Configure Page List

Thursday, August 22, 2019

သခင့် ခြေတော်ရင်း အပိုင်း ( ၃ )

သခင့် ခြေတော်ရင်း  အပိုင်း ( ၃ ) 

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

မောင်ခြိမ့် ရေးသားသည်။

မမမြင့် စကားဆုံးတော့ မောင်က မမမြင့် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ထမိန် ဆွဲချွတ် လိုက်တယ်။ မမမြင့် ပေါင်တန်တွေ ဖြဲပြီး ကော့ပေး လိုက်တာနဲ့ မောင်က တပြတ်ပြတ်နဲ့ ထိုးယက်တော့ တာပဲ။

" အ …… အားးးး … ကိုမင်း ရယ် … အင်း  ဟင်း "

မမမြင့်ကို ၅ မိနစ်လောက် ကော့ပျံအောင် ယက်ပေး ပြီးမှ မောင်က ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ပြန်ထိုင် လိုက်တာ။ မမမြင့် ကုန်းထပြီး မောင့် ပေါင်တန်တွေ ဆုပ်နယ် နေတယ်။

" မမမြင့် … ကိုမင်း … ပေါင်ပေါ် … ထိုင်မယ်နော် "

ပြောပြီး မမမြင့်က ထရပ်ရင်း ကုတင် ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ကုတင်စောင်း ခြေတွဲလောင်း ချထိုင် နေတဲ့  မောင့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ် ပြောင်းထိုင် လိုက်တာ။ မမမြင့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်တာနဲ့ မောင့် ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ် နေတဲ့ လီးက ကော့တက် လာတယ်။

" အမြဲ … မာထင်နေတာ … အားရ လိုက်တာကွာ … မေးမယ် မေးမယ်နဲ့ … မမေးဖြစ်တာ … ဒါကြီးနဲ့ … မမမြင့် ကို … ဘယ်ချိန် ကတည်းက … လိုးချင် နေတာလဲ "

" မမမြင့် … ဒီအိမ် ရောက်ပြီး … ၁ ပတ်လောက် … ကတည်းက " 

" ဟယ် "

စကားပြောရင်း မမမြင့် လက်တဖက်က မောင့် လည်ပင်း ဖက်ပြီး ကျန်လက်တဖက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ 

" ဟုတ်တယ် … အဲဒီ နေ့က … မမမြင့် … ရေချိုးကာနီး … အခန်းထဲ … အဝတ်စား ချွတ်တော့  … အင်္ကျီချွတ်ပြီး … ထမိန် ရင်လျား ကတည်းက … ကျနော် အပြင်က … ပြန်ရောက် နေတာ … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး … အောက်ကို လိပ်ချွတ်တော့ ……အခန်းဝဘက် …… ဖင်ကုန်းသလို … ဖြစ်သွားပီး … အဖုတ်က … ပြူးထွက် လာတာလေ … အဲကတည်းက … ကျနော် …  ယက်ပေးပြီး … လိုးချင်နေတာ " 

" အမလေး …… ကိုမင်းက … အဲကတည်းက … လုပ်ချင် … နေတာပေါ့လေ … ဟွန့် "

" အင်း … မမမြင့်   အင်္ကျီချွတ်ဦးလေ …… နို့စို့ ဦးမယ် "

" အင်းပါ "

မောင့် စကားကြောင့် မမမြင့်က  ဂွင်းထုပေးရင်း ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီ ချွတ်ပစ် နေတာ။ အင်္ကျီကျွတ်တော့  အစိမ်းရောင် ဇာဘော်လီလေး ပေါ်လာတယ်။ မြသွေး နို့အုံထက် ထွားတဲ့  နို့အုံ ဖွေးဖွေး ၂ ဖက်က ဘော်လီ အောက်မှ ရုန်းထွက် လာတာ။ ဇာဘော်လီ ချိတ်လေး လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ပြီး တာနဲ့ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးကို မမမြင့်က လက်နဲ့ ပွတ်ချေ လိုက်တယ်။

" အင့် … စို့ "

မောင့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် နို့အုံ တဖက်ကို မောင့် ပါးစပ်နား ကပ်ပေး လိုက်တာ။

" ပြွတ် …… အ "

" ဟင် … နာလို့လား "

" ဟုတ်ဖူး … နူတ်ခမ်းမွှေးတွေက …… စူးလို့ "

" ခုန …အဖုတ် … ယက်ပေးတော့ ရော "

" အင်း …… စူးတယ် …… ဒါပေမယ့် … ကောင်းတယ် … ကိုမင်း … စို့ဟာ "

မောင် နို့စို့တာနဲ့ မမမြင့်က လီးကို ပြန်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတာပေါ့။

" ကိုမင်း … မမမြင့် ဟာလေး … ပွတ်ပေးဦး "

မမမြင့်က ဂွင်းတိုက် ပေးနေတဲ့ လက်ကို ခဏလွတ်ပြီး နို့စို့နေတဲ့ မောင့် လက်တဖက် ဆွဲယူရင်း သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်ပေး လိုက်တယ်။ မောင်ကလည်း နို့စို့ မပြတ် မမမြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ် ပေးနေ တာပေါ့။ မမမြင့်ရဲ့ ညည်းသံတွေ တိုးတိုးလေး ကနေ ကျယ်လာပြီး ခဏကြာတော့ မောင့်ကို လိုးပေးဖို့ ကပ်ပြော လိုက်တယ်။ မောင့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်ပြီး ကွင်းထု ပေးရင်း ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ခါးကော့ထိုး နေပြီ။

" ထကွာ …  မမမြင့် … ကုန်းပေးမယ် နော် "

မမမြင့် ပြောပြီးတာနဲ့ မောင့် ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေရာ ကနေ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး နေတယ်။ မောင်လည်း တအား ထနေတာပါ ။မမမြင့် ကုန်းပေး တာနဲ့ ခြေ ၂ ဖက် ကုတင်ပေါ် လွဲတင်ပြီး မမမြင့် ဖင်ကြီး နောက် ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တာ။ ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးတော့ မမမြင့် မျက်နှာ မော့လာပြီး ဆံပင်တွေ ခါရမ်းရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ် ပြန်ဆောင့် နေတယ်။

" ဘွတ် …… အ …… ဇွိ … အ …… ဗျစ် …… ဗွတ် …… ဗြိ …… ဇွိ …… အ ……… အ …… အ … အ  အ  အ အ ...အ...အ အ..အ.အ … အင့် …… အားးးးး ……… ရှီးးးးးးးး "

မောင်လည်း မနားတမ်းကို နောက်ကနေ ဆွဲလိုး နေတာ။ ၅ မိနစ်လောက်ပဲ မမမြင့် တောင့်မခံနိုင်ရှာဘူး အ ကနဲ့ ကြိတ်အော်ပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ရှာတယ်။ မောင်က မမမြင့် ပြီးမှန်း သိတော့ ဆက်မလိုးပဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို ဆုပ်နယ် ပေးနေတယ်။

" ဟူးးးးးး …… ရှီးးး…… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုမင်း ရာ …  အားးးး …… အီးးးး …… အင်းဟင်းးး … ဒါနဲ့ … ကိုမင်း …မပြီးသေးဘူး မလားးး …… လာလေ …… မမမြင့် မျက်နှာပေါ် …… လာပြီး လိုက် "

ပြောပြီးတာနဲ့ လေးဖက်ကုန်း နေရာက ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တဲ့ မမမြင့်ရဲ့ ကာမစိတ်ကို မြသွေး အံအော နေမိတယ်။ ရုံးမှာ လူရိုသေ ရှင်ရိုသေ မိန်းမ တယောက်က ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်မှာ ရာဂစိတ် ဘယ်လောက် ပြင်းထန် နေလည်း ဆိုတာလေ။ မောင်ကလည်း မမမြင့် စကား ဆုံးတော့ နို့အုံပေါ် တက်ခွပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း ဂွင်းထု နေတာ။

" အင်း … ထုထု … ကိုမင်း … လရည်တွေ … မမမြင့် … မျက်နှာပေါ် … ပန်းလိုက် …… ထု … ထု … မြန်မြန် …… အင်းဟင်း … ရှီးးးး …ထု … အင်း အင်း … ဟုတ်ပြီ … အာကွာ … ကောင်းလိုက်တာ ……နွေးနေတာပဲ …… အင်းဟင်း ……… အင်း  အင်း "

မောင်လည်း မေးကြောတွေ ထောင်လာပြီး လီးထိပ်က ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေ မမမြင့် မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ် လိုက်တယ်။ လရည်တွေ ကုန်သွားမှ လီးနဲ့ မမမြင့် မေးစိလေး ဘတ်ကနဲ့ ဘတ်ကနဲ့ ရိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို နူတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေး လိုက်တာ။ 

မမမြင့် ကလည်း မောင့် လီးထိပ်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ် ပစ်တယ်။ မျက်နှာပေါ်က လရည် ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်တွေကို လက်နဲ့ သပ်ချရင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး မျိုချပစ်တာ။ မမမြင့် ရဲ့ အပြုမှု တွေကြောင့်  မြသွေး စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ပါပဲ။

" ကိုမင်း … လရည်က ပျစ်ခဲနေတာ … အရသာ ရှိတယ် "

" အင်း … ကျနော် … သွားတော့မယ် … တော်ကြာ … မြသွေး … နိုးလာလိမ့်မယ် "

မောင်က ပြောပြီးတာနဲ့ မမမြင့် မျက်နှာကို လီးအရည်ပြားနဲ့ အနှံ့ ပွတ်ပေး နေတာ။ မမမြင့် က လျှာထုတ်ပြီး ပွတ်နေတဲ့ လီးတံကို လိုက်ယက်တုန်း မြသွေး ကိုယ့် အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာပြီး လှဲအိပ် ပစ်လိုက်တယ်။ 

....................................................................................................

လူတိုင်း ကာမနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ သာမာန်လူတွေ မပြောနဲ့ သာသန ဘောင်က ပုဂ္ဂိုလ် တွေတောင် ကိလေသာ စိတ်တွေ မပယ်နိုင် သေးရင် ရာဂ စိတ်ကြောင့် မှားတတ် ကြသေးတာလေ။ မြသွေး ပြောချင်တာ ကိုယ့်ဆန္ဒ ပြည့်ဝရင် တော်ပြီ။ တဖက်သားရဲ့ အရှက်နဲ့ သိတ်ခါကို ထိခိုက်တာမျိုး မဖြစ်သင့်ဘူး။ 

အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်ဖြစ် လူလွတ် ဖြစ်ဖြစ် ဦးတည်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ကာမသုခ အတွက်ပါ။ အထိအတွေ့ နောက် သာယာပြီး တိုးဝင် နေကြပေမယ့် နောက်ကွယ်က တကယ့် စစ်မှန်တဲ့ ဘဝတွေ မပါစေချင်ဘူး။ ပိုပြီး အရေးကြီးတာ မြသွေးတို့လို လင်ရှိမယား တွေပေါ့။ အားလုံးကို မဆိုလို ပါဘူးနော် ရာဂစိတ် ဖမ်းစားတဲ့ခါ ဆန္ဒချင်း တူနေရင် စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပေါ့။ တဖက်က မယားရှိတဲ့ လင်ဖြစ်ရင်လည်း သူတို့ နေထိုင်မှု့ စနစ်ကို မထိခိုက်စေနဲ့။ 

အထိ အတွေ့ကို သိပ်ပြီး သာယာ သွားလည်း လူမသိ သူမသိ ဆိတ်ကွယ်ရာ ကမ္ဘာလေး ထဲမှာပဲ ရအောင် နေပေါ့။ ဒီထက်မက ယုံကြည်မှု့ရှိပြီး သာယာချင်ရင် တရားဝင်ကွာပြီး တရားဝင်ပေါင်းကြ။ ကိုယ်နဲ့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ ကာမစည်းစိမ် ခံစားမယ့်သူက ယုံကြည် စိတ်ချဖို့ အရေးကြီးတယ်။ 

နောက် ၂ ပတ်လောက်ကျ မမမြင့်လည်း သူ့ယောင်္ကျား လာခေါ်လို့ သူ့တိုက်ခန်းသူ ပြန်လိုက် သွားတာ ၄ရက်ရှိပြီ။

" မောင် … ထမင်း စားတော့မှာလား … လက်ဖက်သုပ် …… ဝယ်လာခဲ့တယ် "

" ဟမ် …… အေး …… ခူးလိုက်လေ "

မြသွေး အပြင်က ပြန်ရောက်တော့ မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ ခုံပေါ်မှာ ဖုန်းထဲ စိတ်ရောက် နေပြီး လက်တဖက်က ပေါင်ကြား ရောက်နေတာ။ မြသွေး စကားသံ ကြားလိုက်မှ ထောင်တင် ထားတဲ့ ခြေတဖက်ကို အောက်ချပြီး ဖုန်းပိတ်လိုက်တယ်။ 

ပေါင်ကြားထဲ ထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးကို လက်နှင့် ဖိပြီး လက်ဖက်သုပ် အထုပ်လေး ကိုင်ရပ်နေတဲ့ မြသွေးကို စိတ်မလုံ သလိုနဲ့ လှမ်းကြည့်ရင်း ပြောနေတယ်။

" မြသွေး … အပြင်သွားတာ …… ကြာတာ "

" အော် … လမ်းထိပ်တင်ပါ … မောင် ရဲ့ … မနက်က ဈေးနောက်ကျတာနဲ့ … ဟင်းမချက်လိုက် ရဘူး ……ကြက်ဥတော့ … ကြော်ထားတယ် … ထမင်း ဆီးစမ်းပြီး … လက်ဖက်လေးရော … စားရအောင်လို့ … သွားဝယ်တာပါ "

" မောင် ပြန်ရောက် နေတာ … ကြာပါပြီ "

" အင် …… ကဲပါ … မောင်ရယ် … မြသွေး … ထမင်းခူထား … လိုက်မယ် … ဖုန်းကြည့် မနေနဲ့တော့ …လာခဲ့ "

မြသွေး မောင့်ကို မျက်နှာချို သွေးပြီး လှည့်ထွက်တော့ မြသွေး ဖင်ကြီး ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တယ်။ ၂ယောက် ထမင်း အတူ စားသောက် ပြီးတာနဲ့ မြသွေးလည်း စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ မောင်က မှေးရင်း အိပ်ပျော် သွားတာနဲ့ သူ့ဖုန်း ယူကြည့် လိုက်မိတယ်။

" ဟင် "

မြသွေး အံအော မှင်သက် သွားရတာပေါ့။ ဖုန်းထဲ မမမြင့် အမြဲကြွားတဲ့ သူတို့ လင်မယား မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ မမမြင့်က ဒူးတဖက် ထောင်ပြီး လှဲနေတာ။ မောင်က မမမြင့် ထမိန်ကို အပေါ် ဆွဲတင်ပြီး ခြေသလုံး သားတွေ နမ်းပေး နေတယ်။ မမမြင့် ပေါင်တံတွေက ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး။ ပေါင်ခြံထဲ လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်တော့ မမမြင့် လက်တွေ မောင့် ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းလာတယ်။

ထမိန်ခါးထိ လှန်နေတဲ့ မမမြင့်ဆီက ရှိုက်သံလေးတွေ ထွက်လာတော့ မောင်က ပေါင်ခြံထဲ နမ်းရင်း မမမြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး အပြင်ကနေ အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့  ပွတ်ဆွဲ ပေးနေတာ။ မကြာပါဘူး မမမြင့် ပေါင်တန် ၂ ဖက် စုလိုက် ကားလိုက်နဲ့  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေး အရည်စိုလာတယ်။ 

ပန်းရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပေါ်ကနေပဲ မောင်က ဖေါင်းကြွလာတဲ့ မမမြင့် အဖုတ်ကို ငုံစုပ်ပစ်တာ။ ခဏနေတော့ မောင့် တံတွေးတွေရော မမမြင့်ရဲ့ အရည်ကြည်တွေရော ရွှဲလာပြီး အဖုတ်နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေး ကပ်သွားတာပေါ့။

" မမမြင့် … ဘောင်းဘီ ချွတ်မယ်နော် "

မောင့် စကားအဆုံး မမမြင့်က ပက်လက် အနေထားနဲ့ ခြေဖျား ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး ကြွပေး နေတာ။ ထမိန်ရော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီရော ကျွတ်သွားတော့ မောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့် ပေါင်ကြားထဲ  ကုန်းယက်တော့ တာပဲ။ အနီးကပ် ရိုက်ထားတော့ မောင့်မျက်နှာက ထင်းလို့။ မောင့်မျက်နှာကို မမမြင့်က ပေါင်ခြံထဲ ဆွဲကပ် ထားတယ်။ 

ဖုန်းထဲ မမမြင့် ညည်းသံ ကျယ်လာလို့ ဘေးနား အိပ်နေတဲ့ မောင်မကြားအောင် မြသွေး အသံတိုးထား လိုက်ရသေးတာ။ မောင်က မမမြင့် အဖုတ်ကို ရသလောက်ဖြဲတော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲ လေးပါ မြင်နေရတယ်။ မောင်က လျှာထိုးသွင်းပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို စုပ်တော့တာပဲ။ မမမြင့် အောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ သူ့ပေါင်တံတွေ ဖြဲလိုက် စုလိုက် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာတယ်။

" အာ …ဟာ …ကန်တော့နော် …… ကိုမင်း …… အ …… အ အ …… ထွက် …… ထွက် … ထွက်ပြီ …… ရှီးးး… ရှီးးး… အင်းဟင်း "

မမမြင့် ပေါင်ဂွလေးထဲက အရည်တွေ ပန်းထွက် လာတာ မောင့်မျက်နှာကို ရွှဲလို့ပေါ့။ မြသွေး ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုမောနေ မိတယ်။ မောင့်လျှာစွမ်းက ထင်မထား မိလောက်အောင် မမမြင့်ကို ထိထိမိမိ ခံစား စေခဲ့ တာလေ။မောင်က ဒါကို ရပ်မသွား သေးဘူး မမမြင့် အစိလေးကို ငုံခဲပြီး အဖုတ်ထဲ လက်ခလယ် ထည့်မွှေပေး နေတယ်။ 

" ဇွိ …… အ …… ဇွပ် …… အင်းးး …… ဟင့် ဟင့် …… ကို မင်း ရယ် …… အား … အား အားးးးး "

မမမြင့် ဖင်ကြီး မြှောက်ပြီး လေထဲ ပေါင်တန် တွေပါ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာတယ်။

" ဟင် …… မြ … မြ ……… မြသွေး "

အဲချိန် ဘေးနား အိပ်နေတဲ့ မောင်နိုးလာတာ မြသွေး မသိလိုက်ဖူး။ ဖျက်ကနဲ့ မြသွေး လက်ထဲက ဖုန်းကို ယူပြီး ကြည့်ရင်း မောင် မျက်နှာ ပျက်နေရှာတာ။ မြသွေး ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ပြုံးပြ လိုက်မှ မောင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားတယ်။ ခဏနေတော့ ပြတင်းပေါက်က တိုးဝင် လာတဲ့ လေနု အေးလေးကြောင့် မြသွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေးနဲ့ လိုက်ကာလေး တဖျက်ဖျက် လွင့်နေတယ်။

" ရွှတ် … ပြွတ် ပြွတ် … ရွှတ် ရွှတ် … ဟင် …… မြသွေး …လည်ပင်းရော ပုခုံးမှာရော … အကွက်တွေ ပါလား "

အိပ်ခန်းလေး အေးနေပေမယ့် မြသွေး မျက်နှာ ပူပြီး နှာဖျားထိပ် ချွေးသီးတွေ ထွက်နေရတယ်။ မြသွေး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းနေတဲ့ မြင်ကွင်းက မောင့် အတွက် စိတ်ရှုပ် စေမှာလေ။ မောင် မေးမှ မနက်က အဖြစ်ပျက်ကို သတိရမိ လိုက်တာ။ မနက်က မောင်အပြင် ထွက်တော့ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် မောင်စိုး ရောက်လာလို့ မြသွေးလည်း အပြင်ခဏ လိုက်သွား မိတယ်။ တွေ့နေကြ မောင်းစိုး အသိ ခြံတခြံမှာပဲလေ။

" အင့် … အီးးး …အင်း ဟင်း …အဟင့် ဟင့် "

အဖုတ်လေးပေါ် လျှာနွေးနွေးလေး တင်မိတာနဲ့ မြသွေး  ဂနာမငြိမ်တော့ဘူး ပေါင်တွေကို စုလိုက် ကားလိုက် ကာမသွေးတွေ ဆူပွက် လာတာ။ မောင်စိုးက အရည် ရွှဲနေအောင် ယက်ပေး ပြီးမှ မြသွေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင် လိုက်တယ်။ လီးထပ်နဲ့ အဖုတ်ဝလေး တေ့မိတော့ မြသွေး အဖုတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ပေါ့။

" ဇွိ …ဗျစ် …… အ …… ဗွတ် …… ဗြိ …… အား …… ကျွတ် … ကျွတ် "

စောက်ခေါင်း ဝလေး လီးထိပ် တေ့ရင်း မြသွေး ချိုင်းအောက် လက်လျိုသွင်းလိုက်တယ်။ ပုခုံး၂ဖက် ညှစ်ဆွဲရင်း လီးကို ဖိသွင်းတော့ မြသွေး စောက်ခေါင်းထဲ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင် လာတဲ့ လီးကြောင့် ဆီးခုံးလေး ကျင်တက် လာတယ်။ 

လီးအရည်ပြား နဲ့ အဖုတ် အတွင်းသားတွေ ခပ်စီးစီး ပွတ်ဆွဲ ချိန် မြသွေး အံကြိတ် ခံရင်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ် နေရတာ။ ခဏနေတော့ မောင်စိုးက မြသွေးကို မညှာတော့ ပါဘူး မတွေ့ရတဲ့ အချိန်တွေ အတွက် အတိုးချပြီး တရစပ် ဖိလိုးတော့ တာပဲ။ လီးဝင်လာတိုင်း မြသွေး အဖုတ်လေး မောင်စိုး လီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတယ်။

" အ …… ရှီးးးးး …… အို့ … ကျွတ် ကျွတ် …… ရှီး … ကျွတ် …… ဖြည်းဖြည်း "

လိုးနေရင်း မောင်စိုးက တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ မြသွေး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြီး နို့အုံ ၂ဖက်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက် ဆွဲညှစ်လိုက်ပဲ။ လီးကို အရင်းထိ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ပုခုံးသား တွေရော လည်ပင်းသား တွေရော ဆွဲစုပ်ပြီး လိုးတာ။ လိုးပြီးတော့ မြသွေး ပုခုံးနဲ့ လည်ပင်းမှာ အကွက်တွေ ကျန်နေရစ်တယ်။ ခု မောင်မေးတော့ မြသွေး ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပဲ ဝန်ခံ လိုက်တာ။

ချက်ချင်းပဲ မောင်က မြသွေး နူတ်ခမ်းကို မက်မက် မောမော ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။ မောင့် အနမ်းတွေက ရမ္မက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နားလည်မှု့ ရရှိခြင်း ဆိုတဲ့ အငွေ့အသက်တွေ အပြည့်ပေါ့။ မြသွေးလည်း ခပ်တင်းတင်း ပြန်ပြီး ပွေ့ဖက် ထားလိုက်တာ။ တယောက်နဲ့ တယောက် မချစ်တော့လို့ တန်ဖိုး မထားလို့ သစ္စာ ဖေါက်တာမျိုး မဟုတ်ဖူး။ သွေးနဲ့ သားနဲ့ တည်ဆောက် ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အထိတွေ့ နောက် လိုက်မိကြတာမျိုး ၂ ဦးသား အလိုလို နားလည် ခံစားလာမိကြတယ်။ မောင်က မြသွေး အရင်တုန်းက ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အသေးစိတ် မေးပြီး ကုတင်တိုင်တွေ ခါရမ်း နေအောင်ကို လိုးတာ။ 

မြသွေးလည်း ဘာထူးလဲ မောင်နဲ့ မမမြင့်တို့ လိုးခဲ့တဲ့ ပုံစံ အတိုင်း မောင့်ကို မေးမေးပြီး တပုံစံထဲ လိုးခိုင်းတာပေါ့။ သူစိမ်း တယောက်နဲ့ အတူနေပြီး ပြန်ပြော ပြတဲ့ချိန် ကိုယ်တိုင် ရင်ခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် တတ်တဲ့ ကာမ အရသာ အသစ်လေး မြသွေးတို့ လင်မယား ရရှိလိုက်တယ်။

....................................................................................................................

" ဒီနေ့ နောက်ကျတယ်နော် … မြသွေး … မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး …… အလုပ် ပင်ပန်းလာပုံ ပဲ "

" အလုပ်ထဲ ပင်ပန်းတာက … မဟုတ်ဖူး မောင်ရဲ့ … ဒီနေ့ … မြသွေး …  ပယ်ပယ်နယ်နယ် … အလိုးခံလာရတာ … သိပြီလား … ဟွန့် "

" ဟမ် …ဘယ် လို  ဘယ်လို …… မြသွေး …… ဘာပြောလိုက်တယ် "

မြသွေးပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် မောင် အံအောပြီး ပြန်မေးတဲ့ စကားသံတွေ တုန်ရီ နေတယ်။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေ့ါ ဖြစ်နေရှာတာပေါ့။

" ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ … မြသွေး တို့ ရုံးက … ညွှန်မှူး … ဦးသီဟန်လေ … မြင်ဖူးတယ် မလား "

" အင်း … မြသွေး ကို … မောင် လာကြိုတုန်းက … တခါနှစ်ခါ တော့ … မြင်ဖူးပါတယ် … အသားဖြူဖြူ … ခပ်ဝဝ … မလား " 

" ဟုတ်တယ် … အဲဒီ ညွှန်မှူးက … မြသွေး ကို …… လိုးတာ … … အဖုတ်ထဲ … သူ့လရည်တွေ … ပြည့်လျှံနေတာ … ခုထိ ကျန်သေးတယ် … စိုစိစိုစိနဲ့ "

" ဟာ … တကယ်လား … မြသွေး "

မောင့် မျက်လုံးတွေ အရောင် တောက်လာတယ်။ သူ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်တဲ့ မြသွေးရှေ့  ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတာ။

" အင်း … မောင် မယုံရင် … ကြည့်လေ "

မြသွေးလည်း ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိ ဆွဲတင်ပြီး ပေါင်ဖြဲ ပြလိုက်တယ်။ မောင်က မြသွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးကို ဖြဲကြည့်တော့ အမ်ထွက်နေတဲ့ လရည်တွေက ဘောင်းဘီမှာ ပေပွနေတာ။ မထင်မှတ်ပဲ သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်ရဲ့ အလိုးခံခဲ့ ရပြီး အလိုးခံရတာကို ကိုယ့်လင်ကို ပြမိတော့လည်း စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်း သလိုလို ရှက်သလိုလိုတော့ ဖြစ်လာ မိတယ်။

" ဟင် … တကယ် …တကယ်ပါလား …… မြသွေး ရယ် "

စကားဆုံးတော့ မောင့် မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်တဲ့ အရိပ်ယောင်တွေ ပေါ်လာပြီး မြသွေး အဖုတ်လေးကို ကုန်းယက် တော့တာပဲ။ ဦးသီဟန် ပန်းထည့် ထားတဲ့ လရည်တွေကို ပြောင်နေအောင် ယက်ပြီး မျိုချပစ်တယ်။ မောင့် လက်တဖက်က သူ့ ပေါင်ကြားထဲ လှုပ်ရွနေတာ မြသွေး နဲ့ ဦးသီဟန် လိုးတာ တွေးပြီး လီးကို စွနေတာပဲ နေမှာပါ။ 

" ရှီးးးးး  အဲဒါ … ဦးသီဟန်ရဲ့ …လရည်တွေ ……… မောင် ရဲ့ …… အ …… အားးးး … အာကွာ "

အဖုတ်ထဲက လရည်တွေ မျိုချနေလို့ မောင့် အပေါ် အားနာသလိုလို သနားသလိုလို ဖြစ်မိလို့ ပြောရင်း မြသွေး ကိုယ်တိုင် ကာမစိတ်တွေ ကြွတက် လာရတယ်။

" အစ အဆုံး … ပြောပြနော် … မြသွေး  … မောင် … တအား … သိချင်နေပြီ "

မောင်က လီးကိုစွရင်း အရမ်းသိချင် နေတဲ့ပုံနဲ့ တောင်းဆို နေတာ မြသွေး ရင်ထဲ နှင့်ကနဲ့ပါပဲ။ ဒါတွေကလည်း မောင်နဲ့ မြသွေး ၂ဦး နားလည်မှု့ ယူထားလို့ မြသွေး အထိအတွေ့ အောက် သာယာ မိတာပါ။

" အင်း …  ပြောပြမှာပါ … မောင် ရယ် " 

" မြန်မြန် … ပြောလေ …… မြသွေး "

သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်ကို အလိုးခံလာပြီး လင်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရတာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာရတယ်။ 

