Configure Page List

Tuesday, March 31, 2020

ကံလွှဲရာ ရမ္မက်ခိုးဝေလို့ ဖြည်လျော့ကာ သာယာမိတယ် (စ/ဆုံး)

ကံလွှဲရာ ရမ္မက်ခိုးဝေလို့ ဖြည်လျော့ကာ သာယာမိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

“ ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး  ”

“ ဟုတ်  … ရေဗူး မှာထားတာပါ  ”

“ ကျနော်.. ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင်  အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် "

ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။

“ ဟုတ်ကဲ့ ရှင် ”

“ ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ  ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား  ”

“ အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က … ရေလိုချင် ဖုန်းဆက်မှာပေးမယ် ဆိုပြီး … ဆက်ပေးတာပါ  ”

“ အော် … ဟုတ်တယ် … ဒေါ်တိုးက … ကျနော့် ဖေါက်သည်ပါ … ကျနော့်နာမည်က … စိုးကျော်တဲ့ ခုလည်း ဒေါ်တိုး အိမ်ဘေးက လူသစ်ဆိုလို့ … အမ ရပ်နေတာ မြင်လို့ မေးကြည့်လိုက်တာ "

“ ဟုတ် …အဲ … အိမ်ထဲ ထိ … ပို့ပေးပါ့လား  ”

“ ပို့ပေးပါတယ် … အမရဲ့ … ကဲ နေရာပြ  ”

စိုးကျော် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ထိုင်မောင်းသော နေရာမှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းရာ ပေါင်တဖက်အကြွတွင် ဒူးဆစ်ကျော်ကျော်လေး ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစက လှန်ကာ ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးမဲကြီးနှင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ခင်ချိုနွယ် လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ အာ  ”

အကြည့်လွဲရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။

“ အမ… ကျနော့်ကို … နေရာပြလေ  ”

ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်နေစဉ် စိုးကျော် အသံကြောင့် ပြန်ကြည့်မိရာ မိုးကျော်မှာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် နောက်ခန်းမှ ရေသန့်ဗူးကြီး တဗူးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတာသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

“ ဒီ ဒီ … ဒီဘက်  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ အသံတုန်ရီစွာ ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။သူမ လက်ထပ်ပြီးတာ ၁ လခန့်သာ ရှိသေး၏။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်နှင့် ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေရာ ၁ ပတ်သာ နေခဲ့ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ အမ အပျိုကြီးနှင့် စကားများကာ ၂ ပတ်အကြာတွင် ယခုလက်ရှိ အိမ်လေးအား အလောသုံးဆယ်ဖြင့် ငှားနေလိုက်ကြ၏။ 

အရပ် မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် မျက်ခုံးထူထူ မျက်ဝန်းနက်လေးဖြင့် မျက်နှာသွယ်ကာ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များအား ဆံကျစ် ကျစ်ပြီး နောက်ကျောဘက် ချထားလေ့ရှိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစား ကျ၍ မို့မောက် စူထွက်နေသော ရင်သားများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ  ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက်  လုံး၀န်းကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

စိုးကျော်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆နှစ်ခန့်က စျေးထဲ ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ရင်း အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားခဲ့သည်။ထိုရှမ်းတရုတ်မ၏ အထည်ထုပ်များ နယ်သို့ပို့ရာ မိုးကျော်မှာ ကားကိတ်များသို့ လက်တွန်းလှည်းဖြင့် ပို့ပေးရ၏။ 

တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးကာ လိုးနည်းပေါင်းစုံ တတ်ကျွမ်းခဲ့တော့သည်။ခုလက်ရှိ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ဝယ်သည့်အချိန် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ က လိုအပ်သည့် ငွေကြေး စိုက်ဝယ်ပေးကာ  ရေသန့်ဗူးရောင်းသော ဆိုင်ခန်းလေး ငှားနိုင်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့၏။ 

သို့သော် ရှမ်းတရုတ်မ၏ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ရိတ်မိသွားရာ စျေးထဲမှ ဆိုင်ခန်းအားရောင်း၍ သူ့မိန်းမသူ ခေါ်ကာ မူဆယ်သို့ ပြန်သွားသည်ဟု နောက်ဆုံး သိလိုက်ရသည်။ ရှမ်းတရုတ်မဆီမှ အထောက်အပံ့ မရတော့ပေမယ် ရေသန့်ဗူး ရောင်းသော လုပ်ငန်းလေး အောင်မြင်လာတော့သည်။

ခင်ချိုနွယ် တယောက် လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် အလုပ်သွားလျင် အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေရစ်တတ်သည်။ ယောက္ခမ အိမ်တွင် ယောင်းမနှင့် အဆင်မပြေရာ ဒီအိမ်လေး ပြောင်းလာပြီးမှ တစ်ယောက်ထဲအေးအေးဆေးဆေး ချက်လိုက် ပြုတ်လိုက် လျှော်လိုက် ဖုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ချမ်းသာနေရ၏။

တဖြည်းဖြည်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ၆လ ကျော်ကျော် နေလာခဲ့ရာ ရပ်ကွက်ထဲ အသိမိတ်ဆွေများ ရရှိလာကာ တချို့ဆို စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အောင်နိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရသဖြင့် နောက်ဆံမတင်းတော့ပဲ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားတော့၏။

...................................................................................................

“ မမချို … ရေရောက်ပီ ဗျို့  ”

“ အေးအေး … စိုးကျော် … မောင်လေး … အမ အဝတ်လဲနေလို့ … အိမ်ထဲ တခါတည်း ယူခဲ့လိုက်  ”

ရေချိုးပြီး အဝတ်စား လဲနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှပင် အိမ်ရှေ့ လှမ်းအော် လိုက်သည်။ ပေ၂၀ ပေ၄၀ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးတွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက်မို့ အခန်းထဲမှ အိမ်ရှေ့သို အော်သံ ပီပီသသ ကြားနေရ၏။

အင်္ကျီလဲပြီးသားမို့ စကပ်ထမိန် အမြန်ဝတ်ရင်း ပိုက်ဆံ၅၀၀တန်လေး ကိုင်ကာ ထွက်လာရာ စိုးကျော်မှာ ရေးဗူး အဟောင်းဖြင့် အသစ်လဲကာ ဗူးဟောင်းမှ လက်ကျန်ရေများအား ဘေးနားမှ သွပ်ပုံလေးထဲ သွန်ထည့်ပေးနေရှာသည်။

“ ကဲ … ရပြီ … မမချို  ”

ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်လာစဉ် စိုးကျော် ပုဆိုးပြင် ဝတ်ရာ လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးအောက် ငိုက်ကျနေသော လီးကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ 

“ အာကွာ … စိုးကျော် ရာ … ပုဆိုးဝတ်ရင် သေချာဝတ်ပါ … မင်းဟာကလဲ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသူမို့ လင်မယား ဆက်ဆံ ရာတွင်တောင် ထမိန်လေးသာ လှန်ပေးလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြူသူ လီးကိုသာ မြင်ဖူးထားသော ခင်ချိုနွယ် အဖို့ စိုးကျော်လီးကြီး မြင်တိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်။

စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လေ့ ရှိသောအသားညိုညို လူကောင်ထွားထွား စိုးကျော် ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မြင်တိုင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် ယှဉ်ကြည့် တတ်လာသည်။

စိုးကျော်မှာလည်း ခင်ချိုနွယ်တို့အိမ် ရေစပို့ကတည်းက ခင်ချိုနွယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးဖြင့် မရိုးမယွဖြစ်နေရ၏။ခုလည်း ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ကာ လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြလိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ သွားရန် အနက်ရောင်လက်ပြတ် ခါးတိုအင်္ကျီနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သားလေး ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ဇာအင်္ကျီလက်ပြတ်လေးမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နို့အုံအား ဖုံးထားသော ဘော်လီအနီရောင်လေးအား အနီးကပ်မြင်နေရ၏။ ခါတိုအင်္ကျီအောက်နားစ လေးဘေး အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် စကပ် ထမိန်အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတော့သည်။

“ လှလိုက်တာ … မမချိုရယ်  ”

“ ဟင်  ”

ပိုက်ဆံပေးနေစဉ် စိုးကျော်စကားကြောင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ 

“ တကယ်ပါဗျာ … အရပ်ထဲက အပျိုတွေ ရှုံးအောင်ကို လှတာ  ”

ထပ်ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာပြန်၏။

“ ဟိတ် … မောင်နှမချင်းနော် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ  ”

အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း သူမအလှအား ချီးမွန်းနေသဖြင့် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရင်ခုန် နေမိတော့သည်။ စိုးကျော်ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်သော့ခတ်ကာ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ 

မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် သတို့သမီး မိသားစုများ ဓတ်ပုံအတူရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိဘနှစ်ပါးအား သတိရမိနေသည်။ အိမ်မရောက်တာလဲ ၆ လ ၇ လ လောက်ရှိပြီမို့ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားရင်း ဥပုတ်နေ့ အလုပ်နားရက် မိဘအိမ် ခဏပြန်ချင်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။

“ ကိုအောင် … နက်ဖန် ချို့ကို … အမေတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါ့လား … မရောက်တာလည်း ကြာပြီ  ”

“ ဒီရက်ထဲ … အလုပ်က နားမရဘူး … ချိုရဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … နယ်ပို့နေရတာ … တဆိုင်လုံး မနားရဲကြဘူး  ”

“ ဟာကွာ … အလုပ်နားရက်လေ … အမေ့အိမ် မရောက်တာ ကြာလှပြီ … ညမအိပ်ပါဘူး … ညနေပိုင်း ပြန်လာကြမယ်လေ  ”

အောင်နိုင် အကျပ်ရိုက်သွားတော့သည်။ အမှန်တော့ ဥပုတ်နေ့ အလုပ်ခွင့်ယူကာ လိုက်ပို့လျင် ရသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး အမဖြစ်သူနှင့် စကားများကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိမ်ငှားနေရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် မိဘများမှ မကျေနပ်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖို့ ခက်နေရှာ၏။

“ ကိုအောင် … တကယ်ပြောတာပါ ချိုရယ် … အလုပ်က နားမရလို့ပါ  ”

အောင်နိုင်တယောက် ဘယ်လိုပင် ပြောပြော နောက်ဆုံး ချစ်ဇနီးလေး အလို လိုက်ရတော့သည်။ သို့သော် သူလိုက်မပို့ပေ။ နောက်ရက် မနက် ရေဗူး လာပို့သော စိုးကျော်အား  အကူညီတောင်းလိုက်ရ၏။

“ အော် … ရပါတယ် အကိုရ … ကျနော် ဥပုတ်နေ့ဆို ဆိုင်ပိတ်တယ်လေ … လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ်  ”

ဥပုတ်နေ့ အောင်နိုင် အလုပ်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ မိဘအိမ် ခဏ ပြန်မည်မို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ညနေစာပါ ချက်ပေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေစဉ် မိုးကျော် ရောက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏ စောင့်ရန် ပြောပြီး ကော်ဖီ တခွက် ဖျော်ပေးထား၏။

“ စိုးကျော် … ခဏစောင့် … ဟင်းကျက်တာနဲ့ ရေအမြန် ချိုးလိုက်မယ်  ”

“ ဟုတ် မမချို … အေးဆေးလုပ်ပါ  ”

ခင်ချိုနွယ် ဟင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ချိုးလိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပုတ် နုတ်ခမ်းနီဆိုး အဝါရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကားကြည့်ရင်း လီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်၍  ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

“ အား  ရှီး.. မမချိုရယ် …… ချစ်တယ်ကွာ  … အားးးး အားးးး အားးးး … ရှီးးးးးးး းးးး  ”

ခင်ချိုနွယ့် နာမည်အား ရွတ်ဆိုကာ စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်စိမှိတ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေပြန်သည်။

“ ဟဲ့ … အိုရ် …… စိုးကျော်  …… မင်း  မင်း  …… ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ  ”

စိုးကျော်လက်ထဲမှ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ အံအောမှင်သက်ရင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား သတိလက်လွတ် ကြည့်နေမိသည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့်အား မှန်းထုနေစဉ် ပက်ပင်းမိသွားသဖြင့် ရှက်စိတ်အတူ ကာမစိတ်များ တောက်လောင်သွားရ၏။ လက်မြန် ခြေမြန်ရှိသူပီပီ ခင်ချိူနွယ့် ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်တော့သည်။

“ ဟာ … ကိုင်းဟာ  … ဖြန်း ဖြန်း  ”

ခင်ချိုနွယ် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရှက်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးကျော် ပါးအား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် သွားတော့သည်။ စိုးကျော်မှာ ချက်ချင်း သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်နား အရောက် နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်၏။

“ မင်း  မင်း … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … စိုးကျော် … ဖယ်စမ်းဟာ  ”

ခင်ချိုနွယ်တစ်ယောက် ရန်တွေ့ရင်း ရုန်းကန်နေရာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်သည်။

“ ငါ့ မှာ … ယောင်္ကျား ရှိတယ် … မင်း သိသားနဲ့ ကွာ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုန်းကန်နေရင်း အားပျော့ကာ အသံများ တုန်ယင်လာရ၏။ပက်လက် အနေထားနှင့်မို့ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား ထောက်မိနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ချွေးစေးများ ပျံနေသော ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းသားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။

“ အု … မ လုပ် … ပြွတ်စ် … အာ … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ်  ”

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရမ်းရှောင်နေရာ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ရင်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်ပြန်သည်။ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်သော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ်  … ပြွတ်  ”

“ အိုးးး  ”

ခင်ချိုနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတော့၏။

“ မ လုပ် နဲ့ …… ဖယ်  … လွတ်စမ်း … လွတ် လွတ်   ”

လင်ဖြစ်သူပင် မစို့ဘူးသော နို့သီးခေါင်းလေးအား အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာရပြန်သည်။

“ ပြွတ် … အင့်  … နို့သီးခေါင်းလေးက … ပန်းရောင်လေး … မမချိုရာ …… လှလိုက်တာ  ”

“ အဟင့် ဟင့် … လွတ် ပါ  ”

ငြင်းနေပေမယ့် စိုးကျော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင်း အုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် နို့အုံတဝိုက် ယားတက်လာရသည်။ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးရင်း အပေါ်က မိုးပြီးခွထားရာမှ ဘေးသို့ တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး ထမိန် အား ညာလက်ဖြင့် ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။ 

ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေး လှန်တက်လာစဉ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အရည်လေးစို့ကာ ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးကျော် တယောက် နိ့စို့နေရာမှ ဘေးတိုက်ထထိုင်ကာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဖိလိုက်ပြန်၏။ 

“ ကြည့်ပါဦး … မမချို …  စောက်ဖုတ်လေးက … ဖေါင်းနေတာပဲ  ”

“ အို့ … မဟုတ်ပဲနဲ့ … အဟင့် ဟင့်  ”

မိုးကျော် လက်ချောင်းလေးများက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိဆွဲပစ်ရာ ခက်ချိုနွယ် တယောက် ပေါင်တန်လေးစိကာ ငိုသံလေးနှင့် ပြောနေရှာသည်။

“ ပေါင်လေး ဖြဲပေးပါဦး … မမချိုရယ် … စောက်ပတ်လေးက … ပွတ်လို့ကောင်းလို့ပါ  ”

“ အဟင့်  … ကျွတ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ  အ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း စိကာ မျက်ရည်များဝဲ၍ တောင်းပန်နေပြန်သည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပတ်အား နိုက်ရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကာမစိတ်လေး နိုးထလာရ၏။

“ အရည်တွေ ထွက်နေပြီ … ခံချင် နေပြီ ထင်တယ် … မမချို ”

“ မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး … အဟင့်  ”

ခင်ချိုနွယ် ခေါင်းရမ်း ပြောနေစဉ် အတွင်းခံလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သို့သော ကုတင်ပေါ် ကားထွက် နေသော ဖင်ကြီးက ဖိထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် ပေါ်ရုံလေး ပေါင်လယ်ထိသာ ဆွဲရ၏။

အတွင်းခံ အပေါ်မျော့ကြိုးလေးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်နှင့် ညှပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် နိုက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ညှစ်ချေပေးရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ အမ်ကျလာ တော့၏။

“ အ အ … အ .. ဘာတွေ...လုပ်နေတာလဲ  ”

“ အတွင်းခံလေး ချွတ်ရအောင် … မမချိုရာ … အရည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ်  ”

“ မချွတ်ဘူး … မချွတ်ဘူး … ထပ်မနိုက်နဲ့တော့  ”

သို့သော် စိုးကျော်မှာ စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် ခါးလေးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွား၏။

ဖင်သားစိုင်ကြီး လေထဲ မြှောက်လာစဉ် ဇပ်ကနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သည်နှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ညာဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကာ ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား မထိတထိလေး ပွတ်ပေး နေပြန်၏။ခင်ချိုနွယ် တယောက် မခံစားဖူးသော အရသာအား ခံစားရင်း ကော့ပျံလာသည်။

“ အ  အားးးး … မ  မ  … မ ရ တော့ ဘူး …… အီးးးး  ရှီးးးး … အားးးး   အ   အ  ”

ကော့ပျံနေစဉ် စိုးကျော်မှာ စောက်စိအား ကလ ိနေသော လက်အား ပြန်ရုပ်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်လေး ဖြစ်နေတော့၏။

“ အာ … ဘာ လို့ … ရပ် ပစ်တာလဲ … ကျွတ်  ”

အထိအတွေ့နောက်လိုက်ရင်း လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေး ရဲတွက်လာပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။

“ ပြွတ် … အ  …… အမေ့ …… အဟင့် ဟင့် …… ထွက်  ထွက်  ထွက်ကုန်ပြီ … အ   အားးးး  ”

အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည် များမှာ ကုတင်စောင်းကျော်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စင်ကျကုန်သည်။ သူမကိုယ်သူမလည်း အံအော နေမိ၏ လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံခဲ့ချိန်တောင် ဒီလို အရသာမျိုး မရရှိဖူးခဲ့ပေ။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ခြေဖျားထောင် ခါးကော့ရင်း မိုးကျော်ရှေ့ အရှက်တရား ကင်းမဲ့ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်မှ မျက်နှာလေး တစ်ဖက်သို့လှည့်ထားလိုက်သည်။

“ မမချို … ကျနော် လိုးတော့မယ်နော်  ”

“ အဟင့်  ဟင့် … မလုပ်ရဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … စိုးကျော်ရယ် … မမချိုက အိမ်ထောင်သည်လေ … ဟင့် ဟင့်  ”

“ ဟာ … မမချိုကလည်း … အရည်တွေတောင် ထွက်နေတာကို  ”

စိုးကျော်မှာ စကားပြောရင်း ခင်ချိုနွယ့် အစိလေးအား ဒစ်ဖူးနှင့် ဖိကလော်လိုက်၏။

“ အ  …  မလုပ်ပါနဲ့ ဆို … မမချို … တောင်း ပန်  ပန် … အ  အားးးး  … နာတယ်ဟ …… အမလေး  သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ်  ”

ခင်ချိုနွယ် တောင်းပန်စကား မဆုံးခင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဖြင့်တေ့ကာ ဇပ်ကနဲ့ ဖိသွင်းပစ်သည်။

“ မမချို စောက်ပတ်လေးက … ကျဉ်းလို့ပါ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် … အရမ်းကောင်းလာမှပါ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် စိုးကျော် လီးက ကြီးနေသဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးမှာ မဆန့်မပြဲ ခံနေရရှာ၏။

“ ဗျစ်  …  အ..အ  … ဗျစ်   ဘွတ် …… အ   အားးးး  ကွဲပြီနေမှာ  အမလေးးးး  … ထုတ်တော့  ထုတ် ထုတ်  … မရဘူး … မင်းလီးကြီးက တအား ထွားတယ် … အ   အ  ”

တကယ်လည်း အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး အနည်းငယ် ကွဲသွားပြီး လီးက တဝက်ကျော်ကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

“ ဘွတ် …… ဗျစ်  ……    အအ ……… ဖွပ်  ဘွတ် … ကျွတ် …… သေပြီသေပြီ … အဟင့်  ဟင့် … ကိုင်းဟာ … ဝှီးးးး  … ဘုတ်  … အွပ်  … ဟင့်  ဟင့်  ”

စိုးကျော် လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးရာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တွန်းပစ်လိုက်၏။သို့သော် စိုးကျော်ကလည်း ခင်ချိုနွယ် ပေါင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတော့သည်။စိုးကျော်မှာ လီးအား အဖျားထိ ထုတ်ကာ အရင်းထိ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။ 

တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့လာသော ခင်ချိုနွယ် တယောက် မသိမသာလေး စောက်ဖုတ်အား ကော့ပေးကာ မျက်နှာအား ဘေးလွဲထားလိုက် ပြန်သည်။နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးရာ ခင်ချိုနွယ့် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့၏။

“ အင့် … ဘွတ်  ဘွတ်  …… အ  အားးးး …… ကျွတ် …… အဟင့်  ဟင့်  … ရှီးးးးး းးးး  ”

စိုးကျော်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ပါတိတ်အင်္ကျီ နှိပ်သီးလေးများအား ဆွဲဖြုတ်ရာ ခင်ချိုနွယ်မှာ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိသဖြင့် အင်္ကျီအား ဖြဲကာ အတွင်းဘက်မှ ဘောလီအား အလယ်မှ နို့အုံအောက် ဆွဲချပစ်၏။ 

ဘော်လီချိတ် တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်း တင်းကားနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ပူးကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တလှည့်စီစို့ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးနေပြန်၏။

“ ကျွတ် … အာ   အာ … ရှီးးးးး ……  ကောင်း  ကောင်း   ကောင်းတယ် …… အ   အားးးး ”

မထင်မှတ်ပဲ ခင်ချိုနွယ် ဆီက ရမ္မက်ညည်းသံ လေးများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိုးကျော်တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" အ  …… အားးးး ……  ပြီး  ပြီး  ……  ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် …… ရှီးးးးး းးးးး  ကျွတ်   ……  အာကွာ ……… အဟင့်  ဟင့်  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပြီးခါနီးမို့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ့်ကာ စောက်ပတ်အား ကော့ပေးရင်း တအားအား ညည်းနေရှာသည်။ စိုးကျော်မှာလည်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ ခဏအကြာနောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။

“ အင်းဟင်း …  အင်း ဟင်း … အ  ရမ်း  ကောင်း တယ်  ကွာ … အ   အ    အားးးးး … အိ့   … ထွက်  ထွက်  ထွက်ပြီ    …    အမလေးးးးး   အားးး   အားးးး …… ရှီးးးးးး းးးးးးး   ဟူးးးးးးးး   အင်းအင်း  ”

စိုးကျော် ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားကာ နို့နှစ်လုံးအား ထပ်စို့ခိုင်းရင်း မှေးနေတော့သည်။ မိဘအိမ်သို့ မသွားဖြစ်တော့ပဲ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ အောင်နိုင် ပြန်မလာမချင်း ညနေစောင်းထိ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရ၏။ 

...................................................................................................

“ အမေ့ ”

၂ ပတ်ခန့် အကြာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်လေးထဲ နောက်ကျောဘက်မှ သိုင်းဖက် ခံရကာ ဖင်ကြားထဲ ခုံးထနေသော အသားစိုင်ကြီး ဖိထောက်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ချွေးနံ့ ပြင်းပြင်းလေး ရရှိလိုက်သဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ လူအား အလိုလို သိရှိနေသည်။ 

“ ဖယ်ပါဦး … စိုးကျော်ရယ် … မမချို အသက်ရှူ ကျပ်တယ်  ”

“ ကျနော်တော့ … မမချိုကို  တစ်သက်လုံး ဒီအတိုင်းလေး … ဖက်ထားခြင်တာ  ”

“ အိုရ် … အပိုတွေ …  မမချိုက … အိမ်ထောင်သည်လေ  ”

“ ဟုတ်ပါတယ် … မမချိုရယ် …  မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် … အရမ်း ချစ်မိနေပြီ  ”

“ အာ ကွာ  ”

ခင်ချိုနွယ်တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ မေ့သွားပြီး အပျို တစ်ယောက်လို ရင်ခုန် နေရပြန်သည်။ 

“ အရမ်းချစ်တယ် … မမချိုရယ်  ”

“ ချိုရေ … ထမင်းချိုင့် ထုတ်ပြီးပြီလား … အလုပ်သွားတော့မလို့  ”

ရုတ်တရက် အောင်နိုင် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်ရော စိုးကျော်ပါ လူချင်း ခွာလိုက်ရ၏။ 

“ အော် … စိုးကျော်ရော … ရောက်နေတာလား  ”

“ ဟုတ်တယ် … ကိုအောင် … ရေဗူး လာပို့ရင်း ကြောင်အိမ်တွေ ရွေ့ခိုင်းမလို … စိုးကျော်ကို မပြန်ခိုင်းသေးတာ  ”

မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမှီ မယားဖြစ်သူနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ စိုးကျော်အား အတူတွေ့ရသဖြင့် လှမ်းမေးနေသည်။ မယားဖြစ်သူ ခင်ချိုနွယ့် စကားကြောင့် အောင်နိုင် တယောက် ညည ဆူညံ့နေသော ကြွက်သံများ သတိရလိုက်တော့၏။

“ အေးကွာ … ကြောင်အိမ်အောက်က … ကြွက်တွင်းတွေ … နေရာရွေ့ပြီးရင် … စိုးကျော်ကို လက်စနဲ့ … တွင်းတွေထဲ … ခဲကျိုးတွေ ထည့်ပိတ်ခိုင်းလိုက်  ”

“ ဟုတ် ဟုတ် … ကိုအောင်နိုင် … ကျနော် မပြန်သေးပါဘူး … မမချိုကို ကူလုပ်ပေးခဲ့မယ်  ”

ခင်ချိုနွယ် ထမင်းထုပ်ပြီးသည်နှင့် အောင်နိုင်မှာ စိုးကျော်နှင့် မယားဖြစ်သူအား နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ အလုပ်သို့ ထွက်ခွါ သွားတော့၏။ အောင်နိုင်ထွက်သွား သည်နှင့် စိုးကျော်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ရှေ့ ဧည်ခန်းထဲ ထွက်လာရင်း အိမ်တံခါး တဖက်ပိတ်ကာ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြသည်။

“ ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … အင်းဟင်း  ”

မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ စိုးကျော် လျှာဖျားလေးမှာ ခင်ချိုနွယ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေပေးနေ၏။ ခင်ချိုနွယ် လက်နှစ်ဖက်က စိုးကျော် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးစဉ် စိုးကျော် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ခင်ချိုနွယ် ထမိန်ပေါ်မှ ဗိုက်သားလေးအား ထောက်မိနေ၏။

ထိုစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ကြက်သီးများ ထလာရသည်။ 

တဆက်တည်း စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား အင်္ကျီ အပြင်မှ ညှစ်ချေနေပြန်၏။ စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယများအောက် ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေစဉ် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်တံခါးပေါက်ဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားစဉ် ဘရာစီယာ အောက်မှ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်မှာ ရုန်းကြွနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ဘရာစီယာ ချိတ် မဖြုတ်တော့ဘဲ အပေါ် ပင့်တင်လိုက်ရာ အကြောစိမ်းများနှင့် နို့အုံထိပ်တွင် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာတော့၏။ စိုးကျော်၏ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေမှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။ စိုးကျော် နူတ်ခမ်းမှာ လည်တိုက်လေး ယက်ပေးနေရာမှ နို့အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ လက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေပေးနေ၏။

နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ကျလာသည်။ အနီးနား ထိုင်ခုံပေါ် အလိုက်သင့် ရွေ့ထိုင်ခိုင်းရင်း ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဗိုက်သား လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးစွပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲရင်း အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။ 

“ ရှီးးးးး … စိုးကျော်ရယ် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ  ”

ခင်ချိုနွယ် တယောက် ထိုင်ခုံ လက်တန်း ၂ ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ စိုးကျော် လက်များက ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ကာ ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွပေးကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတော့၏။ 

ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး အပေါ်မှ စောက်ပတ် အက်ကွဲ ကြောင်းလေးအား လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အ … အ … ရှီးးးး   … စိုးကျော် … မမချို  မနေတတ်တော့ဘူး … အင်းဟင်း  ”

