမှာ ဖိုးဇော်၏ ပေါင်ခြံမှာ ဖိရက်သား ထိကပ်သွားချိန်မှာ ကိုယ်ကြိုက်လွန်းတဲအလှအပတွေနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ အိမ်မက်နတ်သမီး မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အလှတွေ အားလုံးကို သိမ်းပိုက်ထားပြီးခံစားရတဲ့ ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာမှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ပြီးချင်သလိုလိုပင်ဖြစ်သွားပါတယ်။ 

မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်ကြီးကိုသာ တစ်ချီ မလိုးထားခဲ့ရင် ဒီနေရာမှာ ဖိုးဇော် ကျိန်းသေပေါက် ပြီးသွားနိုင်ပါတယ်။ ဖိုးဇော်ရဲ့ ခါးမှာ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ချိတ်ထားပြီး စားပွဲခုံဇောင်းမှာ ဖင်အစွန်းတင် ထိုင်နေရတဲ့ မကျင်စန်းမှာလဲ ဆောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးပြည့်ကျပ်နေအောင် လီးကြီးကို တဆုံးထည့်ပြီးခါးလေးကို ဆွဲကာ ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ထဲ ကပ်နေအောင်ကို အထည့်ခံထားရတဲ့ အတွက်ကြောင့် ခေါင်းလေးမော့ပြီး ဆံပင်ကြီးဟာ လှပစွာနဲ့ကျောပြင်မှ အိုက်ကျနေကာ စားပွဲပေါ်မှာ ပုံလျှက်သားရှိနေပါတော့တယ်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းရဲ့ အိုက်ကျနေတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆွဲချဆုပ်ကိုင်သပ်ပေးနေရင်း မကျင်စန်းရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို အနမ်းတွေ ချွေချကာ ကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားတဲ့ လက် တစ်ဖက်က မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နောက် တစ်ဖက်က မကျင်စန်း တင်ပါးလုံးကြီးကို အားပြုကိုင်ကာ အဆုံးထဲ့ထားတဲ့လီးကို ထပ်ကော့ ၍ ပင့်တင်ရင်းမကျင်စန်းကို စလိုးပါတော့တယ်။ လက် နှစ်လုံးလောက် အပြင်ကိုထုတ်ထုတ်ပြီး အဆုံးပြန်ဖိထည့်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းဆီမှ ငိုညည်းသံလိုလို အသံလေးတွေ ထွက်လာပြီး ဖိုးဇော်ရဲ့ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းကိုမှီတင်ထားပြီး နုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလိုက်ရင်း ကြိတ်ပြီးခံနေပါတော့တယ်။

(၁၀) ချက် (၁၅) ချက်လောက် လိုးပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ ပုခုံးပေါ် မေ့စေ့တင်ပြီးခေါင်းလေးမှီထားတဲ့ မကျင်စန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး ဖိုးဇော်ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း လိုးချက်မှန်မှန်တွေနဲ့ စပြီး အရှိန်တွေ တက်လာပါပြီ။ ဖိုးဇော်ရဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြတဲ့လက်တွေက မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်တွေဆီကနေ မှ နို့တွေ ဆီ၊ ထိုမှ တဆင့် ခါးသိမ်သိမ်ဆီနှင့် တင်ပါးလုံးကြီးများ ပေါင်များဆီစုန်ဆန်တက်ဆင်း ပွတ်သပ်ပေးနေမှုမှာ မကျင်စန်းလဲသာယာမှုအရှိန်တွေ တက်လာခါ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဖိုးဇော်ရဲ့လိုးချက်တွေမှာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အပေးအယူတွေ စည်းချက်ကျလာချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ အားတွေပါလာပြီး မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ထဲကပ်နေအောင် ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ကာ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ နေအောင်ကို ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးအဆုံးဥ နဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ ရိုက်ခတ်သံတွေဟာ မြည်နေပါပြီ။

မကျင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာလဲ အရည်များ ပိုထွက်လာပြီး ဖိုးဇော် လိုးရတာ ပိုကောင်းလာချိန်မှာ ထပ်အားထည့်ပြီး မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်ကာ ကောင်းကောင်းကြီး တရှုးရှုး တရှဲရှဲနဲ့ ဖိုးဇော်တဆုံးတဆုံးလိုးတာ (၅) မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့ မကျင်စန်းတကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ဖိုးဇော်ကို “ မောင်လေး မောင်လေး ..” ဟု ခေါ်ရင်း တအားကို ပြန်ဖက်ထားသည့် အချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ထဲ ဖိကာ ပြန်မလွတ်တော့ပဲ ဖက်ထားပေးရင်း လီးကြီးကို တဆုံးမြုတ်နေအောင် ထည့်ထားရင်းထပ်ထပ်ကော့ တင်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ အရေများ ဖိုးဇော် ပေါင်ခြံဆီသို့ပါပေကျံကုန်အောင် အရေများ တဖြန်းဖြန်း ယိုထွက်စီးကျကုန်ကာ ဖိုဇော် လီးကို ကြပ်နေအောင် ညစ်ထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်နံရံကြွက်သားတွေ တုန်တုန်ခါခါနဲ့ဖြစ်ကုန်ကာ ဖိုးဇော် ရင်ဘတ်ထဲမှာ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးပျော့ကျပြီးနှလုံးတွေ တထိပ်ထိပ်နေအောင် တုန်နေရင်း ခေါင်းလေးကို ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ထဲ အပ်ထားပြီး ဖိုးဇော်ကျောကုန်းကြီးကို ကြပ်ကြပ်ပြန်ဖက်ထားရင်း မျက်စိတွေစုံမှိတ်ထားကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ 

ပျော့ကျသွားတဲ့ ချစ်သူရဲ့ကိုယ်လုံးကို နွေးနွေးထွေးထွေးလေး အကြင်နာအပြည့်နှင့် ဖက်ထားပေးရင်း မကျင်စန်း ပါးတွေကို ဖိုးဇော်ထပ်၍ ရှိုက်ကာနမ်းလိုက်ပြန်ကာ ဆံပင်ကြီးဆွဲကာ ပွတ်သပ်မိပြန်တော့ မပြီးသေးသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာတဆတ်ဆတ်ပို၍ တောင်ကာအကြောများတဆုံး ပွင့်နေအောင် ဆန့်ထွက်လာပြီး မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်လေးအတွင်း ပို၍ပြည်ကြပ်သွားသလို ချစ်သူကို အားပါးတရ ဖက်၍ လိုးတော့သည်တွင် မကျင်စန်း၏ ပြီးထားသော အရေများနှင့် တဆုံးဆောင့်လိုးသည့် လိုးချက်တိုင်းမှာ တဗြွတ်ဗြွတ် အသံတွေ ထွက်နေတော့သည်။ 

နောက်ဆုံးမှာ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ခြင်း ကပ်ခါ ခေါင်းကို မျက်နှာကျက်ပေါ်သို့ မော့နေအောင် ဆံပင်တွေကို အရင်းမှာဆုပ်ကိုင်ဆွဲထားရင်း စောက်ဖုတ်နံရံ ထောက်နေသည်အထိ တဆုံးကြိတ်၍ ပင့်ထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် စကားမပြောနိုင်အောင် နှလုံးတွေ ထိတ်ထိတ်ခုန်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေ၍ အတွင်းဆုံးနံရံ ကိုထောက်နေသည့် ဖိုးဇော်၏လီး တစ်ချောင်းလုံး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါနေအောင်ပူပူခြစ်ခြစ် သုတ်ရည်များကို ဆင့်ကာဆင့်ကာပန်းထုတ်လိုက်ရာ ဖိုးဇော်၏ ပေါင်ရင် းလဥအောက်ဆီသို့ပင် မကျင်စန်း၏ အရေများရော ဖိုးဇော်၏သုတ်ရည်များပါ ရောကာ ပြန်စီးကျလာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ပူခနဲ ပူခနဲ ပြစ်ပြစ်ခဲခဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည့် ကောင်းလွန်းသည့်အခိုက်အတန့်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို ရှိသမျှ အားအကုန်ဖက်ထားသလို မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော်ကို ပြန်၍ ဖက်ထားရင်းချစ်သူ နှစ်ဦးတို့၏ ဆန္ဒတွေ ပြည့်၍ ကျေနပ်သွားကြသော မျက်ဝန်းများနှင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်ကြရင်း ထွေးပိုက်ထားကြပါတော့သည်။

မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်တင်းနှီးနှောလို့ပြီးချိန်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးကို မထုတ်သေးပဲ တဆုံးထည့်ထားရက်နှင့်ပင် မကျင်စန်းကို တင်ပါးမှ (မ)၍ ပွေ့ချီကာ ကုတင်ပေါ်သို့ယူဆောင်ရင်း “ မမ ဆံပင်ကြီးအရှေ့ကို ..သိမ်းယူလိုက်..” ဟု ဖိုးဇော်အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲကျောမှာ ဖားလျားကျနေရင်း စားပွဲခုံပေါ် တစ်ပုံကြီးကျနေသည့် ဆံပင်များကို ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ ဆွဲယူ သိမ်းလိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်မကျင်စန်းကို ပွေ့ပိုက်ရက်ပင် မွေ့ယာပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး မကျင်စန်းကို အသာအယာလှဲအိပ်စေကာ ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်းရင်း ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် အပုံလိုက် ပုံထားလိုက်ပြီး မကျင်စန်းကိုယ်ပေါ်တွင်ထပ်ရက်သား ဖြင့် လီးကြီးကိုလဲ ဆောက်ဖုတ်အပြင်မထုတ်ပဲ တဆုံးထည့်ထားရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ချစ်သူကိုယ်ပေါ်မှာ အိပ်ရင်း ချစ်သူ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ဖက်ထားကြရင်း အမောတွေ ဖြေနေကြပါတော့သည်။

.....................................

မကျင်စန်းနှင့်ဖိုးဇော်တို့ ဘေးစောင်းမျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်ဘတ်ခြင်းထိနေအောင်ဖိ၍ ဖက်ထားကြရင်း မကျင်စန်းကို တစ်ပေါင်ကျော်ခွထားလျှက်နှင့် အဖုတ်ထဲသို့ လီးကြီးကို တဆုံးထည့်ထားပြီး ချစ်သူ နှစ်ဦး ကျေနပ်နေကြသည့်အချိန်မှာ “ ဒင်-ဒင်-ဒင် .” ခနဲ ချိန်သီးနာရီဟောင်းကြီးဆီမှ နာရီပြန် (၃) ချက်တီးသံကိုကြားလိုက်ရသည့် အချိန်မှာတော့ 

“ မောင်လေးရေ ... (၃) နာရီထိုးပြီ.. သားလေးကို ကျောင်းကြိုရအုံးမယ်နော် ..ထကြစို့နော် ..” 

ဟု မကျင်စန်းပြောချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းအဖုတ်ထဲမှ ပျော့တော့တော့ဖြစ်စ ပြုနေသောလီးကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး အဝတ်ပြန်ဝတ်ကာ

“ မမ အိမ်ရှေ့တံခါးကို..သော့လာခတ်လိုက်အုံးနော်..”

ဟု ဆိုပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လာကာ ပွဲရုံကောင်တာ စားပွဲဖွင့်၍ ကားသော့ယူပြီး လုံးလုံးလေးကို ကျောင်းကြိုရန် ကားမောင်းထွက်လာလိုက်တော့သည်။ အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သူ မကျင်စန်းလဲ အခန်းထဲမှာ ဘယာစီရာနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီတို့ ပြန်ဝတ်ပြီး ထမီ နှင့်အကျီပြန်ဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီး ပွဲရုံရှေ့သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ခတ်ပြီးမှ အိမ်ပေါ်ထပ်တက်သည့် လှေကားရင်းအောက်တွင် ရှိသော ကိုယ်လုံးကြည့်မှန်ရှေ့ရပ်လိုက်ရင်း အကျီအဝတ်အစား ထမီတို့ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြုပြင်လိုက်ပြီးမှ မိမိကျောပြင်ပေါ်ဖရိုဖရဲ ဖားလျှား ကျနေသည့် ဆံပင်များကို သေခြာဖြီးသင်ရန်အတွက် ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး မှ လည်တိုင်နားမှစ၍ ဘယ်ဘက်နို့နားအထိအောင် စိုရွဲနစ်နေသော မိမိဆံပင်များကို ကြည့်ရင်း 

“ အော်..ဆံပင်တွေကို နစ်နေတာပဲ.. ဖိုးဇော်ရယ်.. ဘယ်လောက်တောင်..ကြိုက်တာလဲ.. ဒီဆံပင်တွေကိုဘယ်လိုတွေတောင်..ပန်းထည့်ထားတာလဲ..မသိဘူး ဖြီးလို့တောင်မရဘူး ဒီမှာ...”

ဟု တကိုယ်တည်း ညည်းငြူရင်း သုတ်ရည်များဖြင့် ဆံပင်များတစ်ချောင်းနှင့် တစ်ချောင်းပူးကပ်နေကုန်ကာ ဘီးနှင့်ဖီးလို့မရသဖြင့် သုတ်ရည်ပေတာ နည်းသော ခါးအောက်ပိုင်းမှ ခြေသလုံးအထိရှိသည့် ဆံပင်အပိုင်းကို သေခြာ ပြန်ဖြူးနေအောင် ဖြီးသင်ရှင်းလင်းပြီးမှ ဆံပင်အပေါ်ပိုင်း အရင်းမှ ခါးနားအထိ ဖိုးဇော်အားရအောင် ပန်းထည့်ထားသည့် နေရာများကို လက်ဝါးထဲ အုန်းဆီထည့်ကာ ပွတ်ချေ၍ ဆံပင်အတွင်းဆီဝင်အောင်ဖိချေလူးပြစ်ပြီးမှ လက်ချောင်းများဖြင့်ဖြည်းဖြည်းခြင်းရှင်းယူရလေသည်။

(၁၀) မိနစ်လောက်လက်ဖြင့် ရှင်းပြီးမှ ဘီးဖြင့် ဖြီးချကာ ဆံပင်များရှင်းသွားတော့မှ မကျင်စန်း ဘီးဆံပတ် ပတ်ကာ ဆံထုံးထုံးလိုက်ပြီး သားလေးလုံးလုံးအလာကို အိမ်ရှေ့ပွဲရုံဧည့်ခန်းမှ ထိုင်စောင့်နေလိုက်ပါတော့သည်။

(၁၅) မိနစ်ခန့် အကြာတွင်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်သံကြားလိုက်ရချိန်မှာ မကျင်စန်းထ၍ တံခါးသော့ဖွင့်လိုက်သည့်အခါမှာ 

“ မေကြီးရေ ..သားပြန်လာပြီ..” ဟုဆိုကာ ကားပေါ်မှ ပြေးဆင်းလာသော သားလေးကို ဆီကြို ပွေ့ဖက်ရင်းနမ်းလိုက်ပြီး လွယ်အိတ်ကိုချွတ်ယူလိုက်ပြီး အိမ်နံံရံချိတ်တွင် ချိတ်ပေးလိုက်ရင်း 

“ သားလေး အပေါ်ထပ်မှာ အဝတ်အစားလဲပြီး ဆင်းခဲ့နော် ..မေမေ သားအတွက် မိုင်လို..ဖျော်ထားမယ်နော် ..”  ဟု ဆိုတော့ 

“ ဟုတ်ကဲ့.. မေမေ...”

