Configure Page List

Sunday, October 1, 2017

နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၂ )

နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၂ )

ဖိုးလမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ်အမေ့ဆီ ပြန်လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ အမေနိုးလို့ ထထိုင်နေပေမယ့် ညဆက်နေ့ဆက် သောက်ထားတော့ အမူးပြေသေးပုံမရဘူး၊ သူ့ကြည့်ရတာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့၊ ရိပ်တိပ်တိပ် ဖြစ်နေတုန်းထင်တယ်။ ကျုပ်ကားထဲက ရေဗူးယူလာပြီး အမေ့ကို မျက်နှာသစ်ပေးလိုက်တော့မှ နဲနဲလန်းလာပုံရတယ်။ 

" ဟဲ့..ငါတို့ အခုဘယ်နေရာရောက်နေတာလဲ" 

အမေကမေးတော့ 

" အမေ့ကြည့်ရတာ အရမ်းမူးနေလို့၊ အခြေအနေက မဟန်ဘူး။ ကားထဲမှာ ကြာကြာထိုင်ပြီး လှောင်အိုက်နေရင် အမေတော်တော်နဲ့ သက်သာမှာ မဟုတ်ဘူး တွေးမိလို့၊ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်နဲ့ အေးပြီး လေရတဲ့ နေရာခေါ်လာတာ၊ ခဏအိပ်ပြီး နားလိုက်တော့ အမေသက်သာလာတယ် မဟုတ်လား၊ ပြီးမှဆက်သွားကြတာပေါ့" 

" ဟဲ့သား..! နင်ဟာလေ နဲနဲလေးမှ မစဉ်းစားဘူး၊ ဘာလို့ တောထဲ တောင်ထဲ လာအိပ်ဖို့ စိတ်ကူးရတာလဲ။ လူသူကလဲ ပြတ်ပါဘိသနဲ့၊ အန္တရာယ်များတယ် သားရဲ့၊ အကောင်ဘလောင်တွေလဲ ရှိနိုင်တယ်၊ လာ..လာ..ထ..သွားကြရအောင်" 

ကျုပ်လဲ အမေ့ကို ကားပေါ်ပြန်တွဲတင်၊ ဖျာတွေသိမ်းပြီး၊ လမ်းမကြီးဘက်ပြန်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ အမေကမူးနေသေးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ တခုခုအပြောင်းအလဲ ဖြစ်နေတာ၊ အလုပ်ခံထားရတာ ရိပ်မိပုံ၊ သတိထားမိပုံမပေါ်ဘူး၊ တော်သေးတာပေါ့။ 

အမေက.. 

" ငါ့ကို အနီးဆုံးနောက်တစ်မြို့ ရောက်ရင် ဟော်တယ်တစ်ခုခုသာ ရှာပို့ပေးတော့ဟေ့။ အိမ်ကို ဒီလောက်မူးနေတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြန်သွားလို့ကတော့၊ နင့်အဖေ ဆဲလို့ဆုံးမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါလဲ အရမ်းပန်းနေပြီ၊ အိပ်ချင်တယ်၊ အိပ်ရေးဝပြီး နောက်နေ့မနက်ကျမှ အေးအေးဆေးဆေး ဆက်ထွက်မယ်" 

ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ဆက်ပြီး ပုံမှန်မောင်းလာခဲ့တာ မိုင်၆၀လောက်အတွင်း ၂ မြို့ ၃ မြို့ဖြတ်လာခဲ့ပြီ၊ ဒါပေမယ့် မြို့သေးလေးတွေဆိုတော့ ဘာတည်းခိုခန်းမှမရှိဘူး။ အမေကတော့ ပြန်အိပ်ပြီး လိုက်လာတယ်။ နောက်တစ်မြို့ထပ်ရောက်တော့ ညနေတောင် စောင်းနေပြီ။ မြို့လေးကနဲနဲကြီးပြီး လူနေ စိပ်ပုံရတယ်။ 

မြို့အထွက်နားမှာ မိန်းလမ်းမကြီးဘေးမှာပဲ မော်တယ်ခပ်သင့်သင့် တစ်ခုတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကားကို ခဏရပ် အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အမေ့ကို နှိုးလိုက်ပြန်တယ်။ 

" အမေ..ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဟော်တယ်ကြီးကြီး ကောင်းကောင်းတော့ရှိမှာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီမှာတော့ မော်တယ်တစ်ခု တွေ့နေပြီ၊ အမေ အဆင်ပြေပါ့မလား၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ" 

" သွား သွား..သွားမေးချည်၊ အခန်းရှိလားလို့၊ အိပ်လို့ နားလို့ရရင်ပဲ တော်ပါပြီ၊ ဇီဇာကြောင်မနေတော့ဘူး" 

ကျုပ် ရီဆက်(ပ်)ရှင်ကိုဝင်မေးတော့ အခန်းရှိတယ်တဲ့၊ အမှန်တော့ မော်တယ်ဆိုပေမယ့် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ ဘန်ဂလိုတဲလေးတွေပါ။ ကျုပ်လဲ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်တော့ ချာတိတ်တစ်ယောက်ကဘန်ဂလိုတစ်ဆောင်ကို သော့လိုက်ဖွင့်ပေးတယ်။ အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင် စင်ဂယ်ဘက်ဒ်ပဲရှိတယ်၊ အမေကတော့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်ထိုးလှဲလိုက်ပြီး၊ ခေါင်းကျသွားတာနဲ့ အသေလို အိပ်သွားတော့တာဗျို့။ 

ကျုပ်ကတော့ ဆာနေပြီဗျ၊ အမေ့ကို နှိုးလို့မရ၊ အဖော်ညှိမရမယ့် အတူတူ လွှတ်ထားလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်၊ ရှေ့နားထွက်ကြည့်တော့ မော်တယ်က စားသောက်ဆိုင် သေးသေးလေးတစ်ခု တွဲဖွင့်ထားတာဗျ၊ ထမင်းကြော်တစ်ပွဲ မှာပြီး ဗိုက်ဖြည့်လိုက်တယ်၊ မြန်မာဘီယာ ၃ ဘူး၊ မြေပဲကြော်ထုပ် လက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲ ပြန်လာလိုက်တယ်။ 

တီဗွီဖွင့်ကြည့်ရင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေလိုက်ပြီး ခဏကြာတော့ ရစ်တစ်တစ်ဖြစ်လာပြီ။ ကုတင်ဘက်ကြည့်တော့ အမေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးအိပ်မောကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲအမေ့ကိုကြည့်ပြီး၊ မနေ့ညကအကြောင်းတွေ၊ နေ့လည်ကတောထဲက အကြောင်းတွေပြန်တွေးပြီး ထပ်လိုးချင်လာတယ်။ အခြေအနေတွေကကျုပ်ဘက်ကချည်းပဲ။ 

တောထဲမှာ တခါအခွင့်အရေးရပြီး အခုတစ်ခါ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ ၂ ယောက်ထဲ တစ်ကုတင်ထဲ အိပ်ခွင့်ရပြန်ပြီ။ အမေကလည်း မူးမူးကြောင်ကြောင်အိပ်ချည်းပဲနေတာ ကျုပ်ပြုသမျှနုရမယ့်အခြေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်အတွက်တော့ အခွင့်ကောင်းချည်းပဲ၊ နေ့လည်ကလဲ ကျုပ်အမေနဲ့ညားပြီးပြီ ကျုပ်မယားဖြစ်နေပြီ။ 

ချစ်စဖွယ်အိပ်နေတဲ့ မယားလေး အမေ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အရမ်းချစ်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ် ဒါနဲ့ အမေ့နားအသာကပ်သွားပြီး အမေ့ပါးလေးကို အသာနမ်း၊ အင်္ကျီချွတ်၊ဘရာစိယာချွတ်ပြီး နို့အုံကြီးကို ဖိပွတ်နယ်၊ နို့သီးခေါင်း လေးတွေ အားရပါးရစို့ပေးလိုက်တော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အမေခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းခါနေတယ်။ 

အမေ့ပါးလေးနောက်တချီရှူးကနဲအာဘွားပေးပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံအစုပ်လိုက်မှာပဲ...၊

" ဖူး..ဖွိ..အိ အိ..အာ့ အင်...ဒါဘာလုပ်တာလဲ" 

ကျုပ်ရင်ပတ် ဆောင့်တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရတယ်။ အမေနိုးလာပြီ၊ အခြေအနေကို သိလိုက်တော့ အကျောက်အကန် ရုန်းပါလေရော။ ကျုပ်မှာလဲ မထူးတော့ဘူး၊ နိုးလာပြီဆိုမှတော့ အကြမ်းပဲကိုင်ရတော့မယ်။ 

ကျုပ်အမေ့ကို ဖိထားပြီး ပါးစပ်အတင်းပြန်စုပ်တော့ ခေါင်းကို အတင်းခါထုတ်တယ်။ အမေကျုပ်ရင်ပတ်ကိုတွန်းထားပြီး.... 

" လွှတ်..လွှတ်...ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ" 

ကျုပ်မဖြေဘူး။ အမေ့လည်ပင်းတွေကိုနမ်း၊ လည်တိုင်ကို ငုံခဲဖို့ပဲကြိုးစားနေတယ်။ အမေအသံထန်ထန်နဲ့.... 

" ဟင်..နင်ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဆို..ပြောစမ်း၊ လွှတ်..ငါ့ကို အခုလွှတ်စမ်း၊ ခွေးကျင့်ခွေးကြံ.." 

ကျုပ်ဘယ်လွှတ်တော့မှာလဲ၊ အမေ့နို့ကြီးတွေကို အတင်းငုံခဲပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ စို့ပစ်လိုက်တယ်။ 

" အူးးးး အိ စစ် လွှတ်ဆိုနော် ငါအော်လိုက်မယ်" ကျုပ်ခေါင်းထောင်ပြီး 

" အမေအော်ရင်အော်လေ...လူတွေသိပြီး အွန်လိုင်းမှာ နာမည်ကြီးချင်ရင်။ သားအမိ၂ယောက် ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းခြင်း ဘာညာဆိုပြီး.." 

အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ အမေခဏငြိမ်သွားတယ်။ 

" လွှတ်ဆို.." 

နို့ကြီးပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကိုအမေက ကြိတ်ပြီး တွန်းထုတ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်က နို့ကိုမဲစို့နေရင်း လက်တစ်ဖက်က အမေ့ထမီကို ဆွဲချွတ်တယ်၊ ထမီနဲ့အတူ ပင်တီကိုပါရောပြီးဆွဲချပစ်လိုက်တယ်။ 

ကျုပ်ရင်ပတ်၊ ကျုပ်ခေါင်းတွေကို တွန်းနေတဲ့ အမေ့လက်တွေ ဆက်မတွန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကမန်းကတန်း ထမီဆီ လက်ရောက်သွားပြီး အသည်းအသန်ပြန်ဆွဲတင်နေတော့တာ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အားကို မနိုင်ဘူး၊ အမေ့ ထမီကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီ။ ကျုပ်ထမီကွင်းကိုကိုင်ပြီး ကုတင်ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ပင်တီအနက်ရောင်လေးကတော့ ခြေကျင်းဝတ်တစ်ဘက်မှာ တန်းလန်းချိတ်ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျုပ် အမေ့လက်ကောက်ဝတ် ၂ခုကို ကြက်ခြေခတ်စုကိုင်ပြီးချုပ်တားလိုက်တယ်။ 

" ဟဲ့ကောင်! ...ခွေးကျင့်ခွေးကြံမကြံနဲ့ လွှတ်၊ ငါ့.. ငါ့ထမီပြန်ပေး.. ပြန်ယူလာခဲ့" 

အမေလဲ ထမီကျွတ်သွားတော့ ပေါင် ၂ ဘက်ချိတ်လိမ်ထားတော့တယ်။ ကျုပ် အမေ့ပေါင်၂ချောင်းကိုအတင်းဆွဲဖြဲတော့ အမေကလဲ အတင်းပြန်လိမ်ထားတယ်၊ ပါးစပ်ကလဲ... 

" ဟဲ့ သေချင်းဆိုးလေး၊ အယုတ်တမာကောင်၊ နင်မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ဒါ နင့်အမေနော်၊ နင်ငါ့ကိုမဒိန်းကျင့်မလို့လား"

ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ အမေ့ပေါင်တွေကိုပဲ အမိအရ ဖြဲနေတာ။ ကျုပ်အားနဲ့ အတင်းဆွဲဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာတော့ ခေါင်းထိုးသွင်းပြီး အတင်းလျက်တယ်၊ အမေကလဲ ခြေထောက် ၂ ချောင်းနဲ့ တစ်ဘက်စီကော၊ စုံကော ကန်တာ။ (၃/၄ ကြိမ်လောက်ကျုပ်ခေါင်းကို ကန်မိလုနီးပါး၊ သီသီလေး) 

နောက်ဆုံးတော့ အမေ့ရုန်းအားတွေပျော့လာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ပေါ် လျှာတင်ပြီး စောက်စိကိုအတင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တာနဲ့ ထွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီးတန့်သွားတယ်။ နေ့လည်က တောထဲမှာ ကျုပ်တစ်ချီဆွဲထားပြီးလို့ အမေ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ကျုပ်လရည်တွေ ရောပေကပ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်က အနံ့တော့ အတော်ပြင်းနေပြီ။ 

နာရီပေါင်းအတော်ကြာ ရေမတွေ့ ဘာမတွေ့၊ အပေါ်ယံကို တစ်ရှူးနဲ့ပဲ သုတ်ထားခဲ့လေ။ စူးရှရှ အဖုတ်နံ့ကိုကျုပ်အရေးထားမနေတော့ဘူး၊ စောက်စိကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးလိုက်၊ လျှာပြားကြီးနဲ့ အားရပါးရ လျက်ပေး၊ဂျာပေးနေလိုက်တာ၊ အမေငြိမ်ကျသွားတော့တယ်၊ စောစောကအတင်းတွန်းထုတ်နေတဲ့ လက်တွေက ကျုပ်ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ပြီးဖွပေးနေတယ်။ 

စောက်ခေါင်းထဲ စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး စိုလာတာသတိထားမိတယ်၊ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ ဒလစပ်ထွက်ကျလာပြီးစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးရွှဲနေပြီ။ 

အဲ့ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး အမေ့ခြေ၂ ချောင်းကို မိုးမျှော်ထောင်လိုက်ပြီးမှ တံကောက်ကွေး တဘက်တချက်စီကို ဘယ်ညာ ၄၅ ဒီဂရီစီ တွန်းဖြဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်လီးကြီးက အစွမ်းကုန်တောင်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးက ပြောင်တင်းနေပြီလေ။ အမေကျုပ်လီးကြီးကို မြင်တော့ မျက်လုံးလေးဝိုင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး မင်သက်သွားသလိုပဲ။ 

ကျုပ်အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘူး၊ စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်ပြီး ပြဲအာအာကြီ းစောင့်နေတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ဝကို ဒစ်ကြီးတေ့လိုက်ပြီးဖိချလိုက်တယ်။ 

" မ..မ.. မလုပ်နဲ့ အင့်" 

အမေဒါပဲပြောလိုက်နိုင်သေးတဲ့အချိန်မှာ လီးကြီးကနင့်ကနဲဝင်သွားပါပြီ။ 

" အူးးး အားး သား မသွင်းနဲ့ ပြန်ထုတ်၊ ဒါမေမေ၊ သားအမေလေ၊ သားရဲ့ အမေအရင်း၊ တို့ဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ရပ်.. ရပ်ပါသားရယ်၊ အားးးး" 

ကျုပ် အမေ့အသံကို နားမထောင်တော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတာနဲ့ ဖင်ကြွကြွပြီးညှောင့်တော့တာ။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအားပါပြီး ပြင်းလာတယ်။ အမေ့လက်ကို ဗိုက်ပေါ်ကြက်ခြေခတ် ဖိကိုင်ထားပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးနေမိတယ်။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇွိ ဇွိ..ဗြစ် ဗြစ်... ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ 

လိုးသံက တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်ကလဲ တကျွိကျွိနဲ့ အသံတွေကမြိုင်နေတာ...။  ကျုပ်အရှိန်ကို နဲနဲစလိုးချပြီး အမေ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အမေမျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ 

အမေ့မျက်ဝန်းက တစ်ခုခုကို ပြောနေသလိုပဲ၊ ဝမ်းနည်းရိပ်နဲ့ရီဝေနေပြီး မျက်ရည်စလေးတွေ ဝဲနေတယ်။ အမေ မရုန်းတော့ဘူး၊ မဆဲတော့ဘူး၊ မတားတော့ဘူး၊ ငြိမ်ခံနေတယ်၊ တစ်ခဏလောက်အကြာမှာ.. 

" သား...နင်မရှက်ဘူးလား၊ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်ပြန်လိုးတာ၊ တကယ်လို့ ပတ်ဝန်းကျင်သိသွားခဲ့ရင်.. အမေအရင်းက ကိုယ်မွေးထားတဲ့ သားရဲ့ မဒိန်းကျင့်တာခံရတယ်လို့ ဝိုင်းပြောတာခံနေကြရရင်၊ တို့မျက်နှာဘယ်မှာသွားထားကြမလဲ" 

အမေက ကျုပ်အသိတရား ဝင်လာလိုဝင်လာငြား ပြောကြည့်တယ်။ ကျုပ်အမေ့စကားကို ဆက်ပြီးစိတ်ဝင်စားမနေတော့ဘူး။ အမေ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကိုပခုံးပေါ် ဆွဲထမ်းလိုက်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဒလစပ်ဆွဲဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊ 

" အင့်..အာ့ အာ့..အားးးး" 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ ပလောက်...ဖောက်.. 

ကျုပ်လဲ လိုးရှိန်ကိုမြှင့်လာလိုက်တယ်၊ ဆောင့်ချက်တွေကအားပါပြီးမြန်လာပြီ။ အမေ တအားအားနဲ့ ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ညည်းလာပြီ၊ ခေါင်းလည်းဆံပင်တွေဖွာလာအောင်ဘယ်ညာရမ်းခါလို့။ 

အမေ့ဖင်ကလဲ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီကြွကြွတက်လာပြီး ကော့ခံပေးနေတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ကျုပ်လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေပြီ၊ 

" အားးးး ရှီးးး စစ်...ကောင်းလိုက်တာအမေ" 

ဖန်း ဖန်း ဖန်း ..ဖြစ်..ဒုတ် ဒုတ်..ပြိ..ပြိ..ဗြိ... 

" အာ့ အားးးးးး အင့် အင့်" 

ကျုပ် လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းလဲ အမေ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက လိပ်ပါလာပြီး စောက်ရည်နဲ့ ရောနေတဲ့ ချွဲကျိကျိအဖြူနှစ်ချောဆီမြှုပ်တွေက လိမ်းကျံနေတယ်လေ၊ ဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ သိတယ်ကျုပ်ပြီးတော့မယ်။ 

" အာ့ အားးးအမေ ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ သား..သားထွက်တော့မယ်" 

အမေဆတ်ကနဲလန့်ပြီး ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့...

" ဟဲ့...ငါ့အထဲမထုတ်လိုက်နဲ့၊ စောက်ဖုတ်ထဲ မပြီးနဲ့နော်... ငါဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်" 

" မရတော့ဘူး၊ မမီတော့ဘူးအမေ...ထွက်ကုန်ပြီ..." 

ကျုပ်လရည်တွေအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲအရှိန်နဲ့ပန်းထွက်ကုန်ပြီလေ။ 

ပလစ်..ပလစ်..ပလစ်.. 

ကျုပ် အမေနဲ့ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ထားပြီး၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းအထိ အတင်းကပ်မြှုပ်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်၊ အမေ့နို့အုံကြီးပေါ်ကိုယ်ကို မှောက်ပြီး ဖက်ထားတုန်းမှာ ရင်ပတ်ကလဲ တရှူးရှူး တဟဲဟဲနဲ့ အသက်လုရှူနေရတယ်ပေါ့၊ အမေ့စောက်ခေါင်းကလဲလရည်တွေကိုဆွဲစုပ်ယူနေသလိုတစစ်စစ်နဲ့...။ 

" ကဲ နင့်ကိစ္စပြီးရင်လဲ နင့်လီးကို ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲက မြန်မြန်ချွတ်ပြီးသွားစမ်း၊ ဒါ နင့်အမေနော်...၊ နင့်မိန်းမမဟုတ်ဘူး.." 

အမေ့အသံကမာတယ်။ 

" မချွတ်ချင်သေးဘူးအမေရာ၊ ဒီလိုပဲနှစ်ထားချင်တယ်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ အမေသားမိန်းမဖြစ်ပေးပါနော်...၊သားအမေ့ကို လိုချင်နေတာကြာပြီ" 

" ဘာ..." 

