Configure Page List

Saturday, November 26, 2022

ပိုထိတယ် (စ/ဆုံး)

ပိုထိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ။

ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက် ရုံးပိတ်သော်လည်း ဘယ်မှမသွားချင်သဖြင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဇိမ်နဲ့နှပ်နေရင်း ဖေ့စ်ဘုတ်ဖွင့်ကာ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်မွှေနေလိုက်သည်။ New Feed တွင် တက်လာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့် ပူတူး အကောင့်ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူမအကောင့်က ကျွန်တော် Friend ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှန်းမသိခဲ့။ ပုံလေးတစ်ပုံတက်လာတော့မှ သူမပုံမှန်း သိလိုက်ရသည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနှစ်နှစ်ဝန်းကျင်လောက်က ကျွန်တော် သူမအမေနှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။ ဒီကောင်မလေးမှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေမရှိတော့။ သူမအမေနဲ့သာ နေရသည်။ သူမအမေကမြို့ထဲမှာဈေးရောင်းသည်။ ကျွန်တော်က အဲဒီအချိန်တုန်းက အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်။ သူမကတော့ ၁၆ နှစ် မပြည့်တပြည့်လောက်သာ ရှိဦးမည်။ သူမက အဲဒီအချိန်တုန်းက ကိုးတန်းကျောင်းသူလေး။ သူမနာမည် အရင်းက နှင်းစက်မေ ။

ကျွန်တော်က အလုပ်ပိတ်ရက်နှင့် နေ့တိုင်း ညနေပိုင်းများတွင် သူမတို့ဆိုင်ကို ရောက်သွားလေ့ရှိသည်။ သူမတို့ဆိုင်ကို တစ်ခါတရံ ကူရောင်းပေးသည်။ တစ်ခါတရံ ဈေးမှပစ္စည်းပစ္စယ သွားဝယ်ဖို့ကိုလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် သွားပေးရသည်။ သူမအမေက ကျွန်တော့်ကို သားတစ်ယောက်သဖွယ်ချစ်သည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ညီအစ်ကို မောင်နှမ မရှိတော့ သူတို့သားအမိကိုသာ ကိုယ့်မိသားစုသဖွယ် ပေါင်းသည်။

နှင်းစက်မေက သူများမိန်းကလေးတွေလို ပဲမများတတ်။ ကလေးလိုသာ နေသည်။ ကျောင်းတက်လျင်သာ မဖြစ်မနေ ထဘီဝတ်ရသော်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်လျင် စကတ်၊ ဘောင်းဘီတို၊ အင်္ကျီချိုင်းပြတ်နှင့်သာ နေသည်။ ကျွန်တော် သူတို့ဆိုင်အတွက် ဈေးဝယ်သွားလျင် ဆိုင်ကယ်နောက်က အမြဲလိုက်လာတတ်သည်။ သူမကို ကျွန်တော် ညီမလေးသဖွယ် သံယောဇဉ် ရှိခဲ့သည်။ သူမ အမေကလည်း ဒါ့ကြောင့်ပဲ ကျွန်တော်ဘယ်သွားသွား သူမလိုက်ချင်သည် ဆိုလျင် စိတ်ချလက်ချ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

သူမက ကျွန်တော့်ကို ကိုလေး ဟုခေါ်ပြီး ကျွန်တော်ကလည်း သူမကို ချစ်စနိုးနှင့် ပူတူး ဟုသာ ခေါ်သည်။ တစ်ခါတရံလည်း ညီမလေးဟုခေါ်သည်။ မောင်နှမ သံယောဇဉ်ထက် ပိုလာစေသည့် နေ့တစ်နေ့ကို ကြုံလာရသောအခါတွင်ကား သူမတို့ ကိုးတန်းဖြေပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်တော့ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ပျော်ပွဲစားထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြသည်။ သူမက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့အမေကို ပျော်ပွဲစားလိုက်ဖို့ ပူဆာသည်။ သူ့အမေက သူမကိုစိတ်မချ။ နေ့ချင်းပြန် ခရီးသွားရမှာ ဖြစ်သော်လည်း ပင်လယ်ကမ်းခြေသို့ သွားရမည်ဖြစ်သဖြင့် ရေနစ်မှာ၊ ဘေးအန္တရာယ်တွေ့မှာ စိုးရိမ်သည်။ သူမကလက်လျှော့သေး။ ကျွန်တော့်ဆီလာပြီး အပူကပ်ပြန်သည်။

သူမ နောက်နေ့ ပျော်ပွဲစားလိုက်ချင်၍ သူမတစ်ယောက်တည်းသွားလျင် အမေလုပ်သူက မထည့်သဖြင့် အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးရန်ပင်။ ကျွန်တော်ကလည်း ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်နေသဖြင့် သူ့အမေကို သွားပြောပေးဖို့ ကတိပြုလိုက်သည်။

“ အန်တီ ပူတူးက မနက်ဖြန် ပျော်ပွဲစား သွားချင်လို့တဲ့ အဲဒါ ကျွန်တော့်ကို လာအဖော်စပ်နေလို့”

“ အော် ဟုတ်တယ် သားရေ ညနေကတည်းက မင်းညီမက ပူဆာနေတာ။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ စိတ်မချလို့ မလွှတ်ဘူး ပြောတာကို မင်းကိုထပ်လာ အပူကပ်နေတယ် ထင်တယ်”

“ ဟုတ်တယ် အန်တီရေ သားက အားပါတယ်မနက်ဖြန် ရုံးပိတ်တယ်လေ။ အန်တီ ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ အဖော်လိုက်သွားပေးမယ်လေ နေ့ချင်းပြန်ပဲ ညရှစ်နာရီ ကိုးနာရီလောက်ဆို ပြန်ရောက်မှာပဲ”

“ အေးလေ သားပါမယ် ဆိုရင်တော့ အန်တီက စိတ်ချပါတယ်။ မင်းညီမက ကလေးလိုပဲကွယ် သေချာလေး ဂရုစိုက် ခေါ်သွားပါ ရေနက်တွေထဲ မဆင်းစေနဲ့နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ စိတ်ချပါ ကျွန်တော် ပါတာပဲ ဘာမှမပူနဲ့”

“ အေးပါ သားရယ် အဲဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန်ကျ မောင်နှမနှစ်ယောက် သွားကြပေါ့”

ကျွန်တော် သူမဘက်လှည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့ သူမက ချစ်စဖွယ် သွားတက်ကလေးပေါ်အောင် ပြန်ပြုံးပြသည်။ နောက်တစ်နေ့မနက် သူမတို့အိမ်မှာ သွားခေါ်ရသည်။ သူမက စပန့်သား ဘောင်းဘီပွပွ အဖြူရောင်လေးနှင့် တီရှပ်အဖြူရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ ကလေးလေး တစ်ယောက်လို ပျော်မြူးတက်ကြွနေသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းတွေက ရှစ်နာရီထိုးမှာ ထွက်လာမှာ ဖြစ်သဖြင့် မှတ်တိုင်နားကနေ ခုနစ်နာရီလေးဆယ်လောက် ထွက်စောင့်နေလိုက်ကြသည်။

ကားရောက်လာတော့ လူက အတော်များသည်။ အများစုက ကိုယ်စီကိုယ်စီ အတွဲလေးတွေနဲ့။ ပူတူးကတော့ အတွဲလည်း ရှိမဲ့ပုံ မပေါ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့…

“ ဟဲ့ နှင်းစက်မေ ဘယ်သူကြီး ခေါ်လာတာတုန်း”

“ အာ နင်တို့က ကိုယ်စီကိုယ်စီ အတွဲနဲ့၊ ငါ့မှာက ဘယ်မှာ အတွဲရှိတုန်း၊ ပြီးတော့ ငါ့အမေက ငါ့တစ်ယောက်တည်းဆို မလွှတ်ဘူး၊ ဒါငါ့အစ်ကိုလေး အဖော်ထည့်ပေးလိုက်တာ”

“ သိပါဘူးဟယ် နင်ဘဲကြီးကြီးနဲ့များ ရသွားတာလားလို့ ခ်ခ်”

“ ကောင်မစုတ်တွေနော် နင်တို့ ဟွန်း”

သူမရန်ထောင်ပုံလေးက နှုတ်ခမ်းကို စူထော်ကာ ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းသည်။ ကမ်းခြေသို့ ရောက်တော့ ကားကိုနေရိပ်ရသည့် နေရာတစ်နေရာတွင် ထိုးကာ အလျှိုလျှို ဆင်းကုန်ကြသည်။

ပျော်ပွဲစား ထွက်လာကြသည် ဆိုသော်လည်း ဟိုရောက်တော့ အတွဲကိုယ်စီနှင့် ဖြစ်၍ တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ ကွဲကုန်ကြကာ အလျှိုလျှို ပျောက်ကုန်ကြပြီး ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်သာ ငေါင်းစင်းစင်းနှင့် ဘယ်သွားလို့ သွားရမယ်မှန်း မသိ၍ ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေသည်။ နေပူလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော် ဝတ်လာသော ဂျာကင်ကို ကားထဲတွင် ချန်ခဲ့လိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာသည်နှင့် ပင်လယ်စာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ဝင်လိုက်သည်။

ဆိုင်ထဲတွင်လည်း ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ရှုပ်ရှတ်ခတ်နေသည်။ ဂဏန်းကင်နှင့် ပုဇွန်တင်ပူရာကြော် မှာလိုက်သည်။ ကျွန်တော်က ဂဏန်းနှင့် ပုဇွန်ကို ဘီယာနှင့် မြည်းဖို့ အာသီသ ရှိသော်လည်း သူမရှိနေသဖြင့် အအေးတစ်ဘူးစီသာ မှာလိုက်သည်။ သူမက ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံအချို့ထုတ်ကာ ကျွန်တော့်ကို ပေးသည်။

“ ကိုလေး ညီမလေး စုထားတာ လျှောက်လည်ရင် သုံးဖို့”

“ အောင်မလေး နေပါ ပူတူးရယ် ကိုလေး ကျွေးပါ့မယ်။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ဈေးသွားရင်လည်း ကိုလေးပဲ ကျွေးတာမို့လား။ ခုလည်း ကိုလေး ကျွေးတာပဲ စားပါ။ ပူတူးတစ်ယောက်စားလို့ မွဲမသွားပါဘူး”

သူမက စပ်ဖြီးဖြီးနှင့် သူမပိုက်ဆံ ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။

“ ကိုလေး”

“ ဟေ ပူတူးဘာလဲ”

“ ညီမလေးတို့ သူငယ်ချင်းတွေ ရည်းစားတွေ ထားနေကြတာ အကုန်လုံးပဲ။ ကိုလေးက ရည်းစား မရှိဘူးလား”

“ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ပူတူးရယ် ရည်းစားရှိမှတော့ နင့်လိုက်ပို့မလား ငါ့ရည်းစား ငါလိုက်ပို့မှာပေါ့”

“ ဟမ့် ကိုလေးကလည်း”

“ နေပါအုံး နင်က ရည်းစား မရှိဘူးပေါ့”

“ ညီမလေးအတွက် ရည်းစားမှ မလိုတာ၊ ညီမလေးမှာ ချစ်စရာ အမေရှိတယ်၊ ကိုလေးလည်း ရှိတယ်လေ”

ကျွန်တော့်ရင်ထဲ နွေးကနဲတော့ ဖြစ်သွားသည်။ ဖတဆိုးလေး သူမအပေါ်မှာ သံယောဇဉ် ပိုသွားမိပြန်သည်။ ဒီပုံစံနဲ့တော့ ကျွန်တော်လည်း ရည်းစားထားဖြစ်မဲ့ပုံ မပေါ်တော့ပါလေ။ စားသောက်ပြီးစီးတော့ ကမ်းခြေဘက်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ ကမ်းခြေမှာ ကားကျွတ်ကွင်းကြီးတွေ လေထိုးပြီး ငှားနေတာ တွေ့တော့..

“ ကိုလေး ပူတူး ဘောစီးချင်တယ်”

“ ဟာ မသာမလေးရဲ့ ဘောကွင်းစီးချင်တယ် လုပ်ပါ”

“ ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ တူတူပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“ အာ ထားတော့”

“ မတူဘူးလား ပြော”

“ မတူဘူး ဘောကွင်းက အကွင်းဟ။ ဘောက အလုံးဟ ရှင်းပလား”

“ အော်ဂလိုလား အင်း ဘောကွင်း စီးချင်တယ်”

ကျွန်တော် ဘောကွင်းနှစ်ကွင်း ငှားဖို့ ဈေးမေးလိုက်သည်။

“ ဟာ ကိုလေး တစ်ကွင်းပဲ ငှားလေ၊ ပူတူး ဘောကွင်း မျောသွားရင် ကိုလေး လိုက်ဆယ်”

“ အာ အေးပါဟာ”

ဘောကွင်းငှားပြီး ရလာတော့ သူမက ဘောကွင်းကို ကိုင်ကာ ကလေးတွေလို ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့် လိုက်လာသည်။ ရေထဲရောက်တော့ သူမက ဘောကွင်းပေါ်တွင် အကျအနထိုင်ကာ ကျွန်တော့်ကို တွန်းခိုင်း သည်။ ရေနက်ပိုင်းသို့ မရောက်အောင်တော့ သတိထားရသည်။ နှစ်ယောက် စီးမည်ဆိုကာ ကျွန်တော့်ကို ဘောကွင်းပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး သူမက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်သည်။ သူမဆိုင်တွင်လည်း သူမက တစ်ခါတရံ သူမ အမေ ရှေ့မှာပင် ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် လာထိုင်ချင် ထိုင်တတ်သည်။ ညီမလေးကဲ့သို့သာ စိတ်ထဲ ရှိသဖြင့် ဘာမှတော့ မဖြစ်။

ရေထဲတွင် ဆော့တာ ဝ၍ ပြန်တက်လာသည့် အခါတွင်တော့… သူမဝတ်ထားသည့် တီရှပ်နှင့် စပန့်သား ဘောင်းဘီ အဖြူထည်လေးက ရေစိုသဖြင့် အသားတွင် ကပ်နေကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်နေရသည်။ ဒီထက် ဆိုးသည်က သူမဘောင်းဘီ ကပ်နေပုံက သူမ၏ ပေါင်နှစ်ခု ဆုံရာနေရာမှာ မည်းမည်း လေးပင် မြင်နေရသည်။ ထို့အပြင် အထဲက ခံဝတ်လာသည့် ဘရာ အနီရောင်လေး ကလည်း ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေသည်။ ဒီကောင်မလေးနဲ့တော့ ခက်ပြီ။

ကျွန်တော့် စိတ်တွေ တဒင်္ဂ ရိုင်းသွားမိသည်။ ညီမလေးသဖွယ် ချစ်သည့် သံယောဇဉ်ထက် အတော်ပိုသွားကာ ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူ၍ အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာသည်။ မရိုးသားတော့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိလိုက်ရပြီး သူမအပေါ်မှ အကြည့်များ ရှောင်လွှဲရန် ခက်ခဲလွန်းလှသည်။

“ ကိုလေး… ဘာကြည့်နေတာတုန်း”

“ ဘာကြည့်ရမှာလဲ… နင့်ကိုယ်နင်လည်း.. ငုံ့ကြည့်အုံး ပူတူးရယ်”

“ အယ်… ကိုလေး… ဘာဖြစ်လို့တုန်း”

သူမကိုယ်သူမ ငုံ့ကြည့်ပြီး အလန့်တကြားနှင့် ပြောသည်။

“ ရေတွေစိုပြီး ပူတူးတစ်ကိုယ်လုံး ကပ်နေတာ အကုန် မြင်နေရတယ် ဟ”

“ အမ်… ကိုလေး… ဘယ်လို လုပ်ကြမတုန်း”

“ ဘယ်လိုမှ မလုပ်နဲ့ အဲဒီ ကားတာယာကွင်းကို အရှေ့ကနေ ကွယ်ပြီး ကိုင်ခဲ့၊ အင်္ကျီ ဝယ်ရတော့မှာပေါ့”

သူမက ကားကျွတ်ကွင်းကြီးကို ကွယ်ကာ အနောက်မှ ကုပ်ချောင်းချောင်း လိုက်လာသည်။

“ ဟာ… ဒီကောင်မလေး… အောက်ပိုင်းကို ကွယ်ဟ… ဘောင်းဘီလည်း မဝတ်လာဘူး”

ကျွန်တော် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ် ဆူရသည်။

“ အာ… ကိုလေးကလည်း… ဝတ်လာပါတယ်… အဲ… အဟီး… ဟုတ်တယ်… အထဲက ခံဝတ်ဖို့ မေ့လာတာ”

ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောတော့။ အနားမှာ ရှိသည့် အထည်ဆိုင် တစ်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ သူမနှင့် တော်လောက်သည့် အနီရောင် စကတ်ကလေးနှင့် အင်္ကျီ ဝမ်းဆက်ကလေးကို ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ အဝတ်လဲသည့် အခန်းကို လက်ညှိုး ထိုးပြလိုက်သည်။

“ ကိုလေး လိုက်ခဲ့အုံးလေ… ပူတူး တစ်ယောက်တည်း”

“ ဟာ… ငနာမလေး… နင်အဝတ်လဲတာ ငါက ဘာလိုက်လုပ်ရမှာလဲ”

“ ဟာ… လိုက်ခဲ့ပါ… အထဲလိုက်မဝင်နဲ့လေ… အပြင်က စောင့်ပေါ့”

“ အေးပါဟာ… လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်”

အဖြစ်သဘောမျိုး လုပ်ထားသည့် အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ အနောက်ဖက်မှာ ပင်လယ်ကြီးသာ ရှိပြီး ဘာမှ မရှိ။ အထည်ဆိုင်တွင် လူရှင်းနေ၍သာ တော်တော့သည်။ နေက ညနေစောင်းသဖြင့် အနောက်ဘက်မှ ထိုးနေသည်။ အဝတ်လဲခန်းကို ကာရံထားသည် ကလည်း ပလတ်စတစ်စ အပါးလေး။ ပြီးတော့ လည်ပင်းလောက် အထိသာ လုပ်ထားသဖြင့် ခေါင်းပိုင်းကို မြင်နေရသည်။ သူမက အခန်းထဲကနေ လှမ်းပြောင်ပြနေသဖြင့် လက်သီး ထောင်ပြလိုက်ရသည်။

မိန်းကလေး တစ်ယောက် အဝတ်လဲနေသည်ကို မျက်နှာ လွှဲထားသင့်သော်လည်း ကျွန်တော် မလွှဲဖြစ်ခဲ့။ နေရောင်ဖြင့် ကျနေသော သူမ အရိပ်ကို ပလတ်စတစ်စပေါ်မှာ မြင်နေရသည်။ သူမက ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းပြီး လှည့်ကာ အဝတ်လဲသည်။ သူမ ဝတ်ဆင်ထားသော ရေစို အဝတ် များကို ချွတ်ကာ တန်းပေါ်သို့ တင်သည်။ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အရိပ်ကို မြင်နေရသည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ‌ဗလောင်ဆူနေသည်။

ကျွန်တော် ဝယ်ပေးသော အဝတ်များကို ဝတ်ကာ ထွက်လာသည်။ အနီရောင် ဝမ်းဆက်ကလေးနဲ့ သူမပုံစံလေးက အလွန်ချစ်ဖို့ ကောင်းလွန်း နေသည်။ သို့သော် ကျွန်တော် ချစ်ပုံက မောင်ချစ် နှမချစ် မဟုတ်သည်တော့ သေချာနေပြီ။ သို့နှင့် ညနေ ခြောက်နာရီ ထိုးလောက်ကျတော့ သူမသူငယ်ချင်းများ ပြန်ရောက်လာကြသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွင် အပီအပြင် ကဲလာကြသောကြောင့် အသွားလောက် အာကျယ်အာကျယ် မလုပ်နိုင်တော့။ ကိုယ့်အတွဲနှင့်ကိုယ်သာ တိတ်တဆိတ် ပြန်လာကြသည်။

သူမတို့၏ တစ်နှစ်တစ်ခါ ရသော ပျော်ရွှင်မှုက နောက် သုံးနာရီအတွင်း ကုန်တော့မည်လေ။ ညဘက်ရောက်လာတော့ အနည်းငယ် အေးလာသည်။

“ ကိုလေး… ချမ်းတယ်”

ကျွန်တော် ကားပေါ်မှာ ထားခဲ့သော ဂျာကင်ကို သူမအား တစ်ခြမ်း လွှမ်းပေးလိုက်သည်။ လမ်းတစ်ဝက်လောက် ရောက်တော့…

“ ဒိုင်း …..”

ကျယ်လောင်သော အသံနှင့်အတူ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ ကားဘီးပေါက်သွားပြီဟေ့… အောက်ဆင်းပြီး စောင့်ကြအုံး… ဘီးအပို ပါမလာဘူး… ဟိုက လှမ်းမှာရအုံးမှာ”

သူမ ကျွန်တော့်ကို မှီပြီး အိပ်ပျော်နေရာမှ လန့်နိုးလာသည်။

“ ကိုလေး… ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ ကားဘီး ပေါက်သွားတာ..”

“ အဲဒါဆို ကြာအုံးမှာပေါ့”

“ အင်း… ကြာလောက်တယ်… ကားဘီးပို ပါမလာဘူး… မြို့က လှမ်းမှာထားတုန်း”

“ အင်း… အမေတော့ စိတ်ပူတော့မှာပဲနော်”

“ ကိုလေး ဖုန်းဆက်ထားမယ်လေ…”

“ တူ…. တူ….. ဟဲလို အန်တီ သားပါ”

“ အေး သား ပြော”

“ အန်တီရေ… ဒီမှာ လမ်းတစ်ဝက်မှာ ဘီးပေါက်သွားလို့ အန်တီ စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့”

“ အော်… ဖြစ်ရတယ်ကွယ်… အေးပေါ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ… မင်းညီမလေး ဂရုစိုက်နော်… လမ်းပေါ် လျှောက်သွားမနေစေနဲ့အုံး ညမှောင်တော့ မြွေပါးကင်းပါး သတိလည်း ထားအုံး”

“ ဟုတ်ကဲ့..အန်တီ စိတ်ချပါ… အိမ်ရောက်အောင် လာပို့ပါ့မယ်”

“ အေးပါ အေးပါ… ဒါဆို အန်တီ စောင့်နေလိုက်မယ်နော်… ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက်…”

“ ကဲ ပူတူး… အမေ့ဆီတော့ ဆက်ပြီးသွားပြီ”

ထိုအချိန်ဝယ် သူ့အတွဲလိုက် အတွဲလိုက် ကားနဲ့ ဝေးရာလမ်းဘေးမှာ အခင်းလေးတွေ ခင်းပြီး ထိုင်နေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့လည်း ကားနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာပင် အခင်းလေးခင်းပြီး ထိုင်နေကြသည်။ ဂျာကင်ကို သူမကိုယ်ပေါ်သို့ တစ်ထည်လုံး ခြုံပေးလိုက်သည်။

“ ကိုလေး… အေးနေမှာပေါ့… လာပါ… ညီမလေးနဲ့ အတူတူခြုံမယ်”

“ ခြုံပါ… ကိုလေး မအေးပါဘူး”

“ အာ.. အေးတာပေါ့.. ညီမလေးတောင် တော်တော် ချမ်းနေပြီ”

သူမက ဂျာကင်ကို ကျွန်တော့်ပေါ်သို့ လာခြုံပေးသည်။ သူမ၏ ကိုယ်ငွေ့လေးက နွေးနွေးနေသည်။ သူမ အပေါ်ပိုင်း တစ်ပိုင်းလုံး ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ရောက်နေသည်။ သို့သော် ကျွန်တော် စိတ်ထိန်းနေရသည်။ မထိန်းလို့ မဖြစ်။ သူမတို့ မိသားစုရဲ့ ယုံကြည်မှုကို အလွဲသုံးစား မလုပ်ရက်။ ပူတူးကလည်း ကျွန်တော့်အပေါ် တကယ့် အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်လိုသာ တွယ်တာနေပုံရသည်။ လက်က ယောင်မှားကာ သူမ၏ ရင်အစုံပေါ်သို့ ရောက်တော့ မည့်ဆဲဆဲ ပြန်ရုပ်လိုက်ကာ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်သာ ဆိတ်လိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် အိပ်နေရာမှ သူမ လူးလွန့်လာကာ…

“ ကိုလေး… ပူတူး ရှူးပေါက်ချင်တယ်”

“ ဟိုဘက်နားမှာ သွားပေါက်လေ.. ဒီနားမှာ ကားသမားတွေ ရှိတယ်”

“ ကိုလေး လိုက်ခဲ့အုံး… မှောင်မဲနေတာပဲ… ပူတူးကြောက်လို့”

လရောင်နှင့် ဝိုးတဝါး မြင်နေရသော ကားလမ်းမကြီးနံဘေးမှ ခွဲထွက်သွားသည့် တာဘောင်မှ အနည်းငယ် ဝေးသည့် နေရာသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

“ ရပြီ… ဒီနားမှာ ပေါက်တော့”

သူမက ဘာမပြောညာမပြောနှင့် ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ အစက မျက်နှာ လွှဲလိုက်မလို့ ကြိုးစားသေးသော်လည်း အကြည့်က သူမ အောက်ပိုင်းသို့သာ ရောက်သွားသည်။ တရှဲရှဲ အသံနှင့်အတူ လရောင်အောက်မှာ သူမအောက်က ငွေရောင် အရည်လေးများကိုလည်း ဝိုးတဝါး မြင်နေရသည်။ လဆုတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော် ကြည့်နေသည်ကို သူမ သတိထားမိပုံ မပေါ်။

သူမ ကိစ္စဝိစ္စပြီး၍ ထထွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းပေါ် ပြန်ရောက်စဉ်မှာပင် ကားတစ်စီးရောက်လာပြီး ကားဘီးကို လဲလှယ်တပ်ဆင်သည်။ ထိုည အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ည ၁၂ နာရီပင် ထိုးလုပြီ။ သူမအမေက မအိပ်သေးဘဲ စောင့်နေပုံ ရသည်။

“ သမီးရယ်… မနေ့ကတည်းက အမေပြောနေတာကို နားမထောင်ဘဲ.. အခုတော့ နင့်ကိုလေး အားနာစရာ”

“ အန်တီကလည်း ရပါတယ်… ဘာမှ မဖြစ်ဘူး.. သူ လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ”

“ ကဲ… ဒါဆို သား ဒီမှာပဲ အိပ်တော့ … မနက်မှသာ ပြန်”

သူမ အမေက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ခြင်ထောင်တစ်လုံးကို သူမတို့ ခြင်ထောင်နှင့် ကပ်လျက်တွင် ထောင်ပေးသည်။ သူမတို့ အိမ်မှာက အိမ်ရှေ့ခန်း နောက်ခန်းရယ်လို့ မရှိ၊ ရှေ့က ဈေးဆိုင်က အိမ်ရှေ့ခန်း ဖြစ်ပြီး နောက်က အိမ်မှာ အခန်းကန့်ထားတာ မရှိ။ ကျွန်တော် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်။ ပူတူးကတော့ ခြေပစ်လက်ပစ်နှင့် အိပ်မော ကျနေပြီ။

“ ကိုလေး… ကိုလေး…”

ငတိမက အိပ်နေရင်းနှင့်ပင် ယောင်နေသေးသည်။ ဝတ်ထားသော စကတ်က အပေါ်သို့ လန်တက်နေကာ ညမီးရောင် မှိန်မှိန်အောက်မှာ အထင်းသား မြင်နေရပြန်သည်။ အော် ဒီကလေးမနဲ့တော့လည်း ငါ့မှာ ဒုက္ခလှလှ တွေ့ရမှာပါလေ။

နောက်နေ့ မနက် မိုးလင်းတော့ ကျွန်တော် ပြန်သွားသည်။ အရင်က သူ့အပေါ်မှာ ရိုးသားခဲ့သည့်ကျွန်တော် မရိုးမသားစိတ်များ ဖြစ်နေသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ မြင်ခဲ့ရသည့် မြင်ကွင်း၊ ဘောကွင်းစီးစဉ်က အထိအတွေ့၊ ကားပေါ်မှာ ကြုံခဲ့ရသည့် အထိအတွေ့တို့က စိတ်ထဲတွင် စိုးမိုးနေခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူ့ကို ရည်းစားစကား ပြောဖို့ ကြံစည်မိသည်။ သို့သော် မပြောရဲသေး။ မပြောရဲသေးတာထက် မပြောသင့်သေးဟု ယူဆသည်။ ဒီကောင်မလေး ကျောင်းမပြီးသေး။ ဆယ်တန်းလေးတော့ အောင်အောင် ဖြေပါစေအုံးဟု တေးထားလိုက်သည်။

ကျွန်တော်ကသာ စိတ်ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေသော်လည်း သူကတော့ သိပုံမပေါ်ပါ။ ကျွန်တော်နှင့် သွားမြဲ လာမြဲ စားမြဲ သောက်မြဲ။ ထူးခြားလာသည်က ယခင်က ဒီကောင်မလေး ဘယ်လိုနေနေ ဘယ်လိုထိုင်ထိုင် ကိစ္စမရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ မျက်စိထဲမှာ အလိုလို မြင်လာသည်။ ယခင်က ပူတူး မြေကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ တင်ပါးနှစ်ခုပေါ်နေသည်ကို မကြာခဏ မြင်ဖူးသော်လည်း ကလေးဟုသာ သဘောထားကာ ဘာမှ မပြောဖြစ်သော်လည်း နောက်ပိုင်းကျတော့ အမြင် မတော်သည်ကို ဆူမိသည်။

ပူတူးက အရမ်း ကလေးဆန်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်မှန်းလည်း သိပုံ မရ။ အိမ်နေရင်း ဘော်လီမပါဘဲ တီရှပ်ဝတ်ချင် ဝတ်သည်။ ဘောင်းဘီအကြပ် ဝတ်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်ချင်ထိုင်သည်။ ကျွန်တော် ဆူတော့..

“ ကိုလေး… သမီး ဆယ်တန်းရောက်မှ အတော်ဆူတယ်နော်.. ဟိုဟာမဝတ်နဲ့.. ဒီလို မနေနဲ့.. နဲ့”

“ ဟ… ဆူမှာပေါ့… နင့်ကိုယ်နင် ကလေးပေါက်စ မှတ်နေလို့လား… စိတ်က ကလေးပေမဲ့ လူက အပျိုပေါက် ဖြစ်နေပြီ.. အမြင်မတော်တာတွေ့ ပြောရမှာပေါ့.. ပြီးတော့ ငါက..”

“ ဘာဖြစ်လဲ.. ငါက.. ကိုလေးကလည်း စကားကို ဆုံးအောင် မပြောဘူး”

“ နင်ငယ်သေးတယ် ပြောလို့ မရသေးဘူး၊ ဆယ်တန်းဖြေပြီးမှ ပြောပြမယ်..”

ပါးစပ်ကို မနည်း ဘရိတ်အုပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်း သူမ နည်းနည်း ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် လုပ်တတ်လာသည်။ သူမ ဆယ်တန်း အောင်စာရင်း ထွက်သည့်နေ့… သူမ အိမ်ကိုရောက်တော့ သူ့အမေနဲ့ တွေ့သည်။

“ အန်တီ.. ပူတူးရော.. အောင်စာရင်း သွားကြည့်မလို့ လာခေါ်တာ”

“ သားညီမက.. မိုးမလင်းခင်ကတည်းက ဖြီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး ထွက်သွားလေရဲ့”

နှုတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းရှေ့သို့ အပြေးချီတက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့… ပူတူးကိုလည်း မတွေ့။ ဒါနဲ့ အောင်မအောင် သွားကြည့်တော့ အောင်သည်။ ဂုဏ်ထူးတော့ မပါ။ ဒီကောင်မလေး စာကျက်ပုံနဲ့ကလည်း ဂုဏ်ထူး ထွက်စရာ တော့ မရှိပါ။ သူမကို လှည့်ပတ် ရှာဖွေသော်လည်း မတွေ့သဖြင့် သူမတို့အိမ်သို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။

“ အန်တီ… ပူတူး အောင်တယ်… ဂုဏ်ထူးတော့ မပါဘူး… ဒါပေမဲ့ ကျောင်းမှာ မတွေ့ခဲ့ဘူး… ဘယ်သွားလဲ မသိဘူး..”