ဟု ဆိုကာ လုံးလုံးလေးမှာ အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတက်သွားချိန်မှာ ဖိုးဇော်လဲ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှ ဝင်လာပြီး သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ပြန်ခတ်ပြီး နောက် မကျင်စန်း အနားလာကာ မကျင်စန်းကို နမ်းပြီးဖက်ထားလိုက်ရာ မကျင်စန်းက 

“ မောင်လေး သားသား အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတော့မယ်.. ငါ့မောင်ရယ်.. ခလေးမြင်ရင် မကောင်းပါဘူး ..ငါ့ မောင်ရယ် ..နော်.. သားသားကျောင်းသွားချိန်ဆို ငါ့မောင်ကြိုက်သလို.. မမနားလာနေလို့..ရတယ်နော် ..” ဟု ပြောတော့ဖိုးဇော်ပြုံးပြီး 

“ အင်းပါ မမရယ် သားသားလေး မသိစေရပါဘူး.. ကျနော်..အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မှာပါ ..မမရယ်နော် ...”

ဟု ပြောတော့ မကျင်စန်းလဲ မျက်နှာလေးဝင်းပြီး ပြုံးသွားတယ် ။ ဖိုးဇော် မကျင်စန်းကို တစ်ခါထပ်နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ပွဲရုံကောင်တာမှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ လုံးလုံးလေး အောက်ဆင်းလာပြီး 

“ မေမေ ..သား..ဗိုက်ဆာတယ်...” ဆိုတော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက် သားကို အိမ်နောက် ထမင်းစားခန်းကို ခေါ်သွားပြီး မိုင်လိုဖျော်ပြီး သားသားကြိုက်တတ်တဲ့ Butter Cookie ဗူးဖွင့်ပေးရင်း သားအမိ နှစ်ယောက်မုန့်စားကြသည်။ မုန့်စားပြီးနောက် အရှေ့ခန်းပွဲရုံခန်းသို့ ထွက်လာကြပြီး လုံးလုံးလေးမှ ဖိုးဇော်ကို ဦးဖိုးဇော် 

“ ဦးဖိုးဇော် ဦးဦးစွန်လွှတ်ရင်..သားကိုခေါ်ဦးနော်.. သားလဲ လွှတ်ချင်တယ်..” ဟု ပြောရာ ဖိုးဇော်လဲ 

“ ကဲ  သားစွန်လွှတ်ကစားချင်တယ်ဆို လွှတ်ကြမယ်လာ .. အပေါ်တက်ကြစို့ ..”

ဟုဆိုကာ တိုက်အိမ်အပေါ်ထပ် ဒါဘာအမိုးဆီသို့ ရစ်လုံးနှင့်စွှန်ယူကာ နှစ်ဦးသား တက်သွားကြလေတော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက်ထဲ အောက်ထပ်တွင်ကျန်ခဲ့လေသည်။ 

အဲ့တော့မှ မကျင်စန်းလဲ လေးလေးလံလံ ဖြစ်နေသော မိမိ ဆံထုံးကို ဖြေချရင်း မှန်ရှေ့တွင် သေခြာ အချိန်ယူ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းရှင်းလင်း စိတ်တိုင်းကျထပ်မံဖြီးသင်ရင်းမှ အင်း ညနေလဲစောင်းနေပါပြီ။ ဒီညတော့ ဒီလိုပဲ အိပ်လိုက်ရမှာပဲ နောက်နေ့မနက်မှပဲ ခေါင်းလျှော်တော့မယ် ဟု စိတ်ထဲတွင်တွေးရင်းပွဲရုံရှေ့ခန်းကိုထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။ 

ဖိုးဇော်နှင့် လုံးလုံးလေးလဲ တစ်နာရီကျော်ကျော် စွန်လွှတ်ကစားကြပြီးမှ အိမ်အောက် ပြန်ဆင်းလာကြလေသည်။ ညနေ (၅) နာရီခွဲကျော် (၆) နာရီနီးပါးအချိန်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့် မကျင်စန်းလဲ အိမ်နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်သို့ဝင်၍ စားစရာ ထမင်းဟင်းများကို ညစာအတွက် ပြန်နွေးပြီး ထမင်းဝိုင်းပြင်ဆင်ကာ (၃) ယောက်သားညစာ စားကြပြီးမှ အပေါ်ထပ်သို့ မကျင်စန်းနှင့်လုံးလုံးလေးလဲ တက်သွားကြသည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ ထမင်းစားပြီး အိမ်ရှေ့မြစ်ကမ်းနားတွင် လေညှင်ခံရင်း လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ခဏတာလမ်းလျှောက်ပြီးမှ အပြန်မှာအိမ်ဘေးမှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ဝင်ထိုင်ပြီး လဖက်ရည် ကျစိမ့်လေးတစ်ခွက်မှာပြီး တငုံခြင်းအရသာခံ ဇိမ်ယူသောက်နေရင်း လဖက်ရည်ဆိုင်မှ ဖွင့်ထားသော စိုးလွင်လွင်၏ သီချင်းခွေကို နားထောင်နေရင်း ဂန်ဒဝင်ဆည်းဆာ သီချင်း၏ အစစာသားများဖြစ်သော 

“ ညနေခင်းရဲ့..လေပြည်ထဲမှာ မေ့ဆံနွယ်တွေ တောင်ပံဖြန့်တဲ့..အခါ” 

ဟူသေ ာစာသားလေး အာရုံထဲဝင်လာသည့် အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို သတိရကာ နေ့လယ်က မကျင်စန်း၏ဆံပင်များမှ အစပြုပြီး ပြီးပြည့်စုံသည့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ရသည်များကို စဉ်းစားမိရင်း တစ်ယောက်ထဲပြုံးကာ ကြည်နူးနေမိလေသည်။ 

လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အချိန်အနည်းငယ် ဆက်ထိုင်ပြီးမှ ထ၍ အိမ်ပြန်လာကာ ညမအိပ်ခင် ဖတ်လက်စ ဝတ္တုစာအုပ်ကို ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ဇိမ်ကျကျထိုင်ပြီးမှ ဖတ်နေလိုက်သည်။ အပေါ်ထပ်တွင်တော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက် သားလေးလုံးလုံးကို အိမ်စာလုပ်တာကို ဝိုင်းကူကြည့်ပေးနေပြီး စာလုပ်ပြီးတော့ (၉) နာရီထိုးခါနီးပြီ လုံးလုံးလေးလဲ အိပ်ချင်နေပြီ ဖြစ်၍ ဟားသန်းကာ 

“ မေမေ သားအိပ်ချင်ပြီအိပ်တော့မယ်..” ဟုဆိုကာ စာအုပ်တွေ လွယ်အိတ်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ယာဝင်သွားလေတော့သည်။

မကျင်စန်းလဲ အောက်ထပ်သို့ နေ့စဉ်ကြည့်နေကြ မြန်မာ့ရုပ်မြင်သံကြားမှ ထုတ်လွှင့်ပြသသည့် တရုတ်ကားဇာတ်လမ်းတွဲ ပေါင်ချိန်တရားသူကြီး မြန်မာစာတမ်းထိုး ကျန်ကျောင်းရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားကြည့်ရန်အတွက် ဆင်းလာလိုက်သည်။ ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ဝတ္တူထိုင်ဖတ်နေသော ဖိုးဇော် မကျင်စန်းဆင်းလာသည်ကို တွေ့သောအခါ မျက်နှာမှာပြုံးရွှင်သွားသည်။ 

ဖိုးဇော်၏ ပျော်ရွှင်မှုကိုကြည့်ပြီး မကျင်စန်းလဲ ပြုံး၍ 

“ ဟဲ့ မောင်လေး ..နင်ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ.. ပြောစမ်း ..မျက်နှာက ..တစ်ခါထဲ မှိုရသလိုပဲ ..”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါမှာတော့ ဖိုးဇော် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကိုဘေးချပြီး ပက်လက် ကုလားထိုင်မှထလာကာ မကျင်စန်းကို ဖက်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။ ခါးသိမ်သိမ်ကို ဆွဲဖက်ပြီး မကျင်စန်းရဲ့မျက်နှာ ပါး နဖူးတွေကို နမ်းအပြီးမှာတော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကစ်ဆင်စဆွဲပါတော့တယ်..။

ချိုမြိန်လှတဲ့ အနမ်းတွေမှာ နှစ်မိနစ်လောက် စီးမျောနေကြရင်း ဖိုးဇော်ရဲ့ လက်အစုံဟာလဲ မကျင်စန်းရဲ့တကိုယ်လုံး မျက်နှာကစလို့ လည်တိုင်တွေ နို့တွေ ကို စည်းချက်ကျကျပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရင်းမှ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုပါ တအိအိဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မိမိရဲ့ အိမ်မက် အချစ်နတ်သမီးကို စိတ်တိုင်းကျ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ရင်း ဝန်းဝိုင်းလှပတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်လို့ အပြီးမှာ အပေါ်ကို ပြန်တက်လာတဲ့ လက်တစ်စုံဟာ ခါးသိမ်သိမ်ဆီကနေ လုံးဝန်းပြည့်မောက်တဲ့ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်လို့အပြီးမှာ ကျောပြင်ဆီကိုပြန်သွားပြီးပွတ်သပ်ရင်းနဲ့မှ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လျှလျှ နှင့် မျက်နှာကိုပွတ်သပ်ပြီးမှ မကျင်စန်းဦးခေါင်းနောက်မှာ နဖူးဆံစမှစ၍ ဗြောင်သိမ်းပြီး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ထုံးထားတဲ့ တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံထုံးကြီးကို မိမိရရကိုင်ထားရင်းနဲ့ အနမ်းတွေကို ခဏရပ်နားပြီး ချစ်သူ နှစ်ဦး အသက်ရှုချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်ရဲ့ ပုဆိုးကြားမှ ရှေ့ကို တမိုက်ကျော်ကျော်ထိုးထောင်ထနေတဲ့လီးကြီးက မကျင်စန်း ထမီပေါ်ဆီးခုံနားကို (၄၅) ဒီဂရီ ဦးမော့ပြီးထောက်မိရက်သားဖြစ်နေပါပြီ။

ဖိုးဇော်၏ လက်ဝါးပြင် နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လျှင် တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် မထိနိုင်အောင် ကြီးသောမကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ကိုင်ထားရင်း ဖိုးဇော်သက်ပြင်းချရင်း 

“ မမ ကျွန်တော် ဆံပင်ကြီးတစ်ခါလောက်..လုပ်ချင်တယ် မမရယ် နော်..”

ဟု ဖိုးဇော်အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော်ကို ကြည့်ပြီး မျက်တောင်လေးခတ်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော် မကျင်စန်း၏ နုတ်ခမ်းလေးကို ထပ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြီး 

“ မမ..ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပေးနော်..”

ဟု အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲ ဆိုဖာထိုင်ခုံဆီသို့ သွားရင်း 

“ မမ TV ကြည့်မယ်နော် ..မောင်လေးအနောက်က..နေမယ်မလား...” 

