Configure Page List

Thursday, April 13, 2023

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

နောက်ဓါတ်ပုံတွေမှာ ကျတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကားကလေး တစီး ဖြင့် ဟော်တယ် ပတ်ကင်တွင် ရပ်ကာ ဟော်တယ်ထဲလမ်းလျှောက်ဝင်သွားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဒက်ဒီက ဘယ်ကကား နဲ့ ဘယ်ကနေလာတာလဲ၊ မာလာရဲကျော်တွေးနေရင်း နောက်ပုံတွေ ဆက်ကြည့်နေတော့ ညနေပိုင်းလောက်မှ သူမ တို့ အိမ်မှ လန်ခရူဇာပြန်ရောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

နောက်ပိုင်း ပုံတွေက တော့ သူမ မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံများ၊ နောက်တော့ လိင်ဆက်ဆံနေကြပုံများ ၊ မာလာရဲကျော်ဓါတ်ပုံတွေကို သေခြာလေ့လာရင်းက ထို ယောက်ျား မှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်မှန်း သိလာခဲ့သည်။ သူမ ၏ လေ့ကျင့်ထားသော မျက်လုံး၊ သူမ ၏ ရင်းနှီးနေသော ဒက်ဒီ ဘော်ဒီ၊ စသည်တို့ကြောင့် သူမ အနေဖြင့် ထိုသူမှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်ကြောင်းသိလာရသည်။ 

တဆက်တည်းမှာပင် သူမ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားသွားရသည်။ ဒါဆိုရင် အဲဒီ အမျိုးသားက ဘယ်သူလဲ၊ အဲဒီ အမျိုးသားက ဖိုးတုတ် လား ဆိုသည့်အတွေးက သူမ စိတ်ကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ ထို့အပြင် သူမ ဒက်ဒီက လည်း ဒီဟော်တယ်ထည်းကို တခြား ကားတစီး ဖြင့် ဝင်လာသည်ဆိုတော့ သူ ကိုယ်တိုင်က သူ့မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေတာကို သိနေလို့လား၊ မာလာ့ ခေါင်းထဲ မေးခွန်းတွေ များစွား ဖြစ်ပေါ်လာနေရသော်လည်း သေသွားသော ထို အမျိုးသား မှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်ကြောင်းသေခြာနေသည်မို့ စိတ်တော့ အနည်းငယ်အေးသွားရသည်။ ယခုလောက် ဆိုရင်တော့ သူမ ဒက်ဒီ တော့ ဗလာဒီမာကို သူမ သတ်လိုက်တာ သိနေလောက်ပြီဟု တွေးလိုက်မိသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် သူမ ဖုံးက မြည်လာခဲ့ရသည်။ ဖုံးကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော်အသံ ထွက်လာခဲ့သည်။

"စုလေး ဘာဖြစ်သေးလဲ ဒက်ဒီသတင်းကြားလို့"

သူမ ကို ဒက်ဒီ က စုလေး ဟု ခေါ်တာက ကုတ်နိမ်း လို ဖြစ်နေလေပြီ။ 

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဒက်၊ ဒီလိုင်းက စိတ်ချရလား"

"စိတ်ချရတယ်စု ပြော၊ ဒက်ဒီ တခြား အပြင်က ဖုံးတခု နဲ့ ယူပြီးပြောတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့ရတယ်"

"စု သူ့ဆီက ဖုံးရော ၊ ကင်မရာထဲက မယ်မိုရီရောရထားတယ်၊ ခု စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့လက်ထဲ မအပ်ခင် မာမီ့ နျူ့ ဖိုတိုတွေ ကို ဖျက်ပြစ်နေတာ"

"အော် ဟုတ်လား ဒီကောင် ဒက်ဒီတို့ လန်ခရူဇာနောက်ကို လိုက်နေတာဖြစ်မယ်"

"အင်းပေါ့ အဲဒါလည်း ဒက်ဒီ့ကို မေးမလို့၊ ဖိုးတုတ် နဲ့ မာမီ နဲ့ ကိစ္စ ကို ဒက်ဒီသိနေတာလား၊ မာမီတို့က ဘာလို့ အဲဒီ စစ်ဆင်ရေးနယ်မြေထဲကို ဒက်ဒိ့ကားနဲ့ လာရတာလည်း"

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က မာလာရဲကျော်ကို အဖြစ်အပျက် အကုန် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ မာလာရဲကျော်လည်း သဘောပေါက်သွားတော့သည်။ 

"အင်း ကံကောင်းတယ် ဒီကောင့်ကို မာလာရှင်းပြစ်လိုက်လို့ နို့မို့ဆို မာမီ ရော ဒက်ဒီပါ စောက်ရှက်ကွဲမှာ"

"စု သိတယ် အာ့ကြောင့် မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေ ဖျက်ပြစ်နေတာ"

"အင်း ဒီကောင်တွေက ဒက်ဒီ ကြွသွားပြီလို့ ထင်နေတာ၊ အဲဒါကြောင့် ဒက်ဒီတို့က သတင်းကို မှောင်ချထားတာ"

"အင်းလေ အဲဒါကြောင့်လည်း စု က စိတ်ပူနေတာ"

"အင်း မပူနဲ့တော့ ဒက်ဒီက စုကို စိတ်ပူနေတာ အဲဒီကောင်က နာမည်ကြီး အရမ်းလည်း လျှင်တယ်"

"အင်းဒက်ဒီလည်း မပူနဲ့တော့ အဲကောင်ကို ရှင်းပြစ်လိုက်ပြီ အဟိ၊ နည်းနည်းတော့ ရင်းလိုက်ရတာပေါ့"

"ဒက်ဒီ စု ကို လွမ်းနေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် အခုတောင်တွေ့ချင်နေတယ် စုလေးရယ်"

"အင်း စုလည်း တူတူပါပဲ၊ စု ဒီစစ်ဆင်ရေး ပရောဂျက်ပြီးတာနဲ့ ဒက်ဆီ အပြေးလာခဲ့မယ်သိပလား"

"အင်းပါ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နော် ဘယ်ဟာမှ အသေးအမွှားလေး ဆိုပြီး မျက်စေ့မမှောက်စေနဲ့ ဒက်ဒီတို့ စုတို့ အလုပ်က အသက်ကို ရင်းပြီးလုပ်နေရတာ"

"အင်းပါ ဒက်လည်း ဂရုစိုက်နော်"

သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် မွမွ လုပ်ပြီးတော့ ဖုံးချလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် တယောက် လည်း ခု မှ တကိုယ်လုံး နူံးချိ သလို ဖြစ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ဘပ်တပ်မှာ ဆပ်ပြာ နှင့် ရေနွေးဖြည့်ကာ ရေပူပူထဲ ဝင်လှဲလျှောင်းနေလိုက်သည်။ မျက်စေ့လေးကို မှေးပြီး ဗလာဒီမာ သူမ ကို လိုးခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်တွေးမိနေသည်။ သူမ လက်တွေက အလိုလို ပိပိလေး ပေါ် ရောက်သွားပြီး အစေ့လေးကို ဖိပွတ်မိလေသည်။

"အ.."

သူမ ပါးစပ်မှ အသံလေး ပင်ထွက်သွားရသည်။ အရှိန်ရလာတော့ စောက်စေ့လေးကို နာနာဖိပွတ်ပေးနေရင်းက ကျင်တက်သွားပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့သည်။ ရေနွေးပူပူ စိမ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်ဖြင့်သုပ်အခြောက်ခံကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်သည်နှင့် တုန်းကနဲ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

.........................................................................................................................................

"တီ..တီ.."

သူမ ဖုံးမှ ရင်းသံ တိုးတိုးလေး နှင့် ဗိုင်ဘရေးရှင်းကြောင့် မာလာရဲကျော် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက် ရင်း နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ။ ဖုံးမှာ ပြနေတဲ့ နံပါတ်က မယ်လာနီ့ နံပါတ်မို့ အစိမ်းရောင် ဖုံးပုံစံလေးကို နှိပ်လိုက်ရင်း နားနား ကပ်ထောင်လိုက်သည်။ သူမ ဖုံးမှာ အရေးကြီးသူတွေကို နာမည်တွေ နှင့် မှတ်မထား၊ 

"ဟေး မယ်လနီ ဘယ်လိုလဲ မနေ့က နင့်ဘဲ နဲ့ အဆင်ပြေလား"

"ငါက ပြေတယ် နင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ အခြေအနေကောင်းရဲ့လား ငါက စိုးရိမ်နေတာ အခု နင့်အသံကြားလိုက် ရမှ စိတ်အေးရတယ်"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟဲ့"

"အင် နင် သတင်းမဖတ်ရသေးဘူးထင်တယ်၊ အပြင်ရောက်မှ သတင်းစာ ဖတ်ကြည့်လိုက်"

"အိုကေ"

"နင်ဒီည ကလပ်လာအုံးမှာလား ငါပြောစရာရှိလို့၊ ပြောရရင်တော့ သတင်းလို့ ပြောလို့ ရမယ်"

"အင်း ငါ လာတော့ လာချင်တယ် အခြေအနေကြည့်လိုက်အုံးမယ် ၊ ငါပြန်ဆက်မယ်လေ ဟုတ်ပလား"

"အိုကေ"

မယ်လနီ ဖုံးချသွားတော့ လက်တော့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သတင်းစာ ခေါင်းစီး ကို အွန်လိုင်းမှာ ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ရှရှားမှ ဒုစရိုက်သမားတဦး ဟော်တယ်ခန်းတွင် အသတ်ခံရပြီး သေဆုံးနေကြောင်း၊ ဂိုဏ်းအချင်းချင်း သတ်ကြသည်ဟု ယူဆရကြောင်း စသည့် သတင်းကို တွေ့ရသည်။ သေဆုံးနေသူမှာ ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် ဆိုသူ ဖြစ်ကြောင်းနှင့် သတင်း ရေးသားထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မယ်လာနီ သူမ အတွက် စိတ်ပူနေတာ ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်သည်။ သူမ အနေဖြင့်လည်း ထိုနိုက်ကလပ်ကို ယာယီတော့ ရှောင်နေရတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တယောက်မဟုတ် တယောက်က သူမ နှင့် ဗလာဒီမာ တို့ နှစ်ယောက်အတူတူ ထွက်သွားသည်ကို မြင်မိ ပြီး သူမ ကို လိုက်ရှာနေပါက ပြဿနာရှိနိုင်သည်။ သူမ ကို သိသူက မယ်လာနီ တယောက်သာရှိသည်။ ကျန်သူတွေက မြင်ဘူးသည်ဆိုတာသာ ရှိမည် မည်သူမှန်းမသိနိုင်၊ မယ်လာနီပင်လျှင် သူမကို ဖရန်စစ်လင်း အနေဖြင့်သာ သိထားသည်။ မယ်လာနီ သူမ ကို ပြောစရာ ရှိတယ်၊ အင်ဖေါ်မေးရှင်း ဆိုတာကိုတော့ စိတ်ဝင်စားသည်။ 

အိပ်ယာပေါ်မှ ထပြီး မနေ့က ဗလာဒီမာ အခန်းမှ သူမ ယူလာသော ပစ္စည်းတို့ကို ဘောက်စ်လေးတခုတွင် ထည့်လိုက်သည်။ သူမ အပြင်ထွက်ရင်း မှ သူတို့စစ်ဆင်ရေး ယာယီရုံးချူပ်မှာ ဝင်ပို့လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဘရာဇီယာ ပင်တီ ဝတ်၊ အပေါ်က ရင်ဘတ်မှာ BUFU ဆိုတဲ့စာတမ်းနဲ့ ခါးတို တီရှပ် အဖြူရောင်၊ အောက်က အလတ်စတစ်စကင်နီ ဂျင်း အပြာဖျောဖျော မှာမှ ပေါင်ရှေ့သားတွေ မှာ အဖြူနီးပါး စတုံးဝပ်ရှပ် လုပ်ထားပြီး ပေါင် တဝိုက်မှာ ကန့်လန့် အပြဲလေးတွေ နဲ့ဟာ ဝတ်လိုက်တယ်။ ခြေအိပ်လေးစွတ်ပြီး  နိုက်ကီ စနိကာ အပျော့လေး ဝတ်လိုက်တယ်။ 

"ဒေါက် ဒေါက်"

ရုတ်တရက် တံခါးခေါက်သံထွက်လာလို့၊ ကုတင်ဘေး စားပွဲ၊ အံဆွဲထဲက Glock27 ကိုထုတ်ပြီး ဆေ့ဖ်တီးခလုပ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးနားကို ကပ်သွားလိုက်တယ်။

................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၈ )

တံခါးပေါ်က ချောင်းကြည့်မှန်ဘီလူးလေးက နေကြည့်လိုက်တော့ အပြင်ဘက်မှာ သူတို့ စစ်ဆင်ရေး က ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး အေးဂျင့် ပွန်းယ နှင့် တခြား သူမ တခါမှ မမြင်ဘူးသေးသော ယောက်ျား တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ကိုယ်ကို တံခါး ရှေ့မှာ မနေပဲ နံရံနားမှာ ကပ်၍ လှမ်းအသံပေးလိုက်သည်။

"ဟေး ဘယ်သူလဲ"

"ငါပါ... xxx ... ပါ"

ပွန်းယ က ပတ်စ်ဝပ် နာမည် ပြောလိုက်သဖြင့် သူ နှင့် အတူလာသူမှာ မိမိ တို့ လူဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ မာလာက သေနပ်ကို ကျောဘက် ခါးကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး တံခါးကို ဂျက်ဖြုတ်ကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။  

"ဟေး မာလာ နင် ဒီမှာ နေလို့ မရတော့ဘူး နင်တို့ နိုင်ငံ ထဲကို နယ်စပ်က နေ ပြန်လစ်တော့၊ နင်နဲ့ ဗလာဒီမာ ညက ထွက်သွားတာကို တွေ့တဲ့လူတွေ ရှိနေတယ်၊ သူနဲ့ လိုက်သွားလိုက် သူက နယ်စပ် ဒေသ တာဝန်ခံ ဗီးတား ပဲ"

မာလာ က ဗီးတား ဆိုသူကို ခေါင်းငြိမ့် နူတ်ဆက်လိုက်ပြီး ပွန်းယကို သူမ တွင် ရှိနေသည့် ‌ဒေါ့ကုမန့် များ လက်ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ သူမ အဆင်သင့် ပြင်ထားပြီးသော ခရီးဆောင် အိပ်ကလေးကို သာ ဆွဲယူ လျှက် ဗီးတား နဲ့ အတူ ထွက်လိုက်လာခဲ့တော့သည်။ 

ဗီးတားက သူ့ကားလေး ဖြင့် ယိုးဒယား မြောက်ပိုင်း မြန်မာပြည်နယ်စပ်ရှိရာသို့ တောက်လျှောက် မောင်းလာခဲ့လေသည်။ လမ်းမှာ သူတို့ ဆေ့ဖ် ဟောက်စ်မှာသာ တညအိပ်ပြီးတာချီလိပ် ထိ လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။ တာချီလိပ်မှ ဗိုလ်မှုး သီဟ စခန်းချထားတာ ကျိုင်းတုံဖက်သို့ လာကြိုသည့် အေးဂျင့် တဦး ဖြင့် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ 

ဗိုလ်မှူး သီဟ မှာ သူ့သမီးကို ကိုယ်တိုင် တွေ့လိုက်ရမှ စိတ်ပူနေခြင်း သက်သာသွားရတော့သည်။ 

"သမီး ကို ဒက်ဒီ က စိတ်ပူနေတာ ရုရှား တွေက အရမ်းဆိုးတယ် သမီး ပုရွက်အုံ ဒုတ်ထိုးသလို ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ ဒက်ဒီ  ချက်ချင်း ပြန်ခေါ် လိုက်တာ"

"ဒက်ဒီကလည်း ဒက်ဒီ့ သမီးပဲ ဟာ ခြေရာ ပျောက်ပါတယ် သူတို့ ဘယ်သူမှန်းသိလိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

"မထင်နဲ့ သမီး ဒီကောင် က ထိပ်တန်း လုပ်ကြံ‌ရေးသမား တော်ရုံ လူက သတ်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ်ဘူး စပါယ်ရှယ် ထရိန်းထားတဲ့ သူမှန်း သူတို့ သိမယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲ ပြောပြော မြန်မာပြည်ထဲ မှာတော့ လုံခြုံပါတယ် ယိုးဒယားမှာ သာ စိတ်မချရတာ"

...................................................................................................................

ညနေဘက်ထမင်းစား ပြီးတော့ သားအဖ နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း မာလာ့ အတွေ့အကြုံများကို သီဟ က မေးမြန်းနေသည်။ နောက်တော့ သီဟ က အိပ်တော့မည်ဟု ဆိုတာ သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ သီဟ ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲနေတုန်း အမှောင်ထဲ မှာ သူ့အိပ်ခန်း တံခါး ပွင့်လာပြီး လူတယောက်ဝင်လာသည်။ 

"စု လား"

"ဘယ်သူရှိသေးလို့တုန်း အချစ်ကြီးနော် ဟွန့် စု ကွယ်ရာမှာ ဘယ်သူတွေနဲ့ ဖြစ်သေးလဲ"

"မဖြစ်ရပါဘူးကွာ စုလေးကို ပဲ သတိရနေတာပါ"

ဗိုလ်မူး သီဟ မှာ အထူးစစ်ဆင်ရေး ဖြင့် ‌ရော က်နေတာ ဖြစ်ပြီး သူ့ကို တခါလာလုပ်ကြံလိုက်တာ ခံရပြီးကတည်းက သူ့အိမ်မှာ လုံခြုံရေး အထူး တင်းကြပ်ထားသည်။ အိပ်ခန်း အိမ်သာရေချိုးခန်း များမှ လွဲပြီး ကျန်အခန်းများ တွင် လုံခြုံရေး ကင်မရာများ တပ်ဆင်ထားသည်။ သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံးက လည်း သိသည်မို့ ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဟန်မပျက် နေကြပြီး ညအမှောင်မှ အခန်းကူးလာခြင်း ဖြစ်လေသည်။

"စု ကလည်း ယောက်ျား ကို သတိရတာပေါ့  ယောက်ျား အလိုး မခံရတာကြာပြီလေ"

"အင်း စိတ်ချ စု စောက်ဖုတ်လေးထဲက ကို လီးကို မချွတ်တော့ဘူး လိုးပေးမယ် ကဲ ဘယ်လိုလဲ ခိခိ"

မာလာ မှာ ဗိုလ်မူး သီဟ အိပ်ယာထဲ တိုးဝင်လိုက် ပြီး ဗိုလ်မူးသီဟ ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ဗိုလ်မူးသီဟ ကလည်း မာလာ့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း ရင်း က မာလာ့ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး လေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ 

မာလာမှာ ညဝတ် အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားသဖြင့် ခါးစည်းကြိုးလေး ဖြည်လိုက်သည်နှင့် သူမ အရှေ့ပိုင်းမှာ လုံးဝ ပွင့်ထွက်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မူးသီဟ မှာလည်း ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ချွတ်လိုက် ပြီး သူ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပွကို ကန်ချွတ်လိုက်သည်။ မာလာ က မာတောင် တောင့်တင်း နေသည့် ဗိုလ်မူးသီဟ လီးကြီး ကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက၊

"ဒီအချစ်ကြီးကို တောင် မစုပ်ရတာ ကြာပြီ"

ဗိုလ်မူးသီဟ မှာ မာလာ၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လီးစုပ် ပညာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ကြာကြာ ထိန်းနိုင်မည်မဟုတ် မှန်း သိနေသဖြင့်၊

"လာတော့ကွာ စုလေး ကို မလိုးရတာကြာပြီ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားဦးမယ်"

ဟု ဆိုကာ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို ဆွဲယူလိုက်လေသည်။ ထိုည က သူတို့ သားအဖ နှစ်ဦး လွမ်းနေတာကို အတိုးချ ပြီး ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးကြလေသည်။ လိုး လို့ တချီပြီးတိုင်း ဖက်ကာ နားကြရင်း မာလာ က သူမ အမေ အကြောင်းကို မေးသည်။ ဗိုလ်မူး သီဟ ကလည်း သူ့မိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။ 

"အဲကောင်က မာမီ့ကို မုဒိန်းကျင့်တာလား၊ စုသာ အဲဒီအချိန်က သိလိုက်လို့ကတော့ အဲကောင် အဲဒီကထည်းက သေနေပြီဟွန့်"

"အင်း ဒက်ဒီလည်း တကယ်တော့ အဲဒီ ဗီဒီယိုကို တော်တော်လေး နောက်ကျမှ တွေ့ရတာကိုး၊ ဒက်ဒီ သိရတဲ့ အချိန်မှာ သမီး မာမီက အဲဒီကောင်ကို စွဲနေပြီ၊ အဲကောင် နဲ့ တော်တော့်ကို အရသာတွေ့နေပြီလေ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ ဆိုတော့ ဘာထူးတော့မှာလဲ၊ ဒက်ဒီက လည်း သမီးနဲ့ မှားထားတာရှိတော့ သူလည်း သူ့ဘာသာ အင်ဂျိုင်း ဖြစ်ပါစေလေ ဆိုပြီး လွတ်ထားလိုက်တော့တယ်"

"ယောက်ျား က မာမီ့ ကို ဖိုးတုတ် ပုံစံမျိုး စုံနဲ့ လိုးနေတာကို ဗီဒီယို ကလစ်တွေ ပြန်ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေတယ် ဆိုတော့ ယောက်ျား မှာလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ဒီမိန်းမ ကိုရော တခြားသူ လိုးတာ ကြည့်ချင်သေးလား"

"အာ အဲလို မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ အောကား ကောင်းကောင်း ကြည့်ရသလို ပဲ ခံစားရတာပါ၊ မင်းသမီးက ကိုယ့် မိန်းမ ဖြစ်နေတာ တခု ပါပဲ ခိခိ၊ ဒီမယားလေးကိုတော့ သူများ ထိတာ မခံနိုင်ပါဘူး"

"ဟုတ်လို့လား ယောက်ျားရယ်"

"အဟုတ်ပါကွာ"

မာလာ မှာ ဗိုလ်မူး သီဟ အိမ်တွင် နှစ်ပတ်လောက် နေလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ခွဲခွာနေခဲ့ရသည်များကို အတိုးချပြီး ညတိုင်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ ပြီးမှ မာလာ့ကို ခွင့်ရက် ရှည် ပေးကာ သူမ မိခင် ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော်  ရှိရာ မြိုံသို့ လိုက်သွား စေလေသည်။

......................................................................................

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ပထမ တော့ ဘာဖြစ်သွားမှန်းပင်မသိ၊ သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ လီးကြီးမှာ တောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး လရည်တချို့ ပန်းထွက်လာပြီး ဖိုးတုတ် ကိုယ်လုံးကြီး ကြမ်းပေါ် လဲကျသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သွေးတွေ သွေးတွေ ၊ သူမ ကိုယ်သူမ ပင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ ၊ ပါးစပ်မှ အသံကုန်အော်ဟစ် နေမိပြီး သူမတို့ အခန်းတခါး ဗြုန်းကနဲ ပွင့်လာကာ လူတယောက်ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ မှတ်မိလိုက်တာက သူမ ယောက်ျား၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ။ နောက်ပိုင်းက တော့ သူမ ကို ကပ်ရက်အခန်းခေါ် သွားပြီး ဆေး တချို့ တိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် ဆရာဝန်မို့ စိတ်ငြိမ်ဆေးမှန်းသိသည်။ ဆေးသောက်ပြီး သော်လည်း တခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် ကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုံလို့နေသည်။ သို့သော် သူမ ယောက်ျား ရှိနေသည်မို့ အနည်းငယ် စိတ်ထဲ လုံခြုံစိတ်ချမှုတော့ ရလာရသည်။ 

နောက်ပိုင်း တော့ ဗိုလ်မှူးသီဟ ပြောကြားချက်အရ သူနှင့် လူချင်းမှားကာ  ဖိုးတုတ်ကို လုပ်ကြံလိုက်ကြခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ မိမိ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ နှင့် သမီး ဖြစ်သူတို့၏ အလုပ်မှာ အလွန်တရာ အန္တရယ်ကြီးတာပါလား ဆိုတာကို သူမ သဘောပေါက်လာခဲ့ရသည်။ ယခုတော့ သားဖြစ်သူ တာဝန်ကျနေ သော မြို့ငယ်လေး တခု တွင် အေးအေး ဆေးဆေး လာနေခဲ့လေသည်။ သူမ အလုပ် ကို အရေးပေါ် ခွင့်အပြင် လစာမဲ့ ရက်အကန့်အသန့် မရှိ နေလို့ ရစေရန် ဗိုလ်မှူး သီဟ တပ်မှုး မှ စီစဉ်ပေး ထားသဖြင့်လည်း အလုပ်အတွက် စိတ်ပူ စရာ မလိုတော့ခြေ။

အစပိုင်းမှာသာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲ‌ကျော် တယောက် စိတ်တွေ ဂဏှာမငြိမ် အမြဲတမ်း ခြောက်ခြား နေခဲ့ရသော်လည်း အေးချမ်း တိပ်ဆိတ်လှသည့် မြို့ကလေး နှင့် အနီးတဝိုက်က သဘာဝ တောတောင် ရူခင်းများက သူမ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အေးချမ်း လာစေခဲ့ရလေသည်။ မြို့ကလေးမှာ တောင်တန်းကြီးများ ဝန်းရံ ကာထားသည့် အပြင် မြို့အလယ်ခေါင်တည့်တည့် မှ လည်း ကြည်လင်အေးမြသည့် တောင်ကျချောင်းလေး ဖြတ်သွားလေရာ ဘယ်နေရာ သွားသွား အလွန်အေးချမ်းလှပသည့် ရူခင်း များကိုသာ တွေ့ရလေသည်။ သူမ သား ဆေးရုံ သို့ အလုပ်ဆင်း သွားသည့် အချိန်တွင်း အနီးတဝိုက်သို့ လမ်းလျှောက်လျှက် တောသူတောင်သား တို့ နေ့တဓူဝ သွားလာ လှုပ်ရှားနေသည်ကို စိတ်ဝင်တစား လိုက်ကြည့်ရင်းက ပုံမှန်အနေအထားသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

တနေ့တွင် သူမ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာရတနာမြကြည် နှင့် ဖုံး အဆက်အသွယ်ရလေသည်။ တယောက်နှင့် တယောက် သတင်း မေး ပြောကြရင်း ဖြင့် ဖိုးတုတ် နှင့် နောက်ဆုံး အကြိမ် သူတို့ ခရီးစဉ် အကြောင်း ရောက် သွားခဲ့ရာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က စိတ်မသက်မသာ ပြန်ဖြစ်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာရတန်ာမြကြည်၏ နောက်ဆက်တွဲ ပြောဆိုမှု က သူမ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှား တက်ကြွလာစေခဲ့ လေသည်။

"ဟဲ ကောင်မ ရေ နင် အခု မောင်သူရ နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေနေတာလား"

"ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုကို က ငါ့ကို သူတို့ အော်ပရေးရှင်း မပြီးသေးခင် ခန နေလိုက်ဦးတဲ့၊ ငါ ဒီမှာ ရှိနေတာလည်း ဘယ်သူမှ မသိစေနဲ့တဲ့၊ နင်တယောက်ပဲ ငါ့ သူငယ်ချင်းအရင်း မို့ သူက ပေးဆက်သွယ်တာဟဲ့"

"အင်း ကောင်းပါ့ဟယ်၊ ငါက အဲလို အခွင့်အရေးမျိုး လိုချင်နေတာ ခစ်ခစ်"

"ဟင် နင်က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"သားနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေရတဲ့ ဟာကို ပေါ့ လို့"

"အင် နင့်လေ သံက တမျိုးပါလား ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါဦးဟ"

"ခစ် နင် ငါတို့ ဖိုးဆမ်း ဆွဲတုံးက ရန်နိုင်ဝင်း ပြောတာ မှတ်မိလား"

"အင်း နင့် ကို ဝေယံ က လုပ်ချင်နေတယ် ဆိုတာလား"

"အေးပေါ့ ငါ က လက်တွေ့ သွားစမ်း ပြီးပြီ"

"ဟယ်တော့ တကယ်ကြီး"

"တကယ်ပေါ့၊ နင်တို့ အဖြစ်အပျက်လည်း ဖြစ်ပြီးရော ငါလည်း စိတ်တွေ ဂယောက်ဂရက်နဲ့ ဆိုတော့ ငါ့ကို အလုပ်က ခနနားနေဖို့ ငါ့ယောက်ျား က ပြောတယ် အာ့တာနဲ့ ငါလည်း သားဆီ ခနလိုက်သွားမယ်လို့ ဆိုတော့ အိုကေ ဆိုတာနဲ့ သားဆီ ထွက်သွားလိုက်တာ"

"အော် ဒါကြောင့် နင် ငါ့ဆီ မဆက်သွယ်တာပေါ့ အကြာကြီး"

"မဆက်သွယ်တာက ကိုသီဟ က မှာထားလို့ ဟ သူက ပြောတယ် ငါ့လုံခြုံရေး ရော နင့်လုံခြုံရေး အတွက်ပါ စိတ်ချရအောင် ခနစောင့်ပါဦးတဲ့ သူက ရပြီလို့ ပြောတဲ့ အချိန်ကျမှ ဆက်ပါဆိုလို့ပါဟဲ့"

"အော်"

"အော် မနေနဲ့ တော့ ခုမှ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါ သားတို့ ဆီ လိုက်သွား တော့ သူတို့ က အခန်းတခန်း ရှင်းပေးပြီး ငါ့ ကို နေခိုင်းတယ်၊ သူတို့ အိမ်မှာ ငါရယ် ရန်နိုင်ဝင်းရယ်၊ သား ဝေယံ ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတာပေါ့"

"အင်း"

"ရန်နိုင်ဝင်း က သားကို ပြောထားပြီးသားမို့ သားက ငါနဲ့ ရန်နိုင်ဝင်း ဖြစ်တာကို သိနေတယ်"

"ဟယ်၊ ခုခေတ် ကလေး တွေများ အံ့ သြစရာ ကြီးနော်"

"အေး ဟ ငါတို့ ခေတ်နဲ့ တခြားစီပဲ"

..............................................................................................................................