“ သိပါဘူးကွယ်.. မင်းညီမကလည်း… အရင်တော့ အဲလို မသွားတတ်ပါဘူး”

“ အင်းပါ… ဒီမှာပဲ စောင့်လိုက်မယ် အန်တီ.. သူ့ကို ဆုချချင်လို့”

“ အေးပါသားရယ်… အထဲမှာ ထမင်းရှိတယ် ထမင်းသွားစားအုံး”

တစ်နေကုန် ထိုင်စောင့်သည်။ ပြန်မလာ။ မိုးချုပ်တော့ သူမအမေရော ကျွန်တော်ပါ စိတ်ပူစ ပြုလာပါပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး ညမိုးချုပ်မှ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် လူပျောက် ရှာပုံတော် ဖွင့်ရသည်။ ဆိုင်ကယ်သာ ဆီ သုံးပုလင်း ကုန်သွားသည်။ သွားတတ်တဲ့နေရာတွေကိုလည်း အကုန်ရောက်ပြီးပြီ။ ဧကန္တ ကျွန်တော်ထင်တာ မှန်ခဲ့ရင်… မှန်လည်း မမှန်စေချင်၊ ဒါပေမဲ့လည်း ဘာမှ အန္တရာယ် မဖြစ်ပါစေနဲ့လို့သာ ဆုတောင်းနေရတော့သည်။ သူမ အမေကလည်း တငိုငို တရယ်ရယ် ဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်တော် အဲဒီညတော့ သူမတို့ အိမ်မှာပဲ အားပေးရင်း အိပ်လိုက်ရသည်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်လည်း ကျွန်တော် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် မြို့ကို ပတ်ပြီး ထပ်ရှာသည်။ တစ်နေသာ ကုန်သွားသည်။ ရှာမတွေ့။ ဒီညနေမှ မတွေ့လျင် ရဲစခန်းကို လူပျောက်တိုင်ဖို့ စဉ်းစားထားသည်။ ညနေ ငါးနာရီခွဲလောက်ကျတော့ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ပြန်လာခဲ့ရသည်။ သူမ အမေကို ဘယ်လို ပြောရမည် မသိ။ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်တွေ ခုနစ်စီးလောက် ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်သည်။ ကျွန်တော်စိတ်ပူသွားသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိ။

အိမ်ထဲရောက်တော့ အိပ်ခန်းရော ဧည့်ခန်းရော ဒီတစ်ခန်းသာ ရှိသည့် သူမတို့ အိမ်ထဲတွင် ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ရောက်နေသည်။ ပူတူးက မျက်နှာကို ငုံ့ထားရာမှ ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။ ထိုင်ပြီး မေးစမ်းကြည့်တော့မှ အကြောင်းစုံ သိရသည်။

ကျွန်တော့် မျှော်လင့်ချက်ကလေးများ ပျက်သုဉ်းသွားပေပြီ။ အောင်စာရင်းထွက်လျင် ပူတူးကို ဖွင့်ပြောတော့မည်၊ သူမ တက္ကသိုလ် တက်နိုင်အောင် ထောက်ပံ့ပေးမည်၊ ကျောင်းပြီးမှပဲ ယူမည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည်လေ။

ပူတူး အောင်စာရင်း ထွက်ပြီးပြီးချင်းပင် သူနဲ့ တစ်တန်းတည်း သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ကောင်လေးနှင့် ခိုးရာ လိုက်ပြေးသည်။ တစ်ည အိပ်ပြီးတော့ ပြန်လာ အပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်လေးက ငါးကျည်းခြောက်ရုပ် မည်းမည်းသည်းသည်း ဘယ်လို ကြိုက်သွားသလဲတော့ မသိ။ ရင်ထဲမှာ ဆို့တက်လာကာ ဝမ်းနည်းလာသဖြင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားကာ ကျွန်တော့် အဆောင်သို့သာ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် အရက်တစ်လုံးဝယ်ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်သောက်နေလိုက်သည်။ ဘယ်နှခွက်တောင် သောက်မိမှန်းပင် မသိတော့။ နောက်တစ်နေ့ မနက်ရောက်တော့ ခေါင်းကိုက်သဖြင့် မထနိုင်။ တံခါးခေါက်သံကြားတော့ အားယူပြီး ထရသည်။

“ ဟင် ကိုလေး အရက်တွေ သောက်ထားတာလား”

“ ဟာ… ပူတူး.. နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ”

“ အစ်ကိုလေးကို လာတောင်းပန်တာပါ… ပူတူး မှားသွားတယ် အစ်ကိုလေးရယ်”

“ အေး… မှား… မှားစမ်း… နင်မှားတာ ပြင်မရတဲ့ အမှား ပူတူးရယ်.. နင် ဒီအသက် ဒီအရွယ်နဲ့ ဟိုကောင်လေးကလည်း အလုပ်မရှိသေးဘူး နင်တို့ ဘယ်လို စားကြမလဲ”

“ ဟင့်.. ကိုလေးရယ်.. မနေ့က ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားတော့ အမေ ပူတူးကို ဆူတယ်”

“ အေး… တော်သေးတာပေါ့.. ဆူရုံပဲ ဆူလို့…”

“ ဒါနဲ့… ကိုလေးက အရင် အရက်တွေ ဘာတွေ မသောက်ဘဲ အခုမှ ဘာလို့ သောက်ရတာလဲ”

“ ငါ မပြောချင်ဘူး ပူတူးရာ… ပြောလည်း မပြောသင့်တော့ဘူး… မမေးနဲ့တော့”

“ ကိုလေးရယ်.. ပူတူးကို ချစ်ရင် ပြောပြပါ”

“ အေးဟာ… ငါပြောလို့ရတာ ပြောပြမယ်.. ငါ့မှာ မိဘတွေလည်း မရှိတော့ဘူး… ညီအစ်ကို မောင်နှမလည်း မရှိတော့ဘူး… ဒီမှာ ငါခင်တွယ်စရာ ဆိုလို့ နင်နဲ့ နင့်အမေပဲ ရှိတာ.. အခု ပူတူး နင်… ယောက်ျားရသွားပြီ.. ငါ့ဘဝမှာ ခင်တွယ်စရာ ဘယ်သူများ ရှိသေးလဲ…”

ညက အမူးရှိန်ကလည်း မပြေသေးသဖြင့် အတော်လေး တင်းတင်းမာမာ ပြောမိလိုက်သည်။ ပူတူးလည်း ငိုယိုပြီး ပြန်သွားရှာသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ တင်းခံထားသော်လည်း သူမအမေက မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စ ဦးဆောင် စီမံပေး ဖို့ တောင်းဆိုပြန်တော့ ကျွန်တော် အမှတ်သည်းခြေမရှိ၊ သွားလုပ်ပေးမိပြန်သည်။ ကိုယ့်စိတ် ကိုယ်သာ ချွန်းအုပ်နေရတော့သည်။ ဒီလိုအချိန်ကျမှ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ မထားသင့်တော့။ ဒု သ န သော ကို စိတ်နှင့်လည်း မကျူးလွန်ချင်တော့။ နောက်ဆုံးတော့ သူမတို့ အိပ်မည့် အခန်းပါ စိတ်တိုင်းကျ ပြင်ဆင်ပေးခဲ့မိသည်။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး လာကန်တော့ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကျွန်တော့်ထက်တော့ ငါးနှစ် ခြေက်နှစ်လောက် ငယ်ကြမည်ပဲလေ။ အစ်ကိုကြီး အဖရာ ဆိုသည့် စကား အတိုင်း ဆုတွေတော့ ပေးလိုက်သည်။ ဘာတွေ ပေးမိမှန်းပင် မသိတော့။ ချစ်စခင်စ ကြင်နာစ ဆိုတော့လည်း တစ်ပြုံးပြုံး တပျော်ပျော်နှင့်ပေါ့လေ။ သူမတို့ အိမ်ကိုလည်း တစ်ပတ် တစ်ခါ လောက်သာ ရောက်တော့သည်။ သူမ အမေကတော့ ယခင်လိုပင် ဝင်ထွက်စေလိုသည်။ သို့သော် ကိုယ်က ဆင်ခြင်ရမည်လေ။

နောက်ထပ် သုံးလခန့်ကြာတော့ မြန်မာနိုင်ငံ အထက်ပိုင်းသို့ အပြောင်းအရွှေ့ ကျသည်။ ဝမ်းလည်း သာသလို ဝမ်းလည်း နည်းသည်။ ဝမ်းသာသည်ကတော့ ကျွန်တော် မပျော်ပိုက်နိုင်တော့သည့် အရပ်ဒေသမှာ မနေလိုတော့ပြီ။ ဝမ်းနည်းမိသည်က ဒီမြို့မှာ အလုပ်စဝင်ကတည်းက နေခဲ့သည့် သံယောဇဉ်ကြောင့်ပင်။ ပြောင်းသွားပြီး အတော်ကြာသည်အထိ ပူတူး အမေနှင့် ဖုန်းပြောဖြစ်သည်။

သူမ အဝေးသင်ပဲ ဆက်တက်တော့ကြောင်း၊ ဟိုကောင်လေးကလည်း မလိမ္မာကြောင်း၊ လင်ဆိုးမယား ဖြစ်နေရကြောင်း အနိဌာရုံတွေသာ မကြာမကြာ ကြားနေရသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်တာဝန်တွေ များလာတာနှင့် တစ်လ တစ်ခါ၊ နောက်ပိုင်း လုံးဝ အဆက်အသွယ် မရှိ တော့သည်အထိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

——————————————

အမေ ပေးထားတာက နှင်းစက်မေ ပါ။ ကိုလေးကသာ ပူတူးလို့ ခေါ်တာ။ ကိုလေးဆိုတာက တကယ်က ဘာမှတော့ မတော်စပ်ဘူး။ ပူတူးတို့က မြို့ထဲတွင် ဆိုင်သေးသေးလေး ဖွင့်ထားတယ်လေ။ မြို့ထဲက ရုံးစာရေး ကိုချစ်ဦးမောင်က ပူတူးတို့ ဆိုင်တွင် အမြဲ အားပေးနေကျ။

ပူတူးတို့ သားအမိနှစ်ယောက်နဲ့ ကိုချစ်ဦးမောင်တို့ စရင်းနှီးတော့ ပူတူးက ကိုးတန်းလေ။ ပူတူးအဖေက ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆုံးသွားတာ။ ကိုချစ်ဦးမောင်ကလည်း မိဝေးဖဝေး ညီအစ်ကို မောင်နှမ မရှိဘူး။ မိသားစု ငတ်နေတဲ့ ကိုလေးနဲ့ အဖေငတ်နေတဲ့ ပူတူးတို့ မိသားစု ရင်းနှီးသွားတာပေါ့။

သူက အမေ့ကို အန်တီလို့ ခေါ်ပေမဲ့ နှင်းစက်မေကို ပူတူးလို့ ခေါ်တယ်။ အဲဒါ သူ့မူပိုင် နာမည်။ ဘယ်သူကမှလည်း ပူတူး ဟု မခေါ်ဘူး။

ပူတူးက ကိုချစ်ဦးမောင်ကို ကိုလေးလို့ ခေါ်တယ်။ ကိုကြီး မရှိ။ သူက အဲဒီအချိန်က ပူတူးထက် ငါးနှစ် ခြောက်နှစ်လောက် ကြီးတော့ ကိုလေးလို့ ကိုယ့်ဘာသာကို နာမည် တပ်ပစ်လိုက်တာ။ ကိုလေးက ရိုးသားတယ်။ အိမ်လာလာပြီး ကူရောင်းပေးတယ်။ ကူမရောင်းပေးလဲ အိမ်ရောက် ရင် အိမ်မှာပဲ အချိန်ဖြုန်းတယ်။ ကြာတော့လည်း သံယောဇဉ်တွေ တွယ်လာတာပေါ့လေ။

ကိုလေးက ပူတူးကို ညီမလေးလို သဘောထားတယ်။ ကိုလေးကိုလည်း ပူတူးက အစ်ကိုကြီးလို သဘောထားတယ်။ ကိုလေး မြို့ထဲ ဈေးသွားဝယ်လျင်လည်း ပူတူး လိုက်သွားတာပဲ။ ပူတူးက ပိန်သလောက် အစားမက်တယ်။ ကိုလေး ရတဲ့လစာ ပူတူး မုန့်စားတာနဲ့တင် တစ်ဝက်လောက် ကုန်မယ်။ သူက သုံးစရာ မရှိဘူးလို့ ပြောတာပါပဲ။

တခါတလေ အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံပေးတယ်။ ပထမ ပူတူး မယူချင်ဘူး။ ကိုလေးက လက်မလျှော့ဘူး၊ သူကိုယ်တိုင် မဝယ်တတ်သောကြောင့် ဝယ်ရန် ပိုက်ဆံပေးတာ ဖြစ်ကြောင်း၊ ညီမကို အစ်ကို က ပေးတာမျိုး ဖြစ်ကြောင်း၊ သူများတွေလို ပိုးကြေးပန်းကြေး ပေးတာမျိုး မဟုတ်ကြောင်း၊ ပူတူးတို့ သားအမိကို အမေရင်း ညီမရင်းများလို သံယောဇဉ်ရှိတာဖြစ်ကြောင်း၊ သံယောဇဉ်ကို အသိအမှတ်မပြု၊ စေတနာကို လက်မခံလို့ စိတ်မကောင်းကြောင်း၊ နောက်လည်း မလာတော့ကြောင်း၊ ဒီပိုက်ဆံတွေ ဒီမှာမှ မသုံးရင်လည်း သုံးစရာ မရှိ၍ မီးရှို့ပစ်မယ်ဆိုပြီး ဒေါနှင့်မောနှင့် ပြောပါလေရော။ အမေလည်း ရှိတယ်။ ကိုလေး မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတာတွေ့တယ်။

ကိုလေး တကယ် စိတ်ဆိုးနေမှန်းသိတော့မှ.. အမေက အဲလိုမျိုး စိတ်မထားကြောင်း၊ ပူတူးကလည်း ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက ဘယ်သူဘာပေးပေး မယူရန် မှာထားလို့ မယူရဲတာ ဖြစ်ကြောင်း၊ ကိုလေးရဲ့ စေတနာနဲ့ သံယောဇဉ်ကို နားလည်ကြောင်း၊ သားတစ်ယောက် ကောက်ရသလိ ခံစားမိပါကြောင်း ဘာညာ ဖြောင်းဖျပြီး နောက်တော့ ပူတူးကို တစ်ခုခု ဝယ်ပေးချင်ရင် ပိုက်ဆံတော့ မပေးဘဲ ကိုယ်တိုင် လိုက်ဝယ်ပေးပြီး ပူတူးကြိုက်တာ ရွေးယူခိုင်းဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။

ကိုလေးကလည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားမိလို့ ပြောတာဆိုပြီး ပြန်တောင်းပန်တော့ ပြေလည်သွားတာ။ ကိုလေး ပူတူးကို ဈေးထဲ ခေါ်သွားပြီး ပူတူးလိုချင်တာ ဝယ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့မှာ သုံးသောင်းပဲ ပါလာတယ်၊ မလောက်ရင်တော့ ဆိုင်မှာ ရွေးပြီး ချန်ခိုင်းထားပြီး ပြန်သွားယူကြမယ် ပြောတယ်။ ပူတူးကိုလေးကို သနားလိုက်တာ။

အဲဒါနဲ့ ဈေး သင့်သင့်လောက်ပဲ ယူမယ်ဆိုပြီး ဆိုင်မှာ ဝင်မေးကြတယ်။ ဂါဝန် ဆင်စွယ်ရောင်လေး တစ်ထည် တွေ့လို့ မေးကြည့်တော့ နှစ်သောင်း လို့ ပြောတာနဲ့ အဲဒါလေး လိုချင်တယ်လို့ ကိုလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ကိုလေးက ပိုက်ဆံရှင်းပြီး တခါတည်း လဲခိုင်းတယ်။ ပူတူး အဝတ်လဲခန်းထဲ ဝင်ပြီး ကိုလေးဝယ်ပေးတဲ့ ဂါဝန်လေးကို လဲလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ မှန်ထဲကို ကြည့်ပြီး သဘောတွေ ကျနေတာ အဟိ။

အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုလေးက ပူတူးကို သေသေချာချာ ရွှန်းရွှန်းစားစားကို ကြည့်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ ပူတူးသိတယ်။ ဒါ ကိုလေး ကောင်မလေး လှလှ တစ်ယောက်ကို ကြည့်သလို ကြည့်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ အဖေက သမီးလေးကို ချစ်စနိုးကြည့်သလိုမျိုး၊ အစ်ကိုက ညီမလေးကို ချစ်စနိုးကြည့်တာမျိုး။ ပူတူး ရင်ထဲ နွေးသွားတာပဲ။ ကိုလေးက သိပ် အများကြီး မပြောဘူး။

“ ပူတူးလေး လှတယ်” တဲ့။

ကိုလေးလက်ကို ဆွဲပြီး မုန့်သွားစားကြတယ်။ ပူတူးက မုန့်ဆိုင်ရောက်လို့ကတော့ ဘာလာလာ အဝ ဆွဲတာ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ကားပြီး အိမ်ပြန်လာတာပေါ့။ အမေက ပူတူးတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောတွေကျလို့။ ကိုလေးက ပူတူးရဲ့ စကားဖော်လည်း ဟုတ်၊ အစ်ကိုလည်း ဟုတ်၊ မုန့်စားဖော်လည်းဟုတ်၊ ပြီးတော့ စာနားမလည်လို့ သွားမေးရင်လည်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်း ပြတတ်သေးတော့ ဆရာလည်း ဟုတ်ပဲ။ ကိုလေးကို လေးစားတယ်။

ကိုးတန်းစာမေးပွဲဖြေတော့ ကိုလေး ညဘက် အိမ်မှာ လာနေပေးတယ်။ ပူတူးကို ကော်ဖီတိုက် လိုက်၊ လက်ဖက်သုပ် ကျွေးလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေရောပဲ။ စာတော့ ဝိုင်းကူ မကျက်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျက်စရာ မလိုအောင် စာကို ကဗျာတွေ လုပ်ပြီး ကိုလေး ရေးပေးထားတာ အေးဆေး ဖြစ်နေပြီလေ။ ပူတူး အိပ်မှ ကိုလေး အိမ်က ပြန်တယ်။ ပူတူး ကိုလေးကို ချစ်တယ်။ ချစ်တယ် ဆိုလို့ ဘာဘာညာညာ မဟုတ်ဘူးနော်။ အစ်ကိုလို ချစ်တာ။ တကယ်။ အဲဒီစိတ်တွေလည်း ပူတူး မရှိပါဘူး။

သူများတွေသာ ရည်းစားတွေ ထားနေတာ။ ပူတူးတို့ကတော့ အစားမပျက် အဆော့မပျက်ဘူးရယ်။ ရည်းစားထားရင်တော့ ကိုလေးက ဆူမလား၊ ထားတဲ့ ရည်းစားကိုပဲ လိုက် ဗျင်းမလားတော့ မသိဘူး။ တစ်ခါတော့ ပူတူးကို ရည်းစားစကားပြောလို့ အဲဒီကောင်ကို ကိုလေး ဗျင်းလိုက်တာ ရှဲကျွတ်သွားတယ်။ ကိုလေးကို ဟိုကောင်တွေက ဝိုင်းရိုက်မလို့ လုပ်တာ ကိုလေး တစ်ယောက်တည်း ပြန်တီးလိုက်တာ မှောက်ကုန်ရော။ လက်ကတော့ သွက်ချက်။

ပူတူးကသာ စိတ်ပူနေတာ။ ပူတူးတို့သားအမိရော ကိုလေးရော ရပ်ကွက်ရုံး ရောက်သွားသေးတယ်။ ကိုလေးက အချဉ်မှ မဟုတ်တာ။ မြို့နယ်ရုံးကဆိုတော့ ရပ်ကွက်လူ ကြီးက ဟိုကောင်တွေကိုပဲ ခံဝန်ထိုးခိုင်းပြီး ကိုလေးကို ထိုင်ကန်တော့ခိုင်းတယ်။ မကန်တော့ဘဲ မနေရဲဘူးလေ။ အီစလံ ဝေသွားတာကိုး။ ကြောင်သေ ပါးရိုက်တဲ့ ရုပ်တွေနဲ့ ကန်တော့တယ်။ ကိုလေးကတော့ နောက်မလုပ်ဖို့ ဘာညာ၊ စာကြိုးစားဖို့ အဲဒါပဲ ပြောပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျောင်းမှာတော့ နာမည်ကို ကြီးလို့ပဲ။ ဘာတဲ့ နှင်းစက်မေကို သွားမလိုက်နဲ့ ၊ ဘီလူး စောင့်နေတယ် ဆိုပဲ။ ပူတူးက အားကိုးရှိတော့ သွားပြန်ဖြဲတာပေါ့။ နင်တို့ ငါ့ကို အဲလိုပြောတာ ကိုလေးနဲ့ တိုင်မယ် ဆိုတော့ ဟီးဟီး ဟဲဟဲနဲ့ ပြန်လျှောချသွားတာ။ သူတို့ ကိုလေးကို ကြောက်တယ်လေ။

ပူတူးတို့ ကိုးတန်းစာမေးပွဲပြီးတော့ အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ပင်လယ်ဝ ပျော်ပွဲစား ထွက်ဖို့ တိုင်ပင်ကြတယ်။ ပူတူးလည်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေ့ကို ပူဆာတာပေါ့။ အမေက မလွှတ်ဘူး။ စိတ်မချလို့တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ပူတူးက ဘယ်လက်လျှော့မလဲ။ ကိုလေးကို သွားပြီး အပူ ကပ်ရတာပေါ့။ ကိုလေးက အမေ့ကို လိုက်ပြောပေးတယ်။ ကိုလေးက သူပါ လိုက်မယ်တဲ့။ ပူတူး ပျော်သွားတယ်။ မနက်ကျ အကုန်လုံးက အတွဲကိုယ်စီနဲ့ သွားကြမှာ။ ပူတူးက လိုက်ရ ရင်တောင် တစ်ယောက်တည်း လိုက်ရမှာ။ အခုတော့ အဆင်ပြေသထက်တောင် လွန်သွား သေးတယ်။

ပူတူးနားမှာကိုလေး ရှိတော့ အားရှိတာပေါ့။ ပြီး ဘယ်သူမှလည်း နှောက်ယှက်လို့ မရတော့ဘူး။ ကိုလေးပါလာရင် ဝါးတီးအတွက်ကလည်း ပူစရာ မလိုဘူး။ ကျွေးမှာ အသေအချာ။ နောက်နေ့မနက်ကျတော့ ပူတူး နွေရာသီဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ စပန့်သား ဘောင်းဘီ ဒူးဆစ်လောက်အဖြူလေးနဲ့ အင်္ကျီအဖြူ ပွပွလေးနဲ့ ထွက်လာတယ်။ ကိုလေးက အစောကြီး ရောက်နေပြီ။

အဲဒါနဲ့ လမ်းထိပ်သွား ကားစောင့်။ သူငယ်ချင်းတွေ စုငှားလာတဲ့ကား ရောက်လာတော့မှ နှစ်ယောက်သား ကားပေါ် တက်လိုက်သွားသေးတယ်။ ဟိုကောင်မတွေက စပ်စုနေသေးတယ်၊ ဘဲက အကြီးကြီးထားတယ်ပေါ့။ ပူတူးက ငါ့အစ်ကိုလေး ဟ ဆိုမှ ဖြုံသွား တာ။ သူတို့ ကြားဖူးထားတယ်လေ။

ဟိုရောက်တော့ ငနာမ တွေက အတွဲတွေ အတွဲတွေ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီနဲ့ သွားလိုက်ကြတာများ ပူတူးတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကားပဲ ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ကိုလေးနဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဝင်၊ ပင်လယ်စာ အကင်တွေ စား၊ ပြီးတော့ ကမ်းစပ်ကို ဆင်းသွားကြတယ်။ ဘောကွင်းတွေ ငှားတဲ့နေရာ တွေ့တော့ ကိုလေးကို ဘောစီးချင်တယ်လို့ ပူဆာလိုက်တာပေါ့။ ကိုလေးက ဘောကွင်းစီးချင် တယ်ပြောပါဟ တဲ့။ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်စဉ်းစားတာ ဘာမှန်း စဉ်းစားမရဘူး။ ကိုလေးကို ဘာကွာလဲ မေးတော့ အကွင်းနဲ့ အလုံး ကွာတယ်တဲ့။ ရှင်းသွားတာပဲ။

ဘောကွင်းငှားပြီး ရေထဲဆင်း ကိုလေးက ဘောကွင်းကို တွန်း၊ ပူတူးက အပေါ်က စီး၊ အဲလို စီးလို့ ဝတော့ ကိုလေးကို ဘောကွင်းပေါ် စီးခိုင်းပြီး သူပေါ်က တက်ထိုင် ပျော်စရာကောင်း လိုက်တာများ မပြောပါနဲ့တော့။ ရေထဲ နေရတာ ကြာပြီး ချမ်းလာတော့ ကုန်းပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့တယ်။ ကမ်းစပ်နား ရောက်တော့ ကိုလေးက မျက်မှောင်ကျုပ်ကြီး ပူတူး အောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတာ။

အဲဒါနဲ့ ကိုလေး ဘာကြည့်တာလဲ မေးတော့မှ လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ဟုတ်ပါ ရဲ့။ ပူတူးက ရာသီလာတဲ့အချိန်လောက်ပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ဂွမ်းထုပ်ထည့်ဝတ်တာ။ ဒီတိုင်းဆို မဝတ်ဘူး။ အိုက်လို့။ အခု ဝတ်လာတာက စပန့်သား၊ ရေစိုတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကပ်ပြီး ပူတူးရဲ့ အောက်ကဟာကို အပြင်ကနေ မြင်နေရတာ။ အမွှေးလေးတွေက ခုနစ်တန်း လောက်ကတည်းက ပေါက်နေတာဆိုတော့ အခု တော်တော် သန်နေပြီလေ။ မည်းမည်းလေး မြင်နေရတယ်။ ခ်ခ်။ ရှက်လိုက်တာနော်။

ကိုလေးက ဘောကွင်းကို ရှေ့ကနေ ကာပြီး လျှောက်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ အမှတ်တရ ဝတ်စုံ တွေ ရောင်းတဲ့ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ အောက်က ပေါ်နေတာကို အောက်ကို မကာဘဲ အပေါ်ကို ကာမိလို့ အဆူခံရသေးတယ်။ တကယ်ပဲ။ ဟိုရောက်တော့မှ အဝတ်အသစ် ဝယ် ပေးတယ်။ အဝတ်လဲခန်းက အနောက်ဘက်မှာ။ ပူတူး ရေစို အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပြီး တန်းပေါ် တင်ထားလိုက်တယ်။ ကိုလေးကို လှမ်းပြောင်ပြလိုက်သေးတယ်။ ခေါင်းပိုင်းတော့ ကိုလေး မြင်ချင် မြင်ရမှာပေါ့။ ကိုလေးက လက်သီးထောင်ပြတယ်။ ပူတူး ဖင်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားပြီ။

ကိုလေး ဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်အစား လဲပြီးမှာ ရေစို အဝတ်တွေကို လုံးကိုင်ပြီး ပြန် ထွက်လာတယ်။ အပြင်မှာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တစ်လုံးထဲ ထည့်သယ်ရတာ။ မိုးချုပ်ကာနီးတော့မှ အဖွဲ့တွေ အလျှိုလျှို ပြန်ရောက်လာတာ။ တစ်နေကုန် ကဲထားရတာ ပင်ပန်းတော့ ကိုလေးကို မှီပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။

ဒိုင်းကနဲ မြည်သံကြားတော့ လန့်သွားတာပဲ။ ကားလည်း ထိုးရပ်သွားတယ်။ ကားဘီးပေါက်သွားတယ်ပြောတာပဲ။ လမ်း ခုလတ် ဘီးအပိုလည်း မပါတော့ မြို့က ပြန်မှာနေတာကြားတယ်။ ကြာဦးမှာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ လမ်း ဘေးမှာပဲ ဖျာလေး ခင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။

ကိုလေးက သူ့ဂျာကင်ကို ပူတူးကို တစ်ထည်လုံး ခြုံပေးတယ်။ ဪ သူလည်း ချမ်းရှာမှာ။ သနားသွားမိတယ်။ ကိုလေး ပူတူး အပေါ် အတော် အနစ်နာခံရှာတယ်နော်။ အဲဒါနဲ့ကိုလေးနဲ့ပူတူး တစ်ဝက်စီခြုံမယ်ဆိုပြီး ကို လေးကို တစ်ခြမ်း ခြုံခိုင်းလိုက်တယ်။ ကိုလေးနဲ့ အတူတူ ခြုံရတာ နွေးနေတာပဲ။ ပူတူး ရင်ထဲ တမျိုးတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ ရင်ခုန်သလိုလို ဘာလိုလို။ ကိုယ့်စိတ်ကို ပြန်ဆုံးမရသေးတယ်။ ပူတူးရယ် ရင်ခုန်မနေနဲ့ဟ ကိုလေးက နင့်ကို ညီမလေးလို ချစ်တာ ငရဲကြီးတော့မှာပဲလို့။ အိပ်ပျော်သွားတာ ကိုလေးရင်ခွင်ထဲမှာ။ နိုးလာတော့ ဆီးက တအား တင်းနေပြီ။

ကိုလေး ရှူး ပေါက်ချင်တယ် ဆိုတော့ ဒီနား ကားသမားတွေနဲ့ ဟိုဘက်နား သွားပေါက်တဲ့။ မှောင်မဲနေတော့ ပူတူး ကြောက်တယ်။ မသွားရဲပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကိုလေးကိုပါ ခေါ်ရင်း သူ လိုက် လာတယ်။ လကလည်း တစ်ခြမ်းပဲ သာနေတော့ သိပ်တော့ မလင်းပေမဲ့ မြင်တော့ မြင်နေရ တယ်။ လမ်းကနေ ခွဲထွက်သွားတဲ့ တာလမ်းလေးအတိုင်း နည်းနည်း လျှောက်ဝင်သွားပြီးတော့ မရတော့ဘူး။ ထွက်ကျတော့မယ်။ ကိုလေးကိုတောင် ကျောမခိုင်း တော့ဘဲ ဒီအတိုင်း စကတ်လှန်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကိုလေးလည်း မမြင်ရလောက်ပါဘူး။ မှောင်နေတာကြီး။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့မှ လမ်းပေါ်ပြန်အတက် ကားကလည်း ပြင်အပြီး တစ်ခါတည်းပဲ ဆက်ထွက် လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ သန်းခေါင်ကျော်နေပြီ။ အမေ့ကို ကိုလေး ဖုန်းကြိုဆက်ထားလို့ တော်သေးတယ်။ ကိုလေးကို အဲဒီည ပြန်မလွှတ်တော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ ခြင်ထောင် တစ်လုံးနဲ့ သိပ် လိုက်တယ်။ ကိုလေးက ပူတူးတို့ ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ခြင်ထောင် တစ်လုံးနဲ့။ ပူတူး တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး။ ခုနက အထိအတွေ့တွေကို ကြည်နူးနေသလိုလို၊ ဘာလိုလိုပဲ။ မပြောတတ်ဘူး။ ကိုလေး နောက်နေ့ မနက်မိုးလင်းတော့ ပြန်သွားတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပူတူး ဆယ်တန်းရောက်လာတယ်။ ကိုလေးက အရင်လို မဟုတ်ဘူး။ ပူတူးရဲ့ ရင်သား နေရာနဲ့ အောက်ပိုင်းနေရာတွေကို တစ်ချက်တစ်ချက် ကြည့်တာ တွေ့တယ်။ စိတ်ထင်တာ ဖြစ်မှာပါ။ ပြီးတော့ အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး။ အရင်လို ဒူးထောင် ပေါင်ကားနေတာတွေ၊ ဖင်ပေါ်ရင်ပေါ် ဖြစ်နေတာတွေ တွေ့ရင် ဆူရော။ သူကတော့ ပူတူးက ကလေးပေါက်စလေး မဟုတ်တော့ဘူး၊ အမြင်မတော်လို့ ဆူတာ လို့ ပြောတယ်။ ကိုလေး ဆူရင် ပူတူး စိတ်မဆိုး ပါဘူး။ သဘောကျတယ်။

ဆယ်တန်း နှစ်တစ်ဝက်လောက်ကျတော့ ပူတူး အတတ်ဆန်းတွေ တတ်လာတယ်။ ပူတူး နဲ့ အတူတူ တက်တဲ့ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေ စုမိရင် သူ့ဘဲက ဘယ်လို ငါ့ဘဲက ဘယ်လိုလုပ် တာ၊ ဘယ်လိုကောင်းတာ.. ဘယ်လို ကြီးတာ.. အဲဒါတွေ ပြောတာ။ အစက နားမလည်ဘူး။ နောက် သူတို့နဲ့ ပေါင်းမိတာကြာတော့ သူတို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ ပြောပြတယ်။

ပါကင် ဖောက်ခံရတုန်းက ဘယ်လိုမျိုး၊ တစ်ပတ်တစ်ခါ ဘယ်ကို သွားတာ၊ ဗိုက်မကြီးအောင် ဘယ်လို ဆေးသောက်ရတာ အဲဒါတွေ ပါတယ်။ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပေါ့။ ပြီးတော့ သူတို့ဆီမှာ ယောင်္ကျားလေးတွေရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ပုံတွေလည်း ရှိတယ်။ အရင်က ကလေးတွေရဲ့ ပစ္စည်း လောက်ပဲ မြင်ဖူးတာ။ သူတို့ပြတာကြီးတွေက နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ကြက်သီးတောင် ထ တယ်။

အဲဒါတွေ မြင်မိရင် အောက်ပိုင်း ဟိုဟာထဲက စိုလာတယ်။ အရည်တွေတောင် ထမိန်မှာ ကွက်တာ။ နောက်ပိုင်း အဲလို ဖြစ်မှာစိုးလို့ နေ့တိုင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ခံဝတ် ထားရတယ်။ မကြည့်လဲ မကြည့်ရဲဘူး။ ပြရင်လည်း ကြည့်ချင်တယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ ပေါင်းမိတယ်။ သူကကျတော့ ထူးဆန်းတယ်။ သူများတွေလို ရည်းစား မထားဘူး။

တစ်ရက်ကျတော့ သူ့အိမ်ကို အလည် ခေါ်တာနဲ့ လိုက်သွားမိတယ်။ ခဏပါ။ သူက ဘာပြောလဲ ဆိုတော့ အပျိုစင်ဘဝဆိုတာ ပျက်ဖို့ပဲ လွယ်တာ၊ ပြန်မရဘူးတဲ့။ တန်ဖိုးရှိတယ်တဲ့။ ရည်းစားထားမိလို့ ရည်းစားနဲ့ အတူတူ နေလိုက်ရင် ပိပိထဲက အမြှေးလေး ပေါက်သွားကြောင်း၊ အပျိုရည်ပျက်တယ်ခေါ်ကြောင်း ပြောပြတယ်။ သူ့မိဘတွေက ညမှ ပြန်လာတာဆိုတော့ သူနဲ့ ပူတူးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းပဲ။ နောက်ပြီး အေအိုင်ဒီအက်စ် ရှိတဲ့လူတွေဘာတွေနဲ့ အတူနေမိရင် ကိုယ်ပါ ကူးမှာပြောတယ်။ အဲဒါတွေကတော့ ကြားဖူးပြီးသားပါ။ ကျောင်းကျန်းမာရေးမှာ သင်တယ်လေ။

နောက်ပြီး သူက ပူတူးကို သူ့သေတ္တာ အောက်က သတင်းစာ ထဲမှာ ပုံလေးတွေ ထုတ်ပြတယ်။ ပုံတွေမှာတော့ အရင်မြင်ဖူးနေကျပုံတွေနဲ့ မတူဘူး။ အဝတ်အစားမပါတဲ့ ပုံတွေဖြစ်ပေမဲ့ ကိုရီးယားမင်းသားတွေလို့ ပြောတယ်၊ အရမ်းချောတယ်။ သူက ရည်းစားထားစရာ မလိုဘူးတဲ့။ သူ စိတ်တွေ ထ လာပြီး အရည်တွေထွက်ကျလာရင်၊ ပိပိ ထဲက ယားလာရင် ဒီပုံလေးတွေ ထုတ်ကြည့်ပြီး အာသာဖြေတယ်တဲ့။ ဇောင်းတိုက်တယ်လို့ ခေါ်တာပေါ့တဲ့။

ပြီးတော့မှ ပူတူးကို မရှက်နဲ့ နင်လည်း နောက် စမ်းချင်ရင် စမ်းလို့ ရအောင် ငါ သင်ပေးမယ် တဲ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထလာတာနဲ့ အဲလိုပဲ အာသာဖြေလိုက် ပြေသွားမှာတဲ့။ အပျိုစင် ဘဝကိုတော့ ကိုယ်နဲ့ တကယ် မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ သတို့သားကိုပဲ ပေးမယ်တဲ့။ သူက သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ်။ ပူတူးကိုလည်း ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ဒီမှာ ကြည့်နော် ဆိုပြီး လက်ခလယ်နဲ့ သူ့ပိပိကို သူ ပွတ်တော့တာပဲ။ အစိလေး ထောင်လာတယ်။ အဲဒါလေးကို ပွတ်လိုက်။ အကွဲကြောင်းကို ပွတ်လိုက်နဲ့ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ အတော်ကြီး ကြာတော့မှ ဆန့်ကနဲ ဆန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွား တယ်။

သူအဲလို လုပ်ပြနေတဲ့အချိန်မှာကို ပူတူးရဲ့ အောက်ကဟာထဲက စစ်စစ်စစ်စစ်နဲ့ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတယ်။ အရည်တွေလည်း စိုလာတယ်။ သူက နင်ပက်လက်လှန်လိုက် ဆိုပြီး ပူတူးကို ပက်လက် လှန်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာသူ လုပ်သလိုမျိုး လုပ်တယ်။ ပူတူး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါဘူး။ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေ မြင် လာလိုက်၊ ခြေဖျားကပဲ ရှိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သလို၊ လက်ဖျားတွေပဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ် သလို၊ လေထဲမှာပဲ လွင့်နေသလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ခံစားနေရတာတွေက လျော့မသွားဘဲ တဖြည်းဖြည်း တိုးလာတယ်၊ ရပ်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေတယ်၊ ရှေ့ ဘာတွေ ဆက်ခံစားရမှာ ဆိုတာကိုလည်း ကြောက်နေတယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မောလည်း မောလာပြီး ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး။

နောက်တော့ ဟိုဟာထဲကနေ ကျင်တက်လာပြီး သေးတွေ ထွက်ကျ တော့မလို ဘာလို ဖြစ်လာတယ်၊ သေးထွက်ကျတော့မယ် ရပ်တော့ ဆိုတော့လည်း မရပ်ဘူး။ အဲလိုနဲ့ နောက်ဆုံး ဘာတွေ ဖြစ်မှန်းကို မသိတော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံက အကြောတွေကို ဆွဲပစ် လိုက်သလို၊ပွင့်ထွက်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ပြန်လျော့သွားတော့တယ်။ ဟုတ်တယ် သေးတွေလားတော့ မသိဘူး။ အိပ်ရာပေါ်မှာကို ရွှဲနစ်ကုန်တာ။

