Configure Page List

Thursday, October 11, 2018

အငြိုး ရှိခဲ့လေလော့ (စ/ဆုံး)

အငြိုး ရှိခဲ့လေလော့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နတ်ဆိုးလေး

'' ခွမ် . . . . '' 

ဟူသော အသံတစ်ချက် နှင့် အတူ ထမင်းစလုံ လေးသည် မြေပြင် ပေါ် ကျသွား လေသည် ။ ထမင်းလုံးလေး များသည် ဖုန်အလိမ်းလိမ်းလူး နေသော မြေပြင်ပေါ် တွင် ပြန့်ကျဲ သွားလေသည် ။ ငါးပိရည် ကျိုးတိုးကျဲတဲ ဆမ်းထားသော ထမင်း နှင့် နံနံပင်လေး လေးငါးပင် ရှိသော ပန်ကန်လေး သည် လှေကား အောက်ခြေ မြေပြင်ပေါ် မှောက်နေလေသည် ။ ထို ပန်ကန်လေးအား နှမြောတသခြင်း များစွာ နှင့် အတူ ဆာလှောင်လှသော မျက်ဝန်း အစုံသည် ရီဝေ အုံမှိုင်းလာသော မျက်ရည်စ တို့ နေရာယူထား လေသည် ။

ပါးစပ်ထဲ ရောက်ခါနီး ထမင်းလုပ်လေး ကိုပင် ဆက်မသွင်း ဖြစ်တော့ . . ထို ထမင်း ပန်ကန်လေး သည် တစ်စုံ တစ်ဦး ၏ ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ထုတ်လိုက်မှု ကြောင့် သာ မြေပြင်ပေါ် ကျသွားခြင်း ဖြစ်သည် ။ စားလက်စ လက်ကလေး ကို ချကာ . မိမိ ကို စားမတတ်ကြည့်နေသော မိထွေး ဖြစ်သူ အား မင်းသွေး မျက်ရည်စက်လက် ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်ရသည် ။ ထမိန်တိုတို အနေအထား ဝတ်ကာ ခါးထောက်ပြီး မင်းသွေး အား စိမ်းစိမ်းကားကား ကြည့်နေသော မိထွေး ဖြစ်သူ ဒေါ်မာမာ အား မင်းသွေး ဒေါသ ဒေါသဖြစ်သွား သော်လည်း အခြေအနေ တစ်ခု အရ ခေါင်းငုံ သည်းခံလိုက် ရသည် ။

'' မင်း ကို ထမင်း ဘယ်သူ စားခိုင်းလို့လည်း . . . ''

မင်းသွေး ဖြေစရာ စကားမရှိ . ခေါင်းငိုက်သာ စိုက်ချလိုက်သည် ။ အိပ်ခန်း ထဲမှ အသံ တစ်ချက် ထွက်လာသည် ။

'' ငါ ကျွေးလိုက်တာပါ . မိန်းမ ရယ် . သားလေး လည်း တနေကုန် ပင်ပန်းနေတာ . ဆာ ရောပေါ့ . . . ''

ဖခင် ဖြစ်သူ၏ ကူညီသံလေး ကြောင့် မင်းသွေး ရင်ထဲ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာ မိသည် ။ ဒေါ်မာမာ ကတော့ နားဝင်ချိုမည် မဟုတ် . .

'' အကိုကြီး ရယ် . အကိုကြီး အလိုလိုက်နေလို့ . အကိုကြီး သား က ဒေါင့်မကျိုးတာ . သူ့မှာ အပြစ်ရှိလို့ . မာ က အပြစ်ပေးနေတာ . ''

'' ငါသိပါတယ် . မိန်းမရယ် . အဟွတ် အဟွတ် . သူလည်း နားလည် လောက်နေပါပြီ ''

'' ဟွန်းးး အကိုကြီး ကတော့ ဒီလိုချည်းဘဲ . ကျပ်ကျပ်အလိုလိုက်ထား အကိုကြီး . အကိုကြီး သား က နောင်ဆို လမ်းဘေး ရောက်သွား လိမ့်မယ် . . ''

ခြေဆောင့်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားသော မိထွေး အား မင်းသွေး စိတ်နာမိသည် ။ မိမိ မှာ မိခင် မရှိတော့သည့် အတွက် ဒေါ်မာမာ ကို မိခင် လို သဘောထားခဲ့သည် ။ အကြောင်းမဲ့ အပစ်ရှာ နိပ်စက်ခဲ့သည်များကိုလည်း ဆုံးမသည် ဟုသာ သဘောထားခဲ့သည် ။ ဖခင် နေမကောင်း ဖြစ်ပြီး အိပ်ယာ ထဲ လဲနေတော့ မိထွေး က စီးပွားရေး ကိုပါ အပိုင်စီးပြီး အုပ်ကိုင်ထား ခဲ့သည် ။

မင်းသွေး စိတ်မကျေနပ်တိုင်းသာ ပြန် ရန်ရှာချင် ရင် ဒေါ်မာမာ အခါပေါင်းများစွာ သေနေလောက်ပြီ ။ ငယ်ဘဝ ကတည်း က အမြဲသည်းခံ နေသော်လည်း ထို သည်းခံနိူင်မှု စွမ်းအားသည် အရွယ်ရောက်သည် နှင့် အမျှ ပျက်ပြယ်ကာ လက်တုန့်ပြန်ချင် လာမိသည် ။ သို့သော် အိပ်ယာ ထဲ လဲနေသည့် ဖခင်အား ပစ်မထား ရက် .

'' မေမေရေ . မေမေ . . ''

အသံပြဲ နဲ့ အော်ဝင် လာသည့် မိန်းကလေး တစ်ဦး ။ ထို မိန်းကလေး မှာ အဖြူအစိမ်း ကျောင်းဝတ်စုံဖြင့် ဆယ်တန်းကျောင်းသူ တစ်ဦး ဖြစ်သည် ။ သူမ သည် အခြားမဟုတ် ဒေါ်မာမာ နှင့် ပါလာသည့် ဒေါ်မာမာ ၏ သမီး ဖူးပြည့်စုံ ပင်ဖြစ်သည် ။ အိမ်လှေကား ပေါ် ခြေသံပြင်းပြင်း နဲ့ တက်လာပြီး လွယ်အိတ် ကို ခုံပေါ် ဝုန်းခနဲ ပစ်ချလိုက် လေသည် ။ မင်းသွေး စားလက်စ ပန်ကန်လေး ပြန်ကောက်ပြီး အိမ်ပေါ် လိုက်တက် ခဲ့သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ရုတ်တရပ် ထမိန်ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်ဖြင့် ခတ်ထုတ်လိုက် လေသည် ။ အသားကပ် ဒူးကျလေး ဝတ်ထား သဖြင့် ထိုသို့ လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး လည်း အချိုးမပြေလှသည့် သူမ အား ဟင်းခနဲ သက်ပြင်း တစ်ချက် ချပြီး အိမ်နောက်ဖေး သွားရန် ပြင်လိုက်သည် ။

'' ဟိုကောင် . . . နောက်ဖေး သွားမှာ မလား . ထမိန်ကောက်သွားစမ်း . . ပြီးရင် လျော်ပေးထား .  ''

မင်းသွေး သွေးများ ဆူပွက်သွားသည် ။ လက်သီး ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိုက်မိသည် ။ သည်းခံစမ်း . မင်းသွေး ဟုသာ စိတ်ထဲ မှာ ရေ ရွတ်လိုက်မိသည် ။ မင်းသွေး စိတ်လျော့လိုက်သည် ။ ဖခင် နေမကောင်း ဖြစ်နေစဉ် ပြသနာ မဖြစ်ချင် ။ ထို့ကြောင့် သူမ ကျောင်းစိမ်းထဘီလေး ကို စိတ်မပါလက်မပါ ကောက်ယူလိုက်ပြီး .

'' ဒါ ဒီမနက် မှ ဝတ်သွားတဲ့ ဟာ မလား . ညီမလေး ရယ် . နှစ်ရက် ဝတ်ရောပေါ့ . ''

ဖူးပြည့်စုံ မျက်နှာ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး .

'' နင် ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ် လိုက်တယ် . ညီမလေး ဟုတ်လား . မခေါ်နဲ့ . နင် နဲ့ ငါ ဘာမှ မတော်ဘူး . ''

'' အေးပါ . နင်မကြိုက်ရင် မခေါ်ပါဘူး . ဒါပေမယ့် ငါက နင်ထက် အကြီးလေ . ထမိန်လျော် ပေးရလည်း ကိစ္စ မရှိပါဘူး . ဒါပေမယ့် တနေ့တစ်စုံ လည်း နေတော့ . ''

'' ဆင်ခြေ လာပေး မနေနဲ့ . နင်ကလေ တကယ်ပျင်းတယ် . ငါ တနေကုန် ကျောင်းစာသင်နေရတာ . ငါ့ အမေရော တနေကုန် နင်တို့ မြိုဖို့ အလုပ် လုပ်နေရတာ . နင်က အိမ်မှာ အလကား စားချင်မနေနဲ့ . အိမ် အလုပ် လုပ်ပေါ့ . ''

'' အဲ့လိုတော့ . နင်မပြောနဲ့ . ငါ့အဖေ နင်တို့ကို ရှာကျွေးလာတာ ကြာပြီ . ခု နင်အမေ လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်း ကလည်း ငါတို့မိသားစုပိုင် လုပ်ငန်း . ငါ့မှာ ငါ့အဖေ ရှာစာ စားပေမယ့် . သူများ အပင်းမြိုနေရ သလိုဘဲ . ''

'' ပြောလိုက်ရင် . ဒါဘဲ . . ဟို အကြောင်းပြလိုက် . ဒီ အကြောင်းပြလိုက် . အစားအသောက် မီးလိုတောက် အလုပ်အကိုင် ဆို ခွေးလို မှိုင်  ချင်တဲ့ ကောင် . . ''

'' ဘာ . နင် . နင် . နင်တော့ . . ''

'' အဟွတ် . အဟွတ် . သားတို့ ရန်မဖြစ်ကျပါနဲ့ .   ''

ထိုစဉ် အိပ်ယာထဲ မှ ဖခင်ဖြစ်သူ ၏ ချောင်းဆိုသံလေး ထွက်လာ လေသည် ။ မင်းသွေး စိတ်ပြန်လျော့ လိုက်ပြီး .

'' လျော်ပေးမယ် ဟာ . ငါ အဖေ စိတ်ဆင်းရဲ မှာ ဆိုးလို့ လုပ်ပေးတယ် . မှတ် . ''

မင်းသွေး ထမိန်ယူကာ ရေစင်ဘက် ထွက်သွား လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မကျေမနပ်ဖြင့် ကျန်ခဲ့လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား ကြည့်မရ ။ သူ မရှိလျင် ခြံအိမ် နဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းသည် သူမ တစ်ဦးထဲ ရမည် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား အိမ်မှ ထွက်ပြေးစေရန်သာ ကြံစည် နေလိုက်သည် ။

'' မင်းသွေး ရယ် . နင့် မာန ဘယ်လောက် ခံနိူင်အုန်းမလည်း . ကြည့်ရသေးတာပေါ့ . . ''

ဟု ပြောရင်း ဖူးပြည့်စုံ ကျန်ရစ်ခဲ့ လေသည် ။

မင်းသွေး မကျေနပ်သော်လည်း ပြသနာ ဖြစ်ခဲ့လျင် ဖခင်ဘဲ စိတ်ဆင်းရဲ ရမည် . ဖခင် စိတ်မဆင်းရဲ စေချင် ။ ထို့ကြောင့် ဖူးပြည့်စုံ ထမိန်လေး ကို လျော်ပေး နေလိုက်သည် ။

'' ရော့ . ဒါပါ လျော်လိုက် . . ''

မင်းသွေး ရှေ့ ဝဲကျလာသော အရာ တစ်ခု နှင့် စေခိုင်းသံ တစ်ခု ။ အမျိုးသမီးဝတ်အတွင်းခံလေး တစ်ထည် ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး အရမ်းခံပြင်း သွားသည် ။ ပစ်ချပေးသော ဖူးပြည့်စုံ ကို မင်းသွေး စူးရဲသော မျက်ဝန်းများ ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။ ထမိန်ရင်လျားလေး ဖြင့် ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား သူမ အတွင်းခံလျော်ဟု မျက်စပစ်ပြ လိုက်သည် ။

'' ဟာ . မင်း မိုက်ရိုင်းလှချည်လား . ''

'' ဘာ ရိုင်းလို့လည်း . လျော်လက်စ နဲ့ လျော်လိုက်ပေါ့ . . . ''

'' တောက် . မင်းကိုမင်း သူဠေး သမီးများ မှတ်နေလား . မင်းမှာ စောက်ရှက်ရော ရှိသေးလား . . . ''

'' ဘာ . . . . . ''

ဖူးပြည့်စုံ မျက်နှာ နီမြန်းသွားသည် ။ ပြီးနောက် မင်းသွေး အား မခံချင်အောင် . .

'' ဟဲ့ . နင့် အဆင့်ကရော ဘယ်လောက် ရှိလို့လည်း . လျော်စရာ ရှိတာသာ လျော်စမ်းပါ . ဟင်းဟင်း အနံ့ပျောက်အောင် လျော်နော် . သေချာ နမ်းပြီလျော် . . ''

မင်းသွေး သည်းခံနိူင်မှု ဘောင်ကျော် သွားပြီ ဖြစ်သည် ။

'' မင်း တော့ကွာ . . ''

မင်းသွေး ဆက်ခနဲ ထရပ်လိုက်သည် နှင့် ဖူးပြည့်စုံ ထမိန်ရင်လျား ကို ခြေချပစ်လိုက် လေသည် ။ ထို အခါ ဖူးပြည့်စုံ ၏ အပြင်လူ မမြင်အပ်သော ကိုယ်လုံးလေး ကို မင်းသွေး မြင်လိုက်ရသည် ။ မင်းသွေး ဆွံအ သွားသည် ။

'' ဟာ . မင်း . မင်း . . ''

ဖူးပြည့်စုံ မဲ့ပြုံးလေး တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး မင်းသွေး ၏ ကိုယ်ကို ရုပ်တရပ် စောင့်တွန်းပြီး မင်းသွေး အား ဝတ်စလစ်ဖြင့် ဝင်လုံး လိုက်သည် ။

'' အမေရေ . ကယ်ပါအုန်း . သမီး ကို မင်းသွေး မတရားကျင့် နေလို့ . . ''

မင်းသွေး ရင်ထဲ ဒိုင်းခနဲ မြည်သွားသည် ။

'' ဟာ . မင်း . ဘာပြောတယ် . . ''

'' ဟဲ့ . အောင်မလေး ဒါက ဘယ်လို ဖြစ်ရတာ တုန်း . . ''

ဒေါ်မာမာ တုန်ရီစွာ ပြောလိုက်လေသည် ။ မင်းသွေး နှင့် ဖူးပြည့်စုံ မှာ လုံးထွေး နေသဖြင့် မသိလျင် မင်းသွေး ဖူးပြည့်စုံ ကို မတရားကျင့်နေ ဟန် ပေါ်နေလေသည် ။ ဒေါ်မာမာ တစ်ယောက် အဆိပ် တက်နေချေပြီ ။

'' အမလေး . အကိုကြီးရေ . လာကြည့်ပါအုန်း . ရှင့်သား ခွေးဇာတ်ခင်း နေတာ . . '' ဒေါ်မာမာ အသံပြဲနဲ့ အော်တော့သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ လည်း အတင်းရုန်းဟန် ဖြင့် သူမ ထမိန်လေး အတင်းပြန်ကောက်ပြီး သူမ ရင်ဘက်ကို ကပ်ခါ လုပ်ငို ငိုပြလေသည် ။ ထို မြင်ကွင်း ကို ဖခင်ဖြစ်သူ မြင်လိုက်သော အခါ . . .

'' ခွေး . . . မင်း ကွာ . . . ''

'' မဟုတ်ဘူး . အဖေ . . . ''

'' မင်း ငါ့ကို အဖေ လို့ မခေါ်နဲ့ . အဟွတ် အဟွတ် . . ''

မင်းသွေး ရင်ထဲ မိုးကြိုးများ ဆက်တိုက်ပစ်ချခံလိုက် ရသလို ထူပူသွား လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ငိုရင်း . မင်းသွေး အား .

'' အဟင့် . အဟင့် . တော်သေးတာပေါ့ . လူကြီးတွေ ရောက်လာလို့ . မဟုတ်ရင် သမီး ဘဝ ရေတိမ်နစ်မှာ . . ''

'' ဟာ . မဟုတ်ဘူး . မင်း မဟုတ်တာ မပြောနဲ့ . . . ''

ထိုစဉ် မင်းသွေး ပါးတစ်ဖက် ပူခနဲ ခံစားလိုက် ရသည် ။ ဒေါ်မာမာ ၏ ခက်ထန်သော အကြည့်များ နှင့် လက်ဝါးချက် ကို မင်းသွေး မရှောင်နိူင်လိုက် ။

'' မင်း အိမ်က ထွက်သွား . . . သွား . . ''

'' မဟုတ်ဘူး . အဒေါ် ကျတော် မလုပ်ပါဘူးဗျာ . အဖေ ပြောပေးပါအုန်း . ''

မင်းသွေး အားကိုးတကြီး ဖခင်အား ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဖခင် လုပ်သူ သည် မျက်နှာ တဖက်လွှဲသွား လေသည် ။

'' ဟာ . . . . '' 

မင်းသွေး အင်အားများ ဆုတ်ယုတ်သွား တော့သည် ။ မင်းသွေး ခေါင်းတွေလည်း မူးနောက် လာလေသည် ။

'' အားးးးးးး '' 

မင်းသွေး အော်ဟစ်လိုက်သည် ။ တိုက်ဆိုင်မှု ကြောင့်လား မသိ . ကောင်းကင်ပြင် တစ်ခုလုံး မှိုင်းတက်လာပြီး မိုးရွှာချ တော့သည် ။ မင်းသွေး ထွက်ပြေးခဲ့ပြီ ။ ခြေလှမ်းများသည် ဘယ်ကို ဦးတည်မှန်း မသိ ။ ပြင်းထန်လှသော မိုးရေစက်များ ကြား မင်းသွေး အသိစိတ်မဲ့စွာ ပြေးနေသည် ။ ထိုစဉ် ကားလမ်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ကွေ့ချလာသော ကားတစ်စီး သည် မင်းသွေး အား အရှိန်ပြင်းပြင်း ပစ်တိုက် သွားလေသည် ။ နာကျင်မှုများ နှင့် အတူ မင်းသွေး တကိုယ်လုံး အင်အားဆုတ်ယုတ်သွားသည် ။ မျက်နှာပေါ် ပြင်းထန်စွာ ကျဆင်းလာသော မိုးရေစက်များ နှင့် အတူ ဦးခေါင်းမှ သွေးများ ရောယှက်သွား လေသည် ။

'' ဟင့်အင်း . ငါမသေ ချင်သေးဘူး . အရှုံးမပေးဘူး . . ငါ နမည် မင်းသွေးးးး ကွ ''

........................................................