အခန်း ( ၁၉ )

"အင်း အဲတော့ "

"အေးလေ ငါ က ပြောချင်လွန်းလို့ နင့်ကို ခေါ် တာ အေးဆေး ပြောပြမယ် နင် ကြားက ဖြတ်ဖြတ်မဖေါက်နဲ့ "

ဒေါက်တာရတနာမြကြည်

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ဖိုးတုတ် ကို လူမှားအလုပ်ကြံခံရသည့် အချိန် အလွန်ပင် ထိပ်လန့် ‌ခြောက်ခြားသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း  ဗိုလ်မှုးသီဟ တို့က သူတို့ ခရီးစဉ်အကြောင်း ရေလုံ နူတ်ပိတ် နေခိုင်း လိုက်သဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရခဲ့ရသည်။ မိမိ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း တို့ အကြောင်း လူသိရှင်ကြား ဖြစ်သွားမှာ ကြောက်ခြင်းက သူမ စိတ်တွေကို ပို ပြီး ဒုက္ခပေးလေသည်။ သို့နှင့် သူတို့ ပတ်ဝန်းကျင် တွင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဒရိုင်ဘာလေး ကားအက်စီးဒန့် ဖြင့် သေဆုံးသွားသည်ဟု သာ သတင်းလွှင့်ထားခဲ့ လေသည်။ အလုပ်ထဲ တွင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်လည်း မရှိ၊ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေ လေနေပြီး လူနှင့် စိတ်မကပ်ဖြစ်နေရသည်။ နောက်တော့  သူမ ယောက်ျား ကို သားဆီ သွားလည်မည်ဟု ပြောကာ သားရှိရာ စလုံး သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့ လေသည်။ 

စင်္ကာပူ လေဆိပ်တွင် သူမကို သားဖြစ်သူ ဝေယံမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ လာကြိုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဝေယံ ရှေ့တွင် သူမကို ဖက်ပြီး ပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရာ အငိုက်မိ သွားသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားလေသည်။

"ဟယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်းကို အမြန်တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး သားဖြစ်သူကို လှည့်ကြည့်တော့ ရီဖြဲဖြဲ လုပ်နေတာကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝေယံက၊ 

"ဟေ့ကောင် နည်းနည်းပါးပါး စိတ်ကို ထိန်းပါဦး ငါတယောက်လုံး ရှိတယ်လေကွာ"

ဟု ပြောရင်း သူ့သူငယ်ချင်းကျောကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာဘာပြောရမှန်းမသိ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်ပြီး သားဖြစ်သူကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲ ပဲ လေဆိပ်မှ ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်ကြည့် နေလိုက်ရသည်။ 

သူတို့ နေသည့်အခန်းသို့  တက္ကစီငှား ပြီး သွားကြတော့ သူမ အထုပ်အပိုးများကို ကားနောက်ဖက် ထရန့်မှာ ထည့်ပြီး ဝေယံမြကြည်က ဒရိုင်ဘာဘေး ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည်နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ကားနောက်ခန်းမှာ အတူထိုင်ကြရလေသည်။ ဝေယံ က သူ့အဖေ အကြောင်း သူတို့ အမျိုးအဆွေ တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ပြောဆိုနေသဖြင့် သားအမိ နှစ်ယောက်စကား လက်ဆုံကျ နေကြချိန်တွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်တွေက ‌ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်တွေကို ပွတ်သတ်ပေး နေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြစ်ရင်း သူမ သားဖြစ်သူ မမြင်အောင် မျက်စောင်းထိုးလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်လာသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဖမ်းဆွဲကာ သူ့ဘောင်းဘီပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီ အတွင်းမှ မာတောင် ထနေသော လီးတန်ကြီး ကြောင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မျက်နှာကလေး နီမြန်းသွား ရသည်။ ကားရှေ့ခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သူ မှ မမြင်နိုင် သဖြင့် သူမ လက်ဖဝါးကလေး ဖြင့် ဆက်ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်မိသည်။

သူတို့ တိုက်ခန်းရောက်တော့ ဝေယံ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း တို့ က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အတွက် ပြင်ဆင်ထားသည့် အိပ်ခန်းထဲ သို့ အထုပ်အပိုးများ လိုက်ပို့ပေးသည်။ 

"မာမီ ခနနားလိုက်ဦး ၊ သားလည်း ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးမှ တနေရာ သွားပြီး စားကြတာပေါ့၊ ဘိုက်ဆာနေပလား"

"ဟင့် အင်း မဆာပါဘူး၊ လေယဉ်ပေါ် မှာ ဟိုစား ဒီစား စားထားလို့၊ သွားသွား အေးဆေး ပါ"

ဝေယံမြကြည်က သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ ထွက်သွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ အထုပ်အပိုးများကို ကုတင်ခြေရင်းမှာ လှဲချရင်း ဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ အတွက် နေ့စဉ်သုံး လိုအပ်မည့် အလှပြင်ပစ္စည်း အထုပ်တို့ကို ယူပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘေး မှ စားပွဲလေးပေါ် တင်လေသည်။ ထိုစဉ် တံခါးဝမှ အသံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း အခန်းထဲ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် အခန်းတွင်းဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်း မှ လော့ချလိုက်သည်။ 

"ဟယ် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သား ရှိတယ်လေ အပြင်မှာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က အထိပ်တလန့် ပြောလိုက်သော်လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က အေးအေးဆေးဆေး ပင်၊

"ဝေယံ က ရေသွားချိုးနေပါပြီ မိန်းမ ရဲ့  နောက်ပြီးတော့ သူက သူ့မာမီ နဲ့ ဒီက သူ့သူငယ်ချင်း က ချစ်သူရီးစား လင်မယား ဖြစ်နေကြတယ် ဆိုတာ သိပြီး နေပါပြီ"

"ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို"

"ယောက်ျား က မိန်းမရဲ့ သားကို အကုန်ပြောပြထားပြီးပါပြီ ကွာ မိန်းမ ကလည်း ခုထိ သဘောမပေါက်သေးဘူးလား"

"ဟင် ဒါဆို သူက ဘာ... ဘာ... ပြော..."

"သူက ဝမ်းတောင် သာသေးတယ် လို့ ပြောတာပဲ၊ သူ့မာမီ ကိုယ်ပိုင် လွတ်လပ်ခွင့် နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုယ့်အခွင့်အရေးနဲ့ ကိုယ်၊ ကိုယ့် သာယာမှု ကိုယ်ရှာတာ သူဘာမှ ပြောခွင့်မရှိပါဘူးတဲ့၊ မြန်မာ နိုင်ငံက ရှေးဟောင်းထုံးစံ ကနေ ကျော်လွန်ပြီး အောက်အော့သည်ဘောက်စ် ကို ရဲရဲဝန့်ဝန့် ကျင့်သုံးရဲတာကိုတောင် သူက ဂုဏ်ယူမိပါသေးတယ်တဲ့"

"အင်း ဒါပေမဲ့ သား နဲ့ တအိမ်ထဲ နေပြီး သူ့အဖေ မဟုတ်တဲ့သူနဲ့ ဟိုဟာဒီဟာလုပ်ဖို့ တော့ စိတ်မသန့်ပါဘူးကွာ"

"အာ မိန်းမ ကလည်း တော်တော့ ဒီမှာ ယောက်ျား က လွမ်းနေရပြီ တွေ့လား အပိုတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ပြောပြော ဆိုဆို သူတို့ အခန်းပြန်‌ရောက်ပြီး မှ လဲဝတ်ထားသည့်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးဖြည်ကာ ကြမ်းပေါ် သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားသဖြင့် မာတောင် တောင့်တင်း နေသော လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ကို လိုးနေကျ  လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိသည်။ ခါတိုင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မြန်မာပြည်ပြန်လာတိုင်း သူမ ကို လိုးနေကျ ဖြစ်သော်လည်း ယခုအခါကတော့ တမျိုးမဟုတ်လား၊ သူ့ကို လိုးနေသူက သူမ သားဖြစ်သူ၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ရုံမက အခု တော့ အိမ်တအိမ်ထဲမှာ သူမ သားက အပြင်မှာ ရှိနေတုံး အလိုးခံရတော့မည်။ 

ငေးတေးငိုင်တိုင်ဖြစ်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လည်း မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ချစ်သူမို့ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို တုန့်ပြန် နမ်းစုပ်နေမိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း အတန်ကြာစုပ်နမ်း ပြီး တော့မှ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပုခုံးကို အသာဖိချကာ သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်စေပြီး၊

"မိန်းမ ရေ ယောက်ျား လီး က မိန်းမ အာငွေ့လေးကို မခံစားရတာ ကြာပြီတဲ့ကွာ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်းက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတချက်နှစ်ချက်ထုပေးလိုက်သည်။ သူမ မျက်နာရှေ့တည့်တည့်မှာ ဖေါင်းကား နေသည့်ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးကို သူမ လျှာကလေး ဖြင့် လျှက်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ဖူး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ စိမ့်ထွက်နေသည့် အရည်ကြည်လေးတို့ကို ပါ လျှက်ရင်း ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူမ ပါးစပ်တွင်းသို့ သွင်း ကာ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးလေသည်။ 

သူတို့ အခန်း တွင်းရှိ နိုးစက် နာရီအတွင်း တပ်ထားသည့် လျို့ဝှက်ကင်မရာမှ သူတို့ လှုပ်ရှားမှုကို မှတ်တမ်းတင် နေသည်ဆိုတာကိုတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် မသိရှာခြေ၊ ဝေယံ နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ အတူတူ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မလာခင်ကတည်းက ကြိုတင်တပ်ဆင်ထားတာ ဖြစ်သဖြင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူတို့ နှစ်ယောက် လှုပ်ရှားမှုကို ကင်မရာမြင်ကွင်းတွင် သေသေခြာခြာ ပေါ် စေရန် နေရာ နှင့် အနေအထားကို တမင် ရွေး ချယ် လှုပ်ရှားလေသည်။

အိမ်ထဲ မှ တခြားအခန်းထဲ က ကွန်ပြူတာပေါ် တွင် မြင်နေရသည့် သူ့မာမီ နှင့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူတို့၏ ချစ်ရည်လူးပွဲကို ထိုင်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသူကတော့ ဝေယံမြကြည် ပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မတ်တပ်ရပ်လျှက် က သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်က သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူမ ပါးစပ်ကို ‌စောက်ဖုတ်အလား သဘောထားပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ‌ကော့ကာ ဖြင့် လိုးပေးနေသည်။ ထိုသို့ လုပ်နေရင်း က ကင်မရာဘက်ကို ကြည့်ကာ တဖက်ခန်းတွင် သူတို့ ကို ကြည့်နေမည်ဖြစ်သော သူ့သူငယ်ချင်းကို မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ 

ဝေယံမှာ ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ် တွင် မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် လီးက မတရား မာတောင် နေလေရာ ဂျယ်လေး လက်ဖဝါးပေါ် အနည်းငယ် ထည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရသည်။ သူ့မာမီ မှာ လေဆိပ်က သူတို့ကြိုလာခဲ့သည့် အဝတ်အစား ပင် မလဲရသေး။ ပန်းခရမ်းရောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ လည်ပင်းက လေးထောင့်စပ်စပ် မော်ဒန်စတိုင် အဟိုက်လေးနှင့်၊ အောက်က အသား ချောချော ဇင်းမယ်ထမိန် ဒေါင်လိုက် အစင်းလေး တွေနင့် နန်းဆန်ဆန် လေး ကျက်သရည်ရှိလှသည့် ဆံထုံးမြင့်မြင့် နှင့် သူ့မာမီ၊ ဆရာဝန်မကြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက်။ သူ့သူငယ်ချင်း ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး၊ သူ့သူငယ်ချင်း လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေရသည်မှာ ဘာနဲ့မှ မတူသည့် ခံစားမှုတို့ကို ခံစားနေရပြီး လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီး တချောင်းလို မာတင်းနေရသည်။ သူနည်းနည်းလေး ဖိညှစ်လိုက်လျှင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာ စိုးသဖြင့် ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ကာ ထုနေရသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ လီးအစုပ်ခံနေရင်း က စိတ်တွေ တအားထလာတော့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်မှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်လျှက် ကုတင်ဆီသို့ ခေါ် သွားလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရင်ဖုံးအင်္ကျီ မှ ကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ကိုယ်ပေါ် မှ ချွတ်ခွာလိုက်သည်။ ညိုဝင်းမွတ်နေသည့်အသားလေးများမှ မို့မေါက်တက်နေသည့် ရင်သား အစုံမှာ အတွင်းမှ အသားရောင် ဘရာဇီယာလေး က မနိုင်မနင်း ထိန်းထားနေရသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို သူမ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်လျိုကာ ဖြုတ် ပေးလိုက်သည်။ ဘရာဇီယာလည်း ကိုယ်ပေါ် မှ ကွာသွားတော့ အပေါ် ပိုင်းဗလာ အောက်ပိုင်း ထမိန်သာကျန်တော့သည့် သူ့မာမီ၏ လှပသော နို့လုံးကြီးများကို မြင်လိုက်သည့် ဝေယံတယောက် စိတ်မထိန်းနိုင် တော့ပဲ လီးကြီးကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုလိုက်မိသဖြင့် လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည်။

"အ....အီးးးးးး...ဖတ်ခ်..."

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ကုတင်စောင်းတွင် မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့ကြီးများကို ငုံ့ကာ စို့လေသည်။ လက်တဖက်က လည်း နောက် နို့တလုံးကို ဆုပ်နှယ်ချေမွ ပေးနေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မျက်စေ့လေးကို မှေးရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို သူမ လက်ချောင်းကလေး များဖြင့် ထိုးဖွရင်းက ဖီးခံနေလေသည်။

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့ကြီးများကို တဖက်တချက်စီ ပြောင်းစို့ ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းက ဝသွားမှ ကိုယ်ကို မတ်ကာ ရပ်လိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ထမိန်အောက်မှ လျိုကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အတွင်းခံ ပင်တီ ကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပင်တီကို လက်တဖက်ဖြင့်မြှောက်ကိုင်လိုက်ရင်း ခွဆုံနေရာလေးတွင် စိုကွက်နေသည်ကို နောက်လက်တဖက်ဖြင့် တို့ထိကြည့်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရှက်သွားရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်မောင်းကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ရင်း ကုတင်စောင်းမှ တွဲလောင်းချထားသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်စောင်းပေါ် မတင်ကာ ခြေဖဝါးချစေလိုက်သည်။ 

ယခုတော့ ကုတင်စောင်းတွင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကိုယ်ထီး၊ အောက်ပိုင်း ထမိန်ပေါင်ရင်းထိ လန်တက်ကာ ညိုဝင်းမွတ်ကာ တုတ်ခိုင်လှသည့် ပေါင်နှစ်လုံး ထောင်ကားလျှက် ထိုင်ရက်သား ဖြစ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝေယံကြည့်နေသည့် စခရင်တွင် ပြူးပြူးကြီး တန်းမြင်နေရလေပြီ။ ခုနကလေးတင်ကမှ လရည်တွေ ပန်းထွက် သွားခဲ့သဖြင့် ပျော့ ခွေနေသော ဝေယံ့ လီးကြီးမှာ ချက်ခြင်း ပြန်တောင်လာခဲ့ရလေသည်။ 

သူ့မျက်စေ့တည့်တည့် တီဗီစခရင်ပေါ် မှာ မြင်နေရတာက သူ့ကို မွေးထုတ်ပေးခဲ့သော စောက်ဖုတ်ကြီး၊ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည်မှာ အသား ညိုသော်လည်း အမွေးအမျှင် ရိပ်ထားသော စောက်ဖုတ်အဖောင်းကြီးမှာ  နေမထိသားမို့ မဖြူမညို လေးရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်လိမ်လိမ်လေးကတော့ မဲညိုညို ရှိ၏၊ ပေါင်ဖြဲထားသဖြင့် အတွင်းသား နီတာတာလေးက အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေလေသည်။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၂၀ )

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လီး ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးဒစ်ဖူးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားအလွှာကြား မြုတ်လျှက် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ်တိုက် ပေးရင်းက စောက်စေ့နေရာလေး ကိုလည်း ဖိထိုးပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ခိုငြီးသံလေးလို အသံထွက်လာလာပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပုခုံးကို သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲခိုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လီးကြီးကို ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းပြီးမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းထည့် ပြစ်လိုက်လေသည်။

"ဖွတ်...ဖလွန်....ဗျိ...ဖတ်"

"အ....အီးးးးးအို......"

"အားးးး မိန်းမ ရယ်...မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကြီး အိ ပြီး စေးနေတာပဲကွာ..."

အိုးးးး ယောက်ျား လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတင်းနေတာပဲ နော် အား မိန်းမ စောက်ခေါင်းထဲမှာတောင် နည်းနည်း နာသွားတယ်.. အီး ဖြည်းဖြည်း နော်"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင် သွားပြီ ဆိုတော့ နဂို အခေါ် တွေကို သူမ ပါးစပ်က ထွက်ရဲလာခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါကျမှ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ကွန်ပြူတာ ပေါ်က နေ သူတို့ လုပ်သမျှ၊ ကြည့်နေ နား‌ထောင်နေမည် ဆိုသည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ရိုးပလေး နေကြ သားအမိ ဇာတ်လမ်းကို ခင်းရန်အကြံပေါ် သွားရသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နားနား သို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ကာ၊

"မိန်းမ အခု ယောက်ျားကို ဝေယံလို့ သဘောထား၊ ယောက်ျားတို့ ရိုးပလေးနေကြ ဟာကိုလုပ်ရအောင်"

"ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း"

"ဖွတ်...ဖတ်..."

"ဖွတ်..ပလွတ်...ဗြွတ်"

"အို မာမီက လည်းကွာ သားလုပ်ပေးတာ မကြိုက်လို့လား....."

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ခေါင်းရမ်းကာ ဟင့်အင်း လုပ်နေသော်လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးရင်းက ဝေယံအဖြစ် ဇာတ်ခင်းနေတော့ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အထိအတွေ့က ကာမ သွေးတွေကို သူမ ဦးခေါင်းထဲ ပြန့်နှံ့ သွားစေတော့သည်။

"အင်း...အင်း.....ကြိုက်....ကြိုက်ပါ..တယ်...အို့........."

"အာ့ဆိုလည်း ပါးစပ်က ပြောလေ၊ သားဝေယံ လိုးပေးတာ ကို မာမီ ခံချင်နေတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား"

"အင်း အင်း သား ဝေယံ မာမီ့ကို လိုး တအား ဆောင့်လိုးပေးပါ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်မှ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သံကြားရတော့ ဝေယံ့ လီးကြီးမှာ အတော့်ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ၊ ခုနကလေးကမှ လရည်တွေ ထွက်ထားသဖြင့်သာ ပြီးဖို့ မလွယ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့လက်ဖြင့် တအားဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့မာမီကို လိုးနေသည်ဟု ရန်နိုင်ဝင်း နေရာတွင် စိတ်ကူးပြီး ဂွင်းထုနေမိပြန်သည်။

ရန်နိုင်ဝင်း ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်း အမေကို သူ့သူငယ်ချင်းရှေ့ ( တဖက် ကင်မရာထဲ မှ ကြည့်နေသည်ကို သိ နေသဖြင့်) လိုးနေရသည်မို့ စိတ်တအားကြွကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ရန်နိုင်ဝင်း ခါးမှာညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို ရန်နိုင်ဝင်း နောက်ကျောဘက်တွင် ချိတ်ထားလျှက် ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ အောက်မှ ပင့်ပေးလေသည်။

နှစ်ဦးစလုံး လည်း မဆုံတာကြာ၊ စိတ်တွေကလည်း တအားထန် ၊ တအားတက်ကြွနေကြတာမို့ ခနကလေး နှင့် ကာမသုခ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ကြရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် တွယ်ဖက်ထားမိသလို၊ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးမှာလည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် လိုက်သည်။ ခနတာ ငြိမ်နေပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် သို့ လုံးထွေးကျ သွားကာ ဖက်ထားရင်း ဖြင့် အနားယူနေကြ လေသည်။

ဝေယံလည်း ထိုအခါကျမှ သူ့လရည်များ ထွက်ကျသွားသည့် နေရာများကို လိုက်လံ သုတ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ရေချိုးလေသည်။

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကထမိန်ကို ရင်လျှားလိုက်ပြီး ရန်နိုင်ဝင်း လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာ မှေးနေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး။

"မိန်းမ ရယ် လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ တကယ်ကို ယူထားချင်တယ်"

"သွား အပိုတွေ၊ တခါထဲ သူ တော်တော်ဆိုးတယ်နော် ဟွန့် သူများကို သားနဲ့ ပေးစားပြီး တခါထဲ"

"မပေးစားရပါဘူးကွာ မိန်းမ ရဲ့ သားတော်မောင် ကိုယ်တိုင်က သူ့မာမီ အပေါ် သူဖီးနေတာကို"

"တကယ်ဟုတ်လို့လား သူ့ဘာသာ သူ အင်းစက် ဖီးရှိတာနဲ့ လုပ်ကြံပြောနေတာ မဟုတ်လား"

"မဟုတ်ရပါဘူးကွာ တကယ်ပါ၊ သူ့ရှေ့မှာ ဗြောင်ဖွင့်မေးမလား"

"အာ သားအမိချင်း ဘယ်လို ဗြောင်ဖွင့်မေးရမလဲ မဟုတ်တာကြီးကို"

"အင်းပါ မိန်းမ ကရော ဖီး ရှိနေတယ်မဟုတ်လား"

"မရှိပါဘူး ဘာလို့ ရှိရမှာလဲ"

"မရှိပဲ နဲ့ ဒါဆို ဘာလို့ ခုနတုံးက ..သား ဝေယံ မာမီ့ကို တအားဆောင့်လိုးပေးပါလို့ ပြောလဲ"

"အို ဒါက သူရိုးပလေး လုပ်နေလို့ လိုက်ရိုးပလေးတာကြီးကို"

"ထားပါ ထားပါ၊ ကြည့်သေးတာပေါ့ ဟွန့်"

"ကြည့်မနေနဲ့တော့ ကိုယ်တော် ထ..ထ.. သွားတော့ တော်ကြာ သား ရေချိုးပြီးလို့ လာခေါ် နေရင် ဒုက္ခရောက်နေမယ်"

"မရောက်ပါဘူး မိန်းမ ရယ် မင်းအဖေ နဲ့ အမေ လိုးနေကြတုံးလို့ ပြောလိုက်တာပေါ့ "

"အာ တော်တော့ သွားသွား တော်ပြီ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထ အိပ်ရာမှ ထပြီး တွန်းလွတ်သဖြင့် ရန်နိုင်ဝင်း လည်း မနေနိုင်တော့ သူ့ပုဆိုးကို ကြမ်းပေါ် မှ ကောက်ယူ ဝတ်လိုက်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းရင်း။

"ကဲ မိန်းမ သွားလိုက်ဦးမယ်နော် သားတော်မောင် ကျွေးတာ လိုက်စားရဦးမယ်၊ ရေချိုးချင်ရင်လည်း ချိုးလိုက်တော့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ အဆင်သင့်ထည့်ထားပြီးသား"

"အင်းအင်း "

..................................................................................................................

ညနေဘက် သူတို့ သုံးယောက် စားသောက်ဆိုင် မှာ သွားစားသောက်ကြတော့ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို သူ့စော်အလား ခါးဖက်လိုက် ပုခုံးဖက်လိုက် လုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ပထမတော့ ထိုလက်တွေကို တွန်းလွတ်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ဝေယံမြကြည်က ဘာမှ မထူးဆန်းသလို ခပ်ပြုံးပြုံး ပင်နေသဖြင့် နောက်တော့လည်း လွှတ် ပေးထားလိုက်တော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ရထားပေါ် တို့ ဘူတာရုံမှ ထွက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်ရှိရာ သို့ လမ်လျှောက်ရာတွင် တို့တွင် ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပိုင်စိုး ပိုင်နှင်းပင် ခါးလေး ဖက်ကာ သွားလေသည်။

စားသောက်ဆိုင်တွင်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်က ဘီယာသောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ဝိုင်သောက် နှင့် စကားတပြောပြော ဖြင့် ပုံမှန် လို ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ အိမ်အပြန်လမ်း ရထားပေါ် မှာပင် ရန်နိုင်ဝင်း က လူကြားထဲ ဘယ်သူမှ မမြင်အောင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ကြီး ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်နှယ်ခြင်း ဘိုက်သားလေးများကို ပွတ်သတ်ပေးခြင်းဖြင့် ရမက်ဆန္ဒတို့ ကို နိုးဆွ ပေးလာခဲ့လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လည်း သူမ သားဖြစ်သူ ရှေ့တွင် နီးနီးကပ်ကပ် ထိုသို့ အလုပ်ခံနေရသဖြင့် စိတ်ထဲ တမျိုးတမည်ဖြင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း ရမက်ဆန္ဒတွေက လည်း တက်ကြွနေခဲ့ရလေသည်။

သူတို့ တိုက်ခန်း ပြန်ရောက်တော့ ရန်နိုင်ဝင်း က ဝေယံမြကြည်ကို မျက်စေ့တဖိတ်မှိတ်ပြကာ ၊

"ဂွတ်နိုက်ကွာ ငါတို့ အိပ်တော့မယ် "

ဟုပြောရင်း ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် အိပ်မည့် အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ဝေယံကို မျက်နှာပူသော်လည်း နေ့ခင်းတုံးက လည်း လိုးခဲ့ပြီးပြီ၊ ညနေစောင်းတခုလုံးလည်း ရန်နိုင်ဝင်း က သူမ ကို သူ့စော်အလား ဝေယံ့ ရှေ့မှာ ပြုမူနေခဲ့တာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ် လည်း လုပ်လို့ အပိုပဲ ဖြစ်မှာ သိလို့ အသာပင် လိုက်သွားလိုက်တော့သည်။ 

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဆွဲဖက်ကာ ကစ်ဆင်ရိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အပေါ် မှ အသားပျော့ပျော့ ဘလောက်စ် ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်မှ ပေါင်လည် လောက်သာ ရှိသည့် စကဒ် အတို ကျပ်ကို ဝတ်ထားရာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် အပေါ် ပိုင်းကို လုံးဝချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကုံးစို့လေသည်။ အောက်ပိုင်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း စကဒ်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ကာ ပင်တီကို သာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲစေပြီး ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာအပ်ကာ ပေါင်တွင်းသားတွေကို လျှာနှင့်လျှကတွေစောက်ဖုတ်ကို စုပ်နမ်း ရက်ပေးလေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ဘာဂျာ စွမ်းကို ကောင်းကောင်း ခံရပြီး တချီပြီးရလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့အဝတ်အစားတို့ကို ချွတ်ပြစ်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းကို မှီကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း အလိုက်တသိ ပင် သူ့ပေါင်ကြားကို တတောင်ထောက်ဝင်ကာ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ ပါးစပ်ကလေး ဟကာ လီးကြီးကို ငုံစုပ်လေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ဦးခေါင်းကို ကိုင်ထိန်းပေးရင်းနှင့် ဗီဒီယိုကင်မရာ ရှိရာဘက် သို့ သူ့လက်ခလည်ကို ကွေးကာ ဝေယံအား လာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ 

ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာတော့ ဘာမှ သတိမထားမိ၊ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သာ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ဖြင့် ကုံးစုပ်ပေးနေလေသည်။ ဝေယံကလည်း ရန်နိုင်ဝင်း ဆီမှ အချက်ပေးလိုက်သည်ကို ကွန်ပြူတာစခရင်မှ မြင်သည်နှင့် ထကာ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ အခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးမှာ လော့မချထားသဖြင့် အသာတွန်းဖွင့်ရုံဖြင့် ပွင့်သွားလေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို ဖင်ထောင်ကာ ကုံးစုပ်ပေးနေသဖြင့် သူမ ဖင်လုံးကြီးများ မှာ ကားစွင့် တက်နေရသည်။ အနောက်မှ ဝင်လာသည့် ဝေယံ့အတွက်ကတော့ ကြည့်မဝနိုင်ပဲ နှလုံးခုံရပ်သွားစေမည့် မြင်ကွင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့မာမီ ၏ ကားစွင့်တော ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး တုတ်ခိုင် ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီး။ 

ဝေယံမြကြည်  ခေါင်းထဲ တွင် ဘာမှ မရှိတော့ သူ့မျက်စေ့ရှေ့မှ အရည်ရွှမ်းနေသော သူ့မာမီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် မာတောင် တောင့်တင်းထလာသည့် လီးကြီးကို လက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပါးစပ်တွင်းမှ လည်း သွားရည်များ ပြည့်လာသည်ထင်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကုတင်နား အမြန်လျှောက်သွား လိုက်ကာ သူ့မာမီ ဖြစ်သော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကြား မျက်နှာအပ်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ကုံးရက်ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

.......................................................................................................................