ခဏအမောဖြေပြီးတော့ နင်လည်း နင့်ဘာသာ လုပ်၊ ငါလည်း ငါ့ဘာသာ လုပ် အတူတူ လုပ်ကြ မယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပွတ်ကြတယ်။ သူလုပ်ပေးတာကျတော့လည်း အရသာက တစ်မျိုး၊ ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်တော့လည်း အရသာ တစ်မျိုးပဲ။ လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်နို့ကိုယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက် ပွတ်လိုက်၊ တစ်ဖက်က အောက်ကဟာကို ပွတ်လိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေ လိုက်တာ နောက်တစ်ခါ ခုနကလိုမျိုး ထပ်ဖြစ်သွားတယ်။ သေးတော့ မထွက်တော့ဘူး။

သူနဲ့ နောက် လူရှင်းတဲ့အချိန် တွေ့ရင် ညက ဘယ်မင်းသားကို မှန်းပြီး လုပ်ကြောင်း တွတ်ထိုး ဖြစ်တယ်။ အိမ်ရောက်ရင်တော့ အိပ်ရင် အမေနဲ့ အိပ်တောဆိုတော့ ခိုးလုပ်ရတာ သိပ် မလွတ် လပ်ဘူး။ အိပ်ကာနီး အိမ်သာတက်ရင်းနဲ့ စိတ်ကြိုက်ကစားရသလို ရေချိုးရင်းနဲ့လည်း ကစား ဖြစ်တယ်။ နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမဲ့ နှစ်ရက် တစ်ခါလောက် ပုံမှန် ဖြစ်နေတာပဲ။

ဒါပေမဲ့ တကယ် တမ်း မှန်းပြီး လုပ်နေတာက ဘယ်မင်းသားမှ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ဦးတည်းသော ပူတူးရဲ့ မင်းသား ကိုလေး။ ကိုလေးသိရင် ဘာများ ပြောမလဲ မသိဘူး။ ဒီဇင်ဘာလလောက်ကျတော့ အတန်းထဲက ဇော်ထွန်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ရည်းစားစကား လာပြောတယ်။ အရင်က ဒီလိုလာပြောရင် ငြင်းလွှတ်ပေမဲ့ သူ့ကို မငြင်းလိုက်ဘူး။ ရည်းစားထားချင်နေတယ်။ ဇော်ထွန်းက တော်ကီ ကြွယ်တာလည်း ပါတာပေါ့။ သူ့တော်ကီထဲမှာ သာယာနေမိတယ်။ အဲဒါနဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အဖြေပေးလိုက်တယ်။

ထုံးစံအတိုင်း အဖြေရတာနဲ့ သူက ဟိုကိစ္စ တောင်းဆိုရော။ ပူတူး လုံးဝ မပေးဘူး။ နင် လိုချင် ရင် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ရမယ်လို့ အပြတ်ပြောလိုက်တယ်။ ဆယ်တန်း ဖြေပြီးတဲ့ နေ့မှာပဲ သူက ခိုးပြေးမယ်၊ ပြီးရင် နောက်နေ့ ပြန်အပ်မယ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ စီစဉ် ပြီးပြီ ဆိုတာကို ပြောတယ်။ ပူတူး လက်မခံဘူး။ ဒီနှစ် မအောင်ရင် နောက်နှစ် ပြန်တက်ရ မယ်။ ဆယ်တန်း မအောင်ရင် မဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး ထပ်ငြင်းလိုက်တယ်။ သူကလည်း လက်ခံတယ်။

ဆယ်တန်း အောင်စာရင်း ထွက်တဲ့ နေ့မှာ ပူတူး အမေတောင် မနိုးသေးခင် အစောကြီး ထွက်သွားတယ်။ အောင်စာရင်းမှာ ပူတူး ပါတယ်။ ဇော်ထွန်း ပါ မပါ ကြည့်လိုက် သေးတယ်။ သူလည်း ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပေးထားတဲ့ ကတိအတိုင်းပဲ သူခေါ်တဲ့နောက် လိုက် သွားမိတော့တယ်။

သူခေါ်သွားတာက သူ့ဦးလေးအိမ်ပါ။ သူ့ဦးလေးက မရှိဘူး။ နောက်မှ သူမိန်းမခိုးမယ်ဆိုလို့ ရှောင်ပေးထားတာလို့ သိရတယ်။ ပထမဆုံး သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ အိပ်ရမဲ့ ည ဆိုတော့ ရင်ခုန်တာပေါ့။ မျက်နှာလည်း ပူမိတယ်။ သူက ပူတူးပေါ်ကို တက်ခွနေပြီ။ ယောင်္ကျားရရင် ဒါလုပ်ခံရမယ်ဆိုတာတော့ သိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရှက်တယ်လေ။ သူ့ကို မီးပိတ် ခိုင်းရတယ်။ သူက မပိတ်ချင် ပိတ်ချင်နဲ့ မီးထပိတ်တယ်။

ပူတူး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံးကို စုံ မှိတ် ထားတယ်။ ခဏနေတော့ သူ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာပြီး ပူတူးပေါ် ရောက်လာတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပူတူး နှုတ်ခမ်းကို လာစုပ်တယ်။ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိပေမဲ့ ပူတူး အသာ လေး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ သူ့လက်က ပူတူးရင် နို့လေးတွေကို ပွတ်ကိုင်နေပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်း တိန်းရှိန်းတိန်းကြီးပဲ။ လက်က ဗိုက်တွေကို လာပွတ်တော့ ဗိုက်တစ်ပြင်လုံး လှိုင်းထပြီး အသည်းတွေ ယားလိုက်တာ။ နောက် ဟိုနေရာကို ရောက်သွားပြီး လက်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်။

ပူတူး မနေနိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်က အသံတွေဘာတွေ ထွက်ပြီး ညည်း မိနေပြီ။ ပူတူးရဲ့ ပေါင်ကို သူ ဆွဲကားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာနဲ့ ပူတူးရဲ့ ပိပိအဝလေးကို ထောက်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ အစက ထည့်မရဘူး။ ချော်ထွက်နေတယ်။ ပူတူး အဲဒါကြီး အထဲဝင်လာမှာကို ကြောက်နေမိတယ်။ ဝင်မလာပါစေနဲ့ ဆုတောင်းပေမဲ့ မပြည့် ပါဘူး။ သူ့ဟာကြီး ပူတူးရဲ့ ပိပိလေးထဲကို ထိုးဝင်လာတယ်။ အထဲကနေ တင်းကနဲ ဖြစ်ပြီး အောင့်သွားတယ်။ ပူတူး သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိတယ်။

သူ အထဲကနေ ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် နှစ်ခါလောက် လုပ်ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးကို ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နားထဲမှာ ဗြစ်ကနဲ မြည်သံတောင် မြည်သွားသလိုပဲ။ နာလိုက်တာမှ အသည်းခိုက်အောင်ပဲ။ သူ့ဟာက ဗိုက်ထဲကို အတောင့်လိုက် ထိုးဝင်လာတယ်။ အဲဒါကြီးက ဝင်လာလိုက် ပြန်ထွက် သွားလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာတွေ ပျောက်သွားပြီး အရသာတစ်ခု ဖြစ်လာတယ်။ စည်းစိမ် တစ်ခုဖြစ်လာတယ်။ ပူတူး ခဏခဏ အာသာဖြေသလိုမျိုးပဲ အရသာ တစ်ခုပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ပူတူး နည်းနည်းလေး အရှိန်တက်လာတုန်း ပိပိထဲကို ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ ဝင်လာပြီး ဇော်ထွန်းရဲ့ ပစ္စည်းလည်း ပျော့ခွေသွားတော့တယ်။ ပူတူးက စိတ်မကျေနပ်သေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက ဘာမှ ထပ်မလုပ်တော့ဘဲ ဘေးမှာ တခူးခူး အိပ်သွားတော့တယ်။ ပူတူး စိတ်တွေ တိုနေတယ်။ ဪ ကိုယ့်ဘာသာ အာသာဖြေတာတောင် အဆုံးထိ ရောက်သေးတယ်။ ယောင်္ကျားယူကာမှ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်လို့ပဲ။ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ လက်နဲ့ အဆုံးသတ်လိုက်ရတယ်။

ထူးဆန်းတာက ကိုယ့်ကို ခိုးပြေးတဲ့ ဇော်ထွန်းကို မှန်းကြည့်တာ ဖီးလ် မတက်လာဘူး။ ကိုလေးကို မှန်းမှပဲ ဖီးလ် တက်လာတယ်။ ကိုလေးကို မှန်းပြီး ပွတ်ရင်းနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ရတော့တယ်။ ကိုလေးကို လွမ်းမိတယ်။ သူ အခုအချိန်လောက်ဆို စိတ်ပူနေရှာရောပေါ့။ သနားပါတယ်။ ကိုလေးရေ ပူတူးကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့။

နောက်နေ့မနက်မှာ ဇော်ထွန်းအိမ်က လာခေါ်ပြီး ညနေ ပြန်အပ်ဖို့ လုပ်တယ်။ လူကြီးတွေနဲ့ သွားအပ်တော့ ကိုလေး မရှိဘူး။ လူကြီးတွေနဲ့ အိမ်မှာ စကားပြောနေချိန်မှာ ကိုလေး ရောက်လာတယ်။ အမေလည်း သဘောမတူချင်ပေမဲ့ သူ့သမီး အပျိုပြန်မဖြစ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က အာကျယ်ကျယ် အဒေါ်ကြီးရဲ့ မှိုချိုးမျှစ်ချိုး စကားအောက်မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားတယ်။ ပူတူး စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်သွားတယ်၊ နောင်တလည်း ရသွားတယ်၊ အမေ့မှာ သမီးရှင်သာ ဖြစ်ပြီး မျက်နှာငယ်နေရတဲ့ ဘဝ။

တင့် တောင်းတင့်တယ် လာတောင်းခံရရင် အမေ ဒီလို ဖြစ်မှာ မဟုတ်။ ပူတူး မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် မှုန်ဝါးဝါးပဲ မြင်ရတော့တယ်။ ကိုလေးက အိမ်ပေါ် တက် လာပြီး ခဏ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်းပြီး အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းသွားတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို စိတ်ဆိုးသွားပြီ။

နောက်နေ့မနက် ကိုလေးအဆောင်အထိ လိုက်သွားတယ်။ အရင်လည်း တခါတလေ အဲလိုပဲ လာလာနှိုးနေကျဆိုတော့ သူ့ရုံးက လူတွေက ဘာမှ မပြောပါဘူး။ လှမ်းတောင် နှုတ်ဆက်နေသေးတယ်။ ကိုလေးအခန်းတံခါးကို ခေါက်တော့ ကိုလေး ထဖွင့်တယ်။

အို… ကိုလေး တစ်ခါ မှ အရက်တွေဘာတွေ မသောက်ဖူးဘဲ အခု အရက်တွေ သောက်နေပါ့လား။ ကိုလေးပါးစပ်က အရက်နံ့တထောင်းထောင်း ထွက်နေတယ်။ မျက်လုံးကြီးကလည်း အစ်ပြီး နီရဲနေတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို မြင်တဲ့အချိန်မှာ မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။ ပူတူးလည်း ဝမ်းနည်းသွားတယ်။ ရင်ထဲ ဆို့တက်လာပြီး မျက်ရည်ကျလာမိတယ်။ ပူတူး ကိုလေးကို တောင်းပန်လိုက်တယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို ဆူတယ်။ ဆူပါစေလေ။ ဆူရုံတင်မက ရိုက်လည်း ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ ကိုလေးရယ်။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ကိုလေးကို လင်မယားနှစ်ယောက် သွားကန်တော့ကြတယ်။ ကိုလေး မျက်နှာ လုံးဝ မကောင်းပေမဲ့ လူကြီးပီပီသသပဲ လေသံကို ထိန်းပြီး ဆုတွေ တသီကြီး ပေးလိုက်တယ်။ ပူတူး စိတ်မကောင်းခြင်းတွေ များစွာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ကိုလေးနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာသွားတယ်။

ကိုလေး အမေ့ဆီကို တစ်ခါ တစ်ခါ ရောက်လာပေမဲ့ ပူတူးကိုလည်း မမေးတော့ဘူး ပြောတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို စိတ်နာသွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ဥပေက္ခာပြုလိုက်ပြီလားတော့ မပြောတတ်ပါဘူး။

နောက်တစ်နှစ် ကျော်ကျော်လောက်မှာပဲ ကိုလေး မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းကို ရာထူးတိုးနဲ့ ပြောင်းသွားတယ်လို့ သိရတယ်။ အကြီးတန်းစာရေး ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောတာပဲ။ အဆက်အသွယ်လည်း မရတော့ပါဘူး။ ပူတူး အိမ်ထောင်ရေးကလည်း အစကတည်းကပဲ သိပ် မလေးနက်ခဲ့လို့လား မသိ။ သိပ် အဆင်မပြေပါဘူး။ ယူတဲ့ ယောင်္ကျားက အလုပ်လည်း မလုပ်တတ်၊ လုပ်ချင်စိတ်လည်း မရှိ၊ ပူတူးကိုလည်း မညှာတာ။

သူ စိတ်ထန်နေချိန်မှာ ပူတူး ဘယ်လောက် နေမကောင်း ဖြစ်နေ ဖြစ်နေ အတင်း လုပ်ချင်တယ်။ ပူတူး ကိုယ့်လင်သားပါလေ ဆိုသည့် စိတ်နှင့် သူ့အလို လိုက်ပေးတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ရင့်လာလည်း ပူတူး လက်သုံးရ မလွတ်သေးဘူး။ သူ့အလိုသာ သူကြည့်လုပ်တာပဲ။ သူပြီးသွားလျင် အိပ်သွားတယ်။ ပူတူးက အဖြည့်ခံ သက်သက်။ အဆိုးဆုံးက အမေ့ကို မချေမငံ ပြောတာ။

အပြင်ထွက် အရက်ကလေး သောက်စားပြီးရင် အိမ်မှာ ယောက္ခမနှင့် မိန်းမကို ရန်ရှာပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင် အပြောမလွတ် အောင် အော်ကြီးဟစ်ကျယ် လုပ်ပြီ။ ရိုက်တာနှက်တာတောင် လုပ်ချင်သေးတာ။ ရပ်ကွက် လူကြီးက ကိုယ့်ကို အကာအကွယ်ပေးထားသေးလို့။ တခါတလေ ရပ်ကွက်လူကြီးနဲ့ ပေးစားချင် ပေးစား၊ ကိုလေးနာမည် တပ်ပြီး ပေးစားတာက ရှိသေး။ အိမ်ထောင်သက် သုံးနှစ်လောက်သာ ဖြစ်လာတယ်။ စီးပွားလည်း ဘာမှ မယ်မယ်ရရ တိုးတက်မလာခဲ့ဘူး။

နောက်တော့ သူနဲ့ ဆက် လက်တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တာ သိလာတော့ ရပ်ကွက်ကို အကူအညီတောင်းကာ ကွာရှင်းလိုက်ရတော့တယ်။ ဇော်ထွန်းကလည်း အသာ တကြည် ကွာပေးတယ်။ သူ့မှာ နောက်ထပ်ပေါင်းစရာ မိန်းမ ရှိနေပြီလေ။ နောက်မိန်းမ ကလည်း ပူတူးကိုတောင် ရန်စောင်ချင်နေသေးတာ။ မယားငယ်ဘဝက မယားကြီး ဖြစ်ချင်နေပုံပဲ။

ပူတူး ကွာရှင်းပြီးတော့ နောက်ထပ်လည်း အိမ်ထောင် ထပ်မပြုတော့ဘူး။ သားသမီး မရှိတာတောင် ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်က တစ်ခုလပ် တစ်လင်ကွာ ဆိုတဲ့ ပုတ်ခတ်မှု စော်ကားမှုတွေက နားနဲ့ မဆန့် တော့ ရန်ကုန် တက်လာပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ ဝင်လုပ်တယ်။ ရန်ကုန်ရောက်လာချိန်မှာ တော့ အပျိုလိုပဲ နေတော့တယ်။ နံ့တံ့တံ့ ပျံတံတံ အပျို မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ မြန်မာ ဆန်ဆန်လေးနဲ့ လူကြီးဆန်ဆန် ဝတ်တတ်လာတယ်။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေတော့တယ်။ လာဆက်နွယ်သမျှ ပုရိသတွေကိုလည်း ဝေးဝေးပဲ ထားတော့တယ်။ အနေအေးတော့ တော်ရုံ ဝင်မလုံးရဲကြဘူးပေါ့။

နေတဲ့အဆောင်ကလည်း လုံခြုံပါတယ်။ အဆောင်မှူး အပျိုကြီးနဲ့ ရင်းနှီးတယ်လေ။ Facebook သုံးဖြစ်လာတော့ ပူတူး ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ အကောင့်တစ်ခု ဖွင့်သုံးတယ်။ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေလောက်ပဲ လက်ခံထားတာပါ။

တစ်နေ့တော့ ကိုလေး အကောင့်ကို တွေ့တယ်။ ကိုလေးကလည်း Ko Lay ဆိုတဲ့ အကောင့်နာမည်ပဲ။ ကိုလေးရဲ့ ဓာတ်ပုံ တင်ထားတော့ ချက်ချင်း Add လိုက်တာ။ ကိုလေးက လက်ခံလိုက်ပေမဲ့ ပူတူးအကောင့်မှန်း သိပုံ မရပါဘူး။ ပထမ စာပို့မလို့ လုပ်သေးပေမဲ့ နောက်တော့ ကိုလေး သူ့ဘဝနဲ့ သူ ပျော်ပါစေ အနှောင့်အယှက် မပေးတော့ပါဘူး ဆိုပြီး ကိုလေးတင်သမျှ ကိုလေးရဲ့ ပုံတွေကိုသာ ဖုန်းထဲမှာ သိမ်းထားပြီး အလွမ်းပြေ ထုတ်ကြည့်မိတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာတော့

“ ပူတူး ဆိုတာ နှင်းစက်မေ လား၊ ဟုတ်ရင် စာပြန်ပို့ပေးပါ”

ဆိုတဲ့ စာတစ်ကြောင်း ရောက်လာတာကို ထီပေါက်မတတ် ပျော်သွားမိတယ်။ ပူတူး တစ်ခါမှ ပုံမတင်ဖူးရာက ပုံတစ်ပုံ တင်လိုက်လို့ သိသွားတာ ဖြစ်မယ်။ ပူတူး ပျော်လိုက်တာ အရမ်းပဲ။ ချက်ချင်းပဲ စာပြန်ပို့လိုက်တယ်။

“ ကလင်…ကလင်…ကလင်…”

ဟော.. အမေ့ဆီက ဖုန်းလာပါရော… ပြောပြစရာ ဇာတ်လမ်းကောင်းတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်နော်။

—————————————

အသည်းကွဲဝေဒနာအတွက် အကောင်းဆုံး သမားတော်က အချိန်သာ ဖြစ်သည်။ ကြာတော့ လည်း မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားသည်။ ရုံးက စာရေး မမ တစ်ယောက်နှင့်လည်း အတော်လေး အဆင်ပြေလာသည်။ သူမက ကျွန်တော် ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးမည့်သူ မရှိသည်ကို သိသဖြင့် အိမ်ချက်ကလေးများ မကြာခဏ ပေးတတ် သည်။ ကြာတော့လည်း သံယောဇဉ်တွေ ဖြစ်လာသည်။

ပထမပိုင်းတော့ ကျွန်တော့် အစွဲအလမ်းဟောင်းကြောင့် သူမအပေါ် ဒီ့ထက်ပို ခံစားလို့ မရ။ သူမကတော့ အထာပေးသည် ဟုပင် ပြောလို့ရသည့် အနေအထားလောက် ရှိလာသည်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် ထားသည့် အစွဲအလန်းက အကျိုးလည်း မရှိ၊ ကောင်းလည်း မကောင်းပါဘူးဟု စိတ် ဒုန်းဒုန်း ချလိုက် ရသည်။

တစ်ရက်တော့.. ဒီမြို့က တန်ခိုးကြီးဘုရားပွဲသွားဖို့ ထိုမမက အဖော်လာစပ်သည်။ နာမည်က မြကေသွယ် တဲ့လေ။ သူမကလည်း ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်လောက်သာ ကြီးမည် ဖြစ်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက အပျိုပေါက်မလေးများပင် အရှုံးပေးရလောက်သည်။ စွင့်ကားသောရင်၊ ထွားသောတင်နှင့် ကျင်သွယ်သော ခါးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ဗိုက်သား အဆီ လုံးဝ မရှိ။ အသားအရေကလည်း အရမ်းကြီး မဖြူသော်လည်း အသားဝါဝင်းသည့်ထဲမှာ ပါသည်။

ပွဲသွားမည့် ညနေ၊ သူမ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်တော့ သူမက အသင့် စောင့်နေသည်။ ဆိုင်ကယ် နောက်က တက်လိုက်ပြီး ပွဲခင်းရှိရာသို့ မောင်းထွက်လိုက်သည်။ တောင်ပေါ်ဒေသ ဆိုတော့ လမ်း လမ်းက သိပ်မကောင်းလှသေး။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဘရိတ်အုပ်လိုက်တိုင်း ကျွန်တော့် ကျောပြင်ကို လာထိတွေ့နေသည့် သူမ၏ ရင်နှစ်မွှာ၏ အရသာ… နွေးလွန်းသည်။ ပွဲခင်းရောက်ဖို့က လယ်ကွင်းကြီးကို ဖြတ်ရမည်။

နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် လယ်ကွင်းထဲမှာက ခြောက်သွေ့ကာ လူအုပ်ကြီးက ဆိုင်ကယ်တွေ လမ်းပေါ်မှာ ရပ်ထားခဲ့ပြီး ရေစီးကြောင်းကြီးလို တန်းစီကာ ကျိတ်ကျိတ် တိုးနေသည်။ လူအုပ်ကြီးထဲသို့ မတိုးချင်သဖြင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က ကန်ဘောင်ပေါ်က လျှောက်သည်။ ကံသည် အမြဲကောင်းမနေတတ်ပေ။ ဖုန်းဓာတ်မီး မှိန်မှိန်လေး ထိုးထားသော အလင်းရောင်အောက်သို့ ကန်ဘောင်ဘေးမှ ရိပ်ကနဲ တက်လာသော မည်းမည်းသဏ္ဍာန် တစ်ခု… သိလိုက်သည်…

“ အို… မြွေကြီး… မြွေကြီး..”

သူမက အလန့်တကြား အော်ဟစ်ကာ ကျွန်တော်ပေါ် အတင်း ဖက်တက်သည်။ ခြေနှစ်ဖက် ကလည်း ချိတ်ထားလိုက်သေးသည်။ ရုတ်တရက်မို့ ကျွန်တော်လည်း ဟန်ချက်မထိန်းနိုင် ဖြစ်ကာ ရေစပ်စပ်ရှိသော ကန်စပ်သို့ နှစ်ယောက်သား လုံးထွေးလျက် ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။

ကျတော့ ကျွန်တော်က အောက်က သူမက ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာ ချင်း အပ်၊ ရင်ချင်းကပ်လျက် ထပ်လျက်သားကြီး။ သူမ၏ ထွက်သက်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လာရိုက်ခတ်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းမျှ မှင်သက်သွားမိပြီးနောက် “အို” ဟု အလန့်တကြား ရေရွတ်ကာ ရုန်းသည်။ ရေစပ် ဖြစ်နေသဖြင့် အရှိန်မထိန်းနိုင်တော့ ချော်ကျကာ သူမ ပေါင်လယ်လောက် ဗွက်ထဲ နစ်သွားတော့ သည်။

“ အား.. မောင်လေး.. ဆွဲပါအုံး… ကျပြီ”

သူမလက်ကနေ ဆွဲတင်လိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်သားလည်း လူရုပ်မပေါက်တော့ ။ ရေကန်ထဲက တက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားက ဗွက်တွေနဲ့ ။ လူတွေက ကွက်ကြည့်သွားသည်။ ဒီပုံစံနဲ့ ပွဲထဲသွားလို့လည်း မဖြစ်နိုင်တော့။ ကားလမ်းပေါ်သို့သာ ပြန်တက်ခဲ့သည်။ ဆိုင်ကယ်နှင့် အိမ်သို့ ပြန်မောင်းလာခဲ့သည်။ မြို့နဲ့ ပွဲခင်းက အတော်လေး ဝေးသည်။

“ မောင်လေး… ရပ်အုံး… ရပ်အုံး… ဘာကြီးလဲ မသိဘူး… အီး”

ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ လူရှင်းသည့်နေရာ မှောင်ရိပ်ထဲသို့ ထိုးရပ်လိုက်ရသည်။

“ မောင်လေး… လုပ်ပါအုံး… ပေါင်မှာ… ဘာကောင်ကြီးလဲမသိဘူး… ရွစိရွစိနဲ့ ကပ်နေတယ်”

ကျွန်တော်သိလိုက်ပြီ။ ဗွက်တောထဲ ကျသွားမှတော့။

“ အစ်မ.. ကန်တော့နော်..”

ကျွန်တော် ပြောပြောဆိုဆို ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ကာ သူမ၏ ထဘီကို ဒူးဆစ်လောက်ထိ ဆွဲ လှန်လိုက်သည်။

“ ဘယ်နားမှာလည်း အစ်မ”

“ အား… ဒီနား… ဒီနားမှာ”

သူမ လက်ထောက်ထားသည့် နေရာက ပေါင် အလယ် ကျော်ကျော်လောက်မှာ… ဇာတ်လမ်းက လှချေပြီ။ မတတ်နိုင်တော့။ လက်ကို ထဘီအောက်က နှိုက်သွင်းလိုက်ကာ သူမ ပြသည့်နေရာသို့ ထိုးနှိုက်လိုက်သည်။ ကျွဲမျှော့ကြီး။ အတော်ကြီးသည်။ ရေထဲကျတုန်း အမိအရ တွယ်လိုက်တာ ဖြစ်မည်။

“ မကြောက်နဲ့တော့ အစ်မ.. ဒီမှာ ရပြီ”

“ ဟယ်.. မျှော့ကြီး.. အကြီးကြီးပဲ… အစ်မက မျှော့သိပ်ကြောက်တာ”

“ ဟုတ်တယ်အစ်မ… ကံကောင်းတယ်… မသိရင် ဗိုက်ထဲဝင်သွားမှာ… သေတတ်တယ်”

“ ဟယ်… ဟုတ်ပါရဲ့နော်… အာာာ… ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်း မသိဘူး”

စကားလိုက်ရောနေရာမှ မျှော့ ဘယ်အပေါက်က ဝင်မည်ကို အတွေးပေါက်သွားပုံရသည်။ ကျွန်တော့် ကျောကို အုန်းကနဲ ထုသည်။

“ အစ်မ အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်လာအုံးမှာလား”

“ ဟင့်အင်း… မလာတော့ဘူး… မနက်ဖြန်မှပဲ ထပ်လာကြမယ်လေ”

မနက်ဖြန် အတွက်တော့ ချိန်းသွားပေပြီ။ ဒီနေ့က ကံကောင်းသည်လား ကံဆိုးသည်လားကို မခွဲတတ်တော့ပါပေ။ အိမ်ရောက်တော့ ကမန်းကတန်း လက်ပြ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ် တက်ပြေးတော့သည်။ ကျွန်တော် ပေါင်လယ်လောက်ထိ နှိုက်တာကို ခံလိုက်ရ၍ အပျိုကြီး ရှက်သွားခြင်းပဲလားတော့ မသိပါ။

ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရောက်တာနဲ့ အဝတ်အစားလဲပြီး အိပ်ရာဝင်လိုက်ရသည်။ အိပ်လို့ မရပါ။ အထိအတွေ့အာရုံတွေက နှောင့်ယှက်နေသည်။ အိပ်ပျော်သွားတော့လည်း အိပ်မက်အစိုတွေပင် မက်လိုက်မိတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့ ညနေလည်း သူမ အိမ်ရှေ့ကနေ စောင့်နေသည်။ ဒီနေ့တော့ လယ်ကွင်းဘက် မသွားတော့ဘဲ ဝေးချင် ဝေးတော့ဟု ညာဘက်လမ်းက ပတ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ အဲဒီဘက် ကျတော့ အထဲဝင်ရတာ နည်းနည်း ဝေးသည်။ ဘရိတ်တစ်ချက် အုပ်လိုက်တိုင်း တံဆိပ်ခတ် နှိပ်ခံနေရသည့် အရသာကို ခံစားမိလိုက်ရာ ကျွန်တော် အမှားကြီး မှားမိသွားသည်ကို သိလိုက် ရသည်။ ကျွန်တော် ရှော့တ်ပင် အတိုဝတ်လာသော်လည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့မိ။

အောက်ကကောင်က ထ မာန်ဖြီပြန်ရာ စိတ်ကို မနည်း ထိန်းချုပ်ထားရသည်။ ပွဲခင်းထဲသို့ ရောက်သွားပြီး အဆာပြေ စားသည်။ ထို့နောက် ရဟတ် စီးချင်သည်ဟု ပူဆာ သဖြင့် ရဟတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ နယ်ဘက် ပွဲတွေမှာ လာတတ်သည့် ရဟတ်တွေက ရန်ကုန်က ရဟတ်တွေလို မဟုတ်။ ရန်ကုန်က ရဟတ်တွေက စက်နှင့် မောင်းသည်။ ဖြည်းဖြည်းသာ လည်ပြီး ရှုခင်းတွေ ကြည့်ဖို့ကောင်းသည်။ ဒီမှာက ရဟတ်အိမ်လေးတွေမှာ လေးယောက် စီးလို့ရသည်။

ကျွန်တော်တို့ တက်လိုက်ပြီး ရှေ့ခုံကလည်း အတွဲတစ်တွဲ၊ သူမ စီးသာစီးချင်ပြီး ကြောက်နေပုံ ရသည်။ ရဟတ်အိမ် တစ်လုံး လူပြည့်သည်နှင့် ရဟတ် မောင်းသည့် လုပ်သားများက အပေါ်က တန်းပေါ်သို့ တက်သွားသည်။ သူတို့ ဝိတ်နှင့် ရဟတ်က လည်သွားသည်။ တစ်တွဲပြီး တစ်တွဲ ငြိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အတက်က သိပ်မသိသာသော်လည်း အဆင်းကျတော့ အသည်းထဲ အေးကနဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ကျွန်တော့် လက်ကို ကိုင်ထားသည်။ အောက်ဆုံး ပြန်ရောက်သွားတော့ တစ်ပတ်လည် လူပြည့်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် စတင် မောင်းတော့သည်။

ရဟတ်မောင်းသူများက သူတို့ အလေးချိန်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးချကာ ရဟတ်အိမ်အောက်က ဘားတန်းတွေမှာ ဂျွမ်း အမျိုးမျိုး ကစားပြရင်း လည်ပတ်စေသည်။ စီးနေသူကတော့ သူတို့ ဂျွမ်းကစားနေတာကို မမြင်ရ။ သူမက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေပြီး မျက်နှာကို ဝှက်ထားသည်။ ရဟတ်က ဆယ်ပတ် ပြည့်သွားတော့ ရပ်သွားသည်။ ထိုကျတော့ မှ ရင်ခွင်ထဲ ဝှက်ထားသည့် မျက်နှာကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ပြန်ခွာသည်။

ရဟတ်စီးပြီးတော့ စတိတ်ရှိုးခဏကြည့်မည် ဖြစ်သဖြင့် လက်မှတ်သွားဝယ်ရသည်။ နယ်မြို့ ဆိုတော့ ပွဲရုံကြီးကို ပတ်ပတ်လည် တာလပတ်စများနှင့် ကာထားပြီး ပွဲလက်မှတ်ကို ပွဲရုံ ထောင့်မှာ ရောင်းသည်။ ပွဲက စနေပြီ။ လက်မှတ်ရောင်းသည့်နေရာ ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေသည်။ လူပျောက်သွားမည်စိုးသဖြင့် သူမကို ရှေ့ကထားရသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် အောက်က ညီတော် မောင်က ထကြွသောင်းကျန်းလာသည်မှာ ထိန်းမရတော့ချေ။ ဘောင်းဘီမို့သာ တော်တော့သည်။

သူမထံမှ ကိုယ်သင်းနံ့ ရေမွှေးနံသင်းသင်း ရောပျွမ်းနေသည်ကို အနံ့ရတော့ ပိုဆိုးသည်။ အနောက်ကလည်း လူအုပ်က တိုးနေတော့ ကျွန်တော့်ကောင်က သူမ တင်နှစ်လုံး ကြားကို သွားထောက်မိတော့သည်။ ကျွန်တော် အလွန် အားနာသွားသည်။ သူမက ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်သည်။

“ အစ်မ.. ကန်တော့… အနောက်က တိုးနေလို့”

သူမ ပြုံးစေ့စေ့နှင့် အန်ကြိတ်ပြပြီး အရှေ့သို့ ပြန်လှည့်သွားသည်။ ကျွန်တော် ထောက်လှမ်းရေး လုပ်ဖို့ အစီအစဉ် မရှိသော်လည်း အနောက်ကလည်း တိုး၊ အရှေ့မှာလည်း ပိတ်ကြပ်နေရာ ဘယ်လို မှ မတတ်နိုင်တော့။ လက်မှတ်ရပြီးပြန်တော့ ပွဲရုံထဲသို့ တိုးဝှေ့ ဝင်ရပြန်သည်။ အထဲမှာက တာလပတ်စကြီးကို ခင်းထားကာ တစ်ချပ်စာစီ လေးပေပတ်လည်လောက် အကွက်ဆွဲထားသည်။ ကိုယ့်နံပါတ် ရောက်အောင် ထိုင်နေသူများရှေ့ ခွကျော်သွားရသည်။ ထိုင်စရာ နေရာရမှပဲ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။

တေးဂီတသံက ဆူညံနေရာ အချင်းချင်း စကားပြောဖို့ပင် အဆင် မပြေလှ၊ ပုံမှန်လေသံထက်ကို နည်းနည်းပိုပြောမှ ကြားရသည်။ ရှေ့ဘက် ဆောင်းဘောက်စ် တွေနားလောက် နေရာရတော့ ပိုဆိုးသည်။ ဆယ်နာရီလောက်ကျတော့ စတိတ်ရှိုးလည်း ပြီးသွားပြီ၊ နောက်ထပ် အခန်းကဏ္ဍတွေ ရောက်လာပြီမို့ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ အပြင်ရောက်တော့ မီးရောင်အောက်မှာ အရှေ့က လမ်းလျှောက်သွားသော သူမ၏ တင်ဆုံကို လှမ်းငမ်းလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် ထဘီဝတ်ထားသော သူမတင်ပါးနှစ်ခု ဆုံရာ အလယ်တည့် တည့် အောက်နားလောက်တွင် ရေစိုကွက်ကလေး တစ်ကွက်ကို တွေ့မိလိုက်သည်။ ပန်းရောင် ပိတ်သားဆိုတော့ သိသိသာသာ ပေါ်လွင်နေသည်။

“ အစ်မ… နောက်မှာ ကွက်နေတယ်”

မနေနိုင် မထိုင်နိုင် သွားပြောမိပြန်သည်။ သူမက လက်နဲ့ စမ်းကြည့်ပြီး..

