Configure Page List

Wednesday, August 24, 2022

ဟိုတယ်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

ဟိုတယ်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

အက်စတာကွင်း ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

အလုပ်ကိစ္စနှင့် ကျတော်ရန်ကုန်သို့ ရောက်သည်။ ရန်ကုန်၌ ဆွေမျိုး အပေါင်းအသင်းမရှိသဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း ဟိုတယ်တွင် တည်းရသည်။ ကြယ်ငါးပွင့်အဆင့်မဟုတ်သော်လည်း...တော်တော်လေး သပ်ရပ်သားနားသည်။ ပထမတစ်ရက် ကျတော် ဟိုတယ်ခန်းသို့ရောက်ရောက်ခြင်း...ခဏအနားယူကာ...ရန်ကုန်မြို့အနှံ့တကိုယ်တည်း ပတ်သည်။ရန်ကုန်သည် ကျတော်နှင့်မစိမ်းသော်လည်း...သိပ်တော့ မကျွမ်းကျင်...။တချို့နေရာများတွင် ဘယ်ကစသွားလို့ သွားရမှန်းမသိ။

ဥပမာ...ကျတော်တို့နယ်တွင် အဆက်အသွယ်ရှိလျှင် အလွယ်တကူရနိုင်သော...စော်ခေါ်သည့် ကိစ္စ။အလွယ်တကူရနိုင်သည် ဆိုသော်လည်း ကိုယ့်မြို့ကိုယ့်နယ်ဖြစ်သည့်အတွက် အပေါင်းအသင်းစုံသည်။မိဘဆွေမျိုးများလည်းရှိသဖြင့် တော်ရုံ တန်ရုံ ခေါ်ဖို့ဆိုသည်မှာမလွယ်..။ကျတော်တို့ မိသားစုက မြို့မျက်နှာဖုံးလို ဖြစ်နေသည့်အတွက်ပိုဆိုးသည်။

ထို့ကြောင့် ရန်ကုန်သို့ရောက်တုန်း ရောက်ခိုက် ကိုယ့်ကို ဘယ်သူမှမသိနိုင်သည့်နေရာတွင် တခဏတာ စိတ်ဖြေချင်သည်။ရန်ကုန်မြို့တွင် စော်ခေါ်ချင်လျှင် ပို၍လွယ်မည်ဟု ထင်ရသော်လည်း...ကျတော့်တွင် ဒီကိစ္စမျိုး မေးရလောက်အောင်ထိ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသည့် သူငယ်ချင်းမရှိ...။ဟိုတယ် receptionist ကိုမေးရအောင်ကလဲ မိန်းကလေး ဖြစ်နေပြန်တော့ ကျတော် မျက်နှာပူရသည်။

ကလပ်သို့ရောက်တော့လဲ မရှာဖွေတတ်ပြန်။စိတ်သာရှိသည်...ကိုယ်က မလိုက်နိုင်သည့်အဖြစ်...။၂ရက်ခန့် အလုပ်ကိစ္စနှင့် တွေ့စရာရှိသည့်သူနှင့်တွေ့...လုပ်စရာရှိသည်များ လုပ်သည်။စတုတ္ထမြောက်နေ့တွင် ကျတော် ဘယ်မှမသွားဖြစ်။ 

နေ့လည် ထမင်းဆင်းစားပြီး...အခန်းပြန်ကာ TV channel လိုင်းများ ဖွင့်ကြည့်ရင်း ခဏအိပ်မယ်ပြင်သည်။ညနေမှ အပြင်ထွက်တော့မည်။ဟိုနှိပ်ဒီနှိပ် လျှောက်နှိပ်ရင်း ချန်နယ် တခုက ဟိုကားတွေလာနေသည်။ကိုရီးယား Half ကားထင်သည်။

ပုံမှန်ကိုရီးယားတွေမကြည့်ဖြစ်သော်လည်း...ယခုတော့ မစားရတာကြာနေသော ညီလေးက TV ထဲမှ မင်းသမီးလှလှကို ဖင်အပြောင်သားနှင့် ခဏလေး မြင်သည်ကို တောင်ချင်လာသည်။TV ထဲမှစုံတွဲ လိုးရန်တာစူနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကျတော် ပါလိုးချင်လာသည်။

သို့သော် လိုးရန် စော်ကမရှိ..။ငါးဦးကော်မတီထိုင်ရင်း အလုပ်လုပ်ရပေမည်။ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ညီလေးကို အလုပ်အကျွေးပြုသည်။ကိုရီးယားကားများကို အားမရ။ထို့ကြောင့် ဖုန်းကိုဆွဲယူရင်း ဂျပန်အပြာကား တကားကို ဖွင့်သည်။နားကြပ်ကို တပ်သည်။တအားအားတအင်းအင်း အသံ အပြင်က ကြားလို့မကောင်း။

ဂျပန်ကောင်များ လီးသေးသေးနှင့် လိုးသည်ကို တအားအားအော်နေသော ဂျပန်မများကို ရယ်ချင်သော်လည်း...သူတို့အော်သံများက ဖီးလ်ပိုလာသည်။မျက်ရည်လည်ရွှဲနှင့် တောင်းတောင်းပန်ပန် အလိုးခံနေတာတွေ့ရလျှင် ကျတော် ပိုဖီးလ်လာသည်။ထို့ကြောင့် TV မှ ကိုရီးယား အပြာကားကို မေ့ပြီး ဂျပန်မ တအားအားနှင့် ကိမုချိနေသည်ကိုသာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။

ဂျပန်မ၏ နို့ကြီးကြီး နှစ်လုံးနှင့် ပန်းသွေးရောင်ထနေသော နို့သီးခေါင်းတို့ကို ပြေးစုပ်ချင်သည်။အမွှေးထူထူနှင့် ဂျပန်မ၏ အဖုတ်အား လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲကာ ယက်စုပ်ချင်သည်။နို့နှစ်လုံးအား ပြိုင်တူဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချင်သည်။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ဈာန်ဝင်နေပြီမို့ ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင် ဂွင်းထုနေခြင်းကိုသာ အာရုံစိုက်မိသည့်အတွက်။

..............................................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

"ကလစ်...ကျွီ"

တံခါးရုတ်ကနဲ ဖွင့်လာသည်နှင့်အတူ အခန်းထဲသို့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။

"အို"

"ဟာ...ဘာလဲ"

အခန်းသန့်ရှင်းရေး ကောင်မလေး ထင်သည်။မျက်နှာသုတ်ပဝါနှင့် ပစ္စည်းအချို့ ကိုင်ရင်း ဝင်လာသည်။ကျတော် ရှက်ရှက်နှင့် လက်ထဲက ဖုန်းကို ယောင်၍ လွှင့်ပစ်မိတော့ နားကြပ်ပါပြုတ်ထွက်သွားပြီး...ဂျပန်မ၏ တအားတအား တဟင့်ဟင့်အသံထွက်လာသည်။ 

ထိုကောင်မလေးကလဲ ကြောင်၍ရပ်ကြည့်နေသည်။ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်လုံးတီးယောကျာ်းတစ်ယောက် လီးအတောင်သားနှင့် ဂွင်းထုနေသည်ကို မမြင်ဖူး၍လားမသိ ကြောင်တောင်တောင်နှင့် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်နေသည်။

ကျတော်သည်လည်း ကောင်မလေး ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် လန့်ပြီး ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲသော်လဲ ဘာမှမမိ...။ကိုယ့်လီးကိုယ်သာ အုပ်ကိုင်ရင်း...

"မင်း...ဘာလုပ်တာလဲ..."

"ကျမ..ကျမတောင်းပန်ပါတယ်"

"မင်းက ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ"

"ကျမ...ကျမ အကို ဒီမှာရှိနေမှန်း မသိလို့ပါ"

"သွား...သွား...ထွက်တော့ ထွက်တော့"

"ဟုတ် ဟုတ် တောင်းပန်ပါတယ်"

ကောင်မလေးက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် လှည့်ထွက်မယ်ပြင်တော့...ကျတော် ခေါင်းထဲ လက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်...

"မင်း ဒီမှာ ဘယ်လိုမျိုး အလုပ်လုပ်နေတာလဲ"

"ကျမ...အခန်းသန့်ရှင်းရေး လုပ်ဖို့လာတာပါ...တံခါးကလဲ...ပိတ်ထားတာနဲ့..."

"မင်း အလုပ်မလုပ်ခင် တံခါးကို အရင်ခေါက်ရမှာလေ...တံခါးမခေါက်ပဲနဲ့ မင်းဝင်လာတာလား"

"ကျမ...ကျမ တံခါးခေါက်ပါသေးတယ်...အထဲက ပြန်ဖြေသံမကြားတာနဲ့"

ကောင်မလေး တကိုယ်လုံးကြောက်လို့တုန်တာလား ရှက်လို့တုန်တာလားမသိ...ကျတော့်လက်ကို ဖယ်လိုက်တဲ့အခါ လီးက တန်းတန်းမတ်မတ် ကောင်မလေးရှိရာဆီကို ညွှန်တယ်...

"သောက်ရေးမပါတာကွာ...ဘာလဲ...မင်းက ဒီမှာ အလုပ်လုပ်တာလား.."

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကျမ ဒီမှာ လုပ်တာပါ...တောင်းပန်ပါတယ်"

ကျတော် ကုတင်ပေါ်လှမ်းပြန်တက်တော့ လီးက တထောင်ထောင်...မိန်းမ အနံ့ရလို့ထင်သည်။ကောင်မလေးက မျက်နှာကိုလွှဲ လက်နဲ့ကာထားသည်။

"ငါ ဘာပြောရမလဲလည်း မသိတော့ဘူး...ဒါက privacy ကွ...ဧည့်သည်ရှိနေတဲ့အချိန် သူတို့မခေါ်ပဲ room service ပေးလို့မရဘူး...ငါ မင်း မန်နေဂျာကို ခေါ်ရလိမ့်မယ်"

ထိုတော့မှ ကောင်မလေးက လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနဲ့ ကျတော်ရှိရာဆီ မျက်နှာမူတယ်...။

"အကို...အကို...မလုပ်ပါနဲ့...မခေါ်ပါနဲ့"

"မရဘူးကွ...ခေါ်ရမယ်...မင်းငါ့ရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ကို ချိုးဖောက်တာ...ငါ ဖြေရှင်းချက် လိုချင်တယ်...မင်း မန်နေဂျာနဲ့ပြောကို ပြောရမယ်"

ကျတော် ဟိုတယ်က တယ်လီဖုန်းဆီ လက်လှမ်း ဖုန်းခွက်ကို ကိုင်တော့ ကောင်မလေးက ရှေ့ကိုတိုးရင်း...

"မလုပ်ပါနဲ့ အကိုရယ် ကျမတောင်းပန်ပါတယ်...ကျမ ဒီမှာ အလုပ်ဝင်တာ သိပ်မကြာသေးလို့ပါ..."

"ဒါ...ငါနဲ့ဆိုင်တာမှ မဟုတ်တာ..."

ကောင်မလေးက ဖုန်းခွက်ကို ဆွဲယူပြန်ချထားရင်း...

"ကျမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်...အကိုဖြစ်စေချင်တာ ပြောပါ...ကျမ တကယ် အလုပ်ပြုတ်သွားလိမ့်မယ်...ဒီအလုပ်ဝင်တာ မကြာသေးလို့ပါ"

"ကောင်းပြီလေ...မင်းက ငါ့အတွက် ဘာလုပ်ပေးနိုင်မလဲ...နောက်ပြီး...ငါက ဒီမှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရပ်နေတာ...မင်းဘာလို့ ထွက်မသွားသေးတာလဲ...မင်း အပျိုမဟုတ်ဘူးလား"

ကောင်မလေးက မျက်နှာကို ကွယ်ရင်း...

"ကျမ ကျမတောင်းပန်ပါတယ်"

"မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ"

"ပန်းနုပါ"

"မင်း ငါ့လီးကို ကိုင်ပေးနိုင်မလား..."

"ရှင်...ကျမ..ကျမ.."

ကောင်မလေး အလန့်တကြားနဲ့ သူ့လီးကိုကြည့်တော့ သူက လီးကို ငေါ့ပြရင်း...

"မင်း ငါ့လီးကို ကိုင်ပေးနိုင်မလားလို့မေးတာ...မရရင်လဲ..."

"မဟုတ်...မဟုတ်ပါဘူး...ကျမ တခြားအခန်းကိုလဲ ရှင်းရဦးမယ်...အလုပ်ချိန်က ၃ နာရီမှ ပြီးမှာဆိုတော့...."

"ကောင်းပြီလေ...ငါ မင်းကို ၃ နာရီ အထိစောင့်မယ်...သုံးနာရီထိုးလို့မှ မရောက်လာရင် ငါ မင်း မန်နေဂျာကို ဖုန်းဆက်မယ်"

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ကောင်မလေး ၃ နာရီ ၅ မိနစ်မှာ အခန်းထဲရောက်လာတယ်...ကျတော် ကုတင်ဘေး မတ်တပ်ရပ်ရင်း လီးကိုမေးငေါ့ပြတော့ သူမ ကျတော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ရင်း လီးကို ကိုင်လာတယ်...။သူမ ကြည့်ရတာ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးပုံ...။

ကျတော့်လီးက Nivea Roll on ဘူးလောက်တုတ်ပြီး ၇ လက်မခန့်ရှည်တယ်...။ကောင်မလေးက လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်ယူရင်း လက်တဖက်က ကျတော့်လီးကို လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် သွင်းလိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ရင်း လက်တွေကလဲ ဂွေးဥတွေကို နယ်ပေးတယ်။

တချက်တချက် လီးခေါင်းက အာခေါင်ကို ထိုးမိသွားတဲ့အချိန် ကောင်မလေး မျက်ရည်တွေ ဝေ့တက်လာတယ်။လီးစုပ်တာတော့ မရပ်သွားဘူး...။လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့ ဝေ့ဝေ့ ယက်လိုက်နဲ့...လီးစုပ်တာမှာတော့ ကျွမ်းတယ်...။အတွေ့အကြုံ ရှိပုံရတယ်...။

"အာ...ရှီး...အား ကောင်းတယ်ကွာ...စုပ် စုပ်"

"အွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်...အဟင်း..."

"အား...ကောင်းတယ်...ငါ့လီးကိုစုပ်.."

ကျတော် ပါးစပ်က ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေရွတ်ရင်း ကောင်မလေး ပါးစပ်ကို လိုးတယ်။ ၅ မိနစ်ခန့်ကြာတော့....လီးကို ကောင်မလေး ပါးစပ်က ဆွဲထုတ်ရင်း...

"လီးစုပ်ရတာ ကောင်းတယ်မလား...ဟင် ပန်းနု"

ကောင်မလေးက ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ သွားရည်တွေကို လက်ခုံနဲ့ သုပ်ပြီး လက်ကလေး ပိုက်ထားတယ်...။

"ဟင် ပန်းနု...ခု လီးစုပ်တာ ပြီးသွားတော့ အလိုးခံမယ်မလား...ဒါမှမဟုတ် မင်း အလုပ်ပြုတ်ခံမလား..."

"ကျမ...ကျမ...ကျမ အလုပ်မပြုတ်ချင်ပါဘူး..."

ကျတော် သူမကို ကုတင်ပေါ် တွန်းထိုင်ခိုင်းရင်း...

"ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်"

ကောင်မလေးက ပြန်မပြောပဲ...သူမဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်နေသည်။ကျတော် သူမကို ဆွဲထူကာ...

"ထ...ဟိုဘက်လှည့်ပြီးချွတ်"

ကောင်မလေး ကျတော့်ကို ကျောပေးတဲ့အခါ...ကျတော် ကိုယ်တိုင်ပဲ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ပင်တီ ပန်းရောင်လေးက ပေါ်လာသည်။တင်ပါးတွေက ဝိုင်းသည်။ဖြူသည်။ဘာအကွက်မှမရှိပဲ လုံးဝင်းဖြူဖွေးနေသည်။

ကျတော် ကောင်မလေးရဲ့ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ချပြီး ကောင်မလေးကို ကုတင်ပေါ် တဝက် မှောက်ခိုင်းသည်။ကောင်မလေး အနေအထားက ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ကုတင်အောက်တွင်ဖြစ်၍ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ကုတင်ပေါ်တွင် မှောက်လျက် ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။

"ဖြန်း...လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်"

ကျတော် ကောင်မလေး တင်ပါးဖွေးဖွေးကို လက်နဲ့ချလိုက်သည်။အဖုတ်လေးက တော်တော်လှသည်။ပန်းရောင်ဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်သည်။အမွှေးများမရှိ..။လက်နဲ့စမ်းပွတ်ကြည့်တော့...ကြမ်းရှရှကလေးဖြစ်သည်။ရိတ်ထားကာစဖြစ်မည်။ကျတော် လိုးချင်ပြီ။

Comdom ကို ဖောက် လီးမှာစွပ်လိုက်သည်။ကောင်မလေး အနောက်ကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲရင်း လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"အင့်...အား...အား...ကျွတ်ကျွတ်"

ကောင်မလေး ညည်းသည်။အရည်များ ထင်သလောက် မထွက်သော်လည်း အရည်တော့ စို့နေသည်။ကျတော် လီးကို သူမ အဖုတ်ထဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်သည်။လျောလျောလျူလျူပဲ ဝင်၍သွားသည်။လီးနှင့် အဖုတ် စိမ်းသည့်ပုံမပေါ်။

ကောင်မလေးက ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ကုန်းရင်း...ကျတော့်ကို လည်ပြန်ကြည့်သည်။ကျတော် သူမ တင်ပါးဖြူဖြူတွေကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း...ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

"အား...အဟင့်...အင့်..အင့်"

ကျတော် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးတွေက လှိုင်းတွန့်သလို တရိပ်ရိပ် တုန်တုန်သွားသည်။ကျတော် သူမတင်ပါးတွေ လှုပ်နေတာကို အရသာခံကြည့်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက ပြီးချင်လာသဖြင့် အရှိန်ပြန်ချသည်။

"အား...အကိုရယ်...အား..."

"ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ...အင့်..အင့် လှလိုက်တာကွာ...စီးကြပ်နေတာပဲ"

ကျတော် လီးတောင်နေသည်မှာလဲ ကြာသဖြင့် ပြီးချင်လာသည်။ကောင်မလေးရဲ့ ကုတင်အောက်ချထားတဲ့ ခြေထောက်တွေကို ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ကောင်မလေးပုံစံက ကိုယ်တင်ပေါ်ဝယ် လေးဘက်ကုန်းနေသည့် ပုံဖြစ်သည်။

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ကျတော် လီးကို အဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်ရင်း လိုးသည့်အခါ ကောင်မလေးက ကျတော့်ကို ရီဝေနေသည့် အကြည့်နဲ့ ကြည့်သည်။နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြသည်။

"ပန်းနု...မင်း အလိုးခံဖူးတယ်မလား...ဟင်..အင့်အင့်"

"ဟုတ်..အား...အင်း"

"ငါလိုးတာ ကြိုက်လား..."

"အဟင့်...အင်း...အင်း...ကြိုက်တယ်"

"မင်း အဖုတ်က အရမ်းကောင်းတယ်..စောက်ပတ်ကလဲ ဖြူဖွေးနေတာပဲ"

ကျတော် ကောင်မလေးကို လိုးရင်း ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ပြောနေမိတယ်။ကောင်မလေးက ကောင်းလာပြီထင်သည်။သူမတင်ပါးတွေကို ကျတော့်ဘက်ကို ပြန်ပေးလာသည်။ကျတော် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်လိုးရာကမနေနိုင်တော့...။

"ပန်းနု ငါ...ငါ...ပြီးတော့မယ်...မင်းရော ပြီးတော့မလား..."

"အင့်...အင်း...အင်း..."

အကြပ်ကိုင်၍ လိုးခြင်းဖြစ်သော်လည်း ကောင်မလေး မပြီးမစီး အရသာ မရှိဖြစ်မည်ကို မလိုလား။ထို့ကြောင့် ကောင်မလေးကို မေးခြင်းဖြစ်သည်။ကောင်မလေးက မီးစိမ်းပြသည်နှင့်....

ကောင်မလေးကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ သူမအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်လိုက်သည်။ဘရာချိတ်ကိုပါဖြုတ်လိုက်တဲ့အခါ...နို့ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီးတွေပါပေါ်လာသည်။ကောင်မလေးက တော်တော် အသားဖြူသည်။နိူ့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်လေးဖြစ်သည်။

ကောင်မလေး၏ ပင်တီရော ဘောင်းဘီရော အကုန်ဆွဲမချွတ်ရသေးသဖြင့် ကောင်မလေး၏ ပေါင်တံတွေကို စိထားသလိူဖြစ်နေသည်။အဖုတ်ကလေးမှာ ဖောင်းတင်း၍ ပန်းရောင်သန်းနေသည်။ကောင်မလေး အဖုတ်သည် ခုတော့ အရည်ကြည်များရွှဲနေလေပြီ။ကျတော် ပက်လက်မိုးမျှော်ဖြစ်နေသော သူမအဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက်ဆွဲပွတ်ရင်း လီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

"အား...အင်း....အဟင့်အဟင့်..."

ကျတော့်လီးသည် အရည်များရွှဲစိုနေသော သူမအဖုတ်ထဲ ခပ်စီးစီးကလေးပင် ဝင်သွားသည်။ထို့နောက် အသားကုန်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ကောင်မလေးက သူမပေါင်တံတွေကို ဖြဲကာ ထိန်းကိုင်ထားရင်း အသားကုန်အော်ညည်းသည်။

ကျတော့်အကြိုက် ဂျပန်မများကဲ့သို့ပင်ဖြစ်သည်။ကောင်မလေးက အော်လေ ကျတော်က ဆောင့်လိုးလေပင်ဖြစ်သည်။ကျတော် ကောင်မလေးရဲ့ စောက်စိကို လက်မနှင့် ခပ်မြန်မြန်ပွတ်ပေးတော့ကောင်မလေး တင်တွေရမ်းခါလာသည်။ကိုယ့်နို့ကို ပြန်နယ်ရင်း ကျတော့ကို ကြည့်ကာ လျှာသပ်ပြသည်။

ကျတော် မနေနိုင်တော့...သူမ အဖုတ်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း စောက်စိကို ဖိဖိပွတ်ပေးသောအခါ...ကောင်မလေး တကိုယ်လုံးတုန်တက်တာ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်သည်။ကျတော့လီးပင် နွေးသွားသည်။ကောင်မလေးအသံပင် မထွက်နိုင်တော့။

"ပန်းနု မင်းပြီးသွားပြီမလား...ငါ အပြီး လိုးလိုက်တော့မယ်"

"အင်း...အင်း.."

ကောင်မလေးပြီးသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကျတော်လိုးရှိန်ကိုမြှင့်လိုက်သည်။တင်းကြပ်စီးပိုင်သော အဖုတ်ဖြူဖြူဖွေးကို မနားမနေ ဆောင့်လိုးရင်း လီးတံတလျှောက် ကျဉ်တက်လာသည်။ပထမ သုတ်တစက်ထွက်သည်။ကျတော် သူမအဖုတ်ထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်ရင်း ကွန်ဒုံးကိုချွတ်သည်။လရည်ဖြူပျစ်ပျစ်များကို ကောင်မလေး အဖုတ်ပေါ်သို့ ဖြန်းပေးရင်း...

"အား...အား...ကောင်းလိုက်တာကွာ..."

ကျတော်လီးရည်များ သူမ အဖုတ်ပေါ် ဖြန်းပေးပြီးတော့ သူမကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ...ကျတော့်ကို ပြုံးကြည့်နေသည်။

ကျတော် တစ်ရှုးယူကာ ကောင်မလေး အဖုတ်တဝိုက်တွင်ပေနေသော လရည်များနှင့် စောက်ရည်တွေကို ညှင်ညှင်သာသာ သုတ်ပေးနေမိသည်။ကောင်မလေး၏ ဖြူဖွေးသော အဖုတ်လှလှကလေးမှာ ယခုအခါ နီရဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးမှာ ပြဲဟဟလေးဖြစ်နေသည်။

ကောင်မလေး ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်သည်။သူမအကျီနှင့်ဘောင်းဘီတို့ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ်သည်။ကျတော် အိတ်ထဲက ၁ ထောင်တန်တအုပ်ယူရင်း ကောင်မလေးကို...

"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...ကိုယ်မရည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါ..ဘယ်လိုမှတော့ မအောက်မေ့ပါနဲ့...ဒါလေး မုန့်ဖိုးယူသွားပါ"

ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောပဲရပ်ကြည့်နေသည်။ကျတော် သူမ လက်ထဲထည့်ပေးရင်း...

"သဘက်ခါ ကိုယ်ပြန်မှာ...မင်းနဲ့ မနက်ဖြန် ထပ်တွေ့လို့ရနိုင်မလား"

"ကျမ မနက်ဖြန် အလုပ်မလာဘူး"

"ဟင်...ကိုယ် ကိုယ့်ကြောင့်"

ကောင်မလေးက ပြုံးရင်း ကျတော့်ခါးကိုဖက် ပါးကိုနမ်းသည်။

"မနက်ဖြန် off လေ...အကို တွေ့ချင်ရင်တော့ တခြားနေရာမှာဆို ဖြစ်နိုင်မယ်"

ကျတော် ကောင်မလေး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရမ်း...

"ဒီလိုဆို မနက်ဖြန် ကိုယ်စောင့်နေမယ်"

ကျတော့်ဖုန်းနံပါတ်ကိုပေးပြီး နောက်နေ့အတွက် ကြိုချိန်းသည်။ထို့နောက် ကောင်မလေး ပြန်သွားသည်။နောက်နေ့တွင် ကျတော်တို့ တခြားဟိုတယ်တွင် နည်းမျိုးစုံနှင့်လိုးဖြစ်ကြသည်။ကျတော် သူမ အဖုတ်ကို ယက်ပေးခဲ့သလို သူမသည်လည်း ကျတော့လီးကို မချွတ်တမ်းစုတ်ပေးခဲ့သည်။

ထို့နောက်ပိုင်း ကျတော်ရန်ကုန်ရောက်တိုင်း သူမနှင့် အမြဲလိုလို တွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ၁နှစ် ခန့်ကြာပြီးသည့်အချိန်တွင်တော့  ကောင်မလေး ဟိုတယ်၌မရှိတော့ပြီ။ သို့သော်လည်း သူမ၏ သူငယ်ချင်းဆိုသူနှင့် ကျတော့်အား မိတ်ဆက်ပေးခဲ့လေသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီနော်။



သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၃ )

သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ဝပ်လေးဆယ် ဖန်ချောင်းအလင်းရောင်နဲ့ နာနား အရိပ်ထွက်ရဲ့လား ကျနော် ကြည့်မိလိုက်တော့ နာနား၏ ဖင်အိုးကားကားနဲ့ အရိပ်ကိုတွေ့ရသောအခါ  ကျနော်စိတ်မှာသက်သာမှုဖြစ်သွားရပါသည်။ မျက်တောင်မခပ်ပေမဲ့ အရိပ်ထွက်လို့တော်ပါသေးသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်း သူ့ဟာကြီးကို သုတ်ပြီးလေတော့ နာနားနောက်ကနေ ဝင်ရပ်၍ ဒူးကွေးခါးနှိမ့်ကာ နာနားစောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထိုးထည့်ပုံရပါသည်။ နာနားကလည်း အလိုက်သိစွာ ခြေထောက်တစ်ချောင်း အသာအယာ ဟမြောက်ပေးတော့သည်။နာနားတစ်ယောက်  သူမစောက်ပတ်ထဲ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီး ဝင်လာတော့ ကျနော်ဆီကိုမကြည့်နိုင်တော့ပေ။

မျက်လုံးတို့ မှိတ်သွားကာ ခေါင်းကို မော့ရင်း ခြေထောက်ကို ပိုမြောက်လေတော့သည်။ ခုကျတော့လည်း နာနား မဟုတ်တော့သလိုပင်။ ကျနော့်ဘကြီးပြောခဲ့သလိုပင်။

" မိန်းမတွေက တစ်မျိုးကွ လူလေးရမိန်းမတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ကွာ ဒါပေသိ တော်တော်များများပေါ့ အံမယ်မင်း! စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေရင်တစ်မျိုး မဝင်ရင်တစ်မျိုးကွ  သောက်ဟာမတွေ တတ်လည်းတတ်နိုင်ကြပါပေ့"

လို့ ပြောဖူးသည်။ နာနားလည်း ထို့အတူပင်။ တစ်ဆက်တည်း ကျနော့်ဘကြီးပြောတာ သတိရမိရင်း ဘကြီးကတော် ဘွားမြပြန်ပြောတာလည်းသတိရမိလိုက်သေးသည်။

" တော်တို့လည်း အတူတူနဲ့ အနူနူပဲ ဘာထူးလဲ  လုပ်နေရရင် တစ်မျိုး လုပ်ခွင့်မရရင် တစ်မျိုး မဟုတ်လား" 

ဘွားမြကတော့ အမျိုးသမီးဖြစ်တာမို့ ဘကြီးလို တစ်တစ်ခွခွကြီးတော့ မပြောရှာပေ။ ဘွားမြပြောသလိုပင် ယခု ကျနော်ကြည့်နေစဲ ငယ်သံဒိုင်လည်း လုပ်ခွင့်ရလုပ်နေရတော့  မျက်နှာပြင်က  အသွင်အပြင်ပြောင်းလာကာ  နာနားကြီးကို နောက်ကနေ ဇွတ်ကြီးပင့်ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။

သည်တစ်ကြိမ်တော့ အခန်းခြင်းကပ်လျှက်ဖြစ်တာမို့ ငယ်သံဒိုင်က မြန်မြန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာ ရင်ခေါင်းထဲကထွက်လာသည့် သူ့အသံကို ကျနော်ကောင်းကောင်းကြားလိုက်ရပါသည်။

" အိမ်း အိမ်း  အိမ်း အိမ်း"

ဆိုတဲ့ အသံထွက်ပေါ်လာခြင်းနှင့် အတူလိုးချက်ဆောင့်ချက်တွေ မော်တာစက်တပ်ထားသည့်အလားမြန်ဆန်လွန်းလာသည်။ ငယ်သံဒိုင်၏ တအိမ်းအိမ်းအော်မြည်သံ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ရှိသွားမှန်း ကျနော် မသိပေမဲ့ နာနားကတော့သိပုံရသည်။

ငယ်သံဒိုင် တအိမ်းအိမ်း အော်မြည်နေစဉ် ခဏအကြာမှာတော့  နာနားက နို့ထွားထွားဖင်ကားကား သူမခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့ မလိုက် နောက်ကလိုးနေတဲ့ ငယ်သံဒိုင်ဘက်လှည့်သွားကာ ငယ်သံဒိုင်လီးအောက် ဒူးထောက်လိုက်ပုံမှာ မြန်ဆန်လွန်းလှသည်။

ဒူးထောက်အပြီးမှာမှပဲ ငယ်သံဒိုင်လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ရင်း လတန်ချောင်းကိုလက်ဖြင့် ဂွင်းဆောင့်ပေးလိုက်သေး၏။ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ "အိမ်းးး" ဟု ရင်ခေါင်းသံကျယ်ကျယ်လှောင်လှောင်ကြီး တစ်ချက်ကြားရအပြီးမှာ မောင်းမင်းကြီးသား၏ ခါးက ဆတ်ကော့ ဆတ်ကော့ ဖြစ်နေရပြီး သုတ်ရည်တွေ နာနား ပါးစပ်ပေါက်ထဲပန်းထုတ်ပုံရပါသည်။ ငယ်သံဒိုင် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာတွေ့ရသလို နာနားဆီမှ ဂွတ်ကနဲ ဂွတ်ကနဲ သုတ်ရည်မျိုချသံများကိုလည်းကျနော် မြင် ကြား သိရသည်။

ဒါမျိုးတော့ ကျနော်ကလည်း နောက်ကျမခံပါ။ နာနားက ဒူးတုတ်လျှက် ငယ်သံဒိုင် လီးကြီးကို စုပ်ကာ ထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မျိုချတာကြည့်ပြီး လက်က ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရားဖြစ်လိုက်သည်။

ကျနော်လည်းသုံးကြိမ်မြောက်ပြီးဆုံးခြင်းနှင့်အတူ ဖလက်ပြသွားကာ ဒီအခန်းမှာနေတဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်လိုက်ရပါတော့သည်။

......................................................................................................................................

နောက်နေ့ ဆန်းဒေးမှာ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ လက်ဖက်ရည်ထိုင်ရင်း  မနေ့ကသုံးကြိမ်ပြီးကြောင်း ပြောဖြစ်တော့ ဒီကောင် ကျနော့်ကို ရယ်သည်။ ကျနော်လည်း မတတ်နိုင်ပေဖြစ်သည့်အကြောင်း  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။

" သူငယ်ချင်းကစိတ်တွေကို အာရုံတစ်ခုထဲမှာ နှစ်ထားလိုက်တာကိုး"

" သူငယ်ချင်းနဲ့နာနားရဲ့ လုပ်ကွက်ကြီးကလည်းနှစ်ထားချင်စရာကြီးလေ  ဟီးး"

" အေးပါကွာ ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့မေးပါရစေဦးနာနားနဲ့ခါခါးမှာ  နာနားကိုပဲလုပ်ပြခိုင်းရအောင် နာနားကပဲလုပ်ချင်စရာကောင်းနေလို့လား  ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်ကရော စုပ်ချင်စရာ လုပ်ချင်စရာမကောင်းဘူးမို့လား"

" ဟီး မင်းမေးတော့လည်းဖြေရမှာပေါ့ ရရင် သုံးယောက်လုံး အားရပါးရကြိတ်ချင်တာပေါ့  သုံးယောက်လုံးက သူ့ဟာနဲ့သူလုပ်ချင်စရာချည်းတွေပဲလေကွာ ဒါပေမဲ့တစ်ယောက်ပဲရွှေးဆိုရင်တော့ နာနားကိုပဲရွှေးမှာ  ကိုယ်ကပိန်ပိန်မဲခြောက်ခြောက်ဖြစ်လို့လားမသိဘူး နာနားလိုဖြူစိုစို ခပ်တောင့်တောင့်ကြီးတွေ မြင်ရရင် အော်တိုလီးတောင်နေတာ အဟတ်ဟတ်!!"