အခန်း ( ၂၁ )

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို အနောက်မှ လျှာနွေးစိုစိုကြီးဖြင့် လှမ်းရက်လိုက်တာ ခံရတော့ ကိုယ်ကလေး တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် သူမ လှည့်ကြည့်မရအောင် ရန်နိုင်ဝင်း သူမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် သူမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထိုးထည့်နေသည်။ တကယ်တော့လည်း သူမ အနောက်က ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူမ ရိပ်မိနေပါပြီ၊ သေခြာအောင် ကြည့်ချင်တာပဲ ရှိသည်။ ဒီတအိမ်လုံး မှာက သူမ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း ကလွဲလျှင် သူမ သား ဝေယံမြကြည် တယောက်သာ ရှိတော့သည်မဟုတ်လား။ 

"အဲတော့ လည်းနှင်း ရေ ငါ့သား က ငါ့စောက်ဖုတ်ကို လာရက်နေမှန်းသိရတော့ စောက်ရည်တွေက ထိန်းမနိုင်အောင်ကို ပဲ စိမ့်ကျနေရတော့တာပေါ့၊ ငါလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို စိတ်ထထ နဲ့ အတင်းစုပ်ပေးနေမိတယ်"

"အင်း"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တဖက်မှ ပြောပြနေသည်ကို နားထောင်နေရင်းက သူမတို့ အိမ်တံခါးပွင့်ပြီး ဒေါက်တာသူရရဲကျော် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အော် သူ့သား ဆေးရုံမှ ဂျူတီပြီးလို့တောင် ပြန်လာပါလားဟု တွေးရင်း နံရံပေါ် မှ နာရီကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောပြနေသည်မှာ တနာရီခန့်ပင် ရှိနေလေပြီ။

အိမ်ထဲ ရောက်လို့ အိမ်ရှေ့တံခါးမ ကြီးကို ပြန်ပိတ်ဂလန့်ချကာ ဧည့်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာသော ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ကာ ဖုံးပြောနေသည့် သူ့ မိခင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုပြုံးကာ  နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာသူရရဲကျော် ကို သူမ နူတ်ခမ်း ပေါ်လက်ညိုး ကန့်လန့်ထောင် ၍ အသံမထွက်နဲ့ ဟု စစ်ဂနယ်ပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ ဂျူတီကုဒ်အဖြူကို ချွတ်ပြီး ခုံတလုံး နောက်မှီပေါ် ပြစ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့မာမီ ထိုင်နေသော ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

"အဲတော့ ညီး က ရန်နိုင်ဝင်း ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးနေပြီးတော့ ညီးသား အနောက်က စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေတာကို ဇိမ်ကောင်းကောင်းခံနေတယ်ပေါ့လေ"

ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မာမီ ဖုံးထဲ ထိုကဲ့သို့ ပက်ပက်စက်စက် ပြောလိုက်သံ ကြားလိုက်တော့ မျက်ခုံးပင်တွန့်သွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မေးခွန်းထုတ်သလို ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဖုံး မိုက်ခရိုဖုံးနေရာကို လက်ဖြင့်ပိတ်ပြီး တိုးတိုးလေး၊

..အန်တီရတနာနဲ့ ပြောနေတာ...

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် မှာ သူငယ်ငယ်ကလေး ထဲက သိခဲ့သူ မာမီ့သူငယ်ချင်း အရင်းမို့ သူတို့ ဘာပြောနေမှန်း ကောင်းကောင်း ရိပ်မိသွားသည်။ စပ်ဖြဲဖြဲဖြင့် သူ့မာမီ ဒူးခေါင်း နှစ်လုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ပေါင်လုံးကြီးများကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကအိမ်နေရင်း ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ကို ဝတ်ထားသည်။  ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ဂါဝန်အနားမှ ပင့်ကာ သူမ ပေါင်ရင်း အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ တုတ်ခိုင်သော်လည်း အဆီအရစ်မရှိ ချောမွတ်ဖွေးနု နေသည့် အကြောစိမ်းလေး များပင် မြင်နေရလေသည်။

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမလက်ထဲမှ ဖုံးကို စပီကာ မုတ်ပြောင်းလိုက်ပြီး ဘေးနားမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရာ တဖက်မှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပြောနေသည်ကို သူမတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်စလုံး ကြားနေရတော့သည်။ 

.... အင်းပေါ့ဟာ နောက်တော့ ငါ့စောက်ဖုတ်ကို လီးဒစ်ဖူးကြီး လာတေ့တော့ ငါလည်း မောင်ရဲနိုင်ဝင်း ရဲ့လီးကို ပါးစပ်က ခနချွတ်ပြီးတော့ သား ငါတို့ သားအမိ ချင်း က မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်နော် တခြားဟာတွေ ပဲ လုပ်ပါ၊ လိုးတော့ မလိုးပါနဲ့ လို့ ပြောပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး သူ့လီးကြီးက ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကို တိုးပြီးဝင်လာတော့တာပဲ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်သား အရင်း ရဲ့ လီးကြီးက ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတာကို ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုကို နင်တော့ သိဦးမှာ မဟုတ်ဘူး၊.....

ဖုံးထဲမှ ပြောစကားကြောင့် ပြုံးသယောင်ယောင် ဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က စပ်ဖြဲဖြဲ ဖြင့် လက်ညိုးထိုးရင်း အသံတိတ်ကလေး စနေလေသည်။ နောက်ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ဖက် ဆွဲလိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က အဆင်ပြေစေရန် ဆိုဖာစောင်းသို့ ဖင်ရွေ့တိုးပေးရင်း ‌ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ ဂါဝန်အောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်မထားသဖြင့် စောက်မွှေးမရှိ ဖေါင်းမို့ အရည်စိုနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ဒေါက်တာသူရရဲကျော် မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်သို့ ရောက်လာခဲ့ရလေသည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မျက်နှာကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်ခွဆုံတွင် အပ်ကာ လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဖုတ်လုံး ကြောင်ရေသောက်သကဲသို့ ရက်ပေးလေသည်။ ကိုယ်လုံးကလေး တုံသွားသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပါးစပ်မှ အသံထွက်မငြီးမိလေအောင် သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ပါးစပ်ကို အုပ်ထားလိုက်မိသည်။

ဖုံးထဲမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ တစ်တစ်ခွခွ အသေးစိတ်ပြောပြနေသော သား နှင့် သား သူငယ်ချင်း တို့ဖြင့် သူမ သရီးဆမ်း လုပ်ကြသည့် အကြောင်းကို နားထောင်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ သားအမိ နှစ်ယောက်မှာလည်း စိတ်တွေ အရမ်းကြွလာကြပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ဇာတ်လမ်းခနနားချိန်တွင်၊

"ကောင်မရေ နင့်ဇာတ်လမ်းက နား‌ထောင်လို့တော့ ကောင်းပါတယ်..ခုငါ့သား ဆေးရုံက ဂျူတီ ဆင်းလို့ ပြန်လာနေပြီ အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်အေ"

"အေးအေး နင်လည်း အခု နင့်သား နဲ့ နေနေတုံး အလိုးခံရအောင် လုပ်ဟာ အဲဒါမှ နင်လည်း ငါ့လို အရသာ သိသွားမှာ "

"အေးပါဟယ်၊ ကောင်မရယ်၊ ငါ့သား က နင့်သား လို ငါ့အပေါ် ဖီးလာချင်မှ လာမှာလေဟာ"

"အမလေး မလာမရှိပါဘူးဟာ ငါ့သားကတောင် နင့်ကို လိုးချင်နေတာ သူက ပြောသေးတယ် အန်တီနှင်းဖြူက တော်တော်ကိတ်တယ်နော် တဲ့ အသားက လည်း ဖွေးနေတာဆိုတော့ မာမီ နဲ့ အန်တီ နှင်းဖြူ နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးလိုက်ရရင် အီစိမ့်သွားမှာပဲတဲ့ ခစ်ခစ်"

"အေးပါ သူ့ကို စိတ်ကူးပဲ ယဉ်ခိုင်း လိုက်ပါကွာခစ်ခစ် တော်ပြီ ဘိုင်ဘိုင်ကွာ"

"အေးအေး ဘိုင်ဘိုင်"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖုံးချသွားမှ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မျက်နှာကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး၊

"အောင်မယ် ခွေးမသား ဝေယံက များ ရာရာစစ ဟွန့်"

"ခစ်ခစ် သားက ရော အန်တီ ရတနာကို မလုပ်ချင်ဘူးလား"

"အန်တီရတနာကို လည်း ရရင်တော့ လုပ်ချင်သား သူက ညိုညို တောင့်တောင့်ကြီး ဒါပေမဲ့ မာမီ့ကို တော့ ဝေယံလိုးတာ မခံစေချင်ပါဘူး "

"ဟင်းဟင်း အတ္တသမားလေး ဟွန်း တခါတည်း အမေကို စိတ်ခြောက်ခြားနေတာ တပတ်တောင် ပေးပြီး အေးဆေး မနေခိုင်းဘူး တခါထဲကို တက်လုပ်တော့တာပဲ ဟွန်း"

"မာမီ့ကို စိတ်ဖြေဖျောက်ပေးဖို့ က အဲဒါအမြန်ဆုံးနည်းလမ်းမို့ပါ မာမီရဲ့ ခစ်ခစ်"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်၏ အစီအစဉ်ဖြင့် သူမ သား ရှိရာ မြို့လေး တွင် မထင်မရှား ပုန်းကွယ်နေဖို့ ရောက်လာခဲ့စဉ်က ဖြစ်သည်။ သူမ မှာ ဖိုးတုတ် ၏ ကြည့်မကောင်းသည့် မျက်နှာနှင့် ခေါင်းမှ အကွဲအစများ သွေးများ တို့က သူမ ကို ညဘက် အိပ်မက်ဆိုးတွေ ဖြင့် ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်စေခဲ့လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ အိပ်ယာကို သားဖြစ်သူ က ညဖက် အတူလာအိပ်ပေးမည်ဆိုတာကို မကန့်ကွက် မိတော့၊ ညဘက် အိပ်မက်ဆိုးမှ လန့်နိုးတိုင်း ဇောချွေးတွေ ပြန်နေသည့် သူမ ကိုယ်လေးကို ထွေးပက်ထားပြီး အားပေး လေ့ရှိသည့် သား ဖြစ်သူ ၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ငိုရှိုက်ရင်း မှ ကြောက်စိတ်အနည်းငယ်ပြေလျော့ လာခဲ့ရသည်။ 

ကြောက်စိတ် စိုးရိမ်စိတ်တို့ ပြေလျော့လာခဲ့ရသော်လည်း တိတ်ဆိတ်သော ညဖက် ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာတွင် ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ ပူးကပ် ပြီး နေမိသည်က တခြား စိတ်ခံစားမှုကို အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့ရလေသည်။ အားကိုးတကြီး နှင့် မိမိ သားဖြစ်သူကို တွယ်ဖက်မိသဖြင့် မိမိ ရင်သား များက ပဲ သူ့ရင်ခွင်ကြီးကို ဖိမိလို့လား။ သား ၏ ပုဆိုးအောက်မှ ပူပူနွေးနွေး မာမာတောင်တောင် အချောင်းကြီးက မိမိ ပေါင်ရင်း ၊ ဆီးခုံ၊ တခါတလေ အဖုတ်ပေါ် တည့်တည့်ကြီး ထိမိ ထိုးမိ နေတော့၊ ကာမ တဏှာ စိတ်တွေက တဖြည်းဖြည်းချင်း ထကြွ ရှင်သန်လာရ ပြန်လေသည်။ ထိုကာမတဏှာ စိတ်တွေက သူမ ၏ ခြောက်ခြား ကြောက်ရွှံ့စိတ်တွေ နေရာမှာ အစားဝင်လာတော့ အိပ်မက်ဆိုးတွေ နေရာမှာ တဏှာအိပ်မက်တွေ က အစားထိုး ဝင်လာခဲ့ရတော့သည်။ 

ယခင်က ကြောက်လန့်တကြား ကြက်သည်းမွှေးညှင်းထကာ ဇောချွေးပြန် နိုးနိုး လာခဲ့ရသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတော့ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက ထောင်မတ်လို့၊ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲအိုင်ပြီး နိုးလာတတ်နေပြီ။ သူမ ၏ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်း တွေက သူမ သား ရင်ဘတ်ကို ထိုးထောက်မိနေတာ သူသတိထားမိနေမလားဟု တွေးနေတုန်း သူမ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လာထောက်နေသည့် လီးတန်ကြီးကြောင့် စောက်ရည်တွေ ထမိန်မှ တဆင့် သူ့သား လုံချည်ကို စိုစွတ်စေပြီး သူ့သားလီးကြီးမှ ပင် အစိုဓါတ်ကို ရနေကြောင်း သားဖြစ်သူ နောက်ပိုင်း ပြန်ပြောလို့ သိခဲ့ရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သားဖြစ်သူက သူမ ၏ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကို သူ့လက်ဖျားထိပ်ကလေးတွေဖြင့် ဖိပွတ်ချေပေးနေတာကို မတားမိတော့ခြေ၊ တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းနေသည့် ကြားကပင် ပွင့်အံထွက်လာသည့် သူမ ငြီးသံလေး က သူမ သားဖြစ်သူကို အားပေးအားမြှောက် လုပ်ပေးနေသလိုပင်။

သူမ အပေါ်ပိုင်း တီရှပ်ကို လှန်တင်ကာ နို့တွေကို လာစို့တော့ အဆင်ပြေအောင် နောက်ပိုင်း သူမ ကိုယ်တိုင်က ပင် ဘရာဇီယာ ဝတ်မအိပ်တော့တာ၊ သူမ ၏ အပြစ်ပင်။ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သားဖြစ်သူ က တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စို့ပေးနေသည်ကို ခံပြီး သူမ ဂါဝန်အောက် လက်လျိုကာ စောက်စေ့လေးကို ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဖိ ပွတ်ခြေနေမိသည်။ မနက်ဆိုလျှင်တော့ သားအမိ နှစ်ယောက် ညက အိပ်ယာထဲဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ဖြင့် နေခဲ့ကြသည်။ 

ထိုဟန်ဆောင် မျက်နှာဖုံးမှာ တနေ့တော့ ကွာကျသွားခဲ့ရသည်။ ထိုညက သူ့သား ၏ သံချောင်းတဖွယ်မာကြော ကျစ်လစ်နေသော လီးတန်ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ခဲ့သည်။ သူမ က အသံမထွက်ပဲ အတင်းတွန်းဖယ်သော်လည်း သန်မာသော သားဖြစ်သူ ၏ အတင်း တိုးဝင်မှု ၊ သူမကိုယ်တိုင်က ပင် ခပ်ပါပါ ဖြစ်နေသဖြင့်လည်း တွန်းဖယ်ဖို့ အားက ခနလေးဖြင့် ကုန်သွားတော့။ နှစ်ဦးသား ကာမ လှိုင်းတံပိုးတွေ ထန်ထ ခဲ့ကြတော့သည်။ တခါသောက်ပြီးတော့ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်ကြရသည်။ ထိုညက မိုးမလင်းခင်မှာပင် သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် လင်မယား အဖြစ် အသိအမှတ်ပြု ခဲ့ကြတော့သည်။ 

မနက် မိုးလင်းတော့ တညလုံး ပင်ပန်းထားသည့် လင်ကလေး အလုပ်ပင် မသွားနိုင် ပဲ အိပ်မောကျ နေတုန်း၊ အားရှိစေမည့် မနက်စာ ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် ထကာ ပြင်ဆင် ပေးခဲ့ရသည်။ ဘရိတ်ဖတ်စားပြီး ဆားငံရည်ကို ဆက်သောက်သုံးပြီး နေ့လည်စာကို စားသောက်ဆိုင် တခု တွင် သွားစားကြသည်။ စားပြီးတာနှင့် အိမ်ပြန်လာပြီး ကာမဆန္ဒတွေကို အလိုလိုက်မိကြပြန်လေသည်။ ယခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ညားနေသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေသည့် လင်မယားလို ဖြစ်နေကြလေပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ အပြင်သွားလျှင် အလွန်တရာ ချစ်ခင်ကြသည့် သားအမိ အဖြစ်လူအများ မြင်ကြသော်လည်း အိမ်တွင်းမှာကတော့ တဦးနှင့် တဦး မျက်စေ့အောက်မှ အပျောက်မခံ ချစ်ခင်ကြသည့် လင်မယား ဖြစ်နေကြလေသည်။ သူတို့ အိမ်တွင်း ကိစ္စ ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဟု သူတို့ နှစ်ဦးစလုံးက ထင်ထားကြသော်လည်း စာဖတ်သူများက တော့ ရိပ်မိပါလိမ့်မည်။

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက်ကတော့ သူ့ကွန်ပြူတာထဲမှ သူ့မိန်းမ နှင့် သားဖြစ်သူတို့ ၏ ပုံစံ အမျိုးမျိုး နှင့် လိုးနေကြသည့် ဗီဒီယိုများကို ကြည့်ပြီး စိတ်ချမ်းသာနေလေသည်။ ထိုဗီဒီယို ကလစ်များကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထလာသဖြင့် သူ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရသည်မှာလည်း အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့။ သူ့အနေနှင့် လည်း သမီး ဖြစ်သူ မာလာရဲကျော် နှင့် ဖြစ်ခဲ့သဖြင့် သူ့မိန်းမ အပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရမှု မှာ အခုတော့ ညီတူမျှတူ ဖြစ်သွားပြီဟု စိတ်သက်သာရာ ရမိလေသည်။ ဖိုးတုတ်လို တခြား တစိမ်းကောင် နှင့် ဖြစ်မည့်အစား ခုလို မိမိ သား ဖြစ်သူ နှင့် ဆိုတော့ အပြင်လောက မှလည်း မသိနိုင်၊ ရောဂါဘာညာအတွက်လည်း စိတ်ချရ၊ မိမိ တို့ မိသားစုလည်း သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း နှင့် ပိုစည်းလုံးပြီး လွယ်လွယ်နှင့် ပြိုကွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား။

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ ဆိုတာ က တော်ရုံ စိတ်ဓါတ်နဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ လည်း သဘော‌ပေါက် လာခဲ့ရသည်။ ပထမဆုံး လူဆိုးတွေ ယုံအောင် သမီး ဖြစ်သူ နှင့် ပင် အိပ်ခဲ့ရသည်။ နောက်ပြီး မိသားစု ကို ပြစ်ကာ အချိန်တွေ အလုပ်ထဲ ပေးခဲ့ရသဖြင့် မိန်းမ ပင် နောက်မီးလင်း ခဲ့ရသည်။ နောက်တခါလည်း ကံကောင်းလို့ လုပ်ကြံခံရမှုမှ လွတ်ခဲ့ရသည်။ သို့ပေမဲ့ ယခု အခါတော့ သူတို့ မိသားစု အတွက် ပျော်ရွှင် စရာ ပေါင်းစည်းမှုကလေး တွေတောင် ရလာခဲ့ရလေပြီ။

တနေ့တော့ သူတို့ မိသားစု လေးဦးစလုံး အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖိုးဆမ်းလုပ်ခွင့် ရလိမ့်မည်ဟု သူမျှော်လင့် မိသည်။ ဖြစ်လည်း ဖြစ်နိုင် ခြေက နီးစပ်နေပါပြီ။ ယခု သမီး ဖြစ်သူ သူမ အမေဆီ သွားလည်မည်ဆိုတော့ သူမ တို့ ဗီဒီယို ကလစ်ကလေး တချို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်က ဝမ်းသာကြောင်းနှင့် သမီးဖြစ်သူ လည်း သူတို့ နှင့် သရီးဆမ်း စထားလိုက်ဖို့ အကြံပေးလိုက်သည်။ လောလောဆယ်တော့ မိမိ ကတော့ မကောင်းမှုတွေ ဖယ်ရှားဖို့ တိုက်ပွဲဆက်ဝင်လိုက်ဦးမည်၊ ပရောဂျက်တခုပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ အချိန်ကျရင်တော့ မိသားစု ဆုံပွဲ ဆင်နွဲကြမည်ဟု မိမိ ကိုယ်စား သမီး ဖြစ်သူအား ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ 

ထိုအချိန် မရောက်ခင်လေး မှာ မိမိကတော့၊ မကောင်းမှုတွေ ဖယ်ရှားဖို့ တိုက်ပွဲ ဆက်နေဦးမည်ဟု.......




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

"အဲတော့မှ ပဲ အန်တီ့ကို ကျနော်သတိထားကြည့်မိတယ်။ အန်တီက မမရတနာ နဲ့ အတော်ဆင်တာပဲ၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်တင်မက၊ မျက်နှာကပါ နည်းနည်းလေး ဆင်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မနေနိုင်လို့ မေးလိုက်တယ်။ ဟေ့ကောင်မင်းက မင်းမာမီ ကို တကယ်လိုးချင်နေလို့ အန်တီကို ဖန်တက်ဆီ ရိုးပလေး လုပ်နေတာလားလို့၊ ဆိုတော့ ၊ အင်းတဲ့၊ တကယ် ဖြစ်နိုင်ရင် တော့ လိုးချင်တာပေါ့တဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို စုပ်ပေးနေရာမှ ထလိုက်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပေါင်ပေါ် မရောက်မှီ လီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလေသည်။ ဖိုးတုတ် ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ ထိုးသွင်းရင်းက နူတ်ခမ်းချင်းကပ်ကာ၊

"မာမီက သားလိုးတာကို ခံချင်တာလား"

ဟု ဝေယံမြကြည် အသွင်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခမြာ မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ သူမ မျက်နှာကို ဖွက်လိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ကျောကုံးကို သူမ လက်သည်းတွေ ဖြင့် ကုတ်ခြစ်လိုက်လေသည်။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို အုပ်ငုံထားသော သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ပွစေ့ပွစေ့ ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်ပေးလာသဖြင့် သူမ ဖီးအရမ်းတက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းဖိုးတုတ် သိလေသည်။ ဖိုးတုတ် က ပြုံးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအထုတ်ဖြင့် လိုးလေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေ့ါကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းရင်း အနောက်မှ လိုးကာ ဖိုးတုတ် ကို စကားလှမ်းပြောလေသည်။

"အဲတော့ ကျနော်က ဟေကောင် ငါ ရန်ကုန်သွားရင်း မင်းမာမီ ကို စည်းရုံး ပေးလို့ ရမယ်ဆိုရင် မင်းလုပ်မလားလို့ မေးလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က ရလို့ကတော့ ဟေ့ကောင် မင်းကို ငါ့အန်တီပေးလိုးလိုက်မယ် တဲ့ ဟားဟား"

ဖိုးတုတ်က ဖီးအရမ်းတက်ပြီး အသက်ရှုသံ အရမ်းမြန်လာနေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နားနားကို ကပ်ကာ၊ 

"မာမီ သား မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ လိုးချင်တယ် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား"

ဟု ပြောလိုက်ရာ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရှက်တက်တက်လေးဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မွေ့ယာပေါ်တွက် လေးဖက်ထောက်ပေးလေသည်။ ဖိုးတုတ်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးအောက်မှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့သည်။

"အ.... အီးးးးးးးးးး"

"ဖွတ်.....ဖတ်....ဖတ်.....ဖလွတ်....ဖြွတ်....ဖတ်...."

နောက်တော့ သူတို့ ဘုတ်ကင်လုပ်ထားသည့် နောက်တခန်းသို့ ပင် မသွားတော့ပဲ နှစ်တွဲစလုံး ထို ဟော်တယ် အခန်း တခုထဲ တွင်သာ အိပ်ကြတော့သည်။

...................................................................................................................

အခန်း  ( ၁၃ )

နောက်တနေ့ည မန္တလေး ရောက်တော့လည်း ဟော်တယ် တခုတွင် အခန်း နှစ်ခန်းငှားလိုက်သည်။ မနက်ပိုင်း ဘုရားဖူး၊ ဈေးသွား လျှောက်လည်ကြပြီး နေ့ခင်းဘက် ပြန်လာကာ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့က တခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ တခန်းစီ သွားကာ အနားယူ အိပ်စက်ကြသည်။ 

ကုတင်ပေါ်၌ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်မျက်နှာအပ်ကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခါးကို ဖက်ထားရင်း၊

"သူ့ကို သားက ပြောတယ် ဆိုတာ တကယ်လား လုပ်ဇာတ်လား"

"အော်ကွာ မမရတနာက လည်း တကယ်ပေါ့၊ မောင်က ဘာလို့ လိမ်ပြောရမှာလည်း၊ မမရတနာ့ သားက သူ့စော် အန်တီ့ ကို လိုးတာတောင် မာမီ မာမီ နဲ့ ခေါ်လိုးနေတာ"

"အို အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်တာဖြစ်မှာပေါ့၊ တကယ်တမ်းကျတော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲ သားအမိချင်းက"

"မမ ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံး က အရွယ်ရောက်ပြီးသားတွေလေ၊ နှစ်ဦးသဘောတူ ရင် ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ"

"အို ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် တခုခု ကြောင့် အဲဒီ သတင်း ပေါက်ကြား သွားရင် တို့ တော့ သေပြီပဲ၊ ကိုမြကြည်မျက်နှာလည်း ဘယ်သွားထား မလဲ၊ တဆွေလုံး တမျိုးလုံး သိက္ခာ ဘယ်လို ပြန်ဆယ်ရတော့ မှာလဲ"

"နှစ်ဦးစလုံး လည်း သဘောတူတယ် ကိုယ့်အိမ်တွင်း ကိုယ်ဖြစ်တယ် ဆိုရင် ဘယ်သူက သိလို့ပေါက်ကြားရမှာလဲ၊ မောင့်ကို တော့ စိတ်ချ၊ မမ သိက္ခာကျဖို့ က မမ သား နဲ့ ဖြစ်မှ မဟုတ်ဘူး၊ မောင် နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာတောင် ပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ မမ သိက္ခာ ပြန်ဆည်ဖို့ လွယ်မှ မလွယ်တာ"

"အင်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူက စပြီး ဘယ်လို ဖြစ်မှာလဲလို့"

"အဲဒီ အတွက် မပူနဲ့ မောင် ကြားထဲကနေလုပ်ပေးမယ်၊ ပိုပြီး လုံခြုံစိတ်ချ ချင်ရင် စလုံးကို လာခဲ့ပါလား၊ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဘူး၊ မောင်တို့ အခန်းမှာ ပဲအိပ်။ မောင် တနေရာ သွားအိပ်မယ်၊ မမ သား နဲ့ မမ အိမ်ခန်းမှာ စိတ်ကြိုက်သာနေ ဘယ်လိုလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အသက်ရှု တွေ မြန်လာပြီး၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို တိုးခွေ့ကာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် လေး ဖက်တွယ်လာသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ကို တွေးမိပြီး လီးတောင်လာခဲ့သည်။

"မာမီ မာမီ့ကို သားချစ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားကို ချစ်ခွင့် ပြုပါလားမာမီရယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မေးစေ့လေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မရင်း အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ပြောကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကွင်းကို ဖြေချရင်း ပေါင်ခွဆုံ ကို နိူက်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေလေပြီ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အသက်ကို မဝတဝ ရှုရင်း၊

"မာမီ ကြောက်တယ် သားရယ် ဒိပြင်လူတွေသိကုန်ရင် မာမီတို့ ကိုယ်ကျိုးနည်းရခြေရဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားရင်း ပြောနေသဖြင့် သူမ စိတ်ထဲမှာ မိမိ ကို သူမ သားအဖြစ် မှန်းနေပြီ ဆိုတာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝေယံမြကြည် ဟု အသွင်ဆောင်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံကာ လိုးလေတော့သည်။ သူ့လီးကြီးကို တချက်ထည်း အဆုံး ထိ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ပြီး ခနတာ စိမ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ြဖ်ည်းဖြည်းချင်း ဒစ်နားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အပေါက်ဝတွင် တေ့ထားကာ၊

"မာမီ သား မာမီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တော့မယ်နော်"

"အင်း ဆောင့်ကွာ၊သား နာနာ သာဆောင့်ပါတော့"

နေ့ခင်း အနားယူ အိပ်စက်မည်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေသည့် စုံတွဲ တတွဲက တော့ အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ချစ်တိုက်ပွဲတပွဲကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စနွဲကြလေပြီ။

နောက်တခန်းမှာလည်း ထိုနည်း ၎င်း ပင်။ ဖိုးတုတ် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ထွေးဖက်ထားရင်း သူလက် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

"မိန်းမ ဟို မမရတနာ ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုလျှင် ဖီးလာသလို ခေါ်ကြလေသည်။

"ဘာကို ဘယ်လို ထင်ရမှာလဲ ယောက်ျားရဲ့"

"သူက သူ့သားကို တကယ်ဖီးနေတာလား"

"ပြောတတ်ဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ သူ့စိတ်ထဲကဟာ ကိုယ်ဘယ်သိမလဲ"

"မိန်းမ ရော မိန်းမ ရဲ့ သား က အဲလို ဖီးရှိတယ် ဆိုရင် ဘယ်လို သဘောရလဲ"

"အို ကြံကြီးစည်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ"

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာပဲ ယောက်ျား က မိန်းမ ရဲ့ သားနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်းပဲလေ"

"အဲဒါ ဘာဆိုင်လဲ ယောက်ျား က ယောက်ျား ၊ သားက သားပဲလေ တူမှ မတူတာ"

"ဒါပေမဲ့ သားက ဖီးလာလို့ ယောက်ျား က မိန်းမကို လုပ်သလို သူကလည်း မိန်းမကို အတင်းတက်လုပ်ရင်ရော"

"လုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

"မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မနေ့ညက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရဲ့ သား ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြနေတော့ မိန်းမ ဖီးတက်နေတာ ယောက်ျား သိပါတယ်နော် ဟွန့်"

"စိတ်ကူး နဲ့က တော့ တက်တာပေါ့လို့ တော်တော့ ယောက်ျားရယ် မျက်နှာပူစရာကြီးတွေ"

"ဟော ကြည့် ပြောရင်းနဲ့ တောင် စောက်ရည်တွေက တောက်တောက်ကျနေပြီ"

"အိုဒါက သူမှ လက်အငြိမ်မနေပဲဟာ၊ ယောက်ျားနော် ဟွန်း"

"အို.........."

"မာမီရယ် ချစ်ချင်တယ်ကွာ"

"ဟင့်အင်း.....အီးးးး ....အင်း....."

ဖိုးတုတ် လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ငြီးသံသာ ပေးနိုင်တော့သည်။ အချစ် ပင်လယ်ကို ကူးခပ်ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီလေ။

.......................................................................................................................