ဟု အမေးမှာ ဖိုးဇော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။ မကျင်စန်း TV ဖွင့်ပြီး ဆိုဖာထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ဆံထုံးဖြေချပေးဖို့ လက်ပြင်နေတုန်းမှာပဲ ထိုင်ခုံနောက်မှ ဖိုးဇော်တားလိုက်တယ် ။

“ မမ ဆံထုံး မဖြေနဲ့ မမ ..” ဟု အပြောမှာ မကျင်စန်းခေါင်းလေးမော့ပြီး ဖိုးဇော်ကိုကြည့်ပြီး 

“ ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ မောင်လေးရယ်..” ဟု အမေးမှာတော့ 

“ မမ ဆံထုံးကြီးကို ခွစီးမယ်လို့....” ပြောတဲ့ ဖိုးဇော်ကို အံသြတဲ့ မျက်စိတွေနဲ့ နောက်ကို ပြန်မော့ကြည့်နေတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ နဖူးလေးကို ဖိုးဇော်ငုံနမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ ပခုံးလေး နှစ်ဖက်တွန့်ပြပြီး မိမိဆံပင်တွေကို ကြိုက်တတ်လွန်းတဲ့ ဖိုးဇော်ကို အံသြတဲ့ ချိုချင်အပြုံးလေးနဲ့ တခစ်ခစ် ရီမောကာ ဒီကောင်လေးကတော့ တကယ်ကို မနိုင်ပါလား ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်ဆောင်သည့် ခေါင်းလေးခါရမ်းရင်း ဖိုးဇော်အကြိုက် အလုပ်ခံပေးရန်ငြိမ်နေပေးရင်း TV ဆီသို့ သာကြည့်နေလိုက်တော့သည်။ 

ထိုင်ခုံနောက်မှ ဖိုးဇော်လဲ မတ်တပ်နေရင်း ညှင်သာသော လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ ခေါင်းပေါ်ရှိအရှေ့နဖူးဆံစမှစ၍ အနောက်ဆံထုံးကြီးအထိ ဆံပင်များဆီသို့အဆုံးကို ပွတ်သပ်ဆွဲပေးနေတော့သည်။ ခေါင်းပေါ်ငယ်ထိပ်ပေါ်ရှိ ဆံပင်အလယ်ခွဲကြောင်းမှ ဆံပင်များကို တစ်ချက်အားပါးတရ နမ်းရှိုက်တာခံလိုက်ရအပြီးမှာတော့ အနောက်မှနေ၍ မိမိဆံထုံးပေါ်သို့ မာတောင့်တောင့်လေးပင်ပင် အတံကြီး တစ်ချောင်းတင်လိုက်သည်ကို မကျင်စန်းသိ၍ခံစားလိုက်ရသည်။ 

ထို တင်ထားလိုက်သောအချောင်းကြီး ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ဖိကြိတ်ပွတ်၍ တက်လာပြီး နောက်စေ့အပေါ်နား ဦးခေါင်းဇောင်းမှာ ဒစ်ထိပ်ဖူးသည်အသာအယာ မေးတင်၍ ရပ်နေလေသည် ။

ဖိုးဇော် လီးကြီးမှ ဆံထုံးကိုဖိပြီး (၃၀) ဒီဂရီ မော့၍ ဆံထုံးကိုပွတ်ကြိတ်ပြီး တက်လာခြင်းကြောင့် မကျင်စန်းမှာခေါင်းလေးမော့သွားသည်။ ဆံလုံးကြီး ဆံပင်သန်၍ နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသည့် ဆံပင်များကိုထုံးထားသည့် ဆံထုံးပေါ်တွင်အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထအောင်ဆန့်၍ တန်းနေအောင်တောင်နေသည့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တင်ထားရသည့် အရသာထူးကို တစိမ့်စိမ့် ဖိုးဇော် ခံစားနေလေသည်။ 

တံခါးများပိတ်ထားသည့် ပွဲရုံအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ မကျင်စန်းနှင့်ဖိုးဇော်တို့ချစ်သူ နှစ်ဦးထဲလုံခြုံစွာဖြင့် ရင်ခုန်သံများနှင့်အတူ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များပေါ်တွင် ဖိုးဇော်စ၍ ချစ်ရည်လူးနေပါပြီ။ 

ပွဲရုံဧည့်ခန်းရှိ ( ၃) ယောက်တွဲ ဆိုဖာ ဆက်တီခုံရှည်၏ ဒေါင့်စွန်းတဖက်ထိပ်မှာ မကျင်စန်းထိုင်နေရင်း ခြေဖျား နှစ်ဖက်ကိုယှက်၍ အသာအယာပွတ်နေရင်း လက်ချောင်းများခြင်း ယှက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားတွင်ညှပ်ထားရင်း မိမိ၏ခုံအနောက်မှ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ဖြင့် မတ်တပ်ရပ်၍ မိမိဆံထုံးကြီးကိုသိမ်းပိုက်ပြီး လီး တစ်ချောင်းလုံးတင်ကာ ဆံထုံးကိုတက်ခွထားခြင်းကို ရင်ခုန်စွာဖြင့် ခံနေလေသည်။ 

အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထကာ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေသည့် ဖိုးဇော် လီးကြီး၏ သွေးခုန်နန်းများကို မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးနှင့်ဆံပင်များထဲမှာရော ဦးရေပြားတွင်ပါလာ၍ သိနေခံစားမိနေရသည့်အခါ TV တွင်လာနေသည့် မိမိ ကြည့်နေကျ အကြိုက်ဆုံးရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းတွဲကိုပင် အာရုံထားမကြည့်နိုင်တော့ပဲ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထတွေလာပြီး မကျင်စန်း၏ လက်အစုံမှာ မိမိ၏ လည်ဂုတ်ကိုပြန်ကိုင်ရင်း မိမိ ဆံထုံးပေါ်ရှိဖိုးဇော်၏ လီးကြီးဆီသို့ရောက်သွားကာ လီးကြီးကိုဆံထုံးအပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီးဒုတ် တစ်ချောင်းလုံးကိုပွတ်သပ်ချော့မြူပေးနေမိတော့လေသည်။

ဆံပင်များနှင့်အကောင်းဆုံး ထိတွေ့နေရသည့် အရသာကောင်းမှာ နစ်မြောနေသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ ဒစ် ထိပ်မှာ ခရမ်းနုရောင်ပြောင်တင်းနေကာ ဒစ်ထိပ်အပေါက်မှာ အလှမွေးရွေငါးများရေမျက်နှာပြင်ပေါ် အစာတက်စားသည့်အခါတွင် အစာလှမ်းဟပ်သည့်အခါ ပါးစပ်ပွင့်ဟသည့်ပမာ ပွင့်ဟလျှက် နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသည့် မကျင်စန်း၏ဆံပင်တွေပေါ်သို့အရေကြည်များမှာစီးကျနေပါပြီ။ 

ဖိန်းတိန်း ရှိန်းတိန်းဖြင့် တဖြည်းဖြည်းခြင်းအရှိန်တွေ တက်လာသည်ဖီလင်ခံစားမှု အရှိန်အဟုန်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက်စီးမျောဝင်ကာ မိမိလက်ဝါးပြင် နှစ်ဖက်၏လက်ဖနောင့်များဖြင့် ဆံံထုံးကြီးကိုထိန်းပြီး မကျင်စန်းခေါင်းကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှ အားပြုကိုင်ကာ ဆံထုံးပေါ်တင်ထားသော လီးကို ရှေ့ဆန်ထိုးပြီး ခါးကို ကော့ခါ ကော့ခါ ဖြင့် မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်စလိုးပါတော့သည်။ 

နက်မှောင် ဝင်းအိနေသော မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးအကြီးကြီးပေါ်မှာနစ်ဝင်နေသည့် အကြောစိမ်းများအပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် ဖိုးဇော်၏လီးကြီး ထိုးပွတ်ကာတက်နေသည့် မြင်ကွင်းမှာ တကယ့်ကို စိတ်ကျေနပ်အားရစရာပင်ဖြစ်တော့သည်။ 

တက်မက်မှုစိတ်ဆန္ဒ အပြည့်အဝြပင်းပြစွာဖြင့် တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆံထုံးပေါ် တအိအိတက်နေသည့်ဖိုးဇော်လီးကြီးမှာ တရှုးရှူး နှာမှုတ်၍ ပြေးနေသည့်မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်အလား သန်စွမ်းလှသည့် လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း တအိအိလျော့ဆင်းလာပါတော့သည်။ 

ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ထုံးထားသည့် မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ဖိုးဇော် လိုးနေရင်း တောင်မတ်နေသော လီးဖြင့်ကိုင်၍ တစ်ချက်တစ်ချက် တဘုတ်ဘုတ် ရိုက်လိုက်သေးသည် မိမိ၏ စိတ်အားထက်သန် လိုးချက်တွေအောက်မှာ လျှော့အိလာပြီး ပြေမကျခင်မှာပဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ဆံထုံးပေါ်မှာ တင်လိုးနေသည့် လီးကို အသာလေးနောက်ဆုတ်၍လျှောချလိုက်ပြီး ဆံထုံးကြီး၏အနောက် ပန်းပွင့်ပုံစံအလယ်အပေါက်ကို ဒစ်ဖြင့်တေ့လိုက်ပြီး ဆံထုံးကို ပြေမကျစေရန် ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်အောက်မှပင်၍ကိုင်ထားကာ ညာဖက်လက်မှ လီးအချောင်းကို ဘေးချော်မထွက်စေရန်သေခြာကိုင်၍ ဆံထုံးအတွင်းသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးအထိဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ 

ဂွေးဥကပ်ပယ်အိတ်နှင့် ဆံထုံးနောက်ထိပ်တို့ ကပ်သွားအောင် ဆံပင်တွေထဲ လီးတချောင်းလုံးမြုတ်ဝင်သွားပြီး ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးကြီးဒစ်ထိပ်နဲ့ မကျင်စန်းရဲ့နောက်စေ့တို့ ထောက်မိသွားတဲ့အခါမှာ ဖိုးဇော်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ သက်ပြင်းရှုသွင်းလိုက်ပြီး ဆံထုံးကြီးနှင့်ခေါင်းကိုလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ပြီး ခါးကိုကော့ကော့ပြီး ဆက်တိုက်လိုးပါတော့သည်။

အရှိန်တဖြည်းဖြည်း တက်လာသည့် စည်းချက်ကျကျ အားပါပါ ဆံပင်လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်း တစ်ယောက်ကတော့ ခေါင်းလေးတမော့မော့နှင့်ပါ။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ (၁၄) ချက် (၁၅) ချက်လိုးအပြီးမှာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ထဲတွင် မြုတ်နေသောဖိုးဇော်၏ လီးကြီး ဆက်တိုက် တထုတ်ထုတ်တုန်ခါသွားပြီး ဆံပင်ထဲ တဆုံးပင့်တင်ထည့်သွင်းထားရင်း ဖိုးဇော်၏ တဟင်းဟင်းဖီးတက်ညည်းညူသံများနှင့်အတူ တဖြစ်ဖြစ် တဖြစ်ဖြစ် သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်သည် အသံများဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ထွက်လာပါတော့သည်။

ဆံထုံးအတွင်းထဲတွင် အိုင်သွားသည့် သုတ်ရည်များနှင့် ဆံပင်တွေထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး အပြီးသတ် အရှိန်ကုန် ဆက်လိုးနေသည့် လီးကြီး နှင့် လရေရွှဲအိုင်နေသည့် ဆံပင်များပွတ်တိုက်သံ တဗြွတ်ဗြွတ် မှာထွက်လာပါတော့သည်။

ဖိုးဇော်၏လိုးချက်တွေ ရပ်သွားသော်လဲ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးထဲ တဆုံးထည့်ထားဆဲဖြစ်သော ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ တဒိတ်ဒိတ်သွေးခုန်နေဆဲပါ။ ဖိုးဇော်ခေါင်းငုံ၍ မကျင်စန်း နဖူးပေါ်သို့နမ်းလိုက်အပြီးမှာ ဆံထုံးအတွင်းမှ လီးကို ညှင်သာစွာဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းရဲ့ ဆံထုံးကြီး တလိမ့်လိမ့်နဲ့ထိုင်ခုံနောက်ကို လှပစွာပြေကျသွားပါတော့တယ်။ 

အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြီး တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတဲ့ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းရှေ့မှာရပ်ကာ ချစ်သူရဲ့ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်စေပြီး တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး ပါးခြင်းအပ်ကာမျက်စိစုံမှိတ်လို့ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားမိတဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်ရဲ့ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေကို မကျင်စန်း ခံစားသိရှိပြီး ဖိုးဇော်ကိုပြန်ပြီး ကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ထားပေးလိုက်ပါတော့တယ်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၁ )

တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၁ )

ဇာတ်လမ်း/ရေးသားသူ - ဆံကေသာချစ်သူမောင်

( ၁ )

ဧရာဝတီ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့တစ်မြို့တွင် (၁၉၉၄) ဝန်းကျင်ကာလတွင် ဖိုးဇော် တစ်ယောက် (၁၀) တန်းအောင်ပြီးသည့်နောက် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည့် ကိုတရုတ်ကြီး (ခ) ကိုတင်အောင် ၏ ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွင် ကူညီကြီးကြပ် လုပ်ကိုင်ပေးရန် ပြောဆိုလာမှုကြောင့် ဖိုးဇော် တစ်ယောက် အလုပ်ဝင်လုပ်ပေးရန်လက်ခံခဲ့လေသည်။ ဆန် နှင့် ငါးပိ ငါးခြောက် ပုဇွန်ခြောက်ပွဲရုံ လုပ်ငန်းသည် ဖိုးဇော် နှင့် အထိအတွေ့ ဝေးလှသည် မဟုတ်ပါ။

ဖိုးဇော်၏ မိခင်ဘက်မှ အဖိုးအဖွား မိသားစု အစဉ်အဆက် လုပ်ငန်းသည်လဲ ပွဲရုံလုပ်ငန်းပင် ပြုလုပ်ကြသည် ဖြစ်ကြသည့် အပေါ်တွင် ဤလုပ်ငန်းသည် ဖိုးဇော် အတွက် အသစ်တစ်ခု မဟုတ်သလို ငယ်စဉ်ခလေးဘ၀ (၆) တန်းလောက်ထဲက မိသားစုနေအိမ် (၂) ခန်းတွဲ (၃) ထပ်တိုက်တွင် မြေညီထပ် ပွဲရုံတွင် ကစားခုန်စား ကြီးပြင်းခဲ့၍ အခါအားလျှော်စွာ လုပ်ငန်းစာရင်းအင်းများနှင့် လုပ်ငန်းကို ဝင်ရောက်ကူညီလုပ်ကိုင်ခဲ့သော အတွေ့အကြုံများစွာမှာ ဖိုးဇော်တို့ ညီအကို မောင်နှမ များအတွက် အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သည့်လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်လေသည်။ 

ဖိုးဇော်၏ လုပ်ငန်းနားလည် ပါးနပ်မှုကို ဖခင်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည့် ကိုတရုတ်ကြီး သည် အိမ်သို့မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာနေရင်း အကဲခတ်မိထားသည် ဖြစ်ရာ ကိုတရုတ်ကြီး သည်လဲ ၎င်းတို့၏ မိသားစု လုပ်ငန်းမှ အိမ်ထောင် ပြုပြီးနောက် အိမ်ခွဲ စီးပွားခွဲထွက်လာခဲ့သည့် ပွဲရုံလုပ်ငန်းသစ် ထူထောင်ရာ လုပ်ငန်းတွင် ဖိုးဇော်ကို အားကိုးအားထားရသည့် လူယုံတော် မန်နေဂျာအဖြစ် ထားရှိရန် သဘောကျနေခဲ့သည် ဖြစ်လေသည်။ 

