Configure Page List

Tuesday, October 8, 2024

ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၂ )

ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ရာဂနတ်သား

ရက်အတန်ကြာတော့ ငတိုးတယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တောကို သွားရတယ်။ အိမ်မှာ ကျူပ်နဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ ဒါဟာလည်း သိပ်မဆန်းတော့ဘူး။ ကျုပ် ဒီအိမ်ရောက်မှ ငတိုး တောလိုက်သွားရတာ သုံးလေးခါ ရှိပြီ။

ခါတိုင်းလိုပဲ နေ့ခင်း ထမင်းမစားခင် ရေချိုးနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ကျုပ်မသိမသညကြည့်ရင်း ကိလေသာစိတ်တွေ ပွါးနေမိတယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပခုံးသားတွေရယ်၊ လက်ချောင်းလေးတွေ လက်မောင်းတွေရယ်၊ ကျောပြင်ပြန့်ပြန့်ရယ်၊ ခါးသိမ်သိမ် တင်ပဆုံ ကားကားကြီးနဲ့ ပေါင်တန် လုံးလုံးကြီးတွေဟာ ရေစီထမီအောက်မှာ ကျုပ်ကို မျက်စပစ်ပြီး ဆွနေကြတယ်။ ဒီအစိုင်အခဲကြီးတွေကို ကျုပ် ဆုပ်ကိုင် ကစားပြီး ရမ္မက် အသွေးအသားတွေကို ၀၀လင်လင် စားချင်နေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကူးထဲမှာသာ ကျုပ်ဆန္ဒတွေ ဖြစ်နေတာပါ။ အပြင်မှာတော့ စာအုပ်တအုပ် ကိုင်ပြီး ဘာမှမသိသလို နေနေရတယ်။

“ အဖေ ...ရေချိုးတော့လေ..တော်ကြာ..ထမင်းစားရအောင်... ”

ရေလဲလုံခြည်နဲ့ အပေါ်တက်လာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ စာဖတ်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ပြောရင်း အိမ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ် တယောက်ဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး ရင်တွေ ပူလာတယ်။

“ သြော်..အဖေ..ဆပ်ပြာမွှေး ကုန်သွားတာ ..သမီး..တော်ကြာမှ ယူလာပေးမယ်နော်... ”

ဆပ်ပြာခွက်တဲ့ ကိုယ်တိုက်ဆပ်ပြာ ကုန်သွားပုံရတယ်။

“ အေး..အေး... ”

လို့ ကျုပ်ပြောပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ရေချိုးတဲ့ နေရာက အိမ်နောက် မကျတကျလောက်မှာ၊ ခြေရင်းဘက်လို့လဲ ဆိုလို့ရတယ်။ ဘေးနားမှာ ငှက်ပျောပင်၊ သရက်ပင်လေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ အပြင်က မမြင်ရပါဘူး။ အိမ်ပေါ်က ကြည့်မှ မြင်ရတာ။

ရေစည်နား ရောက်တော့ ကျုပ်ဟာ ငတိုးရဲ့ ပုဆိုးစုတ် အပိုင်းလေးကို လဲလိုက်တယ်။ ရေချိုးရင် ဒီအတိုင်းဘဲ တဘက်လို ဖြစ်နေတဲ့ ပုဆိုးစုတ်ကိုသာ ပတ်ပြီး ချိုးတက်တာ ကျုပ်အကျင့်ပဲ။ 

ကျုပ်ဟာ ချက်ချင်း ရေမချိုးသေးဘဲ ရေစည်ဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ ခွေးခြေခုံလေးပေါ် ထိုင်ရင်း ဆားနဲ့မီးသွေး ရောကြိတ်ထားတဲ့ သွားတိုက်ဆေးနဲ့ သွားတိုက်နေတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ရေစည်နားကို ခွေးနှစ်ကောင် ရောက်လာတယ်။ 

တကောင်က ခွေးထီးကြီး၊ တကောင်က ခွေးမဒါန်းမလေး၊ အချိန်အခါ မဟုတ်ဘဲနဲ့ မိတ်လိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာလေ၊ တော်သလင်းလ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တန်ဆောင်မုန်းလထဲ ရောက်နေပြီ။

ခွေးမလေးဟာ အခုမှ အပျိုဖြစ်ပုံရတယ်၊ ဒါပေမယ့် နှစ်ခါသုံးခါလောက်တော့ ခံထားပြီးပုံ ရတယ်။  အဖုတ်ကလေးတောင် နည်းနည်းယောင်နေပြီ၊ ဒီခွေးနှစ်ကောင်ဟာ ကျုပ်တို့အိမ် ခြေရင်းဘက်က အိမ်တွေကပဲ။

ခွေးထီးကြီးဟာ ခွေးမလေးကို လိုးဖို့ အတင်းကပ်နေတယ်။ ခွေးမလေးကလည်း အလိုးခံချင်နေတာ နန့်နန့်ကို တက်နေတယ်။ သူကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ခွေးထီးကြီးပေါ် တက်ခွလိုက်၊ ညှောင့်လိုက်နဲ့ စိတ်တွေ မရိုးမရ ဖြစ်အောင် လုပ်နေတယ်။ အဲ.. ခွေးထီးကြီးက အတင်း တက်ခွပြီး လိုးမယ်လုပ်လိုက်ရင် ဖင်ရမ်းပြီး အတင်းခါ ထွက်သွားပြန်ရော။ ကျုပ်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အဲဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိတယ်။

သုံးလေးခါလောက် ခွေးမလေးပေါ် ခွေးထီးကြီး တက်ခွပြီး နီနီရဲရဲကြီး ထွက်နေတဲ့ လီးတန်နဲ့ အဖုတ်ကလေးထဲ အတင်းထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ခွေးထီးကြီးရဲ့ အောက်ကနေ ဖင်ရမ်းကြီး ထွက်ထွက်သွားတဲ့ ခွေးမလေးကြောင့် ခွေးထီးကြီး အငမ်းမရ ဖြစ်နေသလို ကျုပ်လည်း ရင်တဖိုဖို ဖြစ်နေတယ်။ မြန်မြန်အလုပ်ဖြစ်စေချင်နေပြီ။ ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်ဟာ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်နေတာကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့နေမိတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ခွေးမလေးဟာ ခွေးထီးကြီးရဲ့ စက်ကွင်းက လွတ်အောင် မရှောင်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျော်ပေါ် မိမိရရ တက်ခွပြီးသွားတဲ့ ခွေးထီးကြီးဟာ အရေခွံထဲက ထွက်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ခွေးမလေးရဲ့ အဖုတ်ဝကို အတင်းဖိတေ့လိုက်ပြီး ညှောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာ ခွေးမလေး ခမြာ အိုင်..အိုင်နဲ့ အော်ပြီး ဖင်လေး အောက်နိမ့်ကျသွားတယ်။

ဒါပေမယ့် မရတော့ပါဘူး။ ခွေးထီးကြီးရဲ့ လီးက သူ့အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပြီလေ၊ ခွေးထီးကြီးဟာ မြေကြီးပေါ် ဖင်ထိုင်ချနေတဲ့ ခွေးမလေးရဲ့ ဗိုက်ကို သူ့လက်နဲ့ ပင့်တင်သလို လုပ်ပြီး သူလဲဖင် နည်းနည်း နှိမ့်လိုက်ရင်း ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတယ်။

ခွေးမလေးကလည်း လီးကြီးဝင်နေလို့ အနေခက်ပြီး တအိုင်အိုင်အော်၍ အငြိမ်မနေဖြစ်နေ၊ ခွေးထီးကြီးကလည်း သူရထားတဲ အခွင့်အရေးကို မလွတ်တမ်း အသုံးချတဲ့ အနေနဲ့ အတင်းဆောင့်နေတာ ဆိုတော့ ဘေးကနေ မြင်နေရတဲ့ ကျုပ်ဟာ လီးတောင်လာပြီး အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။

ခွေးနှစ်ကောင်ဟာ ကျုပ်ကို တမင်လာပြီး လိုးပြနေသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကို ကျုပ်ကလည်း စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိတယ်။ ခွေးတို့ ထုံးစံအတိုင်း လီးဝင်သွားပြီးရင် ခွေးထီးဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ညှောင့်လိုးလိုးပြီး အပြီးမြန်သွားတော့ ခွေမလေး တအိုင်အိုင် အော်ပြီး ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေချိန်မှာပဲ ခွေးထီးကြီးဟာ အားကုန်ဆောင့်လိုးပြီးသွားပုံရတယ်။ ခွေးမလေး ကျောပေါ်မှာ ဗြုန်းကနဲ မှေးပြီး ပါသွားတယ်။ သိပ်ဝေးဝေးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနားလေးတင်ပါ၊ နောက်ဆုံး ခွေးမလေးဟာ မြေကြီးပေါ် ပက်လက်လဲကျသွားချိန်မှာတော့ ခွေးမလေးရဲ့ စူပွယောင်ကိုင်းနေတဲ အဖုတ်ကလေးနဲ့ ခွေးထီးကြီးရဲ့ တုတ်ခိုင်နေတဲ့ လီးကြီးဟာ ဖတ်လပ်ဖတ်လပ် ဖြစ်ပြီး ချွတ်မရတော့ဘူးလေ။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကျုပ်ဟာ မလွတ်တမ်း ကြည့်နေမိတယ်။

“ ရော့..အဖေ..ဆပ်ပြာ ... ”

ဆိုတဲ့ အသံကြောင့် ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျုပ်နားမှာ ငြိမ်းငြိမ်းရောက်နေပြီး ငြိမ်းငြိမ်းလဲ ရပ်ကြည့်နေတာကို မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကို အသံပြုပြီးမှ မြင်တာဆိုတော့ ပြန်လှည့်လို့ မရတော့ဘူး။

ကျုပ်လည်း ခွေးခြေပေါ် ထိုင်နေရာက ထပြီး ဆပ်ပြာတုံးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ကျုပ်ခါးက ခပ်လျော့လျော့ ပတ်ထားတဲ့ ပုဆိုး နံငယ်ပိုင်းဟာ ခွေးခြေမှာ ရိုက်ထားတဲ့ သံချက်နဲ့ ငြိပြီး ပုဆိုးကျွတ်သွားပါလေရော။

“ အို... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ပုဆိုးကျွတ်သွားလို့ ဘာမှ အဖုံးအကွယ် မရှိတော့တဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းလေး ငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ကြားမှ လီးတန်ကြီးပင်  စောစောက ငြိမ်းငြိမ်း ရေချိုးတာကို ကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားခဲ့တာရော၊ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်တာ မြင်ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှားရတာရော ပေါင်းပြီး တောင်နေလိုက်တာ ပေါင်ခြံထဲ ပြောင်းဖူးတံကြီး စိုက်ထားတဲ့ အတိုင်း ထွားပြီး တင်းမာ တန်းမတ်နေလိုက်တာ ငြိမ်းငြိမ်းလို မိန်းကလေး မပြောနဲ့၊ ယောင်္ကျားချင်းတောင် လန့်သွားလောက်တယ်၊ တကယ့်ကောင်ကြီးပေါ့။

ကျုပ်လည်း ငြိမ်းငြိမ်း လက်ထဲက ဆပ်ပြာတုံးကို ကမန်းကတန်း လှမ်းဆွဲယူလိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာလဲ ရရော၊ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ကျုပ်အနားက ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို တချက်လှမ်းကြည့်သွားသေးတယ်။

ကျုပ်ကတော့ နောက်ကနေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး လှမ်းသွားနေတဲ့ သူမရဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးကို ငြိမ်းငြိမ်း မြင်သွားတဲ့ အတွက် ကျေနပ်နေမိတယ်။ တမင် ပြတာ မဟုတ်ဘဲ တိုက်ဆိုင်လို့ မြင်သွားတာကို ကျုပ်သဘောကျနေမိတယ်။

ကျုပ်ရေချိုူပြီးလို့ အိမ်ပေါ်ရောက်လာချိန်မှာ ထမင်းဝိုင်းပဲ တွေ့ရတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကို မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ရှက်ရှာလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးထားပြီး ရှောင်ထွက်သွားပုံ ရတယ်။ ကျုပ်ထမင်းစားပြီး နေ့ခင်း တရေးတမော အိပ်နေတော့မှ ပြန်လာတာ တွေ့ရတယ်။

ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက် တနေ့လုံး စကားမပြောဖြစ်တော့ဘူး။ တဦးနဲ့ တဦးလည်း မသိမသာ ရှောင်နေမိကြတယ်။ မိုးချုပ်သည် အထိ ဒီအတိုင်းပဲ။ 

ည အိပ်ယာ ဝင်ကြတော့ တအိမ်လုံးမှာ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ကျုပ် နှစ်ယောက်ထဲ၊ ဖြစ်သင့်တာက အဖော် တဦးခေါ်ပြီး အိပ်သင့်တာ၊ ဒါကို ကျုပ်သိပေမယ့် ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး၊ မခေါ်ဖြစ်ဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းလဲ ဒီအတိုင်းပဲ၊ သူခေါ်သင့်တာ မခေါ်ဘူး။ ကျုပ်ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ အိပ်ယာဝင်သွားတယ်။

ညကလည်း တဖြေးဖြေး တိတ်ဆိတ်လာတယ်။ ကျုပ် အိပ်မရသေးဘူး။ တအိမ်လုံးမှာ ကျုပ်နဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း နှစ်ယောက်ထည်းပဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အသိက ကျုပ်စိတ်တွေကို ဗလောင်ဆူစေတယ်၊ ကျုပ်ဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဟိုဘက်လှိမ့်လိုက်၊ ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နဲ့ အိပ်မပျော် မချင်း အငြိမ် မနေနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေရတယ်။

နေ့လည်က မြင်ခဲ့ရတဲ့ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်ကြပုံတွေရယ်၊ ကျုပ်လီးကြီးကို မြင်ပြီး လန့်သွားပုံ ရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ပုသဏ္ဍာန်လေးရယ်ဟာ ကျုပ်အာရုံမှာ ထင်နေကြတယ်။ ဘယ် အဲဒါတွေအပြင် ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ရင်ဖိုစရာ အလှအပတွေ၊ ငတိုးနဲ့ အားရှိပါးရှိ လိုးနေကြပုံတွေကို ပြန်မြင်နေပြန်တယ်။

ယောက္ခမနဲ့ ချွေးမမို့ ကျုပ်ဟာ စိတ်တွေ တော်တော်ကို ထိန်းနေရတယ်။ နည်းနည်းလောက် ဆွေမျိုး ဝေးမယ်ဆိုရင် ကျုပ် ငြိမ်းငြိမ်းကို တက်လိုးမိမှာ ကျိန်းသေနေတယ်။ တကယ်လဲ လိုးချင်စရာပဲ မဟုတ်လား။

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဟိုလူး ဒီလှိမ့်နဲ့ သက်ပြင်းတွေ တဟင်းဟင်း ချနေတာကို ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ သြော် အခန်းတို့ အကာတို့ မရှိဘဲ ကာမစိတ်တွေ ထက်သန်ထကြွနေတဲ့ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ ညဘက် တအိမ်ထဲ ခပ်နီးနီး အိပ်ကြရမှုဟာ အတော် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါလား။

ကာမဂုဏ်စိတ်ထလို့ အိပ်မရ၊ အိပ်မရလို့ ကာမဂုဏ်စိတ်တွေကြွနဲ့ လုံးလည်ချာလပတ် လိုက်နေတာ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်တောင် ရောက်လာပြီ။ ကြာကြာနေတော့ ကျုပ်နေလို့ကို မရတော့ဘူး။ လီးကလည်း အတောင်ကျတယ် မရှိဘူး။ တကိုယ်လုံးလည်း ကိလေသာ စိတ်တွေကြောင့် သွေးတွေဆူနေတယ်။

တဖက်မှာလည်း ငြိမ်းငြိမ်း တယောက် အိပ်ပျော်ပုံ မရသေးဘူး။ ဒီတော့ ကျုပ်ဟာ ထက်သန်ထကြွနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ငြိမ်းအောင် လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

ကျုပ်ဟာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့ အတိုင်း လှုပ်ရှားပါတော့တယ်။ ကိုယ်ကို အကြောတွေ လျှော့လိုက်ပြီး ကျုပ် လိုးခဲ့တုန်းက အခြေအနေတွေရော၊ ငတိုးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းတို့ လိုးကြပုံတွေရော ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်ပုံတွေရော စိတ်ထဲသွင်းပြီး တောင်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက် နေမိတော့တယ်။

ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ် ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ ဘယ် ငြိမ်းငြိမ်းဆီ သွားဖို့လား၊ ဒီလောက်ထိ ကျုပ်မရဲပါဘူး၊ ပြီးတော့ ယောက္ခမနဲ့ ချွေးမ မသင့်တော် မကောင်းဘူး မဟုတ်လား။

လူတကိုယ်လုံး ကာမစိတ်တွေ ဖုံးနေတော့ ဂွင်းတိုက်ရတာ တော်တော်တော့ ကောင်းတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တကယ်လိုးနေရတဲ့ အရသာကို ဈာန်သွင်းထားတာ ဆိုတော့ အရသာရှိလိုက်ပုံများ ပြောစရာ မရှိဘူး။ ကျုပ်ဟာ ဂွင်းဆောင့်ရင်း အသက်ရှုတွေ ပြင်းနေမိတယ်။

နောက်ဆုံး စိတ်ကူး အမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးချင်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းမတွေကို စိတ်ထဲမှန်းလိုးရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတယ်။ ဒီအခါမှာ အကောင်းဆုံး အရသာ ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ကျုပ်ဟာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ “ အား...အား..အား..အား” လို့ အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ တကယ်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊ ညည်းလိုက်မိတာပေါ့။

သုတ်ထွက်သွားတော့မှ ကာမအရသာ ပြည့်သွားတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းဆီကနေ လှုပ်ရှားသံ ကြားလိုက်ရလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ထထိုင်ပြီး မီးခွက်ထွန်းနေတယ်။ မီးလဲ လင်းရာရော ကျုပ်နား တိုးလာပြီး 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..အဖေ... ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လည်း အမှန်အတိုင်းလဲ ပြောလို့မကောင်းတာနဲ့ 

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..သမီးရယ်...ပိုးဟပ် ထင်ပါရဲ့...ပုဆိုးထဲ ဝင်ပြီး ဟိုတိုး ဒီတိုးဖြစ်နေလို့ ... ”

ဆိုပြီး ညာပြောလိုက်မိတယ်။ 

“ ရှာလို့ ရသလား..အဖေ... ”

ငြိမ်းငြိမ်းက ကျုပ်ပြောတာကို ဆက်မေးတယ်။

“ မရပါဘူးကွယ်..နေပါစေတော့..ထွက်သွားမယ် ထင်ပါတယ်... ”

လို့ ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ ငြိမ်းငြိမ်း ဟာ ထသွားပြီး တန်းမှာအသင့်ရှိတဲ့ ပုဆိုးတထည် ဆွဲယူလာတယ်။ ကျုပ်နားလဲ ရောက်ရော

“ ရော့..အဖေ..ဒီပုဆိုး လဲထားလိုက်..တော်ကြာ ပိုးဟပ် မထွက်လို့ အိပ်မရဘဲ ဖြစ်နေဦးမယ်..... ”

ကျုပ်မှာ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး၊ ကျုပ်ရဲ့ခါးမှာ ရှိတဲ့ ပုဆိုးက စောစောကမှ ကျုုပ် ဂွင်းတိုက်ပြီး ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သုတ်ရည်တွေ စိုနေတယ်လေ၊ ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ပြီးပြီးရော ပြောလိုက်တယ်။

“ ရပါတယ်..သမီးရယ်..ပုဆိုး လှည့်ဝတ်လိုက်ရင် ထွက်သွားမှာပါ... ”

“ အို...အဖေကလဲ ..လဲလိုက်ပါ...အဲဒီဟာ လျှော်ရသေးတာ မဟုတ်ဘူး..တော်ကြာ..ပုရွက်ဆိတ်တွေ ဘာတွေတောင် ရှိချင်ရှိနေမှာ...ရော့..လဲလိုက်ပါ အဖေရယ်... ”

ငြိမ်းငြိမ်းက အတင်းပြောနေတာကြောင့် မနေသာတော့ဘဲ ပုဆိုးယူ လဲလိုက်ရတာပေါ့။ ကျုပ်က ကျုပ်မဟုတ်တာ လုပ်တာ လူမိသွားပြီပေါ့ ဗျာ။ 

ပုဆိုးမှာ သုတ်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို တွေ့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို အဓိပ္ပါယ် တမျိုးနဲ့ လှည်ကြည့်လိုက်တာ ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တယ်။ တခါမှ ဒီလို မကြည့်ဖူးဘူး။ ပြီးတော့ စိုရွှဲနေတဲ့ ပုဆိုးကို ယူသွားပြီး တန်းပေါ် အသာလွှားတင်လိုက်တယ်။ လုံးတင်လိုက်တာမို့ သုတ်ရည်တွေ ရွှဲနေတာ မမြင်ရတော့ဘူး။ ပြီးတော့မှ သူမအိပ်ယာပေါ် ပြန်ထိုင်ပြီး မီးခွက် မှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ကျုပ်လည်း မဟုတ်တာ လုပ်တာ လူမိသွားတာရယ်၊ ဂွင်းတိုက်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတာရယ်ကြောင့် ထန်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ လျော့သွားတာမို့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ် ထားပြီး နေရာက မကြာခင်မှာပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

နောက်တနေ့မှာ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အရင်နေကလို့ မဟုတ်ဘဲ ကျုပ်အပေါ် ပို ဂရုစိုက်လာတယ်။ မနေ့ကလို မပြောရဲ၊ မဆိုရဲ ပုံစံမျိုးနဲ့ ရှောင်နေသလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ဂရုတစိုက်နဲ့ အစားအသောက်တွေ ကျွေးပြီး ရောရောနှောနှော နေလာတာကို ကျုပ်သတိပြုမိသွားရတယ်။

ကျုပ် အနေမခက်အောင်ပဲလား၊ သဘာဝပဲမို့ သိပ်အလေးထားစရာမလိုဘူးလို့ပဲ တွေးထားလို့လား မသိဘူး၊ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ခါတိုင်းလို သူလုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကျုပ်ဟာ သိပ်အနေမကြုံ့တော့ဘူး၊ ပြီးတော့ စိတ်တွေ ပြန်လွတ်လပ်သလို ဖြစ်သွားလို့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ပြည့်နေပြန်တယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းတိုက်တဲ့ နွားနို့နဲ့ ကြွေးတဲ့ ကြက်ဥ ငှက်ပျောသီး တို့ကြောင့် ကျုပ်ဟာ တနေ့ခင်းလုံး ကာမစိတ်တွေ နိုးထနေတယ်။ နို့ ကြက်ဥ၊ ငှက်ပျောသီး မစားရလည်း ကျုပ်ဟာ ကိလေသာစိတ် လွယ်လွယ်ဖြစ်ပေါ်ခံစားတက်သူ တယောက်ပါပဲ။ နို့ကြက်ဥ ငှက်ပျောသီးတွေကိုလည်း စားရသောက်ရပြန်၊ အနီးအနားမှာ ရှိတဲ့ မိန်းမကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြန် ၊ ပင်ကိုယ်ကလည်း ကာမဂုဏ်စိတ်အားကြီးပြန် ဆိုတော့ တနေ့လုံးလိုလို ကျုပ်စိတ်တွေ ထန်နေမိပြန်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ညဘက်ရောက်လာရော၊ တယောက်ယောက် အဖော် ခေါ်အိပ်သင့်ပါလျှက်နဲ့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ဟာ အဲဒီကိစ္စကို ဘာမှ မစီစဉ်ဖြစ်ကြပါဘူး။ ကျုပ် သတိထားမိတာ တခုက ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ခါတိုင်းရက်တွေတုန်းက လိပ်သိမ်းထားတဲ့ မွေ့ယာကြီးကို နေ့လည်က နေထုတ်လှမ်းပြီး ညအိပ်ယာ၀င်တော့ သူမအိပ်ယာမှာ ခင်းထားလို့ပါပဲ။ ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲ မဝင်မီ ညတိုင်း လိမ်းနေကျ သနပ်ခါးကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး တကိုယ်လုံး လိမ်းနေတာ ကျုပ်သတိထားနေမိတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခါနီး တံခါးပေါက် ပိတ်နေကျကို မပိတ်ဘဲ ဒီအတိုင်း ဖွင့်ထားတာကိုလည်း ကျုပ်သတိပြုမိနေတယ်။

