Configure Page List

Thursday, August 10, 2017

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ရှောင်ဖော်ဇိုး

အခန်း ( ၃ )

ကျနော်နှင့် မမအေး သို့မဟုတ် ပထမဆုံး သင်ခန်းစာ

တနေ့ကျတော့ ညနေပိုင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေတုန်း ပွဲစားက လှမ်းခေါ်တယ်။ စမ်းချောင်းဘက်မှာ ဆိုင်ပြစရာ ရှိတယ်ဆိုလို့ သောက်လက်စ တန်းလန်းနဲ့ ထထွက်သွားရတယ်။ ကျနော့ကို ချိန်းတဲ့ ပွဲစားနဲ့တွေ့ပြီးတော့ သူက နောက်ထပ်တစ်ယောက်ကို ထပ်ခေါ်တယ်။ နယ်ခံပွဲစားလို့ ခေါ်မလား မသိဘူး။ အဲဒီတစ်ယောက်က လိုက်ပြပေးမှာတဲ့။

ခဏလောက်စောင့်ပြီးတော့ ရောက်လာတယ်။ အရပ်ခပ်ပုပု ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက အရမ်းကြီး လှလှပပ မရှိပေမဲ့ အဲ ကျနော့ စိတ်တွေ ဖျောင်းခနဲ့ ထကြွသောင်းကျန်းပြီး အလိုလို လောင်တီးသွားတယ်။

ဟုတ်တယ် ကျနော် သူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတာပေါ့။ ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ မိန်းမကို ပြန်တွေ့ရတာပါ။ မမအေးရယ်လေ။ စိတ်တွေက ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ကျနော်က နယ်မြို့လေးမှာ စတိတ်ကျောင်းတက်တုန်းအချိန်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေမရှိတော့တာမို့ ကျနော်က အဘိုးတို့ အိမ်မှာနေရတယ်။

အိမ်မှာဆို ကျနော်ရယ် အဘိုးတို့မိသားစုဖြစ်တဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ သူ့သမီး ကျနော့ အစ်မဝမ်းကွဲရယ် စုစုပေါင်းလေးယောက်ရှိတယ်။ အဒေါ်က အိမ်ထောင်ကွဲနေတာ။ ဒီလိုတွေပြောလို့  ကျနော်ရှေ့ဆက်ရေးမှာ incest တွေလို့ ထင်မနေနဲ့ ဦးဆရာသမားရေ။ ကျနော့အဒေါ်တွေအစ်မတွေနဲ့တကယ့် မိသားစုတွေပါ။ ဇာတ်လမ်းက တခြားသပ်သပ်လာမှာ ကိုယ့်ဆရာရဲ့။

အဲဒီတုန်းက ကျနော့အသက်က ဆယ့်သုံးလေးနှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ ဟဲဟဲ ဆရာသမား တခုခုကို သတိရသွားတယ်မလား။ 

ဟိုတခါ မမစိမ်းကို အသက်ပြောတုန်းက နှစ်ဆယ့်သုံးဆို လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆိုတော့ မောင်ဖိုးဇော်ရယ် မင့်အသက်က ကိုးနှစ်ဆယ်နှစ်လောက် မဟုတ်ဘူးလား ဆိုပြီး မေးတော့မယ် မဟုတ်လား ။ တကယ်တော့ အဲဒီတစ်ယောက်ကို ကျနော်က နည်းနည်း ပလီလိုက်တာပါ။ 

သူနဲ့ ကျနော် က ကွာလှ နှစ်နှစ် သုံးနှစ်ပေါ့။ အကြင်နာတွေများ ပိုမလား ဆိုပြီး မောင်လေး လုပ်လိုက်တာ။ ထားပါ အဲဒါတွေက အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျနော့ ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်ဆက်ဦးမယ်။ ဒီလိုဗျာ သတင်းကျွတ်ကျောင်းတွေပိတ်တော့ ကျနော်က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရွာကို လိုက်သွားတယ်။ အလည်သက်သက်ပါ။ အဘိုးနဲ့ အစ်မတို့ သားအမိက ရန်ကုန်သွားကြတယ်။ 

ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အဘိုး မျက်လုံး ဆေးခန်းပြရင်းနဲ့ ခွဲရမှာမို့ ဆိုပြီး ရက်ကြာသွားတာ။ ကျနော်က အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ရော။ အဲဒီအချိန်မှာ အစ်မ သူငယ်ချင်း မမအေးက အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ သူက ဒီလိုပဲ လာလည်နေကြ။ အရင်တုန်းက တမြို့ထဲပေမဲ့ နောက်ပိုင်းပြောင်းသွားကြတော့ တခါတခါမှ ရောက်လာတာ။ 

လာရင်လည်း တပတ်ဆယ်ရက် နေပြီးမှ ပြန်တယ်။ အိမ်သားတပိုင်းလိုဖြစ်နေတဲ့သူ မို့ သူရောက်လာတာ ကျနော် ပျော်တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ဟိုဟိုဒီဒီစိတ်တွေ မရှိသေးပါဘူး ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ထမင်းချက် ဟင်းချက် အိမ်စောင့်ပေးမယ့် သူလာတယ်ဆိုပြီး ပျော်တာ။ ကျနော်လည်း လေကြောရှည်နေလိုက်တာ ဆရာသမား စိတ်ဝင်စားမယ့်နေရာ ကို မရောက်နိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ တခြားကိစ္စတွေဖယ်ဗျာ၊ မတိမ်းမစောင်း ဗိန်းဘောင်းနဲ့ လိုရင်းကိုဆက်ရရင်ဖြင့်..

အိမ်မှာ မမအေးရယ် ကျနော်ရယ် နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုပြီး လည်း မတွေးမသလို ညဘက်လည်း နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာလို့ မတွေးမိတဲ့ ကျနော်ဟာ ကျောင်းအဆင်း အိမ်ကို မပြန်သေးပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘောလုံးသွာကန်ပြီး တော်တော်နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပါတယ်။

ပြန်ရောက်တော့ မအေး ချက်ထားပေးတဲ့ ထမင်းစား၊ အိမ်စာလေးဘာလေး နည်းနည်းပါးပါးလုပ်ပြီး တန်းပြီးတော့ အိပ်ပါတယ်။ နောက်တနေ့ မနက် အိပ်ယာထတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ကျနော့ ဇာတ်ကြီး ခိုင်ပြီး အုန်းလွဲသလို ဖြစ်နေပါရော။ အိမ်မှာလဲ အကူအညီတောင်းစရာ မမအေးပဲ ရှိတာမို့ သူ့ကိုပဲ အော်ခေါ်ရတယ် ။

“ မမအေး . .ရေ.လာပါဦး  ..  ဒီမှာ ကျနော် ဇာတ်ကြီး ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး”

မမအေး အထဲကထွက်လာပါတယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ခန်းတင် အိပ်နေတာပါ။ အိမ်မှာက အိပ်ခန်းရယ်လို့ သပ်သပ်မရှိပဲ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း က အဘိုးအိပ်တဲ့ ကွပ်ပျစ်နားမှာ ပဲ အိပ်ယာခင်းပြီး ကျနော်က အိပ်တယ်။ အစ်မနဲ့ အဒေါ်က အိပ်ခန်းနဲ့ အိပ်တာမို့ မမအေးက သူတို့ အခန်းထဲမှာ အိပ်တာပါ။

“ ဟဲ့ ငဖြိုး. .  ဘာဖြစ်လို့လဲ”

မမအေး က ကျနော် အိပ်နေတဲ့ ဘေးနားကို တင်ပြင်ခွေပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ ကျနော့ ဇတ် ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး လှုပ်လို့ မရတော့ဘူး အုန်းလွဲတာလား မသိဘူး”

“ အောင်မလေး ငဖြိုးရယ် နင်ကလဲ အသည်းငယ်တတ်လိုက်တာ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ဇာတ်ကြောတချက် နှစ်ချက် ဆွဲပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်ကဘယ်လို ဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာ အပ်ရက်သားဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်ကျမှ ကျနော့ကောင်က စပြီး ဖျောင်းခနဲ ဖြစ်တာပါ။မမအေးဆိုတာ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမ၊ သွေးသားတော်ဆက်မှု မရှိတဲ့သူ။ ကျနော်နဲ့ ဘာမဆို ဖြစ်လို့ရလိုက်တဲ့ အနေအထားဆိုတာ ကို စပြီး သတိရသွားတယ်။

မိန်းမ အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးသေးတဲ့ လူပျို ရိုင်းကလေးအတွက် မိန်းမတယောက်ပေါင်ပေါ်မှာ မှောက်နေရင်း ဖြစ်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေဟာ ခုနဖြစ်တဲ့ အကြောညှပ်တာလား အုန်းလွဲတာလား မသိတဲ့ အခြေအနေကို လုံးဝမေ့လျော့သွားတာပါပဲ။

မမအေးကလည်း အခြေအနေကို သာယာနေပုံရပါတယ်။ ကျနော့ကို ဇာတ်ကြောဆွဲပေးနေရာကနေ နှိပ်ပေးနေတာနဲ့ မတူပဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ကျနော့ မျက်နှာကလည်း ဘယ်အချိန်ကဘယ်လို ရောက်သွားမှန်းမသိပဲ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ သူ့ပေါင်တွေကြားကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။

သူ့ပေါင်ကြားထဲကနေ ကျနော် အသက်ရူလို့ မဝဖြစ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှူနေရတယ်။ အင်းအားပြင်းပြင်း မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ကျနော့ရဲ့ ထွက်လေဟာ သူ့ရဲ့ အကွဲကြောင်းဝလေးကို ထိသွားနိုင်သလား ကျနော် မသိဘူး။ကျနော့ မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ အနက်ရောင်အကွက် တရုတ်ပိတ် ထမီအောက်မှာ ပင်တီလှလှလေးတထည်ရှိနေသလား မရှိဘူးလားဆိုတာလည်း ကျနော် မသိဘူး။ 

အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော် သိတာက သူကို တအား ဖက်ထားလိုက်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကနေ ထထွက်လိုက်ရမှာ အရမ်းကြောက်နေတယ် ဆိုတာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့ ဆုတောင်း မပြည့်ပါဘူးဗျာ။ သူက ကျနော့တင်ပါးကို ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်တယ်။

“ ကဲ ငဖြိုးရေ . . သက်သာပြီမလား

ဇိမ်ခံမနေနဲ့တော့ နင်ကျောင်းသွားရဦးမယ်  ရေချိုးတော့”

ကျနော်လည်း ရှက်တက်တက်နဲ့ အိပ်ယာသိမ်း၊ မျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီး ကျောင်းကိုတန်းသွားတော့တာပဲ။ မနက်စာတောင် မစားခဲ့မိဘူး။ ကျောင်းဆင်းတော့ ဘယ်ကိုမှ သဝေမထိုးတော့ပဲ အိမ်ကိုတန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မမအေးက မနက်က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ပုံနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ အနည်းဆုံး ဇတ်နာသေးလား ဘာလားတောင် မမေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဇာတ်လမ်းက ဆက်ချင်နေတာ ဘယ်လိုဆက်ရမှန်း မသိဖြစ်နေရော။ တဖြည်းဖြည်းမှောင်လာတော့ အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်၊ စာလည်း နည်းနည်းကြည့်ပြီး အဘိုးကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ သိုင်းဝတ္တု ဖတ်နေလိုက်တယ်။စာဖတ်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ စိတ်က မမအေးကို နည်းနည်းမေ့သွားပါတယ်။

သတိရလို့ လှည့်ကြည့်တော့ သူက ကျနော် အိပ်နေကြနေရာမှာ အိပ်ယာလေးခင်းထားတာတွေ့တယ်။ အောင်မာ လူပုံကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကိုယ့်ဆရာ။ သြော် ..  သူက ကျနော့ထက်တော့ လေးနှစ်လောက်`ကြီးတယ်ဗျ။ ဆယ့်ရှစ်ဆယ့်ကိုး အရွယ်ပေါ့။

ကျနော်လည်း စာအုပ်လေး ဘေးချပြီး သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ့ဘေးနားကို ဘယ်လိုသွားရမှန်း မသိဖြစ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒီအတိုင်း လုံးလားထွေးလား ရှိနေကြပေမဲ့ အခုက ကျနော်က အကြံသမား ဖြစ်နေတာကိုး။

ခဏနေတော့မှ သူက

“ ငဖြိုး . . မောင်လေး …မမအေးကို နည်းနည်းလောက် နင်းပေးပါလား မမ အကြောတက်နေလို့”

အင်း . .  အခု ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့မှ အကြံသမားက ကျနော် မဟုတ်ဘဲ သူဖြစ်နေလား မသိဘူး။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဝိုင်းစဉ်းစားပေးပါဦး။

သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖျာလေးပေါ်မှာ ဝမ်းလျားလေးမှောက်လို့ အနင်းခံဖို့ စောင့်နေလေရဲ့။ သူ့အပေါ်ကနေ တက်နင်းပေးနေရင်း ဘယ်လိုမျိုး  အစပျိုးရင် ကောင်းမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေမိတယ်။ စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်း နဲ့ အချိန်သာကုန်သွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ မလုပ်ရဲဘူး ဖြစ်နေတယ်။နင်းနေရင်းက နည်းနည်းကြာလာတော့

“ တော်တော့ ကိုဖြိုး၊ မမသက်သာသွားပြီ ကျေးဇူပဲ”

ကျနော့မှာ ကော့မစ်စာအုပ်တွေထဲကလို တိန်ကနဲတောင် မြည်သွားသလိုပဲ။ ဘာလုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး။ နောက်ဆုံး အဘိုး ရဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ကို ပြန်သွားပြီး စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ စာသာဖတ်နေတာ စိတ်ကတော့ ဘယ်ပါတော့မလဲ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ မမမအေးရဲ့ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ပဲ လေ့လာနေရတာပေါ့။အဲဒီအချိန်မှာ မမအေးကနေပြီး ကျနော့ကို

“ ကိုဖြိုး မအိပ်သေးဘူးလား … လာခဲ့လေ .. မမနားကို”

ဆိုပြီး လှမ်းခေါ်တာရုပ်ရှင်သာ ရိုက်ပြလို့ရမယ်ဆိုရင် ကျနော် က ဒီအခန်းကို အဘိုးရဲ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကနေ ခေါင်းအုံးလေးဆွဲလို့ မမအေး ဘေးကို ဖျက်ခနဲ ချက်ခြင်း ရောက်သွားတယ်ဆိုပြီး ရိုက်ပြမှာပါ။

တကယ် သူ့ဘေး ဝင်အိပ်တော့ မမအေးက ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး နံရံကိုသာ မျက်နှာမူထားပါတယ်။ ကျနော်က သူ့ကို ဘေးကနေ ဖက်ထားသလို မျိုး (အသားတွေကို မထိပဲ) နံရံတွေဆီလက်ထောက်ထားလိုက်တယ်။ မမအေးက ကောက်ကာ ငင်ကာ အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိပေမယ့် ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘူး။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို တင်းတင်း ချလိုက်တယ်။

“ မမ”  …

“ မမ”

“ ဟင်”

ကျနော့ဘက်ကို ပြန်မလှည့်ပဲ ဟင်လို့ထူးတယ်။

“ ဒီဘက်လှည့်လေဗျာ”

အဲလို ပြောလိုက်တော့ ချက်ခြင်း လှည့်လာတယ်

“ ပြော . . ဘာလဲ”

“ မမကို နမ်းချင်လို့”

ပြောပြီး ချက်ချင်း သူ့မျက်နှာ နား ကပ်လိုက်တော့ သူက ရှောင်ထွက်သွားတယ်။

“ ဟဲ့ ငဖြိုး . .  နင် ဘာစကားပြောတာလဲ...ငါက နင့်အစ်မ သူငယ်ချင်းနော်   တော်တော် အိပ်တော့ . . တကယ် ပဲ မပြောလိုက်ချင်ဘူး။ ငါက နင်တစ်ယောက်ထဲမို့ သနားလို့ လာအိပ်ပေးတာ . . တော်တော် အကြောထောင်နေတယ် ဟုတ်လား”

ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲ သွားတဲ့ ရာသီဥတုကို ကျနော် နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ခုန မတိုင်ခင် အခြေအနေအထိကို ကျနော် အခြေအနေ တော်တော် ကောင်းနေခဲ့တာ မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆရာရယ်။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီ အတွေ့အကြုံ ကြောင့်ပဲ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်အထိ ငြင်းဖို့ (စိတ်ထဲတကယ် ပါတာမဟုတ်ဘု) ကြိုးစားကြတာရယ်။ တချို့ ကိစ္စတွေဟာ ခွင့်တောင်းဖို့ မလိုဘူး ဆိုတာရယ်ကို ကောင်းကောင်း သဘောာ ပေါက်ခဲ့ရတယ်။

“ မမအေးရယ် သား . . သား တောင်းပန်ပါတယ် . . နောက်ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူးနော်”

အဲဒီတုန်းကတော့ တကယ် လန့်သွားတာပါ။ လူကြီးတွေကို ပြန်တိုင်ရင် သောက်ရှက်က ဗြန်းဗြန်း ကွဲမှာလေ။ဒီတော့ ခုနက ယူလာတဲ့ ခေါင်းအုံးလေး ဆွဲကာပဲ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပြန်ရောက်လေသတည်းပေါ့ဗျာ။ ကြိုးစားပြီး အိပ်ပေမယ့်လည်း အိပ်မပျော်ဘူး။ မမအေးလည်း အိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ ခဏနေတော့ မမအေးဆီကနေ အသံကြားရတယ်။

“ ငဖြိုး မောင်လေး . . ဒီနားလာ...ကလေးလိုပဲ နေရင် မမအေး ဘေး ပေးအိပ်မယ်”

ရာသီဥတုက ချက်ခြင်း ပြန်ကောင်းသွားသလိုကြီးမို့ ကျနော် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း နဝေတိန်တောင်နဲ့ မမအေး ဘေးနားကို ရောက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှ မပြောပဲ ဘေးနားမှာ ခွေခွေလေး လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မမအေးက ဘေးနားမှာ ဒီအတိုင်းလှဲလို့။

စိတ်တွေက တအားဖြစ်နေပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလဲ မသိဘူး။ နောက်ဆုံး လက်တဘက်ဘက်ကို မမအေးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကို တင်လိုက်တယ်။ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရှိဘူး။

အိုခေ။

နောက်တဆင့်တက် ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲ့ပြီး ဗိုက်ပေါ်က လက်ကို မမအေးရဲ့ ခါးထိရောက်အောင် ထားပြီး ဖွဖွလေး ဖက်လိုက်တော့လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ကျနော် သူနဲ့ မျက်နှာချင်း အနီးကပ်ဆုံး ဖြစ်အောင် နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့နှုပ်ခမ်း နဲ့ ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတွေကို အနီးဆုံး ဖြစ်အောင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ နှာခေါင်းနဲ့ နှုပ်ခမ်းတွေပေါ်မှာ မမအေး ရဲ့ ထွက်လေတွေ လာတိုက်ခတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလေတိုးသံဟာ ကျနော့် ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံကို မကျော်လွှားနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။နောက်ဆုံး ကျနော် အသက်အောင့်ပြီး နှုပ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ထားလိုက်ရော။

၁ စက္ကန့်

၂ စက္ကန့်

၃ စက္ကန့်

...

...

...

၁၀ စက္ကန့်

ကျနော့ အပေါ်နှုပ်ခမ်းကို မမအေးရဲ့ လျှာအဖျားလေးနဲ့ လာဆော့ကစားတာကို ခံစားသိနဲ့ သိလိုက်တယ်။တဖြည်းဖြည်း မမအေးရဲ့ လျှာက ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတစုံလုံးရဲ့ နေရာအနှံ့ကို ရောက်ဖူးပြီးသွားပြီ။ အဲဒီ မမအေးရဲ့ လျှာကို ကျနော်က စိတ်မရှည်တော့ပဲ ဆွဲပြီးတော့ ငုံထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ ပါးစပ်ထဲမှာ မမအေးရဲ့ လျှာကို အလုပ်ခဏပေးထားပြီးတော့ ကျနော့ လျှာက မမအေး ပါးစပ်ထား ဝင်ရောက်သွားပြန်ရော။ ဘတပြန် ကျားတပြန် လျှာလျှာခြင်း စစ်ခင်းနေပေမဲ့ မမအေးဟာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားတုန်းပါ။ ခဏလေးနေတော့ ကျနော်က မမအေးရဲ့ နို့တွေပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာရောက်သွားပြီ။ အပါ်ကနေ ကျနော့ မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ မမအေးက အောက်မှာ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်မထားဘူး။

ကျနော့ အတွက်မို့ ဝတ်မထားတာလား သူ့ဘာသူ ညအိပ်ရင် ချွတ်အိပ်နေကြမို့ ချွတ်ထားတာလား ဆိုတာကတော့ သူပဲ သိမှာပါ။ မမအေးဝတ်ထားတဲ့ သင်တိုင်း ပေါ်ကနေပဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာနဲ့ လိုက်ကလိတော့မှ မမအေး မျက်လုံးလေးပွင့်လာတယ်။

“ မမအေး ကျနော် နို့စို့ချင်တယ်..သင်တိုင်းကြီး လှန်လိုက်”

“ ဟင် .. .”

“ အောက်ကို စောင်အုပ်ထားလေ. . . ကျနော် နို့လေးပဲ စို့မှာပါ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်လည်း သင်တိုင်း အရှည်ကို အောက်ကနေ လှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်  ဖြစ်သွားတဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာ။ တကယ်တမ်းက ကျနော့ အစွမ်းအစ က အဲဒီမှာ ကုန်ပါတယ်။ ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်တတ်တော့ သလို ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်ရဲတော့ဘူး။

ဘာမှ ဆက်မလုပ်တတ်ဘူး ဆိုပေမဲ့ ဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသိလို့ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတုန်းက အသိက မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ား လုပ်ရင် ဗိုက်ကြီးတတ်တယ် ဆိုတာမျိုးလောက်ပဲ ယျေဘူယ သိထားတော့ မတော် ပြသနာ တက်မှာ ကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ။

အဲဒီအချိန် အဲဒီအရွယ် က ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ဇာတ်ကားတွေအတိုင်း မမအေး  ပစ္စည်း နီတာရဲကို ပါးစပ်နဲ့ လုပ်လို့ ရသေးတယ် ဆိုတာ သတိရလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ပဲ သူ့ခြေရင်းနား စောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်ပြီး စောင်ကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့

“ မောင်လေး . . ကိုဖြိုး . .ပါးစပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့လေ . . ဘုန်းနိမ့်မယ်”

အဲဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ ကလေးလိုပဲ တွေးပြီး အလျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဟင်းဟင်း.. အခုတော့ ဘယ်ရမလဲ။ တွေ့တော့ တွေ့အုန်းမှာပါ။

သူက ပြောပြော ဆိုဆို ကျနော့ကို လှမ်းဆွဲတယ်။ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ပြန်ထလိုက်ပြီး မမအေး ဘေးမှာ ပြန်လှဲနေလိုက်ရော။နှုပ်ခမ်းခြင်း နမ်းလိုက်၊ နို့စို့လိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေရင်းက မမအေးက ကျနော့ ကောင်လေးကို လာကိုင်တယ်။

“ မောင်လေး ဟာက အကြီးကြီးပဲ နော်” တဲ့

တကယ်က အဲလောက်လဲ မကြီးပါဘူး။ သူ့ဟာသူ စိတ်ထင်ရာ လျှောက်ပြောတာနေမှာ။ပြီးတော့ ကျနော့ကို စပြီး ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးတယ်။

“ ကောင်းလား”

“ အင်း . .”

အဖုတ်လေးပေါ်ကို လက်တင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့ကို ကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ မမအေး ရဲ့ လက်တွေက ရပ်သွားတယ်။ ချွဲကျိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် လျှောက်ကစားလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မမအေးက ကျနော့ ကို ဖက်ထားရော။ 

တတ်သလောက်မှတ်သလောက် အဝနားက အစိလေးကို ဖိလိုက် ညှစ်လိုက် ပွတ်လိုက် နည်းမျိုးစုံလုပ်ပေးနေရင်းက ခဏလေးလည်း ကြာရော ကျနော့ကို ဖက်ထားတဲ့ မမအေးရဲ့ လက်တွေက တင်းသထက် တင်းလာတယ်။  ကျနော့ကို သူ့အားရှိသလောက် ဖက်ထားတာနဲ့ တူပါတယ်။ ကျနော့ လက်ကတော့ မရပ်သွားသေးဘူး။

“ မောင်လေး ..  ကိုဖြိုး တော်ပြီ .. မမကို မလုပ်ပေးနဲ့တော့”

ဆိုတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ သူ့လက်က ကျနော့ ပေါင်ကြားထဲ ပြန်ရောက်လာပြီး တခါပြန် ကွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။ ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် အပြီးမှာတော့ ကျနော်လည်း မခံနိုင်တော့ပဲ အရည်တွေ တလဟော ထွက်လာပြီး ပြီးသွားရတယ်။

“ ကောင်းတယ်မလား”

“ ဟုတ်”

“ ရေသွားဆေး . .ပြီးရင်အိပ်တော့”

ကျနော်လည်း ထပြီးတော့ ရေဆေး။နောက်တော့ မမအေး ဘေးဝင်လှဲ ပီး သူ့ကို ဖက်ပြီးတော့ အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နောက်တနေ့ မနက်ရောက်တော့ ဘာလို့မှန်း မသိ ။ သူ့ကို မျက် နှာချင်း မဆိုင်ရဲတာနဲ့ မနက်စာတောင် မစားပဲ ကျောင်းကို ထွက်လာလိုက်တယ်။

ညနေ ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့ ပြန်ရောက်လာပြီ။ အဲဒီတော့ မမအေး နဲ့ ဘာမှ ဆက်မဖြစ်ရတော့ဘူး။နောက်သုံးလေးရက်လောက်နေတော့ မမအေးလည်း သူ့ မြို့ သူပြန်သွားတယ် ။ကျနော် အတန်းတင် စာမေးပွဲ မဖြေခင်မှာပဲ မမအေး ယောကျ်ားယူသွားပြီလို့ သတင်းကြားပါတယ်။ နဂိုထဲက အစီအစဉ်ရှိလို့လား ကောက်ခါငင်ကာ ဖြစ်သွားတာလား ဆိုတာကတော့ ကျနော် မသိပါဘူး။

သူ့ မင်္ဂလာဆောင်လည်း ကျနော် မလိုက်ရပါဘူး။ နောက်ပိုင်းလဲ ကျနော်နဲ့ က အဆက်အစပ် မရှိလို့ မမအေး နဲ့ မဆုံဖြစ်တော့တာ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ကြာခဲ့တဲ့ ဒီနေ့ အထိပါပဲ။ အဲဒီမမ အေးက ကျနော့ကို အိမ်လိုက်ပြပေးမဲ့ ပွဲစားက ချိန်းထားတယ် ဆိုတဲ့ သူ ဖြစ်နေတယ်။ မမအေးက ကျနော်တို့ နားကို ရောက်လာတယ်။ကျနော် ကို ခေါ်လာ တဲ့ ပွဲစား အဒေါ်ကြီးက

“ ကဲ သန္တာရေ . .  သမီး ပြောထားတဲ့ ဗဟိုလမ်းက အခန်းလေ မြေညီ ၁၅ ပေ ခန်း .. .. အဲဒါ လေး ကြည့်မလို့”

သြော် မမအေး ရဲ့ နာမည်က မသန္တာအေးပါ . . ကျနော်က တော့ အစ်မ ခေါ်သလို လိုက်ခေါ်ရင်း နဲ့ မမအေး ဖြစ်သွားတာ။ သူ့ကို တော်တော် များများက သန္တာလို့ပဲ ခေါ်ကြတာကိုး။

“ ဟဲ့ နင် .  ကို ဖြိုး မဟုတ်လား . . ”

“ မမအေး က မှတ်မိသားပဲ . . ကျနော်က အဝေးကြီးထဲက မှတ်မိနေတာ။ မမအေး ကျနော့ကို မှတ်မိပါ့မလား မသိဘူးဆိုပြီး စောင့် ကြည့်နေတာ”

“ အောင်မာ . .  မသိပဲ နေမလား..နင့်ရုပ်ကြီး ခွေးချီသွားတောင် မှတ်မိတာကို”

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပွဲစားအဒေါ်ကြီးက

“ သြော် . . သန္တာတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် သိနေကြတာလား ..ဒါဆို လည်း အဆင်ပြေတာပေါ . .”

ကျနော် တခုခု ပြန်ဖြေဖို့ ပြင်နေတုန်းမှာပဲ မမအေးက

“ အသိမဟုတ်ဘူး အန်တီသောင်းရေ . . ကျမတို့  မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေမတွေ့ကြတာ နှစ်နဲ့ ချီပြီး ကြာနေတာ”

သူအဲဒီလို ပြောတဲ့ အချိန်မှာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး။ ကျနော့ အောက်က ကောင် က ဖျောင်းကနဲ ထောင်လာတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့တယ်။

……………………………………….

လိုက်သွားကြည့်တဲ့ အခန်းက မဆိုးပါဘူး။ အိမ်က တိုက်သစ်။ ဘယ်သူမှ မနေသေးဘူး။ ကျနော်က သဘောကျတယ်။ ဒါပေမယ့် မမအေးက အချက်ပြလိုက်လို့ ပွဲစားအန်တီကြီးကို ချက်ချင်း ခေါင်းမညိတ်ပဲ စဉ်းစားချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန် မှာပဲ အန်တီကြီးဆီ ဖုန်းဝင်လာတယ်။ သူ့ယောက်ျား အလုပ်မှာ မူးလဲတယ် ဆိုလား ဘာလားမသိဘူး ချက်ချင်း ပြန်သွားပြီး မမအေးကို အခန်းငှားတဲ့ ကိစ္စ လွှဲပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျနော် နဲ့ မမအေး ပဲ တိုက်ခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။

ကျနော် က မမအေး နဲ့ စကားတွေ အမျှင်မပြတ် ရှေးဖြစ်ဟောင်းတွေ နောက်ကြောင်းပြန်ပြီး တော်ကီဖုတ်ကြတာပေါ့ဗျာ။ ကျနော့ အစ်မအကြောင်း၊ အဖိုးဆုံးတဲ့အကြောင်းတွေ။ ပြီးတော့ သူ့အကြောင်းအတွေ။ကိုယ့်ဆရာ နည်းနည်းတော့ ပျင်းနေမလားပဲ ခဏလေးပါဗျာ။ လာပါ့မယ်။

သူက လက်ရှိ တယောက်ထဲ၊ ယောက်ျားနဲ့လည်း ကွဲသွားပြီတဲ့။ ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပေါ့ ။ ငယ်ငယ်တုန်းက အတွေ့အကြုံကလည်း ရှိ လက်ရှိလည်း အိုကေ ဆိုတော့ ကျနော် မောင်ဖိုးဇော် တယောက် ဒီညတော့ မမအေးကို ဖုတ်ရတော့မယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့လေ။စကားတော့ ကျနော်ကပဲ စရတာပေါ့ဗျာ။

“ မမအေး”

“ ဟင်”

“ ကျနော်နဲ့ မမက အဲဒီနေ့က နောက်ဆုံး တွေ့တာနော်”

“ သေနာလေး နင်ဘာတွေးနေလဲ ငါသိတယ်နော်”

“ မမအေးကလဲ ဟဲဟဲ”

မမအေး က ကျနော့ကို တချက် မျက်စောင်းထိုးပြီးမှ

“ ဘာဟဲဟဲလဲ .. နင် ငယ်ငယ်ကလိုဆိုရင်တော့ ဘာမှ အဖြစ် ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး ဟာဟ”

“ အောင်မာ ကိုယ့်အစ်မ မို့ လို့ ညှာနေတာ ဒီအချိန် တခြားလူဆိုရင်တော့ ဟင်းဟင်း ”

“ ကဲပါ ငါက စတာပါ . . . နင်နဲ့ ငါနဲ့ ပြန်ဆုံပြီပဲဟာ နောက်နေ့ သပ်သပ်ချိန်းကြမယ်လေဟာ”

“ မရပါဘူး။ ကျနော်က ကိုယ့်ရဲ့ လက်ဦးဆရာမကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်နေတာ”

“ အာ . . ဒါ သူများအိမ်ကြီးလေ မကောင်းးပါဘူး ကိုဖြိုးရယ်”

“ ရပါတယ် . . ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့”

“ ကဲ ဒါဆို နင် မီးနီဖြတ်ရဲလားပြော”

“ အင်”

ကျနော် နင်သွားတယ် ။ ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ အခုမှ ထပ်သတိရတာက ကျနော့ဆီ စွပ်စရာ ဘာကွန်ဒုံးမှ ပါမလာတာပါပဲ။ ဒီတော့လဲ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်ပါတယ်။

“ အောင်မလေး ဖြစ်သွားလိုက်တာ ကြက်နာကြီး လည် လိမ်သွားတဲ့ အတိုင်းပဲ နေပါဦး နင့်ပစ္စည်း ကို ငါစစ်ဆေးမယ် ပြစမ်း ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ ခါးပတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ

“ နေဦးဟ ငါ ဒီနားမှာတော့ စိတ်မရဲဘူး ရေချိုူးခန်းထဲ သွားရအောင်”

ပြောပြောဆိုဆို သူကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ကျနော့ကို ခေါ်သွားပါတယ်။ အထဲရောက်တော့ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို တဝက်လောက် ချွတ်ပြီး ကျနော့ ပစ္စည်းကို ထုတ်ကြည့်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ။

“ ငယ်ငယ်က နဲ့ တခြားစီပဲဟာ”

“ ငယ်ငယ်ကနဲ့တော့ တူမလားဗျ”

“ အေးပါ ငါကလဲ သဘောပြောတာပါ”

ပြောလဲ ပြော ကျနော့ကိုလည်း ဒိုင်းခနဲ မျက်စောင်းထိုးတယ်ဗျ။ ပြီးတော့ မပြောမဆိုနဲ့ ကျတော့ရှေ့ ဒူးထောက်ချပြီး ကျနော့ လီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်ပါလေရောလား။ ထင်ထားပြီးသား ပေမယ့် တကယ်တမ်း မမအေး ကျနော့ကို ကောက်လွေ လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ရင်ထဲမှာ အေးခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ 

ကျနော့ အချောင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံပြီးတော့ စုပ်လိုက် စုပ်နေရင်းနဲ့က မှ ကွမ်းသီးခေါင်းကို သူ့ပါးစောင်ထဲ ထည့်ပွတ်လိုက် တခါတခါကျတော့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်းကမှ ထိပ်က အပေါက်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးဆွလိုက်လုပ်နေတာကိုယ့်ဆရာရေ။ငယ်ငယ်အ ကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိတဲ့ အခါ မှာတော့ စိတ်က တအားထန်လာပြီး ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရချင်ဖြစ်လာတယ်။

“ မမ . .  မမ”

မမအေးက ဘာမှ ပြန်မဖြေ။သူ့ပါးစပ်ထဲက  ကျနော့လီးကို အကျွတ်မခံပဲ ဘာလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။

“ ကျနော် ပီးတော့မယ် မမအေး စုပ်ပေးတာ တအားကောင်းလို့ မနေနိုင်တော့ဘူး ..ခဏလောက်ရပ်ဦး”

မမအေး ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားပြီး သူ့အလုပ်သူ ဆက်လုပ်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆရာသမားရယ် ကျနော်လည်း စိတ်ကို လျှော့ထားလိုက်ပြီး နည်းနည်း ခါးကိုင်းလို့ သူ့ရဲ့ ရင်ဘက်ထဲကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာ အောက်ထဲက မမအေး ရဲ့ ရင်သားတွေက ဟိုးအရင်တုန်းကလို ကျနော့ကို ရင်ခုန်သံ မြန်စေတုန်းပဲ

အဲ .. .

