Configure Page List

Saturday, May 16, 2020

အမေပေးတဲ့ လယ်တစ်ကွက် (စ/ဆုံး)

အမေပေးတဲ့ လယ်တစ်ကွက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဟေမာန် တစ်ယောက် ဈေးဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ရင်း တစ်စုံတစ်ဦးကို သတိရ လိုက်တယ်။ သတိရမိသူက တချိန်က ပတ်သက်ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ။ ဆရာ့နာမည်က ဦးနေလ။ ဆရာ့ကို ရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီး ဟေမာန့်ဘဝကို ခုလို ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးခဲ့သူ။ တွေးမိပြီး အရင်ကအကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရလာမိသည်။

တကယ်တော့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းကတော့ ဟေမာန် တစ်ယောက်ဆရာ့ဆီက အလုပ်ထွက်ပြီးမှအထည်ချုပ်တစ်ခု မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်လုပ်ခဲ့ပြီးမှ အမေ့ကျန်းမာရေးကချို့ယွင်း လာခဲ့တယ်။ အမေ့ကို ပြုစုနေရ လို့ အလုပ်ပျက်ရက်များလာတဲ့အခါ အလုပ်က ထွက်လိုက်ရတယ်။

အလုပ်ကလဲမရှိသလို အမေ့ဆေးဘိုး၊ အိမ်ငှားခ၊ စားစရိတ်တွေကြောင့် လက်ထဲငွေမရှိတဲ့ အခါမှာတော့ ချေး ငှားသုံးစွဲရတယ်။ ပေါင်စရာမရှိတော့ အလွတ်ချေးရတဲ့အခါ အတိုး ကများလွန်းတဲ့ အတွက် ဟေမာန် တစ် ယောက်ကြံရာမရ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ရှိတဲ့ မာနကို ခဝါချ ပြီး အရင်အလုပ်ရှင်ဖြစ်သူ ဆရာနေလ ဆီကိုပဲ အကူအညီတောင်းရတော့တယ်။ 

“ ဆရာ သမီးကို ကူညီပါဦး” 

“ ဘာလဲ ဟေမာန် ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ သမီးငွေ နည်းနည်း လိုနေလို့” 

“ ဟမ် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ”

“ သမီး အမေ နေမကောင်းလို့ပါဆရာ” 

“ အင်းပါ ဟေမာန် နင်ငါ့ဆီက အလုပ် ထွက်ပြီးအထည်ချုပ်မှာ လုပ်နေတယ် မဟုတ်လား”

“ ဟုတ်ပါတယ် ဆရာ” 

“ အဲဒီက ပိုက်ဆံပိုရလို့ ပြောင်းသွား ပြီး အခုဘာလို့ ပိုက်ဆံလိုတာလဲ”

“ သမီးအမေ..နေမကောင်းတော့..သမီး အလုပ်က နားလိုက်ရတယ်..ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံလဲ ကုန်ပြီ ဆရာ..အကူအညီ တောင်းစရာဆိုလို့ ဆရာပဲရှိတာမို့ သမီးအကူအညီတောင်းရတာပါ” 

“ အေးလေ ဘယ်လောက်လိုလဲ”

“ တစ်သိန်းလောက်ပါ ဆရာ”

“ အေး ယူသွားလိုက်..ဒါနှင့် ဘယ် တော့ ပြန်ဆပ်မလဲ” 

“ သမီး..အလုပ်ပြန်လုပ်လို့ရတဲ့ နေ့ပြန် ဆပ်ပါ့မယ်” 

“ အေးပါ ယူသွား ယူသွား၊ရော့”

မိုးဟေမာန် တစ်ယောက်ဆရာ့ကိုမျက် နှာပူစွာနှင့်အကူအညီတောင်းလိုက် ရတယ်။ ဆရာက သဘောကောင်းပါတယ်။ အပြောကတော့ ဆိုးတယ်။ ယောက်ျားလေးတွေကို ပေါက်က ရပြောပေမယ့် မိန်းကလေးတွေကျ ရင်တော့ မပြောဘူး၊ အလုပ်မှာစကားများနေရင်တော့ အဆဲခံရပြီ၊ ပေးတာကမ်းတာကျွေးမွေးတာ တော့အမြဲလုပ်တယ်။ပင်ပန်းတဲ့နေ့တွေဆိုရင် အမြဲကျွေးမွေးတတ် တယ်။

မိုးဟေမာန် ဧရာဝတီတိုင်းကနေ ရန်ကုန်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ မိုးဟေမာန် မှာ အမေပဲရှိပြီး စက်နည်း နည်းပါးချုပ်တတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် နယ်မှာစီးပွားရှာရတာက မလွယ်တာ မို့ရန်ကုန်ကိုလာခဲ့တာပါ။ မိုးဟေမာန် တို့ရဲ့ဆွေမျိုးတော်စပ်တဲ့ဦးလေးက ရန်ကုန်မှာ ဆရာ့အလုပ်မှာလုပ်နေ ပြီး ဆရာကနေစရာပေးထားတဲ့အတွက် ဆရာ့ကိုအကျိုးအကြောင်း ပြောပြပြီးခေါ်တော့ ရန်ကုန်ကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ အလုပ်ရှာရင်းဆရာ့ အလုပ်မှာအလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် လုပ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာနှစ်လလောက် ကြာတော့ဆရာ့နဲ့ ရင်းနီးလာခဲ့တယ်။

ဆရာ ဆိုပေမယ့်အသက်အရမ်းကြီး တဲ့ လူမဟုတ်ဘူး။ အသက်သုံးဆယ့် ငါးလောက်ရှိနေပြီ၊ မိုးဟေမာန် က တော့ အသက်နှစ်ဆယ့်နှစ်ထဲရောက်နေပြီ။ အသား ဖြူတယ်။ ရုပ်ရည် လေးကလဲ မဆိုးပါဘူး။ခန္ဓာကိုယ်အ ချိုးအစားကတော့ သူ့နေရာနှင့်သူရှိ တာပဲ။ ဆရာ့အလုပ်မှ ာလုပ်တုန်းကတော့ အဝတ်အစားအဟောင်းတွေ နှင့် ဖိုသီဖတ်သီပေါ့။ ဒါပေမယ့်မိုးဟေမာန် ရဲ့အလှကိုတော့ မဖုံးလွှမ်းခဲ့ပါဘူး။ ဦးလေးရှိလို့သာမိုးဟေမာန် ကိုမစနောက်ရဲကြပါဘူး။

အမေနေမကောင်းတော့ မိုးဟေမာန် ဦးလေးဆီက ပိုက်ဆံချေးမလို့လာခဲ့ပေမယ့် ဦးလေးကနယ်ကို ရောက်နေတယ်။ ဦးလေးမိန်းမဆီကတော့ မချေးရဲဘူး။ ဆရာ့ကိုတွေ့တော့ ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး မိမိအခက်အခဲပြေ လည်အောင်ချးရတော့တယ်။ မတတ်သာတဲ့အဆုံး ချေးရတော့တယ်။ မတတ်နိူင်ဘူးလေ။

အခြေခံလူ တန်းစားတို့ဘဝမှာလက်လုပ်မှပါး စပ်လှုပ်ရတာ မဟုတ်လား။ ဆရာ့ဆီကရတဲ့ ပိုက်ဆံကို အမေ့ကိုဆေးခန်း ပြ၊စားသောက်တာနှင့်တပတ်ကြာတော့ ကုန်ပြန်တယ်။ အရေးထဲအရာပေါ်ဆိုတာ တကယ်ပါပဲ၊ပိုက်ဆံကမရှိ၊ အမေက နေမကောင်းရတဲ့အထဲ အိမ်လခတောင်းတော့ မိုးဟေမာန် စိတ်ညစ်ပြန်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့လဲ ဆရာ့ဆီအကူအညီတောင်းရပြန်တယ်။

“ ဆရာရယ် ..သမီးကို ကူညီပါဦး ဆရာ”

“ နင့်..အမေ နေမကောင်းသေးဘူးလား” 

“ မကောင်းသေးပါဘူး ဆရာရယ်” 

“ အော်  အေးပါ ဘယ်လောက်ယူမလဲ” 

“ သုံးသိန်းလောက်ပါ ဆရာ”

“ များလှချည်လား” 

“ အိမ်လခပါ ပေးစရာရှိလို့ ဆရာ” 

“ အေးပါ...ဒါနဲ့ဆိုလေးသိန်းရှိပြီ၊ မှတ်ထားဦး” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

အိမ်လခပေး၊ အမေ့ဆေးခန်းပြ၊ အမေ့ရောဂါက တရှောင်ရှောင်နဲ့၊ အားရှိမယ့် ဓါတ်စာလေးတွေဝယ်တာနှင့် နှစ်သိန်းနီးနီးပြုတ်ပြန်တယ်။ ကျန် တဲ့တစ်သိန်းကျော်ကိုချွေတာစားပေမယ့် သုံးပတ်ကျော်သာခံတယ်။ အမေ့ရောဂါက မပျောက်ဘူး။ ဒီတော့လဲဆရာ့ဆီ လာရပြန်တယ်။ 

“ ဘာလဲဟေ့ ဟေမာန် ၊ငွေလိုပြန်ပြီလား”

“ ဟုတ်တယ် ဆရာ”

“ နင့်အမေက မပျောက်သေးဘူးလား” 

“ မပျောက်သေးဘူး ဆရာ” 

“ ဆေးသေသေချာချာစစ်ပြီးကုလေ ဟ၊ကြာလေလူနာက အားနည်းပြီး ရောဂါကုရခက်လေဖြစ်မှာ” 

“ ဆရာရယ်...ဆေးစစ်ဖို့ဆိုတာအထူးကု ဆေးခန်းမှာပြမှဖြစ်မှာ..လော လောဆယ်ငွေမရှိတော့ သမီးမပြနိူင်ဘူးလေ” 

“ နင့်ဟာက..အချိန်ကုန်၊ငွေကုန်လူ ပမ်းဖြစ်နေပြီ၊အထူးကုမှာသာပြ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

“ ခု ဘယ်လောက်ယူမလဲ”

“ ဖြစ်နိုင်ရင်လေးသိန်းလောက် ထပ်ပေးပါဆရာ” 

“ အေး..နင့်ကို..အရင်ပေးတဲ့ပိုက်ဆံ လေးသိန်းရှိပြီးပြီ ဘယ်တော့ပြန်ရမလဲ”

“ ဆရာရယ်ခနလောက်စောင့်ပေးပါ” 

“ ငါလဲ အဆင်သိပ်ပြေတာမဟုတ်ဘူး ..ငါ့အလုပ်တွေက အရစ်ခံနေရာနဲ့ ငွေကထွက်မလာလို့ဟ”

“ ကြားပါတယ် ဆရာ..အားလဲနာပါတယ်..သမီးလဲမတတ်သာလို့..ဆရာ့ဆီကို..အကူအညီတောင်းရတာပါ ဆရာ” 

“ အေးငါပြောမယ်ဒီတစ်ခါထပ်ကူညီမယ်။နောက်လကုန်ရင်ပြန်ပေး ရ မယ်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လောလောဆယ်မှာ ပိုက်ဆံရဖို့က အရေးကြီးတယ်။ အမေကအရေးကြီးတော့ ဂတိတစ်ခု မြန်မြန်ပေးလိုက်တယ်။ ဆရာကငွေ လေးသိန်းထပ်ပေးတယ်၊ ငွေယူပြီး အမေ့ကို ဆေးခန်းပြရပြန်တယ်။ အမေ့ကိုဆေး စစ်၊ဆေးကု၊ ဆေးဝယ်၊ အိမ်လခပေးနှင့်သုံးပတ်ပဲ နေရတယ် ကုန်ပြန်ပြီ၊ လကုန်တော့ ဆရာ့ဆီက ဖုန်းလာတယ်။ ဘာမှအထွေအထူး မပြောပေမယ့် ဟေမာန့်မှာငွေလိုချိန် ဖြစ်နေတော့ အရမ်းဝမ်းသာသွား ကာ ဆရာ့ဆီသွားလိုက်တယ်။

“ ဟေမာန် ဘယ်လိုလဲ လကုန်လို့ အကြွေးပြန်ဆပ်မလို့လား” 

“ ပြန်ပေးဖို့နေနေသာသာ ဆရာရယ် ခုတောင်ငွေထပ်လိုလို့ ဆရာဆီ ထပ်လာခဲ့တာ”

“ အဲဒါကြောင့် ပြောတာဖြစ်မယ်၊ ဆင်းရဲရင်ကတိမတည်ဘူးဆိုတာ” 

“ အဲလိုမဟုတ်ရပါဘူး ဆရာ၊မရှိလို့ မပေးနိုင်တာပါ ဆရာ” 

“ အေးလေ ငါကလဲ မရှိလို့မပေးနိုင်တဲ့ အခါ ကတိမတည်နိုင်တာကို ပြောတာပါ” 

“ ဟုတ်ပါတယ် ဆရာ..သမီးဘယ်လို နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပြန်ဆပ်ပါရစေ” 

“ အင်း အဲလိုပြောရင်တော့..ငါပဲမကောင်း ဖြစ်ဦးမယ်” 

“ ရှင် ဆရာဘာကို ပြောတာလဲ” 

“ အင်း ငါပြောလိုက်ရ’ 

“ အာ ဆရာကလဲ” 

ဟေမာန် ရှက်သွားမိသည်။ ဆရာပြော တာကို ဟေမာန် နားလည်သည်။ အရင်က ဆရာ ရွှတ် နောက်နောက် ပြောသံ ကြားဖူးသည်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ်..မဟုတ်လား..သိမ်းထားတဲ့..အမေပေးတဲ့..လယ်တကွက်ကို ထုတ်ရောင်းတာနဲ့ ရပြီ” 

“ ဆရာကလဲ..ဗိုက်နာဈေးကမရဘူး ဆရာ..အဲဒါလုပ်လို့လဲ တနေ့ဘယ် လောက်ရမလဲ..ဆရာ့ငွေကိုအဲဒီ လောက်နဲ့ခနအတွင်းပြန်မရနိုင်ဘူး”

“ ငါကတော့ အဲဒီပိုက်ဆံကိုဘယ်လို ပြန်ရမလဲ စဉ်းစားနေတာ” 

“ ဆရာရယ် အခုအချိန်ကတော့ သမီး အသားပဲလှီးယူမှ ရတော့မယ် ခစ် ခစ်” 

“ နင့်အသားကို ငါဘာလုပ်လို့ရမလဲဟ၊ လုပ်လို့ရတာဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့” 

“ ဆရာသာကျမအကြွေး တွေကို လျှော်ပစ်မယ်ဆိုရင် ဆရာ့စိတ်တိုင်း ကျသာ ခိုင်းပါဆရာ”

“ ကဲ နင် တကယ် လုပ်ပေးမှာလား”

“ ခုသမီးမှာ ရွေးချယ်စရာသိပ်မရှိဘူး ဆရာ” 

“ ဒါဖြင့်လဲပြီးရော၊ခုသွားမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ” 

ဟေမာန့်မှာရွေးချယ်စရာမရှိပါဘူး၊ ဒီအတွက်လဲဆရာ့ကို စိတ်မဆိုးမိဘူး။ အကြွေးနဲ့လူကို ပေးဆပ်ရတယ်လို့လဲ မတွေးမိဘူး။ ကိုယ့်ဝမ်းနာကိုယ် သာသိတယ်။ ပေးဆပ်ရပေမယ့်ကျေ နပ်တယ်။ လောလောဆယ်အမေ့ဆေးဘိုးရယ် စားဝတ်နေရေးအဆင်ပြေဖို့ရယ်ပဲ တွေးမိတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လော လောဆယ်အဆင်ပြေဖို့လိုအပ် တယ်မဟုတ် လား။ ဆရာ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။

ဆရာလဲ လောကီသား ပဲ၊ သူလိုအပ်တာကိုဖြည့်ပေးနိုင်ရင် ဟေမာန် ဒုက္ခတချို့တဝက်ပြေလည် ပြီ။ အပျိုစင်ဘဝကိုနှမြော ပေမယ့် အမေ့အတွက် ပိုအရေးကြီးတာမို့ ဟေမာန် အပျိုစင်ပန်းဦးကိုစွန့်လွှတ်လိုက်တော့မယ်။ မိမိဒုက္ခရောက်စဉ်မှာ မိမိရဲ့အခက်အခဲကို ကူညီပေးသော ဆရာ့အတွက် မိမိတတ်နိုင်တဲ့ အရာကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့အတွက်ပဲ စဉ်းစားပြီး ဆရာခေါ်ရာနောက် ကိုလိုက်ခဲ့ရပြီ။ ဆရာက ဆေးဆိုင်တဆိုင်ကိုဝင်ပြီးမှ ဟိုတယ်ကို သွားခဲ့ တယ်။

ဆရာက ဟေမာန့်ကိုကားပေါ် ထားခဲ့ပြီးအခန်းငှားပြီးမှ ဟေမာန် ကိုလာခေါ်တယ်။

“ ဟေမာန် ရပြီလိုက်ခဲ့” 

ဟေမာန် ကားပေါ်ကဆင်းပြီးလိုက် သွားရတယ်။ ရင်ထဲမှာတော့တမျိုး ကြီးခံစားနေရပြီး ရင်ထိတ်သလိုလိုစိုးရိမ်သလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး

“ ဟေမာန် ရေချိုးလိုက်လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ” 

လိုင်းကားစီးလာရသူဖြစ်တဲ့အတွက် ချွေးထွက်ခဲ့တယ်။ ဆရာ့ကားစီး တော့မှချွေးကတိတ်တယ်။ ဒါပေမယ့်ချွေးနံကတော့ ရှိနေပြန်တယ်။ ရေချိုးဖို့ရေချိူးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းရောက်တော့ သက်ပြင်း လေးချလိုက်ကာအဝတ်တွေချွတ် ပြီးနောက်ရေပန်းဖွင့်ပြီးရေချိုး လိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာ တိုက်ပြီးအဖုတ်ကိုပါရေဆေးချ လိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးသဘက်ပတ်ကာ အပြင်ကိုထွက်လာတော့ ဆရာက 

“ ငါလဲ ရေဝင်ချိုးလိုက်ဦးမယ်” 

ဟေမာန် ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးရေဆာသလို လိုသေးပေါက်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေ တယ်။ ဆရာရေချိုးခန်းက ထွက်လာ တော့ဟေမာန် ရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ကာသေးပေါက်ချင် သလိုဖြစ်နေတာကို ညှစ်ပေါက်ပေမယ့် ထွက်မလာတော့ အဖုတ်ကိုရေ ပြန်ဆေးပြီးထွက်ခဲ့တယ်။

ဆရာက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး စောင့်နေတယ်။ ဆရာ့တကိုယ်လုံး အဝတ်တွေမရှိတော့ဘူး၊ ဆရာ့ပေါင် ကြားကိုသာမျက်လုံးဝေ့ပြီးကြည့် လိုက်တေ ာ့လီးကြီးကထောင်နေတယ်။ ရင်ဘတ်ကို အသာဖိပြီးတံ တွေးကိုမြိုချလိုက်မိတယ်။ တကယ်တမ်း အရွယ်ရောက်ကတည်းက ဒီကိစ္စမျိုးကို သိပေမယ့် လက်တွေ့မ ကြုံဖူးသေးပါဘူး။ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ မြင်ရတဲ့အခါ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ် ရတော့တယ်။

“ ဟေမာန် ကြောက်နေတာလား” 

“ ဟုတ်တယ် ဆရာ” 

“ ဘာကို ကြောက်တာလဲ” 

“ မသိတော့ပါဘူး ဆရာရယ်” 

“ မကြုံဖူးလို့လား” 

“ ဟင့်အင်း ဆရာ”

“ ဆရာက ကြုံဖူးလို့လား”

“ လူပျိုဝင်ကတည်းက စမ်းဖူးတယ်”

“ ကြုံဖူးတယ်ဆိုတော့..ဆရာကလူပျို မစစ်ဖူးပေါ့” 

“ ဘယ်ကစစ်မှာလဲ..ခုခေတ်က မိန်းကလေးယောက်ျား လေးလူပျို၊အပျို စစ်တယ်ဆိုတာ တော်တော်ရှားသွား ပြီ”

“ ဆရာကလဲ ရှိပါသေးတယ်” 

“ ဒါဆိုဟေမာန် အပျိုစစ်စစ်လေးပဲရှိသေးတာပေါ့”

“ ဟုတ်တယ် ဆရာ”

ဆရာကဟေမာန့်ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကို လှမ်းဆွဲယူပြီးချွတ်ချလိုက်တော့ဟေမာန် လက်နှစ်ဘက်ကိုရင်ဘတ် ပေါ်ကိုယှက်ပြီးအုပ်လိုက်မိတယ်။ ရင်သားကိုကာလိုက်ပေမယ့်မလုံပေ။ သိပ်မကြီးပေမယ့်ဝိုင်းစက်လှပတဲ့နို့တွေကလက်ကြားကမြင်နေနိူင်တယ်။ သဘက်မရှိပေမယ့်ဟေမာန့်အဖုတ်ကိုတော့ ဆရာမမြင်နိုင် ပေ။ ဒူးကိုပူးစေ့ပြီးဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့ အတွက်မမြင်ရတာပါ။ ဆရာကသူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့လီးပေါ်ကိုတင် ပေးတယ်။ ဟေမာန် လဲ ဘူမသိကိုးမသိ ယောင်နနနှင့် ကိုင်ပေးထားလိုက်တယ်။ အစကတော့ ရှက်တယ်လေ။ 

“ ဟေမာန် ကွင်းတိုက်ပေးလေဟာ” 

“ ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ ဆရာ”

“ ဒီလိုလုပ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”

ဆရာပြတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးတော့ ဆရာ့လီးထိပ်ကအရည်ကြည် ကြည် လေးတွေထွက်လာသလို၊ လီးကြီးက လည်းအကြောတပျိုင်းပျိုင်းထကာ အရမ်းကိုကြီးပြီးမာလာတယ်။ ဆရာ့လီးထိပ်ကပဲ အရည်ထွက်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဆရာ့လီးကိုကိုင်ရင်းဟေမာန် အဖုတ်ကလည်းစိုစိစိဖြစ်လာ တယ်။

“ အိပ်လိုက်လေ ဟေမာန် ” 

“ ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ” 

ဟေမာန် အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ ဟေမာန် စိတ်ထဲမှာတော့ ဆရာကလုပ်တော့မယ် ထင်ခဲ့တာ။မျက်လုံးမှိတ် ပြီးပေါင်ကား ပေးလိုက်တယ်။ ဒီ လောက်တော့ ဟေမာန် ကြားဖူးနားဝရှိတယ်။ တကယ်တမ်းကျတော့ အဲဒီလို မဟုတ်ဘူး၊ ဆရာကမလုပ်ပဲ ဟေမာန့်နို့ကိုလာစို့တယ်။ ဟေမာန် ရှက်သွားရတယ်။

ဆရာက ဟေမာန့်နို့ကို လျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့ လိုက်တော့ ဟေမာန် နို့သီးခေါင်းလေးကချွန် လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖု တွေထသွားရပြန်တယ်။ ကျင်တက် တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူ အထိအတွေ့ ရဲ့ ခံစားမှု့ရသတမျိုးကို ခံစားလိုက်ရ ပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“ အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး”

“ အာ့ ဆရာ သမီးမနေတတ်ဘူး” 

ဆရာကနို့သီးခေါင်းဖျားလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးယက်လိုက် နို့အုံ တစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ဟေမာန် တစ်ယောက် အော်ညည်းသံများထွက်၍ပင်လာသည်။ ဆရာရဲ့ လက်ကဟေမာန် ရဲ့ အဖုတ်အပေါ်ကနေ အုပ်ကာပွတ် ပေးလေတော့ ဟေမာန် တွန့်ကနဲ့ဖြစ် သွားပြီး အဖုတ်တအုံလုံးစိုသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးရင်ထဲ သိမ့်သိမ့်တုန် သွားရသည်။ 

အပေါ်မှပွတ်ရုံမက အကွဲကြောင်းတ လျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာအ ဖုတ်တအုံလုံးကြွတက်လာလေသလား ဟု ပင်ထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်း ကြွလာခဲ့ သည်။ အကွဲကြောင်းတ လျောက်စုံဆန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာအကွဲကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နေရာနားကို လက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေး ချင်းပွတ်ပေးပြန်ရာစိတ် တို့ထကြွ ပြီးညည်းလိုက်သည်။

“ အာ့! အင်း ဟင်းး” 

မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခုအထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊ စိတ် တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။ မျက်လုံးစုံ မှိတ်၍ ဟေမာန် အော်ညည်းမိသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်ဆရာက ဟေမာန့်နှုတ်ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာ ဟေမာန်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ပြန်လည်စုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။ ဟေမာန် ရှက်သွားရတယ်။

သူက ဟေမာန့်နို့ကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက်တော့ ဟေမာန့်နို့သီးခေါင်းလေးကချွန်လာသလို နို့တအုံလုံးကြက် သီးဖုတွေ ထသွားရပြန်တယ်။ ကျင်တက်တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူ အထိအတွေ့ရဲ့ ခံစားမှု့ရသတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ အလိုလိုညည်းမိတယ်။ 

“ ပြွတ်..”

“ အာ့ အင်းးဟင်း”

“ ပြွတ်..”

“ အာ့!အင်း..ဟင်းးး” 

ညည်းသံတွေ ထွက်ပြီးအဖုတ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲသွားမှန်းဟေမာန် သိလိုက် တယ်။

“ ဟေမာန် ”

“ ရှင်” 

“ ငါ့ စုပ်ပေးပါလား” 

“ ဟုတ်ကဲ့”

အပိုမဆိုတော့ပေ။ လုပ်ပေးရမည် မှန်းသိပြီးနေတော့ အိပ်ရာကထပြီး ဆရာ့လီးကို တတ်သမျှ မှတ်သမျှ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေး လိုက်သည်။ ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရသည်ကိုလည်း အားရသည်။ လျှာ ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” 

“ အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ ဟေမာန် ရယ်” 

တရှီးရှီးတအားအား ညည်းနေသ ဖြင့်ဆရာအရမ်းကြိုက်သည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး လိုက်သည်။ လဥကလေးကိုဆုပ် ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာ တွေ့သလိုခံစားရသည်။

“ ဟေမာန် ရေကောင်းလိုက်တာ ဟာ၊ နတ်စည်းစိမ်ခံစားနေရသလိုပဲ” 

“ ဆရာ ကလဲ...သမီးအဲလောက်မလုပ် တတ်သေးပါဘူး”

“ တော်ပြီ ဆက်လုပ်နေရင်ပြီးသွား လိမ့်မယ်။ လိုးရအောင်ဟေမာန် ” 

လိုးရအောင် ဟုပြောသောအခါဟေမာန် စိတ်ကို တမျိုးတဖုံဖြစ်ရစေ သည်။ ဟေမာန် က ပေါင်ကို ကားပေး လိုက်ရာဆရာကဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဟေမာန့်အဖုတ်အဝကိုတေ့ပြီး အသာဖိထည့်တော့ 

“ ဗျစ် ဗျစ်ဗြိ”

“ အာ့! နာတယ်ဆရာ” 

အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဝင်လာပြီး အပျိုရည်ပျက် ပြီဆိုပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီး ဗိုက်ကြီး မှာလဲစိုးရိမ်သွား ရသည်။ သို့သော် ဆရာက ဟေမာန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်း ပြန်တယ်။ စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်ရ သည်ကိုနားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီး ကမစိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။

နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကအဖုတ်ထဲ မသက်ရောက်တော့ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့နဲ့အတူ အဖုတ်အတွင်းသား စုပ်ယူသလို လှုပ်ရှားလာတော့ ဟေမာန် လဲအံ့ဩမိတယ်။ ဆရာကတော့ ဟေမာန် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီးနောက်မှာ ဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်းလိုက်တယ် ။

“ ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဗျိ”

“ အာ့! အိုး အင်းကျွတ် ကျွတ်” 

တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး ဖောက်သွားတာကိုသိလိုက်ပြီးဟေမာန် မှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသလို ထူးဆန်းတဲ့ အရသာတမျိုးကိုပါပူးတွဲသိလိုက်ရတယ်။ ဆက်ပြီးလိုးးမှာကိုလဲ ကြောက်နေတယ်။ ဆရာကတော့ ဆက်ပြီးမလှုပ်ရှားပဲလီးကို အဆုံးထိ သွင်းထားပြီး ဟေမာန့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ် နမ်းနေပြန်တယ်။

တင်းကျပ်ကျပ် တစ်ဆို့ဆို့အရသာ နှင့်အတူ အထုတ်အတွင်းသားလှုပ် ရှားလာပြီး အရည်တွေပို ထွက်သလိုခံစားရလာတယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်တာမှန်းမသိ တော့ပါဘူး ။ ဆက်ပြီးလိုးတဲ့ အရသာကိုလိုချင်လာပြန်တယ်။ လီးကအဆုံးထိဝင်သွားတော့ဟေမာန် လဲခံနိုင်ပါပြီ။

သို့သော်ဆရာကဆက်မလှုပ်ရှားပဲ ဟေမာန် ရဲ့နို့တွေကိုပါပွတ် သပ်ပေးတဲ့အခါ အလိုလိုညည်း သံပေးမိတယ်။ ညည်းသံထွက်မှ ဆရာကလီးကို တဖြေးဖြေးနှင့်နှုတ် ယူပြီးဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်တော့တယ်။ အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ် ဆွဲသွားတဲ့ ဆရာ့လီးကြောင့်အဖုတ်ကအရသာတမျိုးကိုပါခံစားလိုက်ရ သည်။ 

“ ဖွတ်!ဖတ်..” 

ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသလို လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတယ်။ ဆရာ့ရဲ့ ဂွေးဥကလည်း ဟေမာန့်ဖင်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်ရိုက် ခတ်နေပြန်တော့မျက်လုံးကိုစုံမှိတ် ပြီးညည်းမိရပြန်တော့တယ်။ နည်းနည်းမြန်လေအရသာ တွေ့လေပိုပြီးညည်းမိပြန်တယ်။ 

“ ဗျစ်! ဘွတ် !ဖတ်! ဖန်းး”

“ အင့်! အိုးးအင်းးဟင်းးဟင်းး” 

ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ်မသိတော့ ။ ဆရာ့ခါးကို သာအတင်း ဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ လိုးတဲ့အရှိန် နှေးချိန်မှာတော့ အားမရသလိုခံစား လာရပြန်တယ်။ ခါးကိုလွှတ်လိုက် ပြီးမြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာခါးကို လှမ်းဆွဲပြန်တွန်းတဲ့ အမှု့ကို မသိ စိတ်ထဲက လုပ်ပေးနေမိပြီး ဆရာ ကမြန်လာသည်နှင့်အမျှအရမ်းကို ကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားမိရတော့တယ်။

“ ဖွတ် ဖတ် ဗျိ ..ဗျစ်ဖန်းးးဖန်းဖန်း” 

“ အာ့!ရှီးးရှီးးး အိုးးအားအင်းဟင်းး” 

ကြားဖူးနေသောပြီးတယ်ဆိုတာ ဒီလိုမျိုး ပြောတာဖြစ်မယ် ဟု တွေးမိလိုက် ပြီးဟေမာန် ပြီး ခါနီးသို့ ရောက်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတော့တယ်။ 

“ ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်း”

“ အားရှီးးအိုးးး” 

အဖုတ်အတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူ ဟေမာန် မှာ အရည်တွေ စီးဆင်း သွားသလို ခံစားလိုက်တယ်။ ဆက်ပြီးမညည်းနိုင်တော့လောက် အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလို ဖြစ်သွားပြီးငြိမ်သွားရတယ်။ ဆရာကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာဟေမာန် မှာငြိမ်ပြီး နေပေးလိုက်ရတော့တယ်။ တခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးပဲတစ်ခါဆို တစ်ခါအလျောက် ဆရာ့အလိုးကိုခံရ တဲ့ အခါ ဟေမာန် မှာ ကာမအရသာကောင်းကောင်းကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာတော့ ဆရာ့ဆီက 

“ အင်း....းအားးး ရှီးးးရှီး ဟားးး” 

တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုး တော့တယ်။ မကြာပါဘူး။ အဖုတ်ထဲ ပူနွေးနွေးသုတ်တွေဝင်လာပြီး ဆရာ့ကလီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးဆီးခုံထိကပ်ထားကာ ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တို့ ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။ ဟေမာန် ထိုအခါမှ စိုးရိမ်စိတ်ဝင်သွားပြီးဆေး ဘယ်လိုဝယ်ရမလဲတွေးနေစဉ် မှာ ဆရာကဟေမာန် နံဘေးဝင်အိပ်ကာ

“ ဟေမာန် နာလား” 

“ အရမ်းတော့ မနာပါဘူး ဆရာ” 

“ ကောင်းရော ကောင်းရဲ့လား”

“ သမီး ဒီတံခါပဲ အလုပ်ခံဖူးတယ် ဆရာ”

“ အေးပါ” 

“ ဆရာ သမီးဗိုက်ကြီးလို့ မဖြစ်ဘူး ဆရာ”

“ အေးပါ ငါနင့်အတွက် ဆေးဝယ်လာတယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”

ဟေမာန် ထိုအခါမှစိတ်အေးရတော့ သည်။ အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်များစေး ကပ်နေသဖြင့်ဟေမာန် မနေတတ်ပေ။ ထို့ကြောင့်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရေ သွားဆေးပြီးပြန်ထွက်လာတော့ 

“ ဟေမာန် နင့်အမေ ဆေးခန်းပြတာ အခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲ” 

“ သက်သာလာပါတယ် ဆရာ” 

“ အေးလေ၊ငါကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။ နောက်ငွေလိုရင်ပြောပေါ့” 

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” 

ဟေမာန် မှာ ယနေ့ဆရာကြောင့်အပျို စင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရပြီဆိုပေမယ့် ဆရာ့ကို ဗွေမယူခဲ့ပါဘူး။ ငွေရေးကြေးရေးနဲ့ ယခုလို အလုပ်မျိုး ဟေမာန် မလုပ်ချင်ပါ။ ပြည့်တန်ဆာလုံးလုံး ဖြစ်သွားလိမ့်မည်..ဟု တွေးမိသည်။ အမေနေကောင်းလျှင် မိမိလုပ်နေသော အထည်ချုပ် အလုပ်ကို အလုပ်သစ်ရှာမည်..ဟု တွေး ထားလိုက်သည်။ ဒီနေ့တော့ မတတ် သာသည့်အဆုံး ဆရာစိတ်တိုင်းကျ စေရန်သာရည်မှန်းထားလိုက်သည်။

ဆရာကအမောပြေသွားပြီးဖြစ်၍ ဟေမာန် နို့ကို ကိုင်၍ ကလိပြန်သည်။ ဟေမာန် မှာယားသလိုလို စိတ်လာသ လိုလို ဖြစ်ရပြန်သည်။ ထို့နောက် ဆရာက နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ပြန်ရာ ဟေမာန် မှာ စိတ်ပြန်ထလာပြီး ဆရာနဲ့ထပ်နေချင်သော ဆန္ဒဖြစ်လာရပြန်သည်။ ဆရာ့လီးကလည်း ပြန်လည်မာလာသလို ဖြစ်သဖြင့် ဆရာ့ကိုမေး လိုက်သည်။

“ ဆရာ ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား” 

“ အင်း လုပ်ဦးမှာ ဟေမာန် ”

“ ဒါဆို သမီးစုပ်ပေးမယ်”

“ အင်း” 

ဟေမာန် ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ်ကိုတိုင်က လိုလိုချင်ချင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကသုတ်နံ့များ ရသေးရာဟေမာန် ကတစ်ရှူးစယူကာသုပ်ပစ်ပြီးဆရာ့ လီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တော့သည်။ ဆရာလီးကဟေမာန် အာခံတွင်း အတွင်းပြန်တောင်ကာ မာကျောလာ ပြန်သည်၊ စုပ်ရသည်ကိုလည်း တမျိူးခံစားရပြီး ကြိုက်ချင်သလိုဖြစ် လာသည်။ လီးထိပ်အပေါက်ဝလေး ကိုလျှာနှင့်ထိုး မွှေပြီးစုပ်ပေးလိုက် သည်။ 

“ ပြွတ် ..ပြွတ် ပြွတ်” 

“ အိုးးရှီးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ ဟေမာန် ရေ” 

လီးကချက်ချင်းပင်အကြောတပျိုင်း ပျိုင်းထ၍ကြီးလာ ပြန်သည်။

“ ကုန်းပေးပါလား ဟေမာန် ” 

“ ဟုတ်ဆရာ”

ကုန်း၍ခံသည်ဟေမာန် ကိုကြားဖူး သည်။ ကြောက်တော့ ကြောက်သည် အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ ထိုအချိန် တွင်အောင့်ရင်လည်း အောင့်စေတော့ဟုသဘောထား လိုက်သည်၊ ဆရာခိုင်းသောပုံစံ မျိုးကိုမှန်း၍ကုန်းလိုက်သည်။ ဆရာကဟေမာန် ခါးကိုဖိ၍ခွက် ခိုင်းသည်၊ ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ် ခမ်းသားတို့ နောက်ပစ်ထွက်မည်ကို သိသည်၊ လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြားတရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်လာသည်။

အဆုံးထိမရောက်ခင်ပင် နည်းနည်းအောင့် သည်။ အဆုံးထိဝင်သွားမှန်း ဆရာ့ ဆီးခုံကဟေမာန် ဖင်ကိုကပ်နေတော့ သိလိုက်ရသည်။ ဆရာကသူ့လီး ကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းထုတ်လုပ်သည်။ တဖြေးဖြေး နှင့်ဟေမာန် အရသာတွေ့လာသည်။

“ ဘွတ် ဖွတ် ဖတ်” 

“ အာ့ အင်းးဟင်းးး” 

ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်း ဆောင့် လာသည်။ တင်သားများကို ပွတ်ပေး ပြီးဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးလာသည်။ ပုံစံမတူသော အရသာကိုရရှိုပြန် သည်။ လီးကပိုဝင်သလို ခံစားရသည် ။ တဖတ်ဖတ် တဖွတ်ဖွတ်နှင့် အသံ ထွက်သလိုဟေမာန် ညည်းမိရပြန် သည်။

“ ဖွတ်ဘွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်းး” 

“ ဟင်းးးအာ့..ရှီးးအား”

ဆရာဒီတခါအလွန်ကြာသည်။ ဆောင့်ချက်တို့ ပိုမြန်လာပြီးနောက် ဟေမာန် မှာကောင်းလွန်း သဖြင့် တအာ့အာ့တရှီးးရှီး အော်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်ပြီးသွားရ တော့သည်။ ဟေမာန် ကမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားဖူးလိုက်သည်။ ထို့နေ့ကတော့ ဆရာနှင့် နှစ်ကြိမ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဆရာက ဟေမာန့်ကို ဆေးတိုက်ပြီး အိမ်အပြန်လိုက်ပို့ခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံ သုံးသိန်း လဲပေးခဲ့သည်။ အခက်အခဲများ ကိုဖြေရှင်းရပြန်တယ်။ ဒီလိုနှင့် အမေ သက်သာလာတော့ ဟေမာန် အလုပ်ရှာ ရတယ်။ အလုပ်ရလာတော့ပထမ ဆုံးအမေ့ကိုပြောခဲ့ပြီးဆရာ့ကိုဖုန်း ဆက်လိုက်တယ်။

“ ဆရာ သမီး အလုပ်ရပြီ သိလား” 

“ ဟုတ်လား” 

“ သမီး အခု အလုပ်ကလခလဲ ကောင်း တယ် ဆရာ” 

“ အင်း...လခကောင်းတော့ ပိုအဆင် ပြေတာပေါ့” 

“ ဆရာ့ကို အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်၊ ဆရာ”

“ ငါကလဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ” 

“ ဆရာ အခုဘယ်မှာလဲ” 

“ အလုပ်ထဲသွားနေတာ” 

“ သမီးတို့ လမ်းဘက်ခနလာခဲ့လိုက် လေ၊သမီးလဲဆရာနှင့်တွေ့ချင်နေ တာ” 

“ အေး လာခဲ့မယ်လေ” 

ဆရာ့အလာကို ဟေမာန် မျှော်နေမိတယ်။ ဆရာနှင့်တွေ့ပြီး လုပ်ဖူးကတည်းက ဟေမာန် ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ။ ဆရာ့ကို သတိရနေတယ်။ ဆရာ့နှင့် လုပ်ခဲ့စဉ်ကအရာတွေကို လဲ သတိရတယ်။ သတိရတိုင်းလဲ အဖုတ်ထဲက စိုလာတယ်။ ဟေမာန် အဝတ်အစားတွေလဲပြီးဆရာ့ကို မျှော်နေစဉ် ဆရာ့ဆီကဖုန်းလာလို့ လမ်းထိပ် ကိုထွက်ခဲ့တယ်။ဆရာ့ကားကိုမြင် တော့ကားပေါ်တက်ရင်း 

“ ဆရာ ဘယ်သွားချင်လဲ၊ သမီးလိုက် မယ်” 

“ တနေ့က ဟိုတယ်ကိုသွားရင် ကောင်းမလားလို့”

“ ဆရာကြိုက်တဲ့နေရာကို သွားပါ” 

ဒီတစ်ခါတော့ ဟေမာန် ပျော်နေပြီ။ ဟေမာန် ဆရာ့ဆီယူပြီးလိုက်ကုန်းနေ သည်မဟုတ်။ မိမိဆန္ဒအလျောက်သာ ဆရာ့ကိုပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုနှင့်ခြောက်လလောက်အထိ ပိတ်ရက်တိုင်း ဆရာနှင့်တွေ့သည်။ သံယောဇဉ်ဖြစ်လာသည်။ ဆရာ့ စိတ်အလိုကျနေပေးရင်းတခါတခါလည်း ဒီလိုလုပ်နေသည်က မှားမှန်းသိ သော်လည်း ရုန်းထွက်မရချေ။ ဆရာခေါ်လျှင်ဟေမာန် သွားလိုက်သည်။ ယခုတလောဆရာစိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံပေါက်သဖြင့်မေးမြန်းလိုက်သည်။ 

“ ဆရာ မရွှင်မလန်းနဲ့ ဟေမာန့်ကိုများ စိတ်ကုန်နေတာလား” 

“ မဟုတ်ရပါဘူးဟေမာန် ရယ်၊အလုပ် ကြောင့်လေ၊ လုပ်ထားတဲ့ အလုပ်တွေက ငွေပြန်မရသေးဘူး” 

“ အရစ်ခံနေရတာလား ဆရာ” 

“ အေးလေ” 

“ ပိုက်ဆံပေးလို့မရဘူးလား” 

“ သူက ပိုက်ဆံရှိတယ်၊သူနဲ့အဆင် ပြေဖို့က သူ့အကြိုက်လိုက်မှ ရမှာ” 

“ သူကဘာ ကြိုက်လို့လဲ” 

“ မိန်းမလေ”

“ ဟင် “ 

“ အဲလူက မိန်းမ မရှိဘူးလား” 

“ ခု မိန်းမနဲ့ကွဲနေတာ၊ လွတ်ချင်တိုင်းလွတ်နေတော့ ပိုဆိုးနေတာ” 

“ ဟင် မိန်းမရှိလျက်သားနဲ့” 

“ ဟုတ်တယ် ဟေမာန် လူဆိုတာက အကြိုက်တမျိုးစီလေ”

“ အဲဒါဆိုလဲရှာပေးလိုက်တော့” 

“ လွယ်တာကျနေတာပဲ” 

“ ဆရာ့ အလုပ်အဆင်ပြေဖို့ အရေး ကြီးတာပဲ” 

“ သူကြိုက်မှ လုပ်မယ်ဆိုတဲ့ လူမျိုး” 

“ သောက်ဂျီးကပွလိုက်သေး” 

“ ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါကြောင့်ပြောတာ” 

“ ဟေမာန့်အဲလူကြီးကိုမြင်ဖူးချင်တယ်ဆရာ” 

“ တော်ကြာ အဲလူကကြိုက်သွားမှ ကိုယ်က မဖန်တီးပေးနိုင်တဲ့အခါ သောက်ပြသနာ ရှာမယ့် လူ” 

“ ဟေမာန့်ကိုပြကြည့် ဆရာ”

“ အေးဒီလိုလုပ်၊ ညနေငါတို့အပြင် မှာတစ်ခုခုစားမယ်။သူထိုင်တဲ့ဆိုင် မှာပေါ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” 

ဆရာနှင့်တနေ့ခင်းလုံးနေပြီးတော့ ညနေစောင်းတဲ့အခါဘီယာဆိုင်တစ် ခုသွားလိုက်တယ်။ ဆရာက 

“ ဟေမာန် ဒီမှာခနထိုင်ဦး၊အဲလူကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ဦးမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

ဆရာက ထွက်သွားပြီး တဖက်စားပွဲ ဝိုင်းကိုသွားပြီး ရယ်ရယ်မောမော နဲ့ စကားပြောနေတယ်။ ဟိုလူကြီးက ဟေမာန် ဘက်ကိုခနခနလှမ်းကြည့်ပြီး ပြောတယ်။ ဆရာက ဟေမာန် ကိုလှမ်း ကြည့်ပြီး ငြင်းနေသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ဟေမာန့်ဆီပြန် လာတယ်။ 

“ ဟေမာန် ရေ   ပြဿနာ ပဲ:” 

“ ဘာလို့လဲ ဆရာ”

“ နွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးတတ်သူ ကြီးလေ” 

“ ခစ် ခစ် ဘာပြောလို့လဲ ဆရာ” 

“ ဟေမာန် ကိုသဘောကျလို့တဲ့၊ကျနော့် တပည့်မလေးပါဆရာလို့ ခပ်တည် တည်နဲ့ငြင်းခဲ့တယ်”

“ မလွယ်ဘူးနှော် ဆရာ” 

“ အေးလေ..အဲဒါကြောင့်ပြောတာ..သူကအလုပ်တွေပေးနိုင်တာလေ...အဲဒါကြောင့် ငါတို့မှာမချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်းနေရတာပေါ့” 

“ ဆရာအရမ်းခက်ခဲနေရင်၊ဆရာ့အလုပ်တွေ အဆင်ပြေအောင် သမီးကူညီပေးပါ့မယ်”

“ နင်အရမ်း နစ်နာမှာပေါ့ဟ”

“ မထူးပါဘူးဆရာ၊စို့စို့ပို့ပို့လေးရ အောင်သာလုပ်ဆရာ...ဆရာသာ ဟေမာန် ကိုပစ်မ ထားနဲ့” 

“ ပစ်မထားပါဘူးဟာ..တကယ်လို့..နင်လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင် ငါနှစ်ဆယ် ပေးမယ်...ကျန်တာ..သူ့ဆီက ညှစ်” 

“ လုပ်လိုက်လေ ဆရာ”

ဒီအလုပ်ကို စိတ်က မလုပ်သင့်ဘူး လို့ တွေးပေမယ့် ဆရာ့ကြောင့်တော့လုပ် ဖြစ်တော့ မည်ဟု ထင်သည်။သိန်းနှစ်ဆယ်ဆိုတာလဲ ဟေမာန် တို့လို လက်လုပ်လက်စားဘဝမှာ လွယ်တကူရဖို့ မလွယ်လောက်ဘူးလေ။ ဒီဘဝကို မကြိုက်သော်လည်းဆရာ့ ကြောင့်ဖြစ်ရတယ် လို့ မထင်မိပေ။ ဆရာက အတင်းအကြပ်တိုက်တွန်း ခြင်းမရှိ၊မိမိသာလျှင်သိန်းနှစ်ဆယ် ကို လိုချင်၍ဖြစ်ရသည် မဟုတ်လား။ 

ဒီလိုနဲ့ဆရာဆီက ဟေမာန့်ကို သိန်းနှစ် ဆယ်ထုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားနှင့်မိတ်ကပ်တွေ ရေမွှေး တွေဝယ်ပေး သေးတယ်။ ဝယ်ပေးတဲ့ ပစ္စည်းတွေကဟေမာန် မြင်တောင် မမြင်ဖူးတဲ့ အကောင်းစားတွေ တပတ်လောက်ကြာတော့ ဆရာ့ဆီက ဖုန်းလာတယ်။ 

“ ဟေမာန် ရေ နင်ငါအလုပ်ထဲကစောင့် ရုံးခန်းထဲမှ ာထိုင်နေ၊ငါဟိုလူကိုခေါ် ပြီးလာခဲ့မယ်၊ နင်ကငါ့ဆီက ဝန်ထမ်း လို့ပြောထားတယ်နှော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

ဟေမာန် လဲ ဆရာ့ရုံး ကိုသွားပြီးရုံးခန်း ထဲထိုင်နေတယ်။ ဆရာနှင့်ဟိုလူ ရောက်လာပြီးရုံးခန်းထဲ ဝင်လာ တယ်။ 

“ ဟေမာန် ဒီ ဆရာ့ အတွက် အအေး လုပ်ပါဦး” 

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” 

ဟေမာန် အအေးဘူးတွေနှင့် အသီးတွေ တည်ခင်းဧည့်ခံပေးလိုက်တယ်။ 

“ ဘောစိ တပည့်ကတော် လှချည် လား” 

“ ဆရာကလဲဗျာ၊ဘောစိမဟုတ်ရပါဘူးဗျာ”

“ ခင်များကလည်းကျနော်ပြောထားလျက်နဲ့ဗျာ၊ဆရာမခေါ်ပါနဲ့ဆို၊အခု ခင်များအလုပ်တွေကို စစ် ပြီးပြီ၊ ကျနော်အားတဲ့ တနေ့ လက်မှတ်ထိုး ပေးပါ့မယ်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..အကို” 

“ ကျနော်ပြောထားတဲ့ကိစ္စရောအ ဆင်ပြေမလား” 

“ ကျနော်ကြိုးစားနေပါတယ် အကို” 

“ ခင်များဘက်ကအိုကေရင်ကျနော့် ဘက်ကလည်းအိုကေပါတယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့နားလည်ပါတယ်အကို”

“ ဒါနှင့်သူက ဘယ်သူ”

“ ဟေမာန် ပါဆရာသမား” 

“ အင်း ၊ဟေမာန် ငါ့နာမည်လဲမှတ်ထား ရန်နိုင်ထွန်းတဲ့” 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဆရာ” 

“ ငါ့ကို ဆရာလို့မခေါ်နှင့်ဟ၊ဆရာလို့ ခေါ်ရင်ဆရာဂုဏ်နဲ့ညီအောင်နေရတယ်၊ ငါ အခေါ်မခံနိုင်သေးဘူး”

“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး” 

“ ခင်များ တပည့်ကောင်းရထားတယ်ဗျာ။ဟေမာန် ကအရမ်းတော်တယ်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါရှင့်” 

ထို့နောက် ဆရာနှင်ရန်နိုင်ထွန်း ဆိုသောလူကြီးထွက်သွားကြသည်။ညရောက်တော့ 

“ ဟေမာန် ရေ ဟိုဘဲကမရမကဖြစ်နေပြီ” 

“ ဟုတ်လားဆရာ” 

“ ဆရာကိုသူကဘာတွေပြောနေလဲ” 

“ ရအောင်လုပ်ပေးပါတဲ့၊သူကဟေမာန့်ဘဝ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်တဲ့”

“ ခစ် ခစ် သမီးကိုသူကစပွန်ဆာများ ပေးချင်နေလားမသိဘူး” 

“ အင်းငါကပြောထားတယ်၊ နင့်ကို ငါ့အလုပ်အဆင်ပြေ အောင်သာ အားနာနာနဲ့စည်းရုံးကြည့်ရတာလို့၊ နင်ကဒါမျိုးမလုပ်ဘူးလို့၊ အခုနင့်မှာ အမေနေမကောင်းလို့ စားဝတ်နေ ရေးခက်ခဲလို့လုပ်ရတာလို့၊လိုင်းပေါ်ဟာ မဟုတ်ဘူးလို့” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

“ ဟေမာန် အဆင်ပြေရင်တပတ် လောက်ခွာချိန်းလိုက်မယ်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” 

ဒီလိုနဲ့ နောက်တပတ်ရောက်လာ တော့ဟေမာန့်ကို ဆရာလာခေါ်သည်။ 

“ ဟေမာန် ဒီဘဲကိုစွဲလန်းနေအောင်လုပ်ပေးတော့” 

“ ဆရာ သမီးဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ” 

“ အဓိက တော်ကီပဲ”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” 

တပတ်လောက်ကြာတော့ ဆရာ ရောက်လာပြီး ဟိုတယ်မှာ ဟေမာန့်ကိုထား ခဲ့တယ်။ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ကိုရန်နိုင်ထွန်းဆိုတဲ့လူ ကြီးရောက်လာတယ်။

“ ဟေမာန် ရောက်တာ ကြာပြီလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကြာပြီအကို” 

“ နင်နင့်ဆရာဆီကဘယ်လောက်ရ လိုက်လဲ” 

“ အဲဒါပြောဖို့လိုလို့လား၊ဟေမာန် က ခုအရမ်းခက်ခဲနေလို့လုပ်ရတာ”

“ ငါသိပါတယ်ဟာ” 

“ ဟေမာန် က ခုအလုပ်လုပ်ပြီးရင် ဆရာ့ အလုပ်က ထွက်မှရတော့မှာ”

“ ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ” 

“ ဆရာရှေ့ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ ဟေမာန် နေရဲမလဲ” 

“ အဲဒါဆို ဟေမာန် အလုပ်ထွက်ရတော့ မှာပေါ့” 

“ မတတ်နိုင်ဘူး..အကိုရယ်၊ ဟေမာန့် အမေနေမကောင်းလို့သာ လောလောဆယ် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ရတာ၊ ဆေးကုပြီးရင်ရွာပြန်မယ်” 

“ မပြန်ပါနဲ့ဟေမာန် ၊ငါနင်အဆင်ပြေ အောင်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်” 

“ အကိုကဟေမာန် အဆင်ပြေအောင် ဘယ်လိုစီစဉ်ပေးမှာလဲ” 

“ ငါတလကို ငါးသိန်းပေးမယ်ဟာ” 

“ တလငါးသိန်းနဲ့ နေ့တိုင်းအကိုနဲ့ နေရမယ်ဆို မတန်ပါဘူး” 

“ မဟုတ်ဘူးလေ၊တပတ်ကိုတရက် လောက်ပေါ့” 

“ အင်း အဲဒါဆို မဆိုးဘူးပေါ့” 

“ အကိုဟေမာန် ဝမ်းသာအောင်လုပ်ပြီး ခုကိစ္စပြီးတာနဲ့ဟေမာန့်မေ့သွားမယ့် အရာတွေပါ” 

“ ငါ တကယ်ပြောတာပါ” 

“ ကတိနှော် အကို” 

“ ကတိ” 

ထိုစဉ်မှာပင်ရန်နိုင်ထွန်းက အဝတ်အ စားတွေချွတ်နေပါပြီ။

“ အကိုဟေမာန် ကူချွတ်ပေးမယ်လေ”

ဟေမာန် သူ့အဝတ်အစားတွေကိုကူ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သွားကြီး တဖြီးဖြီးနဲ့ကျေနပ်နေသည်။

“ ဟေမာန် လဲအဝတ်တွေတလွှာချင်း ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ကွာ” 

“ ဟင်ဘယ်လိုကြီးလဲ အကို” 

“ ဟေမာန့်အလှကိုတဖြေးဖြေးခံစား မလို့ပါဟေမာန် ”

“ ကဗျာ ဆန်တာလားအကို ဟေမာန် ရှက်တယ်”

“ ရှက်ပါနဲ့ဟေမာန် ရယ်” 

ဟေမာန် တလွှာချင်းချွတ်ပေးလိုက် တယ်။

“ ဟာ  အရမ်းလှလိုက်တာ ဟေမာန် ရယ်” 

ဟေမာန် နို့ကို ကြည့်ပြီးကိုရန်နိုင်ထွန်းကဆိုတယ်၊ဟေမာန် ရှက်ပြုံးလေးပြုံး ရင်း

“ ဟာ အကိုကလဲ ဟေမာန် ရှက်ပါတယ် ဆိုမှကြာ” 

ဟေမာန် အနားကိုကပ်ပြီးဟေမာန် အား ဖက်ထားလေသည်။ ဟေမာန် ကရှက် သလိုလုပ်ရင်းပြန်ဖက်သည်။ 

“ လာကွာ ဟေမာန် ၊အကို့လီးကိုစုပ်ပေး” 

“ ဟင့်ဟေမာန် မလုပ်ရဲဘူး..အကိုရယ်၊ ဟေမာန့်ကိုသနားရင်မလုပ်ပါရစေနှင့်” 

“ ဟေမာန် ကလည်းကွာဒါလုပ်တာဘာ ခက်တာမှတ်လို့” 

“ ဟေမာန် က ဟိုဟွာပဲလုပ်ရမယ်ထင် လို့လက်ခံမိတာအကို” 

“ ဟေမာန် ကလဲကွာ၊ဟေမာန် ကောင်း အောင်လဲအကိုပြန်လုပ်ပေးပါ့မယ်” 

ဟေမာန် သိလိုက်ပြီ ဒီလူဒါကိုအရူးအ မူးဖြစ်မှန်းကိုပါ။ 

“ ဟေမာန် မလုပ်ရဲလို့နှော် အကို” 

“ အကိုအရင်လုပ်ပေးရင် ဟေမာန် ပြန် လုပ်ပေးမလား” 

“ အဲလိုသာဆို ဟေမာန် ပြန်လုပ်ပေး ပါ့မယ်” 

ကိုရန်နိုင်ထွန်းကတဏှာကြီးမှန်းသိ တော့ဟေမာန် ကတမင်ပင်ပြောလိုက် သည်။ 

“ လာအဲဒါဆိုဟေမာန် ပက်လက်လေး အိပ်လိုက်၊အကိုအရင်ပြုစုပေးမယ်” 

ဟေမာန် အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်သည်။ ကိုရန်နိုင်ထွန်းက ကုတင်ပေါ်ဝ မ်းလျှားမှောက်ပြီးဟေမာန့် ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ ဟေမာန့် အဖုတ်အား လျှာအပြားလိုက်ယက်လေသည်။ အကွဲကြောင်းတလျှေက်စုံဆန်ယက်ပြီးဟေမာန် ပေါင်ကို မ တင်ကာဟေမာန့်အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအား လျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွှေသည်။

“ ပလပ် ပလပ်” 

“ အားးး! အားးး ” 

ဟေမာန် မှာ လူက တုန်ယင်သွားသည်၊ ပူနွေး စိုစွတ်သောလျှာက အကွဲ ကြောင်းတလျောက် ထိထိမိမိယက်သွားချေသည်။ ထိုနောက်လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲကြောင်းတလျောက် တိုးဝင် လာပြီးနှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။စောက်စေ့ကိုစုပ်ဆွဲပြန်သည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” 

“ အားးးအီးးဟီးးဟီးးး”

ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။ အဖုတ်က မော့ဖောင်းလာသည်။ လက်က အိပ်ရာခင်းကိုသာ တင်းတင်းဆုပ် ကိုင်မိတော့သည်။ ပေါင်ကိုမြှောက်တင်ပြီးအဖုတ်သာမကဖင်ကိုပါ ယက်ပြန်သည်။ 

“ ပလပ် ပလပ် “

“ အာ့! အင်းးဟင်းးးဟင်းးးရှီးးရှီးး” 

တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်း နေသည်။ အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ် ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” 

“ အာ့အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးးအားး” 

“ အား အားးရှီးးရှီးးးအားအကို အိုးအကို အားရှီးးရှီးးး အားး” 

တကယ်ပါဒီလိုပြီးသောအရာသာ မျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောဟေမာန့်အဖို့ စိတ်ထဲကသဘောကျမိတော့သည်၊ 

“ ဟေမာန် နင့်အလှည့်ရောက် ပြီ” 

ဟေမာန် အိပ်ရာကထပြီး သူ့လီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း လျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်မွှေပေးလိုက် သည်။ ဂွင်းတိုက်ပေးပြီးစုပ်ပေး လိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲရောက်လာ သော အရည်များကိုလီးထိပ်ပေါ် ထွေးချပြီးကွင်းတိုက်ရင်းစုပ်ပေးလိုက်ရာ ကိုရန်နိုင်ထွန်းလီးကလဲ တော်တော်တောင်လာသည်။ သူ့လီး က ဆရာလီးလောက်မကြီးပေ။ တော်တော်လေးမာလာသောအခါ ..

“ အကိုဟေမာန် အာညောင်းပြီ” 

“ အေးရပြီ ဟေမာန် ” 

“ အကိုလုပ်ရင်ကွန်ဒုံးလေးသုံးပေး လား”

“ ငါကကွန်ဒုံးသုံးရင်အားမရဘူး..ဟေမာန် ” 

“ သမီးကြောက်လို့” 

“ ကြောက်မနေနဲ့၊ငါကလုပ်မှတော့ အားရအောင်လုပ်မယ်”

မဟေမာန် ပြောသော်လည်းမရပေ၊ မည်သည့် အကွာအကွယ်မှမလုပ် မယ့်ပုံမျိုးမပေါ်ပေ။

“ ပက်လက်လှန်လိုက်လေဟေမာန် ”

“ ဟုတ်..အကို..ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်” 

“ အင်းပါ ဟေမာန် ” 

ကိုရန်နိုင်ထွန်းကဟေမာန့်ပေါင်ကြား ဝင်ပြီးပိပိ အဝကို လီးတည့်ကာ တဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက် သည် ။

“ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်”

“ အာ့ ဖြေးဖြေး၊နာတယ်အကိုဟာကအ ကြီးကြီး၊သူများဟာကွဲသွားပြီလားမသိဘူး” 

နာတယ်ပြောပြီး ဟေမာန် ကညှစ်ထားသည်။ ကိုရန်နိုင်ထွန်းကလည်းဟေမာန် နို့ကိုစို့ပြီး အဆုံးထိ အထဲကို ဖိထည့် လိုက်ရာလီးကတင်းကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ ကြီးဝင် သွားရသည်။

“ အားသေပါပြီ..အကိုရယ်” 

မနာသော်လည်းဟန်လုပ်၍ ရန်နိူင်ထွန်းသဘောကျရန် ပြောလိုက်သည် ။

“ ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ” 

“ အာ့! နာတယ် အကို စူးပြီးအောင့်နေ တာ ပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” 

လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးဟေမာန့် ခါးကိုမဆွဲ၍အားထည့်ပြီးဆောင့် သည်။

“ ဗျစ်..ဗျစ်..ဗြိ ဗျစ်”

“ အာ့!အီးး အားးး” 

ဟေမာန် အသည်းအသန်အော်ညည်းလိုက်ရတော့သည်။ အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုးသလိုပင် ခံစားလိုက်ရ သည်။ သို့သော် အတွေ့အကြုံတစ်ခုအနေနဲ့ကြမ်းကြမ်းတမ်း တမ်းဆက် ဆံခြင်းကလည်းတမျိုးတဖုံကောင်းနေသည်။ ယခုကိစ္စမှာငွေကြောင့်ဖြစ် သော်ငြားလည်း ကာမစိတ်များဖြစ် ပေါ်နေသည်ကို ဟေမာန် ထူးဆန်းစွာ သိလိုက်သည်။ ခနတာမျှသာနာပြီး ကောင်းလာသည်။ စိတ်တို့ မတရားထန်လာသည်။

ကိုရန်နိုင်ထွန်းက တဖတ်ဖတ်နှင့်လိုးပြီးမှ ဟေမာန့်ခါးကို လွှတ်ချလိုက် သည်။ ပုခုံးသားကို လှမ်းဆွဲပြီးအသားကုန်လိုးသည်။ ဟေမာန် ရဲ့စိတ်တို့ ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှ ပိပိနံရံတို့လှုပ်ရှားကာ ညှစ်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာသည်။ လီးဝင်သံကတဇွိ တဗြိဗြိမြည်လာသည်။ ပေါင်ချင်းထိကပ်သံ တဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ သို့သော်မကြာမှီပင်ကိုရန်နိုင်ထွန်း လီးမှသုတ်များပန်းထွက်သွားသည်ကိုသိလိုက်သည်။ ဟေမာန် မှာ ပြီးမြောက်ခြင်းမရှိပေ။ 

“ အကို ပြီးသွားပြီလားဟင်” 

“ ဟုတ်တယ် ဟေမာန် ၊မလုပ်ရတာကြာ ပြီမို့လားမသိဘူး၊အရမ်းမြန်နေသလိုပဲ” 

“ဟင် အကိုကလဲအကြာကြီးပဲကို၊ဟေမာန် ဖြင့် သေပီမှတ်နေတာ” 

“ ဟားးဟားးး၊ကိုယ်လိုးတာ ကောင်းလား” 

“ သွားမသိဘူး ဘာတွေလာမေးမှန်း ဒီမှာတော့ သေလုမျောပါးပဲ” 

“ ဟားးဟားး” 

ရန်နိုင်ထွန်း သဘောကျစွာဖြင့်ရယ် မောနေတော့သည်။ ကိုရန်နိုင်ထွန်း ခနနားသော်လည်း လီးကပြန်၍ မာ လာခြင်းမရှိပေ။သို့သော်ဇိမ်ယူချင်သဖြင့်

“ ဟေမာန် အကို့လီးကို ပြန်စုပ်ပေး ပါဦးကွာ” 

ဟေမာန် ရန်နိုင်ထွန်း သဘောကျစေရန် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုရန်နိုင် ထွန်းလက်ကလည်း အငြိမ်မနေပေ။ ဟေမာန့် စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ နှိုက် ရင်းကလိနေသည်။ ထိုသို့လုပ်နေစဉ်ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် ဟေမာန့်ကို လက်ကာပြပြီးရပ်ရန် ပြောသည်။ ဖုန်းပြောပြီး ဟေမာန် ကထပ်မံစုပ်ပေးသော်လည်း လီး က တောင်လာခြင်းမရှိသဖြင့်ကိုရန်နိုင်ထွန်းလက်လျှော့ပြီး 

“ ဟေမာန် ၊နင့်ဆရာကိုခေါ်လိုက်တော့ ငါသွားမှ ရတော့မယ်”

