Configure Page List

Sunday, October 27, 2024

ဖြစ်ရပ်က ချစ်တတ်ခဲ့လို့ (စ/ဆုံး)

ဖြစ်ရပ်က ချစ်တတ်ခဲ့လို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Christopher @ မြကျွန်းညို

1980 ဝန်းကျင်ခန့်ကာလဖြစ်သည်။ မိန်းမပျိုတစ်ယောက်၏ လိင်အလွဲသုံးစားခံရမှု ၊ ထို့နောက် နောက်ဆက်တွဲအကျိုးဆက်များ၊ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ တန်ဖိုး၊ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့်ဘဝလမ်းခရီး၊ အစရှိသော အကြောင်းအချင်းရာများသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့တွင် ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းတစ်ခုအဖြစ် သန္ဓေတည်မွေးဖွားလာခဲ့လေသည်။ ဖြစ်စဉ်ကား ဤသို့၊ ဤပုံတည်း။

..............................................................................................

( ၁ )

“ ရှီး .. အအား...ကိုကို ရယျ  ”

“ ဟင်း ဟင်း ... ခြူးငယ်ကို နှိပ်စက်နေတာလား   ”

“ ဟင်း ကျွတ် ကျွတ် နမ်းပေးကိုကို လုပ်တော့မယ်လေ ကြည့်ပါ့လား။ သူလည်း စိတ်ပါနေတာကို .   ”.

“ ခြူးငယ်စိတ်မပါဘဲ ကိုကို ဘာမှ မလုပ်ချင်လို့ပါ ခြူးငယ်ရယ်။ ကိုကို ခြူးငယ်ကို ‌သိပ်ချစ်တာ သိသားနဲ့. . . ကို လာပြီနော်  ”

“ အင့် အား မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေး ကိုကို  ”

“ ရှီး  ပြွတ် အဟင့်  အွန်း   ”

“ ကိုရေ ကိုရေ အာ့ အာ အား အာ ရှီး   ”

“ ခြူးငယ်။ ခြူးငယ် ပြီး‌ရင်ပြော  ”

“ ပြီးတော့မယ်  ”

“ ပြီးရင် ပြော  ”

“ အအား အား ဟား  ”

“ ပြီး ပြီး ပြီ ပြီးပြီ အား   ”

“ ဟင်း .ခြူး  ”

“ ဟင် ကိုကို  ”

“ ခြူးငယ် ပျော်ရဲ့လား  ”

“  ပျော်တာပေါ့ကိုကိုရယ်။ ခြူးငယ်လေ ခြူးငယ်ဘဝလေး ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲရောက်တာ သိပ်ကံကောင်းတာပဲ။ ကိုကို ခြူးငယ်ကို ထားမသွားရဘူးနော်  ”

“ အင်း း း ထားမသွားပါဘူးခြူးငယ်ရယ်။ ခြူးငယ်က ကိုကို့ကို မယုံလို့လား   ”

“ မဟုတ်ဘူး .. ကိုဇော်  ”

“ ခြူးငယ်ဘဝမှာ နောက်ထပ်အမှားမျိုး ထပ်မရှိချင်တော့လို့ပါ။ ခြူးငယ်လေ နောက်တစ်ခါ ဘဝနဲ့ရင်းပြီး မမိုက်ချင်တော့ဘူး ကိုကိုရယ် အဟင့် ဟီး   ”

“ အာ ဘာလို့ငိုတာလဲ ပြောရင်းဆိုရင်း။ မငိုနဲ့လေ တိတ် တိတ်။ အတိတ်က အကြောင်းတွေမေ့ထားပြီး ကိုယ်နဲ့ဆိုင်မယ့် အနာဂါတ်အတွက်ပဲ ‌ကြိုးစားတည်ဆောက်ဖို့ မျှော်လင့်ထားရင် မကောင်းဘူးလားခြူးငယ်ရယ်  ”

“ သိပါတယ်ကိုကို။ ခြူးငယ်သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ့အရာတွေက ခြူးငယ်ရဲ့‌အနောက်ကို တစ်ခါတစ်ခါ တိုက်ဆိုင်မှုတွေရှိလာတိုင်း အရိပ်မည်းကြီးတစ်ခုလို အနောက်က ခြောက်လှန့်နေတယ် ကိုကို  ”

“ ခြူးငယ်ရယ်။ ကိုကို့ စိတ်ထဲ အတင်းအကျပ် သိချင်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူးနော်။ ဒါပေမယ့် ခြူးငယ်ရဲ့ အဲ့ဒီ့အကြောင်းတွေကို ကိုကို နားထောင်ချင်တယ်။ ခြူးငယ်ပြောပြပါ့လား။ အဲ့ဒီ့အရာတွေပြီးရင် စိတ်ထဲ အားလုံးရှင်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကိုယ်နဲ့ခြူးငယ်နဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နားလည်မှုရှိရှိ ရှေ့ဆက်ကြတာပေါ့ခြူးငယ်ရယ်  ”

“ ဘယ်လိုလဲ။ အဆင်ပြေလား ခြူး။ ပြောပြချင်စိတ်ရှိလား  ”

“  တကယ်ပေါ့ပါးသွားမယ်ဆိုရင်တော့ ခြူးငယ်ပြောပြချင်ပါတယ်။ ဟင်း   ”

“ ခြူးငယ်ဘဝက ဒီလိုပါ ကိုကို. . .  ”

...................................

ကျွန်မနာမည် ခြူးသစ်နွေးပါ။ ခင်မင်သူတော်တော်များများက ခြူးငယ်လို့ခေါ်ကြတယ်။ ခြူးငယ်ရဲ့ ပါပါးနဲ့ မာမားက ကုန်စုံဆိုင်သဘောမျိုး ဈေးရောင်းဈေးဝယ်အလုပ် လုပ်ကိုင်ကြပါတယ်။ ခြူးငယ်ပါးပါးက တရုတ်စပ်ပါတယ်။ အဖိုးက တရုတ်အစစ်တဲ့။ မာမားကတော့ ဗမာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။ ခြူးငယ်က ပါးပါးနဲ့တူတော့ အသားလည်း ဖွေး‌သလို ငါးပေကျော်ရုံအရပ်လေးကလည်း မာမားရဲ့ အမွေပေါ့။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပထမနှစ်တက်၊ နှစ်ဆုံးတော့ အဝေးသင်ပြောင်းပြီး ဆိုင်အလုပ်ကို ဝိုင်းကူလုပ်ပေးခဲ့တာ အခုဆို ခြူးငယ် နောက်ဆုံးနှစ်တောင် ရောက်ခဲ့ပြီလေ။ 

နောက်လာမယ့် စက်တင်ဘာဆိုရင် ခြူးငယ် အသက် (၂၀) တင်းတင်းပြည့်ပါပြီ။ ခြူးငယ် ပထမနှစ်မှာ ရည်းစားသနာ မရှိခဲ့ပါဘူး။ ခြူးငယ်ကိုသဘောကျပြီး တောင်းဆိုကြတာတော့ နှစ်ယောက် သုံးယောက်လောက်ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီ့‌တုန်းက ခြူးငယ် ကလေးစိတ်မကုန်သေးတာနဲ့ ရည်းစားမထားခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နှစ်‌ဆုံးတော့ ပါပါးရဲ့ ဆန္ဒအတိုင်း ‌ဆိုင်အလုပ်ပဲ ဝိုင်းကူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။ 

ပါပါးက တရုတ်စပ်တော့ ပိုက်ဆံရှာဖို့ အားသန်တယ်။ လမ်းသွားနေရင်း ထမင်းစားနေရင်းတောင် ဘာရောင်းရမလဲ စဉ်းစားနေတတ်တဲ့ လူမျိုး။ ခြူးငယ် ဆိုင်မှာပဲ ဈေးကူရောင်းမယ်ဆိုတော့ ပါပါးက သိပ်ပျော်တာပေါ့။ အခုချိန်ထိ ပါပါးက ခြူးငယ်ကို တုန်နေအောင်ချစ်တာ။ ခြူးငယ်ကလည်း ပါပါးစိတ်အလိုကျပဲ နေတတ်ချွဲတတ်တော့ အိမ်မှာ ခြူးငယ်တစ်ခွန်းဆိုတာနဲ့ မရတာ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီ့လောက်ထိကို ပါပါးက ခြူးငယ်ဆို သိပ်အလိုလိုက်တာ။

ဈေးရောင်းတာကို ခြူးငယ်ဝါသနာမပါပေမယ့် ခြူးငယ် ကလေးဘဝတည်းက ဒီဆိုင်အလုပ်ပဲ လုပ်လာခဲ့ကြတာဆိုတော့ ခြူးငယ် အကုန်နားလည်ပါတယ်။ ဈေးလည်း ရောင်းတတ်ပါတယ်။ ခြူးငယ်တို့ ဆိုင်က အထည်အလိပ်ကအစ အလှကုန်၊ စားသောက်ကုန်အဆုံး ကုန်မာပစ္စည်းပါမကျန် အကုန်ရောင်းချတဲ့ ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်ပါ။ ဆိုင်မှာ ဈေးရောင်းတဲ့ ကလေးမလေးတွေရှိပေမယ့် ခြူးငယ်ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ပေးတော့ ပါးပါးနဲ့မာမားလည်း နည်းနည်း အနားရတာပေါ့။ 

မနက်မိုးလင်းဆိုင်ဖွင့်ချိန်ကစပြီး ရွာနီး မြို့နယ်နီးဒေသက ဈေးရောင်းဈေးဝယ်သမားတွေနဲ့ ပျားပန်းခတ်ရတာ ညကိုးနာရီထိုး ဆိုင်သိမ်းမှ ခြူးငယ်တို့ နားရပါတယ်။ ကြာလာတော့လည်း အသားကျသွားပြီး ပျင်းရတယ်လို့ မရှိတော့ပါဘူးရှင်။ ဒီလိုနဲ့ တနေ့တော့ ခြူးငယ်ရဲ့ဘဝထဲကို သူစိမ်းတစ်ယောက် တံခါးမခေါက်ဘဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့ပါတော့‌တယ်ရှင်။

.................................................................

“ ခြူးငယ်ရေ။ ဒီမှာ စာရင်းတွေ လာသွင်းပေးပါဦး သမီးရေ။ ကုန်တွေ ထပ်ရောက်လို့။ လာလာ သမီးလာ။ ပစ္စည်းရေရအောင် ဈေးရောင်းမယ့်လူ သုံးယောက်ပဲနေခဲ့၊ ကျန်တဲ့လူ ဒီကိုလာ  ”

ဆိုင်ရဲ့ ခေါင်းရင်းဘက်မှာ ပစ္စည်းတွေ အသွင်း လာတာနဲ့ ကျွန်မလည်း ဂဏန်းပေါင်းစက်တစ်လုံးရယ် စာရင်းစာအုပ်ယူပြီး မာမားဆီ သွားလိုက်ပါတယ်။

“ မာမား ဘာသွင်းမှာလဲ  ”

“ မုန့်နဲ့ ကြာဆံခေါက်ဆွဲ၊ ပြီးတော့ ဆီတွေ သွင်းမှာ သမီး  ”

“ ဟုတ် ဟုတ်  ”

“ ကဲ၊ရေမယ် ဆီက အားလုံးပေါင်း ဘယ်လောက်လဲ  ”

“ ဆီပုလင်းအသေးက ဖာ ရှစ်ဆယ်။ ကြာဆံက အိတ်ကြီး ကိုးအိတ်။ အဲ့ဒါ အရင်သွင်း သမီး  ”

“ ဟုတ်။ ကျွန်မ လက်က ဂဏန်းပေါင်းစက်တစ်ဂျောက်ဂျောက်နဲ့ စာရင်းစာအုပ်ထဲ ဟိုရေးဒီခြစ်လုပ်၊ ကုန်အဝင်စာရင်းတွေ သွင်းရပါတော့တယ်  ”

မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာ အားလုံးအပြီး အမေ့ကို ပိုက်ဆံကိစ္စပြောလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီ့အချိန်မှာ ကျွန်မအနားကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်မခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်မကို ပြုံးကြည့်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်။ စပို့ရှပ်ကို အနေတော်ဝတ်ဆင်ထားပြီး ပုဆိုးသေသေသပ်သပ်လေးနဲ့ ကြည့်ကောင်းပါတယ်။

“ ဘာယူမလို့လဲရှင့် ကိုကြီး  ”

“ ဪ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီကုန်တွေ လာသွင်းတာပါ  ”

“ ဪ ဆောရီး ကိုကြီး။ ထိုင်လေ ထိုင်။ ခဏစောင့် အမေ ငွေသွားယူနေလို့။ ဟုတ်  ”

ဒီလူက ခပ်တည်တည်ပဲ ကျွန်မစားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ ကျွန်မကို စိုက်ကြည့်နေတော့ ကျွန်မလည်း မနေတတ်တာနဲ့ ပေါင်းပြီးသားစာရင်းတွေ ပြန်ပေါင်းနေလိုက်ရတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေတာခံရတော့ ကျွန်မ မနေတတ်ဘူး။ မျက်နှာပူတယ်။ 

အဲ့ဒီ့တော့ စာရင်းပေါင်းတာလည်း အလွဲလွဲ အချော်ချော်နဲ့။ မာမားရောက်လာပြီး ငွေချေတော့မှ ကျွန်မလည်း ဈေးရောင်းတဲ့ ခုံပေါ် ပြန်လာလိုက်တယ်။ ဈေးခုံပေါ်ရောက်တော့ အမေနဲ့ အလုပ်ကိစ္စ‌၊ ငွေကိစ္စပြောနေတဲ့ အဲ့ဒီ့လူကို ကျွန်မ လှမ်းကြည့်မိတယ်။ အရပ်မြင့်မြင့်၊ အသားဖြူဖြူ၊ မေးရိုးကားကားနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ပုံစံမျိုးပါ။ 

ဆံပင်တိုကိုလည်း သေချာနောက်လှန်ဖြီးသင်ထားပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်နေတတ်သူတစ်ယောက်ပါ။ အလုပ်ကိစ္စအပြီး ကုန်ကားပြန်မထွက်ခင် သူက ကျွန်မကို တော်တော်ကြာကြာစိုက်ကြည့်သွားပါတယ်။ ကျွန်မမှာ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ တုန်ယင်ပြီး ကြောက်လည်းကြောက်နေတာနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရပါတယ်။နောက်လည်း မကြာမကြာ သူ ကုန်စည်တွေ ဆိုင်ကို လာပို့ပါတယ်။ ပြန်ခါနီးတိုင်း ခြူးငယ်ကို မာမားတို့မသိအောင် အတန်ကြာ ကြည့်ကြည့်သွားတတ်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့။

............................................................

“ ညီမလေး ခြူးငယ်  ”

“ ရှင်၊ ကျွန်မနာမည် ဘယ်လိုသိတာလဲ  ”

“ ဪ ဒေါ်လေးတို့ခေါ်ရင်း ကြားဖူးနေတော့ သိတာပါ။ အကိုလေ ညီမကို စကားပြောချင်လို့ ဒီစာလေး ရေးထားတာ လက်ခံပေးပါ့လား  ”

“ ဘာစာလဲ ကိုကြီး  ”

“ ကျွန်မသိရဲ့သားနဲ့ မေးလိုက်မိတဲ့မေးခွန်းပါ  ”

“ ခြူးငယ်ကို ကိုကြီး ပြောချင်တာတွေ ထည့်ရေးထားတာပါ။ ယူလိုက်နော် ဒေါ်လေးတို့ မလာခင်  ”

“ ခြူးငယ် သူ့စာကို အမြန်ယူပြီး ဝှက်ထားလိုက်ရပါတယ်။ ခြူးငယ်လေ ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ။ ရင်ဘတ်ထဲလည်း သိပ်မောတာပဲရှင်  ”

ခြူးငယ် ညရောက်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ သူပေးတဲ့စာကို ခိုးဖတ်ပါတယ်။ ခြူးငယ်ရဲ့အလှကို စာဖွဲ့ထားတာတွေပါ။ ခြူးငယ်ရဲ့ အရပ်အမောင်းနဲ့ ခြူငယ်ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လေးက သိပ်ကို လိုက်ဖက်တာပဲတဲ့။ ဆံပင်ကျောလယ်လောက်လေးနဲ့ ဆွဲကြိုး‌မျှင်မျှင်လေးက ခြူးငယ်ရဲ့လည်တိုင်မှာ အင်မတန်ကျက်သရေရှိတာပါတဲ့။ ဖြူဖွေးနုဖတ်နေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ တင့်တယ်လွန်းပါတယ်တဲ့။ ခြူးငယ်ရဲ့ မျက်လုံးကျဉ်းသွယ်သွယ်လေးတွေကို သူရင်တွေခုန်မိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါပဲတဲ့။ ခြူးငယ်ရဲ့ အလှတွေကို ရေးပြထားတာရယ်။ 

ဒီလူကြီးကလေ ခြူးငယ်ကို ဘယ်လောက်တောင် သေသေချာချာလိုက်ကြည့်ထားလည်း မသိပါဘူး။ ခြူးငယ်လေ ရှက်မိသလိုလို ရင်ဖိုတယ်ရှင့်။ ဘယ်မိန်းကလေးက ကိုယ့်ကို လှတယ်ပြောရင် မပျော်ရွှင်တာ ရှိလို့လဲ။ ခြူးငယ်လေ ရင်တွေခုန်ပြီး သူပေးတဲ့စာကို ဆက်ဖတ်လိုက်မိတယ်။ အောက်မှာတော့ သူချစ်မြတ်နိုးကြောင်းရေးထားတဲ့စာတွေပါ။ ခြူးငယ်လေ ခေါင်းအုံးစွန်းကို သွားလေးနဲ့ကိုက်ပြီး ရင်တွေ ခုန်နေလိုက်ရတာ။ ခြူးငယ် သူ့ကို စိတ်ဝင်စားမိပြီထင်တယ်။

.............................................................

( ၂ )

အချိန်ကာလ တစ်ခုလောက်စောင့်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ ခြူးငယ် သူ့ကို အဖြေပြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ ဆိုတာက ကိုမင်းညိုလေ။ ခြူးငယ်ကို ရည်းစားစာပေးတဲ့လူကြီးလေ။ ခြူးငယ်တို့ဆိုင်ကို ကုန်လာသွင်းတိုင်း ခြူးငယ်ကို အားမနာတမ်း စိုက်ကြည့်တတ်တဲ့ လူဆိုးကြီးပေါ့။ ခြူးငယ်ပျော်ပါတယ်။ ‌ပျော်ပါတယ်ဆိုတာထက် ရင်ခုန်မိခဲ့တယ်ဆို ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခြူးငယ်ရဲ့ဘဝလေးထဲ အချစ်ဦးဆိုတဲ့ ပုရိသတစ်ယောက် ရောက်ခဲ့ရပြန်ပေါ့ရှင်။

ခြူးငယ်လေ သူ့ကိုအဖြေပေးတုန်းက ရန်ကုန်ကို ဈေးဝယ်ထွက်ချိန်လေ။ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ဘုရားဖူးမယ်ဆိုပြီး ခြူးငယ်ရန်ကုန်ရောက်တိုင်း ခဏတည်းခိုတဲ့အဒေါ်အိမ်က ကလေးမလေးတစ်ယောက်ကို မုန့်ကျွေးမယ်လို့ အဖော်ခေါ်ရင်း အဲ့ဒီ့နေ့က ကိုမင်းညိုနဲ့ ခြူးငယ်တို့ ဘုရားဖူးကြ၊ လျှောက်လည်ကြနဲ့ သိပ်ကို ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းခဲ့ပါတယ်။ ကိုမင်းညိုက ခြူးငယ်ကို စကားပြောရင် သိပ်ကိုချိုသာတာ။ ခြူးငယ်ကြိုက်တတ်တဲ့ အစားအစာ၊အဝတ်အစားမှန်သမျှကို ခြူးငယ်ကိုမေးပြီး မှတ်ထားတတ်တယ်။ ဒီလို ဂရုစိုက်တတ်တဲ့ ချစ်သူတစ်ယောက်ရတာ ခြူးငယ် သိပ်ကို ကံကောင်းတာပေါ့ရှင်။ 

တကယ်တော့ အချစ်ဆိုတာ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစရာတွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာ မေတ္တာဝင်္ကပါလေးပါ။ ခြူးငယ်လေ အဲ့ဒီ့ဝင်္ကပါထဲက  ပြန်အထွက်လမ်းကို ဘယ်တော့မှ မရှာချင်တော့ဘူး။ ပျော်ပျော်ကြီး နစ်မျောလိုက်ချင်ပါတယ်။

.......................................

ကျုပ်နာမည် မင်းညို။ ကျုပ်က အရောင်းအဝယ်လုပ်တယ်။ ကျုပ်အသက်က (၂၃) ကျော်ပြီ။ ခင်ဗျားတို့ထင်သလို ယောက်ျားအများစုလို ဗိုက်ပူ၊နှာဖူးပြောင် ကြည့်ရဆိုးတဲ့ ယောက်ျားမဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့မျက်စိထဲ မြင်အောင်ပြောရင် ရုပ်ရှင်မင်းသား ဝင်းဦးကို သိတယ်မဟုတ်လား။ အေး ကျုပ်က ဝင်းဦးနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။ အဲ့ဒီ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ။ စော်ကြည်တာပေါ့ဗျာ။ 

ကျုပ်က လူငယ်ဘဝမှာဆို ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ပဲ။ လူငယ်ဘဝမှာပဲ ဂေါ်စွံတယ်လို့ အထင်မသေးပါနဲ့။ ကျုပ်က အခုထိ ဆန်းပွင့်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့အကြည့်ကို မိန်းမတော်တော်များများ ကျရှုံးတယ်ဆိုတာ ပြောမယုံ ကြုံမှပဲ ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် သိလိမ့်မယ်။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမပြောချင်ဘူး။ ခင်ဗျား ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ၊ ကျုပ်ဘဝနဲ့ ကျုပ်ပဲ။ 

ကျုပ်လူပျိုဘဝမှာ ရည်းစားကို အားရအောင်တွဲပြီးမှ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့တာ။ ကျုပ်တို့အနားက တင်တင်မာ ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးကို ကျုပ်ရဲ့ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် အခွင့်အရေးပေးခဲ့တယ်။ တင်တင်မာနဲ့ မတိုင်ခင် သူ့အရှေ့မှာ မိန်းမတွေနဲ့ ကြိုက်ခဲ့ဘူးသလို သူနဲ့တွဲနေစဉ်‌မှာလည်း ကျုပ်အတွက် တွဲနေလက်စ နောက်ထပ် မိန်းမ နှစ်ယောက်ရှိသေးတယ်။ ခင်ဗျား ယုံပြီမဟုတ်လား။ 

မိန်းမကြောနပ်ရင် မိန်းမဆိုတာ သိပ်ကို ကစားလို့ကောင်းတဲ့ မြွေပေါက်လေးတွေဗျ။ တင်တင်မာ့ကို ကျုပ်ဘာလို့ယူလဲ။ အဖြေက ရှင်းတယ်။ သူက နာမည်နဲ့ကိုလိုက်တယ်။ သူ့တင်က တင်းပြီး မာနေလို့။ ကျုပ်ဘယ်လောက် လိုးလိုး၊ ဆောင့်ဆောင့်၊ ထိုးခွဲချင်ခွဲ၊ ဒူပေတာပေခံတဲ့ တင်ပိုင်ရှင်။

အဲ့ဒါကြောင့် သူ့ကို ခြင်ထောင်ထဲရောက်ရင် တင်တင်းမာ လို့ ကျုပ်ကခေါ်တာ။ ဥစ္စာဓနအနေနဲ့ကြည့်ဦးမလား။ တစ်ဦးတည်းသော သမီးဗျာ။ အဖေအမေက အရောင်းအဝယ်ပွဲစား အကြီးစားတွေဗျ။ ပြီးပြီလေ။ သူ့သမီးကိုပိုင်ရင် သူတို့နဲ့လည်း ဆိုင်ပြီ။ ကျုပ်ဘဝ အာမခံချက်လည်းရတယ်။ တစ်ခြားမိန်းမတွေထက် ကျုပ်ကို အနွံအတာခံနိုင်တဲ့၊ ကျုပ်စိတ်ကြိုက်လိုးတိုင်း မညည်းမညူခံနိုင်တဲ့မိန်းမဗျာ။ ဘာလိုသေးလဲ။

သူနဲ့ ကျုပ် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ သူ့အဖေက သူ့လုပ်ငန်းထဲ ကျုပ်ကိုဆွဲသွင်းတယ်။ အေးဆေးပဲဗျာ။ အချိန်တန် အဲ့ဒီ့အဖိုးကြီးအဖွားကြီးသေရင် အမွေတွေအကုန် ကျုပ်ရမှာ။ အခုလည်း ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် နေရစားရ ပိုက်ဆံကိစ္စလည်းသိပ်မပူရဘူး။ တင့်တင့်တယ်တယ်နေရသလို တင်ရင်တောင့်တင်းတဲ့ သူ့သမီးကိုလည်း စိတ်ကြိုက်လိုးရတာဗျာ။ ကဲ ဘဝက ဘယ်လောက်ချိုမြိန်သလဲ။ အချိန်ရရင်တော့ သူ့သမီးကို ကျုပ်လိုးခဲ့တာတွေကို ပြောပြဦးမယ်။ 

ထားလိုက်တော့။ စကားပြန်ဆက်ရရင် ကလေးမယူချင်သေးဘူး တဝကြီးနေချင်သေးတယ်ဆိုတဲ့ တင်တင်မာ၊ ကျုပ်နဲ့ညားပြီး တစ်နှစ်ခွဲလောက်ကြာတော့ ကျုပ်ရဲ့စွမ်းပကားကြောင့် ကိုယ်ဝန်ရှိပါလေရော။ ကျုပ်လည်း တော်တော် စိတ်လေသွားတာ။ သူ့အဖေအမေကတော့ မြေး‌ချီရမယ်ဆိုပြီး ပျော်ရွှင်နေတာမှ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ။ ကျုပ်က တင်တင်မာ ကိုယ်ဝန်ရှိလည်း လိုးစရာရှိတာတော့ လိုးတာပဲ။ သူက ကျုပ်မိန်းမလေ။ ကျုပ်လိုးရင် သူခံရမှာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ကိုယ်ဝန်လရင့်လာတော့ သူ ကျုပ်ကို မပေးတော့ဘူး။ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဗျာ ကိုယ့်မိန်းမမှ ကိုယ်မလိုးရတာ။ အပြင်မှာ ရှာလိုးရုံအပြင် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ အဲ့ဒီ့တော့ အပြင်မှာ ကျုပ်ကြိုက်တဲ့ အိုးကောင်းကောင်းစော်လေးတွေကို လိုက်ဖန်တယ်။ ရရင် ဘုတယ်။ ဒါပဲ။

ရက်စေ့တော့ ကျုပ်မိန်းမ သားဖွားတယ်။ မိန်းကလေးတဲ့ဗျာ။ ကျုပ်က ယောက်ျားလေး လိုချင်တာ။ ဒေါသထွက်ပေမယ့် ကျုပ်နဲ့ရတဲ့ကလေးဆိုတော့ ကျုပ်ချစ်ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ဖခင်တစ်ယောက်ပဲဗျာ။ ကိုယ့်ရင်သွေးတော့ ကိုယ်ချစ်တာပေါ့။ကလေးရပြီး နောက်ပိုင်းတော့ အဆင်မပြေပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်မိန်းမက အရင်လို လိုးလို့သိပ်မကောင်းတော့ဘူး။ ကလေးမွေးဖူးတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့ နည်းနည်း ဖွယ်တယ်တယ်နိုင်တယ်။ သူကတော့ ကျုပ်လိုးတိုင်း ခံတာပဲဗျာ။ 

ဒါပေမယ့် လိုးရတာလည်း သိပ်မကောင်း၊ နောက်ပြီး ကလေးနို့တိုက် ဘာညာနဲ့၊ အဝတ်အစားကအစ တစ်ခါတလေ ဘော်လီတောင်မကပ်တော့တဲ့ မိန်းမက စိတ်ကုန်စရာကြီးဗျာ။ သူ့ကို လိုးဖို့နေနေသာသာ ကြည့်နေရင်းတောင် ပန်းသေချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အိမ်ကကြက်လေ၊ ဘယ်အချိန်ရိုက်သတ်သတ် လီးတောင်‌ရင်တော့ လိုးစရာ စောက်ဖုတ်တစ်ပေါက်တော့ရှိတာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်လိုလူတစ်ယောက်အဖို့ရာ  ဒီလို ဘတ်လဘိုင်လိုက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုနဲ့ နိဂုံးချုပ်ရမှာလား။ နိုး နိုး တဲ့ရစ်ဘလီး ဆောရီးပဲ။ ရာဇဝင်ကို မရှိဘူး။ အပြင်က စော်လေးတွေ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးတွေ၊ ဇာတ်သဘင်ကချေသည်လေးတွေဟာ ကျုပ်ရဲ့ လစ်ဟာနေတဲ့ကွက်လပ်လေးတွေအတွက် အဖြည့်ခံလေးတွေပါပဲ။ ပိုက်ဆံသာ သုံးနိုင်ရင် ဘယ်စော်မဆို ကြွေတာပဲ။ သူတို့ကြွေရင် ခင်ဗျား လိုးလို့ရပြီ။ ပထမတစ်ကြိမ်ပဲ ရအောင်ချုပ်လိုး၊ နောက်ပိုင်းကတော့ တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်ပြီး ဖင်ခံလီးစုပ်သွားလိမ့်မယ်။ 

ဒါပဲ ကျုပ်ပြောချင်တဲ့ အဓိကအချက်က မိန်းမတွေထန်ရင် ယောက်ျားတွေထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုဆိုးတယ်။ကျုပ် ကြုံဖူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမတွေဆို ပိုဆိုး။ သူတို့ဆို ကျုပ်ကို ပြန်တောင်လျော်တာ။ မမကြီးတွေက လိုးရင်လည်း အပေးကောင်းရုံမဟုတ်ဘူး၊ ငွေကြေးဘာညာလည်း ပြောစရာမလိုဘူး၊ သိပ်ကို ရက်ရောတာ။ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ အဲ့ဒါက သူတို့အားရအောင်တော့ လိုး။ အရေးကြီးတာ ထပ်ပြောမယ်။ သူတို့ အားရရင်လည်း ရပ်မနေနဲ့ အီစိမ့်ပြီး ပြဲလန်သွားအောင်လိုး။ ရှင်းလား။ သူတို့ခံချင်လို့ သူတို့ စက်ပက်နဲ့ခံတာ။ ခင်ဗျားအပူ တစ်ပြားသားမှ မပါဘူး။။ လိုးစရာရှိတာ မညှာနဲ့။ အေး ပြီးရင်တော့ သူနဲ့ပက်သက်သမျှ အရာအားလုံးဟာ ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုင်သွားပြီပဲ။ရှင်းလား၊ အဲ့ဒါ မိန်းမဋီကာ။

.....................................................................

ခြူးငယ် ဒီတစ်ခေါက် ကိုမင်းညိုနဲ့သွားတွေ့ရတာ အရင်ကထက် ပိုပျော်ရတယ် သိလား။ သူက ခြူးငယ်ကြိုက်တဲ့ ပါတိတ်ဆင်လေးတွေ ပိုးထည်လေးတွေကို ခြူးငယ် လှလှလေး ချုပ်ဝတ်ဖို့တဲ့။ အထည်သုံးဆယ်တောင် လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာ။ သူဝယ်ပေးတာလေးတွေပဲ ဝတ်စေချင်လို့တဲ့လေ။ ရှင်ရယ် သိပ်ကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာပဲ ဟင်း ဟင်း။ 

ခြူးငယ်ရဲ့ အဝတ်ဗီရိုထဲမှာလည်း ဝမ်းဆက်တွေ ပုံနေတာပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ခြူးငယ်ရဲ့ ချစ်သူ ကိုမင်းညိုအလိုကျ ခြူးငယ်ပျော်ပျော်ကြီး ဝတ်ရမှာပေါ့။ ပျော်လိုက်တာ ကိုမင်းညိုရယ်။ ခြူးငယ်ကို  ဘယ်လောက်တောင် အလိုက်သိပြီး ချစ်တတ်ရတာလဲ ရှင်ရယ်။ ဒီမှာ သိပ်ချစ်လွန်းလို့ အသည်းတွေ တစ်ငြိမ့်ငြိမ့် တုန်ယင်နေပြီ သိရဲ့လား။ ရှင်ကြီးကို ကျွန်မကလေ ငုံထားမတတ်ကို ချစ်မိတာရှင့်  ခြူးငယ်ရဲ့ အချစ်ဦးကြီး ကိုကိုမင်းညိုရဲ့။

ခြူးငယ်လေ သူ့အကြောင်းတွေးရင်း ရင်တွေဖိုလာလို့ လက်က ရင်ဘတ်ကလေးကို စမ်းမိမှပဲ ပို‌ဆိုးပါတော့တယ်ရှင်။ အဲ့ဒါလည်း သူ့ကြောင့်ပဲ။ သူက ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်ဆိုပြီးခေါ်သွားတာ။ နှစ်လတစ်ခါလောက်မှ ခြူးငယ်ရန်ကုန်လာလို့ တွေ့ရတာ လေးငါးခါရှိပြီ။ အမြဲတမ်းလျှောက်သွားနေရတာ။ ဒီတစ်ခါပန်းခြံမှာပဲ နားမယ်ဆိုပြီး ပန်းခြံတစ်ခုကို ခေါ်သွားတာ။ ဟိုရောက်တော့ တကယ်လည်း စကားဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်မပြောဘူး။ သူလေ ခြူးငယ်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်ဆုပ်ပြီးနယ်တာ။ နှုတ်ခမ်းတွေလည်း နမ်းတယ်။ ခြူးငယ် တမျိုးကြီးပဲ။ ခြူးငယ်အတွက် အရာရာက အသစ်အဆန်းလေ။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောတာ ကြားဖူးနားဝရှိပေမယ့် တကယ် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကြုံ‌ရတော့ ခြူးငယ်လေ အစပိုင်းတုန်းကဆို ကြောက်လွန်းလို့ ခြေချောင်းလေးတွေကို ကုပ်ထားရတာ။ 

သူကတော့ ခြူးငယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လျှာကြီးထိုးထည့်ပြီးမွှေတယ်။ ခြူးငယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။ လက်က‌လည်း ခြူးငယ်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်တာ။ ခြူးငယ်လေ အပေါ့သွားချင်လာသလိုလို၊ အီသလိုလိုနဲ့ ရင်တွေတုန်ပြီး တမျိုးကြီးပဲ။သူကတော့ ခြူးငယ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ခြယ်လှယ်တာ။ ခြူးငယ်မှာ ဘာတွေပြောမိလို့ ဘာတွေလုပ်မိမှန်းမသိတော့ပါဘူး။ ညနေပန်းခြံပိတ်မှ ထပြန်လာတော့လေ ဟို ဟို ခြူးငယ်ရဲ့ ညီမလေးမှာ အရည်တွေရွှဲနေတာ။ အရမ်းထူးဆန်းတာပဲရှင်။ ဘယ်လိုတွေမှန်းကို ခြူးငယ်နားမလည်နိုင်ပေမယ့် ခြူးငယ် နယ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့ကို လွမ်းမိတယ်ရှင်။ 

သူ အားရပါးရဆုပ်ကိုင်သွားတဲ့ ခြူးငယ်ရင်သားတွေ အရင်ကထက် ပိုတင်းမာလာသလိုပဲ။ အချစ်ဆိုတာ ဒီလိုမျိုးလည်း ရှိသေးတာလား။ သူပြောတာက ခြူးငယ်ကို ချစ်လို့လုပ်ပေးတာတဲ့။ သူချစ်လို့လုပ်ပေးတာပဲ ခြူးငယ်ဒီလောက်တော့ ကြည်ဖြူပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခြူးငယ်ရဲ့အပျိုစင်ဘဝလေးကိုတော့ လက်မထပ်ဘဲ မပေးလိုက်ချင်သေးဘူးရှင်။ ခြူးငယ် ကိုမင်းညိုနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ခြူးငယ်ကို သူလုပ်ချင်သလိုလုပ်။ ခြူးငယ်လေ ကိုမင်းညိုဆိုတဲ့ လင်သားအပေါ် မယားတစ်ယောက်ရဲ့ဝတ္တရား မလစ်ဟင်းစေရဘူးရှင်။ ခြူးငယ် သတ္တိရှိတယ်။ အဲ့ဒီ့အတွက် အားလည်းမွေးထားတယ်။ ကိုမင်းညိုနဲ့ ခြူးငယ်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲလေး စိတ်ကူးထဲမှာပေါ်လာတိုင်း ခြူးငယ် သိပ်ကိုကြည်နူးရတာပဲ။ အပြင်က လက်တွေ့ဘဝမှာလည်း ခြူးငယ်တို့နှစ်ယောက် သေချာတိုင်ပင်ပြီး ကြိုးစားကြရမှာပေါ့။ ပါပါးနဲ့မာမားကလည်း ကိုမင်းညိုလို လူမျိုးနဲ့ဆို ခြူးငယ်ကို သဘောတူမှာပါ။ ခြူးငယ် သိပ်ပျော်တယ်ရှင်။

............................................

