Configure Page List

Wednesday, August 3, 2016

သမီးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ဘောပြားမလေး (စ/ဆုံး)

သမီးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ဘောပြားမလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ် သမီး သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ ခြံထဲ ကားမောင်းဝင်လာတာကို ကျုပ် အိမ်ဝရန်တာကနေ ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ သမီးပြောခဲ့ဘူးတာကတော့ သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဒီကောင်မလေးက သူ့အိမ်က နယ်မှာတဲ့၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ၂ လ ၃ လလောက်တုန်းက သူ့မိဘ နှစ်ယောက်လုံးကား မတော်တဆမှု ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားကြတယ်တဲ့၊ တခြားမှီခိုစရာ ဆွေမျိုးသားချင်းရင်းချာကလဲမရှိဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့် သူနဲ့ အတော်လေးရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျုပ်သမီးဆီမှာ ခဏအတူခိုလှုံနေထိုင်ခွင့် တောင်းတယ်။ 

လောလောဆယ် သူ့ခမြာမှာလဲ ငွေကြေးက မလုံလောက်ရှာတော့ အဆောင်လေး အခန်းလေးငှားနေဖို့တောင် မတတ်နိုင်ရှာဘူး။ အလုပ်တစ်ဘက်နဲ့ ကျောင်းတက်နိုင်ဖို့ ကျောင်းချိန်ပြင်ပ အလုပ်တစ်ခု ကြိုးစားရှာနေတယ်တဲ့။ ကျောင်းစရိတ်နဲ့ အသုံးစရိတ်တွေ အတွက် ငွေလိုတယ်လေ။ 

ကျုပ်သမီးလေး နာမည်က ချယ်ရီတဲ့၊ အသက်က ၁၉ နှစ်၊ အလှပန်းတွေ အစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်တဲ့ အရွယ်ပေါ့၊ သမီးက ကားကို အိမ်ရှေ့ရပ်ပြီး ၂ ယောက်သား အိမ်ထဲ လျှောက်ဝင်လာခဲ့ရင်းနဲ့.. 

“ မင်္ဂလာပါ..အမယ်.. ပါ့ပါးက ဒီနေ့စောလှချည်လား..? အသေးလေးတွေ ထွက်မရှာတော့ဘူးလား…” 

ကြည့်..ကြည့်..သမီးလိမ္မာ မရွှေချောက သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ အဖေကို လာဒေါက်ဖြုတ်နေတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ ခါတိုင်း ကျုပ်က အိမ်သိပ်ကပ်တာမှ မဟုတ်ပဲ၊ ခု အိမ်အရင်ရောက်နေတာကိုပဲ အထူးအဆန်းကြီးလိုလို.. ။

“ ဟ..ငါ့သမီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် အတော်အတွေးအခေါ်တွေ အတော်မြင့်နေပါလားကွ၊ ပါးအိမ်ပြန်နောက်ကျတိုင်း ချော်တောငေါ့ပြီး လျှောက်တွေးမနေနဲ့၊ အခုလဲ သမီးတို့ကို စောင့်နေရုံ သက်သက်ပဲ.. ထင်ရာလျှောက်ပြောနေရင် တကယ်ပဲ မေမေလေး အသစ်ရှာလာပေးခဲ့ရမလား..”

“ နောက်တာပါ ပါးရဲ့..ဒီမှာ သမီးပြောဘူးတဲ့ သူငယ်ချင်းလေ.. ချိုချိုထွန်း..တဲ့..သမီးတို့ ကတော့ ထွန်း လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။

" ဟဲ့..ထွန်း..ဒါ က ငါ့ ပါပါး ဦးရဲဝင်းအောင်..လေ” 

သမီးက သူ့သူငယ်ချင်းဟု ထွန်းဆိုတဲ့ ခလေးမလေးကို ကျုပ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ 

“ မင်္ဂလာပါ အန်ကယ်..”

“ အေးကွယ်..မင်္ဂလာပါသမီး..” 

ထွန်းက ကျုပ်ကို ပြုံးပြီး တလေးတစား နှုတ်ဆက်တယ်။ ခလေးမ ကကြည့်ရတာ ချောချောသန့်သန့်လေးပဲ၊ အဲ..ဒါပေမယ့် ဆံတို ဘိုကေနဲ့ ယောက်ျားလေး ဒီဇိုင်း၊ ကြည့်ရတာ တွမ်ဘွိုင်း (ကျုပ်တို့အခေါ် )၊ အခုခေတ်အခေါ်တော့ ဘာတဲ့..အဲ..ဘောပြားဆိုလား..ပုံစံကြည့်ရုံနဲ့ အဲဒါဖြစ်ဖို့ ကျိန်းသေနေပြီ။ မြန်မာလိုဆို ယောက်ျားလျာပေါ့..။ ကျုပ်က အတွေးလွန်ရင်း သေချာအာရုံစိုက်ကြည့်နေမိသလို ဖြစ်နေတော့ သမီးချယ်ရီက… 

“ ပါ့ပါး…အမယ်..သမီး သူငယ်ချင်းကို ဘယ်လိုကြီး ကြည့်နေတာလဲလို့… သူငယ်ချင်းက ငတိုငရှို မဟုတ်ပါဘူး” 

“ ဟာ..အေးးး ဆောရီး..ဆောရီး၊ သမီးကလဲကွာ..၊ ပါပါးက နဲနဲ အတွေးလွန်သွားလို့ပါ၊ အမှတ်တမဲ့မို့… ကဲ..ကဲ..အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ နေကြပေတော့၊ ကိုယ့်အိမ်လို့သာ သဘောထား…ကြားလား..ထွန်း..”

“ ကျေးဇူးပါခမြ..အဲအဲ..ကျေးဇူးပါရှင့် အန်ကယ်လ်” 

“ အဲ…အေးပါကွာ..ခမြလဲခမြ ပေါ့..၊ ပါးအတွက်ကတော့ အရေးမကြီးပါဘူး၊ အဆင်ပြေသလို၊ သက်သာသလိုသာပြောပါ..ပါးကတော့ အေးဆေးပါ၊ ကဲသမီးတို့ ပစ္စည်းတွေ အပေါ်တင်ပြီး ချယ်ရီ့ အခန်းမှာပဲ နေရာချလိုက်ပေါ့၊ ပြီးမှဆင်းလာပြီးထမင်းစားကြ”

“ ဟုတ်..ပါ့ပါ…”

ဒီလိုနဲ့ ထွန်းဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကျုပ်တို့အိမ်လာနေတာ ၂လလောက်တောင် ရှိလာခဲ့ပြီ။ ကျုပ်အမြင်တော့ ဒီကလေး၂ယောက် ကြည့်ရတာ ဒီဇိုင်းက တစ်နေ့တစ်ခြား သမီးရည်းစား ပုံစံမျိုး ပိုပိုပေါက်လာသလိုပဲ။ 

ကျုပ် အကြောင်းပြောရရင်ဖြင့် ကျုပ်မိန်းမက ဆုံးသွားရှာတာ ၃ နှစ် ၄ နှစ်လောက်ရှိပြီဗျာ။ မိန်းမကျုပ်တို့ကိုထားသွားပြီးထဲ့နောက် ကျုပ်ကလဲ စီးပွားတစ်ဘက်နဲ့ သမီးမိန်းကလေးကို အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ထိမ်းကွပ်ပေးဖို့ အချိန်ကလဲမရှိတာနဲ့၊ သူ့အမေဘက်က အဖွားကကြည့်ပေးထားလို့၊ အဖွားအိမ် ပြောင်းပြီး နေနေရတယ်။

အခု ၁၀ တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မှပဲ၊ ရန်ကုန်ပြန်ပြီး ကျုပ်နဲ့ အတူ အိမ်လာပြန်နေဖြစ်တော့တယ်လေ။ ဒီမှာက သမီးရဲ့ ပညာရေးနဲ့ အသွားအလာက ပိုပြီးအဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား။ ကျုပ်က..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် လိင်စိတ်ပြင်းသူ၊ လွယ်လွယ်ဆိုကြပါစို့ ၊ ဆက်စ်ကိစ္စတွေမှာ ထန်တတ်တဲ့ ယောက်ျားစားမျိုးပေါ့၊ ပြီးတော့ မုဆိုးဖိုဖြစ်ခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာပြီ။ 

နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့တော့ စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး၊ ဒီကိစ္စတစ်ခုထဲနဲ့ လောပြီး နောက်မိန်းမယူ၊ အပြီးအပိုင်အချည် မခံနိုင်သေးဘူးလေ၊ စိတ်တိုင်းကျလက်တွဲ ဖော်မတွေ့တာလဲ ပါတာပေါ့၊ သမီး အိမ်ပြန်လာမနေခင်တုန်းက နဲနဲပါးပါးတော့ အပြင်ထွက်ကဲသဗျ။ 

အဲ..သမီးပြန်လာနေတော့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်၊ သမီးကိုလဲ ပူပင်လို့ကောင်းကောင်းထိမ်းကွပ်၊ ကိုယ်လဲထွက် မကဲဖြစ်တော့ဘူး။ ကိုယ်စိတ်ပါသလို လျှောက်လုပ်နေရင်၊ သမီးသိသွားရင် သူ့ကို အုပ်ထိမ်းရတာ နဲနဲအဖုအထစ်ရှိမယ်လေ။ 

ဒါတောင် သမီးက အဖေအလုပ်ကိစ္စနဲ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျတာကိုပဲ အကျကောက်ပြီးရိတိတိနဲ့၊ စောစောပိုင်းက ခင်ဗျားတို့ ဖတ်ခဲ့သလိုမျိုးပေါ့၊ အသေးလေးတွေ သွားမရှာဘူးလားဘာလားနဲ့၊ အဖေကို ပြောပုံက..ကြည့်..။ အေးလေ..သူလဲ ငယ်တော့တာမှမဟုတ်ပဲ၊ အဖေ့ဘက်ကို စဉ်းစားပေးပြီး၊ ဖြစ်နိုင်တာတွေ တွေးခေါ်မိတာလဲရှိမှာပေါ့။ အဲဒီလို ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေရတော့ ကျုပ်မလဲ နဲနဲတော့ပြတ်လပ်သလို ဖြစ်နေပြီး ဆာနေပြီပေါ့ဗျာ။

ဒီတော့လဲ ညအိပ်ရာဝင် လူခြေတိတ်မှာ ဂွင်းကလေးနဲ့ ၂ပါးသွားရတော့တာပေါ့၊ ဒါပဲရှိတာပဲ။ ဟော…အခုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှ ာခုလို အပျိုမဒမ်းလေးတွေက နီးနီးကပ်ကပ် လာနေနေတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ပြောတဲ့အထဲ ကျုပ်သမီးပါ ပါသဗျ၊ သမီးချယ်ရီ သူ့အဖွားဆီစပြီးသွားနေတုန်းက အပျိုတောင် ကောင်းကောင်း မဖြစ်သေးဘူး၊ ကလေးရှိသေးတာ။ အခုပြန်ရောက်လာတော့ အတောင်အလက် စုံစုံလင်လင် ကြွကြွရွရွနဲ့…။

စောစောက ပြောသလို၊ အိမ်ကဟာမလေး ၂ကောင်က ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း အနေအထိုင်က၊ သမီးရည်းစားပုံ ပိုပိုပေါက်လာတယ်၊ အိမ်မှာနေတော့လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြလေတော့ အဝတ်အစားက အစ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး သက်သက်သာသာ ဝတ်ကြတယ်။ ရာသီဥတုကလဲ ပူတော့၊ တီရှပ်လည်ဟိုက်တို့၊ မိန်းမဝတ်စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်တို့၊ တခါတလေ အတွင်းခံတောင် ခံမဝတ်ကြတော့ဘူး။ 

အောက်ပိုင်းကလဲ ဘောင်းဘီတို ပါးပါး၊ အဝကျယ်ပွပွကြီးတွေဝတ်ကြတော့ (လေဝင်လေထွက်ကောင်းအောင်လားတော့မသိ…) သူတို့ကလဲ အဖေ့ကို သိပ်ရှက်ကြောက်ကြတော့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်မှာတော့ မကြည့်ချင်မြင်ရက်သား၊ တစ်ခါကုန်းလိုက် နို့ဖိတ်ကျလိုက်….. တစ်ခါထိုင်လိုက်လျှာထုတ်ပြလိုက်….နဲ့….။ ကျုပ်လဲ ယောက်ျားတစ်ယောက်ပဲလေဗျာ။ မြင်တော့လဲ လီးကမနေနိုင် မထိုင်နိုင်တောင်လာရတော့တာပေါ့..၊ ကျုပ်မှာ ခဏခဏ ကြိတ်ကြိတ်ဂွင်းထုပြီး၊ ထထလာတဲ့ စိတ်တွေ ပြေလျော့အောင်ကြိုးစားနေရတယ်။ 

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလဲ ကျုပ်ရဲ့ အမူအရာတွေကို ချယ်ရီမက သိနေသလို၊ စူးစမ်း နေသလိုပဲလို့လဲ ခံစားနေရတယ်။ ဘယ်လိုလဲတော့ မသိဘူး၊ မသိစိတ်က နှိုးဆော်နေသလိုပေါ့..။ 

ဒီလိုနေလာရင်းနဲ့ပဲ၊ တစ်ညမှာပေါ့… အဲ့ဒီညက ကျုပ်လဲ အောက်ထပ်က အလုပ်စားပွဲမှာ အာရုံစိုက်လုပ်နေမိတာ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ 

ကျုပ်သတိထားမိလို့ အိပ်ရာဝင်တော့မယ်လုပ်မှ တော်တော်တောင် ညဉ့်နက်နေပြီပဲ။ ကျုပ်လဲ အိပ်ရာဝင်မှပါပဲလေဆိုပြီး၊ ကျုပ်အိပ်ခန်းကို သွားမလို့ အိမ်အပေါ်ထပ်တက်အလာ..၊ ကျုပ်သမီးချယ်ရီရဲ့ အခန်းကို ဖြတ်သွားရတာပေါ့..။ အဲဒီမှာ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလို့ ကျုပ်ထင်လိုက်တဲ့ အသံတိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်လေးတွေကြားလိုက်ရတယ်ဗျ..။ 

“ ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်… အမလေးကောင်းလိုက်တာ.. ငါ့ နို့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စို့ပေးစမ်းပါ ထွန်းရယ်..စစ်..”