“ ဟွန်း..အပိုပြောတုန်းကတော့ မိုးကြီးလေကြီးနဲ့ တလကို ငါးသိန်းပေးမယ် ဘာမယ်နဲ့ ဆရာကသာ သိန်းနှစ်ဆယ် ပေးပြီးဟေမာန့်ကို အားနာနာနဲ့လုပ် ခိုင်းရတာ၊ အခုတော့ အကိုက ပြေးပြီ” 

“ မဟုတ်ရ ဘူးဟေမာန် ရယ်တကယ် ကိစ္စရှိလို့သာပါ”

“ အဲဒါဆို နောက်မတွေ့တော့ဘူးမ ဟုတ်လား” 

“ တွေ့မှာပေါ့ဟေမာန် ” 

“ တွေ့မယ်ဆိုဟေမာန် ကဟေမာန့်ဆရာ့ဆီဘယ်လို တောင်းရမှာလဲ” 

“ အကို ပေးခဲ့ပါ့မယ်” 

“ တကယ်ပေးမှာလား အကို” 

“ တကယ်ပေါ့ ဟေမာန် ” 

“ အကို..ပေးမှအကိုနဲ့တွေ့တဲ့အခါဟေမာန် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဝတ်စား ပြီးလာလို့ ရမှာ”

“ အေးပါ ရော့” 

ငါး ထောင်တန်တစ်အုပ်ကိုပေးသ ဖြင့်ဟေမာန် လှမ်းယူလိုက်ပြီး 

“ ဟေမာန် ရော အခုအကိုနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ရ မလား” 

“ မလိုက်နဲ့ဟေမာန် နင့်ဆရာကိုနေလကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အကို” 

ကိုရန်နိုင်ထွန်းဆရာ့ဆီကို ဖုန်းဆက် ၍ခေါ်သည်။ ပြီးလျှင်အဝတ်အစား များဝတ်ပြီးအခန်းထဲမှ ထွက်သွား သည်။ ဟေမာန် မှာ အခန်းထဲကျန်နေ ခဲ့ရတော့သည်။မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ကြာသောအခါ ဆရာရောက်လာပြီး

“ ဟေမာန် အဆင်ပြေလား”

“ ပြေပါတယ် ဆရာ” 

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဟေမာန် ၊ငါ့အခက်အခဲတွေကိုကူညီပေးလို့” 

ဟေမာန် ကငါးထောင်တန်အုပ်ကို လက်ကပြရင်း 

“ ဆရာ့ကို ပိုကျေးဇူးတင်တယ်၊ ဟေမာန် ပိုက်ဆံတွေစုမိရင်ရွာပြန် မယ် ဈေးဆိုင်လေးနဲ့ စက်ဆိုင်တွဲလုပ်မယ် အခုအမေလဲနေကောင်းပြီဆိုတော့ ငွေစုလို့ရပြီ” 

“ အော် အေးကောင်းတာပေါ့...ဟေမာန် ငါဝမ်းသာတယ်၊နင်ပြန်တော့မယ် ဆိုရင်ပြောပေါ့၊ငါလည်းနင့်အတွက် တခုခုစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”

“ အာ ရပါတယ်ဆရာ”

“ နင်ပြန်တော့မလား” 

“ သမီးကအချိန်ရပါတယ်၊ဆရာသာ မအားရင်ပြန်၊နေချင်သေးတယ်ဆို ရင်တော့နေလေဆရာ”

“ ခန နေကြသေးတာပေါ့” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” 

ဟေမာန် နားလည်သဘောပေါက်ပါသည်။ ဆရာ့အဝတ်အစားတွေကို ကူ ချွတ်ပေးပြီးနောက် 

“ ဆရာ သမီး...ရေဆေး လိုက်ဦးမယ်” 

“ အေးပါ ဟေမာန် ” 

ဟေမာန် နှင့်ဆရာအတူ နေလိုက်ပြီး ဟေမာန့်ရဲ့မပြီးဆုံးခဲ့သော ကာမဆန္ဒကို ဆရာကပြီးဆုံးသည့်တိုင်အောင် လုပ်ပေးလိုက် သည်။ ဟေမာန် ထို့ ကြောင့်ပင်ဆရာနဲ့ နေချင်သည်။ ဆရာက သူ့ဆန္ဒထက် ဟေမာန့်ဆန္ဒကို အရင်ဖြည့်ပေးပြီးမှ သူလိုရာကို အရောက်သွားသည်။

ထို့ကြောင့် ဆရာ့ ခေါ်လျှင် ဟေမာန် သွားလိုက်သည် မဟုတ်လား။ ဒီလိုနဲ့ ကိုရန်နိုင်ထွန်းနှင့်ခြောက်လ ခန့်တပတ်လျှင်တန့တာမျှ နေပေးခဲ့ ပြီး တစ်လ ငါးသိန်းသာမက မုန့်ဘိုး လည်းရသဖြင့်ဟေမာန်မှာ ငွေသိန်း ခြောက်ဆယ်ခန့် ရခဲ့သည်။ ဟေမာန် ပြန်ခါနီးငါးသိန်းထပ်ပေးသည်။ ဆရာဆီသွားပြီး

“ ဆရာ သမီး...ပြန်တော့မယ်”

“ အော်အေး ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ ရော့..မုန့်ဖိုး” 

ငွေငါးသိန်းထပ်ပေးသည်။ 

“ ဆရာ့ကို ကန်တော့ခဲ့မယ် ဆရာ” 

“ မကန်တော့နဲ့ဟေမာန် ၊ငါက နင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးကန်တော့ခံနိုင်တဲ့ လူမျိုးမှ မဟုတ်တာ”

“ ဟာဆရာကလည်းဆရာ့ကျေးဇူး ဟေမာန့်မှာအများကြီးရှိပါတယ်”

“ နင့်ခန္ဓာကိုယ်၊ နင့်သွေးသားနဲ့ရင်းနီး ခဲ့ရတာတွေ အများကြီးပါ ဟေမာန် ၊ ငါကိုယ်တိုင်လည်း တာဝန်မကင်း ဘူးလေ” 

“ ဆရာ့ အတွက်သမီးကြည်ဖြူပြီး သားဆရာ” 

“ အေးပါ မကန်တော့နဲ့အစစအရာရာ အဆင်ပြေပါစေဟာ” 

“ ဆရာ ဒီနေ့မအားဘူးလား”

“ အားပါတယ်” 

“ သမီးဒီနေ့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့တွ့ချင်ပါတယ် ဆရာ” 

“ ကောင်းပြီလေ သွားကြတာပေါ့” 

ဆရာနှင့် နောက်ဆုံး တွေ့ဆုံခြင်းဖြစ် လေတော့ ဟေမာန် ကပဲ အစစအရာရာ ကို ဦးဆောင်လိုက်တယ်။ စုပ်ပေးတာရော လိုးတာရော ဦးဆောင်ပြီးနှစ် ကြိမ်ပြီးတဲ့အထိ နေလိုက်ပြီးညနေ စောင်းမှဟေမာန် အိမ်ပြန်တယ်။

နောက်တနေ့နံနက် ရွာကိုခရီးထွက်ခဲ့ ပါတယ်။ ရွာမှာဆိုင်လေးတည်ရင်း ဈေးရောင်းစက်ချုပ်နေခဲ့တာ ခြောက်လလောက်မှာ ရွာက ကိုသက်နောင်က လက်ထပ်ခွင့် တောင်းတော့တယ်။ အမေကလည်းသူ အသက်ကြီးပြီဖြစ်တဲ့အတွက် အိမ် ထောင်ပြုစေချင်နေပြီလေ။ 

“ သမီးကညာ အခါမလင့်စေနဲ့တဲ့၊ မောင်သက်နောင်က ရိုးသားကြိုး စားတဲ့သူ တယောက်မို့ အမေက သ ဘောတူတယ်၊မြန်မြန်သာ လက်ထပ်လိုက်ပါ၊ အမေလည်းသမီးကို စိတ်ချချင်နေပြီ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အမေ” 

ကိုသက်နောင်ကို အမေက သဘောတူကြောင်း ပြောတော့ လက်ထပ်ဖို့ ရာကြိုးစားကြတော့တယ်။ မင်္ဂလာ ဆောင်ခါနီး ဆရာဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး အကြောင်းကြားလိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ကို လက်ဖွဲ့တွေ အ များကြီးနဲ့ရောက်လာပေးတယ်။ ဟေမာန် ကဆရာ့ကိုဒီ အကြိမ်မှာတော့ ကန်တော့ခွင့် ရလိုက်တယ်။ 

“ ကဲ ... ဒီလင်ဒီမယား အိုအောင်မင်း အောင် ပေါင်းနိုင်ကြပါစေဗျာ” 

“ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေ ဆရာ” 

ဆရာ ပေးတဲ့ ဆုတောင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ဟေမာန် သိလိုက်တယ်။ ဟေမာန် ပြုံး နေလိုက်တယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဟေမာန် တို့က လက်မထပ်ခင် ကတည်းက အတူနေပြီးပြီလေ၊ ဘာပြဿနာမှ မရှိပါဘူး၊ ကိုသက်နောင်က ရိုးသားပါတယ်။ ကိုသက်နောင်ကို ပြောပြပြီးသား ရန်ကုန်မှာ ရည်းစား ရှိခဲ့ဖူးတယ်လို့ပေါ့။ ကိုသက်နောင်က ခွင့်လွှတ်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်းဘာ ပြဿနာမှပေါ်လာစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူးလေ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Friday, May 15, 2020

လင်ချစ်ဆေး (စ/ဆုံး)

လင်ချစ်ဆေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Steven Law 

အိမ်ထောင်သက်ကလေး ဆယ်နှစ်ကျော်လာတော့ လင်မယားဆက်ဆံရေးက အေးစက်သလို ဖြစ်နေတယ်။ ယောကျ်ားဖြစ်သူကို တဏှာရူးလို့ မြင်နေတာ။ သားလေးကြောင့်သာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ကွဲပြီ။ အခုလည်းကြည့်လေ မိန်းကလေး တစ်ယောက်နှင့် ပရောပရည်လုပ်နေတယ်။ ရင်ထဲမှာ ဒီလို အဖြစ်မျိုးမြင်ရင်ဒေါသက အလိုလိုထွက်တယ်။

" ကိုကျော်လေး ရှင် အဲဒီကောင်မနဲ့ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ"

" ဟာ  ငါ ဘာဖြစ်နေလို့လဲ မိန်းမ"

" ရှင့်ကောင်မတွေနှင့် ပရောပရည်လုပ်နေတာ ရှင့်မှာ အိမ်ထောင်ရှိတာ မသိဘူးလား"

" မာလာ နင် ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ၊ ငါ့ အလုပ် ငါလုပ်နေတာ"

" အလုပ်ဆိုရင်လဲ တည်တည်တံ့တံ့ လုပ်လေ"

" ဟာကွာ ဒီမိန်းမနဲ့တော့ကွာ"

" ဘာလဲ ရှင်က အခုထိ တဏှာရူးနေတုန်းပဲလား"

" မင်းပေါက်ကရ မပြောနဲ့"

" ပြောတယ်၊ ဘာဖြစ်လဲ ၊အခုမှ စီးပွားရေးလေး အဆင်ပြေတယ်..လူကယွချင်နေတာ"

" ဟာ  ဒီ မိန်းမတော့ကွာ ငါလုပ်လိုက်ရ"

" ဘာရှင့် ရှင်က ကျမကို လက်နဲ့ ရွယ်တယ်..ဘယ်ကောင်မ အားကိုးရှိနေလို့လဲ"

" ဟာ  ဒီမိန်းမတော့ကွာ "

ကိုကျော်လေး နည်းနည်းတော့ ပေါက်ကွဲနေပြီ။ အလုပ်ထဲလဲ ဝင်စွပ်ဖက်တယ်။ လူကိုဆိုရင် လုံးဝအားမနာဘူး။ လင်မယားဆိုတာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားလည်မှုရှိရမှာ။ ချစ်လွန်းလို့ အလိုလိုက်လေ မာလာက ရောင့်တက်သလိုဖြစ်တယ်။ ဒီလိုအလုပ်တွေ အဆင်ပြေအောင် ရုန်းကန်ခဲ့တာ သူကဘာတွေများကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်သလဲ။

မိဘချင်းလဲ ရင်းနီး ကိုယ်ကချစ်ရတော့ မိဘချင်းပြောပြီး ယူခဲ့တာ။ အသန့်ကလဲ အရမ်းကြိုက်။ အမြဲတမ်းစည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ နေခိုင်းတယ်။ အိမ်ပြန်လာရင်လည်း ကိုယ်က ညောင်းညာလို့ နှိပ်ခိုင်းဖို့ မပြောနဲ့ အရက်ကလေးသောက်ရင်တောင် အနံ့နံလို့တဲ့ အတူမအိပ်ခိုင်းဘူး။ ဇီဇာ တော်တော်ကြောင်တယ်။ လင်မယားတဲ့ တစ်ခါတလေ လင်မယားအရသာတောင် မရှိတော့သလို ခံစားနေရတယ်။ ခံစားရဖန်များတော့ ပေါက်ကွဲလာပြီ။ ပင်ကလည်းပင်ပန်းတော့ စိတ်က တိုတယ်။ ဒီတော့ တစ်ခါမှ လက်နဲ့ မရွယ်ဖူးတဲ့ မိန်းမ။ ဒေါသ အရမ်းထွက်လာပုံရတယ်။

" ရှင်က ကျမကိုလက်နဲ့ ရွယ်တယ်နှော် အိမ်မှာမနေဘူး ဆင်းမယ်"

" ဆင်းလေဆင်း စောက်ရေး မပါတာ"

စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ဟိုကလည်း အထုတ်ဆွဲပြီး ဆင်းသွားတော့တယ်။ လူပဲဗျာ။ အိမ်ရောက်ရင်နားအေးပါးအေးနှင့် နေရမှာတပူပူနဲ့။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ဝန်ခံရမှာက အိမ်မှာ ပူပူဆူဆူနဲ့ဆိုတော့ အခုတလော အပြင်မှာ နည်းနည်း လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ရှင်းရှင်း ပြောရရင်အပြင်မှာ လိင်ဆက်ဆံချင်တာ။ အိမ်ကမိန်းမ မာလာက သစ်တုံးကြီးလိုပဲ။

အိပ်ခံ ပက်လက် ဆိုတဲ့ ဟာမျိုး၊ လိင်ဆက်ဆံရေးမှာ ဘာမှ ဆွဲဆောင်မှု့မရှိ။ ကြာတော့ လင်မယားဆိုပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံချင်တဲ့ စိတ်ကအလိုလို ပျောက်နေတာ။ ကြာလေ စိတ်တွေ မွန်းကြပ်လေ ဒေါသထွက်လေပဲလေ။ ခုတော့ ဒေါသတွေ စုပုံမိပြီး မာလာအိမ်က ဆင်းသွားပြီ။ မာလာအိမ်က ဆင်းသွားတော့ သားနှင့်ကိုကျော်လေး ကျန်ခဲ့တယ်။

စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အရက် ထိုင်သောက်တယ်။ သားက လာကြည့်ပြီး သူ့အခန်းထဲ သူနေတယ်။ သားအဖွားအိမ်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ လာခေါ်သွားကြတယ်။ မာလာ စိတ်ဆိုးဆိုးနှင့် ထွက်လာပြီး အမေ့ အိမ်မပြန်ရဲဘူး။ အမေ့အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ် ခဏသွားမယ် ပြောကာ သားကိုခေါ်ထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ မာလာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မေနှင်းဇော်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

" မေနှင်း  ငါ နင့်ဆီလာနေမလို့"

" အယ် မာလာ ဘာတွေဖြစ်လာလို့လဲအေ"

" ကိုကျော်လေးနှင့် ရန်ဖြစ်လာလို့"

" နင်တို့မှာလဲ..တကျက်ကျက်နဲ့ အေ"

" ဘာလဲ နင်က နင့်အိမ်ကို အလာမခံချင်လို့လား"

" အမလေးတော် မပြောမိပါဘူး၊ နင်ကြိုက်သလောက် နေနိုင်တယ် နင်မနေချင်မှပြန်"

" ဒါဖြင့်လဲ ပြီးရော"

မေနှင်းဇော်တို့က အဆင်ပြေတယ်။ လင်မယား ရန်ဖြစ်တာရယ်လို့ မကြားဖူးသလို၊ သူယောက်ျားကလည်း Ro တတ်ပါ့။ အိမ်ကယောက်ျားနှင့် တခြားစီ၊ မေနှင်းဇော်အိမ်ကို ကားငှားပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ မေနှင်းဇော်တို့ အိမ်ရောက်တော့ မေနှင်းဇော်က စောင့်နေတယ်။

" လာ ကောင်မ ညည်း ဘာတွေ ဖြစ်လာပြန်ပြီလဲ"

" ကိုကျော်လေးလေ ငါ့ကို အော်တယ်၊ လက်ကလည်း ပါသေးတယ်"

" ဟင် ဘယ်က ဘယ်လို စဖြစ်တာလဲ ပြောစမ်းပါအုံးအေ"

" ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် ပရောပရည် လုပ်နေတယ်လေ"

" အယ်  တကယ်လား အေ"

" ငါ့ မျက်လုံးနှင့်ကို တွေ့ခွဲတာ"

" ဒုက္ခပဲ၊ ယောက်ျားတွေက အိမ်ထောင်သက် နည်းနည်းကြာတာနှင့် အပြင်မှာယွချင်ကြတာ"

" အင်းလေ"

" သူတို့က ယောက်ျားလေးလေ၊ လှေကားသုံးထစ် ဆင်းရင် လူပျိုဖြစ်တယ်လေး ဘာလေးနှင့်၊ အခုခေတ်ကလည်း စနိုက်ကျော်တွေက အများသားလား၊ အိမ်က ယောက်ျားအပြင်မှာ မကဲရအောင် ထိန်းနိုင်မှ တော်ကာကြတာ"

" အင်းလေ ငါလည်း အဲဒီလို မဖြစ်အောင်ပြော နေတာပဲ၊ ဒင်းက ဆူတယ်ပူတယ် ဖြစ်နေတာ"

" ဟဲ့...ယောက်ျားဆိုတာက ကျောပူပဲခံတာ နားပူမခံချင်ဘူးလေ"

" အင်း..ငါသိပါတယ်..ဒါပေမယ့် နင့်ယောက်ျားကတော့ ဘာသံမှ မထွက်ပါလား"

" အင်း..အချိန်မှန် အိမ်ပြန်လာအောင် လုပ်ထားတာလေ"

" ဟေ နင်..ဘယ်လိုတောင် သိမ်းသွင်းထားလဲ"

" လင်မယားလေ တယောက်အကြိုက် တစ်ယောက် သိအောင် လုပ်ထားရတာပေါ့အေ"

" အမယ်..ငါလည်း ငါ့ယောက်ျား ကြိုက်တတ်တာလေးတွေ ချက်ပြုတ်ကျွေးပါတယ် အေ"

" ဟေ့..ယောက်ျားဆိုတာ အဲဒါတမျိုးနှင့် ထိန်းထားလို့ ရမယ်ထင်လား"

" ဟဲ့.. ဘာတွေ လုပ်ပေးရမှာလဲ ဆရာမကြီးရယ်"

" အဲဒါက..နောက်မှပြောမယ်"

မေနှင်းဇော် သူငယ်ချင်းအကြောင်း ကောင်းကောင်း သိတယ်။ ရိုးလည်းရိုးတယ်။ အသန့်ကလည်း အရမ်းကြိုက်တယ်၊ အိမ်ထောင်ကြတာလဲ နောက်ကျတယ်။ အသန့်ကြိုက်တာကြောင့် တကျက်ကျက် ဖြစ်ဖူးတယ်။ ဒီတော့ ဒီကောင်မကို ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်လေးတွေ သင်ပေးလိုက်မှ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး တွေးနေစဉ်မှာပဲ ယောက်ကျ်ားဖြစ်သူ ရောက်လာလို့ တံခါးထဖွင့်ကာ..

" ယောက်ျား မာလာ ရောက်နေတယ်"

" မာလာ နေကောင်းရဲ့လား"

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်...ကောင်းပါတယ်"

" မေနှင်းရေ သူငယ်ချင်းတွေ စကားပြောကြလေ၊ ကိုယ် နောက်မှာ လုပ်စရာရှိတာလေးတွေ လုပ်လိုက်မယ်"

" ကိုကိုရယ် မေနှင်း အကုန် လုပ်ပြီးသားပါ၊ ကိုကို ပင်ပန်းလာတယ် မဟုတ်လား၊ သောက်မလား"

" မာလာ ရှိနေတယ် မေနှင်း မသောက်တော့ဘူး"

" ဒါဖြင့်ရင် သံပုရာရည် ဖျော်ပေးမယ်"

" အင်းပါ..မေနှင်း ကိုကို့ဘာသာ လုပ်လိုက်မယ်"

" မလုပ်ရပါဘူးနှော်..တနေ့လုံး ပင်ပန်းလာတာ အေးဆေးနား မေနှင်း လုပ်ပေးမယ်"

မေနှင်းဇော်တို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး သဘောကျလာတယ်။ တစ်ခါမှ ကိုကျော်လေးကို လုပ်မပေးဖူးဘူး။ ဒီကောင်မ ဒါတွေနှင့် ထိန်းထားတယ် ထင်တယ်။

" ကောင်မ လင်အတွက်ဆို ပျာပျာသလဲပဲ"

" ဟဲ့ မာလာ ဒါက လင်မယားတွေ အတွက်က ဆေးတမျိုးအေ့။ တို့မိန်းကလေးတွေက ပူပန်စိတ်တွေနှင့်လင်တွေကို ပူပန်အောင် ပြောကြရော၊ ယောက်ျားတွေဆိုတာက တို့တွေ ဘယ်လောက်ပြောပြော နားဝင်အောင် မပြောနိုင်ဘူး။ သူတို့ နားညည်းတာပဲ အဖတ်တင်မယ်။ သူတို့လည်း သူတို့မှာ အကြံအစည်ရှိပြီးသားလေ။ သူတို့စိတ်တွေ မပူမပန်ရပဲ အကြံထုတ်နိုင်အောင် ငါတို့က လုပ်ပေးရမှာ"

" ဟဲ့ မပူမပန်လို့ရမလား၊ ငါတို့ ပူပန်ပြီး တွန်းအားပေးမှ သူတို့အလုပ်လုပ်ကြမှာပေါ့"

" မာလာ နင်ဟာလေ အဲဒီလိုပြောနေလို့ ဘယ်လောက် ထူးခြားလာလဲ..နင်သိလို့လား၊ ယောက်ျားတွေရဲ့ဦးနှောက်က ငါတို့ မိန်းကလေးနှင့် မတူဘူးဟ၊ သူတို့က ဦးနှောက်ထဲမှာ အကန့်လေးတွေ ခွဲထားတယ်။ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု မပူးကပ်ပဲ ထားတယ်။ ငါတို့တွေကသာ အာရုံများပြီး အကန့်တွေကို ပူးထားတယ်။ သူတို့မှာ ဗလာအကန့်ရှိတယ်တဲ့။ ငါတို့ကသာ ပြွတ်သိပ်ထိုးထည့်တာ။ သူတို့က အာရုံခံစားမှု အပိုင်းမှာလဲ ခွဲခြားထားသေးတာ ငါတို့ကသာ Emotion ဆိုပြီး စိတ်ခံစားမှုတွေ ရောနှောလိုက်ပြီး အမြဲ စိုးရိမ်ပူပန်နေတာ"

" အဲဒီတော့"

" နင်အမြဲ စိတ်ပူစရာ မလိုဘူး၊ သူတို့စိတ်အေးအေးနှင့် အကြံထုတ် နိုင်နိုင်အောင်သာ လုပ်ပေးရမှာ"

" အင်း..ပါ ဆရာမကြီးရယ်"

" ငါ အတည်ပြောတာဟဲ့၊ ပြီးတော့ ဒါ..ဒါ"

မေနှင်း နှာခေါင်းကို လက်ညိုးထိုးပြတော့

" ဘာလဲဟ"

" နင်ကလဲ အ ရန်ကော ၊ တဏှာလေ၊ အဲဒါကလည်း အရေးကြီးတယ်"

" ဟဲ့..အဲဒါက ဘာတွေ  အရေးကြီးလို့လဲ"

" နင်ကလဲ သူတို့စိတ်ကျေနပ်ရင် ကမ္ဘာကြီး အေးချမ်းတယ် သိလား၊ အဲဒီမှာလဲ သူတို့ စိတ်ကျေနပ်ဖို့အရေးကြီးတယ် သိလား"

" ဟယ် မေနှင်းကလဲ သူ့တို့ဘာသာ သူတို့လုပ် အရည်ထွက်ရင်ပြီးပြီမလား"

" နင် ထမင်းချက်ရင် စားတဲ့သူ စားကောင်းအောင် ချက်တာလား၊ တာဝန်ကျေအောင် ချက်တာလား"

" စားကောင်းအောင် ချက်တာပေါ့"

" အေး အဲဒါလည်း အတူတူပဲ"

" ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" ဆိုင်သမှသိပ်ဆိုင်၊ နင့်ကို ပစ္စည်းတစ်ခုပေးမယ် အေ..နင့်ကို ဆောင့်အောင့်ပြီး ပေးတာ ယူမလား၊ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးတာ ယူမလား"

" ကြည်ကြည် ဖြူဖြူပေးတာမှ လိုချင်တာပေါ့"

" အေး အဲဒီလိုပဲ ငါတို့က လူသားတွေလေ၊ တဏှာ မကင်းသေးတော့ လုပ်နေကြမှာပဲ မဟုတ်လား၊ ပေးရမယ့် အတူတူ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးမယ်။ သူစိတ်ကျေနပ်အောင် ပေးမယ်ဆိုရင် အားလုံး အဆင်ပြေမယ်။ အဲဒီလိုမှ မဟုတ်ဘဲ ကိုယ်က သစ်တုံးကြီးတစ်တုံးလို ငြိမ်နေရင် ခုပ်ရတဲ့သူ ဘယ်စိတ်ပါမလဲကွာ"

" ဟဲ့..သစ်တုံးလို ငြိမ်မခံတော့ ငါကဘယ် လိုလုပ်ရမလဲ"

" အေး နင်အဲဒီလိုသာ ကြပ်ကြပ်လုပ်၊ နင်မကြာခင် စနှိုက်ကြော် ခံရတော့မယ်"

" ဟင်  .နင်ကဘယ်လို တောင်မှလား"

" အေး..ဘယ်လိုတောင်မှပဲ၊ နင်ဒီမှာ သုံးလေးရက်လောက်နေ သိလာလိမ့်မယ်"

" နားရှက်စရာအေ"

" အမယ်လေး အေ၊ အိမ်ထောင်ကျနေပြီး ဒါမျိုးနားရှက်နေရင် နင်တော့ နင့်ယောက်ကျားရဲ့ အချစ်ကို မခံရပဲ၊ စိတ်ပျက်မှု့တွေကို ခံရတော့မှာပဲ၊ မပြောမရှိနဲ့ သူငယ်ချင်း၊ သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းမို့ နားရှက်စရာတွေကို ပြောပြရမှာပဲ။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ကောင်းဖို့မှ မပြောရင် ဘယ်သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသတော့မလဲ"

" အေးပါ သူငယ်ချင်းရေ ငါဒီမှာ စိတ်ပျော်သလောက် နေပါရစေ"

" နင်စိတ်ပျော်သလောက် မဟုတ်ဘူး၊ ဟိုက လာခေါ်မှပြန်၊ အဲဒီအချိန်မှ ပျော်စရာကောင်းမှာ"

" အေးပါ ကျေးဇူးပါ သူငယ်ချင်း"

" သူငယ်ချင်းရေ ရေမိုးချိုးတော့ ၊ငါထမင်းပွဲ ပြင်တော့မယ်"

" အေးပါဟာ"

မာလာ ရေချိုးပြီးသနပ်ခါး ရေကြဲလိမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထမင်းစားခန်းကို လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မေနှင်းဇော်ရဲ့ အမျိုးသားဖြစ်သူ ကိုနေလကတော့ အမြည်းစားရင်း တခွက်တစ်ဖလား ကစ်နေတယ်။ မေနှင်းက သူ့ယောက်ျားအတွက် အမြည်းပါ ပြင်ပေးပုံရတယ်။

" လာမေနှင်း  အားမနာနှင့် ကိုယ့်အိမ်ကို့ယာလို သဘောထား"

" ဟုတ်ကဲ့..ကိုနေလ"

" မာလာရေ စားတော့ဟေ့"

" အေး အေး"

မာလာ ထမင်းစားလိုက်တယ်။ စားကောင်းပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညအိပ်ဖြစ်တယ်။ မေနှင်းက မာလာကို သူတို့အိပ်ခန်းဘေးက အခန်းမှာ အိပ်ဖို့ နေရာပေးတယ်။ ညဆယ်နာရီကျော်သည့်တိုင် မာလာမှာ အိပ်မပျော်နိုင်ပေ။ ဘယ်ညာလူးလိမ့်ရင်း အတွေးတွေက ချာချာလည်နေတယ်။

" ပြတ်"

" ပြွတ် အလပ် လပ်"

ညအချိန်မှာ တပြွတ်ပြွတ် အသံက ထွက်လာတယ်။ မေနှင်းတို့ အခန်းကပေါ့။ စုပ်နေသလား နမ်းနေသလား သေချာမသဲကွဲ။ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေကကို ကျယ်နေသလို ညည်းသံတွေလည်း ကြားလာရတယ်။

" မိန်းမ  မာလာ ကြားမယ်"

" ကြား..ကြားပါစေ၊ သူလဲ အိမ်ထောင်ရှိပြီးသားပဲ"

ကိုနေလ ပြောတာကို မေနှင်း ပြန်ပြောသံကြားတယ်။ မကြာပါဘူး တဖွတ်ဖွတ် တဘွတ် ဘွတ် လိုးသံတွေနှင့်အတူ မေနှင်းညည်းသံ ပိုထွက်လာတယ်။ မေနှင်း ညည်းသံကြားပြီး ကြက်သီးနွေးတွေ ထလာသလို မာလာ စိတ်ထဲ တမျိုးတမည် ဖြစ်လာရတယ်။ မဖြစ်ဖူးတဲ့ စိတ်ထမှုမျိုးကို ခံစားလာရတယ်။

အစကတော့ မေနှင်းဇော် တစ်ယောက် သောက်ရှက်မရှိ ညည်းသံ ထွက်နေတယ် ထင်တာ။ သူ့ညည်းသံထွက်လေ ကိုနေလက အရမ်းကြမ်းလေ။ အရမ်းကြမ်းလေ မေနှင်းက အော်လေ။ ညည်းသံတွေသာ မက

" အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် အိုး..ရှီးရှီး"

" အရမ်း ထိတယ်ကွာ  အားးးကြမ်းစမ်းပါ၊

မေနှင်း ပြီးတော့မယ် ၊ကြမ်းပေး အုံး"

" ကို ပုံစံပြောင်းအုံးမလား"

အမျိုးအမျိူးသော အသံတွေ ထွက်လာပြီး မာလာမှာ မိမိ ပိပိထဲက အရည်တွေ စိမ့်နေသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာတော့မှ

" အားးရှီးးကောင်းလိုက်တာ ကိုရာ ပြီးပြီ  အား"

" အင်း ကိုလည်းပြီးပြီ  အားး"

ဟု အသံတွေ ကြားလိုက်ပြီးတော့ မေနှင်းတို့ အခန်းထဲက ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ မာလာမှာ အိပ်မပျော်။ကိုကျော်လေးများ ဒီလို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့များ လုပ်နေမလား။ ကိုကျော်လေးက ဒီလိုအော်ပေးတာများကြိုက်နေပြီလား တွေးရင်း အိပ်မပျော်ပေ။ ညည့်နက်မှ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်း အိပ်ယာက နိုးတော့ ကမန်းကတမ်းထကာ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး မေနှင်းကိုသွားကူရတယ်။

" မာလာ အေးဆေးနေပါကွာ "

" ရပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ"

" အားမနာနဲ့ သူငယ်ချင်း ငါ့ယောက်ျားရေချိုးပြီး ကော်ဖီ သောက်လိမ့်မယ်၊ ပြီးရင် သူအလုပ်သွားမှာ"

" အေး အေး "

နေလ ကော်ဖီသောက်ပြီး

" မိန်းမရေ ကို အလုပ်သွားတော့မယ်"

" ဟုတ် ကို"

" လာပါအုံးကြာ"

" ဟုတ်ပါပြီ လာပါပြီ"

ကိုနေလက မေနှင်းကို နမ်းလိုက်ပြီး အလုပ်သွားတော့တယ်။

" မေနှင်း ကော်ဖီ လာသောက်ဦး"

" အေး လာပြီဟေ့ မာလာ"

" မေနှင်း နင့်မှာလည်း မလွယ်ဘူးနှော်၊ ယောက်ျားကို အရက်သောက်တာ ခွင့်ပြုရုံမက အမြည်းတောင် ပြင်ပေးလိုက်သေးတယ်"