“ အိုး .... ရှီး.. ကျွတ်  ”

“ ကောင်းလိုက်တာကွာ  ”

“ မမရဲ့ လျှာပြားလေးက နတ်ဘုရားတွေများ ဖန်ဆင်းပေးထားသလား အောက်မေ့ရတယ်။ စုပ် စုပ် မမစုပ် အားရအောင်သာစုပ်  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ရှီး   ”

‌“ ကြိုက်လား မောင်  ”

“ အင်း ကြိုက်တာပေါ့ မမရဲ့။ အဲ့ဒါကြောင့် မမရဲ့အနားက မခွာနိုင်ဖြစ်နေရတာ။ စုပ်ပါဦး အဲ့ဒါ မမကြိုက်တဲ့ မောင့်လီးကြီးလေ။ မမ စုပ်။ ပလွတ် ပျက် ပြွတ်  ရှီး  ”

“ အားပါးပါး တော်တော့်ကို အမှုတ်သန်တဲ့ မမရယ်။ ပြီးမှ မမအားရအောင် တစ်ဝကြီး လိုးပေးမှာ။ စုပ်မမ ပြီးချင်လာပြီ။ စုပ်  ”

“ ရှီး ... ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်  ”

“ လာ အပေါ်တက်တော့။ မမကို မောင်ပြန်ပြုစုပေးမယ်။ လာ။ မောင့်ပါးစပ်ပေါ် ခွထိုင်  ”

ကျုပ်ပြောတော့ စော်ကြီးက ဘယ်လောက်တောင် စက်ပက်ယားနေလဲ မသိဘူးဗျာ။ ချက်ချင်းကို ထဘီချွတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် တက်ခွတော့တာပဲ။ အမွှေးအမျှင်တွေနဲ့ သူ့စောက်ပတ်ကို နှစ်ခြမ်းဖြဲပြီး ကျုပ်လျှာနဲ့ထိုးလိုက်တော့

“ စီး း း းရှီး း း မောင်ရယ် အာ့  ”

“ ဖြေးဖြေးမောင် မမအရမ်းဖြစ်နေတာ  ”

“ မမစိတ်လျှော့ထား။ တင်းနေတဲ့ မမအကြောတွေ အကုန်ပြေအောင် မောင်လုပ်ပေးမှာ။ ဒီမှာကြည့် မမစောက်ပတ်လေးက အရည်လေးတွေရွှဲနေတာပဲ တွေ့လား  ”

ပြောရင်းနဲ့ သူ့စောက်စိကို လက်ညှိုးနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်တာ စော်ကြီး ခါးတွေတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းကို အတင်းလှမ်းဆွဲတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အသက်ကို ဝဝရှုပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။

“ အား း း အွန်း အွန်း  ”

“ ဟွန်အွန်း အား း မောင်ရယ် အား လုပ်တတ်လိုက်တာ မောင့် အား း း ရှီး း မမဟာလေးတော့ မောင့်ကြောင့် ပြုတ်ထွက်ကုန်တော့မယ် မောင်ရယ်။ အာ့  ”

ခင်ဗျားတို့တွေ အပျိုကြီးမမကို လိုးဖူးလား။ မလိုးဖူးရင် ဖန်ပြီး ရအောင်လိုးကြည့်။ အသက်ကြီးကြီးအပျိုကြီးတွေကို ပါကင်ဖွင့်လိုးရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းကြောင်းသိလိမ့်မယ်။ ကျုပ်ကတော့ ဝေဝေမာ ဆိုတဲ့ အပျိုကြီးကိုတော့ သိပ်ကြိုက်ဗျာ။ ဒင်းကြီးက ရေလည်းလျှံတယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အကြီးကြီးမှ အယ်စတုံကြီး။ ပေါင်တွေဖြဲပြီးလိုးရင် အိစက်နေတာ။ အသက်ကြီးမှ အလိုးခံရတဲ့စော်ကြီးတွေက ခင်ဗျားလီးကို ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ရှိခိုးအိပ်လိမ့်မယ်။ ခင်ဗျားလိုးဖူးရင် ခင်ဗျားလီးဟာ သူ့ဘဝရဲ့ အရှင်သခင်ပဲ။

ဒီအပျိုကြီးက ကျုပ်ကို သိပ်ချစ်တာ။ ကျုပ်ကို ချစ်တာထက်စာရင် ကျုပ်ရဲ့လီးကို ပိုမက်မောတယ်ဆိုရင် ပိုမှန်လိမ့်မယ်။ သူ့ပုံစံကို သိချင်လား။ ပြောပြမယ်။ ကျုပ်ပြောပြရင် ဒီစော်ကြီးကို ခင်ဗျားပါ လိုးချင်စိတ်ပေါက်သွားမယ်။ အသက်က လေးဆယ်စွန်းစွန်း၊ ရုပ်က သာမန်ပဲ။ အသားညိုတယ်။ ဆံပင်က အရှည်ကြီး တင်ပါးအောက်တောင် ကျော်တယ်။ ဆံထုံးထုံးထားပြီး ထိုင်နေလိုက်ရင် သူ့ပုခုံးက အကျယ်ကြီး၊ခါးက ခွက်ဝင်ပြီး ကျဉ်သွားတာ။ အောက်က အိုးကြီးက ကားပြီး အနောက်ကို ကော့ထွက်နေတာ။ခါးက ဘယ်လောက်ကျဉ်သလဲဆို သူ့အိုးကြီးရဲ့ သုံးချိုး နှစ်ချိုးလောက်ပဲရှိတယ်။  

သူ့အိုးကြီးက ခါးအောက်ပိုင်းအလယ်မှာ လက်ဝါးတစ်ဖြန့်စာလောက် ချိုင့်ခွက်နေပြီး ဘေးသားကြီးတွေက ကားထွက်ပြီး အယ်ထနေတာ။ အဲ့ဒီ့အောက်မှာ သူ့တင်သားကြီးက လုံးဝိုင်းပြီး တစ်လုံးချင်းစီ ကားကားကြီး။ ညောင်ရေအိုး အကြီးစားကြီး။ အောက်ကို ဆက်ကြည့်လိုက်ရင် သူ့ပေါင်ကြီးက ကြက်ပေါင်တုံးကြီးနဲ့ကို တူနေတာ။ တုတ်ပြီး အရှေ့ကို ခုံးထနေတာများ ထဘီသာ ခပ်တင်းတင်းလေးဆွဲဝတ်ထားတာတွေ့ရရင် ခင်ဗျားမုဒိမ်းကျင့်ချင်စိတ် ချက်ချင်းပေါက်သွားမယ်။ အရပ်ရှည်ရှည် ဒေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ မဟာဆန်သူ စစ်ကိုင်းအိုးကြီး။ အောက်ပေးကောင်းသလားဆို အဲ့လိုအိုးကြီးမျိုး ခင်ဗျားဖင်ထောင်သာလိုးကြည့်၊ အောက်ပေးကောင်းလားမကောင်းလား ခင်ဗျား တစ်ကိုယ်လုံး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်စိမ်ချင်သွားမယ်။

ဖြူရွဲ ညိုတွဲဆိုတာ ကြားဖူးတယ် မဟုတ်လား။ အဲ့လောက်အိုးကြီး အကြီးကြီးနဲ့‌တောင် သူ့စောက်ပတ်က အပေါက်ကျဥ်းကျဥ်းလေးနော်။ မို့မောက်ပြီး စောက်ပတ်မွှေးအုံကြီးက မဲနက်နေတာ။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ‌က အကြီးကြီး၊ အစိက ပြူးနေတာပဲ။ ကျုပ်ဆို စုပ်ဆွဲပစ်တာ ကြိုက်လွန်းလို့။ အဲ့ဒီ့လိုမိန်းမမျိုးဗျာ ဘယ်လိုလိုးလိုး လိုးလို့ကောင်းမှကောင်းပဲ။ မှောက်လိုးမလား၊ လှန်လိုးမလား၊ ဆောင့်လိုးမလား၊ ညှောင့်လိုးမလား၊ ကုန်းပြီးလိုးမလား၊ မတ်တပ်ရပ်ပြီးလိုးမလား၊ ဒိုင်ဗင်ပစ်လိုးချင်သေးလား၊ မွှေပြီးလိုးမလား၊ ခင်ဗျား စိတ်ကြိုက် ကြိုက်သလိုလိုး အလိုးခံတဲ့အိုး ဗျ။ 

ကျုပ်အတွက်တော့ သူက လောကနိဗ္ဗာန်မကြီးပါဗျာ။ အိမ်ကမိန်းမနဲ့ တခြားစီကို ကွာတာ။ ကျုပ်ပိုက်ဆံလိုရင်လည်း တစ်ခွန်းပဲပြော။ နှစ်ခွန်းမပြောနဲ့ လိုသလောက်ကို ထုတ်ပေးတာ။ အိမ်ကယောက္ခမကြီးကသာ ပိုက်ဆံအသုံးကြမ်းလို့ဆိုပြီး ကပ်စေးနည်းနေတာ။ ဒီအပျိုကြီးကတော့ ကျုပ်လိုသမျှ အကုန်ပေးတယ်။ ကျုပ်ဆီမှာ အလိုးခံဖို့၊ ကျုပ်တောင်းသမျှပေးဖို့ လူဖြစ်လာသလား အောက်မေ့ရတယ်။

အဲ့ဒီ့တော့ သူအားရအောင် လေးငါးခါ လိုးပေးလိုက်ရင် ဘောက်ဆူးတောင် ထပ်ပိုပေးသေးတာ။ ခင်ဗျားလီးကို တနေကုန် ထိုင်စုပ်ခိုင်းမလား။ တစ်ခြား ဘာမှအလုပ်မှ မလုပ်ဘဲ တစ်နေကုန်ထိုင်စုပ်မယ့် အမျိုးသမီးကြီး။ ခင်ဗျားလိုးရင်လည်း ကြိုက်သလောက်ကြမ်း ကြမ်းသလောက်ကို အားရပြီး အလိုးခံတဲ့အိုး။ ခင်ဗျားကြမ်းလို့ ငြိုငြင်တယ်ဆိုတာမရှိဘူး။ စောက်ပတ်ကိုလိုးမလား၊ ခံတယ်။ ဖင်ကိုလိုးမလား၊ ကြိုက်တယ်။ နို့ကြီးတွေကို ညှစ်ပြီးလိုးမလား၊ လီးပါ လျှာနဲ့ လှမ်းတို့ပေးတာ။ ချိုင်းကြားပေါင်ကြားလိုးမလား၊ ညှပ်ထားပြီး အသံဆာဆာလေးနဲ့ ဖီးလ်တက်အောင် ညည်းညူပေးတာ။ သူ့ပါးစပ်ကိုလိုးမလား၊ လရည်ပါတစ်စက်မကျန် အကုန်စုပ်ယူမျိုချပစ်တာ။

အေးလေ ထန်မှာပေါ့ အသက်လေးဆယ်ကျော် လုံးကြီးပေါက်လှသူဌေးမ အပျိုကြီးဘဝရောက်မှ မိန်းမကျမ်းကျေပြီး အောင်မြင်ခန့်ညားတဲ့ ဝါရင့်သဘာရင့် ကျုပ်လီးနဲ့ ပါကင်အဖွင့်ခံရတာလေ။ အရှည်ခုနှစ်လက်မလောက်ရှိတဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ဒစ်ဖူးကားကားကြီးဟာ သူ့ပါးစပ်ထဲ အမြဲလိုလို ထည့်ငုံထားချင်စရာ ရတနာတစ်ပါးဖြစ်နေတာပေါ့။

“ အား အား း းရှီး အင်ဟင်အား   ”

“ အာအား၊ မရတော့ဘူးမောင်။ အား...ရှီး..  ”

ကျုပ် လျှာအစွမ်းပြလိုက်တာ မမကြီးကော့လိမ်ပြီး ပြီး ပြီးသွားတာ အရည်တွေကို ရွှဲနေတာပဲဗျာ။ ကျုပ်မျက်နှာပေါ်က သူ့စောက်ရည်တွေကို လျှာနဲ့ယက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကို လျှာနဲ့လိုက်လျှက်ပြီး နှုတ်ခမ်းစူတူတူကြီးနဲ့ လိုက်ထိုးဆွနေတာ။ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ လီးကို နှစ်ချက် ကွင်းတိုက်လိုက်ပြီး သူ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ 

တစ်ခါတည်း သူ့စက်ဖုတ်အဝမှာတေ့ပြီးတော့ကို ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ။ ကောင်းလိုက်တာဆိုတာ အိကနဲပဲဗျာ။ မမကြီးက သွားစိပြီး “ အီး ” ဆိုတဲ့ သံရှည်ဆွဲညည်းနေတာ။ ခဏရပ်ထားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွဲတွဲကြီးတွေကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ အတင်းပဲ ကျုပ်ကို အငမ်းမရဆွဲဖက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ဆွဲညှစ်တာဗျာ မျက်လုံးတွေပါ ပြာထွက်သွားတယ်။ 

ဒူးကို ထောက်ထား ပေါင်းကားပြီး သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးချဲချ၊ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်သားအိအိကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော်ခါးနဲ့ရိုက်ခတ်သံတွေက တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့၊ သူ့တင်ပဆုံကြီးနဲ့ ကျွန်တော့်ဂွေးဥတွေနဲ့တောင် တစ်ဖတ်ဖတ်ရိုက်သံတွေ ထွက်တယ်။

“ အူး း း ရှီး း း း  ”

လိုးပြီဗျာ ဆောင့်ပြီးတော့ လိုးပြီ။

“ အား အား းရှီး ဖတ် ဖတ် အား အဟအား   ”

“ ဖတ် ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း အား   ”

“ ဖြောင်း ဖတ် ဖတ် ဗြုတ် အင့် ထုတ် ထုတ် အင့်ဟင်း အား း း ရှီး   ”

“ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း း   ”

“ အား း အာ အာ့ အာ့ အား အား း း ရှီး   ”

မိနစ်သုံးဆယ်လောက်ကြာတော့ နှစ်ယောက်လုံးအတင်းပွေ့ဖက်ပြီး အပျိုကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကျုပ်လရည်တွေကို ပန်းထည့်ရင်း တင်ပါးကြောတွေကို ညှစ်ထားလိုက်တယ်။ အပျိုကြီး ပါးစပ်က “ အီး ” ဆိုတဲ့ သံရှည်ကြီးဆွဲလို့ ကျွန်တော့်ကို အတင်းကုပ်ခြစ်တွယ်ဖက်ထားတော့တယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲဗျာ။

...................................................

ခြူးငယ် ဒီတစ်ခါ ရန်ကုန်ကို ဈေးလာဝယ်တော့ ကိုမင်းညိုနဲ့ လေးကြိမ်မြောက် တွေ့ဖြစ်တယ်။ ခြူးငယ်လေ ကိုမင်းညိုကို  ကိုကိုလို့ စခေါ်ဖြစ်တယ်။

ကိုကိုက ခြူးငယ်ထက် အသက်သုံးနှစ်လောက်ကြီးတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကိုကိုက မကြိုက်ဘူးတဲ့။ မောင်လို့ပဲခေါ်ပါတဲ့။ ကိုကိုကလေ သူကလည်း အသက်ကြီးသေးတယ် ပြီးတော့ မောင်လို့အခေါ်ခံချင်သေးတယ်။ တကယ်ပါပဲ။ သူ‌က မောင် ဖြစ်ချင်မှတော့ ခြူးငယ်က သူ့ကိုချစ်မိသူပဲလေ၊ သူခေါ်စေချင်သလို မောင်လို့ ပြန်ပြောင်းခေါ်ရပါတယ်။ စစခေါ်ချင်း နှုတ်မရဲသေးပေမယ့် ကိုမင်းညိုကို မောင်လို့ခေါ်တိုင်း ခြူးငယ်ရင်ဖိုရပါတယ်။ စိတ်ထဲလည်း တစ်မျိုးကြီးပဲ။မောင်က ယောက်ျားပီသတယ်။ ခန့်ညားတယ်။စီးပွားရေးလည်း လုပ်နေတာဆိုတော့ ခြူးငယ်အတွက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ပါပဲ။ 

ခြူးငယ်လေ မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ နေရတဲ့အချိန်တွေကို တန်ဖိုးထားမိနေပြီ။ မောင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်တိုင်း ခြူးငယ်ရဲ့ဘဝလေး နွေးထွေးသွားသလို ခံစားရတယ်။ အရာရာပြီးပြည့်စုံပြီး ခြူးငယ်ရဲ့ရင်ထဲ အားအင်တွေ ပြည့်ဖြိုးလာတယ်။ ခြူးငယ် မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ။ တစ်ခါတလေကျရင် မောင်က ဆိုးတယ်ရှင့်။ ဟိုတစ်ခါ ပန်းခြံမှာ ချိန်းတွေ့တဲ့အခေါက်တုန်းကဆိုရင် ခြူးငယ်ကို သူ့အရုပ်လေးကျနေတာပဲ။ အတင်းဆွဲကိုင်မွေ့ရမ်းပစ်တာ။ ခြူးငယ် အမှန်အတိုင်းပြောရင် ရင်တွေတုန်ပြီး တစ်လှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားရတာပါ။ ခြူးငယ် သဘောလည်းကျတယ်။ 

နောက်လည်း အဲ့လိုမျိုး မောင့်ဆီက အကြင်နာတွေ မျှော်လင့်မိတယ်။ မောင်နမ်းလိုက်တိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ထဲ လျှပ်စီးတွေဝင်ရောက်ဖြတ်သန်းသွားသလိုမျိုး ဖိန်းတိန်းကျင်တက်သွားတဲ့ မောင့်ရဲ့ အကြင်နာတွေ အယုအယတွေကို မက်မောတယ်။ အဲ့ဒါတွေထက် ခြူးငယ်ပိုပြီး ခုံမင်တာက ခြူးငယ်မောင့်ရဲ့ ရင်ငွေ့လှုံပြီး မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ခြူးငယ်ခေါင်းလေးတိုးဝှေ့ထားမိတဲ့ အချိန်တွေပါ။ ခြူးငယ်ရဲ့ ဘဝလေး တစ်ခဏတာ နွေးထွေးလုံခြုံသွားတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ခြူးငယ်တစ်သက်လုံး လိုချင်မိပြီရှင်။ 

အဲ့ဒီ့လို မောင့်ရဲ့အငွေ့အသက်တွေ တစ်ဘဝတာလုံး ပိုင်ဆိုင်ထားချင်တယ်။ ကျွန်မ သိပ်ချစ်မိတဲ့ မောင့်ကို ခြူးငယ်ရဲ့ဘေးနားမှာ အရိပ်တစ်ကြည်ကြည့်နဲ့ ခြူးငယ်ဘဝရဲ့ အရှင်သခင်‌တစ်ယောက်အဖြစ် မနက်မိုးလင်းတိုင်း ခြူးငယ် မော်ဖူးချင်တယ်ရှင်။

မောင်က ဒီတစ်ခေါက် မြို့ထဲလျှောက်မလည်ဘူးတဲ့။ မောင့်ညီဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရှိတယ်တဲ့။ သူ့ကိုခြူးငယ်အကြောင်းတွေပြောပြထားတာဆိုတော့ မောင့်ချစ်သူ ခြူးငယ်လေးကို တွေ့ဖူးမြင်ဖူးချင်လို့တဲ့။ ခြူးငယ်မျက်နှာလေး ဘယ်လောက်လှကြောင်း သွားကြွားချင်တယ်တဲ့လေ။ ခြူးငယ်လေ အဲ့လိုကြီးကျတော့ နည်းနည်းရှက်မိတယ်ရှင့်။ သိပ်ဆိုးတဲ့ မောင်လေ။ သူက ခြူးငယ်ထက် အသက်ကြီးရဲ့သားနဲ့ မောင်လို့အခေါ်ခံပြီး ကလေးဆိုးလေးလုပ်ချင်တာ။

တကယ်ပဲ ချစ်သူရတဲ့ကိစ္စ ကိုယ့်ဆွေမျိုးတွေကို ကြွားချင်ရတယ်လို့ နောက်လည်း မင်္ဂလာဆောင်ရင် တွေ့ရမှာကို သူ သိပ်ကိုလောဘကြီးတာပဲ။ ခြူးငယ်နဲ့လက်ထပ်ချင်တယ်တဲ့။ ခြူးငယ်လည်း မောင်က ခြူးငယ်ဘဝမှာ အချစ်ဦးဖြစ်သလို ခြူးငယ်ဘဝရဲ့ အမြဲတမ်းအဖော်မွန်အဖြစ်နဲ့ မောင့်ရဲ့နံဘေးမှာ မောင်သိပ်ချစ်တဲ့ ဇနီးတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ပါတယ်လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ ခြူးငယ် သိပ်ကို စိတ်ကူးယဉ်ရာကျသွားလား။ မကျပါဘူး။ မောင်က ခြူးငယ်ကို သိပ်ချစ်လို့ တကယ်မေတ္တာသက်ဝင်လို့ ခြူးငယ်ကို လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ပြီးပြောတာပဲလေ။ 

ဒါဟာ ခြူးငယ်တို့လို မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ အမြတ်နိုးဆုံးစကားပါပဲ။ ခြူးငယ် ဟန်မဆောင်တတ်ပါဘူး။‌ မောင့်ကို ခြူးငယ် အဲ့ဒီ့အတိုင်းပဲ ဖြေလိုက်တော့ မောင်ကလေ၊ မောင်က ခြူးငယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်အုပ်အကျယ်ကြီးထဲထည့်ပြီး လက်မောင်းသားကြီးတွေနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ထားတာ ခြူးငယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ နံရိုးတွေတောင် ကျိုးကြေသွားမလားအောင့်မေ့ရတယ်။ ခြူးငယ်ကို နှုတ်ခမ်းတွေလာနမ်းစုပ်တော့လေ ခြူးငယ်ရုန်းမိတယ် သိလား။ 

ပန်းခြံထဲမှာ ဘေးလူတွေရှိလို့ ခြူးငယ် ရုန်းထွက်လိုက်ရပေမယ့် မောင့်ရဲ့ ကိုယ်အငွေ့အသက်တွေကြောင့် ခြူးငယ်ရဲ့ညီမလေးအထဲမှာလေ ယားယံလာသလိုလို၊ အကောင်လေးတွေပြေးနေသလိုပဲ စိမ့်တက်လာပြီး အချစ်ဝတ်ရည်လေးတွေတောင် စိုစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေပါပြီ။ မောင်က သူ့ညီဆီသွားရအောင်တဲ့။ ခြူးငယ်လေ‌ မောင့်လက်မောင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး မောင့်ရဲ့ နံဘေးက မိဖုရားတစ်ပါးလို လမ်းလျှောက်ရတာတောင် ခြေဖဝါးက မြေကြီးနဲ့ မထိသလိုခံစားရတယ်။ တကယ်တော့ မောင်က ခြူးငယ်ရဲ့ အချစ်နန်းတော်မှာ စိုးစံအုပ်ချုပ်မင်းလုပ်နေတဲ့ သင်္ဂါရတိုင်းရဲ့ ဘုရင်ကြီးပေါ့ရှင်။

.................................................................

ဒီတစ်ခေါက်တော့ဗျာ အလန်းလေးတစ်ဗွေမလာခဲ့တယ်။ အသစ်ကလေး။ တောသူ တရုတ်မလေးပေါ့။ အသားဖွေးဖွေး၊ မျက်လုံးကျဉ်းစပ်စပ်ကလေးနဲ့ အိုးလေးကို လုံးလို့၊ သိပ်ကို လိုးလို့ကောင်းမယ့် ကောင်မလေး။ အတွေ့အကြုံလည်းမရှိသေးဘူး။ ရည်းစားဦးတဲ့။ ဟဲဟဲ ပါကင်လေးပေါ့ဗျာ။ ပါကင်မစားရတာ‌ကြာတော့ ဒီဟာလေးကို လိုးခွဲပစ်ရမှာ အရသာရှိလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း။ ရုပ်ကလည်းချောတယ်၊ အသားကလည်း တရုတ်မဆိုတော့ ဖွေးနေတာပဲ။

အသက်ငယ်တော့ အသားအရည်ညက်ညက်နုနုကလေးနဲ့ အိုးလုံးလုံးလေးကို လိုးရမှာဗျ ဟီး ဟီး။ မင်းညိုတို့ကတော့ လီးကို အာဟာရအပြည့်ဖြည့်ထားတာ။ အားတိုင်း သွားလိုးနေကျ အပျိုကြီးကိုတောင် မလိုးတာ ကြာနေပြီ။ ဒီစော်လေးကို အပီနွှာပစ်မှာ။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ညာပြီးခေါ်လာတာ လိုက်တာတယ်။ ပန်းခြံမှာကတည်းက စိတ်ကြွအောင်နှူးမလို့ကို စော်လေးက ရုန်းနေတယ်။ အခုမှ တကယ်အလိုးခံရမယ့်အဖြစ်ကို သူမသိဘူး။

ဟိုရောက်တော့ ကျုပ်ကောင်က အိမ်ရှေ့တောင် ထွက်မျှော်နေတာ။ မျှော်ဆို သူပါ ချောင်းရမှာလေဗျာ။ သူ့အိမ်မှာ ခေါ်ဘုတော့ သူလည်း ချောင်းမှာပေါ့။ ဒီကောင်မလေးက အရိုင်းလေးဗျ။ စစတွေ့တုန်းက သူတို့ဆိုင်ကို ကုန်စည်တွေသွားပို့ရင်း ဂွင်ဖန်ခဲ့တာ။ နောက်ပိုင်း ချိန်းတွေ့မှ အရိုင်းလေးမှန်းသိတာ။ ကျုပ်လို မိန်းမကျမ်းကျေတဲ့လူတစ်ယောက်အတွက် အရိုင်းလေးတစ်ယောက်ကို ကိုင်တွယ်ရတာ မခက်ပါဘူး။ အတွေ့အကြုံ သဘာက စကားပြောပါတယ်။ 

ဟိုရောက်တော့ ကောင်မလေးကို ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး ကျုပ်တို့ကိုဧည့်ခံဖို့အတွက် နောက်ဖေးမှာ အအေးသွားဖျော်နေတဲ့ အိမ်ရှင်‌သူငယ်ချင်းရဲ့အနောက်ကို လိုက်သွားတယ်။ ကောင်မလေးသောက်မယ့် အအေးခွက်ထဲမှာ ကျုပ်ရဲ့ လက်နက်တစ်မျိုးထည့်ပြီး ဖျော်စပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အဲ့ဒီ့အအေးခွက်ကို ယူလာပြီး ‌ကောင်မလေးကို အရင်တိုက်လိုက်တယ်။

“ ခြူးငယ်၊ ရော့ အမောပြေလေး အအေးသောက်  ”

“ မောင်က ဟိုကောင်ဖျော်တာကို မကြိုက်လို့ မောင့်ရဲ့ခြူးငယ်လေးကို မောင်ကိုယ်တိုင်တိုက်ချင်လို့ သွားဖျော်လာတာ  ”

“ အင်း မောင်။ ကျေးဇူး။ မောင်က သိပ်အလိုက်သိတာပဲ  ”

“ ကဲ၊ ရပါပြီ မောင်မင်းညိုရေ။ ရော့ သောက်။ သူ့ကောင်မလေးအတွက်ကျတော့ ဦးဦးဖျားဖျားယူသွားတယ်။ သူသောက်ဖို့ကျတော့ ငါက ဖျော်ပြီးအနောက်က လိုက်ဆက်သရတယ်  ”

အိမ်ရှင်သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော့်အအေးခွက်လာပေးရင်း ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ ကျုပ်က ဒီကောင့်ကို ကျွန်တော့်ညီဝမ်းကွဲလို့ လိမ်ထားတာ။

“ ကဲ၊ ညီလေးရေ။ ဒါ အကို့ရဲ့ ချစ်သူအသစ်စက်စက်ကလေး။ နာမည်က ခြူးငယ်တဲ့  ”

“ ခြူးငယ်၊ ဒါ အကို့ညီ အောင်ကျော်မိုးတဲ့  ”

ခြူးငယ် ပြုံးပြသည်။ အောင်ကျော်မိုးက

“ အမကို အကိုပြောပြောနေလို့ သိတာကြာပြီ။ အမတို့ မကြိုက်ခင်ကတည်းက အကိုကပြောပြောနေတာ။ အပြင်မှာ တကယ်တွေ့တော့ အကိုပြောတဲ့အတိုင်း အမက တကယ်လှတာကိုးဗျ  ”

ခြူးငယ်က ရှက်ပြီး ခေါင်းငုံ့သွားတယ်။

“ ဟာ ဟေ့ကောင်၊ အဲ့လိုကြီး ဘွင်းဘွင်းပြောချလိုက်တာ ငါ့ချစ်သူလေး ရှက်သွားမှာပေါ့ဟ။ မင်းကလေ လုပ်ချလိုက်ရင် ဒဲ့ကြီးပဲ။  ခြူးငယ် သောက်သောက်  ”

ခြူးငယ်က ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ကျုပ်ဖျော်ထားတဲ့ အအေးကို မကုန် ကုန်အောင် သောက်နေတယ်။နောက်ထပ်စကားတွေကိုတော့ ကျုပ်စိတ်ထဲကပဲ ကြိတ်ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ သောက်‌ပါ သောက်ပါခြူးငယ်။ အဲ့ဒါမှ ခဏနေရင် နင်အလိုးခံနိုင်မှာ  ”

...............................................