စိုးကျော်မှာ ခါးဆန်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေသော ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲ စုပ်လိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ အငမ်းမရ ပါးစပ်အား ဆွဲစုပ်နေသည်။ 

စောက်ပတ်ထဲ ချွဲကျိကျိ အရည်များ ရွှဲလာစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား လိတ် ချွတ်လိုက်၏။  အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ ဟူးးးး … မမချို … စောက်ပတ်က …  လှလိုက်တာဗျာ  ”

စိုးကျော်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများကြောင့် ခင်ချိုနွယ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်း နေရှာ၏။ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အထက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အင်းဟင်း … အ   အ    အားးးး ”

အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာပါးစပ်မှ မပီမသ ညည်းငြူ နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်ရာ  ခင်ချိုနွယ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့၏။ 

“ ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် …  ပလပ်ပလပ် …  အ   အ   အ … အမလေးးး  ရှီးးးးး   ”

ထိုင်ခုံပေါ် ပေါင်ဖြဲထိုင်နေသော ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနံရံ အပေါ်ဖက် နေရာအား ဖိပွတ်ပေးစဉ် မထိန်းနိုင်ရှာပဲ စောက်ရည် များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ 

“ အမလေး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက်  ထွက် … အ    အားးးး … ထွက် ကုန် ပြီ ဟာ … ရှီးးးးး းးးး  ”

ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါး ကော့ထိုးရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။

လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒီလို ခံစားမှု့မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မရဘူးပေ။ စိုးကျော်နှင့် တွေ့မှ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိလေး ရရှိနေ၏။စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ အဖုတ်လေးအား စိုးကျော်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ တချီပြီးကာစ သွေးအေးသွားသော ရမ္မက်စိတ်တို့ ပြန်လည် ထကြွလာခဲ့သည်။ 

အင်္ကျီချွတ်လိုက်စဉ် စိုးကျော်၏ ယောက်ျားပီသသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ကြည့်ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက်လေးဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပေး လိုက်၏။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားချိန် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စိုးကျော်၏ ပေါင်ဂွထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

“ စိုးကျော် … ဒီပေါ် ထိုင်လိုက် … မမချို … မင်းလီးကို စုပ်ပေးဦးမယ်  ”

နေရာချင်း ချိန်းကာ ခက်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ စိုးကျော် လီးမှာ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် လက်ထဲ လက်မနှင့် လက်ညှိုး မထိပေ။ 

လီးအရည်ပြားအား အရင်းဘက် ဖြဲကြည့်ရာ ဒစ်ကြီးမှာ ရဲပြီး ကားထွက်လာသည်။ စိုးကျော် လီးမှာ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေး ကတည်းက တင်းပြောင်နေရာ လီးထိပ် အပေါက်မှ အရည်ကြည် လေးများ စို့နေတော့၏။ ခင်ချိုနွယ် မှာ လီးအား ဆွဲစုပ်ရာ လီးမှ ထွက်လာသော ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။

ပုံမှန် အခြေအနေမျိုးတွင် ရွံတတ်သော်လည်း ကာမစိတ် တောက်လောင် နေချိန်မို့ နူတ်ခမ်းအား အစွမ်းကုန် ဟကာ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်ငုံပစ်လိုက်၏။ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြန်သည်။ 

ခင်ချိုနွယ့် လျှာစွမ်းအောက် စိုးကျော်တယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စုပ်သပ်နေရတော့၏။

“ အားးးးးး  ရှီးးးးး……  ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ  … မမချိုရာ … အားဟား … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် အရင်က သင်ပြ ထားသည်အတိုင်း လျှာအား ပုံစံ အမျိုးမျိုး သုံးကာ လီးထိပ်အား ကလိရင်း ခဏ အကြာတွင် ဖြူဖွေး နေသော ခပ်ညှီညှီ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်နေသဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချ လိုက် တော့သည်။

“ အားးးးး  ရပြီ ရပြီ … မမချို  ”

စိုးကျော် လီးကြီးမှာ အနည်းငယ် ပျော့သွားသည်က လွဲ၍ ကျမသွားသေးပေ။ ပင်ကိုယ် ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခဏစွပေးလိုက်သည်နှင့် ပြန်လည် မာထင်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုနွယ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

“ အင့် … ဗျစ်  ဗျစ် … အ  …… ဇွိ ဇွိ … အားးး … ဘွတ်  ဘွတ်  ”

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ် ခါးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ခါးကော့ပြီး ကြွတက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်၏။  နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားကြသည်။

ပြီးသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်တက်ခွရင်း ပါးစပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်မှ လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် သူကိုယ်တိုင် ပန်းထည့်ခဲ့သော လရည်များ စုပ်ယူမျိုချ ပစ်၏။သုတ်ရည်များ ကုန်သည်နှင့် စောက်ပတ် တအုံလုံးသာ မက ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပေကပ်နေသော အရည်များပါ ပြောင်စင်သွားအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

“ ရှီးးးးး  … အင်းဟင်း   …  ကောင်းလိုက်တာ … စိုးကျော် ရယ်  ”

ခင်ချိုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား တကိုယ်လုံး စိုးကျော် မနမ်းဘူးတဲ့ နေရာ မရှိတော့ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်တယောက် နောက်ဆုံး စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယ အောက် စွဲလမ်း သွားတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် လစ်သည်နှင့် စိုးကျော်အား အိမ်ခေါ်အလိုးခံကာ ကာမစည်းစိမ်များ ရယူနေတော့၏။

မိုးတွေအုန်းအုန်း နှင့်ရွာနေသည်။ကျူရှင်က ဆရာမ နေမကောင်း၍ မသင်တော့ ဘူဆိုလို့ စောစောပြန်လာရသည်။အိမ်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ဖေဖေနှင့်မေမေက ရုံးမှပြန်မရောက်သေး။

ထုံးစံအတိုင်းဆို ၅ နာရီကျော်မှပြန်ရောက်တတ်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်ရှိပြီဆိုတဲအတွေးနဲ ဧည့်ခန်း က ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင် ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေမိသည်။ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဘယ်သူမှမရှိတုံး အော စာအုပ်တွေ အော ကားတွေ ရှာကြည့် နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျနော့ လီးကြီးကိုကိုင်ကာ အပေါ်အောက် ဆွဲရင် တစ်ယောက်ထဲဇိမ်ယူနေမိသည်။

တယောက်ထဲ ကို့လီးကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတုံး ရုတ်တရက်တခါးဘက်လှည့်ကြည်လိုက်တော့ဘေးအိမ်က ကောင်မလေး.ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ကျနော်ကိုကြည့်နေသည်။ ကျနော်အန့်အားသင့်သွားသည်လက်ကလဲ လီး ကို ကိုင်လျှက်။..ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်မသိဖြစ်သွားသည်။

“ ဟာ....သွားပြီ.. ”

ဘယ်အချိန်ထဲကရောက်နေလဲ မသိဘူး.။မြင်သွားပြီ ။ကျနော်ထူပူသွားသည်။ရှက်သလိုကြောက်သလို ပြီးတော့ ဘယ်လိုခံစားချက်တွေ မှန်းမသိ။ကမန်းကတန်းနှင့်လီးကို ဘောင်းဘီထဲပြန်ထိုးထည့် ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မော့ကြည်လိုက်မိသည်။

“ ကောင်မလေး. နင် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေတာလဲ.” လို့ မေးလိုက်တယ်.

ကောင်မလေးလဲ သူ့မျက်လုံးက ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီက မခွာဖြစ်နေတာကို မိသွားလို့ထင်တယ်. ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားပြီး. 

“ စောစောကလေးမှပါ.” တဲ့…။

သူ့ကြည့်ရတာလဲ. ကျွန်တော့်လီးကို မြင်သွားပြီး ရင်တွေခုန်နေပုံရတယ်..။မျက်လုံးတွေကလဲ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားကို ရောက်ရောက်လာတယ်…။ ပြောရအုံးမယ်. ကောင်မလေးက. အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်ရှသေးတော့ ကျွန်တော်က သူ့ကို ကလေးလို့ဘဲ သဘောထားတာ.။

ဒီနေ့ကျမှ သေသေချာချာကြည့်မိတော့.. အားပါး အပြတ်ကို ဖွံ့ဖြိုးပြီး. အရမ်းလှနေပါလား. အရပ်ကလဲ. ၅ ပေ ၅ လောက်ရှိတော့ အသးဖြူဖြူ နုနုနယ်နယ်နဲ့ အရင်းကို ကြည့်ကောင်းနေတယ်..

“ ဟို........ ”

“ ကိုကြီးဘာတွေကြည့်နေတာလဲ.” လို့ ကျွန်တော့်ကို မေးရင်း က ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“ နင်ဘယ်သူမှတော့လျှောက်မပြောရဘူးနော်  ” လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ်..။

သူ့ပုံကြည့်ရတာလဲ အရမ်းကို စိတ်ပါနေပုံရတာနဲ့. ကျွန်တော့ သူ့အနားကပ်သွားပြီး. တကယ်လုံးကို သိုင်းဖက်.. နှုပ်ခမ်းကို အငမ်း မရ ငုံစုပ်ပေးလိုက်တယ်..။ သူက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ. တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးနေတာနဲ့ ကျတော် သူ့ကို နရံဘက်ကိုတွန်းကပ်ပြီ အကျီကိုဆွဲမလှန်ကာ သူ့နို့လေးတွေကိုကုန်းစို့လိုက်တော့သည်။ကောင်မလေးငြီးသံလေးလိုလို အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းလိုလိုကြားလာရတယ်

“ ကိုကြီး သမီးကြောက်တယ်..... ”

ကျနော်ဘာမှပြန်မပြော လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူ့စကတ် ကိုချွတ်ဖို့ ဘဲကြိုးစာနေမိသည်။

“ လာ အခန်းထဲသွားမယ် ”

ဆိုပြီး ကောင်မလေးကိုကျနော် လက်ကိုဆွဲရင်း အခန်းဘက်လျှောက်သွားတယ်။

“ ဆကတ် ချွတ်လိုက်ဟာ ”

ကောင်မလေးက သူ့ဆကတ်ကို သူဘာသာချွတ်ပြီး ကုတင် နားမှာရပ်နေတယ် ။ကျနော် သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး ကျနော် ဘောင်းဘီ အောက်က တင်းမာနေတဲ လီး ပေါ်တင်ပေးရင် လက်တစ်ဖက် က သူ့နို့လေးတွေကို ရွ၇ွလေးကိုင်ပေးလိုက်တယ်။

“ ကိုကြီးကော. ”

“ ဟင်..... အော် အေး..... ”

ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချရင်းကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကို ခါးကနေ ဆွဲဖက်ပြီး သူနို့လေးတွေကို ဆက်စို့ပေးလိုက်သည်။

“ အင်း................ ”

ကောင်မလေးညည်းသံလေးနှင့်အတူ ကျနော်ခေါင်းကို ဆွဲပြီးပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ကျနော် ကောင်မလေးကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်နဲ သူ့ စောက်ဖုတ်လေး ကို အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ သာသာလေးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြောင်းလိုက်ညာပြောင်းလိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက် နဲ ကျနော် အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။နောက်တော့ လက်ကို ဘောင်းဘီအောက်ထဲထိုးထည့်ပြီး အသာလေး လှန်ချ လိုက်တယ်။သူဝိုင်း ချွတ်ပေးတယ်။ပြီးတော့ပေါင်လေးကားလာပြီး...

“ ကိုကြီး .......... ”

ဆိုပြီး ညည်သံလိုလိုအားပေးသံလိုလိုထွက်လာတယ်။ ကျနော်ရင်တွေထဲမှာခံစားမှုပေါင်းစုံဖြစ်နေသည် ။ခု ကျနော် လိုးဖို့ နှုးနေတာက တကယ်ကို အငုံးလေးဆိုသော အသိက ခံစားမှု အသစ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေသည်။

ကျနော် သူ့စောက်ဖုတ် ကွဲကျောင်းလေးအတိုင်း အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။အရည်လေးတွေ စို့ လာချင်သလိုဖြစ်လာတယ် ကျနော် လက်ခလယ်လေးနဲ ဆက်ပွတ်ပေးနေမိတယ်ပြီးတော့ လက်ညှိုးနဲလက်မပေါင်းပြီး သူ့အစိလေးကိုပါချေ ပေးလိုက်တော့

“ အာ....အင်း..ကိုကြီး ..ဟာ .....အာ..... ”

သူညီးသံတွေအနည်းငယ်ပိုလာသည်။ အရည်လေးတွေလဲ ပိုရွဲလာသည်။ ကျနော် လက်ခလယ် နဲကွဲကျောင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်း က အပေါက်နာက်နားရောက်တော့ အသာလေးဖိချလိုက်တယ် .။ ချော ဆီလို အရည်လေးတွေက စိုနေတော့ အသာ တကြည်၀င်သွားတယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ရော လက်ရောအလုပ်ရှုပ်နေသည်။လက်ခလယ်နဲ စောက်ဖုတ်လေးကိုမွှေရင်း လက်ညှိုးနှင့်လက်မ ကသူ့စောက်စိလေးကိုချေပေးလိုက်တော့...

“ အား..အင့် ..ဟဲ ..အဲ... ”

ကောင်မလေးထံမှအသံပေါင်းစုံထွက်လာသည်။ကျနော် ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုပ်လုပ်ေးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပြင်းပြင်းလေးစို့ပေးလိုက်တယ်။

“ ဟဲ ….အား..ဟင့်..အီး…အိုး“ “ကိုကြီး …ဟာ ….အာ…..နင့် …..အာ……. ”

ညည်သံတွေနဲအတူ လက်ကလဲကျနော်လီးကို အာမလိုအားမရဖြစ်ပြီး ဖြစ်ညှစ်ကိုင်နေသည်။

“ နင် ကောင်းနေပြီလားဟင် ကောင်မလေး ”

ကျနော် နို့စို့တာ ရပ်ပြီးမေးလိုက်တယ်။

“ ဟာ ကိုကြီးကလဲ.  ”

ဆိုပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲသွားတယ်…။ မရှက်ဘဲ နေနိုင်ရိုးလား. စေါက်ဖုတ်ရဲရဲ. နုနုထွတ်လေးကို ကလိရင်း အမေးခံလိုက်ရတာကိုး.

“ ဘာ..လုပ်မှာလဲ ”

လို့ကျနော် ကို ရှက်ကို့ရှက်ကမ်းနဲ့ ပြန်မေးတယ်.။ ကျွန်တော်လဲ..

“ လိုးကြမှာလေ လိုးကြမှာ ”

လို့ ခပ်ရွဲရွဲသံနဲပြန်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော် သူ့စောက်ဖုတ် ကို့ပွတ်နေတဲ လက်ကိုသာသာလေးဆွဲထုပ်ပြီး နို့စို့တာပါရပ်လိုက်သည်။ကောင်မလေးမျက်နှာကိုကြည်လိုက်တော့ မချိုမချည် ပြုံးစိစိနဲကျနော်ကိုပြန်ကြည်တယ်ကျနော် သူပေါင်ကြားထဲ၀င်ဖို့ပြင်တော့ ကျနော့်လီးကိုကိုင်ထားတဲသူလက်ကလေးလွှတ်ပြီး ပေါင်ဖြဲပေးတယ်။

“ ဖြေးဖြေးနော်…သမီးကြောက်လို့. ”

“ အေးပါဟ ငါသိပါတယ် ”

လို့ပြန်ပြောရင်း ကျနော်လီးနဲ သူ့စောက်ဖုတ် ကွဲကြောင်းလေးကို အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးနေတယ်။ပါးစပ်က သူ့နို့သီးလေးတွေကို ကုံးစို့ရင်းပေါ့။

“ အာ…….ထည့်လိုက်တော့လေ ”

သူမရိုးမရွဖြစ်နေပုံရသည်။ကျနော် ပွတ်ပေးနေတာရပ်လိုက်ပြီး အပေါက်နားတည့် ထားတော့ သူလက်ကလေးနဲ တည့်အောင်တေ့ပေးတယ်။

“ ဖြေးဖြေးလေးထိုးထည့်လိုက် ”

ကျနော့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲတည့်အောင် ကိုင်ပေးရင်း ပြောတယ်။ ကျနော် ခါးကို ဖြေးဖြေးချင်းကော့ပြီး ညင်ညင်သာသာလေးထိုးထည့်လိုက်သည်။ အရည် အနည့်ငယ်ရှိနေ သဖြင့် ချောချော ချူချူ၀င်သွားသော်လဲ စည်းပိုင်ပြီးကြပ်နေသည်။

“ အား …………. နာတယ် ”

“ ဖြေးဖြေးလုပ် ပါဆို ”

နှူတ်ခမ်းလေး ဆူပြီး ပြန်ပြောတယ်.

“ အေးပါဟ ”

“ ငါဖြေးဖြေးလေးသွင်းတာပါ ”

လို့ပြောရင် ခဏရပ်ထားလိုက်သည်။

“ ဘယ်လိုနေသေးလဲဟင် ”

“ ငါဆက်သွင်းလိုက်မယ်လေ ခလေး ”

သူပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ကားပြီး 

“ အင်း  ”

ဟုမသက်မသာပုံနဲပြန်ပြောတယ်။ကျနော် တပ်နိုင်သလောက်ငြင်ငြင်သာသာ လေးဆက်ဆက်သွင်းလိုက်တယ်။ဆုံးသွားတော့ ခဏလေးငြိမ်ပြီးနားလိုက်တယ် ။ကောင်မလေးအောက်နေလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး

“ ဘာလို့ ရပ်ထားတာလဲ“သူစိတ်မရှည်တဲလေသံလေးနဲပြောတယ်။

“ အေးပါ..ခလေးရယ်. နင်နာမှာ ဆိုးလို့ပါ ”

လို့ပြန်ပြောရင်းကျနော် အသာအရာ အသွင်းအထုပ်လေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။သူကလဲ အောက်ကနေ စီးချက်နဲအတူ လိုက်လှုပ်ရှားပေးတယ်လေ။နောက်တော့ နဲနဲလေးမြန်လာကြတယ်..။ အီး…အား….နဲ ညီးသံလေးတွေလဲပြိုင်တူနီးပါးထွက်လာကြတယ်။

ကျနော်ရင်ထဲပြောပြလို့မရတဲ ခံစားမှုပေါင်းစုံ ရောက်နေသည်။ခုငါ လိုး နေတာ မှန်လေး ပါလား ဆိုတဲအသိနဲပေါ့။အ၀င်အထွက်ကတော်တော်လေးမြန်လာကြတယ်။

“ ကိုကြီး. ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့်နော် ”

“ သမီး ခံနိုင်ပြီ. ”

လို့ညည်သံကြားကအားပေးတယ်။ ကျနော်လဲ အားရပါးရဆောင့် သူကလဲအောက်ကနေ အားရပါးရနဲ ကော့ကော့ပေးတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။

“ အီး….အား……မရပ်နဲနော် …ဆောင့် ….အင်……….ဟင်း…….. ”

ဆိုပြီး ကျနော်ဖင်ကိုသူ့လက်နဲအတင်းဆွဲဆွဲဆောင့်တယ်။ကနော်လဲ သူပြီးတော့မယ်ဆိုပြီးခပ်ပြင်းပြင်း မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေး လိုက်တာ ကျနော်ပါပြီးချင်လာတယ်။

“ အာ…… ”

“ ကောင်းလိုက်တာ ”

“ ဆောင့်ကိုကြီး ဆေါင့်. ဆောင့် အရမ်းနဲ့ဆောင့်  ”

လို့ အော်ရင်း  ပြောနေရင်က သူငြိမ်ကြသွားတယ်။ကျနော်လဲ သူပြီးပြီဆိုတော့ အောင့်ထားတာလွှတ်လိုက်ပြီးလေးငါးဆယ်ချက် ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ ကျနော်လဲထွက်ကုန်ရော။လက်ကျန်အရှိန်လေးနဲ မှေးပြီး ဆက်ဆောင့်နေလိုက်သေးတယ် ။

ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာတော့ “အင့် ….အင့်   ” အောက်က ကော့ပေးရှာပါတယ်။ ကျနော် ရောသူပါ မောသွားပြီး ခဏမှေးနေလိုက်တယ်ကျနော့်လီးကတော့ သူ့ဆောက်ဖုတ် ထဲစိမ်လို့ပေါ့။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဘုံဆိုင်မလေး သဲအိခိုင် (စ/ဆုံး)

ဘုံဆိုင်မလေး သဲအိခိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးအား ခံစားတင်ပြထားသည်။

ရန်ကုန်တိုင်း အုတ်ဖို့မြို့လေးမှာ ကုန်းလမ်း ရေလမ်း ပေါက်ရောက်သဖြင့် စည်ကားလျက်ရှိသည်။ အုတ်ဖို မြို့စွန် ရပ်ကွက်လေးထဲ !ဒို့ရိုးရာ … အရက်ဆိုင်! လေးမှာ အနီးနား ရပ်ကွက်တွေကအစ အကုန်သိနေကြ၏။ အရက်ဆိုင်အား ဦးစီး လုပ်ကိုင်သူမှာ အသက် ၃၄ နှစ်ခန့် သဲအိခိုင် ဆိုသော မိန်းမချောတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အရက်ဖြူဆိုင် ဆိုပေမယ့် ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်ထားသော အမြည်းစုံလင်စွာဖြင့် ဘီယာနှင့် ရွှမ်ပါ တွဲဖက်ရောင်းချ ပေး၏။

သဲအိခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည် တစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပါးနပ်သဖြင့် အရက်ဆိုင်လေးမှာ နေညမပြတ် အမြဲ စည်ကားနေတော့သည်။ အထူးသဖြင့် သဲအိခိုင်၏ လှိုင်းထနေသော နို့အုံများနှင့် လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများက ပုရိသ အပေါင်းအား ဖမ်းစားထားနိုင်၏။

“ မသဲ … ဘီအီး တစ်လုံးနဲ့ အချိုရည် တစ်လုံး ထပ်ပေးဗျာ ”

“ အေးအေး … မောင်တိုး … အချိုရည်ကတော့ လိမ္မော်ပဲ ရမယ်နော် ”

“ မိသဲရေ … ငါတို့ မြင်းခွာရွက်သုပ် တစ်ပွဲ … ပေးဦးဟေ့ ”

“ မြင်းခွာရွက်က … ဒီနေ့ မရတာ ကိုမောင်တင့်ရေ … မုန်လာချဉ်သုပ်လေး … အားပေးလေ … ရှယ် သုပ်ပေးမှာပေါ့ ”

“ အေးပါဟာ … မရှိတော့လည်း ရှိတာသာ သုပ် … ငရုပ်သီး စပ်စပ်လေးနော် ”

“ အွန်းပါ … ကိုမောင်တင့်ရဲ့ … ဒီဘက်က ကိုသိန်းတို့ရော … အသုပ် မှာဦးမလား လက်စနဲ့ … တခါတည်း သုပ်မလို့ ”

သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ဆိုင်လေးထဲ လှည့်ပတ်သွားကာ ဖောက်သည်များအား လိုက်မေးနေတော့သည်။ စားပွဲထိုး ငှားပြန်လျင် သားလောက် အရွယ်လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှ သဝန်တိုကာ မူးရမ်းတတ်သဖြင့် ထပ်မခေါ်တော့ပေ။ ဆိုင်၏ အနောက်ဖက် ပိုက်ဆံရှင်းသော စားပွဲခုံလေးဘေးတွင် အကြော်အလှော်များနှင့် အသီးအရွတ်များ သုပ်ရန် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းကန်စင်လေးပေါ် မှာထားသော အသုပ်များအား ဆက်တိုက်သုပ်ကာ ဆိုင်ထဲ သွားချပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဆိုင်ထဲ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူမ နောက်ပိုင်းအလှအား ခိုးကြည့်ကာ မျက်စိအရသာ ခံရင်း စိတ်ကူးဖြင့် ပစ်မှားနေကြသူများ အများကြီးရှိကြ၏။ သဲအိခိုင်အား နောက်မှကြည့်လျင် အပျို အရှုံးပေးရအောင်ပင် ခန္ဓာကိုယ်က ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိသည်။ ထိုသူများထဲတွင် တစ်ရပ်ကွက်ကျော်မှ ဦးလှမောင်မှာ အဆိုးဆုံး ဖြစ်၏။ ဦးလှမောင်မှာ အသားမဲမဲ ဆံပင်တိုတိုကောက်ကောက် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းဖြင့် ငွေတိုးပေးစားသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

“ သဲသဲ … အောင်ကြီးရော ”

“ မနက်ကတည်းက တနေကုန် သောက်ပြီး … အခန်းထဲ သေနေပြီလေ ”

“ ညကြ … အခြေနေရော ”

“ ဟင် … ဒီနေ့ည ဖဲဝိုင်း သွားမယ်ဆိုပြီး … သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … ပြောသံတော့ ကြားထားတယ် … အိုးးး … လူတွေနဲ့ … မလုပ်နဲ့လေ … ကျွတ် ”

ဦးလှမောင် မှာ နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် သေးသွားပေါက်ပြီး ဆိုင်ထဲ ပြန်အလာ ခုံပေါ်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် အိကားနေသော သဲအိခိုင် ဖင်သားကြီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးမှာ စားပွဲခုံပေါ် လက်ကွေးထောက်ထားသဖြင့် လက်မောင်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်တင်နေကာ စွင့်ကား နေသော ဖင်သားကြီးမှာ ထိုင်ခုံပေါ် အိကားထွက်နေရသည်။

“ ခု … ငါ တအား ထနေပြီဟာ … ကြည့်ပါလား … နင့်လင် … ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းသွားရင် … ကောင်းမှာပဲ ”

ဦးလှမောင်မှာ တကယ်ပင် ရမ္မက်စိတ် ထကြွကာ ပုဆိုးပြင်ဝတ်သလိုနှင့် ခါးပုံစ ဖြည်ကာ ပုဆိုး ရှေ့ခြမ်းအား ပေါင်လယ် လျှောကာ ပြလိုက်ပြန်၏။

“ အမလေး … ဦးတုတ်ကြီး ဟာကလည်း … ခိခိ … မနက်ကမှ … သဲသဲ … ဂွင်းထုပေးထားတာကို … ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ပါဦး … ဆိုင်ထဲ လူတွေနဲ့လေ ”

ပထမ တစ်ကြိမ် အလိုးခံပြီးကတည်းက စံချိန်မှီ လီးပိုင်ရှင် ဦးလှမောင်အား သဲအိခိုင်မှ နှစ်ဦးထဲရှိချိန် ဦးတုတ်ကြီးဟုသာ ခေါ်တော့သည်။ ငွေသိမ်း စားပွဲခုံလေးမှာ ဆိုင်အနောက်ဖက်ခြမ်းတွင် ရှိကာ ရုတ်တရက် ဆိုင်ထဲမှ ကြည့်လျင် စားပွဲအောက်ပိုင်းအား ဆေးလိပ်ကြေငြာ ဗင်ဒိုင်းများဖြင့် ကာထားသဖြင့် ခါးတဝက်လောက်ထိ မမြင်ရပေ။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမောင်မှာ အတင့်ရဲနေတော့သည်။

မနက်ပိုင်း အမြည်း ချက်ပြုတ်ရန် အကူငှားထားသော မာမာ ဆိုသည့် ကောင်မလေး ပြန်သွားသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ရေချိုးပြီးချိန် ဦးလှမောင် တစ်ခေါက် ရောက်လာသေး၏။ မာမာ မှာလည်း အရက်ဆိုင်တွင် မနေပေ။ အမြည်းများ ကူညီချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် နေ့တွက်ယူကာ သူ့အိမ်သူ ပြန်လေ့ရှိသည်။

ဦးလှမောင် ရောက်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ မူးအိပ်နေသဖြင့် နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နှင့် ရေချိုးနေသော သဲအိခိုင်အား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် ထိုင်ကြည့်နေ၏။ ဦးလှမောင် ထိုင်ကြည့်နေသည်ကို မပြောသာသည့် အကြောင်းတရားကလည်း ရှိနေပြန်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ အရက်ဆိုင်ဝင်ငွေနှင့် လင်မယား ၂ ယောက် မပူမပင် စားနိုင်သော်လည်း ချမ်းသာချင်စိတ် များကာ ဖြတ်လမ်းမှ လိုက်တော့သည်။ ၂ လုံး ၃ လုံး လောင်းကစားလုပ်ရာ တဖြည်းဖြည်း အကြွေးတင်လာ၏။

ကြွေးပူများ များလာရာ အရပ်ထဲ လှည့်ပတ်ချေးကာ ပေးရင်း မနိုင်းမနင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင်ဆီ ချေးရာ အလွတ်ချေးမရခဲ့ပေ။ လိုအပ်နေသော ငွေ ၁၂ သိန်းအား ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား အပေါင်ထားကာ ၁၅ ကျပ်တိုးဖြင့် ချေးယူလိုက်၏။ ၅ လထိ အတိုး မသတ်နိုင်ပဲ အတိုးအရင်းပေါင်းကာ သိန်း ၂၀ ကျော်လာစဉ် ဦးလှမောင်ဘက်မှ လိုင်စင်အား အပြီးသိမ်းရန်ထိ အသံထွက်လာတော့သည်။ သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ကျင်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်ကာ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင် အလိုကျ လိုက်လျောခဲ့ရ၏။

ပထမဆုံး အကြိမ်မှာပင် မျော့နေအောင်ခံခဲ့ရာ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပြီး ဂေါ်လီ ၃ လုံးပါသော လီးမဲကြီးအောက် သတိလစ်မတတ် ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ အလိုးခံလိုက်ရ၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ကွဲကာ ၃ ရက်ခန့် ကွတ ကွတဖြင့် ကျိန်းစပ်နေသည်။ ခုလည်း သူမ နောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ကြည့်နေသော ဦးလှမောင်ကြောင့် ရေအမြန်ချိုးကာ ရေလဲထမီလေး လဲလိုက်တော့၏။

ထမီရင်လျားနှင့် သဲအိခိုင် နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားရာ အိပ်ခန်းထဲတွင် တခူးခူးဖြင့် ဟောက်သံများ ထွက်ကာ အိပ်မော ကျနေသော အောင်ကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ဦးလှမောင် တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသဖြင့် အိပ်ခန်းပေါက်မှ သဲအိခိုင် ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေ၏။

“ ကောင်တာနားက စောင့်လေ … ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ … ကိုအောင်ကြီး အိပ်နေတာ ဟိုမှာ ”

သဲအိခိုင်မှာ လင်တော်မောင် အိပ်နေသည်ကို ခပ်တိုးတိုး ပြောပြကာ နဖူးမှ ရေစက်လေးများ တဘက်အဟောင်းဖြင့် သုတ်ရင်း လှမ်းပြောနေသည်။ သဲအိခိုင် ဆံနွယ်များက နောက်ကျောဘက် ဖြည်ချလိုက်သဖြင့် ခါးလာက်ထိ စင်းကျနေသည်။ မျက်နှာနှင့် ရင်ညွှန့်မှ ရေစက်လေးများ တဘက်ဖြင့် အရင်သုတ်ပစ်လိုက်၏။ အစိမ်းရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး ဝတ်နေစဉ် လက်မောင်းအိုး ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ လက်နှစ်ဖက် တိုးထွက်လာကာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရသည်။

“ အိုး … ဟာကွာ … အဲလောက်တောင် မစောင့်နိုင်ရင် … လာလာ … ကောင်တာနား သွားစို့ ”

သဲအိခိုင်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုးလာလျင် မိုးမီးလောင်မှာ စိုးသဖြင့် ဦးလှမောင် ကျေနပ်စေရန် ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရတော့သည်။

...........................................................................................