ကျုပ်အတော် စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ ဖြေးဖြေးချင်းခြေ ၃လှမ်းလောက် ပြန်ဆုတ်လာတော့ သမီးအခန်းတံခါးရှေ့ပြန်ရောက်လာတယ်။

ဟုတ်တယ်…အထဲမှာ ရှူးရှူး...အားအား အသံတွေ ကြားနေရတယ်၊ ကျုပ် တံခါးလက်ကိုင်ဖုကို အသာလေးစမ်းပြီးကြိတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့… 

“ ဟာ…လခွီး..တံခါး လော့ချမထားဘူးပဲ..” 

ကျုပ်ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်ပြီးတိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေကလဲ တော်တော်ခုန်နေတယ်။ တံခါးကိုအသာတွန်းကြည့်တော့ တစ်ထွာလောက် ဟသွားတယ်၊ အခန်းထဲမှာက မီးပိတ်မထားဘူး။ အဲဒီတစ်ထွာလောက် ဟသွားတဲ့ တံခါးက အမြင်ထောင့်ကလဲ သမီးကုတင်မြင်ကွင်းကို ဒဲ့ပဲဗျို့..။ 

၂ ယောက်လုံး အဝတ်အစားမပါ ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်နေတဲ့ အပျိုမလေးတွေ ကုတက်ပေါ်မှာ လုံးထွေးဖက်နေကြတာဗျ။ ကျုပ်က ကိုယ့်သမီးပဲဆိုတော့ အရင်က ချယ်ရီ့ကို တကယ်သတိထားပြီး မကြည့်ခဲ့မိဖူးဘူး၊ ကျုပ်ပြောချင်တာ သဘောပေါက်ပါတယ်နော်။ 

ကိုယ့် သမီးငယ်လေးဆိုပြီး ခလေးကလေးလို မြင်တာဗျ၊ အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်လို၊ ဆော်တစ်ဗွေလို မြင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ဗျာ ကိုယ်လံးတီးလေး အဖွေးသားမြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်ဖြင့် မျက်စိတွေပြာသွားတာပဲ။ အခုတော့ ကျုပ်သမီးက အပျိုကြီးဖားဖား၊ ပြညိ့ပြည့်၀၀၊ တလုံးတခဲကြီး ဖြစ်နေပါပေါ့လား…။ နက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်လေးတွေက ဖြူဖွေးနေတဲ့ရင်အုံ၊ ပုခုံးသား၊ ကျောပြင်တွေပေါ်မှာ ဖြန့်ကြဲကျနေတာက ဆက်စီဆန်လှတယ်။

ဖြူဝင်းနေတဲ့ အသားရောင်၊ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း အသီးသီး၊ ဖောင်းအိလုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်အုံနဲ့ နို့လေးတွေက ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အချိန်လေးမှာ ရင်ဘတ်ပေါ် အုန်းမှုတ်ခွက်ကလေး ၂ ခုမှောက်ထားသလိုပဲ..၊ ဗိုက်သားလေးတွေကျတော့ အဆီပြင်မတက်သေးတော့ ပါးပါးရှပ်ရှပ်လေးတွေဗျာ။ 

စောက်ဖုတ်ကလေးကျတော့ သူ့အသက်အရွယ်နဲ့ စာရင် အကြီးသားဗျ၊ လိပ်ကျောကုန်းလေးလို ခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းလေးရယ်..။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားတို့တွေ့ဖူးနေကျ အခွံမဲမဲ လိပ်ခုံးလေးမဟုတ်ဘူးနော်၊ အမွှေးနုနုပါးပါးလေးတွေပဲ ယှက်ဖုံးနေတော့ အသားရောင်ဝင်းဝင်း စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို အတိုင်းသားထင်းထင်းကြီး မြင်နေရတော့၊ ကျုပ်လီးကငြိမ်ဝပ်ပိပြားမှု မရနိုင်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။

ထွန်းဆိုတဲ့ ဘောပြားလေးကလဲ အနိုင်မခံအရှုံးမပေးပဲဗျို့။ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းဖွံ့ဖြိုးပုံက သမီးချယ်ရီနဲ့နင်လားငါလားပဲ၊ သမီးနဲ့ဆို ဆံပင်ရှည်တာနဲ့ အတိုထားတာပဲကွာတယ်။ ယောက်ျားလျာလေးသာ ဆိုတယ်၊ ချွတ်လိုက်တော့လဲ ပြူးပြဲနေတာပဲဗျ…။ ထွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကျတော့ အမွှေးတွေ ထူပိန်းနေတာဗျ။

အမွှေးသန်တဲ့ အမျိုးနဲ့တူတာပဲ။ ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး မဲထူနေလို့စောက်ဖုတ်သားကိုတောင် မမြင်ရဘူး။ ထွန်းကသမီးချယ်ရီရဲ့ နို့တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အားရပါးရညှစ်နယ်နေတယ်။ မာတောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလဲ လက်ဖျားလေးတွေနဲ့ ဖိလိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ စိတ်တွေ ထန်သထက်ထန်လာတာနဲ့အမျှ ထွန်းကပါးစပ်ဟပြီး ချယ်ရီရဲ့ နို့တွေကိုဖမ်းဟပ်ပြီး အငမ်းမရစို့တော့တာပဲဗျို့..။ ဘယ်ဘက်ကို စို့လိုက်၊ ညာဘက်ကိုစို့ လိုက်..။ 

“ အားးးးး အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ ထွန်းရယ်..ရှီးးး စစ်” 

ထွန်းက ပါးစပ်ကို နို့အုံကဖြုတ်လိုက်ပြီး လျှာနဲ့တလွှားချင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို လျက်ဆင်းလာခဲ့တာ ချက်အထိရောက်လာပြီ။ ထွန်းက ချက်တွင်းလေးကို န်ှိုက်ပြီး လျှာနဲ့ထိုးထိုးလျက်တော့ ချယ်ရီမှာ တွန့်ကနဲ..တွန့်ကနဲ..။ ထွန်းက လျှာကို လျက်ဆင်းလာတာ ဆီးခုံမွှေးပါးပါးလေးတွေဆီ ရောက်လာပြီ။ 

ထွန်းရဲ့ ညာလက်က ချယ်ရီရဲနို့တွေကို နယ်နေတုန်းပဲ၊ ဘယ်လက်ကတော့ စောက်ဖုတ်ဆီ ရွှေ့လာပြီးစောက်စိကို ချေနေပြီလေ။ အဲ့ဒီ အခိုက်အတန့်မှာ ကျုပ်လည်း တစ်ခုခုကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး တံခါးရွက်ကို ဖြေးဖြေးတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ ကိုယ်ကို တစောင်းလေးလျှိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီးတော့ အခန်းဝမှာပဲ အတော်ကြာငြိမ်ပြီးရပ်နေမိတယ်။ လူကသာ ငြိမ်နေတာ လီးကတော့ ပေါက်ကွဲ ထွက်မတတ်တောင်နေပြီ။ မိန်းကလေး ၂ ယောက်ကတော့ သူတို့ဇောနဲ့သူတို့မို့ အခန်းထဲမှ ာဧည့်သည် တစ်ယောက်ရောက်နေပြီး သူတို့နဲ့ ပူးပေါင်းပျော်ရွှင်ဖို့ကြံနေတယ်ဆိုတာ မသိကြသေးဘူး။ ထွန်းက နေရာရွှေ့လိုက်ပြီး ဖင်ကို မြှောက်လို့ ဒူးထောက်တဲ့ ပိုဇေရှင်ပြောင်းလိုက်တယ်။

လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ချယ်ရီရဲ့ တကောက်ကွေး တစ်ဖက်တစ်ချက်ကိုကိုင်ပြီး ဘေးကိုဖိလို့ ဖြဲချလိုက်တော့ ချယ်ရီရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက ဟဟလေးပြဲ ထွက်သွားတယ်။ ဒီတော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးကို မြင်လိုက်ရတယ်။ 

စောက်ရေကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာနေပြီ ဖြစ်လို့ အခန်းမီးအလင်းရောင်နဲ့ လက်လက်ပြောင်နေတယ်လို့ ထင်ရတယ်။ ထွန်းက အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ချယ်ရီရဲ့စောက်ဖုတ်ဆီကို ကုန်းလို့မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး၊ လျှာကိုထုတ်လို့ စောက်ဖုတ်ဝ နှုတ်ခမ်းသားတွေရော၊ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကိုပါ စိမ်ပြေနပြေလျက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ စောက်စိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ မထိတထိထိုးပြီး ကလိပေးနေလိုက်တာ၊ ချယ်ရီရဲ့ ဖင်ကကုတင်နဲ့ မထိတော့ပဲ လေထဲမှာ ကြွတက်နေပြီး၊ ထွန်းရဲ့ လျှာကစားမှုကို တုန့်ပြန်ပေးနေတော့တာ။

“ အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ၊ အရသာရှိလိုက်တာ..နော်..၊ စောက်ဖုတ်ရော...စောက်စိရောပဲ၊ ရှီးးး…အားးးး” 

သမီး ချယ်ရီကို ဘာဂျာကိုင်ပေးနေရင်နဲ့ ဘောပြားလေး ထွန်းတစ်ယောက်မှာလဲ ကြည့်ရတာ ကာမဆိပ်ဖီလင်တွေ အပြတ် တက်လာနေပုံရတယ်။ ကုန်းမှုတ်နေရင်းက သူ့ရဲ့ ဘယ်လက်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်နှိုက်နေပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ပွတ်ဆွဲနေတာ၊ ကြည့်ရင်းနဲ့ စောက်ရေတွေက လက်ချောင်းတွေမှာ ပေပြီးစီးကျလာနေတယ်။ 

ကျုပ်မှာလဲ ဆက်ပြီး အောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကိုချွတ်၊ ဘောင်းဘီကိုလဲကြမ်းပေါ် ပုံချလိုက်တော့ မြင်းလီးအငယ်စားလောက်ရှိတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာပြီး၊ ပုတ်သင်ညိုတစ်ကောင်လို ခေါင်းက ဆတ်ဆတ်..ဆတ်ဆတ်..နဲ့၊ ကျုပ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကလဲ ကောင်မလေး ၂ ယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်တွေကို စေ့စေ့ငုငု ကြည့်နေ၊ သုံးသပ်နေမိတယ်ဗျ။ 

ကျုပ် ညာလက်က လီးကိုသေချာဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ လီးအရေပြားကို ညှစ်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ တဖြတ်ဖြတ်ဆောင့်ပြီး ဂွင်းကိုင်ပေးနေလိုက်တာ လီးက အသားကုန်ဆိမ့်တက်လာတယ်။

အဲ့ဒီမှာပဲ ကျုပ်ကို ဆတ်ကနဲ လန့်သွားစေတာကတော့၊ ကျုပ်သမီးဖြစ်တဲ့ ချယ်ရီမကို နှာထန်ထန်နဲ့ အကြည့်လိုက်မိမှာ သမီးရဲ့ အကြည့်မျက်လုံးတစ်စုံက ကျုပ်လီးကို စိုက်ပြီး မက်မက်မောမော ကြည့်နေတာပါပဲ။ ချယ်ရီက အခန်းထဲမှာ ကျုပ်ရှိနေတာကို သိသွားပြီလေ။ ထွန်းကတော့ ကုန်းမှုတ်နေလို့ သိပုံမရသေးဘူး။ ချယ်ရီ့ ပါးစပ်က လှိုက်မောတုန်ရီစွာနဲ့ ညီးတွားနေတယ်။ 

“ အားးး အမယ်လေး ကောင်းလိုက်တာ၊ သေတော့မှာပဲ..၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူးးး…ရှီးးး အူးးးး..” 

အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျုပ်ကိုပိုပြီး ထိတ်လန့်သွားစေတာကတော့..ထွန်းရဲ့လက်ထဲက အရာပဲ..၊ ဘယ်နေရာကဘယ်လို ဆွဲထုတ်လာခဲ့တယ် မသိ၊ စောစောက မရှိပါဘူး..။ သူ့လက်ထဲမှာ ရာဘာဒီလ်ဒို လီးအတုကြီးတစ်ခု၊ ဆိုက်ကြီးက L ဆိုက် ခေါ်ရမလား ၊ အကြီးမှအကြီးကြီးပဲ။ ဘောပြားမ ထွန်းက လီးတုကြီးကို ကျုပ်သမီးစောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းတော့တာ..။ 

“ အိုးးး… အမလေး..နာတယ်..နာတယ်..ထွန်း..အဲဒါဘာကြီးလဲ…၊ မကောင်းဘူးး မလုပ်ပါနဲ့..ဆွဲထုတ်လိုက်..ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ..” 