ကျနော်လည်းခပ်ရှက်ရှက်နဲ့ပဲဝန်ခံပါလိုက်သည်။ငယ်သံဒိုင်က ပြုံးရုံပဲပြုံးပြီးခေါင်းညိမ့်ကာ----

" သိပြီးသားပါ သူငယ်ချင်း မင်းဖြေတာလေး ငါကြားချင်လို့မေးမိတာပါ လောကမင်းလိုလူရှားမယ်ထင်တယ်ကွ"

" ဟာ!မင်းက ပြောင်းပြန်ပြောပြီ မင်းလိုလူကမှ ရှားတာပါ"

" မဟုတ်ဘူး စိတ်ကိုပြောတာ"

" ငါတို့ယောက်ျားလေးတော်တော်များများဒီလိုပါပဲ ကြိတ်တာတော့ နည်းနည်းလန်းရင်ကို ကြိတ်ချင်နေတာ မရလို့  ဟီးး"

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ  မင်းစိတ်ရိုးတာကိုပြောတာပါ သူငယ်ချင်းကလည်း ကြိတ်ချင်နေတယ်ဆိုတာကြီးပဲ ဟား ဟား"

" ဟားဟား မသိဘူးလေကွာ ကြိတ်ချင်တဲ့ကိစ္စပြောနေတာမို့ပါ  ငါလည်းကြာရင်ငါတို့မေဂျာက နောက်ဆုံးနှစ်ကို ကိုးနှစ်ဖြေတဲ့ ကျောင်းသားကြီးထိပ်ပြောင် ကိုကျော်လေးလို ဖြစ်နေပြီနော်"

" ကိုကျော်လေးကဘယ်သူလဲ သူငယ်ချင်း"

" အော်အေး!သူငယ်ချင်းက သူတို့တွေနဲ့ စကားမပြောဖူးတော့ မသိလောက်ဘူးမေဂျာက အီးစီလေ အသက်အကြီးဆုံး ငါတို့အရွယ်ကျောင်းသူအလန်းလေးတွေဆို အမြဲကြိတ်ချင်နေတဲ့သူ ဒီလူနဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီးဆို  ဘယ်ကလေးမလေးက ဘယ်လိုမိုက်တာ ဘာညာဘာညာနဲ့ သူနဲ့ရရင်ဘယ်လို ကြိတ်ဖြစ်မှာဆိုပြီး အံ့ကြိတ်ကြုံးဝါးနေတဲ့သူပေါ့"

ငယ်သံဒိုင်က 'အော်'တစ်လုံးသာပြောပြီးခေါင်းပဲတစ်ချက်ညိမ့်ပြသည်။သူလည်းသိပ်မသိချင်တာမို့ ကျနော်ကပဲ--

" ငါလည်း ကြာရင်သူ့လို"ဝေးရာအရပ်မှကြိတ်ကြံသည်"စာရင်းထဲ ပါမလားမသိဘူးလို့ပြောပြတာ သူငယ်ချင်း ထားပါ"ပြောရင်း စကားဖြတ်ပြစ်လိုက်ပါသည်။

ငယ်သံဒိုင်က အကြာကြီးစကားစမလာဘဲငြိမ်သွားလေတော့ကျနော်လည်းဆေးလိပ်သာ  တစ်ဖွာပြီးတစ်ဖွာ  တစ်ရှိုက်ပြီးတစ်ရှိုက် ရှိုက်နေလိုက်တော့  တော်တော်လေးကြာမှငယ်သံဒိုင်က

" လာမဲ့လလယ်လောက်ငါတို့မြို့မှာ မိုးသည်းထန်စွာရွာပြီး ငလျင်လှုပ်လောက်တယ် သူငယ်ချင်း" 

ဟု ဘာမှမဆိုင်ဘဲ ရုတ်တရက်ကြီးပြောချလာတော့ ကျနော်အံ့သြသွားမိသည်။သူနဲ့စကားပြောရတာတွေက ထူးဆန်းမှုအံ့သြမှုတွေ များပြားလွန်းနေပါတော့သည်။

" သူငယ်ချင်းက ကြိုသိနေတာလား"

" အေး! အရာအားလုံးတော့ မဟုတ်ဘူးတစ်ချို့ကိစ္စတွေပေါ့ကွာ"

" ငါ့ကိုရော ပြောပြကွာ သူငယ်ချင်းငါ့အနာဂတ်ကိုရော ဘယ်လိုမြင်လဲ"

" ဆိုးဆိုးဝါးဝါးအဖြစ်ဆိုးကြီးတွေကြုံရမှာမဟုတ်သလို ထူးထူးခြားခြားအောင်မြင်မှုလည်းရှိမှမဟုတ်ဘူး သူငယ်ချင်း မင့်ရဲ့ဘဝက အေးရာအေးကြောင်းပါပဲ"

ကျနော် ကိုယ့်အကြောင်းကိုဆိုတော့ ငြိမ်ပြီးနားထောင်ကာစဉ်းစားသုံးသပ်မိရ၏။ငယ်ကတည်းက တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တာမို့ ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကျန်တာအဆုံး သိပ်ကြီးသောကမဖြစ်ခဲ့ရပေ။ပေပေတေတေနဲ့ဆိုးသွမ်းလူငယ်မဖြစ်သလို ရိုးသားကြိုးစားလွန်းတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်လည်းမဟုတ်ပေ။ငယ်သံဒိုင်ပြောသလို  တကယ် သာမန်  အေးရာအေးကြောင်းပင်။

" ဘဝဆိုတာတိုက်ပွဲ ဆိုတဲ့စကားက ငါ့ဘဝအတွက်ကျမမှန်ဘူးပေါ့နော သူငယ်ချင်း"

" မှန်ပါတယ်ကွ မင်းကတိုက်ပွဲလို့ဆိုလိုက်တာနဲ့ရုန်းရကန်ရ တိုက်ရခိုက်ရမယ်ချည်းတွေးနေလို့ပါ အေးဆေး သာသာယာယာ ပြီးသွားတဲ့ တိုက်ပွဲတွေလည်း ရှိတာပဲလေ အေးဆေးပြီးသွားအောင် ပြင်စင်ထားတဲ့ အကြောင်းတွေလည်း ပါခဲ့မှာပေါ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုက အကြောင်းမပါဘဲ ဖြစ်မှမဖြစ်တာလေ သူငယ်ချင်း"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်စကားပြောအပြီးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲခေါင်းညိမ့်မိပါသည်။သူကဆက်၍

" ရုတ်တရက်ဖြစ်တတ်တဲ့ မင်းဒေါသတွေတော့လျှော့ပေါ့  လက်သီးတစ်လုံးကပြဿနာဖြေရှင်းတဲ့အရာတစ်ခုမှ မဟုတ်တာ"

" ဟား ဟာကွာ မင်းကိုတစ်ခါပဲထိုးတာပါကွာ ဒါလည်းမထိပါဘူးကွ"

" အေးပါ ငါ့အတွက်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး မင့်အတွက်ပါ ငါ့ကကိစ္စမရှိဘူး လက်သီးနဲ့ထိုးလို့မထိတော့ တွေ့တဲ့အုတ်ခဲကျိုးနဲ့ကောက်ထုဖို့ကြိုးစားသေးတာငယ်သံဒိုင်ဖြစ်နေလို့ပါ့ပဲ တစ်ခြားသူဆို အီလောက်တယ် ဟား ဟား မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ဘာလုပ်မှာလဲ"

" အေးပါ  စောက်ဆရာကြီးအထာနဲ့ လုပ်ရင်ထိုးချင်နေတာမို့ပါ  အဲ့တုန်းကလည်းမင်းက မခန့်ဘူးလေ ပြောပုံဆိုပုံက"

" ဟား ဟား ကျနော်ငယ်သံဒိုင် ခင်ဗျားရှေ့မှာ စကားပြောဆင်ခြင်ပါ့မယ်ခင်ဗျာ"

ငယ်သံဒိုင်က ဟာသလုပ်ပြောပြီးမှ---

" တစ်ချို့လူညစ်ပတ်လူပါးတွေက စိတ်တိုလွယ်တဲ့လူရဲ့အားနည်းချက်ကိုသိပြီး ဒုက္ခပေးတတ်တယ်လေ"

ကျနော်ဦးခေါင်းပဲ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိ ညိမ့်ပြပြီး

" ဒါနဲ့စကားမစပ်ကွာ  ငါ စာရေးသူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ရင် မင်းတို့လေးယောက်အကြောင်းရေးဦးမယ်ကွာ ကြုံတုန်း သတိရတုန်း တစ်ခါတည်းခွင့်တောင်းထားတာ"

" ရေးပေါ့ ဘာဖြစ်လဲ လူတွေက ငါ့တို့လေးယောက်ကို စိတ်ဝင်စားမှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ စိတ်ဝင်စားလည်းခဏပေါ့ ပြီးရင်မေ့ပျောက်သွားကြမှာပါ အေးလေ အားလုံးလည်းတစ်နေ့မှာမေ့ပျောက်ပြယ်လွင့်သွားရမဲ့လူတွေချည်းပဲဟာ---တစ်ဆက်တည်းပြောခဲ့ဦးမယ်ကွ  မင်းကစာရေးသူဖြစ်မှာသေချာပါတယ် ဒါပေမဲ့အဲဒီစာရေးခြင်းနဲ့မင်းအသက်မွေးလို့ရမှာတော့ မဟုတ်ဘူး"

" စာရေးပြီး အသက်မွေးမယ်ထိတော့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး ဒါပေမဲ့ ဝါသနာပါနေတာမို့ ရေးချင်တာ သာမန်လူဆိုတော့ဝါသနာပါတာလေး လုပ်နေရရင်ကို ပျော်နေမလားလို့ပေါ့ အကျိုးကိုမမျော်ကိုးပါ"

" ကောင်းတယ် သူငယ်ချင်း"

ကျနော် ခုလိုရေးပြနေတာတွေကလည်းသူတို့ဆီက ခွင့်တောင်းပြီးခဲ့ပြီမို့ ရေးပြနေခြင်းပင်။ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော်စကားပြောကြရင်း သူပြောပြသည့် အကြောင်းအားလုံးကို မရေးကြောင်းဝန်ခံပါသည်။ သူပြောပြတာတွေအားလုံးရေးပြရမည်ဆိုလျှင်လည်း ဂမ္ဘီရဆန်းကြယ်ဝတ္ထုရှည်ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။သူပြောပြတာတွေက စိတ်ဝင်စားစရာများစွာပါဝင်သလိုအံ့သြဆန်းကြယ်မှုတွေ ထိတ်လန့်ချင်စရာတွေလည်းပါဝင်သည်။

စာဖတ်အားဖြင့်ဗဟုသုတ ရှာမှီးခြင်းကိုရွယ်တူဆို ဗိုလ်မထားတတ်တဲ့ ကျနော်လိုအချောင်မာန်တက်နေသူအတွက် ငယ်သံဒိုင်ပြောပြတာတွေနားထောင်ရတာ ဗဟုသုတများစွာရသည့်အပြင် ထိတ်လန့်ခြင်းတွေလည်းဖြစ်မိပါသည်။ရသတော့ တော်တော်လေးစုံလင်လှသည့်အဖြစ်အပျက်တွေဟု ပြောရမည်။ယေရူဝဘုံ အကြောင်းတွေလည်းပါ ပါသည်။မိစ္ဆာတွေနဲ့တိုက်ရခိုက်ရ ရှင်းလင်းရတာတွေလည်းပါသည်။

အကြမ်းအရမ်းအကြောက်အလန့်တွေကျစိတ်မဝင်စားလောက်ဘူးထင်မိ၍ ကျနော်ချန်လှပ်ခဲ့ပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဖြီးဖြန်းပြီးပြောတတ်တဲ့သူမဟုတ်သလို သူကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ရတာတွေမို့ ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ရပါသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကိုလူတွေမျောက်ကဆင်းသက်လာသည့်ကိစ္စပြောမိတော့ကျနော်လိုဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီထင်ထားခဲ့တာသူကမရယ်ခဲ့ပေ။ကျနော်က အခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆွေးနွေးကြရင်း လူတွေမျောက်ကဖြစ်ပေါ်လာသည်ဆိုတာကို ပြောပြောပြီးရယ်ခဲ့မိသည်။

" စဉ်းစားတွေးတောနေရင်း ကွင်းဆက်ပြတ်အလွဲတစ်ချက်မှာ မှားသွားပုံရပါတယ် ဖြစ်တန်စွမ်းနဲ့ချိန်ထိုးပြီးတွေးတဲ့တွေးခြင်းမျိုးဖြစ်လို့ လူအချို့လက်ခံတာပေါ့ သိပ်တော်တဲ့လူပါ မရယ်သင့်ပါဘူး"

ငယ်သံဒိုင်က အဲလိုမျိုးတွေကြရင် ရှင်းအောင်ပြောနိုင်သလို ယုတ္တိဗေဒနဲ့ချိန်ထိုးပြပြီး ကျနော့်ကိုရှင်းပြသွားတာတွေဆိုတော်တော်လေးမှတ်သားလောက်ပါသည်

" လူသေလူဖြစ်"ကိစ္စကို ပြန်ငြင်းပြပုံတွေ တစ်ယူဇနာအကွာအဝေးကို စာတွေမှာမှားဖော်ပြချက်တွေနဲ့ အကွာအဝေးသတ်မှတ်ချက်ဆို "ပေ"လောက် "မိုင်"လောက်သိသူကျနော့်ကို ရှင်းလင်းစေပါသည်။ဇာတ်ကျောရှည်မှာစိုးတာရော ငြင်းစရာကိစ္စတွေဖြစ်ကုန်မှာရောမို့  ကျနော်သေချာတိကျစွာ မဖော်ပြတော့ပါ။

ဒါပေသိကျနော်လည်းသိပ်သိချင်နေသည့်သူတို့လေးယောက်အကြောင်းကို ငယ်သံဒိုင်နဲ့စကားပြောရင်း မေးမိရသေးသည်။

" သူငယ်ချင်းတို့ကို ငါထင်နေတာတစ်ခုကိုလည်းမေးပါရစေ"

" မေးပါ ဖြေနိုင်ရင်ဖြေမယ် ဝန်ခံနိုင်ရင်ဝန်ခံမယ် မုသားမသုံးပါစိတ်ချ"

" သူငယ်ချင်းတို့လေးယောက်ကို မြင့်တဲ့ဘုံတစ်ခုခုကနေ လူလာဖြစ်တာလား ထင်မိနေသလို  ဘုရားရှိခိုးတာလည်း ငါမတွေ့ဘူးတော့ ငါ့စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်  စိတ်လည်းမဆိုးနဲ့ဦး"

ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်စကားဆုံးတော့ခေါင်းရမ်းပြပြီး---

" မဆိုးပါဘူး  မင်းမေးတဲ့ ဒုတိယတစ်ချက်ကို ငါအရင်ဖြေမယ်  ငါတို့တွေက လူမြင်ကွင်းမှာ တကုန်းကုန်းနဲ့ဦးမချတတ်ဘူးစိတ်အစဉ်မှာပဲ ဦးထိပ်ပန်ပါတယ် စိတ်မှာဆိုတော့အမြဲတမ်းချည်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့  သန့်စင်ကြည်လင်တဲ့စိတ်ဖြစ်စဉ် အခိုက်အတန့်မှာလို့ ဆိုလိုပါတယ် ငါလည်းမင်းလို သာမန်လူပဲလေ စိတ်ကိုလုံးဝငြိမ်အောင် မထိန်းချုပ်နိုင်သေးဘူးလေ----နောက်တစ်ခုလည်းဆက်ပြောဦးမယ်မင်းလည်းစိတ်မဆိုးနဲ့ဦး  မင်းလိုတော့တကုန်းကုန်းနဲ့ဦးချပြီးရှိခိုးပူဇော်ခြင်းတော့မရှိဘူး  ဒါပေမဲ့အဆုံးအမတွေကိုငါတတ်နိုင်သလောက်နာခံတယ် မင်းကရှိခိုးဦးချပေမဲ့ မူးယစ်ရီဝေစေတဲ့အရာကိုနေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မှီဝဲတယ်---ငါက ရှိခိုးဦးချခြင်းမရှိပေမဲ့ မမှီဝဲပါ"

" ဟုတ်ပါတယ် သူငယ်ချင်း"

" မှီဝဲလို့လည်း ငါ့ကအပြစ်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးနော် မင်းအကြောင်းလေ ငါကဘာပြောလို့ရမှာလဲ  ရှိခိုးခြင်းကိစ္စမို့ ငါကမြင်သာအောင် နှိုင်းယှဉ်ပြတာပါ---မင်းတို့ငါတို့နေထိုင်တာရဲ့အရှေ့အနောက်တောင်မြောက်မှာလည်း လူတွေရှိနေတာပဲလေ သူတို့လည်းသူတို့အကြောင်းတွေနဲ့အတူယုံကြည်ရာရှိနေမှာပေါ့ သူတို့ကိုလည်း ငါတို့ကဘာမှမပြောသလို ငါတို့ကိုလည်း ဘာမှလာမပြောနဲ့လေ ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်နဲ့ကိုယ်လျှောက်လှမ်းမယ် အဲ့ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်ကြောင့် အများတော့ဒုက္ခမရောက်စေနဲ့ပေါ့  အဲသလိုမျိုးပါ"

" အေးပါ နားလည်ပါပြီ မြင့်တဲ့ဘုံက လာတဲ့ကိစ္စရော"

" ဟုတ်တယ်လို့ ဝန်မခံနိုင်သလို မဟုတ်ပါလို့လည်း မငြင်းချင်ပါ ကိုယ်တိုင်မှီသလောက်စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ကွာ မမှီတော့ရင်တော့ ရပ်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်း-----

" ဘယ်က က အရေးမကြီးဘူး..ဘာလဲ က အရေးကြီးတယ်"

သူငယ်ချင်းကိုတစ်ခုလည်းသတိပေးထားဦးမယ်.။ လောကနဲ့ယှဉ်ပြီးနှိုင်းယှဉ်တွေးဆချက်ထုတ်တဲ့အခါ ဂရုစိုက်ပါ သတိထားပါ ရူးတတ်ပါတယ်.။ အဆုံးအမလည်းရှိခဲ့ပြီးသားပါ  ငါတို့နေထိုင်တဲ့ဟောဒီပထဝီမြေသားထုကြီးကကြီးမားကျယ်ပြန့်သလိုမြင်နေရတဲ့ အပေါ်ကမိုးကောင်းကင်ကြီးကလည်း အဆုံးမရှိကျယ်ပြန့်နေလိုက်တာလေတွေ မီးတွေ ရေတွေဆိုတာလည်းမရေတွက်နိုင်ရှိသေးတယ်။ ဒီလောက်ကျယ်ပြန့်တာကြီးကို ပေါင်းပြီးမှတောင် ခေါ်တွင်တာက စကြဝဠာတဲ့။ဒီလောက်ကြီးမားကျယ်ပြန့်လွန်းတဲ့ မဟာစကြဝဠာကိုပဲ အနန္တရှိတယ်လို့ဆိုခဲ့လေတော့သိပ်ကို ရှုပ်ထွေးကျယ်ပြန့်လွန်းနေပြီမို့သတိပေးတာပါကွာ"

" .............." 

ကျနော်စကားမပြောနိုင်ပါ ငြိမ်ပြီးနေခဲ့၏ခေါင်းထဲမှာတော့ စဉ်းစားတွေးတောနေပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ကို ဆန့်ကျင်ဖို့မဟုတ်ပါ။သူ့စကားအဆက်ဆက်တွေကို စဉ်းစားနေခြင်းပင်။ကျနော် ငြိမ်သက်နေတော့သူကပဲဆက်ပြီး----

" လောကဖြစ်စဉ်တွေမှာ မြင့်ရာကနိမ့်ရာကို သွားရတာလွယ်တယ်နော် သူငယ်ချင်းနိမ့်ရာက မြင့်ရာကို သွားရတာခက်တယ် မင်းလည်းသိပြီးသားပါ မင်းကအသက်ငယ်လွန်းသေးလို့ အတွေးလွဲမှာစိုးလို့ပါ"

အသက်ရွယ်တူခြင်းကို ငယ်သံဒိုင်ကမင်းက ငယ်သေးတယ်လို့ပြောတာကြားပြီး ကျနော် စကားဟမလို့ လုပ်လိုက်သေး၏။ပြီးမှ ဟုတ်ပါတယ်လေ သူဖြတ်သန်းပုံနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်လျှင်တော်တော်လေးငယ်ပါသေးတယ်ဟု တွေးမိ၍ စကားမဟဖြစ်တော့ပေ။

" မင်းကြားဖူးတဲ့ စကားတစ်ခုအတိုင်းထပ်ပြီးချိန်ထိုးကြည့်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်းဒီလေါက်တော့ မင်းဦးနှောက်ကမှီတယ်ဆိုတာ သိတယ်လေ"

" ဘယ်စကားလဲဘာစကားလဲ သူငယ်ချင်း"

" ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်"

ဟု ငယ်သံဒိုင်က ဒုံးတိချည်းပြောပြ၏။ငယ်သံဒိုင်က "ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်"လို့စကားကို  ဒုံးတိချည်းပြောချလာပြီးနောက်မှာ ဖြစ်သွားတဲ့သူ့မျက်နှာက  သိပ်ကိုအိုမင်းရင့်ရော်လွန်းသွားသည်ဟု ကျနော် မြင်မိသည်။ထင်မိသည်။

သူ့စကားအတိုင်းပါပဲ လောက၌ မြင့်ရာမှ နိမ့်ရာသို့ကျဆင်းသွားရသည်မှာသိပ်ပြီးလွယ်ကူလှပေသည်။အနိမ့်မှအမြင့်သို့ လှမ်းတက်ရသည်က ပိုမိုခက်ခဲလွန်းပေ၏ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ အဲဒီတုန်းကအသက်အရွယ်မှာရော ဒီအသက်အရွယ်မှာရောမသိဘူးလားမေးသော် ဖြေရမည်က---

" သိကား သိ၏ မပြင်နိုင်ချေ"

သာမန် အသိကြောင့်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပေမည်။ကျနော်စိတ်ဝင်စားလွန်းသော သူတို့လေးယောက်၏ သံသရာစက်ဝိုင်းလှည့်ပတ်ပုံအနည်းအကျဉ်းကိုနည်းပါးသဘောပေါက်ကာ သိသွားခဲ့ပြီမို့---

" နားလည်ပါပြီ သူငယ်ချင်း"

လို့ ဆိုလိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်ရှေ့မှတင်မျက်ရည်တစ်ပေါက်တောက်ကနဲကျဆင်းပြီးမှ  ခေါင်းကိုတွင်တွင်ကြီး ခါရမ်းကာ

" သူငယ်ချင်းလည်း အသေးစိတ်နားမလည်ဘူးဆိုတာ ခံစားသိနဲ့သိပါတယ်ကွာ ဒါမဲ့ နားလည်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ်ဓာတ်နဲ့ပဲသိပ်ကျေနပ်ဖို့ကောင်းနေပါပြီ ကျေးဇူးတော်ပါကွာ---လောကမှာ လူဖြစ်ဖို့ခဲယဉ်းတယ်လို့ဆိုခဲ့ပေမဲ့ လူဦးရေတိုးနှုန်းတွေကြည့်ပြီး ငါလည်း အတွေးနဲ့လုပ်ရပ်တို့မှားခဲ့ဖူးတယ် ဒါကြောင့်လည်း ငါပေးဆပ်ရတာဖြစ်မယ်လို့ သိနေမိတယ်"

" ခဏကွ! မင်းက လူရယ်လို့ဖြစ်လာပြီးကတည်းကဘာတွေများပေးဆပ်ပြီး ရှင်သန်နေရလို့လဲ ငွေရေးကြေးရေးအစ နေထိုင်စားသောက်ရမှုအပြင် ငါဆိုသိပ်လိုနေတဲ့ကာမအမှုကိုလည်း ငယ်ကတည်းက စားသုံးနေရတယ် ဟုတ်"

" နေ့စဉ်ဟင်းကောင်းဟင်းခွက်အများကြီးနဲ့စားသုံးနေရသူတစ်ယောက်အဖို့  ဟင်းသုံးလေးမျိုးပဲပါတဲ့ ထမင်းဝိုင်းမျိုးကိုမမြိန်သလိုပါ သူငယ်ချင်း"

" အေးပါ အေးပေါ့"

ကျနော်လည်း အေးပါအေးပေါ့ပြောပြီးကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ငြိမ်နေတုန်းမှာ သူလည်းငြိမ်နေတော့သည်။နှစ်ယောက်သားစကားဝိုင်းက ရုတ်တရက်တိတ်ဆိတ်သွားရပြန်တော့သည်။ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆိုတာလိုပင်။

ကျနော် သိသည့်သူတို့လေးယောက်က ဇာတိရပြီး လူဖြစ်လာကြပေမဲ့ သာမန်လာများမဟုတ်တာတော့ ကျနော်သေချာသိသည်။ဘာသိတာလဲရှင်းပြပါဆိုပြီးမေးလာလျှင်ကြရင်တော့တစ်ခြားသူရှင်းလင်းသွားသိတိုင် ကျနော်ရှင်းမပြတတ်ပေ။

သူတို့လေးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်က သေချာရှင်းပြလျှင်တော့ ပိုကောင်းပေလိမ့်မည်။ သို့တည်းငြား အကြောင်းအရာတော်တော်များများကို ပြောပြပေးသည့်ကျနော့်ကိုပင် ဘယ်ကလာတယ် ဘာလုပ်မယ် ဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာ ဝန်မခံမပြောပုံထောက်တော့ ဘာတွေများကြောင့်လဲ ဟု ကျနော် စဉ်းစားရပါသည်။ ငယ်သံဒိုင်က သူတို့ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ဘဝ ဘဝတွေကို အလျဉ်းသင့်သလို ပြောပြခဲ့ပြီးမှ ဘယ်ကလာလဲမေးမိတော့လက်ရှိမှာဘယ်ကက အရေးမကြီး ဘာလဲက အရေးကြီးသည်လို့ ဖြေသည်။

သူ့အကြောင်းတွေကို အိပ်သွန်ဖာမှောက်ပြောပြလိုက်လျှင် သူလို  သူလို အခြားလူတွေ အဓိက ကျနော်  သူလိုလိုက်လုပ်မည် သူလိုဖြစ်သွားမည်စိုးရိမ်ခြင်းကြောင့်လားပေါ့ဟု စဉ်းစားမိပြီး---

ကျနော် ကျေနပ်စွာ ကိုယ်ပါသူ ခေါင်းညိမ့်ရင်း လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးလိုက်ချိန်ငယ်သံဒိုင်က---

" ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်း မင်းတွေးတာမှန်တယ်  ငါမင်းကိုသေချာရှင်းလင်းစွာပြောမပြနိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေဟာ မင်းအပါအဝင် အခြားသူတွေ ငါတို့လိုဖြစ်သွားမှာမလိုလားလို့ပဲ  သာမန်တွေးရင်တော့အားကျစရာကြီးပါ  ဒါပေမဲ့ အလကားပဲသူငယ်ချင်း-ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်အခြေအနေနဲ့ကိုယ် လျှောက်လှမ်းကြရာမှာ လွတ်မြောက်သွားသူသာ အကောင်းဆုံးပဲလေ"

သူနဲ့လည်းစကားပြောတာကြာခဲ့ပြီမို့ကျနော့်အတွေးထဲမှာ ဘာတွေတွေးနေတယ်ဆိုတာ သိတဲ့ငယ်သံဒိုင်ကို ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ထူးပြီးမအံ့သြတော့ပေ။ဒါမဲ့ကလိချင်တဲ့ ကျနော့်ဝါသနာအတိုင်း--

" ဒါဆို မင်းက သူတော်ကောင်းကြီးပေါ့ဟုတ်လား အခြားသူတွေအတွက် အရမ်းတွေးပေးနေတာပေါ့  ဟုတ်လား သူငယ်ချင်း" လို့မေးမိတော့ သူက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးကာ ခေါင်းကိုရမ်း၍

" သူတော်ကောင်းလို့ မသတ်မှတ်ရဲပါဘူး ဒါပေမဲ့ သူယုတ်မာ မဟုတ်တာတော့သေချာတယ်မင်းလည်းငါလိုပဲမင်းလည်းသူတော်ကောင်းမဟုတ်ဘူး မယုတ်မာမကောက်ကျစ်တာ"

" အေးပါ  ဆယ်တန်းနှစ်က ခါခါးကမခင်ဆုမေကို  မင်းတို့ပါဝါအစွမ်းအစတွေနဲ့လူကြားထဲမှာ အရှက်ရစေတာတွေကစ်ကစ်နဲ့ပြဿနာတက်တဲ့ ဒီမြို့ခံလူမိုက်ကို ခြေကျိုးလက်ကျိုးသွားအောင်ဆုံးမတာတွေဟာ  မယုတ်မာဘူးပေါ့ ဟုတ်လား?"

" မယုတ်မာပါဘူးကွ ပုထုဇဉ်ဖြစ်နေတာမို့ လာစော်ကားတော့  ပြန်ဆုံးမပြစ်တာမျိုးပါ"

ငယ်သံဒိုင်က ဒီစကါးကိုပြောတော့ မာန်ပါလွန်းသည်ဟု ကျနော်ထင်သည်။

" ငါကသာမန်လူလိုလူသားဆန်ချင်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ  အဲ့ဒါတော့ ယုံပါ"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ကို ဒီအတိုင်းပဲကြည့်နေလိုက်မိပါတော့သည်။ကြည့်နေရင်းမှဒီမြို့ခံလူမိုက်တစ်ယောက်နဲ့ သူ့တို့လေးယောက် ညိကြသည်ကို အမှတ်ရသွား၏။

မြို့ခံလူမိုက်တစ်ယောက်၏ဝမ်းကွဲညီတစ်ယောက်က ကစ်ကစ်ကိုကြွေသည်လို့ကျနော်တို့ ပထမသိရသည်။ကျောင်းပေါ်ထိလာပြီးပရိုပို့လုပ်ရာမှာ သုံးကြိမ်မြောက်လောက်ရောက်ရော ကစ်ကစ်က သူမကိုဆွဲလားရမ်းလားလာလုပ်သည်ကိုမကြိုက်၍ ပါးတစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်ပြောသည်ပါးရိုက်ခံရသည်မှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဝေဒနာခံစားရသည်ဟု ကျနော်ကြားဖူးသော်ငြားကစ်ကစ်ရိုက်ချက်ကြောင့် သ့ကောင့်သားမှာသွားနှစ်ချောင်းပါကျွတ်သည်ဆိုသည်။

ပြဿနာကပြီးမသွားဘဲ သ့ကောင့်သားက သူ့အကိုနှင့်အပေါင်းအပါ ဖိုက်တာတွေခေါ်လာပြီး သူတို့ လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကို ပွဲလာကြမ်းတော့သည်။သူတို့လေးယာက်ကလည်း အံ့မခန်းဘာမထီတွေမို့ ပြန်လည်တုံ့ပြန်သည်ပြောသည်။

မြို့ခံနာမည်ကျော်လူမိုက်ကို ကစ်ကစ်ကိုယ်တိုင်ပဲ  ခြေထောက်နဲ့လက် အရိုးကိုချိုးပြလိုက်တော့မှ ပွဲကပြီးသည်ပြောကြသည်။ ကျနော်က အဲဒီညကအဖြစ်အပျက်တွေကို မျက်ဝါးထင်ထင်မမြင်ခဲ့ရလေတော့ မြင်ရသူများကို မေးကြည့်သည့်အခါ ကစ်ကစ်က သူမဆီလက်သီးဆုပ်ပြီးပြေးဝင်လာတဲ့ နာမည်ကျော်မြို့ခံဖိုက်တာကိုလျင်မြန်စွာပြေးဝင်ကန်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ခြေထောက်ခြေသလုံးရိုးကို သာသာယာယာပဲ လက်နဲ့ရိုက်ကာ ကျိုးအောင်ချိုးပြသည်လို့ ပြောကြသည်။

အုပ်စုနဲ့မှ လူအင်အားရှိမှ ခေါင်းဆောင်ရှိမှ မိုက်ရဲတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့လူမိုက်တို့ထုံးစံအတိုင်း  သူတို့ခေါင်းဆောင်ကိုဒီဘက်ကကစ်ပြလိုက်တော့  အလျိုလျိုထွက်ပြေးကြတော့သည်တဲ့။

သူတို့လေးယောက်ပြဿနာကပြီးသွားသော်လည်း သူတို့လေးယောက်နဲ့တစ်မြို့တည်းလာနေရတဲ့ ကျနော်နဲ့ကျန်တဲ့ကျောင်းသားကျောင်းသူများအဖို့ တစ်ချို့က ရွံ့ကြောက်ကြီး ကြောက်လို့နေတာခံစားလိုက်ရပါသေးသည်။တော်တော်လည်း နာမည်ကြီးသွားခဲ့ရသည်။

" အေး သူငယ်ချင်း-မြို့ခံလူမိုက်တွေနဲ့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စပြန်အောက်မေ့မနေနဲ့တော့ညနေပိုင်း မခင်ဆုမေကို ဆုံးမခဲ့တဲ့ ခါခါးနဲ့မင်းအဆောင်ကို လာခဲ့မယ်  အဆင်ပြေလား ကြည့်မယ် ဟုတ်--အဲလိုလုပ်ပြချင်နေတာလည်း ငါ့ရဲ့ညဉ်ဆိုးတစ်ခုဖြစ်မှာ ပေါ့ကွာ  ဟားး"

အထက်ပါအတိုင်း ငယ်သံဒိုင်ကပြောလာတော့ ဒီကဖိုးကြည့်ချင် ကျနော်ကလည်းကြည့်ရန်အသင့်ဟုလက်မထောင်ပြလိုက်တော့သည်။

...............................................................................................................

