Configure Page List

Thursday, October 31, 2024

ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဦးကိုကိုကြီး (Tawe MaShung) ရေးတက်သလိုရေးသည်။

{ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

{ ညီမလေး တစ်ယောက်လာ ပြောပြထားသော ဖြစ်ရပ်မှန် အင်းစက် ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

အင်းစက်ဆိုတာဘာလဲ၊

အင်းစက် ချစ်သူရဲ့ အရသာဟာ သာမာန် ချစ်သူတွေထက် ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ ဆိုတာ အစက ကျမ မသိခဲ့မိပါဘူး. ကျမ လည်း ရည်စားတွေ ထားခဲ့ဖူးပါတယ်။ ခု‌မောင်ဝမ်းကွဲလေး ကျမရဲ့ မောင်နဲ့မှပဲ အင်းစက်အရသာကို အရမ်းကြိုက်မိနေပါပီရှင့်။

ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။

အဖြစ်အပျက်လေးက ဒီလိုပါရှင့်။

ကျမနံမည်က ပိုးဥ။ အသက်က (၂၉) တဦးတည်းသော သမီးပါ။ အဖေက ပွဲစား အမေက ကျမတို့မြို့ပေါ်က ဈေးထဲမှာ မနက်သွားညပြန်ပေါ့...။ အဖေကတော့ တပတ်နေမှ တစ်ရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာရှိတယ် ။ ခရီးသွား နေတာ များပါတယ်...။ ကျမကတော့ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက် အလုပ်ပဲပေါ့..။ အဖေ မရှိတဲ့ရက်တွေ အမေ့ကို ကျမတို့ မောင်ဝမ်းကွဲ ဖြိုးကြီးက ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီး လိုက်ပို့ပေးပါတယ်...။ ညနေကျ သူပဲပြန်ကြိုပေါ့...။

ကျမနဲ့ဖြိုးကြီးက မောင်နှမတဝမ်းကွဲ ဆိုပေမယ့် အရင်းအချာတွေထက် ပိုချစ်ကြပါတယ်...။ အိမ်က ကျမကို ပိုးဥ သလိုမွေးထားရလို့ “ပိုးဥ” လို့ပဲ ခေါ်ပြီး ခုအရွယ်ထိ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ခိုင်းပါဘူး...။ ဖြိုးကြီးကတော့ ကျမကို “ မမပိုး ” လို့ပဲ အဖျားစွတ် ခေါ်တယ်...

ဖြိုကြီးက အိမ်မှာ စားအိမ်သောက်အိမ်လို ဖြစ်နေတာ ၊ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းကဆိုတော့ အဖေရောအမေရော ကျမကရော အရမ်းအလိုလိုက် အရမ်းချစ်ကြပါတယ်..။

ဒါနဲ့လေ ကျမ အသက် (၂၀) လောက်က ထင်တယ်..။ အဲတုန်းက ဖြိုးကြီးက (၁၇) လောက်ပေါ့...။ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုကြီးတစ်ယောက် ကျမကို ရည်းစားစာ လိုက်ပေးတာ ဖြိုးကြီးက သိသွားလို့ အဲ အကိုကြီးကို ရန်သွားရှာတာ..။

ဖြိုးကြီးက ကျမအပေါ် အဲလောက်ထိ ချစ်သလို သဝန်လည်း အရမ်းတိုတယ်။

..........................

အဲ့လို သဝန်တိုတဲ့ကြားကပဲ ဖြိုးကြီး မသိအောင် ရည်းစား ခိုးထားရတာပေါ့ ။ ပထမဆုံးတစ်ယောက်တုန်းကတော့ ရည်းစားသာ ဖြစ်သွားတယ် ။ လက်လေတောင် အကိုင်မခံ လိုက်ရပါဘူး။ ဒုတိယ တစ်ယောက်နဲ့ကျ အပေါ်ယံ အနမ်းလောက်ပဲ ကြုံလိုက်ရတယ်။

ဖြိုးကြီး သိသွားပြီး သူကြောင့်ပဲ လမ်းခွဲခဲ့ရတယ်။ ဖြိုးကြီးက ကျမကို ချစ်နေတာ မသိခဲ့မိဘူးလေ။ မောင်နှမချင်း ဆွေမျိုးသာချင်း အချင်းချင်း ချစ်ကျတယ့် အင်းစက် ဆိုတာ မသိခဲ့၊ ချစ်လို့ရတယ် ဆိုတာလည်း မသိတော့ ရည်းစားကို ချစ်လှချည်ရဲ့လို မဟုတ်ပေမယ့် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်ရလို့ အဲ့တုန်းကတော့ ဖြိုးကြီးကို စိတ်ဆိုးမိတာပေါ့။

ကျမ အကြောင်းတွေချည်း ပြောပြလို့ ပျင်းနေကျပြီးလား။ ကောင်းခန်းက ဘယ်ကစလည်း ဆိုတော့ ဖြိုးကြီးကို ဆိုင်ကယ်စီး သင်ခိုင်းရာက စတာပါပဲ။