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော့ကောင် လုံးဝ ထိမ်းမရတော့ဘဲ အန်ချလိုက်တော့တာ။မိန်းမ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီမို့ လရေတွေက အားရ ပါးရ ထွက်နေပုံရတယ်။

မမအေးကတော့ ကျနော့ကောင်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ လုံးဝ ပြန်မထုတ်ပဲ လရည်တွေ ကို မြိုချပြီး အားရပါးရ ဆက်စုပ်နေတော့တာ။ ခဏနောက် ပါးစပ်ထဲမှာ ဇိမ်ခံနေရင်းက သူက အငယ်ကောင်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကို လျှာလေး နဲ့ ထိုးလိုက် တို့ လိုက် လုပ်နေလို့ ချက်ချင်း ပြန်တောင်လာတယ်။

“ အောင်မလေး ကိုဖြိုးရယ် နင့်ဟာက မလွန် လွန်းဘူးလား တော်တော့ ကိုယ့်ပစ္စည်း ကိုယ်သိမ်း ”

သူလည်း ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း အပြင်ကို ထွက်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ မမအေး ထွက်လာမှ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စကို မေးဖို့ သတိရတော့တယ်။

“ မမ ဒီအခန်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မယူရဘူးလား ဈေးးကြီးလို့လား”

“ အင်း နည်းနည်းဈေးးကြီးတာလဲ ပါတယ်၊ ပြီးတော့ နင် တခါထဲလိုက်ရင် ငါ ပွဲခကို သူများနဲ့ ခွဲစားနေရမှာပေါ့ နင့်ကို သပ်သပ် ငါရှာပေးမယ်”

“ ပြီးရော”

“ နေပါဦး နင် ဖုန်းဆိုင် ဖွင့်တာလား”

“ ဟုတ်တယ် . . ပြီးတော့ နေလည်း နေမှာ”

“ အေးပါ ငါရှာပေးပါမယ်.. လောလောဆယ်တော့ သွားတော့မယ် ငါ စိတ်မသန့်ဘူး အိမ်ရှင်က ငါ့ကို ယုံလို့ သော့ပေးထားတာ”

“ ဟုတ်”

“ နင့် ဖုန်းနံပါတ်ပေး”

ကျနော်က ပါးစပ်က ရွတ်ပြတော့ သူဖုန်းထုတ်ပြီး ခေါ်လိုက်လိုက်တယ်။ သူ့ နံပါတ် ကျနော့ ဖုံးထဲရောက်လာတေ့ ကျနော်လည်း Contact ထဲ ထည့်မှတ်လိုက်တယ်။

“ ကဲ နင်လည်း ပြန်တော့ ငါလည်းသွားတော့မယ်...နင့် အခန်းကိစ္စ ငါသေချာရှာပေးမယ်။ ငါက ဟိုဘက်နားလေးတင်နေတာ နောက်နေ့မှ ဖုန်းဆက်ပြီးလာခဲ့ ကြားလား”

အခုမှ သေချာ ကြည့်မိတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ ။ ကျနော့ မမအေးက ရှက်နေတာဗျ။ သူ့ဘာသူ မပြောမဆိုနဲ့ ကုန်းစုပ်တုန်းက သူမဟုတ်သလိုနဲ့ ဟီးဟီး။ ကျနော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ် နဲ့ လျှောက်သွားရော

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ဆရာမနဲ့ ကျနော်

အဲဒီ နားမှာပဲ ခုန မဝသေးတဲ့ ဘီယာ ကိုဆက်သောက်ဖို့ အနီးအနားက ဆိုင်တဆိုင် ဝင်ပြီး ဆက်သောက်။ ထမင်းတွေဘာတွေစားပြီးမှ Taxi လေး ငှားပြီးတော့ လက်ရှိတိုက်ခန်းကို ပဲ ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ 

ကံများမကောင်းချင်တော့ ငှားလာတဲ့ ကားက လမ်းမှာ သူများကို သွားတိုက်မိတယ်။ တကယ်က ကျနော့ ကားဆရာကြီးက အမှန်ပါ။ လမ်းသွယ်က နေ အတင်းထွက်လာတဲ့ ကားကို သွားတိုက်မိတာ။ ကျနော်လည်း ထားခဲ့ပြီး နောက်တစင်း ငှားရကောင်းနိုး ဆက်စောင့်ရကောင်းနိုး ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။

တဘက်ကားကတော့ မမကြီးတစ်ယောက် ပဲ။ ကားဆရာ နဲ့ စကားပြောနေရင်းက အခြေအတင်ဖြစ်လာလို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့  စိတ်ထဲမှာ ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေတယ်။ နည်းနည်း စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ ဆယ်တန်းတုန်းက စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆင်းပြီးတော့ ကူညီဖြေရှင်း။

အခြေအနေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်သွားပြီး ကျနော်က  ဆရာမ ဘက်က ဖြစ်သွားပြီး ကားဆရာကြီးကို ရန်လိုက်ဖြစ်။စကားများ။ နောက်ဆုံးတော့ ဆရာမ ကိုပဲ ဖျောင်းဖျ တက်စီဆရာကြီးလည်းလျော်ကြေးနည်းနည်းပါးရနဲ့ အဆင်ပြေသွားလေသတည်းပေါ့ဗျာ။

Taxi ဆရာကြီးက ကျနော့ကို ထားသွားတော့ ကျနော့မှာ ဒေါ်ကေသီမိုးကြီးနဲ့ ကျန်ခဲ့ရော။ တကယ်က ဆရာမ က ကျနော့ကို သေချာ မမှတ်မိလောက်ဘူးထင်တာ။ နှစ်တွေလည်း ကြာပြီကိုး။ အဲဒီတုန်းက သူကလည်း အထက်တန်းပြ ဖြစ်ခါစ။ ကျနော်တို့ အတန်းကို အချိန်ပိုင်းဝင်သင်ရတာ။ ဒါပေမဲ့ တီချယ်ဒေါ်ကေသီမိုးက ကျနော့ကို နာမည် ပါမှတ်မိနေတယ်။

“ ကျေးဇူးပဲ ဇော်ဖြိုးရယ် မင်းနဲ့ မို့လို့ မဟုတ်ရင် တီချယ် အ. .  အ . . ”

ဆရာမ က ပြောရင်းနဲ့ မူးပြီး လဲကျသွားတာ သတိတော့ မလစ်သေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမယ် မှန်း မသိဘူး။ လမ်းကလည်း လူ နည်းနည်းရှင်းတဲ့ လမ်းဖြစ်တဲ့အပြင် ညနက်စပြူလာပြီမို့ ဘေးမှာ လူတွေ အများကြီး မရှိပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကျနော်လည်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မစဉ်းစားနေတော့ပဲ ဆရာမကို ကားနောက်ခန်းထဲ ထည့် ပြီးတော့ သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး နီးရာဆေးရုံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။

ဆရာမက နှလုံးရောဂါတွေ ဘာတွေ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့လည်ပင်းခေါ်မလား ဇတ်ခေါ်မလား အဲဒီက အရိုးကျီးပေါင်း ကြောင့်မူးတာ။ အဲဒီကနေ မှ သတိမေ့သလို ဖြစ်သွားတာ တကယ်က မမေ့ဘူး။ ကျနော် သူ့ကားကို မောင်းလာရင်း အာရှတော်ဝင် ရှေ့ ရောက်ခါနီးမှာ သတိ ပြန်ရလာပြီး သူပြောပြလို့သိတာ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆရာမ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတာပေါ့ဗျာ။

ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပဲ ဒီဘဲ သေနတ်တွေ ထုတ်ပြနေပြီ ပစ်တော့မယ်လို့။ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ ကိုယ်ငယ်ငယ်က စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယ်ပစ်မှားရဲ မှာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါပေမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝင်းဝင်း ဆိုတော့လည်း . .  အင်း . . ။

ကားမောင်းရင်းက ဆရာမဒေါ်ကေသီမိုး (ရေးရတာ ရှည်တယ်ဗျာ တီချယ်မိုးလို့သာ ဆရာသမား မှတ်တော့) ကျနော့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဘာညာပြောပေါ့။

ဖြစ်ချင်တော့ တီချယ်မိုးကြီးက စကားပြောတာ ကောင်းကောင်း မပြောဘဲ ကျနော့ လက်မောင်းကို ကိုင်ကိုင်ပြီး ပြောတာဗျ။ ကားလေးမောင်းရင်း စကားလေးပြောရင်းနဲ့ ပဲ တီချယ့်အိမ်ကိုရောက်သွားတယ်ပေါ့ကိုယ့်ဆရာရယ်။ 

ကျနော် အိမ်ပေါ်ကိုလည်း လိုက်မတက်သလို တီချယ်ကလည်း ခေါ်ပါဘူး။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အချင်းချင်းလဲပြီးတော့ ကျနော် ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျနော်လည်း မောမောနဲ့ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။မနက်အိပ်ယာကမနိုးသေးဘူး ဖုံးမြည်လို့ထကိုင်လိုက်တော့ တီချယ်မိုးဆီက ဖြစ်နေတယ်။

“ ဟယ်လို”

“ သားရေ တီချယ်ပါ”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ သားကို တို့အကူအညီလေးတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့”

“ ဟုတ်”

“ ဒီမနက်လည်း ခေါင်းက နည်းနည်း မူးနေလို့ကွယ်..အိမ်မှာက ဘယ်သူမှလည်း မရှိဘူး တို့က တယောက်ထဲနေတာဆိုတော့လေ”

“ ဟုတ်”

“ အဲဒါ ဒီမနက်တော့ ဆေးခန်းလေး သွားပြလိုက်ချင်လို့..ကားလည်းမမောင်းရဲသေးလို့သားရယ် . . Taxi လည်း မစီးချင်ဘူး”

“ သြော် ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် တီချယ် ကျနော်ကားလာမောင်းပေးမယ်လေ”

“ အေးအေး ကျေးဇူးပါပဲသားရယ်”

“ တီချယ် မနက်စာရောစားပြီးပြီလား ကျနော် ဘာဝယ်ခဲ့ပေးရမလဲ”

“ ရတယ် မဝယ်လာနဲ့ သား တို့ လမ်းမှာ ပဲ ဝင်စားကြမယ်လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”

စားရကံတော့ ကြုံပြီထင်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ ။ မနက်စာပြောပါတယ် ။ ဟီးဟီး  အဲဒါနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အမြန်ဆုံးရေမိုးချိုးပြီး တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်ဒိုရှိရာကို အမြန်ဆုံးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ဟိုရောက်တော့ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်တာနဲ့ တီချယ်မိုးက ဆင်းလာပြီး ကျနော့ကို ကားသော့လက်ထဲထိုးပေးတယ်။ တီချယ်မိုးက ကြက်သွေးရောင် ဇာအင်္ကျီရင်စေ့လက်ပြတ်ကို အနက်ရောင် ထမီပြောင်နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတယ်။ 

အသက်ငါးဆယ်ကျော် ကျနော့တီချယ်က လေးဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ အပျိုကြီးမမ ဆို မယုံမယ့်သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီး ကိုယ့်ဆရာကိုတောင် ပြလိုက်ချင်တယ်။ ထားပါတော့ ကျနော် သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။

“ တီချယ် . . မနက်စာ သွားစားမယ်မလား”

“ အေးလေ သား”

“ ဟုတ်”

( ဘာလို့လဲ မသိဘူး ကျနော် ရင်တွေ တအားခုန်နေတယ် ဟီး..) ကျနော်လည်း ဘယ်ကိုဘာရယ် ပြောမနေတော့ပဲ ဆရာစံလမ်းထဲက စိန်လျံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးက မုန့်ဟင်းခါးစားတယ်။ ကျနော်က ပေါက်စီနဲ့ လဘက်ရည်။ (ဆိုင်ကရောင်းတဲ့ ကြက်သားပေါက်စီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့်ဆရာရယ်)

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ပိုက်ဆံတွေ ဘာတွေလုမရှင်းနေတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ မမအေးဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။

“ ဟယ်လို . . ဟုတ်ကဲ့ မမအေး”

“ သြော် ကျနော် မအားဘူး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆရာစံလမ်းမှာကိစ္စလေးတစ်ခုရှိလို့”

တီချယ်မိုးက ကျနော့ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ကျနော် သွားကလေးဖြဲပြီးတော့ပဲ ရယ်ပြလိုက်တယ်။

“ ဟုတ် ဟုတ် . . ပြီးမှ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်မယ်”

“ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တို့ မင်းသူငယ်ချင်း ဖြစ်သွားတာတုန်း သားရဲ့”

“ ကျနော့အစ်မပါ တီချယ်ရယ် . . အစအဆုံး ရှင်းနေရမှာစိုးလို့ ဒီလိုပဲ ပြောလိုက်တာ ..သူက အရမ်းလေကြော ရှည်လို့”

အမှန်ကတော့ ကျနော်တမင်ပြောလိုက်တာ။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဓာတ်တယ်မလား ဟဲဟဲ ကျနော်က သူ့ ရီအက်ရှင် ကို သိချင်လို့။ ထားပါတော့ ကျနော်တို့ အဲဒီကနေ တီချယ်မိုး ပြမယ့်ဆေးခန်းကို ရောက်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျနော် ဆေးခန်းကိုလည်း မလိုက်သွားပါဘူး ကားထဲမှာပဲ ကျန်နေခဲ့တာ။ သူမို့ ကျနော့ကို ကားနဲ့ ထားခဲ့တယ်။ သူ့သွားတုန်း မမအေးဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်ပြီး အီစီကလီထုရသေးတယ်။

မမအေးက အိမ်လိုက်ပြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်တာပါ။ ကျနော်က မမအေးပဲ အဆင်ပြေသလို ကြည့်ထား မမအေး သဘောကျမှပဲ ကျနော်နေမှာလို့ ပြောပစ်လိုက်တယ်။ မမအေး နဲ့ ဖုန်းပြောရင်း တန်းလန်း တီချယ်မိုးဆီက ၂ ခါတောင် ဖုန်းဝင်လာသေးတယ်။ သူ့ကားကြီး ကျနော် မပြေးသွာမှာ စိုးလို့လားမသိလူး။ အဲဒါနဲ့ တီချယ်မိုးဆီဖုန်းပြန်ခေါ်ရသေးတယ်။

“ ဟယ်လို”

“ မမပြော”

“ ဘယ်သူ့ဆီဖုန်းမှားခေါ်သလဲ မောင်ဇော် ဒါ တီချယ့်ဖုန်းကွ”

“ ဟာ . . ကန်တော့ ကန်တော့ တီချယ် ခုန အစ်မနဲ့ ဖုန်းပြောရင်းတန်းလန်းမို့ တီချယ့်ဆီ ဖုန်ပြန်ခေါ်တော့ ယောင်သွားတာ တီချယ် ပြောပါ”

“ သြော် သား . . ဇော် စောင့်နေရတာ ပျင်းနေမှာစိုးလို့နောက်နှစ်ယောက်ပြီးရင် တို့အလှည့်ရောက်ပြီလို့ ပြောတာ”

“ သြော် ရပါတယ် တီချယ်ရယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကျနော် အေးအေးဆေးဆေး စောင့်မယ်။ ”

“ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဒါပဲနော်”

ခဏကြာပြီးတော့ တီချယ်မိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျနော်က ကားရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျနော့ ပခုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားပြီးမှ ဝင်ထိုင်တယ်။ မတော်တဆလား တမင်တကာလားဆိုတာတော့ သူပဲသိမှာပဲ။ ကျနော်ကတော့ ရင်ထဲကို လူးခါသွားတာပဲ။ စိန်လှံျမှာ စားခဲ့တဲ့ ပေါက်စီ အကျိုးပေးပြီထင်ပါရဲ့ ကိုယ့်ဆရာရေ. .

ကားမောင်းလာရင်းနဲ့ ခုနက ကျနော့ပခုံးတွေကို လာပြီးကျီစယ်သွားတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ရင်သားတွေကို ခိုးကြည့်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် ဆူထွက်နေလိုလို။ အဲဒီလိုပြောတော့ ဆရာသမား မျက်မှောင် နည်းနည်းကျုံ့ သွားတယ်မလား၊ ကျနော့ စိတ်က ထင်တာသက်သက်လည်းဖြစ်နိုင်တာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်၊ ရင်တွေခုန်နေလို့ အမြင်တွေပါ ဝေဝါးလာတာမျိုးပေါ့။ 

တီချယ်မိုးက ဖော့ခွက်ပါတဲ့ ဘယာဇီယာ ဝတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ ပိတ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကျောပြည့်ဘော်လီကို ဝတ်ထားတာပါ။ စလာကတည်းက ယဉ်တိုက်မှုဖြစ်မှာစိုးလို့ သတိထားပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့တဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ရင်ညွန့်အစပ်မှာ ကျနော့မျက်လုံးတွေက ခဏခဏ သွားသွား ဆိုက်ကပ်နေပါတယ်။ 

သူ့ပစ္စည်း ကို ခိုးကြည့်နေရတော့ ကားပေါ်မရောက်ခင်ထဲက ခုန်နေတဲ့ ရင်ဘက်က မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ဆရာဝန်ပြလာတာ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာတောင် မမေးမိဘူး။ တီချယ်မိုးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း လိုက်လာတာ။ ကျနော်လည်း အခုမှသတိရတာ သူဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတာ မမေးရသေးဘူး။ အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ဘီးဇီးလုပ်လိုက်ရသးတယ်။

“ တီချယ် . . အိမ်ကိုပဲ မောင်ရမှာမလား”

“ မမ မဟုတ်တော့ဘူးလားကွ . . .သားဇော်..ဒီတခါ မယောင်တော့ဘူးပေါ့လေ”

“ ဗျာ . . မဟုတ်ပါဘူး တီချယ်ရယ်”

“ ဘာ မဟုတ်တာလဲကွ”

“ သြော် . . ကိုယ့်ဆရာမကို မမခေါ်စရာလား ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်း တော့ ကြိုက်တဲ့လူလိုက်မေး တီချယ်က အသက်ငါးဆယ်ကျော်လို့ လုံးဝမထင်ရဘူး ကျနော်နဲ့ မောင်နှမဆို ယုံကြမှာပဲ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကတော့ တီချယ့်ကို တီချယ်လို့ပဲ ခေါ်မှာ”

“ တို့က ငါးဆယ်ကျော်တယ်ဆိုတာ စွန်းရုံကလေးစွန်းသေးတာပါ သားဇော်ရယ်...ဟင်းဟင်း ...”

အခုချိန်မှာ ကျနော် ဘာစကားမှ ပြန်တုန့်ပြန်စရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်တယ် မလား။ ကျနော်လည်း ကားကိုပဲ အာရုံစိုက်ပြီး မောင်းနေလိုက်တယ်။ ကားကိုသာမောင်းနေရတာ လူက လောင်တတီးတီး ဖြစ်နေပြီ။

မကြုံဖူးသေးတဲ့အတွေ့အကြုံ မို့လားမသိဘူး လောင်တီးတဲ့ ကိစ္စက တခြား ဘယ်အချိန်နဲ့မှ ကို မတူတာ။ဘယ်လောက်တောင်လဲဆို အခုနေများ တီချယ်မိုးကြီးက ကျနော့ကောင်ရဲ့ ထိပ်ဖျားလေးကို လက်ညိုးရယ် လက်မလေးရယ်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖိညှစ်လိုက်ရင်တောင် ကျနော် ပြီးသွားလောက်တယ်။

တီချယ်မိုးလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့သလို ကျနော် လည်း ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်ပဲ သူ့အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းဘက်ကိုပဲ ဦးတည် မောင်းနေလိုက်တယ်။

“ သြော် . . သားဇော်ရေ. .  မေ့နေလို့  တို့ကို ---- Mart လိုက်ပို့ပေးပါလား ဝယ်စရာလည်း နည်းနည်း ရှိလို့”

“ ဟုတ် ... .   တီချယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်လည်း တီချယ် လိုရာခရီးကို ဦးတည်လိုက်တယ်ပေါ့ ဆရာသမားရယ်။

ကဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပေရှည်သလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ ။ ကျနော်တို့ --- Mart ရောက်သွားတယ်.။ တီချယ်က သူလိုအပ်တာတွေဝယ်တယ်။ ပြီးပြန်လာ။ ကျနော်က အထုပ်ဆွဲပြီးလိုက်ပေါ့။

တီချယ်မိုး ကွန်တို ရောက်လို့ ကာပါကင်ထိုးပြီးတဲ့အခါ ကျနော်က ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ ကားသော့တွဲကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး သူဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေ လက်က ဆွဲလို့ သူ့နောက်က လိုက်လာတယ်။ တီချယ်လည်း ဘာမှ မပြောဘူး။ အပေါ်ရောက် တော့ ကျနော့ကို ရေတစ်ခွက်ချတိုက်ပြီး အထဲဝင်သွားတယ်။

ကျနော့မှာ တယောက်ထဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရတယ်။ တီချယ်မိုးက အထဲမှာ ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေ နေရာချနေလာ အဝတ်လဲနေလားတော့ ကျနော် မသိဘူး။ခဏနေတော့ အထဲကလှမ်းပြောလေရဲ့

“ သားဇော်ရေ . .  ခဏလေးနော်” တဲ့

“ ဟုတ်” 

လို့ပဲ ပြန်ပြီး အသံပေးလိုက်တယ်။

နည်းနည်းကြာသွားပြီးတော့ စက်နဲ့ နှပ်ထားတဲ့ ဘလက်ကော်ဖီနှစ်ခွက် ကိုင်ပြီး ထွက်လာတယ်။ သကြားထုပ်လေးတွေလည်း ပါတယ်။

“ သား . . ကော်ဖီသောက်ဦး”

“ ဟုတ် ”

ကျနော် ကော်ဖီထဲကို သကြားထုပ်တစ်ထုပ် ဖောက်ထည့်ပြီးမှ

“ တီချယ်ကလည်း ကျနော့ကို နို့ထည့်မပေးဘူးလား”

“ ဟင်”

“ ကျနော်က ဘလက်ဆို သိပ်မသောက် တတ်လို့ပါ”

“ သြော်  . . ဘာများလဲ လို့..ခဏလေး”

ဆိုပြီး အထဲ ပြန်ဝင်သွားလေတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော်ကတော့ အနောက်ကနေကြည့်ပြီး သွားရေ တမြားမြား နဲ့ပေါ့။ ဟင်းးးးးးး

မကြာပါဘူး တီချယ်မိုး ကော်ဖီမိတ် ဗူးလေး ကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျနော်လည်းကော်ဖီထဲကို ကော်ဖီမိတ်(နို့မှုန့်) ထည့်ပြီး ကော်ဖီလေး အချိန်ဆွဲသောက်ရင်း အကြံထုတ်နေလိုက်တယ်။ ကော်ဖီသောက်လို့ပြီးတဲ့အခါ ပြန်လိုက်ရင်ကောင်းမလား အကြောင်းရှာပြီး နေရင်ကောင်းမလားပေါ့။

တီချယ်မိုးကတော့ ကျနော် ရှိနေတာတောင် သတိရသေးရလားမသိဘူး။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းချိတ်ပြီး ကော်ဖီကို အရသာခံသောက်နေတာ ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကော်ဖီတဝက်လောက်ကုန်သွားတော့ သောက်တာခဏရပ်ထားပြီး အချိန်ဆွဲရသေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာက လွန်ဆွဲနေတယ်။ သင့်တော်၏ မသင့်တော်၏ ကလည်း ရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ 

အခြေအနေက ကျနော့ဘက်မှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ဆရာလည်း သိတယ်မလား။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော် ကဒီလို ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် လုံးဝ မကြိုးစားတော့ဘူး။ တီချယ့်ဘက်က စပြီး လမ်းဖောက်ပေးလာရင်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်လျှောက်သွယ်မယ်ပေါ့ဗျာ။

ဒါနဲ့ ပဲ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်ကို တကျိုက်ထပ်မော့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စကားတခုခုပြောမို့ ကြံနေတုန်းမှာပဲ

" သြော် .. သားရေ  မင်းက ဖုန်းဆရာ ဆိုတော့  အကူအညီတောင်းရဦးမယ် တို့ဖုန်းလေး တစ်လုံးကွယ် ပျက်နေတာလား မသိဘူး အဲဒါ ကြည့်ပေးပါလား။ ကြာတော့ ကြာနေပြီ

" ဟုတ် ပြကြည့်လေ တီချယ်"

ဆိုတော့ဖုန်းသွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုပေးတယ်။

ကျနော် က အားသွင်းကြိုးပါတောင်းပြီးခဏ အားသွင်းထားလိုက်ပြီး လက်ကျန်ကော်ဖီကို အရင် ရှင်းလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖုန်းကို ပါဝါ ဖွင့်ကြည့်တော့ firmware ကျနေတယ် လို့ ကျနော် ယူဆလိုက်ပြီး

" ရတယ် တီချယ် ကျနော် လုပ်ပေးမယ်..ဖုန်းက firmware ကျသွားတာ..ကွန်ပြူ တာ တလုံးလုံး သုံးဖို့ရှိလား ကျနော် တခါထဲ firmware ဆွဲပြီး ပြန်တင်ပေးလိုက်မယ်"

ကျနော့ဆီ သူ့laptop ထုတ်ပြီး လာပေးတော့ ကျနော်လည်း လုပ်စရာရှိတာ စလုပ်တယ်ပေါ့။ဖုန်းအတွက် လိုတာတွေ အင်တာနက်မှာ ရှာနေရင်းက

" သားရေ တို့ အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်နော် လိုတာရှိရင် လှမ်းခေါ်လိုက်" 

ဆိုပြီး အထဲဝင်သွားတော့ ကျနော် တယောက်ထဲ လက်ပ်တော့ တလုံးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ကျန်နေခဲ့ရော။Software တချို့နဲ့ လိုချင်တဲ့ firmware ကိုတွေ့တော့ ဒေါင်းလုပ် ဆွဲထားရင် တီချယ့် ကွန်ပြူတာကို နည်းနည်း မွှေကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသွားတယ်။ တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး သူရော အောကားတွေ ဘာတွေ ကြည့်တတ်သလား ဆိုတာလောက်ပါပဲ။

search နေရာမှာ စတားဒေါ့အမ်ပီဖိုး ဆိုပြီး ရိုက်ထည့်လိုက်တာနဲ့ ဗွီဒီယို ဖိုင်တွေ တန်းစီပြီး ကျလာပါလေရော ကိုယ့်ဆရာ ထင်တာ မှန်ပါတယ်။ တီချယ့်ကွန်ပြူတာထဲက ဆင်းရဲသားကားတွေကို ကျနော် ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားလေသည်ပေါ့ဗျာ။

အဲဒီထဲက ဖိုင်တစ်ဖိုင်ကို ကလစ်ထောက်ပြီး လမ်းကြောင်း ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုင်လမ်းကြောင်း အဆင့်မှ အဆင့်ကို ခံထားတာဆရာရေ။ ဒီအတိုင်း လိုက်ရှာရင်  တော်တော်နဲ့မတွေ့နိုင်တဲ့ နေရာမျိုးမှာ။ ကျနော် လည်း သူစဉ်းစားပြီး သေချာ သိမ်းထားပုံကို သဘောကျလို့ အသံထွက်ပြီး ဟီ ခနဲ ရယ်လိုက်မိတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ

" ဘာလို့ရယ်တာလဲကွ" ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝန်တထည်ဝတ်ပြီး ကျနော့နောက်က ထွက်လာပါလေရောဗျာ

“ ဗျာ ..  တီချယ် . .  ဟို . . . ကျနော်လေ ..”