ညနေပိုင်းကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ စားစရာသောက်စရာများ သွားဝယ်ကြသည်။ နေ့လည်ပိုင်းက တချီစီ ဆွဲပြီး အိပ်ပျော်သွားကြကာ ညနေမှ တရေးနိုးသဖြင့် အားလုံး အိပ်ရေးတွေ ဝ ကာ အားအင်ပြည့်နေကြသည်။ မနေ့ကအတိုင်းစားကြသောက်ကြသည်။ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အောက်ခံ ဘရာ၊ ပင်တီ မပါပဲ အပေါ်က တကိုယ်လုံးတဆက်တည်း ဂါဝန် ပွပွကြီး များဝတ်ထား ကြသည်။

သောက်စားပြီး အရှိန်ရလာကြတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို နူတ်ခမ်းချင်းနမ်း ရင်း  တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဘေးမှ ထလာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖိုးတုတ် က လိုက်သွားလိုက်ပါဟု အမူ အယာ ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဂါဝန်ကြီးကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကလည်း လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံး တီးအလှက ပေါ်လာခဲ့သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ၊ နို့တွေကို စုပ်နမ်းပြီးမှ သူက ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့ကို ကျောပေးလျှက် သူ့မျက်နှာ ကိုခွ ဒူးထောက်ထိုင်စေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးတို့ တည့်နေမှ ခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ် ပေါ်တည့်တည့် ထိုင်ချစေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ရှေ့ကို နည်းနည်းလေး ကုံးပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ စောက်ဖုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်တို့ ထိလေသည်။ ပထမတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ကို ဆစ်စတီနီုင်းလုပ်ခိုင်းမည်ထင်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူမ တို့ နေရာချနေစဉ်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဂါဝန်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လာကိုင်ကာ ထုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်က သူမ စောက်စေ့ ကို စုပ်လိုက် လျှာက စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း အတွင်းသား တို့ကို ရက်လိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် အရသာခံရင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လိးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အနောက်မှ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီး တတ်ကာ လိုးတော့သည်။ 

အစားအသောက်သွားဝယ်ကတည်း က ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ လမ်းမှာ တိုင်ပင်လာခဲ့ကြသည်။ စော်ကြီးတွေကို တူးအင်ဝမ်း ဆွဲကြမည်လို့။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အစကတည်းက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သူမကို ပြောထားသဖြင့် တူးအင်ဝမ်း ဆွဲမည်ဆိုသည်ကို သိလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကသာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ပါးစပ်က လီးတချောင်းကို စုပ်ရင်း နောက်က လီးတချောင်း သူမကို လိုးပေးတာ ခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားချင်လာမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကြောင့် သူမလည်း ဖီးတွေ တက်လာသဖြင့် ရှေ့သို့ ကိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စုပ်နေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီး ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ကို ပြုံးပြကာ လီးကိုပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ပေးလိုက်သည်။ သူမ က လဥတွေကို ဆွဲကာ ငုံစုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လီးကို ငုံ့စုပ်လေသည်။ 

ထိုသို့ ခနတာ လုပ်နေကြပြီးနောက် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှ ခနထ စေပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဂျိုင်းမှ မကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် တက်လျှက် သူ့လီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်တွင် တေ့စေလိုက်သည်၊ ဖိုးတုတ်လည်း ကြိုတင် တိုင်ပင်ထားသည်မို့ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒန်ကို ယူကာ သူ့လီးကြီးတွင် စွတ်လိုက်သည်။ ဂျယ်ဗူးကို လည်း ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ဝတွင် ညှစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ရှေ့တွင် ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ထဲသို့ ဂျယ်များကို ညှစ်ထည့်ပြီး လက်ညိုး လက်ခလည်တို့ ဖြင့် ခနတာ ထိုးသွင်း ကာ ဖင်ပေါက်ကို အသားကျစေပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ကို လီးတချောင်းစီ ဖြင့် တပြိုင်ထည်း လိုးတာ ခံဘူးခြင်း ဖြစ်ရာ အသံမျိုးစုံ ထွက်ငြီးရင်း အရသာတွေ တွေ့နေရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှ ယောက်ျား နှစ်ယောက် က မိန်းမ တယောက်ကို တပြိုင်ထဲ လိုးနေတာ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေမိရှာသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အရသာမို့ ခနလေးဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ကာ ပြီးသွားရှာသည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ အခုမှ အရှိန်တက်တုံးမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ခနဖယ်ခိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူမ အစား ဝင်ခိုင်းလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ဘဝ အတွက် ပထမဆုံး ယောက်ျား နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးသည်ကို ခံစားရလေသည်။ 

နောက်တော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်တို့လည်း အရှေ့အနောက်လဲ ခြင်းဖြင့် လည်းကောင်း၊ မိန်းမ လဲခြင်း ဖြင့် လည်း ကောင်း ထိုတည တာ ကာမ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစား ကြလေတော့သည်။ 

နောက်တနေ့ တောင်ကြီး သို့ ထွက်ခွာလာကြလေသည်။

..................................................................................................

အခန်း ( ၁၄ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ခရီးထွက်သွားတော့ အနောက်မှ ရှဲဒိုး ထည့်ပေးလိုက်ချင်သော်လည်း သူ ပေးထားသော ဂတိကို ဖျက်သလို ဖြစ်နေမှာမို့ လွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့ အပြင် မူးယစ်ဆေးဝါး များ နိုင်ငံတကာသို့ ဖြန့်ချီပေးနေသော ဂိုဏ်း က လည်း တော်တော့်ကို ဆိုးလာသည်မို့ သူအလုပ်အတော်ရှုတ်ရ သည်။ မာလာ့ ကိုလည်း အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံ သို့ လွတ်ထားရသဖြင့် စိတ်ထဲ တွင် တထင့်ထင့် နှင့်၊ သူ တို့ နှစ်ယောက် အပင်ညာ ကိစ္စ သွားစဉ်က သူတို့ အိပ်ခန်းကို ဆာဗေးလန့်လုပ်ထားခဲ့သည့် ဗီဒီယို မှာ အပင်ညာ့ လူတွေ လက်ထဲ မှာ ရှိနိုင်လေသည်။ အကယ်၍ သာ အပင်ညာ့ လူတွေထဲမှ သူ့ဆရာအတွက် လက်စားခြေလို သူတွေ ရှိပါက မာလာ့ အတွက် အန္တရာယ် မကင်းခြေ။ မာလာ မှာ လုံးဝ အန်ဒါကာဗာ မဟုတ်ပဲ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တခု နှင့် တွဲလုပ်နေရသည်မို့ သူ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရလေသည်။ 

ထိုဂိုဏ်း မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေနားမှ တဆင့် မြန်မာ၊ လားအို နှင့်ယိုးဒယားတို့ ကို ဖြတ်ကာ နိုင်ငံတကာ သို့ မူးယစ်ဆေးဝါးတို့ကို ပို့ဆောင်နေတာကို သိကြပေမဲ့ သူတို့ လမ်းကြောင်း နှင့် ဘယ်လို ဘယ်နည်းထွက်သည်ကို မသိကြ ခြေ။ အတော်ပင် အတွင်းကျကျ ထိ ရောက်သွားသော မြန်မာထောက်လှမ်းရေးမှ အန်ဒါကာဗာ အေးဂျင့် နှစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက်ရပြီး တော့ သူတို့ ရထားသော သတင်း အဆက်အသွယ်များ မှာ အစအန ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။ ယခု နောက်ပိုင်း အင်ဖော်မက် တို့ ဆီ မှ ရသော သတင်းအရ မြန်မာပြည်တွင်းသို့ ဝင်လာပြီးမှ နယ်စပ်မှာတွင် ယိုးဒယား ဘက် ပြန်ထွက် သည်ဟု သိလာရသဖြင့် လမ်းကြောင်းကျရာ နေရာ များဖြစ်သည့် ကျိုင်းတုံ တာချီလိပ် တို့ ဘက်တွင် သူတို့ အေးဂျင့်များ၊ အင်ဖော်မက် များကို နေရာ အနံ့ ချထားပြီး စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ တဖက်ကမ်းက ထိုင်းနယ်စပ်တွင်လည်း မာလာရဲကျော် အပါအဝင်၊ မြန်မာထောက်လှမ်းရေး များနှင့် ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးတို့ ခြေကျင်းလိမ် ကာ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ 

မြန်မာပြည်တွင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ အတွက် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တာဝန်ယူထားရသဖြင့် တောင်ကြီးသို့ သွားကာ အရေးပေါ် ဟက်ကွာတာ ဖွင့် ပြီး စီစဉ်ညွှန်ကြားဖို့ လိုအပ်လာသည်။ ချက်ချင်းပင် တောင်ကြီးသို့ တပ်မှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြီးမြို့ပေါ် ရောက်တော့ သူတို့ ယာယီ ဖွင့်ထားသော ဟက်ကွာတာမှ သတင်းများ ကို ရယူခြင်း၊ လိုအပ်သည့် စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုများ လုပ်ခြင်း တို့ကို တောက်လျှောက်လုပ်ရလေသည်။ မာလာ့ ဆီမှ လည်း အရေးကြီးသော မက်ဆေ့ကို ရလေသည်။ 

မာလာ က ယခု လှုပ်ရှားနေသော ဂိုဏ်း မှာ ယခင်က အပင်ညာ့ လူတချို့ ပါကြောင်း၊ ယခင် က သူတို့ အန်ဒါကာဗာ အနေဖြင့် သွားခဲ့ကြစဉ်က ရထားသော ဓါတ်ပုံ များ ပင်ထိုလူတွေ ဆီမှာ ရှိကြောင်း၊ သူမ ကတော့ ယခု ရုပ်ဖျက်ထားတာက တကြောင်း၊ သူမ ကိုလည်း ထိုအခါက ပင်မည်သူမှ ထောက်လှမ်းရေးက လို့ မထင် ယာယီခေါ်လာသော ကြေးစားဖြစ်မည်ဆိုဟု တွက်ထားကာ၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေကြကြောင်း။ ပြင်သစ် နိုင်ငံ ပါရီ မြို့တွင် နိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီး လုပ်ကြံခံရချိန် လွတ်သွားတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟ ပုံ များမှာ အင်တာနေရှင်နယ် တီဗီသတင်း များမှာပါရှိပြီး သူတို့ က မှတ်မိသွားသဖြင့် ဗိုလ်မှူးသီဟ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူတို့ သိနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဒက်ဒီ အထူးသတိထားရန် လိုကြောင်း ၊ စသဖြင့် စိတ်ပူစွာ မက်ဆေ့ကို ပို့လာလေသည်။ 

ပထမ က သူတို့ ယာယီဟက်ကွာတာကို တာချီလိပ်တွင် သွားလုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်သော်လည်း လုံခြုံရေး စိတ်မချရသဖြင့် တောင်ကြီးမှာပင်ဆက်ထားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ယာယီဟက်ကွာတာမှာ သူအမြဲတမ်း ရှိနေစရာ မလိုသော်လည်း အရေးပေါ်ပါက သူချက်ချင်း သွားရောက်ကာ စီစဉ်ညွှန်ကြားနိုင်ဖို့ အနီးနားရှိ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု တွင် သူနေလေသည်။ 

တနေ့ မနက်ပိုင်း အနီးအနား လဘက်ရည်ဆိုင်တခု သို့ အရပ်အဝတ်အစားဝတ် ထားသည့် ဗိုလ်ကြီး တယောက် နှင့် အတူ မနက်စာ သွားစားကြသည်။ စားပြီး သူနေသောနေရာသို့ ပြန်လာကြသည့်လမ်းတွင် သူ့အိမ်က လန်းခရူဇာကို အနောက်မှ လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းသွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ကို ပြောတော့ မေမြို့ လားရှိုးဘက်တဲ့။ အခုတော့ သူ့ကားကို တောင်ကြီးမြိုပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကားမောင်းနေသည့် ဗိုလ်ကြီးကို ထိုကားနောက်သို့ ခပ်ခွာခွာ မှ လိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဗိုလ်ကြီးမှာ ရှမ်းပြည်နယ်မှ ဖြစ်သဖြင့် ထို လန်းခရူဇာကို သူ့ကားမှန်းမသိပေ။သူခိုင်းသည့်အတိုင်းသာ အနောက်မှ ခပ်ခွာခွာ လိုက်ခဲ့ရာ၊ ဟော်တယ်တခု သို့ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"တပ်မှူး ဟော်တယ်ထဲ လိုက်မလား"

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ခန စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူ့ကိစ္စကို ဒီဗိုလ်ကြီးလေး မသိစေချင်။ ဒီဗိုလ်ကြီးက တာဝန်ဖြင့် နေ့လည် ကျိုင်းတုံသို့ သွားရမည်ဆိုတာ သူသိပြီး ဖြစ်သည်။

"မလိုက်တော့ဘူး၊ ကိုယ်က အစက ကိုယ်ထင်တဲ့ ကားလားလို့ တကယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ခုကိုယ့်ကို ဟက်ကွာတာ ပို့ပေး ကိုယ်လုပ်စာလေး နည်းနည်းရှိလို့၊ ဗိုလ်ကြီး ဒီနေ့ ကျိုင်းတုံ သွားမှာမ ဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ကို အရပ်သုံး ကားလေး တစီး ထားထားပေးလိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှူး"

ဟက်ကွာတာ ရောက်တော့ သူ့ကို ထားပြိး ဗိုလ်ကြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူသုံးဖို့ ကားတစီး တပ်သားတယောက်လာပို့ပေးလိမ့်မည်ဟု ဆိုသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟ သူ့လန်ခရုဇာ ဝင်သွားသည့် ဟော်တယ် တည်ရှိသည့် ဧရိယာတခုလုံး က ငါးမိုင်ပတ်လည်အတွင်းရှိ ဟော်တယ်များမှ ဧည့်သည်စာရင်း ကော်ပီများ ယူခိုင်းလိုက်သည်။ နောက်တနာရီ အကြာတွင် သူ့စားပွဲပေါ်တွင် ဟော်တယ် ဆယ့်ငါးခုလောက် တို့မှ ဧည့်စာရင်း လစ် စာရွက်များ ရောက်နေလေပြီ။ သူက ဟိုလှန်ဒီလှန်သလို လုပ်ရင်းက ဖိုးတုတ်တို့ ဝင်သွားသောဟော်တယ်ကို သာ ရွေးယူကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ 

စာရင်း လစ်စ် ထဲတွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်က တခန်းယူထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် နည်းနည်းတော့ စိတ်ချမ်းသာ သွားတယ် အနည်းဆုံးတော့ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဖြစ်နေသည်ကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မသိလောက်ဘူးပေါ့ဟု လျှော့တွေးလိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ သူစဉ်းစားလို့ မရ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ယောက်ျား ရော သားကို ရော သူသိလေသည်။ ယခုက တစိမ်းတယောက် ဆိုတော့ ဘာများလဲ ကွက်ရှင်းမှတ်ခ် သူ့ခေါင်းထဲ ပြနေလေသည်။ 

သူ့ဖုံးကို ထုတ်ကာ ထိုဟော်တယ်သို့ ဖုံးဆက်ပြီး အခန်းတခန်း ကို ဘုတ်ခ် လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းနှင့် ကပ်နိုင်သလောက်ကပ်သည့် အခန်းကို တောင်းလိုက်သည်။ ရသည်နှင့် သူ နောက်တနာရီလောက်ရောက်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ 

သူရောက်သွားတော့ ဟော်တယ် ကားပတ်ကင်မှာ သူတို့ လန်ခရုဇာ ကား မရှိခြေ။ ထို့ကြောင့် ရီဆက်ရှင်းဝင်ပြီး သူ့အခန်းသော့ ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ယူထားသည့် အခန်းရှိရာ အထပ်သို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ နေ့ခင်းဘက် အခန်းများကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးချိန်မို့ ဟောဝေးတွင် မည်သူမှ မရှိရှင်းနေသည်။ သူ့မှာ ရှိသည့် ဂတ်ဂျက် တို့ဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အခန်းကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ သူတို့ လည်း ပစ္စည်းများ ချထားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွား ကြပုံ ရသည်၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ က ခြေရာလက်ရာ မပျက်စေပဲ အခန်းတွင်း စပိုင်ကင်မရာမိုက်ကရိုဖုံးတို့ကို ဝှက်ထား လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် တို့ အခန်းကို လည်း ထိုအတိုင်းပင် ဝင်ကာ ကင်မရာများ တပ်ခဲ့ပြီး  သူ့အခန်းသို့ ပြန်ခဲ့လေသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလိုက်ပြီး နားနေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် သူ့ကို လိမ်သွားသည်ကို သိပ်မကျေနပ်မိခြေ၊ သို့သော်လည်း သူ လိုက်ကြည့်နေမှာစိုး လို့ လိမ်တာ ဖြစ်မှာပါဟု ဖြေသိမ့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုလည်း သူမ ဘယ်လို များ ပြောသလဲ ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖေါက်ပြန်တာကို သိလား မသိဘူးလား၊ သူတို့ နှင့် တွဲပါလာသည့် ကောင်လေး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာကရော ဘယ်လို ပတ်သက်နေလဲ၊ အတွေးတွေ ယောက်ယက်ခတ်ရင်း အဲယားကွန်း အရှိန်လေး နှင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ 

ဖြတ်ကနဲတရေးနိုးလာတော့ ညနေစောင်းလေးလို ဖြစ်နေသည်။ ဘေးအခန်းက တဟားဟား ရီမောသံတို့ ကြောင့် နိုးလာခြင်း ဖြစ်သည်။ အသင့်ဖွင့်ထားသော လက်တော့ကို ပါဝါအွန်လိုက်တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ပေါ်လာတာက ကင်မရာ လေးလုံး မှ ပုံများ ဖြစ်သည်။ လူအကုန်မြင်နေရာသည့် ကင်မရာမှ ဝင်းဒိုးကို အကျယ်ချဲ့လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းမှာ လူလေးယောက် အစားအသောက်များ စားပြီး စကားပြောဆို နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ မှီထိုင်နေသလို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း နောက်ကောင်လေး တယောက် ရင်ခွင်ထဲမှာ၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာ ဒီကောင်လေး ပဲ ဖြစ်မှာပဲ ဟု ဟော်တယ် ဧည့်စာရင်း ကြည့်ထားသော ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော်က တွက်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပွဲက ကြမ်းလာကြသည်။ အတွဲနှစ်တွဲ မှာ အချင်းချင်း ရှေ့မှာပင် မရှက်မရွံ့ နို့တွေကိုင် လီးတွေကိုင် ကစ်စ် တွေပေး နှင့် လုပ်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် ကြည့်ရင်း ကလီးတောင်လာခဲ့ရ သည်။ နောက်ပိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်ပြီးတော့ တူးဘိုင်ဝမ်းတွေ ဆွင်းကင်းတွေ လုပ်လာကြတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ထုနေမိသည် အထိ စိတ်တက်ကြွလာရလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်လုံးတီး အလှကို လည်း အခုမှ မြင်ဖူးတော့ စိတ်ထဲ တွင်တော့ တေးထားသည် တခါလောက်တော့ ရအောင် ဆွဲအုန်းမည်ဟု။ ကြည့်ရင်း ထုရင်း ပင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး တချီပြီးသွားသည်။ ဟိုဖက်ခန်းက ကောင်တွေက တော့ ဆွဲတုန်းပင်။ လူငယ်ခြေသွက်တွေမို့ အားကောင်းမောင်းသန် လရည်လည်း ပြန်အပြည့် မြန်သလားမသိ။  ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် လရည်ထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ ဆက်မကြည့်ချင်တော့၊ သူ့ကင်မရာ များက ရီကော့လည်း လုပ်ထားသည်မို့၊ နောက်မှ အေးဆေး ပြန်ကြည့်တော့မည်ဟု တွေးရင်း အိပ်ယာပေါ် ခနလှဲလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ဒီတခါတရေးနိုးတော့ ညရောက်နေလေပြီ။ သူ့လက်တော့စခရင်လည်း မှောင်နေတာမို့ ထိုအခန်းမှာ လူမရှိတာလား လှုပ်ရှားမှု မရှိတာလား ဟု တွေးရင်း မယ်နူရယ်ဖြင့် ကင်မရာကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ .ကုတင်ပေါ်တွင် ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တတွဲကို တော့ မတွေ့ရတော့ခြေ။ တခြား အခန်းပဲ သွားနေသလားဟု ထိုအခန်းတွင် တတ်ထားသော ကင်မရာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လည်း အခန်းထဲ မှာ မည်သူမှ မရှိ။ 

သူ လက်ထောက်တယောက်ကို ခေါ်ပြီး သူဒီည ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် မှာ ပြန်အိပ်မည် မဟုတ်ကြောင်း အရေးပေါ် ပါက သူ့ဖုံးကို ခေါ်ဖို့ ပြောထားလိုက်သည်။ ဗိုက် နည်းနည်းဆာသလို ရှိသည်မို့ ဟော်တယ် ကောင်တာကို ဖုံးဆက်ပြီး စားသောက်စရာ ဘာရှိလဲ ဟု မေးလိုက်ရာ၊ အောက်ထပ် ရက်စတောရင့်မှာ လိုချင်တာ မှာလို့ ရကြောင်းပြောသဖြင့် စားစရာ အနည်းအကျဉ်းမှာလိုက်သည်။ ခနနေတော့ သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်ကာ ပို့ပေးလာသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့အခန်းထဲမှာပင် ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်ကာ တီဗီကြည့်နေစဉ်၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ နိုးလာကြပြီး တယောက် နှင့် တယောက် နမ်းနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"မိန်းမ ဘိုက်ဆာတယ်ကွာ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းနေပြီ ရေမိုးချိုးပြီး တခုခု စားကြရအောင်"

"အင်းလေ၊ မနက်က ဈေးတွေ ထဲ လမ်းလျှောက်၊ နေ့ခင်းလည်း တနေ့ခင်းလုံး လိုး နေပြီး အခု ညနေစောင်းအထိ အိပ်နေကြတာကိုး၊ ခစ်ခစ်။ နဲတောင်နဲသေး၊ ယောက်ျားကလည်း"

အောင်မယ် သူတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် မိန်းမ ယောက်ျား နဲ့ တယ်ဟုတ်နေကြပါလား၊ ဟု ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကတွေးလိုက်ရင်း ဒေါသဖြစ်ရမည့်အစား လီးတောင်လာသည်ကို သူ့ဘာသာ အံ့ဩနေမိသည်။ ဖိုးတုတ် မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ရေချိုးနေသံကြားရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကအိပ်ယာပေါ် မှာ လူးလိမ့်ရင်း နှပ်နေတာကို တွေ့နေရသည်။ သူ့မိန်းမ ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ရင်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လီးကို လက်ဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။ ကိုယ်အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော် လိုးလာခဲ့ရသည့် မိန်းမ ကို အခု တော့ တစိမ်းမိန်းမ တယောက်လိုပင် ချောင်းကြည့်ရင်း ဖီးတက်နေရသည်မှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ခနနေတော့ ရေသံပိတ်သွားပြီး ဖိုးသက် တယောက် ကိုယ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့်သုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာလေသည်။ လီးကတော့ တန်းလန်းပျော့ပျော့ ပင်။ ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ရင်း၊

"မိန်းမ ထတော့ သွား ရေမိုးချိုး တခုခု စားရအောင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာတဲ့လဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း အိပ်ယာပေါ်မှ ထရင်း ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားရင်းက၊

"မသေခြာဘူး၊ သူတို့ အသိတယောက်ဆီ သွားတာ ညနက်ရင် နက်မယ်တဲ့ မနက်မှ လည်း ပြန်လာဖြစ်ရင် ပြန်လာမှာတဲ့၊ ဒီမှာ နေ့ခင်းက ကျန်တဲ့ဟာ ပဲ စားမလားအပြင်ထွက်ဝင်အုံးမလား "

"အင်း ကြည့်တာပေါ့၊ သွားသွား ရေမိုးချိုးလိုက်အုံး"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားချိန်တွင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ဖုံးက မြည်လာသည်။ 

"တပ်မှူး အရေးကြီးလို့....."

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဖုံးထဲက ပြောနေတာကို နားထောင်ပြီး မှာစရာရှိတာကို မှာကာ၊ သူ့ဘောင်းဘီ အင်္ကျီတို့ကို ကောက်ဝတ်နေလေသည်။ 

ကွန်ပြူတာစခရင်တွင် ရေချိုးခန်းက ထွက်လာသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဖိုးတုတ်က ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး တယောက်နား တယောက် တိုးတိုး ကပ်ပြောရင်း ရီမောနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်နေသော ဖိုးတုပ် ရှေ့တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မပျော့ မမာ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ ဖိုးတုပ်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပါးစပ် နှင့် မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသည်ကို ကြိုးစားစုပ်နေတာတွေ့ရတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် လီးကလည်း ဘောင်းဘီအောက်မှာ တင်းဖေါင်းလာရသည်။ ထို အချိန်မှာပင်၊

"ခွမ်း...ချလွမ်"

"ဖေါက်"

ဟူသော အသံနှင့် ဖိုးတုတ်ခေါင်းမှာ ပွင့်ထွက်ပြီး သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်ကျသွားကာ လဲကျသွားသလို၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်သံက ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရတော့သည်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၅ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဘာဖြစ်သလဲ ဆိုတာကို ချက်ခြင်း သိလိုက်သည် ။ ထို့ကြောင့် သူ့အခန်း မှလက်တော့ စသည့် ပစ္စည်းများကို အမြန်သိမ်းသေတ္တာထဲထည့်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ 

အခန်းထဲ တွင် စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်ကာ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ပါးခပ်ပြင်းပြင်းလေး ရိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကိုင်လှုပ်ကာ၊ အနားရှိ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ဖြင့် သူမ ကိုယ်လုံးကို ပတ်၊ အတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အသံမထွက်ဖို့ အခန်းထဲ မှာ နေဖို့ ခနထားခဲ့ကာ သူ့အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းရှေ့မှာ ဟော်တယ် မန်နေဂျာ နှင့် တည်းခိုသူ အချို စုရုံးနေကြသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က မန်နေဂျာကို သူ စစ်ထောက်လှမ်းရေးမှ ဖြစ်ကြောင်း တံဆိပ်ပြကာ ပြောပြီး ခနနေလျှင် ထောက်လှမ်းရေးမှ လူများ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ တည်းခိုသူများ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သွားကြရန် ပြောလိုက်သည်။ သူ့ဖုံးဖြင့် အရေးကြီးသည့် လူများကို ခေါ်ပြီး အစီစဉ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဟော်တယ်မန်နေဂျာ နှင့် တည်းခိုသူများလည်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပုခုံးစလွယ်သိုင်း မှ ၉ မီလီမီတာကို တွေ့သဖြင့် အသာကုတ်ပြီး ပြန်သွားကြသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကအခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဆိုင်သည့် ပစ္စည်းတွေ အားလုံးကို သိမ်းဆည်းကာ သူမ ခရီးဆောင်သေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်သည်။ နောက် သဘက်တထည်ကို ရေစွတ်ကာ မာတောင်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ရေစို သဘက်ဖြင့် သုတ်ပြီး သဘက်ကို ပလတ်စတိတ်အိပ်ထဲ ထည့်ကာ အကုန် သူ့အခန်းပြန်ယူလာခဲ့သည်။ 

ဖိုးတုတ်လီးပေါ်မှ သူ့မိန်းမ ဒီအန်အေ ကို သူများ တွေ့မသွားစေလိုပေ။ နောက်ဆယ်မိနစ်လောက်အကြာတွင် ထောက်လှမ်းရေးမှာ လူများ ရောက်လာကြပြီး ဖိုးတုတ်အလောင်းကို သယ်ကာ အခန်းကို ခေတ္တချိတ်ပိတ်ထားလိုက်ကြသည်။ ထို အတောအတွင်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ ဘယ်သွားလဲမေးပြီး ဟော်တယ်ကို ပြန်မလာကြဖို့ ဖုံးဆက်ခိုင်းလိုက်သည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က သူ့လက်ထောက်ဗိုလ်ကြီး တယောက်ကို သူတို့ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဟော်တယ်မှာ ယခုည တည်းသည့် နိုင်ငံခြားသား ပတ်စပို့ နှင့် လူမှန်သမျှ အကုန် စစ်ခိုင်းပြီး မရှိသော လူဆိုလျှင် ပတ်စ်စပို့ကော်ပီ များကို ကားဆိပ်ရထားဆိပ် လေယာဉ်ဆိပ်တို့မှာ ဆွဲထားဖို့ ဖြန့်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် သူမိန်းမ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒီဟော်တယ် ခန်းတည်း အတူတူ အိပ်သည်ဆိုသည့် အထောက်အထားများကို အတော်ဖျောက်ဖျက်ပြစ်လိုက်ရသည်။ ကံကောင်းချင်တော့ သူလည်း အဲဒီ ညမှာ ထိုဟော်တယ်မှာ ရှိနေသည့်အတွက် ဖြစ်လေသည်။ ညတွင်းချင်းပင် ကျိုင်းတုံ ဘက်သွားသည့် ကားတစီး ဖြင့် နိုင်ငံခြားသား တယောက် ထွက်သွားသည်ဆိုတာပဲ သတင်းရလိုက်သည်။ သူတည်းသွားသည့် ဟော်တယ် မှ ရသည့် လုံခြုံရေးကင်မရာများမှ တွေ့ရသည့် ပုံကို သူတို နက်ဝက် ဒေတာဘေ့စ်များ မှ လိုက်ရှာလိုက်တော့၊ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် အဆက်ရှင်း သို့မဟုတ် ငွေကြေးဖြင့် လူသတ်ပေးသူ ရုရှား လူမျိုး ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် ဆိုသူ ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ လုံခြုံရေးအတွက် သူတို့ သား တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည့် မြို့ သို့ လစာမဲ့ ခွင့်ဖြင့် ခေတ္တ သွားနေစေပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း သူတို့ အဖွဲ့ လှုပ်ရှား နေသည့် ကျိုင်းတုံ ဖက်သို့ ယာယီစခန်းရွှေ့ကာ စစ်ဆင်ရေး ကို ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် ဦးစီးတော့သည်။

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကို လုပ်ကြံမှူ တွင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အစား ကားဒရိုက်ဗာ ဖိုးတုတ် သေသွားသည်ကို သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့မှ အရာရှိတချို့သာ သိရှိကြပြီး မည်သူ့ကို မှ အသိမပေးကြခြေ။ ဗလာဒီမာ ဆိုသည့် ရုရှားကြေးစား တယောက် မြန်မာပြည်ထဲ ဝင်လာပြီး ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကို လုပ်ကြံဖို့ ကြိုးစား ကာ မအောင်မြင်ပဲ ပြန်ထွက်သွားသည်ဆိုတာကို သာ သူတို့ အော်ပရေးရှင်း အေးဂျင့်များကို အသိပေးထား ကြသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က လည်း လူမမြင်အောင် ပုန်းကွယ်ရုပ်ဖျက်ကာ နေလိုက်သဖြင့် မူးယစ်ဆေး ဂိုဏ်းမှ လူများလည်း သေခြာ မသိကြခြေ။ သူတို့ ကလည်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အသတ်ခံရသည်ကို မြန်မာထောက်လှမ်းရေး တို့က ဖုံးဖိထားသည်ဟု သာ ထင်ကြသည်။ 

..............................................................................................................................

