Configure Page List

Sunday, August 4, 2024

သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၄ )

သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၄ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

ရေးသားသူ - ထွန်းတောက်နေ

ဒီဇင်ဘာ ၃၁ ရက်နေ့ ကျတော့ ကျွန်တော်က အလုပ်မဆင်းတော့ဘူး။ နားတဲ့ ရက်လေ။ မနက် ၁၀နာရီလောက်မှာ ဖုံးထမြည်လာတယ်…။

ဖုံးသံ……  

( ကိုကိုလူဆိုးကြီး…. ဖုံးကိုင်လိုက်ပါဦး…… ဖုံးမကိုင်ရင် စိတ်ဆိုးလိုက်မှာနော်…… မုန်းတယ် မုန်းတယ်မုန်းတယ်… အမြှောက် တစ်သိန်း)………

ဖုံးသံကြားတော့မှ ကျွန်တော် နိုးလာသည်။ ဘယ်သူ့ဆီကလဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုကောင် မင်းလွင်ခေါ်နေတာ။

“ ဟဲလို….  ” 

“ အဟီး… သယ်ရင်း….. ဖြိုးကြီး…. ငါ ဘယ်အချိန် လာရမှာလဲ……  ” 

“ နင့်အမေ… ငါ ဆဲလိုက်ရင် မကောင်းတော့ဘူး…. ခုမှ မနက်ဆယ်နာရီ ရှိသေးတာ ဘာကိစ္စ ဝီရိယကောင်းနေရတာတုန်း……  ” 

“ မင်းကလည်းကွာ…. မင်းပဲပြောထားပြီးတော့….. ရင်ခုန်တာပေါ့ကွ….. ညကတည်းက မင်းအိမ်လာအိပ်ရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာကွ…… တညလုံး အပျော်လွန်ပြီး…. ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ဘူး….  ” 

“ ဟေ့ကောင်…. အိပ်မပျော်လို့ မအိပ်ပဲနေပြီး ညကျမှ မထနိုင်ရင် မင်းထိုက်နဲ့ မင်းကံပဲ…. ဒါပဲ… ဖုံးချလိုက်တော့မယ်……  ” 

“ ဟေ့….ဟေ့… နေပါဦးဟ… ငါဘယ်အချိန်လာရမလဲ ပြောပါကွာ… ငါခု ဖုံးချပြီးတာနဲ့ ပြန်အိပ်ပြီး စောင့်နေပါ့မယ်….  ” 

“ အေး ဒါဆိုလည်း ညနေ ငါးနာရီ ခြောက်နာရီလောက်တော့ ရောက်အောင် လာခဲ့… ငါ့အိမ်နံပါတ် မင်းသိတယ်နော်…..  ” 

“ မသိဘူးလေ…. ငါမှ မလာဘူးတာ…. ဒီလိုလုပ်ဟာ… မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်လေ…. ငါ မြေပုံကြည့်ပြီးလာခဲ့မယ်…..  ” 

“ အိုကေ… ပြီးတာပဲ… ငါခုပဲ မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်မယ်…..ဘိုင့်ဘိုင်…..  ” 

“ ဘိုင့်ဘိုင်….သယ်ရင်း….. မင်းကျေးဇူးမမေ့ပါဘူးကွာ…….  ” 

“ တူ….. တူ…… တူ…….  ” 

မင်းလွင်ဆီက ဖုံးပြောပြီးသွားတာနဲ့ ကျွန်တော့်အိမ်လိပ်စာကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ မက်ဆေ့ချ်ရိုက်ပို့လိုက်သည်။

#08- 352

Blk- 662B, Jurong West Street 64

(S)642662

ပြန်အိပ်ဖို့ စဉ်းစားတော့လည်း အချိန်က ဆယ်နာရီခွဲပြီ….။

ဒါနဲ့ အိပ်ရာကထပြီး ရေချိုးခန်း တန်းဝင်ပစ်လိုက်သည်။ ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ထားသဖြင့် လူက လန်းဆန်းနေသည်။ ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ သီရိကို မီးဖိုချောင်မှာ မနက်စာ စားဖို့ ပြင်နေတာတွေ့လိုက်သည်။

“ မောနင်း ကိုဖြိုး….  ” 

“ မောနင်းသီရိ….. ဒီနေ့ သီရိဘော်ဘော်တွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လာမှာတုန်း…..  ” 

“ မများပါဘူး ကိုဖြိုးရယ်… သီရိတို့ တွဲနေကျ ကျောင်းက အဖွဲ့ ငါးယောက်ပဲလေ….  ” 

“ မြန်မာတွေချည်းပဲလားဟ….  ” 

“ ဟုတ်ဘူး ကိုဖြိုး… မြန်မာ သူငယ်ချင်းက သုံးယောက်ပဲ လာမှာ…. ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်က စလုံးတယောက်ရယ်….. အင်ဒိုတရုတ်မလေးရယ်.. အားလုံးပေါင်း ငါးယောက်လာမှာ…..  ” 

“ ကိုဖြိုး သူငယ်ချင်းကို ခေါ်ထားတယ်ဆို…. ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်လဲ….  ” 

“ ဟာ… အကုန်မခေါ်ပါဘူးဟာ… ဘာကောင်တွေမှန်း မသိဘူး…… ငါ့သူငယ်ချင်း မင်းလွင်ဆိုတဲ့ လူပျိုကြီးကိုပဲ ခေါ်ထားတယ်…… ဒီကောင်က လူရိုးဟ….  ” 

“ ဟာ…ဟ….. လူရိုးတဲ့လား…. ပါးစပ်ထဲ နို့ထည့်ပေးရင် စို့မှာလား…..ခ်ခ် ... ” 

“ ဒီကောင်မလေးကတော့ လုပ်ပြီ…… အဲဒါတော့ ငါလည်းမသိဘူး… နင်တိုက်ကြည့်ပေါ့…. ချိုချိုတော့ သူစို့တတ်မှာပေါ့….  ” 

“ ဟီးဟီး….. သီရိ သူငယ်ချင်း တရုတ်မလေးနဲ့ တွေ့ပေးရမယ်…. သူ့နို့ကြီးက အယ်နေတာ… ကိုဖြိုးသူငယ်ချင်းကို နို့တိုက်ခိုင်းရမယ်……  ” 

“ ကဲကဲ  ကဲ…. ငါအဝတ်အစားသွားဝတ်ဦးမယ်…. ဂျီးတော်……ပြီးရင် ပြန်ထွက်လာခဲ့နော်… ဒီမှာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ထားခဲ့မယ်…. ထုံးစံအတိုင်း ကြက်ဥ နှစ်လုံးပါ ပြုတ်ထားတယ်….ဒီညအတွက် အားပြည့်နေအောင်လို့…. ဟီဟိ…..  ” 

“ အိုခေ…. ညကျမှ ပွဲကြမ်းကြတာပေါ့…..  ” 

အဝတ်အစားလဲ ပြန်ထွက်လာပြီး သီရိပြင်ပေးထားသော မနက်စာကို ဗိုက်ဆာဆာနှင့် အားပါးတရ စားပစ်လိုက်သည်။ မနက်စာ ဆိုပေမယ့် အချိန်ကြည့်တော့ ဆယ့်တစ်ခွဲနေပါပြီ။

ကျွန်တော် စားနေတုန်း…. လက်ထဲမှာ ကော်ဖီခွက်ကြီးကိုင်ပြီး သီရိ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာသည်။

“ သီရိ နင့်ဘော်ဘော်တွေ ဘယ်အချိန် လာကြမှာလဲ…… ကြိုပြင်ထားစရာရှိ ပြင်ထားရအောင်လေ…..  ” 

“ ဟုတ် ကိုဖြိုး…. ခုနလေးတင် ခိုင်လေးနဲ့ မိနွယ်တို့ဆီက ဖုံးလာသွားတယ်….. ခုပဲ သူတို့ ထွက်လာဖို့ ပြင်နေကြပြီတဲ့….. လိုအပ်တာတွေပါ တခါတည်း ဝယ်လာခဲ့မယ်တဲ့…..  ” 

“ အစားအသောက်တွေ ထပ်ဝယ်လာမှာလား…….  ” 

“ ကိုဖြိုး မသိလို့…. အဲဒီနှစ်ယောက်က သီရိထက် ဝါရင့်တယ်နော်…. တချိန်လုံး ကလပ်ပဲ တက်နေကြတာ….. ခုလည်း သောက်စရာတွေ သွားဝယ်မလို့ ထင်တယ်……  ” 

“ ဟိုက်ရှားလဘား… နင့်ထက်တောင် ဆရာကျတယ်ဆိုတော့ မလွယ်ကြောပါလား…..  ” 

“ ဒါ့ကြောင့် ပြောတာ ကိုဖြိုးတို့ ကရင် ထန်းလျက်အိုး တွေ့ပါပြီလို့….. နောက်ပြီး သူတို့က မူးလာရင် ကြမ်းတယ်နော်…..  ” 

“ ဘာကြမ်းတာတုန်း…..  ” 

“ ဘာကြမ်းတာလဲဆိုတာကိုတော့ ညကျမှပဲ ရှုစားတော်မူပါ့...ကိုယ်တော်လေးဖရားရှင့်….  ” 

“ အိုခေလေ…. ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာ…. ကြည့်ကြသေးတာပေါ့….. ငါ့သူငယ်ချင်းကြီးကိုတော့ ညှာညှာတာတာလေး ကိုင်ကြပါ.. သူက ဘာမှ ကြုံဖူးတာမဟုတ်ဘူး…. သူ့နားမှ ကပ်နေတဲ့အမဆိုလို့ သူ့မှာ ခြေမနဲ့ လက်မပဲ ရှိတာ….  ” 

“ ဖြစ်ပါတယ် ကိုဖြိုးရယ်…. သူ့သူငယ်ချင်းကြီး ပဲ့ပါသွားမှာ ကျနေတာပဲ…. သီရိ တာဝန်ထားစမ်းပါ…..  ” 

“ အယ်…. မဖြစ်ပါဘူး….. တခြားတယောက်ကို တာဝန်ပေးလိုက်ပေါ့…..  ” 

“ ဟီဟိ…. အခြေအနေအရပဲလေ….. ဘယ်ပြောလို့ ရမလဲ…..  ” 

“ အေးပါ အေးပါ… ထားလိုက်ပါတော့…… နင်မှာထားတဲ့ အကင်တွေက ညနေ လာပို့မှာလား…. လိပ်စာ တခါတည်း ပေးလိုက်တာလား…..  ” 

“ ဟုတ် ကိုဖြိုး…. အိမ်ထိ လာပို့လိမ့်မယ်….. ညကျရင် အဝတွယ်ဖို့သာ ပြင်ထား….  ” 

“ အေး … ပြင်ထားပါတယ်…. အစားအသောက်ရော…. တခြားဟာရော… အဝကို တွယ်ဦးမှာ……  ” 

စကားတပြောပြောနဲ့ တီဗွီက လာတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တာ တော်တော်ကြာသွားတယ်…..။

♪ ♫♪ Ting… Tong….

Ting…. Tong……♪ ♫♪ ♫

“ ဟော… သီရိ သူငယ်ချင်းတွေ လာကြပြီထင်တယ်…… သွားဖွင့်ပေးလိုက်ဦး…..  ” 

သီရိက ထသွားပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် စွာကျယ်စွာကျယ်နှင့် ပေါက်တတ်ကရ နောက်ပြောင်သံများက အိမ်ခန်းအတွင်းသို့ လျှံထွက်လာသည်။

“ ဟဲ့…ကောင်မ… ညည်းက အေးဆေး နှပ်နေတယ်… ကျုပ်တို့ သယ်လာရတာလည်း ကြည့်ဦး. ဘွန်လေး အမ်အာတီကနေ မနည်း လမ်းလျှောက်လာရတယ်… မောလိုက်တာ…. ခြေထောက်ကိုညောင်းရော…..  ” 

“ အံမယ်… မိနွယ်ကတော့ လုပ်ပြီ…. ငါ့ကိုပြောတုန်းက Taxi နဲ့ လာမှာဆို… ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လမ်းလျှောက်လာရတာတုန်း…..  ” 

“ ဟိုကောင်မလေ…. မိခိုင်ပေါ့…. ငါပြောထားရဲ့သားနဲ့ စောစော ကြိုဝယ်ထားပါဆိုတာ…. ဝယ်ဖို့ နောက်ကျနေလို့… Jurong Point မှာ ဝင်ဝယ်နေရတာလေ… ဝယ်ပြီးတော့ နီးနေတာနဲ့ ကားမငှားချင်တော့တာနဲ့ လမ်းပဲလျှောက်လာတော့တာ…..  ” 

ဟု ပြန်ဖြေရင်း ဆိုဖာဆက်တီပေါ် ဝုန်းကနဲနေအောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးက ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလာသည်။ သူတို့လက်ထဲ ကြည့်တော့ အထုပ်ကြီး အထုပ်ငယ်တွေနဲ့။ 

“ မပူနဲ့ ညောင်းနေရင် ငါ့အကို ကိုဖြိုး နင်တို့ကို နင်းပေးလိမ့်မယ်။ လည်မျိုကိုလေ… ဟားဟားဟား… .  ”  ဟု သီရိက အရွှန်းဖောက်သည်။ ကျွန်တော်သူတို့စကားတွေကို နားထောင်ရင်း သူတို့ ပုံစံတွေကို အကဲခတ်နေမိသည်။

အသံစွာကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြောဆိုရင်း ဝင်လာသူက မိနွယ်ဖြစ်သည်။ ဂျင်းစကတ် တိုတိုလေး ဝတ်ထားပြီး အင်္ကျီက စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ်ဖြင့်။ ရွှေရင်နှစ်မွှာက သူ့အသံနှင့်တူစွာပင် အပြင်ကို လျှံထွက်နေသည်။ မောလာမှန်း သေချာသည်။ ရင်နှစ်မွှာ ဖြူဖြူလေးတွေမှာ ချွေးလေးတွေ သီးနေတာ မြင်ရသည်။ ဖြတ်ကနဲ ကျွန်တော် မျက်စိလွှဲလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော် ဘာကြည့်နေသည်ကို သိနေသည့် သဘောဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသည်။

ခိုင်လေးဆိုသူ တယောက်ကတော့ တီရှပ်အဝါရောင်လေးနဲ့အတူ စလုံးမများ ဝတ်လေ့ဝတ်ထရှိသော တထွာလောက်ရှိသော ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားသည်။ 

သူလည်း တမျိုး ကြည့်ကောင်းပါသည်။ သီရိ အပေါင်းအသင်း ကောင်းသားပဲလို့ စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ချီးကျူးမိသည်။ ဖွင့်ထွားသော တင်ပါးများဖြင့် ဘောင်းဘီက ကျပ်ထုတ်နေသည်။ ပေါင်တံတွေကလည်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းဖြင့် အသားအရည်က ဝင်းထွက်နေသည်။

မိနွယ်ဟု ခေါ်သော ထိုသူငယ်မဆီကပဲ အသံထွက်လာပြန်သည်။

“ ဟယ်… သီရိ.. နင့်မှာ ဘယ်တုန်းက အကိုရှိတာလဲ…… ငါတို့လည်း မသိရပါလား….. စောစောက ပြောရောပေါ့ဟာ…...  ” 

“ အံမယ်… ကောင်မ… ညည်းကတော့ မပြောချင်တော့ဘူး….. ချက်ချင်းကြီးပါလား… လွန်ကိုလွန်တယ်…….  ” 

“ ဟုတ်ပါဘူး…. ညည်းအကိုရှိတော့ ငါတို့ အဖော်ရတာပေါ့လို့ ပြောမလို့ဟာကို….. .  ”  ဟု ပြောရင်း တဟားဟားဖြင့် အော်ရယ်နေသည်။ ဘေးက ခိုင်လေးကတော့ ဘာမှ မပြောသေးပဲ လိုက်ရယ်နေသည်။

“ ထိုင်ကြဦး… ဘာသောက်ကြမလဲ… ကော်ဖီသောက်မလား အအေးသောက်မလား… ကျွန်တော် ဖျော်လိုက်မယ်လေ…..  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုဖြိုး… ဖျော်ပေးရင် သောက်မှာပေါ့…. ခိခိခိ….. ကြားရတာနဲ့တင် အမောကို ပြေသွားတာပဲ.. ကော်ဖီပဲ သောက်မယ်…..  ” 

ဟု ထပ်အရွှန်းဖောက်လာပြန်သည်။ခိုင်လေးကလည်း ကော်ဖီပဲ ဖျော်လိုက်ဖို့ ပြောလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ထိုင်ရာမှထ မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာပြီး ကော်ဖီ ဝင်ဖျော်နေလိုက်သည်။ ဟိုသုံးယောက်ကတော့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ဖြင့် တွတ်ထိုးရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ တချက်တချက် တဟားဟား ရယ်သံများက နောက်ဖေးဘက်အထိ လိုက်လာသည်။ ကော်ဖီဖျော်ပေးပြီး ပြန်ထွက်လာကာ သွားချပေးလိုက်သည်။

“ သောက်ကြဦးနော်… ကျွန်တော် ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်…..  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုဖြိုး… ဝအောင်ချိုးနော်…. ဆပ်ပြာနဲ့ နာနာတိုက်ခဲ့….ခစ်ခစ်… .  ”  ဟူသော စကားနှင့်အတူ ရယ်သံက နောက်က ကပ်ပါလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း တချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ရေလဲပုဆိုးလဲဝတ်ကာ ရေချိုးခန်းကို ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းဘေးကဖြတ်တော့ ကျွန်တော့်ရေလဲပုဆိုးဆီက တခုသော နေရာကို သူတို့လိုက်ကြည့်နေတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသည်။ မိနွယ်ရော ခိုင်လေးပါ။ 

ခိုင်လေးကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲ နေရာပြောင်းလိုက်တာ သတိထားမိသည်။ မိနွယ်ကတော့ ကြည့်ရုံတင်မဟုတ်ပဲ သီရိကို ခပ်တိုးတိုးကပ်ပြောလိုက်တာ ကျွန်တော် ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်သေးသည်။

“ ဟဲ့…. နင့်အကိုဟာက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး…..  ” 

ပြောလည်းပြောစရာပဲလေ။ ရေလဲပုဆိုးကလည်း ခပ်ပါးပါးလျလျ ဖြစ်နေတာကိုး။ နောက်ဖေးခန်းရောက်တဲ့ အထိ လှမ်းကြည့်နေတာ မြင်ရသည်။ကျွန်တော် ရွတ်ပြီး ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်သည်။ ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင်အောက်မှာ ကျွန်တော့် အလုံးအထည် အတိအကျကို သူတို့ မြင်လိုက်ပုံရသည်။ မိနွယ်ပါးစပ်က အာမေဋိတ်သံ ထွက်လာသည်။

“ အားပါး…. အကြီးကြီးပဲ…..ခိခိခိ…...  ” 

မကြားဟန်ပြုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရသည်။ အပြင်မှာ ဆက်နေပါက သူတို့ ပြောနေတာ ကြားနေရုံမျှဖြင့် ညီလေးက ခေါင်းထောင်လာနိုင်သည်။ ရေပန်းကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖွင့်ပြီး အားပါးတရ ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။ ညီလေးကိုပါ ဂရုတစိုက်လေး ဆပ်ပြာဖြင့် ဆေးပေးလိုက်သည်။ ခုနလေးတင် မိနွယ်မှာလိုက်သည်မလား။ ဆပ်ပြာနာနာတိုက်ပြီး သေချာပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆေးပေးလိုက်သည်။ အနံ့အသက် ကင်းဖို့လိုသည်ပဲလေ။

ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ သူတို့ ထိုင်ရာက မထကြသေးဘူး။ အမှတ်မထင် မိနွယ်ကို လှမ်းကြည့်မိတော့ အောက်ကဟောင်းလောင်း။ ဝတ်ထားသည့် စကတ်တိုတိုအတွင်းမှာ အောက်ခံဘောင်းဘီ အဝါရောင်အကြားလေးက ကျွန်တော့်ကို ပြောင်ပြနေသလိုပင်။အခန်းထဲ ဝင်ပြီး မိမိကိုယ်ကိုမိမိ အပြတ်ရှိုင်းပစ်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်က ဖုံးက မြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ မင်းလွင်ဆီက….

“ ဟဲလို ကိုဖြိုး…. ငါလာနေပြီနော်…. ဘာလိုသေးလဲ…...  ” 

“ ကွန်ဒွန်…….  ” 

“ ဘာ…..  ” 

“ ကွန်ဒွန်လို့ ပြောတာ…. ငှက်ပျောသီးနံ့တို့ စတော်ဘယ်ရီနံ့တို့ ရှယ်သာဝယ်လာခဲ့…...  ” 

“ ဟေ…. တကယ်… တကယ်.. ဝယ်လာရမှာလား ဟေ့ကောင်….မင်းငါ့ကို မကြပ်နဲ့နော်…..  ” 

“ အင်း… မင်းမဝယ်လာချင်နေလေ…. နောက်တော့မှ နောင်တမရမိစေနဲ့…...  ” 

“ အေး…အေး.အေး… ဝယ်..ဝယ်လာပါ့မယ်ကွာ.. တမျိုးမထင်ပါနဲ့…. ရင်တွေ အရမ်းခုန်သွားလို့ပါကွာ….. အဲလောက်တောင်ပဲလား…အဟီး…. ကျေးဇူးကုဋေကုဋာပါပဲ သယ်ရင်းကြီးရာ…….  ” 

“ အေး…. ခလုတ်တွေ ဘာတွေ တိုက်နေဦးမယ်….. မြန်မြန်လာခဲ့တော့…….  ” 

“ အေးအေး…ဟီးဟီး… လာမယ်လာမယ်…. ဆီးယူ…….  ” 

ဖုံး ပြောပြီးသည်နှင့် ဧည့်ခန်းမှာရှိနေသည့် သူတို့ စကားဝိုင်းထဲ ပြန်ဝင်လိုက်သည်။ သီရိက မိနွယ်တို့ မလာသော အရက်ပုလင်းများ ဘီယာဘူးများကို ရေခဲသေတ္တာထဲသို့ ထည့်သင့်တာများ သွားထည့်နေသည်။ ခိုင်လေးက ဝိုင်းကူပေးနေသည်။ ထိုင်ကျန်နေခဲ့တာက မိနွယ်။ သူကပဲ စကားစလာသည်။

“ လာထိုင်လေ ကိုဖြိုး…. ဝါး…. အနံ့တွေ မွှေးကြိုင်နေတာပါပဲလား။ တန်တော့ အကြံအစည်တခုခုရှိပုံရတယ်။ လူပျိုကြီး အစွံထုတ်တော့မယ်ထင်တယ်…...  ” 

လူပျိုကြီးဟု သူက သုံးလာသည့်အတွက် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြုံးမိသည်။ ထားပါတော့ သူပြောသလို လူပျိုကြီးပါပဲ။

“ ထင်လို့ပါဗျာ။ ဒါ့ထက် တခြားသူငယ်ချင်းတွေရော မလာကြသေးဘူးလား….  ” 

“ သူတို့က တူတူလာကြမှာလေ။ အိဖြူက တခြားစလုံး ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို စောင့်ခေါ်ရဦးမှာ။ ဒါ့ကြောင့်နောက်ကျနေတာ…. အင်း… ခုပဲ အချိန်က ငါးနာရီထိုးတော့မယ်ဆိုတော့…. ငါးခွဲလောက်ဆို ရောက်လာကြမယ်ထင်တယ်….  ” 

“ အော်…. ဟုတ်ကဲ့….   ” 

ဟု ပြန်ဖြေရင်း ဂလုဟု တံတွေးမျိုချလိုက်သံကြီးက ဘေးက အတိုင်းသား ကြားနိုင်သည်။ မမျိုလို့လည်း မဖြစ်။ မျက်စိရှေ့မှာ အဝါရောင် စမူဆာလေးက စိန်ခေါ်နေသည်ပဲ။ ကျွန်တော်ကြည့်မှန်း သိ၍ သူက ပေါင်ကို ပြန်မစိပဲ ဒီတိုင်းထိုင်နေသည်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကလည်း နောက်ဖေးဘက် ရောက်နေလေတော့ သူ့ကို ပြောမည့်သူက မရှိ။

နှစ်ယောက်သား ပါးစပ်ကသာ ရိုးရိုးသားသား ပြောနေကြသည်။ စိတ်ထဲမှာ နှစ်ပါးသွားနေကြတာဖြင့် ကလေး တယောက်တောင် ထွက်လောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သူ့မျက်စိကလည်း ကျွန်တော့်ညီလေး နေရာက မခွာ။ ဝတ်ထားတာ ဂျင်းဘောင်းဘီဆိုတော့ ကျပ်ထုပ်သလို ဖြစ်နေပြီး ညီတော်မောင်က ဖုဖောင်းတက်လာတာ အိန္ဒြေမဆည်နိုင်လောက်အောင်ပင်။

နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်မထားပဲ ပြိုင်တူ ရယ်မိကြသည်။

“ အဟင်းဟင်း…ဟင်း….  ” 

“ အဟွန်း….  ” 

သီရိနဲ့ ခိုင်လေးတို့ ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ရောက်လာသည်။ အရှိန်သတ်လိုက်နိုင်၍ တော်သေးသည်။ ညီလေးက ပုံမှန် အနေအထားပြန်ရောက်သွားသည်။ မိနွယ်လည်း ပေါင်ပြန်စိသွားသည်။လူစုံသွားသဖြင့် တခြားအကြောင်းများ စကားစပ်မိသွားသည်။ ကျောင်းအကြောင်းများ၊ အလုပ်အကြောင်း၊ သံရုံးမှာ အခွန်ဆောင်ရသည့်အကြောင်းများ၊ Part Time အလုပ်အကြောင်းများ အစရှိသဖြင့် တော်တော်လေး စုံသွားသည်။

သီရိ ဖုံးမြည်လာသဖြင့် စကားစပြတ်သွားကြသည်။

♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ အကြိမ်ကြိမ် ရင်ခုန်မိသော မင်းမျက်ဝန်း…

အာရုံမှာရေးတဲ့ မျက်ဝန်း…♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪

မင်းရဲ့ အကြည့်မှာ မြောနေခဲ့… မင်းရဲ့ မင်းရဲ့ အချစ်မျက်ဝန်း…..♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪

အယ်လွန်းဝါရဲ့ အချစ်မျက်ဝန်းသီချင်း Ringtone သံနဲ့ အတူ မိနွယ်နှင့် ကျွန်တော် အကြည့်ချင်း ဆုံဖြစ်အောင် ဆုံလိုက်ကြသေးသည်။ အချစ်တဲ့လား။ ကျွန်တော်တော့ မထင်။ Order မှာထားသော အကင်များ လာပို့ကြောင်း ဖုံးခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့ပဲ တိုက်အောက်ကို ကျွန်တော်တို့ ဆင်းပြီး အစားအသောက်များ သွားယူကြသည်။ 

သူငယ်ချင်း မင်းလွင်လည်း အချိန်ကိုက်ပင် ရောက်လာသည်။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီသည်နှင့် အစားအသောက်များကို အပေါ်သို့ အားလုံး ဝိုင်းသည်ခဲ့ကြသည်။ မင်းလွင်က ပစ္စည်းတွေ ကူသည်ရင်း မျက်စိ အစာကျွေးလျက်ရှိသည်။ ဟန်ပင် မဆောင်နိုင်လောက်အောင်ပင်။

Lift ထဲ ဝင်ခါနီး ကျွန်တော့်နား တိုးတိုးလေးကပ်ပြောသွားသည်။

“ ဟေ့ကောင်….. ငါနတ်ပြည်ရောက်နေတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်……  ” .

“ လျှာမရှည်နဲ့ ငါမှာလိုက်တာရော ပါရဲ့လား….  ” 

“ ပါတယ်….. သုံးဘူးတောင်….  ” 

“ ဟိုက်…..  ” 

ပစ္စည်းတွေ အခန်းကိုရောက်အောင် ဝိုင်းသည်ကြသည်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အခန်းတချို့ကလည်း သူ့တို့နည်းသူတို့ဟန်နဲ့ နှစ်သစ်ကို ကြိုဖို့ ပြင်ကြသည်။ ရှေ့က သီရိတို့ တဖွဲ့က ပစ္စည်းတချို့တဝက်ကို သယ်သွားကြသည်။ကျွန်တော်နဲ့ မိနွယ်တို့က Lift မဆံ့တော့သဖြင့် နောက်တခေါက် ဆင်းအလာကို စောင့်နေကြသည်။ မင်းလွင်ကြီးက ပထမအခေါက်နှင့် ပါသွားသည်။ Lift ထဲ ရောက်ရုံရှိသေး မိနွယ်ရဲ့ ဖုံးက ထမြည်လာသည်။

“ တူ တူ တူး တူ……  ” 

“ တူ တူ တူး တူ……  ” 

ကိုဖြိုး လုပ်ပါဦး။ ကန်တော့နော် ကန်တော့… စကပ်ဘေးအိပ်ထဲက သမီးဖုံးလေး ထုတ်ပေးပါဦး… ဟု ဆိုလာသည်။ သူ့လက်ထဲမှာက ဆာတေးဘန်းကြီးကိုင်ထားသည်။ကျွန်တော်က လက်တဖက် အားနေသဖြင့် စကပ်ဘေးအိတ်ထဲကို နှိုက်ပြီး ဖုံးကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုဓါတ်နဲ့ မဓါတ် မတော်ရာ နေရာနားကို ထိမိသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ရင်တွေခုန်နေသည်။

သူ့ဘက်တော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ။ ဖုံးကို Pick up လုပ်ပြီး သူ့နားနား တေ့ပေးထားပြီး ကိုင်ထားရသည်။ သူက အဲဒီအတိုင်းပဲ ပြောသည်။

“ ဟဲ့ အိဖြူ… ရောက်ပြီလား… တခါတည်း တက်လာခဲ့လေ ” 

အခန်းနံပါတ် ဘယ်လောက်လဲ  ”  ဆိုတော့…. 

“ အဲ… ငါလည်းမသိဘူး… မေ့သွားပြီ….. ကိုဖြိုး တချက်လောက် ညွှန်ပေးပါလားဟင်……  ”  

ဆိုပြီး ပြောလာသည့်အတွက် ဖုံးကို ကျွန်တော်ပဲ ပြန်ယူလိုက်ပြီး အခန်းနံပါတ် ပြောလိုက်ရသည်။

“ ဟဲလို ဟု… အသံလွင်လွင်လေး ကို တဖက်က ကြားလိုက်ရသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ … အခန်းနံပါတ်က 352 ပါ။ အထပ်က ရှစ်ထပ်နော်။ အလယ် ဓါတ်လှေကားက တက်လာခဲ့လေ။ ပြီးရင် ညာဘက်ကိုချိုးလာခဲ့။ ဒေါင့်ဆုံးအခန်းပဲ… တံခါးဖွင့်ထားမယ်နော်…. ” 

“ ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့…အကို…. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ဒါပဲနော်…. ” 

“ အိုကေ See You…..  ” ဟု ပြောပြီး မိနွယ်စကပ်ဘေးအိတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ မထိတထိ လက်တုန်တုန်ခြေတုန်တုန် ဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး မိနွယ်က မခိုးမခန့်ရယ်သည်။ နေနှင့်ဦးပေါ့လေ…..

အခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး အစားအသောက်တွေ ပြင်ကြ သီချင်းတွေ ဖွင့်ကြနဲ့ ဆူညံလို့နေသည်။ အိဖြူနဲ့သူခေါ်လာတဲ့ စလုံးမလေး နှစ်ယောက်ပါလာသည်။ တယောက်က တရုတ်မလေးဖြစ်ပြီး နောက်တယောက်က မလေး တရုတ်မ။ ပေါင်တိုလေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ အကုန်ကြည့်ကောင်းနေသည်။ သူငယ်ချင်း မင်းလွင်ကြီးကို တချက်လှမ်းရှိုးတော့ လည်ပင်းမှာဆုံလည်တပ်ထားသလားအောင့်မေ့ရသည်။

ဟိုဘက်လိုက်ကြည့်လိုက် ဒီဘက်လိုက်ကြည့်လိုက်နှင့်။ မျက်လုံးကလည်း ပုံမှန်ထက် ပိုပြူးနေသလို။ စလုံးမလေးနှစ်ယောက်ကိုတော့ သူကဧည့်ခံထားသည်။

စီဒီခွေထိုးထည့်ပြီး သီချင်းခပ်မြူးမြူးလေး အရင်ဖွင့်လိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က မှောင်စပြိုးလာချေပြီ။ မီးတွေ အကုန်လိုက်ဖွင့်လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့က ဆိုဖာခုံတွေကို ဘေးကပ်ပြီး အလယ်မှာပဲ ဝိုင်းဖို့ပြင်ကြသည်။ ခုမှပဲ ကြည့်မိသည်။

အိဖြူတို့အဖွဲ့က ဂစ်တာပါ သယ်လာတာကိုး။ အကင်တွေ စကင်ပြီး အစားအသောက်နဲ့ ဖွင့်ဖို့ ကြံသည်။ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားသော ဘီယာဘူးတွေလည်း ဖောက်ကြပြီ။ သီရိကလည်း အဝတ်အစားဘယ်အချိန်က သွားလဲလိုက်သည်မသိ။ စကတ်အတိုနဲ့ပဲ ဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း မင်းလွင်တကောင်ပဲ Style Pant နဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည်နဲ့ ဖြစ်သည်။

အဝတ်အစားသာ ရိုးသလိုလိုရှိပေမယ့် လက်ကတော့ သွက်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ လက်ထဲမှာ ဘီယာတဗူး။ ပွဲစနေကြပြီ။ မိနွယ်က အရက်ပုလင်းဖွင့်ပြီး ခွက်တွေထဲ ထည့်ကာ တယောက်ချင်းစီ လိုက်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ထဲ လိုက်ပါစီးမျောဖို့ အတွက် အရက်တခွက်ယူကာ ပါးစပ်ထဲ တခါတည်း မော့ချလိုက်သည်။ လည်ချောင်းထဲကို ပူဆင်းသွားသည်။

“ ဝိုးးး… ဝိုးးး… ဝိုး… ” 

အရည်တွေ ဝင်လာကြတော့ လူတွေက သွက်လာသည်။ မြူးလာသည်။ သီချင်းနဲ့အတူ Shake လာကြသည်။ မလေးတရုတ်မက Sexy Dance ထကသည်။ သီချင်းက Beautiful Girl…

♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ You’re way too beautiful girl……..

That’s why it’ll never work…….

You’ll have me suicidal….

Suicidal…..

When you say it’s over….

Damn all these beautiful girl…..

They only wanna do your dirt…..

They’ll have you suicidal….

Suicidal….