“ မင်း . .  ဒါတွေ ဘယ်လို ရှာတွေ့သွားတာလဲ”

ဆိုပြီး ကျနော့လက်ထဲက မောက် ကို ဆွဲယူပြီး ဖွင့်လက်စတွေ အကုန်လုံး လိုက်ပိတ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .မျက်နှာက ဒေါသဖြစ်နေတာမဟုတ်သလို ဘာဖြစ်နေလည်း ခန့်မှန်းလို့ မရဘူး။ကျနော်လည်း ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေတာ။

“ ဘာကိစ္စ မဆိုင်တာတွေ လျှောက်ကြည့်တာလဲ သား တခြား ဘာတွေ လျှောက်ဖွင့်ထားသေးလဲ”

“ ဘာ . . ဘာမှ မဖွင့်ပါဘူး တီချယ် .. ...ဟို . . ကျနော်  ကျနော် ဒေါင်းလုဒ် ဆွဲထားတဲ့ ဖိုင် တခု ပျောက်သွားလို့လိုက်ရှာရင်း တွေ့သွားလို့ ဖွင့်ကြည့်တာပါ”

“ အေး . ..  ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မင်းကို တို့ စိတ်ဆိုးတယ်တို့က ယုံကြည်လို့ ဒီကွန်ပြူတာကို မင်းလက်ထဲ ထားသွားတာတော်ပြီ ဖုန်းလည်း ပြင်မနေနဲ့တော့ မင်း ပြန်ချင်ရင်ပြန်တော့တို့ ဘာမှ ခိုင်းစရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူးတို့က စပ်စပ်စုစု လုပ်တဲ့လူဆိုရင် တအားမုန်းတာ”

ကျနော် သူ့ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပဲ ကြည့်နိုင်တော့တယ်။ မျက်လုံးကတော့ တော်တော်လေး ဟိုက်နေတဲ့ ဂါဝန်ဆီကို အကြည့်ရောက်ဖြစ်အောင် ရောက်သွားသေးတယ်။ တီချယ့်ကို ကြည့်ရတာ အတွင်းမှာ ဘာမှ ခံဝတ်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် အသားပျော့ပျော့ပေါ်မှာ မသိမသာ ပေါ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေတွေက ကျနော့အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့စေတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကရော လောလောဆယ်အခြေအနေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်ဖို့ ဘယ်လိုများ တတ်နိုင်မှာတဲ့တုန်း ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဘဝဆိုတာ အောစာအုပ်ထဲကလို ဖြစ်လာတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ အခုနေ အတင်းလုံးလိုက်ရင် ဒုက္ခရောက်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။

ကျနော့ သီဝရီ အရ မိန်းမတွေက နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ငြင်းနေတုန်းပဲ ကိုယ်က ရအောင် ချုပ်တတ်ဖို့ပဲ လိုတယ် ဆိုတာ ကလည်း အခုလိုအခြေအနေမှာ ကျနော်က ထုတ်မသုံးရဲဘူးလေ။ အနည်းဆုံးတော့ တချိန်က ကိုယ့်ဆရာမ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရှိနေသေးတာကိုး။

နောက်ဆုံးတော့ လည်း စိတ်လျှော့ချလိုက်ပြီးမှ

“ ကျနော့ကို ခွင့်လွှတ်ပါတီချယ် ..ကျနော် မလုပ်သင့်တာလုပ်လိုက်မိတာပါ.. စည်းမစောင့်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်...ကိုယ့်ဆရာမအပေါ် မကြံအပ် မစည်ရာကို ကြံစည်မိသလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်..တောင်းပန်ပါတယ် တီချယ်ရယ် . . ကျနော် သွားလိုက်ပါဦးမယ်”

ကျနော် တမင်ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေမှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း ရိပ်မိတယ်မလားမတတ်နိုင်ဘူး နောက်ဆုံးရတဲ့ အခွင့်အရေး လေးကို ရသလို သုံးပြီး တိုက်စစ်ဆင်ရတာပဲ ဟီ။

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်း ငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်နဲ့ အိမ်တံခါး ဖွင့်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဓါတ်လှေခါးတောင် မစောင့်ပဲ ဒီအတိုင်းဆင်းလာခဲ့ပြီး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ တက်စီတစင်း တားပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်ရော. . .။ ရပ်ကွက်ထဲပြန်ရောက်တော့ အနီးအနားက စတိုးဆိုင်မှာ ဘီယာ၂ ဘူးဝယ်ပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာ အိမ်ရောက်တော့မှ အဝတ်အစားလဲတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက တီချယ်မိုးရဲ့ ကားသော့ကြီး ထွက်လာတယ်။

အဲတော့မှ တခါ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက် ပြီးပြောရသေးတယ်။ တမင်ယူသွားတာ မဟုတ်ကြောင်း အထပ်ထပ်တောင်းပန်ရတာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ အောင်မာ စိတ်ဆိုးပြေသွားပြီလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ရယ်ရယ် မောနဲ့ပဲ မြန်မြန်ပြန်လာပေးတဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကျလေည်း ချက်ချင်း အဝတ်ပြန်လဲပြီး သူ့ဆီ ထွက်သွားရတယ်။

တံခါးဘဲလ်တီးလိုက်တော့ တီချယ် မိုး လာဖွင့်တယ်။ ခုနက ပုံစံအတိုင်းပဲ အောက်မှာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန် ကြီးနဲ့ပဲ။

“ သားဇော်ရယ် . . မင်းကလည်း ချက်ချင်းကြီး ထွက်ပြေးသွားတာကိုး ..အခု အိမ်ရောက်ပြီးမှ ပြန်လာတာလား”

“ ဟုတ်”

“ သြော် . . တို့က လမ်းမှာပဲ အောက်မေ့လို့ ပြန်လာခဲ့လို့ ပြောလိုက်တာအိမ်ပြန်ရောက်သွား ပြီဆိုလည်း အေးအေး ဆေးဆေးမှ ပြန်လာရောပေါ့ သားရယ်”

“ ဟုတ် ကျနော်က တီချယ် တမျိုး ထင်မှာစိုးလို့ပါ”

“ မထင်ပါဘူးကွာ ..

ခုနက လည်း တို့က ရှက်သွားလို့ပါ။ လူကြီးဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့ ။ ပြီးတော့ ငါ့သားလည်း တို့ကို အထင်သေးသွားမှာ စိုးလို့”

“ ဘာလို့သေးရမှာလဲ တီချယ်ရယ် . . ထူးဆန်းတဲ့ ကိစ္စလည်း မဟုတ်အထင်သေးရမဲ့ ကိစ္စလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့”

“ မထူးဆန်းရင်လဲ ဘာလို့ဖွင့်ကြည့်ရသေးတုန်း ခွေးကောင်လေးရဲ့”

“ ဟီးဟီး . . အဲဒါက ကျနော်ဝါသနာပါတာကိုး တီချယ်ရဲ့”

ကျနော့ကို မျက်စောင်းထိုးတယ် ဆရာသမားရေ ။ အခြေအနေကတော့ ဟန်ပြီနဲ့တူတယ်။ ဘယ်အသက် အရွယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်မတွေရဲ့ မျက်စောင်းဟာ ယောက်ျားတွေကို အရည်ပျော်စေဖို့ အထူးတလည် ဖန်တီးနေစရာမလိုလောက်ဖူးလို့ ထင်တယ်ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော့မှာ အလိုလိုနေရင်း မောလျလာတယ်။

“ ကဲကဲ ခုန ကော်ဖီသောက်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အအေးဖြစ်ဖြစ် သောက်ပေါ့ဟုတ်လား”

“ တော်ပါပြီတီချယ် ကျနော့ကို ရေပဲ ပေးပါ.”

“ အိုခေ”

ရေတခွက် သွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုတိုက်တယ်။

“ ကဲ .. ဆရာလေး အမောဖြေပြီးသွားရင် ဖုန်းလေး ဆက်ပြင်လိုက်ဦး ဟုတ်လား

ခုန မင်းဒေါင်းလုဒ် လုပ်ထားတာ ပြီးပြီနဲ့ တူတယ်”

“ ဟုတ်ဟုတ်”

ဒီလို ကိုယ့်ဆရာရဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်တို ဧည့်ခန်းမှာ ဆိုဖာဆက်တီ တစ်စုံ နဲ့ အလယ်မှာ မှန်စားပွဲ တစ်ခု ရှိတယ်။ ပထမ ကျနော်က အိမ်အတွင်းထဲကို ကျောပေးထားတဲ့ ခုံမှာ ထိုင်နေတာ။ အခုက သူက ကျနော် ခုန ထိုင်နေတဲ့ နေရာမှာ ထိုင် နေပြီးတော့ ကျနော်က လောလောဆယ် တီချယ်မိုး နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံမှာ ထိုင်နေတာပါ။

တီချယ်မိုးက သူ့ဘက်လှည့်ပြီးချထားတဲ့ လပ်တော့ ကို ကျနော့ဘက်လှည့်ပေးတယ်။ ကျနော်လည်းခုန ဒေါင်းထားတဲ့ ဖိုင်တွေလိုက်ရှာဖို့ကွန်ပြူတာဆီ မျက်နှာမူလိုက်တယ်။ တီချယ်ကတော့ ဘယ်မှ မသွားတော့ပဲနဲ့ အရှေ့မှာ ပဲ ထိုင်နေတော့တာ ကိုယ့်ဆရာ။ စိတ်ထဲမှာ မကြာခင်တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ ကြိုသိနေပေမဲ့ ဘယ်ကဘယ်လိုစရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတာ။

ကွန်ပြူတာမှာ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ Minimize လုပ်ထားတဲ့ VLC  လေးတွေ့လို့ maximize လုပ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာမှန်းထားသလိုပါပဲ ကျေနော်သွားနေတုန်း တီချယ်မိုးကြီး ကြည့်နေပုံရတဲ့ ဆင်းရဲသားကား တစ်ခုပါပဲ။

ကျနော် ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလုပ်ပြီး တီချယ့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တီချယ်က ကျနော့ ဘက်ကို ထလာတယ်။ ဘေးတော့ ကျနော့ဘေး ကို စွေ့ခနဲ့ ဝင်ထိုင်တာ ကိုယ့်ဆရာရေ ..ကျနော် ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်ခုန်လာသလို အငယ်ကောင်ရဲ့ ထိပ်က သွေးတွေကလည်း တဒိတ်တဒိတ် တိုးနေတယ်။ ကျနော် အသိလွတ်သွားသလို ဖြစ်သွားပေမယ့် ကျနော့လက်မောင်းကို တီချယ့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်တိုက်မိသွားတယ် ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေရပါတယ်။

ကျနော် တီချယ့်ကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်

“ ကျနော့ကို ခွင့်လွတ်ပါတီချယ် . . ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့လို့ပါ”

ကျနော်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်တော့ တီချယ်က ကျနော့နားကို ကပ်ပြီးတော့

“ တို့လည်း ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ဘေဘီရယ်”

နားရွက်နားကို နှုပ်ခမ်းလေးနဲ့ မထိတထိလုပ်ပြီး ပြောတာဗျား..

ကျနော်လည်း တီချယ့်ဂါဝန်တွေကိုတောင် မလှန်နိုင်တော့ပဲ ဂါဝန်ပေါ်မှာ ဖုထနေတဲ့ တီချယ့်လုံးဝန်းပြီးတော့ ဝင်းအယ်နေတဲ့ နို့တွေကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက်ထပ် နို့တဘက်ကိုတော့ ကျနော့လက်တွေနဲ့ အငမ်းမရ ဆုပ်နယ်ပစ်တာပေါ့။

နောက်ဆုံး ကျနောမနေနိုင်လို့ တီချယ့် ဂါဝတ်ကို သွားနဲ့ ကိုက်ပြီး ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

“ ဗြိ”

“ အို”

ဂါဝန်ပြဲတဲ့ အသံနဲ့ တီချယ့် အာမေတိတ်သံ အဆုံးမှာဖြူရှင်းဝင်းဝါတဲ့ တီချယ့် ရတနာ ရင်သား တွေကို ကျနော့ မျက်လုံးနဲ့ မြင်လိုက်ရတာပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။ ညိုဝန်းနေတဲ့ တီချယ့်နိုးသီးခေါင်းလေးတွေဟာ ကျနော့ရဲ့ နှုပ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ထိကပ်ထားရလိမ့်မယ်ဆိုတာ ဟိုးအရင် သူ့တပည့်ဘဝတုန်းက စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဖူးခဲ့တာပါ။ 

သူ့နို့သီးခေါင်းဘေးတဝိုက်မှာ ကျနော့ လျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ ကကြီးခခွေးတွေ ရေးတော့ ကျနော့ ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတာဗျ။ ဆရာသမား ကြုံဖူးလားတော့မသိဘူး။ သူဆောင့်ဆွဲတာ နာပေမဲ့ ကျနော်က နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာကို မခံစားရပဲ သူ့နို့တွေကို ပိုပိုပြီးတော့ပဲ စို့ချင်လာတယ်။

တီချယ်မိုးရဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ဘာပြန် စို့နေရင်းက ပေါင်ကြားထဲကို စမ်းကြည့်လိုက်တွေ့ အရည်တွေကို စိုပြီးရွှဲနေပြီ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အောက်ကို အလှည့်မပေးတော့ပဲ တန်းပြီးလုပ်တော့ ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် က ဘောင်းဘီတွေ ချွတ်နေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ် ။ တီချယ်မိုးက ကျနော့ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆွဲပြီးတော့ အား ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" အား"

ကျနော့မှာ ဆွေမျိုးကို မေ့ရောကိုယ့်ဆရာရယ်။

သူစုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းတော့ ကျနော့မှာ  အားလုံးကို သတိလက်လွတ်ပါပဲ။ သူ့ကိုလည်း မညှာနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ထိုးထည့်မိတယ်။

ကျနော် ထိုးထည့်တဲ့အချိန် ပြန်ထုတ်တဲ့အချိန် ကြားမှာ သူ အသက်ရှူတဲ့ အချိန်တွေက အားလုံး ကွက်တိပါပဲ။ တီချယ်မိုးကို ကျနော် ဒီတချက်နဲ့တင် တော်တော်ဂါသွားတာ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလင်း ပြောရရင် အခုလို ပါးစပ်ကို တခါမှမှ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ကျနော်က ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း

“ အွန်း . .  အွန်း”

ဆိုပြီး တီချယ့်ရယ့်အော်သံက စိတ်ကို တော်တော်တက်ကြွစေတယ်။

“ ဘေဘီ တို့ကို ချစ်ပေးတော့”

ပြောပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း လှဲချလိုက်တဲ့တီချယ်မိုးရဲ့ စကားတခွန်းမှာ ကျနော်က စက်ရုပ်လိုပဲ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ပြီး အားရပါးရ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ ) 

(ဇာတ်သိမ်း)

တီချယ်မိုးအိမ်မှာ ကျနော် တညလုံး နေဖြစ်သွားတယ်။ မနက် မိုးလင်း အိပ်ယာထတော့ တီချယ်မိုးက မနိုးသေးဘူး။ ကပိုကရို အိပ်နေတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ နှဖူးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ နိုးလာတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော့ကို သာသာကြည်ကြည်ရှိပုံမပြဘူး။ ကျနော့ နေရာမှာ ဆိုရင်ရော ကိုယ့်ဆရာဘယ်လိုနေမလဲ။ ကျနော်ကတော့ တင်းသွားတယ်။  ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ မျက်နှာသစ် ပလုပ်ကျင်း ပြီးတော့ အိမ်သာတက်တယ်။ သူ ဘာသူ စကားပြောချင်ပြော မပြောချင်နေပေါ့။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ရုံရှိတာပဲ။

အိမ်သာထဲကထွက်လာတော့ တီချယ်မိုး အဝတ်တွေဘာတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ် လဲဝတ်ထားတာ တွေ့တယ်ဗျ။ တီရှပ်အသစ်ထည်နဲ့ ထမီအနက်ရောက်ပြောင်ကိုဝတ်လို့။ လက်ထဲ လည်း စာအိပ် တလုံး။ အထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ ရှိပုံရပါတယ်ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဆော်ကြီး ဘာဇယားတွေ ခင်းဖို့ကြံလည်းတော့ မသိဘူး။ သူ ကျနော့ကို ရယ်ပြတယ်။ ပြီးတော အနားကပ်လာပြီး ကျနော့ပါးကိုလက်တဘက်နဲ့ ပွတ်တယ်။

“ မနေ့က တို့အရမ်း ပျော်တယ် သိလား...မင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်”

သူက ကျနော့ကို လေ သံ လေးနဲ့ပဲပြောတာပါ။ကျနော် သူ့ကို ဒီအတိုင်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“ ဒါပေမဲ့ တို့ နှယောက်က ရေရှည်ကြီး တော့ မသင့်တော်ဘူးမလား အဲဒါကြောင့် နောက်ဆို လမ်းမှာတွေ့ရင်တောင် မခေါ်နဲ့တော့နော်။ တို့တွေ ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ကြသလိုပေါ့ ဟုတ်လား ဆရာတပည့် ဆိုတာကတော့  နဂိုထဲက စိတ်ထဲမှာ မရှိဘူး မလားဘယ်လိုမှ တော့ သဘောမထားနဲ့ကွာ  ဒါလေး ယူသွား”

သူပေးတဲ့ စာအိတ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်တန်တွေရှိမှန်း မသိဘူး။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို တချက်တွန့်လိုက်တယ်ကိုယ့်ဆရာရယ် မင်းသားလိုလို ဘာလိုလိုပေါ့။ ပြီးမှ သူ့စာအိတ်ကို ဖတ်ခနဲ ဆွဲယူပြီး အနားမှာရှိတဲ့ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။

“ အရာရာအားလုံးတီချယ့်သဘောပါပဲ”

ပြောပြီး သူ့ကိုကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။တီချယ်မိုး မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ ပြီးမှ သူ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး

“ တပည့် အမိုက်ကလေးကို တခါလောက် ထပ်ပြီး ခွင့်လွတ်ဦးနော် တီချယ်”

ပြောပြီး သူ့အင်္ကျီအောက်က ဘရာဇီယာကို ကျနော် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အင်္ကျီကို ဆွဲမပြီး နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့တော့တာ။ ကျနော့ကို ဘာမှကို ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။

နှစ်မိနစ်လောက်စို့ပြီးတော့ သူ့ကို ခုံပေါ်တင်ပြီးမှ ထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး အစေ့ထိပ်ကလေးကို ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လျှာကို အတွင်းနံရံတွေ တလျှောက် ကစားပြီး အားရပါးရ ဂျာပစ်လိုက်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

သူ့ကို ဂျာလို့ အားရပြီးတော့မှ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို မချွတ်ပဲ ပစ္စည်းထုတ်ပြီး တီချယ့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ သြော် ကိုယ်ဆရာကလည်း မစုပ်ပဲ နေမလား စုတ်တာပေါ့။ စုပ်တာမှ အားရပါးရကိုစုပ်တာ။ ကျနော်လည်း တော်တော် ခံလု့ိကောင်းကောင်းနဲ့ ကော့ကော့ကော့ထိုးပေးနေလိုက်တယ်။

နည်းနည်း ကြာသွားပြီးမှ တီချယ်မိုးကြီးကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး နှုပ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း လက်တဘက်နဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကလိပေးနေလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးကြီးဆိုတာဗျာ . . အရည်တွေကိုရွှဲနစ်နေတာပဲ။ အခုထိတော့ ကျနော့ကို ဘာစကားမှ ပြန်မပြောဘူး။

အဲဒါနဲ့ပဲ နမ်းနေတာကို ရပ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လက်နဲ့ ဆွဲလှည့်ပြီး ခုံပေါ်ပို ကုန်းသလိုဖြစ်အောင်ထားလိုက်ပြီး အနောက်က နေ တေ့ပြီး ဆော်ပစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။ အားပါးပါး ညက လုပ်တာတွေထပ်တောင် ပိုကောင်းနေသလိုပဲ။ တစ်မိနစ်ခွဲ နှစ်မိနစ်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်အောင် ပြန်နေလိုက်ပြီးမှ နှဖူးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။

“ တီချယ် . . ကျနော် ဂစ်ကလိုမဟုတ်ဘူး ကျနော့ကို အဲလို လာလုပ်လို့မရဘူးသိလားအဲဒီပိုက်ဆံတွေလည်း ယူဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ နောက်လည်း လမ်းတွေ့ရင် ခေါ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော် ကျနော် တို့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာပြတ်ပြီ”

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း အဲဒီကနေ ထွက်လာခဲ့တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ကျနော် ဘဝမှာ ဆော်တွေ အများကြီးနဲ့ ကြုံဖူးပါတယ်။ တခါမှ ဒီလို ဆက်ဆံတာမျိုး မခံဖူးပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် တင်းသွားလို့ ကျနော် ပြန်တုန့်ပြန်တာ လမ်းလွဲကောင်းလဲ လွဲနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။

နောက်ကိုတော့ ကျနော် ဆင်ခြင်မှ ဖြစ်မယ်လို့တော့ စိတ်ထဲက တွေးဖြစ်ပါသေးတယ်။ တကယ် ဆင်ဖြင် ဖြစ်တယ် မဆင်ခြင်ဖြစ်ဖူးကတော့ ကြုံလာမှပဲ သိမှာပဲဗျ။ နော့ အဲဒီက အပြန် မမအေး ကိုသတိရသွားလို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ လက်ရှိ သူနေ တဲ့ နေရာကို ကျနော်ရောက်သွားတယ်။

အဲဒီမှာ ကျနော့ရဲ့ တီချယ်မိုးဆီက တို့လို့တန်းလန်းကိစ္စကို ဖြေရှင်းတယ်ဗျာ။ အသေးစိတ်တော့လည်း ပြောမနေတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဆရာ စိတ်ထဲမှာသာ ကြိုက်သလို မြင်ယောင်ကြည့်ဗျာ။

အဲဒီနေ့က စလိုက်တာ ကျနော့ အခန်း စာချုပ်ပြည့်တဲ့အထိ အိမ်အသစ်မငှားဖြစ်ဖူး။ လောလောဆယ်တော့ မမအေးရဲ့ အိမ်မှာပဲ ကျနော် နေဖြစ်တယ်။ အံ့သြစရာကောင်းတာက မမအေးနဲ့ အတူနေတဲ့အချိန်ကစလို့ ဒီနေ့အထိ ကျနော် နောက်ထပ် ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ မတွေ့ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူတွေမဟုတ်ပေမဲ့ လောလောဆယ်တော့ လင်မယားတွေလိုပါပဲ။ ကျနော် သူ့ကိုချစ်လားလို့ မေးရင် မချစ်ပါဘူး။ သူကလည်း ကျနော့ ကိုချစ်မချစ် မသေချာပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့နှစ်ယောက် နေပျော်နေကြတယ်။

ဒီလိုနဲ့ တနေ့ ကျနော်က မမအေးနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေရင်းနဲ့ ရင်သားမှာ အလုံးလိုလို တခုတွေ့လို့ လန့်သွားပြီး ဆေးခန်းသွားပြဖြစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဆရာဝန်ကတော့ အဆီကြိတ်ပဲလို့ပြောလို့ စိတ်အေးရတယ်။ စိတ်ချချင်ရင်တော့ ခွဲထုတ်ပစ်ရမယ်ဆိုလို့ ခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဇာတ်လမ်းက အခုမှ စတာကိုယ့်ဆရာရေ ။ မခွဲခင် သွေးစစ်ကြည့်တော့ ကျနော့ မမအေး မှာ HIV က Positive ဖြစ်နေတယ်။ ဒီတော့ ကျနော့လည်း အော်တို ပေါ့စတစ်ပေါ့ဗျာ။ တကယ်စစ်ကြည့်တော့လည်း ပိုးက ရှိနေတာပါပဲ။

ကျနော် ဘယ်ဆော်တွေနဲ့ပဲ နေခဲ့ခဲ့ သေသေချာချာ အကာအကွယ် သုံးခဲ့တာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သတိထားခဲ့မိမှာပါ။ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ဆီကူးခဲ့တယ်ဆိုတာမျိုး အခုမှတော့ လက်ညှိုးတွေ ထိုးနေဖို့ မလိုတော့မှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်မှာပါ။

တကယ်လို့ ဒီကိစ္စက ကျနော့ဆီက ဆိုရင် ကျနော် စဉ်းစားမိသလောက် ဘယ်ကလဲ ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်ချေ က တယောက်ပဲ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ထပ်မစဉ်းစားနေတော့ဘူး။ ဆရာသမားလည်း တယောက်ယောက်ကို ထင်မိတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ဘာကိုယ် စိတ်ထဲမှာပဲ ထားဗျာ။

HIV positive ဆိုတာ ချက်ချင်း သေမဲ့ ရောဂါမဟုတ်တော့လို့  ကျနော် နေသာပါတယ်။ ဆေးခန်းသေချာပြမယ်ဗျာ။ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မယ်။ ဆေးတွေသေချာစားမယ်။ ကျနော်နဲ့ မမအေးတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖေးမပြီး လောကဓံကို ရင်ဆိုင်သွားကြမယ်ဗျာ။

ဒီလောက်ပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။

ကျနော်ပြောပြမယ်ဆိုတာ ဒါတွေပါပဲ။ အစအဆုံး နားထောင်ပေးလို့ ဆရာသမားကို ကျနော်က ကျေးဇူးအထူးဗျာ။


ဟုတ်ကဲ့

ကျနော် . . . ရှောင်ဖော်ဇိုးပါ။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၁ )

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ရှောင်ဖော်ဇိုး

အခန်း ( ၁ )

ကျနော် နှင့် အစိမ်းရောင်မာယာ

ကျနော့နာမည်က ဇော်ဖြိုး။ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ ဖိုးဇော်လို့ပဲ ခေါ်တယ်။ နေတာကတော့ ကမာရွက်ဘက်မှာ။ အလုပ်က မြို့လည်ခေါင် ဆူးလေနားဆိုတော့ အခုYBS ခေတ်မှာ ပုံမှန်ကားနှစ်ဆင့်စီးပြီး သွားရတယ်။ ဒီနေ့လည်း ပုံမှန်လည်ပတ်နေကျအတိုင်း မြို့ထဲထွက်တော့ စံပြသရက်တော မှတ်တိုင်ကနေ ကားပြောင်းစီးဖို့ ထွက်ခါနီးဆဲဆဲ မှန်လုံကားကြီးပေါ်ကို အပြေးလိုက်တက်ခဲ့ရတယ်။ 

ထိုင်စရာနေရာ မရတော့ပေမယ့် သေသေချာချာ ရပ်ဖို့ နေရာလေးရယ် ကိုင်စရာတန်း အလွတ်ရယ် ရှိနေတာမို့ အေးရာအေးကြောင်း ငိုက်ပြီးစီးလာခဲ့တယ်။ တော်တော်ကြာကြာရပ်ထားတဲ့ ကားက လူတွေကြပ်လာမှပဲ စထွက်တယ်။

ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေတဲ့ YBS ရဲ့  အပေါ်တန်းကို ကိုင်ထားရင်းက တင်ပါးနေရာကို လာထိထားတဲ့နွေးအိနူးညံ့တဲ့ ခံစားမှုကြောင့် မတ်တပ်ရပ်ပြီး  ငိုက်နေရာကနေ ချက်ချင်း ပြန်ပြီး အသိဝင်သွားတယ်။ အနောက်ဘက်သို့ ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့  မြန်မာအကျီ အစိမ်းရောင်ရင့်ရင့် ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတာ။ လောလောဆယ် အနေအထားက သူနဲ့ကျနော်က တင်ပါးချင်း ထိနေသလို ဖြစ်နေတာ။

ကားကလည်း လှုပ်နေတာ ဆိုတော့ သူနဲ့ ကျနော့ရဲ့ တင်ပါးတွေက အချင်းချင်းပွတ်ဆွဲ သလို ဖြစ်နေရော။ အတွင်းခံပါပေမယ့် ဝတ်ထားတဲ့ ချည်သားဘောင်းဘီကြောင့် အထိအတွေ့ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေရတယ်။ မျက်နှာ မမြင်ရပဲ ကျောချင်းကပ်ပြီးတောင် အခွင့်အရေး ယူတတ်တဲ့ လူလို့ အထင်ခံသွားရနိုင်လို့ကိုယ်ကို ယို့ပြီးတော့ နေလိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ နှမြောသလိုကြီး ဖြစ်သွားပြီး စိတ်ထဲမှာမှာ ဟာတာတာ ကြီးဖြစ်သွားတယ်။

ခံစားရတဲ့ အနေအထားမှာတင် အဲဒီမိန်းမ ဂျော ဘယ်လောက်တောင့်လဲ ဆိုတာခန့်မှန်းကြည့်လို့ ရတယ်။ ခုနက ဖြတ်ခနဲ လှမ်းကြည်ရတော့ သေသေချာမမြင်လိုက်ရတဲ့ သူ့ရဲ့ အောက်ပိုင်းကို နောက်တကြိမ် ထပ်ပြီး လှည့်ကြည့်မိတယ်။

ကျနော် ခန့်မှန်းမိတဲ့ အတိုင်း ပါပဲ နည်းတဲ့ ဂျောမှမဟုတ်တာ။ကိတ်ချက်က နိုင်းပွိုင့်နိုင်းနိုင်း ရှိတယ်။ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်ပြောပြနေရလို့ ကြာသလိုဖြစ်နေတာ တကယ်တန်း အချိန်က ဘယ်လောက်မှ မရှိသေးဘူး။

သရက်တောက ထွက်လာတဲ့ ကားက  (တစ်မှတ်တိုင်အကွာမှာ ရှိတဲ့) ဆေးရုံရှေ့ မှတ်တိုင်ကိုတောင် မရောက်သေးဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စိတ်ရှိတဲ့ အတိုင်း လျော့ချထားလိုက်တယ်။ သူလည်း နေရာ မပြောင်းသေးတော့ တင်ပါးနှစ်ခု ပြန်ပြီး ထိမိသွားတယ်။

ကားက လှုပ်လိုက်တိုင်း ကျနော်က လိုက်လှုပ်ပေးနေတော့တာ။ ဘာမှန်း မသိတဲ့ ခံစားမှုကနေအရသာ တမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော့ပစ္စည်းက တော်တော်မွန်းကြပ်ပြီး ခေါင်းတွေ ထောင်လာပြီ။ သူ့ဘက်ကို လှည့်ပြီး ထောက်လှမ်းရေး လုပ်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာလို့ စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ ကားက ဆေးရုံရှေ့မှာ ရပ်တော့ တချို့ လူတွေ တက်လာပြီး တချို့လူတွေ ဆင်းကြတယ်။

လူအဆင်းအတက် ပြီးသွားတော့ သူနဲ့ ကျနော် ကျောချင်း ပြန်ကပ်သွားတယ်။ ဒီတခါ ကျတော့ သူကပါ ခန္ဓာကိုယ်ကို ယိမ်းထိုးပေးနေတယ်လို့ ထင်ရလောက်အောင် ကျနော့မှာ တော်တော် ဖီးတက်နေပြီ။နောက်ခဏကြာတော့ ကျနော့ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဦးလေးကြီးက ထထွက်သွားလို့ ကျနော် လည်း ယောင်ပြီး ထိုင်လိုက်မိတယ်။

ဟာ ဘာလို့ ငါထိုင်လိုက်မိပါလိမ့် ...လို့ တွေးမိလိုက်ပြီးမှ ယောင်ယမ်းပြီး ပြန်ထဖို့ စဉ်းစားလိုက်သေးပေမယ့် ရုပ်ဆိုးမှာ စိုးလို့ပြန်မထဖြစ်လိုက်ဘူး။ ထိုင်မယ်လို့ စိတ်ဒုံးဒုံး ချပြီးမှပဲ အဲဒီမိန်းမကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။အစိမ်းရင့်ရောင် ရင်ဖုန်းအကျီကို ထမီ အနက်ပြောင်နဲ့ တွဲဝတ်ထားတာ။ ကြည့်လို့တော့ အသေကောင်းတာဆရာ။ ကြည့်ရတာ သူက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးမှာ ဆင်းမလို့နဲ့ တူတယ်။ ဒီဘက် လှည့်လာတယ်။ သူ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ ခုနက တောင်နေတဲ့ ကျနော့ပစ္စည်း က ချက်ချင်းပဲ ပြန်ကျသလို ဖြစ်သွားတယ်။

ဒီအတိုင်းကြည့်ရင်တောင် ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ ပြောလို့ ရတဲ့ ရုပ်ရည် မျိုး ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ ရုတ်တရက် ဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော့ စိတ်ကို ပြောပြတာပါ။ သူ့ရဲ့ ရုပ်ချောတာ မချောတာ ကျနော်နဲ့ မဆိုင်သလိုသူ့ကို ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့ အနေအထားမျိုးကို ဆိုလိုတာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။

လိင်စိတ်ဟာ ခန္ဓကိုယ် ကောက်ကြောင်းနဲ့ တိုက်ရိုက်အချိုးလား ရုပ်ရည် ချောမောမှုနဲ့ ရော ပတ်သတ်လား ဆိုတာကိုလည်း တဆက်ထဲ တွေးမိသွားတယ်။ တောင်တောင် အီအီ လျှောက်တွေးနေလိုက်တာ အဲဒီအမျိုးသမီး ကျနော့ကို ပခုံးလာပုတ်မှပဲ ပြန်သတိဝင်သွားတယ်။ တဆက်ထဲ တော်တော်လည်း လန့်သွားတယ်

“ ဟဲ့ … နင်ကလည်း တခါထဲ အိပ်ငိုက်နေလိုက်တာ ဆင်းမယ် လာ”

သူက ခပ်တည်တည် ကျနော့ကို ဆွဲခေါ်တော့ ကျနော်လည်း ထပြီး လိုက်လာခဲ့တယ်။ ဟန်မပျက် ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံဖမ်းထားပေမာ့် ရင်ထဲမှာ ကုလားဘုရား လှည့်နေပြီ။ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဆတ်ဆော့ မိတဲ့ ကိစ္စ မို့ တာဝန်ယူ ဖြေရှင်းရမှာ မကြောက်ပါဘူး။ လိုအပ်ရင် ကျေနပ်တဲ့ အထိ တောင်းပန် ဖို့ အဆင်သင့် ဆိုပေမဲ့မြို့လည်ခေါင် ဗိုလ်ချုပ်ဈေး ရှေ့ လို နေရာမျိုးမှာ ဆိုတော့ ကျနော် တော်တော် ရှက်နေမိတယ်။