“ ချယ်ရီကလဲကွာ..ဒီလ်ဒိုပါကွ၊ ခံလို့ ကောင်းပါတယ်။ ဒို့..ချယ်ရီ့ကို..ရာဘာလီးအတုနဲ့ လိုးပါရစေကွာ..နော်..၊ ဒို့ချယ်ရီ့ကို ချစ်တယ်။ ချယ်ရီတခြားသူတွေနဲ့ မချစ်ရဘူးနော်… ခဏလေး ကြိတ်ခံလိုက်ပါကွာ..တော်ကြာ မနာတော့ပါဘူး၊ ဒို့ကိုယ်တိုင်စမ်းကြည့်ပြီးပါပြီ..”

ထွန်းကပါးစပ်ကပြောရင်း၊ လက်ကလဲ ချယ်ရီရဲ့စောက်ပတ်ထဲ လီးတုကြီးကို ပိုလို့ခပ်ဖိဖိ ထိုးထည့်နေတယ်။ 

“ အိုးးး တအားနာတယ် ထွန်းရဲ့…ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်တော့..၊ အောင်မလေး စောက်ဖုတ်ပြဲပါပြီ..၊ ပါး…ပါ့ပါး..သမီးကို ကယ်ပါဦးးးး….” 

ကျုပ်လဲ အဲ့သလို မြင်နေရတော့ ကြည့်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျ၊ ဏှာစိတ်တွေက ပိုထန်လာသလို၊ တစ်ဘက်ကလဲ သမီးအော်နေတာ တွေ့ရတော့ ဒေါသတွေက ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေး၊ ရွှေပေါ်မြတင် မွေးလာတာ တစ်ခါမှ ဟုတ်တိပတ်တိ ပြင်းပြင်းထန်ထန်တောင် ရိုက်မဆုံးမခဲ့ဖူးဘူး..။

အခု မိရွှေထွန်းက ကျုပ်သမီးကို ဆက်စ်အတွက် အသုံးချ၊ စောက်ဖုတ် နာအောင်လာဖြဲတဲ့ အယောင်ဆောင် သူငယ်ချင်းပဲ…။ ကျုပ်ကုတင်နားကို ခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့ လျှောက်သွားလိုက်တာ မိရွှေထွန်းနောက်ကို ဖျပ်ကနဲ ရောက်သွားတယ်။ 

ကျုပ်သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ စိတ်ပါလက်ပါကုန်းပြီး ထိုးသွင်းနေလို့ နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ အမွှေးထူထူနဲ့ ဒင်းရဲ့ စောက်ပတ်အဝကို ကျုပ်ရဲ့ မြင်းလီးအငယ်စားလောက်ဟာကြီးကို တေ့ပြီး လက်၂ဘက်က မိထွန်းရဲ့ဖင်ကြီး တဘက်တချက်ကိုကိုင်၊ နောက်ဘက်ကို အားနဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး တပြိုင်ထဲမှာပဲ ကျုပ်ကလဲ ကော့ပြီးအားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ထိုးလိုက်တာ၊ ကျုပ်ရဲ့ ဒစ်ကြီးက ဇိကနဲ..ဖျစ်ကနဲ..မြည်ပြီး ဝင်သွားပါလေရောဗျို့…၊ အဆုံးမဟုတ်ပေမယ့် တစ်ချီထဲနဲ့ တစ်ဝက်ကျော် ဝင်သွားတာ နဲတဲ့အားလားဗျာ..။ မိထွန်းတစ်ယောက် အင့်ကနဲကို နေသွားတာပဲ။ 

သူစောစောက သမီးကိုပြောနေသလို လီးအတုကြီးကို သူကိုယ်တိုင်စမ်းခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ ဒီလောက်ဝင်သွားတာအံ့သြစရာတော့ သိပ်မဟုတ်ဘူး၊ ကျုပ်ပစ္စည်းက မြင်းလီးအငယ်စားလောက်မို့လို့သာ၊ ဒီဟာမ တော်တော်ထိသွားတာ၊ တော်ရုံလီးဆို ဖြုံမယ့်ပုံမပေါ်..။ 

“ ဟင်..ဒါ ဘာလုပ်တာလဲဗျ..၊ အားးးးး အု..အစ်.. ကျနော့်ကို မလုပ်…မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ..၊ ထုတ်ပေးပါ၊ ကျနော်နာတယ်ဗျ.. ” 

“ မင်းက ငါ့သမီးကိုကျတော့ ပြန်ထုတ်ပေးပါလို့ သေမတတ်တောင်းပန်တာတောင် ညှာတာဖို့ စိတ်မကူးပဲ ဆက်လုပ်တယ်လေ..၊ ဒီလို ဘယ်ရမလဲကွ..၊ ဒီတစ်ခါ မင်းအလှည့်ပဲ…၊ ဝဋ်ဆိုတာ လည်တတ်တယ် ကွ.."

ထွန်းက ဖင်ကိုခါပြီး ရုန်းဖို့၊ ရှောင်ဖို့ကြိုးစားတယ်၊ ကျုပ်ကတော့ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ လီးကို ကျွတ်လုနီးပါးအဖျားထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လာပြီး၊ ထွန်းရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုလဲ နောက်ကို ပါနိုင်သမျှပါအောင်ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အားပါပါနဲ့ တစ်ချက်ထပ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ထပ်ထပ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းလာတာ တဖြေးဖြေး မြန်လာတာနဲ့အမျှ ဘာနဲ့တူလာသလဲဆိုတော့ ကားအင်ဂျင်ထဲက ပစ်စတင်ကြီး ခုတ်နေသလိုပဲ..တဗြောင်းဗြောင်းနဲ့..။

“ အိုးးးး ကျနော့်ကို မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ…နာတယ်..တော်ပါတော့…” 

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ သမီးချယ်ရီရဲ့မျက်နှာလေးကို ကျုပ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ကျုပ်တို့ သားအဖ ၂ ယောက်မျက်လုံးချင်းဆိုင်မိပြီး အဓိပ္ပါယ်ပေါင်းများစွာပါတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ပေါ့။ 

သမီးရဲ့ ရာဂမျက်ဝန်းနဲ.အကြည့်တွေကြောင့် ကျုပ်ကိုယ်ထဲက သွေးတွေပိုဆူလာသလိုသလိုပဲ၊ စိတ်တွေလဲအသားကုန်ထန် တက်လာတာနဲ့ ထွန်းကို ဖင်ကုန်းပြီး ဆော်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မရပ်တော့ဘူး၊ မနားတမ်းပဲ..။ ယောင်္ကျားလျာမလေး ထွန်းရဲ့ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မှုတွေက တဖြေးဖြေး အားပျော့၊ လျော့ကျလာတာ သတိထားလိုက်မိတယ်ဗျ။

“ အားးး ကျွတ် ကျွတ်..ဟင်းးး ကောင်းပါပြီ..သဘောတူပါပြီဗျာ.. ထွန်းကို ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့…အားး အဟင့်..ပါပါးး..အင့်..အင့်..” 

ဘောပြားလေးလဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါဖြစ်လာပုံရတယ်။ ကျုပ်ဆောင့်ချလိုက်တဲ့ အကြိမ်တိုင်းမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး နောက်ကို ပစ်ပစ်တင်ပေးနေတော့တာ။ ကျုပ်အထင် လီးအစစ်ရဲ့ အရသာ၊ ယောက်ျားဆိုတဲ့ အရသာကို..အခုမှ သိသွားပြီ ထင်တာပဲ။

“ အပါး..အပါး.. မြန်မြန်လေး..ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးပါ၊ ထွန်း..ထွန်း..မနာတော့ဘူး၊ ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ..အိုးးးး… ထွန်း အရေတွေထွက်ကုန်ပြီ..ဟူးးး..အားးးး…” 

ထွန်းတစ်ယောက် ချယ်ရီ့အပေါ် မှောက်ရက်ကြီးကျသွားပြီး ချယ်ရီကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ကတော့ သူ့ဖင်ကြီးကို မလွှတ်သေးဘူး၊ အတင်းဆွဲ ထားတုန်းပဲ။ ပြီး…ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သိပ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူးဗျို့၊ ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲတော့ မသိဘူး…။ အခု ကျုပ်ကလိုးတော့သာ ထွန်းကို လိုးနေတာ၊ ကျုပ်ရဲ့မျက်လုံးတွေ၊ အကြည့်တွေ၊ စိတ်တွေကတော့ ကျုပ်ရဲ့သမီး ချယ်ရီဆီမှာလေ။ 

“ သမီးလေး..ချယ်ရီ..ချယ်ရီ..ပါပါး ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ပါပါးပြီးခါနီးနေပြီ၊ ထွက်..ထွက်တော့မယ် သမီး..”

ဘာမှတော့ မဆိုင်ဘူးဗျ..၊ ပြီးခါနီးမှာ ကျုပ်၊ သမီးကို တလို့ အော်နေမိတယ်။ ကျုပ် လီးကို ကမန်းကတန်းပဲ ထွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ချယ်ရီရဲ့ ဘေးနားရွှေ့လာလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီမှာပဲ ကျုပ်ရဲ့ လရည်တွေက ဖြွတ်ကနဲ ဖြန်းကနဲ သမီးချယ်ရီရဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးတွေ ပေါ်ကိုပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့တာပဲ၊ သမီးရဲ့ ဗိုက်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ ကျုပ်ရဲ့သုက်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ပေပွကုန်တော့တာပေါ့..၊ ကြည့်လို.တောင်ကောင်းသေး… ။

“ အားးး ရှီး… ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဒီနေ့လောက် လီးအရသာရှိတာ တခါမှမကြုံဖူးသေးဘူး” 

ထွန်းက ချယ်ရီရဲ့ဘေးမှ ာမျက်နှာကိုကြမ်းပြင်ပေါ်အပ်ပြီး မှောက်ရက်ကြီးနဲ့…ပါးစပ်ကလဲ….

“ အူးးးစစ်..ရှီး…လီး…လီး…ပါပါးရဲ့လီး.. ယောက်ျားလီး အစစ်ကြီး…ဒီလောက်ကောင်းမယ်မှန်း လုံးဝမထင်မိဘူး..လီးအစစ်က အဲ့လိုကြီးတောင် ကောင်းတာလား…! နင့်ကနဲကို နေတာပဲ..၊ ထွန်းသိပ်ကောင်းတာပဲ ပါပါးရယ်..” 

တဖြစ်တောက်တောက်နဲ.ကိုညည်းနေတယ်လေ။ ကျုပ်လဲ မောမောနဲ့ ချယ်ရီရဲ တခြားဘေးတစ်ဘက်မှာ ပက်လက်ကြီး ဝင်လှဲလိုက်ပြီး၊ မျက်စိတွေမှိတ်ထားလို့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ဘယ်လိုက ဘယ်လို လစ်ကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် မသိလိုက်ဘူး..။ 

ဘယ်လောက် ကြာသွားတယ်လဲ မသိတော့ဘူး။ ကျုပ် အိပ်တစ်ဝက်နိုးတဝက် ဝေတေဝါးတားနဲ့ ဆတ်ကနဲအသိစိတ်လေး ဝင်လာချိန်မှာ ကျုပ်လီးဆီက နူးနူးညံ့ညံ့ အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ခံစားချက်အရ သိလိုက်ရတာကတော့ လက်ဖဝါးနုနုလေးတစ်ခု ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ပြီး အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတာ…။ 

ခံစားချက်ထက်တောင် ကျုပ်လီးက သိပ်မြန်တယ်၊ ချက်ချင်းပဲ ထန်ပြီး ဖြောင်းကနဲ ထပ်တောင်တက်လာပြန်တော့တာပဲဗျို.။ ကျုပ် မျက်စိမဖွင့်နိုင်လိုက်ခင်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ရာက ကျုပ်လီးကိုဆွဲစုပ်ဝါးမြိုလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကနေ တဖြေးဖြေးနစ်ဝင်လာတယ်၊ စပါးကြီးမြွေလား…မဖြစ်နိုင်ဘူး..။ ဘယ့်နှယ်မြွေက လီးကနေ စမြိုရမှာလဲ ဟုတ်ဘူးလား..။

ပြီးတော့ မြွေမြိုတာ အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ဆိမ့်ရမှာလဲ။ 

“ အာ့. ကျွတ် ကျွတ်..” 

ကျိတ်ပြီးညည်းနေတဲ့ အသံလေးတစ်ခု၊ ကျုပ်အသာလေး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အရိပ်တစ်ခု၊ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာခွပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လက်နုနုသေးသေးလေးတစ်ခုက အပြင်မှာကျန်နေသေးတဲ့ ကျုပ်လီးတစ်ဝက်ကိုကိုင်ထိမ်းပြီး နှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာလေ..။ အဆုံးရောက်ခါနီးမှာတော့ အားပါပါနဲ့ ဖိချပြီး.. 

“ အား..ဟား..ဟားးးးးး.. ” 

ညည်းသံရှည်လေးရဲ့ နောက်မှာတော့ ဖင်အားကို သုံးပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖိလို့ကြိတ် မွှေတော့တာပါပဲ။ ကျုပ် မျက်လုံးတွေ ကျ င့်သားရလာပြီး အမြင်တွေ ကြည်လင်လာတဲ့ အခါမှာ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး ထင်တိုင်းကြဲနေတဲ့ သဏ္ဍာန်ကို ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်လိုက်ရတော့…..

ဟင်..အထွန်း…….အပါးချစ်တဲ့..အထွန်းရယ်..