ကျမ ဆိုင်ကယ် မစီးတက်တော့ ဖြိုးကြီးကို သင်ပေးဖို့ ပူဆာရတာပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ ညနေခင်း လူရှင်းတဲ့ အချိန် လူပြတ်တဲ့ မြို့ပြင်လမ်းဘက်ကို သွားသင်ရတာ။

“ မမပိုး လေဗာလေး ကိုဆွဲကြည့် ငြိမ်နေအောင်ဆွဲ ရပြီ”

ဆိုတော့ ကျမက အရှေ့က ဖြိုးကြီးက အနောက်က ခွထားတာ စထွက်တော့ မငြိမ်ဘူး။ ကျမက ကြောက်နေတော့ 

“ မ‌ကြောက်နဲ့ မမပိုး”

ဆိုပြီး ဖြိုးကြီးက အနောက်ကနေ ဆိုင်ကယ် လက်ကိုင်လေးကို အသာ လှမ်းထိန်းပေးတယ် ။ ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ ခွထာပြီး  လက်ကိုင်းလေကို ကျမ လက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ပေးထားတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီး ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေတာပေါ့။  ကျမ ရင်ခုန်သလိုလို ရင်တဖိုဖို ဖြစ်သွားတယ်။

ခဏနေတော့ ကျမ ရဲလာတယ် ။ ဖြောင့်အောင် မောင်းတတ်လာတယ် ။ နည်းနည်းရလာတော့ နောက်တစ်ဆင့် ဂီယာထိုး ဘရိတ်နင်းတာတွေ ဖြိုးကြီးက စသင်တယ်။  နောက်အရှိန်လေးရအောင် မောင်းခိုင်လိုက် အရှိန်လျှော့ ဘရိတ် နင်းခိုင်းလိုက် ယိုင်သွားရင်  တစ်ဖတ်ကခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ဖတ်က လက်ကိုင်လေး ထိန်းပေးလိုက်ပေါ့ ။

အဲကျမှ သိလိုက်ရတာက ကျမ ဖင်ကားကားကြီးကြားကို ဖြိုးကြီးရဲ့ သံချောင်လို မာမာတောင်တောင်လီး‌ချောင်းကြီး လာလာ ထိုးနေတယ် ဆိုတာပဲ ။ လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှေ့တိုးတိုးလာလိုက်တာ ကျမက ဖြိုးကြီးလီးကြီးပေါ် ကျမဖင်ကြီးနဲ့ တက်ထိုင်မိနေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမ အသက်ရူသံတွေ မြန်လာပြီး ရင်ခုန်သံတွေ ဗရမ်းဗတား ဖြစ်သွားတယ်။ ဆိုင်ကယ် စီးသင်နေတာကိုပါ မေ့သွားပြီး ဆိုင်ကယ်ပါ ရမ်းခါသွားတာပေါ့။ အဲ့တော့မှ ပိုဆိုးသွားတာ‌ပေါ့။ ဖြိုးကြီးက လက်ကိုင် နှစ်ဘက်လုံးကို ကျမလက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီးရင်ခွင်ထဲ နောက်တစ်ကြိမ်း ပြန်ရောက်သွားပြန်တယ်။ 

ဆိုင်ကယ်က ခုန် ခုန် သွားတော့ ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေလည်းဆို ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကျမ ဖင်ကားကားကြီး ကြား ဖြိုးကြီးဟာ မာတောင်တောင်လီးကြီးနဲ့  ညောင့်ပြီး ထမိန်အပေါ်ကနေ လိုးနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမကိုယ်မှာ ကြက်သီးဖုကလေးတွေ ထလာပြီး ကျွန်မ‌ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ခံစားလာရတယ်။စိတ်ထဲ လွင့်သွားလိုက်။ မြင့်သွားလိုက် နဲ့ပါပဲ။

မြို့ပြင်ဆိုတော့ လူကလဲပြတ်တယ်။

ဖြိုးကြီးက 

“ မမပိုး ဟိုအပင်ကြီး အောက်ခန နားရအောင်”

ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ် ရပ်လိုက်ပြီး အပင်ကြီးအောက်ကို ကျမကို ခေါ်သွားတာ ။ ကျမလည်း စိတ်ညို့ခံရတဲ့ လူလိုပဲ ဖြိုးကြီး ဆွဲခေါ်ရာနောက် ပါသွားတာပေါ့။

အပင်အောက်ရောက်တော့

“ မမပိုး"  

လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။ မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။ မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။ အသက်ရှူ မဝတော့ဘူး။ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တတ် လာမိတယ်။

ရင်ဘက်ထဲ က နှလုံး ခုန်သံတွေကလည်း မီတာ (၁၀၀) ပြေးထားသလို အရမ်းခုန်နေပီ ။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတဲ အသိဝင်လာမိတော့ ဖြိုးကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီး ရယ် မမပို တို့က မောင်နှမ တွေလေ မဖြစ်သင့်ပါဘူး " 