စိတ်ကို ဖြေလျှော့လိုက်တယ်။ ပြီးမှာ ခပ်တည်တည်နဲ့ သူ့လက်နဲ့ ဆွဲထားတဲ့ ခြင်းတောင်းကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။ အများအမြင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေ ဒါမှမဟုတ် သမီးရည်းစားတွေ လို့ထင်သွားရင် ကျနော် နည်းနည်း တော့ သက်သာနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား။

အောက်ရောက်တော့ သူက ကျနော့ လက်မောင်းကို ချိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှယောက်သား ရည်ရွယ်ချက်မဲ့ လမ်းလျှောက်သလို ကြီး ဖြစ်နေတယ်။ သူကလည်း ဘာမှ မပြောဘူး။ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောရဲဘူး။ လမ်းလျှောက်နေရင်းကကျနော့် စိတ်ထဲ သာယာသလို ဖြစ်လာတယ်။ ဒီအမျိုးသမီးက ရုပ်နည်းနည်းဆိုးတာကလွဲလို့ တော်တော် ကြည့်လို့ကောင်းတာပါ။

ခန္ဓာကိုယ်က အချိုးအဆစ်၊ အသားအရေ သိပ်ပြောစရာမရှိဘူး။ ခုန ကျနော် စဉ်းစားတဲ့ လိင်စိတ်ဟာ ရုပ်ရည် နဲ့ တိုက်ရိုက်အချိုးကျလားလို့ တွေးနေတာ အဖြေရသွားတယ်။ သူ့အခု သူ့ကို တပ်မက်တဲ့ စိတ်က အကြီးအကျယ် ဖြစ်နေပြီ။ ရင်တွေခုန်နေတာ ဆိုတာ ပြောမနေနဲ့တော့။ ကိုယ့်ရင်ဘတ်ထဲက အသံ ကို ကိုယ့်ဘာကို ပြန်ကြားပြီး လန့်နေရတယ်။

နောက်ဆုံး ကျနော် တခုခု လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့လက်ကို ဆွဲ လမ်းမဘက်ကို သွားပြီး တက်စီတစင်းကို တားပြီး ကားပေါ် တက်လိုက်ကြတယ်။ ကားပေါ်ရောက်ပြီးမှ ကားဆရာကို ဝင်္ကဘာလမ်း ကို မောင်းခိုင်းလိုက်တယ်။ တလမ်းလုံး ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ဘူး။ ကားပေါ်မှာ အက်ဖ်အမ်လိုင်းတလိုင်းက တိုက်ရိုက်လွှင့်တဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အစီအစဉ်တွေ လာနေတယ်။ ကျနော်တို့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေတဲ့ ကားဆရာကြီးကိုလည်း ကောင်တာချက်နေရသေးတယ်။ လက်ရှိအခြေအနေကို ဘယ်လိုမှ လက်ခံကြည့်လို့မရသေးဘူး။

ဘေးက မမစိမ်း (အကျီ အစိမ်းရောင်နဲ့မို့ မမစိမ်းလို့) ကို အခုမှ ပဲ သေသေချာချာ အကဲခတ်မိတယ်။ မျက်နှာက ငယ်ငယ်က ပေါက်ခဲ့တဲ့ ဝက်ခြံတွေကြောင့် အချိုင့်အခွက်အနည်းငယ်ရှိတယ်။ နှာခေါင်းက ယောင်ယောင်လေး ကြီးပြီး နှုပ်ခမ်းက ခပ်ထူထူ။ ရုပ်ဆိုးတယ် လို့ ကျနော် ထင်မိတာ မမှားပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အသားကတော့ တော်တော် လှတယ်။ 

ဖြူတာလည်းမဟုတ် ညိုတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဝင်းနေတယ် လို့ ပြောလို့ရတာ။ သူဂျောတောင့်တယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းကတော့ ဘက်စ်ကားပေါ်မှာထဲက ကိုယ့်ဆရာတို့ သိထားပြီးပြီ မဟုတ်လား။ အရှေ့ဘက်က ဘတ်သီးကြီးတွေကလည်း သရေကျချင်စရာခင်ဗျ။

အောကားတွေထဲက စီလီကွန်ထည့်ထားတဲ့ ဟာကြီးတွေလို ကြီးနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူ့ဆိုဒ်နဲ့ သူ ကွက်တိပဲ။ အဓိကနေရာတွေ ကိုထားလိုက်ဦး ချိုင်းအောက်က အကျီ ကြပ်ကြပ်မှာအတွင်းထဲက ဘရာဇီယာ ရဲ့ အရာထင်နေတာလေးကို ကြည့်နေရင်းက ပဲ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာတာ။

“ ဟဲ့ နင်က လည်း မမြင်ဘူးတဲ့လူ ကျနေတာပဲ . . စကားလေးဘာလေး ပြောပါဦး တခါထဲ လူကို ကြည့်နေလိုက်တာ”

အခြေအနေကို ရုတ်တရက် လှည့်အပြောင်းလုပ်တဲ့နေရာမှာ မိန်းမတွေဟာ ယောက်ျားတွေထက်ပိုပြီး တော်ကြတယ်လို့ ဖတ်ဖူး မှတ်ဖူးထားပေမယ့် အခုမှပဲ လက်တွေ့ကြုံရတော့တယ်။ ကျနော်က သူ့ကို ဘာစကား စပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတာ။ ကျနော့စကားမှားသွားပြီးကားဆရာက သူ့ကို ဇယား လို့ ထင်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်မိတာပါတာပေါ့။

မကြာခင် ကျနော်နဲ့ အတူ သွားပြီး ဟိုဟာ ပြုရတော့မယ့် ဘယ်ကမှန်း မသိတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက် ဆိုပေမဲ့သူ့ကိုတော့ ကျနော် အပြည့်အဝ ကာကွယ် ဖို့ လိုမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

“ မဟုတ်ပါဘူးဟာ ခါတိုင်း ဘောင်းဘီနဲ့ မြင်နေကျမို့ဒီနေ့ နင်က ဗမာလို ဝတ်တားတာ ငါ့အတွက် ထူးဆန်းနေလို့ပါ။အောင်မာ ဟေ့ကောင် မဟုတ်ဘူး ငါသိပြီ နင့်ကို တခုခု ထူးဆန်းနေပါတယ် လို့ ထင်တာနင် ဘယ်တုန်းက အစိမ်းရောင် ဝတ်ဖူးလို့လဲ .. ဟုတ်တယ်… ဟားဟား ငါသိပြီ”

ကျနော် အဲလို လျှောက်ပြောလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာမှာ အမူအယာ တမျိုး ပြောင်းသွားတယ်။ ဘာမှန်း တော့မသိဘူး။

“ တော်စမ်းပါဟာ ပလီပလာနဲ့”    ဆိုပြီး မျက်နှာ တဘက်ကို လွှဲသွားတယ်။

ပြီးတော့ အိတ်ထဲကနေ သူ့ဖုန်းကို ထုတ်တယ်။ ကားက ဦးထောင်ဘို အဝိုင်းကို ပတ်နေပြီ။ သူဖုန်းထဲကနေ SMS ရိုက်နေတာ တွေ့လို့ ခိုးကြည့်မိတယ်။ ကျနော် ခိုးကြည့်တာ သူသတိထားမိသွားပြီး ဖုန်းကို လက်နဲ့ ကွယ်လိုက်ရော။ ကြည့်မိရသလောက်ကတော့ ကျနော်တွေ့တာ

“ လာဖြစ်ချင်မှလည်း လာဖြစ်မယ်” 

ဆိုတာလေးပဲ။ ဟေဟေး . . ဖိုးဇော်တို့ကတော့ ဟေဟေ့ထားပါတော့ဗျာ ..။  ဒီလိုနဲ့ ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ရောက်သွားရော ဆိုပါတော့။ အခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးပြီး ချင်းမှာပဲ သူက ကျနော့ ရင်ဘတ်ကို စောင့်ပြီး တွန်းချ လိုက်တာ ကျနော် ကုတင်ပေါ်ကို ခွေခွေလေး လဲကျသွားရော

“ အား”

လုံးဝမထင် မှတ်ထားတဲ့ ကိစ္စမို့ ထူပူပြီး အရမ်း လန့်သွားတယ်။ ချက်ခြင်း ထထိုင်ပြီး သူ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တခုခုကို အလိုမကျသလို၊ ဒါမှမဟုတ် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသလို မျက်နှာမျိုးနဲ့။

“ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်. . .ခုန ဘာလို့မှန်းမသိ စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်ပြီး ရှင့်နောက်လိုက်လာမိတာ ကျမတို့ မမှားမိခင် ပြန်ကြရအောင်နော်”

အဲဒါဆိုလဲ အခန်းခ မရှင်းခင် ပြောပါလား လို့ စိတ်ထဲက ရေရွတ်လိုက်မိပေမဲ့ တကယ်တမ်းက တော့ မပြောလိုက်မိပါဘူး။ အစ်ကို တစ်ယောက်ပြောဖူးတဲ့ မိန်းမတွေက အိပ်ယာထဲ ရောက်တဲ့ အထိ ငြင်းဖို့ ကြိုးစားတုန်းပဲ။  အဲဒါ သူတို့တတ်တဲ့ မာယာတွေထဲက နံပါတ် ဘယ်လောက်မြောက်လဲတော့ မသိဘူး။ ကိုယ့်ဘက်က အမှားအယွင်း မရှိဖို့ပဲ လိုတယ်။ အကိုင်အတွယ်မတတ်ရင်တော့ ဖာသည်တောင် အတင်းတက်လုပ်ရင် ၃၇၆ ပဲ ဟေ့ကောင် ဆိုတာလဲ ခေါင်းထဲရောက်လာတယ်။

အဲဒီလိုမျိုး မိန်းမတွေက နောက်ဆုံးအချိန်ထိ (တကယ် စိတ်ထဲကမပါပဲ) ငြင်းတတ်တယ် ဆိုတာကို ကျနော်က ဟိုးငယ်ငယ် ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံမှာထဲက ကြုံဖူးထားတာပါ။ ဒီတော့လည်း ကျနော့ရဲ့ ပလီပလာ အကွက် တွေထဲက အခန်းကြီး ၂ အပိုဒ်ခွဲ ၄ ကို ထုတ်သုံးလိုက်ရတယ်။

မျက်နှာကို အချိုသာဆုံး ပြုံးလိုက်တယ်။ သူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် အရင်ကြည့်လိုက်တယ်။ တတ်နိုင်သလောက်တော့ မျက်လုံးကို အရောင်ဖျော့ထားရတာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ သူကတော့ ကျနော့ကို ကြောင်ပြီး ငေးနေတာ။ ခဏနေတော့မှ မျက်လွှာလေးချလို့ ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်တယ်။

“ ကျနော်လည်း တဒင်္ဂ အထိအတွေ့လေးကို သာယာမိသွားတယ် မမရယ်။”

မမရယ် ဆိုတာကတော့ ပလီတာ မဟုတ်ပါဘူး။ တကယ်ပဲ သူက ကျနော့ထက် ကြီးနိုင်တာပါ။

“ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း မတော်တဆ ထိသွားရက ကျနော် မမကို သာယာ မိသွားတာ။ မမ သဘောမတူရင် ကျနော် လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ဘူးနော်  ကျနော် ကိုက စည်းမရှိတဲ့ ကောင်ပါ။ ကျနော့ ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်”

သူက စပြီး လက်ဆွဲလို့ ခေါ်လာတယ် ဆိုတာကို စကားထဲ မပါအောင် သတိထားပြောနေရတယ်။သူက ကျနော့ ရဲ့ ခေါင်းကို လာပွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့ ဘေးနားလာထိုင်တယ်။

“ မင်း နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ . . ဘာအလုပ်လုပ်တာလဲ”

“ ဖိုးဇော်ပါ မမ . . မိုဘိုင်းဖုန်းနဲ့ ကွန်ပြူတာတွေ ပြင်တာ”

“ သြ” 

လို့ တခွန်းထဲ ပြောပြီး ငြိမ်သွားပြန်တယ်။

“ ဘတ်စကားပေါ်က ကိစ္စ ကျနော် တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် မမ...မတော်တဆ ကျနော့တင်ပါးနဲ့ မမတင်ပါး ထိသွားမိပြီး အဲဒီအထိအတွေ့မှာ ကျနော် နစ်မြောသွားတာမမရဲ့ အသားတွေက သိပ်ကို နူးညံ့နေလို့ပါကျနော့ကို ခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့ဗျာ”

“ ခွင့်လွှတ်ပါလို့ ပြောရမှာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ ဟင့်အင်း ခွင့်မလွှတ်နဲ့ . . ဒါနဲ့ မမ ပြန်တော့မှာလား”

“ ပြန်မှာပေါ့. ..  တို့က ဒီမှာ ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ”

“ သြော် .. ဟုတ် . .  ဟီဟိ”

“ ဘာ ရယ်တာလဲ”

“ မဟုတ်ပါဘူး . . . ခုန တက်စီသမားကြီးကတော့ ကျနော်တို့ အခုအချိန်လောက်ဆို အလုပ်ဖြစ်နေလောက်ပြီလို့ ထင်နေမှာပဲနော်”

ဒီတခါကကျ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ မျက်စောင်းလှမ်းထိုးတယ်။ ခဏနေပြီးမှ

“ မင်း အသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”

“ နှစ်ဆယ့်သုံး”

“ သြော် တော်တော် ငယ်သေးတာပဲ”

“ မငယ်ပါဘူး . . တော်တော်ကြီးပါတယ်ဗျ”

နောက်တခါ မျက်စောင်းလှမ်းထိုးတယ်။ ခင်ဗျားတို့ စိတ်မရှည်တော့ဘူးမလား။ ဒီကောင် စော်ကို ကြိတ်မှာဖြင့်လည်း ကြိတ်၊ ပြန်ပို့မယ်ဆိုလဲ ပို့လိုက်တော့လို့ တွေးတောင် တွေးနေမလားမသိဘူး။ လာတော့မှာပါဗျာ။ အခုကိုပဲ လာပြီ။သူ့မျက်နှာကို ဖြတ်ခနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်

“ မမ သွားမှာ ငရုတ်သီးဖတ်ကပ်နေတာလား”

ကျနော် ပြောလိုက်တော့ သူ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော်က သူ့ကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုပ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ ရုန်းဦး ငြင်းဦးမယ် ထင်တာ။ တကယ်တမ်း သူကလည်း ကျနော့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး ကျနော့အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်လာတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ လျှာတွေက တရုတ်သိုင်းကားထဲက ဓါးတွေလို ရစ်ပတ်ဖွဲ့နှောင်လို့။

နမ်းနေရင်းကပဲ သူရဲ့ ရင်ဖုံးအကျီက ထုပ်ကြယ်သီးတွေကို ကျနော်အောင်အောင် မြင်မြင် ချွတ်ပစ်နိုင်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာ အပြင်ဘက်မှာ ထွက်နေတဲ့ ရင်းသားစိုင်တွေကို ကျနော်က လျှာဖျားလေးနဲ့ လိုက်တို့တော့ ကြက်သီးဖုလေးတွေ ထလာ တွေ့တယ်။

သူကိုယ်တိုင် ပဲ ဘရာကို ချွတ်လိုက်တော့ အရမ်းလှပြီး ဝင်းနေတဲ့ နို့တွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရတော့တာပါပဲ။ ကျနော်က သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို မထိစေပဲ ဘေးနားလေးက အညိုဝိုင်းလေးကို လျာနဲ့ ပတ်ပြီးလျက်လိုက်တယ်

“ အား. . .  ရှီး”

ပြီးတော့မှ ရင်ညွှန့်လောက်ကနေစပြီး လျှာနဲ့ လျက်ချလာခဲ့တာ ချက်ကို ရောက်တဲ့ အထိပဲ။ ပြီးတော့ ကျနော် သူ့ထမီ (သုံးလွှာစကတ်) ရဲ့ ချိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ သူက ထမီကို အလိုက်သင့် အောက်ကို လျှောချပေးတယ်။ သူရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားနဲ့ မုန့်ပေါင်းလေးရဲ့ ကြား တဘက်တချက်ဆီကို လျှာနဲ့ တချက်ကစားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အပေါ်ကို ပြန်တက်ပြီး နို့တွေကို ပြန်စို့ ပေးလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူက အဖျားတက်နေတဲ့လူလိုပဲ တဟင်းဟင်း  ညီးလို့။

“ မမ”

“ ဟင်”

“ ကျနော့ကို အဝတ်အစားတွေချွတ်ပေး”

သူဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကျနော့ကို ချွတ်ပေးတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုကျတော့ မချွတ်သေးပဲ ချန်ထားခဲ့လို့

“ ဒီမှာ ကျန်သေးတယ်လေ”

အဲတော့ မျက်စောင်းတခက် ထိုးပြီး ကျနော့ အတွင်းခံကို ထပ်ချွတ်ပေးတယ်။ကျနော့ ပစ္စည်းပေါ်လာတော့ သူ သေချာကိုင်ကြည့်တယ်။

“ စုပ်ပေးလေ မမရယ် နော်”

ဆိုတော့ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး သူ့လျှာ့အစွမ်းပြတော့တယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံ သိပ်ရှိပုံမပေါ်ပေမယ့် အစိမ်းသက်သက်ကြီးလည်း ဟုတ်မယ် မထင်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ကတော့ နတ်ပြည်ရောက်နေပြီလက်တဘက်ကတော့ သူ့ရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ် ဆော့ကစားနေတာပေါ့လေ။

အမှန်က သူ့ကို ကျနော် မရိုးမရွ ဖြစ်အောင် အရင်လုပ်လိုက်တာပါ။ သူ့ကို ကျနော်က အားရပါးရ ဂျာတော့မယ့် အခြေအနေရောက်ပြီးမှ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးမထည့်လိုက်သေးပဲ သူလွေတာ အရင်ခံလိုက်တာ။ ကျနော့ တွက်ကိန်းမှန်သွားပါတယ်။

ဟုတ်ကဲ့ပါ ။ ဒီအတိုင်းတော့ ကျနော်ကြီး အသာယူလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ သူ့အလှည့်လည်း ပြန်ပေးရတာပေါ့။ ကျနော်သိပါတယ်။ လောလောဆယ် သူက ကျနော့ကောင်ကို ပါးစပ်အပြင်ထုတ်လိုက်ပြီး ဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက် လျှာနဲ့လျက်လိုက် လုပ်နေတာ။

ကိုယ့်ဆရာ မျက်လုံးထဲ ပုံမပေါ်ဘူးနဲ့ တူတယ်။ ဒီလိုဗျာ ။ ဘလိုးဂျော့ ကို ပုလွေမှုတ်တယ်လို့ ခေါ်တာမဟုတ်လား။ အဲဒီဟာက ပါးစပ်ထဲ ထည့်မှုတ်ရတဲ့ ပုလွေလေ။ နောက်တပ်ပုလွေတမျိုးက ဘေးတစောင်းထားပြီး အပြင်ကနေပဲ မှုတ်ရတဲ့ အမျိုးအစားဗျာ။ အဲလို ပုလွေမှုတ်တဲ့ ပုံနဲ့ မှုတ်ပေးနေတာ။လားလား ခံလို့ကောင်းမှကောင်းဗျာ

ဒီအတိုင်း ဆက်နေလိုက်ရင် ကျနော် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာတင် ပြီးသွားနိုင်တာမို့ သူ့ကို ရပ်ဖို့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ချိုင်းကနေ လက်နှစ်ဘက်နှဲ့ မချီလိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားအတိုင်း နှုပ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။

ခုလေးတင် ကျနော့ကို စုပ်ပေးထားတာမို့လို့ ကျနော် ချက်ခြင်း ပြန်နမ်းမယ်လို့ သူက မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ ကျနော့ကို ရီရီဝေဝေနဲ့ ကြည့်တယ်။ လက်တဘက် သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို သွင်းပြီး အစိလေးကို ကလိလိုက်တော့ ကျနော့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ထားရော။ အရည်တွေကတော့ ရွှဲရွှဲစိုရုံမက တောက်တောက်ပါကျတော့မယ်။

နှုပ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေရာကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းလည်တိုင်တဝိုက်ဆီကို ဆင်းပြီး ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မာကင်ရာ မကျန်အောင်တော့ သတိထားရတာပေါ့ဗျာ။ သူများသားမီး အလကားလည်း ကြိတ်သေး၊ ပြဿနာတက်အောင်လည်း လုပ်သေး ဆိုတဲ့ အထဲတော့ ကျနော်မပါဘူး ကိုယ့်ဆရာ။

ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်း တဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ မထိတထိ တို့ပြီး သူရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ခေါင်းထိုးပြီး အကွဲကြောင်းတဝိုက်ကို လျှာတစ်ချောင်းနဲ့ အစွမ်းပြလိုက်တယ်။ ထွန့်ထွန့်ကို လူးရော။ ဂျပန်တွေလောက်မဟုတ်ပေမဲ့ ဂျပန်ကားထဲကလို အသံမျိုးတွေထွက်လာတယ်။ ဟာ . . ကိမုချိတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ဒီလိုပဲ အော်ညည်းလေး ညည်းတာပါ။

သြော် ဒါနဲ့ စကားမစပ် ကိုယ့်ဆရာ သူ့ရုပ်က ဆိုးတယ်ဆိုတာကို မှတ်မိသေးလားဗျ။ ကျနော်ပြောထားလို့ ခင်ဗျားက မှတ်မိချင် မှတ်မိနေမှာ ကျနော်ကတော့ မေ့သွားပြီဗျာ။ခဏနေတော့ သူက ကျနော့ကို

“ တောာ်တော့ကွာ . . ဆက်မလုပ်နဲ့တော့”

“ ဘာလို့လဲ မမ . .

ကျနော်လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား”

“ မဟုတ်ပါဘူး”

“ အဲဒါဆို..ကောင်းလား”

သူခေါင်းငြိတ်ပြတယ်။ ဒီလောက်ဆို ကျနော်သဘောပေါက်ပါတယ်။ သူလိုချင်နေပြီ။ ဟို အောစာအုပ်တွေ ထဲလို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲတို့ ဘာတို့ မမေးပါဘူး။ သူ့ကြည့်ရတာ ညစ်တီးညစ်ပတ်ေတွေ ပြောချင်ပုံလည်း မရဘူး။ ကျနော် သူ့ကို ဆက်မှုတ်တော့ပဲနဲ့ အကွဲကြောင်းနှစ်ခုကို နည်းနည်းဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ သိပ်ကျဉ်းလွန်းတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြဲရွဲနေတာမျိုးတော့လည်း မဟုတ်ဘူး။ 

ကျနော်ကုတင်ပေါ်ကနေ ထလိုက်တယ်။ သူက ကျနော့်ကို လိုက်ကြည့် နေလို့ ဘာမှ မပြောပဲ ပြန်ရယ်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့ လွယ်အိတ်ထဲ အမြဲဆောင်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးထုပ်လေးကို ထုတ်ပြလိုက်တော့ သူက မျက်စောင်းထိုးတယ်။

“ စိတ်မဆိုးနဲ့ နော် . . ကျနော်က မမ ကို မယုံလို့ မဟုတ်ဘူး...နှစ်ယောက်လုံး စိတ်လုံအောင်လို့လေ”

သူ့ရဲ့ နားရွက်လေးနားကို ကပ်ပြီး ကျနော်က တိုးတိုးလေး သွားပြောလိုက်ပြီး သူ့နားရွက်လေးကို ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းလိုက်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်း သွားပြီး

“ ကျေးဇူး ”  

လို့ပဲ တိုးတိုးလေးပြောတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့ကို စောင့်မျှော်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ပေါင်လေးကို ကား ထားလိုက်ရော။တင်းမာပြောင်လက်နေတဲ့ ကျနော့ ကောင်ကြီးကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် မိုးကာ အကျီ ဝတ်ပေးပြီး လုပ်ငန်းစဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ သူကို ဒီအတိုင်း ပက်လက်လေးထား ပေါင်လေးဖြဲပြီး ရိုးရိုးပုံစံလေးပဲ အသုံးပြုလိုက်တယ်။

ပုံမှန် အချက် သုံးလေးဆယ် လောက်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ အတွင်း နှုပ်ခမ်းသားတွေက ဆွဲညှစ်လာတယ်။ ခဏနေတော့ ကျနော့ကျောကုန်းကို အသားကုန်ဖက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်သည်းနဲ့ ကုပ်တယ်။ သူ့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။

ကျနော်က တော့ တက်ကုန်သုတ်နေတုန်း။ ဘာရယ်လို့ နာမည်တပ်ပြီး မပြောတတ်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ အထိအတွေ့ဟာ နည်းနည်း ပိုပြီး ထူးခြားတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ ကောင်းလွန်းတဲ့ ခံစားမှုကြောင့် စွပ်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ အခါခါ ပေါ် လာလို့ တော်တော် ချုပ်တီးထားရတယ်။

သူ့ထဲကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ ကျနော့ပစ္စည်းကို အရှိန်လျှော့။ သူ့ နို့တဘက်ကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး နောက်တဘက်ကို ပါးစပ်နဲ့ စို့တော့ သူ့အသံတွေ ထွက်လာ့ပြန်ရော။ နို့စို့နေရင်း အောက်က အရှိန်ကို ထိန်းထားပြီး ညှောင့်ရုံလေးပဲ နေပေးနေတယ်။ မျက်လုံးတွေကို စင်းလို့။

နို့စို့တာကို တခါ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့နှုပ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ ကျနော့ ပစ္စည်းကို အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သူက အနမ်းတွေ ရပ်သွားပြီး မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။

“ ပုံစံပြောင်းလိုးရအောင်နော် မမ”

သူက မျက်စောင်းထိုးပြန်တယ်။

“ ဘယ်လို ပုံနေပေးရမလဲ”

“ မမကြိုက်တဲ့ ပုံနေလေ”

“ ဟာဟ . . ဒီပုံပဲ ကြိုက်တယ် ဆိုရင်ရော”

“ ရတယ်လေ မမ သဘော”

သူက ဘာမှ မပြောပဲ ပြုံးစေ့စေ့ လုပ်ပြီး ကျနော့ ကို ကုန်းပေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှ ထပ်ပြီး အထွန့်မတက်တော့ပဲ အနောက်ကို ပြုထွက်လာတဲ့ အကွဲကြောင်းကနေထဲ ထိုးထည့်လိုက်တာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။အားလားလား  . . တော်တော် ကောင်းတာဗျာ။ ခုနက ထက်တောင် ကောင်းသေးတယ်။ကျနော်လည်း ထိန်းမနေတော့ပဲ အားရပါးရတွယ်ထည့်လိုက်တာ မကြာဘူး ပြီးသွားတယ်။

ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးကို မချွတ်သေးဘဲ ပက်လက် လှန်ပြီး လှဲလိုက်တယ်။ သူကိုလည်း ကျနော့ ဘေးကိုဆွဲပြီး လှဲခိုင်းတော့ အလိုက်သင့် ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ခဏ ဖက်ထားပြီး မှန်းနေလိုက်တာပေါ့။နည်းနည်း အမောပြောတော့မှ လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ ကွန်းဒုံးကို ချွတ်၊ သူ့ရှေ့မှာပဲ ပေါက်မပေါက် သေချာ စစ်ပြီး အမှိုက်ပူံး နားရောက်အောင် လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။

သူကတော့ အဝတ်အစားတွေ ထ ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် သွားရော။ ကျနော်လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ သူ့နောက်လိုက်သွားတာပေါ့။သူက အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ ပစ္စည်းကို ဆေးကြောနေတယ်။

“ ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ   ဒီမှာ အဝတ်လဲမလို့”

“ ဟာ မမ ကလဲ နောက်တခါလောက်တောင် မနေတော့ဘူးလား”

“ တော်ရုံပဲ ကောင်းပါတယ်ကွာ”

“ လာ ဒီနားကို..ရေဆေးပေးမယ်”

ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ သူအနားလျှောက်သွားပြီး ကော့ပေးလိုက်တော့ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ကျနော့ကို ရေဆေးပေးတယ်။သူ့ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကျနော့ကောင်က တခါပြန် ခေါင်းထောင်လာပြန်ရော။ သူကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဒိုင်းခနဲ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ရေဆေးလို့ ပြီးသွားတော့

“ သွား ..  အပြင်မှာ စောင့်နေ”

ကျနော်လက်ပိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတော့ သူရယ်တယ်။ကျနော် အပြင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်တွေ ပြန်မဝတ်သေးပဲ အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ခုန သူကိုင်ထားလို့ ကျနော့ကောင်ကြီးကလဲ မာန်တက်နေတုန်း။ ခဏနေတော့ သူ ပြန်ထွက်လာတယ်။ အကျီအစိမ်း လုံချည် အနက်နဲ့ ကောက်ကြောင်းလှလှ ရုပ်ဆိုးဆိုး ကျနော့ရဲ့ မမစိမ်းလေ။

“ အဝတ်ပြန်ဝတ်တော့လေ မရှက်ဘူးလား”

“ မဝတ်ပါဘူး”

“ တခုခုစားရအောင်ကွာ”

“ စားလေ . . ဒီကနေ လှမ်းမှာ လိုက်မယ်”

“ အပြင်မှာ ပဲ သွားစားရအောင်”

ပြောရင်း သူ ကျနော့နား လာထိုင်တယ်။ ကျနော့ ပစ္စည်းကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပြီး

“ ကဲပါ အဝတ်လဲလိုက် အပြင်မှာ သွားရအောင် လိမ္မာတယ်နော်”

“ အဲဒါဆို လဲ ခဏတော့ နေဦးမယ် မမ ကိုင်ထားပေးတာ ကောင်းလို့”

ကျနော ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ပဲ မှန်းနေလိုက်တယ်။ သူကိုင်ပေးတာ တော်တော် ခံလို့ကောင်းတယ်။ ဂွင်းထုသလို အပေါ်အောက် ဆွဲနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ နှိပ်သလို ပွတ်သပ်ပေးနေတာပါ။ ဒီအတိုင်းပွတ်သပ်နေရင်းက ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိဘူး။ သူကျနော့ဟာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး လွေပါလေရော။ ကျနော် ဘာမှ မပြောနိုင်ဘူး ခံလို့ ကောင်းလွန်းတာကိုး။ ကျနော် ဒီအတိုင်း သူလွေတာ ခံရင်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပြီးချင်လာတယ်။

“ အ. .အမ မမ  ကျနော် ပြီးတော့မယ်ထုတ် . . ထုတ်လိုက်”

သူက ကျနော့စကားကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ပါးစပ်ထဲ က မထုတ်ဘူး။ ကျနော်လည်း မတတ်နိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးပစ်လိုက်ရတယ်။ တကယ်တမ်း ခုနက မှ တခါ လုပ်ထားတာမို့ ဒီလောက် မြန်မြန် ပြီးစရာ အကြောင်းကို မရှိတာပါ။သူကိုက စွမ်းလွန်းနေသလား မသိဘူး။

ကျနော် ပြီးသွားတာတောင် သူက ပါးစပ်ထဲကနေ ကျနော့ ကောင် ကိုပြန်မထုတ်သေးပဲ လရည်တွေကို ဒီအတိုင်း စုပ်ပြီး မျိူချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော် လူးလှိမ့်နေအောင် ကောင်းတာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ သူ့ကို ကြည့်ပြီး ကျနော့မှာ စိတ်တွေက တခါ ပြန်ထလာရော။

“ ဟင်း . . ကျကို မကျနိုင်ဘူးလား . .ငါ စိတ်ညစ်လာပြီ ..  သွား ရေသွားဆေး အဝတ်လဲတော့ တခုခု သွားစားမယ်”

“ ဟုတ်”

ကျနော် လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တယ်။ခဏနေတော့ သူ တံခါး လာခေါက်တယ်။

“ ဖွင့်ထားတယ် မမ ဝင်လာခဲ့”

“ တို့ ဆင်းနှင့်မယ် သိလား . . . မြန်မြန်လုပ်”

“ ဟုတ်ဟုတ်”

ခဏကြာပြီးတော့ ကျနော် ထွက်လာတယ်။သူကတော့ ပစ္စည်းတွေ အကုန်ယူပြီး သွားနှင့်ပြီနဲ့ တူတယ်။စိတ်ထဲ နည်းနည်း ထင့်သလို ရှိတာကြောင့် မြန်မြန်အဝတ် ဝတ်၊ ပစ္စည်း သိမ်းပြီး အောက်ကိုဆင်းလာပြီး အပြင်ကို အပြေးထွက်လိုက်တော့ သူက တက်စီ တစ်စင်းပေါ်တက်သွားပြီ။