အမေ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ထအော်ပြီး ကျုပ်ကိုလက်တွေနဲ့ထုတယ်။ 

" ဟဲ့ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကောင်၊ ခွေးတိရစ္ဆာန်၊ နင်ကငါ့ကို..၊  နင့်အဖေရဲ့မိန်းမ နင့်မွေးထားတဲ့ အမေအရင်းကို မယားလုပ်ချင်တယ်ပေါ့လေ...၊ ဒီလိုလား၊ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လဲ အကုသိုလ်ကောင်ရဲ့" 

ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုတသက်လုံးမဆဲစဖူး အယုတ္တအနတ္တတွေနဲ့ ဆက်ဆဲပါလေရော...ကျုပ်လဲဒေါသတွေတော်တော်ထွက်လာလို့ အမေ့ခါးပေါ်တက်ခွပြီး ထုနေတဲ့ အမေ့လက်တွေကိုပြန်ချုပ်ထားလိုက်တယ်။ 

" အမေ...အခုကျနော့်မယားအဖြစ်လက်မခံ၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးမခံရင်၊ ဒီညမှာပဲ အမေဗိုက်ကြီးသွားအောင်ကို လိုးပစ်မယ်..မှတ်ထားလိုက်.." 

အမေ ပါးစပ်ကဆဲရင်းနဲ့ အကျောက်အကန်ရုန်းပြန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အားကိုယှဉ်လို့ဘယ်နိုင်မလဲ။ ကျုပ်လဲ အမေ့အပေါ် နောက်တခါတက်ဖိပြီး အမေ့ပေါင်တွေကိုပြန်ဖြဲပြီးတော့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဒီတခါချော့မသွင်းတော့ပဲ ဒစ်နဲ့တေ့ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆောင့်ချလိုက်တယ်။

ဗြစ်... ဗြစ်...ဒုတ် 

" အ...အားးးးးးးးးးးးး" 

သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းပဲ အမေ့ကို ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တာ၊ ခဏကြာတော့ ပထမအချီကအတိုင်းပဲ အမေငြိမ်သွားပြီး၊ လိုးတဲ့အရှိန်ထဲ မြောပါသွားပြန်ရော။ ရုန်းကန်မှုတွေပြန်ရပ်သွားပြီး ပက်လက်ကြီးအိပ်၊ ဖင်ကြီးဖြဲပေးပြီး၊ တဟင်းဟင်းညည်းလို့ခံနေတယ်။ စိတ်ထဲက သိပ်မပါ ကြည်ဖြူမှုမရှိပေမယ့်လဲ မိန်းမဆိုတာလီးတကယ် ဝင်သွားတော့လဲ ဒီလိုပါပဲလေ။ 

ဒါနဲ့ပဲ နောက်တစ်ချီ ကျုပ်ရဲ့ မျိုးရည်သုက်သွေးတွေကို အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊ ပြီးသွားပြန်တယ်။ အမေလဲ အတော်မောသွားပုံရတယ်၊ အသက်ရှူမမှန်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲအမေ့ဟန်းဘက်အိတ်ထဲကရှူဆေးဗူးရှာပြီးပေးရှူလိုက်ရသေးတယ်။ 

အမေ အမောပြေတော့ ဝမ်းပန်းတနည်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ပြီးငိုနေပါလေရော။ ကျုပ်လဲ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီး အသာအကဲခတ်နေတာ၊ အချိန်တော်တော်ကြာသွားတော့လဲ ငိုနေတုန်းပဲ၊ ရပ်မယ့်ပုံမပေါ်တော့ဘူး။ 

ကျုပ်လဲမနေနိုင်တော့လို့ အမေ့ပခုံးလေးသွားဖက်ပြီး ချော့မလို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံပဲ ခါထုတ်ပြီးဟိုဘက်တိုးသွားတယ်၊ 

" တော်ပြီ.. အခုပြန်မယ်၊ ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေး" 

အမေထပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်တယ်၊ အထုပ်တွေထဲ ပစ္စည်းတွေထည့်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အမေ့မှာ ၂ ရက်ဆက်တိုက်မူး၊ အိပ်ရေးကလဲမဝလို့ အားကနည်းနေရတဲ့အထဲ၊ အကြမ်းပတမ်းကာမပွဲကြီး ၂ ချီဆက်တိုက်နွှဲလိုက်ရလို့ ထင်တယ်၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအဝတ်လဲပြီးတာနဲ့ မောသွားပြန်ပြီး၊ ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်၊ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာခေါင်းအုံးကိုမှီပြီး မှိန်းနေတယ်။ 

ခဏကြာကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားရှာပြီ၊ ကျုပ်လဲ မှီနေတဲ့ အမေ့ကိုအလိုက်သင့်လေးဆွဲချပေးပြီး စောင်လေးခြုံပေးထားလိုက်တယ်။ 

တကယ်တော့လဲ ပြန်ချင်တယ်ဆိုတောင် ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်ပြန်လို့ဖြစ်မှာလဲ၊ ညဉ်အတော်နက်နေပြီ။ ညကြီးမင်းကြီး တောင်ပေါ်လမ်းမှာသွားလို့လာလို့ အန္တရာယ်မှမကင်းပဲလေ....။

...........................................................................................................................

မနက်မိုးလင်းလို့နိုးလာကထဲက အမေငူငူကြီး၊ ကျုပ်ကို စကားတခွန်းမှမပြောတော့ဘူးဗျ။ 

" အမေ မနက်စာဘာစားမလဲ၊ သားဝယ်ပေးမယ်" 

မေးတော့လဲ ဘာမှကိုပြန်မဖြေတာ။ အဝတ်အစားတစ်စုံယူပြီး ရေချိူးခန်းထဲပဲဝင်သွားတော့တယ်။ အမေတော့ကျုပ်ကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးသွားပြီ။ 

ကျုပ် မီနီမတ်လေးဘက်ပြေးပြီး ပေါင်မုံ့၊ ဆင်းဒွစ်တွေနဲ့ ပဲနို့ဗူးတွေ ဝယ်လာခဲ့တယ်။ အခန်းပြန်ရောက်တော့ အမေရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးနေပြီ။ ကျုပ် အစားအစာတွေကို စားပွဲလေးပေါ်တင်ပေးပြီး 

" အမေ..အဆာပြေစားလိုက်ဦး၊ အဝေးကြီးသွားရဦးမှာ" 

အမေတခွန်းမှပြန်မပြောဘူး၊ ကျုပ်ဝယ်လာတဲ့ မုန့်တွေလဲလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ဘူး၊ သူ့လက်ဆွဲအိတ်ဆွဲပြီးကားဆီပဲ လျှောက်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲကျုပ်က ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရတယ်။ 

ကျုပ်လဲ အခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ကမန်းကတန်းသိမ်း၊ အခန်းကိုလဲ ချက်အောက်လုပ်လိုက်ပြီး ကားဆီပြန်လာတော့ အမေ ကားနောက်ခန်းထဲမှာ ငူငူ စူစူကြီးထိုင်နေတာ၊ မျက်ဝန်းမှာလဲ မျက်ရည်စတွေနဲ့၊ ရှေ့ခန်းမှာတောင်ကျုပ်နဲ့အတူမထိုင်တော့ဘူး။ 

အမေကျုပ်ကို အတော်နာကျည်းသွားပုံရတယ်။ ကျုပ်လဲ အတော်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိတယ်။ အခြေအနေကြောင့်ကျုပ်အမေ့ကိုဘာမှထပ်ပြောဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ ကားမောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ 

အမေကတော့ တစ်လမ်းလုံးငြိမ်ပြီး မှေးလာလား၊ အိပ်လာသလားတော့ မသိဘူး။ ဘာမှစားတာ၊ အပေါ့အပါးသွားတာတွေလဲ မလုပ်တော့ဘူး။ ကျုပ်တောင် အမေ့အခြေအနေကြည့်ပြီး စိတ်ပူလာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီ။ 

အမေတိတ်တိတ်ပဲ အိမ်ပေါ်တက်သွားပြီးရေဝင်ချိူး၊ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားပြီး ထွက်မလာတော့ဘူး။ အမကထမင်းစားဖို့ သွားခေါ်တော့လဲ တံခါးဖွင့်မပေးဘူး၊ အမကတော့ အမေခရီးပန်းလာလို့နားချင်းသေးတယ်လို့ပဲ ထင်တာပေါ့။ 

အဲဒီနေ့ကစပြီး အမေလဲ တချိန်လုံးငူငူငိုင်ငိုင်ဝမ်းပန်းတနည်းပုံံစံနဲ့ တစ်ယောက်ထဲနေနေတာ၊ အမကနောက်ဆုံး၊ အခြေအနေကိုရိပ်မိလို့ ကျုပ်ဆီလာပြီး ဒဲ့ပဲမေးတာ့တယ်။ 

" ဟဲ့..အမေဘာဖြစ်တာလဲ၊ နင်နဲ့ဘာကွိုင်တွေတက်ခဲ့သလဲ၊ ငါ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်း" 

ကျုပ်လဲဖြစ်ခဲ့သမျှတွေ အမကို အကုန်ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ မဂ်လာပွဲက အပြန် အမေအရမ်းမူးနေတုန်း အမေ့ကို လုပ်ပစ်လိုက်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းပေါ့။ ကျုပ်ပြောတာလဲ နားထောင်ပြီးရော၊ အမလဲကျုပ်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ ဆူတော့ဆဲတော့တာပေါ့ဗျာ။ 

" အိုက်ထွန်း..နင်ဟာလေ စောက်ရမ်းမိုက်ရိုင်းစုတ်ပဲ့တယ် သိလား၊ နင်..အမဖြစ်တဲ့ ငါ့ကိုရအောင်ကြံပြီး မယားလုပ်နေရတာတောင် မကျေနပ်နိုင်သေးပဲ၊ ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ထားတဲ့ အမေအရင်းကိုတောင် ထပ်ကြံသေးတယ်.. ဟင်..ဟုတ်လား၊ အဝီစိဂျိုးကပ်ကောင်..." 

" ငါ တမင်နင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးထားပြီး လိုက်လျောပေးနေတာတောင်၊ နင်က အမေ့ကို ထပ်ကြံရက်တယ်၊ နင့်လို သရမ်းတဲ့ကောင်လက်က ညီမလေးကော လွတ်ရဲ့လား၊ မှန်မှန်ပြောစမ်း၊ နင့်ညီမကော နင်လုပ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အခြေအနေပုံမှန်မဟုတ်မှန်းငါသတိထားမိနေတာကြာပြီ" 

ကျုပ်လဲအေးအေးဆေးဆေးပဲခေါင်းငြိမ့်ပြီးဝန်ခံလိုက်တယ်။ 

" တော်ပြီ ခုချိန်ကစပြီး နင်ငါ့ဆီက ဘာမှ ထပ်ပြီးရဦးမယ်လို့ မထင်နဲ့ မမျှော်လင့်နဲ့တော့၊ နင်ငါ့ကို ထပ်ထိလို့မရတော့ဘူး မှတ်လိုက်၊ နောက်ပြီးညီမလေးကိုထပ်ပြီး မလုပ်တော့ဖို့ ငါအခုတောင်းဆိုပါတယ်ဟာ၊ ညီမလေးက အညွန့်တစ်လူလူနဲ့ နင့်ညီမကို မသနားဘူးလား၊ ငါ့ကိုကတိပေးပါ" 

ကျုပ်လဲ တော်တော်နောင်တရနေမိပြီ၊ ဒါနဲ့အမတောင်းတဲ့ ကတိတွေကိုပေးလိုက်တော့တယ်။ အမက.. 

" ဒါနဲ့ အခုအမေ့ကိစ္စဘယ်လိုရှင်းကြမလဲ" 

" ကျနော်လဲဘာလုပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး" 

" အမေ့အခုလိုဖြစ်နေတဲ့ပုံစံကြီးနဲ့ဆို၊ အဖေပြန်လာတာနဲ့ ချက်ချင်းရိပ်မိသွားမှာ သေချာတယ်၊ ဇာတ်လမ်းတွေရှုပ်ကုန်တော့မယ်" 

ကျုပ်တို့ အမေ့ရွာကပြန်မရောက်ခင် ရက်မှာပဲ၊ အဖေက ကပ်ပြီး ခရီးထွက်သွားလို့ အိမ်မှာမရှိဘူး။ ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ သူ့မိတ်ဆွေတွေရှိရာ မြေလတ်ပိုင်းဘက်သွားတာ၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာလိမ့်မယ်။ 

" အဲ့တော့..ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ" 

" အမေက နင့်ကိုမြင်နေရရင် ဒဏ်ရာကပျောက်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး၊ နင် တစ်နေရာရာမှာ သွားရှောင်ပေးနေရင် ကောင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်၊ ဒါဆိုမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နံ့အမြန်သက်သာလာနိုင်တယ်" 

" ကျနော်က ဘယ်သွားရှောင်နေရမှာလဲ" 

" ဝေးလေကောင်းလေပေါ့၊ ရန်ကုန်မှာ သွားနေရင် မကောင်းဘူးလား၊ နင့်ဦးလေးနဲ့ နင့်ဘော်ဒါတွေ ဝပ်ရှော့ဖွင့်ထားတာပဲ၊ သွားဝင်လုပ်ပေါ့၊ နင်လဲစက်မှုကျောင်းပြီးထားတာပဲ၊ အခုလပ်ယားလပ်ယားနဲ့ အလုပ်လဲမလုပ်ချင်၊ အမတွေအမေတွေပဲ စောင့်ချောင်းပြီးခွေးဇာတ်ခင်းဖို့ကြံနေတာ" 

" တော်ပါတော့အမရာ၊ သွားဆိုလဲသွားပါ့မယ်၊ အဲ့ဒီအကြံလဲကောင်းသားပဲ" 

" အေး..သွားလဲမြန်မြန်သွား၊ ဒါမှအဖေပြန်မလာခင် နင့်အမေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်မှာ၊ နို့မဟုတ်ရင် နင့်အဖေ သိသွားလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်သွားမယ်၊ အိမ်ပြိုသွားလိမ့်မယ်သိလား၊ အဖေ့ဒေါသလဲနင်သိသားနဲ့၊ နင့်ကိုသတ်လိမ့်မယ်" 

ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်ရန်ကုန်ပြေးဖို့ ပြင်ရတော့တာပေါ့၊ မသွားခင် အမကလာပြီးငွေ ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်အမေ့ဆီသွားပြီးတော့ ဦးချကန်တော့ရင်းနဲ့နှုတ်ဆက်တယ်။ အမေကျုပ်မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ပြီး 

" အေး..သွားရင်လဲသွားတော့၊ ဝေးဝေးသွားပြီး နင့်အကုသိုလ်တွေကို ဆေးကြောပစ်လိုက်၊ ငါတော့နင့်လိုအကျင့်ဆိုးတဲ့သားမျိုးရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး၊ သွား..သွား" 

အမေ ကျုပ်ကို တော်တော်ကြီးနာကျည်းမုန်းတီးသွားပုံရတယ်။ ကျုပ်အမေ့ရဲ့ ကာမကို ခိုးယူတာက တစ်ကြိမ်၊ အတင်းအဓမ္မကျင့်ပြီးယူလိုက်တာကနှစ်ကြိမ်။ အမေ့ရဲ့ စိတ်သဘောတူကြည်ဖြူမှုလုံးဝမရှိပဲ ရယူလိုက်တာလေ။ 

ကျုပ်ရင်ထဲစိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အမေ့ကိုချစ်ခဲ့ခဲ့၊ လိုချင်ခဲ့ခဲ့၊ နှစ်ဦးသဘောတူကြည်ဖြူခြင်းမရှိဘူးဆိုရင်တော့ ကာမကိုဓားပြတိုက်ယူတာပဲလေ။ 

ဒါကြောင့် ဒီဇာတ်လမ်းအစ (အခန်း ၁) မှာပြောခဲ့တာလေ၊ ကျုပ်အဖြစ်ကနှစ်ဦးသဘောမျှကြလို့ဖြစ်တဲ့ ပုံစံမဟုတ်ပဲဆန့်ကျင်ဘက်လို့ ပြောခဲ့တာပေါ့။ 

အမတျို့၊ ညီမတို့တုန်းကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ကလဲ သွေးသားဆူဖြိုးချိန်၊ ကာမအရသာကို ရှာဖွေချင်နေတဲ့ အချိန်၊ နဲနဲ အီစီကလီလုပ်လိုက်ပြီး အထိအတွေ့များများလုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ အခြေအနေတွေကသူ့ဘာသာသူဖြစ်သွားတော့တာ၊ ရဲဖို့ပဲလိုတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကအမကို ကတိပေးလိုက်ပြီးပြီ။ အမကော ညီမလေးပါ ထပ်ပြီးလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့တော့ပါဘူးလို့။ အခုကစပြီးရှေ့တစ်လျှောက်ကျုပ်အဖို့ ငတ်ကြောကြီးပေါ့။ ကျုပ် အမနဲ့ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်တယ်။ ညီမလေးက... 

" အတိတ်က ကိစ္စတွေအားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပါတော့ ကိုလတ်ရယ်၊ သမီးလဲ အားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပြီ" 

အငယ်မက သူ့ကိုယ်သူ သမီးလို့ပဲခေါ်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ကျုပ်ရဲ့ဘဝတစ်ကွေ့မှာအပြာင်းအလဲအဖြစ်၊ ရန်ကုန်မှာအချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိနေဖို့ ခရီးစခဲ့ပြန်ပြီ။

.......................................................................................

ကျုပ်ရန်ကုန်မရောက်ခင် ဖုန်းကြိုဆက်တော့ ဦးလေးဝမ်းကွဲလူပျိုကြီးက ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဝဲလ်ကမ်းပဲ၊ လာသာလာခဲ့တဲ့..။ 

ကျုပ်ကစက်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားလေ၊ သူသိတာပေါ့။ ကျုပ်က အလုပ်မလုပ်ချင်လို့သာ လပ်ယားလပ်ယားနေနေတာ၊ တကယ်လုပ်မယ်ဆိုရင် သူ့အတွက် လက်ရုံးတစ်ဆူလို အားကိုးရမယ်ဆိုတာ သိတော့ နှစ်ခါမပြောရဘူး။ မသွားခင်အမကမှာလိုက်တာသတိရတယ်။

" နင် အလုပ်သာရအောင်ရှာ၊ အိမ်အတွက် ဘာမှမပူနဲ့၊ နောက်ဆံတင်းမနေနဲ့၊ ငါအမေနဲ့ အားလုံးပြောပြီးပြီ၊ အဖေ့ကို ဒီအကြောင်းလုံးဝမသိစေပဲ ပိတ်ထားဖို့ပေါ့၊ တော်ကြာအဖေဆူဆူညံညံလုပ်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်အကုန်ကြားသွားပြီး စောက်ရှက်တွေ ကွဲကုန်မှာ၊ ငါတို့အားလုံးလဲ သူများတွေစောက်တင်းပြောစရာမိသားစုကြီးဖြစ်သွားမယ်။ အမေကလည်း သဘောတူလိုက်ပြီ" 

ဒီလိုနဲ့ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဦးလေးဝပ်ရှော့မှာပဲ စရိတ်ငြိမ် းဝင်လုပ်နေလိုက်တော့တယ်။ သူ့ဝပ်ရှော့ကြီးကအကြီးကြီးပဲ၊ အတော်အောင်မြင်နေပြီ။ ဦးလေးကိုလဲကြို ပိတ်ထားရသေးတယ်။

ကျုပ်က အလုပ်အတွေ့အကြုံယူရင်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လဲ နေချင်လို့တစ်ယောက်ထဲဆင်းလာတဲ့အကြောင်း၊ ကျုပ်ဦးလေးဆီမှာရှိနေတာကို အဖေအမေတို့ကိုမပြောဖို့အကြောင်းပေါ့။ 

ရန်ကုန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်အမကို မကြာမကြာဖုန်းဆက်ဖြစ်တယ်၊ အိမ်အကြောင်းစနည်းနာရတာပေါ့။ အမေလဲ အခြေအနေကောင်းနေပြီတဲ့၊ ပုံမှန်အတိုင်းလောက်နီးပါးပြန်ဖြစ်နေပြီ။ 

ကျုပ်လဲဒီသတင်းကြားရတော့ ဝမ်းသာရတယ်။ အဖေ့ကိုလဲ ကျုပ်စွန့်စွန့်စားစား အလုပ်ထွက်လုပ်ချင်လို့ ရန်ကုန်သွားနေကြောင်း၊ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြောထားတယ်တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျုပ်ရန်ကုန်မှာ ရောက်နေတာ ၅ လလောက်ကြာခဲ့ပြီ။ 

တစ်နေ့ ကျုပ်အမဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်ပြန်တော့ အိမ်မှာလဲ အခြေအနေတွေအားလုံးပုံမှန်ပဲ။ ကျုပ်အမေ့ကိုစကားပြောလို့ရမလားလို့ အမကိုမေးကြည့်တော့ အမလဲ ဟန်းဖုန်းကို အမေ့ဆီသွားပေးတယ်။