" ဒီနေ့ … မြသွေးတို့ … ရုံး စောစော ဆင်းကြတာ … ညွှန်မှူးရဲ့ …… မွေးနေ့လေ … ညွှန်မှူးက ဝန်ထမ်း အားလုံး … နာမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင် တခုကို … အချိန်ပိုင်း ငှားလိုက်တယ် … အောက်ခြေ ဝန်ထမ်းတွေရော … မြသွေးတို့လို အရာရှိ တွေရောပဲ ……စားကြ သောက်ကြပေါ့ … ညွှန်မှူး ကလည်း  ခွင့်ပြုထားတယ် … 

မြသွေးလည်း … မမမြင့်တို့နဲ့ ဘီယာ နဲနဲ သောက်မိတယ် … ညွှန်မှူးက … မြသွေးတို့ တရုံးလုံး … မီးဖိုချောင် … အိမ်သုံး ပစ္စည်းတွေ …  မဲဖေါက် ပေးသေးတာ …  တယောက်ပြီး တယောက် …  မဲနှိုက်ကြ … အော်ကြ ဟစ်ကျပဲ "

" အဲဒါနဲ့ … မြသွေးနဲ့ ဦးသီဟန်တို့ … ဘယ်လို လိုးဖြစ်တာလဲ "

" အာ … အစ ဆုံး … ပြောနေတာလေ … မောင် ရယ် … မလောပါနဲ့ "

" အင်းပါ … မောင် … စိတ်စောနေလို့ပါ … ပြောပြော "

" မြသွေး … ဘီယာသောက်ပြီး … ဆီးပုံး တင်းလာလို့ … သေးတအား … ပေါက်ချင်တာနဲ့ … ဆိုင်ရဲ့ အနောက်ဖက် …… သန့်စင်ခန်းဘက် … လျှောက်လာခဲ့တယ် … ဖြစ်ချင်တော့ … ညွှန်မှူး ဦးသီဟန်က … ဘယ်ချိန် … သန့်စင်ခန်းဘက် … ရောက်နေလဲ မသိဘူး … 

တကိုယ်လုံး … ယိမ်းထိုးနေရင်း … မြသွေး ကို စိုက်ကြည့်ပြီး … သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ … ချက်ချင်းပဲ … ဘုန်းကနဲ့ … အသံကြားလိုက်မိတယ် … မြသွေးလည်း သေးပေါက်ပြီး … ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကြည့် တော့ …  ပုဆိုးက … ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီး … ချော်လဲ နေတာ တွေ့လိုက်ရတာ "

" အင်း "

မောင်က မြသွေး စကားပြော မရပ်အောင် အင်း တလုံးပဲ ထောက်ပေး နေတယ်။ မြသွေး အလိုး ခံရတဲ့ အကြောင်းကို တအား သိချင်နေတာ မျက်နှာက အသိသာ ကြီးပါ။

" ပုဆိုး ကျွတ်ပြီး … အောက်က … အတွင်းခံ မပါတော့ … လီးက … အတိုင်းသားပဲ "

" ဦးသီဟန် …… လီးကြီးက … ကြီး ……… ကြီး …… ကြီးလား .. ဟင် …… မြသွေး "

" အင်း … မြသွေး … ထင်တောင်မထားဘူး …  လီးက … နီညိုရောင် … တုတ်တုတ်ကြီး … ရှည်လဲ ရှည်တယ် "

" အင်းပါ … ဆက်ပြောပါဦး  "

" ပြောမှာပါ … မောင် ရဲ့ … တကယ်တည်း ဟွန့် "

မောင်က စိတ်လှုပ်ရှားပြီး သိချင်စိတ်က ထိန်းမရ သိမ်းမရ ဖြစ်နေတာ။ မြသွေး ဟန့်လိုက်တော့ ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ် ပြနေရှာတယ်။ မောင့်ကို ကုတင်ပေါ် ပြန်ထိုင် ခိုင်းပြီး မြသွေး ဂွင်းထု ပေးရင်း ဆက်ပြော ပြနေတာပါ။

" မြသွေးလည်း … ရုတ်တရက် ……ကြောင်ပြီး … ကြည့်နေမိတာပေါ့ … မြသွေး ကြောင်နေတုန်း … ဦးသီဟန်က ထထိုင်ပြီး … နူတ်ခမ်းချင်း … တေ့စုပ် ပစ်တာ … တဆက်ထဲ … နို့တွေရော ဖင်တွေရော … ညှစ်နေတာပေါ့ … သူ့လီးကိုလည်း … မြသွေးကို … ကိုင်ခိုင်း သေးတယ် "

" မြသွေး က … ကိုင်ပေးတယ် … မလား "

မောင်က အဲချိန် မြသွေး ခံစားချက်ကို သိချင်နေပုံနဲ့ အငမ်းမရ မေးနေရှာတာ။

" သန့်စင်ခန်း နံရံမှာ ကပ်ထားပြီး … ဇွတ်လုပ်တာလေ … မောင် ရဲ့ …… တခြားလူများ … ရောက်လာမလား ဆိုပြီး … ကြောက်စိတ်က တဝက် … ရှက်စိတ်က တဝက်နဲ့ … မြသွေး ခံစားမှု့က … ပူးတွဲ ခံစားနေရ တာပေါ့ … ရုန်းမိပေမဲ့ … ဦးသီဟန် က လျှာကို … အတင်းစုပ်တယ် … နို့တွေပါ ညှစ်တော့ … မြသွေး … 

ပထမတော့ … လန့်တယ် … အော်လည်း မအော်ရဲဘူး … သူလုပ်နေတာ တွေက … အရမ်းမြန်တယ် … မြသွေး ထမိန်ထဲ  … လက်သွင်းပြီး … အဖုတ်ကို နိုက်တော့ … အဲချိန် … မြသွေး … တအား စိတ်လှုပ်ရှားပြီး … စိတ်ပါသွားတာ "

" အင်း … ဒါနဲ့ …  မြသွေး အဖုတ်ကို … ယက်ပေး သေးလားဟင် "

" ယက်ပေးတာပေါ့ … မောင် ရဲ့ … တအား ကြမ်းတာပဲ …… စောက်စိကို … ဖိဖိ ကိုက်တာ … မြသွေး လည်း … စောက်ရည်တွေ … သူ့မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ် ပစ်တာပေါ့ …  သူက ပြောသေးတယ် …  မြသွေး ဖင်ကြီးကို  ဂွင်းမှန်း ထုနေတာ … ကြာပြီတဲ့ … ပြောလဲ ပြော လက်တွေကလဲ …… တရစပ် ……  ဖင်ကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ……အရည်ပန်းထွက် နေတဲ့ … စောက်ဖုတ်ကို … ဖိယက် နေတာ "

" အင်း … မြသွေး  … ခံရ ခက်နေမှာပေါ့ "

" ဟုတ်တယ် … ဦးသီဟန် က … နို့တွေ ဖင်တွေ … ညှစ်ရင်း … ယက်ပေးတော့ … တော်တော်လေး စိတ်ပါမိတယ် … တချီပြီးတော့ … သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းရင်း … နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်တာ … ဦးသီဟန် ပါးစပ်က … မြသွေး ရဲ့ … စောက်ရည်နံ့တွေ … ပြန်ရတော့ … စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး … ဖြစ်လာပြီး … သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက် … ပေးနေမိတယ် "

" အားးးးး ……အ …… မရ တော့ဘူး … မြ သွေး ရယ် "

မြသွေး စကားတွေ နားထောင်းရင်း လက်ထဲ မောင့်လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြား တင်းလာပြီ။ ရင်ခုန်သံမြန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှား နေတဲ့ မောင့်ကို မြသွေး ခပ်မြန်မြန်လေး ထုပေးတော့ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက် လာတယ်။

" အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် … မြသွေးက … ဦးသီဟန် ကို သထိထားမိနေတာ … ကြာပြီ … မောင်ရဲ့ … အလုပ်ကိစ္စ ရှိလို့ …  ၂ ယောက်သား … အနီးကပ် နေရတိုင်း … မြသွေး ဖင်ကို … မတော်တဆ လိုလိုနဲ့ … လာလာ ထိတာ … တခါတခါ မြသွေးရှေ့ … ပုဆိုး ဖြန့်ဝတ်ရင်း … သူ့ လီးကို … မမြင် မြင်အောင် … ပြနေ သေးတယ် "

မောင့်လီးက လရည်ထွက်ပြီး တာကို ခါတိုင်းလို ပျော့ကျ မသွားသေးဘူး။ မြသွေး ပြောသမျှ မောင်က ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ နားထောင်ရင်း ခေါင်းလေးပဲ ညိတ်ပြနေတာ။ မြသွေးလည်း ပြောရင်း စိတ်ပြန် ကြွနေလို မောင့်ကို ဂွင်း ဆက်ထု ပေးနေရင်း မောင့်လက်ကို ပေါင်ကြား ဆွဲသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ပေး ထားတယ်။

" ရှီးးးး …  ကျွတ် ……… အဲ ချိန် … မြသွေးက …… ပြန် မပြဘူးလား "

" ဟင့်အင် ……… မြသွေး … စိတ်ပါရင် …… မောင်စိုး ရှိတယ်လေ …… မောင်ရဲ့ "

" အင်းပါ … ဒါနဲ့ … တချီပဲ … အလိုးခံရ တာလား "

" ဟင့်အင် … မောင် … တခါပြီးတော့ … မြသွေး … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ … ပြန်ဝတ်ပြီးမှ … နောက်တခါ … ထပ်ပြီး … အလိုးခံရတာ "

" အင်း … သန့်ဇင်ခန်းက … အထွက် … မြသွေးကို  …… နောက်တချီ … ထပ်လိုး တာပေါ့ "

" ဟုတ်တယ်  … မောင်ရဲ့ … လိုးပြီးကာစ … လီးကြီးကို … ပြန်စုပ်ခိုင်းတယ် … ဒစ်ကြီးက …  မြသွေး ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ပဲ … စုပ်ပေး နေရင်း … လီးကို ပါးစပ်ထဲက … ထုတ်ပြီး … ပါး ၂ ဖက်ကို … လီးနဲ့ ရိုက်နေတာ …  လဥတွေနဲ့လည်း … မျက်နှာ ပွတ်တော့ … မြသွေး … စိတ်တွေ … ပြန်ထ လာရတာပေါ့ … မောင်ရယ် … မြသွေးလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် … ဆိုပြီး … 

ဦးသီဟန်ရဲ့ … လီးကို မက်မက် မောမော … စုပ်ပေး နေမိတယ် … မြသွေး … ထရပ်တာနဲ့ …  နံရံဘက် … ကပ်ပြီး နောက်ကနေ … ထမိန်ကို ခါးပေါ် ……မတင် လိုက်တာ … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက … ပြန်ဝတ် ထားတော့ … ဖင်အောက်ကို … ပြန်လျှော ချပစ်တယ် … မြသွေး ပေါင်၂ ဖက်ကို … စိခိုင်းပြီး …  အနောက်ကနေ …… ဖင်ကြားထဲ … လီးထိုးသွင်း … ပစ်တာပေါ့ … တဆက်ထဲ … နို့အုံတွေကို အင်္ကျ ီ အပြင်က … ညှစ်ရင်း … ပေါင်ကြားကို … လိုးနေတာလေ "

" အမ် … နောက်ကနေ …… ဖင်ကို …… မလိုး ဘူးလား "

" အစပိုင်း … ဖင် မလိုးပါဘူး … မောင်ရဲ့ … အဖုတ်အောက်ဖက် … ပေါင်ကြားထဲ … လိုးတာပါ …… ဒါပေမဲ့ … လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ … ဝင်လာတိုင်း … လီးထိပ်နဲ့ … လီးအရည်ပြား … အပေါ်ခြမ်းက … အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ … ထိုးပွတ် မိနေတာလေ … နောက်ကနေ … လီးကြီး အရင်းထိ … ကပ်ထိုး လိုက်ရင် … မြသွေးပေါင် အရှေ့ကြားထဲ … ဦးသီဟန် … ဒစ်ကြီး … ပြူးထွက်လာတာ "

" အော် "

" နို့တွေ အညှစ်ခံရပြီး … အဖုတ်ကို … လီးနဲ့ ပွတ်ခံရ သလို … ဖြစ်တော့ … မြသွေးလည်း … ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပြီး … လိုးပေးဖို့ … ဖွင့်ပြောရတယ် … ရှက်လည်း ရှက်မိတာပေါ့ … မောင်ရယ် "

" ထပ်လိုး ပေးတယ် … မလား "

" အင်း …… လိုးပေးတာပေါ့ … အချက် ၂၀ တောင် … မပြည့်ဘူး …… မြသွေး … စောက်ရည် ပန်းထွက် ကုန်တာ "

" အာ … မြသွေး ရယ် "

" အင်း … မြသွေး … စောက်ရည် ထွက်ပြီး ……ခဏနေမှ … ဖင်နှစ်ခြမ်းကို … ဖြဲပြီး သူ့လီးထိပ်နဲ့ … ဖိပွတ် နေတာ … တံတွေး ထွေးသံ တချက် ကြားပြီးတော့ …  မြသွေး ဖင်ဝကို … လီးနဲ့ ထောက်ထား … လိုက်တယ် … မြသွေးက … အပေါက် မှားနေပြီ … ပြောတော့ … ဦးသီဟန်က … မမှားပါဘူးတဲ့ …  မြသွေး ဖင်ကြီး ကိုလည်း …  လိုးချင်နေတာ … ကြာပြီ ပြောတယ် "

" ဟင် … ဦးသီဟန်က … ဖင်ရော လိုးတာလား "

မြသွေး ပြောပြနေတုန်း မောင်က စိတ်လှုပ်ရှား သံနဲ့ မေးနေတော့ မြသွေးလည်း မောင့် လီးကို ဂွင်းပြန်ထု ပေးရင်း ဆက်ပြောပြ လိုက်ပါတယ်။

" အင်း … မြသွေး … ထပ်မပြောခင် … ဖင်ထဲ ဦးသီဟန် လီးကြီး ဝင်လာတာ …  မောင်ရဲ့ … အဝင် တချက်ထဲနဲ့… လီးက တုတ်တော့ … နှင့်ကနဲ့ပဲ … ဖင်ထဲ စီးကြပ် နေတယ် … ဒါပေမယ့် … သူ့လီးပေါ် မြသွေး … စောက်ရည်တွေ … ရွှဲနေတော့ … တအားတော့ … မနာပါဘူး "

" အင်း "

မောင်က အင်းတလုံးပဲ ပြောပြီး မြသွေး စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိပွတ်ပေး နေတယ်။ 

" နောက်ကနေ …  လီးကို ထုတ်လိုက် … ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ … ဦးသီဟန် ဖင်လိုး ပေးတာက … စောက်ပတ် လိုးပေး တာထက် … ကောင်းတယ် … မောင်ရယ် … ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ရင်း … မြသွေး …  ဂုတ်သားလေးတွေ …… နမ်းတော့ မြသွေးလည်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတာ … 

ဦးသီဟန်က … ဖင်ထဲက … လီးကို ချက်ချင်း … မထုတ်သေးပဲနဲ့ … စိမ်ပြီး … နောက်ကနေ … မြသွေး အဖုတ်ကို … နိုက်တော့ … မြသွေး စောက်ရည်တွေ … သေးပန်းသလို … ပန်းထွက် ပြန်ရော … ဒူးတွေ တုန်ပြီး … ညွတ်ကျ လာလို့ … နံရံကို လက်ထောက်ပြီး … မနဲအားယူ ထားရတာ "

မြသွေး စကားဆုံးတော့ မောင့်လီးက ပြန်မာလာပြီ မပြောမဆိုနဲ့ မြသွေးကို ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး ခွလိုး တော့တာပဲ။

" ဗျစ် … အ … ဘွတ် …… အားးးး ...ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ …… မောင်ရယ် "

" နာလို့လား … မြသွေးရဲ့ … ဦးသီဟန် …  လီးကြီးနဲ့ … လိုးတုန်းက …မနာဘူးပေါ့ "

" အွန် … မောင်ကလည်း … အစပိုင်း … ဖြည်းဖြည်း လိုးဖို့ …… ပြောတာပါ နော် …… ဟွန့် "

" ရှီးးးးးး … ဘွတ် …  ဗြိ … ဇွိဇွိ …… ရှီးးးးး …… အားဟား …… လိုးလို့ …… ကောင်းလိုက်တာ … မြသွေး  … စောက်ဖုတ်ထဲ … ဦးသီဟန် …… လရည်တွေ … ကျန်သေးတယ် … အင့် …… ဗွတ် … ဖွပ်ဖွပ် "

" အင်းဟင်း …ဟုတ်တယ် …  မောင်ရဲ့ … အ … အားးးးး … သူ့လရည်တွေ … စောက်ပတ်ထဲရော … ဖင်ထဲရော …  အများကြီးပဲ …… အ …… ရှီးးးးး …လိုး လိုး …… မောင် …… ကြမ်းကြမ်းလေး  လိုးးး "

" အာ … ဖင်ထဲ မှာရောလား … အင့်ဟာ …… ဗြိ …… ဘွတ် ဘွတ်  ဘွတ် "

" ဟုတ်တယ် … မောင်ရဲ့ …  သန့်စင်ခန်း … နံရံမှာ … ကပ်လိုး တာ …ဟင့် ဟင့် … မတရား သဖြင့်ကို … ဆွဲလိုးတာ  … အ အ …… အအအအအ "

မြသွေးလေ အားကျိုးမာန်တက်နဲ့ လိုးနေတဲ့ မောင့်ကို ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ယားပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ သူစိမ်းတယောက်ကို အလိုးခံပြီး ကိုယ့်ယောင်္ကျား ကိုယ်  ပြန်ပြောရင်း အလိုးခံတာ ကာမ အရသာက ပိုပြီး ပြင်းပြင်း ထန်ထန် ခံစားရတာ။

" ရှီးးးး … အားးး … အိမ်ထောင်သည်သာ … ပြောတာ …  မြသွေး ဖင်ကြီးက …  ကော့ထွက် လုံးချိတ် နေတာ … ဦးသီဟန်လည်း …… လိုးချင်မှာပေါ့ …… ထကွာ …… မြသွေး … အောက်ဆင်း … လိုးရအောင် "

မောင်က လီးကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က အရင် ဆင်းတာ။ မြသွေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေချမိတာနဲ့ ဗီဒို ဘေးနား အိပ်ခန်း နံရံကို ကပ်ပြီး နောက်ကနေ မြသွေး ဖင်ကို ဆွဲလိုးတော့ တာပဲ။ မနုူးမနှပ် ပေမယ့် မောင့်လီးပေါ် မြသွေး စောက်ရည်တွေရော အကျိအချွဲ တွေရော ကပ်နေတော့ ဖင်ထဲ ရှောရှောရှုရှု လီးက တန်းဝင်လာတယ်။

အိမ်ထောင် သက်တမ်းတလျှောက် တခါမှ မရဖူးတဲ့ မောင့်ရဲ့ အပြင်းထန်ဆုံး လိုးချက်တွေက မြသွေးကို အထွဋ် ထိပ် ပို့ပေး လိုက်တာ အကြိမ်ကြိမ်ပါပဲ။ တညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ မနက် ၄ နာရီ လောက်မှ မောပြီး အိပ်သွား ကြတာ။ မနက်လင်းတော့ မြသွေး တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက် ထားသလို စောက်ဖုတ်လည်း ထူပူ ကျိန်းနေ ရတယ်။

..................................................................................................

" ဟောဒီက … ပဲပြုတ် …… ပဲပြုတ် …… ပူပူနွေးနွေး … ယူကြဦးမလား ……… ပဲ ပြုတ် "

" မြသွေး … ထထ …… သားလေးရော နိုးတော့ … ကျောင်းသွားဖို့ … ပြင်ရဆင်ရ ဦးမယ် "

ပန်းတချို့ ချွေးပျိုက် သီးနေတဲ့ အခိုက် ပဲပြုတ်သည်ရဲ့ ဟစ်အော်သံနဲ့ အတူ မြသွေးတို့ မိသားစုလေးရဲ့ မနက်ခင်း စတင်ပြီလေ။ လတွေ နှစ်တွေ ပြောင်းလာပြီး ခုဆို မြသွေးတို့ သားလေး မင်းသွေးခန့် သူငယ်တန်း တက်နေပါပြီ။ သားလေး နာမည်က မောင့် အမေ ကိုယ်တိုင် ပေးထားတာပါ။ 

အရင် တိုက်ခန်း မနေတော့ ပါဘူး ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေး ဝယ်နေလိုက်တာ။ ပေ ၃၀ ပေ ၅၀ မြေဝိုင်းလေးထဲ ရှေ့ ၁၅ ပေ မြေအလွတ် ချန်ပြီး နံကပ် ၂ ထပ် တိုက်လေး ဆောက်ထားတယ်။ အော် . တခုတော့ ပြောရဦးမယ်။ မြသွေးတို့ ကလေး ယူကာနီးကျ ၂ ယောက်စလုံး ကာမစိတ်တွေ ထိန်းချုပ်ပြီး သူစိမ်းနဲ့ မနေပဲ ၆ လ လောက်မှ ကလေး ယူကြတာပါ။ ခုဆို မြသွေးလည်း ရုံးကိစ္စ ကလေး ကိစ္စ တွေနဲ့ ကာမ အာရုံတွေ သိပ်မရှိတော့ ပါဘူး။ မောင်နဲ့ပဲ ပုံမှန်လေး နေဖြစ်တယ်။ 

" မြသွေး … ပြီးပြီလား … ကလေး ကျောင်းပို့ရအောင် "

" ပြီးပါပြီ  … မောင်ရဲ့ "

မောင့် စကားသံကြောင့် မြသွေး အတွေးစလေး ပျက်ပြီး သားလေးခေါင်း အုံးဆီလေး လူးပေးရင်း ဘီးနဲ့ သပ်သပ် ရပ်ရပ်လေး ဖီးပေး လိုက်တာ။ မနက် အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ချက်ပြုတ် ကလေး ရေးချိုး သနပ်ခါး လူးပေး ပြီးတာနဲ့ မောင့်အတွက်ရော မြသွေးနဲ့ သားလေး အတွက်ရော ထမင်းထုပ်ရ။ 

အင်း . ကလေး ရလာတဲ့ မြသွေး နေ့တဓူဝ အလုပ်တွေလေ။ အားလုံး ပြီးတော့ မောင်နဲ့အတူ သားလေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ ရတယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်က သိပ်မဝေး ပေမယ့် ကားလေး နဲ့ပဲ လိုက်ပို့ ဖြစ်တယ်။ 

" သားလေးရေ … တာ့တာ "

" တာ့တာ "

ကျောင်းထဲ ဝင်ကာနီးဆို သားလေး မင်းသွေးခန့် က မြသွေး ပါးပြင်ကို ဘယ်ညာ နမ်းပြီးမှ ဝင်တတ်တာပါ။ သားလေး ကျောင်းထဲ ဝင်တာ ခဏ စောင့်ကြည့်ပြီးမှ ကားပေါ်က စောင့်နေတဲ့ မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ပြီး အိမ်ပြန်လာကြတယ်။ မောင်နဲ့ မြသွေးလည်း အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ရ ဆင်ရ ဦးမှာလေ။ 

ကလေးရပြီး ၁ နှစ် ကြာတော့ မောင်တို့ ကုမ္ပဏီက ရန်ကုန် ရုံးခွဲ တခုမှာ မောင့်ကို ပို့ပေးလို့ ခုဆို မောင်လဲ ခရီး သိပ်မထွက် ဖြစ်တော့ပါဘူး။ မြသွေးတို့ ကားလေး ကျောင်းရှေ့ လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာရင်း လမ်းချိုးတခု ရောက်တော့ မီးပွိုင့် မီးနီ နေလို့ ကားလေး ခဏ ရပ်ထား လိုက်တာ။

" ဟိုမှာ … ကြည့်လိုက် … မြသွေး "

" ဟမ် … ဘာလဲ … မောင်ရယ် "

မီးပွိုင့် ခဏရပ်စောင့်တုန်း မောင်က အလောတကြီး ပြောလို့ မောင်ကြည့်တဲ့ဆီ မြသွေး အကြည့်ရွေ့ကြည့် လိုက်တယ်။

" အဲမှာလေ … ဟိုးအရင် … မြသွေးတို့ ရုံးက … ပင်စင် ယူသွားတဲ့ … ညွှန့်မှူး ဦးသီဟန် မလား "

" အော် … ဟုတ်သားပဲ … ဆရာက နဲနဲပိန်သွားပြီး … ဆံပင်တွေ … ပိုဖြူလာတယ် "

" အံမယ် … မြသွေးက … ဦးသီဟန် … မြင်တာနဲ့ …… "

" ဟမ် … မြင်တာနဲ့ … ဘာတုန်း …… မောင်ကလဲ "

" အရင်က … အကြောင်းလေးတွေ … သတိရသွား … လား လို့ ပါ …  ခိခိ "

" အိုရ် … မောင်နော်  …  ဟွန့် "

မောင်ပြောမှ ဟိုးအရင် သန့်စင်ခန်းထဲ ဦးသီဟန်က မြသွေးကို လိုးခဲ့တဲ့ ပုံရိပ်တွေ ပြန်မြင် လာမိတယ်။ ချက်ချင်းပဲ အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဝေဒနာ ဟောင်းတွေ ပြန်ကြွ လာသလိုပဲ။ အိမ်ရောက်တဲ့ထိ မြသွေးနဲ့ မောင် ဘာစကားမှ မပြောပဲ တိတ်ဆိတ် နေမိတာပါ။

" မြသွေး … နောက်မှာ …… အကွက်ကြီး "

အိမ်ရောက်တော့ ကားပေါ်က အဆင်း မောင်ပြောလို့ မြသွေး လက်နောက်ပြန် စမ်းကြည့်တော့ ထမိန်က အရည် ရွဲှနေတာလေ။ မြသွေး မျက်နှာပူသွား ရတယ်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားပေါ် တက်မက်မှု့ အာရုံ မထား တော့တာ သားလေး တသက်ရှိပြီ။ ဒါက ပထမ ဦးဆုံး ပြန်ပြီး ခံစားမိ လိုက်တာပါ။

" အဲဒါ … မောင့်ကြောင့် … ဟင် ……  မောင့် ဟာကြီးလဲ … ကြည့်ဦး …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

မြသွေး ရှက်စိတ်လေးနဲ့ မောင့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ပြန်အပြော မောင့်ပုဆိုးထဲ လီးက ထောင်ထွက် နေတယ်။

" ဟာ … ဒီကောင်ကွာ …ဟား ဟားးး ဟားးးးး "

မောင်လည်း ရှက်ရယ် ရယ်ရင်း သူ့ဟာကို လက်နဲ့ဖိပြီး အိမ်ထဲ ဝင်နေတဲ့  မြသွေး နောက်က ကပ်ပါ လာတာပေါ့။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



သခင့် ခြေတော်ရင်း အပိုင်း ( ၂ )

သခင့် ခြေတော်ရင်း  အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသားသည်။

ဒီတခါ မောင်စိုး အလှည့်လေ မျက်လုံးတွေ စင်းကျ လာပြီး အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီ။ မြသွေးကတော့ ယားနေတဲ့ အဖုတ်လေး လီးပေါ် ထိုင်ပွတ် နေရလို့ အလိုးခံချင် စိတ် နဲနဲ သက်သာလာတာ။ မကြာပါဘူး တရှီးရှီး ညည်းနေတဲ့ မောင်စိုး လက်၂ ဖက်က မြသွေး ဖင်ပေါ် ရောက်လာ တယ်။ ဖင်သားစိုင် တွေ ဆုပ်နယ်ရင်း ဘယ်ဘက် လက်ချောင်းလေး တချောင်းက ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးသွင်း နေတယ်။ 

ဖင်ပေါက်လေး ကလိ ခံရတော့  မြသွေး အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ခံစားနေရတာ။ ဖင်ပေါက် လေးက ဦးဇေယျာနဲ့ လိုးပြီး ကတည်းက မထိတော့တာ ကြာပြီလေ။ မြသွေး ခေါင်းလေး မော့ပြီး မောင်စိုး လီးကို အားထည့်ပြီး ဖိပွတ် နေမိတာပေါ့။

" ဖြန်းးး ... အ ... ဖြန်း  ဖြန်း ... အ ... အားးးးး "

တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ခံစားနေ ရတုန်း မောင်စိုး ညာလက်က ဖင်သားစိုင်ကို ရုတ်တရက် ရိုက်နေတာ။ ဖင်သားစိုင်တွေ ကျိန်းစပ် လာပေမယ့် စပ်ဖျင်းဖျင်း နာကျင် ခံစားမှု့လေးနဲ့ ကာမ အရသာ လေးကလည်း တမျိုး ကောင်းလာ ပြန်ရောပဲ။

" အားးး... အမေ့ ...... ဖြန်း ...... ဖြန်း ...... အားးး .... ကောင်းတယ် ...... ဖြန်းးးး ....... အ ......... အ "