ကားပေါ်ကနေ လက်တောင် ပြသွားသေး။ အင်း ဇာတ်လမ်း တခုကတော့ စတောင် မစရသေး ပြီးသွားပြန်ပြီ။ကျနော်လည်း လေတခက်ချွန်လို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပဲ တွေ့တဲ့ တက်စီ ငှားလို့ ကျနော့ ဆိုင်ရှိရာ မြို့ထဲ ကို ပြန်လာလိုက်တယ်။

ဆိုင်ကို ရောက်မှ ဘာမှ မစားရသေးတာ သတိရသွားပြီး အနားမှာ ရှိတဲ့ city express ကနေခေါက်ဆွဲဘူးလေး တစ်ဘူးဝယ်ပြီးထိုင်စားနေတုန်း ရှိသေး ကပ်စတန်မာ တစ်ယောက်ရောက်လာတယ်။ဂျောတောင့်တောင့် ရင်မောက်မောက် နဲ့ မမကြီး တစ်ဦးပါ။

......................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကျနော်နှင့် မမတင်

အဲဒီ ဂျောတောင့်တောင့် ရင်မောက်မောက် နဲ့ မမကြီး တစ်ဦးက ကျနော့ဆိုင်မှာ သူ့ရဲ့ဖုန်း မှန် ကွဲသွားပြီး touch မရတော့လို့ ဆိုပြီး လာပြတာပါ။ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားပေမဲ့ နွမ်းပါးမှန်းတော့ သိသာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရုပ်ကတော့ တော်တော် စွဲဆောင်မှု ရှိတာဗျ။

“ ဘယ်လောက်ကျမှာလည်းဟင် မောင်လေး”

“ သုံးသောင်းခွဲပါအစ်မ”

“ မလျှော့တော့ဘူးလားဟင်”

“ အနည်းဆုံးဈေးပါပဲ အစ်မ မယုံရင် တခြားဆိုင်တွေ လိုက်မေးကြည့်ပါ.. ဒီဈေးနဲ့ ဘယ်မှာမှ မ ရဘူးပြီးကျနော်တို့က အပေါ်မှန်ချည်းပဲ လဲရတာ မဟုတ်ဘူး အစ်မရဲ့ အောက်က lcd ပါ တခါထဲ လဲရတာ ပြီးတော့ ဒီဖုန်းတွေက နည်းနည်း လည်း ရှားသွားပြီလေ”

“ အစ်မ သိပါတယ် . . နည်းနည်ဖြစ်ဖြစ် လျှော့ပါဦးလား မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့”

“ ကဲ ဒါဆို ကျနော် ၂၀၀၀ ထပ်လျှော့မယ်ဗျာ ဒီထက်တော့လျှော့လို့ မရတော့ဘူး”

ဒီလို နဲ့ သူ ထပ်မဆစ်တော့ပဲ လက်ခံလိုက်တယ်။

“ ဟို . . မောင်လေး ဘယ်တော့လောက်ရမှာလဲဟင်”

“ မနက်ဖြန်ညနေလောက် တော့ ရမှာပါ။ အစ်မ ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားခဲ့လေ။ မရသေးဘူး ဆိုရင် ကျနော ်ဖုန်းဆက်ပေးမယ်”

“ တခါထဲ စောင့်ယူသွားလို့ မရဘူးလား မောင်လေးရယ်”

“ အရှေ့မှာ ပြင်ရမဲ့ အလုံးတွေ ရှိသေးတယ်အစ်မရဲ့ ဒီလိုလုပ်ပါလား ကျနော် ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ် အစ်မသွားစရာ ရှိရင် သွားထားလိုက် ကျနော်တို့ ဆိုင်က ညဘက်ထိ ဖွင့်တယ်”

“ အစ်မ ထိုင်စောင့်မယ်လေ .. ရလား”

“ စောင့်လို့ကတော့ ရပါတယ် . . ကျနော်က အစ်မ အကြာကြီး စောင့်ရမှာ ဆိုတော့ အားနာလို့”

“ ရတယ် စောင့်မယ် ဒီနေ့ ရတယ် မလား”

“ ကျနော် အာမတော့ မခံဘူး.. အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ ရအောင် လုပ်ပေးမယ်နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မောင်လေးရယ်”

သူ့အမူ အယာကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးတမည် ဖြစ်လာတယ် ကိုယ့်ဆရာရဲ့။ ကျနော် ထင်တာ မမှားရင် သူ့ဖုန်းထဲ မှာ home made တွေ များ ရှိနေမလားပဲ။ ကိုယ့်ဆရာ သဘောပေါက်တယ် မလား ဟုန်းမိတ်ဆိုတာကို။ ဒါမျိုးက ကျနော်တို့ က ခဏခဏ ကြုံဖူးတယ်။ တွေ့ရင် ကူးပြီး သိမ်းထားတာပါပဲ။ အင်တာနက်ပေါ် တင်တာတို့ ငွေညှစ်တာတို့တော့ မလုပ်ဖူးပါဘူး။ အချင်းချင်းတောင် ပြန်မရှဲဘူး။ ဟဲဟဲ သိမ်းထားတာတော့ မနည်းဘူးဗျို့။

ကျနော် အရင်ဆုံး စားလက်စ ခေါက်ဆွဲကို လက်စသတ်ရတယ်။ ပြီးမှ သူ့ဖုန်းထဲက sim card ရယ် memory card ရယ် ကို ထုတ်။ သူ့ကို ပေးလိုက်တယ်။

“ ရော့ အစ်မ ဖုန်းကတ် နဲ့ memory card”

“ ရှင်”

“ သြော် အစ်မရဲ့ ကတ်တွေလေ..ဖုန်း စခရင် လဲတာ အဲဒါတွေ မလိုဘူး။ အစ်မ ပြန်သိမ်းထားလိုက်။ ကျနော်တို့ ဆိုင်က ကျင့်ဝတ်ကို တန်ဖိုးထားတယ်။ ကတ်စတန်မာတွေရဲ့ ပရိုင်ဗေစီကို ဂရုလည်း စိုက်တယ်”

တမင် သူ စိတ်သက်သာအောင် ပြောတာပါ။ ကျနော့ စကား ထိရောက်သွားလား မသိဘူး။ သူ့မျက်နှာ နည်းနည်း ကြည်သွားတယ်။ ပြီးမှ အထဲ ခဏ ဝင်ပြီး ကီးပက်လေး တလုံး ထုတ်လာခဲ့တယ်

“ အစ်မ ဖုန်းတွေ ဘာတွေ လာစရာ ရှိရင် သုံးရအောင် ခဏ ယူထား”

“ သြော် ..  ဟုတ် ကျေးဇူးမောင်လေး”

ပေးစရာရှိတာပေးပြီး ကျနော်လည်း ထပြီး လုပ်စရာ ရှိတာလုပ်တယ်။ ချုပ်ပြီး ပြောရရင်တော့ သူ့ဖုန်း က လုပ်လို့ မပြီးဘူး။ မိုးချုပ်သွားတော့ သူလည်း ပြန်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဖုန်းလေးနဲ့ တချို့ ပစ္စည်းတွေ အိမ်ယူလာခဲ့တယ်။

အိမ်ရောက်မှ သေချာ အချောသပ် ပြီးသွားတော့မှ ဖုန်းကို ကလိကြည့်တော့ ထင်ထားသလို ဟုန်းမိတ် ဗွီဒီယို ဖိုင်တွေတော့ မတွေ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဓါတ်ပုံတွေက အများကြီး။ အကျီ မပါ ဘာမပါနဲ့။ ဟီဟီ အအေးတော့ မိတော့မှာပဲ မမတင်ရယ်။

သြော်မေ့လို့ သူ့နာမည်ကို ညနေက ကျနော် မေးထားလို့ သိတာ။ မတင်မာချို တဲ့။ ဟီဟိ တင်ကြီးက တကယ်ကို မာမာချိုချို ကြီးနေမှာ။ နောက်တနေ့ ဆိုင်ရောက်တော့ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက် ဖုန်းရကြောင်းပြော။ နေ့လည်ပိုင်းမှာ ဖုန်းလာရွေးတယ်။ဒီနေ့တော့ သူက ဂါဝန် အရှည်လေးနဲ့ ပဲ ရောက်လာတာ။

“ ရော့ အစ်မ စစ်ကြည့်လိုက်ပါဦး”

မနေ့က ငှားသွားတဲ့ ကီးပက်လေးထဲက ကတ်ကို ထုတ်ပြီး ကီးပက်ကို ကျနော့ ပြန်ပေးတယ်။ပြီးတော့သူ ဖုန်းကို သေသေချာချာ စစ်ပြီး တော့ ငွေချေတယ်။ နောက်မှ

“ ဟိုလေ. .  မောင်လေး . . . အစ်မ ဖုန်းထဲမှာလေ.. ဘယ်လိုပြောရမလဲ”

သူဘာပြောချင်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သိမှာပါ။

“ စိတ်ချ အစ်မ  ကျနော့ ကြောင့် အစ်မ ဘာပြသနာမှ မတက်စေရဘူး”

ကျနော်ပြောတဲ့ အချိန်မှာ သူ တော်တော်မျက်စိမျက်နှာ ပျက်သွားတယ်။

“ ကျနော် မညာပါဘူး အထဲက ပုံတွေ တွေ့ပါတယ်။ တွေ့တွေ့ချင်း ကျနော် ဆက်မကြည့်ပဲ ပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အစ်မ သတိတော့ထား.. နောက်ကို အဲလိုမျိုးကို ဘယ်ဆိုင်မှာမှ သွား မပြနဲ့။ အန္တရာယ် များတယ်”

“ ကျေး . . .ကျေး ဇူး တင်ပါတယ် မောင်လေးရယ် . . အစ်မ လည်း ရှက်တာနဲ့ သေတော့မယ်။ ဖုန်းက အသစ်မဝယ်နိုင်သေးလို့ ပြင်ရတာ”

ကျနော် ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ ပြုံးပဲ ပြုံးနေလိုက်တယ်။သူကလည်း အိုးတိုးအမ်းတမ်းနဲ့ ဘာမပြောဘဲ ရပ်နေတယ်။အမှန် က သူပြန်သွားလို့ ရနေပါပြီ။

“ အစ်မ ဘာလိုသေးလို့လဲ . . ”

“ သြော် ..  အင်း ဘာမှ မဟုတ်ဘူး သွားတော့မယ်နော် ကျေးဇူးပဲ တာ့တာ”

ပြောပြီး ထွက်သွားရော။ရှက်ရှင်နဲ့ ထွက်သွားလိုက်တာ အပြင်ဘက်က အထုပ်ထမ်းလာတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို သွားတိုက်ပါလေရော။ ကံကောင်းပြီး ဟိုလူက ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပေမယ့် ခုနလေးကမှ ကျနော့ဆီကယူသွားတဲ့ မှန်လဲထားတဲ့ ဖုန်းလေး ပြုတ်ကျသွားပါလေရော။

ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ဖုန်းလေးကို ကြည့်ရင်း ကျနော် တော့ စိတ်ထဲမှာ သွားပြီလို့ ရေရွတ်မိလိုက်တယ်။ ဖုန်းက မှန်ပြားတည့်တည့်နဲ့ အောက်ကို ကျသွားတဲ့ အပြင် ဖုန်းကျသွားတဲ့ နေရာမှာ ကျောက်စရစ်ခဲလေး တလုံးက အခန့်သား ရှိနေလို့ပါပဲ။

သူကတော့ ကျသွားတဲ့ ဖုန်းလေးကို ရင်တမမ နဲ့ ကုန်းကောက်တယ်။ ဖုန်းကို ကောက်လိုက်တဲ့ အချိန် မမတင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကျနော်က အားရပါးရ ရှုစားနေတာပေါ့။ ဘာလို့လဲ မသိ။  ဒီမမကြီးက မကြာခင် ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လိမ့်မယ်လို့ အလိုလို ထင်နေမိတော့တာ။ ထားပါ အခုလောလောဆယ်တော့ သူက ငိုတော့မဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော်ရှိရာကို ပြန်လာနေပြီ။

“ မောင်လေးရေ . .”

“ ဟားဟား . . ဘာာလဲ ကွဲသွားပြန်ပြီလား”

“ အိုး .  သူများဒုက္ခ ရောက်နေတာကို ရယ်ရလား”

“ မဟုတ်ပါဘူး အစ်မကို လှောင်တာ မဟုတ်ဘူး.. ဒီအတိုင်းပဲ ရယ်လိုက်တာ အစ်မ ဖုန်းကို ထပ်ထား ခဲ့လိုက်တော့ ကျနော့ ဆိုင် နားမှာတင် ပြန်ကွဲ သွားတာဆိုတော့ ကျနော် တဝက်ဈေးနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်မယ် ”

“ ဟင်”

“ တဝက်ဈေးဆိုတာ ကျနော် စိုက်ပြီး လုပ်ပေးမှာ ကို ပြောတာနော် တကယ်က လက်ခ ကို ခဏထား အရင်းတောင် ဒီလောက်မကဘူး”

“ မဟုတ်ဘူး မောင်လေးရယ် အစ်မ အခု တော့ ပိုက်ဆံ မတတ်နိုင်တော့ဘူး လကုန်မှပဲ ပြန်လာလဲတော့မယ် နှမြောလိုက်တာ ကွယ်”

ဒီလိုပြောတော့လည်း ကျနော့မှာ အသည်းမခိုင်ဘူး ဟီးဟီး

“ ကဲပါ ဘာမှ စဉ်းစားမနေနဲ့ ဖုန်းကို ထားခဲ့ အစ်မ ပိုက်ဆံ အဆင်ပြေတော့ မှပဲ လာပေး ကျနော် အစ်မကို ယုံပါတယ်”

“ တကယ်ပြောတာလား”

“ တကယ်ပြောတာပါ…. ရော့ ခုန ကီးပက်လေး ပြန်ယူသွားလိုက်  ကျနော် ပြီးတော့ ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ် ဟုတ်ပြီလား”

“ ဘယ်လို ကျေးဇူးတင်မှန်း မသိဘူး မောင်လေးရယ်”

“ ကျေးဇူးတင်ရင် အအေးတိုက်လေ”

“ ဟား တိုက်မှာပေါ့ အအေးလောက်တော့ မင်းအစ်မ တိုက်နိုင်ပါသေးတယ်”

ကျနော် သူနဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင်တဆိုင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ အအေးတိုက်ခိုင်းပေမယ့် တကယ်တမ်း ကျနော်က ကော်ဖီမစ်ပလိန်းပဲ သောက်တာပါ။ သူက မုန့်ဟင်းခါး မှာစားတယ်။

“ အစ်မ . .. တစ်ခုလောက်မေးချင်တယ် မေးးလို့ရမလား”

“ ဘာမေးမလို့လဲ”

“ ဟိုလေ . . ဘာလို့ ဖုန်းထဲက ပုံတွေကို ရိုက်ထားတာလဲ”

“ ဒီလိုပဲ အပျော်ရှောက်ရိုက်တာ။ ရိုက်ပြီးတော့ ဖျက်မယ်ဖျက်မယ် ဆိုပြီး မဖျက်ဖြစ်တာ”

“ သြော် .. ”

“ ဘာသြော် လဲ မင်းက မယုံဘူးလား”

“ အင်း မယုံဘူး”

“ ဘာလဲ မင်းက တို့ကို အထင်သေးလို့လား”

“ မသေးပါဘူး ”

“ ဟင်း”

သူ သက်ပြင်းတချက်ချတယ်။

“ အစ်မ ယောက်ျားက မလေးမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ တခါတလေ သူက လွမ်းတယ်ဆိုလို့ သူ့ဆီ ပို့ပို့ပေးတာ”

“ ဟာ . . မမက အိမ်ထောင်သည်လား မထင်ရဘူးနော် ကျနော်က အပျိုလေး အောက်မေ့လို့”

သူ့ကျနော့ရင်ဘက်ကို တချက်လှမ်းရိုက်တယ်

“ မင်းက လည်း မြှောက်တော့မယ်”

“ တကယ်ပြောတာ လှလည်းလှတယ် မျက်နှာရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော ပြောစရာမရှိဘူး”

“ အင်း . . ကျေးဇူးပါကွာ အဲဒီလှတာက ဘာမှ လုပ်လို့ မရပါဘူး ထားပါ စိတ်ညစ်စရာတွေ ခေါင်းထဲ ရောက်လာလို့ ဆောရီးနော်”

“ ရပါတယ် မမရဲ့ မမ ပြောချင်တာ ရှိရင် ကျနော့ကို ပြောလို့ရတယ် ”

“ ဒီလိုပါပဲ ကွာ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး တို့က ဆင်းရဲတယ်လေ။ အိမ်ထောင်ကျတာလဲ မကြာသေးဘူး ..အခုတော့ ယောက်ျားက ရှိတာလေး ရောင်းချပြီး မလေး ထွက်သွားတယ်... တို့က မနက်ပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဈေးရောင်းတယ် အခုလို ဖုန်းလေး ပျက်သွားတော့ ငွေကုန်ရော ပြီးတော့လည်း ကုန်ရကျိုးမနပ်ဖြစ်ရတာ”

“ ကဲပါ မမရယ် အကောင်းတွေ လာဖို့ အဆိုးကြုံရတယ် လို့ပဲ မှတ်လိုက်ပါ ကဲ စားရာ ရှိတာ စား။ ကျနော်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်ရဦးမယ်”

သူ စားလက်စ မုန့်ဟင်းခါး ကို လက်စသတ်။ ပြီးတော့ တော်ပြီဆိုပြီး ပိုက်ဆံရှင်းတယ်။

“ မောင်လေး .”

“ ဗျ”

“ တို့ မင်းဆိုင်မှာပဲ ထိုင်စောင့်လို့ ရမလား”

“ ရပါတယ်.. သိပ်တော့ မမြန်လောက်ဘူးနော်”

“ ပြသနာ မရှိဘူး ရတယ် တို့ မြို့ထဲမှာ သွားစရာ မရှိဘူး အိမ်လည်း တခေါက် မပြန်ချင်တော့လို့”

ကဲ ကိုယ့်ဆရာလည်း နည်းနည်း တော့ပျင်းလာပြီမလား ထားဗျာ။ ကျနော် ကျော်ပြောလိုက်မယ်။ သူက ဖုန်းကို ထိုင်စောင့်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြင်လို့ ပြီးသွားတယ်ပေါ့။ ဖုန်းပြင်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ ဆိုင်လည်း သိမ်းတဲ့ အချိန်ရောက်သွားရော။  ကျနော် ဆိုင်ပိတ်ပြီး သူနဲ့ အတူတူ ကားဂိတ်ကို လျှောက်ခဲ့တယ်ပေါ့။ လမ်မှာ  ကျနော်က တခုခု စွန့်စားကြည့်လိုက်တယ်။သူ့မျက်လုံးတွေထဲ အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ကြည့်ပြီး 

“ မ”

“ ဟင်”

“ ကျနော့မှာ လေ မသုံးရသေးတဲ့ ဖုန်းတလုံးရှိတယ် သိလား  . အကောင်းစား မဟုတ်ပေမယ့် အပေါစားတော့ မဟုတ်ဘူး”

“ အဲတော့”

“ မ . . စိတ်ထဲ တမျိုးမထင်ဘူး ဆိုရင် လက်ဆောင်ပေးချင်လို့”

“ ဟင် ..  ဘာလို့လဲ”

“ ဖုန်းက ကျနော့ အိမ်မှာ အမှတ်တရ ပေါ့ မ ရယ် ကျနော့ လက်ဆောင်ကို မငြင်းရဘူးနော်”

သူဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး။

“ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖုန်းကို လိုက်ကြည့်လိုက်လေ”

“ နော်”

ကျနော် ဘာမှ မပြောတော့ပဲ တက်စီတစင်း ငှားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်။ ကားပေါ်မှာ သူဘာစကားးမှ မပြောဘူး။ ကျနော်လည်း ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ ဖုန်းကို နားကြပ်တပ်ပြီး  သူ့နားထဲကို နားကြပ်တဘက် တပ်ပေးပြီး သီချင်းနားထောင်ရင်း လိုက်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ကို ရောက်တော့ သူ့ကို ရေတိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် အမျိုးအစား ဖုန်းအသစ်လေးကို ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဖုန်းက ကျနော် ကုမ္ပဏီကနေ လက်ဆောင်ရထားတာပါ။

“ ကြိုက်လား မ”

“ အင်း ကြိုက်တယ်”

“ ကြိုက်ရင် အာဘွားပေး”

“ ဘာ”

“ ကြိုက်ရင် အာဘွားပေးလို့”

သူ ကျနော့ကို စိတ်ဆိုးသလို ကြည့်ပါတယ်။ မိန်းမတွေဟာ အိပ်ယာထဲ ရောက်တဲ့ အထိ ငြင်းတတ်ကြတယ် ဆိုတာကို သိထားတဲ့ ကျနော် က စိတ်မလှုပ်ရှားပါဘူး။ သူ့ခါးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။

“ အာဘွားပေးလေး မ ရယ် ဒီလိုမျိုးလေး”

ဆိုပြီး သူ့ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတော့ သူကျနော့ကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေရော ကျနော်လည်း သိပ်ပြီး အချိန်မပေးတော့ပဲ သူ့နှုပ်ခမ်းလေးတွေကို ဆွဲပြီတော့ ငုံထားလိုက်တယ်။

ပထမတော့ သူအိုးတိုးအမ်းတမ်း ဖြစ်နေသေးတယ်။ ခဏကြာသွားတော့ သူလဲ ကျနော့ကို အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းတော့တာပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။ နမ်းရင်း နမ်းရင်းက ရမ္မက်မီးတွေ လောင်သထက် လောင်လာတယ်။ ကျနော်က သူ့ဂါဝန် ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်တော့ သူက ရုန်းထွက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့ကို ရင်ဘက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။

“ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြရအောင် ကွာ ချွေးတွေနဲ့”

“ ဟုတ်”

“ လာ ရေချိးခန်း လိုက်ပြ”

ကျနော် သူ့လက်ကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းက အိမ်နောက်ဖေးမှာ ရှိပြီး အိမ်နောက်ဖေး တံခါးက ထွက်လိုက်ရင် ကျနော်အိပ်တဲ့ နေရာ ရှိပါတယ်။ အခန်းတွေ ဘာတွေ မရှိပဲ ကျနော်က ဒီအတိုင်း တစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံးထဲ ရှိတာပါ။ 

မမတင် ရေဝင်ချိုးနေတဲ့ အချိန် ကျနော်က ကိုယ်ပစ္စည်းကို ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လက်နဲ့ လုပ်နေမိတယ်။ အထဲက သူရေချိုးတဲ့ အသံကို ကြားရလေလေ လောင်က တီးလေလေပါပဲ။ 

ဂွင်းတိုက်လိုက် နည်းနည်းကောင်းလာရင် ရပ်လိုက် လုပ်နေရင်း ကျနော့ကောင် ကို အမောခံနိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့ ပုဆိုးအဟောင်း တထည်ရယ် မျက်နှာသုတ်ပုဝါရယ် ယူပြီးတော့ မမတင်ဆီ သွားပေးဖို့ ထလာခဲ့တယ်။ရေချိုးခန်း ဝမှာ တံခါးကို ဖြေးဖြေးခေါက်လိုက်တယ်

“ မမတင် . . မမတင် ပြီးခါနီးပြီလား” 

မမတင်က တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။

“ ဟေ့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား ဒီမှာ ပြီးတော့မယ် ခဏလေး”

အား . . သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှက ကျနော့ကို တော်တော် ဖမ်းစားလိုက်တာ ခုနစ်စက္ကန့်လောက် စကားမပြောနိုင် ဖြစ်သွားတယ်။ လုံးဝန်းပြီးတင်းကျစ်နေတဲ့ နို့ရယ် ပန်းရောင်ထနေတာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် နို့ကဲကဲဖျော်ထားတဲ့ ကော်ဖီရောင် နို့ီးခေါင်းလေးတွေ ဆီမှာ နှစ်စက္ကန့်ခွဲ အဆီမရှိတဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးမှာ တစ်စက္ကန့်ခွဲ။ 

အမွေးရိတ်ထားပြီး နည်းနည်းကြာလာလို့ ပြန်ပေါက်စ ပြုလာတဲ့ အမွှေးကျင်ကျင် နဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးဆီမှာ သုံးစက္ကန့်လောက်ပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီး ဆရာသမားကို တောင် ပြလိုက်ချင်သေးတာ။

“ ဟိတ် . .  ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ…. ရှက်တယ်ရှင့်”

“ လှ လိုက်တာ မမတင်ရယ်. . .မမတင် အမျိုးသားက တော့ သိပ်ကံကောင်းတာပဲ”

“ မောင်ကလည်းကွာ . . အခုလို အချိန်မှာ သူ့အကြောင်းမပြောကြေးလေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် မေ့သွားတယ်”

မမတင် ကျနော့ကို မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကိုယ့်ဆရာ စဉ်းစားကြည့် ။ ဒီလောက် လှတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင် တစိမ်း မိန်းမတစ်ယောက် လက်တလော ရေချိုးထားလို့ ဆပ်ပြာနံ့လေး သေးနေပြီး ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားမှာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ရေစက်လက်တွေနဲ့ မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးတာ ခံရတယ် ဆိုတာ ဘယ်သကောင့်သားက ဒီအတိုင်းခံနိုင်မှာလဲ ပြော။

ကျနော်တော့ မခံနိုင်ဘူး။ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး သူ့ ကို ဖက်၊ ပြီးတော့ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဘယ်ပြန် ညာပြန် ပြေးစို့ပစ်လိုက်တယ်။ ခဏတော့ သူလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ဒီအတိုင်  အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားတာပါ။

“ ဟဲ့ . ..  သြော် . .မောင် ကလည်း . . . ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ခဏလောက်စောင့်ပါဦး”

မမတင် အဲလို ဟန့်တော့မှ ကျနော်လည်း သတိပြန်ဝင်ပြီး သူ့ကို ရယ်ပြလိုက်ရတယ်။

“ မမတင်က လှလွန်းတော့ ကျနော် စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတာ . . ဟီးဟီး တကယ်က မမအတွက် ကျနော် က ရေလဲ လာပေးတာ”

ပြောပြီး ပုဆိုးနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ပေးလိုက်တယ်။

“ ခဏ ကိုင်ထားဦး”

“ ဟုတ်”

ပြောပြီး မမတင်က နောက်ထပ် ရေတစ်ခွက် နှစ်ခွက် လောင်းပါတယ်။ ကျနော့ကို လည်း နည်းနည်းတော့စင်တာပေါ့ဗျာ။ အဲလို ရေတွေ လာစင်တာကပဲ တမျိုးရင်ခုန်နေရသေးတာ ဆရာသမားရဲ့။ သြော် မေ့လို့ . . ကျနော်က အကျီ တော့ ချွတ်ထားပြီးသွားပြီ အောက်မှာဝတ်ထားတာ ဘောက်ဆာဘောင်းဘီလေးနဲ့ပါ။

မမတင် ရေချိုးလို့ ပြီးသွားတော့ ကျနော့ လက်ထဲက မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ အနှံ့ သုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် ပေးတဲ့ ပုဆိုးကို ဂွင်းကနေ မစွပ်ပဲ ပုဆိုးရဲ့ အနံအတိုင်း အရှေ့မှာ စုပြီး ပတ်သွားတာပါ။ ဖွဲ့နွဲ့ပြီး မပြောတော့ဘူးဗျာ။ ကိုယ့်ဆရာ မျက်လံးထဲ မြင်ကြည့်။

ပြီးတော့ သူထွက်သွားတယ်။ ကျနော် ရေချိုးတယ်။ ကျနော် အပြင်ပြန်ထွက်သွားတော့ မမတင်က ကျနော့ ကုတင်မှာ ထိုင်လို့ ခုန ပုဆိုးပတ်လေးအတိုင်းနဲ့ ဆံပင်အဖျားစိုသွားတာလေးတွေကို မျက်နှာ သုတ်ပုဝါနဲ့ သုတ်နေတယ်။ကျနော့ကို မြင်တော့

“ မောင်လာခဲ့ ဒီနားကို”

သူက ကျနော့ ကို မောင်လို့ ခေါ်နေပေမဲ့ ကျနော်က ကျနော့ကိုယ်ကျနော် မောင်လို့ သုံးရမှာ ပါးစပ်မရဲဘူးဖြစ်နေတယ်။ မင်းကလည်းကွာ မကြာခင်ပဲ ကြိတ်တော့မှာကို အခေါ်အပြောလောက်နဲ့ မရဲ ဖြစ်စရာလားလို့ ကိုယ့်ဆရာ ကြိမ်းလည်း ခံရတော့မှာပါပဲ။

ကျနော် သူအနားကို လျှောက်သွားတော့ မမတင်က သူ့လက်ထဲက  မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လှမ်းပေးတယ်။ကျနော်က ရေတွေ သုတ်နေတုန်း မမတင် က ကျနော့ ဘောင်းကို ကို ကိုင်ပြီး လျှောချလိုက်တယ်။ ကျနော်က မျက်နှာ သုတ်နေတော့ ချက်ခြင်း ငုံ့မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ မမတင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်ပြီးတာနည်း ချက်ချင်း ကျနော့ ကောင်ကြီးက နွေးခနဲ ဖြစ်သွားတာ။

ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မမတင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ကျနော့ကောင်ကြီးက နေရာယူလို့။ အလစ်အငိုက်တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရတော့ ကျနော့ကောင်ကြီးလည်း တော်တော် ခံလိုက်ရတယ်။ ဒါတောင် ခုနက လေ့ကျင့်ပေးထားလို့။ မမတင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ တချောင်းလုံး ပူနွေးပြီးအရမ်း ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒစ်အဖျားပိုင်းတလျှောက်လုံးကို သူက လျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ဆွဲတာ။

တခါတခါ ပါးစောင်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်၊ တခါတခါကျ အာခေါင်ထဲထည့် ထိုးထည့်ပေးတယ်။ ဒိပ်သရုပ်လို့ ခေါ်တဲ့ အာခေါင်ထဲထိ ထိုးထည့်ရတဲ့ ခံစားမှုကို တခါမှ မခံစားဖူးသေးတော့ ကျနော့မှာ အဆန်းဖြစ်နေတာ။ကျနော့တချောင်းလုံးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေပြီး အရင်းပိုင်းလေးလောက်ပဲ အပြင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန် ခံစားမှုကို ကျနော်က စာနဲ့ ပြန်ပြီး မရေးပြတတ်ဘူး။ ခါးတိုင်းပါးစပ်ထဲ ခံစားမှုမျိုးမဟုတ်သလို အဖုတ်ထဲ ထည့်ရတဲ့ အရသာမျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး။

အာခေါင်ထဲမှာက သိပ်ကြာကြာနေလို့မရဘူး။ ထိပ်ခေါင်းလေးက ဝင်သွားပြီး မကြာဘူး ။ မမတင်က ချက်ချင်း ပြန်ထုတ်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဝေါ့ခနဲ လေတက်လာတယ်။အဲလိုမျိုး နှစ်ခါသုံးခါ လုပ်ပြီးတော့ မမတင်ကို ကျနော် သနားလာတယ်။

လက်ထဲက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကြုံတဲ့နေရာ ပစ်တင်လိုက်ပြီးတော့ မမတင်ကို တွန်းလှဲ လိုက်ပြီး ကျနော်လည်း သူနဲ့ အတူတူ လှဲလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်မို့လို့ နည်းနည်း တော့ကြပ်ပေမဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေး ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော်က သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အိပ်လိုက်အပြီးမှာတော့ သူ့ရဲ့ နှပ်ခမ်းထူထူ ကို ငုံခဲပြီး နမ်းလိုက်တယ်။သူက ပြန်နမ်းရင်းနဲ့ ကျနော့် ကျောကုန်ကို တင်းကြပ်နေအောက် ဖက်ထားတယ်။

ကျနော့လက်တဘက်ကတော့ သူ့ရဲ့ တင်းဝိုင်းလှပတဲ့ နိုလုံးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ကစားနေပါတယ်.။လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွ ချေပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ သူ့ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။အာ မဟုတ်ဘူး ဆရာရဲ့ ကျနော်နဲ့က နမ်းနေတုန်း ဆိုတော့ အသံက လည်ချောင်းနားက ထွက်တာ။