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




လယ်ထွန်မင်္ဂလာ အပိုင်း ( ၂ )

လယ်ထွန်မင်္ဂလာ အပိုင်း ( ၂ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ အားးးး စစ်စ်... ”

“ ရှီးးးးးးးး အူးးး... ”

၂ ယောက်စလုံးဆီက ညည်းသံတွေ ပြိုင်တူလိုလို ထွက်လာတော့တယ်...၊ကျုပ်လီးကို ဆွဲငုံစုပ်သွားတဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက နူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ နွေးထွေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်တာ ရှိန်းခနဲ၊ ဖျင်းခနဲဖြစ်ပြီး နတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ်ရောက်သွားသလိုပဲ...။

အမေ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက ကျုပ်လီးကို ညှစ်ပြီး စုပ်ဆွဲပေးနေတာကို သိသိသာသာကြီး ခံစားနေရတယ်.။ ကျုပ်လီးက မာသထက် မာလာသလားမသိဘူး။ ကျုပ် အဲဒီတစောင်းအနေအထားလေး မပျက်စေပဲ ခါးကိုနွဲ့လို့ အမေ့ဖင်ကြီးကို ကပ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း စညှောင့်နေပြီ။

ကျုပ်လီးက အမေ့စောက်ပေါက်ပူပူနွေးနွေးကြီးမှာထဲ တပျစ်ပျစ်နဲ့ ဝင်နေထွက်နေတဲ့ အထိအတွေ့က ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိ၊သွေးသားတွေကတော့ ဆူသထက်ဆူတက်လာတယ်၊ ရင်တွေကလဲ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ပေါက်ထွက်တော့မလားပဲ...။

တအိအိနဲ့ ကပ်ထိုးနေရာကနေ ညှောင့်ချက်တွေက မြန်လာပြီး၊ ညှောင့်ရာကနေ ဆောင့်တဲ့ အဆင့်အထိရောက်လာပြီ။အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ စိုစိစိအရေတွေကြောင့်လည်း ဆောင့်ချက်တွေက လျှောလျှောလျူလျူနဲ့ အဆင်ကိုပြေလို့....။

နောက်ဆုံးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလည်မှု ရသွားတဲ့ အဆင့်ရောက်သွားတယ်လို့ ဆိုရမလားပဲ...၊ကျုပ်အမေ့ ခါးကို ကိုင်လို့ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဒလကြမ်းမန်း ဆောင့်နေပြီ...။

တအီးအီး တအားအား တဟင်းဟင်းနဲ့ ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက်စလုံးရဲ့ ညည်းသံတွေက တဲထဲမှာ ညံနေပြီလေ..။ ကျုပ်ကလဲ..ရဲသထက် ရဲလာပြီ။ အခုကျုပ်လီးနဲ့ ကပ်ဆောင့်ပြီး လိုးနေရတဲ့ ကျုပ်ရှေ့က မိန်းမကို ကျုပ်အမေလို့ကို စိတ်ထဲမှာမရှိတော့ဘူး၊ အိပ်ဖော်အိပ်ဖက်၊ လိုးဖော်လိုးဖက် မိန်းမတစ်ယောက်လို အားမနာတမ်းဆော်နေမိပြီ။

ကျုပ်တစ်ချက်တစ်ချက် ပစ်ပစ်ဆောင့်တိုင်း အမေ့ဖင်ကြီးက အိကနဲအိကနဲ နောက်ကို ပစ်ပစ်ပေးလာနေတယ်။ပထမပိုင်းက ကိုယ့်အမေဆိုပြီး ရှိန်နေပေမယ့် အခုလီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေမှတော့ မထူးတော့ဘူးလေ..။

ရှေ့က အမေ့ပေါင်ကြီးတွေကို မီသလောက်လှမ်းဆွဲပြီး ပေါင်ခြံကြားကနေ ဒူးခေါင်းအထိ မိမိရရကြီး ပွတ်ဆွဆုပ်နယ်ပေးနေမိတယ်။နောက်ဆုံးတော့ အမေ့ပေါင်တစ်ဘက်ကို လှမ်းဆွဲ၊ အောက်က လက်တစ်ဘက်လျှိုသွင်း၊ခြေချောင်းကို မိုးမျှော်အောင်ဆွဲထောင်ပြီး၊ တစ်ပေါင်ကျော် ပင့်ပင့်ပြီး ဆော်ပစ်လိုက်တယ်။

အခု ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက်...မိုးအေးတာတွေ၊ လေအေးတာတွေလဲ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။စောင်ပိုင်းလေးကလဲ ဘယ်ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူး။

တစ်ပိုင်းထဲသော စောင်လေးပျောက်သွားတော့ ဖျာလေးပေါ်မှာ ၂ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ ပူးကပ်လုံးထွေးနေတာ။စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လှုပ်ရှားနေလိုက်ကြတာများ၊ ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက်၊ ရမ္မက်စိတ်ရဲ့ဦးဆောင်မှုကြောင့် အရှက်တွေလဲ ကုန်သွားကြပြီ။

အခုတော့ အမေ့ရဲ့ ဘော်ဒီရှိတ်ကို ရေစိုအဝတ်ပါးအောက်က ရိပ်တိပ်တိပ် ရေးတေးတေးကို စိတ်နဲ့မှန်းပြီး ကြည့်စရာ မလိုတော့ဘူး။အမေ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြူးပြဲနေအောင် ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်နေရရုံမက လုံးထွေးပူးကပ်လို့တောင် နေပြီလေ..။

နို့ကြီးတွေက ကျုပ်လက်ထဲမှာ တပြည့်တခဲကြီး...။ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာက ကျုပ်လီးက စွပ်ရက်သား.။ဒါနဲ့...ကျုပ်ကတော့.. အဖေ့ကို သဝန်တိုရတော့မလားမသိတော့ဘူး..၊အခုအနေအထားက အဖေနဲ့ကျုပ်ကမယားလုဘက်ပုံစံမျိုးတောင် ဖြစ်လာပြီ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အဖေ့လိုပဲ ကျုပ်လဲ အခုအမေ့ကို လိုးနေပြီလေ။အမေက ကျုပ်မယား၊ ကျုပ်လဲပဲ အခုအမေ့ နောက်လင် ဖြစ်နေပြီမဟုတ်လား။

အမေက ပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းထောင်မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဖီလင်ယူရင်း ကျုပ်ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တအင်းအင်းနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိညည်းနေတာတွေ့တော့ ကျုပ်စိတ်တွေက တဟုန်းဟုန်းထပြီးရင်းထလာတော့တာ...။

ကျုပ်လဲ လီးကိုခဏချွတ်၊ အမေ့ရဲ့မြှောက်ထားတဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပြန်ချပေးလိုက်ပြီး အမေ့ကို တစောင်းအနေအထားကနေ ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပေါင် ၂ချောင်းကို ခေါက်လို့  နို့ကြီး ၂လုံးနဲ့ ကပ်သွားအောင်တွန်းတင်လိုက်တော့ ဖွေးနေတဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်စိပြူးပြူးနဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက မျက်စိရှေ့မှာဟက်ပဲ့ကြီး အတိုင်းသားပေါ်လာတယ်...။

ကျုပ် အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို အချိန်တော်တော်ကြာအောင် အရသာခံပြီးကြည့်နေလိုက်သေးတယ်ဗျ။ကွဲကြောင်းကြားမှာ အရေစီးစီးပျစ်ပျစ်တွေ လဲ့နေတယ်လေ။ ချွတ်လိုက်တဲ့ ကျုပ်လီးမှာလဲ တစ်ပုံစံထဲပဲ၊ အရည်တွေ အမျှင်တန်းလို့ပေါ့။

နှုတ်ခမ်းသား ၂ဖက်က ဟပြဲလေးဖြစ်နေပြီး အတွင်းက စောက်ခေါင်းသား နီတျာရဲကို တွေ့နေရတယ်။ကျုပ်အခု လောလောလတ်လတ် လိုးနေတဲ့ ဒီအဖုတ်ကြီးထဲက ကျုပ်ကို မွေးထုတ်လာတာတဲ့လား။

ဒီလိုတွေးမိရင်း ကြက်သီးတွေတောင် တဖြင်းဖြင်းထလာတယ်ဗျို့..၊အခုလက်ရှိကတော့ ဒီအဖုတ်ကြီးကို ကျုပ်လီးနဲ့ပြန်လိုးနေရလို့ ကျုပ်လဲ အမေ့လင် ဖြစ်နေပါပကော။ အဲဒီ အတွေးမျိုးခေါင်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ နဂိုက တောင်ပြီးသားလီးက သံမဏိလို မာလာသလားတောင် ထင်ရတယ်။

“ ဟိတ်...ဘာလို့ အဲ့လောက်ကြီးကြည့်နေရတာလဲ...သွားကွာ..မကြည့်နဲ့...လုပ်မှာဖြင့်လုပ်.. ”

ကျုပ်က အတွေးပွားပြီးပြီတီတီနဲ့ အဖုတ်ကို ပြူးပြဲစိုက်ကြည့်နေတော့ အမေက ကျုပ်လက်မောင်းကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး မနာအောင်ရိုက်ရင်း အော်တယ်။ မျက်နှာလှလှလေးကလဲ ရဲတွတ်ပြီးရှက်သွေးတွေ ဖြန်းတက်နေတယ်။ကျုပ်ကဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပါဘူး။ ဟပြဲလေးဖြစ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ဝကို ဒစ်နဲ့ပြန်တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းတစ်လျောက်နဲ့ စောက်စိဖူးကလေးကို အလျားလိုက် အစုန်အဆန် ပွတ်ဆွဲကစားပေးလိုက်တယ်။

“ အားးး ဟာ့...အင်းးးအင့်... ”

အမေအသံလေးလွှတ်ပြီး ညည်းတက်လာတော့တယ်..။ လီးကို ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း အမေ့မှာ ထွန့်ကနဲဖြစ်လို့ ခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းခါပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာတယ်။ကျုပ်လဲ ၁၄ ကြိမ် ၁၅ ကြိမ်လောက် စောက်ပတ်ဝလေးမှာ ပွတ်လိုးနေပြီးတော့မှ နောက်ဆုံးစောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်တေ့ပြီး ဖိချလိုက်တော့တယ်။

စွိ...ပလစ်..ဗြိ.....ဒုတ်.....

“ အားးးး အင့်...အင့်...အငယ်လေး.....အု.. ”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.........ဇုပ်..ဇုပ်.......ဇုပ်..ဇုပ်...

အခုအနေအထားမှာ ကျုပ်ကအမေ့ကို လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ပဲ လိုးနေတာဗျ။ဒါပေမယ့် ဒူးကိုခေါက်ပြီး ရင်ဘတ်အထိ ကပ်တွန်းထားတော့ လိုးရတာတစ်ဆုံး ထိတယ်ဗျို့...။

အမေကလဲ ကျုပ်ကသူမွေးထားတဲ့ သားဆိုတာ မေ့သွားပြီလားမသိဘူး။ ကျုပ်ဆောင့်ချက်တိုင်းကို ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို အံကျ ကော့ကော့ပေးပြီးခံနေတယ်။ အမယ်...သားအမိ ၂ယောက် အပေးအယူ အရမ်းမျှနေကြတာလေ....။

ကျုပ်လဲ ခါးညွတ်ပြီး တဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေရင်းက အမေ့နို့အုံဖွေးဖွေးခဲခဲကြီးကိုကုန်းငုံပြီး စို့ပစ်လိုက်တယ်။တဲပေါ်က အမေနဲ့ ကျုပ်အချစ်ဇာတ်လမ်းက၊ စကထဲက နို့ကိုကိုင်ရုံကလွဲလို့ မစို့ရသေးဘူး။ပြီးတော့..ကျုပ်လူမှန်းသိတတ်တဲ့ အချိန်၊ အရွယ်ရောက်ပြီးကထဲက ကျုပ်အမေ့နို့ကို စို့ဖူးတာ ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ...။

ကျုပ်ငယ်ငယ်တုန်းက အမေ့နို့စို့ဖူးသလားဆိုတာတော့ လုံးဝကို မမှတ်မိတော့ဘူး။ အမေ့နို့ကြီးတွေကဗျာ ထိရကိုင်ရတာ တကယ်ပဲ အိစက်လို့ နေတယ်။ကျုပ်လဲ ပါးစပ်ထဲငုံမိနေတဲ့ ပေါက်စီသား အိအိလေးကို သွားနဲ့ မနာအောင် ဆတ်ဆတ်လေးကိုက်ကိုက်ပေးလိုက်တယ်။

မာတောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း စုစုချွန်းချွန်းလေးတွေကို လျှာဖျားနဲ့လိပ်လိပ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ် ဖိစို့ပစ်လိုက်တယ်၊ကျုပ်အဖို့တော့ချိုမြိန်လှတဲ့အရသာခဲလေးပါဘဲ...။

ကျုပ်လဲအသက်ကြီးမှပဲအမေ့နို့ကိုပြန်စို့ရတော့တယ်။ စို့တာကလဲ အမေ့နို့ကို လသားအရွယ်သားလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ စို့တာ သက်သက်မဟုတ်တော့ဘူး၊ အခုကျုပ်က အမေ့ကိုမယားတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံရင်း၊ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနဲ့လိုးရင်း စို့နေတာလေ...။အရမ်းခုန်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ရင်တွေလဲပွင့်ထွက်တော့မယ် ထင်ရတယ်...။