“ မမပိုး  ဖြိုးကြီး  မမပိုးကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ...မမပိုးကို ဖြိုးကြီးက အစ်မတစ်ယောက်လိုကော ချစ်သူလိုကော ချစ်တာပါ ...မမပိုး အရင် ရည်းစားတွေထက်သာတဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရတာပါလို ”

ပြောလာတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီးရယ် မောင်နှမချင်း ချစ်လို့ရလို့လား ”

လို့ ကျမက မေးမိတော့ ဖြိုးကြီးက 

“ ရတာပေါ့ မမပိုးရယ်.. ချစ်သူတွေက 1500 အချစ် ပဲရှိတာ.. မောင်နှမချင် ချစ်ရင် 1500 အချစ်ရော 528 အချစ်ရော ဆိုတော့ 2028 အချစ် သူတိုထက် ပိုပျင်ထန်းပါတယ် ” တဲ့ ။

သူအချစ်ကို လက်ခံပေးပါလို့ ပြောလာတယ်။

ကျမ ခေါင်ငြိမ့်မိသလား ခေါင်းခါးမိသလား မသိလိုက်မိခင်မှာပဲ ဖြိုးကြီးလက်တွေက နောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ တခုချင်းဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့်နေပေးမိပြန်တယ်။

နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာမလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။

" အင်း ဟင်း ဟင်းးးး"

ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။ အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်။

“ အိုး မောင်ရယ်”

ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မောင် လို့ခေါ်လိုက်မိမှန် မသိတော့ပါဘူး။

ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလိုပါပဲ။

" ဟင့်အင်"

မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။ ဖြိုးကြီးက လွှတ်မပေး။ ကျမနို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရ စို့တယ်။

“ အ့”

“ အို”

အရှိန်လေးတတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။ ဖြိုးကြီး မက်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျမမဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။

ဖြိုးကြီးက ကျမကို ပြုံးပြပြီး သူပုဆိုးကြီး ချွတ်ချလိုက်တယ် လီးကြီးကအရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ ။ ဖြောင့်တန်းနေတယ်။ ဒစ်ထိပ်ဖူး က ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။

ကျမရှေ ဒူထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျမထမီကို လှန်ပြီးကျမ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။

“ အိုး ”

ပြီး ဖြိုးကြီးက ကျမ ပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျှက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လျှာဟာ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ဆော့ပေးနေတယ်။

ကျမ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာရပြန်တာပေ့ါ။ ကျမ စောက်ဖုတ် ကို တမင်မထိပေးပဲ ဘေးနားလေးတွေကိုပဲ ဆော့ကစားနေတာက ကျမကို ပိုကြွလာစေတယ်။ ခါးလေးကို မသိမသာ သူ့နှုတ်ခမ်းနောက် လိုက်ရွေ့ပေးမိတယ်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။ လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကိုဖြဲပီး လျှာနဲ့ကလိနေတယ်။

“ အိုး အို ”

သူ့လျှာဟာ ထက်အောက် စုန်ဆန်ပြေးလိုက်၊ ဝေ့ဝိုက်ကာ တိုးလိုက်နဲ့ ကျမမှာ အဲ့ဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတာပေါ့။

“ အ. အ..  ..”

ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။ ကျမအစိက်ု ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့

“ အားး အ့..”

“ အို..”

အောက်က မြက်ခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။

“ အ့..အ့”

ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးကရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုကိသလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ။ ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ်ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေတယ်။

ပြီးလည်းပြီးရော့ ဖြိုးကြီးက သူဟာကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ကျမပေါင်ကြားဝင်လာပြီး ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။

ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။ တဖြည်းဖြည်း စလာတဲ့ လှုပ်ရှားမှု နဲ့အတူ  လီးကြီး ကျမအဖုတ်လေးထဲမှာ ရှေ့နောက် ရွေ့နေတယ်။ ပြည့်သိပ်နေတဲ့ ခံစားမှု ၊ ရွေ့လျား ပွတ်တိုက်နေတယ့် အတွင်းသားတွေနဲ့ ထိမိမှုတွေနဲ့ အတူ

ကျမစိတ်တွေဟာ အဲဒီခံစားမှုတွေကို ပိုပို လိုချင်လာမိနေတယ်။ အထုတ်အသွင်း စည်းချက်ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။

သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။အဖုတ်လေးထဲ ပြည့်ဝင်လာနေတဲ့ လီးကြီးဟာ အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဟိုး..အဆုံးထိရောက်သွားပြီ။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုမြန်လာတယ်။ ပိုပို အားပါလာတယ်။

“ အိုး ကောင်းလိုက်တာ မမပိုးရယ် "

သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။

“ အိုး ”

“ မောင်....မမ မရတော့ဘူး”

မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။ သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။ ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာအသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။

မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။


ပြီးပါပြီ။


( စကားချပ်-‌ပြောပြသူညီမလေစကား-

အင်းစက် ဖြစ်တဲ့ မောင်တစ်ဝမ်းကွဲနဲ့မှ အလိုးခံဖူးတာ ခု မောင်တစ်ဝမ်းကွဲကို အရမ်းချစ်ပြီး အလိုးခံနေပြီ၊ သူ့အိမ်မှာ နေ့တိုင်း သွားနေနေတာ လူလစ်တိုင်း လိုးတယ်။ )

...........................