အရင်ညကလိုပဲ ကျုပ်စိတ်တွေဟာ ရမ္မက်ဇောတွေနဲ့ ပြည့်လျှံနေတယ်။ အိပ်လို့မရဘဲ လီးဟာ တင်းနေအောင် တောင်နေလို့ ကျုပ်ဟာ လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုင်ရင်း ဘာလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ တချက်တချက်လဲ နောက်ဖက် ပြူတင်းပေါက် ဖွင့်ထားလိုက်လို့ အပြင်က အလင်းရောင်နဲ့ ခပ်ဝါးဝါးလေး မြင်နေရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဆီကို လှမ်းကြည့်နေမိတယ်။

လကုန်ရက်မို့ အလင်းရောင်က သိပ်အားမကောင်းတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကြည်လင်တဲ့ ကောင်းကင်နဲ့ ကြယ်အရောင်တွေကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်း ရှိရာကို ခပ်ရေးရေး မြင်နေရပါတယ်။ သက်ကြီးခေါင်းချ ကြက်တွန်သံ ကြားရပြီးတာတောင် ကျုပ်အိပ်လို့ မရသေးဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်း လည်း အိပ်လို့ မရဟန်နဲ့ ဟိုလူး ဒီလှိမ့် လုပ်နေတာ တွေ့ရတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို လှမ်းကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ တနေ့မဟုတ် တနေ့ ပွင့်ထွက်တော့မယ် ဆိုတာ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် သိနေတယ်။ ဒါကြောင့် စောစောသိ စောစောအေးတာပဲ ဆိုပြီး ကျုပ်ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးဖို့ပါပဲ။

ကျုပ်ဟာ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတဲ့ ရင်ကို အသာထိန်းရင်း အနားရောက်တော့ ခဏရပ်ပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ နှလုံးခုန်သံတွေ ဆိုတာ ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ပေါ့။ ဆူညံနေလိုက်တာ ကုလားဘုရားပွဲထက်တောင် ဆူညံနေမလားပဲ။

ချီတုံချတုံနဲ့ တော်တော်လေး ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်ဟာ ကျောပေးအိပ်နေရာက ပက်လက်လှန်ပြီး အနေအထား ပြင်အိပ်လိုက်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကြောင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ မွေ့ယာပေါ် အသာလှဲအိပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တော့တယ်။ 

“ အို..အမေ့... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်း ဆီက အသံတိုးတိုး ပြောသံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။ 

“ မတော်ပါဘူး..အဖေရယ် ... ”

တဲ့။ ကျုုပ် သူ့ကို လုပ်မယ်ဆိုတာ ကြိုသိထားပုံရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်ကို အသာတွန်းထားရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တာ ဖြစ်တယ်။

“ အဖေ..မနေနိုင်တော့ဘူး..သမီးရယ်...သိပ်လိုးချင်နေတယ်...သမီးကို မြင်နေရတာကို စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး...ဒါကြောင့် အဖေ သမီးကို လိုးပါရစေကွယ်..နော်... ”

လို့ ကျုပ်လည်း ခပ်ရဲရဲ ပြန်ပြောရင်း ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ သနပ်ခါးနံ့တွေ သင်းနေတဲ့ ပါးမို့မို့လေးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။ 

“ အို..ဟင့်..ဟင်း..ဟင့်အင်း...မကောင်းပါဘူး..အဖေရယ်...သွားပါ..သမီးကြောက်တယ်...... ”

“ ကွယ်..သမီးကလည်း...ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲ...ငတိုး လည်း သမီးကို လိုးနေတာပဲ ဥစ္စာ..ဘာမှ ကြောက်မနေပါနဲ့...အဖေ..ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပေါ့.. ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့လဲ..ကွယ်... ”

ကျုပ်ဟာ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးကို ပိုမို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဖက်ရင်း သူမ ပါးနှစ်ဖက်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ နမ်းရှိုက်နေမိတယ်။ ဖောင်းအိနေတဲ့ ပါးပြင်ပေါ်ကို ကျုပ်နှာခေါင်းကြီး ဖိတင်ပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းနေတာမို့ သနပ်းခါးနံ့ မွှေးမွှေးရယ်၊ ပါးနံ့မွှေးမွှေးရယ် ရောပြီး ကျုပ်ကို ဧည့်ခံနေကြတယ်။

ကျုပ် အငမ်းမရ နမ်းနေမိတယ်၊ နမ်းလို့ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျုပ်ဟာ ပါးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ လေးငါးကြိမ်လောက် အပြန်ပြန် နမ်းရင်းက ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ မေးစေ့ရယ်၊ လည်တိုင်ရယ်ကိုလည်း နမ်းရင်း ကျုပ်လက်ထိရာ အသားဆိုင်တွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နယ်ပွတ်ပေးနေမိတယ်။

တင်ပါးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေဟာ ပြည့်တင်း မောက်အိနေတာမို့ ကျုပ်လက်နဲ့ ထိမိလိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကြတယ်။ ဝမ်းပျဉ်းသား ခပ်လျှော့လျှော့တွေရယ်၊ ခါးသိမ်သိမ်လေးရယ်၊ ဆီးခုံ မို့မို့လေးရယ်..အဲဒါတွေကိုလည်း ကျုပ် အလွတ်မပေးပါဘူး၊ လက်မောင်းသား ဖြိုးဖြိုးကြီးတွေဆို ကျုပ်လက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်နေမိတာ အနှိပ်သည် ထက်တောင် ပိုလိမ့်မယ်။

ကျုပ်လက် ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးပေါ်ကို နှံ့နိုင်သမျှ နှံ့အောင် လိုက်လံ ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေချိန်မှာ ကျုပ် ပါးစပ်၊နှာခေါင်းနဲ့ မေးစေ့တို့ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို အမျိုးမျိုး မရိုးအောင် တိုးတိုးပြီး ဆိုးနေမိ ကဲနေမိတယ်။

နှာခေါင်းက ပါးနဲ့လည်ပင်းတွေကို နမ်းပြီး မေးစေ့က မေးစေ့ချင်း ပွတ်လိုက်၊ ပုခုံးသားလေးပေါ် ဖိတင်ပြီး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ယူလိုက်တဲ့ အခါ ငြိမ်းငြိမ်းကိုယ်လုံးကြီးဟာ ကော့တက်သွားရတယ်။ နူးညံ့တဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို ကျုပ်ဟာ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းမိတယ်။ အတွေ့ကလည်း ထူးနေတယ်။

နှုတ်ခမ်းသားဆီက ရတဲ့ အရသာကို ဝအောင် ဖန်တီး စားသောက်ရင်း ပြည့်တင်းဖြိုးအိလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရတာဟာ တော်တော် ကောင်းနေပါတယ်။ တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပြီး ဖြိုးအိမို့ဝန်းနေတဲ့ နို့အုံတွေ ကလိရတာ ကောင်းလွန်းလို့ အခါခါ လုပ်ပေးမိတယ်။ ပါးတွေကို နမ်းရင်း၊ နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း နို့တွေကိုင်ဆုပ်နယ်နေရာက ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ပြေကျနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ထမီကို အသာလှိမ့်ပြီး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပေါင်လည်ထိ ထမီဟာ လျှောကျသွားပြီး အဝတ် အဖုံးအကွယ် မရှိတော့တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ကျုပ်လက်တွေက သိမ်းပိုလိုက်ပြီး ထွေးအိ နူးညံ့လွန်းလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ကျုပ် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ အသားချင်း ထရတာဟာ အလွန်အရသာ ရှိနေတယ်။ လက်ထဲမှာ စီးပြီး တင်းနေတာပဲ။ ငတိုးဆွဲထားတာမို့ သိပ်တော့ မမာတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုင်လို့ ကောင်းနေတယ်။

ကျုပ်ဟာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရာက ငြိမ်းငြိမ်း ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး ကလိပေးတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း ပွတ်သပ် စုပ်ပေးတာကို ငြိမ်းငြိမ်း ခံဖူးဟန် မတူဘူး။ ငတိုး လုပ်ပေးပုံ မရဘူး။ ဒါကြောင့် ကျုပ်လုပ်ပေးတဲ့ အခါ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အငြိမ်လည်းမနေနိုင် ပြန်လည်ပင့်စုပ်ပေးရင်း တော်တော်လေး အတွေ့ထူးနေပုံပါပဲ။

နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေ ကျုပ်ပါးစပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ဖြိုးအိလှတဲ့ နို့အုံ့ကြီးတွေဆီ ရောက်လာတယ်။ ထောင်ထနေပြီ ဖြစ်တဲ့ နို့သီး နီနီလေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းပြီး အားနဲ့ စုပ်လိုက်တဲ့အခါ “ အားအား..အား ” ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ မွေ့ယာပေါ်ကနေ ကြွတက်လာတယ်။

ပါးစပ်နဲ့ နို့အုံကို စုပ်နေချိန်မှာတော့ ကျုပ်လက်ဟာ အကာအကွယ် မေ့နေပြီဖြစ်တဲ့ ပေါင်ကြားဆီကို အပိုင်သိမ်းပြီး ခုံးကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစား ပေးနေမိတော့တယ်။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေပြီဖြစ်လို့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ စောက်ပတ်အုံ တခုလုံးဟာ တရွရွနဲ့ ခုံးခုံးထနေတာ ကျုပ်လက်တွေက သိနေတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံကြီးကို အားရှိပါးရှိ စုပ်ပေးရင်း ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ခပ်ပွပွ ပွတ်သပ်ရင်း စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက် ကလိပေးတာကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ ပါးစပ်က “အိုး..အိုး” ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ဆူညံနေပြီ။ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း အတင်းဖက်ထားတာကို ကျုပ် သတိပြုနေမိတယ်။ စောက်စေ့ မာတောင်တောင်လေးကို ပွတ်သပ်ကလိရင်း ဖောင်းအိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ ကျုပ်လက်ခလယ် ထိုးကြည့်မိတဲ့ အခါ “ အိုး ” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ စောက်ပတ်ကို  ကျုပ် သတိပြုလိုက် မိပါပြီ။ တော်တော့ကို စိတ်ထနေပြီဆိုတာ ကျုပ် အကဲခတ်လိုက်မိပါပြီ။

လိုးလို့ရပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိပေမယ့် တက်မလိုးသေးဘူး။ အပေါ်ယံ အသားစိုင်တွေကို စိတ်ကျေနပ်အောင် စုပ်ယူပွတ်သပ် နှိုးဆွနေတယ်။ ပါးစပ်နဲ့ တလှည့်၊ လက်နဲ့ တလှည့် နို့အုံအိအိကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် စုပ်ယူရင်း စောက်ပတ်ကို သွားပွတ်ပေးလိုက်၊ ဖြိုးအိလှတဲ့ ဖင်သားကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်စုပ်နယ်လိုက်နဲ့ ကျုပ်ဟာ လိုးလို့ ရနေပြီ ဖြစ်တာကို မလိုးသေးဘဲ စိတ်ထသထက်ထအောင် ဆွနေမိတယ်။

ဒါကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်းဟာ မနေနိုင်တော့ဘဲ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းသိမ်းကြုံးဖက်ပြီး သူမဗိုက်ပေါ်ကို  ဆွဲတင်ပေးနေတယ်။ သိသိသာသာကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်သိပါတယ်လေ။

“ အား..အဖေရယ်...အိုး..ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်... ”

ဆိုတဲ့ အသံတွေက ငြိမ်းငြိမ်း ဘယ်လောက် ကာမဇောတွေ ထန်နေပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိတာပေါ့။ ကျုပ်က စိတ်ရှိသမျှ ဆွပြီးတော့မှ အကုန်းလုံး မကျွတ်သေးတဲ့ ထမီကို အောက်ဖက် ဆွဲချပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ အင်္ကျီလေး တထည်ပဲ ဝတ်ထားပေမယ့် နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်နေပါပြီ။ တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး လိုးချင်ပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်း သိပ်ရှက်နေမှာ စိုးတာကြောင့် အပေါ် အင်္ကျီတော့ မချွတ်တော့ဘူး။

ကျုပ်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပြီး ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်ပေါ် တက်ခွမှောက်ချလိုက်တယ်။ သူမကိုယ်ပေါ် တက်ခွမှောက်ချလိုက်တဲ့ ကျုပ်ကို ငြိမ်းငြိမ်းဟာ မတွန်းပစ်ဘဲ ဆီးကြိုဖက်ရင်း ပေါင်ခြံပေါ် ထောက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပေးနေတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းအတော် အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်။ ဒါကြောင့် နို့အုံတွေကို ပါးစပ်နဲ့ခဏကုန်းစို့ပြီး စောက်ပတ်၀ တေ့မိနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးကို ဖိချလိုက်တာ အိကနဲ ဝင်သွားတော့တယ်။

“ အို..အဖေရယ် ..” တဲ့။

ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အာမေဋိတ် အသံလေးနဲ့ အတူ ကျူပ်လီးဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ စောက်ပတ်အုံထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားပါပြီ။

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အိမ်ထောင်ရှင် ဖြစ်ပေမယ့် စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းတာက လွဲပြီး စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းနေဆဲဘဲ ရှိပါသေးတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျုပ်လီးတန်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်သိပ်နေလို့ပါ။ လက်ဖဝါးနုနုလေး တခုနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ညှစ်ခံနေရသလို တင်းကြပ်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်အုံက ဖောင်းအိပြီး စောက်ခေါင်းတလျှောက် အရည်တွေ စိုရွှဲနုူးအိနေလို့ လိုးရတာ မခက်ဘဲ အရသာတွေ တလှေကြီး ခံစားရပါတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ချိုင်းကနေ လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးသားအိအိ တင်းတင်းတွေကို ဆုပ်ဆွဲရင်းက လိုးလို့ကောင်းလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို စိတ်ကူးနဲ့ မဟုတ်တော့ဘဲ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လက်တွေ့ တက်လိုးနေရပါပြီ။ သူမရဲ့ ဆူဖြိုးအိစက်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး အားရပါးရ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ခပ်ပြင်ပြင်း ဆောင့်လိုးခြင်းနဲ့ စလိုးလိုက်မိပါတယ်။ နောက်မှ ခပ်ဖွဖွလေး ပြန်လိုးပေးနေမိတယ်။ 

အရသာ ပေါင်းစုံရှိလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို မလွတ်အောင် အတင်းဖက်ရင်း ဖင်ဆုံကြီး ပင့်ပင့်ပေးသလို ပေါင်တံကြီးတွေ ကားပေးထားတာများ မွေ့ယာပေါ်မှာ ကားကားကြီး၊ လိုးလို့ တအားကောင်းနေတာပဲ။ ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို မာတင်းတဲ့ လီးတန်ကြီး တစွပ်စွပ်နဲ့ တိုးဝင်နေတဲ့ အသံကို ကျုပ်ရော ငြိမ်းငြိမ်းရော ကြားနေရသည်။ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး အနေအထားနှင့် နှုတ်ခမ်းစို့ရင်း နို့စို့ရင်း လိုးနေမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားရတယ်။ မထိန်းရင် သုတ်အထွက် မြန်နိုင်တယ်လေ။

လိုးလို့ အရမ်းကေင်းနေတာ ဆိုတော့ ငတိုးလိုးသလို တရှိန်ထိုး မဟုတ်ဘဲ ဇိမ်ဆွဲပြီး ကြမ်းတလှည့် နုတခါ ကျုပ်ဟာ စိတ်ရှိသလို ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးနေမိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာလည်း ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ရင်း တကျွတ်ကျွတ် တဟင်းဟင်း စုပ်သပ်သံ ညည်းသံလေးတွေ အဆက်မပြတ်ရွတ်ရင်း အလိုးခံနေပေမယ့် တွန်းပစ်တာမျိုး မလုပ်ဘူး။ 

ကျုပ်ကိုယ်လုံး လေးလေးကြီး အတင်း တက်ဖိထားတာရယ်၊ ကြီးပြီး ရှည်လွန်းတဲ့ ကျုပ်လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေတာတွေဟာ နင့်နင့်နဲနဲ ရှိတာမို့ တော်ရုံ မိန်းမဆို အမလေး တလောက်တယ်။ တခါတခါ ဆောင့်ချလိုက်မိတဲ့ ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေဟာ အတော်ပြင်းပါတယ်။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဟာ ဘာမှမပြောဘဲ တအင်းအင်း တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ပေးရင်း အရသာ ရှိရှိ အလိုးခံနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို စိတ်ထိန်း ဇိမ်ဆွဲလိုးတာ (၁၀ ) မိနစ်လောက်ကြာလာတော့ ကျုပ် သိပ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ သုတ်ထွက်ချင်လာတယ်၊ စောစောက ထွက်ချင်သလို ရှိပေမယ့် ကျုပ်ထိန်းထားနိုင်တယ်။ အခု ဒီလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းက အောက်ကနေ ဖင်ကြီး ကော့ပြီး ပြန်ပြန်ဆောင့်တာရယ် စောက်ကြီးက ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးတက်တာရယ်ကြောင့် ကျုပ်ဟာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ်စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ ထွက်ချင်လည်း ထွက်ပလေ့စေ၊ နောက်အချီမှ ဒိထက်ကြာအောင် လိုးမယ်၊ အခုလည်း မနည်းတော့ဘူး။ (၁၀) မိနစ် သာသာလောက်ရှိပြီ။ ပြောရရင် ငတိုးထက်ကြာတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ခဏခဏ ပြီးနေပုံ ရတယ်။ အတင်းကော့ကော့တက်လာတာ သုံးလေးခါ မကတော့ဘူး။ 

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ပခုံးကို ခပ်တင်း ဆွဲယူပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် အရမှာတော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံလေးထဲကို လီးတန်ကြီးဟာ သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ 

ကောင်းလိုက်သည်မှာ ပြောစရာ မရှိပါဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး တအီးအီး တအားအား အော်ယူရတဲ့ အထိပါပဲ။ အပြီးချင်း ဆုံသွားပုံလည်း ရပါတယ်။ ကျုပ်ဟာ သုတ်ထွက်ပြီးတာတောင်  အဆောင့်မရပ်သေးဘဲ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်သေးတယ်။ ပြီမှ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးပေါ် ဖိမှောက်ထားရင်း ဇိမ်ယူနေမိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ခဏငြိမ်သွားပါတယ်။ 

အတော်လေး ကြာတော့မှ ပြေလျော့နေတဲ့ သူ့လက်တွေနဲ့ ကျုပ်ကို ပြန်သိုင်းဖက်လိုက်တာ ခပ်တင်းတင်းနဲ့မို့ ကျုပ်လည်း ငြိမ်ပြီး မှိန်းနေရာက သူမရဲ့ ပါးပြင်လေးကို တယုတယလေး နမ်းလိုက်ပြီး

“ သမီး...အဖေ့ကို...စိတ်ဆိုးသွားသလား ..ဟင်... ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ 

“ ဟင့်အင်း...မဆိုးပါဘူး..အဖေရယ်...နှစ်ယောက်စလုံးက မထိန်းနိုင်ကြတော့တာပဲ ...ဘာစိတ်ဆိုးစရာ လိုသလဲ... ”

“ ဟုတ်တယ်..သမီး...အဖေလဲ ..ဒီစိတ်တွေ ရှိနေတာကြာပြီ...မထိန်းနိုင်တော့ဘူး...ဒါကြောင့်..ဖြစ်ချင်ရာ..ဖြစ်တော့ကွာ ဆိုပြီး သမီးကို..လိုးတာ...လိုးလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ..သိလား... ”

ကျုပ်ဟာ အဲဒီလို ပြောပြီး  လီးမချွတ်သေးဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ စိမ်ထားရာက မွေ့ယာပေါ် လှိမ့်ဆင်းပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးဟာ သုတ်ထွက်ပြီးပေမယ့် သိပ်အတောင်မကျသေးပါဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ သူမကိုယ်ပေါ်မှ ကျုပ်လှိမ့်ဆင်းလိုက်တာနဲ့ ထပြီး ခြေရင်းနားမှာ ကျုပ် ချွတ်လို့ ကျွတ်နေတဲ့ ထမီကို ယူပြီးတော့ သူ့ပေါင်ခြံမှာ ရှိတဲ့ အရေတွေရော၊ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကိုရော သုတ်ပေးပါတယ်။ ပေပွနေတဲ့ အရည်တွေ စင်သွားချိန်မှာ ကျုပ်လီးဟာ သူ့လက်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းနဲ့ ပြန်တောင်နေပါပြီ။ 

“ အဖေ့ ဟာကြီးက ..ကြီးလိုက်တာ... ”

“ ငတိုးဟာနဲ့ တူလား... ”

“ ဟင့်အင်း..တခြားစီပဲ အဖေနဲ့ သား အတိုင်းပဲ..ဟီးဟီး..ဟီးဟီး

“ သမီး ခံချင်ရင် အဖေ့ အပေါ် တက်ပြီး လုပ်ပါလား...... ”

ကျုပ်လီးဟာ ငြိမ်းငြိမ်းလက်ထဲမှာ တော်တော်တောင်နေပါပြီ။ ငြိမ်းငြိမ်းက တယုတယ ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလို့ သူ့စိတ်ကို အကဲခပ်ပြီး ကျုပ် ပြောလိုက်တယ်။

“ အို..ငရဲကြီးမှာပေါ့ ..အဖေရဲ့... ”

“ မကြီးပါဘူး..သမီးရယ်..ကဲပါ...အဖေ ခွင့်ပြုတယ်...လာ..တက်..သမီးကိုယ်တိုင် အပေါ်က စိတ်တိုင်းကျ ..ဆောင့်..လာ... ”

ဆိုပြီး ကျုပ်ဟာ သူမကို အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ထူးခြားတဲ့ အတေတွ့အကြုံကို လိုလားသူမို့ ကျုပ်အပေါ်တက်ပြီး ခွထိုင်လိုက်တယ်။

“ ကန်တော့နော်...ဖေဖေ... ”

“ အေးပါကွယ်...ကဲ..ဖိချလိုက်...ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..... ”

ဆိုပြီး ကျုပ်ဟာ ကျုပ်လီးပေါ် စောက်ပတ်၀ တေ့ပြီး ထိုင်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို သင်ပေးနေတယ်။ 

“ အား ... ”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေး ရွတ်ရင်း ငြိမ်းငြိမ်းက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကြောင့် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာက ဖော့ပြီး ဖင်ပြန်ကြွလိုက်တယ်။ နောက်မှ ပြန်ဖိချလိုက်၊ ပြန်ကြွလိုက် လုပ်ရင်း ကိုယ်တိုင် လိုးနေပါတယ်။ လိုးရင်းက သူ့အပေါ်မှာ ရှိသေးတဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ကျုပ်ဟာ တတုံတုံနဲ့ လှုပ်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ပေးရင်း အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ပြန်ဆောင့်နေမိတယ်။ “ အိုး...အိုး..အိုး..” ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အဆောင့်မပျက်ပါဘူး။ အချက် တရာကျော်ကျော်လောက်ရတော့ ကျုင်ရဘက်ပါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။

ကျုပ်က သူ့ထက် ဦးအောင် ဆီးပြီး စုပ်လိုက်တာမို့ တအင်းတင်း ဖြစ်သွားရတယ်။ ကျုပ်တို့ နှစ်ဦးဟာ အခုမှ စိတ်လွတ်လူလွတ် လိုးမိကြတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကလည်း ကျုပ်သဘောသိတယ်၊ ကျုပ်ကလည်း ငြိမ်းငြိမ်း သဘောသိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ သူက လိုက်လျောသလို၊ သူမ ဖြစ်ချင်တာဆိုရင်လည်း ကျုပ်အကဲ ခပ်မိတာနဲ့ အနေအထား ပြောင်းပေးလိုက်တာပဲ။ 

“ သမီး..ကိုယ်လှည့်ပြီး ..ပြောင်းလုပ်ပါလား..အေး..အေး ..ဟုတ်ပြီ...အဲဒီလို..အဲဒီလို..... ”

မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ထားရာက ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို ကျောပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကြီးဟာ သူမရဲ့ စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးနဲ့ ပွတ်ပြီး လိမ်သလို ဖြစ်သွားပေမယ့် နူးညံ့တဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကြောင့် ထူးခြားတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျောခိုင်းထားတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ဆက်လိုးနေတယ်။ 

မြို့မှာ ဗွီဒီယို တွေ ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို တမင်တကာ သင်ပေးတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လွှတ်ပေးပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လိုးနေကြတယ်။ ကျုပ်ဟာ အပေါ်ကနေ ကျောပြေးပြီး လိုးနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲရင်း ဗိုက်ပေါ် ပိကျလာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။

“ အို..အဖေရယ်...ကောင်းလိုက်တာ... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ တွန့်တွန့်နေတယ်။ အတော်လေး ကြာအောင် အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ပေးနေရာက ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးကို မွေ့ယာပေါ် တွန်းချလိုက်ပြီး တစောင်းအနေအထားအတိုင်း ကျုပ်က သူ့နောက်က ကပ်ပြီး ဆက်လိုးပေးလိုက်တယ်။ 

“ ကောင်းလှချည်လား..အဖေရယ်...ဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့်..သမီးလည်း ..အဖေနဲ့ကျမှ..အားရတော့တယ်..အဖေကြိုက်သလိုသာလိုး..သမီး..ခံမယ်..သိလား...အိုး...အိုး..အား..ဟင်း ... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို အားပေးတယ်။ သဘောလည်း သိပ်ကျနေပုံ ရတယ်။ တပေါင်ကျော်လိုးနည်းကနေ လီးမချွတ်ဘဲ ခွေးလိုးသလို ငြိမ်းငြိမ်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးမိပြန်တယ်။ ကျုပ်ဟာ စိတ်ရှိသလောက် လိုးနိုင်တာမို့ ငြိမ်းငြိမ်းကို အမျိုးမျိုးသော လိုးနည်းတွေထဲက တမျိုးပြီးတမျိုး မရိုးအောင် လိုးပေးနေလိုက်တာ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကာမသုခ ကာမအရသာတွေကို ထူးထူးခြားခြား ခံစားနေရပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့ “ သြော်..လိမ္မာလိုက်တဲ့ ချွေးမလေးရယ် ” ဟုသာ ဆိုချင်ပါတော့တယ်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၁ )

ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၁ )

ရာဂနတ်သား ရေးသည်။

“ ဟော ..အဖေ ရောက်လာပြီ..အကိုရေ့...”