 ၇ နှစ်ခန့် ကြာသော် . . .

အဝေးပြေး အမြန်လမ်းမကြီး လက်တွင် အိမ်စီးကား သန့်သန့်လေး တစ်စီး အရှိန်ပြင်းစွာ မောင်းနှင် နေလေသည် ။ ရာသီဥတုကောင်းမွန်သော နွေည ဖြစ်သဖြင့် ကောင်းကင်ပြင် ကြည်လင်နေသည် ။ ရွှေလရောင် လည်း ထိန်ထိန်သာ နေတော့သည် ။ ထို ကားလေးထဲ တွင် လူလေးဦး လိုက်ပါ စီးနင်း လာလေသည် ။ ထို လေးဦး ထဲတွင် လက်တလော လူကြိုက်များပြီး နမည်ကြီးနေသော ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်မင်းသမီးလေး အေးမြတ်ခိုင် ပါ လာလေသည် ။ 

မင်းသမီး ၏ မိခင် . ဒေါ်ခင်စန်းဝေ နှင့် အတူ မိက်ကပ်ပြင်သော မလျာလေး နှင့် ကားဒရိုက်ဘာ လေး လည်း ရှိသည် ။ အားလုံးပေါင်း လေးဦး သည် မနက် ရှုတင် အမှီ နယ်ထွက် ရိုက်ရန် ခရီးနှင် လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကားအတွင်း တွင် ငြိမ်သက်နေသော်လည်း အပြင်တွင် ကား၏ အရှိန်သည် အတော်ပြင်းနေလေသည် ။ အဲကွန်းဖွင့်ထား သဖြင့် တံခါးပိတ်ထားမိသော ကြောင့်လည်း ပါသည် ။ လမ်းခုလတ် အရောက်တွင် ထိုကားလေး ၏ အရှေ့မှ အရိပ်နက်တစ်ခု ဖြစ်သွား လေသည် ။

  '' ဟာ . . ရှေ့မှာ လူ . . . ''

ဒါရိုက်ဘာ အမြန်တိမ်းရှောင်လိုက် သော်လည်း သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်ဘွား ခနဲ ပေါ်လာပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်တိုက်မိသွားတော့သည် ။ ပြင်းထန်သော တိုက်မိသံ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ကားလည်း ကြေမွသွား သလို လူများလည်း သွေး အလိမ်းလိမ်း ဖြင့် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်ကုန် လေသည် ။ လေးဦးလုံး ငြိမ်သက်ကာ လောကကြီး နှင့် အဆက်အသွယ် ပျက်သွား တော့သည် ။

အေးမြတ်ခိုင် လေးလံသော မျက်ခွံကို အားယူဖွင့် လိုက်လေသည် ။ သူမ ကုတင် ထက် ရောက်နေသည် . အလင်းရောင် ကျိုးတိုကျဲတဲ မြင်နေရသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တစ်ယောက် ထဲမို့ ကြောက်လန့်တကြား ပတ်ဝန်းကျင် ကို အကဲခတ်လိုက် လေသည် ။ ထိုစဉ် တံခါးခေါက်သံ သုံးချက် ကြားလိုက်ရသည် ။ ပြီးနောက် တံခါး ချပ်သည် အလိုလိုပွင့် သွားပြီး စူးရှလှသော အရောင်များ မျက်လုံးကျိမ်းမတက် ထွက်ပေါ် လာသည် ။ ထို အရောင်များ ကြားတွင် မိန်းကလေးတစ်ဦး သဏ္ဍန်ကိုယ်လုံးလေး သည် အေးမြတ်ခိုင်ထံ တလှမ်းချင်း လှမ်းလာ လေသည် ။ ထို မိန်းကလေးသဏ္ဍန်သည် အေးမြတ်ခိုင် အား လက်ကလေး ကမ်းခါ . . တုန်ရီ အက်ကွဲသော အသံဖြင့် . . .

'' ကျမ တို့ သားအမိ ကို လွှတ်ပေးပါ . ကျမ တို့ကို ကယ်ပါ . . '' 

ဟုသာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ပြောလာ လေသည် ။ ထို သဏ္ဍန်သည် နီးကပ်လာသော အခါ မျက်နှာကို ပါ မြင်လိုက်ရ သည် ။ ထို မိန်းကလေး မျက်နှာတွင် ဓါးဖြင့် မွှန်းခံထားရသော ဒဏ်ရာများနှင့် သွေးများ စက်စက်ယို နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ကြောက်လန့်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အားကုန် အော်ဟစ်လိုက် လေသည် ။

'' အား ''

'' သမီး ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး . စိတ်လျော့လျော့ . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အိမ်မက်ဆိုးမှ လန့်နိူးလာခဲ့သည် ။ မိမိ နှင့် စိမ်းသော အခန်းတစ်ခု ၏ ကုတင်တလုံးပေါ် ရောက်နေသည် ။ သူမ ၏ နဘေး တွင် ဦးခေါင်းတွင် ပတ်တီး အဖွေးသား နှင့် သူမ ၏ မိခင် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ရှိနေလေသည် ။

'' ဘာဖြစ်လို့လည်း သမီး ''

'' အိမ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေလို့ . အမေရယ် . ''

'' သမီးရယ် . တော်သေးတာပေါ့ . ငါ့သမီးလေး ဘာမှ မဖြစ်လို့ . . ''

အေးမြတ်ခိုင် သူမခြေထောက် မှ ပတ်တီးများကို ကြည့်ပြီး ခြေထောက် ကို လှုပ်ကြည့်သည် ။ နာကျင်မှု တစ်ချက်ကြောင့် .

'' အား . '' 

ခနဲ တစ်ချက် အော်လိုက်မိသည် ။

'' အမေ . သမီး ခြေထောက် ဘာဖြစ်သွားပြီလည်း ဟင် . . ''

'' အဆစ်လွဲသွားတာ သမီး . အမေ တို့ကို ကယ်လာတဲ့ သူငယ်လေး က သမီးခြေထောက် ကို အဆစ်ပြန်တည့်ပြီး ဆေးစည်းပေးထားတယ် . သမီး ရဲ့ . .  တော်သေးတယ်ကွယ် . ငါ့သမီးလေး မျက်နှာ ဘာဒဏ်ရာ မှ မရလို့ . ''

ထိုစဉ် တံခါးခေါက်သံ သုံးချက်တိတိ ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ ပြီးနောက် တံခါးချပ် အလိုလို ပွင့်လာ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အိမ်မက်ထဲ က အတိုင်း ဖြစ်ပျက်နေသဖြင့် အနည်းငယ် ထိတ်လန့် နေလေသည် ။ သို့သော် အပေါက်ဝတွင် ပေါ်လာသည် မှာ အမျိုးသားတစ်ဦး ဖြစ်နေလေသည် ။ လည်သာအကျီ ၤလေး ဖြင့် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကို စတိုင်ကျကျ ဝတ်ဆင်ထားသည် ။ မျက်နှာပေါ် ဝဲကျနေသည် ဆံပင်ရှည်လေး များနှင့် ကောင်လေး တစ်ယောက် ပင် ဖြစ်သည် ။ လက်ထဲ တွင် စားသောက်စရာများ ပါလာလေသည် ။

'' အန်တီ တို့ . ဆာနေရောပေါ့ . ''

'' ရပါတယ်ကွယ် . အားနာဖို့ ကောင်းနေပါပြီ . . ''

'' မဟုတ်တာဗျာ . ဟို ညီမလေးရော သက်သာလား . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အားနာဟန် လေးဖြင့် .

'' သက်သာပါတယ်ရှင် . ဒီက အကို ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ် . . ကျမ နမည် အေးမြတ်ခိုင် ပါရှင့် . ''

'' အော် . ဟုတ်ကဲ့ . . ကျတော် နမည် မင်းသွေး လို့ခေါ်ပါတယ် . ဒါနဲ့ အန်တီရော . ဒီက ညီမရော . . ဒဏ်ရာတွေ မသက်သာ မခြင်း ဒီက ထွက်မသွားနဲ့နော် . . ''

'' အေးပါကွယ် . အန်တီတို့နဲ့ ပါလာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ရော . အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလည်း ဟင် . . . ''

'' ဗျာ . ကျတော် ရောက်တော့ အန်တီ တို့ နှစ်ယောက် ဘဲ ကားပေါ်မှာ သတိလစ်နေတာ တွေ့ခဲ့တာ . . ''

'' ဟင် . . . သူတို့က ဘယ်ပျောက်သွားတာ လည်း . . ''

'' အဲ့ဒါတော့ ကျတော်လည်း မသိဘူးဗျ . ''

'' ဒါနဲ့ မောင်ရင် . မင်းကူူညီလက်စ နဲ့ အန်တီ တို့ကို ကူညီပါအုန်း .  ''

'' ဘာများလည်း ဗျ . . . ''

'' အန်တီ တို့ ဆက်သွယ် စရာ ရှိလို့ပါ . ရှုတင် လည်း နောက်ဆုတ်ဖို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်ချင်လို့ . အဲ့ဒါ ဖုန်း ရှိလား . အန်တီ တို့ဖုန်း မတွေ့လို့ . . ''

မင်းသွေး အကျီအိပ်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး ကြေမွနေသော အေးမြတ်ခိုင် နှင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ ဖုန်းနှစ်လုံး ကို ထုတ်ပေးလေသည် ။

'' ဟာ . ကြေမွနေပြီ . စက်ဖွင့် လို့တောင် မရဘူး . . ''

ဖုန်းများသည် တူဖြင့် အထုခံထား ရသလို ဖြစ်နေသည် ကို နည်းနည်း သံသယ ဝင်မိလေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မင်းသွေး အား .

'' အန်တီတို့ ဖုန်းတွေ ကြေကုန်ပြီ . ဆက်လို့ မရတော့ဘူး . မင်း ဖုန်းလေး ခဏ ပေးပါကွယ် ''

မင်းသွေး လေသံမာမာ ဖြင့် ထ အော်လေသည် ။

'' ဘာဖုန်းလည်း မရှိဘူး . မရှိဘူး . ''

သားအမိ နှစ်ဦးလုံး ထိတ်လှန့်သွားလေသည် ။မင်းသွေး အမူအရာ မှ ခက်ထန်ကြမ်းတန်း နေပြန် လေသည် ။

'' အေး . အေးပါကွယ် . မရှိဘူး ဆိုလည်း ရပါတယ် . . . ''

'' ကောင်းပြီ . ဒါနဲ့ အန်တီ မှာထားမယ် . အခန်းထဲမှာဘဲ နေနော် . ရေချိုးခန်း နဲ့ အိမ်သာ ဒီအခန်းထဲ မှာ အပို ရှိတယ် . ကျတော် သွားလိုက်အုန်းမယ် . အပြင် မှာ ဘာသံ ကြားကြား ထွက်မလာနဲ့ . ''

မင်းသွေး ပြောပြီး အခန်းပြင် ထွက်ခါ အပြင်ထွက် သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် နှင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက် ကျသည် ။ နှစ်ဦးလုံး မျက်နှာ မကောင်းကျ ။ အချိန်တွေ ကုန်လာသည် နှင့် အမျှ သံတိုင်များဖြင့် ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက်လေး မှ အပြင်လောကသည် တစ်စ တစ်စ နှင့် အရောင်ပြောင်းခါ မှောင်လာပြီ ပြီ ဖြစ်သည် ။ တနေ့ ဟူသော အချိန်ကို ကျော်ဖြတ် ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အားးးးး '' 

နာကျင်စွာ အော်လိုက်သော အသံနက် တစ်ခု ကို အေးမြတ်ခိုင် တို့ကြားလိုက်ရသည် ။ ငိုညီးသံများ လည်း ဆက်တိုက် ကြားလာ ရလေသည် ။

'' ဟားဟား ဟားဟား .  ဒေါ်မာမာ ခင်ဗျား ဘာတတ်နိူင်သေးလည်း . . ''

မင်းသွေး အသံထွက်လာ သော်လည်း တစ်ဖက်မှ တုန့်ပြန်သံ ပေါ်မလာ ငိုညီးသံကြီးများ သာ ထွက်ပေါ် နေလေသည် ။ အခန်းထဲ မှ အေးမြတ်ခိုင် တို့ သားအမိ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာပျက် နေကျလေသည် ။

'' ဖူးပြည့်စုံ . မင်းငါ့ကို ကောက်ကျစ်တုန်းက . မင်း ငါ့ကို ငဲ့ညှာဘူးလို့လား . ခုမှ လာ တောင်းပန်မနေနဲ့ . မင်းမျက်နှာ ကို ဓါးနဲ့ ဟော့သလို မွှန်းတယ် . ကဲကွာ . ကဲကွာ . . ''

အသံများ အတိုင်းသား ကြားနေရလေသည် ။ မနက်က အိမ်မက် အကြောင်း ကို အေးမြတ်ခိုင် သတိပြန်ရ သွားလေသည် ။

'' ဒါ တကယ်တွေလား . ဘာတွေလည်း ''

'' ဘာဖြစ်လို့လည်း . သမီး . ''

အေးမြတ်ခိုင် သူမ အိမ်မက်အား ပြောပြလိုက် လေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ချက် စဉ်းစားပြီး .

'' သမီး အပြင်ထွက် ကြည့်မလား . သမီး ခြေထောက် က ရ ရဲ့လား . ''

'' ရတယ် . အမေ နည်းနည်း နာပေမယ့် . လျောက်လို့ရပါတယ် . ''

'' ဒါဆိုလည်း ထွက်ကြည့်မယ် သမီး . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အခန်းတံခါးလေး ကို အသာလေး တွန်းလိုက်သည် ။ တံခါးလေး ဟသွားသည် ။ အပြင်တွင် မှောင်နေသည် ။ အလင်းရောင် အနည်းနည်းသာ ဝိုးတိုးဝါးတာ မြင်နေရ လေသည် ။

'' ရ ရဲ့လား . သမီး . ''

'' ရတယ် . အမေ . လာ အမေတွဲ ပေးမယ် . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် တွဲရင်း အသံလာရာ ကို သွားလေသည် ။ မင်းသွေး ကို မြင်လိုက်ရသည် နှင့် အမှောင်တွင် ပြေးခိုကာ မင်းသွေး အမူအရာ ကို ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည် ။ ပြီးနောက် နှစ်ဦးလုံး ကျက်သေ သေသွားရသည် ။

ဖင်ထိုင်ခုံ နှစ်လုံးပေါ်တွင် ဘိုမရုပ်လေး နှစ်ရုပ် တင်ထားလေသည် ။ မင်းသွေး လက်ထဲတွင် ဓါးမြောင်တစ်လက် ကိုင်ထား လေသည် ။ ထို အရုပ်ကြီးများအား ထိုင်ခုံတွင် ကြိုးချည် ထားလေသည် ။ မင်းသွေး ထို အရုပ်များအား လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ သက်ရှိလူများ အလား ထင်မှတ်ပြီး ရန်ဖြစ်နေလေသည် ။

'' ဟာ . အမေ . သူ . သူဘာလုပ်နေတာလည်း . . ''

'' မောင်မင်းသွေး က စိတ်ဝေဒနာရှင် လား မသိဘူး . . . ''

ထိုစဉ် ထို အခန်းထဲသို့ ထွားကျိုင်းသန်မာလှသော လူသန်ကြီး တစ်ဦး နှင့် ဆယ်နှစ်သား အရွယ် ကလေး တစ်ယောက် ဝင်လာ လေသည် ။ ၎င်းတို့ နှစ်ဦးသည် ဘယ်လက်တွင် ဝါဆိုဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင် ဆီ ကိုင်ကာ မီးအဖြစ် ကိုင်လာသည် ။ လူသန်ကြီး သည် ကျန်လက်တွင် ပုဆိန်ကြီး ကို ကိုင်ထားပြီး . ကလေးလေးသည် ချွန်မြနေသော သံချိတ်ကောက်ကြီး ကိုင်ထားလေသည် ။ သူတို့ နှစ်ဦး သည် မင်းသွေး ထံ ဦးတည်သွား လေသည် ။ ကလေးလေး သည် မင်းသွေး အား .

'' ညီလေးသွေး . မင်းကို အဖေ အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ . . . ''

'' ဟာ . အကိုကြီး ပါလား . ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး ညီလေး လိုက်ခဲ့မယ် . . ''

မင်းသွေး ကလေးလေး ကို အကိုကြီး ခေါ်နေပြန်သဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် တို့ ကြောင်စီစီ ဖြစ်နေလေသည် ။ လူသန်ကြီး ကလည်း မင်းသွေး ၏ အရုပ်များကို လက်ညိုး ထိုးကာ .

'' အကိုသွေး . သူတို့က ဘယ်သူတွေလည်း ရုပ်ကလည်း ဆိုးလိုက်တာ . . ''

မင်းသွေး သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး

'' ငါ့ ညီ ကလည်း မေ့ လည်း မေ့နိူင်လွန်းတယ် . မင်း ဒီမေးခွန်း မေးလာတာ အခါ တစ်ရာ မကတော့ဘူး . ငါလည်း ဖြေလာတာ အခါ တစ်ရာ မက တော့ဘူး . အဲ့ကောင်မ နှစ်ယောက် က လူယုတ်မာမတွေ . ဒါကြောင့် ပြစ်ဒဏ်ပေးနေတာ . ''

လူသန်ကြီး မျက်နှာ ခက်ထန်သွားပြီး ပုဆိန်ကြီး ကို မကာ .