ငယ်သံဒိုင်နဲ့ခါခါးက ကျနော့်အခန်းထဲဝင်လာကြပြီးနောက်မှာ ခါခါးကသူမအဝတ်အစားတွေကိုမြန်မြန်ကြီးချွတ်ပစ်နေတော့သည်။ခါခါးကလုံးဝကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီသည်မှငယ်သံဒိုင်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကိုစစုပ်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ထိုင်နေတဲ့ခါခါးကိုဘေးတစ်စောင်းမြင်နေရသည့်ကျနော်က ခါခါးသည် နို့တွေဖင်တွေက ကစ်ကစ်ထက်ကြီးသော်လည်း နာနား၏စိုစိုပြေပြေဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကိုကျ မမှီချေဟု မှတ်ချက်ပြုနေမိသည်။

အသားအရည်ညိုစိမ့်စိမ့်ဖြစ်ခြင်းနှင့်အတူမျက်လုံးပြူးပြူး မဲနက်တဲ့မျက်ခုံးမွေးထူထူနဲ့ ခါခါးသည်လည်း စွဲဆောင်မှုရှိပါ၏။ပို၍စွဲဆောင်သည်ကတော့ မဲနက်ကော့ပျံစွာပေါက်နေသော စောက်မွေးများပင်။

ခါခါး၏မျက်ခုံးမွေးတို့က အော်ရီဂျင်နယ်မဲမဲနက်နက်ဖြစ်တာမို့ တစ်ခြားကောင်မလေးအချို့တို့လို့ အလှပြင်ပစ္စည်းအကူအညီသုံးရဟန်မတူပေ။ မျက်ခုံးမွေး မဲနက်ခြင်းကြောင့်ပင် စောက်မွေးလည်းမဲနက်ဟန်တူပါသည်။သေချာတော့ ကျနော်လည်းမသိပါ။သေချာသိတာကတော့ခါခါး၏ မျက်ခုံးမွေးနှင့်စောက်မွေးများက မည်းနက်လွန်းလှသည်။

မည်းနက်ရှည်လွန်းသော ခါခါး၏စောက်မွေးရှည်များကြောင့် ငယ်သံဒိုင် လျှာနဲ့လျက်ပေးသည့်အခါ နှာခေါင်းမှသေးနံ့တို့ရကောင်းရလိမ့်မည်ဟုကျနော်ကဘာမှမဆိုင်ဘဲ ကိုယ်လည်းလျက်ရတာမဟုတ်ဘဲနှင့်တွေးဖြစ်အောင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။ခါခါးက အပေါ့တစ်ခါသွားပြီးတိုင်းဆေးကြောသန့်စင်လျှင်တော့ နံကောင်းမျှနံပေမည်။

သေးတစ်ခါပေါက်ပြီးတိုင်းစောက်ပတ်ကို ရေတစ်ခါဆေးရဦးမည်ဆိုလျှင် အလုပ်တော့နည်းနည်းပိုရှုပ်မည်ထင်ပါသည်။သန့်ရှင်းစင်ကြယ်မှုလိုချင်ရင်တော့ဝိရိယစိုက်ထုတ်မှရပေလိမ့်မည်။ဒါကြောင့်လည်းအချို့အမျိုးသမီးတွေကစောက်မွေးတွေမထားဘဲ ရိတ်ပြစ်ကာဖယောင်းလောင်းခြင်း ရှားစောင်းလပတ်သုတ်လိမ်းခြင်း လုပ်တာဖြစ်လိမ့်မည်။

ခါခါးကတော့သူမစောက်မွေးတွေကိုရိတ်မပစ်ပေ။ဒီအတိုင်းကောက်ကောက်ကွေးကွေးပုံစံဖြင့်ပဲ ဖွာလန်ကျဲထား ထားသည်။ကြိုက်သည်။ကျနော်ကတော့ကြိုက်သည်စောက်ပတ်ဆို အမွေးပါမှသဘောကျ၏။

ရိတ်ထားလို့မရှိတာကိုတောင် သဘောမကျဖြစ်ရသေးတာ "ကျမက အော်ရီဂျင်နယ် ကတုံးမပါမောင်"ဆိုသူများကို ဖင်ပိတ်ကန်မိမလား မပြောတတ်ချေ။စောက်မွေးမဲမဲနဲ့ ခါခါးက ငယ်သံဒိုင့်လီးကိုစုပ်တာမှာသူမလက်နှစ်ဖက်ကိုလွတ်၍သည်လောက်ကြီးရှည်တုတ်တာကြီးကိုပါးစပ်ထဲအတင်းထည့်စုပ်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့်အာရုံက သူတို့နှစ်ယောက်ဆီ ပြန်ရောက်လာတော့သည်။

ဟုတ်သည်။ခါခါးဘယ်လိုထည့်ထားပြီးစုပ်နေသည်မသိ။သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ငယ်သံဒိုင့်လီးအရင်းကို ရောက်နေပေပြီ။မောင်မင်းကြီးသား ငယ်သံဒိုင်လီးကခါခါးလည်ချောင်းအတွင်းထိရောက်နေပေလိမ့်မည်။တစ်ဖန်ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တစ်ဖြေးဖြေးပြန်ဆွဲထုတ်ပြသေးလေ၏။

ခါခါးက ငယ်သံဒိုင်၏အပြင်ပြန်ထွက်လာသောလီးကြီးကို သူမချွတ်ထားသည့်အင်္ကျီနှင့် ယူသုတ်လိုက်သလို  ဖြစ်သလိုထိုင်စုပ်နေရာမှ  ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးခေါင်းပေါ်မှဆံပင်များကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုစည်းကိုင်လိုက်သေးကာ ခေါင်းနောက်မှာထား၍ စုအုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။ခါခါးက ငယ်သံဒိုင့်လီးထိပ်စကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်မျှလျှာဖြင့်သပ်ပေးပြီး တစ်ချောင်းလုံးထည့်ငုံ့စုပ်ပြန်တော့လေသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်းသူ့လီးကြီးခါခါးပါးစပ်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိဝင်ရောက်နေသည်ကိုပင် ပိုမိုဝင်စေရန် ခါခါးခေါင်းကို ကိုင်ပြီးသူ့ဆီးစပ်နှင့်အတင်းဖိကပ်၏။

" အွင့် ဟွပ် အု အု"

ဆိုသောအသံ ခါခါးဆီကထွက်ပေါ်လာတော့သည်။အွင့် ဟွပ် ဟုဟု ဟူသောအသံကပင် ငယ်သံဒိုင်ကို လိင်စိတ်ပိုမိုထကြွစေပြန်သလားမဆိုသာအသံကြားရပြီးနောက်မှ ငယ်သံဒိုင် ခါခါးပါးစပ်အား အတင်းဆောင့်လိုးပုံကြီးမှာအားရစရာပင်ကောင်းလှသည်။ဂွေးဥနှစ်လုံးက ခါခါးမေ့စေ့ကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေသေး၏။

အချက်နှစ်ဆယ်မျှလောက် ခါခါးပါးစပ်ကိုအတင်းဆောင့်လိုးသွင်းပြီးပြန်တော့မောင်မင်းကြီးသားက ဆောင့်လုပ်တာခဏ ရပ်နားပြန်သည်။နားပြန်တော့လည်းလီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်သည် မထင်လိုက်လေနှင့်။ခါခါးမျက်နှာကို သူ့ဆီးစပ်နှင့်ကပ်ထားပြီးသာ  နားနေလေသည်။

ခါခါးတို့ အသက်ရောရှုလို့ရရဲ့လားဟုအချောင်စိတ်ပူသွားသေးသည်။သေသွားခဲ့သော်  ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်ဦးမည်။

" ကောင်မလေးတစ်ယောက် ချစ်သူလီးကိုအသက်ထွက်အောင်တောင် စုပ်ပေးပြီးချစ်ပြသွားတယ် ဘာညာဖြင့်-----------"

ပြောလို့လည်းကောင်းမည် မဟုတ်ပေ။ကောင်မလေးတွေထဲမှာလည်း  ခါခါးလိုအသက်အောင့် အသက်ရှုမွန်းကျပ်သည်ထိစုပ်ပေးနိုင်မည့်သူချစ်ပြမည့်သူ ရှိတော့ရှိမည် ရှားမည်ထင်ပါသည်။

ကမ္ဘာကျော်တစ်ယောက်တောင် လိင်မှုအလွန်အကျွံအကြမ်းပတမ်းပြုလုပ်ရင်းအသက်ပါသွားသည့်အဖြစ်အပျက်ကိုကျနော်ကြားဖူးသည်မို့ စိုးရိမ်သွားခြင်းပင်နောက်မှ ခါခါးသည်လည်းသူတို့လေးယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်အပါအဝင်ဖြစ်တာမို့  စိုးရိမ်စိတ်မရှိတော့ချေ။

ကျနော့် အတွေးတို့မဆုံးခင်မှာပဲ ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် အမောပြေသွားသည့်ထင်ပါသည်။ ခါခါးပါးစပ်ထဲသူ့လီးကြီးပြန်ထိုးထည့်ပြီး လုပ်ပြန်ပါတော့သည်။

သည်တစ်ခါက စောစောက ဆောင့်လုပ်နေထက်ကိုပင် အရှိန်ပါသည်ထင်သည်။ ငယ်သံဒိုင့်လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားသည့်ကြားမှ ခါခါးမျက်နှာလေးက မျက်ရည်လည်နေတာတွေ့ရသည်။

ဆောင့်လုပ်နေရင်း ဆောင့်လုပ်နေရင်းမှာပဲ ငယ်သံဒိုင်က ခါးပြင်ဖင်ရှုံ့လိုက်ကာတစ်ချက် "အိုင်းကနဲ" ခပ်ကြမ်းကြမ်းပိုဆောင့်ထိုးပင့်ကော်လုပ်လိုက်သည် ထင်သည်။ခါခါးမှာ အွပ်ကနဲဖြစ်သွားကာဖူးကနဲ သူမပါးစပ်ထဲမှ ငယ်သံဒိုင်လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှမြန်မြန်ကြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေတော့သည်။ပြီးမှ---

" အဟင်းဟင်း ဟင့် သေမှာပေါ့ကွာ အဟင့်ကြမ်းလိုက်တာ စိတ်တွေလျှော့ပေးဦး"

ဟု ငယ်သံဒိုင်ကိုပြောတာ ကျနော်ကြားလိုက်ရသေးသည်။ငယ်သံဒိုင်ကြီးက တရှုးရှုးနှာမှုတ်သံကြီးသာထွက်လာပြီး ဘာမှလည်းပြန်မပြောပဲဖြင့် ခါခါးကိုစွေကနဲကောက်ပွေ့လိုက်ကာ ကျနော့်အိပ်သည့်ခုတင်ပေါ်တင်ပြန်သည်။ကျနော်လည်းအစပိုင်းက ခါခါးကိုသနားစိတ်တွေဘာတွေဖြစ်နေရာမှ သူမအသံကိုကြားလိုက်ရတော့ လိင်စိတ်တွေပိုဖြစ်လာကာ 

" ခုတင်ပေါ်မှာပဲ ပါးစပ်ကိုထပ်လိုးပြီးပြီးပစ်ကွာ ငါလိုး စောက်ရမ်းကြည့်ချင်နေပြီ ဟွင်း ဟူးး"

ဟု တစ်ယောက်တည်းရေရွတ်မိရင်းလက်ကလည်းမြန်မြန်ကြီးဗုံတီးနေမိလေတော့သည်။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော်ပြောသည့်အတိုင်းပင် ခါခါးကိုခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လန်ထားကာ သူကကြမ်းပြင်မှာပဲ နေပြီး ခါခါးမျက်နှာကို ပေါင်ကြားဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်ပြန်သည်။

ခါခါးမျက်နှာ သူ့လဥအောက်ရောက်လာတော့ ခါခါးရဲ့ပါးပြင် နှာခေါင်း နှုတ်ခမ်းတို့ကို  လီးကြီးနဲ့ တဖတ်ဖတ်ရိုက်ပြန်သေး၏။ခါခါးကသူမနှာခေါင်းကို ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးနဲ့ရိုက်သောအခါ နှာခေါင်းကိုရှုံ့ပြသည်။မြင်နေရသူကျနော့်အဖို့ တော်တော်လေးကို အာရုံရလှသည်။ဗုံတီးချက်တွေကလည်း အရမ်းကို မြန်ဆန်သွက်လက်လျှက်။

ငယ်သံဒိုင်က ရိုက်လို့အားရတော့မှ ပါးစပ်ထဲထည့်လုပ်တော့သည်။သာသာယာယာတော့မဟုတ်။တစ်ဆုံးထည့်ပြီးအတင်းကြုံးသည်။လဥက ခါခါးနဖူးကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေပြန်သေးသည်။ကြာသည်။တော်တော်လေးကြာအောင်လုပ်နေသည်။လုပ်နေရင်းမှာပဲ မောင်မင်းကြီးသားက ခါခါးနှာခေါင်းကို ဆွဲညှစ်ပိတ်ပြီး ကြမ်းသထက်ကြမ်း မြန်သထက်မြန်အောင်ဆောင့်တော့သည်။

" အိမ်း!!!"

ဟူသော ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ အော်သံကြားရပြီးနောက်မှာတော့  ခါခါးပါးစပ်ဆီမှ သုတ်ရည်တွေ လျံထွက်ကြလာတာကိုကျနော် မြင်နေရပါတော့သည်။

နောက်တစ်ပတ်ကျောင်းပိတ်ရက်မှာလည်း ကျနော်မြို့သို့မပြန်ဖြစ်ပေ။ကျနော်မပြန်သလို သူတို့လေးယောက်လည်းမပြန်ပေ။ကျနော်မပြန်ရသည်က ငယ်သံဒိုင်ကမပြန်ခိုင်းခြင်းကြောင့်ပင်။ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာပဲ  "ကျား တစ် မ သုံး"ဆိုတဲ့  ဖိုးဆမ်း လိင်ဇာတ်လမ်းကို ကပြအသုံးတော်ခံပါသေးသည်။

ကြည့်ခဲ့ရသည့်ကျနော့်အဖို့ ကိုယ်တိုင်လည်း မပါဝင်မကပြဘဲနှင့် ဗုံတွေတီးလွန်းပြီး လူကခပ်ချောင်ချောင်ပင်ဖြစ်သွားခဲ့ရပါသေးသည်။နောက်လပိုင်းထဲ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာကျနော်မြို့ကို ပြန်လာတော့ ဈေးနဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ ကျနော်တို့မြို့ခံလူတွေမဟုတ်သည့် သူစိမ်းလူတွေအများအပြားရောက်ရှိနေတာ ကျနော်တွေ့ရလေတော့သည်။

တနင်္ဂနွေနေ့မနက်ပိုင်းဈေးဘက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကပြန်အလာလမ်းကြားတစ်ခုအရောက်  သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ ကျနော်တစ်ခါတွေ့ခဲ့ဖူးသည့် အေးစက်စက်မျက်လုံးပိုင်ရှင်တွေနှင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ ရင်ဘတ်ထဲ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရပါလေတော့သည်။

ကျနော့်ကို သူစိမ်းတွေကမြင်တော့ လမ်းလျှောက်လာနေရာမှရပ်ပြီး ကျနော့်ကိုကြည့်နေကြတော့သည်။ကျနော်လည်းဟန်ကိုယ်ဖို့ဆိုတဲ့စကားလို ဟန်လုပ်ပြီးပဲသူတို့အနားကဖြတ်အသွားမှာ လူကြီးတစ်ယောက်က

" ကောင်လေး ခဏ"

ဆိုတဲ့ခေါ်သံကြားရသည်။ကျနော်မကြားချင်ရောင်ဆောင်ပြီး လမ်းလျှောက်တာကိုမရပ်ဘဲ ဆက်သွားနေတုန်း

" မောင်ရင် မင်းကိုဒီမှါ လူကြီးခေါ်နေတာ ကွ မခန့်တာကွာ"

ဆိုတဲ့ တစ်ခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့အသံကြားလိုက်ရသည့်အပြင်ဘုန်းကနဲ လူတစ်ယောက်လဲကျသွားသည့်အသံကြားလိုက်ရတော့မှ ကျနော်လှမ်းလျှောက်နေတာရပ်ပြီး နောက်ပြန့်လှည့်ကြည့်ရတော့သည်။အမှန်တကယ်ပဲ လူတစ်ယောက်မြေပြင်ပေါ်လဲကျနေသည်။ကျနော်ကို မောင်ရင်လို့ခေါ်လိုက်သည့်ဒုတိယလူဖြစ်မည်ထင်သည်။

" ဒီကောင်လေးအသားကို သွားမထိနဲ့ ဟိုလူက ဒီကောင်လေးကို တစ်စုံတစ်ခုအစီအရင်နဲ့ကာကွယ်ထားပုံရတယ်"

ကျနော်လည်း အလယ်ကနေခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသည့်လူကြီးစကားကြားလိုက်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပင် အံ့သြဘနန်းဖြစ်သွားရလေတော့သည်။လူကြီးပြောသည့် ဟိုလူဆိုတာငယ်သံဒိုင်ကိုပြောမှန်းတော့ကျနော်သဘောပေါက်မိသည်။

ကိစ္စတစ်ခုတော့ သူတို့ရှိလိမ့်မည် ဘာတွေမှန်းတော့ ကျနော်လည်းနားမလည်တော့ပေ။ကျနော်ဒီအတိုင်းလေးရပ်နေတုန်းမှပဲ ခေါင်းဆောင်ဦးကြီးက ကျနော့်ကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေပြီး  ခဏအကြာမှ

" ဒီကောင်လေး ဘာမှမသိဘူး သွားကြရအောင် ဟိုလူက အစီအရင်တစ်ခု ကောင်လေးကို ကာကွယ်ဖို့လုပ်ပေးထားတာကိုးကွ! ကောင်လေးဘာမှမသိဘူးသွားကြစို့"

ထိုသို့သူတို့အချင်းချင်းပြောပြီးပဲ ကျနော့်ရှေ့မှပြန်ထွက်သွားကြလေတော့သည်။ကျနော်တစ်ယောက်တည်းသာ နားမလည်ခြင်းများစွာနဲ့  ယောင်ချာချာဖြင့် အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်ရတော့သည်။

" အရင်တစ်ပတ်မြို့ပြန်တုန်း သူငယ်ချင်းတို့ငှါးနေတဲ့အိမ်ကို လာဖူးတဲ့ လူကြီးတွေငါနဲ့တွေ့ခဲ့သေးတယ်ကွ"

" သိတယ် သူငယ်ချင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ မင်းနဲ့ရောတွေ့ဖြစ်သေးလားလို့ပါ"

ငယ်သံဒိုင်က ခေါင်းရမ်းပဲပြသည်။ပြီးမှ

" လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာသူတို့က ဟီးရိုးဖြစ်ချင်နေတာလို့ မင့်ကိုပြောပြဖူးပါတယ်နော်"

" အေးတစ်ခါသားပြောဖူးတယ်လေမင်းကသူတို့ကို သေဘာမက်ဘူးလား"

" လူတွေကိုတော့ အပြစ်မမြင်ပါဘူး လမ်းစဉ်ကြီးကို သဘောမကျတာကွ သုခတွေသာခံစားပြီး ဘဝကိုလွတ်မြောက်ချင်တာတဲ့ ရည်ရွှယ်ချက်နဲ့ လုပ်ရပ်တွေကတော့ အံ့မခန်းပါပဲ ဝီရိယစိုက်ထုတ်ပုံနဲ့ အစွမ်းထက်လာပုံတွေကလည်း ချီးကျုးစရာပါငါတို့ကကျ  သူတို့လမ်းစဉ်ကြီးကိုမကြိုက်ဘူး  သဘာဝမကျဘူးလို့ သတ်မှတ်တယ်သူတို့ကလည်း သူတို့နဲ့လက်တွဲဖို့လူတိုင်းကိုလည်း မခေါ်နိုင်ပါဘူး မကယ်နိုင်ဘူးလို့ပြောပါတယ်"

" သူတို့က သူငယ်ချင်းတို့လေးယောက်ကျသူတို့နဲ့တွဲစေချင်တာလား?"

" အမှန်ပေါ့  ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းထူထောင်ပြီး လမ်းကြောင်းအသစ်နဲ့ သွားချင်တဲ့ ပုံဖြစ်လို့ ငါက လက်မခံတာ ပြီးတော့ ငါတို့ကသာမန်လူတွေမက်မောကြတဲ့ စိန်ရွှေရတနာရှိရာနေရာများကိုလည်းအများကြီးသိသူမို့ လမ်းကြောင်းလာမေးကြတာ ငါကမပြောပြတော့ ငါ့ကိုမနှစ်သက်နေကြတာငါတို့ကိုက သူတို့အန္တာရယ်မပြုနိုင်ပါဘူးမင်းလည်းငါနဲ့စကားပြောနေတာတွေ သူတို့တွေ့မှာမို့ မင့်အတွက်လည်း ငါလုပ်ပေးထားရသေးတယ်"

" အေးကွာ အဲဒါအခုပဲမေးတော့မလို့ကွ"

" မင်းနဲ့ဆုံသွားသော် သူတို့ဘာမှလုပ်လို့မရနိုင်အောင် ဂါထာမန္တာန်တွေရွတ်ပြီးစီစဉ်ထားရတယ် သူငယ်ချင်း!မင်းရယ်ငါ့တို့လေးယောက်မိသားစုဝင်တွေရယ်ကိုပေါ့  ငါတို့လေးယောက်မိသားစုဝင်တွေကိုက သူတို့စိတ်မဝင်စားပါဘူး ဘာမှ သိမဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူတို့က ပိုသိပြီးသားပါ"

ကျနော် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်မိရင်း-----

" မင်းတို့လေးယောက် ဘေးကလူတွေနဲ့စကားမပြော အပေါင်းအသင်းသိပ်မလုပ်ခဲ့တာ  အဲဒီလိုအန္တရယ်တွေကြောင့်လားပြီးတော့ ငါ့အတွက်ဂါထာမန္တာန်တွေရွတ်ရတယ်ဆိုတာ  မင်းငယ်ငယ်တုန်းက ရွတ်တာမျိုးလား"

" ဟုတ်တယ် ငါသူငယ်ချင်း တော်နေပြီကွနော် ကြောင်းကျိုးတွေကို ဆက်စပ်စဉ်းစားတတ်လာပြီ"

ငယ်သံဒိုင်ကချီးမွမ်းခန်းဖွင့်လာသည်မို့ဘာမှမဟုတ်ပေမဲ့ ကျနော်ကျေနပ်မိပါသည်။ဒါပေသိသူနဲ့ အရင်လိုပဲမင်းရယ်ငါရယ်ပြောနေမိပေမဲ့ကျနော့်အဖိုးအရွယ်လူကြီးတွေကတောင် သူ့ကို ဟိုလူလို့နာမ်စားသုံးတာကြားမိ၍  ကျနော့်စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။

" ဘာမှဖြစ်မနေပါနဲ့ကွာ မင်းနဲ့ငါ အသက်တူတဲ့အတန်းအတူတူတက်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေပါ ဟားဟားဟုတ်လား"

သူကကျနော့်အတွေးကိုသိသွား၍ဝင်ပြောပြီးရယ်မှ ကျနော်လည်းစိတ်သက်သာရာရသွားကာ

" အေးပါကွာ အေးဆို" 

ပြောလိုက်ရတော့သည်။သူကပဲဆက်၍

" ငါမင့်စိတ်ကို သဘောကျတာတစ်ခုရှိသေးတယ်ကွ လောကအမြင်ရှင်းတယ်.စိတ်လည်းရှင်းတယ် လိုချင်မှုသိပ်မရှိဘူး..ဒါပေမဲ့အတွေးတစ်ချို့များသွားရင် မှားသွားမှာစိုးလို့ ငါသတိပေးထားတယ်နော်..အဲဒါတေါ့မမေ့နဲ့ သူငယ်ချင်း"

" စိတ်ချသူငယ်ချင်း ! ဆက်စပ်မတွေးနိုင်တော့ရင် လွတ်ချလိုက်ပါ့မယ်"

ကျနော့်အဖြေကို သူသဘောကျသည်ထင်ပါသည် ပြုံးပြီးခေါင်းညိမ့်သည်။ပြီးမှသူက--

" လူတော်တော်များများက လိုချင်တာတွေဆိုမရတတ်ဘူး မလိုချင်တာတွေဆို အလိုလိုရလာတတ်တဲ့သဘောတရားကို နားမလည်ဘူးကွ"

" လင်းပါဦးကွာ ငါမရှင်းဘူး သူငယ်ချင်း"

" သုခနဲဒုက္ခကို ပုထုဇဉ်သဘောအရ သုခပဲလိုချင်တာလေ ဒါပေသိ မလိုချင်တဲ့ဒုက္ခကလည်း သူ့အလိုလိုရောက်လာတတ်တာမျိုးမဟုတ်လား  နားလည်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဆုံးမနေကြတာ မင်းလည်းကြားဖူးမှာပါ"

" ဟုတ်ဆို"

" ဒါဆို သုခ ရော ဒုက္ခ ရော သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူးကွာ ဘာမှမလိုချင်ရင်ရောကွာ"

" အေးချမ်းမှာပေါ့"

" သူငယ်ချင်း အဲလိုစိတ်အမြဲတမ်းဖြစ်ပါသလား"

" မဖြစ်ဘူး--တစ်ခါတစ်ရံဖြစ်တယ် အမြဲတမ်းမဖြစ်ဘူး"

" စိတ်ဖြစ်တည်မှုကို မထိန်းချုပ်နိုင်တာမျိုးပေါ့  ငါလည်းမင်းလိုပါပဲ"

" အဲဒါဆို"

" အများနည်းတူ ကျင်လည်နေရဦးမှာပေါ့ဟား ဟား ဟား ဟား---ဟား  ဟား  ဟား  ဟားးးးးးဟား ဟား ဟား ဟားးးးး"

သူတစ်အားရယ်သည်။ပိုးဆိုးပက်စက်ရယ်နေတော့သည်။ရယ်နေရင်းမှ မျက်နှာပြန်တည်လိုက်ကာ ကျနော့်ကိုကြည့်၍--

" ငါလည်း လူအများလို သံသရာလည်နေရဦးမှာကွ လည်နေရဦးမှာ မင်းသိလားသူငယ်ချင်း ငါလည်နေရဦးမှာ  အဟားဟား  အဟေ့ ဟေ့!"

ဆိုပြီးရယ်သည်။ရယ်သံတွေထဲမှာလှောင်သံတွေပါသေးတာ သတိပြုမိသည်။

" ဟုတ်တယ်ကွ ငါလှောင်ရယ် ရယ်နေတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ လှောင်တာမဟုတ်ဘူး----ငါ့ကိုယ့်ငါ လှောင်နေတာ သူငယ်ချင်းရမင်းတို့ပြောတဲ့ စကားပုံတစ်ချို့သိပ်မှန်တယ်ကွ ဘာတဲ့ 

" သီးမှည့်တဝင်းဝင်း သီးကင်းတဖြုတ်ဖြုတ်" တဲ့ ။

ဟုတ်လား----သစ်ပင်မှာ အသီးတစ်လုံးကမှည့်အိပြီးကြွေကျတော့မှာဖြစ်ပေမဲ့ အခြေအနေ အကြောင်း ကြောင်းကြောင့် မကြွေကျမှီမှာပဲ အသီးကင်းလေးတွေက သူ့ထက်အရင်ကြွေကျကြရသလို လူတွေမှာလည်း အသက်ကြီးလို့သေခါနီးပြီဆိုပြီး သတ်မှတ်ထားပေမဲ့ သူ့ထက်အရင် မွေးကင်းစကလေး လူငယ် လူလတ်ပိုင်းတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေလွင့်ခဲ့ပါပြီကောကွာ...အဲဒီအတိုင်းပဲ

" ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်" ဆိုပဲကွ မြင့်နေပြီဆိုပြီး အတွေးတစ်ချက် လုပ်ရပ်တစ်ချို့တော့ မလွဲလိုက်လေနှင့်  ဆင်းသွားဖို့ရာလွယ်လွယ်လေးလေ သိပ်သတိထားရမှာပါကွာ"

" တစ်ချို့သဘာဝဖြစ်ရပ်ကိစ္စတွေကိုကျော်လွန်စွာသိတတ်လုပ်ပြတတ်တဲ့ မင်းလိုလူဆီက ဒီစကားတွေကြားရတာ ငါကျေနပ်လိုက်တာကွာ"

လို့ ကျနော်ပြောလိုက်တော့ငယ်သံဒိုင်က သူ့လက်ကိုဆန့်တန်းလာပြီးကျနော်လက်ကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းရင်း---

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သူငယ်ချင်းငါလည်းမင်းနဲ့စကားပြောရတာတွေကို သိပ်ကျေနပ်မိရပါတယ် ဘဝကိုရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ ဖြတ်သန်းမဲ့သူငယ်ချင်းလည်း အကြောင်းအကျိုးညီညွှတ်စွာ အဆင်ပြေပါစေကွာ"

ကျနော့်လက်ကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ သူ့လက်တွေ တော်တော်လေးကို အေးစက်နေတာ ကျနော့်ထိတွေ့နေရတော့ လန့်သွားမိပါသေးသည်။

" ကျေးဇူးတင်တယ် သူငယ်ချင်း ဒါပေမဲ့မင့်လက်တွေက အေးစက်နေတာပဲကွာ လန့်တောင်လန့်တယ်"

" အံ့သြခြင်းတွေ လန့်စရာတွေ တွေ့ပြီးခဲ့ပြီပဲကွာ  အဲသလောက်ဖြစ်မနေပါနဲ့တော့ မင်းလည်းငါတို့လေးယောက်အကြောင်းကို သိထားသင့်သလောက်သိထားပြီးပြီပဲ"

" အေးပါကွာ"

" ငါတို့လေးယောက်က သဘာဝကျကျသဘာဝဆန်ဆန်  ပုံမှန်ပဲကျင်လည်ဖြတ်သန်းချင်တော့တာဆိုတာတော့ယုံပါကွာ"

" အေးပါ  ငါလည်းမင်းတို့လေးယောက်ကိုအားကျချီးမွမ်းရမှာလား  ရှုံ့ချကဲ့ရဲ့ရမှာလားဆိုတာ မသိတော့ပါဘူး"

" အဲဒါတော့ မင့်စိတ်မင့်သဘောထား မင့်ခံယူချက်နဲ့သာ လျှောက်လှမ်းသွားလာပါမင့်ထက်တော်ပါတယ်တတ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်အချို့ရဲ့လုပ်ရပ်နဲ့ခံယူချက်တွေတောင်မင်းနဲ့ကွက်တိအံ့ဝင်ခွင်ချဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာလေ ကိုယ့်ဘဝကိုယ့်အတွေး ကိုယ်သာလျှင် မင်းမူပါ  ငါတကား ကားရမယ်လို့ ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ဘူးနော် မှန်ရင်စံမယ်မှားရင်ခံမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်နော် သူငယ်ချင်း"

" ဟုတ်ပါတယ်"

" အေး!ငါ သွားတော့မယ် သူငယ်ချင်း..ငါသွားတော့မယ်  ငါသွားတော့မယ်"

ငယ်သံဒိုင်က 

" ငါသွားတော့မယ် ငါသွားတော့မယ် ငါသွားတော့မယ်"

ဆိုပြီး သုံးကြိမ်ကြီးတောင် ပြောပြီးမှ ထထွက်သွားလေတော့သည်။ကျနော်လည်းသူ့ကိုမေးချင်တာတွေ ရှိသေးသော်ငြား သူ ကိစ္စတွေရှိလို့သွားတာနေမှာပါလေဟု တွေးမိရင်းမှ-----

" ဘိုင့်ဘိုင် သူငယ်ချင်း"

လို့ နှုတ်ဆက်လိုက်မိသည်။ တကယ်ပဲ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော် အဲဒီတစ်ခါ တွေ့ဆုံစကားပြောပြီးနောက်ပိုင်း မဆုံဖြစ်ရတော့ပေ။ ကျနော်နဲ့သူ စကားပြောပြီးနောက်ပိုင်း စာသင်ခန်းထဲမှာတစ်ခါတွေ့ရ၍ လက်ပြနှုတ်ဆက်ရတာ တစ်ခါရှိသည်။သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကိုကျနော်လိုက်သွားတော့လည်း အိမ်ကသွားတဲ့အချိန်တိုင်း သော့ပိတ်ထားလျှက်။

စာမေးပွဲချိန်ရောက်တော့လည်းသူတို့လေးယောက် လာမဖြေတော့ချေ။စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျနော်တို့မြို့ကိုပြန်ရောက်တော့အခါမှာတော့  သူတို့လေးယောက်ကို ရံဖန်ရံခါ ကျနော်တွေ့မြင်ရပါသေးသည်။စကားပြောချင်လို့ မေးစရာရှိလို့ ငယ်သံဒိုင်ကို အချက်ပြသောအခါသူက လက်ခါပြပါသည်။ဘာတွေမှန်းတော့ ကျနော်လည်း သေချာမသိပါ။