ကျုပ်ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ ချွေးမတော် ငြိမ်းငြိမ်း တယောက် သားတော်မောင် ငတိုး ကို အော်ပြောရင်း ခြံဝကို ပြေးလာတယ်။ ခြံဝရောက်တော့ ကျုပ်ဆီက အိပ်ကို ဆီးယူပြီး 

“ ပေး..ပေး..အဖေ..သမီးယူခဲ့မယ်...”

ဆိုပြီး ကျုပ်သယ်လာတဲ့ အိတ်တွေကို ယူလိုက်တယ်။ အိတ်ယူပြီးတော့ ကျုပ်လက်တဖက်ကို ကိုင်ရင်း 

“ သမီးတို့လဲ ..အဖေ့ကို မျှော်နေတာ..စောစောကတောင်..အဖေ့သားနဲ့ ပြောနေကြသေးတယ်..မနေ့ကတည်းက ..ရောက်မယ် ထင်နေကြတာ..အဖေရဲ့...”

“ အေး..အဖေလဲ ...မနေ့က ..လာမလို့ပါကွယ်..တရားထိုင်တဲ့ သူတွေ သွားနှုတ်ဆက်ပြီး ပြင်ရဆင်ရနဲ့ ကြာသွားတယ်ကွယ်...”

ကျုပ်ဟာ အိမ်အပြင်ထွက်လာတဲ့ ငတိုးနဲ့ ဘေးနားမှာ ကပ်ပြီး လိုက်လာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ရှင်းပြလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်သားတော်မောင် ငတိုးဟာ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ ရပြီး ဒီမြို့ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး။ ဝန်ထမ်း တဦးဖြစ်တဲ့ ငတိုးဟာ သူစုထားတာလေးနဲ့ ကျုပ် ဝိုင်းပြီး ဖြည့်တာလေးကို ရောပြီး သုံးပင်နှစ်ခန်း အိမ်လေးတလုံး ဆောက်ထားတယ်။ တောမြို့ကလေးရဲ့ အစွန်ကျလှတဲ့ ငတိုး တို့အိမ်လေးဟာ ပေခြောက်ဆယ် ရှစ်ဆယ် သာသာလေးပေမယ့် ( ပေ ၄၀၊၆၀ ဖြစ်ဟန်တူပါတယ်။) လင်မယား နှစ်ယောက်အပြင် နောက်ထပ် မိသားစု နှစ်ဦးသုံးဦးတော့ နေလို့ရပါတယ်။ 

အိမ်ကိုလည်း တဖြေးဖြေး လက်စသတ်နေတာရယ် ငတိုး အလုပ်က တောဘက်ဆင်းပြီး လုပ်ရတဲ့ အလုပ်ဆိုတော့ အိမ်ဝိုင်း စောင့်ဖို့ အကြောင်းတွေနဲ့ ကျုပ်ကို ခေါ်လို့ ကျုပ်ရောက်လာရတာပဲ။ ငတိုး မရှိရင် အဖော်အိပ်ပေးတဲ့ အဖွားကြီး ဆိုတာ တောပြန်သွား ဆိုပဲ။

ငတိုးတို့ ခုနေတဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့ လမ်းကလေးက မြို့စွန်နား ဆိုတော့ ခြံတွေကျယ်ပြီး သီးသန့်လို ဖြစ်နေကြတယ်။ တရပ်တည်း သားတွေ မဟုတ်ဘဲ အကြောင်း အမျိုးမျိုးနဲ့ ပြောင်းနေဖြစ်ကြတဲ့ သူတွေဖြစ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် များသောအားဖြင့် မြို့ထဲအလုပ်သွားလုပ်ရသူတွေ များကြလို့ အိမ်မှာ ကျန်တက်တာ မိန်းမတွေများတယ်။ မရှိမရှားတဲ့ လူတွေမို့ တောဓလေ့လည်းမကျ၊ မြို့ဓလေ့လည်း မကျနဲ့ နေပျော်ပါတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငတိုး တို့ဆီ ရောက်ပြီး အတူနေရင်း သူတို့ အိမ်လေးကို ဝိုင်းလက်စသတ်ပေးရတယ်။ ကူဆောက်ပေးတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ မအားလို့ မလာကြတော့ဘူးလေ။ လက်သမားလုပ်ဖူးတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငတိုး တို့အိမ်ကို ပိုသပ်ရပ်အောင် နည်းနည်းချင်း ဖြည့်လုပ်ပေးနေရတယ်။ အခုဆို တော်တော်လေး လုံလာပါပြီ။

အဲ..တခုတော့ ပြောစရာ ရှိတယ်။ ဘာလဲဆိုတော့ အခန်း မလုပ်ရသေးတာပဲ။ သိပ်ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မဟုတ်သေးတော့ ရတာလေးနဲ့ အိမ်ထဲဖြည့်လိုက် စားလိုက်နဲ့ အိမ်လုံးသာ ပြီးနေသေးတယ်။ အခန်းတို့ ဘာတို့ဆိုတာ မလုပ်ရသေးဘူး။ 

ဒီတော့ ညအိပ်ရင် ငတိုး တို့လင်မယားက အိမ်အတွင်းဘက် ကျကျမှာ အိပ်ကြတယ်။ ကျုပ်က အလယ်ခန်း နေရာမှာ အိပ်ရတယ်။ သြော် ..အိမ်အနေအထားကို ပြောရဦးမယ်။ သုံးပင်နှစ်ခန်းအိမ်လေးကို နောက်ဖက်မှာ ထပ်ပြီး ချဲ့ထားတယ်။ ခေါင်းရင်းမှာ သူအိပ်၊ ခြေရင်းမှာ မီးဖို၊ မီးဖိုနဲ့ အိပ်ယာကြားလောက်မှာ နောက်ကို ဆင်းတဲ့ အပေါက် ဖောက်ထားတယ်။

ဒီတော့ နောက်က အဖီလေးမှာ ငတိုး တို့အိပ်ကြတယ်။ ကျုပ်က အိမ်မရဲ့ နောက်ခန်းမှာ အိပ်တယ်။ အိမ်မနဲ့ အဖီဟာ ကြမ်းတပြေးထဲ ဆိုတော့ အိပ်ယာနှစ်ခုဟာ လေးငါးခြောက်ပေလောက်ပဲ ကွာနေလို့ နီးတယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ အဲ..ပြောချင်တာက ငတိုးတို့နဲ့ ကျုပ်ဟာ ယှဉ်လျှက် အနေအထားနဲ့ ခပ်နီးနီး အိပ်ကြတယ် ဆိုတာပါပဲ။

နောက်ပြီး ခြင်ရှားတဲ့ အရပ်မို့ ခြင်ထောင်မထောင်ဘဲ အိပ်ကြတာ များပါတယ်။ ကျုပ်ရောက်ကာစတုန်းကတော့ ခြင်ထောင်ထောင်တယ်။ အခု မထောင်တော့ဘူး။ ဒီအတိုင်း အိပ်လို့ရနေတာပဲ ဥစ္စာ။

ကဲ..ကျုပ်ပြောချင်တဲ့ အကြောင်း ရောက်လာပါပြီ။ ဘာလဲဆိုတော့ ငတိုးတို့ လင်မယားရဲ့ ချစ်ဗျူဟာ ခင်းကျင်းပြသတဲ့ပွဲပေါ့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ ငတိုး တို့လင်မယား လိုးပွဲပေါ့။

ရကြတာ လေးငါးလလောက်ပဲ ရှိသေးသူတွေ ဆိုတော့ ကာမအရသာကို အခုမှ ခံစားလို့ ကောင်းကြတုန်း မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် ညဆို သူတို့သဘာဝအတိုင်း ချစ်ဗျူဟာ ခင်းကျင်းကြတော့တာပေါ့။ ချစ်တင်းနှောကြတာပေါ့။ လိုးကြတာပေါ့။

ရောက်ကာစ ရက်တွေတုန်းကတော့ ကျုပ်လည်း မသိပါဘူး။ အိပ်လို့ကောင်း စားလို့ကောင်းနဲ့ အိပ်ပြီဆိုတာနဲ့ ပျော်သွားတာပဲ။ နိုးလာရင်လည်း ဘာထူးခြားတာမှ မတွေ့ရဘူး။ အဲ..ဆယ့်လေးငါးရက်လောက်လဲ ရှိလာရော သူတို့ လင်မယားရဲ့ လိုးပွဲကို မြင်ရတော့တာဘဲ။

အဲဒီညက ကျုပ်နားနား ခပ်တိုးတိုးပြောနေတဲ့ အသံရလို့ အိပ်နေရာက ပြန်နိုးသွားတယ်။ ဒီတော့ ဘေးနား နားထောင်လိုက်တယ်။ ဒီအခါမှ တရှုးရှုး တဟင်းဟင်း အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့ တချက်တချက်မှာ ခပ်တိုးတိုး ပြောတဲ့ အသံကိုလည်း ကြားရတယ်။ လိုးဖို့ နှုးရင်းက ထွက်လာကြတဲ့ အသံတွေပေါ့။

ငတိုး တို့လင်မယား လိုးကြတော့မယ် ဆိုတာ ကျုပ်သိသွားရပြီ။ ဒီတော့ ကျုပ်ကိုကျုပ် နိုးနေတယ်လို့ မထင်ရအောင် အသာငြိမ်ရင်းက ရန်ခုန်စွာနဲ့ နားထောင်နေမိတယ်။ လင်မယားလိုးတာ မဆန်းပေမယ့် လိုးဖို့ပြင်တာတို့ လိုးတာတို့ကို မြင်ရကြားရတဲ့ လူမှာ ကိလေသာစိတ် မကုန်ခမ်းရင် စိတ်လှုပ်ရှားကြရတယ် မဟုတ်လား။

ကျုပ်လည်း ပုထုဇဉ်ပဲ၊ အခုမှ အသက်လေးဆယ့်ငါး ကျော်ရုံ ရှိသေးတာ။ ဘယ်စိတ်ကုန်ပါ့မလဲ။ မိန်းမ သေသွားလို့ စောစောစီးစီး မုဆိုးဖို ဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ ကျုပ်မှာလဲ ကိလေသာစိတ်တွေ များဆဲပေါ့။ ဒီတော့ ကိုယ်လိုးရတာ မဟုတ်ပေမယ့် သူများတွေ လိုးတာ၊ လိုးဖို့ပြင်တာကို ကြားရ မြင်ရရင် ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။

အခုလည်း ငတိုး တို့လင်မယား လိုးဖို့ နှိုးဆွနေကြတဲ့ အသံတွေကြောင့် ကျုပ်တကိုယ်လုံး ရမ္မက်သွေးတွေ နိုးကြွဆူေ၀ လာကြတယ်။ ဒီလို မဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျုပ်ဟာ နိုူကြွလာတဲ့ ကိလေသာ သွေးတွေကြောင့် လူဟာ လန်းဆန်းသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဒီလို သွေးသားတွေ ဆူတာကို မခံစားရတာ အတော်လေး ကြာပြီမို့ ကိုယ့်သား လင်မယားစုံတွဲ လိုးပွဲနွှဲဖို့ ပြင်တာကို မကြည့်သင့် မကြားသင့်ဘူးလို့ သိပေမယ့် အခုလို နိုးချိန်ှမှာ ဆုံရတာဆိုတော့ မျက်ကွယ်ပြုလို့ မရတော့ဘူး ။ ကြိတ်ပြီး နားထောင်နေတာပေါ့။ 

ခေါင်းရင်းနဲ့ ငတိုးတို့ အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာ တံခါးပေါက်တွေ ရှိပေမယ့် ပိတ်ထားလို့ အိမ်ထဲမှာ မှောင်နေတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေတာကို မမြင်တွေ့ရပေမယ့် ကြားတော့ကြားနေရတာပေါ့။ ဒီတော့ ခပ်တိုးတိုး တီးတိုး ပြောနေကြတဲ့ အသံတွေနဲ့ ကာမစိတ်တွေ ထနေကြလို့ ထွက်လာတဲ့ အသံတွေဟာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညမှာ တော်တော် ပီပီသသ ကြားနေရတယ်။

“ အို ဖြေးဖြေးလေ ..အကိုရဲ့..ဘေးမှာ အဖေ ရှိတယ်လေ...”

ဆိုတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ အသံနဲ့ အတူ 

“ အိပ်ပျော်နေပါပြီကွ..မသိပါဘူး..သိလဲ ဘာဖြစ်လဲ..ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာပဲ..အဖေ့တုန်းကလည်း အမေ့ကို လိုးလို့..တို့မွေးလာတာ မဟုတ်လား..ဟင်း..ဟင်း...”

ဆိုတဲ့ ငတိုး အသံကိုလည်း ကြားနေရတယ်။

“ အို..ဒါတော့ ဒါပေါ့...ဒါပေမယ့် ..မသိအောင်..လုပ်မှ ..သိရင် ရှက်စရာကြီး...”

“ သိပြီးသားတွေပါကွာ...လင်မယား လိုးတာ ဆန်းတာ မှတ်လို့...ဟုတ်ဖူးလား...”

“ အို..အကိုကလဲ ..သိပ်မညှစ်နဲ့လေ..တအားကြမ်းတာပဲ..အင်း...ကျွတ်..ကျွတ်...ကျွတ်...”

ခပ်တိုးတိုး ပြောနေကြပေမယ့် အိပ်ယာချင်းက နီးနေတော့ အကုန်ကြားနေရတယ်။ တဟင်းဟင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်နေတဲ့ အသံတွေ ၊ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ စုပ်သပ်သံတွေဟာ ကျုပ်ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေတယ်လေ။

ကျုပ်မျက်စိထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဘာမှ မမြင်ရပေမယ့် စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖော်ကြည့်မိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး တလုံးတခဲ ရှိလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ငတိုးတယောက် စိတ်ရှိသလို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေတာကို မြင်ယောင်နေမိတယ်။

ကျုပ်ချွေးမ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ လုံးကြီးပေါက်လှလေ။ ယောင်္ကျားတွေ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားချင်လောက်အောင် ဆူဆူဖြိုးဖြိုး တလုံးတခဲကြီး ၊ မျှစ်စို့ကြီးလို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိလှတဲ့ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးကြောင့် ကျုပ်တောင် တခါတခါ ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းမောတွေ ချမိတယ်။ အမှန်ပြောရင် လီးတောင် တောင်သွားရတယ်။ 

ဘယ်..လီးမတောင်ဘဲ ခံနိုင်ပါ့မလဲ၊ အိမ်ဘေးမှာ ရှိတဲ့ ရေစည်မှာ ရေချိုးချိန်ဆိုရင် ကျုပ်စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးပဲ၊ လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးနဲ့ တလုံးတခဲ ရှိလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အချိုးကျလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီဟာ ရေစိုနေတဲ့အခါမှာ ဘယ်လောက် ယောင်္ကျားတွေကို ကိလေသာ ကာမဂုဏ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်တိုးပွါးစေမလဲ ဆိုတာ ကြုံဖူးသူတွေ သိမှာပါ။

ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အရပ်နဲ့ လိုက်အောင် ရင်ထွားထွား ခါးသိမ်သိမ်နဲ့ တင်ထွားထွားကြီးတွေ စွင့်ကားနေလိုက်တာများ ကျုပ်မှာ မြင်တိုင်း တံတွေးတွေ သီးလောက်အောင် ခံစားရတယ်။ မိန်းမအရသာကောင်းကောင်းသိတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး အတော်ဆွဲဆောင်မှု ရှိပါလား ဆိုတဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာရတာ လေးငါးရက် ရှိနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ငါ့ချွေးမ ပါလား၊ မတော်ပါဘူးလေ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ကိလေသာစိတ်ကို ချိုးနှိမ်နေခဲ့ရတာ ခဏခဏပါပဲ။

ဘယ်သိပ်တော့ လွယ်မလဲ၊ အကြောတွေ သန်နေဆဲ ရှိသေးတဲ့ ကျုပ်ဟာ လက်ထဲ ပုတီးထည့်ပြီး တရားမှတ်သယောင် ပြုနေပေမယ့် ပေါင်ခြံထဲမှာတော့ လီးကြီးဟာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေရတာ အတော် အနေခက်လှတယ်။ ကျုပ်ဒီမှာနေရတာ အဆင်ပြေပါလျှက်နဲ့ ဒီကိစ္စကျတော့ အဆင်မပြေဘူး ဖြစ်နေရတယ်။

ကျုပ်မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် ငြိမ်းငြိမ်းကြောင့် လီးတောင်ရတာကို သဘောကျနေမိတယ်။ လူတကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ ရမ္မက်သွေးတွေ နိုးထလာတာကို ကျုပ်ကြိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်း ရေချိုးတာကို စမြင်တဲ့နေ့က စပြီး မသိမသာနဲ့ ရေချိုးတာကို သတိထားနေမိတယ်။

တနေ့ နှစ်ကြိမ်လောက် ရေချိုးတက်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကြောင့် ကျုပ်မှာလည်း တနေ့နှစ်ကြိမ် စိတ်လှုပ်ရှားရတယ်။ များသောအားဖြင့် ငတိုး မရှိတဲ့အချိန်နဲ့ တယောက်တည်း ရေချိုးတက်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကြောင့် ကျုပ်စိတ်တွေဟာ အထိန်းအကွပ် မရှိဘဲ ထင်သလို ဖြစ်သွားတက်တယ်။ ဆိုလိုတာက ငတိုး ရှိနေရင် ငါ့သား မိန်းမပါလား ဆိုပြီး သတိထိန်းနိုင်မှာ ဖြစ်ပေမယ့် တဦးထဲ ရေချိုးတာများ တွေ့ရင် ပိုစိတ်လှုပ်ရှားရတာပေါ့။ 

လုံးကြီးပေါက်လှနဲ့ နုနုထွားထွား အချိုးအစားကျတဲ့  မိန်းမတယောက်ရဲ့ ရေစို ထမီအောက်က အသားစိုင်တွေဟာ ကျုပ်လိုလူ မပြောနဲ့၊ ဈာန်ရတဲ့ ရသေ့တောင်မှ ဈန်လျှောနိုင်တယ်။ ဈာန်မရတဲ့ ကျုပ်အဖို့တော့ စဉ်းစားသာ ကြည့်တော့။

ပြောရရင် အခု နိုးလာတာကလည်း အဲဒီ စိတ်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ လေးငါးရက်လောက် စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့တဲ့ ကျုပ်ရဲ့ မသိစိတ်ဟာ ငတိုး တယောက် ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးဖို့ လုပ်နေတာကို သတိပေးလိုက်ပုံရတယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ် ဖြတ်ကနဲ နိုးလာပြီး လိုးပွဲကို သတိပြုမိသွားတာပေါ့။

“ ဖြည်း..ဖြည်း..အို..အကိုကလဲ...လောလိုက်တာ..အို..ကျွတ်..ကျွတ်...”

ငြိမ်းငြိမ်း အသံလေးက ကျုပ်ရင်ကို တော်တော်လေး ဆူဝေစေတယ်။ ဟိုကောင် ငတိုး ဘာလုပ်နေလဲ မသိဘူး။ အတော်လေး ကြာအောင် တဟင်းဟင်း တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေရာက ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ စည်းချက်ကျတဲ့ အသံနဲ့ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ အိမ်ကလေးကြောင့် ငတိုး တယောက် ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးနေပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ပြီး  အားကြိုးမာန်တက်နဲ့ လိုးနေမယ့် ငတိုးကို မြင်ယောင်ရင်း ကျေနပ်သလို မနာလိုသလို ဖြစ်နေမိတယ်။ လိုးလို့ သိပ်ကောင်းမယ့် ငြိမ်းငြိမ်းကို ငတိုး ကောင်းကောင်း လိုးနေချိန်မှာ ဘာမှ လိုးစရာ မရှိတဲ့ ကျုပ်ဟာ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ပြီး သူများ လိုးတာကို စိတ်နဲ့  ပုံဖော်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

ကျွတ်..ကျွတ်နဲ့ စုတ်သပ်သံလေး တခါတခါ ပေါ်လာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အသက်ပြင်းပြင်း ရှုနေရလို့ တအင်းအင်းနဲ့ ထွက်နေတဲ့ အသက်ရှုသံတွေဟာ ကျုပ်နားနားကပ်ပြီး ထွက်နေသလို ကျုပ်အဖို့ ကျယ်လောင်စွာ ကြားနေရတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းကို ငတိုး ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လိုးနေလဲတော့ ကျုပ်မသိဘူး။ ကျုပ်အထင်တော့ အပေါ်တက်ခွပြီး ဆောင့်နေပုံ ရတယ်။ ဆောင့်ချက်ကလည်း အတော် အားပါပုံရတယ်။ အိမ်ကလေး တခုလုံး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်နေသလို ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ စုပ်သပ်သံလေးဟာလည်း တခါတခါ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး ပေါ်ပေါ်လာတယ်။

ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငတိုး တို့လုပ်နေတာကို မျက်စေ့ထဲ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပေါ်လာသလို လီးနဲ့စောက်ပတ်  တပ်လျှက် အနေအထားနဲ့ ရှိမယ့်ပုံကိုလည်း မြင်နေမိတယ်။

ကျုပ်နားထဲ တဟင့်ဟင့် တဟူးဟူး အသံနဲ့ အတူ ဖွပ်..ဖွပ်..စွတ်စွတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးပါ ကြားရလို့ လီးနဲ့စောက်ပတ်တို့ရဲ့ ထိတွေ့မှု အသံပဲ ဆိုပြီး ပိုလို့တောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတယ်။ 

ငတိုးက ငြိမ်းငြိမ်းကို ကြုံးလိုးနေတာကို မမြင်ရပေမယ့် ကျုပ်ဟာ ကြားနေရတော့ ငတိုးလိုပဲ မိန်းမလိုးချင်စိတ်တွေ ပိုပေါ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ်မိန်းမ မလိုးရတာ တော်တော်ကြာပြီ။ ကျုပ်မိန်းမ သေပြီးကတည်းက ဆိုတော့ လေးနှစ်လောက်တောင် ရှိပြီ။ 

ငြိမ်းငြိမ်းကို ငတိုးလိုးတာ ကျုပ်ကျေနပ်သလို ဖြစ်တာက ကျုပ်သားအတွက် ဂုဏ်ယူမိလို့ပါ၊ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို လိုးခွင့်ရတယ်ဆိုတာ နည်းတဲ့ ကုသိုလ်မှ မဟုတ်ဘဲ။ မိန်းမတွေ အများကြီး ရှိကြတာပဲ၊ ငြိမ်းငြိမ်းလို တောင့်တဲ့ ကိုယ်လုံးရှိတဲ့ သူတွေက ရှားတယ်လေ၊ တထောင်မှာ တယောက်လောက်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားအောင် အချိုးအစား ပြေပြစ်တက်ကြတာ မဟုတ်လား၊ အခု ငြိမ်းငြိမ်းက အဲဒီတထောင်ထဲက အချိုးအစား ပြေပြစ်တဲ့ တယောက်ဆိုတော့ သူ့ကို လိုးခွင့်ရနေတဲ့ ငတိုးအတွက် ကျုပ် ကျေနပ်ပြီး ဂုဏ်ယူမိတာပေါ့။