" အေး လေ နင့်ကို ငါပြောသားပဲ ယောက်ကျားတွေ ဦးနှောက်မှာ ဗလာအကန့်တွေပ ါတယ်လို့ ဘာအဓိပ္ပါယ်မှ မရှိတဲ့ အလုပ်တွေလဲ လုပ်တတ်သေးတယ်။ အဲဒါက ငါတို့ အတွက်တော့ အဓိပ္ပါယ် မရှိပေမယ့် သူတို့ အတွက်ကျတော့ ရှိတယ်။ သူတို့က ပင်ပန်းတယ်၊ သွေးလည်ပတ်မှု့ကောင်းအောင် အရက်ကလေးတော့ နည်းနည်းတော့ သောက်ရမှ ဆိုတော့လည်း၊ တော်တန်ရုံတော့ ခွင့်ပြုရတယ်လေ"

" နင်က အိမ်မှာ သောက်ခွင့်ပြုထားလို့"

" အိမ်မှာ မသောက်ရရင် အပြင်မှာ သောက်မယ်၊ မူးလာရင် အပြင်မှာ ပြဿနာ တတ်နိုင်တယ်။ အိမ်မှာကျတော့Limit သတ်မှတ်ပေးလိုက်ရင် ဖြစ်တယ်။ နောက်တစ်ခုက အပြင်မှာ အပေါင်းအသင်းနဲ့ သောက်ရင်နောက်ဆက်တွဲ ပြသနာတွေ ရှိလာမယ်လေ"

" ဘယ်လို ပြသနာတွေလဲ"

" သိတယ်မလား မူးလာရင် အသံစစ်မယ် ဆိုပြီး KTVသွားမယ်၊ ပြီးရင် အနှိပ်ခန်းသွားမယ်လေ"

" အေး အဲဒါတွေကို အမုန်းဆုံးပဲ"

" မီးဆိုတာ မလောင်ခင်တားရတယ် မာလာ၊ KTV ရောက်သွားရင် မူးမူးရူးရူးနဲ့ ကောင်မတွေနှင့် ဖြစ်အုံးမယ်။ ဟိုက သိတယ်မလား ၊ ငါတို့လို ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊ စကားချိုချိုနဲ့အိတ်ထဲက ငွေတွေ အကုန်နှိုက်တော့မှာ၊ စကားချိုတာမှာ သာယာပြီး နောက်မှာတော့လေ ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာမယ်"

" ဘယ်လိုတွေတုန်း မေနှင်း"

" သာယာတဲ့ မင်းရဲ့စကားသံတွေရယ်"

" ခစ်..ခစ် ခစ်"

" အဲဒီနောက်မှတော့ ဆိုင်သူကိုယ်စီရှိပြီးသား ဘဝမှာ အဲဒီ အဆင့်ဆိုရင် ဆေးကုရခက်မယ်"

" အမယ်"

" အမယ် လုပ်မနေနဲ့ စနှိုက်ကြော်တွေက ကိုယ်တို့လို့ ပြောနေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ချိုချိုလေးနှင့် အပျော့ဆွဲလေးနှင့် လုပ်လို့ ပါသွားမှာ၊ ယောက်ျားဆိုတာက သူတို့က ဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း အချော့ကြိုက်၊ အနုကြိုက်အလှကြိုက်ဟ"

မာလာ ယောက်ျားကို လွှတ်ထားတာ နောင်တရချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။

" အော် မာလာ နင်ဝသွားပြီလား"

" အေးလေ"

" ငါ မေ့နေလို့ ဟ နင်အိပ်ရာက မနိုးခင် နင်အရမ်းကြိုက်တဲ့ မုန့်သည်လာတာနဲ့ ငါမုန့်ဝယ်ထားလိုက်တယ်"

" ဟဲ့ ငါဗိုက်တင်းနေပြီ ဘယ်စားနိုင်မလဲ"

" အဲဒီလိုပဲလေ အိမ်က ယောက်ျားကို အိမ်မှာ အဝကျွေးလိုက်ရင် သူတို့ အပြင်မှာ ကြိုက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အရာတောင် မျက်စိရှေ့ရောက်ရင်တောင် မစားနိုင်တော့ဘူး"

" အမ်  နင် တကယ်မလွယ်ဘူးနှော် မေနှင်း၊ စကားတွေကလည်း တက်လာလိုက်တာ၊ ဒါနဲ့ ညက နင့်အသံတွေ ချည်းကြားနေရတာ"

" အေးဒါမှ ငါ့ယောက်ကျ်ား အဝစားမှာလေ"

" ဟော့တော့"

" ငါလည်း အဲဒါမျိုးဆို သစ်တုံးတစ်တုံးလို မနေနိုင်ပါဘူး၊ အဲဒီလို လုပ်မှ အားရတာ"

" အမလေးဟယ်"

" နင်တို့က မလုပ်လို့လား"

" သူ့ဘာသာ သူ လုပ်သွားတာ"

" အယ် အဲဒါဆို အိပ်ရာကိစ္စမှာ နင်တို့ အဆင်မပြေလို့ တကျက်ကျက် ရန်ဖြစ်နေတာပေါ့"

" အမ်"

" ဟုတ်တယ်လေ၊ ယောက်ကျားဆိုတာ သိလား အဲဒီကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ရင် မတင်းတိမ်ဘူးလေ၊ ဇိမ်အရမ်း ခံချင်တာ၊ အပေါက်စုံ လုပ်ကြည့်ချင်တာ၊ အဲဒါလဲ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့မှ ကျေနပ်တာ။ ကိုယ်က မပေးလို့ ရှိရင် အပြင်မှာ စမ်းချင်လာမှာ၊ အဲဒါဆိုရင် တို့တွေက ဘဝ ပျက်ပြီ၊ အဲဒီလို မဖြစ်ရအောင် ငါက အကုန်ကိုပေးတာ။ သူကျေနပ်ပြီး နောက်ထပ် မလုပ်နိုင်လောက်အောင် လုပ်ပစ်တာ၊ ဒါမှ အပြင်စာ မစားချင်တော့မှာ"

မာလာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တွေးမိပြန်တယ်။ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ကျော်တာတောင် မကုန်းပေးချင်ဘူး၊ ကိုကျော်လေး တန်ဆာကလည်းကြီးတော့ ကုန်းလုပ်ရင် နာတယ်လေ၊ နာလို့ မပေးတော့တာ၊ နာတော့ ဘာဖီလ်းမှ မရဘူးလေ။

" မာလာ  ငါမေးကြည့်အုံးမယ်အေ"

" ဘာ မေးမလို့"

" နင့် ယောက်ကျ်ားနှင့်နင် ဘယ်လို အိပ်လဲ"

" ဒီလိုပဲလေ ငါပက်လက်အိပ်ပေ းသူ့ဘာသာသူ လုပ်ပေါ့"

" သေရော နင် အဲဒီလိုလုပ်တာက ကိုကျော်လေးကနင့်ကို တော်တော်ချစ်လို့သာ မဟုတ်ရင် ဖောက်ပြန်နေလောက်ပြီ"

" အမ်"

" တကယ် ပြောတာ၊ ငါဆိုပုံစံ အမျိုးမျိုးပေးတာ၊ တစ်ခါတစ်ခါလည်း ငါကတက်လုပ်တာ"

" အယ် မေနှင်း"

" နင် အံ့ဩသွားလား"

" အင်းပေါ့ဟာ"

" ဟဲ့..ငါကအပြာကားတွေက အတိုင်း..အကုန်လုပ်တာ"

" ရှက်စရာကြီးအေ"

" လင်မယားချင်းလေ၊ ဘာရှက်စရာလိုလို့လဲ"

" ဟဲ့..အပြာကားထဲမှာ သူ့ဟာ ကိုယ်စုပ်၊ ကိုယ့်ဟာသူစုပ်နဲ့ ရွံ့စရာကြီး"

" အမလေးတော်..ကိုယ့်ယောက်ကျားဟာပဲ၊ သူများလင်ဟာ မှတ်လို့၊ သူကလည်း ကိုယ့်မိန်းမပဲလေ"

" ရွံ့စရာကြီးအေ"

" လင်မယားချင်း ရွံစရာလား၊ ငါတော့ အကုန်လုပ်ပေးတာ"

" တကယ်"

" တကယ်ပေါ့ဟ"

" ကောင်မ ဂျင်းမထည့်နဲ့ မယုံဘူး"

" အေး..မယုံရင်လေ နင့်အိပ်ခန်းဘေးမှ အပေါက်ရှိတယ်။ ချောင်းကြည့်လိုက်၊ ညကျရင်"

" အယ် "

" ကဲပါ...သယ်ငယ်ချင်း အဝတ်အစားလဲ၊ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတယ် ဆိုပြီး အသဲကွဲနေတယ် ဆိုတဲ့ ပုံကြီးကိုပြောင်းပစ်ရမယ်"

" ဟဲ့..ဘယ်လို"

" နင်ကလည်း အ ရန်ကော၊ ယောက်ျား ဆိုတာ အလှကြိုက်တယ်။ တို့ အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ အဖွားအိုကြီးဂိုက်ဖမ်းမနေနဲ့၊ ဖလန်းဖလန်း ထလို့ရသေးတယ်။ အဲဒါမှ ယောက်ျားတွေက သဘောကျမှာ"

" ဟွန့် ကောင်မ"

" လုပ်မနေနဲ့ အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးအောင် ထိန်းသိမ်းမှ အလှအပက အကြာကြီးခံမှာ"

" အေးပါဟယ် အေးပါ"

ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး Shopping ထွက်တယ်။ ဗြူတီပါလာ သွားပြီး ဆံပင်ညှပ် ခေါင်းလျှော်တယ်။ ဆံပင်ပုံပြောင်းလိုက်တယ်။ မေနှင်း အတင်းဝယ်ခိုင်းလို့ စကပ်တို့ အင်္ကျီတို့ဝယ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရမှာတောင် ရှက်တယ်။ မေနှင်း မြောက်ပေးလို့ အိမ်အပြန်မှာ အဝတ်လဲ ခဲ့သေးတယ်။ နည်းနည်းတော့ ရှိုးတိုးရှန်းတမ်း ဖြစ်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့မှ

" ကဲ ခနနား မာလာပြီးရင် ညစာပြင်မယ်"

" အေး အေး"

မာလာလည်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိပ်ရာပေါ် ခနလှဲလိုက်တယ်။ လှဲနေရင်း မေနှင်းပြောတဲ့ အပေါက်ကိုသတိရလာကာ ရှာကြည့်တော့ ကုတင်ပေါ်က ထိုင်ကြည့်ရင် သူတို့ ကုတင်ပေါ်ကို မြင်နေရတယ်။

" အယ် ငါဘာတွေ လုပ်မိမှန်း မသိဘူး"

ကိုယ့်ဘာသာ တွေးပြီး ရယ်ချင်သွားတယ်။ ခနလှဲပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ နိုးလာတော့ ညစာချက်ရင်းစကား ပြောနေကြတယ်။ ညနေ ခုနှစ်နာရီလောက်မှာ ကိုနေလ ပြန်ရောက်လာတယ်။ အလှတွေ ပြင်ထားတဲ့မေနှင်းကို ကြည့်ပြီး

" ဟာ..မိန်းမ  အရမ်းလှတယ်။ ဒီဆံပင်လေးနှင့် သိပ်လှတယ် သိလား"

" အမယ် မြှောက်နေပြန်ပြီ"

" မြှောက်ပါဘူးကွာ၊ အသက်ငယ်သွားသလို ခံစားရတယ် သိလား"

" တကယ်ကြီးလား ကို"

" အင်းလေ"

" ကဲပါ ကိုအတွက် အမြည်းလုပ်ထားတယ်"

ထုံးစံအတိုင်း ကိုနေလ နှစ်ခွက်လောက် သောက်ပြီး ညစာ စားကြတယ်။ ကိုနေလ ပုံကလည်း ပျော်နေသလို ဖြစ်နေပြီး မေနှင်းကလည်း ပျော်နေတာပါပဲ။ အဲဒီလို မြင်ရတော့လဲ ကိုကျော်လေးကို သတိရမိပြန်တယ်။ စားသောက်ပြီး စကားပြောကြတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာဝင်ကြတာပေါ့။

ခနတော့ မေနှင်းတို့ အခန်းက စကားပြောသံ ကြားရပြီးနောက် အသံ တိတ်သွားတယ်။ သူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြလဲ မာလာ သိချင်လာတာကြောင့် မာလာ အသံမမြည်အောင် ကုတင်ပေါ် ထထိုင်ပြီး အပေါက်နားကို မျက်နှာကပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တော့တယ်။ ချောင်းကြည့်မိတဲ့ အချိန်မှာတော့ မာလာတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ အခန်းမီးမပိတ်ပဲ ထားတာကြောင့် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးပေါ့။

မေနှင်းနှင့်ကိုနေလတို့ အဝတ်စားမဲ့ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုလုံးက ပူးကပ်နေပြီး နမ်းနေကြပြီး ကိုနေလရဲ့ လက်က မေနှင်းရဲ့ တင်သားတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။ မေနှင်းရဲ့ လက်ကလည်း ကိုနေလရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ထားတယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့် နှုတ်ခမ်းမှ တဆင့်လည်တိုင်ဆီ ရောက်လာပြီး နို့ကိုဆက်စို့တယ်။

" အင်းဟင်းးးဟင်းးး"

မေနှင်း ညည်းသံကြောင့် မာလာမှာ ကြက်သီးနွေးဖု သေးသေးလေးတွေ ထကုန်တယ်။ နို့စို့ရင်း ကိုနေလကမေနှင်းအဖုတ်ကို ဆွပေးနေတယ်။ မေနှင်း အဖုတ်ကို ကြည့်မိတော့ အမွေး ဟူ၍ တပင်တလေမှမရှိ။ပြောင်တလင်းခါနေတယ်။

" အယ် ဒီကောင်မ အမွေးတွေကို ရိုတ်ထားတယ်"

ဖောင်းကားပြီး အမွေးမရှိတဲ့ အဖုတ်ကို ကိုနေလက လက်ဝါးကြီးနှင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးပြီး နောက်မှာတော့လက်ခလယ်ကို ကွေးတင်ပြီး နှိုက်ဆွပါတော့တယ်။

" အားး..ရှီးးရှီး  ကိုရယ် အရမ်း ယားနေပြီကွာ"

နို့စို့သံတ ပြွတ်ပြွတ်နှင့် အတူ မေနှင်းရဲ့ စကားပြောသံ တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပါ ထွက်လာတယ်။

" ကို မေ့အဖုတ် အရမ်းယားနေပြီ။ နမ်းပေးတော့ကွာ"

" နမ်းပေးမယ်လေ၊ ကိုယ့်အလှည့်လဲ နမ်းပေးဦး"

" ကိုယ့်အကြိုက် ဖြစ်စေရမှာ"

အဖုတ် နမ်းပေးဦးဆိုတော့ မာလာမှာ ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်းထသွားရတယ်။

" အယ်..မရွံ့မရှာ"

မာလာ့ အဖုတ်ကို ကိုကျော်လေး နမ်းမယ်ပြင်တုန်းက မာလာ တော်တော် စိတ်ဆိုးခဲ့တယ်။ အရမ်းလဲအောက်တန်းကျတဲ့ အလုပ်လို့သာ မြင်ခဲ့တယ်။ သူ့ဟာကြီး ပြန်စုပ်ပေးရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာပြီး ရင်ထဲ အော်ကလီ ဆန်ခဲ့တာ အခုတော့ ကိုယ်ကသာ မလုပ်ဖူးဘူး။ သူငယ်ချင်းတို့ လင်မယားကတော့ လုပ်နေပြီ။ ဘယ်လိုများ လုပ်မှာလဲဆိုပြီး ဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။

ကိုနေလက မေနှင်း ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခံလိုက်တော့ မေနှင်း အဖုတ်က ပြဲအာပြီး ပိုပြီး မို့ဖောင်းလာခဲ့တယ်။ ကိုနေလက မေနှင်းပေါင်ကြား ဝင်လာကာ အိပ်ရာပေါ်မှောက်ချပြီး တံတောင်ဆစ် နှစ်ဘက်ကို အိပ်ရာပေါ်ထောက်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို မေနှင်းပေါင်အောက် လျိုသွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မေနှင်း အဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ချလိုက်ရာ မေနှင်းရဲ့အော်ညည်းသံက ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

" အင်းးဟင်းးဟင်းးကိုနေ ကောင်းလိုက်တာ"

မေနှင်းကော့ တက်သွားပြီး ညည်းညူသလို လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မိမိနို့ကို ကိုင်ကာ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး လျှာကို နှုတ်ခမ်းသပ်လျက်ရှိနေသည်။ ကိုမြင်လိုက်ကာ မာလာမှာလည်း ဖင်ကြောတောင်ရှုံးသွားမိသည်။ ကိုနေလရဲ့ ယက်နေပုံကလည်း အားရစရာ။

ထန်းလျက်ခွေးယက်သလိုသာ ဆိုလျှင် မေနှင်း အဖုတ်အရည် ပျော်ပျောက်ပျက်ကုန်လိမ့်မည် ဟု မာလာ တွေးမိလိုက်သည်။ မိမိအဖုတ်သည်လည်း စိုစွတ်လာသည်ကို သိပြီး အံ့ဩသင့်သွားမိလေတော့သည်။ ဤသို့ စုပ်ယက်ရန် အဆင်ပြေအောင် အမွေးပြောင်အောင် ရှင်းထားမှန်း မာလာသဘောပေါက်လိုက်သည်။ တချက်တချက် ကိုနေလမှ နှာခေါင်းမြုပ်မတတ် စုပ်ယက်လိုက်လျှင် မေနှင်းပေါင်များ ပိုမိုကားတက်လာပြီး အသံပိုကျယ်လာခဲ့သည်။

ထိုသို့ အော်သည်ကို ကိုနေလမှ ပေါင်နှစ်လုံးအား အပေါ် မြှောက်တက်သည်ထိ တွန်းတင်လိုက်ရာ မေနှင်း ဖင်ကြီးပြောင်တက်လာသလို ကိုနေလကလည်း စအိုဝမှသည် အဖုတ်ထိပ်အထိ ယက်ချလိုက်သည်။

" အားးးကို နေ အိုးးအားးးပြီးသွားလိမ့်မယ်..ကိုနေ အားးရှီးးရှီးးးအိုးး"

တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားကာ မေနှင်း အော်လိုက်သည်။ အော်နေစဉ်မှာပင် ကိုနေလက မေနှင်း စောက်စေ့ကို စုပ်ပြီး လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အားးရှီးးရှီးးးအိုးး  ကိုနေ အိုးပြီးပြီ  ပြီးပြီအိုး"

မေနှင်းမှာ အသည်းအသန် အော်ညည်းပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့ မေနှင်း ပထမဆုံး အကြိမ်ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရပေသည်။

" ကိုနေ မေတော့ အရမ်းကောင်းသွားတယ် ကိုနေရာ"

" ကို အလှည့်လေ မေ"

" အင်းပေါ့ မေကောင်းသလို ကိုနေလည်း ကောင်းစေရမယ်၊ ကိုနေအိပ်လိုက်တော့။

မှောက်၍ ယက်ပေးနေသော ကိုနေလ ထလာကာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှဲလိုက်တော့ ကိုနေလရဲ့ လီးက မိုးပေါ်သို့ ဒုံးပျံအလား မိုးမျော်နေတော့တယ်။ ကိုနေလည်း အရမ်း စိတ်ကြွနေသည်လား မသိပေ။ ဒစ်ကားကြီးက နီရဲလို့ နေတယ်။ ကိုနေလ လီးသည်လည်း ကိုကျော်လေး လီးအရွယ်ခန့်ရှိသည်ကို တွေးမိပြီး ကိုကျော်လေးကို သတိရမိလိုက်ရပြန်သည်။

မေနှင်းသည် မာလာရှိသည့်ဘက်အား မျက်နှာမူပြီး ကိုနေလ လီးကို စ၍ စုပ်လေသည်။ မည်မျှပင် လေ့လာထားသည် မသိ။ လီးတဆုံးနီးပါး ပါးစပ်ထဲဝင်အောင် စုပ်လေရာ မာလာမှာ အံဩ၍ မဆုံးနိုင်တော့ပေ။ စုပ်လိုက်ပြီး တံတွေးများ လီးပေါ်ထွေးထည့်ကာ ဂွင်းထုပေးလိုက် ပြန်စုပ်လိုက် လုပ်တော့သည် ။ တချက်တချက် လီးထိပ်လောက်သာ ငုံပြီး စုပ်နေတော့ ကိုနေလရဲ့ စုပ်တသပ်သပ် ညည်းညူသံကြောင့် လျှာနှင့်မွှေနေမှန်း သိလိုက်ရပေသည်။

တချက်တချက်လည်း ကိုနေလရဲ့ ဂွေးဥကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေပြန်သည်။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ မေနှင်းပါပေ။ အံ့ဩလည်း အံ့ဩနေသလို ရင်ထဲမှာလည်း တသိမ့်သိမ့် ခံးစားလိုက်ရပြီး ကိုကျော်လေး လီးကို စုပ်ပေးလျှင် ကိုကျော်လေး တစ်ယောက် အရမ်းကြိုက်မည်ဟု တွေးမိပြီး ကိုကျော်လေးလလီးကိုပင် တမ်းတမိပြန်သည်။ မိမိမှာ သူတပါး လင်မယား လိုးနေကြသည်ကိုပင် ချောင်းကြည့်နေပြီး အာခေါင်များပင် ခြောက်လာသည်။

" မေ ကို အရမ်း စိတ်ပါနေပြီကွာ လိုးတော့မယ်"

ကိုနေလရဲ့ တစ်တစ်ခွခွ ပြောမှု့ကြောင့် မာလာပင် စိတ်တွေ ကြွသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

" ကို လိုးချင်လိုးတော့ မေက အသင့်ပဲ"

ဟိုကောင်မကလည်း တစ်တစ်ခွခွပင် ပြောလေတော့ လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ လင်မယားဟု တွေးလိုက်မိတယ်။

" ကို ဘယ်လို ပုံစံ လိုးမလဲ"

" လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲစလိုးမယ်"

" ဟင် လှေကြီးထိုးတဲ့"

မာလာ ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီး ရေရွတ်မိသလို လှေကြီးထိုး ဆိုတာ ဘာလဲလို့ သိချင်ပြီး သေချာကြည့်လိုက်ရာ မေနှင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးသည်။ ကိုနေလလည်း မေနှင်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ပြီး ဝင်လိုက်ကာ အဖုတ်အပေါ်ကို လီးကိုကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ခေါက်လိုက်ပြီး လီးကို အဖုတ်ထဲဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ် ဖြစ် ...ဗြစ်"

လီးဝင်သွားသံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ပြီး

" အားး တင်းကြပ်နေတာပဲ ကိုနေရာ အရမ်းကြိုက်တယ်"

ကိုနေလက တဖြေးဖြေး လိုးနေရာကနေ အရှိန်တင်လာပြီး မြန်မြန် လိုးတော့သည်။ လီးဝင်သံ တဇွပ်ဇွပ်တဖွတ်ဖွတ်နဲ့အတူ မေနှင်း အော်ညည်းသံက ပိုထွက်လာတယ်။ ကိုနေလက နို့စို့ရင်း ခါးအားသုံးကာ တအားပင်လိုးသည်။ နို့စို့ခံရင်း အလိုးခံနေရတဲ့ မေနှင်းညည်းသံက ပိုထွက်သလို ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သံက တဖတ်ဖတ် တဖန်းဖန်း မြည်နေတော့သည်။

မာလာမှာ အဖုတ်ပင် ကျိမ်းသလို ခံစားလာရပြီး မိမိအဖုတ်ကိုပင် လက်ဖြင် ကိုင်မိတော့သည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် ပက်လက်လိုးပြီးသောအခါ ကိုနေလက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေရာ ကိုနေလရဲ့ လီးမှာ အရည်များစိုရွှဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" ကို..ဘယ်ပုံစံလဲ"

" ဒေါ့ကီ ဆွဲမယ် မိန်းမ"

" ဟုတ်"

မေနှင်း အိပ်ရာက ထလာကာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေသော ကိုနေလရဲ့ လီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်သည်။ မာလာ အံ့ဩပြီးရင်း အံ့ဩရပြန်သည်။ ဒေါ့ကီ ဆွဲမည်ဆိုပြန်သဖြင့် မည်သို့သော ပုံစံဖြင့် လိုးမည်ကို ကြည့်ရှူချင်လာပြန်ရာ မျက်စိကို မမှိတ်မိဘဲ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိသည်။

လီးစုပ်ပြီးသော မေနှင်းက ကုတင်ပေါ်တွင် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ကုန်းလေသည်။ ကိုနေလလည်း ဒူးထောက်ပြီး မေနှင်းအဖုတ်နှင့် စအိုဝကို ယက်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုနောက် တံတွေး တချက် စအိုဝကို ထွေးထည့်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းပြီး လိုးပြန်သည်။ လိုးပုံမှာလည်း တင်သားနှစ်ခြမ်းအား လက်အားကို သုံးပြီး ဖြဲထားရင်း လိုးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဖွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းးဖန်းး"

" အားးအိုးးအားးလားးးလားးအားး"

" ဖွတ် ဘွတ်ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး"

ငါးမိနစ်ခန့် လိုးလိုက်ရာ

" အားရှီးးအိုးးလိုးပေးးလိုးးမေပြီးချင်လာပြီ"

မေနှင်း အား အံ့ဩမိရသည်။ သူ့ယောက်ကျား တကြိမ် မပြီးသေး သူမက ဒုတိယအကြိမ် ပြီးချင်လာပြန်သည် တဲ့ လေ။ အရမ်းကို ထန်လွန်းသည့် လင်မယားပါပဲ။

" မေ ကို ဖင်လိုးချင်တယ်"

" လိုးလေကို  ဖင်ကလည်း ကိုလိုးဖို့ပဲ"

အံ့ဩသထက် အံ့ဩမိတယ်။ တစ်ယောက်က ဖင်လိုးမည် တဲ့ ။ တစ်ယောက်ကလည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးလေသည်။ ဖင်မခံဖူးသော မာလာ အံ့ဩလေသည်။ ဖင်လိုးဖို့ဆိုတာ ဝေလာဝေး။ ကုန်း၍ပင် မခံနိုင်။ အားနှင့်လိုးရင်ပင် အရမ်း နာတတ်သဖြင့် ယောက်ကျားဖြစ်သူ ကိုကျော်လေးကို လေးဖက်ထောက် ကုန်းမပေးခဲ့ပေ။ ယခုမူ မေနှင်းက ဖင်လိုးခံသည်တဲ့လေ။

ကိုနေလက မေနှင်း ဖင်ထဲ လီးထည့်ပြီး လိုးတော့သည်။ လီးကလည်း ဖင်ထဲကို ကြပ်တည်းစွာ ဝင်ပြီး ကိုနေလက မေနှင်းဖင်ကို တံတွေးထပ်ထွေးပြီး လိုးနေသလို မေနှင်းက လက်တဖက်ဖြင့် မိမိအဖုတ်ကို လှမ်းနှိုက်ရင်း ပွတ်တော့သည်။

" ဇွိ ဗျိ ဗြိ  ဗျစ်  ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်"

" အားးအင်းးဟင်းးဟင်းးးး"

" မေ နာလား"

" မနာဘူးကို မေအရမ်းကောင်းနေပြီ လိုးလိုး"

ဖင်ခံနေသည်ကိုပင် မနာဘူးတဲ့ ။ မာလာမှာ သူတို့ လင်မယားကို ကြည့်နေရင်း အဖုတ်သာမက ဖင်ပါ ကျိမ်းလာတော့သည်။ ရှိသမျှအပေါက် အကုန် ပေးနိုင်သည့် အာဂမိန်းမပါပေ။ ဒါကြောင့်မို့ သူတို့လင်မယားသက်တမ်းမှာ ကိုနေလ ဖောက်ပြနသည်ဟု မကြားရ၊ ပြသနာတက်သည်ဟု လည်းမကြားရပေ။ ငါးမိနစ်ခန့်လိုးပြီးသောအခါ ကိုနေလ အသက်ရှူသံများပြင်းပြလာပြီး

" မေ.. ကိုပြီးတော့မယ်"

" အဖုတ်ပြောင်းလိုးပေး ကိုနေ"

ကိုနေလ အဖုတ်ကို ပြောင်းလိုးလိုက်ရာ

" ဖွတ် ဖွတ်ဘွတ် ဖန်းဖန်းးဖန်းးး"

" အားးရှီးးးရှီးးကို မေပြီးပြီ ..ပြီးပြီ အားး"

ကိုနေလလည့်း မြန်မြန် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးမှ ရပ်တန့်သွားတော့သည်။ ကိုနေလ ရပ်သွားသဖြင့် မေနှင်းလည်း အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ ကိုနေလလည်း မေနှင်းဘေးနား ကပ်ပြီး လှဲကာ မေနှင်းအားဖက်၍ အမောဖြေနေသဖြင့် မာလာလည်း အသံမမြည်အောင် အိပ်ရာပေါ် အသာအယာ လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ မနက်ဖြန်မေနှင်းအား မေးစရာများ အလွန်များနေသည် ကို တွေးမိပြီး ပြုံးလိုက်သလိုကိုကျော်လေးအား သတိရနေမိသည်။ 

......................................................