ကိုတရုတ်ကြီး၏ ပွဲရုံတွင် ဖိုးဇော် အလုပ် ဝင်လုပ်ဖြစ်စေသည့် အဓိက တွန်းအားပေးမှု အကြောင်းအရာတစ်ခုရှိခဲ့ပါသည်။ ထို အကြောင်းအရာကတော့ အခြားမဟုတ်ပါ ။ ဖိုးဇော်၏ စိတ်တွင်းသွေးသားအတွင်းတွင် မွေးရာပါတည်ရှိခဲ့သည့် အမျိုးသမီးတို့၏ ကောင်းမွန် အုံကောင်းထူထဲလှပသော ဆံပင်များကို လွန်စွာနှစ်ခြိုက်လှတတ်သည့် ဆံပင်ကို ချစ်တတ်သည့် အချစ်စိတ်ပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။

မှတ်မှတ်ရရ ဖိုးဇော် (၈) တန်းအောင်ပြီး (၉) တန်းစကျောင်းတက်သည့် အချိန်တွင် ကိုတင်အောင်၏ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲသို့ ဖိုးဇော်တို့ မိသားစုလိုက် ပွဲတက်ခဲ့လေသည်။ ထိုအချိန်မှ စ၍ ဖိုးဇော်၏ အမြင်အာရုံအတွေးများထဲသို့ လွှမ်းမိုးနေရာယူခဲ့သူကတော့ အခြားသူမဟုတ်ပါ ။ 

ကိုတင်အောင်၏ မိန်းမ မကျင်စန်းပါ။ တရုတ်ရှေးရိုးဆန် နာမည်ရိုးရိုးကြီးနှင့် မလိုက်ဖက်လောက်အောင်ပင် ချောမောလှပသူပါ။ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြူစင်ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားအရေပေါ်တွင် အကြောစိမ်းလေးများကိုပင် မြင်နေရသည့် ကြည်လင်သော အသားအရေ သွယ်လျှသော်မျက်နှာနှင့် ပြုံးအလှ ပိုင်ရှင်ပါ။ 

ထို့အပြင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာလဲ မိန်းခလေးတို့၏ ရှိသင့်ရှိအပ်သည့် သင့်တင့်မျှတသော အဝိုက်အဝန်းများနှင့် ပြည့်စုံသူပါ။ မကျင်စန်း၏ အဓိကအကျဆုံး အလှဆုံးအလှမှာတော့ ဦးခေါင်းထက်မှ ဆံပင်များပင်ဖြစ်တော့သည်။ သန်စွမ်း နက်မှောင်နေသည့်အပြင် နဂိုမူလအတိုင်း ဖြောင့်စင်းနေသည့် ဆံပင်များသည် မကျင်စန်း၏ ပုခုံးထက်မှစ၍ နောက်ကျောတစ်ပြင်လုံး ဖုံးအုပ်ထားသည်အပြင် အဝန်းအဝိုင်းလှပသည့် တင်ပါးကြီးများကိုပါ ဝေ့ဝဲနေအောင် ဖုံးအုပ်ထားသည့် ဆံပင်များကို မင်္ဂလာ ညစာစားပွဲ ဝတ်စုံ ဂါဝန် အနီရဲရဲ ပေါ်တွင် လိုက်ဖက်ညီစွာ တွေ့ရသည့် မြင်ကွင်းမှာ ဖိုးဇော် မျက်စေ့ထဲ ယနေ့ထိ မမေ့ပျောက်နိုင်သေးပါ။

မကျင်စန်း၏ ဆံပင် သန်လှသည် ဆိုသည်မှာလဲ ဆံလုံးများကြီးသလို ဖြောင့်စင်း ထူပိန်းနေသည့် ဆံပင်အုံမှာ သာမန်မိန်းခလေး ခေါင်း (၃) ခေါင်းစာရှိသည့် ဆံပင်များကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ။ မနက်ခင်း ဘုံကျောင်းလက်ထပ်ပွဲမှာ လှပသော သတို့သမီးဝတ်စုံ ဂါဝန်အဖြူနှင့် အလွန်လိုက်ဖက် ပနံသင့်လှသော ဆံထုံးမှာ ယောက်ကျားကြီး တစ်ယောက်၏ လက်ခုပ် (၂) ဖက်အုပ်၍ လက်ချောင်းထိပ်ဖျားတွေ မထိတထိ ဖြစ်နေလောက်သည့်အနေအထား မျက်စိထဲ မြင်အောင် အရွယ်အစားပြောရမည်ဆိုလျှင် အခွံခွာထားသည့် အရွယ်ကြီးကြီး အုန်းသီး (၁) လုံးသာသာလောက်ရှိအောင် ဆံထုံးကြီးလှပါသည်။ 

ဤသို့ ကောင်းလှသော ဆံထုံးကို မနက်ခင်း မင်္ဂလာပွဲခင်းတွင် မြင်ခဲ့ရသလို ညပိုင်း မင်္ဂလာ ညစာစားပွဲ ပျော်ပွဲစားရုံတွင်လဲ ဂါဝန်အနီရောင်ရဲရဲ အပေါ်တွင် တကိုယ်လုံးပေါ် ဝြေဖာနေအောင် ဖားလျှားဖြန့်ချထားသည့် နက်မှောင်နေသည့် ဆံပင်များအလှသည်ကား ဖိုးဇော်အတွက် တသက် မေ့မရအောင် စွဲလန်းမိသည့် စွဲလန်းခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေပါတော့သည်။

မင်္ဂလာညစာ စားပွဲညတွင် အမှတ်တမဲ့ အဖြစ်အပျက် တစ်ခုမှာ ဖိုးဇော်အတွက် ယနေ့အထိ အမှတ်ရနေဆဲပါ။ မင်္ဂလာ သတို့သား နှင့် သတို့သမီးတို့စုံတွဲသည် မင်္ဂလာပရိသတ် စားဝိုင်းများအား လိုက်လံနုတ်ဆက်နေရာမှ ဖိုးဇော်တို့ မိသားစု စားဝိုင်းသို့ရောက်ရှိလာပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ ဘေးတွင် ထိုင်လျှက်ရှိသော အဖေ့အား ကိုတရုတ်ကြီးမှ နုတ်ဆက်ရင်း အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ရန် ဓာတ်ပုံဆရာ၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း သတို့သား သတို့သမီးတို့မှာ စားဝိုင်းထိပ်ထောင့် တွင်အဖေ့ ခုံဘေးမှာ မတ်တပ်ရက်လျှက်ရှိရာ ဖိုးဇော်တို့ စားပွဲမှာ ပျော်ပွဲစားရုံ၏ မင်္ဂလာစင်မြင့် ရှေ့ ညာဘက်ဒေါင့်ဝိုင်းဖြစ်သည့် အပေါ်တွင် သတို့သား သတို့သမီး တို့ ဘေးနှင် အနောက်တွင် မင်္ဂလာစင်မြင့်နှင့် နံရံသာရှိသည့်အတွက် သတို့သား ကိုတရုတ်ကြီးမှာ အဖေ့ဘက်တွင်ရှိပြီး သတို့သမီးမှာ ဖိုးဇော် ဘက်တွင် ရှိနေလေသည်။ 

ဓာတ်ပုံဆရာ၏ သတို့သမီး သတို့သား (၂ ) ယောက်လုံး Camera Focus အတွင်းပုံဝင်စေရန် position ယူသည့် ကောင်းမှုကြောင့် သတို့သမီး စားပွဲနားသို့ အကပ်တွင် ဖိုးဇော်၏ လက်မောင်းနှင့် ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည် လက်ဖျံပေါ်သို့ ဖြိုးဖြိုးဖျတ်ဖျတ် ကျလာသော မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များ အထိအတွေ့မှာ ဖိုးဇော် တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းခနဲ ရှိန်းခနဲနေအောင် ကောင်းလွန်းလှသည့် ခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး မိမိတို့ ဒေါင့်စားပွဲ၏ အောက်ပိုင်းကို အခြားသော စားဝိုင်းများမှ မမြင်နိုင်သည်ကို သိနေသည့် အတွက် အိစက်နေသည့် သတို့သမီး မကျင်စန်း၏ ဆံပင်အဖျားပိုင်းများကို စားပွဲအောက်ချထားသော လက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မိလိုက်ပါတော့သည်။ အိစက် ထူပိန်းနေသော မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များဆီမှ လျှပ်စီးလို စီးဆင်းလာသည့်ညို့ဓာတ်အားမှာ ဖိုးဇော်၏ ပေါင်ကြားမှ လီး (၁) ချောင်းလုံး တဆစ်ဆစ်နှင့် တောင်ထလာပါတော့သည်။

ဓာတ်ပုံဆရာ၏ (၃/၄) ပုံရိုက်လို့အပြီး သတို့သား သတို့သမီး ထွက်သွားချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် တယောက် လီး တစ်ချောင်းလုံးတန်းနေအောင် တောင်ရက်သား နှင့်မိမိတို့ စားဝိုင်းမှာ ရင်တုန် ပန်းတုန်နှင့် သတို့သမီး၏ ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့ပါတော့သည်။ ခဏတာမျှ စိတ်ငြိမ်အောင် အသက်မှန်မှန်လေးရှု၍ ထိုင်နေပြီးမှ အိမ်သာဘက်သို့ ထထွက်လာခဲ့မိတော့သည်။ 

အိမ်သာထဲရောက်တော့ မတ်တပ်ရပ်လျက်ပဲ အိမ်သာနံရံအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်တွန်းမှီလျှက် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များကို တွေးမြင်လျှက် လီးကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ (၃) ချက် (၄) ချက် ပွတ်တိုက်မိသည်နှင့်ပင် အိမ်သာနံရံ ဆီသို့ တပြစ်ပြစ် အသံမြည်သွားအောင်ပင် သုတ်ရည် ပူပူများ အပြွတ်လိုက် အပြွတ်လိုက် ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။ သက်ပြင်းမောများချ၍ အမောပြေတော့မှ ဟန်မပျက် ပြင်ဆင်၍ စားဝိုင်းဆီသို့ ပြန်လာလိုက်ပါတော့သည်။ 

ထိုနေ့မှ စ၍ ဖိုးဇော်၏ စိတ်အတွင်းမှာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်တို့အလှကို စွဲလန်းနှစ်သက်မိသွားသည်မှာ ယနေ့အထိ ဖိုးဇော် မမေ့နိင်သေးပါ။ ထိုကဲ့သို့ အင်အားများလှသည့် တွန်းအားများကြောင့်လဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ကိုတင်အောင် ၏ ပွဲရုံတွင် အလုပ်လုပ်ရန် အကြောင်းဖြစ်စေခဲ့ပါတော့သည်။

.........................................................

(၂ )

ဖိုးဇော်၏ ဖခင် နှင့် ကိုတရုတ်ကြီးတို့မှာ သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသော်လဲ အသက်အပိုင်း အခြားအားဖြင့် ကိုတရုတ်ကြီးသည် အဖေ့ထက် အသက် (၁၀) နှစ်ခန့်ငယ်သူဖြစ်လေသည်။ ကိုတရုတ်ကြီး မကျင်စန်းနှင့်မင်္ဂလာဆောင်လက်ထပ်သည့် အချိန်တွင် သူ့အသက် (၃၅) နှစ်ရှိပြီး ဇနီးဖြစ်သူ မကျင်စန်းမှာ (၂၃) နှစ်အရွယ်ပါ။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ ပြီးပြည့်စုံသော ကောင်းခြင်း (၅) ဖြာ၏ အလှတရားတို့နှင့်ပြည့်စုံသည့်အပြင် အပျိုစင်တစ်ယောက်၏ အလှသွေးအကြွယ်ဆုံးသော ဆွဲဆောင်မှုများအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အချိန်အခါပါ။ 

ငယ်ရွယ်နုပျိုမှုနှင့် မိန်းမချော ဇနီးအားပိုင်ဆိုင်ရ၍ မင်္ဂလာပွဲတွင် ကိုတရုတ်ကြီး၏ တပျော်ပျော် တပြုံးပြုံး ရှိနေချိန်တွင် မင်္ဂလာ ပရိသတ်မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းများမှလဲ မိန်းမရ ကံကောင်းသူ မိန်းမချော မိန်းမလှအားပိုင်ဆိုင်ရသူအဖြစ် ဂုဏ်ယူ အားပေးထောပနာ ပြုနေကြသည့်အချိန်မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ဖိုးဇော်၏ ရင်ဘတ်ထဲတွင် ကိုတရုတ်ကြီး၏ စိတ်တွင်ဖြစ်ပေါ်နေသည့် ပီတိများကို ခံစားမိသလို မိမိထက် အသက် (၈) နှစ်ခန့်ကြီးသော သတို့သမီး မမ မကျင်စန်းကို အကြီးအကျယ် လျို့ဝှက်စွဲလန်းနှစ်သက်မှုမှာ စတင် သန္ဓေတည် ကိန်းအောင်းခဲ့လေတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်တို့နှင့် မြို့ခြင်းမတူသော ဓနုဖြူမှ တစ်မြို့သူ မကျင်စန်းမှာလဲ အိမ်ထောင်ရက်သားကျ၍ နေရပ်မြို့သစ်သို့ရောက်ရှိခဲ့ရာ အသိမိတ်ဆွေနည်းသည်ဖြစ်၍ ခင်ပွန်းယောက်ကျားဖြစ်သူမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သော ဖိုးဇော်တို့ အဖေထံ အိမ်လာလည်သောအခါတွင် ပါပါလာတတ်ပြီး ကိုတရုတ်ကြီးနှင့် အဖေတို့ စကား လက်ဆုံကျ နေစဉ်ဖြစ်စေ အိမ်ဘေး လဖက်ရည်ဆိုင်တွင် ထိုင်၍ လုပ်ငန်းမိတ်ဆွေတို့နှင့် စကားပြောနေတတ်ကြသည့်အခါတွင်ဖြစ်စေ ဖိုးဇော်တို့ အိမ်တွင်ထိုင်စောင့်ရင်း ဖိုးဇော်အမေနှင့် ရောက်တတ်ရာရာ စကားလက်ဆုံကျပြောနေရင်း တဖြည်းဖြည်း ဖိုးဇော်တို့ မိသားစုနှင့်ရင်းနှီးလာကြလေသည်။