တဖက်ကလည်း ငတိုးကို မနာလိုသလို ဖြစ်နေမိတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ ငြိမ်းငြိမ်းလို မိန်းမနဲ့ မတန်ဘူးလို့ ထင်မိလို့ပဲ၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ ငတိုးပုံစံက အရပ်ခပ်ပြတ်ပြတ်ရယ် သိပ်ဗလကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ လိုက်တယ် ဆိုရုံလေး၊ ကျုပ်လို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဗလကောင်းကောင်းတောင် မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ငြိမ်းငြိမ်းလို မိန်းမမျိုးဟာငတိုးတို့လို ကောင်တွေထက် ကျုပ်လို လူမျိုးတွေနဲ့မှ လိုက်ဖက်မယ်လို့ ထင်မိလို့လဲ ငတိုး အပေါ် မနာလိုသလို ဖြစ်နေမိတာပေါ့။

ဒါတွေဟာ ခက်ပါတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ၊ ခပ်သေးသေး မိန်းမတွေနဲ့ ခပ်တောင့်တောင့် ယောင်္ကျားတွေ ယူကြသလို၊ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမတွေကို ခပ်သေးသေး ယောင်္ကျားတွေ ယူကြတာ အများကြီးပဲ မဟုတ်လား။ သူ့ဟာသူ ဖြစ်တော့ ဖြစ်နေကြတာပါပဲ။

ကျုပ်မိန်းမတောင် ခပ်သေးသေးပဲ။ ဒါပေမယ့် ငတိုးတို့ကို မွေးနိုင်ခဲ့တာပဲ၊ ကျုပ် အလိုးကို ခံနိုင်ခဲ့တာပဲ၊ အရေးကြီးတာက နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းအောင်  (အရသာရှိအောင်) လိုးနိုင်ဖို့ပဲ ဆိုတာ ကျုပ်သိပါတယ်။ လိုးတာ ခံတာ နားလည်ကြရင်ပေါ့။

ဘာဖြစ်လို့ ပြောရတာလဲ ဆိုတော့ ဒီကိစ္စဟာ မကျွမ်းကျင်ရင် အရသာ ပြည့်စုံအောင် မခံစားရလို့ပဲ။ ဒါကြောင့် တချို့လင်မယားတွေဆို ကလေးတွေသာ မွေးလာတယ်။ မိန်းမလုပ်တဲ့ သူမှာ အိမ်ထောင်ရေး အရသာ ဆိုတာ ကလေးမွေးပေးရမယ် လို့ပဲ လွဲမှားတဲ့ အယူအဆတွေ ဖြစ်သွားကြရတယ်။

ဒီကိစ္စဟာ သိပ်နူးညံ့ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ပညာပေး ကျမ်းတွေဖတ်၊ ဟိုလူပြော ဒီလိုပြောနဲ့ သိတာပါ။ အဲ..ကျုပ်မှာတော့ မိန်းမနဲ့ ပက်သတ်ပြီး မကျေနပ်သွားတာမျိုး မရှိပါဘူး၊ ကျုပ်လိုးဖူးတာ မိန်းမ သုံးယောက်ရှိတယ်။ ကျုပ်မိန်းမရယ်၊ နောက်နှစ်ယောက်ရယ်ပေါ့။

ကျုပ်မိန်းမကတော့ ကိုယ့်မိန်းမမို့ လိုးရတာ၊ နောက်နှစ်ယောက်ကတော့ ကျုပ်ကလည်းဆာဆာ၊ သူတို့ကလည်း ဆာဆာနဲ့မို့ ဖြစ်သွားကြတာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်လောက်ကပဲ၊ အသေးစိတ်တော့ မပြောချင်တော့ပါဘူး။ ပြောချင်တာက ကျုပ်အလိုးကို ခံရတဲ့ မိန်းမတိုင်း ကျေနပ်ရုံမကဘူး၊ တခါတလေ တောင်းပန်ရတဲ့အထိ ကျုပ် ကြုံဖူးတယ်။

ဒီကိစ္စဟာ သိပ်နူးညံ့ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ပညာတက်ပါ။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်က ကျုပ်နောက်ဆုံးလိုးခဲ့တဲ့ မိန်းမဆိုရင် တညလုံး ကျုပ်အမျိုးမျိုးလိုးလို့ ကြာလာတော့ မခံနိုင်တော့ဘဲ ငိုပြီး အတင်းတောင်းပန်လို့ ကျုပ်လိုးရတာ မကျေနပ်သေးဘဲ ရပ်လိုက်ရတာ ရှိဖူးတယ်။ ပြောရရင် ကျုပ်ဟာ ဒီစိတ်တွေ အများကြီး ရှိတယ်။ လုပ်ခွင့်ရရင်လည်း ကျေနပ်အောင် လုပ်နိုင်တယ် ဆိုတာ ပြောချင်တာပါ။

အခုတော့ ကျုပ်ဟာ ငတိုးတို့ ခေါ်လို့ သူတို့အိမ်လာနေရတော့ တခါတလေ ကြုံရတက်တဲ့ မိန်းမလိုးဖို့ အခွင့်အရေးက အတော်နည်းသွားပြီ။ သူများ လိုးနေတာကိုသာ မြင်ရကြားရတဲ့ အခြေအနေနဲ့ နေနေရတော့တယ်။ ဒီမှာက မိန်းမလိုးရဖို့ အခွင့်အရေး အတော်နည်းတယ်။ သားနဲ့ ချွေးမဆီမှာ နေပြီး စောင့်နေရတာ ဆိုတော့ ဣန္ဒြေနဲ့ နေရတယ် မဟုတ်လား။

မိန်းမလိုးချင်နေတာကတော့ အရမ်းပဲ။ ဒီကို မလာခင် မြို့မှာ ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်တုန်းကလည်း တော်တော်ဖြစ်ခဲ့တာပဲ၊ ဒီရောက်တော့ ချွေးမဖြစ်သူ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ရေချိုးနေပုံတွေ မြင်ပြီးကတည်းက စပြီး ဒီစိတ်တွေ တော်တော်ပေါ်လာတာပဲ၊ ဖြစ်ဖူးကြမှာပေါ့လေ။

ကျုပ်ဟာ ငတိုးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းတို့ လိုးနေကြတာကို နားထောင်ရင်း ကျူပ်ဘဝရဲ့ မပြည့်စုံမှုကို မကျေနပ်သလို ဖြစ်နေတယ်။ တကယ်ဆို ကျုပ်မိန်းမဟာ နောက်ထပ် အနှစ် (၂၀) လောက် ရှိသင့်သေးတာပေါ့။ သူရှိရင် ဟုတ်တာ မဟုတ်တာထား၊ လိုးစရာတော့ ရှိတယ် မဟုတ်လား။ အခု သူမရှိတော့ ကျုပ်မှာ လိုးချင်လျှက်နဲ့ လိုးစရာက မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ 

“ အား...အား..အို..အို..ကျွတ်..ကျွတ်...”

ကျုပ်စဉ်းစားနေချိန်မှာပဲ ငတိုးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းတို့ဆီက အသံတွေ ပိုကျယ်လာပြပြီး သိမ့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ အိမ်လေးဟာ တော်တော်လေး လှုပ်နေရာက ရပ်သွားတယ်၊ ငတိုး ပြီးသွားပုံရတယ်၊ မလှုပ်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဆီက တဟူးဟူး တဟဲဟဲ အသံတွေတော့ ကြားနေရသေးတယ်။

“ တော်ပြီလား...”

“ အေး...တော်ပြီ...”

“ တော်တော် ..မောသွားပြီလား..ဟင်...”

ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အသံလေးနဲ့ ငတိုးရဲ့ အသံကို ထပ်ကြားရတယ်။ ကြည့်ရတာ ငတိုး အတော်မောသွားပုံ ရတယ်။ တဟဲဟဲ အသံကြီးက တော်တော်ကျယ်တာပဲ။ ဒီကောင်က သိပ်သက်လုံကောင်းတဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျူပ်သိတယ်၊ သိပ်လှုပ်ရှားရှား လုပ်ရင် မောလွယ်လို့ ကျုပ်နဲ့ နေတုန်းကဆိုရင် အလုပ် သိပ်မလုပ်ခိုင်းဘဲ ထားရတယ်။

အခု ဒီကောင် မစိတ်မွှန်ပြီး မိန်းမ တက်လိုးတာ အားကုန် လိုးလိုက်ပုံရတယ်။ တဟူးဟူး တဟဲဟဲနဲ့ အသက်ရှုနေလိုက်တာ၊ ကျုပ်တောင် စိုးရိမ်သွားမိတယ်။ ဒါတောင် ဒီကောင် ကြာကြာဆောင့်တာ မဟုတ်ဘူး၊ စိတ်ထင် လေးငါးမိနစ်လောက်ပဲ၊ အင်းလေ မြန်မြန်ပြီးတော့လည်း ထပ်မမောရတော့ဘူးပေါ့။

ငြိမ်းငြိမ်းကတော့ ကျေနပ်လား၊ မကျေနပ်လား မသိဘူး၊ ကျုပ်တော့ သိပ်မကျေနပ်ဘူး။ ဘယ့်နှယ် မိန်းမလိုးတာ စောစောပြီးသွားရင် ဘယ်အရသာ ရှိမလဲ၊ ကြာကြာလိုးနိုင်မှ အရသာကို ကြာကြာခံစားနိုင်တာ၊ စောစောပြီးတော့ ခဏပဲ အရသာ ရှိတာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေချိန်နဲ့ သုတ်ထွက်တဲ့ အချိန်ပဲ အရသာ ရှိတာ။

သုတ်ထွက်ချိန်ကတော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ ဒါပေမယ့် စောက်ခေါင်းထဲ လီးသွင်းပြီး အဆွဲအနှုတ်လုပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်၊ ပါးနမ်းလိုက်၊ နို့စို့လိုက်၊ ဆွဲလိုက် လုပ်ရင်း သုတ်ကို ကြာကြာထိန်းပြီး စိတ်ရှိသလောက် လိုးရတာ ကြာလေကောင်းလေ မဟုတ်လား။ နာရီဝက် တနာရီလောက် လိုးနိုင်မှ လိုးရကျိုးနပ်တာ။

ဘယ် တက်ခွပြီး လေးငါးမိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ ထွက်တာမျိုးကတော့ ကျုပ်သဘောမကျဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ဘာတက်နိုင်မှာလဲ၊ လိုးနေတာက ငတိုးပဲ ဥစ္စာ၊ ကျုပ်လိုးရတာမှ မဟုတ်ဘဲ။ စောစောပြီးတော့ စောစောအိပ်ရတာပေါ့။ ငြိမ်းငြိမ်း အခြေအနေကို ကျုပ်မသိပေမယ့် ဒီလောက်နဲ့တော့ သိပ်တင်းတိမ်လိမ့်မယ် မဟုတ်ဘူးလို့ ကျုပ်တွေးမိတယ်။ ဒီကိုယ်လုံးက ဒါမျိုးကို အတော်လိုးလားပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ်နဲ့ ကြာကြာလုပ်တာကို ကျေနပ်နိုင်မည့် အနေအထားလို့ ကျုပ်ထင်တယ်။ ဒါကလည်း ကျုပ်အထင်ပြောတာပါ။ ဘာပြုလို့လဲ ဆိုတော့ ငတိုးငြိမ်ပြီး မကြာမီမှာ တရှုးရှုး အသက်ရှုသံတွေ မြည်ပြီး သူတို့ အိပ်ပျော်သွားကြလို့ပါပဲ။

အဲဒီနေ့ညက စပြီး ညဘက်ဆို အိပ်မပျော်တော့ဘူး။ ဒီကောင်တွေ လင်မယား လိုးတာကို စောင့်စောင့် နားထောင်နေမိလို့ပေါ့။ အိမ်တံခါးတွေ ပိတ်ထားလို့ မြင်တော့ မမြင်ရဘူး။ ကြာရုံပဲ ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်အာသာပြေပါတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ရုပ်ရည်ကိုယ်ခန္ဓာ ကြည့်ကောင်းသလို လင်ကို ပြုစုတာလဲ ကောင်းတယ်။ အဲ..လင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီးမှ တော်ရတဲ့ ကျုပ်လို ယောက္ခမ အပေါ်မှာလည်း အတော်ကောင်းပါတယ်။ ယောင်္ကျားနောက် လိုက်နေရသူဆိုတော့ သူ့မှာလည်း မိဘနဲ့ ဝေးနေရတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ကျုပ်ကို မိဘလို ပြုစုတာ လိုတာထက်တောင် ပိုမယ်ထင်တယ်။ ယောက္ခမ ဆိုတာလည်း မိဘပဲ မဟုတ်လား။

သူတို့ လင်မယား စိတ်တူ သဘောတူနဲ့ ခေါ်ထားလို့ ကျုပ်လာနေရတာ ဆိုပေမယ့် တချို့တလေ ကိစ္စတွေမှာ ကျုပ်ဟာ အိမ်ဦးနတ် ဖြစ်နေရတယ်။ အိမ်ထောင် အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိကြသေးတဲ့ အသက် (၂၀) သာသာ လူငယ်တွေရဲ့ကြားမှာ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကျုပ်ဝင်ပြီး ဦးဆောင်တာတွေ ရှိတာပေါ့။ ဒါ့ကြောင်လည်း မိဘလိုတမျိုး၊ အိမ်ဦးနတ်လို တဖုံ၊ ကျုပ်ကို ခိုလှုံတယ်လို့ ပြောရင်ရတယ်။

အထူးသဖြင့် ငြိမ်းငြိမ်းပေါ့။ မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ငတိုး အတွက် ဝယ်နေကျဖြစ်တဲ့ နွားနို့ကို ကျှုပ်အတွက်ပါ ဝယ်ပြီး တိုက်တယ်။ ငတိုးအတွက် လိုကောင်းလိုပေမယ့် ကျုပ်အဖို့တော့ သိပ်မလိုပါဘူး။ အသက်ကြီးစ ပြုနေပေမယ့် ကျုပ်အဖို့တော့ သိပ်မလိုပါဘူး။ အသက်သာကြီးတာ ကျုပ်မှာ ငတိုးထက် ပိုတဲ့ ခွန်အားတွေ ရှိနေသေးတာပဲ။ အဲ..နွားနို့ကို ကြက်ဥပါ ထည့်တိုက်တော့ ရှိတဲ့ ခွန်အားတွေထက် ကာမခွန်အားတွေပါ ပိုတိုးလာတာကြောင့် ကိလေသာ ဖောက်ပြန်တဲ့ စိတ်တွေ အမြဲလိုလို ပေါ်နေမိတယ်။ ပေါ်စရာ အကြောင်းတွေကလည်း ရှိတယ်မဟုတ်လား။

ငတိုးတို့ လင်မယားရဲ့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးပွဲနဲ့ ကျုပ်ချွေးမ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ရာဂထက်သန်စေတဲ့  ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်တို့ဟာ ကျုပ်အတွက် ရမ္မက် ဆူဝေစရာ အကြောင်းတွေပေါ့။ ဒါတွေနဲ့ ထိတွေ့၊ ကြားနေရတဲ့ ကျုပ်ဟာ ဒီကောင်တွေ အိမ်ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း အချိန်တော်တော်များများမှာ လီးတောင်နေတက်တယ်။

အလုပ်ရှိရင် လုပ်ပေးလိုက် အလုပ်အားနေရင် တရားစာအုပ်လေး ဖတ်သလို၊ ပုတီးကို လက်ထဲကိုင်ပြီး တရားမှတ်သလို လုပ်နေရပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ ဖြောင့်စင်းတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးရယ်၊ ငတိုး လိုးတဲ့အခါ တဟောဟော တဟဲဟဲ တဟူးဟူး အသက်ရှုတွေ မြန်ပြီး ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အသံတွေ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး စုပ်သပ်သံတွေဟာ ကျုပ်အာရုံမှာ ပေါ်ပေါ်နေလေတော့ ပုတီးအယောင်ပြ ဟန်ဆောင်နေရပေမယ့် လီးတောင်ထနေတာကို ဘယ်သိကြမလဲ ။

အဲ..ကျုပ်အခြေအနေ ပြောနေရတာနဲ့ ချွေးမတော် ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ လိမ္မာတာတွေ ပြောနေတာ ဘယ်ရောက်ကုန်ပါလိမ့်။ ဟို..နွားနို့ ကြက်ဥတိုက်တဲ့ အကြောင်း..အဲ..အဲ ..ဟုတ်ပြီ၊ နို့တွေ ကြက်ဥတွေ အပြင် ဖီးကြမ်း ငှက်ပျောသီးတွေဟာ ခြံကလေးထဲမှာ စိုက်ထားတော့ ပေါပေါများများ စားနေရတယ်။ တောမြို့ဆိုပေမယ့် ဈေးသိပ်မကြီးဘဲ စားနိုင်ပါတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းက ကျုပ်ကို အဖေ တဦးလို စားချိန်တန်စားရအောင် ဝတ်ချိန် အိပ်ချိန် အစစအရာရာမှာ ပြုစုပါတယ်။ တကယ်လဲ ကျုပ်အပေါ် ချစ်ခင်လေးစားပါတယ်။ နေ့ခင်းဘက်တွေမှာ ယောင်္ကျားမရှိတုန်းတော့ သူမ သိချင်တာတွေမေး၊ နေ့လည်စာ အတွက် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ လုပ်ထားတဲ့ မုန့်ပဲသွားရည်စာကို ကျွေးနဲ့ ဂရုတစိုက် ရှိလှပါတယ်။ 

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အချက်အပြုတ်လည်း ကောင်းပါတယ်။ အိမ်မှု ကိစ္စကိုလည်း တော်တော်လေး လုပ်တက်ကိုင်တက် တဲ့ မိန်းကလေးပါ။ မပျင်းမရိ သူ့စိတ်ထဲ ပေါ်လာလို့ကတော့ ထလုပ်ပစ်လိုက်တာပဲ။ ပြီးတော့ ငတိုးကိုလည်း အတော်ပဲ ဂရုစိုက်ပါတယ်။ တကယ့် ချွေးမအလိမ္မာလေးပါပဲ။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ အဲဒီလို ကောင်းတဲ့ အချက်လေးတွေကြောင့် သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကိလေသာ စိတ်တွေတိုးပွါးနေရတာကို သတိနဲ့ နေရတယ်။ မကောင်းဘူး မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ၊ နေ့ခင်းဆို သူနဲ့ကျုပ်နဲ့ပဲ အိမ်မှာရှိကြတာ။ ထလိုက်၊ ထိုင်လိုက်၊ ကုန်းလိုက်၊ ကွလိုက်နဲ့ အလုပ်တခုခုကို လုပ်နေတက်တဲ့ သူမဆီကို ကျုပ်အကြည့်တွေ ရောက်ပြီး စိတ်ဖောက်ပြားနေမှုဟာ ကြွက်ကလေးကို ချောင်းနေတဲ့ ကြောင်သူတော်ကြီးလိုများ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး။

ခြံကလည်း ကျယ်ကျယ် အနားက အိမ်တွေကလည်း ခပ်ကွာကွာနဲ့ ပြီးတော့ ကျုပ်အတွက် ကိလေသာစိတ်ထစရာ ရုပ်ရည်ရှိတဲ့ မိန်းမမျိုးဆိုတာ အိမ်အနားမှာ မရှိတော့ အနားမှာ ရှိတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း ဆီမှာပဲ ကျုပ်စိတ်တွေ ရစ်ဝဲနေတော့တာပေါ့။ ပိုဆိုးတာကတော့ သူမ ရေချိုးချိန်ပါပဲ။ မကြည့်ချင် မြင်လျှက်သား ဆိုသလို အိမ်ပေါ်ကနေ လှမ်းလှမ်းကြည့်မိတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ တင်ပါးဆုံကားကား ပေါင်တန် ထွားထွားကြီးနဲ့ ခါးကလေးသိမ်သိမ် ရင်ကလေးတွေ ဖြိုးမောက်နေမှုကို ထမီထဲ ထိုးဖောက်ကြည့်ရင်း လီးတောင်လောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အသားဆိုင်တွေအပေါ် တိတ်တိတ်ခိုးပြီး စိတ်နဲ့ လိုးနေမိတာ အကြိမ်းပေါင်း မနည်းတော့ဘူး။

ရေချိုးနေတဲ့ နေရာကို အိမ်ထဲက မမြင်ပါဘူး။ တကူးတက ကြည့်မှ မြင်ရတာပါ။ အဲ ကြည့်ချင်နေတဲ့ ကျုပ်ကတော့ အကြောင်းတခုခု ရှာပြီး ကြည့်ရအောင် လုပ်လို့ မြင်ရတာပေါ့။ မသင့်တော်ပေမယ့် စိတ်ထဲ သာယာနေတော့လည်း ဒီလိုပဲ လုပ်မိတာပဲ။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဟာ နေ့ဆို ငြိမ်းငြိမ်းအပေါ် ဖောက်ပြန်မှုတွေနဲ့ သာယာလိုက်၊ ညဆို သူတို့လင်မယား လိုးတာကို စောင့်နားထောင်လိုက်နဲ့ အတော်ကြာကြာဘဲ သူတို့ဆီမှာ နေဖြစ်နေပါတယ်။ ညတိုင်း လိုးကြတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ညတိုင်းလည်း ငတိုး လိုးနိုင်ပုံ မရဘူး။ ဘာဖြစ်လို့ သိတာလဲ ဆိုတော့ ငတိုး မလိုးတဲ့ ညမျိုးမှာ ငြိမ်းငြိမ်း ဘာလုပ်လည်း မသိဘူး။ ငတိုးဆီကနေ 

“ အိပ်တော့မယ်ကွာ...ပင်ပန်းလာတယ်...”

ဆိုတဲ့ အသံ ကြားရတက်လို့ပဲ။ ကြည့်ရတာ ငတိုး လီးကို သွားသွားဆွပြီး လိုးအောင် ငြိမ်းငြိမ်း သွားလုပ်တယ်လို့ ကျုပ်ထင်တယ်။ ငတိုးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း ကြုံလာတာ ပြောရဦးမယ်။ ညတိုင်းလိုလို စောင့်နေတက်တဲ့ ကျုပ်အတွက် ဒီအခွင့်အရေးက ဘယ်လွတ်တော့မလဲ။

အဲဒီညဟာ လပြည့်ကျော် သုံးရက်ဆိုတော့ လသာအား ကောင်းနေတယ်။ ရာသီဥတုကလည်း သာသာယာယာ ကြည်ကြည်လင်လင် ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ငတိုးရဲ့ နောက်ဘက် နံရံမှာ ရှိတဲ့ တံခါးပေါက်ကိုလဲ ဖွင့်ထားတယ် ဆိုတော့ ကျုပ်အိပ်ယာကနေ ကြည့်ရင် လူလုံးတွေကို ခပ်ရှင်းရှင်းပဲ မြင်ရတယ်။ နေ့ခင်းလို၊ မီးထွန်းထားသလို ရှင်းရှင်းကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် လူးတာ လှိမ့်တာ လှုပ်ရှားတာကိုတော့ သိအောင် မြင်ရပါတယ်။

ကျုပ် အိပ်ပျော်သွားအောင် ဆောင်နေတာ တော်တော်ကြာတော့ သူတို့ လင်မယား အိပ်ယာထဲ ရောက်လာတယ်။ ငတိုးက ခြေတွေ လက်တွေ ရေဆေးပြီး ဝင်အိပ်တာ၊ ငြိမ်းငြိမ်းက သနပ်ခါး လိမ်းပြီး ဝင်အိပ်တာတွေကို ကျုပ်ကြားနေရတယ်။

“ အို..ရောက်တာနဲ့ ..ကဲပြီ...အဖေရှိတယ်..သိပ်မကြမ်းနဲ့ ...”

ဆိုတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း အသံလေးနဲ့အတူ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းဖက်ရင်း ပါးတွေကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတဲ့ အသံကိုလည်း ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့ မြင်လည်းမြင်ရတယ်လေ။

“ စောစော ကတည်းက ..အိပ်ပျော်နေပါပြီကွာ...ကဲ..ထမီ..ချွတ်လိုက်စမ်းပါ...ဘာဖြစ်လို့ ဆွဲထားရတာလဲ

“ ဟင့်အင်း...အို..တံခါး သွားပိတ်လိုက်ဦးလေ..အဖေ..နိုးလာရင် တွေ့သွားလိမ့်မယ်...”

