Configure Page List

Tuesday, August 10, 2021

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၃ )

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၃ )

ဘဲကြဲကြီး ရေးသည်။

အဲဒီ့နေ့က ဆရာမကို ကိုညီကိုယ်တိုင်အကျိုးအကြောင်းသွားပြောပြပြီး သူမကို ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခဲ့ သည်။ခြေထောက်က ထောက်လို့မရအောင်နာကျင်နေသော်လဲ ကိုညီနှင့် နီးကပ်စွာဆုံဆည်းရခြင်းအတွက် ခြေထောက်ခေါက်လဲသည်ကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေမိသေး၏။ မေကြည်နူးကို ကိုညီက သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောသည်။သူမအနေနှင့် သိပ်ကြာကြာမမူနိုင်ဘဲ ကိုညီ့ကို အဖြေပေးခဲ့သည်။ချစ်သူတွေဖြစ် လာတော့ ကိုညီ့ကို ပိုချစ်မိရသည်။

သူမက အငယ်မို့ကိုညီက အစစအရာရာ အလျှော့ပေးသည်။ နှစ်ဦးသားဆုံ တွေ့ချိန်များတွင်လဲ သူမကိုနမ်းရှိက်ယုံမှလွဲ၍ ကိုညီက အခွင့်အရေးမယူခဲ့။ ကိုညီ၏ အနမ်းများကြောင့် သူမ၏ ပိပိလေးတွင် အရည်တစိုစိုဖြစ်ရသည်ဆိုသည်ကို ကိုညီကတော့မသိရှာ။ အနမ်းတစ်ချက်နဲ့ပန်းထွက်သွားစေရ မယ်ဆိုသည့် ဆွဲဆောင်မှုမျိုး သူ့ထံတွင်ရှိနေကြောင်းကိုလဲ ကိုညီသိပုံမပေါ်။

သူမကတော့ ကိုညီအနမ်းချွေ လိုက်တိုင်း ကာမမီးများတောက်လောင်မိရပြီး အဖုတ်လေးကစိုစွတ်လာရသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းယုံမှလွဲ၍ သူမ ၏ အပေါ်ပိုင်းကိုတောင် အခွင့်အရေးမယူတတ်သောကိုညီ့ကို လေးစားချစ်ခင်မိရသည်။

သူမ ဘဝအတွက် ကိုညီက အချစ်ဦးဖြစ်သလို သူမအချစ်ဆုံးသူတစ်ယောက်လဲဖြစ်ပါသည်။သို့သော်……..ကိုညီနှင့် သူမတို့နှစ် ယောက်၏ ချစ်ခြင်းက တာရှည် မတည်မြဲလိုက်ပေ။အကြောင်းကြောင်းသောအကြောင်းကြောင်းကြောင့် သူမ နှင့်ကိုညီ လမ်းခွဲခဲ့ရသည်။အချစ်ဦးမို့ခံစားရသည့်အသည်းကွဲဝေဒနာက ပြင်းထန်လွန်းသည်။ညပေါင်းများစွာ အိပ်မပျော်သောကြောင့် ကျန်းမာရေးတောင်ချို့တဲ့လာ၏။

စိတ်လေပြီး ရည်းစားတွေ မှိုလိုပေါက်အောင်ထားမိသည်။တွဲသမျှယောက်ကျားတိုင်းသည် ကိုညီ့လို စည်းမစောင့်ကြ ဆိုသည်ကို သိလိုက်ရခြင်းကြောင့် သူမ ရင်တွေ နာကြင်ခဲ့ရ၏။မေ့ပျောက်နိုင်ရန်အတွက် သူမ ပျော်သလိုနေသည်။

မျက်နှာများသည့်သူ တစ်ယောက် အဖြစ်ကိုကျေနပ်စွာခံယူသည်။တွဲသမျှ ယောက်ကျားလေးတိုင်း၏ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျောသည်။မှန်ပါ သည်။ရည်းစားများစွာထားပြီး ထိုရည်းစားများခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါသည်။ကာမစပ်ယှက်မှုကို လုပ်ရိုးလုပ် စဉ်တစ်ခုအဖြစ်သာ သဘောထားသည်။ကိုညီ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရလိုက်သော သူမကိုယ်သူမ တန်ဖိုးမထားတော့။

ရည်းစားပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်ထဲတွင် စိုးကို တစ်ယောက် ကို တော့ သူမသဘောကျမိခဲ့သည်။သဘော ကျသည်ဆိုရာတွင် ချစ်ခင်နှစ်သက်သည့်သဘောမျိုးမဟုတ်ဖဲ ကာမစပ် ယှက်ရမှုကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်ပါသည်။စိုးကိုက သူမ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ကောင်းစွာဖြည့်ဆည်းပေးနိုင် သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ကြီးမားထွားကြိုင်း သော သူ၏လိင်တံကြီးကို ခွဲစိတ်ပြုပြင်ထားသည်။ လိင်တံပတ်လည်တွင် ပြောင်းဖူးစိသဏ္ဍန် ဂေါ်လီများထည့် ထားသည်။သူ့လီးကြီးနှင့်တွေ့ကာစက အတွေ့အကြုံ ရှိနှင့်နေပြီဖြစ်သော မေကြည်နူးတစ်ယောက် အော်ဆင်း သွားရသည်။လိုးချက်တွေကလဲ သန်လွန်းလှသည်။လိုးနည်းပေါင်းစုံကို ဆရာတစ်ဆူလိုကျွမ်းကျင်သည်။ဘယ် သူ့ကိုမှ အထိမခံခဲ့သော မေကြည်နူး၏ ခရေပွင့်လေးကိုရအောင်ချွေသွားနိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

သူမအ နေနှင့်ဘာကြောင့်ဒီလိုတွေ လုပ်နေမိသလဲဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမလဲ နားမလည်နိုင်တော့ပါ။စိတ်၏ လွင့်မျော ရာအတိုင်းလိုက်ပါနေမိသောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မည်သို့ပြောဆိုနေကြမည်ဆိုတာကိုလဲဂရုမစိုက်ချင်တော့။

ဒီဆော်က “ကက” ပါကွာဟူသည့် တီးတိုးစကားသံများကိုလဲ အခါခါကြားဖူးနေသောကြောင့် ရိုးနေပြီဖြစ်သည်။စိတ်အလိုကို လိုက်ပါရခြင်းအတွက် သူများတံတွေးခွက်တွင်ပက်လက်မျောမည်ဆိုပါကလဲ ပျော်ပျော်ကြီး မျောပါလိုက်ဖို့အသင့်ပင်။

လောကကြီးကို အရွဲ့တိုက်ရင်း သူမကိုယ်တိုင်ရွဲ ုစောင်းခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမမှာဘဲ အပြစ်ရှိသည်။ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံဖို့ ဝန်မလေးသောစိတ်နှင့် ကိုယ်ထင်သလို ကိုယ်ရွက်လွှင့်နေမိ၏။တွဲခဲ့ သော ရည်းစားပေါင်းများစွာထဲတွင် စိုးကို ဆိုသည့်တယောက်ကိုတော့ သူမ အမှတ်တရရှိနေခဲ့မိသည်မှာ အမှန်ပင်။

စိုးကိုနှင့်ဆုံဆည်းရသောအချိန်တွင် သူမက ဆရာမကြီးတစ်ပိုင်းဖြစ်နေချေပြီ။စိုးကိုလိုကောင်စားမျိုးကို လွယ် ကူစွာ ထိန်းချုပ်ကိုင်တွယ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမ ယူဆခဲ့မိသည်။တကယ်တမ်းမှာတော့ စိုးကိုက ပါမောက္ခအဆင့်လောက်ဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရ၏။

မှတ်မိပါသေးသည်။ရန်ကုန်၏ နာမည်ကြီး Night Club တစ်ခုတွင် စိုးကို နှင့် စတင်ဆုံဆည်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။အဲဒီ့နေ့က သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်၏ စပွန်စာနှင့် ကလပ်တစ်ခုထဲသို့ သူမ ရောက်ရှိနေခဲ့ပါသည်။သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်မှာ ငွေရေးကြေးရေတွင်  ပြောစရာမလိုလှအောင် သုံးဖြုန်းနိုင်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်နေသောကြောင့်သာ တွဲနေရသော်လဲ သူမသဘောနှင့်သိပ်မတွေ့လှ။

အဲဒီ့ကောင်က လေကြီးမိုးကြီးပြောတတ်သော်လဲ တကယ်တမ်းဖြစ်လာပြီဆိုလျှင် ဖင်တုန်အောင်ကြောက်တတ်သည်။သူမ စကားကိုလဲ မြေဝယ်မကျဆိုသလို နားထောင်ပါသည်။ဒီလို ကောင်စားမျိုးကို သူမ သဘောမတွေ့။သူမ သ ဘောကျသည့်လူစားမျိုးကို အဲဒီ့နေ့ညမှာဘဲ တွေ့ခွင့်ရလိုက်သည်။

............................................................................................................................................

ဖြစ်ပုံကသူမတို့ဝိုင်းဖွဲ့ကနေသောနေရာသို့ ခပ်ရမ်း ရမ်း လူငယ်တစ်စု ဝင်ရောရာမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ထိုလူများက သူမကို အတင်းဝင်လုံးသည်။လက်ပါ ခြေပါတွေဖြစ်လာသည်။

သူမ၏ တင်သားများကို ပွတ်သပ်သည်။သူမ၏ နို့လေးကို တံတောင်နှင့်တွန်းထိုးသည်။ပြဿနာမဖြစ်ချင်သောကြောင့် သူမသည် ဖာသည်မ မဟုတ်ကြောင်းကို ကောင်းမွန်စွာပြောပြသော်လဲ မရ။သူ တို့နှင့်လိုက်ခဲ့ဖို့အတင်းခေါ်နေသည်။သူမနှင့် လက်ရှိတွဲနေသော တစ်ယောက်ကို အားကိုးရမလားလို့ တိုင် တည်သောအခါ ငနဲသားက ကြောက်နေသည်။စကားတွေက အချေအတင်ဖြစ်လာသည်။

နောက်တော့ ကိုယ်တော်က သူမကိုတစ်ယောက်ထဲထားရစ်ခဲ့ပြီး ဘယ်အချိန်ရှောင်ထွက်သွားသည်မသိလိုက်ရ။သူမလဲ ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်လို့မရသည့်အဆုံးတွင် နဲနဲ ကျွဲမြီးတိုလာမိသောကြောင့် သူမကို အတင်းလာဖက်ထားသောကောင် တစ်ယောက်၏ ပေါင်ခြံကို ဒူးနှင့်တိုက်ပြစ်လိုက်မိသည်။

“ ဖြောင်း”

ကနဲ အသံနှင့်အတူ သူမ ကြယ်တွေ၊လတွေ မြင်ပြီး လည်ဆင်းသွားရသည်။အားယူပြီး အမြင်ကြည်လင်အောင်ကြိုးစားလိုက်တော့ သူမကို ကမ်းပေးလာ သည့် လက်တစ်ဖက်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။

925 ဟန်းချိန်းအကြီးကြီးကို ဝတ်ဆင်ထားသော လက်တစ်ဖက်၊ လက်ချောင်း ငါးချောင်းလုံးတွင်လဲ ပုံသဏ္ဍန်မျိုးစုံသော လက်စွပ်များကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ထိုလက်ကို အားယူပြီးထနေစဉ် သူမ၏ နံကြားထဲသို့ရိပ်ကနဲပြေးဝင်လာသောအရိပ်တစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရ၏။

သူမယောင် ရမ်းပြီး မျက်စိကိုစုံမှိတ်ထားလိုက်မိသည်။နာကြင်မှုတစ်စုံတစ်ရာဖြစ်ပေါ်မလာသောကြောင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့် လိုက်မိသောအခါ သူမကိုပြေးကန်လာသည့်ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ကြားဖြတ်ဟန့်တားပေးခဲ့သော ခြေထောက် တစ်စုံအားတွေ့မြင်လိုက်ရ၏။

ဖိုက်အိုဝမ်း ဂျင်းဘောင်းဘီနှင့်တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသော Country ဖိနပ်ကြောင့် ရော့(ခ်)ကာ တစ်ယောက်ဆိုတာသိလိုက်သည်။မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျောလည်လောက် ဆံပင်နှင့် ဆံရှည်ကိုယ်တော်တစ်ယောက်။ပြဿနာထဲကို ဝင်ရောက်လာပုံက အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းသည်။ရန်သူ ကိုရှိတယ်လို့တောင်မထင်သည့်ပုံနှင့် သူမကို မိတ်ဆက်နေပြန်သည်။

“ အဆင်ပြေရဲ့လား….မင်းနဲ့အတူတူလာတဲ့ဂျော်ရကီးကောင်တော့ လစ်သွားပြီကွ…ကိုယ့်နာမည် က စိုးကိုတဲ့…မှတ်ထားမယ်မှလား”

သူမ အချိုသာဆုံးအပြုံးနှင့် သူ၏ ကူညီမှုကို တုန့်ပြန်လိုက်မိသည်။

“ ကျွန်မ…မေကြည်နူးပါ”

သူမက နာမည်ပြောပြလိုက်သောအခါ သူက ကလေးငယ်တစ်ဦးကိုနှစ်သိမ့်သည့်ဟန်မျိုးနှင့်သူမ၏နဖူးထက်မှဆံနွယ်စများ ကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း သူမနှင့် ကွိုင်နေသောအုပ်စုဘက်သို့လှည့်လိုက်သည်။

“ မင်းတို့အေးဆေးလစ်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်….နို့မို့ဆို အကုန်ရှောက်လောင်ကုန်လိမ့်မယ်…. ငါ့နာမည်ကိုလဲ မသိရင်မှတ်သွားကြ….#### က စိုးကိုဆိုတာ ငါဘဲ…မကျေနပ်ဖူးဆိုရင်လဲ ဆက်ဆွဲလို့ရ တယ်….Club ထဲမှာတော့မကောင်းဘူး….အောက်က ကားပါတ်ကင်ကို လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးတော့ မေကြည်နူးဖက်ကိုလှည့်လာပြီး  သူမ၏ ပခုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သိုင်းဖက်ကာ ကလပ်ထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။သူမအနေနှင့် အလိုက်သင့်နေထိုင်လိုက်ခြင်းက အကျိုးရှိနိုင်သည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သူ ခေါ် ဆောင်ရာသို့ မငြင်းဆန်ဘဲ လိုက်သွားလိုက်မိရသည်။

သူပြောလိုက်သည့် #### ဆိုသည်မှာ ရန်ကုန်လူငယ် လောကမှ တောင့်တင်းသောအုပ်စုတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းကို သူမ ကြားဖူးနားဝရှိထားသောကြောင့် သူ့ရဲ့အကာ အကွယ်ကို အသုံးချလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိခြင်းပင်။ကားပါတ်ကင်ကိုရောက်တော့ စိုးကို၏ အဖွဲ့တွေကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူမကို ကားတစ်စီးထဲတွင် ဝင်ထိုင်နေစေသောကြောင့် ဝင်ထိုင်နေလိုက်ရသည်။ဟိုကောင်တွေ အုပ်စုက မကျေမနပ်နှင့် အနောက်ကနေ လိုက်ဆင်းလာသည်ကို ကားထဲမှလှမ်းတွေ့နေရသည်။

သူမကြောင့်ပြဿနာအကြီးကြီးမဖြစ်စေချင်သော်လဲ လောလောဆယ်အနေအထားအရ သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲဖြစ်နေသည်။တော်ပါသေးသည်။စိုးကိုတို့လူအုပ် ကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့် ဟိုကောင်တွေ လန့်သွားပုံရသည်။စကားအနည်းအပါးပြောဆိုနေကြသည်ကို တွေ့ မြင်လိုက်ရပြီး လူရမ်းကားအုပ်စု ရှောင်ထွက်သွားကြ၏။

သူတို့ထက်ပိုမိုရမ်းကားတတ်သူတွေနှင့် တွေ့လိုက်ရ သောကြောင့် အမှီးကုပ်သွားကြခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို သူမ မှန်းဆလိုက်မိပါသည်။စိုးကို က ကားထဲသို့ဝင်လာပြီး သူမကို ဘယ်လိုက်ပို့ရမလဲလို့မေးသည်။အဆောင်မှာနေတယ်ဆိုတာနှင့်ပြန်လို့မရတော့ဘူးဆိုတာကိုသိသွားသောအခါတွင်တော့ သူမကို ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ခေါ်သွားခဲ့သည်။

...........................................................................................................................................

အပေါစားမိန်းမတစ်ယောက်လို အခုဘဲတွေ့၊အခုဘဲ သိရုံမျှနှင့် ဟိုတယ်အထိပါသွားခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမကိုသူမ တော်တော်ဈေးပေါနေပြီ လို့ခံစားလိုက်မိရသည်။

သို့သော် စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်လိုစိတ်ကြောင့် ဘာကိုမှမတွေးတော့ဘဲ သူခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါခဲ့မိခြင်းပင်။စိုးကိုနှင့်ပတ်သက်လို့သူမ အတတ်ကောင်းတွေလဲ တတ်ခဲ့ရသေးသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်အခန်း လေးထဲတွင် သူမကို စိုးကိုက အမုန်းဆွဲ၊ဗုံးကျဲ လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားမိခဲ့သည်မှာ မှားသွားပြန်သည်။

တီဗွီချယ် နယ်ကို Mtv လိုင်းသို့ပြောင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲမှ ကော်ပုလင်းသေးလေးတစ်ခုကို ထုတ်ယူ ကာ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်လိုက်သည်။သူမက သူ့ကို စိတ်ဝင်စားစွာလိုက်ကြည့်နေမိသောကြောင့် သူက သူမဘက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး

“ အေးဆေး….နေသာသလိုနေ..ကောင်မလေး” လို့ပြောလာသည်။

သူမကို ကောင်မလေးလို့ခေါ်ခြင်းကို နဲနဲ မနှစ်မြို့သလိုဖြစ်မိသော်လဲ ဘာမှမဖြစ်သလိုဘဲ နေလိုက်ရသည်။တကယ်ဆို စိုးကိုနှင့် သူမက အသက်ချင်းသိပ်ကွာမည်မထင်ပါ။ရွယ်တူတန်းတူတွေဖြစ်နိုင် သည်။သူမက ဂရုမစိုက်သည့်ပုံစံနှင့် အေးဆေးပါဆိုသည့်သဘော ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

သူက တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို ကျစ်ရင်း ပိုက်တစ်ချောင်းလိုဖြစ်အောင်လုပ်နေသည်။ထို့နောက် တွင်တော့ ပုလင်းထဲမှ ဖြူဖြူအမှုန့်များကို ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲခုံပေါ်သို့အတန်းလိုက်ဖြစ်အောင် အနည်းငယ်ပုံ ချလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံပိုက်နှင့်တေ့ကာရှူလိုက်သည်။

အဖြူရှူတယ်ဆိုတာကို မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မြင်ဖူးလိုက်ရသည်။သူလုပ်စရာရှိတာကို လုပ်ပြီးသွားတော့ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာဇိမ်ယူနေသည်။သူမကို ရှိ တယ်လို့တောင်ထင်တော့ပုံမရ။သူမလဲ သူ့ဘေးတွင်ဝင်လှဲကာ အကဲခတ်နေလိုက်သည်။တော်တော်ကြာ တော့မှ သူက သူမဘက်သို့လှည့်လာသည်။

“ sorry ကွာ…ကိုယ် နဲနဲယူနေတာ..မင်းကိုတောင်မေ့သလိုဖြစ်သွားတယ်”

သူမပြုံးပြလိုက်သည်။ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်းမသိသောကြောင့်ဖြစ်၏။သူမ၏စိတ်ထဲတွင် စိုးကို ပုံစံက စိတ်ဝင် စားစရာကောင်းနေသည်။သူမတွေ့ဖူးသော ယောက်ကျားလေးများဆိုရင် သူမကိုအခုလိုဟော်တယ်သို့ခေါ်လာ ပြီဆိုလျှင် အခန်းထဲရောက်တာနှင့် ကာမစပ်ယှက်ဖို့ကို အရင်ကြိုးစားကြသည်။သူတို့လိုဘပြည့်ပြီး၍ အနားယူ သောအခါတွင်မှ အလာပ၊သလာပ တွေပြောတတ်ကြသည်။စိုးကိုကတော့ အခြားသူများနှင့်မတူတာသေချာ သည်။

“ မင်းရောကစ်တတ်လား”

စိုးကိုက ရုတ်တရက်မေးလာသောကြောင့် သူမကြောင်သွားရပြီး သူ့ကိုအူကြောင်ကြောင်နှင့်ပြန်ကြည့်နေလိုက် မိသည်။သူမ နားမလည်သည်ကို သဘောပေါက်သွားပြီး ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသော ပလပ်စတစ်ဗူးလေးကို မေး ငေါ့ပြပြီး

“ ပစ္စည်းချဖူးလာလို့မေးတာ”

ဟု ပြောလာသည်။သူမ ခေါင်းကိုသွက်လက်စွာခါပြလိုက်မိ၏။သူက သူမကိုကြည့်ပြီးပြုံးနေသည်။Club မှာတုန်း က ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနှင့်ပခုံးတွေဘာတွေကောက်ဖက်ပြီး ဟော်တယ်အခန်းထဲကိုရောက်တော့မှ မခုတ်တတ်သည့် ကြောင်လို လုပ်နေ၏။

“ စမ်းကြည့်ချင်တယ်”

မေကြည်နူးပါးစပ်မှပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ဘာကြောင့်ဒီလိုပြောမိခဲ့သည်ဆိုတာကိုလဲ သူမကိုယ်သူမ နားမလည်။သူမ၏ တောင်းဆိုမှုကို စိုးကိုက အလွယ်တကူလိုက်လျောလိမ့်မယ်လို့ထင်ထားတာမှားသွားပြန်သည်။

ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့။လိုက်မလာမိတာကမှကောင်းလိမ့်ဦးမည်။အခုတော့ စိုးကို၏ တော်ကီကို အောင့်အီး တရားနာနေရသည်။မူးယစ်ဆေးဝါးကို သူမရှေ့မှာတင်သုံးစွဲခဲ့သူက သူမကိုမူးယစ်မကောင်းကြောင်း တရားလာဟောနေသည်။

ပြောလိုက်တုန်းကတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လဲ တားမြစ်နေ သောကြောင့် မရရအောင်လုပ်ကြည့်ချင်လာသည်။စိုးကိုပြောသမျှကို စိတ်ရှည်ရှည်နားထောင်ပေးနေလိုက်ပြီးသူမကျွမ်းကျင်သော မာယာနှင့် ပတ်ချွဲနပ်ချွဲလုပ်ကာ အတင်းပူဆာလိုက်တော့ စိုးကိုက စမ်းခွင့်ပြုလိုက်သည်။

နှာခေါင်းတွင်းသို့တိုးဝင်သွားသောအဖြူမှုန့်များကြောင့် အာခေါင်တွင်းမှ ခါးသက်သည့် အရသာကိုခံစားလိုက် ရပြီး အန်ချင်သလိုဖြစ်လာသည်။အာခေါင်မှ အခါးရည်များကျဆင်းလာပြီး လူကလွင့်မျောနေသလိုခံစားရသည်။မူးယစ်မှုက ဇိမ်ယူချင်စရာကောင်းသော်လဲ ခါးသက်မှုကြောင့် အိမ်သာတွင်းသို့ဝင်၍ အန်လိုက်မိသည်။

စိုးကို က အိမ်သာထဲလိုက်လာပြီး အန်နေသော သူမကို ကျောတွေဘာတွေဖိပေးသည်။ပါးစပ်မှလဲ မလုပ်ဖို့တားခဲ့ ကြောင်း၊အခုတော့ခံရပြီမဟုတ်လားစသည်ဖြင့် ဘာညာ၊သာရကာတွေပြောနေသည်။နောက်တော့ သူမလဲ တော်တော်မျောလွင့်သွားခဲ့ရသည်။လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲတွင်ပျံဝဲနေသည်။တီဗွီမှဂီတသံစဉ်များနှင့်အတူမျော ပါနေမိသည်။ထူးဆန်းတာက အဲဒီ့ညက စိုးကို သူမကို ဘာဆိုဘာမှ မဘာလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

............................................................................................................................