“ ဟယ်.. ဟုတ်ပါ့.. ဘယ်နားမှာ ရေကွက်ပေါ် ထိုင်မိလဲ မသိပါဘူး”

ပြောပြောဆိုဆို ဘေးနား မှောင်ရိပ်သို့ တိုးကာ ထဘီပြင်ဝတ်သည်။ တကယ်တော့ ပွဲခင်းထဲ နွေရာသီ ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့မှာ ဘယ်နားမှာမှ ရေစိုစရာမရှိ။ ဧကန္တ သူမလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားကာ စိုစွတ်သွားပုံ ရပါသည်။ သူမကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း အသံတွေက ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေသည်မှာ သိသာလွန်းသည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ရောက်တော့ စကားစမြည် ပြောဖြစ်တော့သည်။

“ အစ်မ.. ဟို… ကျွန်တော် တောင်းပန်တယ်နော်.. ခုန တိုးမိတာက မရည်ရွယ်ပါဘူး.. ”

“ ဟွန်း.. တော်ပါ.. အပိုတွေ.. အဲဒါ မရည်ရွယ်တာလား”

“ မဟုတ်ပါဘူး… အစ်မရယ်.. အနောက်က တိုးလိုက်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ.. အစ်မက မွှေးကြိုင်နေတော့ ပိုဆိုး”

“ တော်ပါဟယ်.. ငါ့အပြစ်ပဲ ဖြစ်ရသေး”

သူမပြောပုံက အပြစ်တော့ မြင်ပုံမရ။ သူမအိမ်တွင် ထားခဲ့ပြီးနောက် ကျွန်တော့် အဆောင် ပြန်မောင်းလာခဲ့သည်။ ထိုညကလည်း အိပ်မက်မက်သည်။ ဒီလိုနှင့် တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက် ကျော်ဖြတ်လာသလို သူမနှင့်ပင် ရင်းနှီးမှုတွေ ပိုလာသည်။ ရုံးပိတ်ရက် တစ်ရက်မှာ သူမနှင့်အတူတူ အအေးဆိုင် ထိုင်ရင်းပင် ချစ်ရေးဆိုဖြစ်ခဲ့သည်။ စဉ်းစားဦးမည်ပေါ့လေ။ အဖြေရပြီးတော့ ပိုမို ပွင့်လင်းလာခဲ့သလို အသုံးအနှုန်း အခေါ်အဝေါ်များလည်း ပြောင်းလဲ လာခဲ့သည်။

“ မ… ”

“ မောင်ရေ”..

စသည်ဖြင့် စသည်ဖြင့်.. သူမနှင့် ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ် ဝန်းကျင် ဖြစ်လာသည်။ သူမက ကြောက်သည်ဟု ဆိုကာ အောက်ပိုင်းကို ပေးမထိ၊ အပေါ်ပိုင်းကိုပင် အပြင်မှသာ ထိတွေ့ခွင့်ရသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ်ပြည့်တော့ အမှတ်တရ အနေဖြင့် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြသည်။ ရုပ်ရှင် ရုံးက လူပါးသည်။ အများစုကလည်း ရုပ်ရှင် သွားမကြည့်တော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ Skynet နှင့် ငြိမ့်ကြတာ များသည်။

လက်မှတ်ဝယ်ပြီး နောက်ဆုံးတန်း အတွဲခုံမှာ သွားထိုင်ကြသည်။ သူမက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီထားသည်။ ရုပ်ရှင်စပြီ။ အစပိုင်းမှာတော့ နေကြာစေ့ထုပ်ကလေး ဖောက်ကာ ခွံ ကျွေးရင်း ကြည်နူးနေကြသည်။ နောက် သူမကို နမ်းလိုက်ကာ နားရွက်ကလေးကို သွားဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။ (အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသူများ ဒီနည်းကို စမ်းသပ်သင့်သည်)။

“ အင်း.. မောင်.. အသည်းတွေယားတယ်”

“ လာ… ကုတ်ပေးမယ်”

ကျွန်တော် ရောတိရောယောင်လုပ်ကာ သူမ ဗိုက်သားကို ကုတ်ပေးသယောင် ပြုလိုက်သည်။ သူမကို သတိထားကြည့်မိတော့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ အာရုံမရှိ၊ မျက်လုံးလေး မှေးနေသည်။ ထိုမှ တစ်ဆင့် အကဲစမ်းကာ လက်ကို ရင်သားများဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ တစ်ချက် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ဘာမှ ငြင်းဆန်ခြင်းတော့ မရှိ။ ကျွန်တော် ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖွဖွရွရွလေး ကိုင်တွယ်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကျင်လည်စွာပင် ပြန် လည် တုန့်ပြန်သည်။ အတွေ့အကြုံတော့ ရှိဖူးလောက်သည်။

ကျွန်တော် သိပ် အချိန်မဆွဲ တော့။ သူမ၏ တုန့်ပြန်မှုများကို အခြေအနေကြည့်ကာ လက်ကို တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူမပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲဆိုတော့ လှန်လို့ လှောလို့ မရ။ ရုပ်ရှင်ကလည်း ဘယ်နေရာထိ ရောက်နေပြီမသိ။ ရုတ်တရက် မီးလင်းလာလျင် ဒုက္ခများသွားနိုင်သည်လေ။ ပေါင်လယ်လောက်မှ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ခွဆုံနေရာသို့ လက်ကို တရွေ့ရွေ့ချီတက်စေသည်။ ပေါင်ရင်းမှာ သူမက ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားတော့ လက်က ဆက်ရွှေ့ရ ခက်နေသည်။

ကျွန်တော် ခြေထောက် တစ်ချောင်းကို သူမ ဒူးနှစ်လုံးကြားသို့ မသိမသာ ထည့်ပေးလိုက်ရာ အနည်းငယ် ဟသွားသည်။ ဒီတော့မှ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း သူမ၏ အဖုတ်ကလေးအား အုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ သူမ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ လက်က ကျွန်တော့်ပေါင်ကို တင်းတင်း ဖမ်းဆုပ်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်လက်အား သူမ၏ အကွဲကြောင်းလေးကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သပ်ကစားရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်၊ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးကို ခလုတ်တိုက်လိုက်နှင့် ကျီစယ်လိုက်သည်။

“ အာ့… ဟာ… မောင်ရယ်.. ဟင့်”

သူမ၏ နှာသံလေးများ ဝိုးတဝါး ထွက်လာသည်။

“ အား.. မောင်ရေ.. ရှီး… မရတော့ဘူး… ဟင့်… အား.. ”

ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းကာ ပါးစပ်က တိုးတိုးကြိတ်ညည်းနေသည်။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလာရင်း ကျွန်တော့်ပေါင်သားကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ကော့တက်သွားသည်။ ထို့နောက် အဖုတ်ကြီးကို ဘယ်ညာ ဆတ် ကနဲ ဆတ်ကနဲရမ်းရင်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်လျက် အမောဖြေနေသည်။

“ မောင်.. သွားရအောင်နော်… ”

“ နေပါအုံး မ ကလည်း ရုပ်ရှင် မပြီးသေးဘူးလေ”

“ ပြန်ချင်ပြီမောင်ရယ်… နောက်မှ လာကြည့်တော့နော်”

သို့နှင့် ဖိုသီဖပ်သီဖြစ်နေသော အဝတ်အစားများကို ပြန်ပြုပြင်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှ ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ညကျတော့ သူမဆီက ဖုန်းလာသည်။

“ မောင်နော်.. နေ့ခင်းက တအားဆိုးတာပဲ..”

“ ဟမ့်.. ဘာဆိုးလို့လဲ မရဲ့”

“ ဆိုးတာပေါ့.. လူကို သေမတတ်ပဲ”

“ အာ့လိုဖြစ်သွားလား”

“ ဖြစ်တာပေါ့ မောင်ရဲ့.. ပြီးတော့ ညနေက ရေချိုးတော့ စပ်နေတယ်”

“ ဘယ်ကစပ်တာလဲ”

“ ဟိုနေရာကပေါ့ မောင်က အရမ်း ဖိပွတ်တာကိုး”

“ အင်းပါ မ ရယ်.. စိတ်ပါသွားလို့”

“ ထဘီနဲ့ ပွတ်တော့ ပွန်းတာပေါ့ မောင်ရဲ့”

“ အာ့ဆို ထဘီမပါဘဲ ပွတ်ရင်ရော…”

“ အမ်.. မောင်နော်.. များလာပြီ”

“ တူတူနေချင်ပြီ မ ရာ”

“ ခုလည်း တူတူ လျှောက်သွားတာပဲကို”

“ ဟုတ်ပူးလေဟာ.. အဲလိုမျိုး မဟုတ်ဘူး”

“ ဘယ်လိုမျိုးလဲ မောင်ရဲ့”

“ လင်မယားတွေလိုမျိုးလေ”

“ နေပါအုံး မောင်ရယ်.. နောက်တော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့”

“ အင်းပါ မ ရယ်”

နောက်တစ်ပတ် တနင်္ဂနွေကျတော့..

“ မောင်.. မနက်ဖြန် မောင့်ကို လက်ဆောင်ပေးစရာရှိတယ်..”

“ ဘာလဲ.. မ ရဲ့”

“ ရောက်တော့ သိမှာပေါ့.. လမ်းစရိတ်ယူခဲ့.. မ တို့ တောင်ကြီးသွားလည်မယ်.. အိမ်ကို ရုံးပိတ်ရက် သင်တန်းတက်ရမယ်လို့ ညာထားတယ်”

“ ဟာ တကယ်လား၊ ပျော်လိုက်တာ”

“ တကယ်ပေါ့ မောင်ရဲ့၊ နေအုံး အဲဒါ လက်ဆောင်မဟုတ်သေးဘူး၊ လက်ဆောင်က တောင်ကြီး ရောက်မှ ပေးမှာ”

နောက်တစ်နေ့မနက် သူမနှင့်အတူ တောင်ကြီးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြီးရောက်တော့ အင်းလေး ရောက်အောင် သွားလိုက်သေးသည်။ ချစ်သူနှင့် အတူတူ သွားရသည့် ခရီးလမ်းက အလွန် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ ညနေ မိုးချုပ်ခါနီးတော့မှ တောင်ကြီးသို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။

“ မ.. မိုးချုပ်ပြီ.. ပြန်မှာလား”

သူမ ဘာမှ ပြန်မပြော၊ လက်ထဲမှ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဖွင့်ကာ မှတ်ပုံတင်ကဒ် ထုတ်ပေးသည်။

“ အမ်.. အဲဒါ ဘာလုပ်ဖို့”

“ အာ… မောင်တော်တော် အ တာပဲနော်… မှတ်ပုံတင် ပေးပါတယ်ဆို မသိဘူးလား”

“ ဟင့်အင်း.. သိဘူးလေ”

“ ခက်တော့ ခက်နေပါပြီတော်… ကျွန်မ ရုံးပိတ်ရက် သုံးရက်လုံး တောင်ကြီးမှာ သင်တန်း တက်ရမယ်လို့ အိမ်ကို ပြောလာခဲ့ပြီရှင့်… ပြန်စရာ မလိုပါဘူးရှင့်..”

“ ဪ… အဲလိုလား… သိဝူးလေ”

“ အင်း… မောင့်သဘောလေ… မောင် ကြိုက်တဲ့နေရာတည်းပေါ့..”

“ ချစ်လိုက်တာ.. မ ရယ်”

“ ကဲ.. မောင်… မိုးချုပ်နေပြီ… ချစ်တာ နောက်မှချစ်… လောလောဆယ် တည်းစရာ နေရာ ရှာဦး… မ.. ဗိုက်ဆာနေပြီ.. တစ်နေကုန် လျှောက်သွားရတာလည်း ညောင်းလှပြီ”

သွားလာရေး လွယ်ကူစေရန် မြို့မဈေးကြီးနှင့် မနီးမဝေး ဟိုတယ် တစ်ခုသို့ သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် Reception တွင် နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်သည်။ တစ်ခန်းကို ငါးသောင်း ပေးရသည်။ သူမကို လှည့်ကြည့်တော့ ပြုံးစေ့စေ့ လုပ်နေသည်။ ဧည့်ကြိုကောင်လေးက အထုပ်အပိုးတွေကို တွန်းလှည်းနှင့် ထည့်ကာ ဓာတ်လှေကားနှင့် အခန်းဝသို့ လိုက်ပို့သည်။ ဈေးကြီးပေးရသလို အခန်းကလည်း ကောင်းပါသည်။ အဆင့်မြင့်အခန်းပြင်ဆင်မှုကြောင့် နေရထိုင်ရ သက်တောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သူမကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

“ ဟိုး.. ဆရာ.. နေပါအုံးကွယ်… တစ်နေကုန် လူလည်းညောင်းနေပြီ.. ရေလေးဘာလေး ချိုးပြီး အပြင်မှာ ထမင်းထွက်စားမယ်လေ.. ”

“ ဟွန့်.. မကလည်း”

“ အောင်မယ်.. ကလေးရုပ်ကြီးနဲ့ လာချွဲနေပြန်ပြီ… ရေချိုး ထမင်းသွားစားမယ်လေ.. ပြန်လာမှ မောင့်သဘော.. ဟုတ်ပြီလား”

“ တကယ်နော်…”

“ ဪ တကယ်ပါဆို… မြန်မြန်လုပ်… ရေချိုး.. ကိုယ့်အချိန်ထဲက ပါတယ်”

ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ ရေနွေးနွေးလေးနှင့် တက်သုတ်ရိုက် ချိုးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ပြန်ထွက်လာတော့ သူမက ထဘီရင်ရှားနှင့် အသင့်စောင့်နေသည်။ သူမရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်… သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်ရာ ကျွန်တော့်ပေါ်သို့ ထပ်လျက် ပြုတ်ကျလာသည်။

“ အို.. မောင်နော်.. မကဲနဲ့အုံး… ခုမှ ရေချိုးပြီးတာ… ဟိုဘက်လှည့်နေ.. မ အဝတ်အစားလဲ ဦးမယ်”

ကျွန်တော် တစ်ဖက် လှည့်ပေးနေစဉ်မှာပင် သူမ အဝတ်အစား လဲပြီးသွားသည်။

“ ရပြီ… လှည့်လို့ရပြီ”

ကျွန်တော် သူမဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂါဝန် အပြာနုရောင်လေးနှင့် လှလွန်းနေသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် အပြင်ထွက်ကာ ညစာ သွားစားသည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော် အကြိုက် တူသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်လယ်စာသာ စားသည်။ ကျွန်တော်က ငါးသလောက်ဥ၊ သူမက ပုဇွန်ထုပ်ကြော်နှင့် ထမင်းမြိန်ခဲ့သည်။ စားသောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်က ဟိုတယ်ပေါ် ပြန်တက်ချင်နေသော်လည်း သူမက တမင် အချိန်ဆွဲနေသည်။ ဟိုဟာ နည်းနည်း ဒီဟာနည်းနည်း လျှောက်စားနေသည်။

ည ကိုးနာရီကျော်လောက်ကျမှ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူမကို ဆွဲဖက်ကာ ခုတင်ပေါ်သို့ လှဲချလိုက်တော့ သည်။

“ အယ်.. နေအုံးလေ.. မောင်… မ တို့ ထမင်းစားလာတာ သွားတိုက်၊ ပလုပ်ကျင်းတော့ လုပ်ဦးမှပေါ့”

“ ဟင့်အင်း… မလုပ်တော့ဘူး”

“ မောင်နော်… ညစ်ပတ်ရင်… ဟွန့်”

“ အင်းပါ အင်းပါ… တိုက်ပါမယ်”

နှစ်ယောက်သား မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီးနောက်… သူမ မျက်နှာက မိတ်ကပ်တွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေ ဖျက်လိုက်သော်လည်း သဘာဝဆန်ဆန် လှနေပြန်သည်။ အိပ်ရာပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကျွန်တော် စိတ်မရှည်စွာ သူမကို လှမ်းဖက်သည်။

“ အို.. မောင်ကလည်း အရမ်းကြမ်းတာပဲကွယ်… မောင့်သဘောပါဆို.. မ..ကို မညှာဘူးလား”

“ မ.ရယ် စိတ်လောသွားလို့ပါ”

ကျွန်တော်နှင့် သူမ စောင်ထူကြီးအောက်သို့ ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ နားရွက်ကလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။

“ အိ.. ခ်ခ်… မောင်.. အသည်းယားတယ်”

“ အသည်းယားရင်… ကုတ်ပေးမယ်လေ”

“ ဟွန့်… တော်တော့… သူကုတ်တာက.. အသည်းမဟုတ်ပါဘူး..”

“ အာ့ဆို.. အသည်းမဟုတ် ဘာကုတ်တာလဲ”

“ အာ.. မောင်နော်”

ကျွန်တော် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အသာ စုပ်ကာနမ်းလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်သည်။ ညာလက်က သူမ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ညင်သာစွာ သပ်ပေးနေရင်း သူမ၏ လက်မောင်းပေါ်တွင် အလုပ်ပေးထားသည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံများ မြန်ဆန်လာသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားသည်။ ကျွန်တော့်လက်ကို သူမ၏ ရင်သားပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ အင်း.. ဟင်း… မောင်ရယ်”

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလွှာလေး ပွင့်လာကာ ကျွန်တော့်၏ အနမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့် ပြန်သည်။ ရင်သားပေါ်မှ လက်က ဗိုက်သားပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ သူမက ပိုမို တင်းကြပ်စွာ ဖက်သည်။ ကျွန်တော့်ဘက်သို့ တစ်စောင်း အနေအထားဖြစ်နေသဖြင့် ဗိုက်သားမှ ခါး… တင်ပါးထွားထွားကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။

“ ရှီး… ဟင်း.. မောင်… မောင်ရယ်”

သူမ၏ တုန့်ပြန်ချက်များက တစ်စထက် တစ်စ ပိုမို အားပါလာသည်။ တင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ သူမ၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်ရင်း ပေါင်လယ်သားများကိုသာ တစ်ဖက်ဆီ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူမ အသက်ရှူသံတွေ မြန်သထက် မြန်လာသည်။ ကျွန်တော် ပေါင်လယ်သားလေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်း ဂါဝန်စကို တဖြည်းဖြည်း အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။

ဂါဝန် အောက်စ လက်ထဲသို့ ရောက်လာတော့ ပေါင်သားလေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်း ပေါင်လယ်မှ ပေါင်ရင်းဆီသို့ ရွေ့လျားလာသည်။

“ အား.. မောင်ရယ်.. အ… နေရခက်လိုက်တာနော်”

လက်က ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားတော့ သူမ၏ အဖုတ်ကလေးကို ပင်တီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ အမေ့… ရှီးးး.. ဟင့်… မောင်နော်”

“ မ.. အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်မယ်နော်”

“ ရှက်တယ် မောင်ရယ်”

“ မရှက်ပါနဲ့.. မ ရဲ့.. မောင်တို့က မကြာခင် လက်ထပ်ရင် ကြုံရမှာပဲကို”

သူမ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားရင်း ခေါင်းညှိတ်ပြသည်။ ကျွန်တော် နှစ်ယောက်သား ခြုံထားသော စောင်ကို ခွာချလိုက်သည်။ သူမ၏ အပြာနုရောင် ဂါဝန်ကို ခေါင်းမှ လှန်ချွတ်ပေးလိုက်တော့ သူမ ကျောလေး ကော့ပေးသည်။ ပင်တီနှင့် ဘရာ အပြာနုရောင်လေးတော့ ကျန်သေးသည်။ မချွတ်သေးခင်ကပင် ပင်တီအောက်မှ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ အဖုတ်ကလေး၏ အလယ်ခေါင်တွင် အကွဲကြောင်းလေးပင် ခပ်ရေးရေး ပေါ်နေသည်။ စိုစွတ်နေသော အကွက်ကလေးကို လက်နဲ့ စမ်းလိုက်သည်။

“ မ.. ဒီမှာ ရွှဲနေပြီ”

“ ဟင့်.. မောင်ပဲ အဲလိုဖြစ်အောင် လုပ်နေတာကို”

ကျွန်တော် သူမ၏ ဘရာနှင့် ပင်တီလေးကိုလည်း သူမကိုယ်မှ ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကျွန်တော်ကို အလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုနောက် သူမပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။

“ မောင်… မ.. ကြောက်တယ်.. ဖြည်းဖြည်းနော်”

“ အင်းပါ.. မ ရဲ့.. နာအောင် မလုပ်ဘူး.. စိတ်ချ”

သူမနှုတ်ခမ်းလွှာလေးများကို တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းရင်း ညာလက်ကလည်း ရင်သားများကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဖွဖွလေး လက်ညှိုးလက်မနှင့် ပွတ် ချေပေးသည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာသလို ညည်းသံသဲ့သဲ့.. ကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်များကို ပိုမို တက်ကြွစေသည်။ ရင်သားမှ လက်များကို ဗိုက်၊ ခါး၊ တင်ပါးများဆီသို့ အစဉ်လိုက် နေရာ ရွှေ့သည်။ တင်ပါးကို ဆုပ်နယ်နေချိန်ဝယ် သူမ၏ လက်များက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ထားကာ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထား သည်။

ကျွန်တော် သူမ၏ ပေါင်ခြံတဝိုက်.. အဖုတ်ကို တစ်ချက်မျှ မထိဘဲ ကျန်သည့်နေရာများသို့သာ မထိတတိ ကလိနေသည်။ ကာမသျှတ္တရ လေ့လာမိသမျှကို အသုံးချနေသည်။

“ အား.. ရှီး… မောင်.. မောင်ရယ်.. မ.. မနေတတ်တော့ဘူး..”

သူမတောင်းဆိုလာတော့လည်း ကျွန်တော့် လက်များကို အဖုတ်ပေါ်သို့ တင်ကာ အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် စုန်စန် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။

“ အ.. မောင်ရယ်.. မောင်ရယ်.. ဟင့်.. အင်း.. အားးး”

ကျွန်တော် သူမနှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေရင်းမှ လည်တိုင်.. ရင်ဘတ်.. ဗိုက်.. ဆီးခုံပေါ်သို့ အဆင့်ဆင့် နမ်းသွားသည်။

“ မောင်.. အဲဒါ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ငရဲကြီးလိမ့်မယ်.. ”

“ မကြီးပါဘူး မ ရယ်.. ချစ်လို့ပါ”

“ မလုပ်နဲ့ မောင်ရယ်.. နော်… နော်လို့”

ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမ အတင်း ပြန်ဆွဲတင်သည်။ ကျွန်တော် သူမ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်ကာ သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်သည်။ ဖောင်းမို့နေသည် အဖုတ်ကြီးက ဟဟလေး ပွင့်နေကာ သူမ၏ ချစ်ဝတ်ရည်များ ရွှဲနစ်၍ အရောင် လက်နေသည်။ ကျွန်တော့်ကောင်ကလည်း တရမ်းရမ်းနှင့် မာန်ဖြီနေသည်။ ထိပ်ဖူးကို သူမ၏ ပန်းဝတ်လွှာချပ်များအား ချွေချရင် အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“ အာ့.. မောင်.. ဖြည်းဖြည်းနော်”

ကျွန်တော် ထိပ်ဖူးနှင့် သူမ၏ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ထိုးဆွမွှေနှောက်နေရင်း သူမ၏ ပန်းဖူးလေးကို ထိထိမိမိ ထိုးပစ်လိုက်သည်။

“ အား… မောင်ရယ်… အမလေး.. ဟင်း… မ.. မနေနိုင်တော့ဘူး… ထည့်ပါတော့”

“ ဘယ်ထဲကို ထည့်ရမှာလည်း မ..”

“ ဟာ.. မောင်.ကလည်းကွာ”

“ အာ့ဆို.. မဖြေရင် မထည့်ဘူးနော်”

သူမ၏ ပန်းဖူးလေးကို နှစ်ချက်သုံးချက် ဖိတွန်းလိုက်ရင်း အညှာကိုင်လိုက်သည်။

“ အ… အ… အဖုတ်ထဲကို ထည့်ပေးပါမောင်ရယ်”

“ ဘာကြီးကို ထည့်ရမှာလဲလို့”

“ အာ.. မောင်နော်”

“ မဖြေဘူးလား”

သူမကို မထန်ထန်အောင် ဆွလိုက်သည်။

“ မောင့်… မောင့်လီးကြီးကို… မ.. အဖုတ်ထဲကို ထည့်ပေးပါ မောင်ရယ်”

သူမ ထံက တစ်တစ်ခွခွ စကားများ ကြားလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ ကျွန်တော် ထိပ်ဖူးက အပေါက်ဝသို့ တေ့လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူမ၏ အဖုတ်အတွင်းသားများက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် ညှစ်ထားသည်။ တော်တော် ကြပ်လွန်းသည်။

“ အား… အား… မောင်… ဖြည်းဖြည်းကွယ်.. နာတယ်”

ကျွန်တော် တစ်ဆုံးထိ တအိအိ သွင်းလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ပေးသည်။ သူမ၏ ဆီးစပ်ကို ကျွန်တော့်ဆီးစပ်နှင့် ထိသည်အထိ ဆောင့်သည်။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်မှ အရှိန်တင်လိုက်သည်။ သူမ၏ အော်သံညည်းသံများက ပို ကျယ်လာသလို သူမ လက်များက ကျွန်တော့် လက်မောင်းနှင့် ကျောကို ဆောက်တည်ရာမရ ဖမ်းဆုပ်လှုပ်ရှားနေသည်။

“ မောင်.. မောင်… မ.. ပြီးတော့မယ်.. ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်”

သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်လာကာ လက်က ကျွန်တော့် ခါးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အားနှင့် ဆွဲဆွဲ ဆောင့်ကာ အဖုတ်ကြီးကလည်း ကော့တက်လာသည်။ ကျွန်တော် ဆောင့်ချက်များကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရှိန်တင်လိုက်သည်။ သူမ ကျွန်တော့်ကို အတင်းပင် ဖက်ကာ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစုပ်သည်။

သူမ ထွန့်ထွန့်လူးလာပြီးနောက် အဖုတ်ကို အပေါ်သို့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ထိုးလိုက်ပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့် ဒုတ်ကို ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆယ်ချက်လောက် ညှစ်လိုက်ပြီးတော့ မှ ဗုန်းကနဲ ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။ ပြုတ်ကျသွားသည်အထိ အဖုတ်ကြီးက တရမ်းရမ်း နှင့် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်နေသည်။

ကျွန်တော် မပြီးသေးသဖြင့် အဖုတ်ထဲသို ထပ် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက် ဆက်ဆောင့်သည်။ သူမ၏ အော်ဟစ်ညည်းညူသံများကလည်း တရစပ်ပင်။ နောက်ဆုံး ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုက်ရည်များကို သူမ၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ ပန်းသွင်းလိုက်တော့သည်။

“ မောင်ရယ်.. မောလိုက်တာ… ဟူး”

“ ကောင်းလား.. မ”

“ ကောင်းတာပေါ့ မောင်ရယ်… သေမလိုကို ဖြစ်သွားတာ”

“ ထပ်လုပ်ပေးရဦးမလား”

“ အာ.. ခဏနားဦးမယ် မောင်ရယ်”

“ မ.. ဘယ်နှခါ ပြီးသွားလဲ”

“ ဘယ်နှခါမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး မောင်ရယ်.. မအရင်ပြီးတာလေ.. မောင်က ထပ်လုပ်နေတော့ ခဏခဏ ပြီးနေတာ.. သတိတောင် လစ်မတတ်ပဲ…”

သူမပေါ်မှာ ထပ်လျက်ပင် စိမ်ထားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ချက်ချင်းတော့ ပြန်မထောင်နိုင်သေးသဖြင့် အမောဖြေပြီးတော့ သူမ ဗိုက်ပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ကာ တစ်သျှူး စက္ကူလေးလှမ်းယူပြီး သူမ အဖုတ်ဝတွင် စီးကျနေသော သူမဆီက အရည်များနှင့် ကျွန်တော့် သုက်ရည်များကို တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်သည်။

မောမောနှင့် အိပ်လိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲ မသိ။ တရေးနိုးတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်ဗလာနှင့် သူမက ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းရင်း အိပ်ပျော်နေသည်။ ကျွန်တော် သူမ၏ ရင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထောင်လာသော ဒုတ်ကို သူမ၏ တင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်နေသော အဖုတ် အဝသို့ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း လိုက်သည်။

သူမ ကျွန်တော့် တင်ပါးကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်သည်။ ကျွန်တော် သူမ ခါးကို ကိုင်ကာ သာသာလေးပင် ဆောင့်ပေးသည်။ သူမကလည်း မငြင်းဆန်ပါ။ တအင်းအင်း ညည်းညူရင်း ခံရှာသည်။ ညက တစ်ခါပြီးထားတော့ ကျွန်တော်က ပိုကြာနေသည်။ သူမလည်း နှစ်ခါသုံးခါ ပြီး ပြီးသွားသည်။ ထို့နောက် သူမနောက်က ဖက်ကာ အိပ်နေလိုက် တော့သည်။

နောက်နေ့ မနက် မိုးလင်းတော့ သူမက အစောကြီး နိုးကာ အဝတ်အစားပင် လဲပြီးနေပြီ။ ကျွန်တော့် ပျော့ဖတ်နေသည့်ကောင်ကို လာကိုင်လှုပ်ကာ နှိုးသည်။ ဒီကောင်ကလည်း ထောင်ချင်သလို ဖြစ်လာသေးသည်။ ကျွန်တော် နိုးတော့..

“ မောင်.. ထတော့.. မနက် ဆယ်နာရီထိုးနေပြီ… အယ်.. အယ်.. ကြည့်စမ်း… လူဆိုးလေး..”

ဟိုကောင်က သူမလက်ချက်နှင့် ထောင်နေသည်။

“ မ.. မရတော့ဘူး… ကိုယ့်ပြဿနာ ကိုယ်ရှင်း..”

“ အာ.. မောင်ရယ်.. အဝတ်တွေ လဲပြီးမှ.. ”

“ အဝတ်လဲပြီးလဲ… မရဘူး”

“ ကျေကုန်မယ် မောင်ရဲ့”

“ မကျေအောင် လုပ်မယ်”

“ မကျေအောင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲလို့”

“ မ.. ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးလေ”

“ အာ.. မောင်ကလည်းကွာ.. အဲလိုကြီးက”

“ လုပ်ပါ မ ရဲ့.. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

သူမ အထဲက ဝတ်ထားသော ပင်တီကို ချွတ်ကာ ခြေရင်းတွင် တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ လေးဘက်ထောက်ပေးသည်။ ကျွန်တော် သူမနောက်က အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာဖြင့် နေရာယူလိုက်ကာ သူမ ဝတ်ထားသည့် စကတ်ကလေးကို ရှေ့သို့ လှန်တင်လိုက်ပြီး တင်ပါးထွားထွားကြီးနှစ်ခုကို စုံကိုင်ရင်း တစ်ကြောင်း ဆွဲလိုက်သည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော် ပြိုင်တူနီးပါးပင် ပြီးသွားသည်။ သူမ အဖုတ်ကို တစ်သျှူးဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။

“ မ.. ကောင်းလား”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်.. အခုက ပိုထိတယ်”

“ ကြိုက်တယ်ပေါ့”

“ အင်း.. ”

“ ကြိုက်ရင် အဲဒီအတိုင်း လုပ်ပေးရမလား”

“ မောင့်သဘောပါ.. ညကတုန်းက အတိုင်းလည်း ကြိုက်တာပဲ… အခုလည်း ကောင်းတာပဲ… ကဲ ကောင်းရင်လည်း ရေချိုး အဝတ်အစားလဲတော့.. ထမင်း သွားစားမယ်”

ထမင်းစားသွားပြီး ပြန်တက်၊ နှစ်ယောက်သား စိတ်ပါသည်နှင့် တစ်ကြောင်း ထဆွဲလိုက်၊ ပြန်အိပ်လိုက်နှင့် တစ်ရက်လုံးလုံး အပြင်ပင် မထွက်ဘဲ အခန်းထဲမှာ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေကြသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ လုပ်ရတာ အားမရသေးသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ ရေပူ စပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူရေချိုးရင်း ဘေစင်ပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းကာ နောက်မှ ကြုံးသည်က ရှိသေးသည်။ ပိုဇေရှင်လည်း အတော်ကို စုံလင်သွားသည်။ နောက်နေ့ နေ့လယ်လောက်ကျမှ အခန်းအပ်ကာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

ဒီလိုနှင့် သူမနှင့် ကျွန်တော် အပေးအယူ တည့်လာခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်လာခဲ့သည်။ ရုံးပိတ်ရက် အကြောင်းပြကာ တောင်ကြီးသို့ တက်လိုက်၊ တစ်ခါတရံလည်း မြို့အပြင် တောစပ်မှာ သွားချိန်းတွေ့လိုက်နှင့် အဆင်ပြေနေသည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော့်ကြား အားသာချက် တစ်ခုက ကျွန်တော် စိတ်ပါနေလျှင် သူမက မညည်းမငြူ ဖြည့်ဆည်းပေးသလို သူမ စိတ်ပါနေလျင်လည်း ကျွန်တော်က မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ အသုံးအနှုန်း အပြောအဆိုများပင် ပွင့်လင်း ရဲတင်းလာခဲ့သည်။

“ မောင်.. ညနေတွေ့မယ်နော်.. မကို လာလိုးပေးအုံး”

“ မ..ရေ.. အားရင် ထွက်ခဲ့နော်.. လိုးချင်နေပြီ”

“ အင်း.. လာခဲ့မယ်မောင်.. မလည်း အလိုးခံချင်နေတာ အတော်ပဲ” စသည် စသည်ဖြင့်။

တစ်ရက်တော့ သူမ ဖုန်းဆက်သည်။ ငိုထားသည့်ပုံပင်။ သူမ မိဘတွေက သူတို့ နှစ်သက်သည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နှင့် ပေးစားတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူမ ကျွန်တော့်ကိုသာ ချစ်ကြောင်း၊ ကျွန်တော်လိုချင်သမျှ အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြောင်း၊ အခုတော့ သူမ မိဘများ စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်ကြောင်း၊ ကျွန်တော်နှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးဖို့ စဉ်းစားသော်လည်း နှလုံး ရောဂါရှိသည့် မိခင်ကို ညှာတာနေရသဖြင့် မလုပ်ရက်ကြောင်း၊ သူမကို ခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ မေ့လိုက် ဖို့၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် နီးစပ်စေလိုကြောင်း စသည်တို့ကို ပြောသည်။

ကျွန်တော် သူမနှင့် လမ်းခွဲလိုက်ရပြီး တစ်လလောက် စိတ်လေသွားသေးသည်။ အရက်တော့ မသောက်ဖြစ်။ အရက်မသောက်ဖြစ်တော့ ပိုဆိုးသည်။ ဟိုစိတ် ဒီစိတ်ထက် သူမကို လွမ်းသည့် စိတ်က ပိုများမည်ထင့်…..။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



Wednesday, November 9, 2022

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၁၁၇)

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၁၁၇)

မြန်မာအတွဲ တောတိုးလေး (စ/ဆုံး) 

ကိုဗစ်ကာလ တလျှောက်လုံး တောထဲသွားသွားလိုးနေတဲ့ အတွဲလေး။





⭐ အချစ်မှာ အရွယ်မရှိ၊ အချိန် အခါမရှိ၊ သဘာ၀ စစ်စစ် ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်း တင်မိခဲ့ကြသူများ။

ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်ဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အဝေးရောက် ချစ်သူ ကို အလွမ်းပြေ ပြဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊

ဖုန်းပျောက် သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့် အကောင်းကို သူများ ဟတ်သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊

နည်းပညာရဲ့ သားကောင်းတွေ မဖြစ်ရအောင် ဆင်ခြင်ကြပါ။



Monday, November 7, 2022

သူများနဲ့ညားတဲ့ ငါ့ရည်းစား (စ/ဆုံး)

သူများနဲ့ညားတဲ့ ငါ့ရည်းစား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျေးရွာဓလေ့ ပျော်မွေ့စရာ အလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်က လင်းထင်ပါ။ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘတွေ မရှိတော့ဘူး။ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲလေး တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေး မိဘတွေက ခရီးသွားရင်း ကားမှောက်ပြီး ဆုံးပါးသွားကြတယ်ဗျာ။

ကျုပ်မှာ ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့ အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာ သူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်က ကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီတော့ မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ်ယောက် လုပ်ကိုင်ရင်း စီးပွားရှာရတာပေါ့။ သီးနှံအထွက်တိုးတဲ့ နှစ်တွေဆို ပျော်ရတာပေါ့ဗျာ။ မဟုတ်ရင် ကျုပ်မှာ ကြိုးစားရတယ် ပိုပြီးတော့လေ။

ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့ကြတာ ညီမလေးလည်း ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့မှာ တက္ကသိုလ် သွားတက်ရတော့ ကျုပ်မှာ နှစ်ဆကြိုးစားရတော့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံး ဦးကြီးရဲ့ သမီးတော်ကို ကျုပ်စွဲလမ်းမိပါလေရော။ သူ့နာမည်က မေနှင်း တဲ့။ ကျုပ်မှာ မရမကလိုက်ရင်း ကာလကြာတော့ သူမဆီကနေ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အဖြေလေးကို ရပါလေရော။ ချစ်သူဖြစ်ခါ စတော့ မိုးမမြင်လေမမြင်ပဲ ပျော်လိုက်ရတာလေ။

ကျုပ်က သိပ်ကောင်းတဲ့လူတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ရွာမှာ တိတ်တိတ်ပုန်း ဖာခေါင်းလို ဖြစ်နေတာ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ကျုပ်ရေထမ်းပေးရတဲ့ အိမ်၊ ထင်းရှာပေးရတဲ့ အိမ်တွေ၊ အခြားအလုပ်တွေလုပ်ရတဲ့ အိမ်တွေတစ်ချို့မှာ ကျုပ်ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အရာတစ်ချို့ကို ပြောပြမယ်ဗျ။

ကျုပ်စစချင်း လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာ မခင်ကြည်ဆိုတဲ့ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးနဲ့ စဖြစ်တယ် ဗျာ။ ဘယ်လိုစဖြစ်လည်းဆိုတော့ တစ်နေ့ ကျုပ်လည်းရွာထဲမှာ အလုပ်ကလေးရလိုရငြား လမ်းလျှောက်ရင်း မခင်ကြည်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်ရော မခင်ကြည်က လှမ်းခေါ်တယ်ဗျ။ ကျုပ်လည်း သွားတာပေါ့။

မခင်ကြည်ပုံစံ ပြောရမယ်ဆိုရင် ခါးသေးသေး ရင်ချီချီ ဖင်လုံးလုံးနဲ့ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့အမျိုးသား ကိုဖိုးခင်ကတော့ အရက်သမားတစ်ယောက်။ မိန်းမကို လိုးဖို့ရယ် ကလေးယူဖို့ရယ်ကိုပဲ ဂရုစိုက်တဲ့သူမျိုးကိုးဗျ။ အဲဒီတော့ သူပြီးရင် ပြီးတာပဲဆိုတဲ့ သူမျိုးပဲလေ။ လီးကလည်း ငါးလက်မသာသာလောက်ပဲ ရှိတယ်တဲ့။ နောက်မှ မခင်ကြည် ပြောလို့ သိရတာ။

ထားပါ ဆက်ရမယ်ဆိုလို့ရှိရင် မခင်ကြည်ခေါ်လို့ သွားတော့ သူက ရေထမ်းခိုင်းတယ်လေ။ ကျုပ်လည်း အင်္ကျီတွေချွတ်ပြီး ရေထမ်းပေးတာပေါ့။ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ကြီးကိုး။

မခင်ကြည်က ကျုပ်ကို သေချာကြည့်နေတယ်ဗျာ။ သိပ်တော့ မထူးဆန်းပါဘူး။ ရွာထဲမှာ ကျုပ်က အဲလိုတွေ လိုက်လုပ်ပေးနေရတာကိုး။ ကျုပ်လည်း နောက်ဆုံးတစ်ထမ်း ထမ်းပြီးတဲ့အချိန် မောတာနဲ့ ပုဆိုးနဲ့ ယပ်ခပ်နေတာ မခင်ကြည် ကြည့်နေတာကို သတိမထားမိဘူးလေ။ အောက်ခံမဝတ်တတ်တော့ အောက်က ရှစ်လက်မနီးပါးရှည်ပြီး တုတ်တဲ့ လီးကိုကြည့်ပြီး မခင်ကြည်မှာ မရိုးမယွဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျုပ်က သတိကို မထားမိဘူး။

ခဏကြာတော့ မခင်ကြည်က

“ငလင်းရေ မမကို တစ်ခုကူညီပါဦး။ ကြောင်အိမ်ပေါ်က ဘူးလေး ယူပေးပါလား”

တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း

“ဟုတ်မမ ကျွန်တော်လာပြီ”

ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်တက်ယူပေးတယ်။ ကျုပ်ကြောင်အိမ်ပေါ် လက်လှမ်းနေတဲ့အချိန် မခင်ကြည်က ကျုပ်နောက်ကနေ ပုဆိုးဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် လိုက်ဖမ်းပေမယ့် မမှီတော့ဘူးလေ။

“ဟာ မမခင်ကြည် ဘာလုပ်တာလဲဗျ”

လို့ပြောလိုက်တော့ မခင်ကြည်က ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးထဲထည့်ပြီး စုပ်ပါလေရော။

“မမခင်ကြည် ဘာလုပ်တာလဲဗျ။ ကိုဖိုးခင်သိရင် မကောင်းဘူးလေဗျာ။ မလုပ်ပါနဲ့ မမရယ်”

“အသာနေပါ ငလင်းရယ်။ မမလေ မင်းဟာကြီးကို မြင်ပြီး မနေနိုင်လို့ပါ။ မမကို သနားပါကွာ။ မင်းအစ်ကို ဖိုးခင်က မမကို မလိုးပေးနိုင်တော့ဘူး အရက်ကျွန် ဖြစ်နေပြီ။ မမလေ တအားအလိုးခံချင်နေပြီ မခံရတာကြာပြီ။ မမ မင်းကို မုန့်ဖိုးပေးပါ့မယ်ကွာ။ မမကို ချစ်ပေးပါနော်… နော် မောင်လေး”

ကျုပ်လည်း စဉ်းစားရပြီလေ။ တစ်ခါမှလည်း မလိုးဖူးတာရယ်၊ လိုးကြည့်ချင်တာရယ်၊ ပိုက်ဆံလည်း လိုတာရယ်ကြောင့် စာတွေ့နဲ့ အကြီးတွေ ပြောတာပဲ ကြားဖူးတဲ့ လိုးတယ်ဆိုတာကြီးကို အခွင့်ရတုန်း လုပ်မယ်ဆိုပြီး

“ဒါဆိုလည်း မမရယ် ဘယ်သူမှတော့ မပြောနဲ့ဗျာ။ ကျုပ်ကို ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးမှာတုန်း”

“ဟဲ့ ဒါမျိုးက ပြောစရာလားဟဲ့။ နင့်ကိုငါ ငါးထောင်ပေးမယ်ဟာ။ ငါ့ကိုသာ ချစ်ပေး။ ငါကြိုက်ရင် နောက်လည်း တစ်ခါငါးထောင်နှုန်းနဲ့ နင့်ကို လိုးခိုင်းမယ်”

“အင်း ဒါဆိုလည်း ပြီးရော။ ကျုပ်ကို တကယ်ပေးရမှာနော်”

“အင်းပါ… နင်သာလျှောက်မပြောနဲ့”

“အင်းပါ မပြောပါဘူး”

အဲလိုပြောပြီး မမခင်ကြည်က ကျုပ်လီးကို ဆက်စုပ်ပေးတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျုပ်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးမယ်လုပ်တော့ သူက

“ဟေ့ဟေ့ ဒီလိုတော့ မရဘူးလေ။ မမကိုလည်း ပြန်လုပ်ပေးလေ”

“ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ”

“လာ မမ ပက်လက်လှန်ပေးမယ်။ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လျက်ပေး”

ကျုပ်လည်း မလျက်တက်ဘဲနဲ့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်ပြီး လျက်ပေးတယ်လေ။ လျက်ပေးရင်း ခဏကြာတော့ သူကရပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကိုကားပေးတယ်။ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပဲ လိုးခိုင်းတယ်။ ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုးပေးတာပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာပဲလေ။ ဒါပေမယ် ဆက်လိုးခိုင်းလို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဆက်လိုးပေးရသေးတယ်။

ကျုပ်လည်း မခင်ကြည်နဲ့ အကြိမ်များစွာ လိုးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း လိုးတဲ့နေရာမှာ ဆရာတစ်ဆူ ဖြစ်လာတယ်။ မခင်ကြည်နဲ့ လိုးရတာ အားမရတော နောက်ထပ် သားကောင် ထပ်ရှာတယ်။ ကျုပ်လိုးရင် လွယ်မဲ့သူကိုပေါ့။ အဲဒီမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုသက်နဲ့ တွေ့ပါလေရော။ သူက ကျုပ်ကို အထာပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက မခင်ကြည်လို မရဲဘူး။ ဒီတော့ ကျုပ်မှာ ကြံရတော့တာပေါ့။

တစ်နေ့တော့ သူက ကျုပ်ကို ထင်းခွဲခိုင်းတယ်ဗျ။ သူ့ယောကျာ်း ကိုဝေလင်းကလည်း တောထဲသွားတာကိုး။ သူတောထဲသွားရင် အနည်းဆုံး နှစ်ရက်တော့ ကြာတယ်ဗျ။ ထားပါ ကျုပ်ကို ထင်းခွဲခိုင်းတော့ ကျုပ်လည်း ထင်းခွဲပေးတာပေါ့။

ချွေတရွှဲရွှဲနဲ့ ထင်းခွဲပြီးတော့ သူက ကျုပ်ကို ထမင်းခူခပ်ပေးတယ်။ သူအိုက်လို့ ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နောက်ဖေး ရေကန်မှာ ရေချိုးနေတယ်။ ကျုပ်နဲ့ဆိုရင် တန်းနေတာပဲ မြင်နေရတယ်လေ။ ဖင်ကြီးလှုပ်လှုပ်နဲ့ ရေချိုးနေတာ။

ကျုပ်မှာ ထမင်းမစားနိုင်ဘဲ သူ့ကိုကြည့်ရင်း လီးက တောင်နေတော့ ပုဆိုးအောက်ကနေ လီးကို ဂွင်းထုနေရတယ်။ သူလည်း ရေချိုးပြီးတော့ ထဘီရင်လျားနဲ့ပဲ သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီကတော့ ထင်းခွဲကတည်းက ချွတ်ထားတာကိုး။ အဲဒီတော့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာပေါ့ဗျာ။

ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ သူဝင်သွားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မချောက ထဘီချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ထဘီဝတ်ဖို့ ရွေးနေတုန်းရှိသေးတယ်။ ကျုပ်လီးအတောင်သားနဲ့ ဝင်လာတာ မြင်တော့

“ဟင်… ကိုလင်း နင်ဘာလုပ်မလို့တုန်း ထွက်သွား ငါ့ အခန်းထဲကနေ။ ငါအော်မှာနော်”

“အော်လေ ခင်ဗျားကျုပ်ရှေ့မှာ အနေအထိုင်မှ မဆင်ခြင်တာ။ လူပျိုလေးရှေ့ကို ထဘီရင်လျားနဲ့ နေတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးလှုပ်ပြီး လမ်းလျှောက်တော့ ကျုပ်မှာ လီးတောင်တာ ဘောတွေအောင့်လှပြီ။ ဒီနေ့တော့ ခင်ဗျားကို လိုးမှ အဆင်ပြေမယ် လာခဲ့”

ကျုပ်လည်း သူ့ကိုပွေ့ဖက်ပြီး သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်လျက် လှဲချလိုက်တယ်။ ကစ်ဆင်တွေဆွဲတော့ သူကရုန်းတယ်။ ကျုပ်လည်း သူရုန်းနေတဲ့ ကြားထဲက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ရအောင်စုပ်… ပြီးတော့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်တာလေ။ သူလည်း ရုန်းမရမှန်းသိတော့ ငြိမ်သွားတယ်။

ကျုပ်လည်း သူငြိမ်တော့ နောက်တစ်ဆင့် ထပ်တက်တာပေါ့။ သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှယ်ဂျာပေးတာ သူ့မှာ ကော့ပြန်နေတာပဲ။ ကျုပ်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေထွက်ပြီး တစ်ချီပြီးအောင်ကို ဂျာပေးလိုက်တာ။ သူတစ်ချီပြီး တော့ ကျုပ်လည်း သူ့ခေါင်းကိုဆွဲပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လိုးနေမိတယ်။

ကျုပ်အရှိန်တက်လာတော့ သူ့ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းလေး လိုးထည့်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ထွက်ထားတာဆိုတော့ ရှောရှောရှူရှူပါပဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အရသာတွေ့အောင် လိုးနေလိုက်တယ်။

တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူလည်း နှစ်ချီပြီးနေတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်လျှော့ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ ပြီးဆုံးချင်း ပန်းတိုင်ကို ရောက်သွားတယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော

“ကဲ ဘယ်လိုလဲ မခင်ချိုသက်။ ကျုပ်က ဆက်လိုးပေးရမှာလား ပြန်ရတော့မှာလား”

လို့ မေးတော့

“ဘာပြန်မှာတုန်း..။ သူများကို လိုးတုန်းကလိုးပြီး တော့…။ ဒီမှာကောင်းတုန်းရှိသေး ဆက်လိုးပေးဦး”

“အစ်မယောကျာ်းနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ဘယ်သူပိုကောင်း လဲ လိုးတာ”

“မင်းက ပိုကောင်းတာပေါ့။ ဟိုငနာက သူပြီးရင် ဖုတ်ဖက်ခါပြီး ပြီးသွားတာ။ ငါ့မှာ ဆန့်တငင်ငင်နဲ့လေ”

“ဟုတ်ပါပြီဗျာ။ ကျုပ် ဆက်လိုးပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် မုန့်ဖိုးတော့ ပိုပေးရမယ်နော်”

“ကဲပါ ကျွန်တော်မျိုးမကြီး ပေးပါမယ်နော်။ ထပ်လိုးပေးပါ လိုးပါတော့”

ကျုပ်လည်း အဲဒီနေ့က တစ်နေ့ကုန်လိုးရတာ ညနေစောင်းမှ ပြန်ရတယ်။ မပြန်လို့လည်း မဖြစ်ဘူးလေ။ အိမ်မှာ ညီမလေးက ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း မခင်ချိုသက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်…။ နောက်နေ့တွေလည်း သူယောကျာ်းလစ်ရင် ခေါ်မယ် လာလိုးပေးဦးတဲ့။

ကျုပ်လည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ လူလည်း နှုံးချိနေပြီ။ အမောတော့ ပြေပါတယ်။ ညီမလေးက ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်ပြီး စောင့်နေတာ။ ထမင်းစားပြီးတော့ ညီမလေးက

“ကိုကို ညီမလေးနင်း ပေးမယ်”

တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း

“အေး… ကောင်းတာပေါ့။ ကိုကိုလည်း ညောင်းကိုက်နေတာ အတော်ပဲ လာနင်းလှည့်”

ကျုပ်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ခြေထောက်တွေကို စပြီးနင်းပေးတာပေါ့။ ကျုပ်လည်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူရင်း မခင်ကြည်ရယ် မခင်ချိုသက်ရယ်ကို လိုးတဲ့ပုံရိပ်တွေ မြင်လာတော့ အောက်ကလီးက တောင်လာတယ်။ ကျုပ်လည်း အမြန် ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်ထားလိုက်ရတယ်။ ညီမလေး မြင်သွားလား မသိပါဘူး။ မမြင်လောက်ပါဘူးလို့ စိတ်ကဖြေသိမ့်ရင်း ညီမလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ဟိုဘက်လှည့်ရင်း နင်းနေတာ….။

သေချာကြည့်မိတော့မှ တဏှာစိတ်လေး ဖြစ်လာ တယ်။ ကြည့်လေ ပေါင်ကို နင်းနေတာ။ စကပ်က ဒူးအထက်နားမှာ။ ရှပ်အင်္ကျီဝတ်ပြီး ဘော်လီဝတ်မထားတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် တခါတခါ မြင်ရတယ်။ ကျုပ်လည်း အဲမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး လီးက တော်တော်လေးကို တောင်လာတာ ဘောတောင် အောင့်တယ်။

ကျုပ်လည်း အကြံနဲ့ ညီမလေးကို ပေါင်ရင်းနင်းခိုင်းတယ်။ ပေါင်ကြားညှပ်ထားတဲ့ လီးကို ထုတ်ချလိုက်တယ်…။ ထုတ်ချလိုက်တော့ လီးက တော်တော်ရှည်တာဆိုတော့ သေချာတာတစ်ခုက ညီမလေးမှာ ပေါင်ရင်းကို နင်းရင်း နင်းရင်း ကျုပ်လီကြီးပေါ်ကို တစ်ခါတစ်ခါ နင်းမိတယ်။ အပျိုမလေးလည်း ဖိန်းရှိန်းရှိန်းနေမှာပေါ့။

ကျုပ်လည်း ပေါင်နင်းခိုင်းတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး လက်မောင်းရင်းကို နင်းခိုင်းတယ်။ သူလက်မောင်းရင်းကို လာနင်းတော့ စကပ်က ကျုပ်မျက်နှာပေါ်မှာလေ။ တစ်ချက်နင်းလိုက်တိုင်း စကပ်က မျက်နှာ ပေါ် ဝေ့ဝေ့လာတယ်။ အောက်က စောက်ဖုတ်လေးကို လှပ်ခနဲ့ လှပ်ခနဲပဲ မြင်လိုက်ရတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားဘူး။

ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးကို အောက်ကန်ချလိုက်တယ်။ လီးက မိုးပေါ်ထောင်နေတာပဲ။ ပုဆိုးမရှိတော့ ညီမလေးကို ကျုပ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ခွနင်းခိုင်းတယ်။ သူစပြီး ခွနင်းတော့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျုပ်မျက်နှာတည့်တည့်မှာလေ။ ကျုပ်လည်း စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့

“ညီမလေးရေ”

လို့ ခေါ်လိုက်တော့

“ရှင် ကိုကို”

“ညီမလေး အဲပုံစံအတိုင်း ကိုကို့မျက်နှာပေါ် ထိုင်ပေး စမ်းကွာ”

“ဘာလုပ်မို့လဲ ကိုကို…။ ညီမလေး ငရဲကြီးမှာပေါ့။ ကိုကို့မျက်နှာပေါ်ကြီးလေ”

“မကြီးပါဘူးကွာ။ ကိုကိုက ခွင့်ပြုထားတာပဲဟာ….။ လာလာလာ ထိုင်တော့”

သူလည်း ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ထိုင်ချပေးတယ်။ ကျုပ်လည်း မျက်နှာတစ်ခုလုံး စကပ်ကြီးအုပ်လို့…။ စောက်ဖုတ်လေးက ကျုပ်ရှေ့တည့်တည့်မှာ။ ဒီ ၁၄ နှစ် သမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျုပ်လီးကြီးကို သွင်းရင် ဝင်ပါ့မလား ကျုပ်တွေးနေမိတယ်။ မဝင်တော့ မဝင်လောက်ဘူးပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်ရှေ့က စောက်ဖုတ်လေးထဲ လျှာကြီးထိုးထည့်ပြီး ဂျာပေး တာပေါ့။

ဂျာပေးရင် ကောင်မလေးမှာ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးလို့ ကောင်းနေရှာတာ။ တော်တော်လေးကြာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ အချစ်ရည်တွေ စီးကျလာပါလေရော။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်က သူ့ကို လီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ကို စုပ်တတ်အောင် သင်ပေးရတာပေါ့။

သူစုပ်ရင်းစုပ်ရင်း ကျုပ်လည်း ပြီးသွားတော့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးထည့်ဖို့ လုပ်တာပေါ့။ သူက မောင်နှမချင်း မသင့်ဘူး ပြောပေမယ့် ကျုပ်က ဘာ မှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရယ် ဗိုက်မထွက်အောင် ကိုကို လိုးမှာပါဆိုတော့… ကိုကို့သဘောပါတဲ့။

ကျုပ်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို လီးထည့်ကြည့်တော့ ဒစ်ပဲထည့်လို့ရတယ်။ ကျုပ်လည်း ဆက်သွင်းကြည့်တယ်။ ညီမလေးမှာ မခံနိုင်တာနဲ့ ဒစ်မြုပ်ရုံပဲ လိုးရတယ်။

အဲဒီလိုနဲ့ နေ့တိုင်းနေလာတာ မနက်ပိုင်းဆိုရင် ရွာထဲက မိန်းမတွေကို သွားလိုး။ ညပိုင်းဆိုရင် ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေး။ သူက ကိုယ့်လီးစုပ်ပေး။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဒစ်ကလေးမြုပ်ရုံ လိုးပေးရင်းနဲ့ ညီမလေး ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့ကျောင်းကို သွားတက်ပြီလေ။

ကျုပ်လည်း ရွာမှာ ဆာနေတဲ့ မိန်းမတွေကို သွားလိုးပေးလိုက်… ပိုက်ဆံရှာပြီး ညီမလေးဆီ ပို့လိုက်နဲ့ သူ မျက်နှာမငယ် အောင်ထားပေးပါတယ်…။ အဲအချိန်မှာပဲ ကျုပ်အချစ်ကို တွေ့တယ်။ သူက မေနှင်း တဲ့။ ရွာမျက်နှာဖုံးရဲ့ သမီးပေါ့။

ကျုပ် သူ့ကို လိုက်တုန်းကဆို တော်တော်ခက်တာ။ နည်းမျိုးစုံနဲ့လိုက်တယ် မရဘူး။ နောက်ဆုံး သူ့ဘေးနားက သူ့သူငယ်ချင်းမလေး ဖူးဖူးကို ကပ်ပြီးတော့မှ အကူညီတောင်းတယ်။ ကိုယ်က ဖူးဖူးကနေတဆင့် မေနှင်းဆီကို စာပေးခိုင်းတယ်။ ဖူးဖူးက စာကို ယူသွားပေးတယ်။ နောက်ဆုံး တစ်ခုသော မနက်ခင်းမှာ ဖူးဖူးနဲ့တွေ့တော့

“ဟဲ့ ကိုလင်း”

“အေး ဖူးဖူး ပြောလေ”

“ညနေကြရင် ရွာပြင်တောစပ်နားက စောင့်နေ။ မေနှင်းက နင့်ကို ပြန်စာပေးလိမ့်မယ်တဲ့…။ ဒါပေမယ့် နင် ဒီအတိုင်းတော့ မရဘူးနော်…။ ဟင်းဟင်း..”

“အေးပါ နင်ကြိုက်တာပြော ငါလုပ်ပေးမယ်”

“နင်ကတိနော် ကိုလင်း”

“အေးပါဟ ကတိကတိ”

ကျုပ်လည်း ရင်ခုန်ရင်း စောင့်နေတာ တစ်နေကုန် ဘာအလုပ်မှလည်း မလုပ်နိုင်၊ ရွာထဲက ဟာမကြီးတွေကိုလည်း သွားမလိုးနိုင်နဲ့၊ ကြာလိုက်တာ ဒီနေ့က အကြာဆုံးလို့တောင် ထင်မိတယ်လေ။

ညနေခင်းရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး တောစပ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ တော်တော်နဲ့ ပေါ်မလားဘူး။ မိဖူးဖူးက ဟောဗျာ ပြောရင်းဆိုရင်း လာပါပြီ။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတယ်။ ဖူးဖူးလည်း တစ်မျိုးလှတာပဲ။ မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားလေးနဲ့။ ကျုပ်နားရောက်တော့ သူ့လက်ထဲက စာလေးကို ကျုပ်ကိုပေးတယ်။

“ကိုလင်း… မြန်မြန်ဖတ်စမ်းပါဟာ။ ငါလည်း ရင်ခုန် တယ်ဟ”

“အေးပါဟ။ ငါလည်း ဖတ်နေတာပဲ ဟာ”

ဆိုတော့ ဖူးဖူးက

“ဘာလဲဟ ဘာတဲ့လဲ မေနှင်းက”

“ငါ့ကိုချစ်တယ်တဲ့ဟ ပျော်လိုက်တာ”

ကျုပ်လည်း စိတ်လွတ်ပြီး ဖူးဖူးကို ဖက်ပျော်နေမိတယ်။

“ဟဲ့ ကိုလင်း နင်ပျော်တာလည်း ပျော်ပေါ့ဟ။ ငါ့ကိုလွှတ်ဦး မသာလေး”

“ဆော.. ဆောတီးပါဟာ။ ငါအပျော်လွန်သွားတာ။ ဟီး ဆောတီး ဆောတီး”

“ကဲ အဖြေလည်း ရပြီဆိုတော့ နင့်ကတိအတိုင်းပဲနော်”

“အေးပါ.. နင်ဘာလိုချင်လဲပြော”

“အင်း ငါဘာလိုချင်လဲဆိုတော့… ပြီးမှ ပြောပါ့မယ်ဟာ”

ကျုပ်လည်း ပျော်ပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်တယ်။

“မရဘူးဟာ… အခုပြော အခုပြော”

ဆိုပြီး သူ့ကိုဖက်ရင်း ရမ်းလိုက်တာ နှစ်ယောက်သား အရှိန်လွန်ပြီး ဖူးဖူးကအောက်က ကျုပ်ကအပေါ်က လဲကျသွားတယ်။ ရိုးရိုးလဲရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် ဖူးဖူးထဘီကလန်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးက ခြေထောက်အောက် ရောက်သွားတယ်လေ။

စဉ်းစားကြည့်ပေါ့။ ကျုပ်က အောက်ခံမဝတ်တတ်တော့ ကျုပ်လီးကြီးက ဖူးဖူး အောက်ခံဘောင်းဘီအပေါ် သွားထောက်မိတယ်။ လီးကလည်း ချက်ခြင်း တောင်လာတာ။ ဖူးဖူး အောက်ခံဘောင်းဘီတာ မဝတ်ထားရင် စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးနဲ့က မိတ်ဆက်နေပြီ။

ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်သား ခဏတော့ ကြောင်သွားတယ်။ စပြီး သတိဝင်တာက ဖူးဖူး။ သူက ရုန်းထွက်မယ် လုပ်တော့ ကျုပ်က အလွတ်မပေးပဲ ချုပ်ထားပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ။ ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း အင်္ကျီအောက်က နို့တွေကို ဆုတ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က စောက်ဖုတ်ထဲ နှိုက်နေတာ။

ဖူးဖူးက မလုပ်ဖို့တားပေမယ် အားမပါဘူး သူတားတဲ့ပုံက။ ကျုပ်လည်း အောက်ခံကို ဆွဲချွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး ဂျာတော့တာပဲ။ ဂျာပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ အဲနေ့က ဖူးဖူးကိုလိုးတော့ ဖူးဖူးလည်း ကျုပ်ကို စွဲသွားတယ်။

နောက်တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ မေနှင်းကို အပြင်ဘက် ခေါ်ထုတ်ပေးတယ်။ တောထဲမှာပဲ ဖူးဖူးက ကင်းစောင့်ပေးတယ်။ အဲနေ့မှာပဲ မေနှင်းရဲ့ ပန်းဦးလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွေလိုက်တယ်လေ။

နောက်ပိုင်းတော့ မေနှင်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို လိုးဆော်လိုက်၊ မေနှင်းလစ်ရင် ဖူးဖူးကို ခေါ်လိုးလိုက်၊ ရွာထဲက ဟာမကြီးတွေကို လိုးလိုက်နဲ့ အဆင်ပြေနေလေရဲ့။

အဲလို နေလာရင်း နေလာရင်းနဲ့ ညီမလေး တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကိုရောက်တော့ ဝမ်းနည်းစိတ်ပျက်စရာ ကြုံလာရတယ်။ ရွာကိုပြောင်းလာတဲ့ ဘခက်ဆိုတဲ့ သူဌေးသားက မေနှင်းကို မျက်စေ့ကျနေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိလိုက်ရတယ်လေ။

ကျုပ်က ဆင်းရဲသား။ ဟိုကောင်က သူဌေးသား။ ဘဝတွေက ကွာခြားပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေနှင်းရဲ့ ဆက်ဆံရေးကလည်း အက်ကြောင်းထပ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မေနှင်းက ဘခက်ဆိုတဲ့ သူဌေးသားနဲ့ပဲ ယူလိုက်တယ်။ ကျုပ်မှာတော့ စားလည်းဒီစိတ်၊ သွားလည်း ဒီစိတ်နဲ့ ယစ်ထုတ်ကြီး ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာတယ်လေ။

ရွာထဲက သီချင်းလေးဖွင့်တယ်။ မေရယ်.. မေရယ် ကျော်တော့ လှေသူကြီးပါကွယ်၊ ညားတော့လည်း လှေထိုးသားနဲ့ရယ်၊ ဂုဏ်ငွေကို သူခင်တွယ် အဆောင်ယောင်ကို သူမင်တယ်။ အဲသီချင်းလေးကြားတိုင်း ကျုပ်မှာ ပိုခံစားရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ညီမလေး ကျောင်းပြီးလို့ ရွာကိုပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်ကို ရောက်လာတယ်။ ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ ငိုပါလေရောဗျာ….။ ကြည့်လေ ကျုပ်ဆံပင်က အရှည်ကြီး ညှင်းသိုးသိုးနဲ့ တကယ့်ကို သူရူးတစ်ယောက်ပုံ ဖြစ်နေတာကိုး။

သူလည်း ဖူးဖူးဆီမေးတော့ အကြောင်းစုံကို သိသွားတယ်။ ကျုပ်ကို အားပေးတယ်။ သူ့ရှေ့ရေးကို မကြည့်ပေးတော့ဘူးလား ဘာလားပေါ့။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်လည်း အမြင်မှန်ရလာတာပေါ့။ ဟုတ်တယ်လေ ကျုပ်ချစ်တဲ့ ညီမလေး ရှေ့ရေးက ရှိသေးတာကိုး။

ညီမလေးက အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး။ အပျိုကြီး ဖားဖားတောင် ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေမှုံရတီလို ပုံစံမျိုးပဲ။ ညီမလေးက ကျုပ်ကို ဖူးဖူးနဲ့ သဘောတူတယ်။ သူက ဖူးဖူးကို သဘောကျနေတာ။ ကျုပ်လည်း ဖူးဖူးကို လက်ထပ်ပါမယ်လို့ ကတိပေးလိုက်တယ်။ ဖူးဖူး ရှေ့မှာပဲ ဖူးဖူးခင်မျာ ရှက်သွေးလေးဖျာလို့။ ကျုပ်လည်း အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်တယ်။ အဆင်ပြေလာတာပေါ့။

တစ်ရက် ကျုပ်အလုပ် သွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတယ် လယ်ထဲကိုပေါ့။ ဒါပေမယ့် နေသိပ်မကောင်းချင်တာနဲ့ မထူးပါဘူး တစ်ရက်တော့ နားမယ်ဆိုပြီး လှည့်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထင်မှတ်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေတယ်။

ရွာထဲက စမ်းကိုဆိုတဲ့ ချာတိတ်က ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်နေလေရဲ့။ ကျုပ်လည်း မမြင်ကွယ်ရာမှာ ကပ်ပြီး သူတို့ကို အကဲခတ်ကြည့်တယ်။ ကောင်လေးက မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါ။ ကျုပ်ဆက်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်ပြီး သူ့လီးကို ညီမ လေးကို စုပ်ခိုင်းတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ လီးစုပ်တာရပ်ပြီး ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ တစ်ကြိမ်မကတော့ဘူးနေမှာ သူတို့တွေ။

ကောင်လေးက ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ဖတ် ဖတ် ဖတ်နဲ့ နေတာပဲ။ သိပ်မကြာပါဘူး ကောင်လေး ပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးက ကိုကို့အတွက် ထမင်းပို့ဖို့ ချက်ရဦးမယ်ဆိုပြီး ကောင်လေးကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကောင်လေးက ပြန်ချင်ပုံမရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ညီမလေးကို ချစ်ပုံရတော့ စကားနားထောင်ပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လည်း လယ်ထဲသွားရင် ယူသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကောက်ချိန်မရဘဲ မြန်မြန် ဆင်းပုန်းလိုက်ရတယ်။

ကောင်လေးနဲ့ ညီမလေး အိမ်ပြင်ရောက်တော့ ကောင်လေးက နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးပြီး ထွက်သွားတယ်။ ညီမလေးက အိမ်ထဲပြန်ဝင်ဖို့ အလှည့်မှာ ကျုပ်မေ့နေတဲ့ လယ်ထဲသွားရင် ယူသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို တွေ့တော့ မျက်နှာပျက်ပြီး ဘေးဘီကို လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကောင်လေးက ဝေးဝေး ရောက်သွားပါပြီ။ အဲဒီတော့မှ ကျုပ်ထွက်လာတယ်။

ညီမလေးက ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ အပြစ်ရှိသူလို ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း သူ့ခေါင်းလေးကို ကြင်နာစွာကိုင်ပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့

“ညီမလေးရေ”

“ရှင်.. ကိုကို”

“ညီမလေး သူ့ကို တကယ်ချစ်လား”

“အင်း… ညီမလေးချစ်တယ် ကိုကို”

“အင်းပါ ကိုကို မကန့်ကွက်ပါဘူး”

ဆိုတော့ ညီမလေး ဝမ်းသာပြီး ကျုပ်ကို ဖက်ထားတယ်…။ ကျုပ်လည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ကျုပ်က

“ညီမလေးရေ”

“ရှင်.. ကိုကို”

“စောနက ကောင်လေး ညီမလေးကိုလိုးတာ ညီမလေး အားမရဘူးမို့လား”

“အင်း ကိုကို”

“ဒါဆို… ငယ်ငယ်ကလို ကိုကို ညီမလေးကို လိုးပေးမယ်နော်။ အခုတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်လောက်ပါပြီ..။ ညီမလေး လက်မထပ်ခင် ကိုကို ညီမလေးကို ငယ်ငယ်ကလို လိုးမယ်နော်”

ညီမလေး တစ်ချက်တော့ တွေသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ခြင်းပဲ

“အင်း ကိုကို… ကိုကို့သဘောပါ”

တဲ့။ ကျုပ်လည်း ညီမလေးကို ကျုပ်အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးကို နမ်းတယ်။ သူကလည်း ပြန်နမ်းတယ်။ နမ်းရင်း နမ်းရင်း ကာမစိတ်တွေ တက်လာတော့ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ညီမလေးစောက်ဖုတ်ကို ဂျာပေး၊ သူက ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးနဲ့ 69 ပုံစံလေး လုပ်ကြတယ်။

ခဏကြာတော့ ညီမလေးပေါင်နှလုံးကြားထဲ လက်ထောက်ပြီး စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုက်တယ်။

“ကိုကို နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။ ညီမလေးစောက်ဖုတ် ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး။ ဖြေးဖြေးလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ကိုကိုကလဲ”

ကျုပ်လည်း မညှာတော့ဘူး။ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။

ဒီလိုနဲ့ ညီ‌မလေးနဲ့ လိုးရင်း လိုးရင်း နေလာလိုက်တာ အချိန်တွေ ကြာလာတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကို ဖူးဖူးနဲ့ အရင် မင်္ဂလာဆောင်ခိုင်းတယ်။ သူက နောက်မှဆောင်မယ်ပေါ့။ အစ်ကိုကို ဦးစားပေးတာလေ။

ကျုပ်နဲ့ ဖူးဖူး မင်္ဂလာဆောင်တော့ မေနှင်းတို့ လင်မယားလည်း လာတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မချိပြုံးလေးတွေနဲ့ပေါ့ဗျာ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, November 3, 2022

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၉၂)

 မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၉၂)

သတင်းထောက် အတွဲ တဲ့ ဗျာ ၊ ဘယ်သတင်းဌာန ကလည်းမသိဘူး။ ခုခေတ်က သတင်းဌာနတွေကလည်း ပလူကိုပျံံနေတာ။

ဆော်ကြီးက အကိတ်ကြီးဗျာ...။






⭐ အချစ်မှာ အရွယ်မရှိ၊ အချိန် အခါမရှိ၊ သဘာ၀ စစ်စစ် ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်း တင်မိခဲ့ကြသူများ။

ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်ဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အဝေးရောက် ချစ်သူ ကို အလွမ်းပြေ ပြဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊

ဖုန်းပျောက် သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့် အကောင်းကို သူများ ဟတ်သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊

နည်းပညာရဲ့ သားကောင်းတွေ မဖြစ်ရအောင် ဆင်ခြင်ကြပါ။


Wednesday, November 2, 2022

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၉၀)

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၉၀)

ဖင်ကောင်းရင် အဖုတ်မလိုးပါ။

ဒီလို ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ဆော်ကြီးတွေကို ဖင်လိုးရတာမှ တကယ့် အရသာ အစစ်။







⭐ အချစ်မှာ အရွယ်မရှိ၊ အချိန် အခါမရှိ၊ သဘာ၀ စစ်စစ် ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်း တင်မိခဲ့ကြသူများ။

ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်ဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အဝေးရောက် ချစ်သူ ကို အလွမ်းပြေ ပြဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊

ဖုန်းပျောက် သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့် အကောင်းကို သူများ ဟတ်သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊

နည်းပညာရဲ့ သားကောင်းတွေ မဖြစ်ရအောင် ဆင်ခြင်ကြပါ။


မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၇၈)

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၇၈)

လှိုင်သာယာ ကျူးကျော်က သူဇာမြင့် တဲ့။ 

နောက်ပေါက်ပါ ပေးထားတာ။
ပစ္စည်းတွေက အလတ်ကြီးကျန်သေးတာပဲ..။






⭐ အချစ်မှာ အရွယ်မရှိ၊ အချိန် အခါမရှိ၊ သဘာ၀ စစ်စစ် ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်း တင်မိခဲ့ကြသူများ။

ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်ဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အဝေးရောက် ချစ်သူ ကို အလွမ်းပြေ ပြဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊

ဖုန်းပျောက် သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့် အကောင်းကို သူများ ဟတ်သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊

နည်းပညာရဲ့ သားကောင်းတွေ မဖြစ်ရအောင် ဆင်ခြင်ကြပါ။


ရွှေလိုချင် ရွှေဖြစ်ရမည် အပိုင်း ( ၃ )

ရွှေလိုချင် ရွှေဖြစ်ရမည် အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

နရသူ ရေးသည်။

" အို ကျေးဇူး ပိုးအိရေ အဟင်း "

အံမယ် .. နာမည်တွေဘာတွေတောင် သိလို့ ... ကိုနိုင်ပြောပြထားပဲဖြစ်မှာ။

ပိုးအိ သူမရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်မြွှာကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်ပြီး ရှေ့ကနေ စည်းနှောင်ထားသော ဘရာကို ကူချွတ် ပေးလိုက်သည်။ ကိုနိုင်ကတော့ ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်သွားပြီး သူတို့သုံးယောက်အရှေ့မှာ မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေသော ဝင်နီလေးကို မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်ကြီး ဖက်နမ်းနေပြီ။ တကယ်တော့လည်း ကိုနိုင်ရော ကောင်မလေးပါ သူတို့စိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်လာဖို့ အရေးအတွက် ပိုးအိနှင့်မွန်မွန်သွယ်တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ နဘေးကနေ အားပေးအားမြှောက်လုပ်ပြီး လှုံ့ဆော်နှိူးဆွပေးမှုတွေ များစွာ လိုအပ်နေသည်ပဲဖြစ်သည်။ ဒီအတွက်တာဝန်က ပိုးအိခေါင်းပေါ်ကို လုံးလုံးလျားလျားပင် ကျရောက်နေပြီ။

" လှလိုက်တာ မမွန်ရယ် "

ပိုးအိရဲ့အထာကို သူမလည်း ရိပ်စားမိဟန်ဖြင့် ပိုးအိဖက်လှည့်ကာ ပြုံးတုံ့တုံ့ပုံစံနှင့် ခပ်ထေ့ထေ့ကလေးပြန်ကြည့်သည်။ ပိုးအိလက်နှစ်ဖက် ဆတ်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားသည်။

" အို့ အို့ ပိုး ရယ် ဟင့်ဟင့် ကြည့်စမ်း ကဲတာကြီးက အဟင့်အင့် လာ လာ ကွယ် မမွန်ဆီကို မြန်မြန်လေး လာခဲ့စမ်းပါ မမကလည်း အဟင်း အင့် ဟင့်ဟင့်ဟင့် "

ပိုးအိ လက်က သူမပေါင်နှစ်ဖက်ဆုံရာ ခွကြားထဲကို အပီအပြင်ကြီး တိုးဝင်သွားခဲ့ပြီ။ မွန်မွန်သွယ့်ခွကြားရှိ အမွေးအုံထူထပ်လွန်းသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကြီးကို အကွဲကြောင်းကလေမှစပြီး အထက်အောက်စုန်ဆန် ပီပီပြင်ပြင်ကြီး ပွတ်သပ်ဆွပေးလိုက်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမရဲ့ရင်သားဆိုင်ကြီးတွေဆီ ရောက်လာသည်။ နို့အုံအရင်းအညှာကနေကိုင်ကာ တင်းမာထောင်ထ နေသော နို့သီးခဲကျစ်ကျစ်ကလေးနှစ်လုံးကို လှိမ့်ချေနှူးဆွကလိကစာပေးရာ မွန်မွန်သွယ် ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပျံလို့လာသည်။ မွန်မွန်သွယ်လည်း အားကျမခံ ကုတင်အောက်မှာရှိနေသော သူမကို ခါးကနေပွေ့ဆွဲယူပြီး ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်ခိုင်းလိုက်ရာ ပိုးအိပါ အလိုလို ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်လာရသည်။ ခုတော့ မွန်မွန်ရယ် ဝင်နီရယ်သာမက ရဲဇော်နိုင်ရော သူမပါ လေးယောက်စလုံး ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူတို့ချင်း ဘေးချင်းယှဉ်လျက်သား ရှိနေကြပြီဖြစ်သည်။

" ကိုနိုင် ဒီဖက်လှည့်ဦးလေ ကောင်မလေးဖက်ကိုချည်း မဲမနေနဲ့ ဟင်း"

ပိုးအိ သူ့ကို ပြောလည်းပြော လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပါ ခပ်သွက်သွက်ဆွဲလှည့်ပြီး ကိုနိုင့်ပေါင်ကြားမှ တန်းလန်းကြီးတွဲကျနေသော လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့်အသာဆုပ်ဆွဲယူလိုက်သည်။ ပိုးအိ အမှတ်မထင် သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး ကိုနိုင့်လီးကြီးကို ဗျပ်ကနဲ ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်၍ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ချိန်မှာ မွန်မွန်သွယ်က အလိုက်တသိဖြင့် ပိုးအိကုန်းထောင်ပေးလိုက်သည့် ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် အနောက်ကနေ သူမဖင်သားကြီးတွေကို လက်နှင့် အားပါးတရ စုံကိုင်ဆုပ်ဆွဲယူပြီး ဖင်ကြားထဲကို သူမခေါင်းကလေး ဇွတ်အတင်း တိုးဝင်ထိုးနှစ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ ဒါကပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့သမ္ဘာနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နားလည်မှုရှိရှိ အပေးအယူ ဘယ်လောက်ငြိသလဲဆိုတာ သိနိုင်နေပြီ။ ပိုးအိဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကို မွန်မွန်သွယ် စိတ်လိုလက်ရ ကုန်းမှုတ် ပစ်လိုက်ခြင်းပင်တည်း။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က ရဲဇော်နိုင်လီးကိုစုပ်၍ ကျန်တစ်ယောက်က လီးစုပ်နေသူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် အနောက်ကနေ သူမဖင်ကြားထဲဝင်ပြီး စောက်ပတ်ကို အပီ ကုန်းယက်စုပ်မှုတ်ပေးနေပုံမှာ ကာယကံရှင် ကိုနိုင်အတွက်ရော သူတို့နဘေးကနေ အခြေအနေကို မသိမသာခိုးကြည့်နေသည့် ဝင်နီကလေးအဖို့ပါ အသည်းတယားယားရင်တဖိုဖို ဖြစ်ချင်စရာကြီးပင် ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင်လည်း ပိုးအိစုပ်ပေးနေသည့် ရဲဇော်နိုင်၏သာမန်ထက်ထူးကဲလှသော အရွယ်အစားကြီးမားတုတ်ဖီးလှသည့်လီးကြီးက အပျိုမလေးဝင်နီကို တအံ့တသြ မိန်းမောမင်သက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများ ပွက်ပွက်ဆူဝေလာစေသည်အထိ ဆွဲဆောင်ညှို့ငင် နိုင်စွမ်း ရှိနေပါသည်။

လီးကြီးမှာ မိုးထိုးမတတ်မတ်တောင်နေသည်ဖြစ်ရာ ထိပ်ကားလန်နေသော မှိုပွင့်သဏ္ဍာန် လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးအောက်မှ အရုပ်ဆိုးလှသော ဘာမှန်းမသိနိုင်သည့် အဖုအထစ်များစွာတို့ဖြင့် ဖွံ့ဖွံ့တုတ်တုတ်ဖြစ်ကာ ပြဲကားတစ်ထုပ်လျက်ရှိသည့် လီးကိုယ်ထည်ကြီးမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ လက်တစ်ဆုပ်တစ်ကိုင်စာမက ထွားကျိုင်းကာ တစ်ထွာနီးနီးပင် ရှည်လျားလွန်းလှပေမည်ဟု သူမစိတ်ထဲက မဝံ့မရဲလေးမှတ်ချက်ချနေမိသည်။ ပိုးအိဆိုသော မိန်းမကား အားလုံးရှေ့မှာ မရှက်မကြောက်ပင် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ပေါင်ကြားမှ လီးချောင်းရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာစုပ်ကာ ခေါင်းကိုနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် လီးတန်တစ်လျှောက် အသားတုံးအဖုအထစ်တွေကို လျှာကလေးတစ်လစ်ထုတ်၍ ရစ်ပတ်ယှက်လိမ်ပြီး စုပ်ယက်ကာဖြင့် အမြင်ကပ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် သူ့လူကို အကြင်နာများပေးလျက် ရှိနေပေသည်။ 

သူမ၏ကုန်းထားသောဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှ အရည်များရွှန်းစိုလျက်ရှိကာ အပြင်ထိတိုင်ပြူတစ်ထွက်ပေါ်နေသည့် စောက်ဖုတ်နီတာရဲကြီးမှာလည်း အမွေးအမြှင်အဖုတ်လိုက် အောက်ကနေ နှုတ်ခမ်းသားထူအိအိကြီးနှစ်ချပ်က မဟတဟလေးဖြစ်နေကာ မမွန်မွန်သွယ်၏လျှာပြားကြီးတစ်ခုလုံးပင် တရွှပ်ရွှပ်တပြပ်ပြပ် အသံထွက်အောင် အောက်မှအထက်သို့ ရစ်ဝိုက်ကာပင့်တင်ယက်သပ်ပေးနေပုံမှာ ကြည့်ရင်းနှင့်တောင်မှ အလိုလို ရင်မောချင်စရာကောင်းလွန်းလှသည်။

" ကဲ ကြည့်ထား ကလေးမ မင်း ဒီအတိုင်း အသေကောင်လိုငြိမ်မနေနဲ့ သူတို့လုပ်တာကြည့် ပြီးရင် ငါ့လီးကို သူတို့လုပ်သလိုပဲ တစ်လှည့် ကူစုပ်ပေးဦး ကြားလား ငါပြောတာ "

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ရှင့် ကြား ကြား ပါတယ်.."

ကောင်မလေး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့်ဖြေပြီး ဟိုဟိုဒီဒီကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့်နှင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေစဉ် ကိုနိုင့်လက်က သူမရင်သားဆိုင်အိအိနှစ်မြွှာနှင့် ပေါင်ကြားထဲကို တစ်ဖက်စီတိုးဝင်သွားကာ ဇပ်ဇပ်ဇပ်ဇပ်နှင့် နို့အုံနှစ်မြွှာနှင့် သူမအင်္ဂါစပ်ခေါ် ဖောင်းရွရွစောက်ပတ်ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ဖျစ်နယ်ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်ပြန်သည်။ အမွေးပွပွကလေးများအစုလိုက်ဖြစ်ကာ ပြဲရိနွမ်းရော်ခြင်းမရှိဘဲ လန်းလန်းဆတ်ဆတ် သစ်လွင်လတ်ဆတ်လျက်ရှိသော အပျိုမစောက်ပတ်ကလေးကား ရာဂသွေးများ တအုံနွေးနွေးလှိုက်ဆူပွက်ထကာ နှုတ်ခမ်းသားလေးများမဟတဟ စိုစိစိရွတတကလေးဖြစ်လျက်ရှိချေပြီ။

" အ အိ အင့်ဟင့်ဟင့် အ အ အကို အိ မ မ လုပ် အို အို့ အိုးး အိုးး အိ ဟိ အိ "

ထွန့်လူးခါယမ်းသွားသော ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ရုတ်တရက်စွေ့ကနဲ ကိုင်မပြီး အပေါ်ကို ဖြဲထောင်ကားပစ်လိုက်ရာ သူမလည်း ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်ကားရယားပုံစံကြီး လဲပြိုကျသွားရသည်။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်၏ လီးအလာကို တိတ်တခိုးလေး ငံ့လင့်စောင့်စားနေပုံရသော သူမရဲ့စူပွပွစောက်ဖုတ်ကလေးကား အားလုံးရဲ့ မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ အထင်အရှားမြင်သာအောင် ဖွင့်ကားဖြဲဟပြလိုက်သည်သို့ ဖြစ်သွားသည်။

" အင်း မင်းက ရှက်လွန်းနေတော့လည်း အကောင်းဆုံးပုံစံ လုပ်ပေးရတာပေါ့ကွယ် ဟဲ ဟဲ ဟဲ"

ကိုနိုင် ပြောပြီး သူမကိုယ်ကလေးပေါ် မှောက်အိပ်ချလိုက်သည်။ သူ ဘာလုပ်မလဲဆိုတာ ပိုးအိနှင့်မွန်မွန်သွယ် ကောင်းကောင်းကြီး ရိပ်စားမိလိုက်ပါသည်။ ဝင်နီလေးတစ်ယောက် ကိုနိုင်ရဲ့ အကျွမ်းကျင်ဆုံးမေဂျာဖြစ်သော ဘာဂျာမှုတ်ခြင်းကို အကြီးအကျယ် မျော့နေအောင်ခံစားရပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်လာရော့မည်။ သူမတို့ကဲ့သို့ အတွေ့အကြုံနုလွန်းလှသည့် အပျိုစင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့စောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းဝေဝေဖြစ်လာဖို့အရေးမှာ အချိန်တွေ သိပ်အကြာကြီးပေးရန် မလိုအပ်ကြောင်း ပိုးအိရော မွန်မွန်သွယ်ရော နှစ်ယောက်လုံးအသိပဲဖြစ်သည်။

" ပိုးအိ ဒီဖက်လှည့်စမ်းကွယ် "

" ဟင်းဟင်း စစ်စတီနိုင်းလုပ်မို့ မဟုတ်လား မမွန် .. သိ နေတယ်နော် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

" လာပါ ပိုးရဲ့ ချိုဗူးကလေးအရင်စို့စမ်းမယ် ကျန်တာနောက်မှ .. ဟင်း .. ဟိုမှာဖြင့် ဇာတ်လမ်းကစနေပြီ.. သူမို့လို့ တကတဲ"

မမွန်က မျက်စောင်းကြီးပစ်ထိုးပြီး ဟန်ပါပါမျက်နှာထိမျက်နှာထားနှင့်ပြောတော့ ပိုးအိလည်း သူမနှင့် နှစ်ကိုယ်ချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် နီးနီးကပ်ကပ်ဖက်တွယ်ပြီး တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ယောက် အပြတ်အသတ် စုပ်နမ်းလျက် အကြင်နာတွေ လှိုင်လှိုင်ကြီး ပေးနေမိကြ၏။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ မိမွေးတိုင်းခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပူးကပ်ပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်း ကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ် နိုးကြွလာသည်။ ရင်သားဆိုင်ကြီးတွေ အပြန်အလှန်ဖျစ်နယ်ရင်း နို့သီးချင်း မထိခလုတ်ထိခလုတ် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ထိတွေ့ပွတ်သပ်၍ ရာဂဇောတွေ ပိုပြီး မရိုးမရွနိုးကြွလာအောင် အပြတ်ဆွနှူးနေမိကြသည်။ မွန်မွန်သွယ့်လက်က ပိုးအိပေါင်ကြားဆီ ရောက်ကာ အမွေးများရှုပ်ပွနေသော သူမစောက်ပတ်ကို အလျားလိုက်ကြီး အားပါးတရပွတ်ဆွဲနှိုက်ဆွပေးနေသလို ပိုးအိကလည်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ အပြန်အလှန်ဆိုသလို သူမပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ကို ပြန်လည်နှိုက်ပွတ်ဆွပေးနေသည်ပဲဖြစ်သည်။

မကြာပါ။

အမျိုးသမီးနှစ်ဦးစလုံး ထန်သထက်ထန်လာကြပြီး သူတို့ဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာ သိသူတွေပီပီ ကုတက်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှည့်အိပ်၍ တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်ပင် စုပ်နမ်းယက်ဆွ နှိုက်ကလိ ပေးလိုက်ကြတော့၏။ ကိုနိုင်ကလည်း ရက်စက်မှကြေကွဲ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း ကောင်မလေးကို ပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးဆွဲထောင်ကားပြီး အပေါ်စီးကနေ မလှုပ်နိုင်အောင် တစ်ကိုယ်လုံးအားနှင့်ဖိကာဖြင့် ပေါင်ကြားထဲခေါင်းတိုးဝင်င်္ပြိး သူမစောက်ပတ်ကလေးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီး စုတ်မှုတ်ဂျာပေးနေသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်စလုံး ဖမ်းချုပ်ပြီး စောက်ပတ်ကို လျှာနှင့်အပြတ်ယက်ကာ အစိကလေးကိုပါ တဆတ်ဆတ်လှုပ်နှူးဆွရင်း ပက်ပက်စက်စက် အမှုတ်ခံရ၍ ဝင်နီ့ခမျာ တအိအိတအင့်အင့် ညည်းညူသံများထွက်ကာ ကားယားပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ကော့လန်ကော့လန်ကလေး ဖြစ်နေရှာလေသည်။

ပိုးအိကလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ပုံစံအတိုင်း အောက်မှနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကို အပေါ်စီးမှနေ၍ မွန်မွန်သွယ်ရဲ့ ကုန်းမှုတ်ယက်ဆွပေးခြင်းကို ခံနေရကာ သူမကလည်း အားကျမခံ မျက်နှာပေါ်အုပ်မိုးရောက်ရှိလာသော မွန်မွန်သွယ့်စောက်ပတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့် အောက်ကနေ မမီမကမ်းလှမ်းဟပ်၍ ပြန်လည်နမ်းစုပ်ယက်ဆွပေးနေပါသည်။ အပြန်အလှန်လုပ်ရင်း အရှိန်တွေ တဖြည်းဖြည်း တက်ကာ ရာဓဇောတွေ အတိုင်းမသိနိုးကြွလာသည်။

လေးယောက်သား တော်တော်ကြီးကြာအောင် ဈာန်ဝင်ကာ ကိုယ့်ကိစ္စနှင့်ကိုယ် အလုပ်တွေရှုပ်နေကြပြီးနောက် ကိုနိုင်က ကောင်မလေးရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ရုတ်တရက်ကုန်းထပြီး ကိုယ်ဟန်အနေအထား အသင့်ပြင်လိုက်ရာက သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီး သေချာတေ့ချိန်ကာ ဗြိကနဲ အမှတ်မထင် ထိုးဆောင့်လိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။

" ဖြစ် ဗြစ် ပတစ် စွိ ဖွတ် စွတ်"

" အိ အ အိအိ အာ့ အာ့လာ့လာ့ အမေ့ အင့်ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် အ အမေရေ့ နာ နာတယ် ဟင့်ဟင့် မမ လုပ် လုပ် အိအင့်"

" စွိ ဇွတ် ဖွတ် ဘုတ် ပွပ် ဗွပ် ဘလွတ် ဘု ဘုတ် ဘောက် ဘွပ် ဖွတ် ဘွတ် ဗွပ် ဗလပ်လပ်"

" အာ့ အ သေ သေပါ ပြီ အိ အိဟီး အီး ဟီးဟီးဟီးအ အမေ့ အမေ ရေ နာ နာတယ် အ အာ့ ကွဲ ကွဲပြီ ကျွန်မဟာ ကွဲ ကွဲပြီနဲ့တူတယ် လုပ် လုပ်ပါဦး ဖယ်ပါ လွှတ် လွှတ်ပါ ရှင် အင့် အင် အင်"

ကောင်မလေးခမျာ အပျိုမြှေးများကွဲသွားပြီလား ဒါမှမဟုတ် တစ်ကြိမ်တစ်ခါ ပျက်ပြီးသားဖြစ်သော မြီးကောင်ပေါက်အပျိုရိုင်းကလေးမို့ ကြီးမားတုတ်ထွားလှသော ရဲဇော်နိုင်၏ လီးကြီးဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တာကြောင့်လား ဆိုတာကတော့ သူမကိုယ်တိုင်သာပဲ သိရှိနိုင်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

ဘယ်သို့ဆိုဆို လိုးပွဲကြီးကတော့ အောင်မြင်စွာ အစပျိုးလိုက်ပြီပဲဖြစ်သည်။ ဝင်နီရုန်းကန်နေသည်ကြားက ရဲဇော်နိုင်အတင်းအဓမ္မ လိုးဆောင့်ချနေသလို လီးကြီးကြီးနှင့် မညှာမတာထိုးစိုက်ထည့်သွင်းမှုကြောင့်လည်း သူမစောက်ပတ်ကလေး လက်သုံးလုံးခန့်စုတ်ပြဲပြီး သွေးစကလေးတွေပါလှိမ့်ထွက်လာသည်။

သူ အပီလိုးသည်။ ဇယ်ဆက်သလိုပင် တစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်း အတင်းအကြပ် ဆောင့်သွင်းပေးနေရာ ကောင်မလေးလည်း နာကျင်မှုဝေဒနာခံစားရာကနေ ရာဂစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်ထကြွပြီး တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသည်။

ပိုးအိနှင့်မွန်မွန်သွယ်ကတော့ တစ်ယောက်ကို ဘယ်နှစ်ချီစီပင် ပြီးသွားသလဲမသိ။ နှစ်ယောက်စလုံး မာန်တက်ပြီး အပြန်အလှန် အားသွန်၍ စုတ်မှုတ်ယက်ဆွ နှိုက်ကလိပေးနေရာမှ စောက်ရည်များအထွက်လွန်ပြီး ပျော့ကျသွားချိန်မှာ ရဲဇော်နိုင်လည်း ကောင်မလေးကို ပထမအချီအဖြစ် ကောင်းကောင်းကြီး လိုးဆောင့်ကွင်းဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

" အဟင့် ဟင့် ဟင့် ဟင့်"

ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုချလိုက်သည့် ဝင်နီ့ငိုသံကလေးကသာ အခန်းကလေးထဲမှာ ပင့်တင်ထပ်မျှ ဝဲလွင့်နေလေတော့သည်။

................................................................

( ၉ )

နောက်ထပ် နာရီဝက်ခန့် အကြာမှာတော့ သူတို့သုံးယောက်သား အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ အတူတကွ ဝိုင်းဖွဲ့သောက်စားရင်း ကောင်မလေးကိုပါ အရက်တွေအလွန်အကျွံမူးရူးအောင် တိုက်ပစ်ကြသည်။ မွန်မွန်သွယ်က ကိုနိုင့်လီးကိုစုပ်ပြီး သူနှင့်ဒုတိယအချီလိုးဖို့ ပြင်ဆင်နေပြီဖြစ်သလို ပိုးအိကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်နီဆိုသောကလေးမလေးကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူမတတ်သမျှမှတ်သမျှ အချစ်သင်ခန်းစာများကို အိတ်သွန်ဖာမှောက် သင်ကြားပေးနေပြီပဲဖြစ်သည်။

ကောင်မလးကို ဗွေဆော်ဦးအနမ်းပေးပြီး နို့ကိုင်ဖင်နှိုက်လုပ်၍ ရမ္မက်ဇောမကြွကြွလာအောင် နှူးနှပ်ဆွပေးသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ဖက်ပြီး နို့သီးချင်းရော စောက်ပတ်ချင်းပါ လင်ကွင်းရိုက်ကာ စောက်ပတ်အပြားချင်းပွတ်ပေးသည်။ စောက်စိချင်း ထိခိုက်ပွတ်တိုက် လှုပ်နှူးပေးသည်။

" ဝင်နီ မမကို မရှက်နဲ့နော် မိန်းမချင်းပွတ်တာ ရှက်စရာမဟုတ်ဘူး ရှက်ဖို့မလိုဘူး"

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အင့် အင့် အ ရှီး အိအိ ကျွတ်ကျွတ် "

" မမ အစိကလေး စုပ်ပေးမယ်နော် ဝင်နီရော မမကိုလုပ်ပေးမယ်မဟုတ်လား"

" ဟို ဟို ဘယ် ဘယ်လို "

" အို ခုနက မမနဲ့မမွန် လုပ်ကြသလိုလေ စစ်စတီနိုင်းခေါ်တယ် တစ်ယောက်ဖင်တစ်ယောက်ခေါင်း ပြောင်းပြန်နေပြီး ယက်ကြစုပ်ကြတာလေ လာ မမပြမယ်"

ပိုးအိ သူမအပေါ်ကနေ တက်ခွသည်။ သူမမျက်နှာပေါ် ခြေနှစ်ဖက်ခွကာအုပ်မိုးပြီး ခြေဆင်းထားသည့် သူမပေါင်နှစ်ဖက်အားဖြဲကာ အပေါ်စီးကနေ ကောင်မလေးစောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာထိုးအပ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်နှင့်လရည်များ ရွှဲနစ်ပေကျံကာ ချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်နေသော ထူအမ်းအမ်းကလေးရှိသည့် ဝင်နီ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်တင်းနေအောင် ဆွဲဖြဲဟလိုက်ပြီး အပေါ်ငေါက်ထောင်နေသော အစိကလေးကို သူမနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားညှပ်၍ ဆွဲဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ နီစွေးနေသော နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက်ဆွဲယူကာ သိမ်းယက်ပစ်လိုက်ရာ ဝင်နီ အ ကျွတ် ကျွတ် ဆိုပြီး ခါးကလေး ကော့ထိုးတက်လာတာ တွေ့ရသည်။ စောက်ပတ်တဝိုက်ကို မပြတ်ယက်ရင်း စေ့ကပ်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို လက်ညှိုးထိပ်ကလေးထိုး၍ထိုး၍ နှိုက်ကလိပွတာဆွပေးရာသူမပေါင်နှစ်ဖက် အလိုလိုကားပေးမိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။

" မမ တအားလိုးချင်ပြီ ညီမရယ် လက်နဲ့ပဲ မွှေလိုးပေးမယ်နော် မနာစေရဘူး ညီမလည်း စလိုက်တော့ကွာ မမအဖုတ် အရမ်းရွနေပြီ လီးဝင်မှဖြစ်တော့မယ် အဟင်းဟင်း"

ပိုးအိ လှုပ်ရှားမှုမရပ်တော့။ သူမလက်တွေက သွက်သွက်လက်လက်ပင် လှုပ်ရှားနေသည်။ ကောင်မလေးလည်း အောက်ကနေ မချိမဆန့်ပုံစံနှင့် ခါးကလေးလှုပ်ယမ်း၍ ကော့ရင်းပျံရင်း ထွန့်ထွန့်လွန့်လွန့်လူးရင်း စိတ်ထဲက မထူးဘူးလို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသလား မသိပါချေ။ အပေါ်မှာရှိနေသည့် ပိုးအိ ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ပတ်ကို သူမနှုတ်ခမ်းကလေး အမှတ်မထင်လာထိပြီး ပြွတ်ကနဲဆွဲစုပ်ချလိုက်တာ တွေ့ရသည်။

" အ အား အား မိုက်တယ် သိပ်မိုက်တယ် ညီမရယ် ဆက်လုပ် ဆက်လုပ်ပေးဦး မမကိုနမ်းပါ စောက်ဖုတ်ကို မင်းလျှာကလေးနဲ့ အပီထိုးယက်ပေးစမ်း အာ့ အ အ ဟုတ် ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ ယက်ယက် ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပါ အင့်အင့် အ အိအိ အင့်ဟင်း ဟင်း"

ကောင်မလေးလည်း သူမခေါ်ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါလာမိတော့သည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း ကိုနိုင်နှင့်မမွန်တို့နှစ်ယောက် အတော်ကလေးပွဲကြမ်းနေပြီ။ လိုးသံဆောင့်သံညည်းသံတွေက မကြားချင်မှအဆုံးပင်။ ရမ္မက်သွေးကြွလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ထိန်းမရအောင် ဆူဆူပွက်ပွက်ဖြစ်လာသည်။ လေးယောက်စလုံး ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်၍ မရကြတော့။

နိဂုံးချုပ်တော့ မွန်မွန်သွယ်ကိုလိုးနေသော ကိုနိူင်ရဲ့လရည်တွေကို ပိုးအိနှင့်ဝင်နီတို့နှစ်ယောက် မရွံမရှာပင် ပါးစပ်နှင့်ခံယူပေးကြရပြီး ကိုနိုင်က လုံးဝအနားယူခြင်းမရှိဘဲ တတိယအချီအဖြစ် ဝင်နီ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကို အနောက်ကနေ တဘုတ်ဘုတ် တဘောက်ဘောက်မြည်အောင် အသည်းအသန် ကျုံးလိုး၍ သူရဲ့ အလိုးဇာတ်လမ်းကို ဆုံးခန်းတိုင်စေလိုက်သည်။ ဝင်နီကို ယခုလို ခွေးကုန်းပုံစံ အလိုးခံတတ်အောင် နဘေးကနေ ကိုယ်နေဟန်ထားကအစ သေသေချာချာ ပြုပြင်လမ်းပြပေးရသူကတော့ ပိုးအိကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်သည်။ မွန်မွန်သွယ်ကိုမူ ကိုနိုင် သူမစောက်ပတ်လိုးရင်း အရှိန်မထိန်းနိုင်စွာနှင့် သူမဖင်ပေါက်ကိုပါ တစ်လက်စတည်း ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ရာ ဖင်မခံဖြစ်တာကြာပြီမို့ မွန်မွန်သွယ်လည်း နာကျင်မှုဝေဒနာကိုမခံစားနိုင်ရှာဘဲ သူမဖင်ဝကလေး အနည်းငယ်စုတ်ပြဲပြီး ခဏတာအချိန်ပေး၍ အနားယူလိုက်ရသည်။

ကိုနိုင် သုံးချီဆက်တိုက်လိုးလိုက်ရ၍ ပင်ပန်းသွားတာကြောင့် အပြင်ထွက်သွားရာ မမွန်ရော ပိုးအိနှင့် ဝင်နီတို့နှစ်ယောက်ပါ ကုတင်ထက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲအိပ်ရင်း ကျန်ခဲ့ကြသည်။

မိနစ်ပိုင်းလောက်အကြာမှာ ပိုးအိမျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သံချောင်းနှင့်ငွေစိုးတို့နှစ်ယောက်သား သူမတို့ရှိရာ အိပ်ခန်းထဲကို အတူတကွ လှမ်းဝင်လာကြသည်။ ပိုးအိက သူတို့မောလာမှန်းသိ၍ နှစ်ယောက်စလုံးကို အသေအချာပင် အရက်နှင့်ဧည့်ခံသည်။ သူမကိုယ်တိုင်နှင့် မမွန်အတွက်ကိုပါ အရက်ခွက်ထဲ ငှဲ့ထည့်ကာ သူမကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။

ပိုးအိက ဆာနေသည့်သူ။ လီး တအားငတ်နေသူဖြစ်သည်။ ကိုနိုင်က မမွန်နှင့်ဝင်နီကိုသာ တစ်လှည့်စီလိုးသွားခဲ့ရာ သူမအနေနှင့် အလိုးခံလိုစိတ်ကို ကြာရှည်ထိန်းမရတော့ပါ။ တစ်ဖက်ခန်းဆီမှ အခြေအနေကို စပ်စုမေးမြန်းကြည့်ရာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက အခြေအနေကောင်းကြောင်း ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးအဆင်ပြေကြောင်းများပြောပြသည်။ အဆိုပါ ကလေးမလေးကို ကိုနိုင့်ဆီ တာဝန်ပေး လွှဲအပ်ထားခဲ့ကြောင်း ကိုသံပြောသည်။

ပိုးအိက ...

" ပိုးအိမျှော်နေတာ ငွေစိုးရော ကိုသံရောပဲ အချိန်ကြာလို့စိတ်ပူနေတာ"

" အဆင်ပြေပါတယ် အချိန်တော့ နည်းနည်းပါးပါးယူရတာပေါ့ ပိုးအိရာ ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုးအိရှိတဲ့အခန်းထဲ ပိုလာချင်တာပါ ဟဲဟဲ"

" အံမယ် ဖြစ်ရပြန်ပြီ ကိုသံ မပိုနဲ့နော် ပိုရမယ့်သူက သူမဟုတ်ဘူး ပိုးအိပဲ ဟိုလူကြီးကလည်း သူ့အသစ်ကလေးမှ အသစ်ကလေးပဲဆိုတော့ ဒီက တစ်ယောက်တည်း ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်နေတာ ဟွန်း မုန်းစရာကြီး"

ကိုသံချောင်း အထာပေါက်လိုက်သည်။ ငွေစိုးက အကွက်မြင်တတ်သူပီပီ အရက်တစ်ခွက်နှင့် ဇိမ်ကျကျလေး မှိန်းနေသော မမွန်ကိုဆွဲထည့်သည်။

" ဟိုက အစ်မကြီးရှိသားပဲ မပိုးရဲ့ မပိုးတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်မနေပါဘူး"

ပိုးအိ မျက်နှာကလေး ရှံ့ု့ရှုံ့မဲ့မဲ့လုပ်ကာ ခေါင်းလေးယမ်းခါပြီး ...

" အာ ဒါတော့ မောင်လေးရယ် မမတို့ချင်း ပွတ်နေရုံနဲ့ တကယ့်ပွဲအစစ်လို ချိုချိုဆိမ့်ဆိမ့်အရသာမျိုးတော့ ဘယ်ရနိုင်မှာလဲကွယ် အစ်မဘာကြိုက်တတ်လဲဆိုတာ မင်းလည်း အသိသားနဲ့ အဟင်းဟင်း ဟင်း"

ငွေစိုးက နဂိုကပင် ဖျံကျကျအပါးဝသူပိပီ ပိုးအိအထာနှင့်ပြောတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဇွတ်အတင်းပင် ..