သေချာတာ တစ်ခုကတော့ ကျနော်တို့မြို့မှာ  လူစိမ်းသူစိမ်းများ အများဆုံးတွေ့လာရတော့သည်။ညနေပိုင်းတစ်ခုမှာ သူတို့လေးယောက်ကိုကျနော်မြို့ပြင်မှာမြင်လိုက်ရတော့ကျနော်

" ဟေးး သူငယ်ချင်း"

လို့ အော်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်ချိန်  သူတို့လေးယောက်လုံးက အသံကြားရာကျနော့်ဆီလှမ်းကြည့်လာသေး၏။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်ကို လက်ထောင်ပြသလို ကျနော်ကြွေခဲ့သည့် နာနားကပါလက်ဝှေ့ယမ်းပြပါသေး၏။ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်ကတော့ပုံမှန်အနေအထားနဲ့ပဲ ကျနော့်ကို ကြည့်နေကြသည်။ကျနော် သူတို့လေးယောက်ရှိရှာဆီ ပြေးသွားသော်ငြား--------

အဲဒီညက ကျနော်တို့မြို့မှာ မိုးတွေသိပ်ရွာသည်။မိုးရွာသွန်းဖြိုးမှုက  ကျနော့်တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် အရင်ကလည်းမတွေ့ခဲ့ နောင်လည်းတွေ့မည်မထင်ပေ။သည်းသည်းမည်းမည်းရွာသည်။စာအုပ်တွေထဲဖတ်ခဲ့ရဖူးသည့် တော်လှဲသံဆိုတာမျိုးလား မသိရာ အသံမျိုးစုံကြားရ၏။မိုးရွာပြီးသော် မြေငလျင်ပါလှုပ်၏။

ကျနော် မနက်ပိုင်းအိပ်ရာကထတော့  ဖေဖေက---

" လူလေး မင်းနဲ့ရင်းနှီးတဲ့ငယ်သံဒိုင်အပါအဝင် ကောင်မလေးသုံးယောက် ပျောက်သွားလို့တဲ့ ကွ  ရဲစခန်းမှာတော့ လူပျောက်တိုင်ချက်ဖွင့်ထားသတဲ့ တစ်မြို့လုံးလည်း ဒီသတင်းကြောင့် အုတ်အော်သောင်းတင်းပဲကွာ"

" ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ"

လို့ ကျနော်ပြန်ပြောရင်းကိစ္စတွေပြီးတော့ ကျနော်မြို့ထဲပတ်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူတို့လေးယောက် တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ပျောက်သွားသည့် သတင်းက ရေပန်းစားနေလေတော့သည်။ လူအချို့သည်လည်း ကိုယ်ထင်ကြေးနဲ့ကိုယ် ပေးနေကြတော့သည်။ ကျနော်ကတော့ ဘာမှဝင်မပြောပေ။ သူများပြောတာသာ နားထောင်ခဲ့ပါသည်။

သူတို့လေးယောက်  ကျနော်တို့မြို့မှပျောက်သွားပြီးသည့် အချိန်တော်တော်ကြာသည်ထိအောင်  သူတို့လေးယောက်ကိစ္စက ပြောလို့မပြီးတော့ချေ။

သူတို့လေးယောက်၏ မိဘများသည်လည်း  စိတ်ပူပန်သောကရောက်စွာ နီးစပ်ရာ အားကိုး၍ ရှာကြဖွေကြသေးလေ၏။ဒီနေရာမှာ ပစ္စည်းပျောက်လူပျောက်ကိစ္စများဆို ဗေဒင်ဆရာအခန်းကဏ္ဍသည်ကအဓိကပါသည်ဆိုသလို  သူတို့လေးယောက်၏ မိဘများဗေဒင်ဆရာများကိုအားကိုးသည်ကပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။

ငိုအားထက်ရယ်အားသန်ရ၏ဆိုသလိုငယ်သံဒိုင်မိဘနှစ်ပါးခမျှာ ဗေဒင်ဆရာကခိုင်း၍ ကျနော်တို့သိပ်လေးစားချစ်ခင်ရသည့် အဆိုတော်ကြီးတစ်ဦး၏------

" ပြန်လာပါတော့"

သီချင်းကိုခုနှစ်ရက်ခုနှစ်လီ  ဆောင်းဘောက်သံကျယ်ကျယ်ဖြင့်ဖွင့်လို့နေတာ တွေ့မြင်ကြားသိရသေး၏။နောက်ဆုံး ကျနော်တို့မြို့မှ အရှုးပေါက်ဆီခေါ်  ပေါက်ဆီအရှုးပြောမှပင်  သူတို့လေးယောက်၏မိဘများ ဗေဒင်ဆရာများအပေါ် အားကိုးခြင်းလျှော့သွာရသည်ဟုကျနော် ထင်မိမြင်မိသည်။အရှုးပေါက်ဆီပြောလာသည်က----

" ပေါက်ဆီက ဟိုးအနောက်က အမေရိကန်မှာ သမ္မတဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ် သူတို့လေးယောက်ကို ဒီမြို့မှာပြန်တွေ့ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ပေ" တဲ့လေ။

ဗေဒင်ဆရာများကတော့ ပေါက်ဆီကို စိတ်ဆိုးကောင်း စိတ်ဆိုးမည်ဖြစ်သော်လည်း  အရှုးပေါက်ဆီပြောသည်က အမှန်နှင့်နီးစပ်သည်ဟု ကျနော် လက်ခံမိသည်။နားမလည်ခြင်းများစွာနဲ့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ငယ်သံဒိုင်တို့လေးယောက်အပေါ်မေးစရာများ ရှိသော်ငြား ကျနော်အစပိုင်းမှာတုန်းက ပြောပြခဲ့သလို...ကျတော်တို့မြို့မှာ သူတို့လေးယောက်ကိုမသိတဲ့သူမရှိကြ။

မိုးသည်းထန်စွာရွာပြီးမြေငလျင်လှုပ်တဲ့ညတစ်ညမှာ သူတို့လေးယောက်လုံး ကျနော်တို့မြို့ကနေ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုလည်း သိတဲ့သူမရှိကြ။        ။



အပြာလိုင်းနဲ့အဖြူလိုင်းကြား

    ဝါးတံတားတစ်စင်းဖြစ်ပါစေသတည်း။

                                                  ကိုယ်တော်ကြီး



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

 ပြီးပါပြီ။



သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၂ )

သူတို့လေးယောက် အပိုင်း  ( ၂ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောတာ ကြားလိုက်မိတော့လဲ ကျနေရာမှပင် အံ့သြမိရပါသေးသည်။ ငယ်သံဒိုင်ကလဲ ကျနေသော ကျနော့ဆီကို ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လက်ကမ်းပေးလာလိုက်တော့  သူ့လက်ကို ဆွဲယူထလိုက်ရတော့သည်။ ကျနော့စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီးကျေနပ်လှသည် မရှိသေးပေမဲ့ ဘာမှလည်းလုပ်လို့မရ၍ ဒေါသကိုမျိုသိပ်ပြီးသာနေရတော့ပါသည်။

" သူငယ်ချင်း ဒေါသတွေမဖြစ်ပါနဲ့တော့ အခုနေ မူလတန်းက ကလေးနဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ယှဉ်ဖိုက်မယ်ဆိုလျှင် သူငယ်ချင်းနိုင်မှာပေါ့ ကလေးနဲ့ အင်အားခြင်းမမျှဘူးလေ အဲလိုပဲ သူငယ်ချင်းကငါနဲ့ဖိုက်မယ်ဆိုလည်း သူငယ်ချင်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..

စိတ်လည်းမဆိုးနဲ့ကွာ တကယ်ပြောတာ မကျေနပ်လို့ ချောင်းရိုက်တာတွေဘာတွေ လုပ်လို့ရသေးတယ် .. ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းကခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ယောက်ျားမပီသစွာ ချောင်းရိုက်တဲ့ အမှုမျိုးကိုမလုပ်ဘူးဆိုတာ သိပြီးသားပါ  ချောင်းရိုက်တာမျိုးလူအများနဲ့ဝိုင်းရိုက်တာမျိုးဆိုရင်တောင် ငါ့အသားကိုထိမည်မဟုတ်  သူငယ်ချင်းရေ"

" ........................"

ငယ်သံဒိုင် စကားပြောအပြီး ကျနော်ဆွံ့အသွားမိကြောင်းဝန်ခံပါသည်။ ငယ်သံဒိုင်ဆိုတာ  စောက်ပိုတွေပြောပြီးကြွားလုံးထုတ်ချင်တဲ့ ကောင်မဟုတ်မှန်းလည်းသိတော့ အံ့အားသင့်မှုကြောင့်ပိုပြီးဆွံ့အမိရသည်။ဘယ်လို သန္ဓေနဲ့များမွေးဖွားလူဖြစ်လာပါလိမ့်ဟု ကျနော်တွေးမိရပါသေးသည်။

" မေးစရာရှိသေးတယ်ကွ"

" မေးကွာ ဖြေမယ်"

" ငါကမင့်ကိုဆဲဆိုထုရိုက်တာကို စိတ်မဆိုး

ဘူလား သူငယ်ချင်း  ပြီးတော့----"

ကျနော့အမေးစကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူကလက်ကာပြ၍

" ရပြီ သူငယ်ချင်း ငါပြောပြမယ် မင်းမေးချင်တာတွေ ငါအကုန်သိပါတယ်--ပြဿနာတစ်ခုကို စိတ်ဆိုးလို့လက်ပါပြီးဖြေရှင်းတာသဘောမကျပေမဲ့ မင်းဖြစ်နေလို့ ငါကနားလည်စွာခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွာ။ မင့်ရင်ဝကို ဒူးနဲ့ဧည့်ခံလိုက်ရတာလည်း ငါစိတ်မကောင်းပါဘူး  ။ အဲဒီအတွက် ငါကပဲတောင်းပန်ပါတယ်  ။မင်းကငါ့ပြောလိုက်တာကိုဒေါသတွေဖြစ်ပြီးထိုးချင်ကြိတ်ချင်ဖြစ်တာကိုက မင့်ရဲ့ရိုးသားမှုလို့ငါသတ်မှတ်ပါတယ် ။အငြိုးအတေးမှတ်ထားပြီးအချိန်ကြာမြင့်စွာ လက်တုံ့မပြန်တတ်တာပဲလေ ။

တစ်ချို့ကကျမရဘူးကွ ။မင်းလည်းတွေ့ဖူးမှာပါ  စိတ်ဆိုးလည်းပြုံးပြုံးလေးနေပြီး သူ့အလှည့်ကျမှ အားမနာတမ်း နွှာတော့တာ  သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။မင်းက အဲလိုလူစားမျိုးမဟုတ်မှန်းသိလို့ငါပြင်းပြင်းထန်ထန်မတုံ့ပြန်တာပါ"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောသည့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်မတုံ့ပြန်တာပါဆိုသည့်စကားကိုကြားကာစကတော့ဘာသိဘာသာနေခဲ့ပေမဲ့မြို့ရဲ့လူမိုက်တွေနဲ့  သူတို့လေးယောက်ဆုံပြီးနောက်မှာမှ တိတိကျကျနားလည်လက်ခံသွားရပါတော့သည်။

" မင့်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလားဆိုတဲ့မေးခွန်းအတွက် ငါဖြေပေးတာပါ သူငယ်ချင်း မင့်ကိုငါစိတ်မဆိုးဘူး မင်းရိုးသားမှန်းသိသလိုမင့်ကိုလည်း ငါခင်မင်မိလို့ပါ  ဒုတိယမေးခွန်းက  ငါပြောလိုက်တဲ့ ဝဋ်ကြွေးမဟုတ်လား"

သူက ကျနော်မေးချင်တာကို သိထားပြီး၍အမေးစကားနဲ့ပဲပြန်ပြောလာတော့ကျနော် ခေါင့်ညိမ့်ပြမိသည်။

" သူငယ်ချင်း မင်းလည်းလူ  ငါလည်းလူဖြစ်လာတာကိုက ဒုက္ခပဲလေကွာ..ဝဋ်ကြွေးရှိလို့ လူဖြစ်လာတာမဟုတ်ဘူးလား"

" ဟား  ဟာ ဟာ  ဟား  ဟား ဟားးးးး"

သူစကားပြောအပြီး ကျနော် ပိုးစိုးပက်စက်ခွက်ထိုးခွက်လှန် အားရပါးရ ရယ်ပြစ်မိရသည်။ ကျနော်လည်း ကျနော့အသိ ကျနော့အတွေးနဲ့တင် ရယ်ခြင်းဖြစ်သည်။

" ၃၁ ဘုံမှာ လူဖြစ်ပြီးမှ လျှောက်လှမ်းလို့ရမဲ့ အနေအထားတွေကို  ပါရမီရှင်တစ်ဖြစ်လဲ ထူးထူးခြားခြားလူဖြစ်လာရတဲ့ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က မသိသေးဘူးလားဗျာ  ဟား"

ကျနော်လှောင်ရယ် ရယ်လိုက်ရင်းတစ်ချက်ပြောမိတော့ သူက---

" လူပြန်ဖြစ်တာကိုက ငါတို့အတွက်ကြွေးဟောင်းပြန်ဆပ်ရမဲ့ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုပဲလို့ ငါသိထားလို့ပါ သူငယ်ချင်း  ဆပ်စရာအကြွေးမပါခဲ့လျှင်  သို့မဟုတ် မရှိခဲ့လျှင် -----------------"

ငယ်သံဒိုင်က ဆက်မပြောပေ။စကားကိုတန်းလန်းရပ်ထားလိုက်တော့သည်။ကျနော်က စကားဆက်မို့ ပါးစပ်ဟလိုက်တော့ သူက လက်ကာတား၍

" ထားလိုက်တော့သူငယ်ချင်း မင်းနဲ့ငါ တစ်နေ့နေ့မှဒီအကြောင်းတွေ ထပ်ပြောပြဆွေးနွေးပါရစေ ငါအခုမင့်ကိုလုပ်ပြချင်နေတာက  မင့်ရင်ဝကို ငါ့ဒူးနဲ့ထောက်လိုက်မိခြင်းအတွက်တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ ကစ်ကစ်ကိုကျောင်းရဲ့ခြံစည်းရိုးနားက ကပ်လျှက်သစ်ပင်ကြီးဘေးမှာလုပ်ပြမယ်ကွာမင်းကကျောင်းခြံစည်းရိုးနားအပြင်ဘက်က ကိုင်းတောတွေထဲက နေကြည့်လို့ရတာပေါ့ ဘယ်လိုလဲ စိတ်ဝင်စားလား သူငယ်ချင်း"

ကျနော် သူ့ပြောစကားအပြီးမှာသူ့ကိုအံ့သြမှု့များစွာထဲက တစ်ခုထပ်ပြီး အံ့အားသင့်မိရပါသည်။ စကားက လမ်းကြောင်းအကြီးဆီသို့ချီထားပေမဲ့ သူကပြန်ဖျက်ချပြီးတစ်စုံတစ်ခုဆီသို့ ကျနော့စိတ်ကို ဆွဲခေါ်သွားပြန်သည်။ ကျနော်လည်း ပုထုဇဉ်ဖြစ်တာနှင့်အညီ သူ့တို့လေးယောက်ဆို စိတ်ဝင်စားတာလည်းပါတာမို့----

" အိုကေမိုင်ဖရန့်"ဟုပြောပြီးလက်မထောင်ပြလိုက်တော့သည်။

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောသည့်သစ်ပင်ကြီး၏ ကျောင်ဝန်းအပြင်ဘက်က ကိုင်းတောထဲ ရောက်တော့  သူတို့လေးယောက်ကသစ်ပင်ကြီးအောက် မရောက်သေးပါ။

ငယ်သံဒိုင်ကို ယုံကြည်လို့သာ ကျနော်စောင့်နေရပေမဲ့ အူကြောင်ကြောင်တော့နိုင်လွန်းသည်။မေဂျာချိန်အတန်းကိုဖျက်၍ စောင့်နေရခြင်းပင်။

ကျနော်စိတ်ဝင်စားလွန်းသည့် နာနားလိုဖြူဖြူတောင့်တောင့် ရေဆေးငါးလို လှသည့်သူကို လုပ်ပြမှာမဟုတ်တော့ စိတ်ထဲမှာဖီးတော့နည်းနည်းကျဲလှသည်။ဒါပေသိ့ကစ်ကစ်လို ရှာမှရှားသည့်နှာခေါင်းကြီးချွန်ပုံမျိုးနဲ့အသားအရည်ဖြူဖွေးနူးညံ့လွန်းသည့် မိန်းမမျိုးကိုက မြင်ရခဲသည်မို့ကျနော် စောင့်မျှော်နေမိရပါသေးသည်။

ဟော---လာပါပြီဗျာ  သူတို့လေးယောက်ကတော့ ပုံမှန်တွတ်တီးတွတ်တာပြောကြရင်းဖြင့် ကျနော်စောင့်နေသည့် ကိုင်းတောမှ မြင်ရသည့်သစ်ပင်ကြီးဆီ။

သစ်ပင်အောက်ရောက်မှ    သူတို့လေးယောက်က ဘာတွေတိုင်ပင်နေကြသည်ကိုတော့ ကျနော်မကြားရပေ။နာနားက သစ်ပင်ကြီး၏ဘယ်အစပ်ကိုသွား၍ မတ်တပ်ရပ်တော့၏။ခါခါးကညာအစပ်မှာနေပြီး ငယ်သံဒိုင်နှင့်ကစ်ကစ်ကို ပင်စည်ကိုကွယ်ထားခိုင်းလိုက်လေတော့သည်။

သူတို့လေးယောက်ကကိုယ့်နေရာနှင့်ကိုယ်နေရာ ချမှတ်ပေးပြီးသည်မှ  ငယ်သံဒိုင်ရှေ့ ကစ်ကစ်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုလှန်၍  အတွင်းခံဘောင်းဘီကို စချွတ်တော့သည်။ပြီးလျှင်မှ------

ကစ်ကစ်က သူမနှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးဖြင့် ငယ်သံဒိုင့်လီးထိပ်ကိုတို့ထိကစားပေးသေးလေ၏။ပြီးမှ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပါးပါးစပ်ပေါက်လေးဖြင့် ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီးကို မဆန့်မပြဲထည့်ကာ စုပ်ရှာလေတော့သည်။

နာနားက သစ်ပင် ပင်စည်လုံး၏ဘေးမှာရပ်၍ လူအရိပ်အခြေအနေကို ကြည့်ပေးလေ၏။နာနား၏ ခပ်ထွားထွားကိုယ်လုံးကြီးကလည်းတော်တော်လေး အကာအကွယ်ပေးနေသေးလေသည်။

ခါခါးက  ကစ်ကစ်စုပ်နေတဲ့ ငယ်သံဒိုင့်လီးကို တစ်ချက်တစ်ချက်လက်နဲ့ လာကိုင်ပေးသေး၏။တစ်ဖန်  ငယ်သံဒိုင့်၏တွဲလွဲကျဂွေးဥနှစ်လုံးကို သူမလက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ပွတ်ချေဆော့ကစားပေးလိုက်ပြန်သေး၏။

အပြာဇာတ်ဝင်ခန်းလို့ခေါ်တဲ့ကျားနဲ့မတို့လိင်ဆက်ဆံမှုကို နိုင်ငံခြားအပြာဇာတ်လမ်းထဲတွင်သာ တစ်တစ်ခွခွကြည့်ဖူးခဲ့သူ ကျနော့်အဖို့မြင်နေရသည့်မြင်ကွင်းကိုအားရကျေနပ်မိသည်မှာပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ ။

သူတို့လေးယောက် အရင်တုန်းကလည်းဒီနေရာမှာ အကြိမ်တော်တော်များများလှုပ်ရှားဖူးသည်ထင်ပါသည်။ဟိုးအဝေးကနေ သူတို့လေးယောက် ဒီအပင်အောက်မှာ ဆုံနေကြတာ ကျနော်မြင်ဖူးခဲ့မိသည်။

နေရာက ပတ်ပလစ်ဧရိယာဖြစ်ပေမဲ့ သစ်ပင်ကြီးဆီကိုလာမည့်သူကိုသာ အလေးထားကြည့်ပေးရုံပင်။ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ကိုင်းတောစပ်ကကျောင်းခြံစည်းရိုး၏ အပြင်တွင်ရှိနေတာမို့ ဒီဘက်ကနေလူမတွေ့နိုင်တာကတော့ သေချာပေါက်နီးပါးပင်။ဒါကြောင့်လည်း သူတို့လေးယောက်က ခပ်ရဲရဲပင်လုပ်ဆောင်ကြတာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ကျနော် သူတို့လေးယောက်ကို စူးစိုက်စွာကြည့်နေစဲမှာပင် ကစ်ကစ်က ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီးကို စုပ်ပေးတာရပ်ပြီး သစ်ပင်၏အစပ်မှနေ လူလာမလာကြည့်ပေးနေသော နာနား၏ခပ်ထွားထွားဖင်လုံးကြီးပေါ်မှ ခါးစပ်စကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ ငယ်သံဒိုင်ဆီကို သူမဖင်ဖြူဖွေးအားကုန်းပေးလိုက်လေတော့၏။

ခါခါးကလည်းကုန်းပေးလာသောကစ်ကစ်၏ ဖင်ဖြူဖွေးနဲ့စောက်ပတ်တို့ပေါ်စေရန်ကစ်ကစ်ဝတ်လာတဲ့ လုံချည်စကပ် စကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း လှန်ပေးသေးလေ၏။

မောင်မင်းကြီးသားငယ်သံဒိုင်က သူ့လီးကြီးကိုသာ တဖတ်ဖတ်မြည်အောင် ဂွင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ကစ်ကစ်ရဲ့စောက်ပတ်ပေါ်လာမှ သူ့လီးကြီးဖြင့် တေ့ထောက်လေတော့၏။

ခါခါးက သူမပါးစပ်ထဲ လက်ကိုထည့်၍တံထွေးစွတ်ကာ ငယ်သံဒိုင့်လီးကိုလည်းပွတ် ကစ်ကစ်၏စောက်ပတ်ထဲကိုလည်းနှစ်ချက်သုံးချက်မျှနှိုက်ပြီးမှ ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီး ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းဝင်ဖို့ရာ ကူညီပေးလိုက်သေးလေ၏။

ဤအချင်းအရာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ကျနော်က ငယ်သံဒိုင့်ဆီကို နဖူးနဲ့လက်နဲ့ကပ်၍အလေးပြုမိရသေးလေ၏။

" လေးစားပါတယ် ငယ်သံဒိုင်"

ဟု နှုတ်မှစကားတို့မထွက်ငြား စိတ်အတွင်းမှာဖြစ်သွားမိရသည်။ကျနော်ကျင်လည်ခဲ့တဲ့ဝန်းကျင်၌ စော်ကြည်ပါသည် စကီကြည်ပါသည်ဟု ဝင့်ကြွားကြသည့် ဘဲတွေပင် ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းနဲ့သရီးစမ်းလောက်သာ ဖြုတ်ဖူးပေလိမ့်မည်။ငယ်သံဒိုင့်အဖို့ရာ၌  လိုးဖို့လီးပင်စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးမဲ့သူကအဆင်သင့် ဆိုသလို  အဆင်ပြေလွန်းလှသည်။

ခါခါးတည်ထည့်ပေး၍  ငယ်သံဒိုင်လီးကကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးနောက်မှာတော့လည်း  ငယ်သံဒိုင်၏ဆောင့်ချက်များက တရစပ်စက်မော်တာတပ်ထားသည့်အလားမြန်ဆန်လွန်းလှ၏။ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီး၏ နောက်ကနေဆောင့်ချက်များကို ကစ်ကစ်ခမျှာလည်းအလူးအလဲခံစားရသည့်ဟန်တူပါသည်။

" တဟင်းဟင်း တအားအား"

ညည်းသံကတော်တော်လေး အသံထွက်တော့သည်။ခါခါးက သူမရဲ့မည်းနက်တဲ့မျက်ခုံးထူထူတွေကို မျက်မှောင်ကြုံပြီးမှ

"ကစ်ရယ်! ဘာဖြစ်လို့  ဒီလောက်တောင်အော်နေရတာလဲ  ပတ်ပလစ်ကြီးမှာလေဒီလီးကြီးနဲ့  ဒီတစ်ခါပဲ အလိုးခံဖူးတာကျနေတာပဲ နေ့တိုင်းနီးပါး လိုးခံဖူးပြီဟာ"

လို့ ပြောတော့ ကစ်ကစ်က---

" တစ်ချက်တစ်ချက်မှာ အသက်ရှုမှားသွားအောင် အောင့်သက်သက်ကြီးဖြစ်တယ်ခါခါးရယ်  လိုးချက်ဆောင့်ချက်ကြီးကပြင်းလွန်းတယ်  အား အား အီးး"

ကစ်ကစ်ရဲ့ပြောသံနဲ့ညီးသံကြားလိုက်ရတဲ့ကျနော်အဖို့ နဂိုတောင်နေပြီးသား ပေါင်ခြံကြားကကောင်ကြီး အစွမ်းကုန်ထောင်ထလာသည်မှာ ပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။ငယ်သံဒိုင်ကလည်း ရုန်းသည်။ဗျင်းသည်။ဆောင့်သည်။ငယ်သံဒိုင်၏ ဆောင့်ချက်ကြောင့် လဥနဲ့ကစ်ကစ်၏ပေါင်ခွဆုံတို့ရိုက်ချက်သံ တဖတ်ဖတ်များကို ကျနော့နေရာမှပင်အတိုင်းသားကြားနေရလေ၏။

ငယ်သံဒိုင်ဆောင့်ချက်တို့တရစပ်ဖြစ်နေစဲမှာပဲ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က သူတို့လေးယောက်ရှိရာဆီစူးစမ်းသောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေတာကို ကျနော်မြင်နေရာ၏။

ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က အနားတော့မလာကျချေ။အဝေးကနေပဲ အကဲခပ်နေကြသည်။ကျနော်မြင်သလို ကင်းစောင့်ပေးနေတဲ့ နာနားလည်းမြင်လိုက်တာမို့ထင် လက်ဟန်နဲ့ပဲ မလုပ်ဘဲရပ်ရန် ငယ်သံဒိုင်ကို အချက်ပြလိုက်တာတွေ့ရသည်။

ငယ်သံဒိုင်လည်း တရှိန်ထိုးတရစပ်ဆောင့်လိုးနေတာရပ်၍ ကစ်ကစ်၏ဖင်ဖြူဖွေးလေးကိုသာ ပွတ်သပ်နေရင်း အမောဖြေနေတာတွေ့ရသည်။

ကျောင်းသားနှစ်ယောက်ကလည်းသစ်ပင်အနားထိလာဖို့ ချီတုံချတုံဖြစ်နေဟန်တူပါသည်။မလာပါစေနဲ့ဟု သူတို့လေးယောက်က ဆုတောင်းချင်မှတောင်းမည်ဖြစ်သော်လည်း ကျနော့မှာတော့ဆုတောင်းနေရ၏။မြင်ရမြင်ခဲလက်တွေ့ပွဲမို့ ကြည့်ချင်လွန်းလှသည်။ကျနော့ဆုတောင်းပြည့်ခဲ့လိုက်ပါသည်။

မောင်မင်းကြီးသားနှစ်ယောက်ကအနားထိတော့ရောက်မလာခဲ့ချေ။ပေစောင်းပေစောင်းကြည့်ရင်း သူတို့လေးယောက်နဲ့ဝေးရာသို့ ပြန်လှည့်သွားကြလေတော့သည်။

နာနားက အချက်ပြန်ပေးလိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးကိုဘာပြောလိုက်သည်ကျနော်မသိရပေမဲ့ ခါခါးလုပ်ကွက်ကိုမြင်လိုက်ရသော ကျနော့အဖို့မှာ ပေါင်ကြားကကောင်ကြီး စိမ့်ကနဲဖြစ်ပြီးတင်းကနဲပိုထောင်သွားရသည်။

ခါခါးက မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိသော ငယ်သံဒိုင်၏ ပေါင်ကြားမှနေ၍ ပက်လက်အနေအထားဖြင့် လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်၍ဝင်လိုက်ကာ လေးဖက်ကုန်းထားလျှက်ရှိကစ်ကစ်၏ စောက်ပတ်အတွင်းရှိငယ်သံဒိုင့်လီးကို ဆွဲထုတ်စုပ်လိုက်သောကြောင့်ပင်။

ငယ်သံဒိုင်ကတစ်ဖန်သူ့လီးကိုခါခါးပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ဆွဲထုတ်၍ ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုးလိုက်ပြန်၏။လေးငါးဆယ်ချက်မျှကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ လိုးပြီးကာမှလျှင် အသင့်ဟပေးထားသော ခါခါးပါးစပ်ကိုပြန်ထည့်လိုးပြန်၏။

စောက်ပတ်တစ်လှည့်ပါးစပ်တစ်လှည့်ထိုးသွင်းလုပ်ဆောင်နေရသော ငယ်သံဒိုင့်ကိုကြည့်ရင်း  အားကျနေရတော့လေ၏။ထိုးထောင်လွန်းနေသော ပေါင်ကြားကကျနော့ကောင်ကြီးကိုတော့  လက်ဖြင့်သာဖိအုပ်ညှစ်ထားရတော့သည်။ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာသည်ဟူသောစကားအတိုင်းဖြစ်နေသည်မှာ  ကျနော်ပင်။

အချိန်လည်းကြာလာသည်နှင့်အမျှ ငယ်သံဒိုင်၏ ကစ်ကစ်ကိုလိုးဆော်ချက်တွေက ပိုမြန်ပိုသန်လာတာတွေ့မြင်ရသည်။ငယ်သံဒိုင်က ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲကလီးကိုမချွတ်တော့ပဲတဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးသောအခါ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေတဲ့ ငယ်သံဒိုင်၏ ဂွေးဥကို  ခါခါးကပါးစပ်ဖြင့်ဂွေးဥကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စုပ်လျက်ပေးနေပြန်ပါသည်။ရသတို့ မည်မျှထူးကဲမည်မှန်းမခံစားဖူးသော ကျနော့်အဖို့ မခန့်မှန်းနိုင်အောင် ရှိရပါတော့သည်။

ဆောင့်ချက်တို့ အကြိမ်ရေများလာသောအခါ ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ "ဟိန်း!"လိုလို"အိမ်း!"လိုလို မပီသမသဲကွဲတဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီးထွက်လာလေတော့သည်။ထွက်ပေါ်လာသောအသံက အနည်းငယ်ကျယ်လောင်သွား၍ ကျနော်ပင်သစ်ပင်နဲ့ဝေးရာဆီကိုလူရိပ်လူခြေကြည့်မိလိုက်သေးသည်။တစ်စုံတစ်ဦးများကြားသွားလေမလားဟုစိုးရိမ်သောကြောင့်ပင်။

ကျနော်ကစိုးရိမ်သော်လည်း သူတို့လေးယောက်ကတော့ ဘာအပူအပန်မှမရှိပေ။ငယ်သံဒိုင်၏ ရင်ခေါင်းထဲကလာသောညည်းသံကြီးထွက်ပေါ်လာသောအခါငယ်သံဒိုင်နှင့်ကစ်ကစ်၏ ပေါင်ခွကြားမှာရှိနေသော ခါခါးကအလျင်အမြန်ပင် ခွဆုံနှစ်ခုမှ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။

ကစ်ကစ်ကလည်း လေးဖက်ကုန်းထားပေးရာမှ ငယ်သံဒိုင်၏လီးရှိရာဘက်ပြန်လှည့်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာလီးနဲ့သူမမျက်နှာတို့ထိထား၍လီးကိုမြန်မြန်ကြီးဂွင်းဆောင့်ပေးလေတော့သည်။

နာနားကလည်းပွဲပြီးကာနီးပြီမို့ထင် လူကိုစောင့်ကြည့်မပေးတော့ဘဲလက်တစ်ဖက်ကကစ်ကစ်ခေါင်းကိုပွတ်၍ ကျန်တစ်ဖက်က ငယ်သံဒိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

ခါခါးကတော့ ငယ်သံဒိုင့်နောက်မှာပဲရပ်လျှက်အနေအထားနှင့် ငယ်သံဒိုင်ဖင်ကြားအောက်မှနေ လဥတို့ကို ပွတ်ချေပေးတော့သည်။

ပွတ်သူ စုပ်သူ လျက်သူ ပွတ်ချေသူတို့ဖြင့်လေးယောက်သား ရှုပ်ယှက်ခပ်ပြီးနောက်မှာတော့  ငယ်သံဒိုင်၏ ဒုတိယအကြိမ်ရင်ခေါင်းသံကြီးပေါ်ထွက်လာကာ သူ၏လီးကြီးမှ သုတ်ရည်တို့ကား  ကစ်ကစ်၏ဖြူဖွေးလှပသန့်စင်လှသော မျက်နှာပေါ်ဆီသို့ တရစပ်ပန်းထုတ်ထွက်လေတော့သည်။

အဝေးကမြင်နေရသောကျနော်ပင်လျှင်ကစ်ကစ်မျက်နှာပေါ်က ဖွေးဖွေးလှုပ်သုတ်ရည်များကို လှမ်းတွေ့ရ၍ ငယ်သံဒိုင်၏သုတ်ကြောသန်မာမှုကိုအံ့သြရမိသည်။ထပ်၍အံ့သြရသည်မှာ ငယ်သံဒိုင်ကားပြီးဆုံးသွား၍ အနေအထားပြင်ဆင်နေချိန်မှာနာနားနဲ့ ခါခါးတို့က  ကစ်ကစ်မျက်နှာပေါ်မှ ငယ်သံဒိုင်၏သုတ်ရည်များကို လျှာနဲ့လျက်၍တစ်မျိုး ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူ၍တစ်ဖုံ လျက်စုပ်စားသုံးနေကြလေတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကစ်ကစ်တို့ ကျောင်းဝန်းခြံစည်းရိုးနားက သစ်ပင်အောက်မှာလုပ်ကြသည်ကို ကြည့်ပြီးရသည့်နောက်ပိုင်းရက်များ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော်အေးအေးဆေးဆေး မဆုံဖြစ်ကြသေးပေ။

ကျနော် သူနဲ့ဆုံပြီးစကားပြောရန် သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကို သွားပြန်တော့လည်း အိမ်တံခါးကပိတ်လျှက်။တစ်ခါသားသွားချိန်ဆိုသူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ လူကြီးလေးငါးယောက်ရောက်လို့နေတာ ကျနော်တွေ့ခဲ့ရသည်။

အဲဒီလူကြီးများကိုကြည့်မိ၍  ကျနော်ကျောပါစိမ့်သွားမိခဲ့သည်။လူကြီးများကရိုးရိုးပင်နီဖျင်ကြမ်းတိုက်ပုံအင်္ကျီများကိုဝတ်ထားသော်လည်း အရပ်အမောင်းတွေကောင်းလွန်းသလို  သူတို့၏အကြည့်များက အေးစက်စက်နှင့်ကျောစိမ့်ဖို့ကောင်းလှသည်။

ကျနော်က သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသောအိမ်ကို အဝင်အထွက်ရှိခဲ့ပြီမို့သွားလာမေးမြန်းနေကျအတိုင်းငယ်သံဒိုင်ရှိလားဟု မေးမြန်းသည်ကိုပင် နှစ်မြို့ဟန်မရှိပေ။လူကြီးတွေပုံစံကြည့်ရတာ ဒီဘက်ခေတ်  လူကြီးလူကောင်းပုံစံများလည်းမဟုတ်ပေ။ရှေးစာအုပ်ဟောင်းကြီးများတွင်တွေ့ရသည့်ရှေးလူကြီးများ၏ ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

ငယ်သံဒိုင်ကိုကျနော်မတွေ့ရလို့ရှာကြည့်နေတာသိသည့်ထင်။နာနားတစ်ယောက်ပဲ ထွက်လာပြီး---

" ပြန်တော့နော် သူငယ်ချင်း ဧည့်သည်တွေလာနေလို့ ငယ်သံဒိုင်ကို သူငယ်ချင်းဆီနောက်မှ လွှတ်လိုက်မယ်နော်"

"အေးပါဟာ"

လို့ ပြောရင်း  နာနားကိုတစ်ဖက်သတ်ကြွေသူဖြစ်တာမို့  ယောက်ျားတို့ရဲ့ မွေးရာပါအတတ်နဲ့ ကြွေတဲ့ အကြည့်ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်နေတာ သိစေသောအကြည့်ဟု ပြောကြသည့် ကြာကြည့်ကြည့်ပစ်လိုက်သေး၏။

နာနားကဧည့်သည်တွေကြောင့်ပဲစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်နေလား ကျနော်လိုအသားအရည်မဲခြောက်ခြောက်ရှည်ကိုင်းကိုင်းလူမျိုးကို စိတ်မဝင်စားတာပဲလားတော့မသိပေ ကျနော့အကြည့်များကိုမည်သို့မျှမတုံ့ပြန်ပဲ ဒီအတိုင်းလှည့်ပြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။ရင်မှာ ဟာတာတာနှင့်ကျန်ရစ်နေခဲ့ရသူက ကျနော်ပင်။

နောက်ရက် ငယ်သံဒိုင်နဲ့ဆုံတော့ လာသည့်ဧည့်သည်တွေအကြောင်းမေးမိရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ကလည်း ကျနော့ကို ပြန်မေးပါသေးသည်။

" အဲဒီနေ့ကတွေ့ခဲ့ရသူတွေကို သူငယ်ချင်းဘယ်လိုမြင်လဲ ထူးဆန်းမနေဘူးလား"

" ထူးဆန်းပါသကောကွာ မျက်လုံးအကြည့်တွေက အေးစက်စက်နဲ့ကျောပါစိမ့်တယ်ဘယ်လိုလူတွေမို့လဲကွ"

" လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာသူရဲကောင်း ဖြစ်ချင်နေကြသူတွေလေ"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်၏ပြောစကားကြားမိတော့ များစွာ အံ့အားသင့်မိရပြန်ပြီး

"ဘယ်လို ဘယ်လို သူငယ်ချင်း လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာ ဟီးရိုးဖြစ်ချင်နေသူတွေ ဟုတ်လား"

" ဟုတ်ပကွာ စိတ်ပျက်တယ်ဆိုတာထက်သူတို့လမ်းကြောင်းကို ပျင်းတာ အာရုံမရတာ မကူညီနိုင်ဘူး"

" အဲသလိုဆိုတော့ ?????"