When they say it’s over….♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪

ဝိုင်းထဲသို့ ဘီယာခွက်၊ အရက်ခွက်တွေကိုင်ပြီး မိနွယ်တို့ သီရိတို့ပါ ဝင်လာကြသည်။ မျက်စိထဲမြင်ကြည့်စမ်းပါ။ဘောင်းဘီတိုတို ကျပ်ကျပ်၊ စကတ်တိုတိုတွေ ဝတ်၊ အင်္ကျီက ချက်ပေါ်အင်္ကျီ၊ အသားကပ် တီရှပ်တွေနဲ့ မိန်းမချောလေးတွေ လေးငါးယောက် ဖင်လေးတွေ ကော့လိုက် ကောက်လိုက်နဲ့ Sexy Dance ကနေကြသည်။ ကျွန်တော့်ဘေးက မင်းလွင်ကြီး တံတွေးမျိုချသံ ကြားလိုက်ရသလိုပင်ရှိသည်။

ကျွန်တော်လည်း မြူးသွားအောင် ပေါက်တတ်ကရတွေ အော်ဟစ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ဝိုး…အူး…. ရေ့…. ဗျူးတီးဖူးလ်ဂဲလ်….ရေ့… ရေ. ရေ…… ” 

မင်းလွင်ကြီးကတော့ ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့ လက်ခုပ်လိုက်တီးနေသည်။ သီရိက ကနေရာက တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မင်းလွင်ကို သူတို့ ကနေသည့် ဝိုင်းထဲသို ဆွဲသွင်းသွားသည်။ 

ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ ကွတကွတ ကနေပုံက ရှမ်းသိုင်းကနေသလိုလို မျောက်က ကနေသလိုလို။ ကျွန်တော်က ဘေးမှာပဲ ရှိသေးသည်။ ဝိုင်းထဲ မဝင်သေး။ ညာဘက်ဘေး လှမ်းကြည့်တော့ ခိုင်လေးလည်း အရက်ခွက်လေး ထပ်ဖြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြုံးပြသည်။

မိနွယ်က နောက်ကနေ ကျွန်တော့်ခါးကို လာဖက်ပြီး ဝိုင်းထဲဝင်ခိုင်းသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်လေးပဲ ပါသွားသည်။ ခိုင်လေးကတော့ အကင်တွေ ဆက်ကင်နေသည်။

မကတတ် ကတတ်နဲ့ ကချင်သလိုက နေကြသည်။ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ကနေရတာ ရင်ထဲက အူမြူးနေသည်။ ကလပ်ထဲမှာ ကကြတာ ဒီလိုပဲ နေမည်ထင်သည်။ သီချင်းတပုဒ်ပြီးသွားတော့ လက်ခုပ်တွေ တီးကြပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် အားပေးကြသည်။ နောက်ထပ် ဆက်ဖွင့်သည့် သီချင်းကတော့ Wonder Girl အဖွဲ့ရဲ့

♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ Nobody Nobody But You……

I want nobody nobody but you,

I want nobody nobody but youuuuu……

How can I be with another,

I don’t want any other……

I want nobody nobody……

Nobody …. Nobody……..♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪

မလေး တရုတ်မလေးက အကကောင်းသည့်ပုံပဲ။ သူကပဲ အားလုံးကို ဦးဆောင်သွားသည်။ Wonder Girl အဖွဲ့ ကသလိုမျိုး ချစ်စရာ အမူအရာလေးတွေနဲ့ ကနေသည်။ သူတို့ ပြစရာကလည်း ကျွန်တေ်ာတို့ နှစ်ယောက်ပဲ ရှိသည်။ ကြည့်လိုက် အကင်လေး ကိုက်လိုက် တံတွေးလေး မျိုချလိုက်နဲ့ မြည်းရတာလည်း အရသာ တော်တော်ကောင်းနေသည်။ 

မင်းလွင်ကြီးကလည်း တဟီးဟီးနဲ့ နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိဖြစ်နေသည်။ သူ့ကိုတော့ သီရိက ဧည့်ခံတာများသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကြည့်နေရင်းနဲ့ အရက်တွေ ဘယ်နှစ်ပက် ဝင်သွားသည် မမှတ်မိချင်တော့။ကလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ သူတို့လည်း ချွေးတွေ ပျံနေကြပြီ။ မောကြပုံ မပေါ်သေး။ သောက်ထားသည့် အရက်တွေ ဘီယာတွေ အစွမ်းကြောင့် အစွမ်းကုန် မြူးနေကြသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ သိပ်မသောင်းကျန်း

ဒီလိုနဲ့ သောင်းကျန်းနေကြတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆယ့်တစ်နာရီခွဲကျော်လာပြီ။ နည်းနည်းတော့ အရှိန်ကျစ ပြုလာပြီ။ တီဗွီကို ဖွင့်ထားပြီး Happy New Year နှစ်သစ်ကို ကြိုဆိုမည့် အစီအစဉ်ကို ကြည့်ကြသည်။ သီချင်းဖွင့်ပြီး ကတာ နားလိုက်ပြီး အလယ်မှာ ဝိုင်းထိုင်ပြီး နောက်လိုက်ပြောင်လိုက်နဲ့ သောက်ကြစားကြရင်း ဆက်ကဲကြသည်။

ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးဖို့ မိနစ်ပိုင်းအလိုမှာ တီဗွီကို အသံကျယ်ကျယ်ဖွင့်ထားပြီး Count Down လိုက်အော်ဖို့ ပြင်ကြသည်။ တီဗွီမှာ Live ပြနေသည့် ဖရီးရှိုးများကလည်း စတင်ပြီး အချိန်ရေတွက်ကြဖို့ ပြင်နေပြီဖြစ်သည်။

Ten…., Nine…., Eight…., Seven…., Six…., Five…., Four….., Threeee….., Twooooo….., One……

Happy New Year!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Happy New Year!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Happy New Year!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

အိမ်ထဲမှာ အသံတွေ ဆူညံသွားသည်။ တခြားအပြင်ဘက်မှာလည်း ဟက်ပီနယူးရီးယား အော်သံတွေ တော်တော်လေး ဆူညံသွားသည်။

နှစ်ဟောင်းတခု ကုန်၍ နှစ်သစ်သို့ ရောက်ရှိသွားပါပြီ။

ပွဲကတော့ မပြီးသေး။ ပွဲဆက်ဖို့ ပြင်ကြသည်။

သောင်းကျန်းလို့ ဝသွားပြီဖြစ်၍ ဝိုင်းထိုင်ပြီး ဖဲရိုက်ဖို့ လုပ်ကြသည်။ ခုနလို အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် သောင်းကျန်းလို့ မကောင်းတော့၍ အပြင်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်လိုက်သည်။

“ ဝေး… ဖဲရိုက်မယ် ဖဲရိုက်မယ်….  ”  သီရိက ထအော်သည်။

“ ဝှတ်စ်အစ်သက်ထ်… ဝှတ်ထ်ယူဆေး….. ” 

“ အိုင်မီးန် သယ် ပလေးရင်းကတ်ထတ်….. ” 

“ ဝိုး… အိုင်ဆီးအိုင်ဆီး…. ” 

ဟိုနှစ်ယောက်က နားမလည်သဖြင့် ပြန်ရှင်းပြရသေးသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဖဲရိုက်ကြဖို့ ပြင်ကြတယ်။ ဘာဆော့ကြမလဲဆိုတော့ မဆော့တတ်တဲ့သူနဲ့ ဆော့တတ်တဲ့သူတွေ ရောနေတော့ လွယ်လွယ်ကူကူ ဘူကြီးတွဲကြတယ်။ စလုံးမနှစ်ယောက်ကိုလည်း သင်ပေးလိုက်ကြတာပေါ့။ ဘူကြီးကလွယ်တာနဲ့ သူတို့လည်း အလွယ်တကူပဲ တတ်သွားကြပါတယ်။

ဆယ့်နှစ်ခွဲလောက်ကနေ စရိုက်လိုက်ကြတာ နှစ်နာရီလောက်အထိ ခွက်လေးယူသောက်လိုက် ရိုက်လိုက်နဲ့ မိနွယ်နဲ့ မင်းလွင်တို့ ပြောင်သွားသည်။ ဝိုင်းထဲက ပိုက်ဆံအကြွေတွေက ကျွန်တော်နဲ့ သီရိတို့ဆီမှာ စုနေသည်။ ခုမှသင်သည့် စလုံးမနှစ်ယောက်စီမှာလည်း ပြောင်ပြီ။ နှစ်နာရီခွဲခါနီးတော့ စလုံးမ နှစ်ယောက် ပြန်ဖို့ ပြင်သည်။

အချိန်ကမနက်နှစ်ခွဲနေပြီ ကားကလည်းရှိမှာမဟုတ်။ နှစ်ကောင်လုံးလည်း ဒေါင်ချာစိုင်းနေပြီ။ လျှာလေး အာလေးနှင့် လူက ဒယီးဒယိုင် အောက်က ဟောင်းလောင်းဖြစ်လိုဖြစ်။ ဒါနဲ့ပဲ သီရိက သူ့အခန်းထဲ ထည့်သိပ်ထားလိုက်သည်။

မအိပ်သေးသည်က ကျွန်တော်တို့တွေ။ မင်းလွင်ကြီးကြည့်တော့လည်း ဒီတညလုံး အိပ်မည့်ပုံ မပေါ်တော့။ မျက်လုံးက ခုထိ အပြူးသားရှိသေးသည်။ သူ့အတွက် ပထမဆုံးနဲ့ အကောင်းဆုံး အမိုက်ဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုတော့ အိပ်ရက်စရာမရှိ ဖြစ်နေပုံရသည်။ ကျွန်တော့်ဘက်လည်း လှည့်လှည့်ပြီးသွားဖြီးပြရတာခဏခဏပင်။ရိုက်စရာ ပိုက်ဆံမရှိတော့ မိနွယ်က စကားစလာသည်။

“ ဝေး….. ပါသမျှ ပိုက်ဆံတော့ ကုန်ပြီ….. ပေါင်စရာ လူပဲ ကျန်တော့တယ်….. သဘောတူရင် ဆက်ရိုက်မယ်ဟေ့…. ” 

“ ဟယ်…. လူက ခဏနေဦး…. အဝတ်အစားအရင်အပေါင်ခံမယ်….. သဘောတူလား…. ”  တဲ့။ မေးလာတာက သီရိ။ ဇာတ်လမ်းတော့ စပြီ။

မိနွယ်က မငြင်းရှာပါဘူး။ 

“ အိုခေတဲ့…… ” 

အိဖြူနဲ့ ခိုင်လေးကိုမေးတော့လည်း အင်း ပါမယ်တဲ့။ သူတို့လည်း ပိုက်ဆံပြောင်ပြီ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ကောင်ကတော့ ကရင်ထန်းလျက်အိုးတွေ့ပြန်ပြီပေါ့။

“ ဘာရိုက်ကြမလဲ ”  ဆိုတော့ 

“  ခုန ဘူကြီးပဲ ဆက်ဆွဲကြတာပေါ့  ” တဲ့။

ဒါနဲ့ ကြေးတူသွားအောင် ပိုက်ဆံတွေ သိမ်းလိုက်သည်။

ဝိုင်းစပါပြီ။ ပထမဆုံး ထိုးကြတာက အပေါ်အင်္ကျီပေါ့။ စည်းကမ်းအရ အခုလက်ရှိ ဝတ်ထားသည့် အတိုင်းပဲဖြစ်သည်။ အပေါ်အဝတ်အစားများ ထပ်မဝတ်ရ။ ဒီလိုဆိုတော့ မင်းလွင်ကြီးကြည့်ရတာ နည်းနည်းအီးမှန်နေသလိုမျက်နှာနှင့်။ ကျွန်တော်သူ့ကြည့်ပြီး ပြုံးမိသည်။ မြန်မာယောက်ျားလေးတွေ ဝတ်နေကျ အပေါ်လက်ရှည်အင်္ကျီအောက်မှာ စွပ်ကျယ်လက်တိုတထည်က ထပ်ထားလိုက်သေးသည်။ ဘောင်းဘီအရှည်နဲ့ဆိုတော့ ချွတ်ရပြီဟေ့ဆိုလျှင် သူအများဆုံး ကျန်နေမည့်သဘောပင်ဖြစ်သည်။ သူကလည်း ပြချင်ရှာပေမပေါ့။

သို့သော်လည်း ဝတ်ထားပြီးသားမချွတ်ရ၊ တခြားအပေါ်အဝတ်များ ထပ်မဝတ်ရ စည်းကမ်းအရ ဒီတိုင်းပင် စကြသည်။သီရိက အပေါ်တီရှပ် ချွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံ ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေး ပေါ်လာသည်။ မိနွယ်ကလည်း မြန်မှမြန်ပင်။ သူ့အပေါ်စွပ်ကျယ်အဖြူကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကြိုးပျောက်ဘရာစီယာနဲ့ ဖြစ်သည်။

ခိုင်လေး၊ အိဖြူတို့ကလည်း အညံ့မခံ။ ကျွန်တော်ကလည်း အပေါ်တီရှပ်ကို ချွတ်ပြီး အလယ်ပုံတွင် ပစ်တင်လိုက်သည်။ မင်းလွင်ကြီးကတော့ သူ့ ရှပ်အင်္ကျီကို အသည်းအသန် နင်းကန်ချွတ်နေသည်။ သူနောက်ဆုံးချွတ်အပြီး အလယ်ပုံပေါ်တင်အပြီးမှာ ပွဲစကြသည်။

သီရိနဲ့ အိဖြူတို့က မင်းလွင်ကြီးခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မျက်စိတွေဝဲနေကြသည်။ ဝဲလည်းဝဲသင့်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က အလုံးအထည်တောင့်တယ်ဆိုပေမယ့် ပုံမှန်ပင်။ မင်းလွင်ကြီးက ငယ်ငယ်တုန်းက အလေးတွေဘာတွေ မခဲ့ဘူးတော့ ကြွက်သားတွေက အင်္ကျီချွတ်လိုက်မှ ပေါ်လာသည်။ ထုထုပြီး ခရာချင်စရာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ပထမပွဲ စလိုက်သည်။ သီရိ ဝိုင်းသိမ်းသွားသည်။ နိုင်လက်စလက်က အတောမသတ်နိုင်။ ဒီလိုနဲ့ ဒုတိယပွဲစတော့ အပေါ်က လက်တဝါးစာသာသာ စကတ်လေးတွေ ဘောင်းဘီတိုလေးတွေချွတ်ကြသည်ပေါ့။

အောက်ခံဘောင်းဘီ ပင်တီလေးတွေနဲ့ မိန်းကလေးလေးယောက်ကို မြင်ရတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်သည်။ ဆန်တိုစာသွားလည်တုန်းက မြင်ခဲ့ဘူးသော နေပူစာလှုံနေသည့် နိုင်ငံခြားသား မိန်းကလေးများကို မြင်ရသည်နှင့်မတူ။ 

မိမိလူမျိုးအချင်းချင်း ဒီလိုနီးနီးကပ်ကပ်မြင်ရတာ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လွန်းလှသည်။ မင်းလွင်ကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိပေ။ ကျွန်တော်ပင်လျှင် အသက်ရှု မှားချင်သည်။မိနွယ်က အဝါကြားလေး၊ သီရိက နိုင်ထားသူဆိုတော့ အောက်ပိုင်းမချွတ်ရသေးဘူး။ ခိုင်လေးက ဇာနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ပင်တီလေး၊ အိဖြူက ကြိုးလေးတလုံးသာပါသော အလယ်တွင်သာ စုပြီး ကာထားသော ပင်တီလေး။

ဘယ်ဘက်ကြည့်ကြည့် မျက်နှာမလွှဲချင်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်တော့လည်း အင်္ကျီမပါ၊ အောက်ခံဘောင်းဘီတိုလေးအတွင်းမှာ ညီတော်မောင်က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်ချင်နေသည်။ သူတို့ကလည်း ပြုံးစိစိမျက်နှာတွေနဲ့ ကိုယ့်ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။ မင်းလွင်ကြီးကလည်း အားကျမခံ စွပ်ကျယ်အရင်မချွတ်ပဲ ဘောင်းဘီရှည်ကြီးခါးပတ်ဖြုတ်ပြီး ကမန်းကတန်း ပစ်ထည့်သည်။

သူလည်း ခေသူမဟုတ်။ ကိုယ့်ထက်ဆိုးသည့်အခြေအနေပင်။ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်မှ ထောင် ထွက်ချင်နေသည်။ အိဖြူနဲ့ ခိုင်လေးတို့က မင်းလွင်ဟာကြီးကြည့်ပြီး တခိုးခိုးတခစ်ခစ်ရယ်ကြသည်။ ဒုတိယပွဲစပါပြီ။ဖဲချပ် ငါးချပ်စီဝေလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်သည်။

ပထမအချပ်…. ကိုး…..။

ဒုတိယအချပ်…. ဘေးသုံးတန်း…. ဆက်ပွတ်ကြည့်တော့ ရှစ်…..။

တတိယအချပ်ကို ပွတ်တော့ လိုချင်တာမလာ…. လေးတဲ့….။

စတုတ္ထအချပ်ပွတ်လိုက်တော့ ပျောက်သွားသည်။ မျှင်းပြီး ဆက်ကြည့်တော့ ချွန်းလေးထောက်နေသည်။ အလယ်မပျောက်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းလိုက်တာ သုံးဖြစ်နေသည်။ ဒီတော့ တစ်ဆယ်ပြည့်ပြီပေါ့။ သုံးချပ်ကို ပစ်တင်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတချပ်ကို ဆက်ကြည့်သည်။ ဘေးသုံးတန်း ထပ်တက်လာသည်။ ရင်ခုန်စရာက တချပ်ပဲရှိသည်။ ဒါပေမယ့် ရင်မခုန်ချင်တော့။ ဒါ့ထက် ရင်ခုန်ချင်စရာကို ပိုကြည့်ချင်သည်။ ဖတ်ကနဲ ဖဲချပ်ကို ရိုက်ချလိုက်သည်။ ရှစ်ဖဲ။

ဒီတော့ အားလုံးပေါင်းမှ နှစ်ပေါက်ပဲ။ ဘယ်ဘက်က လှည့်တွဲတွဲ အဖြေက တူတူပင်။ ဒီတခါတော့ မင်းလွင်ကြီးနိုင်သွားသည်။ ကောင်မလေးတွေရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးတွေကို ဝမ်းသာအားရဆွဲယူရင်း မျက်နှာက စပ်ဖြီးဖြီး…။ပါးစပ်က အသံပင်ထွက်လာသည်။…..

“ ဟီးဟီး… အဟီးဟီး…. နိုင်ပြီကွ…… ”

စည်းကမ်းအရ တခြားသူများ၏ အဝတ်အစားများကို နိုင်သည့်အခါ ယူသိမ်းထားနိုင်သော်လည်း ပြန်ထိုးခွင့်မရှိ။ မိမိအဝတ်အစားပြန်ထိုးပါက လက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့် သီရိပထမအကြိမ်က နိုင်ထားသည့်အထဲက သူ့အဝတ်အစားလေးပဲ ပြန်ထိုးရသည်။ အပေါ်ပိုင်းချွတ်ထားသည်ကလွဲ၍ ထပ်မချွတ်ရသေး။

 ဒီတခါတော့ ကျွန်တော်ကြွားရသည့် အလှည့်ရောက်ပြီ။ ချွတ်စရာက အောက်ခံဘောင်းဘီလေးတထည်ပဲ ရှိတော့သည်။အိဖြူ၊ မိနွယ်၊ ခိုင်လေး တို့ မျက်လုံးများက ကျွန်တော့်ဆီမှာ ရောက်နေကြသည်။ ခုနေမှတော့ ရှက်နေလည်း မထူးတော့ပါဘူး။ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အောက်အထိ ဆွဲချွတ်ကာ အလယ်ပုံပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။တိုင်ပင်ထားသလား နေရအောင် အသံတွေ ပြိုင်တူထွက်လာကြသည်။

“ ဟယ်…. ”

“ ဟယ်တော့….. ”

“ ဟာ…. ”

“ ဟိုက်….. ”

နောက်ဆုံး လက်ကျန် ဘောင်းဘီတိုလေး ချွတ်လိုက်တော့ ညီတော်မောင် သကောင့်သားက ငေါက်တောက်လေး ထောင်တော်မူနေသည်။ သွားရည်တမြားမြား မကျသေးတာပဲ ရှိသည်။ သွားရည်ကျချင်စရာလေးများကလည်း မျက်စိရှေ့မှာပင်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးတွေက ကလူ၏သို့ မြှူ၏သို့…..

ကျွန်တော်က တင်ပလ္လင်ခွေမထိုင်ပဲ ဆောင့်ဆောင့်လေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ညီတော်မောင်က တောင်ကြားက အမြောက်ပမာ ထောင်လျှက်။ ရှေ့တည့်တည့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ မိနွယ် တံတွေးမျိုချသံကြီး ထွက်လာသည်….

“ ဂလု….. ”

“ ဟယ်… မိနွယ်.. ဘယ်တုန်းက ငတ်နေတာလဲ… သေနာမ… ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်ပါလား…. တကတည်းမှပဲ မိန်းကလေး သိက္ခာကျတယ်…. ”

“ အဟင်း…. ခစ်ခစ်ခစ်….. နင်တို့ကလည်းဟာ… ငါ့ကို အမြောက်ကြီးနဲ့ ချိန်ထားတော့ ကြောက်တာပေါ့…. ”

သူတို့လည်း အပေါ်ပိုင်း ချွတ်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ သီရိက စချွတ်သည်။ သူက စကတ်ကျန်သေးသဖြင့် ဘရာစီယာနဲ့ ပင်တီ မချွတ်ရသေး။ အမှန်က သူလည်း ချွတ်ချင်နေချေပြီ။ ဟိုဘက်က သုံးယောက်က ဘယ်သူအရင်စချွတ်မလဲ ကြည့်နေပုံရသည်။

သီရိက ထအော်သည်…။

“ ဟေ့..ကောင်တွေ… နင်တို့အလှည့်လေ ချွတ်ကြတော့…ဟိုမှာ ငါ့အကိုက တာဝန်ကျေတယ်….. နင်တို့ပဲ ကျန်တော့တယ်…… ”

မင်းလွင်ကြီး မျက်လုံးကြီးကလည်း ပြူးနေလိုက်တာမှ ငါးအရှုံးပေးရလောက်သည့်မျက်လုံးမျိုးဖြစ်နေသည်။ ပါးစပ်ကြီးကလည်း နားရွက်တက်ချိတ်တော့မယ့်ဟန့်ဖြင့် ….. သူ့စွပ်ကျယ်ကြီး အတင်းဆွဲချွတ်ပြီးထည့်နေသဖြင့် ထအော်ရသည်။

“ ဟေ့ရောင် မင်းချွတ်စရာမလိုသေးဘူးလေ…. ဘာလဲကွ… ကျော်တဲ့သဘောလားကွ…. ”

“ အော်… အေး….အေး.. အဟီးန် အဟီးန်…. မေ့သွားလို့ပါကွာ…. ”

“ ကဲ အလှည့်ကျတော့လည်း မနွဲ့ကြစတမ်းပေါ့ဟာ… ချွတ်ပြီဟေ့..  ”

ဟုဆိုပြီး မိနွယ်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကြိုးပျောက်ဘရာလေးကို အပေါ်ကို ဆွဲလှန်ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။မြင်လိုက်ရသည်က ဖြူဖွေးဥနေသော နု့ိဖြူဖြူလေးနှစ်ခု နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတော့ သိပ်မနီပါ။ လုံးလုံးပြည့်ပြည့်ဖြင့် တမျိုးလေးတော့ ကြည့်ကောင်းသည်။ 

သို့သော် အော်ရီဂျင်နယ်အတိုင်းမဟုတ်တာတော့ သေချာသည်။ နို့အုံ ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ မှဲ့တွေလည်း တွေ့ရသည်။ သူချွတ်လိုက်ပြီးသည်နှင့် ခိုင်လေးက ဟိုဘက်လှည့်ပြီးချွတ်သည်။လွတ်လပ်သွားသော နို့လေးများကို လက်ဖြင့် ကွယ်ထားပြီး မျက်နှာကြီးက နီရဲနေသည်။ အိဖြူကလည်း ချွတ်လိုက်ပြီး အလယ်ပုံပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ သူ့နို့လေးကလည်း စို့ချင်စရာပါ။ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် အိပြီး ဖြူနေတဲ့ပုံစံပါ။

ထိုးသားစုံတော့ ပွဲစသည်။

အနေအထားအရ ထိုးစရာ မရှိတော့သော အခြေအနေသို့ ကျွန်တော်ရောက်နေပေပြီ။ ဘာစလုပ်ပေးရမည် မသိ။ ဖဲတွေပေါင်းကြည့်တော့ ဒီတပွဲ ကျွန်တော်နိုင်ပြီ။ ဘရာစီယာလေးတွေ အကုန် ကောက်သိမ်းပစ်လိုက်သည်။ တတ်နိုင်ရင် ပြန်မပေးပဲ ထားလိုက်တာ ကောင်းမည်ထင်သည်။အဲဒီမှာ စတွေ့တော့တာပါပဲ။

“ ဝေးးးးးးး….  ”

ဟု သီရိက ထအော်ပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်စိမှိတ်ပြသည်။ ကျွန်တော်က အနိုင်ရသူဆိုတော့ ကိုယ့်ဘောင်းဘီတိုလေး ကိုယ်ပြန်ထိုး။ သီရိက အပေါ်ပိုင်းလေး ချွတ်လိုက်သည်။ လက်ရှိမှာ အဝတ်အစားကျန်တာဆိုလို့ မင်းလွင်ကြီးပဲ ရှိတော့သည်။

မထူးတော့ဟူသော သဘောဖြင့် မိရွှေချောသုံးယောက်က မတ်တပ်လေး ထရပ်ကာ ဟိုဘက်ကိုလှည့်ပြီး ပင်တီကိုယ်စီချွတ်ကြသည်။ သူတို့ချွတ်နေတုန်း သီရိလက်က လျှင်လှသည်။ ဖုံးကို ကမန်းကတန်းဆွဲယူပြီး ဓါတ်ပုံ ရိုက်လိုက်သည်။ မိချောသုံးယောက် ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ဖင်ကုန်းကာ ပင်တီလေးတွေချွတ်တော့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ပုံစံဖြင့် ကုန်းနေသည့်အနေအထားဖြင့် ပုံတွေ ပါသွားသည်။ ဖလက်ရှ် အပွင့်မှာ ခိုင်လေးနဲ့ အိဖြူက ထအော်သည်။

“ ဟဲ့… ကောင်မစုတ်…. နင်တော့လား… သေမယ်…  ”

ဆိုပြီး ခိုင်လေးက လက်ဖြင့်လှမ်းရိုက်ဖို့ ကြံသည်။ ဒီဘက်လှည့်ပြန်တော့ မဲနက်နက် အမွှေးတွေဖြင့် ဖုံးထားသော ခပ်မို့မို့ ဖောင်းထနေသည့် ဖွားဖက်တော် ညီမလေးက အထင်းသားဖြစ်သွားသည်။ သီရိဖုံးကင်မရာက မီးတချက် ပွင့်သွားပြန်သည်။

အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ကားယားကြီးဖြစ်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ မိနွယ်က အရှက်မရှိတော့ဟန်ဖြင့် နို့တွေ အောက်ပိုင်းတွေကို ဖုံးကွယ်မနေတော့ပဲ ဒီတိုင်းပဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး တဟားဟားအော်ရယ်နေသည်။အိဖြူကတော့ သူ့ရှေ့ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် မရမက ကွယ်ထားတုန်း ရှိသေးသည်။ ခြေထောက်လေးပူးပြီး စောင့်စောင့်လေး ထိုင်နေသည်။ ဒါတွေမြင်ရတော့ ကျွန်တော့်ညီလေးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တုန်လာသည်။

ဖဲချပ်တွေ မွှေတော့ ရွတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လေးထိုင်ကာ ဖဲပြင်လိုက်သည်။ သူတို့မျက်လုံးတွေက ဖဲချပ်တွေဆီမှာလား ညီလေးဆီမှာလား မရေရာ။ သေချာတာကတော့ ညီလေးဆီပဲ မျက်လုံးတွေရောက်နေကြမည်ထင်သည်။သီရိက ဖုံးကင်မရာဖြင့် ညီလေးနားလာပြီး ရိုက်သေးသည်။ ရိုက်ပြီးပြီးချင်း ညီလေးခေါင်းကို ဖတ်ကနဲ ပုတ်သွားလိုက်သေးသည်။ ဟိုဘက်သုံးယောက်ဆီက တဟင်းဟင်းဖြင့် ရယ်သံလေလား အဖျားတက်နေသံလားမသိ။

ဒီတခါ အလှည့်မှာတော့ မိနွယ်နိုင်သွားသည်။

“ တကတည်းမှပဲ မပြောချင်ဘူး… ဖင်ပြောင်တော့မှပဲ ငါနိုင်တော့တယ်.. ”

ထိုးစရာဆိုလို့ သီရိနဲ့ မင်းလွင်တို့သာ ကျန်သည်။

“ ဟဲ့.. ငါတို့က ဘာမှမကျန်တော့ဘူး။ ဘာထိုးရမှာလဲဟ….. ”

“ ထိုးစရာမရှိရင် ရှိတာ ပေါင်ထိုးပေါ့အေ… ဟီးဟီးဟီး…. နိုင်တဲ့သူ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပလေ့စေပေါ့….

“ အဲ… ဟယ်…. ရှက်စရာကြီး…. ”

“ ဟောတော့… တကိုယ်လုံးပဲ ပြောင်နေပြီ ရှက်နေဖို့ လိုသေးလို့လား… ”

မင်းလွင်ကြီးဆီကလည်း တံတွေးမျိုချသည့်အသံတွေ ဆူညံလို့နေသည်။ သူ့ဘောင်းဘီတိုကြည့်လိုက်တော့ ထိပ်က ကွက်နေပြီ။သီရိက အဲဒါကို မြင်သွားပြီး တဟားဟားနဲ့ လက်ညှိုးထိုးကာ ထရယ်တော့သည်။

“ ဟားဟားဟား… ကိုမင်းလွင်ကြီး ညီလေး သွားရည်တွေ ထွက်နေပြီ… သွားရည်ခံ မပါဘူးထင်တယ်…. ဟားဟားဟား ”

“ ခစ်ခစ်ခစ်… အဟင်းဟင်းဟင်း… ”

နောက်တပွဲပြန်စတော့ ငါးပေါက်နဲ့ ကျွန်တော် နိုင်သွားသည်။ ကျန်တဲ့သူများ ဖဲမဖြစ်။မိနွယ်၊ ခိုင်လေး၊ အိဖြူတို့ မျက်နှာတွေ နီရဲလို့နေသည်။ တခုခုလုပ်တော့မည်မှန်း သိနေသည့်သဘောဖြစ်သည်။သီရိကပဲ ဦးဆောင်သွားသည်။

“ ကဲ မမတို့ ကိုယ့်ကတိအတိုင်း တခုခု လုပ်ဖို့ ပြင်ပါ… ကိုဖြိုး ဘာလုပ်ခိုင်းချင်လဲ…ပြော…. ”

“ ဟဲ..ဟဲ… ဟိုဒင်း….ဗျာ…. အဲဒါလုပ်ပေး…. ”

“ ဘာလဲ ကိုဖြိုး… Master bate လုပ်ခိုင်းမလို့လား….. ကဲ…မမတွေ ရှေ့တိုး…. လုပ်မယ့်လုပ် ကာရာအိုကေလေးပါ ဆိုပေးလိုက်ပေါ့…. ခစ်ခစ်.. ”

မချောသုံးယောက် ရှေ့တိုးလာသည်။ ကျွန်တော်က ဂွေးတန်းလန်းနဲ့ မတ်တပ်ကြီး ရပ်နေလိုက်သည်။ မိနွယ်က ကျွန်တော့်ညီလေးကို မကိုင်ရဲကိုင်ရဲ ပုံစံဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ကိုင်လာသည်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ နောက်လိုက်ပေါ့။ ညီလေးကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရင်း ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်နေသည်။ တကယ့်ကို Sexy မျက်နှာပေးနှင့်။ ဘေးနားက နှစ်ယောက်ကလည်း တံတွေးမျိုချပြီး ပါးစပ်တပြင်ပြင်နဲ့ပါ။

ညီလေးအပေါ်ခွံကို မချွတ်သေးပဲ လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိပ်ကို မထိတထိလေး မွှေသည်။ အရသာက စိမ့်တက်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကျင်သွားသည်။ ညီလေးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြင့် ခေါင်းပိုထောင်လာသည်။ အိဖြူက ညီလေးအောက်က တွဲကျနေသော ဥလေးတွေကို တယုတယဖြင့် ပင့်ပြီး ပွတ်ပေးလာသည်။

မိနွယ်က ညီလေးရဲ့ အရေခွံလေးကို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေနဲ့ ဖိတာတမျိုး၊ ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ကစားပေးနေသည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ လျှာ။ အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်သွားအောင် ကောင်းသည်။ မိနွယ်က နောက်ဆုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို ခိုင်လေးနဲ့ အိဖြူတို့ဖက် ထိုးပေးလိုက်သည်။ 

ကျွန်တော်ကလည်း အလိုက်သင့်လေး လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ခိုင်လေးက မိနွယ်လို တဖြည်းဖြည်းချင်း ယုယမနေတော့ပဲ ပါးစပ်ထဲ ပလွတ် လို့ မြည်အောင်ကို ထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရ စုပ်တော့သည်။

ကျွန်တော်လည်း မိနွယ်နို့လေးတွေကို မမှီမကမ်း လှမ်းကိုင်ပြီး ချေပေးနေသည်။ ညာဘက်လက်ကိုလည်း အလွတ်မပေးပါချေ။ အိဖြူနို့လေးတွေကို လှမ်းဆွဲပြီး ချေပေးလိုက်သည်။သီရိကိုလှမ်းကြည့်တော့လည်း နောက်တပွဲ ကစားဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့တာ သေချာသွားသည်။ မင်းလွင်ကြီး ဘောင်းဘီထဲ သူ့လက်က ရောက်နေချေပြီ။ 

အတင်းကာရောပင် မင်းလွင်ကြီး ဘောင်းဘီထဲက ပစ္စည်းကို အပြင်ရောက်အောင် ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းချင်းကတော့ စစ်ခင်းနေကြပြီဖြစ်သည်။ ပွဲပြီးသွားပြီ။ နိုင်တဲ့သူနဲ့ ရှုံးတဲ့သူတို့ စစ်တလင်းကြေငြာကြတော့မည်ဖြစ်သည်……။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၃ )

သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ထွန်းတောက်နေ

စီးလာသော (၁၂၄) ကားနံပါတ်က ပင်နီစူလာ တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ရပ်သည်။ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး မြန်မာထုံးစံအတိုင်း မီးပွိုင့်မှမကူးပဲ ကားရှင်းသည်နှင့် အပြေးကလေး ဖြတ်ကူးကြသည်။ Traffic Police ကိုလည်း ကြည့်ရသေးသည်။ တခါတလေ ဒီနားမှာ လာပြီး စောင့်ဖမ်းတတ်သည်။ ဖမ်းလည်း ကူးနေကြသူများက များလှသည်။ Bata ဖိနပ်ဆိုင်ဒေါင့်အရောက်မှာတင် ကျောင်းက သူငယ်ချင်း အပေအတေ တစ်ယောက်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ 

ပုံစံကတော့ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ဘေးက တစ်ယောက်ကိုပင် လက်တို့ပြီး ပြလိုက်သေးသည်။ ဘယ်ယုံမလဲလေ။ အရင်က စော်တောင် မရှိခဲ့ဘူးတဲ့ ကျွန်တော်က ဘေးမှာ မိန်းမချောလေးနှစ်ယောက်နဲ့ အတူတူ ပြုံးရယ်ရင်း သူတို့ရှေ့က ဖြတ်သွားသည်မှာ အခု ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ဖြစ်သည်။

မကြာမီ အချိန်လေးတွင် နောက်ကနေ လက်တစ်ဖက် လှမ်းဆွဲလာသည်။ သီရိတို့က ရှေ့မှာဆိုတော့ မမြင်လိုက်ပဲ ဆက်ထွက်သွားကြသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ နောက်က မပါမှန်းသိပြီး ရပ်စောင့်နေကြသည်။

“ ဟေ့ကောင် သားကြီး.. မင်းမှ ဟုတ်ရဲ့လားကွ။ ကိုယ့်မျက်လုံးတောင် ကိုယ်မယုံနိုင်စရာပဲ.. ” 

“ အေး မယုံလည်း လဲသေပေါ့ကွာ။ လခွမ်းမှပဲ။ ငါက မပိုင်ရင် ခြင်တောင် မရိုက်ဘူး။ မယုံရင် လိုက်လာခဲ့လေ။ ကိုယ့်ကောင်မလေးတွေကို ထမင်းလိုက်ကျွေးတာကွ ” 

“ ဘာ…. အေးပေါ့ကွာ.. လုပ်ကြပေါ့… မင်းတို့ ခေတ်ပဲဟာ… မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူးကွာ.. .. ဒါပေမယ့် မတွေ့အောင်တော့ရှောင်နော်။ တွေ့ရင်တော့ အကြပ်ခံရမှာ အသေအချာပဲ... ” 

“ ဟာဟ… ကြပ်ပေါ့ကွ..ငါက ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ… ကိုဖြိုး အကြောင်း သိတယ်မလား မပိုင်ရင် ခြင်တောင်ရိုက်တာမဟုတ်ဘူး….ဘိုင့်ဘိုင်ကွာ…  ” ဆိုပြီး ရှေ့မှာစောင့်နေကြသော သီရိတို့ နှစ်ယောက်နောက်ဆီနားကို ဆက်သွားရသည်။

သီရိက .. 