" ဟာ မသိဘူး အစ်မပိုးရာ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ကတော့ အစ်မတို့ချင်း ဘယ်လိုနေကြမလဲလို့ တွေးပြီး ရင်ခုန်နေတာ ထူးခြားမှုလေး တစ်ခုခုတော့ မြင်ချင်သေးတယ်"

" အဲဒါ နောက်ထား ကိုယ့်လူရေ ကဲ မင်းဖာသာမင်း မောတယ်ဆိုရင်လည်းနားလိုက်ဦး မမအဖို့တော့ ကိုသံတစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ် မင်း စိတ်မလာခင် သူ့ကိုပဲ အားကိုးရမှာပဲ ဟင်းဟင်း"

ပိုးအိပြောလည်းပြော ကိုသံ့အနားသွားပြီး သူ့ခါးမှာဝတ်ထားသောပုဆိုးကို ဇပ်ကနဲပင် ပုဆိုးခါးပုံစကနေ သူမလက်နှင့်ဆွဲဖြည်ချလိုက်ရာ ရှောကနဲ ကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုသံရဲ့ခါးဆီမှ တုတ်ထွားရှည်လျားလှသော ဂေါ်လီလီးကြီး ဘွားကနဲထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုသံရဲ့ လီးချောင်းကြီး ပုဆိုးခြုံကြားက ထွက်ပေါ်လာသည့်အဖြစ်ကို နဘေးမှာ အဝတ်လွှာမလုံမလဲနှင့် ထိုင်နေသည့် မွန်မွန်သွယ်ရော သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ဖြစ်သော သူစိမ်းယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်နှင့် နှစ်ချီတိတိအလိုးခံပြီးကာစ မြီးကောင်ပေါက်အပျိုချောကလေး ဝင်နီပါ စိတ်ဝင်တစား စောင်းငဲ့ကြည့်နေကြသည်ပဲဖြစ်သည်။ ဝင်နီမသိပေမယ့် မွန်မွန်သွယ်က ကိုသံချောင်းလီးမှာ ဂေါ်လီတွေ လေးငါးခြောက်လုံးမက ထည့်သွင်းထားသည့်အဖြစ်ကို ကောင်းကောင်းရိပ်စားသိရှိသွားသည်။ ဂေါ်လီလီးနှင့်တွေ့ရပြီပေါ့လို့လည်း တွေးပြီး သူမအသက်ရှူနှုန်းလေး မြန်လာမိသည်။

" ကိုသံ ဒီမှာပဲ လှဲလိုက်နော် "

" အင်း သဘောပဲလေ ပိုးအိ စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ ရတယ်"

ပိုးအိ သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်လိုက်သည်။ ရိုးရိုးတက်ခွခြင်းတော့ မဟုတ်။ သူလှဲချလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်တည်း သူ့ခေါင်းရင်းဖက်ကို ဖင်ပေးပြီး သူ့ကိုကျောခိုင်းရက်သား သူ့မျက်နှာတည့်တည့်အပေါ်ကို သူမ ဖင်ဆုံအိအိကြီးတစ်ခုလုံး တက်ဖိကာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ချလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ကိုသံ့ခြေရင်းဖက်ကိုလှည့်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားဆီမျက်နှာအပ်၍ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ခပ်တည်တည်ပဲ ဝမ်းလျားထိုး မှောက်အိပ်ချလိုက်ပါသည်။ ကိုသံချောင်းလီးကို သူမပါးစပ်ကလေးနှင့်လှမ်းဟပ်ကာ ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ 

ကိုသံလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ။ သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်ကို ရောက်လာသည့် ပိုးအိပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်နှင့်မမီမကမ်း လှမ်းစုပ်ဟပ်၍ လျှာဖျားကလေးနှင့် အောက်မှနေပြီး ဖလပ်ကနဲဖလပ်ကနဲ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီး ပင့်ယက်သပ်တင်ပစ်လိုက်ပါသည်။ ပိုးအိ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး လက်ထဲဆုပ်မိထားသော ကိုသံရဲ့လချောင်းကြီးကို ဒစ်ကနေ အောက်ကိုဖြဲလှန်ချလိုက်ကာ ထိပ်ဖူးလုံးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်ငုံပစ်လိုက်ပါသည်။ ကိုသံလည်း လီးအစုပ်ခံရ၍တအားတက်လာပြီးနောက် သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲဟကာ အတွင်းသားတွေထဲအထိ လျှာထိုး၍ယက်သပ်ပစ်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှပြီး ထွေးရင်းလုံးရင်း စုပ်မှုတ်ယက်ဆွနေရာကနေ အတော်အတန်ပင် ခရီးရောက်လာကြပြီ။

တစ်စခန်းထလာသူက မွန်မွန်သွယ် ...။ သူမက ငွေစိုးရှိရာဖက်ကိုလှည့်ပြိး  ..

" မောင်လေး မမအနား လာလေ မင်းနာမည်ကရော ဘယ်သူ တဲ့လဲ "

မွန်မွန်သွယ် အလိုက်တသိပင် ရောသောဖောသောလုပ်ပြီး စကားစလိုက်သည်။ သူမနဘေးမှာက ဝင်နီတစ်ယောက် ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်လွှာ မလုံမလဲဝတ်ဆင်လျက် ကျုံ့ကျုံ့ရုံ့ရုံ့ကလေးထိုင်နေရှာသည်။ မွန်မွန်သွယ် ငွေစိုးအနားကို ဖင်ကလေးရွှေ့ကာ မသိမသာ တိုးကပ်လာခဲ့ရင်း သူမလက်ထဲမှ ယမကာဖန်ခွက်ကို သူ့လက်ထဲကမ်းပေးလိုက်ရာ ငွေစိုးလည်းလှမ်းယူ၍ လက်ကျန်အရက်အား မော့ချလိုက်ပြီး ...

" ငွေစိုးပါ အစ်မ "

" အော် အင်း ကိုနိုင်တော့ပြောပါတယ် သူက မောင်လေးနဲ့ဟိုဖက်က ကိုသံကို သူ့ဆိုက်ထဲခေါ်သွင်းပြီး တစ်ခုခုလုပ်ခိုင်းမယ့်ပုံပဲ"

" ဟုတ်လား ဒါလည်း ကောင်းသားပဲ အစ်မရဲ့ ဟင်းဟင်း ခုအချိန်က အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းကောင်းတစ်ခု ရဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား ကိုနိုင်က ကျွန်တော်တို့အတွက် အင်မတန်မှ အားကိုးရမယ့်လူပါ"

မွန်မွန်သွယ် နှစ်နှစ်ကာကာပြုံးလိုက်ရာက ငွေစိုးရဲ့ခါးအောက်ပိုင်းဆီကို ဖျပ်ကနဲ သူမမျက်လုံးအကြည့်က ရောက်ရှိသွားပြီး ...

" အင်း မင်း သူနဲ အခုလိုနေမယ်ဆိုရင် အားအပြည့်မွေးထားဖို့တော့ လိုမယ်ထင်တယ်နော် မောင်လေး အဟင်းဟင်း ဟင်း"

မွန်မွန်သွယ် အဓိပ္ပါယ်ပါပါပြောလိုက်ရာ ငွေစိုးလည်း ချက်ချင်းလက်ငင်း အထာပေါက်သူပီပီ သဘောကျစွာဖြင့် တဟီးဟီး အသံထွက်အောင် သွားဖြဲရယ်ချလိုက်ပြီး သူမနှင့်ကိုယ်လုံးချင်း နီးစပ်ထိကပ်မိအာင် တဖြည်းဖြည်း တိုးလာခဲ့သည်။ မွန်မွန်သွယ် မစွန်းရင်းကရှိသူပီပီ သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ခပ်ရဲရဲပင် ခေါင်းကလေးမှီချလိုက်ပြီး ချစ်စဖွယ်မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်သွားသလို ဓာတ်သိတွေချင်းမို့ မကြာမီအချိန်ကလေးအတွင်းမှာပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာဖြင့် ဝေဝေဆာဆာကြီး အနမ်းပွင့်တွေ အဆက်မပြတ်ချွေချမိကြတော့သည်။

ငွေစိုးအရက်ဖန်ခွက်ကို နဘေးချပြီး မွန်မွန်သွယ်၏ ကိုယ်လုံးတစ်ပွေ့တစ်ပိုက်ကြီးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဗြုန်းကနဲ ဆွဲသွင်းပွေ့ဖက် ထားလိုက်မိသည်။ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ လျှာအချင်းချင်း ခလုတ်တိုက်၍ ရစ်ပတ်လိမ်ယှက်ကာ အနမ်းပန်းကြဲဖြန့်မိကြသည်။ အနမ်းမိုး သည်းစွာရွာချသည်။ ပြီးနောက်မှာတော့ ရာဂရမ္မက်၏သွေးဆောင်ညှို့ငင်ရာ ကာမဘုံနန်းလေးဆီသို့ နှစ်ယောက်လုံး ရှေးရှုဦးတည်လှမ်းဆက်မိကြပြီ။

ပိုးအိတို့နှစ်ယောက်ကတော့ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပွဲကြမ်းသည့်အဆင့်ကို ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်သည်။ ပိုးအိ အပေါ်စီးကနေ ဖိမှောက်အိပ် နေရာကထပြီး ငွေစိုးလီးကြီးပေါ်ကို သူမရဲ့ဖင်ကြီး တအိအိရွှေ့ကာ အပေါ်မှတက်ဖိထိုင်ချလိုက်တာကို တွေ့ရသည်။ သာမန်လီးများထက်ပင် ရှည်လျားသော ကိုသံရဲ့လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးက ပိုးအိ ဖင်သားဆိုင်အိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ အင်္ဂါစပ် ရပ်ဝန်းဆီ ပြေးဝင်သွားပြီး စောက်ဖုတ်အလယ်တည့်တည့်ရှိ စိုစိစိဖြစ်နေသော စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေး၏ လမ်းကြောင်းလေးအတိုင်း အတွင်းထဲကိုရှောကနဲ ထိုးဖောက်တိုးဝက်လို့သွားသညိ။

" အား အ အိအိ အင့်ဟင့်ဟင့် အ ကို ကို သံ ရယ် အင့် ကျွတ်ကျွတ် အို့ အို့ အိုး ကောင်း လွန်းလိုက်တာကွယ် ဟင်းဟင်း"

" စွတ်ဖွပ် ဘွတ် ဗလပ် ဘုတ် စွိ ဇွတ် ဘွပ် ဘလပ်ဘွတ် ဗွပ် ပလွတ် ဘုတ်ဖတ် ဘတ်"

ပိုးအိ အဆက်မပြတ် ဖင်ကြီးတအိအိလှုပ်ယမ်းကာ ဖိလိုက်နှိမ်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် ဆောင့်ထိုင်ချသည်။ သူမခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုင်ချလေ လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲကို ပို၍ပို၍ နစ်စိုက်တိုးဝင်လာလေပဲဖြစ်သည်။ လီးတစ်ဝက်မက စောက်ခေါင်းထဲ ဇွိကနဲဇွိကနဲ မြုပ်ဝင်လာသည်။

သံချောင်းကလည်း အောက်မှနေပြီး လီးကြီးပင့်ကာပင့်ကာဖြင့် ပြန်လည်ထိုးဆောင့်ညှောင့်လိုးပေးသည်။ တစ်ယောက်ကဖိထိုင်ချရင်း ကျန်တစ်ယောက်က ပင့်လိုးလိုးရင်း စောက်ရည်တွေချောကျိနေသော လီးအဝင်လမ်းက တဖြည်းဖြည်းပွင့်ကာ အဝင်ပိုချောလာခဲ့ပြီး လီးဝင်သံထွက်သံ စောက်ရည်ပွက်သံ လေအံသံများ တဘွတ်ဘွတ်တဖွပ်ဖွပ် မြည်ဟီးလို့လာပါသည်။ သံချောင်းနှင့်ပိုးအိ လိုးပွဲက ဇာတ်ရှိန်တရိပ်ရိပ်တက်လာသလို ငွေစိုးလည်း မွန်မွန်သွယ်နှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား ပြောစရာမလိုအောင် အပေးအယူတည့်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။

မွန်မွန်သွယ် ဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပြီး ငွေစိုးလီးကြီးကို လှမ်းစုပ်နမ်းနေသည်။ ဒစ်လုံးကြီးကိုလျှာနှင့်လှိမ့်ယက်ပေးသလို လချောင်းတန် တစ်လျှောက်ကိုလည်း လဒစ်အောက်ခြေမှစ၍ အထက်အောက်မကျန် ခေါင်းလေးနှိမ့်ကာကြွကာနှင့် အပီအပြင်ကြီး လျှောထိုးစုပ်ဆွဲပေးနေပါသည်။ လီးချောင်းကြီးမှာ သာမန်လီးမျိုးမဟုတ်ဘဲ သံချောင်းကဲ့သို့ပင် ဂေါ်လီလေးငါးဆယ်လုံးမက ထည့်မြှုပ် ထားသော ဂေါ်လီလီးကြီးဖြစ်နေခြင်းက မွန်မွန်သွယ့်စိတ်နှလုံးကို အထိခိုက်ရဆုံးသော အခြေအနေပဲဖြစ်သည်ဟု ဆိုရပေတော့မည်။ မွန်မွန်သွယ်ကား ရမ္မက်တဏှာကြီးမားလှသော မိန်းမတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ရာ သာမန်ယောက်ျားသားတစ်ယောက်၏ သဘာဝအတိုင်းလို့ ဆိုရမည့် ပင်ကိုယ်ရိုးရိုးလီးမျိုးထက် ယခုကဲ့သို့ ထူးထွေဆန်းပြားလှသည့် အနေအထားတစ်ရပ်သို့ရောက်ရှိအောင် အသားအနာခံ၍ ပြုပြင်မွန်းမံထားသော လီးအမျိုးအစားကို ပိုမိုစိတ်ဝင်စားနှစ်သက်လွန်းသူတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်နေပါသည်။ 

သူမဖာသာ တစ်ကိုယ်တည်း အောကားကြည့်လျှင်တောင်မှ အာရှသူဖြူဖြူချောချောကလေးများနှင့် အနောက်တိုင်းမှ အမည်းကောင်ဟုခေါ်သော ကပ္ပလီကောင် တွေရဲ့ Black Dick ခေါ်လီးမဲကြီးတို့ ပီပီပြင်ပြင် တအုန်းအုန်းဗုံးကြဲသလို ပက်ပက်စက်စက် လိုးဆောင့်မှုမျိုးကိုမှ ကောင်းကောင်း အရသာခံပြီး ရွေးချယ်ကြည့်ရှုခံစားလေ့ရှိသူပင် ဖြစ်သည်။ ယခုလို အာရှဆန်ဆန် ဂေါ်လီသွင်းကာပြုပြင်ထားသည့်လီးမျိုးကား ကမ္ဘာမှာပင်ရှားသည်ဟု ဆိုရမည့် လီးအမျိုးအစားပဲဖြစ်လေရာ သူမသာမက တိုးရစ်ဗီဇာနှင့် ထိုင်းနှင့်မြန်မာကို မျ့က်စိလည် ရောက်ရှိလာသော လီးကြီးကြီးနှင့်အတွေ့အကြုံရှိကြသူတွေဖြစ်သည့် ဥရောပသူလှပျိုဖြူကလေးများပင် စိတ်ကြိုက်တွေ့ရမည်မှာ မုချဧကန်ပင်ဖြစ်သည်ဟု သူမခံယူထားသည်။

သို့မို့ကြောင့်လည်း ရှက်ကြောက်စိတ်ကိုဘေးချိတ်ထားပြီး ငွေစိုးလိုလူငယ်တစ်ယောက်၏ဂေါ်လီတုတ်ကြီးကို အပြုတ်နှံဆွဲမည့်အလား ပါးစပ်နှင့်ငုံကာခဲကာ အပြတ်လွေပေးနေမိခြင်းဖြစ်တော့သည်။ မွန်မွန်သွယ်ရော ပိုးအိရော ဖြစ်ပျက်နေပုံကြည့်ပြီး အူရောအသည်းပါ ဗြောင်းဆန်အောင် ယားကျိကျိကလိကလိနှင့် ဘဝင်မချိအောင်ခံစားနေရသူကတော့ မြီးကောင်ပေါက်မိန်းမချောလေးတစ်ဦးဖြစ်သော ဝင်နီဆိုသည့် ကလေးမလေးပင်။

...........................................................................

(၁၀)

ဝင်နီမနေနိုင်တော့။ သူမလက်ကလေးကို ပေါင်ကြားထဲမသိမသာထည့်ပြီး စောက်ရည်စိုစိစိဖြစ်လာသော သူမစောက်ဖုတ်ကလေးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လက်ချောင်းကလေးများနှင့် လိုက်လံကိုင်စမ်းကြည့်နေမိသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးမှာ စောစောက လီးကြီးကြီးနှင့် အကြိတ်အနယ် အတွယ်ခံထားရ၍ အပေါက်ဝကလေးအနည်းငယ်စုတ်ပြဲပြီး ကျိန်းစပ်စပ်ကလေးဖြစ်နေပေမယ့် နောက်ထပ် တစ်ချီတစ်လားလောက်တော့ အဆော်ခံချင်သေးသည့်နှယ် မပွင့်တပွင့် မဟတဟကလေးရှိနေသည်။ 

မွန်မွန်သွယ်စုပ်နေသော ငွေစိုးရဲ့လီးမှာ ခုနက သူမကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးသွားသည့် ရဲဇော်နိုင်ရဲ့လီးထက် ကြီးသည်ဟု မဆိုသာပေမယ့် တစ်နည်းတစ်ဖုံတော့ ကြောက်စရာကောင်းပြီး ဆွဲဆောင်မှုလည်းရှိကြောင်း သူမခံစားနေရသည်။ ပြီးတော့ ကိုသံချောင်းလီးကျတော့ သူတို့ယောက်ျားသား သုံးယောက်ထဲမှာ လီးလုံးပတ်ချင်းမတိမ်းမယိမ်းရှိပေမယ့် သိသိသာသာ ရှည်လျားသူဖြစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ မပိုးအိခမျာ ဒီလောက် ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် အလိုးခံဖူးသူဖြစ်တာတောင် သူ့လီး အဝင်အထွက် လုပ်လိုက်တိုင်း မျက်နှာကလေး ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် မချိအောင် ခံစားနေရပုံကို တွေ့ရ၍ သူမဖာသာ ဤသို့ ကောက်ချက်ချ တွေးမိခြင်းဖြစ်သည်။ ပိုးအိဖင်ကြီးနှိ့်မ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် တအိအိတလှိမ့်လှိမ့် ဆောင့်လိုးချနေပုံမှာ အသည်းယားချင်စရာကောင်းလှသည်။

ဝင်နီအဖို့ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်ခန့် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏လီးနှင့် လောလောလတ်လတ် အလိုးခံဖူးခဲ့ပြီဖြစ်ရာ သူမကိုယ်တိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် လီးနှင့်ပိုမို၍ အကျွမ်းတဝင်ရှိလာပြီး အလျားအတုတ် အရှည်အတို အကောင်းအဆိုး လီးသုတေသနပြုရာမှာ ပကတိမျက်မြင်အခြေအနေကို အနီးစပ်ဆုံး ခန့်မှန်းနိုင်လာခဲ့သည်။

မထူးတော့ပြီ။

ဒီနေရာဒီဒေသမှာ အရှက်အကြောက်ဆိုတာ လုံးလုံးမရှိ။ မိမိမှလွဲ၍ လိုအပ်သည်ထက် ပိုမိုရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေမည့်သူလည်း တစ်ယောက်မှ ရှိမှာမဟုတ်မှန်း သိလာရလေ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်တင်းကာ တဖြည်းဖြည်း ပိုမိုရဲတင်းလာလေပင်ဖြစ်သည်။ ဝင်နီ သူမကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိဘဲ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲဟဟလေးလုပ်ပြီး ပွင့့်အာနေသော စောက်ပတ်ကလေးကို သူမဖာသာ လက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် အသာဖွဖွကိုင်စမ်းပွတ်သပ်နေမိသည်။ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက်ဒေါင်လိုက်ပွတ်ဆွဲရင်း သူမလက်က အစိထိပ်ဖူးကလေးကို မထင်မှတ်ဘဲထိမိသွားရာ ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိသည်။ ဘယ်သူများကြည့်နေမလဲလို့ ဘေးဘီဝဲယာဆီ အကဲခတ်ကြည့်မိပေမယ့် တစ်ယောက်မှ သူမကိုအာရုံမစိုက်နိုင်ပါ။ ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်ရှုပ်နေကြတာတွေ့ရသည်။

ပိုးအိဆိုလျှင် သံချောင်းနှင့်နေရာချင်းချိန်းပြီး စောစောက သူမအပေါ်စီးမှရှိနေရာကနေ ယခုအချိန်မှာ အောက်သို့ တစ်ဖန် ရောက်ရှိသွားတာတွေ့ရပြီး သံချောင်းက အောက်ကနေအဆင်သင့် ဖြဲထောင်ကားပေးထားသည့် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်စီးကနေ သလုံးသားနှစ်ဖက်ကိုကိုင်၍ထမ်းကာ ခါးကိုညွှတ်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် အပီအပြင်လိုးဆောင့်ချနေပြီဖြစ်သည်။ လီးဝင်သံထွက်သံ တဘုဘုတဘွတ်ဘွတ် ထွက်ပေါ်နေပါသည်။

မမွန်မွန်သွယ်ကိုတော့ ငွေစိုးက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထားအတိုင်းခြေနှစ်ချောင်းထောင်ဖြဲကာ သူမပေါင်ကြားထဲ ဝငိရောက်မှောက်အိပ်၍ စောက်ပတ်ကို အပြတ်ဂျာပေးနေရာမှ နှစ်ယောက်သားရမ္မက်ဇော ကြွသထက်ကြွလာကြပြီးနောက် အတူတကွ ကာမဆက်ဆံရန်အတွက် အလောသုံးဆယ် စိုင်းပြင်းနေကြပြီဖြစ်သည်။ ငွေစိုး အားပါးတရလိုးနိုင်ဖို့ဆိုပြီး မွန်မွန်သွယ် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ခုနကထက်ပိုဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး သူမရဲ့အမွေးအဖုတ်လိုက် ဖောင်းကားကြွ၍နေသော စောက်ခုံကြီးကိုပါ လက်နှင့် အပေါက်ဝကနေ တစ်ဖက်တစ်ချက်ကနေ ဆွဲဖြဲလှန်ချလိုက်တာတွေ့ရသည်။ 

ပဲကြီးစေ့ခန့် စောက်စိထိပ်ကြီးက ပြူးပြူးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ငွေစိုး သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးကို သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ဝနှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်ပြီး လဒစ်ထိပ်လုံးကနေ အသာပင် ဖိသိပ် ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဗြွတ် ဇွတ်ကနဲ အသံနှင့်အတူ လီးကြီး ခပ်ဆောင့်ဆောင့်ကလေး အထဲတိုးဝင်သွားပြီး ငွေစိုးလည်း သူ့ဖင်ကြီးကို အပေါ်စီးကနေ နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်ကာဖြင့် ဂရုတစိုက်ပင် တစ်ချက်ချင်း အပီလိုးသွင်းလိုက်တာ တွေ့မြင်ရတော့သည်။

ဝင်နီ လက်က ဇယ်ဆက်သလို လှုပ်ရှားပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ သူမစောက်ဖုတ်ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်ချလိုက်မိသည်။ အား ရှီးကနဲ သူမနှုတ်မှ ညည်းသံကလေးထွက်ပေါ်လာရာ ဘယ်သူမှကြားပုံမရ၍သာ တော်သေးတော့သည်။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်လွှာနှင့်ဖုံးကွယ်ပြီး လက်ကိုအဆက်မပြတ် ထက်အောက်စုန်ဆန် လှုပ်ရှားပွတ်ဆွပေးနေမိရာမှ ထင်မှတ်မထားသောအသံတစ်ခုကို သူမနားထဲမှာ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။

" ဝင်နီ မမအနား လာခဲ့ကွယ် တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေရော့မယ် လာခဲ့ပါဆို"

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ .. မ မ မွန်"

အနည်းငယ် ရှက်တက်တက်ကလေး ဖြစ်သွားပေမယ့် မလွန်ဆန်ရဲဘဲ ဝင်နီ သူမအနားကို တရွေ့ရွေ့ရောက်ရှိသွားပါသည်။ မွန်မွန်သွယ် ငွေစိုး ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့်လိုးတာကို အံကြိတ်ခံနေရင်း သူမအခြေအနေကို သတိထားမိလိုက်ရာကနေ အချိန်ကောင်းရောက်မှ ရုတ်တရက်အမှတ်မထင် လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးအနားရောက်လာတော့ သူမလက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ မလုံမလဲဖုံးလွှမ်းထားသော ခြုံထည်စကလေးကို အသာပင် ဆွဲဖယ်ချလိုက်သည်။ အောက်မှာ ဗလာကိုယ်လုံးတီးအတိုင်း ရှိနေပြီး ဖြူဝင်းနုအိသော အသားဆိုင်တွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးအစားတကျ ဟီးလေးခိုတွဲ၍ တည်ရှိနေကြသည်။ မွန်မွန်သွယ် သူမရင်သားအိအိတစ်စူံကို အပြတ်နယ်ပစ်လိုက်ရင်း သူမက်ုယ်ကလေးကို သူ့ဖက်ကို အားနှင့်ဆွဲယူလိုက်ရာ ကောင်မလေး အငိုက်မိပြိး သူမရှိရာဆီ ဗြုန်ူကနဲပြိုကျလာသည်။ ခါးကနေပွေ့ဖက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းအိအိထွေးထွေးလေးနှစ်ချပ်ကို ဖိစုပ်နမ်းပစ်လိုက်ကာ သူမလက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေးပေါင်ကြားဆီ ရောက်ရှိသွားပြီး စောက်ပတ်ကိုနှိုက်ကလိပစ်လိုက်သည်။

" အ အွန့်အွန့် ဟင့်အင် အင့်အင်းးး ဟင်းးး အင့် မ မမ အ အာ "

" ကလေးရယ် စောက်ပတ်ကလေးက မထိရက်စရာ ဟင်းဟင်း အရည်တွေတောင် ရွှဲရွှဲစိုနေပါပေါ့လား ဟင့်ဟင့် ကဲ လာကွယ် မမပွတ်ပေးမယ်လေ"

" မမ မ မ လုပ် လုပ် အို အို့ အိုးးးး အိ အ ရှီးးး အီး ဟီးးး "

ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံး ကော့လန်သွားလေသည်။ မွန်မွန်သွယ် ငွေစိုးကိုအချက်ပြပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကို မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ တစ်ကိုယ်လုံးတိုးဝင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့အနောက်ကဖင်ကြီးကိုတော့ ငွေစိုးပုံစံပြောင်း လိုးဆောင့်ပေး နိုင်အောင် ဆိုပြီး တစ်လက်စတည်းပင် ကုန်းကုန်းကွကွအနေအထား ပုံစံတကျကော့ထောင်ပေးလိုက်ရာ ငွေစိုးလည်း အထာပေါက်သူပီပီ မဆိုင်းမတွပင် စောက်ဖုတ်မှ လောလောလတ်လတ်ကျွတ်ထွက်လာသော သူ့လီးကြီးကို မွန်မွန်သွယ် ကုန်းထောက်ပေးလိုက်သော ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ ဗြိဇွပ်ကနဲပင် အရှိန် ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး ထိုးနှစ်စိုက်သွင်းပစ်လိုက်ပြန်သည်။ 

ငွေစိုး တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ်နှင့်လိုးသည်။ လိုးလို့ တော်တော်ကောင်းသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးပဲ ဆိုပြီး မွန်မွန်သွယ့် ဖင်အိုးကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ဆွဲအားယူပြီး အနောက်ကနေ အသည်းအသန် တရစပ်ဆောင့်သွင်းပေးနေသည်။ လိုးရင်းနှင့်လည်း သူ့နဘေးမှာ ပက်လက်ကားရယားကလေး ဖြစ်ကာနေသည့် ဝင်နီဆိုသော ကလေးမလေးရဲ့ ရင်သားဆိုင်အိအိနှစ်လုံးကို မမီမကမ်းလက်နှင့်လှမ်းဆွဲကာ နို့အုံနှစ်ဖက်ကိုရော အပေါ်နားမှာ ပြူတစ်တစ်ကလေး ရှိနေသည့် သူမနို့သီးခေါင်းကလေး တွေကိုပါ အပြတ်ဖိလှိမ့်ညှစ်ချေပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးလည်း တစ်ဖက်က မွန်မွန်သွယ်ရဲ့ သူမစောက်ပတ်ကို အပြတ်လှုပ်နှူးဆွပေးမှုကိုခံရင်း ယခုတစ်ဖန် ငွေစိုးရဲ့နို့ဆွဲလှုံ့ဆော်မှုများကြောင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပျံလူးခါ နေအောင်ကို ကာမဝေဒနာတွေ အသည်းအသန်ကြီး ခံစားလိုက်ရရှာလေတော့သည်။

" အ အာ့ အား အင်း ဟင့် အိ အင့်ဟင့် ဟင့်"

" စွတ် ဖွပ် ဘွတ် ဘလွတ် ဘု ဖွပ် ဘွပ် ဘွတ် ဘု ဗလွတ် လွတ် ဘုတ် ဇွပ် ဖွတ် စွိ ဇွပ် ဘွတ် ဖွတ် ဗလွတ်"

လိုးသံဆောင့်သံ မာန်သွင်းသံနှင့် ကောင်မလေးထံမှ သူမရဲ့ အိုးအိုးအင့်အင့်ညည်းသံကလေးတွေပါ နားနှင့်မဆန့်အောင် ကြားရတော့သည်။ မွန်မွန်သွယ်လည်း ပြီးချင်နေပြီ။ ချောမွေ့မှုမရှိသည့် ဂေါ်လီလီး၏အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖိသိပ်တိုးတိုက်လိုးဆောင့်မှုက ရမ္မက်ဇောပိုကြွစေပြီး ခါတိုင်းနှင့်မတူသော ကာမရသကို ပြည့်ပြည့်ဝဝဖြည့်စွမ်းပေးနေသည်ပဲဖြစ်ရာ အချိန်သိပ်ကြာကြာ ထိန်းမထားနိုင်တော့ပါ။ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ်နှင့်နေအောင် တဆစ်ဆစ်တရွရွ ရွပိုးထိုးသလို တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်ကျင်နေအောင် ခံစားလာရပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံများရဲ့ ဖျစ်ညှစ်ကျုံ့ဆွဲအားများနှင့်အတူ ကာမအဆီအနှစ်ဖြစ်သည့် စောက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းထဲကနေ ဒလဟောပင် သွန်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ အစွမ်းကုန် ညှစ်ထုတ်လိုက်သော သူမစောက်ဖုတ်အတွင်းဖက်မှ စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးဝင်လမ်းပိုချောကာ ခုနင်ကထက် လိုးချက်ပိုသွက်လာရာမှ ငွေစိုးက ..

" အား မိုက်တယ် မမွန် မွန်စောက်ပတ်က တကယ့်အနှစ်ပဲ ဟင်း ကိုင်း ကိုင်းကွာ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်းကွဲအောင် အပီလိုးခွဲ ပစ်မယ်"

" လိုး လိုး ကြမ်းကြမ်းဆောင့် မောင် မောင်လေး မမ အရမ်းကောင်းနေပြီ မြန်မြန် မြန်မြန်လေး စိတ်ကြိုက်ဆောင့် ဆောင့်စမ်း အသေလိုးစမ်းကွာ အစ်မပြီးရင် ဒီကောင်မလေးကို မင်း ဆက်လိုးလိုက် အပျိုပေါက်ကလေးဆိုတော့ ပုစွန်ကြော်ကြောင်ဝါးသလို တဂျွတ်ဂျွတ်နဲ့ ကြွပ်ကြွပ်ရွရွ ဆိမ့်တိတ်တိတ်ကလေးနေမှာ အဟင်းဟင်း ဟင်း ကြားရဲ့လား မောင်လေး"

သူမပြောလိုက်တော့ ငွေစိုးလည်း ..

" ဟား ဒါတော့ ဒီစပတ်ကလေးလား စိတ်ချ မလိုးဘဲကိုမနေဘူး ဟင်းဟင်း သူ့ လိုးပြီး နောက်တစ်ချီကျမှ မပိုးဖင်ပေါက်ကိုလိုးမှာ သူလည်း ဖင်ကွဲဖို့သာပြင်ထား အဟား ဟားဟား"

" ငွေစိုး နင် နင်နော် နင်ကလား ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုတာ နင့်ရှေ့ကဟာမလေး အရင်လိုးဦး ငါ့လိုးဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ကိုသံ နောက်တစ်ချီလိုးဦးမှာ သူက ဆေးကြိုသောက်ထားလို့ ဒီတစ်ချီတောင် သေချင်စော်နံအောင် မပြီးနိုင်ဘူး နင်သာ အဲဒီနှစ်ယောက်ကို တာဝန်ယူဖို့စဉ်းစားလိုက် ကြားလား"

သူနှင့်မွန်မွန်သွယ် အပြန်အလှန်ပြောနေသည့်ကြားထဲကို ပိုးအိ နားစွန်နားဖျားကြားပြီး ခပ်တည်တည်နှင့် ခွန်းတုံ့မခံပြန်ပက်လိုက်သည်။ တကယ့်အမှန်က ကောင်မလေး ဝင်နီ တဏှာဇောတွေ ရွသည်ထက်ရွ ကြွသထက်ကြွလာအောင် သူတို့ချင်းပေါင်းပြီး ညစ်တီးညစ်ပတ် စကားလုံးများနှင့် နဘေးကနေ မီးလောင်ရာလေပင့်ဆိုသလို အားလုံးဝိုင်းပြီး သွေးထိုးမြှောက်ပင့် လှုံ့ဆော်ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မွန်မွန်သွယ်လည်း ပါးစပ်ကပြောရင်းဆိုရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ငွေစိုးလိုးသမျှ အီဆိမ့်နေအောင် လိုက်လျောကုန်းခံနေပြီး ဝင်နီရဲ့ စောက်ပတ်ကိုပါ အပြတ်ဘာဂျာပေးနေရာကနေ ယခုတစ်ဖန် တစ်ဆင့်တက်ကာ သူမရဲ့လက်ချောင်း သုံးလေးချောင်းပူး၍ ကောင်မလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲသ်ု့ တဖွတ်ဖွတ်တဇွပ်ဇွပ် အသံထွက်အောင်ပဲ အဆက်မပြတ်ကြီး ထည့်သွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ကာ တရစပ်ပင် ဆက်လက်လိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်။

ထင်သည့်အတိုင်းပင်။ ဝင်နီလည်း အဆက်မပြတ်လိုးျပးနေသော မွန်မွန်သွယ်ရဲ့ လက်ချောင်းများနှူးဆွမှုဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ သည်းညည်း မခံနိုင်ရှာတော့။ သူမနှုတ်ကနေ ညည်းသံကလေးများက ခုနကထက်ပိုပြီး ခပ်စိပ်စိပ်ကလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ဂဏှာမငြိမ်စွာဖြင့် ထွန့်လူးကော့ပျံလာခဲ့ရာက ...