( ၃ )

ခဏကြာတော့ ဟိုကောင်အောင်ကျော်မိုးက အကြွေးကိစ္စလေး ရစရာရှိလို့ သွားတောင်းလိုက်ဦးမယ်တဲ့။ အားနာတယ်၊ ခဏလေး စောင့်ပေးပါ လို့ လိမ်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ ဆိုပြီး ဖြီးဖြန်းလိုက်ရတယ်။ကောင်မလေးကတော့ ဘာမှ မသိရှာဘူး။

အောင်ကျော်မိုး ထွက်သွားတာနဲ့  သူ့အနားတိုးပြီး ပါးလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ရှက်သွားပြီး တစ်ခွန်းပြောတယ်။

“ မောင် ၊ သူများ အိမ်ကြီးမှာနော်တဲ့  ”

“ သူများအိမ်ဆိုပေမယ့် အခု ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ခြူးငယ်ရယ်  ”

“ ပန်းခြံမှာ ခြူးငယ်က အနမ်းမခံတော့ ဒီမှာ လွတ်လပ်တုန်း ခြူးငယ်ပါးလေးကို လွမ်းမိလို့ပါ  ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျုပ် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖိစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး အင့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်ခံနေတယ်။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေရော အောက်နှုတ်ခမ်းတွေရော သူ့လျှာဖျားလေးတွေရော အကုန်ဆွဲစုပ်ပစ်၊ သူ့ခံတွင်းလေးထဲ လျှာထိုးပြီးမွှေပေးတော့ ကောင်မလေး မျက်တောင် စင်းစင်းလေးနဲ့ ကျုပ်ပုခုံးကို တွဲခိုပြီး ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးပေးနေတာ။ အခြေအနေကောင်းနေပြီလေ။ သူ့နို့လေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးတော့ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာတယ်။ ငြိမ်ခံနေတာဗျ။ 

အဲ့ဒါနဲ့ သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ ဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘော်လီထဲက နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ထိုးနှိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကလိပေးနေလိုက်တာ ကောင်မလေး တွန့်လိမ်နေတာပဲ။ အောက်ကနေ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့အဖုတ်လေးကို လှမ်းနှိုက်တော့ အသက်ရှုသံတွေ ပိုပြင်းလာပြီး မျက်လုံးတွေပြန်ပွင့်လာတယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို အတင်းတွန်းလွှတ်ပြီး ရုန်းတယ်။ ဘယ်ရလိမ့်မလဲဗျာ။ မင်းညိုတဲ့။ အတင်းဗျင်းရင် အခင်းမလိုတဲ့ မင်းညိုတဲ့ကွ။ 

ကျုပ်လိုးပြီဆို ဘယ်မိန်းမမဆို လိုးမယ့်နေရာတိုင်း အလိုးခံရတာချည်းပဲ။ ပါကင်လေးမို့လို့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကို အသာလေးခေါ်လိုးပေးတာကို ဒီကောင်မလေးက ရောင့်တက်နေတာ။ ကောင်မလေးကို အတင်းတွန်းလှဲပြီး ထဘီဆွဲလှန်ပစ်၊ သူ့အတွင်းခံထဲ လက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို အတင်းထိုးနှိုက်ပစ်တာ။ ကောင်မလေးက ရုန်းတယ်။ သူ့အပေါ်ကနေ ကိုယ်လုံးနဲ့ တက်ဖိထားပြီး နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ဆွဲစို့တယ်။ လက်က‌လည်း အောက်ကနေ အဖုတ်ကို နှူးပေးနေရတယ်။ 

ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားမယ်ထင်တယ်။အဲ့ဒီ့တော့မှ ကောင်မလေး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ငြိမ်ကျသွားတာနဲ့ သူ့အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ပုဆိုးပါ ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်လုံးလေးတွေကို ဆွဲကားလိုက်တော့ အတင်းပဲရုန်းကန်တယ်။

“ မောင် မောင့် အား   ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ မောင့် အား း လွန်ကုန်မယ်  ”

“ မောင့် မလုပ်ပါနဲ့ ခြူးငယ် တောင်းပန်ပါတယ်  ”

ပေါင်ကို အတင်းဆွဲစိထားတာဗျာ။ ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။ အတင်းဆွဲဖြဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ အပေါ်ကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကို ရုန်းလို့မရအောင် ချုပ်ထားရတာ။ သူငိုတယ်ဗျ။

“ အီး ဟီး ဟီး း း မောင့် မလုပ်ပါနဲ့။ ခြူးငယ် မပေးချင်သေးဘူး။ ခြူးငယ် အဲ့ဒါတွေကို မင်္ဂလာဆောင်မှ  ဖြစ်ချင်လို့ပါ မောင်ရယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ ‌ခြူးငယ် တောင်း‌ပန်ပါတယ်။ ခြူးငယ်ကို ချစ်ရင် မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် အီး ဟီး ဟီး ခြူး ငယ် တောင်း ပန် ပါ တယ် အီး ဟီး ဟီး မောင်ရေ မောင့် အား း း း ဟီး   ”

ကျုပ်စကားပြောစရာ မလိုတော့ဘူးဗျာ။ သူ့နို့‌လုံးလုံးသေးသေးလေးတွေကို အတင်းဆွဲနယ်ပြီး အောက်ကနေ သူ့အဖုတ်လေးထဲ လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ နှစ်လက်မလောက်ဝင်သွားတာ ဒစ်ဖူးကတော့ မြုပ်သွားပြီ။ အရည်တွေရွှဲနေတော့ အရမ်းကျပ်နေပေမယ့် ထည့်လို့တော့ ရတာပေါ့ဗျာ။

“ အီး း ဟီး အား း း း  မောင်..နာ တယ် အင့်  ”

“ အား း း း း း အ အား း းဟီး   ”

“ မလုပ်ပါ နဲ့ဆို အား း းနာတယ်အဟင့် ဟီး   ”

ရပ်နေစရာမလိုဘူး။ ဒစ်ဝင်သွားတာနဲ့ တစ်ခါတည်း အဆုံးထိ ထိုးထည့်လိုက်ရတယ်။ အဓိကက အဆုံးထိဝင်သွားရင် ဆက်လိုးလို့ ရပြီ။ အရှေ့မှာ အပျိုမှေးလေးက ခပ်တင်းတင်းလေးခံနေတာ။ ‌သူ့ရဲ့နောက်ဆုံး တံတိုင်းလေးပေါ့ဗျာ။

ကဲ! ! တိုက်စစ်ကို ဖွင့်။ သူ့ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရှိသလောက် တစ်ချက်တည်း အပြင်းဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။

“ ဗြုတ် . . .  ”

“ ဖောက်. . .  ”

“ အ...အီး း  း အား   ”

“ အီးဟီးဟီး း နာတယ် နာတယ် အီး း ဟီး ဟီး း  ”

“ အတင်းလုပ်တယ် ဟီး   ”

“ မောင် မကောင်းဘူး း ခြူးငယ် လက်မခံပါဘူးဆို အဓမ္မလုပ်တယ် အီး း ဟီး းနာပါတယ်ဆိုမှ ခြူးငယ်ကို ချစ်ရင် မလုပ်ပါနဲ့တော့ တောင်းပန်ပါတယ် နာလို့ပါ။ အထဲက တကယ်အောင့်ပြီး နာလို့ပါ အီးဟီး ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး အား ဟင်း း းနာတယ်ဆို  ”

 “ အား း း း း းအအားး း း အီးဟီး   ”

 “ ခြူးငယ်ကို သနားရင် ထပ် မလုပ်ပါ နဲ့တော့။ခြူးငယ် တောင်း ပန် ပါ တယ် အီး ဟီး   ”

ကောင်းလိုက်ဗျာ။ လီးကို တင်းကျပ်ပြီး ထိပ်ကို ကျိန်းသွားတာပဲ။ ပေါင်လုံးလေးတွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး အောက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ သွေးတွေ အပြင်ကို နည်းနည်း စိမ့်ထွက်လာတယ်။ သူ့ဖင်အောက်က ထဘီကို အပေါ်မြန်မြန်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ လီးကိုဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲနှုတ်တော့ အပျိုသွေးရဲရဲလေးတွေ ပိုထွက်လာတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် သွေးစလေးတွေတောင် ပေကုန်တယ်။

အနီရောင်မြင်ကွင်းလေးဗျာ။ ဘယ်လောက်ထိ ကြည့်ရကောင်းသလဲ။ ကြည့်ရတာပဲကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး၊ အထိအတွေ့ကလည်း ဘယ်သူနဲ့မှ မတူတဲ့ အထိအတွေ့လေဗျာ။ ကောင်မလေးကတော့ မျက်ရည်ကိုရွှဲနေတာပဲ။ အပေါ်ကမျက်ရည်ရွှဲ၊ အောက်က အဖုတ်ရည်ရွှဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ အပျိုသွေးနီနီ ရွှဲ။ ဘယ်လောက်တန်ဖိုးရှိလိုက်သလဲဗျာ။ ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းဖိထားပြီး အသက်တစ်ချက်ဝဝရှု၊ လီးကို ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ တင်းကျပ်ကျပ်ကလေး ပြန်ဝင်သွားတာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

“ အား း  နာတယ်လို့ နာပါတယ်ဆို ဟီး   ”

ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်သည်းနဲ့ကုပ်ပြီး ထပ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားတယ်ဗျ။ အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျုပ်ခါးအားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်ရတယ်။

“ ဇွပ် ဇွတ် ဗြွတ် အင်း ရှီး   ”

“ အား း း ဟာအီး   ”

“ နာလွန်းလို့ပါ  အား းနာလို့ပါဆို အား း း း းအီးဟီး းဟီး   ”

“ နာတယ် နာ နာတယ် တကယ်အောင့်နေတာ အား း အီး း း နာလို့ပါ ဟီး  ”

မိန်းမမျက်ရည်ဆိုတာ မခံစားကောင်းဘူးဗျ။ ခင်ဗျား အဲ့ဒါကို မှတ်ထား။ အခုက ပါကင်မို့ ရှက်ပြီး လျှောက်လုပ်နေတာ။ နောက်ပိုင်းကျရင် အဲ့လိုကောင်မတွေပဲ လီးကို အတင်းလိုက်စုပ်နေတာ။ ခင်ဗျား ပထမတစ်ကြိမ်ပဲ သည်းခံ။ တစ်ကြိမ်လိုးပြီးတာနဲ့ နောက်ပိုင်း ခင်ဗျား စိတ်ကြိုက် လိုးလို့ရပြီ။ ပထမတစ်ကြိမ်ကိုလည်း အထင်မသေးနဲ့။ ပါကင်ဖွင့်ရတဲ့အရသာဟာ ခင်ဗျား တစ်သက်မမေ့နိုင်အောင် ကောင်းတာ။ 

မျက်ရည်လေး စမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ရှိုက်ငိုနေတဲ့ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်ကို အပျိုသွေးတစ်ရဲရဲနဲ့ လိုးနေရတဲ့မြင်ကွင်းက ကြုံတောင့်ကြုံခဲပေါ့ဗျာ။ အင်္ဂလိပ်လို Once in the blue moon ပေါ့။ ဘဝတစ်သက်မှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါပဲ။ တစ်ချို့လူ့ငနွားတွေကျ တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် အပျိုသွေးတောင် မြင်ဖူးမသွားတဲ့ ယောက်ျားတွေလည်းရှိတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ရှေးဘဝကံအကျိုးဆက်ကြောင့်သာ ပါကင်လေးတွေနဲ့ သုံးလေးခါ ဆုံဖူးရတာ

“ အင့် အား ဟား း း ဗြွတ် အင့် ရှီး   ”

“ အား း း အင့်  အအား း နာတယ် အား း း အင့် အဟွန့်အွန်း း း အား း ထုတ် ထုတ် အင့် ဇွိ အား း  ”

မရတော့ဘူး။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်မှ ရတော့မယ်။ ‌ဒီကောင်မလေး ခံနိုင်နေပြီဗျ။

“ ဖတ် ဖောက် ဖတ် ဇွိ အား း း အင်း း းအား း း  ”

“ ဖောင်း း း ဖတ် ဖတ် ဖတ် အား း း း အင့် ဟင်း ဟင်း း း ဟီး း း း နာတယ် နာ တယ် အား း း မလုပ်ပါနဲ့ နာလို့ပါ ခြူး း း နာ လို့ ပါ  ”

“ ပြီးတော့မယ် မောင်ပြီးတော့မယ်  ”

“ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖြောင်း း အင့် အား  ”

“ အာ့ အာ့ အာ့ အား း း း အီး ဟီး း းအာ  ”

ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အထဲမှာ ပန်းထုတ်လိုက်ရတာ။ အပျိုအဖုတ်လေးထဲ လရည်ထည့်ရတဲ့အရသာကို ခင်ဗျားတို့ ကြုံဖူးမှပဲ သိလိမ့်မယ်။ အီစိမ့်နေအောင်ကို ကောင်းတာ။ လိုးပြီးသွားတော့ ကောင်မလေးက ငိုတာ မရပ်ဘူးဗျာ။အောက်ကလည်း သွေးတွေရွှဲနေတာ။ ကျုပ်လည်း သွေးတွေသုတ်၊ ရေဆေးပေးလိုက်တယ်။ ရေဆေး‌တာတောင် သွေးထွက်တာ မရပ်လို့ သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ တစ်ရှူးစတွေခံပြီး ဝတ်ပေးလိုက်ရတယ်ဗျ။ 

အဲ့ဒီ့ကောင်မလေးကို ချော့ရသေးတာပေါ့။ ကောင်မလေးက ပေါင်လေး ကွတတနဲ့ လမ်းတောင်သိပ်မလျှောက်နိုင်ဘူး၊ မင်းညိုရဲ့လီးဒဏ် ခံထားရတာပဲ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ အနောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အိုးလေးက လုံးနေတာပဲ။ အငိုမတိတ်တဲ့သူ့ကို ချော့နေရတော့ နောက်မှပဲ ဒီအိုး‌လုံးလုံးဖွေးဖွေးလေးကို အပြတ် နွှာပစ်ရမယ်။ တစ်ခါလိုးပြီးရင် နောက်အလိုးမခက်ဘူး။ ခင်ဗျားသိတယ်မဟုတ်လား၊ လရည်ဝင်ရင် အသေခင်တယ်။

.........................................................

ခြူးငယ် အဲ့ဒီ့နေ့က တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားခဲ့တာပါ။ မောင်က ဘီလူးသရဲစီးနေသလို ခြူးငယ်ကို လုပ်တာ။ ခြူးငယ်ရဲ့ အပျိုဝင်ဘဝလေးကို ခြူးငယ် လိုလိုလားလား မပေးပါဘဲနဲ့ အနိုင်ကျင့်ပြီး အတင်းလုယူသွားတာ။ ခြူးငယ်‌ရဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲက‌ အရမ်းနာတယ်။ အောင့်တာလည်း တော်တော်အောင့်တာ။ ခြူးငယ်ရဲ့ဟာလေးထဲကို ငရုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးထိုးထည့်ပြီး ထောင်းနေသလိုမျိုး အားကြီးနဲ့ ဆောင့်ထည့်ပစ်တာ။ ရက်စက်လိုက်တာ။ ခြူးငယ်ကို မညှာတာပါဘူး။ ခြူးငယ်ကို တကယ်ချစ်ရော ချစ်ရဲ့လားမသိဘူး။ 

သူတစ်ချက်ထိုးထည့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ဝက မီးစနဲ့ထိုးသလို ပူပြီးအောင့်တက်သွားတာ။ ပြန်ရုန်းကန်ဖို့ အားလည်း မရှိဘူး။ ပျော့ခွေနုန်းကျပြီး သူထိုးသွင်းသမျှကို ခြူးငယ် တစ်အင့်အင့်နဲ့ စူးကနဲ နင့်ကနဲ နာကျင်ခံစားရဝာာပါ။ အဲ့ဒီ့အချိန် ခြူးငယ်ရဲ့ခေါင်းထဲ ချာချာလည်ပြီး ခြူးငယ် နာကျင်နေတာရယ် ကြောက်နေတာရယ်ပဲ သိတယ်။ ခြူးငယ် အရမ်းကြောက်တယ်။ ခြူးငယ် ကြောက်တယ်။ ခြူးငယ်ကို အဓမ္မကျင့်တာ။ ခြူးငယ်မိန်းမကိုယ်လေးထဲကနေ သွေးတွေ အများကြီးထွက်တာ အီး ဟီး  ။ 

ခြူး ငယ် ကြောက် တယ်။ အီး း ။ ခြူးငယ်ကိုလေ သူရေဆေးပေးတုန်းက‌ ခြူးငယ်မိန်းမကိုယ်က အရမ်းစပ်တာ။ စပ်လွန်းလို့ အသားတွေပါ တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်တယ်။ သွေးတွေကလည်း ထွက်တာ အများကြီးကို ဘာမှ တာဝန်မယူဘဲနဲ့ တစ်ရှူးစတွေပဲ ထိုးထည့်ပေးတယ်။ ခြူးငယ်ကို အဝတ်အစားတောင် သေချာပြန်မဝတ်ပေးဘူး။ သူ့ညီဆိုတဲ့ကောင်က ပြန်ရောက်လာတော့ ခြူးငယ်ကို သေချာကြည့်နေတာ။ အပြင်တကယ်သွားတာမှ ဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ 

သူ့မျက်လုံးတွေက အရောင်တွေတောက်နေတာ။ ခြူးငယ် မလုံခြုံသလို ခံစားရတယ်။ ခြူးငယ် ကြောက်တယ်။ လှောင်အိမ်ထဲမှာ ဘီလူးနှစ်ကောင်နဲ့ အတူနေရသလို ခြူးငယ်ကြောက်တယ်။ ပါပါးတို့ဆီပြန်ချင်တယ်။ ခြူးငယ် ဘဝလေး မလုံခြုံတော့ဘူး။ မောင်ကလေ ခြူးငယ်ကို ပြန်ချော့တာတောင် ကြင်ကြင်နာနာမရှိဘူး။ သူ့မျက်လုံးတွေက တစ်ဆင့် ခြူးငယ် သိနေတယ်။ 

ခဏတည်းခိုနေတဲ့ ဒေါ်လေးတို့အိမ်ကို ခြူးငယ် မနည်းပြန်ရတယ်။ လမ်းလျှောက်တိုင်း မိန်းမကိုယ်ထဲက တင်းပြီး တစ်ချက်တစိချက် ထိုးထိုးအောင့်နေတာ။ ပြန်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် အားတင်းပြီး ခြူးငယ် နာကျင်နေပါလျက်နဲ့ ဟန်ဆောင်နေရတာ။ ခြူးငယ် ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမခံစားနိုင်ဘူး။ ခြူးငယ် ပေါက်ကွဲထွက်ပစ်လိုက်ချင်တယ်။ 

ညဘက်တွေလည်း ခြူးငယ်သားအိမ်ထဲက အောင့်နေလို့ လက်ဝါးလေးနဲ့ဖိအုပ်ပြီး အိပ်ယာထဲမှာ ကွေးကွေးလေး ကြိတ်ငိုခဲ့ရတာ။ ခြူးငယ်ရဲ့ မျက်ရည်တွေကို ခြူးငယ် မထိန်းနိုင်ဘူး။ နာကျင်လွန်းလို့ ဆေးခန်းသွားပြလို့လည်းမရ၊ ဘယ်သူမှလည်း အသိခံလို့မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ပဲ ခြူးငယ်အဖော်ပြုရင်း အဲ့ဒီ့ဝေဒနာကို အစိမ်းသက်သက် ခံစားရတယ်။ 

မောင် ခြူးငယ်ကို လုပ်ရက်လိုက်တာ။ ခြူးငယ် ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်ဘူး။ ခြူးငယ် ကြောက်နေတာပဲသိတယ်။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ။ အခုတော့ ခြူးငယ်ရဲ့ဘဝကို သူပိုင်သွားပြီပဲ။ ခြူးငယ် အားတင်းထားပါတယ်။ ခြူးငယ် သူနဲ့ပဲ ရှေ့လျှောက် ‌လက်တွဲသွားရတော့မှာပါ။ ခြူးငယ်စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်မျိုး တိုးလာနေသလိုပဲ။ ခြူးငယ် ကြောက်တယ်။ ညဘက်ဆိုလည်း အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်လို့ လန့်နိုးခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်။ ခြူးငယ် ကြောက် မိ တယ်။

...............................................................

ဒီတစ်ခါ ပါကင်ဖွင့်ရတာ အရင်ကနဲ့မတူဘူးဗျာ။ အရင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဟုတ်လှပြီထင်နေတာ။ အခုမှပဲ နည်းနည်းလန့်သွားတယ်။ ခြူးငယ်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်က တင်းကျပ်ပြီး ဆွဲညှစ်ထားတာ။ ကျုပ်ဖြင့် မျက်လုံးတောင်ပြာထွက်သွားတယ်။ မလွယ်ဘူးဗျ။ 

ဒီကောင်မလေး ဘာသဘောလဲတော့ မသိဘူး။ အပေါ်ကသာ မျက်ရည်လေး စမ်းတမ်းစမ်းတမ်းနဲ့ တောင်းပန်နေတာ။ အောက်ကဆွဲညှစ်ထားတာများ လီးကျိုးမလားတောင် မှတ်ရတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ ညှာတောင်မညှာဘူး။ အသေလိုးပစ်တာ။ လိုးပြီးလို့ ရေဆေးတာတောင် သွေးမတိတ်လို့ တစ်ရှူးစတွေ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရတယ် ဟီ ဟိ။ အဲ့ဒါကြောင့် ခင်ဗျားတို့ကို ပြောတာ။ အပျိုအဖုတ် ဘယ်လိုလိုး၊ အလိုးမဝ တောင့်တရမြဲ တဲ့။ စွဲနေပြီ။ ဒီကောင်မလေးအဖုတ်ကို ကျုပ်ကောင်ကြီးက အရသာစွဲနေပြီ။  

အခုတော့ သူ့ကို လက်ချာရိုက်ပြီး အောက်ပေးကောင်းအောင် သင်ပေးချိန်တန်ပြီ။ ဒီကောင်မလေး ပညာပိုတတ်လာလေလေ ကျုပ်အတွက်က ပိုပြီးအရသာတွေ့လေလေပဲ။ ဒီတစ်ခေါက် သူတို့ဆိုင်ကို ကုန်တွေသွားပို့တော့ အခြေအနေကြည့်ပြီး ရေမွှေးတစ်ပုလင်းရယ်၊ စာတစ်စောင်ရယ် ပေးထားခဲ့တယ်။ သူ့ကို ပြန်ချော့ရတာ လွယ်ပါတယ်ဗျာ။ 

စကားလုံးချိုချိုလေးသာရေးပေးထားလိုက်ရင် အကြိမ်ကြိမ်ပြန်ဖတ်ပြီး အမြဲတမ်းစိတ်ကူးယဉ်နေတတ်တဲ့ကောင်မလေးပါ။ သူ့ဆိုင်ရောက်တုန်းက သူ့အိုးလေးကို အလစ်ငေးကြည့်ရတာ တော်တော်ကောင်းတဲ့ ခံစားချက်ဗျာ။ ချက်ချင်းတောင် ဆွဲလိုးလိုက်ချင်တာ။ စိတ်ကို အသာနှိမ်ထားရတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ရန်ကုန်ရောက်ရင် ကောင်မလေး သေဖို့သာ ပြင်ထားပေရော့။

.......................................................................

( ၄ )

ဒီတစ်ခေါက် အဲ့ဒီ့ကောင်မလေး ရန်ကုန်ရောက်တော့ ကျုပ်နဲ့ ဘုရားမှာ ချိန်းတွေ့ကြတယ်။ ကောင်မလေးက ပါကင်အဖွင့်ခံရပြီးပြီလေဗျာ။ ကျုပ်ပိုင်ပြီပဲ။ ကျန်တာတွေ အလောသုံးဆယ်လုပ်စရာမလိုတော့ဘူး။ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ချော့ဖို့ပဲ လိုအပ်တော့တာ။ ဘုရားမှာ ဆီမီး၊ ပန်း၊ရေချမ်း ကပ်တော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ 

ပန်းနုရောင်ဖျော့ဖျော့ စတော်ဘယ်ရီဖျော်ရည်ရောင် ဝမ်းဆက်လေးမှာ အနီရောင်ပန်းပွင့်သေးသေးလေးတွေနဲ့ ချစ်စရာလေးဗျ။ အင်္ကျီကလည်း လက်မောင်းအိုးလေးဖုံးထားရုံ လက်တိုလေးမို့ သူ့လက်မောင်းသားလေးတွေက ဖြူဖွေးပြီး ကစ်ကစ်လေး၊ သိပ်ကို ကိုက်ဆွဲချင်စရာလေးပါ။ ပုဆစ်တုပ်ထိုင်ပြီး လက်အုပ်ချီလျက်သားနဲ့ ဘုရားရှိခိုးနေတဲ့ ပုံစံလေးက ခါးလေးက ဝိုင်းစက်လို့၊ အောက်မှာလည်း အိုးလေးက လုံးလုံးတစ်တစ်လေးနဲ့ ကားထွက်နေတာ။ပုဆစ်တုပ်ထိုင်ထားလို့ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေး ပေါင်သားလေးတွေက  ထဘီအောက်မှာ တင်းကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်နေရှာတယ်။ ဖင်လေးကိုကိုင်ပြီး ပေါင်သားလေးတွေဆီ အစုန်အဆန်ပွတ်လိုက်လို့ကတော့ ဖီးလ်ပဲဗျာ။ 

ဒီလို အိုးမျိုးကိုသာ မှောက်လျက်သား၊ပေါင်နှစ်ချောင်းစုခိုင်းထားပြီး အပေါ်ကတက်ထိုင်ရင်း ဆောင့်လိုးချလိုက်လို့ကတော့ဗျာ၊ ဆွေမျိုးမေ့အောင် လိုးလို့ကောင်းလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း။ ကျုပ်ဖြင့် ဘုရားရင်ပြင်တော်မှာမို့ စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားနေရတယ်။ ကောင်မလေးက လည်တံသွယ်သွယ်လေးဗျ။ လည်စင်းစင်းလေးပေါ့။ အဲ့ဒီ့လည်ပင်းလေးကိုကိုင်ပြီး အာခံတွင်းထဲအထိ ဒစ်ကိုထိုးထည့် လိုးလို့ကတော့ ဖြစ်ပေါ်လာမယ့်အရသာကို ကျုပ်မပြောဘူး၊ ခင်ဗျားသာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့။ 

အဲ့လို အိုးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကသာ ကြာရှည်အလိုးခံတာဗျ။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး၊  ရိုးအီသွားတယ်ဆိုတာ မရှိစေရဘူး။ ဒီကောင်မလေးကိုရတာ  ကံလည်းကောင်းပါတယ်။ ကံကောင်းလို့လည်း ပါကင်ဖွင့်ရတာလေ။ ဒါမျိုးလေးကို သေသေချာချာလေး လိုးရမှာ။ ဟုတ်တယ်။ သေသေချာချာလေး အားရပါးရ ကြာနိုင်သမျှကြာအောင် လိုးရမှာ။

ကျုပ်လည်း ပန်း၊ ဆီမီးကပ်အပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ရှူစားနေခိုက်၊ ကောင်မလေး ဘုရားဝတ်ပြုပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်ကို မော့ကြည့်တယ်။  အားရပါးရ ပြုံးပြလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာလေး ရွှင်ပျသွားတာကို အကဲခတ်မိတယ်။ ကျုပ်အပြုံးရဲ့နောက်ကွယ်က အကြောင်းအရင်းကိုတော့ သူလေး မသိနိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ။ တန်ဆောင်းတစ်ခုမှာ အတူတူထိုင်ရင်း စကားပြောကြတော့ သူက ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်ထားတယ်။ သူတို့မိသားစုအကြောင်း‌လေးတွေပြောပြနေတာပါ။ ပြောနေရင်းနဲ့ စကားမစပ် သူက ဗြုန်းစားကြီးထမေးတာ။

“ မောင် ခြူးငယ်ကို လက်ထပ်မှာမို့လားတဲ့  ”

“ မဆိုင်းမတွပဲ ဖြေ‌လိုက်ပါတယ်  ”

“ လက်ထပ်မှာလေ၊ ခြူးငယ်နဲ့မောင်နဲ့က အခုဆို ချစ်သူရည်းစားတွေထက် နှောင်ကြိုးတွေ ပိုချည်မိခဲ့ပြီလေ။ ကိုယ်တို့ရဲ့ပန်းတိုင်က ခြူးငယ်နဲ့ကိုယ့်ရဲ့ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲလေးပဲလေ ခြူးငယ်ရဲ့  ”

ကောင်မလေး ပျော်သွားတယ်ဗျာ။ ကျုပ်လက်မောင်းကို အားကိုးတကြီး ဆွဲကိုင်ထားတာ တင်းကျပ်နေတာပဲ။ ဒီလိုမေးခွန်းမျိုးကို ချက်ချင်းပြန်ဖြေဖို့ရာ ကျုပ်အတွက် မခဲယဉ်းလှပါဘူး။ ဒီလိုမေးခွန်းမေးတဲ့မိန်းမတော်တော်များများကို ဒီလိုပဲပြန်ဖြေခဲ့ရတာ အကြိမ်ရေများလွန်းလို့ အိပ်နေရင်း ခါးတို့ပြီး မေးရင်တောင် ပါးစပ်က ယောင်ပြီး ဒီအဖြေပဲ ပြန်ထွက်မှာလေ။ ကောင်မလေးကတော့ တကယ်‌ထင်ပြီး ကျုပ်ရဲ့မဆိုင်းမတွဖြေရှင်းချက်ကို လုံးဝကျေနပ်သွားပုံပဲ။ ကျုပ်လည်း စကားစဖြတ်ချင်တာနဲ့။

“ လာ ခြူးငယ်။ ဒီနားမှာ အသားပေါင်း လက်ရာကောင်းကောင်းဆိုင် မောင်သိတယ်။ မောင်လိုက်ကျွေးမယ် လာ၊ ထ  ”

ကျုပ်လက်ကို လှမ်းချိတ်ပြီး ဘေးနားကနေ လိုက်လာတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးမှာ ပျော်ရွှင်မှုတွေ အပြည့်နဲ့။ ဟိုရောက်တော့ ကြက်ပေါင်း စားနေရင်း သူ့ပါးစပ်မှာ ဆီတွေဝေ့နေလို့ တစ်ရှူးတစ်ခုယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို သုတ်ပေးမိတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အပြုံးတွေနဲ့ ချက်ချင်း ဝင်းပလာတာ။

“ ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်   ” တဲ့။

ဒီတစ်ခါလည်း စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြောလိုက်ရပြန်တယ်ဗျာ။

“ ကျေးဇူးမတင်နဲ့ ကလေးမ။ ခဏနေရင် နင့်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ငါလိုးတော့မှာ  ”

.......................................

ခြူးငယ် ဒီတစ်ခေါက် မောင်နဲ့တွေ့ရတာ အရင်တုန်းကထက် ပိုပျော်ရွှင်ရတယ် သိလား။ မောင်က ခြူးငယ်ကို အရင်ကထက် ပိုဂရုစိုက်တယ်လေ။ ခြူးငယ် ဘာလုပ်လုပ်၊ ခြူးငယ်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတိုင်း မှန်သမျှကို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတတ်တဲ့ မောင်ဟာ ခြူးငယ်ကို အရင်ကထက် အချစ်တွေပိုတိုးလာတာ လက်တွေ့ပါပဲ။ 

မောင့်ပါးစပ်က ထုတ်မပြောပေမယ့် မောင့်ရဲ့ အပြုအမူတွေကတစ်ဆင့် ခြူးငယ် ယုံကြည်ပါတယ်။ ကြင်နာယုယတဲ့ မောင့်ရဲ့အထိအတွေ့တွေ၊ ဂရုစိုက်မှုလေးတွေက ခြူးငယ်အတွက် အကောင်းဆုံးသော အခိုင်အမာသက်သေပါပဲ။ ခြူးငယ်ပျော်တယ်ရှင်။ ခြူးငယ်ရဲ့ ကြောက်စိတ်တွေ၊ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုတွေမှန်သမျှ ဘယ်တုန်းကများ အရည်ပျော်သွားလဲ မသိတော့ပါဘူး။ 

ခြူးငယ် အရာအားလုံးကို မောင်နဲ့အတူတူရင်ဆိုင်ဖို့ အားအင်တွေ အပြည့်နဲ့ပါ။ ခြူးငယ်ဘဝရဲ့ အရှင်သခင်လေးဟာ ခြူးငယ်ရဲ့နှလုံးအိမ်ထဲက ကြည်နူးခြင်းဟဒယချိုင့်ဝှမ်းလေးရဲ့ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိကို အေးချမ်းတဲ့မေတ္တာအငွေ့အသက်လေးတွေ ရိုက်ခတ်ပြီး ခြူးငယ်ရဲ့ ကိုယ်စိတ်နှလုံး သုံးပါးစလုံးကို စစ်မကြေငြာပဲ သိမ်းပိုက်သွားပါပြီ။ သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်ဆိုတာထက် ခြူးငယ်ကိုယ်တိုင်က လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ခြူးငယ်ရဲ့နှလုံးသားကို လက်ဆောင်ပဏ္ဏာ ဆက်သမိလိုက်တာပါ။

မောင်ရယ်၊ မောင်သာ ခြူးငယ်ကို ဒီလိုအမြဲကြင်နာယုယနေမယ်ဆိုရင်လေ ခြူးငယ် မောင့်အတွက် ဘာပဲလုပ်ရ လုပ်ရ၊ မောင်ပျော်ရွှင်ဖို့ဆို အရာရာ ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အသင့်ပါမောင်။ ခြူးငယ်ရဲ့ အသီးအသီးသော အသွေးအသားနဲ့ အသည်းအသက်ကို အသင့်အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်မောင်။ 

မောင့်ရဲ့ခြေလှမ်းတိုင်းဟာ ခြူးငယ်ရဲ့ရင်ခုန်သံကြိမ်နှုန်းလေးတွေဖြစ်ခဲ့ရပြီမို့ အရာရာမောင်နဲ့ထပ်တူကျနေတဲ့ခြူးငယ်ကို မောင် သိမ်းပိုက်လိုက်ပါတော့မောင်။ ခြူးငယ် မောင့်ကို သိပ်ချစ်တယ်။ ခြူးငယ်ကို မြန်မြန် သိမ်းပိုက်လိုက်ပါတော့ မောင်ရယ်။ မောင်ပြုံးလိုက်ရင် ခြူးငယ်ရင်ထဲ တစ်သိမ့်သိမ့်နွေးရလို့ ခြူးငယ်ကို မောင့်ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ထည့်သိမ်းထားပေးပါ့လားမောင်ရယ်။ ခြူးငယ် ရင်တွေ ခုန်လွန်းလို့ပါ။ ခြူးငယ်ကို သိမ်းပိုက်ပါ မောင်ရယ်။

ခြူးငယ် အတွေးလွန်နေမိတာ မောင်က ခြူးငယ်ပုခုံးလေးကို လှုပ်ပြီးမေးတော့မှ ခြူးငယ် လက်ရှိအခြေအနေကို စိတ်ပြန်ရောက်တယ်။

“ ခြူးငယ် စားလို့ပြီးပြီလား  ”

“ အင်းမောင်၊ ပျော်လွန်းလို့ ရင်ထဲပြည့်နေပြီမောင်  ”

“ စားပြီးရင် သွားရအောင်လေ ခြူးငယ်  ”

“ ဘယ်ကိုလဲ မောင်  ”

“ ခြူးငယ်ကို နမ်းချင်တယ်ကွာ။ နှစ်ယောက်တည်းနေကြမယ်လေ  ”

“ ဟို ဟို တည်းခိုခန်း ဆိုတာမျိုးလား  ”

“ အင်း။ ခြူးငယ် ခွင့်ပြုမှပါ  ”

ခြူးငယ် ကြောက်တော့ကြောက်နေသေးပေမယ့် ခြူးငယ် ခွင့်ပြုပါတယ်မောင်။ မောင် ဘယ်ကိုခေါ်ခေါ်  ခြူးငယ်လိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်၊ ခြူးငယ်ကို အရင်တစ်ခါကလို အကြမ်းကြီး မလုပ်ပါနဲ့နော်။ ခြူးငယ် အရမ်းနာတာ မောင်ရဲ့။

“ ဟား ၊ ခြူးငယ်ရယ်။ အရင်တစ်ခါ အပျိုမှေး ခံနေလို့ မောင်က ထိုးဖောက်လိုက်ရတာပါ။ ဒီတစ်ခါ ခြူးငယ်ကို မောင် ဖြည်းဖြည်းလေးပဲ၊ တကယ့်ကို ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ခြူးငယ်ကောင်းအောင် မောင် သေသေချာချာ လိုးပေးမှာပါခြူးငယ်  ”

“ အို၊ မောင်ရယ်။ သိပ်ဆိုးတာပဲ။ ဘယ်လိုကြီးပြောလိုက်မှန်းကို မသိဘူး။ ခြူးငယ်နားထဲ ကျိန်းပြီး အသားတွေပါ တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်တယ်။ ခြူးငယ်ရဲ့ ဟို ညီမလေးထဲကလေ အချစ်ရည်လေးတွေတောင် စိမ့်စိမ့်ထွက်လာသလိုပဲ။ ခြူးငယ် ရင်တွေပန်းတွေ တုန်ယင်‌နေမိတယ်။ ခြူးငယ် စိတ်တွေ တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်  ”

ခြူးငယ် အားအင်တွေ မနည်းစုပြီး မောင့်ကို ပြန်ပြောလိုက်ရပါတယ်။

“ သွားကြမယ်မောင်ရယ်။ မောင့်ကို ခြူးငယ် သိပ်နမ်းချင်နေပြီ။ မောင့်ကို ခြူးငယ် သိပ်လိုလားနေပြီ  ”

“ အား း း း ကျွတ် ကျွတ် မောင်ရယ်  ”

“ ဖြေး ဖြေး မောင်။ အ အား း း ရှီး   ”

ဖိုမလူသားနှစ်ယောက် ကာမဆက်ဆံနေခြင်း ဖြစ်သည်။ လိုလားတောင့်တမှု ရမ္မက်တွေနဲ့ အခန်းငယ် တစ်ခုထဲက ညည်းညူနေသံတွေဟာ လောကဓါတ်မှာ ချိုမြိန်သယောင်။

“ အား အား ဖတ် ဖတ် အင့် အား   ”

“ ပြီးပြီ ပြီးပြီ မောင်ပြီးပြီ။ ခြူးငယ် ရော့  ”

“ မောင့်ဟာကို စုပ်ပေး   ”

“ အာ အဲ့လိုတော့ ခြူးငယ်ကို မလုပ် ခိုင် ခိုင်း အု အု  ”

“ အင်း း း ဝေါ့ ဂွီ  ”

“ လိုးချင်ပြီ ခြူးငယ် ထ၊ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်း  ”

“ မောင်လာပြီနော် မောင့်လီးကြီး ခြူးငယ်ရဲ့ စက်ပက်ထဲလာပြီ။ ခြူးငယ် ဖာသည်မ၊ ငါ့လီးစုပ်မ ရော့ အင့် ဖြန်း ... းအား   ”

“ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း  ဖောင်း   ”

“ အအား ရှီး း း ဖောင်း ဖောင်း ဖြန်း း အင့်..အာ   ”

“ မောင် ခြူးငယ်ကို မထားသွားရဘူးနော်။ ခြူးငယ် ဒီလိုတွေနေပေးတာ ခြူးငယ် မောင့်ကို သိပ်ချစ်လို့ သိလား။ မောင်က အရမ်း အပြောကြမ်းတာပဲ။ လုပ်ရင်လည်း အရမ်းလုပ်တာ။ ပြီး တော့ ဟို ဟိုလေ..  ”

“ မောင့်ဟာကြီး ခြူးငယ် မစုပ်ပါရစေ‌နဲ့နော်..အာ မောင် ပြောရင်း ဆိုရင်း ‌ပိုဆိုးလာပြီ။ အု အု အော့ဝေါ့ အု  ”

“ ရှီး း း ကောင်းလိုက်တာကွာ။ နင့်ပါးစပ်ကို လိုးရတာ လီးတောင်ကျဉ်တယ် ဖေလိုးမရယ်  ”

..............................................................................