ခဏကြာတော့ နို့စို့တာကိုရပ်လိုက်ပြီး လည်ပင်းလေးကိုစုပ်၊ နားရွက်ဖျားလေးတွေနမ်း၊အသားထူထူနဲ့ နားသန်သီးဖျားနုနုလေးကို ကပ်ပြီးကိုက်လိုက်စုပ်ပေးလိုက်လုပ်နေတာ အမေ့မှာတစ်ကိုယ်လုံးကော့လိမ်တွန့်တက်ပြီး နတ်ပူးသလိုတဆတ်ဆတ်နဲ့ကိုတုန်နေပါလေရော..။

နောက်ဆုံး ကျုပ်လဲ အမေ့ပါးလေးဆီပါးစပ်ရွှေ့လာပြီး ပါးအို့အို့လေးတွေကို တရှုတ်ရှုတ်နမ်းရင်းကနေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ အမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ပါးစပ်ချင်းကပ်ပြီး ဖိစုပ်လိုက်တော့တယ်။နှုတ်ခမ်းခြင်းဂဟေဆက်မိတာနဲ့ ကျုပ်တို့  ၂ယောက်စလုံး ဖိန်းကနဲရှိန်းကနဲ ဓာတ်လိုက်သလို ရှော့ဖြစ်သွားကြတယ်။

အမေ့လက် ၂ ဖက်က ကျုပ်ရဲ့လည်ပင်းကို အတင်းသိုင်းဖက်ဆွဲချလို့ လျှာကို ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးသွင်းလာပြီး အငမ်းမရ နမ်းတော့တယ်လေ...အပေါ်ပိုင်းကအငမ်းမရနမ်းရှုပ်နေကြသလို၊ ခါးအောက်ပိုင်းကလဲအချက်ကျကျ အပေးအယူမှန်မှန်နဲ့ ဆက်ဆောင့်ပြီး လိုးနေလိုက်ကြတာ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရာဂရှိန်တွေ တက်လာလေ ကျုပ်တို့သားအမိရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်လာလေပဲ။

“ အာ့....အားးးးစီးးရှ်... အငယ်လေး... ဘယ်လိုတွေတောင် လုပ်နေတာလဲကွာ... အင့်.. အင့်... ”

“ ရှီး..အားးးး ကောင်းလားအမေ... ”

“ စစ်..ရှ်... အင့် ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်... အီး..အီးးးးး.. ”

“ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ...။ စီးပိုင်ပြီးကြပ်နေတာ ခလေးအမေဆိုတာတောင် ယုံစရာမရှိဘူး... ”

“ စစ်..အင့်...မယုံလို့ကောရမလား....၊ နင်ကိုယ်တိုင် တစ်ကောင်လုံးဒီထဲက ထွက်လာတာကြီး.... ”

“ ရှီးးးး အားးး အခုကျတော့လဲ ကြပ်ထုပ်နေတာဘဲ... ”

“ ဒါကတော့ ကြာသွားတော့လဲ ပြန်စိသွားတာပေါ့...အိ အိ...အဲ့တော့ မကြိုက်ဘူးလား.. ”

“ ကြိုက်တာပေါ့...အားးးးး အမေ..အမေ..ကျုပ်..ကျုပ်...စီးနေတာပဲဗျာ..အီးးးးး ”

ဇုတ်ဇုတ်... ဇုပ်ဇုပ် ဖြစ်...ဗြစ်...ဖောက်...ဖောက်..

“ အားးးး အစ် အစ် အမလေးးးး ရှူးးးး...ဟင့် လိုးကွာသားရာ.... အင့်.. အမေ.. ဟင့်... ”

ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက်၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မရှက်ကြတော့ဘူး။မလုပ်ကောင်းဘူးဆိုတာ သိနေကြပေမယ့် ရာဂမျက်ကန်းတစ္ဆေမကြောက်၊ စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ ပူလောင်ပြင်းပြစွာနဲ့ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး လိုးနေမိကြပြီ။

သားအမိ ၂ယောက်အသားကုန်ဝုန်းပြီး ဆော်နေတဲ့အရှိန်ကြောင့် ကျုပ်တို့ရဲ့ လယ်တဲလေးကလည်း တဗြုန်းဗြုန်းနဲ့ သွက်သွက်ခါနေပါရောဗျို့...။

အပြင်မှာက မိုးကတဝုန်းဝုန်းတဝေါဝေါနဲ့ သည်းကြီးမဲကြီးကောင်းနေတုန်း၊ လေကလဲ တစ်ချက်တစ်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်း ဝေ့ဝေ့ပြီး တိုက်ချလာတယ်။ ဒါပေမယ့် တဲခါတာကကျုပ်တို့သားအမိ ဒလကြမ်းမန်း ဆော်နေလို့ တုန်နေတာက ပိုများမယ်။

မိုးရွာရင်းကနေ မိုးတွေကလဲ တဂျိမ်းဂျိမ်းနဲ့ခြိမ်းပြီး၊ တခါတလေ ထိန်းကနဲ..ထိန်းကနဲ မိုးကြိုးတွေပစ်ချနေလိုက်သေးတယ်ဗျ..။ ကျုပ်တို့ သားအမိအခုလုပ်နေကြတာကလည်း မထော်မနန်း..သားအမိအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတွေ လိုးနေကြတာလေဗျာ..၊မိုးကြိုးတကယ်ပစ်မယ်ဆိုရင် အကြိမ် ၁၀၀ လောက် ပစ်ချပြီးနေလောက်ပြီ..။

ကျုပ်နဲ့ အမေကတော့ ဘာမှမမြင်တော့၊ မစဉ်းစားတော့ဘူးဗျို့..မိုးကြိုးပစ်လို့သေခါမှသေရော၊ အခု လိုးလက်စတန်းလန်းကိုတော့ မရပ်နိုင်ကြတော့ဘူး။ သားအမိလိုးလို့ မိုးကြိုးကလဲ တကယ်တန်းကျတော့ မပစ်ပါဘူးဗျာ...၊ သူ့သဘာဝအတိုင်းပါ...။

အခု..ကျုပ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက စက်တပ်ထားသလို မြန်လာတယ်။အချိန်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပဲ အမေ့ရဲ့လက်တွေက ကျုပ်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားရာကနေ၊ ကျောပြင်ကိုလက်သည်းတွေနဲ့ စိုက်ပြီးကုတ်လာတော့တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲကလည်း ကျုပ်လီးကို တဇပ်ဇပ်နဲ့ တအားဆွဲညှစ်နေတော့တယ်။အမေ့ ကိုယ်လေးက သိသိသာသာကြီး တောင့်တက်လာတာ ခံစားရတယ်..။

“ အာ့...အားးးးးအမလေး..ငါပြီးတော့မယ်... ထွက်ပြီ၊ ထွက်ကုန်ပြီ...အာ့ာ့ာ့..... ”

အမေ..အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ စူးကနဲထအော်လိုက်တယ်။ကျုပ်မလဲ ၄ ချက် ၅ချက်လောက် ဒလစပ် ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို ဆီးခုံချင်း ကပ်ပိအောင် ထပ်ဖိထားမိတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်ဥထဲက လရည်တွေက ပန့်နဲ့ တွန်းထုတ်လိုက်သလို ဆောင့်ထွက်သွားပြီး အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တာသားအိမ်ဝထောက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြောင့် လရည်တွေကသားအိမ်ထဲထိ ဝင်သွားမယ်လို့တောင် ကျုပ်ထင်တယ်။

ကျုပ်လဲ အရည်တွေကိုကုန်အောင်၊ ကပ်ပြီးတော့ တပျစ်ပျစ် တစစ်စစ်နဲ့ ညှစ်ချနေမိတယ်။ကျုပ်အမေ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ထပ်ဖိမှောက်နားနေရင်း ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိဘူး.။ အတော်လေးကြာလို့သတိထားမိတော့မှ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ာစွပ်လျက်သား တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လချောင်း အရည်တွေကုန်အောင်ထွက်သွားပြီးလို့၊ ပျော့ကျသွားပြီး အဖုတ်ထဲက ဖြွတ်ခနဲ ထွက်ကျလာတယ်။

ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ ယောက်ပေါင်းထားတဲ့ အချစ်ရည်ခေါ်ရမလား လိုးရည်ခေါ်ရမလား၊ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေကအမေ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလမ်းကြားအတိုင်း တအိအိ တသွင်သွင်စီးကျလာနေတယ်။ပြီးတော့ ဖင်ကြားတလျှောက်စီးကျလာပြီး၊ သင်ဖြူးဖျာအစုတ်လေးပေါ် ကျရောက်အိုင်ထွန်းသွားတယ်။

အမေ့ဖင်ကြားတလျှောက်ကတလိမ့်လိမ့်ထွက်ကျလာတဲ့ အဖြူရည်စီးကြောင်းလေးကကြည့်လို့တောင်ကောင်းသေးတော့တယ်...။

အမေ့ဆီးခုံ၊ ပေါင်ခြံနဲပေါင်တွင်းသား ၂ဘက်စလုံးမှာလည်း လိုးနေတုန်းက တဖတ်ဖတ်ကပ်ပြီး ဆောင့်ရိုက်ထားတုန်းက အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲရိုက်ပြီး စီးကပ်ပေပွနေတာပဲဗျ...။ဒီမြင်ကွင်းက အိပ်မက်မဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။ ကျုပ်မျက်စိထဲ တစ်သက်လုံးစွဲနေမိတော့မှာဘဲ...။

အမေက မောလျစွာနဲ့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီးမှိန်းနေတယ်..။ကျုပ်..အမေ့ နဖူးလေးတွေ၊ မျက်ခွံလေးတွေ၊ ပါးမို့လေးတွေ၊ နှာခေါင်းဖျားလေးတွေကို တစ်နေရာကတစ်နေရာ ပြောင်းပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး တရှိုက်မက်မက်နမ်းနေမိတယ်။ အမေက ကျုပ်ကျောကုန်းကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆက်ပြီးဖက်ထားတုန်းပဲ..။ကျုပ်အမေ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တော့ အမေ့လက်တွေက ကျုပ်လည်ပင်းကို ခိုတွယ်လာပြန်ပြီး မက်မက်မောမော တုန့်ပြန်နမ်းလာပြန်ပါလေရော...။

ကျုပ်တို့သားအမိ ဘာမှတော့ ဆက်မပြောဖြစ်ကြဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်တွယ်ငြိမ်သက်ပြီးကာမရှိန်ကို မှိန်းပြီးဇိမ်ယူနေကြတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ စောစောက လုံးရင်းထွေးရင်းကန်ချလိုက်မိလို့ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိတဲ့ စောင်ပိုင်းလေးကို ပြန်လိုက်ရှာပြီး ၂ယောက်သား အတူခြုံလို့ဖက်ပြီး မှေးနေလိုက်ကြတယ်။

ဒီနေ့တော့...ကျုပ်..အပြင်က လယ်ရော၊ အမေ့လယ်ကွက်လေးကိုရောတစ်ပြိုင်ထဲ ထွန်မိသွားပြီထင်တယ်ဗျို့....။

ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက်ဖက်မှိန်းနေကြတာ၊ အားသွန်ခွန်စိုက်လိုးခဲ့ကြတဲ့ အမောဒဏ်ကြောင့်ရော၊ကပ်ဖက်ထားလို့ရနေတဲ့ ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးကြောင့်ရော၊ အပြင်က မိုးတစိမ့်စိမ့်ရာသီဥတုကြောင့်ရော၊ဝိုင်းဝန်းအားပေးကြလို့ ဘယ်လိုကနေဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ကြဘူး..။

နိုးလာလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားကြည့်လိုက်မိတော့၊ ဟင်...ညနေတောင်အတော်စောင်းပြီး နေတောင်ဝင်ခါနီးနေပါပကောလား...။ မိုးကလဲတိတ်ပြီး ကောင်းကင်က ပြန်ကြည်နေပြီ။ အမေ့ကို ကမန်းကတန်းရှာကြည့်လိုက်တော့ အမေက တဲတံစက်မြိတ်အစပ်မှာ ရပ်နေတယ်။ ကျုပ်နိုးလာတာတွေ့တော့ လှမ်းပြီးပြုံးပြတယ်။ အမေကအဝတ်အစားတောင် ပြန်ဝတ်ပြီးနေပြီ။ အမေကလှမ်းပြီး..