နောက်တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ တွဲမိသွားသည်။သူမလဲ မူးယစ်လိုင်းထဲသို့ရောက်မှန်းသိသိကြီးနှင့် တိုးဝင်ခဲ့မိသည်။စိုးကိုနှင့် ဆက်ဆံရသည်တွင် ကာမဆက်ဆံရခြင်းကိုလဲ သူမနှစ်သက်မိသည်။တစ်နေ့သား နေ့ခင်းဘက်ကြီး စိုးကိုက သူမကို ကျောက်ကုန်းဘက်ရှိအိမ်တစ်ခုသို့ခေါ်သွားသည်။

ခြံထဲမှာ နေခင်းကြောင် တောင် အရက်ဝိုင်းဖွဲ့နေကြသော စိုးကို၏ အဖွဲ့သားတစ်ချို့ရှိနေသည်။သူမတို့ရောက်သွားတော့ အဲဒီ့ဝိုင်းမှာ ခဏ ဝင်ရောပြီး စိုးကိုက သူမကိုအိမ်ထဲသို့ခေါ်သွင်းလာသည်။စိုးကို သူမကို ဆွဲတော့မည်ဆိုတာကို နား လည်လိုက်သည်။ပတ်သက်မှုများလာသောအခါတွင် စိုးကိုအကြောင်းကို သိနေပြီဖြစ်သည်။

တစ်ခါတစ်လေ မနက်လေးနာရီလောက် အဆောင်မှာလာခေါ်ပြီး ကားပေါ်မှာ ဖိချင်ဖိတတ်သည်။သူစိတ်လာနေလျှင် အချိန်ရွေး သူမဟုတ်။သူစိတ်မလာရင်လဲ တစ်လကိုးသီတင်း လုံးဝမဆွဲ။အဲဒီ့နေ့ကတော့ စိုးကိုခေါ်ဆောင်ရာအတိုင်း အိမ် ထဲသို့သူမလိုက်ပါခဲ့သည်။

စိုးကိုအဖွဲ့တွေနှင့်လဲ ရင်းနှီးနေပြီမို့အိမ်ထဲမှာဝင်ဆွဲရမည်ဆိုလဲ သိပ်ဂရုမစိုက်မိ တော့။မေကြည်နူးဆိုတာက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်တုန်းကမှ ခေါင်းထဲထည့်တတ်သူမဟုတ်။အိမ်ခန်းထဲရောက် တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ အဖြူကို တစ်ယောက်တစ်တီးစီ ကစ်လိုက်ကြသေးသည်။နောက်တော့ စိုးကိုက သူမကို တစ်ကြောင်းဆွဲသည်။

တစ်ချီပီးသွားလို့နားနေကြသောအခါ စိုးကိုက သူ ပစ္စည်းမှာထားကြောင်းပြောသည်။ ဟောင်လိုက်မှာထားသည်ဖြစ်သောကြောင့် ပစ္စည်းသယ်လာပေးမည့်သူကို သူမအားထိုးကျွေးချင်ကြောင်း စည်း ရုံးလာသည်။သူမ လက်ခံလို့မရ။

သူမစိတ်လာလို့ လမ်းဘေးက ဆိုက်ကားသမားကို ကုန်းချင်ကုန်းလိုက်မည်။ဒါက စကားအဖြစ်ပြောခြင်းဖြစ်သည်။သူမအတန်းအစားက ဆိုက်ကားသမားအတန်းအစားလဲမဟုတ်။အခုတော့ စိုးကိုက သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို သဘောထားနေပြီထင်သည်။သူမအပြတ်ငြင်းလိုက်၏။စိုးကို တော် တော်တင်းသွားသည်။သူလုပ်ချင်သည်ဆို၍ ဘယ်သူ့ကိုမှ ထိခွင့်မပေးခဲ့သော ဖင်ပေါက်လေးကို နာကြင်မှုရော ပြွန်းစွာနှင့် ပေးဆပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က ဖင်ဇိမ်ခံတတ်နေပြီဖြစ်၏။

အခုလဲ သူမကို တစ်ခါ မှ မသိဖူးသော တစိမ်းတစ်ယောက်နှင့်လွှတ်ပေးရန်ကြံစည်နေပြန်သည်။စိုးကိုနှင့်ပတ်သက်ရတာ ပစ္စည်း အလကားသုံးနေရသည်ဆိုပေမယ့် ဒီပစ္စည်းတွေကြောင့် ဇယားတစ်ယောက်လို တွေ့ရာလူကို ထိုးကျွေးရအောင် တော့ သူမ လက်မခံနိုင်ပါ။စိုးကိုက သူမ ခါးခါးသီးသီးငြင်းနေသောကြောင့် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းပြီးဂျာနေသည်။စိုးကို မှုတ်ပေးလျှင် မေကြည်နူး ထွန့်ထွန့်လူးနေတတ်၏။

စိုးကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်စိလေးများနှင့် သူမ၏ စောက်စိလေးကို ပွတ်တိုက်မိသောအခါတွင် အကြောများတဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သည်အထိ ခံစားရသည်။စိတ်တိုင်းကျ မှုတ်ပေးပြီးတော့ စိုးကိုက သူ၏ ပြောင်းဖူးကြီးနှင့် မေကြည်နူး၏ စအိုပေါက်လေးကို လိုးပါတော့သည်။

ဂေါ်လီပတ်လည်က ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားသောကြောင့် ဖင်ပေါက်ဘေး သားနုလေးများ ကျိန်းစပ်သွားရသည်။ရှည်လျားသော သူ့လိင်တံကြီးနှင့်နောက်ပေါက်ကိုလိုးခွဲတိုင်း အတွင်းမှ အောင့်နေအောင်ခံရသည်။နာကြင်လွန်းသောကြောင့် ဖင်ခံရတိုင်း မျက်ရည်ဝဲရသည်။

သို့သော်လဲ ထိုကဲ့သို့ နာကြင်မှုနှင့်အတူ ခံစားရသော ကာမအရသာကလဲ ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းမွန်လှသည်။မျက်ရည်ဝဲရ လောက်အောင် ဖင်ပေါက်ထဲတွင်ပြည့်သိပ်နေသော လိင်တံကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို ယားကျိကျိ ဖြစ်စေသည်။

စောက်စိလေးကို ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်ကိုအလိုးခံရသည့်အရသာကို သူမ သ ဘောကျသည်။ဖင်ပေါက်ထဲမှနာကြင်မှုနှင့်အတူ စောက်ဖုတ်မှကာမအရသာတို့ပူးတွဲကာ တစ်ပြိုင်ထဲခံစားရ သည့်အတွက် သူမ၏စိတ်ကျေနပ်မှုက အစားထိုးလို့မရနိုင်အောင်ပင်။

အဲဒီ့နေ့က ကျောက်ကုန်းအိမ်တွင် စိုးကိုက သူမကို သုံးချီစိတ်တိုင်းကျဆွဲပြီးပြန်ပို့ခဲ့သည်။သူပြောခဲ့သောကိစ္စကို ဘာမှမပြောခဲ့သည့်ပုံစံနှင့်ဆက် ဆံနေသောကြောင့် စိုးကိုလက်လျှော့သွားပြီလို့ထင်လိုက်မိသည်။သူမအထင်သည်မှားယွင်းကြောင်းကို နောက်တစ်နေ့မှာဘဲသိလိုက်ရ၏။

နောက်တနေ့မနက်အစောကြီးစိုးကိုရောက်လာသည်။မနေ့ကသုံးချီတောင်ဆွဲထားသည်မို့ဒီနေ့ တော့ငြိမ်နေလောက်ဦးမည်ထင်နေရာမှ အစောကြီးလာခေါ်သောကြောင့် မေကြည်နူးအတွက် ထူးဆန်း နေသည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းထုတ်ပေးသည်။

“ မနက်..စောစောစီစီး”

ဟု မလုပ်ချင်သည့် သဘော မျိုးပြောလိုက်တော့ 

“ ပစ္စည်းက အသစ်ရောက်တာ စမ်းကြည့်”

လို့ပြောသည်။မေကြည်နူးဆိုတာက ဒါမျိုးဆိုလျှင် နှစ်ခါပြန်မပြောရသည့်သူမို့ကမ်းပေးလာသော ပန်နဆလင်ပုလင်းကိုယူလိုက်ပြီးလက်မနှင့်လက် ကောက်ဝတ်ကြားထဲသို့ပစ္စည်းနဲနဲပုံလိုက်ပြီး လက်မရင်းနှင့်နှာခေါင်းပေါက်တစ်ဖက်ကိုပိတ်ကာ ကျန်နှာခေါင်း ပေါက်တစ်ဖက်နှင့် အမှုန့်များကို ရှူသွင်းလိုက်သည်။ကောင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်း။

အာခေါင်က အခါးရည်များချက် ခြင်းဆိုသလိုဆင်းလာသည်။ဆရာမကြီးဖြစ်နေပြီမို့အခါးရည်ဆင်းသောအရသာကိုခံစားရင်း ကားနောက်မှီကို လှဲချကာ ဖီး(လ်)ခံနေလိုက်သည်။ဘယ်ကိုသွားမလဲဆိုတာကိုလဲဂရုမစိုက်။

ဘာသွားလုပ်မည်ဆိုတာလဲ သူမနှင့် မဆိုင်သလို မူးယစ်မှု၏အရသာနောက်သို့ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါရင်း စိုးကိုခေါ်ဆောင်ရာနောက် သို့လိုက်ပါခဲ့မိသည်။

...........................................................................................................................................

သူမကို ကားပေါ်မှဆင်းရန်နှိုးတော့မှ ဘေးဘီကိုကြည့်မိရသည်။ခြံဝင်းတစ်ခု ဖြစ်မှန်းသိလိုက်ရ၏။

“ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”

“လှည်းကူးမှာ….ဆင်းလေ..အိမ်ထဲရောက်မှတခုခုစားကြတာပေါ့”

စိုးကိုခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့လိုက်ပါရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်လိုက်မိသည်။ခြံစောင့်ပုံစံက ရုပ်ရှင်ထဲက လူကြမ်းပုံပေါက်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။စိုးကိုတစ်ယောက်လုံးပါနေသည်မို့ခြံစောင့်လောက်ကို ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူးထင်သည်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ နွားနို့နှစ်ခွက်နှင့် ကောက်ညှင်းပေါင်းပူပူနွေးနွေးကို အသင့်ပြင်ပေးထား ကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။စိုးကိုစီစဉ်ထားတာဖြစ်လိမ့်မည်။သူမ၏ အကျင့်အတိုင်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေးရှောက်စဉ်း စားမနေတော့ဘဲ စားစရာရှိတာစားပြစ်လိုက်သည်။စားပြီးတော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းရှူနေသည်။သူမကိုလဲ ကမ်းပေး လာသောကြောင့် မငြင်းဘဲ ယူကစ်ပြစ်လိုက်ပြန်သည်။

စိုးကိုဆီမှာ ပစ္စည်းကို ဝိတ်လိုက်ဖန်ထားပုံရသည်။နဲနဲကျတာ နဲ့ တစ်ခါဆိုသလို ကစ်ချင်တိုင်းကစ်နေသည်။သူမလဲ သူနှင့်အပြိုင်လိုက်၍ ကောင်းနေမိသည်။ကြာတော့လူက မခံနိုင်တော့ဘဲဒေါင်းသွားရသည်။အိမ်ရှေ့ဆက်တီပေါ်မှာဘဲခွေခေါက်ပြီးယူနေလိုက်မိ၏။

သူမသတိပြန်ဝင်လာချိန်မှာတော့ အိမ်ခန်းထဲရောက်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ခန္တာကိုယ်တွင် အဝတ်အစားများရှိမနေတော့တာကို သတိထားမိလိုက်သည်။လူက ကောင်းနေဆဲမို့ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို အတင်းကြီးစိတ်လိုက်ကပ်ရသလိုဖြစ်နေသည်။

သူမ မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ တစ်ခါမှမမြင်ဖူး သော တစိမ်းယောက်ကျားတစ်ယောက်၏ မျက်နှာကိုတွေ့လိုက်ရ၏။သူမက ထိုလူ၏အပေါ်မှာခွရက်သားကြီး ဖြစ်နေသည်။သူမလန့်သွားမိသည်။သူမမသိသောတစ်စိမ်းယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။စိတ်အာရုံတို့ကိုစုစည်းလိုက်သည်။

သူမ၏ နောက်ကျောဘက်တွင်လူ တစ်ယောက်ရှိနေသလိုခံစားမိလိုက်၏။နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သောအခါ စိုးကိုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စိုးကို ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ အားရှိ သလိုဖြစ်သွားသည်။သူမအလိုးခံနေရကြောင်းကို စိုးကိုသိသည်ဘဲ။

သူမကို မနေ့ကစည်းရုံးခဲ့သလို တကယ်ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်သည်လား။ဒေါသကြောင့် အာရုံတို့စုစည်းမိသွား သည်။အို….သူမကို စိုးကိုနှင့်လူစိမ်းတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီးညှပ်လိုးနေကြတာပါလား။သိသိခြင်း သူမအတင်း ရုန်းသည်။

သူမပုံစံက လူစိမ်း၏အပေါ်တွင်ခွရက်သား ကုန်းကုန်းကြီးရှိနေပြီး စိုးကိုက သူမ၏ အနောက်ဖက်မှ နေ၍ နောက်ပေါက်ကိုတွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။လီးနှစ်ချောင်းက သပ်လျှိုထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့်သူမ၏ ရုန်းကန်မှုမှာ အားမပါသလိုဖြစ်နေသည်။သူမထပ်ပြီးရုန်းထွက်ကြည့်သည်။ပါးစပ်မှလဲ အယုတ္တအနတ္တတွေ ဆဲ ရေးအော်ဟစ်လိုက်မိ၏။

သူမအော်လိုက်သောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ လိုးဆောင့်ချက်များ တန့်သလိုဖြစ် သွားသည်။သို့သော်လဲ ခေတ္တခဏသာဖြစ်၏။စိုးကို၏ လိုးဆောင့်ချက်များက ပိုပြီးပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလာကြသည်။စိုးကို စွတ်ကြမ်းနေသောအခါ လူစိမ်းကလဲ အောက်ကနေ အားကုန်ပင့်ဆောင့်ပေးလာသည်။

စောက်ဖုတ် ဆီမှ ပြည့်သိပ်နာကြင်မှုနှင့် စအိုပေါက်လေးဆီမှ နာကြင်မှုများရောထွေးကုန်ကြသည်။လီးနှစ်ချောင်းနှင့် တပြိုင် ထဲ အလိုးခံနေရသည်ဖြစ်သောကြောင့် အရသာအသစ်အဆန်းနှင့် ကာမစိတ်တို့ကလဲ ထကြွလျှက်ရှိနေသည်။

သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေခြင်းကိုလဲ စိတ်က လက်မခံချင်ဖြစ်နေမိသည်။စိတ်ကသာအပြင်း အထန်ငြင်းဆန်နေသော်လဲ ခန္တာကိုယ်ကတော့ ကာမ၏ဆွဲဆောင်မှုတွင် ပျော်ဝင်ကြေနပ်နေမိသည်။ယောက်ကျားနှစ်ယောက်က ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံလေလေ သူမ၏ ကာမမီးက တောက်လောင်လေလေဖြစ် နေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ ရုန်းကန်ဖို့ပင်မေ့သွားရပြီး ယောက်ကျားနှစ်ယောက်၏ ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် လိုးဆောင့် ခြင်းများအောက်တွင် အလူးအလဲနှင့် ကာမအရသာကိုခံစားနေလိုက်မိသည်။

အဲဒီ့နေ့က လှည်းကူးခြံထဲတွင် သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လောက်တောင် တန်ဖိုးမထားစွာ ဆက်ဆံပြုကျင့်ခြင်းကို ခံခဲ့ရလေသည်။တော်ရုံ ဖာသည်မဆိုရင်တောင် အခုလို နှစ်ယောက်ပူးကြီးဆက်ဆံဖို့အတော်စည်းရုံးယူရမည်ဖြစ်သည်။

သူမကတော့ မူးယစ်ဆေး အလွန်အကျွံပေးပြီး အသိစိတ်လွတ်နေချိန်တွင် ဆက်ဆံခံလိုက်ရသည်။ကျေနပ်မှုလုံးဝမရှိသော်လဲ တိုင်ဟယ်တောဟယ်လုပ်ပြန်လျှင် သူမကိုယ်တိုင်အရှက်ကွဲရဦးမည်ဖြစ်သလို အမှုဖြစ်ရင်လဲလှည်းကူးနှင့် ကူး ချည်သန်းချည် လုပ်နေရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ထိုကိစ္စကို ဤမျှနှင့်သာအဆုံးသတ်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါသည်။

စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်ခြင်းသည်လဲ အဲဒီ့နေ့က နောက်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။တစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်အတိုင်းအတာအတွင်းမှာ သူမ ဒီလောက်ပြောင်းလဲခဲ့ရခြင်းအတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှအပြစ်မတင်လိုပါ။အပြစ်ရှိသည်ဆိုပါက သူမသာလျှင် အပြစ်ရှိသူဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ဘယ်သူမပြုမိမိမှုဆိုသည့်စကားရှိသည်မဟုတ်ပါလား။

.............................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

“ မောင်….မေကြည်နူးသတင်းကိုကြားပြီးပြီလား”

မြတ်နိုးက အဆက်အစပ်မဲ့စွာမေးလာသောကြောင့် ဘာကိုပြောမှန်းမသိ။

“ ဘာကိုပြောတာလဲ ချစ်”

ခုနောက်ပိုင်း မေကြည်နူးသတင်းတွေကတစ်ခုမှကောင်းတာမရှိ။မူးယစ်ဆေးစွဲနေသလိုလိုပြောသံကြား ရသည်။တွဲလိုက်တဲ့ ရည်းစားပေါင်းကလဲ မှိုလိုပေါက်နေသည်။ကကဆိုသည့် ကြိုက်ကုန်းဘွဲ့ထူးကို တောင်ရရှိ နေသည်ဆို၏။

မေကြည်နူး ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲဆိုတာကို သူနားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်နေသည်ဆိုသော်လဲ အချစ်ဦးမို့သိချင်ကြားချင်စိတ်လေးတော့ရှိပါသည်။မြတ်နိုး က နားလည်မှုရှိလို့တော်သေးသည်။

သူ…မေကြည်နူးအပေါ်တွင် ဘယ်လိုသဘောထားခံစားခဲ့ဖူးသည်ဆိုတာ ကို မြတ်နိုးသိထားသောကြောင့် မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ သတင်းများကြားရတိုင်း မြတ်နိုးက သူ့ကိုပြန်ပြော ပြနေကြဖြစ်၏။မြတ်နိုးက မိန်းကလေးဆိုတော့ မိန်းကလေးတို့ထုံးစံအတိုင်း သတင်းစုံသည်။

“ မေကြည်နူး…ဆုံးပြီတဲ့”

“ ဘာ….ဘာဖြစ်တယ်…မေကြည်နူးဆုံးပြီ..ဟုတ်လား”

သူ့နားကိုတောင် သူမယုံချင်ဖြစ်သွားသည်။သူ့အသံတွေ တုန်ယင်နေကြ၏။ဘေးမှာရှိနေသော ချစ်သူကို အား နာလှသော်လဲ သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်သွားမိသည်။မေကြည်နူးနှင့် သူမတွေ့တာတော် တော်တောင်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတစ်ခါတွေ့တော့ သူမ၏ပုံစံက မမှတ်မိလောက်အောင်ပြောင်းလဲ နေကြောင်း တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ခေတ်ရှေ့ပြေးလွန်းနေသောဝတ်စားဆင်ယင်မှုနှင့် ပုံစံက ပေါ့ပျက်ပျက်နိုင်လွန်း သည်လို့သူ…ထင်ခဲ့မိသည်။သူမြတ်နိုးတွယ်တာခဲ့ရသောမေကြည်နူးမဟုတ်ဖဲ အခြားသောမေကြည်နူးတစ် ယောက်ကို တွေ့မြင်နေရသလို ခံစားခဲ့ရ၏။

အခုတော့ မေကြည်နူးက လောကကြီးကိုစွန့်ခွာသွားပြီတဲ့။

“ မောင်တို့သူ့အဆောင်ကိုလိုက်သွားကြမလား ချစ်”

“ သွားမယ်လေ…..တရုတ်လေးလဲလိုက်လိမ့်မယ်။အခုလောလောဆယ်တော့ သူ..နယ်ကို ဖုန်းဆက် ဖို့လုပ်နေတယ်ထင်တယ်…မေကြည်နူးမိဘတွေကို အကြောင်းကြားရမယ်လေ”

“ တကယ်ရောဟုတ်လို့လားချစ်ရယ်”

အခုအချိန်အထိ သူ့စိတ်က မယုံသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် မေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။သူ့မေးခွန်းကြောင့် မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။မြတ်နိုး သူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ သူသိပါသည်။

မေကြည်နူးနှင့်ပတ်သက်လို့ ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်နေသော်လဲ မြတ်နိုးစိတ်ထဲမှာ မိန်းကလေးပီပီ သဝန်တိုခြင်းတစ်ချို့ရှိနေကြောင်းသူသိထားပြီးဖြစ်၏။သို့သော်လည်း အခြေအနေကို သေချာသိချင်စိတ်ကသူ့ ကို လွှမ်းမိုးနေသောကြောင့် သေချာအောင်မေးလိုက်မိသည်။

“ ဟုတ်ပါတယ်ဆို….မောင်ကလဲ….မြတ်နိုးက မဟုတ်ဖဲပြောပါ့မလား”

“ အဲဒီ့လိုသဘောနဲ့မေးတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ…..မောင်ပြောတာက…ချစ် သေချာသိလာတာလား…ဒါမှမဟုတ် ဒီသတင်းကိုဘယ်လိုကြားလာတာလဲဆိုတာကို သိချင်တာပါ”

သူမေးနေရင်းက မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲလာမိသည်။ချစ်သူက သူဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံရ၏။သူမ ကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပုံရသည်။တစ်မြို့ထဲကြီးပြင်းလာကြသူများ မဟုတ်ပါလား။မြတ်နိုးနှင့်မေ ကြည်နူး တို့နှစ်ယောက်ဆိုတာကလဲ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက တတွဲတွဲလုပ်ခဲ့ကြသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်လေ။

......................................................................................

“ တရုတ်လေးလာပြောတာမောင်….သူ့အိမ်ကိုဖုန်းဆက်လာတယ်တဲ့….မနက်က သူကိုယ်တိုင် မေကြည်နူးရဲ့ အဆောင်ကို လိုက်သွားပြီးပြီလို့ပြောတယ်….ဆေးလွန်ပြီး ဆုံးတာတဲ့…အဆောင်မှာ ရဲတွေရော ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတယ်လို့ပြောတယ်….မောင်သူနဲ့တွေ့ရင် သေချာမေးကြည့်လေ…”

ချစ်သူကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ချစ်သူက သူ့ရင်ထဲကဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများကို စာနာစွာ သူ့ကိုပွေ့ဖက်လာသည်။သူထိုင်နေရာမှထရပ်လိုက်မိသည်။မေကြည်နူးရဲ့အဆောင်သို့သူ..လိုက်သွားချင်သည်။ချစ်သူကို စိတ်ထဲမှနေ၍ တိတ်တခိုးတောင်းပန်လိုက်မိ၏။သူ့ပုံစံက အရမ်းကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်မိ သောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။

..................................................................................................................................

ဒီနေ့အလုပ်အားသောကြောင့် မြတ်နိုးအိမ်ရှင်းနေမိသည်။ကျောင်းပြီးလို့မောင်နဲ့လက်ထပ်ပြီးတော့ မြတ်နိုးတို့ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖြစ်နေသည်။မောင်က မြတ်နိုးတို့နယ်မြို့လေးမှာပြန်လည်အခြေချချင်သော် လဲ အခြေအနေအရ ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖို ဖြစ်လာသည်။နှစ်ဖက်မိဘများ လက်ဖွဲ့သော အလုံဘက်ရှိ တိုက် ခန်းလေးတစ်ခုတွင် မောင်နှင့်သူမတို့၏ကမ္ဘာသစ်လေးကိုတည်ဆောက်ဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်လုံးက ဆရာဝန်၊ ဆရာဝန်မ များဖြစ်သောကြောင့် စီးပွားရေးအခြေအနေကလဲ သိပ်အဆိုးရွားကြီးမဟုတ်ဖူးလို့ပြောနိုင်ပါသည်။နောက်တစ်နှစ်၊နှစ်နှစ်လောက်ဆိုရင်တော့ နယ်မှာဘဲ ပြန်နေကြဖို့ မောင်နဲ့သူမ တိုင်ပင်ထားသည်။ကိုယ့်မွေး ရပ်မြေလောက် ဘယ်နေရာမှ မကောင်းဘူးလို့သူမထင်သည်။

မောင့်စာရေးစားပွဲကိုရှင်းရင်း အံဆွဲထဲမှ တစ်ခုသောအရာကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ သူမဘာလုပ်နေ တယ်ဆိုတာကိုတောင် မေ့လျော့သွားရပြီး ငိုင်တွေနေခဲ့မိသည်။မောင့်ရဲ့စိတ်ကိုနားလည်ထားသော်လဲ မောင့် ကို ဒီလောက်အထိ အစွဲအလန်းကြီးလိမ့်မယ်လို့ထင်မထားမိခဲ့။

စားပွဲအံဆွဲထောင့်ရှိ တစ်ခုသော စက္ကူကထ္တူ ဘူးလေးကို ဆတ်ဆတ်ဆော့ဆော့ သွားဖွင့်ကြည့်မိသည့် သူမရဲ့စပ်စုလိုမှုကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် မောင့်ရဲ့အစွဲ အလန်းကြီးမှုကို သူမ ရိပ်မိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

သူမတွေ့မြင်လိုက်ရသည်က စက္ကူဘူးထဲမှာရှိနေသော ကျောက်စီ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းသာဖြစ်သည်။ထိုကလစ်လေးက စကားမပြောတတ်သော်လဲ ထိုကလစ်လေး နှင့်ပတ်သက်သည့် အကြောင်းအရာတို့က သူမ၏ စိတ်အစဉ်တွင် ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာရသည်။မိန်းမပီပီ ဝန် တိုစိတ်ဖြစ်မိသော်လဲ ထိုကလစ်လေးနှင့်ပတ်သက်လို့မောင့်ကို ဘာမှမမေးမိစေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

တည်ငြိမ်နေသော ကန်ရေပြင်ထဲသို့ ခဲတစ်လုံးပစ်ထဲ့ပြီး ဂယက်ထအောင်မလုပ်ချင်တော့။ကလစ်လေးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ကလစ်ပိုင်ရှင်မလေးကို သူမသတိရသွားမိသည်။ငြိမ်းချမ်းရာဘုံဘဝတွင် အေးချမ်းနေပါစေဟု သူငယ်ချင်းအတွက်ဆုတောင်းလိုက်မိ၏။

ဒီလိုကလစ်လေးမျိုး သူမဆီမှာလဲရှိနေပါသည်။အထက်တန်းကျောင်း သူဘဝက မေကြည်နူး သူမကို လက်ဆောင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။အဲဒီ့နေ့က မေကြည်နူးထံတွင် ကျောက်စီကလစ် လေးနှစ်ခု ပါလာသည်။သူမ အရမ်းသဘောကျနေသောကြောင့် မေကြည်နူးက သူမကို ကလစ်တစ်ချောင်း လက်ဆောင်ပေးသည်။အခုတော့ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကို မောင့်စာကြည့်စားပွဲရဲ့တစ်ခုသောအံဆွဲလေး၏ ဒေါင့်တွင် မထင်မှတ်စွာတွေ့လိုက်ရ၏။

မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ မောင့်ခံစားချက်များကို ဟိုးအရင်ထဲက သူမသိနေခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။သူမ တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသော မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရတော့ဟု ထင်နေမိရာမှ ကံကြမ္မာ၏ မျက်နှာသာပေးမှုကြောင့် သူမ မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။

မောင့်စိတ်များက မေကြည်နူးဆီမှာဘဲ ရှိ နေခဲ့သည်လား။သူမ မျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်များဝေ့ဝဲလာမိရသည်။

ဇနီးသည်တစ်ယောက်အနေနှင့် မောင်ပြန် လာရင် ထုရိုက် ငိုရှိုက်ကာ ရန်တွေ့လိုက်ချင်ပါသော်လဲ မောင်စိတ်ထိခိုက်မယ့်ကိစ္စမျိုးကို သူမအနေနှင့် ဘယ် လိုမှ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိ။သူမအပေါ်တွင် မောင် ဘယ်လိုသဘောထားနေသည်လဲဆိုတာကို သူမ သေချာပြန်စဉ်း စားကြည့်နေမိသည်။မောင်…သူမကို ချစ်ရဲ့လား….။

မောင့်ပုံစံကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းဘဲဖြစ်နေသည်။လင်ယောက်ကျားတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမအပေါ်တွင်လဲ ဂရုစိုက်ညှာတာပါသည်။သို့သော် သက်မဲ့ကလစ် လေးတစ်ချောင်းကြောင့် မောင့်အချစ်ကို သူမ သံသယဖြစ်မိရသည်။သူမဘာလုပ်သင့်သည်တဲ့လဲကွယ်……။

ရှိမြဲ အတိုင်းလေးဘဲ ပုံမှန်ထားလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။သူမလက်ထဲမှကလစ်လေးကို စက္ကူ ဘူးလေးထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး သူ့နေရာတွင်ဘဲပြန်ထားလိုက်မိ၏။ပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကျနေသောမျက်ရည်များ ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်သုတ်လိုက်ရင်း မောင့် စာကြည့်စားပွဲရှေ့မှ ထလိုက်သည်။

မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်သည်လေ။မောင်ကလဲ သူမကို ချစ်တယ်လို့ထင်ပါသည်။သက်မဲ့ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကြောင့် ဖြောင့်ဖြူးနေသော သူမနှင့်မောင့်ရဲ့ဘဝခရီးလမ်းကို အဖုအထစ် အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။အဲဒီ့ကိစ္စကို မေ့ထားလိုက်ဖို့သူမ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိ သည်။

ဒီကလစ်လေးနှင့်ပတ်သက်လို့ သူမဘက်က အစမဖော်သရွေ့ မောင့်ဘက်ကဘာမှကြားရလိမ့်မည်မ ဟုတ် ဆိုတာကိုလဲ သူမသိနေပါသည်။စိတ်ကိုထိန်းချုပ်ထားလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိတာများကိုဆက်လုပ်နေလိုက်မိသည်။ညနေ မောင်ပြန်လာလျှင် သူမကို သပ်ရပ်စွာတွေ့မြင်နိုင်ရေးအတွက် ရေမိုးချိုးရဦးမည်မဟုတ်လား။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်ပါသည်။ဤမှန်သော သစ္စာစကားကြောင့် မောင်သည်လဲ သူမကို ချစ် မြတ်နိုးပါစေသား။

.....................................................................................................