ကိုကျော်လေး တစ်ယောက် စိတ်ညစ်နေပြီ။ မိန်းမချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းမစားရတော့ ဆိုင်မှာ စားရတော့တယ်။ အစားအသောက် အဆင် မပြေသလို အိမ်မှာလည်း သိမ်းဆည်း ပေးမည့်သူက မရှိ။ ဝတ်ပြီးသား အဝတ်ဟောင်းတွေလဲ မြင်မကောင်း။ 

ရေခဲသေတ္တာထဲက အသီးအရွက် အသားငါးတွေကလည်း မလတ်ဆတ်တော့ပေ။ ယုတ်စွအဆုံး ရေချိုးခန်းပင် အနံ့ ထွက်နေပြီ။ အစကတော့ မိန်းမ အိမ်မှာ မရှိတော့ နားငြီးသက်သာတယ် ဟု တွေးနေပေမယ့် ရက်အနည်းငယ် ကြာသောအခါတွင် အဆင်မပြောတော့ပေ။ စိတ်လည်း ညစ်လာပြီ။ ထို့ကြောင့်ပင် မာလာဆီ ဖုန်းဆက်ရတော့သည်။

" ဟလို မာလာ"

" ဘာလဲ ကိုကျော်လေး"

" မင်း ပြန်မလာသေးဘူးလား ကွာ"

" မလာသေးဘူး"

" ပြန်လာခဲ့ပါတော့ ကွာ"

" ဘာလို့ ပြန်လာရမှာလဲ"

" မင်းမရှိရင် ငါမနေတတ်ဘူး"

" ရှင့် ဟိုကောင်မတွေနဲ့ သွားနေလေ"

" ဟာကွာ မာလာကလည်း၊ သူများအိမ်မှ ာအားနာစရာကွာ"

" သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး ဘာမှ အားနာစရာ မရှိဘူး"

" မင်းကွာ ကလေးကိုတောင် သတိမရဘူးလား"

" ကျမ နေ့တိုင်းဖုန်းဆက်တယ်"

" ပြန်လာပါတော့ကွာ"

" မလာပါဘူး ဒါပဲ"

မာလာ ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်။ ဖုန်းပြန်ခေါ်လဲ မကိုင်ပဲ ပစ်ထားလိုက်တယ်။ ဘယ့်နှယ် လာခေါ်ဖို့ကျတော့စိတ်မကူးဘူး၊ ပြန်လာခဲ့ တဲ့။ တော်တော် စိတ်နာစရာကောင်းတဲ့လူ ။

" ဟွန်း"

" ဘာလဲ မာလာ ပြန်ခေါ်နေပြီလား"

" အေးဟဲ့"

" မသွားနဲ့..မာလာ ဆင်းပြီး သူ့ဘာသာသူ ပြန်လာတယ်ဖြစ်ပြီး ရောင့်တက်မှာ"

" အေး ပြန်မသွားပဲကိုနေမှာ"

" အေးလေ နင့်ကို လင်ချစ်ဆေး ဖော်ပေးဖို့ ကျန်သေးတယ် ခစ် ခစ်ခစ်"

" အမလေးတော် မနေ့က နင့်ရဲ့ လင်ချစ်ဆေး မြင်လိုက်ရပါ့"

" ဟားးးးးဟားး "

" နင်တကယ် မလွယ်ဘူးနှော်။ နင့်ယောက်ျားဟာကြီး စုပ်ရတာ မရွံ့ဘူးလား အေ"

" အစကတော့ ရွံ့တာပေါ့ နောက်တော့လည်း အကျင့်ပါပြီး ကြိုက်နေပြီ"

" အမလေးဟယ် အကျင့်တောင် ပါရသေးတယ် "

" ဟဲ့ ငါမလုပ် ပေးရင် လုပ်ပေးတဲ့သူနောက် ပါသွားမှာ"

" အဲလောက်တောင်လား"

" ငါလုပ်ပေးသလို သူလဲ လုပ်ပေးတာလေ၊ အဲဒီလို လုပ်ပေးရင် ပိုကြည်နူးရတယ်ဟ"

" ဟင် ဘာဖြစ်လို့"

" သိတဲ့ အတိုင်းလေ၊ လူတွေ မိန်းမတွေဟာ ကျတော့ ညစ်ပတ်တယ်လေး ဘာလေးနဲ့လေ"

" အင်းလေ"

" အဲလို ညစ်ပတ်တယ် ထင်နေတဲ့ ဟာကို သူက နမ်းတော့ သူငါ့ကို မရွံမရှ ာလုပ်ပေးရှာတယ်။ ငါ့ကိုတကယ် ချစ်လို့ပဲလို့ ထင်လာတာလေ"

" အမ်"

" မအမ်နဲ့ဟဲ့ ၊ဒီလိုလုပ်ပေးတာလေ သူတို့က ငါတို့ ကောင်းဖို့ အတွက်လုပ်ပေးတာ"

" အမ် အဲဒါက ကောင်းလို့လား"

" သူများအတွက်တော့ မသိဘူး၊ ငါတော့ အရမ်းကြိုက်တယ်"

" ဟော့တော် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ"

" ကောင်မ နင်မခံစားဖူးလို့ ခံစားဖူးရင် နင်အရမ်း ကြိုက်သွားမယ်"

" နင်နှော် ကုန်းပြီးတော့ လဲခံနိုင်တယ်"

" အစကတော့ နာတာပေါ့အေ၊ နောက်တော့လည်း အေးဆေးပေါ့"

" ငါတော့..နာလို့ မခံနိုင်ဘူး"

" နင်ကမှသစ်တုံးကြီးလို့ နေတာကိုး၊ ဒါမျိုးဆိုတာ ချက်ချင်းထလုပ်ရတဲ့ အမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ အရင်ဆုံး နှိုးဆွပေးရတယ်။ အဲဒါမှချောဆီတွေ ထွက်ပြီး လုပ်ရတာ အဆင်ပြေတာ"

" အင်း"

" စကတည်းက မနိုးဆွပဲ တစ်ခါတည်း တန်းလုပ်ရင် နာတာပေါ့အေ"

" အင်း နင်က မလွယ်ဘူးနှော် ဖင်ပါခံနိုင်တယ်"

" အေး..အဲဒါလည်း သူတို့က ကြိုက်တယ်လေ၊ ဖင်ကကျတော့ ကြပ်တာကိုး"

" နင်မနာဘူးလား"

" အစကတော့ နာတယ်လေ၊ နောက်တော့ ဘယ်လို နေရမယ် သိလာတော့ မနာဘူး"

" အဲဒီနေရာက..ပိုညစ်ပတ်တာကို"

" သူတို့က ကြိုက်တယ်လေ"

" သူကြိုက်တိုင်း နင်ခံနေတာလား အေ"

" နင်ကလည်း ဖင်က အမြဲတန်း ခံနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ အမြဲခံလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ၊ ဒါက အထူးစပါယ်ရှယ်မှပေးတာ"

" အော အဲဒီလို"

" အေးလေ ယောက်ကျားဆိုတာ ကလေးလိုပဲ။ သူတို့ လိုချင်တာရရင် ပျော်တယ်၊ မရရင် ပြသနာရှာတယ်၊ ခိုင်းတတ်ရင်နွား၊ မခိုင်းတတ်ရင် ကျား"

" ဟယ်..အဲဒီလိုလား"

" အင်းလေ ကောင်းကောင်း နဖားကြိုးထိုးတတ်ဖို့ လိုတယ်..ဟဲ့"

" နင်မသိဘူးလား မယားဆိုတာ ယောက်ျားဖြစ်သူကို ပျော်အောင်လဲ လုပ်နိုင်သလို စိတ်ညစ်အောင်လဲ လုပ်နိုင်တယ်။ သူတို့တွေကို ကိုယ်ကလွဲရင် ဖွဲနှင့်စကွဲဖြစ်အောင် လုပ်ထားရတယ်။ ကိုယ်ကလည်း ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လေး နေရတယ်။ စုတ်တီးစုတ်ပြတ်၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်နဲ့ဆိုရင် ဘယ်သူကမှ အနားကပ်ချင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

" အေးလေ၊ နင်အမွေးတွေ ရိတ်ထားတယ်နှော်"

" အေးလေ အမွေးဆိုတာ အပြင်က ဘက်တီးရီးယားတွေ ဝင်မှာစိုးလို့ပဲ သဘာဝအလျောက် ကာကွယ်ပေးတဲ့ အရာပဲ။ ဒါပေမယ့်လေ ငါတို့ဆီက ထွက်တဲ့ အရည်တွေက တချို့ဘက်တီးရီးယားကို သတ်ပေးပြီးသား"

" နင်က ဘာလို့ ရိတ်လိုက်တာလဲ"

" အင်း ပြောပြရရင် အမွေးတွေမှာလည်း ဘက်တီးရီးယား ကပ်နေနိုင်သလို၊ အဲဒီ အမွေးက လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါ ကျွတ်ပြီး အထဲ ဝင်မသွားနိုင်ဘူးလို့ မပြောနိုင်ဘူး။ 

အဲဒါအပြင် အမွေးရိတ်ထားတော့ ရှင်းသန့်နေတာပေါ့၊ အမွေးက ရိတ်ရတာမှ မဟုတ်တာ။ ခုခေတ် ဆေးတွေ ပေါမှပေါ၊ အဲဒီနေရာ သုံးတဲ့ဆေးတွေလေ။ ဖြူဖွေးမို့မောက်နေရင် ယောင်ျားကတွေက ပိုသဘောကျတာပေါ့အေ၊ ဟီး..ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူတို့နမ်းတဲ့အခါ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့"

" ဟော့တော့ နင်က တကယ့် ဆရာမကြီးပဲ"

" ခစ် ခစ်ခစ်"

" မနေ့က ငါတို့လုပ်တာ မြင်တော့ နင် ကိုကျော်လေးကို သတိမရဘူးလား"

" ရတာပေါ့အေ"

" နင်အမွေးရိတ် မကြည့်ချင်ဘူးလား"

" ငါစိတ်မရဲသေးဘူး"

" မရဲလို့ မရဘူး၊မရဲရင် နင့်ယောက်ျား အချစ်တွေ လျော့လိမ့်မယ်"

" ဟင်းးးးးနင်ကတော့ ပြောပြီ"

" အဟုတ်ပြောတာ ယောက်ျားတွေက ကြာလာရင် စိတ်ပျက်မယ်။ စိတ်ညစ်ရာကနေ အပျော်ရှာမယ်၊အပျော်ရှာရာကနေအပျက်ဖြစ်မယ်"

" အေးပါကွာ..သူငယ်ချင်းရာ ငါနားလည်လာပါပြီ"

" နောက်ကျရင် နင်ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်လာမှာပါ"

" အေးပါကျေးဇူးရှင်မရေ"

ထိုနေ့ကညမှာလည်း မေနှင်းတို့ လင်မယားတွေ လုပ်ကြသေးတယ်။ ကြည့်ရင်းနဲ့ မထူးသလို ခံစားလာရပြီး။ယောက်ျားလာခေါ်ဖို့သာ မျော်လင့်မိတော့တယ်။ ကိုကျော်လေး မိန်းမကို ဖုန်းဆက်ခေါ်တာ မရတော့ကိုယ်တိုင်သွားခေါ်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ ယောက်ျားဆီက လာခေါ်မယ်ဆိုတော့ ပျော်တယ်။

" မာလာ လာခေါ်မယ်တဲ့လား"

" အေးဟဲ့"

" လိုက်သွားလေ၊ ငါ သင်ထားတာတွေလဲ မမေ့နဲ့"

" အေးပါ"

" ဘယ်အချိန် လာခေါ်မယ်တဲ့လဲ"

" နောက် တစ်နာရီလောက်ဆို ရောက်မယ်ပြောတယ်"

" ရေသွားချိုးတော့"

" မချိုးတော့ပါဘူးအေ"

" ချိုးလိုက်ပါ၊ ပြီးတော့ တနေ့က ငါဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်ဝတ်"

" ဟယ်..ရှက်စရာကြီး"

" ဘာရှက်ရမှာလဲ၊ နင်လာမခေါ်လဲ ငါက အေးဆေး အလှမပျက် နေနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အထာပေါ့"

" အေးပါဟယ်"

အမှန်က မာလာဝတ်ချင်ပါတယ်။ မေနှင်းရဲ့ စနောက်မှု့ကို ခံရမှာလည်း စိုးတယ်လေ။ ရေမိုးချိုးရင်း အမွေးတွေ ရိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီး အလှပြင်နေတုန်း ကိုကျော်လေး ရောက်လာတယ်။

" မာလာရေ ကိုကျော်လေး ရောက်နေပြီ"

" အေးပါ ငါပြီးတော့မယ်"

ကိုကျော်လေးနှင့် မေနှင်းစကား ပြောနေကြတယ်။ မာလာ အပြင်ထွက်လာတော့ ကိုကျော်လေး ငေးကြည့်နေတယ်

" ကိုကျော်လေး ကျမသူငယ်ချင်း လှမလာဘူးလား"

ကိုကျော်လေး ပြုံးပြီး

" လှလာတယ်ဗျ"

" ကျမကတော့ ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်တွေ သင်ပေးလိုက်ပြီ၊ ကိုကျော်လေး တာဝန်တွေပဲ ကျန်တော့တယ်"

" ကျနော့်ဖက်က တာဝန်ကျေပြီးသားပါ"

" ဟုတ်ပါပြီ အခု ကျမသူငယ်ချင်းက တာဝန်ကျေလိမ့်မယ်"

" ဟေ့ မေနှင်း..ဘာတွေ ရှောက်ပြောနေတာလဲ"

" ခစ် ခစ် ခစ်"

" ငါလိုက်သွားတော့မယ်"

" အေးအေး"

ကိုကျော်လေးက အပြင်အဆင် ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖြစ်နေတဲ့ မာလာကို အံ့ဩမိတယ်။ အသက်လည်းအရမ်းငယ်သွားသလို ခံစားမိပြီး စိတ်ထဲ မရိုးမရွဖြစ်လာတယ်။ ကားတခါးဖွင့်ပေးပြီး ရှေ့ခန်းက ထိုင်စေလိုက်တယ်။

" မာလာ အရမ်းလှတယ်ကွာ"

ဒီစကားက မာလာ့ရင်ထဲ ပီတိဖြာသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်..

" ရှင့်ကောင်မတွေလောက်တွောမလှဘူးမလား"

" မဟုတ်ဘူး မာလာ မင်းက ငါ့ရင်ထဲမှာ အလှဆုံးပဲ".

" တော်ပါ အခုမှလာပြီး ချွဲမနေနဲ့"

" မချွဲပါဘူး မာလာရယ်၊ ကိုယ်က အရမ်းချစ်တယ်"

" ကိုကျော်လေး ရှင်လျှာအရိုးမရှိ တိုင်း ပြောမနေနဲ့၊ ရှင့်ကောင်မလေးတွေပဲပြော"

" လုံးဝ မပြောဘူး၊ ပြောတယ် ဆိုတာကလည်း တစ်ခါတလေ စိတ်ညစ်မိလို့ပါ".

" ဘာတွေ စိတ်ညစ်စရာရှိလို့လဲ"

" မာလာက စိမ်းကားလို့လေ"

" မစိမ်းကားပါဘူး"

" အခု မစိမ်းကားတော့ရင် ဘယ်မိန်းကလေးမှ အရောတဝင် မနေတော့ဘူး"

" တကယ်နှော်..ကတိ ကတိ"

" အင်းပါ မာလာရာ..ကို ကတိပေးတယ်"

" မာလာ သားလေးကို သွားခေါ်ကြမလား"

" ဒီပုံနဲ့ အမေတို့ဆီ မသွားချင်ဘူး"

" အိုကေ အိမ်ကို တစ်ခါတည်းသွားမယ်၊ အိမ်မှာ နားပြီးတော........"

" ဟမ် အိမ်မှာ နားပြီး သွားမယ်လေ"

" ဟာကွာ ချစ်စရာအရမ်းကောင်းနေတဲ့ မိန်းမ

ကိုအိမ်မှာ အရမ်းချစ်ပြီးမှ သွားမယ်"

" ဟော့တော့"

အိမ်ကို ရောက်ခါနီးလေ မာလာမှာ ရင်တုန်လေ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်နေပြီး မာလာမှာ မေနှင်းတို့ လင်မယားလုပ်တာကို မြင်လာပြီး ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားလာပြီး အရည်တွေ ထွက်လာလို့ မာလာမှာ ရှက်လာမိတယ်။ အိမ်ထဲကို ဝင်တော့ ကိုကျော်လေးက မာလာကို အတင်းနမ်းတယ်။ ကိုကျော်လေးလည်း ငယ်မူပြန်နေသလို ဖြစ်နေပြီး မာလာလည်း ကြည်နူးလာတရ်။ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်လာတော့ မာလာစိတ်တွေ ပိုပြီး ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားလို့လာလေ ဖြစ်တော့သည်။

ကိုကျော်လေး တစ်ယောက် မေနှင်းပြောခဲ့တာတွေကို သတိရလိုက်တယ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီတဲ့။ ဘာတွေလဲ ဆိုတော့ အစစအရာပေါ့တဲ့။ ပထမဆုံးပြောင်းလဲချက် အနေနဲ့ ရိုးရိုးကြီးနေခဲ့တဲ့ မာလာ စကပ်အတိုဝတ်ပြီး ဆံပင်တွေကို ပုံပြောင်းလိုက်တာ ဆယ်နှစ်လောက် ငယ်သွားပုံရတယ်လေ။

ကိုယ်ကလည်း မတွေ့ရတာ တစ်ပတ်အတွင်းမှာ ငတ်ပြတ်နေသလို ခံစားရတဲ့ အခြေအနေမှာ ခုလို ပုံစံမျိုးမာလာကို တွေ့ရတဲ့ အခါမှာတော့ ငယ်မူတောင် ပြန်ချင်လာတယ်။ မိန်းမဖြစ်သူ မာလာကို အတင်း နမ်းစုပ်တော့ မာလာလည်း ပြန်နမ်းလာတယ်။ ရွံ့တတ်တယ်ဆိုတဲ့ မာလာ အခုတော့ အနမ်းကိုတောင် ပြန်တုန့်ပြန်ပြီး လျှာပါ ထိုးထည့်တယ်။

မာလာ့ လျှာကို ပြန်စုပ်ရင်း စကပ်ကို အောက်ကလျှိုပြီး အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ကို လှမ်းပွတ်လိုက်ရာ အမွေးအမှင်ကို မတွေ့ရချေ။ ထို့ကြောင့် မာလာမှာ အတော်ပြောင်းလဲသွားမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ အိမ်က ဆင်းသွားပြီး မေနှင်းဆီရောက်မှ ပြောင်းလဲသွားတာကို သတိထားမိလိုက်ပြီး အစကတည်းက အိမ်ကဆင်းကာ မာလာဆီမသွားခဲ့ဘူးဆိုပြီး နောင်တတောင် ရချင်သလို ဖြစ်လာတယ်။

လင်မယားဆိုတာ ရန်ဖြစ်ပြီးပြန်တည့်ရင် အတိုးချပြီး ပိုချစ်ကြတယ်ဆိုတဲ့ အတိုင်း ကိုကျော်လေး အတိုးချပြီးချစ်ပစ်ချင်တယ်။ ပထမဆုံးကတော့ မာလာရဲ့ အပေါ်အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်တယ်။ မာလာလည်းအသာတကြည်ပင် အချွတ်ခံလိုက်တယ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီဆိုတော့ ကိုယ်က အရင်ပြောင်းလဲရမယ့်သဘောမဟုတ်လား။ ကိုယ်က ဦးဆောင်ပြီး ပြောင်းလဲစေဖို့ တဆင့်ချင်းပင် ပြောင်းလဲလိုက်တော့တယ်။ ဘရာကိုချွတ်ပြီး နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်  ပြွတ်  ပြွတ်"

" အင်းဟင်းးဟင်းးယားလိုက်တာ ကိုရာ"

မညည်းစဖူး ညည်းလို့ပါလားလို့ တွေးပြီး ကိုကျော်လေး ဝမ်းသာသွားတယ်လေ။ ပိုပြီး စိတ်က ထန်လာတယ်။ အတွင်းခံကြားက ငပဲက တောင့်တင်းမာတောင်လာတယ်။ နို့စို့ရင်း စကဒ်ကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ မာလာ ငြင်းဆန်မှု့ မရှိတော့ပေ။ ခါတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ခိုင်းရင် ခါးခါးသည်းသည်း ငြင်ူတတ်တဲ့မာလာ၊ အခုတော့ အဝတ်ဆိုတဲ့ အရာမရှိတော့ပေ။ ပေါင်နှစ်လုံး လိမ်ကျစ်ထားပေမယ့် ပြောင်ရှင်းပြီးမို့ဖောင်းနေတဲ့ မာလာ့ဆီးခုံကြီးကြည့်ရင်း ကိုကျော်လေး တစ်ယောက် စိတ်အရမ်းထကာ မာလာ့ဆီးခုံကို နမ်းလိုက်တယ်။

" ပြတ် "

" အာ့ ကိုနှော်"

ငြင်းသယောင် ပြုသော်ညားလဲ ပေါင်နှစ်လုံးက ဟပြဲလာတယ်။ အရင်က အမွေးတွေနဲ့ ရှုပ်ပွနေတဲ့ အဖုတ်က ခုတော့ အရမ်းလှနေသလိုပါပဲလေ။ သန့်သန့်လေး နေတတ်တဲ့ မိန်းမအဖုတ်က အနံအသက် ကင်းရှင်းကာနေတော့ ကိုကျော်လေး မနေနိုင်စွာ အဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းမြုတ်မတတ် နမ်းလိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းကြားလျှာဖျားသွင်းရင်းယက်ချလိုက်တယ်။

" ပလပ်  ပလပ်"

" အိုး....အားးရှီးးးရှီးးအို ကိုအားး"

မခံစားဖူးသော အရသာက ခြေဖျားအထိ စိမ့်ပြီး အကြောတွေတောင် ခါသွားတယ်။ အရသာက ထူးတယ်လေ။ လျှာရဲ့ အထိအတွေ့က မယုံနိုင်စရာပါပေ။ မေနှင်း ဒါကြောင့်ကြိုက်တာကိုးလို့ တွေးမိလိုက်ပြီး ညည်းနေရတဲ့ကြားက ပြုံးမိလိုက်တယ်။ ဒီဟာကြီးကို မရွံ့မရှာယက်နေတာ ငါ့ယောက်ကျားက ငါ့ကို တကယ်ချစ်လို့ပါလားဟု တွေးပြီး ကြည်နူးမှုက ရင်ထဲရောက်လာတယ်။

ကိုကျော်လေးက ဒီပုံအတိုင်းဆိုရင် မာလာ့ကို လိုချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း ပုံသွင်းလို့ရပြီ ဖြစ်၍ ဝမ်းသာသလို မိမိလုပ်ချင်သည့် ပုံစံကိုပါ တွေးပြီး ဝမ်းသာအားရ အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ်  ပြွတ်"

" အာ့ အိုးရှီးးရှီးးးရှီး"

ကိုကျော်လေး စုပ်ယက်ပေးမှု့ကြောင့် မာလာမှာ ကော့လန်သွားရပြီး အော်ညည်းလိုက်မိသည်။

" အားးရှီးးးရှီးးးအားးးကောင်းလိုက်တာရှီးး"

အရသာတွေ့လွန်းသဖြင့် အရင်က ခွင့်မပြုခဲ့မိသည်ကို နောင်တရမိသည်။ ထူးဆန်းသော အရသာ ရှိလှသော ခံစားချက်များ ဖြစ်ပြီး ပြီးချင်လုလုဖြစ်သွားရပြီး ကာမစိတ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လာလေသည်။ ကိုကျော်လေးလည်း မာလာ ကြိုက်သွားပြီးမှန်း သိ၍ ပို၍ပင် လျှာအစွမ်းပြလေရာ မာလာမှာ ပြီးသွားရလေသည်

" ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ပလပ်"

" အားးရှီးးရှီး အားးး ပြီးပြီ  ကိုကျော်  အားး"

အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး မာလာမှာ စိတ်ကျေနပ်မှု့ရရှိသွားရကာ

" ကိုကျော်ကိုလည်း လုပ်ပေးမယ်လေ"

" တကယ်နှော် မိန်းမ"

" အင်း လေ လုပ်ပေးမှာ"

ကိုကျော်လေး ရင်ထဲ ဝမ်းသာလုံးပင်ဆို့သွားရပြီး တံတွေးကိုပင် မြိုချမိလိုက်သည်။ ကိုကျော်လေး အိပ်ပေးလိုက်ရာ မာလာ လူးလဲထလာပြီး ကိုကျော်လေး လီးကိုကိုင်ပြီး နမ်းကြည့်သေးသည်။ အရည်တွေ စိုစိမ့်နေပေမယ့် မည်သည့် အနံ့မှ မရသောအခါမှ မာလာစပြီး လျှာဖျားတို့ကြည့်လိုက်သည်။

လီးကို လျှာနှင့်ထိတွေ့ရခြင်းမှာ ကျန်သောနေရာအား လျှာဖြင့် ထိတွေ့ခြင်းနှင့် မတူပေ။ လျှာဖျားမှာ ခံစားမှု့ကတမျိုးဖြစ်ပြီး တဖြေးဖြေးရဲတင်းလာကာ မာလာမှာ ကွမ်းသီးခေါင်းမြုပ်ရုံလေး စုပ်နေရာမှ အားမရတော့ပဲ အဆုံးထိပင် ဝင်နိုင်အောင် ကြိုးစားလိုက်ပြီး မေနှင်းလုပ်သကဲ့ပင် လက်ဖြင့် ကွင်းထုပေးလိုက် လီးကို ပါးစပ်နှင့် စုပ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဂွေးဥလေးကိုပင် ငုံကာ မထိတထိ ကိုက်လိုက်သေးသည်။

မာလာမှာ လုပ်ရင်းနှင့်ပင် ကျွမ်းကျင်လာရာ မေနှင်းရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု့ကိုပင် မှီလုနီးနီးဖြစ်လာ၍ မိမိဘာသာအံ့ဩမိလိုက်ပြီး ယောက်ျားဖြစ်သူကိုပင်

" ကို ကောင်းလား"

" ကိုယ် အရမ်းကောင်းနေပြီ မာလာရာ"

ယောက်ျားမှ ကောင်းသည်ပြော၍ မာလာ အားတက်လာကာ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးသဖြင့် ယခုအချိန် ညည်းတွားရသူမှာ ကိုကျော်လေး ဖြစ်တော့သည်။ ကြာလျှင် သုတ်ထွက်သွားမည်စိုး၍သာ ကိုကျော်လေးကတားလိုက်ရသည်။

" မာလာတော်တော့နှော်..ကိုယ်ပြီးသွားလိမ့်မယ်"

" ပြီးသွားရင်လဲ ရတယ်"

" ကိုယ် မပြီးချင်သေးဘူး မာလာ့ကို လိုးချင်သေးတာ"

" ကို့..အကြိုက် လိုက်ပေးမယ် သိလား"

" တကယ်နှော် မာလာ"

" တကယ်ပေါ့ကိုရယ်"

" ဒါဆိုကုန်းပေး"

" ချက်ချင်းကြီးတော့ မကုန်းချင်သေးဘူးကွာ"

" အိုကေလေ အခု ပက်လက်လုပ်မယ်"

" အင်း လုပ်လေ"

ကိုကျော်လေးက မာလာကို ကုတင်မှာ ကန့်လန့်ခံ အိပ်လိုက်စေလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး အဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။ မာလာ စောက်ဖုတ်မှာအရည်တွေ စိုရွှဲနေသည့်အတွက် လီးက အလွန်တောင်ပြီး ကြီးနေသော်လည်း ချောမောစွ ာပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားရသည်။

" ပြတ်"

" အာ့ ကို"

ကိုကျော်လေး တချက်ချင်း အသာကျလိုးလေးလိုးလိုက်သည်။

" ဗြစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်  ဘွတ်"

" အားရှီးးရှီးးရှီးးးအားးး"

အရင်လို အရည်မထွက်ပဲ လိုးသလို မဟုတ်သောကြောင့် နာကျင်ခြင်းမဖြစ်ပဲ အရသာရှိလှပေရာ မာလာမှချုပ်တည်းမထားတော့ပဲ အသံထွက် ညည်းညူလိုက်တော့သည်။

" မာလာ ကောင်းရဲ့လား"

" အရမ်းကောင်းတယ် ကို စကားမပြောပဲ လုပ် မာလာ အရမ်းကောင်းနေပြီ"

မာလာ့ အပြောကြောင့် ကိုကျော်လေး ဖြေးဖြေးလုပ်လိုက် အရှိန်မြန်လိုက်လုပ်ရာ မာလာ၏ စိတ်ထနေမှု့ကြောင့် အဖုတ်ထဲမှ ညှစ်နေသဖြင့် ကိုကျော်လေးမှာ မပြီးသွားအောင်ပင် စိတ်ကို မနည်း ထိန်းထားရလေသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် လုပ်ပြီးသောအခါ ပြီးလုလုဖြစ်လာရာ ကိုကျော်လေးပုံစံပြောင်းဖို့ လိုနေပြီမှန်း သိ၍ မာလာအား

" မာလာ ကုန်းပေးတော့နှော်"

" ဟုတ် ကို"

မာလာလဲ လူးလိမ့်ထပြီး ကုန်းပေးရတော့သည်။ ကိုကျော်လေးမှာလည်း အောင်သေအောင်သား စားရသည့်ပမာ လိုချင်သောပုံစံရပြီ ဖြစ်၍ ချက်ချင်းပင် ထလိုးတော့သည်။

" ဗျသ်  ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ်  ဖွတ်"

အစပထမ၌ အောင့်နေမည် ထင်သော်ငြား မိမိထံမှ ထွက်သော အရည် ကိုကျော်လေးထံမှ ထွက်သောချောဆီများကြောင့် ထင်သလောက်မနာပေ။ နည်းနည်းသာ နာသည်ဖြစ်သဖြင် အနေအထားကို ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်ယူရာ နာကျင်ခြင်း မဖြစ်တော့ပဲ ကုန်း၍ လိုးခြင်းဖြစ်၍ ထိရောက်ကာ ပို၍ ကောင်းလာသည်။

" ဘွတ်ဖွတ်  ဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး"

" အာ့ အိုးးးလုပ်တောကြို မာလာခံနိုင်ပြီ"

ကိုကျော်လေးလည်း အားတက်ကာ မာလာခံနိုင်ပြီဖြစ်၍ မာ့လာခါးကို ကိုင်ဆွဲပြီး လိုးတော့သည်။ လီးက တဇွိ တဗျိဗျိ မြည်ကာ ဝင်နေသလို ကိုကျော်လေး၏ လဥကလည်း မာလာ့ စောက်ဖုတ်ကို လာရိုက်ခတ်သဖြင့် တဖန်းဖန်းမြည်နေတော့သည်။ အဝင်နက်ပြီး အထဲထိရောက်သည်။ မာလာမှာ အသံတဖြေးဖြေးကျယ်ထွက်လာပြီး

" အိုးးအားးးအားကို မာလာပြီးတော့မယ်"

မာလာ ပြီးတော့မည် ဆိုသောကြောင့် ကိုကျော်လေးလည်း ထိန်းမထားတော့ပဲ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ကာ  မာလာ့ အဖုတ်ထဲ သုတ်တွေလွှတ်ထည့်လိုက်သည်။ ပူနွေးသော လရည်များဝင်လာပြီး မာလာမှာ ကိုကျော်လေးနှင့်အတူ ပြီးသွားရတော့သည်။

" အရမ်း ကောင်းတယ် မာလာရယ်"

" ကို ကောင်းသလို မာလာလည်း အရမ်းဆကာင်းတယ် စိတ်လဲ လာတယ်"

" အဲဒါဆို..နောက်တကြိမ် ထပ်လုပ်မယ် အခုတော့ ခနတဖြုတ်နားမယ်"

" ကိုလုပ်ချင်ရင် လုပ်ပေါ့ မာလာက အသင့်ပဲ"

" အိုကေ မာလာ ကိုယ့်အနားအိပ်တော့ ကိုယ်ဖက်ထားမယ်"

မာလာလည်း ကိုကျော်လေး ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး နားလိုက်သည်။

" မာလာ ကိုယ်တစ်ခုမေးချင်လို့"

" မေးလေ မာလာ"

" ဒီ အတတ်တွေကို မာလာ့ သူငယ်ချင်းမေနှင်း..သင်ပေးလိုက်တာလား"

" အင်း ဟုတ်တယ် ကို"

" ဒီ အတိုင်း သင်ရင်တော့ မာလာ ဒီလောက် ကျွမ်းကျင်လာစရာ မရှိဘူးထင်တယ်"

" မာလာ သူတို့ လုပ်တာ ကြည့်ခဲ့ရတယ်၊ အခု အဲဒီလို လုပ်တာ"

" ဟားးဟားးးမေနှင်းက တော်လိုက်တာ၊ ခေါင်းမာတဲ့ မာလာကို ဒီလိုလုပ်ပေးတာ"

" သူက သူငယ်ချင်းကောင်းပါ ကိုရဲ့.. မာလာတို့ လင်မယား မကွဲအောင် ဘဝနေနည်းပါ သင်ပေးလိုက်တယ်"

" တကယ်နှော်"

" တကယ်ပေါ့ ကိုရဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကို"

" နောက်လကျင် ကိုတို့ နှစ်ပတ်လည်နေ့လေ၊ ကိုတို့ ငပလီကို သွားကြမယ်၊ မောင်နဲ့မာလာ ပြန်လည်ပေါင်းစည်းချင်း အထိမ်းအမှတ်ပေါ့"

" သွာလေ ကို"

" ဟုတ်ပြီ အဲဒီအချိန် ခရီးထွက်ဖို့ ကိုနေလတို့ လင်မယားပါ ခေါ်မယ်၊ အားလုံး ကုန်ကျစာရိတ် ကိုကိုခံမယ်"

" ဘာလို့လဲကို မေနှင်းတို့ လင်မယားကို ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ပါ"

" မာလာ ပြောလိုက်မယ် ကို"

ဒုတိယ အကြိမ်ပြန်ပြီး လီးက တောင်လာသည်။ 

" မာလာ နောက်တကြိမ် ထပ်လုပ်မယ်"

" မာလာ စုပ်ပေးရမလား"

" အင်းစုပ်ပေး မာလာ"

မာလာက အလိုက်သိစွာ ထပြီး စုပ်ပေးသဖြင့် ကိုကျော်လေးရဲ့ လီးက ပြန်ပြီး တောင်လာခဲ့သည်။

" မာလာ ထပ်လိုးချင်တယ် မာလာ"

" လို့လို့ ရတယ်လေ မာလာ့က ကို့ရဲ့ကာမပိုင် မယားပဲ ဥစ္စာ"

ကိုကျော်လေး မာလာကို လိုးဖို့ ဒုတိယအကြိမ် နေရာယူပြီး စိတ်ထဲကနေ မေနှင်းတို့ လင်မယားအား ကျေးဇူးအကြီးကြီး တင်နေတော့သည်။ နောက်တော့လည်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နားလည်မှုတွေ  တိုးပွားလာကာ အကြင်နာတွေတွေ ပိုပြီး ပြဿနာ  မတက်ပဲ ငြိမ်းချမ်းရေး ရတော့သည်။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ ခံစားရပြီး အိမ်ထောင်ရေးသည်လည်း သာယာပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့တော့သည်။

 


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

 ပြီးပါပြီ ။



Sunday, May 10, 2020

အရီးလှ (စ/ဆုံး)

အရီးလှ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကိုပေါက်ကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

တကယ်တော့ အရီးလှလို့ ကျနော် မခေါ်သင့်ဘူး။ ဘွားလေးလို့ ခေါ်ရမှာ အရီးလှဟာ အဖေတို့အဖေနဲ့မောင်နှမအရင်း ။ အဖေနဲ့ကြတော့ ဘွားလေး အဖေတို့အဘိုးနဲ့အဘွားဟာ သားသမီးချည်းပဲဆယ့်နှစ်ယောက် ။ဒါတောင် ခလေးပျက်ကျတာ သေသွားတာ ၂ ယောက်လောက်ရှိသေးတယ်လို့ဆိုတယ်။

အဘိုးရဲ့ အကြီးဆုံးသားက အဖေ့ကို မွေးတော့ အရီးလှကို မမွေးသေးဘူး ။ အရီးလှက နို့ညှာ သူ့အောင်မှာ တင်တင်ထွေးဆိုတာရှိသေးတယ်။ အဲ့တော့အဖေနဲ့အရီးလှဟာအဒေါ်တော်ပြီး ကျနော်နဲ့ကအဘွားတောင်တော်သေး။ အရီးလှက လေးဆယ်ကျော်ငါးဆယ်နားပေါ့။

အဖေကတော့ ၆၀ လောက်ရှိပြီ ။ ကျနော်ကလည်းမွေးခြင်း ၅ ယောက်မှာနို့ညှာ။ အရီးလှမှာ ကျနော်နဲ့ရွယ်တူ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ သူ့ထက်၂ နှစ်ငယ် တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် အငယ်ဆုံးကအခုမှ သူငယ်တန်း။