(၂) နှစ်ခန့်ကြာသော်  ရန်ကုန်မြို့၏ ဈေးရုံကြီးတစ်ခုတွင် . . .

“ ဟာ မောင် အဲ ကိုမင်းညို  ”

“ ဪ ခြူးငယ်ပါ့လား။ ဈေးလာဝယ်တာလား  ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းညို။ ဒါကရော ဘယ်သူတွေလဲ မိတ်ဆက်ပေးလေ  ”

‌“ ဪ ဒါက ကို့အမျိုးသမီး။ ဒေါ်ခင်နှင်းသက်လေ။ သူကတော့ ကို့သမီး ရွှေနှင်းဟေမန် တဲ့  ”

“ ဪ . . .  ”

..................................................

“ အဲ့ဒီ့ကတည်းက ထပ်မတွေ့တော့တာလား ခြူးငယ်  ”

“ မဟုတ်ဘူး ကိုကို၊ ခြူးငယ်တို့ ထပ်တွေ့ဖြစ်သေးတယ်။ ခြူးငယ်က လမ်းခွဲကြဖို့ပြောတာကို သူက သဘောမတူဘူး။ အဲ့ဒီ့နေ့က တည်းခိုခန်းမှာ ခြူးငယ်ကို အလိုမတူဘဲနဲ့ သူထပ်ပြီး ကာမဆက်ဆံတယ်။ ပြီးတော့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလည်း အရင်ကထက် ပြောတယ်။ ခြူးငယ်ကို သူက ဖာသည်မတစ်ယောက်ကို နှိပ်စက်သလိုမျိုး မညှာမတာ နှိပ်စက်ပြီး ဆက်ဆံတာ။ ခြူးငယ် ပါးစပ်ထဲကိုလည်း သူ့ဟာကြီး အတင်းထိုးထည့်တယ်။ ခြူးငယ် ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတယ်။  

သူတွေးမိသမျှ ကာမဆက်ဆံတဲ့ နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ ခြူးငယ်ကို သူ့အပြည့်အဝစားသုံးတာ။ ခြူးငယ် အဲ့လို မုဒိမ်းကျင့်ခံနေရတာ ကြာလာတော့ ခြူးငယ် သူနဲ့တွေ့ဖို့ကြောက်လာတယ်။ အရင်လို ခန့်ညားတဲ့သူ့မျက်နှာက ဘီလူးတစ်ကောင်လို ကြမ်းကြုတ်လာတယ်။ သူ့မှာ သားနဲ့မယားရှိနေရက်နဲ့ ခြူးငယ်ကို တမင်ခြေတင်ဖျက်စီးခဲ့တာ။ နောက်ဆုံး ခြူးငယ်လည်း ကြံရာမရတာနဲ့ သူ့မိန်းမနဲ့ သွားတွေ့ပြီး အဖြစ်မှန်တွေ ပြောပြလိုက်တယ်  ”

“ အဲ့ ဒီ တော့  ”

“ အင်း။ သူနဲ့ သူ့မိန်းမနဲ့ကွဲသွားတယ်။ သူ့သမီးလေးကတော့ သူ့ညီမအိမ်မှာတဲ့။ ခြူးငယ် သူ့အကြောင်းတွေကို လိုက်စုံစမ်းတယ်။ သူအခု ဘောစိမုဆိုးမတစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်လို့တော့ သတင်းကြားတာပဲ။ ဟိုက သူ့ကို ကားတစ်စီးတောင် ဝယ်ပေးထားတာတဲ့။

“ ဟုတ်လား။ ဒီလူက တော်တော် ကပ်တတ်သားပဲ  ”

“ ဟုတ်တယ်။ အဲ့မုဆိုးမက ပိုက်ဆံလည်း ရှိတယ်၊ အပြောလည်း ဆိုးတယ်။ သူ့ကိုလည်း တော်တော် အလိုလိုက်ပြီး အစစအရာရာ အကုန်ဝယ်ပေးတယ် တဲ့  ”

“ ခြူးငယ် ဝမ်းမနည်းဘူးလား  ”

“ အစကတော့ ဝမ်းနည်းတာပေါ့။ ညဘက်တွေလည်း အိပ်မပျော်၊ အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တယ်။ ကြိတ်ငိုခဲ့ရတဲ့ ကာလတွေ နှစ်နဲ့ချီပြီး ရှိခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီ့နောက်ပိုင်း ခြူးငယ်ဘဝက တန်ဖိုးမရှိတော့သလို ခံစားရတယ်။ တွဲလိုက်တဲ့ရည်းစားတွေက အစကတော့ ခွင့်လွှတ်တယ်ပြောပြီး ‌သူ့တို့ လိုးလို့ဝသွားရင် သူများလိုးပြီးသားမိန်းမကို မယူနိုင်ဘူးဆိုပြီး အဆက်အသွယ် ဖြတ်သွားကြတာ။ တစ်ယောက်လည်းမဟုတ်၊ နှစ်ယောက်လည်း မဟုတ်။ အခု နောက်ဆုံး ကိုကိုနဲ့တွေ့တဲ့အထိပေါ့။ခြူးငယ်လည်း မျှော်လင့်ချက်မရှိပါဘူး။ ကိုကိုထားခဲ့လည်း ခံရမှာပဲလေ  ”

“ ခြူးငယ်ရယ်. . . ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခြူးငယ်ကို တစ်သက်လုံး သိမ်းထားမှာပါ ခြူးငယ်  ”

💛ပွေ့ဖက်ခြင်းဆိုသည်

သောကများကို ခဏတာ ပြေပျောက်စေသည်။

ငိုကြွေးမှုများကို ထွေးသိပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။

အားငယ်မှုများကို ဖြေဖျောက်ပေးနိုင်သလို

အထီးကျန်ခြင်းများအတွက် အားဆေးတစ်ခွက်ပင်။

.................................................

“ ကိုဇော်  ”

“ ခြူးငယ်၊ ရောက်လာပြီလား  ”

“ အင်း။ ကိုဇော် စောင့်နေတာ ကြာသွားပြီလား  ”

“ မကြာသေးပါဘူး  ခြူးငယ်ရယ်။ ကိုကိုက ခြူးငယ် ဈေးဆိုင်မှာ မအားလပ်အောင် အလုပ်ရှုပ်နေမှန်း သိပါတယ်။ ချစ်သူလေးကို တွေ့ချင်လွန်းလို့သာ ခေါ်လိုက်ရတာ  ”

“ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ  ”

“ အခု ဘယ်သွားကြမလဲ  ”

“ ကြံရည်သောက်ကြမယ်လေ ကိုကို  ”

“ ကဲ အဲ့ဒါဆို လာ စက်ဘီးပေါ်တက်  ”

“ ကိုကို့ခါးကိုဖက်ထားမယ်နော်  ”

“ ဖက်ထားခြူး။ ကိုကို့ခါးကို ခြူးငယ်ဖက်ပြီး အခုလို စက်ဘီးနောက် အမြဲတမ်း လိုက်စီးရမှာ။ ကိုကိုတို့ တစ်သက်လုံး အခုလို ညနေစောင်းလေးတွေတိုင်း စက်ဘီးတစ်စီးနဲ့ နှစ်ယောက်သား မုန့်တွေ လျှောက်စားကြမယ်။ လာ ခြူးငယ်  ”

နေညိုချိန်

စက်ဘီးလေး တစ်ရွေ့ရွေ့ သွားနေစဉ်မှာ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ နှလုံးသားများသည် ရင်ခုန်သံတွေ ပို၍ ပို၍ နီးကပ်ခဲ့ကြလေတော့၏။။ 


..................................................

အချစ်စစ်နှင့်တွေ့ဆုံ၍

တွေ့ဆုံမိတိုင်း အချစ်စစ်နှင့်သာ ချစ်နိုင်ကြပါစေ။


........................................💚💛💖💝💙........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ညီမျှခြင်းတွေလား အပိုင်း ( ၂ )

ညီမျှခြင်းတွေလား အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - နတ်ဆေး

( ၄ )

" ကုတင်ပေါ်..သွားစိုးကွာ" 

ဟု ဆိုကာ မိုးကြီးက ရေချိုးခန်းထဲက အရင် ထွက်သွားသည်။ နှင်းကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ရင်အစုံကလဲ နှိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ကွေကွေးလေး လှဲနေသေးသည်။ ကျနော် ရွှေရည့်ကို ကြည့်ကာ

" ရွှေရည် နင်ပြောတော့ ငါတို့လီးတွေကို အဆုံးထိစုပ်လို့ မရဘူးဆို"

" နင့်မိန်းမက စုပ်တာ မဟုတ်ဖူး ..ထိုးထည့်တာ ဒိသရုတ် (လီးကို အာခေါင်ထဲထိ အဆုံးထိုးသွင်းခြင်း) လုပ်သွားတာ ငါတောင် မစမ်းဘူးသေးဘူး"

" နင်လဲ ဒ့ါကြီးနဲ့ ကြုံဖူးမှာပေါ့ ရွှေရည်" ကျနော် နှင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ကထွက်လာတဲ့ လီးတုကြီးကိုကိုင်ကာ ပြလိုက်တယ်။

" ညတိုင်းနီးနီးပါပဲ..ဟယ် ..မိုးကြီးတော့ နင့်မိန်းမကို တကယ် အပေါက်ချဲ့နေပြီ.. နင့်မိန်းမကို ပွေ့ခေါ်ခဲ့လိုက်..အခန်းထဲသွားရအောင် ..ကောင်မ... စည်းဇိမ်..ယစ်နေလိုက်တာ ကြည့်ပါအုံး.." ဟုဆိုကာ ထွက်သွားသည်။

ကျနော် လဲနှင်းဘေးနား ဒူးလေးထောက်ကာ

" နှင်း.... နှင်း" ပခုံးလေးလှုပ်ကာ ခေါ်လိုက်တယ်။

" ဟင်" ဆိုပီး ပြန်ထူးတယ်။

" မောနေတာလား"

ဒီတော့မှ သူ့ကိုယ်လေးကို ကျနော့် ဖက်လှည့် လည်ပင်းကနေ သိုင်းဖက်ဆွဲယူကာ ကျနော့် နှုတ်ခန်းကို ပြွတ်ခနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီးမှ

" ဟင့်အင်း ကောင်းနေတာ" တဲ့ ။ ဆက်ပြောသေးတယ် ။ " မောင့်..သူငယ်ချင်းကလူမှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး... တော်တော်လုပ်နိုင်တယ် ..တဲ့"

" အဲ့ဒါနဲ့ပဲ နှင်းလဲကြိုက်သွားတယ်ပေါ့" ဆိုတော့

" ရှင်လဲ ရွှေရည်စောက်ဖုတ်ကို အရသာတွေ့နေတယ် မဟုတ်လား"

" ဟယ် တင်းနေတာပဲ"

နှင်း ကသူ့ပေါင်ကိုထောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကို ကိုင်ကာ ပြောတယ်။

" ကိုယ်မှ မပြီးသေးတာ ပြစမ်း ငါ့မိန်းမ စောက်ပတ်ပြဲသွားပြီလား" လို့ပြောတော့ နှင်းက သူ့ပေါင်ကိုဖြဲပြပြီး

" မပြဲသေးဘူး" လို့ ပြောပီး သူ့လက်နဲ့တောင် နှိုက်ပြလိုက်သေးတယ်ဗျာ။

" အထဲက နှစ်ယောက် မလာကြသေးဘူးလား" ဟု မိုးကြီးက လှမ်းခေါ်တော့မှ ကျနော်လဲ " ထ....ထနှင်း အပြင်ထွက်ရအောင်  ဒီကောင် ဘာလုပ်အုံးမလဲ..မသိဘူး" ဆိုတော့ နှင်းက

" ညှပ်ချမလို့" တဲ့။

" ဘယ်သူ့ကိုလဲ" ဆိုတော့

 "နှင်း.... ကို" တဲ့။

" မောင်..အရင်သွားနှင့်လေ နှင်းရေချိုးချင်သေးတယ်" ဆို၍ ကျနော်ပဲ အရင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာတော့ မိုးကြီးက ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ နောက်တချီအတွက် အားယူနေတယ်။  သူ့ဘေးက ရွှေရည်ကတော့ မှောက်ရက်ကြီးအိပ်နေတယ်။

ကျနော်လဲ မှောက်ခုံဖြစ်နေတဲ့ ရွှေရည့် ဖင်ပေါ်ခွကာ စမန်ပြန်တက်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးကို ကျင်းထဲပြန်ထဲ့ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတခါ စောက်ဖုတ်ထဲပေါ့ ။ ခင်များတို့တော့ မသိဘူး။  ကျနော့်ကတော့ ဒီလို ဖင်ကား အိုးကောင်းတဲ့ မိန်းမကို ဒီလိုပုံစံလုပ်ရတာ အရမ်းကြိုက်တယ် ။ အိုးကြီးကိုလဲ အရှိအတိုင်း မြင်နေရတော့ အာရုံလဲ ပိုရတာပေါ့ ။ မိုးကြီးကတော့ သူ့မိန်းမ ကျနော်တော်လိုးနေတာကြည့်ပီး သူ့လီးသူ ပြန်ဆွနေတယ်။

" ဟူးးးး အခုမှပဲ..လန်းသွားတော့တယ်"  ကြည့်လိုက်တော့ နှင်း ရေချိုးပီးကာစနှင်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရေစက်လေးတွေပင် သီးနေတုန်း။

" မောင် ပက်လက်လှန်လိုက်"

နှင်း ပြောလို့ ကျနော် ရွှေရည်အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန် နေပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရည်ကတော့ နှင်းဘာလုပ်မလဲ သိချင်နေတယ် ထင်တယ်။  သူ့ယောက်ျား ကိုယ်ပေါ်မှီပီး ကြည့်နေတယ်။ နှင်း ကျနော်ကိုယ်ပေါ် နောက်ပြန်ခွထိုင်ကာ သူ့ဖင်ဝနဲ့ ကျနော့်လီးကို တေ့ကာဖိချလိုက်တယ်။ ကောင်းတာဗျာ ။ ကိုယ့်မိန်းမဖင် အခုမှ စလိုးရတော့တယ်။ မကြာပါဘူး ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ်လက်နောက်ပြန်ထောက်ကာ သူကပဲ အပေါ်ကနေ လိုးပေးနေလို့ ကိုယ်လဲ အောက်ကနေ ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။

နှင်းက တချက်တချက် မိုးကြီးကို လှည့်ကြည့်တယ်။ ကြည့်ပီး ခေါင်းလေးဆတ်ပြလိုက်တော့ မိုးကြီး ကုန်းထလာခဲ့တယ် ။ လူတင်ထတာ မဟုတ် ။ သူ့လီးကလဲ ထနေပြီ။ ဒီကောင် ဆေးကောင်းတွေ့ထားတာပဲ။ လီးပြန်တောင်တာ မြန်တာ။

မိုးကြီးထခဲ့တော့ နှင်း လှုပ်ရှားမူက ငြိမ်သွားတယ်။ မိုးကြီး က နှင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထိန်းကိုင်ကာ စတင်လိုး၍လိုးတော့သည်။ ဆောင့်လိုက်တဲ့ ကောင် ကျနော်တောင် နှင်းအောက်ကနေ သိမ့်ခနဲ့သိမ့်ကနဲ ဖြစ်နေတယ်။  နှင်းကတော့ဖြုံဟန်မရှိ ။ မိုးကြီးလီးနဲ့ ကျနော့် လီး ကနှင်းရဲ့ဖင်ထဲနဲ့ အဖုတ်ဖဲမှာ ပွတ်မိဖိမိနေသလိုခံစားရတယ်ဗျာ ။ 

အခုဆို နှင်းလက်တွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် မရှိတော့။  မိုးကြီးရဲ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားကာ နှစ်ယောက်သား ကစ်ဆင်ဆွဲနေလိုက်ကြတာများ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဒီလို ညှပ်လိုးတာက အပေါ်ကလုပ်တဲ့ သူက ပိုပီး လွတ်လွှတ်လပ်လပ် လိုးလိုးရတယ်လေ။ အောက်က လူကတော့ နည်းနည်းပါးပါးညှောင့်ပေးရုံလောက်သာရတာ

နှင်း ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက တဇွပ်ဇွပ် အသံ မိုးကြီးရဲ့ အဆီရစ်နေတဲ့ ဗိုက်ကြီးနဲ့ နှင်းရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေရဲ့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်မိသံတွေကလဲ ဆက်တိုက်ပင် ထွက်နေသည်။ ဒီတချည်တော့ ဘယ်သူမှတော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်။

ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ကိုဗျင်းချင်သေးတာနဲ့ " နေအုန်း ငါထွက်လိုက်အုံးမယ်" ဟုဆိုကာ နှင်း ဖင်ထဲက လီးကိုထုတ်ကာ သူ့အောက်က ထွက်လိုက်တယ်။ ရွှေရည့်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်း ပြီးစောက်ဖုတ်ပဲ လိုးတော့မယ်။ ရွှေရည့်ကလဲပါးစပ်က

" ကြမ်းစမ်း... ကြမ်းစပ် ပြဲသွားပလေ့စေ" 

ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လဲ စက်သေနတ်ပစ်သလို တဒိုင်းဒိုင်းကြိတ်တော့တာပဲဗျို့။

" တော်ပီကွာ ကိုမိုး ဖင်လုပ်ပေးတော့"

ဘေးကိုကြည့်မိမှ နှင်းက မိုးကြီးကို စောက်ဖုတ်အလိုးခံနေရာကနေ ဖင်ပြောင်း လိုးခိုင်းနေတယ် ။ အံမာ သူက ကိုမိုး လို့ တောင်ခေါ်လိုက်သေးတာ ။ ကျနော်နည်းနည်း ဂျေဝင်သွားတယ် ။ စောက်မိန်းမ အိမ်ရောက်မှ မထနိုင်အောင်ကို လိုးသတ်အုံးမှာ။

မိုးကြီးက နှင်း ဖင်ကို ဖင်မလိုးခင် နှင်းရဲ့ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိနေသည်။ “ အိုးးးအားး ရှီးးးး” ညည်းသံလေးနဲ့အတူ ကျနော့်မိန်းမလဲ မျက်တောင်လေးတွေ စင်းကျသွားတော့တယ်။

ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ကို ဖင်တလှည့် အဖုတ်တလှည့် ပြောင်းလိုးနေတုန်း ကျနော်ပေါင်ကို နှင်းလက်က အားနဲ့ဆုပ်ကိုင်လာမှ သူ့ကိုကြည့်မိပြန်တယ်။

ရေချိုးခန်းထဲ ထွက်လာတုန်းက ကျနော်ယူလာတဲ့ လီးတုကြီးက နှင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တဝက်လောက်ထိရောက်နေပြန်ပြီ ။ ဖင်ထဲမှာတော့ မိုးကြီးရဲ့လီး မိုးကြီးက လီးတုကြီးကို အဆုံးထိ ဆက်မသွင်းပဲ ဆုံးခါနီး တဝက်အလိုမှာ လက်ဝါးဖြင်း ဖောင်း ကနဲ့ရိုက်ချလိုက်သည်။ ရက်ရက်စက်စက်ကို လုပ်နေတာ ။ နှင်းလဲ အင့် ခနဲ့ဖြစ်သွားကာငြိမ်ကျသွားချိန် မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ခါးကနေဆွဲမကာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ခိုင်းသည်။

နှင်း ဖင်ဗူးတောင်းထောင် အနေအထားဖြစ်သွားတော့မှ ခါးကိုင်ကာ အပီဆောင့်လိုးတော့သည်။

" အင့် အင့် ရော့ ရော့"

" အားးးးအားးးးအားးးအ့… အဟင့်"

မိုးကြီးကို အလိုးခံနေရတဲ့ မိန်းမလုပ်သူ နှင်းက အော်လေ ကျနော့်လီးကလဲ တောင်လေလား မသိပါဘူးဗျာ ။ ရွှေရည့်စောက်ဖုတ်ထဲလဲ ပိုတင်းလာသလား အောက်မေ့ရတယ်။

အဲ့ဒီညက တညလုံး ဘယ်သူမှ မအိပ်လိုက်ရပါဘူး ။ မနက်မန်းလေးကို ပြန်ဆင်းခဲကြတော့ မိုးကြီးတို့လင်မယားက နောက်ခန်းထဲက အိပ်လိုက်ခဲ့ကြတယ် ။ ကျနော်က ကားမောင်းပေါ့ ။ နှင်းကတော့ ကျနော့်ဘေးကနေ အပြင်ကရူ့ခင်းတွေကို ငေးကြည့်လိုက် ကျနော့်ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ဘာတွေများတွေးနေလဲ မသိဘူးဗျ။

...........................................

ဇာတ်သိမ်း

မန်းလေး မြို့ထဲဝင်ခဲ့တာ့ မိုးကြီး တို့ လင်မယားကို မြို့သစ်က သူတို့အိမ်မှာ အရင်ချပေးပြီးမှ ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်မှ နှင်း လမ်းမှာ ဘာတွေ စဉ်းစားလာလဲ သိရတော့တယ်။

ညကဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေက အခုချိန် ပြန်တွေးကြည့်တော့ အိပ်မက်လိုပင် ဖြစ်နေကြောင်း မူးပြီးအပျော်လွန်သွားမိကြောင့် ပီးတော့ ကျနော့် အပြစ်လဲ မကင်းကြောင်း ဖြစ်ပီးမှတော့ ဘာမှမ တတ်နိုင်ကြောင်း အရေးကြီးတာက အခုကိစ္စကို အခွင့်ရေးယူကာ ကျနော့်ကို အပြင်မှာမရှုပ်ဖို့ မယားငယ်မထားဖို့ ပြောနေလိုက်တာများ ညကမိုးကြီးနဲ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်ခံချင်သလို ခံခဲ့တဲ့နှင်းမှဟုတ်ရဲ့လား လို့ ထင်ရတယ်။

....................................................

တလလောက်ပင် ရှိသွားပါပီ။ ဒီကြားထဲ ကျနော်တို့ လင်မယားနှစ်တွဲလဲ မဆုံဖြစ်ကြဘူး။ မိုးကြီးကတော့ ဟိုညကလိုတချီလောက် ဆွဲကြရအောင်ပြောပေမဲ့ ကိုယ့်အလုပ်သူ့အလုပ်နဲ့ ရှုပ်နေချိန် ပီးတော့ ချိန်းလိုး ဖို့ဆိုတာကလဲကိုယ့်မြို့ထဲမှာ ဆိုသိပ်မကောင်းဘူးလေ။ 

နှင်းကလဲ ကျနော့်ကို တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မရှုပ်ဖို့ပြောပေမဲ့ ရွှေရည်နဲ့ အဲ ကျနော်တို့ လေးယောက် ရှိုးပွဲသွားကြည့်ကြတဲ့ ညကလိုမျိုး နောက်တခေါက်ဆိုရင် သူလဲလက်ခံမဲ့ သဘောရှိတယ် ။ ထူးမှ မထူးေ့တာ့ တာ။ လေးယောက်မဆုံဖြစ်ပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ မိုးကြီးကတော့ နှစ်ခေါက်လောက် တွေ့ဖြစ်သေးတယ်။

ဒီကောင်နဲ့ အဲ့ဒီ နှစ်ခေါက်လောက်တွေ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပဲ။  ကျနော်နဲ့ မိုးကြီး စိတ်တထင့်ထင့်နဲ မလုံမလဲ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရင်းပါပဲ။

အလုပ်လဲ အားနေတာနဲ့ ခြံထဲက ဒန်းလေးပေါ်မှာ fb သုံးနေတုန်း ခြံရှေ့မှာ ကားတစီး ထိုးရပ်လိုက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကားပေါ်မှဆင်းလာတာက ရွှေရည်။ မတွေ့တာတောင် ကြာပေါ့ ။ ကျနော့်ဆီ လျှောက်လာတယ်။

" ရဲလေး နှင်းရောရှိလား " ဆိုတာနဲ့ " ကျနော်လဲ “ အပေါ်မှာ ငါတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ" လို့ ပြောလိုက်တော့ အပြေးကလေး တက်သွားတယ်။  (၁ဝ) မိနစ်လောက်အကြာမှာ နှင်း နဲ့ရွှေရည်အတူတူ ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ နှင်း လက်ထဲမှာ သူ့ဟမ်းဘတ် ပိုက်ဆံအိတ်လဲ ပါလာတယ်။

နှစ်ယောက်လုံး ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်ပီး နှင်း က

" မောင် ...ရွှေရည်က မူဆယ်ဘက်ကို အထည်ဖိုးတွေ ငွေသွားချေမလို့ နှင်းကို အဖော်ခေါ်နေတယ်.. အဲ့ဒါလိုက်သွားလိုက်အုံးမယ် (၁) ညအိပ်ထဲပါ"

" မိုးကြီးကဘယ်သွား လို့လဲ..ရွှေရည်" ဆိုတော့

" သေပီ"  တဲ့။

စကားများထားကြတယ် ထင်တယ်။ ရွှေရည်က မြို့သစ်မှာ အမျိုးသမီးဖက်ရှင်ဆိုင် ဖွင့်ထားတာ လကုန်ရင် မူဆယ်ဖက်ကို အထည်ဖိုးတွေ သွားချေကြတယ်။  မိုးကြီးနဲ့အတူ သွားကြတာပေါ့။ ခုမိုးကြီးမပါလို့ မေးလိုက်တာ။ 

" အင်း ကောင်းကောင်းသွားကြပေါ့ ဖုံးဆက်နော်..ဟိုရောက်ရင်"

" အင်းပါ မောင်ရဲ့.. သွားပီနော်" 

ဆိုပီး ထသွားတော့ ရွှေရည်က ကျနော့်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေလို့ ကျတော်လဲ ဘယ်ဘက်လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကိုအဝိုင်းကလေး လုပ်ပီး ညာဘက်လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးထည့်ပြတယ် ။ လိုးချင်တယ် ဆိုတဲ့သဘောပေါ့။

ရွှေရည်က နှုတ်ခမ်းကို ရွှဲ့ပီး ကျနော့ကို လက်ခလယ်ထောင် ပြသွားတယ်ဗျာ။ မိန်းမနှစ်ယောက် ထွက်သွားမှ စိုးရိမ်စိတ်ကလေးက ဝင်လာသည်။ ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီးစကားများထားကြတာ အဲ့ဒီညက  ကိစ္စကို သိသွားလို့လား။  ကျနော် ကိုယ်တိုင်လဲ ဒီအချိန်မှာ နောင်တ ရနေပီ။  ရည်ရွှယ်ချက်ရှိရှိ ဖြစ်သွားတာတော့ မဟုတ်ရပါ။ ကိုယ်ကလဲ ကိုယ့်မိန်းမကို ချစ်တာကို သူသိမှာကို စိုးမိသည် ။ ဒီချိနိမှာ တိတိကျကျအဖြေပေးနိုင်မှာကမိုးကြီးပဲ ဒီကောင် ဖုံးမဆက်တာ ကြာပီပဲ။ ကျနော်မိုးကြီးဆီ ဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။

မူဆယ်ဆိုပီး ပြင်ဦးလွင် ဘက်ကို မောင်းနေလို့ နှင်း ရွှေရည်ကို မေးလိုက်တယ်။

" ရွှေရည် မူဆယ်ဆိုပီး ဘယ်တွေ သွားနေတာလဲ"

" ပြင်ဦးလွင်ကို သွားနေတာလေ"

" ပြင်ဦးလွင်ကိုက ဘာသွားလုပ်မှာလဲ"

" ဖင်သွားခံမလို့"

နှင်းသူ့လက်မောင်းကို ရိုက်လိုက်ကာ

" ကောင်မ ငါအကောင်း မေးနေတာနော်"

" အတည်ပြောနေတာ နှင်း နင်လဲ ခံချင်ခံပေါ့"  

တဲ့။ ပြောပုံက ရွှေရည်ကပဲ ဆက်ပီး နှင်းကိုကြည့်ကာ သူ့မျက်နှာကလဲ အခါတိုင်းထက် ပိုတည်သွားသလိုပဲ။ သူကပဲ ဆက်ပြောတယ်။

" နှင်း နင်..ယောကျ်ားတွေကို သိပ်မယုံနဲ့ဟ.. သူတို့က သူတို့ချည်းပဲ..အပြင်မှာဆို လမ်းတွှေတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို...ရိသဲ့သဲ့လုပ်ချင်သေး အဆင်ပြေရင်..တဆင့်တက်ပေါ့"

နှင် း ရွှေရည့်မျကိနာကိုပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူဘာတွေ ပြောမလို့လဲ သိချင်လို့

" ငါအမှန်တိုင်းပဲ ပြောတော့မယ်..နှင်း လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ငါနဲ့..မိုးကြီးစကားများကြတယ်"

" ဟုတ်လား ဘာဖြစ်လို့"

" အေး အဲ့ဒါကို..ပြောချင်လို့ အစက..နင့်ကို မပြောတော့ဘူး...လုပ်နေတာ နောက်မှ နင်နဲ့ငါနဲ့က အနီးကပ်ပေါင်းနေတဲ့ သူတွေဆိုတော့ နင့်ကို သိသင့်တယ်ထင်လို့..ပြောပြမယ်"

" အင်းပါ ပြော ငါနားထောင်နေမယ်"

" အတိုဆုံးနဲ့ နားလည်အောင်ပြောမယ်.. ဒီလိုဟ ...လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ကပေါ့ ...ငါမိုးကြီးအဝတ်တွေကိုလျှော်နေတုန်း တချို့သူ့အင်္ကျ ီတွေက ..အနံ့ တခုရတယ်ဟ ဘာနံ့လဲ သိလား ..နှင်း"

" သိဘူးလေ"

" ရေမွှေးနံ့ မိန်းကလေးတွေသုံးတဲ့ ရေမွှေးနံ့.. ဒါပေမဲ့ မိုးကြီးကလဲ..ရေမွှေးမသုံးဘူးလေ.. စိတ်ထဲသင်္ကာမကင်း ဖြစ်သွားတာပေါ့... အဝတ်တွေလျော်ပီးလို့ နောက်ရက်တွေမှာလဲ အဲ့ရေမွှေးနံ့က.. ရနေပြန်တော့ ဘယ်ရမလဲဟာ.. ငါလဲ လိုက်ချောင်းတော့ပေါ့..နေဘက်တွေမှာက ငါလဲဆိုင်တဖက်နဲ့ဆိုတော့ သိပ်မချောင်းဖြစ်ဘူး.. ညဘက်ထွက်ေ့တာ့မှ လိုက်ရတယ် ..ကံကောင်ချင်တော့ ငါညဘက် ရှဲဒိုးလိုက်တဲ့ ပထမညမှာပဲ မိတော့တာပဲ.. ဒင်းတို့က သိပ္ပံလမ်းဘက်က noble စင်တင်ထဲကနေ ကောင်မတယောက် တတွဲစီနဲ့ ထွက်လာလိုက်ကြတာများလေ ... မျက်နှာကြီးတွေကို ဖြီးလို့ ..လူတွေများနေတာနဲ့ ငါလဲ ဖုံးနဲ့ဓါတ်ပုံပဲရိုက်ပီးပြန်ခဲ့လိုက်တာ ...ဒင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှ ငါလဲ ဖုံးထဲက ရိုက်ထားတဲ့ပုံပြပီး ပါးတွေနားတွေ ရိုက်တော့ပဲ"

" အဲ့တော့ သူက ဘာပြန်ပြောလဲ" နှင်း စကားထောက်ပေးလိုက်တယ်။

" အော် ..သူမှားပါတယ် မူးနေကြလို့ဖြစ်ရတာပါ ..ကြိုက်တဲ့ အပြစ်ပေးပါ.. နောက်လုံးဝမဖြစ်စေရပါဘူး ..ဘာညာပေါ့ဟာ နှစ်ခါထဲပါတဲ့"

နှင်း နားမရှင်းလို့ မေးလိုက်တယ်။

" ဘာကို နှစ်ခါထဲလဲ ရွှေရည်"

" အဲ့ဒီ..စင်တင်ကကောင်မလေးကို နှစ်ခါထဲပဲ လိုးလိုက်တာပါတဲ့ ..ဒါတောင် ငါညှစ်မေးလွန်းလို့ ထွက်လာတာနော့်"

“ ဟယ် ” နှင်း စိုးရမ်သွားတယ်။ အိမ်ကယောကျ်ားရော

" ရွှေရည် ဒါဆို..ငါ့ယောကျ်ား ရဲလေးရော ပါတာလားဟင်"

" အော် မိုးကြီးသွားပါတယ်ဆိုမှ ရဲလေး လဲ ပါတော့တာပေါ့ ဟဲ့"

နှင်း ခေါင်းကို မိုးကြိုး ပစ်ချလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရတယ် ။ ရဲလေး ကို ဒီလို မလုပ်လောက်ဖူး ထင်တားတာ။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် သူလဲ ရွှေရည်နဲ့လုပ်လို့ ရနေသလို မိုးကြီးကလဲ နှင်း ကိုလုပ်လို့.ရနေတာပဲ။  အားလုံးကလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိပီးသားပဲကို တခြားမိန်းမတွေ ဆိုရင်တော့ လုံးဝ လက်မခံနိုင် ။ လွန်သွားပီ။