'' ဒါဆို အကိုသွေး ဘေးဖယ် . အဲ့ကောင်မတွေ ကျနော် သတ်မယ် . . ''

'' ဟာ . မလုပ်နဲ့ ညီ . လိမ္မာတယ် . အဖေ ခေါ်နေတယ်လေ . အရင်သွားရအောင် . ''

'' ကောင်းတယ် . အကိုကြီး သွားရအောင် . အကိုပု က အရှေ့ ကသွား . ဟားဟား ဟားဟား ''

ထူးဆန်းသော လူသုံးဦး ထို နေရာမှ ထွက်သွား လေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ နှင့် အေးမြတ်ခိုင် သာ ကြောင်စီစီ ဖြင့် ကျန်ရစ် ခဲ့တော့သည် ။

'' ဘယ်လို လူတွေလည်း အမေ . ကြည့်ရတာ သမီးတို့ ဒီမှာ ဆက်မနေသင့်တော့ဘူး . ထင်တယ် . ''

'' ဟုတ်တယ် . သမီး . စိတ်ဝေဒနာရှင် တွေ က စိတ်ဖောက်လာရင် လူကို ဒုက္ခပေး တတ်တယ် . အမေ တို့ သတိထားရမယ် ''

'' ဒါနဲ့ . အမေ . စောစောက ငိုညီးသံကြီး တွေ ကရော . ဘယ်က ထွက်လာတာလည်း ''

'' ဟင် . သမီး ကြားလိုက်လို့လား . အမေတော့ မကြားမိဘူး . . ''

'' အမေရယ် . သမီး ကြောက်လာပြီ . ဆက်မနေရဲတော့ဘူး . ထွက်ပြေး ကျရအောင် နော် . . . ''

'' အေး . သမီး . သူတို့ အပြင်သွားတုန်း ပြေးကျတာပေါ့ . . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ကြီး ထဲမှ ထွက်ရန် တစ်ဦး ကို တစ်ဦး တွဲပြီး ထွက်ပေါက်သို့ ထွက်လာ လေသည် ။ ထိုစဉ် အေးမြတ်ခိုင် တံခါးဝ အရောက်တွင် ဆွဲကြိုးကျ သေနေသော အမျိုးသမီး တစ်ဦး ကို တွေ့လိုက်ရလေသည် ။ ထို အမျိုးသမီးကြီးသည် ဝတ်စလစ်ကြီး ဖြစ်သည် ။ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါးဒဏ်ရာများ နှင့် သွေးချင်းချင်း ရဲ နေလေသည် ။ တန်လန်းကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ရင်တုန်းပန်းတုန် ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ ထို အခါ မြောက်နေသော အလောင်းကောင်ကြီး သည် မျက်လုံးပွင့် လာလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ထိတ်လှန့်ကာ အားကုန်အော်ပစ်လိုက်သည် ။ သို့သော် .

'' အားဝူးးး ဝူးးး '' 

သူမ ပါးစပ်ကို ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဖိပိတ်ထား သဖြင့် ဝူးဝူး သာ ထွက်သွားသည် ။

'' သမီးး ဘာဖြစ်တာလည်း သတိထားစမ်း . ''

အေးမြတ်ခိုင် မြင်ကွင်း ထဲမှ ထို အလောင်းကောင်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွား လေသည် ။

'' ဟင်း ဟင်း . အမေ အလောင်းကြီး ရော . . . ''

'' ဘယ်မှာလည်း သမီး ရဲ့ . ဘယ်က အလောင်းလည်း ဘာမှ မရှိဘူး . ''

'' မဟုတ်ဘူး အမေ . ဒီမှာ သမီး သေချာမြင်လိုက်တာ . . ''

'' သမီး စိတ်တွေ ခြောက်ချားနေလို့ ဖြစ်မယ် . . . ''

'' အဟင့် . အဟင့် . . သမီး ကြောက်တယ် အမေ . သမီး တို့ အမြန် သွားကျရအောင် နော် . . ''

'' အေးပါ . သမီးလေးရယ် . လာသွား ကျမယ် . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ကြီး ၏ တံခါးပေါက်ကို တွန်းဖွင့်ပြီး အိမ်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေသည် ။ လထိန်ထိန်သာ နေသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင် ကို ကောင်းစွာ မြင်နေရသည် ။ ကောင်းကင်ထက်တွင် လင်းဆွဲငှက်များ ခြောက်ခြားစွာ အုပ်စုလိုက် ပျံဝဲလာ သည် ကို မြင်လိုက်ရသည် ။ အိမ်ရှေ့ တွင် ရှိသော ခြောက်ခြားဖွယ် မြင်ကွင်းတစ်ခု က သွေးပျက်မတတ် ။ ရက်ရက်စက်စက် အသတ်ခံထား ရသော လူသေ အလောင်း နှစ်လောင်း ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့၏ မိတ်ကပ်ပြင်သမား နှင့် ကားသမား ၏ အလောင်း ဖြစ်သည် ။ ကားသမား သည် ရင်ဝတွင် ချိတ်ကြီး တန်းလန်း စိုက်နေလေသည် ။ လျောတိုက်ဆွဲ သွားခြင်း ခံထားရသဖြင့် မြေပြင်တွင် လျောတိုက်ရာကြီး ပေါ်နေသည် ။ လူသတ်ကောင် သည် ကားသမီး ၏ ရင်ဝ ကို ချိတ်နဲ့ စိုက်ပြီး ထိုချိတ်ကောက် ကို ဆွဲကာ ကားသမားအား ဒရွတ်တိုက် ဆွဲထားပုံ ရသည် ။ မိတ်ကပ်သမား ၏ အလောင်းမှာ တစ်စ ဆီ ဖြစ်နေပြီး ကိုယ်တစ်ခြား . လက်တစ်ခြား . ခေါင်းတစ်ခြား နှင့် အပိုင်းပိုင်း ပြတ်နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မေ့လဲကျလု မတတ် မူးဝေသွားသည် ။ တုန်ရီသော အသံလေးဖြင့် . .

'' အမေ . သမီး စိတ်ထင်နေတာလား . ဟင် . . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ကိုယ်တိုင် ဒီတခါ အသံပင် မထွက်တော့ . . .

'' အကိုသွေး . ဟိုမှာ လူ . . . ''

အော်သံနက်ကြီး ကြောင့် အေးမြတ်ခိုင် တို့ သားအမိ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည် ။

'' သမီး ပြေး . . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် တတ်နိူင်သမျှ ပြေးသော်လည်း နောက်မှ လူများ မှီလာ လေသည် ။ လူသန်ကြီး သစ်တုံးတစ်ခု ပေါ် ပြေးတက်ပြီး အားဖြင့် ခုန်ကာ သူ၏ ပုဆိန်ကြီး ကို လွှဲခုတ်ချလိုက်သည် ။ ပုဆိန်သွားသည် ပြေးနေသော သားအမိ၏ အပေါ်မှ မိုးကျ လာလေသည် ။

'' ဟာ . အမေ့ . . '' 

နှစ်ဦး လုံး မျက်လုံးစုံမှိတ် ချလိုက်သည် ။ ပုဆိန်သွား ဖြင့် အခုတ်ခံရပြီ ဟု သတ်မှတ်လိုက်ကျသော်လည်း .'' ထင် . . . '' ဟုသော သံခြင်း ထိသံ တစ်ချက်သာ ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ ထို ပုဆိန်သွား ကို ကာလိုက်သော ဓါးတစ်လက် ။ ထို ပိုင်ရှင် မှာ မင်းသွေး ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး အားသုံးပြီး ပုဆိန်ကြီး ကို တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို အခါ လူသန်ကြီး နောက်သို့ လေးငါးလှမ်းဆုတ် သွားလေသည် ။

'' ညီလေး . မလုပ်နဲ့ . . ''

'' ဘာလို့လည်း . အကိုကြီး . အကိုကြီး ပြောတော့ . ဒီနှစ်ယောက် က လူယုတ်မာ တွေဆို . ''

'' အဲ့တာ ကြောင့်မို့ မသတ်ခိုင်းတာပေါ့ . သူတို့ကို တခါတည်း သတ်လိုက်ရင် အပစ်ပေးလို့ ဘယ်ရတော့မလည်း . '' ဟု ပြောပြီး သားအမိ နှစ်ယောက် ဘက် လှည့်ကာ စိမ်းကားသော မျက်လုံး ဖြင့် . . .

'' ဟုတ်တယ်မလား . အန်တီ . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မျက်လုံးပြူး သွားသည် ။

'' မင်း စိတ်ထိန်းပါအုန်း . အန်တီ တို့နဲ့ မင်းနဲ့ ဘာရန်ငြိုး မှ မရှိဘူး . စိတ်ကို လျော့လိုက်နော် သား . . ''

'' ဒေါ်မာမာ . ခင်ဗျား သေသွားပြီး ဆိုပြီး ကျုပ်လွတ်ပေးမယ် ထင်နေလား . ဒီ အန်တီကြီး ကိုယ်ထဲ ခင်ဗျား ဝိဉာည်ဝင် နေတာ ကျုပ်သိတယ် . ဖူးပြည့်စုံ နင်လည်း အတူတူဘဲ . ''

'' ဘယ်က ဖူးပြည့်စုံ လည်း ငါက အေးမြတ်ခိုင် . ရုပ်ရှင်မင်းသမီး . ရိုက်ကွင်း သွားရင်း ကားမှောက်လို့ နင်ဘဲ ခေါ်လာ တာလေ . . ''

'' ဟားဟား . ဟုတ်လား . နင် ဒီလို ဆင်ခြေပေးလို့ ရမလား . ကဲ ဖူးပြည့်စုံ အေးအေးဆေးဆေး ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ . ''

'' အို . . မလိုက်နိူင်ပါဘူး . . ''

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ ဦးခေါင်း ကို ဓါးနောက်ဖြင့် ထုချ ပစ်လိုက်သည် ။ '' အမလေး '' တချက်သာ အော်နိူင်ပြီး သတိမေ့သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ထူပူသွားသည် ။

'' ရှင် ကျမ အမေ ကို ဘာလုပ်တာလည်း . အမေ့ . အမေ့ . . ''

မင်းသွေး ဓါးသိမ်းလိုက်ရင်း . လူသန်ကြီး အား . .

'' ညီလေး ထမ်းခဲ့ကွာ . '' 

ဟု ပြောပြီး အိမ်ကြီး ဆီ ဦးတည် ပြန်သွား လေသည် ။ လူသန်ကြီး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ အား ထမ်းကာ မင်းသွေး နောက်လိုက် လာ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဘာလုပ်ရမည်နည်း ။ ထွက်ပြေးရမလား . မိခင် ကို ပြန်ကယ်ရမည်လား . မစဉ်းစားတတ်တော့ .

'' အော် . ဟိုကောင်မလေး . မင်းလိုက် မလာရင် မင်းအမေ ကို ခေါင်းဖြတ်ပစ်မယ် . ''

'' ဟင် . မလုပ်ပါနဲ့ . လိုက်ပါ့မယ် . လိုက်ပါမယ် . . . ' 

အေးမြတ်ခိုင် အားယူကုန်းထပြီး ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ဖြင့် လိုက်ခဲ့ရလေသည် ။

မင်းသွေး ထိုင်ခုံ နှစ်ခုပေါ်တွင် သားအမိနှစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် တစ်ခုံ ထိုင်ခိုင်းပြီး ကြိုးများဖြင့် ပတ်ချည်ထား လေသည် ။

'' ရှင် ဘာလုပ်မလို့လည်း . ''

'' ဟားဟား . မင်းတို့ ငါ့ကို ငယ်ငယ်တုန်း က နိပ်စက်ခဲ့ သမျှ ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်လေ . ' 

'' ဘာ ရှင်က အရူးဘဲ . ရှင် ကို ကျမ တို့ ခုမှ မြင်ဖူးတာ . ဘယ်တုန်း က န်ပ်စက်ခဲ့လို့လည်း . . ' 

'' တိတ်စမ်း ရူးချင်ယောင်ဆောင် မနေနဲ့ . အေး . နင်ငါ့ကို အဲ့လို အော်တာတွေ ငါ သိပ်မုန်းတယ် . အော် ချင်ရင် အော်ရမယ် စိတ်ချ . . ''

မင်းသွေး လိပ်ကျောက်မှီး သဏ္ဍန် ကြာပွတ် ကို ကိုင်ကာ ထိုင်ရပ်သား ကြိုးတုတ်ခံနေရသည့် အေးမြတ်ခိုင် အား လွှဲရိုက်ချလိုက်သည် ။

'' ရွှမ်းးး '' 

ဟူသော ရိုက်ခတ်သံနှင့် အတူ အေးမြတ်ခိုင် ရင်ဘက် မီးပွင့်လု မတတ် စပ်ဖျင်းနာကျင်သွားသည် ။ လက်မောင်းသားများ ကွဲထွက်ခါ သွေးများပင် စီးကျလာလေသည် ။ မင်းသမီးမို့ အသားအရည်မှာ နူးညံ့ နေသည်ကြောင့် လည်း ပါမည် ။

'' အား . . . အဟင့် . ဟင့် . ''

မခံမရပ်နိူင်လောက်အောင် နာကျင်သွားသည် ။ ဒဏ်ရာ အား ပွတ်ပေးဖို့ လက်ကလေးများသည်လည်း ရှုန်းကန်၍ မရ ။

'' ဟားဟား . ဟားးဟား . အော်စမ်း ကောင်မ . အော်စမ်း . . ''

မင်းသွေး လက်မြောက်ကာ ထပ်လွှဲပြီး နောက်တစ်ချက် ထပ်ရိုက်ချလိုက်သည် ။

'' ယားးးးအားးး . အဟင့် အဟတ် အဟတ် အီးဟီး . . . '' 

အေးမြတ်ခိုင် ရင်ဘက်တွင် ကြက်ခြေခတ်ဒဏ်ရာ ဖြစ်သွားသည် ။ ရင်ဘက်တွင် အကျီ ၤရှိနေသဖြင့် သွေးမထွက်သော်လည်း ပခုံးများ ကွဲခါ သွေးများ စီးကျလာ လေသည် ။ ကြာပွတ်ထိသော အကျီ ၤသားများ ပြဲထွက်လာ လေသည် ။ သတိမေ့နေသော ဒေါ်ခင်စန်းဝေ လည်း သတိရလာ လေသည် ။

'' ဟာ . မင်း . ငါ့သမီးလေး ကို ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလည်း . . ''

'' ခင်များ စောက်ပေါက် ပိတ်ထားစမ်း . ''

'' ဟာ . မင်း တော်တော် လူစိတ်မဲ့နေပြီ ''

'' မဲ့တော့ . ဘာဖြစ်လည်း . ခင်များ စောက်ကြောင်းလား . အဖွားကြီး အေးဆေးနေပြီး ကိုယ်အလှည့် ကို အားမွေးလိုက် . ''

'' မင်း မပြေကျေနပ် . ငါကို ကြိုက်သလို လုပ် . ငါ့သမီးလေး ကို မနိပ်စက်ပါနဲ့ . ''

'' ဟာ . ခင်များ စကားများလွန်းတယ် . လျာဖြစ်ပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် . . ''

မင်းသွေး ဓါးမြောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မျက်လုံးပြူးကျယ် သွားသည် ။

'' မလုပ်ပါနဲ့ ရှင် . မလုပ်ပါနဲ့ . တောင်းပန်ပါတယ် . ''

'' ဟာ . လာပြန်ပြီ နောက်တစ်ယောက် နင် နေစမ်း . . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ကို လက်ပြန်ရိုက် ပစ်လိုက်သည် ။

'' အား . '' 

ဟု တစ်ချက်သာ ထွက်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် မူးဝေသွားသည် ။ ပါးတွင်လည်း လက်ဝါးရာ အထင်းသား ပေါ်လာပြီး နူတ်ခမ်းတွေ သွေးများ ဆီးကျလာ တော့သည် ။

မင်းသွေး တစ်ဆက်ထဲ ဒေါ်ခင်ခန်းဝေ ၏ ပေါင်သားကြီး များပေါ် ဓါးမြောင်ဖြင့် ထိုးစိုက်ချ လိုက်လေသည် ။ တစ်ဝက်ခန့် အသားထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားလေသည် ။

 '' အားးးးးး '' 

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံသည် အိမ်ကြီး အတွင်း ဟိန်းထွက်သွား လေသည် ။ မင်းသွေး ဓါးပြန်မနူတ်ဘဲ တန်းလန်းထားခဲ့ပြီး .

'' ဟားဟားဟားဟား . နေသာထိုင်သာ ရှိရဲ့လား . . အန်တီ . . ဒီလောက်ဆို ခင်များ စောက်ပါးစပ် ထပ် မဟောင်နိူင်လောက်ဘူး ထင်တယ် . . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ . ပေါင်မှ ဓါးဒဏ်ရာကြောင့် အသံပင် မထွက်နိူင်တော့ . နာကျင်လွန်း သဖြင့် မေ့မြောသွားလေသည် ။ မင်းသွေး လည်း ဒေါ်ခင်စန်းဝေ အား . .

'' အစောကြီး ထဲက အဲ့လို ငြိမ်နေလိုက် ပြီးရော . . ''

'' ရှင် က လူ မဟုတ?

'' အစောကြီး ထဲက အဲ့လို ငြိမ်နေလိုက် ပြီးရော . . ''

'' ရှင် က လူ မဟုတ်တော့ဘူး , မကောင်းဆိုးဝါး. ကျမ တို့ကို တစ်ခါတည်း သတ်လိုက်ပါတော့ . အီးဟီးဟီး . . ''

'' ဟက်ဟက် . သတ်ရမယ် . ဟုတ်လား . သတ်မှာပါ . သေကို သေရမယ် . ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းခြင်း ညှင်းပြီး သေရမှာ . ဟားဟားဟားဟား . . . ''

မင်းသွေး အား အေးမြတ်ခိုင် အလွန်နာကျည်းစွာ ကြည့်ပြီး ငိုနေလေသည် ။ အရိုက်ခံထားရသည့် ဒဏ်ရာများမှ လည်း မရံမရပ်နိူင်အောင် နာကျင်နေလေသည် ။

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ ဆံပင်လေးများကို ဆွဲကာ နမ်းရှုလိုက်ပြီး . . .