အဲ့ခလေးအသက်ဟာ အရီးလှယောက်ကျား ဘ ဘဦးမြင့်ဆွေဆုံးတဲ့နှစ်ပဲ။ကျနော်က အရီးလှတို့အိမ်မှာနေတာ အိပ်တာများတယ်။

ငယ်ငယ်ကတည်း ယောကျ်ားလေး လိုခြင်တဲ့ အရီးလှတို့လင်မယားက ကျနော့ကို အရမ်းချစ်ကြတာ ။သူတို့လင်မယားကြား ကျနော်ကဝင်အိပ်တာ။ကျနော်က ခလေးပင်မဲ့လူလည် အရီးလှနဲ့ အဘဦးမြင့်ဆွေနဲ့ လုပ်တဲ့ညဆို ကျနော်ကစောစောစီးစီးအိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်တယ်။

ဘုရားစင်ရှေ့ကို အဘကကျနော့်ကို ပွေ့ပြီးသိပ်တယ် ။သူတို့ပြီးမှ ကျနော့်ကို ပြန်ပွေ့ပြီး သူတို့အိပ်ယာထဲထည့်တာ ။သူ့သမီးသင်းသင်းနဲ့နှင်းနှင်းက အဘရဲ့အမေ ၈၀ ကျော်အဘွား နဲ့အိပ်ရတာ။ အဲ့လောက်ကျနော်က ထမင်းစားဝိုင်းမှာ လူစုံရင်ဘာမှမသိတဲ့ ခလေးပုံစံဖမ်းပြီး သားညညကျရင် ဘုရားစင်အောက် ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းမသိဘူးလို့ ပြောရင် သူတို့လင်မယားကရီကြပါရော။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လည်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အဝေးသင်ဒုတိယနှစ်တောင်ရောက်ခဲ့ပြီ ။သင်းသင်းက ဆယ်တန်းကျကျန်ခဲ့ ပြီးနှင်းနှင်းနဲ့အတူ ရပ်ပီတာအဖြစ်ပြန်ဖြေနေတယ်သင်းသင်းနဲ့နှင်းနှင်းကို စာမေးပွဲနီးတာကြောင့် guide လုပ်ပေးဖို့ရယ် အရီးလှတို့အိမ်မှာ ယောကျ်ားသားမရှိတာကြောင့် ကျနော်သွားအိပ်ပေးနေရတယ်။ကျနော်က လူကောင်အရင်ကသေးတယ်။

အဝေးသင်ရောက်မှ ဂျင်မ်ဆော့တာရယ် ဆေးတွေသောက်တာရယ်ကြောင့် လူကောင်ထွားလာတာ ။ ဒါတောင်ခလေးရုပ်လို့ အားလုံးကပြောတယ်ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေကျေးဇူးနဲ့ ဆော်လည်းချဖူးလာတယ်။ သူတို့က လီးကြီးရှည်ကြာဆေး ဝယ်ရင် ဆိုင်ကိုမှတ်ထားပြီးကျနော်က သူငယ်ချင်းတွေမသိအောင်သွားဝယ် သောက်တာ။ သူတို့လိုက်ပို့တဲ့ ဖာဘိကို တခါပဲသွားပြီး နောက်ကိုယ့်ဘာသာသွားတာ သူငယ်ချင်းတွေဆွယ်လည်းမလိုက်တော့ဘူး။

ကျနော့်ကို သူငယ်ချင်းတွေကရော ဒီကောင်ခလေးစိတ်မကုန်သေးတာလို့ ယူဆသွားတော့တယ် ။ဒါပေမဲ့ ဖာသည်မအသက်ကြီးကြီးတွေက ကျနော့်ကို ချစ်ကြခင်ကြတယ် ။မိန်းမတွေနဲ့လုပ်တဲ့အခါ မိန်းမတွေဘယ်လိုဖီးလာအောင်လုပ်တာ ပီးတာ စွဲအောင်လုပ်တာတွေ သင်ပေးကြတယ်။ ဒါ့ကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ကျနော့်မိန်းမကျမ်းကြေမှုကိုမသိကြဘူး။အပြင်မှာလည်း ကျနော်က ကောင်မလေးတွေကို ပိုးတာပန်းတာမှမရှိတာ။ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲကခလေးတွေနဲ့လည်း ကစားတာပဲအရီးလှက ကျနော်ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကတည်းက အတူမအိပ်ရလို့တဲ့ သားလေးအရီးလှနဲ့လာအိပ် ။ဟိုကောင်မတွေအပေါ်ထပ်မှာ အိပ်လေ့မယ်ဆိုပြီး အောက်ထပ်အခန်းထဲမှာအိပ်ရတယ်။

အရီးလှတို့အိမ်ရှေ့မှာ ကုန်စုံဆိုင်ရှိတယ် ။ဒါကလည်း အဘဆုံးပြီးမှ ဖွင့်တာ အတော်ရောင်းရပါတယ် အရီးလှသမီးတွေကို လာပိုးတဲ့ သူတွေကြောင့်လည်းရောင်းရတာပါတယ် ။ကျနော့်ကို ယောက်ဖလေးယောက်ဖလေး နဲ့ကာလသားတွေကစကြတယ်သင်းသင်းနဲ့နှင်းနှင်းကတော့ အဘကိုတူတာ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်သွယ်သွယ် အသားညိုညို နှာတံပေါ်ပေါ်ချောကြတယ်။

အရီးလှက တင်ဆုံကြီးကြီး မျက်နှာပြားပြားအသားဖြူတယ် ။မနက်ဆို ဆိုင်ကူဖွင့် ညဆို ဆိုင်ကူပိတ်ပေးရတယ် အရီးလှလည်း ကျနော်လာနေလို့အတော်သက်သာရာရတယ်။အရီးလှက အိပ်တဲ့အခါ မီးတွေအကုန်ပိတ်အိပ်တာ ကျနော်ပူဆာလို့ အခန်းပြင်က မီးပွင့်သေးသေးလေးတစ်လုံးဖွင့်ပေးတာ ။ကျနော်သရဲကြောက်တတ်မှန်းသိတာလည်းပါတယ်။

အိမ်သာသွားရင် ညဆိုအရီးလှ လိုက်ပို့ရတုန်း အရီးလှ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို ငယ်ငယ်ကလိုပဲ ခွအိပ်တုန်း အရီးလှအပေါ်ကျနော် နှာစိတ်လည်းမရှိသေး။ဟိုညီအမကို ကျက်စာတွေချပေးပြီး ကျနော်ကဆင်းအိပ်တယ် အရီးလှကတော့ အကြောတွေတက်လို့အိပ်မရ ဘူးလို့ပြောနေတယ်။

ကျနော်လည်း အိပ်ခြင်စိတ်များနေတော့ နှိပ်ပေးရမလားမပြောမိ။ အရီးလှဖင်ကို ခွပြီးအိပ်လိုက်တော့တယ်။ တရေးနိုးတော့ ကျနော့လီးက သေးပေါက်ခြင်တာကြောင့် မာတောင်နေတယ် ။အရီးလှဖင်းကြားကို ထောက်မိတော့အားနာသွား တယ် ။အရီးလှက လက်ကိုနောက်ပြန်ကျနော့်ဟာကို ကိုင်ပြီး ကောင်လေး ခလေးခလေးဆိုပြီးနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ နင့်အဘတောင် နင့်ကိုမမှီဘူးတဲ့။အရီးလှ သားသေးပေါက်ခြင်လို့ဆိုတော့ သေးလိုက်တယ်ပေးတယ်။

ကျနော်အခုမှသတိရတယ်။ ကျနော်ဖာမချဂွင်းမထုတာကို ၃ လလောက်ရှိပြီ။ အတောင်ကမကျသေး ။ခြင်ထောင်ထဲရောက်တဲ့အရီးလှ သက်ပြင်းတချချနဲ့အိပ်မပျော် အရီးလှ အကြောတက်နေလား သားနှိပ်ပေးမယ် ဆိုတော့ ကောင်းတယ်သားရယ် တဲ့။အရီးလှက ကျနော့်ကို ကျောခိုင်းခြေဆင်းထိုင်တယ် ကျနော်ကပုခုံးကို နှိပ်ပေးတယ် ။

အကျီက ထူနေတော့ လက်မပေါက်ဘူးဖြစ်နေတယ် ဒါနဲ့ သား အရီးလှ အကျီချွတ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ချွတ်တယ် အခန်းအပြင်က မီးရောင်အောက်မှာ အပေါ်ပိုင်းဘလာစီရာပဲရှိတဲ့ အရီးလှဟာရေဆင်းငါးကြီးပမာ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်လို့နေတယ်။အရီးလှကို ခွအိပ်ခဲ့ပေမဲ့ ဒီလိုမနှိပ်ပေးဘူး ခါးကိုနှိပ်တော့ ခါးမှ ဘလာဆီရာ သိုင်းထားတာက ပိတ်စအကျီးကြီးဆိုတော့ ခံနေပြန်ရော အရီးလှက သားလေးချိပ်ဖြုတ်လိုက်ဆိုတော့ ကျနော်ဖြုတ်လိုက်တယ်။

ခါးဆိုင်အသားတွေ တနေကုန်အငြိမ်မနေ အလုပ်လုပ်တဲ့အတွက်လားမသိ တင်းရင်းပြီး အမြှောင်းလိုက် မာကျောနေတယ် ။ကျနော်ထင်တာ အရီးလှဟာ ပျော့တွဲတွဲအသားနဲ့ လို့ထင်တာအရီးလှရေ ဒီလိုတင်းနေလို့ အကြောတက်တာဖြစ်လိမ့်မယ်ဆိုတော့ ဟုတ်မယ် ငါ့သားကအနှိပ်တကယ်တော်တယ် တဲ့ ။အရီးလှကို မျက်နှာခြင်းဆိုထိုင်ခိုင်းပြီးနှိပ်တော့ အရီးလှက ဘလာစီယာပါချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပျော့ဗဘက်ကြီးလို့ထင်ထားတာဗျာ။

ကြီးပြီး တွဲမကျဘူး ။အတွင်းအင်ဂျင်ရှယ်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုူးပါပဲ ကျနော့်စိတ်လည်း ဖောက်ပြန်စပြုနေပြီ ခြေသလုံးကနေ ပေါင်ထိနှိပ်တော့ ထမိန်ကိုဆွဲတင်ပေးတယ် ။ပက်လက်မျက်စိမှိတ်မှိန်း နေတဲ့အတွက်နို့ကိုကြည့်လိုက် လီးကတောင်လိုက် ပေါင်ကြားက တဝက်ပဲဖင်ကိုမြင်ရပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ခြင်စိတ်ကလည်း ပြင်းပြနေတယ်။အရီးလှ အပူထုတ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ပေါင်ရင်းကအဖုလေးကို စမ်းရင်း ထမိန်ကိုတွန်းတင်လိုက်မိတယ် အမွှေးတွေတအားပါပဲလား အဖုတ်ကိုဖုံးအုပ်လို့နေတယ်။

တညလုံးသာ နှိပ်ပလိုက်ခြင်တော့တယ် ။အချိန်ဆွဲနှိပ်ခြင်ပေမဲ့ အရီးလှကတော်ပြီသားလေးတဲ့ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းတယ် သူလည်းအပေါ်အကျီတောင်မဝတ်တော့သူ့ခါးပေါ် ကျနော့ခြေထောက်ကိုမယူပြီး ခွအိပ်ခိုင်းတယ် ။ကျနော်ကတော့ လီးနဲ့မထိအောင်လုပ်ထားမိတယ် ထိရင် မီးပွင့်တော့မှာမနက်လေးနာရီလောက်ရှိမယ်ထင်တယ် ကျနော်နိုးလာတယ်။

ငါလို့နိုးလာပါလိမ့်လို့ အံ့သြမိတော့ ကျနော်အရီးလှကို မခွထားဘူး ။ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကိုယ်က အရီးလှအောက်ကိုလျှောနေပြီး အရီးလှ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားထဲကို ကျနော့်လီးကဝင်နေတယ်။အဲဒါထားအုံး အရီးလှက ထောက်နေတဲ့ ကျနော့လီးကို ဖင်လုံးကြီးနဲ့ နောက်ကိုကော့တွန်းပြီး တအင်းအင်းနဲ့ကျနော်အသာလေး လှမ်းကဲကြည့်တော့ အရီးလှ မျက်လုံးမှိတ်ထားတယ်။

ကျနော်ပထမဆုံးအံ့သြမိတာပဲ သြော်အရီးလှ အိပ်မက်မက်ပြီး ဒီလိုဖြစ်နေတာကိုး ။ကျနော့်စိတ်ကလည်း ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ရင်းအတော်ကြွနေပြီ ရေလိုက်ငါးလိုက်ပြန်တောင့်ပြီး နေပေးရင်း ဖင်ကြားကနေ စောက်ဖုတ်နားလောက်ချိန်ပြီး ထောက်ပေးထားတော့ ပျော့ပျော့လေး လီးလည်းအနာသက်သာတာပေါ့။

ကျနော့်စိတ်ဟာ ထမိန်ကိုဖယ်ပြီး အသားခြင်းထိုခြင်လာတယ်။ရင်ခုန်သံတွေလည်းမြန်မြန်လာပြီး ထမိန်ကို အသာလေးခြေသလုံးကနေ လှန်တင်လိုက်တာထမိန် ခါးလည်ရောက်တဲ့အထိပဲ ။ဘရာစီယာတောင် ချိပ်ပြန်မချိပ်ထားတော့ နို့တွေကို မြင်နေရတယ်။အဖုတ်ဆီလီးကို ထိအောင်ခါးကို ကော့ပြီးထည့်ထားလိုက်တယ်။

အရီးလှကတော့ တအင်းအင်းနောက်ပြန်ဆောင့်ရင်း အိပ်မက် ကမ္ဘာထဲက မထွက်ကျနော်လည်း အိပ်နေရင်း ကိုယ်ကိုရွေ့တဲ့ပုံစံနဲ့အရီးလှ ကိုနောက်ကနေခွရင်း ဘေးတိုက် အပေါ်ပေါင်ကို အသာလေးရှေ့တွန်းလိုက်အရီးလှဖင်ကြီးကို ဆွဲယူလိုက်နဲ့အလိုက်သင့်ကြိုးစားလိုက်တာအရီးလှ စောက်ဖုတ်အဝနဲ့ ကျနော့်လီးထိသွားတဲ့အထိပဲ။သေသေချာချာချိန်ပြီး အရီးလှနောက်ကိုပြန်အတွန်းမှာ အသာလေးထောက်တွန်းတွန်းလိုက်တော့ ထိပ်ဖျားက ဇွပ်ခနဲဝင်သွားတယ်။

အရည်ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကပြူထွက်နေပေမဲ့ကျနော့်လီးကို အဖုတ်အသားဆိုင်တွေက ဖိဆွဲထားတယ်။တဖြည်းဖြည်းအရီးလှမနိုးမှန်းသိတော့ ရဲတင်းလာပြီး ခါးလေးကိုကိုင်လိုက် နို့လေးကို ဗလာစီယာအသာမခပ်ဖွဖွအုပ်ကိုင်ပြီး အလိုက်သံလုပ်ပေးနေမိတယ်ကျနော့်လီးလည်းတစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတယ် ။ဖင်လုံးကြီးတွေခံနေတော့ မဝင်တာလည်းပါတယ်အဆုံးထိဝင်ခြင်ရင်တော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီးစောင့်မှရမယ်။

ဒီလိုလဲမဖြစ်သေးမလုပ်တာကြာတော့ ပြီးခြင်လာတယ် ။ဒါနဲ့အရီးလှခါးကို ဖက်ပြီးအလိုက်သင့်လိုးပေးရင်း ပြီးလိုက်တော့သုတ်ရည်တွေဟာ အရီးလှစောက်ဖုတ်ကြီးဆီကနေ လျုံပြီးပြန်ထွက်လာနေတာ တကယ့်အများကြီးပါပဲ။ထမိန်ကိုအသာပြန်အုပ်ပေးပြီး ခပ်ခွာခွာလေးနေပေးရင်းကျနော်အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်စောင့်ကြည့် နေတယ်။

မကြာဘူးအရီးလှ ငြိမ်သွားတယ် မနိူးမှန်းသိတော့မှ ကျနော်လည်းလိုးထားတဲ့ သံယောဇဉ်နဲ့ခွအိပ်ဖြစ်တယ်။မနက်လင်းအားစပြူတာနဲ့အရီးလှ အိပ်ယာကနိုးနေကြကျနော့်ခြေထောက်ကို အသာမပြီးသူထတယ်။ဗလာစီယာချိပ်ပြန်ချိပ်သံ အပေါ်အကျီကြယ်သီးပြန်တပ်သံထမိန်ပြင်ဝတ်ပြီး ခါတဲ့အသံ ကျနော်နားစွင့်နေတယ်။

အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားတယ်အိမ်သာတံခါးဖွင့်သံပိတ်သံကြားတယ် ။ခါတိုင်းက အရီးလှသေး ပေါက်ရင်အခန်းထဲကတောင်ကြားရတယ်။အခုသေးပေါက်တာလည်းမကြားဘဲနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဗွမ်းကနဲ မြည်အောင် ဆေးလိုက် လက်နဲ့ပွတ်လိုက် ပြန်ဆေးလိုက်နဲ့ ငြိမ်သွားလိုက်။ ဆေးလိုက်ပွတ်လိုက်နဲ့ သူ့အဖုတ်ထဲက လရည်တွေကို အရီးလှရိပ်မိသွားပြီး စဉ်းစားနေတာအံ့သြနေတာဖြစ်မယ်။

ပြီးတော့ အခန်းထဲဝင်လာမီးဖွင့်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လက်နဲ့လိုက်စမ်းနေပြန်တယ် ။သူစဉ်းစားနေတာဖြစ်မယ်။ကျနော်လည်း မျက်နှာပူတာလိပ်ပြာမလုံတာနဲ့ မိုးအတော်လင်းမှအိပ်ယာကထတယ်။အရီးလှဆိုင်ခင်းပြီးတော့မှ အရီးလှကို သားအတော်အိပ်ပျော်သွားကြောင်းပြောရတယ်။

အရီးလှက ကျနော့်ကို ဆိုင်စောင့်ခိုင်းပြီး ထမင်းဟင်းချက်ဖို့ပြင်ဟိုညီအမတွေနေ့ကျူရှင်အတွက် ထမင်းထုပ်ဖို့ပြင်ရတာကိုးအငယ်ဆုံးမလေးကတော့ ကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ပို့ပေးရတယ်။ကျနော်လည်း ခလေးကျောင်းပို့ပြီးအိမ်ကိုပြန် အဝတ်အစားယူညနေခလေးကိုကြိုပြီးမှ အရီးလှတို့အိမ်ပြန်လာာခဲ့တယ်။

မျက်နှာခြင်းဆိုင်မိရင်အမူအရာ ပျက်မှာကြောက်တာကိုး ။အရီးလှအတော်နုတ်ဆိတ်နေတာ ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ညက ကိစ္စဆိုတာပဲ ဆိုတာသိနေတယ်။ပြီးတော့ကျနော့်လက်ချက်မှန်းသိခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲကျနော်လည်းအတော်ကြောက်နေစိုးရိမ်နေတယ်။

ဆိုင်ကူသိမ်းတော့လည်းအရီးလှက ကျနော်ကစကားစရှာပြောပေမဲ့ အရင်လို ရွှင်ရွှင်ပြပြမဟုတ် ။ဟိုညီအမကို သချာ်တွက်စာပြပေးပြီး မေးခွန်းပေးခဲ့တယ် ။အောက်ထပ်ဆင်းပြီး အရီးလှကိုအကဲခတ်ရင်း အိမ်သာဖက်သွားတော့ အခန်းတံခါးဖွင့်လျက် လှဲနေတာကိုတွေ့ရတယ် ။အရီးလှမအိပ်သေးဘူးကျနော်အိမ်သာက ထွက်ပြီးအခန်းရှေ့ကထွက်တော့ အရီးလှကလှမ်းပြောတယ်။

သားဟိုကောင်မနှစ်ယောက် ညဉ့်နက်မှာလားတဲ့။မနက်ဘူးအရီးလှ ဒီညစောစော သိမ်းမှာ လို့အေးဟိုကောင်မတွေ စာလုပ်ပြီးသွားရင် စကားတွတ်ထိုး မနေနဲ့။စောစောအိပ်ကြလို့ ပြောလိုက်တဲ့ ။စာတွေစစ်ပြီးတော့ သင်းသင်း နဲ့နှင်းနှင်းကို ပြောလိုက်တယ် ။နင်တို့အမေဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး မျက်နှာကြီးက မနက်ကတည်းကတည်နေတယ်။

စကားလည်းမပြောဘူး ။နင်တို့ညီအမကို စောစောအိပ်စကားပြောသံမကြားခြင်ဘူးတဲ့ ။ကျနော်လည်း မေးငေါ့ပြီးတော့ သူတို့ကို ဘာဖြစ်နေတာလဲပုံစံနဲ့ မေးတော့ သင်းသင်းက အသံကိုနှိမ့်ပြီး လင်လိုခြင်နေတာဟဲ့။နင်မသိသေးဘူး နင်ကျောင်းသွားနေတုန်းအမေနဲ့စည်ပင်က ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်ကြိုက်ကြသေးတယ်။

အဲ့ဒိဦးလေးကြီးကစားဖားကြီးဟ အမေ့ကိုအပျော်ကြံတာ ။အမေကလည်းဘယ်လောက်ထိအချစ်ဆိပ်တက်နေလဲဆိုတော့ ဆိုင်ပိတ်ပြီးအခန်းတံခါးပိတ်တွေ့တာ ။သူတို့ခြင်းဘယ်လိုအနေအထားဖြစ်နေလဲမသိပေမဲ့ ငါတို့တွေ အဲ့လူကြီးကို ကြမ်းလွှတ်လိုက်လို့မလာတော့တာ။ ငါတို့ကို အမေက မကြည်ဘူး။ကျနော်လည်းအိမ်အောက်ထပ်စဉ်းပြီး စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုအိမ်အောက်စားပွဲမှာ ထိုင်ဖတ်နေမိတယ်။

စာဖတ်တယ်ဆိုတာထက် အရီးလှအိပ်မက်ထဲကလူဆိုတာ သင်းသင်းပြောတဲ့လူဆိုတာ ဖြစ်မယ်ဆိုတာဖြစ်မယ်။ ဒါဆိုအဲ့လူနဲ့ လိုးတဲ့အဆင့်တော့ရောက်မှာပဲ။အရီးလှလည်း ပြတ်လတ်နေ တာကြာတော့ စွဲနေမှာပေါ့။ စားကောင်းဖို့ပြင်တုန်းသမီးနှစ်ယောက်ဖျက်လို့ငတ်ရတာ ။အရီးလှအိမ်သာကပြန်ထွက်လာပြီး ကျနော့်ကို သားအိပ်မယ်လေတဲ့ ကျနော်လည်းစာအုပ်ပိတ်ပြီးစားပွဲပေါ်တင်ပြီး အခန်းထဲဝင်ခဲ့တော့တယ်။

အရီးလှအခန်းပြင်ပြန်ထွက်ပြီးအပြင်မီးကို ပိတ်လိုက်တယ် ။ကျနော့်ကို လျှပ်စစ်ဝါယောရှော့ဖြစ်ပြီးဟိုဘက်လမ်းမှာလောင်လို့တဲ့ သားကြောက်ရင် သားကိုဖက်အိပ်ပေးမယ်တဲ့ ။အရီးလှက ကျနော့်ကို ကျောမပေးတော့ဘဲ ကျနော့်ကိုကြည့်နေတယ်။အမှောင်ထဲမှာ ဝါးဝါးတော့မြင်ရတယ်။

ကြောက်လားတဲ့ မေးတယ် အရင်လိုတော့မကြောက်တော့ပါဘူး ။ခလေးတုန်းကတော့ကြောက်တာပေါ့ ဆိုတော့အခုလူကြီးဖြစ်ပြီပေါ့ တဲ့ ။ညကတည်းက အရီးလှသိတယ်။ သားကလူကြီးအဖြစ်လွန်နေတာတဲ့။ ကျနော်လည်း လန့်သွားတယ်အရီးလှကဆက်ပြောတယ် ။ငါ့ဖင်ကို ဒူးနဲ့လာထောက်နေလားပေါ့။

ဘယ်ဟုတ်မလဲ နည်းတဲ့ဒူးကြီးမဟုတ်ဘူး ဒ။ါတောင်သေးပေါက်ခြင်လို့တဲ့ ကျနော့်ကို လာဖက်အိပ်ဆိုပြီးဟိုဘက်လှည့်ပေးတယ် ။ကျနော်လည်း စိတ်ပေါ့သွားပြီး ဖက်အိပ်တယ်။ ကျနော်ငပဲကလည်း စိတ်ပေါ့သွားမှ တောင်လာလိုက်တာအရီးလှတင်ပါးကို ထောက်နေတယ်။အရီးလှက လက်နဲ့ကျနော့်ကို အသာပုတ်တယ်ကျနော်အိပ်ပျော်နေဟန်နဲ့ ယောင်သလိုညဉ်းသလိုနဲ့ ဟိုဘက်လှည့်ပြီးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။

ဖြစ်ခြင်တော့ ပုဆိုးကျွတ်ပြီး လီးကအပြင်မှာထောင်နေတယ်။အရီးလှက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုစမ်းပြီး အိပ်မအိပ်စမ်းတယ်အရီးလှလက်က ကျနော့်ငပဲကို လာထိရော အရီးလှကျနော့ဟာကိုကိုင်လိမ့်မယ်မထင်ဘူး ။ကိုင်ပြီးဆွပေးနေတယ်ဗျာ ဂွင်းထုသလိုလဲမဟုတ်ဘူး ။အသာလေးပွတ်နေတာ ကျနော်လည်းအစွမ်းကုန်ကိုကောင်းနေတာသောက်ထားတဲ့ဆေးအရှိန်ကြောင့် အစွမ်းကုန်ကို ကြီးလာတာအရီးလှလက်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။

အမှန်တော့ ကျနော်ကောင်းလွန်းလို့ လှည့်လိုက်တာ ။အရီးလှအသာလေးလွှတ်ပြီး ဟိုဘက်လှည့်သွားရောကျနော်လည်း အိပ်ပျော်ယောင်ဆောင်ရင်းအရီးလှဘက်လှိမ့်ပြီးဖင်ကို လှမ်းထောက်လိုက်တော့တယ်။အရီးလှလည်း သက်ပြင်းတွေချလို့ပေါ့နောက်တော့ပေါင်ယားလို့ကုတ်နေတယ်ပေါ့ ။ဘယ်ဟုတ်မလဲ ထမိန်ကို ကုတ်နေရင်းလှန်တင်တာ ကျနော့်လီးထမိန်နဲ့ညိပါလာမှသိတာ ။အရီးလှလည်း အိပ်နေရင်းကိုယ်ကိုယ်ပြင်နေတဲ့ပုံနဲ့ အထက်ကိုတိုးသွားတယ်။

အမှောင်ထဲမှာ ဖင်ဆုံကြီး ကို မြင်နေရတယ် ။ကျနော်လည်း လက်ကို ခါးပေါ်လှမ်းတင်တော့ ဖင်ကို ကျနော့်ဘက်တိုးပေးတယ်။ ကျနော့်လီးနဲ့ အရီးလှအဖုတ်နဲ့. ထိနေပြီ ကျနော်လည်းအကဲခတ်နေမိတယ်။ လီးကတော့ မာနေတာပဲ။အရီးလှအသာလေး နောက်ကိုတွန်းပေးတယ်။ ကျနော်လည်းအသာလေး လီးကိုကော့လိုက်တော့ဒစ်ဖျားအထိဝင်သွားတယ်။

ထူးခြားတာက ညကအရီးလှက အိပ်နေပြီးကျနော်ကလုပ်တာ အခုက ကျနော်က အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်ပြီးအရီးလှကလုပ်ပေးရတာ နောက်ပြန်ဆောင့်ရင်းအရီးလှ ကြမ်းလာတော့ ကျနော်အသာလေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ လီးနဲ့အဖုတ်ကျွတ်သွားတာ ပလွတ်လို့တောင်မြည်တယ်အရီးလှ တဟင်းဟင်းနဲ့ဖြစ်နေပြီကျနော့်လီးကို လာကိုင်တယ်ပြီးတော့ မထင်မှတ်တာ ကိုင်ထားရင်း ကျနော့်အပေါ်အသာလေးခွတယ်။ လီးကိုသူ့အဖုတ်ကြီးထဲထိုးသွင်းရင်းစောင့်တယ် ။ကျနော့်အပေါ်မဖိမိအောင်သတိထားတယ်။

ခိုးလုပ်တယ်ပေါ့ ဖီးအရမ်းးတက်လာတော့ဘယ်ရမလဲ ။ကျနော်လည်းနိုးလာတဲ့ပုံစံနဲ့ သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး အသာဆွဲထတော့ အရီးလှငုတ်တုတ်ကြီးငြိမ်နေတယ်။

ကျနော်အသာဆွဲထပြီးအရီးလှကို ဖက်လိုက်တယ်ပြီးတော့နမ်းလိုက်တယ် ။အရမ်းကောင်းတာပဲ သားအိပ်မက်မက်တာ မှတ်လို့အရီးလှရယ်ကောင်းလိုက်တာဆိုတော့ကျနော့်ကိုပြန်နမ်းတယ် ။နုတ်ခမ်းခြင်းပါနမ်းပြီးအရီးလှဆောင့်ပေးတယ်။

ကျနော်လည်းအရီးလှနို့ကြီးတွေကိုစို့ပေါ့ သိပ်ဆရာကျတဲ့ပုံတော့စို့လို့မရဘူး ။ခလေးတွေစို့သလိုအရီးလှလည်းကုတင်ကအသံအရမ်းမြည်လာတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းလိုက်နဲ့အရီးလှ သားလီးထိပ်က သေးပေါက်ခြင်သလို တင်းနေပြီလို့ခလေးအထာနဲ့ပြောတော့အရီးလှ ပွတ်ဆွဲရင်းအင်း အင်း အင်း ဆိုပြီးကျနော့်ကိုအသေဖက်ထားတယ် တဆတ်ဆတ်တွန့်ရင်းဖြစ်နေတယ်။

ကျနော်သိတာပေါ့ အဲ့မှကျနော့်သုတ်ကို ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။အရီးလှ ကျနော့်ကို အနမ်းတွေခြွေရင်းချစ်လိုက်တာခလေးရယ်တဲ့။နောက်နေ့လုပ်ခြင်သေးလားတဲ့။ ဟုတ်ကဲ့ပေါ့။အရီးလှက ပြန်ချုပ်တယ် ။လုပ်ခြင်ရင်ဘယ်သူမှ ရိပ်မိလို့မရဘူးခလေးရယ်တဲ့ ။ဟုတ်ကဲ့ ဒီလောက်ကောင်းတာ သားအပျတ်မခံဘူးလို့ လိမ်မာလိုက်တာ မေ့သားလေးတဲ့ ။

အရီးလှစိတ်ထဲမတော့ကျနော့်ကို အခုမှစလုပ်ဖူးတယ်လို့ထင်နေရှာတယ် ။မနက်လင်းဆိုင်ခင်းကျတော့အရီးလှ မျက်နှာကြည်သာနေတယ်။သင်းသင်းတို့ကျူရှင်သွားဆိုင်မှာနေ့လည်ဘက်လူရှင်းတော့ဆိုင်ရှေ့ကခင်းထားတာတွေကို ပြန်သိမ်းနေတယ်။ကျနော်လည်း အားဆေးသွားပြန်သောက်တာ ဆိုင်ဈေးလာဝယ်တဲ့ အရီးလှအရွယ်အဒေါ်ကြီးက ဟဲ့အလှဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ တဲ့ ကျမနေလဲမကောင်းခြင်တာနဲ့တဲ့နင့်တူကို ရောင်းခိုင်းပေါ့ဆိုတော့ ခလေးတွေကို မခိုင်းခြင်ဘူးအမရယ်တဲ့။

ကျနော်လည်းအိမ်သာထဲဝင်ပြီးကြာဆေးလိမ်းထားပြီးငပဲကိုဆွကြည့်နေတယ်။အရီးလှဆိုင်ပိတ်ပြီးခြံတခါးသော့ခတ်တယ် အိမ်အောက်တံခါးကိုတော့ မပိတ်ဘဲအသာစေ့ထားတယ်အရီးလှက ညဘက်မှလုပ်မှာ တကယ်နေမကောင်းတာများလားပေါ့။

အခန်းထဲမှာ လှဲနေတဲ့အရီးလှကို အရီးလှ နေမကောင်းဘူးလားဆိုတော့ ကောင်းပါတယ်တဲ့။ ကျနော်လည်းခုတင်ပေါ်ပဲတက်ရမလို အောက်ဆင်းရမလိုနဲ့ အရင်က ဖင်ဆုံထွားကြီးတွေဆို မှန်းထုတဲ့အထဲတောင် မပါတဲ့ကျနော် အရီးလှဖင်ကြီးကိုတော့စွဲမက်နေပြီ ။အရီးလှ နှိပ်ပေးရမလားလို့ စကားစတော့ သဘောတဲ့ ကျနော်လည်းခုတင်ပေါ်တက်ပြီးဖင်ကြီးကိုပွတ်ပေးနေမိတယ်။