မကျင်စန်း တစ်ယောက် ဖိုးဇော်တို့ အိမ်သို့ရောက်လာသည့် အခါတိုင်းမှာ ရင်ခုန်ရသူမှာ ဖိုးဇော်ပါ။ အိမ်ရှေ့ပွဲရုံဧည့်ခန်းကြိမ်ထိုင်ခုံမှာ မထိုင်မှီအလျှင် ပေါင်လည်ထိရှည်လျှားအုံကောင်းလှသော ဆံပင်ကြီးကို ညာဖက် ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ အကုန်သိမ်းယူ၍ ပေါင်ပေါ်တင်ပြီးမှ ထိုင်လေ့ရှိသည့် မြင်ကွင်းသည် ဖိုးဇော်အလွတ်မခံနိုင်သည့် မြင်ကွင်း တစ်ခုပါ။ မကျင်စန်းတို့ လင်မယားပြန်သည်နှင့် ဖိုးဇော် အာသာမဖြေပဲ မနေနိုင်ပါ။ ကာယကံရှင် မိန်းခလေးကိုယ်တိုင်မသိသည့် သူမ ဆံပင်တို့၏ ညို့အားတို့မှာ ဖိုးဇော်ကို အကြီးအကျယ် ဒုက္ခပေးလှပါသည်။

ဒီလိုနှင့်ပဲ (၂) နှစ်ဆိုသည့် အချိန်ကာလ တစ်ခုကုန်ဆုံးပြီးသည့်နောက် ဖိုးဇော်လဲ (၁၀) တန်းအောင်မြင်ခဲ့လေသည်။ ကိုတရုတ်ကြီး၏ ဖိတ်ခေါ်တိုက်တွန်းမှုက အကြောင်းတစ်ခုဖြစ်သည့်အပြင် မိသားစု လူများသော ဖိုးဇော်တို့ အိမ်ရှိပွဲရုံလုပ်ငန်းမှာလဲ လူလုံလောက်သည့် အပြင် ဖိုးဇော်တို့ အမေဘက်မှ မိသားစု အမွေဆိုင်လုပ်ငန်းကြီး တစ်ခုဖြစ်သည့် အပေါ်တွင် ဖိုးဇော်၏ ဖခင်က သားဖြစ်သူကို သီးသန့်အလုပ်တစ်ခုအနေဖြင့် သူ၏ သူငယ်ချင်း တရုတ်ကြီး၏ အသစ်ဖွင့်လှစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်သာရှိသေးသော ပွဲရုံတွင်လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းများ ကူညီကြီးကြပ်ဆောင်ရွက်ရန် လုပ်စေလို၍ တိုက်တွန်းသည်က တစ်ကြောင်း ဖိုးဇော် ကိုယ်တိုင် မိမိ၏ စိတ်ထဲမှ လိုလားချက်က တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့် နောက်ဆုံး ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ကိုတရုတ်ကြီး၏ ပွဲရုံတွင် ဦးစီး ဦးဆောင်လုပ်ပေးရင်း ပညာရေးဖက်တွင်လည်း လစ်ဟင်းမှုမရှိစေရန် တဖက်မှ law major ဖြင့်အဝေးသင် တက္ကသိုလ် တက်ဖြစ်သွားပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော် ရောက်ရှိလာသည့်အတွက်ကြောင့် ကိုတရုတ်ကြီးလဲ လုပ်ငန်းကို လွယ်ကူသက်သာစွာဖြင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လုပ်နိုင် ကိုင်နိုင်လာသည့်အတွက် ဖိုးဇော်အား ညီလေးတစ်ယောက်လို တစ်မျိုး လူယုံတစ်ယောက်လို တစ်ဖုံအားထားခဲ့လေသည်။ ဖိုးဇော်အလုပ်ဝင်ပြီး တစ်နှစ်ခန့်အကြာ ကိုတရုတ်ကြီး နှင့် မကျင်စန်းတို့ အိမ်ထောင်သက် (၃) နှစ်ပြည့်ချိန်တွင် လုံးလုံး ဆိုသော သားလေးတစ်ယောက်ထွန်းကားခဲ့လေသည်။

ဒီခလေးလေး ကို အကြောင်းပြု၍ ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းတို့ ပိုမိုနီးကပ်မှုကို ရစေပါတော့သည်။ ခလေး၏ ကံအကျိုးပေးကောင်းမှုကြောင့်ပဲပြောရမလား မသိပါ။ ဒီခလေးမွေးပြီးနောက် ကိုတရုတ်ကြီးတို့ပွဲရုံမှာ စီးပွားလုပ်ငန်းများ သိသိသာသာ တိုးတက်လာခဲ့သည်မှာ ဆန်၊ ငါးပိ၊ ငါးခြောက်၊ ပုဇွန်ခြောက် တို့ ရောင်းဝယ်သည့်အပြင်ကို ပင်လယ်ဆင်း ငါးဖမ်းစက်လှေ များအား ဒီဇယ်စက်ဆီရောင်းချသည်လုပ်ငန်းပါတိုးချဲ့လာနိုင်ခဲ့လေသည်။ 

ဖိုးဇော်နှင့် ကိုတရုတ်ကြီးတို့၏ အတိုင်အဖောက်ညီညီ လုပ်ငန်းကြီးကြပ်မှု ကောင်းသည့်အတွက် လုပ်ငန်းများတိုးတက်လာသည့် အလျှောက် နယ်ကုန်သည်များ ဆန်စက်များ စက်လှေလုပ်ငန်းရှင်များဆီသို့ အကြွေးတောင်းခြင်း နှင့် ကုန်စည်ကြိုတင်ဝယ်ယူစုဆောင်းခြင်းတို့အတွက် စရံငွေများကြိုတင်ချထားခြင်းတို့အတွက် တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ ခရီးများထွက်ကြရသည့်အခါတိုင်း မကျင်စန်းမှာ ပွဲရုံတွင် ခလေး  တဖက်နှင့် အိမ်ဖော်မလေး မိအေးနှင့်အတူု ကျန်နေခဲ့ပြီး အထက်အညာဘက်မှ ကုန်သည်တို့၏ တယ်လီဖုံးဆက် သွယ်ကုန်မှာကြားမှုများအား စာရင်းရေးမှတ် လယ်ဂျာဖြည့်သွင်းခြင်းနှင့် ပွဲရုံမှ ဒိုင်ခံ အဝေးပြေးကုန်ကားတင်ပေးခြင်းအလုပ်တို့ကို ကြည့်ရှုဆောင်ရွက်ပေးရင်း ဖိုးဇော်ဖြစ်စေ ကိုတရုတ်ကြီးဖြစ်စေ ခရီးမှအပြန် ပွဲရုံပြန်ရောက်သည့်အခါ စာရင်းအင်းလယ်ဂျာများတိုက်ဆိုင်စစ်ဆေးခြင်းတို့နှင့်အတူလုပ်ငန်းအတွင်း တဖြည်းဖြည်းပါဝင်လာတဲ့အတွက် ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းတို့ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာပါတော့တယ်။

ဖိုးဇော်တို့ ပွဲရုံမှာ အပေါ်ထပ်လူနေအိမ်ဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်မှာ ပွဲရုံဂိုဒေါင်ပါ။ ပေ (၅၀) အကျယ်မျက်နှာစာရှိ၍ အရှေ့မှ အနောက်သို့ ပေ (၁၀၀) ရှိသည့် ကုန်ပစ္စည်းများစွာ သိုလှောင်နိုင်သည့် ဂိုဒေါင်ကြီးပါ။ တအိမ်လုံးတွင်မှ ကိုတရုတ်ကြီးရယ် မကျင်စန်းရယ် လုံးလုံးရယ် အိမ်အကူကောင်မလေး မိအေး နှင့် ဖိုးဇော်တို့ (၅) ယောက် သာရှိလေသည်။ 

ယခင် လုံးလုံးလေး မမွေးခင်အချိန်က မကျင်စန်းမှာ ရေချိုး ထမင်းစားချိန်မှလွဲ၍ အောက်ထပ်ဆင်းလေ့မရှိသော်လည်း ခလေးရပြီးမှ အလုပ်များလာသည့်အပေါ်တွင် ပွဲရုံကောင်တာ ကူထိုင်ပေးရင်း အောက်ထပ်တွင် အချိန်တော်တော်များများနေဖြစ်လာလေသည်။ 

တစ်ရက်တွင် ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ရန်ကုန်ရှိ ဒီဇယ်ပို့ပေးနေသည့် ကုန်သည်ဆီသို့ ငွေရှင်းရန် ကိစ္စဖြင့် တက်လာခဲ့လေသည်။ ငွေပေးရှင်းတမ်း ကိစ္စများပြီးတော့ နေ့ခင်းအားနေသည့်အချိန်မှာ ညနေအပြန်သင်္ဘောချိန်လဲ ဝေးသေးသဖြင့် စကော့ဈေးပတ်ကြည့်ရန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ အမေနှင့် ညီမတို့အတွက် ပါတိတ်အထည်လေး ဘာလေးဝယ်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်း ဈေးပတ်ကြည့်နေရင်းမှ အမေရိကန်နှင့် ဥရောပလုပ် ရေမွှေးနှင့် အလှကုန်ပစ္စည်းများရောင်းသည့် ဆိုင်တွင် လွန်စွာလှပသော Germany Made ဆံပင်စည်း ကလစ်များရောင်းသည်ကို တွေ့ပြီး မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များနှင့် ဤကလစ်တို့ လိုက်ဖက်လွန်းမည်ကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ရောင်မိသဖြင့် အလှဆုံး ကလစ် (၃) ခု နှင့်အကောင်းစားဖိုင်ဘာဘီးကျဲ တစ်ချောင်း ကို မမ အတွက် ရွှေးချယ်ဝယ်ယူလိုက်ပါတော့သည်။ 

ထို့နောက် ထိုဆိုင်မှာပဲ အဆင်အင်မတန်လှပသော Japan kimono အထည်များကို တွေ့ပြန်သဖြင့် အမေ နှင့် ညီမလေးတို့ အတွက် တစ်ထည်စီဝယ်ကာ မမ အတွက်ပါ တစ်ထည်ဝယ်ယူပြီး စကော့ဈေးမှ ကမ်းနား သင်္ဘောဆိပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ ညနေ (၃) နာရီ သင်္ဘောနှင့် ရန်ကုန်မှပြန်ထွက်ခွာလာခဲ့ပြီး နောက်နေ့ မနက် (၁၀) နာရီမှာ ပုသိမ်မြို့သို့ ပြန်ရောက်တော့ ဖိုးဇော် အရင်ဆုံး အမေတို့အိမ်သို့ ဝင်ပြီး အမေနှင့် ညီမလေးအတွက် ဝယ်လာသည့် လက်ဆောင်များကိုပေးပြီး စကားအတော်ကြာ ထိုင်ပြောပြီးမှ ပွဲရုံအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ 

သော့ဖွင့်ပြီး အဝင် ပွဲရုံကောင်တာမှာ ဘယ်သူမှ မရှိသောကြောင့် ကိုတရုတ်ကြီးနှင့် မမတို့ အိမ်ပေါ်ထပ်တွင်ရှိလိမ့်မည်ဟု ဖိုးဇော်ထင်လိုက်သည်။ သံဘာဂျာတံခါးကို ဖိုးဇော်ဆွဲပိတ်သော့ပြန်ခတ်အပြီး အိမ်တွင်းဘက်သို့အလှည့်တွင် အရှေ့မှ တံခါးသံကြားသောကြောင့် နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်မှ မကျင်စန်း ထွက်အလာနှင့် ဆုံတော့သည်။ 

" ဟဲ့ ဖိုးဇော် ...မောင်လေး ..နင်ပြန်လာပြီလား ..ရန်ကုန်မှာ အေးဆေး (၁) ရက် (၂) ရက် မနေဘူးလား ..အမက နင်တော့ ရန်ကုန်မှာ လည်အုံး ပတ်အုံးမယ်.. ထင်နေတာ.."

" ဟုတ်တယ် ..အမရေ ...လည်ချင် ပတ်ချင်စိတ်လဲ သိပ်မရှိတာနဲ့ ကျနော်လဲ ကိစ္စတွေ ပြီးတာနဲ့ ပြန်လာလိုက်တာ အမရေ.." ဟု ဆိုပြီး 

" အကိုရော ..ဘယ်သွားလဲအမ.. အပြင်သွားနေတာလား" ဟု ဖိုးဇော် မေးလိုက်သောအခါ မကျင်စန်းက 

" မဟုတ်ဘူး..မောင်လေးရေ နင့်အကို မနက်ကပဲ ..ဖျာပုံဘက်ဆင်းသွားတယ်... ဆန်စက်ကိစ္စနဲ့ (၂) ရက်လောက်ကြာမယ်လို့ပြောတာပဲ" လို့ဆိုတော့

" ဒါဆိုလဲ အမနဲ့ပဲ ..ကျနော် ငွေစာရင်းတွေ စစ်လိုက်ကြတာပေါ့.." 

ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှ ဒီဇယ်ဆီကိစ္စ ငွေပေးချေစာရင်းတွေ လယ်ဂျာစာရင်းစာအုပ်တွေ တိုက်စစ်လိုက်ပြီး မီးခံသေတ္တာထဲ စာရင်းစာအုပ်များသိမ်းလိုက်ကြပြီး ငါ့မောင် ခရီးရောက်မဆိုက် မောနေမှာပဲ လဖက်ရည်သောက်အုံး ဆိုကာ ဘေးလဖက်ရည်ဆိုင်မှ လဖက်ရည် (၂) ခွက်မှာရင်း မနက်ခင်းလူရှင်းနေသည့် (၂) ခန်းတွဲပွဲရုံ၏ ရှေ့တခြမ်း တံခါးပိတ်ထားသော အခြမ်းဘက် ဧည့်ခန်းထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ရင်း လဖက်ရည်သောက်ကြသည်။ 

လဖက်ရည်သောက်ပြီးနောက် ဖိုးဇော် စ၍ 

" အမအတွက်.. ကျနော်.. လက်ဆောင်ဝယ်လာတယ်.. " ဟု မကျင်စန်းကို ပြောလိုက်တော့ 

" ဟယ် ..ငါ့မောင်ရယ် ..ဘာတွေများဝယ်လာတာတုန်း.. အမ အတွက်"

ဆိုပြီး အံသြပြီးမေးတယ် ။ တခါမှ အမကို ဖိုးဇော် လက်ဆောင်မဝယ်ပေးဖူးသည့် အတွက် မကျင်စန်းအတွက် ပဟေဠိ ဖြစ်နေလေသည်။ 

“ ကျနော်..ပြမှာပေါ့ ...မမအတွက်...ဘာဝယ်လာလဲ ဆိုတာ..” 