" ခေါင်းခါလိုက်တာပေါ့"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောတာကို သေချာနားမလည်ပေမဲ့  ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ခေါင်းညိမ့်လိုက်မိသည်။

" သူတို့လည်း နှယ်နှယ်ရရပုဂ္ဂိုလ်တွေတော့မဟုတ်ဘူးနော် သူငယ်ချင်း"

"သူငယ်ချင်းကကျ မကြောက်ဘူးလား"

သူက ပြုံးပြီးပဲ---

" လောကမှာ ရိုသေလေးစားစိတ်နဲ့ကျေးဇူးတော်များစွာရှိတာမို့ ဝပ်တွားခယတာမျိုးကလွှဲလို့ ငါကြောက်ရမဲ့သူ မပေါ်သေးဘူးသူငယ်ချင်း"

"မင်း တကယ်ပြောနေတာလားကွာ"

" တကယ်ပေါ့ကွာ ငယ်သံဒိုင်က ဘယ်တုန်းကများ မုသာဝါဒကို ကျုးလွန်ခဲ့လို့လဲမင်းမေးတာတွေကအစ သိရင်သိတယ်မသိရင်မသိဘူး ဖြေနေတာပဲလေ---ငါ ကြောက်ရမဲ့သူမရှိသေးဘူးဆိုတာကယခုလက်ရှိကိုပြောခြင်းဖြစ်ပါတယ်----နောင် အလင်းနှစ်သန်းပေါင်းများစွာဖြစ်ပေါ်ပြီးပျက်ပြီးဆိုရင်တော့ ငါလည်းသေချာမပြောနိုင်ဘူးပေါ့ကွာ  အလုံးစုံကိုထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သောဉာဏ်က ငါတို့နဲ့ ဟိုးအဝေးကြီးမှာလေ---"

" တော်တော်များများကိုတော့ သူငယ်ချင်းသိနေတယ်ဟုတ်  သိပြီးဟုတ်"

" သင်္ချာကိန်းဂဏန်းနဲ့ပြောချေးဆို ငါးရာခိုင်နှုန်း  ဖိုက်ပါစင့်လောက်ပေါ့"

ကျနော် သူနဲ့စကားဝိုင်းအတွက် ဒုတိယအကြိမ် ခေါင်းညိမ့်မိရသည်။ပြီးမှထပ်၍

" ငါဆိုရင်ကောကွာ"

" အဲဒါကျ မသိဘူးကွ မဖြေတတ်ဘူး မင့်ဉာဏ်အဆင့်ကိုဖြေရလောက်အောင်ထိငါ ပါရမီမပါဘူး မစွမ်းဘူးလို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့"

ငယ်သံဒိုင်က တစ်ဆက်တည်းပဲပြောလာတာက--

" လူရယ်လို့ဖြစ်လာပြီး အားလုံး မပြည့်စုံဘူးဆိုတာ လက်တွေ့အနေနဲ့ ထပ်ပြီး မင်းနဲ့ငါ ကစားပွဲ တစ်ခုလောက် ထပ်ကစားမယ်ကွာ  အရင်အခါတွေတုန်းကလည်း မင့်ကိုငါရှုံးခဲ့တယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ကြိုးစားမယ်ကွာ စိတ်ချ  ဟားး! ငါ ဧည့်သည်တွေလာတဲ့ကိစ္စနဲ့အာရုံနောက်နေတာ သူငယ်ချင်းရ  ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေရအောင်ကွာဟုတ်ပြီလား"

လို့ ဆက်လာတော့ကျနော်က

" ရတယ်လေ  မင်းဘာကစားချင်တာလဲ"

" နာမည်နှစ်လုံးထပ်တွေ ရွတ်မယ်လေဆက်မရွတ်နိုင်သူက အရှုံးပေါ့  အရင်တွေလည်းကစားဖူးပါတယ် ငါရှုံးနေကျပဲ ဟီး"

ဟုတ်သည်။ငယ်သံဒိုင်ကို ကျနော်ခင်တာအဲဒါတွေလည်းပါသည်။တစ်ချို့ကျနော်နဲ့သိပ်ပြီးမရင်းနှီးပေမဲ့ သိကျသည့်သူငယ်ချင်းတွေလို ကိုယ်အကျွမ်းကျင်ဆုံးအပိုင်နိုင်ဆုံးကိစ္စတွေကိုပဲ ပြိုင်ဆိုင်ယှဉ်ပြိုင်ဖို့စိန်ခေါ်သည်မဟုတ်။ကိုယ်ညံ့လို့ရှုံးသည်ကို ပျော်ပျော်ကြီးနဲ့အရှုံးခံချင်သူ။လူတိုင်းသည် နေရာစုံထူးချွန်သူမဟုတ်။ဘယ်လောက်ပဲတော်တော် တစ်နေရာတော့ ညံ့မည်သာ။

အဲဒီအချက်ကို    ငယ်သံဒိုင်ကသိသည်။လက်ခံသည်။ကျနော့ကိုအနိုင်ပေးချင်တာလည်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ကျနော်တို့ဖက်မှာသူငယ်ချင်းအချင်းချင်းတွေ  အင်္ဂလိပ်စာနဲ့လည်း ကစားကျသလိုနာမည်များနဲ့ကစားတာလည်းရှိသည်။

ဥပမာ----

" မောင်မောင်ဌေး" 

လို့ စလိုက်လျှင်---နောက်တစ်ယောက်က

" ဌေးဌေးနိုင်"ဟုဆက်ရသည်။

တစ်ယောက်က---

" နိုင်နိုင်ထွန်း"ဟု ပြောလာသောအခါ

" ထွန်းထွန်းပိုင်"

ဟု ပြောပြရသည်။အချိန်ကြာတာ နာမည်ထပ်တာမျိုးဆို ပြောမိသူက အရှုံးပင်။ကျနော်နဲ့ငယ်သံဒိုင် အဲတာမျိုးကစားဖူးသည်။ငယ်သံဒိုင်ရှုံးခဲ့သည်။ ကျနော်က စာဖတ်များခဲ့တာကြောင့်လားတော့ မသိပေ။ရှေ့ဆက်ရန်ခက်မည့်ဝေါဟာရအမည်ကိုပိတ်ပြီး သူ့ကို အချိန်ဖြင့်ပွဲသိမ်းအနိုင်ယူပြစ်သည်။သူကလည်း ဒီတစ်ခုတော့မင့်ကို မယှဉ်နိုင်ဘူးကွာလို့ ခပ်ပြုံးပြုံးပင်အရှုံးခံပါသည်။

ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လောင်းကြေးပြောတော့ ကျနော်က နာနားကိုကြွေပေမဲ့ သူမဘက်က ဖုတ်လေတဲ့ငါးပိရှိလေတဲ့တောင်မသိဆိုတာလို မသိကျိုးကျွန်ပြုလွန်းတာမို့  ယောက်ျားဗီဇအတိုင်း ကိုယ်မှမစွမ်းရင်လည်းစွမ်းတဲ့သူလုပ်တာကြည့်ပြီး ခံစားချင်တာမို့---

" သူငယ်ချင်း မင်းရှုံးရင် နာနားကို လုပ်ပြရမယ်  ငါသိပ်ကြည့်ချင်တယ်" 

ပြောရတော့သည်။ငယ်သံဒိုင်ကရယ်ပြီးပဲ

" အေးပါကွာ ငါ့အတွက်အခက်အခဲမဖြစ်ပါဘူး မင်းရှုံးရင်တော့ ထိုင်နေကျ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကမုန့်ဖိုးတွေပိုက်ဆံရှင်းဖို့သာ ပြင်ထားပါ  ကဲစ!!"

နှစ်ဦးသား လောင်းကြေးသဘောတူပြီးလျှင်မှ ကျနော်က--

" ဒီတစ်ခေါက် မင့်ကိုဦးစားပေးပါတယ်သူငယ်ချင်း မင်းစ"

" နိုး နိုး မလိုပါဘူး မင်း စ လိုက်တော့"

လို့ ဆိုလာတော့  ကျနော်---

" ယဉ်ယဉ်ဌေး"

ကွာ ဟု ပြောရင်းကစားပွဲကို စလိုက်သည်။သူက

" ဌေးဌေးမြင့်"ပေါ့ ဟု ဆက်ပါသည်။

" မြင့်မြင့်ခင်"

" ခင်ခင်စိန်"

" စိန်စိန်ထွား-- လေ ဟီး" ကျနော် နာမည်ဆက်လိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့သွားပြီး

" စိန်စိန်ထွားလို့နာမည်ရှိရဲ့လားကွာ"ဟု မေးလာသေးသည်။

" ရှိတာပေါ့ သူငယ်ချင်းမမှတ်မိလို့ပါ ငါတို့ အလယ်တန်းလောက်တုန်းက  ငါတို့ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးနာမည်က "ဒေါ်စိန်စိန်ထွားလေ ကွာ" ဟု ဖြေရသေးသည်။သူကပဲဆက်၍"ထွားထွားနု"ကွာလို့ပြောလာတော့ ကျနော်

" နုနုရှိန်"လို့ ငယ်သံဒိုင် နာမည်စဉ်းစားရခက်အောင် လုပ်လို့ရပေမဲ့...ပွဲမသိမ်းချင်သေးတာမို့----

" နုနုတင်"လို့ ပြောပေးလိုက်ပါသည်။ဒါပေသိ မောင်မင်းကြီးသားက ကျနော့ကို"တင်တင်ရှိန်"လို့အော်ပြီး သတ်တော့သည်။

ကျနော်တို့ဆီမှာ အမျိုးသမီးနာမည်များအဖို့ "ရှိန်"နှစ်လုံးထပ်တာ ရှားသည်မဟုတ်ပါလား။ကျနော်လည်း ကြံဖန်ပြီး"ရှိန်ရှိန်အေး" ဟု ပြောလိုက်တော့ သူကကျနော်တို့ကစားပွဲထုံးစံ နာမည်က အပြင်မှာရှိနိုင်မရှိနိုင် သုံးသပ်ခွင့်ရတာမို့-------

" ဒေါ်ရှိန်ရှိန်အေး" "မရှိန်ရှိန်အေး"ဟု ပါးစပ်က ရွတ်ပြီးခေါ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ပြီးမှ ကျေနပ်သွားသည့်ထင်---

" အေးအေးသူ" လို့အော်ပြီးဆက်လာ၏။

" သူသူလင်း"လို့ ကျနော်ဆက်တော့ သူက

" လင်းလင်းမြတ်"တဲ့။

" မြတ်မြတ်လှိုင်"လို့ ကျနော်ဆက်ပြန်သည်

" လှိုင်လှိုင်ဝင်း"လို့သူက ပြောလာတော့

ကျနော်က ဝ သုံးလုံးကွာ

" ဝင်းဝင်းဝါ" လို့ ဆက်ပေးရင်း သူ့ကို ခွင်ဆင်လိုက်တော့သည်။ကျနော်ထင်သည့်အတိုင်းပင်  ခွင်ဝင်လာသည့်နာမည်သူပြောလာသည်က---

" ဝါဝါခိုင်"တဲ့လေ။ကျနော် ဟတ်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး----

" ခိုင်ခိုင်ထွန်း"လို့ပြောလိုက်တော့မောင်မင်းကြီးသား ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းတစ်ချက်ကုတ်ပြီး " ထွန်းထွန်းယု"တွေ"ထွန်းထွန်းပု"တွေ ဖြစ်ကုန်ရှာတော့သည်။ ပြီးမှ "ထွန်းထွန်းလှိုင်" ကွာ ဟုအော်တော့သည်။ကျနော်က --

" လှိုင်က  'မြတ်မြတ်လှိုင်'မှာအော်ပြီးသားလေ ပြီးတော့ အမျိုးသမီးနာမည်က 

" ဒေါ်ထွန်းထွန်းလှိုင်"လို့တော့ မရှိလောက်ပါဘူးကွာ အမျိုးသားနာမည်ပဲ 'ဦးထွန်းထွန်းလှိုင်' 'ဦးထွန်းထွန်းနိုင်' 'ဦးထွန်းထွန်းဝင်း'တို့ ရှိတာများပါတယ်"လို့ပြောတော့သူက ရယ်ပြီး

" ရှိချင်ရှိမှာပါကွ ဟား ဟား  ထားပါကွာ..လှိုင် နှစ်ခါထပ်တော့  ထုံးစံအတိုင်း ငါရှုံးပြီပေါ့နော"

" အေးဆို"

" ကတိတည်ပေးရမှာပေါ့ကွာ အချိန်နဲ့နေရာတာ ပြောပါ"

ကျနော် ဒီစနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်ကို အိမ်မပြန်ပဲ ကျနော့်အဆောင်မှာပဲ နေဖို့ စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ ဘေးခန်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက ပြန်မှာမို့ ငယ်သံဒိုင်နဲ့နာနားကို ကျနော့အခန်းမှာပေးနေပြီး ကျနော်ကသူငယ်ချင်းအခန်းကနေ ချောင်းကြည့်လို့အဆင်ပြေမည်လို့ တွက်ဆရတော့သည်။

သူတို့လေးယောက် ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ စီစဉ်ပြန်ရင်လည်း  ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်က ပါလာလိမ့်ဦးမည်။ကျနော့်က သရီးဘိုင်ဝမ်းခေါ် ဖိုးစမ်းကြမည်ကိုမကြည့်လိုမုမရပေ။ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း  ရှယ်သမသည်ကိုသာ အားရပါးရ ရှု့စားလိုလှသည်။

နာနားရဲ့ ဖြူစိုစိုပြည့်ပြည့်ကြီးနဲ့ အင်္ကျီလုံချည်အောက်က ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မှန်းဆကြည့်ရင်းတောင်  ပေါင်ကြားက အငယ်ကောင် ခေါင်းထောင်လွန်းလှသည်။အဝတ်အစားဗလာနဲ့နာနားကို ငယ်သံဒိုင်ဘယ်လို ဗျင်းမလဲတွေးမိသွားရင်း-----

" သူငယ်ချင်း  ဒီကျောင်းပိတ်ရက် ငါနေတဲ့အဆောင်က ငါ့အခန်းမှာပဲ လာနေကွာမင်းတို့လဲ မပြန်နဲ့ပေါ့ အဆင်ပြေလား"

" အိုကေ!!ရတယ် သူငယ်ချင်း"

လို့ ငယ်သံဒိုင် ပြောလာလိုက်သောအခါ-----ကျနော် လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးရင်းနို့ထွားထွားဖင်ကားကားနဲ့ နာနားရေ နင့်ကိုလုပ်တာ ငါ့ကြည့်ရချည်သေးတော့ဟုစိတ်တွင်းက ကိုယ်လုပ်ရသည်မဟုတ်ငြားဘာမှမဆိုင်ပဲ ကြုံးဝါးမိရပါတော့သည်။

အခန်းထဲ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်လာကြပြီးနောက်မှတော့ ယခုမှစတွေ့ရသည့် ချစ်သူရည်းစားအတွဲမျိုးလည်းမဟုတ်တာမို့နှစ်ယောက်သားက ဇာတ်ကိုဘီလူးဆိုင်းတီးပြီးစဖွင့်သည်ဆိုသလို အနမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေနှင့်အတူ  အပွတ်အနှိုက်တွေနဲ့စတော့သည်။

ကျနော်ကသူတို့နှစ်ယောက်အားကျနော်နေသည့်အခန်းကိုပေးထားတာမို့ ကျနော်ကကျနော့သူငယ်ချင်းအခန်းထဲကနေချောင်းကြည့်ရတော့သည်။

ကျနော်တို့ငှါးသည့်နေရာမှာ  အိမ်ကိုကျောင်းသားဆောင်လုပ်ထားသည့်ထုံးစံအတိုင်း တစ်ခန်းနှင့်တစ်ခန်း သုံးထပ်သားများသာကာရန်ထားသည့်မို့အခန်းတိုင်းမှာသုံးထပ်သားပြားတွေကိုဖောက်ထားသည့်မျက်လုံးတစ်လုံးစာအပေါက်ရှိလေတော့ကျနော့အတွက်ကြည့်ရတာအဆင်ပြေလွန်းလှသည်။

ငယ်သံဒိုင်က နာနားရဲ့အဝတ်အစားတွေကို နမ်းရင်းစုပ်ရင်းနှိုက်ရင်းနဲ့ ချွတ်ပြစ်တော့သည်။နားနာကလည်း နှုတ်ခမ်းခြင်းတော့စုပ်ကာ နမ်းနေရင်းဖြင့် သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ငယ့်သံဒိုင့်လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပေးသေးလေတော့သည်။

ချောင်းကြည့်နေသည့်ကျနော့စိတ်အတွင်းမှာတော့နားနာရဲ့အဝတ်အစားတွေမြန်မြန်ဖယ်ခွါချွတ်ပါတော့ဟု လောနေမိရသည်။ကိုယ့်ကြွေနေသည့် သူမရဲ့ နို့ထွားထွားဖင်ကားကားဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မြင်ချင်လွန်းတော့သည်။

ကျနော့ဆန္ဒအတိုင်းငယ်သံဒိုင်ကချွတ်လာလေတော့  သူမတို့ဝတ်သည့်ဆပ်စမိုင်နာခေါ် အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးနဲ့ နာနားရဲ့ဖင်အိုးကြီးကို အရင်မြင်ရတော့သည်။ကောင်းလိုက် ကြီးလိုက် ထွားလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး။အားရစရာပင်။ဆပ်စမိုင်နာဝတ်ထားပေမဲ့ နာနားရဲ့ပေါင်လုံးဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း  ကျနော့ကောင်ကြီးထောင်လာသည်မှာ အားပါးတရပင်။

ငယ်သံဒိုင်က နာနားကို နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့စုပ်နေရင်း အပေါ်ကဘရာစီယာကို မချွတ်ဘဲ  နာနားခါးနဲ့ဖင်အိုးကြီးပေါ်က ဆပ်စမိုင်နာကို အရင်ချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

နာနားရဲ့ ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းဖြူဖွေးလွန်းသည့်ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ကျနော်မြင်လိုက်ရလေတော့"ရှီး အားပါးပါး"ဟု အသံထွက်လေလား မထွက်လေလားမသိ ရေရွတ်မိလိုက်သည်။နာနားဖင်အိုးကြီးက ကောင်းလွန်း၏။ကစ်ကစ်လည်း ဖြူပြီး စွဲဆောင်မှုရှိပေမဲ့  ဖင်ကျ သေးလွန်းသည်။ကစ်ကစ်၏ဖင်ဖြူဖွေးက နာနားဖင်ကြီး၏တစ်ခြမ်းစာပဲ ရှိလိမ့်မည်ဟု ကျနော်တွက်ဆမိသွားသည်။

သို့တည့်ငြား ကစ်ကစ်၏နှာခေါင်းဖြူရှည်ရှည် ချွန်ဖွေးဖွေးက ကျနော့်တို့ကို  လီးတောင်စေလွန်းသည်ဟုတော့ အမှတ်ပေးမိပါသေးသည်။ပျိုမဒီများသည်က သူ့နေရာနှင့်သူတော့ ပုရိသများကို ရမ္မက်ထကြွစေပါသည်။

နာနားရဲ့အကာအကွယ်မပါတဲ့ဖင်အိုးကြီးကိုကြည့်ရင်း မြင်ဖူးခဲ့လေတဲ့ကစ်ကစ်ဖင်သေးလေးကို  ကျနော်သတိရမိသွားသေးသည်။နာနားရဲ့ဖင်ကြီးက ဖြူနုထွားကားကားကြီးနဲ့ဖြစ်လို့အားရစရာကောင်းလွန်းသည်။

နှယ်သည်။ငယ်သံဒိုင်က နာနားဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ခြမ်းကိုင်ပြီးကို နှယ်ပြစ်သည်။မောင်မင်းကြီးသားတော့ ဘယ်လောက်တောင်ကိုင်လို့ကောင်းလိမ့်မည် မသိပေ။

ဖင်ကြီးကိုနှယ်ပြီးမှ ငယ်သံဒိုင်က နာနားရဲ့ဘရာစီယာချိတ်တွေကို သူမကျောပြင်မှဖြုတ်တော့သည်။ဘရာစီယာဖြုတ်ပေမဲ့နာနားက  ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာကို ကျောပေးထားတာမို့ သူမနို့အုံ့နှစ်လုံးကိုကျနော့မှာ သေချာမမြင်ရသေးပေ။

နာနားက လုံးဝ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားမှကို  ငယ်သံဒိုင်၏ ပုဆိုးကို အောက်သို့ လုံးဝချွတ်ချ ပါတော့သည်။ငယ်သံဒိုင်က  ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးမှ နှုတ်ခမ်းခြင်းတို့နမ်းနေစဲမှာပဲ  ခါးလည်းနည်းနည်းစောင်းထားသည်မို့ ဒီကောင့်ရဲ့လီးထိပ်ကြီးက  နာနားရဲ့ ခါးဘေးတိုင်ပြူထွက်လာတော့သည်။ ကျနော် ချောင်းကြည့်ရာအပေါက်ဆီသို့ သေနတ်ပြောင်းဝချိန်သလိုပင်။ ချောင်းကြည့်ရသူအဖို့ အဲဒီ အနေအထားကြီး ဖီးအောက်လွန်းလှသည်။

နာနားက ကျနော့ဖက်လှည့်မိထားသောသူမခါးစောင်းဘေးက ပြောင်းဝကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်၍ ဗိုက်စပ်စဆီသို့ ပြန်သိမ်းလိုက်မှသာ မြင်ကွင်းကို ကျနော်ကျေနပ်သွားရပါတော့သည်။

မိမိနှစ်သက်သူ နာနားရဲ့လိင်ဆက်ဆံမှုအနေအထားကို ကြည့်ရှု့ခံစားချင်ပေမဲ့ယောက်ျားခြင်း  သူ့လည်းလီးပါ  ကိုယ့်လည်းလီးပါတာမို့ လီး လီးခြင်းတော့မရှု့စားလိုပေ။

ကျနော် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေစဉ်မှာပဲသူတို့နှစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှ ငယ်သံဒိုင်က နားနာကို ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့ လှည့်ပေးရှာတော့သည်။သူကတော့နာနားနောက်ကနေထောက်လျှက်မတ်တပ်အနေအထားကနေ နားနာရဲ့လည်ပင်းကိုလျှာဖျားနဲ့ ပင့်သပ်လျက်တော့သည်။

နာနား ကျနော်ဘက်အလှည့်မှာ ကျနော့အတွက် ကော့ဝိုင်းဝိုင်းထုကောင်းကောင်းဖင်အိုးကြီးတွေပဲမြင်နေရတာမှ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းလှသည့် နာနား၏စိုစိုစက်စက်ရင်စို့သားနှစ်လုံးကို ရှင်းလင်းကွက်ကွင်းစွာမြင်ရပါတော့သည်။ကျနော် တံထွေးတစ်ချက် ဂွတ်ကနဲ မျိုချမိလိုက်သည်။

သိပ်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်စို့ချင်စရာကောင်းလွန်းသည့် နာနား၏ ရွှေရင်သားနှစ်လုံးပင်။နာနားက လူထွားသလောက်ခါးကျသိမ်ပြီးချက်ခွက်က နက်လွန်းပြန်သေးသည်။ချက်အောက်ဆီးစပ်စမှာတော့ အမွေးနက်တို့က အပေါ်ကထွန်းထားသည့် ဝပ်လေးဆယ်လေးပေဖန်ချောင်း၏ အလင်းရောင်ကြောင့် မဲနက်ပြောင်စိုလွန်းနေသည်ဟုကျနော်ထင်မိသည်။

ဆီးစပ်စမှာပေါက်တဲ့အမွေးကို ဆီးစပ်မွေးဟုမခေါ်ပဲ စောက်မွေးဟု ဘာကြောင့်သိမ်းကြုံးခေါ်မှန်းတော့ ကျနော်လည်းမသိပေ။စောက်ဖုတ်အင်္ဂါတစ်ဝိုက်နှင့် ရောယှက်ဆက်နွယ်နေတာမို့ စောက်မွေးဟုသာ ခေါ်တွင်ခြင်းလည်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် နာနား၏စောက်မွေးများကတော့ မဲသည်။ပြောင်သည်။ရှည်သည်။များသည်။ အင်္ဂါဇာတ်တစ်ဝှိုက် အမွေးမဲမဲတို့ဖြင့်ရှုပ်ယှက်ခပ်လွန်းသည် ဆိုရမည်။ငယ်သံဒိုင်က သူမ၏လည်ပင်းတို့ကိုစုပ်နမ်းလျက်ပေးနေရာမှ  လက်တစ်ဖက်၏လက်ခလည်ဖြင့် နာနား၏ လည်စိ့နေရာမှစ၍ အောက်ကိုပွတ်ဆွဲချလာကာ နို့နှစ်လုံးကြားကနေဖြတ်၍ ချက်ပေါက်ကို ကလိလိုက်သေး၏။ချက်ပေါက်ကို ကလိပေးနေရင်းမှာပဲ နာနား၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကဟသွားပြီး လည်ပင်းကျောတွေထောင်ကာခေါင်းက အပေါ်မော့သွားလေတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က  ချက်ပေါက်ကလိနေတဲ့လက်ကိုအောက်ဆင်းကာ ဆီးစပ်စပေါ်တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်ပြီး နာနား၏စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ရောက်လိုက်သောအခါ နာနား၏ညာခြေထောက်က အော်တိုမြောက်ကြွပေးသွားပြီး ပါးစပ်ဖျားဆီက

" ဟင်း"

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးကိုပါ ကျနော်ပီပီသသကြားလိုက်ရမိသည်။ငယ်သံဒိုင်က နာနား၏စောက်စိ့ကိုကလိစောက်ပတ်ကိုပါ နှိုက်ပုံရပါသည်။ နာနားတစ်ယောက်သူမ၏ ခပ်ထွားထွားခန္ဓာကြီးနဲ့မလိုက် တွန့်တော့သည်။ နွဲ့တော့သည်။ခေါင်းကြီးမော့လျှက် မျက်လုံးတွေကျမှေးစင်းထားသေးသည်။

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့လည်း အာရုံတစ်ခုနောက်ကို စူးစူးနစ်နစ်လိုက်နေဟန်တူသည်။လက်ကနှိုက်ကလိနေသလို ပါးစပ်တွေဖြင့်လည်း နာနား၏လည်ပင်း နားရွက် ပုခုံး လက်မောင်းတို့ကိုကိုက်ဆွဲလျက်နေတော့သည်။

တော်တော်လေးကြာအောင် ငယ်သံဒိုင်အာသာငမ်းငမ်း နှိုက်ကလိအပြီးမှာ ခဏရပ်လိုက်ချိန်မှာတော့  နာနားက မော့ထားသည့်မျက်နှာအောက်ချလာသည်။သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်အနေအထားနဲ့ပဲ ငယ်သံဒိုင်၏ ဖင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။

နာနား၏မျက်လုံးနှစ်လုံးက ခပ်မှေးမှေးအနေအထားဖြင့် ရသတစ်ခုဆီကို ဆာလှောင်မွတ်သိပ်နေလေပြီဟု ကျနော်စဉ်းစားနေစဲမှာပဲ သူမမျက်လုံးတွေက ကျနော်ကြည့်နေသည့် ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့တည့်တည့်ကြီး ကြည့်လာတော့လေ၏။

ချောင်းကြည့်သူတို့ထုံးစံအတိုင်း ရင်တော့နည်းနည်းခုန်သွားပေမဲ့အပေါက်နဲ့မျက်လုံးချက်ချင်းကြီးခွါလိုက်လျှင် ချောင်းကြည့်နေတာ ရိပ်မိသွားမည်ထင်တာမို့ ကျနော်လည်းမခွါတော့ပဲဆက်ကြည့်နေလိုက်၏။

နာနား၏မျက်နှာက အသွင်အပြင်တစ်ချို့ပြောင်းသွားပြီး ကျနော့်ကြည့်ရာ မျက်လုံးတစ်လုံးစာ ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့မျက်ခုံးတွေကိုကြုံ့ပြီး သေချာကြည့်လာတော့သည်။

ကျနော်လည်းရင်တွေပိုကုန်လာသလို ဆက်ကြည့်နေရင်းမှာပဲ နာနား၏ မျက်လုံးနှစ်လုံး၏ အဖြူသားပေါ် က အိုင်းဘောခေါ်သည့်အနက်ရောင်မျက်ဆံများက မည်းနေရာမှမီးဝင်းဝင်းတောက်လာသလို နီပြီးလာတော့သည်။ ပြီးတော့ အဝါရောင်ဖြစ်လာသည်။ဝါပြီးတော့ ပြာလာသည်။ပြာလာပြီးမှအစိမ်းရောင်တွေဖြစ်လာကာ ကျနော်ကြည့်နေရာဆီ စားတော့ဝါးတော့မလို ကြောက်မက်ဖွယ်အကြည့်မျိုးဖြင့်ကြည့်လာသောအခါ ကျနော်"အားကနဲ"အော်မိပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ အကြည့်တို့ဖယ်ခွါပြီးနောက်ဆုတ်လိုက်ရတော့သည်။