မှတ်ချက် ။       ။ စာရေးသူက ဖြစ်ရန်မှန်မောင်နှမ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း လို့ ရေးထားသော်လည်း အင်းစက်မဟုတ်ပါ၊ ခုခေတ်မှာ မောင်နှမ တဝမ်းကွဲ၊ နှစ်ဝမ်းကွဲ တွေကို လူကြီးတွေ ဆွေမျိုးတွေက ဖိတ်မယ့်ဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲ ဖိတ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ကာ ပေးစားလက်ထပ်ပေးနေပါပြီ။ 

အင်းစက်ဆိုတာက မောင်နှမအရင်းအချင်းချင်း၊ အဖေနဲ့သမီး၊ အမေနဲ့သား သွေးသားစပ်ယှက်တာကိုမှ အင်းစက်လို့ခေါ်ကြတာပါ။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ဆရာမ နဲ့ အရိုးကြေကြေ (စ/ဆုံး)

ဆရာမ နဲ့ အရိုးကြေကြေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ကျောင်းမှ နေ့တပိုင်းခွင့် ယူပီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်းဆွဲခြင်းတောင်းလေး လက်တဘက်က ဆွဲရင်း တက္ကစီ တစ်စီး တားလိုက်ပီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ် ။

“ ဘုရင့်နောင် ကုန်းကျော်တံတား အလွန်နားလေးက ... ဟော်တယ် ကို မောင်းပေးပါ ... ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ... ” 

တက္ကစီ သမား လည်း ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ ... အော် .. ပိတ်လိုက်တဲ့ လမ်းတွေ သမိုင်းကနေ ဘုရင့်နောင် ကို တစ်နာရီကျော် မောင်းလိုက်ရတယ် ။ ဆရာမ ဒော်မြတ်မေစိတ်လော နေလို့လားတော့မသိ အရမ်းကြာသလို ထင်မိတယ် ။ 

ဟော်တယ် နားရောက်တော့ တက္ကစီ သမား ကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ဟော်တယ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ် ။ ဟော်တယ် ရီစပ်ရှင်မှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို မေးလိုက်တယ် 

“ အခန်းနံပါတ် (၂၀၃) က ဧည့်သည် နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ ညီမလေး ... ” 

“ အော် ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ဒုတိယထပ် က ညာဘက် နှစ်ခန်းမြောက်ပါ ဆရာမ အခန်းကိုသွားမလား ဧည့်ခန်းမှာ တွေ့ချင်လား ဆရာမ ခေါ်ပေးရမလား ... ” 

“ ရတယ် ညီမလေး အဆင်ပြေရင် အခန်းကို ပဲ သွားလိုက်မယ်လေ ဖြစ်တယ် မလား ... ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ... ” 

ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ဆိုတော့ ရီစရှင်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေး ကလည်း ရိုရိုသေသေ ပါပဲ ။ တော်ရုံလူဆို ဧည့်သည် တွေ့ရင် အခန်းထဲ တွေ့ခွင့်မပေး ။ မိန်းကလေး ဆို ပိုဆိုးတယ် အခုက ကျောင်းစိမ်း ဝတ်လာတဲ့ ဆရာမဆိုတော့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာပီး ညာဘက် ကွေ့ကွေ့ ဝင်လိုက်ချင်းပဲ အခန်းနံပါတ် (၂၀၃) ကိုတွေ့လိုက်တယ် ။ 

အခန်း၀ နားမှာ ရပ်နေရင်း ဘေးဘီ ကို မျက်လုံးကစားလိုက်တယ် ။ လူသူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ ။ အခန်းတံခါး ကိုခေါက်ဘို့ လုပ်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးမိလိုက်တယ် ။ ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်နေတယ် ။ ဒေါ်မြတ်မေက အခု အသက် သုံးဆယ့်နှစ်ထဲ ဝင်လာပီ ။ ခန္ဒာကိုယ် ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းရယ် ။ 

ပြောရမယ်ဆို အခုခေတ် ဖေ့ဘွတ်ထဲမှာ ခေတ်စားနေတဲ့ ဆက်ဆီမော်ဒယ် ဇွန်သင်ဇာ တို့လို့ ဘော်ဒီမျိုး တင်ကြီးကြီး ရင်ကားကား ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ခါးတို အကျီ ရင်ဖုံးလေး ဝတ်ထားတာများ မြင်ရတဲ့သူ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရတယ် ။ ကျောင်းဆရာမ မို့လို့သာ သိပ်ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း မနောက်ရဲကြတာ ။ 

ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က ကားထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ က ပုရိသ တို့အာရုံကို ဖမ်းစား နိုင်တဲ့ အပြင် အပေါ်ပိုင်း ရင်ဘက်ထွားထွားကြီးတွေကလဲ အတွင်းခံခါးရှည်ဘော်လီ အောက်မှာ ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ရယ်လေ ။ ကျောအောက်ခါးနားထိ ရှည်လျှား နက်မှောင်သန်စွမ်းလှတဲ့ ဆံပင်တွေကို အပေါ်မှာ ဆံထုံးလေးထုံးထားတော့ ခပ်ယဉ်ယဉ်လေး ဖြစ်နေတယ် ။ 

ဆက်ဆီဆန်ဆန် ဘော်ဒီနဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ ဟာ လိုက်ဖက်လွန်းလှတယ် ။တင်ပါး အောက်အဝိုက် နားမှာ အောက်ခံပင်တီ ကြိုးရာလေးကလည်းထင်ခြားလွန်းလှတယ် ။တင်းရင်းလွန်းတဲ့ တင်ပါးတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းထားရမှန်း ထမိန်ပေါ်မှ ကြည့်ရုံ နဲ့ သိနိုင်တယ် ။ 

“ ဒေါက်..ဒေါက်…ဒေါက် ... ” 

အခန်းအတွင်းမှ တံခါး ဂျက်ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရပီး အခန်းတံခါးလေး ပွင့်သွားတယ် ။ အခန်းထဲ မှ ဇေယျ အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ နဲ့ အခန်းထဲကို တန်းဝင်လိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင် တံခါး ကို ဂျက်ပြန်ချလိုက်တယ် ။ ဆွဲခြင်းတောင်းလေး ကို စားပွဲခုံပေါ်မှာ တင်လိုက်ကာ ဇေယျ ကို ဖက်လိုက်ရင်း 

“ သတိရလိုက်တာ မောင်ရယ် … အရမ်းလွမ်းတာပဲ... ” 

“ မောင်လည်း သတိရတာပါပဲ မရယ်  ... ” 

ဇေယျ နဲ့ ဒေါ်မြတ်မေ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ 

“ မ အချိန် ရရဲ့လား ... ” 

“ အင်းး ရတယ်မောင် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူပီး ကျောင်းကနေ တိုက်ရိုက်လာလိုက်တာလေ တွေ့ဘူးလား ကျောင်းစိမ်းတောင် မလဲရသေးဘူး  ... ” 

“ မ က ကျောင်းဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ ... ” 

“ သွားပါ တွေ့ မှ ချွဲနေတယ် ... ” 

ရင်ခွင်ထဲမှာ ခိုနားရင်း ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရင်တွေ ခုန်နေတယ် ။

“ ဒါနဲ့ မောင် ရန်ကုန်မှာ ဘယ်နှစ်ရက် ကြာမှာလဲ  ... ” 

“ သုံးလေးရက်လောက်ပဲ ကြာမယ် အလုပ်ကိစ္စ ပီးတာ နဲ့ ချက်ချင်း ပြန်ရမှာ ... ” 

“ ဟင် မောင်ကလည်း ခန လေးရယ်... ” 

“ ဟုတ်တယ် မရဲ့ အခုတောင် အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ မို့လို့ရန်ကုန်လာရတာ နို့မို့ဆို ရန်ကုန်လာဘို့ ဝေလာဝေးပဲ ... ” 

“ ဟုတ်ပါပီရှင် နိုင်ငံသားကောင်း စစ်ဗိုလ် ကြီး ဆိုတော့လဲ တာဝန်တွေ များပြားတော့ ဘယ်အားပါ့မလဲ နော့်... ” 

ဟုတ်သည်။ ဗိုလ်ကြီးဇေယျ က တပ်မတော် အရာရှိကြီး တစ်ဦး ။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၅) နှစ်ကျော်ကျော် လောက်က ပုသိမ်မှာ တာဝန်ကျချိန်တုန်းက ဒေါ်ယဉ်ယဉ်စိုး နဲ့ ဆုံခဲ့တာ ။ အဲ့ဒီတုန်းက ဒေါ်မြတ်မေလဲ ပုသိမ် အ.ထ.က ကျောင်း မှာ အလယ်တန်းပြ ဆရာမ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က မိတ်ဆက်ပေးရင်ဲဇေယျနဲ့ ခင်မင်မိရာ က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ။ 

ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ ရုံတင်မက လင်မယား အရာ ပင်မြောက်ခဲ့တယ် ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပီး ပျော်ရွင်လို့မှ မဆုံးသေး ဇေယျလည်း တပ်ပြောင်းပါ ဒေါမြတ်မေ လည်း ရန်ကုန်ကို အထက်တန်းပြ ဆရာမ အဖြစ် ရာထူးတိုး ပါရင်း နှစ်ယောက်သား ဝေးခဲ့ရတယ် ။ အဆက်အသွယ်တော့ မပြတ်ခဲ့ ။ ဇေယျက လာရှိုးဘက်မှာ တာဝန်ကျတာ မို့ တွေ့ ဆုံဘို့ မလွယ်ခဲ့ ။ 