“ မတွေ့ပါဘူးကွာ...အကြာကြီး လိုးမှာမှ မဟုတ်တာ...”

ခပ်တိုးတိုး ပြောကြရင်း ငတိုးက ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ထမီ ချွတ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အသားပြင်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရပေမယ့် တလုံးတခဲကြီးတွေတော့ ခပ်ဝါးဝါး အလင်းရောင်နဲ့ ကျုပ်တွေ့နေရတယ်။ တော်တော်ထွားတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းပါပဲ။

ငတိုးဟာ ထမီမရှိတော့တဲ့ ငြိမ်းငြိးအပေါ် ခပ်စောင်းစောင်း မေးတင်ပြီး နို့အုံကြီးတွေကို ကုန်းစို့နေတယ်။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မြည်နေတဲ့ အသံတွေဟာ ကျုပ်နေရာကနေ ကြားနေရတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ တဟင်းဟင်း ဖြစ်နေတဲ့ အသံနဲ့ ခင်လွင့်လွင့် မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်ဟန်ကိုလည်း မြင်နေရတယ်။

ငတိုးက နို့တွေကို စို့ရင်း လက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ငြိမ်းငြိမ်း ပေါင်ကြီးတွေ၊ ဖင်သားကြီးတွေကို လိုက်ပြီး ကိုင်ပွတ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကာမမာန်တွေ တက်လို့လာကာ တဟင်းဟင်းနဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုသံတွေဟာ တော်တော်လေး ကျယ်လာတယ်။

ခဏကြာတော့ ငတိုးလည်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ လရောင် ခပ်မှုန်မှုန်လေးနဲ့ ဒီကောင့် ပေါင်ကြားက တောင်နေတဲ့ လီးကို ကျုပ်တွေ့ရတယ်။ လိုးချင်တာနဲ့ လီးတောင်နေတာ တန်းနေတာပဲ။ ဒီအချိန်မှာ ငတိုးလိုပဲ ကျုပ်လည်း လီးတောင်နေတာပေါ့။ ငတိုးကတော့ ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးဖို့ပြင်နေတယ်။ အပေါ်က တက်ခွနေတာ ကျုပ်မြင်ရတယ်။ ကျုပ်မှာတော့ တက်ခွလိုးစရာ မရှိလို့ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ပြီး သူတို့လိုးတာ ကြည့်နေရတယ်။

အပေါ်တက်ခွလိုက်တဲ့ ငတိုးကို ငြိမ်းငြိမ်းဟာ သူ့ပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်ရင်း ငတိုးလီးကို ကိုင်နေတာရယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ နေရာချနေတာတွေရယ်ကို ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်ရင်း မြင်နေရတယ်။

“ အို..ဖြည်းဖြည်း...စတာနဲ့ ကြမ်းပြီး...ဟင်း...”

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီ ထင်တယ်။ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ အတူ ပေါင်ကြားရောက်နေတဲ့ သူမရဲ့ လက်ဟာ ငတိုးကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ ငတိုးရဲ့ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကြီးဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ပေါင်ပေါ်ကနေ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေတယ်။ လိုးနေပြီပေါ့။ ငတိုးဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တက်ဖိမှောက်ပြီး ဖင်ကြီးကြွကြွ ဆောင့်လိုးရင်း ပါးတွေကို တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေတယ်။ လက်ကလည်း နို့အုံကြီးတွေကို ကိုင်ထားတာ တွေ့ရတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငတိုးကို အတော်သဘောကျနေတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ မွှေးကြိုင်နေတဲ့ ပါးပြင်တွေကို နမ်းပြီး ဖြိုးအိလှတဲ့ နို့တွေဆုပ်ကိုင်ရင်းက ဆောင့်ဆောင့်လိုးရတဲ့ အရသာဟာ ဘယ်ရောက်ကောင်းမယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိတာပေါ့။ အီဆိမ့်ပြီး အရသာတွေ တင်းကြမ်းပြည့်နေမှာပဲလို့ ကျုပ်တွေးနေမိတယ်။

ငတိုးလည်း ကျုပ်ထင်တာထက်တောင် ကောင်းနေပုံရတယ်။ စဆောင့်ကတည်းက မရပ်ဘဲ ဒရစပ် ဆောင့်နေတာ ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းကလည်း တရှုးရှုး တဟဲဟဲနဲ့ ဒီကောင် အခြားအလုပ်တွေမှာ ဒီလောက် အမောမခံပေမယ့် ဒီကိစ္စဆို အတော်အမောခံတယ်။ နားနားပြီး မလိုးဘူး။ တရှိန်ထိုးပဲ လိုးတက်တာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ အေးလေ၊ ငြိမ်းငြိမ်းကလည်း လိုးလို့ကောင်းမယ့် မိန်းမဆိုတော့ စလိုးတာနဲ့ မနားချင်လောက်အောင် ကောင်းလို့ ဒီကောင်ကြမ်းတာပဲ လို့ ကျုပ်တွေးမိတယ်။

“ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်ဆောင့်ပါလား...အကိုရဲ့...ဘာဖြစ်လို့ ..ဒီလောက်..လောလောနေရတာလဲ..အို..အို...ကျွတ်..ကျွတ်...ကျွတ်..ကျွတ်...”

ငြိမ်းငြိမ်းက ငတိုးကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ရင်း ပြောတာ ကျုပ်ကြားရပြန်တယ်။ သူမကြည့်ရတာ ခပ်ကြာကြာလေး လိုးပေးစေချင်ပုံ ရတယ်။ ငတိုးကတော့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ချိုင်းကြားကနေ ပုခုံးကို လက်လျှိုဆွဲပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ ဖင်ကြီးဟာ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ကျုပ်တောင် သူ့အစားဝင်ချင်လာတယ်။ ကျုပ်သားနဲ့ချွေးမတို့မိုလို့ပေါ့၊ တခြားလူတွေသာဆို ငတိုးပြီး ကျုပ်ဆက်လိုးမိမှာပဲ။

“ အား..အား...အားအား ...”

နဲ့ ငါးမိနစ်လောက် ကြာတော့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတဲ့ ငတိုးပါးစပ်က ညည်းသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဒီကောင် ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိလိုက်တယ်။ မြန်လိုက်တဲ့ကောင်၊ ကျုပ်သာဆို အနည်းဆုံး နာရီဝက်ပဲ။ ကျုပ် ဒီကောင့်အပေါ် မကျေမနပ် ဖြစ်သွားရတယ်။ ဘယ့်နှယ် လိုးလို့ကောင်းတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ကြာကြာလိုးနိုင်မှ မိန်းမလိုးရတာ တန်တယ်ဆိုတာ ဒီကောင် သိပုံမရဘူး။ ကျုပ်နေရာချင်း လဲချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေတယ်။

“ တော်ပြီလား ...”

ထုံးစံအတိုင်း ငတိုးပြီးသွားတာနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဆီက ခပ်တိုးတိုး အသံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ တခြားဘာမှမပြောဘဲ “တော်ပြီးလား” ဆိုတာတော့ မေးတက်တာကို ကျုပ်သတိပြုမိတယ်။ ကြည့်ရတာ သူဆန္ဒကို သိပ်ရှေ့တန်းမတင်ဘဲ ငတိုးကျေနပ်အောင်သာ လိုက်လျောတက်ပုံရတယ်။ သြော်...တော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး ပါလား လို့ ကျုပ်ချီးကျူးလိုက်မိတယ်။

“ အေး” ဆိုပြီး ငတိုးလည်း ငြိမ်းငြိမ်း အပေါ်မှာ မှိန်းနေရာက အောက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတယ် ၊ အတော်လေးကြာတော့ လှဲနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းထပြီး ငတိုးကို စောင်ခြုံပေးတာရယ်၊ သူ့ထမီ ပြန်ဝတ်ပြီး ပွင့်နေတဲ့ တံခါး ထပိတ်လိုက်တာရယ်ကို ကျုပ်မြင်နေရတယ်။

အိမ်ထဲမှောင်သွားတယ်။ တရှုးရှုးနဲ့ ငတိုး အိပ်ပျော်သံ ကြားနေရပြီး မကြာမီ ရှဲကနဲ မီးခြစ်သံနဲ့ မီးခွက်ထွန်းလိုက်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ကျုပ်မြင်နေရတယ်။ အောက်ဆင်းမလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်း ငြိမ်းငြိမ်းက မီးခွက်ကိုင်ပြီး အိမ်နောက်ဖက် ဆင်းသွားတယ်။ နောက်ဖက် အပေါက်ဝမှာ မီးခွက်ထားခဲ့ပြီး လက်ထဲမှာ အင်္ကျီလေး ကိုင်ရင်း ဆင်းသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ မကြာခင်မှာ အင်္ကျီဝတ်ပြီးသား ဖြစ်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ကျူပ်တွေ့လိုက်ရတယ်။ 

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ရှိနေတော့ သူမကိုယ်မှာ မလုံမခြုံဖြစ်နေတာ ရှက်ပုံရတယ်။ ယောင်္ကျားအလိုးကို ခံတုန်း ခဏပဲ အကုန်ပုံချွတ်ပေးပေမယ့် ပြီးတာနဲ့ ပြန်ဝတ်ထားတာကို ကျုပ်ချီးကျူးမိပြန်တယ်။ တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ချွေးမအလိမ္မာလေးပဲလို့ ကျုပ်သဘောတွေ ကျနေမိတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ သူတို့အိပ်ယာလဲ ရောက်ရော မီးခွက်မမှုတ်သေးဘဲ ကျုပ်အိပ်နေတဲ့ နေရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီတခါ မအိပ်သေးဘဲ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး လှမ်းကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်နဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံသွားတယ်။ ဗြုန်းကနဲ မထင်မှတ်ဘဲ ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ကို မြင်လိုက်ရတော့ အံ့သြသွားပြီး မှင်တက်မိသလို လှမ်းကြည့်နေခဲ့ပြီးမှ  မီးခွက်ကို ကမန်းကတန်း မှုတ်မိလိုက်တယ်။ ကျုပ်သိသွားတယ်လို့ ထင်သွားပြီး ရှက်လဲသွားပုံရတယ်။

ကျုပ်မှားသွားတယ်။ သူမကို ကြည့်နေစရာ မလိုဘဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရမှာလေ၊ အခုတော့ ကျုပ်မျက်နှာဟာ မီးခွက်အလင်းရောင်နဲ့ လင်းနေမှာပဲ၊ ငြိမ်းငြိမ်းရော ကျုပ်ပါ မနက်ကျရင် မျက်နှာပူနေကြရတော့မှာပဲ။

ဒါပေမယ့် ဒါကို သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုသလို ကျုပ်တို့ဟာ နည်းနည်းရှိန်နေရုံက လွဲပြီး ခါတိုင်းလိုပဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။



အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



ဆန်လည်းရ ဟန်လည်းကျ (စ/ဆုံး)

ဆန်လည်းရ ဟန်လည်းကျ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

အသားလေးက ဖြူဖြူဝင်းရုံမက ရွှေဝါရောင်လေး ပြေးလျှက် စိုပြေ၍ နေသည်။ မကျဉ်းမကျယ် အဆင်ပြေစွာ ရှိနေသော နဖူးလေးပေါ်ဝယ် ပျော့ပြောင်းသော ဆံနွယ်စုလေး ဆံနွယ်စုလေး တခက်နှစ်ခက်က ကပိုကရိုလေး ကျ၍နေသည်။ သုံးရက်လပမာ ကွေးမယောင်ဖြင့် ခပ်ထူထူလေး ဖြစ်နေသော မည်းနက်သည့် မျက်ခုံးမွှေးလေးတွေက ဝိုင်း၍ တောက်ပနေသော မျက်လုံးကြီးများ၏ အလှကို ပို၍ ထင်ပေါ်နေစေသည်။ ထူထဲ၍ ကော့တက်နေသော မျက်တောင်ကော့ကြီးများက ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြင့် ခတ်လိုက်လေတိုင်း ရင်ထဲတွင် နွေးစရာပင် ဖြစ်နေသည်။

ဖြောင့်စင်း၍ ပေါ်လွင်သော နှာခေါင်း၊ မြင်ကာမျှဖြင့် နမ်းချင့်စဖွယ် အိစက်ဖောင်းကြွနေသော ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်၊ ဝိုင်းသည်ဟုလည်း ပြောမရ၊ သွယ်သည်ဟုလည်း ပြောမရသော တင့်တယ်လှသော မျက်နှာ နုနုလေး၊ ဖြောင့်စင်း၍ အကြောစိမ်းလေးများပင် ယှက်သန်းနေသည်ကို မြင်တွေ့နေရသော လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေး၊ မဲနက်သန်းစွမ်းသော ကျောလယ်လောက်ရှိသည့် ဆံကေသာတို့သည် ခင်သူမျိုး၏ ဘဝင်ခိုက်စရာ မျက်နှာလေး၏ အလှအပလေးများပင်တည်း

လုံးဝန်းပြည့်တင်းသော ပုခုံးလေးများက သွယ်လျှပျော့ပြောင်းလေသော သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို အလှတွေ ဆင်၍ ပေးထားလေသည်။ ပြီးတော့ ဖောင်းကြွပေါ်လွင်၍ နေသော ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း လုံးဝန်းပြည့်တင်းကာ သူမ၏ ရင်ဘက်ပေါ်တွင် သပ်သပ်များ တင်ထားရလေသလားပင် ထင်မှတ်ရသည်။ အရွယ်က အကြမ်းပန်းကန်လုံး အကြီးစား ပမာဏသာရှိပြီး ဝင်းမွတ်လျှက် ရှိနေကာ နီညိုရောင် နို့သီးလေးတွေကတော့ ကော့တက်၍ နေသည်။

တင်းမာပြားချပ်၍ ပြန့်ပြူးလှသည့် မျိုးမျိုး၏ ဝမ်းပြင်သားလေးသည် မွှေးညှင်း စုစုကလေးများနှင့် မက်မောတွယ်တာစရာ အတိပင်။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါ၍နေသောပေါင်ခြံလေး နှစ်ဖက်၏ အလယ်တွင်တော့ လက်ခုပ်တခုစာ ပမာဏမျှလောက်ပင် ဖောင်းကား၍ နေသော ဝင်းအိနေသော အဖုတ်လေးမှာ အမွှေးနက်နက်လေးများ ခပ်စိပ်စိပ် ခပ်တိုတိုလေးများဖြင့် တပ်မက်ဖွယ်ရာပင်။ ဖွေးနှစ်၍ နေသော ပေါင်သားကြီးတွေမှာလည်း ကားစွင့်၍ ဖောင်းကားနေသည့် သူမ၏ တင်သားကြီးများဖြင့် ယှဉ်တွဲကာ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပေသည်။

စောစောပိုင်းက အတော်ပင် ကား၍ ပေးထားလေသော သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများသည် အခုတော့ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ မင်းဇော် ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ညှပ်၍ ထားကာ သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကိုပင် ပင့်တင်၍ မျိုးမျိုးသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းပင် ကော့၍ တင်ပေးထားသည်။

ခင်သူမျိုး တယောက် တကိုယ်လုံး ညိမ်သွားပေမယ့် ထူးကဲစွာ ခံစားအီစိမ့်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ ဖြစ်၍ မင်းဇော်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ညင်သာစွာဖြင့် ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်၍ ပေးနေရှာသည်။ 

တစတစ ကော့၍ တက်နေသော ခင်သူမျိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ တဖြေးဖြေး ပြန်၍ ကျသွားပြီး မင်းဇော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ညှပ်၍ ထားလေသော သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ဖက်မှာလည်း မင်းဇော် ၏ ကိုယ်လုံးကြီးဘေး တဖက်တချက်ဆီမှ ပြန်၍ ကွာဟ သွားခဲ့ရပေပြီ။

ခင်သူမျိုးတယောက် တချီပြီးသွားလေသော်လည်း မင်းဇော်က ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် သူကိုယ်တိုင် မပြီးအောင် ထိန်းထားခဲ့သည်။ သည် လီးကြီး စံချိန်မှီနေမှသာ ကောင်မလေးကို ဆက်ပြီး အရသာတွေ အပြည့်အ၀ ပေးနိုင်မည်သာ ဖြစ်သည်။

ခင်သူမျိုးကတော့ ပက်လက်ကြီး မှိန်းကာ ညိမ့်နေတာမို့ မင်းဇော်က ယုယစွာ နမ်းပေးရင်း 

“ မျိုး ခုနဟာက ဘယ်လိုမှ ဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူး...မျိုး ..တချီ ပြီးသွားတယ် လို့ ခေါ်တယ်...”

“ ဟုတ်လား..အကို ဆန်းတယ်နော်...”

“ ဒါပေါ့..မျိုးက တချီ ပြီးသွားပေမယ့် ..အကိုက မပြီးသေးဘူး...”

“ ဟင်..ဒါဆို ..ဘယ်လိုလုပ်မလဲ အကို...”

“ ရပါတယ် ..မျိုးရယ်..မျိုးကို နောက်ထပ် လုပ်ပေးဦးမယ်...တချီမကဘူး..ခဏခဏ..ပြီးမှာ ..အဲဒီ အရသာကို ခံစားဖို့ မိန်းမနဲ့ယောင်္ကျား လိုးကြတာပဲ...”

ခင်သူမျိုးမှာ ခုမှကြားဖူး တွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်ရာ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေသည်။ သူများတွေ ပြောတာဆိုတာ နားစွန်နားဖျား ကြားခဲ့ဖူးသော်လည်း အခုမှ လက်တွေ့ခံစားရသည့် အဖြစ်၊ ခံစားရတဲ့ အရသာကတော့ ဘာနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်၍ မရအောင်ပင် ထူးကဲ ကောင်းမွန်လှသည်။ မျိုး၏ ရင်ထဲတွင် မင်းဇော်ကို ကြင်နာစိတ်လေးတွေ ဝင်၍ပင် လာခဲ့ရသည်။

သူမဘ၀ တဆစ်ချိုးအကွေ့ဝယ် အားကိုးရာ အားကိုးကြောင်းဖြင့် သူမ၏ ပညာရေး၊ စားဝတ်နေရေးမှအစ လိုလေသေး မရှိရလေအောင် ပေးကမ်းကူညီခဲ့သော မင်းဇော်ကို မျိုးတယောက် ခင်တွယ်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ ဒါကြောင့်လည်း မိန်းမသားပီပီ သူမနှင့်တွေ့လေတိုင်း မင်းဇော် တယောက် ဖြစ်ပျက်နေသည့် အမူအယာ အကြည့်တွေကို အကဲခတ်ကာ မင်းဇော် တယောက် ဘာကို လိုချင်နေသည်ကို မျိုးက သိခဲ့ရသည်။

ဒါ့အပြင် သူမဘဝအတွက် ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးလမ်း အတွက်ကိုလည်း မင်းဇော်က အာမခံချက်တွေ တသီကြီး ပေးထားခဲ့သည်။

မျိုးလည်း ကြားဖူးနား၀ ဗဟုသုတ ရှိပါသည်။ မင်းဇော် လို မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ခရိုင်မြို့ကြီးတမြို့၏ ပုလဲနှင့်ငါး မြို့နယ်မန်နေဂျာ တယောက်သည် သူမ၏ ဘဝရှေ့ရေးကို အာမချက် ပေးနိုင်သည်မှာ ယုံမှားဘွယ်ရာ မရှိပေ။ မင်းဇော်တွင် ဇနီးဖြစ်သူ ကျောင်းဆရာမနှင့် သားဖြစ်သူအလယ်တန်း ကျောင်းသားတဦး၊ သမီးဖြစ်သူ မူလတန်း ကျောင်းသူတဦး တို့ ရှိနေသည်ကိုလည်း ခင်သူမျိုး အသိပင်။ 

ဒါပေမယ့် သူမ၏ အလှအပတွေကြောင့် ဝိုင်ဝိုင်လည်၍ နေလေသော ချစ်သူခင်သူတွေထဲမှ အကောင်းဆုံး အတော်ဆုံး ဟု ထင်ရသူကို ခေါင်းခေါက်၍ ရည်းစားထားခဲ့သည်။ သူ့အပေါ် တုန်နေအောင် ချစ်ရှာပါသည်။ ထားလိုက်သည့် စေတနာတွေမှာလည်း မပြောပါနှင့်တော့။ သို့ပေမယ့်လည်း သူတို့ ကိုယ်တိုင်ကပင် မိဘများဆီမှ လက်ဝေခံနေရသူများ ဖြစ်သည်။ စေတနာတွေ ဘယ်လိုပဲ ကောင်းပါစေ၊ လက်တလော လက်တွေ့ကျကျ လိုအပ်လျှက်ရှိသည့် ခင်သူမျိုး၏ လိုအပ်ချက်တွေကိုတော့ လက်တွေ့တွင် ပြည့်စုံအောင် မဖြည့်စွမ်းနိုင်ခဲ့ပေ။

ခု မင်းဇော်ကတော့ မျိုးထင်သည်။ မင်းဇော်၏ အချစ်များက မျိုးအပေါ်တွင် တချိန်က သူမ၏ ရည်းစား ထက်တော့ မလျှော့၊ ဒါ့အပြင် မင်းဇော်က ခင်သူမျိုး၏ လိုအပ်ချက် မှန်သမျှကို လက်တွေ့ကျကျ ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခဲ့သည်။

မနေ့ကပင် မျိုးအတွက် အခု သူမတို့ ရှိနေသော လမ်း (၅၀) ထိပ်မှ တိုက်ခမ်းကို မျိုး၏ နာမည်ဖြင့်ပင် ဝယ်ပေးခဲ့သည်။ ဒါတွေကြောင့်လည်း မျိုးတယောက် မင်းဇော်၏ ဆန္ဒတွေကို မငြင်းနိုင်တော့ပေ။ မစွမ်းရင်းကလည်းရှိ၊ ကန်ဇွန်းခင်းကလည်းညိ ဆိုတာမျိုးလို အသက် (၁၈) နှစ်သာ ရှိလေသေးသော ဒုတိယနှစ် ကျောင်းသူ ခင်သူမျိုးသည် သူမ၏ ဘဝတစ်ခုလုံးကို မင်းဇော်၏ ရင်ခွင်တွင် ပုံအပ်ခဲ့ပေတော့သည်။

ကြီးမားလှသော မင်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ ခင်သူမျိုး၏ စိုရွှဲနေသော စောက်ခေါင်းထဲမှ မနှုတ်ရသေးပါ။ စိမ်ထားဆဲပင် ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ စိမ်ထားရင်းကပင် မင်းဇော်သည် မျိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်ပေးရင်းက သူမ၏ နို့အုံလေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း ညင်သာစွာဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ 

ခဏမျှ အကြာတွင်မှ နောက်ထပ် တချီလိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သည်။ 

“ မျိုး..ကိုယ့်လီးကို..ပြန်နှုတ်လိုက်မယ်နော်...”

ပြောပြောဆိုဆို မျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှောက်ထားသော  မင်းဇော်က ဖင်ကြွလိုက်ရာ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ ခင်သူမျိုး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဖွတ် ကနဲ ထွက်သွားပါတော့သည်။ ရင်ထဲတွင် ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားသော မျိုးမှာ မင်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို မက်မောစွာဖြင့် လှမ်းကြည့်မိတော့သည်။

မင်းဇော်က မျိုးဘေးမှာ ထိုင်နေရင်းက မျိုး၏ စောက်ပတ်ကို ယုယစွာ အဝတ်ဖြင့် ပေကျံနေသော အရည်တွေကို သုတ်ပေးနေပါသည်။ အတွင်းသို့လည်း ယုယစွာ နှိုက်ပြီး သန်းစင်ပေးပြန်ရာ မျိုးက ကျေနပ်စွာ ခံယူနေပါသည်။ သွေးအနည်းငယ် ထွက်နေသည် မဟုတ်ပါလား။

“ မျိုး..ကိုယ့်လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်စမ်း...ဘယ့်နှယ်လဲ...”

ပြောပြောဆိုဆို မင်းဇော်၏ လက်များက မျိုး၏ လက်များကို ယူပြီး မိမိပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးအား ကိုင်တွယ်စေ၏။ မျိုးက မျက်စိများ မရဲတရဲ ဖွင့်လျှက် 

“ အို..အကိုရယ်..ပူနွေးနေတာပဲ...ပြီးတော့..ကြီးလဲအကြီးကြီး..ကြောက်စရာကြီးကွယ်...”