နိဂုံး (အဆုံးသတ်ပုံပြင်)

ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ရှိခဲ့ဖူးလေသည်။ဟိုးရှေးရှးတုန်းက တောရွာလေးတစ်ခုတွင် ရွာလူကြီးတစ် ယောက်ရှိ၏။ထိုရွာလူကြီးထံတွင် မွေးမြူထားသော နွားတစ်ကောင်နှင့်ဆိတ်တစ်ကောင်ရှိသည်။

တနေ့တော့ နွားကြီးမှာ နေမကောင်းဖြစ်ကာ နွားတင်းကုပ်ထဲတွင် မှိုင်တွေလှဲလျောင်းလျှက်ရှိနေလေ၏။ ရသတ္တပတ်လောက် ကြာသည်အထိ နွားကြီးမှာနေမကောင်းလျှက်ပင်ရှိနေသေးသောကြောင့် ရွာလူကြီးလဲ သူ၏ နွားကြီး နေမကောင်းဖြစ်နေသည်ကို သိရှိကာ တရိစ္ဆာန်ဆေးကု ဆရာဝန်တစ်ယောက်ကို ပင့်ဆောင်ကုသစေ ပါသည်။

ဆရာဝန်ကုသပြီးသည့်နောက် ဆရာဝန်ကိုပြန်လိုက်ပို့ရင်း အိမ်ခြံဝအရောက်တွင် ရွာလူကြီးက သူ၏နွားကြီး အခြေအနေ မည်သို့ရှိသည်ဆိုသည်ကိုဆရာဝန်အားမေးမြန်းလေသည်။ဆရာဝန်က အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ရဦးမည်ဖြစ်ကြောင်း။

နောက်သုံးရက်နေလို့မှ နွားကြီး ထမရပ်နိုင်ဘူးဆိုလျှင် သားသတ်ရုံသို့ပို့ သည်က ကောင်းလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလေသည်။ထိုကဲ့သို့ပြောဆိုနေကြသည်ကို ခြံစည်းရိုးခြုံစပ်တွင် သစ်ရွက်နုလေးများကို ဆွတ်ချူစားသုံးနေသော ဆိတ်ကြီးက ကြားလိုက်ရလေ၏။

ကြားရသော စကားသံများ ကြောင့် သူ့သူငယ်ချင်း နွားကြီး အတွက် စိတ်ပူသွားမိသည်။နောက်တနေ့မနက် မိုးလင်းသောအခါတွင် သူငယ်ချင်းလှဲလျောင်းနေသည့် နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ နွားကြီးကို အားပေးစကားဆိုလေသည်။

“ သူငယ်ချင်း…ကြိုးစားပြီးထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ….မင်းရပ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်အထဲ ဆိတ်ကြီးက နားပူနားဆာလာလုပ်နေသောကြောင့် စိတ်ညစ်နေသည်။ဆိတ်ကို စကားပြန်ပြောဖို့တောင်အားမရှိသောကြောင့် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ သူ့နေရာတွင်သာ ခွေအိပ် နေလိုက်သည်။

ဆိတ်က တစ်နေ့လုံး အားတိုင်းယားတိုင်း သူ့ကို ထဖို့လာလာပြောနေသည်။ညနေကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုစရာရှိတာကုပြီး ပြန်သွားသည်။ခြံပေါက်ဝသို့ရောက်သောအခါ ရွာလူကြီးအား တစ် ရက်တော့ ကုန်သွားပြီ ဟုပြောဆိုသွားသည်။

ဆိတ်က မယောင်မလည်လုပ်ကာ နားစွင့်နေသောကြောင့် သူတို့ ပြောတာကို ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ဒုတိယနေ့မိုးလင်းတော့ ဆိတ်က နွားကို သွားနှိုးပြန်သည်။

“ ဟေ့ရောင်…..မောင်နွား ထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ….ငါကူညီပေးမယ်”

ဟု ဆိုကာ နွားကြီးကို ဦးခေါင်းနှင့်တွန်းထိုးကာ ထရပ်နိုင်အောင်ကူညီပြန်သည်။နွားကြီးခမျာ မထနိုင်ရသည့် ကြားထဲ ဆိတ်က ဦးခေါင်းနှင့်လာရောက်တွန်းထိုးနေသောကြောင့် အသားများနာကျင်ကာ ဆိတ်ကို မောင်း ထုတ်လိုက်မိသည်။သို့သော် ဆိတ်က သူ့နားက မခွာဘဲ တစ်နေ့လုံးလိုလို သူ့ကိုထရပ်ဖို့သာ တွင်တွင်ပြော ဆိုနေလေသည်။

ညနေပိုင်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုသပေးကာပြန်သွားပြန်သည်။ပြန်ခါနီးတွင် ရွာလူကြီးကို မနက်ဖြန်မှ နွားကြီး မထနိုင်ဘူးဆိုပါက မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ကြောင်း၊သားသတ်ရုံသို့ ပို့ဆောင်လိုက်သည်က အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်းပြောဆိုကာ ပြန်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

ဆိတ်က စိတ်ဝင်စားစွာ နား စွင့်နေသည်မို့ ရွာလူကြီးနှင့်ဆရာဝန်တို့ပြောဆိုနေကြသည်ကို အကုန်ကြားလိုက်ပြီးသူ့သူငယ်ချင်းနွားကြီး အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေလေသည်။နောက်နေ့မိုးမလင်းခင် အစောကြီးနိုးနေပြီး နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ အိပ်ပျော်နေသောနွား ကြီးကို နှိုးလိုက်သည်။

“ ဟေ့ရောင်….မောင်နွား….ထစမ်းကွာ”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်ကြားထဲ အိပ်ပျော်နေတာကို စောစောစီးစီးလာနှိုးသောကြောင့် တင်းသွားသည်။

“ မောင်ဆိတ်…..ဘာလဲကွာ….ဒီရက်ပိုင်း မင်းငါ့ကို လာနှောက်ယှက်တာ များနေပြီနော်”

နွားစကားကိုကြားလိုက်ရသောအခါ ဆိတ်မှာ ဂရုနာဒေါသောနှင့် နွားကြီးကို ပြောဆိုလေတော့သည်။

“ ဟေ့ရောင်…မောင်နွား…မင်းဆိုတဲ့ကောင်က နွားပီပီ တော်တော်နွားကျတဲ့ကောင်ဘဲကွ။ငါက မင်း ကိုလာနှောက်ယှက်နေတာလို့ထင်နေတယ်ပေါ့လေ….မင်းက ဘာမှမသိဘဲကိုးကွ….မင်းသေမှာစိုးလို့ ငါက ကူ ညီနေတာဟ…..ဒီနေ့မှ မင်းထမရပ်နိုင်လို့ရှိရင် မင်းကို သားသတ်ရုံ ပို့ကြလိမ့်မယ်…..လုပ်ပါကွာ…ကြိုးစားပြီး ထကြည့်စမ်းပါ…နွားဆိုတဲ့ အားတော့ရှိပါသေးတယ်ကွာ…လှဲမနေစမ်းပါနဲ့….ထရပ်လိုက်စမ်းပါ”

ဆိတ်ပြောတာကိုကြားလိုက်ရသောအခါ နွားကြီးခမျာ သေရမည်စိုးသောကြောင့် ရှိသမျှအားနှင့်ကြိုးစားပြီး ထရပ်ရှာသည်။သို့သော်လဲ ရက်ပေါင်းများစွာလှဲလျောင်းအိပ်စက်ထားသောကြောင့် တော်တော်နှင့်ထလို့မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ဆိတ်ကလဲ တတ်နိုင်သမျှ ဖေးကူသည့်အနေနှင့် သူ့ဦးခေါင်းနှင့်တွန်းထိုးကူညီရှာသည်။

သူတို့ နှစ်ကောင် ကြိုးစားလိုက်သည်မှာ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိပင်ဖြစ်၏။နောက်ဆုံးတော့ နွားကြီးခမျာ ထလို့ရ သွားရှာပါသည်။ဆိတ်ကြီးမှာ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက် ပျော်လွန်းလို့ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ် ပြေးနေလေသည်။ဆိတ် ပျော်ရွှင်စွာပြေးလွှားနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသောကြောင့်နွားလဲ ပြေးချင်လာသည်။ဆိတ်ပြေး နေသည့် နောက်မှ ဖြေးဖြေးချင်းလိုက်ပြေးကြည့်မိ၏။

ထိုသို့ရှိနေစဉ်မှာဘဲ ရွာလူကြီးအိပ်ယာကနိုးလာသည်။မျက်နှာသစ်ရန် ခြံထဲသို့ဆင်းလာသည့် အခါတွင်တော့ သူ့အတွက် အံသြစရာမြင်ကွင်းကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ပြစ်လိုက်ရပြီဟု သူထင်ထားခဲ့သော သူ့ရဲ့ နွားကြီးမှာ ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြေးနေသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။

ရွာလူကြီးပျော်သွားသည်။အိမ်ဘက်လှည့်၍ သူ့မိန်းမကို ကောင်းသတင်းလက်ဆင့်ကမ်းလိုက်သည်။

“ ရှင်မရေ…..ဟေ့….ရှင်မ…ခြံထဲကိုလာကြည့်စမ်းပါကွာ…ငါတို့နွားကြီး ကောင်းနေပြီကွ”

ရွာလူကြီးကတော်လဲ သူ့ယောက်ကျားအော်သံကြောင့်ခြံထဲကို အူယားဖားလျား ပြေးဆင်းလာကာ နွားကြီးကို ကြည့်ရင်း ပျော်ရွှင်နေသည်။ရွာလူကြီးလဲ ဝမ်းသာသည့်အထိမ်းအမှတ်နှင့်ပျော်ပွဲကျင်းပရန်စိတ်ကူးရသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မိန်းမဘက်သို့လှည့်၍

“ တစ်ရွာလုံးကို ကြေငြာလိုက်စမ်းကွာ….ဒီနေ့ည ငါ့အိမ်မှာ ပျော်ရွှင်ခြင်းအထိန်းအမှတ်နဲ့ပျော်ပွဲ ရွှင်ပွဲကျင်းပမယ်လို့…..ဖိုးခွေးကို သာခင်တို့ အရက်ဖိုကိုလွှတ်ပြီး အရက်ရသလောက်ဝယ်ခိုင်းထား၊သာအေး ကိုခေါ်ပြီး ညကျရင် စားဖို့ ဆိတ်ကိုပေါ်ခိုင်းရမယ်…..ဆရာဝန်လေးကိုလဲဖိတ်ရမယ်ကွ”

ဟု ပျော်ရွှင်စွာပြောလိုက်ပါလေသည်။

မှန်ပါသည်။

ဆိတ်ခမျာ အဲဒီ့နေ့ညနေမှာဘဲ အသတ်ခံလိုက်ရလေသည်။ နွားကြီးနေကောင်းသည့်အထိမ်းအမှတ် အဖြစ်ကျင်းပသော ရွာလူကြီး၏ ညစာစားပွဲတွင် ဆိတ်ကင်နံများမွှေးပျံ့လျှက်ရှိနေပါသည်။ပုံပြင်လေးကတော့ ဒီမျှလောက်ပဲဖြစ်ပါသည်ခင်ဗျား။  



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၂ )

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၂ )

ဘဲကြဲကြီး ရေးသည်။

အခန်း ( ၄ )

သူမအတွက်ဒီအဖြစ်အပျက်ကြီးတစ်ခုလုံးကို အစကနေပြန်စလိုက်ချင်သည်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာကိုကြိုသိခဲ့ပါလျှင် ဘုန်းသုတဆိုသည့်ကောင်ကို ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပြစ်ထားလိုက်မိလိမ့်မည်။ ခက် တာက သူမ ကိုယ်တိုင်က ပြတ်သားမှုမရှိစွာ တွေဝေခဲ့မိခြင်းပင်။

တွေဝေနေခဲ့မိခြင်းရဲ့ရလာဒ်က သူမ၏အပျိုစင်ဘဝလေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။အရာရာသည် စနစ်တကျဖြစ်ပျက်ရန်အတွက် ကြမ္မာဇာတ်ဆရာက ကြိုတင်ဖန်တည်းခဲ့ လေသည်လား။အမှောင်မိုက်ဆုံးသောပေးဆပ်လိုက်ရခြင်းအတွက် တိတ်ဆိတ်နှုတ်ပိတ်နေလိုက်ရန် သူမ… ဘာကြောင့်ကြိုးစားမိခဲ့ပါသနည်း။

အဖြေကအဆင်သင့်ရှိနေခဲ့ပြီးသားဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သေချာ အောင်မသိချေ။အဲဒီ့နေ့ညနေက…အဲဒီ့နေ့ညနေက သူမ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုနတ်ဆိုးက ပိုင်ဆိုင်ထိန်းကျောင်းခဲ့တာလဲကွယ်။အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က အလိုတူအလိုပါလိုဖြစ်ခဲ့ရပြီပေါ့။ငိုနေလို့လဲ ဘာမှထူးမလာနိုင်ပြီဘဲနော်…..။

ပြန်စဉ်းစားရင် ရင်ဖိုသလိုလို၊ ဒေါသထွက်သလိုလို ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးမှန်းကိုမသိတော့။အဲဒီ့ဟော်တယ်ကိုခေါ်သွားခဲ့မိတာကလဲ သူမ ကိုယ်တိုင်ဘဲဖြစ်နေခဲ့သည်လေ။ဘုန်းသုတ တစ်ယောက် ဒီလို ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရတော့ သူမ မနေနိုင်ခဲ့။

နောက်ကနေ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ခွာပြီးလိုက်ကြည့်မိသည်။မသောက်စဖူး ဘယ်လောက်တောင်သောက်လိုက်သည်မသိ လူက ယိုင်ထိုးနေသည်။လမ်းတစ်လျှောက် တွေ့ ရာလူကို ဝင်တိုက်မိသောကြောင့် ပြဿနာတက်တော့မလိုဖြစ်ရတာလဲအကြိမ်ကြိမ်။

စမ်းချောင်းလမ်းပေါ်ကနေ ပြည်လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်တော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ခုရှေ့တွင် သုတ လဲကျသွားတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စူးစမ်းသလို ဝိုင်းကြည့်နေသောမျက်ဝန်းများအောက်တွင် သူမ ဘယ်လိုကဘယ်လို သုတရှိရာကိုရောက်သွားခဲ့ မိသည်မသိ။

မွန်ရည်သားနားသော ကောင်လေးတစ်ယောက်က ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ မူးရူးနေသည်ကို ကောင်မ လေးတစ်ယောက်က လာပြီးတွဲခေါ်သွားသည်ပေါ့။ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ဒီလိုဘဲမြင်လိမ့်မည်ထင်၏။သူမအနေ နှင့် မူးရူးနေသောလူတစ်ယောက်ကိုတွဲခေါ်ပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည်။

အနီးနားတွင်တွေ့ရသော တက္ကစီတစ်စီးကိုဖမ်းတားလိုက်ပြီး သုတကိုတွဲတင်လိုက်ရသည်။လောလောဆယ် ဒီအနီးအနီးနားမှ စူးစမ်းလေ့ လာနေကြသော မျက်ဝန်းများအောက်မှ ရုန်းထွက်ချင်လှပြီလေ။ကားပေါ်ရောက်တော့ ကားဆရာကြီးက ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ဟုမေးသည်။သူမ ဘယ်လိုဖြေရမည်မှန်းမသိ။

ဒီအမူးအရူးကောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မ လဲ သူမ စိတ်ရှုပ်သွားမိသည်။သူမကိုယ်တိုင်ကလဲ ရန်ကုန်မှာ အဆောင်ကို အားကိုးနေရသူမို့နောက်ဆုံးတော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏မွေးနေ့ပွဲအဖြစ်ရောက်ခဲ့ဖူးသော ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အမည်ကိုဘဲရွတ်ပြလိုက်ရသည်။ကားဆရာကတော့ သူမကို ဘယ်လိုထင်မည်မသိ။ဒီကြားထဲ အလိုက်မသိစွာ သူမကိုဖက်၍ ငိုနေသော ငမူး ကောင်ကလဲ အငြိမ်မနေ။သူမကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။

မေကြည်နူး ဆိုသော စကားလုံးတစ်ခုကလွဲလို့ ဘာကိုမှ မပြောတတ်သူတစ်ယောက်လို နာမည်တစ်ခုကိုဘဲ တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေသည်။သူ့ကြောင့် သူမ ရင်တွေ နာကြင်ရသော်လဲ ပြစ်မထားရက်။ဟိုတယ်တွင်ထားခဲ့လိုက်မည်လို့ဘဲစိတ်ကူးမိသည်။

ဟိုတယ်ရောက်တော့ ငမူးက အိပ်တောင်ပျော်နေသည်။ဒီခန္တာကိုယ်ကြီးကို မနိုင်မနင်းပွေ့ဖက်ပြီး ကားထဲမှ ဆွဲထုတ်ရသည်။သတိလွတ်နေသည်မဟုတ်သော်လဲ အမူးလွန်နေသူတစ်ယောက်မို့ မိန်းကလေး တစ်ယောက်အနေနှင့် ဘယ်လောက် ဒုက္ခရောက်ရမည်ဆိုတာကို စဉ်းစားကြည့်လို့ရနိုင်ပါသည်။

ဟိုတယ် ရောက်တော့ အခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်သည်။ကိုယ်ကလဲ အတွေ့အကြုံမရှိသူဆိုတော့ ဘာတွေညာတွေ သိပ်နား မလည်။ဒီကောင့်ကို အခန်းထဲတွင်သိပ်ပြစ်ခဲ့ပြီး အဆောင်ကို အချိန်မီပြန်ရောက်ဖို့ဘဲအရေးကြီးသည်လေ။

ဟိုတယ်မှ ဝန်ထမ်းလေးက အခန်းထဲအထိ တွဲပြီးလိုက်ပို့ပေးသည်။အခန်းထဲရောက်လို့ သုတကို ကုတင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်ပြီး သူမလဲ ပြန်ထွက်မလို့လုပ်သည်။သုတ၏ လက်များက သူမကိုမြဲမြံစွာဆုပ်ကိုင်ထား၏။ရုန်း ထွက်ရန်ကြိုးစားနေမိစဉ်မှာဘဲ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေးက အလိုက်သိစွာလား၊အလိုက်မသိစွာလား မသိအောင် အခန်းတွင်းမှ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

.................................................................................................................................................

ဟိုတယ်တစ်ခု၏ တစ်ခုသောအခန်းတွင်းဝယ် သူမနှင့် သုတ နှစ်ယောက် သာကျန်နေခဲ့ရသည်။

“ မေကြည်နူး….နင့်ကိုငါ ချစ်တယ်ဟာ…..နင်ကလဲ ငါ့ကိုပြန်ချစ်လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားတာဟ”

သုတ စကားတွေက ဗလုံးဗထွေးနှင့်ဖြစ်နေကြသည်။သို့သော်လဲ ဘာပြောသည်ဆိုတာကိုတော့ သူမ နား လည်ပါသည်။သုတ၏လက်များက သူမကို ပျောက်ကွယ်သွားမည်စိုးရိမ်သည့်အလား ဖက်တွယ်ထားကြ၏။သူမ အနေနှင့် ရင်တွေ နာကျင်ကြေကွဲရပါသည်။

ဒီအမူးကောင်ကို ပြတ်သားစွာငြင်းဆန်နိုင်စွမ်း မရှိသလိုဖြစ်နေမိ၏။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့အားနည်းချက်က သနားတတ်ခြင်းတဲ့လား။သုတ ဒီလိုဖြစ်နေတာကိုမြင်နေရခြင်းက သူမ၏စိတ်တွေကို ဝေဝါးစေသည်။ဘုန်းသုတ ငိုနေသည်။

သူမ၏ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များကလဲ အလိုလို စီးကျ လာရသည်။ကိုယ့်ကိုယ်ကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်ရ၏။ဖြစ်လာနိုင်သော အခြေအနေကို ကြိုတင်မှန်းဆလိုက်မိသော် လဲ ရုန်းထွက်ဖို့အတွက် သူမတွေဝေနေမိပြန်သည်။

“ နင့်ကို…ငါဘဲပိုင်ဆိုင်ရမယ်လို့ ယုံကြည်ထားခဲ့တာ…..အခုတော့ နင်က…”

“ မရဘူးကွာ….နင့်ကိုပိုင်ဆိုင်သူက ငါဘဲဖြစ်ရမယ်”

“ မေကြည်နူးအတွက် အမြဲတမ်းအဆင်သင့်ဖြစ်နေတတ်တဲ့ ငါ့အတွက် နင်ရှောင်ပြေးလိမ့်မယ်လို့ မယုံဘူးကွာ”

ပါးစပ်ကပြောချင်ရာပြောနေသော်လဲ မျက်လုံးများကမပွင့်။သူ့လက်များက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ထားသည်။ဖို၊မ အထိအတွေ့ကြောင့်ရော…နှစ်ယောက်ထဲ ဆိတ်ကွယ်ရာတစ်ခုမှာရှိနေကြ သည်ဆိုသောအသိကရော သူမကိုရင်ဖိုစေသည်။

အတင်းရုန်းကန်ထွက်သွားလိုက်ဖို့စဉ်းစားမိသော်လဲ ခန္တာ ကိုယ်က ဘုန်းသုတ၏ ပွေ့ဖက်မှုအောက်တွင်နစ်မျောနေသည်။စီးကျနေသော သူမ၏ မျက်ရည်များကို တို့ထိ သုတ်ပေးလာသော နူးညံ့မှုကြောင့် သူမရင်တုန်သွားရပြန်သည်။

သုတရဲ့နှုတ်ခမ်းများက သူမရဲ့မျက် ရည်များကို ပွတ်သပ်ဖယ်ရှားပေးတာပါလား။သူ့လက်တွေကလဲ အငြိမ်မနေ….သူမရဲhရွှေရင်ဖူးသစ်လေးပေါ်သို့နယ်ကျူးလာကြသည်။စိုးရွံ့စိတ် ကြောင့် သူ့ကိုတွန်းဖယ်ဖို့ သူမကျိုးစားမိသည်။

နှုတ်ခမ်းများပေါ်သို့ကျရောက်လာသော အနမ်းများကြောင့် အသက်ရှူတောင်မှားသွားရသည်။အရက်နံ့တထောင်းထောင်းထနေသော နှုတ်ခမ်းများနှင့် အနမ်းခံရလိမ့်မည် ဟု စိတ်တောင်မကူးမိသော သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဘုန်းသုတ ကြမ်းတမ်းစွာနမ်းရှုတ်နေသည်။

ရင်တွေ လှိုက်ဖိုလာရသလို အော်ဂလီဆန်ပျို့အန်လိုမှုတွေကလဲ ဖြစ်နေကြသည်။ဘယာဇီယာအောက်သို့တိုးဝင်လာကြသောလက်များက နို့သီးခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ဆော့ကစား နေပြန်သောအခါ သူမ၏ အသိစိတ်များမျောလွင့်ကုန်ကြသည်။

ယင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးဟု အလွန်အကြူးမပြော လိုသော်လဲ ယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့် သည်မျှလောက်အထိ ထိတွေ့ဘူးခြင်းမရှိသူတစ်ယောက်မို့ တွေ့ ကြုံနေရသော အခြေအနေအပေါ်တွင် အနည်းငယ်သာယာမိန်းမောမိသည်ကိုတော့ဝန်ခံပါသည်။

ဒီလိုဆို သူမ ကိုယ်တိုင်က အလိုတူအလိုပါတစ်ယောက်လိုဖြစ်ခဲ့ရသည်လား။နှုတ်ခမ်းခြင်းအနမ်းများ၏နောက်ကွယ်တွင်လျှာဖျားခြင်းထိတွေ့ရမှုကလူကိုအားအင်ကုန်ခန်းသွားစေသလိုဖြစ်ရသည်။နို့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်ချေပေး နေသောကြောင့် ပေါင်ကြားမှ ညီမလေးက ရွစိရွစိဖြစ်လာ၏။

မိမိကိုယ်ကို တစ်ကိုယ်ရည် အာသာဖြေဖျောက်ခဲ့ဖူး သလိုမျိုးလဲမဟုတ်ပြန်။ရင်ဖိုလှိုက်မောမှုကြောင့် မိန်းမောနေမိသည်။အနမ်းများက လည်တိုင်တစ်ဝိုက်ကို နယ် ကျူးလာစဉ် လက်တစ်ဖက်ကလဲ ပိပိလေးကို တိုက်စစ်ဆင်ဖို့ကြိုးစားလာသည်။ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းလိမ် ကျစ်ကာ ကာကွယ်ထားမိသော်လည်း ရွှေလည်တိုင်ပေါ်သို့ကျရောက်လျှက်ရှိသော အနမ်းများက သူမ၏ ငြင်း ပယ်မှုစွမ်းအားကို လျော့ပါးစေခဲ့သည်။

သူ့လက်တွေက သူမ၏ ပိပိလေးကို တို့ထိလာသည်။အတွင်းခံဘောင်း ဘီအပေါ်က ထိကိုင်ခြင်းဆိုသော်လဲ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဖြစ်သော ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်၏ အထိအ တွေ့ဟူသောအသိကြောင့် စိတ်ခံစားမှုက လိုအပ်သည့်အတိုင်းအတာတစ်ခုဆီသို့ သူ့အလိုလိုရောက်ရှိနေခဲ့မိ သည်။စိတ်ညှို့ခံထားရသူတစ်ယောက်ပမာ သူမ ဖြစ်နေမိသည်။အသိစိတ်တို့ကအတင်းကာရောငြင်းဆန်နေမိ သော်လည်း ခန္တာကိုယ်ကတော့ သူပြုသမျှနုရတော့မည့်အခြေအနေသို့ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

သုတက တစ်စထက်တစ်စ ပိုမိုရဲတင်းလာသည်။အကိုင်အတွယ်၊အထိအတွေ့များက သူပိုင်ပစ္စည်း တစ်ခုကို ကိုင်တွယ်နေသည့်နှယ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြစ်လာသည်။သူမ၏ ပိပိလေးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ အတွင်းခံအောက်သို့အတင်းနှိုက်ကာ အစိလေးကို မထိတထိ ပွတ်ချေပေးနေလေသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် ကျင်တက်သွားသလိုဖြစ်မိသော်လဲ ခံစားရသည့်အရသာအပေါ်သူမမျောပါသွားခဲ့ရပြန်သည်။သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းမှအဝတ်အစားများကိုလဲ အတင်းကြီးဆွဲချွတ်နေသောကြောင့် အင်္ကျိမပြဲစေရန် သူမကိုယ်တိုင် ပင် အလိုက်သင့် ကူညီချွတ်ပေးလိုက်မိသည်။

အမိုက်မှောင်နွံထဲသို့သက်ဆင်းရောက်ရှိရတော့မည်ဆိုသည်ကို သိရက်နှင့် လိုက်ရော မျောလွင့်နေမိသော သူမ၏မိုက်မဲမှုကို သူမကိုယ်တိုင်တောင် အံသြမိရပြန်သည်။အပေါ် ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတော့ သူမ၏လုံးဝန်းဆူဖြိုးသော နို့လေးများက လှပစွာ ထွက်ပေါ်လာကြ၏။

.........................................................................................................................................