“ ကိုဖြိုးကလည်းကွာ ဘယ်သူတွေနဲ့ ပြောနေတာလဲ မသိဘူး။ ပုံစံတွေက ဘာပုံစံတွေလည်း မသိဘူး။ ပါးစပ်မှာလည်း ကွမ်းတွေချည်းပဲ ပုံစံကလည်း အလုပ်ကြမ်းသမားရုပ်တွေနဲ့… အဲလိုတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ပါနဲ့…. ” 

“ အယ်… အဲလိုကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးလေကွာ… ယောက်ျားလေးတွေပဲဟာ…. တချို့က စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်နေကြတာလေကွာ… ကွမ်းကတော့ သူတို့ ကြိုက်လို့ နေမှာပေါ့ကွ…. သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူးကွာ… ဒီလိုပဲ ကြုံရင် နှုတ်ဆက်လိုက်တာပေါ့။ အမြဲတမ်း တွဲဖြစ်တာမှမဟုတ်တာကွာ….. တခါတလေပါ…. ” 

“ ထားပါတော့.. ကဲ အခု ဘယ်မှာ စားကြမတုန်း… မြနန္ဒာမှာ စားမလား အပေါ်က ဝင်းမြန်မာမှာစားမလား.. ဒါမှမဟုတ် Basement ထဲက Oriental House တို့ ဧရာဝတီတို့မှာ စားမလား…. ဘယ်နေရာ ရွေးမလဲ... ” 

“ မြန်မာစာ ကောင်းကောင်းစားချင်တယ်… ဝင်းမြန်မာမှာ သွားစားမယ်။ အဲဒီမှာ ယိုးဒယားသင်္ဘောသီးထောင်းလည်း စားကောင်းတယ်။ မငယ်… အဲဒီပဲ သွားမယ်နော်… ”  ဆိုပြီး သီရိက ပြောလာသည်။

“ စားလေ သီရိရဲ့ ကောင်းသားပဲ။ အဲဒီဆိုင်က ဟင်းချက်မဆိုးဘူးဟ.. တခြားဆိုင်ထက်သာတယ်… အဲဒီကိုပဲ သွားကြမယ်.. ” 

ဒီလိုနှင့် ကျွန်တော်တို့ Pennisula Plaza 4th Floor မှာရှိသော ဝင်းမြန်မာ ထမင်းဆိုင်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။မှာပြီးတော့ ထိုင်စားဖို့ စားပွဲကိုလည်း တော်တော်လေး ရှာလိုက်ရသည်။ နေရာတိုင်းမှာ လူက ပြည့်နေသည်။ Sunday ပိတ်ရက်လည်း ဖြစ်နေတော့ Pennisula ဘယ်နေရာမှာမဆို လူတွေ ပုံနေသည်။စားပွဲလွတ် တစ်ခုကိုတွေ့တော့ ကမန်းကတန်း နေရာဦးလိုက်ရသည်။ သုံးယောက်ထိုင်ပြီး စားနေကြတုန်း ကျွန်တော့်မျက်စိက ရှေ့ဘက်စားပွဲ အောက်ကို မတော်တဆ သွားကြည့်မိသည်။ 

ဟိုက်… ရှေ့ကစားပွဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အောက်စလွတ်နေသည်ပဲ။ သူဝတ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။ မြင်နေရသည့်နေရာက သီရိနှင့် မငယ်တို့ နှစ်ယောက် ထိုင်နေသည့်ကြားက ဆိုတော့ ဟိုဘက်ကလည်း မရိပ်မိပေ။ 

ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်လိုက်စားလိုက် ဖြင့် တော်တော်လေး စားလို့ဝင်သွားသည်။ ထမင်းကို ပေါင်ဖြူဖြူဟင်းဖြင့် စားနေရသည့်နှင့်တူသည်။ ဗိုက်လည်း၀ မျက်စိလည်း၀ ဖြစ်သွားသည်။ မြန်မာမိန်းကလေးတွေ တော်တော်များများ အဝတ်အစားကို နိုင်ငံတကာနှင့် တန်းတူရင်ဘောင်တန်း ဝတ်နိုင်သော်လည်း စလုံးသူတွေလို မထိုင်တတ်သေးပေ။ ထိုင်လိုက်လျှင် အောက်က လွတ်မြဲပင်။ 

ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ ဘာမှမသိရှာ ဝယ်လာသော အသုတ်နှစ်ပွဲကို ငရုတ်သီးစပ်စပ်ဖြင့် တရှုးရှုး တရှဲရှဲ စားနေကြသည်။ စားပြီးသည်နှင့် မြန်မြန်ပဲ ဆိုင်အပြင် ပြန်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ နောက်မှာကလည်း ထမင်ဟင်းထည့်လာသော ဘန်းလေးတွေကိုင်ပြီး နေရာရှာနေကြသူများက တန်းစီနေသည်။

“ သီရိတို့ ဘာလုပ်ဖို့ ရှိသေးလဲဟင်… ” 

“ အင်း…… ဖုံးကတ်ဝယ်မယ်.. ရန်ကုန်က ပိုက်ဆံရောက်ပြီလား သွားမေးဦးမယ်။ ပြီးရင် မငယ်က ငွေလွှဲဦးမယ်ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ငွေဇင်ယော်ဆိုင်က ငါးရယ် ပုဇွန်ရယ် ပဲပြုတ်ရယ် ဝယ်ဖို့ ရှိတယ်။ ကိုဖြိုးကော ဘာလုပ်ဖို့ရှိလဲ… ” 

“ ဘာမှ မရှိပါဘူး။ ရပါတယ် သွားလေ နောက်ကပဲ လိုက်ခဲ့မယ် ” 

“ မငယ်က ငွေလွဲပြီးရင် လေယာဉ်လက်မှတ် တချက်စုံစမ်းချင်သေးတယ်။ နောက်လ ရန်ကုန်ပြန်မှာဆိုတော့ Booking ကြိုလုပ်ခဲ့ချင်လို့… ” 

“ အင်း.. ဖြစ်ပါတယ်…. ” 

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နောက်ကနေ တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် လိုက်ခဲ့သည်။

“ မငယ်က ရန်ကုန်ပြန်မှာဆိုတော့ မငယ်အမကြီးကကော… အတူတူပဲလား.. ” 

“ အင်း… သူလည်းပြန်မှာလေ.. ခွင့် နှစ်ပတ်ရတယ်လေ။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်တုန်းကတော့ မပြန်ဖြစ်လိုက်ဘူး။ ဒီနှစ်တော့ နှစ်ကူးလွတ်ပြီပေါ့။ ရန်ကုန်မှာပဲ ကူးတော့မယ်။ ကိုဖြိုးကော မပြန်ဘူးလား… ” 

“ ကျွန်တော်က လာမယ့် သင်္ကြန်ကျမှပြန်မလားလို့… ဒီနှစ်တော့ ရန်ကုန်သင်္ကြန်သွားကဲမယ်ဗျာ..ဟားဟား… ” 

“ အယ်.. ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း အင်းလျားလမ်းမှာ သွားကဲမယ်ထင်တယ်… ” 

“ ဗေဒင်မမေးနဲ့ လွဲနေဦးမယ်.. အသေအချာပဲဗျား…. ” 

“ အင်းပါ အင်းပါ.. ပြန်ကြပါ ပြန်ကြပါ.. သီရိက ရောက်တာ မကြာသေးတော့ ပြန်ဖြစ်ဦးမှာမဟုတ်ပါဘူး.. ရပါတယ်.. သူတို့ပဲ သွားကြပါ… ”  ဟု သီရိက နှုတ်ခမ်းစူပြီး ပြောလာသည်။

“ ဟာကွာ.. သီရိကလည်း သီရိ ကျောင်းပိတ်ရင် ပြန်လို့ရမှာပေါ့ကွ… ခုတော့ ခဏအောင့်ထားဦးပေါ့…ရောက်တာ တစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူး ပြန်ချင်နေပြီလားကွ.. ” 

“ အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး… ဒါပေမယ့် သူများတွေပြန်တော့ သီရိလည်း ပြန်ချင်တာပေါ့.. ” 

“ နောက်တော့ ပြန်ပေါ့ကွာ… ” 

မငယ်က လေယာဉ်လက်မှတ် Booking လုပ်ဖို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က အလယ်က Corridor မှာ ရပ်နေရင်း သီရိ ကျွန်တော့်ကို ရစ်ရင်းဖြင့် ကျန်ခဲ့သည်။ 

ကျွန်တော်တို့က သုံးထပ်က အလည်ခေါင် Void နားမှာ ရပ်နေတာဖြစ်လို့ အောက်က သကောင့်သားတော်တော်များများ အပေါ်ကို ရစ်သီရစ်သီဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ ကြည့်နေကြသည်က သီရိကိုဖြစ်သည်။ စကတ်တိုနံ့နံ့ ဆိုတော့ အောက်ကနေ ပေါ်လာမလားဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ဝရံတာနားကပ်ကာ မော့တော့မော့တော့ ဖြစ်နေကြသည်။ သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးမိတော့ သီရိက ဘာလို့ ပြုံးတာလဲဟုမေးလာသည်။

“ အောက်ကို မသိမသာ ကြည့်ကြည့်လေကွာ.. အောက်ကကောင်တွေ သီရိ စကတ်တိုတော့ အသားကုန်ရှိုးနေကြတယ်။ တခုခုများ ထွက်ကျလာမလားဆိုပြီး မျှော်လင့်နေကြတယ်ထင်တယ်…. ” 

“ ဟာဟ… ကိုဖြိုးကတော့ တကယ်ပါပဲ။ သီရိ ပေါင်မသိမသာ ကားပြလိုက်ရမလား… ” 

“ ဟဲ့..ဟဲ့ … မလုပ်နဲ့လေ.. နင်ကတော့ တကယ်မလွယ်ဘူးပဲ… ” 

“ ဟီး.. အလကားစတာပါ.. သူတို့ ပြစရာလား.. ပြချင်းပြ ကိုဖြိုးကိုပဲ ပြမှာပေါ့.. ဟုတ်တယ်မလား… ” 

“ ဟားဟားဟား.. ကြည့်ဦးမှာ… ” 

မငယ်ကိစ္စ ပြီးသွားသဖြင့် စကားစ ပြတ်သွားကြသည်။ အချိန်ကလည်း လင့်ပြီလေ။ ဟိုဝင်ဒီထွက်ဖြင့် ခုနစ်နာရီခွဲခန့် ရှိပေပြီ။ ဒီလိုနှင့် သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်ဖို့အတွက် MRT ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ရှစ်နာရီခွဲလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည်။

ဓါတ်လှေကားထဲမှာ သီရိက ..

“ မငယ်.. ဟိုဒင်းကြီးကို မငယ်အရင်ယူသွားမလား.. ” 

“ အဲ… ဟဲ့…ဟဲ့…. ဟုတ်သား.. မေ့တော့မလို့… တော်သေးတယ်.. မကြီး တွေ့သွားရင်.. မလွယ်ဘူး… သီရိသတိရလို့ တော်သေးတာပေါ့..  ”  ဆိုပြီး ဝယ်လာသော လိင်တံအတုကြီးကို သီရိဆီ လွှဲပြောင်းပေးလိုက်သည်။

“ ကိုဖြိုး မြည်းကြည့်ဦးမလား..

“ အာ… ဒီကောင်မလေး.. ငါက မြည်းစရာလား… ငါကသာ နင်တို့ကို မြည်းပစ်မှာ..ဟွန်း… ” 

“ ဟာဟ… ဒီညတော့ သီရိ မြည်းကြည့်လိုက်ဦးမယ်… နောက်နေ့ကျရင် မငယ်ကို ပြောပြမယ်နော်.. ခစ်ခစ်…. ” 

“ မြည်းမြည်း… ကြိုက်သလိုသာမြည်း.. ကြိုက်လွန်းလို့ ပြန်မထုတ်ပဲလည်း မထားနဲ့ဦးနော်.. ” 

“ အိုး.. ထားသင့်ရင် ထားမှာပဲ… ဟီး… ” 

“ မငယ်တော့ မမြည်းနဲ့ဦးနော်… ကျွန်တော် အရင်မြည်းချင်လို့ပါ…ဟီးဟီး.. ” 

“ အို…. ကိုဖြိုးကလည်း ဘာတွေ ပြောနေမှန်းမသိပါဘူး… ” 

“ ဟုတ်တယ်လေ… ကိုဖြိုး… မငယ်ကို…အင်း….ဟိုဒင်း…မလုပ်ရသေးဘူးလေ… ဒီတစ်ခါတော့ လုပ်မှာနော်… ” 

မငယ် ရယ်ဖြဲဖြဲဖြင့် မျက်စောင်းထိုးလာသည်။ သဘောတူသည့်မျက်စောင်းပင်။

.................................................

အိမ်ထဲရောက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်ပြီး နှပ်လိုက်ကြသည်။ တနေကုန်လျှောက်နေကြသည်ဆိုတော့ ညောင်းညာနေသည်။ ကျွန်တော်က ရေတခါတော့ ထွက်ချိုးလိုက်သေးသည်။ သီရိတော့ အခန်းထဲက ထွက်လာသည်ကို မတွေ့ရ။ သူ့အခန်းနားကို ခြေဖျားထောက်ပြီး မသိမသာ ကပ်နားထောင်ကြည့်တော့ မော်တာသံလိုလို ခပ်တိုးတိုး အသံသဲ့သဲ့ ကြားရသည်။

ဧကန်တ ဟိုဒင်းဖြင့် ဟိုဟာပြုနေခြင်းပင်ဖြစ်ရမည်။ ဝါသနာရှင် ကောင်မလေးပါလားနော်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ချက်ချင်းမအိပ်သေးပဲ ထုံးစံအတိုင်း ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး မြန်မာဇာတ်လမ်းများထဲမှ မြန်မာ အော ဇာတ်လမ်းများကို လိုက်ဖတ်ကြည်နေပြီး ငိုက်လာတော့မှ ကွန်ပြူတာလေး ပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။နောက်တစ်ရက် အကျော် အင်္ဂါနေ့ ညနေပိုင်း မငယ်ကိုတွေ့တော့ ဘယ်လိုလဲ နှုတ်ဆက်ရင်းဖြင့်

“ မငယ်… ကျွန်တော် စောင့်နေတာ နှစ်ရက်ရှိပြီနော်… ဘယ်လိုလဲ… ” ဆိုတော့…

“ အင်း…. နက်ဖြန်ည မမကြီး အလုပ်နောက်ကျလိမ့်မယ်… အဲဒီကျမှ…. ဟီဟိ….  ”  ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မနက်ဖြန်ညကျ မငယ်ကို စိတ်ကူးကြည့်ပြီး ရင်ထဲက အူမြူးနေမိသည်။ နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်မှာ ထမင်းစားနေတော့ သီရိ ပြန်ရောက်လာသည်။

“ ကိုဖြိုး တစ်ယောက်တည်း စားနေတာလား.. သီရိကျတော့ မကျွေးဘူး…ဟင့်…ရပါတယ်.. စိတ်ဓါတ်လေးတွေ သိရတာပေါ့နော့်… ” 

“ နင်ကတော့ လုပ်ပြီ… ခုမှ ရောက်လို့ဖြင့် အဝတ်အစားတောင် မလဲရသေးဘူး.. အဝတ်အစားလဲပြီး လာမယ့်သာလာပါ.. နင့်အကြောင်းငါသိလို့ ပိုချက်ထားပါတယ်… ထမင်းတွေကော ဟင်းတွေကော အများကြီးပဲ… မြန်မြန်သာ အဝတ်အစားလဲပြီး လာခဲ့.. ငါနင့်ဖို့ပါ ပြင်ထားလိုက်မယ်… ” 

“ ဟီး… ဒါမှ ဒို့ ကိုဖြိုးကွ..  ”  ဆိုကာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ ခဏနေမှ အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။ ထမီဝတ်ထားသည်က ဘိုသီဘတ်သီဖြစ်သည်။ 

တဖက်တို တဖက်ရှည်ဖြင့် ပုံစံက ဖြစ်နေသည်။ အဲဒီလောက် မိန်းကလေး ပီသသည်။ ကမန်းကတန်း လက်ဆေးပြီး ထမင်းစားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်သည်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟာ.. နင်ကလည်း အီသီယိုးပီးယားက လာတာကျနေတာပဲ… ” 

“ မရတော့ဘူးရှင့်… နေ့လည်က ထမင်းစားတာ စောသွားတော့ အခု ဗိုက်ထဲမှာ တဂွီဂွီမြည်နေပြီ.. မြန်မြန်ဖြည့်မှဖြစ်မယ်… အား….ဟင်းတွေကလည်း မိုက်တယ်ကွာ… ကိုဖြိုးချက်ထားတာရှယ်ပဲ…  ” 

ဆိုပြီး ပလုပ်ပလောင်းဖြင့် စားပါလေတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုစောင့်ရင်း ဆက်စားနေမိသည်။

တစ်ပန်းကန် ကုန်ခါနီးလောက်ကျမှ စကားသံ ထွက်လာသည်။

“ ဟီး.. ကိုဖြိုး.. ” 

“ ဘာတုန်း… ” 

“ ဟိုနေ့ညက အကြောင်း ပြောပြမလို့… ” 

“ ဘာလဲ.. ဟို အတုအကြောင်းမလား… ” 

“ အင်း… ” 

“ အဲဒါ… ဘာဖြစ်လဲ.. ” 

“ ကောင်းတယ် ကိုဖြိုးရဲ့ …စိမ့်နေတာပဲ… သီရိ နှစ်ခါလောက်တောင် ပြီးသွားတယ်… ” 

“ အော်… ကောင်းပါတယ်..ကောင်းပါတယ်… နင်ပဲ ကောင်းပါ.. ငါက ဒီမှာ ဘာမှ မလုပ်ရဘူး.. ငေါက်တောက်လေး ထောင်ပြီး အင်တာနက်ထဲက ဟာတွေပဲ ထိုင်ကြည့်နေရတယ်…. ” 

“ အဲလိုဟုတ်ပါဘူးတော်.. လုပ်ပေးပါမယ်တော့…  ”  ဆိုပြီး ထမင်းစားနေရင်း နောက်လက်တဖက်က ကျွန်တော့်ပုဆိုးထဲက ညီလေးကို လာနှိုက်သည်။ ကျွန်တော်က ထမင်းစားစားပွဲက ထိုင်ခုံမှာ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုထောင်ပြီး အပေါ်တင်စားတော့ ပုဆိုးက အောက်က အလွယ်တကူ နှိုက်လို့ရနေသည်။ 

သီရိက တစ်ဘက်က စားနေရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က Hand Play လုပ်ပေးနေသည်။ လက်ရဲဇက်ရဲ နိုင်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်ပါ့။ ကျွန်တော်ကလည်း အပေါ်က စားလက်စဖြင့် အောက်က ငေါက်တောက် ထောင်လာသည်။

“ ရပါတယ်.. ဒီညတော့ ငါနားလိုက်မလားလို့… ” 

“ ဟင်.. ကိုဖြိုး အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ… သီရိလုပ်ပေးပါမယ်ဆိုမှ… ” 

“ ဒါဆိုရင် ဒီလိုလုပ်… ငါ နင့်ကို အဲဒီအတုနဲ့ လုပ်ပေးမယ်.. ငါ့ကို ပြန်မှုတ်ပေးပေါ့… ဖြစ်လား အဲဒီလို… ” 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ.. ” 

“ မနက်ဖြန် ချိန်းပွဲရှိတယ်ဟ.. ” 

“ ဟယ်တော့ အဝေးကွင်းတွေဘာတွေ ကန်နေပြီလား…

“ လုပ်ပြီ… နင်ကတော့ တွေးလိုက်ရင် တလွဲချည်းပဲ.. အဝေးကွင်းမဟုတ်ဘူးဟေ့.. အိမ်ကွင်းကန်မှာ အိမ်ကွင်းကန်မှာ… ငါ့မှာက အိမ်ကွင်းနောက်တစ်ကွင်းရှိသေးတယ်.. မငယ်နဲ့ ချိန်းထားတာဟေ့.. သိပြီလား.. ” 

“ ဟီး… အဲလိုလား.. ဒါဆိုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီညတော့ အားနည်းနည်းချန်ထားပေါ့.. နက်ဖြန်ညကျမှ ဗုံးကျဲပေါ့… ဟီး…. ” 

“ အေး.. ဒ့ါကြောင့်ပြောတာ…  ”  ဆိုပြီး စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ စုထပ်ပြီး ဆေးဖို့အတွက် ဘေစင်ကို ယူလာခဲ့သည်။

ခုနတုန်းက သီရိက လက်ဖြင့် Hand Play လုပ်ထားသည့်အတွက် ပုဆိုးထဲက ညီလေးက ငေါက်တောက်လေးထောင်နေတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသည်။ သီရိက ဒီပုံစံကိုကြည့်ပြီး အားရပါးရ ရယ်နေသည်။

“ အေးပါ နင်ရယ်ထားပေါ့.. ပြီးမှ တွေ့မယ်…. ” 

“ အိုး…….. သီရိတို့က ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်… ဒါလောက်တော့ ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်… ”  ဆိုကာ ဖင်လှုပ်ပြီး တွံတေးသိန်းတန်သီချင်း အလိုက်ကို အော်ဆိုနေသည်။

“ ကဲ ကဲ… ထားခဲ့တော့ ထားခဲ့တော့… ကိုဖြိုး… သီရိပဲ အကုန်ဆေးလိုက်ပါမယ်… သွားတော့.. အဆင်သင့်ပြင်ထား… ” 

“ နေဦးလေ.. အခုမှ ထမင်းစားပြီးတာ.. စောပါသေးတယ်… ” 

“ ဒါဖြင့်လည်း သီရိအခန်းထဲက စောင့်တော့.. အားလုံးဆေးပြီး လာခဲ့မယ်.. ကိုဖြိုးကွန်ပြူတာကြီး အခန်းထဲယူလာခဲ့ဦး… သီရိ တစ်ခု ကြည့်ချင်လို့… ” 

“ အင်း.. အင်း.. ပြီးရော.. အခန်းထဲက စောင့်နေမယ်…. ” 

ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် လက်ကို သေချာဆေးပြီး ညီလေးကိုပါ သေချာ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ အရေခွံလှန်ပြီး သေချာ ပြောင်နေအောင် ဆေးပေးလိုက်သည်။ ဒါမှ အနံ့အသက်ကင်းမှာလေ။

ပြီးတော့ သူပြောသလို ကျွန်တော့် Laptop ကြီးကို ပလပ်ကြိုးပါ ဖြုတ်ယူပြီး သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့အခန်းက ကျွန်တော့် အခန်းလောက် သိပ်မကျယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်စာအတွက်တော့ ကျယ်ပါသည်။ အခုမှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အခန်းထဲကို သေချာဝင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ 

သူ့ဟာနဲ့သူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်တော့ ရှိပါသည်။ စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ စာအုပ်တွေလည်း တန်းစီထားသည်။ အိပ်ရာဘေးဘက် ခြေရင်းနားမှာတော့ အဝတ်လှန်းသည့် စင်လေးဖြင့် သူ့အဝတ်များ ချိတ်ထားသည်။ သူဝတ်နေကျ ပင်တီလေးတွေလည်း တန်းစီပြီး လှန်းထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ စိတ်ထဲက ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ပဲ သေချာလိုက်ကြည့်နေမိသည်။ တချို့ဟာလေးတွေဆို ပေါက်တောင်ပေါက်နေပြီ။ 

ထပ်မဝယ်သေးဘူး ထင်သည်။ နောက်တစ်ခေါက်ကြုံရင်တော့ ဝယ်ပေးဦးမှပါပဲ။ သူဝတ်တတ်တာလေးတွေက တချို့ဟာလေးတွေက ဇာလေးတွေပါသည်။ တချို့ကတော့ ဖဲသားလို ခပ်ပြောင်ပြောင်လေးတွေရယ်။အိပ်ရာဘေးဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုနေ့က ဝယ်လာသော လိင်တံအတုကြီးကို တွေ့ရသည်။ ဘေးမှာ ဘူးခွံနဲ့ အညွှန်းစာရွက်ပါတွေ့သည်။ ဓါတ်ခဲထည့်ပုံထည့်နည်း၊ အသုံးပြုပုံပြုနည်း ပြထားသည်။ 

လိင်ဆက်ဆံနေသော ပုံတွေပါသည့် အင်္ဂလိပ် အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ပါ တွေ့ရသည်။ ဒီကောင်မလေး ဒါမျိုးတွေ ဘယ်နေရာက ရှာထားလည်း မသိပေ။ သူ ညည ဒါတွေနှင့် အပန်းဖြေပုံရသည်။ လိင်တံအတုကို တချက်ယူကြည့်ရင်း ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဖွင့်လိုက်တော့ ဝီ….. ဝီ……. ဆိုပြီး ထမြည်လာကာ အထဲက လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် မဆိုသလောက် တွန့်လိမ်နေသည်။

ကိုယ့်ဖာကိုယ် အဲဒါကြီး ကိုင်ကြည့်ပြီး ကြက်သီးထမိသဖြင့် ပုခုံးတွန့်မိသည်။ မိန်းကလေးတွေအတွက်တော့ သီရိပြောသလိုဆို အာသာပြေမည့်ပုံ ဖြစ်သည်။ အပျိုကြီးတွေ ဒါတွေနဲ့များ အာသာဖြေကြသလားမသိဆိုပြီး မဆီမဆိုင် လျှောက်စဉ်းစားမိပြန်သည်။

ဂျလောက်ဆိုပြီး တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ သီရိ ဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ တံခါးကို ချက်ချပိတ်ပြီး ကျွန်တော့်ဘေးနားလာထိုင်သည်။ လက်က ညီလေးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ကျွန်တော့်ကွန်ပြူတာကို သူ့စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ထားသည်ကို တွေ့သွားပြီးမှ..

“ ကိုဖြိုး ဟိုဒင်း ဝက်ဘ်ဆိုက်ဖွင့်ပြ .. သီရိ ကြည့်ချင်လို့ …. တိုက်ရိုက်ကြည့်လို့ ရတာ ရှိတယ်လို့ သီရိသူငယ်ချင်းတွေ ပြောဖူးတယ်.. ဟိုဒင်း မိုးကျရွှေကိုယ်ဆိုတဲ့ ဆိုက် ရှိတယ်ပြောတယ်.. သီရိ သူတို့ဆီမှာ တခါကြည့်ဖူးတယ်.. အခု အဲဒါဖွင့်ပြလေ… ကြည့်ချင်လို့….. ” 

“ မိုးကျရွှေကိုယ်ဆိုက်က ပိတ်သွားပြီကွ… မရှိတော့ဘူး.. တခြားဆိုက်တွေ ရှိပါတယ်ဟ.. ငါပြမယ် ခဏနေဦး..  ”  ဆိုပြီး စာကြည့်စားပွဲက ထိုင်ခုံလေးမှာထိုင်ပြီး ဖွင့်ထားပြီးသာ Laptop က Bookmark လုပ်ထားတဲ့ တခြားနိုင်ငံခြားက ဆိုက်တစ်ခုကို ဖွင့်လိုက်သည်။

“ အသံထွက်နေဦးမယ်  ”  ဆိုပြီး နားကြပ်လေးကို တပ်လိုက်သည်။ သီရိက ဘေးက ရပ်နေရင်းဖြင့် ကြည့်နေသည်။ အရေးထဲ ကော်နက်ရှင်က ချက်ချင်းမတက်။ ခဏနေကြာမှ တက်လာသည်။ အင်္ဂလိပ်တွေ ဆိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်။ဒါပေမယ့် ဒီလိုဆိုက်တွေက Free ပြသော မူဗွီတွေက ခပ်ကြာကြာ ပြလေ့မရှိ။ အမြည်းအဖြစ်သာ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့် ပြလေ့ရှိသည်။ နားကြပ်ကို သီရိကို ပေးတပ်ထားလိုက်သည်။ 

ဘေးနားကနေ စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပြီး ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း လက်တဖက်က သူ့ ဖင်ကြားလေးထဲကို စမ်းပြီး လက်ခလယ်လေးဖြင့် ကစားပေးလိုက်သည်။

နားကြပ်ထဲက အော်သံဆူဆူညံညံ တရှီးရှီးသံတွေကို ဘေးကနေ ခပ်တိုးတိုးကြားနေရသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့နို့တွေကို စမ်းကြည့်တော့ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖြစ်နေပေပြီ။ ကောင်မလေး စိတ်ပါနေသည့် သဘောဖြစ်သည်။

“ ကိုဖြိုး.. ပြီးသွားပြီ.. နောက်တခုဖွင့်ပေးဦး…  ” 

ကြည့်လိုက်တော့ ခုန ဖွင့်ပေးထားသည့် မူဗွီဖိုင်က ပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့ နောက်တစ်ခုဖွင့်မလို့ ကြည့်တော့ Japan Oil Message တွေ့သည်နှင့် ကလစ်နှိပ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ သီရိ ညောင်းနေပြီထင်တယ်။ လာ ကိုဖြိုးပေါ်မှာ ထိုင် ”  ဆိုပြီး ခုံနည်းနည်းနောက်ဆုတ် ပေးလိုက်သည်။ သီရိက စွပ်ကနဲ ဝင်ထိုင်သည်။ ညီလေးက အောက်ကနေ ထောင်းကနဲ ဖြစ်လာသည်။ သီရိကလည်း သူ့ညီမလေးဖြင့် ညီလေးကို ဖိပြီး ထိုင်လာသည်။ 

မူဗွီထဲက ဂျပန်မက လေသွင်းထားသော မွေ့ယာပေါ်တွင် ဆီတွေသုတ်ပြီး ဘဲကို သူ့ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် အားရပါးရ ပွတ်ပေးလာသည်။ သီရိကလည်း မူဗွီကြည့်နေရင်း အငြိမ်မနေတော့ပဲ ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ ဘေးကို ဝိုက်လိုက်ဖြင့် ဆီဆုံလှည့်သလို မွှေပေးလာသည်။ 

ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အငြိမ်မနေတော့ပဲ သူ့ နို့နှစ်လုံးကို နောက်မှ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆုပ်နယ်ပေးလျက်ရှိနေသည်။ သီရိက စားပွဲကို တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မှေးထောက်ပြီး ကြည့်နေရင်းဖြင့် ဖင်က ညီလေးကို ကလူ၏သို့ မြှူ၏သို့ လုပ်လျက်ရှိနေသည်။

ကျွန်တော့် ပထမအစီအစဉ်က နောက်နေ့ကျမှ မငယ်နဲ့ လမ်းကြောင်းသွားဖို့ အားချန်ထားဖို့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုပုံစံ ဒီအခြေအနေမှာ အစ်ကိုတို့ဆိုရင်ကော မအားလို့ အကြောင်းပြနေဦးမှာလား။ ယောက်ျားလေး ဖြစ်ကြောင်းတော့ ပြရဦးမှာပေါ့။ 

ပြီးမှ OrminG သောက်ပြီး အိပ်မယ်ကွလို့ စိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်တယ်။ သီရိဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ သီရိက အောက်ခံ ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးပေါ်လာတယ်။ 

ဂါဝန်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နောက်ကနေ ကြည့်ရတဲ့ ဖီးလ်က ဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိဘူး။ သီရိလည်း တော်တော် ဖီလင်တက်နေပုံပဲ။ ကျွန်တော်သူ့ကို ကျွန်တော်ဒေါင်းလုပ်လုပ်ပြီးသား အင်္ဂလိပ်ကားတစ်ကား ဖွင့်ပြလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ သီရိက ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ အစွမ်းကုန်ထောင်နေတဲ့ ညီလေးကို လက်နဲ့ အားရပါးရဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို အတင်းထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နားကြပ်ကြီးကတော့ တပ်လျက်ပါပဲ။

သူ့မှာရှိတဲ့ ပညာစွမ်းတွေ အကုန်ပြပြီး ညီလေးကို အသားကုန် မှုတ်နေပါတော့တယ်။ လျှာနဲ့ ကလိလိုက် ဂွေးဥလေးနှစ်လုံးကို ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ စုပ်လိုက် လုပ်နေပါတယ်။ 

လက်တစ်ဖက်က ညီလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် နောက်တစ်ဖက်က ဥလေးနှစ်လုံးကို ပင့်ပင့်ပြီး ဆွနေတယ်။ ပါးစပ်က ညီလေး ထိပ်ဖျားလေးကို အသာစုပ်ပေးလိုက် လျှာလေးနဲ့ မွှေလိုက်လုပ်ရင်း ကျွန်တော့်ကို အောက်ကနေ အခိုးတွေဝေနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ မော့ကြည့်နေတယ်။

သူ့ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ လူကို မရိုးမရွဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေတယ်။ လူက စိတ်တော်တော်ပါနေတာကြောင့် သူ့ကိုထိုင်ခုံကနေ ထခိုင်းလိုက်ပြီး ခုံကို ဘေးဖယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စားပွဲပေါ်ကို လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်လေးပဲ နောက်ကနေ ပြူထွက်ဖောင်းမို့နေတဲ့ ညီမလေးထဲကို ညီလေးခေါင်းလေး ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ 

တေ့ရုံလေး တေ့ထားသလောက်ပါပဲ။ ပြီးတော့ သူ့ကို ပုံစံကျအောင် ကုန်းခိုင်းထားလိုက်ပြီး အဲဒီပုံစံအတိုင်းလေး နောက်ကနေ ဆောင့်ပြီး ဖြည့်ဖြည်းချင်း သွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။သီရိ မျက်စိကြီးမှိတ် နားကြပ်ကြီး တပ်ထားပြီး စားပွဲခုံပေါ် လက်လေးထောက်ပြီး အရသာခံနေပါတယ်။

“ အား.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ…ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…. အမယ်လေး…လေး…. ” 

“ ရှုးတိုးတိုးအော်လေ… သီရိ နားကြပ်ကြီးတပ်ထားတာ သတိထားဦး….အသံအကျယ်ကြီး ထွက်လာတယ်.. အပြင်က ကြားသွားဦးမယ်… ” 

“ အင်း…အင်း…. လုပ်လုပ်ပေး… ရတယ်…  ”  ဆိုပြီး နားကြပ်ကြီး ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ သူက ရှေ့က စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး တောင့်ထားပေးတော့ နောက်က လုပ်ရတဲ့သူအတွက်လည်း အားရတာပေါ့။တဖြောင်းဖြောင်းကို မြည်နေအောင် ဆောင့်နေမိပါတယ်။ အပြင်က အသံကြားမှာစိုးလို့ နည်းနည်း အရှိန်ပြန်လျှော့ရတယ်။

“ ကိုဖြိုးရယ်… ဒီပုံစံလေးက.. ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ.. စောစောက မသိဘူး.. လုပ်လုပ်.. နာနာလုပ်…. ကောင်းတယ်…အဟ…ဟ…ဟား… ” 

အောက်ကနေ တောင့်ခံထားရင်း အသံစုံထွက်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးလေးကို နောက်ကနေ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်သွင်းပြီးကို ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။

“ သီရိ ဟိုပြုတင်းပေါက်နားသွားရအောင်… အဲဒီမှာ သံတန်းလေးတွေ မှီပြီး လုပ်မယ်လေ.. မီးမှိတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

“ အင်း….အင်း… ဟုတ်.. ဟုတ်… သွားလေ… ” 

အဲဒီအတိုင်း စွပ်ရက်သားကြီး နှစ်ယောက်သား မီးခလုပ်ရှိရာဘက်ကို ဘေးတိုက်ကြီးသွား ခလုပ်အရင်ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြတင်းပေါက်က လိုက်ကာလေးကို လှပ်တင်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။

“ သီရိ ရှေ့က သေချာကိုင်ထားပြီး တောင့်ထားနော်။ နောက်ကနေ အသားကုန်ဗြုန်းတော့မှာနော်… ” 

“ အင်း.. အားမနာနဲ့ ချသာချ… သီရိရတယ်… ကိုဖြိုးသာ နာနာလုပ်ပေး… ” 

“ အိုကေ… လုပ်ပြီကွာ… ”  ဆိုပြီး နောက်ကနေ တဖုံးဖုံး အသားကုန် ကျုံးပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိက သံပန်းလေးကို လက်နဲ့ တွန်းထားပြီး ဖင်ကို နောက်ဘက်ကို ကောက်ထားပြီး ကုန်းကုန်းလေး ခံနေပါတယ်။ 

ဒီလို မတ်တပ်လေး လုပ်ရတဲ့အရသာကို အခုမှ နှစ်ယောက်သားခံစားဖူးတာဆိုတော့ ကောင်းကောင်းနဲ့ အကြာကြီး လုပ်နေမိပါတော့တယ်။

နည်းနည်းလေး ကြာတော့မှ…

“ သီရိ ညောင်းပြီလား.. ” 

“ အင်း.. နည်းနည်းတော့ ညောင်းသလိုပဲ.. အိပ်ရာပေါ် သွားမယ်လေ… ” 

“ သွားမယ်… ”  ဆိုပြီး ခုနလိုပဲ စွပ်ရက် တန်းလန်းကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်သား သူ့အိပ်ရာဘက်ကို လှမ်းကြပါတယ်။

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့လည်း ဒီပုံစံအတိုင်းကြီးပဲ သီရိက ဒူးထောက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် မှောက်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်ပဲ Doggy Style ဆက်လုပ်ကြပါတယ်။ 

အားရပါးရစောင့်လို့ အကောင်းဆုံးပါပဲ။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာပါတယ်။ ဒါနဲ့ သီရိကို အိပ်ရာပေါ် ရှေ့နည်းနည်း တိုးခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်တက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူကအောက်ကနေပဲ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပါတယ်။ 

ကျွန်တော်က သူ့ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကနေ ဖိကပ်ထားပြီး သူ့အပေါ်ကို ကုန်းပြီး ထပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီပုံစံအတိုင်း အောက်ဘက်ကို စိုက်စိုက်ချပြီး အားရပါးရဆောင့်ရင်းနဲ့ အရှိန်ရလာပြီး အချက်သုံးဆယ်လောက်လည်း စောင့်ပြီးရော ပြီးသွားပါတယ်။

သူ့အထဲကိုပဲ ညီလေးထဲက သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ညီလေးကို သူ့ညီမလေးထဲကနေပြီးတော့လည်း ညှစ်ညှစ်ပြီး အထဲကို စုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီပုံစံကြီးနဲ့ပဲ မချွတ်သေးပဲ အပေါ်ကနေ မှောက်ချပြီး မောမောနဲ့ နှစ်ယောက်သား ခဏ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

နောက်တော့ သီရိ နှိုးလာတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ထလာကြပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်ဖို့အတွက် တံခါးလေး ဟပြီး တချက်ချောင်းကြည့် ရပါသေးတယ်။ဟိုညီအမနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေလောက်ကြပါပြီ။ အချိန်ကလည်း ညသန်းခေါင်ယံ ၁၂နာရီကျော်ပြီလေ။ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကြပါတယ်။ အထဲရောက်တော့ သီရိက ကျွန်တော့် ညီလေးကို သေချာ ဆေးပေးပါတယ်။

ဆပ်ပြာရည်ကို အမြှုပ်တဖွားဖွားထအောင် လုပ်ပြီး ညီလေးကို ဥပါမကျန် သေချာ ဆေးပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ အောက်က လိပ်ခုံးသဏ္ဍာန် အမွှေးမရှိတဲ့ ဖြူဝင်းဝင်းအဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာပြန်တိုက်ပြီး ရေပန်းနဲ့ သေချာပြန်ဆေးပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား ကိုယ့်အခန်းကိုယ်စီဝင်ပြီး အိပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အားကုန်ထားကာစဖြစ်တာကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

နောက်နေ့ကျတော့ အလုပ်မှာ စောစောပြန်ချင်လို့ နေမကောင်းချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။ စင်္ကာပူ ဒီလောက်ပူပူကြီးမှာ အင်္ကျ ီလက်ရှည်ကြီး ဝတ်ပြီး အလုပ်ကို သွားတယ်။ 

အဲကွန်းခန်းထဲရောက်မှ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်ပြီး နေမကောင်းချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ မန်နေဂျာ မမက လာမေးရှာတယ်။ ဖြိုးတဲ့.. နေမကောင်းဘူးထင်တယ်.. မရရင်လည်း နေ့တဝက်ပြန်ချင်ပြန်လေဆိုပြီး ပြောလာတယ်။ 

ကိုယ်က အဲဒီအခွင့်အရေး စောင့်နေတာဆိုတော့ ခေါင်းမြန်မြန်ငြိမ့်လိုက်မိတယ်။ ခွင့်သပ်သပ်လည်း မယူချင်ဘူးလေ။ စင်္ကာပူမှာ လုပ်နေကြတဲ့သူတွေက ခွင့်ကို ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ သီးသန့် စုထားကြတာဆိုတော့ ဒီလို ကြားပေါက်ရတဲ့ အခွင့်အရေးလေးတွေကိုပဲ ရသလို အသုံးချရတာပေါ့။ 

ကိုယ့်ဘေးက စားပွဲက မလေးလူမျိုး သူငယ်ချင်းကို လက်မထောင်ပြလိုက်တယ်။ စောစောက ဒီကောင့်ကို ကြိုပြောထားတာဆိုတော့ သူက ကိုယ်နေ့တဝက်ပြန်မယ်ဆိုတာ သိနေတယ်လေ။ 