'' မင်းရဲ့ ရနံ့လေး က သင်းနေတာဘဲ ဟားဟား . . ''

'' ရှင် မထိနဲ့ . လူယုတ်မာ . . ''

'' အေးပါ . မင်းအသံ ထွက်နေသေးတော့ ငါမထိပါဘူး . အသံတိတ်အောင် လုပ်ပြီးမှ ထိမယ် . . . ''

မင်းသွေး ကြာပွတ် ပြန်ကောက်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် ကိုယ်ပေါ်သို့ လေးငါးချက် ပစ်ရိုက် ထည့်လိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မချိမဆန့် ဖြစ်ပြီး ဓာတ်လိုက်သလို တဆက်ဆက်တုန်ခါ သတိမေ့မျောသွား လေသည် ။ မင်းသွေး လည်း သတိလစ်သွားသော အေးမြတ်ခိုင် ကို ထမ်းကာ တနေရာ ပြောင်းထားလိုက် လေသည် ။

သို့နှင့် တည ဟူသော အချိန်ကာလ ကျော်လွန်သွားပြီ ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လေးလံသော မျက်ခွံလေး ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ပတ်ဝန်းကျင် တခွင် လင်းနေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အား . ကျွတ်ကျွတ် . . '' 

သူမ ခန္တာကိုယ်မှ ဒဏ်ရာများ မှ နာကျင်ကိုက်ခဲ နေလေသည် ။ သူမ လက်ပြန်အနေအထား ကြိုးတုတ်ခံထား ရပြီး . ခြေထောက် နှစ်ဖက်လည်း ပူးချည်ခံထား ရသည် ။ သူမ လဲကျနေရာ မှ ကြိုးစားကာ ကုန်းထကြည့်သည် ။ သို့သော် လည်ပင်းအစ် ခနဲ ခံစားလိုက်ရသည် ။

'' ဟာ . ငါ့လည်ပင်း မှာ . . ''

သူမ အား ခွေး တကောင်ပမာ မင်းသွေး ဆက်ဆံထားသည် ။ အမဲရောင် ်သားရည်လည်ပင်းပတ် လေးသည် သူမ လည်တိုင်ကျော့လေးတွင် အပတ်ခံထား ရလေသည် ။ ထို လည်ပတ် နှင့် ကုတင်တိုင် တစ်တိုင် ကို ကြိုးဖြင့် ခွေးချည်သလို တွဲချည်ထား လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဘယ်လိုမှ ဖြေမရ ။ ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျ လာ လေသည် ။ သူမ အခြေအနေ ကို သူမ လက်မခံနိူင် ။ သူမ ကို သူမ ကိုယ်ကိုကိုယ် ရှက်မိသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် သည် အရှက်ကြီး သူလည်း ဖြစ်သည် ။ သွေးသားဆန္ဒ ထကြွသည့် အရွယ်ဖြစ်လင့်ကစား သူမ ကိုယ်ပင် သူမ အာသာပင် မဖြေဘူး ပေ ။

'' ဟားဟားဟားဟား . နိုးပြီလား . မနက်စာ စားရအောင် လာပို့တာ . . ''

'' ရှင် လူယုတ်မာ  ခွေးးးး ''

'' ဟားးဟားဟားဟား . ခု ဘယ်သူ က ခွေးလည်း . ကိုယ့်ကို ကိုယ်လည်း ပြန်ကြည့်အုန်း . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် မျက်ရည်ဝဲသွားသည် ။ မင်းသွေး ထမင်းပန်ကန်လေး ယူလာကာ အေးမြတ်ခိုင် ရှေ့ချပေးလိုက်သည် ။

'' ကဲပါ . စိတ်မကောင်း ဖြစ်မနေပါနဲ့ . နောက် အကျင့်ပါသွား လိမ့်မယ် . . . ရော့ ထမင်း စားလိုက် . . ''

အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာလွှဲထား လိုက်လေသည် ။

'' အော် . ငါမေ့နေလို့ . . မင်း လက်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ ဆိုတော့ လက်နဲ့စားလို့ ဘယ်ရမလည်း . အင်း မင်းအကျင့် လုပ်ထားဖို့ လိုမယ် . မင်း က ခွေး ဆိုတော့ ခွေးလို ပါးစပ်နဲ့ ငုံ့စား . . .ဟားဟားးဟဟးဟား ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ဆံပင်ကို ကိုင်ပြီး ထမင်းပန်ကန်ပေါ် မျက်နှာဟပ်ပေး လိုက်လေသည် ။

'' ဖာသည်မ စားစမ်း . စား ကုန်အောင်စား . ခွေးစား စားပြီး ခွေးအန် အန်အောင်စား . . . ဟားဟားဟားး ဟားးး ''

အေးမြတ်ခိုင် ပါးစပ်စိထား လေသည် ။မင်းသွေး လည်း စိတ်မရှည်တော့ .

'' အေး မစားဘူးပေါ့ . အေး မစားနဲ့ . မင်း ဘယ်လောက် အဟာရသိဒ္ဓိပြီး မလည်း စောင့်ကြည့်အုန်းမယ် . မင်းကို ငါ အငတ်ထားပြီး နိပ်စက်မယ် . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် ငိုနေရုံမှ တပါး မတတ်နိူင် ။

မင်းသွေး လည်း အေးမြတ်ခိုင် ခြေထောက် ကို ပူူချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပေးလ်ုက်ပြီး စကတ်အောက် လက်သွင်းလိုက်လေသည် ။

'' ရှင် ဘာလုပ်တာလည်း . လွှတ်ပါ. လူယုတ်မာ . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အတွင်းခံလေး အလိပ်လိုက် မင်းသွေး လက်ထဲ ပါလာ လေသည် ။ မင်းသွေး အတွင်းခံလေး ကို ခြေသလုံးမှ တဆင့် ချွတ်လိုက်ပြီး .

'' ဒီလို အတွင်းခံလေးကို မင်းငါ့ကို နမ်းခိုင်းဘူးတယ်နော် . ခု မင်းအလှည့် ရော့ မင်းဟာမင်း ပြန်နမ်းစမ်း . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် အား သူမ အတွင်းခံဖြင့် ပင် သူမ မျက်နှာကို ဖိအုပ်ထားလိုက် လေသည် ။ အသက်ရှုကျပ်လာ သဖြင့် တစ်ဝူးဝူး ဖြစ်လာမှ ပြန်ခွါပေးသည် ။

'' ဘယ်လိုလည်း ဘာနံ့ ရလည်း . ဖြေစမ်း . ''

'' ရှင် . မသိဘူး . ''

'' မသိရင် ထပ်နမ်း ပြီးရင် ပြန်ပြော . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာပေါ် ထပ်မံ အုပ်လိုက်ပြန်သည် ။

'' ရလား . . အနံ့ . . . ''

'' အဟင့် . အဟင့် . . ရ . ရပါတယ် ''

'' PH care ဆပ်ပြာနံ့ ပါရှင် . . ''

( ကြော်ညာ ဝင်သွားသည် . သုံးကြည့်ကျနော် . အနံ့ဆိုးထွက်လို့ စိတ်မညစ်နဲ့ . . . )

'' ထားပါတော့ . . ကဲ မင်းနားလိုက်အုန်း . . ဒီမှာ အပေါ့သွားချင်ရင် . . . ''

မင်းသွေး ဇလားကြီး တစ်ခု ကန်ပေးလိုက်လေသည် ။

'' အဲ့ထဲ ပေါက်လိုက် . . . ''

...................................................................

မင်းသမီးလေး ပျောက်ဆုံးမှု သတင်းသည် တစ်နိူင်ငံလုံး ဟိုးဟိုးကျော်နေ လေတော့သည် ။ ဖုန်းဆင်းကဒ်ဖြင့် Id ရှာသော်လည်း ဆင်းကဒ်များမှာ ပြာဘဝ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် အဝေးပြေးလမ်း တစ်လျောက် ရဲများ စုံးစမ်းစစ်ဆေး နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် နှင့် မိဘခြင်း သဘောတူထားသည့် ချစ်သူ တစ်ယောက်ရှိသည် ။ အသက်ငယ်သော်လည်း စီးပွားရေးလောကတွင် ကျားရဲ တကောင် ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် တပည့်တပန်းများ နှင့် အတူ အဝေးပြေးလမ်းမ တလျောက် ကိုယ်တိုင်ပင် ဝင်ရှာလေသည် ။ နေမင်းရှင် တွင် အားကိုးရသော တပည့်ကြီး ငါးဦး ရှိသည် ။ ငါးဦးလုံးသည် ဒိတ်ဒိတ်ကျဲ ဖိုက်တာများ ဖြစ်သည် ။ ဒေါက်တို . ရန်လို . သူ့ထက်ကဲ . ရွှေပြည်စိုး . ညီပုလေး ဟု နမည်ပေးထားပြီး သူဠေးလေး နေမင်းရှင် ၏ လက်ချောင်းများ သဖွယ် ရှိနေလေသည် ။


  ညီပုလေး ဆိုသူသည် အသက်အငယ်ဆုံး နှင့် အရပ်အပုဆုံး ဖြစ်သည် ။ သဲလွန်စ ရှာတတ်သည့် နေရာတွင် အလွန်တော်သည် ။ ရွှေပြည်စိုး က စုံထောက်ပမာ ထို သဲလွန်စများ ကို ဖော်ထုတ် တတ်သည် ။ ယခု လည်း ကားနှင့် တိုက်မိထားသည့် သဏ္ဍန်ဖြစ်နေသော သစ်ပင်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ဝိုင်းစဉ်းစားနေကျသည် ။ ရွှေပြည်စိုး ကတော့ အတွေးအခေါ်ပညာရှင် ဟန်ပန်ဖြင့် . .

'' ကားဘီးရာ တွေ့တယ် . သစ်ပင်နဲ့ တိုက်တဲ့ လက္ခဏာ တွေ့တယ် . ဒါပေမယ့် ကား က ဘယ်ပျောက် နေတာလည်း ''

ရွှေပြည်စိုး စကားကို ရန်လို စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် .

'' မောင်းထွက် သွားတာ နေမှာပေါ့ . ''

'' မဟုတ်ဘူး ရန်လို . မောင်းထွက်တဲ့ ဘီးရာ ငါမမြင်ဘူး . . ''

ညီပုလေး ကလည်း သဲလွန်စ ဝင်ထောက်သည် ။ နေမင်းရှင် လည်း စဉ်းစားရင်း .

'' ဒါဆို အေးမြတ်ခိုင် ကို ဒီရောက်ပြီး မှ ကားရော . လူပါ ပျောက်သွားတာပေါ့ . ကားက ဘယ်ရွှေ့သွားလို့လည်း . . ''

'' မ ရွေ့သွားတာ . . . ''

'' ဟေ . . . ရွှေပြည်စိုး မင်း ကြောင်တာလား . ကားကြီး တစ်စီးလုံး ကို   မ နိုင်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ်ဘူး ကွ . တော်တော်ကြီးတဲ့ လူသန်မှ ဖြစ်မှာ . . ''

'' ဟုတ်တယ် . လူသန်ဘဲ မရွှေ့တာ . နောက်ပြီး လူပုတစ်ယောက် ပါအုန်းမယ် . ငါ့ထက် ပုပြီး သေးမည့်ကောင် . . ဒီမှာ ခြေရာကြီးတွေ နဲ့ ခြေရာသေးသေးလေးတွေ တွေ့တယ် . . '' 

ဟု ညီပုလေး ပြောပြီး တောထဲဆင်းသော သစ်ပင်များကြားကို လက်ညိုးထိုးပြလေသည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ယောက် ချွေးစေးများ အလုံးလိုက် ထနေလေသည် ။ သူ၏ ရှေ့တွင် မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေသော မီးဖိုကြီး ရှိသည် ။ ထို အထဲတွင် သံပြားကို မီးရဲအောင် ဖုတ်နေသော မင်းသွေး ။

'' ခင်များကြီး ခြေထောက်တွေ က ကောင်းနေရင် ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားမှာ . ဒီတော့ ကျုပ်က စေတနာနဲ့ ခင်များ ပေါင်က ဒဏ်ရာ ကို ကျက်သွားအောင် ကုပေးမှာပါ . ဟားဟားဟားဟား ''

'' မင်း . မင်း . ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လည်း ''

မင်းသွေး မီးရဲနေသော သံပြား ကို ညှပ်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဆီ ယူလာ လေသည် ။ ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏  ပေါင်ပေါ်မှ အနာပေါ် ဖိကပ်ရန် ပြင်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ထိတ်လန့်တကြား အော်ဟစ်ကာ တောင်းပန်လေသည် ။ သေးများပင် တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျ ကုန်သည် ။ သို့သော် လည်း မင်းသွေး ဂရုမစိုက် မီးရဲနေသော သံပြားဖြင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ပေါင်မှ ဒဏ်ရာကို ဖိချလိုက်လေသည် ။

'' အား '' 

အသံနက်ကြီး သည် တစ်အိမ်လုံး ကို လွှမ်းခြုံသွားတော့သည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဝေဒနာကို မချိမဆန့် ခံစားနေရလေသည် ။

'' ငါကို သတ်ပေးပါတော့ . ငါတောင်းပန်ပါတယ် . . . အားဟားးးဟားဟား ''

'' ဟားဟားဟားဟား . ကောင်းတယ် . ကောင်းတယ် . အော်စမ်း . ဟားဟား . . ''

မင်းသွေး ကတော့ တော်တော် သဘောကျစွာ ရီမောနေလေသည် ။ ထို သံပြားကို ခဏ ပြန်ခွါလိုက်ပြီး နောက်ပေါင်တစ်ဖက် ကို ထပ်ကပ်လိုက်ပြန်သည် ။

'' အိ . အုအားးးးး အားဟ အားးးဟားးဟဟား''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မျက်ဖြူလှန် နေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' နေအုန်း . မသေပါနဲ့အုန်း . ခုမှ ပါးပါးလေး ရှိသေးတယ် . သေတော့ မလို့လား . နေပါအုန်း ခင်များ သမီး ဖူးပြည့်စုံ ကို နိပ်စက်တာလေး ကြည့်သွားပါအုန်း . ပြီးမှ သေပါ . ဟဲဟဲ မပူပါနဲ့ . သူ့ကို တစ်သက်လုံး ခွေးလို မွေးသွားမှာပါ ဟားဟား ''

'' မင်း . မင်း . ငါ့ကို သတ် . သတ်ပေးပါ . ငါ မခံစားနိုင်တော့ဘူး . ဟင်း . ဟင်းးး ''

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ကို ခုံနှင့်တကွ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်ပြီး မြင်ကွင်း တစ်ခုကို ပြလိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့ ဒီကိုရောက်တာ သုံးရက်ရှိခဲ့ပြီ . အစားမရတော့ သဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ဗိုက်အရမ်းဆာနေသည် ။ ထို အချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အေးမြတ်ခိုင် ကို ကစားနေကျ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ခြေနှင့်လက် ကို ကြိုးတုတ်ခံထား ရသဖြင့် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ် ဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ပုံထားသော ထမင်းများ ရှိရာ ကြိုးစား လာနေရသည် ။ ရောက်သော အခါ ထမင်းများကို မမှီမကမ်း လှမ်းဟပ်လိုက်သည် ။ သို့သော် သူမ အား ကြိုးဖြင့် နောက်မှ ဆွဲလိုက်သောကြောင့် နောက်သို့ တရွှတ်တိုက် ပြန်ပါသွား လေသည် ။ သူမ အားလူသန်ကြီး နှင့် လူပုလေး ကစားနေခြင်း ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဆာလှောင်လှသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ထမင်းပုံျလး ကို ဝေးသထက် ဝေးသထက် ဝေးကာ ကြည့်နေရလေသည် ။ နူတ်ခမ်းတွင် ကပ်ပါသွားသော ထမင်းလုံးလေးများအား အရသာ ခံဖို့ ဝေးစွ ။ အတင်း မြိုချလိုက်ရသည် ။ သူမ မသေချင်သေး ။ ဒီကို လွတ်အောင်ပြေးဖို့သာ ကြံစည်ထားသည် ။ ထို့ကြောင့် အင်အားရှိနေစေရန် ထမင်းပြန်စားဖို့ စိတ်ကူးထား ခြင်းဖြစ်သည် ။ လူသန်ကြီး ကြိုးလျော့ပေးသဖြင့် ထပ်မံတွန့်လိမ် တွန့်လိမ် ဖြင့် ကြိုးစားပြီး တက်လာပြန်သည် ။ စားရခါနီးမှ ပြန်ဆွဲခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ စိတ်ထဲ မကောင်း ။

'' သမီးလေးရယ် . . . ''

'' အော် . ခများ ကိုယ်ချင်းစာတတ်ပြီလား . ကျတော့် ထမင်းပန်ကန် ကို ကန်ထုတ်ပြီး ခင်များ တက်နင်းခဲ့တာတွေ . . . ''

'' မင်း မှားနေပြီ . အန်တီ တို့ မဟုတ်ဘူး . မင်းကိုလည်း မသိဘူး . . ''

'' လိမ်ချင်သေးတယ် . ဒီမှာ ခင်များ တို့သားအမိ လုပ်ဇာတ်ခင်းပြီး ကျုပ်ကို မဒိန်းကောင် လို့ စွတ်စွဲတာ မှတ်မိလား . အေး ခင်များတို့ မသေခင်က ဖူးပြည့်စုံ ကို ခင်များရှေ့ မဒိန်းကျင့်ပြရတာ သိပ်အရသာ ရှိတာ . ထပ်လိုချင် လာပြီ . ခင်များ လည်း ပြန်ကြည့်ရတာပေါ့ . . . ''

'' ဒါဆို မင်း လူတွေ သတ်ခဲ့တာလား . ''

'' ဒီမှာ ဒေါ်မာမာ . ခင်များ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပျော့သွားရတာလည်း . အရင်တခါတုန်း ကလို မာမာကျောကျော အနိပ်စက် ခံစမ်းပါ . အဲ့တုန်း က ခင်များ ဖင်ကို ချရတာ ဇိမ်ဘဲ . ခုတော့ မချတော့ဘူး . ခင်များ ခုဝင်ပူးထားတဲ့ မိန်းမ က အသက်ကြီးနေပြီ . ဟဲဟဲ . ဖူးပြည့်စုံ ကတော့ လိမ္မာတယ် . ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ကိုမှ ဝင်ပူးရတယ်လို့ . . ''

'' မင်း ငါ့သမီးကို အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် . လုပ်ချင် အန်တီ ကို သာ လုပ် . . ''

'' တိတ်စမ်း . . . ခင်များ ကို စိတ်မဝင်စားဘူး . ကျုပ် အဖေ ဘာများကြည့်ကြိုက် ခဲ့လည်း မသိဘူး . ခင်များ ဟာက ယောၤကျားပေါင်းစုံ နဲ့ ဖြစ်ထားတဲ့ ဟာကျနေတာဘဲ . ''

'' အို . . . မင်း ဟာကလည်း ပြောလိုက်တာ . . . ''

အမှန်တော့ မင်းသွေး သူ့မိထွေး ဒေါ်မာမာ အား မသတ်ခင် မဒိန်းကျင့်ရန် ကြံတုန်းက ဟာကို မြင်ယောင်ပြီး ပြောချင်း ဖြစ်သည် ။

'' ထားပါတော့ . ဒီမှာ ဒေါ်မာမာ . ခင်များ မသေခင်လေး ခင်များ သမီးလေး အပျိုရည်ပျက်တာ ကြည့်သွားပါအုန်း . ဟားဟားဟားဟား . . . ''

'' မင်း စိတ်တွေ အရမ်း အစွန်းနေပြီ . တနေ့ မင်းလည်း အသေဆိုးနဲ့ သေရလိမ့်မယ် . ''

မင်းသွေး ဂရုမစိုက် . . ဒေါ်မာမာ အား တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ခေါ်သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လည်း ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ အဖြစ်ကို မြင်ပြီး မျက်ရည်များ ကျလာ လေသည် ။

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းနွယ် အား ပစ်ချပြီး .