" တောက်! ရွှေရည် ကားပြန်လှည့်ဟာ ငါ ရဲလေးနဲ့ သွားရှင်းမယ်"

" နှင်း မလောနဲ့ဟာ.. ပြင်ဦးလွင်က ပြန်ဆင်းခဲ့တော့မှ အေးဆေးရှင်းကြ ..ခဏလေး ဒေါသတွေကို မျိုသိပ်ထားလိုက်"

" တွေ့မယ် ရဲလေး"

" ပြီးတော့ ဘာဆက်ဖြစ်ကြသေးလဲ နင်တို့ ရွှေရည်"

" နင်ကလဲ ငါ့အကြာင်းသိသားနဲ့ လွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်ခွင့်လွှတ်မလဲ ...နောက်ရက်ကျတော့ ငါမူဆယ်ကို သွားတယ် ..ခါတိုင်းဆိုမိုးကြီးနဲ့သွားတာပေါ့ ...အထည်ဖိုး ငွေသွားချေတာလေ ..ဒီတခါတော့ ..ညကကိစ္စကြောင့်... ဒင်းကိုလဲ.. မခေါ်ချင်တာနဲ့ ငါတယောက်ထဲသွားပေါ့ ...ဟိုရောက်တော့ ငါတို့နဲ့ အလုပ်ချင်းဆက်စပ်နေကြတဲ့ အပျိုကြီးတရုတ်မကြီး အိမ်မှာတည်းတယ်လေ.. နင်သိလား ..အဲ့ တရုတ်မကြီးက ငါ့ကိုအရင် အခေါက်တွေ သွားတုန်းက ပြောဖူးတယ်"

" ဘာ ပြောတာလဲ"

" ကောင်လေး တွေရှိတယ် ..ပျော်မလားတဲ့ မိုးကြီးကိုလဲ ပြန်မပြောပါဘူး တဲ့.. အဲ့တုန်းက..အခုပြသနာကလဲမဖြစ်သေးတော့ ငါလဲ တော်ပါပီ..အမရယ် လို့ပဲ ..ပြောလိုက်တယ်"

" အခု ဒီတခေါက်ကတော့ ငါကပဲ..ရှာခိုင်းလိုက်တယ် ကောင်လေးတယောက်လောက်ပေါ့"

" အဲ့တော့ တရုတ်မကြီးက ပြန်ပြောတယ် ..တရုတ်ရှိတယ် ..ဗမာရှိတယ် ..ယိုးဒယားရှိတယ် ..ရှမ်းရှိတယ် ဘာခေါ်မလဲတဲ့"

" ငါလဲ နောက်နောင် အရှုပ်အရှင်း ကင်းကောင် ကိုယ်နဲ့လဲ အဆင်ပြေအောင် ..ဗမာ စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောတတ်တဲ့ တရုတ်တို့ ယိုးဒယား တို့ရှိလားဆိုတော့ ယိုးဒယားထဲမှာ..ရှိတယ်တဲ့ ..တိုတိုပြောရရင်တော့ဟာ တည်းခိုခန်းမှာ ငါလဲအဲ့ထိုင်း ကောင်နဲ့..အိပ်ပစ်လိုက်တယ်"

နှင်းကကြောင်တောင်တောင်.ကြည့်နေလို့.ရွှေရည်က

" လိုးဖြစ်ကြတယ်ဟေ့" လို့အသံခပ်ကျယ်ကျယ်နဲ့ပြောလိုက်တယ်။

" ပြီးတော့ရော"

" ပြီးတော့ ငါနဲ့ ထိုင်းကောင် လုပ်နေတာကို ငါ့မျက်နှာ ပါအောင် ဖုံးနဲ့ဗွီဒီယို အတိုလေးရိုက်ထားလိုက်တယ်.. အိမ်ပြန်ရောက်မှ မိုးကြီးကို ဗွီဒီယို ဖွင့်ပြလိုက်တယ်.. ဟင် ...အကောင်ကို တခါထဲ ငိုင်ကျသွားတာပဲဟေ့.. ဘယ်ကကောင်လဲ မိန်းမရယ်တဲ့...မေးသေးတာ သူက ငါလဲ..နင်သိစရာမလိုဘူးလို့..ပြောပစ်တာ နောက်ပီး ဒါက..ပထမတခေါက်ပဲ..ရှိသေးတယ်.. ဒုတိယအကြိမ် ကျန်သေးတယ် ...နင်လဲ စင်တင်က ကောင်မကို (၂)ခါလိုးထားတယ် မဟုတ်လား ...အဲ့တော့ ငါလဲ (၂) ကြိမ်အလိုးခံမှာပဲလို့..ပြောပစ်တယ်"

" အဲ့တော့ မိုးကြီးက ဘာပြန်ပြောလဲ ရွှေရည်"

" ပတ်ဝန်းကျင် မရိပ်မိစေနဲ့ လူမသိအောင်ခံပါ ရွှေရည်" တဲ့။

" အဲ့ချိန်ကစပီး ဒင်းလဲ ငါသွားတဲ့နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေတော့တာပဲဟေ့... ဒီနေ့ မနက်ကျမှ ဒုတိယ အခေါက်သွားခံလိုက်အုံးမယ် ဆိုပီး..ထွက်လာခဲ့တာပဲ"

" ဒါဆို မိုးကြီးက နင်ထိုင်းကောင်နဲ့ သွားအိမ်မှာကို သိတယ်ပေါ့"

" အင်းပေါ့ ဒါမှငါနင့်ကို ခွင့်လွှတ်မယ်လို့ ပြောထားတယ်လေ"

" ဒါဆို ငါ့ကိုခေါလာတာ ဒီအကြောင်းပြောဖို့ပဲပေါ့ ပြင်ဦးလွင် ကို လိုက်ရအုံးမှာလား"

ရွှေရည်က နှင်းကို

" အော် ကျန်သေးတယ်... ရဲလေး ကတော့ တခါပဲ အိပ်မိတာပါတဲ့ ..စင်တင်က ကောင်မနဲ့လေ ..အဲ့ နင့်ကို မပြောပါနဲ့ ဆိုပီး မိုးကြီးကတားနေသေးတာ ...တခါလေးမှာမိတာနဲ့ အကွဲအပြဲ ဇာတ်လမ်းတွေ မဖြစ်စေချင်ပါဘူးတဲ့ ငါလဲ ကတိတော့ မပေးနိုင်ဘူး.. ဒါပေမဲ့..ခုလောလောဆယ်တော့ မပြောဖြစ်လောက်ပါဘူး..ဆိုပြီးပဲ ပြောထားလိုက်တာ"

" လင်မယားချင်းတော့ မကွဲလိုက်ကြပါနဲ့အုံး..နှင်းရယ် ဝမ်နင် ပေးပီးစောင့်ကြည့်လိုက်အုံး ...ဘယ်လိုလဲ ငါတော့...အတင်းမတိုက်တွန်းဘူး နင်ရော ဆွဲအုံးမလား ..ထိုင်းမင်းသားလေးတွေနဲ့လေ ..ခ်ခ်"

" သူက တယောက်ထဲ ငါတို့က.နှစ်ယောက်လေ ဆွဲနိုင်ပါ့မလား"

" ဒင်းတို့ကဒီလိုလုပ်မှတော့ ကိုယ်ကလဲ သူတို့လိုလုပ်တတ်တယ်ဆိုတာ..ပြန်ပြရမှာပေါ့"

" ဒီတခါ နှစ်ယောက်ဟ.. ငါနင့်ကို ပြောပီး နင်လဲငါ့လို ဆုံးဖြတ်မယ်ဆို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် အဲ့ကောင်ကိုကြိုပြောထားတာ နောက်တယောက်ခေါ်ခဲ့ဖို့ မူဆယ်ကဝေးတာနဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို ချိန်းလိုက်တာ ..ကိုယ်ကတော့..စရိတ်ခံရတာပေါ့ ..ကောင်လေးတွေက အသန့်လေတွေနော်... သူတို့ဆီမှာက ကိုယ့်ဆီမယ်လို..ခိုးကြောင့်ခိုးဝှက်မဟုတ်ဖူး ...တရားဝင် ဆေးလဲအမြဲစစ်ပေးတယ် ...ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု့အပြည့်ရတယ်ဟ..ရောဂါတွေလဲ ရှင်းတယ်ဟ ...သူတို့ နောက်ဆုံးဆေးစစ်ခဲ့တဲ့..အဖြေလွှာကိုလဲပြတယ်.. အဲ့ဒီတော့မှ သူတို့နဲ့ဆက်ဆံမဲ့မိန်းမ ငါတို့ပေါ့ဟာ ကွန်ဒုံးနဲ့လုပ်မလား ပလိန်းပဲချမလားရွှေး ဒါပဲ"

.................................................................

တလမ်းလုံး ရွှေရည် ပြောတာတွေ နားထောင်ပီး လိုက်ခဲ့လိုက်တာ တည်းခိုခန်း ရှေ့ရောက်မှပဲ စကားစပြတ်တော့တယ် ။ ဟိုတခါ နှင်း တို့ရှိုးပွဲလာကြည့်တုန်းကတည်းခဲ့တဲ့ တည်းခိုခန်း မဟုတ်ဖူး ။ နောက်တခု ပြင်ဦးလွင်ပြန်ရောက်တော့ အဲ့ဒီညက သောင်းကျန်းခဲ့တာတွေကို ပြန်ပီး သတိရမိပြန်တယ် ။ တဆက်ထဲမှာပဲ ရဲလေးကို ဒေါသထွက်ရတာနဲ့ အတူ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ သူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမှာကို တွေးကြည့်မိပြန်တော့လဲ ရန်ခုန်လာပြီး ပေါင်ကြားကတောင် စိုစိစိဖြစ်နေပြီ။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ရေအရင် ချိုးလိုက်ကြတယ်။ ရေချိုးပီးတော့လဲ အင်္ကျ ီတော့ ပြန်မဝတ်တော့ဘူး ခဏနေပြန်ချွတ်ရမှာပဲကို ထဘီရင်လျှားပီးပဲ နေလိုက်ကြတယ်။

" ရွှေရည်ဘယ်မှာလဲ ကောင်လေးတွေက " ဆိုတော့

ရွှေရည်က " ဘေးခန်းမှာ ခဏ" ဆိုပီး ဖုံးဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။

မကြာလိုက်ပါ ဖုံးချချပီးချင်ပဲ တံခါးခေါက်သံကြားရတယ် ရွှေရည်ကသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။

ယောကျ်ား နှစ်ယောက် ဝင်လာတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံးက အားကစားဘောင်ဘီတို နဲ့ စွယ်ကျယ်လေးတွေပဲ ဝတ်ထားကြလို့ ဖုထစ်နေတဲ့ကြွက်သားစိုင်တွေက အားကစားလိုက်စားမှန်း သိသာစေတယ်။ ရုပ်တွေကလဲအလန်းစားတွေပဲ။

ရွှေရည်က သူ့ဘေးက ရွှေရောင်ဆံပင် လူကို မိတ်ဆက်ပေးတယ်။

" နှင်း.....သူက ဒွန်း" တဲ့။

နှင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ရွှေရည် ကပဲ

" ဒွန်း သူငယ်ချင်းကိုလဲ မိတ်ဆက်ပေးအုံးလေ" ဆိုတော့

ဒွန်း ဆိုတဲ့ တယောက် သူ့ဘေးက တယောက်ကို " သူ့ကတော့ “ ကျော်ကျော် ” လို့ မှတ်ထားပါ ခင်ဗျ ..ထိုင်းနာမည်ပြောရင် ဒီက အမတို့ ခေါ်ရခက်နေမှာစိုးလို့ အဲ့လိုပဲ မှတ်ထားပါ ပီးတော့ သူက ဗမာ စကားမတတ်ဘူးဗျ ကျနော်ကပဲဘာသာ ပြန်ပေးပါ့မယ်"  

နှင်းတို့ကို ရှင်းပြနေတဲ့ သူကိုယ်တိုင်ကလဲ စကားမပီ။ ပြီးတော့ စာရွက်တွေလဲ ထုတ်ပြတယ် ။ ဆေးစာရွက်တဲ့ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားလို့ နှင်း တို့လဲ နားလည်သင့်သလောက် နားလည်ပါတယ် ။ ပြီးခဲ့တဲ့ လက စစ်ထားတာ လဝက်လောက်ပဲရှိသေးတယ် ။ ဘာရောဂါမှမရှိကြဘူး။

ဒွန်း ဆိုတဲ့ တယောက်ကပဲ မလုပ်ခင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြရအောင် သူတို့ရဲ့ ကပ်စတန်မှာအကြိုက်သိထားသင့်တယ်ဆိုပီးမေးတော့တာပဲ

" ကွန်ဒုံး သုံးမလား" မေးတော့

နှင်းလဲ "မသုံးဘူး" ဖြေလိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုပုံစံ လုပ်ပေးတာကြိုက်လဲ မကြိုက်တာက ဘာလဲ" ဆိုတော့

နှင်းလဲ ဖင်ကုန်းပီးခံရတာကို ကြိုက်ကြောင်း လုံးဝမကြိုက်တဲ့ ပုံစံကတော့ မရှိသေးကြောင်း “ ဖင်ရော ချပေးရမလား ” ဆို၍ " အင်း" လို့ပြောလိုက်တယ်။

" တချို့ကဖလိုးလေး အတိုင်းသွားရတာ ကြိုက်ကြတယ် တချို့ကျပြန်တော့ ကြမ်းမှကြိုက် တယ် ဒီကတယောက်ကရောဘယ်လိုကြိုက်လဲ" တဲ့။

နှင်း လဲ " ကြမ်းမှ" လို့ ဖြေတယ်။

သူက " ဘယ်လောက် ကြမ်းရမလဲ" တဲ့။

နှင်း လဲ " ကြမ်းနိုင်သလောက်ကြမ်း ငါမခံနိုင်မှ ပြောမယ်" လို့ပြောပြီးမှ လွန်များလွန်သွားမလား တွေးမိတယ်။ အို လွန်ပါဘူး ဘယ်လောက်ကြမ်းနိုင်မှာမို့လို့လဲ။

" တယောက်ချင်းသွားမလား နှစ်ယောက်သွားမလား" မေးလာတော့

" အဲ့ဒါတော့ နင်တို့သဘောပဲ ကြိုက်သလို လုပ်လို့ရတယ်"

ဒွန်းက " လီးရော စုပ်အုံးမလား" ဆိုပီး သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်တော့တယ် ။ သူတင် မဟုတ် ။ ဗမာ စကားမတတ်တဲ့ ကျော်ကျော်လို့ ခေါ်ခိုင်းတဲ့ တယောက်လဲ ဘောင်းဘီ ချွတ်ကာ လီးတန်းလန်းဖြင့် နှင်း ရဲ့နှုတ်ခမ်းနား တေ့ထားသည်။

ရွှေရည်....အိုး သူကဖြင့်ဒွန်းရဲ့လီးကြီးကို စစုပ်နေသည်။

နှင်း ကျော်ကျော့် လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာနီး " ငါတို့ ကောင်တွေဟာထက်ကို တုတ်တယ်နော်.. မာတာကလဲ သံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ" ဆိုတော့ ရွှေရည် က ပါးစပ်ထဲ လီးတပ်ရပ်ဖြင့် " အင်း" ဟုဖြေသည်။ နှင်း သုံးမိနစ်ခန့် လီးစုပ်ပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲပေးထားချိန် ရွှေရည်ကတော့ ဝက်အော်သလို အော်နေရပြီ။

အသားချောင်းကြီးက နွေးထွေးနူးညံ့စွာ တိုးဝင်လာတဲ့အချိန် နှင်း စိတ်တွေကို လွှတ်ချလိုက်တော့တယ်။ ဘေးခန်းတွေမှာ လူမရှိပါစေနဲ့ ဆုတောင်းပါတယ် ။ တခန်းလုံးလဲ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေကသာလွှမ်းနေတော့သည်။

.....................................

အချိန်ကြာလာလို့ အရှိန်ကျသွားမးလား မထင်နဲ့။ အပြိုင်လိုးနေသလား ထင်ရအောင် သူတို့ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်ကို ပြသနေကြတယ်။

နှင်း ပီးခါနီးစဲစဲ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ကကျွတ်သွားလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ လူလဲနေကြတယ် ။ ကျော်ကျော်က ရွှေရည့် ဆီသွားပီး ဒွန်း က နှင်းကိုပြောင်းလိုးတယ်

" အူးးးးးအရသာရှိလိုက်တာ"

ရဲလေး နဲ့ မိုးကြီးတို့နဲ့ မတူတဲ့ နောက်တချက်က သန်လွန်းတာပဲ။ လီးတံကြီးတွေက သံပိုက်လုံးကြီးတွေလို မာမာသန်သန်ကြီးတွေ စောက်ဖုတ်ထဲ မွှေနေတဲ့အချိန်ဆို အရမ်းခံစားလို့ ကောင်းလိုက်တာ ။ အင်းပေါ့ ဒါလုပ်စားနေတဲ့ လူတွေ ဆိုတော့လဲ ဒါကိုပဲဂရုစိုက်ကြတာ မဆန်းပါဘူး။

" အားးးအားး စောက်ရမ်းကောင်းတယ်ကွာ"  ရွှေရည့်အသံ။

ဟုတ်ပါရဲ့။ ရွှေရည့်ကို မေ့နေလိုက်တာ။ ရွှေရည် တခါပီးသွားပီ ။ သူက ကျော်ကျော် အပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး ကျော်ကျော့် ဗိုက်ပေါ်မှာလဲ ရွှေရည့်စောက်ရည်တွေက ရွှဲလို့။ လီးကြီးကတော့ ထောင်လျှက် သူမပီးသေးဘူးပဲ။  ရွှေရည်ဆီက ထလာပီးနှင်းဆီလာခဲ့တယ်။

နှင်း နဲ့ဒွန်း က ဒူးထောင်ပေါင်းကားလျှက်ပဲ ဆွဲနေတာ။ ကျော်ကျော် အနားရောက်လာတော့ ဒွန်း က သူတို့ဘာသာစကားနဲ့ ဘာတွေမှန်းမသိ လှမ်းပြောတယ်။

ဒွန်းဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျော်ကျော်က ပေါင်ကြားရောက်လာတယ်။ သူလီးနဲ့ တေ့ထားတာက ဖင်ဝပဲ ချောကျိကျိနဲ့ လီးကို ဂျယ်လူးထားတာ နေမှာ ။ နည်းနည်း အောင့်သွားတယ်။ လီးကတော့ ဖင်ထဲ ဝင်သွားပီ။ အနေအထားကျတာနဲ့ ကိုယ်တော်က ကြမ်းပါလေပြီ။  တိပ်ခွေကို ရစ်ထားလိုပဲ ရိပ်ခနဲရိပ်နဲပဲ မြန်လိုက် သွက်လိုက်တဲ့ဆောင့်ချက်တွေ။

သူဆောင့်လေ အောက်က နှင်းကလဲ ကောင်းလေးပေါ့။ ဒီအချိန်မှာ ဒွန်းက နှင်း ရဲ့ခေါင်းကို ခေါင်းရင်ကနေခွထိုင်ကာ နှင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ခေါင်းရင်းကနေ လှမ်းဆွဲမြောက်ပေးထားတယ်။ နှင်းရဲ့ခါးအောက်ပိုင်းက ကုတင်ကနေ လွတ်နေတယ်။ ဖင်လိုးခံ ပီး စောက်ဖုတ်ထဲက ပြီးရတဲ့ အရသာကိုလဲ နှင်း မိုးကြီးနဲ့ တွေ့ပြီးကထဲက ကြိုက်နေတတ်ပီလေ။ ခုလဲ ဖင်ခံနေရပေမယ့် အဖုတ်ထဲမှာလဲ ရွှစိတက်နေပီ ဒွန်းကလဲ အဖုတ်ကို လာမလိုးသေးဘူး လာပါတော့လားလို့

" ဖျန်းးး"

" အ့ …" 

" ထွီးး"

ကျော်ကျော် နှင်း ရဲ့ ပါးကို ခပ်ဆဆလေး ရိုက်လိုက်တယ်။ နှင်း ပါးစပ်ဟသွားမှ ပါးစပ်ထဲ တွံတွေး ထွေးထည့်တယ် ကြမ်းလို့ရတယ်ပြောလိုက်လို့ လုပ်နေတာ။ နှင်း ရဲ့လည်ပင်းကိုလဲ ချုပ်ကိုင်ထာသေးတယ်။ ဘာဖီလင်ကြီးမှန်းမသိပေမဲ့ စိတ်တွေ ပိုကြွနေတာတော့ အံ့သြတယ်။ ဒွန်း ကဖင်ကုန်းခိုင်းလို့ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ကတော့ ဖင်ထဲ ဆောင့်ကောင်းတုန်းပဲ။

ဒွန်း ရဲ့လီးကလဲ စုပ်လို့ကောင်း ဖင်ခံရတာလဲ အရသာရှိ မိုက်မိုက်မဲမဲနဲ့ကို စောက်ဖုတ်ကို လိုးဖို့ တယောက်လောက် ရှိနေရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိသေးတာရှင်။ ရွှေရည်က ဖုံးထုတ်ပီး ဗွီဒီယို ရိုက်နေတာ နှင်း ရဲ့ဖုံးနဲ့ သူကိုကြိုပြောထားတယ်လေ ။ နှင်း မျက်နှာကို ပါအောင် ရိုက်ဖို့ပေါ့။

အိုးးး ရင်ထဲ အေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ် ။ ကျော်ကျော် က နှင်းကို ခါးကနေ ကိုင်ကာ ဇောက်ထိုးကြီး ဆွဲမြောက်လိုက်တယ် ။ လူကလဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ကျော်ကျော် မျက်နှာက နှင်းရဲ့ပေါင်ကြားရောက် နှင်း မျက်နှာက သူ့ပေါင်ကြားမှာ

" အားးးရှီးးးကျွတ်… ကျွတ်"

ကျော်ကျော် စောက်ဖုတ်ကနေ ဖင်ဝထိ လျှာဖြင့် ရက်ပေးလိုက်တယ်။  နှင်း ကလဲ သူ့ကို ပလွေစွမ်းပြနေပြီ ။ အပြန်အလှန်စုပ်ကြ ယက်ကြပီးနောက် ကျော်ကျော် ကနှင်းကို ဒခေါက်ကွေးမှ မကာ စောက်ဖုတ်ထဲ မတ်တပ်ဆော်သည်။

ထိုအချိန် ဒွန်းက နောက်ပေါက်မှ ဝင်လာသည်။ ရှေ့က ကျော်ကျော်က စောက်ဖုတ်ကို လိုး နောက်က ဒွန်းက ဖင်ဆောင့် အလယ်က နှင်း ကတော့ ကာမစည်းဇိမ်ကို အပြည့်အဝပင် ခံစားနေရတော့သည်။

ဇွပ်… ဇွပ် … ဖတ် … ဖတ်… ဖတ်… ဗျစ် … ဗျစ်… ဗွတ်

" အူးးအားးးးအ့… အ … အ… အဟင်း"

" ဒွန်း... နင့် လူကို ပြင်းပြင်းဆောင့်ခိုင်းလိုက်ဟာ" 

ပြီးခါနီးမို့ နှင်းက ပိုပီး ဆောင့်ခိုင်းတယ်။ ကျော်ကျော် လဲ သူကိုင်ထားတဲ့ နှင်းလက်ခြေထောက်ကို နောက်ကဒွန်းလက်ထဲ ပြောင်းထည့်ကာ နို့နှစ်လုံးဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အားကုန်းသုံး ဆောင့်တော့သည်။

" အူးးးးးးးးပီးပီ ကွာ"

နှင်းက ကျော်ကျော် နှုတ်ခမ်းတွေကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ယူကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ နှင်းကို သူတို့ ကုတင်ပေါ်ချပေးပြီးတော့ ရွှေရည်ဆီ ကူးသွားကြတယ် ရွှေရည်ကလဲ သူ့လက်ထဲက ဖုံးကို နှင်းလှမ်းပေးလိုက်တယ်။

ရွှေရည် ကသူအလိုးမခံသေးခင် နှင်းနားနား ကပ်မေးလိုက်သေးတယ်။

" ထိုင်း ယောကျ်ား အရသာဘယ်လိုနေလဲ" တဲ့။

" နှင်းလဲငါနောက်တချီခံပီးမှသိမှာဟဲ့" ဆိုတော့ ရွှေရည်က နှင်း တင်ပါးကို ဖန်းကနဲရိုက်သွားတယ်။

ပါးစပ်ကလဲပွစိပွစိနဲ့

" ကောင်မ နောက်တခါမှ (၅) ယောက်လောက်ကို ဝိုင်းလိုးခိုင်းအုံးမှာ"

နှင်း ရွှေရည့်ကို ပေါင်ကားပြ၍  " welcome ပဲ" လို့ပြောလိုက်တယ်။

.............................

ပြင်ဦးလွင် ညတွေက အမှတ်ရစရာတွေပါပဲ။ နှင်း နဲ့ရွှေရည်လဲ အဲ့ဒီညက ထိုင်း လီး (၂)ချောင်း ဒဏ်ကို မျော့နေအောင် ခံလိုက်ရတယ် ။ နို့တွေမှာလဲ အနီကွက်တွေ စွဲကုန်ပီ ။ အဖုတ်နဲ့ဖင်လဲ ဆက်သွားပလား ထင်ရအောင် လိုးတာခံရတယ်။  မန်းလေးပြန်ရောက်ေ့တာ့ ရွှေရည့်အိမ် အရင်ဝင်တယ် ။ ရွှေရည်အပေါတက်အဝတ်စားလဲနေတုန်း မိုးကြီး အနား ရောက်လာလို့

" မိုးကြီး နင်တို့တော်တော် လီးယားတယ်နော်"

နှင်းဘာဆိုလိုတာ ဒီကောင်ရိပ်မိသွားလို့ထင်တယ်။

" ငါတို့..တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ငါတို့ မရှောင်နိုင်ခဲ့တာပါ အရက်လဲ..လျော့သောက်ပါ့မယ်.... နင်ရေ ာပါသွားတယ်ဆိုတော့ ရွှေရည့်လို"

" ဟုတ်တယ် ငါလဲ...ခံခဲ့တာပေါ့ မိုးကြီး နင့်ကို..ငါဘယ်တော့မှ...မကျွေးတော့ဘူး"

မိုးကြီးမျက်နှာငယ်လေးနဲ့

" မလုပ်ပါနဲ့ဟာ နင်တို့လဲ လုပ်ချင်တာ လုပ်ပီးပီပဲ ...ငါ ပြင်ဦးလွင် ကပြန်ရောက်ပီးထဲက နင့်ကို..လုပ်ချင်နေတာဟ မအားကြလို့ ..ရဲလေး နဲ့လဲ..ပြောထားတယ်"

" အရမ်းဆာနေလဲ နိုဘယ်က ကောင်မကို...သွားလိုးလိုက်ပေါ့"

မိုးကြီးပြန်ပြောချိန်မရလိုက် ရွှေရည်ရောက်လာလို့ ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ ရွှေရည် ကအိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့တယ်။ နှင်းအောက်ထပ်မှာ tv ကြည့်နေကြတဲ့ အဖေနဲ့အမေကိုတောင် ပြုံးပြရုံပဲ နှုတ်ဆက်ပီး ရဲလေးရှိရာသူတို့ အခန်းဆီ တက်သွားသည်။

အခန်းထဲမှ ရဲလေးလဲ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်နေပြီ မိုးကြီးဖုံးဆက်ပြောလို့ သူတို့ကိစ္စ နှင်း သိသွားပီဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ဖြစ်သည်။ ရွှေရည် မိုးကြီးကိုရွှဲ့ကာ ယိုးဒယားကောင်ကို ကုန်း တဲ့အကြောင်း မနေ့ကလဲ ယိုဒယားကောင်နဲ့ သွားအိပ်တဲ့ အကြောင်း နှင်း ပါ ပါသွား၍ နှင်း ကုန်းချင်ကုန်းလိမ့်မယ့် အကြောင်း ခုဏက ဖုံးဆက်ပြောသည်။ လုပ်ရက်လိုက်တာ နှင်းရယ်။

တခါဆို တခါထဲပါဗျာ ။ မိုးကြီးခေါ်လို့ အဲ့ညက ပါသွားတာပါ ။ စော်ကြီးကလဲ အထာပေးနေတာနဲ့ တက်ကြိတ်မိလိုက်တာပါ။

လူမလာခင် အသံက အရင်လာသည်။

" ရဲလေး.... ရဲလေး"

သူ့မိန်းမ စိတ်တို ဒေါသထွက်ရင် ဒီလိုပဲ နာမည်ခေါ်တာ ကျန်တဲ့ အချိန်ဆို “ မောင် ” လို့ခေါ်တယ်။ တံခါးကို မရဲ တရဲဖြင်ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ ပွင့်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ

" ဖြန်းးးး" ပါးပြင်တခုလုံး ပူထူသွားရသည်။

" နင်နဲ့ငါ ကွဲမယ် ရဲလေး.. နင့်ကို ငါဘာပြောထားလဲ ငါ့ကို ရော.. ရွှေရည်ကိုပါ လိုးချင်ရင် လိုးလို့ ရနိုင်ပါရက်နဲ့ လီးပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် လိုးထားတဲ့.. စောက်ပတ်ကိုမှ သွားယက်ကြတယ်ပေါ့"

" ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..နှင်းရယ် မှားမှန်းလဲ...သိပါတယ်"

" နင်နဲ့..ငါပြတ်ပီ" နှင်းက အဲ့လိုပြောပီး လှည့်အထွက် ရဲလေး သူ့မိန်းမရှေ့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချကာ နှင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်၍ တသက်နဲ့တကိုယ် ကြုံဖူးသမျှဝမ်းနည်းစရာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်စရာ စိတ်ထိခိုက်စရာအကြောင်းများတွေးကာ ရသလောက် မျက်ရည်လေးကို ညစ်ချလျှက် မျက်ရည်ခံ ထိုးတော့သည် ။ တကြိမ်တခါမို့ ခွှင့်လွှတ်ဖို့ရာ အခွင့်အရေးပေးရန် အသနားခံတော့သည်။

နှင်း ချစ်သူ ဘဝမှ စ၍ (၇) နှစ်လောက် တွဲလာတဲ့ သူ့ယောကျ်ားကို  တခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ ပုံစံဖြင့် မျက်ရည် အရွှဲသားဖြင့် တောင်းပန်းနေတာ တွေ့ရပြန်တော့လဲ သနားသွားသည်။ နောက်နောင် မလုပ်လောက်ဖူးလို့လဲ ထင်လို့ပါ နှင်းလဲသူ့ကို ချစ်လို့ ယူထားတာပဲ။

" ကောင်းပြီလေ ငါစောင့်ကြည့်မယ် ထတော့"

" ဟေးး းးဒါမှငါ့မိန်းမကွ" ဟုဆိုကာ နှင်းကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဆွဲလှဲလိုက်သည်။

" နင့် ကို...ခွင့်လွှတ်တယ်လို့ ပြောတာ မဟုတ်ဖူးနော် ..စောင့်ကြည့်မယ်ပဲ...ပြောတာ"

ရဲလေး မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့မိန်းမကိုယ်လေးကို ဖက်ကာ

" ဘယ်တော့မှ..မဖြစ်စေရေ့တာ့ပါဘူး ...နှင်းရယ်"

တဆက်ထဲမှာပဲ သူသိပ်သိချင်နေတဲ့ မေးခွန်းကိုလဲ မေးလိုက်တယ်။

" ဟိုလေ နှင်း မိုးကြီးက ပြောတယ် ရွှေရည်က ကောင်တကောင်နဲ့ သွားအိပ်တာတဲ့ အဲ့ဒါနှင်းလဲ...ပါသွားတယ်ဆိုတော့"

နှင်း သဘောပေါက်ပါတယ် ။ သူဘာမေးချင်လဲဆိုတာ ။ အဲ့ဒါကြောင့် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုံးကို ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး mx player ထဲမှာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ဆိုပီး ရဲလေး ကိုကျောပေးကာ တဖက်သို့ လှည့်နေလိုက်တယ်။ ကျနော် ဖုံးဖွင့်ကြည့်ေ့တာ့ မူဗွီတွေက များများစားစားမရှိပါဘူး ။ လေး ငါး ခုလောက်ပဲ ထိပ်ဆုံးက တခါမှမဖွင့်ရသေးလို့ new လို့ပေါ်နေတဲ့ အပုဒ်ကိုဖွင့်လိုက်တယ်။

ဂိတ်ကုန်တင်ထားတဲ့ volume က ဟိန်းထွက်လာတယ်။

" အား...အာားးးးအ့ … အဟင့် ဆောင့်ဆောင့်..... ဆောင့်ပေး" နှင်းရဲ့ ညည်းညူနေတဲ့အသံ အောက်ထပ်ကကြားမှာစိုးလို့ နည်းနည်းတိုးလိုက်တယ်။

ရှင်းရှင်း လင်းလင်းပဲဗျာ ။ နှင်း ကို ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်လျှက် အဖုတ်ကို တယောက် ဖင်ကိုတရောက် (၂) ယောက်ညှပ်လိုးနေကြတာ ကျနော့် မိန်းမ နှင်းကလဲ ခေါင်းလေး မော့ပီးတော့ကို အပီကို ဖီးယူတာဗျ။

အဲ့ဒီ အချိန် နှင်းက ဖုံးကိုဆွဲယူသွားတယ် " ပီးတော့ ကြည့်ပီးပီ မလား သိပီနော် ..အဲ့လောက်ဆို" ဟုဆိုကာ video ကို delete လုပ်လိုက်တယ်။

ကျနော် နှင်းရဲ့ ခါးလေးပေါ်လက်တင်ကာ " နှင်း ရယ် ..နောက်ကိုအဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ကွာ... ကိုယ်မခံစားနိုင်ဘူး"

“ အဲ့ဒါကတော့ နင့်အပေါ်မှာပဲ..မူတည်တယ်"

ဘယ်လောက် မခံစားနိုင်ဘူးပြောပြော ကြည့်လိုက်ရတဲ့ ဇာတ်ကားကလဲ နိုးဆော်အားကောင် မင်းသမီးကလဲ ကိုယ့်မိန်းမဖြစ်ပြန် ဖူးကားဟာဖူးကားပဲမို့ လီးကတော့ တောင်တာပဲ။

ကျနော် နှင်း ရဲ့ စကတ်လေးကို အပေါလှန်တင်လိုက်တယ်။

နှင်းက “ ဘာလုပ်တာလဲ တဲ့" မေးတော့

" လိုးမလို့ နှင်းရယ်" ဆိုတော့

" မရွှံရင်လိုးပေါ့ ဟိုနှစ်ယောက် လိုးပီးထဲက ရေမဆေးရသေးဘူး " တဲ့။

ရွှေရည်ပြောသလို ဒါရွှံရမယ့် အချိန်မှမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်ကလဲ စမန်တက်နေပီလေ။ ရှောရှောရှုရှုပဲ ဝင်သွားတယ်။ မျက်လုံးမှိတ်ပီး ခုဏက နှင်း ထိုင်းနှစ်ကောင်ကို အလိုးခံနေတာကို မှန်းကာ တဖန်းဖန်းဆောင့်တာ နှစ်ယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ပီးသွားကြတယ်။

တီ တီ တီ

" နှင်း ဖုံးလာနေတာလား" ဆိုတော့ " မဟုတ်ဖူး မက်ဆေ့" ဟု ဆိုကာ ဖွင့်ကြည့်နေတယ်။

" ဘယ်သူလဲ နှင်း" ဆိုတော့ မိုးကြီးတဲ့။

" ဒီကောင်က ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ" ဆိုတော့ နှင်း က ဖုံးကို ကျနော့်ပေးတယ်။

ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးကြီးဖုံးနံပါတ်နဲ့ စာဝင်နေတယ်။

" ရဲလေး နဲ့ ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပ့ါတော့ နှင်း ရယ်.. ငါ့လီးကလဲ...နင့်ကိုမျှော်လှပီ.. ရေချိုးခန်းထဲမှာလိုးချင်လှပီ ဆုံကြရအောင်.." တဲ့ဗျာ။

ကျနော် လဲနှင်းကိုကြည့်ကာ " ဘယ်လိုပြန်ပြောမလဲ..နှင်း" ဆိုတော့

" ဘယ်နေ့လဲ ဘယ်မှာဆုံမှာလဲ လို့..ပို့လိုက်" တဲ့ဗျာ ။ သူပြောသလိုပဲ မိုးကြီးဆီ ပို့လိုက်တယ်။

ပြီးေ့တာ့ ကျနော့် ဖုံးကရော ဘယ်မှာလဲ ဖုံးနံပါတ်လဲ ကိုင်မယ် ဆိုပီး တောင်းတယ် ။ တော်တော် လည်တဲ့ ကျနေ့ာ် မိန်းမ။ အခန်းထဲမှာလဲ ဖုံးကို မတွေ့ ။ စဉ်းစာကြည့်တော့ နှင်းတို့ မလာခင်က ယောက်ခမကြီးတို့နဲ့ tv အတူထိုင်ကြည့်နေတုန်း ခုံပေါ်ကျန်ခဲ့တာကို သတိရတော့တယ် ။ အောက်ထပ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ် ။ ကိုယ်သွားယူလိုက်အုံးမယ် ဆိုပီး ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။

ခြံရှေ့တံခါးကြီးကလဲ ပိတ်ရက်ကြီး။ tv ရှေ့မှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိတော့ အပေါ်ပြန်တက်မယ်လုပ်တော့မှ

" အမလေး သေပါဘီ"

အခန်းထဲက ယောက်ခမကြီး ဒေါကြည်ကြည့် အသံ

" အရမ်းနာလို့လား အကြည်ရယ် အကြည်ပဲ ကျော်စိုက ဖင်မလုပ်ပေမဲ့ မင်းဝေက တော့ ဖင် လိုးဖူးတယ်ဆို"

" အို အဲ့ဒါ ငယ်ငယ်ကလေ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပီလဲ"

ဟိုက် ! အရင် တခါကြားတုန်းက ကျော်စိုး တင်ပဲ အခု မင်းဝေ ဆိုတဲ့ လူကပါ ဒေါကြည်ကြည့်ကို လိုးဖုူးတယ်ဆိုပဲ။ ဖင်ပါ လိုးသတဲ့ ။ မျက်လုံးထဲလဲ မနက်တိုင် ခြံရှေ့ အိန္ဒြေကြီး တခွဲသားဖြင့် နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ဖင်တုန်းကြီးများရမ်းခါကာ လမ်းလျှောက်တတ်တဲ့ ဒေါကြည်ကြည့်ကို မြင်ယောင်ကာ ဒီမိန်းမဖင်ကြီးက လီးသုံးချောင်းဖြင့် အလိုးခံဖူးပါလားဆိုတာ တွေးမိရုံဖြင့် ငယ်ပါက ဦးမော့လာပြန်၍ အပေါထပ်သို့ ခြေဖွနင်းကာတက်သွားလိုက်တော့သည်။

နောက်ရက်ကျရင် ရွှေရည်တို့လင်မယားနှင့် ဘယ်မှာချိန်းလိုးကြမလဲ တိုင်ပင်ရအုံးမယ် မဟုတ်လား။

End

.....................................................