မြသွေး စိတ်တအား ကြွလာပြီး ဒူးထောက်လျက် လေးပဲ ဖင်ကို အထက် နဲနဲ ကြွလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ မောင်စိုး လီးကို တေ့ပြီး ချက်ချင်း ဖိထိုင် ပစ်မိတာ။

" ဗျစ် ...  အ ..... အဟင့် ... ဟင့် ..... ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေး ကာမအရှိန်ကြောင့် စိတ်လော သွားတာ မောင်စိုးလီးက ရှည်တော့ ဆီးခုံးချင်း မထိခင် လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထောက် မိနေတာပေါ့။ ဒုတ်ကနဲ့ အဖုတ်လေး ကျင်တက်လာတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်း ကောင်းပဲ။ မောင်စိုး ကိုတော့ အောက်က ငြိမ်ငြိမ် နေဖို့ ပြောထား လိုက်တာ။ ဒါမှ မြသွေး စိတ်ကြိုက် လိုသလို ထိန်းလိုးလို့ ရမှာလေ။

" ဘွတ် ..... အားးး ........ ဇွိ .... ဇွိ .... အင်းဟင်း ...... ကောင်းလိုက်တာ ..... မောင်စိုးရယ် ... ဗျစ် ....... အားးး ... အားးး "

မြသွေး စိတ်တိုင်းကျ နှဲ့လိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ လီးအရသာ ရနေပေမယ့် မောင်စိုးက အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရှာတယ်။ မြသွေးကို လေးဖက် ကုန်းခိုင်း နေတာ။

" မမ ... ညှောင်းရင်း ... ကုန်းလိုက်နော် ...... ကျနော် ......ကုတင်အောက်ကနေ ... မတ်တပ်ရပ် လိုးပေးမယ် "

တကယ်လည်း မြသွေး နားနေခန်းထဲက ကုတင်က တယောက်အိပ် ဆိုတော့ ကျဉ်းတယ်။ မြသွေးလည်း အပေါ်က ခွလိုးရင်း အချက် ၅၀ လောက် ကတည်းက တချီ ထပ်ပြီး ထားလို့ မောင်စိုး စိတ်ကြိုက် လိုးဖို့ အလှည့် ပေးလိုက်ပါတယ်။ မောင်စိုး လီးပေါ် ခွထိုင် နေရာက ထရပ်ပြီး ကုတင်လေးပေါ် ကန့်လန့်ဖျက် ကုန်းပေးလိုက်တာ။

" ရှီးးး.... ကျွတ် ..... မိုက်တယ် ... မမရယ် ..... ဖင်ကြီးက ...... အိကား နေတာ "

မြသွေး လေးဘက်ကုန်းပြီး ခါးခွက် ပေးလိုက်တော့ ဖင်က ပိုပီး ကော့ထွက် လာတာပေါ့။ ဖင်ကို ကြည့်ပြီး မောင်စိုး  တရှီးရှီးနဲ့ အားရကျေနပ် နေတယ်။ မြသွေး ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းကို လျှာနဲ့ လိုက်ယက်ပြီးမှ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ထဲ လီးထိပ်နဲ့ လေးငါးချက် ဖိပွတ်ရင်း ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုး နေတာ။

မြသွေးက ကုတင်စောင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး ထားတော့ မောင်စိုးက ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးဆွဲလိုးတော့ တာပေါ့။ သူလည်း စိတ်ကြိုက် လိုးရတော့ ဆောင့်ချက် တွေက ထိထိမိမိနဲ့  မြသွေးလည်း အားရပါးရ ဖင်ကို နောက်ပစ် ကော့ပေး လိုက်တယ်။

" ဖြန်း .... ဘွတ် ဘွတ် ..... အင့် .... ဖြန်း  ဖြန်း ... ဖွပ်  ဖွပ် ...... ဘွတ် "

ဖင်နောက်က မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးရင်း လက် တဖက်က ခါးကို ကိုင်လျက်ပဲ ကျန် လက်တဖက်နဲ့ မြသွေး ဖင်ကို ရိုက်ရိုက် လိုးတော့တာ။

" အားးးး ... ကြိုက်တယ်ကွာ ...  ဖြန်း ..... ဘွတ် ...... ဖြန်း ....  ဘွတ် ဘွတ် ...... ရှီးးးးးး ......  ကျွတ် ... ကောင်းတယ် ......... ရိုက် ရိုက် ..... အားးး ........ ဖြန်း ...... ဇွိ ......... ဘွတ် ...... ဖွပ် "

မြသွေး အခန်းထဲ ဖင်ရိုက်သံ ညည်းသံတွေ ဆူညံ လာတယ်။ မောင်စိုး လီးကြီး အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတိုင်း မြသွေးလည်း ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန်စောင့် ပေးနေ မိတာ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်စိုး ရိုက်ချက်တွေ ပြင်းလာပြီး ဆောင့်ချက် တွေလည်း မြန်ဆန် လာတယ်။ မြသွေး တောင့်မခံနိုင် တော့တာ အိပ်ယာခင်းကို တဘုံးဘုံး ထုပြီး အားရ ကျေနပ်စွာနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ် လိုက်ပြီ။ 

" အားးးး .... ရှီးးးးး ... မမ ...ကျနော်လည်း ......... ထွက် .... ထွက် ..... ထွက် တော့ မယ် ...... အင့် ...... ဇွိ ......... ဘွတ် "

" အထဲ မပြီးနဲ့ ...... မောင်စိုး "

မောင်စိုးလည်း လိုးရင်း အသံတွေ တုန်ပြီး ပြောနေလို့ မြသွေး သတိ လှမ်းပေး လိုက်တယ်။ မြသွေး စကား ဆုံးတော့ အဖုတ်လေး ဟာသွားပြီး ဖင်သားစိုင်ပေါ် နွေးကနဲ့ လရည်တွေ ကျလာတယ် လရည်ကုန်တော့ ဖင်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ လီးနဲ့ ရိုက်ပြီးမှ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင် နေတာ။ 

မြသွေးလည်း ဘေးနား လှဲချရင်း ဒူးလေးထောင်ပြီး အသက် မျှင်းရှု နေရတယ်။ မျက်လုံးလေး စင်းထားတုန်း အဖုတ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်စိုးလေ မြသွေး ပေါင်ဂွထဲ မျက်နှာ ပြန်အပ် နေတာ။ မြသွေး စောက်ခေါင်း အတွင်း သားလေး ရှုံ့မိတော့ သူ့လရည်တွေ ညစ်ထုတ် သလို ဖြစ်ပြီး အမ်ထွက် လာတယ်။ လိုးပြီးကာစမို့ ပြန်မစိ သေးတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေး ကိုပါ လှမ်းမြင် နေရတယ်။ 

ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေး စောက်ရည် လက်ကျန်တွေက ဖင်ကြား ထဲထိ စီးကျ နေပြီ။ မောင်စိုး လျှာကို ရှေ့ထုတ်ပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ကနေ အောက်ရွေ့ရင်း စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ ထိုးယက် ပေးနေတာ။ ပြီးမှ ဖင်ကြားထဲ စီးကျတဲ့ အရည်တွေပါ ယက်ပြီး မျိုချပစ်တယ်။ မောင်စိုးက မြသွေး ထင်ထား တာထက် ရာဂစိတ် ကြီးမား လွန်းနေတာလေ။ 

.................................................................................................................................

မြသွေးလေ တဖြည်းဖြည်း မောင်ခရီး ထွက်တိုင်း မောင်စိုးကို သတိရတတ် လာတယ်။ သံယောစဉ် ငြိတွယ် တာမျိုးတော့ မဟုတ်ဖူး လူပျိုတယောက်က မြသွေးလို အိမ်ထောင်သည် တယောက်ကို မရွံ့မရှာနဲ့ စောက်ပတ်ကို လူချင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုံခွင့် ရတိုင်း ယက်ပေး နေတာမို့ပါ။ 

မောင်တောင် ယက်ပေးရမှန်း မသိတဲ့ မြလေး အဖုတ်ကို မောင်စိုးက အခွင့်ရတိုင်း မက်မက် မောမောနဲ့ကို ယက်ပေး နေတတ်တယ်။ မြသွေးလည်း ရုံးရောက်တာနဲ့ မောင်စိုးကို မျှော်တတ် လာတာပေါ့။ အချစ်မပါတဲ့ ကာမ အထိအတွေ့ကြောင့်ပါ။ နောက်ပိုင်း အလုပ်နားရက် တွေတောင် မောင်မသိအောင် ခိုးတွေ့ မိတယ်။

မောင်စိုးကလည်း မောင့်အမေ ရှိနေ တာတောင် မြသွေးတို့ တိုက်ခန်းထိ  ရုံး အလုပ်ကိစ္စတွေ ခေါင်းစဉ် တတ်ပြီး လာလာ ခေါ်တတ်တာ။ မောင့်အမေ အိပ်ခန်းထဲ ခဏ ဝင်တုန်း လေးတောင် ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာ လေး အကာကွယ် ယူပြီး ယက်ပေး တတ်တယ်။ 

မြသွေး အဖုတ် နားရွက် လေးတောင် မောင်စိုး စုပ်လွန်းလို့ နဲနဲ လန်ထွက် လာတာ။ မြသွေး ရေခဲ သေတ္တာ တံခါးလေး ဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းနံရံကို ကျောမှီရင်း မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေး လိုက်တယ်။ မောင်စိုး ကတော့ အားရပါးရ ယက်တော့ တာပေါ့။ 

အဲလို ချိန်တွေဆို မြသွေး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နဲ့ ဧည့်ခန်း တံခါးဝကို မောင့်အမေများ ရုတ်တရက် ထွက်လာမလား ဆိုပြီး စိုးရိမ် နေမိတာလည်း အရသာ တမျိုးပဲ။ အသံလည်း မထွက်ရဲဘူး အောက်နူတ်ခမ်း ကိုက်ရင်း မောင့်အမေရဲ့  လူရိပ် မြင်လိုက်တာနဲ့ မောင်စိုးက ခုံပေါ် အမြန် ပြန်ထိုင်ပြီး မြသွေးက ဖွင့်ထားတဲ့ ရေခဲ သေတ္တာထဲ အချိုရည်ဗူး ယူသလိုလို ရေဗူး ယူသလိုလို ဟန်ဆောင် ရတာပေါ့။ မောင့် အမေရှေ့ဆို အလုပ်ကိစ္စတွေ လျှောက်ပြောပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင် ဖိုင်တွဲ အဟောင်းတွေ ပြန်ထုတ် ယူလိုက် အဲလို နေနေ မိတာ။

" အင်း …… မမမြသွေး … အဲတာဆို … ဒါတွေ ကျနော် … မိတ္တူ ကူးရမှာပေါ့ "

" အေးလေ … မိတ္တူ ကူးရင် … အစဉ်လိုက် ကူးနော် … စာရွတ်တွေ … မကျော်စေနဲ့ "

" ကဲပါ … စိုးရိမ် နေလည်း … မမမြသွေး … ခဏ လိုက်ခဲ့လေ …… မိတ္တူ ကူးပြီးရင် … ကျနော် ပြန်ပို့ ပေးပါ့မယ် "

" လိုက်သွားလိုက်လေ … သမီး … စာရွတ်စာတမ်း တွေ …… ပျောက်ရင် … ကိုယ့်အမှား ဖြစ်နေမယ် "

မောင့် အမေကတောင် မြသွေးတို့ လုပ်ဇတ်တွေ အဟုတ် ထင်ပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင်လိုက်ဖို့ ဘေးက ဝင်ပြော နေတာ။ မြသွေးလည်း ရုံးကိစ္စမို့ သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ အပြင် ထွက်ရ သလိုမျိုး မလိုက်ချင် လိုင်ချင် ပုံစံနဲ့ အဝတ်စား လဲပြီး မောင်စိုးနဲ့ အပြင် ထွက်ခဲ့ လိုက်တယ်။ 

လူမနေတဲ့ မောင်စိုး အသိ ခြံတခြံထဲ ရုံးက ကားလေးနဲ့ပဲ မောင်းလာခဲ့တာ။ လူသွားလူလာ နည်းတဲ့ နေရာမို့ ခြံထဲ ဝင်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ ငှက်အော်သံက လွဲလို့ တိတ်ဆိတ် နေတယ်။ ခြံရဲ့ အနောက်ဖက် အိမ်အလွတ် အခန်းလေးထဲ ရောက်တာနဲ့ မြသွေး ထမိန် တောင် မချွတ်ရ သေးဘူး ကုတင်စောင်း လက်ထောက် ခိုင်းပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်ကနေ ယက်တော့ တာပဲ။ ခဏပဲ ယက်ပေးတာပါ။

မောင်ပြန်ရောက်တဲ့ ရက်တွေဆို မြသွေးက မပေးတော့ မောင်စိုး တအား စိတ်ကြွ နေတယ်။ မြသွေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေး ဘေးဆွဲကပ်ပြီး နောက်ကနေ ခါးကိုင် လိုးတော့ တာပဲ။ အိမ်ကတည်းက ယက်ပေး ထားတော့ အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ စိမ့်နေ တာပေါ့။ 

အချက် ၇၀ လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ အာသာပြေတဲ့ ပုံစံနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ် လိုက်တယ်။ မြသွေး ထမိန်နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို နောက်ကျော ဘက်ကနေပဲ ဆွဲချွတ် ပစ်တာ။ နောက်လှည့် ကြည့်တော့ မောင်စိုး ပုဆိုးက ခါးပေါ် မရှိတော့ဘူး ခြေရင်း ပုံကျနေပြီး ပေါင်ကြားထဲ မြသွေး အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးက အရည်တွေ လဲ့ပြီး ခါရမ်းနေတယ်။

" ပြွတ်  ပြွတ် … အီး …… အင်း … ပလပ်  ပလပ် …… ပြွတ် ……… အူး ဟူး "

မြသွေး ကိုယ်လုံး လှည့်ပြီး မောင်စိုး ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့ လီးက မျက်နှာနဲ့ တည့်တည့်ပဲ။ စောက်ရည် ရွှဲနေတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ သေချာ ဖမ်းထိန်းပြီး စုပ်ပေး လိုက်တာ မောင်စိုး တအအ တအိအိနဲ့ အသံတွေ ထွက်လာ တာပေါ့။ 

မြသွေး ဒစ်ဖျားလေး ကိုက်ပေး လိုက်တော့ မောင်စိုး စုပ်သပ် ညည်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လီးတဝက်လောက် သွင်းပြီး လိုးတော့ တာပဲ။ မောင်စိုး ပေါင်တန် ၂ ဖက်ကို တွန်းထားရင်း မြသွေး ပါးစပ်လေး အလိုးခံပေး နေတာပါ။ 

ပေါင်တွေ တွန်းမထားရင် တုတ်ခိုင် ရှည်လျားတဲ့ မောင်စိုး လီးက မြသွေး ပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်လာ တတ်တယ်။ အဲချိန် မြသွေး ဆက် မစုပ်နိုင် တော့လို့ ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်ပဲ အလိုး ခံတာ။သူအားရတော့ မြသွေးကို ကုတင်စောင်း လက်ပြန် ထောက်ခိုင်းရင်း နောက်ကနေ ဖင်ဖြဲပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပြန်ယက် ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုး တော့တာပဲ။ 

လွတ်လွတ် လပ်လပ်မို့ မောင်စိုးလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးနေတာ။ မြသွေးလည်း ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးကို ခံတာပေါ့။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ခြံထဲ ကြားစရာ လူမှ မရှိတာ ၂ ယောက်သား တစ်တစ်ခွခွ ကို ပြောလိုး နေကြတာ။

" ရှီးး အား … ကောင်းတယ် … ဆောင့်လိုး …… မောင်စိုး …… အ … အားးးး  မင်း လီးကို … မမ တအား ကြိုက်တယ် "

" အင့် ...ဘွတ် …… ဗျစ် …… ရှီးး…… ကြိုက်ရင် … အမြဲ လိုးပေးမှာပေါ့ … မမရယ် …… ဇွိ … အင့် … ဘွတ် ……… ဖွပ် … ဖွပ် … အင့် အင့် "

" အားးးး.. လိုး …… လိုး … ခုလည်း လိုး …… အား …… အား ……  ဆောင့် ဆောင့် …… နာနာလေး ဆောင့် ……အင်းဟင်း …… အ …… အားးး "

မောင်စိုး ဆောင့်လိုးရင်း မြသွေး ခါးဆန့် ပေးတော့ နို့အုံ ၂ ဖက်ကို နောက်က သိုင်းဖက်ညှစ်ရင်း  ပုခုံး သားတွေ ဆွဲစုပ်နေတယ်။ အဲချိန် အသားဖြူတဲ့ မြသွေး ပုခုံးနဲ့ လည်ပင်းသား တလျှောက် သွေးခြေ ဥသလို ရဲကျန် နေရစ်တာပေါ့။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း ၂ ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တာ။ပြန်ကာနီးကျ မောင်စိုးကို အောက်က နေခိုင်းပြီး မြသွေးက အပေါ်က တက်လိုး ပေးလိုက်တယ်။ အပြန်ကျ မောင့် အမေယုံအောင်  စာရွတ် စာတန်းတွေ မိတ္တူ ဝင်ကူးပြီးမှ မောင်စိုးက မြသွေးကို တိုက်ခန်း ပြန်ပို့ပေးတာ။ 

.....................................................................................................................

" အမလေး ဆရာ … ဟုတ်တယ် ....ဟုတ်တယ် … အ …… သေပါပြီ …… ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေး ပြန်ရောက်တော့ မိတ္တူ စာအိတ်လေး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်တုန်း မောင့်အမေ အိပ်ခန်း ထဲက အော်သံကြောင့် ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွား မိတယ်။ 

ဧည့်ခန်းနဲ့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း အိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုး လေးမို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင့် အမေ  ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး လက်နှစ်ဘက် လေးဆန့်ပြီး ဘယ်ဘက် ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ညာဘက် ခြေထောက်က ဒူးတဖက် ထောင်ထားတာ။ အိပ်ခန်းမီး ပိတ်ထား ပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့် အခန်းထဲ ရှင်းရှင်း လင်းလင်း မြင်နေရတယ်။

" အင်း …… အကြောညှပ်နေတာ …… ငါ့နှမရဲ့ …… လက်ပြင်ကြော ငုပ်တာ … မဟုတ်ဖူး … ဖြစ်ဖြစ် ချင်းဆို … မြန်ပါတယ်  … ခုဟာ ကြာပြီ ထင်တယ် "

" ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာ … ခါတိုင်း …  လက်ပြင်ကြော ငုက်တာ … အလိုလို ပျောက်လိုက် …… ပြန်ဖြစ်လိုက် ဆိုတော့ … ကျမလည်း … ပေါ့ဆမိတာ … ဖြစ်တာက …… ၅ လ လောက်ရှိပြီ … နောက်ပိုင်း အိပ်ကို မရတော့တာ …… ဆရာရဲ့ "

သူတို့ စကားသံတွေ အတိုင်သား ကြားနေရ သလို လိုက်ကာ လေလွင့်ရင်လည်း အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းမြင် နေရတာပေါ့။ ဧည့်ခန်း လူရှိရင် အိပ်ခန်းထဲ အလွယ်တကူ လူမမြင်အောင် အိပ်ခန်း တံခါးဝမှာ လိုက်ကာလေး ကာထား တာပါ။ 

မြသွေးရတဲ့ တိုက်ခန်းလေးကို အိပ်ခန်း ၂ ခန်း ဖွဲ့ထားတယ် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင် နဲ့ ရေချိုးခန်း က အစ ကတည်းက ပါလာပြီးသား။ မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းက မောင့်အမေ အိပ်ခန်းရဲ့ အနောက်ဘက် ကပ်လျက်ပါ။ တအိမ်ထဲ နေပြီး စကား ဟက်ဟက် ပက်ပက် မပြော ဖြစ်ကြပေမယ့် အရင် တရက်က ညည လက်က နာလို့ အနှိပ်ဆရာ ခေါ်နှိပ်မယ်လို့ ပြောနေတာ ကြားမိတယ်။

" အ …  ဆရာ … ဖြည်းဖြည်း "

ရုတ်တရက် မောင့်အမေ အသံကြားလို့ မြသွေး အတွေးစလေး ပျက်ပြီး အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ်။ လေငြိမ် နေတော့ လိုက်ကာက မလှုပ်တော့ဘူး။ ဟနေတဲ့ ဒေါင်စွန်းလေးကပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း ခြေချောင်းလေး ကုတ်ကုတ် သွားတာ မြင်နေရတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်းက အသက် ၅၅ လောက်ပဲ ရှိသေးတာ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့် နဲ့ပါ။

ရုပ်ရည်က သာမန်ဆိုပေမယ့် အနည်းငယ် တွဲကျနေတဲ့ နိုအုံတွေနဲ့ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက မြသွေး ဖင်ထက် ကြီးမားပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါ နေတယ်။ မောင့် အဖေ မရှိတော့ ပေမယ့် မောင့်အမေ ကတော့ တောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်းပေါ့။ 

ဘာပဲပြောပြော မောင့် အမေက သွေးသား ကောင်းနေ တုန်းမို့ အိပ်ခန်းထဲ သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့  ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက မြသွေး စိတ်ကို လှုပ်ရှား စေတယ်။ ခုလေးတင် မောင်စိုးနဲ့ ၂ ချီ လိုးထားပေမယ့် ရမ္မက် စိတ်က ပြန်ကြွ လာမိတာပေါ့။ ခြေဖွဖွ နင်းပြီး အိပ်ခန်းဝနား တိုးကပ် လာမိတယ်။ 

လိုက်ကာကြားက သေချာ ချောင်းကြည့် မိတော့ မြသွေးတို့ ဝန်ထမ်း အိမ်ယာ တိုက်ခန်း တွေရဲ့ မြောက်ဘက် တလမ်းကျော်က ဆရာကြည်ပါ။ မြသွေး အစားမှားပြီး နောက်ကျောတွေတက် ခေါင်းတွေ ထိုးတော့ မောင် တခါ ခေါ်ပေး ဘူးတယ်။ အကြောပြင် ဆရာကြည် ဆိုတာ မြသွေးတို့ ရပ်ကွက် နားတဝိုက် မသိသူ မရှိဘူး။ အကြော ပြင်တတ် တဲ့အပြင် ဆေးမှီးတို လေးတွေနဲ့ တွဲကုတဲ့  တိုင်းရင်း ဆေးဆရာ တယောက်ပေါ့။ 

ကိုယ်ပိုင် ဆေးခန်းတွေ တအား ပေါလာတာတောင် ဆရာကြည်က ခုထိ နာမည် ကျမသွားဘူး အနှိပ် သက်တမ်း ကလည်း ကြာပြီ ပြောတယ်။ လက်ရှိလည်း ရပ်ကွက် တကာ ဆေးကုသ နေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အနှိပ်ပညာ တော်သလို ရာဂစိတ် အားကြီး လွန်းတာ မြသွေးက လက်တွေ့ ကြုံ့ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ 

ဆရာကြည်ရဲ့ အသက်က မောင့်အမေတို့ လောက်ပါ ကြီးလည်း နဲနဲပါပဲ။ အသက် ၅၀ ကျော် ဆိုပေမယ့် ရုပ်က ခန့်ခန့် ညားညား လူကလည်း ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ အိမ်ထောင် ရှိပါတယ်။ 

" ကဲ … ငါ့နှမ … ခါးအောက်က အကြောတွေပါ … ဆရာ … တခါတည်း … နှိပ်ပေးခဲ့မယ် … လက်က နောက် ၂ ရက်လောက် နှိပ်ပြီးရင် … သိသိသာသာ … သက်သာ … လာလိမ့်မယ် "

" ဟုတ် …… ဆရာ "

" ခြေ ၂ ဖက် … ဆင်းထား "

ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ပက်လက် အနေထားနဲ့ ခြေဆင်းလိုက်တော့ ခြေရင်းဘက် တိုးလာပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်တာ။

" ကဲ … ငါ့နှမ … ခြေသလုံး ၂ ဖက်ကို  … ဆရာ့ ပေါင်ပေါ်တင်လိုက် … နာရင် …  နဲနဲတော့ ...အောင့်ခံနော် "

" ဟုတ် "

မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ပက်လက် အနေထားနဲ့ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့  ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင် ၂ ဖက်ပေါ် ခြေသလုံး ၂ ဖက် မြှောက်တင် လိုက်တယ်။ ဆရာကြည်က ထမိန် အောက်နားစကို ဒူးအထက်နား လိပ်တင်ပြီး ဒူးအောက်က စပြီး ခြေမျက်စိထိ နှိပ်ပေးနေတာ။ 

လက် ၂ ဖက်က အထက် ရောက်လိုက် အောက် ရောက်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဒူးအထက်နား ရောက်တိုင်း ထမိန်ကို ပေါင်ပေါ် တိုးတင်နေတယ်။ ထမိန် အောက်နားစလဲ ဒူးအထက် ပေါင်လယ်လောက် ရောက်သွားပါပြီ။ ဒီအနေထားဆို ဒေါ်မိုးစမ်းရဲ့ ပေါင် အတွင်းဘက် ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေ ရပြီလေ။

မြသွေး တုန်းကလည်း အဲလိုပါပဲ ။မောင်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ကြည့်နေတော့ ဆရာကြည်နဲ့မြသွေး လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ၂ ယောက်ထဲရှိတာ။ ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တွေက ပေါင်ခြံ ကြားထဲထိ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ပြောရ အခက် ပြုရ အခက်ပေါ့။

" အ … အမလေး … နာတယ် … ဆရာ "

မြသွေး ပြန်တွေးနေတုန်း ဒေါ်မိုးစမ်း ဆီက အော်သံ ကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာကြည်က လက်တဖက်နဲ့ ခြေဖဝါးကို ထောင်ထိန်းပြီး ကျန်လက် တဖက်နဲ့ ခြေမျက်စိ အောက်က အခွက်ထဲ လက်မနဲ့ လက်ခလယ် အသုံးပြုပြီး နှိပ်ပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး နို့အုံလေး ၂ ဖက်က မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

" ဒါပြီး … ငါ့နှမကြီး …  အောက်ပိုင်း … ပေါ့ရွှတ် သွားလိမ့်မယ် … ခဏတော့ သည်းခံ … ဟုတ်ပြီလား "

" အမလေး …… ကျွတ် ကျွတ် …… အဟင့် …… မ ခံ နိုင် ဘူး …… ဆရာ "

ဘယ်ညာ ပြောင်းနှိပ်တော့ မောင့်အမေ အသံ စူးစူးလေး ထွက်လာပြီး ဆက်မနှိပ်ဖို့ တားနေလေရဲ့။

" ပြီးပါပြီကွယ် …… ကိုင်း … ပေါင်တွင်း ကြောတွေ …… လျှော့ကြစို့ "

" ဟုတ် …… ဟုတ် ……… တအား နာလို့ပါ … ဆရာ  "

ပြောပြီးတာနဲ့ ဆရာကြည်က ညာဘက် ခြေထောက်ကို ခြေခြင်းဝတ်ကနေ မပြီး တွန်းကွေးရင်း ပေါင်ဂွလေး အောက်ဖက် ဘယ်လက်နဲ့ ဖိနှိပ် ပေးနေ တယ်။

" အို့ … ကန်တော့နော် … ဆရာ "

ဒေါ်မိုးစမ်း ရှက်ပြီး ထမိန် အောက်နားစ လေးကို သူ့ ပေါင်ဂွထဲ အမြန် ပြန်ဖုံးနေရတာ။ ခြေထောက် တွန်းမကွေးခင် ပေါင်လယ် ရောက်နေတဲ့ ထမိန် အနားစက လန်သွားပြီး စောက်မွေးအုံကြီးပါ ပေါ်သွား တာလေ။ ဒါပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်ဘက် လက်က မောင့်အမေ ပေါင်ဂွလေးကို ထမိန်အပြင်က အုပ်ကိုင်ရင်း ညာဘက် လက်က ပေါင်တန်ကို နှိပ်ပေး နေတယ်။ 

ဒေါ်မိုးစမ်း ဆတ်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဆရာကြည့် မျက်နှာကို မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့် နေတာ။ ပေါင်ဂွထဲ ရောက်နေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ဘယ်လက်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထုတ် လိုက်ပြီ။ ဆရာကြည် ကတော့ ဂရုမစိုက်ဖူး ထမိန် တွန့်ကြေတဲ့အထိ ပေါင်ဂွလေး ဖိချေ နေတယ်။ 

မောင့် အမေ မျက်နှာလေး ချွေးစို့လာပြီး မျက်လုံးလေး ကလယ် ကလယ်နဲ့ အိပ်ခန် ပတ်ပတ်လည် လျှောက်ကြည့် နေရှာတာ။ တချက်တချက် အိပ်ခန်း တံခါးဝ ဘက် မျက်လုံးက ရောက်ရောက် လာတယ်။ မြသွေး ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် မြသွေးတုန်းကလည်း အလိုပဲလေ။ 