'' ခင်များ တို့ တချိန်က စွတ်စွဲခဲ့တဲ့ အတိုင်း ကျုပ်လုပ်ပြမယ် .  ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ကို သိုင်းဖက်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ရုန်းကန်သော်လည်း မရ ။

'' အဟင့် . အမေရေ ကယ်ပါအုန်း . . ''

'' သမီးလေး . အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာကွယ် ''

ဝမ်းနည်းစွာ ကြည့်နေရုံမှ တစ်ပါး ဘာမှ မတတ်နိူင်ခဲ့ ။ ထိုစဉ် လူပုလေးသည် တံဆိတ်တစ်ခု ကို မီးရဲအောင် ကင်လာပြီး မင်းသွေး ကို လာပေးလေသည် ။

'' ညီလေး . ဒီကောင်မ ကို ညီလေး မူပိုင် အဖြစ် တံဆိပ်ခတ် လိုက်တော့ . . ''

'' ဟားဟား . ဟုတ်တယ် အကိုရေ . ''

အေးမြတ်ခိုင် အား လူသန်ကြီး မှ ချုပ်ထားပြီး လူပုလေးသည် အေးမြတ်ခိုင် စကတ်ကို လှန်ကာ တင်သားဖွေးဖွေးလေးများ နောက်သို့ ဆွဲပေးထား လေသည် ။ မင်းသွေး မီးရဲနေသော တံဆိပ်တုံး ကို ကိုင်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် တင်သားကို တို့လိုက်လေသည် ။

'' ရှဲ . . ''

 ခနဲ မြည်သံနှင့် အတူ အေးမြတ်ခိုင် တင်သားတွင် မင်းသွေး ဟုသော စာတန်းဖြင့် မီးပူဒဏ်ရာ ပေါ်သွားလေသည် ။ တံဆိပ်၏ ပူပြင်းသော မီးပူသံကြီး ကြောင့် အေးမြတ်ခိုင် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်ရသည် ။ မျက်ရည်များလည်း ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျလာသည် ။ မင်းသွေး လက်မှ လွတ်ခဲ့သည်တိုင် ထို တံဆိပ်ကြောင့် သူမ အိမ်ထောင်ပြု ပါက ပြသနာ ရှိနိူင်သွားသည် ။

'' အားး အဟင့် အဟင့် . . ''

'' ဟားဟား ဟားဟား . မူပိုင် ဖြစ်သွားပြီကွ . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ အကျီ ၤများ ကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် စနေနံများ မှာ မကြီးလွန်းသော်လည်း ဖွေးကာ တင်းပြီး စူနေလေသည် ။ မင်းသွေး ကလေးတစ်ယောက် ပမာ အငမ်းမရ ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် စို့ပစ်လိုက်သည် ။ သမီး ဖြစ်သူ ရေတိမ်နစ်တော့မည် ဖြစ်သည် ကို ဒေါ်ခင်ဆန်းဝေ မကြည့်ရက် . ။

'' အ . အား. ဟ '' 

အေးမြတ်ခိုင် စကတ်အောက် သွင်းလိုက်သော မင်းသွေး လက်၏ တစ်စုံ တစ်ခု ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိကိုင်လိုက်လေသည် ။ ထို ပစ္စည်းကို တစိမ်းလူ မဆိုထားနှင့် သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် အကြောင်းမဲ့ မကိုင်ခဲ့ ။ မင်းသွေး လည်း ဖူးပြည့်စုံ သူ့အား ရင်လျားဖြင့် အကောက်ကြံခဲ့သည် ကို ပြန်သတိရပြီး စကတ်ကို ဗြီးးးခနဲ မြည်အောင် ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည် ။ ထို အခါ မင်းသမီးလေး ၏ မမြင်အပ်သော အရာသည် ယောၤကျားသုံးဦး ၏ ကြည့်ရှုခြင်း ကို ခံလိုက်ရတော့သည် ။ မိမိ ပစ္စည်းအား သေချာကိုင်တွယ် စပ်စုနေကျသည့် အတွက် အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာတစ်ခု လုံး နီမြန်းနေတော့သည် ။ မင်းသွေး ထိုပစ္စည်းအား ကျကျနန ကိုယ်တွယ် စမ်းသတ်ကာ နားရှက်ဖွယ် စကားများဖြင့် ဝေဖန် နေလေသည် ။

အေးမြတ်ခိုင် နို့သီး အပြွတ်လိုက် .ဖြစ်နေသည့် အပြင် စောက်ဖုတ် လည်း အဖြဲခံနေရသည့် အတွက် အရမ်းရှက် နေလေသည်  ။ မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ စောက်မွှေးစုစု ပေါက်နေသော နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာ ကို တစ်ဖက်ဆီ ဖြဲလိုက်ပြီး အလယ်တွင် စူတက်လာသော စောက်စေ့လေးကို နူတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ စုပ်ယူပြီး လျှာထိပ်လေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အလိုမတူသော်လည်း သွေးသားဆန္ဒ အရ ဖင်ကြွတက်လာ တော့သည် ။ စောက်ဖုတ်လည်း တစ်ရှုးဆဲလ်များ စုစည်းလာပြီး ဖောင်းကြွတက်လာ တော့သည် ။ 

အေးမြတ်ခိုင် ၏ နီညိုရောင် ဇီးစေ့ခန့် နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေသဖြင့် လူသန်ကြီးသည် ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးများ ကို ငုံစို့လိုက်သည် ။ လူပုလေးသည် ညာလက်နို့သီးခေါင်းလေး ကို ငုံစို့ပေးသည် ။ ကာမခလုပ် သုံးခုလုံး ပြိုင်တူ အသုံးပြုလိုက်သဖြင့် အပျိုမလေး အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းရဲရဲလေး ထဲမှ ချွဲပျစ်ပျစ် အဖြူရည်လေးများ စီးကျလာပြီး စောက်ပေါက်မှ ဖင်ပေါက်လေး ရှိရာ ရောက်သွားလေသည် ။ မင်းသွေး အစေ့ကို စုပ်ရင်း လက်ခလေးဖြင့် အောက်မှ အပေါက်ဝလေးထဲ လက်ကလေးသွင်းပြီး အတွင်းမှ gsportခေါ် အတွင်း အစေ့လေးကို ချေပေးလိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အကျောများဆွဲသလို တွန့်လိမ်လာပြီး တဆက်ဆက်တုန်နေလေသည် ။ မင်းသွေး ချက်ချင်းကုန်းထပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သူ၏ ငါ်းလက်မကျော်ခန့်ရှိပြီး ဝလုံးတစ်လုံးကွေးစာ ကိုယ်ထည်ခန့်ရှိသည့် လိင်တံဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ၏ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများကို ထိုးဖြဲပြီး ရဲနေသော အပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည် ။ အရည်များနှင့်မို့ မြုတ်ဝင်သွားပြီး တစ်ချက် ရပ်သွားပြီးမှ မင်းသွေး အားယူပြီး ဖိထိုးပစ်လိုက်သည် ။

'' ပြွတ် . ဘက် . . ''

'' အမလေး . အမေ့ . . . ''

ဆူမြတ်ခိုင် မျက်နှာရှုံမဲ့ပြီး အမေတ လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ လည်း သမီး အပျိုရည်ပျက်သွားမှန်း သိသဖြင့် ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များသာ ကျလာတော့သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ မင်းသွေး လီး ပြည့်သိမ့်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ တစ်စို့စို့ကြီး နှင့်မို့ ယားကျိကျိလည်း ဖြစ်နေလေသည် ။ မင်းသွေး လက်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကစားပေးပြီး လီးအသွင်း အထုတ် လုပ်လိုက်လေသည် ။ စီးခနဲ ကပ်ပြီး ထွက်လာလိုက် . ဇွတ်ခနဲ မြုပ်ဝင်သွားလိုက်နှင့် အထီး အမ မိတ်လိုက်မှု ဖြစ်သွားလေသည် ။

သူမ ဘဝ ပျက်ပြီ ဖြစ်သည် ။ ငိုနေရုံမှ လွဲ၍ မတတ်နိူင်တော့ . စောက်ဖုတ် ထဲ အချောင်းလိုက် ထိုးထိုးဝင်လာသော လီးကြောင့် အောင့်စပ်စပ်လေးတော့ ခံစားရသည် ။ သို့ပေမယ့် သဘာဝအရ အရသာတော့ ရှိစမြဲ ။ အေးမြတ်ခိုင် နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား အောက်နားမှ သူမ အပေါက်လေးထဲ မင်းသွေး လိင်တံ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာ လေသည် ။ အရသာ ရှိလေ . မင်းသွေး ကို မုန်းလေ ဖြစ်သည် ။ သူမ ၏ စောက်ဖုတ် ထဲ နေမင်းရှင် ၏ လီးကိုသာ ဝင်ခွင့်ပြုချင်သော်လည်း ယခု အခါ မင်းသွေး ၏ ထင်တိုင်းကျဲမှု . အပိုင်စီးမှု ကို ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည် ။ ချစ်သူ အတွက် မဖြစ်နိူင်တော့ . သဖြင့် သူမ စောက်ပတ်လေးအား နှမြောတသ ဖြင့်သာ ကြည့်နေရလေသည် ။

'' အားးး . လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ . ဖူးပြည့်စုံ ရယ် . နင် ဖာသည်မ လုပ်စားရမှာ . ခုတော့ ငါ့လီး နဲ့ဘဲ ကျေနပ်လိုက်တော့ . အင့် အင့် . ဟား ဖာသည်မ . ကောင်းလိုက်တာ . စီးပိုင်နေတာဘဲ . ''

မင်းသွေး ပြီးချင်လာသဖြင့် ထိန်းသည့် အနေနှင့် လိင်တံပြန်ထုတ်ပြီး သူ၏ လက်ခလယ်နှင့် လက်ညှိးကို ပူးကာ အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးနှိုက် ကလိပေးလိုက်သည် ။ သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်အား လူသန်ကြီး တို့ဖြဲပေးထား သဖြင့် မင်းသွေး စိတ်ကြိုက် ခပ်မြန်မြန် နှိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မထိန်းနိူင်တော့ဘဲ . သေးများ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည် ။ လူပုလေး သည် ဝါဆိုဖယောင်းတိုင် ကို မီးထိန်းပြီး အေးမြတ်ခိုင် ရင်သားများပေါ် အစက်များချလိုက်သည် ။ တစ်စက်ကျတိုင်း အေးမြတ်ခိုင် ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည် ။ မင်းသွေး လက်ချက်ဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် စောက်ပတ် အရည်များဖြင့် ချွဲပြစ်ကာ ပြဲစိစိပင် ဖြစ်လာလေသည် ။ မင်းသွေး ကုန်းလျက်လိုက် . နှိုက်လိုက် နှင့် စိတ်ကြိုက်ကစား နေပြီး မှ . . .

'' အကိုတို့ သူ့ကို မှောက်လိုက် . ဖင်လိုးချင်လို့ . . ''

လူသန်များ အေးမြတ်ခိုင် ကို ဆွဲမှောက်ပေးလေသည် ။ ထိုအခါ ချွဲပြစ်နေသော အရည်များမှ အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ပေါက်ဝလေး မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကို အဖုတ် ထဲ လေးငါးချက် အရည်စိုအောင် မြုပ်ပြီးမှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ကြိုးစားပြီး တဆင့်ခြင်း ရအောင် ထည့်လေသည် ။

နောက်ဆုံး ရသွားသော အခါ အေးမြတ်ခိုင် .

'' အား . အားးအိ . သေပါပြီ . စောက်ရှက်တွေလည်း ထပ် ကွဲစရာတောင် မရှိတော့ဘူး . လုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်ကျပေတော့ . အားးးးးး အဟင့် ဟင့် . ''

အော်ဟစ်ပြီး ဒေါသသံလေး ပါလာလေသည် ။ မင်းသွေး ဒါမျိုးမှ ကြိုက်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ကိုယ်တိုင်တုန်း က အချိန်ကို မင်းသွေး ပြန် အမှတ်ရ သွားသည် ။

ဒေါ်မာမာ နှင့် ဖူးပြည့်စုံ အား အဝတ်အစားချွတ်ပြီး စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက်လှန်တင်ထားပြီး ခုံခြေထောက်များ နှင့် သူမ တို့၏ ခြေများ လက်များကို ချည်ထားခဲ့သည် ။ ထို အခါ ပက်လက်လှန် ဖင်ဖြဲထား သလို ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်မာမာ သည်လည်း နုသည် ကျစ်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ထက်ပင် တောင့်သည် ။ လူကောင် က မတိမ်းမရိမ်း ညီအမ သာသာ ရှိသည် ။ ဒေါ်မာမာ က ချောလည်း ချောသည်မို့ မင်းသွေး လက်လွတ်မခံချင် . မိထွေး အား လိုးချင်လာပြီး ထို အတိုင်း ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။

'' ဟဲ့ကောင် . ကျွေးတဲ့ လက်ကိုပြန် ကိုက်တဲ့ ခွေးလိုကောင် . ငါက နင့်အဖေ ရဲ့ မိန်းမ ဟဲ့ . နင်ယုတ်မာ မလို့လားး ''

မင်းသွေး ဘတ်ထရီရှော့ရိုက်သည့် ကလစ်နှစ်ခု ဖြင့် ဒေါ်မာမာ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်း ကို ညှပ်လိုက်လေသည် ။

'' ဒက် . ဒက် .ဒက် . . '' 

ဘတ်ထရီရှော့များ စီးဆင်းပြီး ဒေါ်မာမာ ကော့ပြန်လန်သွားသည် ။

'' ဖျန်း ဖျန်းးးး '' 

ဒေါ်မာမာ စောက်ဖုတ်မှ သေးများပင် ပန်းထွက်လာလေသည် ။ မင်းသွေး ညှပ်ပြန်ဖြုတ်လိုက်သည် ။

'' ဟ '' 

ဟု တချက်သာ အော်ပြီး ဒေါ်မာမာ တစ်ဆက်ဆက် တုန်သွားသည် ။

'' မှတ်ပြီလား . . ''

ဖူးပြည့်စုံ ကြိုးများကို ရုန်းရင်း . . .

'' ခွေးမသား . ငါ့အမေ ကို မလုပ်နဲ့ . နင် သတ္တိရှိရင် ငါ့ကို ကြိုက်သလို လုပ် . ''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ အား ထပ်မံရှော့ရိုက်ပြ ပြန်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကာ .

'' မင်းသွေး . . . . ရပ်လိုက်တော့ . နင်လုပ်ချင် ငါ့ကိုလုပ်ပါ . ငါကို ရှော့ရိုက်ပါ . အမေ ကို လွှတ်ပေးပါ . . ''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ ဆီက ညှပ်တွေ ဖြုတ်ပြီး ဖူးပြည့်စုံ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းတွေ ကို ညှပ်ပေးလိုက်သည် ။

'' အီ . အာားးးးးးဟားး '' 

ဖူးပြည့်စုံ တဆက်ဆက်ခါသွား လေသည် ။ ဒေါ်မာမာ လည်း ကြိုးတွေအား ရှုန်းရင်း . .

'' ခွေးမသား . . ငါ့သမီး ကို လွတ် . လုပ်ချင် ငါ့ကို ဘဲ လုပ် . ငါ့ သမီးလေးကို ထပ် မနိပ်စက်ပါနဲ့ . . ''

မင်းသွေး ကျေနပ်သည် သဘောကျသည် ။ လူယုတ်မာသားအမိ အကျီးအကျယ် ခံစားနေရပြီ ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ မိမိအား ငယ်စဉ် ကတည်းက ရိုက်ပုတ်နိပ်စက်ခဲ့သည် များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်လာပြီး စိတ်နာနာနှင့် ဒေါ်မာမာ ပေါ် တက်ခွကာ ဖက်နမ်းပြီး နို့တွေ ကိုင်ညစ်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် နို့တွေ စို့သည် ။ ထိုမှ တဆင့် ဒေါ်မာမာ ၏ စောက်ဖုတ် ကို သူ၏ မျက်နှာ နှင့်ပွတ်ကာ နမ်းရှုံပြီး အတိတ်မှ အမုန်းများကို ဆတိုးလုပ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်မာမာ မင်းသွေး သူမစောက်ဖုတ် ကို နမ်းနေသည့် အချိန်တွင် သူမ စဉ်းစားလိုက်သည် ။ သူမ နဲ့တင် မင်းသွေး ပြီးပါက ဖူးပြည့်စုံ ဒီတနေ့ လွှတ်ကောင်း လွှတ်နိူင်ပေမည် ။ ထို့ကြောင့် အချိုသပ်ရန် ကြံလိုက်သည် ။

'' ကောင်းလိုက်တာ . သားရယ် . ''

'' ခင်များ ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တယ် . ခင်များ နဲ့ ကျတော် ဘာမှ မတော်ဘူး . ''

'' ဟုတ်ပါတယ် . သိပါတယ် သားရယ် . အန်တီ နောင်တ ရပါပြီ . သားကို အန်တီ ပြန်ပြုစုပေးပြီး အပစ်ချေချင်လို့ပါ ကွယ် . ''

မင်းသွေး သူမ အကွက်ကို သိသည် ။ သို့သော်လည်း သူ့အကွက် နှင့် သူပြန် နင်းရန် .

'' တကယ်လား အန်တီ . ဒါဆို ကျနော် ကို စုပ်ပေးမလား . အဲ့ဒါဆို ညီမလေး ရော . အန်တီ ကိုရော ပြန်လွှတ်ပေးမယ် . ''

ပြောပြီး မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ ပါးစပ်ထဲ လီးထိုး ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်မာမာ မင်းသွေး လိင်တံအား ကျကျနန စုပ်ပေးနေလိုက်သည် ။ မင်းသွေး စိတ်ထဲမှာက တချိန်က ရက်စက်ခဲ့တဲ့ မိထွေး က လီးစုပ်ပေးနေမှု ကို ဂုဏ်ယူနေမိသည် ။

.................................