ပန်းနုရောင် သန်းနေသောနို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကို သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းများနှင့်ဖမ်းယူ စို့လိုက်သောအခါတွင် သူမ၏ပိပိလေး ဆီမှ အရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက် လျှံကျလာသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။

ဘုန်းသုတဆိုသည့်လူငယ် လေးသည်ဤကဲ့သို့သောအတတ်မျိုးကိုမည်သို့မည်ပုံတတ်မြောက်နေခဲ့သည်မသိ။ယောက်ကျားလေးများ၏ မွေးရာပါ အတတ်ပေလောဟု သူမ စဉ်းစားမိသည်။စိတ်တွေက ထိန်းကွပ်မှုမဲ့စွာ စိတ်နှင်ရာလွင့်ပါလျှက်ရှိနေကြ သည်။

လတ်တလောခံစားနေရသည့် ဖို၊မ ထိတွေ့မှုအရသာ၏ ဆန်းသစ်စွာ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် သူမကိုယ်တိုင် က ဘုန်းသုတ၏ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို ဖြစ်နေမိသည်။သူမ ပိပိလေးရဲ ့အခေါင်းပေါက်ထဲသို့ထိုးသွင်းလာသော လက်ချောင်းလေးကြောင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားရသည်။

အတွင်းသားလေးများ၏ နူးညံ့မှုကို တိုးထိ ဝင်ရောက်လာသော လက်ချောင်းလေး၏စွမ်းဆောင်မှုက သူမကို တုန်ယင်သွားစေရသည်တဲ့လား။နို့သီးခေါင်း လေးကို အားနှင့်အစို့ခံလိုက်ရလျှင် သူမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးက လေတွင်မြောက်တက်သွားသည့်အလားခံစားရ သည်။

သူမအော်ဂလီဆန်စွာဖြစ်နေခဲ့မိသော ဘုန်းသုတထံမှ ချဉ်စူးစူးအနံ့လိုလို အရက်နံကလဲ နှာခေါင်းယဉ် သွားပြီဖြစ်သောကြောင့် နံသည်လို့မထင်မိတော့။သူမအသိစိတ်တွင်ရှိနေသည်က ကာမအရသာ၏ သာယာမှုပင်။ယခုကဲ့သို့ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခြင်းခံနေရသည့်အရသာကို တစ်ခါမှခံစားဖူးခဲ့ခြင်းမရှိသည့်အတွက် ကာမရေယဉ်ကြောတွင် သူမ…မျောပါနေခဲ့မိရသည်။

ပိပိလေး၏အခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေခြင်းကြောင့် အကြောတွေအီစိမ့်နေအောင်ခံစားရပါသည်ဆိုလျှင် သူ့ပစ္စည်းကြီးနဲ့ထိုးသွင်းခံရလျှင် မည်ကဲ့သို့ခံစားရမည်ဆိုသည်ကို သူမ သိချင်နေခဲ့မိပါသည်။

ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်၏ မွေးရာပါဆိုတာ ကို သေချာတွေ့မြင်ဘူးခြင်းမရှိသောကြောင့် တွေ့မြင်ချင်လာသည်။ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်ဟူသောအသိ….၊ ဒီကောင်မူးနေတာဘဲလေ ဟူသောအသိ တို့ကြောင့် သူမ၏ အမှောက်ဘက်ခြမ်းမှ အမိုက်စိတ်တို့ကနိုးထလာ ကြသည်။

သုတ၏ပေါင်ခြံကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ လျော့ရဲရဲ ပိုဆိုးအောက်မှနေ၍ ထောင်မတ်နေသော မွေးရာပါကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ပုဆိုးက ဖုံးအုပ်နေသောကြောင့် ဘယ်လိုပုံရှိသည်ဆိုတာကိုတော့ မသိရ။မ မြင်ရသည်ကိုမှ မြင်ချင်ပါသည်…၊မတွေ့ရဘူးဆိုမှ တွေ့ချင်လှပါသည်ဆိုသော လူသားတစ်ယောက်၏ စိတ်သ ဘော သဘာဝအတိုင်း သူ့ရဲ့ပစ္စည်းကြီးကို မည်သို့ပုံရှိသည်ဆိုတာကို သူမအနေနှင့်ပိုမိုသိချင်လာသည်။

သူမ သည်လဲ လူသားတစ်ယောက်ပေမို့ခံစားချက်စိတ်ရိုင်း၏ မောင်းနှင်မှုအတိုင်း သူမ၏လက်များက ဘုန်းသုတ၏ မွေးရာပါကြီးဆီသို့ အလိုလိုလှမ်းမိခဲ့ရသည်။ထိတွေ့လိုက်ရသော ပူနွေးနွေးအတွေ့ကြောင့် သူမ၏ရင်ခုန်သံ များ ပိုပြီးမြန်ဆန်ခဲ့ရ၏။ပုဆိုးကိုဆွဲလှန်လိုက်မိသည်။အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှနေ၍ မဆန့်ရင်ကာ ငေါ ထွက်နေသော ပစ္စည်းကြီးက သူမရဲ့သွေးများကို ပိုပြီးဆူဝေစေခဲ့ပါသည်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်သို့သူမ၏သွယ်ပြောင်းနူးညံသော လက်ကလေးကိုထိုးသွင်းလိုက်ပြီး စိတ်ဝင်စားမိသည့် ပစ္စည်းကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ရင်ခုန်သံတွေ ခေတ္တရပ်တန့်သွားသည်ထင်မိရ၏။နီညို ရောင် မှိုပွင့် ကြီးပမာ ကြီးမားကားစွင့်သော ပစ္စည်းကြီးက ဒီလောက်ဆွဲဆောင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမ ထင်မထားခဲ့မိ။အကြောများအပြိုင်းအရိုင်းထနေပုံက အတံကြီးပတ်ပတ်လည်တွင် ဖောင်းတက်ဖုကြွနေကြသည်။

ပူနွေး သောအထိအတွေ့ရှိမှန်းသိထားခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လဲ ထပ်မံကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်က ဖြစ်လာရပြန်သည်။သူမသည် တဏှာရာဂ ပြင်းထန်လွန်းသောမိန်းမစားမျိုးပေလော….။သူမကိုယ်သူမ ထပ်မံအံ့သြမိရပြန်သည်။သူမကို နတ် ဆိုးတစ်ပါးပါးက နောက်ပြောင်ကျီဆယ်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသော်လဲ တကယ်တမ်းမှာတော့ သူမကိုယ်တိုင် ကပင် နတ်ဆိုးတစ်ပါးဖြစ်သည်ဆိုတာကို သိလိုက်ရ၏။

မူးနေသောယောက်ကျားတစ်ယောက်တွင် ကာမစွမ်းအင် သည်လောက်ထိရှိနိုင်သည်တဲ့လား။ဒါမှ မဟုတ် ဒီကောင်အမူးပြေနေပြီလား။အတွေးကြောင့် သူမခန္တာကိုယ်မှာ ဆတ်ကနဲ တောင့်တင်းသွားရသည်။မိန်း ကလေးတစ်ယောက်၏ အရှက်တရားသည် သူမရင်တွင်းသို့ပြန်လည်ခိုဝင်လာကြပြန်သည်။

သူမလက်တွင်းသို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သော ပူနွေးနွေးအတံကြီးကို လွှတ်ချလိုက်မိသည်။ကိုယ်တော်ချောကတော့ ဘာကိုမှသတိ ထားမိပုံမရဘဲ သူ လုပ်ချင်ရာကိုသာဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေသည်။

သုတကိုအကဲခတ်ကြည့်ရင်း တကယ်မူး နေသည်လား အမူးပြေနေတာလားဆိုတာကို သူမ မဝေခွဲတတ်ပြန်။စောက်ဖုတ်တွင်းသို့တိုးဝင်လျှက်ရှိသော လက်ချောင်းလေး၏ စွမ်းဆောင်မှုကလဲ ပေါ့သေးသေးတော့မဟုတ်။စောက်စိလေးကို ထိခတ်မိလိုက်တိုင်း အ ကြောများတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ရလောက်အောင် ခံစားမှုကို ပေးစွမ်းနေပြန်သည်။စိတ်သည် မကောင်းမှုတွင် သာ ပိုမိုမွေ့လျော်သည်ဆိုသောစကားက မှန်သည်ထင်၏။

...............................................................................................................................

သူမ၏စိတ်သည် လတ်တလောကျရောက်နေသော ကာမအမှောင်တိုက်တွင်းမှရုန်းထွက်ရန် ခက်ခဲနေသည်။တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့သော ကာမရေလှိုင်းပေါ်တွင် ရင်ဖို လှိုက်မောစွာ ကူးခတ်နေရသော အရသာကိုခုံမင်မိ သလိုဖြစ်နေသည်။

မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်ပြီး အထိအတွေ့နှင့်  တစ်သားထဲ ကျနေမိသည်။သုတက သူမကိုကုတင်ပေါ်သို့တွန်းလှဲလိုက်ချိန်တွင်တော့ ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိသည်။အဆုံးစွန်သောအခြေအနေကိုရောက်ရှိတော့မည်ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိသည်မို့ အခုချိန်ကျမှ စိုးရွံ့စွာရုန်းဖယ်မိသည်။အခြေအနေကရုန်းထွက်ရန်မလွယ်ကူတော့မှန်းကို သူမအနေနှင့် နောက်ကျစွာ သိရှိ လိုက်ရ၏။သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းသည် ဗလာကျင်းလျှက်ရှိနေချေပြီ။

သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို အတင်းနင်းကန်စို့ နေသော သုတ၏ ဆံပင်များကို အတင်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။နို့အုံတစ်ခုလုံးကို အားနှင့်စို့ပြစ်လိုက်ချိန်တွင်မူ သူမမှာ လေထဲလွင့်တက်သွားသည့်နှယ် ခံစားလိုက်ရပြန်၏။

ပိပိလေးကိုဆော့ကစားနေသာ လက်ကဖယ်ခွာသွားသည်မို့ အခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့အသွင်းအ ထုတ်လုပ်ပေးနေသော လက်ချောင်းလေးနေရာတွင် လိင်ချောင်းကြီးအစားထိုးဝင်ရောက်လာတော့မလားလို့ သူမ စိုးရိမ်သွားမိသည်။

နွံ့နစ်နေသူတစ်ယောက်ပမာ။ချောက်ကမ်းပါးမှန်းသိရက်နှင့် ရင်လှိုက်ဖိုစွာ ခုန်ဆင်းချင် နေမိသည်။သူမကိုသူမ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်မိ၏။ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ဟာ ဆိုပြီးစိတ်ကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝလေးတွင် နွေးကနဲဖြစ်သွားသောကြောင့် သူ့ရဲ့လိင်တံအချောင်းကြီးနှင့် လာ ရောက်ထိကပ်လိုက်မှန်းကို သိလိုက်ရသည်။

မျက်လုံးများကို စုံမှိတ်ထားလိုက်ပြီး ခံစားရမည့်အရသာကို ငံ့လင့် နေလိုက်သည်။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့တင်းကြပ်ပြွတ်သိပ်စွာ တိုးဝင်လာသော လိင်တံကြီးကြောင့် သူမ နင့်ကနဲနေအောင်ခံစားလိုက်ရ၏။နာကျင်သွားရသောကြောင့် အိပ်ယာခင်းများကိုတင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။အမူးကောင်က အညှာအတာမရှိ အတင်းထိုးသွင်းနေပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးကို အတင်းထိုးခွဲ   ဝင်ရောက်သွားသော လိင်တံကြီးကြောင့် သူမ၏ ခါးလေးမှာကော့တက်သွားရပြီး နှုတ်ဖျားမှအသံထွက်သည် အထိ အော်ဟစ်ငြည်းငြူလိုက်မိသည်။မျက်ရည်စများက ပါးပြင်ပေါ်သို့လိမ့်ဆင်းလာကြ၏။

ခုနကခံစားနေရသောကောင်းမွန်သည့်ကာမအရသာများသည်ဘယ်ဆီကိုပြေးထွက်လွင့်ပျောက်ကုန်ကြသည်မသိ။နာကြင်မှု ကို ဆိုး ရွားစွာခံစားနေရသည်။အတင်း လူးလွန့်ရုန်းကန်လိုက်မိ၏။ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်၏အားအင် နှင့်မမျှ သောကြောင့် သူမ၏ကြိုးစားမှုက အရာမထင်ပေ။ဆတ်ဆော့ပြီးခံချင်နေမိတဲ့ကောင်မ သေအောင်ခံ ဟု သူမ ကိုယ်သူမ အပြစ်တင်မိသည်။

သုတက သူ့ကောင်ကြီးကို အဆုံးထိတိုင်အောင်တစ်ချက်ထဲဆောင့် သွင်း လိုက်သောကြောင့် သူမ ခံစားနေရခြင်းဖြစ်၏။ဒါတောင် စောစောကနှိုးဆွထားသောကြောင့်စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ထွက်နေပြီးသားဖြစ်သည်။လုပ်ချင်ဇောကပြင်းပြနေသည်မို့သူမ နာကြင်မှာကို ဂရုမစိုက်တော့တာ လဲဖြစ်နိုင်ပါသည်။သူ့လီးကြီးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။နာကြင်မှုက ပျောက်ပျက်မသွား။

အတွင်းထဲမှ အောင့်တောင့်တောင့်ကြီးခံစားနေရသည်။သူမ၏နိုးအုံကို သူ့လက်များနှင့်ပွတ်ချေပေးနေသည်။ခံစားနေရသည့် နာကြင်မှုများက တဖြေးဖြေးနှင့် လျော့ပါးကုန်ကြသော်လဲ အရှင်းကြီးပျောက်သွားတာမျိုးတော့မဟုတ်ပြန်။သူ့လိင်တံကြီးကိုဆွဲထုတ်သွားသောအခါရင်ထဲမှာဟာတာတာဖြစ်ရသလိုလိင်တံကြီးထိုးသွင်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ အောင့်ကနဲဖြစ်သွားသော နာကြင်မှုက ရှိနေပါသေးသည်။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ကာမစပ်ယှက်မှု၏ အရသာ ကို တော့ သူမ စတင်ခံစားနေရပြီဖြစ်၏။သူ့ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။

ပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကျခဲ့သော မျက်ရည်များခန်းခြောက်သွားရပြီဆိုသော်လဲ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များက လျှံထွက်လာသည်။လိုး ဆောင့်ချက်များကြောင့် သူမ ပီးသွားရသည်ထင်၏။

မိမိကိုယ်ကို အာသာဖြေစဉ်က ခံစားရသည့်ပြီးမြောက်ခြင်း မျိုးထက် စိတ်ကြေနပ်စရာကောင်းသည်။ပိုမိုပြည့်ဝသည်လို့ သူမထင်သည်။သူ ကတော့ပီးမြောက်ခြင်းမရှိသေး ပေ။လိုးဆောင့်လို့ကောင်းတုန်းပင်။

သူမပီးသွားသောအခါ သူ့ကိုလဲပီးလိုက်စေချင်ပါသည်။သို့ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်စေချင်သလိုက အပြင်မှာဖြစ်မလာခဲ့။သူဆက်လက်လိုးနေဆဲမှာပင် သူမအရသာပြန်တွေ့လာပြန်သည်။တစ်ချီပီးပြီးသားမို့နောက်ထပ်အရသာမဖြစ်နိုင်တော့ဟု ထင်နေမိသောကြောင့် သူမအံ့သြသွားရသည်။

နာကြင်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိသွားပြီမို့ သူမအတွက် အလိုးခံနေရခြင်းသည် စောစောကလောက်ဖိစီးမှုများဘဲ သက်တောင့်သက် သာရှိလာသည်။

.............................................................................................................................................

စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအတွင်းသို့ဝင်ထွက်လျှက်ရှိသော လိင်တံကြီး၏ ထိတွေ့မှုကို ခံစားနေ ရသည်။သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေဟူသော ကာမဆားငန်ရည်၏ သဘောသဘာဝကို တီးမိခေါက်မိရှိ လာသည်။

သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သူ့ရဲ့လိုးဆောင့်ချက်များက ပိုမိုပြင်းထန်မြန်ဆန်လာပြီး ပူနွေးစေးပျစ်သော  လရည်များက သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ပန်းထွက်လာကြသည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမ သိ…ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲလှိုက်ဖိုသွားသည်။

သုတကတော့ သူမ ကိုယ်ပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းသွားပြီး ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသည်။သုတရှိရာသို့ မျက်လုံးများထောင့်ကပ်အောင် ခိုးကြည့်လိုက်မိသည်။သူမ ဒီလိုကြည့်မိသည်ကို သူ့တ မသိစေလိုသောကြောင့် ခိုးကြည့်မိခြင်းဖြစ်၏။

သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ဖြစ်ခဲ့ရသောကိစ္စအတွက် နောင် တ မရမိသော်လဲ ရှက်ရွံ့စိတ်ကလေးတော့ဖြစ်မိသည်။ဘုန်းသုတဆိုသည့်ကောင်ကတော့ခဏလေးအတွင်းမှာဘဲအဝတ်အစားကင်းမဲ့စွာနှင့်အိပ်ပျော်လျှက်ရှိနေချေပြီ။သူမအနေနှင့် ဘယ်လိုအိပ်ပျော်ပါမည်နည်း။စိတ်၏ လွင့်ပါးမှုနောက်သို့လိုက်ပါရင်းမိုးလင်းခဲ့ရသည်လေ။

သုတကို အဝတ်များဖြစ်သလိုပြန်ဝတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမ ပြန်ဖို့လုပ်ရသည်။ဘုန်းသုတ မနိုးခင် သူမထွက်သွားချင်သည်။ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရသည့် ကိစ္စအတွက် ရင်မဆိုင်ရဲသလို ဖြစ်နေသည်။ဟိုတယ်မှ မည်သို့ထွက်ခွာရမည်ဆိုတာကိုတောင် တွေးလို့မရ။

မျက်နှာပြောင်တိုက်ရလိမ့်မည် ထင်သည်။ဘုန်းသုတတွင် ပိုက်ဆံလုံလောက်စွာမပါတော့မှန်း သိနေသောကြောင့် ဟိုတယ်ဖိုးကို သူမဘဲ ရှင်းရ လိမ့်မည်မဟုတ်လား။နောက်ဆုံးတော့ဒီအဖြစ်အပျက်များသည် အိပ်မက်တစ်ခုလို မေ့ပျောက်သွားပေလိမ့်မည်။

သူမအနေနှင့် မိုက်မဲစွာတောက်လောင်ခဲ့မိခြင်းအတွက် ဘယ်တော့မှ နောင်တရလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။အရာရာ သည် ကံကြမ္မာ၏သဘောအတိုင်းဖြစ်ပျက်ခဲ့ရသည်လို့ သူမ ယုံကြည်ပါသည်။ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီမို့ ဖြစ်သင့် သလား၊မဖြစ်သင့် သလားဆိုသည်ကို မစဉ်းစားချင်တော့ပါ။

ထို့အတူ ဘုန်းသုတကိုလဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးသော ကိစ္စ များအတွက်မေ့ပျောက်သွားစေချင်ပါသည်။တကယ်တော့ သူမသည် နတ်ဆိုးတစ်ပါးဖြစ်ပါသည်။

............................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

သုတ ကျောင်းကိုရောက်တော့ မြတ်နိုး ကို လိုက်ရှာနေမိသည်။အဆောင်မှာ နှစ်ရက်လောက် အောင်းနေလိုက်မိသောကြောင့် စာတွေလဲ နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ကျောင်းမတက်ဖြစ်ဖဲ သူစဉ်းစားနေမိသည်မှာ သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေသော ကလစ်လေး၏ ပိုင်ရှင်ကိုပင်ဖြစ်သည်။ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို သူ သေချာ မမှတ်မိသောကြောင့် သိချင်နေမိသည်။သူဘယ်လိုဘဲစဉ်းစား စဉ်းစား မြတ်နိုးဇော်ကိုသာမြင်ယောင်နေမိသည်။

ရန်ကုန်လိုနေရာမျိုးတွင် သူ့ကို ဂရုတစိုက်နှင့် ရှိမည့်မိန်းကလေးဆို၍ မြတ်နိုးဇော် တစ်ယောက်သာရှိနိုင်သည်။မြတ်နိုးဇော်နှင့် တွေ့လိုက်ရလျှင် ရှင်းသွားလိမ့်မည်ထင်သည်။တစ်ကျောင်းလုံး လှည့်ပတ်ရှာသော်လဲ မြတ်နိုးဇော်ကို မတွေ့ရ။စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် အတန်းထဲဝင်လိုက် မိသည်။ဆရာ ဘာတွေသင်နေသည်ဆိုတာကို သူ စိတ်မဝင်စားမိပေ။စိတ်က ပျံလွင့်လျှက်ရှိနေသည်။

သူငယ် ချင်းတစ်ယောက်ဆီမှ စာအုပ်ငှားပြီး လွတ်သွားသောစာများကိုပြန်ကူးရသည်။မေကြည်နူးအကြောင်းကို မစဉ်း စားမိစေရန် မနည်းကြိုးစားနေရသည်။ကင်တင်းသို့ တရုတ်လေးရောက်လာသောအခါတွင်မှ မြတ်နိုးဇော် နယ် သို့ခေတ္တပြန်သွားကြောင်းကို သိလိုက်ရ၏။

ဘာအကြောင်းကြောင့်လဲဆိုတာကိုတော့ တရုတ်လေးလဲ မသိဟု ဆိုသည်။မေကြည်နူးနဲ့ပတ်သက်သည့်အကြောင်းအရာများကိုတော့ တရုတ်လေးထံမှ မကြားခဲ့ရ။မြတ်နိုးဇော် ဘာကြောင့် နယ်ပြန်သွားသလဲဆိုတာကို သူ သိချင်နေသည်။သူနဲ့ပတ်သက်နေသည်လား။

မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းမိသည်။သူနှင့်ပတ်သက်ခဲ့သည်ဆိုပါက တာဝန်ယူရန်ဝန်မလေးလှသော်လဲ သူဘာကိုမှ မမှတ်မိတာ က ဆိုးသည်။အိတ်ကပ်ထဲတွင် ထည့်လာမိသော ကလစ်လေးကို ယောင်ရမ်းပြီးစမ်းလိုက်မိသည်။ကလစ်လေး ကတော့ သက်မဲ့ပစ္စည်းဖြစ်နေသောကြောင့် ဘာမှ မေးလို့မရနိုင်။

ကျောင်းကနေထွက်လာလိုက်ပြီး ဟိုတယ်ရှိရာသို့ သူ နောက်တစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့ရသည်။ဟို တယ်ဖိုး ရှင်းသွားသည်ဆိုသော မိန်းကလေး…ဘယ်အချိန်ပြန်သွားသည်ဆိုတာကို သိရမလားဟူသော မျှော် လင့်ချက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။အဲဒီ့နေ့က သူ ထူပူနေသောကြောင့် သေချာ မမေးမြန်းမိခဲ့ချေ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ စိတ်ထဲတွင် ဘဝင်မကျဖြစ်နေမိသည်ကို ရှင်းလင်းလိုသည်။ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ရီဆက်(ပ်)ရှင်မှာက ကောင်မ လေးများဖြစ်နေ၏။သူဘယ်လိုဝင်မေးရမလဲမသိ ဖြစ်နေမိသည်။

ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး ဖြစ် ပျက်ခဲ့သမျှကို အတိုချုံးပြောပြပြီး စုံစမ်းမိသည်။သူမတို့လဲမသိဘူးလို့ပြောသည်။ညပိုင်းတာဝန်ကျသော ယောက်ကျားလေးများကိုမေးရင်တော့သိလိမ့်မည်ထင်သည် ဟုဆိုသည်။ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး သူ ပြန် ထွက်လာလိုက်သည်။စိတ်ထဲမှာတော့ ညဘက် တစ်ခေါက်ထပ်လာရန် စဉ်းစားနေမိ၏။

..................................................................................................................................................