မာလာရဲကျော် လက်ထဲက ဘီယာခွက် နှင့် မယ်လနီ့ ဘီယာခွက် ကို ခွပ်ကနဲ မြည်အောင် တိုက်လိုက်ပြီး ချီးယားစ် လုပ်ကာ သောက်လိုက်သည်။ မယ်လနီ ဆိုတာက ဘန်ကောက်က ဂျင်းတမန်းကလပ်မှာ တိုင်ပတ်အက လုပ်နေသူ နိုက်ဂျီးရီးယားသူလေး၊ အမဲမ ပေမဲ့ အမေရိကန်က အမဲမ တွေလို အရပ်အမြင့်ကြီးမဟုတ် မာလာရဲကျော် နှင့် အရပ်တူတူလောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အမဲမ တို့ ထုံးစံ တုတ်တုတ်တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကြီး ဖြစ်လေသည်။ မယ်လနီမှာ တကယ်တော့ အင်တာပို ခေါ် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ပုလိပ်အဖွဲ့ ၏ အင်ဖေါ်မာ ဖြစ်လေသည်။ မယ်လနီက သော ကလပ်မှာ လူစုံ လာသလို သူမ ကိုလည်း စားပွဲတွင် အတူတွဲထိုင်ဖို့ကပ်စတန်မာ များက ခေါ်လေ့ ရှိသဖြင့် မယ်လနီ မှာ သတင်းစုံ ရလေသည်။ ယခုလည်း သူမ ဆီသို့ လွန်ခဲ့သည့် တပတ်လောက်က ပုံမှန်လာပြီး ရစ် နေသူ တယောက်မှာ ရုရှားမှ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် အဆက်ဆင် တယောက် ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို မာလာရဲကျော်တို့ သိထားပြီးဖြစ်သည်။ 

သို့သော်လည်း မြန်မာပြည်ထဲ သို့ ဝင်ပြီး သူမ အဖေကို လုပ်ကြံခဲ့သည် ဆိုတော့ မာလာရဲကျော် အတွက် ပါစင်နယ် ဖြစ်လာလေပြီ။ သူမ က ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အလုပ်ကြံခံရကြောင်း သတင်းကြားကြားခြင်း သူမ အဖေကို ဖုံးလှမ်းဆက်သော်လည်း မရ သူမ တပ်မှူးကို မေးသော်လည်း တော့စီးခရက် ဆိုပြီး မပြော၊ တခြား ဘာသတင်းမှ မကြားသဖြင့် စိတ်တော့ ပူလာသည်။ သူမ နှင့် သားအဖ ဆိုတော့ စစ်ဆင်ရေးကာလ အတွင်း တခုခု ဖြစ်လည်း သူမကို ဖွင့်ပြောမည်မဟုတ်ကြောင်း၊ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် သေခဲ့လျှင် သူမ ကို မြန်မာပြည်သို့ ပြန်ခေါ်မည် ဆိုတာကို သူမ တွက်ထားသဖြင့်၊ သိပ်တော့လည်း အစိုးရိမ်ကြီးမဖြစ်ပါ။ တခုခု ဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကိုတော့ သူမ သိနေသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း သတင်းစုံသော အင်ဖေါ်မာလေး မယ်လနီ နှင့်သွားတွဲကာ နိုင်ငံခြားသား များကို ခြူစားသည့် အာရှသူ ကက လေး တယောက်ပမာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့လေသည်။ 

ဗလာဒီမာ မှာ သူ့ကန်ထရိုက်ပြီးသွားပြီဟု ဆိုကာဘန်ကောက်သို့ ပြန်ဝင်လာပြီးဆုငွေလာထုပ်လေသည်။ ရုရှားသို့ မပြန်ခင် မယ်လာနီ့ကို လာပြီး ရင်းလေသည်။ မယ်လနီ ကို ဒီနေ့ ဂျူတီပြီးပါက သူ့အိပ်ခန်း လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည်။ မယ်လာနီ့ကို လည်း မာလာရဲကျော် က ဗလာဒီမာ သူမကို ကွန်တက်လုပ်ပါက ပြောရန် ပြောထားရာ၊ မယ်လာနီက မာလာရဲကျော်ကို ဖုံးဆက်သည်။ မယ်လာနီ က မာလာရဲကျော်ကို ဖရန်စစ် ဟု သောအမည်ဖြင့် ယိုးဒယား  ထောက်လှမ်းရေးမလေး တဦးအဖြစ်သာ သိထားသည်။

"ဟေ့ ဖရန်စစ် ရေ ငါ့ကို ဗလာဒီမာ က ဒီည သူ့အခန်းလိုက်အိပ်ဖို့ ခေါ်နေတယ်၊ အောင်ပွဲခံမလို့ လို့ပြောတယ်၊ ငါက အခြေအနေကြည့်အုံးမယ်လို့ ပြောထားတယ်။ ငါ့ ဘဲ လာခေါ်ရင်တော့ မရဘူးလို့၊ မင်း အောင်ပွဲခံဖို့ စော်ချောချော လေး လိုချင်ရင် တော့ ငါ့သူငယ်ချင်းလာရင် မိတ်ဆက်ပေးမယ်ပြောထားတယ်။ ဒီကောင့်ကြည့်ရတာ ရက်စက်မဲ့ ရုပ်နော် သူငယ်ချင်း မင်း ဖြစ်ပါ့မလား"

"ရတယ် မယ်လနီ ငါ့အတွက် စိတ်မပူနဲ့ ငါညဘက်လာခဲ့မယ်"

ညဘက် မာလာရဲကျော် မယ်လနီ ကသည့် ကလပ်ကို ရောက်သွားတော့ လူအတော်စည်နေလေပြီ၊ မယ်လနီ တပွဲကပြီး အောက်ဆင်းလာတော့ ဘားမှာ ကော့တေးတခွက်သောက်နေသည့် မာလာရဲကျော်အနားရောက် လာသည်။ မာလာရဲကျော်က ကြိုးတချောင်းသေးသေးလေး ပုခုံးပေါ်ချိတ်ထားပြီး ရင်ညွှန့်မှ ပေါင်ရင်း နားအထိလောက်သာ ရှည်သော အလတ်စတစ်ကိုယ်ကျပ် ဒရက်စ် အမဲကို ဝတ်ထားကာ လေးလက်မခွဲလောက် မြင့်သည့် ဒေါက်ဖိနပ် ကိုလည်း ဝတ်ထားသဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။ မာလာရဲကျော့် ပေါင်တန်တွေက အားကစားလုပ်ထားသူမို့ ကြွက်သား များဖြင့် သန်မာသော်လည်း ဖြောင့်စင်းနေကာ၊ အသားမှာ လည်း ဖြူဝင်းနေသဖြင့် အနက်ရောင် ဒရက်စ်အောက်မှာ ထင်းလွန်းနေသည်။

"အား ဖရန့်စစ် ငါ့သူငယ်ချင်းက ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တာ ဝူးးး ငါ့စိတ်တွေတောင် ထလာပြီ၊ လှလိုက်တဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေ ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်"

"နောက်မနေ စမ်းပါနဲ့ကွာ နင့်လို မျိုး ဆက်ဆီ ပေါင်တန်တွေမှ ယောက်ျားတွေက ပိုက်ဆံပေးပြီး ကြည့်ချင်ကြတာပါကွ ခစ်ခစ်"

"တကယ်ပြောတာပါဟ နင်သာ စင်ပေါ်တက်ကြည့်လိုက်ပါလား ငါတို့ တွေ အကုန်ထမင်းငတ်ကုန်မှာ ခစ်ခစ်"

"အေးပါကွာ နင်အဲလိုမြှောက်ပြောပေးတာကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

"ဒီမှာ နင်စင်ရှေ့ ဘယ်ဘက်အစွန်က စားပွဲမှာ တယောက်ထဲ ထိုင်နေတဲ့ ငတတွေ့လား အဲဒါ ဗလာဒီမာပဲ"

မာလာရဲကျော် က မယ်လနီ့ ပုခုံးပေါ်မှ အသာလေး မသိမသာ မျက်လုံးစွေကာ ကြည့်လိုက်သည်။ ဆံပင်တိုတို နှင့် လူထွားကြီးတယောက် သူမ တို့ နှစ်ယောက်ဆီ လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာလာရဲကျော် ကြည့်နေတုန်းပဲထိုလူထွားကြီးက သူ့နေရာမှ ထကာ သူမတို့ နှစ်ယောက်ရှိရာသို့ လျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"ဟေး နဲ့ ဘဲကြီး ငါတို့ ဆီ လျှောက်လာနေပြီ"

မယ်လနီ က ခေါင်း နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့ ဆီ လမ်းလျှောက်လနေသော ဗမာဒီမာ ကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ က သူမ တို့ ရပ်နေသည့်နားသို့ လျှောက်လာပြီး မယ်လနီကို လှမ်းဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 

"ဟာနီ ကိုယ်မင်းကို လွမ်းနေတာ၊ ဘယ်လိုလဲ ဒီည အဆင်ပြေမလား"

"ဗလာဒီမာ ငါ့ဘဲ ဒီည လာခေါ်လိမ့်မယ်၊ ငါတို့ သမီးရီးစား အန်နီဗာဇရီ ဆိုတော့ ငါဖျက်လို့ မကောင်းဘူး၊ ဒီမှာ ငါပြောပြောနေတဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်း ဖရန့်စစ် တဲ့၊ ဖရန်စစ်၊ ဒါက ဗလာဒီမာလေ လူချောလူကြမ်းကြီးပေါ့ ခစ်ခစ်"

"ဟဲလို ဖရန်စစ်"

"ဟိုင်းဗလာဒီမာ"

ဗလာဒီမာ မာလာ့ ကို ကြည့်လိုက်ရင်းက ချက်ချင်း လီးတောင်သွားသည်။ လှလိုက်တဲ့ အေးရှားမလေး၊ အသားလေးက ဝါဝင်းနေတာပဲ၊ ဝါး၊ ယိုးဒယားမ နဲ့တူပေမဲ့ ယိုးဒယားမမဟုတ်နိုင်ဘူး ဟု စိတ်ထဲ တွေးလျှက်၊

"ဟေး နင် အရမ်းချောတာပဲ ဘာလူမျိုးလဲ နင့်အင်္ဂလိပ် ကလည်း တော်တော်ကောင်းတာပဲ"

မာလာ က ဒီကောင့်ကို လိမ်လို့ မလွယ်ကြောင်းသိသည်။ အမှန်တဝက်မုသားတဝက်လောက် ရောမှ ရပေမည်။

"ငါက မြန်မာနဲ့ ထိုင်း စပ်ထားတာ၊ ငါ့အမေက ထိုင်း အဖေ က မြန်မာလေ"

"အော် ထင်သားပဲ အာ့ကြောင့် နင်က တော်တော်လှနေတာ"

နောက်တော့ မယ်လနီက မာလာ့ ကို စိတ်မချတချ ဖြင့် ထားခဲ့ပြီး သူမ ကဖို့ အလှည့်ရောက်လာတော့ စင်ဘက် ပြန်ထွက်သွားသည်။ ဗလာဒီမာ နှင့် မာလာ တို့ စကားလက်ဆုံ ကျပြီး မကြာခင်မှာပင် ဗလာဒီမာ လက်တွေက မာလာ့ ပေါင်ပေါ် ရောက်လာခဲ့သည်။ မာလာ ကဗလာဒီမာ့ လက်များကို ပြန်ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။

"ဖရန်စစ် ရေ ဒီမှာ နားငြီးတယ်ကွာ ကိုယ်တို့ အေးအေးဆေးဆေး တနေရာ သွားရအောင်"

ဟု ဆိုလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော်က လည်း ၊

"အင်း သွားလေ"

သူတို့ နှစ်ယောက် ကလပ်ထဲ မှ ထထွက်လာကြသည်။

........................................................................................................................

အခန်း ( ၁၆ )

မာလာရဲကျော် မှာ တကယ်တော့ သူမ အဖေ ကိစ္စကို သေခြာသိချင်သဖြင့် သူမ ဘာသာ သူမ စွန့်စားလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် မှာ နာမည်ကြီး ကြေးစားမို့ လွယ်လွယ် ဖြင့် ချည်းကပ်လို့ ရမည်မဟုတ်ကြောင်းသိသည်။ ထို့ အပြင် သူမ ကို ဘက်ကပ် နှင့် ရှဲဒိုး တို့ လိုက်ခိုင်းပါက ဒီကောင် ရိပ်မိသွားသည်နှင့် သူမ အသက်အန္တရာယ်ရှိနိုင်ကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိထားသည်။ သူမ အခုလို သွားမည်ဆိုတာကို သူမတို့ အဖွဲ့မှ သိသွားလျှင်လည်း သူမ ကို ခုလို သွားခိုင်းမှာ မဟုတ်သည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ တယောက်ထဲ လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

ဗလာဒီမာ က သူ့ဟော်တယ်ခန်းတွင်းသို့ ရောက်သည်နှင့် မာလာရဲကျော်ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ကြမ်းကြမ်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် က လည်း သူမ လက်တွေဖြင့် ဗလာဒီမာ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေဖြင့်တုံ့ ပြန်ပေးလေသည်။ ဗလာဒီမာ့ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောင်းထနေသော ကောင်ကြီးက သူမ ဘိုက်သားလေးကို လာဖိနေရာ နည်းနည်းနောနော အကောင်ကြီးမဟုတ်မှန်း မာလာရဲကျော် သိနေရလေသည်။ ဗလာဒီမာက သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် မာလာရဲကျော် ဖင်သား တွေကို ဒရက်စ် ပေါ်မှ ပင်အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေသည်။ 

နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကာ ဗလာဒီမာက သူမကို ကုတင်နားသို့ လက်ဆွဲခေါ်လာလေသည်။ ကုတင်နား အရောက်တွင် မာလာရဲကျော် လက်ကို ရုတ်တရက် နောက်ပြန် လိမ်လိုက် ရာ မာလာရဲကျော် ခမြာကျောလေး ကော့သွားရသည်။ သူမ အင်းစတင့် က ဗလာဒီမာ့ ခြေထောက်ကို သူမ ဒေါက်ဖနပ် ဖြင့် ဆောင့်နင်းလိုက်ပြီး အားနေသော ဘယ်ဘက်လက်က ဗလာဒီမာ့ ဂွေးဥကို နောက်ပြန်ထုလိုက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေသော်လည်း ယခုအချိန်အထိက ဘာမှန်းမသိသေးသဖြင့် ဘာမှ မလုပ်တတ်သည့် ကောင်မလေး လို၊ 

"အား...အို့ နာတယ်ကွာ၊ ဟေ့ငါ့လက်ကျိုးတော့မယ် လွတ်ပါ အီးးးးးးးရွတ်"

ဟု ဆိုကာ ငိုငြီးပြလေသည်။ ဗလာဒီမာက နောက်လက်တဖက်ကို ပါ ဆွဲယူကာ သူမ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်ကို သူမ ခါးနောက်မှာ စု လျှက် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်လေသည်။ မာလာမှာ ယခု မှ ကိုယ့်ကိုယ် ကျိမ်ဆဲနေမိလေသည်။ ငါတော့ ဒီတခါ သွားပြီ ထင်တယ်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ဒီကောင် က ဆိုက်ကိုကြီးများလား၊ ငါ့အကြောင်းကတော့ ဒီကောင် ဘယ်လို မှ သိစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊ ငါ့ရုပ်ကလည်း ဖျက်ထား၊ တာ ငါ့ပရိုဖိုင်း ကလည်း ဒီလောက် နာမည်မကြီးသေးတော့ ဘယ်မှာမှ မရှိသေးဘူး၊ စောင့်ကြည့်တာပေါ့ ဟု တွေးနေလိုက်သည်။

ဗလာဒီမာက မာလာ့ ကို လက်နောက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လျှက်က ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်ရာ မာလာမှာ ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်လျှက် ကျလေသည်။ မာလာ မှာ တဟင့်ဟင့် နှင့် ဟန်ဆောင် ငိုကြွေးနေလေသည်။

"ဗလာဒီမာ ငါ့ကို ဘာလို့ အဲလို လုပ်ရတာလဲ ပြန်လွတ်ပါကွာ ငါက ကြေးစား ဖာသည်မ လည်းမဟုတ်ပါဘူး၊ နင်က မယ်လာနီ့ သူငယ်ချင်း ဆိုလို့ ငါ့သူငယ်ချင်းပဲ ဆိုပြီးလိုက်လာတာပါ အဟီးးးး ဟင့်၊ ငါအိမ်ပြန်ပါရစေတော့ကွာ "

ဗလာဒီမာက မာလာ့ စလင်းဘက်အိပ်ကို ယူကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး အထဲမှ ထွက်ကျလာသော နူတ်ခမ်းနီမိတ်ကပ် မိန်းခလေး အသုံးအဆောင်များကို တခုချင်း သေခြာစွာကြည့်လေသည်။ စလင်းဘက်ထဲ မှ မာလာ့ ပိုက်ဆံအိပ်ကလေးကို ထုတ်ပြီး မာလာ့ အိုင်ဒီ ( ဖရန်စစ်လင်း အိုင်ဒီ ) ကို သေခြာကြည့်သည်။ အိပ်ထဲ ပါသည့် ပိုက်ဆံ ခရက်ဒစ်ကဒ် တို့ကို သေခြာ လေ့လာပြီးမှ အကုန်ကောက်ကာ ဆလင်းဘက်ထဲ စံနစ်တကျ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင် နောက်မှီတွင် ချိတ်ထားလိုက်သည်။ 

"ဟားဟား နင့်ပုံ က ဖာသည်မ ပုံလည်း မပေါက်ပါဘူး၊ ချောကလည်း ချော လူက လည်း အပျံစား ဆိုတော့ ငါ က ငါ့ကိုယ်ငါ အဲလို ကံကောင်းတတ်တဲ့ လူလို့ ဘယ်တော့မှ မတွက်ထားဘူးလေ၊ အာ့ကြောင့်ပါ၊ သဘောရိုး နဲ့ ဆိုရင်လည်း ငါတို့ ဒီည ပျော်ကြရအောင်ပါကွာ ဟုတ်ပလား"

ဗလာဒီမာ က ပြောပြောဆိုဆို မာလာမှောက်ခုံ ဖြစ်နေသည့်နားသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။ မာလာမှာ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း မှောက်ရက် ဖြစ်နေပြီး လက်နှစ်ဖက်မှာ အနောက်ဖက်မှ လက်ထိပ်ခပ်ခံထား ရလေရာ လှုပ်လို့ မရဖြစ်နေရသည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာ့ အနောက်ဖက်ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက မာလာ့ ခြေသလုံးလေးများကို သူလက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက သူ့လျှာကြီးနင့် ရက်လိုက်သည်။မာလာ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်မှာ စတီလက်တို သို့မဟုတ် ပန်ဆယ်ဟီး ဟု ခေါ်မလား ထိပ်ဖျားက ခဲတန်လို ၊ အီတလီ လို စတီလက်တို ဟု ခေါ်သော ဒါးချွန်လို ချွန်မြ သည့် ဟီး ဖြစ်လေသည်။ အမြင့်မှာ လေးလက်မခွဲလောက် ရှိပြီး ခြေကျင်းဝတ်ကို သားရည်ကြိုးများဖြင့် ရစ်ပတ်နွယ်ထားသော ဒီဇိုင်းဖြစ်လေသည်။ ဗလာဒီမာက ထို သားရည်ကြိုး တို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖြေကာ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် ခြေဖမိုး ခြေချောင်းလေးများကို ယုယုယယ ပွတ်သတ် ပေးရင်း က၊

"နင့်ခြေထောက်လေးက လည်း လှလိုက်တာ ပြောစရာမရှိဘူး ချောမွတ်နေတာပဲ"

မာလာရဲကျော် ဒေါက်ဖိနပ် နှစ်ဖက်စလုံးကို ချွတ်ပေးပြီးတော့ ဗလာဒီမာ က မာလာ့ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးတို့ ဖြင့်တဖက် တလုံးစီကိုင်ကာ ပွတ်ပေးရင်း ဖြင့် ဒရက် ကို မတင်လာခဲ့သည်။ မာလာရဲကျော် ဝတ်လာသည့် ဒရက်စ် အနက်ရောင်ကလေး က အသားက အလက်စတစ်၊ အရှည်က လည်း ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်တာမို့ မာလာရဲကျော် ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် ကျကတည်းက ဖင်လုံးလေးနားအထိ လန်တက်နေလေပြီ။ ဗလာဒီမာ က ဒရက်စ်အနားစလေးကို ခါးနားထိ လှန်တင်လိုက်ပြီ။ လုံးကျစ်နေသော မာလာရဲကျော် တင်ပါးလေးတွေကို ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။မာလာရဲကျော်က၊

"ဟေ့ နင် ငါ့ကို လက်ထိပ်ချွတ်မပေးသေးဘူးလား၊ တော်တော့ကွာ မစနဲ့တော့"

"ဖြည်းဖြည်းပေါ့ဟာ မင်းလေးက လည်း ခု မှအစပဲ ရှိသေးတာ၊ မင်းရဲ့ အလှလေး တွေကို သေခြာ ကြည့်ပါရစေအုံး"

ဗလာဒီမာက မာလာရဲကျော် ဝတ်ထားသည့် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက်အတွင်းခံ ပင်တီ အနက်ကလေးကို ဆွဲကာ ချွတ်လိုက်သည်။

"ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကွာ၊ ငါ သွားရည်တောင် ကျလာပြီ အဟီးးး"

ဗလာဒီမာက မာလာရဲကျော် ပေါင်လုံး နှစ်လုံး ကြား ဝင်လိုက်ကာ မာလာရဲ့ကျော် ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကုတင်စောင်း ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူက ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် ဖြစ်တာမို့ မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ ဖေါင်းကား ထွက်နေသည်နှင့် သူ့မျက်နှာ နှင့် တန်းနေလေသည်။ 

ဗလာဒီမာ ၏ လျှာကြီး မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို စိုစို စွတ်စွတ် နှင့် နွေးနွေးကြီး ရောက်လာတော့ မာလာရဲကျော်ခမျာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူမ မှာ ဒက်ဒီ နှင့် နောက်ဆုံး အတူနေ ခဲ့ကြပြီး တခြား ယောက်ျား နှင့် ထိတွေ့ခဲ့ရခြင်း မရှိသည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာဖြင့် အရက်ခံရသည့် အချိန် မှာ စိတ်တွေ ထလာရပြီး စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် ကျလာရလေသည်။

"အင်း...အီး...အိုးကွာ..ဗလာ့ ငါ့ကို လက်ထိပ်ချွတ်ပေးတော့ကွာ ငါမနေတတ်ဘူး"

"ခနလေး ပါကွာ မင်းကလည်း အဲလို လေး ပဲ နေစမ်းပါ၊ ငါကပဲ ပြုစုပေးပါရစေ"

ဗလာဒီမာ ၏ လျှာကြီး ဖြင့် တပြတ်ပြတ် ရက်ပြီး လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် သူမ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေ ပွတ်သပ်နေတော့ မာလာရဲကျော် ခမြာ လူးလိမ့်နေရလေပြီ။ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ကို အော်ဟစ် ငြီးငြူ ရင်း တချီပြီးသွားအောင် စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပလိုက်သည်။ မာလာ ကိုယ်လေး တုံခါ ပြီး တချီ ပြီးသွားမှ ဒူထောက်နေရာမှ ထကာ မာလာ ရဲကျော် လက်တွင် ခပ်ထားသော လက်ထိပ်ကို ဖြေပေးလိုက်လေသည်။ မာလာ ရဲကျော်မှာ တချီပြီးသွားသဖြင့် သူမ လက်ကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သော်လည်း မထသေးပဲ အိပ်ယာ ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ ဗလာဒီမာကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ က အခု မှ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာတခု လုံး ကြွက်သား တွေ အရစ်ရစ် ထလျှက် ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် ထောင်ထောင် မောင်းမောင်း နှင့် မျက်နှာလေးထောင့်စပ်စပ် ဗလာဒီမာ ကို ကြည့်ရင်း ခုနက သူမ ကို ပြီးသည်အထိ စောက်ဖုတ်ရက်ပေးခဲ့တာ ပြန်တွေးမိပြီး ဖီးတက်လာသည်။ မာလာရဲကျော်မှာ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် နှင့်သာ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဘူးသေးတာမို့ သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေက ဘာဂျာလောက် နှင့် မပြည့်ဝနိုင်သေးခြေ။ ဗလာဒီမာ က သူ့ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်တော့ မာလာရဲကျော် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ 

အရပ်ခြောက်ပေလောက် ရှိသည့် သူ့အရပ် နှင့် လိုက်အောင် ပင် လီးကြီးက ရှည်လျှားလှပြီး သူ့ကျယ်ပြန်သော ရင်အုပ်ကြီးများ လို တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးက မြွေပါးပြင်းထောင်သလို ထောင်ထ နေသည်။ ပြီးတော့ လီးကြီးက အတည့် မဟုတ်ပဲ ဘေးကို နည်းနည်း ကောက်သလို ဖြစ်နေသေးသည်။ နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ဘူး ငါခံနိုင်ပါ့မလားမသိဘူး ဟု စိုးရိမ်အတွေးလေး ဖြင့် ကြက်သည်းပင်ထမိသည်။ 

"Oh my god you are so big, I don't even know I handle this monster"

ဘုရား ဘုရား နင့်ကောင်ကြီးက ကြီးလှ ခြေလား ငါခံနိုင်ပါ့မလားတောင် ငါ့ကိုယ်ငါမသေခြာဘူး၊ ဟု မာလာရဲကျော် ပါးစပ်မှ အသံထွက်သွားခဲ့သည်။ ဗလာဒီမာက သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး 

"ဒုန့်ဝါရီ ယူဝယ်"

ဟု ပြောကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့လေသည်။ ပက်လက် အိပ်နေသော မာလာရဲကျော် ကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လာပြီး နူတ်ခမ်းချင်း အရင် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ မာလာရဲကျော် ဒရက်စ်ကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ်ကျော်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာဂျိတ်ကို လည်း ဖြုတ်ကာ ၊ 

"ဟား မင်း နို့လေး တွေက အရမ်းလှတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလည်း သေးသေးလေး တွေ မိုက်တယ်"

ဟု ဆိုကာ ငုံ့စို့ ရင်း လက်တဖက်က လည်း ဆုပ်နှယ်နေသည်။ မာလာရဲကျော်လည်း ဗလာဒီမာ့ခေါင်း မှ ဆံပင်အနက်ထဲသို့ သူမ လက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းကာ ကုတ်ခြစ်နေလိုက်ရင်း၊ ဒီကောင် ရွှေရောင် ဆံပင်ကို အနက်ရောင် ဆိုးထားတာပဲ ဟု သတိထားမိလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဗလာဒီမာက သူမ ရင်ဘတ်ကို ခွတက်လာကာ သူ့လီးကြီး ကို သူမ ပါးစပ်နားလာတေ့လေသည်။ ဒီအခြေအနေရောက်မှ တော့ မထူးတော့ပြီ မို့ မာလာရဲကျော်လည်း ဗလာဒီမာ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးရင်းက ဒစ်ဖူးကို စုပ်လိုက်လေသည်။ ဗိုလ်မှူး သီဟရဲကျော် သင်ပြပေးထားမှုကြောင့် သူမ ပုလွေပညာက တော့ မဆိုးပါ။ ဗလာဒီမာ တယောက် မျက်လုံးလေး မှေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသည်။ လီးကြီးက တုတ်ကာ ရှည်သဖြင့် သူမ အာညှောင်းတာတခုပဲ ပြောစာ ရှိသည်။ နောက်တော့ ဗလာဒီမာက ကျေနပ်သွားပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလျှက် သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းတော့သည်။

"အား..ဖြည်းဖြည်း ..ငါ အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးမျိုးနဲ့ တခါမှ မခံဖူးဘူး"

"အေးပါ ငါသိပါတယ် ဖြည်းဖြည်းပါ နာရင်ပြော"

စောက်ဖုတ် ဆိုတာက လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့သွင်းက ဝင်သည့်ထုံးစံအတိုင်း မကြာခင်မှာပင် ဗလာဒီမာ့ လီးကြီးက မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ထဲ စုံးစုံးမြုပ်လေသည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေရာ မာလာရဲကျော် နောက်တခါ ပြီးရပြန် သည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ပြီးသွားသည်ကို သိသဖြင့် ခနနားပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ မာလာရဲ့ကျော်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ ဒေါ့ကီ ဆွဲပြန်သည်။ မာလာရဲကျော် မှာ သွေးသားတွေ နောက်တခါ ဆူလာရပြန်သည်။ ဆောင့်အားကောင်းသော လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးကြောင့် မာလာရဲကျော်ခမြာ နာလည်းနာ အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်း ကောင်းဖြစ်ရလေသည်။ ဒီတခါတော့ နှစ်ဦး စလုံး တပြိုင်နက် ပြီး သဖြင့် ဗလာဒီမာ့ လရည်တွေ မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်ထည့်တာ ခံစားလိုက်ရသည်။ လရည်တွေက နွေးနွေး ကြီး နှင့် တအားကို ပန်းထုတ်တာကြောင့် စောက်ဖုတ် အပြင်ဖက်သို့ ပင် လျှံကျလာရသည်။ 

နှစ်ဦးစလုံး မောပန်းသွားသဖြင့် မာလာ့ကို အနောက်ဖက်မှ ဖက်ပြီး နားနေသော ဗလာဒီမာ မှာ စားပွဲပေါ်မှ ဖုံးမြည်သံကြောင့်ဖုံးကို လှမ်းယူလေသည်။ မာလာမှာ ကုတင်ဘေး စားပွဲကို မျက်နှာပြုကာ တစောင်းအိပ်နေတာ ဖြစ်ပြီး ဗလာဒီမာက သူမ အနောက်မှ ဇွန်းချင်းထပ်သလို ထပ်ကာ အိပ်နေသည် ဖြစ်ရာ မာလာ့ ပုခုံးပေါ်မှ ကျော်၍ ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ ဖုံးမှာ ဗလာဒီမာ ယူလိုက်မှ အသံပျောက်သွားသည်။ ဗလာဒီမာ က ဘယ်သူခေါ်တာလဲ ကြည့်ချင်သဖြင့် ဖုံးမှ လော့ပက်တန် ကို ဆွဲကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် မှေးထားသော မျက်လုံး မှ ဗလာဒီမာ့ ဖုံး Lock Pattern ကို မြင်လိုက်ရသည်။ 

ဗလာဒီမာ က ဖုံးကို စားပွဲပေါ် ပြန်ချရင်း မာလာရဲကျော်ကို ကျော်ခွကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားလေသည်။ မာလာရဲကျော်က ကုတင်ပေါ်မှ အမြန်ဆင်းကာ ဗလာဒီမာ့ ဖုံးမှ လော့ပက်တန်ကို ဆွဲပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ သူနောက်ဆုံးပို့ထားသော မက်ဆေ့များကို ကြည့်လိုက်ရာ ၊ ဓါတ်ပုံများ တွေ့လေသည်။ ထိုဓါတ်ပုံများကို တွေ့လိုက်တော့ မာလာရဲကျော် ခေါင်းမှာထူပူ သွားပြီး သွေးခုံနှုံးလည်း မြန်လာလေသည်။ ဓါတ်ပုံများ မှာ အဝေးမှန်ဘီလူးကောင်းသည့်ကင်မရာဖြင့် ဆွဲရိုက်ထားသည်များ ဖြစ်ပြီး၊ ဗိုလ်မှုသီဟရဲကျော် ၏ လင်းခရုဇာ ဖြစ်နေသည်။ ကားပေါ်တွင် မိန်းမ နှစ်ယောက် အနောက် မှာ ထိုင်ပြီး ရှေ့မှာ ယောက်ျား နှစ်ယောက်ပါသည်။ ယောက်ျား တယောက် မှာ မျက်နှာကို မြင်ရသော်လည်း သူမ မသိခြေ၊ နောက်တယောက်မှာ တော့ ပုံစံအရ ဖိုးထူး ဖြစ်နိုင်လေသည်။ 

နောက်ပုံများမှာ ဟော်တယ် ပြတင်းပေါက်မှ အခန်းတွင်းသို့ ရိုက်ထားပံဖြစ်သည်။ မိန်းမ တယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ယောက်ျား တယောက်ပေါ် တက်ထိုင်ကာ မြင်းစီးနေပုံ ဖြစ်သည်။ ပုံကို ချဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မာမီ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါဆိုရင်တော့ ကုတင်ပေါ်က ယောက်ျား က ဒက်ဒီ ပဲဟု သူမ စိတ်ထဲ ထင်လေသည်။ နောက်တော့ ယောက်ျား က မတ်တတ်ရပ်လျှက် မိန်းမ ခေါင်းကလေးကို သာ မြင်ရရာ သူမ မာမီ လီးစုပ်နေသည်လို့တွက်လိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ထို အမျိုးသား ကြမ်းပေါ်သို့ မှောက်ရက် ကျနေပုံ၊ မာမီ က ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့် ဖုံးရင်း ကြောက်လန့်တကြားအော်နေပုံ၊ ထိုအမျိုးသား ခေါင်းဘက်မှာ သွေးနီနီတွေ၊ မာလာရဲကျော်မွန်ထူသွားသည်။ ဒီကောင် ဒက်ဒီ့ကို လုပ်ကြံလိုက်သည်ဆိုသည်မှာ တကယ်ပါလားဟု တွေးမိပြီး သွေးနထင်တက်ကာ မွန်ထူလာလေသည်။ ထိုအချိန်တွက် သူမ အနောက်ဘက်မှ ဗလာဒီမာက၊

"ဟေ့ နင် ငါ့ဖုံးကို ဘာလုပ်နေတာလဲ"

ဟု လှမ်းမေးသံ နှင့်အတူ သူမနောက်နားသို့ ကပ်လာသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

...........................................................................................................................