ကျနော်လည်း သာမန်လူတစ်ယောက်ပေမို့နာနား၏မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုမြင်လိုက်ရတာကို ကြောက်လန့်သွားမိတာဝန်ခံပါသည်။ ကြောက်တယ်ဆိုတာထက်ကိုမိမိချောင်းကြည့်နေသည်ကို  သိသွားမလား စိုးရိမ်စိတ်နဲ့အတူ ရှက်တာလည်းပါသလို အားနာတာလည်းပါသည်။

ရှက်အားနာခြင်းနဲ့အတူအရောင်အမျိုးမျိုးပြောင်းလာတဲ့ နာနားအကြည့်ကြီးက ယခုထိတိုင် မေ့လို့မရသေးပေ။ကြောက်ခြင်းစိုးရိမ်ခြင်းလန့်ခြင်းရှက်ခြင်းအားနာခြင်းတွေနဲ့ ခံစားမှုများပေါင်းစုံလာသည်မို့  ကျနော့်ရင်ဘတ်တွင်းက တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသော ရင်ခုန်သံကို အပြင်မှပင်ပြန်ကြားနေရသည်ထင်မိသည်။

လူ့သဘာဝအတိုင်း ကြောက်လည်းကြောက်သည် ကြည့်လည်းကြည့်ချင်သည်ဆိုတာလို ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာကျနော့်စိတ်အတွင်းရဲဆေးတင်ပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ တစ်ဖန်ချောင်းလိုက်မိပြန်သည်။နှလုံးခုန်နှုန်းကတော့မြန်နေစဲပင်။

ကျနော် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြန်မြင်လိုက်ရတော့ ခုနက ကျနော်အကြည့်တို့ဖယ်ခွါခဲ့သည့် ပိုဇေရှင်အတိုင်းပင်။နှစ်ဦးသားကျနော်ရှိရာ မျက်နှာလှည့်၍ မတ်တပ်ရပ်လျှက်။

ချောင်းကြည့်ပေါက်နား ကျနော့မျက်လုံးပြန်ကပ်လိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က သိများသိလေသလားမဆိုသာ  လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် ထောင်ပြပြီး ပိ့ လုပ်ပြတော့၏။

ငယ်သံဒိုင်နဲ့အတူ နာနားပါ ကျနော်ရှိရာဆီလက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီး အေးချမ်းခြင်းလက္ခဏာပြလာမှ ကျနော့်ရင်ဘတ်ထဲကအလုံးကြီး ကျသွားကာ ကြောက်ရွံ့စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်တွေ လွှင့်ထွက်သွားတော့သည်။

စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်တွေကင်းကွာသွားလေတော့ ကိုယ်လုံးတီးနှစ်ယောက်သားကိုမြင်နေရသည်မို့ ပေါင်ကြားကကောင်က အတန်ငယ်ထောင်လာပြန်ရှာသည်။

ကျနော်ကမိမိရဲ့စိတ်ဖြစ်စဉ်ပြောင်းလဲသွားမှုစောင့်ကြည့်ခြင်းတွေကို စာတွေဖတ်ကာ ငယ်ကတည်းကအကျင့်ဖြစ်နေတာမို့ စိတ်အပြောင်းအလဲတစ်ခုမှာ ခန္ဓာကိုယ်၏အစိတ်အပိုင်းတစ်ချို့ပြောင်းလဲ ကုန်သည်ကို သေသေချာချာမရှင်းပြ မသိတတ်သေးပေမဲ့  မိမိသိသလောက်နဲ့ပင်အံ့သြဘနန်းဖြစ်ခဲ့မိပါသေးသည်။စိတ်ဖြစ်စဉ်တွေက သတိထားမိလေ ပိုမိုအံ့သြစရာကောင်းလေဖြစ်တော့သည်။

ကျနော်စိတ်အတွင်းတွေးနေခြင်းနောက်မလိုက်ဘဲ ငယ်သံဒိုင်နှင့်နာနားတို့နှစ်ယောက်ကို ဆက်ကြည့်မိလိုက်တော့ ဘာမှဆက်မတွေးချင်တော့ပဲ မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းကိုသာ အာသာငန်းငန်းကြည့်ချင်နေတော့သည်။

ကြည့်ချင်စိတ်က  နာနား၏ပိုဇေရှင်အပြောင်းအလဲကြောင့်လည်း ပါပါသည်။နာနားက ငယ်သံဒိုင်၏ရင်ခွင်အတွင်းမှထွက်၍ ရှေ့ကိုခြေလှမ်းသုံးလှမ်းတိုးလာတော့လေသည်။ကျနော့်ချောင်းကြည့်နေရာများလာတာလား ပြန်ငြိမ်နေသည့်ရင်က တစ်ဖန်ခုန်လာပြန်သေးသည်။

နာနားက ငယ်သံဒိုင်နဲ့ခြေသုံးလှမ်းအကွာရောက်မှ ငယ်သံဒိုင်ဘက်သို့ပြန်လှည့်သွားကာ ကျနော်ကြည့်နေရာဘက်ဆီကျသူမဖင်ကြီးလှည့်ထားပေးသည်။

ပြီးမှ ရုတ်တရက်ကြီးရှေ့ကိုကုန်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ချောင်းထောက်လိုက်တော့ ကျနော့်ရှိရာဆီ ဖင်ကြီးကုန်းဖြဲပြသလို ဖြစ်သွားလေတော့သည်။နာနား၏ဖင်မြောင်းကြားအဆုံးက အမွေးတို့ဝန်းရံထားသည့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုတို့ ဖြဲအာသွားသည့်ကို ကျနော်မြင်လိုက်ရတော့ ရှီးကနဲ လေစုတ်မိရပါတော့သည်။ကောင်းလွန်းထူလွန်းသည့်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများပင်။

ကျနော်ကြည့်နေမှန်းသိလို့ ဒီလိုပိုဇေရှင်ပြောင်းတာလား တမင်သက်သက်ကိုလာပြတာလား စဉ်းစားနေစဲမှာမှ ရပ်နေတဲ့ငယ်သံဒိုင်က ကြမ်းပြင်ပေါ်လက်ထောက်လျှက် ဖင်ဖူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့နာနားအနီးကိုလာကာသူမ၏ထောက်ထားသည့်လက်နှစ်ဖက်ကြားမှ ငုံ့လျိုးဝင်၍ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်မှ လူကိုပက်လက်လှန်လိုက်တော့၏။

ပြီးမှ နာနား၏စောက်ပတ်နားထိမျက်နှာတက်အပ်ကာပလပ် ပလပ် မြည်အောင်လျက်လေတော့သည်။နာနားကလည်း သူမမျက်နှာအနီးက ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်ထောက်မပျက် လီးကိုလက်ဖြင့်မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးပြန်တော့သည်။

နှစ်ယောက်သား၏ အနေအထားကို အစအဆုံးမြင်လိုက်ရတော့မှ နာနား၏ပိုဇေရှင်ပြောင်းခြင်းကို ကျနော်နားလည်လိုက်တော့သည်။အောက်ကနေပင့်လျက်နေသောငယ်သံဒိုင်၏ စုပ်ချက်လျက်ချက်များကို ကျနော်ကအနီးကပ်ပိုမြင်ရပါသည်။

နာနား၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို တစ်ဖတ်ခြင်း သွားနဲ့ဖိကျိတ်လှမ်းဆွဲတာကအစ စောက်စေ့ကို အသက်အောင့်ကာ ငုံ့စုပ်ထားခြင်းအဆုံး အစအဆုံးသေချာမြင်ရသည်။

နာနားတစ်ယောက် ငယ်သံဒိုင်က သူမစောက်အုံ့သားထဲနှာခေါင်းကြီးနစ်ထားပြီးအစိ့ကို ငုံ့နေပြီဆိုလျှင် စုပ်နေတဲ့လီးကိုဆက်မစုပ်နိုင်ဘဲ တအီအီဖြစ်နေကာ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ရှုံ့လိုက်ဖွင့်လိုက်ဖြစ်နေရှာတော့သည်။အိပ်ရာထက်ပေါ်ဆိုလျှင်တော့တွန့်တွန့်လူးနေမည်သာဖြစ်ချိမ့်မည်။

မောင်မင်းကြီးသားငယ်သံဒိုင်၏ စုပ်အားလျက်အားကလည်း ပြင်းထန်ပုံရပါသည်။သူမခမျှာ  တအီအီ တအင်းအင်းသာ။ငယ်သံဒိုင်ကနာနား၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကို လျက်မည်ဆိုလျှင်လည်း လျှာကိုအပြားလိုက်ထုတ်ပြီး ပလပ်ပလပ်မြည်သည်တိုင် ရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင် လျက်၏။စောက်စေ့ကိုစုပ်ပြီဆိုလျှင်လည်း ဒင်းကပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်ဝင်သည့်တိုင် အားပါးတရစုပ်ပြုရ၏။

ကြိုက်သည်။ကြည့်နေရသူကျနော့်အဖို့လွှတ်ကြိုက်သည်။ကြောက်တာလန့်တာတွေလည်း ဘေးပျောက်ပြီး အာရုံက သူတို့နှစ်ယောက်အပေါ်မှာသာ တည်နေလေတော့သည်။

ကာမကိစ္စ လိင်ကိစ္စပြုလုပ်ကြသည့်အခါတာဝန်ဝတ္တရားကျေရုံ စိတ်မပါတာလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့လုပ်တာမျိုး ကြည့်ရတာကိုကျနော် အလွန်းပျင်းသည်။စိတ်ဆိုးသည်။

ကိုယ်တိုင်အစွမ်းအစမရှိ၍ မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်ယခုထိတိုင် မပတ်သက်ဖူးပေမဲ့ ငယ်သံဒိုင်နှင့်နာနားလို စိတ်သန်သန်ထန်ထန်နဲ့  လျက်တာစုပ်တာမျိုးမှ ကြည့်ချင်လှသည်။အားပေးချင်လှသည်။ယခုလည်း ငယ်သံဒိုင်က ပက်လက်အနေအထားဖြင့်အသက်အောင့်၍ လျက်စုပ်ရတာမို့ ခဏနားတုန်းဆိုလျှင် နာနားက တစ်ဖန် ငယ်သံဒိုင်လီးကို အပေါ်ကနေ အားပါးတရစုပ်ပုံရသည်။သူမ ခါးကြီးပိုကုန်းသွားတာ ဖင်ကြီးပိုမြောက်တက်တာကို မြင်ရသောကြောင့်ပင်။ကျနော်ကြည့်နေရာမှငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကို နာနားစုပ်တာကိုကျသေသေချာချာကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမမြင်ရပေ။

သူတို့နှစ်ယောက်ကနှုးနပ်လို့အားရလို့ထင်နာနားပေါင်နှစ်လုံးကြားအောက်မှ ငယ်သံဒိုင်က ထွက်လိုက်သောအခါ နာနားကကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လိုက်၍ ခွေးကုန်းကုန်းတော့သည်။နာနားကလေးဖက်ထောက်ကြီးကုန်းလိုက်သောအခါမှ  သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားစောက်ဖုတ်ပြူထွက်လာပုံက ကြည့်လို့တော်တော်လေးကောင်းပါသည်။မိမိနှစ်သက်နေသူမို့လည်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ဒီအတိုင်းလေးပြူထွက်နေပုံကို မြင်ရတာနဲ့တင် မုလာပြီး ရမ္မက်စိတ်တို့ထန်တတ်နေတုန်းမှာ ထိုင်လျှက်ရှိငယ်သံဒိုင်က နာနားဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို နှစ်ချက်သုံးချက်မျှပွတ်၍ ဖြဲချလိုက်သောအခါ---------

ကျနော်မှာအစ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားရပြီးပေါင်ခြံကြားကကောင်၏ထိပ်ပိုင်းက သိပ်ကို ယားယံလွန်းလာသည်မို့ လက်နဲ့ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်လိုက်တယ်ဆိုရုံမျှဖြင့်သုတ်ရည်တွေက ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ ထွက်သွားလေတော့သည်။

သုတ်ရည်ထွက်တာမို့ ကျနော့်တခဏတာတော့ မိန်းမောသွားရပါသေးသည်။ခဏအကြာမှ သက်ပြင်းလေး အသံမကြားစေရန်ဖြေးဖြေးချလိုက်ရပါသည်။သုတ်ရည်တွေကတော့ ပုဆိုးထဲတွင် အိုင်ထွက်နေတော့သည်။

သူငယ်ချင်းရဲ့အခန်းဖြစ်တာမို့ ကိုယ့်ပုဆိုးထဲတင် သုတ်ရည်ထွက်သွားတာကောင်းပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဘာမှမဖြစ်သေးပေမဲ့ ကိုယ်ကတစ်ချီပြီးသွားပြီးမှတစ်ဖန် ချောင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သံဒိုင်က နာနားဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲထားပြီး စောက်ပတ်ကိုလက်ခလယ်ဖြင့် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကြီးနှိုက်နေပြန်တော့သည်။သူကဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းဖြဲထားတာမို့ နာနား၏ညိုမဲမဲဖင်စအိုပေါက်ကိုပါ ကျနော်မြင်ရပါတော့သည်။

နာနားကအသားဖြူပေမဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ကျ မဲသေးသည်။နာနားလိုပဲ အသားဖြူသည့်ကောင်မလေးတစ်ချို့ ဖင်စအိုပေါက်ကျ မဲမလား နီမလား မသိပေ။မဲညိုပါသည်ဆိုသည့်နာနား၏ဖင်ပေါက်ကို ငယ်သံဒိုင်က စောက်ပတ်ထဲနှိုက်နေတဲ့လက်ခလည်ဖြင့်နှိုက်ချလိုက်သောအခါနာနားဆီမှ 

" အင်း--ကျွတ်---အီး"

ဆိုသည့် အသံ ကျနော်ကြားလိုက်ရပြီး သူမဖင်ကြီးက ပိုခုန်းကြွလာကာ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုခါယမ်းသေးလေ၏။ဖင်သားထုနှစ်ခြမ်းက အားရစရာကောင်းအောင်ကြီးသော်လည်း ဖင်ပေါက်ခေါ် ဂယ်ပေါက်ကျကျဉ်းသည် ထင်ပါသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်း နှိုက်သည်။အားထည့်ပြီးကို တစ်ဆုံးနှိုက်ပုံရပါသည်။မောင်မင်းကြီးသား အံတွေဘာတွေတောင် ကြိတ်ပြီးနှိုက်နေတာတွေ့ရသည်။နာနားဖင်အိုးကြီး၏အပေါက်ပေမို့နှိုက်လို့ သိပ်ကောင်းတာလည်းဖြစ်လိမ့်မည်။ငယ်သံဒိုင် နာနားဖင်ကိုပါ ချပြမည်ထင်သည်။ကျနော့်ပေါင်ခြံကြားကကောင်က တစ်ချီပြီးသွားခဲ့လို့ငြိမ်နေရာမှ အကြောတွေဆီသို့သွေးတွေတိုးဝင်လာကာ  ထောင်ပြောင်လာပြန်ပါတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က နှိုက်ပြီးကာမှ နာနားနောက်ဒူးထောက်ထားကာ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီးနာနားစောက်ပတ်ဝ တေ့ထောက်ထည့်တော့သည်။ဝင်သွားပြီးတော့လည်းတဖိုင်းဖိုင်းနဲ့ သမလေတော့၏။

မြင်ကွင်းကို ကျနော်မနှစ်သက်ပေ။သူတို့နှစ်ယောက်ကကျနော်ကြည့်နေရာဆီလေးဖက်ကုန်းထားပြီး ကျောပေးလုပ်နေတော့ကြည့်ရတာအဆင်မပြေတော့ပေ။မြင်နေရသည်က ငယ်သံဒိုင်ကျောပြင်ကြီးနှင့်သူ့ဖင်အောက်က တရမ်းရမ်းတလှုပ်လှုပ်ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်။

ကျနော့်တွေးနေတာပဲ ငယ်သံဒိုင်သိလေသလား အစကထဲက အနေအထားပြောင်းလုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ရှိသလားတော့ မပြောတတ်ပေ။ကျနော့်အတွေးတို့မဆုံးခင်မှာပဲငယ်သံဒိုင်က သူ့လီးကြီးကို ပလွတ်ကနဲနာနားစောက်ပတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး နာနားကို နောက်သို့ ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာသို့ထပ်ဆုတ်ခိုင်းပြန်သည်။

ပြီးမှ သူကဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ဒူးကိုခပ်ကွေးကွေးလုပ်ကာ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးနာနားအပေါက်ဆီကောက်ထည့်ပြန်တော့၏။ဝင်သွားပြီးတော့ နာနားခါးနှစ်ဖက်ကိုတစ်ဖက်တစ်ချက်စုံဆွဲကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်ချလုပ်ပစ်သည်။

ဒူးခပ်ကွေးကွေးနဲ့လုပ်နေရတာမို့ အားသိပ်ထည့်လို့ရပုံမရပေ။သို့တည်းငြား အပေါ်ကနေဖိချတာမို့ အဝင်ကောင်းကာတစ်ဆုံးတော့ ရောက်ပုံကြပါသည်။နာနား၏ညီးသံလေးတွေ ပိုကြားရသည်။

ကျနော်မှာလည်း ဒီအနေအထားကျမှ အပီအပြင်ကြည့်လို့ကောင်းတော့သည်။စိတ်ထဲမှာလည်း "ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင် လိုးတော့ တော်တော်လိုးတတ်တဲ့ကောင်"ဟုချီးမွမ်းမိပါသေးသည်။

" တစိစိ တဖတ်ဖတ်" " တအီးအီး တအင်းအင်း"

လုပ်နေကြတာ ခဏအကြာမှာတော့ ငယ်သံဒိုင်က လုပ်တာရပ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြန်သေးသည်။တစ်ဖန်ဒူးကိုကွေး၏တစ်ဖန်ပြန်ဆန့်ပြန်သည်။ကွေးလိုက်ဆန့်လိုက်သုံးလေးငါးကြိမ်လောက်လုပ်သေးသည်။မောင်မင်းကြီးသား ဒူးညောင်းလို့လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပုံရပါသည်။

ကွေးချည်ဆန့်ချည်ပြုပြီးသကာလမှငယ်သံဒိုင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပါးစပ်ထဲနှိုက်ကာ တံထွေးတို့စွတ်ပြီး နာနားဖင်ဝကိုသုတ်လိမ်းပေးတော့သည်။"ဖင်ချခန်းကအခုမှရောက်မှာဟ"လို့ ကျနော်တွေးမိပြီးလွှတ်မိန်ကာ သိပ်ကိုကြည့်ချင်နေမိတော့သည်။ပေါင်ခြံကြားကောင်ကလည်း ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ ထောက်ခံရှာသေးသည်။

ငယ်သံဒိုင်က ဒူးကိုခပ်ကွေးကွေးထားကာပြန်ထိုင်ချလာပြီးလီးကြီးကိုကိုင်၍  နာနားဖင်ဝတေ့လိုက်ကာ  တစ်ဖြေးဖြေးခြင်းသွင်းတော့သည်။ရုပ်ရှင်တွေထဲက တကဲ့စလိုးမိုးရှင်းရိုက်ကွက်တစ်ခုလို တစ်ကဲ့ကိုဖြေးဖြေးခြင်းပင်။လီးခေါင်းထိပ်ကြီး နာနားဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ခေါင်းလုံးဝင်သွားပြီးသည်မှ လတန်ချောင်းကို တစ်ရစ်ခြင်းထပ်သွင်းပြန်တော့သည်။လတန်ချောင်းတစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာမှ နာနားဆီက----

" အင်း ဟင်း ဟင်း  အောင်မယ်လေးနော်အင်းးးး"

ဆိုပြီးနောက်ဆုံး'အင်း'ကို သံရှည်ဆွဲ ညည်းတာကျနော်ကြားရသေးလေ၏။ညည်းလည်းညည်းလောက်ပေမည်။ငယ်သံဒိုင်လီးက ကြီးရှည်မာပြောင် ဆိုသလို လုံးပတ်ကကြီးသလို အရှည်ကလည်းမညံ့ပေ။သည်လီးကြီးနှင့်သည်စအိုပေါက်တေ့ထောက်ထည့်လုပ်သည်ကို အဘယ်အမျိုးသမီးသည်က မညည်းညူပဲ ရှိမည်နည်း။

လတန်ချောင်းတစ်ခုလုံး ဖင်စအိုပေါက်တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးသည်မှ နှစ်ဦးလုံးသက်ပြင်းတွေချတော့သည်။အသက်အောင့်ထားပြီး ကြိုးစားကြသည့်ပုံ။တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးအစမှတော့ တစ်ဖြေးဖြေးခြင်းလေးလုပ်နေကြပြီးအချိန်အနည်းငယ်ကြာလာတော့ အရှိန်လည်းရလာကာလုပ်ချက် ဆောင့်ချက်တွေ ပိုသွက်လာပါသည်။ငယ်သံဒိုင့်ခွဆုံနဲ့ နာနားဖင်သားကြီးတို့ ရိုက်ခပ်သံတွေပင် ညံနေအောင်ကြားရလာတော့သည်။

ဒီတစ်ချိန်တော့မရတော့ ကျနော်လည်းကိုယ့်ဟာကိုယ့်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်နေရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဆောင့်ချက်အရှိန်ကိုချပြီးမှနာနားဖင်ကြီးကို စုံကိုင်ကာ လီးနဲ့ဖင်လည်းချွတ်မထွက်စေပဲ  တစ်ဖြေးဖြေးဒီဘက်ကိုလှည့်လာတော့သည်။နာနားကလည်းငယ်သံဒိုင့်သဘောကို နားလည်သည့်ထင်ပါသည်။သူမကိုယ်တိုင်လည်း လေးဖက်ကုန်းထားလျှက် တစ်ဖြေးဖြေးလှည့်ပေးရှာသည်။လှည့်နေရင်းမှ ငယ်သံဒိုင်ဆီမှအသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေကို ကျနော်ကြားရသည်။အနေအထားပြင်ရင်းအသက်ခပ်ဝဝ ပြန်ရှုထားသည်ထင်ပါသည်။

နှစ်ဦးသား ကျနော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီဆိုမှ လှုပ်ရှားမှုပြန်လည်စတင်ပြန်တော့သည်။နာနားက လေးဖက်ကုန်းပေးထားသည်မို့ သူမရဲ့တွဲလွဲကျ  နို့သားကြီးနှစ်လုံးကိုမြင်ရသည့်အပြင် ဖင်ထဲလီးဝင်ကာလိုးခံနေရသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်မျက်နှာ မြင်နေရသည်ကိုကျနော်တော်တော်လေးသဘောကျနေတော့သည်။

နာနားက လက်နှစ်ဖက်ထောက်ထားရာမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပြင်ထောက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမမျက်နှာပေါ် ဖုံးနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သပ်တင်လိုက်ပါသေးသည်။ဖြူဖွေးအိညက်သန့်စင်ကာ နှုတ်ခမ်းထူနီနီဖြင့် မျက်နှာသိပ်လှသော နာနားပင်။

နာနားရဲ့မျက်ဝန်းအိမ်ကျယ်ကျယ်နဲ့မျက်လုံးတွေက ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာဆီခပ်မှေးမှေးနဲ့တည့်တည့်ကြီးကြည့်လာတော့ ကျနော်ရင်ခုန်သွားမိရသေးသည်။

နာနားအကြည့်တွေထဲမှာ 

"အိုး!မောင်ရယ်လီးရှည်ကြီးတစ်ချောင်း နာနားဖင်ထဲကိုအားရပါးရ ထိုးကလော် လိုးနေတာချည်းကို မောင်မို့ကြည့်နေရက်တယ်နော်..ကြည့်ရက်ပါပေ့မောင်ရယ် ရက်စက်ပါပေ့မောင်ရယ် အင်းး ဟင်းး ဟင်းး"

ဟု ညည်းညူဆူကောက်သည်ဟု ကျနော် ကိုယ့်အထင်နဲ့ကို ဘာသာပြန်ပြစ်လိုက်သည်။ နာနားက ငယ်သံဒိုင်၏ ဖင်လိုးစော်ချက်တွေ့ကြောင့်မျက်လုံးကြီးမှေးစင်းကာ အရသာခံရင်း ကြည့်မိကြည့်ရာလည်းကြည့်ခြင်းလည်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပါမည်။

ကျနော်လည်း ထင်မိထင်ရာ တွေးထင်ဖြစ်လိုက်တော့ ပေါင်ခြံကြားမှကောင်ကြီးကဇွတ်ရုန်းလာသည့်မို့  လက်နဲ့ပွတ်ရလေတော့သည်။ပွတ်ရင်း ထုဆွဲရင်း မထိန်းနိုင်သည့်မို့ ဒုတိယအချီသုတ်ထွက်ရပြန်သည်ကောင်းသည်။ကောင်းလွန်းသည်။ကိုယ်တိုင်မလုပ်ရသည့်တိုင် ကြည့်ရင်းဖြင့် အာသာဖြေနေရသည်ကိုပင် စိမ့်နေအောင်ကောင်းလွန်းသည်။

ကျနော်တောင် ဒီလေါက်ကောင်းလွန်းနေတာ တကယ်ရှယ်လုပ်သမနေရသည့် ငယ်သံဒိုင်အဖို့ ဆိုဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော်ကြည့်နေရင်းမှာပဲနာနားဖင်ကြီးကို လုပ်ရတာအားရသွားသည့်ထင်။ပလွတ်ကနဲနေအောင် လီးကြီးကို ဖင်ပေါက်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူချွတ်ချထားခဲ့သည့် ပုဆိုးကိုယူ၍ လီးကိုသုတ်ပြန်တော့သည်။နာနားကိုလည်းမတ်တပ်ပြန်ရပ်စေပြန်၏။

နာနားက မတ်တပ်ပြန်ရပ်နေသည့်တိုင် အကြည့်တို့က ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာ အပေါက်ဆီက မခွါသေးပေ။ကျနော်ကလည်း နာနားပုံစံဆို ချစ်တဲ့စိတ်ရောလိင်စိတ်ရော ဖြစ်ထွန်းသည်မို့ ခပ်စူးစူးပင်ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။

နာနားမျက်နှာနှင့်မျက်လုံးအကြည့်သည် ခုနက ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီး သူမဖင်ထဲဝင်နေသည့်အနေအထားတော့မဟုတ်တော့ပေ။မျက်လုံးတို့ကို ခပ်မှေးမှေးထားပြီးစင်းမနေသလို  ကျနော်ဆီကို ရန်လိုတဲ့အကြည့်မျိုးလည်းမဟုတ်ပေ။သူမပါသူကြည့်နေကြ မြင်နေကြ တွေ့နေကြ အရာတစ်ခုကို ပုံမှန်ကြည့်နေခြင်းမျိုးသာ။ဘာခံစားချက်မှမပါ။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးနှင့်သုတ်နေတာ တော်တော်လေးကြာသည်ထိအောင်မပြီးနိုင်။စအိုပေါက်ထဲကိုထည့်သွင်းဆက်ဆံထားသည့်မို့ ပိုမိုသန့်ရှင်းစေခြင်းငှါဖြစ်လိမ့်မည်။

နာနားနဲ့ကျနော်  ကျနော်နဲ့နာနား ---တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အချိန်တော်တော်လေး ကြာအောင် ကြည့်မိနေရင်းမှကျနော့်ဘက်က မျက်လုံးညောင်း၍ မျက်တောင်ခပ်သော်ငြား နာနားကမျက်တောင်လုံးဝမခပ်ပေ။ ဟုတ်သည်။နာနားက ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီ ကြည့်နေတာကြာပေမဲ့မျက်တောင် လုံးဝမခပ်ပေ။မျက်လုံးမျက်ခွံ မျက်ကြောများ မညောင်းတတ်သူမို့လား ကျနော်စဉ်းစားရင်း ဖတ်ခဲ့ဖူးသည့်စာကြောင်းတစ်ကြောင်းကို သတိရမိသွားပါသည်။ 

" အကြင်မိန်းမသည်က မျက်တောင်လည်းမခပ် နေအလင်းရောင်ကြောင့် လူသာမန်တို့ အရိပ်ထွက်ရမည်ဖြစ်သော်ငြား အရိပ်လည်းမထွက်  မျက်တောင်မခပ်အရိပ်မထွက်သော်  လူသားစင်စစ်မိန်းမ  မဖြစ်တော့သာတည်း"

ဟူသော စာကြောင်းကို ကျနော်သတိရမိသွားရင်း  နာနားတစ်ယောက် မျက်တောင်တော့ မခပ်ဘူး ဝပ်လေးဆယ်လေးပေဖန်ချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် သူမ၏အရိပ် ထွက်မထွက်ကိုကျနော် လှမ်းကြည့်မိလိုက်သောအခါ-----


 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၁ )

သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ကျနော်တို့မြို့မှာ သူတို့လေးယောက်ကို မသိတဲ့သူ မရှိကြ။ မိုးသည်းထန်စွာရွာပြီးမြေငလျင်လှုပ်တဲ့ ညတစ်ညမှာ သူတို့လေးယောက်လုံးကျနော်တို့မြို့ကနေပျောက်ခြင်းမလှပျောက် ကွယ်သွားတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုလည်း သိတဲ့သူမရှိကြ။

..........................................................................................................   

ဗေဒင်ဆရာများကတော့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ နေ့လည် ၁၂ နာရီမှညဉ့် ၁၂ နာရီအတွင်းမွေးဖွားသူများကို "ရာဟု"မွေးဖွားသူများဟု သတ်မှတ်ကြ၏။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ ကျနော်လည်း ဗေဒင်ဆရာမဟုတ်၍ သေချာမသိပါ။ကျနော်ပြောပြချင်တဲ့ သူတို့လေးယောက်ကတော့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ရဲ့ညဉ့် ၁၂ နာရီတိတိမှာ မိခင်တစ်ဦးချင်းဆီမှနေ အချိန်အတူတူမှာ မွေးဖွားလာကြသည့် ရာဟုဖွားများပင်ဖြစ်တော့သည်။

အိမ်တစ်လုံးထဲမှာပင် ဧည့်ခန်းမှာချိတ်ဆွဲထားသော နာရီနှင့်နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းမှာချိတ်ဆွဲနာရီ လက်မှာပတ်ထားသောနာရီ ဖုန်းမှာချိန်ထားသောနာရီများပင်  မြန်မာစံတော်ချိန်နှင့်တိုက်ထားသည်ဆိုသော်ငြားနှစ်မိနစ်သုံးမိနစ်တော့ အကြောင်းကြောင်းကြောင့်ကွာခြားကြရသည်။

သူတို့လေးယောက်ကတော့ တစ်အူတုန်ဆင်း မောင်နှမအရင်းလည်းမဟုတ် အိမ်တစ်လုံးထဲမှာပဲ မွေးဖွားကြတာမဟုတ်ဘဲနှင့် ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်မိခင်နဲ့ကို မွေးဖွားခဲ့ကြတာဖြစ်ပေမဲ့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်နာရီနဲ့ကိုယ်ပင် ညဉ့် ၁၂ တိတိမှာ အတူတကွမွေးဖွားချိန်တူညီသည်ဟု သိရသည်။

တိုက်ဆိုင်ချက်တွေများ အံသြဖို့ကောင်းလှသည်။ တစ်မြို့တည်းတွင်နေထိုင်ကြပြီး သူတို့လေးယောက် မိဘများသည်တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမသိကြပဲ သူတို့လေးယောက်မွေးဖွားလာပြီးသည့်မှ အသီးသီးရင်းနှီးသွားကြသည်။

မိဘဖြစ်သူများ အဓိကသူတို့၏ မိခင်များမှာသူတို့လေးယောက်၏ မွေးဖွားချိန်များတိုက်ဆိုင်မှုကိုပြောပြပြီးသည့်နှင့်ပဋိသန္ဓေတည်ကတည်းကပင် အိပ်မက်မြင်မက်ပုံများအတူတူဖြစ်ခဲ့လေသည်။သူတို့လေးယောက်မွေးဖွားပြီးသည်မှလည်း သူတို့လေးယောက်၏အိမ်များမှစီးပွားရေးသည်လည်း ဒီရေအလားတိုးတက်ကြီးပွားကြပုံကိုလည်း တစ်မြို့လုံးက သိမှတ်ခဲ့ရသည်။

ဤသို့ဤပုံအကြောင်းများတွေကြောင့်ပင်သူတို့လေးယောက်ကို ကျနော်များစွာစိတ်ဝင်စားမိလေတော့သည်။သူတို့လေးယောက်က ကျနော်နဲ့အသက်တူသလိုအတန်းတွေတူကြသည်။တစ်ချို့အတန်းတွေမှာအခန်းတော့ ကွဲခဲ့သည်။

သူတို့လေးယောက်ထဲက  ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သူငယ်သံဒိုင်နဲ့သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးမဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့မေးထူးခေါ်ပြောအဆင့်စကားတော့ ပြောဖူးခဲ့သည်။အလယ်တန်းအထက်တန်းအဆင့်မှာမေးထူးခေါ်ပြောဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ တက္ကသိုလ်တက်မှ ပိုမိုရင်းနှီးသွားခဲ့ရသည်။

သူတို့လေးယောက်က 

'ကျား'တစ်ယောက်နဲ့ 'မ' သုံးယောက်...