" အမေနေကောင်းလား" 

" ငါမသေသေးပါဘူး..၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲပြော" 

" အမေကလဲ လုပ်ပြီ၊ အမေသားကို စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား၊ သားအမေ့ကို အရမ်းသတိရတယ်၊ အိမ်လဲပြန်ချင်တယ်အမေ" 

" အခုမှလာပြီး ကောင်းပြီကောင်းရဲ့နဲ့ လာပြီးလိမ္မာပြမနေပါနဲ့၊ နင့်ဘာသာလာချင်လဲလာပေါ့" 

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ" 

" ဒါနဲ့မေးရဦးမယ်၊ နင်ငါ့ကို ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး အဲ့သလိုလုပ်ခဲ့တာလဲ၊ ဘယ်လို စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်သွားတာလဲ" 

ဟိုက်...မေးလာမယ်မထင်တဲ့မေးခွန်းပဲ၊

ကျုပ်လဲအမေ့ကိုတည့်တည့်ကြီးပဲ..အဲ..အဲ...ရွှီးရတော့တာပေါ့။ 

" ဟို..ဟိုလေ..အမေ..အမေက အိပ်လို့ရှိရင် အတွင်းခံဝတ်ပြီး မအိပ်တတ်ဘူးလေ၊ အမေ့ အခန်းထဲပဲ အိပ်အိပ်၊ နေ့လည်ဘက် အရှေ့ခန်းထွက်အိပ်အိပ်၊ အမေ့ ထမီကလဲ လန်လန်တက်နေတတ်တော့ အမေ့အတွင်းပစ္စည်းကို အမှတ်မထင်နဲ့ ခဏခဏတွေ့နေရလို့ ကြာတော့ စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာမိတာပါ အမေ၊ နေ့တိုင်းလိုမြင်မိတော့မနေနိုင်တော့ဘူး" 

အမှန်တော့ ကျုပ်စောစောပိုင်း တစ်နေရာမှာပြောခဲ့သလို ကျုပ်အမေက အဝတ်အစားဝတ်တာ သိပ်သေဝပ်တာ၊ လှစ်ကနဲတောင် တော်ရုံမြင်ဖို့မလွယ်ဘူးဆိုတာလေ၊ ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုရွှီးရတာပေါ့၊ သူအိပ်နေတုန်းသူပေါ်တာသူ့ဖာသူသိနိုင်မှာမှမဟုတ်ပဲ။ 

" သြော..ကိုယ်အမေအိပ်ရင်းဖင်ပေါ်တာကို ချောင်းပြီး လိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်ပေါ့လေ၊ ဒါနဲ.ပဲအမေကိုမဟုတ်တာ ကြံတယ်ပါ့၊ သားလိမ္မာလေးဟဲ့၊ အကျင့်ကိုလန်နေတာပဲ" 

" ပြောပါအမေရယ်..ပြောပါ..သားမှားပါတယ်" 

" အေး...လာရင်လဲလာ၊ နင့်အဖေကလဲ မေးမေးနေတယ်၊ နင့်အဖေမေးတိုင်း ထိုင်မဖြေနေနိုင်ဘူး၊ စိတ်ကုန်တယ်။ ဒီသားအဖနော်၊ တော်တော်ချစ်တတ်၊ စိုးရိမ်တတ်လိုက်ကြတာ။ နင်ငါ့ကို တက်လုပ်တဲ့အမှန်တရားကို နင့်အဖေများပြောလိုက်ရင် ချစ်နိုင်ပါတော့မလားမသိဘူး၊ ကဲ..ဒါပဲဟေ့" 

အမေဖုန်းချသွားတော့တယ်။ 

..................................................................................................................................... 

နောက်တစ်ပတ်လောက်ရှိတော့ ကျုပ်လဲ မန်းလေးပြန်တက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း အဖေနဲ့အမကို ကန်တော့၊ ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့မှ အမေထိုင်နေတဲ့နေရာသွားပြီးကန်တော့တော့......

" ပြန်ရောက်လာပြီလား ဂြိုဟ်ကောင်လေး" 

အမေကျုပ်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီးသူ့အနားရောက်တော့ ကျုပ်ခေါင်းကို ခပ်ဆတ်ဆတ်တချက်ရိုက်လိုက်တယ်၊ နာအောင်ရိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သာသာလေးပါပဲ၊ ပြီးတော့ခပ်တိုတိုတစ်ခွန်းပဲပြောတယ်။ 

" အေးခဏနေရင် နင်နဲ့ငါနဲ့ရှင်းစရာတွေရှိသေးတယ်၊ သွားနားတော့" 

နေ့လည်ပိုင်း အဖေအိမ်က အပြင်ထွက်သွားတဲ့အချိန်ကျမှ အမေက ကျုပ်ကိုလှမ်းခေါ်လို့ အမေ့အခန်းထဲဝင်သွားရတယ်။ 

" နင်သိရဲ့လား အသက် ၄၀ကျော်မှ၊ မျက်စိလယ်လမ်းမှားလာတဲ့ ကလေးငါ့ဗိုက်ထဲ ရောက်နေပြီ၊ အဲ့ဒါနင့်ကြောင့်၊ နင်ငါ့ကို လုပ်ထားတာ အခုငါဗိုက် ၅ လတောင်ရှိနေပြီဟဲ့ သိရဲ့လား...၊ တော်သေးတယ်၊ အကြောင်းရင်းကို နင့်အဖေမသိဘူး၊ နင့်အမပဲသိတယ်။ နင့်လုပ်ရပ်နင်တာဝန်ယူရမယ်.."

ကျုပ်ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အကြီးအကျယ်မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။ 

" ကလေးအတွက်စားရိတ်ကို နင်တဖက်တလမ်းကရှာပြီး မထောက်နိုင်ရင်၊ နင့်အမက နင့်ကို အသေလုပ်မှာတဲ့." 

အမေက အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ ကို ပြောနေတာ။ အဲ့လိုကြားရတော့ကျုပ်မလဲ ဝမျးသာရမှာလား၊ ဝမျးနညျးရမှာလား၊နောင်တပဲ ရသလိုလို၊ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ 

တကယ်ပဲ အမေအသက် ၄၃ နှစ်မှာမှ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိနေပြီ၊ ကျုပ်နဲ့အမေနဲ့က အနှစ် ၂၀ ကွာတယ်လေ။ ကြားကြားချင်းကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းဝေခွဲမရဘူး။ နောက်ဆုံးအမ အခန်းထဲဝင်လာပြီးတော့၊ 

" နင့်မှာ ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ပါလာလဲ" 

" အခု ရှိတာတော့သိန်း ၂၀လောက်ပဲ" 

ကျုပ်က ရန်ကုန်ကဦးလေးဝပ်ရှော့မှာ တလ ၄ သိန်းခွဲလောက်ရတယ်၊ စက်ပြင်ကျွမ်းထားပြီးသားဆိုတော့လေ။ အနေအစားစရိတ်ငြိမ်းဆိုတော့ ရတာ မသုံးဖြစ်သလောက်ပဲ၊ ဒါကြောင့်စုမိတာ၊ စုတာကလဲအမေ့ကိုကန်တော့ဖို့ပါပဲ။ အခုတော့ကလေးစရိတ်ဖြစ်ပြီပေါ့။ 

" အေး...နင်အမေ့ကို ရွှေထည်လုပ်ပေးထားလိုက်၊ အမေ့ဗိုက်ထဲက ကလေး မွေးဖွားခဲ့ရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်" 

ကျုပ် အမပြောတဲ့အတိုင်း ရွှေသွားဝယ်ပြီး အဖေမသိအောင် အမေ့ကို တိတ်တိတ်ကြိတ်အပ်ထားတယ်၊ စုထားတဲ့ငွေနဲ့ဆို ၂ ကျပ်သားတော့ ကောင်းကောင်းရတာပေါ့၊ ငါးမူးသား ၂ ကုံး၊ တစ်ကျပ်သားတစ်ကုံး၊ အမေပစ္စည်းတွေရတော့ ပျော်သွားတယ်၊ ကျုပ်ကိုလဲခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီ။ 

ကျုပ်လဲ မွေးလာမယ့်ကလေးဟာ ကျုပ်ရဲ့ တာဝန်တစ်စိတ်တစ်ပိုင် းဖြစ်လာပြီဆိုတော့၊ ၀င်ငွေရအောင်၊ မန်းလေးက ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာပဲအလုပ်ရှာပြီး ဝင်လုပ်နေလိုက်ရတယ်။ အမေက လေးမွေးတဲ့နေ့က တစ်အိမ်လုံးဝမ်းသာလိုက်ကြတာ၊ ဝမ်းအသာဆုံးကတော့ အဖပေေါ့၊ ငါ့သားလေး ငါ့သားလေးနဲ့၊ (ယောက်ျားလေးမွေးတာဗျ) 

အဖေ့ခမြာ သနားတော့ သနားပါတယ်၊ တကယ်တော့ သူ့ဒူးမနာမြေးလေးဆိုတာ မသိရှာဘူး။ အဖေကလဲ အမေ့ကို ဆွဲကြိုးတစ်ကုံးထပ်ဝယ်ပေးသေးသဗျ၊ မိသားစုဝင်အသစ်ညီလေးအတွက် ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်ပေါ့။ 

ကျုပ်ညီလေးကတော့ မွေးကတည်းက ကံကောင်းပါတယ်။ ချစ်စရာကလဲ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျုပ်အဖို့ကတော့ သားလဲသား၊ ညီလဲညီဆိုတော့ ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ အေးလေ တစ်အိမ်လုံးခေါ်သလို ညီလေးပဲခေါ်လိုက်ပါ့မယ်၊ အမှန်တရားဖွင့်ချပြလို့မှမရသေးတာပဲ။ 

ကျုပ်လဲ အခုမှစဉ်းစားမိတယ်ဗျ၊ ဖတ်ဖူးတဲ့ ပုဂံရာဇဝင်မှာ အနော်ရထာရဲ့ အကို စုက္ကတေးမင်းက ဘာလို့သူ့ညီအနော်ရထာကို "ညီသားနောင်မယ်"လို့ ခေါ်သလဲဆိုတာ အခုမှသဘောပေါက်သဗျို့။ 

အခုကျုပ်ညီလေးလဲ ကျုပ်ရဲ့"ညီသားနောင်မယ်"လေးပေါ့။ 

.................................................................................................................

ကျုပ်..တခြားအိမ်သားတွေ အိမ်မှာမရှိတဲ့ အချိန်တွေဆိုရင်၊ အမေ့အခန်းဝင်ပြီး ညီလေးကို ဝင်ဝင်ချီပြီးထိမ်းပေးရင်းနဲ့ အမေနဲ့လဲ စကားစမြည်ပြောဖြစ်တယ်။ တခါတလေကျတော့ ညီသားနောင်မယ်လေးကို ချီရင်းနဲ့ အမေ့ကို မထိတထိ နောက်တောက်တောက်နဲ့...၊ 

" ဘယ်လိုလဲကွ..ဖေကြီးသားလေး...၊ မင်းမေကြီးနဲ့နေရင်၊ အီသေး၊ ဂျီကျသေးလား..၊ အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးနော်..ဖေ့သားလေးက..." 

ကျုပ်ဒီလိုပြောတာကြားတော့အမေက၊ 

" နောက်တောက်တောက် လာလုပ်မနေနဲ့၊ နင်ဒီလိုပြောတော့ ငါကပဲ နင့်မိန်းမကျနေတာနေတာပဲ" 

" စတာပါအမေရ...၊ ဒါပေမယ့်သေချာစဉ်းစားကြည့်လေ၊ တကယ်တော့လဲ ဒီကလေးက ကျနော့်သားလေးပဲဟာ" 

အမေကပြုံးပြီး.. 

" နင်က အနှောင့်အသွားမလွတ်..ငါ့ကိုရိတိတိနဲ.၊ ငါအကုန်သိတယ်နော်..၊ နင်..နင့်အမကိုလဲ လိုးပြီးပြီ၊ နင့်ညီမလဲ နင်နဲ့မလွတ်ဘူး။ ငါက နင့်ညီမကို တည့်တည့်မမေးချင်လို့သာ၊ ဒါပေမယ့် နင့်အမက ငါ့ကိုအားလုံးဖွင့်ချပြီးပြီ၊ တစ်မိသားစုလုံးကန်ထရိုက်ဆွဲတာနော်..နင်လေ..နင်.."

" အမေရယ်၊ သားနဲ့ အမတို့ ညီမလေးတို့က ၂ ဘက်ကျေနပ်လို့ဖြစ်သွားကြတာပါ၊ အခုတော့ သားတို့ရပ်လိုက်ကြပါပြီ၊ အမက ဆက်မလုပ်တော့ဖို့ ကတိတောင်းလို့၊ အမေမူးတဲ့နေ့က၊ ကျနော်နဲ့အမေဒီကိစ္စဖြစ်တာသိသွားကထဲကပေါ့" 

" အေး...တော်သေးတာပေါ့...၊ ငါရူးမသွားတာပဲ ကံကောင်း၊ ငါသတိမကပ်တာ ရက်အတော်ကြာလိုက်တယ်"

" ငါနင့်ကို ခွင့်လွှတ်လိုက်တာက နင့်နှမတွေလာပြီး တောင်းပန်လို့၊ နင်က ဒီလိုပုံစံမျိုးကြိုက်တတ်တယ် ဆိုလို့။ ငါလဲပတ်ဝန်းကျင်သိပြီး အရှက်ကွဲမစိုးလို့၊ ပြဿနာ မရှာတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး၊ နင့်ကိုအိမ်ပြန်လာခိုင်းလိုက်တာ၊ နင်ပျောက်သွားတာ သိပ်ကြာရင်လဲ နင့်အဖေမသင်္ကာမှာစိုးလို့"

ကျုပ်ငြိမ်နေလိုက်တော့ အမေကဆက်ပြီး

" အဲ့ဒါကြောင့်လဲ၊ ငါလဲတစ်အိမ်ထဲမှာ လင် ၂ ယောက်နဲ့ နေနေရတဲ့ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေတာကို စိတ်ထဲက လက်ခံပေးနေရတာပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ၊ ဒီကလေးက အမေ့သွေးနဲ.၊ နင့်သွေးပဲ၊ ဖြစ်လာမှတော့ပြုစုပျိုးထောင်ပေးရတော့မပေါ့" 

အဲ့လိုကြားတော့ ကျုပ်အမေ့ကိုမေးချင်တယ်။ ရင်ထဲကပေါ့၊ 

" အမေကျနော့်ကို လင်လိုလက်ခံမပေးသေးပါဘူး၊ အမေ့သားထွေးလေးရဲ့ အဖေ၊ အမေ့ရဲ့ တကယ့်လင်အဖြစ် ကျနော့်ကိုလက်ခံပေးလို့ရမလား..."

လို့ ဖွင့်မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် အမေစိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့၊ ရင်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်မလဲ အကိုဆိုတာအစား၊ အဖေဆိုတာ၊အဖေတစ်ယောက်ရဲ့ တာဝန်ကျေပြွန်ရလိမ့်ဆိုတဲ့ စိတ်ထားမျိုးပြောင်းလဲသက်ဝင်လာခဲ့တယ်။ 

နောက်တစ်နေ့ ညနေအလုပ်ဆင်းတော့၊ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့၊ အမေ့ဆီကညီလေးကိုယူချီပြီးဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်ထိမ်းပေးတယ်။ ကလေးထိုင်တဲ့လှည်ဝိုင်းလေးထဲထည့်ပြီး၊ ဟိုဟိုဒီဒီဆွဲလိုက် တွန်းလိုက်၊ စိတ်ပါလက်ပါထိမ်းပေးနေလိုက်တာ၊ အမကတောင်..ကျုပ်နားနား တိုးတိုးကပ်ပြီး... 

" အမယ်...ဟဲဟဲဟဲ..ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့ပါလား၊ အခုလက်ခံပြီလား၊ ညီလေးလား၊ သားလေးလား.." 

လာစနေတယ်။ ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ ပြုံးပြုံးကြီးပဲနေနေလိုက်တော့တယ်။

..............................................................................................................

အချိန်ကာလတွေက ဝါးမြိုဖြတ်သန်းသွားတာမြန်လှတယ်။ အမေနဲ့ကျုပ် အကြားမှာလည်း အခြေအနေတွေက အရင်လိုပြန်လည်ရင်းရင်းနှီးနှီး နွေးနွေးထွေးထွေး တိုးတက်လာခဲ့ပြီးပြီ။ 

တစ်နှစ်တာကာလအတွင်း ညီမလေးကသူ့ရည်းစားနဲ့လိုက်ပြေးသွားတယ်။ ပြန်လာအပ်တော့ လက်ခံပြီးပေးစားလိုက်ရတယ်။ 

အမကတော့ ကံကောင်းတယ်၊ သူလုပ်နေတဲ့ကုမ္ပဏီက သူဌေးဆီဝင်ထွက်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် ဘော့စ်ပေါက်စတစ်ယောက်က မျက်စေ့ကျပြီး လာတောင်းရမ်းပြီး လက်ထပ်ယူသွားတယ်၊ နှမနှစ်ယောက်စလုံးကတော့၊ သံယောဇဉ်ပြတ်၊ ကျုပ်လက်ကလွတ်..ဗြွတ်..သွားကြပြီပေါ့..။ 

ကျုပ်ရဲ့ ညီသားနောင်မယ်လေးလဲ၊ မှောက်ရာကထိုင်၊ ထိုင်ရာကလှည်းထဲရောက်၊ ခုတခါလေးဘက်ထောက်၊တောက်တောက်၊ တောက်တောက်ပြေးတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီ။ သိပ်မကြာခင်မှာ လမ်းစမ်းလျှောက်တော့မှာ။  ကျုပ်လဲ သားလေးကို အကောင်းဆုံးအနီးကပ်ထိမ်းပေးနေရတယ်။ 

အဲ့ဒီအချိန် မတိုင်ခင်လေးမှာပဲ၊ အဖေလဲ အရှေ့အလယ်ပိုင်း ဆော်ဒီ၊ဒူဘိုင်းဘက်က ဆောက်လုပ်ရေးအလုပ်ခွင်တစ်ခုမှာ၊ အဆက်အသွယ်ရလို့ ၃နှစ်ကန်ထရိုက်နဲ့ ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာအမေနဲ့ ကျုပ်ပဲကျန်ခဲ့တာပေါ့၊ ဟိုညီအမကလဲ လင်တွေနဲ့ သွားနေကြပြီဆိုတော့၊ နေ့ပိုင်းဆိုအမေတစ်ယောက်ထဲ၊ အမကတော်ရှာတယ်၊ အကွက်စေ့တယ်၊ ဒါကိုသိလို့ အမေ့အတွက် အဖော်ရအောင်၊ နေ့ပိုင်း ကလေးထိမ်းနာစ့် တစ်ယောက်ငှားပေးထားတယ်၊ ညနေကျုပ်အလုပ်ကပြန်လာရင်တော့ကျုပ်တာဝန်ပေါ့။ 

အဖေက သူ့ဘော့စ် အဟောင်းနဲ့ ကပ်လိုက်သွားတာ။ အဲ့ဒီတိုင်းပြည်တွေဘက်မှာ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဆိုတော့ လစာကောင်းရတယ်၊ အဖေက အွန်လိုင်းကချပ်ပြီး ကျုပ်ကို အလုပ်ကထွက်ခိုင်းပြီးတော့ အမေနဲ့ညီလေးနားမှာပဲအချိန်ပြည့်နေခိုင်းတယ်။ 

ပိုက်ဆံအတွက် မပူဖို့ပြောတယ်။ အဖေ့စကားနာခံပြီး ကျုပ်အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီး အိမ်မှာပဲ နေပေးတယ်၊ နာ့စ် ငှားထားတာလဲ ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တယ်။ အဖေကတော့စူဠလိပ်ကိုကန်စပ်ချပေးလိုက်ပြီလေ။ 

အမေနဲ့အနေအထိုင်ပြန်ရင်းနှီးလာတဲ့အချိန်၊ အမေကလဲ ကျုပ်အပေါ် သဘောထားပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်လို ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်မရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် အရင်ကဒဏ်ရာကြောင့်၊ သားအမိ ၂ ယောက် တခါတခါရှိန်နေသေးတယ်။ 

ကျုပ် ညီလေးကိုသိပ်ချစ်၊ သိပ်ပြီးဂရုတစိုက်ရှိတာကိုနေ့စဉ်တွေ့နေရတော့.. 