" အာ့ အ အ မ မရယ် မ မလုပ် မ လုပ်ပါနဲ့ တော့ရှင် ကျ ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး အ အူး ဟူး ဟူး အရှီး အိအိ အလာ့လာ့ အ အ ယားယားတယ် မ မခ ံ နိုင် ဘူး အူး အူး စဖုတ်ထဲက တ တအား ရွ ရွလာပြီ အာ့ အ ယား ယားတယ် မ မ မရဲ့ ဟင့်ဟင့် ဟင့်ဟင့်"

" စဖုတ်ယားရင် လိုးပေးမယ့်လီးရှိပါတယ် ငွေစိုး မောင်လေး လုပ်လိုက်တော့လေ ကိုသံရောပဲ လုပ်လက်စရပ်ပြီး တစ်ယောက်တစ်ချီလောက် ဆော်ပေးလိုက်စမ်းပါ"

" တကယ်လား အစ်မရဲံ့ ဒီမှာ လိုးရက်တန်းလန်းကြီး ခဏနေ လရည်ထွက်တော့မှာ"

" ငါ ခုနကတင် ပြီးပါပြီဟယ် နင့်လီးကို ဝင်နီ့စောက်ဖုတ်ထဲသာ လိုးထည့်လိုက်စမ်းပါ တကတဲ ဒီအထိ ပြောနေရတယ်လို့ ဟွန်း"

မွန်မွန်သွယ့်စကားအဆုံးမှာ ငွေစိုးလည်း မွန်မွန်ုသွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြိးဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မွန်မွန်သွယ်ကိုယ်တိုင် အသင့်ဖမ်းချုပ်ကာ ပြဲပြဲဟဟလေး ပြုလုပ်ပေးလိုက်သော ဝင်နီ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို အသေအချာချိန်ရွယ်ပြီး အားအပြည့်နှင့် တစ်လက်စတည်း အရှိန်ပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်လိုးသွင်းပစ်လိုက်လေသည်။

လီးထိပ်ကြီး လက်သုံးလုံးခန့် ဗြိကနဲ အထဲကို ကျွံနစ်ဝင်ရောက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်က ရဲဇော်နိုင်ဖွင့်ပြီးသားဖြစ်နေတာကိုး။

" အ အု ဟု အင့် အံ မယ်လေးတော့် အ ကျွတ် အရှီး အီး အီး တ တအား လိုးထည့်တာပဲ အိအိ မ မပြောမဆိုနဲ့ ကျ ကျမ စပတ် ကွဲပြီထင်တယ် မမရယ် အား ဟ အင့် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

ကောင်မလေး သွေးပျက်မတတ် လန့်အော်ရှာသည်။ လီးထိပ်ဒစ်အောက်မှ ဂေါ်လီထည့်မြှုပ်ထားသောနေရာမှာ တစ်ဆို့ဆို့ ကြပ်သိပ် နေသလိုဖြစ်ပြီး တော်ရုံနှင့်အထဲမဝင်ဘဲ ဆို့ကြပ်ခိုက်မိနေရာ ငွေစိုးအတင်းဖိသွင်းဖို့ကြိုးစား၍ နာကျင်မှုဝေဒနာ သည်းထန်စွာ ခံစားလိုက်ရခြင်းပင်။ လီးကိုဆွဲထုတ် ပြန်ဖိသွင်းနှင့်နှစ်ကြိမ်လောက်လုပ်မှ ရှောကနဲစောက်ခေါင်းထဲ ပြေးဝင်ဆောင့်မိသွားသည်။ ဝင်နီ အသံထွက်ဖို့မေ့နေချိန်မှာ ငွေစိုး တကယ်ပွဲကြမ်းပြီ။

" ဖွတ် ဇွတ် ဇွပ် ဘွတ် ဗလွပ် လွပ် ဘုတ် စွိ ဇိ ဖွတ် စွတ် ဗြိ ဖျစ်ပတစ်"

" အ အ ရပ် ရပ် ပါ အ အကို့ အ အိ အိ နာ နာတယ် အိ အင့်ဟင့် အ င့် "

ကောင်မလေး သူ့ရင်ဘတ်ကို သူမလက်ကလေးနှင့်လှမ်းတားသော်လည်း မရတော့။ ဇွတ်ပင် လိုးချင်တိုင်းလိုးနေပြီ။ ငွေစိုး တော်တော်တင်းနေမှန်း သိသာသည်။ မွန်မွန်သွယ်လို ပိုးအိလို မိန်းမတွေတောင် သူ၏ဂေါ်လီလီးကို အဘားအဘားမအော်ရရုံတမယ် မသက်မသာခံစားရတာ ဝင်နီလို အူနုအူရိုင်းကလေးအဖို့တော့ ပြောမနေပါနှင့်တော့။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးရှိ အနုဆုံးအစိတ်အပိုင်းလို့ ဆိုရမည့် စောက်ဖုတ်နံရံအသားနုနုကလေးများကို ကြမ်းတမ်းသော အဖုအထစ်များပြည့်နှက်နေသည့် လီးငပဲကြီးနှင့် လေးငါးဆယ်ချက် ခန့် ဆင့်ကာဆင့်ကာ ပွတ်တိုက်လိုးဆောင့်မှုအားက မသေးလှသည်ဖြစ်ရာ လီးကြီး သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရှောထိုး ဝင်လာတိုင်း မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ဘုရားပဲ တရတော့မလို ထိုလီးကြီး ပြန်လည် ချွတ်ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာလည်း ဗြုန်းဆို ဟာကနဲနေအောင် သူမဒွာရပေါက်အတွင်းမှ လပ်ဟာမှုကို ခံစားရပြန်သဖြင့် အလိုလိုနေရင်း ရှိသမျှအသံကုန်ဟစ်ပြီး ငိုယိုချင်စိတ်များပေါက်လာသလိုပင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဝေဒနာ ခံစားနေရရှာလေသည်။

ငွေစိုး သူမခါးသိမ်ကလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲအားယူပြီး ကောင်မလေးရဲ့ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ် အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို တဖွတ်ဖွတ်တဇွတ်ဇွတ်နေအောင် တရစပ်လိုးသွင်းပေးနေသည်။ ကျစ်ထုပ်ကြပ်စီးမှုက တကယ့် ကာမအရသာပင်။ ကောင်မလေးလည်း ကော့ခံနေရာကနေ ဖိုနှင့်မတို့၏ သဘာဝအလျောက် မသိမသာလေး ပြန်လည်ကော့ကြွ ညှောင့်ဆောင့်ပေးလာတာကို တွေ့ရသည်။ နှစ်ယောက်သား အဆောင့်အညှောင့်ချင်းအဆုံမှာ ခံစားရသည့်အရသာက ဖော်မပြနိုင် လောက်အောင်ပင်။ လချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြွတ်သိပ်ကြပ်ညှပ်စွာတိုးဝင်ကာ ဝင်စို့ထွက်စို့လိုးပေးနေသည့်အပြင် သူ့လီးထိပ်ကြီးကလည်း သူမရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ဒုတ်ထိ ထိခိုက်ရိုက်ဆောင့်မိနေရာ ဝင်နီအဖို့ ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲပင် ဖြစ်ရသည်။ မျက်နှာကလေးနီလာသလို တစ်ချက်တစ်ချက်ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် မချိအောင်ခံစားနေရဟန်ပင်။

" ကောင်းလား ဝင်နီ ဝင်နီမနာအောင် ကိုယ်အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းလိုးပေးမယ်နော် "

ကောင်မလေး မျက်နှာရှုံ့မဲ့ရင်း ခေါင်းကလေး မသိမသာညိတ်ပြသည်။ တစ်ဖက်မှမွန်မွန်သွယ်လည်း မနေပါ။ သူမနဘေးကနေ နို့ကိုင်လိုက်ပွတ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ်၍ နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ကြင်ကြင်နာနာကုန်းစို့ပေးနေသည်။

" အ အ မ မမွန်ရယ် .. ဟင့် ဟင့် အိ အာ့ အ .. ဝင် နီ ဝင်နီ ဟို ဟို "

" ဘာ ဘာရယ် ပြောစမ်း ဝင်နီ ညည်း ပြီးချင်နေပြီမဟုတ်လား .. ဘယ့်နှယ်လဲ ဂေါ်လီလီးတုတ်တုတ်ကြီးက အရမ်းကောင်းတယ် မဟုတ်လား ..  ပြော .. လေ .. ပြောစမ်း ငါ့ကို ... အဟင်း ဟင်း"

" အင့် ကောင်း ကောင်း တယ် ဝင်နီ မ မနေတတ်တော့ဘူး အိအိ အအ ပြီး ပြီးချင်ပြီ ထင်တယ် အ အရှီး အိအိ အင့်ဟင့်ဟင့် အ ဆောင့် မြန်မြန် ဟင်း အင့် ဟင့် ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်"

တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖင်ကြီးလှိမ့်ကာကြွကာနှင့် ဝင်နီတစ်ယောက် ထွန့်လူးကော့ပျံလာချိန်မှာ သူမစောက်ဖုတ်နှင့် တစ်ထပ်တည်း တစ်သားတည်းရှိနေသော ဂေါ်လီလီးတုတ်ဖီးဖီးကြီးကလည်း အရင်းဆုံးအထိ ကပ်မြှုပ်ပြီး ဆက်ကာဆက်ကာ ထပ်တလဲလဲ စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ တရစပ်ကပ်ညှောင့်ပေးလာရာ ဝင်နီခမျာလည်း သူ့ကျောပြင်ကြီးတင်းနေအောင်ဖက်တွယ်ပြီး အဆက်မပြတ် ပင့်ညှောင့်ခံဆောင်ကာဖြင့် စောက်ရည်တွေဒလဟောပန်းထွက်လာပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော ပန်းတိုင်ဆီသို့ ဆောလျင်ဖြောင့်ဖြူးစွာ ရောက်ရှိသွားပါတော့သည်။ ငွေစိုးလည်း အပြီးသတ်လိုးပြီး သူမနောက်ကနေ အမီလိုက်ပါကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲပြည့်လျှံအောင် လရည်တွေပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည်။

ငွေစိုးအတန်ကြာအောင်နေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်လိုက် နို့ကလေး တစ်လှည့်စီစို့လိုက်နှင့်လုပ်နေရာ မွန်မွန်သွယ် သူ့ကိုဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင် ဝင်နီ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလာသည်။ နို့သီးချင်း စောက်ပတ်ချင်းထိမိအောင်ပြုပြီး အပေါ်စီးကနေ တလှုပ်လှုပ်နှင့် လှိမ့်ကာလှိမ့်ကာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးနေသည်။ သံချောင်းလည်း ပိုးအိကို နှစ်ချီတိတိ (စောက်ပတ်ကိုတစ်ချီ ဖင်ပေါက်တစ်ချီ) စိတ်တိုင်းကျ လိုးပြီးသွား၍ သူတို့အနားကိုရောက်လာပြီး မွန်မွန်သွယ်နှင့်အတူ အတွေ့အာရုံထဲ တလွန့်လွန့်မျောပါနေသော ဝင်နီလေးကို မရအရဝင်ပူးကာ သူပါရောပြီး ဟိုကိုင်ဒီနယ် နမ်းစုပ်နှူးဆွပေးလာသည်။

ပိုးအိက ကုတင်တစ်ဖက်စွန်းမှာ မောမောနှင့်လဲလျောင်းရင်းက သူတို့အဖြစ်ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာကြည့်နေသည်။

" ကဲ မမွန်ရေ ဖယ်လိုက်ပါ ကျွန်တော် တစ်လှည့်လုပ်ပေးမယ်"

မွန်မွန်သွယ် ခေါင်းကလေးယမ်းခါပြီး ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေးလုပ်ရင်း ...

" ဟာ ဒါ ဒါတော့ မရဘူး ဒီမှာ မွန်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာ တစ်လှည့်စီလုပ် ဖြစ်မလား ကိုသံ"

သံချောင်းလည်း မိန်းမနှစ်ယောက်လုံးကို စိမ်းစိမ်းကြီးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ...

" စိန်လိုက် မမွန် ကဲ နှစ်ယောက်လုံး အသင့်ပြင်လိုက်ကြ"

ဟူ၍ ရဲရဲကြီး ရင်ကော့ကာ ပြောချလိုက်သည်။

...............................................................

(၁၁)

အချစ်ဇာတ်လမ်း၏နိဂုံး။

ပိုးအိနှင့်မွန်မွန်သွယ်တို့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်အတွက် ဘာမျှ မပြောပလောက်ပေမယ့် ဝင်နီရယ် နောက် ကြည်ပြာဆိုသော မြီးကောင်ပေါက် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ခမျာ ရဲဇော်နိုင်တို့လို ယောက်ျားအရင့်အမာကြီးသုံးယောက်ရဲ့ မှောက်ချည်လှန်ချည် တစ်ယောက်တစ်လဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လိုးဆောင့်မှုများအောက်မှာ ဘယ်လိုမှ မစားသာကြပါ။ ကြည်ပြာက ဘဲသုံးလေးပွေတွဲဖူး၍ ဒီလို လိင်ကိစ္စကို တစ်ကြိမ်မက ကြုံဖူးသူဖြစ်ရာ သိပ်မထောင်းတာလှပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင်လည်း ပင်ကိုယ်လီးစစ်စစ်မဟုတ်သော ဆေးလီး ဂေါ်လီလီးဆိုတာတွေရဲ့ ကြမ်းတမ်းသောအတွေ့အောက်မှာ မရှူသာမကယ်သာ တစ်ရက်တည်းနှင့် အကြီးအကျယ် အော့ကြောလန် ဆလံသခဲ့ရသည်ပဲဖြစ်သည်။

ကြည်ပြာကို သံချောင်းနှင့်ငွေစိုး အခန်းပိတ်ကာ အပီတွယ်ခဲ့ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ရဲဇော်နိုင်က အခန်းထဲကိုရောက်လာပြန်ကာ သူမကို နှစ်ချီတိတိ အလဲအကွဲဆော်သည်။ ပထမတစ်ချီ စောက်ပတ်လိုးပြီး နောက်တစ်ချီက သူမကိုခွေးကုန်းပုံစံလေးဘက်ထောက် မှောက်ခုံရက်လုပ်ခိုင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့လဒစ်ပြဲကြီးနှင့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ လီးကြီး ခက်ခက်ခဲခဲထည့်သွင်း၍ အားရပါးရ လိုးခွဲပစ်လိုက်တာဖြစ်သည်။ ကြည်ပြာလည်း လက်နက်နှင့်သားကောင်မမျှသော ရဲဇော်နိုင်၏ဆေးလီးကြီးဒဏ်ကို တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက် မချိမဆန့်ကုန်းရုန်းခံကာ ဖင်ကွဲသည်အထိဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ကိစ္စပြီးတော့ သူမကို တစ်ဖက်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာပြီး အားလုံးရဲ့အရှေ့မှာ ကြည်ပြာရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပက်လက်ကားယား ဖြဲလှန်စေလိုက်ကာ ရဲဇော်နိုင် သူ့ရဲ့ဘာဂျာအစွမ်းကိုပြနေပြန်သည်။ ထိုအချိန်မှာ သံချောင်းက မွန်မွန်သွယ်နှင့်အတူ ငွေစိုးလောလောလတ်လတ်လိုးပြီးသွားသည့် ဝင်နီတို့နှစ်ယောက်ကို တူးအင်န်ဝမ်းပုံစံ ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်သား ဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ခိုင်းပြီး နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီး တစ်လှည့်စီထည့်သွင်း၍ အပြတ်အသတ် လိုးဆောင့်ချနေပြီဖြစ်သည်။ ဝင်နီ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ သုံးလေးချီ ဆက်တိုက် အလိုးခံရတော့ သူမစောက်ပတ်ကလေး မခံနိုင်အောင်ကျိန်းစပ်နေပြီဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် မွန်မွန်သွယ်က သူအလိုးခံပြီး သံချောင်းလီးကြီး ပြန်ချွတ်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာ ဝင်နီ့ဖက်လှည့်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် သံချောင်းလိုးဆောင့်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် သူမတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသားဆိုင်အိအိကလေးများကို ပွတ်သပ်ဖျစ်နယ်ပြီး ကာမခလုတ်ကလေးတွေကို တစ်ခုချင်းတစ်ခုချင်း လိုက်လံနှိုးဆွဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့လို့သာ တော်သေးတော့သည်။ မွန်မွန်သွယ်ကိုလိုးပြီး သံချောင်း ဝင်နီ့ကို ဆက်လိုးသည်။ အချက်လေးငါးဆယ်ခန့် ပူထူအားရအောင်ဆောင့်လိုးပြီးမှ မွန်မွန်သွယ်ဆီကူးပြန်သည်။ ဒီလို အလှည့်ကျ လိုးသည့်ကိစ္စက သာမန်လူမဆိုထားနှင့် အတွေ့အကြုံရင့်သမ္ဘာရင့်ဖြစ်သော မွန်မွန်သွယ့်လို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ကာမစိတ်ကိုပင် အစွမ်းကုန်လှုပ်ရှားနိုးထစေသည်ဖြစ်ရာ ဝင်နီအဖို့ရာမှာ ဆိုဖွယ်ရာပင်မရှိတော့ချေ။

အရိုင်းမလေးပီပီ စိတ်တွေတအားလှုပ်ရှားမွန်းကြပ်လာပြီး လီးအရသာကို သိသိသာသာ ချဉ်ခြင်းတပ်မွတ်သိပ်လာခဲ့ရသည်။ နှုတ်မှပင် ဖွင့်ဟတောင်းဆိုမိသည်အထိ ဖြစ်ရကာ နောက်ဆုံး ကိုသံချောင်းက သူမကို အပြီးသတ်ပိတ်လိုးပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို သူ့လရည်တွေ တဗြွတ်ဗြွတ် အပြည့်အလျှံ ပန်းလွှတ်ထည့်သွင်းပေးလိုက်တော့မှသာ သူမရဲ့ကာမလိုအင်ဆန္ဒများ အလျှံပယ်ပြည့်ဝပြီး လုံးဝဥဿုံကြီး ပြည့်စုံပြီးမြောက်ခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရတော့သည်။

ပိုးအိကတော့ ငွေစိုးရဲ့လီးကို တပ်မက်ခြင်းကြီးစွာဖြင့် အာသာငမ်းငမ်းနမ်းစုပ်ပေးလျက်ရှိနေပြီ။

သူတို့နှစ်ယောက် စတင်ပြီးလိုးဖို့ပြင်ချိန်မှာ ရဲဇော်နိုင်က သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ကြည်ပြာကို တက်ခွထိုင်စေလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ဦးဆောင် လိုးဆောင့်ခိုင်းသည်နှင့် တစ်ချိန်တည်းတစ်ပြိုင်တည်းဖြစ်ကာ လေးယောက်သား ယနေ့ည၏ မဆုံးနိုင်သော ကာမပြိုင်ပွဲအတွက် စတင် တာလွှတ်လိုက်သလိုပင် ဖြစ်သွားတော့သည်။ ဝင်နီလည်း မောမောနှင့် ပျော့ခွေကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်းရင်း သူတို့လိုးနေတာကိုရော သူမနဘေးမှ မွန်မွန်သွယ်နှင့်သံချောင်းတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးပုံစံနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးဆောင့်မှုတွေကိုပါ အရသာယူကြည့်ရင်း သူမရင်ထဲက တဏှာမုန်ယိုစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာရပြန်လေသည်။

ရဲဇော်နိုင် ကြည်ပြာ့ကို အားတက်သရောအောက်ပင့်လိုးပြီး သူမစောက်ရည်အလီလီ ပန်းထွက်ကာ ပြီးချိန်ကျတော့ ဝင်နီ့ကိုလှမ်းခေါ်ကာ မိုးထောင်နေသော သူ့လီးပေါ်ကို တက်ခွထိုင်ဆောင့်ခိုင်းပြန်သည်။ ဝင်နီလည်း မငြင်းသာတော့ဘဲ ခိုင်းသလိုလုပ်ပေးရသည်။ လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကားကားကြီးက သူမကို စိန်ခေါ်နေဘိသည်သို့ရှိသည်။ ကားယားခွပြီ သူမဖင်ကို တဖြည်းဖြည်းနှိမ့်ချကာ လီးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ လဒစ်အဝင်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ကြွသည်။ ပြန်လည် ဖိထိုင်ချသည်။

ငွေစိုးတို့ အတွဲကိုကြည့်လိုက်တော့ ခုနကလိုမဟုတ်ဘဲ နောက်ထပ်ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းပြီး ပိုးအိရဲ့အနောက်မှ ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို ငွေစိုး သူ့လီးချောင်းကြီးထိုးထည့်ကာ ဗြွတ်ကနဲ လိုးချလိုက်သည့်အဖြစ်ကိုတွေ့ရသည်။ သူမလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရင်ထဲက ရမ္မက်ဇောတွေ အလိပ်လိပ်တက်ကြွလာခဲ့ရာက ရဲဇော်နိုင်ရဲ့အပေါ်ကနေ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး သူ့လီးတစ်ဆုံးပင် ဗြုန်းကနဲ ဖိထိုင်ဆောင့်ချ ပစ်လိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီး ဗြွတ်ကနဲ အထဲကိုကျွံဝင်သွားပြီး သူမဆီးခုံအစပ်နားအထိပင် အောင့်တောင့်တောင့်ကလေး ဖြစ်သလို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

အသက်ရှူမှားပြီး အတင်းအံကိုကြိတ်ကာ လီးကြီးပေါ်ကို ဖိလိုက်ကြွလိုက်နှင့် ဆက်လက်ဆောင့်သွင်းပေးသည်။ လရည်ထွက်ချိန်အထိ နာရီဝက်ခန့်ကြာသွားသည်။ ဝင်နီ အနားမရသေးပါ။ ရဲဇော်နိုင်ရဲ့လီးကို စုပ်ပေးရသည်။ ငွေစိုးရဲ့လရည်ထွက်ပြီးစ လီးကြီးအား စိတ်ပါလက်ပါ ဂွင်းတိုက်ပေး စုပ်ပေးရသည်။ သံချောင်းလည်း သူမဆီလာပြီး စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်သည်။ ကလိသည်။ ပါးစပ်တေ့ကာ စုပ်ယက်ဆွပေးသည်။ သုံးယောက်စလုံး သူမကို စတင်ပြီး အမဲဖျက်သကဲ့သို့ ဝိုင်းဗျင်းကြသည်။ ဒီတစ်ယောက်ပြီးမှ ကျန်တစ်ယောက်ဆီ ကူးမည့်ပုံစံမျိုးပင်။ အားလုံး ကြိုတင်အကွက်ချထားသလို အစီအစဉ်တကျပင်ဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတော့လည်း ..

ဝင်နီတစ်ယောက် အားလုံးရဲ့ ပတ်လည်ပုံစံ ဖိဖိစီးစီး ပိုက်စိပ်တိုက်လိုးဆောင့်မှုများအောက်မှာ အိပ်ရာက ပြန်မထနိုင်လောက်အောင်ဘဲ အလူးအလှိမ့်ဝေဒနာခံစားရပြီး သူမလည်း မဟန်နိုင်တော့ဘဲ အိပ်ရာပေါ်ပျော့ကျသွားရတော့သည်။

နောက်ထပ်လည်း ရဲဇော်နိုင်က သူမကိုပြန်မလွှတ်သေးဘဲ သူနှင့်အတူ အိမ်မှာသုံးလေးရက်တန်သည် ဆက်နေပေးးဖို့ အမိန့်ချ လာတာကြောင့် ဝင်နီတစ်ယောက် ညရေးညတာမှာ သူမဘယ်လိုများ အိပ်စက်ရပါ့မလဲလို့ တွေးတွေးပြီး အလိုလိုနေရင်း စိတ်ထဲမွန်းကြပ်ကာ အပူလုံးကြီး ဆို့မိသွားသည်အထိပင်။

ရဲဇော်နိုင်ရဲ့လက်မှာ ဝင်နီ တော်တော်ကြာသွားသည်။

ထိုနေ့မှအစပြု၍ ပိုးအိသာမက သံချောင်းနှင့်ငွေစိုးအတွက်ပါ လမ်းကြောင်းပွင့်သွားခဲ့ပြီး ရဲဇော်နိုင်ထံမှအခေါ်ရောက်တာနှင့် သူ့အိမ်မှာ မကြာခဏ တွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ သူ အိမ်မှာထိန်းထားသည့် ဝင်နီနှင့်လည်း ပက်ပင်းဆုံတွေ့မိကြပြန်သည်။

ပိုးအိအနေနှင့် မလွှဲမရှောင်သာ ဆိုင်ပိတ်လိုက်ရသော ရက်တွေရှိလာသည်။

ဆိုင်မပိတ်၍လည်း မရပါ။ ယောက်ျား သုံးယောက်စလုံးနှင့် တစ်ညဉ့်တာလုံး ချစ်ရည်လူးကာ ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရသောညတွေမှာ သူမလို အားနွဲ့သူ မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနှင့် အဘယ်မျှအထိ ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ ဇွတ်မှိတ်ဖြတ်သန်းရမလဲဆိုတာ တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် အဖြေမှန်ကို သိနိုင်လောက်မည်ထင်ပါသည်။ သူမဒွာရပေါက် ရှိရှိသမျှ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ်ရော အပေါက်မှန်သမျှ အကုန်လီးသွင်း၍ အလိုးခံရသည်။ လိုအပ်လျှင် မိမိရဲ့ ပင်ကိုယ်မူလရှိရင်းစွဲကာမစိတ်ကို နှစ်ဆတိုး၍ နိုးကြွထက်သန် စေပြီး နာကျင်မှုဝေဒနာမှ သက်သာရာရအောင် အသိစိတ်ကိုကင်းလွတ်စေသည့် ကာမစိတ်ကြွဆေးကဲ့သို့ ဓာတုဆေးဝါးတစ်မျိုးမျိုးကို အကူအနေနှင့် သုံးစွဲမှီဝဲရသည်အထိ အခြေအနေမျိုးလည်း ရှိခဲ့သည်ပဲဖြစ်သည်။

ထိုသို့သောညတွေ များလွန်း၍ ဆေးမစွဲအောင်ပင် မနည်းကြီးသတိထား ထိန်းနေရသည်။

ဒီကြားထဲ မမျှော်လင့်ဘဲ သူမအတွက်ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျခဲ့ပြီး လင်ယောက်ျားဖြစ်သူ မောင်ထူးတစ်ယောက် သူ့အလုပ်ဖြစ်သည့် သင်္ဘောတည်ဆောက်ရေး လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာ မတော်တဆ ဦးခေါင်းထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရရှိခဲ့ရာမှ ဆေးရုံမှာ ရက်သတ္တပတ်နှစ်ပတ်ကျော် ကြာသည်အထိ သတိလစ်မေ့မျောပြီး ရန်ကုန်ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးမှ ခွဲစိပ်အထူးကုဆရာဝန်ကြီးများကအစ အတော်ကလေး ကြိုးစားပမ်းစား ကုသပေးခဲ့ကြသော်လည်း သတိလုံးဝ ပြန်လည်လာခြင်းမရှိတော့ဘဲ ကွယ်လွန်အနိစ္စရောက်ရှိသွားခဲ့ရာ သူမအနေနှင့် အတော်ကြီး ဝမ်းနည်းပူဆွေးခဲ့ရသည်။

ကာမကိစ္စနှင့်စပ်လျဉ်းခြင်းမရှိသော်လည်း နှစ်လကြာရှည်စွာ ဘဝဒုက္ခသုက္ခတွေကို အတူတကွ လက်တွဲပြီး ရင်ဆိုင်ဖြတ်သန်းလာခဲ့သော ချစ်လင်တစ်ယောက်မို့ သံယောဇဉ်ကလေးတော့ ရှိသည်ပင်။

ပိုးအိ ရက်ပေါင်းတော်တော်ကြာကြာ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ရဲဇော်နိုင်ရဲ့ခေါ်ရာနောက်သို့လိုက်ကာ နေရာအနှံ့အပြားသို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခရီးထွက်ကြသည်။ အထက်မြန်မာပြည်နေရာအနှံ့နှင့် ရှမ်းပြည်နယ်ဖက်အထိ ဘုရားစုံဖူးကြ နှစ်ယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ် လျှောက်လည်ကြ တည်းခိုအိမ်တွေမှာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ချစ်ရည်လူးကြနှင့် ပီဘိ ဟန်းနီးမွန်းခရီးစဉ်အလားပင်ဖြစ်သည်။ သူမဘဝတစ်လျှောက် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော ဒုက္ခသုက္ခ အဆင်မပြေမှုကိစ္စအဝဝကိုမေ့စေပြီး အိမ်ထောင်ဦးကာလမှ မြီးကောင်ပေါက် မကလေးတစ်ယောက်လိုပင် အစွမ်းကုန် ကြည်နူးပျော်ရွှင်ခဲ့ရသည်။ ရဲဇော်နိုင်၏ကျေးဇူးက သူမအပေါ်မှာ ကြီးမားလွန်းလှပေသည်ဟု ပိုးအိ ခံစားမိပါသည်။

ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်တော့လည်း သူမရဲ့ယခင်နေအိမ်ဆီ မပြန်ဖြစ်သေးဘဲ ရဲဇော်နိုင်ရဲ့ အိမ်မှာပဲ တစ်လကိုးသီတင်း ဆက်လက် သောင်တင်နေခဲ့ပြန်သည်။

ဒီအချိန်မှာ သူမတို့နှစ်ဦးတည်း မဟုတ်တော့ပြီ။ နောက်ထပ် အဖော်တစ်ယောက်လည်း ရှိလာသည်။

ဒါကတော့ သူမနှင့်အတူ ကာမဂုဏ် နွံအိုင်ဗွက်အတွင်းမှာ လေးငါးညတာကာလမက ကမ်းကုန်အောင် သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းခဲ့ကြသည့် ကိုနိုင်ရဲ့ ပါကင်ကောင်းကောင်း အဖွင့်ခံခဲ့ပြီးဖြစ်သော အပျိုပေါက်မကလေး တစ်ဖြစ်လဲ ဝင်နီဆိုသော ကလေးမလေးပင် ဖြစ်သည်။ ဝင်နီက မထင်မှတ်ဘဲ ကိုနိုင်ရဲ့ အသည်းကျော်မကလေးဖြစ်ခဲ့ပေရာ သူနှင့်အတူ အိမ်မှာပဲ အမြဲတမ်း ရောက်ရှိနေတတ်သူဖြစ်သည်။ ကိုနိုင်ခိုင်းသမျှ ဘာမဆို အကုန်လုပ်သည်။ ကာမသံဝါသပြုရာမှာ သူ့အပေါ် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲရှိသလို သူသင်ကြားသမျှ ကိုယ်နေဟန်ထားမှအစ ကာမသျှတ္တရ ပုံစံမျိုးစုံကိုလည်း စိတ်ပါလက်ပါကြီး မညည်းမညူ လိုက်နာဖြည့်ဆီး လုပ်ကိုင်ပေး နိုင်သူကလေး ဖြစ်ရာ သူတကာထက်ပိုပြီး သူ့ရဲ့အရေးပေးမှုကို ခံစားခွင့်ရခဲ့ပါသည်။

ကိုနိုင်၏လက်ရင်း တပည့်မတစ်ယောက် ဖြစ်သော မွန်မွန်သွယ်နှင့်အတူ တွဲပြီး အပြင်လူတွေနှင့် အိပ်ခိုင်းလျှင်လည်း ဘယ်သောအခါမှ ငြင်းပယ်ခြင်းမရှိပါ။ သူမဝတ္တရားကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်ပေးရှာသည်။

ပိုးအိသည်လည်း ထိုနည်းနှင်နှင်သာဖြစ်ပေရာ သူမတို့သုံးယောက် တော်တော်ကြီးတွဲမိသွားကြသည်။

မွန်မွန်သွယ်က သုံးလေးပတ်လျှင် တစ်ကြိမ်ခန့် လူမြင်ကွင်းကနေ ရံဖန်ရံခါ ပျောက်ပျောက်သွားတတ်ပေမယ့် များသောအားဖြင့်တော့ ရန်ကုန်မြို့မှာရှိနေချိန်ဆိုလျှင် ကိုနိုင့်ဆီကို အမြဲတမ်း အခစားရောက်လေ့ရှိသူဖြစ်သည်။ နယ်မြို့တွေအထိ လက်တံရှည်ဆန့်ကာ လိုအပ်သည့် လူအရေအတွက်ပြည့်မှ တစ်ဖက်ကမ်းရှိ သူ့အဆက်အသွယ်တွေထံ လက်ပြောင်းလက်လွှဲလုပ်ပြီး ပို့ပေးရသည်။ ကေတီဗီ မာဆတ် ရောက်သူရောက်သည်။ အခြားတရားမဝင် လုပ်ငန်းခွင်တွေကိုတော့ ကိုနိုင်မှလွဲ၍မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ သိခွင့်မရပါ။ သူက အနေအထိုင် အလွန်ပိရိလွန်းသူပဲဖြစ်ရာ ဥပဒေလက်တံမရောက်သရွေ့ ထိုထိုသောအမှုကိစ္စမျိုးကို ဆက်လက်ကျူးလွန်နေဦးမှာ သေချာလှပါသည်။

(လောကမှာ သူလိုလူမျိုးတွေ အများကြီးပင်။ အတုယူရန်မဟုတ်ဘဲ အရှိတရားကို လက်ခံရန်သာဖြစ်သည်။ စကားချပ်)

သူခရီးထွက်ရာမှာ သံချောင်းနှင့်ငွေစိုးကို ပင်တိုင်အဖြစ် ခေါ်သွားတတ်သော်လည်း အပြောအဆိုညက်သောငွေစိုးထက် သက်လတ်ပိုင်း အရွယ်လည်းဖြစ် လူပုံစံအားဖြင့် မှင်သေသေလည်းရှိလှသည့် သံချောင်းကို သူပို၍အားရဟန်တူသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ငွေစိုးကို အိမ်စောင့်အဖြစ် ချန်ထားပြီး မွန်မွန်သွယ် သူနှင့် ကိုသံချောင်းတို့ကသာ ခရီးစဉ်ကို တစ်လှည့်စီဦးဆောင်လှုပ်ရှားကြကာ အိမ်မှာ ငွေစိုးနှင့်အတူ ပိုးအိရယ် ဝင်နီရယ်က နယ်အဆက်အသွယ်တွေကိုစောင့်၍ သူမှာကြားသည့်အတိုင်း တစ်သွေမတိမ်း နောက်ကွယ်ကနေ လုပ်ဆောင်ပေးရသည်။ ကောင်မလေး တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စ ကျန်ခဲ့လျှင်လည်း ပိုးအိတာဝန်သာဖြစ်သည်။ မိန်းမချင်း မထိရမကိုင်ရ မပွတ်ရသည့်နေ့ ဟူ၍တော့ မရှိပါ။

ခေါင်းမာသည့်ကလေးမလေးတွေဆိုလျှင် အနုနည်းသာမက အကြမ်းနည်းပါ မလွှဲမရှောင်သာ သုံးရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ပစေ ပိုးအိ ကျေနပ်သည်။ ပျော်သည်။

အဖမ်းအဆီးများသော အချို့ကာလတွေမှာ ကိုနိုင်က သူမတို့နှင့်အတူ သောက်လိုက်စားလိုက်နှင့် အိမ်မှာပဲဖင်မြဲအောင်နေသည်။ သူမတို့လို မိန်းမသားတစ်သိုက်နှင့် တရုန်းရုန်းပျော်ပါးကြသည်။ သူနှင့်ပိုးအိ တွေ့စက အခြေအနေအတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်ကလည်း ပွဲကြပ်ချိန်မို့ ကိုနိုင် လူမြင်ကွင်းကနေ ရုပ်ဖျက်ရှောင်ရှားရင်း မထင်မရှား ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ငယ်လေးထဲက သူမရဲ့အရက်ဆိုင်ကလေးဆီ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်ရှိလာခဲ့တာဖြစ်ကြောင်း ပိုးအိလည်း နောက်ပိုင်းကျမှ ဇာတ်ရည်လည် လာမိတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား တရားဝင်လက်ထပ်စရာ မလိုအပ်ဘဲ ယခုလို ကိုယ်သန်ရာအလုပ်ကိုလုပ်ရင်း သူနှင့်ရော အခြားတပါးသော သူစိမ်းအမျိုးသား တွေနှင့်ပါ တပ်မက်ဖွယ်ရာအတိပြီးသော ကာမဂုဏ်တောအတွင်း တဏှာနယ်လွန် အပျော်ကျူးခွင့်ရသည့်အတွက် ပိုးအိအနေနှင့် အလွန်အမင်း နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မိတာ လွန်အံ့မထင်ပေ။

ကြွကြွရွရွ လှတပတနှင့် ဇိမ်ကျကျသုံးစွဲနေထိုင်ခွင့်ရသည့်အလျောက် ယခုကဲ့သို့သော ကာမစည်းစိမ်ကိုပါ ပြည့်ပြည့်ဝဝရရှိနိုင်သည့် ဘဝတစ်ခုကို အဘယ်မည်သော မိန်းမသားတစ်ယောက်တစ်လေကမှ မကျေနပ်မပျော်ရွှင်ဘဲ ရှိနေနိုင်ပါဦးမည်နည်း။



စာရှုသူတို့ကို လေးစားလျက်

နရသူ

၂၈၊ နိုဝင်္ဘာလ၊ ၂၀၁၉။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။