“ ဝေါ ဝေါ … ဝုန်းးးး ဂျိန်းးးးး ဒလိန်းးးး ဝေါ ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးးး …… ဝုန်းးးးး အုံးးးး ဒလိန်းးးး ……”

“ အမလေး ”

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်တံခါး ပိတ်ရင်း

စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ကာ အခန်းလေးထဲ ပြေးဝင်လိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ ညနေကတည်းက ပိုက်ဆံ ၂ သောင်း မရမက တောင်းကာ ဖဲဝိုင်း ထွက်သွားတော့၏။ သို့သော် ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်ကားထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ပေါင်လယ်ထိ လျှောချရင်း လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေသော ဦးလှမောင် ရောက်ရှိနေသည်။ မနက်ပိုင်းမှ ဂွင်းထုခိုင်းကာ အာသာမပြေသဖြင့် ညပိုင်း လိုးရန် ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ မိုးကြိုးတွေ ပစ်နေတာ … အရမ်းကြောက်တာပဲ ဦးတုတ်ကြီးရယ် ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ … သဲသဲရာ … ဦးလေး ရှိနေတာကို … လာထိုင် ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ဦးလှမောင် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ နီညိုရောင်သန်းနေပြီး တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းလွန်၏။ ထိပ်ဖျားမှ ဒစ်ကြီးကော့နေကာ ဒစ်ဖူး နောက်ဖက်နှင့် ဘေးတဖက် တချက်စီတွင် လီးအရည်ပြားအောက် ဖုထစ်နေသော အလုံးလေးများ မြင်နေရသည်။ သဲအိခိုင်တစ်ယောက် လီးကြီးအား ငုံ့ကြည့်ရင်း တင်ပလွဲထိုင်နေရာမှ ခြေနှစ်ဖက်လုံး ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်ပြန်၏။

ဦးလှမောင်မှာ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသော သဲအိခိုင် ကိုယ်လုံး ထွားထွားအား ပွေ့ဖက်ကာ မျက်နှာလေး ဆွဲမော့လိုက်သည်။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနင့် မျက်နှာဝိုင်းလေး ပေါ်မှ မျက်ဝန်းနက်ကြီးက တစုံတခုအား တောင်းဆိုနေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။ ပါးပြင်လေးအား နမ်းရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား တင်းကြပ်စွာ ပြန်လည်ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ထမီပေါ်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ပေးရင်း ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချပစ်၏။ ကိုယ်လုံးချင်း ထပ်ကာ အနမ်းမပျက်ပဲ သဲအိခိုင် အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တစ်လုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေသည်။

“ အင်းဟင်း … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် ”

အင်္ကျီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ပုခုံးသား ဖွေးဖွေးအောက် မို့မောက် ထွက်ကာ နို့အုံကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အသားရောင် ဘော်လီကိုပါ ထပ်မံချွတ်ပစ်လိုက်၏။ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီးထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေး ၂ ခုက ခေါင်းထောင်နေသည်။

“ အားပါး … လှလိုက်တာ … သဲသဲရာ … ပြွတ် ပြွတ် ”

ဦးလှမောင်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးစို့ရင်း လက်တဖက်က ဗိုက်သားလေးပွတ်ကာ ထမိန်အား ဖြည်ချပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းချွတ်ရာ သဲအိခိုင်မှာ တင်းကော့နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား တခြမ်းဆီ ကြွပေးလိုက်၏။ ဖြူဝင်းသော ဗိုက်သားလေးအောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးကြားမှ စောက်မွှေးလေးများ ထိုးထွက်နေကာ အထဲမှ စောက်ဖုတ်အုံမှာ ဖောင်းကြွနေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ရာ အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် အခေါင်းပေါက်အထက်နား နီညိုရောင် အဖတ်လေး ၂ ဖတ် လှန်နေပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အပေါ်၌ စောက်စိထိပ် အဆံလေးမှာ ပြူးထွက်နေ၏။

ဦးလှမောင် ညာလက်က စောက်ပတ်အုံအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ကွေးပြီး ပွတ်ဆွဲကာ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိအား ဖိကုတ်လိုက်ပြန်သည်။

“ အ …… အဟင့် ...ရှီးးးးးးးး ”

နို့သီးခေါင်းလေး စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ကလိလိုက်နှင့် သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေချိန်မို့ ဘေးနား ကိုယ်တစောင်း လှဲနေသော ဦးလှမောင် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ဦးလှမောင်မှာ နို့စို့ရင်း ကွမ်းစားထားသော ပါးစပ်မှာ အောက်ဘက် တဖြည်းဖြည်း ရွေ့သွားနေ၏။ ဗိုက်သားလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟူးးးး ရှီးးးး … ဦးတုတ်ကြီးရာ … အင်းဟင်း”

ချက်ပေါက်လေးအား ဘေးမှ ကန်လန့်ဖျက် ထိုးဆွပေးရင်း သဲအိခိုင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ဒူးထောင်နေရာယူကာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲဖြဲပစ်၏။ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ဆီးခုံးမှာစ၍ ဖင်ကြားထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေသော စောက်ပတ်အုံကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်တော့သည်။

“ အို့ … အာ …… ဟာ … ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … အီးးးး အ အ …… ငရဲတွေ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ … အဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့လို့ဆို … ဟာ့ ရှီးးးးးးးး … အို့ အ အားးးး ”

အဖုတ်တပြင်လုံး ပင့်ယက်ရင်း ပြူးထွက်နေသော စောက်စိအား လျှာထိပ်ဖြင့် ကလော်လိုက်ရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရ၏။ တနေကုန် အရက်ရောင်းနေသည်မို့ ဆိုင်းသိမ်းချိန် မိုးရွာလာသဖြင့် ရေမချိုးရသေးပေ။ ဦးလှမောင်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားမှ ချွေးနံ့ သေးနံ့များအား မက်မက်မောမော ရှူကာ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးကော့ကာ လူးလိမ့်နေရင်း အိပ်ယာခင်းများ ဆွဲလိုက် နို့အုံ့အား ညှစ်လိုက် နှင့် အသံထွက် ညည်းနေတော့၏။

ခဏအကြာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာကာ ဖင်ကြီး မြောက်တက်နေပြီးမှ အောက်ကို ပြန်ကျလာသည်။ အသက်းမျှင်းရှုကာ ထထိုင်ပြီး ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြန်၏။

“ ဟင့် ဟင့် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … အရမ်းချစ်တယ်ကွာ … ရှီးးးးးးးး … အရမ်းချစ်တယ် ”

တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ကုန်း၍ လီးကြီးအား ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဂေါ်လီ ၃ လုံးနှင့် လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင်ပါးစပ်ထဲ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ခေါင်းငုံ့ရင်း ဒစ်ဖူး အောက်ဖက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိကာ လီးထိပ်အား သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားဟား … တော်ပြီ တော်ပြီ … သဲသဲရယ် … ရှီးးးး ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ထုတ်တော့ … အီးးးးးး အင်းဟင်း ”

ဦးလှမောင်မှာ လေးဖက်ထောက် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင် ပုခုံးအား ဆွဲထူပြီး ကိုယ်တပတ် လှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်း ပြန်၏။လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းအား ဖြဲလိုက်ရာ ဖင်ဝ နီညိုလေးက စူပွစူပွလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေးထွေးချကာ လက်မနှင့် ဖိထိုးလိုက်ပြန်၏။

“ အ … အဟင့် … ဘာလုပ်နေတာလဲလို့ … သိပ်...အဆန်းထွင်တာပဲ..ကွာ … ရှီးးးးးးးးးး အင်း ဟင်းးးးး ”

ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖိသွင်းရင်း စောက်ခေါင်းဝထဲ ဒစ်ဖူး တေ့သွင်းရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာ တော့သည်။

“ အမလေးးးး …… ဖြည်းဖြည်း … နာတယ် … အ ကျွတ်ကျွတ် ”

စောက်ရည်စိမ့်နေလို့ တရစ်ချင်း ဝင်သွားပေမယ့် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ ကြပ်နေတော့၏။ လီးအရင်းထိ သွင်းကာ ခဏရပ်ပြီး ဖင်ဝလေးအား ညာဘက် လက်မလေးမြုတ်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အို့ … အ … အားဟား … အ ဟင့် … ရှီးးးးး ”

ညည်းသံလေးများ ပေးလာသဖြင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားများ လိပ်ပါလာ၏။ သဲအိခိုင် ခါးလေး ခွက်ကာ စုပ်သပ်နေပြန်သည်။ တစ်ချက်ချင်း လိုးကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ထိုးဆွရင်း လီးအရင်းထိ ဇပ်ကနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်စဉ် လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ခပ်စီးစီး ညှစ်ပေးနေ၏။ တချက်တချက် နာတယ် ပြောနေပေမယ့် ဦးလှမောင်မှာ မရပ်တော့ပေ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

လေသံမိုးသံနှင့် အတူ အခန်းလေးထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ညည်းသံများ ဆူညံနေတော့၏။ မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးလှမောင် လီးကြီးမှာ စောင်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာရသည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီးမှ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက အလိုလျောက် ညှစ်ပေးနေမိသည်။ ဦးလှမောင်မှာ ဖင်ဝထဲ ထည့်ထားသော လက်မလေးအား ထုတ်ကာ သဲအိခိုင် ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ရင်း အားရှိသလောက် ဆွဲလိုးလိုက်၏။

“ အမလေးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … ဟုတ်တယ် …… လိုးလိုး … အဟင့် ဟင့် … မညှာနဲ့ … သဲသဲ … ပြီးတော့မှာ … အို့ အ အားးးး … အဟင့် … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပါပြီ …… အားးးး အားးးးး ”

သဲအိခိုင်တစ်ယောက် အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဦးလှမောင် လီးအား စောက်ပတ်လေးဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား ညှစ်ခံရသဖြင့် ဦးလှမောင်မှာလည်း အချက် ၂၀ ခန့် တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့၏။ 

နောက်ဆုံးတစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးကာ စောက်ပတ်အုံနှင့် ဆီးခုံး ကပ်ထားရင်း သဲအိခိုင် ကျောပေါ် မှောက်ချ ပစ်လိုက်သည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ တအီးအီး ညည်းရင်း အနားယူနေတော့၏။

ထို့နောက့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အဝတ်ဟောင်း တခုနှင့် ဦးလှမောင် လီးကြီးအား သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ထမိန်နှင့် သူမပေါင်ခြံအား သုတ်ကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်ရင်း သေးသွားပေါက်ကာ ခဏအကြာမှ ပြန်ဝင်လာ၏။ ဦးလှမောင်လည်း နောက်ဖေး အိမ်သာဖက် သေးသွားပေါက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ် မှေးနေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ဦးလှမောင်မှာ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွား၏။ ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိလိုက်ပဲ မနက်လင်းသည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီး အိမ်ပြန်လာကာ သူမ ဘေးနား အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ယာထရာ နို့အုံများ ကျိန်းနေတော့၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း ဦးလှမောင် လီးဒဏ်ကြောင့် နာကျင်နေသေးသည်။ အိပ်ခန်း ကြိုးတန်းပေါ်မှ ဘော်လီတစ်ထည် လှမ်းယူပြီး မဝတ်တော့ပဲ အင်္ကျီအပွ တစ်ထည်အား ဝတ်ကာ မျက်နှာသစ်ရန် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ရေဘုံပိုင် နား အရောက် မနေ့က နောက်ကျောမှာ ကြည့်နေသည့် ဦးလှမောင် အကြောင်း ပြန်သတိရကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပြန်သည်။

မျက်နှာသစ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ဈေးဝယ်ရန် စောနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏပြန်လှဲလိုက်၏။ ခဏအကြာ အကူခေါ်ထားသော မာမာဆိုသည့် ကောင်မလေး လာမှ ဈေးဝယ် ထွက်ခဲ့တော့သည်။ ဈေးသို့ အသွား နောက်ကျောဘက်မှ ကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူ၏ ထော်လာဂျီ ကားအုံနာအား တွေ့လိုက်ရ၏။

“ အောင်ကြီးရော … သဲသဲ ”

“ အိပ်တုန်း ဦးစံ … သမီးက ဈေးလာဝယ်တာ ”

သဲအိခိုင် လှည့်ကြည့်သည်နှင့် အောင်ကြီး ဆရာ ဦးအိုက်စံမှာ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ရွေ့ကာ စကားပြန်ပြောနေသည်။

“ အေးအေး … ကုန်ပို့ရမှာ ၂ ညအိပ် ၃ ရက် ကြာမယ် … အောင်ကြီး ဂေါက်ကြေးတွေ လာထုတ်ရင်း … အိမ်လာခဲ့ဦး … ဒီနေ့နော် ”

“ ဟုတ် … ဆရာ ”

ဦးအိုက်ဆံအား နှုတ်ဆက်ကာ ဈေးဝယ်ပြီး ဈေးက ပြန်လာတော့ လင်တော်မောင် အောင်ကြီးအား ထော်လာဂျီ ကုန်ရကြောင်း ပြောပြလိုက်၏။ အောင်းကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် ရေမိုးချိုးကာ ထော်လာဂျီ မောင်းရန် ထွက်သွားတော့သည်။ မာမာနှင့် အမြည်းအတွက် ချက်ပြုတ် ပြီးစီးကာ ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်တပိုင်း မှန်ချပ်ထဲ သူမကိုယ်သူမ ကြည်ရင်း ခ်ခ်ကနဲ့ ရယ်မိတော့၏။

မနက်က ဈေးဝယ်ရာ ဘော်လီ မပါသဖြင့် အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးမှာ ကျိန်းနေပြီး အရင်ထက် မို့မောက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ထမီရင်လျားရင် အောက်ငုံ့ကြည့်ရာ စောက်မွှေးအုံအား မြင်သည်နှင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။

မနေ့က ၅ ကြိမ်မြှောက် အလိုးခံခဲ့ရာ ဦးလှမောင်မှာ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ညှစ်ချေကာ ဆောင့်လိုးသဖြင့် ခုထိ ဆီးစပ်လေး အောင့်နေတုန်းပင်။ ရေချိုး ပြီးသည်နှင့် အသားရောင် ဘော်လီလေး ဝတ်ရာ စူထွက်နေသော နို့အုံအား အကုန် မဖုံးနိုင်ပေ။ ဗီဒို အောက်ထပ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသည်နှင့် ထမိန် အနက်ရောင် ဗြောင်လေးနှင့် အင်္ကျီ ကိုယ်ကြပ် အဝါရောင် လက်ပြတ်လေး တွဲဝတ်လိုက်သည်။ ဆံနွယ်များ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနှင့် စုချည်ကာ နောက်ကျောဘက် ပို့ထားလိုက်ပြန်၏။ ဆိုင်မဖွင့်သေးပဲ အိမ်ရှေ့ တံခါးဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဆရာ ဦးအိုက်စံ နေအိမ်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ လမ်းမပေါ်မှ မသွားပဲ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ လျှောက်ရင်း ဦးအိုက်စံ၏ ခြံရှေ့ ရောက်လာခဲ့၏။ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ခြံတံခါးဖွင့် ဝင်လာလိုက်သည်။

“ ဟော … သဲသဲ … အောင်ကြီး ပိုက်ဆံ လာထုတ်တာ ထင်တယ် … နောင်ဖေးခန်းမှာ ဆရာအိုက်စံ ရှိတယ် … ဝင်သွားလိုက် ”

“ ဟုတ် … ဦးလေးမြိုင် … ကားထွက်ပြီပေါ့ ”

“ အေးလေ … အောင်ကြီးတို့ အုပ်စုက … သွားတာ ၁ နာရီ..လောက်ရှိပြီ … ငါက ဘရိတ်လေး ပြင်နေလို့ဟေ့ ”

တခြံလုံး တိတ်ဆိတ်နေကာ အင်ဂျင်ချထားသော ထော်လာဂျီ ၂ စီးသာ ကျန်တော့၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးမြိုင်အား နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်မကြီးထဲ မဝင်ပဲ ဘေးမှ ကပ်လျှောက်လာကာ နောက်ဖေး အခန်းလေးရှေ့ အရောက် တံခါးကစေ့ထားတာသဖြင့် တွန်းဝင်ပြီး တံခါးဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ အထဲရောက်တော့ ဦးအိုက်စံမှာ စားပွဲခုံ ဘေးမှ ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်ရင်း ဘီယာသောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။

သဲအိခိုင် ဝင်လာသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ထလာပြီး ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းရှိုက်လိုက်၏။

“ စောင့်နေရတာကြာပြီ … သဲသဲရယ် ”

“ ဟင် … ဆိုင်အတွက် အမြည်းတွေ ချက်ပြုတ်နေရသေးတာလေ … ဦးစံကလည်း … ပြီးတာနဲ့ ရေမိုးချိုး ထွက်လာခဲ့တာ ”

စကားပြောပြီး ဦးအိုက်စံ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

“ တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ပိုလှလာပြီး … ဖင်ကြီးက ကော့ထွက်နေတာ … အောင်ကြီးက မလိုးနိုင်ဘူး ထင်တယ် ”

“ အိုးးး … ဦးစံနော် … တွေ့လိုက်ရင် လူကို လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာ … ဟွန့် … ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ရ ဦးမှာနော် … အချိန်မရဘူး … ကိုအောင်ကြီး ခေါက်ကြေးတွေ အကုန်ထုတ်ပြီး အကြွေးတွေ ဆပ်ရဦးမှာ ”

“ အင်းပါ … အောင်ကြီး ခေါက်ကြေး … ၁ သိန်း ၂ သောင်းရယ် … ဟောဒီက သဲသဲဖို့ ၅ သောင်းရယ် … အားလုံး ၁ သိန်း ၇ သောင်း ထုတ်ထားပြီးသားပါ … ခုံပေါ်မှာလေ … လာလာ ”

စကားပြောရင်း ဦးအိုက်စံမှာ ဘီယာသောက်နေသော စားပွဲခုံနား ခေါ်လာလိုက်၏။ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ၁ထောင်တန် အထပ်လိုက်လေးအား သရေပင်နှင့် စီးထားသည်ကို မြင်နေရသည်။ ပိုက်ဆံထုတ်အား မြင်သည်နှင့် သဲအိခိုင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။

“ အာ့မို့ … ဦးစံကို ချစ်နေရတာ … သိလား ခိခိ … လုပ်မှာဖြင့် လုပ် … သဲသဲ တကယ်အချိန် မရလို့ ”

“ ဘာလုပ်ရမှာလည်း … သဲသဲရယ် ”

“ အာ … လိုးဖို့ … လိုးဖို့ပြောတာလေ … ဦးစံရဲ့ … သိသားနဲ့ … ဟွန့် ”

သဲအိခိုင်မှာ စကားပြောရင်း စားပွဲခုံ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း အခန်းဒေါင့်ရှိ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုယ်ကြပ် အင်္ကျီလေးချွတ်ကာ အသားရောင် ဘော်လီချိတ်အား လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ချလိုက်ပြန်၏။ ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ချရင်း ပက်လက်လှန် လှဲရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအောက် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံမှာ ပေါင်ဂွလေးထဲ ပြူးထွက်နေသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စားပွဲခုံပေါ်မှ သောက်လက်စ ဘီယာခွက်အား အကုန်မော့ချကာ ကုတင်နား တိုးကပ်လာရင်း သဲအိခိုင်၏ ကိုယ်လုံးအလှအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

“ ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ … ဟင့် … ဦးစံလည်း ချွတ်လေ ”

“ အားပါး … တကယ်ကို လှတယ် … သဲသဲရယ် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ရာ လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ရမ်းခါနေကာ လဥ ၂ လုံးက တွဲလောင်းကျနေတော့သည်။ အမွှေးမျှင်ထူသူမို့ ချက်အောက်နားမှ ဆီးခုံးပေါ်ထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေရာ လမွှေးများမှာ လဥများဘေးနာထိ ပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဦးအိုက်စံ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်သည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ပေါင်ကြားရှေ့ တည့်တည့် ဒူထောက်နေရာယူလိုက်ပြန်သည်။ လီးကြီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟကာ ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

ဦးအိုက်စံ လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်ထဲ ခဏလေးနှင့် မာထင်လာတော့သည်။ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးကလည်း လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးလီးနှင့် ဘာမှမဆိုင်ပေ။ ဦးလှမောင် လီးလောက် မတုတ်ပေမယ့် အရှည်မှာ ၈ လက်မ ကျော်ကျော်လောက် ရှိ၏။ ရသလောက် ပါးစပ်ထဲ မျိုကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်လိုက် ဆွလိုက် လုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရာ … အီစိမ့်နေပြီ … ခဏထုတ်ဦး … သဲသဲ စောက်ပတ်လေး ယက်မလို့ ”

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင်မှာလည်း ၅ ခါလောက် လိုးဖူးထားသဖြင့် တစ်ယောက်အကြိုက် တစ်ယောက် သိနေကြ၏။ ညစ်တီးညစ်ပတ် တစ်တစ်ခွခွ ပြောဆိုလိုးခြင်းကို သဲအိခိုင် နှစ်ခြိုက်လှသည်။ ဦးလှမောင်နှင့် ဦးအိုက်စံ မတူသည့်အချက်ပင် ဖြစ်သည်။

“ အင်း … စောက်ပတ်ကြီးက … ဖောင်းကားနေတာ … ဘယ်လောက်တောင် အလိုးခံချင်နေလဲ … သဲသဲရယ် … ဦးစံ ယက်ပြီးတာနဲ့ … လိုးပေးမှာပါ ”

ဦးအိုက်စံမှာ လီးမကြီးပဲ လီးတန်အရှည်နှင့် ရမ္မက်သွေး ကြွစေသော စကားလုံးများဖြင့် အချိန်ကြာကြာ ဆွဲလိုးနိုင်သည်မို့ သဲအိခိုင် စွဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ငွေကြေး ပေးကမ်းသည့်အပြင် အလိုးသန်သူမို့ လင်မသိအောင် ခံနေမိ၏။ ဦးအိုက်စံကလည်း အပျို အအို မရွေးပဲ ငွေနှင့် မျှားကာ သူလီးအား စွဲလမ်းသွားအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် လင်ရှိမယားများအား အများဆုံး ခေါ်လိုးတတ်၏။ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မလိုးနိုင်မှန်း သိ၍ ပိုက်ဆံလာထုတ်တိုင်း လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြကာ လမ်းကြောင်းခင်းထားပြီး လူချင်းရင်းနှီးလာမှ အပိုင် ချုပ်လိုးတော့သည်။

ဦးအိုက်စံ အားသာချက်မှာ သူ၏ ထော်လာဂျီ ယဉ်မောင်း သမားများအား အရက်ဖိုးမှ လွဲ၍ ပိုက်ဆံထုတ်မပေးချေ။ ယဉ်မောင်းသမားများ၏ မယားများကို အိမ်ခေါ်ပိုက်ဆံရှင်း ပေးကာ အခွင့်ရေး ရသည်နှင့် တက်လိုးပစ်၏။ ယာဉ်မောင်းသမား အများစုမှာလည်း လမ်းတွင် အချိန်ကုန်ကာ မယားဖြစ်သူများ၏ အိမ်ထောင်ရေး သုခအား ရက်ခြားသာ ပေးနိုင်သည်။ လစ်လပ်နေသော ရက်များအား ဦးအိုက်စံထံ လာကုန်းနေကြရ၏။

ခုလည်း လင်မရှိချိန် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ကာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်တော့သည်။ သဲအိခိုင် စောက်ပတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားများ ဖောင်းကြွနေပြီး ရေချိုးပြီးကာစ အနံ့သက်ကင်းနေသည်မို့ ဦးအိုက်စံ တစ်ယောက် တပြတ်ပြတ်နှင့် အားရပါးရ ယက်ပေးနေ၏။ စောက်ရည်များ ရွှဲလာသည်နှင့် တအုံလုံး လျှာအပြားလိုက် သိမ်းယက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိပ်လေးအား စုချွန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက် စောက်စိအား ဆွဲစုက်လိုက်မို့ သဲအိခိုင်ဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက်တက်လာကာ ပေါင်တန်များ တဇပ်ဇပ် တုန်ခါလာရ၏။ စောက်စိထိပ်လေးအား ဖိကိုက်ကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်သွင်းပြီး အရည်များ ထွက်ကျလာသည်အထိ လက်နှင့် လိုးပေးနေပြန်သည်။

“ အားးး … အဟင့် ဟင့် … မခံနိုင်တော့ဘူး … ဦးစံရယ် … အမလေးးးး ရှီးးးးးးးးး …… ကျွတ် …… အ အားးးး အဟင့် ”

“ ဘယ်လိုနေလဲ သဲသဲရယ် … ကောင်းလားဟင် ”