" သား..ညီလေးကိုသဲသဲလှုပ်ဂရုစိုက်တာပဲနော်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ" 

" ညီလေးက ကျနော့်ရဲ့ရင်သွေးလေးဆိုတာ ရင်ထဲစိတ်ထဲက နက်နက်နဲနဲသိနေ၊ခံယူနေရလို့ပါ အမေရယ်။ ဒီကိစ္စရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကို အဖေမသိအောင် ဖုံးထားနိုင်တယ်ပဲထား၊ အဖေက ကလေးကို သူ့သားအရင်းမှတ်ပြီးတော့ ချစ်ရှာလိုက်တာ၊ အခုအဖေက အသက်ကြီးမှ ကလေးအတွက်စွန့်စွန့်စားစား ငွေသွားရှာပေးနေချိန်မှာ၊ တကယ့်သွေးရင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော်ကဖာသိဖာသာနေနေလို့တော်မလား၊ အဖေ့ကိုလိမ်ထားရတာတွေအတွက် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိတယ်" 

အမေကတခိခိနဲ့ရယ်နေပြီးတော့.. 

" အဲ့ဒါ..နင့်ဝဋ်တွေပဲလေ၊ ဝဋ်တို့၊ ငရဲတို့ဆိုတာ တကယ်ရှိတယ်ဆိုတာ သိပလား။ နင်လုပ်ရမယ့် တာဝန်တွေကို နင်ကိုယ်တိုင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင် လုပ်နေရပြီမဟုတ်လား။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ အပြုအမူရဲ့အကျိုးဆက်ကိုရှောင်လွှဲလို့မရဘူးနော်" 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမေ့ကြည့်ရတာ တနေ့တခြားလန်းဆန်းလို့လာလို့ စိတ်ချမ်းသာရတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ညီလေးကလဲ ထိုင်လိုက်ထလိုက် ဆော့နိုင်နေပြီ၊ ဘောလုံးလေးတွေနောက် ပြေးလိုက်၊ လေးဘက်တွားပြီးလိုက်လုပ်နေပြီ။ 

တစ်ညမှာပေါ့ ။ ညီလေးက နေ့နဲ့ညနဲ့မှားပြီး၊ နာရီပြန်၂ချက်တီးကြီးမှာ ထဆော့နေတယ်လေ။ အူမြူးပြီးတစ်ခန်းလုံးအနှံ့၊ လေးဘက်ထောက်လျှောက်ပြေးပြီးနေတာ။ ကျုပ်လဲ အမေ့အခန်းထဲဝင်ပြီးအမေနဲ့အတူ ညီလေးဆော့နေတာကို ထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။ 

" ဖေ့သားကြီးကလဲကွာ..တော်တော်ဆိုးတာပဲ၊ ညကြီးအချိန်မတော် ထသောင်းကျန်းနေပြီ။ ဖေကြီးနဲ့မေကြီးတော့ အိပ်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး" 

ကျုပ်..အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းအကြီးကြီး တစ်ချက် အမေ့ဆီက ဒိုင်းကနဲ ပြေးဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ ဘာမှတော့မပြောဘူး၊ မျက်နှာကပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့...။ ခဏကြာမှအမေက..၊ 

" ဟဲ့...သား နင်လည်းကောင်မလေးတွေ ဘာတွေ ပိုးပန်းပြီး၊ ရည်းစားလေးဘာလေး မရှာတော့ဘူးလား..မိန်းမယူပြီး နင့်အမတွေညီမတွေနောက်မလိုက်တော့ဘူးလား၊ အသက်ကရလာပြီ" 

ကျုပ်ကလဲခပ်နောက်နောက်နဲ့ပဲ...၊ 

" သားရဲ့မိန်းမက အခု ဟောဒီမှာ လှဲနေတယ်လေ အမေရဲ့၊ ပြီးတော့ သူက ကျနော့် သားလေးကို မွေးပေးတဲ့၊ ကျနော့်သားရဲ့အမေလဲဟုတ်နေတယ်လေ၊ ကျနော့်သားရဲ့မိခင်ဟာကျနော့်မိန်းမပေါ့၊အဲ့ဒါပစ်ပြီးဘယ်သွားရမှာလဲ" 

" အမယ် ဘယ်သူက သဘောတူလို့မိန်းမဖြစ်ရမှာလဲ။ အဲ့ဒီတုန်းက ကိုယ့်အမေကိုယ်အတင်းတက်ပြီးနသားပါယားနဲ့မဒိန်းကျင့်သွားတာကိုများ၊ ဟင်းဟင်းသွေးတိုးလာစမ်းနေတာလား....၊ မရဘူးနော်.." 

ပြောသာပြောနေတာ၊ အမေ့မျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့ကမပျောက်ဘူး၊ အမေအများကြီးပြောင်းလဲသွားတာတော့အမှန်ပဲ။ မနက်လင်းအားကြီးလောက်မှ၊ ညီလေးလဲမောပြီးအိပ်သွားတာ့တာ။ ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲ ညီလေးဘေးမှာပဲမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ 

အချိန်ဘယ်လောက်ကြ ာသွားတယ်မသိဘူး၊ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကြောင့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကကျုပ်ကိုစောင်ခြုံပေးနေတာ သိလိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ဘေးနားမှာထိုင်ပြီးကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ 

ကျုပ်ရုတ်တရက်အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ဘေးကိုကပ်ရက်ဆွဲဖက်လှဲချလိုက်တယ်။ အမေကကျုပ်ကိုခပ်ဖွဖွလေးတွန်းလိုက်ပြီတော့.. 

" ဟဲ့..ဟဲ့..လန့်လိုက်တာ..ဘာလုပ်တာလဲ၊ တော်ကြာ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ထွက်လာလို့ ထိမ်းနေရဦးမယ်" 

" နို့ အမေက၊ ထပ်ထွက်လာစေချင်သေးလားဟင်.." 

အမေငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲအမေ့ပါးလေးကိုအသာဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီး... 

" အမေရယ်..သားအမေ့ကိုချစ်တယ်။ သားမှာမဆတ်တငံ့နဲ့ အောင့်အီးနေရတာကြာပြီ၊ ရည်းစားလဲမရှိ၊ အလည်အပတ်သွားဖို့လဲစိတ်မပါတော့ဘူး။ အမေနဲ့မှားပြီးကထဲက တခြားမိန်းကလေးတွေကိုလဲ မိန်းမမထင်၊ စိတ်ဝင်စားစိတ်မရှိတော့ဘူး။ ကြည့်မိရင်တောင်အမေ့ပေါ် သစ္စာပျက်မိသလိုခံစားမိတယ်၊ အမေကလွဲပြီးဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်ချင်တော့ဘူး၊ သားကိုချစ်ခွင့်ပေးပါအမေရယ်" 

ကျုပ်ရင်ဖွင့်ချလိုက်မိတော့၊ အမေဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ကျုပ်ရဲ့လက်မောင်းတွေကြားမှာပဲငြိမ်နေတယ်။ ဒီလောက်ဆိုကျုပ်အမေ့စိတ်ကိုဖတ်မိပြီ၊ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဟာ လက်ခံခြင်းသဘော။ ကျုပ်အမေ့ပါးလေးတွေကိုလက်၂ဘက်နဲ့အုပ်ကိုင်၊ ခေါင်းလေးကိုမ၊ ကျုပ်ဘက်ကိုအသာလေးဆွဲယူလိုက်ပြီးနဖူးလေးကိုညင်ညင်သာသာလေးအနမ်းပွင့်ချွေလိုက်တော့အမေမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။ 

ပြီးမှအမေ့ရဲ့နှာတံ စင်းစင်းလုံးလုံးလေး၊ ပါးအို့အို့ဘေးနှစ်ဘက် တဆင့်ချင်းနမ်းလာလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှအမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဖိဖိလေးကပ်ပြီး ကွစ်ကစ်စ် (quick kiss) ဖိပေးလိုက်ပြီး မေးစေ့ချွန်းချွန်းလေးကိုနမ်းလိုက်ပြန်တယ်။

တခါမေးစေ့လေးကိုလှန် မေးအောက်နဲ့လည်တိုင်အစပ်လေး၊ ရွှေလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို အနမ်းပွင့်တွေချွေလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိပြီး စုပ်ပေးလိုက်လုပ်တော့ အမေ့ကိုယ်က ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေလောင်ထလာတာမြင်ရတယ်၊ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကျုပ်လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ရင်ပတ်ကဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့ရှေ့ရင်စေ့ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချပြီးနေပြီ။ 

ဘရာအထက်ကနေပြူအန်ထွက်နေတဲ့နို့အုံအပေါ်သားအိအိတွေကိုလက်နဲ့စနယ်မိတဲ့အချိန်မှာပဲ၊ ကျုပ်အနမ်းတွေကအမေ့နားရွက်လေးတွေဆီရောက်နေပြန်ပြီ၊ နားရွက်အနား၊ နားရွက်အဖျားလေးတွေကို ဆတ်ဆတ်လေးကိုပေးလိုက်တော့ အမေ့မှာထွန့်ကနဲ...။

အဲ့ဒီတော့မှ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအမေ့နှုတ်ခမ်းတွေအပေါ် နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်တင်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ အမေကကျုပ်မျက်နှာကိုပါးနှစ်ဘက်ကနေအတင်းဆွဲပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းဆွဲစုပ်နမ်းတော့တယ်၊ သူ့လျှာကိုကျုပ်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာတယ်၊ ကျုပ်တိုသားအမိနှစ်ယောက်မက်မောသောရမ္မက်တွေနဲ့နမ်းနေမိကြပြီ။ 

အခုအမေ့လက်တွေကကျုပ်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်၊ ၂ယောက်သားလျှာချင်းလိမ်းလှည့်ပြီးအငမ်းမရနမ်းနေတယ်၊ကျုပ်လဲအမေ့အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်ပြီးသွားပြီ၊ အမေ့ဘရာစီယာရဲ့နောက်လက်စမ်းပြီး ချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ပုခုန်းသိုင်းကြိုးလေးတွေကိုအသာမပြီး၊ ဘရာလေးကိုလျှောချလိုက်တော့အမေကလက်ကလေးတွေမြှောက်ပြီးပေးတယ်၊ ဘရာလေးကျွတ်ကျအသွား အမေ့ရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကဘွားကနဲ။ 

အမေ့နို့တွေက အရင်ဟော်တယ်မှာတုန်းကလိုမဟုတ်တော့ပဲပြောင်းလဲနေပြီ၊ အချိန်ပဲ၂နှစ်နီးပါရှိခဲ့ပြီလေ။ ဟိုတုန်းက အမေ့အလှကတစ်မျိုး တင်းတင်းဖွံ့ဖွံ့နို့အုံလေးတွေနဲ့၊ အခုလက်ရှိကတော့ နို့စို့ကလေးအမေတစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီဆိုတော့၊ နို့အုံကြီးတွေကပိုကြီးပြီးနဲနဲခပ်အိအိတွဲကျနေတယ်။

နို့သီးခေါင်းတွေက အညိုရောင်အရင့်ဘက်သန်လာပြီး၊ ကြီးလဲကြီးလာတယ်လေ၊ ညီသားနောင်မယ်လေးက အခါလည်သာသာဖြစ်လာပေမယ့် နို့မပြတ်သေးပဲနို့ဆွဲလို့ကောင်းနေတဲ့အချိန်၊ နို့ဗူးကူပေမယ့်၊ အမေနို့စို့လိုက်ရမှအိပ်ပျော်တာ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒါလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ 

ကျုပ်လွတ်လပ်သွားတဲ့အမေ့နို့ဝင်းဝင်းကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆဆလေးပင့်ပြီးကိုင်လိုက်တော့၊ အိညက်ညက်အတွေ့အထိကကြိုဆိုတယ်၊ တကယ်ပဲကျုပ် sexကိစ္စနဲ့၊ မိန်းမတွေရဲ့အတွေ့အထိကိုကင်းကွာခဲ့တာကြာခဲ့ပြီပဲ။ ၂ နှစ်ဆိုတဲ့ကာလ၊ အမေနဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးကထဲက၊ အမနဲ့ညီမလေးကိုလဲ ကတိအတိုင်းရှောင်ခဲ့တယ်လေ၊ တခြားမိန်းမတွေလဲထပ်မရှုပ်တော့၊ အလည်အပတ်တောင်မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ 

အခုအမေ့ဆီကလိုက်လျောမှုလေးတွေပြန်ပြီးပေးလာတော့ ခဏလေးမှာပဲကျုပ်သွေးသားဆန္ဒတွေ ဟုန်းကနဲပြန်ထိုးတက်လာတော့တယ်။ 

" အမေ.." 

ကျုပ်အမေ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး၊ ဘယ်လိုအသံမှန်းမသိတဲ့ အသံတစ်မျိုးနဲ့ခေါ်လိုက်မိတယ်။ တိုးညှင်းတာလား၊ တုန်ခါတာလား၊ ကြည်နူးသံလား၊ ရာဂရမ္မက်သံလား၊ ကျုပ်လဲမပြောပြတတ်တော့ဘူး..။ 

ခေါ်လဲပြီးရော အမေ့နို့တွေကိုပါးစပ်တပ်ပီး အငမ်းမရစို့လိုက်မိပြီ၊ အမေကအောက်မှာပက်လက်ပါ၊ ကျုပ်ကအမေ့အပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးမိုးလို့၊ အမေ့ရဲ့ရင်ခွင်ပေါ်မှာမလေးပင်ရအောင်ထပ်ထားရင်းနို့ ၂လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေလိုက်တယ်၊ လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ပေါင်ခြံစောက်ဖုတ်ဆီရောက်သွားပြီး လက်ခလယ်နဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုကလိပေးနေရာကနေ၊ ကွဲကြောင်းထဲလက်သွင်းလိုက်ပြီ။ 

နို့တွေကိုဖီလင်တက်ပြီးအားပါပါစို့လိုက်တော့ နို့ရည်ချိုချိုတွေကလိုက်လာတယ်လေ။ 

" အားးးဟ..သားရယ်...ဟင်း..ဟင်းးး..အင့်" 

အမေက နို့ကြီးတွေကော့တင်ပေးရင်းညည်းတယ်။ 

" အိုးးးသားရယ်..ဘယ်နှစ်နှစ်ကာလကထဲ ငတ်လာတာလဲ၊ စို့လိုက်တာများ၊ သားငယ်လေးဖို့တောင် ကျန်ပါဦးမလား" 

ကျုပ်လဲပျော်လာတာနဲ နို့ကိုပါးစပ်ခဏချွတ်လို.. အိပ်ယာပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ညီသားနောင်မယ်လေးကိုလှမ်းကြည့်ပြီး.. 

" သားရေ.. မင်းနိုးလာရင်နို့ဗူးပဲစို့တော့ကွာ၊ ဒီညတော့သားရဲ့ရိက္ခာ ဖေကြီးအကုန်သောက်လိုက်တော့မယ်၊ OK နော်သား..." 

ကျုပ်နောက်တောက်တောက်ပြောတော့ အမေကကျုပ်ရဲ ပေါင်ကိုဆွဲလိမ်တယ်။ ကျုပ်မနာပါဘူး၊ တကယ်နာအောင်လိမ်တာမှမဟုတ်တာ။ 

" သွား...တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ အဖေ" 

" အဖေက မစို့ရတာကြာပြီလေ..အမေကမှဂရုမစိုက်တာ.." 

ပြောရင်းနို့ကိုပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တော့စကားသံတွေပြတ်သွားပြန်ပြီးညည်းသံတွေပြန်ပေါ်လာတယ်။ 

" အိုး..ကျွတ်ကျွတ်...စစ်...ရှီးးး အားး..သားရယ်" 

.....................................................

ကျုပ် အမေ့နို့ကြီးတွေကို အရသာရှိစွာ ဘယ်ညာပြောင်းလို့စို့နေရင်းနဲ့ လက်တဘက်ကလဲအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလက်ခလယ်သွင်းလို့ကလိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။ အမေ့စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲရွဲလာတာကိုအထိအတွေ့က သိတယ်။ 

လက်တစ်ချောင်းကနေ လက်ညှိုးလက်ခလယ် ၂ ချောင်းပူးပြီးသေချာမွှေတော့တယ်။ အမေကတော့နို့စို့တာရော၊ အဖုတ်နှိုက်ခံရတာပါ ၂ မျိုးပေါင်းပြီး တဟင်းဟင်းနဲမျက်လုံးမှိတ်ညည်းရင်းဖီလင်တက်နေပြီ။ 

ကျုပ်အမေ့နို့တွေဆီကပါးစပ်ချွတ်ပြီး အောက်ပိုင်းကို ကိုယ်ကိုလျှောဆင်းလာခဲ့တယ်။ အဆီပြင်လေးနဲနဲရှိနေတဲ့ အမေ့ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီရောက်တော့ ဗိုက်ကိုလျှာနဲ့တလွှားချင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှအမေ့ထမီကိုခြေထောက်ကနေကွင်းလိုက်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ 

အမေဘာမှမငြင်းဆန်တော့ပါဘူး၊ ကျုပ်လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကဟော်တယ်အခန်းထဲကညတစ်ညကိုပြန်သတိရမိတယ်။ အဲဒီညကခြေထောက်တွေကိုအတင်းဆွဲလိမ်ထားတာ၊ ကန်လိုက်တာကလဲပြောမနေနဲ့၊ အခုတော့ကျုပ် အမေ့ပေါင်လေးတွေကိုအသာကိုင်ပြီးဘေး ၂ ဘက်တွန်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်၊ ပေါင်လေးကားပြီးအသာတကြည်ပဲ အလိုက်သင့်ဖြဲပေးတယ်လေ။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်ကတွေ့ခဲ့ရပြီးတဲ့နောက် တစ်ခါမှထပ်မတွေ့ခဲ့ရတော့တဲ့ အမေ့ရဲ့အမွေ သုံးထောင့်ပုံလယ်ကွက်လေး သို့မဟုတ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အရင်ကအတိုင်းပါပဲ၊ စောက်မွှေးပါးပါးလျားလျားနဲ့ဆီးခုံမို့မို့၊ ပြီးတော့စောက်စိချွန်ချွန်လေးရဲ့အောက်မှာခပ်လိပ်လိပ်နှုတ်ခမ်း ၂ လွှာ၊ ကျုပ်လဲအမေ့စောက်ဖုတ်မျက်နှာအပ်ပြီးလျှာတင်လိုက်တော့တယ်။ 

နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေလက်နဲ့ဖြဲလိုက်တော့အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေ။ စောက်စိကိုလျက်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးကလိလိုက်လုပ်တော့.. 

" အာ့ အားး အင်း ဟင်းး ဟင်းး" 

ညည်းသံတွေ ဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်။ အမေ့လက်တွေက ကျုပ်ခေါင်းကို တင်းတင်းလာကိုင်ပြီးဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ချေနယ်နေတော့တာ။ ကျုပ်အနေအထားကိုသိလိုက်ပြီ၊ အမေလဲ အဖေနိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားပြီးကထဲကပြတ်လပ်လာခဲ့တာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီလေ။ သူလဲဆာမှာပေါ့။ 

ကျုပ် ဘာဂျာကိုစိတ်ကြိုက်ကိုင်နေတယ်။ အမေလဲ တဟင်းဟင်း အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်း ခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာရမ်းခါလို့ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ၊ ကျုပ်လီးက အဆမတန်တောင်နေပြီ၊ သွေးကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးကနီရဲပြောင်တင်းနေတယ်၊အမေ့ လက်ကကျုပ်လီးဆီလှမ်းလာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ အားပါပါဖိညှစ်ပြီးဂွင်းထုပေးတော့တယ်၊ ကျုပ်ဘာဂျာရပ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ်ကပါးစပ်ခွာလိုက်တော့၊ အမေကထထိုင်လိုက်ပြီးသူ့ကိုယ်ကိုလျှောချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်ခါးလယ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့၊ လက်ကတော့လီးကိုဆုပ်ထားတာမလွှတ်ဘူး။ 

မျပ်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပဲ အမေဟာသူ့ပါးစပ်လေးဟပြီး ကျုပ်ဒစ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျုပ်ထွန့်ကနဲတစစ်စစ်ခံစားလိုက်ရတယ်၊ နူးညံ့တဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့အထိအတွေ့၊ အမေ့လျှာနွေးနွေးလေး၊ အမေကလီးကိုလက်နဲ့ထိမ်းကိုင်ထောင်ထားပြီး၊ ဒစ်နဲ့လချောင်းကိုလျှာနဲ့ပတ်ချာလည်လှည့်လျက်နေတယ်လေ။ လက်နောက်တစ်ဘက်ကလဲလက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ လဥကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးလိုက် ပွတ်ဆွဲလိုက်။ 

" အားးးးရှီးး အမေ..." 