လို့ ပြောပြီး ဖိုးဇော် ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ အထုတ်တထုတ်ကို ထုတ်လိုက်လေတော့သည်။  ပါကင်ထုတ်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး လှပသော ကီမိုနို အစကို အမကိုလှမ်းပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ 

" ဟယ် ...ငါ့မောင်ရယ် ..လှလိုက်တာ.. နင်က အမြင်ရှိတာပဲ ..မိန်းခလေးတွေတောင် နင့်လောက် ကြည့်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူ..း ငါတော့ အံသြသွားဘီ နင့်ကို နင်ဟာလေ ကြည့်တော့ အေးတိအေးစက်နဲ့ အလုပ်ပဲလုပ်နေတာ.. ဒီလိုအမြင်တွေနင့်မှာရှိတယ်ဆိုတာ အံ့သြသွားပြီ.. ငါ့မောင်ကို.. ကျေးဇူးပဲ ငါ့မောင်ရယ် နင့်အမကို သတိတရ ..ဝယ်လာပေးတာ.." 

ဆိုကာ မကျင်စန်း မှာ ပြုံး၍ သဘောကျနေပါတော့တယ်။  အဲ့မှာ ဖိုးဇော် လဲ 

" ကျန်သေးတယ်..အမရဲ့ ဒီမှာ တထုတ်.." ဟု ဆိုကာ မကျင်စန်းကို စက္ကူပါကင်ဘူးလေး ပေးတော့ 

" ဟယ် ..ဘာတွေများလဲ..ငါ့မောင်ရယ်.."

ဆိုပီး သိချင်စိတ်နဲ့ မကျင်စန်း တစ်ယောက် ပါကင်ဘူးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ နယ်မြို့တွေမှာတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးအောင်လှတဲ့ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဆံပင်စည်းကလစ် အနီရဲရဲ တစ်ခု၊ ခိုပြာရောင်တစ်ခုနှင့်၊ အဝါအနီအဖြူစင်း တစ်ခု ဒီဇိုင်းတူ ကာလာကွဲ ကလစ် (၃) ခုကိုမြင်လိုက်ရချိန်မှာ မကျင်စန်း အံသြသွားပါတော့တယ်။ 

" ငါမောင်ရယ်.. ကလစ်တွေက လှလိုက်တာ ..နင့်ကိုတော့ မမ အထင်အရမ်းကြီးသွားပြီ.. မိန်းခလေး အသုံးအဆာင်ပစ္စည်းတွေ နင်ကြည့်တတ်တာပဲနော် ..ယုံတောင်မယုံဘူး တကယ်ပါ..." ဆို ပြောလာချိန်မှာ ဖိုးဇော်လဲ

" အော် ..မမရယ် ..ကျနော် စကော့ဈေးထဲ ဒီကလစ်ဆိုင်ရောက်တဲ့..အချိန်.. ဒီကလစ်တွေ မြင်တော့ ကျနော့ မျက်စိထဲ ပြေးမြင်တာ မမရဲ့ ဆံထုံးကြီးကို ပြေးမြင်တာ အမရယ်... ငါ့အမသာ ဆံပင်မှာ ဒီကလစ်တွေတပ်လိုက်ရင် တော်တော်လိုက်ဖက်ပြီး အရမ်းလှမှာလို့သတိရသွားတာနဲ့ မမအတွက်..ဝယ်လာဖြစ်သွားတာ အမရယ်.. " ဆိုပြောလိုက်တော့မကျင်စန်းမှာ ရီပြုံးနေရင်း 

" ငါ့မောင်ရယ် ..တကယ်ပါ ..နင်ဟာလေ ကြည့်တတ်လွန်းတယ်နော် အမ ဆံပင်ကောင်းတာကိုလဲ နင်သတိထားမိတယ်နော်.."  ဆိုကာ သဘောကျနေတော့တာပဲ။ အဲ့မှာ ဖိုးဇော်လဲ လူ့ရှင်းတုန်း တစ်ခါထဲ 

" အမရယ်.. အမ ဆံပင်တွေမှာတပ်ကြည့်ပါအုံး ..ဘယ်လိုနေလဲ လို့.. ကျနော်ကြည့်ချင်လို့ပါ .."

ဆိုပြီး လပေါင်းများစွာနှစ်ပေါက်အောင် မျိုသိပ်ထားခဲ့ရတဲ့ စိတ်ဆန္ဒအတွက် စိတ်အရဲစွန့်ပြီး ပြောကြည့်လိုက်တယ်။ မကျင်စန်းကလဲ 

" ငါ့.မောင်..ဝယ်လာပေးမှတော့.. အမတပ်ပြရမှာပေါ့"

ဆိုပြီး ဆိုဖာထိုင်ခုံမှာ ကိုယ်တစောင်းလှည့်ပြီး ဆံထုံးဖြေချလိုက်ချိန်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အနားကပ်ကြည့်မည့်ဟန်နှင့် ထိုင်နေရာမှထ၍ မကျင်စန်းထိုင်ခုံနောက်ကျောဆီသို့ သွားရပ်လိုက်ပါတယ်။ 

မကျင်စန်းလဲ လက် (၂) ဖက်လုံးကို နဖူးဆံစမှ စ၍ အနောက်ကို အားလုံးဆွဲစုပြီး သိမ်းယူပြီး ဆံပင်တွေ စင်းစင်းပြန့်နေအောင် သုံးလေးခါလောက် ခေါင်းကိုမော့၍ ခါချ ချိန်မှာ လေးလံထူထဲလှသည့် ဆံပင်များနှင့် ဆိုဖာထိုင်ခုံတို့ ထိကုန်သည့် တဖြောက်ဖြောက်အသံနှင့် အတူမွေးပျံ့လာသည့် ဆံပင်အုံမှ တလျှော်ကင်ပွန်းအနံ့ မှာ ဖိုးဇော် စိတ်တွေ ထလာပါတော့သည် ထို့နောက် မကျင်စန်းလဲ ဆံပင်များကို ခေါင်းအနောက်မှာ တစ်စုထဲ သိမ်းစုစည်းပြီးမှ ကလစ်အနီရဲရဲကို တပ်လိုက်သည်။ 

နက်မှောင်ပြောင်အိထူထဲသန်စွမ်းလွန်းသည့် ဆံပင်များသည် တစ်စုထဲ တစ်စည်းထဲ လှပစွာ မကျင်စန်း၏ ဦးခေါင်းနောက်မှ ကလစ်နီနီအတွင်းစီးဝင်ပြီးမှ ဆိုဖာထိုင်ခုံ၏ အောက်ခြေ ဧည်ခန်း၏ လျှာထိုးပျဉ်ခင်းကြမ်းပေါ်တွင် ပုံကျလျက်ရှိနေသည်။ 

" ဘယ်လိုနေလဲ.. ငါ့မောင်.. ကြည့်ကောင်းရဲ့လား" ဟု မကျင်စိန် အမေးမှာ ဖိုးဇော်လဲ 

" လှမှလှ.. အမရယ်... နက်မှောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ အမဆံပင်တွေနဲ့ ကလစ်အနီရဲရဲ နဲ့ အရမ်း..ပေါ်လွင်တာပဲ"  ဟု ဖြေရင်း 

" အော် အမ အဲ့ဗူးထဲမှာ ဘီးပါ ပါတယ်လေ.. ကျနော်ဝယ်လာပေးတာ အမဆံပင်တွေ ကျနော် ဖီးပေးကြည့်ချင်တယ် အဲ့ဘီးနဲ့ " ဆိုပြီး အရဲစွန့်ထပ်ပြောလိုက်မိချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းလဲ ပြုံးနေရင်း 

" ငါ့မောင်ကတော့လေ အမဆံပင်တွေကို နင်..အတော်သဘောကျတာပဲ" ဟု ဆိုကာ 

" ကဲရော့" 

ဆိုပြီး ဖိုးဇော်ဝယ်လာတဲ့ဘီးကို နောက်ကျောဘက် ဖိုးဇော်ဆီကို လက်နောက်ပြန်ပေးရင်း သဘောကျနေပါတော့တယ် ဖိုးဇော်တစ်ယောက်လဲ အလွန်ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့ရတဲ့ မမရဲ့ ဆံပင်တွေကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခွင့်ရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေပါတော့တယ်။ 

မမရဲ့ ဆိုဖာထိုင်ခုံနောက်ကနေ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် တုန်ယင်နေတဲ့လက် (၂) ဖက်နဲ့မမရဲ့ ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်စည်းကလစ်တပ်ထားတဲ့အရင်းကနေ အသာလေးမကာ တပ်ထားတဲ့ ကလစ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ဆိုဖာကျောမှီအနောက်ကို ဖြန့်ချထားလိုက်ပါတယ်။ 

လေးနစ်ထူပိန်းနေတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ အုံကောင်းလွန်းလှတဲ့ ဆံပင်တွေဟာ ဖိုးဇော်ရဲ့ လက်ဝါးပြင် (၂ )ဖက်ထဲ ပြည့်နေအောင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ ကောင်းလွန်းလို့ မကျင်စန်း မမြင်ရတဲ့ ဆိုဖာ နောက်ကျောဘက်မှာ ဖိုးဇော်ရဲ့လီးဟာ ပုဆိုးရှေ့ကို ငေါ်ထွက်နေအောင်တောင်နေတဲ့ အပြင်ကို ပုဆိုးမှာလဲ အရေကြည်တွေကွက်ပြီးစိုနေပါပြီ။ 

ဖိုးဇော် တစ်ယောက် ဆိုဖာနောက်က မတ်တပ်ရပ်လျှက် မမ ဆံပင်တွေကို နဖူးထိပ်ဆံစတွေဆီမှရယ် လည်တိုင်ဇက်ပိုးဖြူဝင်းနေတဲ့အသားလေးတွေနားကဆံပင်တွေဆီကရယ် စလို့ တစ်အုံလုံးသိမ်းပြီး နောက်ကျောအလယ်အောက်တင်ပါးနားထိလောက် တရှပ်ရှပ်နဲ့ ဘီးနဲ့တစ်ချက်ခြင်းဆွဲ ဖြီးပေးနေရင်း ရင်တွေတုန်ပြီး အားမလို အားမရဖြစ်လာချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်ဘီးကို ဘေးနားခဏချကာ မမ ဆံပင်များကို နဖူးဆံစတွေက စလို့ လက် (၁၀) ချောင်းလုံးဖြင့် ခပ်သာသာယာယာလေး ဆွဲယူကာ လက်များဖြင့်သာ ဖြီးပေးနေပါတော့တယ်။ 

လည်တိုင်ဇက်ပိုး ဆံပင်အုံအရင်းမှနေပြီး လက်ဖဝါး (၂) ဖက် အပြည့် ဆုပ်ပြီး ကျောလယ်လောက်အထိသာယာစွာဆွဲချကိုင်နေရတဲ့ ကိုင်ချက်တွေရဲ့ အရသာမှာ ဖိုးဇော်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှလီးတစ်ချောင်းမှာ မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ကို ပေါက်သင်ညို တစ်ကောင်လို ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ကာ အကြောတွေပြိုင်းနေအောင်ကို မာတောင်နေပါပြီ။

အဲ့အချိန်မှာ မကျင်စိန်တစ်ယောက်လဲ ဆံပင်တွေ ညင်သာစွာ အကိုင်ခံနေရတာ ဇိမ်အရသာတစ်မျိုးခံစားနေရသလို ဖြစ်တာကြောင့် မျက်စိများမှေးစင်းကာ အိပ်ချင်လာပါတော့တယ်။ 

ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ဒူးတွေပါ တုန်လာပြီး စိတ်တွေထန်နေတာကို မခံနိုင်တဲ့ အဆုံးမှာတော့ မိမိဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ ပွဲရုံ တာလီမှတ်တဲ့ ကောင်တာက (၁) ပေခွဲသာသာအမြင့်ရှိတဲ့ ခွေးခြေသစ်သားခုံကို လှမ်းယူလိုက်ကာ မကျင်စိန်ရဲက ဆံပင်တွေ ဖြန့်ချထားတဲ့ ဆိုဖာထိုင်ခုံအနောက်ကနေ ဆံပင်အုံအရင်းနဲ့ လက်တစ်ထွာကျော်လောက် နိမ့်တဲ့နေရာမှာ ပေါင် (၂) ခြမ်းကို ဖွင့်ကားပြီး ခွေးခြေမှာ ဖင်ကိုအားပြုပြီး ခါးကော့ကာထိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပုဆိုးခါးပုံစကိုလျော့ဝတ်ကာ အောက်စကို ပေါင်ပေါ်ထိဆွဲတင်လိုက်အပြီးမှာတော့ မကျင်စိန်ရဲ့ ဆံပင်တွေနဲ့ ဖိုးဇော်ရဲ့ တဆစ်ဆစ်တောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်သွားပါပြီ။  ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အသက်ပင်ရဲရဲ မရှုရဲလောက်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှား၍ ရင်တွေခုန်ုပြီး အာခေါင်များပါခြောက်၍ရေငတ်နေပါတယ်။ 

လိုချင်လွန်းသည့် မိမိဆန္ဒကို ရရှိရန် လက်တစ်ကမ်းပဲရှိတော့သည်တွင် တုန်ယင်နေသည့် လက်များနှင့် မမဆံပင်များကို အုံအရင်းမှ ဆိုဖာနောက်ကျောမှီအလယ်သို့ တစ်ခါ ပြန် တစ်အုံလုံးကို ညင်သာလေးတွဲစွာနှင့်ဆွဲယူလာလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက် တစ်ဖက်က ဆံပင်အုံတစ်ခုလုံးကို အသာအယာဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထားသလို ညာဖက်မှ ဟနေသည် ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖွင့်၍ လဥအောက်ဖိထည့်ထားလိုက်သည်တွင် အကာအကွယ်မဲ့ ပေါ်ထွက်လာသည် (၆) လက်မလောက်ရှိသည့် (၄၅) ဒီဂရီ မော့၍ ပြူးနေအောင်တောင်နေသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးမှာ အရေကြည်များရွှဲပြီး အမျှင်တန်းယိုကျနေသည့် ဒစ်ထိပ်ဖူးသည် မမ၏ ဆံပင်များနှင့်စတင်ထိတွေ မိတ်ဆက်မိသွားပါတော့တယ်။ 