{ ယနေ့ခေတ် Sex နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လောက်ထိ ပွင့်လင်းလာကြသလဲ ဆိုတာကို ဟိုတလောက တစ်တော့မှာ ရုပ်သံတိုလေး ကြည့်ပြီး ပြုံးမိတယ်။ ရုပ်သံလေးကို ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်ကပဲ သိသလား၊ ဒါမှမဟုတ်၊ အခြားတယောက်ကပဲ တင်ပေးလိုက်သလား မသိပါ။

အိပ်ခန်းထဲမှာ မိန်းမလုပ်သူက ဗူးတခုကို ယူပြီး သီချင်း ထဟစ်တာ၊ ယောင်္ကျားက ဖုန်းပွတ်နေရင်း နောက်တောင် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ မိန်းမက အပြုံးလှလှနဲ့ မိန်းမချောတယောက်ပါပဲ၊ ဆိုတဲ့ သီချင်းက ကျော်ဟိန်းရဲ့ (ခုနောက်ပိုင်း ဘယ်သူတွေ ပြန်ဆိုကြသလဲ မသိ၊) မီးပြတိုက် သီချင်းကို ဟန်ပါပါ ပါဖောင့်မင့် ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆိုထားတာ၊ အဆိုလဲ အဆိုကောင်းပါ။ သူတို့က သတိမထားမိပေမယ့် အမျိုးသမီးက မိုက်ကရိုဖုန်း အဖြစ် ယူသုံးထားတဲ့ ဗူးက နောက်ပေါက် လိုးရင် (ဖင်လိုးရင်) သုံးတဲ့ ချောဆီ ဂျယ်ဗူးကြီးဗျာ၊ ကဲ...ဘယ်လောက်ထိ ပွင့်လင်းကုန်ပြီလဲ...ဗျာ။ }


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ညီမျှခြင်းတွေလား အပိုင်း ( ၁ )

ညီမျှခြင်းတွေလား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - နတ်ဆေး

{ရှေးယခင် ထဲက ရှိကြသည် ၊ (နတ်ဆေး) @ Facebook}

“ ကောင်းလိုက်တာ ..နှင်း ရယ် ..စုပ်စုပ်... နှင်း တောင်လီးစုပ်တာ ပညာရှင် အဆင့်ရောက်နေပြီပဲ ”

နှင်း ကသူ့ယောကျ်ား ရဲလေး ကို မျက်စောင်းလေးထိုကာ

“ အဲ့ဒါ ..မောင်..သင်ပေးထားတာလေ ”

အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ နှင်း ကို ကျနော် ရည်းစားဘဝထဲက သေသေချာကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ စုပ်ရမယ် လျှာကိုလဲ ကောင်းကောင်း အသုံးပြုတတ်အောင် ဖူးကားတွေ အောစာအုပ်တွေပြ ပေးဖတ်ပြီးကို သေချာ ထရိန်းထားတာ။ အခုဆိုရင် နှင်း ရဲ့ ပုလွေပညာက ထိပ်တန်ူးအဆင့်ရောက်နေပြီ။ တော်ရုံတန်ရုံ ကောင်တွေလောက်တော့ နှင်း (၁) မိနစ်လောက်စုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ပြီးသွားနိုင်တယ်။

“ တော်ပြီ နှင်း ဆွဲကြမယ် ”

“ ဘယ်ပုံနေပေးရမှာလဲ ”

“ ရိုးရိုးပဲ လုပ်လိုက်တော့မယ်ကွာ ကိုယ်လဲ ပြီးခါနီးနေပြီ နှင်း ရော ”

“ နှင်း လဲ နီးလာပါပြီ ”

နှင်းက ကုတင်ဇောင်းမှာ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်တာနဲ့ ရဲလေးလဲ ခပ်မြန်မြန် နေရာယူကာ တလစပ် ဆောင့်တော့သည်။ အရမ်းတင်း နေပြီလေ။ မကြာပါဘူး ။ သုံးစက္ကန်လောက်လဲ ကြာရော ရဲလေး သူ့လရည်တွေကို နှင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုပ်လိုက်တော့သည်။

“ ဟူူး... နှင်း နှင်းရောပြီးရဲ့လား ”

“ အင်း အချိန်မှီလေး ပဲ ”

“ ကိုယ် အောက်ထပ် ခဏဆင်းလိုက်အုံးမယ် ...ဖုံးကျန်ခဲ့လို့ ယောက်ခမကြီးတို့များ ရှိနေသေးလား မသိဘူးနော် ”

“ အိပ် ရောပေါ့ မောင်ကလဲ... ဘယ်ချိန်ရှိနေပြီလဲ နှင်းတော့ အိပ်ချင်ပြီကွာ ..မြန်မြန်ပြန်တက်ခဲ့ ”

ကျနော် အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့တော့ မီးတွေတော့ ပိတ်ထားကြပြီ။ ဧည့်ခန်း စတီခုံပေါ် ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုံးကို ဆင်းယူတာ ဧည့်ခန်းကို အသွား ယောက္ခမကြီးတို့ စုံတွဲ အိပ်တဲ့ အခန်းကို အဖြတ် စကားသံတွေ ကြားနေရတယ် ။ အိပ်ကြသေးဘူး ထင်တယ်။

“ ဖျန်း ”

“ ကောင်းလိုက်တာ အကြည်ရယ် ”

“ ကိုမင်းဒင် ”

“ တိုးတိုးလုပ်ပါတော် သမီး တို့ နိုးသွားအုံးမယ် ”

“ မကြားရပါဘူးကွာ ...အပေါ်ထပ်နဲ့အောက်ထပ် သူတို့လဲ အိပ်ကြရောပေါ့ ”

ပွဲကြမ်းနေကြပြီ ထင်တယ်ဗျို့။ ကျနော့် ယောက်ခထီး ဗိုမင်းဒင် ဘယ်လောက် ဝါသနာကြီးတယ်၊ ဘယ်လောက် မိန်းမပွေတယ်ဆိုတာ သူ့ဖုံးထဲက ဖူးကာတွေက သက်သေပဲ။ ဇာတ်ကားတွေမှ အပြည့်ပဲ ။ အိပ်ချင်စိတ်လဲ မရှိသေးတာနဲ့ ဘာတွေများ ပြောကြအုံးမလဲ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။

“ တောက် ..ကျော်စိုး ဆိုတဲ့ကောင် (၁) နှစ်လောက် တွဲလာတာကို ဒီအိုးကြီးကို ပြိုအောင် မဖြိုသွားနိုင်ရှာဘူး ”

“ ကိုမင်းဒင် ရှင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ.. လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ..စကားနဲ့ကလဲ..ဖီးလ်ကယူလိုက်ချင်သေး ”

ဦးမင်းဒင် လေးဘက်ကုန်းပေးထားတဲ့ သူ့မိန်းမ ဒေါ်ကြည်ကြည်မြင့် ကို အနောက်ကနေ စိမ်လိုးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ ငယ်ရွယ်စဉ်က အကြောင်းတွေကို စမြုံ့ပြန်နေသည်။

“ အင်းလေ ဒီကောင်ကိုကြီးပဲ အပြစ်ပြောလို့ကလဲ မဖြစ်ပြန်ဘူး ...အကြည် တို့မျိုးရိုးကိုက အသက်ကြီးလဲ ပုံပျက်ပန်းပျက် ဖြစ်သွားကြတယ် မှမရှိဘဲ.. အကြည့် အမ မြင့်မြင့်ကိုပဲကြည့်စမ်း ..အကြည့် ထက် (၇) နှစ်လောက်ကြီးတာကို ခုချိန်ထိ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိတုန်း ”

ရဲလေး နားထောင်နေရင်း သုူ့ယောက်ခမ တွေရဲ့ အတွင်းရေးတွေပါ သိလာရတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ကြည်မြင့်က ဦးမင်းဒင်နဲ့မရခင် တခြားတရောက်နဲ့ ဗျင်းခဲ့ကြသေးတယ် ဆိုပါလား ။ ဒေါ်ကြည်ကြည် အရင်အိမ်ထောင်ရှိတယ်လဲ မကြားဖူူပါဘူး။ နှင်းကလဲ တခါမှ မပြောဖူးဘူး။ အင်းလေ၊ ဦးမင်းဒင် မတိုင်ခင် အရင်ရည်းစားနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ နေမှပေါ့ ။ ဒါဆို ဦးမင်းဒင်ကလဲ ဒေါ်ကြည်ကြည် အပျိုမဟုတ်တာ သိလျက်နဲ့ ယူခဲ့တာပေါ့။

သိပ်တော့လဲ မထူးပါဘူးလေ ။ သူလဲ ဒေါ်ကြည်ကြည်နဲ့ မရခင် ဘယ်လောက်တောင် ဖြုတ်ခဲ့လဲမှ မသိတာ အထဲမှ တဖန်းဖန်း တဖတ်ဖတ် အသံတွေကလဲ အပြင်ကကို ကြားနေရတယ်။

“ အားး ပြီးတော့မယ် အကြည်ရေ အကြည်ရော ”

“ ကျမ ကပြီးသွားပြီ ခုဏလေးတင်ပဲ ”

“ ကျော်စိုးလီးနဲ့ ကိုယ့်လီး ဘယ်သူ့လီးကို ပိုကြိုက်လဲ မိန်းမ ”

“ ဖျန်း ”

ဦးမင်းဒင် ပြောလဲပြော လက်ကလဲ တင်ပါးကြီး ဖျန်း ကနဲ ရိုက်လိုက်သေးသည်။

“ ရှင်တော်တော် သူငယ်ပြန်တယ်နော်...ကိုမင်းဒင် ...ရှင့်လီးကိုပိုကြိုက်တယ် ..ရှင့်လီးက ပိုကြီးတယ်.. ကျေနပ်ပြီလား ပီးလိုက်တော့ ”

“ အား...ပီးပြီ အကြည်ရေ ”

ရဲလေး လဲ ဦးမင်းဒင်တို့ တချီပြီးသွားမှန်သိ၍ ဖုံးကောက်ယူကာ အပေါထပ် ပြန်တက်ကာ သူ့မိန်ူးမ နှင်းနှင်း ဘေး ဝင်အိပ်လိုက်တော့သည်။

............................................

နှင်း ဖုံးပြောနေတဲ့ အသံကြားမှ ရဲလေး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ (၈) နာရီတောင် ကျော်သွားပြီပဲ။ နှင်း ကဖုံးပြောပီး သူ့အနား လျှောက်လာသည်။

“ ဘယ်သူလဲ..နှင်း ”

“ ရွှေရည် တို့ပါ ”

“ ဘာတဲ့လဲ ”

“ အော် ...ဒီနေ့ ညနေ ပြင်ဦးလွင်မှာ ရှိုးပွဲရှိတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ လိုက်မလားတဲ့ ”

“ ဘယ်သူတွေပါသေးလဲနှင်း"

“ ဘယ်သူမှ မပါဘူး ..ရွှေရည် နဲ့ သူ့ယောကျ်ား မိုးကြီး ..သူတို့လင်မယား (၂) ယောက်ထဲ.. အဲ့ဒါ နှင်း တို့ ..မလိုက်ဖူးဆိုမှ တခြားသူတွေနဲ့ သွားမှာတဲ့ ”

“ နှင်းက ဘယ်လို ပြန်ပြောလိုက်လဲ ”

“ လိုက်ဖြစ်လောက်မှာပါလို့ ပြောလိုက်တယ် ”

“ မောင့် သဘောကရော ”

“ အင်း သွားတာပေါ့ ..မောင်တို့လဲ တခြားလုပ်စရာမှမရှိတာ ..ဒီကောင်တွေ လင်မယားနဲ့လဲ မတွေ့တာ ကြာပြီဆိုတော့ ”

“ ညအိပ်နော် မောင် ”

“ အင်း ”

“ ကိုယ်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် နှင်း ...အောက်ဆင်း မသွားနဲ့အုံးနော် ”

“ ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

“ လိုးမလို့ ”

“ စောစောစီးစီးကြီး ”

“ ဘာလဲ မခံချင်ဘူူးပေါ့လေ ”

“ မြန်မြန်ချိုးခဲ့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေစေရမယ် ”

နေ့လယ် (၁၂) လောက်ထဲကပဲ ကျနော်တို့ မေမြို့ကို တက်ခဲ့လိုက်ကြတယ် ။ ကျနော်တို့ ကားနဲ့ပဲ မိုးကြီးနဲ့ ရွှေရည် ကို ဝင်ခေါ်ပြီး တကားထဲပဲ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။

မိုးကြီး နဲ့ ကျနော် နဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်း တွေ၊ ဘွဲရတဲ့အထိ တကျောင်းထဲပဲ။ နှင်းနှင်း နဲ့ ရွှေရည်ကလဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ။ ရွှေရည်နဲ့နှင်း ကိုတော့ ရတနာပုံ ရောက်မှပဲ တွေ့ကြတာ။  အားလုံးက ပြောမနာ ဆိုမနာတွေဆိုတော့ လေးယောက်ဆုံမိလို့ ပြောဖြစ်ကြရင် အိပ်ယာထဲက အကြောင်းတွေပါ စသလိုနောက်သလိုနဲ့ ပြောတတ်ကြတယ် ။

ရွှေရည် ကလဲ စကားပြောတဲ့ နေရာမှာတင် ပွင့်လင်းတာ မဟုတ်။ လူကလဲ ဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်နဲ့ လှိုင်းတွန့်လို ဆံပင်ပုံက နောက်ကနေ ကြည့်လိုက်ရင် စွင့်ကားကား ဖင်ကြီးတွေနဲ့ လိုက်ဖက်လှတယ်။ ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး တွဲသွားလို့ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက နှာခေါင်းရှုံ့ကြမှာ အမှန်ပဲ။ မိုးကြီးက ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် အသားညိုညို ဗိုက်ရွှဲရွှဲ မြန်မာဘီယာ အစွမ်းတွေပေါ့ ။ ဒီကြားထဲ နှုတ်ခမ်းမွှေးက ဟိုတချောင်း ဒီတချောင်း။

နှင်းနှင်း ရွှေရည် လောက် အရပ် မမြင့်ပေမဲ့ ကျန်တဲ့ တင်တွေရင်တွေကတော့ မတိမ်းမယိမ်းပဲဗျ။ မိုးကြီးက ရုပ်ကြမ်းပေမဲ့ သဘောအရမ်းကောင်းတဲ့ ကောင် ။ ငယ်ပေါင်းဖြစ်နေလိုလဲ့ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လဲ အတူတူ ဖဲရိုက်လဲတူတူ ဖွန်ကြောင်လဲတူတူ နောက်ဆုံး ဖာသွားချတာတောင် တယောက် အသိမပေးပဲ တယောက် မသွားဘူး ။ အဲ့ဒါတွေက ဒီကောင်ရော ကျနော်ရော နှင်းနှင်း နဲ့ ရွှေရည် တို့နဲ့ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကပေါ့ ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီးနောက်ပိုင်း မလုပ်ကြတော့ပါဘူး။ မလုပ်ဆို နှင်းနှင်း ရော ရွှေရည် ရောက အလန်းစားလေးတွေလေ ။

မြို့ထဲရောက်တော့ ရှိုးပွဲစမယ့် အချိန်ကလဲ လိုသေးတာနဲ့ ဘီယာဆိုင် ခဏဝင်ထိုင်ကြတယ် ။ ကျနော်နဲ့မိုးကြီးကတော့ အကြမ်း (၁) ပက် (၂) ပင်လောက်နဲ့ ဘီယာပဲ သောက်ကြပြီး နှင်းနှင်း တို့ကတော့ ဘီယာ တခွက်စီနဲ့ ဝိုင်တွေပဲ သောက်ကြတယ်။ ဒါတောင် ရွှေရည်က ဘီယာပဲ သောက်မယ်လုပ်လို့ တားတားရတယ် ။ ပွဲကလဲကြည့်ရအုံးမယ်လေ၊ အခုတောင် မိန်းကလေး (၂) ယောက်စလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေက နီရဲရဲ ဖြစ်နေပြီ။

အချိန်နီးတာနဲ့ ရှိုးပွဲလုပ်မယ့် ကွင်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ မိုးကြီးက ကျနော့် လက်ကိုဆွဲကာ လစ်မစ်မရောက်သေးလို့ နည်းနည်းသောက်ချင်သေးတယ် ပြောတာနဲ့ ကွင်းထဲက ပလပ်စတစ်ခွက်ကလေးတွေနဲ့ ရောင်းတဲ့ဆိုင်မှာ တယောက်နှစ်ခွက်စီလောက် ထပ်ဆွဲမယ်ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လဲ နှင်းနှင်း တို့ကို “ စတိတ်စင်အရှေ့သွားနှင့် ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ လူများလာရင် နေရာမရမှာ စိုးလို့။

မိန်းမနှစ်ယောက် စတိတ်စင်ရှေ့ထွက်သွားတာကို နောက်ကကြည့်ရင် ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးတွေပါလား။ ဘေးကကောင်တွေကတော့ ဘယ်လောက်များ ပစ်မှားနေကြမလဲ မသိ။ နှင်း ကလဲ တထွာသာသာလောက်သာရှိမဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်လေးပဲ ဝတ်လာသလို ရွှေရည်ကလဲ ဒူူးအထက်လက်လေးလုံးလောက်သာရှိမယ့် နက်ပြာရောင်စကပ်အကြပ်လေးကြောင့် အောက်ခံ အတွင်းခံ အရာကြီးကအထင်းသားပင် ။ နေပစေအုံး ရှိုးပွဲပီးလို့ တည်းခိုခန်းရောက်မှ အမုန်းဆွဲပစ်မယ်။

ပခုံးပေါ် မိုးကြီးလက်ရောက်လာမှ သတိ ပြန်ဝင်လာတယ်။

“ ရဲလေး ကိုယ့်မိန်းမဖင်ကို ယ်ပြန်ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာလား ဟားဟား ”

“ တောက် ..အေးကွာ ..ဒီနေ့ကျမှ ငါ့မိန်မးကလဲ ပိုလန်းလာသလိုပဲ..ဒီလိုပုံစံနဲ့ မတွေတာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး ... မင်းမိန်းမအိုးကြီးကလဲ စကပ်ဝတ်လိုက်မှ ပိုကြီးလာသလား ထင်ရတယ် မိုးကြီး ”

“ ဟကောင် အဲ့ဒါ အစစ်ပဲဟေ့ ...အတုတွေဘာတွေ တပ်မထားဘူးကွ ...ဒီလာခါနီးမှ ငါလိုးထားသေးတာကွ ”

“ အေး ကွမင်းပြောမှ ငါလဲ သတိထားမိတယ်.. နှင်းနှင်း ကို အစက ငါဒီလောက်ရှိမယ် မထင်ဘူး.. သေချာမကြည့်မိတာလဲပါမှာပေါ့ ...အခုကြည့်စမ်း ဖင်လေးကိုကော့ပီး တင်းကားနေတာပဲ ..လီးတောင် တောင်လာပြီ"

“ စိတ်လျော့ စိတ်လျော့.. မိုးကြီး မင်းဘယ်လောက်လုပ်ချင်ချင် နှင်း ရော ရွှေရည် ရောက ငါတို့ အရင်ကခေါ်ချနေကြ ဖာသည်မဟုတ်ဘူးဟေ့ ”

“ ဟဲ ဟဲ ..ရဲလေးဒီတခုတော့ ငါ့မိန်းမရွှေရည်နဲ့ ငါ နဲ့ အပေးအယူလုပ်ရင် လုပ်လို့ရနိုင်တဲ့ အနေအထားမှာ..ရှိတယ်ကွ ”

“ ဟေ့ရောင် ရှင်းအောင်းပြောစမ်း .. ငါနားမလည်ဘူး "  ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေ၍ရဲလေး ထပ်မေးလိုက်သည်။

မိုးကြီးက လက်ကြားထဲက သောက်လက်စဆေးလိပ်ကို တောက်ထုပ်လိုက်ရင်း  

“ ဒီလိုကွ ..ငါတို့လင်မယားအိပ်ရာပေါ်မှာ အလုပ်ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်တွေမှ ပြောဖြစ်ကြပါ ..စသလိုနောက်သလိုပေါ့.. ရွှေရည် က ငါနောက်မိန်းမတယောက်နဲ့ ရှုပ်ရင် သူလဲ နောက်ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ ဖြစ်မှာကို ဘာမှမပြောနဲ့တဲ့ ..သူ့ဘက်ကတော့ စမဖောက်ဘူးပေါ့ ..အဲ့လို ငါထင်တာကတော့ အပေးအယူလုပ်ပြီး...သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ နှင်း နဲ့ ငါဆိုရင် ဖြစ်နိုင်လောက်မယ် ထင်တယ်ကွ ...ငါပြောတာမင်းသဘောပေါက်ပါတယ် ”

ရဲလေး လက်ထဲ ကျန်နေသေးတဲ့ လက်ကျန်ကို မော့ချလိုက်ရင်း

“ အင်း ငါ သိပြီ ”

မိုးကြီးက ဆက်ပြောသည်။

“ ခက်တာက မင်းမိန်း နှင်းနှင်း သူ့ပုံစံက ခန့်မှန်းရခက်တယ် ”

“ အင်း အခုတော့ ဘာမှ မပြောနိုင်သေးဘူး မိုးကြီး တည်းခိုးခန်းရောက်မှပေါ့ကွာ လာသွားမယ်...လူတွေတောင်များလာပြီ ”

............................................................

အချိန် နီးလာတာနှင့် လူတွေက များများလာပြီ ။ ယောကျ်ားလေးတွေက ပိုများသည် ။ အခုလဲ စင်ရဲ့ ရှေ့ဆုံးနားလောက်ကို ရောက်နေသည့် နှင်း နဲ့ရွှေရည် တို့ နောက်မှာ ယောကျာ်းလေးတွေ ပြည့်နေပြီ။  မိုးကြီး နဲ့ရဲလေး ကလဲ ရောက်မလာသေးဘူး။

" ဒီယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကလဲ ရှိုးကြည့်ဖို့လာတာလား လာသောက်ကြတာလား မသိပါဘူး" 

ရွှေရည်က ဘေးမှ လူများကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" လာကြပါပြီ ရွှေရည်ရယ် ကြည့်ပါအုံး" 

နှင်းနှင်းပြောလို့ ရွှေရည်ကြည့်လိုက်သည်။ နှင်းနှင်းကပင် ဆက်ပြီး

" ရွှေရည် နင့်ယောကျ်ားကတော့ တော်တော်ကောင်းလာပြီ ထင်တယ်"

ရွှေရည် သူ့ယောက်ျားကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း

" ဒီတရက်ထဲဆိုလို့ လွှတ်ထားတာ"

ရဲလေးတို့ ရောက်လာတော့ နှင်းနှင်း တို့အနားကို ကပ်လို့ မရတော့။  ဆက်ပီ းတိုးလို့လဲ မရတာနဲ့ နှင်းလဲ အဲ့ဒီ နေရာမှာပဲ နေလိုက်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ လုပ်ပြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခေါင်းငြိမ့်ပြကြတယ်။ သူတို့နဲ့ သိပ်အကွာကြီးတော့ မဟုတ် ။ မျက်နှာတော့ မြင်နေရတယ် ။ ဖုံးတွေလဲပါနေတာကြောင့် လူစုကွဲမှာတော့ မစိုးရိမ်ပါဘူး ။ ပွဲစတော့ i.c ဆိုတဲ့ စစချင်မှာပဲ ကိုမျိုးကြီးရဲ့ အဖွင့်သီချင်နဲ့ကို လူတွေက ကြွနေကြပြီ။

ဘီယာပုလင်းတွေကို လှုပ်ရမ်းပြီး ဖွင့်ကြတဲ့ ကောင်လေးတွေကြောင့် နှင်း ကော ရွှေရည်ပါ တကိုယ်လုံး ရွှဲနေပြီ ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လာတဲ့ အကျီၤ ၤတွေက ပါး ပါတယ်ဆိုကာမှ အရည်တွေတွေ ရွှဲနေတော့ နှင်း နဲ့ ရွှေရည် ရဲ့ အဝတ်အစားတွေက ကိုယ်ကပ်ကာ ဘော်လီအကျီအရာတွေက အထင်းသားကို ပေါ်နေပြီ။ နှင်း လဲစည်းချက်နဲ့အတူ မျောပါသွားရင် အလိုက်သင့်ကလေး ကနေမိတယ် ။ ရွှေရည် လက်တို့ပြီးနားနားစကားပြောမလို့ ကပ်လာမှ သူပြောတာကို အာရုံစိုက် နားထောင်မိတယ်။

" နှင်း"

" ဟင် ဘာလဲ"

" ငါပြောပြီးမှ နင်ဖြည်းဖြည်းချင်း..လှည့်ုကြည့်နော်"

ရွှေရည်ကပြောစရာရှိတာမပြောပဲ ပလ္လင်ခံနေသေးသည်။

" ဘာလဲပြော"

" ငါတို့ ဖင် တွေကို နောက်က ကောင်လေးနှစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေတယ်"

" ဟမ် ..ဟုတ်လား"

" အေး နင်လှဲ့ ကြည့်ကြည့်လိုက် t.shirt အနက်နဲ့ တယောက်ရယ် သူကနင့်နောက်မှာ ငါ့နောက်က ကောင်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဘီယာတွေလဲ ရွှဲလို့"

ရွှေရည်ပြောလို့ နှင်း လဲမသိမသာ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။

" အိုး ဟုတ်ပါရဲ့ ...ကပ်ကပ်ကလေးပဲ တတောင်လောက်ပဲ ..ကွာမယ်ထင်တယ်"

နှင်း သူ့ကိုကြည့်မှန်းသိတော့ နှင်း ဖင်တွေကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာက အပေါ်မော့လာပြီး နှင်းကို မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ နှင်းလဲ ခပ်တည်တည်နဲ့ပဲ အရှေ့ကို ပြန်လှည့်ကာ ရွှေရည် ကို ကြည့်လိုက်မှ ရင်တုန်ရတော့သည်။ ရွှေရည့်ဖင်ကြီးက သူ့နောက်က ကောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ ပွဲကလဲ တစတစနဲ့ မြိုင်လာကာ အားလုံးက စင်ပေါ်ကိုပဲ အာရုံရောက်နေကြသည်။

ရွှေရည် နောက်ကကောင်ကလဲ တီးလုံးသံကို အခွင့်ရေးယူကာ ကသလိုလိုဖြင့် ရွှေရည့်ဖင်ကြီးကို နောက်ကနေ ကော့ကော့ ပွတ်နေသည် ။ ရွှေရည်ကလဲ မသိတာလား သိတာလား မသိ။ သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတယ်။ နှင်း လက်တို့လိုက်မှ သူကိုယ်လေးကို နှင်းဘက်စောင်းလိုက်ကာ

" ဘာလဲ နှင်း ပြော"

" ရွှေရည် နင်မသိတာလား သိတာလား ..နင့်နောက်ကကောင် နင့်ကို ..ထောက်နေတယ်လေ"

" သိတယ်"

" ကောင်မ ရွနေတယ် ဖီးဖြစ်နေတယ်ပေါ့... " နှင်းရဲ့အပြောကို ရွှေရည် မျက်စိတဖက်မှိတ်ကာ ပြောင်ပြတယ်။

ရွှေရည့်ကို ခါးလေးကိုင်းကာ အနားကပ်ပြောပြီးမှ နှင်း လဲ ကိုယ်ကိုပြန်တည့်မတ်ကာ ခါးဆန့်လိုက်မှ နှင်း ရဲ့ နောက်ပိုင်းက အထိအတွေ့ကြောင့် လှန့်ရတော့တယ်။

ဟိုလူက နှင်းရဲ့ကျောဘက်မှာကပ်ရက် သူ့ခါးအောက်ပိုင်းက နှင်းရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းနဲ့ တထပ်ထဲ ကျနေပြီ။ တဖြည်ဖြည်းနဲ့ ရှေ့ကိုတိုးလာတဲ့ လူအုပ်ကြီးကြောင့် နေရာလွတ်ကလဲ မရှိတော့ ငနဲ့သားက ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်လေးဝတ်ထားလို့ တင်းကားနေတဲ့ နှင်း ရဲ့ တင်သားနှစ်ခြမ်းကြား တည့်တည့်လောက်ကို အားနဲ့ကို ဖိကပ်ထားတယ်။ အမလေး အမြောင်းလိုက် ခုလုလု အထိအတွေ့တခုက စိတ်တွေကိုပင် တမျိုးတမည်ဖြစ်သွားစေတယ်။

သတိရလို့ နှင်း ရဲလေး နဲ့ မိုးကြီး တို့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒင်းတို့ နှစ်ယောက်က ခုန်လိုက်ကလိုက်နဲ့ မိန်းမတွေကို မေ့နေကြတယ်။ ဖုံးဆက်ပြီး ပြောလိုက်လို့ရပေမယ့် ပြောလို့မဖြစ်။ ရန်တွေဘာတွေ ဖြစ်ကြပြီး ကွဲကြ ပြဲကြ ဆိုရင် ပိုဆိုးကုန်မှာ။ ပြီးတော့ နှင်း တို့နောက်က ကောင်လေးက နှစ်ယောက်သာဆိုတယ် သူ့တို့ အပေါင်းအသင်းတွေလဲ ပါချင်ပါနိုင်တယ်လေ။ ကိုယ့်ဘက်က ယောက်ျားဆိုနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာ မသိသလိုပဲ ငြိမ်နေလိုက်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောက်က လူကလဲ ပိုပိုပြီးကြမ်းလာတယ်။ သူ့လက်တွေက နှင်း ရဲ့ခါးပေါ်ကို ရောက်နေပြီ။ လူကြပ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး နှင်း ရဲ့ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် သိသိသာသာကို ပွတ်နေတာ။ တောက် ...စိတ်ညစ်လိုက်တာ ရင်ထဲမှာပင် တမျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။

ရွှေရည့်ကို သတိရလို့ ကြည့်မိပြန်တော့ ရွှေရည် နဲ့ သူ့နောက်ကကောင်က ခုနကလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှာမဟုတ်တော့ပြန်တော့ နှစ်ယောက်လုံးက ငြိမ်နေသည် ။ ထူးခြားတာက ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ လူက သူ့ အင်္ကျီ  ကို ရွှေရည့် ဖင်ကြားနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားမှာအုပ်ထားတယ် ။ ပြီးတော့ အင်္ကျီ   ထဲက လှုပ်စိလှုပ်စိလဲဖြစ်နေတယ် ။ ရွှေရည့်ညာဖက်လက်ကလဲ အဲ့ဒီအင်္ကျီ   ကြားရောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဟယ် သူတို့ သူတို့ နှင်းသဘောပေါက်လိုက်ပြီ ။ ရွှေရည် ကောင်မ အတင့်ရဲလိုက်တာ ခဏကြာတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ လူရဲ့ မျက်နှာကရှုံ့မဲ့သွားကာ သူ့ခါးကိုလဲ ရွှေရည့် ဖင်ပေါ် ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ရွှေရည်လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်မှ သူ့လက်မှာ ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ကပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကောင်မ ဂွင်း ထုပေးနေတာကို။