အခု ဇေယျ အလုပ်တာဝန် နဲ့ ရန်ကုန်ကို ရောက်ရောက်ချင်း ဖုန်းဆက်တော့ ဒေါ်မြတ်မေအံ့သြသွားခဲ့သလို ဝမ်းလည်းသာရတယ် ။ဖုန်းရရချင်း ပဲ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးထံ ခွင့်တိုင်ပီး အရေးပေါ် ကိစ္စ ရှိတာမို့ နေ့တပိုင်းခွင့်တောင်း ရင်း ထွက်လာခဲ့ရတာ ။ 

“ မောင် အသားတွေ မဲသွားတယ်နော် အရမ်းပင်ပန်းလို့လား ... ” 

“ အင်းး နဲနဲ တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့ စစ်သားပဲ အသားမဲတာ ကိစ္စ မရှိပါဘူး... ” 

“ ဟုတ်ပါပီ မောင်ရယ် မောင့် ကို သနားလို့ပါ ... ” 

“ အဲ့ဒါကြောင့် မ ကို ချစ်နေရတာ ... ” 

ပြောရင်း ဇေယျ က ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ နုတ်ခမ်းလေး ကို မေးစေ့ မှ ဆွဲယူကာ နမ်းစုပ်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ မ မောင် အရမ်း လွမ်းနေပီ ပီးမှ စကားတွေ ပြောမယ်နော် အခု အရမ်းချစ်ချင်နေပီ ... ” 

“ မောင့်သဘောပါ ... ” 

ဇေယျ လည်း ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး တွေကို ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းတွေ ကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တယ် ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အင်းး ပြွတ် ပြွတ် အူး... ” 

စစ်သား တစ်ယောက် ရဲ့ အနမ်းတွေက အားပြင်း လှတယ် ။ ဆရာမ တစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေကလဲ တက်မတ်မှုတွေ လွှမ်းခြုံနေတယ် ။ စစ်သားတစ်ယောက်မို့ မိန်းမ များ နှင့် ဆက်ဆံမှု သိပ်မရှိ ။ တောထဲတောင်ထဲတွင်သာ အနေများလှသဖြင့် ယခုလို မိန်းမသား တစ်ယောက် နဲ့ တွေ့စဉ်အချိန်မှာ အရမ်းကို ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေသလို ဆရာမ တစ်ယောက်ကလဲ ကျောင်းပတ်ဝန်းကျင် လူ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အနေများလှ သဖြင့် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် နေနေ ရသဖြင့် အခု လို အချိန် မှာ သူမ ရဲ့ အတွင်းစိတ် လိုအင်တောင်းတ မှုတွေ ကို လွှတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်နေတော့တယ် ။ 

ဇေယျ နဲ့မြတ်မေ တို့ ရဲ့ အနမ်းတွေ က ပြင်းပြင်းရှရှ ရှိလှသည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားသော ဇေယျ ရဲ့ လီးတံ ကြီး က ပုဆိုး အောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်လာကာ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ဘိုက်သား ပြင်ကို ထောက်မိထားသည် ။ ဇေယျ အရပ်က ငါးပေ ရှစ် ကျော်ပီး မြတ်မေရဲ့ အရပ်က ငါးပေသုံးလောက် မို့ ဇေယျလီးက ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ဘိုက်သား နား ကိုထောက်မိနေခြင်းဖြစ်သည် ။ ဇေယျ အရပ်က ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် အသားညိုညို တကယ် စစ်သားစစ်ဗိုလ်ကြီး ပီသလှပေသည် ။ 

ဇေယျ ရဲ့ သန်မာ တဲ့ လက်တွေက လည်း ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီး တွေ ကို ဖြစ်ညှစ်နေတယ်။ဒေါမြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက လည်း အခြားသူတွေလို ပျော့စိစိ မဟုတ် ၊ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတယ် ။ သူမ ရင်ဘတ်မှ ဆူဖြိုးလွန်းလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကလည်းဇေယျရဲ့ ရင်ဘက်နားလောက်မှာ ဖိညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ် ။

“ မောင် ကျောင်း ဝတ်စုံတွေ ကြေကုန်လိမ့်မယ်... အပြန်ဒါပဲ ဝတ်သွားရမှာနော် ....တော်ကြာ မြင်မကောင်း ဖြစ်နေရင် မကောင်းဘူး ... ” 

“ မောင်..ချွတ်ပေးမယ်နော် ... ” 

ခန္ဒာကိုယ်ချင်း ခန ခွာလိုက်ကာ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ကျောင်းစိမ်း အကျီ ရင်ဖုံးလေးမှ ဘောက်စိ လေး တွေ ကို တဗြုတ်ဗြုတ် ဖြင့် ခွာချလိုက်တယ် ။ အတွင်းမှ ရှင်မီးအကျီလို ခါးရှည် ဘော်လီလေး အတွင်းမှ နို့အုံကြီးတွေက အပြင်ဘက်ကိုတောင် ထွက်ချင်သယောင်ယောင် ။ ရင်ဖုံး အကျီလေး ကို ချွတ်အပီး မြတ်မေ ကျောပေးလိုက်တော့ နောက်ဘက်က ကျောအပြည့် ချိတ်တွေ ကို တစ်ခုချင်းစီ ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ် ။