ပြီးတော့မှအမေက လီးတံကိုပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်မြိုလိုက်တာ၊ လီးတချောင်းလုံးငုံမိပြီး အမေ့ပါးစပ်ထဲမှာပျောက်သွားပြီ၊ အံ့သြဖို့ကောင်းတာက သေးသေးလေးလို့ထင်ရတဲ့ အမေ့ပါးစပ်က လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကုန်အောင်ငုံပစ်လိုက်နိုင်တာပဲ၊ ကျုပ်လီးကြီးကနဲတာမှမဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့်ဒါဟာသဘာဝပဲထင်ပါရဲ့။ 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်လီးအရှည်နဲ့ဆို အမေ အာခေါင်ထောက်နေမှာတော့ သေချာတယ်။ အမေဟာသူ့ပါးစပ်ထဲကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပြန်အန်ထုတ်လိုက်၊ အာခေါင်ထဲပြန်စုပ်သွင်းလိုက်နဲ့၊ စိတ်လိုလက်ရပုလွေမှုတ်ပေးနေပါရောဗျာ..။ 

ကျုပ်လဲ ကုန်းပြီးမှုတ်နေတဲ့အမေ့ဆီလက်လှမ်းပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုပြန်ပြီးညှစ်နယ်ပေး၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုချေပေးနဲ့လုပ်နေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ၂ ယောက်စလုံးလက်ရှိအခြေအနေကပေးနေတဲ့ကာမနိုးထမှုအရသာတွေကိုဆက်ပြီးမခံနိုင်ကြတော့ဘူး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အတင်းဆွဲဖက်ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေကပ်သွားလို့ရှိုက်မောစွာနမ်းစုပ်နေကြတယ်။ 

ကျုပ်အမေ့ကိုပက်လက်အနေအထားပြန်ချထားပြီး အမေ့အပေါ်တက်ခွလို့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူလိုက်တယ်။ အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာဒစ်ကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့.. 

စွိ...ပလစ် ပလစ်..ဖွတ်..ဒုတ်.. 

" အားးးး ဟင့် ..အာ့ အာ့" 

အမေ အင့်ကနဲ..ပါးစပ်လေးဟပြီး ခေါင်းနောက်လန်ကျသွားတယ်၊ ပေါင်တွေက တဆတ်ဆတ်နဲ့ ထွန့်ကနဲ၊ ထွန့်ကနဲ..။ ကျုပ်ဖင်ကိုအသာလေးပြန်ကြွပြီးနောက်တချီပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ လီးအဆုံးအထိဒုတ်ကနဲဝင်သွားပြီ။ အမေ့စောက်ရည်တွေကရွှဲနစ်ပြီးသားဖြစ်နေတော့သွင်းရတာမခက်တော့ဘူး။ 

အမေ့စောက်ဖုတ်က ကျုပ်လီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်နေတာကိုလဲသိသိကြီးခံစားနေရတယ်။ အဲဒီကစပြီးကုပ်လဲအရှိန်မြှင့်လို့အမေ့ကိုတဖုန်းဖုန်းနဲ့ကြုံးဆော်တော့တယ်။ 

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ် ဒုတ်..ဗြစ်..ဗြစ် 

" အားး အာ့ အာ့ ဟင့်..သေပါပြီ.." 

သေပါပြီသာညည်းနေတာ ဖင်ကြီးကတော့အသားကုန် ကော့ကော့တင်ပေးနေတယ်။ 

" အားး...သားးး အာ့ ဆောင့် ဆောင့်ပေးပါ" 

" ဆောင့်နေတာပဲအမေ... အင့် အင့် ကဲ.." 

" ခဏနေဦးသား အမေအပေါ်ကနေတက်ချင်တယ်၊ သားအိပ်ပေးလိုက်" 

ကျုပ်လဲ အမေမှာတဲ့အတိုင်းလီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တယ်။ အမေကကျုပ်ဘက်ကိုမကြည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီးကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်တယ်။ လီးနေရာပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး တောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကိုဆွဲလို့ သူ့အဖုတ်ဝမှာလမ်းကြောင်းတည့်အောင်တေ့ချိန်လိုက်ပြီး ... 

ဖြေးဖြေးချင်း..ဖြေးဖြေးချင်း..ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်လီးကနွေးကနဲ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုရလိုက်တယ်၊ ဝင်သွားပြန်ပြီလေ။ အမှန်တော့ ဒီအပေါက်ကြီးဟာလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ ကျော်က ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးဖြဲရဲထွက်တဲ့အပေါက်ကြီးပါ။ 

အခုတော့ ပေါင်ကြားကအသားတစ်တစ်ခုတောင် ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ကြီး..။ အမေကဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချတယ်၊ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းလဲစကောဝိုင်းတယ်။ လှည့်မွှေတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းသထက်ပြင်းလာပြီ။ 

ဖတျငျ်..ဖတ်..ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ.. 

" အားးးးး အိ အိ အိ အင်းးးဟင်းးးး ပြီး...ပြီး...  ပြီ.." 

" အားးး ဟားးး ရှီးးး သားလဲပြီးပြီ အမေ.." 

ကျုပ်လီးထဲကလရည်တွေ အဝီစိတွင်းထဲရေတွေ မော်တာဖွင့်လိုက်သလို၊ ထောင်လိုက်ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲပန်းထွက်သွားတယ်။ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ၊ သားအိမ်ထဲကို.....။ 

အမေကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျလာပြီး၊ ကျုပ်ပါးပေါ်ခေါင်းလေးနဲ့အပ်ထားတော့၊ ကျုပ်က အမေ့ကျောလေးကိုသိုင်းဖက်ပေးထားတယ်။ 

ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ ယောက် တစ်ချီစီပြီးသွားကြပြီ။ ခဏနေလို့ အမောပြေတော့ အမေခေါင်းလေးထောင်ပြီးထလာတယ်၊ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးပြုံးပြီးကြည့်လာတယ်၊ ကျုပ်ကရီ၀ေ၀ေ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တော့ ကျုပ်ရဲ့နဖူးနဲ့ပါးတွေကိုတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။ 

" အမေ..ကျေးဇူးပဲ....၊ အမေ..သားကိုလိုက်လျောပေးတယ်နော်.." 

" အမေလေ.. သားကိုသနားလို့.." 

" ဘာဖြစ်လို့လဲအမေရဲ့" 

" ငါ့သားလေး ဆာနေမှာစိုးလို့.." 

" ဟာ..အမေကလဲဗျာ.." 

" အမေကလဲတွေ လုပ်မနေနဲ့၊ အရင်က သားမိန်းမတွေနဲ့ ကင်းနေလို့မရဘူးဆိုတာ အမေသိတယ်၊ အမေမြင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် သားမမက အားလုံးဖွင့်ပြောပြီးပြီ၊ သားကဘယ်လောက်ထိအောင်လဲဆိုရင် သားအမတွေ ညီမတွေတောင်မချန်ဘူး၊ နောက်ဆုံးကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ပေးထားတဲ့ အမေအရင်းကိုတောင်အလွတ်မပေးတော့ဘူး၊ ပြော..ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား.." 

ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး၊ ပါးစပ်ကြီးအနေရတယ်။ အမေကဆက်ပြောတယ်။ 

" ဒါပေမယ့်သားအမေနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းအများကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်၊ နောင်တရတာပဲလား၊ ဆင်ခြင်သွားတာပဲလား၊ သားကလေးမွေးလာတော့ ငါ့သားကြီးလဲပိုပြီးတည်ငြိမ်လာလာတယ်လေ။ မိန်းမကိစ္စဝါသနာပါတဲ့သားက၊ ဒီနှစ်တွေအတွင်းဘာမှမလုပ်ပဲကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေခဲ့တာလဲရိပ်မိတွေ့မိလာတယ်" 

အိမ်ထောင်သည် စိတ်ဓာတ်ဝင်လာပြီး၊ ဟောဒီသားလေးနဲ့ အမေ့ကိုလဲ ကိုယ့်သားမယားလို စိတ်ဇွဲသန်သန်နဲ့ပြုစုစောင့်ရှောက်တယ်၊ ဖခင်ကောင်းအိမ်ထောင်သည်ကောင်း တစ်ယောက်တာဝန်ကျေအောင်နေတယ်၊ ဒါပေမယ့်သားမှာဘာမှပျော်ရွှင်ဖွယ်မခံစားရတော့ဘူး။ 

သားဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးနေရတဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်ရမယ့်၊ သားခလေးရဲ့မိခင်ဖြစ်သူက ကိုယ့်အမေရင်းဖြစ်နေရတော့သားကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေခဲ့ရတယ်၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား သား...အမေလဲဒါကိုရိပ်မိနေတယ်" 

" ဟို..အို..အဲ.." 

ကျုပ်လဲ အထစ်, အထစ်ဖြစ်တုန်း၊ အမေ့ကိုဧည့်ထောက်မခံမိ။ 

" သားတခြားမိန်းခလေးတွေနဲ့ လုံးဝမပတ်သက်တော့ပဲ၊ အမေ့ကိုမျှော်လင့်နေတာလဲ အမေ သိလာတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် သားကို အမေဆုလာဘ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးဒီနေ့သားကိုလိုက်လျောလိုက်တာ၊ သားရဲ့မျိုသိပ်နေရတဲ့ ဝေဒနာကိုပြေပျောက်ပါစေတော့လို့၊ ကုစားပေးဖို့၊ သားကိုသနားလာလို့သိလား.." 

အမေကစကားပြန်မစောင့်ပဲတစ်ယောက်ထဲဆက်တိုက်ပြောနေတော့တာ၊ကျုပ်အထင်အမေရင်ဖွင့်ချင်တာကြာပြီထင်တယ်။ 

..............................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း

အမေကဆက်ပြီးရင်ဖွင့်နေပြန်တယ်။ကျုပ်ကတော့အခုအချိန်မှာနားထောင်သူသက်သက်ပါပဲ။

" အမှန်တော့..ဟိုနေ့က သားအမေ့ကိုအရယူပြီးကတည်းက၊ သားက အမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားခဲ့ပြီးပါပြီ၊ အမှန်တရားကိုငြင်းဆန်လို့မရဘူး၊ ဒါပေမယ့်အမေလက်ခံပေးလို့မရခဲ့ဘူးရူးမတတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်" 

" အခုတော့ အမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ၊ အမှန်တော့ တို့၂ ယောက်ဟာ တကယ့်လင်မယားပါ၊ တို့နှစ်ယောက်ရဲ့သွေးသားတွေပေါင်းစပ်ပြီးဟောဒီ သားကလေးမွေးထားခဲ့တယ်လေ..၊ တို့တွေကတကယ့်မိသားစုလေးပါ" 

" အဲဒီကမှ မယားဖြစ်သူက လင်ကိုဂရုမစိုက်တာဝန်မကျေပဲ ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ်နေခဲ့တာ မတရားဘူးလားလို့ တွေးမိပြီး အနစ်နာခံပြီးတော့အစစအရာရာ ပြုစုပေးနေတဲ့ သားကိုကြည့်ပြီး သနားမိလာတာပါ" 

" အရင်အမေသားကိုပြောခဲ့ဘူးတာကောမှတ်မိသေးလား..? တစ်အိမ်ထဲမှာလင် ၂ ယောက်နဲ့အတူနေနေရသလိုပဲလို့၊ ဒါကိုအမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ။ အမေရဲ့ဒုတိယလင်အဖြစ်တကယ်နေပေးပါသားရယ်.." 

" သားအမေနဲ့ရခဲ့ကြတဲ့ညက၊ ဟော်တယ်မှာပြောခဲ့တာလဲ အခုထက်ထိမမေ့သေးဘူး။ အမေ့ကိုမယားအဖြစ်လိုချင်နေခဲ့တာကြာပြီ၊ မယားအဖြစ်လက်ခံပေးပါဆိုတာလေ.." အခုအမေကသားမိန်းမဖြစ်နေပြီလေ.." 

" သြော် အမေရယ်.." 

" ခုချိန်ကစပြီး ၂ ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်၊ အမေလို့မခေါ်နဲ့တော့.." 

" ဒါဖြင့်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ" 

" သူ့မယားဖြစ်လို့ကလေးတစ်ယောက်တောင်ထွက်ပြီးမှဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မသိဘူးလား.." 

" ဒါဆိုခေါ်ကြည့်မယ်" 

" ခေါ်ကြည့်.." 

" မိန်းမရေ.." 

" အို" 

" ထူးကြည့်လေ...ခေါ်နေတယ်၊ မိန်းမလို့.." 

" ရှင်...မောင်၊ အို..ကြားရတာ၊ ထူးရတာရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ကွာ၊ သား အမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်လိုက်တယ်နော်.." 

" အင်းလေ..ခုနကအမေကပဲပြောင်းခေါ်ခိုင်းပြီးတော့.." 

" ဟွန်း...လူဆိုး...လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဘာအမေလဲ၊ ခုနကလိုပြန်ခေါ်.." 

" မိန်းမ..." 

" ရှင်....မိန်းမကိုချစ်လားဟင်ယောက်ကျား" 

" သိပ်ချစ်တယ်မိန်းမရယ်..။ ချစ်ခဲ့မိတာကြာပြီကွာ၊ မတို့ရွာကအပြန် မကိုစပြီးရခဲ့တဲ့နေ့ကထဲကပေါ့၊ 

အဲ့ဒီနေ့ကအတင်းကြံမိတာမောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်.." 

" မောင်ရယ်..ခွင့်လွှတ်ခဲ့ပြီးလို့လဲအခုမောင့်အလိုကိုလိုက်နေတာပေါ့လို့...." 

" ချစ်တယ်မိန်းမရယ်" 

" အို..မောင်ရယ်... မလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်" 

အမေတဖြစ်လဲ ကျုပ်မိန်းမကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကြည်ကြည်နူးနူးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနဲ့မက်မောစွာ နမ်းရှိုက်နေမိလိုက်တယ်၊ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာအခုမှ အဖြေတောင်းထားတဲ့ချစ်သူမိန်းကလေးက လောလောလတ်လတ်အဖြေပေးလိုက်သလို ဝမ်းသာစိတ် ကြည်နူးစိတ်နဲ့အချစ်စိတ်တွေယိုဖိတ်နေတယ်။ 

ရည်းစားဦးလေးရလိုက်သလိုပဲ ခံစားရတယ်။ တကယ်တော့လဲ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကျုပ်နဲ့အမေ့ကြားမှာရှိနေတဲ့အတားအဆီးတွေ၊ လိပ်ခဲတင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကိုဖြုတ်ချနိုင်ခဲ့လိုက်ပြီးအခုမှ ပွင့်လင်းသွားခဲ့ကြတာ။ တကယ့်ချစ်သူအသစ်လေးတွေလိုပဲလှိုက်မောစွာရင်တသိမ့်သိမ့်နဲ့။ 

" ချစ်တယ်မရယ်" 

" အို့..မောင်..ဟင့်" 

ကျုပ်တို့အချစ်ကစားပွဲလေးနောက်တပွဲပြန်စဖြစ်ကြပြန်ပြီ။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်..ပလစ် ပြွတ်.. 

" အိုးး အင့် ဟင့် သား အားးမောင်ရေ ဆောင့်ဆောင့်.." 

" အိုးးးရှီးးးဖတ်က် ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ.." 

ကျုပ် အမေ့ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ကိုကိုင်မြှောက်ပြီးနောက်ဘက်ကနေတစောင်းကြီး တပေါင်ကျော်ဆွဲနေတာ၊ 

" အိ အိ အင့် အင့် အင်းဟင်းးး မောင့်" 

" မိန်းမရေညောင်းပြီလား၊ ပိုဇေရှင်လေးပြောင်းရအောင်နော်...၊ မ..လေးဘက်ကုန်ပေးပါလား" 

" ဟွန့်ဘာကြံဦးမလို့လဲ.." 

" ဒေါ့ဂီဆွဲချင်လို့ပါ မိန်းမရယ်..." 

အမေ လွယ်လွယ်ကူကူပဲထပြီးဒူးထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ သြော်..ကြည်ဖြူတော့လဲ အစစအရာရာအားလုံးကပြေပြစ်ချောမွေ.နေတယ်လေ။ အရင်ကျုပ်ပြောဘူးသလို အမေတို့က တကယ့်ဖင်ကြီးမျိုးတွေ၊ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကုန်းလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ကော့တင်ပေးလိုက်တော့၊ ဖြူဖွေးတင်းကားနေတဲ့တင်ဆုံကြီးတွေက အားရပါးရဆောင့်ပါလှည့်၊ လို့ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်။ 

တပေါင်ကျော်ဆွဲထားလို့ ခရီးတစ်ဝက်ကျော်လာပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်တိုအချစ်တိုက်ပွဲလေးအရှိန်ကြောင့်၊ အမေဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အချိန်မှာနောက်ဘက်ကိုပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေ၊ လိုးရည်တွေနဲ့ရွှဲအိလို့နေတယ်။ 

အဖြူရောင်နှစ်နှစ် ချောဆီပျစ်ပျစ်တွေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတဝိုက် ပေကျံနေတယ်။ ကျုပ်အဖို့ ဒါဟာ အမေ့ကိုလေးဘက်ထောက်လိုးတာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ကျုပ်လီးကြီးကို မဟတဟနဲ့အတွင်းသားရဲရဲကိုမြင်နေရတဲ့ကျုပ်အမေမိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းဝကိုတေ့ချိန်လိုက်ပြီးအရှိန်နဲ့ဖိသွင်းချလိုက်တယ်။ 

ပြွတ်..ဖောက်.. အာ့...အစ်..

လိုးလက်စအရှိန်နဲ့ချောဆီတွေကြောင့်၊ သာသာယာယာပဲ ဝင်သွားပါတယ်၊ ကျုပ်လဲအမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး တင်ဆုံကားကားကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်အောင် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တော့တယ်။

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. 

" အားးး အီးးးကျွတ်ကျွတ်...ရှီး..ဆောင့်..မောင်၊ နာနာဆောင့်၊ မ..ပြီးတော့မယ်..အားးးအင့်..အင်းးးး ပြီး..ပြီးပြီ၊ ထွက်ကုန်ပြီ..ဟင်းးးးး..." 

" အားးး မောင်လဲပြီးပြီ..ရော့ ..အားးး သွားပြီ.." 

ကျုပ်လရည်တွေပန်းအထွက်မှာပဲ၊ လီးကိုအတင်းဖိဆောင့်ပြီး အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတဲ့အမေ့စောက်ရည်တွေကလဲ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ဆန်ထွက်လာပေမယ့် ကျုပ်လီးကသပ်ဆို့ထားသလိုဖြစ်နေတော့ ကျုပ်ရဲ့အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့လရည်တွေနဲ့ပေါင်းပြီး၊ အမေ့သားအိမ်ထဲကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဝင်ကုန်ပြီ၊ အမေဒူးလေးညွတ်ကျပြီးကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေချိန်မှာ၊ ကုပ်လဲအမေ့ကျောပြင်လေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

တဒင်္ဂပေါင်းများစွာအကြာ.