“ ဟား..ဟား..မျိုးက လုပ်ပြီ...ဒါကြီးက မျိုးရဲ့ အသက်ဗူး မဟုတ်လား..ဒါမရှိရင် ဖြစ်မလား...”

“ အို..အကိုနော်..အသားယူနေလိုက်တာ...”

နှစ်ယောက်သား ရယ်မောနေကြပါ၏။ ပူနွေးသော လီးကြီးကို ကိုင်ဆွဲလိုက်သည်နှင့်ပင် မင်းဇော်၏ စိတ်တွေမှာ ဟုန်းကနဲ ကြွ၍ လာခဲ့ရပေပြီ။ မျိုး၏ ဖြူဝင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာကြီးက အသင့်ပင် မဟုတ်ပါလား။

“ ကဲ ..မျိုးရေ ..ကိုယ်တော့ လိုးချင်ပြီ...စစို့ကွယ်...”

မျိုးကတော့ ဦးဆောင်သူ မဟုတ်ပါ။ နားလည်မှုလည်း မရှိသေးပါ။ မိမိ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ယောင်္ကျား တဦးအား ပုံအပ်ပြီပြီပဲ။ မင်းဇော်ကလည်း သိပါသည်။ ထကြွလာသော ရာဂစိတ်တွေကို ဖိနှပ်မထားတော့ဘဲ လွှတ်ပေးလိုက်ပါသည်။

“ ကဲ..မျိုး..ဒီလိုပက်လက်ကြီး အိပ်ခံနေရတာ အကို မထွက်သေးဘူး..ပုံစံပြောင်းရမယ်...”

“ ရှင်..မျိုး နားမလည်ဘူး..ဘာပုံစံလဲ...”

ဟုတ်ပါသည်။ မျိုးမသိပါ။ မတွေ့ဘူး၊ မမြင်ဘူးပါ။ သည်တော့ မင်းဇော်က အကြိုက်ဆုံး ပုံစံကို မိမိဘာသာ လုပ်ယူရတော့သည်။ 

“ မျိုး..လိုးတာက နည်းအမျိုးမျိုး ပုံစံအမျိုးမျိုး ရှိတယ်..အဲဒါတွေ တက်မှ ဖြစ်မှာ...”

“ အို..မျိုးမသိပါဘူး..ဆိုနေ..အကို့ သဘောပေါ့...”

သည်တော့ မျိုးခန္ဓာကိုယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို ကုတင်းစောင်းတွင် ကန့်လန်ုဖြတ် အိပ်စေပါသည်။ ကုတင်စောင်း နည်းပဲ ဖြစ်သည်။ မျိုး၏ တင်းမာကားအယ်နေသော တင်ပါးဆုံကြီးမှာ ကုတင်စွန်းမှာ တင်ထားလေတော့ ပိုပြီး မက်မောစရာ ကောင်းလှသည်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်လေးတွေကလည်း ကုတင်စောင်းမှာ တွဲလောင်းချထားလေတော့ ဗဟိုချက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပိုမိုစိုအိ ဖောင်းကားနေပါသည်။ အမွှေးလေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ် ပေါက်နေသော ခင်သူမျိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးက မင်းဇော်ကို စိမ်ခေါ်၍ နေချေပြီ။

“ မျိုးက သိပ်လှတာပဲကွာ..တကယ် လှတယ်..သိလား...”

မင်းဇော်က မက်မောစွာဖြင့် ပြောမိသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မျိုးက ခုမှ (၁၈) နှစ် ပြည့်ပြီးရုံသာ ရှိသေးသည်။ သို့သော် တင်ပါးဆုံကြီးတွေ ကားစွင့်ပုံ၊ နို့ကြီးတွေ အယ်ထွားပုံက မက်မောလောက်ပါ၏။ ခုလဲ ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန် ခြေဆင်းတွဲလောင်းဆိုတော့ ဖွင့်ဖြိုးလှသော မျိုးအလှမှာ ရှုမညီး။ ပေါင်ဖြူဖြူသွယ်သွယ်ကြီးတွေ စင်းနေသလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက အမွှေးလေးတွေဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးကလည်း စူမို့မို့၊ မင်းဇော်က မျိုးပေါင်ကြားမှာ အသာရပ်လိုက်ပြန်တော့ မျိုး ခမြာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်ရပြန်ပါသည်။

ထို့ကြောင့် စောက်ပတ် နှစါခြမ်း ဟသွားလေတော့ နီရဲသော အတွင်းသားလေးများမှာ စိုရွှမ်းနေပါသည်။ မင်းဇော်က မျိုး၏ စောက်ပတ်အုံကို ဖိညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်းက သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသော မျိုးမှာ

“ အို..အကိုရယ်..မျိုးမနေတက်တော့ဘူး..သိလား...”

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ မူပြန်တော့ မင်းဇော်မှာ ရင်ထဲက ဖြစ်လာသော ချစ်စိတ်တွေကြောင့် မျိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ မြတ်နိုးစွာ ငုံ့ယူစုပ်နမ်းပေးပြန်သည်။ မျိုးကလည်း အားကျမခံ ပြန်ဖက်ပါသည်။ မက်မောစွာ စုပ်နမ်းပေးရင်း မင်းဇော်၏ လက်များက နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ မင်းဇော်၏ တောင့်တင်း ပူနွေးသော လီးတန်ကြီးကလည်း မျိုး၏ စောက်ပတ်ဝမှာ ထိုးမွှေနေပါ၏။ စိုရွှဲနေသော သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တလျှောက် မထိတထိ ကလိနေလေတော့ အရသာစုံ ခံစားနေရသော မျိုးခမြာ မနေသာ၊ ဖင်ကြီးတွေ ကော့လိုက်၊ ပေါင်တန်ကြီးတွေ ကားလိုက်၊ ရင်ထဲမှာလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့ နှုတ်ဖျားကလည်း

“ ရှီး..အကိုရယ်...”

ပြီးတော့ လီးကြီးက သရမ်းတယ်လေ၊ စောက်ပတ်ထိပ်က စောက်စေ့ နီတာရဲလေးကို မထိတထိနှင့် ဖိဖိထိုးပေးနေတော့ တကိုယ်လုံး ရမ္မက်ခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျိုးခမြာ ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါလာရသလို ရင်ထဲမှာလည်း ဟာတာတာကြီးပါ။ သူက ဒီလို ဆွလေလေ၊ မျိုးမှာ ရွပိုးထိုးလေလေ ဖြစ်သည်။

“ အကိုရယ်... မျိုးကို ဒီလိုပဲ လုပ်နေမှာလား ...ကိုရယ်...”

မျိုးက ခပ်ညုညုလေး ပြောမိသည်။ လက်တွေရော နှုတ်ခမ်းတွေပါ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ မင်းဇော်ကလည်း အသင့် ဖြစ်နေပေမယ့် မျိုးစိတ်တွေ ပိုပြီး ပြင်းပြလာအောင် ဆွပေးနေတာပါ။ 

“ မဟုတ်ဘူး မျိုးရဲ့..မျိုးကျွမ်းကျင်အောင်..သိအောင်..ကိုယ်ယုယနေတာ ..စိတ်ရှည်မှပေါ့ကွယ်...ပြီးတော့ ကိုယ်လိုးတော့သာ..ကြာလွန်းလို့..နာလွန်းလို့ ဆိုပြီး မငိုနဲ့...”

ကာမစိတ်တွေ အရမ်းဖိတ်လျှံနေသော မျိုးတယောက် ဒေါပွသွားပေပြီ။

“ အံမယ်...အကိုကလား..မျိုး ခံနိုင်အောင် ခံမယ်..အကို..ကြိုက်သလောက် လိုးစမ်း...”

မင်းဇော်က ပြုံးလိုက်သည်။ ကြည့်၊ ဒီကောင်မလေး အစွမ်းကုန် ခံတော့မယ်တဲ့လေ။ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေသော မိမိလီးကြီးကို သေသေချာချာ ကိုင်ပြီး မျိုး၏ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ မျိုး ကလည်း ကြာလိုက်တာ ဆိုပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားအပေး မင်းဇော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ပတ်ဝကို အသာဖြဲလိုက်ပြန်သည်။ 

နီနီရဲရဲ စောက်ခေါင်းထဲကို မင်းဇော်၏ လီးတန် ခပ်ကြီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားပါသည်။ စီးစီးကြပ်ကြပ် တိုးဝင်သွားသဖြင့် မျိုးရော မင်းဇော်ပါ အရသာတူ ခံစားနေရပါသည်။

မျိုးမှာ အပျိုစင် ပီပီ ပေါင်ကားထားသော်လည်း စောက်ခေါင်းမှာ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းပင် ဖြစ်လေရာ မင်းဇော်၏  တချီမျှ မပြီးရသေးသော လီးတုတ်တုတ်ကြီး၏ အတွေ့က ထူးခြားသည်မှာ အမှန်ပင်။ ထို့ကြောင့် ကုတင်အောက်တွင် ရပ်နေသော မင်းဇော်၏ ခါးကို လှမ်းကိုင် ထိန်းထားပါသည်။ လီးကြီးကိုလည်း အလိုက်သိစွာ တထစ်ခြင်း ထိုးသွင်းနေရာ မကြားမှ အဆုံးထိ  ဝင်သွားတော့ရာ မင်းဇော်က ရပ်ထားပြီး

“ မျိုး ..လီးဝင်တာ နာသေးလား..ဒီနည်းက လီးအဆုံးဝင်တယ်...ဆော့ရင် သိပ်နာတက်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား...”

မျိုးက ဘာမှမပြော၊ လုပ်သာလုပ်ပါ ဆိုသည့် သဘောဖြင့် မင်းဇော်ကို ကြည့်လိုက်ရာ မင်းဇော်က လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ရင်း ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သေး၏။ 

“ ပြွတ်စ်..ဇွိ...”

“ အင့်..အကို..နာတယ်ကွာ...”

“ ဒါဖြင့် ဖြစ်ပါ့မလား..သိပ်နာသလား...”

“ ဟင့်အင်း..လုပ်ပါ အကို ကိစ္စမရှိပါဘူး...”

ထို့ကြောင့် မင်းဇော်က ဆက်တိုက် ဖိသွင်း၍ ဆောင့်ပေးပါသည်။ ရှောကနဲ ရှောကနဲ လီးဝင် လီးထွက် မြန်လာသည်နှင့် အမျှ ဖွတ်ကနဲ ဖက်ကနဲ မင်းဇော်၏ လီးအရင်း ဆီးခုံနှင့် မျိုး၏ စောက်ပတ်ရင်း ပေါင်ခြံတို့ ထိရိုက်သံမှာ ညံလာပါသည်။

“ ကောင်းရဲ့လား မျိုး..ထိရဲ့လား..ကဲ..အင့်...”

မင်းဇော်က မျိုးကိုယ်ပေါ်မှာ အုပ်မိုးကိုင်း၍ မွေ့ယာပေါ် နွဲ့နွဲ့ကလေး တင်ထားသော မျိုး၏ ခါးသေးသေးလေးကို ကြွကနဲ ဆွဲဖက်ကာ ခင်ပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်ပါသည်။ မျိုူကလည်း အငမ်းမရဟန်ဖြင့် မင်းဇော်၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ 

“ ဟင်း..အင်း..အကိုရယ်...သိပ်ထိ....သိပ်ထိ...လုပ်..လုပ်...”

မျိုးခမြာ အရသာ စိမ့်နေပြီမို့ ဖင်ကြီးတွေ မြောက်ကြွလာပါသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေတွဲလောင်းချထားရသည်ကိုပင် အားမရနိုင်တော့ပါ။ မင်းဇော်၏ ရပ်နေသော ခါးပေါ်သို့ သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို တင်လိုက်ကာ လိမ်ညှပ်ထားလေတော့သည်။

“ မျိုး...ပေါင်တွေ...ထိန်းထား...ကိုယ်...ဆောင့်ရတာ...ခက်သွားမယ် ကွ...”

မင်းဇော်က ပြောရင်း လိုးအား ဆောင့်အား နည်းသွားသဖြင့် မျိုးမှာ သူမ၏ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဖြုတ်လိုက်ရပါတော့သည်။ ကုတင်တွင် တွဲလောင်းပြန်လုပ်၍ မရတော့သဖြင့် မင်းဇော်ကို မထိစေဘဲ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေးကာ လေထဲသို့ မြှောက်တင်ထားလိုက်ပါတော့သည်။

မင်းဇော်ကတော့ ဂရုမစိုက်အား စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်ကြပ်နေသော လီးကြီးကိုသာ အင်တိုက် အားတိုက် လိုးဆောင်နေတော့သည်။ မျိုးမျိုးမှာလည်း အားချမခံ မင်းဇော်ကို ဖက်ရင်းက တက်နိုင်သလို ဖင်ကြီးတကြွကြွဖြင့် ကော့တက်၍ ခံနေပါသည်။ လီးကြီးက အရင်းထိ ဝင်ရုံသာ မဟုတ်၊ စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိဆွဲပွတ် လိုးနေလေရာ မျိုူ မှာ အသည်းပင် ခိုက်နေရသည်။

“ အကို ...သိပ်ကောင်းတယ်...အမလေး..အကိုရယ်.....”

တဟင်းဟင်း မာန်တက်လာသော မျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးသည် ကုတင်စောင်းမှာ အားရပါးရ အလိုးခံနေရပါသည်။ ကုတင်ကြီးမှာ တကျွီကျွီ လှုပ်ရှား မြည်ဟီးနေသလို တဖက်ဖက် တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် လီးနှင့်စောက်ပတ် ဝင်ထွက်သံ ထိုးသွင်းသံကလည်း မစဲပါ။

လူးလွန့်ကော့တက်ကာ ငါးဖယ်ပျံသလို ခံစားနေရသော မျိုး၏ ဝင်းဝါသော ကိုယ်လုံးတီးကြီးမှာ မင်းဇော်၏ အံကြိတ်လိုးသမျှကို ရက်စက်စွာ ခံနေရသော်လည်း သူနိုင်ကိုယ်နိုင် ပြိုင်ဆဲပင်။

“ အကို...မရပ်နဲ့..ဆောင့်...ကွဲအောင်...ဆောင့်...လုပ်...”

အားမလို အားမရ မျိုးက မြည်တမ်းတိုင်း ကာမဇော ရမ္မက်တက်ကြွနေသော မင်းဇော်က မညှာပါလေ။ သံချောင်သဖွယ် မာတောင်နေသော လီးကြီးမှာ စွပ်ကနဲ စောက်ခေါင်း တခုလုံး ချိုင့်ဝင်အောင် ဆောင့်ဝင်သွားတော့၏။ ပြီးတော့ လီးနှုတ်လိုက်သော အခါတွင်မူ အ၀ ကျဉ်းသော မျိုး၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လီးနှင့်အတူ ကပ်ပါလာလေရာ မျိုး တယောက် အသည်းခိုက်၍ သွားရပါလေသည်။

“ အကို...အား..အကိုရယ်..အား..မျိုးသေတော့မယ်...”

အရသာထူးကို တင်စားဖွယ် မတက်နိုင်သော မျိုး ခမြာ တဟင်းဟင်း မိန်းမောနေသလို မင်းဇော်မှာလည်း တကိုယ်လုံး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် အကြောတွေ ဆွဲလှုပ်ကာ ငြိမ့်လာလေသည်။

ထို့ကြောင့် ရှေ့သို့ကိုင်းကာ ကုန်းလိုးနေရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး 

“ မျိုး ခြေထောက်တွေ ...ကိုယ်ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်.....”

မင်းဇော်က ရပ်လိုက်သဖြင့် အဆောင့်ပျက်ကာ အရသာ ပျက်သွားသော်လည်း မျိုးက စိတ်မပျက်မိသေး။ မိမိ မိုးပေါ် ထောင်မြှောက်ပေးထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မင်းဇော်၏ ပုခုံးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်ပါသည်။ 

မင်းဇော်က ဖြူဝင်းသွယ်စင်းသော မျိုး၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို ထိန်းဖက်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ညှောင့်ကာ လိုးပြန်ပါသည်။

“ ဖက်..ဖက်...ပြွတ်...ပြွတ်...ဖက်..ဖက်...”

အရည်တွေ စိုလွန်းပြီမို့ အသံတွေ အရမ်းမြည်လာသလို ယခုလို ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော ခြေထောက်တွေကို အားပြုကာ မျိုးမှာ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထိုး မြှောက်ကြွပေးလေသည်။

ပညာတက်လာပြီ ဖြစ်သော မျိုးမှာ ပေါင်တန်ကြီးများကို အသုံးပြုကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲရှိ မင်းဇော် ၏ လီးတန်ကြီးကို ဖိအား ညှစ်အားပေးရင်း ကော့တက်လာလေပြီ။ မင်းဇော်၏ လီးတန် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို တိုးဝင်လာလေတိုင်း တက်နိုင်သမျှ ညှစ်အားဖြင့် ရစ်ပတ်ရင်း ကော့ပေးရတာပင် အရသာ တခု ဖြစ်ပါသည်။

မင်းဇော်ကလည်း သူ၏ လီးတန်ကြီး တချောင်းလုံးကို ဖင်ဆုံကြီးများ ပေါက်ကွဲလုမတက် ဖိဆောင့်တက်လေရာ စီးစီးပိုင်ပိုင် လုပ်ချက်များက နှစ်ယောက်စလုံးကို တဟင်းဟင်းဖြင့် အသဲခိုက်နေစေပါသည်။

“ အကို..မျိုး..မျိုး..ဒါမျိုး..ပိုကြိုက်တယ်..ဆောင့်ထည့်စမ်းပါ...အကိုရယ်...အဲ..ဟုတ်ပြီ...အဲလို..ဟုတ်ပြီ...”

မရှက်တမ်း ပြောရင်း မင်းဇော်ကို ဖက်ထားသော လက်တဖက်က သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကိုပင် ယောင်ယမ်းကာ လှမ်း၍ပင် ကိုင်မိပါသေးသည်။

“ မျိုး...မျို...ကိုယ်...ကိုယ်...ပြီးချင်ပြီကွာ...”

မင်းဇော်မှာ ယောင်္ကျားသား ဖြစ်သော်လည်း အီဆိမ့်သော အထွတ်အထိပ် အရသာကို ရလုနီးပြီ ဖြစ်ရကား စကားပင် မပီတော့သလို ဆောင့်ချက်တွေလည်း လျှော့လာပါ၏။ ထိပ်ဖျား တခုလုံး ကျဉ်တက်နေရကား လီးတန်ကြီးမှာ အထိမခံနိုင်ရှာတော့ပါ။

“ အို..အကိုရယ်...ရပ်တော့မလို့လား...လုပ်ပါကွယ်...မျိုး..မျိုး..တမျိုး..ဖြစ်လာပြန်ပြီ...”

မျိုးလည်း ပြီးချင်ပြီဟု နားလည်သော မင်းဇော်က ရှိသမျှ အားကို သွန်ကာ ဆောင့်ပါလေတော့သည်။ ပေါင်တန်ကြီးတွေမှာ မင်းဇော်၏ ပုခုံးပေါ် မြှောက်တင်ထားရပြီး တင်ပါးဆုံကြီးတွေမှာ မွေ့ယာပေါ်မှ လွတ်တက်နေသည့် အပြင် စောက်ပတ်အုံကြီး တခုလုံး အပေါ်သို့ ဖွင့်ပေးနေသလို ဖြစ်ရကာ မျိုး ခမြာ ဆိမ့်လည်းဆိမ့် အီလည်းအီ ကောင်းလည်းကောင်းလှပါ၏။ 

“ ကဲ....မျိုး...ပြီးခါနီးပြီပဲ...ကိုယ်ရော..မျိုးရောဆုံပြီးကြမယ်...သိလား...ဟင်း..ဟင်း..သိပ်ကောင်းတာပဲကွာ...”

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ဖက်..ဖက်...”

ဖင်ကြီးတွေ မွေ့ယာနှင့် လွတ်ပြီး စောက်ခေါင်း တခုလုံး လန်တက်ပွင့်အာနေသဖြင့် လီးတန် အဆုံးထိ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက် နှုတ်လိုက် ဆက်တိုက် အားပါပါ လုပ်ပေးနေသူက မင်းဇော်ပါ။ ထိုစဉ် စောက်ဖုတ်တခုလုံး ကျင်တက်ကာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ကော့ထိုးခံရင်းက မျိုးခမြာ ကာမအရသာဖူးကို မြိန်ယှက်စွာ ဆွတ်ခူးလိုက်ပါတော့သည်။

တဟင်းဟင်း တကျွတ်ကျွတ် ပါးစပ်မှ မြည်တမ်းရင်း မျိုးမှာ ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားသလို မင်းဇော်မှာလည်း ပထမအကြိမ် ပြီးသွားပါပြီ။

ထို့ကြောင့်လည်း တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တုန့်ဆိုင်းကာ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ကျင်ဆိမ့်နေသော မျိုးမှာ မိမိအခေါင်းထဲရှိ မင်းဇော်၏ လီးထိပ်မှ အရည်များ ပန်းထွက်နေသည်ကို သတိပြုမိပါတော့လေသည်။

လီးကြီးမှာ အရည်တွေ ပန်းထွက်ရုံသာ မဟုတ်ဘဲ တဆတ်ဆတ် အကြောတွေ လှုပ်နေလေရာ 

“ အကို..အရည်တွေ အများကြီးပဲ..မျိုးအထဲမှာ...”

“ အင်းပေါ့..အဲဒါ ..ကိုယ့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေလေ ..တချီပြီးသွားလို့ ထွက်သွားတာပေါ့..မျိုးရဲ့...”

“ ဟင့်...ကွယ် အထဲမှာ..အများကြီး ဖြစ်နေတော့မှာပဲ...”

“ ဘာဖြစ်လဲကွယ်..အချစ်ကလဲ..ဒါ..သဘာဝပဲ ဥစ္စာ...”

မင်းဇော်က ချွေးလေး စို့နေသော မျိုးမျိုး၏ မျက်နှာပြင်လေးနှင့် နဖူးဆံစပ်ကလေးကို ယုယုယယ နမ်းရင်းက ကာမအရသာထူးကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံစားနေပါတော့သည်။ ခင်သူမျိုး တယောက်ကတော့ သူမ၏ ဘ၀ ရှေ့ရေးအတွက် သူမ၏ တကိုယ်လုံးကိုပင် ရင်းခဲ့ပေပြီ။

ဒါ့အပြင် ကြင်နာ ယုယတက်သော မင်းဇော်ကိုလည်း ခင်သူမျိုး က စွဲလန်းသွားခဲ့မိသည်မှာ အမှန်ဖြစ်သလို အသက် (၃၅) နှစ် ရှိပြီဖြစ်သော မင်းဇော်ကလည်း သူနှင့် အသက် (၁၆) နှစ်လောက်ကွာသော ယမင်း အလှလေး ခင်သူမျိုးကို စွဲလန်းသွားရပါတော့သည်။

........................................................................

မင်းဇော် တာဝန်ကျရာ မြို့က ရန်ကုန်မြို့နှင့် နေ့ချင်းပေါက် ညချင်းပေါက် သွားရောက်နိုင်သော မြို့ဖြစ်၍ မင်းဇော်သည် အလုပ်ကိစ္စကို အကြောင်းပြကာ ခင်သူမျိုးထံ တပါတ်လျှင် တကြိမ် နှစ်ကြိမ် ရောက်နေကြပင်ဖြစ်သည်။

လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းကလည်း ကောင်းနေလေတော့ ခင်သူမျိုး အတွက် လိုအပ်ချက် မှန်သမျှကို ထောက်ပံ့ကြည့်ရှု၍ ပေးနိုင်လေသည်။ အသက်ချင်းကလည်းကွာ၊ခင်သူမျိုးမှာ ချောမောလှပသူလည်း ဖြစ်နေလေတော့ မင်းဇော် သည် ခင်သူမျိုးအတွက် ကုန်ကျရသည်များကိုပင် ကုန်ရသည် ဟု မထင်ဘဲ ခင်သူမျိုး လိုသမျှကိုသာ တွင်တွင်ကြီး ထုတ်၍ အကုန်ကျ ခံနေခဲ့လေသည်။

ခင်သူမျိုး ဆိုတာကလည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်ဖြင့် အဝတ်အစားက ကောင်းပေ့ ညွန့်ပေ့ ဆိုသော အဝတ်အစား အပြင်အဆင်များဖြင့် မင်းသမီး ရှုံးလောက်အောင်ပင် ဝတ်စား နေထိုင်သည်။ သူမတယောက်တည်း အတွက် ကုန်ကျစရိတ်မှာ မင်းဇော်တို့ မိသားစု တခုလုံး၏ ကုန်ကျစရိတ် နှစ်ဆလောက်ပင် ရှိ၍လေသည်။ သို့သော်လည်း မင်းဇော်က ဒါတွေကို ဂရုမစိုက်ခဲ့ပေ။

.........................................................................