ချိတ်တွေ ဖြုတ်အပီး ပုခုံးပေါ်မှ ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ကို အသာ မ ကာ ရှေ့ သို့ ဆွဲ ယူချွတ်ပေးလိုတယ် ။ ကျော ပေးထားတဲ့ မြတ်မေရဲ့ နို့အုံတွေ ကို ဇေယျ အနောက်မှ လှမ်းကာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ဇေယျ လက်နှင့်တောင် မဆန့် ။ 

နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အရှေ့သို့ ငေါထွက်နေတယ်။ ဇေယျလ်က ကြမ်းသည် ။ ထိုလက်ကြမ်းကြမ်း ဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို အသာ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့မြတ်မေ ကြက်သီးတွေ ပါ ထလာတယ် ဲဇေယျနဲ့ ဒီလို မနေဖြစ်သည်မှာ သုံးနှစ်ကျော်ကြာပီ ။ သူမ အရမ်းတောင့်တ နေခဲ့ရတာ ။ 

“ မ နို့ တွေက အရင်ထက်တောင် ထွားလာတယ်နော် ... ” 

“ ဟင်းးးဟင်းးး မောင်ကလဲ မကြိုက်ဘူးလား ... ” 

“ ကြိုက်တာပေါ့ မ နို့တွေကော တင် တွေ ကော အရင်ထက် ထွားလာတယ် ...မောင် ပိုစိတ်ပါလာတယ်ကွာ  ... ” 

လက်တဘက်က နို့ အုံကို ပွတ်ရင်း နောက်လက်တဘက်က တင်ပါး ကို ပွတ်လိုက်တယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ သူမရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန် အထက်ဆင် စလေး ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ ထမိန်ကို အောက်သို့ ကွင်းလုံးချွတ်ချရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ ကောက်တင်လိုက်တယ် ။ 

ထမိန်ကို အောက်ကနေလှမ်းအကောက် ခပ်ကုန်းကုန်း ဖြစ်သွားတာမို့ တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ကို ပြူထွက်သွားတယ် ။  အတွင်းမှ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်အတွင်းမှ တင်ပါးကြီးတွေ များ ကွဲထွက်လာတော့မယ့်အလား ။ 

ဇေယျမြတ်မေ ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လည်ရုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဇေယျရဲ့ ရိတ်ပီး ပြန်ထွက်ကာစ နုတ်ခမ်းမွှေး နဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေး အချို့က လည်ဂုတ်သားလေး တွေ လာစူးတာကြောင့်ဇေယျ ကြက်သီး များပင် ထမိတော့တယ် ။ 

လည်တိုင် နဲ့ ပုခုံးသားတွေ ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ နမ်းနေသော ဇေယျရဲ့ လီးကြီး ကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် မြတ်မေ ထမိန်ချွတ်နေတုန်း ဇေယျကလည်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ထားတာ မို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပီ ။ 

အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်လေး တထည်သာ ကျန်တော့တယ် ။ ရင်ကားကား တင်ကားကား ခါးကျဉ်းကျဉ်း မြတ်မေ ရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် ဇေယျလီးကြီးကလည်း အစွမ်းကုန် မာတောက်နေပီ ။ လီးတံ ကြီးက မြတ်မေ ရဲ့ လက်ထဲမှာ ပူပူနွေးနွေးကြီး ။ 

မြတ်မေ လည်ဂုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ လျှောဆင်းလာကာ ကျောပြင်တဝိုက် အနောက်မှ လျှာလေး ထုတ်ကာ နမ်းပေးနေရင်း ဒူးကွေးကာ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ မြတ်မေသိတယ် ဇေယျ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ။ 

ရှေ့မှ ကုတင်ဘောင်ကို ကိုင်လိုက်ကာ မြတ်မေ ခက်ကုန်းကုန်း အနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ခြေထောက်တွေ ကို အနည်းငယ် ကားပေးလိုကတယ် ။ ပင်တီ ပေါ်မှ နေ၍် ဇေယျ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဆရာမဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါးတွေ ကို ယက်ပေးရင်း လက်မှ ပင်တီ မျော့ကြိုးလေး ကို ကိုင်ကာ အောက်သို့လိပ်ကာလိပ်ကာ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။

မြတ်မေ ဖင်ကို နောက်သို့ ပို ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကြီးမားလုံးကား တဲ့ တင်ပါး ကြီး နှစ်ခြမ်း ကို ဇေယျ လက်နှစ်ဘက် ဖြင့် သေချာ ဖြဲလိုက်တော့ စအို၀ ညိုတိုတို နှင့် စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား များ နောက်သို့ ပြူထွက်လာတော့တယ် ။ စောက်ဖုတ် အ၀ မှာတော့ အရည်ကြည်လေး တွေ ပင် ထနေပီ ။ 