လူကြပ်သလားတော့ မမေးပါနဲ့ ။ လက်တွေကိုရှေ့ကို ဆန့်ထုပ်ဖို့ နေနေသာသာ ခါးထောက်လို့တောင် မရ။ နှင်း နောက်ကလူရဲ့ လက်တွေကလဲ ခါးကိုင်ထားရာကနေ တရွေ့ရွေ့နဲ့ နှင်း ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားတွေပေါ်ကနေ ဘောင်းဘီထဲကို ထိုးထည့်နေပြီ။ နှင်း လဲ ဒီလောက်အထိတော့ သီးမခံနိုင်တော့တာနဲ့ အားကုန်ထုတ်ပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်တယ် ။ တချက်တွန့်ကလဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် လက်ကတော့ ဖယ်မသွားဘူး ။ ကောင်စုတ် အနာခံပြီးကို ဆက်တိုးနေတာ နှင်း လေး ငါး ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆွဲဆိတ် တွန်းဖယ် ပေမယ့် မရ။ 

သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ နှင်း ကိုစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြန်ကြည့်တယ် ။ မဖြုံဘူးဆိုတဲ့ သဘော။ ရဲလေး တို့နဲ့ မျက်နှာပဲ မြင်ရပြီး အောက်ပိုင်းမမြင်ရတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ် ။ မဟုတ်လို့ကတော့ သတ်ပွဲဖြစ်နေလောက်ပြီ။ ပြောမဲ့သာပြောတာ၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကြည့်တောင်ကြည့်ရဲ့လား မသိ။

အိုး လွှင့် နေတဲ့စိတ်တွေကပင် ချက်ချက်ပျောက်သွားရတယ်။ နောက်ကလူ သူ သူ့လက်ချောင်းကြီးက နှင်း ဟာထဲ အဖုတ်ထဲကို တဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားပြီ ထင်တယ် ။ သန်မာလှတဲ့ သူ့လက်ကြီးကိုကလဲဘယ်လိုမှဆွဲထုတ်လို့မရ ဟင်း ခက်ပါတယ်။

" အားးး"  

နှင်းပါးစပ်ကပင် အသံထွက်သွားရတယ်။ သူ့လက်ချောင်းက နှင်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေပီ။ သီချင်းသံကြောင့် နှင်းအသံကိုတော့ ကြားမှ ာမဟုတ်။ သေသေချာချာ စူးစိုက်နားထောင်ကြည့်မိတဲ့ နှင်း ကတော့ နှင်း ပေါင်ကြား အဖုတ်ထဲက လက်နဲ့ ထိုးမွှေခံနေရလို့ တဇွိ ဇွိ တဇွပ်ဇွပ် အသံတွေ ထွက်နေတာကို ဝိုးတဝါးကြားနေရတယ်။

ပုံပျက်မှာစုိး၍ နှုတ်ခမ်းကို စိကာနေနေသော်လဲ အဖုတ်ထဲက လက်တချောင်းထဲကနေ နှစ်ချောင်းဖြစ်လာကာ သွက်သွက်လက်လက်ကြီးကို ထိုးမွှေလာချိန်မှာ နှင်း ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ် ပိတ်ထားပေမယ့် လည်ချောင်းထဲက အသံတွေကိုတော့ ပိတ်လို့မရ။

" အင်းး အားးး အားးး"

ပီးချင်သလို ဖြစ်လာတာကြောင့် နှင်း အဖုတ်က သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲညစ်နေမိတယ်။ နှင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးလဲ သုူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမှီလျက်အနေအထားဖြစ်နေပီ။

နှင်း ပီးတော့မှာကို ရိပ်မိလို့နဲ့ တူတယ် ။ နောက်ကလူ က သူဒူးးကို ရသလောက် ကွေးလိုက်တယ်။  အဲ့ဒီအနေအထားကြောင့် သူ့လက်ကအောက်ကို ပိုစိုက်လို့ ရသွားပြီး လှုပ်ရှားရတာ ပိုလွယ်လာတယ်။ သူ့ဘယ်လက်က နှင်း ရဲ့ ဘောင်းဘီကြယ်သီး နဲ့ဇစ်ကို လာဖြုတ်တယ်။ လူကြားထဲတော့ အကုန်လုံးချွတ်ချမယ် မထင် ။ သူ့လက်လှုပ်ရှားရ ပိုလွတ်လပ်အောင်လုပ်တာ ထင်တယ် ။ ဘောင်းဘီကို နှစ်လက်မလောက်ဆွဲချလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲမှာ တင်း၍ ကြပ်လာတော့မှ သူလက်သုူံးချောင်းပူးထည့်လိုက်ပီဆိုတာ သိရတယ်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် မညာမတာဆောင့်ထိုးမွှေလာချိန်တွင်တော့ နှင်းမရတော့။ 

နှင်းလက်နှစ်ဖက်က သူ့ပေါင်တွေပေါ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ပေါင်ကိုလဲ နည်းနည်း ကားပေးလိုက်မိတယ် ထင်တယ်။  မကြာလိုက်ပါဘူး ။ နှင်း ခါလေးကော့ တချီပီးသွားတော့တယ်။ နောက်ကလူက သူ့လက်တွေကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဲ့ဒီလက်ချောင်းတွေ နှင်း နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်မှ ာလာတေ့တယ်။  ညစ်စုတ်တဲ့ လူ နှင်း ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ထားတယ် ။ လက်သီးဆုပ်ပြီး နောက်ကို လှမ်းထုတော့ နှင်းလက်ကို ဆွဲဖမ်းထား၍ တစုံတခုပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။

ဟင် ဒါ ဒါ သူ့လီးကြီးပဲ။ ဆုပ်ထားတဲ့ လက်သီးကို သူကအတင်းပဲဆွဲဖြန့်ကာ သူ့အချောင်းကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ နှင်း လက်က ငြိမ်နေလို့ သူက သူ့လက်နဲ့ နှင်းလက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့ထိုး နောက်ငင်လုပ်နေတယ်။  ခုတော့ နှင်းလဲ ရွှေရည့်လို ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေရည်ကတော့ ကလို့ ကောင်းနေတုန်း နှင်းလက်ပေါအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်က ဆွဲသပ်လိုက်မှနှင်အံ့သြရတယ်။

လီး မှဟုတ်ရဲ့လား ရှည်လိုက်တာ။ အတုတ်ကတော့ သိပ်မတုတ်။ ဒါကြီးနဲ့သာ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ခံရလို့ကတော့ သက်သာမယ် မထင်ဘူး။

စိတ်ထဲမှာလဲ မလုံမလဲ ဖြစ်ရတယ် ။ ဒါ ငါဖောက်ပြန်တာလားပေါ့။ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လွှဲလို့ မရတဲ့ အခြေအနေမို့ ဖြစ်နေတာပါ။ သူပီးတော့ မယ်ထင်။ လီးက ပို၍ တင်းမာလာကာ နှင်းလက်ပေါက အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ပိုပြန်လာတယ်။ မြန်မြန်ပီးရင် အေးရောဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ နှင်းလဲ သွက်သွက်ကလေး ထုပေးလိုက်တယ်။  နှင်း လက်က လှုပ်လာလို့ သူကသူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ကာ ငြိမ်ခံနေတယ် ။ ခဏအကြာတော့ သူ့ခါးကြီးက ကော့လာကာ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တယ်။

သွားပါပီ ။ ငါ့ဘောင်းဘီတွေတော့ ပေကုန်ပါပြီ။ လက်နဲ့ ရသလောက်သုတ်လိုက်တယ် ။ မောင်မြင်လို့ မဖြစ်။

" ရော့ သောက်အုံးမလား"

မျက်နှာ ရှေ့ကို ရောက်လာတဲ့ ဘီယာဘူးကြောင့် နှင်းအကြံ ရသွားတယ်။ ဒီလူက ဘီယာဘူးပေးလာတယ် ဆိုတော့ တခြား သူ့အပေါင်းအသင်းတွေ ပါတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ ။ ခုန က သူ့လက်ထဲမှာ မှ မရှိတာ လက်ထဲကို ဘီယာလောင်းချလိုက်ပြီး တင်ပါးမှာကပ်နေတဲ့ လရည်တွေကို ပွတ်သုတ်လိုက်တယ်။ အဲ့လူကလဲ နှင်းရဲ့ တင်ပါးပေါ် ဘီယာတွေ လောင်းချလိုက်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သုတ်ပေးနေတယ်။ တော်တော်လေး ပြောင်သွားပါပြီ လရည်နံ့လဲ ရတော့မှာ မဟုတ်လောက်လို့ နှင်းရှေ့ကိုပဲ အာရုံပြန်စိုက်လိုက်တယ်။

(၁၀) နာရီခွဲခါနီး ပွဲပြီးလို့ မောင် တို့ဆီကို ပြန်မလို့လုပ်တဲ့ အချိန် နောက်ကလူ စကားပြောတယ်။

" ဘယ်လိုလဲ ကြိုက်လားတဲ့"

နှင်းလဲ အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့

" ငါက လက်မကြိုက်ဘူး လီးပဲ ကြိုက်တာ"  

လို့ ပြောပြီး ရွှေရည် လက်ကို ဆွဲကာ ကားဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်ကျတယ်။ ကားဆီ မရောက်ခင် နှင်း ရွှေရည့်ကိုကြည့်ပီး 

" နင် တော်တော်မှ အရသာတွေ့ရဲ့လား" ဆိုတော့

" နည်းနည်းပါဟာ" တဲ့။

" အခုမှ ပိုစိတ်ထလာတယ်ဟ .. အခန်းရောက်မှ ကိုယ့်ယောကျ်ားကို..လိုးခိုင်းတော့မယ် ..အဟိ"

" ရွှေရည် ငါတမျိုးကြီးဟာ.. ရဲလေး ကိုဖောက်ပြန်သလိုများ..ဖြစ်နေမလားဆိုတော့"

 ရွှေရည်က

" ပါးပါးလေးပါဟာ ပြီးသွားပါပြီ.. စိတ်ထဲ မထားနဲ့ပေါ့"တဲ့။

မန်းလေးကနေ ဖုံးကြိုဆက်ထားတဲ့ တည်ခိုခန်းရောက်တော့ နှစ်ယောက်အိပ် အခန်းချင်းကပ်ရက် နှစ်ခန်းကဆီးကြိုနေတယ်။

အတွင်တံခါးကို ဆွဲပိတ်ပီးတာနဲ့ ရဲလေး ကြမ်းတော့တာပဲ ။ သူ့မိန်းမကို ကုတင်ပေါ် တွန်ူးလဲကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ် ။ နှင်းက သူ့အင်္ကျီ  ကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။  ကျန်နေသေးတဲ့ ဘရာကိုကတော့ ရဲလေးက အပေါ်ကို ပင့်တင်လိုက်ကာ ဘယ်တဖက်ညာတဖက် ကလေးနို့စို့သလို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုတ်တော့သည်။ နှင်း ကလဲ သူ့ရင်ဘတ်လေးကို ကော့ပေးကာ နို့စို့ခံနေသည်။

ရဲလေး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်သွာူမှ သူ့မိန်းမှ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ခွရက် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။

ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မရိပ်မိသေးတဲ့ နှင်း " မောင် ဘယ်လိုလုပ်မလို့" မေးလာ၍ ရဲလေးက " နို့ ဂွင်းတိုက် မလို့"ဟု ပြောလိုက်မှ နှင်းကသူ့ နို့အုံနှစ်လုံးကို အလယ်မှာ ပူးကပ်သွားအောင် နှင်း ကလက်နှင့် တွန်းစုပေးထားတယ် ။ ရဲလေး လီးကြီးက ဟနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကြား ကို တိုးဝင်လို့ နေပြီ။

...................................................................................

( ၂ )

လီးကြီးက ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ နှင်း နှုတ်ခမ်းစပ်နားထိပင် ရောက်နေသည် ။ “ ထွီး”  နှင်းက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုတံတွေး ထွေးချလိုက်တယ် ။ ရှောရှောရူရူဖြစ်လာ၍ ရဲလေး အဖုတ်ကို လိုးသကဲ့သို့ ပင် လုပ်နေသည်။ ဒါကလဲ ဖီးလ်တမျိုးပဲ။

" မောင် ဆင်းလိုက်တော့"

နှင်း လုပ်ချင်နေပြီ ထင်တယ် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ကျနော် ဆင်းပေးလိုက်တယ် ။ တလက်စထဲ အောက်ပိုင်းမှာ ကျန်နေတဲ့ ဂျင်းဘာင်းဘီ အတိုလေးကို ပင်တီ နဲ့ရောပီး တခါထဲ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်ချိန် နှင်း က ကုန်းထလာပြီး

" နေအုံး စုပ်အုံးမယ်” ပြောလာ၍ကျနော် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ နှင်းက ကျနော်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်မည့်အချိန်

“ ဒေါက်.. ဒေါက်...”

ဒီအချိန်ကြီးကျမှ ဘာလဲကွာ တံခါးခေါက်သံကြောင့် ကျနော် တင်းသွားတယ်။ ဝန်ထမ်းကောင်လေးတွေဘာများလာပြောကြမလို့လဲ မသိဘူူးဗျာ။ အိပ်ရာပေါ်က ကျနော် မထသေးဘဲ 

" ဘာလဲဟေ့ ပြောကွာ" ဆိုပီး လှမ်းအော်လိုက်တယ်။

" ငါတို့ပါဟ မင်းကလဲ"

ပြန်ထူးသံကြာတော့ မိုးကြီးတို့ လင်မယားဖြစ်နေတယ်။ ဘေးနားက ဘောင်းဘီကို ကောက်စွပ်လိုက်တယ် ။ နှင်းကလဲ သူ့ဘောင်းဘီတိုလေးကို ပြန်ဝတ်နေတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ တိုးတိုး တိုးတိုး နဲ့ 

" ရှုပ်ကိုရှုပ်တယ် ဘာလာလုပ်တာလဲ သူတို့က" လို့ မကျေနပ်သံလေးနဲ့ ကျနော့်ကို မေးလာတယ်။

" ကိုယ်လဲ မသိဘူးလေး နှင်းကလဲ"

နှင်းက နှုတ်ခမ်းလေး စူထားတယ်။ ကောင်းခန်းရောက်နေမှ အဖျက်ရောက်တာကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ မိုးကြီးက လက်ထဲ မြန်မာ နှစ်ပုလင်းကို ထောင်ပြတယ်။

" အဟဲ လစ်မစ်မရောက်သေးလို့ အောက်ထပ်က ဆွဲလာခဲ့တာ လာကွာ...ကစ်လိုက်အုံးစို့"

" ရဲလေး က ကိုယ်တုန်းလုံးကြီးနဲ့ ဘာလုပ်နေလဲ မသိဘူးနော် မိုးကြီး ခ် ခ်"

မိုးကြီးတို့ လင်မယားနဲ့ ကျနော် အခန်းထဲ ရောက်တော့ နှင်းက ရွှေရည့်ကို ရန်တွေ့တော့သည်။

" ဟဲ့ နင်တို့ လင်မယားက ဒီအချိန်ကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ"

" ဘီယာ လာသောက်တာပါ နှင်း ရဲ့..ငါတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆို ခြောက်ကပ်ကပ်နဲ့မို့လေ.. နင့်ကိုတော့ အိပ်နေရင်လဲ မနိုးတော့ပါဘူး ...ရဲလေး ကိုပဲ နိုးပီးသောက်ကြမယ်ပေါ့.. နင်လဲ ရှိုးပွဲမှာ ပင်ပန်းလာတယ် မဟုတ်လား ခ် ခ်"

ရွှေရည် ဘာကို ဆိုလိုတယ်ဆိုတာ သိ၍ နှင်းသူ့ကို့ မျက်စောင်း ထိုးလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ ဆွသွားကြတဲ့ ဟိုအကောင်တွေကို ပြောနေတာ။ အခန်းထဲမှာကလဲ ထိုင်စရာဆိုလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်နဲ့ ကုတင်ပေါ်ပဲရှိ၍ လေးယောက်စလုံးက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာပဲ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

" ဟ ဘာကြီးလဲဟ စိုစိစိနဲ့" 

မိုးကြီးက သူ့ဖင်အောက်က အရာကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ နှင်း ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ဖြစ်နေတယ်။

" နှင်း ဟာ ထင်တယ် ..အရည်တွေလဲရွှဲလို့ နှင်း ရယ်..နင့်ရဲ့ အချိန်ကောင်းလေးကိုမှ..နှောင့်ယှက်သလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်တယ်..နှင်းရယ် ...အ.. ဟီး"

မိုးကြီးရဲ့ အပြောကို နှင်းက

" ဘာမှမဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါ ဘီယာတွေ ပြန်ပေး"

နှင်းက မိုးကြီးလက်ထဲက သူ့ဘောင်းဘီလေးကို ပြန်တောင်းနေသည်။  အချိန်လဲ မရ ။ ရုတ်တရက် တွေ့ရာကောက်ဝတ်ရတော့ အောက်ခံဝတ်ဖို့ မေ့သွားတယ် ထင်တယ်။

" ဘီယာတွေလား မှန်းစမ်း" 

မိုးကြီးက နှင်း ရဲ့ဘောင်းဘီလေးကို နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

" ဟုတ်တယ်ဟ ..ဘီယာနံ့လေးကို သင်းနေတာပဲ အဟီး"

နှင်း ရှက်သွားတယ် ထင်တယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေး အပ်ကာ နေတယ်။ အဲ့ဒီ အချိန်မှာ မိုးကြီးက ကျနော့်ကို မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော် ဘာ အဓိပ္ပာယ်လဲ ဆိုတာ ရိပ်မိတော့တယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲက နှင်းကလဲ မိုးကြီး ဖက်လှည့်ကာ

" ကောင်စုတ် ပြန်ပေး"

နှင်းက မိုးကြီးလက်ထဲက ဘောင်းဘီကို ဆွဲယူလိုက်တာကို ရွှေရည်က

" အိုကွယ် နှင်းကလဲ အဲ့ဘောင်းဘီကြီးက ဝတ်မနေပါနဲ့တော့.. အခုလဲ အတွင်းခံမပါဘူး..မဟုတ်လား ..ရဲလေး သက်သာတာပေါ့ ..တထပ်ထဲချွတ်လိုက်ရုံပဲကို ခ်ခ်"

နှင်းက ခေါင်းအုံးနဲ့ ရွှေရည့်ကို ပေါက်လိုက်ကာ

" ကောင်မ တော်တော် ထနေတယ်"

နှင်းအနေရခက်မှာ စိုး၍ ကျနော်လဲ “ သောက်မှာဖြင့်လဲ သောက်ရအောင် ” ဆိုပြီး မိုးကြီးရှေ့က တပုလင်းယူလိုက်တယ် ။ အဖုံးကိုဆိုင်မှာထဲက ဖွင့်ခဲ့တာ ဖြစ်မယ် ။ ပုလင်းဝမှာ အုပ်ရုံတင် တင်ထားတာနဲ့ ကျနော်လဲ တကြိုက်မော့လိုက်တယ်။ မိုးကြီးကသူ့ခါးကြားက grand ပြားအသေးလေး ထုပ်ပေးတာနဲ့ အဲ့ဒါပါ ကောက်မော့ပြီး မိုးကြီးကိုပြန်ပေးလိုက်တယ် ။

ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး တယောက်တလှည့် သောက်နေကြတာ သူတို့ပုလင်း ဖင်ကပ်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကျနော်လဲ ကိုယ့်ဘေးချထားတဲ့ မြန်မာ ပုလင်းကလဲ အခွံပဲ ကျန်တော့တယ်။ နှင်းက ကျနော့ကို ကြည့်ကာ သူသောက်လိုက်တယ် လို့ ပြောလို့ ကျနော်စိုးရိမ်သွားတယ်။ ပုလင်ထဲက အရည်က တဝက်တောင် မကျိုးသေးဘူး။ ညနေကလဲ သောက်ထားသေးတယ် ။ မျက်လုံးတွေကလဲ ရဲနေပြီ။ မူးနေပြီလား နှင်း ဆိုတော့ နည်းနည်းပါ တဲ့။

ရွှေရည် ပါးစပ်ဟထား မိုးကြီး သူ့မိန်းမကို ပါးစပ်ဟခိုင်းထားကာ ပုလင်းထဲက ဖင်ကပ်ပဲ ကျန်နေတဲ့ ဟာကို မော့ချလိုက်ကာ သူ့မိန်းမနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဘီယာကို ထွေးချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကစ်ဆင် ဆွဲနေကြတယ် ။ မိုးကြီးလက်တွေက ရွှေရည့် အင်္ကျ ီအောက်ကနေပြီး နို့ကြီးတွေကို နယ်နေတယ် ။ ရွှေရည်လက်ကလဲ adidas ဘောလုံးဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားတဲ့ မိုးကြီးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ မိုးကြီးကနေ ပွဲစနေပြီဗျာ ။ နှင်း ကလဲ မလှုပ်မယှက်နှင့် ရွှေရည်တို့အတွဲ လုပ်နေတာကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။

မြန်တယ်ဗျာ ။ အခုဆိုရင် ရွှေရည်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီးဖြစ်နေကာ အပေါ်ပိုင်းမှာက ဘော်လီ တထည်ပဲ ရှိတော့တယ် ။ ရွှေရည်လဲ တော်တော်ထန်နေပြီ ထင်တယ်။ အရက်အရှိန်လဲ ပါမှာပေါ့ ။ သူ့ဘရာလေးကို အပေါ်လှန်တင်ပေးလိုက်မှ ကားအယ်နေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတွေက ကုန်းစို့ချင်စရာကြီးဗျာ။ တကယ်တမ်း စို့နေရတာက မိုးကြီးပေါ့ဗျာ ။ ညစ်လိုက် စို့လိုက် နယ်လိုက် နဲ့ပေါ့ ။ ခဏအကြာမှတော့ ရွှေရည့် ဆီမှ ရမ္မက်သံလေးဖြင့် သူ့ယောကျ်ားကို

" ချွတ် ချွတ် အကုန် ချွတ်လိုက်တော့" 

လို့ အဝတ်စားတွေ ချွတ်ခိုင်းနေတယ် မိုးကြီးသူ့အင်္ကျီ  ကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ်။ မိုးကြီးရဲ့ ဖောင်းကားကား ဗိုက်အိုးကြီးက မီးရောင်အောက်တွင် ပြောင်လက်နေသည်။ ကုတင်အောက် ဆင်းကာ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ချိန်မှာတော့ ညိုမဲမဲလီးကြီးက လွှတ်တင်ကာနီ းဒုံပျံကြီးလို ထောင်မတ်နေပြီ။ မိုးကြီးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ ။ ရွှေရည်ကလဲ သူ့မီနီစကတ်တိုလေးကို ဇစ်ဖွင့်ကာ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ကျနော် အာခေါင်တွေ ခြောက်လာရတော့တယ် ။ တောင့်လိုက်တဲ့ အောက်ပိုင်း။ သူလဲ ပင်တီ ဝတ်မထားဘူးဗျ။ နှင်း လိုပဲ အမွှေးတွေ ရှင်းထားတယ် ။ မိုးကြီးနဲ့ရွှေရည်ကတော့ အပေးအယူတည့်စွာဖြင့် လိုးပွဲကြီးကို စတင်နေတော့သည်။

.............................

ရွှေရည် အလိုးခံနေတာကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတဲ့ ကျနော် နှင်း အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောာင့် လန့်သွားတယ်။

" ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ" 

တဲ့။ နှင်း မျက်နှာကလဲ ရီဝေဝေဖြင့် အံသြနေတာလား စိတ်ဝင်စားနေတာလား မသဲကွဲဘူး။ မိုးကြီးကတော့နှင်းရဲ့အသံကို ဂရုစိုက်ပုံ မရ။  သူ့မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုသာ ကြည့်ကာ အာရုံအပြည့်ဖြင့် လိုးနေသည်။ ရွှေရည်ကသာ

" နှင်း ကြည့်ချင်ရင်ကြည့် မကြည့်ချင်ရင် နင်တို့လဲ ဆွဲကြတော့" လို့နှင်းကို ပြန်ပြောတယ်။

ကျနော်လဲ ဇတ်လမ်း စမှဖြစ်တော့မယ် ။ နှင်း ကို ကျနော့ဖက်ကို ဆွဲလှည့်ကာ 

" နှင်း သူတို့ချည်းဖြစ်နေတာ ကိုယ်တို့လဲ စလိုက်ရအောင် "  ဆိုတော့ နှင်းက “ ဟာ ရှက်ပါတယ်” တဲ့။

ကျနော်လဲ 

" သူတို့တောင် မရှက်လို့ လိုးနေကြပြီပဲ လာကွာ" 

ဆိုပြီး နှင်းကို ကုတင်ပေ် ါလှဲသိပ်လိုက်တယ်။ သူဘာမှပြန်ပြောလို့ မရအောင် နှင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုတွေကို မလွှတ်တမ်း ဖိစုပ်ပေးထားတယ် ။ နှင်းက သူ့ပါးစပ်ကို စိထားတယ်ဗျ ။ ဘေးမှာကလဲ မိုးကြီးရှိနေတော့ မရဲဘူးထင်တယ်။ ကျနော်လဲ နူးနပ်မနေတော့ပဲ သူ့ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်ကာ စောက်ဖုတ်ပေါ်လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်တော့ နှင်း လဲ စိတ်တွေဖြစ်နေတယ်လေ။ 

အရည်တွေ စို့နေပြီ။ ကျနော် လဲ နှင်းရုန်းကန်ပြီး ထွက်ပြေးမှာစိုးတာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ် ထပ်လျှက် နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ စုပ်ပေး လက်ကလဲ ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို အောက်ကို တွန်းချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘောင်းဘီကျွတ်ကျွတ်ချင်းပဲ လီးကိုင်ကာ နှင်း အဖုတ်လေးထဲ ထိုးစိမ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်ဖြဲကားလိုက်ကာ ကျကျနနကို လိုးတော့တယ်။

နှင်းကတော့ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတော့နှင်း လဲ ငြိမ်ကျသွားတယ် ။ အပေါပိုင်းမှာ ကျန်နေသေးတဲ့ အင်္ကျီ  ကိုလဲ ခေါင်းပေါကနေ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ကျောနောက်ကို လက်လျုှိကာ ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်တော့ နှင်းက ကျောလေးကော့ပေးကာ ကူဖြုတ်ပေးတယ် ခုတော့ နှင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိတော့။  အချက်မှန်မှန် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ နှင်း ဆီက “ အင်း အင်း အား အား” နဲ့ညည်းသံလေးတွေထွက်လာတယ် ။ အခုတော့ နှင်း နဲ့ ရွှေရည်ကပက်လက်လန် ပေါင်ကား ဘေးချင်းယှဉ်ရက်ကို ကျနော်နဲ့မိုးကြီးက ကုတင်အောက်ကနေ လိုးနေကြတာ။

" မထင် ဘူးကွာ ရဲလေး ..မင်းမိန်းမကို လန်းမှန်းတော့ သိတယ် ..ခုလောက်ကြီး ကောက်ကြောင်းတွေ လှမယ် မထင်ထားဘူး ...ကိုယ်လုံးတီး မြင်ရတော့မှပဲ တောက် ....ပျစ်နှစ်နေတာပဲ"

မိုးကြီးက ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ လေသံကြီးနဲ့ ပြောလာသည်။ သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောနေတော့ နှင်းကလဲ မိုးကြီးကိုကြည့်ကာ

" ကောင်စုတ် မကြည့်နဲ့ ...ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်လုပ်" လို့ ပြန်ပြောတယ်။

နှင်းပြောတာကိုရွှေရည်က

" ဟဲ့ နှင်း ..နင်ငါ့ယောကျ်ားကိုပဲ ပြောမနေနဲ့ ..နင့်ယောကျာ်း ရဲလေး ကိုလဲ ကြည့်အုံး ..မျက်လုံးတွေက ငါ့ကိုယ်ပေါ်ကကို...မခွာတော့ဘူး"

နှင်း ရဲလေး ကိုကြည့်ကာ

" သူပြောတာ ဟုတ်လား" လို့မေးတော့

ရဲလေး ဘယ်လိုဖြေရမှန်းမသိပဲ အင်း အင်း အဲ အဲ ဖြစ်နေချိန် ရွှေရည်က

" လာစမ်းပါ ဟယ် ..နင့်ယောကျ်ားကို... မြည်းကြည့်ရအောင် မိုးကြီးနဲ့နေရာ လဲလိုက်စမ်းပါ... တကိုယ်လုံးလဲ မြင်နေကြပြီပဲ ဟာကို " 

လို့ နှင်းနှင်းကို ပြောတော့ နှင်း ကရွှေရည့်ကို အံ့သြသလိုကြည့်နေတယ်။ ရွှေရည်ကပဲ ဆက်ပြီး

" ကောင်မ တိုမနေနဲ့.. မိုးကြီးကို ရဲလေး နေရာပေးချင်ပေးလိုက်" 

ဆိုပြီး အလိုးခံနေရာမှကုန်းထကာ ရဲလေးလက်ကိုဆွဲကာ သူ့ဆီခေါ်နေတယ်။ အဲ့ဒီချိန် မှာမိုးကြီးက သူ့မိန်းမကို လိုးနေရာမှ ဖယ်ပေးကာ ဘေးကနေ ကျန်တဲ့ သုံးယောက်ကို အကဲခတ်နေတယ် ။ အထူးသဖြင့် နှင်း ကိုပေါ့ ။ ရွှေရည်က လက်လှန်းဆွဲလိုက်၍ ရဲလေး လီးကနှင်း ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားပြီ။ ရဲလေး ဘာဆက်လုပ်ရမယ် မသိ ဖြစ်နေ၍ သူ့မိန်းမ မျက်နှာတလှည့် ရွှေရည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တလှည့်ကြည့်ကာ ဆုံးဖြတ်ရ ခက်နေသည်။ ရွှေရည်စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ လိုးချင်စရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားထူထူနဲ့ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြွတက်နေတယ်။

နှင်းကိုကြည့်ကာ ရဲလေးက

“ နှင်း ကိုယ် ကို ”  ရဲလေး စကားတွေထစ်နေသည်။

နှင်း ကလဲ သူ့ယောကျ်ားကိုကြည့်ကာ

" ကိုယ့်ဟာ ကိုယ်ဆုံးဖြတ်လို့" ပြောလိုက်တယ်။

ရဲလေး က ရွှေရည့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ ထိုစဉ် ရွှေရည်က

" ငါပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့မယ်" 

ဟု ဆိုကာ ရဲလေး ၏ လီးကို သူ့အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရဲလေး ရဲ့ခ ါးကို ဆွဲဆောင့်လိုက်တဲ့ အချိန် သူ့လီးကရွှေရည့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ရောက်ကာသွားတော့သည်။ ရွှေရည်လဲ “ အား” ခနဲ့အော်ကာ နောက်သို့ လှန်ကျသွားတော့သည်။

ကိုယ့်မိန်းမဟုတ်တဲ့ ဖာမဟုတ်တဲ့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုတ်ဆိုတဲ့ အသိ။ အဖုတ် အသစ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် ရဲလေး လဲ ပါးစပ်ကပင် အိုး ခနဲ့အသံထွက်သွားရသည်။နောက်ဆုတ်လို့ မရတဲ့ အခြေအနေ ခံစားမှု အသစ်တွေပေးနေတဲ့အတွက် ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ ပေါင်နှစ်ချောင်းထမ်းကာ ကြုံးကြုံးဆောင့်တော့သည်။

ရွှေရည့်ကိုလဲ လိုး သူ့မိန်းမ မျက်နှာကိုလဲ မရဲတရဲဖြင့် ကြည့်မိသည်။ နှင်း က ကျနော်နဲ့ ရွှေရည့်ကို တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။ နှင်းရဲ့ပုံစံက ကျနော် သူ့ကို လိုးနေတုန်းကအတိုင်း ပက်လက်လန် ဒူးထောင် ပေါင်ကားထားရက်ပင် အဆောင့်ခံနေ ရ၍ သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ရွှေရည်က အလိုးခံလျှက်ဖြင့်ပင် နှင်း ကို

" နှင်း ဟိုမှာ ငါ့ယောကျာ်းရှိတယ်နော်" လို့ပြောလိုက်တယ်။

နှင်းကလဲ ရွှေရည့်ကိုကြည့်ကာ

" ငါ စဉ်းစားနေ…"

နှင်း ရွှေရည့်ကို စကားကိုဆုံးအောင်ပင် မပြောလိုက်နိုင်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အခြေအနေကို ကျားချောင်းချောင်းကာနေတဲ့ မိုးကြီးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အသင့်အနေအထားလို ဖြစ်နေတဲ့ နှင်း ကိုအပိုင်ဝင်ကြုံးတော့သည်။

ဗျစ်… ဇွိ … ဇွိ …ဇွပ် …ဇွပ် ဖတ်… ဖတ်… ဖတ်

“ အားးး အားးး အားးးး အဟင့်”

မိုးကြီးက နှင်း ရဲ နို့တွေကို ပေါက်ကွဲ ထွက်လုမတက် ညစ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ထည့်တော့သည် ။ သူကိုယ်ကြီးကို ကိုင်းကာ နို့တွေကို စို့သည်။ နယ်သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲဆိတ်သည်။

......................................