အခန်း ( ၂ )

“ မင်းဇော်...”

“ ဟင်...”

ခင်သူမျိုးနှင့်အတူ လက်ချင်းတွဲကာ စားသောက်ဆိုင်တွင်းသို့ ဝင်ရောက်၍ လာသော မင်းဇော်သည် သူ၏ အမည်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ခေါ်လိုက်သံ ကြားရသဖြင့် ဗြုန်းကနဲ့ လှန့်ဖြန့်၍ သွားသည်။ ပြီးတော့ မင်းဇော်သည် အသံလာရာဆီသို့ ရုတ်တရက် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ ဒီကို လာပါလား..မင်းဇော်...”

သူ့ကို ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် လှမ်းခေါ်နေသော သူနှင့် သက်တူရွယ်တူ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟာ ..ထွန်းလွင် ပါလား...”

“ လာလေကွာ..ဒီကို...”

မင်းဇော်သည် တုန့်ဆိုင်း၍ မနေတော့ဘဲ ခင်သူမျိုး၏ လက်ကိုဆွဲကာ ထွန်းလွင် ထိုင်နေရာစားပွဲဆီသို့ လျှောက်လာပြီး

“ မျိုး...ထိုင်လေ...”

ခင်သူမျိုးကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး မင်းဇော်ကလည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် ကုလားထိုင်တလုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မင်းဇော်က သတိထားလိုက်မိသည်။ ထွန်းလွင်၏ ဘေးတွင် မျိုးမျိုး တို့လောက်ပင်ရှိသော ခပ်ချောချော ကောင်မလေး တယောက်က ယှဉ်တွဲ၍ ထိုင်နေသည်။

မင်းဇော်က ထိုကောင်မလေးကို စေ့စေ့ကြည့်နေသလို ထွန်းလွင်ကလည်း ခင်သူမျိုးကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်လျှက် ရှိလေသည်။ ခဏနေတော့မှ ထွန်းလွင်ကပင် စတင်၍ 

“ မင်းဇော်..မင်းကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်..ဒါက ဝေ၀ေတင့် တဲ့...”

“ အင်း..မင်းကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်..ဒါ..ခင်သူမျိုး လို့ခေါ်တယ်..မျိုး..ဒါ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ထွန်းလွင်လေ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင်...”

“ တင့်..ဒါက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း မင်းဇော်လေ..ကိုယ့်လိုပဲ ..မန်နေဂျာကြီးပဲ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ...”

ထွန်းလွင် လည်း သူ့လိုပဲ အငယ်လေးနဲ့ တိုးတက်နေပြီ ဆိုတာကို မင်းဇော်က သိလိုက်ပေပြီ။ သူတောင်မှ ခင်သူမျိုးနှင့် တနှစ်ပင် ကျော်လာခဲ့ပေပြီ။

“ ကဲ..ကိုယ်တို့တော့ မှာပြီးပြီ..မင်းတို့ ကြိုက်တာ မှာကြလေ...”

“ မျိုး..မျိုး ကြိုက်တာသာ ..မှာလိုက်တော့...”

“ ဟုတ်ကဲ့...”

“ ဒါနဲ့ ထွန်းလွင်..မင်းက ..အခု ..ဘယ်မှာလဲ..အရင်နေရာမှာပဲလား...”

“ မဟုတ်ဘူးကွ...(.....) မြို့ကို ရောက်နေတာ လေးလလောက်ရှိပြီ...”

“ ဟာ ..မင်းကံကောင်းတာပေါ့ကွာ...”

“ အေးပါ..အခုလဲ..ငါ..ဒကာ ခံပါ့မယ်ကွာ..ဟဲဟဲ...”

မှန်ပါသည် ထွန်းလွင် အခုရောက်နေသော မြို့ကို မင်းဇော်တို့လို ပုလဲနှင့်ငါး မန်နေဂျာ တိုင်း ပြောင်းရွေ့တာဝန် ထမ်းဆောင်ချင်ကြသည်။ ထိုမြို့မှာ ရေလုပ်ငန်း မြို့တော်ဟုပင် ခေါ်ရမလောက်အောင် နယ်ကလည်း ကျယ်သလို ချောင်းတွေ အင်းတွေကလည်း ပေါများလှသည်။ ဒါ့အပြင် ပင်လယ်ငါးဖမ်း လုပ်ငန်းကလည်း ရှိနေသေးသည်။ ဒီတော့ လုပ်ကွက်က ကျယ်သလို အကျိုးအမြတ် အခွင့်အရေးကလည်း မနည်းပေ။ ခုတော့ ထွန်းလွင်က ဖိုးကံကောင်း ဖြစ်၍ နေချေပြီ။ 

ထွန်းလွင်၏ ဇနီးမှာ ထွန်းလွင်နှင့် မတိမ်းမယိမ်း ဆန်စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးတဦး၏ သမီးဖြစ်ပြီး တရုတ်ကပြား ဖြစ်ကာ ချမ်းသာ ကြွယ်ဝကြောင်းကိုလည်း မင်းဇော်က သိထားပြီး ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် ထွန်လွင်တွင်လည်း သူ့လိုပင် သားတယောက် သမီးတယောက် ရှိသည်ကို မင်းဇော်က သိထားပြီး ဖြစ်လေသည်။

“ ဒါနဲ့..မင်းဇော်..မင်းရော..အဆင်ပြေရဲ့လား...”

“ ပြေပါတယ်ကွာ...အသင့်အတင့်ပေါ့...”

“ ကဲ..စားလိုက်ကြဦး...”

သူတို့ပြောနေစဉ်မှာပင် စားသောက်ဖွယ်ရာများ ရောက်လာ၍ သူတို့စကား တပြောပြောဖြင့် စတင်၍ စားသောက်ကြပါလေတော့သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့ဆုံခဲ့ရပြီး တဝိုင်းတည်း ထမင်းအတူထိုင်၍ စားကြရင်းမှပင် ခင်သူမျိုးနှင့် ထွန်းလွင်သည်၎င်း၊ ဝေ၀ေတင့် နှင့် မင်းဇော် တို့သည်၎င်း ရင်းရင်းနှီးနှီး ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ စားသောက်ဝိုင်း သိမ်းကြတော့ မင်းဇော်နှင့် ထွန်းလွင် တို့ နှစ်ယောက် သူတို့၏ ရန်ကုန်လိပ်စာ အသီးသီးကို ဖလှယ်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

.............................................................

ရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လိုလို မင်းဇော်ရော ထွန်းလွင်ပါ ရန်ကုန်သို့ ရောက်၍ နေတက်သည်။ မင်းဇော်နှင့်ခင်သူမျိုး တို့က ထွန်းလွင်နှင့် ဝေ၀ေတင့်တို့ဆီ နှစ်ကြိမ်ရောက်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သလို ထွန်းလွင် နှင့် ဝေ၀ေတင့် တို့ကလည်း မင်းဇော် တို့ဆီသို့ အလည်အပတ် နှစ်ကြိမ်မျှ ရောက်ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့တော့ မင်းဇော်တယောက် ခင်သူမျိုးကို  ကျူရှင်သို့ လိုက်ပို့ပြီး ပျင်းပျင်း ရှိသည်နှင့် ထွန်းလွင်တို့ ဆီသို့ လာခဲ့သည်။ ထွန်းလွင် တို့အိမ်တွင်လည်း ဝေ၀ေတင့်က ရှိမနေပါ။ သူမ၏ သူငယ်ချင်း တယောက်ထံသို့ သွားနေကြောင်း သိရသည်။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..မျိုးမျိုးရော...မပါဘူးလား...”

“ ကျူရှင်ကို ဝင်ပို့ထားခဲ့တယ်...ဒီက အပြန်ဝင်ခေါ်ရမယ်..တင့်တင့်ရော မတွေ့ပါလား...”

“ စောစောကပဲ သူ့သူငယ်ချင်း တယာက် လာခေါ်လို့ ပါသွားတယ်ကွာ...မင်းကိုတော့ တကယ်ချီးကျူးတယ်ကွာ...မျိုးမျိုးက ..တကယ်လှတဲ့ ဟာလေးပဲ..ဟဲဟဲ...”

“ မင်း ..တင့်တင့်ကလည်း လှပါတယ်..ထွန်းလွင်ရာ...ဟဲဟဲ..ဘယ်လိုလဲ ..မျိုးမျိုးနဲ့ တင့်တင့် လဲမလား..ဟဲဟဲ...”

“ နိုးနိုး..ဒါတော့....မဖြစ်ဘူး..ဆရာ...”

“ ဟားဟား.....ဟား....ဟား...”

ထွန်းလွင်က သူ၏ အိမ်တွင် ရှိနေသော ဝီစကီ တပုလင်းကို ထုတ်၍ မင်းဇော်ကို ဧည့်ခံကာ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ် စားသောက် ပြောဆိုလျှက် ရှိကြသည်။ အမှန်ကတော့ ထွန်းလွင်နှင့် မင်းဇော်တို့သည် တနယ်တည်းသား ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြပြီး အလုပ်ဝင်တော့လည်း အတူတူပင် ဖြစ်ကာ ပြောမနာ ဆိုမနာများပင် ဖြစ်ကြသည်။

ထိုနေ့က သူတို့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်သည် သောက်ကြစားကြရင်းဖြင့် တယောက်၏ အတွေ့အကြုံကို တယောက်အား ပြောပြကာ အတွေ့အကြုံချင်း ဖလှယ်ခဲ့ကြသည်။ ဒါ့အပြင် မင်းဇော်က မျိုးမျိုးနှင့် စတင်တွေ့ဆုံ၍ သူနှင့် ယခုလို အနေအထားမျိုး ဖြစ်ခဲ့ရသည်တို့ကို ပြောပြသလို ထွန်းလွင်ကလည်း သူနှင့် ဝေေ၀တင့်တို့ စတင် သိကျွမ်းခဲ့ရာမှ စ၍ ယခု အခြေအနေထိ တို့ကို မင်းဇော်အား ပြောပြခဲ့ကြလေသည်။

ထို့နောက် မျိုးမျိုး ကျူရှင်ပြီးချိန်လောက်ကျမှ မင်းဇော်သည် ထွန်းလွင်၏ အိမ်မှ ထ၍ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

............................................................

အခန်း ( ၃ ) 

ရာသီတွေ အလီလီ ပြောင်းခဲ့လေပြီ။ မင်းဇော်နှင့်မျိုးမျိုးတို့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့သည်မှစ၍ လက်ချိုးတွက်စစ်လျှင် သုံးနှစ်ပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ သားကြီးပင် ဆယ်တန်း စာမေးပွဲကို ဖြေဆိုခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ တနှစ်တတန်း အောင်ပြီး ဉာဏ်ကောင်း၍ ကြိုးစားသူ ဖြစ်သောကြောင့် ဒီနှစ်လည်း ဆယ်တန်းကို အောင်မှာ ကျိန်းသေလေသည်။

ဆယ်တန်းအောင်လျှင် တက္ကသိုလ်သို့ စတင်၍ ပို့ရတော့မည်။ ဒါ့အပြင် ဇနီးဖြစ်သူ ကျောင်းဆရာမကလည်း အရင်ကလို ကျူရှင်ဖွင့်၍ မရတော့သဖြင့် ဝင်ငွေက နည်း၍သွားလေသည်။

ဒီကြားထဲ မျိုးမျိုး၏ စရိတ်ကလည်း တနေ့တခြား တက်၍လာသည်။ ရေရှည်တွင် မင်းဇော်တယောက် မျိုးမျိုးကို ဆက်၍ ထိန်းထားနိုင်ဦးမည်လောဟု၎င်း၊ ရှေ့ဆက်၍ ဘယ်လို စခန်းသွားရမည်ကို၎င်း မင်းဇော်တယောက် တွေးမိပေပြီ။

မျိုးမျိုး၏ စရိတ်က တလတလကို သုံးသောင်းရှိသည်။ ရွှေတကျပ်သားဖိုးထက်ပင် များနေသေးသည်။ မင်းဇော်၏ လုပ်ငန်းကလည်း အရင်လို သိပ်မဟန်တော့။ ပါတီကောင်စီတွေက ကြီးကြပ်မှုတွေ များလာသည်။ ဒါ့အပြင် အလုပ်လုပ်ရာတွင်လည်း သူတဦးတည်း သဘောဖြင့် အရာရာကို မလွှမ်းမိုးနိုင်တော့။ လယ်ယာ၊သား၊ငါး တာဝန်ခံ၏ သဘောကလည်း ရှိနေသေးသည်။

ဒီတော့ မင်းဇော် တယောက် ရှေ့ဆက်သွားရမည့် ကာလအတွက် ရင်လေးမိတာ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။

.............................................................................

ဒီနေ့ ရုံးဖွင့်ရက် ဖြစ်သော်လည်း ရုံးချုပ်သို့ ကိစ္စတခု ရှိသဖြင့် မင်းဇော်တယောက် ရန်ကုန်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ရုံးချုပ်သို့ သွား၍ ရုံးကိစ္စများ လုပ်ကိုင်ပြီးနောက် တိုက်ခန်းသို့ သွားရာ မျိုးမျိုး မရှိဘဲ တံခါးပိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သူ၏ အထံတွင်ရှိသော သော့အပိုဖြင့် ဖွင့်ကာ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။

ဒီအချိန်တွင် မျိုးမျိုးတယောက် ကျူရှင်သို့ ရောက်နေမည် ဖြစ်သည်ကို သိသော မင်းဇော်က အဝတ်အစားလဲပြီး မျိုးမျိုးတို့ ကျူရှင် ရှိရာသို့ လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ကျူရှင်းကျောင်း၏ တဖက် ပလက်ဖောင်းတွင် ရှိသော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင်းသို့ ဝင်၍ ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း ကျူရှင် အဆင်းကို စောင့်နေလိုက်သည်။

တိုက်ခန်းမှ ထိုင်၍ စောင့်လျှင် ရနိုင်သော်လည်း လကုန်ရက်က မျိုးမျိုးကို ပေးရမည့်ငွေကို မင်းဇော်က မပေးရသေး။ အခု ဆယ်ရက်နေ့ပင် ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့် မျိုးမျိုး ဝမ်းသာသွားအောင်နှင့် သူဂရုတစိုက်ရှိသည်ကို ပေါ်လွင်စေရန် ကျူရှင် အဆင်းကိုလာ၍ စောင့်နေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ မျိုးမျိုးသည် နောက်ဆုံးနှစ်သို့ပင် ရောက်၍ နေချေပြီ။ 

မျိုးမျိုးတယောက် အသက် (၂၁) ရှိလာပြီ ဖြစ်သည့်အတိုင်း သူမ၏ အလှတွေမှာ ပြည့်စုံလာပြီ။ တနေ့တခြားပင် ပို၍ လှလာသည်။ မကြာလိုက်ပါ၊ မိနစ် (၂၀) လောက်ပင် စောင့်လိုက်ရသည်။ ကျူရှင် ဆင်းပြီ ဖြစ်လေသည်။ လှေကားဝမှ ထွက်၍လာသော မျိုးမျိုးကို မင်းဇော်က တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကျူရှင်ရှိ ရာ ပလတ်ဖောင်းဖက်သို့ ကူး၍သွားရန် လဘက်ရည်ဆိုင်မှ ထ၍ ဆိုင်ရှေ့ပလက်ဖောင်း ပေါ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ထိုစဉ် မျိုးမျိုးကလည်း ပလက်ဖောင်းပေါ်သို့ ရောက်၍နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် ပါပလစ်ကာ ကား ချောကလပ်ရောင်လေး တစီးက ကျူရှင်ရှေ့ ပလက်ဖောင်းဘေးတွင် ဝင်၍ရပ်လိုက်ရာမှ ကားတံခါးပွင့်လာပြီး ဘောင်းဘီရှည်၊စပို့ရှပ်ဖြင့် အသက် (၂၆)(၂၇) လောက်ရှိမည့် သူတဦး ထွက်လာကာ ကားဘေးတွင် ရပ်လိုက်သည်နှင့် မျိုးမျိုးက ထိုသူ့ကို လှမ်းကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ထိုသူရှိရာသို့ လျှောက်၍ လာသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသဖြင့် တဖက် ပလက်ဖောင်းမှ လမ်းကို ဖြတ်ကူးရန် ခြေထောက်တဖက် လမ်းမပေါ်ချ၍ လှမ်းထားပြီးသော မင်းဇော်က သူ၏ ခြေလှမ်းကို ရုတ်သိမ်းကာ ပလက်ဖောင်းပေါ်မှ အသာရပ်၍ လှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။

ထိုသူ၏ ရှေ့သို့ရောက်တော့ မျိုးမျိုးနှင့် ထိုသူတို့ ရီဟယ် မောဟယ်ဖြင့် စကားပြောနေကြသည်။ (၅) မိနစ်လောက်ကြာတော့မှ ထိုသူက မျိုးမျိုးကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကားပေါ်သို့ ပြန်တက်ကာ ကားကို မောင်း၍ ပြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။

မျိုးမျိုး၏ ရှေ့မှ ပါပလစ်ကာ ကားလေး ပြန်ထွက်သွားတော့မှ မျိုးမျိုးသည် သူမ၏ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော ငွေစက္ကူ ခပ်ပါးပါးခေါက်လေးကို အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်နေသည်ကို တဖက်ပလက်ဖောင်းမှ မင်းဇော်က သဲကွဲစွာ မြင်လိုက်ရသည်။

ငွေစက္ကူခေါက်လေးကို အိတ်ထဲသို့ ထည့်ပြီး မျိုးမျိုးက ခပ်လှမ်းလှမ်း ရောက်၍ သွားပြီဖြစ်သော ပါပလစ်ကာ ကားလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ထိုအချိန်တွင်မှ မင်းဇော်က လမ်းကို ဖြတ်ကူး၍ မျိုးမျိုးရှိရာသို့ လာခဲ့ပေတော့သည်။

.............................................................

မင်းဇော်သည် မျိုးမျိုးကို သွေးသားဆန္ဒနှင့် ပတ်သက်၍တော့ ပြည့်စုံအောင် ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခဲ့သည်မှာ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုတွင်တော့ ယခင်လို ပြည့်စုံအောင် မထောက်ပံ့နိုင်တာကတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။

ဒီတော့ မျိုးမျိုး ဆိုတာကလည်း မင်းဇော်အပေါ် ဘယ်လောက်ကြာအောင် သစ္စာရှိနိုင်ပါမည်လဲ။ ခပ်ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် တပဲ ခြောက်ပြားနှင့် မကုန်းဘူး လို့ကော ပြောနိုင်ပါ့မလား။

ဒီလိုဆိုလျှက် မင်းဇော်သည် တနေ့တွင် မျိုးမျိုးကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးရပေတော့မည်။ ဒီလိုတော့လည်း မင်းဇော်က အဆုံးရှုံး မခံနိုင်ပေ။ ဒါ့အပြင် တွေ့ရာ ယောင်္ကျားနှင့် တွဲလျှင် ရောဂါ မရဟုလည်း မပြောနိုင်။ ဒီတော့ မင်းဇော်သည် မျိုးမျိုးအတွက် ရေရှည်စခန်းသွားနိုင်ရန် ကြံစည် ဆောင်ရွက်ရပေတော့မည်။

.......................................................

“ ကဲ ..သောက်လိုက်ဦး..မင်းဇော်..မင်းပြောတာကို ငါစဉ်းစားနေတာ...”

“ ငါပြောတဲ့ ငွေက..မများပါဘူးကွာ...”

“ အေးပါ..ဟုတ်ပါတယ်..ဒီတော့ ..ဒီလို လုပ်ကွာ ..မင်းပြောတဲ့ ငွေကို ငါပေးမယ်...ဒါပေမယ့် တလုံးထဲတော့ မဟုတ်ဘူး...တလ တသိန်းပေးမယ်...အဲ..တခုတော့ရှိတယ်..ပြောရမှာတော့ ..ငါက ..အားနာနာပဲ...”

“ ပြောမှာ ပြောစမ်းပါ..ထွန်လွင်ရာ...မင်းနဲ့ငါက ..စကားတွေ ခံနေစရာ မလိုပါဘူး...”

“ အေး..မင်းပြောဆိုလို့..ပြောရမှာ..ငါ့ကို မျိုးမျိုးနဲ့ ချိတ်ပေး...”

“ ဘယ်...ဘယ်လို...”

“ မင်းကို ငါ တလတသိန်းပေးမယ်..ငါ့ကိုသာ မျိုးမျိုးနဲ့ ချိတ်ပေး...မင်း..အဲဒီငွေကို..ပြန်ပေးစရာ..မလိုဘူး...”

မင်းဇော်၏ မျက်နှာမှာ တည်၍ သွားသော်လည်း ရင်ထဲမှာမူ သူဆင်သော အကွက်ထဲသို့ ထွန်းလွင် တန်းတန်း မတ်မတ် ဝင်လာသဖြင့် ဝမ်းမြောက်နေမိသည်။

မျိုးမျိုးနှင့် ပတ်သက်၍ ရေရှည်ကိစ္စကို စဉ်းစားရာတွင် မင်းဇော်သည် ထွန်းလွင်ကို သွား၍ သတိရလိုက်သည်။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သော်လည်း ဗြောင်ပြောကာ အပေးအယူ လုပ်၍မကောင်း၊ သိက္ခာ ကျစရာ ဖြစ်မည်။ ဒီတော့ မင်းဇော်က ထွန်းလွင် ဆီ ငွေ (၁၀) သိန်း ချေးသည်။ ထွန်းလွင်က ဘယ်လို ဆပ်မလဲ မေးတော့ (၁၀) ခွဲ၍ ဆပ်မည်။ ဒါမှမဟုတ် မျိုးမျိုး ကို ယူချင်ယူဟု နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောခဲ့သည်။

ခုတော့ ထွန်းလွင်က သူဆင်ထားသော အကွက်ထဲသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ဝင်လာခဲ့သည်။ 

“ ဘယ်လိုလဲ..စဉ်းစားလှချည်လား..မင်းဇော်ရ...”

“ အေး..မင်းပြောတာ ..ငါသဘောတူတယ်..သူငယ်ချင်း..မင်းနဲ့ မျိုးမျိုးကို ငါချိတ်ပေးမယ်..မျိုးမျိုး အတွက်က မင်းပေးရရင်လည်း ပေးရလိမ့််မယ်..ဒါမှမဟုတ်..မပေးဘဲလည်း..ရချင်ရလိမ့်မယ်...”

“ ဒါက ...ကိစ္စ မရှိပါဘူးကွာ...”

“ ဒါဆို ရှေ့အပတ် တနင်္ဂနွေနေ့ ငါ့ဆီသာ လာခဲ့တော့...ထွန်းလွင် ..ညစာပါ..ငါကျွေးပါ့မယ်.....”

“ အိုကေ...”

ပြောပြီးသည်နှင့် နှစ်ယောက်သား လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်ကြ လိုက်လေတော့သည်။

......................................

မင်းဇော် တယောက် မျိုးမျိုးကို တော်တော်လေးပင် စည်းရုံးခဲ့ရသည်။ မင်းဇော်အနေဖြင့် အဓိက ပြသည့် အကြောင်းအချက်ကတော့ သူနှင့် ထွန်းလွင် နှစ်ယောက်အား ဆိုလျှင် မျိုးမျိုးတယောက် ယခုထက်ပို၍ သုံးစွဲနိုင်မည် ဆိုသော အချက်ပင် ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း မျိုးမျိုးက မင်းဇော် ပြောတာကို ခေါင်းငြိမ့်ရ လက်ခံခဲ့ပေသည်။

ဒီလို အောင်မြင်ခဲ့ရခြင်း အကြောင်းအချက် တခုကလည်း မင်းဇော်သည် မျိုးမျိုးကို သူ၏ အကြံကို အကောင်အထည် ဖော်ရန် စတင်စဉ်မှာပင် သူမ၏ ဆန္ဒကို မဖြည့်စွမ်းခဲ့ဘဲ တစ်လလောက် ပစ်ထားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့်လည်း မျိုးမျိုး တယောက် စဉ်းစားဉာဏ်ဖြင့်သာ မဟုတ်၊ ပြင်းပြနေသော သွေးသားဆန္ဒ အရင်းခံလေးဖြင့်လည်း ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပုံ ရ၍ မင်းဇော်၏ စကား အောင်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထိုနေ့ညနေက မင်းဇော် ချိန်းထားသည့် အတိုင်းပင် ထွန်းလွင်က ရောက်လာသဖြင့် သူမတို့ သုံးယောက်သား စားသောက်ဆိုင်တွင် ညစာ အတူစားကြရင်း အပြန်တွင်တော့ မင်းဇော်က လိုက်၍ မသွားတော့ဘဲ မျိုးမျိုးနှင့် ထွန်းလွင်တို့ နှစ်ဦးကိုသာ ပြန်၍ လွှတ်လိုက်ပေသည်။ သူကတော့ ဒီတည တည်းခိုခန်းတွင် အိပ်ရပေတော့မည်။

.......................................................