သစ်တောလမ်း အတိုင်း လမ်းလျောက် နေသော အနက်ရောင်ဝတ်စုံများဖြင့် လူခြောက်ယောက် . . ။ ထို ခြောက်ယောက် မှာ ပုတဲ့လူ ပု ။ ရှည်တဲ့လူ ရှည် နှင့် မညီမညာ ဖြစ်နေသည် ။ ထို အထဲက အပုဆုံး ဖြစ်သည့် ညီပုလေး သည် သစ်ပင်များကြား သဲလွန်စ လိုက်ရှာပြီး . . .

'' တွေ့ပြီဗျ . တွေ့ပြီ . ကား က ဒီမှာ . ''

ညီပုလေး ပြရာ ကျန်လူများ အပြေးအလွှား လာကြည့်လေသည် ။ မှန်ပါသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့၏ ကား ဖြစ်သည် ။ ကားဘော်ဒီ မှာ အတော်ပျက်ဆီး နေပြီဖြစ်သည် ။ နေမင်းရှင် လည်း အားကိုးရသော ရွှေပြည်စိုး အား ပခုံးကို ပုတ်ခါ . .

'' ရွှေပြည်စိုး . မင်း ဘယ်လိုထင်လည်း ''

'' ကျတော် ကတော့ အေးမြတ်ခိုင် တို့ကားက တစ်စုံ တစ်ခုကြောင့် လမ်းကြောင်းလွဲပြီး ကျတော် တို့ တွေ့ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီး နဲ့ ဝင်တိုက်မယ် . အဲ့အချိန်ထိ ပုံမှန်ဘဲ . နောက်ပြီး မှ တစ်စုံတစ်ယောက် က ဒီထဲ က လူတွေကို ထမ်းခေါ်သွားတယ် . ကားကိုလည်း ဒီလိုဘဲ နောက်တစ်ယောက် က ထမ်းရွှေ့တယ် . အချိန်ကြာလာတော့ အင်အားကုန်လာလို့ . ကားကို ဒီနား ပြစ်ချသွားတယ် . လူတွေ ကိုတော့ တနေရာ ခေါ်သွားတယ် . . ''

'' ဒါဆို ပြန်ပေးဆွဲ ခံရတာပေါ့ . ''

'' ဖြစ်နိူင်ပါတယ် . ဒါပေမယ့် ခု သုံးရက်တောင် ရှိပြီ . မဆက်သွယ်သေးဘူး . ဒီ ကိစ္စ က ထင်သလောက် မရိုးရှင်းဘူး လို့ထင်တယ် . . ''

ထို အခါ စိတ်မရှည် တတ်သည့် ရန်လို သည် . ရွှေပြည်စိုး အား . . .

'' ဒါဆို ငါတို့က ဘာဆက်လုပ် ရမှာလည်း . . . ''

'' ဒီတောထဲ မှာ ဆက်ရှာမယ် . ဒီကောင် တွေ ဒီတောထဲ မှာ နေတာ . တခြားနေရာ ကဆို ဒီထဲ တမင် လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး . ရှာကျမယ် . . ''

ထို အခါ လူခြောက်ဦး သည် သက်ဆိုင်ရာ လက်နက် ကိုယ်စီဖြင့် တောနက်ထဲ ဝင်လာကျ လေသည် ။

တောနက်ကြီး အတွင်းမှ အနက်ရောင်အိမ်အိုကြီး တွင်မူ ငရဲ ဟု ထင်မှတ်ရသည့် အလား အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ၏ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံ ကို ကြားနေရလေသည် ။

အေးမြတ်ခိုင် သူမ ခန္တာကိုယ် တစ်ခုလုံး လှုပ်ရှားလို့ မရအောင် တင်းကျပ်နေသည် ။ တုတ်နှောင်ထားသော ကြိုးများသာ တင်းသထက် တင်းလာပြီး အသားများ ပွန်းပဲ့လာ ခဲ့သည် ။ သူမ သည် စားပွဲခုံ တစ်ခုပေါ် ရင်ဘက်မှောက် အနေအထား ဖြင့် နာနာကျည်းကျည်း အော်ဟစ် ငိုယူနေလေသည် ။ သူမ ကျောပြင် တစ်ခုလုံး  သွေးခြင်းခြင်း ရဲ နေလေသည် ။ တစ်ရွှမ်း ရွှမ်းကျ လာသည့် ကြာပွတ်သည် သူမ ကျောသားလေး များအား ပွန်းပဲ့စေကာ ဒဏ်ရာများစွာ ဖြစ်ပြီး သွေးစက်စက်ယို နေတော့သည် ။ ဒါအပြင် မကသေး . ။ သူမ တင်သားများလည်း နီရဲတွတ်နေအောင် လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ခြင်း ကို ခံနေရသည် ။ မင်းသွေး လိင်တံ ကလည်း အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ပေါက်ထဲ တဘွတ်ဘွတ် ဖြင့် အတိုင်းအဆ မရှိ လိုးသွင်း နေလေသည် ။ မင်းသွေး  မှာ တော့ မိထွေး ဒေါ်မာမာ နှင့် ဖူးပြည့်စုံ ကို ဖင်ချခဲ့ဖူး သော်လည်း ယခု အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ကို ပိုမို သဘောကျ နေလေသည် ။ မင်းသမီးမို့ အသားရည်ထိန်းသိမ်းထားမှု ကြောင့်လည်း ပါမည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဖင်လိုးခံနေရသလို . ကျောပြင်ကို လည်း လူပုလေး ၏ ကြာပွတ် မှ ကောင်းကောင်း ဒုက္ခပေးနေလေသည် ။ အရှင်လက်လက် ငရဲခံနေရသည် ထက် ပိုမို နာကျင်ဖွယ် မြင်ကွင်း ကိုလည်း မြင်နေရ သဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်ငိုယို နေရသည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါးဖြင့် မွှန်းခံထား ရသဖြင့် လူရုပ်ပင် မပေါ်တော့ . နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်လည်း ပြတ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ခြေချောင်းလေးများ အား တစ်ချောင်းခြင်း ပလက်ရာ နှင့် ညှပ်ချိုးခြင်း ခံနေရသဖြင့် ဒေါ်မာမာ မျက်ဖြူလန်ကာ သေ သလို . မေ့ သလို ဖြစ်နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ၏ အော်သံများ သည် အလွန် စူးရှအက်ကွဲ နေလေသည် ။

'' သူဌေးလေး . ကြားလိုက်လား . အော်သံ . . . ''

'' ကြားတယ် . ကြားတယ် . ဒါ ခိုင့် အသံ ဖြစ်လောက်တယ် . ဟေ့ကောင် တွေ အမြန်သွားကျ . ခိုင် တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီ ထင်တယ် . . . . ''

နေမင်းရှင် အမိန့်ပေးသံကြောင့် ကိုယ်ရံတော် ငါးဦး လုံး နေမင်းရှင် နှင့် အတူ အသံလာရာ ပြေးကျလေသည် ။ ခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းများ ကို ကျော်ဖြတ်လိုက်သော အခါ . သုသန် တစ်စပြင် နှင့် တူသော မြေကွက်လပ် နှင့် ရှေးဟောင်းအိမ်ကြီး တစ်အိမ် . . . ။ ထို မြေကွက်လပ် တွင် အရိုးစုကျနေသော အလောင်းနှစ်လောင်း နှင့် ပုတ်ပွစ ပြုနေသော ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် အလောင်း နှစ်လောင်း . စုစုပေါင်း လေးလောင်း ကို ချောက်ချားဖွယ် တွေ့လိုက်ရလေသည် ။ အချိန်ကလည်း မှောင်စပြိုးနေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' ဟေ့ကောင် တွေ အိမ်ထဲက လာနေတာ အော်သံ က . ဝင်ရှာကျ . . . ''

ခြောက်ဦးလုံး အိမ်ကြီးဆီ ပြေးလာကျသည် ။ သို့သော် . . .

'' အူ . ဝူးးးးးးးးးးးးးးးး ''

ကျယ်လောင်လှပြီး ဆွဲဆဲငင်ငင် အူလိုက်သော ခွေးအူသံကြီး ကြောင့် ခြောက်ဦးလုံး ခြေလှမ်းရပ်တန့်သွားသည် ။ ၎င်း တို့ အရှေ့တွင် အိမ်ဝ မှ လာနေသော လူတစ်ယောက် အရပ် ရှိသော ခွေးနက်ကြီး နှစ်ကောင် ဖြစ်သည် ။ မျက်လုံးကြီးများသည် မီးခဲ ပမာ နီရဲနေပြီး အစွယ်များ ဖွေးပြီး မာန်ဖီ နေကျ လေသည် ။ ရန်လို လက်ထဲမှ လေးပေခန့်ရှိသော သံတုတ်၏ လက်ကိုင် ကို တစ်ချက် လှည့်လိုက်သည် ။ ထိုအခါ သံတုတ် ၏ ထိပ်ပိုင်း မှ မှိန်းသဏ္ဍန် အချွန်တစ်ခု ထွက်လာ လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း လက်ထဲ တွင် လေးနှင့်မြား တံကို အသင့်ပြင် ထားလေသည် ။ ရန်လို . နေမင်းရှင် အား . .

'' သူဌေးလေး . ကျတော် နဲ့ သူ့ထက်ကဲ ဒီခွေးကြီး နှစ်ကောင် ကို ထိန်းပြီး ခေါ်သွားမယ် . ကျန်တဲ့ လူတွေ နဲ့ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက် . . ''

'' အေး . မင်းတို့လည်း ဂရုစိုက်နော် . . ''

သူ့ထက်ကဲ အား အချက်ပြ ပြီးသည် နှင့် ရန်လို သံချွန် ကို ကိုင်ကာ ခွေးနှစ်ကောင် ဆီ ပြေးတက်သွား လေသည် ။ ခွေးများလည်း ဒေါသတကြီး ရန်လို ထံ ပြေးလာကျသည် ။

'' ဝှီးးးးးး . . ဖေါက် . . ''

သူ့ထက်ကဲ ထံမှ ပျံဝဲလာသော မြှားတံ တစ်ချောင်းသည် ခွေးတစ်ကောင် ၏ မျက်လုံးအား ထိုးဖောက်သွား လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း နောက်ထပ် မြှားတံများကို တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ပစ်ကာ ဒုတိယ ခွေးအား ရန်စ လိုက်လေသည် ။ ပစ်ချက်တိုင်း ဒုတိယခွေးအား ထိသော်လည်း ခွေးမှာ မည်သို့မှ မဖြစ်ပေ ။ သူ့ထက်ကဲ ထံသာ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပြေးခုန် အုပ်လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ ညာဘက် သို့ ဂျွမ်းပစ်ထိုး ပြီး အရှိန်ကျော် သွားသော ခွေးကြီး အား မြားတံများ ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်လိုက်သည် ။ ခွေးကြီး သည် အမွှေးများဖြင့် မြှားတံများအား ခါချ ပစ်လေသည် ။ တစ်ဖက် တွင်လည်း မျက်လုံးတစ်ဖက် ကန်းသွားသော ခွေးသည် ရန်လို အား ခုန်အုပ်သည် ။ ရန်လို လည်း ရှောင်တိမ်းရင်း သံမှိန်း ဖြင့် ပြန်လည် ထိုးသတ် လေသည် ။

တိုက်ခိုက် နေကျပြီမို့ ကျန်လေးယောက် အိမ်ထဲ အမြန်ပြေးဝင် လိုက်ကျသည် ။

'' ဝှီးးးးးးးးးးး '' လေ အဟုန်နှင့် အတူ ပါလာသော ပုဆိန်သွားကြီး သည် ပြေးဝင်လာသော လူလေးယောက် ၏ လည်ပင်းထက် ဝဲကျ လာလေသည် ။

'' ထင် '' ရွှေပြည်စိုး ဓါးဖြင့် ကာလိုက် သဖြင့် ကျန်လူများ ထိခိုက် မသွားသော်လည်း ရွှေပြည်စိုး မှာ ပြင်းထန်သော ပုဆိန်ခုတ်အား ကြောင့် လွှင့်ထွက်ပြီး အိမ်နံရံ နှင့် ပစ်တိုက်သွား လေသည် ။ ထို ပုဆိန်ပိုင်ရှင် မှာ လူသန်ကြီး ဖြစ်သည် ။ ညီပုလေး သူ၏ ဓါးမြောင် နှစ်လက် ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကစားကာ လူသန်ကြီး ထံ လိမ့်ဝင်ပြီး လူသန်ကြီး ၏ ညာခြေအား ဖိထိုးစိုက်ချ လိုက်သည် ။ ဓါးတစ်ချောင်း လုံး ခြေထောက်ထဲ စိုက်ဝင် သွားသည် ။ သို့သော်လည်း လူသန်ကြီး ဘယ်ခြေဖြင့် ညီပုလေး အား လွှဲကန်ထုတ်လိုက် လေသည် ။ ညီပုလေး ရှောင်ချိန်မရလိုက်ဘဲ ဂျွမ်းနှစ်ပတ်လောက် လန်ထွက် သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံရပ်သား ပစ်ကျသွသည် ။

'' ဝေါ့ . . . '' 

ညီပုလေး ပါးစပ်ထဲ မှ သွေးများ အန်ထွက် သွားသည် ။ သို့သော်လည်း မာန်မကျဘဲ ကုန်းထခါ ထပ်တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်သည် ။ ဒေါသလည်း ထွက်လာသည်မို့ အသေခံ တိုက်ရန်သာ ပြင်ထားလေသည် ။ ရွှေပြည်စိုး လည်း ညီပုလေး နှင့် အတူ လူသန်ကြီး အား ရင်ဆိုင်ရန် အသင့်ပြင်ပြီး . ဒေါက်တို အား . .

'' အကိုကြီး . သူဌေးလေး ကို ခေါ်သွား . . ''

ဒေါက်တို နှင့် နေမင်းရှင် လည်း အိမ်ပေါ်ထပ် ပြေးတက်လိုက် လေသည် ။ အောက်ထပ် တွင် လူသန်ကြီး နှင့် ညီပုလေး တို့နှစ်ယောက် ၏ တိုက်ခိုက်သံများ ဆူညံစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့ လေသည် ။

ဒေါက်တို နှင့် နေမင်းရှင် အိမ်အပေါ်ထပ် အရောက်တွင် ကလေးသာသာ လူပုလေး တစ်ဦး နှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည် ။ လူပုလေး သည် သံချိတ်ကောက် တစ်ခုကို ပိုက်ခါ . နေမင်းရှင် တို့ နှစ်ဦးအား မထီမဲ့မြင် ကြည့်ပြီး .

'' မရဏစံအိမ် ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကိုတောင် ကိုယ့်သဘော နဲ့ ကိုယ်တက် လာ နိူင်တာ . မင်းတို့ကို ချီးကျူးပါတယ် . ''

ဒေါက်တို သူ့လက်ထဲ မှ သံတူကြီး အား ထမ်းပြီး နေမင်းရှင် ရှေ့ ပိတ်ရပ်ကာ . .

'' ကောင်လေး . မင်းအေးအေးဆေးဆေး . ဖယ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် . . ''

လူပုလေး ခွက်ထိုးခွက်လန် ရီမောပြီး .

'' ငါ့ အသက် က ခုနှစ်ဆယ်ကျော်ပြီကွ . ငါက အသက်သာ ကြီးလာတာ . ငါ့ ရုပ် . ငါ့ ခန္တာကိုယ် က ဆယ်နှစ်သား က မတက်ဘူး . မင်းက များ ငါ့ကို ကောင်လေး တဲ့ . မင်းကို ကြည့်ရတာ . လူမိုက်ငါးဖော် ထဲက ဒေါက်တို ဘဲ ဖြစ်မယ် . ''

'' ဗျာ . ကျနော် တို့ကို သိတယ် . ခင်များ က ဘယ်သူ လည်း . . . ''

'' လောကကြီး မှာ ငါမသိတဲ့လူ မရှိဘူး . ကဲ . မင်း အစွမ်းအစ ပြစမ်း . . ''

ဒေါက်တို ဒေါသတကြီး တူဖြင့် ပြေထုလေသည် ။

'' ဖြောင်းးးးး ''

တူထုချက် မှာ ကောင်းမွန်သော်လည်း ကြမ်းပြင်ကို သာ ထိမှန်သွားသည် ။ လူပုလေး သည် လူကောင်သေး သဖြင့် လျှင်မြန်ဖျက်လက်ကာ အရှောင်အတိမ်း ကောင်းလေသည် ။ ဒေါက်တို လည်း နေမင်းရှင် အား . . .