ညဘက် နောက်တစ်ခေါက်ရောက်တော့လဲ သိလိုသည်များကိုမသိခဲ့ရပြန်။သူတည်းခိုသည့်နေ့က တာဝန်ကျသည့်ကောင်လေးမှာ သူ့အမေဆုံးသောကြောင့်ရွာပြန်သွားသည်ဆို၏။

သူ တော်တော် စိတ်ပျက်သွား မိသည်။ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာဟူသော စိတ်များဝင်လာကြ၏။မိန်းကလေးဘက်ကတောင်နေနိုင်သေးတာ ငါကိုက မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်မိသည်။ဘာမှမဖြစ်ခဲ့လို့နေမှာပါဟုလဲ တွေးနေမိသည်။သူ့စိတ် ထဲတွင် ထင်နေမိသော မြတ်နိုးဇော် ကိုတော့ မေ့ဖျောက်လို့မရခဲ့ပေ။ဒီလိုဘဲ သူမြတ်နိုးစွဲလန်းခဲ့ရသော မေကြည်နူး ဆိုသောကောင်မလေးကိုလဲ မေ့ဖျောက်လို့မရသေးချေ။

ဖြစ်နိုင်လျှင် ဘာကိုမှသတိမရချင်တော့။သူ…ဘာတွေဖြစ်နေမိသည်ဆိုတာကို သူ့ဖာသူ နားမလည်နိုင်တော့သလိုဖြစ်နေ၏။ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ရမည့်သူ မရှိ  သလိုဖြစ်နေသည်။

တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့မြတ်နိုးဇော်ပြန်ရောက်လာသည်။သတင်းကြားကြားခြင်း မြတ်နိုးဇော်ရှိရာ အဆောင်သို့ပြေးသွားမိသည်။အဆောင်ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ရင်း မြတ်နိုးဇော်ရောက်လာ မည့်အချိန်ကို စောင့်နေ လိုက်မိသည်။မြတ်နိုးဇော်ထွက်လာတော့ ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်စောင့်နေသော သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အံ့သြ သွားတာကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။သူဘဲ စိတ်ထင်နေလို့လားတော့မသိ၊မြတ်နိုးဇော်ကို ကြည့်ရတာ ရှက် နေသလို ထင်ရသည်။

“ မြတ်နိုး…နင်…နယ်ပြန်သွားတယ်ဆို”

မြတ်နိုးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းညှိတ်ပြသည်။

“ ငါ…နင့်ကို လိုက်ရှာနေတာ”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုးဇော် ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“ နင်…ဘာဖြစ်လို့ပြန်သွားတာလဲ”

မြတ်နိုးထံမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာ..။ခေါင်းကို တွင်တွင် ငုံ့ထားဆဲ။မြတ်နိုးမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် မည်သည့် ခံစား ချက် အရိပ်အယောင်များဖြစ်ပေါ်နေသည်ကို သူ မမြင်ရ။

“ မြတ်နိုး”

သူ့ခေါ်သံကြောင့် မြတ်နိုး၏ ခန္တာကိုယ်လေး တုန်တက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ခေါင်းကတော့ ငုံနေဆဲ။ဝဲဖျာကျနေသော ဆံနွယ်များကိုကြည့်ရင်း ကလစ်လေးကို သူ..သတိရလိုက်မိသည်။

“ နင်….ငါ့ကို…ဘာမှပြောစရာမရှိဘူးလား”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုး ခေါင်းငုံထားရာမှ မော့လာသည်။မြတ်နိုး၏ မျက်နှာလေးကို မလွတ်တမ်းလိုက်ကြည့် နေမိ၏။သူ့အကြည့်ရိုင်းကြောင့် မြတ်နိုး ရှက်နေကြောင်းတွေ့ရသည်။မျက်ဝန်းများတွင် မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲနေ ကြသည်ဟု ထင်၏။

အကြည့်တို့ကို မြတ်နိုးထံမှ ဖယ်ခွာ၍ ရှေ့မှ စားပွဲ မျက်နှာပြင်ပေါ်သို့ပို့လိုက်ရသည်။သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိသည်လား။

“ နင်….ငါ့ကို ဘာဖြစ်လို့လာရှာတာလဲသုတ…..ရန်ကုန်ရောက်ထဲက နင်..ငါ့အဆောင်ကိုလာတာ ဒါ…ပထမဆုံးဘဲနော်”

မြတ်နိုးအသံက ခနဲ့နေသလိုလို၊ဝမ်းနည်းနေ သလိုလို့ဖြစ်နေသည်။စိတ်ထင်လို့ဘဲလားတော့မသိ။လောကကြီးမှာ သူမသိတာတွေက သိပ်များနေကြောင်းကိုတော့ သိလိုက်ရသည်။ဟိုတယ် ကိစ္စ ကို မြတ်နိုးအား ဘယ်လိုမေးရမည်မသိ။မေးရမှာ ပါးစပ်မရဲ ဖြစ်နေသည်။

“ နင်…ငါ့ကို ရှောင်နေသလိုဘဲ”

မြတ်နိုးဇော် မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို သူ သေချာမြင်လိုက်ရ၏။

“ နင့်မှာ…မေကြည်နူးရှိနေတာဘဲ”

ဘယ်လိုသဘောနှင့်ပြောလိုက်သည်မသိ။သူ့ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။မေကြည်နူးအမည်ပါလာ သောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါး ရှုပ်ထွေးသွားမိရသည်။ဒီတစ်ခါ ခေါင်းငုံသွားမိတာ သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေသည်။

“ နင်ကလဲဟာ….။မေကြည်နူးက........နင်သိပါတယ်”

သူ..ဘာတွေပြောလိုက်မိသည်မသိတော့။သို့သော်….မြတ်နိုးဇော်နားလည်နိုင်လိမ့်မည်ဆိုတာကို သူ သိနေ သည်။

“ ငါ…ငါ..သွားတော့မယ်ဟာ”

မြတ်နိုးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူထထွက်လာမိသည်။မြတ်နိုးတစ်ခုခု လှမ်းပြောလိုက်သေးသည်ဟု ထင်လိုက်မိ သော်လဲ သူ သေချာမကြားမိလိုက်တော့။

သူ ဘာကြောင့် မြတ်နိုးနှင့်အသည်းအသန်တွေ့ချင်နေမိသည်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို လမ်းလျှောက်ရင်းစဉ်းစားနေမိသည်။မြတ်နိုးနှင့်တွေ့ခဲ့ရပါသည်။သူသိချင်တာကိုတော့ ဘာမှမသိ ခဲ့ရ။

သူ့စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ မြတ်နိုးသိသွားခဲ့သည်ထင်၏။မာကျူရီမီးများထွန်းလင်းလာ ကြသည်။ညအမှောင်သည် တဖြည်းဖြည်းဝင်ရောက်လာပြီဖြစ်၏။

လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ်ကျော်လောက်က ဒီလို ညမျိုးတစ်ညတွင် လူမှန်းသူမှန်းမသိ တော့လောက်အောင် သူ မူးခဲ့မိသည်။နောက်ပိုင်းဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို သူ သတိမရတော့။သူ….သတိမရဘဲဖြစ်နေခဲ့မိသည့် ကိစ္စများကို သိရအောင် သူကြိုးစားရလိမ့်ဦးမည်။ရန်ကုန် ညသည် မာကျူရီမီးရောင်အောက်တွင်ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိနေ၏။ယနေ့…မီးလာပါသည်။

...........................................................................................................................................

ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဘုန်းသုတနှင့်မြတ်နိုးဇော်တို့နှစ်ယောက် တစ်တွဲတွဲဖြစ်လာသည်။မေ ကြည်နူးကို မေ့ဖျောက်ချင်သည့်စိတ်ကြောင့် မြတ်နိုးဇော်နှင့် စိတ်ဖြေသလိုဖြစ်နေ၏။တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးဇော် ကို စိတ်ထဲမှကြိတ်၍ တောင်းပန်မိရသည်။

မြတ်နိုးဇော်ကြည့်ရသည်မှာ သူနှင့် ဘာမှ မပတ်သက်ခဲ့သလိုဖြစ်နေ သည်။ဟန်ဆောင်နေခြင်းလား၊တကယ်ဘဲ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည်လား ဆိုတာကိုတော့ သူမသိပေ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မြတ်နိုးနှင့် အနီးကပ်နေရခြင်းအတွက် သူကျေနပ်ပါသည်။မေကြည်နူးဆီကိုတော့ ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်တော့။ရင် ထဲက နာကြင်မှုအတွက် အချိန်ဟူသောဆေးနှင့် ကုစားနေမိသည်။

အချိန်တန်လျှင်မေ့သွားလိမ့်မည်ဟု သူယုံ ကြည်သည်။လောလောဆယ်တော့ မြတ်နိုးဇော်နှင့်ဖြေသိမ့်မိသလိုဖြစ်နေသည်။ချစ်သူတွေဖြစ်မလာသေးသော် လည်း ချစ်သူများလို ဆက်ဆံနေုဖြစ်သည်။တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးစိတ်ကောက်လျှင် သူ ချော့ရသည်။

သူချော့ လိုက်လို့စိတ်ဆိုးပြေသွားသော မြတ်နိုးက ချစ်စရာကောင်းနေပြန်သည်။အနေနီးလွန်းသောကြောင့် မြတ်နိုး အ ပေါ်တွင် သူ စိတ်ညွှတ်ခဲ့ရသည်။မြတ်နိုး၏အိုးကြီးများက သူ့ကို ရမ္မက်ထန်စေသည်။မေကြည်နူးတုန်းကတော့ ကာမစိတ်နှင့်မဟုတ်ဖဲ အဖြူထည်သက်သက် ချစ်ခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

ဘယ်လိုပင်မေ့ဖျောက်ထားသည်ဆိုသော်လဲ မေကြည်နူးအကြောင်းက ခေါင်းထဲရောက်လာပြန်သည်။အခုတလော မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ကြားနေရ သည့် သတင်းစကားများက တစ်ခုမှ အကောင်းမပါ။သူ့ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သော မေကြည်နူးက ရည်းစားထည်လဲတွဲ ၍ နာမည်ကြီးနေသည်။

ပြောင်းလဲမှုက မယုံနိုင်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။မေ့လက်စနဲ့ဆက်လက်မေ့ထားလိုပါသည်။သူ့အနီးနားတွင် မြတ်နိုးဇော်ရှိနေသည်မဟုတ်လား။ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများက သူ နဲ့မြတ်နိုးကို ချစ် သူတွေအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုထားကြသည်။

သူရောမြတ်နိုးရော ဘယ်သူကမှမငြင်းဆန်ဖြစ်ကြ။ဆိတ်ဆိတ်နေ ခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းဖြစ်သည်ဟု အများက အသိအမှတ်ပြုကြသည်။ဘယ်လိုပင်သတ်မှတ်ကြပေမယ့် သူက တော့ မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးကိုသော်မှ ကိုင်ခွင့်မရသေးပေ။

မြတ်နိုးနှင့် ချစ်သူတွေဖြစ်ခွင့်ရလျှင် မေကြည်နူး ကို မေ့ရန်အတွက် ပိုပြီး အထောက်အကူဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။မြတ်နိုး၏ မျက်ဝန်းများက သူ့ကို ငံလင့်နေကြ သည်ထင်၏။သေချာပါသည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်လိုမှ မလွဲနိုင်ပါ။မြတ်နိုးသည် သူထင်ထားသည်ထက် သူ့ကို ရင်းနှီးနေပုံက သူ့အထင်ကို ပိုပြီးသေချာစေပါသည်။

အဲဒီ့နေ့က သူ့ရင်တွေခုန်သည်မှာ ရင်ဘတ်ကြီးပေါက်ထွက်မလားလို့တောင်ထင်မိသည်။မြတ်နိုး ကတော့ ဘာမှမသိသလို သူ့ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်သည်။အပြာရောင်ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော မြတ်နိုးကို သူ ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်မှန်း မသိအောင်ဖြစ်နေမိသည်။

သူ့အကြည့်များက မြတ်နိုး၏ နက် မှောင်ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များပေါ်တွင်သာ ရောက်နေခဲ့၏။မြတ်နိုး၏ ဆံကေသာထက်မှ တစ်ခုသောအရာ သည် သူ့ကို တုန်လှုပ်စေသည်။ဟုတ်သည်။

ကျောက်ပွင့်ကလေးများစီချယ်ထားသော ကလစ်လေးတစ်ချောင်း ပင်ဖြစ်၏။ယောင်ရမ်းပြီး သူ့အိတ်ကပ်ကို စမ်းလိုက်မိသည်ထင်သည်။ထိုကလစ်လေးကို သူ မေ့နေသည်မှာ တော်တော်ကြာနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ကလစ်လေးက သူ့အိတ်ကပ်ထဲတွင်ရှိမနေတော့ပါ။

ဘယ်နားထားလိုက် မိမှန်းတောင် သူ..မမှတ်မိတော့။အခုတော့ မြတ်နိုးဇော်က ထိုကလစ်လေးနှင့်ပုံစံတူ ကလစ်တစ်ချောင်းကို သူမ ၏ ဆံကေသာထက်တွင်ဆင်မြန်းလာသည်။သူ…မြတ်နိုးဇော်၏ ကလစ်လေးကို လိုက်ကြည့်နေမိသောအခါ မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်။သို့သော် ခဏလေးအတွင်းမှာပင် ဘာမှမဖြစ်သလို သူ့ကို နှုတ်ဆက်နေ၏။

“ ဟဲ့….ရှာလိုက်ရတာဟာ…နင်ကဒီမှာလာနှပ်နေတာကိုး….နေ့လည်ကျ ဟိုကောင့်အိမ်ကိုသွားမှာလား”

ရုတ်တရက်မို့ရော၊ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ်ကြောင့်မို့ရော မြတ်နိုးဘာပြောသည်ဆိုတာကို သဘောမပေါက်ဖဲဖြစ် နေမိသည်။သူ့ပုံစံကြောင့် မြတ်နိုးနှုတ်ခမ်းစူသည်။

“ ဟဲ့….နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ…အူကြောင်ကြောင်နဲ့…နေမျိုးတို့အလှူကို သွားမှာလားလို့မေး နေတာ”

နေမျိုးက သူ့အိမ်မှအလှုသို့ဖိတ်ထားသည်။သူသတိရပါသည်။သို့သော် မထင်မှတ်ဖဲ ကလစ်လေးကို တွေ့ လိုက်ရသောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါးသွားမိခြင်းဖြစ်သည်။

“ သွားမှာပေါ့ဟ…ကျော်ကျော်ကတောင် သူ့အိမ်က ကားယူလာသေးတယ်။သူ့ကားက လူအများကြီးစီးလို့မရမှာစိုးလို့တဲ့…နင်တို့လိုက်မယ်ဆိုရင် သူ့ကားနဲ့ဘဲသွားကြတာပေါ့”

မြတ်နိုးကို သူမ၏ ကလစ်လေးအကြောင်းမေးချင်သော်လဲ တခြားသူငယ်ချင်းများပါ ပါလာသောကြောင့်မမေး ဖြစ်လိုက်။သုတ ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး မြတ်နိုးတို့နှင့်အတူူ ကျော်ကျော့်ကို လိုက်ရှာရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

အဲဒီ့ညက တစ်ညလုံး သုတ အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့။အတွေးများက လွင့်ပျံ့နေကြသည်။အိပ်မပျော်သော ညများကို ထပ်ပြီးရင်ဆိုင်နေရပြန်သည်။မနက်မိုးလင်းတော့ သူ့ဆီမှာ ခိုင်မာသောဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ချို့ ရှိနေပြီး ဖြစ်၏။အာရုံဦးသည် ခါတိုင်းလိုဘဲ သာယာလှပစွာရှိနေလေသည်။

ဘုန်းသုတကတော့ ခါတိုင်းမနက်ခင်းများလို မဟုတ်ဖဲ အူမြူးလျှက်ရှိနေကာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အော်ဟစ်သီဆိုလျှက်ရှိနေ၏။

♫ ♪♪ ………ကြည်ဖြူပါ….ကြည်ဖြူပါ..မေရယ်..ဒီညလဲ ကိုယ်လေအိပ်မပျော်နိုင်…အတွေးများက မရေရာ…ကိုယ့်ရဲ့ အထီးကျန်ကမ္ဘာ….သူ..လာနိုင်ပါစေ..တောင်းဆုချွေတယ်…………….♫ ♪♪ ကိုယ့်ရဲ့အလင်းရောင်….မင်းလေးဘဲ… လမ်းပြကူညီ….ညွှန်ကြားပါကွယ်….ငွေစင်ကြယ်လေး..မင်းပါဘဲ….နီယွန်မီးများထက်အလင်းပိုတယ်…………..♫ ♪♪ 

......................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ဒီတစ်ခါတော့ သူ မျှော်လင့်ထားသလိုပင် မြတ်နိုးဇော်၏ အချစ်ကိုရရှိခဲ့ပါသည်။မြတ်နိုးကို သူ… တကယ်ချစ်ရဲ့လားဟု မေးလာပါလျှင် ချစ်တယ်လို့ဘဲဖြေရလိမ့်မည်ထင်သည်။

သူ့အပေါ် ဂရုတစိုက်ရှိစွာဖြည့် ဆည်းပေးတတ်သော မြတ်နိုးဇော် ဟူသည့်ကောင်မလေးကို သူ..ချစ်ခဲ့မိပါသည်။နေ့စဉ်နှင့်အမျှတွေ့ခွင့်ရနေ သည်မို့သူတို့နှစ်ဦး၏ ချစ်ခရီးလမ်းက သာယာဖြောင့်ဖြူးနေသည်။မြတ်နိုး၏ အလှက သူ့ကို ပူလောင်စွာ ယစ်မူးစေခဲ့သည်။

ကျောင်းမှာ မြတ်နိုးကို သဘောကျနေသူ များစွာရှိကြောင်းကို သိထားသောကြောင့် မြတ်နိုး၏ အချစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့သော သူက အခြားယောက်ကျားလေးများ၏ အားကျ၊မနာလို စရာဖြစ်နေသည်။ဒီလို ဖြစ်ရသည်ကို သူ ကျေနပ်နေမိသည်။

မြတ်နိုး၏ စွင့်ကားသော အိုးကြီးက သူ့စိတ်များကိုနိုးကြွစေသည်။မြတ်နိုး ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းရှိုက်ရယုံနှင့် သူ့သွေးသားများ ဗလောင်ဆူရသည်။အခုအချိန်မှာတော့ ဘုန်းသုတ တစ်ယောက် မေကြည်နူးဟူသော အမည်နာမ တစ်ခုကို အမှန်တကယ် မေ့ထားလိုက်နိုင်ပြီဖြစ်ပါသည်။

ဘုန်းသုတ…မြတ်နိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းချွေလိုက်သည်။မြတ်နိုး၏ တုန့်ပြန်မှုကြောင့်ခါတိုင်း လိုပင် သူ့ကောင်ကြီးက တင်းလာရသည်။မြတ်နိုးကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ တိုက်ခန်းသို့ခေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ထိုတိုက်ခန်းကို သူငယ်ချင်းက သူ စာကျက်ရန်အတွက် သီးသန့်ဝယ်ထားသည်ဖြစ်သောကြောင့် အခန်းထဲတွင် သူတို့နှစ်ယောက်သာ ရှိနေကြသည်။သူငယ်ချင်းဆီမှ အခန်းသော့ရရန် သူမနဲစည်းရုံးခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။

မြတ်နိုး ဇော် ဆိုသည့် ချစ်သူလေးကို ဆွဲဖြစ်အောင်ဆွဲမည် ဟူသောရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဒီအခန်းလေးသို့ ခေါ်ဆောင် လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။အရာရာသည် အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ဖြစ်လာခဲ့၏။

အခုတော့ ချစ်သူ က သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် သူ၏ အနမ်းများကို ပြင်းပြစွာ တုန့်ပြန်လျှက်ရှိနေ၏။လျှာဖျားချင်း အထိအတွေ့က ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေကြ သူများပမာ ပြင်းထန်စွာပွတ်တိုက်နေမိသည်။သူ့လက်တစ်ဖက်က မြတ်နိုး၏ ရွှေရင်တံခါးကိုဖွင့်လှစ်ရန် ကြံစည်လိုက်မိသည်။

သူ့လက်ကို မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကတွန်းဖယ်သည်။သူက အတင်းပင်အင်္ကျီကို လှန် တင်လိုက်သောကြောင့် ဖြူဝင်းသောအသားစိုင်များကိုသိမ်းထုပ်ထားသော ဘရာစီယာ ပန်းနုရောင်လေးက ပေါ် ထွက်လာသည်။အနမ်းများက ပိုမိုပြင်းထန်လာကြ၏။ပန်းနုရောင် ဘရာစီယာလေးကိုကြိုးဖြုတ်ရန်လက်လှမ်း လိုက်သောအခါတွင် မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးက ဒုတိယအကြိမ်မြောက် တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာပြန်သည်။

“ မလုပ်နဲ့ကွာ” 

ဟူသေ ာစကားကို ချွဲပျစ်ပျစ်နှင့်ပြောသည်။

သူမအနေနှင့် မည်သို့ပင်တားမြစ်ပါစေ….ဒီအခန်းကို ခေါ်လာသည်ဆိုထဲက သူ့မှာရည်ရွယ်ချက်ရှိပြီးသားဖြစ်၏။ သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမလဲ သိနေပြီးသားဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သိရက်နှင့်လိုက်ပါလာသည်ဆိုတော့ သူမဘက်က တားမြစ်ခြင်းသည် ဟန်ပြသက်သက်သာဖြစ်သည် ဟု သုတ မှတ်ယူလိုက်ပါသည်။အမှန်တကယ် အလိုမတူဘဲနှင့်တော့ သူ..လုပ်ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။

သူ့လက် များက ကျွမ်းကျင်မှုမရှိသောကြောင့် ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လို့မရဘဲဖြစ်နေသည်။နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှုပ်နေမှု ကိုလဲ ခွာမပြစ်ချင်သောကြောင့်အခက်တွေ့နေသည်။လက်တစ်ဖက်ထဲနှင့်ဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့ဆိုတာက ခက်ခဲလွန်းနေသည်။မြတ်နိုးကိုသိုင်းဖက်ထားသော အခြားလက်တစ်ဖက်၏ အကူအညီကိုပါ ရယူလိုက်ရသည်။ဒါတောင်တော် နှင့်ဖြုတ်လို့မရ။

နောက်ဆုံးတော့ ဂျိတ်ပြုတ်သွားသည်။နဂိုကမှ အသားဖြူဝင်းသူမို့ သူမ၏ နို့လေးများက ဖြူဥ နေသည်။နေမထိ၊လေမထိ အသားစိုင်လေးများက ဝင်းဥ နေ၏။နို့သီးခေါင်း လေးများက ပန်းရောင်သန်းနေကြသည်။သူ…ကြည့်နေရင်းက စိတ်များထကြွလာ၏။

နို့သီးခေါင်းလေးကို ကုန်းစို့ လိုက်တော့ သူမ၏ လက်များက သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်လာသည်။သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖျာ နေသောကြောင့် အနီရောင်သန်း နေသည်ထင်ရ၏။ချစ်သူ သက်တမ်းတစ်လျှောက် ဤမျှလောက်ထိ နယ်မကျွံ ဖူးသောကြောင့် သူမ ရှက်ရွံ့ နေ သည်မှာ သေချာပါသည်။

ထမိန်စလေးကို ဆွဲမ လိုက်သောအခါတွင် သူမက အတင်းပြန်ဆွဲပြီး ဖုံးဖိနေပြန်သည်။ အဆုံးစွန်သောအခြေအနေကိုရောက်တော့မည်မို့ သူမ ထိတ်လန့်နေသည်ထင်၏။လက်ကလေးမျာက သိသာ စွာ တုန်ရင်နေကြသည်။

သူ..ဇွတ်အတင်းကြီးမလုပ်ချင်သောကြောင့် ပါးစပ်ထဲသို့ရောက်နေသော နို့သီးခေါင်း လေးကို အားပါးတရစို့နေရင်း အခြားတစ်ဖက်မှနို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးများနှင့် ပွတ်ချေပေး လိုက်ပါသည်။သူမ၏ ရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာသည်ကို သိလိုက်ရ၏။

အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးနေရင်း ထမိန်အပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။အဖုတ် လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေသော သူ့ရဲ့လက်များကို မြတ်နိုးက တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာ ပြန်ပါသည်။

ဒီတစ်ခါတော့ လျှော့မပေးတော့ဘဲ လုပ်စရာရှိတာကိုသာဆက်လုပ်နေလိုက်၏။စောက်စိလေး ရှိလောက်မည့် နေရာကိုမှန်း၍ ပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ သူ့လက်များကို တွန်းဖယ်နေသော သူမ၏ လက်က လေးက သိသိသာသာ အားပျော့သွားသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် သူမ၏ တင်ပါးများကြွတက်လာကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရ၏။ထမီစကိုဖြေချလိုက်သောအခါတွင် သူမတားမြစ်မည်စိုးသောကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို အား ထည့်ကာ စို့ပေးလိုက်သည်။သူမရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာချိန်တွင် ထမိန်စကို ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက် ၏။

တား မြစ်ရန် မေ့လျော့သွားသည်လား၊မတားချင်တော့သည်လားတော့ မသိ။ထမိန်မှာကျွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ထမိန်အောက်သို့ လက်ကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက် သည်။

................................................................................................

အထိအတွေ့အရ သူမ၏ အဖုတ်လေးမှာ အရည်များရွှဲနေပြီဖြစ်ကြောင်းကို သိလိုက်ရပြန်သည်။အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာတောင် စိုစွတ်နေပြီဖြစ်၏။ဘောင်းဘီက ပါးလွှာသည်မို့ ထမိန်ပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ပေးနေတုန်းက ထက် ပိုပြီးထိရောက်သည်ထင်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားမှ မပီမသ ငြည်းညူသံများ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဘောင်းဘီအောက်သို့လက်လျှိုသွင်းလိုက်သောအခါ သူမ၏ အမွှေးအမျှင်များကို ပြောင်စင်အောင်ရိတ်ထား သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။လက်ချောင်းများကို စောက်ခေါင်းလေးရှိရာသို့စမ်းရင်းတိုးရွှေ့လိုက်မိသည်။စောက် စိလေးက တင်းမာနေသည်။

အစိလေးကို စမ်းရင်း ပွတ်ချေပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမ ဟန်မဆောင်နိုင်စွာ ကာမဆိပ် တက်သွားရသည်။သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ရင်း အနမ်းပွင့်များချွေလာသည်။ဒီတစ်ခါ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သောအခါတွင် သူမ ကိုယ်တိုင်က တင်ပါးလေးကိုကြွပေးလာသည်။

ထမိန်ကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဖွေး သော ပေါင်တံစင်းစင်းနှင့်အတူ အတွင်းခံအောက်မှ ဖောင်းတက်နေသောအဖုတ်အုံလေးကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။သူ့ရဲ့သွေးသားများက ဆူဝေလာရသည်။သူ့လိင်တံကြီးသည်လဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှနေ၍ အတင်း ပင်ရုန်းထွက်နေ၏။မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုဖြေချပြစ်လိုက်သည်။မြတ်နိုးက ရှက်ရွံစွာ အကြည့်များလွှဲ ဖယ်ထား၏။

အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါချွတ်လိုက်သောကြောင့် သူ့လိင်တံကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်တက်လာ သည်။မြတ်နိုးရှေ့တွင်ပြန်ထိုင်ချလိုင်ပြီး ကျန်ရှိနေသေးသော မြတ်နိုး၏ အတွင်းခံ ပန်းရောင်လေးကို ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။လှန်တင်ထားသော အင်္ကျိကို ချွတ်မလို့လုပ်သောအခါ မြတ်နိုးက သူမဖာသာ သူမ ဆွဲချွတ်ပေး သည်။နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ဖြစ်သွားကြ၏။မြတ်နိုးကို နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်ပြန်သည်။

နမ်းနေ ရင်မှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းလိုက်သည်။အရည်များစိုစွတ်နေသောကြောင့်လက်ချောင်းလေးကအလွယ်တကူပင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့တိုးဝင်သွား၏။နမ်းနေသည့်ကြားထဲက မြတ်နိုးဆီမှ “အိ”ကနဲ အသံလေးထွက်လာသည်။

မြတ်နိုးကိုတွန်းလှဲလိုက်ပြီး နို့သီးလေးများကိုပြောင်းစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ထိုမှတစ်ဖန် ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို အနမ်းချွေလိုက်မိရင်း ချက်ပေါက်ကလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိ က စားပေးလိုက်၏။

မြတ်နိုးက အခံရခက်စွာ လူးလွန့်နေသည်။အောက်ပိုင်းသို့ဖြေးဖြေးချင်းဆင်းလာသောအခါ မြတ်နိုးက သူ့ခေါင်းအတင်းဆွဲကာ မလုပ်ရန် တားမြစ်သည်။မွှန်နေပြီမို့မြတ်နိုး၏ တားမြစ်ချက်က အရာမထင်။စောက်ဖုတ်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြစ်လိုက်သည်။သူ့ဆံပင်များကို မြတ်နိုးက အတင်းဆွဲထား၏။

ဘယ်လိုပင်ဆွဲ ဆွဲ စောက်စိလေးကို လျှာနှင့် ကလော်ပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမဘယ်လိုမှ တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ဖင်လေး ကြွပေးလာပါသည်။စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာဖျားလေးထိုးထည့်လိုက်သောအခါ ညှီစို့စို့ စောက်ရည်နံ့က ဆီး ကြိုနေလေသည်။

စောက်ခေါင်းတွင်းသို့လျှာနှင့်ထိုးခြင်းထက် စောက်စိလေးကိုရက်ပေးတာကို မြတ်နိုးအနေနှင့် ပိုပြီးခံစားရကြောင်းကို သိလိုက်ရသောကြောင့် အစိလေးကိုဘဲ ကုန်းရက်ပေးနေလိုက်သည်။တင်းမာနေသော စောက်စိလေးကို နို့စို့သလို စို့ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ မြတ်နိုး အရမ်းဖီး(လ်)တက်သွားရပြီး ဖင်ကြီး မြောက်တက်လာကာ သူ့မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အတင်းဖိကပ်နေသည်။

စိတ်တိုင်းကျ နှိုးဆွပြီးသောအခါ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝလေးသို့ဖိတေ့လိုက်သည်။မြတ်နိုးကိုကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်စိများမှိတ်ထားပြီး ဖြစ်ပေါ်လာမည့် ကာမအရသာကို ငံ့လင့်နေကြောင့် တွေ့လိုက်ရ၏။

လီးကြီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံထိုးသွင်းလိုက်သည်။စောက်ရည်များစိုရွှဲနေသောကြောင့် အလွယ်တကူ ထိုးသွင်းလို့ရနေသည်။ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းနေရာမှ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသောအခါ အဆုံးထိတိုင်အောင် တစ်ချက်ထဲ လိုးဆောင့်ပြစ်လိုက်သည်။

“ အား”

ကနဲ အော်ငြည်းသံနှင့်အတူ မြတ်နိုးကော့တက်သွားသည်။လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီမို့ထပ်မဆောင့်သေးဘဲ စိမ်ထားရင်း မြတ်နိုး၏ နို့အုံလေးကို နယ်ပေးနေလိုက်သည်။နို့သီးခေါင်းလေးကို မနာ့တနာလေး ဆွဲပေးလိုက်သောအခါ မြတ်နိုး၏ ရင်ဘတ်လေးက ကော့တက်လာ ပြန်၏။

သူ့လိင်တံကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ အသွင်းအထုတ်ပြူပေးလိုက်သည်။မြတ်နိုးထံမှ ငြည်းညူဟစ်အော်သံများ ပေါ်ထွက်လာ၏။ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးလိုက်သောအခါ သူမ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမ ရင်း ပခုံးပေါ်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်များကို ထမ်းတင်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါတွင် တော့ သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးမှ သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ပန်းထွက်ကုန်ကြလေ သည်။

တစ်ချီပီးသွားသောကြောင့် သူ မောဟိုက်သွားရသည်။မြတ်နိုးကို ညင်သာစွာပွေ့ဖက်ရင်း သူမ၏ဘေး နားတွင် ဝင်လှဲလိုက်မိသည်။စောက်ဖုတ်တွင်းမှစီးကျလာသော သုတ်ရည်များကို တစ်ရှူးနှင့် သုတ်နေသော မြတ်နိုးဇော် ဟူသည့် ချစ်သူလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်မိရသည်။

တဏှာမီးက အခုလေးတင် ငြိမ်းခဲ့ပြီးပြီမို့ အနမ်း က ဖြူစင်ပါသည်။သူမ၏ နဖူးဆံစပ်တွင် သီးလျှက်ရှိနေသော ချွေးသီးလေးများကို တစ်ရှူးတစ်စယူပြီးသုတ်ပေး လိုက်မိသည်။

..................................................................................................................................