အခန်း ( ၁၇ )

မာလာရဲကျော်ကို သာမန် ကက မလေး တယောက်ဟု ထင်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့ဖုံးကို ဆော့နေသည် ဟု စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ မပြင်မဆင် ဒေါသ ဖြင့် အနောက်မှ ချဉ်းကပ်လာသည့် ဗလာဒီမာ့ ဂွေးဥ ကို မာလာရဲကျော် နောက်ပေါက်ကန်ချက် က ပြင်းထန်စွာ ထိသွားသည်။

"အု...အီးးးးးး ဂျစ်"

ဗလာဒီမာ မှာ ကိုယ်တုံးလုံးလည်း ဖြစ် မာလာရဲကျော် ဖနောင့်ကလည်း သူ့ဘောကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကန်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ ဂစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး  မာလာ့ အနားတွင် ဘောကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဒူးထောက်ရက် ကျလေသည်။ မာလာက ကုတင်ဘေး မှ သူမ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ကောက်ကိုင်ယူလိုက်ကာ ဒေါက်မှ အပေါ်ယံစွတ်ထားသည့် ပလတ်စတစ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဖိနပ်ကို ကိုင်ကာ ဗလာဒီမာ့ လည်ပင်းကို ထိုးသွင်း ပြစ်လိုက်လေသည်။ ( အဖြစ်အပျက်မှာ စက္ကန့်ပိုင်းသာကြာလိမ့်မည်။ စာရေးထားသည်မှာက အဖြစ်အပျက်ထက် ပိုကြာသလို ဖြစ်နေရသည်။ ။ ဤကား စကားချပ်။) မာလာရဲကျော် ဒေါက်ဖိနပ် ၏ ဒေါက်မှာ အတွင်းမှ စတီး ဖြင့် လုပ်ထားသော စူးချွန်ဖြစ်ပြီး အပေါ်မှ အမဲရောင် ပလတ်စတစ် ကို စွတ်ထားသည်သာ ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း အဖျားက ချွန်မြနေပြီး အရင်းက လက်မလုံးခန့်တုတ်ကာ လေးလက်မခွဲ အရှည် ရှိ စတီးစူးချွန်မှာ ဗလာဒီမာ့ လည်ချောင်း သွေးကြောကို ထိုးဖေါက်ကာ လည်ချောင်းရိုးအဆစ်ကြားထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ဗလာဒီမာ လေပြွန်ပါပေါက်သွားသဖြင့် အသံပင်မထွက်နိုင် သွေးတွေ တဖြီးဖြီး ဖြင့် ပေါက်ထွက်ကာ ကြမ်းပေါ်သို့ ခွေကနဲ ကျသွားတော့သည်။ မာလာရဲကျော် က သူမ ဒေါက်ဖိနပ်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ သွေးများ ထိုအပေါက်မှ ပန်းထွက်လာပြီး ဗလာဒီမာ့ မျက်လုံးကြီးများမှာ ပြူးထွက်လာကာ ကိုယ်လုံးကြီး အကြောဆွဲသလို ဖြစ်ပြီး မှ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ 

မာလာရဲကျော်က သူမ ဒေါက်ဖိနပ်စူးချွန်မှ သွေးများကို အိပ်ယာခင်းဖြင့်သုတ်လိုက်ပြီး အပေါ်မှ ပလတ်စတ်စ်ကာဗာကို ပြန်စွတ်လိုက်သည်။ သူမ အဝတ်အစား တွေကို ပြန်ဝတ် ဖိနပ်ကို သေခြာ ပြန်စီး ပြီး မှ ဗလာဒီမာ့ ဖုံးကို လည်း ကောက်ယူပြီးသူမ စလင်းဘက်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ့ ခရီးဆောင်အိပ် ကို ဖွင့်လိုက်တော့ မှန်ဘီလူး များနှင့် အက်စ်အယ်အာ ကင်မရာ ကိုတွေ့ရသည်။ စနိုက်ပါ သေနပ်ကို တစစီ ဖြုတ်ကာ ဘူးများဖြင့် ထည့်ထားသည်ကို လည်းတွေ့ရသည်။ SLR ကင်မရာ အတွင်းမှ မယ်မိုရီ စတစ်ကို ဖြုတ်ယူလိုက်သည်။ 

မာလာရဲကျော် က သူမတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့ကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်ပြီးမှ ထိုအခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ သူမ အခန်းပြန်ရောက်တော့ ဖုံးထဲမှ သူမ မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံများကို ဖျက်လိုက်သည်။ ထိုဖုံးကို သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့မှ လိုအပ်မည်ဖြစ်ကြောင်းသိသည်။ သို့သော်လည်း မာမီ့ကိုယ်လုံးတီးပုံများတော့ သူတို့ တွေ့မသွားစေလိုပေ။ 

ဗလာဒီမာ့ SLR ကင်မရာထဲ မှ ထုတ်လာသည့် မယ်မိုရီ ကဒ်ကို သူမ လက်တော့ထဲ ထည့်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပုံအတော်များများ မှာ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ၏ လင်ခရူဇာ ကို လိုက်ရိုက်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ထိုကားပေါ်တွင် စုံတွဲ နှစ်တွဲပါသည်။ သူမ သေခြာ ကြည့်လိုက်တော့ တခြား အမျိုးသမီးမှာ သူမ မာမီ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဆိုတာ သူမ မှတ်မိသွားသည်။ သူမ နှင့် အတူပါလာသော အမျိုးသားကိုတော့ သူမ မမှတ်မိ၊ ထိုကားပေါ်မှ လေးယောက်မှာ သူမ ဒက်ဒီမပါဘူး ဆိုတာတော့သိသည်။ ကားမောင်းသည့်သူကို မျက်နှာသေခြာ မမြင်ရသော်လည်း ခေါင်းနှင့် ကိုယ်လုံး အနေအထားအရ ဖိုးတုတ် ဟု သူမ သိလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် နားမလည်နိုင်၊ ဒက်ဒီ့လို အတွေ့အကြုံ ရှိသည့် အေးဂျင့်တယောက်က သူစီးနေကြ ကားဖြင့် မိသားစု ကို ခေါ်ကာ တကယ့် အန္တရာယ်များသည့် ဒေသသို့ ဘာလို့ လာတာလဲ၊ တကယ်ဆိုလျှင် ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်လို နေရာမျိုးမှာပဲ နေရမှာ၊


အခန်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>>


မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၆ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၆ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

အိမ်ရောက်လို့ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲ သွားတိုက် သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်ပြီး ဘေးချင်းယျဉ်လျှက် လှဲမိသည့် အချိန်တွင် ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က၊

"ဖြူလေး ကို ကိုကို ပြောစရာ ရှိတယ်"

"ပြောလေ ကိုကို"

"ဖြူလေး ဖိုးတုတ် နဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဘယ်အထိ ဆက်မယ် စိတ်ကူးထားလဲ"

"ဟင်"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာတခုလုံး သွေးဆုပ် သလို ဖြူသွားပြီး မျက်နှာလည်း အရမ်းပျက်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် အတင်းဟန်ဆောင် တင်း၍၊

"ကို...ကို.....ဘာ....ဘာ...ကိုဆိုလိုတာလဲ"

ဟု မေးလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က၊

"ကိုကို ဘာဆိုလိုသလဲ ဖြူလေး သိပါတယ်ကွာ၊ ဟန်ဆောင်မနေပါနဲ့တော့၊ ကိုကို စိတ်မဆိုးပါဘူး"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ မျက်နှာတခုလုံး ပြိုမည့်မိုး ကဲ့သို့ အုပ်ဆိုင်းသွားရင်းက၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့် မျက်လုံးချင်းမဆိုင်ရဲပဲ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုလေတော့သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ငိုနေသည်ကို ခနတာ အရှိန်သေအောင် လွှတ်ထားပေးလိုက်ပြီးတော့မှ ပုခုံးလေးကို ပွတ်ကာ၊ 

"မငိုပါနဲ့ ဖြူလေးရယ် ကိုကို စိတ်မဆိုးပါဘူးဆို"

"ဖြူလေး အမှားပါကိုကိုရယ်၊ အဟီးးးးးဟင့် ရွှတ်.. ကိုကို ကြိုက်သလို အရေးယူပါ၊ ဖြူလေးကို သတ်ချင်လည်းသတ်လိုက်ပါ၊ ဖြုလေးကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချချင်လည်း ဖြူလေး ဆင်းပေးပါ့မယ်၊ ဟီးးးးဟင့်......ရွှတ်..."

"အိုကေ ဖြူလေး ငိုလို့ အားရရင် ကိုကို တို့ စကားပြောရအောင်၊ ဖြူလေးကို လည်း မသတ်ဘူး၊ အိမ်ပေါ်ကလည်း နှင်မချဘူး ဟုတ်လား၊ ကိုကိုတို့ အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေ အချင်းချင်း စကားပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြရအောင်"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ရက် ငိုကျွေးနေရာမှ ခေါင်းမော့ပြီး ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် တကယ်ပြောနေတာလား ဆိုတာကို မယုံရဲ အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် တကယ်စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ မပေါ်ပဲ အေးအေးဆေးဆေး ဖြင့် သူမကို ပြန်ကြည့်နေတာတွေ့ရတော့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရင်ဘတ်ပေါ် သူမ မျက်နှာကို အပ်၍ ငိုကြွေးပြန်လေသည်။ 

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေရှာသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထွေးပွေ့ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏ တည်ငြိမ်သော အပြုအမှုကြောင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း တဖြည်းဖြည်းဖြင့် စိတ်အနည်းငယ်ပေါ့ပါးလာခဲ့ရသည်။ အတော်ကြာကြာလေး ငိုနေရာမှ ရှိုက်သံလေး နည်းနည်းပါးပါးလာပြီး ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ကာ၊

"ကိုကို တကယ်ပဲ စိတ်မဆိုးဘူးလား၊ ခွင့်လွှတ်နိုင်လို့လား"

"မဟုတ်ပဲ နဲ့ ကိုကို က အခုလို နေပါ့မလား၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို တို့ သေခြာ ဆွေးနွေးရမယ်လေ၊ ကိုကို တို့မှာ သမီးကြီး နဲ့ သားငယ်လည်း ရှိတယ်၊ ကိုကို တို့ ဖြူလေးတို့ အသိုင်းအဝိုင်းကလည်း ရှိသေးတယ် "

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ပြောသည်မှာ အချက်ကျ မှန်ကန်သည်မို့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် မျက်နှာ အတည်လေးဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရှေ့ ကြုံ့ကြုံ့လေး ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကို ကြည့်ကာ၊

"ကဲ အဲဒီတော့ ကိုကို က ဘာကို ဆွေးနွေး ပြောချင်တာလည်း"

"ပထမဆုံးက ကိုကို တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်းရမယ်၊ လျို့ဝှက်ချက်မထားရဘူး၊ ပြီးတော့ အနာဂါတ်မှာ ကိုကို တို့ ဘယ်ပန်းတိုင်ကို သွားဖို့ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်မယ် ဆိုတာကို ပါ ဆွေးနွေးရမယ်"

"အင်း"

"အဲတော့ ပထမဆုံး က ပြီးခဲ့တာတွေကိုလည်း ပြန်လည်သုံးသပ်ဖို့ နားလည်သဘောပေါက်အောင် ကိုကို မေးတာ နည်းနည်းဖြေပေးမလား"

"အင်း"

"ဖိုးတုတ် နဲ့ ဖြူလေး နဲ့ ဘယ်က နေဘယ်လို စဖြစ်သွားတာလဲ"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏ အမေး က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာလေး ကို ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီးမြန်းသွားစေလေသည်။ 

"အာ ကိုကို ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ၊ အဲဒါက ဘာဆိုင်လို့လဲလို့"

"မသိဘူးလေ ဖြူလေး ရယ် ဆိုင်ချင်လည်း ဆိုင်မှာပေါ့၊ ကိုကို တို့ တယောက်ကို တယောက် မလိမ်မညာ ပွင့်လင်းရမယ်လို့ အစကတည်းက ပြောထားတယ် မဟုတ်လား"

"ကိုကို ဖြူလေး ကို တကယ် စိတ်မဆိုးဘူးနော်"

"မဆိုးပါဘူး ဆိုမှ ကွာ၊ ကိုကို တို့ ဒီ လို ဆွေးနွေး တဲ့ အဆင့်တောင် ရောက်နေကြမှတော့ ဘယ်လို စိတ်ဆိုးရမှာလဲ၊ ကိုကို တို့ အဖြေရှာကြရတော့မှာလေ"

"အင်း ကိုကို ရယ် အစအဆုံး ဒီတေးတော့ ဖြူလေး မပြောချင်တော့ဘူးကွာ၊ အကြမ်းပဲ ပြောမယ် ဖြူလေး ရှက်တယ်"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မှာ ဖြစ်ပျက်ပုံ အစုံကို သူသိပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဘယ်လို ပြောမလဲ သိချင်သဖြင့် မေးခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။

" အင်းပါကွာ အကြမ်းဖျဉ်းပဲ ပြော ဘယ်နေ့က စဖြစ်တာလဲ ဘယ်အဆင့်လောက်ထိတောင် ရောက်နေပြီလဲ"

"အွန်း လွန်ခဲ့တဲ့ တလလောက်က ကိုကို စစ်ဆင်ရေးနဲ့ တပတ်လောက်ကြာအောင် သွားတဲ့ အချိန်တုန်းက ပေါ့။ ဖိုးတုတ် နဲ့ ဖြူလေးတို့ အမှတ်မထင်မှားမိကြတယ်လေ၊ ဒီထက်ပိုမမေးနဲ့တော့ကွာ၊ နောက်တော့ ဆားငံရည် လို ပဲ သောက်မပြေ ဖြစ်သွားကြတာပေါ့"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားပြီး မျက်နှာတခုလုံးလည်း နီမြန်းကာ သူမ ခြေသည်းလေး များကို သူမ လက်သည်းကလေး များဖြင့် ကုတ်ခြစ်နေလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မှာ သူလိုချင်သော အဖြေ မဟုတ်သော်လည်း ဖိုးတုတ်က မုဒိန်းကျင့်လို့ ဟု ပြောလျှင် သူဒေါပွမည်စိုး လို့ ဖိုးတုတ်ကို ကာကွယ်တာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

"အဲဒီနောက်တော့ ဖြူလေး တို့ နေ့တိုင်း လိုလို ပဲလား"

"နေ့တိုင်း တော့မဟုတ်ပါဘူး ကိုကို ရယ်၊ တပတ်မှ တခါ နှစ်ခါလောက်ပါ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဘာလို့ လိမ်ပြောတာလည်း ဟု ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တွေးနေမိသည်။ သူကြည့်ခဲ့ရသည့် ဗီဒီယို ကလစ်တွေ အရတောင်မှ ပထမ သုံးလေးရက် ဖိုးတုတ် နသား ပါယား ဆက်တိုက်ကျင့် ပြီး နောက်ပိုင်း သူမ က အလိုတူ အလိုပါသည့် အချိန် နေ့တိုင်း ဆေးရုံသွားကာနီး လုပ်သည်။ သူမရှိတဲ့ ညနေမှာသူတို့ လင်မယားကုတင်ပေါ် ခေါ်သိပ်သည်။ ထိုလို ညမျိုးမှာ ဆို ဖိုးတုတ်က သုံးချီလောက် အမြဲဆွဲလေ့ရှိသည်။ သူ ရက်ရေကြည့်သလောက်က မလုပ်သည့် ရက်ပင် မရှိသလောက်ပင်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ကို လိမ်ပြောနေမှန်းသိတော့ ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ရင်မှာ နည်းနည်းတော့ ထိခိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က သမီးမာလာ နှင့်ကိစ္စ ကို ထိန်ချန်ထားခဲ့သေးတာပဲ၊ ကိုယ့်အလှည့်ကျတော့ ခံပေါ့သီဟ ဟု စိတ်ထဲ ပြောနေလိုက်မိသည်။

"အင်း ထားပါတော့ အဲဒီတော့ ဖိုးတုတ်ကို ဖြူလေးက ချစ်လို့လား၊ ဘယ်တော့လောက် ဖြတ်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာ မှာ ရဲရဲတွတ်သွားပြန်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရအောင် ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်သက်နေသည်။ အတွေးထဲ နစ်နေတာလား ဘာဖြေရမည်မသိတာလား။ 

"ပြောလေ ဖြူလေး အဲဒါက ကိုကို တို့ မိသားစု ရဲ့ နောင်ရေး အနာဂတ် နဲ့ ဆိုင်နေတယ်၊ ဖြူလေး ဆီက အဖြေသိရမှ ကိုကို တို့ ဘယ်လို လမ်းဆက်လျှောက်မယ်ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်လို့ ရမယ်၊ ဖြူလေးရဲ့ စိတ်ရင်းကို ပဲ သိချင်တယ်၊ ကိုကို က အတင်းဖြတ်ခိုင်းတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖြူလေးကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖြူလေးဘာလုပ်မှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်တာတခုပဲ ရှိတယ်"

"ဖြူလေး မပြောတတ် ဘူးကိုကို"

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

"ဟင် မပြောတတ်ဘူး ဆိုတာက၊ ဖိုးတုတ်ကို ဘယ်တော့ ခေါက်ရမယ် ဆိုတာ မသိဘူး အဲလို လား"

"ကိုကို စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်၊ ကိုကို ဖြူလေးကို ဘယ်အတိုင်းအတာထိ ခွင့်လွှတ်နိုင်မလဲ"

"ဖြူလေး က ဘယ်လောက်အထိ လွှတ်လပ်မှု လိုချင်လို့လဲ"

"ကိုကို ဖြူလေး တို့ ဖြစ်နေတာကို ဘယ်လိုသိလဲ"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကထောက်လှမ်းရေးသမား ပီပီ သူ့လျို့ဝှက်ချက်ကိုတော့ ထုတ်မပြောချင်၊ သို့ဖြင့်၊

"ကိုကို က ထောက်လှမ်းရေးတပ်မှုးလေ ဖြူလေး မေ့နေပလား၊ မျက်စေ့တွေ နားတွေ အများကြီး ရှိတယ်"

"ဖြူလေး ရဲ့ လွှတ်လပ်မှု ကတော့ ဖြူလေး အပေါ်မှာ အဲဒီ မျက်စေ့တွေ နားတွေကို ပိတ်ထားစေချင်တယ်။ ဖြူလေး ပရိုက်ဗိတ်ဆီ လိုချင်တယ် ဒါပဲ ကိုကို ပေးနိုင်ရင်တော့ အဲဒါတွေ ဖြူလေး လိုချင်တယ်"

"အိုကေ အဲလိုလွတ်လပ်ခွင့်ရပြီးရင် ဖြူလေးက ဘယ်တော့လောက် ဖိုးတုတ်နဲ့ ဇာတ်လမ်းဆုံးဖို့ ရည်ရွယ်ထားလဲ"

"ဖြူလေးကို ကိုကို က အဲလို ယုံကြည်မှုထားရင် ဖြူလေး ကိုကို သိက္ခာကျအောင်၊ သားသမီးတွေ မျက်နှာပျက်အောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး၊ကိုကို့ ကိုလည်း ဖြူလေး လွတ်လပ်ခွင့် ဖြူလေး နည်းတူပေးမယ်၊ ကိုကို လုပ်ချင်တာလုပ်၊ မိသားစု မပြိုကွဲသွားရင်ရပြီ၊ ဖြူလေး ဇာတ်လမ်းကို ဖြူလေး ဘာသာ တနေ့ကျရင် ရှင်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲ"

ခုထိ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဖိုးတုတ် နှင့် ပတ်သက်ပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား မပြောနိုင်သေးဟု ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တွေးလိုက်မိသည်။ အင်း နှင်းဖြူ မပြောနိုင်သေးရင် လည်း စောင့်ကြည့်လိုက်ဖို့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လောက်က တော့ တခုခု ဖြစ်လာတာ နှင့် သူက အကုန်ရှင်းလို့ ရတာပဲလေ၊ ဟု တွေးလိုက်သည်။ တခုပဲ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က တောင်းဆိုသည့် လွတ်လပ်ခွင့်၊ ပရိုက်ဗိတ်ဆီ၊ ထိုအရာကိုတော့ သူချိုးဖေါက်ဖို့ မရဲဖြစ်နေသည်။ လုံးဝ ကြီးလည်း လွတ်မပေးချင်၊ ကိုယ့်ဂတိကို လည်း ကိုယ်မဖျက်ချင်၊ ဒီကြားထဲက ထိုဂတိကို သူချိုးဖေါက်မှန်း သိသွားပါကလည်း သူ့စကားကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တသက်လုံး ယုံကြည်မှာ မဟုတ်တော့။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်တိုင်က လည်း သူ့အပေါ်မှာ မရိုးသား မပွင့်လင်းတာ သူသိပြီးနေပြီ။ သို့သော်လည်း သူ့ဘက်က ချိုးဖေါက်တာကိုတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လုံးဝ မသိစေခြင်။ 

"အိုကေလေ၊ ဒါဆိုလည်း ဖြူလေး ကို ကိုကို ကလွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ် ဆိုတာကို သူများကို ဖြူလေး က မပြောရဘူး၊ ဖြူလေး လုပ်နေတာတွေက ကိုကို့ ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို သူများတွေကို အသိမပေးရဘူး၊ အဲဒါတော့ သဘောတူတယ်မလား"

"အင်း အဲဒါက တော့ ကိုကို့ ရဲ့ သိက္ခာအတွက် ဖြူလေး သဘောတူပါတယ်"

"အိုကေ လေ ဒါဆိုလည်း အဲဒီ နေရာက ပဲ စကြတာပေါ့၊ ဖြူလေး အကူညီလိုရင်တော့ အချိန်မရွေး ကိုကို့ ကို ပြောနော် ဘာမှ နှောင့်နှေးမနေနဲ့"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ပြောလိုက်ရင်းက ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မေးလေးကို လှမ်းကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ခေါင်းလေးကို နောက်သို့ ခွာလိုက်ပြီး၊

"ကိုကို စိတ်မရှိရင် ဖြူလေး တို့ အဲတာလေး ပါ ခန နားလို့ ရမလား"

"ဟင် ကိုကို တို့ က လင်မယားလေကွာ"

"သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ ခနလေး ဘရိတ် ပေးလို့ ရမလား ကိုကို ဖြူလေးကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ ခနလေးပါ ဖြူလေးကို အချိန် နည်းနည်းလေး ပေးပါ"

"အင်းအင်း ဖြူလေး သဘောပါပဲ"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် နည်းနည်းတော့ စိတ်ပျက်သွားသည်။ သူ့ခေါင်းအုံးပေါ် လှဲချလိုက်ရင်းက စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြုံကာ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူကခေါင်းထဲမှာက အတွေးတွေ ပလန်တွေက ရှုတ်ပွလျှက်။

....................................................................................................................

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် မနက်ဆို ရုံးရောက်လျှင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူဂတိပေး ထားသဖြင့် သူ့အိမ်မှ လုံခြုံလေး ကင်မရာ ရီကော့ဒင်းကို ဖွင့်မကြည့်ဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းချူပ်ထားနေရသည်။ သူ့အလိုလို ရီကော့ဒ်ဒင်း လုပ်ထားမှာ မို့အချိန်မရွေး ပြန်ဖွင့်ကြည့်နိုင်သည်ကို လည်း သူသိထားသဖြင့် စိတ်ကို ထိန်းနိုင်ခြင်းလဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ တတ်နိုင်သလောက် စိတ်ကို အလုပ်ထဲ နှစ်မြုပ်ထားလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် အိမ်ပြန်တော့လည်း လောလောဆယ် စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလု၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကလည်း လောလောဆယ် သူ့ကို ခွင့်လွတ်ပေးဖို့တောင်းပန်ထားသဖြင့်၊ မိန်းမ နဲ့ အတူတူ အိပ်နေပေမဲ့ ဟိုဟာ လုပ်လို့ မရ။ သူအိမ်ပြန်လာမအိပ်ရင်လည်း သူ့အိပ်ယာ ဖိုးတုတ်လာအိပ်မည်ဆိုတာကို သိသဖြင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်က အိမ်ကို စောစောပြန်လာကာ ဘယ်မှ မသွားပဲ နေလေသည်။ ညဘက် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မသိအောင် အိပ်ဆေးသောက်အိပ်လေသည်။ ဒီလို နှင့် တပတ်အချိန်ကုန်သွားသည်။

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဒီမနက်ရုံးရောက်တော့ အရေးတကြီး စစ်ဆင်ရေးတခု အတွက် တပ်မှုး များ အစည်းအဝေးခေါ်သဖြင့် သွားရလေသည်။ ယခု မူယစ်ဆေး ကုန်သွယ်မှု လမ်းကြောင်းမှာ အိမ်နီးချင်း နိုင်ငံ များက ဂိုဏ်းကြီး နှစ်ခု တို့ ပူးပေါင်း ပြီး လုပ်ဆောင်နေကြတာ ဖြစ်သဖြင့် အဆမတန် အားကောင်းပြီး အထူးလည်း လျို့ဝှက်ကြောင်း သူတို့ အေးဂျင့် တချို့ကို နိုင်ငံခြားသို့ အန်ဒါကာဗာ အဖြစ်ပို့ပြီး တချို့ကို နယ်စပ်ဒေသတို့ တွင် လှုပ်ရှား ခိုင်းရမည် ဖြစ်ကြောင်းဆွေးနွေးကြပြီး ပါဝင်ကြမည့် တပ်မှုးတို့ ပဲ သီးသန့် ဆွေးနွေး ဖို့ သပ်သပ် ခွဲပြီး ဆက်ဆွေးနွေးကြသည်။ ထို တပ်မှုး များထဲတွင် သူ့သမီး မာလာရဲကျော် ၏ တပ်မှုးလည်း ပါဝင်ပြီး မာလာရဲကျော် ကို နယ်စပ်ဒေသ လွှတ်ဖို့ စဉ်းစားထားကြောင်း ထိုတပ်မှုးက ပြောလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စိတ်ထဲ တွင် ကန့်ကွက်ချင်သော်လည်း မာလာ့ အရည်အချင်းကို ယုံကြည်တာက တကြောင်း သူကန့်ကွက်ကြောင်း သိသွားပါက မာလာ က သူ့ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးမည်ဖြစ်ကြောင်းသိသဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်ရ လေသည်။ သူတို့ စစ်ဆင်ရေး က အရေးကြီးသဖြင့် အင်ဖေါ်မေးရှင်း များကို ဂရုတစိုက်ဖတ်ကာ ဘယ်လို လုပ်ဆောင်မည် စသဖြင့် အသေးစိတ်ဆွေးနွေးကြရာ မနေ့က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် သူပြောခဲ့တာတွေတောင် မေ့လျှော့ သွားခဲ့ရသည်။ ညနေစောင်း တွင် ခနနားကြပြီးညှိနိူင်းပွဲကို မနက်ဖြန်ဆက်ကြရန် သဘောတူလိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာမှ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဆီက ဖုံးဝင်လာလေသည်။

"ကိုကို ဖြူလေး တို့ ခရီးထွက်မလားလို့ "

"ဟင် ကိုကို မအားဘူး အခု စစ်ဆင်ရေး အရေးကြီး နေလို့၊ ကိုကိုတောင် ခရီးထွက်ရင် ထွက်ရမယ်"

"ထွက်လေ ကိုကို ဖြူလေး ပြောတာက ဖြူလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြောတာ၊ ဖိုးတုတ်ကို ပါခေါ်သွားမယ်လေ"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရင်ထဲ နှင့်ကနဲ တော့ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း သူလည်း ခွင့်ပြုထားပြီးပြီ မဟုတ်လား ဘာထူးမှာလဲ နှင်းဖြူ ပျော်ရင် ပြီးတာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ 

"ဖြူလေး တို့က ဘယ်ဘက်သွားကြမှာလဲ"

"ဖြူလေး တို့ က မေမြို့ လားရှိုးဘက် တက်မလားလို့ ရတနာလည်း ပါမယ်လေ"

ရတနာဆိုတာက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည်၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ကျောင်းကတည်းက ငယ်သူငယ်ချင်း၊ သူ့ယောက်ျား ဒေါက်တာမြကြည်မှာ လည်း အထူးကု ဆရာဝန်ကြီးတဦး။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့်လည်း ရင်းနှီးနေတော့၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စိတ်ထဲ နည်းနည်းထူးဆန်းသလို ဖြစ်မိသည်။

"အော် ဒေါက်တာမြကြည်ပါ ပါမှာလား"

"ဟင့်အင်း မပါပါဘူး"

"အော်"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဆက်မမေးတော့ တော်ကြာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပရိုက်ဗိတ်စီ လိုသည်ဟု ပြောထားပြီးသား၊ သူအရမ်းစပ်စု သည်ဖြစ်အုန်းမည်။ ဒီအခြေရောက်မှ တော့ မထူးပြီ။ 

"အင်း ကိုကို လည်း ခရီးထွက်ရင် ထွက်ရလိမ့်မယ်၊ သမီးတို့ တပ်က အကူညီလိုလို့"

"အင်း သမီးတောင် မတွေ့တာ အတော်ကြာသွားပြီ၊ သူ့ကို ခွင့်လေးဘာလေး ရအောင် ကိုကို ပြောပေးလိုက်လေ"

"အင်းပါ ဒီတခါစစ်ဆင်ရေးပြီးရင် ပြောပေးပါ့မယ် သူတို့ အခု အရေးကြီးနေလို့ ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး"

"အင်း ကိုကို ဖြူလေး တို့ မနက်ဖြန်ထွက်မယ်နော် အိမ်က လန်ခရူဇာပဲ ယူသွားလိုက်မယ်"

"အင်း"

.......................................................................................................