" အားး....ရဲလေး မင်းထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ထားတာပဲ ..မင်းမိန်းမစောက်ဖုတ်က စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ရှိတုန်းပါလား .....ငါ့မိန်းမနဲ့တော့.. တခြားစီကွာ"

" အော် ဘယ်တူမလဲ..နင်လုပ်တာလဲ့...ကြည့်အုံးလေ ရည်းစားဘဝထဲက ခရမ်းသီး သခွားသီ လီးတု ဖယောင်းတုံ.း ထည့်လို့ရတာ အကုန်ထည့်ပြီး နင်ကလိထားတာ..မဟုတ်လား"

ကျနော့်အောက်က ရွှေရည်က သူ့ယောကျ်ားကို မကျေမနပ်ဖြင့် ပြန်ပြောသည်။ ကျနော်လဲ မိုးကြီးကို

" မင်းပြောသလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူးဟ.. နှင်းလောက် မကျပ်တော့ပေမယ့် သူ့ဟာနဲ့သူတော့ လိုးကောင်းတုန်းပါဟ"

တကယ်လဲ ကောင်းတုန်းပါ။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရွှေရည့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ဂွဆုံနဲ့ ထိမိတဲ့ အချိန်ဆို အိနေတာပဲဗျာ။

ရေ့ရည့်ကိုလဲ  

" ရွှေရည့်..နင့်ယောက်ျားက ဂျပန်ကားတွေကြည့်တာများနေပြီ ထင်တယ်ဟ" ဆိုတော့ သူက 

" ဟုတ်မယ်တဲ့.. အိမ်မှာလဲ အတုတွေ ဗိုက်ဗရေတာတွေ ငါမသိတဲ့ဟာတွေ စုံနေတာပဲ" တဲ့။

" နင် ပီးတော့မလား"

" မိုးကြီကို ပြောနေတာနဲ့ အရှိန်တောင်ပြန်ကျသွားတယ်ဟာ"

ကျနော်နဲ့ မပီးလိုက်တဲ့ နှင်း လဲ မိုးကြီး လီးကြောင့် ပီးတော့မည် ထင်သည်။ မိုးကြီး ရဲ့ကိုယ်ကြီးကိုပင် ဆွဲဖက်ထားတော့သည်။ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ နှင်း တယောက် ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ မိုးကြီးနှင်းပြီသွားမှန်းသိ၍ ခဏငြိမ်နေပေးကာ 

" နှင်း စဉ်းစားတုန်းပဲလား " လို့ မေးလိုက်တော့ နှင်း မိုးကြီးရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုတော့သည်။

ပြီးတော့လဲ " နင်မပီးသေးဘူး မဟုတ်လား ဆက်လုပ်လေ ငါဘယ်လို နေပေးရမလဲ" တဲ့။

မိုးကြီးက " နေအုံး နင့်ကို သင်ပေးစရာတွေရှိတယ်.. ငါတို့သုံးယောက်လုပ်တာတွေကို သေချာကြည့်နေ.. ပီးတော့ နင့်ကို.. ဒီညအပေါက်ချဲ့မယ် ဘယ်လိုလဲ လန့်သွားလား" ဆိုတော့ နှင်းက

" လန့် ပါဘူး ချဲ့နိုင်ရင် ချဲ့ပေါ့" တဲ့။

မိုးကြီးက ရဲလေးကိုလဲ " ဟေ့ရောင် ရဲလေး ..မင်းမိန်းမ အဖုတ်က စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့...ကျပ်နေသေးလဲ ဒီတညပေါ့ကွာ ...ငါရအောင်ချဲ့ပြမယ်ကွ"

ကျနော်လဲ " မင်းစွမ်းရင် လုပ်ပေါ့ မိုးကြီးရာ" ဟုပြောလိုက်တယ်။

" နှင်း ကြည့်ထားနော် ငါတို့ကို" ဟု ဆိုကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ

" မိန်းမ ရွှေရည် ရဲလေးကို အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးလိုက် ရဲလေး မင်းက အောက်က နေပေးလိုက်" 

ကျနော်လဲ ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရည်က ကျနော့် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေပြီ။ မိုးကြီးက ကုတင်ပေါ်တက်လာတာ မြင်၍ ရွှေရည်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဆောင့်နေရာကနေ သူ့ကိုယ်ကို ကျနော်အပေါထပ်ချလိုက်တယ် ။

ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး ကြည့်ရတာ ဒီကို မလာခင်ထဲက ဘာတွေ ဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုတာ တိုင်ပင်ထားပုံ ရတယ်။ ဒီကောင် ကုတင်ပေါ်တက်လာထဲက ကျနော် သိလိုက်ပီ။ ဒီကောင် ဖင်ချတော့မယ် ။ ညှပ်ချတော့မယ်ဆိုတာ ဒီကောင်က အရှေ့ထက် နောက်ပေါက်ကို ပိုကြိုက်တဲ့ကောင်။  လူပျိုတုန်းကဆိုလဲ ဖင်ခံနိုင်တဲ့ ဖာတွေ့လိုကတော့ တောင်းသလောက်ပေးပြီး ဆွဲတဲ့ကောင်။  

ကျနော်လဲ နှင်း ကိုစမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ ပြောတော့ နာမှာ မကောင်းပါဘူး ဆို ပီး ငြင်းတာနဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ်ကလဲ သိပ်ပီးမလုပ်ရ မနေနိုင် မဟုတ်တော့ နှင်း ဆီကလဲ ထပ်မတောင်းတော့ဘူး။ အပေါ်ကနေ အိခနဲခနဲ့ ပိပိလာမှ မိုးကြီးဖင်စလိုးနေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ချောဆီတောက် မသုံးဘူး ထင်တယ်။ ရွှေရည်ကလဲ အကျင့်ရနေရောပေါ့။

ကျနော်လဲ အောက်ကနေ ရသလောက် ညှောင့်ပေးတော့တာပေါ့။ ရွှေရည် ဖင်လိုးခံနေတာကို ကြည့်ပြီး နှင်း ရွှေရည့်ကို မေးမိတယ်။

" ဟဲ့ ရွှေရည် နင် မနာဘူးလား .....ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား" လို့ မေးနေတယ်။

" နာပါဘူး နာလည်းခဏပဲ ကောင်းတာက များများပါ"

မိုးကြီးကလဲ သူ့မိန်းမစကားကို ထောက်ခံပေးတယ်။ နှင်းက ကျနော်တို့ဘက်ကို ကိုယ်တစောင်းလေး အိပ်ကာကြည့်နေတယ်။ ကျနော့်ကိုတော့ ဘာမှ မပြောသေးဘူးဗျ။

" ဟုတ်တယ် နှင်းရဲ့ ..စစချင်းဖွင့်တဲ့ ဖင်ဆိုရင်တော့ ချောဆီများများသုံးပြီး စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ လုပ်ရင် အရမ်းကြီးမနာပါဘူး..တွေးကြည့်ပေါ့..နှင်းရယ် ဘာအရသာမှမရှိပဲ နာတာ တခုထဲနဲ့ကတော့ အခြောက်တွေဖင်ခံပါ့မလား"

" နင် စမ်းကြည့်လိုက် နှင်း အရင်ကကော ရဲလေး က ဖင်ချဖူးလား" ရွှေရည်မေးတာကို ကျနော်မိန်းကခေါင်းခါပြတယ်။

မိုးကြီးကလဲ " ရွှေရည်ပီးရင် နင့်ကို ဖင်ချမယ်" လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော် နှင်းဘာပြန်ပြောမလဲနားထောင်နေတယ်။

" ခံမယ် မဟုတ်လား နှင်း" 

ဆိုတော့ နှင်းက မိုးကြီးကို ပြုံးပြနေတယ် ကျနော် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။  နှင်းက ဖင်ခံမလို့လား နာမှာ မကြိုက်ဖူး ပြောဖူးတဲ့ သူက ခံပါမလား သိချင်လာတယ်။

" အားးးပီးပီကွာ" 

ရွှေရည်ကိုယ်က ကျနော်အပေါ် ပိကျလာကာ ပီးသွားတော့တယ်။ ကျနော် ခုချိန်ထိ တချီမပီးသေးဘူး မိုးကြီးကလျင်လျှင်မြန်မြန်ပဲ သူ့မိန်းမဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲနှုတ်ကာ

" ထကွာ ရဲလေး ရော့မင်းမိန်းမကိုဖင်သွားချလိုက်" 

ဟု ဆိုကာ ကျနော့် လက်ထဲကို ချောဆီဗူးလေး ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ မအေလိုးက အဆင်သင့်ကို ဆောင်ထားတာ။ ကျနော်လဲ တစောင်း လဲအိပ်နေတဲ့ နှင်း နောက်ဖက်နှာ နေရာယူကာ လီးပေါ်ကို ဆီလောင်းချလိုက်တယ်။

အဲ့အချိန် ရွှေရည်က ကျနော်လက်ကိုဆွဲပြီး

" ကဲ လာပါ ရဲလေး နင်မလုပ်နဲ့အုံး.. အဲ့ဒီအပိုင်းက မိုးကြီးကပိုကျွမ်းတယ် ..အထာမသိပဲလုပ်မိလို့ နှင်း တခါထဲနဲ့ လန့်သွားပါအုံးမယ်"

ကျနော့်ကို သူ့နားဆွဲခေါ်ထားလိုက်တယ်ဗျာ ။ လက်ထဲကဗူးကိုလဲ သူ့ယောကျာ်းဆီ ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ မိုးကြီးက သူ့လီးကို ဆီဆွတ် နှင်းကို လက်ဖြန့်ဟု ဆိုကာ လက်ဖဝါး ဆီတွေလောင်းချပေးလိုက်တယ်။

" နှင်းကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ဖင်ထဲကို ဝင်သလောက်ထိုးထည့်လိုက် ..ဆီလူးပေးတဲ့ သဘော့ပေါ့"  

နှင်းကလဲ သူ့လက်ခလယ်ဖြင့် လက်တဆစ်ခန့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့်ကာ မွှေနေတယ်။ ကျနော်လဲ ကိုယ့်မိန်းမကိုယ် တကယ်လုပ်တော့မလား သိချင်တာနဲ့

" နှင်း တကယ် ဖင်ခံမလို့လား" မေးတော့

" အင်း" လို့ပဲပြန်ဖြေတယ်။

မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ ကျောဘက်မှာ ကပ်လျက်လဲအိပ်ကာ သူ့ကောင်ကြီးကို ဖင်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီ။ နှင်းကတော့ သူ့ဆံပင်တွေနဲ့သူ့ မျက်နှာကို ဖုံးအုပ်ထားတယ် ။ ရွှေရည်က

" ကောင်မ ရင်တွေ ခုန်နေပြီး" ဆိုပြီး စတယ်။

မိုးကြီးက သူ့လီးကို အပေါက်ထဲ ဖိထည့်လိုက်တာနဲ့ နှင်းရဲ့ လက်လေးတွေက အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲဆုတ်ထားတယ်။ မိုးးကြီးကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်ပဲ ဖိသွင်းနေသည်။ လီးက ဖင်ထဲ တဝက်လောက်ဝင်သွားချိန် ချောဆီဖြင့် သူ့လီးပေါ်လောင်းချပြန်သည်။

မိုးကြီးက နှင်းကို ဖင်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲခိုင်းသဖြင့် နှင်းလဲ သူ့တင်ပါးတခြမ်းကို ဖြဲပေးထားတယ်။ လီးက ဖင်ထဲအဆုံးထိဝင်တော့မှာကို ကျနော်ရော ရွှေရည်ပါ အရှင်းသား မြင်နေရတယ် ။ တဘက်မခန့်အလို မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ ခါးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဆဆလေး ဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။

လီးတချောင်ူးလုံးက ဖင်ထဲ မြှပ်ဝင်သွားတော့သည် ။ နာမှာ မကောင်းဘူး ဆိုတဲ့ ကျနော့် မိန်ူမကလဲ နည်းနည်းလေးမှ မအော်အံကြိတ်ခံသည်။ သူလဲ ရွှေရည်ဖင်ခံတာမြင်ပြီး ခံကြည့်ချင်လာတာဖြစ်မည်။ မိုးကြီးကအသွင်းအထုပ်ကို ပုံမှန်လေးအချိန်ကြာကြာ လုပ်ပေးပြီးနောက် နှင်း ဆီမှ

" ရပြီ ခံနိုင်ပြီ ဆောင့်တော့" 

ဆိုတဲ့ခွင့်ပြုချက်ရ၍ မိုးကြီး လဲ ခါးကိုကိုင်ကာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကြီးကို ဆောင့်တော့သည်။ နှင်း ဆီကလဲ  “ အူး အားး အားး ကျွတ် ကျွတ်” အသံမျိုးစုံထွက်လာတော့သည်။  ဆံပင်တွေ မျက်နှာပေါ်မှာ မရှိတော့တဲ့ အချိန် ကျနော်နဲ့နှင်း အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ နှင်း ကဘေးမှ ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူကာ မျက်နှာပေါ် အုပ်ထားလိုက်တယ်။ ရှက်လို့လား မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်လို့လားတော့ မသိပေ။

" ဆောင့်ဆောင့် ပီးချင်ပီ"

မိုးကြီးလဲ ကိုယ်တစောင်းလိုးနေရာကနေ လီးကို အကျွတ်မခံပဲ ဒူးထောက်ရက်ပုံစံဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည့် အခါမှ နှင်းလဲခါးလေး ကော့ကာ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးရပြန်သည်။

.....................................................................................

( ၃ )

" နင် နောက်ပေါက် မလုပ်ဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား.. ရဲလေး လာ..လုပ်ကြည့်"

ရွှေရည်က လေးဘက်ကုန်းထားကာ ကျနော့်ကို ခေါ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ နှင်း ဖင်ခံနေတာကို ကြည့်နေထဲက လရည်ကထွက်ချင်နေတော့ ရွှေရည့် ဖင်ထဲ လီးတေ့ကာခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆောင့်ချလိုက်တယ်။

" အားလားလားး ကြမ်းတယ် ..ရဲလေးရယ်"  

ရွှေရည် ဘာပြောပြော ကျနော်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ လီးထိပ်မှာ စုနေတဲ့ လရည်တွေ ထွက်သွားဖို့က အရေးကြီးသည် ။ ကြာကြာ မဆောင့်လိုက်ရ ။ ကျနော့် လရည်တွေက ရွှေရည့် ဖင်ခေါင်းထဲ တဖြောဖြောစီးဆင်းသွားကာ ဖင်ပေါက်ဝကပင်စိမ့်ကျနေသည်။

လီးကိုင်ကာဖီးလ်ယူနေတုန်း ရွှေရည်ကသူ့ဖင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျနော့်လီးကို လာစုပ်သည် ။

" မရွှံ့ဘူးလား ရွှေရည်"

အဲ့ဒီ စကားကိုက ကျနော့်ဘေးကို ဘယ်ထဲက ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ နှင်းက မေးလိုက်တာ။ ရွှေရည်က

" အို.. ဒါရွှံရမယ့် အချိန်မှ မဟုတ်ပဲကွယ်" ဟု ဆိုကာ ဆက်စုပ်နေသည်။

မိုးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့လဲ နံရံဘေးကမှန်တင်ခုံပေါ် ထိုင်ကာ ရေဗူး မော့သောက်နေသည် ။ လီးကတော့တောင်လျှက်ပင် " မင်းတခါမှ မပီးသေးဘူးနော်မိုးကြီး" ဆိုတော့

ဒီကောင်က

" အေး ဆေးသောက်ထားလို့ကွ ..တော်တော်နဲ့ကို ပီးမှာမဟုတ်သေးဘူး ” တဲ့ ။ ကျနော်လဲ " ငါ့တော့ မပြောဘူး" ဆိုတော့ သူတို့ခန်းမှာထဲက သောက်ခဲ့တာလို့ ပြောတယ်။

ဒီတခါ ရွှေရည်မပီးသေးဘူး ထင်တယ်ဗျ ။ ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ပါစပ်ထဲ ထည့်လိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ဆွနေတယ် ။ ကျနော်လဲ ပက်လက်လှန် မျက်လုံးခံနေလိုက်တယ်။ ရွှေရည့်ပါးစပ်က မဟုတ်ဘဲ တပြွတ်ပြွတ်အသံတွေ ထွက်နေလို့ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးကြီးက ခုဏကအတိုင်းပဲ သူ့ပေါင်ကြားမှာတော့ နှင်း ကလေးဖက်ကုန်း ကာမိုးကြီးလီးကို စုပ်နေတယ်ဗျာ။  မိုးကြီးလီးလဲ ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးပဲ။ ဒီချိန်မှာတော့ နှင်း လဲ မရွှံနိုင်တော့ဘူးပေါ့။

" ကောင်းလိုက်တဲ့ စုပ်ချက်တွေ ဘယ်လိုများစုပ်နေလဲ ဟာ"

မိုးကြီးတော့ နှင်းပလွေပေးတာကို ခိုက်သွားပီ ထင်တယ် ။ ကျနော့် မိန်းမ လီးစုပ်ကျွမ်းတာ သိပ်သိတာပေါ့ဗျာ။  လွန်ခဲ့တဲ့ မိနစ်ပိုင်းလောက်ကမှ အလိုးခံထားရတဲ့ နှင်းရဲ့ ဖင်ဝလေးကလဲ စူပွ စူပွ ဖြင့် အသဲယားစရာ လီးတောင်ပြန်မာချင်လာသည်။ ခဏအကြာမှာတော့ မိုးကြီးကော နှင်းပါ ထ လာတယ် ။ နှင်းက ကျနော့်ကို

" မောင် မိုးကြီးကနှင်းကို သူတို့အခန်းဖက်ကို ခေါ်နေတယ်" တဲ့။

" ဒီမှာက ဘာဖြစ်လို့လဲ" ပြောတော့ မိုးကြီးက

" ဟဲ ဟဲ ကစားမလို့ ပြန်လာမှာပါ.. ဒါမှမဟုတ် မင်းတို့.. လာချင်လာခဲ့ပေါ့" တဲ့။

ကျနော်နဲ့ ရွှေရည်ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။ ရွှေရည်က မိုး့ကြီးကို ငါသိတယ် ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ကြည့်နေတယ်။

" ကျနော်လဲ နှင်း လိုက်ချင်လိုက်သွားလေ" လို့ပြောလိုက်တယ် ။

" မသွားခင် ကိုယ့်လီးကိုစုပ်ပေးသွားအုံးး နှင်း...” လို့ ပြောလိုက်တော့ နှင်းကကျနော့်ဆီ လျှောက်လာကာ ကျနော့် လီးကို ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး

" ရွှေရည့်ကိုပဲ စုပ်ခိုင်းလိုက်တော့ မောင်" တဲ့။

မိုးကြီးကတော့ ဘောင်းဘီကောက်ဝတ်ကာ အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီ။ နှင်းကလဲ သူ့အိတ်ထဲက လုံချည်တထည်ထုတ်ကာ ရင်လျှားဝတ်၍ အပေါ်ပိုင်းကို တဘက်နဲ့ ခြုံသွားတယ်။ ကျနော် တံခါးနားအထိ နှင်းနဲ့အတူတူထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အပေါက်ဝရောက်မှ

" နှင်း"

" ဘာလဲ မောင်"

" အစကတော့ ဟာ ရှက်ပါတယ် မောင် ကလဲဆို"

" အော် အခုက ရှက်လို့ ရတော့လို့လား အဆော်ခံလိုက်ရပြီလေ..သူများကိုပဲ မပြောနဲ့ မောင်က အရင် ရွှေရည့်ကို သွားလိုးတယ်လေ.. မောင်သာရွှေရည့်ကိုဘာမှ မလုပ်ရင် သေချာတယ် ..မိုးကြီးအတင်းတက်လုပ်လဲ တွန်းချမိမှာ"

" ဒါဆို မောင်ဖင်ချမလို့ လုပ်တော့ နာမှာ ကြောက်တယ်..ဆိုပြီး မိုးကြီးကိုကျတော့ ဘာလို့ဖင်ခံလဲ"

" အဲ အင်း ဟိုလေ မောင်စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ..အခုမှခံချင်စိတ်ဖြစ်မိတာ"

" မှတ်ထား အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဖင်ကြီးပဲ လိုးအုံမှာ"

" လိုး လိုး မိုးကြီးလိုတော့ ကောင်းအောင် လိုးပေးပေါ့နော်" ဟုဆိုကာ ကျနော့်ကို လျှာထုပ်ြပြီး ပြောင်ပြကာ တဖက်ခန်းသို့ ပြေးထွက်သွားတော့သည်။

............................................

ကျနော်လဲ အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အတွင်းထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှ ရွှေရည်ကလဲ ကျနော်ဝင်လာတာမြင်တော့ ပေါင်ကားပေးကာ ကြိုဆိုနေတယ် ။ ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ပေါင်ကြားခေါင်းနှစ်၍ လျှာကိုအပြားလိုက်ထုပ်ကာ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှလွတ်ခနဲ ယက်ပစ်လိုက်တယ် ။

လက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကိုဆွဲဖြဲကာ လျှာကို အပေါက်ထဲ ထိုးထိုးထည့်သည် ရွှေရည်ကလဲ ကျနော့်ခေါင်းကိုလက်ဖြင့် ဖိထားတယ်။

ပါးစပ်ကလဲ “ နင်လဲမခေဘူးပဲ ရဲလေး လုပ်စို့ဟာ နင့်ဟာကြီး ငါ့ထဲ ထည့်လိုက်တော့" 

လို့ ပြောတာနဲ့ ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ကို ကိုယ်တဇောင်း နေခိုင်းကာ ပေါင်တချောင်းကို လက်ဖြင့်မထားလျှက်ပုံစံဖြင့် နောက်ကနေပဲ လိုးတယ်။

" အားးးးးးးဖီးလ်းပဲဟာ.. စောက်ရမ်းဖီလ်းရတယ် ..ကိုယ့်ဇာတ်ကားကိုယ်..ပြန်ကြည့်နေရသလိုပဲ ..နင်ဟာကြီးငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေတာကို မြင်နေရတာနဲ့ကို ပီးချင်လာတယ်"

ရွှေရည့်ကတော့ မူးမူးနဲ့ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ပြောနေပြီ။ သူပြောတာ နားမလည်တာနဲ့ " ရွှေရည် နင်ဘာပြောလိုက်တာလဲလို့" မေးလိုက်တော့ ရွှေရည့်က

" ဟိုမှာ မှန်ထဲကို ကြည့်လိုက်" ဟု ပြောသဖြင့် မှန်ကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။

မှန်တင်ခုံနဲ့ ကျနော်တို့ ကတတန်းထဲ ဖြစ်နေလို့ မှန်ချပ်ထဲမှာ ရွှေရည်နဲ့ ကျနော့ရဲ့လှုပ်ရှားမှု့ပုံရိပ်တွေက video ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒီတခါ ဒုတိယအချီဖြစ်၍ ကျနော်လဲ တော်တော်နဲ့မပြီး။ ရွှေရည်ကလဲ ကျနော့်ကို တဏှာခိုးဝေနေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကာ လိုးထား လိုးထား ဟု ပြောနေသယောင်ပင် အားပေးနေသည်။

" အူူးးးးပြီးပြန်ပြီ"

သူ ပီးသွားပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ မပီးသေး ။ မိနစ် (၂ဝ) လောက်ပင် ရှိလောက်ပြီ။  ခါးတွေလဲ ညောင်းလာတာနဲ့ ရွှေရည့်ဘေး ဝင်လှဲလိုက်တယ် ။ ရွှေရည် က ကျနော်လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။

" ငါမှန်းကြည့်နေတာသိလား ရဲလေး"

အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ရွှေရည့်စကားကြောင့်

" ဘာကိုလဲဟ"

" နင်နဲ့ငါ့ယောကျာ် ဘယ်သူ့လီးပိုတုတ်လဲ ဆိုတာပေါ့"

" ဘယ်သူက တုတ်လဲ"

" တူတူလောက်ပဲ ထင်တယ်ဟ မကွာလှဘူး ..အဖြူအမဲပဲ ကွာသွားတာ နင်လီးက မမဲဘူး ..မိုးကြီးလီးက မဲမဲကြီး အရှည်ကတော့ မိုးကြီးက နည်းနည်းပိုရှည်လောက်မယ်"

" ငါ့လီးက တောင်နေရင် (၆) လက်မခွဲရှိတယ်လေ ..ပေတံနဲ့ကို တိုင်းကြည့်ထားတာ"

" ဟုတ်မယ် ဒါကြောင့်..အဆုံးထိစုပ်လို့မရတာ ဆက်စုပ်ရင်လဲ လည်ချောင်းထဲထိရောက်သွားမှာ"

ရွှေရည်နဲ့ စကားတွေပြောနေရင်း နှင်း ကိုသတိရလာလို့ သူတို့ ထွက်သွားတာလဲ (၁) နာရီ နီးနီးရှိလောက်ပီလေ ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဘာဖြစ်နေနေ ကိုယ့်ကွယ်ရာမှာဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်ထဲလဲ တမျိုးကြီးနေတာနဲ့ ပီးတော့ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေကြလဲသိချင်တာနဲ့

" ရွှေရည် နင်တို့ အခန်းသွားရအောင်လို့" ပြောလိုက်တော့

" သူကသွားလေ ငါထင်ပါတယ် ..မိုူးကြီးကလဲ အောကား တွေထဲက နည်းတွေအတုခိုး အတတ်ဆန်းတာနဲ့တော့ နင်တော့ မျက်လုံးပြူးအုံးမှာပဲ အရင်ဖုံးဆက်ကြည့်ရအောင်"

ကျနော် မိုးကြီးဖုံးကိုခေါလိုက်တယ်။ ဖုံးကတခါထဲနဲ ဝင်သွားတယ်။

" အေး ရဲလေး ဘာလဲဟ"

" ဘာမှဟုတ်ပါဘူး မင်းတို့အဆင်ပြေလားလို့ မေးမလို့ပါ"

" ပြေတာမှဟိုဘက်တောင် လွန်နေသေးတယ်..မောင် ...နှင်းနှင်း ကလဲ သဘောကကောင်းဆိုတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ"

" နှင်းကို ဖုံးခဏပေးလိုက်"

" အေး ခဏ"

" မောင် ဘာလဲလို့"

နှင်းရဲ့အသံက အိပ်ချင်မူးတူးအသံလိုလို ပုံမှန်ပြောနေကြအသံမျိုးလဲ မဟုတ်။

" နှင်း အိပ်နေတာလား"

" အိပ်ပါဘူး"

" ဆွဲနေကြတုန်းလား"

" အင်း"

ကျနော် ဆက်မေးမလို့ လုပ်နေတုန်း “ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်” ဆိုတဲ့ အသံကြီးကဖုံးထဲကနေ ထွက်လာတယ်။

" ရလောက်ပါပြီ"

" ဟင် နှင်း ဘာပြောလိုက်တာလဲ"

" မောင့်ကို ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ..တော်ပီ..ဒါပဲ ပြောချင်တော့ဘူး လာချင်လာခဲ့" ဟု ဆိုကာဖုံးချသွားတယ်။

ရွှေရည်နဲ့ ကျနော် လဲ အဝတ်အစားဝတ်ကာ မိုးကြီးတို့ဆီ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ အခန်းရှေ့ရောက်လို့တံခါးခေါက်တော့လဲ တော်တော်နဲ့ လာမဖွင့် ။ ဆက်တိုက်ခေါက်နေလိုက်မှ “ လာပီ လာပီ ” ဆိုကာမိုးကြီးကလာဖွင့်ပေးတယ်။

အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာလဲ နှင်းကို မတွေ့ ။ အိပ်ယာခင်းတွေကလဲ တွန့့်ကြေမွကာ အရည်တွေကလဲရွှဲလို့ အကွက်လိုက်ကြီးတွေ " နှင်းကရော" လို့ မေးတော့ " ရေချိုးခန်းထဲမှာတဲ့"  ခုမှ မိုးကြီးကိုသေချာကြည့်မိတာ တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေကိုရွှဲလို့။  ပြီးတော့စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ 

" ငါခုထိ တချီမပီးသေးဘူးကွ ..တဲ့" 

ကျနော် လန့်သွားတယ် ။ ဒီကောင်ဘာဆေးတွေများသုံးထားလို့လဲ ။ နောက်မှသေချာမေးရမယ်။

" ငါလဲ လက်စသတ်လိုက်အုံးမယ်ကွာ.. ပီးခါနီးနေပါပီ ပီးမလားဆိုပီး ဆက်ဆွဲနေတာနဲ့ တံခါးပွင့်တာနောက်ကျသွားတာ"

မိုးကြီးက ပြောလဲပြောရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော်နဲ့ ရွှေရည်လဲ နောက်က လိုက်ဝင်ခဲ့ကြတယ်။

" ဟိုက်!!"  နှင်းကိုကြည့်ပီး ရွှေရည်ပြောသလိုကျနော်မျက်လုံးပြူးရတော့တယ်။

ဘိုထိုင် အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာ နှင်းက နောက်ပြန်ခွထိုင်လျှက် လက်နှစ်ဖက်ကလဲ နောက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရတယ် ။ (လက်ထိပ်ဆိုတာ ရဲတွေသုံးတဲ့လက်ထိပ်မျိုးကိုပြောတာ မဟုတ် ။ အမဲရောင် ခပ်ထူထူကွင်းနှစ်ခုကိုအလယ်က စတီးချိတ်နဲ့ ဆက်ထားတယ် ။ ဘေးကခလုတ်ကိုနှိပ်တာနဲ့ ကွင်းနှစ်ခုကပွင့်ထွက်သွားတာ sex game ကစားနေရာမျာသုံးသည် ။ ကစားဖူသူတွေ သိလိမ့်မည်။) ဒါတင်မဟုတ် ။ ရှေ့နားတိုးကပ်ကြည့်မှ နှင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာလဲ သရေ ကြိုးကွင်းတပ် ဂေါက်သီးလုံးလောက်ရှိမည့် အနီရောင်ဘောလုံးလေဖြင့်အဆို့ခံထားရသည်။

နှင်းကတော့ မျက်နှာကို ဘိုထိုင်နှင့် တွဲလျက်ရေဇလားပေါတွင် မျက်နှာအပ်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍မှိန်းနေသည်။

" ဟဲ့ နှင်း နှင်း" 

ရွှေရည်က ပခုံးလှုပ်ကာ ခေါ်သော်လဲ နှင်းကတော့ မျက်စိဖွင့်မကြည့်သလို တုတ်တုတ်မှမလှုပ်။ မိုးကြီး တင်ချွေးများရွှဲနေသည် မဟုတ်။ နှင်း ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ ချွေးများရွှဲနေသည်။ 

" မရတော့ဘူး ..နင့် မိန်းမတော့ အရမ်း ကို ဟော့နေပြီ" ဟုရွှေရည်က ကျနော့်ကို ပြောသည်။

မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှနေ၍ ဒူးညွှတ်ကာ နှင်း ရဲ့ဖင်ထဲသို့ သူလီးကြီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ ဟိုဖက်ခန်းမှာတုန်းကလို ချောဆီမသုံး သုံးပြီးလို့လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။  လီးဝင်သွားတာနှင့်တပြိုင်နက် ဇောင်းမှလွှတ်လိုက်သည့် မြင်းပမာ တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်တော့သည်။ နှင်းလဲ အခုမှပဲ ခေါင်းလေး မော့လာတော့သည်။ ရွှေရည်နဲ့ ကျနော်ကတော့ ဘေးမှနေကာ စိတ်ဝင်တစားစောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

" ရဲလေး အရမ်းစိတ် ထနေပီလား" ရွှေရည်မေးတာကို ကျနော် "ဘာကိုလဲလို့" ပြောတော့

သူကကျနော် လီးပေါ်ပွတ်ပြသည်။ ဟာ ..ဟုတ်ပါရဲ့ ။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဘောင်ဘီထဲမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်နေသည်။

ကျနော်တို့ ကြည့်နေတာ (၁ဝ) မိနစ်ခန့်ပင်ရှိလုပီ ။ အခုတော့ နှင်းကလဲ ခြေထောက်ကို အားပြုကာ ခါးကော့လျှက် မိုးကြီးရဲ့အဆောင့်ကို ဖင်နောက်ပစ်ကာ သွက်သွက်လက်လက်ပင် တန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ မျက်နှာလေးကလဲ ရမ္မက်ခိုးဝေကာ ရဲတွတ်နေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ အားပါပြင်းထန်လှတဲ့ ဖန်း ခနဲ ဖန်း ဖြင့် မီးပွင့်ထွက်လာမလား ထင်ရလောက်သည်။ မိုးကြီး က ဆောင့်အားကို အရှိန်ထပ်တင်ချင်၍နှင်းရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ အားရပါးရပင် လိုးနေသည်။ ပါးစပ် အဆို့ခံထားရ၍ နှင်း့ရဲ “ အူး အူး အား အားး ဝူး ဝူး ဝါး ဝါး ” အော်ညည်းသံတွေက လည်ချောင်ူထဲမှအဆက်မပြတ်ထွက်နေပြီ မျက်လုံးကလေးမှိတ်ရက်ဖြင့် အဆောင့်ကတော့ မပျက် နှင်းပီးတော့မည်ထင်သည် ။

ဒါကို ရိပ်မိသည့် မိုးကြီးကလဲ လက်ထိပ်ကို အမြန်ဖြုတ်၍ နှင်းကို ဂျိုင်းမှကိုင်၍ ထူလိုက်ပြီး သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်၍ လက်တဖက်ကနှင်း၏ ပေါင်တချောင်းကို မကာ ကျန်လက်တဖက်က နှင်းစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုက်ကာ တစုံတခုကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ အားပါးပါး နှင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် လီးတုကြီးကျွတ်ထွက်လာသည်။

ကျနော်လဲ ခြေရင်းနာရောက်လာတဲ့ လီးတုကြီးကို ကောက်ကိုင်၍ ကြည့်မိသည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ကျွဲရိုင်း ဗူးလောက်ရှိမယ် ဟု ပြောတော့ ရွှေရည်က အရှည်က (၁ဝ) လက်မ လို့ပြန်ပြောသည်။

လီးတုကြီး အဖုတ်ဝမှထွက်သွားတာနှင့် တပြိုင်နက်ထဲ နှင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှလဲ စောက်ရေများကရေလောင်းချလိုက်သည့်အလား ဒလဟော စီးကျလာသည်။ ကျနော့် မိန်းမလဲ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ် တုန်ကာ မိုးကြီး လီးရှေ့မှာဒူးတုတ် မျက်နှာလေး မော့ကာရှိနေသည် ။ မျက်လုံးများကမှိတ်ထားဆဲ မိုးကြီးက နှင်းမျက်နှာရှေ့မှာ လီးကိုကိုင်၍ဂွင်းတိုက်နေသည် ။ ပါးစပ်ထဲမှ အလုံးလေးကိုလဲ သိုင်းကြိုးမှဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ် ။

ထိုစဉ် နှင်း မျက်လုံးလေးများပွင့်လာကာ မိုးကြီး၏ လီးကို အရင်းမှဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပ့ါးစပ်ထဲသို့ တဆုံးထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥမဲမဲကြီးတွေကိုလဲ ပါးစပ်သို့ ထိုးသိပ်ထည့်နေသည်။ ယခုဆို မိုးကြီး၏ လီးတံနှင့်လဥနှစ်လုံးမှာ နှင်း၏ပါးစပ်ထဲ၌ လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ မိုးကြီးကဝင်စရာမရှိတော့သော်လဲ နှင်းရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ကပ်ဆောင့်နေသေးသည်

နှင်းကလဲ မိုးးကြီးရဲ့ ခါးကိုဖက်ကိုင်ကာ ဆွဲယူနေသည်။ အသံနက်ကြီးဖြင့် အားးးးခနဲ့ အော်လိုက်သည့်မိုးကြီး၏ အသံက ဘေးခန်းတွေကြားမှာပင် စိုးရသည်။ နှင်းပါးစပ်ထဲမှာ ဒီကောင်ပီးသွားပြီ မိုးကြီးကသူ့လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်မှ နှင်း ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှလရည်များစီးကျလာတော့သည်။

........................................


အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>