ကြမ်းပြင်ပေါ် ဝမ်းလျား မှောက်ခိုင်းပြီး ခါးဆစ်နဲ့ ဖင်သာစိုင်တွေ ဒူးနဲ့ တက်ကြိတ်တာ အစပိုင်း  အကြောထဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ စိတ်ထဲ အကြော တက်တာတွေ ပြေလျော့သွားတော့ ကျေးဇူးတောင် တင်နေမိတာ။ဖင်သားစိုင်အောက် ပေါင်ရင်းဘက် ဒူးနဲ့ဖိပြီး ဂုတ်နဲ့ ကျောပြင်ကို လက်နဲ့ နှိပ်တော့ ခံစားမှု့က တမျိုး ပြောင်းသွားတာပေါ့။

ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အမြှောင်းလိုက်ကြီးက မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ထိ ထိုးပွတ်နေတော့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ကြည့်လိုက် တံခါးဝဘက် မောင်များ ဝင်လာမလား ကြည့်မိတာပေါ့။ ခုလည်း မောင့်အမေ မြသွေးရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းဝဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးခိုး ကြည့်နေတာလေ။ တယောက်ယောက်များ ဝင်လာ လေမလားပေါ့။

" အိုးးး …… ဆရာ …… မလုပ် … လုပ် …… အ ……… ဟင့်  ဟင့် "

ကြည့်နေရင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာပြီး နူတ်ခမ်းလေး လှုပ်နေတာ။ အသံက တိုးပြီး မသဲမကွဲမို့ မြသွေးလည်း သူ့ဟာသူ ညည်းတာလား ဆရာကြည်ကို ပြောနေတာလား မဝေခွဲ တတ်တော့ဘူး။

မြသွေး ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာလေး ကြည့်နေရာ ကနေ အကြည့် ရွေ့တော့ ဆရာကြည်က ထမိန် အောက်နားစ လှန်တင်ပြီး ပေါင်ဂွ တဖက်တချက်ကို ဖိဖိနှိပ်ပေး နေပြီ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မသဲမကွဲ ညည်းသံတွေ ခပ်တိုးတိုး ကနေ ကျယ်လာပြီး ဖင်ကြီး မသိ မသာလေး ကော့ထိုး နေတယ်။

ဒီချိန် မြသွေး ကိုယ်တိုင် သိထားတဲ့အချက်က ကိုယ်ကျင့် တရား ဘယ်လောက် ကောင်းကောင်း ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်မှာ လူမသိလောက်ဖူး ထင်ရင် အထိ အတွေ့နောက် လိုက်မိ ကြမှာပဲလေ။ တဒင်္ဂ ခဏလေး အတူတူနေပြီး နောက်ပိုင်း ပက်သက်စရာ မရှိတော့ရင် အလွယ်တကူ ဖေါက်ပြန် တတ်ကြ တာပေါ့။ 

" အ … အဟင့် ဟင့် …… ကျမ …… ဟင့် … မ …… မ … မ  ရ   တော့    ဘူး … ကန်  တော့   နော် …… အ …… ဟင့်  ဟင့် …… အင့် "

မောင့်အမေ ဖင်ကြီး လေထဲ ကော့တက် လာပြီး အင့်ကနဲ အော်ရင်း ပေါက်တန် တုတ်တုတ် ၂ဖက်လုံး တုန်ပြီး ရင်ဖုံး အင်္ကျီအပါးလေးအောက် ဗိုက်ခေါက် တွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ညည်းနေတာပေါ့။ ပေါင်ဂွလေး ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးပြီး ဖင်ကြီး ဘုတ်ကနဲ့ ကြမ်းပြင် ပေါ် ပြန်ကြ လာတယ်။

ဆရာကြည်က ဒေါ်မိုးစမ်း ငြိမ်ကျ သွားမှ နားနားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာ။ ဘာပြောမှန်း မကြားရပေမယ့် မောင့်အမေ ခေါင်းလေးရမ်းပြီး ရှက်နေပုံပါ။ ဆရာကြည်က ချက်ချင်း မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းဘက် ရွေ့ထိုင် လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲ လီးကတော့ ထောင်ထွက် နေတာ။ 

ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ကိုင်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်းက တဖက်ကို ခေါင်းလွဲပြီး ပြန်ရုန်းနေတာ။ ဆရာကြည် ထပ်ပြော တော့လည်း လှည့်မကြည်သေးဘူး။ ဆက်ကနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေပဲ လီးပေါ်တင်ပေး လိုက်ပြီ။

ဒေါ်မိုးစမ်း လီးကို ကိုင်မိတာနဲ့ ၂ ခါ  ၃ခါတော့ လက်ပြန်ရုတ်သေးတာ။ ခဏနေတော့ ဆရာကြည် အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်လိုက် ပေမယ့် ဒေါ်မိုးစမ်း လက်က လီးပေါ် ကျန်နေရစ်တယ်။ ရှေ့ဆက် တိုးမှာလား ရပ်လိုက် ရမှာလားဆိုတာ အဲလို ချိန်ဆို အရှက်နဲ့ သိတ်ခါ တရားတွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမ အထိအတွေ့ကပဲ နေရာ ယူတတ်ကြတယ်။

" ဟင် "

မြသွေး ပါးစပ်က ယောင်ထွက် သွားတာ ကံကောင်း လို့ပေါ့။ ဆရာကြည်နဲ့ မောင့်အနေက သူတို့ အရှိန်နဲ့ သူတို့မို့ သတိမထားမိကြတာ။ မြသွေး ထမိန် အပြင်ကနေ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ပြန်စမ်း နေမိတယ်။ ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မရုန်းတော့တဲ့ လက်ကို အသာမပြီး ပုဆိုး လှန်လိုက် တာလေ။ 

ဟိုးအရင် မြသွေး ဖင်ကြားနဲ့ ခါးစပ်ကို ထောက်မိတဲ့ လီးက ဒီလောက် ထွားမှန်း မသိခဲ့ရဘူး။ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြန်ပြီး ဆုပ်ကိုင် လိုက်တာ လက်ခလယ်နဲ့ လက်မ မထိချင်ဘူး။အရှည်ကတော့ မောင်စိုးလောက် မရှိပါဘူး။ မြသွေး လီးမြင်ရုံနဲ့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစား လိုက်ရတာပေါ့။ 

ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းရင်းနား ဒူးတဖက် ထောင်ထိုင်ပြီး ရင်ဖုံး အင်္ကျီ ကြယ်သီတွေ ဖြုတ်ပေး နေတယ်။ မြသွေး လိုက်ကာ ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင် လိုက်မိပြီ မြင်ကွင်းကို အကြည့်မရွေ့ နိုင်တော့ပါဘူး။ 

ခိုးကြည့် နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိ ပျောက်ကွယ် လုမတတ် အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ယားလာပြီး နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်  တင်းမာ လာတယ်။ မောင့်အမေ လက်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ရုန်းကော့ နေပုံက မြသွေး စောက်ပတ် လေး ထိုးစွပေး နေသလို ခံစား လာမိတာ။ 

" ရှီး……အ … အင်းဟင်း … သွက်သွက်လေး …… ထုပါ …… ငါ့ နှမရဲ့ "

ဆရာကြည်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြီး ဖင်ပါ ကြွတက်လာတယ်။ ညာလက်က မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ဆံပင်တွေ စုကိုင်ရင်း နို့အုံကြီး ၂ ဖက်ကို တလှည့်စီ ညှစ်ချေနေတာ။

နို့တွေ ညှစ်ပေးရင်း ဆရာကြည်က ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မောင့်အမေ ဂွင်းထုပေးရင်း ခေါင်းလေး ညိတ်ပြ နေတယ်။ လီးကြီး လက်လွတ် လိုက်တာနဲ့ ဆရာကြည်က ထရပ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချ ပစ်တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း ကလည်း ထထိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ဘယ်ညာ ကြွပြီး ထမိန်ချွတ်ပြစ် နေတယ်။

၂ ယောက်သား ခါးအောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ဆရာကြည်က မောင့်အမေ ဘေးနား ပက်လက် လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မရှက်တော့ပါဘူး ဆရာကြည်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ရဲရဲတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတာ။ 

ဆရာကြည်ရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ပေါ် ရောက်လာပြီး ဆုပ်နယ်ရင်း စကား ပြောတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ခေါင်းလေး ရမ်းပြ နေရော။ ခဏ အကြာမှ ဒေါ်မိုးစမ်း ဂွင်းထုပေးရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ပေါင်ကြား မျက်နှာ အပ်လိုက်တာ။ အကြော ပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးကို ဂွင်းတိုက် မပျက်ပဲ လီးအရင်း အောက်က တွဲကျနေတဲ့ လဥတွေ စစုပ် ပေးနေတယ်။

ဂွင်းထုနေတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး လဥ ၂ လုံးကို ၁လုံးဆီ ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ခါရမ်းနေတဲ့ လီးတံကို လျှာနဲ့ ပင့်ယက်လိုက်တာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဆရာကြည်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲအိပ်တော့ ဆရာကြည် ကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစောင်း လှည့်လိုက်တယ်။ 

မြသွေးဘက်က ကြည့်ရင်း ဒေါ်မိုးစမ်း ကိုယ်လုံး ကွယ်သွားလို့ ဆရာကြည် အဖုတ်ကို ယက်ပေးတာပဲ မြင်ရ တော့တာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ကြီး ကော့လိုက် ပြန်ထိုး လိုက်နဲ့ ခါးလေးတွန့် နေပြီး ၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ဆရာကြည်က ထထိုင် လိုက်တယ်။

မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းကို ပက်လက် လှန်ပြီး ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တာ။ အိတွဲနေတဲ့ နို့၂လုံးကြား လီးကို အမြှောင်းလိုက် တင်ပေးတော့ ဒေါ်မိုးစမ်းက လီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ သွင်းစုပ် ပေးနေတယ်။

မြသွေး ထင်တောင် မထင်ထားဘူး ပုတီး တကိုင်ကိုင်နဲ့ မောင့်အမေလေ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်တော့ တိတ်တခိုး  ဆာလောင်နေတဲ့ ကာမ ဆန္ဒကို ဖြည်လျော့ နေတာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ယူလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး လျှာနဲ့ ယက်ပေး လိုက်နဲ့ပေါ့။

" အ … ရှီးးးး .. တတ်လိုက်တာ … ငါ့ နှမရယ် …… အင့် …… ပလွပ် … အု … ဝု ……… ဗွပ် "

ဆရာကြည် ညည်းသံ အဆုံး မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာပေါ် ခွပြီး ပါးစပ်ထဲ ဖိလိုး လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်လုံး ပြူလာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်တား နေတာ။ 

ဆရာကြည်က လီးကို ထုတ်မပေး ပါဘူး လီးအရင်းထိ ဖိလိုးပစ်တယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်း လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်ပြီး မျက်ရည်ပါ စီးကျလာပြီ။ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတော့ ဒေါ်မိုးစမ် ဖင်ကြီး ကော့တက် လာပြီး ဝေဒနာကို သက်သာလို သက်သာငြား ကြိုးစားရင်း ပါးစပ်က တဝုဝု တအုအုနဲ့ ပေါ့။ 

" ခဏလေးပါ … ငါ့နှမရဲ့ …… အားးး …… အားးးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ .. အင့် .. ဝု … ပလောက် …… အု …… ဖလူး …… ရှီးးးး …… ကျွတ် … အ …… အ ……… ထွက် ……… ထွက် …… ထွက် ပြီ …… အ ……… ရှီးးးးးးး "

၂ မိနစ်လောက် ကြာမှ ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ် ပေးတာ။ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်၂ ဖက်က ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်ကို ကုတ်ခြစ်နေရင်း အိပ်ယာပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပစ်ချလိုက်တယ်။ လီးကျွတ် ထွက်တာနဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်ထဲက လရည်ဖြူဖြူတွေရော အကျိအချွဲ တွေပါ နူတ်ခမ်းဒေါင့်က ထွက်ကျလာပြီး အိပ်ယာ ခင်းပေါ် စီးကျလာတာ။

မြသွေး ပေါင်ကြား ထဲလည်း နွေးကနဲ့ပါပဲ ချောင်းကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ပွတ်မိ နေတာလေ။ မောင်စိုးနဲ့ ၂ချီလိုး ထားတော့ စောက်ရည်ထွက်ရင်း ဒူးညွတ်ကျလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မနဲအားယူ ထိန်းထား ရတယ်။ခဏပဲ နားပြီး ဆရာကြည်က မောင့်အမေကို နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း လက်တဖက်က စောက်ဖုတ် ပြန်ပွတ် ပေးနေတယ်။ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ပါးစပ်ကို သေမတတ် အလိုးခံရတာကို ရမ္မက်စိတ်က မကျဘူး ဆရာကြည်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ရင်း အဖုတ်ကို ကော့ပေး နေတာ။

" ပြွတ်စ် …… အရမ်း ဆိုးတာပဲ … ဆရာရယ် "

ဆရာကြည်ရဲ့ အောက်နူတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရင်း ခုလေးတင် လရည် ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ပြန်မာ လာအောင် ဆွပေးတော့ ဆရာကြည်ကလည်း မောင့်အမေရဲ့ လည်ပင်းကို လျှာနဲ့ယက်ရင်း နို့အုံတွေ ပြန်ညှစ်ပေးနေတယ်။

" လိုးကြစို့နော် … ငါ့နှမ "

" အိုရ် …… ဆရာကလည်း … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" အရင်တခေါက်က … နောက်တခါဆုံရင် … ဆရာ့ သဘောပါဆို "

ဆရာကြည်ရဲ့ စကားကြောင့် အရင် ဘယ်၂ကြိမ် တွေ့ပြီးကြမှန်း မြသွေး မသိပါဘူး။ သေချာတာက ဒီတကြိမ် မကတော့ဘူး။ ဆရာကြည်က ပါးစပ် လိုးပြီးသားမို့ နေမယ် မောင့်အမေရဲ့ စကားကို မစောင့်ပဲ အပေါ်က တက်ခွပစ်တာ။ 

" အ … အမလေးးး … ဖြည်းဖြည်းနော် …… ဆရာ …… ဆရာ့ဟာက … ထွားတယ် "

လီးဝင်တာနဲ့ မောင့်အမေ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေပြီ။ နှစ်အတော်ကြာ အလိုး မခံရတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆရာကြည်ရဲ့ လီးကြီး ဝင်တော့ မခံနိုင် သေးတာပါ။ ဆရာကြည် ကတော့ အပြင်စားနေကြ နေမှာ နို့သီးခေါင်းတွေ စုပ်ပေးလိုက် ချော့လိုး လိုက်ပေါ့။ 

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာ မမြင်ရပေမယ့် ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးညွတ် သွားတိုင်း မောင့်အမေ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာပြီး အင့်ကနဲ့ ရှိုက်ရှိုက် နေတာ။ ကော့လာတဲ့ နို့အုံ၂ဖက်ကို တဖက်ဆီ ဆွဲစုပ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ဖင်က မြှောက်လိုက် ဖိလိုက်ပဲ။ 

" ဗြိ …… ဘွတ် …… အ …… အားးး …… အင်းဟင်း …… နဲနဲ ဆောင့်ကြည့်ပါလား … ဆရာ ……  ဇွိ …… ဗွပ် …… ကျွတ် ကျွတ် …… အင်း … အင်း …… ဆောင့် ……ဆောင့် … အားရအောင် လုပ်တော့ …… ရှီးးးး ……  ဘွတ် …… အားးး ……… ဗွပ် ……… အင်း "

လီးအရသာ တွေ့လာ တော့လည်း မောင့်အမေ အငမ်းမရကို ဖြစ်နေ တော့တာ။ မြသွေး မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်း စာပါတယ်။ 

" ဗျစ် …… အား …… ကျွတ် ……  အ ……… အင့် ………ကျွတ် … ကျွတ် "

" ငါ့နှမ … နာလားဟင် …… ခဏ ပြန်ထုတ် လိုက်ရမလား "

" အ ……ကျွတ် … ရ ………ရ …… ရတယ် …… ဆရာရဲ့ …လုပ်သာလုပ် … အင့် …… ရှီးးးးးး "

ဒေါ်မိုးစမ်း အောက်ပိုင်း ဗလာ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ပြန်ပြော နေတာပါ။ ဆရာကြည်ကလည်း မျက်လုံးနှစ်လုံး ပိတ်ပြီး ပက်လက် မှိန်းခံနေတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရင်း တချက်ချင်း ဆောင့်လိုး နေတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော် လောက်ကျ ဒေါ်မိုးစမ်း ပါးစပ်က ရှိုက်သံတွေ ထွက်လာပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် ပစ်တာ။

" အ … ရှီးးးးးး  … ထွက် …… ထွက် ……… ထွက်ပြီ ……… ဆရာ ရယ် "

မျက်နှာချင်း အပ်ပြီး အပေါ်မှ မှောက်လျက်သား ရှိနေတဲ့ ဆရာကြည်ရဲ့ ပါးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပေး သေးတယ်။

" ကောင်းလား … ငါ့နှမ "

ဆရာကြည်က ခေါင်းထောင်ပြီး မောင့်အမေရဲ့ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း တဆက်ထဲ ပါး၂ဖက် ပြန်နမ်းနေတာ။

" ကောင်းတယ် … ဆရာ ……… မပြီးသေးရင် … ဆက်လိုးလေ "

မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မျက်နှာ မော့ပေးပြီး အနမ်းခံရင်း ဆရာကြည် ပြောရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ထား လိုက်တယ်။

" အွန့် …… ဖလု … ပြွတ် …… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ် "

ဒေါ်မိုးစမ်း စကားအဆုံး ဆရာကြည်က နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ဖိ စုပ်ပစ်တာပဲ။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းလည်း ဆရာကြည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သပ် တို့ထိရင်း အဖုတ်ထဲ မထုတ် သေးတဲ့ လီးကို  စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေနဲ့ ညှစ်ပေး နေတာ ထင်တယ် ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့ဝင် နေတယ်။ 

ဆရာကြည်က မပြီးသေးတော့ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတုန်းပဲ။ ဒေါ်မိုးစမ်း တစ်ချီ ပြီးသွားပေမယ့် အဖုတ်ထဲ မာထင်နေတဲ့ လီးကြီး စိမ်ထား ရတော့ အားရ ကျေနပ် နေတာပေါ့။

" ငါ့နှမ  … အမောပြေပြီလား "

" ဟုတ် … ဆရာ … ပြီးအောင် … လိုးလေ … တော်ကြာ …ကျမ ချွေးမလေး … ပြန်လာလိမ့်မယ် "

မောင့်အမေ စကားကြောင့် မြသွေး ရယ်ချင်မိတယ်။ မြသွေး ရောက်နေတာ ကြာလှပေါ့ တခါတောင် ပြီးထား ပြီးသားလေ။ စကားဆုံးတော့ ဆရာကြည်က နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ရာကနေ မျက်နှာချင်း ခွာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မောင့်အမေ ချိုင်းကြား တစ်ဖက် တစ်ချက် ထောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် မှောက်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးဆန့် ပစ်တယ်။ 

လီးကို အဖုတ်ထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်တော့ ဒေါ်မိုးစမ်း လက်က ဆရာကြည်ရဲ့ ခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်ကော့ ပေးနေတာ အတိုင်းသားပဲ။

" အားးးး …… ရှီးးးးးး …… အင်းဟင်း …… လိုးလေ ……… ဆရာ ရဲ့ "

ဖင်ကြီး ကော့လာတာနဲ့ ဆရာကြည်က ဆွဲထုတ် ထားတဲ့ လီးကို ဆက်ကနဲ့ ပြန်သွင်းရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေတာ။ တစ်ချီ ပြီးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲ အရည်များ အိုင်နေတော့ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနှင့် လီးဝင် လီးထွက် သံတွေ ဆူညံ လာတယ်။

" ဇွိ …… ဘွတ် ……… ဗြိ …… ဖွပ်ဖွပ် … ဘွတ် ……… ဗျစ် …… ဗျစ် …… အ … အားးးးး …… ဇွိ … ဘွတ်  ဘွတ်  ဘွတ် "

ဆရာကြည် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ အန်ထွက်ပြီး  ကြမ်းပြင် ပေါ်ထိ စီးကျနေတာ။

"  အင့် … ဘွတ် …… ဗျစ် … အင့် အင့်  … ကောာင်းလား … ငါ့နှမ …… ဗျစ် …… ဗွပ် "

" အားးး … အ … ကောင်းတယ် …… လိုး လိုး ……… ဆရာ …… ကြိုက်သလို လိုး …  အား … ထွက်တော့မယ် … ထင်တယ် ……… အီးးး …… အင်းဟင်း ……… ရှီးးးး "

ဆရာကြည်က အချက်၂၀ လောက် မနားတမ်း ဖိလိုးပြီး မောင့်အမေ ဘေးနား ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တယ်။

" အာ … ကျွတ် ……ဆရာကလဲ …… ပြီးကာနီးကို ……… ဟင့် ဟင့် "

မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးကာနီး ဆရာကြည်က ပညာ ပြနေတာပါ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်မိုးစမ်း မနေနိုင်ရှာ မပြီးသေးတဲ့ ကာမသုခလေး အတွက် အရှက်နဲ့ သိတ်ခါကို   ဘေးထားပြီး ဆရာကြည်ရဲ့ လီးပေါ် ခွပြီး အပေါ်က တက်လိုး နေတော့တယ်။ 

ဒီပုံစံ မောင်မြင်ရင် ယုံမှာတောင် မဟုတ်ဖူး ပုတီး တကားကားနဲ့ မိုးလင်း မိုးချုပ် သတ္တဝါ အပေါင်း အမျှပေးတေတဲ့ သူ့အမေလေ။ ခုတော့ ခပ်တည်တည် နေပြီး အရှက်အကြောက် ကြီးတဲ့ ဒေါ်မိုးစမ်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ 

မျက်လုံးမိတ်ပြီး တအားအား ညည်းရင်း အပေါ်က ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေအောင် ခွလိုးနေတာ။ ဆရာကြည်ကတော့ ဒေါ်မိုးစမ်း ပြီးကာနီး ရမ္မက်စိတ် ပြင်းထန်နေပုံကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း  အောက်က ပင့်လိုး ပေးနေတာပေါ့။

" ဇွိ …… ဘွတ် … အားးး …… ဗျစ် ……… ဟင့် …… ရှီးးး …… ဘွတ် ဘွတ် …… အ ……… အမလေးးး ……ကောင်း …ကောင်း …… ကောင်း လိုက် တာ …… ဟင့် … ဟင့် …… မ  ရ   တော့    ဘူး … ဆရာ ရယ် ……  အားးးး … ထွက် ပြီ … အားးးး … အ "

မောင့်အမေ  ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ရှာဘူး စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း ဆရာကြည်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျ သွားတယ်။ အဲချိန် ဆရာကြည်လည်း မောင်အမေ ဒေါ်မိုးစိမ်း ဖင်ကြီး ဆုပ်နယ်ပြီး အောက်က ပင့်လိုးရင်း အကနဲ့ ကြိတ်ညည်းရင်း ငြိမ်ကျ သွားတော့တာ။

သူတို့ ၂ ယောက် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တုန်း မြသွေးလည်း တိုက်ခန်း အပြင်ဘက် ပြန်ထွက် လာခဲ့တယ်။ ၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် စောင့်ပြီးမှ တိုက်ခန်းထဲ အသံပေး ဝင်လာ လိုက်တာ။ မြသွေး ဧည့်ခန်းဝ ရောက်တော့ ဆရာကြည်က ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး မောင့်အမေ ကတော့ ပုတီးလေး ကိုင်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲက ခပ်တည်တည် ထွက်လာတာပေါ့။

...........................................................................................................................

မောင့် အလုပ်တွေ အရင်နေခဲ့တဲ့ မြို့လေးမှာ ပြီးတော့ မောင်လည်း အိမ်ပြန် ကပ်လာတယ်။ မောင့်အမေ ဒေါ်မိုးစမ်းက မောင်ရောက်တော့ သူ့အိမ်သူ ပြန်သွားပါပြီ။ မောင်နဲ့ ညတိုင်းလိုလို ဆက်ဆံရင်း နေလာကြတာ ၂ လ လောက်ကျ မြသွေးတို့ လင်မယား အပြောင်း အလဲတွေ ဖြစ်ကုန်ရောပဲ။ ပြက်သနာ အစက မမမြင့်လေ သူ့ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး မြသွေးဆီ ခဏ လာနေ တာပေါ့။

တရက်ကျ ရုံးရောက်တာနဲ့ နူတ်ဆက် နေကြ အတိုင်း မမမြင့်ကို နူတ်ဆက်တော့ မျက်နှာက မကောင်းဘူး မျက်လုံးတွေ မို့အစ်နေတာ။ မြသွေးလည်း စပ်စုသလို ဖြစ်မဆိုးလို့ မေးမကြည့်ပါဘူး။ နေ့လည် ထမင်းစား နားမှ အကြောင်းဆုံ သိလိုက်ရတယ်။

" အဟင့် ဟင့် …… မပြောချင်ပါဘူး …… မြသွေးရယ် "

မြသွေး ရုံးခန်းထဲ လာထိုင်ပြီး ငိုနေလို့ မြသွေးလည်း မေးကြည့် နေတာပါ။

" ပြောပါ …… မမမြင့်ကလည်း … ဒီလူနဲ့ ဒီလူပဲ … ရှိတာ … ကူညီနိုင်ရင် … ကူညီ ရအောင်ပါ "

" ငါ … အိမ်ကို မနေချင် တော့တာ … မြသွေးရယ် "

" ရှင် … ဘာလိုလဲ …… မမမြင့်ရဲ့ "

" အမွေကိစ္စပေါ့ … မြသွေးရယ် … ဟင့် ဟင့် … ကိုသိန်းလွင်လေ … မမမြင့် ဘက်က … အမွေကို … ဇွတ် တောင်းခိုင်းနေတာ "

" အော် …… ခု နေတဲ့ …… မမမြင့်တို့ တိုက်ခန်းက …… မြသွေးတို့ … တိုက်ခန်း တွေထက် …… ပိုတောင် ကောင်းသေးတယ် "

" အေးလေ … အဲဒါကို … ကိုယ်ပိုင် အိမ်နဲ့ နေချင်တာတဲ့ဟာ … မြသွေး စဉ်းစားကြည့် … မမမြင့် … အဖေနဲ့ အမေ …  မရှိတော့ပေမယ့် …… လက်ရှိ အမွေဆိုင်အိမ်က … အကိုကြီးနဲ့ …… အမတို့ မိသားစု …နေနေကြတယ် …… မမမြင့် လည်း အရမ်းပြောလို့ …… 

မရဘူး … ဘွဲ့ရတဲ့ အထိ …အကိုကြီးနဲ့ အမက …… ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့တာလေ …  အိမ်ထောင် ကျတော့လည်း ……  အိမ်ထောင်ဦး အစက သူတို့ပဲ … ကူညီ နေတာ … မမမြင့်က …  ခုချက်ချင်း ရောင်းပြီး …… အမွေခွဲပေး ဆိုလို … ရမလား ဟ "

" အော် … အဲတာတော့ … ကိုသိန်းလွင် … လွန်တာပေါ့ … သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် …… ပြန်ကြည့် ရမယ်လေ "

" အဲတာ ပြောတာပေါ့ … မြသွေးရဲ့ … မမမြင့်က … ပြောပေးမယ် … အချိန်တော့ စောင့်ပေါ့ … အဲဒါကို … သူက …  လက်မခံနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ …အဟင့် ဟင့် ……  မနက်လင်း … မမမြင့် သူ့ဖို့ … ထမင်းထုပ် ပြီးပေးထားတယ် … ထမင်းချိုင် မယူတာ … တလလောက် … ရှိပြီ …… အိပ်ယာ ထတာနဲ့ …  သူလုပ်စရာ …  ရှိတာ လုပ်တယ် ……မလိုအပ်ပဲ စကားမပြောကြ … တော့တာပါ … မရှက်တမ်း ပြောရရင် … အတူ မအိပ်ဖြစ်တာတောင် … ကြာပါပြီ … မြသွေးရယ် … ဟင့် "

ဒီလိုနဲ့ နောက်ရင်ကျ မမမြင့် တယောက် မြသွေးအိမ် ပြောင်းလာ တော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဝန်ထမ်း အချင်းချင်းမို့ရယ် ပြီးတော့ မြသွေး ရုံးရောက်ကာစ အကူညီအများကြီး ရဖူးတာမို့ မမမြင့်ကို လက်ခံ ထားလိုက် ရတာပေါ့။ 

မမမြင့် ရောက်ပြီး ၂ ပတ်လောက် နေတော့ မောင့် အမူယာတွေ မူမမှန်တာ မြသွေး သတိထားမိ လာတယ်။ ညညဆို ကားနဲ့ အပြင်ထွက်ရင် မမမြင့်က အကြောင်း တခုခု ပြပြီး ပါသွားတန်တာ။ မြသွေးလည်း ပထမ ထင်တာက သူ့ယောင်္ကျားကို မောင်အပြင် သွားရင်း လိုက်ပို့ ခိုင်းပြီး ချောင်းတယ် ထင်နေတာပေါ့။ 

မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်း စာတယ်လေ လင်မယား သဘာဝ ကာမစိတ် ကြွတဲ့ချိန် မမမြင့်လည်း ဆာနေ ရှာမှာ။ မြသွေးလည်း မာယာ သုံးပြီး မောင့်ကို မသိ မသာလေး မေးကြည့် မိတယ်။ မမမြင့် ကိုတော့ အားနာလို့ မမေးဖြစ်ပါဘူး။

မြသွေး ထင်တဲ့ အတိုင်း မမမြင့်က လင်ကို စိတ်မချတော့ သူ့တိုက်ခန်းဘက် သွားသွား ချောင်းတယ်တဲ့။ အစတော့ မြသွေးလည်း ပါသည့်ပါသာ နေလိုက်တာပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်း မောင်နဲ့ မမမြင့်တို့ ဆက်ဆံရေးက ပိုရင်းနှီး လာသလို ခံစား လာရတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေးနဲ့ မမမြင့်က မနက် ရုံး အတူသွားပြီး ညနေစောင်းမှ တိုက်ခန်း ပြန်လာ တတ်တာလေ မောင်နဲ့ မမမြင့် ၂ယောက်ထဲ နေဖို့က အခွင့်ရေး နဲပါတယ်။ 

ရုံးပိတ်ရက်လည်း ၂ ယောက်အတူ ဈေးသွား တိုက်ခန်း ပြန်ရောက် တော့လည်း ထမင်းဟင်း အတူ ချက်ကြပေါ့။ နေ့ခင်းဘက် မြသွေးတို့ လင်မယား ခဏအိပ်ရင် မမမြင့်က ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့် နေတတ်တာ။ ဒီလိုနဲ့ တရက် မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ အိပ်နေတုန်း ခြေသံ ကြားလို့ မျက်လုံး အသာဖွင့် ကြည့်တော့ မမမြင့်လေ ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ဝင်လာတာ။ 

မောင်က ကုတင် ခေါင်းရင်းဘေးက စားပွဲခုံမှာ ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး သူ့အလုပ် ကိစ္စတွေ လုပ်နေ တာပေါ့။ မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မောင့်နားလေး အရောက် မြသွေး အိပ်မအိပ် မျက်နှာ တချက်ကြည့်ပြီး ရင်လျား ထားတဲ့ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် နေတာ။ ထမိန် ခါတော့ မမမြင့် နို့အုံကြီး ဖွေးကနဲ့ မြသွေး ကိုယ်တိုင် မြင်လိုက်ရတယ်။ 

မမမြင့်က မြသွေး တိုက်ခန်း လာနေတော့ အားနာတာနဲ့ တူပါတယ် မြသွေး အင်္ကျီတွေ ယူယူ လျှော်ပေး တတ်တာလေ။ မြသွေး မလျှော်ဖို့ ပြောလည်း ဇွတ်ယူ လျှော်နေတာနဲ့ လွတ်ထား လိုက်တယ်။ မောင့်နားလေး ထမိန် ပြင်ဝတ် ပြီးတာနဲ့ ကုတင် ခြေရင်းဘက် ထားတဲ့ အဝတ်ဟောင်း ခြင်းနား လျှောက်လာတာ။ 

ဖင်ကြီး ကုန်းပြီး အဝတ်ချင်း အဟောင်းထဲ မြသွေး အဝတ်စားတွေ ရွေးယူ နေတဲ့ မမမြင့် ဖင်ကို ခိုးကြည့်ပြီး မောင့် ပုဆိုးကြားထဲ လီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ မမမြင့်က မြသွေး အင်္ကျီ အဟောင်းတွေ လျှောဖို့ ယူရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို ခါယမ်းပြီး အခန်းပြင် ပြန်ထွက် သွားတာ။

မြသွေး စိတ်ထင်တာလား မသိဘူး သတိ ထားမိ နေတာ ၃ ရက်လောက် ရှိပြီ။ မမမြင့် တယောက် မောင့်ကို ခုတလော အထာတွေ ပေးနေတာ ထင်တယ်။ တရက်ကျ ရုံးက ပြန်တော့ ရေချိုးပြီး မမမြင့်က အင်္ကျ ီလက်ပြတ်  အစိမ်းလေးနဲ့ ထမိန်စကပ် အပျော့ သားလေး ဝတ်ထားတာ။ 

တချိန်လုံး လိုလို ထုံးထားတဲ့ ဆံနွယ် တွေကို နောက်ကျောဘက် ဖြန်ချထားပြီး အမို့ အမောက် တွေနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်တော့ ထမိန် စကပ်အောက် ဖင်သားစိုင်တွေ ကလည်း လမ်းလျှောက် ရင် တုန်တုန် နေတယ်။ ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေးလေးက အင်္ကျီအောက်နားစနဲ့ ထမိန်အထက်ဆင်ကြား ထွက်လာတာ။ 

ညပိုင်း ထမင်း စားတော့ သူ့ယေင်္ကျား အကြောင်း မြသွေး ပြောပြလိုက် သေးတယ်။ ရုံးမှာ သူ့ ယောင်္ကျားက မြသွေးကို ဖုန်းဆက်ပြီး မမမြင့်ကို အိမ်ပြန်လာဖို့ ပြောလို့ပါ။ ထမင်းစားရင်း မြသွေး စကားကို  နားထောင် နေတဲ့ မမမြင့်ရဲ့ နို့အုံတွေကို မောင်က ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ မြသွေး သတိထား မိပါတယ်။ 

မမမြင့်က မပြန်ချင် သေးဘူးပြောတာ သူ့ယောင်္ကျားကို မှတ်လောက်အောင် ပစ်ထားမယ်တဲ့။ ထမင်းစားပြီး တီဗွီ ကြည့်ကြတော့ မြသွေး ကြိုက်ကြိုက်နဲ့ တအား စားမိတဲ့ ငပိရည်ချို တန်ခိုးက ပြပြီလေ။ မျက်ခွံတွေ တအား လေးလာပြီး အိပ်ချင် လာတယ်။ 

" ကဲ …… ဒီနေ့တော့ … မြသွေး ဒေါင်းပြီ … စောစော အိပ်တော့မယ် …မောင်နဲ့ မမမြင့်ပဲ … ဆက်ကြည့် ကြတော့ "

နူတ်ဆက်ပြီး မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တချိုးထဲ အိပ်ပစ် လိုက်တာ။ ည၁၁ခွဲလောက်မှ တရေးနိုးလာတယ်။ ဘေးနား စမ်းကြည့်တော့ မောင်ကလည်း မရှိ ရေကလည်း ငတ်နေတာ။ အိပ်ချင် မူးတူးနဲ့ ထပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ရေခဲ သေတ္တာဆီ လျှောက်လာ လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်တော့ မောင့်အမေ အရင် နေသွားတဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ဖျက်တော့။ 

" အဟင်း ဟင်း … အင့် …… အာ ………ဟာ "

ညည်းသံ သဲ့သဲ့ကြားလိုက်မိတာ အမှု့မဲ့  အမှတ်မဲ့ ပါပဲ။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်ပြီး ရေဗူး တဗူး ဖွင့်သောက် ပစ်တယ်။ ရေသောက်ရင်း မျက်စိ ကစားကြည့်တော့ တီဗွီက ဖွင့်လျက်သား မောင်ရော မမမြင့်ရော ဧည့်ခန်းထဲက ခုံပေါ် မရှိကြဘူး။ 

မြသွေး စိတ်ထဲ ထူးဆန်း နေတုန်း ရုတ်တရက် မမမြင့် နေတဲ့ အခန်းက ညည်းသံကို သတိရမိ သွားတာပေါ့။ ရေသောက်ပြီး မမမြင့် အိပ်ခန်းရှေ့ ပြန်လျှောက်တော့ အိပ်ခန်း တံခါးက ပွင့်ပြီး လက် ၅ လုံး စာလောက် ဟနေတယ်။ 

" ဟင့် … အ …… ကျွတ် ကျွတ် "

ညည်းသံ ပီပီသသကို ကြားလိုက်မိတာ။ စိတ်ထဲ မမမြင့် နေမကောင်းများ ဖြစ်နေလားပေါ့။ တံခါး တွန်းဖွင့်မယ် အလုပ် ယောင်္ကျားသံ ကြားလိုက်မိလို့ မြသွေး မျက်လုံး ပြူးသွား ရတယ်။ 

" ကောင်းလား ...မမမြင့် "

ဒီအချိန်ကြီး မမမြင့် အခန်းထဲ မောင်က ဘာလို့ ရောက်နေတာလည်း တွေးရင်း ဟနေတဲ့ တံခါး ကြားကနေ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။ မြသွေး ရုတ်တရက် အံအော မှင်သက် သွားရတယ်။ ထင်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းပေါ့။ 

အိပ်ခန်းထဲ မမမြင့်က မောင်ယက်ပေး တာကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး အရသာ ခံနေတာလေ။ ခဏနေတော့ မောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့်ကို ပြန်ပြီး လီးစုပ်ခိုင်းနေတယ်။ မမမြင့် ကလည်း မခေပါဘူး ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်းထိ သွင်းပြီး စုပ်ပေးနေတာ။

" ပြွတ် … ပလပ် … အွန့် ……… ရှီးးးး … ရပြီ ရပြီ …မမြင့် ……လိုးကြစို့ "

" ပြွတ် … ပလွပ် …… အင်း …… အောက်ဆင်း လိုးရအောင် … ကိုမင်း … အိပ်ယာပေါ် ……အရည်တွေ ရွှဲကုန်လိမ့်မယ် …… မြသွေး ပြန်လာလို့ … သိရင် …… မကောင်းဘူး "

မြသွေးက မမမြင့် နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ စကား သွားသွား ပြောတတ်လို့ မမမြင့်က မြသွေး အိပ်ခန်းထဲ လာရင် အိပ်ယာပေါ် အနံ့သက် ရမှာ စိုးရိမ်နေပုံပါ။ 

စကားပြောပြီး တာနဲ့ မမမြင့်က ကုတင်ပေါ်က အရင်ဆင်းပြီး စားပွဲခုံ အစွန်းလေး လက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ် ထားတယ်။ မောင်က မမမြင့် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လှန်တင်ပြီး နောက်ကနေ  မမမြင့် ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ 

" ရှီးးးးး … ဘွတ် ……မမမြင့် "

" ဘာလဲ … ကိုမင်း "

" ကုတင်စောင်း … ကုန်းပေးပါ့လား "

ခါးက ညွတ်မထားတော့ မောင်က လိုးရတာ အားမရတာ နေမှာ။

" အင်း … အရည်တွေ အပြင်ထုတ်နော် … ကိုမင်း "

" အင်းပါ … ဖင်ပေါ်ပဲ …… ထုတ်လိုက်မယ် "

အဲဒီနောက် မောင့် စကားဆုံးတော့ မမမြင့်ကာ ကုတင်စောင်း လေးဖက်ကုန်းပြီး ရှေ့ကိုယ်လုံးကို အိပ်ယာပေါ် ကပ်ပေးထားတာ။ မမမြင့် ဖင်က အိပ်ခန်းဝနဲ့ တည့်တည့် ရောက်လာလို့ မြသွေး ကြည့်ရင်း မနာလို ဖြစ်မိသေးတယ်။ 

မြသွေးထက် အသက်ကြီးသလို ခါးအောက် ဖင်ကြီးကလည်း ကုန်းလိုက်တော့ ကားထွက်လာတာ အကြီးကြီးပဲ။ မောင်က မမမြင့် ကုတင်ပေါ် အတက် ထမိန်ဆွဲချွတ် လိုက်တော့ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်က ဖွေးဥ နေတာ။

ဖင်ကြားထဲ ရှုံ့ဝင်နေတဲ့ အသားစိုင် အတွန့်လေးက နီညိုရောင် သန်းနေတယ်။ မောင်က မြသွေးကိုသာ ဖင်ယက် မပေးတာ မမမြင့်ကျ စိတ်ပါ လက်ပါကို ယက်ပေး နေတာ။ ၃ မိနစ်လောက် ယက်ပေး ပြီးမှ နောက်ကနေ ဖင်သားစိုင် ဘေးကို ညှစ်ဆွဲပြီး လိုးပေး နေတာ။

" ဗျစ် … ဗွတ် …… မမမြင့် ရယ် …… အင့် … အင့် …… ဗျစ် ……ဘွတ် … အင့် …… ဖွပ် ………… ဘွတ်  ဘွတ် "

" ဟာ … ကျွတ် … ကိုမင်း …… အဟင့် ဟင့် "

မမမြင့် ဖင်နဲ့ မောင့် ဆီးခုံး ကပ်သွားတိုင်း အကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းသံ လေးတွေ ထွက်နေတာပေါ့။ မောင့် မျက်နှာပေါ် မှာလည်း မမမြင့် စောက်ရည်တွေ ပွပြီး မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ တချက်ချင်း ဆွဲလိုး နေတာ။ မမမြင့် လက်၂ ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ကော့ပေး နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း မောင့် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး မမမြင့် အင်္ကျ ီ အပြင်ကနေ နို့တွေ ဆွဲညှစ် လိုးနေပြန်ရော။

" ဗျစ် … အ ……ဘွတ် … အမလေး ……… ကိုမင်း ရယ် … အားးးး ……… ရှီးးးးးး "

မမမြင့် ခေါင်းလေး လှန်တက်လာရင်း ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြိတ်ခံနေပုံပါ။ တချက်တချက် မောင့်ကို နောက်ပြန် လှည့်ကြည့်တဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေပေမယ့် လီးမဝင်တာ ကြာနေတဲ့ မမမြင့် အဖုတ်က လိုလို လားလားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်တိုး ကပ်ပေး နေတာ။ 

အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ လင်နဲ့ ဝေးတော့ ကာမမီးတွေ တောင်လောင် လာတာပေါ့။ ဒါကလည်း မမမြင့်မှ မဟုတ်ဘူး အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတိုင်း ကြုံဖူးမှာပါ။ မောင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပြီး ပြန်ဆောင့် ပေးနေတာ။

" ရှီးးး…… အ …… အင့် …… ကိုမင်း ရယ် ……… အင်းဟင်း …… အင့် ……  အင့် …… အင့် ……အ ……အားးးး "

အိပ်ခန်းထဲ ဖန်းချောင်း မီးအောက် မြင်ကွင်းက ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နဲ့ပါ။ မောင်ကလည်း မမမြင့်  ခါးလေး ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုး နေတာ။ မြသွေး သွေးသားတွေ ဆူပွက် လာရတယ်။ မမမြင့် ဖင်ကြီး တုန်ခါသွားတိုင်း မြသွေး အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ ခံစား လာမိတယ်။ 

မြသွေး စောက်ပတ်ကို အမြဲလိုး နေတဲ့ လီးကြီးလေ ခုတော့ မမမြင့်ရဲ့ အဖုတ် ထဲမှာ။ မြသွေး မနာလို သလိုလို အူတို သလိုလို ခံစား မိနေတာ။ မြသွေး ကိုယ်တိုင်လည်း မောင့် ကွယ်ယာ ဖေါက်ပြန်ထားတော့ မောင့်ကို အပစ် မမြင်မိပါဘူး။ 

မမမြင့် ကလည်း ဒီလောက် ဆောင့်လိုး ပေးနေတာကို အားမရတဲ့ ဟန်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးနေတာ။ မမမြင့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ မောင့် လီးကို ကြည့်ပြီး မြသွေး စောက်ခေါင်းထဲက  အရည်တွေ စိမ့်ထွက် လာတယ်။ 

ချွေးတဒီးဒီးနဲ့ အံကြိတ် လိုးနေတဲ့ မောင့်ရဲ့ လိုးချက် တွေက မမမြင့် အတွက် အားရ စရာကြီးပါ။ မြသွေး  အကြည့် မရွေ့ချင် လောက်အောင် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင် ထားတယ်။ အဖုတ်လေး ၅ ချက် ၆ ချက် လောက်ပဲ ဖိပွတ် လိုက်တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ပဲ အရည်တွေ စီးကျလာပြီး ဒူးတွေပါ တုန်လာနေပြီ။ 

ဒီချိန် ဖြစ်နိုင်ရင် မောင့်ကို မြသွေး ကိုယ်တိုင်ကို အပေါ်က ခွလိုး ပစ်ချင် မိတာ။ စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြ နိုင်တဲ့ ဝေဒနာလေး ခံစား လာရလို့ ဆက်မကြည့်ချင် တာနဲ့ မမမြင့် အိပ်ခန်းဝက ခွာပြီး မြသွေးတို့ အခန်းဘက် ပြန်လာရင်း အိပ်ယာပေါ် လှဲချ ပစ်လိုက်တယ်။ ပက်လက် လှဲရင်း မြသွေး မျက်လုံးထဲ မမမြင့်နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေပုံတွေ ပြန်မြင် နေတယ်။

ပြန်တွေး ကြည့်တော့ မြသွေး အပစ်လဲ ပါပါတယ်။ လင်ရှိ မိန်းမ တယောက်ကို အိမ်မှာ လက်ခံ ထားမိ တာလေ။

" ကျွီ …… အီ …… "

နောက် ၁၅ မိနစ် လောက်မှ တံခါးဖွင့်သံ ကြားတော့ မြသွေးလည်း ငြိမ်နေ လိုက်တယ်။ မောင်က မြသွေး ပါးလေးကို နမ်းပြီးမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွအိပ် နေတာ။ မျက်နှာချင်း ကပ်နေတော့ မမမြင့် စောက်ရည်နံ့ လေးတွေ မောင့်ပါးစပ်က ရနေ သေးတယ်။

နောက် ၅ ရက် လောက်နေတော့ ည ၁၂ နာရီ လောက် မြသွေးတို့ အိပ်ခန်း တံခါးက တဂျစ်ဂျစ်နဲ့ အသံ မြည်လာ တတ်တယ်။ အဲဒီ အသံကြား ပြီးရင် မောင်က မြသွေး အိပ်နေတာကို သေချာ ကြည့်ပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထသွား တတ်တာ။

နာရီဝက် ၄၅ မိနစ်လောက် ကြာမှ ပြန်လာ တတ်တယ်။ ၃ ရက်လောက် နေတော့လည်း ည၁၁ ခွဲလောက် တခါ ထပ်ကြားရတာ အဲချိန် မြသွေး ထကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာပါ။ မောင်ထွက် သွားပြီး ခဏလေး နေမှ မြသွေး ထပြီး ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မောင်က မမမြင့် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေ တာပေါ့။

" ကျွတ် … သူ့အကြောင်း … ခဏ မေ့ထား … ကိုမင်း "

၂ ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ မမမြင့်က မောင့်လီးကို ပွတ်သပ် ပေးရင်း စကား ပြောနေကြတာ။ မမမြင့်က သူ့ယောင်္ကျား အကြောင်း မေးတာ မကြိုက်ဖူး ထင်တယ် မျက်နှာက တမျိုးလေး ဖြစ်နေတယ်။

" မမမြင့် … မကြိုက်ရင် … မပြောတော့ပါဘူး "

မောင်က ချက်ချင်း လေသံပျောလေးနဲ့ ပြောတော့ မမမြင့်က မောင့် ပါးကို နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက်တာ။

"  အင့် … ကျန်တာတွေ မေ့ပြီး … ခု မမမြင့် ဟာကို …… ယက်ပေးကွာ "



 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>



သခင့် ခြေတော်ရင်း အပိုင်း ( ၁ )

သခင့် ခြေတော်ရင်း  အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသားသည်။

မြသွေး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသ ဖြစ်နေမိတယ်။ ခရီးထွက် ရာက ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကိုလည်း မျက်နှာပူလို့ တနေကုန် ရှောင်နေရတာ။ မောင့် အထက် အရာရှိ ကြောင့်ပေါ့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ် အပျက် တွေက ပြန်တွေးတိုင်း ရင်ခုန်ရသလို ရှက်လည်း ရှက်မိပါတယ်။ 

မောင် ရာထူးတက်တော့ သူ့ဆရာကို အိမ်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခံချင်တယ် ပြောလို့ မြသွေးလည်း အမြည်းအတွက် ဈေးသွား ချက်ပြုတ် ကြော်လှော် နေတာ နေ့လည်မှ ပြီးတာ။ မောင်က ဖုန်းတဂွမ်ဂွမ် ဆက်ပြီး ဟိုဟာလေး ကြော်ဦး ဟင်းရည်လေး လုပ်ဦး စုံနေတာပါပဲ။ ညပိုင်း မောင့်ဆရာ ပါလာတော့ အသက် ၅၀ လောက် အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည် ခန့်ခန့်နဲ့ စကားပြောရင် ပြုံးပြီး ပြောလေ့ ရှိတယ်။

သူနာမည်က ဦးဇေယျာတဲ့ မိန်းမလည်း ရှိတယ် မိသားစုက နယ်မှာ နေတာ။ သူ့မိန်းမ နာမည်က ဒေါ်လှလှနွယ် သားတယောက်ရှိတယ် ပြောတယ်။သူတယောက်ထဲ ဒီမြို့လေးကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်နေတာ ၂ လကျော်ပြီ။ ရုံးက ပေးတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ နေပေမယ့် စားရေး သောက်ရေး အဆင်ပြေပုံ မရဘူး။

မြလေး ချက်ပြုတ်ပေးတဲ့ အသားကြော် အရွတ်ကြော် အမြည်းတွေ ကို တပန်းကန်ချင်း စားပြီး ချီးကျူးနေတယ်။ မြသွေး လည်း အဲချိန် စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျ နေမိတာပေါ့။ ကိုယ့် လင်ရဲ့ အထက်အရာရှိက မြသွေး လက်ရာကို သဘော ကျနေတာလေ။ ဘီယာသောက်လိုက် မောင်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးလိုက်နဲ့ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်သွားတယ်။

အဲဒီနောက် ၁ လလောက် နေတော့ အိမ်မှာ ဝင်ထွက်နေရင်း မိသားစုလိုပဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ မြသွေး အတွက် လက်ဆောင် အင်္ကျီတွေ ရေမွှေးပုလင်းတွေ ခဏတိုင်း ဝယ်ပေးရှာတယ်။ ဦးဇေယျာက အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတွေ စားချင်ရှာတာပါ။ ဦးဇေယျာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေ မေးပြီး ချက်ကျွေး ပါတယ်။ 

" မောင် ... ရာထူး တိုးတာ ... ဆရာ့ ကျေးဇူးတွေ အများကြီးပါတယ် ... မြသွေးရဲ့ ... မောင်တို့ မြို့လာတုန်း ... တတ်နိုင်သလောက် ... ပြုစုရမှာ "

ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ မောင်က သူ့ဆရာရဲ့ ကျေးဇူးတရားတွေ ပြောပြနေတာ။

" အင်းပါ ... မောင်ရယ် ... ခုလည်း ... ဆရာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ... ဟင်းတွေ မြသွေး ချက်ကျွေး နေတာပါ "

" ဟုတ်ပါ့ ... နေ့လည်က ... ရုံးကို ဆရာ ထမင်းစားပြီး ပြန်လာတော့ ... ဆရာက ... မြသွေးလို မိန်းမမျိုး ရရင် ... တယောက်လောက် ... ထပ်ယူချင်တယ် ပြောနေတာ "

" အိုရ် ...... မောင်ကလည်း ... မြသွေးက ... အဖေ အရွယ်မို့ ... ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံပေးတာပါ "

မောင့်စကားကြောင့် မြသွေး မျက်နှာလေး အို့တို့အမ်းတန်း ဖြစ်သွားရတယ်။

" ဟာ ...... ဆောရီး ...... မြသွေးရယ် ...... မောင်ပြောတာက ...... မြသွေး ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ ...... စားကောင်းလို့ ...... ဆရာက ခံတွင်းတွေ့နေတာ ... ပြောတာပါ "

" ဟွန့် "

မောင်က မြသွေး ပါးလေးကို နမ်းပြီး ပြာပြာသလဲ ရှင်းပြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေး စိတ်ထဲ ဖျက်ကနဲ့ နေ့လည်က အဖြစ်အပျက်ကို သတိရမိ သွားတယ်။ 

...............................................................................................................................

" ဆရာ ... ထမင်း ထပ်ထည့်နော် "

" ခုထိ ... ဆရာ ဆရာလို့ ... ခေါ်မနေပါနဲ့ ... မြသွေးရယ် ... အိမ်က ခေါ်သလို ... ဦးဇေ ပဲခေါ်ပါ "

" ဟုတ်ကဲ့ ... ဆရာ ...... အဲ  ......... ဦး ........ ဦး ..... ဦးဇေ ........ ခ်ခ်  ခ်ခ် "

မောင်က ဆရာပဲ ခေါ်လို့ မြသွေးလည်း ဦးဇေယျာကို ဆရာလို့ လိုက်ခေါ်ရင်း နူတ်ကျိုးနေတာပေါ့။ 

" ဒီဟင်းရည်လေး ... ထပ်ထည့်ပေးပါဦး ...... မြသွေးရယ် ...... ကောင်းလွန်းလို့ပါ "

ဆူးပုတ်ဟင်းချို ထပ်ထည့်ခိုင်းနေတာပါ။ မရမ်းသီး ထောင်းလေးရယ် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်ရယ် ငရုပ်သီး ထောင်းရယ် ဆူးပုတ် ဟင်းချိုရည်နဲ့ ဆိုတော့ ဆရာက ခါတိုင်းထက် ထမင်း ပိုစားတော့တာ။ မြသွေး ဟင်းချိုရည် ထပ်ထည့်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ် လာချပေးတော့ ဆရာ့ မျက်လုံး အစုံကြောင့် မျက်နှာမထား တတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ မြသွေး အင်္ကျီထဲက ချွန်ထွက် နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆရာက စိုက်ကြည့်နေလို့လေ။

နေ့လည်က ဆရာ ထမင်းလာမစားခင် ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျားလျက်နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာတာ။ 

" တီတီ ...... တီတီ "

ရေချိုးခန်း ရှေ့အရောက် ကားဟွန်းသံကြားလို့ အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်တော့ ဆရာဖြစ်နေတယ်။ ထမင်းလာစားမှန်း သိလို့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အင်္ကျီအဟောင်းလေး ပြန်ဝတ်တော့ ဘော်လီ မဝတ်မိတာပါ။

ဟင်းရည်ပန်းကန် ချတော့ ခုံစောင်းနဲ့ ထိမိပြီး ဟင်းရည်က ဆရာ့ ပေါင်ကို စင်မိသွားတယ်။ ဆရာက မြသွေးနို့အုံပဲ စိုက်ကြည့် နေတော့ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး လက်တွေပါ တုန်လာရတာ။ 

" ဟင် ...... ကန်တော့နော် ......... ဆရာ ...... ဟို  ဟို ...... ဦးဇေ "

မြသွေး ချက်ချင်းပဲ ဆရာ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ သပ်ချ ပေးလိုက်တယ်။ အဲခါကျမှ ပိုဆိုးရောပဲ ပေါင်ကို မထိပဲ စိတ်လောပြီး ဆရာ့ပေါင်ကြားထဲ လက်က ရောက်သွားတာ။ ပုဆိုးအောက်က ခပ်နွေးနွေး ပျော့အိအိ အရာကို ပွတ်ဆွဲချသလို ဖြစ်သွားမိတာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ပဲ။

...................................................................................................................