“ သားရေ...အဝတ်တွေ သွေ့နေပြီ...ပြန်လဲတော့...၊ မှောင်တောင် မှောင်တော့မယ်။အိမ်ပြန်လို့ရပြီ။ ထွန်စက်လဲစက်ပြန်နှိုးကြည့်ပါဦး... ”

ကျုပ်လည်း အဝတ်အစားကမန်းကတန်းလဲ၊ လယ်ထဲ ဆင်းသွားပြီးထွန်စက်ကို စတတ်လုပ်ကြည့်တော့ ထောက်...ဝှီး ပဲ..။ ချက်ချင်းနိုးသွားတယ်..။

ကျုပ်..ကြောင်တောင်ကြောင်သွားရတယ်။ နေ့လည်က ဒီကောင်က ဘယ်လိုနှိုးနှိုး နိုးမှမနိုးတဲ့ဟာ...။ဒီကောင့်ကြောင့် ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာပဲ...။ အမေ့ကို အကဲခတ်ကြည့်တော့ ပုံမှန်ပဲ..၊စောစောပိုင်းက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပုံစံမျိုးနဲ့....။

လယ်ပစ္စည်းတွေ သိမ်းပြီး ကျုပ်တို့တတွေ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နေ့စဉ်လုပ်နေကျ အိမ်အလုပ်တွေ ကိုယ့်တာဝန်နဲ့ကိုယ် လုပ်ကြတာပေါ့။အားလုံးပြီးတော့ ကျုပ်လည်းရေမိုးချိုး၊ အဝတ်အစားခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့လဲပြီး အိမ်ရှေ့ကဝါးခုံလေးဆီ ထမင်းစား ဆင်းလာခဲ့တယ်။ အမေက ညစာချက်ပြုတ်ခူးခပ်ပြီးစောင့်နေပြီလေ။

ကျုပ်လည်း တဘက်က ထမင်းစားရင်းနဲ့ မျက်လုံးကမသိမသာနဲ့ အမေ့ကိုခိုးကြည့်နေမိတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေဝတ်ထားတာတွေက လုံလုံခြုံခြုံ၊ ထူထူထဲထဲနဲ့ဖြစ်နေပြန်ရော.။ကျုပ်ကသာ မျက်လုံးတွေက ကစားပြီးခိုးကြည့်နေတာ၊ အမေကတော့ ဘာမှမသိသလို မဖြစ်သလို ခပ်မှန်မှန်ပဲ..၊ သူ့ကြည့်ရတာက၊ နေ့လည်ကပဲ ဘာတစ်ခုမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုး အေးအေးသက်သာနဲ့..။

ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့ ကျုပ်လဲ အိမ်ကတီဗွီလေးဖွင့်ပြီး အပြင်းပြေ ဟိုလျှောက်ကြည့် ဒီလျှောက်ကြည့်ကြည့်နေရင်း တီဗွီကိုလဲ သိပ်စိတ်မဝင်စားပါဘူး။ ဆယ်ကျော်သက် ခလေးပီပီ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေပြန်ရော...။

(ကျုပ်တို့ရွာက အစိုးရမီးမရောက်သေး၊ မသွယ်ရသေးပေမယ့် သိတဲ့အတိုင်းပေါ့ဗျာ၊အခုခေတ်က ဆိုလာပြားတွေဝယ်ရတာ ပေါမှပေါ။ ရွာတွေမှာ ဆိုလာပြားအားကိုးပြီးမီးထွန်းရတာဘဲ၊အနည်းဆုံး တီဗွီလေးဘာလေးကြည့်၊ ဖုန်းချပ်ဂျာလေး အားသွင်းရုံလောက်တော့အဆင်ပြေတာပေါ့..)

အမေကတော့ ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလေရဲ့၊ ည ၉နာရီကျော်လာခဲ့ပြီ..၊ကျုပ်ဂိမ်းဆော့ရတာလဲ ပျင်းလာပြီ၊ အိပ်ကလဲငိုက်လာပြီ...။ ဒါနဲ့ပဲ တီဗွီကြည့်နေတဲ့အမေ့ကို...

“ အမေ...ကျုပ်တော့အရမ်းအိပ်ငိုက်နေပြီ..၊ သွားအိပ်တော့မယ်နော်.. ”

“ ဒါနဲ့..နင်ပြောတော့ အမေနဲ့အဖော်ရအောင် လာအိပ်ပေးမယ်ဆို..၊ အမေနဲ့ မအိပ်တော့ဘူးလား.. ”

ကျုပ်နည်းနည်းရပ်ပြီး စဉ်းစားနေလိုက်သေးတယ်၊ ပြီးတော့မှ...

“ အမေက..တီဗွီကြည့်လို့ ကောင်းနေတုန်းပဲဟာ...ကျုပ်အခန်းကျုပ်ပြန်အိပ်တော့မယ်၊ နောက်နေ့မှပဲ ထားလိုက်တော့ဗျာ... ”

ပြောပြီး ကျုပ်လည်းအတွင်းခန်းဘက်လျှောက်ဝင်သွားတော့..အမေ့အသံက နောက်ကလိုက်လာတယ်..။

“ အေးပါ...အမေလည်းအိပ်ချင်နေပါပြီ...၊ အခုပဲအမေ အိမ်တံခါးပိတ်၊ တီဗွီပိတ်ပြီး လာခဲ့တော့မယ်၊သား..အမေနဲ့အဖော်အိပ်ပေးနော်.. အမေ့အခန်းထဲကပဲ သွားစောင့်ချည်... ”

“ အင်းလေ...ဒါဆိုကျုပ် အဲဒီကိုပဲဝင်အိပ်နှင့်လိုက်တော့မယ်၊ကျုပ်မျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်တော့ဘူး....ဝါးးးး...ဟား.... ”

သမ်းဝေရင်းနဲ့ပဲ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့...ဘယ်လိုက ဘယ်လို အိပ်မောကျသွားမှန်းကို မသိတော့ဘူး...။ကျုပ် တရေးနိုးတဲ့အချိန်မှာ စိတ်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ် မရှိသလိုခံစားရလို့ သတိထားကြည့်မိတော့မှ၊ကျုပ်ကို နောက်ကျောကနေတယောက်ယောက်က သိမ်းဖက်ထားမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ဟုတ်တာပေါ့..အမေ့အပြင်ဘယ်သူ ရှိရဦးမှာလဲ..။

ကျုပ်တို့အိမ် အိမ်ရှေ့ခန်းနဲ့ မီးဖိုဆက်တဲ့ စင်္ကြန်လမ်းမှာ ညရေးညတာအတွက် ၁၅ ဝပ်လောက်ရှိတဲ့ မီးမှိန်မှိန်တစ်လုံးတော့ ထွန်းထားတယ်။ အပြင်မီးရောင်က ထရံကြိုထရံကြားက ဖြတ်ပြီးအိပ်ခန်းထဲအထိ တိုးဝှေ့ဝင်ရောက်လာတာကြောင့် အတန်အသင့် မြင်နိုင်တယ်လေ။

ကျုပ်ကိုသိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်မောင်းသား နုနုလေးတွေကို ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။

အမေက အရောင်ဖျော့ဖျော့(အသားရောင်ထင်တယ်) တီရှပ် ပါးပါးဝတ်ထားတယ်။အမေက တောသူမ ဆိုပေမယ့် ခေတ်တောသူမ၊ ချည်ကြမ်းထူထူပိန်းပိန်းတွေ ဝတ်ကြတော့တာ မဟုတ်ဘူး။လေဘေးထည်၊ တရုတ်ထည်တွေကလည်း အလွယ်ဝယ်လို့ရနေတော့ တီရှပ်ကို မချွတ်တော့တာ..။

အောက်ပိုင်းကတော့ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ မာဆရိုက်လုံချည်ပွင့် ခပ်ပျော့ပျော့ပါးပါးနဲ့။ကျုပ် အိပ်ရာဘေးချထားတဲ့ ဖုန်းကို စမ်းပြီးနာရီကြည့်တော့ ခုမှ ၁၁ နာရီကျော်ရုံလေးရှိသေးတယ်။

ဒါဆို ကျုပ်အိပ်ပျော်သွားတာ..။ ကျုပ်တွေးမိတာက အမေ အခုမှ အိပ်ရာထဲဝင်လာခါစ ဖြစ်ရမယ်၊ အမေအိပ်ပျော်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး။ဒါပေမယ့်သူမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားပြီး အသက်မှန်မှန်ရှူလို့ အိပ်ပျော်နေသလို လုပ်နေတယ်။

ကျုပ် အမေ့ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီးပြန်ဖက်ထားရင်းကနေ အမေ့လက်မောင်းလေးတွေ၊ကျောလေးတွေကို ဖြည်းဖြည်း ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ဟုတ်ပါ့ဗျာ..အမေအိပ်မပျော်တာ တကယ်ပဲ..၊ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာပြီး၊ ရင်အစုံက လှုပ်ခတ်ကြွတက်လာလေရဲ့.....။တရှူးရှူးနဲ ဖောင်းကြွတက်လာတဲ့ရွှေရင်အုံကို ကြည့်တော့ အထဲက ဘာအတွင်းခံဘော်လီမှ ဝတ်မထားပါဘဲလား...။

အိညက်နေတဲ့ အမေ့နို့ကြီး ၂လုံးက တီရှပ်အသားပါးပါးအောက်မှာ ကပ်ရက်ရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ကျောသား ခါးသားတွေကို ပွတ်ပေးနေတဲ့ကျုပ်လက်အစုံတွေက အခု နေရာရွှေ့ပြီး အမေ့နို့အုံဖွံ့ဖွံ့ကြီးတွေကို တီရှပ်သားအပေါ်ကနေ ဖိအုပ်ပြီး နယ်ပေးနေမိပြီ။

အမေက မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လက်တွေ အဆင်ပြေပြေနှိုက်လို့ ကိုင်လို့ရအောင် နောက်ကိုမသိမသာလေး ဆုတ်ပြီး နေရာရွှေ့ပေးတယ်လေ...။

အခြေအနေကပေးပြီဆိုတော့ ကျုပ်လဲ စစ်ဆင်ရေးစပြီပေါ့..။ကျုပ်ကြမ်းပြင်ကို တထောင်နဲ့ ထောက်ထလိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်လေးပေါ်အုပ်မိုးလို့ အမေ့ပါးတွေကိုဖွခနဲရွှတ်ခနဲ ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှမျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး မစူ့တစူလေးလုပ်ထားတဲ့ အမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကပ်ဖိပြီး စုပ်ဆွဲလိုက်တော့တာပဲ..။

အမေ့လက်တွေက ကျုပ်ကျောကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးသိုင်းဖက်လာပြီး အမေ့လျှာနွေးနွေးလေးက ကျုပ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာတယ်၊ အမေက သူ့ရဲ့လျှာနဲ့ကျုပ်လျှာတွေကို လူးလှိမ့်လှည့်ပတ်ကစားတော့တာ။အမေ့အနမ်းတွေက ပူလောင်ပြင်းပြ တရှိုက်မက်မက် ရှိလွန်းလှတာက သိပ်သိသာလွန်းတယ်။

ကျုပ်တို့ ၂ယောက် နမ်းနေတာအချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွား မပြောတတ်တော့ဘူး၊သတိတစ်ချက် ပြန်ဝင်လာတဲ့ အချိန်မှာ ၂ယောက်စလုံး အဝတ်အစားတွေ မရှိကြတော့ဘူး၊ဘယ်အချိန်ထဲက ဘယ်လိုချွတ်ပစ်ကြ ကျွတ်ထွက်ကုန်ကြသလဲ မသိတော့ဘူးဗျို့ ..။

သိတဲ့ အတိုင်းပူလောင်ပြင်းပြတဲ့ ရာဂစိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာတာနဲ့ ဘာအသိဥာဏ်ကမှ ထိမ်းချုပ်လို့မရနိုင်တော့ဘူး..။ကျုပ်က အမေ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကားယားကြီးခွပြီး အမေ့နို့ကြီးတွေကို အငမ်းမရစို့နေမိတာကိုအဲ့ဒီတော့မှသိရတယ်..။

အမေ့နို့တွေကို ကျုပ်ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်တဲ့ ခဏမှာ အမေကကျုပ်ပါးနှစ်ဘက်ကို စုံကိုင် ဆွဲဆုပ်ပြီး ဏှာသံလေးနဲ့...

“ မိန်းမကို ချစ်လား... ”

တီးတိုးလေးမေးလာတယ်လေ..

“ ချစ်တာပေါ့ အမေရ...၊ ဟင်..အမေဘယ်လိုပြောလိုက်တယ်... ”

“ အခု..အမေက သူ့မိန်းမဖြစ်နေပြီ..သိရဲ့လား..၊နေ့လည်က သူများကိုအားရပါးရ မယားလုပ်သွားပြီးမှ၊ တာဝန်ယူရမှာနော်...ဒါဘဲ.. ”

ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားတွေက အမေ့လို ကျုပ်အမေအရင်းတစ်ယောက်ဆီက ကြားရလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝ မျှော်လင့် မထားခဲ့တဲ့စကားတွေလေ၊ ဒါပေမယ့် ဒီစကားတွေကြောင့်ပဲ ကျုပ်သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူတက်လာရတယ်။ အမေပြောတာ ဟုတ်တော့ဟုတ်သား..၊ကျုပ်က ကိုယ်အမေကိုယ်လိုးပြီးမှတော့ အမေ့ကို မယားလုပ်ပြီးနေပြီလေ။ အမေက ကျုပ်မိန်းမဖြစ်နေပြီပေါ့..။

“ ဒါဆိုလဲရတယ်...ယောက်ျားတာဝန်ကျေအောင် တာဝန်ယူပြီးမိန်းမကိုနေ့တိုင်းလိုးပေးးမယ်... ”

ကျုပ်ပါးစပ်ကလဲ အမေ့ကို တစ်ခါမှမပြောဘူးတဲ့ တုန့်ပြန်စကားတွေ အလိုလိုထွက်သွားတော့တယ်။

“ အင်းပါ..အင်းပါ..ပြောစကားမှတ်ထားနော်.. မလိုးပေးတဲ့နေ့ သိမယ်..ဟင်း..ဟင်း...ခစ်.. ”

“ ဒါဆိုလဲ လင်မယားအရာ တကယ်မြောက်သွားအောင်..လင်မယားတွေလုပ်တဲ့ အလုပ် အကုန်လုပ်ကြရအောင်..နော်..မိန်းမ.. ”

ကျုပ်နဲ့ အမေလင်မယားစကား..၊ ခြင်ထောင်စကားတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမိသွားကြပြီးတဲ့နောက် အရှက်ကုန်သွားကြပြီ။ကျုပ်လဲကျုပ်ကြည့်ဘူးတဲ့ အောကား ဗွီဒီယိုကလစ်တွေထဲကလို အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ကြည့် ဘာဂျာမှုတ်ကြည့်ချင်လာတယ်...။

ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲမျက်နှာကို အမေ့ပေါင်ခွကြားရောက်အောင် လျှောချလာပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို ဟပြဲကြီးဖြစ်အောင် ဒူး ၂ဘက်ကို ကွေးတင်၊ ပေါင်ကြီးတွေဖြဲချပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်တော့တာပဲဗျို့...။

“ အာ့..သား..ဟင့်..အို..ဘာလုပ်တာလဲ.. ဖယ်ဖယ်..အဲ့လို မလုပ်နဲ့လေ.. ”

အမေ လုံးဝမျှော်လင့်မထားတဲ့အကွက်လေ..၊ နောက်မှ ကျနော်သိလာရတာက အမေကလုံးဝ ဘာဂျာအမှုတ်မခံခဲ့ရဖူးသေးဘူးဆိုပဲ၊ အဲဒါကြောင့် အမေ မတရားကြီး ထွန့်သွားရတာ...။

“ သားရာ..ပါးစပ်နဲ့ မလုပ်ကောင်းပါဘူးကွာ၊ ငရဲတွေငအုံတွေကြီးကုန်တော့မယ်..တော်တော့.. မလုပ်နဲ့... ”

အမေက ကျုပ်ဆံပင်တွေကိုဆုပ်ဆွဲပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားက အတင်းတွန်းထုတ်နေတော့တာဗျို့...။ကျုပ်အဖို့ကလဲ အခုမှဘဝတစ်သက်မှာ ပထမဆုံး မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ်နီးနီးကပ်ကပ် တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်တွေ့ဘူးကြည့်ဘူးရတာဗျ..။ အရင်ကပုံတွေပဲ ကြည့်ဘူးမြင်ဘူးတာ။

နေ့လည်ကလည်း အမေ့ကို လိုးသာလိုးမိတာ စောက်ဖုတ်တောင် သေချာစေ့စေ့ကြည့်ခဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူး။အမေခေါင်းကို တွန်းထုတ်နေတဲ့ကြားက ကျုပ်ကလဲ အတင်းပဲကပ်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဖြဲရဲပြီး စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလိုက်တယ်။ လက်ညှိုးနဲ့လက်မကို သုံးပြီးစောက်ပေါက်ကို ဖြဲထားတော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက ရဲတွတ်နေတာဘဲ။ အရည်ကြည်တွေက စောက်ခေါင်းထဲမှာ တလဲ့လဲ့ စိမ့်ထွက်နေတယ်။

စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ပတ်လည်ဝန်းရံထားတဲ့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားက ခပ်ပါးပါးနဲ့ တွန့်လိပ်တက်နေတယ်။စောက်ဖုတ်အပြင်ဘက် နှုတ်ခမ်းသားကတော့ အသားထူထူဖောင်းဖောင်းနဲ့..။နှုတ်ခမ်းသားတွေ သွားရောက်စုစည်းပေါင်းဆုံရာ အပေါ်ဘက်ထိပ် စမူဆာပုံ ဆီးစပ်အဖျားမှာတော့ အသားထစ်ချွန်ချွန်လေးလို ဖြစ်နေတဲ့စောက်စိလေးက ထူထူပြူးပြူးလေးပေါ့..။

ဆီးခုံမှာတော့ အမွှေးခပ်ထပ်ထပ် အတော်များများ မဲနေအောင်ပေါက်နေပြီး စောက်ပေါက်နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်မှာတော့ အမွှေးကောက်ကောက်လေးတွေ ကြိုးတိုးကြဲတဲနဲ့ဗျ.။ဂျပန်ကားထဲက စောက်ပတ်ဖြဲကြည့်နေတဲ့ အခန်းတွေ၊ အောပုံတွေထဲကစောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးတွေကိုကြည့်ဖူးပေမယ့် အခုဟာက သွေးနဲ့သားနဲ့အရည်လဲ့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အစစ်ကြီးကိုလက်နဲ့ သေချာကိုင်ပြီးဖြဲရဲကြည့်နေရတာလေ။ 

ပြီးတော့ ဒီအဖုတ်ကြီးက တခြားတစိမ်းမိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ပစ္စည်းမဟုတ်ပဲ ကိုယ့်အမေအရင်း ခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်၊ ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးဆိုတာ သိသိကြီးဖြစ်နေတော့ သွေးတွေ မနေနိုင်အောင် ဆူတက်လာရတယ်လေ၊ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဗျာ..။

ကျုပ်လဲ အထဲမှာအရည်တွေ တရွှဲရွှဲလဲ့နေတဲ့ စောက်ခေါင်းကြီးထဲကို ကျုပ်လျှာဖျားနဲ့ တဆတ်ဆတ်ထိုးသွင်းပြီးလျက်ပစ်တယ်။ ကပ်ပြီးထိုးလျက်နေတော့ ကျုပ်နှာခေါင်းထိပ်ဖျားက အလိုလိုပဲ အမေ့တောက်စိ ထိပ်ဖျားကိုထိုးကော်ပွတ်ဆွဲသလို ဖြစ်နေတော့တာလေ...။

“ အားးးး..အွန့်...အငယ်လေး..၊ မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေ..ကျွတ်. ကျွတ်..အင့်..အင့်.. ”

အမေ့ခါးလေးက ဆတ်ခနဲ၊ ဆတ်ခနဲကော့တက်လာပြီး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်...။

“ အားးး သားရာ..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..ရှူး..စစ်..ရှီးးး.. ”

ကျုပ်လဲ မလွှတ်တမ်းကပ်ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို ကပ်စုပ်လိုက် ထိုးကော်လိုက်ဖိလျက်လိုက်နဲ့စိမ်ပြေနပြေ အချိန်ဆွဲပြီး တစ်လွှားချင်း၊ တလှပ်လှပ် မှုတ်ပေးနေတာ အမေ့မှာ ကော့ပျံနေတော့တာဘဲ။

အမေအခု ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ထိုးတင်ပေးပြီး စောစောကတွန်းထုတ်နေတဲ့ လက်တွေက ကျုပ်ဆံပင်တွေကိုအတင်းဆွဲဖွနေရင်းက ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးမျက်နှာကို သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်အတင်း ဆွဲဖိချနေပြီလေ..၊ဘယ်လောက်များလဲဆိုရင်၊ နောက်ဆုံးအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းမြုပ်နေလို့ အသက်ရှူမဝပဲ မွန်းလာတာနဲ့အတင်းပဲ လက်တွေကြားက ခေါင်းကိုရုန်းထွက်လိုက်ရတယ်။

အမေကတော့ ကျုပ်ဆံပင်တွေကိုဖွပြီးလူးလွန့်နေရင်းက အအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည်းနေတော့တာဘဲ..။နှာခေါင်းဖော်ပြီး အသက်အားရပါးရရှူလိုက်ပြီးတော့ မျကိစိရှေ့မှာ အနီးကပ်ပြဲကားနေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ပြန်ကြည့်မိတယ်။အဲဒီ စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးက သံလိုက်ဓါတ်လိုပဲ ကျုပ်ကို အတင်းဆွဲငင်နေတယ်။ ကျုပ်ရုန်းထွက်လို့ မရဘူး။

ရာဂစိတ်တွေကို ကျုပ်ငယ်ထိပ်အထိ တက်ဆောင့်စေတယ်။ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးက ကျုပ်ပစ္စည်း၊ကျုပ်ပိုင်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးပါလားလို့ ဦးနှောက်က အချက်ပေးတယ်။

အခုအချိန် ကျုပ်ကိုဘယ်သူလာဆွဲဆွဲ၊ ဘီလူးကြီးကပဲ တင်းပုတ်ကိုင်ပြီးလာတားတား မရတော့ဘူးဗျို့.၊မွှန်နေပြီ၊ အမေအရင်းသော ဘာသောနားမလည်တော့ဘူး၊ ဒါ ကျုပ်မိန်းမဗျာ...၊ကျုပ် အားရပါးရချစ်တော့မယ်...။

ကျုပ်ပါးစပ်က ချက်ချင်းပဲစောက်ဖုတ်ဆီ ပြန်အပ်သွားပြီး အမေ့စောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုလျှာနဲ့ သိမ်းလျက်ရင်းအပီ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့တပြတ်ပြတ်မြည်အာင်ကို အငမ်းမရဘာဂျာဖိဆွဲပေးလိုက်တာ..

“ အားးး အိးးးး ဟင့်..အားးးဟားးး ဟင်း..ဟင်းးး တော်...တော့..အီးးး ငယ်..လေး... ”

အမေ ဆတ်ဆတ်ခါလူးပြီးဘာမှန်းမသိ အဓိပပါယ်ဖော်မရတဲ့ အသံပေါင်းစုံနဲ့ ဗလုံးဗထွေးတွေ အော်နေတယ်။နောက်ဆုံး အမေ တဆတ်ဆတ် တုန်တက်သွားပြီးကျုပ်ခေါင်းကို အတင်းတွန်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ..၊

“ အားးး သားး တော်ကွာ...မိန်းမကို ဘယ်လိုကြီးလုပ်လိုက်တာလဲ..သိပ်ဆိုးတာပဲ..သူများမနေနိုင်တော့ဘူး.. လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ပေးတော့.."

ကျုပ်အမေ့ မျက်နှာလေးကိုစေ့စေ့ကြည့်လိုက်တာ့ ပန်းလျနေတယ်။သွေးရောင်တွေက တစ်မျက်နှာလုံးလျှမ်းထနေတယ်၊ ချွေးသီးလေးတွေက စို့လို့....၊မှေးစင်းတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ အကြည့်လေးတွေက ကျမကို လိုးပေးပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလို..။ကျုပ်ကဘာမှ မပြောပဲကြည့်ပဲနေတော့...

“ ဟင့်...ဘာကြည့်နေတာလဲ..လုပ်တော့လေကွာ.. ”

“  မိန်းမ.. ”

“ အင်... ”

“ တစ်လှည့် မှုတ်ပေးပါလား... ”

“ ဟင်..ဘာလုပ်ပေးရမယ်.. ”

“ ပုလွေမှုတ်ပေးဖို့ပြောတာ...မိန်းမရဲ့ ယောက်ျားကြီးကို မမှုတ်ပေးဖူးဘူးလား ”

“ ဘယ်လို...ပုလွေ..!!... ”

ကျုပ်အမေက တောသူပီပီတကယ်ရိုးတာပဲ။လိင်ဆက်ဆံမှု ကိစ္စ ဘမ်းစကား အသုံးအနှုန်းတွေတောင် အကုန်သိပုံမရဘူး။တောမှာနေ၊ လိင်စကားများများမပြောဖူး၊ တစ်လင်တစ်မယားပဲ နေလာခဲ့တာ၊အဖေကလဲ ခပ်ရိုးရိုးကြီးဆိုတော့ ပုလွေဆိုတာ ရုတ်တရက် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေပုံရတယ်။ကျုပ်ကတော့ ခေတ်လူငယ်မို့ သိနေတာလေ။

တကယ်တော့ အမေကလဲ အခုမှ သူ့သားဖြစ်တဲ့ ကျုပ်နဲ့ လင်ငယ်စနေဘူးတာလေ..။

“ ပုလွေမှုတ်တယ်ဆိုတာ လီးစုပ်ပေးတာကို ပြောတာမိန်းမရဲ့...၊ ယောက်ျားကြီးကို လီးစုပ်မပေးဖူးဘူးလား.. ”

ဒီတော့မှ အမေကမျက်နှာလေးရဲပြီး...

“ တစ်ခါတစ်လေတော့ စုပ်ပေးဖူးပါတယ်...ကိုယ့်ယောက်ျားမို့သာ စုပ်ပေးတာ... ”

“ အခုရော.. ကျုပ်က အမေ့ယောက်ျားမဟုတ်သေးဘူးလား..၊ စောစောကပဲ ကိုယ့်ကို ကိုယ် မိန်းမဆို..၊မိန်းမလို့လက်ခံရင်ယောက်ျားကို ပုလွေမှုတ်ပေး လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောတာမိန်းမရဲ့ ..နော်..မိန်းမ.. ”

ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်ကအမေ့ကို လက်ကမ်းပြီးဆွဲထူလိုက်တော့ အမေကအလိုက်သင့်ပါလာတယ်။ ၂ ယောက်သား အိပ်ရာပေါ်မှာထိုင်လျက်သား အနေအထားရောက်သွားတော့ ကျုပ်အမေ့ကို ဖက်ရင်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။ အမေကလဲ တုန့်ပြန်စုပ်နမ်းလာတော့ ကျုပ်ကအမေ့လက်လေးကို ဆွဲလို့ တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

ကျုပ်လက်က အမေ့လက်ပေါ် အုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့နောက် လွန်းထိုးဆွဲပေးတော့ ပထမဖွဖွလေးကိုင်ထားတဲ့ အမေ့လက်တွေကလီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်းတင်းတင်းဆုပ်လာပြီး ရှေ့ထိုး နောက်ငင်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းထုပေးတော့တယ်။

အမေ့လက်တွေက နုနုဖတ်ဖတ်ကလေး မဟုတ်ပါဘူး။ ကောက်လှိုင်းတွေစည်းနေရတဲ့ လယ်သူမ လက်တွေပါ။ဒါပေမယ့် ကြမ်းထော်ကြီးလဲ မဟုတ်ပြန်ဘူး။ မိန်းမလက်က မိန်းမလက်ပါဘဲ..၊မိန်းမလက်နဲ့ လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတော့ ကျုပ်ရဲ့ ကိုရွှေလီးကလဲ ဆန့်ကျင်ဘက်သွေးသားရဲ့ အထိအတွေ့ကို တုန့်ပြန်မှုချက်ချင်းပေးပြီး အမေ့လက်ထဲမှာတင် ထွားပြီးရင်းထွား တက်လာတယ်။

ကျုပ်တို့ ၂ ယောက် ထိုင်ရက်ကစ်ဆင်ပေးနေရင်းက တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ကျုပ်ကအိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တော့ အမေက ကုန်းကုန်းကြီး ကျုပ်အပေါ်ကပါလာတယ်။ လက်ကလဲကျုပ်လီးကို မလွှတ်ဘူး...။ကျုပ်ကအမေ့နှုတ်ခမ်းက အနမ်းကိုခွာရင်း..