တကယ်က မေမြို့ လားရှိုးလို့ သာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကို ပြောလိုက်ပေမဲ့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပလန်က မန္တလေး၊ ညှောင်ရွှေ၊ အင်းလေး ကလောတောင်ကြီး လွိုင်ကော် ပြီးမှ လွိုင်ကော်က နေပြည်တော် ရန်ကုန် ပြန်ကြမှာ ဖြစ်သည်။ စုစုပေါင်း တပတ်လောက်ကြာမည့် ခရီးစဉ် ဖြစ်လေသည်။

မနက်စောစော ပင်ထပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ က ကားဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဝင်ခေါ်ကာ နောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အဖေါ် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုသူကို ဝင်ခေါ်ပြီး မြို့ထဲမှ ထွက်ခဲ့ကြလေတော့သည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် ခရီးသွားဖို့အကြံ ရလာသည်မှာ ဤသို့ ဖြစ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖိုးတုတ် နှင့် မဖြစ်မှီကာလ အတွင်းကဖြစ်သည်။ သူမ နှင့် ငယ်ကတည်းကကျောင်းနေဖက်၊ အခု အလုပ်မှာ လည်း ဆေးရုံတခုတည်း လုပ်နေသူ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် သူနှင့် နေ့လည်စာစား အလုပ်လုပ်ချိန်တို့ တွင် ငေးငေး မှိုင်မှိုင် နှင့် အမူအယာပျက်နေသည်မှာ သူငယ်ချင်းအရင်းမို့ သူရိပ်မိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တနေ့တော့ နေလည်စားချန် လွတ်လပ်သောသီးသန့်အခန်းရှိသည့် ထမင်းဆိုင်တခု သို့ ခေါ်ကာ သွားစားရင်း က သူငယ်ချင်း မ ကို သူဘာကူညီရမလည်း ဆိုတာကို မေးမြန်းလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူ့သူငယ်ချင်းကို သူကအဖြစ်အပျက်တို့ ကိုဖွင့်ပြောပြလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က အခု သူမ မှာ အိမ်ထောင်ရေး ဖေါက်ပြားမှု ဖြစ်နေမိကြောင်း၊ သူမ ခင်ပွန်းလည်း မသိကြောင်း၊ သူမ နှင့် ယခု ဖြစ်နေသူမှာ သူမ သား၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ သူမတို့ မှာ သားတယောက်တည်း ဖြစ်ပြီး သားက ကျောင်းပြီးတော့ စင်္ကာပူ အလုပ်ထွက်လုပ်ချင်သည် ဆိုသဖြင့်လွတ်လိုက်ရကြောင်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ စင်္ကာပူတွင် သူ့သား နှင့် အတူနေသော အခန်းဖေါ် ဖြစ်ကြောင်း၊ အဖေ က ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် ခနခန ပြန်ပြန်လာလေ့ရှိကြောင်း၊ ပြန်လာတိုင်း သူမတို့ သားက ပေးလိုက်သော လူကြုံ ပစ္စည်းတွေ ယူလာပေးလေ့ရှိကြောင်း၊ ရန်ကုန်ရောက်လျှင် သူ့မိဘ အိမ် နှင့် သူမ တို့ အိမ် နှစ်နေရာသာ သူက သွားကြောင်း၊ ဒေါက်တာဦးမြကြည် နှင့် သူမ တို့ က ဂျူတီ ချိန်မတူ ကြသဖြင့် သူမ အားသည့် အချိန်များတွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် စားစရာ သွားစား၊ သားအတွက် အကြုံ ထည့်ပေးလိုက်ချင်သည့် ပစ္စည်းကလေးများ စားစရာကလေးများ  ကို အတူတူ သွားဝယ်ဖြစ်ကြသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် လက်ပွန်းတတီးနေ တော့ စိတ်တွေက ဖေါက်ပြန်လာကြပြီး ကော်ဖီဆိုင်တခု ၏ ချောင်ကောင်းကောင်းဒေါင့်လေး တခု မှာ အတူထိုင်ရင်း သူမကို ဖက်နမ်းတာခံလိုက်ရကြောင်း၊ သူမ က စိတ်ဆိုးပြီး မခေါ်တော့ဘူး လုပ်သဖြင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က စိတ်ထိခိုက်နေပြီး နောက်ပိုင်း သူတို့ အိမ်ဘက်မလာတော့ကြောင်း ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်တိုင်လည်း နောက်တော့ မနေနိုင်သဖြင့် ပြန်ဆက် သွယ်လိုက်မိရာ၊ နောက်ဆုံး တော့ ဟော်တယ်သွားကာ အတူတူ အိပ်ဖြစ်သည့် အထိ လွန်ကျူး မိသွားကြကြောင်း။ ခုတော့ ဆုပ်လည်း စူး စားလည်း ရူး ဘဝ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းရင်ဖွင့်ဖူးလေသည်။ 

ယခင်ကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က တတ်နိုင်လျှင် ဒေါက်တာဦးမြကြည် မသိခင် အမြန်ဆုံး ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ဖို့ အကြံပေးခဲ့လေသည်။ နောက်ပိုင်း  သူမ နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖေါက်ပြန်မှုကို သိကာ သူတို့ နှစ်ယောက်စကားပြောဆို ဆွေးနွေး ပြီး သဘောတူညီ ပြီးသည့် နောက်ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က သူမ ကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်တော့ သူမ အိုင်ဒီယာက တမျိုးပြောင်းသွားတော့သည်။

သူမဇာတ်လမ်းကို  ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပြောပြလိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခမြာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရသည်။ ယခု တခေါက် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မြန်မာပြည်ပြန်လာလျှင် ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်မည်ဟု ကြံထားသော်လည်း ၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဇာတ်လမ်းကြောင့် သူတို့ နှစ်စုံတွဲ ခရီး ထွက်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သို့ဖြင့် သူတို့ ၏ ပျားရည်ဆမ်း ခရီးစဉ်စလေတော့သည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၁၀ )

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ မှာ အဓိက က ခရီးသွားဖို့ ထက် သူတို့ ကို လူမသိသည့် နေရာဒေသ များတွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲ ဖို့သာ မို့ သိပ်ခရီးရောက်ဖို့ မလောကြပါ။ ပထမဆုံးည က နေပြည်တော်မှ ဟော်တယ်ကြီး တခု တွင် ဝင်ညအိပ်ကြလေသည်။ ဟော်တယ်တွင်လည်း မတော်တဆ အသိဘာညာ နှင့် တိုးနေလျှင် ဖြေရှင်းရ လွယ်အောင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့က တခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ က တခန်းယူကြသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် ၏ တူအဖြစ်လည်းကောင်း၊ ဖိုးတုတ်က သူတို့ ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် လည်းကောင်း လူရှေ့တွင် နေပြကြသည်။

ဟော်တယ် ရောက်ရောက်ချင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲ မှာ နေကြပြီး ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို အပြင်ထွက်ကာ အစားအသောက် ဝယ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့လည်း ယခု မှ အချင်းချင်း ရင်ဖွင့် ကြရလေသည်။

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ကို သူမ ယောက်ျား က ဖွင့်မေးလာတော့ သူမလည်း ဗြောင်ဖွင့်ပြောလိုက်ရာ အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင် သူမကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့ကြောင်း၊ သူမ ကိုသာ သားသမီးတွေ မျက်နှာ ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းတော့ ဖြတ်ဖို့ ပြောခဲ့ကြောင်းပြောပြသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် က သူမ ယောက်ျား ဘယ်လို စိတ်ထားမည်ဆိုတာကို မသိသဖြင့် ကြောက်မိကြောင်း၊ သူမ က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို ဖြတ်ပြစ်တော့မည်ဟု စဉ်းစားနေဆဲ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အကြောင်းသိရသဖြင့် ယခု တချီ နောက်ဆုံးပဲ ဖြစ်ဖြစ် စွန့်စား ကာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အရသာခံစားလိုက်မည်ဟု ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ နှင့် လိုက်လာခဲ့သည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က၊

"ကဲ ပါ အဲဒီ အကြောင်းတွေ လောလောဆယ် မေ့ထားလိုက်တော့ ခု လမ်းမှာ တို့ လုံး ဝ ကို အပြည့် ခံစားသွားမယ်ကွာ ဟုတ်ပလား"

"အင်းပါ ငါတော့ ရင်အရမ်းခုန်တာပဲ သိလား၊ ဒါပေမဲ့ ကားပေါ်ရောက်ပြီး ခရီးသွားရတော့ ပျော်လာတယ်ကွ"

"အင်း နင့်ကောင်လေး ကဘယ်လိုလဲ အလိုးကောင်းလား"

"ဟယ် နင်က လည်း စကားပြောကြမ်းလိုက်တာ ခစ်ခစ်။ အေးပါ ကောင်းတယ်ပဲ ထားပါတော့ ၊ သူက နည်းနည်း တော့ ကင်ကီ ဖြစ်တယ်၊ နည်းနည်း ထူးဆန်းတဲ့ ဖီးတွေ ရှိတယ်ကွ"

"ဘယ်လို မျိုးတွေလဲ ပြောပြပါအုံး ငါလည်း ဗဟုသုတ ရတာပေါ့"

"အေးပါ ငါပြောပြမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မရယ် နင့်ကို ငါ့ကိစ္စ ဖွင့်ပြောတုန်းက နင်က ငါ့ကို မကောင်းပါဘူး၊ မြန်မြန်ဖြတ်လိုက်ပါ အကြံညဏ်ပေးပြီးတော့ နင်ကျတော့ အိမ်က ကားဒရိုင်ဘာ နဲ့ မှ ဖြစ်ရတယ်လို့၊ ပြီးတော့ ယောက်ျား ကလည်း သိသွားတယ်၊ ပြီးတော့ လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ အရမ်းထူးဆန်းတာပဲ ၊ ငါ့ကို နားလည်အောင် ရှင်းပြစမ်းပါအုံးဟ"

"ဒီလို ဟာ မထူးတော့ပါဘူး ငါ နင့်ကို တော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြမယ်၊ ငါဘယ်သူ့ကို မှ မပြောဘူး ငါ့စိတ်ထဲ ထားထားတာ၊ ငါ့ယောက်ျား ကိုတောင် ငါမပြောပြဘူး။ ကိုကိုက  ငါ့ ကို ဖိုးတုတ်နဲ့ ဖြစ်နေသလားလို့ မေးတော့ ငါက ဟုတ်တယ်ပဲ ဝန်ခံလိုက်တယ်။ သူကလည်း ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ မမေးဘူး၊ မေးရင်လည်း ငါညာဖြေမှာပဲ၊ တကယ်တော့ ငါ မုဒိန်းအကျင့်ခံရတာဟ"

"ဟယ်.. တကယ်..ဟောတော့ အဲဒါကို နင်က ဟို ဆက်ခ်စာအုပ်တွေ ဇာတ်လမ်းတွေထဲက လိုပဲ ကြိုက်သွားတယ်ပေါ့"

"ဟဲ့ ကောင်မရဲ့ ဖြည်းဖြည်း ပြောပါဟ၊ ငါလည်း အဲဒါကို နင့်ကို ရှင်းပြမလို့"

"အင်း"

"ငါက နင် နဲ့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ ဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းကြားရတော့ ပထမတော့ စိတ်ထဲ ရွံမိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မသိစိတ်ကလား မသိဘူး ဖီးတမျိုးလာနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ငါ အင်တာနက်ထဲ မှာ အဲလို ဇာတ်လမ်း ဆန်ဆန် စတိုရီတွေ ဗီဒီယိုတွေ လိုက်ဖတ်၊ လိုက်ကြည့်လုပ်မိတော့ တဖြည်းဖြည်း အဲဒီ လိုင်းထဲ စိတ်ဝင်စားလာတယ်။ ကောင်လေး တွေက သူတို့ အန်တီမမ တွေအပေါ် ဘယ်လို ဖီးလာသလဲ ဆိုတာ ရေးထားတာတွေ၊ နောက် သူတို့ ရဲ့ အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ လိုးတာတွေကို ငါတို့ အရွယ် မိန်းမ တွေက အလွန့် အလွန်ကောင်းဆိုပြီး အရသာ တွေ့နေကြတာတွေ။ အဲဒါတွေ ဖတ် ကြည့် ပြီး ဖီးတက်လာတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ရွလာတယ်ပေါ့။ အဲလို နဲ့ အွန်လိုင်း ပွန်ဆိုက်တွေ တော်တော်များများ ကို မွေမိလာတယ်။ ကုလား ဆိုက်တွေဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ သူတို့ မှာ ကပ်ကိုး တို့ အင်းစက် တို့၊ သူများကို သိက္ခာအရှက် ကျအောင်လုပ်ပြီး ဆက်ဆန်တာတို့ အဲဒါမျိုးတွေ ရှောက်ဖတ်မိလာတယ်။ ဖတ်ပြီးတိုင်းလည်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ပွတ်ပြီး အာသာ ဖြေခဲ့မိတယ်။ နောက်ပြီး ဒရိုက်ဗာ က သူတို့ ဘော့စ် သူဌေးမ ကို လိုးတာတွေလည်း အများကြီး။ အဲဒီ အချိန် ငါ ဖိုးတုတ် ကို လေ့လာကြည့်တော့ အတော်ရိုးတာ တွေ့ရတယ်။ သူက အဲလို လုပ်ရဲမဲ့သူ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိတယ်။ အဲတော့ ငါလည်း စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဖန်တီးရင်း နဲ့ သူ့ကို နည်းနည်း ပါးပါး ရှိုးမိတယ်။ သူ့ရှေ့မှာ အောက်ခံ ဘရာ မရှိပဲ အပေါ်က အင်္ကျီပါးပါး လေး တထပ်ထဲ ဝတ်နေတာတို့၊ အိမ်နေရင်း ပေါင်လည်လောက် ပဲ ရှည်တဲ့ ဂါဝန်တိုတို တွေ ဝတ်ပြီး ငါ့ပေါင်လုံး တွေ ရှိုးတာတို့ လုပ်တာပေါ့။ သူ့ပုဆိုးအောက် က လီးတောင်နေတာ သတိထားမိတော့ ငါ့ ပိပိလေး မှာလည်း အရည်စို ရွဲပေါ့ကွာ။ ညဖက် ငါ့ယောက်ျား လိုး ရင် တခါတလေ ဖိုးတုတ် လိုးနေတယ်လို့ မှန်းခဲ့ မိတယ်။ နောက်ပြီး မီးဖိုတဲ ချက်ပြုတ်လို့ သူနဲ့ ပူးပူး ကပ်ကပ် မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဆို ငါ့ပိပိမှာ လည်း အရည်စို၊ သူကပုဆိုး အောက်မှာ လဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်တွေ့နေရတယ်။ သူက မနက်ငါရေချိူးရင်ချောင်းပြီး ဂွင်းထု တာတော့ ငါမသိဘူး။ သူနဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း မှ သူပြောပြတာ"

"အင်း နင်တို့ စဖြစ်တာက ..."

" တနေ့ တော့ ငါက ဆေးရုံ သွားမလို့ အဝတ်အစားလဲနေတာကို သူက ချောင်းနေတုန်း ငါလူရိပ်တွေ့တာ နဲ့ တံခါးကို သွားဆွဲဖွင့်တာ၊ ပက်ပင်းမိပါလေရော၊ အဲဒီ မှာ ငါလည်း ဒေါပွပြီး အလုပ်ဖြုတ်ပြစ်မယ်၊ ဟိုတိုင်မယ် ဒီတိုင်မယ် ဆိုပြိး ချိန်းခြောက်လိုက်တာ သူအကြောက်လွန်သွားတယ်။ အဲဒါ နဲ့ သူနဲ့ ငါနဲ့ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ်ဖြစ် သွားကြတယ်။ အဲဒီမှာ ငါနည်းနည်း ကြောက်သွားတယ်။ တကယ်လို့ သူက အကြောက်လွန်ပြီး ငါ့ကို သတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခပဲ ဆိုပြီး အရမ်းကြောက်သွားတယ်။ သူက လည်း ငါကြောက်သွားတဲ့ ဖီလင်ကို သိတယ် ဆိုတော့ ငါ့ပေါ် အတင်းတက်ပြီး လုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒီ အချိန်မှာ ငါ့ရဲ့ အောင်းနေတဲ့ ဖန်တက်ဆီတွေက ပေါ်လာတယ်။ ငါ့ပိပိလေး မှာ အရည်တွေလည်း ရွဲလာပြီး သူ လိုးနေတာကို တုန့်ပြန်နေမိတယ်။ သူကလည်း သိတယ်လေ။ နောက်ပြီး သူ့ဟာကြီးက လည်း ငါ့ယောက်ျား ထက် တုတ်ပြီး ရှည်တယ်။ ဆိုတော့ ငါ တချီ ပြီးသွားတဲ့ အထိ ကို မျှောသွားတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ဘူး။ ငါလည်း ပြီးသွားမှ နောင်တ ရသွားတယ်။ သူက တော့ ငါ ခိုက်သွားတယ် ဆိုတာ သိသွားတယ်။ ငါက စိတ်ထဲ ချီတုံ ချတုံ နဲ့ သူ့ကိစ္စ ကို ဘယ်လို ရှင်းရမှန်းမသိဘူး။ အဲဒီ အချိန် ကိုကို ကလည်း စစ်ဆင်ရေး နဲ့ ခရီးသွားနေတာ။ နောက်နေ့လည်း သူ က ထပ်ကျင့်တယ်။ အစပိုင်း ငါက ရုန်းကန် ငြင်းဆိုပေမဲ့ လီးဝင်လာတော့ ပြန်တုန့်ပြန်မိတာပေါ့။ သူက လည်း သိတယ်လေ။ အဲတော့ နေ့တိုင်းလိုလို ငါ့ကို လိုးတယ်။ နောက်ပိုင်း ငါလည်း ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး၊ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီးတော့ တခါတလေ ငါက ပဲ စပေးလိုက်တယ်။ ခစ်ခစ် ခုတော့ နင်မြင်တဲ့ အတိုင်းပဲလေ"

"အင်း နင့် ဖိုးတုတ် က တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်ဆိုတော့ ခစ်ခစ် ကြားရတာနဲ့ တင် ကြက်သည်းထ လိုက်တာအေရယ်"

"နင့် ဟာ လည်း ပြောစမ်းပါအုံး၊ နင့်သားသူငယ်ချင်း နဲ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့"

"အေးဟာ သူက သားနဲ့ အတူတူ နေတယ်လေ၊ သူပြန်လာတိုင်း သားဆီက လူကြုံ ယူယူလာတယ်၊ ပြန်သွားရင်လည်း ငါတို့ သားအတွက် ထည့်ပေးလိုက်တာတွေ ကို မငြီးမငြူယူသွားတယ်ကွာ၊ အဲတော့လည်း ငါက ကျေးဇူးတင်တာပေါ့၊ မြန်မာပြည်ရောက်တုံးလေး အစားအသောက်တွေ လိုက်ကျွေး၊ ယောက်ျားလေး တွေ ဆိုတော့ဈေး မဝယ်တတ် မပြုတတ်တော့၊ ပစ္စည်းလေး ဘာလေး လိုက်ဝယ်ပေး၊ ကိုမရကြည်က လည်း အားတာ မဟုတ်တော့ ငါပဲ ပေါ့။ အဲလို ယောင်္ကျား လေး နဲ့ မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲအတူသွားအတူလာ ဆိုတော့ အထိအတွေ့ အနံ့အသက်တွေက ဖိုမ သဘာဝ အရ စွဲဆောင်လာတာပေါ့။ သူငါ့အပေါ်မှာ သိသိသာသာ ကြီးကို ကပ်လာတာ ငါက မိန်းခလေးပဲ သိတာပေါ့၊ ငါ ကိုယ်တိုင် ကလည်း သာယာသလို ဖြစ်မိတယ်။ သူနဲ့ အပြင်သွားရင် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လည်း ဝတ်မိတာပေါ့။ အဲဒါ တနေ့တော့ ကော်ဖီ ဆိုင်လေး တခုမှာ ထိုင်ဖြစ်တယ်၊ ကော်ဖီဆိုင်ကလည်း ဈေးကြီးတဲ့ ဆိုင်ဆိုတော့ လူက တော်တော်ရှင်းတယ် နောက်ပြီးတော့ ဘု ကလေးရှိတယ် နံရံကပ်ခုံတန်းရှည်လို မျိုးမှာ၊ ထိုင်တော့ သူက မျက်နှာချင်းဆိုင် မထိုင်ပဲ နဲ့ ငါ့ဘေး ဝင်ထိုင်တယ်။ နောက်တော့ စားပွဲထိုးလေး တွေ အလစ်မှာ ငါ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တော့ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းတယ်။ အန်တီ့ ကို ချစ်မိနေပြီတဲ့။ ငါလည်း နည်းနည်းရှက်သွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ သာယာမိပေမဲ့ မသင့်တော်ဘူး ဆိုပြီး၊ မင်းဘယ်လို လုပ်တာလဲ ဘာညာနဲ့ ဟောက်မိတယ်။ အဲဒီနေ့က ငါလည်း သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားရအောင် ဆိုပြီးကားမယူသွားခဲ့မိဘူး။ အပြန် ကျတော့ ငါ့ကို တက်ဆီ နဲ့ လိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုပြီး အဲယားကွန်းတက်ဆီ သူပဲ ငှားလိုက်တယ်။

အဲဒီ တက်ဆီ ပေါ်မှာ အနောက်ဖက်မှာအတူတူကပ်ထိုင်တယ်။ လမ်းပေါ်မှာ ပဲ သူက ငါ့နူတ်ခမ်းတွေကို လာကစ်ပေး တယ်။ဘယ်လို မှန်းတော့ မသိဘူး ငါအရည်ပျော်သွားတယ်ပဲ ပြောရမလား၊ မကောင်းဘူးထင်တယ်နော်လို့ ပြောနေရင်းပဲ ငါသူ့ကို ကစ်စ် ပြန်ပေးနေမိတယ်။ နောက် ငါ့အိမ်ရောက်တော့ နေပူသေးတယ် အေးဆေးပြန်လို့ငါကပဲပြောလိုက်လို့သူအိမ်ထဲလိုက်ဝင်လာတယ်။ 

ကိုမြကြည်လည်း မရှိရောက်သေး တော့ သူ့ကို အအေးတဗူး ထုတ်ပေးပီး ငါ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားလဲလိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ အပြင်သွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်းလဲ မလို့ ပြင်နေတုန်း ဗြုံးဆိုပြီး သူအခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ 

အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချပြီး မမ ကျွန်တော်မစောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာဆိုပြီး အတင်းဖက်နမ်းတော့တာပဲ။ ငါလည်း အလိုလို ပျော့ခွေသွားပြီး တုံ့ပြန်မိတယ်။ငါတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပဲ သူ့အလိုးကို ခံလိုက်ရတော့တယ်။ အဲဒီ နေ့ခင်းက နေ ကိုမြကြည် ပြန်လာခါနီး ညအထိကို ငါ့အပေါ် အချစ်ကြမ်းသွားခဲ့တယ် အဟီး၊ နောက်ပိုင်းတော့ နင့်ကို ငါပြောခဲ့သလိုပဲပေါ့"

"အေးပါ။ ဒါနဲ့ နင်ပြောတဲ့ သူ့ရဲ့ ကင်ကီ ဆိုတာတွေက ဘာတွေတုန်း"

"အဲဒါက နောက်ပိုင်းမှ ငါသိလာရတာ၊ ငါနဲ့ သူနဲ့ ချစ်ရည်လူး ပြီး အတော်လည်း ရင်းနှီးလာတော့သူက ရိုးပလေး တွေ လုပ်တာ အတော်ဖီးလာမှန်းသိလာရတယ်။ တခါတလေ ငါတို့ ပွန်ကားတကား ကို အတူူတူ ကြည့်ပြီးရင် အဲဒီထဲက ဇာတ်လိုက် မင်းသား နဲ့ မင်းသမီးလို သရုပ်ဆောင်ကြတယ်။ တယောက် နဲ့ တယောက်လည်း တစိမ်း ဖြစ်လိုက် အမျိုးဖြစ်လိုက်၊ လူပေါင်းစုံ ပြောင်းပြီး ရိုးပလေး လုပ်ကြတယ်။ နောက်ဆုံးကတော့ သားအမိ ရိုးပလေးပေါ့ကွာ၊ အဲဒီ မှာ တော်တော်ဆိုးတာ၊ သူက ငါ့သား ကိုလည်း သိနေတော့ ငါ့သားနေရာကနေ၊ ရိုးပလေး လုပ်တာ ငါ တော်တာ် မျက်နှာပူတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖီးကလည်း တမျိုးပဲလေ။ နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းသူက မေးနေတာက တကယ်လို့ သာ ငါ့သားက သူ့လို မျိုး ငါ့အပေါ် ဖီလင်ရှိနေရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ဘာညာ နဲ့ စနေတယ်၊ အဟီး။ အဲဒါပါပဲ သူ့ရဲ့ နော်မယ်မဟုတ်တဲ့ စိတ်ကူး တွေ ရှိတဲ့ လူတယောက်ဆိုတာ"

........................................................................................................................