တိုးတိုးမျှင်မျှင်မှ တကယ့်ကို တိုးတိုးမျှင်မျှင်လေး။ ကျနော်က သူ့နှုပ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေရာကရပ်ပြီး သူ့ရင်ဘက်ရှေ့ မျက်နှာရောက်အောင် အောက်ကို လျှောချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နို့တွေကို မစို့သေးဘဲ နို့နှစ်လုံးကြားက ရင်ညွန့်အစပ်နားကို လျှာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျက်လိုက်တယ်။

နောက်မှ နို့သီးခေါင်းထိပ်ဖျားပေါ်ကို လျှာအဖျားလေးနဲ့ တဘက်ကို လေးငါးဆယ်ချက်စီလောက် လိုက်တို့ နောက်ဆုံးမှ ပါးစပ်တခုလုံးနဲ့ တဘက်ကို ငုံခဲပြီး  နောက်တဘက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကြားထဲ ထည့်ပြီး ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ခဏအကြာတော့ နောက်တဘက်ကိုပြောင်း လက်ကတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားပြီ။ အပေါက်ဝက အစေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးပြီးတော့မှ အကွဲကြောင်းကြားလေးထဲကို လက်ထည့်ဖို့တင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ လက်ညှိုးလေးက တန်းဝင်သွားရော။ ဟိုးတုန်းက အောစာအုပ်တွေထဲကလို ပြောရရင် အချစ်ရှေ့ပြေးအရည်တွေပေါ့ဗျာ။

နို့လေးစို့လိုက် လက်က အဖုတ်ထဲကလိလိုက်နဲ့ နှစ်မိနစ်သုံးမိနစ်လောက် မမတင် ကို ဇိမ်ခံခိုင်းထားတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော် မပြတ်ဆောင်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းလေးတွေကို ထပြီး သွားယူလိုက်တယ်

“ မောင်  ..  ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ”

ကျနော်ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကွန်ဒုံး အထုပ်ကလေး ကိုယူလာပြီး မမတင် မြင်အောင်ပြလိုက်တယ်။

“ ဘာလဲ .. မောင်က မမကို မယုံလို့လား”

“ ဟုတ်ပါဘူး ကျနော့ကိုယ်ကျနော် မယုံတာပါ”

“ အင်းလေ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ရှင်းတာပေါ့   လာ မြန်မြန် ..  ဒီမှာ တအားလိုချင်နေပြီ”

ကျနော် လည်း ခပ်သွက်သွက်ပဲ ကွန်ဒုံး အထုပ်ကလေးကို ဖောက်လိုက်ပြီး ကျနော့ကောင်ကြီးကို လုံခြုံရေး ချလိုက်ပါတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒီအတိုင်း အိပ်နေတဲ့ မမတင်ကို ငုံ့ကိုင်းပြီး နှုပ်ခမ်း လေးနဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တင်ပါးကနေ မပြီး ခန္ဓာကိုယ်တခြမ်းကို အောက်ရောက်အောင် ဆွဲချပြီး ကျနော်က သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တော့ မမတင်က အလိုက်သင့် ကျနော့ကျောကို ခွထားလိုက်ရော။ 

အချိန်မဆွဲတော့ပဲနဲ့ ကျနော့ကောင်ကို သူ့ကြားထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ကိုယ်ကို အောက်နှိမ့်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်က သူ့ကျောကို ဘက်တော့ သူကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်ဘက်။ ကျနော့ပါးစပ်ထဲ သူ့ရဲ့ ဘယ်ဘက်အခြမ်းက နို့ကြီးရောက်တော့မှ တပြွတ်ပြွတ်စို့ပြီး မှ ခါးကို သုံးပြီး ဆောင့်ချက်ကို စလိုက်တယ်။

ကျနော်လည်း အောစာအုပ်တွေထဲကလို ဆိုဒ်ကြီးကြီး ရှိတဲ့ ကောင်မျိုးမဟုတ်သလို မမတင်ကလည်း အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော့ တင်းပြီး ကြပ်နေတာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိကြသူတွေပဲမို့ ကိုယ်အတင် သူအပင့်နဲ့ လုပ်ရတာ အရသာ ရှိပါတယ်။

မမတင်က သိပ်အသံကျယ်ကျယ် ညည်းတတ်သူမဟုတ်ဘူးနဲ့ တူတယ်။ ကျနော့ ဆောင့်ချက်တွေမှ သူ့ညည်းသံ သိပ်မကြားရပဲနဲ့ သက်ပြင်းကိုသာ အခါခါချပြီး တချက်တချက်မှ တိုးတိုးလေး ညည်းတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ ကျနော်က တမျိုးလေး ရင်ခုန်ရတယ်ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ကျနော်က ခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီး ဆောင့်လိုက် မမတင်က ကော့ပေးလိုက်နဲ့ စည်းချက်က တဖြည်းဖြည်းမှနလာတယ်။လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော့ကို ဖက်ထားတဲ့ မမတင်ရဲ့ လက်တွေက ပိုပိုပြီးတင်းကြပ်လာတယ်။

တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုတင်းကြပ်လာတော့ ကျနော့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြီးတော့ အားပါလာတာပေါ့။ ကျနော် ဆောင့်ကောင်းနေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ် မမတင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုဟာ လျော့ကျသွားတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ထွေးပွေးထားလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးမေးလိုက်ရော

“ မမ .. ပြီးသွားတာလား”

“ အင်းပေါ့ မောင်က နို့ကို တအားစို့နေတာကိုး ..မမ မခံနိုင်တော့ဘူး”

“ ကျနော် မပြီးသေးဘူး သိလားမမ ခဏအမောဖြေပြီးသွားရင် ပုံစံပြောင်းပြီး လုပ်မယ်နော်”

“ ရတယ် မောင်ဘယ်ပုံကြိုက်လဲ”

“ ကျနော့ကို မှောက်ပေးလေ”

“ အွန်း . . အရင် ကုန်းထားမှ ရမှပေါ့..မောင်   ထ လိုက်လေ”

အရင်ဆုံး နှမြောတသစွာနဲ့ မမတင် ကိုယ်ထဲက ကျနော့ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ရတယ်။ သူ့တွင်းဝ နဲ့ ကျနော့ဒစ်ဖျားပွတ်တိုက်ပြီး ထွက်လာချိန်လေးခဏမှာတောင် အထိအတွေ့က ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေတယ်။ ကျနော် ထလိုက်တော့ သူက ကုတင်ပေါ်သေချာ တက်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ ကုန်းပေးတယ်။ ကျနော်က သူ့အနောက်မှာ သေချာ နေရာယူ ပြီး တင်လုံးတွေ ကို လက်နှဘက်နဲ့ အားရပါးရနယ်ပြီးတော့ အနောက်ဘက်ကို ပြူပြီးထွက်နေတဲ့ အစေ့လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုး ပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်

“ ဟင်း . . .ဟင်း . .  င်းမောင်  . . အား အနိုင်မကျင့်နဲ့ကွာ”

လို့ ပြောလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း စုပ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး သု့ အဖုတ်ရဲရဲလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖြဲပြီး ကျနော့ကောင်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ မမတင်က အိပ်ယာပေါ် ကုန်းနေရာ ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း မှောက်ချလိုက်တော့ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ဆက်မှောက်လိုက်ရတာပေါ့။ ပြီးတော့မှ မမတင်ရဲ့ အပေါ်ကနေ မှောက်ရက်သားအတိုင်း ဖိဖိပြီးဆောင့်ရတာ။

တင်းပြီးအိနေတဲ့ တင်သားတွေအပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးဆောင့်ချရတာဆိုတော့ ကိုယ့်ဆရာရယ် ဘာပြောကောင်းမလဲ။ အဆင်မသင့်ရင် ကျွတ်ထွက်သွားတတ်တဲ့ ပုံစံကို လုပ်နေရပေမယ့် အောက်မှာ ရှိနေတဲ့ မမက အလိုက်သင့် ကြွလိုက်နှိမ့်လိုက် နေပေးတာမို့ ကျနော့မှာ ကောင်းသထက် ကောင်းနေရပါတယ်။

ဒီပုံစံအတိုင်းပဲ ပြီးလိုက်ဖို့အတွက် ကျနော် ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်တင်လိုက်တယ်။ လုပ်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာပဲ အောက်ကနေ မမတင်က

“ မောင် . .  ပြီးတော့မှာလား”

“ ရှီး. . . အား...ပြီးတော့ မယ် မမ”

“ အာ့ဆို ခဏရပ်”

ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး သူက ရပ်ဆိုတော့ ကျနော်လည်း ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမတင်က ထလာပြီး ကျနော့ကောင်ကို ကိုင်ပြီး စွပ်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ မောင် ..  ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက် လာ . .”

ကျနော် အိပ်လိုက်တော့မှ သူက ကျနော့ကောင်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး အားရပါးရ လွေ တာ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ပြီးတော့ပြောသေးတယ်။

“ မမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ပြီးပြီးလိုက်နော် မောင်”

ဘာပြောကောင်းမလဲ ကျနော်လည်း မျက်စေ့လေးမှတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေလိုက်တာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ မမတင်က တကယ် ကျွမ်းကျင်အဆင့်။ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ကျနော့ကောင်ကြီးကို တချောင်းလုံး သူကြိုက်သလို ဆော့ကစားနေတာ။ သိပ်မကြာဘူး ကျနော်လည်း ပြီးသွားတယ်။

ပြီးပြီးချင်း သူက ပါးစပ်ထဲကနေထုတ်လိုက်တော့ သုတ်ရေ တွေက သူ့မျက်နှာကို စင်ကုန်ရော။ ပါးစပ်ထဲ နဲနဲ့ ကျန်နေတာတွေကိုကျတော့ အနားမှာ ရှိတဲ့ တစ်ရှူးစပေါ်ကို ထွေးချလိုက်တယ်။

“ မမ မျက်နှာ သွားသစ်လိုက်လေ”

“ သစ်မှာပေါ့ကွာ ဖြည်းဖြည်းပေါ့”

“ ကြိုက်လား”

“ ကြိုက်တာပေါ့ အရမ်းကောင်းတာပဲ မမရယ် မမရော ကောင်းလားဟင်”

ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောပဲ သူ့ကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“ ဟိတ် အဲလောက် မကြည့်နဲ့လေကွာရှက်တယ်”

“ အဲဒါဆို . . . ”

ကျနော် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထပြီးတော့ သူ့နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့လိုက်တယ်။

“ နေဦး . ..  နေဦး . . . မျက်နှာ သွားသစ်ဦးမယ်”

ပြောပြီးတော့ ဘေးနက သူရေလဲ လုပ်ခဲ့တဲ့ ကျနော့ ပုဆိုးလေး ကို ကောက်စွပ် ရင်ရှားပြီး ထထွက်သွားတယ်။ ကျနော်ကတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာပဲ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ အောက်က ကောင် အေးခနဲ ဖြစ်သွားလို့ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့  မမတင်… အဝတ်အစားတောင် လဲပြီး နေပြီ။

“ ထ ဦး . . ဗိုက်ဆာတယ် တခုခု ကျွေး မီးဖိုထဲလိုက်ရှာတာ ဘာမှ မရှိဘူး”

ကျနောက် နောက်ချင်လို့ . . . အောက်က ကောင်ကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး

“ ဟော့ဒေါ့စားမလား”

“ ဟွန့် . . မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ . .အဲဒါက ဝပြီရှင့် ”

“ ကျွေးစရာက ဒါပဲ ရှိတယ် မမရယ်”

“ အဲဒါဆိုလဲ ဒါပဲ စားရမှာပေါ့”

ပြောပြီး မမတင်က ဖွဖွလေး ကုန်းကိုက်တယ်။အဲဒီတော့ ဟိုကောင်ကလည်း ဖျောင်းကနဲ ထတောင်ရော

“ ဟင်း . .ဟင်း တော်တော် မလွယ်တာပဲ ဂုတ်ချိုးထားရမယ်”

ဆိုပြီး လက်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်ထားပါတယ်။

“ ကဲပါ ကဲပါ ကျနော် ထပြီ . .  အပြင်မှာ တခုခု သွားစားမယ်”

ကျနော်လည်း ထပြီးတော့ အဝတ်ဝတ်ပါတယ်။

“ စားပြီးရင်တော့ မမပြန်တော့မယ်နော် မောင်လေး”

“ ဟင် . . မမ က ဒီမှာ ညမအိပ်ဘူးလား”

“ မမ ညအိပ်လို့ အဆင်မပြေဘူး  အိမ်မှာ ယောက္ခမကြီး ရှိသေးတယ်။ သူက အသက် ကြီးပြီ မောင်လေးရဲ့”

“ မောင်လို့ မခေါ်တော့ဘူးလား”

“ တော်ပါ . .  သူကဖြင့် လိုက်မပြောပဲနဲ့”

ပြောပြီး မမတင် မျက်နှာ တည်သွားတယ်။

“ မောင်လေး . .”

“ ဗျာ”

“ မင်း . .  မမကို အထင်သေးလား”

“ မသေးပါဘူး ဘာလို့လံ”

“ အရမ်းလွယ်တာပဲ ဆိုပြီးတော့လေ… ”

“ အာ မဟုတ်တာ”

“ ဖုန်းတစ်လုံး နဲ့ အလုပ်ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ လို့ပဲ ထင်တာမဟုတ်လား”

ကျနော် ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ တကယ်လည်း ကျနော့စိတ်ထဲ မှာ အဲလို မရှိပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ ဝါသနာပါလို့ ဒါမျိုးတွေ လိုက်စားပေမဲ့ ဘယ်မိန်မ ကို မှ အထင် မသေးခဲ့ဖူးဘူး။သူတို့တွေ အပေါ်လည်း သစ္စာ ရှိတယ်။ ကျနော်ကလွဲလို့လည်း ဒီကိစ္စတွေက ဘယ်သူမှအသိမခံဘူးလေ။

“ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့ အပြုအမူတွေက အဲလိုမျိုး ဖြစ်နေလို့လား..ကျနော် ယောက်ျားပါ မမရယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောမယ်။ ကျနော်က မိန်မ ဝါသနာကြီးတယ် ကြုံသလို လည်း ဖြစ်တတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော် မမိုက်ရိုင်း မယုတ်မာဘူး။ ဟာ မင်း က ကြာကူလီပဲ ယုတ်မာတာပေါ့လို့ ပြောရင်တော့ ခံရုံပဲ ကျနော် ဆိုလိုတာ မမ သဘောပေါက်မလား မသိဘူး။ ထားပါ။ ကျနော် နဲ့ မမ ဒီနေ့ ဒီလို အခြေအနေပေးလို့ ဆုံရတယ်။ အဆင်ပြေတယ်။ ဒီထက် ပိုပြီး ဘာမှ မရှိဘူး ဒီဖုန်းပေးတယ် ဆိုတာကလည်း ကျနော့အတွက် တကယ် အပိုဖြစ်နေလို့ပေးတာ မမဆီက ဘာမှ မရလည်း ပေးမှာပဲ။ မှန်ရာပြောရင် ဒီလို ဖြစ်ခွင့် ရအောင် တော့ ကျနော် ဆင်မိတာပေါ့လေ… ဆိုလိုတာ”

ကျနော် စကား မဆက်ခင်မှာပဲ မမတင် မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။

“ မငိုပါနဲ့ဗျာ . . ကျနော် မှားတာ ရှိရင်တောင်းပန်ပါတယ်”

ကျနော် သူ့မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရင်းနဲ့ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။

“ မဟုတ်ဘူးကွယ် ..  မမ မင်းနာမည်ကို တောင် သေချာ မသိပါဘူး ဒါပေမဲ့လေ မင်းကို တွေ့ကထဲက မမစိတ်တွေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး။ မင်း အပေါ်မှာ အရမ်းတိမ်း ညွှတ်သွားမိတယ်။ မမ အသက် ၃၄ နှစ် ရှိပြီ မြီးကောင်ပေါက်လည်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ဒီလို ဖြစ်မိတာလည်း အံ့သြတယ် ပြီးတော့”

ဘာမှ ဆက်ပြောလို့ မရအောင် မမတင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတွေ နဲ့ ပိတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ အနမ်းတွေက တဖြည်းဖြည်း စိုစွတ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။ ရပ်ပစ်လိုက်ရမှာ ကျနော့ မမတင်ပေါ် မတရားရာ ကျမှာစိုးလို့ အလိုက်သင့် နေပေးနေရတယ်။ တကယ်တမ်း အနမ်းတွေကို ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်သူက မမတင်ရယ်။

“ မောင်. . မမ တို့ ဇာတ်လမ်းး ဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်ရအောင်နော်”

“ ဟုတ်”

“ မောင်က လိမ္မာတယ်  တို့တွေ ရှေ့ဆက်ရင် မှားဖို့ပဲ ရှိတယ်။”

ကျနော့စိတ်ထဲမှာ သူ့ကို နွယ်ချင်ပတ်ချင်တဲ့ စိတ်မရှိပါဘူး။ သူက အဲလို ရှိတယ်ဆိုရင်လည်း မကောင်းပါဘူး။သတိရှိတုန်း အမြန်ဖြတ်တာကောင်းပါတယ်။

“ ဖြတ်လက်စနဲ့ အဆုံးထိသာ ဖြတ်လိုက်ကြတာပေါ့..ဘယ်မှ သွားပြီး ဘာမှ မစားတော့နဲ့ အစ်မ လည်း ကိုယ့်ဘာကိုယ် ပြန်တော့မယ်  .  မင်းဘဝမှာ မမတစ်ယောက်ရှိတယ် ဆိုတာ မှတ်မိရင်ပဲ အစ်မ ကျေနပ်ပြီ”

ရုပ်ရှင်ပဲ ရိုက်နေတာလား၊ အိပ်မက် မက်နေတာလား ဆိုတာ ကျနော်လည်း မသည်းကွဲတော့ဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် မတတ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိ လို့ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ မမတင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေထဲမှာတော့ တကယ်ကိုပဲ မျက်ရည်စတွေ ရှိနေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သူ လှည့်ထွက်သွားတယ်။သူ အတင်းတားနေတဲ့ ကြားကပဲ အောက်အထိဆင်းပြီးလိုက်ပို့လိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့လည်း တခုခု စားပြီးတော့ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်။ အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ဖို့ ကြိုးစားရတာပဲ။

မမတင်နဲ့ ဆုံခဲ့တာ ကံကောင်းလို့လား ကံဆိုးလို့လား ဆိုတာတော့ လောလောဆယ် မသုံးသပ်နိုင်သေးဘူး။ကျနော်က တော့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဆိုင်သွားလိုက် အိမ်ပြန်လိုက်ပေါ့။ ထူးခြားတာကတော့ လက်ရှိကျနော်လုပ်နေတဲ့ ဖုန်း Service ဆိုင်က ပိတ်သိမ်းဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ဖြစ်လာတယ် ဆိုပေမဲ့ မတော်တဆ အဆင်မသင့်လို့ ပိတ်ရတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။

အဲဒီဆိုင်က ကျနော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စပ်တူဖွင့်ထားတာပါ။ မြို့ထဲမှာ ဆိုင်ခန်းငှားခ က ဈေးကြီးလွန်းတာရော။ သူငယ်ချင်းက နိုင်ငံခြား ကို သုံးလေးနှစ်လောက် သွားနေရမှာမို့ပါပဲ။ အိမ်ကို သိပ်မပိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းမို့ သူမရှိတော့ရင် သူနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ အလုပ်တွေကို သူ့အိမ်က လာပြီး စွက်ဖက်နိုင်တာကြောင့် ကျနော်တို့ သေချာတိုင်ပင်ပြီး ဆိုင်ကို အပြီးဖြုတ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။

အောင်မလေး ကဖိုးဇော်ရယ် မင့်ဟာက လျှာရှည်လိုက်တာ၊ ငတို့က မင့်ဘဝကို သိချင်တာမှုတ်ဘူး။ မင်းရေးပြနေတဲ့ အညှီအဟောက်လေးတွေကို အပျင်းပြေဖတ်နေတာကွလို့လည်း အပြစ်တင် မစောနဲ့ဦး တချို့ကိစ္စတွေကို အဆက်အစပ် ရှိအောင် နည်းနည်းပါးပါး ပျိုးထားတာပါ ကိုယ့်ဆရာရယ် လာမယ် လာမယ်။ တော်ပြီဗျာ ကျနော် အကျဉ်းချုံး ပြီး ပြောလိုက်မယ်။

ဒီလို…

သူငယ်ချင်းနဲ့ စပ်တူလုပ်နေတဲ့ မြို့ထဲက ဆိုင် ပိတ်လိုက်တယ်။ နောက်တဆိုင် ကိုယ့်ဘာကို တစ်ယောက်ထဲ ဖွင့်ဖို့ ပြင်တယ်။ လက်ရှိနေနေတဲ့ ကမာရွတ်က အခန်း ကလည်း စာချုပ်ပြည့်ခါနီးပြီမို့ တနေရာရာမှာ ပြောင်းနေပြီး မြေညီဆိုင်ခန်းလေးငှား တခါထဲ ကျနော်နေ။ အဲလို လုပ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေရတယ်။

ဒီတော့ ဘာမှ မဘာဖြစ်ဖူးလေ။ပွဲစားတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ ဟိုအိမ်လိုက်ကြည့် ဒီအိမ်လိုက်ကြည့်ဖြစ်နေတာပါ့။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>


ပွင့်လင်းသွားသော အချစ် အပိုင်း ( ၂ )

ပွင့်လင်းသွားသော အချစ် အပိုင်း ( ၂ )

Wanna ရေးသည်။

အင်းစက် စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ (ကိုမိုးနေ၏ ဖြစ်ရပ်မှန်)

ဘီယာဆိုင်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ စာပွဲထိုးလေး ညွှန်ပြသော သီးသန့်ခန်းထဲ ဝင်ကာ အနည်းငယ် သောက်စားကြပြီးနောက် ကျော်ကြီးမှ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးထဲ ပစ္စည်းများထုတ်ရင်း..

“ ဖီးဆေးကတော့ ထားတော့၊ဒီ ဂေါ်လီကွင်း ဆိုတာက လီးမှာ စွပ်ပြီးချရင် မိန်းမတွေ ပိုခိုက်တယ်ကွ၊ ကာဗိုက်တာ ဆေးကတော့ ယောကျ်ား ကြာဆေးပေါ့ကွာ ဟို ဆီဒိုရာတို့လိုပေါ့၊ ငါ့အမ တုန်းကလဲ ဒါမျိုးတွေသုံးပြီး ကြံခဲ့တာကွ အဟီး  ”

“ ကျေးဇူးပါပဲ ကိုကျော်ကြီးရယ်။ ကျနော့် ဘာသာဆို ဘယ်ကစလို့၊ ဘာဝယ်ရမှန်းတောင် သိမှာ မဟုတ်ဘူး၊ဟိုဟာ မထူးလက်စနဲ့ ခများအမကို ဘယ်လိုကြံတာလဲ ပြောပြပါလား အဟဲ  ”

“ အင်း မင်းကသိချင်နေတယ် ဆိုတော့ ပြောပြရတာပေါ့ကွာ၊ ငါ့ယောက်ဖက ကုန်ကားမောင်းတာဆိုတော့ အိမ်မကပ်မိတာများတယ်လေ။ အဲ့တော့ လင်မယားကိစ္စ ဘာဘာညာညာ သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြဘူးပေါ့ကွာ၊ယောက်ဖအနေနဲ့က ယောကျ်ားလေးလဲဖြစ်။  ဇ လေးရှိတဲ့ ကားသမားဆိုတော့ မငတ်ပေမယ့် ငါ့အမကျတော့ အသက်လေးက ၃၅ ။ သွေးသားကောင်းတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ ဒဲ့ဒိုးပြောရရင် ဆာနေတာပေါ့ကွာ၊ ခလေးရပြီးနောက်ပိုင်း တခါတလေဆို တလနေမှ ၂ ခါလောက်ပဲ လုပ်ဖြစ်ကြတာတဲ့။ အဲ့တာကလဲ ငါနဲ့ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ငါ့ အမပြန်ပြောပြလို့ သိရတာပါ  ”

“ ဇာတ်လမ်းအစက ဒီလိုကွ၊ တစ်နေ့ ငါလဲ ကယ်ရီမောင်း မထွက်ပဲ ညနေဘက်ကြီး ဘော်ဒါတွေနဲ့ သောက်စားပြီး မူးမူးနဲ့ ငါ့အခန်းထဲ အိပ်နေတာပေါ့ကွာ၊ ည ၈ နာရီလောက်ထိ ငါထမင်း မစားသေးတာတွေ့တော့ ငါ့အမလဲ နေများမကောင်းလို့လား ဆိုပြီး စိတ်ပူပူနဲ့ ငါ့အခန်းထဲ ဝင်လာပါလေရော၊ ငါက ရိုးရိုးတန်းတန်း အိပ်တာတောင် မနက်လင်းရင် ပုဆိုးလည်ပင်း တက်ချိတ်တဲ့ ကောင်ဆိုတော့ မူးနေတော့ တွက်သာကြည့်ပေတော့။

ငါ့အမလဲ ငါ့အခန်းထဲအဝင် လေးပေမီးချောင်းအောက်မှာ ပုဆိုးမရှိပဲ လီးတထောင်ထောင်နဲ့ အိပ်နေတဲ့ ငါ့ကိုတွေ့ပါလေရော၊ ဖြစ်ချင်တော့ ငါက ရေဆာလို့ သူမလာသေးခင်က နိုးနေတာ၊ ခြေသံကြားလို့ မျက်လုံးမှိတ်ထားတာ၊ အဲ့တာနဲ့ ငါလဲအသာလေး မျက်လုံးမှေးကြည့်လိုက်တော့..

ငါ့အစ်မက ငါ့လီးကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတာကွပြီးတော့ ခြေဖွဖွလေး နင်းပြီး ငါ့နား တဖြေးဖြေးကပ်လာပြီး ငါနိုးမနိုး တချက် Show ပြီး ငါ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး ထုပါလေရော။ ၁ မိနစ်လောက်လဲ ထုပြီးရော။ အသာလေး ငါ့အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားရော၊ ငါလဲ ဟက်ကော့ကြီး ကျန်ခဲ့တာပေါ့ကွာ၊ အဲ့တာနဲ့ ပြန်လာဦးမလား ဆိုပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး စောင့်နေရင်း တကယ်အိပ်ပျော်သွားတာ မနက် ၉ နာရီမှ နိုးတယ်  ”

“ ငါလဲအိပ်ယာထပြီး မနက်စာစားဖို့ ထမင်းစားခန်းထဲထဲ ဝင်ရော ။ ငါ့ အစ်မက မီးဖိုမှာ အိုးတလုံးတည် နေရင်း ငါ့လဲမြင်ရော 

“ ဟယ် မောင်လေး နိုးလာပြီလား၊ လာ လာ အစ်မ ထမင်းကြော်ထားတယ်။ တခါတည်းစားလိုက်  ”

လို့ ပြောတော့ ငါလဲ ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး ငါ့အစ်မကို တချက် Show လိုက်တော့ လိမ္မော်ရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ အင်္ကျီက လက်ပြတ်လေးဆိုတော့ လက်မောင်းသားလေးတွေက ဖွေးနေတာပဲ။

ငါ့အစ်မက ကရင်စပ် ဆိုတော့ အသားလေးက ဖွေးပြီး ဘော်ဒီကလဲ အမိုက်စားဆိုတာ မင်းလဲ မြင်ဖူး တွေ့ဖူးနေတာပဲ၊ ခါးကတော့ နဲနဲတုတ်တယ်ကွ။ ဒါပေမယ့် ဖင်ကြီးက ကြီးတော့ သိပ်မသိသာဘူး၊ ထဘီအသားက နဲနဲပါးတော့ ဖင်က ဘစ်ရာကြီးက ထင်းနေတာပဲကွာ  ”

ဟု ကျော်ကြီးက ပြောရင်း နောက်တခွက် ငှဲ့လိုက်ပါသည်။ မိုးနေမှာ ကျော်ကြီးအစ်မ မတင့်ကို မြင်ဖူးတွေ့ဖူးရုံတင်မက မတင့်တို့ အိမ်ဆွမ်းကျွေးလုပ်တုန်းက ပင် သွား၍ပင် စားခဲ့ဖူးပါသည်။ အမေဖြစ်သူအား စိတ်မဝင်စားခဲ့တုန်းက သူဂွင်းထုတိုင်း အသားဖွေးဖွေး နို့ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီးရှိလှသော မတင့်သည် ထိပ်ဆုံးကပင် ပါဝင်ခဲ့ပါသည်။ ကျော်ကြီးလဲ ငှဲ့ထားသော ခွက်အား တချက်ထဲနှင့် အပြတ်မော့ပြီးနောက် 

ငါ့ အစ်မပေးတဲ့ထမင်းကြော်ကို စားလိုက် ငါ့ကို ကျောပေးပြီး မီးဖိုမှာ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ငါ့ အစ်မဖင်ကြီးကို ခိုးကြည့်လိုက်ပေါ့ကွာ၊ အဲ့မှာ ငါ့အစ်မက ဆတ်ကနဲ လှည့်လာတော့ သူ့ဖင်ကို ဝါးစားမတတ် ကြည့်နေတဲ့ ငါ့ကိုမြင်တာနဲ့ ခစ် ခနဲ တချက်ရယ်လိုက်ရင်း 

“ မောင်လေး ညက ထမင်းစားဖြစ်သေးလား၊မမ. ညအစောပိုင်းကမောင်လေး ထမင်း လာမစားသေးလို့ နေများ မကောင်းလို့လား ဆိုပြီး လာကြည့်သေးတယ်၊ ဒုတ်ပြ ခဲပြ အခြေနေမို့ ငါ့မှာ ညက နှလုံးတုန်တုန်နဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော် ဘူး ခိခိ  ”

ဆိုပြီး ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောတော့ ငါလဲ မနေ့က သူငယ်ချင်းတွေ အတင်းတိုက်လိုက်လို့ပါ ဘာညာနဲ့ ရွှီးလိုက်တာပေါ့ကွာ၊ ကြုံတုန်း ကြွားရဦးမယ် ။ ငါ့လီးက အရှည်က ၆လက်မ လုံးပတ်က မီးနဂါး အချိုရည်ဘူးထက် နဲနဲပဲလျော့တယ်၊ အဲ့တော့ သူ့ယောက်ျားထက် အရှည်ကော လုံးပတ်ကော သာနေတော့ ဆာနေတဲ့ ငါ့အစ်မ မနေနိုင်တော့လို့ ကိုင်သွားတာ နေမှာ၊အဲ့ စကားပြန်ဆက်ရရင် ငါလဲ ရွှီးပြောလိုက်တော့ ငါ့ အမက

“ အင်းပါဟယ် နောက် အဲ့လို အများကြီး မသောက်နဲ့ပေါ့။ ယောက်ျားလေးသဘာဝ အစ်မ နားလည်ပါတယ်၊ နင့်ယောက်ဖက တပတ်ကျောကျော်လောက် ပြန်လာဖြစ်မှာ မဟုတ်သေးဘူးဟ၊ သမီးလေးကလဲ စာမေးပွဲမတိုင်ခင်ကနေ စာမေးပွဲပြီးတဲ့အထိ သူဆရာမ အိမ်မှာပဲ အိပ်မှာ၊ အိမ်မှာ ဒို့မောင်နှမ ၂ ယောက်ထဲ၊ ပြီးတော့ယောက်ျားသားဆိုလို့ နင်ပဲရှိတာ နောက်ခါဆို တအားကြီး မသောက်လာနဲ့နော်  ”

ဆိုပြီး ငါ့ကို ကြာကြည့်လေးကြည့်ပြီး ညုတုတုလေး ပြောလိုက်တော့ ငါလဲ ဒီနေ့ငါ့အစ်မကို ရအောင်လိုးတော့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ်၊ အဲ့တာနဲ့ ငါလဲ ..