Bye Bye ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ မှတ်တိုင်မရောက်ခင်အထိ လမ်းလျှောက်တာတောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်ပြီး အလုပ်ထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကားမှတ်တိုင်နားရောက်မှ ပုံမှန်ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။လိုင်းကားပေါ်က ဆင်းပြီး မှတ်တိုင်ဘေးက Food Court မှာဝင်ပြီး သတိတရနဲ့ ကြက်ဥ နှစ်လုံးဝင်သောက်ခဲ့သေးတယ်လေ။ ညကျရင် ပွဲဆက်ရမှာဆိုတော့ ကြိုပြီး အားတွေ ဖြည့်ထားရတယ်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နှစ်နာရီခွဲလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဒါနဲ့ တရေးတမော အိပ်ပစ်လိုက်သေးတယ်။ ဒါလောက်ဆို ညပွဲ ကောင်းကောင်းနွှဲနိုင်ပြီပေါ့။ ညကျရင် အစားကောင်းစားရမှာမို့လို့ ထင်ပါရဲ့။ လူက နှိုးစက်မလိုပဲ နိုးနေတယ်။ ဒါနဲ့ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ညစာစောစော စားပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်မှာပဲ ပြန်ပြီး မငယ် ပြန်အလာကို ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗွီ ကြည့်ရင်းနဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်။

ညနေခြောက်နာရီခွဲမှ တံခါးဖွင့်သံ ကြားပါတယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မငယ် ပြန်လာတာပါ။

“ ပြန်လာပြီလား မငယ်.. လို့ မေးတော့…  ” 

“ အင်း… ဆိုပြီး ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်မလို့ လုပ်ပါတယ်။

“ အထဲမှာချည်း မနေနဲ့ဦးနော်။ ပြန်ထွက်လာဦး… ဒီမှာ နေ့လည်ကတည်းက စောင့်နေတာ.. ဆိုတော့.. ” 

“ အောင်မယ်… ဝီရိယက ဒါမျိုးကျတော့ ကောင်းနေလိုက်တာ… မပြောချင်ဘူး.. တကတည်းမှ… ဟွန်း… မထွက်ပါဘူး။ ဘာကိစ္စ ထွက်ရမှာလဲ.. ” 

ဆိုပြီး လျှာထုတ်ပြပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အခန်းတံခါးနားလိုက်သွားပြီးတော့ ပြန်ထွက်မလာရင်တော့ အော်ခေါ်မှာနော်..အသေအချာပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာခဲ့ ဒါပဲ.. ဆိုပြီး အော်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ပြန်ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့မှ တံခါးဖွင့်သံ ချက်ကနဲဆိုပြီး ကြားလိုက်ပါတယ်။ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့တံခါးဝမှာ ခေါင်းလေး ပြူပြီး ထွက်လာတာတွေ့ရပါတယ်။ မျက်နှာပေါ်မှာ သနပ်ခါးလေး လူးထားတာတွေ့တယ်။ထွက်မလာသေးပဲ ပြီတီတီနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မရှည်တော့ပဲ သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ.. နာတယ်တော့… ” 

“ အိုး… ဘာမှလည်း မလုပ်ရသေးဘူး.. ဘာလို့ နာနေတာလဲ… ” 

“ ဟုတ်ဘူးလေကွာ.. လက်ကိုဆွဲတာကိုပြောတာ…. ” 

“ ဥုံဖွ .. ဥုံဖွ…. ဆောရီးကွာ… ခု ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်မယ်… ပြီးရင်တော့ .. ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပဲနော်.. ဟင်းဟင်း… ” 

“ သွား.. သိဘူး… နားရှက်စရာတွေ လာပြောမနေနဲ့… ခစ်ခစ်… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ.. ဟိုနေ့ကတည်းက မငယ်ကို လုပ်ချင်နေတာ.. လူက စိတ်ပဲပါတာ ညီလေးက လိုက်မလာလို့ ရပ်လိုက်ရတာ… ” 

“ ညီလေးဆိုတာ ဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲဟင်.. ကိုဖြိုးမှာ ညီအစ်ကိုရှိလို့လား..  ”  ဆိုပြီး အူကြောင်ကြောင်မေးလာသည်။

“ ရှိတာပေါ့.. ရှိတာမှ ညီအစ်ကို အရင်းကြီးဗျား… ဖွားဖက်တော်လို့ ခေါ်ရင်လည်း မမှားဘူး… ဒီမှာ ကြည့် ကိုဖြိုး ညီလေး… မလှဘူးလား…  ” 

ဆိုပြီး ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုကြီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်…..။

“ ဟယ်… ဟယ်… ကြည့်စမ်း… ဘာများလဲလို့… ဒါကို ညီလေးလို့ ခေါ်တာကိုး..  ”  ဆိုပြီး ရယ်ပါလေတော့တယ်။

“ သွား.. ဒီညီလေး မကောင်းဘူး.. ဟိုနေ့က အတင်းကြီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လာတယ်… ဟိုနေ့က ညီလေးက နည်းနည်းနံသလိုပဲ…ရေသေချာမချိုးထားဘူးလားမသိဘူး… ” 

“ အောင်မယ်လေးဗျာ.. တညနေလုံး သေချာ သထားပါတယ်ဗျာ.. မယုံရင် နမ်းကြည့်ဗျာ.. နမ်းကြည့် အပိုမပြောဘူး.. နော်.. ဟွန်း…  ” 

ဆိုပြီး သူ့နားကပ်သွားလိုက်ပါတယ်….။ သူက လက်နဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို မထိတထိ ကိုင်ရင်း ထိပ်လေးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ တို့ပြီး သူ့နှာခေါင်းနားမှာတေ့ပြီး အရင်ရှုကြည့်ပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ညီလေးကို သေချာကိုင်ပြီး ထိပ်လေးကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ပြီး ရှုကြည့်ပါတယ်။ ကျွန်တော် မသိမသာ ရှေ့ကို တိုးထည့်လိုက်တော့ သူ့နှာခေါင်းက ညီလေးကို နမ်းသလို ဖြစ်သွားပါတယ်။

“ အမယ်လေးတော့.. နှာခေါင်းပေါက်ထဲတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့.. တော်ကြာ နှာခေါင်းပေါက်ကြီး ကျယ်လွန်းအားကြီးနေလို့ ခက်နေပါဦးမယ်တော့…. မလုပ်ပါနဲ့.. ကြောက်ပါတယ်ရှင့်.. ” 

“ နှာခေါင်းကို မလုပ်စေချင်ရင် လုပ်ဖို့ တစ်ခုခုပေးမှပေါ့။ မပေးရင်တော့ တွေ့တဲ့ အပေါက်ထဲ ထည့်မှာပဲနော်.. ဟွန်း… ” 

“ ကြောက်ပါတယ်ရှင့်..ကြောက်လှချည်ရဲ့တော့…. ပေါင်သာရဲ.. ကျမ မတရား အထိုးခံနေရပါတယ်ရှင့်.. နှာခေါင်းပေါက်ထဲကို သူ့ဟာကြီး.. အဲ.. ဟိုဒင်း.. သူ့ညီလေးနဲ့ အတင်းထိုးထည့်နေပါတယ်ရှင့်.. ကျန်ကျောင်းကယ်ပါ… ပေါင်သာရဲကယ်ပါ… ” 

“ ကျန်ကျောင်းတော့ မကယ်နိုင်ဘူး… ဟောဒီ ကျင်ချောင်းပဲ ကယ်နိုင်လိမ့်မယ်.. လာခဲ့..  ” 

ဆိုပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တဆက်တည်း အောက်က စကတ်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ဝတ်ထားရုံပဲ ဝတ်ထားတာပါ။ အောက်ခံ ချွတ်ထားပြီးသားပါ။ အောက်က စကတ်ကလည်း ရှုံ့ကြိုးနဲ့လို ဆိုတော့ ဆွဲချလိုက်တာနဲ့ အလိုက်သင့်လေး အောက်ကို လျှောပါလာပါတယ်။ 

အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မလာပါဘူး။ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အားလုံးအဆင်သင့်ပဲပေါ့……ဗျာ….။

(စကားမစပ်….. ကြည့်ရသလောက်တော့ မငယ်က ဒီလိုမျိုး ပါးစပ်အရသာခံပြီး ပြောရတာ တော်တော်သဘောကျပုံရတယ်ဗျ။ )

“ ကဲ မငယ် လာ… ဆိုပြီး သူ့ကို ကျွန်တော့် ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဘေးလေးမှာ ဝင်လှဲပြီး နို့လေးတွေကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး အပေါ်ကနေပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ကလေးတစ်ယောက်ကို အိပ်ခါနီးချော့သိပ်နေသလိုမျိုးပေါ့နော်။ သူ့လက်တဖက်က ကျွန်တော့်ညီလေးကို ပြန်ချော့နေပါတယ်။

“ မငယ်… ယောက်ျားလေး ပစ္စည်းကို မြင်ဖူးလားဟင်… ” 

“ အင်း… မြင်ဖူးတယ်… ရန်ကုန်မှာတုန်းက တယောက်တွေ့ဘူးတယ်… ဒီအိမ်မှာ နှစ်ယောက်တွေ့ဖူးတယ်… ” 

“ ဟိုက်…ဟိုတခါပြောတုန်းက တခါတည်းတွေ့ဖူးတာဆို.. ခုသုံးယောက်တိတိတောင် တွေ့ဖူးတယ်ဆိုတော့.. မလွယ်ကြောပါလား… လုပ်ပါဦး.. ဘယ်လိုတွေ့ဖူးတာလဲ…စိတ်ဝင်စားလာပြီ.. ” 

“ ရန်ကုန်တုန်းက ဟီဟိ… ပြောရတာ မျက်နှာပူလာပြီ… ” 

“ ကဲ..ပါ… တကိုယ်လုံးတောင် ချွတ်ပြထားပြီးနေမှ ဒီမျက်နှာက လာရှက်နေရသေးတယ်….ပြောပါဆိုမှ.. ” 

“ ဟိုဒင်း ဘယ်လိုခေါ်မလဲပေါ့နော်… အိမ်က နှစ်ထပ်မှာနေတာလေ.. ညနေပိုင်းမှာ ဝရံတာက ထွက်ပြီး အောက်ကို ကြည့်နေတုန်း အောက်က အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်က ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တာ အောက်က ဘာမှမဝတ်ထားဘူး.. မဲမဲကြီးနဲ့ ဟိုလေ… အဟီး… ပါးစပ်မရဲဘူးတော့… ဟီဟိ… ” 

“ လုပ်ပြီ အရေးထဲ ဈေးကိုင်နေပြန်ပြီ.. လာ ပါးစပ်မရဲရင် အောက်ကဟာကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီ ဆိုးပေးလိုက်မယ်… ” 

“ အောင်မယ်လေး မလုပ်ပါနဲ့ ပြောပါမယ်ရှင့်… ဟိုလေ.. ဟို…. အမွှေးတွေက မဲတူးနေပြီးတော့ … အချောင်းမဲမဲကြီးကလည်း ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ အောက်ကို စိုက်ကျနေတာတွေ့တယ်… ” 

“ ဟုတ်လား… ဒါဆို မငယ် ရင်ခုန်သွားမှာပေါ့နော်… ” 

“ အမလေး.. ခုန်တာပေါ့… လူ့ကို လန့်ဖြန့်သွားတာပဲ… အပျိုလေး ရှိသေးတဲ့ဟာကို အဲလိုဟာကြီးမြင်ပြီး မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ဖျောက်မရဘူး… ” 

“ ဒါဆို တော်တော် သဘောကျသွားတာပေါ့… ဟားဟားဟား… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူး… လန့်တာပေါ့… ယောကျ်ားလေးတွေ မိန်းကလေးတွေကို အဲလိုဟာကြီးနဲ့ လုပ်ကြတာဆိုတော့ နည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ… တော်ကြာ မဆံ့မပြဲဖြစ်နေရင် ကွဲမှာပေါ့… ” 

“ ဗျာ… ကွဲမှာစိုးလို့လား… မပူပါနဲ့ မပူနဲ့ .. ကျွန်တော် မငယ်ကို ကော်နဲ့ ပြန်ကပ်ပေးမယ်.. ဟားဟားဟား…. ” 

“ အောင်မယ်လေး အဲဒီဟာသ သိပါတယ်နော်… လာပြောမနေနဲ့ ကုမုဒြာဖတ်ပြီးသားနော်….. ” 

“ ဟားဟား ခုတော့ အတွေ့အကြုံတွေ တော်တော်ရနေပြီပေါ့လေ… နေပါဦး… စင်္ကာပူမှာ နှစ်ယောက်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်အပြင် တခြားတယောက် ရှိသေးလို့လား…ဘယ်သူလဲ ပြောပြဦးလေ.. ” 

“ ဟီး… ကိုဖြိုးအရင် နေသွားတဲ့ ဦးလေးကြီးလေ… သူရေချိုးတာကို တွေ့တာ… ” 

“ ဟောဗျ… ဒါဆို ရေချိုးခန်းက အပေါက်က မငယ်ဖောက်တာလား… ” 

“ ဟုတ်ပါဘူးတော်… လူကိုများ ဘယ်လိုအမျိုးအစားထင်နေလဲ မသိဘူး.. ဟွန်း… ” 

“ မထင်ပါဘူးဗျာ… ဒါဆို အရင်လူတွေ ဖောက်သွားတာပေါ့…. ” 

“ အင်း.. အဲလိုထင်တာပဲ.. .အရင်တုန်းကလည်း ဒီအိမ်မှာ ကျောင်းသားတွေ နေသွားကြတာလေ…. နောက်မှ မငယ်တို့ ညီအမက သူတို့ဆီက ဆက်ငှားလိုက်တာ… သူတို့ လက်ကမြင်းထားတာနေမှာပေါ့… ” 

“ ဒီတော့ မငယ်ချောင်းဖို့ ဖြစ်သွားရောပေါ့… ” 

“ အင်းပေါ့… အဟီး…. အဲဒီဦးလေးကြီးက ရေချိုးခါနီးဆိုရင် ဟိုဒင်း.. သူ့ဟာကြီးကို ရေသေချာဆေးပြီးတော့ ဟိုလေ… အင်း… ဂွင်းထုတာလို့ ခေါ်လား.. အဲလို အမြဲတမ်းလုပ်တာတွေ့တယ်…. ” 

“ ဟိုက်…. ငါတော့ လူပေါင်းမှားပြီထင်တယ်… မငယ်က ဒါဆို အကုန်တွေ့ဘူးတာပေါ့…. ” 

“ အင်း… ” 

“ ဘယ်နှစ်ခါများချောင်းလဲ…. ” 

“ တွေ့တိုင်းချောင်းတယ်… ” 

“ ဟိုက်… ကျုပ်တုန်းကကောဗျ.. ” 

“ ခစ်ခစ်… ပြောဘူး….. ” 

“ မပြောဘူးလား ပြောမလား….. ” 

“ အီး……..မပြောဘူး…….  ” ဆိုပြီး လုပ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော် ကလိထိုးတော့ အတင်းအောက်ကနေ ရုန်းကန်ပြီး နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် သူ့အပေါ်ကနေ သူ့ကို တက်ဖိထားပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော် ချုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်က ရင်ချင်းအပ်လျှက်ပေါ့။ အောက်ကနေ မခို့တရို့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပြန်ကြည့်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အသည်းယားလာတာနဲ့ သူ့ပါးတွေကို အတင်းမွှေးပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးမှ ပြန်မေးပါတယ်။

“ ပြောမှာလား… မပြောဘူးလား.. ကျုပ်ကို ဘယ်နှစ်ခါချောင်းလဲဆို… ” 

“ အိ……. ဟီးဟီး…ခစ်ခစ်ခစ်…. ယားတယ်… အောင်မယ်လေး… ယားပါတယ်ဆိုမှ…. ပြောမယ်…ပြောမယ်…. တော်တော့… ဒီမှာ ရှုရှုးတွေ ထွက်ကျတော့မယ်… ” 

သူပြောလည်းပြောချင်စရာလေ။ ကျွန်တော် သူ့ နားအဖျားလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ လိုက်ကလိလိုက်.. သွားလေးနဲ့ ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေတော့ ကြက်သီးပါ ထလာတာတွေ့ရတယ်။ နောက်ပြီး သူ့ လည်ပင်းကို ကျွန်တော်လျှောက်နမ်းနေတော့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းမွှေး တိုစစက သူ့ကို သွားထိုးနေတော့ အောက်ကနေ လူးပျံနေပြီး အော်နေပါတယ်။

“ ဒါဖြင့်ပြော… ” 

“ အင်း..အဟီး..ဟီး..ဟီး… သုံးခါ…. ” 

“ အောင်မယ်လေး သုံးခါကြီးများတောင်… ရှက်လိုက်တာ…. ဘယ်တုန်းကလဲ….. ” 

“ ရောက်ခါစတုန်းက တခါ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ လက နှစ်ခါ… ” 

“ ဖြေပြီးပြီ လွှတ်တော့ လွှတ်တော့ ဒီမှာ ရှုးထွက်ကျတော့မယ်…. ” 

ကျွန်တော် သူ့မျက်နှာကို အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးပြီး သေချာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ မငယ်ကလည်း ချောတာပါပဲ။ သီရိက တမျိုးချောတယ်။ မငယ်က မြန်မာဆန်ဆန်ချောတဲ့ ပုံမျိုးပေါ့။ သူကလည်း အောက်ကနေ ရွှန်းရွှန်းစိုပြီး အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ တခုခုကို တောင့်တမျှော်လင့်သလို ပြန်ကြည့်နေပါတယ်။ 

ကျွန်တော် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စပြီး စုပ်လိုက်ပါတယ်။ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းသွားပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မရပ်ပစ်ပဲ အတင်းကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အတန်ကြာမှ ခွာလိုက်တော့ အောက်ကနေ မငယ်အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းနေပါတယ်။ အရသာ တွေ့သွားပါပြီ။

“ ကောင်းလား မငယ်… ” 

“ အင်း… အဟင်း….. မောလိုက်တာ… လူတစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားတာပဲ… သွား လူဆိုး…. ဟင့်… ” 

“ အို… မောင်မောင်လူဆိုးမဟုတ်ပါဘူးကွယ်… လူကောင်းလေးပါ… မယုံရင် စမ်းကြည့်… ” 

“ မစမ်းရဲပါဘူး။ သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ အောက်ကနေ ထောက်နေတယ်တော့… ပေါက်သွားရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ… ” 

“ ဟယ်… ဟုတ်လား….. ပြစမ်းပြစမ်း ဘယ်နေရာ ပေါက်သွားတာလဲ… ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် လူးလဲထပြီး သူ့ညီမလေးကို သေချာကြည့်သလိုပုံစံ လုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟီဟိ… မကြည့်နဲ့ လေ ရှက်စရာကြီး.. ”   ဆိုပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စိထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အဆင့်မကျော်ချင်သေးတာနဲ့ အပေါ်ဘက်ကို အရင်ပြန်တက်လိုက်ပါတယ်။

သူ့လည်ပင်းလေးတွေကို ခုနလိုပဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ အောက်ကနေ သူက ကျွန်တော့်ကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ကျောကုန်းကို ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ဒီကနေမှ ကျွန်တော် အောက်တဆင့် ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ နို့လေး နှစ်လုံးဆီကိုပါ။ တစ်လုံးကို လက်တဖက်နဲ့ ပင့်ပြီး ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နောက်တစ်ဖက်ကိုတော့ ကျွန်တော့် လျှာလေးနဲ့ ခရုပတ်ပုံ မွှေပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ နို့ထိပ်လေးကို သွားလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်တယ်။ ဇတ်ကနဲ သူ့ခန္ဒာကိုယ်လေး တချက် တွန့်သွားတယ်။

နာလို့လားလို့ မေးတော့ မဟုတ်ဘူးတဲ့ ယား လို့ တဲ့.. ။ နို့အုံလေးကို လျှာနဲ့ ချာလပတ်လှည့်ပေးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အဖျားတက်သံတွေ ထွက်လာတယ်။ သူဖီးလ်တက်နေမှန်းသိတော့ ကျွန်တော်လည်း ပိုလုပ်ပေးနေမိတယ်။ နို့လေးကို နှုတ်ခမ်းမွှေး ခပ်စစနဲ့ မသိမသာလေး ထိုးလိုက်ရင် အ.. ဆိုပြီး အသံပါထွက်လာတယ်။ အောက်ကို မသိမသာလေး ဆင်းလိုက်တယ်။ 

မငယ်ရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို လျှာလေးနဲ့ လိုက်ပြီး တို့ထိပေးလိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ သူ့နို့အုံပေါ်မှာပဲ ခဏနေကျန်ရစ်တယ်။မငယ်က ခုန စုထားတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က အဲဒီကြားထဲကို ရောက်သွားတာပေါ့။ ကျွန်တော်တဆင့်ခြင်းဆင်းလာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကြိုတင် တံခါးဖွင်ပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါပဲ။ ဗိုက်သားလေးကနေမှတဆင့် သူ့ရဲ့ ချိုင့်နေတဲ့ ချက်ပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ်။ 

ဗိုက်လေးက ရှပ်ရှပ်သွားပြီး ယားယံမှုကို ကျိတ်ခံနေသလိုပါပဲ။ အပေါ်ကို တချက် လှမ်းကြည့်တော့ မျက်စိ စုံမှိတ် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားပြီး ကျိတ်ခံနေတဲ့ သဘောပဲ။ သူ့ပုံစံကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ရယ်ချင်သွားမိတယ်။ ဒီကနေမှ သူ့ရဲ့ အဓိက သော့ချက်နေရာနားကို ကပ်လာမိတယ်။ သူကတော့ တော်တော်မျှော်လင့်နေတဲ့ သဘောပဲ။

ညီမလေးဆီက စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မွှေးတယ်လို့ ပြောလို့ မရတဲ့ အနံ့လေးတစ်ခုကို ရှုရှိုက်မိတယ်။ အဓိကနေရာကို ချက်ချင်းကြီး မသွားသေးပဲနဲ့ သီရိတုန်းကလိုပဲ ဘေးသားလေးတွေကို လိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ တို့ထိပေးနေမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်။ဒီကနေ ပေါင်သားလေးဆီကို ဝေ့ပြီး ဆင်းသွားတော့ သက်ပြင်းတချက်ချသံကြားတယ်။ သူဖြစ်ချင်နေတာက ဟိုနေရာကို ရောက်စေချင်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ အဆင့်မကျော်တတ်ဘူးလေ။ စီနီယာအတိုင်းပဲ လာရမှာပေါ့။

ညာဘက်ပေါင်တွင်းသား ဖြူဖြူလေးတွေကနေမှ ဘယ်ဘက် ပေါင်တွင်းသားဆီကို အလယ်က ညီမလေးကို ရှောင်ပြီး ကျွန်တော့်လျှာလေး ခုန်ကူးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လျှာ ရှိရာ ဘက်ဆီကို ညီမလေးက လိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်နေပြီ။ မသိမသာလေး လိုက်စောင်းပေးနေပြီ။

အဲဒီကနေမှ ညီမလေးရဲ့ အပေါ်အစပ်ကို ပြန်အတက်မှာတော့ မငယ် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး သူ့ညီမလေးရှိရာ နေရာကို အတင်းကြီး ထိုးပေးပါတော့တယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ထိထိမိမိနဲ့ စုပ်ယူပေးလိုက်ပါတယ်။

ဘေးဘက် အသားလေးတွေ၊ ထိပ်က မိန်းကလေးတွေရဲ့ (အစိ) ရှိတဲ့နေရာ အဲဒီကနေမှ ရှေ့ဘက်က အပေါက်နဲ့ နောက်ဘက်က စအိုနဲ့ ဆက်ထားတဲ့ နေရာလေးတွေ စုံနေအောင် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်က ဆွဲထားတာ လွတ်သွားမှာ တော်တော်စိုးနေတဲ့ သဘောပဲ။ ခုချိန်ထိ မလွှတ်သေးဘူး။

အတင်းဆွဲထားပြီး အောက်က ညီမလေးက အပေါ်ကို ကော့တက်နေတယ်။ ကျွန်တော် အသက်ရှုရ ကြပ်လာလို့ ခဏလောက် အနားတောင်းလိုက်ရတယ်။ မလွယ်ပါ့လားနော်။

“ မငယ်… 69 ပုံစံ သိလား… ” 

“ အင်း.. သိတယ်……. ” 

“ အဲလိုလုပ်ရအောင်ဗျာ… ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် က ခုတင်ပေါ်ကို လဲှလိုက်ပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး မျက်နှာနားရှိရာကို သူ့ဖင်ကြီး ထိုးပေးလာပါတယ်။ အောက်ဘက်က ညီလေးကို လည်း လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက်လောက် ထုပေးလိုက်တာ ခံစားမိလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ညီလေးကလည်း အခြေအနေအရ အရည်ပါ ထွက်နေပြီပေါ့။

သူတစ်ရှုးလေးတစ်ခုယူပြီး တချက်သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူစားနေကျ အစာတစ်ခုလို ပါးစပ်ထဲကို စွပ်ကနဲ သွင်းချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ကျေအောင် လုပ်ပေးရတာပေါ့။ အပေါ်ကနေ သူ့ဖင်ကြီးက တွန့်လိမ်နေတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ညီလေးကို စုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ အသံစုံထွက်နေတယ်။

နောက်တော့ သူ့ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ တချက်ညှစ်လိုက်ပြီး သူ့ကို အောက်ဆင်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ နွှဲဖို့ အချိန်ကျပြီပဲ။ ဒီလိုနဲ့ သူ့ ညီမလေးရှိရာကို ကျွန်တော့်ညီလေးက သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ပဲ ထိတွေ့လိုက်ပါတယ်။ အခုမှ ထိဖူးတာဆိုတော့ အထဲကို ဝင်သွားမှာ တခုခု စိုးရိမ်နေသလိုပုံစံပါပဲ။ လက်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ကျွန်တော်တေ့တာကို သေချာ ကြည့်နေတယ်။ အထဲကို ထိပ်လေး တချက်တွန်းထည့်တော့ အရည်တွေ ရှိနေတာကြောင့် မဆိုသလောက်ဝင်သွားပြီး အထဲက တစ်ခုခု ခံနေပါတယ်။

“ မငယ်.. အပျိုရည် မပျက်သေးဘူး… ကျွန်တော် ဖျက်လိုက်မယ်နော်… ” 

“ ဟင့်… နာမှာထင်တယ်နော်… ခုတောင် တစ်ဆို့ကြီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး… ရင်တွေ တုန်နေတယ်…. ” 

“ ဟောဗျ… ဒါဆိုလည်း မလုပ်တော့ပါဘူး… နာနေမှာစိုးလို့… ရပ်လိုက်မယ်နော်…… ” 

“ အဟင့် .. ဟင့်.. အဲလိုလည်း မလုပ်နဲ့လေ… ” 

“ ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ… နည်းနည်းအောင့်ခံလေ… ခဏလေးပါ.. တချက်လေးပဲ… နောက်တော့ အဆင်ပြေသွားမှာ… သီရိတောင် မကြောက်ဘူး…မငယ်က ဘာလို့ကြောက်နေတာလဲ…. ” 

“ ဒါဖြင့်ရင်လည်း လုပ်… မြန်မြန်နော်….. မျက်စိမှိတ်ထားမှာ.. ” 

“ အင်း…. မြန်မြန်ဆိုလည်း မြန်မြန်ပေါ့ဗျာ….. ချက်ချင်းကြီးတေ့ာ မြန်လို့မဖြစ်သေးဘူးလေ။ လာမှာပေါ့…  ” 

ဆိုပြီး သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ ညီလေးကလည်း အပေါက်ဝမှာ အဆင်သင့်အထဲဝင်ဖို့ ဖြစ်နေပြီ။ တာလွှတ်မယ့် အချိန်အခါလေးကို စောင့်နေပါတယ်။ 

အပေါ်ဘက်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်ပြီး အောက်က ဖီးလ်တက်လာပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အခိုက်အတံ့လေးမှာ ညီလေးကို တချက်လေး အရှိန်ယူလိုက်ပြီး မငယ်ရဲ့ အပျိုမှေးလေးကို အနိုင်ယူလိုက်ပါတယ်။ နာတာနဲ့ ကောင်းတာနဲ့ နှစ်မျိုးပြိုင်တူခံစားလိုက်ရလို့ ထင်တယ်။ အ… ဆိုပြီး အသံထွက်လာလို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူတာကို မရပ်ရဲဘူး။ 

ဒီတိုင်းလေး ဆက်နေပြီး အောက်က ညီလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ နည်းနည်းကြာသွားမှ ကျွန်တော့်ကို အတင်းညှပ်ထားတဲ့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းက အားပျော့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် တိုက်ပွဲအောင်သွားပြီပဲ။ဒီတော့မှ မဆိုသလောက် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာအောင် လုပ်ပေးမိပါတယ်။ မငယ်က ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး တဟင်းဟင်းအော်နေတယ်။

“ ကောင်းလားဟင်…. ”  လို့ .. နားနားကပ်ပြီးမေးတော့…

“ ခုနတော့ တချက် တော်တော်လေး နာတယ်… သွေးထွက်သွားတယ်ထင်တယ်… နည်းနည်းတော့ စပ်တယ်… ” 

“ ဒါဖြင့် မကောင်းဘူးပေါ့… ” 

“ အင်းးးးးး အဲလိုလည်း ဟုတ်ဘူး… ဟို… သူ့ဟာကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေတာ ယားကျိကျိနဲ့ ခံလို့တော့ ကောင်းတယ်… ” 

“ ပြီးရင် ဒါ့ထက်တောင် ကောင်းဦးမှာ… ဆွေမျိုးတွေဘာတွေတောင် မေ့သွားဦးမှာ… ” 

“ အင်း မေ့ချင် မေ့ပလေ့စေပေါ့… အဟင်း… ” 

ကျွန်တော်လည်း သူနာနေတာကို မေ့သွားအောင် စကားပြောရင်းနဲ့ လုပ်နေမိပါတယ်။ ခုမှ အပျိုရည်စပျက်တာဆိုတော့ ပုံစံအမျိုးမျိုး မလုပ်ချင်တာ ကျွန်တော့်ဆန္ဒပါပဲ။ ကျွန်တော်ကပဲ အပေါ်ကနေ လှုပ်ရှားပေးနေမိတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ သူ့ကို Doggy Style မျိုး ပြောင်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်က အပေါ်ကနေ သူ့အပေါ်ကို ထပ်မှောက်လိုက်ပြီး ညီလေးကို နောက်ကနေ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

အဲဒီပုံစံကြီးနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီပုံစံက ကျွန်တော့်အတွက် အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်စေတာမို့ မျက်စိမှိတ်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အားကုန် ကြုံးလိုက်ပါတယ်။သူကလည်း သိပ်မနာတော့တဲ့ အတွက် အောက်ကနေ နောက်ဖက်ကို အတင်းကန်ပြီး တွန်းထားပေးပါတယ်။ ဖင်ကိုလည်း အစွမ်းကုန် ကောက်ထားပေးတာပေါ့။

“ အား… အား….. ရှီး… အား.. ဟားဟား…… ပြီးတော့မယ်… မငယ်….ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်…. ကောင်းလိုက်တာမငယ်ရယ်…….. အား……ကောင်းလိုက်တာ… ” 

“ အင်း..ဟင်း…..မငယ်လည်း ကောင်းတယ်……လုပ် လုပ်…..လုပ်.. နာနာလုပ်…..မရပ်နဲ့……အား……….. မငယ်လည်း ပြီးတော့မယ်……. ” 

“ အား… ပြီးပြီ……. ပြီးပြီ… ” 

“ အီးးးးး……. ထွက်ပြီ……ထွက်ပြီ…….ထွက်ပြီ…..အား………. ဆိုပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်င့င်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားပါတော့တယ်………. ” 

အဲဒီအချိန်မှာပဲ အခန်းတံခါးက ဂျလောက်ဆိုပြီး ပွင့်သွားပြီး မငယ်အမကြီး အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဟယ်…………မငယ်……. ကိုဖြိုး……… ဟယ့်တော့ ……..နင်တို့.. နင်တို့တွေ…… ” 

“ နင်တို့.. နင်တို့… နင်တို့တွေ မကောင်းကြဘူး… ငါ့ကွယ်ရာမှာ လုပ်ချင်ရာတွေ လုပ်နေကြတယ်… အီးဟီး… ဟီး.. အမေရဲ့ လာကြည့်ပါဦး အမေ့သမီး အငယ်မကို …. ” 

မငယ်ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော့်စောင်ကြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးထားပြီး ငိုနေပါတယ်။ သူ့အမ မကြီးကလည်း ကျွန်တော့်အခန်း အဝင်ဝမှာ အထုပ်လေးဆွဲပြီး မတ်တပ်ကြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေပါတယ်။ကျွန်တော်က ကုတင်ချောင်လေးမှာ စောင့်စောင့်လေးထိုင်ရင်း ညီလေးကို မရမက ဖုံးကွယ်ပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင် အကြံအိုက်နေပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ အပြိုင်ငိုနေကြတာပါပဲ။

“ အီး..ဟီး… င့ါမှာတော့ ငါ့ညီမလေး ကြိုက်တတ်တာလေးတွေကို ဝယ်လာရတာ… ဟီး..ဟီး ရွှတ်… ငါကောင်းကောင်းစားရရင် ငါ့ညီမလေးပါ စားပါစေတော့ဆိုပြီး တကူးတက ဝက်သားပေါင်းလေး ဝယ်လာတာ… အဝတ်အစားဆိုလည်း ငါဝတ်ရင် သူလည်း ဝတ်ချင်ရှာမှာပဲ ဆိုပြီး အမြဲတမ်း သူ့အတွက်ပါ ထည့်ထည့်ဝယ်လာတယ်...ဘာလုပ်လုပ် အတူတူပဲဆိုပြီး… သူ့အလှည့်ကျတော့ ငါ့ကိုတောင် မပြောဘူးတော့… အမေရေ အမေ့သမီးအငယ်မ လုပ်ပုံ ကောင်းသေးရဲ့လားတော့… ” 

“ သူ့အစားကောင်းစားရတော့ သမီးကိုတောင် မသိတော့ဘူးတော့… သမီးအဖြစ်က ဆိုးပါတယ်…ဟီး.. ဟီး… ” 

သူငိုပြီး ပြောနေပုံက တမျိုးကြီးပဲ။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း တချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သေးတယ်။ ကြက်သီးထလိုက်တာနော်။

“ ဟိုကောင်လေးလည်း မကောင်းဘူး… နင်တို့တွေ ငါ့ကို ဖုံးထားကြတယ်… တစ်ယောက်မှမကောင်းဘူး…. ” 

ဆိုပြီး ဆက်ငိုနေပါတယ်။ လက်ထဲက အထုပ်လေး ကြည့်လိုက် ငိုလိုက် ကျွန်တော့်ကို တချက်ကြည့်လိုက် ငိုလိုက်.. သူ့ ညီမကို ကြည့်လိုက် ငိုလိုက်နဲ့ တော်တော့်ကို ငိုကြောရှည်နေတာပါပဲ။ မငယ်က နောက်ဆုံးကျတော့ ခုနပုံစံအတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ သူ့အမဆီကို ပြေးသွားပြီး ညီအမနှစ်ယောက် ဖက်ငိုကြပါတော့တယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ တော်တော်လေးကို ကြာနေတာနဲ့ ချမ်းသလိုလို ရှိလာတာကြောင့် ဘေးက ခုံပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ တီရှပ်လေးကို ကမန်းကတန်း ကောက်စွပ်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မငယ်က

“ ကိုဖြိုး….  ” လို့ ခေါ်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့.