မြတ်မေ ရဲ့ ထူးခြားချက်မှာ အောက်မှ အမွှေးအမျှင် သန်လွန်းချင်းပင် ။ စောက်ဖုတ် အထက် မှ စောက်ဖုတ် ဘေးသား နားထိပင် အမွှေး တွေ ရှိနေသလို ဖင်စအို၀ ပတ်ချာလည်တွင်ပင် အမွှေးလေးများ ခပ်ရေးရေး ပေါက်နေပေသေးသည် ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲသို့ ဇေယျ လျှာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည် ။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အားးး မောင် …ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ... ” 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

မနက်ကတည်း က ကျောင်းသွားပီး ကျောင်းမှ ချက်ချင်း ထွက်လာတာကြောင့် သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ရသေးသဖြင့် အနံ့အသက် တော့ နဲနဲ ထွက်တယ် ။ ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ် အနံ့ ၊ ရမ္မက် ထန်နေချိန် မို့ စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင် ရာ ရောက်နေသဖြင့် ၎င်း အနံ့လေးက ပင် ရမ္မတ်စိတ် ပိုထန်နေစေသည်လား မသိ ။ တချွတ်ချွတ် တပြွတ်ပြွတ် ဖြင့် စုပ်ပေးနေတယ်။

မြတ်မေကလည်း နောက်သို့ တင်ပါးကြီး ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသဖြင့် မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်း ထားသည့် ပုံစံ မှာ ဇေယျအကြိုက် ဖြစ်နေလေတော့တယ် ။ ဇေယျ ရဲ့ လျှာ ကလည်း စောက်ဖုတ် တင်မက စအို၀ နား အထိ ပင် အပေါ် အောက် ဆွဲပေးနေတယ် 

“ ပြွတ် ပလက် ပလက် ပြွတ်  ... ” 

“ အင်းးးဟုတ်တယ် မောင် အားးးကောင်းတယ် ... ” 

ပေါင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကားထားတာတောင်မှ တင်ပါးများက စောက်ဖုတ်နဲ့စအို၀ ကို လာလာ ဖုံးချင်နေသေးသဖြင့် ဇေယျ လက် နှစ်ဘက်က တင်ပါးတွေ ကိုဖြဲထားရမှ ခွာလို့မရ တင်ပါးတွေကို ဖြဲထားရင်း ယက်ပေးနေတယ် 

“ ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အားးး အင်းးးး အ အ ကောင်းတယ်မောင် ယက်ပေးအား... ” 

တချက်တချက် မြတ်မေ ဒူးကို အကွေးအဆန့်လုပ်ကာ အဖုတ်နဲ့ လျှာ ကို လှမ်းလှမ်း ပွတ်လိုက်သေးသည် ။ ဆယ်မိနစ်လောက် ဆက်တိုက် ယက်ပေးအပြီး ဇေယျ မတ်တပ် ရပ်လိုက်ကာ မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး နောက်တည့်တည့် မှာ နေရာယူလိုက်သည် ။ လီးတံကို ညာလက်ဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ကာ ဇေယျ တံတွေးတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေတဲ့ မြတ်ေမေရဲ့စောက်ဖုတ် အဝမှာ လီးဒစ် ကို တေ့လိုက်ရင်း

“ မ … လိုးတော့မယ်နော် ... ” 

“ အင်း မောင် ..လိုးလေ... ” 

တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်း ကို သေချာကိုင်ကာ လီးတံ ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။

“ ဗျစ် …ဗျစ် …ဗျစ် …... ” 

“ အ အာအားး ဖြေးဖြေးမောင် မလုပ်တာ ကြာပီ ဖြေးဖြေး နော် ... ” 

“ အင်းးး စီးနေတာပဲ မရယ် အား... ” 

“ ဘွတ် ဘွတ်... ” 

“ ဘွ ဘွ ဘွတ် ... ” 

စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေအံသံများ ထွက်လာတယ် ။

“ ဇွတ် ဖွတ် ဘွတ် ... ” 

“ အာာာအားးး အားးး မောင် အား... ” 

ခပ်ထွားထွား တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်းကြားရှိ အဖုတ်အကွဲကြောင်း ကြားသို့ ဇေယျ လီးတံမှာ ဖြေးဖြေး ချင်း တိုးတိုးဝင်လာတာ အဆုံးထိ ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဇေယျ လီးတံကလည်း ရှည်သည် ။ တောင်နေသည့် အချိန် (၈) လက်မ ခန့်ပင် ရှည်သည် ။ လီးကတော့ ခပ်မဲမဲ ဒစ်က ကားသည် ။

လီး အဆုံးဝင်သွားလို့ သားအိမ် နံရံမှာ သွားထောက်မိတော့ မြတ်မေ ခါးလေး ဆက်ကနဲ တုန်သွားတာတွေ့လိုက်တယ် ။ မြတ်မေ လီးတံကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲ နုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း စလုပ်တော့တယ် ။ 

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ... ” 

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ... ” 

“ အားးး မောင် ကောင်းတယ် အား... ” 

“ အားးး လိုးလို့ ကောင်းတယ် မရယ် ...မလိုးရတာ ကြာလို့လားမသိဘူး... အား... ” 



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။