" မောင်..ထတော့..မောင်ကိုယ်ကြီးကအလေးကြီးပဲ" 

ကျုပ်လဲအသာကုန်းထလိုက်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးကို ပလွတ်ကနဲထုတ်လိုက်တော့မှ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက သုက်ရည်နဲ့စောက်ရည်တွေရောပြွမ်းနေတဲ့စေးပျစ်ပျစ်အရည်တွေအိပ်ရာခင်းပေါ်အံကျလာတယ်လေ။ 

အမေ့စောက်ပတ်ဝက အရည်တွေတစက်တစက်ကျနေတာ ကျုပ်အဖို့တော့ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာအကောင်းဆုံးမြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။ 

" ဟင့်..သူ့အရည်တွေအထဲအကုန်ညှစ်ချလို့ဝင်ကုန်ပြန်ပြီ၊ တော်ကြာဗိုက်ထပ်ထွက်လာရင်တော့ဒုက္ခပါဘဲ၊ ဒါပေမယ့်လွန်ခဲ့တဲ့ ၄/၅ ရက်လောက်ကပဲရာသီလာပြီးစဆိုတော့မဖြစ်နိုင်ကောင်းလောက်ပါဘူးထင်တယ်" 

အမေက ညည်းတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ဘာမှမှတ်ချက်မပေးတော့ဘူး၊ အမေ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးနေမိတယ်။ အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲမှာပဲညတိုင်းအိပ်ဖြစ်တော့တယ်။ အမေရယ်၊ အဖေ(ကျုပ်)ရယ်၊ သားလေးရယ်၊ သားအမိ၊သားအဖ ၃ ယောက် တကုတင်ထဲပေါ်မှာအိပ်ဖြစ်ကြပြီလေ။

အမေကကျုပ်ကိုလက်ခံလိုက်ပြီး၊ အမေနဲ့ကျုပ်လင်မယားအဖြစ် လိုးနေကြမှန်း အမသိသွားတော့၊ အမကဘာမှတော့မပြောတော့ဘူး။ ကြာကြာနေရင်တစ်နေ့ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့တွေးမိပြီးသားနဲ့တူပါရဲ့။ 

ဒါပေမယ့် အမက အမေနောက်ထပ်ဗိုက်ရှိလာမှာကိုစိုးရိမ်တယ်လို့ ပေါ်တင်ပဲပြောလာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲနောက်တစ်ခေါက်အိမ်လာတော့၊ အမကကွန်ဒုံးတွေဗူးလိုက်ကြီးကိုဝယ်လာပေးထားတယ်။ ကိစ္စဝိစ္စရှိရင်ဒါသုံးပြီးကြိုတင်ကာကွယ်ထားတဲ့။ 

ခင်ဗျားတို့ဒီလိုအမမျိုး၊ သမီးမျိုးမြင်ဘူးကြလား၊ စံပဲဗျို့။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကကွန်ဒုံး မကြိုက်ဘူး၊ မစွပ်ပဲအစိမ်းလိုးရတာကြိုက်တယ်၊ အမေကလဲ စွပ်ပြီးချတာဖီလင်မလာဘူး၊ ခံလို့မကောင်းဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့် ၂ ဦးသဘောတူ ဦးထုပ်မဆောင်းဖြစ်ကြတော့ဘူး။ 

ဒီတော့အမေ့ကို တားဆေးထိုးခိုင်းရတယ်၊ တော်ကြာနောက်တစ်ယောက်ကပ်နေမှ၊ ဒူဘိုင်းကအဖေ့ပြန်ခေါ်ပြီး ကလေးအဖေရီဂျစ်စတာ သွင်းနေရဦးမယ်လေ။ 

ဒီလိုတော့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ အဖေကအလုပ်ထဲမှာပျော်နေတာ။ အဖေ့ကို သူ့အရှိန်နဲ့ သူလွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ အချိန်တန်တော့လဲပြန်လာမပေါ့။ အခုတော့ ကျုပ်တို့ သားအမိ၊ သားအဖ ၃ ယောက် အိမ်လေးထဲမှာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ပဲအချိန်ကာလတွေကိုဖြတ်သန်းနေတယ်ဗျာ။ 

ကျုပ်အမေ (မိန်းမ) ကတော့ အခု အသားကျသွားပြီ။ တခါတလေ ကျုပ်ကတောင်စ, စရာမလိုတော့ဘူး၊ သူဆန္ဒရှိလာရင် နေ့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ညပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်နားပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၊ လက်ကုပ်ပြီးခေါ်သွားတော့တာ၊ ကျုပ်ကအခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားရုံပဲ။ 

ခုလဲကြည့်လေ ကျုပ်မိန်းမပေါ့၊ သားလေးအိပ်တုန်း တီဗွီထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်နားလာထိုင်ပြီး လက်မောင်းကိုခေါင်းလေးခွေ့လို့၊ 

" မောင်.." 

" အင်.." 

" မောင်..လို့" 

သနပ်ခါးနံ့လေးတွေကလဲမွှေးလိုက်တာ၊ ကျုပ်သိလိုက်ပြီလေ၊ ပါးလေးထိုးပေးတော့ တချက်ကြူကြူလေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်ကို လက်ကလေးပေးပြီးဆွဲထူနေတော့ ထပြီးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားရတော့တာပေါ့ဗျာ...။ 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၁ )

နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၁ )

ဖိုးလမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မိမိတို့ရင်ထဲက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းစိတ်ဆန္ဒများရဲ့ စေ့ဆော်မှုများအရ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ကျေနပ်လို့ သဘောမျှကြ ကြည်ဖြူကြလို့ သားအမိချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်နှမချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် သွေးရင်းသားရင်းအချင်းချင်း ကာမရာဂစိတ်ဆန္ဒနဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကြတယ်ဆိုရင် ကျနော်ဘာမှ မှတ်ချက်မပေးလိုပါဘူး။ 

ကြည်ဖြူအလိုကျ စိတ်ဆန္ဒပြည့်ကြလို့ရှိရင် ဝမ်းတောင်သာပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အဖြစ်အပျက်ကတော့ အဲ့ဒါနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ပါပဲ။ ပြောပြပါ့မယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ နက်နက်နဲနဲ စူးစူးစိုက်စိုက် အမြဲလိုတွေးနေမိတာကတော့ တစ်နေ့နေ့မှာ ကျုပ် အမေ့ကို၊တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ်တော့ ရအောင်လိုးမယ်ဆိုတာပါပဲ။ 

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျုပ်က ကျုပ်အစ်မကိုရော ကျုပ်ညီမကိုရော အောင်အောင်မြင်မြင်စည်းရုံးပြီး လိုးပြီးပြီလေ။ ဒီတော့ အင်းစက်အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။ 

အပေါက်မြင် အကုန်ကြံတတ်တဲ့ အကျင့်ရှိတဲ့ကျုပ်က လိုင်းစုံအကုန်ကိုင်တယ်လေ။ အဲဒီမှာ...အင်းစက်လိုင်းဆိုတာကိုလဲ....တခြားလိုင်းတွေ၊ တခြားမိန်းမတွေ အတော်များများစမ်းပြီးလို့ အားရသွားတော့ မိသားစုလိုင်းလေး စမ်းကြည့်ချင်လာတယ်။ 

ဒါနဲ့ပဲ ယဉ်ကျေးမှု၊ ရိုးရာ၊ လူ့ကျင့်ဝတ်တွေနဲ့ တားဆီးဟန့်တားထားတဲ့ နံရံကြီးကို ရိုက်ချိုးထုနှက်ပြီး ကိုယ့်အိမ်ထဲက အပေါက်တွေရဲ့ အရသာအသစ်တွေကို စတင်ရှာဖွေခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ အခွင့်အရေးတွေကို ရအောင် အသုံးချတတ်တဲ့ ကျုပ်အဖို့ အမရော ညီမကိုပါ ရအောင် ကိုင်လိုက်နိုင်တယ်။ ကျန်တာကတော့ အမေတစ်ယောက်ပဲ၊ 

ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ပေးထားတဲ့ အမေဆိုတော့လည်း လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ထဲ ထည့်ပေးထားခဲ့တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လို မကိစ္စသောင်းကျန်းတဲ့ လမ်းသရီးကောင် တစ်ယောက်အဖို့၊ အမအရင်း၊ ညီမအရင်းကို လိုးရတာ တခြားဘာဖီလင်နဲ့မှ မတူအောင် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြီး၊ အရမ်းစွဲလမ်းစေတယ်ဆိုတာသိသွားတော့ အခုထပ်ပြီး အမေအရင်းကိုပါ လိုးကြည့်ချင်လာတယ်ဆိုပါတော့။ 

အဲဒီတော့ အခွင့်အရေးရမယ့် တစ်ချိန်ချိန်ကို စောင့်နေ ချောင်းနေရတာပေါ့။ ကျုပ်အမနဲ့ ညီမကို ဘယ်လိုစည်းရုံးပြီး ဆွဲစားလိုက်တယ်ဆိုတာတော့ အထူးအထွေ အသေးစိတ် ရေးပြမနေတော့ပါဘူးဗျာ။ 

တိတ်တခိုးတို့၊ အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်ပြာတို့ ဆိုတဲ့ ဆိုက်တွေနဲ့ အောဘလော့ဂ်တွေ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်တွေမှာ တခြားဆရာတွေ အတော်များများရေးနေကြတဲ့ မောင်နှမဇာတ်လမ်းမျိုးတွေလိုပါပဲ၊ တစ်ကွေ့ကွေ့မှာ ငြိကြတာပေါ့။ 

မောင်ကကကဲကဲ၊ နှမတွေကလဲ လန်လန်ဆိုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာ မရှောင်သာတဲ့ ဒီချောင်ကြား၊ မောင်နဲ့မယ်နဲ ညားလေသတည်းပေါ့၊ ဆင်တူရိုးမှားတွေပဲ ဖြစ်မှာမို့လို့ ဇာချဲ့မရေးတော့ဘူး၊ စကစ်ပ်လုပ်လိုက်ပါရစေ။

တခြားအရေးကောင်းတဲ့ ဆရာတွေရေးသလို ဖတ်ရင်း အရေတတောက်တောက် ထွက်ချင်မှထွက်မှာ၊ ဟီးးး။ အခုကတော့ မဟာအကြီးတန်းတက်မှာမို့လို့ အသေးစိတ်ရေးရတော့မယ်။ စောစောက ပြောသလိုကျုပ်အမေ့ကို ကြံဖို့အကွက်ကောင်း ချောင်းနေရတာပေါ့။ 

နောက်ဆုံးမတော့ စောင့်နေတဲ့ အခွင့်အရေးက ကျုပ်အတွက်ပေါ်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။ အမေ သူ့အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ ဇာတိမြို့ကို သွားဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ 

ကိစ္စကတော့ အမျိုးထဲက မင်္ဂလာကိစ္စနဲ့ မင်္ဂလာဆောင် သွားရမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဟိုက အမျိုးတွေက မရရအောင် လာရမယ်ဆိုပြီး အတင်းခေါ်နေကြတာ။ 

ဟုတ်ကဲ့ ကျုပ်အမေက ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းတစ်နေရာက တိုင်းရင်းသူတစ်ယောက်ပါ။ ကျုပ်အဖေကတော့ မန္တလေးသား၊ ရှမ်းပြည်ဆိုပေမယ့် ဟိုပစ်နေခတ်နေကြတဲ့ အပိုင်းမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အမေတို့မြို့ဘက်က အေးချမ်းပါတယ်၊ လမ်းပမ်းလဲ သာတယ်။ ကားမောင်းသွားရင် အေးဆေးပဲ၊ အချိန်လေးတစ်ခုပဲယူရတာ။ 

မသွားခင်တစ်ရက်နှစ်ရက် အမေက အဖေ့ကို ကြိတ်ခေါ်နေတာ။ သူ့ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ဖို့၊ အမျိုးတွေနဲ့လဲ မဆုံရတာကြာပြီမို့၊ ဘာညာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့် အဖေက မသွားချင်ဘူး။ ခရီးရှည်ကြီး ကားမောင်းရမှာ ငြီးငွေ့တာ၊ ခရီးပန်းမှ ာမကြိုက်တာတွေလဲပါမှာပေါ့။ ဒါနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အဖေက ...

" မင်းသားအလတ်ကောင်ပဲ ခေါ်သွားကွာ၊ ဒီကောင်လဲ မောင်းနိုင်တာပဲတဲ့" 

ကျုပ်တို့ မိသားစုမှာ ဟိုဟိုဒီဒီ လွယ်လွယ်ကူကူ သွားနိုင်အောင် ကားလေးတ်စီးတော့ ရှိနေတယ်။ အဖေက အိုဗာဆီးမှာ သုံးလေးကြိမ်လောက် ထွက်အလုပ်လုပ်ဖူးတော့ စီးပွားရေးအရ၊ နဲနဲအိန္ဒြေရရ နေနိုင်တယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ 

ဒါနဲ့ပဲ ကားမောင်းပြီး အမေ့ကို လိုက်ပို့ဖို့ ကျုပ်ခေါင်းပဲကျလာတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ.ကျုပ်အမေက အထုပ်အပိုးတွေပြင်ခိုင်းပြီး ကားတစ်စီးနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် မန်းလေးကနေ အမေတို့ နယ်ဘက်တက်ခဲ့ကြတယ်။ 

အမတို့ ညီမတို့ကလဲ သူ့အလုပ်တွေ၊ သူ့ကျောင်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ မလိုက်ဖြစ်ကြပြန်ဘူးလေ။ သာယာတဲ့တောင်တက်လမ်းခရီးမှာ အေးအေးသက်သာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ အမေနဲ့စကားတပြောပြောနဲ့ တက်ခဲ့ကြတာ။

ဒီလိုနဲ့ တောင်ကုန်းမြေမြင့်ပေါ်က အမေတို့မြို့ကို ရောက်ခဲ့ကြတယ်၊ အပူချိန်ဒီဂရီက အရမ်းအေးသွားပြီ၊ အရမ်းလဲသာယာတယ်။ အမေတို့ ရွာက ရွာကြီးပါ။ မြို့နယ်မြို့ကနေဆို နဲနဲတော့ ထပ်သွားရသေးတယ်၊ သိပ်တော့ မလှမ်းပါဘူး၊ ဒီတော့ ကားလမ်းပေါက်တယ်။ 

အမေ့ တစ်ရွာထဲသား အမျိုးတွေနဲ့တွေ့တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာ ပြောမနေနဲ့တော့ပေါ့၊ မလာဖြစ်တာလဲ ကြာပြီကိုး၊ တစ်ရွာလုံးနီးပါးလောက် ဝိုင်းလာနှုတ်ဆက်ကြတာ။ ကျုပ်ကိုလဲ အမျိုးတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ လူကြီးပိုင်းနဲ့ရော၊ လူငယ်ပိုင်း ဝမ်းကွဲတွေတော်ကြမယ့် အမျိုးတွေနဲ့ရောပေါ့။ အားလုံး အသံဝဲဝဲတွေချည်းပဲ။

ကျုပ်ကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှရင်းရင်းနှီးနှီးမသိဘူး။ တချို့တွေ မန်းလေးတက်ရင်း အိမ်မှာလာတည်းဖူးပေမယ့် ရေးတေးတေးပဲ မှတ်မိတာ။ ရောက်တဲ့ညက မင်္ဂလာဆောင်အကြိုညပေါ့၊ 

တိုင်းရင်းသားရိုးရာ မင်္ဂလာပွဲ ဓလေ့ထုံးစံတွေအရ အစီအစဉ်တွေ အများကြီးပေါ့၊ ကျုပ်တော့ သေချာရေးမပြတတ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ပွဲမှာအဓိက အရေးပါတဲ့ အစီအစဉ်ကတော့ သောက်ပွဲပဲ။ ခေါင်ရည်အိုးကြီးတွေနဲ့ ရှမ်းဆန်အရက်လားဘာလား။

အိုးကြီးတွေမှ တစ်ဝင်းလုံးအပြည့်ပဲ။ ညနေစောင်းကထဲက ပွဲလာသူတွေ သောက်လိုက်ကြတာမှ မိုးကို မွှန်လို့။ ကျုပ်အမေလည်း ဘာနေမလဲ၊ ဒီဒေသသူပဲလေ၊ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တဟီးဟီးတဟားဟား ပြန်တွေ့တော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ လက်လှည့်လိုက်ကြတာ၊ အရက်ဘယ်နှစ်မျိုးလောက် သောက်ဖြစ်ကြတယ် မသိဘူး၊ ညဦးပိုင်းရောက်တော့ တော်တော်ကြီးကို ထွေနေကြပြီ။ 

တောင်ပေါ်သူတွေက အမျိုးသမီးအများစုက အရက်၊ခေါင်ရည်၊ အကုန်ကစ်တာဗျ၊ တိုင်းရင်းသား ရိုးရာလေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရာသီဥတုကလဲ အမြဲအေးနေတာကိုး။

အဲ့ဒီ မီးတောက်လား၊ မီးတောက်လုနီးပါးလား ဆိုတဲ့ တောင်ပေါ်အရက်တွေက လည်ချောင်းထဲ မီးစထိုးထည့်လိုက်သလို ပြင်းလွန်းလို့ ကျုပ်နဲတော့ ကီးမကိုက်ဘူး။ 

မန်းလေးမှာ ဘီယာဆိုင် ထိုင်တာများတယ်၊ အပြင်းဆိုလဲ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဝီစကီလောက်ပဲဆိုတော့ ဒီဟဲဗီးတွေနဲ့ မလွယ်ဘူးရယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ညီကိုဝမ်းကွဲတော်တွေက လိုရမယ်ရ မြို့တက်ပြီးကြို တင်ဝယ်ထားတဲ့ ဘီယာပုလင်းတွေ ထုတ်ပေးတော့မှပဲ ကျုပ်မှာအဆင်ပြေသွားတော့တယ်။ 

ချမ်းတာတော့ချမ်းတယ်ဗျို့။ 

...............................................................................................

ကျုပ်အမေကိုတော့ ချီးကျုးတယ်ဗျာ၊ သူတို့ရွာက ဟဲဗီးအရက်တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ နန်းစတော့ပ် ဆွဲနိုင်တယ်၊ အံ့ရောပဲ။ အရင်က အိမ်မှာ သောက်တာ မမြင်ဘူးသလောက်ပဲ။ ရွာရောက်မှ အသားကုန် ကစ်တာ။ သူတို့ဝိုင်းက အသံတွေလဲ ကြွက်စီညံနေတာပဲ။ 

" ဟေး..အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ် (အဖိုးကြီး)ခေါ်မလာတာလဲ..ရာသီဥတုကကောင်း ဒီမှချမ်းချမ်းနဲ့ဖက်ကွေး..ဟေးဟေး..မန်းလေးမှာ ပူလွန်းလို့ နင်တို့တစ်ယောက်နား တစ်ယောက် ကပ်ကြမှာတောင် မဟုတ်ဘူး" 

အမေ့ကို သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်က လှမ်းစတယ်။ အမေ့နာမည်က နန့်ကြာနု၊ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့သူတို့ ရွာအခေါ် ခေါ်လိုက်တာ၊ အိကြာဆိုတော့ မိကြာပေါ့။ ကျုပ်အမေကလည်း အတော်မူးနေပြီ၊ အားကျမခံခပ်ထွေထွေခပ် ဟားဟားတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။ 

" အံမယ် အဲ့ဒီအိုက်ကယ်က ပူပူ အေးအေး သိပ်အနားမကပ်တာကြာပြီ။ အဝှာလေးက ပဲမြစ်လောက်နဲ့ ဟင်းရည်တွေလဲ ခန်းနေပါပြီ၊  ဒီတော့ငါက ကစအွသစ လွေးနဲ့ပဲလာရတာပေါ့" 

" ဟားးးးဟားးးးးဟားးးးးးးးး" 

အမေ့ပြက်လုံးကြောင့် အားလုံးပွဲကျသွားကြတယ်။ 

" အမယ်..ဘယ်မှာလဲနင့် ကစ်က" 

" ဟောဒီမှာလေ၊ ငါ့အသည်းကျော်လေး.." 

အမေက သူ့ဘေးခပ်ကျကျမှာထိုင်လို့ ဘီယာသောက် အမြည်းစား၊ စကားဝိုင်းနားထောင်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ရင်အုံထဲမြှုပ်ထားလိုက်တယ်။ 

" အမယ်..အဟုတ် အောင်းမေ့လို့.." 

" ဟုတ်တယ်လေ အဲဒါ ငါ့ကစ်လေးပေါ့၊ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာကြတာ.." 