“ သူ…အရမ်းကြမ်းတာဘဲကွာ….မြတ်နိုးဟာလေး ကွဲသွားပြီတောင်ထင်နေတာ”

မြတ်နိုးက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုး၍ အပြစ်တင်စကားပြောသည်။အမှန်တကယ် စိတ်ဆိုးနေခြင်းမဟုတ်မှန်း သိ နေသောကြောင့် သူမ၏ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်ပြီးချော့မြှူလိုက်မိသည်။

“ မြတ်နိုးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲကွာ”

“ တော်ပါ….သူလိုချင်တာရလို့ချစ်နေတာပါ……အရင်တုန်းကတော့ လူကိုရှိတယ်လို့တောင်မ ထင်ဘူးမဟုတ်လား”

မြတ်နိုးစကားကြောင့် သူ ငိုင်တွေသွားမိသည်ထင်၏။မြတ်နိုးကသူ့ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်ရင်း စိတ်ဖြေစကားပြော လာသည်။

“ ဒို့ဆရာကြီးကလဲ…အပြောကိုမခံပါလား။မြတ်နိုးက အလကားစတာပါနော်”

မြတ်နိုး စ,နေမှန်း သူသိပါသည်။စိတ်က ဘယ်လိုလွင့်ပျံ့သွားမိသည်မသိ။သူ မြတ်နိုးကိုပြုံးပြလိုက်မိသည်။ချစ်ရ သူလေးက သူ့ပေါ်သို့ရောက်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ နမ်းရှိက်နေပြန်၏။

ငြိမ်းစပြုနေသော ကာမမီးတောက်လေးက ပြန်လည်လူးလွန့်တောက်လောင်လာပြန်သည်။နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်မကပ်သေး သောကြောင့် သူ့အပေါ်သို့မှောက်ရက်လေးတက်ဖိထားသော မြတ်နိုး၏ ရင်သားများက သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ထိ ကာ ပိပြားနေကြသည်။

မြတ်နိုးကို ဖက်ထားမိသောလက်ကို တင်သားစိုင်များဆီသို့ရွှေ့လိုက်ပြီး တင်သားများ ကိုဆုပ်နယ်ပေးမိသည်။တင်သားအကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လက်ကစားမိတော့ စအိုပေါက်ဝလေးကို စမ်း မိလိုက်သည်။ဖင်ပေါင်လေးကို ကလိလိုက်သောကြောင့် မြတ်နိုး မနေတတ်အောင်ဖြစ်သွားရ၏။

အဲဒီ့နေ့က တစ် နေကုန်နီးပါး မြတ်နိုးနှင့်သူ ဆက်ဆံဖြစ်ကြသည်။ညနေစောင်းလို့ပြန်ရန်ထရပ်လိုက်သောအခါ နှစ်ယောက်စလုံး ဒူးများချောင်ကာ ခွေကျသွားရသည်အထိ ဆားငန်ရည်ကို ငတ်မပြေစွာသောက်သုံးခဲ့မိရသည်။ သူငယ်ချင်း၏ စာကျက်ခန်းလေးသည် သူတို့အတွက် နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။

နောင်လဲ အလျှင်း သင့်သလို ဒီအခန်းလေးကို အသုံးချဖြစ်လိမ့်ဦးမည်ထင်ပါသည်။သူငယ်ချင်းက စီစီတီဗွီ တွေဘာတွေ တပ်ထား သေးလားလို့စစ်ဆေးလိုက်ရသေး၏။အင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားလျှင် နှစ်ယောက်သား စောက်ရှက်ကွဲမည်ကို စိုးရိမ်မိသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ဒီခေတ်ကြီးက သူငယ်ချင်းဆိုတိုင်းလဲ ယုံလို့ရတာမဟုတ်။

လောကကြီးသည် လှပလျှက်ရှိနေ၏။ချစ်သူနှင့်အတူ ရှိနေရသော အ ဖြစ်က ကမ္ဘာကြီးကို ပိုမို လှပစေသည်ထင်၏။အရာရာသည် သမားရိုးကျဆန်စွာဖြစ်တည်နေခြင်းပင်။ချစ်ခြင်း တရားအတွက် ကမ္ဘာမြေကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။အချစ်သည် အရာရာကို အကောင်းမြင်စေတတ်သည်တဲ့လား။

..................................................................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

မေကြည်နူးဘဝမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲကိုသာချစ်ခဲ့ဖူးသည်။သူကတော့ ကိုညီလို့ခေါ်သည့် ကိုညီညီလွင်ဘဲဖြစ်သည်။ကိုညီ့ကိုစတွေ့ဖူးကထဲက သူမ ရင်တွေခုန်ရသည်။မြင့်မားသောအရပ်နှင့်အချိုးအစား ပြေပျစ်သောခန္တာကိုယ်ကအားကစားသမားတစ်ယောက်မှန်းသိသာစေသည်။ကိုညီ့အမက မေကြည်နူးတို့ကွန် ပျူတာ တက္ကသိုလ်မှ ဆရာမဖြစ်သည်။

သူ့အမကို လာလာကြိုတတ်သော ကိုညီ့ကို မေကြည်နူးမှမဟုတ် ကျောင်းသူ အတော်များများက စိတ်ဝင်စားကြသည်။ကံကြမ္မာက သူမကို မျက်နှာသာပေးသည်ထင်၏။

တစ်ရက် ကျောင်းတွင် မေကြည်နူးခြေထောက်ခေါက်လဲသွားသည်။စာသင်ချိန်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့် သူမကိုကူညီ မည့်သူ မရှိဘဲဖြစ်နေသည်။သူမက ဆရာမခိုင်းသောကြောင့်ဆရာမ၏ကားရှိရာသို့လာရင်းခြေထောက်ခေါက် ကာ ချော်လဲကျသွားရခြင်းပင်။

သူမပြန်ထသော်လဲ နာကြင်မှုကြောင့် အထရ ခက်နေသည်။ခြေကျင်းဝတ်က တဆစ်ဆစ်နှင့်ကိုက်လာသောကြောင့် မျက်ရည်များတောင်ဝဲရသည်။သူမ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်နေစဉ် မထင်မှတ်သော ကယ်တင်ရှင်ကပေါ်လာသည်။

သူမ တိတ်တခိုးရင်ခုန်နေခဲ့မိသော ကိုညီ ဖြစ်၏။ဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာ သည်မသိ။သူမကို လက်မောင်းရင်းမှနေ ရုတ်တရက်ဆွဲထူလိုက်သောကြောင့် လန့်တောင်လန့်သွားမိသည်။ ဆွဲထူပေးသူကို မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ သူမရင်ဘတ်တွင် ငလျှင်ကွက်ကျားလှုပ်သွားမိရ၏။

ကောင်းကောင်း မရပ်နိုင်သေးသောကြောင့် ကိုညီ့ကို မှီတွယ်ထားရသလိုဖြစ်နေသည်။အားနာစိတ်၊ရှက်ရွံ့စိတ်တို့ကြောင့် မှီ တွယ်ထားမိသောလက်များကို ယောင်ရမ်းပြီးလွှတ်လိုက်မိပြန်သည်။ခြေထောက်က ဘယ်လိုမှမခံနိုင်ဘဲ ညွှတ်ကျ သွားရ၏။ကိုညီက လျှင်မြန်စွာလှမ်းဆွဲပြီးထိန်းထားပေးသည်။သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက ကိုညီ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်နေသည်။ရှက်လွန်းသောကြောင့် မျက်ရည်များဝဲတက်လာရ၏။


 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>



ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၁ )

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် အပိုင်း ( ၁ )

ဘီးကြဲကြီး ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

နွေလေရူးက ဟို…သည် တိုက်ခတ်နေသည်ထင်၏။ ညမွှေးပန်းရနံ့က တစ်ချက်တစ်ချက် အခန်းထဲသို့တိုင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်လောက်အောင် အတွေးများနှင့် ယောက်ရက်ခတ်နေသော ဘုန်းသုတ တစ်ယောက်အတွက် မွှေးအီလှသောပန်းရနံ့ကို ခံစားမနေဖြစ်ပေ။

သူ့အတွက် ခံစားစရာ ခံစားချက်တစ်ခုက ရင်ဝယ်အသင့်ရှိနေပြီးသားဖြစ်နေသည်။ ပန်းရနံ့လိုပင်ထုံအီမွှေးပျံ ့ သော၊ပန်းဘုရင်မလေးအကြောင်းက သုတအတွေးများကို စိုးမိုးထားလျှက်ရှိနေသည်။အချစ်သည် လူကိုသည် မျှထိအောင်ဖမ်းစားနိုင်သည်တဲ့လား။

မေကြည်နူး….

နာမည်လေးတစ်ကြောင်းဘဲရေးပြီး ဘာဆက်ရေးရမယ်မှန်းမသိဖြစ်နေပြန်သည်။ ခေတ်ဟောင်းအထာနှင့်စာပေး ရန်ကြိုးစားမှုကလဲ အထမြောက်လိမ့်မည်မထင်။ဖွင့်ပြောရဲဖို့သတ္တိကလဲ ကိုယ့်မှာကမရှိ။ ငယ်သူငယ်ချင်းလေးအ ပေါ် စိတ်ကစားမိခြင်းက ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်မလုံချင်စရာကောင်းပါသလား။ အချစ်ဆိုတာကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ဆုံတွေ့ရချိန်တွင် ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေမိသည်။

အိပ်မပျော်နိုင်သောညများကိုဖြတ်ကျော် ရင်း လူက ငေါင်စီစီဖြစ်နေ၏။မနေ့က ဖွင့်ပြောမယ်လို့ အားတင်းပြီး မေကြည်နူး တို့အိမ်သို့သွားဖြစ်သည်။ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးတစ်ခွန်းကိုပြောဖြစ်ဖို့ဒီလောက်ခက်ခဲနေဖို့မကောင်းဘူးလို့ ကိုယ့်ဖာသာကိုအား ပေးရင်း သူငယ်ချင်းမလေးဆီကိုသွားဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။

မေကြည်နူးတို့အိမ်ရှေ့ရောက်ခါနီးမှ မနက်ခြောက်နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်ဆိုတာကို သတိ ထားဖြစ်ခဲ့သည်။ငယ်စဉ်ကထဲက ဝင်ထွက်နေကြအိမ်မို့ပြဿနာတော့မရှိ။ခြံရှေ့ရောက်တော့ နိုးနှင့်နေပြီဖြစ် သော သူငယ်ချင်းမလေးကို ခြံထဲမှာပင်အဆင်သင့်တွေ့လိုက်ရ၏။

နယ်မြို့လေးဆိုတော့ မနက်စောစာထ၍ ခြံထဲမှသစ်ရွက်ခြောက်များကို မီးရှို့နေခြင်းဖြစ်သည်။ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ရင်း မီးရှို့နေဟန်ရှိသော သူမရှိရာ သို့လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။မနက်စောစောစီးစီးရောက်လာသောကြောင့် အံ့သြပုံမရ။သူကပင်ဝမ်းသာ သွားဟန် နှင့် လှမ်းခေါ်လိုက်သေး၏။

“ ဟဲ့….သုတ၊ ဒီမှာလာကြည့်စမ်း”

ဘာကိုများ ဒီလောက်ဝမ်းသာအားရပြချင်နေရတာလဲလို့ သူမအနားကိုသွားကြည့်လိုက်တော့ သစ်ရွက်ပြာလေး ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့အတွက်ဘာမှမထူးဆန်းလှသည်မို့သည်တိုင်းလေးသာကြည့်နေလိုက်မိ၏။ရည်းစား စကားပြောမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာရောက်လာသူမို့ ကိုယ့်ရင်ခုန်သံနှင့်ကိုယ် ဘာကိုမှ စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိတာလဲ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။သစ်ရွက်ခြောက်လေးကို အုတ်နီခဲပေါ်တင်ပြီးမီးရှို့ထားသောကြောင့် သစ်ရွက်ပုံလေးအတိုင်းပြာ စုလေးဖြစ်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။

ဒါကို မေကြည်နူးက အထူးအဆန်းလုပ်ကာခေါ်ပြနေခြင်းဖြစ်၏။သူ့ဆီက ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မှုမျိုးကိုမျော်လင့်ထားသည်မသိ။အေးစက်စက်နှင့်ကြောင်ကြည့်နေမိသော သူ့ကို မေကြည်နူးက စိတ်ကောက်သွားသည်။သူမ၏ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုချွန်ရင်းပွစိပွစိလုပ်နေသည်။ချစ်ရသော သူငယ်ချင်းမလေး၏ပုံစံကို အလွတ်ရနေပြီမို့အမြန်ချော့လိုက်ရ၏။

“ နင်ကလဲဟာ ပြာသစ်ရွက်လေးက ဘာများထူးဆန်းလို့လဲ….ဒီ့ထက်ထူးဆန်းတာတစ်ခု နင့်ကို ပြောပြမလို့ ငါစောစောစီးစီး လာခဲ့တာဟ”

ကိုယ်က ကိုယ့်အကြံနှင့်ကိုယ်ဆိုတော့ စကားလမ်းကြောင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် ငတိမလေးက စိတ်ကောက်မပြေသေး။သူမ၏နှုတ်သီးချွန်ချွန်လေး ထော်နေသေးသည်ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် စိတ်ကောက် မပြေသေးကြောင်းသိနိုင်သည်။

“ ငါ…နင့်ကိုပြောစရာရှိလို့လာခဲ့တာဟ”

“ မပြောနဲ့”

မေကြည်နူးက မပြောနဲ့လို့တားမြစ်သော်လဲ ကိုယ်ကပြောချင်နေမိသည်။သို့သော်လည်း နဂိုကတည်းကမှ ဖွင့် ပြောဖို့ရာ မနည်းအားတင်းလာရသည်မို့ ဘုန်းသုတ နှုတ်ဖျားမှ စကားလုံးများက ပေါ်ထွက်မလာခဲ့။မေကြည်နူးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သောအခါ သူမကိုအပေါ်စီးကနေအုပ်မိုးထားသလိုဖြစ်နေသောဘုန်းသုတနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်အနီးကပ် ဖြစ်နေ၏။

မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ ပင်ကိုယ်သဘာဝအလှကို အိပ်ရာမှနိုးထစအချိန်တွင်တွေ့မြင်နိုင်သည်ဆို လား…စာအုပ်တစ်ခုထဲတွင်ဖတ်ဖူးသည်ထင်၏။မေကြည်နူး လှပါသည်။ရှမ်းကြိုက်၍နွားချောခြင်းမဟုတ်ရပါ။

ရွယ်တူတန်းတူ ယောက်ကျားလေးများ၏နှုတ်ဖျားတွင် မေကြည်နူး ဆိုသည့်အမည်နာမ လှုပ်ရှားဖူးပွင့်လာခဲ့ရ သည်မှာ တမြန်မနှစ်ကပင်ဖြစ်၏။ငယ်စဉ်တောင်ကျေး ကလေးဘဝထဲကပင် တူယှဉ်တွဲကာကြီးပြင်းလာခဲ့သော သုတ၏နှလုံးသား ကိုပင် စိုးမိုးသွားခဲ့ပြီမဟုတ်တုံလော။

အသားဖြူဖြူ ၊သေးညှက်ညှက် ကောင်မလေးကနေ ဖွံ့ထွားကားစွင့်သော အလှတရားတို့ဝေလျှံလာသည်ကို မျက်စိရှေ့မှာတင်ပင် မျက်လှည့်ပြလိုက်သလို တွေ့မြင်နေရခြင်းဖြစ်၏။မြင်နေရခြင်းဖြစ်၏။အနီး ကပ်မြင်တွေ့နေရသောကြောင့် ပါးပြင်နုနုပေါ်ရှိစိမ်းဖန့်ဖန့်သွေးကြောမျှင်ကလေးများက မြစ်ကျိုးအင်း မြေပုံ လေးများပမာ ဖြူဝင်းသောအသားအရည်ပေါ်တွင် တည်ရှိနေကြသည်။

ကပိုကယိုလေး ဝဲကျနေသော ဆံနွယ်စ ခွေလိပ်လိပ်ကလေးများက နဖူးပြင်ကို ကန့်လန့်ကာချထားသလိုတည်ရှိနေကြ၏။နီစွေးစွေးနှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေး ကတော့ ပေါက်ကွဲရန်တာစူနေသော မီးတောင်ပေါက်စလေးလို တည်ရှိနေသည်။ချစ်သည်…။

သူမ၏ အမူအယာ…၊သူမ၏….ဟန်ပန်သွင်ပြင်…၊သူမ၏ စကားသံချို….၊သူမနှင့် ပတ်သက်သမျှ အရာအားလုံးကို သူချစ်သည်။သူမနှင့်တွဲဖက်ပေါင်းစည်းနေသော မနက်ခင်းလေးကိုလဲ သူချစ်ပါသည်။သူမနှင့် ယှဉ်တွဲနေသော မီးတောက်ကလေးများကိုလဲသူချစ်သည်။

သူမနှင့်အတူ တည်ရှိနေသော မီးခိုးငွေ့လေးများကအစ ချစ်စရာကောင်းသည်လို့သုတ ထင်နေမိသည်မှာ အချစ်၏ဖမ်းစာနိုင်မှုပေလော…။

“ နင့်ကို..ငါ…”

“ အိမ်သာသွားတက်လိုက်ဦးမယ်ဟာ…နောက်မှပြော”

စကားသံနှစ်ခုက တစ်ဆက်ထဲပေါ်ထွက်လာခြင်းပင်။ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးတစ်ခွန်းကိုဖွင့်ဟပြောဆိုရန် အတွက် သည်မျှ ခက်ခဲသည်တဲ့လား။သူငယ်ချင်းမလေး၏အကြောင်းကိုသိနေသောကြောင့် အတင်းအကျပ် မတားမြစ်ဖြစ်တော့။အိမ်သာရှေ့လိုက်ပြီးတော့ ရည်စားစကားပြောရအောင်ကလဲ လူကြားလို့မကောင်း။စကထဲ ကယဉ်သကို ဆိုတာလိုမျိုးဖြစ်နေပြီထင်သည်။

“ အဲဒါဆိုလဲ…ငါပြန်တော့မယ်ဟာ….နောက်မှပြောတော့မယ်”

“ အေး….ငါလဲပြေးတော့မယ်၊ကိစ္စက ထိပ်ဝကိုရောက်နေပြီ”

ကဲ….ဘယ်လောက်တောင် ရိုမန့်တစ်မဆန်လိုက်ပါသလဲ။ ပြောပြီးပြေးထွက်သွားသော ကောင်မလေးကို ရပ်ငေး နေလိုက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားလို့မြင်ကွင်းကပျောက်သွားတော့မှ သူလှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ခြံဝင်း ထဲမှ အထွက် ဈေးကပြန်လာသော အန်တီမေနှင့် လမ်းပေါ်မှာဆုံသည်။

“ ဟဲ့ကောင်လေး.....ပြန်တော့မလို့လား....ငါ ဈေးက မုန့်ဟင်းခါးဝယ်လာတယ်....တစ်ခါထဲဝင်စားသွားလေ...ဘာမှမစားရသေးဘူးမဟုတ်လား”

မိခင်လိုဖြစ်နေသော အန်တီမေက စေတနာကောင်းစွာဖိတ်ခေါ်နေပြန်၏။ဒီကကောင်က သူ့သမီးကို စောစော စီးစီး ဖွန်လာကြောင်သည်ဆိုတာကိုသိရင်ဘယ်လိုနေမည်မသိ။

“ မစားတော့ဘူးအန်တီ…လဖက်ရည်ဆိုင်မှာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားလို့ထွက်လာရင်းကနေ ခြံထဲမှာ မေကြည်နူးကိုတွေ့လို့ခဏဝင်စကားပြောတာ”

မုသားမပါလင်္ကာမချောဆိုတာလို မှန်သောသစ္စာစကားကိုပြောခွင့်မရဘဲ လိမ်ညာလိုက်ရသည်။

“ အေး…သွား…သွား….ဒါနဲ့မင်းတို့တွေ အောင်စာရင်းထွက်တော့မယ်နော်….အိမ်ကဟာမလေး ကတော့ အဆင်မှပြေပါ့မလားမသိဘူးဟေ့”

အန်တီမေ့ကို ပူစရာမရှိပူရန်ကောဟု ပြောလိုက်ချင်သော်လဲ မပြောဖြစ်ခဲ့။သူလဲ စိတ်မပူဘူးလားဆိုတော့ ပူပါသည်။သူ့အတွက်တော့မဟုတ်။ချစ်ရသူလေးအတွက်သာ….။လူဆိုတဲ့အမျိုးကလဲခက်သားလား။မဖြေနိုင်သူ တွေက ကျရှုံးမှာကို ပူပင်သည်။

ဖြေနိုင်သူများက အမှတ်မကောင်း၊ဒီမထွက်မှာကိုပူပန်သည်။အခု....သူစိတ်ပူမိနေသည်က မေကြည်နူး ကျရှုံးမှာကို စိတ်ပူနေတာမျိုးမဟုတ်။အမှတ်မကောင်းမှာကို ပူပင်နေမိခြင်း မျိုးသာဖြစ်၏။အန်တီမေလဲ သူ့လိုဘဲဖြစ်သည်ဆိုတာကိုသိနေသည်။

..............................................................................................