စောက်စိလေးအား ဖိကိုက်ထားရာမှ လွတ်ကာ ကော့ပျံနေသော သဲအိခိုင်အား မေးနေတော့၏။

“ အင်း အင်း … ကောင်းတယ် … ကောင်းလွန်းလို့ … တက်လိုးပေးပါတော့ … ဦးစံရဲ့ … ဟင့် ဟင့် ”

“ လိုးပေးမှာပေါ့ … သဲသဲရယ် … စောက်ပတ်က ယွနေပြီလား ”

“ လိုးပါတော့ဆို … ဦးစံရယ် … အ အမလေး … ဟုတ်တယ် … စောက်ဖုတ်က ယားနေပါပြီ … လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါတော့ နော်နော် … အင်းဟင်း … ဟင့် ဟင့် ”

သဲအိခိုင် ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းဆိုမှ ပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်များ ရွှဲကာ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးထိပ် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗျစ် …… ဗွပ် … အားးးး …… အဟင့် … စွပ် ဘွတ်ဘွတ် … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစံရယ် … ကျွတ် … လိုးလိုး ”

“ စောက်ပတ်ကို ဖြဲထား သဲသဲ … ဦးစံ ပေါင်ထမ်းပြီး လိုးမယ် ”

ဦးအိုက်စံ စကားဆုံးသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း မြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ချိတ်တင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲပေးလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာရာ လီးကရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးမှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိတော့၏။ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးတိုင်း သားအိမ်ကွဲမတတ် ခံစားရသဖြင့် သဲအိခိုင်တယောက် ခေါင်းလေးမော့ကာ အံကြိတ်ခံနေရသည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်မှာ ဦးအိုက်စံ ဆောင့်လိုးတိုင်း လှုပ်ခါယမ်းကာ ကုတင်ပေါ် အိကားသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးက ချိတ်ဆွဲနေရာ သဲအိခိုင်တယောက် လီးအရသာ တွေ့လာတော့၏။

“ ဆောင့် ဆောင့် … အင်း ..ဟုတ်တယ် …… အ အားးးးး ရှီးးးးး … မြန်မြန် လိုး …… အမလေးးးး အင်းဟင်း …… လိုးစမ်းပါ ဦးစံရဲ့ …… အဟင့် ဟင့်် … သဲသဲ ပြီးချင်နေပါပြီဆို … အားးးး ရှီးးးးး ”

“ သဲသဲ ယောက်ျားလိုးတာနဲ့ တူလား … အင့် …… ဘွတ်ဘွတ် … ဦးစံလိုးပေးတာ ကောင်းလား ”

“ ဟင့်အင် … ဘယ်တူမှာလဲ … ဦးစံလီးက ရှည်ပြီး အလိုးလည်း သန်တယ် … ကောင်း … ကောင်း တယ် … ကြိုက်တယ် … ဦးစံရဲ့ လိုးစမ်းပါ … အမလေးးး … ထွက် ထွက် …… အ အားးး …… ထွက်ပြီရှင့် … အီးဟီး ကောင်းလိုက်တာ …… အင့် အင့် … အားးး အားးးး ”

ဦးအိုက်စံမှာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်တွင် ဆွဲမှောက် လိုက်ပြန်သည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး တချက်ထွေးချကာ လီးထိအား ဖိထည့်ပစ်၏။

“ အို့ … အမေ့ …… ဗြိ … ဗျစ် … အ အ ”

မှောက်ရက်ဖြစ်သွားသော သဲအိခိုင်၏ နောက်ကျောပေါ် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချကာ ပုခုံးသားလေးအား နမ်းရင်း လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဗျစ်ကနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့၏။ အိကားကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးရာ သဲအိခိုင်တစ်ယောက် တအားအား ညည်းကာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အား လက်နှစ်ဖက်က တဘုံးဘုံး ထုရိုက်နေပြန်သည်။

“ အမလေးးးး …… အ အ … သေပြီ သေပြီ … ဖြည်းဖြည်းနော် …… အားးးးးးး ”

ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် မခံနိုင်ပဲ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်ကို အရသာခံကြည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်၏။ ကျေနပ် အားရသည်အထိ လိုးပြီးမှ လီးအား ဖင်ထဲမှ ထုတ်ကာ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်ပြန်လှန် လိုက်တော့သည်။ မျက်ရည်ဝဲနေသော သဲအိခိုင် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ မျက်စိတဖက် မိတ်ပြနေ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘာလုပ်ရမလဲ ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဦးအိုက်စံ မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် တက်ခွရင်း စောက်ပတ်နှင့် မျက်နာ ကပ်ပေးလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံ စောက်ပတ်အုံအား ယက်ပေးနေစဉ် မျက်နှာရှေ့ထောင်မတ်နေသော လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ လီးတန်ပတ်ပတ်လည်း လျှာအပြားလိုက် ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ခပ်ကြာကြာလေး စိမ်လိုးနိုင်သည့် လီးကြီးမို့ မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိ၏။ ခဏအကြာ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်တလှည့် အဖုတ်တလှည့် ခုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါလာအောင် မီးပွင့်မတတ် နောက်မှ ဆွဲလိုးတော့သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် မြန်သလောက် အားပါသော လိုးချက်များအား တအားအား ညည်းရင်း လီးအရသာ ခံနေလိုက်၏။

ဖင်ပေါက်ထဲ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးစဉ် ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စောက်ရည် ပန်းထွက်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ပြောင်းလိုးရာ ထိထိမိမိနှင့် တရစပ် လိုးနေသဖြင့် သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ကော့ပျံရင်း အံအောနေတော့၏။ အချက် ၅၀ ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးမှ အံကြိတ်သံနှင်အတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လရည်များပန်းထည့်၍ ဦးအိုက်စံ တစ်ယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားရသည်။

..................................................................................................

၅ ရက်ခန့် အကြာ တဖျောက်ဖျောက်နှင့် မိုးဖွဲလေး ရွာနေစဉ် သဲအိချို တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ကားထွက်သွားရာ ပြန်မလာသဖြင့် ညပိုင်း ဆိုင်သိမ်းလျင် ဦးအိုက်စံဆီ သွားမေးရန် စဉ်းစားနေသည်။

“ ရွှမ်တစ်လုံးနဲ့ … လက်ဖက်သုပ် … ချဉ်ငံစပ်လေး တစ်ပွဲ … ဟေ့ ”

သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ဆိုင်ထဲက အော်သံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ ငွေးသိမ်း စားပွဲခုံနား ထိုင်နေရမှ လက်ဖက်သုပ်ရန် ထရပ်လိုက်၏။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် မလာစဖူး အလာထူးနေသူမှာ ဦးအိုက်စံ ဖြစ်နေတော့သည်။ တစ်ယောက်ထဲတော့ မဟုတ် အသက် ၅၀ ခန့် ရုပ်ရည် သန့်သန့် တောင့်တောင့်တင်းတင်း လူတစ်ယောက် အဖေါ်ပါလာခဲ့၏။ လက်ဖက်သုပ် တစ်ပွဲနှင့် အရက်တစ်လုံး ချပေးရင်း လင်ဖြစ်သူ သတင်း မေးကြည့်လိုက်သည်။

“ ဦးစံ လာတာနဲ့ … အတော်ပဲ … ညပိုင်း လာမေးမလို့ဟာ … ကိုအောင်ကြီးတို့ ပြန်မလာ ကြသေးဘူးလား ”

“ နောက် ၃ ရက်လောက်မှ ရောက်မယ် ထင်တယ် … ကုန်တွေပို့ပြီး အပြန် … မိုး တအားရွာလို့ … ကားလမ်းတွေ ပျက်နေတာဟ ”

အရက်ပုလင်းနှင် အမြည်း ရောက်တာနဲ့ ဦးအိုက်စံနှင့် ပါလာသူမှာ ဖန်ခွက်ထဲ အရက် ငှဲ့ကာ တရှိန်ထိုး မော့ချပစ်၏။

“ အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါနဲ့ … ဦးစံဖို့ … ဘီယာ ချပေးရမလား ”

“ ငါ မသောက်ပါဘူး ဟာ … ငါ့ မိတ်ဆွေကို … လိုက်ပြုစု ပေးတာ … နင်နဲ့လည်း … မိတ်ဆက်ပေးမလို့ … သူက ရန်ကုန်က ဟ … ကာစီနို့ရုံ ဖွင့်မလို့ … ငါတို့ မြို့မှာ … နေရာ ရှာတော့ … ဒီရပ်ကွက် လေးကို သဘောကျတယ် ပြောလို့ ”

“ သဲသဲ … နေရာ ရှာပေးရမလား … ပွဲခတော့ … များများလေး ပေးရမှာနော် … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

“ သူနာမည်က … လောဟုန်တဲ့ … လောင်းကစားပဲ လုပ်တတ်တာ … ဒီမြို့မှာ လူခံ မရှိဘူး … နင်က လောင်းကစား ဝါသနာပါတော့ … မိတ်ဆက်ပေးတာ … နင်လည်း အကျိုးမယုတ်စေရပါဘူးဟာ ”

“ အံမယ် … အာမခံရဲနေလိုက်တာ … ဦးစံနဲ့ … အမျိုးလား ”

“ ညီအစ်ကိုတွေ လိုပါပဲ … တူမကြီးရယ် … ဦးကို ကူညီနိုင်မယ် မဟုတ်လား ”

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင် စကားပြောနေစဉ် ဦးလောဟုန်က ဝင်ပြောလိုက်၏။ ဘောစိမှန်း သိသည်နှင့် သဲအိခိုင် တစ်ယောက် အမူယာ ပြောင်းသွားရသည်။ ဒါမျိုးက ခြွေတတ်ရင် သေချာပေါက် ကြွေမှန်း အတွေ့ကြုံရ သိရှိနေ၏။

“ ဆိုင်က လူပါးတယ်နော် … ရပ်ကွက်က လူစည်ရဲ့လား ”

“ အိုရ် … ဦးကလည်း … နေ့ခင်း ဘက်မို့ပါ … ညနေစောင်းတာနဲ့ … လာကြည့်လိုက် … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

သဲအိခိုင် မှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများနှင့် ကြာပစ်ကာ ကြည့်ရင်း ဟန်လုပ် ရယ်နေတော့သည်။ အင်္ကျီအပါးလေးထဲမှ နို့အုံကြီး တုန်ခါလာအောင် ပုခုံးကစားကာ လုပ်ပြလိုက်၏။ ခုံပုလေးပေါ် ပေါင်ကား ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုး ထဲမှ တွဲကျနေသော လီးကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင်ကလည်း ဒီရက် အလာကျဲနေသည်မို့ ၅ ရက်ခန့် အလိုးမခံရသဖြင့် သွေးသားဆန္ဒတို့ တောင့်တနေပြန်သည်။ စကားပြောရင်း ဦးလောဟုန် လီးအား ခိုးကြည့်ကာ ကာမစိတ်များ သိသိသာသာကြီး ထကြွနေရ၏။

မနက်ပိုင်းက ဈေးဝယ်ဖို့ မာမာ ရောက်လာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်။ ဆိုင်အတွက် အမြည်းဟင်းလျာများ ကြော်လှော်ရင်း နှစ်ယောက်သား လင်ကြောင်း သားကြောင်း ပြောမိကြ၏။ မာမာကလည်း လူကြည့်တော့ အေးတိအေးစက်နဲ့ လင်ကြောင်းသားကြောင်း ပြောပြီဟေ့ဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြတတ်သည်။ ဝက်အူချောင်းများ ကြော်ပြီးသည်နှင့် အိပ်ခန်းဘက် မျက်လုံး ကစားကာ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မမြင်ကြောင်း စမေးလိုက်တော့၏။

“ မမသဲ … ကိုအောင်ကြီးရော … မမြင်ပါလား ”

“ အေးဟာ … ၂ ညအိပ် ဆိုပြီး … ၅ ရက် ရှိပြီ ”

“ ဒါဆို … မမသဲ … ဆာနေရောပေါ့ … ခိခိ ”

မာမာ တစ်ယောက် ပြုံးစစမျက်နှာလေးဖြင့် သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ကာ ပြောဆိုနေသည်။

“ အမလေး ငါ့ကိုများ … နင့်လို မှတ်နေလား … နင်သာ … စမ်းနိုင် ရှိနေလျက်နဲ့ … မျိုးကြီး ကုန်းနေလို့ … မနှစ်က လင်မယား ကွဲမလို ဖြစ်တာ … ငါရှင်း ပေးလို့ ကောင်မ … ဟွန့် ”

“ ကိုမျိုးကြီး လီးက ကြီးတဲ့ အပြင် … မာမာ့ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးပြီးမှ လိုးတော့ … စွဲတာပေါ့ … ခိခိ … မမသဲ လူ … စမ်းနိုင်က အရက်စွဲသွားတော့ … လိုးရင်း အီးတပေါက်ပဲ … အားကို မရတာ ”

မာမာကလည်း မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြင့် သဲအိခိုင်အား ပြန်ပြောနေ၏။ အမှန်တကယ်လည်း မာမာ တစ်ယောက် လေထိုးကျွတ်ဖာ လုပ်သော မျိုးကြီး အိမ်သို့ လစ်ရင် လစ်သလို သွားသွား ကုန်းရာ လင်တော်မောင် စမ်းနိုင် မှာ သတင်းရသည်နှင့် မူးရမ်းကာ လင်မယား ကွဲဖို့ထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုချိန် သဲအိခိုင်မှာ စမ်းနိုင် ကြားသည့် သတင်းများမှာ မဟုတ်ကြောင်း အတင်း အာမခံကာ မာမာကိုလည်း မျိုးကြီးနှင့် ထပ်မပက်သက်ဖို့ ကူညီပြောဆို ပေးခဲ့၏။

“ အံမယ် … ခုလည်း … စမ်းနိုင် ကားထွက်ရင် … နင် ဘယ်သွား ကုန်းနေလည်း ဆိုတာ ငါမသိဘူး မထင်နဲ့နော် ”

“ ဘယ်မှသွားမကုန်းပါဘူးဟ … မမသဲကလည်း ”

“ ဟင် … အဲတာဆို … ညည်းစောက်ပတ် … လီးငတ်နေမှာပေါ့ … ခိခိ ”

“ လင်တော်မောင် ခရီးထွက်ရင် … ဗိုက်က ထမင်းသာ ငတ်ချင်ငတ်မယ် … စောက်ဖုတ်တော့ လီးအငတ် မခံဘူး … လာထား အာဘွားပေါ့ … ခ်ခ် ”

“ အံမယ် … နင် ခုလည်း … ကုန်းနေတာပေါ့ … တော်ပါအေ … ဆိုင်တောင် မဖွင့်သေးဘူး … ကျက်သရေ ယုတ်တယ် ”

သဲအိခိုင် ဟန်လုပ်ပြောနေသော်လည်း စိတ်ထဲက ကြည်နူးနေမိတော့၏။ ဒီလို လီးနှင့် ဝေးနေသော အချိန်မျိုးတွင် လီးကြောင်း အဖုတ်ကြောင်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောတာမျိုး အကြားချင်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

“ ဟာ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … သဲသဲရ ……ငါ မေးနေတာကို … ပြန်မဖြေဘူး ”

“ ဟမ် … ဘာကိုလဲ … ဦးစံရဲ့ ”

သဲအိခိုင်တစ်ယောက် မနက်က မာမာနှင့် ပြောစကားများ ပြန်တွေးနေရင်း ဦးအိုက်စံမှ သူမပေါင်တန်ကြီးအား ညှစ်ကာ မေးလိုက်မှ သတိပြန်ကပ်လာ၏။

“ ဆိုင် ခဏ ပိတ်လိုက်ဟာ … ကိုလောဟုန်က …ခဏ အနားယူချင်လို့တဲ့ … ပြီးတော့ လူစီတဲ့ နေရာ ခြံဝင်း ကျယ်တာမျိုး ရှာပေးထားတဲ့ … ရော့ ၁သိန်း ဒါက … မုန့်ဖိုး သူပေးထားတာ ”

“ အို့ … ဦးစံက … သဲသဲကို အထင်သေးတာလား … ငွေမျက်နာ တစ်ခုတည်းနဲ့တော့ … မခံဘူးနော် ”

“ ဟာ … သဲသဲကလည်း … အထင်သေးရင် သူပါသာ … တခြား သွားလည်း ရသားပဲ … ၁ သိန်းဆို ငယ်ငယ်ချောချော လေးတွေ … အများကြီးပဲ ”

ဦးအိုက်စံ၏ ထိထိမိမိ စကားလုံးများ ကြောင့် သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားရသည်။

“ ခု … အဲဒီ လူကြီးကရော ”

“ နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်တယ် … ဆိုင်ပိတ်လိုက်ဟာ … ငါလည်း ဘေးက ရှိနေမှာပါ … နင် ကြောက်နေ မဆိုးလို့ ”

သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ဦးအိုက်စံ စကားနှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲက ယားသလိုလို ရွသလိုလို ဖြစ်လာကာ ရှက်ပြုံးပြုံး လိုက်တော့၏။ ဆိုင်တခါး ပိတ်ကာ အိမ်ရှေ့ တံခါးပါ သော့ခတ်ပစ်သည်။

သဲအိခိုင် တစ်ယောက် လက်တွေ့တွင် အတော် ကြိုးစားနေရရှာ၏။ ဦးလောဟုန် ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ သိချင်တာမို့ ဦးအိုက်စံ ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး ဦးလောဟုန်ဘက် ဖင်သားကြီး ကော့ပြလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန်မှာ ရွှမ်ပုလင်း ထဲမှ လက်ကျန် အရက်များအား ဖန်ခွက်ထဲ လက် ၂ ဆစ်ခန့် ငှဲ့သောက်ကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ကြည့်နေပြန်သည်။ သဲအိခိုင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲ ဒေါသလေးထွက်ကာ ဦးအိုက်စံ ပေါင်တန်ပေါ် ခွထိုင်ရင်း ဖင်ကြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ပွတ်ပြလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံမှာ သူ့ညာဘက် ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ပွတ်နေသော သဲအိခိုင် အင်္ကျီ အောက်နားစလေးမှ လက်ထိုးသွင်းကာ ဘော်လီပေါ်မှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေနေသည်။ ဦးလောဟုန်မှာ လိုက်ကြည့်နေစဉ် ဦးအိုက်စံ လက်မှာ အင်္ကျီအောက်နားစမှ ပြန်ထွက်လာကာ သဲအိခိုင် ပေါင်တန် တုတ်တုတ်အားပွတ်သတ်ပေးနေပြန်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် ဦးအိုက်စံ ပေါင်ကြားထဲ ဦးလောဟုန် မြင်ရန် ပွတ်သပ်ပေးပြလိုက်သည်။ ထိုစဉ် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုးကြားမှ ဆက်ကနဲ့ လီးကြီး ထောင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။

သဲအိခိုင်မှာ ခုလို လုပ်နေမိတာ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်လို့ ဖြစ်နေပြီလား တွေးရင်း ရပ်လိုက်ရ ကောင်းမလား တွေးမိနေသည်။ ဆန္ဒတွေကလည်း ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်နှင့် တပြိုင်ထဲ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်က ထက်သန် နေပြန်၏။ အလကားတော့ မဖြစ်ချေ ခု သူစိမ်း ယောင်္ကျား ၂ ယောက်လုံးမှာ သူမအတွက် ငွေတွင်းတေမို့ စောက်ဖုတ်အား အရင်းနှီး သဖွယ် သဘောထားလိုက်တော့သည်။ အဓိက မှာ ဦးလှမောင် ထံ ပေါင်ထားသော ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား ပြန်ရွေးယူရန် ဖြစ်၏။

မာထင်နေသည့် ဦးအိုက်စံ လီးအား ကိုင်ရင်း ပေါင်တန်ပေါ် ထိုင်ပွတ်ရသည် အရသာမှာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနှင့် ဘေးမှာ ထိုင်ကြည့် နေသော ဦးလောဟုန် ဘာများ ထလုပ်လိုက်မလဲဟု မျှော်လင့်ချက်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေပြန်သည်။

ဦးအိုက်စံ လက်တဖက် ထမိန်အောက်နားစလေး မကာ ပေါင်ဂွထဲ ရောက်လာစဉ် ဖမ်းတားပြီး အိပ်ခန်းထဲ သွားရန် ခပ်တိုးတိုး ပြောပြလိုက်၏။

“ ဆိုင်ထဲလိုးလို့ … လူမိကုန်မှာ … ဟွန့် ”

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သဲအိခိုင်တစ်ယောက် ဆံပင်များအား ခေါင်းစည်းကြိုး တကြိုးဖြင့် စုချည်လိုက်၏။ ထမိန် ချွတ်ချလိုက်သည်နှင့် ဘော်လီ အသားရောင်ဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော နို့အုံများနှင့် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်လာတော့သည်။

ဦးအိုက်စံရော ဦးလောဟုန်ပါ ၂ ယောက်သား ငေးကြည့်နေကြ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဘော်လီချိတ် ဖြုတ်ရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီး ဘွားကနဲ့ ထွက်ကျလာသည်။ အတွင်းခံမချွတ်ခင် ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရာ လီးကြီးအား ညာလက်ဖြင့် ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နူတ်ခမ်းအား တေ့နမ်းကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်နှင့် အုပ်ပြီး ညှစ်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ဘေးတိုက်အနေထားနှင့် ဦးအိုက်စံအား လွတ်နေသော ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်နမ်းနေ၏။

ထိုစဉ် သဲအိခိုင် ဘယ်ဘက်ခြမ်းအား ဦးလောဟုန် ဝင်ထိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။ လက်ချောင်းလေးများက ပေါင်အတွင်းသားလေးအား ပွတ်သပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် ရောက်လာတော့၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှ အဆွခံရကာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်လာရသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေရာမှ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်လေး လှန်ချပစ်၏။ သဲအိခိုင် ပက်လက်လေး ဖြစ်သည်နှင့် အဖုတ်နိုက်နေသော ဦးလောဟုန်မှ အတွင်းခံအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်ကြား စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်လဲ့နေ၏။

“ အင်း … စောက်ပတ်က ဖေါင်းကားနေတာ ယက် ပစ်ချင်စရာကြီး ”

ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ခွကြားက အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ပြောနေလိုက်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလောဟန် စကားကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား လာရ၏။ ခုမှ မြင်ဖူးသော သူစိမ်းယောင်္ကျားမှာ သူမ အဖုတ်အား ယက်ပေးချင်သည်ဟု ပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် အားရကျေနပ် နေပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နို့နှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်နယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်နေ၏။ ခဏအကြာ သဲအိခိုင် နို့သီးခေါင်းလေး တဖက်အား စုပ်စဉ် ဦးလောဟုန် မှာလည်း အဖုတ်အား ငုံ့ယက်တော့သည်။

သဲအိခိုင်တစ်ယောက် သူစိမ်းယောင်္ကျား ၂ ယောက်မှ နို့အုံနှင့် အဖုတ်အား ပြိုင်တူ စုပ်ယက်ပေးနေရာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်မတတ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့သည်။ တခါမှ မရဘူးသော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း ခဏအကြာတွင် မထိန်းနိုင်ပဲ စောက်ရည်များ ကော့ပန်းလိုက်၏။ ကာမအရသာလေး အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး မိတ် ခဏ အနားယူကာ မျက်လုံး ပြန်ပွင့်သည်နှင့် ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲမြှောက်ကာ ဒူးထောက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန် ဆောင့်ချက်များအား ခါးကော့ထိုးကာ ပြန်ဆောင့်ရင်း တအားအား ညည်းနေရပြန်၏။

ဦးလောဟုန်မှာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထဲက လီးအား ထုတ်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် သဲအိခိုင် မျက်နှာဘေးနားမှ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာ ဦးအိုက်စံ လီးထက် တုတ်သော ဦးလောဟုန် လီးအား နူတ်ခမ်းဟကာ ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ ပက်လက်အနေထားဖြင့် စုပ်နေရာမှ လေးဖက်ထောက်စုပ်ပေးပြန်၏။

ဦးလောဟုန် လီးအား လေးဖက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၍ စုပ်လိုက်သည်နှင့် ဖင်ကြီးများမှာ ဦးအိုက်စံ ရှေ့ ကော့ထွက်နေတော့၏။ ဦးအိုက်စံမှာ ကြည့်နေရင်း သဲအိခိုင် နောက်မှ နေရာယူကာ တချက်ထည်းဖြင့် လီးအဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

အားပါပါဖြင့် ပစ်လိုးသဖြင့် သဲအိခိုင် တစ်ယောက် လေးဘက်ထောက် အနေထားနှင့် ရှေ့ကပ်သွားရာ စုပ်နေသော ဦးလောဟုန်လီးက သူမပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့၏။ ဦးလောဟုန်မှာ လီးအရည်ပြား တလျှောက် လည်ပင်း ကြွက်သားများနှင့် ပွတ်တိုက်ကာ ထူးကဲသော အရသာလေး ရရှိလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်ထိ ဝင်လာသဖြင့် အခံရခက်သော်လည်း အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရသဖြင့် သဲအိခိုင်မှာ အရသာ ၂မျိုး ဒွန်တွဲ ခံစားနေရ၏။ ပါးစပ်ထဲ တင်းပြောင်နေသော လီးကြီးမှာလည်း စချိန်မှီလှသည်။ သဲအိခိုင် လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ကလိကာ လီးအား ပါးစပ်ဟပြီး မက်မက် မောမော စုပ်ပေးနေသည်။

“ အာဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် ”

သဲအိခိုင်မှာ ပါးစပ်ထဲရှိ လီးထပ်အား လျှာလေးဖြင့်မနားတမ်း ကလိပေးရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဦးလောဟုန်မှာ တရှီးရှီး စုပ်သပ်ရင်း သဲအိခိုင် နောက်စိလေးကို ကိုင်ကာ လီးအား ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။ သဲအိခိုင် တစ်ချက်ပျို့တက် လာသဖြင့် ဦးလောဟုန်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ လီးတန်နှင့် ပါးပြင်လေးအား တဘတ်ဘတ် ရိုက်ပေးနေသည်။

ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်း ကြားမှ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လဲ့နေသော စောက်ဖုတ်အား ဦးအိုက်စံ အဖုတ် အကွဲကြောင်း လေးအတိုင်း လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲ ပြီးမှ ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ ရှေ့မှ ဦးလောဟုန် လီးကြီးအား မျက်နှာ အနှံ့ အပွတ်ခံရင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးအား အလိုးခံနေတော့၏။

“ ဗျစ် ဗျစ် … အ အမေ့ …… ဘွတ် … အု ဝု … ဖူး ဖလူး … ဝူး ”

သဲအိခိုင် တစ်ယောက် ပါးစပ်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် ညည်းရာ အသံမထွက်နိုင်ပဲ တဝုဝု တဝူးဝူးနှင့် ပါးစပ်လေးဖောင်းသွားပြီး အသက်မှန်အောင် ရှုနေရသည်။။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဦးအိုက်စံ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်အား လိုးရင်း နို့သီးခေါင်းများအား ချေပေးနေလိုက်၏။

ဖင်ကြီး ရမ်းကာ ဦးအိုက်စံ လီးအား စောက်ပတ် အတွင်းသားဖြင့် ညှစ်ကာ ခါးလေး ကော့ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးလောဟုန်မှာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေသော သဲအိခိုင်၏ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ခဏ အနားပေးထား၏။ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားရင်း မနားတမ်း လိုးနေသော ဦးအိုက်စံ၏ လီးအရသာအား ခံစားနေတော့သည်။ ခဏအကြာ ဖင်ကြီး ထောင်တက်လာရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။

“ ထွက် ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီ … ဟင့် ဟင့် ”

ဦးအိုက်စံမှာ လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်သလို ဦးလောဟုန်အား မျက်စပစ် အချက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဦးအိုက်စံနေရာအား ဝင်ယူကာ ဖင်ဝလေး လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ထားလိုက်၏။

“ ဟင် … ဖင်ကို လိုးမလို့လား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး သဲသဲရဲ့ … စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးမှာပါ ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော သဲအိခိုင် ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဗျစ် … ဘွတ် ဘွတ် … ဇွိ ဇွိ … ဖွပ် ဘွတ် …… အ အားးးး ”

စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ မနားပဲ ထပ်လိုးခံရသဖြင့် သဲအိခိုင် စောက်ဖုတ်မှာ လီးဝင်သွားတိုင်း တဇွိဇွိဖြင့် မြည်နေပြန်၏။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးအား လမွှေးအုံ ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း တွဲကျနေသော ဦးလောဟုန် လဥနှစ်လုံးက စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတိုင်း ရိုက်မိသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

“ ရှီးးးးး အ အားးးး …ကောင်းလာပြန်ပြီ … အိုး ဒုက္ခပဲ … ထပ် ထွက် တော့မယ် ”

တအားအား ညည်းရင်း နောက်ပြန် ဆောင့်နေလိုက်ရာ ဦးလောဟုန် လီးမှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ လီးအရည်ပြား ယားယံလာပြီး သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာလည်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့သည်။

“ ရှီးးးးးး အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် ”

ဦးလောဟုန်မှာ လီးအား မချွတ်ပဲ သဲအိခိုင် ဂုတ်သားလေးအား ကုန်းနမ်းရင်း တွဲကျနေသော နို့အုံအား အောက်မှနှိုက်ကာ သုံးလေးချက် ဆွဲဆောင့်ပစ်ရာ ဖင်သားစိုင် ကြီးများ တုန်ခါ သွား၏။ သဲအိခိုင်မှာလည်း နုံးချိပျော့ခွေရင်း ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချကာ မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




Tuesday, March 10, 2020

သမားယောင် (စ/ဆုံး)

သမားယောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန်းကျော်ရှိန် (M.A)

သမား ဆိုတဲ့ စကားလေးက ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစကား၊မြန်မာစာ၊ မြန်မာစာပေဝေါဟာရမှာ အလွန်ပဲ လှပပြီး ခန့်ညားတဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ဝေါဟာရလေးတစ်ခုပါ။ ဆရာသမား ဆိုပြီး ဆရာနဲ့လည်း တွဲသုံးတက်သေးတယ်။ ယနေ့ခေတ်အထိပဲ ဆိုပါတော့ ။ ကားသမား၊ ဆိုက္ကားသမား၊ မြင်းလှည်းသမား၊ စာပို့သမား၊ အားကစားသမား၊ ဟော သမားတော် ဆိုပြီး ဂုဏ်ထူးဝိသေသတပ်ပြီးတောင် သုံးနှုန်းနေကြဆဲပဲ မဟုတ်လား၊ အဲဒီ သမား တွေကိုပဲ တခါတရံ ကိုယ့်ကို လူပါးဝသွားတယ်လို့ အထင်ခံရရင် 

“ ဒီကောင် သက်သက် တို့ကို သမားဂုဏ်ပြသွားတယ် ”

လို့ မကျေမချမ်း ပြောတာကြားဖူးမှာပေါ့။ 

ကဲပါ ထားပါတော့။ ကျွန်တော်ပြောချင်တာက ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးပါ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မရည်ရွယ်ပါဘူး၊ တိုက်ဆိုင်မှု ဆိုတာက နေရာတကာ ရှိတက်လေတော့ တိုက်ဆိုင်မှုရှိရင်တော့ ဆောရီး ပါလို့ ပဲ ပြောပါရစေတော့။

မြောက်ဒဂုံ မြို့သစ်မှာ လယ်ကွက်တွေကို အကွက်ချပြီး မြို့သစ်တည်ကာစပေါ့။ အဓိကက ဝန်ထမ်းတွေကို ဦးစားပေးတာပေါ့။ နို့ပေမယ့် အနှီ ဝန်ထမ်းတွေက ပြန်ရောင်းကြတော့ ကျွန်တော်လည်း အဲဒီအချိန် လက်ထဲ ငွေယားလေးရှိတော့ဝယ်ဖြစ်လိုက်တယ်ပေါ့။ 

ကျွန်တော်နဲ့ အတူ ကိုသံလုံး ဆိုတဲ့ အရင်က တရက်ကွက်ထဲ အတူတူ နေဖူးခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ ခြံချင်း ကပ်လျက် လာဆုံနေကြပြန်ရော။ သူက သားသမီးတွေကများတယ်။ အရွယ်ကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ လက်သမား၊ပန်းရံ ဦးစီးဆရာ ဆိုတော့ မြို့သစ်တည်ကာစမှာ သူ့အလုပ်နဲ့ အံဝင်၊ဂွင်ကျပါပဲ။ လူက လူစုံဗျ၊ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့၊ အပေါင်းအသင်းကလဲ စုံတဲ့လူပေါ့။ 

သားတွေသမီးတွေက အရွယ်ရောက်လာပြီး ကူဖော်ကူဖက်ရလာကြတော့ သူက တော်ရုံလိုက်မပါတော့ပါဘူး။ သူ့ကလေးတွေနဲ့ပဲ လွှဲထားတက်ပါတယ်။

အဲ သူများအကြောင်းတွေ ပြောနေတာနဲ့ ကျွန်တော့်အကြောင်း ပြောကိုမပြောရသေးဘူး။ ကျွန်တော်နာမည်က ကိုဘသာ၊ အသက်က ၅၀ စွန်းလာပြီ။ အခုတော့ အသက်အရွယ်အရ ဦးဘသာပေါ့။  အလုပ်လား၊ ပွဲစားယောင်ယောင်၊ သမားယောင်ယောင်ပေါ့။ အဲဒါကလည်း ငယ်ငယ်က ဦးရီးတော်သူ နဲ့ ပယောဂ ကုတာတွေ နောက်လိုက် တပည့်လိုက်ရင်း ခုတော့ ဆရာယောင်ယောင် သမားယောင်ယောင် ဖြစ်လာတာပါပဲ။ ဦးရီးတော်က ဂိုဏ်းဆရာတစ်ယောက်ပါ။ တော်လဲ တော်ပါတယ်။ ပါဠိ၊သက္ကတစာပေတွေပါ တက်တယ်လို့ သိရတယ်၊ ဗေဒင်၊လက္ခဏာ အပြင်၊ အင်္ဂဝိဇ္ဇာ၊ လက်ရိုး၊လက်ဆန်းနည်းတွေပါ တက်ပါတယ်။ 

နာမည်တော့ မဖော်ပြတော့ပါဘူး။ သိသူတွေ သိကြပါတယ်။ ပယောဂ တို့ ၊ စုန်းအတိုက်တို့ကို အတော်နိုင္နင်းပါတယ်။ ဒီတော့ သူ့နောက်လိုက်ရင်း ကျွန်တော်လည်း အားကျ ဝါသနာပါလာတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဦးရီးတော်က ကျွန်တော့်ကို ဘာဆေးမှ မပေါက်ပေးဘူး၊ မထိုးပေးပါဘူး။ ဘာမှလည်း သင်မပေးဘူး။ 

အဲလို နေကြရင်း ကျွန်တော်က ဦးရီးတော်ကို ပူဆာလွန်းတော့ သူက ကျွန်တော် မေးတဲ့ အခါ (လက္ဆန်းနည်းအရ အခါ) ကို ကြည့်ပြီးတော့ 

“ မင်းက ဘယ်တော့မှ ဆရာမဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ကျွန်တော်လက်ကို အသာ ယူကြည့်ပြီး ဆရာမဖြစ်ချင်နဲ့၊ သောက်ရှက်တွေ အကွဲကြီးကွဲပြီးအရှက်ရလိမ့်မယ် တဲ့။ အဓိကက မိန်းမကြောင့်ပဲ  ”

ဆိုပြီး ဘာဆေးမှ မထိုးပေးပါဘူး။ နောက်တော့ တောင်းဆိုလွန်းတော့ ဂိုဏ်း ဆေးပေါက်ပေးပါရော၊ ဆရာအဆင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ နည်းနည်းတော့ ပယောဂ ကုလို့ စစ်လို့တော့ ရပါတယ်။ အဲလို ဦးရီးတော်နောက် လိုက်ရင်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဖက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက် နဲ့အိမ်ထောင်ကျပါလေရော၊ မြမြ တဲ့။ ကျွန်တော့်ထက် အသက်က ဆယ်နှစ်လောက်ငယ်ပါတယ်။အသားညိုညို ချောချောလှလှ လုံးကြီးပေါက်လှပေါ့။ ပင်လယ်နားနီးတဲ့ အရပ်ကဆိုတော့ အသားညိုတယ်။ ညိုချောပေါ့။ အိမ်ထောင်ကျတော့ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင် လုပ်လို့မရတော့ဘူး။ 

ဒါနဲ့ ဦးရီးတော်ရဲ့ အသိမိတ်ဆွေ တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ ရန်ကုန်မှာ အခြေချရင်း ရိုးသားကြိုးစား လုပ်ကိုင်တော့ အဆင်ပြေလာတာပေါ့။ အဓိကအလုပ်ကတော့ အိမ်ခြံမြေပွဲစားပါ။ တစ်ပိုင်တစ်နိုင်ပေါ့။  ဒါကလဲ ဦးရီးတော်က သေချာတွက်ချက်ပြီး ရွေးပေးတဲ့အလုပ်ပါ။ ကျွန်တော်ရဲ့ ကြိုးစားမှုရော ဇာတာစန်းလဂ်ရောကြောင့် အောင်မြင်ပါတယ်။ သမီးတစ်ယောက် ထွန်းကားပါတယ်။ ခုတော့ ကျောင်းတောင်ပြီးလို့ အစိုးရဝန်ထမ်း ဖြစ်နေပါပြီ။

ဒီလိုနဲ့ မွန်းကြပ်လွန်းတဲ့ မြို့လည်ကနေ အေးအေးချမ်းချမ်းနေလိုတာကြောင့်ရော ကျွန်တော်ဆရာ ဦးရီးတော်ရဲ့ ညွှန်ကြားအကြံပေးမှုကြောင့် ခု နေရာမှာဝယ်ဖြစ်တာပေါ့။ ခုတော့ ခြံ၀န်းထဲ အပင်တွေနဲ့ ၀ေ၀ေဆာဆာ ဖြစ်ပြီး စရာဖြစ်နေပါပြီ။ နေစကတော့ အတော် ခက်ခဲတာပေါ့။ ဆရာ ဦးရီးကလည်း လာရင် ကျွန်တော် အိမ် အပေါ်ထပ်မှာပဲ တည်းပါတယ်။ ရောက်တိုင်းလည်း ညတိုင်း ဝတ်ကြီး ဝတ်ငယ် ပြုစု နှိပ်နယ်ပေးရင်း ကာမဂုဏ်ရဲ့ ဆိုးကျိုးတွေကို ဇာတ်၊နိပါတ်တွေကနေ ထုတ်နှုတ်သွန်သင်လေ့ရှိပါတယ်။

....................................................................

ကျွန်တော့်မိန်းမ က ရခါစကတော့ ကျွန်တော်ကလဲ အရွယ်ကောင်း (၃၀) ၊ သူကလည်း ဆယ်နှစ်လောက်ကွာတော့ သိပ်မသိသာဘူးပေါ့။ ကာမဘုံသားတို့ ထုံးစံအတိုင်း ကာမဂုဏ်အရသာ မြိန်မြိန်ကြီးခံစားကြတာပေါ့။ လင်အလိုလိုက်၊ လင့်အကြိုက်လဲ သိတက်တာလဲ လွန်ပါရော၊ ဘာသာရေးလဲ ကိုင်းရှိုင်းတယ်။ ဦးရီးတော်ကတော့ လူတွေရဲ့ စရိုက်(၆) ပါးအကြောင်းပြောပြတော့ သဒ္ဓါစရိုက် ကြီးသူနဲ့ ရာဂစရိုက်ကြီးသူဟာ လက္ခဏာတွေ တူကြကြောင်း ပြောဖူးတော့မှ ကျွန်တော်မိန်းမကို သတိထားမိတာ၊ ရာဂကြီးတဲ့သူတွေမှာ ရှိတက်တဲ့ လက္ခဏာတွေနဲ့ အကုန်တူညီနေတာတွေ့ရတယ်၊ (အဟဲ အဲဒီ စရိုက်တွေအကြောင်း သိချင်ရင် ဝယ်ဖတ်၊ အွန်လိုင်း ရှာဖတ်ကြပေတော့)    ခုဆို ကျွန်တော်က (၅၀) သူက (၄၀) ခုထိ တပါတ် နှစ်ခါလောက်တော့ လိုးကြ၊ဆော်ကြတုန်းပေါ့။ 

သမီးကလည်း အဝေးရောက်နေတော့ ခုဆို အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိတော့ အဲဒီစိတ်တွေက ပိုပို ဖြစ်လာတယ်တောင် ထင်ရတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ ညိုချောကလည်း အရင်ကထက် အဲဒီစိတ်တွေ ပိုကဲ ပိုထန်လာသလိုပဲ။  ပြောရရင် ခုထိ မိန်းမက တချီတည်းနဲ့ အားမရတက်ဘူး။ 

......................................................................

ကျွန်တော်ကလည်း မြို့သစ်မှာ သရဲပူး၊ သရဲခွါ အလုပ်တွေနဲ့ ဆရာ ဦးဘသာ ဆိုပြီး နာမည်လေးက ရလာတော့ ၊သူကလဲ ဆရာကတော် ဆရာကတော်နဲ့ လူသိများ မျက်နှာပွင့်နေတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်လေးဟာလဲ ညတိုင်း ဘုရားရှိခိုး၊ ပုတီးစိတ် အမျှဝေနဲ့ ကျက်သရေ ရှိတဲ့ သီရီဂေဟာလေးပေါ့။ အဲ အိပ်ယာထဲရောက်ရင်တော့ လင်မယားဘာ၀ ကာမဂုဏ်နွံထဲ နစ်ကြစမြဲပေါ့။ ကာမဘုံသားတွေကိုး။ 

အဲ ပြောရဦးမယ်။ ညနေစောင်းရင်းတော့ ကျွန်တော်အိမ်ရှေ့ ဗာဒံပင်အရိပ်အောက်မှာ အိမ်နီးချင်း ကိုသံလုံးနဲ့ အလ္လာပ၊သလာပ (ရောက်တက်ရာရာစကား) တွေပြောလေ့ရှိကြပါတယ်။ ရေနွေးကြမ်း၊ လဖက်သုတ်၊ဂျင်းသုတ်တွေနဲ့ ထွေရာလေးပါး ပြောနေကျပေါ့။ ကိုသံလုံးမိန်းမက အရင်က အသုတ်စုံရောင်ဖူးတော့ လက်ရာလဲကောင်းတယ်။ ခလေး ခြောက်ယောက် မွေးထားပေမယ့် အရွယ်တင်လှတုန်း ပတုန်း၊ ဘဝပေး ကုသိုလ်ပေါ့။ ဗာဒံပင်အရွက်တွေကလည်း ဝိုင်းပြီးတော့ နေခင်းတောင်နေပျောက်က သိပ်မထိုးပါဘူး။

အဲဒီစကားဝိုင်းမှာ ရပ်ရေး၊ရွာရေး၊ ဘာသာရေး၊ အဲ နှာရေးတွေလဲ တခါတလေ ပါတာပေါ့။ အရင်ရပ်ကွက်ဟောင်းက ဘယ်သူဘယ်ဝါက ဘယ်သူနဲ့ လင်ငယ်နေတာ၊ ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံက ဂေါပက ဦးသာဖန်ကြီး အိမ်ဖော် ဗိုက်ကြီးတာ စတာ စတာတွေ စုံလို့ပေါ့။

တခါတလေ ကျွန်တော်တို့ ယောင်္ကျားသား နှစ်ယောက်ထဲပြောကြသလို၊ တခါတလေတော့ ကိုသံလုံးမိန်းမ မိချိုရော၊ ကျွန်တော့်မိန်းမ မြမြရော လေးယောက် ဆုံမိတဲ့ အခါတွေလဲ ရှိတက်တယ်။ အဲဒီအခါ သူတို့မိန်းမချင်းလဲ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ သဖန်းပိုးထိုးရင်း ခွီးနေကြတာ ပေါ့။ ညအိပ်ယာထဲရောက်မှ မိန်းမက အဲဒီပြောထားတာတွေ ပြန်ပြောပြတာပေါ့။ မချိုက သူကခလေးအရမ်းနီးတာတဲ့၊ ခလေး (၅) ယောက်လဲ ရရော၊ လိုးကြရမှာတောင် သူတို့လင်မယားလန့်လာကြတယ်တဲ့။ ကိုသံလုံးလဲ သူ့အနားသိပ်မကပ်ရဲတော့ဘူး။ ကလေးထပ်ရနေမှာ စိုးလို့တဲ့။ 

“ မိန်းမရယ် နင်ကလဲ ခလေးနီးလိုက်တာ နင့်စောက်ဖုတ်ပေါ် ငါ့ လီးတောင် ဖြတ်မဝဲအောင်ပဲ  ”

လို့တောင် ပြောတာတဲ့။ အရွယ်တွေကလဲ အရွယ်ကောင်းတွေဆိုတော့ မလိုးပဲလဲ မနေနိုင်ကြဘူး။ မလိုးကြဘဲ အောင့်ထားပြီး ပြန်လိုးကြတော့မှ စုထားတဲ့ အားတွေနဲ့ အသားကုန်ပြန်ဝုန်းကြတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ခလေးမရအောင် အောစာအုပ်တွေ ၊ အပြာကားတွေထဲကလို ကြားဖူးနား၀နည်းတွေနဲ့ စမ်းကြတာပေါ့။ အရမ်းမနေနိုင်တော့တဲ့ ညတွေဆို ဗိုက်ကြီးမှာ စိုးလို့ ဂွင်းထုပေးရတယ်။ မနေနိုင်လွန်းရင် ဖင်ပဲ လိုးရတာတဲ့။ သူ့လင်ကိုလဲ စိတ်ပြေအောင် လီးပါစုတ်ပေးရတာ တဲ့။ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုလဲ ကိုသံလုံးက ပြန်ယက်ပေးတာပဲတဲ့။ ကျွန်တော့်မိန်းမက ဖင်ခံတဲ့ အရသာ၊ လီးစုတ်တဲ့ အရသာတွေ မေးကြည့်တော့

“ ဘယ်အရသာ ရှိမှာလဲ ဆရာကတော်ရယ်၊ ဖင်ထဲ ဝမ်းချုပ်တဲ့ အခါ စမျည်းတုံး (အီးတုံးမာမာကြီး) ဝင်ထွက်နေသလိုပဲ။ စုပ်ပေးရတာလဲ အသားချောင်းကြီးပဲလေ၊ သူ့အတွက်တော့ ကောင်းမှာပေါ့။ အဟီး အယက်ခံရတာတော့ အလိုးခံရတာထက် ကောင်းတယ်တော့  ”

တဲ့ ။ ခလေးတွေများတော့ တခါတလေများ ဖျားနာရင် ရပ်ကွက် ဆေးခန်းက ဒေါက်တာ သက်နောင် ဆီတောင် ဆေးဖိုး အကြွေးကျသတဲ့လေ။ ဒါနဲ့ (၆) ယောက်မြောက် ကိုယ်ဝန်ရတော့ နို့ညှာကောင်ဖျားပါရော၊ အဲဒီတော့  ဆေးခန်းပြရရော။ ဆေးခန်းရောက်တော့ ဒေါက်တာသက်နောင်က 

“ ဟာ အန်တီချို နောက်တဗိုက်လားဗျ ဟားဟား၊ ကဲဗျာ နောက်နေ့ ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ကိုသံလုံးကြီး ကျွန်တော့်ဆီ လွှတ်လိုက်ဗျာ  ”

ဒီဆရာဝန်က ကျွန်မတို့ မျက်စိအောက်တင် ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဆရာဝန်ဖြစ်သွားတဲ့ တရပ်ကွက်ထဲသား တရုတ်ကလေးပေါ့။

နောက်ရက်ကြတော့ ကိုသံလုံး ဆေးခန်းသွားတာပေါ့။ ဒီတော့ ဆရာက ကိုယ်ဝန်တားနည်းတွေ၊ တားဆေးတွေအကြောင်း၊သားဆက်ခြားနည်းတွေ အကြောင်း၊ မိန်းမသားကြောဖြတ်နည်းတွေရော၊ အမျိုးသားကြောဖြတ်နည်းတွေကိုရော ဆိုးကျိုးကောင်းကျိုးတွေနဲ့အတူ သေသေချာချာ ရှင်းပြပေးလိုက်သတဲ့။ 

“ တပါတ် အချိန်ပေးမယ်၊ခင်ဗျားမိန်မနဲ့လဲ ပြန်တိုင်ပင်ဦးပေါ့၊ ဦးသံလုံးလဲ သားသုံးယောက် သမီးသုံးယောက်တောင် ရနေပြီပဲ ”

ဒီလိုနဲ့ တိုင်ပင်ကြတော့ 

“ ကျွန်မကတော့ မဖြတ်နိုင်ဘူး၊ ကျွန်မက ရှင့်လောက် နှာမကြီးဘူး၊ နေနိုင်တယ်၊ ရှင်သာ လာလာ စတာ ခစ် ခစ်  ”

“ ဒါဆို ငါပဲ အနစ်နာခံပြီး ဖြတ်လိုက်ပါ့မယ်၊ ဒါမှ စိတ်ချလက်ချ အဟီး ... ”

“ ဘာ အဟီးလဲ.. တော်နော် အကြောက တော်တော်ထ ”

ဆိုပြီး ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်တော့တာ။

ဒီလို ခွန်ကြီးခွန်းငယ် အျြေအတင် စကားများကြ ငြင်းကြရင်းပဲ နောက်ဆုံးတော့ ကိုသံလုံးပဲ ဖြတ်ဖြစ်သွားရော။ 

“ အဲ ဆရာကတော်ရယ် သားကြော ဖြတ်ပြီးကာမှ ကဲ လာလိုက်တာ ၊ လူပျိုလေးလိုပဲ။ ကျွန်မမှာ သူ့အနားကို ကပ်ရမှာတောင် ခပ်လန့်လန့်ရယ်။ ခလေးတွေကလဲ အရွယ်ရလာတော့ ခလေးတွေ လစ်တာနဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလို နေ့လည်ဖက်ပါ အလိုးခံရတော့တာပဲ ”

အဲဒီည အဲဒီအကြောင်းတွေပြောကြရင်း ကျွန်တော်တို့လင်မယားလဲ ငယ်မူပြန်လိုက်ကြတာ။ မနက် အတော်နေမြင့်မှ အိပ်ယာထဖြစ်ကြတော့တယ်။

.................................................................

တစ်နေတော့ တိုးတက်လာတဲ့ ခေတ်တွေ၊စံနစ်တွေအကြောင်း ပြောကြရင်း၊ အောကားတွေ၊ အပြာကား အကြောင်းတွေဘက် ရောက်သွားရော။ ကိုသံလုံးကလဲ လူစုံ၊နယ်ပယ်စုံပြီး အပေါင်းအသင်းဆန့်တော့ အဲဒီ အကြောင်းတွေကို တစ်တစ်ခွခွတွေပြောဖြစ်ကြတာ။ နောက်ဆုံး ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာတော့ သူ့မိန်းမ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ဘယ်လို လိုးကြပုံတွေရော၊ ဘယ်လိုခံကြပုံတွေရော ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကိုသံလုံးက သူ့ဆီမှာ ရှိတဲ့ အပြာခွေတွေပါ ငှားပြီး ကျွန်တော်တို့ လင်မယားလဲ ကြည့်ဖြစ်ကြ လိုးဖြစ်ကြတာပေါ့။

ဟိုတလောက သူတို့လင်မယားရော၊ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားရော စကားဝိုင်းထဲ အဲ့ဒီ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က အရင်ထပြန်သွားတော့ ကိုသံလုံးက 

“ ဆရာ့ကတော်တော့ ထမိန်မှာ ကွက်သွားပြီ၊ ဒီညတော့ ဆရာနာပြီထင်တယ် ဟား ဟား ”

“ ဟာ ကိုသံလုံး မိန်းမလဲ ဘာထူးလဲ ဘာတွေ တိုက်ဆိုင်သွားလဲ မသိဘူး၊ သူလဲ  ကွက်သွားတာပဲလေ ဟားဟား ”

အဲဒီနေ့က ငယ်ငယ်က လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အသိလွဲခဲ့တာတွေ။ အဖေအမေတွေနဲ့ တအိပ်ယာထဲ အတူအိပ်ရတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်သွားကြတော့တယ်။

ဟုတ်ပါတယ်။ အဲဒီလို ညတွေမှာလဲ ကျွန်တော်တို့ မိဘတွေရဲ့ လိုးကြတာတွေ တွေ့ဖူးတာတွေပြောဖြစ်ရင်း ငယ်မူတွေပြန်ကြကာ ဖတ်ဖတ်ကို မောသွားတာပဲ။ အဲလို ညတွေဆို မိန်းမက ကျွန်တော့်ကို အထူးပြုစုပေးတာ။ မှုတ်ပေးတာရော၊ ရှေ့ပေါက်ရော၊နောက်ပေါက်ရော လာထားပဲ။  လင်မယားတွေ ဆိုပေမယ့် သူတို့စိတ်လိုလက်ရ ရှိတဲ့အခါတို့၊ သူတို့ ဦးဆောင်တဲ့ ညတွေတို့ဆို အထူးအရသာ ကောင်းတာပဲဗျာ။ အဲဒီညက မိန်းမရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေအောက်မှာ ကျွန်တော့်မှာ အီစိမ့်နေအောင် ခံရတာပါပဲ။ လိင်စိတ်ဆိုတာကလဲ ကျွန်တော်တို့ ပုထုဇဉ်လူသားတွေမှာ အကြောင်းတစုံတရာ တိုက်ဆိုင်လာရင် ဟုန်းကနဲ့ ထတောက်တက်တာပဲ မဟုတ်ပါလား။

မိန်းမကသာ ကျွန်တော့်ကို လီးစုပ်ပေးပေမယ့် သူ့မအဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ် ဟန်မြင်တာနဲ့ မိန်းမက အတင်းတားတက်တယ်။ 

“ မလုပ်နဲ့၊ မယက်နဲ့နော် အကို ၊ အကိုက အရပ်ထဲ ဆရာလေ၊ဘုန်းနိမ့်မယ်၊ လျှာစက် (အာဏာစက်) ညံ့မယ် ”

“ ညီမကလဲ (ခုထိ မိန်းမကို ညီမလို့ပဲခေါ်တာ) ညီမကိုလဲ ကောင်းစေချင်တာ၊ခုထိ ယက်ပေးတာ တခါမှ မခံဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား ”

“ ဟင့်အင်း နေပစေ ”

ဆိုပြီး အတင်းပဲ ငြင်းဆန်းတယ်။

“ ညီမရယ် လင်မယားပဲကွာ၊ အဲဒါလုပ်လို့ ဘာဘုန်းနိမ့်မှာလဲ၊ လူတိုင်း အဲဒီအပေါက်က ထွက်လာကြတာပဲလေ၊ လူတွေက ယုတ်ညံ့တယ် ဘာညာ သတ်မှတ်ထားကြတာပဲကွာ၊ မီးနေထမိန်တို့ ၊ ထမိန်တန်း အောက်တို့ ဝင်ရင် ဘုန်းနိမ့်တာတို့ခုခေတ် မရှိတော့ပါဘူးကွာ ”

မိန်းမကလဲ တွေဝေသွားပြီး သူမလဲ အယက်ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာပုံရတယ်။ တခါလောက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။ သံလုံးမိန်းမ မချို ပြောပြထားတော့ အရသာထူးကိုလဲ သိချင်နေပုံရတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့တာပေါ့။ 

အခုအချိန်မတော့  အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမစောက်ဖုတ် ညိုညိုကြီးက ကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့မှာ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးနဲ့ ပြူးနေတာပဲ။ စောက်မွှေး အမြဲရိတ်ထားတော့ ပြောင်တင်းနေတာပေါ့။ ကျွန်တော်လဲ လျှာကို အပြားလိုက် ရှည်နိုင်သမျှ ဆွဲဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေရော၊ စောက်စိကိုရော၊ အဲဒီအောက်နားက စအိုဝလေးကိုပါ တပြက်ပြက်နဲ့ အသံမြည်အောင်ကို ယက်ပြစ်လိုက်တယ်။ 