နောက်တော့ စိတ်ကမထိန်းနိုင်တော့ဘူး ။ အရီးလှ ဘေးဝင်လှဲပြီး နို့တွေနိုက်မိတော့တယ် ။ အရီးလှက ပက်လက်လှန်ပေး တော့တက်ခွပြီး နုတ်ခမ်းတွေစုပ် ဖာသည်မတွေနဲ့ လုပ်သလို လုပ်မိတော့တယ်။ အရီးလှကို ကျနော်ငယ်ငယ်ကတည်းက အဘနဲ့ အိပ်တာတောင် အဘက မစပဲ အရီးလှကစတာ အတော်နှာထန်တာကို ပြန်အမှတ်ရသွားတာလည်းပါသပေါ့။

ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ကျနော် ယက်ပလိုက်တာ အော်လိုက်တာ အာ့ အာ့ အား ဆိုပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ဖိကပ်ထားတယ် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ စဆော်တယ် ။ကျနော့် လီးတုတ်တာတော့ မှန်တယ် ။ အသာလေးပဲ ဒါပေသည့်ရှည်တာက အတော်အထောက်အကူရတယ်ပြောရမယ်။

အရီးလှအတော်ကောင်းနေတယ် ။ လေးဘက်ထောက်ပေး အရီးလှဆိုတော့ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ပြီး ကျကျနနကုန်းပေးတာ။ အိုးကြီးကိုက အယ်နေတာပဲ လီးအဝင်အထွက်ကိုကြည့်ပြီးကျနော်တော့ ခံစားမှုအထွတ်အထိပ် ရောက်နေတယ် ။အရီးလှကတော့ ကောင်းလိုက်တာကွယ် စောင့်တဲ့ အရီးလှကို တခါတည်းနှစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။

သင်းသင်းတို့ပြန်မလာခင် အိမ်ပေါ်တက်ရင်း တွယ်ကြတာပဲ။ ညဦးပိုင်းသင်းသင်းတို့ မအိပ်သေးရင် အရီးလှက ပလွေမှုတ်ပေးတယ်အိပ်ပြီဆိုတာသေချာရင် ခုတင်အောင်မှာကို အားရပါးရလိုးကြတာ။

အရီးလှနဲ့ကျနော်လိုးကြတဲ့သက်တမ်းဟာ အရီးလှ ကာမဆက်ဆံလို့မရတဲ့ အရွယ်အထိပဲ နာကျင်မှုတွေဖြစ်လာလို့လေ။ ဒါတောင် ကျနော့်ကို မှုတ်ပေးရှာတယ် ။ ကျနော့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်သလဲဆို နှင်းနှင်းနဲ့လိုးရဖို့အထိ ဂွင်ဆင်ပေးတဲ့ အထိပါပဲ ။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, May 9, 2020

ကွက်​လပ်​ (စ/ဆုံး)

ကွက်​လပ်​ (စ/ဆုံး)

အာကာမင်း ရေးသားသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သူရ​အောင်​က နယ်​မှလာ၍​ ကျောင်းတက်​ရ​သောသူတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း အ​ဆောင်​က​နေ ပညာသင်​ကြား​နေ​သော​ကျောင်းသား တ​ယောက်​ဖြစ်​သည်​။ သူ့အ​ဖေဦးတင်​အောင်​မှာ ရွာရဲ့ မျက်​နှာဖုံးတ​ယောက်​ဖြစ်​ပြီး အလုပ်ထဲမှာဘဲ အချိန်​ပြည့်​ရှိ​နေတတ်​သည်​။ 

တဦးထဲ​သောသားဖြစ်​သောသူ့ကို အ​ဖေ​ရောအ​မေကပါ တုန်​နေ​အောင်​ ချစ်​ကြသဖြင့်​ ပညာတတ်​တ​ယောက်​ဖြစ်​စေရန်​အလို့ငှာ ယခုလိုမြို့ကိုပို့ပြီး ပညာသင်​ကြား​ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ နွေ​ကျောင်းရက်​ရှည်​ပိတ်​သည့်​ ရက်​တွေမှသာ ရွာသို့ပြန်​ဖြစ်​ပြီး ကျန်​အချိန်​အများစုက​တော့ အ​ဆောင်​မှာသာအ​နေများသည်​။

မိ​ဝေးဖ​ဝေးတနယ်​တ​ကျေးကလာပြီး​ ကျောင်းတက်​နေရ​သော သူတို့လို​ကျောင်းသား​တွေ စု​ပေါင်း​နေကြ​သော​ကြောင့်​အသိပညာ အတတ်​ပညာ​တွေစုံလာခဲ့ကြပြီး လူပျိုအရွယ်​များလည်းဖြစ်​သော​ကြောင့်​ကာမဂုဏ်​ကိစ္စများအ​ပေါ်မှာ အထူးပင်​နှစ်​ခြိုက်​ကြ​ပေသည်​။

သူ့အ​ဖေဦးတင်​အောင်​မှာ အသက်​ ၄၈ နှစ်​အရွယ်​ဖြစ်​ပြီး အ​မေဖြစ်​သူ​ဒေါ်ထား​မေက​တော့ အသက်​ ၃၉ နှစ်​အရွယ်​သာ ရှိ​နေ​သေးသည်​။ ထိုသို့ သူမိဘနှစ်​ပါးရဲ့အသက်​ကွာခြားရသည့်​အ​ကြောင်းရင်းမှာ သူ့အ​မေ​ဒေါ်ထား​မေက အ​ဖေ့ရဲ့ဒုတိယဇနီးဖြစ်​ပြီး ပထမဇနီးသည်​ဆုံးပါးသွားခဲ့​သော​ကြောင့်​အ​မေဖြစ်​သူနဲ့အ​ကြောင်းပါခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်​။

ထို့​ကြောင့်​ အ​ဖေက အ​မေ့ထက်​အသက်​များစွာပိုကြီး​နေရ ခြင်းဖြစ်​သည်​။ အ​ဖေ့ပုံစံက တကယ်​ကိုအဖိုးကြီးတ​ယောက်​ပုံစံမျိုးဖြစ်​နေ​သော်​လည်း အ​မေက​တော့ယခုအချိန်​အထိ လှတုန်း​တောင့်​တုန်း​သွေးသားဆူဖြိုးတုန်းဘဲဖြစ်​သည်​။ ယခုနှစ်​အတွက်​စာ​မေးပွဲကို​ကောင်းမွန်​စွာ​ဖြေဆိုပြီးခဲ့သဖြင့်​ သူတို့သူငယ်​ချင်းတသိုက် ​မွေးရပ်​မြေကမိဘ​တွေရဲ့ရင်​ခွင်​ဆီသို့ ပြန်​ရန်​အချိန်​ကျလာပြီးဖြစ်​သည်​။

ယ​နေ့ပင်​သူလည်းရထားဖြင့်​ပြန်​လာခဲ့ပြီဖြစ်​သည်​။ရထားအထက်​တန်းက​နေစီးပြီး ပြန်​လာခဲ့​သော်​လည်း သူ့​နေထိုင်​သောဇာတိရွာ​လေးသို့ တိုက်​ရိုက်​တော့ မ​ရောက်​ပေ။ ဘူတာက​နေဆင်းပြီး​နောက်​ထပ်​ကားထပ်​စီးခဲ့ရပြီး ရထားစီးချိန်​နှင့်​ကားစီးချိန်​စုစု​ပေါင်း နာရီ  ၂၀​ လောက်​ကြာမြင့်​ပြီးမှသာ ပင်​ပန်းနွမ်းနယ်​ပြီး နုံးချိ​သောခန္ဓာကိုယ်​ဖြင့်​ရွာကိုပြန်​ရောက်​လာခဲ့သည်​။

ခြံဝန်းထဲဝင်​လာသည်​အထိ သူ့ကိုမည်​သူကမှသတိမထားမိကာကြ​သေး​သော်​လည်း အိမ်​ထဲဝင်​လိုက်​သည်​နှင့်​တပြိုင်​နက်​အ​မေကသူ့ကိုမြင်​သွားပြီး

" သား....."

ဟု ​ခေါ်ကာ သူ့ဆီ​ပြေးလာပြီးတင်းကျပ်​စွာ​ပွေ့ဖက်​ရင်း သူ့ကို​နွေး​ထွေးစွာကြိုဆိုလိုက်​သည်​။ အချိန်​ပြည့်​အလုပ်​ကိုသာ စိတ်​ဝင်​စား​နေတတ်​သောအ​ဖေက အ​မေ့အ​ပေါ်မှာ အချိန်​ပေးမှုက မရှိသ​လောက်​ရှားပါး​နေပြီး ယခုဆိုလျှင်​ သူတို့သားအမိနှစ်​ယောက်​မှာ အ​မေတခု သားတခုဘဝမျိုးဖြစ်​နေကြ​လေပြီဖြစ်​သည်​။အ​မေက အ​ဖေရဲ့လယ်​တွေကို လူငှားနဲ့သာခိုင်းထားသဖြင့်​သိပ်​ပြီးပူပန်​စရာမလိုခဲ့​ပေ။ ထို့​ကြောင့်​အိမ်​မှာသာ​အေး​အေးလူလူ​နေရင်း သူပြန်​လာမည့်​အချိန်​ကိုသာ​မျှော်​လင့်​ရင်း​စောင့်​စား​နေသည်​။ အ​မေက

" သားရယ်​ပြန်​လာမယ်​ဆိုတာအ​မေ့ကို​တောင်​အသိမ​ပေးဘူး။သားကို အ​မေဘူတာအထိလာကြိုမှာ​ပေါ့"

ဟု ဂရုဏာ​လေသံ​လေးဖြင့်​သူ့ကိုပြစ်​တင်​လိုက်​သဖြင့်​သူက

" အ​မေ ပင်​ပန်း​နေမှာ​ကြောင့်​အသိမ​ပေးးခဲ့တာပါ အ​မေရ"

ဟု​ချော့​မော့​ဖြေသိမ့်​ပေးလိုက်​သဖြင့်​အ​မေ့မျက်​နှာက ကြည်​နူး​ကျေနပ်​နေ​သော အပြုံး​ပန်းလေးတပွင့်​နှင့်​နှစ်​လိုဖွယ်​ရာအပြည့်​ဖြင့်​ကျက်​သ​ရေရှိစွာလှ​ပ​နေသည်​။

သူ့စိတ်​ထဲက​လည်း အ​မေခုလိုပြုံး​ပျော်​နေတာကိုမြင်​ပြီး သူလည်း​ပျော်​နေသလိုခံစားရသည်​။ အ​မေ​ပျော်​လျှင်​သူပါ​ပျော်​နေပြီး အ​မေစိတ်​ညစ်​နေလျှင်​သူပါ​ရောပြီးငိုမိမလားဟုပင်​တွေးလိုက်​မိသည်​။​သြော်​....သူတို့သားအမိဘဝက သံ​ယောဇဉ်​တွယ်​စရာဆို၍ ဒီအ​မေနှင့်​ဒီသားဘဲရှိ​တော့သည်​မဟုတ်​ပါလား......

သူတို့ရဲ့ရွာက ရွာဟုသာဆို​သော်​လည်း​ကျေးလက်​ဒေသကရွာမျိုးမဟုတ်​ဘဲ စံပြ​ကျေးရွာမျိုးဖြစ်​သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ရဲစခန်း​ဆေးရုံ မီးသတ်​ဌာနအပြင်​လျှပ်​စစ်​မီးပါရရှိ​နေ​သော​ကြောင့်​မြို့ငယ်​တမြို့အလား စည်​ကား​နေသည်​။ သူတို့အိမ်​က သီးသန့်​ခြံဝန်းနှင့်​ဖြစ်​ပြီး ၂ ထပ်​ပျဉ်​ထောင်​အိမ်​လည်းဖြစ်​သည်​။ 

အိမ်​တွင်​အ​မေ့ရဲ့အိမ်​မှုကိစ္စ​တွေကို ကူညီလုပ်​ကိုင်​ရန်​အတွက်​အမျိုးသမီးနှစ်​ယောက်​ကို အခ​ကြေး​ငွေ​ပေးပြီး​ခေါ်ထားရသည်​။ ရွာသို့​ရောက်​လာ​သော်​လည်း သူ့အတွက်​တော့ မြို့မှာ​နေရသည်​နှင့်​မခြားနားသဖြင့်​အခက်​အခဲကြီးလိုဖြစ်​မ​နေဘဲ​အေး​အေးသက်​သာစွာဖြင့်​အနားယူလို့ရ​နေသည်​။

သူ့ရဲ့အားလက်​ရက်​တွေအတွင်း စာ​မေးပွဲအတွက်​အချိန်​ပေးစာကျက်​ထားရ​သောအချိန်​ကို အစားပြန်​ယူပြီး အနားယူရန်​ဆုံးဖြတ်​ထား​သော်​လည်း သူထင်​သလိုဖြစ်​မလာခဲ့​ပေ။ ဘယ်​အရာမဆို အချိန်​ပြည့်​ပြောင်းလဲတတ်​သည့်​သဘာဝတရားရဲ့နိယာမအတိုင်း သူလည်း​ပြောင်းလဲလာ​တော့မည်​ဖြစ်​သည်​။

ရွာမှာလည်းဖြစ်​ပြီး ကိုယ်​အိမ်​မှာကိုယ်​ပြန်​ရောက်​နေ​သော​ကြောင့်​မ​နေ့ညကပုဆိုးတထည်​သာဝတ်​ပြီး အိပ်​ခဲ့သည်​။ ထို့​ကြောင့်​မနက်​မိုးလင်း​သောအခါ သူ​တောင်​အိပ်​ယာကမထရ​သေးခင်​မှာဘဲ သူ့​ပေါင်​ကြားကညီ​တော်​မောင်​က ကြိုတင်​၍နိုး​နေခဲ့သည်​။ 

သူ့​ပေါင်​ကြားက​အားမာန်​အပြည့်​နှင့်​ထောင်​မတ်​နေ​သောလီး​ပေါ်က ညင်​သာနူးညံ့​သောအထိအ​တွေ့တခု​ကြောင့်​သူအိပ်​ပျော်​နေရာက​နေနိုးလာခဲ့သည်​။ ထိုအခါ သူ့လီးကိုလက်​နဲ့ကိုင်​ပြီး ပွတ်​သပ်​ပေး​နေသူမှာ တခြားလူမဟုတ်​ဘဲ သူရဲ့​မွေးသမိခင်​ကျေးဇူးရှင်​သူ့အ​မေဒေါ်ထား​မေ ကိုယ်​တိုင်​ဖြစ်​နေသည်​ကို အံ့သြစွာ​တွေ့လိုက်​ရသည်​။

ဖြစ်​ပျက်​နေ​သေ ာအ​ခြေအ​နေက သူဘာဆက်​လုပ်​ရမလဲဆိုတာကို​တောင်​မစဉ်းစားနိုင်​တော့သည်​အထိ ဖြစ်​နေမိခဲ့ရပြီး သူသာနိုး​နေသည်​ကို အ​မေသိသွားပါက ရှက်​သွားနိုင်​သော​ကြောင့်​အိပ်​ချင်​ဟန်​သာ​ဆောင်​နေလိုက်​သည်​အ​မေက​သူ့ရဲ့ကုတင်​ပေါ်မှာတက်​ထိုင်​လိုက်​ပြီးသူ့လီးကိုပွတ်​သပ်​ပေး​နေသဖြင့်​သူ့စိတ်​တွေအလွန်​ပင်​လှုပ်​ရှား​နေရသည်​။ 

ကိုယ့်​ကို​မွေးထား​သောအ​မေအရင်း​ခေါက်​ခေါက်​ကြီးက ကိုယ့်​လီးကိုကိုင်​ပြီးပွတ်​သပ်​ပေး​နေသဖြင့်​စိတ်​တွေလည်းထလာခဲ့ပြီး သူ့လီက မာသည်​ထက်​ပိုမာလာခဲ့သည်​။ အ​မေ့မျက်​နှာက​ကျေနပ်​သလို အားရသလိုပြုံး​နေတာကို​တွေ့ရပြီး အ​မေ့လက်​တွေက သူ့ပုဆိုးကို​ဖြေချလိုက်​သည်​။ 

ထိုအခါ ၉၀ ဒီဂရီ​ထောင်​မတ်​နေ​သောသူ့လီးကို အ​မေ့ပါးစပ်​ကငုံထားလိုက်​သဖြင့်​နွေး​ထွေးနူးညံ့​သောအ​မေ့ပါးစပ်​ရဲ့အထိအ​တွေ့​ကြောင့်​သူ့တကိုယ်​လုံးကျဉ်​တက်​သွားသလို ခံစားလိုက်​ရသည်​။ အ​မေ့ပါးစပ်​က သူ့လီးအ​ပေါ်က​နေ ငုံရုံသာငုံထားသဖြင့်​အ​မေ့ပါးစပ်​ရဲ့​နွေး​ထွေးမှုနဲ့နူးညံ့မှုတို့ကို အပြည့်​အဝခံစား​နေရသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​အိမ်​ရဲ့​အောက်​ထပ်​က​နေ

" ထား​မေ ဘယ်​ရောက်​နေတာလဲဟ ငါလယ်​ထဲသွားပြီး စစ်​ဆေးရဦးမှာကို မနက်​စာမြန်​မြန်​ပြင်​ပေး​တော့​လေ"

ဟု​ အော်​လိုက်​သော အ​ဖေ့ရဲ့အသံ​ကြောင့် ​အ​မေလည်း သူမပါးစပ်​ထဲကသူ့လီးကိုပြန်​ထုတ်​ပြီး သူ့အခန်းထဲက​နေအ​လောတကြီး ပြန်​ထွက်​သွား​လေသည်​။ အ​မေက သူ့ပုဆိုးကိုပင်​ပြန်​ဝတ်​မ​ပေးခဲ့ဘဲ အ​လောတကြီးထွက်​သွားမှု​ကြောင့်​အာသာမ​ပြေ​သေး​သောသူ့လီးက တဆတ်​ဆတ်​တောင်​မတ်​နေရင်း ကျန်​ရစ်​ခဲ့ရသည်​။သူလည်း​ရေချိုးခန်းဆီ​ပြေးပြီး ကိုယ့်​လက်​ကိုယ်​ဘဲအားကိုးလိုက်​ရသည်​။ 

သူ့အ​နေနဲ့ အ​မေ့ရဲ့ဖင်​တွေ နို့​တွေကိုသာမှန်းပြီး​နောက်​ဆုံးမှာ​တော့ အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ကိုလိုး​နေသည်​ဟုမှန်းပြီး လက်​ကိုသွက်​သွက်​လေးလှုပ်​ရှားလိုက်​သောအခါ သူ့လီးထဲက သုတ်​ရည်​တွေက အရှိန်​ပြင်းပြင်းဖြင့်​ရေချိုးခန်းနံရံဆီသို့ ပန်းထွက်​လာခဲ့ရသည်​။ ထိုအချိန်​ကစပြီး အ​မေ့ရဲ့တဏှာကြီးမှု ရမ္မက်​ထန်​မှုနှင့်​အတူ ဆာ​လောင်​နေမှုကိုပါ သိရှိလိုက်​ရပြီး သူ့အ​နေနဲ့လည်း အ​မေ့အ​ပေါ်မှာရမ္မက်​စိတ်​တွေက ထိန်းမရသိမ်းမရအထိ ဖြစ်​လာခဲ့သည်​။ 

သားအမိချင်း မသင့်​တော်​ဘူးဆိုတာကိုသိ​သော်​လည်း အ​မေ့အ​ပေါ်ဖြစ်​နေ​သောရမ္မက်​စိတ်​ကို​တော့ ဘယ်​လိုမှထိန်းလို့မရခဲ့​ပေ။ ထို့​ကြောင့်​အ​မေ့ကို ဘယ်​လိုဘဲဖြစ်​ဖြစ်​လိုးကို လိုးရမှ​ကျေနပ်​နိုင်​မည်​ဖြစ်​ပြီး ထိုသို့လိုးခွင့်​ရ​အောင်​လည်း ကြံစည်​ရမည်ဟု​တွေးလိုက်​မိသည်​။

သူတချီထုလိုက်​သော​ကြောင့်​စိတ်​ထဲအနည်းငယ်​နေသာသလိုဖြစ်​သွားသဖြင့်​မနက်​စာစားရန်​အတွက်​ဆင်းလာခဲ့သည်​။ အ​မေက သူ့ကိုမြင်ပြီး

" ခရီးပန်းလာခဲ့တာကို ဘာလို့အ​စောကြီးထလာခဲ့ရတာလဲသားရယ်​။ ပြန်​အိပ်​လိုက်​ပါဦးလား?"

ဟု ​ပြောလာသဖြင့်​သူက

" ရပါတယ်​အ​မေရဲ့သားမပင်​ပန်း​တော့ပါဘူး"

ဟု ပြန်​ဖြေလိုက်​သည်​။ သူက အ​မေ့စကားကိုငြင်းလိုက်​သဖြင့်​အ​မေ့မျက်​နှာက တချက်​ပျက်​သလိုဖြစ်​သွားတာကို သတိထားလိုက်​မိသည်​။ ခဏကြာ​သောအခါ အ​ဖေလည်းစားလို့ပြီးသွားသဖြင့်​လယ်​ထဲသို့သွား​ရောက်​ရန်​အိမ်​က​နေထွက်​ခွာသွားသည်​။ 

ထို့အပြင်​အိမ်​မှာအ​မေနဲ့ကူလုပ်​နေ​သော အမျိုးသမီးနှစ်​ယောက်​ကလည်း သူတို့ဇာတိသို့​ခေတ္တပြန်​သွားကြသဖြင့်​တအိမ်​လုံးတွင်​အ​မေနဲ့သူသာ ကျန်​ရစ်​ခဲ့​လေသည်​။ အ​မေက

" သား ခရီးကလည်းပန်းလာတာဆို​တော့​ရေချိုးလိုက်​သင့်​တယ်​နော်​။ ပြီး​တော့ သား​ရေချိုးရင်​တ​ရော်​ကင်​ပွန်းနဲ့ တက်ိုယ်​လုံးကို​သေချာသန့်​ရှင့်​လိုက်​ဦး"

ဟု ​ပြောသည်​။သူက အ​မေ​ပြော​သောအကြံအစည်​ကို​ကောင်းစွာသ​ဘော​ပေါက်​သည်​။ ထို့​ကြောင့်​

" ​တ​ရော်​ကင်​ပွန်း​တွေနဲ့ ဘယ်​လို​ရေချိုးရမှာလဲအ​မေ?သားတခါမှ အဲလိုမျိုးမချိုးဖူးဘူး"

ဟု လမ်းစ​ဖော်​ပေးလိုက်​သဖြင့်​အ​မေက

" သားကို အ​မေကိုယ်​တိုင်​ဘဲ ချိုး​ပေးမယ်​"

ဟု သူ​ဖောက်​ထား​သောလမ်းအတိုင်း တည့်​တည့်​ကြီးတိုးဝင်​လာခဲ့သည်​။ ခဏကြာပြီး​နောက်​သူက​ရေချိုးခန်းထဲက​ခွေး​ခြေခုံမှာထိုင်နေပြီး အ​မေကသူ့​ရှေ့မှာ မတ်​တပ်​ရပ်​ရင်း သူ့အ​ပေါ်ကို​ရေ​လောင်းချ​ပေး​နေသည်​။ ထို့​နောက်​တ​ရော်​ကင်​ပွန်းဖြင့်​သူ့ကို​ခေါင်း​လျှော်​ပေးပြီး​နောက်​ရေပြန်​လောင်းချ​ပေးပြန်​သည်​။ ထို့​နောက်​အ​မေက

" ကဲ သားဆပ်​ပြာတိုက်​ရ​အောင်​သားပုဆိုးကိုချွတ်​လိုက်​"

ဟု အံ့သြဖွယ်​ရာစကားကို​ပြောလာသဖြင့်​သူလည်းနည်းနည်းရှက်​သွားပြီး

" အာ အ​မေကလဲ"

ဟု ​လွှတ်​ခနဲပြောလိုက်​မိသည်​။ အ​မေက

" ဘာလာရှက်​ပြ​နေတာလဲ?သားကိုတသက်​လုံးထဲ အ​မေဘဲ ခုလို​ရေချိုး​ပေးလာခဲ့တာ​လေ။ချွတ်​မှာသာ ချွတ်​စမ်းပါ"

ဟု​ ပြောလာသည်​။ အ​မေ့စကားက မှန်​တော့မှန်​နေသည်​။ သူ့ကို ငယ်​စဉ်​တောင်​ကျေး က​လေးဘဝထဲက အ​မေကဘဲ​ရေချိုး​ပေးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်​သော်​လည်း ယခုသူက က​လေးတ​ယောက်​မဟုတ်​တော့သဖြင့်​

" အ​မေကလဲ သားက က​လေးမှ မဟုတ်​တော့တာကို"

ဟု ပြန်​ပြောလိုက်​သောအခါ အ​မေက ကြည်​လင်​စွာ ပြုံးလိုက်​ပြီး

" သားက အဖိုးကြီးအရွယ်​ရောက်​လာရင်​လည်းအ​မေ့အတွက်​က​တော့ က​လေး​လေးတ​ယောက်​ဘဲ။အ​မေ့ကိုဘာမှရှက်​မ​နေနဲ့"

ဟု​ ပြောလာသဖြင့် ​သူလည်းမတတ်​သာ​တော့သည့်​အဆုံးပုဆိုးကိုချွတ်​ပေးလိုက်​ရ​တော့သည်​။ သူတခုကံ​ကောင်းသည်​က​ ရေမချိုးခင်​ထဲက​ တောင်​မတ်​နေ​သော သူ့လီး​ကြောင့်​အတွင်းခံတထည် ​ဝတ်​လာခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်​။ သို့​သော်​သူ့လီးရဲ့​တောင်​မတ်​နေမှု​ကြောင့်​သူ့အတွင်းခံကဖု​ဖောင်း​နေသည်​ကို​တော့ သူလည်းဖုံးကွယ်​ထားလို့မရ​တော့​ပေ။ 

သူ့ရဲ့ ဖု​ဖောင်း​နေ​သော အတွင်းခံကိုကြည့်​နေ​သော အ​မေ့မျက်​လုံးထဲက ဆာ​လောင်​မွတ်​သိပ်​နေမှုကို သူသတိထားမိသည်​။သူ့ရင်​ဘတ်​ကို ညင်​သာစွာပွတ်​သပ်​ပေးရင်း ဆပ်​ပြာတိုက်​ပေး​နေ​သော အ​မေ့လက်​ကတ​ဖြေး​ဖြေးနဲ့​အောက်​ကို​လျောဆင်းလာပြီး သူ့အတွင်းခံအနားအထိ​ရောက်​လာသည်​။ထို့​နောက်​အ​မေ့လက်​ကသူ့လီးကို အတွင်းခံအ​ပေါ်က​နေ ပွတ်​သပ်​နေပြီး အ​မေ့ရဲ့နူးညံ့​သောလက်​ရဲ့အထိအ​တွေ့​ကြောင့်​သူ့လီးကအတွင်းခံ​ဘောင်းဘီပြဲထွက်​မတတ်​ရုန်းကန်​နေသည်​။ ခဏအကြာတွင်​အ​မေ က သူ့အ​ရှေ့မှာထိုင်​ချလိုက်​ပြီး

" သား​ဘောင်းဘီကို ချွတ်​လိုက်​မယ်​"

ဟု ​ပြောပြီး သူ့ဆီကအ​ဖြေကိုပင်​မ​စောင့်​တော့ဘဲ အတွင်းခံ​ဘောင်းဘီကိုဆွဲချလိုက်​သည်​။ ထိုအခါ ချုပ်​နှောင်​ခံထားရ​သောသူ့လီးက လွတ်​လပ်​သွားပြီး အ​မေ့မျက်​နှာ​ရှေ့တည့်​တည့်​မှာ သံ​ချောင်းတ​ချောင်းလိုပင်​မာ​ကြော​တောင်​မတ်​နေသည်​။ အ​မေက သူ့လီးကိုလက်​နဲ့ဆုပ်​ကိုပြီး အထက်​အောက်​လှုပ်​ရှား​ပေးသည်​။ အ​မေ့လှုပ်​ရှား​ပေးမှုက အလွန်​ပင်​ငြင်​သာပြီး နူးညံ့မှုအပြည့်​ပါ​နေသဖြင့်​သူ့မှာနတ်​စည်းစိမ်​လို ခံစား​နေရသည်​။အ​မေက​ရေတခွက်​ယူပြီး သူ့လီးအ​ပေါ်က​နေ​လောင်းချကာ ဆပ်​ပြာ​တွေကို​ဆေး​ကြော​ပေးလိုက်​သည်​။

ထို့​နောက် ​အ​မေ့လက်​တဖက်​က သူ့လီးအရင်းက​နေဆုပ်​ကိုင်​ပေးထားပြီး လီးထိတ်​ကဒစ်​ဖူးကြီးကို ပါးစပ်​နဲ့ငုံကာစတင်​စုတ်​ပေး​လေသည်​။ အ​မေ့ပါးစပ်​ရဲ့​နွေး​ထွေးမှု နူးညံ့မှုတို့​ကြောင့်​သူ့ပါးစပ်​က​နေ

" အားးးး"

ဟု လွှတ်​ခနဲ့ပင်​အသံထွက်​ကာ​အော်​ငြီးလိုက်​မိ​သော်​လည်းအ​မေက​တော့ရပ်​တန့်​မသွားသည့်​အပြင်​သူ့လီးကိုအငမ်းမရဖြင့်​ဆက်​ကာဆက်​ကာစုတ်​နေ​လေသည်​။ သူ့စိတ်​ထဲကိုပြန်​ဝင်​လာ​သော အသိတရားတခုက သူ့ကိုနှိုး​ဆော်​လိုက်​သဖြင့်​အ​မေ့​ခေါင်းကိုလက်​နဲ့တွန်းဖယ်လိုက်​သည်​။ 

ထိုအခါ သူ့လီးကအ​မေ့ပါးစပ်​က​နေ ကျွတ်​သွားပြီးအ​မေလည်း​ရေချိုးခန်း​ဒေါင့်​ကိုကပ်​ပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့်​ငို​ကြွေး​နေ​လေသည်​။ အ​မေ့ရဲာငို​ကြွေး​နေ​သောအသံက သူ့နားထဲသို့ ခဲရည်​ပူ​လောင်းချခံလိုက်​ရသလို သူ့အတွက်​နာကျင်​စေပြီး အ​မေရဲ့မျက်​လုံးအစုံက ကျဆင်းလာ​သောမျက်​ရည်​ပူတို့ကလည်း သူ့နှလုံးသားကို အက်​ဆစ်​နဲ့​လောင်းချခံရသလို နာကျင်​စေ​လေသည်​။ထို့​ကြောင့်​ အ​မေ့အလိုဆန္ဒဟူသမျှကို လိုက်​လျော​ပေး​တော့မည်​ဟု ဆုံးဖြတ်​ချက်​ချလိုက်​ပြီး

" မငိုပါနဲ့အ​မေရယ်​အ​မေအဲလိုငိုရင်​သားမ​နေတတ်​ဘူး"

ဟု​ချော့​မော့လိုက်​သည်​။ ထိုအခါ အ​မေက

" အ​မေ့ဘဝကိုက ဆိုးတာပါသားရယ်​ သားအ​ဖေက သူ့အလုပ်​ကလွဲပြီး တခြားဘာကိုမှ စိတ်​မပါ​တော့ဘူး။ အ​မေ့ကိုလည်း ဂရုမစိုက်​တော့ဘူး။အ​မေလိုချင်​တာကိုလည်း သူမ​ပေးနိုင်​တော့ဘူး။​ပေးနိုင်​တဲ့အင်​အားလည်း သူ့မှာမရှိ​တော့ဘူး"

ဟု​ ပြောဆိုရင်းငို​နေသဖြင့်​အ​မေ့ကို​ပွေ့ဖက်​လိုက်​ပြီး

" အ​မေရယ်​ အ​မေ့မှာ သားတ​ယောက်​လုံးရှိ​နေ​သေးတာဘဲ အ​ဖေမ​ပေးနိုင်​တဲ့ဟာကို သားဆီက​နေ ယူပါသားကို အ​မေက​မွေးထားတာပါ သားကို အ​မေဘဲ ပိုင်​တာပါ"

ဟု​ပြောရင်း အ​မေ့မျက်​နှာအနှံ့ကိုနမ်းလိုက်​ပြီး အ​မေ့နှုတ်​ခမ်း​လေးကိုပါ စုတ်​ယူနမ်းလိုက်​သည်​။ ထိုအခါ အ​မေကလည်း သူ့ကိုပြန်​နမ်းလာခဲ့ပြီး အနမ်းကကြာရှည်​သွားသလိုဆာ​လောင်​မှု တပ်​မက်​မှုများဖြင့်​အငမ်းမရ​တွေဖြစ်​လာခဲ့ကြသည်​။ယခုအချိန်​အတွင်​သူကဝတ်​လစ်​စလစ်​ဖြစ်​နေ​သော​ကြောင့်​ပထမဆုံး အ​မေဝတ်​ထား​သောအင်္ကျီကိုချွတ်​လိုက်​သည်​။ 

ထိုအခါ အ​မေ့ရဲ့ရင်​သားမို့မို့ကို ဘရာစီယာအဖြူ​ရောင်​လေးက ထိန်းထားတာကို​တွေ့လိုက်​ရပြီး ထိုဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်​ပြစ်​လိုက်​သည်​။ ဖြူ​ဖွေးပြီး​ဖောင်းကားမို့​မောက်​နေ​သော အ​မေ့နို့အစုံကို​တွေ့လိုက်​ရသည်​။ သူ့ပါးစပ်​က အ​မေ့ရဲ့နို့သီး​ခေါင်းညိုညို​လေးကိုငုံပြီး တပြွတ်​ပြွတ်​မြည်​အောင်​စို့​နေရင်း ကျန်​လက်​တဖက်​ကလည်း အ​မေ့နို့တလုံးကို ဆုပ်​နယ်​ကာညစ်​ခြေ​နေသဖြင့်​အ​မေ့ပါးစပ်​က​နေ ငြီးငြူ​သောအသံ​တွေထွက်​လာသည်​။ 

ထို့​နောက်​ သူ့လက်​က အ​မေဝတ်​ထား​သော ထမိန်​ကိုပါ ချွတ်​ပြစ်​လိုက်​သောအခါ သူ့ကို​မွေးထုတ်​ထား​သော အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ဖောင်း​ဖောင်းကြီးကို​စောက်​မွှေးပါးပါး​အောက်​က​နေ မြင်​လိုက်​ရသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​အ​မေကသူ့လက်​ကိုဆွဲပြီး သူမတို့လင်​မယားအိပ်​သောအခန်းဆီသို့ ဦး​ဆောင်​၍​ခေါ်သွား​လေသည်​။

သူလည်းအ​မေ့​နောက်​က​နေလိုက်​လာရင်း လမ်း​လျှောက်​လိုက်​တိုင်းလှုပ်​ရှားယိမ်းခါ​နေ​သော အ​မေ့ဖင်​တွေကိုလက်​နဲ့ကိုင်​၍ ဆုပ်​နယ်​လာခဲ့သည်​။အခန်းထဲ​ရောက်​ပြီး တံခါးကို​လော့ချလိုက်​ပြီး​နောက်​သူ​ရောအ​မေပါကုတင်​ပေါ်သို့ တက်​လိုက်​ကြသည်​။

သူကအ​မေ့နို့​တွေကို ဆက်​လက်​စို့​ပေး​နေစဉ်​မှာ အ​မေ့လက်​က သူ့​ခေါင်းကို​အောက်​သို့တွန်း​နေသဖြင့်​သူ့မျက်​နှာကအ​မေ့​ပေါင်​ကြားသို့​ရောက်​လာသည်​။ ထို့​နောက်​သူ့ကို​မွေးထား​သော အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ကြီးကို လက်​နှင့်​ဖြဲပြီး​စောက်​ပတ်​အတွင်းသားရဲရဲ​တွေကို လျှာနဲ့ယက်​ပေးလိုက်​ရင်း​ထောင်​ထလာ​သော​စောက်​စိကိုပါ စုတ်​ပေး​နေလိုက်​သည်​။

အ​မေ့​ စောက်​ပတ်​ထဲကစိမ့်​ထွက်​လာ​သေ ာ​စောက်​ရည်​ကြည်​များနှင့်​သူ့ရဲ့တံ​တွေး​တွေ​ရောသွားပြီ အ​မေ့​စောက်​ပတ်​တခုလုံး စိုရွှဲသွား​သောအခါ အ​မေက

" အ​မေ သားကို စုတ်​ပေးရဦးမလား?"