အန်တီမေကတော့ မိခင်ဖြစ်နေလို့ သူ့ သမီးလေး MC မရမှာစိတ်ပူနေခြင်းမျိုးုဖြစ်၏။သူကတော့ မေကြည်နူးနှင့်အတူ ဆေးကျောင်းမတက်ရမှာကို စိုးရိမ် ပူပန်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။အချစ်သည် လူကို ပူပင်စေတတ်သည်တဲ့လား…..။

ဘုန်းသုတဆိုတာ မေကြည်နူးငယ်ငယ်လေးထဲကပေါင်းလာသောသူငယ်ချင်းလေးဖြစ်သည်။ကလေး ဘဝကထဲက အတူတူကြီးပြင်းလာကြသူများမို့ဒီကောင်ဘာဖြစ်နေသည်ဆိုတာကို သူမသိနေသည်။

ရွယ်တူ ယောက်ကျားလေးများ၏ စိတ်ဝင်စားမှုများကိုကြုံတွေ့နေကြဖြစ်သောကြောင့် ဘုန်းသုတတစ်ယောက် သူမအ ပေါ်တွင် မရိုးမသားစိတ်များဖြစ်ပေါ်နေသည်ဆိုတာကို မိန်းကလေးတို့၏သဘာဝ ခံစားချက်အရ မေကြည်နူး မသိဘဲနေမည်တဲ့လား။

ခက်တာက သူမအနေနှင့် သုတကိုဘယ်လိုမှစိတ်မလှုပ်ရှားခြင်းပင်။သူငယ်ချင်းတစ် ယောက်လို၊မောင်နှစ်မ တစ်ယောက်လိုသာ သဘောထားသည်။သုတ ဖွင့်ပြောလာမည်ကိုပင် စိုးရိမ်နေမိသလို ဖြစ်နေမိသည်။ဒီအတိုင်းလေးနေသွားတာကမှကောင်းလိမ့်ဦးမည်။သူသာဖွင့်ပြောလာပါက အခြေအနေတွေက ပြောင်းလဲသွားနိုင်သည်။

သုတက ဖွင့်ပြောလာသည်ဆိုပါစို့........။သူမသာငြင်းလိုက်လျှင် ဘာတွေဖြစ်လာမည်လဲ။ဒီကောင် အသည်းတွေဘာတွေကွဲ…အရက်တွေသောက်....စိတ်မခိုင်ပါက ဘဝတစ်ခုလုံးနစ်မွန်းသွားနိုင်သည်ထင်၏။ ဟုတ်သည်လေ။မေကြည်နူး ကြည့်ဖူး၊ဖတ်ဖူးသော မြန်မာဗွီဒီယိုနှင့်ဝတ္ထုစာအုပ်များထဲတွင် ယောက်ကျားလေး များအသည်းကွဲပါက ထိုကဲ့သို့ဖြစ်တတ်ကြသည်မဟုတ်ပါလား။

သူမအနေနှင့်သုတကို ထိုကဲ့သို့မဖြစ်စေလိုပါ။ချစ်သူတစ်ယောက်အဖြစ် ရင်မခုန်မိသော်လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ သံယောဇဉ်ဖြင့် စာနာမိပါသည်။ဟိုတစ်နေ့ကလဲ စောစောစီးစီးအိမ်ကိုရောက်လာသည်။ပြောစရာရှိလို့တဲ့။

ရုတ်တရက် ဖွင့်ပြောလိုက်လေမ လားဟု စိတ်ထဲမှ ဘုရားတနေရသည်။တော်သေးသည်။ဘုန်းသုတ ဆိုတဲ့ကောင်က မပွင့်မလင်းနှင့်အုံပုန်းဖြစ် နေပေလို့သာ။ဖွင့်ပြောကာနီးကျမှ အိမ်သာတက်ချင်သည်ဆိုကာ ရှောင်ထွက်လာရသည်။

အိမ်သာရှေ့ထိလိုက် မလာတာ တော်သေး၏။ပြောလို့ရတာမဟုတ်။သူက ဒီအိမ်မှာ ဝင်ချင်သလိုဝင်ထွက်ချင်သလိုထွက်ဆိုသည့် အခွင့်အရေးကိုရရှိထားသူမဟုတ်လား။တကယ်တမ်းမှာတော့ ဘုန်းသုတလိုကောင်လေးမျိုးက မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် စိတ်ကူး ယဉ်ချင်စရာကောင်းပါသည်။

ရည်မွန်ဖော်ရွေတတ်သော မျက်နှာလေးနှင့် သပ်ရပ်သားနားသော ကောင်လေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။မေကြည်နူး၏သူငယ်ချင်းများဆိုလျှင် ဘုန်းသုတကိုစိတ်ကူးယဉ်နေကြသူတွေအများကြီး  ရှိပါသည်။သုတက ပညာရေးတွင်လဲထူးချွန်လှသူမို့ကျောင်းတွင်နာမည်ကြီးစာရင်းဝင်ဖြစ်နေပြန်သည်။

ချစ်မြတ်နိုးဇော် ဆိုသော သူငယ်ချင်းမလေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင်ဘုန်းသုတကိုသိသိသာသာကြီးကျွေပြနေတာဖြစ်သည်။ဖြစ်နိုင် မည်ဆို ပါလျှင် သုတကို တစ်ယောက်ယောက်နှင့်အဆင်ပြေသွားစေချင်သည်။မေကြည်နူးအလှကဝင်းဖန့်သော  အလှဟုဆိုရပါလျှင် ချစ်မြတ်နိုးဇော်အလှက လန်းစွင့်သောအလှဟုဆိုရမည်ထင်သည်။ မေကြည်နူးအနေနှင့်က ဘုန်းသုတကိုမှမဟုတ် ဘယ်သူ့အပေါ်ကိုမှရင်ခုန်ခြင်းမရှိသေးတာမျိုးဖြစ် သည်။

အရွယ်ရောက်စပြုနေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်များရှိသည်ဆိုတာကိုတော့ ဝန်ခံပါသည်။သို့သော်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းသည်အချစ်မဟုတ်ဟု မေကြည်နူးယူဆသည်။အချစ်ဆိုတာ ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးများလဲကွယ်။

အချစ်သည်ကြည်နူးစရာပေလား၊အချစ်သည်ကြေကွဲစရာပေလား၊အချစ်သည် လေပြည်လေညင်းပေလား၊အချစ်သည် မုန်တိုင်းကြမ်းကြမ်းပေလား သိချင်စမ်းပါဘိတော့။မေကြည်နူးကိုချစ်သည် ဆိုသူများအတွက်ကရော…အချစ်သည်မည်သို့သော သဏ္ဍန်ရှိနေသည်လဲ။ဘာမှ မစဉ်းစားတာဘဲကောင်းလိမ့်မည်။ကိုယ်မသိသောအရာကို ရော်ရမ်းမှန်းဆနေရသည်ကစိတ်ပင်ပန်းစရာကောင်း သည်ဟုထင်၏။ကိုယ့်ဘဝရှေ့ရေးအတွက်စဉ်းစားနေတာကမှကောင်းလိမ့်ဦးမည်။

လောလောဆယ်တော့ အချစ် မရှိသေးသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့သာနေထိုင်သွားလိုပါသည်။တချိန်ချိန်ကျရင်တော့ အချစ်ဆို သည်ကို မြည်းစမ်းခွင့်ရပါလိမ့်မည်။သူမနှင့်ပတ်သက်၍ ဘုန်းသုတ ကိုတော့ဘာမှမခံစားစေချင်ပါ။သူငယ်ချင်း လေးကို စိတ်ဒုက္ခကင်းဝေးစေချင်ပါသည်။

..............................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

မြို့လေး၏ တစ်ခုထဲသောဆွတ်ပျံလွမ်းမောဖွယ်ဖြစ်သည့် လွမ်းစေတီတောင်ကုန်းပေါ်တွင် လေတဖြူး ဖြူး တိုက်ခတ်လျှက်ရှိနေသည်။ကိုးတောင်ပြည့်စေတီတော်လေးဆီမှ ပေါ်ထွက်လျှက်ရှိသော ဆည်းလည်းသံ လေးများကလဲ တချွင်ချွင်နှင့် လေတိုက်တိုင်းမြည်ဟည်းနေလေ၏။

စေတီတော်ရင်ပြင်ရှိ တစ်ခုသောခုံတန်းလျား လေးတွင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ထိုင်ရက်ရှိနေပြီး သူမ၏ နဘေးတွင်တော့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရပ်လျှက်ရှိနေလေသည်။ဘုန်းသုတနှင့် မေကြည်နူးတို့နှစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၏။

လွမ်းစေတီဘုရားကုန်းတော်ပေါ်သို့လာခဲ့ရန် မေကြည်နူးကချိန်းဆိုကထဲက သုတ ရင်တွေအရမ်းခုန် နေသည်။မည်သို့သောစကားမျိုးကြားရမည်နည်းဟူ၍ သိလိုစိတ်တို့ကလဲ ရင်ထဲတွင်ကလိကလိဖြစ်နေကြ၏။အခုအချိန်အထိ မေကြည်နူး ကို ချစ်ပါသည်ဟု ဖွင့်မပြောရသေးသောကြောင့် အဖြေပေးရန်ချိန်းဆိုခြင်းမျိုးမ ဟုတ်တာကို သူသိပါသည်။

အမြဲတမ်းတွေ့ဆုံနေရသူခြင်း တကူးတကချိန်းပြီးပြောသည်ဆိုကထဲက အလေး အနက်ဖြစ်စေလိုခြင်းဟု သူနားလည်ထားသည်။သူနားလည်ထားသည်။ဘုရား…ဘုရား…မေကြည်နူးတစ်ယောက် ချစ်သူတွေ ဘာတွေ ရသွားတာများလား။

ဖွဟဲ့….လွဲပါစေ…ဖယ်ပါစေ…။

ကိုယ့် အတွေးနဲ့ကိုယ် တိုင်ပတ်နေပြန်သည်။တကယ်တမ်း  ဖြစ်လာခဲ့မည်ဆိုရင်ရော…။စိတ်ကူးကြည့်ရုံနဲ့တောင် သူ..အခါခါသေဆုံးနေမိသည်။ဖြစ်တော့လဲမဖြစ်နိုင် ဟု ဖြေတွေး တွေးလိုက်မိပြန်သည်။ဒီမြို့သေးသေးလေးမှာ သူ မသိဘဲ မေကြည်နူး ရည်းစာရသွားဖို့ဆိုတာ တကယ်တမ်းမှာလဲ မဖြစ်နိုင်ပေ။စိတ်ကိုက တွေးပူနေမိခြင်းဖြစ်၏။

“ သုတ….”

မေကြည်နူး တစ်ခုခုကိုပြောဖို့အားယူနေပုံရသည်။သူ့နာမည်ကိုခေါ်ပြီး ဟိုးအဝေးသို့ငေးကြည့်နေပြန်သည်။

“ နူနူး…နင်ဘာပြောချင်လို့လဲ…နင့်မှာဘာပြဿနာရှိနေလို့လဲဟင်၊ငါ..ဘာကူညီပေးရမလဲ”

ချစ်ရသူလေးကို ကြင်နာနူးညံ့စွာမေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ပုံမှန်အားဖြင့်ဆိုလျှင်တော့ သုတ အနေနှင့် သူမကို နင်တလုံးငါတစ်လုံးသာပြောဆိုတတ်သော်လဲ တစ်ခါတစ်လေတော့ နူနူးဟု ချစ်စနိုးခေါ်ဆိုတတ်သည်။သူမ၏ နာမည်ဖြစ်သော မေကြည်နူးကို နူးနူးဟု ခေါ်ရာမှ နူနူးဖြစ်သွားခြင်းပင်ဖြစ်၏။

ဒီကောင်မလေးကို နူနူးဟုခေါ် တတ်သူဆိုလို့ သူနှင့်အန်တီမေနှစ်ယောက်သာရှိသည်။

“ နင်ကူညီမှ..ဖြစ်မှာ….”

ကူညီချင်ပါသည်ဆိုမှ နင်ကူညီမှဖြစ်မှာလုပ်နေပြန်သည်။ဒီကောင်မလေးက တစ်ခါတစ်ခါ အသည်းယားဖို့ ကောင်းသည်။ရင်ဘတ်အတွင်းထဲမှာရှိနေသော အသည်းကယားကျိကျိဖြစ်နေခြင်းမျိုးတော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ။

“ ငါ…ဆေးကျောင်းမတက်ချင်ဘူးဟာ…အဲဒါ..နင်မေမေ့ကိုပြောပေး”

“ ဘာ…”

ကိုယ့်နားကိုယ်တောင်မယုံကြည်ချင်ဖြစ်သွားသည်။မျှော်လင့် မထားသော အကူအညီတောင်းခြင်းမျိုးနှင့်သူမက အံ့သြအောင်တမင်လုပ်နေသည်လား။မေကြည်နူးကို သေချာ အကဲခတ်မိတော့လဲ မျက်နှာလေးက လေးနက် တည်ငြိမ်နေပြန်သည်။သူ..နားကြားလွဲခြင်းမဟုတ် ဆိုတာတော့ သေချာပါသည်။ဒါဆိုဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ….။

သူ နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေမိသည်။

“ ဟုတ်တယ်ဟ…..အစကတော့ နင်တို့ဆေးကျောင်းတက်ရင် ငါတစ်ယောက်ထဲဘက်ပဲ့ ကျန် နေ မှာကို စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ငါအရမ်းကြိုးစားခဲ့တာ”

အခုကျတော့ရော…အခုကျတော့ နင်ကိုယ်တိုင်က ဘက်ပဲ့ကျန်နေခဲ့ဖို့လုပ်နေတာမဟုတ်လား..။စိတ်ထဲမှာဘဲ ပြောနေမိခြင်းဖြစ်ပါသည်။မေးခွန်းများစွာကနှုတ်ခမ်းဝမှာတင် တစ်ဆို့နေကြ၏။အံ့သြစိတ်ကလဲ ခုထိမပြေသေး။

“ ငါ…ဆရာဝန်မဖြစ်ချင်ဘူး။ဝါသနာလဲမပါဘူး။နင်စဉ်းစားကြည့်လေဟာ….ငါ..ဆရာဝန်ဖြစ်ပါပြီတဲ့၊ စိတ်မပါဘဲသင်ထားတဲ့ ပညာတွေနဲ့ လူနာတွေကို စိတ်ဝင်စားမှုမရှိစွာကုသပေးနေရမှာဟ…လူရိုသေရှင်ရိုသေ ဆရာဝန်ဘွဲ့ကိုရအောင်ယူထားပြီး တခြားနည်းလမ်းမျိုးနဲ့လဲငါမရပ်တည်ချင်ဘူး။ငါ့စိတ်ကိုနင်သိပါတယ်”

ငါ့ စိတ်ကိုနင်သိပါတယ်တဲ့..လား ကောင်မလေးရယ်။တကယ်တော့ ငါဆိုတဲ့ကောင်က ဘာကိုမှမသိတဲ့ကောင်စား မျိုးရယ်ပါ။အခုတောင် နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေတာကိုဘဲကြည့်လေ။

“ မဟုတ်သေးပါဘူးဟာ”

ကိုယ့်ပါးစပ်ကထွက်သွားသော စကားတစ်ခွန်းဖြစ်သော်လဲ ကိုယ်တိုင်ပြောလိုက်တာမှဟုတ်ပါလေစဟု ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေမိပြန်သည်။ဒီအချိန်မှာ သူပြောသင့်သည်က အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်နှင့် သူမ ဆေးကျောင်းတက်ရန်ပြောဆိုဆွဲဆောင်သင့်သည်။

သူမနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် သူ့နှုတ်ဖျားက အလိုလို တိတ်ဆိတ်နေတတ်တာ ဘာ ကြောင့်ပါလဲ။

..............................................................................................................................................

“ ငါ…သေချာစဉ်းစားပြီးပြီဟ….ငါက ဝါသနာမပါဘဲ ဂုဏ်သိက္ခာတစ်ခုထဲအတွက် နေရာဝင်ယူလိုက်တယ်ဆိုပါစို့…..တကယ်ဝါသနာပါပြီး တကယ်ပေးဆပ်လိုသူတစ်ယောက်အတွက် တစ်နေရာ နစ်နာမသွားဘူး လား…..နင့်လို ကိုယ်တိုင်ကဝါသနာပါပြီးကျိုးစားလိုတဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ဟာ….ငါက ဆေးပညာကိုရော ကုသဖို့ကိုရောလုံးဝကိုဝါသနာမပါတာဟ…ဖေဖေက ဘာပြဿနာမှမရှိဘူး။ခက်နေတာက မေမေ။မေမေက ငါ့ကိုဆရာဝန်မအရမ်းဖြစ်စေချင်နေတာ…ငါ..မေမေ့ကို ဘယ်လိုပြောရမလဲ”

အခုငါ့ကိုပြောသလိုသွားပြောလိုက်ပေါ့ဟလို့ ပြောလိုက်ချင်သည်။ထုံးစံအတိုင်း စကားလုံးများက နှုတ်ခမ်း ဖျားမှာတင် တစ်ဆို့နေကြပြန်သည်။သူမငေးမောနေရာ အဝေးရှိတောင်တန်းများသို့လိုက်လံငေးမော ကြည့်နေလိုက်သည်။

တောင်များက မြေသားလှိုင်းလုံးများသဖွယ် တလိပ်လိပ် ခုံးကြွနေကြ၏။တောင်တန်းများ ကြားမှ တိမ်သားစိုင်များက လေနှင့်အတူ မျောလွင့်နေကြသည်။တောင်များကပင် ပို၍မြင့်နေသယောင်။

တစ်ခါ တစ်ရံတွင် တိမ်သည် တောင်ထက်နိမ့်ပါးနေတတ်သည်ဆိုသောအတွေးက မဆီမဆိုင် စိတ်ထဲကိုဝင်ရောက်လာ သည်။ကိုးတောင်ပြည့်စေတီတော်ဆီမှဆည်းလည်းသံလေးများကသာယာနာပျော်ဖွယ်ဆက်လက်မြည်ဟည်း နေသော်လဲစိတ်ထဲတွင် စောစောကလိုကြည်နူးမှုမျိုးဖြစ်ပေါ်မနေပြန်တော့။

ကမ္ဘာကြီးသည် စိတ်ခံစားမှုအပေါ် လိုက်၍ လှလိုက်မလှလိုက် ဖြစ်နေတတ်သည်တဲ့လား။ကျောင်းတက်ရသောအခါတွင်မေကြည်နူးနှင့်အတူတွဲခွင့်မရတော့ပေ။

အန်တီမေ ဘယ်လောက်ပင် တားတား သူမက ခေါင်းမာစွာနှင့် ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ် ကိုသာရွေးချယ်တက်ရောက်ခဲ့သည်။မြတ်နိုးဇော် က တော့ ဆေးကျောင်းတက်ခွင့်ရသောကြောင့် သူနှင့်အတူတစ်ကျောင်းထဲ၊တစ်ခန်းထဲမှာတွေ့ခွင့်ရနေသည်။

သူ တို့မြို့လေးမှ ဆေးကျောင်းတက်ခွင့်ရသူ လေးဦးသာရှိသောကြောင့် မေကြည်နူးပါမလာတော့ သူတို့သုံး ယောက်က တတွဲတွဲဖြစ်သွားရသည်။သူတို့နှင့်အထက်တန်းကျောင်းမတူသော တစ်မြို့ထဲသား နေဝင်းလွင်ဆို သော တရုတ်လေးတစ်ယောက်ပါ ပါလာခြင်းဖြစ်သည်။

ဘုန်းသုတနှင့်မြတ်နိုးဇော်က စတိတ်ကျောင်းမှာထဲက အတူတူဖြစ်သောကြောင့် ပိုပြီးရင်းသလိုဖြစ်သွားရသည်။မြတ်နိုးဇော်သူ့ကိုကျွေနေတယ်ဆိုတာကိုလဲ သုတ သိ ပါသည်။မိန်းကလေးမို့ဖွင့်မပြောသာသော်လဲ သူမ၏အမူအယာတွေက သိသာပါသည်။

တစ်မြို့ထဲအတူနေစဉ် က ဒီမျှလောက်ရင်းနှီးမှုမရှိသော်လဲ အတော်အသင့်တော့ရင်းနှီးမှုရှိခဲ့သည်မို့တစ်မြို့တစ်ရွာမှာပညာလာရောက် ဆည်းပူးရသောအခါတွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ရင်းနှီးမှုပိုလာသည်ကတော့အမှန်ပင်။

သုတ၏စိတ်တွေက မေကြည်နူးထံတွင်သာရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ဆေးကျောင်းနှင့်ကွန်ပျူတာ တက္ကသိုလ်ကို ချောင်းပေါက်အောင်ကူးလူးသွားလာနေရအောင်ကလဲအဆင်မပြေလှ။တခါတစ်လေဆိုလျှင် ဆေးကျောင်းကထွက်ပြီး ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်သို့ပြောင်းတက်ချင်စိတ်ပင်ပေါက်မိသည်။

စာတွေကလဲများသ လားတော့မမေးနဲ့ဆိုတာမျိုးထဲကဖြစ်နေသည်။ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် မေကြည်နူးရှိရာကိုတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါတော့ ရောက်အောင်သွားဖြစ်သည်။ချစ်ရသူ၏မျက်နှာလေးကိုတွေ့ခွင့်ရရုံနှင့်ကြေနပ်ပါသည်။

ဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားတိုင်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်ပျက်သွားရသည်ချည်းပင်ဖြစ်နေသောကြောင့်ဖွင့်မပြောဖြစ်တော့။

အချိန်တန်လျှင် ဒီကောင်မလေး ဒေါက်တာဘုန်းသုတ၏ အိမ်သူသက်ထားဖြစ်လာမည်ဆိုတာသေချာသည် ဟု စိတ်ထဲတွင်သေချာနေခဲ့မိသည်။

မေကြည်နူးကိုယ်တိုင်က သူ့ကိုငြင်းပယ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ ဘုန်းသုတ အနေနှင့် ယောင်မှားလို့ပင်မတွေးဖူးခဲ့ချေ။

ရန်ကုန်လိုနေရာမျိုးမှာ ဆေးကျောင်းတက်ရဖို့လုပ်ဆောင်ခဲ့ရသည့်အဆင့်တွေကသိပ်မလွယ် ကူလှ။ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို ရန်ကုန်တွင်လာဖြေခဲ့ရသည်။သူတို့မြို့လေးမှာဘဲဖြေဆိုခဲ့မည်ဆိုပါက မကွေး ဆေးတက္ကသိုလ်မှာသာတက်ရောက်ရမည်ဖြစ်သည်။

ရန်ကုန်မှာကျောင်းတက်ချင်၍ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို ဒုက္ခ ခံကာရန်ကုန်သို့တက်ဖြေခဲ့ကြသူများထဲတွင် မေကြည်နူးလဲပါဝင်ခဲ့ပါသည်။ဆေးတက္ကသိုလ်မမှီမှာကို စိုးရိမ်စိတ်ကြီး စွာနှင့် အတင်းကာရောကြိုးစားပြီးကာမှ တကယ်တမ်းလဲကျရော မတက်ချင်ဘူးဖြစ်သွားသည်။

မေကြည်နူး၏ စိတ်ကို နားလည်လှပြီထင်နေသော ဘုန်းသုတ မှာဘယ်လိုနားလည်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။အခုတော့ တစ် ယောက်တစ်ကျောင်းစီဖြစ်နေရသည်။စာသင်နေရတာတောင်စိတ်က မဖြောင့်ချင်။ဒီအချိန်ဆို သူမ ဘာလုပ်နေ လောက်သည် ဆိုသည့်စိတ်က ဘုန်းသုတကို ဒုက္ခပေးနေသည်။အချစ်သည် ဒုက္ခဖြစ်တတ်သည်လား။

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ခုတလောချစ်မြတ်နိုးဇော်တစ်ယောက်ဘုန်းသုတကို သိပ်မကပ်တော့ပြန်။အရင်က ဝေးလေကောင်းလေ ဟုသဘောထားခဲ့မိသော်လဲ အခုတော့ ဘုန်းသုတကိုယ်တိုင် မြတ်နိုးဇော်ကိုလိုက်ရှာနေရသည်။အတန်းထဲတွင် တွေးနေ၊ငေးနေ မိသောကြောင့် စာမလိုက်နိုင်ပေ။

အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းက စာတော်ခဲ့သော သုတ တစ်ယောက် သူ့လောက်မတော်သောမြတ်နိုးဇော်ထံတွင် ပြန်သင်နေရသည်။မေကြည်နူးဆီကိုလဲ ပုံမှန် မရောက်ဖြစ်တော့။အချိန်ရရင်ရသလိုတော့သွားဖြစ်နေသည်။

မြတ်နိုးဇော်နှင့်တော့ အရင်ကထက်ပိုပြီး ရင်းနှီး လာခဲ့သည်။မြတ်နိုးဇော်နှင့်ပတ်သက်မိလိမ့်မယ်လို့ ဘုန်းသုတ ထင်မှတ်မထားခဲ့။တကယ်တော့ ကံကြမ္မာက သူ့အတွက် အားလုံးစီစဉ်ပြီးသားရှိထား ဟန်တူပါသည်။

မေကြည်နူးနှင့်ပတ်သက်၍ အသည်းကွဲရလိမ့်မယ်လို့ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မကူးမိခဲ့သော သုတ အတွက် ကြမ္မာဆိုးက ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။

“ ဟဲ့…သုတ၊နင့်ရဲ့မေကြည်နူးကို ဘဲတစ်ပွေနဲ့တွေ့လိုက်တယ်”

ပြောလာသူက ချစ်မြတ်နိုးဇော်ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်သူ မယုံခဲ့။မြတ်နိုးဇော်မှမဟုတ်၊တခြားသူတစ်ယောက်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့လျှင်လဲ သူ..ယုံကြည်ဖြစ်လိမ့်မည်မထင်ပါ။

“ သူငယ်ချင်းဖြစ်မှာပါ”

ခပ်လွယ်လွယ်ပြောလိုက်တဲ့ သူ့စကားကို မြတ်နိုးဇော်က သိပ်ကျေနပ်ပုံမရ။

“ ဘဲကြီးက သူ့ထက်အသက်ကြီးမယ့်ပုံဟ”

ထပ်ပြောလာသော မြတ်နိုးဇော်ကို သူ ဘာမှတုန့်ပြန်ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ စာကိုသာကုန်းကျက်နေလိုက်သည်။သူ့ဘက်ကတုန့်ပြန်မှုမရှိသောကြောင့်မြတ်နိုးဇော်လဲ စာဘဲလုပ်နေလိုက်ရသည်။ ဒါတောင်တစ်ခွန်းတော့ မကြားတကြားပြောလိုက်သေးသည်။

“ ငါက..စေတနာနဲ့လဲပြောရသေးတယ်”

ချစ်မြတ်နိုးဇော်အနေနှင့် အမှန်တကယ် စေတနာနှင့်လာပြောတာဖြစ်နိုင်ပါသည်။သို့သော်လဲ မေကြည်နူးကိုယုံ ကြည်မိသောကြောင့် သူမစကားကို မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့တထစ်ချယူဆလိုက်မိတာဖြစ်သည်။

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ”

သုတ အမှန်ပင်ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောလိုက်မိတာဖြစ်ပါသည်။မြတ်နိုး သူ့အပေါ်ကောင်းသည်ဆိုတာကို သိနေသောကြောင့် လုပ်ဇာတ်လာခင်းနေတာမဖြစ်နိုင်ဘူးလို့သူယူဆမိသောကြောင့်ပင်။သူမအထင်မှားနေခြင်း သာဖြစ်နိုင်သည်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူမရဲ့စေတနာကိုတော့ ကျေးဇူးတင်ရမည်မဟုတ်လား။

နောက်တစ်ယောက်လာပြောတာကတော့ တစ်မြို့ထဲသား တရုတ်လေးဖြစ်နေသည်။ဒီကောင်က ရန်ကုန်တွင်ဆွေမျိုးများရှိသောကြောင့် သုတ တို့နဲ့သိပ်မတွဲဖြစ်သော်လဲ တစ်မြို့ထဲသားဟူသော သံယောဇဉ် တော့ရှိသည်။ကျောင်းမှာ တတွဲတွဲမရှိလှသော်လဲ ရန်ဖန်ရန်ခါဆိုသလို သုတတို့နှင့် လာရောတတ်သည်။

ဒီကောင်ကလဲ မေကြည်နူးကို လူတစ်ယောက်နှင့်တွေ့လိုက်သည်ဟု ဆိုလာတော့ သုတ ရင်ထိတ်သွားခဲ့ရ သည်။ဒီကောင်ပြောတာက ပိုတိကျသည်။ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှနေ၍ နှစ်ယောက်အတူထွက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်တဲ့။ထို သူက မေကြည်နူးကို ပခုံးတောင်ဖက်ထားလိုက်သေးသည်ဆိုဘဲ။

ပိုပြီးသေချာအောင် သူသွားနှုတ်ဆက်လိုက် တော့ မေကြည်နူးက သူ့ကိုထိုသူနဲ့တောင်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါသေးသတဲ့။ကြားရသောသတင်းကြောင့် သူ့ ရင်ထဲတွင် ဆို့တက်လာရသည်။

မရောက်ဖြစ်တဲ့ ဆယ့်လေးငါးရက်အတွင်း သူမ ဒီလိုပြောင်းလဲသွားတယ်ဆို တာကို သူ မယုံမရဲဖြစ်မိ၏။သူရောက်ရောက်သွားတတ်သည်ဆိုတာကလဲ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်သာဆိုတော့ ဘယ်တုန်းထဲက သူမ ပြောင်းလဲနေခဲ့သည်မသိ။

သူ..သူမကိုချစ်နေသည်ဆိုတာကို နှုတ်ဖျားမှဖွင့်ဟမပြောသော် လဲ သူမ သိနေလိမ့်မည်လို့ သူယူဆထားခဲ့သည်။သူမကလဲ သူ့ကိုပြန်ချစ်လိမ့်မည်လို့ယုံကြည်နေခဲ့သည်။

....................................................................................................................