မိန်းမလဲ အိမ်ထောင်သက်တာ ကြာလာရော သူဖက်ကသာ လီးစုတ်ပေးခဲ့ရတာ၊ ခုမှ ပထမဆုံး အယက်ခံရတော့ သူ့တင်ပါး အိအိကြီးတွေဆိုတာ အိပ်ယာပေါ် ကော့ပျံတက်နေတာ ပြန်ကိုမကျတော့ဘူး၊ ပါးစပ်ကလဲ တဟင်း အင်းနဲ့။ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကိုလဲ ဆွဲထားလိုက်တာ များ ဦးခေါင်းရည်တွေတောင် ကျိန်းတယ်။ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကလဲ ကျွန်တော့်နားနှစ်ဖက်ကို ညှပ်ထားတာများ နားရွက်တွေပါ ပူထူလာတယ်။ တခါတလေ အားပါသွားလို့ ဒူးနှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လာလာရိုက်တယ်ဗျာ။  တသက်နဲ့ တကိုယ်အိမ်ထောင်သည် ဘ၀ တစ်လျှောက်လုံး ကျွန်တော့်မိန်းမ ထန်တာ ဒီတခါ ပဲ မြင်ဖူးသေးတယ်။ 

စအိုဝထဲ လက်တစ်ဆစ်လောက် နှိုက်ထားပြီး စောက်စိကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး လဲ ယက်ပေးလိုက်ရော စောက်ရည်တွေဆိုတာ ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ် ရွှဲရွှဲစို စိုစိုရွှဲကုန်တော့တာပဲ။ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ သူမရဲ့လက်တွေဆို တဆက်ဆက်ကိုတုန်လို့။ မောဟိုက်နေတာလဲ ဟောဟဲ လိုက်နေတာပဲ။

နောက်တော့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို တွန်းလိုက်ပြီး

“ အား ...အကို .. အိုး...ရှီး မရတော့ဘူး... မရတော့ဘူး ...ခဏခဏပြီးနေတာ သေလိမ့်မယ်  ”

ဆိုပြီး ကော့ပျံတက်ပြီးတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတာ။ ခုမှ သူတင်ပါးတွေ အိပ်ယာပေါ် ပြန်ကျသွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ်ကချည်းပဲ လီး အစုတ်ခံလာတာ ခုလို မိန်းမကျေနေပ်အောင် ယက်ပေးလိုက်ရတာ စိတ်ထဲ ကျေနပ်သွားတယ်။ နောက်တော့  မိန်းမနား ကပ်လျက်လဲှလျောင်းလိုက်တယ်။ မိန်းမက ခဏ အမောဖြေပြီး သူ့စောက်ရည်တွေ ပေနေတဲ့ ကျွန်တော်မျက်နှာကို တယုတယလေး နမ်ပြီးမွှေမွှေးပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘိုကေ ဆံစံလေးတွေကို သပ်ပေးရင်း 

“ ချစ်လိုက်တာ ချစ်တုံးကြီးရယ်၊ မိချိုပြောတာ အရမ်းကောင်းတယ် ဆိုတာ ခုမှ လက်တွေ့ခံစားရတာ၊ စောက်ရည်တွေ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက အကုန်ထွက်သွားပြီလားတောင်ထင်ရတယ်...အိပ်ယာခင်းတွေ မနက်ဖန် ပြန်လျှော်ပစ်ရမယ်  ”

ပြောပြီး ကျွန်တော့်အပေါ် ခွပြီး လီးကို ထစုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ခြောက်လက်မလောက် ရှည်တဲ့ လီးကြီးကို သူ့လည်ချောင်ဝထိ ရောက်အောင် စုပ်ပေးတော့တယ်။

“ ကဲ ဒီည ချစ်တုံးကြီး အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ဘောင်နားတိုးပြီး ခြေထောက်တွေကို ကြမ်းပေါ် ချထိုင်ပေးလိုက်တယ်။လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထောက်ထားတယ်။

“ ဒီနားလာ ညီမ  ”

ကျွန်တော့်ရှေ့နားလာပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွလျှက်ထိုင်ပြီး လည်ပင်ကိုဖက်ကာ ခြေနှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခါးကို သူ့မရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ သူမခြေထောက်တွေက ကုတင်ပေါ်မှာပေါ့။ သူမ ရင်သားတွေက ကျွန်တော့်ရင်ဖက်မှာ အိစက်ညှက်ညောစွာ ထိကပ်နေတယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်တော်က သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်မှာ ဝဲနေတဲ့ လီးကြီးကို စအို၀ မှာ တေ့လိုက်တော့

“ အို ”

ကနဲ့ အသံထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်နားနားကပ်ပြီး 

“ အဖုတ်က ခဏခဏပြီးထားတာ ချစ်တုံးကြီး စိတ်ကြိုက်သာလုပ် ” တဲ့။

ကျွန်တော်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်ဖြဲပြီး ဒစ်ခေါင်းကို နဲနဲဖိလိုက်တော့ နဲနဲ ဟသွားတဲ့ စအိုဝထဲ 

“ ဖလွတ် ”

ကနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် ဒစ်ဖူးကြီးကို သူ့မစအိုဝက စုပ်ဆွဲယူနေတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်နဲ့ အတူ တအိအိ နှဲ့ရင်း သူမစအိုတွင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စုန်းစုန်းမြုပ်အောင် ဝါးမြိုသွားပါတော့တယ်။

..........................................................................................................

မနက် အိပ်ယာထတော့ မိန်းမမျက်နှာမကောင်းဘူး၊ မျက်ရည်လေးတွေ မျက်ခမ်းစမှာ တွဲခိုနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေး အပ်ထားရင်း

“ ဒီမနက် လင်းခါနီး အိပ်မက်မက်တယ် အကို ”

ကျွန်တော်လဲ မိန်းမကို အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားရင်း 

“ ပြောပါဦး  ၊ ဘာတွေမက် ”

“ အိပ်မက်ထဲ ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်က ညီမတို့ နှစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး သမားယောင်နဲ့ မိန်းမယုတ၊ ယုတ်ညံ့တဲ့ အမှုကို နင်တို့ လုပ်မိပြီ၊ အဲဒီ ပါးစပ်တွေနဲ့ ပရလောကသားတွေကို ချုပ်ခိုင်းဖို့ ဆုံးမခိုင်းဖို့ နောင် မစဉ်းစားနဲ့တော့ ဆိုပြီး ကွယ်ပျောက်သွားတယ်။ 

“ အကိုလဲ အဲလို ထပ်တူမက်တယ် ”

ဆိုပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်ဝမ်းနည်း ပက်လက်ဖြစ်ကြရပါတော့တယ်။သူတို့ကို ရပ်ကွက်ထဲ တလေးတစား ခေါ်နေကြတဲ့ ဆရာနှင့် ဆရာကတော် ဆိုတဲ့ စကားလေးလည်း ပြန်ကြားယောက်လာတယ်။

.............................................................................................

နောက် တပါတ်လောက်ကြာတော့ ဦးရီးတော် နေတဲ့ မြို့ကို ခရီးသွားရင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ အဲဒီအကြောင်းကို မေးကြတော့ ဦးရီးတော်က

“ အိမ်း ဒီကိစ္စတွေက ရှေးစာပေတွေထဲမှာ အထူးသဖြင့် သက္ကတစာပေတွေမှာ ဖော်ပြထားတာတွေ ရှိတယ်။ ဒီခေတ် လိင်ကိစ္စ သောင်းကျန်းတာ ရှေးခေတ်ကို ဘယ်မှီကြမှာလဲ သျှီ၀ နတ်ဘုရားရဲ့ ကာမဂုဏ် ခံစားပုံအမျိုးမျိုးတွေအကြောင်း ကို လေ့လာရင် အံ့သြသွားမယ်။ ခုချိန်ထိ ယောင်္ကျားလိင်တန်နဲ့ မိန်းမအင်္ဂါပုံ ကိုးကွယ်တဲ့ အလေ့အထတွေတောင် ရှိသေးတယ်။ မိန်းကလေးတွေ ရာသီရက်ဆိုအိမ်လေးသီးသန့်နဲ့ ခွဲနေရတဲ့ အလေ့အထတွေတောင် ခုထိ ရှိသေးတယ်..၊ နည်းနည်း အဆင့်မြင့်တဲ့ ပရလောကသားတွေဆို လိင်ဆက်ဆံနေချိန်မှာ ပူးလေ့ ကပ်လေ့တောင် မရှိပါဘူး..။ တို့ လောကီသားတွေဟာ ယုတ်ညံ့တယ် လို့ယူဆတဲ့ အရာတွေကိုလည်း ကင်းအောင် မနေနိုင်ကြပြန်ဘူးပေါ့ ”

“ ဥပါဒါန်ကြောင့် ဥပါဒ်ရောက်တက်ကြတာပါပဲ။ ကာမဘုံသားတွေ ဆိုတော့ ပြောရခက်သားပေါ့၊ သက္ကတကျမ်းကို မှီငြမ်းရေးထားတဲ့ (၁၈) ရာစုလောက်က မြန်မာပညာရှိ စတုရင်္ဂဗလ အမတ်ရေးထားတဲ့ လောကနီတိကျမ်းမှာ ဇနီးမယားဟာ အိပ်ယာထက်မှာ ပြည့်တန်ဆာလို ပြုကျင့်ရာ၏ လို့ ဆိုထားတဲ့ အရာ အင်မတန်ကျယ်ဝန်းလှပါတယ်။ ပြန်တန်ဆာ ဆိုရင် ခုခေတ်က အပြာကားတွေထဲကလို လိင်ကိစ္စ တစ်ခုပဲ လို့တန်းထင်လိုက်ကြတယ်။ ပြည့်တန်ဆာ အရည်အချင်းတွေက အလွန်များပြားပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ ခဏတာလင်ကို အစားအသောက် မွေ့လျော်ဖွယ် ဖြစ်အောင် များပြားလှတဲ့ အရည်အချင်းတွေ ပညာရပ်တွေ တက်မြောက်ရပါတယ် ”

“ အမ္ဗပါလီ အကြောင်း မူရင်းသက္ကတကျမ်းတွေမှာ လေ့လာရင် စေ့စေ့ငုငု သိရပါလိမ့်မယ်၊ ဘာသာပြန် ကတော့ ဆင်ဆာတွေကြောင့် အပြည့်အစုံ သိခွင့်ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး........ ”

စသဖြင့် ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြပါတယ်။ 

“ ဒါအပြင် ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်မှာ ဆရာတော်ကြီးတပါးက တရားဟောရင်း ရှောင်ကြဉ်ရမယ့် မိန်းမအကြောင်းတွေ အသေးစိတ် ရှင်းပြတာကို တချို့က ဘုန်းကြီးက ဒါတွေကို ဟောရသလား ဆိုပြီး ခပ်ပိန်းပိန်း တွေက ပြောတက်ကြတယ်။ တကယ်တော့ ဘုရားရှင် ကိုယ်တော်တိုင်း ဝိဘင်းပါဠိတော်တွေမှာ မေတ္တာကရုဏာ ရှေးရှုပြီး စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့  ဟောထားတာတွေ ရှိပါတယ်။ (ဘာသာပြန်လောက်တော့ ရှာဖတ်ပေါ့) ၊ ဥပမာ လိင်ဆက်ဆံလို့ရတဲ့ လမ်းကြောင်း သုံးခု ရှိကြောင်း၊ ဝစ္စမဂ် - ကျင်ကြီးလမ်း (ဖင်စအိုပေါက်)၊ ပဿာ၀ မဂ် - ကျင်ငယ်လမ်း (မွေးလမ်း) ၊ မုခ မဂ် - ပါးစပ် ( နှုတ်ခမ်း) ဒီလို အသုံးတွေပေါ့ ”

“ တချို့က ဒီအကြောင်းအရာကို ကြားရရင်ပဲ ရှက်သလိုလိုနဲ့ ၊ ဒါလဲ မာယာ တမျိုးပေါ့၊ သူတို့က ဒါမျိုး နားမထောင်ရဲသလိုလို၊ နားထောင်မိရင်ပဲ အရှက်မဲ့သွားသလိုလို သိက္ခာကျသလိုလိုနဲ့၊ တကယ်တော့ ရာဂကြီးသူနဲ့ သဒ္ဓါတရားကောင်းသူတွေက အသွင်အပြင်တွေက အတူတူပဲလေ၊ အဲလို အုံ့ပုန်းတွေက ပွင့်ထွက်သွားရင် ပိုဆိုးတက်တယ်၊လူတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ပါရမီရှင်တွေတော့ ထိန်းနိုင်ကြပါတယ်။ ဇာတ်တော်တွေထဲ ဈာန်၊အဘိညာဉ်ရ ရသေ့တွေတောင် ဒီကိစ္စမှာ ရထားတဲ့ ဈာန်၊အဘိညာဉ်တွေ လျော့ရတယ်။ ဈာန်၊အဘိညာဉ်ရဖို့ ဆိုတာ တော်ရုံ သီလ၊သမာဓိ အားနဲ့ မရနိုင်ပါဘူး။ ”

“ ဘိက္ခူနီ ဝိဘင်း ပါဠိတော်မှာ ဆို ချိပ်တောင့် (ခုခေတ်အခေါ်အမျိုးသားလိင်တန်အတု) အကြောင်းတောင်ပါသေး၊ နောက်ပြီး သိခရဏီသိ - စောက်စိရှည်မ  ၊ ဒီလိုတွေတောင် သုံးထားတာ အထင်အရှားပဲ ”

“ ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်မှာ ရဟန်းပညာရှိ၊ လူပညာရှိ တွေ ဖွင့်ဆိုထားတဲ့ စာအုပ်အမျိုးမျိုးမှာ မိမိကာမပိုင်မှအခြား မသွားလာအပ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေမှာ မကျူးလွန်ရလို့ ပဲ ဖွင်ဆိုထားကြတယ်။ ကိုယ့်ကာမပိုင် မိန်းမမှာ ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုဆက်ဆံရမယ် ဆိုတာ အတိအလင်း ဖော်ပြထားတာတော့ ခုထိ မတွေ့ဖူးသေးပါဘူး။ နိုင်ငံရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ ထုံးစံတွေအရ ဆင်ဆာအဖွဲ့ကလည်း ခွင့်မပြုလေတော့ ဝေဝေဝါးဝါး ပဲ အသိရှိကြတယ်။ အနောက်ဥရောပ နိုင်ငံတွေရဲ့ အပြာကားတွေ ပေါ်လာတော့ ပိုဆိုးကုန်တာပေါ့။ 

သေသေချာချာ သုတေသနပြုထားတာလဲ မရှိတော့ တယောက်နဲ့တယောက် ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးမှုတွေလည်း မရှိကြတဲ့ ငါတို့လူမျိုးမှာ ပိုဆိုးတာပေါ့.. ”

“ ငါ့ အယူအဆကတော့ ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ ဆိုတဲ့ ပါဠိနှစ်ပုဒ်မှာ ကာမေသု ကို ကာမဂုဏ်အရာမှာ၊ မိစ္ဆာစာရ - မှားမှားယွင်းယွင်း ပြုကျင့်ခြင်း လို့ ဘာသာပြန်ရင် ပိုသင့်တယ် ယူဆတယ်။ ဒါဆို ကိုယ့်ကာမပိုင် မိန်းမပင် ဖြစ်ပါစေ သူအလိုမတူတဲ့ သဘာ၀ မဟုတ်တဲ့ စအို၊ ပါးစပ် တွေမှာ မဆက်ဆံသင့်ဘူးပေါ့.. ”

“ လိင်ကိစ္စ၊ သံဝါသ ပြုမှုဟာ လူသားမျိုးနွယ် ပြန့်ပွါးဖို့ အတွက် မရှိမဖြစ် လိုအပ်တယ်။ စာပေတွေထဲပါတဲ့ သူတို့ကိုယ်သူတို အမျိုးမြတ် ဗြဟ္မဏ လို့ သတ်မှတ်ထားသူတွေဆို သားတစ်ယောက် ရပြီးမှ တောထွက်ရတာ ဆိုပဲ။ သူတို့က မျိုးဆက်အတွက် အိမ်ထောင်ပြု လိင်ဆက်ဆံရတာ ဆိုပဲ.. ”

“ ကဲပါ ဒီကိစ္စတွေဟာ တင်းတိမ်ရောင့်ရဲ့မှု နဲ့ ကိုယ်ရဲ့ သတိနဲ့ ဆင်ခြင်မှု ပညာ အပေါ်မှာပဲ မူတည်ပါတယ်... ”

“ ကာမရောဂါ ၊ ကိုယ်တွင်နာကား၊ ကုရာနတ္ထိ၊ ဆေးမရှိရှင့်၊ မိမိပညာ၊ သတိသာလျှင်၊ မဟာသြသဓ၊ ဆေးမည်စွာ၏ (မဃဒေဝ) ”

ဘဝအဆက်က (ဥပမာ ခွေးဖြစ်တော့လဲ ခွေးမနဲ့အတူတူ၊နွားဖြစ်တော့လဲ နွားမအတူတူ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြဖူးတော့)  ရထားတဲ့ ကာမရောဂါဆိုး ကို ကိုယ့်ရဲ့ သတိ၊ပညာ နဲ့သာ ကုစားမှသာ.... ”


( ယခု အချိန်ထိ ကာယကံရှင်တွေရဲ့ မျိုးဆက်တွေ ရှိနေသေးတော့ တိုက်ဆိုင်မှု ရှိက ခွင့်လွှတ်ကြပါရန် တောင်းပန်ပါတယ်။)




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Sunday, March 8, 2020

အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

မြသာ တိတ်တခိုးတွင် ရေးခဲ့သည်။

သားရထေစမ်း ကိုစော သား ထတော့လေ တီဂျူးကို သွားကြိုပေးရမယ်လေ”

မထမချင်း အော်သံရပ်မှာမဟုတ်တာကြောင့် စောမွန် ပြန်ထူးကာ ထလိုက်သည်။ လူးလဲထလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်စားလဲကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။

“သား ပြန်လာမှစားတော့ အရင်သွားကြိုလိုက်တော့”

“မေမေကလည်း သားအရင်သွားမှာပါ သွားပြီ”

ဟု ပြောကာ တီဂျူးအားကြိုရန် လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မြစ်ကြီးနားလေဆိပ်သည် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းစွာ ရှိနေသည်။ 

မကြာမီ လေယဉ်ဆိုက်လာသည်။ လာကြိုသူ ဆယ်ဦး ဆယ့်ငါးဦးသာရှိသည်။ စင်္ကြန်မှ ထွက်လာသော တီဂျူးကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။

တီဂျူးက အပြုံးလေးနှင့် ကျော့ကျော့လေး လျှောက်လာသည်။  ဘောလီဘောလက်ရွေးစင်မို့ အရပ်ရှည်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သည်။ 

တောင်ပေါ်သူမို့ အသားအရေက ကြေးအိုရောင်လို ဝါဝင်းနေသည်။ 

နှာတံလေးက ဖြောင့်စင်းနေကာ နှုတ်ခမ်း မထူမပါးလေးက မျက်နှာပေါ်မှာ လိုက်ဖက်ပေါ်လွင်စွာဖြင့် တီဂျူးအတွက် မွေးရာပါရရှိထားသော အလှလက်ဆောင်ဟုဆိုရပေမည်။ 

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်တွေမို့ စကားလေယူလေသိမ်းက ဝဲသည်။ စကားပြောပုံဆိုပုံကလည်း တမျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

“ကိုစောအဆင်ပြေရဲ့လား”

“ပြေပါတယ် တီဂျူးရဲ့ ဖုန်းဆားဗစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်လေ”

“အေးပါ အရင်လို ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေမဟုတ်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“တီဂျူးသားဖို့ ဘာပါလဲ”

“မင်းဖို့ အင်္ကျီဝယ်လာတယ်”

“ဟာ ကောင်းတာပေါ့”

“ဒါဆို တီဂျူးဖုန်းလေး ပြင်ပေးဦး အိုင်ဖုန်းတန်းပလပ်စ် မဝယ်ခင်တုန်းက ကိုင်တဲ့ အမ်အိုင်လေးပါ ဖန်းဝဲလ်ပြန်ရေးရမှာတဲ့ သားရေ ကြည့်ပေးဦး”

“ရတယ်တီဂျူး ပေးထားလိုက်ပါ သားဆိုင်ရောက်ရင် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်”

နာမည်အပြည့်အစုံ ဂျူးလိယက်သင်းရန်ဇောင် ဟုခေါ်သော တီဂျူးက သူ့အဖေ၏ ညီမဖြစ်ကာ ကိုစော ဟုခေါ်သော သူ့နာမည်က စောမွန်သင်းရန်ဇောင်ဖြစ်သည်။ 

ငယ်စဉ်ကထဲက အမေက ကိုစောဟု ချစ်စနိုးခေါ်ရာမှ အားလုံးက ခေါ်ရလွယ်သော ကိုစော ဟုသာခေါ်ကြလေတော့သည်။ 

တီဂျူးနှင့်သူက အသက်ချင်းသိပ်မကွာ။ အဘိုး၏ လူအိုနောက်ကျသမီးဖြစ်ကာ မွေးချင်းတွေထဲမှာ အထွေးဆုံးဖြစ်သည်။ 

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်များမို့ ပစ္စည်းဥစ္စာကြွယ်ဝ ချမ်းသာသည်။ သို့သော် အလုပ်သည် ဂုဏ်ဟုခံယူချက်ရှိကြသည်မို့ အလုပ်လုပ်ကြသည်။                         

စောမွန်က အတန်းပညာရေး ဝါသနာမပါ။ 

အပြင်လောက အလုပ်ကိုသာ လုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်သည့်အလျောက် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသည်နှင့် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အပြင်အလုပ်သာ တောက်လျောက်လုပ်တော့သည်။ 

ကားမောင်းသင်ကာ ကားလိုက်သည်။ 

သစ်ကားမောင်းသည်။ ဝပ်ရှော့လည်း သင်လိုက်သေးသည်။ သို့သော် ဆီဂျီးနှင့် နပန်းလုံးရသည်ကို မကြိုက်သောကြောင့် ရေရှည်မလုပ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်လို့ ခေတ်၏ ပြောင်းလဲမှုနှင့်အတူ ဖုန်းယဉ်ကျေးမှု ခေတ်စားလာတော့ ဖုန်းပြင်တာနှင့် နည်းပညာကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ 

သင်တန်းတွေတက် စာတွေဖတ်ဖြင့် လေ့လာကာ ဖုန်းဆားဗစ်စင်အဖြစ် သုံးနှစ်လောက်လုပ်ကာ မွေးရပ်မြေတွင် ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်လေသည်။ 

တီဂျူးက သူနှင့် အသက် ငါးနှစ်သာကွာသည်။ အခု ရန်ကုန်မှာ စီးပွားစီမံမဟာတန်း တက်နေသည်။ အခု ကျောင်းစာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နံနက်စာ စားသောက်ပြီး စောမွန်ဆိုင်ဖွင့်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရောက်လို့ ပြင်ဆင်၍ ဖွင့်ပြီးသောအခါ တီဂျူးဖုန်းကို စဖွင့်ကြည့်သည်။ ပါဝါဖွင့်ကြည့်ရာ လုံးဝမပွင့်။ 

ဘက်ထရီဖြုတ်ကြည့်တော့မှ တွေ့တော့သည်။ ဘက်ထရီပင်ငုတ် ကြားမှာ စက္ကူ စတစ်စ ကပ်နေသည်။ 
တီဂျူးပြသည့်ဆိုင်က အပေါ်ယံကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပုံရသည်။ ဘက်ထရီပြန်တပ်ပြီး ဖွင့်တော့ ပါဝါတက်လာကာ အားလုံးအဆင်ချောနေသည်။

ဟိုဒီကြည့်ရင်း အော်ဒီယိုမန်နေဂျာ ဟူသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်မှာတော့ စောမွန်ပြုံးမိလေသည်။ 

နည်းပညာတိုးတက်လာမှုနှင့်အတူ လိင်စိတ်ပွင့်လင်းမှုများကလည်း အဆင့်မြင့်လာသည်။ 

ခေတ်၏ တိုးတက် ဆုတ်ယုတ်သော လှိုင်းဂယက်များက လူတိုင်းလိုလိုကို အနည်းနှင့်အများ ရိုက်ခတ်စေပါလားဟူသော အတွေးပေါက်မိသည်။ တီဂျူးကို ဒါတွေတော့ ဝါသနာမပါလောက်ဟု ထင်ထားရာ တက်တက်စင်အောင် လွဲနေသည်။ 

လွဲရုံသာမက အမှားကြီးမှားကြောင်းကို နောင်မှသိခဲ့ရလေသည်။

အဲ့ဒီဆော့ဖ်ဝဲလ်က ရုပ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေ ကိုယ့်ရဲ့ လူမသိစေချင်သော ဖိုင်များကို ဖွက်ထားသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ဖြစ်သည်။ 

တော်ရုံ ဖုန်းနားလည်သော သူကြည့်ပါကလည်း အသံအတိုးအလျော့လုပ်သည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပုံစံသာ တကယ်တော့ ပါ့စဝပ်ဖြင့်ဖွင့်ရသည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပင်။ 

သူ့အတွက်က ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာစားတာကမှ ခက်ပေဦးမည်။ 

ဖုန်းကို ကွန်ပျူ တာနှင့် ချိတ်ကာ ဖိုင်တွေဖွင့်ကြည့်တော့ ဖွက်ထားသမျှ ဖိုတိုတွေ မူဗီတွေ တွေ့ရပါတော့သည်။ 

တီဂျူးရဲ့ အောကားတွေထဲသူကြိုက်တာလေးများပါမလားဟု တခုချင်း ဖွင့်ကြည့်ရာ ဖိုင်တခုထဲ အရောက်တွင် စောမွန်မျက်လုံးပြူးသွားလေသည်။ ဖိုင်ထဲတွင် မူဗီ လေးငါးခုလောက်ရှိသည်။ 

ဖွင့်ကြည့်တော့ တီဂျူးနှင့် လူတစ်ယောက် လိုးနေသော မူဗီဖြစ်ကာ တီဂျူးတယောက် အပြတ်ဟော့နေတာကိုတွေ့ရသည်။ 

နောက်ဖိုင်တခုက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေး သုံးယောက်တို့ လင်ကွင်းတီးနေသော မူဗီ ထိုအထဲတွင်လည်း တီဂျူးက အကဲဆုံး။ ရိုက်ထားတာကလည်း HD ကင်မရာဖြစ်ကာ ကြည်ရှင်းနေသည်။ 

မူဗီများက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများညှပ်နေ ကဲနေသော မူဗီများဖြစ်ကာ ယောက်ျားများနှင့်ရော မိန်းမချင်းပါ ကဲနေတာဖြစ်သည်။မူဗီတွေကြည့်ရင်း စောမွန် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ အိမ်သာပြေးကာ ဂွင်းထုပစ်ရသည်။

ထို့အပြင် တီဂျူးကို အမြင်တမျိုးပြောင်းလာသည်။ 

တီဂျူး၏ အလှအပများအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တီဂျူးသည် သူကြိုက်သော မိန်းမမျိုး။ ထန်သည်။ ဟော့သည်။ ခံရဲသလို လုပ်ရဲသည်။ နားလည်မှုရှိသည်။ အဲ့ဒါကို အထူးသဘောကျနေသည်။ 

သူလိုချင်တာက နားလည်မှုရှိရှိ ကဲလို့ရနိုင်မဲ့ ဘက်ညီသော ပါတနာမျိုးဖြစ်သည်။

တီဂျူး က အထက်ပါအရည်အချင်းအားလုံးနှင့် ပြည့်စုံနေသည်။ ခက်တာက သူ့အဒေါ်အရင်းဖြစ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

စောမွန် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဟုစဉ်းစားရင်း ၎င်းမူဗီများကို ကွန်ပျူ တာထဲ ကူးထဲ့နေတော့သည်။ ဂျူးလိယက် တယောက် မအိပ်ခင် လိုင်းသုံးနေသည်။

ဒီနေ့ တော်တော်ပျော်သည်။ သူ၏ ဒေတာတွေပျက်ပြီဟု ထင်ထားသော အမ်အိုင်ဖုန်းလေး ဘာမှမဖြစ်ပဲ ပြန်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ 