'' သူဌေးလေး . ကျတော် ဒီကောင့် ကို ရှင်းထားမယ် . သူဌေးလေး လူဝင် ကယ်လ်ုက် . . '' 

ဟု အော်လိုက် လေသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း သတိပြန်ဝင်ပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင် လိုက်သည် ။ အပြင်တွင် ဒေါက်တို နှင့် လူပုကလေး တို့ တိုက်ခိုက်နေကျ ပြီ ဖြစ်သည် ။

နေမင်းရှင် အခန်းထဲ ရောက်သော အခါ ကြက်သေ သေသွားသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် သေဆုံးနေပြီ ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လည်း မသက်သာလှ . ဘောင်တန်းတစ်ခု တွင် လက်များအား မြောက်ချည်ခံထား ရသည် ။ သူမ ခန္တာကိုယ်သည် မိမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည့် အပြင် နို့သီးလေးများအား ကလစ်နှစ်ခု ဖြင့် အညှပ်ခံထား ရပြီး . အောက်တွင် ထောက်ထားသော သံခေါင်း နှစ်ချောင်းသည် အေးမြတ်ခိုင် အဖုတ်ထဲ တစ်ချောင်း . ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ချောင်း အသွင်းခံထား ရလေသည် ။ ပါးစပ်အား တိတ်များဖြင့် ကပ်ခါ ပိတ်ထားသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း အေးမြတ်ခိုင် ထံ ပြေးလာပြီး  လက်ထဲတွင် ရှိသော စတီးဒုတ်ဓါး ကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ကြိုးများအား ဖြစ်လိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တဝူးဝူး အော်ခါ အချက်ပြသော်လည်း နေမင်းရှင် သတိမထားနိူင် ။ ချစ်သူ အား သာ ကယ်တင်ရန် စိတ်လောနေလေသည် ။

'' အားးးး '' 

နေမင်းရှင် ကျောကုန်းထဲ သို့ ဓါးတစ်ချောင်း နှစ်ဝင် သွားလေသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း ဒုတ်ဓါးဖြင့် နောက်သို့ ပြန်ထိုး ချလိုက်သည် ။ မင်းသွေး နံကြား သို့ ဓါးသွား ဝင်သွားလေသည် ။

'' ယားးး ကျားးး ''

နှစ်ဦးလုံး တဖြိုဖရဲ ဖြင့် ဒဏ်ရာ ကိုယ်စီ ရသွား လေသည် ။ မင်းသွေး နှင့် နေမင်းရှင် တစ်ဦး နှင့် တစ်ဦး တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်ပြီး မာန်သွင်းသံများ ကိုယ်စီဖြင့် ထိုးခုတ် သတ်ပုတ်တော့သည် ။ မင်းသွေး မှာ ပိုမိုသန်မာပြီး လျှင်မြန်သဖြင့် နေမင်းရှင် ဒဏ်ရာ အတော်ရ နေပြီ ဖြစ်သည် ။

အိမ်ရှေ့ မြေကွက်လပ် တွင် လည်း တိုက်ပွဲ ပြင်းထန် နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ရန်လို ခွေးနက်ကြီး ကိုက်ခဲခြင်း ခံထားရမှုကြောင့် ခန္တာကိုယ် တစ်ခြမ်း စုတ်ပြတ်သတ်နေလေသည် ။ ယခု တစ်ချက် ဆွဲခါ ခံလိုက် ရသဖြင့် ရန်လို ပုံရပ်သား လဲကျသွားသည် ။ ခွေးနက်ကြီး လည်း လဲကျနေသော ရန်လို အား ကိုက်ခဲရန် ခုန်အုပ်လိုက်သည် ။ ရန်လို သူ၏ မှိန်းချွန်အား ထောင် ကာ စောင့်နေလိုက် သဖြင့် မှိန်းချွန်သည် ခွေးကြီး ကိုယ် အား ဖောက်ဝင်သွား လေသည် ။ ခွေးကြီး လည်း ချက်ချင်း မသေဘဲ ရန်လို အား ကိုက်ခဲ လေသည် ။ သိပ်ပင် မကြာ နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သက်ကျသွားပြီး နှစ်ဦး လုံး သေဆုံး သွားတော့သည် ။ သူ့ထက်ကဲ သည်လည်း အခြေအနေ မကောင်း ခွေးကြီးသည် သူ့ထက်ကဲ ညာခြေအား ကိုက်ခဲ ကာ သူ့ထက်ကဲ အား နောက်သို့ တရွှတ်တိုက် ဆွဲကျနေလေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း သတ္တိရှိသူ ပီပီ မြှားတံ ကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ခွေးကြီး ဦးခေါင်းသို့ ဆက်တိုက် ထိုးစိုက် သတ်ဖြတ်လေသည် ။ အချက် လေးငါးဆယ် ကြာလာသော အခါ ခွေးဦးခေါင်း လည်း ဒဏ်ရာများ မွစိတိုက်ပြီး ခွေးကြီးငြိမ်ကျ သေဆုံးသွား လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ ခြေထောက် ဒဏ်ရာ ရသွားသော်လည်း သူငယ်ချင်း ရန်လို မှာ ခွေးကြီး နှင့် အတူ သေဆုံးသွား ပြီ ဖြစ်လေသည် ။

အိမ်ထဲ တွင် လူသန်ကြီး ရော ရွှေပြည်စိုး တို့ပါ ဒဏ်ရာများ မရေတွက် နိူင်တော့ . . လူသန်ကြီး ပုဆိန်သည် ရွှေပြည်စိုး ပခုံးပေါ် မြုပ်ဝင်သွား လေသည် ။ သို့သော် ရွှေပြည်စိုး ထို ပုဆိန်အား လွှတ်မပေးဘဲ လက်ဖြင့် ဆုတ်ဖမ်းထားပြီး .

'' ညီပုလေး . ဝင်သတ် . အားးးးး ''

ညီပုလေး လည်း အရိုးများကျိုးနေသည့် ကြားမှ ပင်ပင်ပန်းပန်း ကြိုးစားထကာ ရွှေပြည်စိုး နှင့် လူသန်ကြီး ကြားကို ဝင်ပြီး ဓါးမြောင် နှစ်လက်ဖြင့် လူသန်ကြီး အား အဆက်မပျက် ထိုးချပစ် လေသည် ။

'' ဝှီးးးးးးးး ဒုတ် . . '' 

ဝဲပျံ လာသော မြားတစ်စင်း သည် လူသန်ကြီး နဖူးကို ဖေါက်ဝင်သွား လေသည် ။

'' ဝုန်းးး '' ခနဲ အားလုံး ပြိုလဲ သွားကျသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း ရွှေပြည်စိုး နှင့် ညီပုလေး အား ပြေးထူလေသည် ။ သို့သော် နှစ်ဦးလုံး အခြေအနေ မကောင်းတော့ . တစ်ယောက်လက် . တစ်ယောက် ဆုပ်ခါ . ပြုံးလိုက် ကျပြီး . .

'' ညီပုလေး မင်းနဲ့ ငါ ခုလို အတူသေမယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ငါဝမ်းသာပါတယ် . ''

'' ဟဲဟဲ . အေးကွာ . နောက်ဘဝ မှာ ငါက သဲလွန်စရှာ . မင်းက အဖြေထုတ်ပြီး . စုံထောက် လုပ်ကျတာပေါ့ . ''

'' ကောင်းတယ် . ကောင်းတယ် . ကောင်း . . . . . ''

နှစ်ဦးလုံး ထာဝရငြိမ်သက် သွားကျတော့သည် ။ လူသန်ကြီး လည်း ထာဝရ ငြိမ်သက်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူ့ထက်ကဲ အပေါ်ထပ် သို့ ပြေးတက် လာလိုက်သည် ။

'' ဟာ . အကိုကြီး . . . ''

ဒေါက်တို ၏ တူချက်ကြောင့် လူပုလေး ခေါင်းအစိပ်စိပ် အမွှာမွှာ ကွဲပြီး သေဆုံး နေသလို . ဒေါက်တို လည်း ရင်ဝ ဖောက်ထွက်နေသော သံချိတ်ကြောင့် အသက်ငွေ့ငွေ့သာ ရှိတော့လေသည် ။ ဒေါက်တို သူ့ထက်ကဲ အား လက်ညှိုးထိုးကာ .

'' ညီလေး . သူဌေးလေး ကို ကယ် . . . အားးးး '' 

ဒေါက်တို လည်း စကားပင် မဆုံးလိုက် ဘဲ သေဆုံးသွားခဲ့ လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ငိုယိုနေသည် ။

'' ဟာ . . . မလုပ်နဲ့ . . . . ''

သူ့ထက်ကဲ  အော်သံ ဟိန်းထွက် သွားသည် ။ ဒဏ်ရာများကြောင့် အားအင်ကုန်ခမ်း နေသော နေမင်းရှင် အား လည်ပင်း ကို သိုင်းဖက်ကာ ညစ်သတ်လိုက်သော မင်းသွေး ကို အော်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာများနှင့် သွေးခြင်းခြင်းရဲ နေလေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ မြားတံ မင်းသွေး အား ပစ်လွှင့် လိုက်သည် ။ မင်းသွေး ရင်ဝ ထိမှန်သွား သော်လည်း မင်းသွေး ချက်ချင်း ပင် နေမင်းရှင် လက်မှ လွှတ်ကျ နေသော ဒုတ်ဓါး ဖြင့် သူ့ထက်ကဲ အား ပစ်ပေါက် လိုက်သည် ။ ထို ဒုတ်ဓါး သည် သူ့ထက်ကဲ ရင်ဝ သို့ထိုးစိုက် သွား ပြန်သည် ။ သူ့ထက်ကဲ ထို ဒဏ်ရာကြောင့် ပြိုလဲကျ သွားသည် ။ ထိုစဉ် . . .

'' ဦးမင်းသွေး လက်မြောက် လိုက်ပါ . ''

ပြည်သူ့ ရဲများ သေနတ်များဖြင့် ချိန်ထားကျ လေသည် ။ အလာကောင်း သော်လည်း အခါ နှောင်းခဲ့လေသည် ။

'' ဟုတ်တယ် သား . အဖမ်းခံလိုက်ပါ . ''

မင်းသွေး အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။

'' အဖေ . ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း .''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ တို့ သားအမိ အား သတ်ခဲ့ သော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူ အား ထို အိမ်ကြီး ထဲတွင် နေထိုင်ခိုင်းခဲ့သည် ။ အသတ်ခံရမည် ဆိုးသဖြင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေခဲ့ပြီး မှ ယခု အလစ်တွင် ထွက်ပြေးကာ ရဲခေါ်လာ ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး မှာ သာမန်မဟုတ်တော့ နတ်ဆိုး တစ်ကောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အဖေ မတရားဘူး . အားးးးးးးးးး မကျေနပ်ဘူး . ဘယ်တော့မှ အဖမ်းမခံဘူး . . ကျားးးးးးး ''

မင်းသွေး ဓါးပြေးကောက်ပြီး သူ့ရင်ဝ သူ ပြန်ထိုးစိုက် ကာ အဆုံးစီရင် ပစ်လိုက် လေသည် ။ ညသည်ကား ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွား လေသည် ။

ရဲတပ်ဖွဲ့များ အကူအညီဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် အိမ်ကြီး ထဲမှ လွှတ်မြောက်ခါ ထွက်လာ နိုင်ပြီ ဖြစ်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အိမ်ကြီးထံ သို့ နောက်ဆုံး ထပ်မံ လှမ်းမျှော် လိုက်သော အခါ အဖြူရောင် သဏ္ဍန်များ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်မာမာ တို့ သားအမိ နှင့် သူမ ၏ အမေ ခင်စန်းဝေ တို့ လွှတ်မြောက်သွား ပြီ ဖြစ်သည် ။ ထို့နောက် ရဲရင့်သော သူရဲကောင်း ခြောက်ဦး သည် ဝိဉာဏ်များ အနေဖြင့် သူမ တို့နောက် လိုက်လာကျသည် ။ အိမ်ကြီး ထဲတွင် နတ်ဆိုး သုံးကောင်သာ သူမ အား စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်ကာ ကျန်ခဲ့ကျသည် ။ ထို အရာများအား အေးမြတ်ခိုင် မှ လွဲ၍ မည်သူ မှ မြင်ကျမည် မဟုတ် ။

...........................................

ဆယ်နှစ်ခန့် ကြာသော် . . .

တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ပြီး သာယာအေးချမ်းလှသော စေတီတော် ၏ ရင်ပြင် တွင် ဆရာလေး တစ်ဦး သည် တရားအားထုတ် နေလေသည် ။ သူမ ဘဝ သည် ယခု အချိန်တွင် အလွန်အေးချမ်း နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူမ သည် တချိန်က မင်းသမီးလေး ဆုမြတ်ခိုင် ပင် ဖြစ်တော့သည် ။


 

 

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အရွယ်လွန် အချစ် (စ/ဆုံး)

အရွယ်လွန် အချစ်  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျွန်မနာမည်က ရတီဖူး။ အသက်ကတော့ ၃၈ နှစ်ထဲကို ရောက်နေပြီ။ အဖေက ဗမာ အမေက တရုတ်ဆိုတော့ အသားကတော့ဖြူဖွေးနေတာပဲ။ မျက်နှာလေးကတော့ အမေ့အမွေရထားတော့ နုဖတ်နေတာပဲ။ အသက်အရွယ်ထက်တောင်နုသေးတယ်ရှင့်။ 

ငယ်ငယ်တုန်းကဆို ပိုးပန်းတဲ့လူတွေမှတစ်အားများ။ အဲ့ဒီအထဲကမှ အခုသားလေးရဲ့အဖေကိုချစ်မိပြီး ကျောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။ ယောကျာ်းကတော့ ကျောင်းမတက်ပေမယ့် မြို့မှာလာအလုပ်လုပ်ရင်းကျွန်မနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ သူ့နောက်ကိုလိုက်ခဲ့ရတာပေါ့။ အခုတော့ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှာ သားလေးအောင်ထက်ပိုင်ကို စျေးရောင်းပြီးတော့ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်နေရတယ်။ 

ယောကျာ်းဆုံးသွားတာတော့ ၅ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကုန်ကားမောင်းရင်းကုန်ကားမှောက်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့တာ။ ယောကျာ်းဆုံးသွားကတည်းက သားလေးကို ကျွေးမွေးပြုစုလာတာ သားလေးတောင် ၁၀ တန်းရောက်နေပြီ။ သားလေးကလိမ်မာပါတယ်။ အမေ့စကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်လိုက်တာ။ 

သား ၁၀ တန်းရောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကျွန်မတွေးမိလိုက်တာက ကျွန်မတို့သာဒီရွာမှာဆက်နေရင် ကြီးပွားမှာမဟုတ်သလို သားလေးပညာရေးလည်းနစ်မွန်းမယ်လေ။ ဒါကြောင့် အမျိုးတွေရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကို ပြောင်းပြီးအလုပ်လုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

သားလေးကိုတော့ သူ့အဖွားဆီမှာ ထားပြီး ကျွန်မကတော့ကျွန်မတူမလေးနဲ့ အတူသွားနေဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ တစ်ခါတစ်ရံတော့ သားလေးအခည်လာပါတယ်။ သူအလည်လာတဲ့အချိန်တော့ အတိုးချပြီးအလွမ်းသယ်ရတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မ ဆောက်လုပ်ရေးကုပ္မဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်ရခဲ့ပါတော့တယ်။ 

ကုမ္ပဏီကဘော့စ်နာမည်က ကိုအောင်ငြိမ်းချမ်း။ အသက်ကတော့ ၄၅ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ အတော်လေးလည်း ယောကျာ်းပီသပါတယ်။ မိန်းမနဲ့ကွဲနေတယ်လို့တော့ပြောတာပဲ။ သဘောလည်းကောင်းတယ်။ လက်အောက် ငယ်သားတွေကိုလည်း မျှမျှတတဆက်ဆံတယ်။ လူရိုးအေးကြီးပေါ့။ 

ကျွန်မကတော့ သားလေးနောင်ရေးကလည်းရှိနေတော့ အလုပ်ကိုကြိုးစားလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ကိုအောင်ငြိမ်းချမ်းနဲ့လည်းရင်းနှီးလာခဲ့ပါတယ်။တစ်ရက် လဲ့လဲ့ကလာပြောပါတယ်။

"ရတီ နင့်ကိုဆရာခေါ်နေတယ်"

"အေး အေး ငါသွားလိုက်မယ်"

အခန်းထဲကိုရောက်တော့ ကိုအောင်ငြိမ်းချမ်းက

"ထိုင်လေရတီ "

"ဟုတ်"

"ရတီအလုပ်ကြိုးစားတာရယ် လုံ့လစိုက်တာတွေရယ်ကြောင့် ရတီ့ကိုဒီနေ့ပဲ secretary ရာထူးတိုးပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ် အလုပ်စားပွဲကိုဆရာ့ အခန်းထဲ ရွှေ့ခဲ့လိုက်တော့"

"တစ်ကယ်လားဆရာ"

"တစ်ကယ်ပြောတာပါ"

"ပျော်လိုက်တာဆရာရယ်"

ဆရာက"တစ်ခုပြောဦးမယ် ကျွန်တော့်ကိုဆရာဆရာနဲ့ မခေါ်ပါနဲ့ ကိုအောင်လို့ပဲ ခေါ်ပါဗျာ ရင်းနှီးမှုရတာပေါ့"

"ဟုတ်ကဲ့"

ဒီလိုနဲ့ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲကနေပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ မက်နှာမှာတော့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံက ထိန်းမရအောင်ပါပဲ။ 

ဒီလိုနဲ့ ဆရာရဲ့ secretary ဖြစ်ခဲ့ပါတော့တယ်။ secretary ဆိုတော့ ဆရာသွားရာကိုလိုက် တစ်နေကုန်ရုံးခန်းမှာပဲ သူနဲ့အတူနေရတာပေါ့။ ကျွန်မကိုလည်းဂရုစိုက်လွန်းလို့ တစ်ခါတစ်လေ နေတောင်မနေတတ်ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ယောကျာ်းဆုံးသွားပြီးကတည်းက ယောကျာ်းတွေနဲ့ ဝေးကွာခဲ့ရတဲ့ကျွန်မဟာ ယောကျာ်းပီသတဲ့ ကိုအောင့်အပေါ်မှာ စိတ်တွေတိမ်းညွှတ်ချင်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ 

ဆရာကလည်း ကျွန်မဖင်တွေကိုကြည့်လိုက်တာ အရည်ပျော်ကျမတတ်ပဲ။ တစ်ရက် ကျွန်မနေ့လည်ခင်း အပြင်သွားပြီးရုံးခန်းကိုပြန်လာတော့ တံခါးမခေါက်မိပဲ အခန်းထဲဝင်လိုက်တာ ဆရာဘာလုပ်နေတယ်ထင်လဲ။ 

မျက်လုံးမှိတ်ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းထုနေတာ။ ကျွန်မလည်းအနားကိုအသံမပေးပဲကပ်သွားလိုက်တယ်။ သူ့လီးကအရှည်ကတော့ ၆လက်မလောက်ပဲရှိမယ်။ လုံးပတ်ကတော့အတော်တုတ်တယ်။ အံမယ်လေး။ ဘုရားတောင်တမိတယ်။ ကျွန်မယောကျာ်းတုန်းက သေးသေးလေးကိုး။ 

ကျွန်မမှင်သက်ပြီး ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေတုန်း ဆရာ့ပါးစပ်ကနေ ညည်းသံတွေထွက်လာပြီးတော့ လီးထိပ်ကနေ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ကျမှ ဆရာကမျက်လုံးဖွင့်လာကာ ရှေ့မှာကြောင်ပြီးရပ်နေတဲ့ ကျွန်မကိုလည်းတွေ့ရော ရှက်ပြီးနောက်ထဲကအိမ်သာထဲ ကိုဝင်ပြေးသွားပါတော့တယ်။

ဆရာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်မသူ့အပေါ်မှာ ရင်အခုန်ခဲ့ရဆုံးအချိန်လေးပါပဲ။