“ မကြီးကိုလည်း မငယ်ကို လုပ်သလို လုပ်ပေးလိုက်…… ” 

“ ဗျာ ........ ဟို.. အဲ.. ဘာလုပ်ပေးစေချင်တာလဲ… ” 

“ မငယ်ကို ခုန ကိုဖြိုးလုပ်သလိုမျိုး မကြီးကို လုပ်ပေးလိုက်လို့ ပြောနေတာ… ခုလုပ်ပေးလိုက်  ”  ဆိုပြီး မကြီးကို အခန်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ သီရိကို အခန်းဝက သူတို့နောက်မှာ လာချောင်းနေတာတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ သူ့ .. သူ့ကိုပါ လုပ်ပေးရမယ်… ဟို..အဲ.. မငယ်ကလည်း… အဝှာ.. ဟိုဥစ္စာဗျာ…ဟိုဒင်း… ” 

“ ဘာလဲ မလုပ်ပေးချင်ဘူးလား… ရတယ်…ဒါဆို မငယ်ကိုလည်း နောက်မလုပ်ရတော့ဘူးမှတ်… သီရိနဲ့ကိစ္စကိုလည်း… အကုန်လုံးသိအောင် …. ” 

“ အဲ.. အဲ.. အဲလိုကြီးတော့ မလုပ်နဲ့လေဗျာ  ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော် တော်တော် အကြပ်ရိုက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ထင်ထားတာက အိမ်ပေါ်ကခေါင်းနဲ့ ဆင်းရပြီး ရဲစခန်းရောက်တော့မယ် ထင်ထားတာလေ။ 

ခုဖြစ်ချင်တော့ သူ့အမကိုပါ သူက ဇာတ်သွင်းလာတယ်။ ချောက်ကျတာက ကျွန်တော်ပါပဲ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှ မစဉ်းစားဖူးခဲ့တဲ့ ခပ်၀၀ အမကြီးတစ်ယောက်ကို ခုလို လုပ်ပေးရမယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ရယ်ရမလို ငိုရမလို ဆိုတာ ကျွန်တော့် အဖြစ်ပါပဲ။ မလုပ်ပေးပြန်ရင်လည်း အခက် လုပ်ပေးတော့လည်း .. အို… မထူးတော့ပါဘူး ဝက်ဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်နေလို့မှ မဖြစ်တာ မထူးပါဘူး ဆက်စားရတော့မှာပဲ။

“ အဲ.. အင်း… လုပ်ဆိုလည်း လုပ်ပေးပါမယ်… ”  လို့ပြောတော့ မငယ်က

“ မကြီးလာ ဒီမှာထိုင်  ”  ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့အမ ပုံစံကလည်း သိပ်မလုပ်ချင်ရှာပါဘူး။ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ပါလာပါတယ်။ ခေါင်းကြီး အောက်ငုံ့ပြီး ရှက်သလိုလို ရွံ့သလိုလိုနဲ့ ထိုင်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဘယ်ကစလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိဖြစ်နေပါတယ်။

မငယ်က မပြောမဆိုနဲ့ သူ့အမ အင်္ကျီတွေကို တခုချင်း ချွတ်ပစ်ပါတယ်။ ဘော်လီအင်္ကျီ၊ စကတ်၊ အကုန်ချွတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ကံက ထူးတော့ထူးသား။ လက်ရှိ ကျွန်တော့် အခန်းထဲမှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ ညီမကို ခုနလေးတင် လုပ်ထားပြီးပြီ။ အခု အမကိုပါ လုပ်ပေးဖို့ ညီမက တောင်းဆိုလာတယ်။

“ ကိုဖြိုး ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ .. လာလေ.. ဒီမှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ….. ” 

လှမ်းကြည့်တော့ မကြီးလည်း ပြောင်နေပြီ။ နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ လူကလည်း ခပ်၀၀။ နို့တွေကလည်း အကြီးကြီးနဲ့ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။

“ အင်း အင်း လာပြီ… ”  ဆိုပြီး သူတို့နားကပ်သွားလိုက်ပါတယ်။ မကြီးကလည်း အလာသားနော်။ ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းက ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဖွားဘက်တော်က တန်းလန်းတန်းလန်း ဖြစ်နေတာကို သူက ခေါင်းငုံ့နေသလိုလိုနဲ့ တချက်တချက် ခိုးခိုးကြည့်နေတာ ကျွန်တော် မြင်နေရတယ်။ 

သူတို့ရှေ့ရောက်သွားပြီး ရပ်နေတော့ မငယ်က သူ့အမလက်ကို ယူပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးဆီကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကိုင်ချင်ရှာဘူးထင်ပါတယ်။ တအားဆုပ်ကိုင်လိုက်လို့ အားကနဲ အော်လိုက်မိတယ်။ ဒီတော့မှ ဆောရီးတဲ့ ခေါင်းကတော့ မော့မလာသေးဘူး။ ဒါပေမယ့်ညီလေးကိုတော့ သေချာ ရှိုးနေတာပဲ။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး တိုက်ပေးလာတယ်။ ကျွန်တော်လည်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ မငယ်နို့ကို တဖက် မကြီးရဲ့ နို့ကြီးကြီးကို တဖက် ပွတ်ပေးနေမိတယ်။

အဝမှာ ရပ်နေတဲ့ သီရိကို မငယ်က လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။

“ သီရိ လာခဲ့တော့… မထူးတော့ဘူး…. ” 

သီရိကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော် ချောက်ကျတာကို ရယ်ချင်နေတဲ့ ပုံပါပဲ။ ကျွန်တော့်မှာသာ ဘယ်သူ့ကို အားကိုးရမှန်းမသိပဲ မျက်နှာပျက်နေရတာပါ။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။သူ့ဆန်စားတော့ ရဲရတော့မှာပေါ့ ဆိုသလို သူ့ညီမနဲ့ အတူနေပြီးပြီဆိုတော့ သူ့လို မမ၀၀ကြီးနဲ့လည်း အတူတူနေရတော့မှာပေါ့။ တသက်နဲ့တကိုယ် ဘယ်လိုမှ စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံစံကြီးဗျာ။ 

ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ဆူမိုနဘမ်းသမားကြီးတွေ မျက်စိထဲ သွားမြင်နေမိတယ်။ အဲလောက်ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် ပုံမှန် ဆလင်းဘော်ဒီမှမဟုတ်တာဗျာ။ သီရိကလည်း မကြီးဘေးနားမှာ လာထိုင်ပါတယ်။

မငယ်က

“ သီရိ နင် နည်းနည်း သင်ပေးလိုက် ငါဘယ်လို သင်ပေးရမှန်း မသိဘူး။ လုပ်ဦး…. ” 

“ အင်း…လုပ်ပေးရမှာပေါ့… ကိုယ့်အမတွေပဲဟာ… သေချာ့ကို သင်ပေးဦးမှာ…  ”  ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့်အဖြစ်က ရယ်စရာတော့ အကောင်းသားပါ။ 

တခါမှလည်း မစဉ်းစားကြည်ဖူးပါဘူး။ မိန်းကလေး သုံးယောက်နဲ့ အခုလိုမျိုး တခန်းထဲမှာ Sex ကိစ္စတွေ လုပ်ရမယ်လို့ ယောင်လို့တောင် မတွေးမိပါဘူး။ 

အင်္ဂလိပ်ကားတွေမှာသာ Group Sex ဆိုပြီး မြင်ဖူးတာ ခုတော့ ကိုယ်တိုင် ကြုံရပြီပေါ့။ မတ်တပ်ကြီးရပ်ပြီး စိတ်က ဟိုရောက်သွားလိုက် ဒီရောက်သွားလိုက် ဖြစ်နေမိတယ်။ အောက်က သီရိက ပြောတယ်။

“ ကိုဖြိုး ဘာတွေ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေတာတုန်း… ဒီမှာ ဒီလောက် ကိုင်ပေးနေတာတောင် ညီလေးက တောင်မလာဘူး….. စိတ်ကို ဒီထဲထည့်ထားစမ်းပါ…. တကတည်းမှပဲ… ” 

“ အော်… အင်း…အင်း.. မဟုတ်ပါဘူး.. အတွေးတစ်ခု ဝင်သွားလို့ပါ… ” 

ကျွန်တော့်ညီလေးရဲ့ လိင်တံကို မကြီးက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေသလို သီရိက တွဲကျနေတဲ့ ကျွန်တော့်ဥနှစ်လုံးကို အောက်ကနေ မ လိုက် ချေလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ လုပ်နေရင်းက

“ မကြီးကလည်း ကိုဖြိုးကို Karaoke ဆိုပေးလိုက်လေ… ” 

“ ဟယ်.. ရှက်စရာကြီး… မလုပ်ချင်ပါဘူး.. ” 

“ လုပ်ပါဆို.. ကောင်းတယ်နော်… နောက်မှ လုပ်ချင်လှပါချည်ရဲ့ မလုပ်နဲ့… ” 

“ ဟီဟိ… နံမလားမသိဘူး…. ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး… ကြောက်စရာကြီး… ” 

မကြီးက ပြောသာ ပြောနေတာပါ မျက်စိက ကျွန်တော့်ဟာက မခွာဘူး။ တသက်လုံး မကြည့်ူဖူးတာကို အတိုးချပြီး ကြည့်နေလားမှတ်ရတယ်။

မကြီးကလည်း .. 

“ ဒီမှာကြည့် သီရိ လုပ်ပြမယ် ဒီလိုလေး လုပ်ပေးရတယ်… ” 

ဆိုပြီး မကြီးလက်ထဲက ကျွန်တော့် ညီလေးကို သူ့ဆီ ခဏလွှဲယူလိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့် လိင်တံထိပ်က အရည်ခွံ ကို လှန်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်မှာတေ့ပြီး လျှာထိပ်လေးနဲ့ အရင်ဆုံး တို့ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်လို စုပ်ရတယ်။ ဘယ်နားလေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးရတယ် စသည်ဖြင့် တမျိုးပြီး တမျိုး လုပ်ပြနေပါတယ်။

“ မကြီး သေချာကြည့်ထားနော် နောက်တခါ ထပ်မလုပ်ပြဘူး… နောက်တခါဆို ကိုယ်တိုင်ပဲ လုပ်ပေးလိုက်တော့မှာ… မလုပ်ချင်ရင်လည်းနေနော်.. မူမနေနဲ့.. ဒါပဲ… ”

“ အင်း..အင်းပါ… ကြည့်နေပါတယ်တော်….ဂလု….  ” ဆိုပြီး တံတွေးမျိုချသံကြီး ထွက်လာပါတယ်။

“ ဟားဟားဟား.. ခစ်ခစ်ခစ်… ခိခိခိ.. မကြီးကလည်း မကြိုက်ရှာဘူးထင်တယ်နော်….တံတွေးမျိုချသံကြီးကလည်း အကျယ်ကြီးပဲ.. ဂလုတဲ့.  ”

ဆိုပြီး သီရိက ပြောပြောရယ်ရယ် ရယ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့လည်း မတိုင်ပင်ထားပဲ လိုက်ရယ်မိကြတယ်။ မငယ်လည်း အခုမှ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်လာပါတယ်။

“ နင်တို့ကလည်း နင်တို့ကျတော့ လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေကြပြီးတော့ ငါ့ကျတော့ ပစ်ထားကြတာကိုး… ဘယ်လောက်တောင် ကြာနေပြီလဲ မသိဘူး။ သွား သီရိလည်း မကောင်းဘူး.. မငယ်လည်း အတူတူပဲ… ”

“ အာ.. မကြီးကလည်း ကဲပါ ကဲပါ ကိုဖြိုး မကြီးကို သီရိတို့ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုး အားရပါးရ အမုန်းဆွဲပြီး ဗုံးကြဲပစ်လိုက်စမ်းပါ။ ကိုဖြိုးကို သူက စိမ်ခေါ်နေတယ်… ချသာချပစ် အားမနာနဲ့ သိလား.. ကိုဖြိုး မလုပ်ရင် သီရိနဲ့ မငယ်နဲ့ ကိုဖြိုးကို ဒဏ်ပေးမယ်… ”

“ အေးပါ အေးပါ လုပ်ကြပါ နင်တို့က သုံးယောက်ဆိုတော့ ငါ့မှာသာ တစ်ယောက်တည်း အားကိုးမရှိ ဘာမရှိနဲ့ နင်တို့ ပြုသမျှ နုရမယ့်ဘဝရောက်နေတာ.. ”

“ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း မငယ် ပြောနေပုံက … မငယ် သမီးတို့ သုံးယောက် သူ့ကို ပညာဝိုင်းပေးမှ ဖြစ်တော့မယ်…  ” ဆိုပြီး သီရိက မငယ်ကို မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲပြပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်ကို အတင်းဆွဲပြီး ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းလိုက်ပါတယ်။

မကြီးကလည်း ချုပ်ထားပေးတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တန်းလန်းလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ အဖိခံနေရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မထူးတော့တာမို့ ပေါက်တတ်ကရတွေပဲ ထအော်မိပါတော့တယ်။

“ အောင်မယ်လေးဗျ… လူသတ်နေကြပါတယ်ဗျ… ကျွန်တော့်ကို သူတို့ မုဒိန်းကျင့်နေကြပါတယ်… ကယ်ကြပါဦး… ”

အောက်က တစ်ယောက်က

“ အင်းဟယ် အင်းဟယ်… နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး  ” ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို လက်နဲ့ ချလိုချ…

ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ မငယ်က ရင်ဘတ်နားလောက်ကို ခွထိုင်ထားပါတယ်။ သီရိက ခြေထောက်နှစ်ခြောင်းကို ချုပ်ထားပါတယ်။ မကြီးက အလယ်ပိုင်းကို ဖိထားပြီး ညီလေးကို တခုခုလုပ်ဖို့ကြံနေပါတယ်။

“ မကြီး စုပ်စုပ် မြန်မြန်စုပ်ပေးလိုက်… ခုန သီရိလုပ်ပြသလိုမျိုး… လုပ်လေ… ”

သီရိက ပါးစပ်ကပြောနေတယ် ကျွန်တော့်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ခွပြီးညှပ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ အပေါ်တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်နေတယ်။ စဉ်းစားကြည့်ရင် ပျော်ဖို့တော့ အကောင်းသားပါ။ မငယ်က ကျွန်တော့်ကို တက်ခွထားပြီး မျက်နှာက စားတော့ဝါးတော့မလိုပုံနဲ့ သူ့ညီမလေးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်နားကို ဆွဲခေါ်လာပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း လျှာလေးကို အသင့်ပြင်ပြီး စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ အောက်မှာတော့ ညီလေးကို ပွဲကြမ်းနေကြပြီ။ မကြီးက ညီလေးကို အရင်းကနေ သေချာကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို ဆွဲထည့်ပါတယ်။

“ ဝေါ့…. အမယ်လေး… ဝေါ့…. ”

သူ့ပါးစပ်ထဲကို အတင်းထိုးထည့်တော့ အာခေါင်မှာ သွားထောက်ပြီး ပျို့မလို အန်မလို ဖြစ်တာပေါ့။

“ မကြီးကတော့ လုပ်ပြီ… ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ… ဘယ့်နှယ့်ကြောင့်အရင်လိုနေတာလဲ… ”

“ အင်း… အင်း… မေ့သွားလို့…. ရပြီ… အဟင်း… ”

အပျိုကြီးတွေများ လုပ်ချင်ဇောသာ များနေတာ ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူး။ သီရိက အကုန်ချွတ်ပြီးသွားတာနဲ့ အောက်ဘက်ပိုင်းမှာ မကြီးကို Karaoke ဆိုနည်း ကို လက်တွေ့ ပို့ချနေပါတယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ မငယ်ညီမလေးနဲ့ မိတ်ဆက်တမ်း ကစားနေကြပါပြီ။ မငယ်ကလည်း သူကြည့်ဖူးတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားတွေကအတိုင်း အပေါ်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ထိုးပေးနေပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း အောက်ကနေ သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး သူ့ အလိုအတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။သီရိက မကြီးကို တတ်သမျှ သင်တန်းပို့ချပေးနေတော့တာပါပဲ။ မကြီးကလည်း နှစ်အတော်ကြာ ငတ်လာခဲ့တဲ့ အစာတစ်ခုကို ခုမှပြန်စားရသလိုမျိုး အငမ်းမရပဲ ဖြစ်နေတယ်။ 

အောက်ကို ငုံ့ကြည့်စရာမလိုပဲ အသံတွေကြားနေရတယ်။ မငယ်ကလည်း အပေါ်မှာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို သူ့ညီမလေး ရောက်အောင် အတင်းကပ်ထားတယ်။ လွတ်သွားမှာ စိုးနေသလိုပဲ။ နည်းနည်းကြာတော့မကြီးကို သီရိက ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ခွထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီလေးကို သူ့ပစ္စည်းထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်ပြီး ထိုင်ချနေတယ်။ သီရိက ဘေးက အသေအချာကို သင်ပေးနေတာ။ မငယ်က ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ဘေးဘက်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။

ကြည့်ရတာ စိတ်မသက်မသာပါပဲ။ ၀၀တုတ်တုတ် အမကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ခုလိုမျိုး လိင်ဆက်ဆံရတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါပဲ။ စိတ်ထဲကတော့ နောက်ဆုံးအကြိမ်လည်း ဖြစ်ချင်နေမိတယ်။ သူ့မျက်နှာကြီးကတော့ နီရဲနေပြီး တော်တော်လေး စိတ်ပါနေပုံရတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ အပျိုစစ်မယ်တော့ မထင်ဘူးဗျ။ သီရိသင်ပေးလို့ နောက်က လိုက်လုပ်ရတယ်ဆိုပေမယ့် ခုလိုမျိုး အပေါ်က တက်ထိုင်ပြီးစောင့်တာကျတော့ ဟုတ်နေသား။ ပြောလို့မှ မဆုံးသေးခင်ပဲ…

“ ဖြောင်း…. ဖြောင်း……. ဖောင်း…..ဖြောင်း…….ဗလွတ်……… ”

“ အား ……. နာလိုက်တာ…….. ကျွတ်ကျွတ်….ကျွတ်……. ”

အတင်းကြီးခွာပြီး ပြန်ထိုင်အချမှာ ကျွန်တော့်ညီလေးက ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူ့ပေါင်ခြံကို သွားထောက်လိုက်မိတော့ ထအော်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးပဲ။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းတော့ အောင့်သွားတာပေါ့။ နာသွားတဲ့အတွက် ညီလေးက ချက်ချင်း ပျော့ချင်သွားတယ်။ ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သီရိက ညီလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး လက်နဲ့ ပြန်ဆွပေးတော့မှပဲ ပြန်ထောင်လာတော့တယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းရစ်ချင်လာတာနဲ့ စိတ်တိုတိုနဲ့ အော်ထည့်လိုက်တယ်။ ခုအခြေအနေက ကျွန်တော့်ကိုသူတို့ ပြန်ချော့ရမယ့်အခြေအနေဖြစ်သွားပြီလေ။

“ တော်ပြီဗျာ……. မလုပ်တော့ဘူး……… နာတယ်…………. ”

“ မကြီးကလည်း ဘာမှန်းမသိဘူး…….. စွတ်ပြီးထိုင်ချတာပဲ…….. ဖြည်းဖြည်းမလုပ်ဘူး………. ”

“ လူကို ဘာများမှတ်နေလဲ မသိဘူး…… တခါတည်း အညွန့် တုံးအောင် လုပ်နေတာလား မသိဘူး……. လုပ်မပေးတော့ဘူးဗျာ…….တော်ပြီ ”

“ ဟဲ့…ဟဲ့…. ကိုဖြိုးကလည်းကွယ်…… မကြီးလည်း ဟိုဒင်း….. အဟဲ……. အရသာတွေ့သွားတော့ သဘောကျပြီး လုပ်မိတာပါ.. စိတ်မဆိုးနဲ့နော်မောင်လေး မကြီး ပြန်လုပ်ပေးမယ်…… ”

“  ဥုံဖွ ဥုံဖွ.. ” ဆိုပြီး ညီလေးကို အသာအယာကိုင်ပြီး ပါးစပ်နားကပ်ကာ အာငွေ့ပေးနေပါတယ်။ နောက်မှာတော့ သီရိက ပါးစပ်လေး လက်နဲ့ပိတ်ပြီး တခွိခွိနဲ့ ရယ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်နေမိတယ်။

“ ကဲ..ကဲ… မထူးပါဘူး…. လာလာ….. ကုတင်ပေါ်မှာပဲ မှောက်ပေးတော့… ကျွန်တော် နာသွားတော့ ကြာကြာလုပ်ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ Doggy Style နဲ့လုပ်မယ်  ”

ဆိုတော့ မကြီးက သူ့ခန္ဓာကိုယ် ဝတုတ်ကြီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက် လက်လေးထောက်ပြီး ကုန်းပေးပါတယ်။ 

ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ ဝက်မကြီးတစ်ကောင် ကျွန်တော့်ကုတင်ပေါ်တက်နေတာပဲ ပြေးမြင်မိတယ်။ မထူးပါဘူး ခွေးဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်နေလို့မှမရတာ။သူ့အပေါ်ကို တက်ခွပြီး ညီလေးကို သူ့ပစ္စည်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး တဖောင်းဖောင်းနဲ့ အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိနဲ့ မငယ်တို့ ဘာလုပ်နေလဲ ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်က ဖုံးယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်နေကြတယ်ဗျာ။

ကျွန်တော်နဲ့ မကြီးနဲ့ လုပ်နေကြတာကို ဗီဒီယို ရိုက်လိုက် ရယ်လိုက်နဲ့။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက်လည်း လုပ်ပြီးရော ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ ခုနပုံစံနဲ့ပဲ လုပ်ပေးရင်းနဲ့ပဲ ပြီးသွားပါတယ်။ မကြီးလည်း အခုမှ ရှက်ရှာတယ်ထင်တယ်။ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ တခန်းတည်းမှာ သုံးယောက်သားဆိုတော့ ကမန်းကတန်း သူ့ အဝတ်အစားလေး ယူပြီး ဟိုကွယ်ဒီကွယ်လုပ်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်ပြေးပါတော့တယ်။ မငယ်လည်း နောက်ကနေ လိုက်သွားပါတယ်။

သီရိကတော့ အခန်းထဲမှာပဲ ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောရင်းနဲ့ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ အရှက်မရှိ သရက်စိပါပဲ။ နှစ်ယောက်သား ဘာအဝတ်အစားမှမပါပဲ ထိုင်စကားပြောနေကြတယ်။ ပြီးတော့ မငယ်က တံခါးကို ခေါက်ပြီး အပြင်ကနေ လှမ်းခေါ်ပါတယ်။

“ ဟိုနှစ်ယောက် ထမင်းစားမယ် လာတော့…. ”

“ ကြည့်ဦး အဝတ်အစားလည်း တစ်ယောက်မှ ပြန်မဝတ်ကြသေးဘူး…. နောက်တပွဲနွှဲနေကြတာလားဟင်…… ဟီဟိ…. ”

“ မဟုတ်ပါဘူးမငယ်ရဲ့….. စကားပြောနေကြတာပါ…. ”

ဒီတော့မှ သီရိလည်း သူ့အဝတ်အစားလေးတွေ ပြန်ကောက်ဝတ် …။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးလေး ကောက်စွပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေကမန်းကတန်း ချိုးလိုက်ပါတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း ကပ်စီးစီး ဖြစ်နေတယ်လေ။အဝတ်အစားဝတ်ပြီး နောက်တခေါက်ပြန်ထွက်လာတော့ ထမင်းစားပွဲမှာ သုံးယောက်က ရောက်နှင့်နေကြပြီ။ ကျွန်တော့်အတွက် တစ်ပန်းကန်ဦးချထားတယ်။

လက်ဆေးပြီး တခါတည်းဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ သီရိကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ။ ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး ထမင်းပဲ အတင်းစားနေကြတယ်။ စားနေရင်းနဲ့မှ…….မငယ်ဆီကနေ….. ခွီး……ဆိုပြီး ရယ်သံထွက်လာတယ်……..။

“ မကြီးကလည်း ဟီးဟီး….ဟီး……… မငယ်နော်……… မရယ်နဲ့ ”

အဲလိုပြောမှ သီရိက တဟားဟားနဲ့…အော်ပြီးတော့ကို ရယ်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး… အဟီး……. ဆိုပြီး ထမင်းစားရင်းနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီးရယ်နေကြတယ်။ အော် ကျွန်တော့်အဖြစ်က တအိမ်ထဲမှာနေပြီး မိန်းမသုံးယောက် တပြိုင်ထဲ ရသလိုပါပဲလားလေ…..။

အဲဒီညကတော့ ကျွန်တော့်ဘဝထဲက အမှတ်တရ ညတညပါပဲ။

နောက်ရက်ပိုင်းမှာတော့ အရင်လိုပဲ ပုံမှန် ပြန်နေဖြစ်သွားကြပါတယ်။ ကြုံတဲ့သူနဲ့ ကြုံသလို သွားတဲ့ အခိုက်လေးတွေလည်း ရှိသပေါ့နော်။ ဟိုညီအမနှစ်ယောက်လည်း ရန်ကုန်ကို အလည်ပြန်ဖို့ လက်မှတ်ဝယ်ရ လက်ဆောင်ပစ္စည်းဝယ်ရနဲ့ ရှုပ်နေတာနဲ့ ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။

နောက်လဆို ဒီဇင်ဘာရောက်ပြီလေ။ ခွင့်ရတုန်း ညီအမနှစ်ယောက်စလုံး အတူတူပြန်ကြမယ့်သဘောပဲ။ အမကြီးကတော့ မသွားခင် မှာသွားသေးတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ဗြောင်းဆန်အောင် မလုပ်ထားကြပါနဲ့တဲ့။ ကျန်တာ နင်တို့ အပိုင်းပေါ့တဲ့လေ။

ကျွန်တော်လည်း အင်းလို့ပဲ ကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီဇင်ဘာ လဝက်လောက်လည်း ကျရော နှစ်ယောက်လုံးပြန်သွားကြပါလေရော။ မြန်မာပြည်မှာ တလနေမှာတဲ့လေ။ သူတို့ကို ကျွန်တော်နဲ့ သီရိတို့ပဲ လေဆိပ်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရတယ်။

နောက်နေ့မှာပဲ သီရိက စကားဆိုလာတယ်။

“ ကိုဖြိုး လာမယ့် ဒီဇင်ဘာ ၃၁ ရက်နေ့ညကျရင် အိမ်မှာ ပါတီလုပ်ရအောင် …. ”

“ သူငယ်ချင်းတွေ စုလာခဲ့မယ်….. ကိုဖြိုး သူငယ်ချင်းတွေ ရှိရင်လည်း ခေါ်လေ…. ” တဲ့ဗျ။

“ အန်….. အဲလိုလား…. နင်က ဘယ်လိုအထိ ပါတီကို လုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာလဲ…. ဟိုဒင်း ဟိုဟာတွေပါ ပါမှာလား……. ”

“ အဟီး…. ဒါကတော့ ဖြစ်ချင် ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ သီရိသူငယ်ချင်းတွေကလည်း ခေသူမဟုတ်တွေချည်းပဲလေ……. မိန်းကလေးချည်းပဲ မ လာမှာနော်…….. ”

“ အိုကေ… ဒါဆို ကိုယ်သဘောတူတယ်…. ဘော်ဘော် အများကြီးတော့ မခေါ်တော့ဘူးကွာ ပြဿနာရှိတယ်… တစ်ယောက်တော့ စဉ်းစားမိတယ်… သူ့ကို စည်းရုံးပြီး ခေါ်လာခဲ့မယ်လေ….. ”

“ အိုကေ ကိုဖြိုး…. မနက်ဖြန် သူငယ်ချင်းတွေကို အိုကေတယ် ပြောလိုက်တော့မယ်…… သူတို့ က အဲလို သောင်းကျန်းဖို့နေရာ ရှာနေတာ။ ကျောင်းထဲမှာဆိုတော့ သောင်းကျန်းလို့မကောင်းလို့တဲ့လေ…. ခု ဒါဆို အဆင်ပြေသွားပြီပေါ့……….. ”

“ အင်း…  ”

နောက်ရက်တော့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း မင်းလွင်ကို ဖုံးနဲ့ လှမ်းခေါ်ပြီး ပါတီကိစ္စပြောပြလိုက်ပါတယ်။

..........................................

“ တူ…..တူ…….တူ……….တူ…….. ”

“ ဟဲလို ဟေ့ကောင် မင်းလွင်လား……. ”

“ အေး… သူငယ်ချင်း ……. ဘယ်ပျောက်နေလဲကွ…… ငါတို့တောင် မင်းကိုမေးနေသေးတယ်….. ငါမင်းသတင်းတွေ ကြားတယ်နော် ဟေ့ကောင်….. ငါတို့လည်း နည်းနည်းပါးပါး မျှပါဦးကွာ…… ”

“ ဟားဟား…ဟား…….. မင်း ဘယ်သူပြောလဲကွ…… ”

“ ဟိုကောင်တွေလေကွာ…. မင်းကို Pennisula မှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်တယ်လို့ ပြောတယ်။ ကောင်မလေးတွေ အားနာလို့ အဲဒီနေ့က မနှောင့်ယှက်လိုက်တာလို့ပြောတယ်…… မလျှိုနဲ့လေကွာ……… ငါ့လည်း တစ်ယောက်လောက် ရှာပေးလေကွာ။ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ ဘာတွေဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.. မင်းကောင်ကြီး မသနားဘူးလားကွာ……. ”

“ ဟိတ်ကောင် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ခုဖုံးဆက်တာကလည်း မင်းကောင်းစားဖို့အရေး ဆက်တာ…. ငါစိတ်တိုလာအောင်မလုပ်နဲ့နော်…… စိတ်တိုလာရင်တော့ ခုပြောမယ့်ကိစ္စ တခြားတစ်ယောက်ကို အစားထိုးပစ်လိုက်မှာ…… ”

“ အေးပါကွာ……အေးပါ…. ဆောရီး…… ဆောရီး…….. အဟီး…….. ပြောပြော မင်းကိစ္စ …… ”

“ ဒီလိုကွ…… လာမယ့် ဒီဇင်ဘာ ၃၁ရက်နေ့ကျရင် ငါတို့အိမ်မှာ ပါတီလုပ်မလို့ကွ… ”

“ ဟင်….. ငါက ကလပ်သွားတက်မလား စိတ်ကူးနေတာကွ။ Saint Jame မှာ မြန်မာတွေမှ တအားပဲဆိုလို့ မြန်မာမလေးတွေ တစ်ယောက်ယောက်များ ချိတ်မိမလားလို့ သွားကြည့်မလို့ဟ… ”.

“ ဟေ့ကောင်….. မလာချင်လည်းနေ…… ဟိုမှာက ရန်ပွဲတွေ ဘာတွေလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ လူများတယ်……. မင်းသဘောပဲ……. ”

“ ငါ့ဆီမှာက လက်ရှိ ငါတစ်ယောက်တည်းနဲ့……. မိန်းကလေးတွေချည်းပဲ လေးငါးဆယ်ယောက်လာမှာ……မင်းမလာချင်နေ………. ငါ့ဖာသာငါပဲ ကဲတော့မယ်……..ဒါပဲ…….. ”

“ ဟေ့… ဟေ့ …. ဟေ့ရောင်…… နေပါဦးဟ……. အဲလိုဆိုရင်လည်း ငါ့အစီအစဉ်ပြောင်းပါ့မယ်ကွာ…… ဟီး……. မင်းနဲ့ပဲ တူတူကဲမယ်…… ”

“ အေး….. အဲလိုလုပ်စမ်းပါ……. ငါက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ကောင်းစားပါစေဆိုပြီးတော့ လှမ်းခေါ်တာ… မဟုတ်ရင် ငါ့ဟာငါပဲ ကျိတ်လုပ်မှာပေါ့ကွ…… ”

“ အေး  မင်းမဆိုးဘူး…… ကောင်းကောင်းပြုစုပါ့မယ်ကွာ……. သူငယ်ချင်းကောင်းကြီးရယ်……. ”

“ ဘာကွ …..ငါ့ကို ခေါင်း လို့ပြောတာလား…… ”

“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ…… မဟုတ်ပါဘူးဟ…….. င့ါသူငယ်ချင်းကောင်း…. သူငယ်ချင်းမြတ်ကြီးလို့ ပြောတာ….. အာဘွား…… အာဘွား…… ”

“ တော်ပြီတော်ပြီ မင်း အသံ အာပြဲကြီးနဲ့ အော်မနေနဲ့ဦး…….. ဘေးက ကြားကုန်ဦးမယ်…….. အေး… မင်းကတိမင်း မမေ့နဲ့နော်… ဒါပဲ ဒါပဲ…..ဟေ့ကောင်…… ”

“ အော် အေးအေး…..ဘိုင့်ဘိုင်……. သူငယ်ချင်း….. ”

လမကုန်ခင် တစ်ပတ်အလိုမှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ သီရိတို့ ပါတီလုပ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ အစားအသောက်တွေ ပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်နေတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေကြပါတယ်။ ခရစ်စမတ်ပိတ်ရက်တောင် မအားလိုက်ရပါဘူး။ ဟိုဝယ် ဒီခြမ်းနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်သွားပါတယ်။

 

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>



သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၂ )

သံယောဇဉ် ရှိဖူးခဲ့သော ကျွန်တော့်ကောင်မလေးများ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ထွန်းတောက်နေ

သူ့ကို တစ်ခုခု ပြန်လုပ်ပေးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့ သဘောနဲ့ မျက်လုံး လုံးဝမဖွင့်ဘူးဗျာ။ ဒါပေမယ့် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းနေတာ တွေ့တယ်။ အသက်ရှုမှားနေသံတွေ ကြားနေရတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း လိပ်ခုံးလေးကို ခုံးထနေတဲ့ သူ့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်လေးကို မထိတထိလေး ပွတ်နေရာကနေ အကွဲကြောင်းလေးထဲကို လက်ခလယ်လေး ထည့်လိုက်ပြီး အထက်အောက် ပွတ်လိုက်တော့ အစေ့လို့ ခေါ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေ ရှုရှုးပေါက်တဲ့ဟာလေးကို အရင်ဆုံး ထိမိပါတယ်။

တချက်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ စိထားတုန်းပဲ။ကျွန်တော်လည်း သူမျက်စိမှိတ်ထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေတာကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လာတာနဲ့ သူ့ရဲ့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ ညီမလေးကို အပေါ်ကနေ ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး အာငွေ့လေး ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

အဟ…. ဆိုပြီး အသံထွက်လာပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ သူ့ရဲ့ လိပ်ခုံးလေးကို အပေါ်ဘက်နားကို လျှာလေးနဲ့ လိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ အဓိကနေရာလေးကို မထိသေးပဲနဲ့ လိပ်ခုံးလေးအပေါ်နားကနေ ဘေးဘက်ကို ဝိုက်ဆင်းလာပြီး ပေါင်သားလေးတွေကို ဆက်ပြီး လျှာထိပ်လေးနဲ့ မထိတထိ လိုက်ကလိတယ်။ ပေါင်လေး စိနေရာက နည်းနည်း ဟပေးလာတယ်။

ဒီမောင်ကလည်း စိတ်ကြီးတယ်။ အလယ်ကို လုံး၀ ဝင်မသွားဘူး။ ပေါင်ခြံသားလေးတွေကို လျှာနဲ့ ဆက်ကလိတယ်။ အဲဒီကနေ နောက်တစ်ဘက်က ဝိုက်ပြီး အပေါ်ဘက်ကို ပြန်တယ်လာတယ်။ သူ အောက်ကနေ မခံစားနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။

အလယ်ကို ကျွန်တော့်လျှာလေး ရောက်လာစေချင်တဲ့ ဆန္ဒ တွေ ပိုများလာတယ်ထင်တယ်။ အောက်ကနေ လျှာရှိရာဘက်ကို သူ့ညီမလေးကို မသိမသာလေး လိုက်ရွှေ့ပေးလာတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း အဓိကမိန်းနေရာကို မသိမ်းသေးဘူး။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က ရွာနီးချုပ်စပ်ကိုပဲ အရင်သိမ်းနေတယ်။ သူကတော့ ရဲတိုက်ကို သိမ်းစေချင်နေတဲ့ပုံပဲ။

“ အ… ဟ… ရှီး… ကျွတ်… ကျွတ်…ကျွတ်…. အိုး…ဟိုး….ဟိုး….  ” အသံတွေ ပါးစပ်ကထွက်ပြီး ကျွန်တော့်လျှာလေးရှိရာကို Target မှန်အောင် လိုက်တည့်ပေးနေတယ်။ 

အပေါ်ကို မျက်လုံးတချက် ပင့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်စိ မှိတ်မထားတော့ဘူး။ ပက်လက်အနေအထားလေးကနေ တံတောင်လေးထောက် ခေါင်းထောင်ပြီး ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို လိုက်ကြည့်နေတယ်။ မျက်လုံးလေးကတော့ အဆီရစ်နေတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေလို ခပ်မှေးမှေးလေးနဲ့ မက်မောတောင့်တမှုတွေ အပြည့်နဲ့ပေါ့။ ပေါင်နှစ်ချောင်းက တော်တော်လေးတောင် ဖြဲပေးထားပြီးနေပြီ။ သူ့ညီမလေးမှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ။ လူကလည်း ကော့တော့ ကော့တော့ နဲ့ လူးနေပြီ။

သူ့ကို စိတ်တော်တော်ပါလာအောင် ဆွပေးပြီးတော့မှ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ညီမလေးရဲ့ ထိပ်ဖူး အစိလေးရှိရာကို ဇတ်ကနဲ ကောက်ပြီး စုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အား….. အား…. အား…… ကောင်းလိုက်တာ…. ရှီး… အား……. ကောင်းတယ်……. ကောင်းတယ်… ကို ”

ဆိုပြီး အသံတွေ ထွက်လာပါလေရော။ ကျွန်တော်လည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုလည်း လျှာလေးနဲ့ လိုက်လျက်ပေးနေမိတယ်။

“ ပြွတ်စ်… ပြတ်… ပြွတ်စ်. . ရှလွတ်..  ” ဆိုတဲ့ စုပ်လို့ ထွက်လာတဲ့ အသံတွေကလည်း စိတ်ကို ပိုပြီး ကြွလာစေတယ်လေ။ 

ဘယ်လောက်များ ဖီးလ်တက်နေသလဲဆိုရင် သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်ကိုစုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ညီမလေးနဲ့ ကျွန်တော့်လျှာနဲ့ လွတ်သွားမှာစိုးလို့ အတင်းဖိကပ်ပေးထားတယ်။အောက်ကလည်း အတင်းကော့ပြီး ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို အတင်းသွတ်သွင်းနေတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ဘယ်နေလိမ့်မလဲ လွတ်သွားမှာစိုးလို့ အားရပါးရကို စုပ်ပေးနေမိတယ်။

“ အား.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်.. စုပ်.. စုပ်… နာနာစုပ်.. ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်… အမလေးလေး… ကောင်းလိုက်တာ…. အားဟဟ…  ” အသံတွေကို စုံနေတာပါပဲ။

ဒီလို အသံစုံထွက်လေ ကျွန်တော်လည်း ဖီးလ်ပိုတက်လေဆိုတော့ မချွတ်တမ်းကို လုပ်ပေးနေမိတယ်။ သူ့မှာလည်း ဖင်ပါ ကုတင်ပေါ်က ကြွနေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း လုပ်လက်စနဲ့ သူ့ညီမလေးအဝနဲ့ စအိုဝကြားထဲက ဆက်ထားတဲ့ နေရာလေးကိုပါ လျှာလေးနဲ့ ထိုးထိုးပြီးမွှေနေမိတယ်။

“ ကို… တစ်ခုခု လုပ်ပါတော့.. သီရိ..ဟို..ဟို… မရတော့ဘူး.. လုပ်ပါ… ”

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲဟင်… ကိုယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ… ”

“ ဟာကွာ.. လုပ်ပါဆို… ”

“ ဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာ ပါးစပ်က ပြောမှပေါ့…. ပြောလေ… ပြောပါဆို… ပြောရင် ကိုယ် လုပ်ပေးမယ်… မပြောရင်… ဒီအတိုင်းထားလိုက်မယ်… ”

“ ဟာကွာ… လုပ်ဆို… ဟိုဟာကွာ… အစ်ကို့ဟာကြီး ထည့်တော့လို့ ပြောတာကွာ.. ရှက်လိုက်တာ…သေတော့မယ် တကတည်းမှပဲ.. ”

“ အောင်မယ်လေးဗျာ… နားထဲမှာ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသွားတာပဲ…ကိုယ့် အသည်းလေး လုပ်ခိုင်းမှတော့ လုပ်မယ်ဗျာ.. လုပ်မယ်.. အခုလုပ်မယ်… ကိုင်းလာလေရော့..  ”

ဆိုပြီး သူ့အပေါ်ကိုမှောက်အိပ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူ့ပါးလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ သီရိ ကိုယ် .. လုပ်တော့မယ်နော်… ” ဆိုတော့ 

“ အင်း…  ”

ဆိုပြီး ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်။ ဘယ်လောက်များ ချစ်စရာကောင်းပါသလဲ။ ကျွန်တော်လည်း အောက်က ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော ညီလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး သီရိညီမလေးအဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ပူနွေးစွတ်စိုသော ဒေသတဝိုက်သို့ တိုးဝင်ရတော့မည့် ကျွန်တော့်ညီလေးက ပျော်နေပုံရသည်။ တချက်လေးမှ ဟန်မပျက်။

လက်လေးနဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့အစိလေးကို မထိတထိ ပွတ်လိုက် အပေါ်အောက်ဆွဲလိုက် အဝနားလေးတေ့လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ လုပ်နေရင်းနဲ့မှ ညီမလေးထဲကို တချက်ဆတ်ကနဲဆို ညင်ညင်သာသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အ… အ… ဖြည်းဖြည်း… ဖြည်းဖြည်း… နာတယ်ကိုရဲ့… ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ… အီး…ဟီး….ဟီး…. ”

“ ဆောရီးကွာ…ဆောရီး မငိုနဲ့… တိတ်တိတ်… ကိုယ်လောကြီးသွားတယ်…  ”

ဟုပြောရင်း ဒ- ်ဖျားလေးဝင်ရုံသွင်းထားရသည်။ ဆက်သွင်းလို့မရသေး။ ဒီလောက်လေးဝင်တာတောင် အသည်းခိုက်တဲ့ပုံနဲ့ အောက်က အော်နေသည်။

“ သီရိ အပျိုမြှေး မပေါက်သေးဘူးနဲ့တူတယ်နော်….  ” လို့ပြောတော့..