“ မသောက်တာပါဘူး အစ်မရယ်၊ ဒါပေမယ့် မနေ့က သောက်တာများသွားလို့ ခေါင်းကိုက်သလို ဖြစ်နေလို့ကယ်ရီ မထွက်တော့ဘူး နားလိုက်ဦးမယ်၊ အစ်မလဲ ဈေးတွေဘာတွေ သွားမနေနဲ့တော့ ။ ဒီနေ့ ဆိုင်ကပဲ ဝယ်ပြီး ၂ ယောက်သား လက်ဆုံစားကြတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ မီးဖိုပေါ်က ဘာအိုးကြီးလဲ  ”

“ အင်း ဒို့မောင်နှမတောင် လက်ဆုံ မစားဖြစ်တာ ကြာပြီနော်၊ ဒါဆိုလဲ မောင်လေး သဘောလေ၊ မီးဖိုပေါ်က နွားနို့အိုးဟ၊ မနက်က ရန်ကနား လာရောင်းလို့ ဝယ်ထားတာ၊ မောင်လေးကို အားရှိအောင် တိုက်မလို့  ”

“ မမကလဲ ကျွန်တော်က ဒေါင်ဒေါင်မြည်အောင်ကို အားရှိပြီးသား မယုံရင်စမ်းကြည့်ပါလား အဟိ  ”

“ ဟင့် ဘာကိုစမ်းရမှာလဲ၊ အားရှိတာသိပြီးသား ပိုပြီးအားရှိအောင်လို့၊ ဒါနဲ့ ဒို့မောင်နှမ ၂ ယောက် ဒီည ဘီယာလေးဘာ လေးသောက်ကြရအောင် ငါမသောက်ရတာ ကြာပြီဟ၊ နင်အပြင်ကို ထွက်မသောက်နဲ့ တော့နော်  ”

လို့ မယားက လင်ကို ပြောသလိုမျိုး ချွဲပြစ်ပြစ်လေး ပြောလိုက်တော့ ငါလဲ ဝမ်းသာသွားသွားတာပေါ့ကွာ၊ ငါ့အစ်မကလဲ မူးမူးနဲ့ မှားမိကြတယ်လို့ဖြစ်အောင်  ဂွင်ဆင်ထားတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် ငါဆိုတဲ့ကောင်ကလဲ လိုးတဲ့ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်လာရင် ချက်ချင်း လုပ်လိုက်ရမှ ဆိုတော့ ညအထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ။

ခနနေ အကောင်ထည်ဖော်မယ်ဆိုပြီး 

“ အင်းပါ မမရဲ့၊မောင်လေး စားစရာနဲ့ ညကျရင်သောက်မယ့် ဘီယာတွေ သွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်  ”

ဆိုပြီး သူတို့ ဆိုင်ကယ်လေး ထုတ်နေတုန်း ရော့ရော့မောင်လေး နင်ကုန်နေဦးမယ်ဆိုပြီး ငါ့အိတ်ကပ်ထဲ တသောင်းတန် ငါးရွက်လာထည့်ပေးတာနဲ့ ငါလဲ ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားတာပေါ့ကွာ။

စားသောက်ဆိုင် ရောက်တော့ စားစရာနဲ့ ဘီယာမှာထားခဲ့ပြီး ကိုစိုးအိမ်ကိုသွား၊ စော်ဖီးလ်ဆေး အကောင်းစားတစ်ပုလင်းနဲ့ အခြား လိုအပ်တာတွေဝယ်ပြီး စားသောက်ဆိုင်က စားစရာနဲ့ ဘီယာဝင်ယူပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့၊ ငါလဲ အိမ်ထဲလဲဝင်ရော ငါ့အစ်မက ရေဖန်ခွက်လေးနဲ့ ပြေးလာပြီး 

“ ရော့ မောင်လေး အမောပြေလေး သောက်လိုက်ဦး  ”

ဆိုပြီး ဇနီးတယောက်လို ဖန်ခွက်လေးပေးတာနဲ့ ငါလဲ တချက်ထဲ သောက်လိုက်ပြီး 

“ အမောက မမကို မြင်ထဲက ပြေပြီးသားပါ၊ ကျနော် မိန်းမ ယူရင် ကလေးတယောက်အမေပဲ ဖြစ်ပါစေ ဒီလိုမျိုး အလိုက်သိတဲ့ မိန်းခလေးမျိုးပဲ ယူမှာသိလား  ”

ဆိုပြီး ငါလဲ သူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့

“ အို  ”

ဆိုပြီး ငါ့လက်ထဲက စားစရာတွေ ယူပြီး ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်းနဲ့ မီးဖိုထဲ ပြေးသွားပါလေရော ၊ငါ လဲ ခြံတံခါးနဲ့ အိမ်တံခါးကို ပိတ်ပြီး TV ဖွင့်ပြီး ကိုးရီးယား စုံထောက်ကား ကြည့်နေတာပေါ့ကွာ ။ အဲ့ဇာတ်ကားမှာ ဟိုအခန်းဒီအခန်း နဲနဲပါတယ်ကွ၊ ခနနေတော့ ငါ့အမလဲ ငါ့အနားလာထိုင်ပြီး ကြည့်နေတော့ ငါလဲ

“ မမ ညဘက်မသောက်ခင် အကြိုပွဲ အနေနဲ့ နဲနဲလောက် သောက်ကြရအောင်လေ၊စကားပြောကောင်း ထမင်းစားကောင်းရုံလောက်ပေါ့  ”

ဆိုတော့ ငါအစ်မကလဲ 

“ အေး သောက်လေ တယောက် တစ်ဘူးစီလောက်  သောက်ကြတာပေါ့  ”

လို့ ပြောတာနဲ့ ငါလဲ

 “ ဒါဆို မမ ဇာတ်ကားကြည့်နေလေ ။မောင်လေးပဲ ဘီယာဘူးနဲ့ အမြည်းယူလာခဲ့လိုက်မယ်   ”

လို့ အကြံနဲ့ပြောတော့ ခေါင်းညိတ်ပြတာနဲ့ ငါလဲ ဆတ်သားခြောက်လေးကို ပဲဆီလေးဆမ်း ။ သံပရာလေး ညှစ်ထည့် ပြီးတော့ ဘီယာဘူးကို မမှားနိုင်အောင်လို့ တဘူးကို ဖောက်ပြီး ဖီးဆေးခတ်ပြီး ငါ့အမရှေ့ ချပေးပြီး ငါသောက်မယ့်ဘူးကို သွားယူပြီး ငါ့အစ်မနားထိုင်လိုက်ရော 

“ ဟဲ့ ငါ့ဘီယာဘူးက အဖုံးဖွင့်ရက်ကြီးပါလား  ”

လို့ပြောတာနဲ့ ငါလဲ 

“ ဘီယာဘူးက လမ်းမှာ နဲနဲလှုပ်မိလို့၊ မမ မဖွင့်တတ်ပဲ  ဖွင့်လိုက်ရင် အမြုပ်တွေအများကြီး ကျလာမှာစိုးလို့အခုကျနော်ဖွင့်ပေးထားတာ  ”

 လို့ ညာပြီး

“ သောက် သောက် မမ ဘီယာက အေးတုန်းသောက်မှ ကောင်းတာ  ”

ဆိုပြီး ငါလဲ ငါ့ဘူးဖွင့်ပြီး မော့လိုက်လိုက်တော့ သူလဲမော့ပါလေရော၊ ငါလဲ သောက်နေရင်း ကြာဆေးကို သတိရတာနဲ့ ဆေးတလုံး သွားသောက်ရသေးတယ်၊ ပြီးတာနဲ့ သူ့ ဗူးမြန်မြန်ကုန်အောင် ချီးယား ခနခန လုပ်ပေးလိုက်တော့ ခနလေးနဲ့ သူ့ဘူးလဲကုန်။ ငါ့ဘူးလဲ ကုန်ပါလေရော။ ဖီးဆေးက မိနစ် ၂၀ ကျော်လောက်မှ အစွမ်းပြမှာ ဆိုတော့ ငါလဲ အချိန်ဆွဲတဲ့အနေနဲ့ရပ်ကွက်ထဲက အကြောင်းတွေ ဇာတ်ကားအကြောင်းတွေ ပြောလိုက် လုပ်နေရင်း မိနစ် ၃၀ နားလဲရောက်ကော ငါ့အစ်မ မျက်နှာကြီးနီလာပြီး မရိုးမရွဖြစ်လာတယ်ကွ။

ငါဆေးစွမ်းပြပြီဆိုတာ သိတော့ ဇာတ်ကားအကြောင်းပြောရာကနေ ဘယ်ရပ်ကွက်က ဘယ်မိန်းမကတော့ လင်ငယ်နေတာ၊ ကယ်ရီမောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်က သူ့အကို မိန်းမ မရီးနဲ့ ငြိပြီး အကိုအိမ်မှာရှိရင် တည်းခိုခန်းသွား၊ အကိုခရီးထွက်ရင် အိမ်မှာတနေကုန် ဖြစ်နေကျတာ စသဖြင့် စိတ် ပိုထလာအောင် လင်ငယ် မယားငယ် အကြောင်းတွေကို ပြောလဲ ပြောပြလိုက်ရော ငါ့အစ်မ အသက်ရှူသံတွေ နဲနဲ ပြင်းလာပြီး ခြေဆင်းထားတဲ့ ခြေထောက် ၂ ချောင်းက ပူးကပ်လာပြီး ပေါင်ကို ၂ ချောင်း လိမ်ကျစ်ပြီး လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါလေရော၊အဲ့လိုဖြစ်လာရင်း ဆတ်ခနဲထပြီး

“ မောင်လေး မမ အဝတ်စား သွားလဲလိုက်ဦးမယ် ခနနော်  ”

သူ့ အခန်းကို ခပ်သုတ်သုတ်နဲ့ သွားတော့တာပဲ၊သူဝင်သွားပြီး ၂မိနစ်လောက်ကြာတော့ ငါလဲ သူ့ အခန်းရှေ့ သွားပြီး စေ့ထားတဲ့ တံခါးကို အသာလေး ဟ ချောင်းလိုက်တော့ ငါ့အစ်မက သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲကားပြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲကို လက် ၂ ချောင်းပူးနဲ့ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာကွာ အားရစရာကြီး၊ ပါးစပ်ကလဲ ကျော်ကြီးလီးကြီး ကျော်ကြီးလီးကြီး ဆိုပြီးတတွတ်ပြောနေတာ၊တော်တော်နှာထန်နေလို့ထင်တယ်။  ငါချောင်းကြည့်နေတုန်း ဘာမှမကြာဘူး သူ့စောက်ပတ်ထဲက ဖြူဖြူအနှစ်တွေ အများကြီးထွက်လာပြီး ပြီးသွားပါလေရော၊ အဲ့တာနဲ့ ငါလဲ အသာလေး TV နားပြန်လာပြီး ဟန်မပျက် ထိုင်နေတာပေါ့ကွာ၊ ခနလဲနေရော ငါ့အစ်မ အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ငါ့နားလာထိုင်ပြီး

“ အဝတ်လဲနေရင်း တလက်စထဲ လျှော်မယ့်အဝတ်တွေ စုထည့်နေလို့ ကြာသွားတယ်ဟာ   ”

ဆိုပြီး မလုံမလဲ ပုံစံလေးနဲ့ပြောတာနဲ့ ငါလဲငါ့အစ်မဘက်လှည့်ပြီးတချက် Show လိုက်တော့ မိန်းမဝတ်စွပ်ကျယ် အဖြူလေးရယ် သူ့ ရေလဲထဘီ အစိမ်းရောင် အသားပျော့ထဘီပါးလေးကို လဲဝတ်လာတာကွ။  ထူးခြားတာက ဘော်လီမဝတ်ထားတော့ စွပ်ကျယ်အဖြူပါးလေးထဲက နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စူကော့နေတာကို ထင်းခနဲ မြင်ရတယ်၊ ငါလဲ တံတွေးတချက်မြိုချပြီး သူအာသာဖြေလိုက်တော့ ဆေးစွမ်းများ ပြယ်သွားပြီလားမသိဘူး ဆိုပြီး စိုးရိမ်လာတာနဲ့

“ မမ ဘီယာ တဘူးထဲမိုလို့လား မသိဘူး ခနလေးနဲ့ အရှိန်ပြယ်သွားတယ်ဟ၊ ငါနောက် တဘူးလောက်သောက်ဦးမယ်ဟာ၊ နင့်ပုံစံကြည့်ရတာလဲ မူးနေတဲ့ပုံမှ မပေါ်တာ။  နောက်တဘူးလောက် ထပ်သောက်ပါလား  ”

လို့ ပြောတော့ ငါ့အစ်မလဲ

“ ယူမယ်ဟာ၊အမြည်းတွေလဲ အများကြီး ကျန်သေးတာပဲ၊ တယောက်တဘူး သောက်ကျတာပေါ့၊ သွားယူလေ  ”

လို့ ခွင့်ပြုတာနဲ့ ငါလဲ ဘီယာတဘူးကိုဖွင့် ဖီးဆေးကို ပထမဘူးထဲမှာ ထည့်တုန်းကထက် ပိုထည့်ပြီး သူ့ဆီယူသွားတာတာပေါ့၊ ဒီတခါတော့ ဘီယာဘူးပွင့်နေတာကို မမေးတော့ပဲ ငါ့လက်ထဲက ဘူးကို ယူပြီး တချက်မော့လိုက်သေးတယ်။

ငါလဲငါ့ဘူးလေးဖွင့်ပြီး သူနားထိုင်ပြီး ဇာတ်ကား ဆက်ကြည့်နေတုန်း ဇာတ်ကားထဲမှာ မိန်းမက လင်ငယ်နေတဲ့အခန်း ရောက်လာပါလေရော၊ အစ်မကို မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်တော့ မျက်တောင်မခတ်ပဲ အဲ့အခန်းကို ကြည့်နေတာဟေ့၊ မျက်နှာကလဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ ရဲလာတော့ ဆေးစွမ်းပြပြီဆိုတာသိတော့

“ မမ ချီးယားလုပ်ရအောင်လေ  ”

ဆိုတော့ TV ပေါ်ကမျက်နှာတောင် မခွာပဲ 

“ ငါ့ဘူးက ကုန်သွားပြီဟ   ” တဲ့။

“ ဟာ မြန်လှချည်လား၊နောက်တဘူး ယူဦးမလား  ”

ဆိုတော့ ခေါင်းယမ်းပြတယ်။ ငါလဲ ဘူးထဲက လက်ကျန်အကုန်သောက်ပြီး

“ အော် ခုနက မမကိုပြောတဲ့ ကျနော့် သူငယ်ချင်းနဲ့ သူ့မရီး အကြောင်းလေး ပြန်ဆက်ရဦးမယ်၊ အဲ့ကောင်က သူ့အကိုမိန်းမနဲ့ ဖြစ်နေသလို သူ့အကိုကလဲ ညီမိန်းမနဲ့ ဖြစ်နေတာတဲ့၊ နောက်ပိုင်းကျတော့ တယောက်အကြောင်းတယောက်သိသွားပြီး သူ့မိန်းမ ငါချ၊ ငါ့မိန်းမသူချနဲ့ အေးဆေးသဘော တူညီသွားကြတာတဲ့ သိလား  ”

လို့ပြောရင်းနဲ့ အစ်မကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ တိုးတိုးလေးငြီးနေတာ တွေ့ရော၊အဲ့တာနဲ့

“ ဟာ မမ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘီယာမူးသွားပြီ ထင်တယ် ၊ ထ ထ မမအခန်းထဲ ကျနော် တွဲပြီး လိုက်ပို့ပေးမယ် ခနအိပ်လိုက်  ”

ဆိုတော့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြတော့ ငါလဲချိုင်းအောက်ကနေ မ ပေးပြီးဆွဲထူရင်း သူ့အခန်းထဲခေါ်သွားတာပေါ့။ သွားနေရင်းနဲ့ ခါးကိုင်ပြီး ထိန်းပေးသလိုနဲ့ ဖင်ကြီးကိုင်ကြည့်တာ အတွင်းခံ မဝတ်ထားဘူး ဟျောင့်ရေ  အိစက်နေတာပဲ၊ သူ့အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေးတင်ပေးထားပြီး အစ်မ မျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟတတနဲ့ အူယားစရာလေး ။ ငါလဲကုတင်ပေါ်တက် သူဘေးနား လှဲပီး နှုတ်ခမ်းကိုလဲ နှမ်းလိုက်ရော ငါ့ကိုအတင်းဖက်ပြီး အငမ်းမရ ပြန်နမ်းပါလေရော၊

နမ်းနေရင်းနဲ့လဲ သူ့အဝတ်စားတွေနဲ့ ငါ့အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို တခါချွတ်လိုက်တာ ဘယ်လောက်များ ထန်နေလဲ မသိဘူး၊ နမ်းပြီးတော့ ငါ့ကို ပက်လက်အနေထား နေခိုင်းပြီး ငါ့လီးကို အသားကုန် စုပ်တာကွာ ဆေးသာ ကြိုမသောက်ထားရင် လရည်တောင် ထွက်လောက်တယ်၊

စုပ်လို့လဲ ဝ ရော ငါ့လီးကို ကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်တော့တာပဲ ။ ငါလဲ အောက်ကနေပြီး ပြန်ဆောင့်လိုက် သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ သူဖင်ကြီးတွေ ကို အားရပါးရကိုင်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ပဲပေါ့ကွာ၊၊

အဲ့နေ့က နေ့ခင်းစာကို ညနေ ၄ နာထိုးမှ စားဖြစ်တယ်၊စားပြီး ခန နားပြီး တညလုံး လိုးလိုက်ကြတာ မနက် ၅ နာရီထိပဲ လိုးတဲ့ ပုံစံတွေလဲ စုံသွားတာပဲ ။ ငါ့ အစ်မဆို လှုပ်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊ အဲ့နေ့က စပြီး တို့မောင်နှမ ၂ ယောက် ဘယ်သူမှ မသိအောင်လိုးလာခဲ့ကြတာ ဒီနေ့ထိပဲ၊ မင်းနဲ့လမ်းမှာ မတွေ့ခင်အိမ်က မထွက်ခင်လေးတောင် ငါ့အစ်မကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး တချီ ဆော်ခဲ့သေးတယ်၊ ဒီနေ့ ငါ့နားရက်မှာ အစ်မနဲ့ တနေကုန်လိုးမှာကွ အဲ့တာမိုလို့ စားစရာတွေ ထွက်ဝယ်ရင်း မင်းနဲ့ဆုံတာ  ”

ဟု ကျော်ကြီးက သူနဲ့ သူ့အစ်မအကြောင်းကို ရှည်လျားစွာပြောရင်း မောသွားဟန်ဖြင့် နောက်တခွက် ဌဲ့ကာ တဘရိတ်ထဲ မော့ချလိုက်ပါသည်။

“ ဟိုလေ ကိုကျော်ကြီး ခများ အစ်မနဲ့ အဲ့နေ့က ဖီးလ်ဆေးကြောင့် တနေကုန် လိုးကြတယ်ဆိုတော့ နောက်နေ့တွေကြတော့ရော ဘယ်လိုကြောင့် ခများအစ်မက ခများလိုးတာကို  လက်ခံသွားတာလဲ၊ ကျနော် တကယ်မသိလို့ မေးတာနော် စိတ်မရှိနဲ့  ”

ဟု မိုးနေကမေးလိုက်ရာ  ကျော်ကြီးက အမြည်းစားရင်း

“ ရပါတယ် ငါ့ကောင်ရာ စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ ဘယ်လိုကြောင့်လက်ခံ သွားတာလဲဆိုတော့ သူနဲ့ငါ ၂ ချီလောက်လိုးပြီးထဲက သူကဆေးအရှိန်ပြယ်သွားပြီကွ၊ ဒါပေမယ့်လဲ ငါ့အစ်မက နဂိုထဲက အထန်ကွ၊ လီးငတ်နေတာရယ်၊ ငါ့လီးကြီးကို အရင်နေ့မှာ မြင်သွားထဲက ကြိုက်သွားတယ်ရယ် ပြီးတော့ ငါကလီးကြီးကြီးနဲ့ အချိန်ကြာကြာဆွဲလိုးပေနိုင်တာတွေရယ် စတဲ့ အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့်ပေါ့ကွာ၊ တဆက်ထဲ ကြွားရဦးမယ် ငါဒီနေ့ ငါ့အစ်မ ဖင် ပါကင် ဖွင့်မှာ ဟီး  ”

“ အားပါးပါး အားကျလိုက်တာဗျာ  ”

“ အားကျရင် မင်းလဲ မင်းကောင်မလေးကို မနက်ဖြန်ကျရင် ဖီးလ်ဆေးအစွမ်းနဲ့ လှုပ်ရှားလိုက်တော့၊ နေရာအခက်ခဲရှိရင် ငါ့အိမ်ကိုသာ လာခဲ့ ။ ငါမရှိလဲ ငါ့အစ်မရှိတယ်၊ ငါအစ်မကို အကျိုးကြောင်းပြောပြထားလိုက်မယ်၊ကဲ့ ဘေလ်ရှင်းပြီး ပြန်ကျရအောင် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်တဲ့ကွ ဟဲဟဲ  ”

ဟု ပြောသဖြင့် မိုးနေလဲ စားပွဲထိုးခေါ်ကာ ဘေလ်ရှင်းပြီး ဆိုင်သွားပိတ်ကာ အိမ်သို့ တက်ကြွစွာဖြင့် ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

...........................................................................................................................

အိမ်သို့ရောက်သော် ခြံတံခါးအား သော့ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့ပြီး အိမ်ထဲသို့ရောက်သောအခါ အမေ ဖြစ်သူအား မတွေ့သဖြင့်

“ အမေရေ သားပြန်လာပြီ  ”

ဟု အော်ခေါ်လိုက်ရာ မီးဖိုခန်းထဲဠ် နွားနို့ကြိုနေသော ဒေါ်နီလာတယောက် သားဖြစ်သူ အသံကြားသဖြင့် မီးဖိုအား ခလုတ်ပိတ်ကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

“ ဟယ် သား ဘာပစ္စည်းကျန်ခဲ့လို့လဲ  ”

“ ဘာမှကျန်ခဲ့ပါဘူး အမေရဲ့ သားနဲနဲ နေမကောင်းသလို ဖြစ်ချင်နေလို့ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ပြန်လာလိုက်လာ၊ ဒါနဲ့ အမေ မီးဖိုထဲမှာ ဘာတွေချက်  ”

ဟု မိုးနေက ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီလာ၏ စိတ်ထဲ၌

“ ဟူး တော်ပါသေးရဲ့ သားလေး အစောပိုင်းကသာ ပြန်လာရင် ငါနှာထပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကြီးကို မြင်သွားမှာ  ”

ဟုတွေးရင်း

“ ဘာမှချက်ပါဘူး သားရဲ့၊ဟင်းတွေက ကျက်သွားတာကြာပြီ၊ ခုက နွားနို့ကြိုနေတာ၊အမေ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးရမလား  ”

အမေဖြစ်သူ နွားနို့ကြိုနေသည်ဟုပြောသောအခါ ကိုကျော်ကြီးအစ်မ သူ့မောင်အတွက် နွားနို့ကြိုသည့်အကြောင်း ဖျတ်ခနဲအတွေးရောက်လာသော  မိုးနေတယောက်

“ နွားနို့က သားအတွက်လား အမေ  ”

ဟု လိုရာဆွဲတွေးပြီးမေးလိုက်ရာ 

“ ဟယ် သားလေး  အမေက ညတိုင်းမအိပ်ခင် နွားနို့ တခွက်သောက်နေကျလေ။ နေလေးနဲနဲ မကောင်းတာနဲ့ မေ့သွားတာလား၊ သားလေးသောက်ချင်လို့လား ဒါဆို ခနလေးစောင့် ကျက်တော့မယ်  ”

ပြောသောအခါ မိုးနေတယောက် အမေဖြစ်သူ ညတိုင်းနွားနို့သောက်သည်ကို သတိရသွားပြီး ဖီးလ်ဆေးအား နွားနို့ထဲ အလွယ်တကူ ခတ်ကာ မိမိအကြံစည်အောင်မြင်တော့မည်ဟု စိတ်ကူးနှင့် ကြိတ်မြူးသွားပြီး 

“ အဟီး မေ့ပါဘူး အမေရဲ့၊ သားလဲ ညကျရင် သောက်ချင်လို့ စကားစ ရှာလိုက်တာပါ၊ ခေါက်ဆွဲပြုတ်မနေပါနဲ့တော့ အမေရာ ထမင်းပဲ စားမယ်၊ထမင်းစားပြီး ဆေးသောက်ပြီး ခနလောက် တမှေးအိပ်လိုက်ရင် ပျောက်သွားမှာပါ  ”

“ စားလို့ရပါ့မလား သားရယ်၊ တော်ကြာ ပိုဖျားလာဦးမယ်  ”

ဟု ပြောရင်း ဒေါ်နီလာတယောက် မိုးနေအနားသွားကာ  ကြင်နာစွာဖြင့် သားဖြစ်သူ၏ နဖူးလေးအား သူမ၏ နူးညံ့သော လက်ဖဝါးလေးတင်ကာ ကိုယ်ပူရှိန် စမ်းလိုက်ပါသည်။ စိုးရိမ်သောမျက်နှာလေးဖြင့် ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး မိမိနဖူးအား လက်ဝါးလေးနှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သော မိခင်ဖြစ်သူ၏အပြုအမူကြောင့် မိုးနေ၏ နှလုံးသားတခုလုံး နွေးကနဲဖြစ်သွားပြီး အမေဖြစ်သူ၏ ခါးလေးအား ကိုင်ကာ သူမဧ။်နဖူးလေးအား ဖျတ်ကနဲ ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း

“ အာဂန္တုအဖျားပါ အမေရဲ့ ။ အေးဆေး ခနလေးနဲ့ ပျောက်သွားလိမ့်မယ်၊ ထမင်းစားပြီးပြီလား အမေ၊မစားရသေးရင် သားနဲ့အတူတူတခါထဲ စားလိုက်ပါလား  ”

“ စားရသေးဘူး သားရဲ့၊ ဒါဆိုလဲ တို့သားအမိလက်ဆုံ စားကြတာပေါ့ သားအဝတ်သွားလဲလေ၊ အမေ ထမင်းပွဲ ပြင်ထားလိုက်မယ်  ”

“ သား ဗိုက်တွေဆာနေလို့ စားပြီးမှပဲ လဲတော့မယ် နော်အမေ  ”

“ သားလေး သဘော လာ စားကြမယ်  ”

သားအမိ ၂ ယောက် ထမင်းလက်ဆုံစားကြပြီးနောက် ဒေါ်နီလာမှ 

“ ရော့ သားလေ ခနနေ ဒီဆေးလေးသောက်ပြီး ခနအိပ်လိုက်  ”

ဟု မိုးနေအား ဆေးလေးတလုံး လာပေးပြီး သူမ အခန်းရှိရာသို့ ပြန်သွားပါသည်။ မိမိအား ကျောပေးကာ ထွက်သွားသောအမေဖြစ်သူ၏ အိမ်နေရင်း ထဘီအနီလေးအောက်မှ ကားစွင့်လှသော  နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ဖြင့်တုန် ခါနေသောဖင်ကြီးအား အရသာခံကြည့်ရင်း မိုးနေတယောက် လီးတောင်လာကာ သူမအခန်းထဲသို့ လိုက်ကာ လိုးချင်လာသည်။

သို့သော် စိတ်ထိန်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးအား ဖောက်ထွက်လုမတတ် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ၂ ချက် ၃ ချက်ခန့် ပုဆိုးပေါ်မှပင် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး ညခင်းအတွက် အားမွေးရန် မိမိအခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ အိပ်စက်လိုက်ပါသည်။

ဘီယာအရှိန်လေးနှင့် အိပ်ပျော်သွားသော မိုးနေတယောက် ညနေ ( ၄ ) နာရီခွဲခန့်တွင် နိုးလာခဲ့ပြီး ဝယ်လာခဲ့သော ဖီးလ်ဆေးအား ခနထုတ်ကြည့်ရင်း တချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် အညောင်းပြေ ရပ်ကွက်ထဲလမ်းလျှောက်ရန် အခန်းထဲမှ ထွက်လာသောအခါ ဧည့်ခန်းထဲ၌ TV ကြည့်နေသောအမေ့ကို တွေ့သဖြင့် 

“ အမေ ဘာတွေကြည့်၊သား ဟိုနားဒီနား အညောင်းညာပြေ လမ်းလျှောက်ထွက်ဦးမယ်နော်  ”

“ အော် သားလေး နိုးပြီလား၊ သက်သာရဲ့လား၊အမေ သားလေး ဘယ်လိုနေသေးလဲ လို့ သားအခန်းဘက်လာသေးတယ် သားက အခန်းတံခါး Lock ချထားလို့  ”

“ ဟုတ်လား သားလဲ ဆေးအရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ ခုမှနိုးတယ်၊အခန်းတံခါး Lock က ယောင်ပြီးချမိတာ၊သား သက်သာသွားပါပြီ အေးဆေးပါ အမေရဲ့  ”

“ အင်းပါ သားလမ်းလျှောက်မယ်ဆိုလဲလျှောက်လေ၊ အမေ ဇာတ်ကားလေး ပြီးအောင်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊တအား အဝေးကြီးတွေလဲ မသွားနဲ့နော်  ”

“ ဟုတ် အမေ သား သွားလိုက်ဦးမယ်နော်  ”

မိုးနေ တယောက် အမေဖြစ်သူနှင့် စကားပြောပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း အခန်းတံခါး Lock ချမိသည်ကို နောင်တရမိလေသည်။

“ တံခါးသာမပိတ်ထားရင် အမေအခန်းထဲဝင်လာပြီး ငါ့ကို နေကောင်းမကောင်း နဖူးလာစမ်းမှာ အဲ့ကျရင် အိပ်နေရင်းယောင်သလိုလိုနဲ့ ငါ့လီးကြီးပြလိုက်ရမှာ  ”

ဟု တွေးနေမိသည်။ မိုးနေတယောက် ရပ်ကွက်နားတဝိုက် လမ်းပတ်လျှောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာသောအခါ ဧည့်ခန်းထဲ၌ အမေဖြစ်သူအား မတွေ့ရတော့သဖြင့် အမေ့ အခန်းပေါက်ဝနား အသားလေး ကပ်၍ နားထောင်ကြည့်သောအခါ ရေချိုးခန်းထဲမှ ရေကျသံကိုကြားမိသဖြင့် မိမိအခန်းထဲသို့ အမြန်ဝင်ကာ အမေ့ ရေချိုးခန်းထဲ၌ ခိုးတပ်ထားသော cctv လေးနှင့် ချိတ်ဆက်ထားသည့် သူ့ phone အား ဖွင့်ကာ အမေ့လှုပ်ရှားမှုများကို ကြည့်ရှုရင်း မှတ်တမ်း တင်နေပါတော့သည်။

အမေဖြစ်သူ ဒေါ်နီလာမှာ ရေချိုးခန်းထဲ၌ ကိုယ်တုံးလုံးအနေအထားဖြင့် ဘိုထိုင်အိမ်သာပေါ်၌ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်အား ဖြဲကားရင်း ဂျုတ်တချောင်းဖြင့် သူမ အမွှေးများအားရိတ်နေသည်ကို ဘေးတိုက်အနေအထား ဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်တွေ့ရပြီး တံတွေးတချက်ပင် မျိုချမိသည်။

ထိုသို့ ကြည့်နေရင်း အချိန်အနဲငယ်ကြာတွင် ဒေါ်နီလာတယောက် စောက်မွှေးရိတ်ချင်း ပြီးစီးသွားပြီး ရေပန်းအောက်ဝင်ကာ စိမ်ပြေနပြေချိုးပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရန် ရေပန်းအားခြေထောက်အနဲငယ်ကျဲ၍ ပိတ်လိုက်သောအခါ ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နှစ်ဖက် ကားသွားပြီး ထိုအလယ်၌ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းစောက်ပတ်ကြီးကို ရှင်လင်းစွာမြင်ရသဖြင့် မိုးနေတယောက် cctv လေး ထိုနေရာလေးသို့ ချိန်ရင်း camera zoom အစွမ်းကုန်ဆွဲကာ မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ကြည့်လေတော့သည်။

မိုးနေမှာ ထိုစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် မြင်ကွင်းကြောင့် ပုဆိုးအားချွတ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအား ဆုပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်မိရာ ဒေါ်နီလာတယောက်ဆပ်ပြာတိုက်ခြင်း မပြီးသေးခင်မှာပင် လရည်ပြစ်ပြစ်များ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တဘတ်ဘတ်ကျရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် နာရီ မိနစ် စက္ကန့် လက်တံများတရွေ့ရွေ့လည်ပတ်သွားရာ မိုးနေ မျှော်လင့်နေသော ညချမ်းအချိန်သို့ ရောက်လာလေသည်။ ဒေါ်နီလာတို့ သားအမိနှစ်ယောက် ညစာစားပြီး ဧည့်ခန်းထဲ၌ TV အတူထိုင်ကြည့်ကြရင်း ၈ နာရီခန့်တွင် မိုးနေတယောက် သူ၏အကြံစည်အား စတင်အကောင်ထည်ဖော်ရန်အတွက်

“  အမေ သား နွားနို့သောက်တော့မလို့  ”