" အ  ......... အ .......... မောင့် "

ရုတ်တရက် မြသွေး ဟာလေးထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ အတွေးစတွေ ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ နေ့လည်က အဖြစ်ကို ပြန်တွေးမိတုန်း မောင်က မြသွေ ကိုယ်ပေါ် မျက်နှာချင်း ဆိုင် မှောက်ချပြီး သူ့ဟာကို ထည့်လိုက်တာပါ။

" ရှီးးးးးးးး ........ အထဲမှာ ........ အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ .......... ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ ........... မြသွေးရယ် .......... အင့် ......... ဘွတ် .......... ဘွတ် "

မြသွေး ဆရာနဲ့ အဖြစ်ပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း အရည်တွေ အိုင်နေတာ နေမယ်။ မောင့် စကားကို ပြန်မဖြေပဲ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ကာမ အရသာလေး ခံယူနေမိတယ်။ 

ခါတိုင်း မောင်ပြီးရင်တောင် ဇပ်တငမ့်ငမ့် နဲ့ ကျန်နေခဲ့တဲ့ မြသွေး ဒီညတော့ ၂ ချီ ဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတာ။ မောင့် မျက်နှာအနံ့ နမ်းရင်း လည်းပင်းကို အကွက် ထင်အောင် စုပ်မိသွားတယ်။ မောင် ပြီးလား မပြီးလား မသိတော့ပါဘူး။ ၂ ခါ ဆက်တိုက် အရည် ထွက်တော့ နုန်းပြီး အိပ်ပျော် သွားတာ။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ဆရာလာတိုင်း ဆရာ့ပေါင်ကြားကို မကြည့်မိအောင် ထိန်းနေရတယ်။ တချက်တချက် တော့ ခိုးကြည့်မိတာပေါ့။ ဆရာကလည်း အနေအထိုင် ရဲတင်းလာတော့ မြသွေး စိတ်ပင်ပန်း လာရတော့ တာပဲ။ စကားပြောရင် ဟိုပုတ် ဒီပုတ်နဲ့ ပြောဆိုတော့ ဆရာ့ဘက်က ပိုပြီး ရင်းနှီးသလို ဆက်ဆံတာလား မသိဘူး။ 

မြသွေး စိတ်ထဲ အမြဲစိတ်လှုပ်ရှား နေရတယ်။ ပြန်တွေးကြည့်တော့ မြသွေးက အပျိုလည်း မဟုတ် အိမ်ထောင် သက်တမ်း ၃ နှစ်တောင် ကျော်လာခဲ့ပြီ။ စိတ်တအား ကြွတဲ့ ညတွေဆို မောင်နဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ ကာမ ဆက်ဆံကြတာလေ။ 

ဆရာနဲ့ လက်ပွန်းတတီး နေရုံလေးကို ဘာလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမူ့က ပြင်းထန် နေရတာလည်း စဉ်းစား မရတာ။ ရာထူး တိုးလာတဲ့ မောင်လည်း တဖြည်းဖြည်း ခရီးထွက်တာ များလာရပြီ။ မောင်တို့ ကုမ္ပဏီက အိမ်ဆောက် ပစ္စည်းတွေကို ပြည်ပက သွင်းပြီး ပြည်တွင်း ပြန်ဖြန့်တော့ ရုံးခွဲတွေက နယ်မြို့တွေမှာပါ ရှိနေတာပေါ့။

အရင်ဆို ၁ ညအိပ် ၂ ရက်လောက်ပဲ ကြာတတ်တဲ့ မောင်တယောက် ဒီတခေါက်ကျ ၁၀ ရက်လောက် ကြာသွားတာ။ အဲဒီ ၁၀ ရက် အတွင်း မြသွေးလည်း စိတ်အလို လိုက်မိသွားတယ်။

........................................................................................................................

" မင်းဇော် ... ဒီတခေါက် ... နယ်ဘက် ပစ္စည်းသစ် ပရိုမိုးရှင်း လုပ်မှာ .. မင်းကိုယ်တိုင် ... သွားရမှာ ထင်တယ် "

" ဟုတ် ... ဆရာ ... ကျနော်ပဲ ... သွားရမှာပါ "

" အေးပါ ... ကာစတန်မာ အသစ်တွေကို ... သေချာလေးရှင်းပြပြီး ... ကုမ္ပဏီရဲ့  ပစ္စည်းတွေကို အရောင်းတက်အောင် ကြိုးစားကွာ ... မင်း ပါးနပ်ရင် ... ရှေ့လျှောက် ... တက်လမ်းတွေ အများကြီး "

နက်ဖန် ခရီးထွက်မယ့် မောင့်ကို ဆရာက ဘီယာ သောက်ရင်း လုပ်ငန်း အတွေ့ကြုံတွေ ရှင်းပြ နေတယ်။ မြသွေးက ဘေးကနေ အမြည်း လုပ်ပေး ရတာပေါ့။ ဆရာတပည့် ၂ ယောက် ၁၁လောက်ထိ လုပ်ငန်းကိစ္စ ပြောဆိုနွေးရင်း စားလိုက် သောက်လိုက် နဲ့  မိုးချုပ် သွားတော့ ဆရာ့ကို မောင်က အိမ်မှာပဲ အိပ်ဖို့ ပြောနေတာ။

 မြသွေးလည်း ဆရာ့ဖို့ မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းနဲ့ ကပ်လျက် အခန်းလွတ်မှာ အိပ်ပြင် ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ မနက် ၅ နာရီလောက် မောင်တို့ ရုံးက ကားလာခေါ်တော့ မောင်လည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက် သွားတာပေါ့။ 

မြသွေး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်မပျော် တော့ပါဘူး ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်နဲ့ ၆ နာရီ ခွဲတော့ မနက်စာ ချက်ပြုတ်ပြီး ဆရာဖို့ ကော်ဖီနဲ့ ပေါင်မုန့် ကြက်ဥကြော် လုပ်ပေး ထားတယ်။ ၇ နာရီ ဆရာ အိပ်ယာနိုးတော့ မြသွေး လုပ်ပေးထားတဲ့ ပေါင်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီ သောက်ပြီး ရေချိုးချင်ကြောင် ပြောနေတာ။

" မြသွေး ...... ဦးဇေ ... ရေတခါတည်း ချိုးသွားမလို့ ... မင်းဇော် ... အဝတ်စား တစုံလောက် ... ထုတ်ထားပေးဦး ... တိုက်ခန်းရောက်မှ ... ရုံးဝတ်စုံ လဲလိုက်တော့မယ် "

" ဟုတ် ... ဦးဇေ "

မြသွေးလည်း ကော်ဖီခွက်နဲ့ ပါမုန့်ပန်းကန်လေး ဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ဆရာ့ ကိုယ်လုံးက မောင့်ထက် ထွားတော့ မောင့်အင်္ကျီ ပွတဲ့ဟာ တထည်နဲ့ ပိုးပုဆိုး တထည် ထုတ်ယူရင်း ရေလဲ ပုဆိုးအဟောင်း တထည်ပါ တခါတည်း ယူလိုက်တာ။ 

ဆရာ့အိပ်ခန်းထဲ အင်္ကျီနဲ့ပိုးပုဆိုး ဝင်ထားပြီး ရေလဲ ပုဆိုးကို ပေးဖို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့တယ်။ ရေလဲပုဆိုးကို တချက်ခါပြီး ပေးဖို့ တံခါးနား ရောက်တော့ တံခါးက မပိတ်ပဲ လက်၂ လုံးလောက် ဟနေတာ။ တံခါးမဖွင့်ခင် မြသွေး လှမ်းကြည့်တော့ ရေလဲပုဆိုးပေးဖို့ အခက် တွေ့သွားရတယ်။ 

ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ဆရာက ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ ကျောပေးပြီး ရေပန်း အောက် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတာ။ မြသွေး ကြည့်နေတုန်း ဘေးတစောင်း လှည့်လာတော့ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက မြသွေးကို ရင်ခုန်သံ မြန်လာစေတယ်။ 

ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ပေါင်ကြားက ဟာကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး သေချာ ဆေးကြောနေတာ။ အသန့်ပြန် ကြိုက်တဲ့ပုံပါ။ တဖြည်းဖြည်း ဆရာ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ထောင်မတ်လာပြီး ဆရာ့လက်တွေက ထိပ်နားလေး ဖိပွတ်နေတယ်။ 

နဲနဲလှမ်းနေပေမယ့် မောင့်ဟာထက် သိသိသာသာ ကြီးပြီး ရှည်လည်း ရှည်နေတာ။ မြသွေး စိတ်ထဲ မယိုးမယွနဲ့ လက်တဖက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်မိနေတယ်။ ဒါက မြသွေး ဘဝမှာ သူစိမ်းယောင်္ကျား တဦးရဲ့ ဟာကို ချောင်းကြည့်ရင်း အလိုလျောက် လုပ်မိတာပါ။ 

ကာမ အာရုံ စွဲကပ်ပြီး မျက်လုံးလေး မိတ်ရင်း ပေါင်ဂွလေး ပွတ်ချေ နေမိတာပေါ့။ ရရှိလာတဲ့ ကာမအရသာ လေးကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့ သွားစေတယ်။ စိတ်ထဲ ဆရာ့ပုံရပ်တွေ ထင်ဟပ်နေတုန်း အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားလည်း မသိလိုက်ဘူး။ မြသွေး ပုခုံးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက်လာမှ သတိ ပြန်ကပ် လာတာ။

" မြသွေး "

" ဟင် ...... ဦးဇေ "

မျက်လုံးအပွင့် မြသွေးနာမည် ခေါ်သံနဲ့ အတူ ဆရာ့လက်က မြသွေး ပခုံးပေါ် တင်ထားလျက်လေး။ တဆက်တည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်မိမှ မျက်နှာကို ရေနွေးပူနဲ့ ပက်လိုက်သလို ခံစား လိုက်ရတာ။ မြသွေး ညာလက်က ရေလဲပုဆိုးလေး ကိုင်ပြီး ဘယ်လက်က ထမိန်ကြား ပွတ်နေမိတယ်။

" ဟို    ဟို ......... ရေလဲ ......... ပုဆိုး ...... လာ .............. လာ ........ လာပေးတာ ...... ဦးဇေ "

ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း တဘက်ပတ်ထားတဲ့ ဆရာ့ကို ရေလဲပုဆိုး ပေးရင်း အမြန်ထွက်ပြေး လာရတာ။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ရင်တုန် နေတုန်းပဲ။ ဆရာ အိမ်က ထွက်သွားမှ မြသွေး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ လိုက် တယ်။ 

မျက်နှာပူလို့ နေ့လည် ဆရာ ထမင်းလာစား တော့လည်း မတွေ့ရဲဘူး ထမင်း ခူးခတ် ပြင်ဆင်ပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ အောင်းနေ လိုက်တာ။ ညပိုင် ၉နာရီလောက် ဆရာ တံခါး လာခေါက် သေးတယ်။ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေ လိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက် နေမှ အသာလေး ထပြီး ဆရာ့ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့တာ။

အိပ်ခန်းက ဟောင်းလောင်း မြသွေးစိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားတယ်။ မောင်က ခရီးထွက်ခါနီး သူ့ ကျေးဇူးရှင်ကို ဂရုစိုက်ဖို့ သေချာမှာသွား ခဲ့တာလေ။မြသွေးက ဆရာ့ရှေ့ ပေါင်ကြား ပွတ်မိလျက်သား ဖြစ်လို့ မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် စကား မပြောရဲတာနဲ့ ရှောင်နေမိတာ။ 

တွေးရင်း ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာတော့ ဆရာက ထိုင်ခုံပေါ် တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး ထိုင်လျက် အိပ်ပျော် နေတယ်။ အိမ်ရှေ့ တံခါးကလည်း အတွင်းဘက်က သော့ခတ် ထားပြီးသား အိပ်မပျော်ခင် တံခါးသော့ခတ် လိုက်တာ နေမှာ။ ခြေဖွဖွ နင်းပြီး အနား တိုးကပ်သွားတော့ ဘီယာနံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ။

ဒီတိုင်း အိပ်ရင် မနက်ကျ ခါးတွေဘာတွေ နာရင် ပြက်သနာပဲ။ လက်မောင်းကို လှုပ်နှိုးကြည့်တာ မနိုးဘူး။ တွဲရအောင်ကလည်း ဆရာ့ကိုယ်လုံးကို မြသွေး မနိုင်ပါဘူး။ ခြင်ဆေး ထွန်းပေးပြီး မြသွေး လည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ပစ်တာ။ အိပ်မပျော်ပါဘူး စိတ်ထဲ တထင့်ထင့်နဲ့ ၁၁ နာရီ လောက်ကျ တခါ ထွက်နိုးတော့ အမူးပြေ သွားပုံပါ။

" ဦးဇေ ...... ဦးဇေ ...... ထထ ...... ဒါ ဧည့်ခန်းကြီး ...... အိပ်ခန်းထဲ ...... ဝင်အိပ်လိုက်ပါ "

" ဟွန် ......... ဟွန် .......... ဘယ် ........ ဘယ်သူလဲ "

" မြ သွေး လေ "

" အော် ......... အင်း .......... အားးး ...... ကျွတ်ကျွတ် .......... နိုင်ငံခြား ဧည့်သည်တွေ ...... ဧည့်ခံပေးရတာ ...... အရက်ရော ...... ပါတော့ များသွားတာ ...... လှလှ ရေ "

အရေးထဲ ဆရာက အမူးမပြေတာ ထင်တယ် သူမိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားပြီး မြသွေးကို လှလှလို့ ခေါ်နေ သေးတာ။ ဒယီးဒယိုင် နဲ့ ထလာလို့ မြသွေး ဘေးကနေ တွဲလိုက်ရတယ်။ ၂ ယောက်သား ယိုင်တိယိုင်တိုင်နဲ့ ဆရာ့ အိပ်ခန်းထဲ မနဲလျောက် ခဲ့ရတာ။ 

အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ကုတင်ပေါ် တွဲတင်တော့ ဆရာက လှဲအချ မြသွေးက ဆရာခန္ဓာကို မထိန်းနိုင်ပဲ ထပ်လျက်လှကျ သွားတယ်။ ဆရာ့ ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖျက်မို့ ခြေထောက်ကို ခြေရင်းဘက် အရင်ဆွဲရွေ့ရတာ။ 

ရွေ့ပေးရင်း ပုဆိုးက ခါးပုံစ ပြေပြီး အမွေးမဲမဲ ကောက်ကောက်တွေနဲ့ ခုံးပြီးအောက်ဆိုက် နေတဲ့ နီညိုရောင် ဟာကြီး ပေါ်လာပြန်ရော။ မြသွေး ခဏတော့ ခိုးကြည့်မိတယ်။ ပြီးမှ ဘေးကနေ ပုခုံး ဆွဲပြီး  ခေါင်းရင်းဘက်က ခေါင်းအုံပေါ် အတင် ဖျက်ကနဲ့ မီးပျက်သွားတာ။ 

" လှလှ ...... ကိုဇေတို့ ...... မတွေ့တာ ကြာပြီနော် ...... ချစ်တယ်ကွာ "

ပြောရင်း ဆရာက ညာလက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီး ဘယ်လက်က မြသွေး နို့အုံတွေ လာညှစ်နေတာ။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားနေတာ သေချာပါပြီ။ ရုတ်တရက် မြသွေးလည်း ရှက်ပြီး ဆရာ့လက်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဘာဖြစ်တာလဲ ...... လှလှရယ် ...... ချစ်နေကြကို "

" ဟို ဟို ...... ကျမ က ...... မြသွေးပါ ...... ဦးဇေ "

" ပြွတ် ..... ပြွတ် ...... ပလပ် ပလပ် ...... ပြွတ် "

ရှင်းပြမှ ပိုဆိုးရောပဲ ခပ်တင်းတင်း ထပ်ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတာ။ ပါးစပ်က အရက်နံ့ ဘီယာနံ့က တထောင်းထောင်း မြသွေး အသက် အောင့်ထားရတယ်။ လက်ကလည်း နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေပါ ချေပေးနေတာ။ 

အင်္ကျီအပြင်က ချေတယ်ဆိုပေမယ့် ညအိပ်ရင် ဘော်လီ မဝတ် တော့တဲ့ မြသွေး အကျင့်ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို စမ်းမိ သွားတာပါ။ ညဝတ်အင်္ကျီလက်တကိုင်း အပါးလေး အောက် မြသွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ချွန်ထွက်နေတာ လေ။ မြသွေးက ဆရာ့ ညာဘက် ဘေးနား ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးညွတ်နေတာမို့ ခါးဆန့်ပြီး ရုန်းကြည့်သေး တယ်။ 

သန်မာတဲ့ ဆရာ့လက်တွေကြား ရုန်းမထွက်နိုင် ခဲ့ဘူး။ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ ဆရာ့ပါးစပ်က မြသွေး လည်တိုင်ပျော့လေးဆီ ရွေ့ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ဆိုတော့ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန် နဲ့ ခံစားနေရတယ်။ 

အိပ်ခန်းထဲ မီးပျက်လို့ မှောင်နေပြီး ၂ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိက မြသွေး ကာမစိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင် စေတာပေါ့။ မြသွေး  ရုန်းကန်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ အလိုလို လျော့ကျလာတယ်။

ရုတ်တရက် ဆရာက ထထိုင်ပြီး ပုခုံး ၂ ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာတပြင်လုံး တစ်ဖွဖွနမ်းပေးရင်း လက်တကိုင်း အင်္ကျီလေးကို ခါးကနေ လှန်ချွတ် ပစ်တာ။ ဘော်လီမပါတော့ မြသွေး နို့အုံလေးက အမှောင်ထဲ တိတ်တခိုးလေး အိကျလာတယ်။ 

မျက်နှာနမ်းနေတဲ့ ဆရာ့ နူတ်ခမ်းက နို့အုံလေးပေါ် ရွေ့လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်ကို တလှည့်စီ ဆွဲစို့တော့တာပဲ။ မြသွေး ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေး တော့ လက်တွေက ဖင်သားစိုင် ကို လာညှစ်နေတယ်။ ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်း မြသွေး မသိတော့ပါဘူး။ ပေါင်ဂွလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်မှ သတိ ပြန်ကပ်လာတာ။

ထမိန်က မြသွေး ခြေရင်းမှာ ညအိပ်ရင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်အိပ်တတ်တာမို့ ဆရာရှေ့ အဖုတ်လေးက အတိုင်းသားပေါ့။ မြသွေး ပေါင်ကြားထဲ ဆရာ့ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အထိအတွေ့က ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန် လာမိတယ်။ 

အလိုလျောက် မြသွေး ပေါင်တန်တွေ ကားထုတ် လိုက်တော့ ဆရာလျှာက အဖုတ်တပြင်လုံး နေရာအနံ့ှ ဖိယက်နေတော့တာပဲ။ ခဏကြာတော့ ဆရာက သူ့လက်ခလယ်ကို စုပ်ရင်း မြသွေး မျက်နှာလေး လှမ်းကြည့် နေတယ်။ အားနာမိတယ်ရှင် ဆရာ့ ပါးစပ်မှာ မြသွေး အရည်တွေ ပေကပ်နေတာ။

ညာဘက် လက်ခလယ် တံတွေးစိုရွှဲ သွားတော့ ဘယ်ဘက် လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို အသုံးပြုပြီး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ဖြဲရင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးထည့်နေတယ်။ မြသွေး စောက်ပတ် ထဲလည်း အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတော့ အသာလေး ဝင်သွား တာပေါ့။ 

" အ ..... အင့် "

ပါးစပ်က ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိ ပြုမိနေတယ်။ ဆရာက ဝင်နေတဲ့ လက်ခလယ်ကို ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြီး လက်သူကြွယ် ကိုပါ ထပ်ထိုး ထည့်နေတာ။

" ကျွတ်ကျွတ် ........ ကျွတ် ........ရှီးး.... အ ..... ဟင့် ဟင့် ....... ကောင်းလိုက်တာ ...... အမလေး .......... အ ....... ရှီးးးးးးးး "

မြသွေး မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အသံထွက် ညည်းနေရ တာပေါ့။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထိန်းမရ အောင် တုန်ခါလာတယ်။ ပိုဆိုးတာက မြသွေး အဖုတ်လေးထဲ လက် ၂ ချောင်းပူးပြီး အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပစ်တာ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ် မခွာတော့ပဲ ဆရာက မရွံ့မရှာ ယက်ပေးသေးတယ်။ 

" အာ ..... ဟာ ...... အဟင့် ဟင့် ......... ကောင်းတယ် ....... ယက်ပေး ..... မလွတ်နဲ့ ...... ယက်  ယက် ........ အမလေးးး ......... ယက်စမ်းပါ ......... ကောင်းလိုက်တာ"

မြသွေး မရှက်တော့ပါဘူး အထိအတွေ့အောက် ရမ္မက်ဇောတွေ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင် လာတယ်။ ဒီချိန် မောင် လာတားရင်တောင် မြသွေး ဆရာ့ကို ယက်ခိုင်းနေမှာ သေချာတာပေါ့။ ဆရာ့ ပါးစပ်နဲ့ မြသွေး စောက်ဖုတ် လွတ်သွားမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ဆရာ့ ခေါင်းကို မြသွေးပေါင်ကြား ဆွဲကပ် ထားမိတယ်။

" အား .... ကောင်းလိုက်တာ .... ဦးဇေရယ် ..... အ ......... အ ......ဟုတ်တယ် ....... အားဟား ........ စောက်စိလေးပါ  စုပ် ........ ရှီးးး.... အ ......... အ .... တမျိုကြီး ....... အာ ....... ဟာ ..... မ  ရ    တော့    ဘူး      ရှင့် ....... ထွက်  ထွက် ........ ထွက်ပြီ ...... အဟင့်  ဟင့်    ဟင့် "

မြသွေး ကိုယ်ထဲ အကြောပေါင်းစုံ ယားတက်လာပြီး ဆရာ့ မျက်နှာကို စောက်ရည်နဲ့ ပန်းလွတ်မိတယ်။ အားနာ မိပေမယ့် ထိန်းမရခဲ့တာပါ။ တချီထဲနဲ့ မြသွေး ဆရာ့ လျှာစွမ်းကို စွဲလမ်းမိခဲ့ရတယ်။ မြသွေး အမောဖြေနေတုန်း ခေါင်ရင်းဘက် ဆရာက တိုးကပ်လာပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ရင်း နူတ်ခမ်းနား သူ့လီးကို တေ့ပေးနေတာ။

လီးက မောင့်လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်ကရှည်သေး မြသွေး လန့်သွားတာ ပေါ့ရှင်။ အသားဖြူသလောက် လီးက နီညိုရောင်ကြီး လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောတွေ ထနေပြီး လီးထိပ် ဒစ်ဖူးက ကားထွက်နေတယ်။ မြသွေး တစ်ခါမှ မစုပ်ဖူး ဘူးလေ မျက်နှာလွဲထား လိုက်တာပေါ့။

မရပါဘူး ဆရာက မြသွေးခေါင်းကို သူ့လီးဘက် ပြန်ဆွဲလှည့်ပြီး နူတ်ခမ်းဝလေးကို ဒစ်နဲ့  ပွတ်ပေး နေတာ။ မြသွေး ဘဝမှာ ပထမဆုံး လီးနံ့လေး ရှုမိလိုက်တယ်။ 

မောင့်ကိုတောင် စုပ်မပေးဖူးတဲ့ မြသွေး ပါးစပ်ထဲ ဆရာ့လီးကြီးက နေရာ အပြည့် ယူထား နေတာပေါ့။ မရဲတရဲနဲ့ လီးကို စစုပ်ပေးတော့ ဆရာလည်း တအအနဲ့ စုပ်သပ် နေရှာတယ်။ ခဏ ကြာတော့ မြသွေး စုပ်ပေးတာ အားမရလို နေမှာ မြသွေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။

" ဇွိ .....  အု ....... ဝု .... ဖလွပ် ........ အူး ..... ဇွိ .... ပလောက် ..... ဝု ...... ဝု "

မြသွေး အသက်ရှုပ် ကြပ်သွားရတယ်။ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ပေါ့။ ဆရာက လီးကို မြသွေး ပါးစပ်ထဲ  အဆုံးထိ ဖိထည့်ပြီး လည်ပင်းကို ညှစ်နေတာလေ။ မြသွေး ခါးတွေ ကော့တက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ခြေဖျား ထောက်ရင်း ဆရာ့ပေါင်တန် ၂ ဖက်ကို အားရှိသလောက် တွန်းကြည့် လိုက်တယ်။

 မရပါဘူး မြသွေး မျက်ရည်တွေ စီးကျလာပြီး နူတ်ခမ်းဒေါင့်က သွားရည် အကျိအချွဲတွေ ထွက်ကျ လာမှ ဆရာက လီးကို ထုတ်ပေးတာ။ လီးကြီး ထွက်သွားမှ မြသွေးလည်း  အသက် ဝအောင် ရှုလိုက်ရတယ်။

" ဝူးးး .... အူး ........ ဖလွပ် ...... ဝေါ့ .......... ဝေါ့ ........  အဟွတ် ...... အဟွတ် ....... ဟွတ် ......... ဝေါ့ ... ဝေါ့ "

မြသွေး တဟွတ်ဟွတ် သီးပြီး ဝေါ့ကနဲ့ ပျိုတက်နေတာ ပေါ့။ ဆရာက သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ပြီး မြသွေး မျက်နှာလေး ကြည့်ရင်း ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တယ်။

" ဖြန်း ...... အ ...... ဖြန်း ဖြန်း .......... အ ......... အားးးးးး "

နို့တွေ့ ညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် နေတာ။ မြသွေး ရုန်းကန်ချင်စိတ် ပျောက်နေတာ ထူးဆန်း နေပြန်ရောပဲ။

" အ ....... အား ......... အား .... အ မ လေးးးး .....  အား ......... အား "

" ဘယ်လိုလဲ ... ကောင်းလား ...... မြသွေး ............ ဖြန်း  ဖြန်း ........ ပြွတ် .... ပလပ်  ပလပ် ........ ဖြန်း ........ ပြွတ်  ပြွတ် "

ဆရာ့ဆီက ပထမဆုံး စကားသံ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ထူးထူးခြားခြားပဲ နာကျင်ပေမယ့် မြသွေး ထပ်ခါ ထပ်ခါ အရိုက်ခံချင် နေမိတာလေ။ မြသွေး နို့လေး နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်ပြီး တဖက် ရဲနေအောင် ရိုက်ပြီး ကုန်းစို့နေတယ်။ 

" မြလေး လိုချင်တာ ....... ဒါမျိုး မလား ......... ဖြန်း ......... ဖြန်း "

" အားးး .......အမလေးးး.. ဟုတ်တယ် ....... ရိုက်  ရိုက် ......... အ ........ အားးးး "

ဆရာ့ရဲ့ ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မြသွေး နို့သီးခေါင်းတွေ မာထောင်နေတာပေါ့။ မောင်နဲ့ မတူတဲ့ ဆရာ့ရဲ့ ကာမ အပြုစုက နာကျင်မှု့နဲ့ အတူ နှစ်ချိုက် လာမိတယ်။ ဆရာ အားရအောင် ရိုက်ပြီးမှ မြသွေးကို စလိုး တော့တာ။

" အ ...... အား ...... တအား မဆောင့်နဲ့နော်  .......... ဦးဇေ ......... အမလေးးးး ....... အ ...... အားးးး .......... ဖြည်းဖြည်းပဲ ........ လိုးပါဆို .... အင်းးးးး .... အင်းဟင်းးးးးး "

ဆရာစလိုးတာနဲ့ မြသွေး အဖုတ်လေး တင်းကျပ်နေလို့ တောင်းပန် နေရတယ်။ မောင်နဲ့ လိုးနေချိန် အသ ံမထွက်ရဲတဲ့ မြသွေးလေ ဆရာ့ လိုးချက် တွေအောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အော်ညည်း နေမိတာပါ။ 

ဆရာရဲ့ အားပါတဲ့  လိုးချက် တွေက မြသွေး ၂ ချီဆက်တိုက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက် ခဲ့ရတယ်။ စောက်ရည် ပန်းရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်း သားနဲ့ လီးကို ပြန်ညှစ်ပေးတော့ ဆရာလည်း မြသွေး အဖုတ်ရဲ့ညှစ်အား မခံနိုင်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပေးနေတာပေါ့။

" အ ........ အား .......  အား ...... အား ......  ဟူးးးး.... ရှီးးးးးးးးး "

ဆရာက မညာမတာ လိုးထားတာတောင် အားမရ သေးဘူး။ အမောမပြေ သေးတဲ့ မြသွေးကို လီးပြန်စုပ်ခိုင်း နေတာ။ ငြင်းမရမဲ့ အတူတူ စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေး လိုက်တယ်။ ဆရာ့လီးမှာ ပေကပ်နေတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေး စောက်ရည်နံ့ တွေက ပျို့တက် မတတ်ပဲ။ အနံ့ယဉ်လာတော့လည်း အဲဒီအနံ့က မြသွေး ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင် စေတာ။

" အားဟား ....  ရှီးး.... မြသွေးက ... သင်လွယ် တတ်လွယ် ......  လေးပါလား .... ကောင်းလိုက်တာကွာ ....... ထုတ်တော့ ပါးစပ်ထဲ ... ပြီးသွား လိမ့်မယ် ...  ဒီတခါ ....... လေးဖက် ကုန်းပေးနော် "

" ရှင် "

မြသွေး အရှက်ကုန်နေပါပြီ ဆရာ့ စိတ်တိုင်းကျ လေးဖက်ကုန်းပေး လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ကျိန်းစပ် နေပေမယ့် ဆရာ့လီးကြီး ဝင်လာမယ့် အချိန်ကို စောင့်နေ မိတော့တာပါ။ နောက်ကနေ မြသွေးဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုး တော့လည်း ရက်ရက်စက်စက်ပါပဲ။ 

ကုတင်ပေါ် ကွေးထောက် ထားတဲ့ မြသွေး လက်၂ ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားရတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း မြသွေးဖင်ဝလေး တံတွေး ထွေးချပြီး လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေနေလို့ လန့်သွားမိတာပေါ့။ 

မောင်ပြတဲ့ ဇတ်ကားတွေထဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့် လိုးတာတွေ မြသွေး မြင်ဖူးနေတာလေ။ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးတန်းလန်းနဲ့ ဖင်လိုးခံရမှာ တွေးမိပြီး ဖင်ဘေးလွဲ ရုန်းထလိုက်တယ်။ မြသွေး အကြံ ဆရာက ရိပ်မိနေပုံပါပဲ ။