ကျွန်တော့်နာမည်က အောင်ငြိမ်းချမ်း။ ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင်ပေါ့။အသက်ကတော့ ၄၅ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ မိန်းမယူပြီးတော့ မိန်းမနဲ့ဝေးကွာခဲ့ရတာ ၇ နှစ်လောက်တောင်ရှိနေပြီ။ ဒီလိုနဲ့နေလာလိုက်တာ တစ်ရက်မှာ အလုပ်ခေါ်ဖို့ အင်တာဗျူးလာလျှောက်တဲ့အထဲမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။ သူမနာမည်က ရတီဖူး။ မျက်နှာလေးကဆို အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်နုဖတ်နေတာပဲ။ ဖင်ကြီးတွေဆို ၃၉ ဆိုဒ်လောက်ရှိမယ်။ သူ့ကိုသဘောကျသွားတာနဲ့ အလုပ်ခန့်လိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရုံးခန်းထဲမှာခေါ်ထားလိုက်တာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူနဲ့ရင်းနှီးလာရာကနေ သူ့အကြောင်းတွေစပ်စုရင်း သူမက သားလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် ဆိုတာရယ်။ သူမကမုဆိုးမဆိုတာရယ်သိလိုက်ရတယ်။ သူမယောကျာ်းကမသသန်တာလား မဖြိုနိုင်တာလားတော့မသိဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ကလေးတစ်ယောက်သာမွေးထားတယ်ဆိုတယ် တောင့်ဖြောင့်နေတာပဲ။ သူမနဲ့တွေ့တဲ့အချိန် လမ်းလျှောက်တိုင်းတုန်တုန်သွားနတဲ့ သူမဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး လီးတောင်ခဲ့ရတာလည်းမနည်းတော့။ 

ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေလိုးလိုက်ရလို့ကတော့ အီဆိမ့်နေမှာပဲ။ တစ်ရက် ရတီအပြင်သွားတုန်း ရုံးခန်းထဲမှာ သူ့ဖင်တွေကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုနေတာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားလည်းမသိ။ ပြီးမှမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့ရှေ့မှာ ကြောင်ပြီးရပ်ကြည့်နေတဲ့ ရတီ့ကိုတွေ့လိုက်ရတာ။ ရှက်လိုက်တာဗျာ။ 

ဒါပေမယ့် ရတီဘာဖြစ်လို့အသံမပေးပဲ ဝင်လာတာလဲ။ ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လို့ရပ်ကြည့်နေတာလဲ။ သူမကရော ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားနေလား တွေးမိလိုက်တယ်။ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်ရတီ့ကိုရအောင်ကြံမယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

"ရတီ ဒီနေ့ညအားလား"

"အားပါတယ်ကိုအောင် ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ"

"ကိုယ့်သူငယ်ချင်းချမ်းငြိမ်း နိုင်ငံခြားကပြန်လာတာညကျရင် ပါတီပွဲရှိတယ် ရတီလိုက်ချင်ရင်ခော်သွားမလားလို့ သူနဲ့လည်းမိတ်ဆက်ပေးမလို့လေ"

"ဟုတ်ကဲ့ ရတီလိုက်ခဲ့ပါ့မယ် ဘယ်အချိန်လဲကိုအောင်"

"၇ နာရီလောက်ပေါ့ ရုံးဆင်းလို့အိမ်ပြန်ရင် ရေမိုးချိုးပြီးအဝတ်အစားလဲထားလိုက်လေ ကိုယ်လာခေါ်မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့"

ရုံးဆင်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တူမလေးကိုဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗွီကြည့်နေတာကိုတွေ့လိုက်တယ်။ ဘာမှမပြောတော့ပဲ အခန်းထဲကိုဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်ူထဲရောက်တော့ တစ်နေကုန်ဝတ်ထားရလို့ ချွေးနံ့တွေထွက်နေတဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာတစ်ကိုယ်လုံးလှည့်ကြည့်လျုက်တယ်။ နို့တွေကလည်းတင်းဆဲ။ ဖင်ကလည်းမကျသေး။ 

ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေပန်းအောက်ကိုဝင်လိုက်ပါတယ်။ စောက်ပတ်ကလေးကိုငုံ့ကြည့်မိတယ်။ အမွှေးလေးတွေရှည်လာပါလား ရိတ်လိုက်ဦးမှပဲလို့တွေးပြီးတော့ ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ဂျုတ်ကိုယူပြီးစောက်မွှေးလေးတွေကိုရိတ်လိုက်ပါတယ်။ ရေကအေးတော့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတာပေါ့။ နို့သီးလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မကလေးနဲ့ ဖိချေလိုက်တယ်။

"အင့် ဟင့်"

တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားတယ်။ နို့သီးလေးတွေပွတ်ရင်းနဲ့အရသာတွေ့လာတော့ လက်ကစောက်ပတ်ကလေးဆီရောက်သွားပြီး အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်နေမိတယ်။ စောက်စိကလေးကို ပွတ်လိုက်မိတဲ့အချိန်မှာတော့ 

"အင့် ဟင့်"

ကောင်းလွန်းသဖြင့် ညည်းလိုက်မိသည်။ စိတ်ကူးထဲမှာလည်း တစ်နေ့ကရုံးခန်းထဲမှာ မြင်ခဲ့ရသည့် ကိုအောင် ၏လီးကြီးအားပြေး မြင်မိလိုက်သည်။ ဒီအချိန်ကိုအောင်သာ သူမကိုလာလိုးလျှင် ငြင်းမိမှာမဟုတ်။ ယောကျာ်းဆုံးသွားပြီးကတည်းက အလုပ်တွေမအားသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် အာသာမဖြေခဲ့။ အခုအချိန်ထိပင်။ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်အိပ်ချလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကနို့သီးခေါင်းလေးတွေချေပြီး စောက်စိကလေးကိုပြင်းပြင်းလေးပွတ်နေမိသည်။ 

"အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

"အင်း"

"ဟင်း"

"အင့် ဟင့်"

လက်ခလယ်လေးကို ကွေးပြီးကိုအောင့်လီးအမှတ်နှင့် စောက်ပတ်လေးထဲကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး လက်နဲ့လိုးနေမိသည်။ပါးစပ်မှလည်း

လိုး လိုး လိုးစမ်းပါ ကိုအောင်ရယ် ရတီ့စောက်ပတ်လေးကွဲသွားအောင်လိုးပစ်လိုက်စမ်းပါ ဟုဆိုပြီး လက်နှင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဝတ်လစ်စားလစ်နှင့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် အာသာဖြေနေသည်မှာ နတ်သမီးလေးတစ်ယောက်လိုပင်။ မကြာခင်တွင် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားပြီး

"အင်းးးးး ဟင်းးးးးးးး"

သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချကာ ဝတ်ရည်များကို စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ ပွက်ကနဲ့အန်ချလိုက်သည်။ ပြီးသွားမှ ရှက်မိသလိုပင်။ မိန်းမဖြစ်လျက်နှင့် ယောကျာ်းတစ်ယောက်အား မှန်းနေမိတာကိုး။ 

"မိရတီ နင်တော်တော်ယွပါလား"

ဟု စိတ်ထဲမှာတင်တွေးနေမိ။အသက် ၄၀ ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သော်လည်း သွေးသားတောင့်တမှုများကလျော့မကျသေး။ ပြင်းထန်နေတုန်းပင်။ ရေမိုးချိုးပြီးအလှဆုံးဖြစ်အောင်ပြင်ဆင်ပြီး အထက်အောက်တစ်ဆက်တည်း အင်္ကျီ စကဒ်အတိုလေးအားဝတ် နှုတ်ခမ်းနီဆိုးပြီး သူမအလှပြင်တာပြီးဆုံးသွားပြီ။

ညနေ ၆ နာရီ ၄၅လောက်တွင်အိမ်ရှေ့ကိုအောင့်ကား ရောက်လာတယ်။ ကျွန်မလည်း ညအပြန်ညဉ့်နက်မည်ဟုတူမလေးအားမှာခဲ့ပြီး ကိုအောင့်ကားပေါ်သို့ တက်လိုက်ချိန်တွင်ကိုအောင်က ကားမောင်းထွက်လိုက်သည်။

"ကိုအောင်ဒီနေ့သန့်ပြန့်နေပါလား ပါတီဆိုတော့ မိန်းမတွေလည်းပါမှာပဲ သဝန်တိုလိုက်တာ""အို ငါနဲ့သူနဲ့ လာဆိုင်တာမှတ်လို့" စိတ်ထဲမှပင်တွေးနေမိသည်။

ကိုအောင်က"ရတီသိပ်လှတယ်ဗျာ ဒီနေ့လိုအလှမျိုးတစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးဘူး"

"ဟုတ်လို့လား ကိုအောင်ရယ် ရတီကအသက် ၄၀ ပြည့်တော့မယ် မလှပါဘူးရှင်"

"အသက်၄၀လို့သာပြောတယ် ၃၀ လောက်ပဲထင်ရတယ် အပျိုလေးတွေတောင်လျုက်မမှီဘူး"

"အင်း ဟင်း ဟင်း မမြှောက်ပါနဲ့ရှင် မုန့်ကျွေးဆိုလည်းကျွေးပါ့မယ်"

"မြှောက်တာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ ကလေးတစ်ယောက်အမေလို့တောင်မထင်ရဘူး လန်းလိုက်တာ"

"ဟုတ်ပါပြီရှင် အရှုံးပေးပါတယ်"

စကားပြောရင်းနဲ့ပင် ခြံကြယ်ကြီးတစ်ခုရှေ့ရောက်လာသည်။ ခြံရှေ့တွင် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နဲ့ လူတစ်ယောက်ရပ်စောင့်နေသည်။ကိုအောင်က သူ့ကိုမြင်တော့ လက်လှမ်းပြပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

"ငအောင် ဘယ်တုန်းကမိန်းမရတာလည်းဟ လှိူထားတယ်နော် မင်းမိန်းမကလန်းလှချည်လားဟ"

"ဟာ ဟျောင့် ငချမ်းဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလည်း ဒါငါ့မိတ်ဆွေဟ"

"ဟာ ဆောရီးနော်ညီမ ကျွန်တော်ကမသိလို့

"ရပါတယ်ရှင်"

ခြံထဲကိုရောက်တော့ ဝိုင်းဖွဲ့ပြီးစကားပြောသူကပြော အတွဲလိုက်ကနေသူတွေကက သူ့အဖွဲ့နဲ့သူတွေ့ရသည်။ ကိုအောင့်သူငယ်ချင်းက ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ကို နေရာချထားပြီးတော့ မိတ်ဆွေများကိုလိုက်လံနှုတ်ဆက်နေသည်။ ကိုအောင်က

"ရတီသောက်ဦးမလား"

"ကျွန်မမသောက်တတ်ပါဘူး ကိုအောင်"

"ဝိုင်ဖြစ်ဖြစ် ဘီယာလေးဖြစ်ဖြစ်နည်းနည်းသောက်လိုက်ပါနော် ကိုယ်ကတော့အပြင်းပဲသောက်တော့မယ်"

"အင်း ဒါဆိုလည်းဝိုင်ပဲသောက်တော့မယ်"

စကားပြောရင်းသောက်ရင်းနဲ့ ကျွန်မလည်းဝိုင်နှစ်ပုလင်းကုန်တဲ့အချိန်ရီဝေဝေလေးဖြစ်လာပါတယ်။ ကိုအောင်က "ရတီ ဟိုမှာသူများအတွဲတွေကနေတယ် ကိုယ်တို့လည်းသွားကရအောင်လေ"

"ကို့အောင့် သဘောပဲလေ"

နှစ်ယောက်သားထသွားကာ လက်ချင်းယှက်ပြီးသီချင်းသံနှင့်အလိုက် ယိမ်းနွဲ့နေမိသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကိုအောင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသောအခါ ရင်ခုန်မိသလိုလို။ ကနေရင်းနဲ့ ကိုအောင်က နားအနားကိုကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး

"ရတီ ရတီ့ကိုကျွန်တော်ချစ်နေမိပြီဗျာ"

"ရှင်"

ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ရင်ခုန်သွားတာပေါ့။ သူလေကျွန်မကို ရင်ခုန်အောင်သိပ်လုပ်နိုင်တာပဲ။

"ဟုတ်တယ် ကိုယ်ရတီ့ကိုပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် တစ်သက်လုံးစောင့်ရှောက်ချင်တယ်"

"စဉ်းစားပါရစေဦး ကိုအောင်ရယ် ကျွန်မမှာသားလေးရှေ့ရေးက ရှိသေးတယ်လေ"

"ကိုယ့်သားလေးလိုသဘောထားမှာပါကွာ မငြင်းပါနဲ့နော်"

ကျွန်မမျက်လွှာလေးအသာချပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် မီးရောင်က ရုတ်တရက်ပြောင်းသွားသည်။ ပြာလဲ့လဲ့နဲ့မှိန်မှိန်လေးသာရှိသော မီးရောင်အောက်တွင်အတွဲတစ်ချို့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေကြသည်ကို ဝိုးတဝားမီးရောင်အောက်တွင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ရုတ်တရက် ကိုအောင်ကကျွန်မအားဆွဲဖက်လိုက်ကာ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 

"အွန့်"

ကျွန်မမှင်သက်သွားသည်။ ကျွန်မလည်းမဆွတ်ခင်ကတည်းက ညွှတ်ချင်နေသူမို့ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ သူ့ကျာပြင်အား သိုင်းဖက်ကာ စိတ်ပါလက်ပါပြန်နမ်းနေလိုက်တော့သည်။ ရုတ်တရက် ကိုအောင့်လက်တွေက ကျွန်မတင်ပါးပေါ်သို့ရောက်လာကာ တင်ပါးတွေကို လာပွတ်ပေးနေသည်။ တင်ပါးပေါ်မှတစ်ဆင့်ခါးပေါ် ခါးပေါ်မှ တစ်ဆင့်တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်မနို့တွေအပေါ်ကို အုပ်ကိုင်ပြီးနို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကပူးကပ်နေတာကြောင့် ကျွန်မဆီးခုံနေရာတွင် တစ်ခုခုနဲ့ထောက်ထားမိနေသလို ခံစားမိလိုက်သည်။ ဟင် ကိုအောင်လီးတောင်နေတာထင်တယ်။ အဝတ်တွေသာခံမနေရင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားလောက်ပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လက်ကနို့ပေါ်မှတစ်ဆင့် ကျွန်မစောက်ပတ်ပေါ်ရောက်လာပြီး စောက်ပတ်လေးကို စကဒ်ပေါ်မှတစ်ဆင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ 

ဘေးလူတွေရှိနေတာကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ ကျွန်မ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း ယားယံပြီး အရည်တွေထွက်လာနေပြီ။ အတန်ကြာပွတ်ပေးပြီးတော့ "ရတီ ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ အခုပဲရတီ့ကိုပိုင်ဆိုင်ချင်ပြီ တစ်နေရာသွာူရအောင်"

"ဘယ်ကိုသွားမှာလည်း"

"အိမ်အပေါ်ကိုသွားမယ် အဲ့မှာအခန်းတစ်ခန်းရှိတယ် ပြင်ထားတယ်"

"ဟင်သူတော်တော်လည် ကြိုပြင်ထားတာပေါ့လေ"

"ဟီး"

"လူတွေတက်လာမယ်နော်"

"ဘယ်သူမှမလာဘူး ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကိုကြိုပြောထားပြီးသား"

"လူလည်"

ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်လာလိုက်သည်။အခန်းတစ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကိုအောင်ကတံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ အခန်းထဲဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ပြင်ဆင်ပေးထားပုံရတယ်။ မွေ့ယာနဲ့ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးနဲ့။ ကိုအောင်ကတံခါးဂျက်ထိုးလိုက်ပြီး ခုတင်ဆီသို့နှစ်ယောက်သားလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူမအားခုတင်ပေါ်သို့လှဲခိုင်းလိုက်ပြီး ကိုအောင်ကသူ့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်နေသည်။ ကျွန်မမကြည့်ရဲ။ "ရတီ" ဟုခေါ်လိုက်မှသူ့ကိုကြည့်မိသည်။ အမလေး ပေါင်ကြားထဲကဟာကြီးကလည်းတောင်မတ်နေတာပဲ။

သူက ကျွန်မဘေးလာလှဲပြီး ကျွန်မနှုတ်ခမ်းလေးကိုလာနမ်းကာ နို့တွေကိုပွတ်ပေးနေသည်။ "ရတီ ကိုယ်ရတီ့အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်"

"အင်း"

အဝတ်တွေတဖြည်းဖြည်းကျွတ်ကုန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးဘာမှမရှိတော့။

လိုးချင်ပြီ ရတီရယ်

ကိုအောင့်သဘောလေ

ပေါင်လေးကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကျွန်မစောက်ပတ်ဝကိုလာတေ့တယ်ရှင်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းမသွင်းပဲ ရုတ်တရက်ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။

"အား နာတယ်"

"ဆောရီး ရတီ နာသွားတာလား"

"နာတာပေါ့လို့ အလိုးမခံရတာပဲ ၁၀ နှစ်လောက်ရှိပြီကို"

"ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ ရတီ့စောက်ပတ်ကလေးက

ဖြည်းဖြည်းချင်းနော်"

"အင်း"

ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေပါတယ် နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ "ဆောင့်ဆောင့် ကိုအောင် ရတီခံနိုင်ပြီ"

"ok"

"ဗြွတ် ဗြွတ်ဗလွတ်"

"ဖတ် ဖတ်"

"အား ရှီးးးးး"

ပုံစံပြောင်းလိုက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်းနဲ့ သူ့လီးကို တေ့ပြီး လိုးပါတော့တယ် .။ လက်ကလည်း စောက်စိလေးကိုချေပေးနေတာ။ ကောင်းလိုက်တာ ဒီအရသာလေးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီ။ အလိုးခံရင်းစောက်စိကို ချေပေးနေတော့ သိပ်မခံနိုင်တော့ပဲ ပြီးချင်လာတယ်။

"အင်းးးး ဟင်းးးး"

"အားးးးးရှီးးးးးး"

"ဗြွတ်ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်"

"ဆောင့် ဆောင့် ကိုအောင် ရတီပြီးတော့မယ်"

"ကိုအောင်လည်း အားရှိသမျှ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်ပါတော့တယ်။"

"အားးးးးးးး"

သူမပြီးသွားပြီ။ ခဏအကြာ၁၀ချက်လောက်ဆောင့်ပြီး ကိုအောင်လည်း တုန်တက်လာကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးသွားလေပြီ။

"ကောင်းလိုက်တာရတီရယ် ရတီ့စောက်ပတ်လေးက ကြပ်နေတာပဲ"

"အတူတူပဲ ရတီလည်းကောင်းတယ် တစ်အားကောင်းတယ်"



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။