အမေက ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ရင်အုံထဲ အတင်းပိုဆွဲကပ်လိုက်ရင်း ထပ်ပြောတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေက တဟားဟား၊ အမေက သားကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျီစယ်နေတယ်ဆိုတာ သိလို့ ဝိုင်းရယ်နေကြတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် လိုက်မရယ်နိုင်တာကျုပ်ပေါ့၊ အမေ့နို့အုံဆိုက်ကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အိညက်နေတာပဲ။

အမေ အတင်းဆွဲဖိပြီး ဖက်ထားတော့ ကျုပ်နှာခေါင်းက အမေ့နို့အုံကြီးထဲ နစ်ဝင်နေတယ်၊ အမေ့လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းကြီးတွေကကျုပ်ကို သိုင်းဖက်ထားတယ်။ 

အမေက ချမ်းလို့ အပေါ်က အနွေးထည် ဂျက်ကက်ဝတ်ထားပေမယ့် ကြယ်သီး တပ်မထားဘူး၊ အောက်မှာက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တီရှပ်တစ်ထည်ဝတ်ထားတယ်၊ ဒါပေမယ့် တီရှပ်က ဗွီရှိတ်လည်ဟိုက်ကြီး၊ ဘရာစီယာဆိုက်သေးတစ်ခုထဲက ပင့်ပြီးမထားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက လည်ဟိုက်တီရှပ်ကြားက တစ်ဝက်လောက်အန်ထွက်နေတယ်။ 

အမေ့နို.ကြီး ၂ လုံးကား ကျုပ်မှာ အသက်ရှုကြပ်ချင်သလိုလို၊ အရက်နံ့၊ ချွေးနံ့၊ ပေါင်ဒါနံ့နဲ့ ရေမွှေးလက်ကျန် အနံ့တို့ ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ အမေ့ကိုယ်နံ့နဲ့ အိစက်တဲ့နို့အုံကြီးထဲ နှာခေါင်းမြုပ်နေတဲ့ ကျုပ်အဖို့ ဒီလောက်ထိကပ်နေတဲ့ မရဲ့ အထိအတွေ့ အနံ့အသက်ကြောင့် ကျုပ်သွေးသား ရိုးတွင်ခြင်ဆီထဲက ပွက်တက်ပြီး တဏုာခိုးတွေများ ထွက်လာသလား မသိ။

ကျုပ်အောက်က ကောင်က အငြိမ်မနေပဲ ထလာပါလေရောဗျို့။  ကြည့်ဦးလေဗျာ..။ ကင်းဆိုက်နို.ကြီးထဲနှာခေါင်း နှစ်ခံထားရတာ၊ ခင်ဗျားတို့ ရော အဲ့ဒီလိုဆိုရင် မထောင်ပဲနေမလား၊ ပြောကြည့်…။

ဟုတ်တယ်၊ အရင်က၊ အမေက ကျုပ်နဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ် အဲ့ဒီလောက် မနေဖူးဘူး။ အမေ ကျုပ်ကို ဖက်ခဲ့နမ်းခဲ့ဘူးတာကြာ ကြာလှပြီ၊ လူပျိုပေါက်စလောက်က နောက်ဆုံးပဲ ထင်တယ်။ အိမ်မှာ ဖက်လှဲတကင်းအရောတဝင် ပွတ်သပ်ပြီး မနေဖြစ်ခဲ့တာကြာပေါ့။ 

ဒီနေ့မှ အမေလဲ အရက်အရှိန်ကြောင့်လား မသိ။ (ဟုတ်မှာပါ၊ တစ်ခါမှ အဲ့လောက်သောက်တာ မတွေ့ဖူးဘူး) အမူအရာတွေသွက်၊ ပြောင်ချော်ချော် ရွှတ်တွတ်တွတ်နဲ့ ကျုပ်ကိုကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျီစယ်နေတာလေ။ 

ခက်တာက ကျုပ်က အမေကို အခွင့်ရရင် ကိုင်မယ်လို့ စိတ်အကြံရိုင်းတွေနဲ့ အကွက်ချောင်းနေတဲ့ ကာလမှာမှ အမေက ဒီလိုဆွဲလားရမ်းလား လာလုပ်လို့ ကျုပ်ကောင်က မနေနိုင်မထိုင်နိုင် နိုးလာပြီလေ၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ 

" ဟားဟားးးး အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ်က ပဲမြစ်လောက်ဆိုတော့၊ နင့်ကစ်အသစ်လေးကကောဘယ်လောက်ရှိလို့လဲဟ" 

အစအနောက်သန်ပုံရတဲ့ အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဝင်မွှေပြန်ရော။

" ဟား..ဟားး ဒါကတော့ မုန်လာဥလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့၊ ဒီမှာကြည့်" 

ရုတ်တရက် ကျုပ်ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာမှမကာလိုက်နိုင်ခင် အမေက ဇိုးကနဲဇတ်ကနဲ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဟား...သေရော။ 

" အမလေးတော်.."

အမေက သူငယ်ချင်းတွေကို နောက်ရင်း သဏ္ဍာန်လုပ်သရုပ်တူအောင် ဖမ်းအကိုင်ပြလိုက်မှာ တကယ်ပဲမိမိရရကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့ အမေမျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားပြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတာကို သတိထားလိုက်မိသဗျို့။ လွှတ်ကနဲလဲ အော်လိုက်တယ်။

ဘယ့်နှယ်ဗျာ..အောက်ကကျုပ်ကောင်ကြီးက အမေထင်သလိုရှုံ့မနေပဲ ထောင်နေနှင့်ပြီလေ၊ အဲ့ဒီတော့ ကိုင်မလွဲကြီးပေါ့။

အမေမျက်လုံးဝိုင်းပြီး လန့်သွားတာကို ကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေက ဟာသလုပ် သရုပ်ဆောင်တယ် ထင်သလား မသိ၊ တဝါးဝါးနဲ့ကို ပွဲကျနေတာ။ အမေလဲ အိန္ဒြေပြန်ဆယ်ပြီး ချော်လဲ ရောရောထိုင် အရှက်ပြေလိုက်ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ လိုက်ရောရယ်ပြီး.. 

" တော်ပြီဗျာ..အမေကလည်း အရမ်း အနောက်သန်တာပဲ၊ ကျနော် အိမ်သာဖက် ရှူးသွားပေါက်လိုက်ဦးမယ်" 

ဆိုပြီး ထလစ်လာခဲ့ရတယ်။ တော်ကြ ာအများရှေ့ဟိုကောင်က ငေါက်တောက်ကြီး ထလာပြရင် အခက်။ 

" ဟဲ့..အိကြာ..နင့်သားတော့ ရှက်သွားပြီ..ဟား ဟားးးး" 

နောက်မှာရယ်သံတွေ ကျန်ခဲ့တယ်။ 

ကျုပ်တကယ်ပဲ အိမ်သာဖက် ပြေးလာတာပါ။ အမေ့ကို ပြောခဲ့သလို ရှူးပေါက်ချင်လို့ မဟုတ်၊ ထောင်နေတဲ့အကောင်ကြီးကို ဖြေဖို့…၊ ကျုပ် ဂွင်းတစ်ချီ ကောင်းကောင်းဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ ခုနက သွေးဆူထလာတဲ့အထိအတွေ့။ အမေ့ နို့အုံအိအိကြီးနဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ အမေ့လက်ဝါးနုနုလေးရဲ့ အရသာကို ပြန်ခံစားပြီး နဂိုကထဲက အမေ့ကို စိတ်မှန်းထားတာတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး ပုံကြီချဲ့တွေးလို့ စိတ်ကူးထဲမှာ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ လိုးပစ်လိုက်တယ်။ 

" အမေရယ်..အမေ့ကို ရရင် သားတကယ်လိုးချင်တယ်ဗျာ..."

.......................................................

အဲ့ဒီညက အားလုံး ရွဲပြဲနေကြတာပေါ့၊ ညဉ့်အတော်နက်မှလူစုခွဲကြတယ်လေ။ ဒါတောင် လူကြီးပိုင်းတွေက မနက်ဖြန် မင်္ဂလာ အခမ်းအနားရှိလို့ မထနိုင်ပဲရှိကြမယ် နားကြတော့ဆိုပြီး အတင်းအိပ်ခိုင်းကြလို့၊ အဝေးကလာသူတွေကို ဆွေမျိုးတွေ အသီးသီးအိမ်တွေမှာ ဝေစုခွဲနေရာချပြီးအိပ်စေတယ်။

ကျုပ်နဲ့အမေလဲ အမေ့ကြီးတော်ကြီး တစ်ယောက်အိမ်မှာ အိပ်ဖို့ နေရာရကြတယ်။ ဧည့်သည်များတော့ ကျုပ်တို့ သားအမိတင် မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ထပ် လေးငါးခြောက်ယောက်လဲ ဒီအိမ်ပေါ်မှာပဲ၊ အိမ်ကခြေတံရှည်အိမ်ကြီးတွေ။

ကျုပ်နဲ့အမေက အတွင်းခန်းလေး တစ်ခန်းမှာနေရာရတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ချည်း မဟုတ်ဘူး တခြားအပျိုကြီး ညီအမလဲ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နေရာပေးရတော့ အခန်းနံရံတစ်ဘက်စီမှာ နှစ်ယောက်စီ ပူးပူးကပ်ကပ်ပေါ့၊ တော်သေးတယ်။ ရာသီဥတုကချမ်းလို့၊ ပူရင်ဂန့်ပြီ..။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်အကြိုက်ဖြစ်သွားတယ်၊ အမေနဲ့ လုံးထွေး အိပ်ရတော့မယ်လေ။ အကြာကြီးစောင့်စားလာရတဲ့ အခွင့်အရေး...။ 

အစောပိုင်းက ရေးခဲ့သလို အမေကလွှတ်ပြီး သောက်ထားတော့ ပြဲနေပြီ။ ဘာမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဒီအိမ်ပေါ်ရောက်အောင်တောင် ၂ ယောက်လောက်က အတင်းတွဲတင်ခဲ့ရတယ်။ အမေ့ကို နေရာချပြီးတော့ ဒေါင်းသွားပြီ၊ ညကလဲ အတော်ချမ်းနေပြီ၊ အပျိုကြီး ၂ ယောက်လဲ မရှေးမနှောင်း ဝင်လာပြီး သူတို့ဘက် နံရံကပ်ပြီးအိပ်ကြတော့တယ်။ 

အမေက နံရံဘက်မျက်နှာပြုပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်မောကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အမေ့ဘေး အသာဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကျုပ်ဘက်ကို ကျောပေးထားတာပေါ့။ ကျုပ် အမေ့နောက်က အသာလေး သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ဒူးလေးကွေးပြီး ဖင်နောက်ပစ်ထားတော့ အမေ့ဂျော ကားကားကြီးက ကျုပ်ဖက် ပြူးထွက်နေတာပေါ့။

ကျုပ်အမေတို့ အမတို့က ဖင်ကြီးမျိုးတွေဗျ။ အိုးကြီးတစ်လုံးတစ်လုံး အိပြီးကားနေတာ။ ဒါကြောင့်လဲ ကျုပ်မှာအမတွေ ညီမတွေကိုရအောင် ကြံပြီးတဲ့အပြင် အမေကိုပါ တက်မှန်းရလောက်အောင် ဏှာတွေ ထလာခဲ့ရတာပဲလေ။ 

ဖက်ထားတဲ့ အမေ့ကိုယ်လေးက နွေးအိနေတယ်။ တစ်ဘက်က အပျိုကြီး ၂ ယောက်ဘက် တစေ့တစောင်းကြည့်တော့ ငြိမ်နေကြပြီ၊ အိပ်ပဲ ပျော်သလား၊ မှိန်းပဲနေကြသလားပဲ၊ လွတ်တော့ မလွတ်လပ်ဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့် အမေနဲ့ ဒီလိုဖက်အိပ်ရတဲ့ အခွင့်အရေးက ရှာမှရှားဆိုတော့ ဘယ်လိုအလုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်ရမလဲပဲစဉ်းစားရတယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့လေ အလှူအိမ်ဆိုတော့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာလဲ လူတွေနဲ့ဆိုတော့ မီးစင်ကြည့်ကပြီး ထိမ်းလုပ်ရမှာပေါ့၊ တဆုံးတစ မလုပ်နိုင်တောင် မျှော်လင့်ထားခဲ့ရတဲ့ ချစ်မေကို ကပ်ထိုးလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ လက်တနှိုက်လေးပဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်နိုင်ခဲ့အစပျိုးနိုင်ခဲ့ရင် တော်ပါပြီ။ 

" အမေ..အမေ.." 

အမေ့ လက်မောင်းလေးကို ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပြီး လှုပ်ပြီး မတိုးမကျယ်အသံလေးနဲ့ အမေ့နားနားကပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်နှိုးကြည့်တယ်၊ အမေ အသက်ရှူမှန်မှန်နဲ့ပဲ ငြိမ်နေတယ်၊ မနိုးဘူး။ 

နောက်ဘက် ပြန်လှည့်ကြည့်တော့လဲ ဟို ၂ ယောက်က ငြိမ်နေကြပြီ။ ဟောက်သံလေးတွေတောင် ကြားနေရတယ်။ ကျုပ်တို့ကို ပေးထားတဲ့ ခြုံစောင်ကြီးကို ဖြန့်လိုက်ပြီး ကျုပ်နဲ့ အမေတို့၂ယောက်စလုံးကို လွှမ်းပြီးခြုံလိုက်တယ်။ အမေ့ကို နောက်က ဖက်ထားရာကနေ လက်မောင်းကို ကျော်ပြီး အမေ့နို့အုံကြီးတွေပေါ်လက်တင်လိုက်တယ်၊ 

ဂျက်ကက်ကို အသာဟပြီး တီရှပ်ပေါ် လက်တင်မိတော့ တီရှပ်သားပါးပါးအောက်က နို့အုံအိအိကြီးကို လက်နဲ့ မိမိရရကြီးကိုင်မိပြီ၊ အမှန်တော့ တကယ်လို့ နိုးလာရင်လို့ တွေးပြီး သတိထားပြီး စတက်ဘိုင်စတက်သာလုပ်နေရတာ။ အမေက တကယ်ဒေါင်းသွားပါပြီ။ နှမြောတယ်ဗျာ ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူတွေရှိနေလို့စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လုပ်လိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး။ စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဝုန်းလိုက်ရရင်၊ ခြေတံရှည်အိမ်နဲ့ဆိုတော့စဉ်းစားသာကြည့်၊ ဟီးး....။ 

နို့အုံကို ကိုင်မိပေမယ့် တီရှပ်အပေါ်ကဆိုတော့ အသားကို ပီပီပြင်ပြင်ကိုင်နယ်ဖို့က နောက်က လက်ကျော်ပြီး၊ တီရှပ်ခပ်ကြပ်ကြပ်ကို လည်ပင်းဆွဲဟပြီး နှိုက်ရမှာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။ ဒါနဲ့ အမေ့ဂျက်ကက်ကို နောက်ကနေပြီး ခါးကတဆင့် တဖြည်းဖြည်း လှန်တင်လာလိုက်တယ်။

ဂျက်က က်ခါး အထက်ရောက်သွားတော့ တီရှပ်ကို ဖိဝတ်ထားတဲ့ ထမီကိုအသာလေးဖြုတ်လျှော့ပြီး တီရှပ်ကိုပါ ဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေ့ ဗိုက်သားလေးတွေကို ကိုင်မိပြီ။ အမေက ဗိုက်ပူ၊ အဆီထူ၊ ပုံပျက်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ၄၀ ကျော် ကလေး ၃ ယောက် အမေ ဆိုတော့ လဲဗိုက်ခေါက်က ရှိသင့်သလောက်ရှိတာပေါ့၊ မထူမပါး အနေတော်လေးပါ။

အမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကို တရွရွ ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ ပွတ်ပေးရင်း ချက်တွင်းလေးကို တွေ့တော့ နှိုက်ပြီးကလိလိုက်သေးတယ်။ သေချာတယ် ။ အမေ့ဆီကတော့ ဘာမှတုန့်ပြန်မှုမလာဘူး။ ဗိုက်သားကနေ ဆန်တက်တော့ ဘရာအောက်စကို စမ်းမိတယ်၊ 

အမေ မနိုးတော့တာ သေချာနေတော့ ခပ်ရဲရဲပဲ ဘရာအောက်ကို ဆွဲနှိုက်လက်သွင်းလိုက်တော့ အိစက်နေတဲ့ နို့ကြီး ၂ လုံးကို အသားအတိုင်း အစိမ်းလိုက်ကိုင်မိလိုက်ပါပြီ။ 

နို့အုံကျိုလကျနဲ့နယျနရောကနေ လက်ညှိုးလက်မလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးနေမိတယ်။ အမေ့ဆီက ညည်းသံလိုလို အသံခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲ တောင်လာသလိုပဲ။ အား ဒါအခုကျုပ်ကစားနေတာ အမေ့နို့ပဲ၊ ကျုပ်အမေအရင်းရဲ့ နို့ကြီးတွေ၊ ကျုပ်စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

အမနဲ့ညီမရဲ့ ပစ္စည်းတွေ ကိုင်တုန်းကတောင် ဒါလောက် ရင်မခုန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အခု ဘယ်လို မှန်းပြောမပြတတ်တဲ့ ဖီလင်ကြီး။ လက်ထဲက နူးအိနေတဲ့ အရသာ၊ မာတောင်တောင် အသီးလေး ၂ လုံး။ အို... အမေရယ်...အမေပေးတဲ့ အရသာ သား ရင်တွေခုန်လိုက်တာ။ 

လက်က အမေ့နို့တွေကို စိတ်ကြိုက် ကောင်းကောင်း ကစားနေတုန်း နောက်ကို ပစ်ထားတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကို ကျုပ်ပေါင်နဲ့ကပ်ခွလိုက်ပြီး ထောင်ထနေပြီဖြစ်တဲ့ ဒုတ်ကြီးနဲ့ ကပ်ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်ထမီ အပြင်ဘက်ကဆိုတော့ ကျုပ်အားမရတော့ဘူး။ 

အဲဒီတော့ စောင်အောက်ကနေပဲ အမေ့ထမီအောက်စကို လှမ်းစမ်းပြီး တဖြည်းဖြည်း လိပ်တင်လိုက်တယ်။ ခါးနားထိ ရောက်လာတော့ အမေ့ ဖင်ဆုံအသားစိုင်ကြီးတွေကို စမ်းမိပြီ။ တကယ်လို့ အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ၊ စောင်ခြုံကြီးသာ ခွာခွင့်ရရင် အမေ့ရဲ့ထမီမရှိတဲ့ ဖင်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရမှာ၊ ဘယ်လိုကြီးနေမှာပါလိမ့်၊ အို..ဖွေးဖွေးကြီးပဲ နေမှာပေါ့။ 

ကျုပ်က ထမီလိပ်တင်လိုက်လို့ လွတ်လပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို နေရာအနှံ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်က ပေါင်ကို အသာဆွဲမြှောက်ပြီး နဲနဲဟသွားတဲ့ ဖင်ကြားထဲ ကြိုးစားပြီး လီးကိုထောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်၊ အသားထူထူ ဖင်ကြားမြှောင်းကြီးထဲ ပွတ်ဆွဲမိတာကလွဲပြီး လိုရင်းကို မရောက်သေးဘူး။ 

ဒါနဲ့ပဲ ပေါင်ကြီးကို ရနိုင်သလောက် မြှောက်ဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ဝကိုစမ်း၊ အသားကုန် ကပ်ဆောင့်သွင်းမယ်လို့ ကြံလိုက်တုန်းမှာပဲ၊ ဟိုဘက်ကို စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကျုပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက အပြိုကြီးက ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးပြီး ဒီဘက်လှည့်လာတော့ ကမန်းကတန်း ကိုယ်ရှိန်ပြန်သပ်လိုက်ရတယ်။ အခြေအနေကတော့သိပ်မပေးတော့ဘူး။ 

ဒီတော့ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပဲ မသိမသာမြှောက်ပြီး ဖင်ကြားထဲ လက်ထည့် အဖုတ်အုံကို စမ်းမိတော့လက်ခလယ်ထည့်ပြီး လက်နဲ့ပဲ ကြိတ်ပြီးကလိုင်းပေးနေလိုက်တော့တယ်။ အခုမှ လက်စဝင်တော့ စောက်ခေါင်းက ခြောက်နေတုန်း၊ တော်သေးတာပေါ့ ။ စောစောက စိတ်စောပြီး အတင်းသွင်းရင် ဝင်မှာမဟုတ်သေးဘူး။ အတင်းအားသုံးရင် လှုပ်ရှားမှုများပြီး အကုန်နိုးကုန်မှာ သေချာတယ်။ 

ကျုပ်လဲ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကို ကလိုင်းရင်း၊ စောက်စိကို ဖိချေပေးရင်းနဲ့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး စောက်ခေါင်းလဲ ရွှဲလာတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်ခလယ် လက်ညှိုး၂ချောင်းပူးပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ကစားပြီးလက်နဲ့ လိုးပေးနေလိုက်တာ အသံတွေ တစွိစွိတစွပ်စွပ်ထွက်လာတယ်၊ လက်တစ်ဘက်ကလဲ နို့ကိုကောင်းကောင်နယ်တုန်း။ 

အမေလဲ ပေါင်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ပါးစပ်ကလဲ တဟင်းဟင်း ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ကျုပ် အားရပါးရ ကစားလို့ကောင်းနေတုန်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိ ကုန်သွားလိုက်တာ၊ အောက်ဘက်ဝင်းထဲက အချက်အပြုတ် အဖွဲ့တွေ၊ အပြင်အဆင်အဖွဲ့တွေရဲ့ အသံတွေကြားလာရပြီး၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကြတော့၊ အိမ်ပေါ်ကလူတွေလဲ နိုးတဲ့လူ နိုးကုန်ကြပြီ။ 

အမေကတော့ အမူးရှိန်ကြောင့် ဆက်အိပ်နေတုန်း။ အပျိုကြီးတွေလဲ နိုးလာတော့ ကျုပ်လဲ ဟန်မပျက်၊ အမေ့ကို ထမီတွေ အင်္ကျီတွေပြန်ဆွဲချ၊ နေသားတကျဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေး၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးပြန်မှိန်းပြီး တွေးနေတာ၊ ဒီနေ့ည ကျုပ်အမေ့ကို ခိုးနှိုက်ခိုးကိုင်ရတာ မမေ့နိုင်လောက်အောင် ရင်ခုံစရာကောင်းတဲ့ ဖီလင်တခုပဲ၊ စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းနဲ မှေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ 

............................................................................................................................