“ အင်း…ဟုတ်တယ်… အခု ဟာက ပထမဆုံးပဲ… ” လို့ ပြန်ဖြေလာသည်။

“ အမယ်လေး တော်သေးတာပေါ့။ သီရိပုံစံက အတွေ့အကြုံရှိ ဆရာမကြီး ကျနေတာပဲ… ” လို့ပြောတော့

“ နောက်မှပြောပြမယ်ကွာ.. လုပ်မှာသာ လုပ်… ” ဆိုပြီး စိတ်မကြည်သံလေးနဲ့ ပြောလာရှာသည်။

ကျွန်တော် ဝမ်းလည်းတော်တော်လေးသာသွားသည်။ သူလုပ်နေပုံက အတွေ့အကြုံရှိနေသူပမာ။ အခုလက်တွေ့စမ်းတော့မှ အပျိုစင်စစ်ဖြစ်ကြောင်း အပျိုမြှေးလေးက သက်သေခံနေသည်။ ဒါနဲ့ မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး စကားရောဖောရောလုပ်နေရင်းက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြင်သစ်အနမ်းဟု ခေါ်တွင်သောအနမ်းမျိုးဖြင့် တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။

မျက်လုံးလေး ကော့ဆင်းပြီး လူပါကော့တက်လာသည်။ ကျွန်တော် နှုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းခြွေတာကို မချွတ်ရဲ။ လက်ရှိပုံစံအနေအထားဖြင့် ထိပ်သာသာ ဝင်နေသော ဒ- ်အား မသိမသာလေး တချက်ထပ်တွန်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဗျစ်..ဗျစ်..  ”

“ အူး…ဝု..ဝု.. အူး… ”

အသံတွေထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပေးနေတာကို မချွတ်ရဲ။ ဒီတိုင်းလက်ရှိအနေ အထားဖြင့် အားရပါးရဆက်စုပ်နေရသည်။ အောက်ဘက်က အထိအတွေ့အရ အပျိုမြှေးပေါက်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ 

ကျွန်တော့်ညီလေးက သူ့ဟာလေးအတွင်းသို့ အရင်းအထိအောင်မြင်စွာ ဝင်ရောက်သွားခဲ့ချေပြီ။ ပြန်မချွတ်ရဲသေး။ သူ့ပုံစံက နာကျင်မှုနှင့် ကောင်းလှသော Sexual အထိအတွေ့ နှစ်ခု ယှဉ်တွဲလို့နေသည်။ ခဏလောက်ထားပြီးမှ ညီလေးကို မဆိုသလောက်လေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်ပေးသည်။ ပထမလောက် နာကျင်မှု ရှိပုံမပေါ်တော့ချေ။

တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းရင်း အရသာကောင်းတစ်ခုကို ခံစားမိလာပုံပေါ်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဘက်ကတော့ ကျွန်တော့်ကျောကုန်းကို မလွတ်တမ်း ဖက်တွယ်ထားသည်။ တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားမှုကြောင့် အသက်ရှုရပင် ကြပ်ချင်လာသည်။သီရိ ဖက်ထားတာ နည်းနည်းလျှော့ဦးကွာ.. အသက်ရှုလို့မဝတော့ဘူး… လို့ပြောတော့မှ လက်ကိုနည်းနည်းလျှော့ပေးလာသည်။

“ ကောင်းလား..  ”လို့မေးတော့… အင်း..ဆိုပြီး မပွင့်တပွင့်လေး အသံထွက်လာသည်။

ပထမဆုံးဆိုတော့ ဒီလိုပုံစံလေးနဲ့ပဲ တော်တော်ကြာကြာလေး စခန်းသွားလိုက်သည်။ သူကလည်း အောက်မှနေ၍ ကျွန်တော့်ကို ခြေထောက်နှစ်ခြောင်းဖြင့် ခွထားသည်။ 

မှောက်အိပ်ပြီး လုပ်နေရာမှ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်မောင်းပေါ်တွင်ထမ်းလိုက်ပြီး အပေါ်မှနေ၍ပဲ အားရပါးရဆောင့်ပေးလိုက်မိသည်။ တော်တော်လေးစောင့်မိတော့ လူက ပြီးချင်လာသည်။ သီရိအခြေအနေကလည်း ပြီးဖို့နီးလာသည်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို ကုတ်ခြစ်သလို လုပ်လာသည်။ အသံပိုကျယ်လာသည်။ 

အောက်ကနေ ပိုပြီးကော့ပေးလာသည်။ ဒါပေမယ့် ပြီးသည်မပြီးသည်ကို သူသိလားမသိလား ကျွန်တော် မသိပေ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဒီတစ်ခေါက်အတွက် အဆုံးသတ်မှ ဖြစ်တော့မည်။နောက်ထပ်ငါးမိနစ်လောက်လည်းစောင့်ပြီးရော ကျွန်တော့်ညီလေးဆီမှ အဖြူရောင်အရည်တွေ သူ့ဆီ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

သူလည်း ဇတ်ကနဲ ဇတ်ကနဲ့ တွန့်တွန့်ပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူလည်း ပြီးသွားပြီထင်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ညောင်းနေပြီဖြစ်၍ သူ့အပေါ်မှာပဲ မှောက်ပြီး ခဏလောက် မှိန်းနေရာကနေ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားမိသည်။နိုးလာတော့ သူ့ကို ကျွန်တော် မတွေ့တော့ပေ။ ပုဆိုးလေး ကောက်စွပ်ပြီး နောက်ဖေး Kitchen ဘက်ကိုသွားတော့ မီးဖိုပေါ်မှာ တစ်ခုခု ပြုတ်နေတာတွေ့ရသည်။

“ သီရိ ဘာတွေပြုတ်နေတာလဲ ”

“ အော်.. ကိုဖြိုး နိုးလာပြီလား.. ကြက်ဥ နှစ်လုံး Half-fried ပြုတ်ပေးနေတာလေ။ ကိုဖြိုးဖို့လေ… ။ ဟီး.. အားရှိသွားအောင်လို့… ”

ကျွန်တော့်သူ့နောက်ကိုသွားပြီး နောက်နေ ဖက်ပြီးကပ်ထားတော့ ကျွန်တော့်ကို အတင်းပြန်ကပ်ထားသည်။ ညီလေးက တချက်ပြန်ထောင်ချင်လာသည်။

“ ဟိုးဆရာ ဟိုး … နောက်မှ တောင်တော့နော်… အိမ်ကလူတွေ ပြန်လာဖို့အချိန်နီးနေပြီ ”

သူက ပြောလည်းပြော ကျွန်တော့်ညီလေးကိုလည်း လက်နဲ့ ကိုင်လှုပ်ပြီး ညှစ်ထားသည်။ ပုဆိုးအောက်ကို လက် ရှိုပြီး ညီလေးကို ထုတ်ကြည့်သည်။

“ ကိုဖြိုးညီလေးက အရမ်း ကြည့်လို့ကောင်းတာပဲ သိလား ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ သူများတွေ ဟာလို မဟုတ်ဘူးနော်… ”

“ ဘာ…ဘာပြောတယ်…ဘယ်က သူများတွေဟာကို လာပြောနေတာတုန်း .. ကောင်မလေးနော်…ဟွန်း.. ”

“ ဟီး..ဟုတ်ပါဘူး။ သီရိ ကြည့်ဖူးတဲ့ ကားတွေထဲက ဟာတွေလို့ပြောတာ ”

“ သီရိက ဘယ်ကဇာတ်လမ်းတွေ၊ ဘာကားတွေ ကြည့်ဖူးလို့လဲ ပြောပါဦး။ အဲဒါမေးချင်လို့… ”

“ ဟုတ်.. ဟိုလေ.. မိုးကျရွှေကိုယ်ဆိုက်မှာ ကြည့်ဖူးတယ်။ အသစ်တက်တိုင်း ကြည့်တာပဲ ”

“ ဟိုက်.. ဟုတ်လား.. ”

“ ဟုတ်…ကိုဖြိုး.. သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ပြောပြလို့ သိတာလေ ”

“ သီရိက ဘာနစ်နဲ့ ဝင်လို့လဲ။ မိန်းကလေးနစ်နဲ့လား ”

“ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ကိုရဲ့ ယောက်ျားလေးနစ်ပေါ့။ မိန်းကလေးနစ်နဲ့များ ဝင်မိရင် အောင်မယ်လေးလေး… သူတို့ ပြောတဲ့ စာတွေထဲမှာတင် ဗိုက်ကြီးလို့ ကလေး ငါးယောက်လောက် မွေးနေရလောက်ပြီပေါ့.. ”

“ ဟားဟားဟား.. သီရိက ဒါတွေလည်း တတ်တာပဲပေါ့။ ဟတ်လား ”

“ အင်းပေါ့… မတတ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲလေ.. ”

“ ယုံပါတယ်ဗျာ.. ယုံပါတယ်.. ကိုယ်က လက်တွေ့ပဲလေ မယုံလို့ဖြစ်မလား..။ ဒါ့ကြောင့်လည်း Experience တွေ တော်တော်လေး ရှိနေတာကိုး။ ထင်တော့ထင်သားပဲ ”

“ ဟွန်းနော် လူကြီး .. တခါတည်း ပြတ်ထွက်သွားအောင် လုပ်ပစ်လိုက်မယ်  ”

ဆိုပြီး သူကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို ဒါးနဲ့ လှီးသလိုမျိုး သူ့လက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လှီးပြတယ်။ ပြီးတော့ ညီလေးကို တချက် အာဝါးပေးတယ်။

“ ရေသွားချိုးတော့ .. တော်ကြာ ဟိုဘက်ခန်းက မမတို့ ပြန်လာတော့မယ်။ သွားလည်း ငန်းမနေနဲ့ဦးနော်.. အငယ်မက ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ဟာ တော်ကြာ သူ့ဖင်ချိုင့်သွားရင်တော့ ကိုဖြိုး ကြည့်လို့ ဖြစ်တာပဲ.. ”

“ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း.. တတ်နေလိုက်တာ… အောင်မယ်လေး.. သူ့ဖင်ချိုင့်သွားတာနဲ့ ကိုဖြိုးလုပ်လို့ ဖြစ်ရရောလား။ သူ့ဘဲဘဲကြီးနဲ့ သွားနေတာဟာကို ကိုဖြိုးက ဘာကိစ္စ သွားလုပ်ရမှာတုန်း ”

“ စတာပါ .. ဟီး.. ရေသွားချိုးတော့.ပြီးရင် ဟိုမှာ ကြက်ဥ သောက်.. သီရိတော့ ချိုးပြီးပြီ။ ပြီးရင် ညနေစာ အပြင်ထွက်စားမလို့။ လိုက်မလား ”

“ မလိုက်လို့ ဖြစ်မလားကွယ်.. လိုက်မှာပေါ့.. ”

ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေပန်းအောက်မှာ စိတ်တိုင်းကျ အားရပါးရ ချိုးနေမိတယ်။ ရေချိုးရင်းနဲ့ ညီလေးကိုလည်း အားရပါးရလှန်ပြီး စိတ်ကြိုက် ဆေးနေမိတယ်။ သီရိလေးအတွက်သေချာပြင်ဆင်ပေးထားရမယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း သီရိအကြောင်း တွေးနေမိတယ်။ 

အော် ငါ့နဲ့နော် မလွယ်တော့လည်း မလွယ်လို့ပါလား။ ရမယ့်ရတော့လည်း ကိုယ်ထင်မထားတဲ့ အတိုင်းအတာတစ်ခုကို ရလိုက်တယ်။ အိပ်မက်ဆန်လွန်းလှပါလား မိန်းကလေးရယ်။ ရှေ့ဆက် ဘာတွေ ဖြစ်လာဦးမလဲ မသိ။

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ အပြင်မှာ ကြက်ဥက အဆင်သင့်သောက်ရုံပဲ။ ပန်းကန်ပြားလေးထဲ ထည့်ထားပြီးသား။ ဒါနဲ့ ချက်ချင်းပဲ ကောက်မော့လိုက်တယ်။ မဆိုးဘူး ကြက်ဥတော့ ပြုတ်တတ်သားပဲ။ ကျန်တာတော့ ဘယ်အဆင့်ရှိမလဲ မသိဘူး။ အခန်းထဲ ပြန်ဝင် ညစာသွားစားမှာဆိုတော့ တီရှပ်အပြာနုရယ် သရီးကွာတား ဘောင်းဘီအဖြူလေးရယ် ကောက်စွပ်လိုက်တယ်။ 

ကိုယ့်ဟာကိုယ် မှန်ထဲမှာ ကြည့်ပြီး အသေအချာ သလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ပုံံစံကိုယ်ကြည့်တာတော့ မဆိုးဘူး ထင်ရတာပဲ။ အပြင်ထွက်လာပြီး အခန်းတံခါး သော့ခတ်ဖို့ လုပ်တော့မှ သတိရတယ်။ ရေမွှေးမဆွတ်လာရသေးဘူး။ ချက်ချင်းအခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ရေမွှေးကို တရွှီးရွှီးနဲ့ သုံးလေးနေရာလောက် စွတ်ပေးလိုက်တယ်။အခန်းအပြင်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှင် ညီအမနှစ်ယောက် ပြန်ဝင်လာတာတွေ့လို့ လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

“ အမတို့ ပြန်လာကြပြီလား… ”

“ အောင်မလေးတော်… ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြားပါလား။ ရေမွှေးနံ့တွေကို မွှန်ထူနေတာပါပဲလား။ ကိုဖြိုးရေ.. ရေမွှေးပုလင်းကြီး ကျကွဲလာတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော် ”

အကြီးမကြီးက သူ့ဟာသူ ပြော သူ့ဟာသူ တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ နောက်က ကပ်လိုက်သွားတဲ့ ညီမဖြစ်သူ မငယ် ကတော့ ရယ်ပြရုံ ရယ်ပြသွားသည်။

သီရိပြောတာ ဖျတ်ကနဲ သတိရသွားလို့ ကြည့်ဖြစ်အောင် ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်ပါ့ဗျာ။ စကတ်အကျပ်ကြားထဲက ကားထွက်နေတာ နည်းတဲ့ ဖင်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ ဝတ်ထားတဲ့ အသားက ခပ်ပါးပါးဆိုတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ကြိုးရာကြီး မြင်နေရသည်။

အဲဒီအချိန်လေးတင်မှာပဲ သီရိက အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် မငယ်ဖင်ကို လိုက်ကြည့်နေတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သေးသည်။ အခန်းဝကနေ အသံမထွက်ပဲ နှာခေါင်းကို လက်ညှိုးထိုးပြနေသည်။

ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား Lift ဖြင့်အောက်ဆင်းလာကြသည်။ ဓါတ်လှေကားထဲတွင် အငြိမ်မနေပဲ ကျွန်တော့်ကို လာစနေသည်။

“ ကိုဖြိုး နှာဘူးကြီး.. နှာဘူးကြီး ကိုဖြိုး.. ”

“ ဟဲ့ကောင်မလေး လူတွေကြားကုန်မယ်.. တိုးတိုး.. တခြားမြန်မာတွေ ကြားကုန်ရင် နင့်ကို တမျိုးထင်ကုန်လိမ့်မယ်.. ”

“ ထင်ထင်ပေါ့.. ဟုတ်နေတာပဲဟာ.. သူများဖင်ကြီး ခိုးခိုးကြည့်နေတယ်.။ သီရိတုန်းကလည်း အဲလိုကြည့်မယ်ထင်တာပဲ။ မဟုတ်ဘူးလို့ လိမ်လိုက်လေ..လိမ်လိုက်.. လိမ်လိုက်.. ”

“ ဟုတ်တယ်ဟေ့.. ဟုတ်တယ်.. ယောက်ျားလေးတွေက မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင် ဖင်က စကြည့်တာဟေ့.. ဖင်ကောင်းတော့မှ နို့ကြည့်တာဟေ့.. ပြီးတော့မှ မျက်နှာကြည့်တာဟ.. သိပြီလား..ကဲ..  ”

ကျွန်တော် သူ့ကို ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း ဖင်ကိုင်လိုက် နို့နှိုက်လိုက် လုပ်တော့မှ ဟိုရုန်းဒီရုန်းနဲ့ ရယ်နေသည်။ 

Lift က လမ်းတဝက်၌ ရပ်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ကြသည်။ တရုတ်မကြီးတစ်ယောက် ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ တကွိကွိ တကွကွလုပ်ရင်း ဝင်လာသည်။ 

Lift အောက်ရောက်တော့ Boon Lay MRT က Jurong Point Shopping Centre ဘက်ကို ထွက်ခဲ့ကြသည်။ အဲဒီအောက်နားက Food Court မှာပဲ ညစာစားလိုက်ကြသည်။

စားပြီးတော့ ဟိုနားဒီနား လမ်းလျှောက်ဖြစ်ကြသည်။

“ ဘွန်လေးနားမှာက မြန်မာတွေ တော်တော်များတယ်နော်.. ”

“ ဟုတ်တယ်.. သီရိရဲ့.. နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ နောက်ပိုင်းဝင်လာကြတဲ့ မြန်မာတွေက နည်းတာမှမဟုတ်တာလေ ”

“ အင်း ဘယ်သွားသွား မြန်မာသံတွေပဲ ကြားနေရတယ်။ နောက်ပြီး ကုလားတွေလည်း ပေါမှပေါနော်..  ”

“ အင်း.. အိန္ဒိယနဲ့ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်က ကုလားအလုပ်သမားတွေလည်းပေါတယ်လေ။ Boon Lay က စက်ရုံအလုပ်ရုံတွေနဲ့ နီးတာကိုး။ ဒီတော့ များတာပေါ့ သီရိရဲ့… ”

လူသိပ်မများတဲ့နေရာနားအရောက်မှာ ကျွန်တော့်ကို သူ တစ်ခု ကပ်ပြီး ပူဆာသည်။ ဘာလုပ်ချင်တယ် ထင်ပါသနည်း။ Sex Shop လို့ခေါ်တဲ့ ဆိုင်ကို သွားပြီး ပစ္စည်းအတုတွေကို အပြင်မှာ ကြည့်ချင်ပါသတဲ့။ လိုက်ပို့ပေးပါလို့ ပူဆာသည်။ အင်း.. ပိတ်ရက်ကျရင် လိုက်ပို့မယ်လို့ ကတိပေးလိုက်ရသည်။

နောက်နှစ်ရက်ဆက်တိုက် ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ဆင်းနေရတာဆိုတော့ အိမ်ပြန်နောက်ကျနေတာနဲ့ ပထမနေ့ညနေဘက် သီရိနဲ့ မတွေ့မိပေ။ 

နောက်တနေ့ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်တော့ သီရိနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အတွေ့သီရိက စူပုတ်ပုတ်လုပ်နေသည်။ ဒုတိယနေ့ညနေဘက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သီရိက မျက်စောင်းထိုးပြီး အခန်းထဲဝင်သွားလို့ ခဏလိုက်ဝင်သွားပြီး ချော့ရသည်။

“ ဘာကိစ္စနဲ့ နောက်ကျကျ နေရတာတုန်း။ ဒီမှာ ပျင်းနေတဲ့ဟာ ”

“ အလုပ်က ပြန်ရတဲ့အချိန် နောက်ကျလို့ပါကွာ။ သီရိကလည်း စိတ်မကောက်ပါနဲ့ ”

“ မရဘူးကွာ.. မရဘူး။ ဒီမှာ စောင့်နေတဲ့ဟာကို ”

“ အယ်.. မနက်ဖြန်ကျမှကွာ..။ ဖြစ်တယ်မလား။ ဒီညတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ။ ဟိုဘက်ခန်းမှာ အိမ်ရှင်အပျိုကြီးနှစ်ယောက် သိသွားရင် နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းနဲ့ဆင်းနေရမှာနော်။ ဒီတစ်ညလေးပဲစောင့် ဟုတ်ပြီလား ”

“ အင်း… ဒါပဲနော်။ ကတိတည်ပလေ့စေ။ မတည်ရင်တော့ သိမယ်သာမှတ်။ ဒါးနဲ့ကို နုတ်နုတ်စင်းပစ်မယ်။အောင်မယ်လေး ကြောက်စရာကြီးပါလား။ ဒါလေးတော့ ချမ်းသာပေးပါ။ ဒါလေးနဲ့ပဲ လုပ်စားနေရတာပါဗျာ ”

ပြောနေရင်းနဲ့ တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ကမန်းကတန်း အပြင်ကိုပြန်ထွက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်ပြေးရသည်။ အကြီးမတော့ မဟုတ်သေး။ အိုးကြီးကြီးနဲ့ အငယ်မ ပြန်လာတာဖြစ်သည်။ကိုယ့်ဟာကိုယ်မလုံမလဲနဲ့ ရယ်ပြလိုက်ရသည်။ သူ့အခန်းထဲ ဝင်ခါနီး မျက်စောင်းတစ်ချက်ပေးသွားသည်။ ဟိုက်.. မလွယ်ပါ့လား… အကြည့်တွေထဲမှာ အဓိပ္ပါယ်တစ်ခုရှိနေမှန်း ကျွန်တော်သိလိုက်သည်။ 

အခုမှ ကံဇာတာစန်းက လူးလဲထလာပုံရသည်။ ပြုံဝင်လာရင်တော့ မလွယ်ကြောပါလားနော်။ သက်ပြင်းအရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ရရင်တော့ လိုချင်တာ ယောက်ျားလေး သဘာဝပဲလေ။ ငြင်းမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိနေသည်။

အပြင်က ထမင်းစားလာပြီးပြီဖြစ်၍ ထပ်မထွက်တော့ပဲ ကွန်ပြူတာလေး ဖွင့် မြန်မာဆိုက်ဘာထဲက ရောက်တတ်ရောက်ရာလေးတွေ ဝင်ဖတ်နေမိလိုက်သည်။ဒီညတော့ အားအကုန်ခံ၍ မဖြစ်ချေ။ မနက်ဖြန်အတွက် အားမွေးထားရဦးမပေါ့။ ဆိုက်ဘာထဲက စာရေးဆရာမဟုတ်သော မန်ဘာများ၏ စာများကို လိုက်ဖတ်နေမိသည်။ 

စာရေးဆရာများမဟုတ်၍သာတော်တော့သည် တချို့အကြောင်းအရာများဆွေးနွေးထားသည်များမှာ တော်တော်လေးကို ဖတ်၍ကောင်းသည်။ ဖတ်နေရင်းနဲ့ တော်တော်လေး အရှိန်တက်သွားတာ နာရီကြည့်မိတော့ ၁၂နာရီ ထိုးနေပြီ။ အပြင်ထွက်ပြီး အိမ်သာသွားပြီး အပေါ့လေးဘာလေးသွားမယ်ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

အပြင်မှာမီးပိတ်ထား၍ မှောင်နေသည်။ အိမ်ရှင်ညီအမအခန်းကတော့ မီးထွန်းထားသည်။ အိပ်ကြပုံမရသေး။ နောက်ဖေးဘက်ကိုရောက်တော့ အိမ်သာထဲမှာ မီးလင်းနေသည်။ ဘယ်သူများ တက်နေလဲ မသိ။

ဒါနဲ့ အိမ်သာရှေ့နားမှာ ခဏစောင့်နေမိသည်။ ကျွန်တော်ရောက်နေတာ အထဲက သိပုံမရသေးပေ။ စောင့်နေရင်း မျက်စိကစားမိတော့ အိမ်သာတံခါးမှာ မီးရောင်လေးထွက်နေသည့် အပေါက်သေးသေးလေး တွေ့သည်မို့ ကျွန်တော်လည်း ယောက်ျားလေး ဇာတိပြလာသည်နှင့်အညီ ခြေသံမကြားအောင် အနားကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်မိသည်။

အမှန်ပြောရရင်တော့ စိတ်ထဲက သီရိအိမ်သာတက်နေသည်ဟု ထင်သည်။ အပြင်ထွက်လာလျှင် နောက်လိုက်ဦးမည်ပေါ့။ အနားကပ်ကြည့်မှ မျက်လုံးပြူးသွားမိသည်။ အိမ်ရှင် ညီအမထဲမှ အငယ်မ တက်နေသည်ကိုး။ အိမ်သာက ဘိုထိုင်အိမ်သာဆိုတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်။

အိမ်သာတက်နေတာနဲ့မတူ။ နောက်ဘက်ကို မှီပြီး ခြေထောက်တွေကို ဘေးဘက်ကို ချဲထားပြီး သူ့ပစ္စည်းကို သူ လက်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက် Hand Play လုပ်နေသည်ကို ပြင်ပ၌ မြင်ရခြင်းမှာ ယခု ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူလည်း အသားဖြူသူမို့ ကြည့်ရသည်မှာ အားရလှသည်။

သို့သော် သီရိလို အမွှေးမရှိသူမဟုတ်။ ဟစ်တလာနှုတ်ခမ်းမွှေးလို ပုံစံနဲ့ မြင်ရသည်။ ညှပ်ထားသည့်ပုံစံပင်။ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းနေပြီး ပါးစပ်က ငရုတ်သီးစပ်သလို တရှီးရှီး တရှဲရှဲ အသံထွက်နေသည်။ ကြည့်နေရင်း ညီလေးကပါ ခေါင်းထောင်လာသည်။ လက်တစ်ဘက်က ကျွန်တော့်ညီလေး စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်ရှားပေးနေမိသည်။

အငယ်မဖြစ်သူက သူ့အစိလေးကို လက်ဖြင့်လှုပ်ရှားပေးနေမှုမှာ တော်တော်လေးကို မြန်ဆန်လာသည်။ နောက်ထပ်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာတော့ ခြေဖျားတွေကော့တက်လာပြီး လူပါဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ ပြီးတော့မှ ရေပန်းဖြင့် သူ့ ဟာလေးကို အားရပါးရ ဖြဲပြီး ဆေးပေးနေသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း တခါးပေါက်နားက ပြန်ခွာလိုက်ပြီး ခုမှ နောက်ဖေးဘက်သို့ ဝင်လာသည့်ပုံဖြင့် မီးဖွင့်လိုက်သည်။ အချိန်ကိုက်ပင် သူအိမ်သာထဲမှ ထွက်လာသည်။ မျက်နှာကြည့်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ တချက်ရယ်ပြပြီး ဝင်သွားသည်။ 

နောက်ကနေ လိုက်ကြည့်တော့ ဖင်မှာ အကွက်လိုက်ကြီးရေစိုနေသည်။ ဝတ်ထားသည့်ညဝတ် ဂါဝန်ရှည်ကြီးက အနီရောင်ဆိုတော့ သူ့ဖင်နားမှာကွက်ပြီး ရေစိုနေတာ အသိသာကြီးဖြစ်နေသည်။ နောက်ကျောမလုံသည့်ပုံဖြင့် သူ့ဖင်ကိုလက်ဖြင့်ကာရင်း တချက်ပြန်လှည့်အကြည့် ကျွန်တော် သူ့ဖင်ကို လိုက်ကြည့်နေသည်ကို လူမိသွားသည်။ သူလည်း ခေါင်းငုံ့ပြီး ရယ်ဖြဲဖြဲဖြင့် အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း အပေါ့သွားပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ တစ်ကြောင်းလောက်တော့ Hand Play လုပ်မိသည်။ ဒီတစ်ခါ စိတ်ထဲရှိတာကတော့ သီရိလေးမဟုတ်။ ဖင်ကြီးကြီး အငယ်မရဲ့ ဟစ်တလာ နှုတ်ခမ်းမွှေးလေးနဲ့ တူသောအရာလေး။ ပြီးသွားတော့ အိပ်ရေးဝအောင် အိပ်ချလိုက်မိသည်။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ တဘက်တချက်မှာ နတ်သမီး လေးငါးရာနဲ့ ကျွန်တော်ဖြစ်နေသည်။

မနက်နိုးလာတော့ နေဖင်မထိုးသေးပေမယ့် ၁၀နာရီလောက်ရှိပြီ။ အပြင်ထွက်လာတော့ ဟိုညီအစ်မ နှစ်ယောက် မရှိတော့ပေ။ ရုံးသွားကြလေပြီ။ ဒီနေ့က စနေနေ့ဖြစ်သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ကြည့်တော့ သီရိ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ တကယ့်အိမ်ရှင်မကြီး ဒီဇိုင်းနှင့် ကော်ဖီတွေဘာတွေ ဖျော်နေလို့ပါလား။ သူ့နားကပ်သွားပြီး နောက်ကနေ ညီလေးနဲ့ ထောက်လိုက်တော့…

“ ဟိုး..ဆရာ ဟိုး.. မျက်နှာအရင်သွားသစ်.. အာပုတ်စော်နံတယ်.. ”

“ အဟွန်း.. လင်းဆွဲလေးဘာလေး ရမလားလို့.. စမ်းကြည့်တာ.. ”

“ အောင်မယ်လေး မရမယ့်ဟာကျနေတာပဲ.. သွားပါ.. မြန်မြန်မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပါ။ ဒီမှာနံလို့သေတော့မယ်.. ”

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း တဘက်ကြီးပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့သည်။ အော်ဟစ်သီချင်းဆိုပြီး ရေချိုးနေလိုက်သည်။ ညီလေးကိုလည်း သေချာလေး သ နေမိသည်။ သူ့အလှည့်ရောက်တော့မယ်မဟုတ်ပေလား။ ပြန်ထွက်လာတော့ သီရိ ကြက်ဥပြုတ်နေသည်။ ဘယ်လောက်များ အလိုက်သိလိုက်ပါသလဲ။ စချင်လာတာနဲ့ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်လေး အသာဖြေပြီး..

“ သီရိ ဒီမှာကြည့်စမ်း.. ဒါမျိုးကြီးတွေ ဒါမျိုးကြီးတွေ ရမယ်..တစ်ရာဖိုးသုံးချောင်း တစ်ရာဖိုးသုံးချောင်းရမယ်… ”

“ လာခဲ့လာ .. ဒီနားကပ်လာခဲ့..ကြက်ဥနဲ့ရောပြုတ်ပစ်မယ်.. ”

ကျွန်တော်အဲဒီလိုပုံစံနဲ့ အနားကပ်သွားလိုက်တော့.. ညီလေးကိုလက်နဲ့ ဆွဲယူပြီး ဥနှစ်လုံးကို ဖြုတ်ယူသည့်ပုံစံနှင့် ရေနွေးအိုးထဲ ထည့်သည့်ပုံ လုပ်ပြသည်။ ကို့ဟာကြီးက ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် ရှင်းနေတာပဲ။ မိုက်တယ်နော်.. ဟီး..။

“ ဘယ်ရမလဲ .. ဒီကောင်မလေးအတွက်..အမြဲသထားတာပေါ့.. ”

“ ကုလားတွေဆိုရင် ထိပ်ကို ဖြတ်ထားတယ်လို့ပြောတယ်..မနာဘူးလားမသိဘူးနော်.. ”

“ နာတော့ နာမှာပေါ့ကွ.. ခပ်ငယ်ငယ်က ဖြတ်ထားတော့ ကြီးလာတော့ ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးပေါ့.. ”

“ ဒါဖြင့် ကိုဖြိုးကို သီရိဖြတ်ပေးမယ်လေ.. လာ.. လာ..  ” ဆိုပြီး ညီလေးကို ဆွဲယူပြီး တန်းလန်းကြီးလျှောက်သွားနေသည်။ ကျွန်တော့်မှာ ကွတကွတဖြင့် သူ့နောက်လိုက်နေရသည်။

“ ဟဲ့ကောင်မလေး မလုပ်နဲ့နော် ဘေးကအိမ်တွေ မြင်ကုန်လိမ့်မယ်.. ”

“ မြင်မြင်ပေါ့.. မြင်တော့လည်း ကြော်ငြာပြီးသားဖြစ်တာပေါ့.. ”

သူလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီးတော့မှ လွှတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ မှ ပါးစပ်လေးဖြင့် ဒ- ်ဖျားလေးကို ငုံပြီးတော့..

“ ဥုံဖွနော်.. ဥုံဖွ.. ညီလေးကို စတာ.. ”

ကိုဖြိုးညီလေးက ခုမှ သေချာဆေးကာစမို့လို့လားမသိဘူး..စုပ်လို့ကောင်းတယ်ကွ ဆိုပြီး နောက်ဖေးချောင်က ခုံမှာထိုင်ပြီး အားရပါးရ စုပ်နေပြန်ပါသည်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ မတ်တတ်ကြီး။ တော်ပါသေးသည်။ နောက်ဖေးဘက်က မှန်တံခါးတွေအကုန်ပိတ်ထားပေလို့သာပေါ့။ မဟုတ်ရင် စင်္ကာပူမှာ ခေတ်စားနေသည့် My Stomp Website ထဲမှာ မူဗွီ ကလစ်နဲ့ ပါနေလောက်ပြီ။ အားပြည့်ထား၍ ညီလေးက ကိုးဆယ်ဒီဂရီ ထောင်နေသည်။ 

သူစုပ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်၍ ငယ်ငယ်ဘဝက အုန်းမွှေးလုံးကို စုပ်ပြီးစားကြသည့်ဘဝကို ပြန်သတိရပြီး ပြုံးမိသည်။

“ ကိုဖြိုး ဘာကြည့်ပြီး ပြုံးနေတာလဲ.. ဟဲ့…အဲတော့ .. မေ့တော့မလို့တော်သေးတယ်.. ကြက်ဥပြုတ်ထားတာ မီးမပိတ်ရသေးဘူး..  ” ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲ ထပြီး မီးပိတ်ပြီး အိုးကို မီးဖိုပေါ်မှချသည်။

“ သွားသွား.. အင်္ကျ ီအရင်သွားဝတ်ချေဦး.. ဟိုဥ လုပ်တာနဲ့ ဒီဥတွေ မေ့တော့မလို့.. တော်သေးတယ်.. ။ ဒီတစ်ခါ လေးလုံး ပြုတ်ထားတယ်။ သီရိပါ ကြက်ဥကာကျက်သောက်မလို့..