ယောက်ျားလေးဖြစ်သူက... "ငယ်သံဒိုင်"

မိန်းကလေးသုံးယောက်က..."ခါခါး" "ကစ်ကစ်" "နာနား"

မိန်းကလေးကသုံးယောက်မို့တစ်ခြားသူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေမရှိတာ မအံ့သြမိပေမဲ့ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်မှာပင် သူငယ်ချင်းမရှိခဲ့။ကျနော်နဲ့လည်း မဖြစ်မနေကိစ္စမျိုးပဲ စကားပြောဖူးခဲ့သေးသည်။

သူတို့လေးယောက်ကလည်း သူတို့ခြင်းမှလွှဲ၍ တစ်ခြားသူတွေနဲ့ ရယ်ရယ်မောမော ပြောကြဆိုကြမရှိလေတော့ အခြားသူတွေကလည်း သူတို့လေးယောက်ကို ခပ်တန်းတန်းပဲဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။သူတို့လေးယောက်ထဲ ကျောင်းနားချိန်ကျောင်းအားချိန်များမှာရယ်မောပြောရွှင်နေကြပေမဲ့ တစ်ဦးတည်းရှိနေချိန်များဆိုလျှင် မတုန်မလှုပ် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို။

အထူးသဖြင့် ငယ်သံဒိုင်။တစ်ယောက်တည်းရှိချိန်များ ကျောင်းအိမ်သာသုံးသော အချိန်များဆိုလျှင် ပါးစပ်ကပွစိပွစိနဲ့ ဂါထာမန္တာန်တစ်ခုခုကို ရွတ်ဆိုနေသလိုမျိုးလှုပ်နေသည်။ကျနော် စိတ်ဝင်စားလွန်းလို့ သူ့ရဲ့ရွှတ်ဆိုမှုကို ခိုးနားထောင်ကြည့်တော့ ကျနော်တို့ပြောနေကြ ဘာသာစကားနဲ့ရွှတ်တာမျိုးမဟုတ်။

ရုပ်ရှင်တွေစာအုပ်တွေထဲပါတဲ့တစ်ခြားတိုင်းပြည်ကဘာသာစကားလည်းမဟုတ်။ကျနော်ကြားဖူး လေ့လာဖူးတဲ့ ဘာသာစကားမဟုတ်တာတော့ သေချာခဲ့သည်။ကျနော့်အသက်လည်း ငယ်သေးသည်မို့ ဗဟုသုတနည်း၍သေချာမသိတာလည်း ပါပါလိမ့်မည်။

သူတို့လေးယောက်လုံးဆုံပြီး ပြောကြဆိုကြပြီဆိုရင်တော့ ကျနော်တို့သာမန်ပြောသလိုပြောကြဆိုကြပါသည်။ငယ်ကတည်းက သူတို့လေးယောက်နဲ့အတန်းတူဖြစ်တဲ့ ကျနော်က သူတို့လေးယောက်ကို စိတ်ဝင်တစားလေ့လာဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ကျနော်တို့မြို့မှာလည်း သူတို့လေးယောက်လုံးဆုံနေချိန်မှာ စကားလက်ဆုံကြဖူးတာဆိုလို့လည်း ကျနော်တစ်ယောက်ပဲရှိမည်ထင်ပါသည်။ကျနော်ကလည်းငယ်ငယ်ကတည်းကစာအုပ်ပဲ အမြဲတမ်းအဖော်လုပ်နေသူမို့ သွားလေရာစာတစ်အုပ်တော့ပါသည်။အပြင်စာတွေ သိပ်ဖတ်လွန်းလို့ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေလေ့လာကျက်မှတ်မှုမှာအားလျှော့သွားနိုင်ကြောင်းပင်ချစ်တဲ့ ဆရာ ဆရာမများ၏ ဆူငေါက်မှုကိုခံခဲ့ရသေးသည်။

လူတစ်ခိူ့ရယ်နှင့်ကျနော်ကစကားမပြောချင်သူတို့နဲ့စကားပြောရမှာ ကျနော်ပျင်းခဲ့သည်။သူတို့လေးယောက်နဲ့လည်း ကျနော်စကားပြောချင် သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်လွန်းသည်တော့မဟုတ်ခဲ့ပါ။ထူးဆန်းမှုတွေများတဲ့လောကမှာကိုယ်တိုင်အနီးကပ် ကြုံတွေ့ရတဲ့ ထူးဆန်းမှုတစ်ခုအနေနဲ့သာစိတ်ဝင်စားဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။

သူတို့လေးယောက်ကလည်း စာအုပ်လေးတစ်ကိုင်ကိုင်နဲ့ကျနော့်ကို သာမန်တစ်ခြားလူတွေထက်တော့ ခင်မင်ပုံရပါသည်။အထူးသဖြင့်ယောက်ျားလေးခြင်းဖြစ်တဲ့ ငယ်သံဒိုင်နဲ့စကားပြောပိုပြောဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ငယ်သံဒိုင်က ယောက်ျားလေးဖြစ်ပေမဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တာမျိုး ကွမ်းစားဆေးလိပ်သောက်တာမျိုးမရှိ။ကျနော်ကလက်ဖက်ရည်နဲ့ဆေးလိပ်ကို နှစ်ခြိုက်စွာသောက်သုံးလေ့ရှိပေမဲ့ ကျနော်နဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လိုက်လာတာမျိုးဆိုရင်တောင်မုန့်ပဲစားပြီးရေနွေးကြမ်းသာတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်သောက်တော့သည်။

ငယ်ကတည်းကအတန်းတူဖြစ်တဲ့သူတို့လေးယောက်ထဲက  ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော်တက္ကသိုလ်တက်ကြတော့စကားတွေငယ်ငယ်ကနှင့်ယှဉ်လျှင် ပိုပြောဖြစ်ခဲ့ရသည်။တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ စာတွေပိုဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ကျနော်က ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ထူးဆန်းတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေဖတ်မိ၍ ငယ်သံဒိုင်ကိုပြန်ပြောပြလျှင် သူက "တဟားဟား" ဖြင့်လှောင်ရယ် ရယ်တော့သည်။

" ဘာမဟုတ်တဲ့ကိစ္စလေးတွေကို သူငယ်ချင်းမှာ သိပ်ထူးဆန်းနေတာလား" လို့မေးမိပြီးမှ

" အေးလေ သူငယ်ချင်းအနေနဲ့ကြလည်းဟုတ်မှာပေါ့ ထူးဆန်းမှာပေါ့"

ဟု ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်လုပ်ရင်းဘာမှဆက်မပြောတော့ပေ။ကျနော်ကလည်းအဲ့ဒါမိူးကျ လက်မခံခဲ့ချေ။သူတို့လေးယောက်၏ ထူးဆန်းတိုက်ဆိုင်မှုကိုများစွာစိတ်ဝင်စားသော်လည်းဖြစ်တန်စွမ်းသီအိုရီကျော်လွန်၍ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပြောတာမျိုးကျ  လက်ခံသူမဟုတ်။

" လေယဉ်တွေစင်းလုံးပျောက်သွားတာသင်္ဘောတွေ  စင်းလုံးပျောက်သွားတာတွေက အံ့သြဖို့မကောင်းဘူးပေါ့ ဒါလောကရဲ့ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်တွေလို့ ဆိုလိုချင်တာလား"

ဟု ကျနော်မေးမိရတော့သည်။သူက ကျနော်မေးလိုက်ပြီဆိုရင်တော့  အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့ပြီး စာလာမေးတဲ့ကျောင်းသားကို အားလုံးသိရှိပြီးသားပါမောက္ခချု ပ်တစ်ဦးသဏ္ဌာန်ဖြင့်......

" ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်ဖြစ်လို့ပဲ သူငယ်ချင်းအရင်ကလည်းဖြစ်ခဲ့တယ်ခုလည်းဖြစ်နေတယ် နောင်လည်းဖြစ်ပေါ်နေဦးမှာလေ အဲဒီကိစ္စကြီးက!ဒါပေမဲ့ နေ့စဉ် လစဉ် နှစ်စဉ်တော့ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာပေါ့ ၁၀ နှစ်မှတစ်ကြိမ်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာရှိသလိုနှစ်တစ်ရာမှတစ်ကြိမ် နှစ်တစ်ထောင်ကြာမှ တစ်ကြိမ်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်လေ......... ဘဒ္ဒကမ္ဘာရဲ့ အလည်ဝန်ရိုးဗဟိုချက်သီအိုရီကို နားလည်ထားရင် ဒါတွေက ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ"

" ဟိုက်!! အဆန်းကြီးပါလား သူငယ်ချင်း"

ဟုပင် ကျနော်ပြောမိရသေးသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဆက်၍...

" သူငယ်ချင်းကို တစ်ခုပြောရဦးမယ် ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေထဲမှာသင်ရတဲ့ဟောဒီကမ္ဘာမြေကြီးကဆွဲငင်အားရှိသတဲ့လေ ပန်းသီးတစ်လုံး လေပေါ်မြှောက်ပစ်လိုက်ပြီး မြေကြီးပေါ်ပြန်ကျတာ ကမ္ဘာမြေဆွဲငင်အားကြောင့်တဲ့လား...ဟောဒီမှာကြည့် သူငယ်ချင်း......"

ငယ်သံဒိုင်ကပြောပြောဆိုဆို  သူစီးထားတဲ့ဖိနပ်တစ်ဖက်ကိုချွတ်၍ မျက်လှည့်ဆရာကလျိုဝှက်ထားတဲ့ကြိုးတစ်ချောင်း မမြင်နိုင်တဲ့ကြိုးတစ်ချောင်း ဖိနပ်မှာချည်ပြီးမျက်လှည့်ပြသလို ငယ်သံဒိုင်ကလည်းဖိနပ်ကိုမထိမကိုင်ဘဲ ခုံပေါ်ကနေ လက်ဟန်နဲ့ပဲ မြောက်ကြွလာစေသည်။

သူ့စီးခဲ့တဲ့ဖိနပ်တစ်ဖက်က မြှောက်တတ်လာပြီး လေဟာနယ်ထဲမှာ ဒီအတိုင်းရပ်တန့်နေတော့သည်။ကျနော်လည်းတစ်ကယ်ကို အံ့သြဘနန်းဖြစ်ခဲ့ရပြီး......

" မျက်လှည့်ပြတတ်လိုက်တာကွာ"လို့ ပြောမိတော့ သူက ခေါင်းကိုခါရမ်းပြီး...

" ကမ္ဘာမြေကြီးက ဆွဲအားရှိတယ်ဆို!

ဘာကြောင့်ငါ့စီးခဲ့တဲ့ဖိနပ်ကျအောက်ပြန်မကျတာလဲသူငယ်ချင်း!! ပြီးတော့ ဒါမျက်လှည့် မဟုတ်ဘူး"

" ဒါဆို ဘာလဲ"

" သီအိုရီတွေရဲ့အလွန်  ဒါမှမဟုတ် သီအိုရီကင်းလွတ်နယ်မြေရဲ့အရှိတရားတွေပေါ့"လို့ဖြေသည်။

" ကမ္ဘာမြေကြီး ဆွဲအားရှိတယ်ဆိုတာ လက်မခံဘူးပေါ့" လို့ တည့်တည့်မေးလိုက်တော့ငယ်သံဒိုင်က ပုခုံးနှစ်ဖက်တွန့်  လက်နှစ်ဖက်ဖြန့်ကာ...

" ခုနကစကားထဲမှာ  ပါပြီးသွားပြီလေသီအိုရီတွေရဲ့အလွန် သီအိုရီကင်းလွတ်နယ်မြေဆိုတာ" လို့ပြန်ဖြေတော့သည်။

" ဒီလောက်သိတတ်နေပြီပဲကွာ ငါတို့နဲ့စာလာသင်နေသေးတယ်"လို့ ကျနော်ခနဲပြောလိုက်တော့လည်းသူကမျက်နှာကြီးတည်ကာ

" မင်းတို့လို ကျောင်းနေချင်လို့ပါ သူငယ်ချင်း"

လို့ ဖြေပြီး ငြိမ်သွားပြန်တော့သည်။ငယ်သံဒိုင်က တစ်ခါတစ်ရံစကားတွေကို အားတက်သရောပြောပြီးတစ်ခါတစ်ရံကျလည်း ဘာမှမဆိုတော့ပဲ တုံဏိဘာဝေနေပြန်သည်။နားလည်ရခက်သလို ထူးဆန်းနေပြန်သေးသည်။

ဒီကျောင်းရောက်လာမှပဲ သူတို့လေးယောက်လုံး မွေးချိန်တူတာတွေ စာမေးပွဲဖြေလျှင်ရမှတ်တူတာတွေကြောင့်ကျနော်တစ်ခုမေးဖြစ်ပါသေးသည်။

" သူငယ်ချင်းတို့ကမွေးချိန်တူ တော်တော်များများလည်းတူကြတာမို့ဗိုက်နာပြီးအီးအီးကုန်း

ချိန်ကြမတူကြဘူးလား ဟ!ကိုယ်မြို့မှာတုန်းကတော့ တစ်ယောက်တစ်အိမ်ဆီနေကြတာမို့ ကိစ္စမရှိဘူးလေ ဒီမှာကျောင်းလာတက်တော့ လေးယောက်မှ အိမ်တစ်လုံးသီးသန့်ငှားနေတာ အိမ်သာကတစ်လုံးထဲပါတာမို့မခက်ပေဘူးလား" လို့မေးမိတော့ သူကရယ်ပြီး ခေါင်းရမ်းပြကာ...

" အဲတာတော့ မတူဘူး နောက်ကိုအဲတာမျိုးမမေးပါနဲ့ သူငယ်ချင်းရာ ငါမဖြေချင်ဘူး"တဲ့လေ။

ကျနော်က ခေါင်းပဲညိမ့်ပြရပါသည်။သူမဖြေတာမျိုးဆိုလည်း ဆက်မမေးတော့ပေ။ကျနော် အပြာစာအုပ်ပါးပါးလေးတွေဖတ်တာသူတွေ့တော့လည်း"ဘာစာလဲ"မေးလာသေးသည်။ကျနော်က လိင်စိတ်ကြွစေတဲ့စာပါလို့ပြောရင်း သူ့ကိုပေးဖတ်တော့ သူကယူဖတ်ပြီး တဟားဟားရယ်လာပြန်သေးသည်။

" ဘာဖြစ်လို့ရယ်တာလဲ"ကျနော်မေးတော့

" သဘောကျလို့ပါကွာ"လို့ပဲဖြေသည်။သူကဆက်ပြီး

" သူငယ်ချင်းက ခုအရွယ်ထိအောင် သံဝါသမပြုဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား"လို့ပြောတော့

" ဟာကွာ! ခုမှလူပိူပေါက် ငယ်ငယ်ပဲရှိသေးဘယ်လိုလုပ်ပြုဖူးမှာလဲ သူငယ်ချင်းသာ..."

ဆိုပြီး ကျနော်ဆက်မပြောဖြစ်ခဲ့ပေ။စကားတို့မဆက်ဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ဦးနှောက်ထဲမှာတော့ဆယ်တန်းနှစ်က ကိစ္စကိုသတိရမိသွားသည်။အခြားမြို့နယ်ကကျောင်းတွေမှာ အားကစားလှုပ်ရှားမှုဘယ်လိုလှုပ်ရှားကြသည်မသိပေမဲ့ကျနော်တို့မြို့နယ်ကတော့မြိုအလိုက်ကျောင်းတွေကလက်ရွေးစင်ထုတ်ပြီးမြို့နယ်မှာ ယှဉ်ပြိုင်ကြရသည်။

စာကြမ်းပိုးကျနော်က အားကစားဆိုတာကိုယ်နဲ့

" လားလားမှမအပ်စပ် နည်းနည်းမှမသက်ဆိုင်"

လို့ ခံယူထားသူမို့ လက်ရွေးစင်ဖြစ်ဖို့ထား  ကျောင်းတွင်းပြိုင်ပွဲမှာတောင်မပါဝင်နိုင်ချေ ။ဒါပေသိ စာကြမ်းပိုး နှာဗူးပေမို့ ဆယ်တန်းရယ်ပီတာ "မခင်ဆုမေ" တေဗယ်တင်းနစ်လက်ရွေးစင် ကစားတာ  လေ့ကျင့်တာကအားပေးရကောင်းမှန်းသိသည်။ နားလည်ခဲ့လွန်းသည်။ဝါသနာက မနေသာသလိုမျိုးဖြစ်လိမ့်မည်။

မခင်ဆုမေကကျနော်တို့ထက်နှစ်နှစ်လောက်ကြီးမည်ထင်သည်။အတန်းငယ်တွေတုန်းကလည်းကျဖူးပြီး ဆယ်တန်းမှာထပ်ကျတော့ကျနော်တို့မှီသွားသည်။မခင်ဆုမေက တင်းနစ်ရိုက်ကောင်းသည်။ကျောင်းလက်ရွေးစင်တေဗယ်တင်းနစ်မယ်။တစ်ချို့ကတော့ မခင်ဆုမေ၏လျင်မြန်မှု တစ်ဖက်ကရိုက်ချက်တွေကို ဆယ်တာတွေ အကွက်ချတာတွေအားပါးတဲ့ ပွဲသိမ်းရိုက်ချက်တွေကို စိတ်ဝင်စားကြသည်။

စာကြမ်းပိုးနှာဗူးလေး  ကျနော်ကတော့သူမတင်းနစ်ရိုက်ချက်တွေကိုစိတ်မဝင်စားလှပေ။အားကစားဘောင်းဘီတိုအောက်ကဖုဖောင်းနေတဲ့ဖင်သားကြီးနဲ့  ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းပေါင်လုံးသားကြီးတွေကိုသာ စိတ်ဝင်စားပါသည်။

မခင်ဆုမေ ကျောင်းကအားကစားခန်းထဲမှာလေ့ကျင့်တာ ကျောင်းအတွင်းပြိုင်ဘက်တွေနဲ့ယှဉ်ပြိုင်ကစားတာမှန်သမျှ ကျနော်တစ်ပွဲမှအလွတ်မပေးခဲ့ပေ။မခင်ဆုမေက သူမပွဲသမျှမလွတ်တန်းအားပေးတယ်ဆိုတာ သိချင်မှတောင်သိလိမ့်မည်။အသားမဲမဲ ပိန်ခြောက်ခြောက် အရပ်ကလန်ကလားနဲ့ ကျနော်က စော်တွေကျလောက်တဲ့ရူပါ မဟုတ်ပေ။

မခင်ဆုမေကျောင်းလက်ရွေးစင်ပါပြီး မြို့နယ်မသွားခင်နှစ်ရက်လောက်အလို  ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်းကျောင်းကသူမတို့လေ့ကျင့်ဖို့လုပ်ပေးထားတဲ့ စာသင်ခန်းဖြစ်ပေမဲ့ယာယီအားကစားအခန်းမှာ အခြားသူတွေနဲ့လေ့ကျင့်ကစားကြတော့ ကျနော်စာဖတ်တာရပ် သင်ခန်းစာကျက်မှတ်တာရပ်ပြီး သွားရောက်ကြည့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

အိမ်ကိုတော့မျက်စိ့အနားပေးတယ်ဟုအကြောင်းပြချက်ဖြင့် ကျောင်းဝန်းထဲ လာခဲ့ဖြစ်လိုက်သည်။မခင်ဆုမေနဲ့အတူ အခြားပြေးခုန်ပစ်အတွက်လက်ရွေးစင်ပါသူများပါ ရှိနေကြသည်။

ကျနော်အခန်းထဲဝင်လာလိုက်တော့ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ပေမဲ့ ဝါသနာတူ အတန်းဖော်နှစ်ယောက်ပါကိုယ့်ရှေ့ကရောက်နှင့်နေတာတွေ့ရသေးလေသည်။ကျနော်လည်း သူတို့အနီးနားထိုင်ပြီး မခင်ဆုမေလေ့ကျင့်ကစားနေတာကို ရှု့စားအားပေးရတော့သည်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ မထင်မှတ်စွာ သူတို့လေးယောက် ငယ်သံဒိုင် ခါခါး ကစ်ကစ် နာနားတို့လေးယောက်ပါအခန်းထဲဝင်ရောက်လာကြလေတော့သည်ကျနော်  သူတို့လေးယောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အားကစားတင်းနစ်ကိစ္စကိုစိတ်ဝင်စားလွန်းလို့လာကြည့်ဟန်တော့မတူပေ။

သူငယ်ချင်းလေးယောက်တွေ့ဆုံရင်းဘာရယ်လို့မဟုတ်ဝင်လာခြင်းမျိုးဖြစ်ဟန်တူပါသည်။အခန်းထဲရောက်ထိုင်နေတော့လည်းမခင်ဆုမေတို့  လေ့ကျင့်ကစားတာကို ကြည့်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူတို့လေးယောက်သားသာတွတ်တွတ်ထိုးရင်း စကားပြောကာ ရယ်နေလေတော့သည်။ကျနော်ကတော့ မခင်ဆုမေကစားတာတစ်လှည့် သူတို့လေးယောက်ဆီစူးစမ်းခြင်းတစ်လှည့်နဲ့ ကြည့်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ပြဿနာအစ မခင်ဆုမေတစ်ဖက်ကအကွက်ရိုက်လိုက်တာကိုလိုက်ဆယ်လိုက်ရင်း ခြေချော်လဲသွားလေတော့သည်။ဒီအချိန်မှာပဲ သူတို့လေးယောက် ဆီမှ"တဟားဟား တဟိ့ဟိ့"ရယ်သံကြီးက ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာခဲ့လေတော့သည်။

မခင်ဆုမေက လဲကျနေရာမှထပြီး စိတ်ဆိုးတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ သူတို့လေးယောက်ဆီကြည့်နေလိုက်တော့သည်တစ်ခန်းလုံးလည်းငြိမ်ကျ သွားတော့ သူတို့လေးယောက်လည်း လေးယောက်သားတွတ်တွတ်ထိုးပြောဆိုနေရာမှ အခန်းထဲရှိလူအားလုံးဆီ မျက်လုံးတွေ ဝှေ့ကြည့်ရင်းတိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည်။

အချိန်အနည်းငယ်တော့ ကြာလိုက်သေး၏။ပွဲကြည့်ပရိသတ်ကျနော်တို့ပင် ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ စိတ်ဝင်စားစွာ တိတ်ဆိတ်ပေးနေမိ၏။တိတ်ဆိတ်မှုကို  စတင်ဖြိုခွင်းလိုက်သူကမခင်ဆုမေ။သူမလဲကျလို့ပြန်ထပြီးရပ်နေတဲ့တေဗယ်တင်းနစ်ခုံရှေ့မှနေ ရိုက်တံကိုစားပွဲပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး သူတို့လေးယောက်ရှေ့သို့ မြန်သည်လည်းမဆိုသာ နှေးသည်လည်းမဟုတ်သည့်ခြေလှမ်းများဖြင့်သွား၍

" ဘာလဲ မင်းတို့ကငါ့ကိုလှောင်ရယ်တာလား"

ဟု တည့်တည့်မေးလိုက်တော့ သူတို့လေးယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ကြောင်သွားတာ ကျနော်တွေ့ရပါသည်။ခဏအကြာမှ သူတို့လေးယောက်ထဲမှာအသားဖြူ ဆုံး နှာခေါင်းအချွန်ဆုံးလို့ ကျနော်သတ်မှတ်ထားသည့် ကစ်ကစ်က......

" ဘလိုင်းချည်းပါလားဟ ဘာလဲ ဘာဖြစ်တာတဲ့လဲ" လို့ သူမနှုတ်ခမ်းပါးပါးကို ရှေ့သိုချွန်ပြီး ပြန်မေးလာတော့သည်။

မခင်ဆုမေက...

" နင်တို့ငါ့ကို လှောင်ရယ်လို့ လာမေးနေတာအားကစားမှာ မတော်တဆဆိုတာ ရှိစမြဲကွ နင်တို့က ဘာအားကစားတွေများလုပ်ဖူးပြီးဘာတွေ ဘယ်လောက်သိလို့ လာရယ်နေတာလဲ" လို့ ပြန်ဖြဲလိုက်တော့ ကစ်ကစ်ကပဲ

" ဘာမှမလုပ်ဖူးဘူး ဘာမှလည်းစိတ်မဝင်စားဘူး ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ"

" ဘာမှမလုပ်ဖူးဘူး ဘာမှလဲစိတ်မဝင်စားရင်ဘာဖြစ်လို့အားကစားလေ့ကျင့်နေတဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာတာလဲ ကိုယ့်ပါသူအပြင်မှာနေကြလေခင်ဆုမေဆိုတဲ့ ငါပြောတာရှင်းလား"

ဟုတ်သည်။ကျနော် မခင်ဆုမေပြောတာပြန်မေးတာကို ထောက်ခံမိသည် သူတို့လေးယောက်တဟားဟား တဟိ့ဟိ့နဲ့ လှောင်ရယ်တာမဟုတ်မှန်းလည်း ကျနော်သိပေမဲ့မခင်ဆုမေဘက်က ထောက်ခံမိရသည်။သူတို့လေးယောက် ဒီအခန်းထဲဝင်လာတာကိုက အမှားဖြစ်နေသည်လို့ ကျနော်မြင်ပါသည်။

" ဟာဟ!ဒီအခန်းက နင်တစ်ယောက်တည်းပိုင်တဲ့အခန်းမှမဟုတ်တာ ငါ့တို့ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေနဲ့ဆိုင်တဲ့ အခန်းလေ ငါတို့ဝင်ချင်ဝင်မယ်ထွက်ချင်ထွက်မှာပေါ့ ဘာတွေလာပြောနေလဲ" 

ဟု ခါခါးကထပ်ကွန့်လိုက်တော့ မခင်ဆုမေတော်တော်လေး စိတ်ဆိုးသွားပုံရသည်ဟု ကျနော်ထင်မိသည့်အပြင်ခါခါးက သူမထက်အသက်ကြီးမဲ့ မခင်ဆုမေကို နင် ငါ သုံးပြောလိုက်တာကိုလည်းကျနော် အံ့သြမိခဲ့ပါသည်။ကျနော်တို့ရပ်တည်နေတဲ့ယဉ်ကျေးမှုနယ်ပယ်မှာ    ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်......

" ကြီးသူကို ရိုသေ

              ရွယ်တူကိုလေးစား

                              ငယ်သူကိုသနား"

ဆိုပြီးမေတ္တာကိုအခြေခံတဲ့လူမှုဆက်ဆံရေး သတ်မှတ်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။

" အေး!နင်ပြောတာမှန်တယ် ဒီအခန်းက ကျောင်းသားကျောင်းသူအားလုံးနဲ့ ဆိုင်တာလည်းမှန်တယ် ဒါပေမဲ့လောလောဆယ် အားကစား လေ့ကျင့်ဖို့ စီစဉ်ပေးထားတာ အဲတော့ ငါ့တို့အားကစားသမားတွေနဲ့ ပိုဆိုင်တယ်ရှင်းလား? လေ့ကျင့်ရေးကွင်းကိုလာပြီး အားကစားသမား တစ်ယောက်ကို  ထိုင်လှောင်ရလောက် အောင်မမိုက်ရိုင်းနဲ့"

ဒီအချိန်မှာသူတို့လေးယောက်မှာတစ်ဦးတည်းယောက်ျားလေးဖြစ်တဲ့  ငယ်သံဒိုင်ကအခြအနေအကြောင်းအရာများ၏ လွဲမှားမှုကို ကျနော်မျက်စိ့နဲ့တပ်အပ်မြင်ခဲ့သလို သဘောပေါက်သွားသည့်ထင်ပါသည်။ထိုင်နေရာမှထ၍ ......

" ကျနော် အားလုံးသဘောပေါက်သွားပါပြီ အမရေ အမလဲအကျမှာ ကျနော်တို့လေးယောက်ဆီကရယ်သံထွက်လာလို့ အမက အမကို လှောင်ရယ် ရယ်တယ် ထင်မိပုံရပါတယ် မဟုတ်ပါဗျာ အမကို လှောင်ရယ်တာမဟုတ်ခဲ့ပါ ကျနော်တို့လေးယောက်သားရယ်စရာပြောမိရင်း သိပ်ရယ်ချင်လို့ အသံပိုကျယ်သွားရတာမျိုးပါ ..

အမကို လှောင်တာမဟုတ်ပါ ဒါပေမဲ့တိုက်ဆိုင်သွားခဲ့တယ်လေ အမပြောသလို ကျနော်တို့ လေးယောက် ဒီအခန်းထဲဝင်ထိုင်ပြီးရယ်မိတာကိုက ကျနော်တို့မှားပါတယ်ဗျာ  တောင်းပန်ပါတယ်ဗျအမကိုလှောင်ရယ် ရယ်တာမဟုတ်ပေမဲ့တိုက်ဆိုင်မှုကြောင့်ဖြစ်သွားခဲ့ရတာကိုကျနော်က အားလုံးကိုယ်စား တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ  ခွင့်လွှတ်ပါ "

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောစကားအပြီး အသံမမြည်ပဲ လက်ဖျောက်တီးကာ အားပေးမိခဲ့၏။အကြောင်းဇစ်မြစ်ကို ကြောင်းကျိုးဆက်ပြီးတွေးနိုင်ခဲ့သလို  မှားမှန်းသိတော့လည်းအလျှော့ပေးကာ တောင်းပန်နေခဲ့သည်။ကျနော်က နှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံး၏ အမှန်နဲ့အတူလွှဲမှားသွားမှုလေးကို သိနေခဲ့လေတော့ဘယ်လိုပြီးဆုံးသွားမလဲသာ စောင့်ကြည့်နေမိခဲ့သည်။

ဒီနေရာမှာတစ်စခန်းထလာတာကတော့ခါခါးပင်။မျက်ခုံးမဲမဲ မျက်တောင်ကော့ကော့မျက်လုံးပြူးပြူးနဲ့ ခါခါးက...

" သိပ်ကြီးလည်းတောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူးကိုယ်တွေမှမဟုတ်တာလုပ်မထားတာလေဘာလဲ လက်ရွေးစင်ဆိုပြီး ပါဝါပြချင်တာလား! ခါခါးနဲ့ တစ်ပွဲလောက်စမ်းရိုက်ချင်စမ်းတယ်" 

ဟု စိန်ခေါ်စကားကြားလိုက်ရတော့မခင်ဆုမေလည်း အံ့သြမှာဖြစ်သလို ကျနော်လည်း အထူးပင်အံ့သြခဲ့ရပါသည်။သူတို့လေးယောက်ထဲမှာ စကားအနည်းဆုံးလို့ကျနော်သတ်မှတ်ထားခဲ့တဲ့ နာနားကပင်

" ခါခါး မကစားချင်နေပါ နာနားပဲကစားလိုက်ပါမယ်"လို့ ဆိုလာလိုက်တော့ ကျနော်

" ဟိုက်!ရှားပါး အို!ဘာတဲ့တုန်းဟ"လို့ပင် နှုတ်ဖျားက ရေရွတ်မိရလေတော့သည်။

" အဟင်းဟင်း ညီမလေးတို့အားက

စားဆိုတာ ပါရမီရှိတာနဲ့တင်ထွန်းတောက်တာမဟုတ်ဘူး လေ့ကျင့်မှုရှိမှာသာဆိုတာ နားလည်ကြရဲ့လား" လို့ မခင်ဆုမေကဆိုလိုက်တော့ ခါခါးကထိုင်ရာမှထ၍...

" နင်တို့လို လူတွေအတွက်တော့ ဟုတ်လိမ့်မယ် ငါတို့အတွက် ဖူး!ဘု! ဘု!" ခါခါးအသံကို ကျနော်မကြားလိုက်ရတော့ပေ။ကစ်ကစ်

က ခါခါးပါးစပ်ကိုထိုင်နေရာမှထ၍ လက်နဲ့ပိတ်လိုက်သောကြောင့်ပင်။

" နင်က ဘယ်လိုကစားချင်သလဲအမှတ်ကျောပေးရဦးမလား"လို့ မခင်ဆုမေက ခနဲတဲ့တဲ့မေးလာတော့ ခါခါးက ဝတ်ထားတဲ့လုံချည်ကို တိုတိုပြင်ဝတ်လိုက်ရင်း......

" မလိုပါဘူး လောင်းကြေးပြောတော့သာနင် မကြောက်ပါနဲ့"

" ငါတို့က လောင်းကြေးပိုက်ဆံကို စိတ်မဝင်စားဘူးကွယှဉ်ပြိုင်ခြင်းသာအဓိကထားတာ"

" ရှုံးရင်  လူကြားကောင်းအောင်လျှောက်မပြောနဲ့ နင်တို့လိုလူတွေရဲ့ ပါးစပ်ကထွက်လာပြီဆိုကတည်းက ငါတို့က နားလည်ပြီးသားဒီမှာ လောင်းကြေးပြောမယ် တစ်ပွဲကစားမှာနော် ငါဆိုတဲ့ ခါခါးရှုံးရင် နင်ငါ့ကိုကြိုက်တာလုပ်ခိုင်းလိုက် ငါအကုန်လုပ်မယ်အကုန်နော် အကုန်!!!ငါ့ကို သနားစရာညှာတာစရာမလိုဘူး အေး!ငါနိုင်ရင်တော့"

ခါခါးကပြောလက်စ စကားရပ်ပြီး မခင်ဆုမေကို ကြည့်လိုက်တော့ မခင်ဆုမေက မေ့ငေါ့ပြပြီးပဲဆက်ပြောဆိုတဲ့ အထာနဲ့အချက်ပေးတော့သည်။

ကျနော် ခါခါးကိုအံ့သြမှင်သက်မိစွာဖြစ်ရတာကို ဝန်ခံပါသည်။အားကစားလို့လည်း ဘာမှလုပ်ဖူးတာမဟုတ်ပဲနဲ့မခင်ဆုမေကိုစိန်ခေါ်နေတော့သည်။ဒါပေမဲ့ ခါခါးကသူနိုင်ခဲ့ရင်ဆိုတဲ့ လောင်းကြေးထွက်မလာသေးတာကိုတော့ ကျနော်စိတ်ဝင်စားခဲ့မိတာ အမှန်ပင်။

" ကိုယ်က တကယ်လို့ ညီမလေးကိုရှုံးသွားခဲ့ရင်ရော ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမှာတဲ့လဲလောင်းကြေးလေးပြောပြ !စိတ်ဝင်စားလွန်းလို့တော့ မဟုတ်ဘူးနော် စည်းကမ်းအရမေးတာပါ"

မခင်ဆုမေက ခါခါးကိုပြန်မေးလိုက်တော့ခါခါးကနှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုတွန့်တယ်ဆိုရုံလေးပြုံးပြီး......