သူတို့နှစ်ယောက် ဟော်တယ်ခန်းထည်း စကားပြော နေကြစဉ်၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ် တို့လည်း စားသောက်ဆိုင်တွင် မှာထားသော အကြော်အလှော်တို့ကို စောင့်ရင်း စားပွဲတလုံးတွင် ထိုင်ကာ ဘီယာတလုံးစီ ဖေါက်သောက်ကြကာ စကားပြောနေကြလေသည်။ 

"ခင်ဗျား ကတော့ဗျာ ကျွန်တော့် အိုင်ဒိုး လို့တောင် ပြောလို့ ရမယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ်မ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီး ကို အိမ်မှာ ဆွဲနေရတာ၊ အမိုက်ပဲ ဗျာ အဟီး၊ "

"ခင်ဗျား လည်း ကျွန်တော် အားကျပါတယ်ဗျာ၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ ဆိုတာ က ကျွန်တော်တို့ တောမှာကတော့ ကိုယ့်အမေလို ပဲ သဘောထားတာဗျ။ ဟဟ၊ နောက်ပြီးတော့ အန်တီရတနာ က ညိုစိမ့်စိမ့် နဲ့ လုံးကျစ်နေတာ ပဲ မျက်နှာက လည်း တမျိုးဆက်ဆီ ကျတာ"

"ဟင်းဟင်း ခင်ဗျား ပြောသလိုပဲ ဗျ၊ ကျွန်တော်လည်းပထမတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ က ကိုယ့်အမေလိုပါပဲ ဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းချင်း နဲ့ တပူးတွဲတွဲ နေလိုက်တော့ သံလိုက်ဓါတ်လိုပဲ ဆွဲဆောင်လာတာဗျ။ နောက်ပြီး သူတို့က လည်း အသက်လေးဆယ်ကျော်သာ ပြောတာ ကိတ်တာက ချာတိတ်မတွေ မမှီဘူးလေ၊ အဟီး။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က ရိုးပလေး ဝါသနာပါတော့ သားအမိ ရိုးပလေး လည်း လုပ်လို့ကောင်းတာပေါ့ဗျာ ဟားဟား"

ဖိုးတုတ်မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြောလိုက်သော ရိုးပလေး ဆိုတာကို နားမလည်သဖြင့်၊ 

"ရိုးပလေး ဆိုတာ ဘာလဲ ဗျ"

ဟုမေးလိုက်သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က၊

"ရိုးပလေး ဆိုတာ တကယ်တော့ စိတ်ကူးယဉ်တာပေါ့ဗျာ၊ ခင်ဗျား နဲ့ ခင်ဗျား စော်နဲ့ လုပ်နေရင်းက ခင်ဗျားက တခြားလူတယောက်ယောက်လို့ဟန်ဆောင်မယ်၊ ခင်ဗျားစော်ကိုလည်း တခြားလူတယောက်ယောက်လို့ မှန်းမယ်။ လူ တယောက်ထဲက သူ့စိတ်ကူးထဲ ပုံဖေါ် ပြီး လုပ်နေမယ် ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ က မှန်း တာလို့ ပြောမှာပေါ့။ လူနှစ်ယောက်စလုံး က စိတ်တူကိုယ်တူ နဲ့ ဆိုရင်တော့ ရိုးပလေး လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ဥပမာ ကျွန်တော်နဲ့ မမနီလာတို့ သားအမိ ရိုးပလေး လုပ်မယ်ဆိုရင် မမနီလာ က တော့သူကိုယ်တိုင် ကျွန်တော်က သူ့သားနေရာက နေ သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ သရုပ်ဆောင်ပြီး လိုးမယ်ဗျာ။ အဲတော့ သားအမိ အင်းစက် ကို တကယ်မလုပ်ပဲ စိတ်ကူးယဉ်နဲ့ လုပ်ကြတာပေါ့။ ကျွန်တော်က သူ့ကို ကျွန်တော့် အမေနေရာ သရုပ်ဆောင်ခိုင်းရင်လည်း ရိုးပလေးပဲပေါ့ဗျာ။ "

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၁၁ )

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဆက်ပြောလေသည်။ 

"နောက်တခု ကျွန်တော်ဖီးရှိတာက ကပ်ကိုး ဗျ။ အဲဒါကတော့ ဗျာ ကိုယ့်မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်က လိုးနေတာကြည့်ပြီး ကို ဖီးတက်နေတဲ့စိတ် ကို ပြောတာဗျာ။ ကျွန်တော့်မှာ တော့ မယား မရှိသေးပေမဲ့ အခု စော်ကြီးကိုလည်း သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ရှိတယ်ဗျ။ သူများ ကသူ့ကို လိုးနေရင် သူ ဘယ်လို ဖီးတက်နေမလဲ ဆိုတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ချင်တာလည်း တခု ပေါ့ဗျာ။ နောက်တခါ ဆွင်းဂင်း ပေါ့၊ အဲဒါက ကိုယ့်မယားသူ့ပေး သူ့မယား ကိုယ်ယူ လင်မယား ဖလှယ်ပြီး လိုးကြတာပေါ့။ အဲဒီကောင်ကျတော့ ကပ်ကိုးလည်း ဖြစ်၊ ကိုယ်က သူများ မယားကို လုပ်ရလို့ ဘူးလည်း ဖြစ်ပေါ့"

"ခင်ဗျား ရိုးပလေး ကိုတော့ ကျွန်တော် သေသေခြာခြာ မခံစားတတ်သေးပေမဲ့ အခု ပြောတဲ့ ကပ်ကိုးတို့ ဆွင်းဂင်း တို့ ကျတော့ ကျွန်တော်လည်း စမ်းချင်တယ်ဗျ။ ကိုယ့်မှာ မိန်းမ မရှိသေးတော့ ခင်ဗျား ပြောသလိုပေါ့။ ကိုယ့်စော်ကြီးကို မိန်းမလို့ သဘောထားပြီး လုပ်ကြည့်ချင်တယ် ဟားဟား"

"ဟား ၊ အဲဒါဆို ကိုက်ပြီဗျို့  ၊ ကျွန်တော်က တော့ တော်တာ်လေး စည်းရုံးထားပြီးသား၊ ကျွန်တော့် စော်ကြီးက ရိုးပလေး မှာ အသားကျနေပြီမို့ ကပ်ကိုး နဲ့ ဆွင်း ကသိပ်မခက်တော့ဘူး။ ခင်ဗျား စော်ကြီးသာ အဓိက ထား စည်းရုံးပေး၊ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်ပြန်မရောက်ခင် ဆွင်းဖြစ်သွားရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ ခင်ဗျား စော်လို ဖြူဖြူထွားထွားကြီးကို အရမ်းဆော်ချင်နေတာဗျို့"

"ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားစော် ညိုညို လုံးကျစ်ကျစ် လေးကို ဆော်ချင်နေတယ်ဗျ၊ အပြောင်းအလဲပေါ့"

နောက်တော့ သူတို့မှာထားသော အကြော်အလှော်များလည်း ရသဖြင့် စားစရာ၊ သောက်စရာ များကို ယူပြီး ဟော်တယ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။

...........................................................................................................

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဟော်တယ်ခန်းသို့ ရောက်ကြသည်နှင့် အထုပ်များဖြည်ကာ သူတို့ အတွက် ဝယ်လာသော ဂျော်နီဝါကား ဒဗယ်ဘလက် နှင့် အမျိုးသမီးတွေ အတွက် ဝိုင် အနီ ထည့်ကာ သောက်စားကြလေသည်။ ဟော်တယ်ခန်းမှာ တခန်းစီ တွင် ကုတင် နှစ်လုံး စီ ပါ ပြီး အခန်းယူတုန်းက မိန်းမ နှစ်ယောက်က တခန်း၊ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တခန်းဟု ပြောကာ ယူထားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်မှ ကိုယ့်ဘာသာ အခန်းပြောင်းကာ ကိုယ့်အတွဲ နှင့် ကိုယ်နေမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြလေသည်။ 

ယခု စားသောက်နေသည့် အခန်းတွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ နေကြမည်ဖြစ်ပြီး နောက်တခန်းတွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  တို့ နေကြမည်ဟု ပလန်ချထားကြသည်။ ဟော်တည်ခန်းထဲတွင် စားပွဲတလုံး နှင့် ကုလားထိုင် နှစ်လုံးသာ ရှိသဖြင့်စားပွဲနားက ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  တို့ ထိုင်နေကြပြီး ကုလားထိုင် တလုံးစီ တွင် ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ တယောက်တလုံးစီ ထိုင်နေကြကာ စားသောက်နေကြ ရင်း စကားပြောနေကြလေသည်။ အသောက်အစား အရှိန်ရလာတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က သူ့ ဘေးမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ခါးလေး လှမ်းဖက်လိုက်သလို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ရင်ခွင်ထဲ ခပ်စောင်းစောင်းလေး မှီထားလိုက်သည်။ 

သူတို့ကို ကြည့်လိုက်ရင်း ဖိုးတုတ် က ပြုံးကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က လည်း ထလိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ပေါင်ပေါ်သို့ သွားထိုင်လေသည်။ ဖိုးတုတ် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ရင်သား များကို အင်္ကျီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားရင်း ဆုပ်ညှစ်နေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  လည်း အားကျမခံ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရင်သားတဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ပေါင်ကို ဆွဲဆိပ်လိုက်ကာ၊

"ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဟို နှစ်ယောက် ရှိနေတယ်လေ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပြုံးလိုက်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ၊

"အမလေး အချင်းချင်းတွေ ပဲ ရှက်နေရမဲ့သူတွေမှ မဟုတ်တာ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  နှင့် စားသောက်ဆိုင်မှာ ပြောထားကတည်းက သွေးကနွေးနေပြီမို့ တခြားလူ တွေရှေ့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို လိုးလိုက်ရရင် ဟု တွေးပြီး လီးကြီးက မာတောင်နေလေပြီ။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မေးလေးကို ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  စည်းရုံး ထားသဖြင့်  စိတ်တက်ကြွနေသော်လည်း  သူများအတွဲရှေ့မှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် လှုပ်ရှားရမှာမို့ ရှက်သလို ဖြစ်မိလေသည်။ ကာမဆန္ဒက ကြွလာနေပြီမို့  ပြန်လည် ဖက်တွယ် နမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ အရှိန်ရလာကြသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ကျောချကာ လှဲစေပြီး သူက အပေါ်မှ တက်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်ရင်း လက်တွေက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အင်္ကျီကြယ်သီး တို့ကို တဖြောက်ဖြောက်ဖြင့်ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ကျောအောက် လက်နိူက်ကာ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမကျောလေးကို ကော့ပေးသည်။ ခနအတွင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း အဝတ်အစားမရှိတော့ခြေ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ကိုယ်လုံး သွယ်သော်လည်း နို့လုံးကြီးများ မှာ လုံးဖု ဖေါင်းကြွနေလေသည်။ သူမ နို့ကြီးများမှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် အလုံး အထည်မကွာခြေ။အသားညို သူ ဖြစ်သဖြင့် အသားအရည်မှာ ချောမွတ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ အတွင်းသားများကတော့ ဝင်းနေသည်ဟု ပြောရပေမည်။ 

နို့သီးခေါင်း ညိုတုတ်တုတ် ကလေးများမှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများ ဖြင့်ပွတ်သတ်ခြေပေးနေလို့ မာထောင် တောင့်တင်းနေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က သူ့အနမ်းတွေကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းများမှ တဆင့် မေးစေ့လည်တိုင် တို့ ရှိရာ တရွေ့ရွေ့ အောက်ဆင်းလာပြီး နို့သီးခေါင်း ညို ညို လေး များကို စို့နေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို စို့နေရင်းက လက်တဖက်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကို ဖြည်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့လေး ထဲ လက်နှိူက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း နှင့် မျက်လုံးလေး စင်းကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ခေါင်းက ဆံပင်များကိုဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ သူမ တို့ ကုတင်ဘေး ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေကြသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အတွဲကြောင့်လည်း စိတ်တွေ ပိုတက်ကြွနေရပြီ။ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အတွဲလည်း သူတို့ ရှေ့ကုတင်ပေါ် မှ လိုက်ဖ်ရှိုးကို ကြည့် ရင်း ဖီးတွေ တက်လာသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အင်္ကျီကြယ်သီး တို့ကို ဖြုတ်နေလေပြီ၊  

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  တယောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို စို့တာ ဝသွားတော့ ဗိုက်သားလေး များကို နမ်းကာ အောက်သို့ လျှောဆင်းလာရင်း ထမိန် နှင့် ပင်တီလေး တို့ကို ပါ ညိုဝင်းချောမွတ်သည့် ပေါင်တန်တို့ မှ ဆွဲကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား မရှိ၊ ညိုဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်၊ အချိုးအဆက်ကျလှပြီး သူ့နေရာ နှင့် သူ အမို့အဖေါင်း အဖု၊ အကျင် တို့ ရှိနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေး က ကုတင်ပေါ်မှာ လှလွန်းလှသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခွဆုံ နေရာ ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံတွင် အမွှေးအမြှင်မရှိ တောင်ကတုံးလေး လို မို့ဖေါင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး၏ နူတ်ခမ်းသားညိုညိုတွန့်တွန့်လေး တွေကြား နီတာရဲရဲ အတွင်းသား များက အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲနေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ စောက်စေ့နေရာလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးရင်း သူ့လျှာကြီးဖြင့်စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတွေကို ရက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အသံလေး ထွက်အောင် ငြီးရင်း သူမ ဖင်ကြီးတွေ အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာရသည်။ 

"အင်း...အီးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.."

ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေသော ဖိုးတုတ်မှာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ပြီး လီး က မတရား မာတောင် တောင့်တင်းလာသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ဖင်ကြီးဖြင့် ဖထိုင်ထား သဖြင့် နာကျင်လာသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ခါးကို ကိုင်ကာ မပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်မှ ထစေကာ၊ 

"အား မမ ကျွန်တာ့်ဟိုဟာ က ဖိထိုင်လို့မရတော့ဘူးနာနေပြီ "

ဟုပြောသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က လည်း ထရပ်လိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ခစ်ကနဲ ရီလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူမလက်ကို ဆွဲကာ ကုလားထိုင်နား ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်း တဖက်က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ကာ၊

"မမ ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးတော့ အရမ်းပူနေပြီ မမ အာငွေ့လေး ပေးမှ ရတော့မယ်"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေပြီမို့ ကုလားထိုင်ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖိုးတုတ် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက် နှစ်ချက် ဆောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ငုံ့၍ သူမ နူတ်ခမ်းကလေး ဖြင့် ဒစ်ဖူးကို ငုံ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

ဖိုးတုတ် က သူ့ရှေ့တွင် မောင်ရန်နိုင်

ဝင်း  စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေတာကို ပက်လက်လှန်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးရင်း ဇိမ်ခံနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း သူမ တို့ ကုတင်ဘေး ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေသည့် ဖိုးတုတ်ကို လီးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ကြည့်ရင်းက ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံ သွားတော့ တယောက်ကို တယောက် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေကြရင်း မျက်လုံး အရောင်တွေ တောက်လာရသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲကာ သူမ စောက်ပတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  ပါးစပ်ကို ဖိပွတ်ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲရင်း သူ့လီးကြီးဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အာဂေါင်ကို ထိုးထည့်ပြစ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် မျက်လုံး ချင်း စူးစိုက်ကြည့်ရင်း မှ စိတ်တွေ ပိုသောင်းကျန်းလာကြသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က စောက်ဖုတ်ရက်ရတာ ဝသွားတော့ ခေါင်းကို မော့လိုက်ရာ ဘေးနားက ကုလားထိုင်မှာ ဖိုးတုတ် လီးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟေး ဟို နှစ်ယောက် ဒီလာပါလား ကုတင်ပေါ်မှာ နေရာ အကျယ်ကြီး ရှိသေးတယ်"

ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်လည်း မတ်တတ်ထ ရပ်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ကုတင်တခြား တဖက်ကို ခြေရင်းမှ ပတ်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ယခုတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကာ ပက်လက်လှန် လိုက်သည်။ လီးကို မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်လည်း အဝတ်အစား အမြန်ချွတ်ချကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာအပ်ပြီး ယခု မှ မြင်ဖူးသည့် စောက်ဖုတ်ညိုဝင်းဝင်းလေးကို ကုန်းရက် လိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို မလွတ်ပဲ ဆွဲထားရင်းက သူ့လီးကို ဆက်စုပ်စေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖိုးတုတ် လီးကို ကုံးစုပ်တော့ သူမ ဖင်ကြီးက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  မျက်နှာနားရောက်လေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က သူမ ပေါင်လုံး ဖြူဖွေးဖွေး ကြီး တွေကို သူ့မျက်နှာနား ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်နားသို့ ရောက်အောင် ဆွဲချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ဖြူဖွေးဖွေး ကြီးက လည်း အရည်တွေ စိုရွဲနေပြီမို့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  လည်း အားရပါးရ ရက်လေသည်။ 

အခုတော့သူတို့လေးယောက်သား ကုတင်တလုံးထဲ ပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းလို ပတ်ပြီး တဦး ပစ္စည်း တဦး မြိန်ရည်ယှက်ရည် ရက်စုပ် နေကြလေသည်။ ခနနေတော့ လေးယောက်စလုံး အမှုတ်အစုပ်များ ကို နားလိုက်ကြသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို ဆွဲကာ၊ 

"ကျွန်တော် အန်တီနှင်းဖြူကို လိုးချင်တယ်ဗျာ၊ ကိုဖိုးတုတ် မမရတနာကို လိုး ဟိုဘက်ကုတင်မှာ၊ ဘယ်လိုလဲ ဒီအခန်းထဲ ကုတင် နှစ်လုံး ရှိတာပဲဟာ နောက်အခန်းကူး မနေပါနဲ့တော့"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဖိုးတုတ် က သဘောတူကြောင်းခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ နောက်ကုတင်တလုံးဖက်ဆီ သို့ လျှောက်သွားသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးကို ဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 

"အန်တီနှင်းဖြူ လို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အကိတ်ကြီးကို အရမ်းလိုးချင်နေတာ အခု မှ ပဲ ဆန္ဒပြည့်ရတော့မယ်"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ရှက်သွေးဖြန်းရင်း၊

"အိုး စကားပြောတာ ကြမ်းလိုက်တာ အဲလို မသုံးပါနဲ့"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က တဖက်ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အပေါ် တက်ခွပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေသည့် ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊

"ကိုဖိုးတုတ် ရေ ခင်ဗျား ဒုတ်ကြီး နဲ့ ကျွန်တော့် မယားကြီးကို ညှာညှာတာတာ လိုးပါဗျာနော်၊ ကွဲပြဲထွက်သွားအောင်တော့မလုပ်လိုက်ပါနဲ့"

ဟု လှမ်းနောက်လိုက်သည်။

..........................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၂ )

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖြူဖွေးဝင်းဝါကာ အကြောစိမ်း လေးများပင် ယှက်သန်းနေသည့် နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေရင်းက နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ် ကြီးများကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။  မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ပွင့်လင်း လှသော အပြောအဆို များက ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်စေသော်လည်း သူမ နှင့် သူမ ငယ်သူငယ်ချင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မိမိ တို့ သားအရွယ်လောက်ရှိသည့် ကောင်လေး နှစ်ယောက်က လိုးတာခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြသည်ကို တွေးရင်း  ဖီးအရမ်းတက်နေလေသည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီးများကို ကားကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ညှပ်ရင်းက ပေါင်အတွင်းသားများနှင့် ဆီးခုံပေါ် ထိုးထောက်နေသည့် လီးကြီး ကို စောက်ဖုတ်ဝ ရောက်အောင် လမ်းကြောင်းပေးနေလေသည်။ 

ဖိုးတုတ်က လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည်  နို့ကြီးများကို စို့ရင်း လက်က ပေါင်ခွဆုံ ကိုစမ်းကာ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဖိပွတ်ချေမွနေသည်။ သူ့လက်ဖဝါးမှာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်မှ စိမ့်ထွက်လာသည့် စောက်ရည်တွေ ဖြင့် ရွဲနေလေပြီ။ ဖိုးတုတ်က ထိုစောက်ရည်တို့ကို သူ့လီးကြီးတွင် လိမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က လည်း သူမ လက်ဖြင့် ဖိုးတုတ်ခါးကို ကိုင်ကာ သူမဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ဖိုးတုတ် ဒစ်ဖူးက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းဝကို တိုးဝင်သွားသည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့်ချပြီး ဖင်ကို ကော့ဖိ ကာ လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။

"အ.....ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်...."

"အို့.....အီးးးးးးးး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်.."

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ငြီးသံ နှင့် အတူ ဘေးကုတင်မှ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ငြီးသံလည်းတပြိုင်ထဲ ထွက်လာရလေရာ၊ ဖိုးတုတ်က ဘေးကို ငှဲ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးမှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခါးကို ညှပ်ထားလျှက်၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ ဆောင့်လိုးချနေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ သူကိုယ်တိုင်းလည်း သူ့အောင်မှ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို လိုးနေပြီ မဟုတ်လား။ 

"ဖတ်...ဖတ်...ဖွတ်..ဖြွတ်.."

"ဖတ်...ဖတ်...ဖွတ်..ဖြွတ်.."

ဟော်တယ်အခန်းထဲတွင် အတွဲ နှစ်တွဲ တက်ညီလက်ညီ တပြိုင်ထည်း လိုးနေကြသည့်အသံများ၊ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းများဖြင့် သာ ဖုံးလွှမ်းနေတော့သည်။ 

"ကောင်းလိုက်တာ အန်တီနှင်းဖြူရယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက စေး နေလိုက်တာ ခလေးအမေလို့ ကို မထင်ရဘူး"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က စကားပြန်မပြောနိုင်တော့ ဖီးခံရင်းကသူမ ဖင်ကြီးကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ဆောင့်ချက် နှင့် အညီ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံနေလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတော့ ဖိုးတုတ် ကျောကြီးကို သိုင်းဖက်ကာ ဖိုးတုတ် လီးတုတ်တုတ်ကြီး ၏ အားပြင်းပြင်း ဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို အံလေးကြိတ်ကာ မှိန်းခံနေလေသည်။ 

ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက်မှာ မိမိ လိုးနေသော စော်ကြီး ကို ဘေးမှာ ထားလျှက် သူမ သူငယ်ချင်း စော်အကိတ်ကြီးကို လိုးနေရခြင်း၊ မိမိ စော်ကြီးကို လည်း တခြား ဘဲတဗွေက မိမိ တို့ဘေး ကုတင်မှာ လိုးနေသည်ကို တွေ့နေရခြင်း တို့ ကြောင့် ပထမဆုံး အချီမှာ သိပ်မကြာလိုက်ခြေ။ အီးအီး အားအား ငြီးကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တဖျစ်ဖျစ် ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ရင်း ပြီးသွားကြရတော့သည်။ 

နှစ်တွဲစလုံး တချီအပြီး ကိုယ့်ပါတနာကို ကိုယ်ဖက်လျှက် နှပ်နေကြပြီး နောက် တယောက်တလှည့် စီ ရေချိုးခန်း ဝင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြကာ၊ အစားအသောက် စားပွဲတွင် ဝိုင်းထိုင်လျှက် အဆာပြေ စားသောက်ကြရင်း စကားပြောကြသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ အတွဲချင်း ပြန်မလှဲသေးပဲ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့အနားမှာပဲ ထိုင်ခိုင်းထားသလို ဖိုးတုတ်က လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို သူ့အနားထိုင်ခိုင်းထားကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကထုံးစံအတိုင်း စကားအသုံးအနှုံးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်သုံးလေသည်။ ပထမပိုင်းမှာ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံးက ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်တော့ အသားကျသလို ဖြစ်လာရသည်။ ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့က သူမတို့ ရှေ့တွင် မင်းစော်ကြီး ငါ့စော်ကြီး ဟု ပြောနေသည်ကို ပင် ခပ်ပြုံးပြုံး ပင် ခံနေကြလေသည်။

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ နှင့် စလုံး တွင် အတူနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ သားအကြောင်းကို စကားစလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ သားအမည်မှာ ဝေယံမြကြည် ဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် စလုံးတွင် တခန်းထဲနေကြသည်မှာကြာပြီ ဖြစ်သည်။ 

"ဒီကောင်က ကျနော့်လိုပဲ ဗျ။ အရွယ်ရောက်ပြီး ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး စော်ကြီးတွေကိုပဲ ဖီးလာတာ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲမှ နေ၍ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က ပြုံးရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ အသစ်အဆန်းမို့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မြှောက်ပေးရင်း၊

"ပြောစမ်းပါအုံး အဲတော့ သူ့မှာလည်း စော်ရှိနေပလား အဲဒီမှာ"

"ရှိပါ့ဗျား၊ အဲမှာ၊ သူ့အလုပ်က စူပါဗိုက်ဇာ အန်တီ နဲ့ ဖြစ်နေတာ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သူမ ကို ခနခန ပြောဖူးသဖြင့် ဘာလာတော့မည် ဆိုတာကို ကြိုသိနေပြီမို့နားမထောင်တော့ခြေ။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို သာ သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းထု ပေးနေလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လီးမှာ ပြီးထားတာ မကြာသေးသဖြင့် မပျော့မမာလေး ဖြစ်နေသည်။ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် လီး ကြီးကို သူမ ပါးစပ်လေး ဖြင့် ငုံကာ စုပ်ပေးရင်း က လက်ဖြင့်လည်း ထုပေးနေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နို့ကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ရင်းက သူ့စတိုရီကို ဆက်ပြောလေသည်။

"အဲဒီ အန်တီက မြန်မာပြည်ကပဲ သူက စလုံး စစ်တီဇင် ဖြစ်နေပြီ သားတယောက်ရှိတယ်၊ စလုံးမှာပဲ မွေးတာ။ ယောက်ျား ကလည်း ကုမ္ပဏီကြီး တခု မှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ ဝေယံမြကြည် က ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားသွားနေရင်းက တွေ့လာတာ။ အန်တီ ကလည်း အလှူတအားလုပ်တယ်။ ဝိအန်းတိုင်း သူက သွားနေပြီးတော့ အလှူတွေမှာ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်း နဲ့ အန်တီ နဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ်၊ အလုပ်ထဲ မှာတုန်းက တော့ ခပ်တန်းတန်း"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ သိပြီးသား မို့ ဖိုးတုတ် လီးကိုသာ အာရုံစိုက် ကာ ပုလွေပေးနေသော်လည်း ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြောနေသော ဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေလေသည်။ 

"အဲတော့ အန်တီက လည်း လုပ်စာ ရှိရင် ဝေယံမြကြည် ကို ခေါ်တယ်၊ ရုံးမှာသာ အထက်လူကြီး နဲ့ လက်အောက်ငယ်သားလို ဆက်ဆန်တာ ဘုန်းကြီးကျောင်းတို့ အပြင်က တခြားပွဲတို့မှာ ဆုံရင်တော့ တူအရီးလို ဆက်ဆန်တာ။ အဲကောင်က လည်း အန်တီ့ ဆိုရင် ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးတာ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့သူက စိတ်ထဲက ကြိတ်ခိုက်နေတာကိုး၊ အဟီး။ သူက အန်တီ က ဆိုရင် အချိန်မရွေးပဲ အန်တီ လိုတယ် ဆိုတာနဲ့ သူ့အားလပ်ချိန်တောင် ဂရု မစိုက်ဘူး ဆိုတော့ အန်တီက လည်း သူမှ သူပေါ့။ အန်တီ အမျိုးသားက လည်း အလုပ်များတော့ အချိန်မပေးနိုင်၊ သားက လည်း ကျောင်းသားဆိုတော့ အန်တီက ဒီကောင်နဲ့ ပဲ အတူသွားအတူလာ အချိန်တော်တော်များများ အတူတူ ဆိုတော့ မိန်းမ နဲ့ ယောက်ျား လေ။ တခြား ဒီတေးတော့ ဒီကောင်က မပြောပြပေမဲ့ အန်တီနဲ့ သူနဲ့ ငြိ သွားပြီ ဆိုတာပြောလာတယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ သူဆုပ်နှယ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ နို့သီးခေါင်းကြီးများ မာတောင်လာသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ဇာတ်လမ်းပေါ်မှာ ဖီး ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သူသိလိုက်သည်။ 

"ပထမတော့ အဲဒီ အန်တီက မကောင်းပါဘူး နင်က ငါ့သားထက် နည်းနည်းပဲ ကြီးတာ ဘာညာ နဲ့ နောက်တော့ ကျနော်တို့ အခန်းရောက်လာတာပါပဲ၊ ပထမ သူ အန်တီကို အခန်းခေါ်ခေါ်လာတဲ့အချိန်ဆို ကျနော်က ကြိုရှောင်ထားပေးရတယ်၊ အန်တီ ရှက်မှာစိုးလို့၊ နောက်ပိုင်းကျတော့ မလိုတော့ပါဘူး၊ သူအန်တီခေါ်လာလို့ ကျနော်ရှိနေလည်းအေးဆေးပါပဲ၊ ကျနော်တို့ သုံးယောက် အတူတူ စားသောက်ကြ၊ ကျနော့်ရှေ့မှာ သူတို့ က ချစ်သူ နှစ်ယောက်လိုပဲ၊ နောက် ကျနော့်ကို အပြင်မှာ ထားခဲ့ပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားကြတာပဲ၊ နောက်တော့ ကျနော်က ချောင်းကြည့်ချင်တယ်လို့ သူ့ကို ပြောတော့ သူက ချောင်းကြည့်လေတဲ့ ဆိုတာနဲ့ တနေ့ သူတို့ လိုးနေတာကို အခန်းထဲက အဝတ်ဘီဒိုထဲ ပုန်းနေရင်းက ချောင်းဖြစ်တယ်။ အားရစရာကြီးဗျာ လိုးကြတာ။ အန်တီ ကလည်း ဒီအတိုင်းဆို ဘယ်လိုမှ ထင်ရက်စရာ မရှိဘူး တော်တော်ထန်တာ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ စိတ်တွေ ကြွလာပြီမို့ သူမ မျက်နှာ ကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်ခြံသို့ အပ်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို စပြီး စုပ်ရက်တော့သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကလည်း သူ့အကြံ ရှိသည်မို့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောလေသည်။

"နောက်တော့ သူတို့ ရိုးပလေး ကစားရင်း လိုးကြတာကို ပြောပြတယ်ဗျ။ အန်တီ က ကျနော့်ကို သူ့ယောက်ျား နေရာက နေ သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီး သူနဲ့ ဝေယံမြကြည် နဲ့ လိုးနေတာကို အခန်းတံခါးက နေ ချောင်းခိုင်းတယ်၊ ကျနော့်ကို ပေးတော့ မလုပ်ဘူး၊ အဟီး။ နောက်တခါ ဝေယံမြကြည် က သူ့သားနေရာကနေ သရုပ်ဆောင်ပြီး အန်တီ့ ကို လိုးတယ်။ တခါတလေ သူ က အန်တီ့ကို သူ့အမေ မမရတနာ အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီးလိုးတယ်"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် သူမကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ပြောပြောပြနေသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်သော်လည်း တခြား စုံတွဲ ရှေ့မှာမို့ မျက်နှာ နီမြန်းသွားရသည်။ ဖိုးတုတ် လီးကြီးကိုလည်း အားရပါးရ စုပ်လိုက်မိရာ ဖိုးတုတ်မှာ စစ်ကနဲ လီးတန်အတွင်းမှာ ခံစားလိုက်ရပြီး အ ကနဲ ပင် ပါးစပ်မှ အသံထွက်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်ခွဆုံ ကို လှမ်းစမ်းလိုက်ရာ၊ စောက်ရည်များ ရွဲနေသည်ကို စမ်းမိလေသည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူပြီး လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောနေသည်။


အပိုင်း ( ၇) ဆက်ရန် >>>>>