အခန်း ( ၄ ) 

ညသည် တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျှက် ရှိသည်။ လမ်းမကြီးပေါ်မှ တချက်တချက် မောင်း၍ သွားလေသော ကားသံများမှ လွဲ၍ ပကတိ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျှက် ရှိသည်။

လမ်း (၅၀) ရှိ မင်းဇော်နှင့် မျိုးမျိုးတို့၏ တိုက်ခန်းတွင်းရှိ အိပ်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသော နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ မျိုးမျိုးသည် ဝတ်လစ်စလစ်လေးဖြင့် အိပ်ယာကို ကန့်လတ်ဖြတ်ကာ ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်း ချ၍နေလေသည်။ ထွန်းလွင်ကတော့ သူမ၏ ရှေ့ လွတ်သော ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်လျှက် ရှိနေသည်။

မျိုးမျိုးသည် ခြေတွဲလောင်း ချထားသဖြင့် မို့အိသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ မော့တက်နေသည်။ သည်ကုတင်စောင်းနည်းကို သူမ အကြိုက်ဆုံးမို့လဲ ထွန်းလွင် ဘာမှမပြောမီ သူမဘာသာ နေရာယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထွန်းလွင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဖြဲလိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဝင်ရပ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ပြဲအာနေသော စောက်ပတ်ဝမှာ လီးတေ့ကာ ထိုးနှစ်လိုက်လေရာ

“ အာ့..ဖြေးဖြေး ..အကိုထွန်း...”

တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် မျိုးမျိုက တောင်းပန်သည်။ ထွန်းလွင်က ငုံကြည့်ကာ ဖိသွင်းပါသည်။ လီးက ဒစ်ဖျားမျှသာ ဝင်မလို ဖြစ်နေရာ

“ ဟင် ..မျိုး..မဝင်ပါလား..နဲနဲ ပေါင်ကားပေးကွာ...”

“ မဟုတ်ဘူး..အကိုထွန်းလီးကြီးက ကြီးလွန်းတယ်..ဖြေးဖြေး ချော့သွင်း...”

မျိုးမျိုးက မင်းဇော်လီးထက် ပိုကြီးသော ထွန်းလွင်၏ လီးကြီး မဝင်နိုင် ဖြစ်နေသည်ကို သိပြီး ဖြစ်လေရာ ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအနှုတ် လုပ်ခိုင်းပါသည်။ ထွန်းလွင်မှာ စိတ်တွေ ဆူဝေနေလေရာ ခပ်သွက်သွက် ဖိသွင်းနေလေသည်။

“ ဟင့်..အကိုထွန်း..နာတယ်ဆိုမှပဲ...ဖြေးဖြေးသွင်းပါဆို...”

မျိုးမျိုးက မနေနိုင်တော့ဘဲ တက်နိုင်သမျှ ပေါင်ကားပေးရင်းက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်မြှောက် ထောင်လိုက်လေတော့သည်။ ထွန်းလွင်ကတော့ ပေါင်ကြားမှာ  မျိုး၏ စောက်ပတ်ဝကို သေသေချာချာ ဖြဲပေးရင်း လီးတန်ကို ထိန်းသွင်းလိုက် နှုတ်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေပါသည်။

ခြေထောက်များကို မိုးပေါ်ထောင်ထားသဖြင့် ဖင်ကြီးတွေပါ ဝင်းအိ တင်းမာလျှက် ကားကားစွင့်လျှက် စောက်ပတ်ကြီးကို တယ်ပေးထားသလိုပင် ထွန်းလွင်၏ စိတ်တွေ ပို၍ ကြွလာပါပြီ။

လီးကြီးမှာလည်း ပိုပြီး ဝင်သွားပါသည်။ မင်းဇော် ထက်ပိုကြီး၍ ပိုတုတ်ခိုင်သော အကိုထွန်း၏ လီးကြီးအား စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်အောင် မျိုးက ပေါင်ကြီးတွေ ကားသထက် ကားပေးသည်နှင့် အမျှ ထွန်းလွင်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် ပိုကြိုက်မိလေသည်။

ဖြူဝင်းနေသော ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို မိုးမျှော် ထောင်ထားရသော မျိုးမှာ လီးကြီးဝင်လာသည်နှင့် အမျှ ရင်တဖိုဖို တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာကာ တဟင်းဟင်း မာန်ဖီလာပါပြီ။

“ အကိုထွန်း..ကြမ်းကြမ်းလေး..လုပ်ပေးကွာ..လုပ်ကွာ...”

အားပေးသည်နှင့် အမျှ ထွန်းလွင်က တအားကြုံးထည့်သည်ပင် မျိုး၏ ပေါင်ကြားမှ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်မို့မို့ကြီးမှာ ထွန်းလွင်၏ လီးတန်ကြီး အဆုံးဝင်သွားလေတိုင်း ခွက်ဝင်သွားသေည်လည်း အားရမှု မရှိသေးသော မျိုးက ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို တန်ပြန်ကော့မြှောက်၍ ပေးနေလေသည်။

ရပ်ရင်း ဆောင့်ရသော ထွန်းလွင် မှာ အချက်ပေါင်းများလာသည်နှင့် အမျှ လီးချောင်းကြီး ကျင်တက်လာခဲ့ပေပြီ။ မျိုးမှာဟန် အားရဟန် မတူသေးပါ၊ အပေါ်မြှောက်ထားသော ခြေထောက်များကို ထွန်းလွင် ပခုံးပေါ် ချိတ်တင်လိုက်ပြီး အားယူကာ ဖင်ကြီးတွေ ကော့မြှောက်ပေးပြန်ရာ

“ မျိုး..အားရရဲ့လား ဟင်..ကိုယ်တော့ အရသာ ရှိနေပြီ...”

“ အင်း..မျိုး ..သိပ်အားမရသေးဘူး..အကိုထွန်း နဲနဲဆောင့်ပါဦး...”

မိမိ ပခုံးပေါ် တင်ထားသော မျိုး၏ ဖွေးဥ တောင့်တင်းသော ခြေထောက် နှစ်ချောင်းမှာ မွှေးကြိုင်၍ နေပါသည်။ ထွန်းလွင်မှာ ပေါင်များကို ထိန်းကိုင်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်နေရင်းက မိမိပခုံးပေါ် ချိတ်တင်ထားသော မျိုး၏ ခြေသလုံးများကို နမ်းမိလေသည်။

မျိုးမျိုးသည် အရသာ ထူးလာသည့် အလျှောက် ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကာ လိမ်ကားပေးရင်းက သူမ၏ မျက်စိလေးများ မှေးစင်း၍ လာတော့ရာ ထွန်းလွင်ကလည်း ရှေ့သို့ကိုင်းကာ မျိုးမျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ အုပ်မိုးလျှက် ဖိတွယ်ပေးနေပါသည်။ တပြွတ် ပြွတ် တဖတ်ဖတ် ဖြင့် လီးသွင်းသံ၊ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပြန်ထုတ်သံတွေ ညံမစဲပါ။

“ အကိုထွန်း..ရပ်မပစ်နဲ့နော်...ခုမှ ..ပိုအားရလာတယ်..သိလား...”

မှန်ပါ၏ ၊ ထွန်းလွင်ကလည်း အပေါ်မှ အုပ်မိုးကာ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း ရှေ့သို့ ကိုင်းညွတ်လိုက်ရာ ထွန်းလွင်၏ ပုခုံးပေါ်မှာ တင်ထားသော မျိုး၏ ပေါင်ကြီးတွေမှာ ဒူးကွေးညွှတ်လျှက် မိုး၏ ရင်ဘက်ပေါ် တင်ထားသလိုပင်။

ဤ အနေအထား အရ မျိုးခမျာ မိုးပေါ်သို့ ခြေဖဝါးများ မြှောက်တင်လျှက် ဒူးကွေးကာ ထွန်းလွင်၏ ဖိထားခြင်းမှ မလှုပ်သာတော့ပါ။ ရင်ဘက်ပေါ် ဒူးကွေး တင်ထားရသည့် အလျှောက် အောက်ပိုင်း တင်ပဆုံကြီးမှာလည်း အပေါ်သို့ ကော့တက်နေလေရာ စောက်ပတ်ဝမှာ အလိုက်သင့် မော့တက်လာတော့သည်။ ထွန်းလွင်က မျိုး၏ ကိုယ်ကြီးကို အပိုင်ချုပ်ထားသလို အနေအထားမျိုးဖြင့် ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ

“ အကိုထွန်း..ဟင်း...ဟင်း...မျိုး..မျိုး ..သေလိမ့်မယ်...ဟင့်ဟင်း...”

ခုလို မျိုးက ပြောသော်လည်း စိတ်ကြွနေသော ထွန်းလွင်မှာ မိမိကိုယ်တိုင် ပြီးချင်နေရကား ရပ်နားဖို့ ညှာဖို့ မစဉ်းစားတော့ပါ၊ အားရစွာ ဆောင့်နေပါသည်။

မျိုးမျိုးက ပါးစပ်က ပြောသော်လည်း အရသာ လွန်စွာ ထူးကဲနေသဖြင့် ထွန်းလွင်ကို တကယ် မတားမြစ်ပါ။ မိမိဒူးများ ကွေးကာ ရင်ဘက်ပေါ် ဖိထားခံရင်းမှပင် ဖင်ကြီးတွေကို ကော့မြှောက်ပေးနေသေးသည်။ ထွန်းလွင်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်။

မျိုးမျိုး၏ မို့စွင့်သော တင်ပါးလုံးလုံးကြီးမှာ ကုတင်စောင်းမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ညိမ့်ကာ ဖင်ကြီး တခုလုံး ဖိလိုးခံနေရပါသည်။ အပေါ် မော့တက်နေသော မျိုးမျိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ရေရေလည်လည် ထိုးဆောင့် အလိုးခံနေပုံကလည်း သူ့အတွက် တမျိုးအရသာထူးလှသည်။  လီးကြီးက အဆမတန် ကြီးနေလေတော့ စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်တစ်နေပါသည်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးတွေက အပေါ်ပင့်တင် မြှောက်ပေးထားလေသည့် အပြင် ကုတင်စောင်းတွင် ရပ်ပြီး လိုးလေတော့ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ထိပ်ပိုင်းကို ဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်း သိသိသာသာ ပွတ်ဆဲနေ၏။ မျိုးမျိုးမှာ အပျိုမဟုတ်ပါ။ ခဏခဏ မျင်းဇော်၏ အလိုးကို ခံနေရတော့ မျိုး၏ စောက်စေ့ကြီးမှာ ပိုမိုကြီးမားပြီး စောက်ပတ်ဝမှာ ပြုးနေသည်။ ယခု ထွန်းလွင်က ဖိလိုးတိုင်း စောက်ပတ်ထိပ်ဖျားရှိ မျိုး၏ စောက်စေ့နီနီ အတက်လေးမှာ မလွတ်နိုင်၊ လီးဝင်ထွက်တိုင်း ဖိပွတ်လိုးတာ ခံနေရတော့ မျိုးခမြာ တအီးအီး တအားတအား အော်ညည်းရင်း ကာမအရသာတွေ ဆိမ့်တက်နေပါသည်။ ကောင်းသထက် ကောင်းလာနေပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အကောင်းပြိုင်ရင်း အလိုးပြိုင်နေကြပါသည်။

“ မျိုး..အားရပြီနော်...အကို..ဒီပုံစံ သိပ်ကြိုက်တာပဲ..ကွာ...”

“ ဟင်း..ဟင်း..အကိုထွန်းရယ်..ဘယ့်နှယ် ပြောပါလိမ့်...မျိုး လဲ စွဲတာပေါ့နော်...လိုးစမ်းပါ..ဆောင့်ဆောင့် ထည့်စမ်းပါ...”

စောက်စေ့ရော စောက်ပတ်ပါ ကျဉ်တက်နေသလို ထွန်းလွင်မှာလည်း လီးတခုလုံး တင်းကြပ်ကျင်စိမ့်နေပြီ ဖြစ်ရာ အားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေသဖြင့် ကုတင်ကြီးပါ တကျွီ ကျွီ မြည်လာပါ၏။ 

မျိုးမှာ ပေါင်ကြီးတွေကို လှန်ကာ ကွေးကာ တကိုယ်လုံး ငြိမ့်နေသည်မို့ အံကြိတ်ခံနေပါသည်။ စောက်ပတ် အတွင်းသား တခုလုံးမှာလည်း အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ကျင်တက်လာပြီဖြစ်ရာ အားမလို အားမရ တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာပြီး 

“ အကိုထွန်း..အင့်..ဟုတ်ပြီ...အား..လား...လား...အား..အကိုရယ်...”

ထွန်းလွင်မှာ လီးကြီးကို အားကုန် ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်ရာ မျက်စိမှေးစင်းကာ တအင့်အင့် လုပ်နေသော မျိုးမျိုးမှာ လေးထဲဝဲသွားသလို ဟင်ကနဲ ဟာကနဲ ဖြစ်ရာက အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ တချီပြီးသွားပါတော့သည်။

“ အို...အကို..ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်တော့ သိပ်ကို ကောင်းတာပဲ....စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကျင်နေပြီ...အထိမခံနိုင်တော့ဘူး...အကိုရယ်...”

ထိုအချိန်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ကျသွားသော မျိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကို ဖိသွင်းကာ ထွန်းလွင်က သုတ်ရည်တွေ ပန်းလွှတ်လိုက်တော့သည်။ လီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲံ လွှတ်ထုတ်ရင်း မျက်စိမှိတ်ကာ ထွန်းလွင်မှာ အရသာခံနေသလို မျိုးမျိုကလည်း တအင့်အင့်ဖြင့် ငြိမ်ကျရင်း ဘဝင်ခိုက်နေပါတော့သည်။

အတ်ကြာမှ ထွန်းလွင်က လီးကြီးကို နှုတ်လိုက်ပြီး မျိုးမျိုးနှင့် အတူ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျောင်းလိုက်ပါတော့သည်။ 

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ငြိမ်သက်စွာ အနားယူနေကြသော်လည်း နောက်တချီ ထပ်လုပ်ချင်ကြသည်ကတော့ ဓမ္မတာပင် ဖြစ်သည်။

ခဏကြာတော့ ထွန်းလွင်က မျိုးမျိုး၏ ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ကာ သူမကို ဖက်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို စမ်းကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေလိုက်သကဲ့သို့ မျိုးမျိုးကလည်း ထွန်းလွင်ကို ဖက်ကာ လက်တဖက်က လီးကြီးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပါသည်။

“ ဟင်..လီးကြီးကလဲ ပျော့စိစိကြီးပဲ ရှိသေးတယ်နော်...”

ပြောပြောဆိုဆို နွေးနေသော လီးကို ထက်အောင် စုတ်ဆန် လျှောတိုက်ပေးပြန်သည်။ မကြာခင် ခွေနေသော လီးမှာ မာလာပါပြီ။ ထိပ်ဝတွင် အရည်နည်းနည်း စို့နေပြီး မျိုးမျိုးမှာ လီးကို အသေအချာ ကိုင်ဆွရင်း ပိုပြီးစိတ်တွေ ကြွတက်လာသလိုပင်။

“ အကို့လီးက မင်းဇော်ထက် ကြီးသလား..မျိုး...”

“ အင်း..ကြီးတာပေါ့..အကိုရယ်...အကို မင်းဇော်..လိုးရင်...မျိုး..ဘယ်တော့မှ..မနာမအောင့်ဘူး..စောက်ပတ်ထဲ ..ချောင်နေသလိုပဲ...”

“ အကို့ လီး ကျတော့ရော...”

“ မျိုး..မရှက်တမ်း ပြောရရင် မျိုးလေ..အကိုထွန်း လီးပဲ ကြိုက်နေပြီ..သိလား..စောက်ခေါင်းထဲလည်း မချောင်ဘူး..ပြီးတော့ ..သိပ်ပြီး..အားရပါးရ ရှိတာပဲကွယ်...အရှည်လည်း..ပိုတယ်...”

အဲဒီနောက်တော့ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြွလာပုံရတဲ့ မျိုးမျိုး ဟာ သူမရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို တဖက်စောင်းပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဘာလဲ..မျိုး..ပုဇွန်တုတ်ကွေးနည်း..လား...”

ထွန်းလွင်ကတော့ မျိုးမျိုးက ပြုံးတယ်။ ကြည့်ပါဦး။ မျိုး၏ ဖြိုးတင်းအိကားနေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးဟာ ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ ဆိုတော့ ပိုပြီး စိတ်ကြွစရာပင်၊ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးဟာ မို့ခုံးနေတဲ့အပြင် ဒူးကွေးလိုက်တဲ့ ပုံစံကြောင့် ဖင်သား အစိုင်အခဲကြီးတွေဟာ ပိုပြီး အားရပါးရ ရှိလှသည်။

ထွန်းလွင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် မျိုးမျိုး၏ နောက်မှ ရပ်လျှက် စောင်းအိပ်လိုက်သည်။ ခင်ကားကား ဝိုင်းဝိုင်း မောက်နေသော ဖင်ကြားထဲကို ထွန်းလင်၏ မာတောင် စိုရွှဲနေသော လီးကြီးက ထောက်မိနေပါပြီ။

မျိုးက ပေါင်စိထားတာ ဆိုတော့ လီးမဝင်နိုင်ပါ။ စောက်ပတ်က တင်းကြပ်နေအောင် ရှိနေတယ်။ ထွန်းလွင်က မျိုးမျိုးရဲ့ ပေါင်နှစ်ခုကြား ခြေသွင်းလိုက်ပြီး အပေါ်ပေါင်ကို မ လိုက်တယ်၊ ဒီတော့ မျိုးမျိုးက သူမ၏ အပေါ်ပေါင်တန်ကြီးကို နောက်ပြန် တွန်းပေးရင်း နေရာရွေ့ပေးပြန်တယ်။ 

ပေါင်ကြီးကားသွားတော့ ပြဲအာသွားသော စောက်ပတ်က အသင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ ထွန်းလွင်ရဲ့ လီးကြီက ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့မို့ စိတ်မရှည်နိုင်တဲ့ မျိုးမျိုးက လီးတန်ကို လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝတွင် ဖိ၍ တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ အကို..သွင်းတော့လေ..တကထဲမှပဲ...ခလေးကျနေတာပဲ...ဒါလေးမှ..မလိုးတက်ဘူးလား.....”

ပြောလည်း ခံရမှာပဲ ၊ ဒီနည်းက လီးသွင်းရတာ ကြာတယ်၊ ကိုင်ထည့်တာတောင် အရည်တွေနဲ့ သုံးလေးခါလောက် ဖိသွင်းလိုက်မှ ဝင်သွားရှာပါတယ်။

ထွန်းလွင်က မျိုးမျိုး၏ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်ရင်း လက်တဖက်က မွေ့ယာနှင့် မျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြားထဲ ထိုးသွင်းရင်း ရှေ့က နို့ကြီးတွေကို သိမ်းဖက်တယ်။ ပြီးတော့ အဝမှာ သွင်းပြီးသား လီးကြီးကို ခပ်ဖိဖိ နှစ်သွင်းတယ်။ လီးတန်ကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသလို မျိုးကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ကော့ပေးလိုက်သည်။

နောက်သွင်းတော့ စောက်ပတ်အပေါ်ထိပ်မှာ ရှိတဲ့ စောက်စေ့အတက်လေးကို ဖိသွင်းသလိုမမို့လည်း မျိုးမျိုးတကိုယ်လုံး တုန်တက်၍ သွားရသည်။

လီးအဆုံးဝင်တော့လည်း မျိုးမှာ ထွန်းလွင်၏ ပေါင်ပေါ် နောက်ပြန်တင်ထားသော မိမိ၏ ပေါင်တန် အနေအထားကြောင့် စောက်ပတ်ဟာ ကျယ်နေသလို ခံစားရပြီး ခံရတာ အားမရတော့ ပေါင်ကို ပြန်ချပြီး ရှေ့ဘက်မှာ ဒူးကွေးလိုက်မှ စောက်ပတ်ဟာ ဖိညှပ်သွားပြီး လီးကြီးကို ခပ်ကြပ်ကြပ် ဖိလိုက်သလို ခံစားရတယ်။

“ အကို..လုပ်တော့ကွယ်...ကျွတ်..ထွက်သွားမယ်...”

မျိုးမျိုးက တွေးကြံ၍ သိပြီး ဖြစ်ပါသည်။ မင်းဇော် လိုးတိုင်း ဒီလိုခံဖူးတယ်။ လီးကျွတ်ထွက်ပေါင်း များပြီ။

ထွန်းလွင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ မျိုးတယောက် အီစိမ့်၍ သွားရသည်။ ထွန်းလွင်က ခါးရှေ့ပိုင်းကို သိမ်းဖက်ထားရင်း ဆွဲဆောင့်ပေးတယ်။ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ခံနေတဲ့ မျိုးဟာ နို့နှစ်မွှာကို ဆုပ်ချေပေးပြီး လိုးဆောင့်ခံနေရတာကို သဘောကျမိတယ်။ ဒီလိုသာလိုးနေမယ် ဆိုရင် မိရွှေမျိုးတို့ အကြိုက်ပေါ့။ 

ထွန်းလွင်က ကြမ်းသည်။ ဖင်ကြီးတွေ ခွက်ဝင်သွားလုမတက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပေးနေတာတွေဟာ တကယ့် အရသာပင်။ လီးကြီးဝင်လာတိုင်း နောက်ပြန်ကော့ပေးနေရတာမျိုးမှာ မောနေသည်။ ပေါင်ကြီးတွေ အားယူ ညှပ်ပေးရသလို စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကိုလည်း တအားညှစ်ယူတယ်။ စောက်စေ့အတက် လီးကိုထိအောင် ဖင်ကြီးကို လုံးကျစ်ကျစ်လုပ်ပြီး ကော့ပေးနေလေသည်။

“ ဖွတ်..ဖွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်....”

“ လိုးဆောင့်စမ်းပါကွာ...စောက်ပတ်ကြီး...စုတ်ပြတ်သွားပစေ...ညှာမနေနဲ့...ဟင်း..ဟင်း ...”

မျိုးမျိုးခမြာ နောက်ကို တက်နိုင်သမျှ ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်း၍ ကျသွားရလေတော့သည်။

............................................................................................

ချုပ်လိုက်တော့ မင်းဇော်ကတော့ ထွန်းလွင်ဆီက တလတသိန်းရပြီး မျိုးမျိုးကို (၃) သောင်းပေးကာ သူအတွက် (၇) သောင်း ကျန်လေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးမျိုးကိုလည်း အချိန်မရွေး လိုးလို့ရသည်။ သူမအတွက်လည်း နောင်လာမည့် ကာလများအတွက် စိတ်အေးသွားရသည်။ 

မျိုးမျိုးကလည်း မင်းဇော်ကလည်း (၃) သောင်း၊ ထွန်းလွင်က (၃) သောင်းဆိုတော့ တစ်လ ခြောက်သောင်းပင် ရသည့် အပြင် တမူစီ ထူးခြားသော ယောင်္ကျား နှစ်ယောက်၏ အရသာကို တလှည့်စီ ခံစား စံစားလျှက်သာ ရှိလေတော့သည်။

.........................................

{ ဒီအပြာ ဝတ္ထုလေးက (၁၉၈၀) ဝန်းကျင်လောက်က ထွက်ခဲ့ပုံ ရတဲ့ အပြာစာအုပ်လေးဖြဟန် တူပါသည်။ အဲဒီခေတ်ကတော့ မယားငယ် (အခုခေတ်တော့ စပွန်ဆာ) ပေါ့။ ဒီဝတ္ထုထဲကလို အဖြစ်တွေ အခုထိ ဖြစ်နေမလား မပြောနိုင်ပါ။ }


........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။