“  အေး အေး သားလေး အမေ သွားယူလိုက်မယ်  ”

“  ရပါတယ်အမေရဲ့ သားဘာသာပဲ သွား ယူလိုက်ပါ့မယ်  ”

ဟုပြောရင်း ဧည့်ခန်းထိုင်ခုံမှ ထကာ မီးဖိခန်းထဲသို့ ၀င်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ ကြိုတင်ယူလာသော ကာဗိုက်တာ သုတ် ထိန်းဆေးတလုံး သောက်လိုက်ပြီး ဖန်ခွက်ချင်း မမှားစေရန်အတွက် ပုံစံမတူညီသောဖန်ခွက် ၂ လုံးအားယူကာ နွားနိုးထည့်လိုက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူ၏ ဖန်ခွက်ထဲသို့ ဖီးလ်ဆေးအား ခပ်များများထည့်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲသို့ ယူလာခဲ့လေသည်။

“  ရော့ အမေ အမေ့ နွားနို့ခွက်  ”

“  ဟယ် သား အမေက အိပ်ခါနီးမှ သောက်တာလေ  ”

“  အော် အမေကလဲ ခနနေပဲ အိပ်တော့မှာပဲကို ဟုတ်ဘူးလား ကဲ့ ချီးယား" ၊

“  ဟင်း ဟင်း ဒီကလေးကတော့လေ မအေကို နောက်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ။ အေးလေ ခနနေပဲ အိပ်ယာဝင်တော့မှာပဲ မထူးပါဘူး ချီးယား ချီးယား ဟင်း ဟင်း ဟင်း  ”

ဒေါ်နီလာတယောက် သားဖြစ်သူနှင့် ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်ပြီး နွားနို့အား အနည်းငယ်သောက်လိုက် TV အားကြည့်လိုက်နှင့် နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် ဖန်ခွက်တခွက်လုံး ကုန်သွားလေသည်။ မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူ၏ အခြေအနေအား တချက် အကဲခတ်ရင်း 

“  အမေ နွားနို့ ကုန်သွားပြီလား သား ခွက်ကတော့ ကုန်သွားတာ ကြာပြီ အမေ့ကို စောင့်နေတာ ၊ပေး ပေး အမေ သား တလက်စတည်း သွားဆေးလိုက်မယ်  ”

ဟု အမေ့ နွားနို့ခွက်အား မီးဖိုခန်းထဲသို့ ယူ၍ ဆေးပြီး မအေ့ အခြေအနေကို ချောင်းကြည့်နေလေသည်။ ဒေါ်နီလာတယောက် TV ကြည့်ရင်း ဟိုနားကယား သလိုလို ဒီနားက ယားသလိုလိုနှင့် မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ ထိုစဉ် သူမ ကြည့်နေသောဇာတ်ကား၏ ဇာတ်ဝင်ခန်းတခုတွင် မင်းသားနှင့်မင်းသမီး နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေသော အခန်း ရောက်သော အခါ သူမ၏ အဖုတ်ထဲဠ် ဆစ်ကနဲဖြစ်ကာ စောက်ရည်လေးများ စိုလာသည်။

ထိုကြောင့် သူမကိုယ် သူမ ဘာဖြစ်မှန်း မသိပဲ ထဘီပေါ်၌ပင် လက်ကလေးဖြင့် အဖုတ်လေးအား အသာအယာ ပွတ်သက်နေမိသည်။ ထိုသို့ ပွတ်သက်မှုကြောင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖားဂုံညှင်းတကောင်လို တဖြေးဖြေးနှင့် ပင်တီထဲ၌ ဖောင်းကြွ လာခဲ့ပြီး စောက်ရည်များ ပိုပို၍ ထွက်လာခဲ့ပြီး အတွင်းခံတခုလုံး ရွှဲရွှဲစို နေပါတော့သည်။မီးဖိုခန်းထဲမှ ချောင်းကြည့်နေသော မိုးနေမှာ ဒေါ်နီလာ၏ ဖြစ်ပျက်နေပုံအား ကြည့်ရင်း တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး 

“  အမေရေ ဇာတ်ကား ပြီးသွားပြီးလား၊သားလဲ ခုဖန်ခွက်တွေ ဆေးပြီး အိပ်တော့မယ်  ”

ဟု အမေဖြစ်သူ ကြားလောက်အောင် မီးဖိုခန်းထဲမှ အော်ပြောလိုက်သည်။ သားဖြစ်သူ၏ အသံကြောင့် ဒေါ်နီလာကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး 

“  ပြီးသွားပြီ သားရေ၊အမေလဲ ခုပဲ TV ပိတ်ပြီး အိပ်တော့မလို့  ”

ဟု ပြန်ဖြေလိုက်ရင်း ထိုင်ရာမှထကာ TV ပိတ်ပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲသို့ အာသာဖြေရန် အတွက် အမြန်သွားလေတော့သည်။ သူမအခန်းဆီသို့ ဖင်သားကြီးများ ခါယမ်းကာ ခပ်သုတ်သုတ်သွားနေသော မိခင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား တချက်ဖျစ်၍ မိုးနေတယောက် သူ့အခန်းသို့ပြန်လာကာ cctv မှတဆင့် မိခင်အခြေနေအားသိရန် သူ၏ phone အား ဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ဒေါ်နီလာလဲ သူမအခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ အင်္ကျီ ဘော်လီနှင့်စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေသော ပင်တီ တို့အား ချွတ်လိုက်ပြီး ထဘီရင်လျားလေးဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ကာ ပက်လက်လှဲ လိုက်လေသည်။ထို့နောက် ထဘီအားခါးနားထိ ဆွဲလှန်၍ သူမကြည့်ခဲ့ဖူးသော အောကားထဲမှ လိုးသည့်အခန်းများအား တွေးကာ သူမအဖုတ်လေးအား လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကလိလေတော့သည်။

ထိုသို့ ကလိနေရင်း ဒေါ်ကေသီတို့ သားအမိအကြောင်း သူမခေါင်းထဲရောက်လာပြီး စိတ်များ ပိုထန်လာသဖြင့် ရင်ဘတ်၌ စည်းထားသော ထဘီအားဖြေချလိုက်သဖြင့် ထဘီလေးမှာ ခါးပေါ်တွင် ကွင်းလိုက်လေး ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ ဖြူဖွေးလှသော နို့ကြီးများမှာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လျက်နှင့် ပေါ်လာပြီး သူမတကိုယ်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး နီးပါးဖြစ်သွားသည်။

မိုးနေတယောက် အမေဖြစ်သူဒေါ်နီလာ၏ တဏှာရမ္မက်ပြင်းစွာဖြင့် အာသာဖြေနေပုံကို cctv မှကြည့်ရင်း အမေ့အားလိုးရန် အချိန်တန်ပြီဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး အဝတ်အစားများအကုန်ချွတ်ကာ phone လေးကိုင်၍ အမေ့အခန်းဆီသို့ ကိုယ်တုံးလုံးလီးကြီး တယမ်းယမ်းနှင့် သွားလေတော့ဧ။်။

အမေ့ အခန်းရှေ့သို့အရောက် အခန်းတံခါးအားတွန်ကြည့်ရာ lock မချထားသဖြင့် ပွင့်သွားပြီး အသာလေးဖွင့်၍ အမေ့ကုတင်နား ဖြေးဖြေးလေးကပ်၍ သွားခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင်မူ ဒေါ်နီလာတယောက် လက်တဖက်က နို့ကြီးများအား ညှစ်ပြီး လက်တဖက်က အဖုတ်ပေါ်တွင် ကလိကာ မျက်လုံးစုံမှိတ်၍

“  စွိ စွိ အား အား လီး ကြီး မိုးနေလီးကြီး အား စွိစွိ စွပ်စွပ်  ”

ဟု ညဉ်းတွားရင်း အလုပ်ရှုပ်နေကာ သားဖြစ်သူ အခန်းထဲရောက်နေသည်ပင် မသိချေ။ ဒေါ်နီလာ၏လက်နှစ်ဖက်စလုံး သူမ၏ နို့နှစ်လုံးပေါ်သို့ အရောက်တွင် မိုးနေလဲ အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်သို့ အမြန်တက်ပြီး အမေဖြစ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်၍ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း ထည့်လိုက်ရာ ဆီးခုံနှစ်ခု ပူးကပ်သွားပါသည်။ဒေါ်နီလာလဲ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်သည့်လီးကြောင့် စောက်ခေါင်း တခုလုံး ပူကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အလန့်တကြားဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ မိမိအား တက်လိုးနေသူမှာ သားဖြစ်သူ မိုးနေဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့်

“  ဟင် သား ..အား ..အား.. ဒါဘာလုပ်တာ..အား..အား..လဲ...ဆင်း ခု ချက်ချင်း..အား..အား..အမေ့ပေါ်က ဆင်းစမ်း  ”

ဟု သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုးနေသော သားဖြစ်သူအား လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် တွန်းဖယ်၍ အတင်း ရုန်းကန်လေသည်။ သို့သော် မိုးနေမှာ အမေဖြစ်သူ ပြောဆို ရုန်းကန်မှုများကို အနည်းငယ်မျှပင် ဂရုမစိုက်ပဲ သူ့လီးအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားကထဲက မရပ်မနား ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးရင်း သူ့အား တွန်းဖယ်နေသော အမေဖြစ်သူဧ။် လက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်၍ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအား ငုံ့နမ်းလိုက်ပါသည်။

“  နင့်ကို ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်း လို့ပြောနေတာ မကြားဘူးလား မိုးနေ အား..အား...ကျွတ်..ကျွတ်  ”

“  စွပ်..စွပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..  ”

“  နင်..အား.ကျွတ်ကျွတ်..ခွေးကျင့် ခွေးကြံ...ဒုတ်..အား.လား.လား..ကြံတဲ့ကောင်..အဟင့် အဟင့်..နင်ငရဲကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလား..  ”

ဒေါ်နီလာ အတင်း ရုန်းကန်၍ အော်ဟစ်ဆဲဆို နေသော်လဲ သားဖြစ်သူ၏ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးမှုကြောင့်လည်းကောင်း၊ ဖီးလ်ဆေးအရှိန်ကြောင့်လည်းကောင်း၊မခံစားရသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သော လီးကြီး၏ အရသာကြောင့်လည်းကောင်း တဖြေးဖြည်းနှင့် ရုန်းကန်ခြင်းများ လျော့ပါးလာသည်။

“  ပြွတ်..ပြွတ်..စွပ်..စွပ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဒုတ်..ဒုတ်..စွိ..စွိ  ”

“  အား....အား..ဟင့်..ဟင့်..ကျွတ်..ကျွတ်..အား..အား  ”

မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူ မရုန်းတော့မှန်း သိလိုက်သဖြင့် ချုပ်ထားသော လက်နှစ်ဖက်အား လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး မိမိ၏အားနေသော လက်နှစ်ဖက်အား နီညိုရောင်ခေါင်းလေးဖြင့် ဖြူဖွေးလုံးဝန်းလှသော အမေဖြစ်သူ၏ နို့နှစ်လုံးပေါ်သို့ တဖက်တချက်စီ တင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ရင်း ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

သားဖြစ်သူ သက်လုံကောင်းကောင်းဖြင့် မနားတမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးမှုများကြောင့် ဒေါ်နီလာမှာ အရသာတွေ့လာပြီး မိုးနေ၏ကျောပြင်အား သိုင်းဖက်ကာ သူမဖင်ကြီးအား သားဖြစ်သူဆောင့်ချက်နှင့် အညီ အောက်မှ ပင့် ပင့်၍ ကော့ပေးလေသည်။

“  ပြွတ်..ပြွတ်..ဘတ်..ဘတ်..ဒုတ်..ဒုတ်  ”

“  အား..အား.. ကျွတ်..ကျွတ်..ဆောင့်..ဆောင့်.အဟင့်  ”

 “  အမေ သားလိုးတာ ကောင်းလားဟင်  ”

ဟု မိုးနေ တယောက် မရပ်မနား ဆောင့်လိုးရင်း အမေဖြစ်သူအား မေးလိုက်သောအခါ ၊ဒေါ်နီလာက ပြန်မဖြေပဲ မျက်လုံး စုံမှိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းလေးတဖက်သို့ စောင်းလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေး ဟ ကာ ဟ ကာဖြင့် ငြီးတွားနေပါသည်။ ထို့ကြောင့် မိုးနေလဲ ထပ်မမေးတော့

“  အားပါးပါး စောက်ဖုတ်ကြီးက စီးပိုင်နေတာပဲ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ ရော့ကွာ ရော့ကွာ အင့်..အင့်  ”

“  ဖောက်..ဖောက်..စွပ်..စွပ်..ဗြစ်..ဒုတ်  ”

“  အို..အို..ကျွတ်..ကျွတ်..ထိတယ်ကွာ.. အားပါးပါး..အား..အား  ”

ဒေါ်နီလာ တယောက် သားဖြစ်သူဧ။် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချက်များအား အားရပါးရခံပြီး ၃ချီပြီးသွား ပြီး၊ မိုးနေမှာသောက်ထားသော ဆေးရှိန်ကြောင့် မပြီးသေးပဲ ချွေးတရွှဲရွှဲဖြင့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေသောကြောင့် သူမ၏ အဖုတ်များ ပူသဖြင့်

“  ဒုတ်..ဒုတ်..စွိ..စွိ  ”

“  အို..အို..အဟင့်..အဟင့် မပြီးသေးဘူးလား၊ အဖုတ်လဲ တအားပူလှပြီ..အား..ကျွတ်..ကျွတ်  ”

ဟု မေးလိုက်သောအခါ ၊မိုးနေက

 "အမေ မပြီးသေးဘူး ထင်လို့ သား မနားတမ်း လိုးပေးနေတာပါ သားက မပြီးလဲ ကိစ္စမရှိဘူး၊အမေ့ကို ပြီးအောင် လိုးပေးမယ်နော်  ”

လိုးရာမှာ ခနရပ်၍ ပြောလိုက်သော အခါ ၊ဒေါ်နီလာတယောက် မိမိအားဦးစားပေးသည့် သားလေးအား စိတ်ထဲ၌ တစ်မှတ်ပေးလိုက်ပြီး မိမိရှက်ပြီး ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်ခံနေလျှင် ဆက်ပြီးလိုးပေးနေဦးမည့် သားဖြစ်သူကြောင့် မိမိစောက်ပက်လေး မီးပင်ထပွင့်တော့မည့်အဖြစ်ကို တွေးမိကာ

“  အို..ဒီက ပြီးသွားတာဖြင့် ကြာလှနေပြီ   ”

ဟု ရှက်သံလေးဖြင့်ပြောလိုက်ရာ 

“  ဟာ ဟုတ်လား ဘယ်နှခါပြီးလဲ အမေ  ”

“  ဟာ ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ  ”

“  သား သိချင်လို့ပါ အမေရာ ပြောပါ နော်နော်  ”

“  တော်တော် ကြားချင်တယ်ပေါ့လေ။ ၃ ခါတောင်ပြီးတယ်ရှင် ။ ကဲ့ သိ ကြား ပြီလား  ”

ဟု ဒေါနီလာက ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ပြောလိုက်ရာ၊မိုးနေလဲ

“  ဟာ ဟုတ်လား ဒါဆို အမေ ပင်ပန်းနေမှာပဲနော် ၊အဲ့တာဆိုလဲ သား ဆက်မလိုးသေးဘူး ခန နားလိုက်မယ်နော်  ”

ဟု ပြောရင်း အဖုတ်ထဲမှ ထောင်မတ်နေသော သူလီးကြီးအား ပြွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အမေဖြစ်သူ ဘေး၌ လီးကြီး တထောင်ထောင်ဖြင့် ပက်လက်လှဲကာ အမောဖြေနေပါသည်။

..........................................................................................

မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူဘေး၌ ခေတ္တအမောဖြေပြီး ၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာသော်ပက်လက်လေး အမောဖြေနေသော ဒေါ်နီလာအပေါ်သို့ တက်ခွသောအခါ ဒေါ်နီလာမှ

“  သား တော်ပီကွယ်၊ အမေတို့ ဆက်မမှားသင့်တော့ဘူး၊ အခုတောင် အမေရှက်လွန်းလို့ ကိုယ့်မျက်နှာကိုယ်တောင် ဓါးနဲ့လှီးပစ် လိုက်ချင်တယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကသာ သိရင်အမေတို့ ခွေးလုံးလုံးဖြစ်ပြီ သားရဲ့၊မိုးနေရဲ့ လူမိုက်ကြီးရဲ့  ”

ဟု ပြောရင်း ငုတ်တုတ်ထထိုင်ကာ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေလေသည်။ မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူ အနားကပ်ကာ ပခုံးလေးအား ဖက်လိုက်ပြီး 

“  အမေရော သားရော ပိပိရိရိသာနေရင် ပတ်ဝန်းကျင်က ရိပ်မိစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူးဗျာ၊ ပြီးတော့ ခုလိုသွေးရင်းသားရင်းချင်း ဖြစ်ကြတာ နိုင်ငံခြားမှာဆို အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ဘူး၊ပြီးတော့ သားတို့နိုင်ငံမှာလဲ ဘုရင်ခေတ်တွေတုန်းက သွေးရင်းသားရင်းချင်း ယူကြ၊ လက်ထပ်ပေးကြ၊ကြိုက်ကြတာတောင် ရှိသေးတာပဲ၊ ခုလဲ ရှိတာပဲ လျှို့လျှို့ဝှက်ဝှက်နေကြလို့သာ မသိကြတာ၊ အဲ့တော့ ရှက်မနေပါနဲ့တော့ အမေရယ်နော်  ”

ပြောရင်း ပါးလေးအား တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သားဖြစ်သူ စကားများမှာ မိမိအား ဒေါ်ကေသီပြောခဲ့သောစကားများနှင့် တထပ်တည်းဖြစ်နေသည့်အပြင် ဒေါ်ကေသီတို့ သားအမိအကြောင်းများ အတွေး ထဲရောက်လာသောကြောင့် ဒေါ်နီလာတယောက် တချက်ငိုင်ကျသွားသည်။ အမေဖြစ်သူ ငြိမ်သွားသည်ကို သတိပြုမိသဖြင့် မိုးနေလဲ ဒေါ်နီလာ့နားရွက်လေး ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်ပြီး 

“  အခုကိစ္စကို သားဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက်မပြောပါဘူး အမေရယ်၊ပြီးတော့ သားလေ အမေ့ကို ချစ်နေတာကြာပြီ တက္ကသိုလ်မှာ မိန်းမလှလေးတွေ ပေါပေမယ့် သား တယောက်မှ စိတ်မဝင်စားခဲ့ဘူး၊ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အမေတယောက်ထဲကိုပဲ သားနှလုံးသားက လက်ခံလို့ပါ  ”

စကားလုံး အနုအလှလေးများပြော၍ အမေဖြစ်သူ လည်တိုင်လေး အား ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက် လျှာဖျားလေးနဲ့လျက်လိုက် လုပ်ပြီး 

“  အမေလဲ သားကို စိတ်ဝင်စားနေတာ မို့လား  ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ ဒေါ်နီလာမှ  

“  အို သားအမိအချင်းချင်း ငါက နင့်ကို ဘာလို့ စိတ်ဝင်စားရမှာလဲ  ”

ဟု ရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့် ငြင်းရင်း မျက်နှာလေး အား တဖက်သို့ လှည့်လိုက်လေသည်။ မိုးနေလဲ ကုတင်ဒေါင့်စွန်းမှ သူ့ phone လေးအားယူလိုက်ပြီး 

“  ရှက်ရှက်နဲ့ ငြင်းမနေပါနဲ့တော့ အမေရယ်၊သား သက်သေပြမယ် ဒီမှာကြည့်  ”

ဟု သူ့အခန်းထဲတွင် အမေဖြစ်သူ သူ့နာမည်အား `တ´ရင်း ရမ္မက်ပြင်းစွာ အာသာဖြေနေသည့် video လေးအား ပြလိုက်သောအခါ ဒေါ်နီလာတယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပြီး

“  အို အဲ့ကိစ္စတုန်းက သားရှိနေတယ် ဟုတ်လား၊ရှက်လိုက်တာ  ”

“  ရှက်မနေပါနဲ့တော့ အမေရယ်..နော်၊ အမေ့ရဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း သားရဲ့ အချစ်တွေကို သက်သေ ပြပါစေ  ”

ဟု မိုးနေက ပြော ရင်း အမေ့ နှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်နီလာလဲ ပေါက်တဲ့နဖူး မထူးတော့ပါဘူး ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ သားဖြစ်အား ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း လျှာလေးဖြင့် မိုးနေ လျှာလေးအား ကလိလိုက်သည်။ မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းပြီး ခနအကြာတွင် သူ့ခေါင်းအား ဒေါ်နီလာ၏ ရင်ဘတ်ဆီသို့ နေရာပြောင်းလိုက် ပြီး ဖြူဖွေးလုံးဝန်း လှသည့် နို့ကြီးအား စို့လိုက်ပြီး လက်တဖက်မှ ကျန် နို့တလုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

ထိုသို့နို့ ၂ လုံးအားတလှည့်စီ နမ်းစို့လိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်ပြီး အားရသွား သော် အမေဖြစ်သူ ခါးအောက်၌ ခေါင်းအုံးခု လိုက်ပြီး ပေါင် ၂ လုံးကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ အမွှေးအမှင် ကင်းစင်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား အားရပါးရ မှုတ်လိုက် လျှက်လိုက် စောက်စိလေးအား ကလိလိုက် လုပ်ပါတော့လေသည်။

“  အို သား ဘာလုပ်တာလဲ၊အားပါးပါး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ၊ကောင်းလိုက်တာကွာ အဟင့်အ ဟင့်   ”

“  ကောင်းလားအမေ၊သား အမေ့စောက်ပတ် ယက်ပေးတာ ခံလို့ကောင်းလား  ”

“  အို သားရယ် စကားတွေကြမ်းလှချည်လား၊ အား ကျွတ် ကျွတ် ကောင်းတယ်ကွာ .. ။ အမေ ဒီအရသာ မခံစားရတာ ကြာပြီ၊ အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ  ”

“  လိုးတော့မယ်ဆို စကားကြမ်းကြမ်းပြောတာ ပိုအရသာရှိတယ် အမေရဲ့၊ အမေ့ကို သား ခုလိုးတော့မယ်နော်၊သား တအားလိုးချင်နေပြီ  ”

“  အင်း လိုးပေးတော့၊အမေလဲ တအားဖြစ်နေပြီ မရတော့ဘူး  ”

မိုးနေလဲ အမေဖြစ်သူအပေါ် တက်ခွလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးအား တရှိန်ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။

“  ပြွတ် ဗျစ် ဒုတ်  ”

“  အား ကျွတ် ကျွတ် သားရယ် နာလိုက်တာ၊သားအိမ်ကို ထိသွားတာပဲ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါနော် အဟင့်  ”

“  Sorry ပါအမေရယ် သားတအားကြီး စိတ်လေသွားလို့ပါ၊ တအားနာသွားလားဟင်၊ သား ဖြေးဖြေးပဲ လိုးပေးတော့မယ်နော်၊ဒါနဲ့ သားတို့ လိုးပဲလိုးနေကျပြီပဲ အမေရယ် သားကို ယောကျ်ားလို့ ခေါ်ပါလားဟင်  ”

“  အို သားအမိအချင်းချင်း ခေါ်ချင်ပါဘူး ရှက်စရာကြီး  ”

မိုးနေလဲ ဆက်မပြောတော့ပဲ ဖြေးဖြေးလေး ပုံမှန် လိုးပေးလိုက်သောအခါ ဒေါ်နီလာလဲ တဖြေးဖြေးနှင့် အရသာတွေ့လာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာကာ

“   ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်း အဟင်း ဟင်း သားရယ်၊အမေ့ ခံနိုင်လာ ပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးပါလား  ”

ဟုပြောသောအခါ ၊မိုးနေ အကွက် တွေ့သွားပြီး 

“  မောင်က ဘာကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးရမှာလဲ မိန်းမရဲ့  ”

ဟု မေးရင်း နဂိုဆောင့်လိုးနေသော အရှိန်အား လျော့လိုက်သောအခါ 

“  အို သားရယ် အမေ့ကို မိန်းမတဲ့လား၊အဟင့် ဟင့် ကျွတ် ကျွတ် ၊အမေ့ကို အဟင့် အမေ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးပေးပါလား မောင်ရယ်၊မိန်းမကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးပေးပါနော်  ”

“  စိတ်ချ မောင့် မိန်းမ စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်  ”

ဟု ပြောရင်း အမေဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား တဖုန်းဖုန်းလိုးလေတော့သည်။

“  စွပ် စွပ် စွပ် ပလပ် ဒုတ် ဒုတ် စွိစွိ  ”

“  အား အား အား ထိတယ်ကွာ အဟင့် ကျွတ် ကျွတ်  ”

“  ကောင်းလား မိန်းမ ယောက်ျားလိုးတာ ကောင်းလား အင့် အင့် ရော့  ”

“  စွပ် စွပ် ဗြစ် ဗြစ် ပလပ် ပလပ်" ၊ 

“  ကောင်း အင့် ကောင်းတယ် ယောက်ျားရယ် အားပါးပါး ၊ ကျွတ် ကျွတ် လိုး လိုး မြန်မြန်လေး မိန်းမ ပြီးတော့မယ်၊အို အို အားပါးပါး ပြီးပြီ အဟင့် မိန်းမ ပြီးသွားပြီ အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ်  ”

ပြောရင်း ဒေါ်နီလာ တယောက် အကောင်းကြီး ကောင်းကာ ပြီးသွားလေသည်။ မိုးနေမှာ မပြီးသေးသောကြောင့် သူ့လီးကြီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ မချွတ်သေးပဲထပ်လျှ က်အနေအထား နဲ့ပင် နေပြီး ချွေးအနဲငယ်စို့နေသော ဒေါ်နီလာ၏ နဖူးလေးအား ကြင်နာစွာဖြင့် ငုံ့ နမ်းလိုက်သည်။ဒေါ်နီလာတယောက် မိုးနေ၏ အနမ်းကြောင့် ကြည်နူးသွားပြီး 

“  မောင် မပြီးသေးဘူးမလား ၊ဆက်ဆောင့်လေ ၊ မိန်းမကတော့ ခုနကနဲ့ အခုနဲ့ဆို ပြီးသွားတာ ၂ ခါရှိပြီ   ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ

“  မိန်းမ ပင်ပန်းမှာ စိုးလို့ပါကွာ ခနနေမှပဲ  ”

ဟု မိုးနေ ပြန်ပြေလိုက်သဖြင့် ဒေါ်နီလာမှာ မိမိအား ဂရုစိုက် အကြင်နာ ပိုလှသော မိုးနေအား ပိုပို၍ ချစ်မြတ်နိုးသွားပြီး မိုးနေ နှုတ်ခမ်းအား ပြွတ် ခနဲ တချက်နမ်းလိုက်ကာ 

“  မပင်ပန်းပါဘူး မောင်ရဲ့၊ မိန်းမ ဘယ်လိုပုံစံ နေပေးရမလဲ ပြော  ”

မိုးနေလဲ 

“  အဲ့တာဆိုလဲ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးကွာ ၊မိန်းမ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်ပြီး ဆောင့်လိုးချင်လို့"   ”

“  ယောက်ျား သဘော လင်လေးသဘော  ”

ဆိုကာ ဒေါ်နီလာလဲ လှဲနေရာမှာ ထ ၍ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ မိုးနေလဲ လုံးတစ်ကော့ထောင်နေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများ ကို ကြည့်ကာ စိတ်များ တက်ကြွလာပြီး အမေဖြစ်သူ အနောက် ဒူးထောက်ရပ်ကာ စောက်ပတ်ဝသို့ လီးကြီးတေ့ပြီး အရှန်ပြင်းပြင်း လိုးထည့်လိုက်ပါသည်။

“  ဗြစ် ဗြစ် စွပ် ဒုတ်  ”

“  အားပါးပါး ကျွတ် ကျွတ် ယောကျာ်း ဖြေး ဖြေး   ”

“  မရတော့ဘူး မိန်းမရာ ယောက်ျား တအားဆောင့်လိုးချင်နေုပြီ နာလဲအောင့်ခံလိုက်နော်၊အင့် အင့် ရော့ကွာ  ”

မိုးနေမှာ ဒေါ်နီလာ၏လေးအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ ဒေါ်နီလာ၏ ဖင်ကြီးအား တုန်ခါနေအောင် တဖြောင်းဖြောင်း ဆောင့်လိုး ပါတော့သည်။

“  အား အား နာတယ် အဟင့် အဟင့်အား ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်  ”

ဒေါ်နီလာမှာ မိုးနေ၏ ဆောင့်လိုးချက် ခပ်ပြင်းပြင်း များကြောင့် နာလာ ရာမှ တဖြေးဖြေးနှင့် အရသာတွေ့လာသည့်အတွက် မိုးနေ၏ ဆောင့်လိုးချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ကြီးအား ကော့ ကော့၍ နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးလေသည်။

“  ပြွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ် စွိ စွိ ဗြစ်  ”

“  အား အား ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ် ၊မိန်းမကို ခပ်ပြင်းပြင်းသာလိုး အားပါးပါး  ”

“  ရှီး .. မိန်း မ စောက်ဖုတ်ကြီးက စီး ပိုင်နေတာပဲကွာ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အင့် အင့် ရော့ ဖြောင်း ဖြောင်း   ”

မိုးနေ လဲ ဒေါ်နီလာအား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက် ဖင်ကြီးအား တဖြောင်း ရိုက်လိုက်လုပ်ရင်း ဒေါ်နီလာ၏ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား ကြောင့် ပြီးချင်လာသဖြင့် 

“  စွပ် စွပ် အင့် အင့် မိန်းမ ယောကျာ်းပြီးချင်လာပြီ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲပဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် အင့် ရော့ စွပ် စွပ်  ”

“  အား ရှီး အဟင့် ဟင့် ပြီးလိုက်ယောက်ျား မိန်းမထဲပဲ ပြီးလိုက် အားပါးပါး အား အား မိန်းမ လဲ ပြီးပြီ အဟင့် ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ် နောက်လဲ အမြဲလိုးပေးရမယ်နော်  ”

“  လိုး အင့် စွိ အင့်စွိ ပေးမှာပေါ့ မိန်းမရယ် အား ကောင်းလိုက်တာကွာ ဖြောင်း ဖြောင်း အားပါးပါး ပြီးပြီကွာ ရော့  ”

ဟု သူ၏ လီးအား ဒေါ်နီလာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲအား တဆုံးထိုးထည့်ကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်၍ မိုးနေတယောက်ပြီးသွားလေသည်။ထို့နောက် မိနစ် အနဲငယ် ကြာ သော ၂ ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ရင်းဒေါ်နီလာမှ 

“  မိန်းမကို ဘယ်အချိန်က စပြီး ချစ်မိသွားတာလဲဟင် မောင် ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ မိုးနေလဲ ဒေါ်နီလာ ပါးလေးအား ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီး 

“  အဖေ့ ရက်လည်နေ့က မျက်လွှာလေး ချပြီး တရားနာနေတဲ့ `မ´ ရဲ့ ပုံလေးက စပြီးတော့ စွဲလမ်းသွားတာ၊ဘာ ခြယ်သ ပြင်ဆင်မှုမှ မလုပ်ထားတဲ့ `မ´ ရဲ့ သွင်ပြင်လေးက အဲ့နေ့က စပြီး မောင့်နှလုံးသား ထဲမှာ နေရာယူသွားတာ၊ ဒါပေမယ့် စည်းတချို့ကြောင့် အုံ့ပုန်းပဲ ချစ်ခဲ့ရတာ ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ ဒေါ်နီလာမှ 

“  ဒါဆို မောင့် အုံ့ပုန်းအချစ်က ဒီနေ့မှပဲ ပွင့်လင်းသွားတာပေါ့နော် ခိခိ လူဆိုးလေး ”

“  ဒါပေါ့ ခုမှ ပွင့်လင်းသွားတဲ့ အချစ် ဖြစ်သွားတာ ”

ဟု မိုးနေက ပြောရင်း ဒေါ်နီလာ့ နှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။

“  ပြွတ် ”



ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ်အား ပြောကြားပေးသော ကိုမိုးနေနှင့်ဘေလ်ကုန်ခံ ဖတ်ရှုပေးသော သူများအား အထူးကျေးဇူးတင်ပါသည်။

Sex Fake account ပိုင်ရှင်များအား လေးစားလျှက်၊

Wanna



ပြီးပါပြီ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................