“ သီရိက ဒီဥသောက်ရင် ပြီးပြီမလား… ကြက်ဥ လိုသေးလို့လား.. ”

“ ကဲ..ကိုယ်တော်.. ပြတ်ချင်နေပြီလား.. လာခဲ့  ”

ဆိုပြီး.. ဒါးကြီးကိုင်လာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲ ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။ ရေသုတ်ပြီးသည်နှင့် အပေါ်က စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေး ကောက်စွပ်ပြီး အားကစားဘောင်းဘီတိုလေး ကောက်စွပ်လာခဲ့သည်။အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ ဝတ်မနေတော့ပေ။ တော်ကြာ ပြန်ချွတ်နေရဦးမှာလေ။ ဟိုလိမ်းဒီလိမ်းဖြင့် အမွှေးနံ့သာတွေ ခန္ဒာကိုယ်ပေါ် နည်းနည်းတော့ တင်လိုက်သည်။ ဒါမှ နေရထိုင်ရတာ ပေါ့သွားသည်။

ပြန်ထွက်လာတော့ အစားအသောက်တွေက စားပွဲပေါ်မှာ အဆင်သင့်။ ကြက်ဥကာကျက်က အဆင်သင့်ခွဲထားပြီးသား၊ ကြက်အူချောင်းကိုပေါင်မုန့်နဲ့ ညှပ်ထားတာက တစ်မျိုး၊ သောက်စရာ ကော်ဖီလည်းပါသည်။ ဒီလိုအိမ်ရှင်မမျိုးဆိုရင်တော့ ဘာမှပြောစရာမရှိပေ။

စကားပြောလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက်ဖြင့် နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သီရိက ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေအကုန် ဆေးကြောနေသည်။ ကျွန်တော်ဝင်ဆေးမည်လုပ်တော့ ဧည့်ခန်းမှာပဲ စောင့်နေပါဆိုလို့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း တီဗွီလေးဖွင့်ပြီး ကြည့်နေလိုက်သည်။

အားလုံးဆေးပြီးတော့မှ သီရိ အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ လာထိုင်သည်။ ကျွန်တော့်ကိုမှီထားပြီး တီဗွီကြည့်နေသည်။ လက်ကတော့ ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီထဲက သူစိတ်ဝင်စားရာလေးကို ဘောင်းဘီမချွတ်ပဲ အောက်ဘက်အပေါက်မှ အတင်းဆွဲထုတ်နေသည်။ ပြေးဖို့ ဝယ်ထားသည့် ဘောင်းဘီတိုဖြစ်၍ ဘေးဘက်က ခွဲထားသည်က တော်တော်များသောကြောင့် လျှောလျှောလျူလျူပင် ထွက်လာသည်။

ပုံစံလေးမြင်ကြည့်ပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်ပြီး တီဗွီကြည့် သူက ဘေးနားကနေ ကျွန်တော့်ကိုမှီထိုင်ပြီး ညီလေးကို အရသာတွေ့အောင် စုပ်ပေးနေသည်။ ညီလေးအရေခွံကို မချွတ်သေးပဲ ခပ်စုစုလေးကိုင်ထားပြီး မဆိုသလောက်လေး ထိပ်ကပွင့်နေတဲ့နေရာကနေ ညီလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် စုပြီး စုပ်ပေးသည်။

လျှာလေးဖြင့် ဒီနေရာလေးကိုပဲ တို့တို့ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲခေါ်နေသည်။ အရသာက စိမ့်နေသဖြင့် ကျွန်တော် ထိုင်နေရာကနေ ဖင်တကြွကြွဖြစ်လာရသည်။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ကျောကုန်းကို ပြန်ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ထိုင်နေရာကနေ ဆိုဖာအောက်ကို ဆင်းလိုက်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မသိရင် အောက်ကနေ ထိုင်ပြီးတောင်းပန်နေတဲ့ ပုံစံပေါ့။ ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီကိုလည်း ရှုတ်လို့ထင်ပါတယ် အကုန်လုံးဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူပြုသမျှ နုနေရတဲ့ ဘဝပေါ့။

အခုအချိန်ကတော့ သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေပဲလေ။ သွန်လိုသွန် မှောက်လိုမှောက်ပေါ့။ ကိုယ့်အလှည့်ကျမှ မနွဲ့ကြေးလေ။ ညီလေး ကို အဖျားကနေ အရင်းအထိလျှာလေးနဲ့ သပ်ပြီး လျှက်ပေးသွားတယ်။ ထိပ်ကိုရောက်တော့ ဒစ် ဖျားလေးကို စုတ်ပြန်တယ်။ အောက်ဘက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆင်းသွားတယ်။ ပြီးတော့ အောက်က ဥလေးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးချင်းငုံလိုက် လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက်လုပ်နေတယ်။ အားမရလို့ထင်ပါရဲ့ ပါးစပ်ကို အတင်းဖြဲပြီး ဥနှစ်လုံးစလုံးကို မရမက သွင်းနေတယ်။

သူအဲလိုလုပ်လေ ကျွန်တော်လည်းဖီးလ်တက်လေဖြစ်တာပေါ့ဗျာ။ ဥနှစ်လုံးကြားထဲကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ဥနှစ်လုံးရဲ့ အောက်ဖက် ညီလေးရဲ့ အရင်းကိုလည်း လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးသေးတယ်။ တကယ့်ကို လျှာအကျွေးကောင်းတဲ့သူလေးပေါ့ဗျာ။

ဘယ်ကနေများ အဲဒီလောက် တတ်လာတာလဲ မသိဘူး။ အို.. ဒါကလည်း သူ့အပိုင်းပါ။ အခုလက်ရှိ ကျွန်တော့် အတွက်ပဲ ဖြစ်နေတာပဲလေ။ ဒါတွေ ဆက်မစဉ်းစားတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်ပေါင်ကားပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို အပေါ်ထောင်ထားပေးလိုက်တယ်။ အံမယ်.. သူက လာသေးသဗျ။ ကျွန်တော့် ညီလေးကို စုပ်ပေးနေရင်းကနေ လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းနဲ့ ကျွန်တော့်စအိုဝကိုပါ ကလိနေတယ်။

“ ဟဲ့.. ကောင်မလေး.. အဲဒါတော့ မလုပ်နဲ့လေ.. ပြောင်းပြန်တွေဖြစ်ကုန်မယ်.. နင့်လက်ကလည်း.. ”

“ ကိုကလည်း .. ကို.. ဖီးလ်ပိုလာအောင် လုပ်ပေးနေတဲ့ဟာ.. ငြိမ်ငြိမ်နေပါ.. ဒီမှာ လုပ်လည်းပေးရသေးတယ်… ”

“ အင်း.. အင်း.. အဟင်း..ဟား..ဟား..ဟား.. ဟုတ်ပါပြီ.. ကောင်းတယ်.. အ..အာ..ဟ..ဟား.. ရှီးလ်.. ”

အားရအောင်လုပ်ပြီးတော့မှ ညီလေးကို လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းတိုက်ပေးနေရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်ဖီးလ်တက်နေတဲ့ မျက်နှာကို အရသာခံနေတဲ့ပုံပဲ။ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်သူ့ကို ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံး ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုလည်း ဆိုဖာပေါ် ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

လက်နှစ်ဘက်ကတော့ သူ့ရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ ရွှေရင်အစုံကို စုံချည်ဆန်ချည် ပြေးနေတာပေါ့။ နှှုတ်ခမ်းချင်း အားရအောင် စုတ်ပြီးတော့မှ လည်ပင်းကို လျှာနဲ့လျက်လိုက် နားရွက်လေးကို လျှာလေးနဲ့ တို့လိုက် ဆက်တိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ယားလို့ ထင်တယ် ကြက်သီးလေးတွေ ထနေတာတွေ့ရတယ်။ ပြီးတော့မှ အောက်ဘက်ကိုဆင်းပြီး ရွှေရင်အစုံက နီနီရဲနေတဲ့ နို့သီးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး တချက်ကိုက်လိုက်တယ်။ 

အ.. ကနဲ တချက်အော်ပြီး အောက်ကနေ တချက်ကော့တက်လာတယ်။ အဲဒီကနေ နို့သီးခေါင်းလေးကို အလယ်မှာထားပြီး လျှာပြားကြီးနဲ့ နို့အဝန်းလေးကို ခရုပတ်ပုံ လျှာကစားပေးလိုက်တယ်။

ချာလပတ်လှည့်ပေးနေရင်းနဲ့ နို့လေးက ပိုပြီး ကျစ်လာသလိုထင်ရတယ်။ စိတ်ပါလာပုံရတယ်။ ကတ်သီးကတ်သတ်ကြားထဲကနေ ကျွန်တော့်ညီလေးကို လက်နဲ့နှိုက်ပြီး ထုပေးနေသည်။

နို့နှစ်လုံးကို အားရအောင်စုပ်ပြီးတော့ ချက်ကလေးကို လျှာနဲ့ နှိုက်လိုက်သည်။ ယားသည့်အရသာကို မခံစားနိုင်သလို အား..ကနဲ ထအော်သည်။ အဲဒီကနေ ညီမလေးရှိရာ ခြောက်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျွန်တော်ဆက်ဆင်းသည်။ အရင်ဆုံးတွေ့ရသည့်တောင်ကမူလေးကို အာငွေ့လေးပေးလိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် လျှာနှင့်အားရအောင် လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူကလည်း သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားသည်။ ပါးစပ်ကြီးဖြဲပြီး တအားအား.. အော်နေသည်။ မျက်လုံးတွေက အိပ်ရေးမဝသည့်လူလိုမျိုးမှေးစင်းလျက်။ညီမလေးရှိရာကို တန်းမသွားပဲ ဘေးဘက်ပေါင်ခြံက အသားလေးတွေကို လျှာဖြင့်အရင်ဆုံး တို့ထိနေလိုက်သည်။ ပြီးမှ ညီမလေးရှိရာ ခြောက်၏ ပထမဆုံး လှေကားထစ်ဖြစ်သည့် အစိလေးကို ပြွတ်ကနဲမည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

သူဖီးလ်လာနေသည့်ပုံကို မျက်လုံးပင့်ကြည့်ရင်း လျှာလေးနဲ့ မွှေပေးရသည်မှာလည်း အရသာတစ်မျိုးပင်။ မခံမရပ်နိုင်အောင် ထွန့်ထွန့်လူးနေလေ လုပ်ပေးရသည်မှာ ပိုပြီး ကောင်းလေဖြစ်သည်။ 

နောက်ဆုံးမှ ညီမလေး၏ခြောက်နက်နှုတ်ခမ်းအဝသို့ ကျွန်တော့်လျှာလေး လိမ့်ကျသွားသည်။ ချော်ကျလိုက်ပြန်တက်လိုက်ဖြင့် အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ လူးလွန့်နေသည်။ လျှာနှင့် ညီမလေး လွတ်ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်သည့်အလား သူ့လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ အတင်းဖိပြီး ညီမလေးကို ကပ်ထားသည်။ နောက်ဆုံး ဗွက်တော်တော်ပေါက်လာတော့မှ လူးလွန့်နေမှုကို ရပ်လိုက်ရသည်။

ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ့်အလှည့်ပြီး၍ ညီလေးကို အလှည့်ပေးရဦးမည်။ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင် ထမ်းလိုက်ပြီး ညီလေးကို ညီမလေး၏ ခြောက်နက်ထဲသို စွပ်ကနဲ စိုက်ချလိုက်သည်။ ဝင်သွားသည့်ပုံမှာ အားရပါပေ့။ အသွင်းအထုတ် ပုံမှန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

သူလည်းအောက်မှနေ၍ ဖင်လေး မြှောက်မြှောက်ပေးပြီး မရမက တောင့်ပေးသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း အပေါ်မှ စည်းချက်ကျကျလေး စောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဒီပုံစံနှင့်လုပ်လို့အားရတော့မှ ကျွန်တော်က ဆိုဖာပေါ်တလှည့်ထိုင်ပြီး သူက ကျွန်တော့်အပေါ်က တက်ထိုင်သည်။ 

ဆိုဖာပေါ်မှာ လုပ်ရသည်မှာ တမျိုးလေး အဆင်ပြေသည်။ နှစ်ယောက်သား လုပ်နေကိုင်နေပုံကိုလည်း မျက်စိဖြင့် အားရပါးရကြည့်၍ရသည်။ သူက ညီလေးကို စွပ်လျှက် ခြေထောက်ကို ဖားကွေးကွေးထားပြီး အပေါ်မှ စောင့်ပေးသည်။ သူ့နို့နှစ်လုံးက ကျွန်တော့်မျက်နှာနားဝဲနေသည်။ ထို့ကြောင့် လျှာလေးဖြင့် နို့တွေကို မမီတမီလှမ်းပြီး လျက်ပေးလိုက်သည်။ အပေါ်အောက်စောင့်လိုက်၊ ဘေးတိုက်မွှေလိုက်ဖြင့် သူ့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးလို့နေသည်။

ပြီးတော့ ခဏချွတ်လိုက်ပြီး သူက ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးသည့်ပုံစံဖြင့် ထိုင်သည်။ အခွေတွေထဲကလို ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေကို စုပြီး ထိုင်ထားပြီး သူက အပေါ်မှ ခွထိုင်ကာ ချာလပတ်လည်မွှေနေသည်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့်မွှေသည်။ အားရအောင်မွှေပြီးတော့မှ ညောင်းသွားသည်ထင်သည်။ ခဏရပ်သွားသည်။

“ သီရိ ညောင်းရင် ကိုယ့်အလှည့်လေ.. ပြီးခါနီးပြီလား.. ”

“ အင်း.. သီရိ ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ.. ကိုမှုတ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်..သိလား.. တော်သေးတယ်..ရှုရှုးပေါက်မချမိလို့.. ”

“ အင်း.. သီရိကောင်းရင် ပြီးတာပါပဲ.. ကိုယ့်ကိုမှုတ်ပေးတာလည်း အရမ်းကြိုက်တယ်..စိမ့်နေတာပဲ.. ”

ပြောရင်းဖြင့် ကျွန်တော့်သူ့ကို ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ဖြင့်တွန်းထားပြီး မှောက်ထားပေးသည့်ပုံစံဖြင့် သူ့ကိုနေခိုင်းလိုက်သည်။ကျွန်တော်က သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး နောက်ကနေ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းစောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပထမတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးနေရာမှ နည်းနည်းချင်း မြန်လာသည်။

သူကလည်း လက်ဖြင့်ဆိုဖာကို အတင်းတွန်းထားပြီး နောက်ကျောကို အတင်းကျားကန်ပေးထားသည်။ အဲလိုလုပ်နေရာကနေ အရှိန်တော်တော်ရလာပြီး လူက ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။

“ သီရိ.. ပြီးတော့မလား.. ကိုယ်တော့.. ပြီးချင်လာပြီ.. သီရိအထဲကို..ပန်းထည့်ချင်နေပြီ.. ”

“ အင်း..ဟင်း..ဟင်း.. ပန်း.. ပန်းထည့်လိုက်လေ.. အားရပါးရ ပန်းထည့်လိုက်.. သီရိအထဲကိုထည့်သာထည့်..  ” ဆိုပြီး ဆိုဖာပေါ်ပြန်ထိုင်ချကာ ပေါင်ကားပေးလာသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း အချိန်စောင့်မနေပဲ အပေါ်ကနေ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်ပေးနေရင်း ခဏကြာမှာတော့ တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး ညီလေးထဲမှ သုတ်ရည်များကို သီရိညီမလေးထဲသို အားပါးတရ ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူကလည်းအောက်မှ ဇတ်ကနဲ ဇတ်ကနဲဖြင့် တုန်နေသည်။

“ သီရိ ပြီးပြီလား.. ”

“ အင်း.. ပြီးပြီ.. အရမ်းကောင်းတယ်..ကိုရယ်.. ”

အဲဒီအချိန် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး အမောဖြေနေတုန်း ထူးခြားသွားသည့်တချက်ကတော့ အိမ်ရှင်ညီအမအခန်းတံခါး ဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်လာပြီး အငယ်မ ဖြစ်သူ မငယ် အခန်းထဲမှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်ပါတော့သည်။

“ နင်တို့.. နင်တို့.. ဘာလုပ်နေကြတာလဲ.. ”

ဟု မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး.. လက်ညှိုးတထိုးထိုးဖြင့် မေးလာသည်။ သူ့ပုံစံကြည့်တော့ ထမီရင်လျားကြီးနဲ့ ရေချိုးပြီးထွက်လာသည်ဟု ထင်ရသည်။ သူအော်မလို့ လုပ်နေတုန်း ကျွန်တော်ကမန်းကတန်း သူ့အနားပြေးသွားပြီး လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ပါးစပ်ကို အတင်းပိတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာဘက်ကို အတင်းဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ သူလည်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် ပါလာသည်။

သီရိကလည်း ထိုင်နေရာက ကဗျာကရာထလာပြီး မငယ်ကို လာဆွဲသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကျွန်တော် ဆိုဖာပေါ်မှာ အတင်းဖိထားသည်။

“ မအော်ပါနဲ့ .. မငယ်ရယ်.. တောင်းပန်ပါတယ်..နော်.. ”

“ ဟုတ်ပါတယ်..မငယ်ရယ်.. တောင်းပါပါတယ်… သမီးတောင်းပန်ပါတယ်… ကိုဖြိုးနဲ့ သမီးနဲ့ ဟိုဒင်း.. လုပ်နေတာ.. လူတွေသိသွားရင် ရှက်စရာကြီးဖြစ်နေမှာ.. ”

ကျွန်တော်သူ့ကို တောင်းပန်ရင်း ကြည့်မိတော့ မျက်ရည်ဝဲနေသည့်မျက်လုံးများကို မြင်ရသည်။ ခေါင်းသာ တွင်တွင်ခါနေသည်။

“ မငယ်..မအော်ဘူး မဟုတ်လားဟင်.. မအော်ပါနဲ့နော်.. ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်..  ” လို့ ထပ်ပြောတော့.. သူတချက် စဉ်းစားသည့်ပုံဖြင့် တွေဝေနေပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသောလက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ တရှုံ့ရှုံဖြင့် ငိုနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ခုမှသတိထားကြည့်မိသည်။ ငိုနေသည့်ပုံစံက ရင်လျားထားသည့် ထမီက ပြေနေပြီး နို့အလုံးလိုက်ထွက်နေသည်။ သီရိကလည်း ကျွန်တော့်ကို တချက်လှည့်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော်မထူးတော့ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ မငယ်ကို ဆိုဖာပေါ် တွန်းလဲှလိုက်သည်။

“ ကိုဖြိုး မလုပ်နဲ့နော်… မလုပ်နဲ့.. အို.. ဘာလုပ်တာလဲ ကိုဖြိုး.. ”

မငယ်… ပါးစပ်ကလည်း အော် .. လက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို တွန်းထားသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်သိနေသည်က သူတွန်းနေသည်မှာ အားမပါ။ 

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်တွန်းနေခြင်းကို ကျွန်တော့်ကို တွန်းနေသည့် လက်တွေက သက်သေခံနေသည်။ သီရိကလည်း တိုင်ပင်နေစရာမလိုပေ။ မငယ် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အတင်းပူးပြီး ချုပ်ထားသည်။ ပြေလျော့လာသော မငယ်၏ ထမီကို အောက်ဘက်ကို အတင်းဆွဲချွတ်ပေးသည်။

သူမလုပ်လို့လည်း မဖြစ်။ အခုကိစ္စက နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ပေါ်က အရှက်တကွဲအကျိုးနည်း ဆင်းပြေးရမယ့်သဘော ရှိနေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုဖြိုးအခြေအနေကို ကြည့်ပြီး နောက်ကနေ ဖော်လိုလုပ်ပေးနေသည်။ ကိုဖြိုးက မငယ်ကို ချုပ်ထားတာမြင်တော့ အလိုက်သိစွာဖြင့် ခြေထောက်တွေကိုပါ ချုပ်ပေးထားသည်။

သီရိ မျက်နှာကလည်း ပျက်ချင်နေသည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဒီလိုကိစ္စတွေ လူသိသွားတာ ဘယ်လိုပြောလို့ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။ အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ကိုဖြိုးနောက်က ပြန်လိုက်နေရသည်။

မငယ်ကလည်း ခုမှ ရုန်းမနေပါနဲ့တော့ဗျာ.. ဟိုနေ့ညတုန်းက အိမ်သာထဲမှာ စိတ်ထဲက ကျွန်တော့်ကိုမှန်းပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် Hand Play လုပ်နေတာ ကျွန်တော်မမြင်ဘူး မှတ်နေလား။ ခု ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးမယ်.. ရှက်မနေပါနဲ့တော့ဗျာ။ လို့ ပိုပိုသာသာလေး ပြောလိုက်တော့ ရုန်းနေတာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ရှက်သလိုလို မျက်နှာထားဖြင့် အောက်ကနေ စကားမပွင့်တပွင့် ပြန်ပြောလာသည်။ သီရိကတော့ မျက်လုံးလေး အပြူးသားဖြင့် နားမလည်သလို လိုက်ကြည့်နေသည်။

“ အို.. ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး.. ကိုဖြိုးကလည်း.. ရှက်လိုက်တာနော်..  ”

ဆိုပြီး မျက်လုံးကြီးမှိတ်ပြီး ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်ပေးလိုက်သည်။ တခါမှ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရှုတ်ဖူးပုံမရချေ။ အောက်ကနေပြီး အငမ်းမရ အတင်းပြန်ပြီး စုတ်ပေးလာသည်။ 

ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူ့ရဲ့ နို့ထိပ်သီးလေးတွေကို ခြေပေးနေလိုက်သည်။ သီရိကလည်း အောက်ဘက်မှ တာဝန်ကျေသည်။ မငယ်ရဲ့ ထမီကို အကုန်ကျွတ်ထွက်သွားစေရန် ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ အခုတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးတွေချည်းပဲဖြစ်နေသည်။ 

သီရိက မငယ်အောက်ဘက်ပိုင်းပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေကို လက်ဖြင့် လိုက်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်က နို့နှစ်လုံးကို ငယ်ငယ်တုန်းက နို့စို့ခဲ့သလို အားရပါးရ စို့နေသည်။ မငယ် လက်တွေက ဆိုဖာတွေကို အတင်းကုတ်ထားသည်။ စိတ်ထန်လာသည့်သဘောရှိသည်။ သီရိက တဆင့်တက်ပြီး မငယ်၏ ဖွားဘက်တော်ညီမလေးကို လက်ဖြင့်အောက်မှ ကလိပေးနေသည်။

ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ဘက်မှ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဗိုက်ပေါ်ကိုဆင်းလာပြီး ထိုမှတဆင့် မငယ်၏ တောထနေသော ခြုံကိုကျော်ပြီး ခြုံအကျော်က ဂျောက်ထဲသို့ လျှာလေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်သည်။

မငယ် ထအော်လိုက်သည့်အသံက အပြင်ကတောင် ကြားရလောက်သည်။

“ အားလား..လား.. အား..ဟား..ဟား.. ကောင်းလိုက်တာ. အိုး..ဟိုး..ဟိုး.. ”

“ ရှုးတိုးတိုး.. လုပ်ပါ .. မငယ်ကလည်း.. ဘေးအိမ်ကပါ ကြားကုန်ပါ့မယ်ဗျာ.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဆိုလည်း လုပ်ပါမယ်.. အဲလောက်ကြီးတော့ မအော်ပါနဲ့ဗျာ… ”

“ အင်း.. ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.. လုပ်.. လုပ်.. မအော်တော့ဘူး.. ”

အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။ ကျွန်တော်အောက်ပိုင်းဆင်းသွားတော့ သီရိက အပေါ်ဘက်ကို ပြောင်းသွားသည်။ မငယ်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူကကစားပေးနေသည်။ မိန်းကလေးအချင်းချင်း နို့စို့ပေးနေသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ မငယ်ညီမလေးကို အားရပါးရ ဂျာပေးလိုက်သည်။ ဘယ်လောက်တောင် တောင့်တနေသလဲ မသိပေ။ ထွက်လိုက်သည့်အရည်တွေက ပါးစပ်တစ်ခုလုံးပေကျံသွားသည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သူ့ဟာကြီးဖြင့် ကော့ကော့ပြီး ပွတ်ပေးနေသည်။ပြတ်သွားမှာစိုးနေပုံရသည်။ သီရိက မငယ်လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

မငယ် တချက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သို့ပေမယ့် သူအလိုရှိနေသည့်အရာက လက်ထဲသို့ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ရောက်လာပြီဖြစ်၍ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သီရိက တချက်ကြည့်ပြီး မငယ်လက်ကို အပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကွင်းတိုက်သလို အထက်အောက် လုပ်ပေးလိုက်တော့မှ သူလည်း လိုက်ပြီး လုပ်ပေးလာသည်။

ကျွန်တော့်ညီလေးကလည်း ခေါင်းတချက်ပြန်ထောင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် လူက ညောင်းချိနေသလိုဖြစ်၍ သူ့ကိုလုပ်ပေးဖို့ အားက မရှိချင်။ ဒါနဲ့ပဲ ပါးစပ်နဲ့ အားရအောင်လုပ်ပေးရင်း လက်ဖြင့် သူ့ညီမလေးထဲကိုထည့်ပြီး အားရပါးရ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးလိုက်သည်။ပါးစပ်က အစိလေးကို စုပ်ပေးပြီး လက်ဖြင့်ဆက်တိုက်ခပ်မြန်မြန် လှုပ်ရှားပေးရင်းဖြင့် အောက်မှ အတင်းကော့ထိုးတက်လာပြီး တဇတ်ဇတ်တွန့်ခါကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ 

သူပြီးသွားပေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း ဆိုဖာပေါ်တက်ထိုင်ပြီး အမောဖြေရသည်။ အခုမှ အသက်၀၀ရှုရတော့သည်။ ထိုင်ချလိုက်တော့ ညီလေးက ငေါက်တောက်လေးဖြင့် မျက်နှာငယ်နေသည်။သီရိက မငယ်ကို ကျွန်တော့်နားအတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး အောက်မှာထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို အားရပါးရ ပလွေမှုတ်ပါလေတော့သည်။ 

လုပ်နေကျအတိုင်း ဥကိုစုပ်လိုက် ဒစ် ဖျားလေးကို စုပ်လိုက်ဖြင့် မငယ်ကို သင်ပြပေးနေသည်။ ဘေးက မငယ်ကလည်း ပါးစပ်တပြင်ပြင်ဖြစ်နေသည်။ ပြီးမှ သီရိက ကျွန်တော့်ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်မှချွတ်လိုက်ပြီး မငယ်ဘက်ကို ထိုးပေးသည်။ မငယ် မရဲတရဲဖြင့် ညီလေးအနားကပ်လာသည်။

“ သီရိက.. မငယ်.. စုပ်ကြည့်လေ.. အရမ်းကောင်းတာပဲ.. သီရိဆို အဲလို အားရပါးရကို စုပ်တာ.. ငယ်ငယ်တုန်းက အုန်းမွှေးလုံးစားတာမှတ်မိလား.. ”

“ အင်း..  ” ဟု ခေါင်းငြိမ့်ရင်း မငယ်ကပြန်ဖြေသည်။ တံတွေးမျိုချသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။

“ အဲလိုပဲ.. အားရပါးရ စုပ်ကြည့်.. ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးမလောနဲ့ သီရိပြသလိုမျိုးလေး စမ်းလုပ်ကြည့်လေ.. ”

“ အင်း.. အင်း..  ”

ဟုပြောရင်း ကျွန်တော့်ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ငုံထည့်လိုက်သည်။ ပူနွေးနွေးအရသာတမျိုးလေးဖြစ်သည်။ အရသာခံကြည့်နေပုံရသည်။ ငုံထားရင်းဖြင့် လျှာလေးဖြင့် ထိပ်ကလေးကို လာထိကြည့်သည်။ ပြီးတော့မှ တချက်ချွတ်ပြီး ညီလေးကို အနီးကပ်သေချာကြည့်နေသည်။

“ မငယ်.. တခါမှ မမြင်ဖူးဘူးလား… ”

“ ဟို.. ဟို.. အပြင်မှာတော့ ချောင်းကြည့်ရင်း တခါမြင်ဖူးတယ်.. အခွေတွေထဲမှာတော့. မြင်ဖူးတယ်… ဒီလိုမျိုးပဲ.. အကြီးကြီးတွေ..ဘေးမှာလည်း အကြောတွေထောင်နေသေးတယ်.. ”

“ ကြိုက်လားမငယ်.. ” လို့မေးတော့..

“ အင်း ကောင်းတယ်.. ”

ဆိုပြီး ပါးစပ်ကမချွတ်ပဲ ပလုပ်ပလောင်းဖြင့်ဖြေပြီး အားရပါးရ စုပ်ပါလေတော့သည်။ သီရိကလည်း ဘေးကနေ ကြည့်မနေတော့ပဲ မငယ်က လိင်တံကြီးကို စုပ်နေချိန် သူက ဥလေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီစုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေါ်တက်လိုက်အောက်ဆင်းလိုက်ဖြင့် စိတ်တိုင်းကျစုပ်နေကြသည်။ကျွန်တော်ကတော့ ဆိုဖာပေါ် မိန့်မိန့်ြ့ကီးထိုင်ပြီး မိန်းမချောနှစ်ယောက် ကျွန်တော့်ညီလေးကို အားရပါးရစုပ်ပေးနေသည်ကို အရသာခံ၍ ကြည့်နေရသည်။ 

ဒီလိုပုံစံမျိုးက အရင်က အခွေတွေ အင်တာနက်တွေထဲကလွဲပြီး မြင်ဖူးသည်မဟုတ်။ အခုတော့ ကိုယ်တိုင်ကြုံနေရချေပြီ။ မိန်းမမရချင်တော့လည်း အသက်သုံးဆယ်အထိ ဘယ်မိန်းမမှ မကြိုက်ခဲ့ပေ။ အခုကျတော့လည်း မယူရသေးပဲ မိန်းမနှစ်ယောက် ရနေချေပြီ။ သီရိက ကိုဖြိုး လုပ်ဦးမှာလား..ဟု စုပ်နေရင်းက မေးလာသည်။

“ ဟင့်အင်း.. ကို ပြိုင်းနေပြီကွာ.. ပါးစပ်နဲ့ပဲ ပြီးအောင်လုပ်လိုက်တော့ နောက်နေ့မှပဲ ဆက်လုပ်ဆို လုပ်ပေးတော့မယ်။ ခုတော့ တော်တော်ပြိုင်းသွားပြီကွာ..  ” လို့ ပြောလိုက်တော့..

“ အင်းအင်း.. မငယ်ဘေးဖယ်တော့နော်.. သီရိ လက်စသပ်ပေးလိုက်တော့မယ်..  ”

ဆိုပြီး အားရပါးရဆက်စုပ်ရင်းလက်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း မြန်မြန်ထုပေးနေတော့သည်။ မငယ်ကလည်း ဆိုဖာပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဘေးကိုဝင်ကာ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းများကို အားရပါးရ လာစုပ်ပါလေတော့သည်။

သူလည်း ဒီအချိန်အထိ ငတ်နေသည်ထင်သည်။ အခုတော့ အရှက်ကုန်သွားပြီ ဖြစ်၍ မရှက်မကြောက်တော့ပဲ အရသာ ရှိသည့် ခံစားမှုကို အားရပါးရ မျှဝေခံစားနေတော့သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း မအောင့်ထားနိုင်တော့ပဲ ညီလေးထဲမှ အရည်များကို အပြင်သို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

သီရိက .. လက်ဖြင့် ခံထားပြီး

“ မငယ်.. ဒါလေး မျိုချကြည့်ပါလား.. အသားအရည်လှတယ်လို့ပြောတယ်.. သီရိတော့ အမြဲတမ်း မျိုချတာပဲ.. ”

“ အင်း..ဟုတ်ကဲ့..  ”

ဆိုပြီး မငယ်ကလည်း သီရိအနားကပ်သွားသည်။ သီရိက မငယ်ပါးစပ်နားကို သူ့လက်လေးတေ့ပေးလိုက်သည်။ မငယ်က မျိုချလိုက်ပြီး လက်မှာ ကပ်နေသော သုတ်ရည်များကို လျှာဖြင့်လျက်သိမ်းပြီး ထပ်မျိုချနေသည်။

“ တမျိုးတော့တမျိုးလေးပဲ.. ငံကျိကျိနဲ့ ကြက်ဥကာကျက်လိုပဲနော်…  ”

ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်နေသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဘေးတစ်ဖက်စီမှာ လာထိုင်ကြရင်း အမောဖြေနေကြသည်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ့်အဝတ်အစားလေးတွေကိုယ်ကောက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ်ကြသည်။

အခန်းထဲ ဝင်ခါနီး ကျွန်တော် အားလုံးကို သိအောင် ပြောလိုက်သည်။

“ မငယ်နဲ့ သီရိတို့ .. ဘယ်သူ့ကိုမှ မဖော်ကြေးနော်.. နောက်တစ်ခါဆိုရင်တော့ မငယ်အလှည့်နော်..  ”

ဆိုတော့. အခန်းဝဆီမှ နှစ်ယောက်သား သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး 

“ အင်း  ”

ဟု ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အခန်းထဲကို ကိုယ်စီဝင်သွားကြသည်။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲရောက်မှ ရေမချိုးသေးပဲ မောမောဖြင့် တရေး အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။အိပ်နေရင်းနဲ့ ဖုံးလာလို့ လန့်နိုးလာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ မသိတဲ့ နံပါတ်တစ်ခု ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ကိုင်လိုက်တော့ သီရိဖြစ်နေတယ်။

.......................................