အခုတော့ ထင်မှတ်မထားတာတွေဖြစ်လာသည်။လူက တစ်ကိုယ်လုံးပူထူနေသည်။ကြားရသည့်သတင်းများကို မယုံ ချင်သော်လဲ ပြောသူကသေချာပေါက်လာပြောနေခြင်းဖြစ်နေပြန်သည်။တရုတ်လေးအနေနှင့် သူ့ကို လုပ်ကြံ ပြောဆိုစရာ အကြောင်းမရှိသောကြောင့် ယုံရမလိုဖြစ်နေသည်။

မေကြည်နူးနှင့်တွေ့ရရင်တော့ ဘာဆိုတာ သဲသဲကွဲကွဲ သိရလိမ့်မည်။မေကြည်နူးကိုယ်တိုင်က ဟုတ်သည်လို့ဆိုလာပါလျှင် သူ....ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါမည်လား။ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မေကြည်နူးနဲ့တော့ တွေ့ရမှဖြစ်မည်။

စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ မေကြည်နူးရှိရာ  ကွန်ပျူတာ တက္ကသိုလ် သို့ထထွက်လာလိုက်၏။ခါတိုင်းလိုချွေတာရေးလုပ်ပြီး ဘတ်(စ်)ကား တိုးစီးမနေနိုင်တော့….။တက္ကစီတစ်စီးငှားစီးလာလိုက်သည်။ဒါတောင် တက္ကစီဆရာက မောင်းတာနှေးလွန်းသည်လို့ထင်မိ၏။ထင်မိ၏။အရေးထဲ ကျမှ လမ်းတွေကလဲ ပိတ်နေပြန်သည်။

ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုပါလျှင် ဒီနေရာမှနေ၍ ချက်ခြင်းကိုယ်ပျောက်သွားပြီး မေကြည်နူးရှေ့တွင် ဘွားကနဲ ချက်ခြင်းသွားပေါ်လိုက်ချင်သည်။

“ ဟုတ်တယ်…သူ့နာမည်က ကိုညီတဲ့…နင်ဘာသိချင်သေးလဲ သုတ”

မေကြည်နူးစကားသံက ဒီမျှလောက်နားခါးစေလိမ့်မယ်လို့ထင်မထားမိခဲ့ဖူးချေ။သူ သွေးဆူနေသလောက် မေကြည်နူးက သွေးအေးလွန်းလှသည်။သူ့အနေနှင့် မမျှော်လင့်ဘဲရင်ဆိုင်နေရပေမယ် မေကြည်နူးကတော့ ဒီလိုဖြစ်လာနိုင် သည်ဆိုတာကို ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားခဲ့ပုံရသည်။

“ အချစ်ဆိုတာကို ဖန်တည်းယူလို့ရမယ်ဆိုရင်တော့ ငါ့ရဲ့ရွေးချယ်မှုဟာ နင်ဘဲဖြစ်မှာပါ…နင်ငါ့ကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာကို ဟိုးအရင်ထဲက ငါသိပါတယ်ဟာ…ဒါပေမယ့် ငါ..နင့်ကိုချစ်သူတစ်ယောက်လို ချစ်လို့မရ ခဲ့ဘူးဟ….ငါ့ကြောင့် နင်စိတ်ဆင်းရဲရမှာကိုလဲ ငါမမြင်ချင်ဘူး….အခုတော့ ငါ့မှာချစ်ရမယ့်သူရှိလာပြီလေ…ငါရင် မဆိုင်ချင်တဲ့ အခြေအနေတွေကို ရင်ဆိုင်ရဖို့ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ ငါကြိုတင်တွေးထားပြီးသားပါ”

မေကြည်နူးပြောနေသောစကားလုံးများကို သူ သဲကွဲစွာမကြားမိတော့။ရင်ဘတ်တွေအောင့်တက်လာသည်။ဒေါ သဖြစ်နေမိသောစိတ်များကဝမ်းနည်းခြင်းဘက်သို့ပြောင်းလဲကုန်ကြသည်ထင်၏။

မျက်ဝန်းမှ ရစ်ဝဲတက်လာ သောမျက်ရည်စများကို စီးကျမလာစေရန် မျက်တောင်ကိုပုတ်ခတ်လိုက်မိသည်။မျက်ရည်ကျရမည် ဆိုရင် တောင်မှ သူမရှေ့တွင်မဖြစ်ချင်ပါ။ဘဝမှာတစ်ခါသာလင်းလက်ဖူးသောကြယ်စင်လေးကကျွေကျသွားခဲ့ရလေပြီ။

မေကြည်နူးရှေ့ကနေ ဘယ်လိုထွက်ပြေး လွန်မြောက်ခဲ့ရသည်ဆိုတာလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မသိတော့။ပြည်လမ်းမ တစ်လျှောက် မရပ်မနား လျှောက်နေမိသည်။ခြေထောက်တွေထုံကျင်လေးပင်လာသည်အထိ…ဘယ်ဆီကိုမှန်း မသိ၊ရည်ရွယ်ချက်မဲ့စွာ ခြေဦးတည့်ရာဆိုသလို လျှောက်နေမိခြင်းဖြစ်၏။

မေကြည်နူးအနေနှင့်လဲ သူမရှေ့မှခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ ထွက်ခွာသွားသော သူငယ်ချင်းလေးကို လိုက်ကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိပါသည်။သူမအနေနှင့် သုတကို ဒီလိုမျိုး စိတ်ထိခိုက်မှု မဖြစ်စေချင်ပါ။

ချစ်သူတစ်ယောက်လိုရင်မခုန်နိုင်သော်လဲ သာမာန်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထက်ပိုသောခံစားချက်မျိုးနှင့်တော့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုရှိပါသည်။

ဘုန်းသုတကိုကြည့်ရတာစိတ်နှင့်ကိုယ် ကပ်ပုံမရသောကြောင့် သူမ စိတ်မချနိုင်ဖြစ် နေရသည်။ကိုယ့်ရပ်ကိုယ့်ရွာမှာဆိုမထောင်းတာလှသော်လဲ ရန်ကုန်လိုနေရာမျိုးမှာဖြစ်နေသောကြောင့် စိတ်ပူမိသည်။အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရမည်ဆိုပါလျှင် တခုခုဖြစ်ခဲ့ပါက မိမိကြောင့်ဆိုတာမျိုးဖြစ်လာမည်ကို မလိုလားတာလဲ ပါပါသည်။

သူမ၏ချစ်သူဖြစ်သော ကိုညီ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်ပြီး အနောက်ကနေလိုက်ကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ကိုညီရောက်လာတော့ ကိုညီ့ကားနဲ့ဘဲ ဆေးကျောင်းဖက်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။မြေနီကုန်းရောက်ခါနီးတော့ ပြည်လမ်းဘေးတွင် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ လမ်းလျှောက်နေသော ဘုန်းသုတကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ကားပေါ်က ပြေးဆင်းပြီး ကားပေါ်သို့ဆွဲခေါ်လိုက်ချင်သော်လဲ အခြေအနေကပိုဆိုးသွားမှာစိုးသောကြောင့် မခေါ်ဖြစ်ခဲ့။ကို ညီနှင့် သုတကို လောလောဆယ် ဆုံပေးရန်မသင့်တော်သေးဟု မေကြည်နူး ယူဆသည်။

ဘယ်လိုလုပ်ရမည် မသိတော့သောကြောင့် ချစ်ရသူကိုဘဲ အားကိုးတကြီးတိုင်ပင်ဖြစ်၏။ကိုညီက နားလည်မှုရှိ၍တော်ပါသေးသည်။ကားမောင်းနေရင်းမှ သူမ၏အပူကို မျှကူစဉ်းစားပေးရှာသည်။

မြေနီကုန်းမီးပွိုင့်ကိုကျော်တော့ သကောင့်သားက စမ်းချောင်းလမ်းဘက် ကွေ့ဝင်သွားသည်။သူမတို့ကားက စမ်းချောင်းလမ်းသို့ချိုးဝင်လို့မရသောကြောင့် သူမ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ကိုညီ့ကို စီးတီးမတ်ဖက်မှ ကွေ့ပြီးဝင်လာခိုင်းရသည်။

သူမ လိုက်ချောင်းနေကြောင်းကိုလဲ သုတ မသိစေချင်သောကြောင့် နောက် ဖက်ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ မျက်ခြေမပြတ်အောင်လိုက်နေရသည်။လမ်းထဲ နဲနဲဝင်မိတော့ အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲသို့ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရသည်။

..........................................................................................................................................

ကိုညီ ကားနှင့်ထွက်လာမည့်လမ်းကို မရောက်သေးတာကြောင့် သုတ မမြင် အောင် လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းမှနေ၍ ကိုညီရှိရာသို့သွားလိုက်ရသည်။သူမ အနေနှင့် ဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာကို မဆုံး ဖြတ်တတ်တော့။

ကိုယ်ငြင်းပယ်လိုက်လို့အသည်းကွဲပြီး ထင်ရာလျှောက်လုပ်နေသော ယောက်ကျားတစ် ယောက်ကို ချစ်သူအား အကူအညီတောင်းပြီး လိုက်လံချောင်းကြည့် နေသည်ဆိုထဲက အလုပ်ကမဟုတ်တော့။

သဘောကောင်းလွန်းလှသော ချစ်သူကို အားနားသလို ငယ်သူငယ်ချင်းလေးဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်ပျက်နေမည့်အ ရေးကိုလဲ ဒီအတိုင်းပြစ်မထားနိုင်ပြန်ပါ။သုတ ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး Grandတစ်ပြားမှာလိုက်သည်။

စားပွဲထိုးလေးက ဘာအမြည်းစားမလဲ ဆိုသော ကြောင့် ခပ်လွယ်လွယ်နှင့်မြန်မြန်ရနိုင်သော ကြက်ဥမွှေကြော်တစ်ပွဲမှာလိုက်သည်။ကြက်ဥမွှေကြော်တစ်ပွဲမှာလိုက်သည်။

အရက်ကိုဖန်ခွက်ထဲထည့်ပြီး မော့ချလိုက်တော့ လည်ချောင်းထဲသို့ပူလောင်စွာစီးဝင်သွားကြ၏။သောက်လေ့သောက်ထမရှိသောကြောင့် သီးသလိုဖြစ်သွားသေးသည်။

စားပွဲထိုးကောင်လေးက ကြက်ဥမွှေကြော်လာချရင်း သူ ဖြစ်နေပုံကိုမြင်သွားသော ကြောင့် ရေသန့်၊ရေခဲ ယူမလားဆိုသဖြင့်  မှာလိုက်သည်။အရက်ကို သောက်ချင်လို့မဟုတ်လှသော်လဲ ငယ် စဉ်ကထဲက ပုံသေနည်းတစ်ခုလို သိမှတ်ခဲ့ရသော အသည်းကွဲ၊အရက်သောက် ဆိုသည်ု ဖော်မြူလာအတိုင်းအရက်ဆိုင်ရှိရာသို့ဝင်လာမိခြင်းသာဖြစ်သည်။

စားပွဲထိုးလေး လာချပေးသည့် ရေသန့်ပုလင်းကိုဖောက်၍ အ ရက်ခွက်ထဲသို့ရောလိုက်ပြီး ရေသန့်ရေခဲနှစ်တုံးကို ဖန်ခွက်ထဲထည့်ကာ ထပ်မော့လိုက်သည်။စောစောကလို အဝင်မကြမ်းတော့သော်လဲ သူနှစ်သက်သောအရသာမျိုးတော့မဟုတ်တာသေချာသွားသည်။အရက်ပုလင်းကို ဘေးသို့တွန်းပို့လိုက်ပြီး ကြက်ဥမွှေကြော်တစ်ဇွန်းခပ်စားလိုက်သည်။

အရက်သောက်ရတာအဆင်မပြေသော ကြောင့် ဘီယာပြောင်းသောက်ကြည့်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး မြန်မာတစ်လုံးမှာလိုက်သည်။ဘီယာခပ်အေး အေးကို မော့ရသည်က သိပ်တော့မဆိုးလှ။သောက်လို့ဖြစ်သေးသည်။

အရက်ကတော့ အရသာကိုမကြိူက်လှ။အရက်ပုလင်းကို အသာဘေးပို့ပြီး ဘီယာစုပ်ရင်း အသည်းကွဲရသည့်အရသာကိုပြန်လည်ခံစားနေမိသည်။ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ စောသေးသည်မို့တခြားဝိုင်းတွေ သိပ်မရှိလှ။

ဒီဆိုင်၏ဖောက်သည်ဖြစ်ပုံရသော ဝိုင်းတစ်ဝိုင်းတော့ရှိနေသည်။ထိုလူများကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ အရက်လေးတစ်ငုံလောက်သောက်လိုက် စကားလေးပြောလိုက်၊ဆေးလိပ်လေးဖွာလိုက် လုပ်နေကြသည်။သူလဲဆေးလိပ်သောက်ကြည့်ချင်လာသည်။ဆေးလိပ်တစ်ပွဲလို့မှာလိုက်တော့ Red Ruby သုံးလိပ်လာချသည်။

မီးခြစ်တောင်းလိုက်ပြီး စီးကရက်ကိုဟန်ပါပါရှိုက်ဖွာလိုက်သောအခါ တဟွတ်ဟွတ်နှင့် သီးသွားရ၏။

မေကြည်နူးအနေနှင့် ဘုန်းသုတကို ဒီလောက်ထိဂရုစိုက်နေဖို့မသင့်။အထူးသဖြင့်သူမ၏ချစ်သူအသစ်စက်စက်လေးသာရှိသေးသောကိုညီ့ရှေ့တွင်ဒီလိုလုပ်နေဖို့မသင့်ပေ။သို့ပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်ချေ။လောလောဆယ် သုတကို ကူညီနိုင်မည့်သူဆိုလို့ သူမသာရှိသည်။

သူမကို ကူညီမည့်သူဆို၍လဲ ကိုညီတစ်ယောက်ကိုသာ စဉ်းစားလို့ရသောကြောင့် အကူအညီတောင်းခဲ့မိခြင်းဖြစ်၏။ချစ်ရသူမို့အားကိုးမိတာလဲဖြစ်ပါသည်။

သုတဆိုတဲ့ကောင်က အရက်ဆိုင်ထဲဝင်ထိုင်နေတာဆိုတော့ သူမအနေနှင့် ဘာလုပ်ရမယ်မှန်းမသိတော့။ကိုညီ့ ကိုတိုင်ပင်တော့ သုတ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ဆုံပေးလိုက်ရင်ကောင်းမယ်လို့ပြောသည်။ဟုတ် တော့ဟုတ်ပါသည်။

တစ်ယောက်ထဲဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေမှာထက်စာရင် ထိန်းကူဖေးမမည့်သူငယ်ချင်းတစ် ယောက်ရှိနေသည်က ပိုကောင်းနိုင်သည်မဟုတ်လား။မေကြည်နူး စဉ်းစားကြည့်သောအခါ တမြို့ထဲသားဖြစ် သောတရုတ်လေး နေဝင်းလွင် ကိုဘဲစဉ်းစားလို့ရသည်။

သုတကို တစ်ယောက်ထဲထားပြစ်ခဲ့ဖို့ကလဲစိတ်မချနိုင် ဖြစ်နေမိသည်။သူမဖြစ်နေပုံကိုကြည့်၍ ကိုညီလဲ နဲနဲမျက်နှာပျက်ချင်လာသည်။နောက်ဆုံးတော့ ကိုညီ့သဘောအတိုင်း သုတ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား ဆေးကျောင်းဘက်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်ရသည်။

ဘုန်းသု တဆိုသည့်  အကောင်ကိုတော့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပြစ်ထားခဲ့လိုက်ရ၏။

....................................................................................................................................

သုတ အိပ်ယာကနိုးတော့ ဟိုတယ်အခန်းတစ်ခုထဲတွင်ရောက်နေတာ တွေ့ရသည်။အိပ်ယာကနိုးနိုး ခြင်း ပထမဆုံးသတိရလိုက်မိသူမှာ မေကြည်နူးဘဲဖြစ်ပါသည်။မနေ့ကအဖြစ်အပျက်များကိုပြန်စဉ်းစားကြည့် မိ၏။သူ အသည်းကွဲသည်။

ခံစားနေရတာတွေကို မေ့ဖျောက်နိုင်ဖို့အရက်သောက်ဖြစ်သည်။အရက်၏ အရ သာကို ပြန်သတိရလိုက်မိသောကြောင့် လူကပျို့အန်ချင်သလိုပင်ဖြစ်သွားရ၏။

သူဘီယာမှာသောက်တာမှတ်မိ သည်။ဘီယာသုံးလုံးကုန်တော့ သူ ကျွဲရိုင်းတစ်ဗူးမှာသည်။စဉ်းစားနေရင်း ခေါင်းထဲမှတဆစ်ဆစ်ကိုက်လာသော ကြောင့် မီနီဘားကိုဖွင့်ပြီး ရေသန့်တစ်ဗူးဖောက်သောက်လိုက်ရ၏။

သူ…သူ အရက်ကို အချိုရည်နှင့်ရောပြီး သောက်ဖြစ်တာကို သတိရသွားသည်။အရက်တစ်ပြားလုံး ကုန်သွားသလား….မမှတ်မိတော့ပြန်။ဒီဟိုတယ်ကို ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ…သူ စဉ်းစားသော်လဲ မမှတ်မိ။

သူ နောက်ဆုံးမှတ်မိတာက အချိုရည်နှင့်ရော၍ သူ အရက်သောက်နေသည်။သူ မူးလာ၏။သူ့မြင်ကွင်းများက ချာချာလည်နေသည်။ထို့ထက်ပိုပြီး သူ စဉ်းစားလို့ မရတော့ချေ။ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် လောလောဆယ်တော့ သူ အဆောင်ကိုပြန်ရလိမ့်မည်။

.....................................................................................

အိပ်ကပ်ကိုစမ်းမိတော့ ပိုက်ဆံကနှစ်ထောင်ကျော်လောက်သာရှိတော့သည်။ရေအရင်ချိုးလိုက်ချင်သောကြောင့် အဝတ်အစားများချွတ်ပြစ် လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ဟိုတယ် ကိစ္စကို ဘယ်လိုရှင်းရမလဲဆိုတာ ခေါင်းပူလာသော ကြောင့်ဖြစ်၏။ရေချိုးရင်း ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အကွက်ရွှေ့နေမိသည်။

မတတ်နိုင်သည့်အဆုံး နေဝင်းလွင်ကိုဘဲ အပူကပ်ရလိမ့်မည်။ဒီကောင်က ရန်ကုန်မှာဆွေမျိုးတွေနဲ့နေတာဆိုတော့အလွယ်တကူဆက်သွယ်လို့ရနိုင်တာဒီကောင်ဘဲရှိသည်။

အခုရောက်နေသည့်ဟိုတယ်က ဘယ်မှာဆိုတာကိုလဲ သိအောင်လုပ်ရလိမ့်ဦးမည်။ဒါက ပြဿနာမရှိလှ။ပိုက်ဆံရှင်းဖို့က အဓိကပြဿနာဖြစ်နေသည်။ရေပန်းအောက်မှာရေချိုးနေရင်းနဲ့ဇောချွေးများပျံ လာရသည်။သေရည်ကို ရှောင်နိုင်သမျှရှောင်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်မိ၏။

ရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်တော့ အဝတ်များ ပြန်ကောက်ဝတ်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ မိန်းမသုံး ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကို အမှတ်မထင်မြင်လိုက်မိ၏။အရင်လူ တွေကျန်နေခဲ့တာဖြစ်မှာပါလေ ဆိုပြီး ကောက်ကိုင်ကြည့်မိရာမှ အနီးရှိစားပွဲခုံပေါ်သို့ပြစ်တင်လိုက်မိသည်။

နောက်တော့ အခန်းတံခါးပိတ်၍ ဓါတ်လှေကားရှိရာသို့သွားလိုက်ပြီး ရီဆက်(ပ်)ရှင်ရှိရာ အောက်ထပ်သို့ဆင်း ခဲ့လိုက်သည်။ရီဆက်(ပ်)ရှင်ရောက်တော့ ကောင်လေးတွေဖြစ်နေလို့တော်သေးသည်။ကောင်မလေးများဆိုပါက ဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးနှင့်ဖြေရှင်းရမည်မသိ။

အခန်းသော့ကို လှမ်းပေးလိုက်ရင်း အကို…ကျွန်တော်ဖုန်းတကော(လ်)  လောက်ဆက်လို့ရမလားဆိုတော့ အဆင်ပြေစွာဘဲဆက်ခွင့်ရသည်။ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုန်းစာအုပ်လေးထဲတွင်     ရေးမှတ်ထားသော တရုတ်လေးအမျိုး၏အိမ်ဖုန်းကို ဆက်လိုက်ရသည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာနှင့်တရုတ်လေး က အိမ်မှာရှိနေသောကြောင့် အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး ပိုက်ဆံလာပို့ခိုင်းရသည်။သူ အခုရောက်နေတာက   @@@@  ဟိုတယ်ဖြစ်သောကြောင့် တရုတ်လေးနေသော လသာနှင့်ဆို သိပ်မဝေးလှဟု ဆိုရပေမည်။

သူဖုန်း ပြောနေစဉ် ရီဆက်(ပ်)ရှင် ကကောင်လေးက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည်။သူ့အကြံက ဖုန်းဆက်ရင်း ရီဆက်(ပ်)ရှင်ကို မပြောဘဲ သိသွားစေလိုခြင်းပင်။သူ့အကြံအောင်သည်ဟု ဆိုရမည်။သူဖုန်းချလိုက်သောအခါ ရီဆပ်(ပ်)ရှင်မှ တစ်ယောက်က

“ အကို…အခန်းဖိုးက ရှင်းပြီးသွားပြီခင်ဗျ၊အကို မီနီဘားထဲက ယူထားသေးတာရှိရင်တော့ အဲဒီဟာဖိုး ဘဲရှင်းရတော့မှာပါ”

သူကြောင်သွားသည်။သူ့မှာပိုက်ဆံဒီလောက်မပါဘူးဆိုတာကို မှတ်မိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ဘယ်လိုနည်း နဲ့ ဟိုတယ်ဖိုးကို သူရှင်းခဲ့တာလဲ။

“ ဗျာ….ဘယ်သူရှင်းတာလဲဗျ”

သူအူကြောင်ကြောင်နှင့်ပြန်မေးလိုက်မိသည်။

“ အကိုနဲ့အတူလာတဲ့ အစ်မ ရှင်းသွားတာပါခင်ဗျ။တကယ်လို့ ချက်အောက်လုပ်ချိန်အထိအကိုမနိုး ရင် ကျွန်တော်တို့ကို နှိုးလိုက်ဖို့လဲမှာသွားပါသေးတယ်”

သူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ ဒီဟိုတယ်ကိုရောက်လာခဲ့တာဆိုပါလား။အခန်းခကိုတောင် ထိုမိန်းက လေးက ရှင်းပေးသွားသေးသည်တဲ့။သူ ဘယ်လိုဘဲစဉ်းစား စဉ်းစား မမှတ်မိ။မနေ့ညက ဘာတွေဖြစ်ခဲ့ပါသလဲ။

“ တဆိတ်လောက်ခင်ဗျာ….စိတ်တော့မရှိပါနဲ့ အဲဒီ့မိန်းကလေးက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲဆိုတာ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြနိုင်မလားခင်ဗျ”

သူ့မေးခွန်းကြောင့် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းက အူကြောင်ကြောင်ကောင်တစ်ယောက်ဟုထင်သွားပုံရသည်။ဒါက အရေးမကြီး။ဘယ်သူလဲဆိုတာကို သိရဖို့ကအရေးကြီးသည်။

“ ခွင့်လွှတ်ပါခင်ဗျာ။အဲဒီ့အစ်မက အကိုနိုးလာလို့အခုလိုမေးလာခဲ့ရင် ဘာမှပြန်မဖြေဖို့ကျွန်တော်တို့ ကိုဂတိတောင်းသွားပါတယ်ခင်ဗျာ”

လဲသေလိုက်ကွာ ဟု စိတ်ထဲတွင်အော်ဟစ်ဆဲရေးလိုက်မိသည်။နှုတ်ဖျားကတော့…

“ ကျေးဇူးပြုပြီးဖြစ်နိုင်ရင်ပြောပြပေးပါလားဗျာ၊ကျွန်တော့်အတွက် အရေးကြီးလို့ပါ”

ပြောရင်းနဲ့ခုနက ရေချိုးပြီးထွက်လာစဉ်တွေ့ခဲ့ရသော ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကို သတိရလိုက်သည်။

“ မဖြစ်လို့ပါခင်ဗျ။ကျွန်တော်လဲ ဂတိပေးလိုက်မိလို့ပါ။ကျွန်တော်တို့အခက်အခဲကို အကိုလဲ နားလည်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်ခင်ဗျာ”

ဒီဘဲတွေပုံစံက ရိုက်စစ်လို့တောင်ပြောမယ့်ပုံမရသောကြောင့် ဆက်မေးမနေတော့။ခုနတွေ့ခဲ့ရသော ကလစ် လေးကိုတော့ ရအောင်ယူသွားရလိမ့်မည်။

“ ဟာ…အခုမှသတိရတယ်…ကျွန်တော်အခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းတစ်ခုမေ့ကျန်နေခဲ့တာပြန်သွားယူလို့ရ မလားဗျ”

“ အခန်းကို ကျွန်တော်တို့ဝန်ထမ်းတွေ ချက်အောက်လုပ်ပြီး ဆားဗစ် ဝင်နေပါတယ်ခင်ဗျာ။ပစ္စည်းက အရေးမကြီးဘူးဆိုရင် ဝန်ထမ်းကိုယူလာခဲ့ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်ခင်ဗျ”

“ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သွားယူလို့မရဘူးလားဗျ”

ဝန်ထမ်းက သူ့ကို တော်တော်အရစ်ရှည်တဲ့အူကြောင်ကြောင်ကောင်ဟုထင်ကာ စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်သွားပုံရ သည်။ချက်အောက်လုပ်ကာ ရွမ်းဆားဗစ် ဝင်နေကြသော ဝန်ထမ်းများထံသို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ထွက်မသွားကြ သေးရန် မှာကြားပြီး သူကိုယ်တိုင် အခန်းသို့လိုက်ပို့သည်။

အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူထားခဲ့သောခုံလေး ပေါ်မှာဘဲ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ကလစ်လေးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီးအိတ်ကပ်ထဲထည့် လိုက်ချိန်တွင် ဝန်ထမ်းများတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ပြုံးစိစိလုပ်နေကြတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသေးသည်။ကိုယ့်အကြောင်းနှင့်ကိုယ်မို့ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မဆိုချင်တော့။အောက်ပြန်ရောက်တော့

အိပ်ယာနိုးမှ ဖောက်သောက်လိုက်မိသည့် ရေသန့်တစ်ဗူးဖိုးရှင်းပေးလိုက်ပြီး ဟော်တယ်ရှေ့သို့ထွက်ကာ တရုတ်လေးရောက်အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။တရုတ်လေးရောက်လာပါက အဆောင်သို့လိုက်ပို့ခိုင်းရ မည်။ဒီနေ့တော့ ကျောင်းမတက်တော့ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ကျောင်းသွားတက်ပါကလဲ ဘာစာမှစိတ်ဝင်စား လို့မရဘဲ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာသလိုဖြစ်နေမှာ သိနေသောကြောင့်ဖြစ်၏။ 


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>