ဖင်ပေါက်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ လက်ကို အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး လက် ၂ ဖက် စလုံးက ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဖိကိုင်ထိန်းထားတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ အဖုတ်လိုးနေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချပြီး ဆောင့်လိုး လိုက်တယ်။

" ဗြိ .... အီးးးးးး.. အမလေး ..... သေပြီ  သေပြီ .......... နာလိုက်တာ ...... ဦးဇေရယ် ...... အဟင့် ဟင့် .......ကျွတ် ... ကျွတ် ... ကျွတ် "

မြသွေး ငိုသံ ပါလာပေမယ့် ဆရာက မညှာပါဘူး။ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်တာနဲ့ ခါးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုးနေတာ။

" အင့် ...... ဘွတ် ....... ဖြန်း ဖြန်း ... ဗျစ် ....... ဘွတ် ...... ဖြန်းးး ......  အားးးးး ...... အ ....... အ ........  နာတယ် ......... ဖြန်းးးး ...... အမလေး ........ ဖင်ကွဲပြီ နေမှာ ..... အဟင့် ...... အီးးးး ဟီးးးး "

မြသွေး တကယ် မခံနိုင်တာပါ ဖင်ပေါက်ထဲ ဆရာ့လီးက တစ်စို့ကြီးနဲ့ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုး နေတာရှင့်။ နာကျင်လွန်းလို့ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက်က ခေါင်းအုံး တလုံး လှမ်းယူပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားလိုက်ရတယ်။

"  အင့် ......... ဗြွတ် ..... ဘွတ်  ဘွတ် ...... ဖြန်းးး  ဖြန်းးးး .... အားလား .... ကောင်းလိုက်တာ ........ မြသွေးရယ် .... အင့်ဟာ ..... ဘွတ် ဘွတ် ..... အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး ........... ရှီးးးးးးး "

မြသွေး ဖင်ထဲ သပ်လျို ထားသလို့ အောင့်တောင့်တောင့် နဲ့  နာကျင် နေသလောက် ဆရာကတော့ ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေရဲ့ အထိ အတွေ့ကို အရသာခံရင်း မနားတမ်း ဆွဲလိုး နေတာပေါ့။ မြသွေးလည်း ခေါင်းအုံးကို ဖိကိုက် နေရာက တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ အသစ်လေး တွေ့လာမိတယ်။ 

လီးအရည်ပြားနဲ့ ဖင်အတွင်း နံရံတွေ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေမှု့က စောက်ဖုတ် အလိုးခံရတာ ထက်ကို ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းနေတာ ခုမှ သိလိုက်ရတာ။ နာကျင်မှု့တွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမအရသာလေး အစားထိုး ဝင်ရောက် လာတော့လည်း မြသွေး မနေနိုင်ပြန်ဘူး။ ဖင်ကြီး ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ဆရာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုး နိုင်အောင် အသင့်ပြင်ပေး နေမိတာပေါ့။

အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း လိုးပြီး မြသွေး ဖင်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ် လိုက်တယ်။ မြသွေး ကာမ အရသာလေး ရုတ်တရက် ပျောက်သွားလို့ လှည့်အကြည့် ဆရာက မြသွေး အဖုတ်ကို နောက်ကနေ ကုန်းယက် လိုက်တယ်။

" ရှီးး..... အ ...... အားးး ..... ကောင်းတယ် ........ ဦးဇေ ...... ယက် ... ယက်  ...  မြသွေး ........  စောက်ပတ်ကို ...... နာနာလေး ဖိယက် ......... အ  .... အင်းဟင်း "

လွတ်ကနဲ့ မြသွေး ပါးစပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံးတွေ ထွက်သွားမိတာ ပြောပြီးမှ မြသွေး ရှက်မိရတယ်။ ဖင်လိုး နေရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်တော့ ခံစားမှု့က ပြောမပြ တတ်အောင် ကောင်းနေ တာလေ။ 

စောက်ပတ် ယက်ပေးရင်း ပူပူနွေးနွေး အလိုး ခံထားတဲ့ ဖင်ဝလေး လျှာဖျားနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း မြသွေး တွန့်ကနဲ့ တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ ဆရာက ဖင်ပေါက်လေး ဖိယက်တော့တာပဲ။ ပြီးမှ ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ ရိုက်ရိုက် လိုးတာ။ ထူးထူးခြားခြားပဲ မြသွေး အဲလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုး ခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက်တတ်မှန်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိ ထားမိလာတယ်။ 

" အာ ....... ရှီးးး........ ဖြန်း ......... အ ......... ဘွတ် ...... ဗျစ် .......အင်းဟင်း ....... ကောင်း ....... ကောင်း ...... ကောင်းလိုက်တာ ..... ဦးဇေရယ် ......... အ ......... အ ...... အင်း ... ဖင်ရော ..... အဖုတ်ရော ......... ဖြန်း ......... အင်း ....... ရိုက် ရိုက် .... ဖြန်း ...... အ ...  တလှည့်ဆီ ........ လိုးပေး ......... အ ......... အားးးး "

ဆရာလည်း မြသွေး ဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက် ဆွဲဆောင့် လိုးလိုက်ပါပဲ။ ၁၀မိနစ် လောက်ကျ ဆရာ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံး တချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်တွေ နွေးကနဲ့ မြသွေး အဖုတ်ထဲ ဝင်လာ တော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဆရာ လီးကို ပြန်ညှစ် ပေးရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တာ။ ညရောက်တော့ မထနိုင် တော့ဘူး တချိုးထဲ အိပ်ပစ် လိုက်တယ်။

.......................................................................................................

" မြသွေး ... ဒီနေ့ ... ရုံး မသွားဘူးလား "

ဆရာက မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း မေးနေတာ။

" အ ...... ကျွတ် ကျွတ် ......  အင်း ... ဦးဇေ ... မြသွေး တကိုယ်လုံး ... ညှောင်းကိုက်နေလို့ "

မနက် အိပ်ယာ နိုးလိုက်တာနဲ့ တစ်ညလုံး အလိုး ခံထားရလို့ မြသွေး တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ခံစားနေရပြီး စောက်ပတ်အုံလေး နာကျင်နေတယ်။

" ဦးဇေလည်း ... ညက စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ... ဖြစ်သွား မိတယ် "

" အိုရ် ...... မထိနဲ့ဦး ......... ဦးဇေရဲ့ ...... ကျိန်းစပ်နေတာ ... ကျွတ် ကျွတ် "

စကားပြောရင်း ဆရာ့လက်တဖက်က ကွေးအိပ်နေတဲ့ မြသွေး ပေါင်ကြားထဲ လာနှိုက်နေတာ။ ဆရာက ပြောမရဘူး မြသွေး အဖုတ်ထဲ လက်ချောင်း လေးနဲ့ စမ်းပြီး ထိုးစွနေတယ်။ 

" အ ............ ရှီးးးး ..... ဟင့် ဟင့် "

တဆက်ထဲ အစိလေးကို စမ်းပြီး ဖိချေနေတော့ မြသွေး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရောပဲ။

" ပေါင်လေး ... ဖြဲပေးဦး ... မြသွေး "

" ဟင့် ...... အထဲက ကျိန်းနေသေးတယ် ... ဦးဇေ "

" အင်းပါ ... မလိုးပါဘူး ... အာငွေ့လေး ပေးမလို့ပါ "

မြသွေး ဆရာပြောသမျှ လိုက်လုပ်နေမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် နားမလည် နိုင်ဘူး။ ခုလည်း ပေါင်တန် ၂ဖက်ကို ဖြဲပေးမိတော့ မြသွေး အဖုတ်က ဆရာ့ရှေ့ အတိုင်းသားပဲ။ မြသွေး ပေါင်ဂွလေး စိုက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာ အပ်ချရင်း အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးနေတာ။ 

အစိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုး သွင်းမွှေလိုက်နဲ့ မကြာပါဘူး အရည်ကြည်တွေ အိုင်လာခဲ့တယ်။ အဖုတ်လေး ယက်ရင်း လက်ချောင်း လေးနဲ့ ဖင်ဝလေး လက်တဆစ်လောက် ထိုးမွှေတော့ မြသွေး မခံနိုင်တော့တာ။ ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အားကနဲ့ အော်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ်။ 

" ကောင်းလား  ... မြသွေး "

မြသွေး ပါးစပ်က ပြန်မဖြေနိုင်ဘူး ခေါင်းလေးပဲ ညိတ်ပြရင်း ထမိန်နဲ့ အဖုတ်လေးကို သုတ်နေမိတာ။

" ဟာ ... ထားလိုက် ... ဦးဇေ လုပ်ပေးမှာပေါ့ "

ခပ်တိုးတိုး ပြောပြီး မြသွေးလက်ကို ဆွဲဖယ် လိုက်တယ်။ မြသွေး အဖုတ်ထဲက အရည်တွေရော ဖင်ကြားထဲ ထိပါ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး မြိုချပစ်တာ။ ပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေး ခေါင်းရင်းဘက် ကိုယ်တစောင်း လှဲချပြီး တိုးကပ်လာတယ်။ အသက် ကြီးပေမယ့် ပေါင်တန်ပေါ် ကြွက်သား အမြှောင်းလိုက် ထနေပြီး မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ စိုက်ကျနေတဲ့ လီးက မြသွေး စိတ်ကို လှုပ်ရှား စေတာ။ 

ဘာလုပ် ပေးရမလဲ ဆိုတာ မြသွေး အလိုလို သိပါတယ်။ အသာလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားကို စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းလေး ဟပြီး လီးကို ဆွဲစုပ် ပစ်တာ။ ဒစ်ကြီးနဲ့တင် ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားတာမို့ ထပ်မစုပ်ပဲ အသက်ဝဝ ရှုလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖျား လေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်ယက်ပြီး လီးထိပ်ကို စုပ်ပေး လိုက်တာ။

" ပြွတ် ..... အင်းဟင်း .....  ပလပ် ပလပ် ...... အင်း အား ......... ပြွတ် ......... ပလပ် ......... ကောင်းတယ် ....... မြသွေးရယ် ......... ရှီးးးး . ကျွတ်ကျွတ် ......... ဟုတ်တယ် ............ စုပ် စုပ် "

ဆရာရဲ့ ညည်းသံ တွေက မြသွေး ရမ္မက်စိတ်ကို ပြန်ကြွ စေတာ ထင်တယ်။ လီးကို အရင်းက ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် သွင်းရင်း ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိတာ။ 

ဆရာလည်း တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်ပြီး မြသွေး ဆံပင်တွေ ထိုးဖွ နေတယ်။ လီးအရင်းထိ မသွင်းပဲ ပါးစပ်ကို ထိန်းလိုး နေတော့ ဆရာ့ ဖင်ကြားအောက် တွဲကျနေတဲ့ လဥ၂လုံးကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ် ပေးလိုက်တာ။ သိပ်မကြာ လိုက်ဖူး မြသွေး လျှာပေါ် ဆရာ့ ဒစ်ကြီး တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး လရည်တွေ ဖျောကနဲ့ ဖျောကနဲ့ ပန်းထုတ်နေတယ်။

" အ ....... ရှီးးးးး...... မ ....... မ ....... မ ရ  တော့  ဘူး ..... မြ သွေး ရယ် ....... အားးး အားးး......... ထွက် ပြီ ကွာ "

မြသွေး ခေါင်းလှည့် လိုက်ပေမယ့် ဆရာက ဆံပင်တွေ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ။မြသွေးလည်း ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပဲ အသက်အောင့်ပြီး ငုံထား လိုက်ရတယ်။ ထထိုင်ပြီး ကုတင်အောက် ထွေးမယ် လုပ်တော့ အထွေး မခံဘူး။ သူ့ လရည်တွေ နှမျောလို့ ဆိုပြီး မြသွေး ပါးစပ်ကို တေ့စုပ် ပစ်တာ။ 

ညှီစို့စို ပျစ်ချွဲချွဲ လရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ယူရင်း မြသွေး ပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းပြီး မျိုချ ခိုင်းတာ။ ပျို့တက် နေရင်း မြသွေးလည်း မျိုချ ပစ်ရတယ်။

" ဦးဇေတော့ ... အိမ်ကိုတောင် ... မပြန်ချင်တော့ဘူး ကွာ  "

" အံမယ် ... ဟိုက ... ဦးဇေ မိန်းမက ... မျှော်နေမှာ ပေါ့ "

ဆရာက မြသွေး နို့အုံတွေ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေရင်း ပြောတုန်း မြသွေးလည်း ဆရာ့ ပေါင်ကြားက လရည် ထွက်ပြီးကာစ လီးကို ဂွင်းတိုက် ပေးရင်း ပြန်ပြော လိုက်တယ်။ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ပြန်မလာ မချင်း ဆရာနဲ့ မြသွေးတို့ တရက် ၃ ချီလောက် လိုးဖြစ် ကြတာ။ 

မောင်အိမ်ပြန် ရောက်တော့ မြသွေး မောင် မရိပ်မိအောင်  ပိပိရိရိလေး နေနေတာပေါ့။ ညပိုင်း မောင်နဲ့ လိုးတော့ စိတ်က သိပ်မပါတော့ဘူး။ ဆရာ့ လီးကိုပဲ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် နေတယ်။ ဆရာ့ လီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံမှ ကာမ အရသာလေး ရရှိခဲ့တာ။ စိတ်ကူးနဲ့ ဆရာ့လီးကို မှန်းပြီး အားရပါးရ အလိုး ခံတိုင်း အပေါ်က ခွလိုးနေတဲ့ မောင့်ကို အားနာ စိတ်လေး ဝင်လာမိတယ်။ 

မောင်ကတော့ မြသွေး ဒီရက်ပိုင်း ရမ္မက်စိတ် လွန်ကဲ နေတာကို သဘောကျ နေတာပေါ့။ တရက်က မောင် မရိပ်မိတာ ကံကောင်း လို့ပေါ့။ မောင်လိုးနေတုန်း ပါးစပ်က ကောင်းလိုက်တာ ဦးဇေလို့ မပီမသ ထွက်မိ သွားတာ။ လိုးရင်း ခဏရပ်ပြီး မြသွေး မျက်နှာကို စိုက်ကြည့် နေတယ်။ မြသွေးလည်း ထူပူသွားတာ ဆရာနဲ့ ခိုးခိုး လိုးတာ ပေါ်ပြီမှတ်တယ်။ တော်ပါ သေးရဲ့ မောင်က အဲဒီနောက် မီးကုန် ရမ်းကုန် ဖိလိုးတော့တာပဲ။ 

မောင့်ဆရာ ပြန်သွားပေမယ့် မြသွေး စိတ်တွေ ကာမနဲ့ ပက်သက်ရင် ပြင်းထန် လာတတ်တယ်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်နဲ့ ဆက်ဆံချင်တဲ့ စိတ်က အမြဲ အသင့် ဖြစ်နေတတ်တာ။ မောင်နဲ့ လိုးရင်း နီးစပ်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေကို မှန်းပြီး အလိုး ခံတတ် လာတယ်။ လင်မသိအောင် ခိုးအလိုးခံတဲ့ အရသာကို လက်တွေ့ ကြုံဖူးတာလေ။ 

.............................................................................................

အဲဒီလို နေလာရင်း မြသွေး ဒုဦးစီး စာမေးပွဲ ဖြေတာ အောင်တော့ မောင့် အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ရှိတဲ့ ရန်ကုန် ပြောင်းလာ ကြတာ။ ရန်ကုန် ရောက်တော့ အလုပ် ဝင်ပြီး မကြာဘူး မြသွေး ဝန်ထမ်း တိုက်ခန်းရတယ်။ မောင် ရာထူး တက်တာနဲ့ အမျှ ခရီး ခဏတိုင်း ထွက်နေရတော့ မောင့်အမေက မြသွေးနဲ့ လာနေ ပေးပါတယ်။

ယောက္ခမနဲ့ မနေတတ်ပေမယ့် အဆင် ပြေအောင် နေရတာပေါ့။ အရင် နေခဲ့တဲ့ မြို့မှာ မောင့်ဆရာနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ မောင် ရိပ်မိပုံပါ။ မြသွေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ တိုးတိုး တိတ်တိတ် မှာနေတာ ကြားလိုက် မိတယ်။ မြသွေး အလုပ်က ပြန်လာတိုင်း မောင့် အမေရဲ့ ဝေယာဝတ်စ တွေလုပ်ပေးရတဲ့ အလုပ် တခုပါ ပိုလာခဲ့ပြီ။

အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတွေက ကိုယ့် လုပ်ငန်းခွင်ထဲ အထက်လူကြီး နဲ့ အဆင်ပြေအောင် နေရ ကိုယ့် လက်အောက် ငယ်သားနဲ့လည်း တဲ့အောင်နေရတာပါ။ 

တခါတခါ မမျှော်လင့်တဲ့ ပြက်သနာ ပေါင်းစုံ ဝင်လာ ရင်လည်း စိတ်ဖိစီးမှု့တွေ များလာ တတ်တယ်။ တချို့ ကိစ္စတွေက ကိုယ်က မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာ တတ်တာ မျိုးလေ။ အသက်တစ်ရာ မနေရပေမယ့် အခက်တစ်ရာ ကြုံရ သေးတယ် ဆိုတဲ့စကား ငယ်ငယ်က ကြားဖူး ပေမယ့် ပါသည့်ပါသာပဲ နေလာခဲ့တာ ခုမှ နားလည် ခဲ့ရတယ်။ 

ကိုယ်ကြိုးစား လာတဲ့ အရည်ချင်းနဲ့ တန်းတူရပြီးသား ရာထူး နေရာ တည်မြဲဖို့လည်း  ကြိုးစား ရသေးတာ။ အလုပ်ထဲ မလွဲသာ မရှောင်သာ ပြက်သနာ လေးတွေ ဖြေရှင်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လည်း ယောင်္ကျားအပေါ် မယား ဝတ္တရား မပျက်အောင် ပြုစု စောင့်ရှောက် ရသေး။ 

အိမ်ရောက်လို့မှ အမောမပြေသေးဘူး လင်တော်မောင်ရဲ့ မိဘတွေ ဖြစ်တဲ့ ယောက္ခမ တွေကို စိတ်မပါလည်း ပြုံးပြရ ပြုစု လုပ်ကိုင် ပေးရ။ အို တကယ် တကယ် စိတ်တအား ပင်ပန်းရတယ်။ 

အင်း မနက်အလုပ်သွား ညနေ အလုပ်ပြန် လင်တော်မောင် အိမ်ရှိတဲ့ချိန် အလိုကျ ပြုစုပေးရ။ ဟူး မြသွေးတို့လို မိန်းမသားတွေ ဘဝ ဘောင်ခတ် ခံထား ရသလိုပါပဲ။ ဟုတ်တယ်နော် နေ့တဓူဝ ဖွာဆံကြဲ လူနေမှု့ စနစ်အောက် ရပ်တည်နေတာ ကြာတော့ အိမ်ထောင်ရေး သုခဆိုတာ အစကို ရှာမရ ခဲ့တာ။ 

အိမ်ထောင်သက် ကြာလာတော့ ခံရတဲ့ ဘက်က ပင်ပန်း နွမ်းနယ်လာပြီလေ ကိုယ့်တကိုယ် စာလေး ပျော်ရွှင်ဖို့ ကြိုးစားရှာလာ ကြတာပေါ့။ 

ဟော တွေ့ပြီလေ မြသွေး တို့လို မိန်းမသား မျိုးတွေ အတွက် အားပေး ဂရုစိုက်ပြတတ်တဲ့ ကိုယ့် အနီးနား ပတ်ဝန်းကျင် က လူတွေ အများကြီးပါ။ အဓိက က ကိုယ့်လို မိန်းမသားမျိုးကို  စိတ်ပင်ပန်းမှု့ လျော့စေပြီး ပျော်အောင် ထားနိုင်တဲ့သူပေါ့။ လာပြီလေ ဖောက်ပြန်တယ် ဘာညာ ဆိုပြီး ကဲ့ရဲ့ ရှုံ့ချတဲ့ ခေါင်းစဉ် အောက် အလူးအလဲပဲ။ ကိုယ်ခံစား ရတာတွေ သူတို့မှ မသိတာ။ 

...................................................................................................................

" အို့ ...... အဟင့် ဟင့် "

ဒီအရသာမျိုး မခံစားရတာ ကြာတော့ မြသွေး တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ကြက်သီး ထလာရတယ်။ အလုပ်ပိတ်ရက် မောင်လည်း အိမ်ပြန် ရောက်နေ တာမို့ မြသွေးတို့ အခန်း တံခါးလေး ပိတ်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံဖို့ အစပျိုး နေကြ တာပေါ့။ ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက် မိတယ်။ မောင်က ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကို ထောင်ဖြဲပြီးတော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်က အစိ လေးကို ဆွဲစုပ်နေတာ။

" အ ..... ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေးက မောင့် ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး ညည်းနေတော့ မခံနိုင်တာ သိလို့ထင်တယ် အစိလေး စုပ်နေရာ ကနေ ပေါင်ခြံထဲ ရွေ့ပြီး အထက်အောက် ယက်ပေး နေတာ။ ခဏနေမှ အဖုတ်လေး ပြန်ယက် ပေးရင်း အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်း လေးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး မွှေလိုက် အမျိုးမျိုး ကလိ ပေးနေ တာပေါ့။

" ဒေါက် ဒေါက် ...... သားရေ ....... မင်းဇော် ...... အမေ့ကို ...... ဈေးလိုက်ပို့ဦး "

" ဟော ... လုပ်ပြီ "

" ခဏလေးပါ ... မြသွေး ရဲ့ ......  ပြွတ် ...ပလပ်  ပလပ် ......... ဗျာ .... ဟုတ် ဟုတ် ......... လာပြီ အမေ "

မောင်က မြသွေးကို ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း သူ့အမေကို တဆက်ထဲ ဖြေနေတာပါ။ မြသွေး ပြောတာ အဲတာ တွေပေါ့။ အလုပ်နားရက် လေးတောင် လင်မယား ကောင်းကောင်း မနေရဘူး။မောင့် အမေ မြသွေး ယောက္ခမလေ သူဈေးသွားဖို့ လိုက်ပို့ ခိုင်းနေတာ။ ရန်ကုန် ရောက်ကတည်းက လွတ်လပ်မှု့ကို မရှိတော့ဘူး။ 

အရင်မြို့လေးဆို မောင့်ဆရာ ဆီကတောင် ကာမသုခတွေ အများကြီး ရလိုက် သေးတာ။ မောင် ကလည်း သားလိမ္မာ တယောက် ဆိုတော့ သူ့အမေ ခေါ်တာနဲ့  အဖုတ်လေး ယက်ရင်း တန်းလန်း ထသွား တော့တာပဲ။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် မြသွေး အဲလို ချိန်မျိုးဆို အိပ်ခန်းထဲ  ဇောင်းတိုက်ပြီး အာသာ ဖြည်လိုက် ရတယ်။

မောင် ထွက်သွားတာနဲ့ မြသွေးလည်း အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိတာ။ မောင် ယက်ပေး ထားလို့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက် နေပြီ။ တကယ်ပါပဲ ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်တယ်။ ဘယ်မိန်းမ မဆို အားလပ်ရက် လေးတွေ ကိုယ့်လင်နဲ့ ကိုယ် အားရပါးရ အလိုးခံချင် ကြတာပေါ့။ 

ဒီခံစားချက်မျိုး ယောက္ခမနဲ့ အတူနေနေ ရတဲ့ မြသွေးလို မိန်းမမျိုးပဲ သိနိုင်မှာပါ။ လက်နဲ့ ပွတ်တာ ကလည်း အိမ်ထောင်သည် ဘဝမှာ လက်က စိတ်ကျေနပ်ဖို့ အပြည့်အဝ မပေးနိုင် ပါဘူး။ ကြာလာတော့ မြသွေး စိတ်တွေ လွတ်ပေး လိုက်မိ တယ်။

ဒီလိုပဲ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ပြီး တရက်ကျ အိပ်ယာ နိုးနိုးချင်း မြသွေး မျက်နှာတောင် မသစ် သေးဘူး ဖုန်းဖွင့် ကြည့်နေတာ။ မိုးကလည်း ဖွဲဖွဲ ရွာနေတာနဲ့ အိပ်ယာ မထပဲ အပြာစာအုပ် တအုပ် ဖတ်နေမိတယ်။

စာရေးသူရဲ့   ဖွဲ့ဖွဲ့ နွဲ့နွဲ့ ရေးသားမှု့က တကယ့် အပြင်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ လင်မရှိတုန်း သူငယ်ချင်း ယောင်္ကျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ ဇတ်လမ်းလေး ဖတ်နေရင်း စိတ်ကြွ လာလို့ ထမိန် ပေါ်ကနေ အရည် ထွက်တဲ့ အထိ စောက်စိကို ဖိချေ ပစ်လိုက်တာ။

မနက်အိပ်ယာ နိုးတာနဲ့ အစိလေးကို လက်နဲ့ပွတ် နေမိတာ အကျင့်တခု ဖြစ်နေမိပြီ။ လင်နဲ့လည်းဝေး တယောက်ထဲ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ ကာမ အထိအတွေကို အမြဲ ဆာလောင် နေရတာ။ ခေါင်းရင်းက နာရီ ကြည့်တော့ ၇ နာရီခွဲ ကျော်နေပြီ အစိလေးကို ၅ ချက်လောက် ခပ်သွက်သွက် ဖိပွတ်ပြီး အိပ်ယာ ထလိုက်ရတယ်။ ရုံးနောက်ကျလို့ မဖြစ်ဘူး အထက်လူကြီး ငြိုငြင်မှာ မြသွေး ကြောက်တယ်။ 

ထမင်းချက် ရေမြန်မြန်ချိုး ရုံးတက်မဲ့ အဝတ်အစား တွေ ခပ်မြန်မြန် လဲလိုက်ရတာ။ ရထားတဲ့ တိုက်ခန်းနဲ့ ရုံးက မဝေးတော့ ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကားနဲ့ဆို ပိုကြာတယ်လေ ရုံးရောက်တော့ ကိုးနာရီ ထိုးဖို့ ငါးမိနစ်ပဲ လိုတော့တာ။

" ဟော ... မမမြ လာပြီ "

" အေး ...... မောင်စိုး ရေ "

ရုံးထဲ ဝင်တာနဲ့ ဂိတ်စောင့် မောင်စိုးက လှမ်းပြော နေတယ်။ မောင်စိုး အသက်က ၂၅နှစ် ကျော်လေးရယ် မြသွေးထက် အများကြီး ငယ်တယ် မြသွေးက ၃၅ ထဲ ရောက်နေပြီ။ နာမည် အပြည့်အစုံက စိုးမောင်မောင် တဲ့ လူပျိုတယောက် ဘွဲ့ရပြီးတာ မကြာသေးဘူး သဘောကတော့ တအားကောင်းတာ။ 

မြသွေး ရောက်တာနဲ့ ထမင်းချိုင့်ခြင်းနဲ့ အလုပ်နဲ့ ပက်သက်တဲ့ ဖိုင်တွဲတွေ ကူသယ် ပေးတယ်။ ရုံးခန်းလေးထဲ ရောက်တော့ ၉ နာရီ ကွက်တိ ပါပဲ နောက်မကျသေးဘူး။

" ဟော ... မြသွေး လာပြီ ... ဆရာက ... လွတ်လိုက်ဦးတဲ့ "

" ဟုတ် ... မမမြင့် "

မြသွေး လွယ်နေကြ အိတ်လေး အလုပ် စားပွဲပေါ် တင်တုန်း မမမြင့် လှမ်းပြောနေတာ။ မမမြင့်နဲ့က ရာထူးတူပေမယ့်  မြသွေးထက် စီနီယာ ကျတယ်။ မမမြင့် နူတ်ဆက် ပြီးတာနဲ့ ဖိုင်တွဲတွေ ယူရင်း ညွှန်မှူး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။

" ဆရာ ... သမီး ရောက်ပြီ "

" အော် ... လာထိုင် "

ညွှန်မှူးက အသက် ၅၀ လောက် ရှိပြီ။ အသားဖြူဖြူ ဝဝနဲ့ နဖူး နဲနဲ ပြောင်တယ်။ ပါဝါမျက်မှန် အထူကြီးနဲ့ ဖိုင်တွဲ တခုကို ဖတ်နေရာက မြသွေးကို မော့ကြည့်ရင်း ပြောနေ တာပါ။ 

" သမီးကို ... ခေါ်တယ် ဆိုလို ဆရာ "

" အင်း ... မြင့်မြင့်ခိုင် ဆီက ... စာရင်းတွေ တောင်းပြီး ...... နှစ်ပတ်လည်း စာရင်းချုပ်ပါ ... နောက်အပတ်ထဲ ရအောင်တင် ... ဒါနဲ့  တိုက်ခန်းက နေရတာ ... အဆင် ပြေရဲ့လား "