“ ဟဲလို.. ကာလနဂါးကြီး ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ။ ထတော့ မိုးချုပ်နေပြီရှင့်… ”

“ ဟာကွာ.. အိပ်လို့ကောင်းနေတဲ့ဟာ.. အစောကြီးရှိသေးတယ်.. ”

“ အောင်မယ်လေး.. ကိုယ်တော်ရဲ့ နာရီလေးဘာလေးကြည့်ဦးနော်…. ခုနစ်နာရီခွဲနေပြီ။ ဒီမှာလည်း ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ သေတော့မယ်… အိမ်မှာလည်း မချက်ထားဘူး။ အပြင်ထွက်စားမလို့ ခေါ်တာပါရှင့်.. မလိုက်ချင်လဲနေ.. ဒါပဲ.. ”

သူပြောမှ နာရီကိုလှမ်းကြည့်တော့ ခုနစ်နာရီခွဲလို့ ဟိုဘက်ကို စွန်းနေပြီ။ ဒါနဲ့ပဲ အိပ်ရာပေါ်က လူးလဲထလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲဝင် ရေကမန်းကတန်းချိုး အဝတ်အစားလေးကောက်ဝတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ 

အပြင်မှာစောင့်နေကြတာက သီရိရယ် မငယ်ရယ် နှစ်ယောက်လုံးဖြစ်နေတယ်။ မငယ်ကတော့ ရှက်လို့ ထင်ပါရဲ့။ ခေါင်းကြီးငုံ့ထားပြီး လက်က ဆိုဖာကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လုပ်နေတယ်။ နေ့လည်က ကိစ္စ ပြန်သတိရနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်လေ။

“ သွားကြမယ်လေ.. မငယ်ကော ထမင်းလိုက်စားမှာလား.. ”

“ အင်း.. မကြီးစိုးက သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ဒင်နာလုပ်လို့ ဒီည ကိုယ့်ဟာကိုယ်စားလိုက်ဆိုလို့.. အပြင်လိုက်ခဲ့မလို့.. ”

“ ဟုတ်တယ် ကိုဖြိုး.. သီရိက မငယ်တစ်ယောက်တည်း နောက်ဖေးမှာ ထမင်းချက်မယ်လုပ်နေတာတွေ့လို့ ဒီနေ့ အပြင်လိုက်စားပါလို့ ခေါ်လိုက်တာ.. အတူတူသွားစားကြမယ်လေ… ”

“ ဟိုတခေါက်စားတဲ့ MRT နားက Jurong Point မှာပဲ သွားစားမယ်လေ ”

“ အင်း..သွားလေ…ကိုဖြိုးသဘောလေ… ”

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်တို့ Jurong Point Shopping Mall ဘက်ကို ချီတက်ခဲ့ကြသည်။

“ ဘာစားကြရင်ကောင်းမလဲဟင်.. ”

“ အင်း… သိဘူးလေ.. တရုတ်စာတွေကလည်း ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နေ့တိုင်းစားရတာ ငြီးငွေ့လာပြီ… ”

“ ဒါဆို ကုလားစာ စားမလား.. ကုလားဆိုင် ကောင်းကောင်းရှိတယ်လေ.. POSB Bank နဲ့ Cheers ဆိုင်တွေနားက ဒေါင့်ဆိုင်လေ သိလား.. အဲဒီကုလားဆိုင်က ကြက်သား ဒန်ပေါက်သွားစားမလား… ”

“ အင်း.. ကောင်းသားပဲ.. သီရိလည်း စားမယ်..မငယ်ကော.. ဘယ်လိုလဲ.. ”

“ အင်း.. စားလေ.. ဒန်ပေါက်မစားတာလည်း ကြာပြီ.. အပြင်စာမစားတာ ကြာပြီဆိုတော့.. ကောင်းပါတယ်… မဆလာနံ့လေးမွှေးမွှေးနဲ့.. စားကောင်းမှာပဲ… ”

ဒါနဲ့ပဲ အဲဒီဆိုင်မှာ သုံးယောက်သား ဒန်ပေါက်ပဲမှာလိုက်ကြသည်။ ဟိုနှစ်ယောက်က ကြက်သားဟင်းနဲ့ မှာသည်။ ကျွန်တော်က ဆိတ်သားဟင်းနဲ့ မှာလိုက်သည်။ 

အံမယ်.. ဆိုင်က ပိုက်ဆံရှင်းထားပြီးရင် တိုကင်သဘောမျိုးဖြင့် အဝိုင်းပြားလေးတစ်ခုပေးလိုက်သည်။ ထိုင်နေပါတဲ့ ဒီအဝိုင်းပြားလေးက အသံမြည်ပြီး တုန်လာရင် လာယူပါတဲ့။ 

ဒါနဲ့ပဲ နေရာတစ်နေရာ ရွေးပြီး ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။ နေရာကလည်း မနည်းရှာယူရသည်။ ကုလားဆိုင်ဖြစ်၍ တစ်ဆိုင်လုံး တခြားလူမျိုးဆို၍ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်နှင့် တခြားနှစ်ဝိုင်းလောက်သာ ရှိသည်။ ထိုနှစ်ဝိုင်းမှာလည်း မြန်မာတွေပဲဟု ထင်ရသည်။ ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့်ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နှင့် လာပြီး မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် ဖြစ်နေ၍ တဆိုင်လုံးက မျက်စိစားပွဲထိုင်နေကြသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း ဘဝင်တွေဘာတွေ မြင့်ချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ကုလားတွေက ဒန်ပေါက်နဲ့ပဲ ရောစားတော့မလို ကြည့်နေ၍ သီရိနှင့် မငယ်တို့က နောက်ကြောမလုံဖြစ်နေပုံရသည်။

“ ကိုဖြိုး ဒီဆိုင်က စားကောင်းမယ့်ပုံပါပဲ.. ဒါပေမယ့် ကုလားတွေက မျက်စိနဲ့ ထိုင်စားတာနဲ့တင် သီရိတို့ မငယ်တို့ တစ်ကိုယ်လုံးကုန်သွားလောက်တယ်  ”

“ ဟားဟား..ဟား.. သီရိကတော့ လုပ်ပြီ.. ဒါကလည်း နဂိုရှိပြီးသားမို့လို့ပေါ့ကွာ.. လှလို့ကြည့်တယ်လို့မှတ်ပေါ့.. မဟုတ်ဘူးလား…  ”

မငယ်က ရှက်ရယ်ရယ်သည်။

“ နောက်ပြီးတော့.. ဟိုဒင်း…

“ ဘာဟိုဒင်းလဲ ကိုဖြိုးကလည်း…  ”

ကျွန်တော် ခပ်ငုံ့ငုံ့လုပ်ပြီး အတင်းပြောဟန်ဖြင့် ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ သီရိနဲ့ မငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံးကလည်း.. အိုးကြီးကြီးတွေဆိုတော့.. ကုလားတွေ ဒန်ပေါက်နဲ့ မြည်းနေကြတာနေမှာပေါ့..ဟား..ဟား..ဟား  ”

“ ဟီး..ဟီး..ဟီး..  ”

“ ခစ်.. ခစ်…ခစ်…  ”

“ တီ….တီ…..တီ…တ…တူ…တူ…တူ…..   ”

ဆိုပြီး အဝိုင်းပြားလေးက ထမြည်လာ၍ ကောင်တာဆီသို့ အပြေးလှမ်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့မှာထားတာ ရပြီဖြစ်သည့်အတွက် Voucher စာရွက်လေးပြပြီး ဒန်ပေါက်သုံးပွဲ ယူလာခဲ့သည်။ 

သုံးယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာနဲ့ တော်တော်လေး စားကောင်းလိုက်သည်။ နေ့လည်ကလည်း တော်တော်လေး နွှဲထားသည့်အတွက်ကြောင့်လည်း အခု တော်တော်လေး စားဝင်နေသည်။စားသောက်ပြီး ရှော့ပင်းစင်တာထဲမှာ တစ်ပတ်လမ်းလျှောက်ကြသည်။ သီရိက တစ်ခု ဝယ်စရာ ရှိလို့ ဆိုပြီး သူကပဲ ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။ ဖိနပ်ဆိုင်ထဲဝင်သွား၍ မငယ်နှင့် ကျွန်တော်ပါ လိုက်ဝင်သွားသည်။ ဖိနပ်ဆိုင်ထဲမှာ မိန်းမချောလေးတွေ နဲ့ပဲ ပြည့်နေသည်။

မိန်းကလေးဖိနပ်ဆိုင်ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်ကလည်း ခုမှဆိုင်ထဲကို သေချာဝင်မိခြင်းဖြစ်၍ တစ်ခုချင်းလိုက်ပြီး စူးစမ်းနေရသည်။ ဖိနပ်များကို အစမ်းစီးကြည့်ဖို့ နေရာတွေလုပ်ပေးထားသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးတွေကိုလည်း ဟိုနေရာ ဒီနေရာ ထားပေးထားသည်။ ဝယ်သူများက ဖိနပ်ကို မှန်ရှေ့မှာ သွားပြီး အစမ်းစီးကြည့်ကြသည်။ 

ဟောဗျ.. ကြည့်ပါဦး.. ။ အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိသည်က.. စလုံးမ ဖြူဖြူပေါင်တံရှည်လေးတစ်ယောက် ဖိနပ်ကို မှန်ရှေ့မှာ အစမ်းစီးကြည့်နေသည်။ ဝတ်ထားသည့် စကတ်က ခပ်တိုတိုဖြစ်၍ တချက်တချက် အောက်စက လွတ်ထွက်လာသည်။

ကျွန်တော့်မျက်စိကပဲ မြင်.. မြင်နိုင်လွန်းသည်။ ကြည့်လို့တော့ အကောင်းသားဗျ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပေါင်တံလေးတွေကြားထဲက ပင်တီလေး လွတ်လွတ်ထွက်လာသည်။ မြင်လိုက်သည်ကတော့ အဖြူရောင်လေးပင်။ မငယ်က ရယ်ကျဲကျဲဖြင့် စကားစလာသည်။

“ ကိုဖြိုး ဘာကြည့်လိုက်လဲ မငယ် သိတယ်နော်… အဟီး…  ”

“ အဲဗျ…မကြည့်ပါဘူးဗျ။ တိုက်ဆိုင်လို့ မြင်မိသွားတာပါ… ဟီး.. ဟီး.. မငယ်ကလည်း လုပ်တော့မယ်..  ”

အဲဒီအချိန် သီရိက ကျွန်တော်တို့အနား ပြန်ရောက်လာသည်။

“ ကိုဖြိုးတို့ .. သွားကြမယ်လေ.. ဒီမှာ တစ်ရံဝယ်ပြီးပြီ။… အဲ.. ကိုဖြိုး မနက်ဖြန် အလုပ်ပိတ်လား..ဆန်းဒေးလေ.. ပိတ်ရင် Orchardသွားမလို့ လိုက်ပို့ပေး… သီရိမသွားတတ်သေးဘူး…  ”

“ ပိတ်ပါတယ်.. ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ .. သီရိ.. မနက်စောစောဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူးနော်…  ”

“ အင်းပါ.. နေ့လည် ထမင်းစားပြီးချိန်ဖြစ်ဖြစ် သွားမယ်လေ… အဲဒီကအပြန် Pennisula မှာ ထမင်းဝယ်ကျွေးမယ်လေ… လိုက်ပို့ပေးနော်လို့..  ”

“ အော.. ညည်းက Pennisula ကျတော့ သွားတတ်တယ်… Orchard ကျတော့ မသွားတတ်ဘူးလား…  ”

“ အဟီး… သွားတတ်ဘူး..ရှင့်… Pennisula က သုံးလေးငါးခေါက်ရှိနေပြီ.. အမ်အာတီကလည်း ဒီတစ်လိုင်းပေါ်မှာပဲဆိုတော့ လွယ်တာပေါ့.. ဟိုနေရာတော့ မရောက်ဖူးဘူး…  ”

“ အေးပါ..အေးပါ.. လိုက်ပို့ပါ့မယ်… မငယ်လည်း ပျင်းရင် လိုက်ခဲ့လေ…  ”

“ အင်း… မသိသေးဘူး ကိုဖြိုးရဲ့.. မကြီးစိုး..အပေါ်မှာမူတည်သေးတယ်… သူလွှတ်ရင် လိုက်ခဲ့မယ်လေ..  ”

“ ဒါဖြင့်ရင်လည်း ပြီးရောလေ…. နက်ဖြန်ကျမှ အခြေအနေကြည့်တာပေါ့…ဟုတ်ဘူးလား…  ”

“ မငယ်ကလည်း… လိုက်ဖြစ်အောင်လိုက်ခဲ့နော်… သီရိ ကိုဖြိုးကို ဟိုဆိုင် လိုက်ပို့ခိုင်းထားတယ်..ဝင်ကြည့်ချင်လို့..  ”

“ ဟင်.. ဘယ်ဆိုင်လဲ.. သီရိရဲ့ .. Robinson လား OG လား…  ”

“ ဟုတ်ဘူး… ဟိုဒင်း… မငယ်ရာ… မသိဘူးလား…. ဟို… Sex Toy တွေ၊ ပစ္စည်းအတုတွေ ရောင်းတဲ့ဆိုင်ကိုပြောတာလေ… ကိုဖြိုးက ပြောတယ်.. ကြည့်ချင်ရင် Orchard မှာ လိုက်ပြမယ်တဲ့.. Pennisula နားက ဆိုင်ကျတော့ မြန်မာတွေနားမှာဆိုတော့ မိန်းကလေးတွေ ဝင်ကြည့်လို့ အဆင်မပြေဘူးတဲ့.. ဒါ့ကြောင့် သီရိက ကြည့်ချင်လို့ … ကိုဖြိုးကို ပြောထားတာ.. နော် ကိုဖြိုး.. နက်ဖြန်ကျ အဲဒီဆိုင်လည်း လိုက်ပို့ပေးနော်… ဟီး….  ”

“ အေးပါ အေးပါ.. ညည်းကတော့ လုပ်ပြီ… တကတည်းမှပဲ… မပြောချင်ဘူး… လိုက်ပို့ရုံတင်မဟုတ်ဘူး.. ဝယ်ပါ ပေးလိုက်ဦးမှာ… ကြိုက်တဲ့ ဆိုဒ်သာပြော.. ဝယ်ပေးမှာ..  ”

“ ဟယ်… ကိုဖြိုးကလည်း.. ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်းမသိဘူး..   ”

ဟုဆိုကာ မငယ်က မျက်နှာကြီး နီမြန်းလာပြီး တခစ်ခစ် ရယ်နေပါတော့သည်။

စကားပြောရင်းဖြင့် အိမ်ဖက်သို့ ချက်ချင်းမပြန်ကြသေးပဲ ဟိုဘက်ဒီဘက်လမ်းလျှောက်နေကြသည်။ တချို့နေရာများတွင် ကုလားများက ကျွန်တော်နှင့်ပါလာသော မဒီနှစ်ယောက်ကို ပြူးပြဲ ကြည့်နေကြသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုဖြင့် နောက်ခဏချန်နေခဲ့လိုက်သည်။ 

သီရိနဲ့ မငယ်တို့က စကားတပြောပြောဖြင့် ခြေနှစ်လှမ်းသုံးလှမ်းလောက်သာသွားသည်။ နောက်ကနေ ကြည့်မိတော့မှ အားပါး.. ကုလားတွေ ကြည့်ပြီး သွားရည်ကျလည်း ကျချင်စရာပဲလေ။ ကြည့်ပါဦး။ မငယ်အိုးနဲ့ သီရိအိုးတို့က စစ်ကိုင်းအိုး လို့ နာမည်ကြီးတဲ့ ဂစ်တာရှိတ်တွေကိုး.. ။ စကားပြောနေရင်း ကျွန်တော်နောက်ကိုရောက်နေမှန်းသိတော့မှ နှစ်ယောက်သား လည်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။

“ ကိုဖြိုးက ဘာလို့ နောက်ချန်နေခဲ့တာတုန်း..  ” သီရိကမေးသည်။

“ ကုလားတွေ ဒီနှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေကြလွန်းလို့ ဘာထူးခြားသလဲ သိချင်လို့ နောက်ချန်ပြီး ကြည့်ကြည့်တာလေ  ”

“ ဘာထူးလို့လဲ..  ”

“ အိုးကြီးကြီးနှစ်လုံးတော့ တွေ့တာပဲ။ တစ်လုံးက မီးထွန်းဖို့.. တစ်လုံးက ကက်ဆက်ဖွင့်ဖို့..ဟားဟား..  ”

“ ခစ်ခစ် လုပ်ပြီ… သူညစ်ပတ်ပြီ…   ” မငယ်ပါ ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် နည်းနည်းရဲတင်းလာပုံရသည်။

“ ဟုတ်တယ်လေ။ ကုလားတွေက ပဲကုလားဟင်းချက်ဖို့ အိုးကြီးကြီးလိုက်ရှာနေတာ ဒီနှစ်ယောက်မှာ ပါလာတယ်ဆိုပြီး ဖြုတ်ယူဖို့ ကြံနေပုံရတယ်။ သတိသာ ထားကြနော်… ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း  ”

“ အိုး.. ရရင်တော့ ဖြုတ်ပေါ့.. ဟင်းဟင်း .. နိုင်မယ်ထင် လုပ်လိုက်လေ.. ကြာသလားလို့..  ”

“ အင်း .. နိုင်မနိုင် အိမ်ကျမှ စမ်းကြည့်ရတာပေါ့..  ”

“ အောင်မယ်… အသားယူနေရပြန်ပြီ.. လာခဲ့လေ..လာခဲ့စမ်းပါ.. ဘယ်သူက နိုင်မလဲ သိသွားမယ်..  ”

ဒီလိုနဲ့ အိမ်နားပြန်ရောက်လာကြပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့ကြသည်။ ထိုညတော့ ဘာမှ အစီအစဉ်မရှိပဲ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ပြီး အိပ်ခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုက်ဘာလေးဖွင့်ပြီး Adult Channel ထဲဝင်ကာ ကိုရှမ်းမင်းသားတင်ထားသော ဂျပန်ကားများထဲက ကောင်းသည့်ကားလေးတွေကို လိုက်ဒေါင်းနေမိသည်။ 

နောက်နေ့အားရင် ကြည့်ဖို့အတွက် စုပြီးဒေါင်းထားလိုက်သည်။ မြန်မာမူဗီ အသစ်တက်မတက်ကလည်း ကြည့်ရသေးသည်။ ပြည်တွင်းဖြစ်ဆိုတော့ အားပေးရဦးမပေါ့လေ။ တော်တော်လေးကြာပြီး ငိုက်လာတော့မှ အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည်။

နောက်နေ့ မနက်ပိုင်းတော့ ကိုးနာရီလောက်ထဖြစ်သည်။ မျက်နှာသစ်ပြီးပြီးချင်း ရေချိုးမယ်လုပ်တော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ လူရှိနေသည်။ သီချင်းဆိုသံကို နားထောင်ကြည့်တော့ မငယ်ဖြစ်နေသည်။ သီရိက ပြီးသွားပြီထင်သည်။ ဧကန်တ မကြီးစိုးက ဟိုဘက်ကအခန်းထဲမှာ အိမ်သာတက်နေပုံရသည်။ မကြီးစိုးက တခါတလေ အိမ်သာတက်ရင် စာအုပ်ဖတ်ပြီး ဖီးလ်တက်နေတတ်သည် ဟု မငယ်ပြောတာ ကြားဖူးသည်။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ရေချိုးခန်းတံခါးက အပေါက်လေးက မသိမသာချောင်းကြည့်တော့ ဟုတ်သည်။ မငယ်ချိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ခပ်တည်တည်ဖြင့် တံခါးခေါက်လိုက်သည်။

မငယ် တံခါးဖွင့်.. ဆိုပြီး အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ခေါ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဂျလောက်ဆိုပြီး.. တကယ်ပွင့်လာသည်။ ပြီးတော့ တံခါးကို မဟတဟလေး ဖွင့်ပြီး မေးလာသည်။

“ ဘာလဲ..ကိုဖြိုး.. တကယ်ဝင်မလို့လား..   ” ဆိုပြီး မခို့တရို့ဖြင့် မေးလာသည်။

ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆိုင်းမနေပဲ ခပ်မြန်မြန်ဝင်သွားလိုက်သည်။ မကြီးစိုးက အိမ်သာတက်ပြီးရေချိုးဦးမှာဟု ပြောလာသည်။ ကျွန်တော့်အတွက် ဂွင်ပေါ့။ 

ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ဘေးနားက စင်ပေါ်မှာ ချိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေပန်းအောက်ကို နှစ်ယောက်သားဝင်လိုက်ကြသည်။ မငယ်ကို ရှေ့မှာထားပြီး ကျွန်တော်က နောက်ကနေကာ သူ့နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ သူကလည်း လက်ကိုနောက်ပြန်နှိုက်ပြီး ညီလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးနေသည်။

ရေတော်တော်စိုတော့မှ ရေပန်းကို နည်းနည်းလျှော့လိုက်ပြီး ဆပ်ပြာဘူးထဲကနေ ဆပ်ပြာအဆီတွေကို ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ပွတ်ကာ အမြုပ်များများထွက်လာတော့မှ သူ့နို့နှစ်လုံးကို အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး အားရပါးရ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။

သူလည်း ဖီးလ်တက်သွားပုံရသည်။ ဆပ်ပြာနှင့် နယ်သည်ဖြစ်၍ ချောချောမွတ်မွတ် ပွတ်ပေးရသည်က ပွတ်ပေးသူကော အပွတ်ခံရသူပါ ထူးခြားသည့် ခံစားမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တင်ပါးတွေရော သူ့ညီမလေးရဲ့ ဆံပင်တွေကိုပါ ဆပ်ပြာဖြင့်နယ်ပြီး ဂျီးတွန်းပေးလိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေမှေးစင်းပြီး အရသာခံနေသည်။

“ မငယ်.. ကျွန်တော့် အလှည့်လေ.. လုပ်ပေးဦး..  ”

ဟုဆိုကာ ဆပ်ပြာရည်ဘူးကို သူ့လက်ထဲ ထိုးပေးလိုက်သည်။ သူကလည်း ကျွန်တော်လုပ်သလို ဆပ်ပြာကို အမြုပ်များများထွက်အောင်ပွတ်ကာ ကျွန်တော့်ညီလေးကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးပါတော့သည်။ ပြီးလျှင် အောက်ဘက်ကို တွဲကျနေသော ဂွေးဥလေးနှစ်လုံးကိုပါ ဆပ်ပြာဖြင့် အားရပါးရ နယ်နေပါသည်။ ပုံစံကို ပြောရလျှင် နံပြားရိုက်ခါနီး(သို့) ပလာတာအဖြစ်သို့ မလုပ်မီ ဂျုံအလုံးလေးတွေကို လက်နဲ့ အားရပါးရ နယ်နေသလိုမျိုးလေးပါ။

လက်တစ်ဖက်က အချောင်းကို ကိုင်ထားပြီး ထုပေးနေသည်။ နောက်တစ်ဖက်က ဥလေးကို အောက်ကနေပင့်ပြီးနယ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေဖျားပါထောက်ပြီး လူက မြောက်နေသည်။ 

လက်ကပြန်ပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကို နယ်ပေးနေမိသည်။ တော်တော်လေးကြာမှ ရေပန်းပြန်ဖွင့်ပြီး တစ်ယောက်ကတစ်ယောက်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးပေးမိသည်။ ဆပ်ပြာစင်လောက်တော့ သူက ညီလေးကို တချက်ကိုင်လာပြန်သည်။ ကျွန်တော်သူ့ခေါင်းကို လက်ဖြင့် မသိမသာ ဖိပြီး နှိမ့်ပေးလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်က စုပ်ပေးစေချင်သည့်ဆန္ဒ။ မငယ်ကလည်း မငြင်းပေ။ 

သူဒါကို တောင့်တနေသည်မှာ ကြာနေပုံရသည်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်လျှက် သူက ဒူးလေးထောက်ထိုင်ပြီး ညီလေးကို အားရပါးရ စုပ်ပါတော့သည်။ ရေဆေးထားသဖြင့် သန့်နေခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်ပေမည်။ဥလေးကို စုပ်လိုက် အပေါ်ဒ- ်ဖျားလေးကို နှုတ်ခမ်းထူထူဖြင့် ကလိလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း အချိန်သိပ်မကြာချင်သဖြင့် ကိုယ့်ညီလေးကိုယ်ကိုင်ကာ Hand Play လုပ်နေမိသည်။ 

သူကလည်း အောက်ကနေမော့ပြီး ဥလေးကို ငုံလိုက် ဥနှစ်လုံးကြားကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးလိုက်ဖြင့် အလိုက်သင့်ကူညီနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်ဖင်တွေကို နောက်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် Hand Play လုပ်သဖြင့် ခဏအတွင်းမှာပင် ပြီးသွားသည်။ မငယ်က မနေ့ကလိုပင် ညီလေးမှ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ စုပ်ပြီး မျိုချလိုက်သည်။ အရသာ သိသွားသည့်ပုံစံပင်။ ကျွန်တော်ရင်ဘတ်က ဖောင်းချည်ပိန်ချည်ဖြင့် ဖားဖိုကြီးတစ်လုံး လေထိုးနေသလိုမျိုး ဖြစ်နေသည်။ 

သူက အပြင်ကို တချက် နားစွင့်လိုက်ပြီး တံဘက်ကို ရင်ရှားသလို ပတ်ကာ အရင်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်က ခဏနားပြီးတော့မှ ပုဆိုးကောက်စွပ်ပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်သည်။ ထွက်လာတော့ သီရိနှင့်တိုးသည်။ကိုဖြိုးတို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျိတ်ကျိတ်ကျိတ်ကျိတ်နဲ့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ သိတယ်နော်.. ဟုဆိုကာ ညီလေးကို လက်တစ်ဖက်က စမ်းသပ်လာသည်။

“ ဟယ်တော့.. ပျော့နေပြီ… တန်တော့ တချီပြီးသွားပြီလားမသိဘူး..ဟီဟိ.. ”

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ.. သူက ပလွေပေးနေလို့ပါ… ”

“ ဟုတ်လား… မငယ်လည်း ခေသူမဟုတ်ပါလားနော်… ဝါသနာရှင်ထင်တယ်.. သီရိနဲ့ တွဲလို့ရပြီ..ဟီဟိ အဖော်ရပြီ… ”

“ ကဲ အဝတ်အစားသွားဝတ်ဦးမယ်ကွာ.. တခါတည်း ဆင်းတော့မှာမလား… နည်းနည်းပါးပါး သပြီးမှ ထွက်လာခဲ့မယ်… ”

“ အိုကေ.. ”

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သေချာ ရှိုင်းပြီးတော့မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ပုံစံမျိုးစံုံထုတ်ကြည့်ပြီးမှ ရေဘင်မျက်မှန်တပ်လို့ အပြင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ တီရှပ်အဖြူရောင်နဲ့ ဘောင်းဘီအမဲနဲ့ပဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တော့ တော်တော်လန်းတယ်လို့ ယူဆလိုက်တယ်လေ။ သွားမှာကလည်း မိန်းမချောနှစ်ယောက်နဲ့ကိုး။ ဘယ်တစ်ယောက် ညာတစ်ယောက် ဘယ်လောက်များ ကုသိုလ်ကံ ကောင်းလိုက်ပါသလဲ။

အလဲ့… သူတို့ကလည်း တယ်ဟုတ်နေကြပါလား။ တစ်ယောက်က ဘောင်းဘီအမဲ အသားကပ်ဝတ်ထားတယ်။ အပေါ်အင်္ကျ ီက တဆက်တည်းပေါင်ရင်းနားအထိ ဖုံးတဲ့ အင်္ကျီနဲ့။

နောက်ပြီး သီရိတစ်ယောက်ကတော့ ဂျင်းစကတ်ကို ပါတယ်ဆိုယုံလေးပဲ ဝတ်ထားတယ်။ အို.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့တော့ လူကြည့်ခံရပြီသာမှတ်။ စီးတီးဟောကျရင် ငါ့ကို ဖဲ့နေကြ ငနာတွေတော့ တွေ့မယ်.. ငဖြိုးအကြောင်း သိသွားစေရမယ်..ဟင်း..ဆိုပြီး စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ပြီး ကြိမ်းဝါးနေမိတယ်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ဖာသာသူတို့ တွတ်ထိုးနေတာနဲ့ ဒီဘက်က လူကို မကြည့်မိဘူးပေါ့။

Boon Lay ကနေပြီး MRT ပဲ စီးပြီး ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ Raffel Palace MRT ကျတော့ အနီလိုင်းကို ပြောင်းစီးပြီး Orchard MRT ကို ဆက်သွားကြတယ်။ MRT ပေါ်မှာလည်း ကိုကိုရွှေတွေ မမရွှေတွေနဲ့ တွေ့ပါ့။ မြန်မာမှန်းသိအောင် အော်ပြောနေဖို့တောင်မလိုဘူး။

ကြည့်နေလိုက်တဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း စပ်စုတဲ့ပုံစံတွေလေ။ ပြူးပြဲနေတာပဲ။ တခြားလူမျိုးတွေနဲ့များ ကွာလိုက်တာ။ ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ တလမ်းလုံး တိုးတိုးတမျိုး ကျယ်ကျယ်တမျိုးနဲ့ အတင်းတုပ်ကောင်းနေတုန်း။ နောက်ထပ် လေးဘူတာ ဆက်စီးလာတော့မှ Orchard ကိုရောက်တယ်။ ရောက်ရောက်ချင်း ရှုရှုးပေါက်ချင်တယ်ဆိုလို့ အိမ်သာအရင်ဆုံး လိုက်ရှာပြီး ပို့လိုက်ရသေးတယ်။

MRT အပေါ်က ဆောက်လက်စ ရှော့ပင်းစင်တာကတော့ မဖွင့်သေးဘူးလေ။ ဒီတော့ အဲဒီကနေထွက်ပြီး Takashimaya Shopping Centre ဘက်ကို တက်ခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီရောက်မှပဲ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ပေါက်တောကိစ္စကို ရှင်းပေးလိုက်တယ်။ (အခုတော့ ION Shopping Centre ဆိုပြီး ဖွင့်နေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ Orchard ရောက်ရင် ဝင်ရောက်လည်ပတ်နိုင်ပါတယ်။)

နေ့လည်စာကိုတော့ အဲဒီပလာဇာမြေအောက်ထပ်က Food Court မှာပဲ သုံးယောက်သားစားဖြစ်လိုက်ကြတယ်။ စားနေရင်းနဲ့ ဒေါ်သီရိက သတိပေးလာတယ်။

“ ကိုဖြိုး.. ပြီးရင် ဟိုဆိုင် လိုက်ပို့မယ်ပြောထားတယ်နော်။ မမေ့နဲ့ဦး..  ” ဆိုပြီး ပလုပ်ပလောင်းပြောလာတယ်။

“ အေးပါ.. နင်ကလည်း မမြင်ဘူးတာကျနေတာပဲ… ”

“ ဟီဟိ.. ရောက်ဖူးချင်လို့ပါဆိုမှ..သူက ဈေးလာကိုင်နေသေးတယ်..  ” လို့ မျက်စောင်းခပ်လှလှလေး တချက်ရောက်လာတယ်။

“ အေးပါ.. စတာပါဟာ.. မငယ်ကော ကြည့်မှာလား..  ” လို့ မေးတော့..

“ ရောက်ရင်တော့ ကြည့်တာပေါ့..တဲ့..  ” သူလည်း ခေသူမဟုတ်ပေ။

စားပြီးတော့ ချက်ချင်း တန်းမသွားကြသေးပဲ Takashimaya အောက်ထပ်ထဲမှာ Discount ချနေတာတွေ့တာနဲ့ သုံးယောက်သား လိုချင်တာလေးတွေ ဝင်ဆွဲလိုက်ကြသေးသည်။ 

ကျွန်တော်က ရေမွှေးတစ်ပုလင်းပဲ ဝယ်ဖြစ်သည်။ သီရိကိုလည်း တစ်ပုလင်းလက်ဆောင်ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ မငယ်ကတော့ ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ နီးနေပြီဆိုပြီး သူလိုချင်သမျှ လိုက်ဝယ်နေသည်။

အဲဒီက ထွက်လာကြတော့ သုံးယောက်လုံး လက်ထဲမှာ အထုပ်ကြီးအထုပ်ငယ်တွေ ကိုယ်စီနဲ့လေ။

ပြီးမှ Underpass ကနေပြီး သူတို့သွားချင်လှပါချည်ရဲ့ ဆိုတဲ့ Sex Shop ရှိရာ Lucky Plaza ဘက်ကို တက်ခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီဘက်မှာတော့ ဖဦးထုပ်မလို့ခေါ်တဲ့ ဖိလစ်ပိုင်မတွေ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတာတွေ့ရပါတယ်။ သူတို့ကိုလည်း သတိပေးရပါသေးတယ်။

“ ဟိုနှစ်ယောက်နော် ဆိုင်ထဲ ဝင်ကြည့်ခါနီးပြီ။ မြန်မာလို ပြောမနေကြနဲ့ဦး။ တော်ကြာ တခြားကောင်တွေသိသွားမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေဦးမယ်.. သတိထားဦး. ”.ဆိုမှ

“ ဟယ် ..ဟုတ်သား.. ဟီဟိ.. တိုးတိုးပြောမှ.. တော်ကြာ နောက်က ကြားလို့ လိုက်လာကြရင်တော့ မရှိတဲ့ အရှက်တွေ ကွဲကုန်ပါ့မယ်ဟယ်.. ရှုး … ရှုး .. တိုးတိုး. ”. ဆိုပြီး လိုက်လာကြသည်။

အခုမှ ဒီဆိုင်ထဲဝင်ရတာ မသိရင် နောက်က နောက်ယောင်ခံလိုက်လာတဲ့ လူဆိုးတွေမတွေ့အောင် ရှောင်နေရသလို ဖြစ်နေတယ်။

မဝင်ခင် အဝမှာကတည်းက ယောက်ျားလေးပစ္စည်းပုံ အတုကြီးတွေ ထောင်ပြထားတာတွေ့ရသည်။ အထဲကို ဝင်လိုက်သည်နှင့် တွေ့လိုက်ရသည်က ယောက်ျားလေး ပစ္စည်း လိင်တံ အတုပုံစံအမျိုးမျိုး အတိုအရှည်အမျိုးမျိုး Condom အမျိုးမျိုးဖြင့် လိုချင်စဖွယ် ဖြစ်အောင် ပြထားသည်။ Vibrator တွေကလည်း ပုံစံမျိုးစုံ ရှိနေသည်။ ဂျပန်ကားအများစုတွင် တွေ့ရသော ငုံးဥလို ခပ်သေးသေး လုံးရှည်ရှည်လေးကို ကြိုးဖြင့်တဘက်မှ မော်တာအား တွယ်ဆက်ထားသည့်ဟာမျိုးလည်း တွေ့ရသည်။

ဘုတွေဒစ် တွေ ထနေသော လိင်တံအတုကြီးများကို ကြည့်၍ နှစ်ယောက်သား သွားရည်တွေ မျိုချနေပုံရသည်။ ကျွန်တော်လည်း မငယ်မျက်နှာကို တချက် အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သေချာတာတစ်ခုကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုသံတွေ မြန်နေခြင်းပဲဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်ကလည်း ကိုယ်စိတ်ဝင်စားရာ မိန်းကလေး ပစ္စည်းအတုများ စီတန်းထားသော အတွင်းဘက်ကောင်တာဘက်သို့ ဆက်ပြီး ကြည့်လာခဲ့သည်။ တဘက်တွင်တော့ Sexy ဖြစ်အောင်လှုံ့ဆော်ပေးသော အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်များ စီထားသည့် နေရာကိုလည်းတွေ့ရသည်။

ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိင်ဆက်ဆံချင်သော သူများအတွက် ကြာပွတ် စသည့် ပစ္စည်းများပါ ရောင်းသည်။ ကျွန်တော်က ဝင်ရင်းဝင်ရင်းဖြင့် ကောင်တာနားရောက်သွားသည်ဖြစ်၍ ကောင်တာမှ တရုတ်မ ချောချောလေးက ဘာယူမလဲဟု နှုတ်ခွန်းဆက်သလာသည်။ 

ကျွန်တော်တကယ်လိုချင်တာ ပြောလိုက်ရင်တော့ ရဲသွားခေါ်မလားမသိ။ လိုချင်တာက တခြားမဟုတ်။ သူ့ကိုပင်။

Cash Counter ရှေ့တွင်လည်း Sexy ဖြစ်စေရန် စိတ်ကို နှိုးဆွစေသော ရေမွှေးများ၊ လိင်တံကြီးလာစေရန် လိမ်းသော ဆေးများပါ တင်ထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ဝယ်မည်ဆိုပါက သေချာရှင်းပြပေးပါမည်ဟု ဆက်ပြောလာသည်။ အဲဒီအချိန်လေးမှာပဲ သီရိက နောက်ကနေ လက်လာကုတ်သည်။ တစ်ခုလောက်လိုချင်လို့ ဝယ်ပေးပါတဲ့။ 

ဘာလဲဆိုတော့ Vibrator တစ်ခုလောက် လိုချင်တယ်လို့ ပြောလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိသည်။ အခုအချိန်မှာက ဝယ်ပေးသမျှ ကျွန်တော့်အတွက်ပဲလေ။

“ သီရိက ဘယ်လိုဟာမျိုး လိုချင်လဲ.. ”

“ ဟိုဒင်း ဘုတွေဘာတွေ ပါတာကြီးများ ကောင်းမလား.. ”

“ အယ်… အဲဒါလောက်ကြီး မလိုပါဘူးကွာ.. သီရိက အင်တာနေရှင်နယ် ဆိုဒ်မှ မဟုတ်တာ.. တော်ကြာ အပေါက်ကြီး အကျယ်ကြီး ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်.. ခပ်ရွယ်ရွယ်ဟာပဲယူပါကွာ… ”

မငယ်က.. ငြိမ်နေရာကနေပြီး.. 

“ ဟို.ဟို နားက ဟာလေးဆိုရင်ကော သီရိ.. ” ဆိုပြီး လက်ညှိုးထိုးပြလာသည်။ သူပြသည့်ဟာလေးကတော့ မဆိုး အနေတော်လောက်ပဲ ဖြစ်သည်။

“ မငယ်ကလည်း ရွေးတတ်သားနော်.. ဟီးဟီး… ” ဆိုပြီးရယ်တော့မှ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်

“ သွား.. ကိုဖြိုးကလည်း ဘာမှန်းမသိဘူး.. သူတို့အဆင်ပြေအောင်လို့ ကူရွေးပေးတဲ့ဟာကို.. ”

“ အင်းပါ.. နောက်တော့ မငယ်လည်းသုံးပေါ့.. ”

“ ဟယ်.. ကိုဖြိုး.. တော်ပြီ.. သွားတော့မယ်… ”

“ အမယ်လေး မမရယ်.. စတာပါဗျ.. စိတ်ကောက်တော်မမူပါနဲ့.. ကျွန်တော်မျိုးက မမတို့ကို ဒီလိုအတုမျိုးနဲ့ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ဟာလိုမျိုး အစစ်နဲ့မှ…. ”

“ ကဲ..ကဲ.. ကိုဖြိုးရယ်..တော်ပါတော့.. ” ဆိုပြီး ပါးစပ်ကြီးအုပ်ပြီး ရယ်နေလေသည်။ တခြားဝယ်သူတွေ ဝင်လာသဖြင့် ကျွန်တော်တို့လည်း စကားစပြတ်သွားသည်။

သူတိုပြတဲ့ တစ်ခုကိုပဲ ယူလိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခဏလောက် ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ တခြားတစ်ယောက်၏ ပစ္စည်းတစ်ခုအလား ပျော့စိစိ အသားတစ်ခုကို ကိုင်ရသည်ဖြစ်၍ တွန့်သွားမိသည်။ ကြက်သီးတွေဘာတွေ ထသလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ မိန်းကလေးတွေများ လိုချင်ရင် မလွယ်ပါ့လားနော်။ ထန်းပင်လောက်ကြီးလည်း ကြိုက်ရင် ယူူမယ့်ပုံဖြစ်သည်။

ကောင်တာနားကို အခုမှ သီရိက ရောက်သည်ဖြစ်၍ ကောင်တာနောက်ဘက်တွင် ပြထားသော မိန်းကလေး ပစ္စည်းအတုပုံစံအမျိုးမျိုးကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ကြည့်နေသည်။

“ ဟယ်.. ကိုဖြိုးရယ်.. တူလိုက်တာ.. လွန်ပါရော… ”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်… ဟိုဘက်က ဟာလေးကိုကြည့်.. သီရိဟာလေး ကျနေတာပဲနော်.. နီရဲနေတာပဲ.. ”

“ ခစ်ခစ်… ” ဆိုပြီး လက်က ပေါင်ကို ဆွဲစိတ်လာသည်။ မငယ်လည်း အခုမှ သေချာလိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ဒီဘက်က ပြဲပြီး အာနေတာကြီးက မငယ်ဟာကြီးနဲ့တူတယ်နော်… ” ဆိုတော့ သူကလည်း နောက်ကနေ ဗိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲလာသည်။ 

ကောင်တာက ကောင်မလေးက ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်ကို ကြည့်၍ ပြုံးနေသည်။ သူကတော့ ဘာထင်နေသည်မသိ။ သီရိက..

“ ကိုဖြိုးလည်း အဲလိုဟာလေး တစ်ခု ဝယ်ပါ့လား.. ”

“ မလိုပါဘူး… အခုတောင် ကိုဖြိုးမှာ နှစ်ခု ရှိနေပြီပဲ.. လိုသေးလို့လား.. တစ်လုံးက ကက်ဆက်ဖွင့်ဖို့.. တစ်လုံးက မီးထွန်းဖို့..ဟားဟားဟား.. ”

“ ခိခိခိ.. ဟီး.. ” ဆိုပြီး ရယ်သံတွေ ဆူညံသွားသည်။ လိင်တံအတု တစ်ချောင်းနဲ့ လိမ်းဖို့ ဂျယ်လ်တစ်ဘူး ဝယ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ဆိုင်ထဲကထွက်တော့ ကောင်တာကကောင်မလေးက ကျွန်တော့်နဲ့ မချောနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်ကို လက်မထောင်ပြပြီး ကျန်ခဲ့သည်။

ထွက်လာလာချင်း အဲဒီဟာကို သီရိက သူ့စလင်းဘက်အိတ်ထဲကို အတင်းထည့်ပြီး ဖွက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တခုခုကို သတိရသွားဟန်ဖြင့် ..

“ အဲ.. မငယ်.. အခုမှ သတိရတယ်.. မငယ် အိတ်ထဲ ထည့်လာပေး.. သီရိသူငယ်ချင်းတွေက Pennisula မှာ တွေ့ချင်တွေ့ဦးမှာ.. သူတို့က ယုံရတာမဟုတ်ဘူး.. တော်ကြာ အိတ်လာဖွင့်နေမှ.. ဒုက္ခရောက်မယ်.. မငယ် အိတ်ထဲ ထည့်လာပေးနော်.. အိမ်ကျမှ ပြန်ယူမယ်..  ”

ဆိုပြီး မငယ်အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။

ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက် Pennisula Plaza ရှိရာ City Hall ဘက်သို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်ကြသည်။ အချိန်က နေ့လည် သုံးနာရီလောက် ရှိနေပြီ။ ဘတ်စ်ကားဖြင့်ပဲ ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။


 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>