ဟု အလိုက်​တသိ​မေးလာသည်​။ သူက

" အခု အရင်​ဆုံး အ​မေ့ကိုလိုးဦးမယ်​ အ​မေစုတ်​ချင်​ရင်​နောက်​မှဘဲစုတ်​တော့သားအ​မေ့ကို လိုးချင်​လှပြီ"

ဟု​ပြောပြီး အ​မေ့​ပေါင်​ကြားထဲဒူး​ထောက်​ထိုင်​လိုက်​သည်​။ သူ့လီးကို အ​မေ့​စောက်​ပတ်​အဝမှာ​တေ့ထားလိုက်​သော အချိန်​တွင်​အ​မေက

"​ ဖြေး​ဖြေး​နော်​သားသားဟာကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်​ဘူးပြီး​တော့ အ​မေက သားအ​ဖေနဲ့ မလုပ်​တာ အရမ်းကြာ​နေပြီ"

ဟု သတိ ပေး​လေသည်​။သူ့လီးကိုအ​မေ့​စောက်​ပတ်​ထဲ ဖိသွင်ိးုလိုက်​သည်​။​စေးပိုင်​ပြီးကျပ်​ထုပ်​နေ​သော အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ထဲသို့ သူ့လီးကတဝက်​သာဝင်​သွားသည်​။ 

ထို့​ကြောင့်​သူ့လီးကို ဝင်​သ​လောက်​လေးသာအထုတ်​အသွင်းလုပ်​ပြီး လိုး​ပေး​နေလိုက်​သည်​။ အ​မေအမှတ်​တမဲ့ဖြစ်​နေချိ်န်​တွင်​သူ့လီးကိုအဆုံးအထိ​ဆောင့်​သွင်းလိုက်​သဖြင့်​အ​မေ့​ကျော​လေး​ကော့တက်​သွားသလို မျက်​လုံးကလည်း မျက်​ရည်​တွေပင်​လည်​လာသည်​အထိ နာကျင်​သွားရှာသည်​။ အ​မေက

" ခဏ ခဏ​နေပါဦးနာလိုက်​တာသားရယ်​အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ကွဲသွားပြီလား​တောင်​မသိဘူး"

ဟု ​ပြောရှာသည်​။ ထို့​ကြောင့်​သူလည်း အ​မေ့နို့​တွေကို ပြန်​စို့​နေလိုက်​သည်​။ ခဏအကြာတွင်​အ​မေ့​စောက်​ပတ်​က သူ့လီးကို ညစ်​ညစ်​ပေးလာသဖြင့်​ဖြေး​ဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်​လုပ်​ပြီး ညင်​ညင်​သာသာ​လေးလိုး​ပေး​နေလိုက်​သည်​။ အချိန်​၂ မိနစ်​လောက်​အထိ ထိုသို့လိုး​ပေး​နေ​သောအခါ အ​မေက

" လိုး​တော့သား အ​မေ့ကို​ဆောင့်​လိုး​ပေး​တော့ သားကြိုက်​သလိုလိုး​တော့ သားရယ်​"

ဟု ခွင့်​ပြုလိုက်​သဖြင့်​သူ့​ဆောင့်​ချက်​တွေကို အရှိန်​တင်​လိုက်​သည်​။အ​မေ့ခါးက်ို လက်​နှစ်​ဖက်​နဲ့စုံကိုင်​ပြီး အားရပါးရ​ဆောင့်​လိုး​နေရင်း သူက

" အခု အ​မေ့ကို ဘယ်​သူကလိုး​နေတာလဲ​ပြောစမ်းပါအ​မေ"

ဟု ​ပြောလိုက်​သောအခါ အ​မေက

" သားလိုး​နေတာ အ​မေ့သား​လေးက အ​မေ့ကိုလိုး​နေတာ​ ဆောင့်​သား​လေး သားကို ဒီ​စောက်​ပတ်​က​နေဘဲအ​မေ​မွေးထားတာ။ ဒီ​စောက်​ပတ်​ကို သားလီးကြီးနဲ့အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ"

ဟု ဟန်​ဆောင်​နိုင်​ခြင်းမရှိ​တော့ဘဲပွင့်​လင်းစွာ​ပြောလာ​တော့ သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ကိုယ့်​အ​မေကိုယ်​ပြန်​လိုး​နေရ​သော အသိစိတ်​နှင့်​အတူ အ​မေ့ရဲ့အ​ပေး​ကောင်းမှုတို့​ကြောင့်​သူပြီးချင်​လာသည်​။ ထို​ကြောင့်​သူက

" သား သားပြီးချင်​နေပြီအ​မေအပြင်​မှာပြီးရမှာလား?အထဲမှာပြီးရမှာလား?"

ဟု​မေးလိုက်​သောအခါ အ​မေက

" အထဲမှာပြီးလိုက်​သား သားလီးရည်​တွေကို အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ထဲပန်း ပန်းးးးးထုတ်​ပေးးးး အားးအားးးးးးအားးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဟု​ပြောရင်း တကိုယ်​လုံး တဆတ်​ဆတ်​နဲ့တုန်​သွားပြီ ကာမပန်းတိုင်​သို့​ရောက်​သွား​လေသည်​။ ထိုအခါ သူလည်း အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့အားအကုန်​ဆောင့်​လိုးပြစ်​လိုက်​ရင်း အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ထဲသို့ သုတ်​ရည်​တွေပန်းထုတ်​လိုက်​သည်​။သူ့ခန္ဓာကိုယ်​က အ​မေ့ကိုယ်​ပေါ်သို့ ပြိုလဲကျလာ​သောအခါ အ​မေကသူ့ကို​ပွေ့ဖက်​ပေးထားပြီး လိုချင်​တာရ၍ကြည်​နူး​ကျေနပ်​နေ​သောအပြုံး​လေးဖြင့်​သူ့နဖူးကိုနမ်းပြီး

" အ​မေ့သား​လေး​မောသွားရှာပြီ"ဟု​ပြော​လေသည်​။

ထို​နေ့က အ​ဖေအိမ်​ပြန်​မလာတာ သူတို့သားအမိနှစ်​ယောက်​အဖို့ အ​တော်​လေးကံ​ကောင်းသွားကြသည်​။ အ​မေနဲ့​ရေချိုးခန်းက​နေတဆင့်​ခံစားချက်​တွေ​ ပေါက်​ကွဲကုန်​ခဲ့ကြပြီး ကာမအမိုက်​မှောင်​ဖုံးလွှမ်းခဲ့ကြရင်း အဆုံးစွန်​သောအ​ခြေအ​နေသို့​ ရောက်​သွားခဲ့ကြသည်​။ ထို့​နောက်​ သူ​မော​မောဖြင့်​အိပ်​ပျော်​သွားခဲ့ပြီး ယခုပြန်​နိုးလာ​သောအခါ အ​မေ့ကို အခန်းထဲမှာမ​တွေ့ရ​တော့​ပေ။ 

ထို့​ကြောင့်​ သူ့အခန်းသို့သွားပြီး ပုဆိုးတထည်​နှင့်​အင်္ကျီတထည်​ကို ဝတ်​လိုက်​ပြီး​အောက်​ထပ်​သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်​။ ဧည့်​ခန်းသို့အ​ရောက်​တွင်​ဧည့်​သည်​အချို့က အ​ဖေနဲ့အတူထိုင်​နေပီး အ​ရေးကြီးကိစ္စတခုကို​ဆွေး​နွေး​နေဟန်​ကိုမြင်​လိုက်​ရသည်​။ ထို့​နောက်​အ​ဖေက ထိုင်​ရာက​နေထလာပြီး ဧည့်​ခန်းကအထွက်​တွင်​သူနှင့်​ပက်​ပင်းတိုးမိသည်​။ ထိုအခါ အ​ဖေက

"​ သြော်​သားအ​ဖေ အလုပ်​ကိစ္စတခုနဲ့ မြို့ကိုသွားရလိမ့်​မယ်​။ မကြာဘူးဆိုရင်​တောင် ​၄ ရက်​လောက်​တော့ကြာလိမ့်​မယ်​အ​ဖေမရှိတုန်း မင်းအ​မေကို​သေချာဂရုစိုက်​လိုက်​နော်​"

ဟု အသိ​ပေးစကား​ပြောလိုက်​သည်​။ထိုအချိန်​တွင်​မီးဖိုခန်းဘက်​က​နေထွက်​လာ​သော အ​မေက အပြုံး​လေးဖြင့်​

" စိတ်​မပူပါနဲ့အကိုကြီးရယ်​သားကအားကိုး​နေရပါပြီ။ ဒါ​ပေမယ့်​မ​နက်​ပိုင်းက​တော့​ရှင့်​သားကကျမကို​ငို​အောင်​လုပ်​ခဲ့​သေးတယ်​"

ဟု စပ်​ဖြဲဖြဲနှင့်​ပြောလိုက်​သဖြင့်​သူ​တောင်​လန့်​သွားခဲ့ရသည်​။ ထိုအခါ အ​ဖေက

" မင်းအ​မေကို ငို​အောင်​လုပ်​တာ​တော့ ငါခွင့်​မပြုနိုင်​ဘူး​နော်​။ ငါမရှိတုန်း မင်းအ​မေ​ကျေနပ်​အောင်​ဘာကိစ္စမဆို လုပ်​ပေးလိုက်​ကြားလား"

ဟု ​လေသံမာမာဖြင့်​ပြောလာသည်​။ သူက

" စိတ်ချပါအ​ဖေ။သားအ​မေ့ကို စိတ်​အ​နှောက်​အယှက်​ဖြစ်​အောင်​ မလုပ်​တော့ပါဘူး"

ဟု ကတိ​ပေးလိုက်​ပြီး​အ​မေ့ကိုကြည့်​လိုက်​သောအခါ အ​မေကလည်းသူ့ကိုပြန်​ကြည့်​နေသည်​ကို ​တွေ့လိုက်​ရသည်​။အ​မေက အ​ဖေခရီးထွက်​ရန်​အတွက်​ထုတ်​ပိုးပြင်​ဆင်​နေချိန်​တွင်​ သူက အ​မေ့ကိုဒီ​လေးရက်​လုံး ဘယ်​လိုလိုးရမလဲဆိုတာကို စဉ်းစား​နေခဲ့သည်​။ 

အ​ဖေခြံထဲက​နေထွက်​သွားပြီး​ နောက်​ခြံတံခါးကိုပိတ်​၍ အ​မေ့ဆီ​ပြေးလာပြီး အ​နောက်​က​နေသိုင်းဖက်​လိုက်​သည်​။ သူ့လက်​တွေက အ​မေိ့နို့​တွေကို အင်္ကျီအ​ပေါ်က​နေဆုပ်​ကိုင်​ထားရင်း အ​မေ့နားရွက်​လေးကိုစုတ်​ပေးလိုက်​သည်​။ ထိုအခါအ​မေ့လက်​က သူ့လီးကိုဆုပ်​ကိုင်​ကာပွတ်​သပ်​ပေးလိုက်​ရင်း

" မနက်​ကကိစ္စအတွက်​အ​မေသားကိုအရမ်း​ကျေနပ်​တယ်​။ အ​မေ့ရဲ့ လိုအပ်​နေတဲ့ကွက်​လပ်​ကို သားကဖြည့်​ဆည်း​ပေးလို့​ကျေးဇူးလည်းတင်​ပါတယ်​သားရယ်​"

ဟု ​ပြောလာသည်​။ သူက

" ဒါ​တွေမလိုပါဘူးအ​မေရယ်​သားကအ​မေ့အတွက်​ဆို ဘာမဆိုလုပ်​မှာပါ"

ဟု ​ပြောလိုက်​သောအခါ အ​မေက

" ကဲ သားလည်းဗိုက်​ဆာ​ရော​ပေါ့အ​မေသားစားဖို့ ထမင်းပြင်​လိုက်​မယ်​"

ဟု ​ပြောကာ မနက်​စာစားဖို့ပြင်​ပေး​လေသည်​။ မနက်​ စာစား​သောက်​လိုက်​ကြပြီး​နောက်​အ​မေက သူ့ကိုတ​ရေးပြန်​အိပ်​စေပြီး သူမလည်းအိပ်​လေသည်​။ ည​နေပိုင်းအချိန်​တွင်​သူကအ​မေ့ကို​ခေါ်ပြီး တဖက်​မြို့ကရုပ်​ရှင်​ရုံသို့ဆိုင်​ကယ်​နဲ့ ထွက်​လာခဲ့သည်​။ ထိုမြို့ကအ​ဖေသွား​သောမြို့မဟုတ်​ဘဲ သူတို့ရွာက​နေ နာရီဝက်​ကျော်​လောက်​သာ သွားရသည်​။ ထိုမြို့သို့အ​မေ့ကိုဆိုင်​ကယ်​နောက်​က​နေတင်​ပြီးသွား​နေစဉ်​သူက

" အ​မေက အရမ်းလှတာဘဲသား​တော့အ​မေ့ကို မယား​တော်​ချင်​နေပြီ"

ဟု စလိုက်​သောအခါ အ​မေကသူ့ဗိုက်​ခေါက်​ကို မနာကျင်​စေရ​အောင်​ဖွဖွ​လေးဆွဲလိမ်​ပြီး

" ဟင်း​နော်​မ​အေကို ဒီလိုလာ​ပြော​နေတယ်​"

ဟု ပြန်​ပြောလသည်​။ ထို့​ကြောင့်​သူက

" ဟုတ်​ပါပြီ အ​မေရယ် ​အ​မေ့လို အ​မေမျိုးရထားတာဒီကမ္ဘာ​ပေါ်မှာ သားကကံအ​ကောင်းဆုံးသားတ​ယောက်​ဘဲ"

ဟု​ပြောလိုက်​သောအခါ အ​မေကသ​ဘောကျစွာရယ်​ပြီးသူ့ခါးကိုဖက်​ထား​လေသည်​။ ထိုမြို့သို့​ရောက်​ပြီး ရုပ်​ရှင်​ကြည့်​လိုက်​ကြသည်​။ ထို့​နောက်​ဟော်​တယ်​တခုကိုသွားပြီး အခန်းတခန်းယူကာ စားစရာ​တွေကိုလည်း မှာကြားပြီး အခန်းထဲသို့သာ ပို့ခိုင်းလိုက်​သည်​။ 

သူတို့သားအမိရဲ့နာမည်​တွေကို​တော့ ဦးသူရ​အောင်​နှင့်​ဖနီး​ဒေါ်ထား​မေဟုဘဲနာမည်​စာရင်း​ပေးသွင်းလိုက်​ကြသည်​။အခန်းထဲက ညအိပ်​ကုတင်​ကြီး​ပေါ်မှာလဲ​လျောင်း​နေကြရင်း အ​မေ့ကိုသူ့ရင်​ခွင်​ထဲထည့်​ထားကာ​ပွေ့ဖက်​ထားသည်​။ အ​မေက သူ့ရင်​ခွင်​ထဲက​နေ

"အ​မေတခါမှ ခုလိုမျိုးမ​ပျော်​ခဲ့ရဖူးဘူးသားသားနဲ့ကျ​တော့မှဘဲ အ​မေအရမ်းကိုလွတ်​လပ်​သလိုခံစားရပြီး အရမ်းလည်း​ကျေနပ်​ရတယ်​။ အ​မေ့ကို​ပျော်​အောင်​လုပ်​ပေးတဲ့သားကို အရမ်းဘဲ​ကျေးဇူးတင်​မိတယ်​"

ဟု ခံစားချက်​အပြည့်​ဖြင့်​ပြောလာသည်​။ ထိုအခါသူက

" အ​မေ့ဘဝရဲ့​ပျော်​ရွှင်​စရာ​နေ့ရက်​တွေကအခုကစပြီး လာ​နေပါပြီ။ ဒါက အစဘဲရှိ​သေးတာပါအ​မေရယ်​"

ဟု ပြန်​ပြောလိုက်​သောအခါ အ​မေက

" သားရယ်​"

ဟု ​ရေရွတ်​ရင်း သူ့နှုတ်​ခမ်းကိုနမ်းလိုက်​သည်​။ ထိုသို့နမ်းလိုက်​ရာက​နေအစပြုပြီး အ​မေ​ရောသူပါ အငမ်းမရ​တွေဖြစ်​လာကြသည်​။ အရသာရှိ​သော ညစာကိုပင်​သတိမရကြ​တော့ဘဲ အရသာအရှိဆုံးအစားအစာကို မြိန်​ရည်​ယှက်​ရည်​စား​ကြရန်​ဆိုင်းပြင်​နေကြသည်​။

ထိုညက အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ကို အချိန်​ကြာမြင့်​စွာယက်​ပေးခဲ့​သော​ကြောင့်​အ​မေ့မှာအလိုး​တောင်​မခံရ​သေးဘဲ၃ ချီ​တောင်​ပြီးခဲ့ရသလို အ​မေစုတ်​ပေးမှု​ကြောင့်​သူလည်း အ​မေ့ပါးစပ်​ထဲသို့ ၂ ကြိမ်​တိတိ သုတ်​ရည်​တွေပန်းထုတ်​ခဲ့ သည်​။ 

ထိုသို့ပြီးခဲ့မှု​ကြောင့်​အ​မေ့ကိုလိုး​သောအခါ အချိန်​အကြာကြီးဆွဲလိုးနိုင်​ခဲ့ပြီး ပုံစံ​တွေလည်းတမျိုးပြီးတမျိုး​ပြောင်းကာ လိုးခဲ့ကြသည်​။ အ​မေကလည်း သူ​ပြောသမျှ ဘာတခုမှ ဆင်​ခြေ​ပေးခြင်း​စောဒကတက်​ခြင်းမျိုးမရှိဘဲ သူ့စိတ်​တိုင်းကျ​နေ​ပေးရင်း သူလိုးသမျှကိုခံ​ပေး​နေသည်​။ 

ထိုညကအ​မေ့ဖင်​ကလွဲပြီး သူ့စိတ်​ကြိုက်​လိုးခွင့်​ရခဲ့သည်​။ ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့လိုးဖို့ဆိုတာ သူအိမ်​မက်​တောင်​မမက်​ခဲ့ဖူး​ပေမယ့် ​တကယ်​ပင်​လိုးခွင့်​ရ​နေသည်​။ အချိန်​ကြာမြင့်​စွာအလိုးမခံရ​သော အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ရဲ့​စေးပိုင်​တင်းကျပ်​မှုနှင့်​အတူ အ​ပေး​ကောင်းလှ​သောအ​မေ့​ကြောင့်​သူ့မှာအစွဲကြီးစွဲသွားရသလို ကျန်းမာသန်​စွမ်းပြီး အင်​အားအပြည့်​နဲ့လိုး​ပေးနိုင်​သောသူ့ကိုလည်း အ​မေကအစွဲကြီးစွဲသွား​လေသည်​။ 

ထိုညက​ဟော်​တယ်​မှာဘဲအိပ်​လိုက်​ကြပြီး​နောက်​တ​နေ့မနက်​မှသာအိမ်​ပြန်​လာခဲ့ကြသည်​။ အပြန်​လမ်းတ​လျှောက်​လုံးတွင်​လွတ်​လပ်​စွာဖြင့်​ပျော်​ရွှင်​မြူးတူး​နေ​သော အ​မေ့ပုံစံက ရှိရင်းစွဲအသက်​ထက်​များစွာနုပျို​နေပြီး နတ်​မိမယ်​လေတပါးလိုပင်​လှပ​နေသည်​ဟု ထင်​မိသည်​။

ထိုသို့ဖြင့်​ အ​ဖေရှိ​နေ​သောအချိန်​များတွင်​သားအမိလိုတမျိုး အ​ဖေ့ကွယ်​ရာတွင်​လင်​မယားလိုတဖုံ​နေလာခဲ့ကြရင်း အချိန်​တလပင်​ကျော်​လာခဲ့သည်​။ ထိုတလအတွင်း အ​မေ​ရောသူပါ အိမ်​ထဲမှာသာအ​နေများခဲ့ကြပြီး အ​ဖေမရှိသည်​နှင့်​တပြိုင်​နက်​လိုးကြခံကြရင်းဖြင့်​အခ်ျ​န်​တွေကုန်​လာခဲ့ကြသည်​။ တလပြည့်​ပြီး​နောက်​ညစာစား​နေ​သောအချိန်​တွင်​အ​ဖေက

" ထား​မေ​ရေငါ့သူငယ်​ချင်းက သူ့သမီးမင်္ဂလာ​ဆောင်​ကိုလာဖို့ဖိတ်​နေတယ်​။ ငါကလည်း လယ်​တွေကိုပြစ်​ထားခဲ့လို့မရ​တော့ မင်းတို့သားအမိဘဲ သွားလိုက်​ကြကွာ။ သားကလည်း မင်းအ​မေ​ပြေစကားကိုနား​ထောင်​ပြီးခိုင်းတာလုပ်​ပေးလိုက်​"

ဟု​ပြောလာသည်​။ ထိုအခါ အ​မေက

" သား အ​မေ​ပြောတာ နား​ထောင်​ပြီးအ​မေ​ပြောတာ လုပ်​မှာလား"

ဟု အ​ဖေ့​ရှေ့မှာဘဲ​မေးလာသဖြင့်​သူက

" အ​မေက အ​ဖေ့စကား​ကြောင့်​ သားရဲ့သခင်​မဖြစ်​သွားပြီ​လေဗျာ သားက အ​မေ့အမိန့်​ကို ဘယ်​လိုလုပ်​လွန်​ဆန်​နိုင်​ပါ​တော့မလဲ?"

ဟု​နောက်​ပြောင်​လိုက်​သဖြင့်​ အ​ဖေ​ရောအ​မေကပါ သ​ဘောကျစွာဖြင့်​ရယ်​မောလိုက်​ကြသည်​။ ထိုညအိပ်​ခါနီးအချိန်​တွင်​အ​မေကသူ့ကိုအချက်​ပြသလို ကြည့်​လိုက်​ပြီး အ​ဖေ့ကို​ကော်​ဖီ​ဖျော်​ပေးသည်​။ အ​ဖေ့အတွက်​ဖျော်​ပေး​သော​ကော်​ဖီထဲတွင်​ထုံးစံအတိုင်း အိပ်​ဆေးပါမည်​ကို​တော့ သူသ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​။ 

ထိုည ၁၁ နာရီထိုးခါနီးအချိန်​တွင်​အိမ်​ထဲက​နေ ခြံထဲသို့ဆင်းပြီးအိမ်​အ​နောက်​ဖက်​မှောင်​ရိပ်​ကျပြီးအကာအကွယ်​ကောင်း​သော အ​မေနဲ့​တွေ့​နေကျ​နေရာ​လေးသို့ ထွက်​လာခဲ့သည်​။ ထို​နေရာသို့​ရောက်​သောအခါ သူ့လက်​တဖက်​ကိုဆွဲပြီး သူ့နှုတ်​ခမ်းကိုအငမ်းမရနမ်းတာကိုခံလိုက်​ရသည်​။ 

အ​မေ့ဆီက​နေရ​နေကျ ကိုယ်​သင့်​နံ့​လေး​ကြောင့်​အ​မှောင်​ထဲမှာပင်​အ​မေဆိုတာကို သိရှိလိုက်​ရပြီး မြက်​ခင်း​ပေါ်ကိုအ​မေ​ရောသူပါ လှဲလိုက်​ကြသည်​။ အ​မေနဲ့အငမ်းမရနမ်း​နေရင်း သူ့လက်​တွေက အ​မေဝတ်​ထား​သောအင်္ကျီ ဘရာစီယာနှင့်​ထမိန်​တို့ကို ချွတ်​ပြစ်​လိုက်​သလို အ​မေကလည်း သူ့ရဲ့အင်္ကျီနှင့်​ပုဆိုးကို ချွတ်​ပေးသည်​။ 

ထို့​ကြောင့်​သားအမိနှစ်​ယောက်​စလုံး ဝတ်​လစ်​စလစ်​ဖြစ်​သွားကြပြီး​နောက်​အ​မေက သူ့လီကိုလက်​နဲ့ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​ပြီး

" ဒီ​ကောင်​ကြီးကို လွမ်း​နေတာကွာ၃ ရက်​ရှိပြီ ထိ​တောင်​ထိခွင့်​မရဘူး"

ဟု ​ပြောကာ သူ့လီးကိုစစုတ်​လေသည်​။သူ့ရဲ့​လေ့ကျင့်​ပေးမှု​ကြောင့်​အ​မေကလီးစုတ်​တာကျွမ်းကျင်​လာခဲ့သည်​။ အရင်​တုန်းက သူ့လီးဝက်​သာ ပါးစပ်​ထဲဝင်​အောင်​စုတ်​နိုင်​သော်​လည်း ယခုဆိုလျှင်​သူ့လီးတ​ချောင်းလုံး ပါးစပ်​ထဲဝင်​အောင်​စုတ်​တတ်​လာခဲ့ပြီဖြစ်​သည်​။

အ​မေ့ရဲ့ကျွမ်းကျင်​စွာစုတ်​ပေးမှု​ကြောင့်​သူ့လီးကသံ​ချောင်းတ​ချောင်းလို မာ​ကျောလာ​သောအခါ အ​မေကသူမရဲ့ပါးစပ်​ထဲက​နေ သူ့လီးကိုထုတ်​ပြီး သူ့အ​ပေါ်က​နေခွထိုင်​လိုက်​သည်​။ လီးကိုလက်​တဖက်​က​နေကိုင်​ပြီး သူမ​စောက်​ပတ်​မှာ​တေ့ကာ ထိုင်​ချလိုက်​သဖြင့်​သူ့လီးက အ​မေ့​စောက်​ပတ်​ထဲ သို့​လျောခနဲ့တိုးဝင်​သွားသည်​။

အ​မေ့​စောက်​ပတ်​က ဘယ်​အချိန်​ဘဲလိုးလိုး တင်းကျပ်​နေသဖြင့်​သူ့အတွက်​မရိုးနိုင်​အောင်​ဖြစ်​နေရပြီး တကြိမ်​ထက်​တကြိမ်​ပို၍သာစွဲလမ်းလာခဲ့မိသည်​။ အ​မေကသူ့အ​ပေါ်က​နေ​ဆောင့်​လိုး​ပေးလိုက်​ညှောင့်​လိုး​ပေးလိုက်​ဖြင့်​သူမစိတ်​တိုင်းကျ​ဆောင့်​လိုး​ပေး​နေရင်း ပါးစပ်​ကလည်း တအင်းအင်း တအားအားဖြင့်​အော်​ဟစ်​နေသည်​။

အ​မေ့ အော်​သံကကျယ်​နေသဖြင့်​သူက အနည်းငယ်​စိုးရိမ်​နေမိ​သော်​လည်း အ​မေကမူဘာကိုမှဂရုမစိုက်​တော့ဘဲ ထင်​သလိုသာကြမ်း​နေ​တော့သည်​။ထို့​နောက်​အ​မေက​လေးဘက်​ကုန်း​ပေးသဖြင့်​သူကအ​မေ့​နောက်​က​နေပြီး လိုး​ပေးလိုက်​သည်​။ 

သူ့လက်​တွေက အ​မေ့ခါးကိုကိုင်​ထားပြီး အားမာန်​အပြည့်​ဖြင့်​ ဆောင့်​လိုး​နေ​သော​ကြောင့် ​သူတချက်​ဆောင့်​လိုက်​တိုင်း အ​မေ့ပါးစပ်​က​နေ "အား" ဆို​သောအသံကထွက်​လာသည်​။ ထိုညကအ​မေနဲ့ ၃ ချီအထိ လိုးလိုက်​ကြပြီးမှသာ အ​မေလည်းစိတ်​ကျေနပ်​သွားခဲ့ပြီး အိမ်​ထဲပြန်​ဝင်​ရန်​ပြင်​လိုက်​ကြသည်​။အ​မေ​ရောသူပါ အဝတ်​အစား​တွေပြန်​ဝတ်​လိုက်​ကြပြီး အိမ်​ထဲပြန်​လာခဲ့ကြသည်​။ အ​မေက သူမအခန်းထဲဝင်​ခါနီးအချိန်​တွင်​သူ့ဖက်​ပြန်​လှည့်​လာပြီး သူ့နှုတ်​ခမ်းကိုစုတ်​ယူကာနမ်းလိုက်​သည်​။ ပြီး​နောက်​အ​မေက

" မြို့ကမင်္ဂလာ​ဆောင်​ကို​ရောက်​ရင်​သားသိပ်​လိုးချင်​နေတဲ့ အ​မေ့ဖင်​ကိုလိုးခွင့်​ပေးမယ်​"

ဟု​ပြောပြီး သူမအခန်းထဲဝင်​ပြေးသွား​လေသည်​။ သူ့ကို​ကျော​ပေးပြီးထွက်​ပြေးသွား​သောအ​မေ့ဖင်​တွေက သူ့ကိုမြူစွယ်​နေသလိုဖြစ်​နေပြီး

" မနက်​ည​တော့ ဒီဖင်​ကိုလိုးရ​တော့မယ်​"

ဟု စိတ်​ထဲက​နေ​တွေးလိုက်​မိပြီး ငြိမ်​သက်​နေ​သောသူ့လီးက ပြန်​လည်​ခေါင်း​ထောင်​လာ​လေသည်​။ အ​မေနဲ့သူရဲ့အ​ခြေအ​နေက​နောက်​ပြန်​ဆုတ်​လို့ ဘယ်​လိုမှမရ​တော့သည့်​အတူတူ မှားမှန်းသိ​နေ​သော်​လည်း​ရှေ့ဆက်​တိုးရန်​အတွက်​သာ စဉ်းစားထား​လေ​တော့သည်​။


 

မှတ်​ချက်​။          ။My hungry mom ကို ဘာသာပြန်​ထားခြင်းဖြစ်​ကြောင်း ရိုးသားစွာဝန်​ခံရင်း

​လေးစားစွာဖြင့်​

.... ..... ......

( mom lover )



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။