ဖိုးဇော် တကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ခါးကို ရှေ့သို့ကော့၍ မမ၏ ဆံပင် အုံတစ်ခုလုံးကို လီးတံတစ်ချောင်းလုံးတဆုံးလဥရင်းဆီသို့ အသာအယာဆွဲယူဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတော့သည်။ မနက်ခင်းကမှ တစ်လျှော်ကင်ပွန်းဖြင့် ခေါင်းလျှော်ထားသော မကျင်စန်း၏ အေးမြ မွှေးကြိုင်လှသော ဆံပင်များမှာ ဖိုးဇော်၏ ပူနွေးမာတောင်နေသေ ာလီးတံအောက်တွင် ပူးကပ်သိမ်းပိုက်ဆုပ်ကိုင်ခံထားရပြီး ဖိုးဇော်၏ လဥရင်းမှကြမ်းပြင်ဆီသို စီးဆင်းပုံကျနေပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း သိသွားမည်ကို ကြောက်သည့်စိတ်တထိတ်ထိတ်နှင့်ရင်တွေ တုန်နေသလို ကောင်းလွန်းလှသည့် မကျင်စန်း ဆံပင်များထဲ လီးတချောင်းလုံး နစ်ဝင်နေသည့်အရသာတွင် ဖိုးဇော်၏လီး တချောင်းလုံး အကြောများ တဆစ်ဆစ်တုန်နေပါတော့သည်။ 

ဆံပင်အုံအရင်းမှအသာအယာဆွဲချ၍ ဆံပင်ဆွဲချဖြီးပေးနေဟန်ဆောင်ပုံစံဖြင့် (၁၄) ချက် (၁၅) ချက်လောက်တစ်ချက်ခြင်း တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်းတိုက်၍ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်တွေကိုဆန်တက် လိုးလိုက်ရသည့် အခါမှာတော့ လီးတချောင်းလုံးတုန်တက်လာကာ ထိန်းသိမ်းတားဆီးလို့မရနိုင်တော့သည့် သုတ်ရည်အလုံးလိုက် ပန်းထွက်ကျကုန်တော့မည့် အချိန် ဖိုးဇော် အကျီအိတ်ကတ်ထဲမှ ယောက်ကျားကိုင်လက်ကိုင်ပဝါကို အမြန်ထုတ်ယူ၍ ဒစ်ထိပ်ကို အချိန်မှီအုပ်လိုက်ရင်း ဆံပင်များနှင့်ခပ်မှန်မှန်လေး ဆက်ထုလိုက်ချိန်မှာတော့ လက်ကိုင်ပုဝါ တစ်ခုလုံးစိုရွှဲကုန်အောင် သုတ်ရည်ပူပူများ အပြွတ်လိုက် အပြွတ်လိုက် ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ လက် တစ်ဖက်က ဒစ်ထိပ်ကို လက်ကိုင်ပုဝါနှုင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ကျန်လက် တစ်ဖက်မှလဲ တဆစ်ဆစ်တုန်နေသော လီး တစ်ချောင်းလုံး မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များထဲတွင် ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပီးသွားကာ ကျေနပ်သွားပါတော့သည်။

..............................

အပိုင်း ( ၃ )

ဖိုးဇော် လဲ သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသည့် လက်ကိုင်ပဝါကို လုံးပြီး အကျီအိတ်ထဲ ပြန်ထဲ့ထားလိုက်ကာ မမ ဆံပင်များကို ဆက်၍ ဖီးပေးနေသည့် ပုံစံဖြင့် ဟန်မပျက် လက်ချောင်းများဖြင့် ဖီးပေးသလိုဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆံပင်များကို နောက်ကျောလယ်အထိ သာသာယာယာ ဆွဲချရင်းဖြင့် မမဆံပင်ထဲမှ မခွဲခွာချင်သေးသော တောင်နေဆဲ လီးကို ဆံပင်များဖြင့်ဆက်လက်ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ချော့မြု နှစ်သိမ့်ရင်း ဖြည်းညှင်းစွာ ဆက်လက် ဂွင်းတိုက်နေမိသေးသည်။

ပွင့်ဟနေသော ဒစ်ထိပ်မှ လက်ကျန်သုတ်ရည်စက်အချို့တော့ မမဆံပင်များကို တိုးဝှေ့လိုးနေသည့် ဒစ်ဆီမှ ထွက်ကျ၍ ဆံပင်များထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားသည်ကို ဖိုးဇော် ကျေနပ် အရသာရှိစွာကြည့်နေမိသည်။ 

မမ၏ ဦးခေါင်းပေါ်မှ ဆံပင်များကို လက်ချောင်းများဖြင့် သပ်၍ဆွဲယူဖီးပေးရင်းဖြင့် လှပသော မမ၏ နဖူးလေးပေါ်သို့ အနမ်းပွင့်များပေးလိုသည့် စိတ်များကို ဖိုးဇော် မနည်းထိန်းထားရသည်။ မမ ဦးခေါင်းကို နမ်းရှိုက်လိုသောစိတ်များကို လဲ မျိုသိပ်ထားရလေသည်။

ခဏ အကြာမှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ မမ ဆံပင်အတွင်း စိမ့်ဝင်သွားသည့် သုတ်ရည်စက်အချို့ကို မသိသာစေရန် လက်ဖြင့် သေသေခြာခြာ လူးပေးလိုက်ရင်း မမရဲ့ ဆံပင်များထဲမှာ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ပျော့ခွေစပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျေနပ်သွားတဲ့ လီးကို ညှင်သာစွာ ဆံပင်များဆီမှ ထုတ်ယူပြီး ပုဆိုးကို ပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်မှာတော့ ဘေးချထားတဲ့ ဘီးကို ယူပြီး မမဆံပင်များကို သေခြာစွာ ဖြီးသင်ရှင်းလင်းပေးပြီး အလှဆုံးပြန့်ဆင်းနေတဲ့ အထိ ဖြီးပေးကာ ကလစ်ကို ပြန်တပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

..............................................

မကျင်စန်းတစ်ယောက်မှာတော့ သူငယ်စဉ် (၈) တန်းကျောင်းသူဘဝမှ စ၍ ဆံပင်အရှည်ထားခဲ့စဉ်ကတည်းက နေအိမ်တွင်ငယ်စဉ်က မေမေတို့ ဒေါ်လေးတို့ က ကောင်းလွန်းလှသော မကျင်စန်း ဆံပင်များအား အိမ်ထောင်မကျခင်အထိ ခေါင်းဖြီး ကျစ်စံမှီးကျစ်ပေးခြင်း ဆီလူးပေးခြင်းအစရှိသည်တို့ ဂရုစိုက် ပြုလုပ်ပေးသည့်အခါတိုင်း နှစ်သက်စွ ာဇိမ်ယူငြိမ်ခံရသည့် အရသာကို ကြိုက်သူဖြစ်၍ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် လုပ်ပေးနေသည်မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် ဝေးကွာခဲ့သည့် ထိုဇိမ်ခံခြင်းအရသာကို မမျှော်လင့်ပဲ ပြန်လည်ရသည့်အတွက် အနောက်မှ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မိမိ ဆံပင်တွေကို ကြိတ်၍ ခိုးလိုးနေသည်ကို မသိပဲ ဇိမ်ခံနေရှာလေသည်။ 

အပျိုစင်ဘဝမှာ မည်သည့် တစိမ်းတရံသား ယောက်ကျားတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ဖူးခြင်းမခံခဲ့ရသည့် မကျင်စန်း၏ ဆံပင်တွေမှာ ကိုတရုတ်ကြီးနှင့် အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ခလေး တစ်ယောက် ရခဲ့သည့်တိုင်အောင် ပါကင်မပေါက်ခဲ့ဖူးပါ။ 

လူကသာ အိမ်ထောင်ရက်သား ကျ၍ အိမ်ထောင့်ရှင်မ ခလေးအမေတစ်ယောက် ဖြစ်သွားသည့်တိုင် လင်ယောက်ကျား ကိုတရုတ်ကြီးနှင့် လိင်ဆက်ဆံသည့် အချိန် ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ခံရသည် အချိန်လောက်တွင်သာ ဦးခေါင်းကို ကိုင်၍ ဆံပင်တို့အားလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ရုံလောက်သာခံခဲ့ရသည့် ဆံပင်အပျိုစင်တို့မှာ ခလေးဘဝငယ်စဉ်လူပျိုမဖြစ်ခင်ကတည်းက ဆံပင်ကောင်းတွေကို အသည်းခိုက်အောင်ကြိုက်တတ်လွန်းသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးနှင့်တွေ့သောအခါမှ ခိုးယူသိမ်းပိုက် ပွတ်သပ်အလိုးခံရပြီး ဆံပင်အပျိုရည်ပျက်ခါ ပန်းဦးအလွှတ်ခံလိုက်ရပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ အားရကျေနပ်ပြီ ဖြစ်၍ မကျင်စန်း အနောက်တွင်ထိုင်နေရာမှ ထ၍ မကျင်စန်း၏ ဘေး ဆက်တီခုံတွင်ပြန်ထိုင်ရင်း အလယ်စားပွဲပေါ်မှ ရေနွေးကရားအိုးမှ ရေနွေးကြမ်းတခွက်ဌဲ့ကာ သောက်ရင်း အမောဖြေနေတော့သည့်။ မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော် ဘေးခုံတွင်ထိုင်လိုက်သည်ကို တွေ့မှ မိမိထိုင်ခုံနောက်ကျောမှ ဆံပင်များကို ရှေ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပြန်လည်ဆွဲယူပြီး ကြည့်ရာ သေခြာစွာရှင်းလင်းဖီးသင်ပေးထားသည်ကိုတွေ့ရ၍ အံသြသော မျက်နှာဖြင့် 

“ ဟယ်..မောင်လေးရယ် ..နင်ယောက်ကျားလေးဖြစ်ပြီး မိန်းခလေးဆံပင်အရှည်ကို ကောင်းကောင်း ရှင်းပေး ဖြီးပေးတတ်တာပဲ ..ငါတို့မိန်းခလေးတွေတောင် ဒီလို ဆံပင်အရှည်ကြီးဆို တချို့သေခြာ မကိုင်တတ်ကြဘူး..” ဟု ပြုံး၍ သဘောကျခါပြောလေသည်။

ဖိုးဇော်လဲ အခွင့်သင့်တုန်း 

“ အော် ..မမရယ် ..ဖြီးပေးရှင်းပေးရုံတင်..မဟုတ်ပါဘူး ..မမ ကို နောက်ကြုံတဲ့အခါ ကျနော်တစ်ခါလောက်ခေါင်းကို သေခြာနှိပ်ပေးပါ့မယ် ..မမက ခေါင်းအကိုင်ခံရတာ နှစ်သက်တဲ့ပုံပဲ.. ကျနော် ..မမကို ဆံပင်ဖြီးပေးနေတုန်း မမ အိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်ပီး..အိပ်ငိုက်နေတာနော်...ဟုတ်တယ်မလား ..” ဟု ဖိုးဇော်ပြောလိုက်ရာ မကျင်စန်းမှာ ရီ၍ 

“ အေးနော် ..အနှိပ်ကောင်းလို့ကတော့ မမက အမြဲနှိပ်ခိုင်းတော့မှာ ...ငါ့မောင်..တော်ကြာနေ မမခေါ်မှ.. ထွက်မပြေးနေနဲ့..” 

ဟု ဆိုလိုက်ရာ ဖိုးဇော် ရင်ထဲမှာ မကျင်စန်းဆံပင်များနှင့် မကြာခဏ ထိတွေ့ခွင့်ရတော့မည့် အရိပ်အရောင်တို့ကို မျှော်မှန်း၍ အတိုင်းမသိ ပျော်ရွှင် ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားလေတော့သည်။ 

ထို့နောက်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ ခရီးမှ ပြန်လာ၍ နွမ်းနယ်လာသည့် အပြင် မမျှော်လင့်ပဲ မကျင်စန်းဆံပင်များကို ခိုးလိုးခွင့်ရလိုက်၍ ဇောချွေးပြန် စိတ်လှုပ်ရှားမောပန်းသွားသည်ကို ပြေပျောက်စေရန် ရေချိုးဖို့အတွက် ထလာလိုက်တော့လေသည်။ 

ပွဲရုံအိမ်အောက်ထပ်နောက်ဖေး မိးဖိုချောင်နှင့်တွဲရက် ရေချိုးကန်မှရေ အေးအေးကို စိမ်ပြေနပြေ တစ်ခွက်ခြင်းလောင်းချိုး၍ လူတကိုယ်လုံးအေးမြ လန်းဆန်းသွားမှ ဖိုးဇော်ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။ 

အိမ်ရှေ့ ပွဲရုံဝင်ပေါက်မှ လေနုအေးတိုက်နေသည့် ကမ်းနားမှ လေပြည်ညှင်းအရသာကို ခံရင်း သဘက်တထည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံးရေခြောက်အောင် သုတ်ပြီးမှ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး မိမိနေသည့် ပွဲရုံအောက်ထပ်အလယ်ခန်းမှ အဝတ်ဘီဒိုကို ဖွင့်၍ အိမ်နေရင်းအဝတ်တစ်စုံ ထုတ်ဝတ်ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ပွဲရုံအဝင်ပေါက် ကောင်တာစားပွဲမှာထိုင်လျှက် ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက်ကို ငှဲ့သောက်နေရင်း ကမ်းနားဘက်သို့ မျှော်ကြည့်ကာလေညှင်းခံရင်း မမျှော်လင့်ပဲရခဲ့သည့် အခွင့်အရေးအကြောင်း တစိမ့်စိမ့်ပြန်စဉ်းစားရင်းတွေးရင်း ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေပါတော့သည်။

ဖိုးဇော် မြစ်ကမ်းနားကို ငေးမောတွေးနေစဉ်မှာပဲ “ မောင်လေးရေ..” ဟု လှမ်းခေါ်သံကို ကြားလိုက်တော့ ဖိုးဇော်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မကျင်စန်းမှာ သားလေးလုံးလုံးကိုပွေ့ချီလျှက် အိမ်ပေါ်ထပ်လှေကားမှ အောက်ဆင်းလာရင်း 

“ ငါ့ မောင်ရေ... ခလေးခဏ..ကြည့်ထားပေးအုံး.. အမ ..နောက်ဖေးမီးဖိုးချောင်မှာ ငါးသလောက်ပေါင်းထားတာ ကြည့်လိုက်အုံးမယ် ..ကောင်မလေး..မိအေးက ..ဒီနေ့ သူ့အမေ နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး ခဏပြန်သွားတယ်.. ညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့...” 