ကျုပ်တို့ သားအမိ မိုးကောင်းကောင်းလင်းမှပဲ နိုးကြတယ်။ မင်္ဂလာပွဲတောင် စတော့မယ်၊ ကမန်းကတန်းရေပတ်တိုက် (ချမ်းလွန်းလို့ မနက်စောစော ရေမချိုးနိုင်ဘူးဗျ) အဝတ်အစားတွေလဲပြီး သူတို့ တောင်ပေါ်ရိုးရာဓလေ့အရ မင်္ဂလာပွဲ အစီအရင်လုပ်တာတွေကို လိုက်ကြည့်ကြတယ်။ 

တတ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ လူတွေဗျို့ ။ မင်္ဂလာအစီအရင်တွေ အစဉ်အတိုင်းလုပ်ပြီး ကျွေးမွေးပွဲစတာနဲ့ အားလုံးလိုလို မနက်မိုးလင်းကထဲ ကသောက်လိုက်ကြတာ၊ အကုန်ယိုင်ထိုးနေကြတာ၊ သူတို့ကြည့်ရတာပျော်ဖို့တော့ ကောင်းသား၊ အမေလဲ ဘယ်အညံ့ခံမလဲ ထပ်ကစ်တာပေါ့။ 

ကျုပ်ကတော့ ထပ်မသောက်တော့ဘူး၊ ပွဲပြီးရင် ကားမောင်းပြန်ရမယ်လေ၊ ဒီက အရက်တွေလဲ ကိုနဲ့ကီးမကိုက်ဘူး။ အမေကတော့ မနေ့ညက ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သိပုံမရဘူး၊ မသင်္ကာဖြစ်ပုံလဲ မရှိဘူး။ ရွာရောက်တုန်း သောက်လိုက် ဟားလိုက် အရသာယူနေတာ နေ့တဝက်ကျိုး ပွဲသိမ်းတော့ စိုက်နေပြီ။ 

ပြန်တဲ့လူတွေလဲ ပြန်ကုန်ပြီ၊ အမေ့ အမျိုးတွေက ဒီပုံစံနဲ့ မပြန်ဖို့ ဒီမှာပဲ တစ်ညထပ်အိပ်ဖို့ ဝိုင်းပြောကြတယ်။ ကျုပ်က မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး၊ အိပ်လဲ မနေ့ညကလို အဆင်ပြေမှောမဟုတ်ဘူး၊ မဆတ်တငံ့ကြီး ဖြစ်ဦးမှာ။

ကျုပ်ကလဲ အကြံနဲ့ဆိုတော့၊ ကျုပ်သောက်မထားကြောင်း၊ ကားမောင်းပြန်ဖို့ စိတ်မပူဖို့ အကြောင်း၊ အိမ်မှာလဲ အလုပ်ကိစ္စတွေ ဆက်သွယ်ထား တာတန်းလန်းကျန်နေလို့ မပြန်မဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး အမျိုးတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး အတင်းပြန်ခဲ့တယ်။ 

အမေဆို ခေါင်းစိုက်ပြီး ထိုင်ရက်အိပ်ပျော်နေတာ အမျိုးတွေကို ထပြီး နှုတ်တောင်မဆက်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျုပ်လဲ အမေ့ကို ကားပေါ်ပွေ့တင်၊ ကူရှင်ကို နောက်လှန် အလိုက်သင့်ထိုင်ခိုင်ပြီး ခါးပတ်ပတ်ပေးထားလိုက်တယ်။

ကျုပ်ကားမောင်းထွက်လာပြီး၊ မြို့နယ်မြို့လေးကို ပြန်ဖြတ်လို့ မိနစ် ၄၀ နီးပါးမောင်းလာပြီးတဲ့ အချိန် အမေ့ဘက် ငဲ့ကြည့်တော့ အမေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးကို အိပ်ပျော်နေပြီ၊ ကျုပ်လမ်းဘေးကားရပ်လို့ ရမယ့်တစ်နေရာမှာ ရှာရပ်ပြီး၊ အမေ့ကို ခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လိုလှုပ်နှိုးနှိုးမနိုးဘူး။ 

ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အချိန်ကာလ အတော်ကြာကထဲက နက်နက်ရှိုင်ရှိုင်းဆန္ဒရှိခဲ့ပြီး စောင့်စားလာခဲ့ရတဲ့အခွင့်အရေး ဒီနေ့တော့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ရောက်လာပြီလေ။ 

ကျုပ်ကားကို ဆက်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးပဲမောင်းလာခဲ့ပြီး ဘေးဘီကို သတိထားကြည့်လာခဲ့တယ်။ လူသူနဲ့ နည်းနည်းဝေးပြီး တော်ရုံ လူတကာမျက်စိသတိမထားမိလောက်တဲ့ ခပ်ကွယ်ကွယ်လမ်းဘေးက လမ်းကျဉ်းလမ်းသွယ်လေးတွေကို ရှာကြည့်နေတာ။ 

ကျုပ်လမ်းညာဘက်မှာ အထဲကို ချိုးဝင်သွားတဲ့ လမ်းကျဉ်းလေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ဒီနားပတ်ဝန်းကျင်က ရွာသားတချို့ရဲ့ တောင်ယာစိုက်ခင်းထဲ ဝင်တဲ့လမ်းဖြစ်မယ်၊ ခေါင်းထဲမှာ အိုင်ဒီယာရသွားပြီ၊ ဒီရာသီက တောင်ယာသိမ်းအပြီး နားချိန်လေ။ ဒီနားတစ်ဝိုက် ဘယ်သူမှရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ 

ကျုပ်လမ်းကျဉ်းထဲ ချိုးလိုက်ပြီး မောင်းဝင်လာခဲ့တယ်၊ အတော်ပဲ တောင်ယာလုပ်ချိန်က ထော်လာဂျီတွေဝင်ထွက်ထားတော့ လမ်းကထင်သလောက် မဆိုးဘူး။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် ဘယ်ညာမှာ သစ်ပင်အုပ်တွေချည်းပဲ။ တောကလေးထဲ ဝင်သွားရသလိုပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ 

ကျုပ်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လာလိုက်တာ တောင်ယာတဲ အလွတ်တခုတလေများ အရံသင့် တွေ့ရမလားလို့။ အထဲကို တော်တော်နက်နက် ဝေးဝေးမောင်းဝင်လာခဲ့မပေမယ့် ထင်သလို ဘာတဲမှမတွေ့ရပဲ၊ တောသာ ထူသထက်ထူလာတယ်။ 

ခဏကြာ ဆက်မောင်းလာမိတာ့ ကားပြန်ကွေ့လို့ ရမယ့်မြေကွက်လပ်ကျယ်လေး တွေ့ရတယ်။ မြက်ခင်းလေးလို ဖြစ်နေတာ။ အမှန်တော့ အဲ့ဒီကွက်လပ်လေးကို အုပ်မိုးနေတာ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၊ အာပင်ကြီးမှန်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြောမပြတတ်ဘူး။ 

လှတော့လှတယ်၊ တော်တော်လဲ အရိပ်ကောင်းတဲ့ အပင်။ အပင်ကြီးရဲ့ လောင်းရိပ်အောက်မှာမို့ တခြားအပင်တွေ သိပ်မပေါက်ပဲ ကွက်လပ်လို ဖြစ်နေတာကိုး။ ပတ်ဝန်းကျင်က အေးပြီးလေလေးတ ဖြူးဖြူးနဲ့။ နေရာလေးကြည့်ပြီး သဘောကျတာနဲ့ ကျုပ်လဲ ကားကို စက်သတ်ရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့် ဆင်းကြည့်တယ်၊ အရေးအကြောင်းရှိ ကာကွယ်လို့ရအောင် ကားထဲ အသင့်ထည့်ထားတတ်တဲ့၊ သုံးဆင့် ဆွဲထုတ်လိုရတဲ့ စတီးတုတ်ကို ကိုင်ဆင်းလာပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လျှောက်ကြည့်ပြီး အကဲခတ်တယ်။ 

အရပ်လေးမျက်နှာ လျှောက်ကြည့်ပြီးတော့ သေချာသွားတာက ဒီနေရာ ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက် လူသူတော်ရုံရောက်လာဖို့ ခဲယဉ်းတယ်ဆိုတာပါပဲ။ ကျုပ်အတွက် အခြေအနေကတော့ ပေးနေပြီလေ။ 

ကျုပ်လဲ ကားဆီ ပြန်လျှောက်သွားပြီ းအမေ့ဘက်က တံခါးကိုဖွင့် အမေ့ကို လှုပ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုး မနိုးဘူးဗျို့၊ ကျုပ်အမေ့နို့ကြီးတွေ ကိုင်ပြီးနှဲကြည့်တယ်၊ တုပ်တုပ်မလှုပ်ဘူး၊ အမေ့ပေါင်ဂွကြား စမ်းနှိုက်ပြီး ပွတ်ကြည့်တော့လည်းနေမြဲပဲ။ 

ကျုပ် ဘေးဘီဘယ်ညာ တစ်ချက်ထပ်ကြည့်သေးတယ်။ ဘယ်သူမှ မလာနိုင်တာကတော့ သေချာနေပါပြီ။ ဒါနဲ့ပဲ ကားနောက်ဖုံးထဲကနေ၊ ကားထဲ အမြဲထည့်ထားလေ့ရှိတဲ့ ခေါက်လို့ရတဲ့ မြက်ဖျာလေးကို ယူလိုက်ပြီးမြက်ခင်းပေါ်ဖြန့်ခင်းလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ အမေ့ကို ကားထဲက အသာလေး ပွေ့ချီယူလာခဲ့ပြီး ဖျာပေါမှာအိပ်ရက်ကလေး ချပေးထားလိုက်တယ်။ အမေကတော့ အမူးသောက်ပြီး လုံးဝဒေါင်းနေတာ သေချာပါတယ်။ ကျုပ်အချိန် သိပ်မဖြုန်းတော့ဘူး၊ ခါးအောက်စကနေ စပြီး အမေ့အင်္ကျီကိုလှန်တင်လိုက်တယ်၊ ဒီမနက်မင်္ဂလာပွဲ တက်ထားတော့ ဇာပန်းဖောက် အင်္ကျီရွှေအိုရောင်လေး မပွတပွကို ဝတ်ထားတော့ လှန်တင်ရတာလွယ်တယ်၊ အင်္ကျီကိုရင်ခေါင်းအထိပင့်တင်လိုက်တော့ ဝင်းနေတဲ့ အမေ့ဗိုက်သား ဖြူလွလွလေးကနှုတ်ဆက်တယ်။ 

အနက်ရောင်ဘရာစီယာ အောက်က ရုန်းကြွတက်နေတဲ့ အမေ့နို့အုံကြီးတွေက ဖွေးဥနေတာပဲ၊ အိုးးးလှလိုက်တာအမရော။ 

ကျုပ်အမေ့ခါးအောက် လက်လျှိုပြီး ဘရာဂျိတ်လေး ၂ ခုကိုဖြုတ်လိုက်တော့ တင်းတင်းစည်းမထားတဲ့ အမေ့နို့တွေပြေလျော့သွားပြီ၊ အင်္ကျီနဲ့အတူ ဆွဲတင်လိုက်တော့ နို့ကြီး ၂ လုံးက လွတ်လပ်စွာ ခုန်ဆင်းလာတယ်။ 

မနေ့ညက မှောင်ကြီးထဲမှာ ရမ်းစမ်း၊ ရမ်းကိုင်၊ ရမ်းနှိုက်ရတော့ လက်ကသာ ကိုင်လိုက်ရ၊ ဒါပေမယ့် အလှတရားကို မမြင်လိုက်ရဘူး၊ အခုတော့ မျက်စိတပြည့် တဝကြီး အားရအောင်ကြည့်ရပြီ။ 

အမေက အသက် ၄၀ ကျော် ကလေးအမေ ဆိုပေမယ့် နို့ကတခြား အအိုမိန်းမတွေလို တွဲရွဲကျမနေဘူး၊ မာမာ တင်းတင်း တုန်တုန် အိအိ အနေအထားမှာပဲ ရှိနေတာတွေ့ရတယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အညိုရောင်သန်းနေပြီ၊ ဒါပေမယ့် တောင်ပေါ်သူ၊ အသားဖြူဆိုတော့ ဖျော့ဖျော့လေး၊ အရောင် ရင့်ပြီး မဲမနေဘူး။ 

အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပြတ်ပြတ်ထင်ထင် မြင်ခွင့်ရတာ ကျုပ်အဖို့ ဒါပထမဆုံးပဲ။ အိမ်မှာအမေ့အတွင်းသားတွေကို လှစ်ခနဲ၊ ဝှစ်ကနဲတောင် အင်မတန် မြင်ရခဲတယ်၊ 

အမေက အဝတ်အစား သိပ်ပြီးတော့ သိုသိပ်တာ။ ရေချိုးဖို့ ထမီရင်ရှားရင်တောင်မှ သဘက်တစ်ထည် ထပ်ခြုံပြီးမှရေချိုးခန်းထဲဝင်တာလေ။ 

ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ၊ အမေ့နို့တွေကို ကုန်းစို့ပလိုက်တော့တယ်၊ ဘယ်နို့ကို စို့ရင်း ညာနို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ဖျားလေးတွေကြားဖွဖွလေး ဖိပွတ်ချေလို့၊ နို့အုံလေးကျိုရှရှညှဈလို့...၊ ပြီးတော့...ဘယ်..ညာ..တလှည့်စီ..တလှည့်စီ...၊ 

ကျွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..ပလွတ်...ပလပ်..ပလပ်.. 

ဒါလောက် စို့နေလဲ အမေကတော့ နိုးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲဆိုတော့ အမေက ဖဲသား ဘေးကွဲ ပတ်ထမီကို ဝတ်ထားတယ်။ 

ကျုပ် အမေ့ခြေတစ်ဘက်နဲ့ ဒူးတစ်ဘက် ဆွဲထောင်လိုက်တော့ ထမီဘေးကွဲကြားက အမေ့ပေါင်ကြီးတွေ ပြူထွက်လာတယ်။ တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေဗျာ။ ကျုပ်အမေ့ ပတ်ထမီကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ 

ပေါင်လေးမ၊ ဖင်လေးကြွ ဆွဲထုတ်ပြီး ဘေးနားမှာပုံလိုက်တယ်။ ခါးမှာ အသားကပ် ပင်တီအနက်ရောင်လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ အခု အမေတကိုယ်လုံးနီးပါး ကျွတ်သွားပြီ၊ အင်္ကျီနဲ့ဘရာကလည်ပင်းနားမှာ၊ အောက်ပိုင်းမှာက ပင်တီပါးလေးတစ်ထည်ထဲ၊ နို့ကြီးတွေပေါင်ကြီးတွေက အဖွေးသား။ 

အားလားလား... သွားရည်တတောက်တောက်ကျတယ်ဗျို့...။

နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ ပင်တီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ အမေ့ရဲ့ လှပတဲ့ သုံးထောင့်ပုံ လယ်ကွက်လေးပေါ်လာပြီဗျာ။ ပေါင်ကြားမှာ ဖားခုံညှင်းကြီးလို ဖောင်းဖောင်းကြီး။ စောက်မွှေးကမရှိသလောက်ပါးပါးလျားလျားပဲ။ 

မကြမ်းမနု၊ လွန်ရောကျွံရောရှိ အပင်သုံးလေးဆယ်လောက်ပဲ ရှိမယ်။ အဲ့ဒီတော့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အလှကိုပြတ်ပြတ်ထင်ထင် မြင်နေရတာပေါ့။ မုံပေါင်းဖောင်းဖောင်ကြီး အလယ်ကနှုတ်ခမ်းသားပိပိ ၂ ခုကြားကပွင့်ဖတ်လွှာ တွန့်တွန့်မလိပ်တလိပ်နဲ့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးက သသာပြူကြည့်နေတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းသား အားလုံးဆုံရာ အပေါ်ထိပ်မှာတော့ စောက်စိပြူးပြူးချွန်ချွန်လေး။ ကျုပ် အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းကိုမြှောက်၊ ဘေးကားလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်အပ်ပြီး ကိုင်ပစ်လိုက်တော့တယ်ဗျာ။ မွှန်နေပြီ မရတော့ဘူး။ 

အမေ မနေ့က အလာခရီးကနေ ရွာရောက်ကထဲက ရေမချိုးဖြစ်သေးဘူး၊ မနက်ကလဲ ချမ်းလို့ရေပတ်ပဲတိုက်တယ်၊ အိမ်သာ တက်ရင်း အဖုတ်တော့ ဆေးရင်ဆေးမှာပေါ့၊ အခုကျုပ်ဘာဂျာကိုင်လျှာထိုးပြီးအားရပါးရလျက်တော့ ညှီအောက်အောက် အနံ့လေးတော့ရှိတယ်၊ ကျုပ်ရွံရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ ဒီအနံ့ အသက်ကပဲ ကျုပ်လီးကိုပိုတောင်စေတယ်၊ ပြောသားပဲ၊ မွှန်နေပါပြီဆို။ 

အမေက လူကသာနှိုးလို့မနိုးတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေးလို့ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ အော်တို လိုက်လာပြီ၊ သဘာဝပဲလေ ဖိုဓာတ်နဲ့တွေ့တော့ အသွေးအသားတွေက အလိုလိုအလုပ်လုပ်တာ။ 

ကျုပ် အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျုပ်အမတွေ၊ ညီမတွေကို လုပ်တုန်းကထက် ပိုပြီးရင်ခုန်၊ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ အမှန်ပဲ။ အားရအောင်ဘာဂျာပေးပြီးတော့မှပဲ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်၊ အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းအစွမ်းကုန်ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားဝင်နေရာယူ၊ ဖွားဘက်တော်ကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့တဲ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။ 

ပွိ..ပလိ...စွပ်.. 

စောက်ခေါင်းက ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့် အရည်တွေ ရွှဲနှင့်ပြီးဆိုတော့ အားသိပ်မစိုက်ရပဲ ဝင်သွားပါတယ်။ (ဒါ..ဒါ..လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်၂၀ကျော်လောက်ကကျုပ်ကို ဒီလောကကြီးထဲ မွေးထုတ်ခဲ့ဘူးခဲ့တဲ့ အပေါက်ကြီးကိုကျုပ်ပြန်လုပ်မိနေတာပါလား!)

ကောင်းလိုက်တဲ့ ခဏတာ အချိန်လေးပဲဗျာ၊ နင့်ကနဲ၊ နွေးကနဲ၊ ရင်ထဲမှာသိမ့်ကနဲ....၊ အမေက လုံးဝဒေါင်းနေတော့ ဘာတုန့်ပြန်ချက်မှ မပေးနိုင်ဘူး၊ ဆီလီကွန် ရုပ်ကြီး လုပ်နေရသလိုကိုဖြစ်နေတာ၊ ဒီတော့ စတဲင်းဒတ် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံနဲ့ပဲ အမေ့ကို ကိုင်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့စဉ်းစားကြည့်လေ။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က စိတ်တအားလာနေ၊ ထန်နေပြီဖြစ်လို့ ဘာတုန့်ပြန်မှုရှိရှိ မရှိရှိ မညှာတမ်း အသားကုန်ဆောင့်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောက်..ဖောက်..စွိ ဇွိ..ဒုတ်..ဒုတ်.. 

နောက်ဆုံးတော့လဲ အကြောတွေက ထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျုပ်လရည်တွေ ဒလဟော အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်တဏှာအရှိန်နဲ့ လီးကို အမေ့စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးစွန် ထိုးနှစ်ဖိပြီးစိုက်ချထားလိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ထိပ်က အမေ့သားအိမ်ဝထောက်ပြီး တိုက်မိနေတယ်လို့တောင် ခံစားရတယ်၊ 

အမေ့ စောက်ခေါင်း နံရံကြွက်သားတွေကလဲ ကျုပ်လီးကို မြှော့လို ဆွဲစုပ်ပြီး အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေသလိုပဲ၊ ကျုပ်အမေ့ပေါ်မှာ ဖက်ပြီး တော်တော်ကြာအောင် မှောက်လို့နေတယ်၊ ပြီးမှခေါင်းထောင်ပြီးအမေ့မျက်နှာပန်းလျလျလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက မဟတဟ၊ ကျုပ်အသည်းယားလာလို့ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မက်မက်မောမော တရှိုက်မက်မက်အကြာကြီး နမ်းနေမိတယ်၊ ဒါအမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိုနဲ့မ၊ ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမလို ပထမဆုံး နမ်းမိခြင်းပဲ။ အမေကတော့ အခုထိမနိုးသေးဘူး။

ကျုပ်အမေ့ကို အတော်ကြာအောင် စိမ်ပြေနပြေထိုင်ကြည့်နေပြီးတော့မှ ကားထဲက ရေသန်ဗူးနဲ့ တစ်သျှူးတွေယူပြီး အမေ့အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး၊ အဝတ်အစားတွေကို ပုံမှန်ဟန်မပျက်ပြန်ဝတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ 

အမေ့ကို ဒီအတိုင်းဆက်အိပ်နေစေပြီး ကျုပ်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတပတ် လျှောက်ကြည့်ပြန်တယ်၊ အားလုံးပုံမှန်ပဲ။ အဲဒီအချိန်မှာ အမေကျုပ်ကို လှမ်းခေါ်သံကြားလိုက်ရတယ်၊ အမေနိုးလာပြီပဲ။ 



 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>