ဒီဖုန်းလေးထဲမှာ အမှတ်တရပုံတွေ အများကြီးရှိသည်။ ဖုန်းကတန်ဖိုးမရှိ ထိုပုံတွေက ပြန်လုပ်ယူလို့မရသော အရာတွေဖြစ်သည်။ လိုင်းသုံးနေရင် မက်ဆင်ဂျာဆီမှ စာတိုတခုဝင်လာသည်။ ဇီးရိုးဆိုသော အကောင့်ဖြစ်သည်။

ဘာမှန်းတော့မသိ ဒါပေမယ့် မိတ်ဆွေတိုးပွားလည်း ကောင်းခြင်းတမျိုးမို့ စာပြန်ကာ အလိုက်သင့်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်ကာ 

စာပို့လိုက်သည်။

Zero : Hi
Jue : Hi
Zero : မ မြစ်ကြီးနားကမလား
Jue : အင်း
Zero : မကို ပြောစရာရှိလို့
Jue : ဘာပြောမလို့လဲ
Zero : မကို ကျနော်ချစ်တယ်
Jue : မင်းက ဘလိုင်းကြီးပါလား အခုတွေ့
အခုချစ်တယ်ပြော ဘာကြီးလဲ
Zero : ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်ရမယ်
Jue : ဆုတောင်းလေ ဆုတောင်း သုတ်ကြောင်
Zero : သုတ်ကြောင်မဟုတ်ဖူး မ
စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ စိတ်မပါသည်
ဖြစ်စေ ကျနော်ပြောတဲ့အတိုင်း
လုပ်ရမယ်
Jue : အောင်မာရာရာစစ သုတ်ကြောင်
သူတောင်းစားကများ ကလေကဝ
Zero : အဲ့ဒါဆိုလည်း ဟော့ဒီ မူဗီကို
အောဂရုတွေမှာ လင်းပေးလိုက်မယ်
ယူကျူ့နဲ့ ပိုးဟပျမှာ
တင်လိုက်မယ်                   

ဟုပြောကာ Zreo ပို့လိုက်သော မူဗီကိုတွေ့သောအခါ သူမဘုရားတသွားသည်။ ထူပူသွားလေသည်။ 

သူမရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်တုန်း ပျော်ပါးထားသော မူဗီဖြစ်သည်။ Zeroက ဆက်၍ ပြောနေသည်။

“အခု Video Callခေါ်မယ် မ ရဲ့ တုံးလုံးပုံမြင်ချင်တယ် စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပြ စောင်းတိုက်ပြ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ 

ထိုးပြီး အာသာဖြေပြ ကြည့်ချင်တယ်”

“မင်းဘယ်သူလဲ ပြောစမ် မင်းဘယ်သူလဲ”

“ဘယ်သူလဲဆိုတာထက် ခိုင်းတာ လုပ်မလား မလုပ်ဖူးလား မင်းသဘာထားကို မေးနေတာမဟုတ်ဖူး ငါလုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်

နောက်ကို စကားပြန်မမေးနဲ့ ကားလင်းပစ်မယ်”

Zero၏ ခပ်မာမာ ဦးချိုးသော စကားအောက်ဝယ် ဂျူးလိယက် ဘာမှမတတ်တနိုင်တော့ပါ။ V Callခေါ်ကာ အဝတ်စားချွတ်ပြလိုက်သည်။ တဖက်က ကင်မရာ ပိတ်ထားပုံရသည်။ ဘာမှမမြင်ရ။ အသံတော့ကြားရသည်။ အသံဖျက်ပြောသောကြောင့် ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ။

“အိုး လှလိုက်တဲ့ မ မကိုတွေ့ပြီး ကျနော့်လီးတောင်နေပြီ ကြည့်မလား”

ကာမဆန္ဒပြင်းပြသော ဂျူးလိယက်အဖို့ အစကသာ ထူပူနေသော်လည်း ယခု လီးဟူသော အသံကြားသည်နှင့် သူမသာ အပြုစုကောင်းကောင်းဖြင့် ချစ်ပွဲဝင်ပါက သူမကိုစွဲနေပြီဆိုပါက မာန်တက်နေသော Zeroကို ဆင်ကို ထူးခတ်သလို မြင်းကို ဇက်ခွံ့သလို နွားကို နဖားထိုးသလို လိုရာသုံးနိုင်မည် ဟုတွေးမိသည့်အတိုင်း

“ကြည့်မယ် တို့စောက်ပတ်ထဲ တချိန်ချိန်မှာ ဝင်လာမယ့် လီး ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်တယ်”


“အိုး ဟား မ ရာ”


သူမအပြောကို တဖက်က ရှော့ရသွားပုံရသည်။ ခနကြာတော့ ကင်မရာပွင့်လာကာ မျက်နှာ အဝတ်စီးထားသော ကိုယ်လုံးတီးယောက်ျား တစ်ယောက်ကို တွေ့ရတော့သည်။ လီးကတော့ သူ့သက်တမ်းတွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးတန်းစာရင်းဝင်သည်။ 

အရှည် ၈ လက်မရှိကာ တော်တော်တုတ်သည်။ အဖျားကကော့နေကာ ဒစ်ကြီးက လုံးဝထွက်နေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင်လည်း ဂေါ်လီလိုမျိုး အသားဖုဖု ကြီး ၂ခုက အမြှောင်းလိုက်ထနေသည်။ 

နီရဲပြဲလန်နေသော လီးကြီးကိုတွေ့ကာ ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ယားကာ ယွစိယွစိဖြင့် စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။                      

Zeroက သူ့ကိုကြည့်ကာ တချက်ခြင်း ဂွင်းထုပြတော့သည်။ သူကလည်းအားကျမခံ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြကာ စောက်စိကိုပြန်ကလိပြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကလိပြရင်း ပက်ပက်စက်စက် ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ယုတ်ယုတ်မာမာ ပြောကြလေသည်။ ပြောရင်းထုရင်း ပြောရင်း ပွတ်ရင်းဖြင့် တကိုယ်လုံးရှိန်တိန်းဖိန်းတိန်းဖြင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ ကာမလမ်းဆုံးဆီသို့ တက်လှမ်းကြကာ ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်မှ စောက်ရေဖြူ ဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ထွက်လာသလို Zero လီးကြီးမှ လရေဖြူ ဖြူ များ အန်ကျလာသည်။တယောက်နဲ့ တယောက် စိတ်ခြင်းဆက်သည်ဟု ခံစားမိရင်း ဂျူးလိယက်မှာ ဇီးရိုးကို သဘောကျမိတော့သည်။

ထို့အပြင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဖျတ်ခနဲ့ အတွေးဝင်လာသည်က Zeroသည် ကိုစောဖြစ်နေမလားဆိုသည့် အချက်ပင်ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့်

“ဒို့မှာ ဆက်ခ် ဝတ်စုံရှိတယ် ဝတ်ပြရမလား ကြည့်ချင်လား”

“ကြည့်ချင်တယ် မ ဝတ်ပြပါ”

“အဲ့ဒါဆို Call မချနဲ့နော် သွားထုတ်ခဲ့မယ်”

“အိုကေ စောင့်နေမယ်”

ဖုန်းကိုအသာချ၍ ထမိန်ကို ရင်လျားဝတ်ကာ အခန်းတံခါးဖွင့်၍ ကိုစောအခန်းဆီသို့ အသာထွက်လာခဲ့သည်။ 

နယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တအိမ်လုံးကတော့ အိပ်ကြပြီ။ကိုစောအခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အသာပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ Zeroလို မျက်နှာမှာ အဝတ်စီးကာ ကိုယ်တုံးလုံးလှဲနေသော ကိုစောကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ကိုစောတယောက် မော့ကြည့်ရာ သူမကိုတွေ့တော့ လန့်သွားကာ အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေ ဖြစ်ကုန်သည်။

“မောင်လေး Zero လိုင်းပေါ်က ဘေကုန်တယ် မမ အခန်းထဲလာခဲ့ သာယာအေးချမ်းတဲ့ အပြာရောင်ညလေးမှာ ပူလောင်တဲ့ သွေးသားရမ္မက်ပေါက်ဖွားလာမယ့် အချစ်သံစဉ်တွေ နှစ်ယောက်ပေါင်း ဖန်တီးရအောင်နော်”

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောကာ သမင်မလေးလို အပြေးကလေး လှည့်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ 

စောမွန်မှာ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း နောက်မှ သတိဝင်ကာ တီဂျူးအခန်းသို့ လှမ်းလာခဲ့သည်။ တီဂျူး၏ မူဗီများကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း တီဂျူးကို လက်လွှတ်မခံချင်တော့။ 

တီဂျူးဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်တော့Fake Accကု လော့အင်ဝင်ထားတာတွေ့သဖြင့် သူ၏ Acc Zeroကို လှမ်းအပ်ကာ လက်ခံထားလိုက်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီဂျူးအား အကြောင်းစုံပြောပြရင်း ဖုန်းပေးလိုက်သည်။ 

တီဂျူးက “ငါ့တူလေး အားကိုးရပါပေတယ်” ဟုချီကျူးရင်း ကျေနပ်နေသည်။ 

ညရောက်တော့မှ တီဂျူးလိုင်းတက်ချိန်ကို စောင့်ကာ အကြပ်ကိုင်ခြိမ်းခြောက်ရင်း အပြင်ကိုခေါ်ကာ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။                   

သို့သော် အကင်းပါးလှသော တီဂျူးက သူမှန်းသိသွားခဲ့လေပြီ။

တီဂျူးပြောသွားသော အပြောအဆိုများကို ကြည့်တော့ ထင်သလောက် အခြေအနေမဆိုးဟု မှတ်ထင်မိသည်။

တီဂျူးအခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်သောအခါ စောမွန်ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားတော့သည်။ တီဂျူးက ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားအိပ်ကာ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးဖြင့် အုပ်ကာ ကွယ်ထားလေသည်။ 

စောမွန် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်ကာ တီဂျူးပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ မြင်သာမြင်ခဲ့ရသော စောက်ပတ်ကြီးအား အားရပါးရ ယက်ပေးတော့သည်။ 

စောမွန် တသက်မှာ ပထမဆုံးမြင်ဖူးသော စောက်ပတ်ဖြစ်သလို နှာခေါင်းဝမှာ သင်းနေသော ညီစို့စို့အနံ့လေးကိုလည်း အထူးကြိုက်မိရကား ကတော့ရေခဲမုန့်ယက်သလို အားရပါးရယက်လေသည်။

သူက အားကြိုးမာန်တက် တက်ကြွစွာ ယက်နေသော်လည်း တီဂျူးက တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။ ပေါင်တံများ တုန်ခါနေရုံမှအပ အသေကောင်တိုင်းသာရှိသည်။

တီဂျူးအသံထွက်လာအောင် တိုက်စစ်ဖွင့်တော့သည်။ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ စောက်စိကို စုပ်ပေးလေသည်။

“အ အ ကောင်းလှချေလား ကိုစောရယ် အ အ”

စောက်ခေါင်းထဲ ကလိပြီး စောက်စိအစုပ်ခံရတော့ ဂျူးလိယက် တင်းမခံနိုင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

ကျေနပ်စွာငြီးငြူ ရင်း ကိုစောခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခါးပါကော့ပေးနေမိသည်။

ဂျူးလိယက်သည် တဏာှရာဂကို ကြိုက်လွန်းသော မိန်းမတယောက်။အဖော်ကောင်းပြီဆို Cuckcake အဖြစ်ပါ ကူညီပေးတတ်သည်။ ဟိုကောင်မ မိချိုလို့ခေါ်သော သူမသူငယ်ချင်း ချိုလွင်မွှေးက သူ့ဘဲဇာတ်သွင်းလို့ Cuckquean Feel ဝင်နေသည်။ 

Cuckoldတွေမှာ Bullတွေ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်အောင် ပေါများပေမယ့် Cuckqueanတွေ အဖို့ကတော့ Cuckcakeရှားပါးလှတာမို့ သူကပဲ စေတနာဗရပွဖြင့် Cuckcake လုပ်ကာ ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည်။ 

မိချိုဘဲ Quean Bull ကောင် ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ်ပေါ့ မျက်နှာကြီးကို ဖြီးလို့ ဒီလိုတွေမြင်လို့ပဲ Cuckquean ဇာတ်သွင်းခဲ့တာပဲနေမှာ။ ဂျူးလိယက်ဆိုတာ အဲ့လို ကဲခဲ့သော မိန်းမ။                         

(Cuckquean, Cuckcake, Quean Bull များ အကြောင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းလင်း သင်ကြားပေးပါသော ကျေးဇူးရှင်ဆရာ ဆရာထူးခြားအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း ရိုသေလေးစားစွာ ဂါရဝပြုအပ်ပါသည်။)

အခု ကိုစောက သူ့ကိုခိုက်အောင် ထပ်ပြီး အဆန်းထွင်လာသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲထဲ့ကာ လက်ခလယ်က ဖင်ပေါက်ထဲထဲ့ပြီး စောက်ခေါင်းရော ဖင်ပေါက်ပါ တပြိုင်ထဲညှောင့်ပေး၍ စောက်စိကို စုပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က သူမနို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်း၊ စောက်ခေါင်း၊ စောက်စိနှင့် နို့သီးတစ်လုံးတို့ကို တပြိုင်ထဲ ကလိခံရသောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ ခနကြာသောအခါ

“သား တီဂျူးမရတော့ဘူးကွာ ဟင့် သား လိုးပေးတော့ ဟင့် လာပါ လိုးပေးတော့နော် ဟင့်”

လိုးလို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်တာကို သဘောပေါက်တာမို့ စောမွန် ထကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ တီဂျူးက သူ၏ ပေါင်ကြားမှ ငေါက်တောက်ထနေသော အရှည် ၇ လက်မ သုံးမတ်လုံးခန့်ရှိကာနီနီရဲရဲပြဲပြဲလန်လန် ဒစ်ကြီးပေါ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ

“သားရယ် မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီး ဖြစ်ပါ့မလားကွယ်”

“ဟင်း တီဂျူးကလည်း အပြင်မှာကျ ကဲချင်တိုင်းကဲပြီး ကိုယ့်တူဟာမှ ကြောက်နေရသလား”

“ကဲခဲ့သမျှဟာတွေထဲမှာ မင်းဟာကြီးက အကြီးဆုံးပဲ ကလေးရဲ့”

“မတော်လို့ ပြန်လွှတ်ရတယ်ဆိုတာ သမိုင်းမှာမရှိပါဘူးဗျာ ကဲ ပြောနေတာ အချိန်ကုန်တယ် သားတို့လိုးကြရအောင်နော်”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောမွန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ အထိအတွေ့ကောင်းပုံက 

ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲ့ ကြက်သီးများထကာ စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားလာသည်။ ကာမစိတ်များ ဟုန်းဟုန်းထလာတော့သည်။

“အို့ ဟင့်”

လျှောခနဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော ကိုစောလီးကြီးကား ပူနွေးနေကာ လိုလားတောင့်တနေမှုများကို အနည်းငယ်သက်သာစေပါသည်။ 

ကိုစောက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အသာညှောင့်ရင်း လီးတဆုံးဝင်စေရန် အာရုံစိုက်ကာ ထဲ့နေသည်။ လီးတဆုံးဝင်ပြီးနောက် ကိုစောတယောက် နွားသိုးကြိုးပြတ် အားအင်အပြည့်သုံးကာ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

လီးအဝင်ထိကာ အရသာတွေ့လျသောကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့်များထဲတွင် မြောနေလေသည်။

အချက်ရေ ၅ဝခန့်ရှိသောအခါ ကိုစောက သူမ၏ နို့နှစ်ဖက်အား ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလာသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့် အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုပ်များထဲတွင် အပြတ်အရသာတွေ့ဖီးတက်ကာ ကာမအရသာများကို ဇိမ်နှင့်ခံယူနေတော့သည်။                           

လိုးနေရင်းသူမကလည်း အောက်ပြန်ပင့်ပေးကာ ကိုစောလီးကို ညှပ်ဆွဲပေးသည်။

ဂျူးလိယက်၏ တုံ့ပြန်မှုကို ခံစားမိသောအခါ စောမွန်တယောက် တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ လီးကြီးထဲမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သုတ်ရေများပန်းထွက်လာတော့သည်။

ပူနွေးသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာလည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး အချီကြီးပြီးကာ စောက်ရေများ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့ အန်ထုတ်မိတော့သည်။

“ဒီလိုပဲ အမြဲလိုးနေချင်တော့တာပဲ တီဂျူးရယ်”

ကိုစောက သူ့လီးကြီးကိုမနှုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ ဂျူးလိယက်က ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ကာ

” ခစ် ခစ် ဘမျိုးဘိုးတူ လူဆိုးလေး အဒေါ်ကို လောဘတက်နေလိုက်တာ”

“ဘမျိုး ဘိုးတူဆိုတော့ တီဂျူးက သားအရင် ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

“အယ် ကြည့်စမ်း မင်းက သိချင်တယ်ပေါ့လေ”

“သိချင်တာပေါ့ တီဂျူးရဲ့ ပြောပြပါ့လား တီဂျူးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို”

“ဟင်း ဟင်း မင်းအဖေ ကိုလင်းနဲ့ရော လေးချိုနဲ့ပါ ဖြစ်ဖူးတယ်”

စောမွန် မျက်လုံးပြူးသွားတော့သည်။ ကိုလင်းဆိုသည်မှာ တီဂျူးရဲ့အကို သူ၏ အဖေ လင်းသူဖြစ်ကာ လေးချိုဆိုသည်မှာ သူတို့က အဖိုးလေးဟုခေါ်သော လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်တို့၏ ဦးလေး ဦးတင်အောင်ချို ဖြစ်လေသည်။ 

စောမွန် ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာသည်။ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီး ဆွဲနှုတ်ကာ ဘေးမှာလှဲအိပ်ရင်း

“နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ဖြစ်ပုံပြောပြပါ တီဂျူး”

ဂျူးလိယက်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ စိတ်များကလည်း ယခင် ကျောင်းတက်နေစဉ် ကာလဆီသို့ မြောလွင့်ကာ အတိတ်ကို ပြန်လည် တူးဆွမိတော့သည်။

“အဖြစ်က ဒီလိုကွ ဒီလို”

ဂျူးလိယက် ဆယ်တန်းရောက်သောအခါ အသက်က ၁၈နှစ် ရှိလေပြီ။ ကျောင်းအပ်တာနောက်ကျ၍ အတန်းနှင့် အသက်ကကွာနေသည်။ အတန်းထဲမှာ သူက အကြီးဆုံး။ 

ဆရာမက ဂိုက်သဘောမျိုးဖြင့် သူမနှင့် သူငယ်ချင်းတသိုက်ကို အိမ်ခေါ် ကျူ ရှင်ပြပေးသည်။ ကျူ ရှင်ရောက်တော့ စတွေ့တာပါပဲ။ 

ဆရာမရဲ့မောင် အိုက်စံနဲ့ သူမ ရည်းစားတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ဆရာမ မသိအောင် သိုသိုသိပ်သိပ်နေကြသည်။ တလ ၂ခါလောက် ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်။ ကြားထဲမှာတော့ စာအပေးအယူဖြင့် ဆက်သွယ်ကြသည်။                       

ထိုအချိန်တွင် လင်းသူက အပြင်အလုပ်လုပ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းဝင်ဆံ့ကာ ခြံလုပ်ငန်းရှင်စီးပွားရေးသမားပေါက်စ တယောက်ဖြစ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းများ၏ မြှောက်ပေးမှုကြောင့် ယမကာယစ်ရွှေရည် မှီဝဲတတ်လာသလို ပန်းပွင့်ကလေးများ၏ ဝတ်ရည်ချိုချိုကိုလည်း စုပ်ယူသောက်သုံးတတ်လာသည်။ မ ကျမ်းကြေသလို စားနေကျကြောင်ဖားကြီး ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာသည်။

တနေ့တွင် သူမ၏ သတင်းက လင်းသူဆီသို့ ပေါက်ကြားသွားတော့သည်။ ဖြစ်ပုံက အိုက်စံသည် လင်းသူ၏ခြံတွင် အလုပ်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ကာ အရက်မူးလာသောအခါ နှုတ်မလုံသောအိုက်စံသည် သူနှင့် လင်းသူညီမအကြောင်းကို ထုတ်ဖော်ပြောမိလေသည်။ 

အလုပ်ရှင်သူဌေးကို မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လုပ်လိုသူများကလည်း ပေါလှသည်ဖြစ်ရာ လင်းသူနားသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

လင်းသူမှာ ကြားကြားခြင်း ဒေါသထွက်မိသော်လည်း ညီမဖြစ်သူကို နှမြောလာသည်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးချင်သော သဝန်တိုစိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်လေလေ သဝန်တိုလေလေ ဖြစ်လာသည်။ 

အထူးသဖြင့် အိုက်စံလိုကောင်မျိုးနဲ့မှ ဖြစ်ရလေခြင်းဆိုသော အတွေးက သူ့အားဖိအားဖြစ်စေသည်။ နောက်ဆုံး သူ့ညီမကို သူသာပိုင်ရမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။ ဂျူးလိယက် ကံကြမ္မာငင်သည်ပဲလား၊ 

လင်းသူ ကံကောင်းသည်ပဲလားမသိ။ 

အိုက်စံပေးထားသောစာများထဲမှ တစ်စောင်ကို လင်းသူ ရရှိသွားလေသည်။ ထိုစာထဲတွင် အိုက်စံက သူ့ကို 
ချိုချိုပေးစို့သည့်အတွက် အရမ်းချစ်မိရပါကြောင်း၊ နောင်အခါ အမြဲ ချိုစို့ချင်ကြောင်းကို ရေးသားထားခြင်းက 
ဂျူးလိယက်အတွက် ကောင်းသောအခြေအနေမဟုတ်သည်မှာ သေချာနေတော့သည်။ ထိုစာကို မိတ္တူ 
ကူးကာ ဂျူးလိယက်ကို ပေးလိုက်သည်။

“အဲ့စာ အဖေ့ လက်ထဲ မရောက်ဈေင်ရင် ဒီနေ့ ည ၁၁နာရီ ကိုကို့ အခန်းထဲ လာခဲ့”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လင်းသူက လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။
………………………………………………

ည ၁၁နာရီတွင် ဂျူးလိယက် လင်းသူ အခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညအိပ်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် အင်္ကျီပြန်လဲမနေတော့ပဲ ညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီရှည်တထည်ထဲ ဝတ်ထားလျက်ပင်ထွက်လာခဲ့သည်။

ကိုလင်းက ဘာပြောဦးမယ်မသိ အိုက်စံကိစ္စ ပြောမှာကတော့သေချာသည်။ ကိုလင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ သူမ 

ခန္ဓာကိုယ်အား ဆွဲယူပွေ့ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို နွေးခနဲ့စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ 

ဂျူးလိယက်တယောက် အထိအတွေ့ အနမ်းအစုပ်ထဲတွင် ယစ်မူးသာယာနေဆဲမှာပင် လင်းသူက နမ်းနေရင်း 

သူမညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်လေတော့သည်။     

                    
“ဗြိ ဗြိ”


“ဟင့် ကိုလင်း ညီမလေးတို့မလုပ်…”


သူမက နမ်းနေရာမှ ဖယ်ခွာ၍ ပြောသော်လည်း ကိုလင်းက အပြောမခံပဲ ပြန်နမ်းလေသည်။ ကိုလင်း၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲတွင်

 ရုန်းမထွက်သာအောင် ဖြစ်နေသည်။ 

ဆိတ်ငြိမ်သော ပတ်ဝန်းကျင် အချိန်ကာလနှင့် အထိအတွေ့တို့ကလည်း ဖယ်ခွာရုန်းထွက်ရန် အတွေးများဝင်ရောက်ခွင့်ကို 

ပိတ်ပင်ထားတော့သည်။ 

ဂါဝန်ရှည်ကြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံလုံးဖြစ်သွားလေသည်။ 

လင်းသူကလည်း နမ်းနေရင်း သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေသည်။ မောင်နှမ၂ယောက်လုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ 

လင်းသူကပွေ့ချီ၍ သူ၏ခုတင်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားလေသည်။ 

လင်းသူက ခုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တဝက် အသာချကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချထားလိုက်သည်။ 

သူက ခုတင်ဘေးမှာ အသာဒူးထောက်၍ သူမပေါင်နှစ်ချောင်း အသာဟလိုက်သည်။ 

ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးတော့သည်။


ညီမဖြစ်သူ၏ ညှီစို့စို့ အပျိုစောက်ပတ်အနံ့ကို မက်မောစွာ ရူရှိုက်ရင်း လင်းသူ အားရပါးရယက်ပေးနေသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ လောကကြီးကိုမေ့ကာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည်။ လင်းသူက အပြားလိုက်ပင့်ယက်သည်။ 

လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လုပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထဲ့မွေပေးသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လူးလိမ့်နေကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူခေါင်းကို 

ကိုင်ကာလွတ်ထွက်သွားမှာ မလိုလားသည့်အတိုင်း ဖိကပ်ထားသည်။ 

လင်းသူက စောက်စိလေးကို သရက်စေ့စုပ်သလို 

စုပ်ပေးသောအခါမှာတော့ ဂျူးလိယက်တယောက် မီးပွင့်ကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍ အကောင်းကြီးကောင်းပြီး 

စောက်ရေတတောက်တောက်ကျကာ ကာမလမ်းဆုံးသို့ 

တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေသည်။


“အ..အာ…အား…အ…အာ…အား”

လင်းသူက ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာခွာကာ ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတက်လာလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်က သူ့အားတွေတွေကြီး

 စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူက အသာပြုံးပြလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်း၍ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းလိုက်သည်။

နမ်းနေရင်း သူမနို့နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် အသာဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ နမ်းအားရသောအခါ 

အောက်သို့ အသာလျောဆင်း၍ ညာဘက်နို့ကလေးအား စို့လေတော့သည်။

ကျန်သော နို့တဖက်မှ နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနှင့် လက်မ နှစ်ချောင်းထဲဖြင့် အသာချေပေးနေသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ တဟင်းဟင်းညီးညူ ရင်း စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။ 

ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ကာမစိတ်များလည်း ထကြွလာသည်။ 

လင်းသူက ဘယ်ညာပြောင်းစို့ပေးနေသည်။                

“ဟင်း…ဟင်း… အ…အင်း…ဟင်း”


အတန်ကြာစို့ပြီးနောက် လင်းသူက ရပ်လိုက်ကာ ဂျူးလိယက်ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူလီးကြီးကို 

ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဂျူးလိယက်အင့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။

လင်းသူက လီး၏ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်သမျှအတိုင်း ရှေ့ဆက်မတိုးပဲ အသာညှောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ရေများရွှဲနေအောင်ထွက်ကာ

 ဂျူးလိယက်မှာလည်း

ရင်ဘတ်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ ညီးသံလေးများပေးလာသည်။


“အင်း… အင်း…ဟင်း… အင်း… အင်း…ဟင်း”


စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေသော အထိအတွေ့က ဘာနဲ့မှ မတူ မိန်းမူးစရာကောင်းလှသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ လက်ဖြင့် အသာဖြေတာထက် အဆများစွာထိသည်။ ယားနေသော စောက်ပတ်နံရံများကို ဖိပွတ်သွားလိုက်သည်

က အယားပြေရုံမက စည်းစိမ်တမျိုးကိုပါခံစားရလေသည်။ သူမ၏ အာရုံသည် စောက်ပတ်အတွင်း 

ဝင်ချီထွက်ချီဖြစ်နေသော လီးကြီးအပေါ်တွင် ရောက်နေတော့သည်။ 

လီးကြီးကို လက်ရှိဝင်နေတာထက် ပိုဝင်စေချင်လာကာ အသိစိတ်က မရည်ရွယ်ပဲ ခန္ဓကိုယ်က ခါးကိုကော့ပေးမှန်း 

မသိကော့ပေးလာသည်။ အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေသော

လင်းသူက လီးကို ဒစ်ပေါ်လုနီပါးဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။


“အား… အု အု ဝု”


ဆောင့်ချပြီးသည်နှင့် လင်းသူက ဂျူးလိယက် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်လှသောကြောင့် အော်လိုက်သော်လည်း အသံပျောက်သွားလေသည်။ 

လင်းသူက နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာစုပ်နမ်းရင်း ခါးကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ 

ခနကြာသောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်မှုများ လျော့ပါးလာကာ အရသာတွေ့လာလေတော့သည်။ 