ဆိုပြီး ခလေးကို ဖိုးဇော်ဘက်သို့မျက်နှာလှည့်အပေးမှာ လှမ်းအပေးမှာ ဖိုးဇော်လဲ လုံးလုံးလေးကို မကျင်စန်းထံမှ လှမ်းပွေ့ချီယူရန်လက်လှမ်းလိုက်ရာ ခလေးကို ထိန်းပေးနေကျဖြစ်သော ဖိုးဇော်လက်သို့ ချစ်စရာ ခလေးငယ်မှာလဲ အလိုက်သင့် လိုက်ပါလာလေသည်။ 

ဖိုးဇော် ခလေးကို နမ်းရှုံလိုက်ပြီး ပွဲရုံကောင်တာ စားပွဲ ပေါ်တွင်တင်ထားရင်း အံဆွဲထဲမှ ကစားစရာ အရုပ်လေးတွေ ထုတ်ပေးရင်း ခလေးထိန်းနေစဉ် မကျင်စန်းတစ်ယောက် ခလေးကို 

“ သားလေး ..ဦးဦးနဲ့ ခဏနေ နော် ..မေမေ ဟင်းချက်အုံးမယ်နော်...” ဆိုရင်း အိမ်နောက်ဖေးသို့ လှည့်ထွက်သွားသည့် မကျင်စန်း၏ နောက်ကျောအလှကို ငေးကြည့်ခါ ခေါင်းထဲ အတွေးများဖြင့် ခလေးထိန်းရင်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ 

ဦးခေါင်း နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်လျံနေအောင် ထုံးထားသည့် ကြီးမားထူထဲလှသော ဘီးဆံပတ်ဆံထုံး၏ အောက်မှာ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်နေပြီး သွယ်လျှသည့် လည်တိုင်အနောက် ဇက်ကြောဂုတ်ပိုးသားလေးတို့မှဆင်းလာသည့် ကြည်လင်ရှင်းလင်းသောအသားအရေဖြင့် ကျောပြင် အလှကို နွေရာသီ အိမ်နေရင်းဝတ်ထားသော လည်ဟိုက် မြန်မာအကျီ လက်တို နှင့်လိုက်ဖက်စွာ မြင်ရလေသည် ။

ပုခုံးစွန်း (၂) ဖက်ဆီမှ ဝင်းအိနေသော လက်မောင်းသားလေးများနှင့် အချိုးအစားကျသော ခန္ဒာကိုယ်အနောက်ပိုင်းမှာ လှပပြေပြစ်စွာ ခါးလေးဆီသို သိမ်ဆင်းသွားပြီး ခါးအောက်တွင်တော့ အနောက်ကိုရော ဘေးကိုပါ အဝိုက်အဝန်းပြည့်ဝစွာဖြင့် လုံးဝန်းနေသည် တင်ပါးများ၏အလှမှာ တင်းတင်းစည်းဝတ် ထားသည့် ထမီပေါ်တွင် ပေါ်လွင်နေအောင်ကို လှပလွန်းပါသည် ။

ခြေလှမ်းများအတိုင်း နိမ့်တုံမြင့်တုံ တက်ဆင်းအလှမှ သွယ်လျှသော ပေါင်တံများနှင့် ဝင်းအိနေသော ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ခြေဖျားအထိအောင်လှသူပါ။ ပြည်စုံလွန်းစွာလှပသော မကျင်စန်း၏ အလှအပများကိုနောက်မှငေး ကြည့်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ခလေးထိန်းနေရင်း လုံးလုံးလေး ပါးလေးတွေကို မွေးကြူနမ်းရင်း အတွေးထဲမှာတော့ 

“ အော် ..မမ မကျင်စန်း သာ ငါ့မိန်းမဖြစ်ပြီး ဒီခလေးသာ ငါ့သားလေး..ဖြစ်လိုက်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ.. ”

လို့စဉ်းစားရင်း ကမ်းနားမြစ်ပြင်ဆီသို့ငေးကြည့်နေသည့်အခိုက်မှာ အိမ်ဘေး လဖက်ရည်ဆိုင်မှ သီချင်းဖွင့်၍ ပျံလွင့်လာသော စည်းချက်ကျကျ ဂစ်တာသံ intro အဆုံးမှာ စလာသည့် သီချင်းစာသား (မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပါလျှက်နှင့်သူကိုပင် ရွေဘုံမင်းသမီးလေးကိုမှ ကိုယ်ကလိုချင်) ဆိုသော (စိုင်းဆိုင်မောင်၏ မတွေ့ကြရင်ကောင်းသား သီချင်း)သံကို ကြားလိုက်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက် စိတ်ထဲမှာတော့ ကိုယ့်၏ အကိုအရင်းတစ်ယောက်ထက်ပို၍ ကိုယ်အပေါ်တွင်ကောင်းသည့် ကိုတင်အောင်ကိုလည်း အားနာမိသလို တဖက်တွင် မမ မကျင်စန်းကိုလဲ တိတ်တခိုး တပ်မက်စွဲလန်း၍ နေမိသည့်စိတ်တို့ ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ထဲတွင် လွန်ဆွဲနေသည်ကို မောဟိုက်ခံစားမိရင်း လေးတွဲစွာခေါင်းခါရမ်းရင်း သက်ပြင်းတစ်ခုကိုရှိုက်ထုတ်လိုက်မိလေသည်။

........................................

( ၄ )

သည်လိုနှင့်ပဲ (၄) နှစ်ဆိုသော အချိန်ကာလတစ်ခု ကုန်ဆုံးသွားလေသည် ။ ဖိုးဇော် တစ်ယောက်လဲဘွဲ့ရ၍ ကျောင်းပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်လုပ်နေခဲ့လေသည်။ မကျင်စန်း၏ အလှတို့ကိုနေ့စဉ်မြင်နေရသည့် ဖိုးဇော်တစ်ယောက်လဲ အကို ကိုတင်အောင်ကို အားနာသည့် စိတ်ဖြင့် အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစား၍ မိမိစိတ်ဆန္ဒတို့ကို ထိန်းချုပ်ပါသော်လဲ ရံဖန်ရံခါ အကိုမရှိသည့် ရက်များတွင် မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များ၏ ဆွဲဆောင်မှုဒါဏ်ကို မခံနိုင်လွန်းသည့် အခါတွင် မမ အနားသို့ ခေါင်းလျှော်ရည်၊ Hair code ဆီ၊ ဆံပင်ပေါင်းဆေး၊ အစရှိသည်များကို ဝယ်ဝယ်ပေးရင်း တနည်းတဖုံဖြင့် ဆံပင်အကြောင်းပြောကာ ချဉ်းကပ်မိလေ့ရှိလေသည်။

မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မိမိ ဆံပင်များကို ကြိုက်နှစ်သက်သည်ကို တစ်ရက်ထက် တစ်ရက်ရိပ်မိလာလေပြီး တခါတရံ ဖိုးဇော်ကို ခေါင်းနှိပ်ခိုင်း၍ ဇိမ်ယူသည့်အခါမှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အတွက်က တော့ အပျော်ဆုံးပါ။ မကျင်စန်းလဲ ရံဖန်ရံခါ ဖိုးဇော်နှင့် စကားစမြည်ပြောရင်း 

“ ငါ့မောင်ရေ.. နင်မိန်းမယူရင်တော့ ဆံပင်ကောင်းတဲ့ မိန်းမသာ..ရှာယူနော် ...” ဟု ဖိုးဇော်အား စနောက် လေတိုင်း ဖိုးဇော်မှာ မမ မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း 

“ အော် မမရယ် ..ဒီတသက် ဆံပင်ကောင်းတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ ကြုံဆုံဖို့ဆိုတာ မလွယ်နိုင်သေးပါဘူ.. အမရယ်..” ဟု ညည်းပြရင်း စိတ်တို့ မမအပေါ်တိမ်းညွှတ်နေမှုအရိပ်အမြွက်ကို ပြမိလေသည်။

စိတ်ထဲမှာတော့ ကျနော်အရမ်းကြိုက်တာ မမကိုပါ.. ဟုသာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြောနေမိသည်။ မထိန်းချုပ်နိုင်လွန်းသည့် ဆန္ဒအတွက် ရံဖန်ရံခါ မမဆံပင်တွေကို မမ မသိအောင် ခိုးလိုးနေမိသော်လည်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မမ၏ body ကိုတော့ မထိအောင် သတိထား၍ အကို ကိုတင်အောင် အတွက် စောင့်စည်းသင့်သည်ဟူသော respect စည်းထား၍ စောင့်စည်းခဲ့ပါသည်။

ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ မြတ်နိုးရသည့် မမကို မပိုင်ဆိုင်ရသော်လည်း မဝေးရပဲ အနားမှာ ကြည့်နေရခွင့်နှင့် မမ ဆံပင်များနှင့် ရံဖန်ရံခါ ထိတွေ့ခွင့်တို့ ရှိနေပါသေးသည်ဟု စဉ်းစားကာ စိတ်ဖြေရင်း ဒီလိုပဲ နေလာခဲ့ရင်း ကံကြမ္မာ အပြောင်းအလဲတစ်ခု မမျှော်လင့်ပဲ ဆိုက်ရောက်လာပါတော့သည်။

ဖိုးဇော်တို့ အဖိုးအဘွားများ မိသားစု နှင့်ရင်းနှီးလှသော ဖျာပုံရှိ ငါးဖမ်းစက်လှေများ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးကို ဖိုးဇော်၏ မိတ်ဆက်ပေးမှုဖြင့် ကိုတင်အောင်တစ်ယောက် အချိတ်အဆက်မိပြီး မိမိမူရင်းပွဲရုံလုပ်ငန်း အပြင် ဖျာပုံရှိ ငါးဖမ်းစက်လှေ လုပ်ငန်းတွင် အကျိုးတူရှယ်ယာထည့်ဝင်၍ ငါးဖမ်းစက်လှေများထောင်ထားခဲ့သည်မှာ သားလေး လုံးလုံး တစ်သက် (၅) နှစ်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်။ 

(၅) နှစ်တာကာလမှာ ကိုတင်အောင် တစ်ယောက် ကံအကျိုးပေးကောင်းမှုကြောင့် စက်လှေ (၁၀) စင်းအုပ်စုမှ (၂) စင်းမှာ ရှယ်ယာ မဟုတ်တော့ပဲ ကိုတင်အောင်တစ်ဦးတည်း သီးသန့် ပိုင်ဆိုင်လာခဲ့ပါသည်။ ကိုတင်အောင်ပိုင် စက်လှေ (၂) စင်းအနက်မှ တစ်စင်း၏ လှေသူကြီး စလင်ကြီး မှာ ရခိုင်ပြည်နယ် ကမ်းရိုးတန်းကျေးရွာတစ်ရွာမှ ရေလုပ်ငန်းဖြင့် ငယ်စဉ်ကတည်းက ဘဝအသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုလာခဲ့သည့် ရခိုင်ကြီး ဦးအောင်ဇံပါ။ 

ဧရာဝတီ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ပင်လယ်ကမ်းခြေ မှစ၍ တနင်္သာရီ ကမ်းရိုးတမ်းနှင့် ရခိုင်ကမ်းရိုးတန်း ပင်လယ်ရေကြောင်းနှင့် ရာသီဥတုကိုပါ အထူးကျွမ်းကျင်သည့်သူဖြစ်သည့် အပေါ်တွင် ကိုတင်အောင်၏ စက်လှေ (၂) စင်းလုံးအတွက် အထူးအားထားရာ လူယုံတော်ကြီး တစ်ဦးဖြစ်ခဲ့လေသည်။ 

စီးပွားရေး လုပ်ကွက်တို့ကို လဒ်မြင်သော် ကိုတင်အောင်လဲ မိမိတစ်ဦးတည်းသီးသန့်ပိုင် စက်လှေ (၂) စင်း ဖြစ်လာသည့် နောက်ပိုင်း ငါးဖမ်းခြင်း အပြင် ပင်လယ်ရေကြောင်း ခရီးစဉ်များကို တနင်္သာရီကမ်းရိုးတမ်းဆိပ်ကမ်းမြို့များဖြစ်သည့် မြိတ် ၊ထားဝယ်၊ ကော့သောင်း မြို့တို့ အပြင် မြန်မာပြည် ပြင်ပ ထိုင်းနိုင်ငံနှင့် နှင့် မလေးရှားနိုင်ငံတို့မှ မှောင်ခို ကုန်များသယ်ယူသည့် ကုန်သွယ်မှုလုပ်ငန်းကိုပါ မြိတ်နှင့် ထားဝယ်မြို့များမှ ကုန်သည်မိတ်ဆွေတို့၏ အချိတ်အဆက်ဖြင့်လုပ်ငန်းလုပ်နိုင်ခဲ့လေသည် 

ဤလုပ်ငန်းတွင် အဓိက အကျဆုံး ကိုတင်အောင်၏ အားအထားရဆုံးမှာ စက်လှေ (၂) စင်းလုံးကို ဦးဆောင်ကြီးကြပ်သည့် စလင် ရခိုင်ကြီး ဦးအောင်ဇံပါ။ (၂) နှစ်နီးပါး မှောင်ခိုကုန်သွယ်မှုရှိလာချိန်တွင် နှစ်ရှည်လများ ကိုတင်အောင် အားထားခဲ့ရသော ပင်လယ်ရေကြောင်းပြ လှေသူကြီး စလင် ဦးအောင်ဇံ မှာ အရက်တာရှည် သောက်သုံးခဲ့သူဖြစ်သည့်အတွက် အသည်းရောဂါဖြင့် ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။ 

..........................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>