" ဟုတ် ... ပြေပါတယ် ဆရာ "

ညွှန်မှူး နာမည်က ဦးသီဟန်ပါ အိမ်ထောင်နဲ့ သားတယောက် သမီးတယောက် ရှိတယ်။ ၂ယောက်လုံး နိုင်ငံခြား မှာလို့ မမမြင့်က ပြောပြ ထားတယ်။ ဆရာဆီက ပြန်ရောက်တော့ မောင်စိုးက မြသွေး အတွက် ကော်ဖီ အဆင်သင့် လုပ်ထား ပြီးသား။ 

အဲဒီအချိန် တချို့တချို့ သော မိန်းမတွေလေ အရောင် အဆင်း အနံ့ အထိ အတွေ့တွေ အောက် သာယာ သွားတတ် ကြတာ။ အဲဒီထဲ မြသွေး လည်း ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ မြသွေး ပြောချင် တာက တချို့တချို့ ပါနော်။ မိန်းမသား ထုကြီး အားလုံးကို ကိုယ်စားပြုတာ တော့ မဟုတ်ဖူး။ 

တချို့ ကိုကိုမှကိုကို မောင်မှမောင် ဆိုတဲ့ မိန်းမသားတွေ မပါပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်စုံလို့ ခဏတာ အပျော် ရှာရာကနေ ဖေါက်ပြန် မိကြ တာမျိုးပါ။ 

အင်း ကိုယ်ဖေါက်ပြန်တဲ့ အမျိုးသားက ကိုယ့်လင်လောက် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း ချင်မှ ကြည့်ကောင်းမယ် ချမ်းသာချင်မှ ချမ်းသာမယ် အဲတာက အရေးမကြီဘူး။ အဲဒီမှာ မောင်စိုးနဲ့ စတွေ့တော့တာပေါ့။ မောင်စိုးက မြသွေး တို့ အကောက်ခွန်ရုံးက ဂိတ်စောင့် တယောက်ပါ။ 

အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ် လစ်လစ်နဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတယ်။ စကားပြော ကောင်းပြီး ပျော်ပျော်ပါးပါး နေတတ်လို့ လူအတော် များများက ချစ်ခင်ကြတာ။ အထူးသဖြင့် မောင်စိုးရဲ့ အလိုက်တသိနဲ့ ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးတတ်တာ လေးတွေလေ။

" ဟော ... မမမြသွေး လာပြီ ... ပေးပေး ခြင်းတောင်း "

ရုံးထဲဝင်တာနဲ့ မောင်စိုး အသံနဲ့ အတူ လူက မြသွေး နားလေး ရောက်လာတော့တာပဲ။ လက်ထဲက ထမင်းချိုင့် ခြင်းကို ဆွဲယူပြီး မြသွေး ရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲ ရှေ့က လျှောက်သွား နေတယ်။

" ကျွီ ...... ကျွီ ......... မမမြသွေး ... မုန့်စားခဲ့ပြီလား "

ရုံးခန်း တံခါးလေး ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ ထမင်းချိုင့် ခြင်းလေး အလုပ် စားပွဲပေါ် တင်ပြီး လှည့်မေး နေတာ။

" အေး ... မမဖို့ ... ရှမ်း တပွဲ ... ဝယ်ပေးကွာ ... ကော်ဖီ တခွက်ရော "

" ဟုတ် "

" အိုရ် "

မောင်စိုးက မြသွေး စကားကို ဟုတ်လို့ ပြောရင်း ပုဆိုး ပြင်ဝတ်တော့ အတွင်းခံ မပါတဲ့ မောင်စိုး ပေါင်ကြားထဲ လီးက ငိုက်ကျနေတာ။ လစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရ ပေမယ့် မျက်လုံးထဲ မထွက်တော့ဘူး တနေကုန် မြင်ယောင် နေတယ်။ 

အိမ်မှာ မောင်နဲ့ ကောင်းကောင်း မနေဖြစ်တော့ ဝုန်းကနဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက် လာရတယ်။ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ။ နေ့လည်ဘက် ထမင်းစားနားတုန်း မောင်စိုးက ကော်ဖီ လာပို့ရင်း စကား ပြောမိတော့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွနဲ့ ဘာလိုလို ခံစားချက် တစ်မျိုး ဖြစ်နေမိပြန်ရော။ 

ရာဂစိတ် ဖမ်းစားရင်လေ သင့်တော်တာတွေ မသင့်တော် တာတွေ မရှိတော့ပါဘူး။ အရာရှိနဲ့ အောက်ခြေဝန်ထမ်း ဆိုတာလည်း မရှိဘူး။ တခုပဲ တခြားလူး မရိပ်မိအောင် နေထိုင်ရင်း ကာမ အမှောင်ထဲ တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစား လာကြတယ်။ 

တရက်ကျ ဖြစ်ချင်တော့ ရုတ်တရက် အစည်းအဝေး က ပေါ်လာပြန်ရော။ ညွှန့်မှူး ကိုယ်တိုင် တက်မှာမို့ မြသွေး တို့လို ဒုဦးစီး တွေလည်း မဖြစ်မနေ တက်ရ တော့မှာ။ အစည်းဝေး ခန်းမက နဲနဲဝေးတော့ ရုံးက ကားနဲ့ မောင်စိုးလိုက်ပို့ ခိုင်းမလို ဆုံးဖြစ်ပြီး ရုံးခန်းက အထွက် မိုးက ရွာချပါ လေရော။

" မောင်စိုးရေ ... မောင်စိုး "

ရုံးရဲ့ အနောက်ဖက် အလုပ်သမား နားနေခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး မောင်စိုး အော်ခေါ်နေတာ မိုးသံနဲ့ ဆိုတော့ မကြားရဘူး နေမှာ။ မိုးကလဲ ကောင်းနေတာ တဝေါဝေါ တဂျိန်းဂျိန်းနဲ့ မြသွေး လည်း မောင်စိုး အခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင် မိတာပေါ့။ 

" အားးး ....... ရှီးး.. အ ......... အ .... မမမြသွေး ရယ် ......  ရှီးး.......  ဟာ ...... မမမြသွေး ...... "

" ဟင် "

ရုတ်တရက် မြသွေး အံအော မှင်သက် သွားတယ်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အခန်းလေးထဲ မောင်စိုးလေ ပုဆိုးလှန်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနဲ့ မြသွေးကို မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေတာ။ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား နားချိန်မို့ တခြားအခန်းက ဝန်ထမ်း တွေလည်း တရေးတမော အိပ်နေ ကြတယ်။ 

ကုတင်လေး လှုပ်ယမ်း နေပြီး အားမလို အားမရနဲ့ အဆက်မပြက် ထုနေတုန်း မြသွေးက အခန်းထဲ ဝင်မိလျက်သား ဖြစ်နေတာ။ ခုလို မထင်မှတ်ပဲ တွေ့လိုက် တော့ ၂ ယောက်သား ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိအောင် မျက်နှာပူနေ မိတယ်။

" မမမြသွေး ... ဆောရီးနော် ...... ထိုင်ဦး မလား ... ဘာ ..... ဘာ ......... ဘာခိုင်းစရာ ...... ရှိ လို့  လဲ "

ခဏကြာတော့ မောင်စိုးရဲ့ အသံ တုန်တုန်နဲ့ စကားသံ ကြားမိလိုက်တာ။ အဲခါကျမှ မြသွေးလည်း သတိ ပြန်ကပ် လာတယ်။ မြသွေး မျက်လုံး အစုံက မောင်စိုး ပေါင်ကြားထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးကို ကြည့်မိ နေတာပေါ့။

" ဟို ဟို ...... မင်းကိစ္စ ပြီးရင် ...... မမကို ...... အစည်းဝေး ခန်းမ ... လိုက်ပို့ပေး "

စကားပြောရင်း လီးဆီ ကြည့်နေရာကနေ မောင်စိုး မျက်နှာ ရွေ့ကြည့် ပြောလိုက်တယ်။

" ဟုတ် ... ... ပြီး ......... ပြီး ....... ပြီး ပါ ပြီ ......... မ  မ မြသွေး "

မြသွေးလည်း လွတ်ကနဲ့ ပါးစပ်က ထွက်သွားမိတာပါ။ သူ့ကို ဂွင်းထုပြီးရင် အစည်းဝေး ခန်းမ လိုက်ပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက် သလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ မောင်စိုးလည်း ပုဆိုးအမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး ထထိုင် လိုက်တယ်။ လူပျို ဆိုတော့ ဂွင်းထုတာ မဆန်း ပေမယ့် မြသွေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာလေး ရဲတွတ် နေတာ။ 

" အင်း ...... ထီးယူခဲ့ကွာ ... မိုးက ... တအား ရွာနေပြီ "

အစည်းဝေး ခန်းမရှေ့ ရောက်တဲ့ထိ မောင်စိုး ဟာကို ခိုးကြည်လိုက်တော့ ထောင်ထွက် နေတုန်းပဲ။ အဲဒီနေ့ အစည်းဝေး ရောက်တော့ ဘာတွေ တင်ပြပြီး ဘာတွေ ဆွေးနွေးမှန်း မသိတော့ ပါဘူး။

........................................................................................................

နောက်ပိုင်း မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ တယောက် အကြောင်း တယောက် ရင်ဖွင့်ကြ ရင်းနှီးမှု့လည်း တိုးလာတာ ထင်တယ်။ တခါတခါ မထိတထိ ရိတိတိ လေးတွေ ပြောတတ် လာတာ။ လူလစ်ရင် မောင်စိုးက ဟိုပုတ် ဒီပုတ်နဲ့ ခါးအောက် စကားလုံးတွေ ပြောတတ် နေပြီ။ မြသွေး ကလည်း အဲလို စကားလုံးတွေ မပြော ပြောအောင် လမ်းကြောင်း ပေးမိ တာလေ။

" မောင်စိုး ... မင်း မျက်တွင်းတွေ ... ကျနေတာ "

" ဗျာ "

မြသွေး စကားကြောင့် အလုပ်စားပွဲရဲ့ နောက်ကျော ဘက်က မှန်ကို လာကြည့်နေပြီ။

" မဟုတ်တရုတ်တွေ ... လျော့ဦး ... ခ်ခ် "

" တခါတလေပါ ... မမရယ် "

မြသွေးကိုတောင် ၂ ယောက်ထဲ ရှိနေချိန်ဆို အရင်လို မမမြသွေးလို့ မခေါ်တော့ဘူး မမပဲ ခေါ်တော့တာ။

" အံမယ် ... ဘာ တခါတလေလည်း ... ငါ ပြောလိုက်ရ ... မကောင်းဘူး "

" မမတို့လို ... အိမ်ထောင်သည်ပဲ ... ကောင်းတယ် ... လိုအပ်တဲ့ချိန် ... ပြုစုမဲ့ လူ ... အဆင်သင့် "

" မယ့်လေး ... မင်း ... မမ အကြောင်း ဘာသိလို့လဲ ... ဟွန့် ... အိမ်ထောင်သည်တိုင်း ... မင်းထင်သလို ... အဆင်မပြေဘူးကွ "

အဲလိုတွေ အပြန်အလှန် ပြောပြီး မောင်စိုး ထွက်သွား တာနဲ့ မြသွေးလည်း ကိုယ်ပိုင် ရုံးခန်းရဲ့ အတွင်းဘက် နားနေ ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အာသာ ဖြည်တော့တာပေါ့။ မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ စပြီး ဖေါက်ပြန် မိကြတာက မှတ်မှတ်ရရ လကုန်ရက် လစာ ထုတ်တဲ့နေ့ပါ။ 

မြသွေးလည်း အထက်ကို ရီပိုစ့် တင်ရမယ့် ဟာတွေ မနက် ကတည်းက လုပ်နေ ရတာ ထမင်းစားချိန် ကျော်သွား ရတယ်။ မောင်စိုးလည်း တနေကုန် ပေါ်မလာဘူး။ ညနေ ၃ နာရီလောက် ထမင်း စားပြီး နားနေခန်းထဲ ပက်လက် လှဲချရင်း ခဏ နားလိုက်တာ။ 

စိတ်ထဲ တခုခု လိုနေ သလိုကြီး နေ့တိုင်း မောင်စိုးနဲ့က အညှီအဟောက် လေးတွေ ပြောနေကြလေ။ ဖုန်းဆက် ကြည့်ရ ကောင်းမလား စဉ်းစားသေးတယ်။ မဆက် ဖြစ်ပါဘူး  ဖုန်းထဲ ဒေါင်းထားတဲ့ အပြာကား လေးတွေ ပြန်ကြည့်မိတယ်။ 

မြသွေး မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာကို အလိုးခံပြီး ကတည်းက လင်မသိအောင် ဖေါက်ပြန်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဇာတ်လမ်းမျိုးတွေပဲ စိတ်ဝင်စား လာတာပါ။ စိတ်ကူးထဲ လက်တွေ့ ဘဝနဲ့ နီးစပ်တဲ့ မောင်စိုးကိုပဲ ထည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ် တတ်လာတယ်။ ဇာတ်ကား ကြည့်ရင်း မြသွေး ထမိန် အနားစ လေး ဖြည်ပြီး လက်တဖက်က ပေါင်ကြား အလိုလို ရောက်သွား တော့တာ။

ပေါင်ဂွလေး ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း အားမရတာနဲ့ ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိလှန်ပြီး  အဖုတ်လေး ဖိပွတ် နေမိ တာပေါ့။ ဇာတ်ကားကလည်း ကောင်းနေပြီ မင်းသမီးက ယောင်္ကျား မသိအောင် ခြံစောင့်နဲ့ ခိုးပြီး အလိုးခံနေတဲ့ အခန်းလေ။ 

မြသွေးလည်း စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လက်ခလယ် တချောင်းထဲ အားမရ တော့တာနဲ့ လက်သကြွယ်ပါ ပူးပြီး သွင်းမွှေရင်း ခါးလေး ကော့တက်လာတယ်။  ရုံးခန်းက မှန်လုံခန်း တွေမို့ အပြင်က အသံကြားမှာ မပူရပါဘူး။ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အသံထွက် ညည်းရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ပဲ လက်ချောင်း ၂ ချောင်းကို  အထုတ် အသွင်း လုပ်နေ တာပေါ့။

" ဇွိ ဇွိ ....... ပြွတ် ပြွတ်...... အင့် ....... ဇွပ် ........... ဇွပ် ........ အ ........... အားးး ........ ဇွိ ......... ဗြိ ......... အင်းးး .......အားးးး "

အဲချိန် မြသွေး ရုံးခန်းလေးထဲ မောင်စိုး ရောက်နေတာ မသိလိုက်ဖူး။ 

" မမ "

အရှိန် တက်နေတုန်း ကုတင်ကြမ်းလေး အိဆင်း သွားပြီး အနီးကပ် နာမည်ခေါ်သံ ကြားရတော့ မြသွေး ကိုယ်လုံး ဆက်ခနဲတုန်ပြီး မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့် လိုက်တယ်။

" ဟင် ........ မောင် ....... မောင် ... မောင်  စိုး "

မြသွေး ညာဘက် ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်တဲ့ မောင်စိုး မြင်တော့ မျက်နှာပူပူနဲ့ အဖုတ်ထဲ အထုတ် အသွင်း လုပ်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေ အမြန် ဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးထားလိုက် တာပေါ့။

" ကျနော် ......ရောက်နေတာ ကြာပြီ ....  မမလုပ်နေတာ ကြည့်ရင်း ...... စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ...... ဝင်လာတာ "

မောင်စိုးက ပြောရင်းဆိုရင်း မြသွေး ပေါင်ဂွထဲ ကြည့်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြနေတာ။

" အိုရ် ...... မောင်စိုး ...... မင်း ဟာ ...... ပြန်ဖုံးထားပါ ...... ဟို ဟို ...... မသင့်တော် ပါဘူး "

မြသွေး ပြောလည်းပြော ထထိုင်ရင်း အင်္ကျီကို  ခါးထိ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ရှိန်းကနဲ့ တုန်တုန် ရီရီ ဖြစ်နေရတာ သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့ စောက်ပတ် နိူက်ရင်း တန်းလန်း မိသွားသည့် အဖြစ်မို့ အသံပါ တုန်ခါ နေတယ်။ မောင်စိုး အပေါ် စိတ်ကူးနဲ့ ရူးသွပ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကျ မလွယ်ဘူးရှင့်။

ဒီကြားထဲ မောင်စိုး ပေါင်ကြားက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ထောင်ရမ်း နေတဲ့ လီးကြောင့် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်လာမိတယ်။ မောင့် လီးထက် ထွားပြီး ရှည်က ရှည်သေးတယ်။ ကြောင်ကြည့် နေတုန်း မောင်စိုးက မြသွေး ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် လှဲချ ပစ်တာ။ 

တဆက်တည်း မြသွေး ဘာမှ မလုပ် နိုင်ခင် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန် လိုက်တယ်။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး ကြားက အရည်အိုင် နေတဲ့ အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွနေတော့ ရုတ်တရက် မောင်စိုးက အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင် ဖိချေပစ်တယ်။

" အ ......ကျွတ် ....... မ ...... မ ...... မ  လုပ်  နဲ့    လေ ..... မောင် စိုး ...  ဟင့် ... ရှီးးးးးး းးးးးးး "

မြသွေးလည်း ပေါင်တန် ၂ဖက် စိပြီး မောင်စိုး လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းတား လိုက်တာပေါ့။ လင်မသိအောင် ကာမသုခလေး ရှာချင် ပေမယ့် အညှာ လွယ်တာမျိုး အထင်မခံနိုင် သေးဘူး။

" မမရယ် ..... မငြင်းပါနဲ့ ... မမ ယောင်္ကျားနဲ့ ... မနေဖြစ်တာ ... များတယ်ဆို ...... လိုအပ်တဲ့ဟာ ...... ကျနော်......  ဖြည့်ဆည်း ပေးပါရစေ "

တယောက်အကြောင်း တယောက် ရင်ဖွင့်တိုင်း မောင်နဲ့ မနေ ဖြစ်တာတွေ ပြောပြထားလို့ မောင်စိုးက မြသွေးကို အစားထိုးပြီး ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ပေးချင်တာ ပြောတယ်။ သေချာ တာကတော့ မြသွေး နို့အုံ ကြီးတွေနဲ့ ခါးအောက်က ဖင်သားစိုင်တွေ ကြောင့်ပါ။ မြသွေး နဲနဲတော့ မူရ သေးတာပေါ့။ 

မောင်စိုး ဇွတ်ကြိုးစားလို့ လိုက်လျော ပေးရတဲ့ အနေထားမျိုး ဖန်တီး ပေးလိုက်တယ်။မောင်စိုးက လက်ကောက်ဝတ် ဖမ်းပြီး ဖယ်နေတဲ့ မြသွေး လက်တွေ အားမပါတော့ ဟန်ဆောင် ငြင်းမှန်း ရိပ်မိ သွားတာ ထင်တယ်။ တဆက်ထဲ ပေါင်၂ ခြမ်းစိထားတဲ့ မြသွေး အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ထိပ်က အစိလေးကို လက်နဲ့ ဖိချေ ပေးပြန် ရော။ 

" အာ ..... မလုပ် ........ လုပ် ....... လုပ်  ......... အ ....... အ ..... ကျွတ်ကျွတ် ...  ပြွတ် ..... ပလပ် ..... ပြွတ် ......... ပြွတ် ........ ပြွတ် ..... အ .......... အားးးး ........ ရှီးးးးး ...... ရှီးးးးးးးး .... အဟင့်  ဟင့် ..... ဘာ  လုပ်  တာ  လဲ ..... မောင်စိုး ရဲ့ "

မောင်စိုးပေါ့ အစိလေး ဖိချေပေးရင်း လက်ပြန်ရုပ်ပြီး ကန်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ အဖုတ်ကို ကုန်းယက် ပစ်တာ။ မြသွေးလည်း ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေး နေမိတယ်။ လူပျိုတယောက် ယက်ပေးတဲ့ ကာမ အရသာ လေးမို့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခံယူနေမိတာ။ 

အလို လျောက်ပဲ မောင်စိုး မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဆွဲပွတ်မိတယ်။ မောင်စိုး မျက်လုံးကို မဖွင်နိုင်တော့ဘူး မြသွေး ဆံပင်ဆွဲပြီး မျက်နှာအနံ့ ပွတ်ပစ် တာလေ။ မျက်နှာ တပြင်လုံး မြသွေး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတယ်။

မြသွေး ပေါင်ကြားထဲက ဒူးထောက်  လျက်လေးနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတော့ တကိုယ်လုံး ကာမသွေးတွေ ဆူပွက် လာတာ။ ပါးစပ်က ဖွင့်မပြော ကြပေမယ့် စိတ်ထဲ လိုးဖြစ် တော့မှာကို  နှစ်ယောက်သား အလိုလို နားလည် နေကြပြီ။

မြသွေးလည်း အရာရှိနဲ့ ဂိတ်စောင့် ဆိုတဲ့ အတွေး မရှိတော့ပါဘူး စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ် ထားမိမှတော့ လတ်တလော အရှက် ကုန်နေ တာပေါ့။ စိတ်ကူးထဲ တိတ်တခိုး အလိုးခံ နေတာလည်း ကြာခဲ့ပြီလေ။ ဆက်ပြီး ဟန်ဆောင် မနေတော့ပါဘူး မောင်စိုး ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေး ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချတာနဲ့  ဆီးခုံးပေါ် လာထောက်တဲ့ လီးကို အပေါက်ထဲ တေ့ပေး လိုက်တယ်။

မောင်နဲ့ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး မောင်စိုး တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးတိုင်း နှင့်ကနဲ့ပဲ။ ကောင်းလိုက်တာလဲ မပြောနဲ့ ဒီလို မနားတမ်း ဆောင့်လိုး ခံရတာ မြသွေး အိမ်ထောင်ဦး အစပိုင်းလေးနဲ့ မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာ ဆီကပဲ ရခဲ့ဖူးတာပါ။ 

အတွင်းထဲ စီးပိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားက အဖုတ် နံရံတွေ ပွတ်တိုက် ဆွဲပေး နေတာက ဘာအရသာ နဲ့မှ မတူတာ။ မြသွေး အလိုး ခံနေရင်း သတိထား မိတာက မောင်စိုးလီးက မောင်နဲ့ ဦးဇေယျာ လီးထက် ရှည်တော့ တချက်တချက် သားအိမ်ကို ဆောင့်မိ နေတယ်။  

မောင်စိုးက လူငယ်ဆိုတော့ ထိထိမိမိနဲ့ အားထည့် လိုးနိုင်တာပေါ့။ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ချင်း ဆီရဲ့ မတူညီတဲ့ လိုးပုံ လိုးနည်းတွေ ဘာရယ်မဟုတ် မြသွေး ယှဉ်ကြည့် နေမိတာ။

" ရှီးးး..... အ .......... အားးး ......... ဘုတ် ...... အဟင့် ... ဟင့် ဟင့် "

ကိုယ်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်မှန်း မသိလောက်အောင် အထိ အတွေ့အောက် သာယာနေမိတယ်။ ဖင်သားစိုင်ကြီး ကော့တက် သွားပြီး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ကျလာမှ သတိလေး ပြန်ကပ်လာတာ။ မောင်စိုးရဲ့ ကာမပညာ တွေက မြသွေး ထင်မထားမိဘူး။ လိုးနေရင်းနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝလေး တေ့ပြီး စုပ်လို့စုပ်။

တကယ်တကယ် မောင်စိုး လျှာဖျားထိပ် မြသွေး ဖင်သားစိုင် ၂ဖက် ကြုံ့ဝင်ပြီး လေပေါ် မြောက်တက် သွားလိုက်  ပြန်ကျ လာလိုက်နှင့် တအအ ညည်းနေ ရတယ်။ အထိအတွေ့ မစိမ်းတဲ့ အိမ်ထောင်သည် တယောက်မို့သာ တော်တော့တယ်။ တလောကလုံး မေ့လျော့ပြီး မောင်စိုး  လျှာစွမ်းအောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် နေမိတာပါ။ 

" အ ...... အ ... မောင်စိုး ...... အဟင့်  ဟင့် .......  မမ ....မ နေ  တတ်  တော့  ဘူး ......  အာ  ... ဟာ "

မြသွေး ရုံးဝတ်စုံလေး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း  အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ကော့ပျံ နေရ တာပေါ့။ မြသွေး ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာပြီး အလိုးခံချင် လွန်းလို့ ပါးစပ်က မရှက် မကြောက် ဖွင့်ပြောတာတောင် ဆက်မလိုးသေးဘူး။

အဖုတ်ကို ဇွတ်ယက် ပေးနေတုန်းပဲ။ လျှာဖျားလေးနှင့် အစိလေး ထိုးကလော်လိုက် အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တဖက်စီကို ပါးစပ်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူလိုက် အလိုးခံရတာ မဝတဝ လေးနဲ့ ခေါင်းမော့ ခါးကော့ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက် ခဲ့ရတယ်။

" အင့် ....အဟင့် .....ထွက် ... ထွက် ...  ထွက် ကုန် ပြီ ...... မောင်စိုး ရဲ့ ...... အား ...... အင့် ......... အဟင့် "

အရည်တွေများ အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ် အိုင်ထွန်း နေတာ မြသွေး ဖင်အောက်တောင် ရွှဲနှစ်နေပြီ။ အနားကို မရတော့တာ စောက်ရည်ကုန်တာနဲ့ မောင်စိုးက သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး မြသွေး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း လျှောတက် လာတယ်။ 

မြသွေး အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီလည်း မရှိတော့ ပါဘူး ၂ ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားတွေနဲ့ပေါ့။ တုံးလုံးချွတ် မခံတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့  မြသွေးလေ ခု မောင်စိုးနဲ့ တွေ့တွေ့ချင်း အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရတာ။ အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ မျက်နှာ လာနမ်းတော့ မောင်စိုး ပါးစပ်က မြသွေး စောက်ရည်နံ့ တွေ ပြန်ရ နေမိတယ်။ 

နို့သီးခေါင်း တွေလည်း ကျိန်းနေအောင် အငမ်းမရ ဖိဖိစို့တာ။ လိုးနေရင်း အဖုတ် ယက်ပေးတော့ ခံစားချက်က တမျိုး ခု နို့စို့တော့လည်း တကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ပါပဲ။

ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်း စို့နေရင် ညာဘက် နို့အုံကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေ ပေးလိုက် ညာဘက်နို့သီးခေါင်း ပြောင်းစို့ရင်လည်း ဘယ်လက်နို့အုံ ညှစ်ပေးလိုက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်း လေးတွေ ကျိန်းစပ်နာကျင် လာတော့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။

" အ .....ကျွတ် .........  စို့လို့ ....မဝသေးဘူးလား ...မောင်စိုးရဲ့ ......... မမ နို့တွေ ......... ကျိန်းနေပြီ "

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဆက်မလိုး ပေးမှာလည်း စိုးရိမ်နေမိ သေးတယ်။ မြသွေး စကားဆုံးတော့ နို့စို့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်ရင်း အစိလေးကို ဒစ်ဖူးနဲ့ တဘတ်ဘက် ရိုက်ချနေတာ။ ခံစားမှု့က ဖေါ်မပြ နိုင်အောင်ကို ကောင်းလွန်းတယ်ရှင်။ အစိ ထိပ်လေး ရိုက်မိတိုင်း သေးထွက်မတတ်ပဲ။  

" ဘတ် ..အ .... ဘတ် ......... ဟင့် ...... ဟင့် ......... ကျွတ် ......... လုပ်ပါတော့ ... မောင်စိုး ရဲ့ ......... မမ .... မနေနိုင်တော့လို့ပါ "

အရှက် ကုန်နေပြီမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ လိုးပေးဖို့ တောင်းပန် လိုက်ရတော့တယ်။မြသွေး ထပ်ပြီး ပြီးချင် လာတာမို့ ထထိုင်ပြီး မောင်စိုးကို ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တယ်။ ထိထိမိမိနဲ့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က မကျသေးဘူး။ မောင်စိုး လီးထိပ် အပေါက်လေး အရည်ကြည်တွေ စို့နေပြီး လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောတွေ ထောင်ထနေတာ။ 

မြသွေး မောင်စိုး လီးကို ၅ ချက် ၆ ချက်လောက် ဂွင်းထု ပေးရင်း လီးပေါ် ခွထိုင် လိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲ တန်းမထည့် သေးဘူး လီးတံကို ဒစ်ကနေ ဆီးခုံးပေါ် လှဲချပြီး မြသွေး စောက်ပတ်နဲ့ အပြားလိုက် ဖိထားလိုက်တာ။ မြသွေး အဖုတ်နူတ်ခမ်း ကြား လီးကြီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ပေါ့။ မောင်စိုး ရင်အုပ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လေး ပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်တယ်။

" အ .......... အင်းးး ........ အားးး .... ကောင်းလိုက်တာ ....... မမရယ် ...... အားးး ......... ရှီးးးးးး "



အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>