" လောင်းကြေးက နင့်အတွက်တန်ပါတယ်ငါရှုံးရင် ငါ့ဘဝ တစ်ခုလုံးနင့်ကိုပေးလိုက်တာပါ နင်ကြိုက်တာပြောလို့နင်ခိုင်းတာငါအကုန်လုပ်ပေးမှာ...အယ်!ငါနိုင်ရင်တော့လေ ငါ့ဘေးက ဟောဒီငါ့သူငယ်ချင်းငယ်သံဒိုင်ရဲ့ လီးကို အခုအခန်းထဲမှာရှိတဲ့ လူတွေရဲ့ရှေ့မှာပဲ သုတ်ရည်ထွက်သွားသည့်တိုင် နင်စုပ်ပေးရမယ် ဘယ်လိုလဲ"

" အိုးး"

" ဟာ"

" ဟင်"

" ဘယ်လိုပါလိမ့်နော်"

အခန်းထဲ လူနှစ်ဆယ်လောက်ရှိတဲ့အထဲမှအမျိုးမျိုးသောအာမေဋိတ်သံတွေထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။တစ်ဖန်

" ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း" 

ဆိုသော နာနားနဲ့ကစ်ကစ်ရဲ့လက်ခုပ်သံကိုကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်အံ့အား သင့်မိရပါသေးသည်။

" နင် သိပ်မိုက်ရိုင်းတယ် အေး နင်ကတိတည်ပါစေ ငါရှုံးခဲ့သော် တည်စေရမယ်"လို့ ဆိုပြီး မခင်ဆုမေက တယ်ဗယ်ရှေ့ပြန်သွားလိုက်တော့...

ကျနော်တို့ အတန်းဖော်သုံးယောက်က တိုင်ပင်မထားဘဲ စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးတွေဖြင့်ရှေ့ကထိုင်ခုံများဆီသို့ ပြောင်းလဲထိုင်လိုက်ကြလေတော့သည်။မခင်ဆုမေ အဆင်သင့်စောင့်နေချိန်မှာပဲခါခါးကတစ်ဖန် လုံချည်ကို ခပ်တင်းတင်းခပ်တိုတိုပြန်ပြင်ဝတ်ကာ ပင်ပေါင်ရိုက်တံကိုကိုင်၍ ဒီဘက်စားပွဲထိပ်မှာခပ်တည်တည်လာရပ်နေတော့သည်။

မခင်ဆုမေကပင်ပေါင်လုံးကိုစားပွဲနဲ့သုံးလေးချက်လောက်ရိုက်ကစားပြီး

" ဆာဗင်ပေးရတော့မှာလား"

ဆိုတဲ့ အထာနဲ့ခါခါးကိုကြည့်ပြီး မေးငေါ့ပြတော့ ခါခါးက ခေါင်းညိမ့်လိုက်သောအခါ တောက်ကနဲ မြည်သံနဲ့အတူဝှစ်ကနဲ  ပင်ပေါင်လုံးက ခါခါးဘက်ခြမ်းကို ရောက်လာတော့သည်။ခါခါးကမရိုက်သေး ဒီအတိုင်းရပ်ကြည့်နေပြီးမှသူမ ပြန်မရိုက်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျတဲ့ပင်ပေါင်လုံးကို ကောက်၍ မခင်ဆုမေဘက်ကောက်ပေးလိုက်သေးသည်။

မခင်ဆုမေက "ဝမ်း လပ်"လို့အော်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်တောက်ကနဲရိုက်ချလိုက်ပြန်တော့လည်း ခါခါးကပြန်မရိုက်သေးပေ။ပင်ပေါင်လုံးသာ သွားကောက်ပေးပြန်သည်။မခင်ဆုမေက "တူး လပ်"လို့အော်ပြီး တတိယအကြိမ်ရိုက်ချလိုက်ပြန်တော့လည်း......

" သရီး လပ်"

" ဖိုး လပ်"

" ဖိုက် လပ်"

မခင်ဆုမေက "ဖိုက် လပ်"အော်ပြီးချိန်မှာတော့ ဆက်မရိုက်သေးပဲ...

" နင်စိန်ခေါ်လို့ငါကစားပေးတာနော် ကလေးမလေး ခင်ဆုမေကလောင်းကြေးထပ်ပြီးရင်တော့ရပ်မဲ့ မိန်းမမဟုတ်ဘူး"

" သိတယ် နင်ရိုက်နိုင်သလောက်ရိုက်စမ်းပါ"

လို့ ခါခါးပြန်ပြောပြီးချိန်မှာပဲ ဘေးကပွဲကြည့်ပရိသတ် ကစ်ကစ်က ခါခါးကို ဘာမှန်းမသိတဲ့ဘာသာ စကားနဲ့ လှမ်းအော်ပြောတော့ခါခါးက ခေါင်းညိမ့်ပြတာ ကျနော်တွေ့လိုက်ရသေးသည်။ကျနော်တို့ကျောင်းက သူငယ်ချင်းအုပ်စုတွေက ဒီလိုပဲ တစ်ခြားလူမသိစေချင်တာမျိုးဆိုမိမိအဖွဲ့သာသိစေသော ဘာသာစကားများထွင်ထားကာ ကျက်မှတ်ပြောတဲ့ဓလေ့ရှိတာမို့ကျနော်သိပ်တော့ မအံသြခဲ့ပေ။

အံသြခဲ့ရသည်ကတော့ ခါခါး မခင်ဆုမေကိုလှမ်းပြောလိုက်တဲ့စကား ကျနော်ကြားလိုက်ရသည့်အပြင် ခါခါး၏ တန်ပြန်ရိုက်ချက်တစ်ချက်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ပင်။

" နင့်ကို အမှတ်အများကြီးပေးဦးမလို့ဟာငါ့သူငယ်ချင်းတွေက ပျင်းပြီတဲ့လေ အမြန်ဆုံးပွဲသိမ်းခိုင်းနေပြီ အဲ့တော့ စ"

ခါခါးပြောအပြီး  မခင်ဆုမေက တောက်ကနဲရိုက်ချလိုက်တော့သည်။မြန်ဆန်တဲပင်ပေါင်လုံးကို ခါခါးကလည်းလျင်မြန်မှုနဲ့အတူ

" ဝှစ်" "တောက်" ဆိုပြီး တန်ပြန် ပြန်ရိုက်ချ လိုက်၏။ ပင်ပေါင်လုံးက မခင်ဆုမေဘက်ကိုကျသွားကာမခင်ဆုမေပြန်မရိုက်နိုင်ခဲ့ပေ။

မခင်ဆုမေပင်ခါခါးရိုက်ချက်ကို ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွား၍ မှင်သက်မိသွားကာဒီအတိုင်းကြောင်၍ ရပ်နေလိုက်သေးသည်။

ခဏအကြာမှာ  လက်ခုပ်တီးပြီး......

" ကောင်းလိုက်တဲ့ ရိုက်ချက်ကွာ" ဟု

ချီးမွှမ်းခန်းဖွင့်သေးသည်။ကျနော်တို့လည်း မခင်ဆုမေလက်ခုပ်တီးမှယောင်ယောင်ရမ်းရမ်းဖြင့်လက်ခုပ်လိုက်တီးမိရသေးသည်။

" ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း"

ကျနော်စိတ်ဝင်စားခဲ့သော သူတို့လေးယောက်ထဲက ခါခါး၏ တေဗယ်တင်းနစ်ကစားတဲ့ဟန်ပန်ကို အခုထိကျနော့်မျက်လုံးထဲမှာမထွက်တော့ပေ။အားကစားဝါသနာမပါခဲ့တဲ့ ကျနော်ပင် ခါခါးကစားဟန်ကိုမမေ့နိုင်ပါ။

လျင်သည်။မြန်သည်။ရိုက်ချက်တွေကောင်းသည်။ဖြောင်းကနဲ တောက်ကနဲ ရိုက်မဲ့ဟန်ပြပြီးမှ ပိုက်ခြေနားတင် အသာလေးအကွက်ချကစားသွားတာမျိုးလည်းရှိသည်။ပွဲသိမ်းသော် မခင်ဆုမေရှုံးပါသည်။ရှုံးသော်လည်းပြုံးပြုံးနဲ့ အားကစားသားပီပီ...

" ငါ ရှုံးသင့်ပါတယ် ခါခါး နင်တကယ်ကစားတတ်တာပဲ"

လို့ ပြောပြီး မခင်ဆုမေက ခါခါးဘက်ထိ လာပြီးလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်သည်။ ငယ်သံဒိုင် ဘယ်လိုတွေ ခံစားနေရတယ်မသိပေမဲ့ ပွဲကြည့်ပရိသတ်ကျနော်ပင် ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေလေတော့သည်။ကျောင်းရဲ့အားကစားလက်ရွေးစင်မမ လှတဲပတဲ့မမတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်မမတစ်ယောက်က ကိုယ့်ဟာကြီးကိုလာစုပ်ပေးတော့မှာမျိုးကို သူ့အစားကိုယ်တွေးကြည့်ရင်းပင် ရင်ခုန်လှပါသည်။

လောင်းကြေးထပ်ပြီးရင် မရပ်မဲ့မခင်ဆုမေရယ်မို့ ကျနော်တို့အတန်းဖော်သုံးယောက်သားလည်းစကားတို့မဆိုနိုင်ပဲ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်မိရင် စပ်ဖြီးချည်းတွေဖြင့် မှိုရသလို မိန်နေတော့သည်။

သူတို့လေးယောက်ကတိုင်ပင်များထားခဲ့လေသလားလို့တောင် ကျနော်ထင်မိရသေးသည်မခင်ဆုမေကခါခါးနားစကားလာပြောနေချိန်မှာ နာနားနဲ့ကစ်ကစ်က အခန်းရဲ့ပင်မတံခါးမကြီးနား သွားရပ်ကာ...

" အပြင်ထွက်ချင်တဲ့သူတွေ ထွက်လို့ရတယ်နော်"လို့ ပြောလာပါတော့သည်။

အခန်းထဲက  မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သုံးယောက်လောက်ကထိုင်နေရာမှထပြီး အပြင်ထွက်သွားကြပါသေးသည်။သူတို့ထွက်သွားမှ နာနားနဲ့ကစ်ကစ်ကပင်မတံခါးမကြီးနှစ်ချပ်ကို ပိတ်လိုက်ပါတော့သည်။အခန်းသည် အပ်ကျသံပင်မကြားရတော့လောက်အောင် ရုတ်တရက်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သေးသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကို ကျနော်တစ်ချက်လေ့ကြည့်လိုက်တော့ မောင်မင်းကြီးသားက ဘာမှမဟုတ်သလို ပုံမပျက်ပေ။ခပ်တည်တည်ပဲထိုင်နေတာကျနော်တွေ့ရသည်။မခင်ဆုမေက ခါခါးနားစကားပြောပြီးကာမှ  သံဒိုင့်အနားသွားပါလေတော့သည်။

သံဒိုင်က ထိုင်နေရာမှထပြီးမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တော့ မခင်ဆုမေက သံဒိုင့်ရှေ့ကိုထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ဒူးထောက်ထိုင်ချတာမျိုးမဟုတ်ပေ။အားကစားသမားများ အကြော့လျှော့ ကီထိုင်သလို ပေါင်နှစ်လုံးကားပြီးထိုင်တာမျိုးကြောင့် ဘောင်းဘီတိုအောက်ကသူမဖင်ကြီးပါ ဘေးကားလာတာ တော်တော်လေးကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။

" ရှုချင်စဖွယ် ဤဖင်နှယ်"ဆိုသလိုမျိုး။

မခင်ဆုမေက သံဒိုင်ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကိုခပ်ဆက်ဆက်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြန်တော့ "ဖြောင်းကနဲ" ပင် သံဒိုင့်ကောင်ကြီးက ရှည်မျောမျောငေါထွက်လာတော့သည်။

" အို"

" ဟင်"

" အာ"

ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ချို့ဆီမှ အာမေဋိတ်သံများ ကျနော်ကြားလိုက်မိတော့ သူတို့လေးတွေဆီ ကျနော်ပြန်လှည့်ကြည့်ဖြစ်ရသည်။ တစ်ချို့က မျက်နှာဘေးလွှဲလျှက်တစ်ချို့က ခေါင်းငုံ့လျှက်တစ်ချို့က မျက်နှာပေါ် လက်ဖဝါးအုပ်လျှက်ဟာမလေးတွေ ကြည့်ကလည်ကြည့်ချင်ရှက်ကရှက်နေကြသေးသည်ဟုကျနော်တွေးမိလိုက်သေးသည်။

မခင်ဆုမေ ပါးစပ်ထဲ သံဒိုင့်ကောင်ကြီးထည့်စုပ်လိုက်ပုံရပါသည်။မောင်မင်းကြီးသားက"ရှီးကနဲ" လေစုပ်သံနဲ့အတူ သူ့ခေါင်းကြီးအပေါ် မော့သွားလေတော့သည်။

ကျနော်တို့ထိုင်ကြည့်နေတဲ့နေရာနဲ့ သံဒိုင်ကမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်တာမို့မခင်ဆုမေရဲ့ခေါင်းလှုပ်ချက်နဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကိုသာ ကျနော်တို့ ရှု့စားရတော့သည်။

ကြိုက်ပါသည်။ ဒီလိုအနေအထားမြင်ကွင်းမျိုးကိုပဲ ကျနော်ကြိုက်သည်။ကိုယ့်ဟာလာစုပ်ပေးတာလည်းမဟုတ်ဘဲ တစ်ခြားသူတစ်ယောက်စုပ်ပေးတာတာမျိုးဖြစ်တာကြောင့်သူမစုပ်ပေးနေခြင်းဆိုတဲ့ပုံရိပ်ကို ကြည့်ပြီးပဲခံစားချင်သည်တစ်ခြားကောင်ရဲ့ပစ္စည်းတော့မကြည့်ချင်လှပေ။

အစပုဆိုးချွတ်စကမြင်လိုက်ရတဲ့ သံဒိုင်ကောင်ကြီးကတော့ ကျနော်ထက် အောင်တာသေချာပါသည်။ယောက်ျားခြင်းပေမို့ ခပ်ပါးပါးပဲမြင်ဖူးတယ်ရှိတယ် ဒီလောက်နဲ့ပဲဖြတ်ထားလိုက်သည်။

မခင်ဆုမေကလည်း ယခင်အတွေ့အကြုံတွေရှိမယ်ဆိုတာ ကျနော်တွက်ဆလို့ရပါသည်။ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆို ဒီလောက်ကြီးရဲတင်းလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။မာနတစ်ခုရဲ့တွန်းပို့စေ့ဆော်မှုတွေကြောင့်လည်း ဒီလောက်လူအများရှေ့မှာ ချစ်သူမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့လီးကို ရဲရဲကြီးစုပ်တာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

သူတို့လေးယောက်ထဲကမိန်းကလေးသုံးယောက်ဖြစ်တဲ ခါခါး ကစ်ကစ် နဲ့ နာနားကိုကျနော်ကြည့်မိလိုက်တော့ --အောင်မယ်လေးဗျာ--

ပုံစံတွေက မခန့်လိုက်ကြတာ လက်တွေပိုက်ပြီးသူမတို့အပြစ်ပေးခဲ့တဲ့အပြစ်သားတစ်ဦး အပြစ်ကြွေးဆပ်နေတာကို စိမ်ပြေနပြေစိုက်ကြည့်နေတဲ့ဟန်တွေနဲ့  ကြည့်နေတော့သည်။

နာနားကတော့ တစ်ချက်တစ်ချက်မျက်လုံးလေး စင်း စင်းသွားတာကျနော်သတိထားမိသည်။သူတို့လေးယောက်ထဲမှာ နာနားကိုကျနော် သဘောအကျဆုံးပင်။

နာနားက ဖွေးသည်။ဖြူ သည်။တောင့်သည်။လက်ပေါ်မှာ လက်မွေးညှင်းမဲမဲတွေယှက်သန်းနေမှုက ကျနော်လိင်စိတ်ကိုထကြွစေသည်။ကျနော် နာနားကိုမှန်းပြီးအာသာဖြေဖူးသည်။

မိန်းမဆိုရင် နာနားလိုတောင့်ဖြောင့်လျှက်စိုစိုပြေပြေ အိစက်စက်မှ ကျနော်သဘောကျသည်။ပိန်ကောက်ကောက်လိမ်ခြောက်ခြောက်ရုပ်အရိုးငေါငေါနဲ့မိန်းကလေးတွေဆိုရင်ဖီးမလာသူတို့ဘာသူ အန်စီဒီမော်ဒယ်လ်မကလို့ဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေ တာ့တာပြပါသည်။

သူတို့ကလည်း ကျနော့်လို  မဲမဲသဲသဲရှည်မြောင်မြောင်ပိန်ခြောက်ခြောက်ကိုစိတ်ဝင်စားကြသည်လို့ ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ပါ။

ကျနော်ဆန္ဒဖြစ်တာကို ပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။ကျနော်က မခင်ဆုမေကိုတစ်လှည့် နာနားကိုတစ်လှည့် ငမ်းကြောထနေတုန်းမှာပဲမောင်မင်းကြီးသားဆီကတအားအားတရှီးရှီးနဲ့အသံတွေကြားလာရသလို အောက်က မခင်ဆုမေခေါင်းကို ကိုင်လိုက်တာမြင်လိုက်ရသည်။မခင်ဆုမေခေါင်းကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်မြန်မြန်ကြီး ပြုလုပ်ပေးနေစဲမှာမှငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် ခါးကိုဆပ်ဆပ်ကော့လိုက်တာတွေ့လိုက်ရတော့ သုတ်ရည်ထွက်နေပြီဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်လေတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်ငြိမ်သွားတော့မှ မခင်ဆုမေ ဗြုန်းကနဲထပြီး ကျနော်တို့နောကျောပေးထားတဲ့ပြတင်းပေါက်ဆီပြေးလာကာသူမပါးစပ်ထဲက ငယ်သံဒိုင့်သုတ်ရည်ထွေးထုတ်ပါတော့သည်။ပြီးတော့တဝေါ့ဝေါ့လည်း အန်ပါသေးသည်။ထွေးထုတ်လိုက်တဲ့အရည်တွေများမှန်းလည်းကျနော်သိသည်။ ချွေးတစို့စို့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဘောင်းဘီတိုကြီးနဲ့မခင်ဆုမေကို ကျနော်အာသာငမ်းငမ်းဖြင့်ကြည့်နေမိတော့သည်။

မခင်ဆုမေကိုပဲကြည့်နေလိုက်တာကြောင့်အခန်းထဲ ကျနော်ပြန်လှည့်ကြည့်မိတော့သူတို့လေးယောက်ရောဘေးကအတန်းဖော်နှစ်ယောက်ပါ မရှိကျတော့ပေ။ဘယ်ချိန်ထထွက်သွားမှန်းတောင် မသိခဲ့လိုက်ချေ ။

မခင်ဆုမေ သူငယ်ချင်းမတစ်ယောက်ကရေဘူးလာပေးတော့ရေကိုသူမပါးစပ်ထဲအရင်ထည့် အာလုပ်ကျင်းထွေးထုတ်ပြီးမှ...

" အရည်တွေ ဗိုက်ထဲနည်းနည်းရောက်သေးတယ်ထင်တယ် သန်လိုက်တဲ့သုတ်ချောင်းအေ!ထွက်လိုက်တဲ့အရည်တွေကနည်းနည်းမဟုတ်ဘူး ရွံ့လိုက်တာ ထွီ!!"

မခင်ဆုမေက သူမသူငယ်ချင်းကိုပြောရင်းထွီကနဲ ထွေးထုတ်လိုက်ပါသေးသည်။ကျနော်ပါ ရင်ဘတ်ထဲပျို့လာလို့ ပါးစပ်ထဲကတံထွေး ထွီကနဲ ထွေးထုတ်လိုက်တော့......

" ဟိုးအရင် တင်းနစ်ပွဲအဖြစ်အပျက်ကိုသတိရသွားတယ်ထင်တယ် သူငယ်ချင်း"

လို့ ဘေးက ငယ်သံဒိုင်ရဲ့အသံကြားလိုက်မှသူနဲ့စကားပြောနေရင်း အတိတ်ကိစ္စကိုကျနော် အောက်မေ့မိနေရာမှ ပစ္စုပ္ပန်ဆီပြန်ရောက်ခဲ့ရသည်။ကျနော် တံထွေး ထွေးလိုက်တာမြင်ပြီးကျနော့်တွင်းစိတ်သဏ္ဌာန်မှာ ဘာကိုတွေးနေတယ်ဆိုတာ ဘာကိုအောက်မေ့သွားတယ်ဆိုတာသိတဲ့ ငယ်သံဒိုင်ကို ကျနော်မှင်သက်မိစွာမျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်မိလိုက်သည့်အပြင်

" ဒီကောင် ဘယ်လိုသတ္တဝါလဲ"ဟုပင်ရေရွတ်မိရပါတော့သည်။

ကျနော်ငယ်သံဒိုင့်ကိုစူးစိုက်ကြည့်မိရင်းမှအတွေးတို့ရှုပ်ထွေးလာသည့်မို့ တင်းနစ်ပွဲကအဖြစ်အပျက်ကိုပဲ ဘာရယ်မဟုတ်မေးမိသွားရပါသည်။

" မခင်ဆုမေက လူကြားထဲမှာ သူငယ်ချင်းရဲ့ဟာကြီးကို စုပ်ပေးတော့အဲဒီတုန်းက ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးလား"

သူက ပြုံးရုံပဲပြုံးပြီး...

" ခံစားရလို့ပဲ သုတ်ချောင်းကနေ သုတ်တွေ တလဟောပန်းထွက်ခဲ့တာပေါ့ကွာ ဟား"

" မဟုတ်ဘူးလေကွာ ငါမေးတာက လူကြားထဲမို့ ရှက်တာတွေဘာတွေ မဖြစ်ဘူးလားမေးတာပါ"

သူက ခေါင်းရမ်း၍

" မရှက်ဘူးသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်တည်းဆိုလည်းဒါလုပ်မှာ လူကြားထဲဆိုလည်းဒါလုပ်မှာမို့လေ...သူငယ်ချင်းတို့နဲ့ အယူအဆတူချင်မှ တူလိမ့်မယ်လူကြားထဲမှာ လေလည်ရမှာတို့ လေချဉ် "တဂေ့ဂေ့"' တက်ရမှာမျိုးတို့ဆိုရင်တော့ သိပ်ရှက်တယ် ထိန်းပါတယ်"

ကျနော် ခေါင်းညိမ့်ပြီးပဲထောက်ခံလိုက်ပါ၏။သူများနဲ့မတူအောင်လို့ တမင်သက်သက်ကွဲပြားအောင် သူတို့လေးယောက်က စတန့်ထွင်လုပ်တာမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ သူတို့လေးယောက်၏ ပုံမှန်နေပုံထိုင်ပုံကပင် လူအများနဲ့ မတူကွဲပြားနေခြင်းဖြစ်သည်။

ငယ်သံဒိုင်ဆိုကျနော်သိသလောက်အရက်အမဲသား ဝက်သားကို အဆိပ်လိုရှောင်၏အရက်သောက်ဖို့ ကျနော်ဖိတ်ခေါ်ဖူးတုန်းကလည်း သူက...

" ပုံမှန်အသိနဲ့သတိ လွတ်သွားမဲ့အရာမျိုးကို ငါမှီဝဲလို့ မရဘူး"လို့ ငြင်းသည်။

အမဲသားဝက်သားကိုအဆိပ်လိုရှောင်ပေမဲ့ကျနော်တို့ ပင်လယ်စာလို့ခေါ်တဲ့ ဈေးမှာဝယ်ရလွယ်သော ငါး ပုဇွန် များစားပြီဆိုလျှင်ကျလည်း ဘီလူးစား စားတာမြင်ဖူးသည်။တစ်ခါတစ်ရံကျလည်းသူတို့လေးယောက်၏ညစာက ပန်းသီးတစ်ခြမ်းလိမ္မော်သီးနှစ်လုံးနဲ့ ငှက်ပျောသီးနှစ်လုံးပဲဖြစ်နေတာမျိုးကိုအံသြဖွယ်ရာ ကျနော်သိမြင်ခဲ့ရသေးသည်။

ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီးကျနော် ငယ်သံဒိုင်ကိုမေးမြန်းကြည့်မိတော့...

" အစာအိမ်က အကျင့်ပဲလိုတာလေ သူငယ်ချင်း ကိုယ်နှစ်သက်သလိုကျင့်ထားလို့ရတာပဲ"လို့ဖြေသည်။ကျနော်ကမကျေနပ်လို့ပင်လယ်စာတွေဘီလူးစား စားတာကျ တော့ရောကျင့်ထားတာလားလို့ မေးမိတော့ သူကခွက်ထိုးခွက်လှန် ရယ်ပြီး...

" သိပ်သိတတ်မှတ်သားတဲ့ လူပဲ သူငယ်ချင်း ဟား ဟား!ဟုတ်တယ် ပင်လယ်စာတွေဆို ဘီလူးစား စားတာက ခန္ဓာမှာလိုအပ်ချက်ကြောင့်ဖြည့်ပေးနေတာပေါ့...နေ့တိုင်းပဲပင်လယ်စာတွေကိုငါတို့လာကျွေးကြည့်ပါလား ငါ့တို့စားမည်မဟုတ်!သစ်သီးသစ်ဥသစ်ဖုပဲ စားချင်ပါတယ်" လို့ပြန်ဖြေသည်ကျနော်ကလည်း...

" ခန္ဓာကိုယ်အတွက် အသီးအရွက်နဲ့အသားငါး လိုအပ်စွာမျှတစွာသုံးဆောင်ရမှာ နားမလည်လို့နေမှာပါ သူငယ်ချင်း မျှတအောင်စားဖို့ သိပ်လိုပါတယ်" လို့ ဆရာကြီးအထာနဲ့ ပြောလိုက်တော့ 

ငယ်သံဒိုင်က...

" သိ၏။ဒါပေမဲ့ငါ့တို့ခန္ဓာကိုယ်အတွက် သူငယ်ချင်းပြောသလို မလိုအပ်ပါ" လို့ စာဆန်ဆန် ဒုံးတိတိချည်း ဖြေတော့သည်။

" ဒါဆို သူငယ်ချင်းတို့က လူတွေရော ဟုတ်ရဲ့လား"ဟုကျနော်ဒဲ့မေးလိုက်တော့

ငယ်သံဒိုင်မျက်နှာက တည်သွားကာ ကျနော့်မျက်နှာကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတော့သည်။ မျက်နှာဟုကျနော်ခြုံပြောလိုက်ပေမဲ့ သူအဓိက ကြည့်တာက ကျနော့်မျက်လုံးများပင်။ကျနော်ကလည်း အဲဒါမျိုးတော့ နည်းနည်းမှအားမနာတတ်သလို ဘာကိုမှဂရုစိုက်တဲ့သူမဟုတ်တော့အားမနာတမ်း သူ့မျက်လုံးကိုရဲရဲရင်ဆိုင်ကာ

" ငါဘာလဲ မင်းဘာလဲ"

အထာနဲ့ ပြန်ကြည့်ပြစ်မိရသည်။သူ ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်ကိုသေချာကြီးကြာကြာကြည့်ပြီးကာမှ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီးကြည့်နေတာကို ဖယ်ကွာကာ...

" မင်းက သိပ်ရိုးသားပါတယ် သူငယ်ချင်း"

ဟုပြောပြီးသက်ပြင်းချသွားတော့သည်။ကျနော်ကလည်း--

" ငါ့က မရိုးမသားမင့်အပေါ်ဘာတွေများစော်ကားမိလို့လဲ ဟ"

 ဟု ထပ်ကွန့်လိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုံ့ပြီး---

" မင်းမေးတဲ့မေးခွန်းကိုလည်း မင်းပြန်စဉ်းစားကြည့်ပါဦး သူငယ်ချင်း  ငါတို့ကလူတွေမဟုတ်လို့ ဘာတွေဖြစ်ရမှာတုန်းလူတွေမလို့ မင်းဆိုတဲ့လူနဲ့အတူ တစ်မြို့တည်းမှာနေပြီး တစ်ကျောင်းထဲမှာ စာအတူတူ သင်နေတာလေ  ဟုတ်တယ်ဟုတ်"

ငယ်သံဒိုင်က ကျနော်မေးလိုက်သည့် မင်းတို့ကလူတွေရောဟုတ်ရဲ့လား ဆိုတဲ့မေးခွန်းကို တော်တော်လေးဖီးသွားပုံရ၏ဟုကျနော်ထင်ပါသည်။စကားလွန်သော်တောင်းပန်ရပြီမို့ ကျနော်လည်း ဆောရီးလုပ်ရပါတော့သည်။

" ဆောရီးပါကွာ လူအများနဲ့ကွဲပြားလွန်းနေလို့ မေးမိရခြင်းပါ"

" ရပါတယ်ကွာဒါမဲ့နောက်ကိုအဲသလိုမမေးစေချင်ဘူး သူငယ်ချင်း ပြီးတော့မင့်မျက်လုံးတွေထဲမှာ ရိုးသားခြင်းတွေတွေ့ရလို့ငါခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွာ"လို့ သူကပြောလာ

တော့  ဒေါသဖြစ်သွားရသည်က ကျနော်ပင် ဖြစ်ပြန်တော့သည်။သူ့ခွင့်လွှတ်ပေးမှအေးချမ်းရအောင် သူကဘာကောင်ကြီးမို့လို့လဲဟုကျနော်တွေးရင်းတွေးရင်း တင်းလာမိတော့သည်။

"လီးလား ဟေ့ကောင်  မင်းကဘာကောင်ကြီးမို့ ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်တယ် ဘာညာလာပြောနေတာလဲ  စာပဲဖတ်လို့ပျော့နွှဲ့နွှဲ့မထင်လိုက်နဲ့ လက်သီးထိုးချက်က ပြင်းတယ်နော်" 

လို့ ပြောရင်းဆိုရင်းကို ငယ်သံဒိုင့်စောက်ခွက်ကို ပစ်ထိုးလိုက်တော့သည်။ဝှစ်ကနဲမြည်သံနဲ့အတူကျနော့်လက်သီးကလေဟာနယ်ကို ထိုးမိသွားရသည်။ဒင်းကသိုင်းသမားတစ်ယောက်လို အရှောင်အတိမ်းကောင်းသေး၏။

ကျနော်လည်း ပထမတစ်ချက်မမိ၍ ဒေါသတို့ပိုဖြစ်လာကာ ဒုတိယထိုးချက်ကို အပိုင်စားတည်ပြီးကို သုတ်ထည့်လိုက်ပြန်၏။

ဝှစ်ကနဲ မြည်ပြန်ကာ ဒင်းက ရှောင်သွားပြန်တော့၏။လူတွေအဖို့ဒေါသဖြစ်လာရင် ဆဲရေးတိုင်းထွာမှုတွေပါလာစမြဲမို့  ကိုယ့်ရဲ့ထိုးချက်လက်သီးနှစ်လုံးက လွှတ်သွားတာလည်းဖြစ်သောအခါ  ကျနော့ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက် အလိပ်လိုက်ဖြစ်လာကာ---

" မေလိုး မင်းက သိုင်းသမားလား ကျန်ကျောင်းလား  လီးပေါ့  ငါလိုးမသား လီးလိုလို မှိုလိုလိုနဲ့ သေဖို့သာပြင်"

လို့ ပြောမိပြီးနေရာက ထကာမြင်နေရတဲ့ အုတ်ခဲကျိုးကို ကောက်၍ ထိုင်နေစဲ ငယ်သံဒိုင်ကို ထုမိလိုက်တော့သည်။ လူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွက် အရေးကြီးဆုံးအပိုင်းများမှာပါတဲ့ စောက်ခွက်နဲ့ ဦးခေါင်းကို တည်ပြီး ကျနော်ထုပြစ်သည်။ဒင်းကလွှတ်တယ်ဆိုရုံလေးပဲ လှစ်ကနဲရှောင်၏။ထိုင်ရာကတော့ မထပေ။

ထိုင်ရာက မထလေ ကျနော့ ဒေါသပိုဖြစ်လာလေမို့ လူခြင်းဇွတ်ဝင်လုံးပြစ်တော့သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဒင်းက ဇွတ်ဝင်လာသော ကျနော့်ဆီကို ဒူးထောင်၍ ထောက်ပေးလိုက်သောအခါ  ကျနော့်မှာ အွတ်ကနဲဖြစ်ရပြီး  သူ့ရှေ့မှာပင် လဲသွားလေတော့၏။

သူက--

" ဘာဖြစ်လို့ ဒေါသတွေ ဒီလောက်ကြီး ဖြစ်နေရတာလဲကွာ ဒေါသဆိုတာ ထိမ်းရမဲ့ အမျိုးလို့  ငါတို့လို ဝဋ်ကြွေးဆပ်နေရသူတွေတောင် သိပါသေးတယ် သူငယ်ချင်းရယ်"

ဟု  ငယ်သံဒိုင် ပြောလာလိုက်သောအခါ----


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>