လင်းသူ၏ အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းသလို လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လာသည်။ 

လင်းသူက လိုးနေရင်း ဆက်မနမ်းတော့ပဲ ဖယ်ခွာ၍ အဆောင့်မရပ်ပဲ ဂျူးလိယက် နားနားလေးကပ်ခါ

“ညီမလေး ကိုကြီးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား”

ဟု မေးလိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်က ခေါင်းညိမ့်လေသည်။                          

“ဒီ့ထက် ကောင်းချင်ရင် ကိုကြီး ခါးကို ညီမလေး ခြေထောက်နဲ့ သိုင်းချိတ်လိုက်”

ဟု ပြောရာ ဂျူးလိယက်က မဆိုင်းမတွပင် ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့် သိုင်းချိတ်လာသည်။ လင်းသူက ခါးကိုနွှဲ့ကာ

 မွှေဆောင့်ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်များ ထိရောက်ပုံက ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေကာ ချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို အားပြု၍ ကော့ကော့ပေးလေသည်။ ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာယိမ်းလိုက်ဖြစ်နေသော ခေါင်းကို ငြိမ်သွားစေရန် လင်းသူက သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းကာ ဖမ်းထိန်းထားလိုက်သည်။ အချက် တစ်ရာကျော်ခန့် မွှေဆောင့်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်လာသည်။ 

လင်းသူမှာ သူ့ညီမ ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်စားမိသဖြင့် နှစ်ဆတိုး၍ အားကုန်ဆောင့်လေတော့သည်။ ဂျူးလိယက်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားများက သူ့လီးကို တရစ်ရစ်စုပ်ယူလာသည်။ လင်းသူမှာ နူးညံ့သော စုပ်ယူမှုကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏သုတ်ရေများကို အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထဲ့၍ ပြီးသွားလေတော့သည်။

တရှိန်ထိုးနွေးခနဲ့ ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်တငင်ငင်ဖြစ်၍ လောကကြီးကိုမေ့ကာ စောက်ရေများ လှိုက်ခနဲ့ လှိုက်ခနဲ့ ထွက်ပြီးပြီးသွားလေသည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ ဂျူးလိယက်သည် ကာမအရသာကို နှစ်ခြိုက်ကာ စွဲလန်းသွားတော့သည်။ မောက်နှမ နှစ်ယောက် စိတ်တူကိုယ်တူ အချိန်ရတိုင်း လိုးကြလေသည်။
…………………………………………………
စကားအဆုံးသတ်ပြီးသောအခါ တီဂျူးက ကိုစောလီးကြီးအား ကြည့်လိုက်ရာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထောင်လျက်ရှိနေသည်။

“ခစ် ခစ် ခစ်”

“ဘာလို့ရီတာလဲ တီဂျူး”

“ကိုယ့်ဟာကို ပြန်ကြည့်ဦးလေ သားရဲ့ ခစ် ခစ် ခစ်”

“အဖေ့အကြောင်းနားထောင်လို့ တောင်လာပြီ အဖိုးလေး အကြောင်းနားထောင်ဖို့ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားပါရစေနော်”

တီဂျူးက မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့အပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။ သူက ပက်လက်လှန် အိပ်ရင်း အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။

တီဂျူးက သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးနှင့်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ 

စောက်ရေများရှိနေသောကြောင့် အထစ်အငေါ့မရှိ လီးတဆုံး ဝင်သွားလေသည်။ ဆီစပ်နှစ်ခုကပ်သွားသောအခါမှ တီဂျူးကသူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း 

အဖိုးလေး ဦးတင်အောင်ချိုနှင့် အကြောင်းကိုပြောပြလေသည်။         
                    
တင်အောင်ချို အသက် ၄၈နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော လူပျိုကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ 

မျိုးနွယ်က ဒူးဝါးမျိုးနွယ်ဖြစ်ကာ အဖေပေးထားသော မျိုးနွယ်နာမည်ထက် တင်အောင်ချိုဟု ကိုယ်ဖာသာ

ကိုယ်ပြန်မှည့်ထားလေသည်။ တင်အောင်ချိုလုပ်ပုံက အိမ်ပေါ်မှ နှင်ချခံရသော လုပ်ပေါက်ဖြစ်သော်လည်း အဖေ့အကို ဘကြီး ခင်မောင်ချိုကြောင့် သက်သာရာ ရလေသည်။

ဘကြီးက လူလူချင်း ခွဲခြားခွဲခြား လုပ်သော အလုပ်များ၊ အခွင့်ထူးခံသော အလုပ်များကို ကြည့်မရသောသူဖြစ်သည်။ 

ခေါင်းဆောင်ကောင်းတာသည် ခေါင်းဆောင်၏ သားသမီးကောင်းတာမဟုတ်။

ဖအေက ခေါင်းဆောင်မှုကောင်းလို့ စိတ်ဓာတ်ကောင်းလို့ အကျင့်သီလကောင်းလို့ မွေးလာတဲသားသမီး အလိုလို ကောင်းတယ်ဆိုသောပုံရိပ်အမွေဆက်ခံမှုကို ဆန့်ကျင်သူဖြစ်လေသည်။ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ ကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းကို ထိုသူ၏လုပ်ရပ်ကို ကြည့်၍သာ ဆုံးဖြတ်တတ်သောသူဖြစ်သည်။ လူအားလုံးနှင့် ကန့်လန့်ဖြစ်နေသော ဘကြီးသည် အိမ်မှာ သိပ်မနေ တောသို့ဝင်ကာ အမဲလိုက်ခြင်း၊ ဆေးဖက်ဝင် တောထွက်ပစ္စည်းများကိုရှာဖွေခြင်းတို့နှင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးလေသည်။

ထိုအခါ စာထဲ စိတ်မပါသော တင်အောင်ချိုသည် ဘကြီးနှင့် တောသို့လိုက်ပါသွားတတ်သည်။ တူနှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် တင်အောင်ချို့ကို ပိုချစ်သည်။ တင်အောင်ချိုကလည်း ဘကြီးနှင့် တပူးပူးတတွဲတွဲရှိတတ်သည်။ 

ဘကြီးက တင်အောင်ချို့အား သိုင်းသင်ပေးသည်။ 

အမဲလိုက်သော မုဆိုးပညာကို လက်ထပ်သင်ပေးသည်။ မြှား၊ ဒူးလေး၊ တူမီး၊နှစ်လုံးပြူးစသော လက်နက်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပစ်တတ်သည်အထိသင်ပေးသည်။ ထို့အပြင် သူ့တူ လူရာဝင်စေရန် ကင်းလိပ်ရှောများဖမ်းကာ ဆီထုတ်၍ ကင်းလိပ်ရှောဆီဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးကို လိမ်းစေသည်။ ထို့အပြင် ဆေးမြစ်တမျိုးကိုလည်း အမှုန့်ကြိတ်၍ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့်ရောကာ လိမ်းစေပြန်သည်။ 

ဘကြီးကျေးဇူးဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးက အရှည်ရလက်မနီးနီးရှိကာ လုံးပတ်က သုံးမူးလုံးထက် အနည်းငယ်သာသေးသည်။ 

ထိုသို့ကျေးဇူးကြီးလှသော ဘကြီးသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက် အခါလည်သမီး အရွယ်တွင် ပိုးထိဆုံးရှာသည်။                       
တင်အောင်ချို့ပုံစံက အသားကြေးနီရောင်သန်းနေကာ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်က သူလိုကိုယ်လိုပင်ဖြစ်သည်။ 

သို့သော် သူက ရွာနီးချုပ်စပ်သာမက သူတို့နယ်တကြောမှာ မိန်းမများဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။ 

ကုသိုလ်ကံကောင်းပုံက တင်အောင်ချို အပေါင်းသင်းများက ဆွယ်၍ ဖာသွားချကြသည်။ တင်အောင်ချို ခေါ်လိုက်သော မိန်းမက တကယ့်မိန်းမ မယ်တင်ဟုခေါ်ကြသည်။ မယ်တင်သည် မုန့်ကောင်းပါက ဝေစားတတ်သလို ဒုတ်ကောင်းရင်လည်း မျှစားတတ်သူဖြစ်သည်။ 

မယ်တင့်ထံတွင် ဆန္ဒမပြည့်ဝ၍ အပြင်မှာဖြေရှင်းနေရသော ကတော်များ၊ အပျော်အပါးကို ဝါသနာပါသော လူချမ်းသာ အသိုင်းအဝိုင်းမှ မိန်းမများ စသောအဆက်အသွယ်များရှိသည်။ မယ်တင်ကြုံဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် တင်အောင်ချိုသည် ကျားဆိုမှကျား ဟုဆိုရလောက်အောင် တကယ့်ယောက်ျား တယောက်ဖြစ်သည်။

ဘကြီးဖြစ်သူ၏ ထိန်းကျောင်း လေ့ကျင့်ပေးမှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားများက ရောမစစ်သည်အလား ထင်မှတ်ရသည်။ 

လီးကြီးကလည်း စံချိန်မှီကာ သံချောင်းတချောင်းလို တောင့်တင်းသည်။ လိုးပြန်တော့လည်း သက်လုံကောင်းကာ ခါးအားသန်ပုံကလည်း ပြောစရာမလို သုတ်ထိန်းနိုင်မှုကလည်း အနဲဆုံး နှစ်နာရီကြာသည်။ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့် ရောလိမ်းရသော ဆေးမြစ်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ 

အစစအရာရာပြည့်စုံသော တင်အောင်ချိုကို မယ်တင်က လက်လွှတ်မခံ။ သူမ၏ အဆက်အသွယ်များဖြင့် ပေးတွေ့သည်။ 

မောင်တယောက်လို သဘောထားကာ ဆက်ဆံသည်။ 

အရောင်မပါသော မျှတသည့် အပေးအယူများကြောင့် တင်အောင်ချိုကလည်း မယ်တင့်ကို ကျောမခိုင်းပဲ တွဲစားသည်။နဂိုကလည်း လူရေလည် ယခု မယ်တင်၏ အသင်အပြပြုစုမှုများကြောင့် တင်အောင်ချိုသည် မကျမ်းကြေကာ စားနေကျကြောင်ဖားကြီးဖြစ်လာသည်။ 

ဘယ်မိန်းမမှ အတည်မယူပဲ ရသလောက်အစုံစားသည်။ အသက်၂၃နှစ်မှ ယခု ၄၈နှစ်အထိ ၂၅နှစ်တာပတ်လုံး အပြာရောင်ဆားငန်ရေကို အားရပါးရသောက်သုံးခဲ့လေသည်။

သို့သော် ညတညတွင်မူ တင်အောင်ချို ဆီးအရမ်းအောင့်ကာ နိုးလာသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ကာနီး ရေတပုလင်းလုံး သောက်လိုက်မိ၍ဖြစ်သည်။ 

အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်အပေါ်ထပ်က သူ့အကို လင်မယားက တခန်း သူ၊ သူ့တူလင်းသူနှင့် တူမဖြစ်သူဂျူးလိယက်တို့က တခန်းစီ သပ်သပ်ဖြစ်ကြသည်။ 

အောက်သို့ရောက်သောအခါ အိမ်သာဆီသို့ တန်းလာခဲ့သည် အပေါ့ပါးသွားပြီးနောက် အပေါ်တက်ရန် လှေခါးဆီအသွားတွင်ဧည့်ခန်းထဲမှ တဖတ်ဖတ်မြည်သော အသံကြားလိုက်ရသည်။ 

အသံကတိုးတိုးလေး ဖြစ်သည်။ တော်ရုံ နားပါးသောသူပင် မကြားရ။ သူက တောလိုက်ခဲ့ဖူးသူပီပီ နားပါးလှသောကြောင့်သာကြားရခြင်းဖြစ်သည်။ 

ခြေသံလုံလုံဖြင့် နံရံကပ်ကာကြည့်လိုက်တော့ လူသားနှစ်ဦး နှစ်ခုံတွဲ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်။ 

လိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။ 

ဘယ်သူတွေများလဲ ဟုသိရန် အသာငြိမ်ကာ ဆက်ချောင်းနေလိုက်သည်။စကားပြောသံများ အရ လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဂျူးလိယက်က လင်းသူကို မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးရန် လော်ဆော်နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

တယောက်ယောက်သိသွားပါက မိုးမီးလောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခန်းထဲမှာ လိုးလို့ရလျက်သားဖြင့် အတတ်ဆန်းကာ ဧည့်ခန်းကိုမှရွေးသော လင်းသူကို ပြစ်တင်နေခြင်းဖြစ်သည်။                        

ဒီကလေးတွေ ဘယ်ချိန်ကထဲက လိုးနေသည်မသိ။ မဆို စားလို့ကောင်းမှန်းသိနေသော တင်အောင်ချိုသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက်ကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တူမအရင်းကို လိုးရသည့် အရသာက 

သူတခါမှ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဂျူးလိယက်ကို ဘယ်လို ဖန်ရမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း အပေါ်သို့ အသာပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။
.................................................

ဟိုအရင်က မသိလိုက် မသိဘာသာနေခဲ့သော ဂျူးလိယက်၏ အလှတရားများကို ချိုကြီးတယောက် ကြည့်ကာကြည့်ကာဖြင့် စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာထဲတွင် ခေါ်လိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ြကိမ်ပင်ဖြစ်တော့သည်။ 

မစားကောင်းသော အသီများမို့ ဂျူးလိယက်အမေ မရီးတုန်းကထဲက ရှောင်နေခဲ့သည်။ 

ကိုယ်ကအပြင်မှာ မဆို အစုံစားလို့ရနေတာဖြစ်ရာ အိမ်တွင်းမှာ ထပ်ကဲရင် လွန်သွားပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခံယူကာ ရှောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်သော တူတော်မောင်က အိမ်ထဲမှာပင် ရှာဖွေစားနေချေပြီ။ အဲ့လိုတော့ နောက်ကောက်အကျမခံပဲ အမှီလိုက်ရမည်။

ချိုကြီး ညစာစားပြီး စာထိုင်ဖတ်နေတုန်း အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင် ဘေစင်တွင် ဂျူးလိယက် တယောက်ထဲ ပန်းကန်များဆေးနေသည်။ 

ချိုကြီး အပေါ့အပါးသွားပြီးသောအခါ လီးအတောင်သားဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူထွက်လာတာမြင်တော့ ဂျူးလိယက်က

“လေးချို လာဆေးလိုက်ပါ”

ဟုဆိုကာ ဘေးဖယ်ပေးမည် အပြုတွင် ချိုကြီးက အဖယ်မခံပဲ

“ရတယ် သမီး လေးချိုဒီတိုင်းဆေးလိုက်မယ်လေ”

ဟုဆိုကာ ဂျူးလိယက်၏ နောက်မှဝင်လိုက်ကာ သူ့လီးကြီးဖြင့် ဂျူးလိယက်ဖင်ကြားသို့ ထောက်ထားလိုက်သည်။

ချိုကြီးက ထောက်ထားရင်း လက်ဆေးနေလိုက်သည်။ သူ့နှာခေါင်းမှ ရူထုတ်လိုက်သောလေက ဂျူးလိယက်လည်တိုင်လေးကို သွားရောက်ရိုက်ခတ်နေသည်။

ချိုကြီးက အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင် ထောက်ပြီး လက်ဆေးနေလိုက်ပြီးမှ ကိုယ်ခန္ဓကိုအသာခွါကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။                

ဂျူးလိယက်မှာ ရုတ်တရက် ဉီးလေးဖြစ်သူ၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော အနေအထိုင်များကြောင့် အံ့သြနေသည်။ 

အရင်ကတုန်းက လေးချိုသည် သူ့ကိုရှိတယ်လို့တောင်ထင်တာမဟုတ်။ အခုကြုံတွေ့ရသည့်ပုံစံကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ 

လေးချို ရင်ခွင်ထဲရောက်ကာ လီးကြီးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ အရေစိမ့်လာတော့သည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြတာလဲ အဖိုးလေးက တီဂျူးကို တခါထဲ တန်းမလိုးဘူးလား “

အေးအေးဆေးဆေး နားမထောင်ပဲ ဖြတ်မေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသော ကိုစောကို ဂျူးလိယက်တယောက် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

လက်ရှိ သူတို့အနေအထားက လိုးနေတာမဟုတ်ပေမယ့် ဂျူးလိယက်က ကိုစောအပေါ်ခွထားကာ ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကလည်း ကိုစောလီးကို ဆွဲစုပ်ယူထားလေသည်။ 
ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲတွင် မာသထက်မာလာတာကို ဂျူးလိယက်ခံစားနေရသည်။ ကောင်လေးတော့ သူမ၏ အပြာရောင်အဖြစ်အပျက်များရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းခံနေရပြီဟု သိလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်က သူမ၏ ဖင်တွေကို စကောလှိမ့်သလို အသာလှိမ့်ပေးနေရင်း ကိုစောမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည်ကာ ဆက်ပြောပြလေသည်။

“ဘယ်တခါထဲတန်းလိုးရမှာလဲ မင်းအဖိုးလေးက နေ့တိုင်းပုံမှန်လာထောက်တာကိုက ၅ရက်လောက်ရှိတယ်”

“ဟာ အဖိုးလေးက တကယ့်လူပဲ”

“ဟင်း တကယ့်လူမှ သူလိုလူ ရှားတယ်”

“ဘာဖြစ်လို့လဲတီလေးရဲ့”

“ပြောပြမယ် ဖြတ်ဖြတ်မပြောစမ်းနဲ့ဟာ အဲ့လိုထောက်နေရင်းနဲ ၅ရက် ၆ရက်လောက်နေတော့ တဆင့်တက်လာတယ်”

“ဘယ်လိုတက်တာလဲ”

“သူက ထောက်ပြီးတော့ တီဂျူးလည်တိုင်လေးကို နမ်းသွားတယ်လေ အဲ့လိုလုပ်လာတော့ တီဂျူးနဲနဲတင်းသွားတယ် ။

နောက်နေ့အဲ့လိုနမ်းတော့ လေးချို အဲ့လို လာလာမလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလိုက်တယ်”

“အဖိုးလေးတော့ စိတ်ပိန်သွားမှာ သေချာတယ်”

“ဟား ဟား ဟား မင်းထင်တာ တခြားစီကွ အဖိုးလေးလို မကျမ်းကြေတဲ့ ယောက်ျားမျိုး မတွေ့ဖူးသေးဘူး ဘာပြန်ပြောလဲဆိုတော့ နင်က ဒီလို မထိတထိဆွနေတာ မကြိုက်မှန်းသိပါတယ် နင်ကြိုက်တာ လုပ်ပေးမယ် ဒီနေ့ည ငါ့အခန်းကိုလာခဲ့တဲ့”                          

ဂျူးလိယက်က ပြောပြနေရင်း သူမ၏ ဖင်တွေကို အသာလှုပ်ပေးနေသည်။ ကိုစောမှာ တီဂျူးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ စိတ်ထသထက် ထလာလေသည်။

“အဖိုးလေးက အပေါ်စီးကနေ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောတာပဲ”

“အဲ့လိုပြောလို့ တီဂျူးလဲ ပြန်ပြောတာပေါ့ ရာရာစစ လေးချို စကားပြောတာ ကြည့်ပြောဆိုတော့ သူက အေးအေးဆေးဆေးပဲ ကြည့်ပြီး မြင်တာတွေ ပြောရရင် မကောင်းပါဘူးဟာ နင်နဲ့ လင်းသူ ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ကြည့်ပြီးပြီ အကိုကြီးကို ပြောရမလား မပြောရဘူးလားဆိုတာ ညကျမှ နားထောင်မယ် လင်းသူ ငှက်ဖျားထနေလို့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး အဲ့တော့ ငါ့ဆီလာခဲ့ ဆိုပြောချင်တာပြောပြီး ပြန်ပြောတာတောင်နားမထောင်တော့ဘူး တန်းထွက်သွားတော့တာပဲ”

“ဆက်ပြောပါဦး တီဂျူး တကယ်နားထောင်ရတာဖီးပဲ”

ဂျူးလိယက် သူမဖင်များကို အသာ လှိမ့်ပေးနေခြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေသော ကိုစောလီးကြီး၏ 

တချောင်းလုံးမွေနေသော အထိအတွေ့ကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားရင်း ဆက်ပြောပြလေတော့သည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

လေးချိုအခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ အသင့်စောင့်နေသော လေးချိုက ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ လေးချိုနမ်းပုံက ရမက်ထန်ကာ ပြင်းရှသည်။ 

နူးညံ့မှုထက် သွေးသားရမက်ကို ထကြွစေသော အထိအတွေ့ကပိုသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ အနမ်းခံရင်း သွေးသားထကြွကာ  စောက်ရေများစိမ့်လာတော့သည်။ 

လေးချိုက နမ်းစုပ်နေရင်း သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ တထည်ထဲသော ဗဂျားမားကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းကာ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်သည်။ 

နှစ်ယောက်စလုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီဆိုမှ ချိုကြီးက ဂျူးလိယက်ကို ခုတင်ထက်သို့ ပွေ့ကာခေါ်လာခဲ့သည်။

ခုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက်ကို ပက်လက်အိပ်စေကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲ၍ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။ 

ချိုကြီးတယောက် တူမဖြစ်သူ ဂျူးလိယက်အား စေတနာအပြည့်ဖြင့် ရက်ရက်ရောရော ဘာဂျာမှုတ်ပေးလေတော့သည်။ 

နှာခေါင်းထဲ စူးခနဲ့ ဝင်လာသော ဂျူးလိယက်၏ အနံ့ကို နှစ်ခြိုက်စွာ ရူရှိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ပင့်ယက်လေသည်။ စောက်စိကို စုပ်ပေးသည်။ ဂျူးလိယက်ကတော့ တွန့်တွန့်လူး၍ လက်နှစ်ဖက်က လက်သီးဆုတ်ရင်း တကိုယ်လုံးတွန့်လိန် 

အံကြိတ်ကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လေးချို၏ အစုပ်အယက်များထဲတွင်မြောနေတုန်းမှာပဲ လေးချိုက သူ၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို သူ၏စောက်ပတ်ထဲနှင့် ဖင်ထဲသို့ တပြိုင်နက်ထိုးကာ အသာညှောင့်ပေးနေတော့သည်။          
                    
ဂျူးလိယက်မှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တကိုယ်လုံး ကော့တက်လာသည်။ ကောင်မလေး လမ်းဆုံးရောက်တော့မည်ကို သိရှိနေသော ချိုကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ညိုးကိုထုတ်ကာ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဂျူးလိယက်ဖင်ထဲသို့ထဲ့၍ လှည့်ပေးနေသည်။ 

ချိုကြီးက လက်ချောင်းများကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်ပဲ တဆုံးထဲ့၍ ဝက်အူရစ်သလို လှည့်ပေးကာ စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေဆဲမှာပင် ဂျူးလိယက်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေများပွက်ခနဲ့ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကာ တကိုယ်လုံးယမ်းခါလျက် ပြီးသွားလေသည်။ ချိုကြီးက လှည့်နေသော လက်ချောင်းများကို မရပ်ပဲ ဆက်လှည့်ပေးနေကာ ဂျူးလိယက်နားနားသို့ကပ်ကာ

“ကောင်းလားသမီး”

မှေးစင်းနေသော ဂျူးလိယက် မျက်လုံးများပွင့်လာကာ ချိုကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။

“လေးချို သမီးကို ဖင်လိုးပေးမယ်နော်”

ချိုကြီးက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှည့်ပေးနေသော လက်ချောင်းများကို ဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်ကာ တခုခုကို လိုလားတောင့်စိတ်များဖြစ်လာသည့်အတူ ဖင်မခံဖူးသောကြောင့်လည်း စမ်းသပ်ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ 

အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

“သမီး လေးချိုကို လေးဖက်ထောက်ပေးနော်”

ဂျူးလိယက် ကထကာ လေးဖက်ထောက်နေချိန် ချိုကြီးက အိပ်ယာဘေးမှ ဂျယ်ဘူးကို အသာယူ၍ လက်ထဲသို့ညှစ်ကာ သူ၏လီးကြီးပေါ်သုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဂျူးလိယက်၏ ဖင်ဝကို သူ့လီးကြီးဖြင့် အသာတေ့ကာ 

ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလေတော့သည်။

“ဂျူးလေး ကိုကြီး သွင်းနေတုန်း ကိုယ့်အစိကို ဖာသာပွတ်ပေးနေ တမျိုးကောင်းတယ်”

အခေါ်ဝေါ်တွေက ပြောင်းသွားချေပြီ။ ဂျူးလိယက် စောက်စိပွတ်ကာ ဖီးတက်နေတုန်း ချိုကြီးက ဖင်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် အသာချော့သွင်းနေတော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ အသာလေးကပ်ညှောင့်ပေးနေသည်။ ဖင်ခေါင်းပေါက်ကား တင်းကြပ်စီးပိုင်ကာ စောက်ပတ်လိုးရတာထက် ပို၍ဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ခေါင်းတခုလုံးတင်းကာ ကျိန်းနေသော်လည်း နာကျင်မှုများကပင် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်ပိုတက်လာတော့သည်။

“အား အမလေး ကိုကြီးရဲ့ အား အ အား ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါတော့ ဆောင့်ပေးပါတော့ အား အာ”

ဂျူးလိယက်၏ ညီးသံကို ကြားရသောအခါ ကောင်မလေး အရသာတွေ့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ချိုကြီး သဘောပေါက်လေသည်။ 

အသာကပ်ညှောင့်နေရာမှာ ဂျူးလိယက်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ နာကြင်သော်လည်း တဖြေးဖြေးဖင်ဇိမ်တွေ့လာကာ အပြတ်ဟော့လာတော့သည်။ 

ဖင်ကိုကော့ပေးရုံမက နောက်သို့ပါ အလိုက်သင့်တွန်းပေးလေသည်။

“အား ကိုကြီး လိုး ဖင်ကို ဆောင့် ဖင်ခံရတာ အား ကောင်းလွန်းလို့ပါ အား အား အား”

ဂျူးလိယက်တယောက် ဖင်ခံရင်း စောက်စိပွတ်ကာ အပြီအပြင်ဟော့နေတော့လေသည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“အဲ့ဒီညက တညထဲနဲ့ကို လူဖြစ်ရကျိုးနပ်တာ ကိုစောထကွာ တီဂျူး မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပေးတော့”

ဟုပြောကာ ဂျူးလိယက်မှာ ယခင် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောရင်း ဟော့လာသဖြင့် တူဖြစ်သူကို လိုးပေးရန်တောင်းဆိုလေတော့သည်။

ကိုစောလည်း တီဂျူးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် ထကာ လေးဖက်ထောက်ပေးနေသော တီဂျူး၏ နောက်သို့ပြူထွက်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကို တဆုံးဆောင့်ထဲ့လိုက်လေသည်။ စောက်ရေ တောက်တောက်ကျနေသောကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း လျှောခနဲ့ တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။ 

လီးတဆုံးထဲ့ပြီးသည်နှင့် ကိုစောက တောက်လျှောက် အားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။

တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုကထဲက ဟော့နေသောကြောင့် သိပ်ကြာကြာပင်မဆောင့်လိုက်ရပါ။ 

တီဂျူး၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ကိုစောလီးကို စုပ်ယူညှစ်ဆွဲလာတော့သည်။ တီဂျူးတယောက် ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်မိသော စောမွန်မှာ ဆောင့်ချက်မကျစေရန် အထူးသတိပြုကာ လိုးပေးနေသည်။ 

သူ၏လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါမှာတော့ ကိုစောလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် ဖိကပ်ကာ သုတ်ရေများတထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တညလုံး တူဝရီးနှစ်ယောက် မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီးကို အကြိမ်ကြိမ်အခါအခါ ဆင်နွှဲကြသည်။ ထိုညမှစ၍ တီဂျူး မပြန်ခင်အထိ ညတိုင်း လိုးကြသည်။ တီဂျူး ရန်ကုန်ပြန်တော့လည်း စောမွန်က တလတခါလောက်လိုက်သွားကာ လိုးလေသည်။ နောက်ဆုံး စောမွန်တစ်ယောက် ရန်ကုန်မှာ  ဆိုင်ပြာင်းဖွင့်ရန်ပင် စီစဉ်နေလေတော့သည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။