“ မှုတ်ပေးပါလား...မိန်းမရာ.. ”

ကျုပ်စကားဆုံးတော့ အမေလဲ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်နဲ့ ကျုပ်နံဘေးထိုင်ချပြီး သူ့လက်ထဲဆုပ်ထားဆဲ လီးကြီးကို သေချာဖြဲကြည့်နေရင်းက..ပါးစပ်ကလည်း...

“ ဟွန့်...နဲတဲ့ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး... ”

“ အဲ့ဟာကြီး ကြိုက်လား... ”

“ သွား...သိဘူး... ”

ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်တာပဲ.။ ကျုပ်လီးကလည်းတောသား လူကောင်ထွားဆိုတော့ လီးဆိုဒ်ကလဲ မသေးဘူးဗျ၊ဒီကြားထဲ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလည်းလောလောလတ်လတ် လျက်ထားခဲ့ပြီးသား၊ အမေ့ကိုလဲ အခုလိုးရတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတော့..တောင်နေလိုက်တာများ လေ အဖြည့်လွန်တဲ့ ပူဘောင်းလိုပေါက်ထွက်တော့မလားဘဲ...။လီးက အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထောင်ထနေပြီး၊ ဒစ်ကြီးက ပြောင်တင်းရဲတွတ်နေတော့တာ....။

အမေကကျုပ်လီးကြီးကို လေးငါးဆယ်ချက် ခပ်ဆပ်ဆပ် ဂွင်းဆက်ထုပေးရင်းကနေ ခေါင်းလေး ငုံ့လာပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်ပြီး ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။

အားးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ...အမေ့ အာငွေ့လေးကနွေးနေနေပြီး အမေ့လျှာလေးကလဲ နူးညံ့ထွေးအိနေတယ်။ အမေက လီးပတ်ချာလည်ကို လျှာလေးနဲ့တစ်လွှားချင်းပတ်ပြီး လျက်ပေးနေရာကနေ ဒစ်ကြီးကိုငုံစုပ်လိုက်ပြီး ဒစ်ကိုလျှာနဲ့အုပ်လျက်လိုက်၊ ဒစ်ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ဆွဆွပြီးကလိလိုက်လုပ်ပေးနေတာ၊ ကျုပ်မှာ တထွန့်ထွန့်ဖြစ်သွားရတယ်။

ပြီးမှအမေက လီးကိုအာခေါင်အရင်းထိ ငုံသွင်းလိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကနေ စိမ်ပြေနပြေ ကောင်းကောင်းကြီး စုပ်ပေးနေတော့တာဗျို့...။ အမယ် ဒါတောင်စောစောကပြောတော့ တစ်ခါတစ်လေမှ လုပ်ပေးဘူးတာတဲ့၊ လက်ကျလက်နကိုကြည့်တော့မှ အမေက အိပ်စပတ်ဗျ...။

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ အခုလက်ရှိဖြစ်နေတာကို ယုံတောင် မယုံချင်ဘူးဗျာ။ကျုပ်ကို ဒီလောကကြီးထဲကို မွေးထုတ်ပေးလာခဲ့တဲ့ ကျုပ်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးက သူ့သားဖြစ်တဲ့ ကျုပ်ကို လင်တစ်ယောက်လိုအားရပါးရ လီးစုပ်ပေးနေတာ..။ ကျုပ် အိပ်မက်များမက်နေသလားဗျာ။

အမေကျုပ်လီးကို အခုလိုစိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ စိတ်တောင်တခါမှ ကူးမကြည့်ခဲ့ဖူးဘူး..။အခုဟာက အိပ်မက်မဟုတ်ပါဘူး..။ အမေ့လျှာဖျားလေးရဲ့ အရသာကို လက်ရှိခံစားနေရလို့ ကျုပ်မှာကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်းနဲ့..။

ကျုပ်သည်း မခံနိုင်တော့ဘူးဗျာ..။ ကျုပ်အမေ့ကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဆွဲမပြီးကျုပ်ကိုယ်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။အမေက လီးကုန်းစုပ်နေတုန်း အမေ့မျက်နှာကို ခြေရင်းဘက်လှည့်ပြီး ဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေ့ဖင်ကြီးက ကုန်းကုန်းကြီး ကျုပ်မျက်နှာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားတယ်။

အမေက ကျုပ်ကိုယ်ဘေးတဘက်တချက်ကို ဒူးခွထောက်ပြီးပုလွေကုန်းမှုတ်နေတုန်း ကျုပ်မျက်နှာရှေ့ရောက်လာတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုတင်ပါးဆုံ ၂လုံး ဖြဲကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက နောက်ကိုပြူထွက်လာပြန်တယ်။

အဲဒီမှာပဲ ကျုပ်လည်းခေါင်းထောင်ပြီး ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြားကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလှမ်းလျက်ပြီးလျှာတွေကို အလုပ်ထပ်ပေးလိုက်တော့တယ်ဗျာ...။

အခု အမေနဲ့ကျုပ်က စစ်စ်တီနိုင်း (69) ပုံစံနဲ့ ပုလွေ၊ ဘာဂျာပြိုင်တူကိုင်နေကြပြီ။အမေက ကျုပ်အပေါ်မှာဖင်ဘူးတောင်းကြီးထောင်လို့ပေါ့..။ အိမ်အပြင်ဘက်မှာတော့ မိုးတစ်မ ရွာချလာပြန်ပြီ။ မိုးကျပြီးကထဲက မုန်တိုင်းအရှိန်နဲ့ဆက်တိုက်လို ဆော်နေတာဗျို့။

မိုးအရှိန်ကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက အတော်အေးနေတာဗျ။ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ အသစ်စက်စက်လင်မယား၊သားအမိကတော့ ရာဂအပူမီးရှိန်ကြောင့် ချွေးတွေတောင် စို့နေတယ်ဗျို့။

မကြာပါဘူး။ ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်မီးအာသာဆန္ဒတွေ အမြင့်ဆုံးရောက်လာချိန်မှာ ကျုပ်လဲကုန်းထပြီး အမေ့ကို လက်ရှိဖင်ဘူးတာင်းထောင် အနေအထားက မပြင်တော့ပဲ နောက်ဘက်က နေဒူးထောက်ထိုင်လို့၊ အမေ့စောက်ပတ်ဝကို ဒစ်တေ့လို့ ဆောင့်သွင်း ချလိုက်ပြီး ခွေးလိုးလိုးနေတော့တယ်။

တစ်ချိန်က ကွမ်းတောင်ကိုင်ဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့ အမေ့ဘော်ဒီရှိပ်က တအားလှတယ်ဗျို့...၊ကျုပ်ရှေ့မှာ လေးဘက်ကုန်း ပေးထားတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးက ဖွေးဥပြီး ကားစွင့်နေတာဗျ။ကျုပ်က အမေ့ကျောကို ဖိချထားတဲ့ အချိန်မှာ ဖင်ကြီးက နောက်ဘက်ကို ပြူးပြီး ကော့တက်လာတယ်လေ။အဲ့ဒီမှာ ကျုပ်က အမေ့ခါးကျင်လေးကို ကိုင်ပြီးတဖုန်းဖုန်း အရှိန်နဲ့ ပစ်ဆောင့်ပြီးလိုးတော့တာပဲ။

ကျုပ်လဲ အဲ့ဒီလိုအမေ့ကို ဖင်ထောင်ပြီး ချနေလိုက်တာ တစ်ချက် တစ်ချက်ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမေ့ဖင်ကြီးက စပရိန်ကန်သလို တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ခါတက်နေတယ်လေ။ ကြည့်လို့တောင် ကောင်းသေးတော့..။

ဒါလား..ကိုယ့်ကိုမွေးခဲ့တဲ့အမေ...ဖာ့ခ်..အမလေးးးအီနေတာပဲ..၊အမေအရင်းကိုလိုးရတဲ့အရသာက...ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ..။

“ အာ့..အာ့..အာ့..အင့် ...ဟင်းးး.. အမလေး..ကောင်းတယ်မောင်...ဆောင့်..ဆောင့်ပါ ယောက်ျားရယ်၊ မရပ်..နဲ့... ”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဇုတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..

“ အားးး..ဟားးးး....ရှီးး..... ”

ဖင်ထောင်လိုးလို့ တော်တော်ကြာတော့ အမေ့ကို ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဆော်လိုက်တာ တစ်ချီပြိုင်တူပဲ ပြီးသွားကြတယ်။ ကျုပ်တို့တောမှာ ဘာကွန်ဒုန်း လွယ်လွယ်ရှိမှာလဲ။စိတ်လာတဲ့အချိန် မတရားဆော်ကြဝုန်းကြတော့ ထိမ်းချုပ်ရကောင်းမှန်း အပြင်မှာထုတ်ရကောင်းမှန်းမသိဘူး၊သိလဲ အချိန်မမီတော့ဘူး။ ပြီးပြီဆိုတာနဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖျောကနဲ ပန်းထည့်ပီးနေပြီ။

ကျုပ်လရည်တွေကလဲ သန်သလားမမေးနဲ့။ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက တအိအိ အန်ထွက်လာတာ နည်းမှမနည်းပဲ။ အမေ ဗိုက်မကြီးရင်တော့ ကံကောင်းလို့ပဲ။ ကြီးလဲ နောက်မှရောက်ရားဗျာ...။တခုတော့ တဆုံးတစ လိုးပစ်ခံပစ်ချင်တာပဲ ။ ကျုပ်တို့ ၂ ယောက်စိတ်ထဲမှာ ရှိနေကြတယ်ဗျ။

တစ်ချီပြီးလို့ အမောပြေတော့ ဖက်ရင်းကိုင်ရင်းပွတ်ရင်းသပ်ရင်း စိတ်တွေထပ်ထလာပြန်ရောဗျို့...။ဒီတစ်ချီတော့ အမေ့ကို အပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ နေ့လည်က တစ်ချီစောစောကတစ်ချီကောင်းကောင်းလိုးမိပြီးသွားကြပြီဆိုတော့ ကျုပ်နဲ့အမေလဲ တစ်ယောက်စိတ်တစ်ယောက်သိသွားကြသလို ဖြစ်သွားပြီးအတိုင်အဖောက် ညီနေကြပြီ၊ ရှက်စိတ်၊ တွန့်ဆုတ်တွေဝေစိတ်တွေလဲ မရှိကြတော့ဘူး။ခြင်ထောင်စကားတွေလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မရှက်တမ်းပြောလာကြပြီလေ။

အမေက အပေါ်ကတက်ထိုင်ပြီး ကပ်ဖိ၊ ဆွဲပွတ်၊ စကောဝိုင်းလိုက်၊ လုပ်ပေးနေတာ ကျုပ်အဖို့တော့ လီးဆိမ့်ပြီးနတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ်ရာက်နေသလိုပဲ။ အမေက အရမ်းအပေးကောင်းတယ်ဗျ။ ဖင်ကြီးကို အားကုန်မြှောက်မြှောက်ပြီးတော့ကို ပြန်ပြန်ဆောင့်ချနေတာ တကျွိကျွိ တဖတ်ဖတ်နဲ့။

ကျုပ်လဲ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အမေ့ဆောင့်ချချက်တွေမှာ ဖင်ကိုကြွပြီး လီးကို အချက်ကျကျ ပြန်ပြီး ကော့ထိုးပေးနေမိတယ်။

တစ်ချက်ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်တိုင်း တုန်ကနဲအိကနဲခါနေတဲ့ အမေ့နို့အုံကြီးတွေကို လည်းဖမ်းဆွဲဆုပ်ချေပြီးအားရပါးရနယ်ပြီး ဆွပေးနေတော့ သားအမိ ၂ယောက်စလုံး ကာမဒီဂရီတွေ တဟုန်းဟုန်း တရိပ်ရိပ်ဆောင့်တက်ပြီးကောင်းလွန်းလို့ နတ်စည်းစိမ်နဲ့တောင် မလဲနိုင်ဘူးဗျို့..။

နတ်တွေက အငွေ့နဲ့သာယာပြီးခံစားရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်ကတယ်ကောင်းဆိုဘဲ။ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ အခုအမေ့ကို လိုးနေရတဲ့အတွေ့အရသာကို နတ်ရဲ့ကာမစည်းစိမ်က လိုက်မီမယ်မထင်ဘူးဗျို.။

နူးညံ့နွေးထွေးအိစက်နေတဲ့ အမေ့ စောက်ခေါင်းသား အတွင်းနံရံဖိကပ်ပွတ်ဆွဲချလိုက်တဲ့ အရသာ၊တပြိုင်ထဲမှာပဲ အချက်ကျကျ ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေတဲ့ မျှော့ဓါတ်ကြောင့် ကျုပ်မှာကောင်းချက်က ခိုက်ခိုက်ကိုတုန် တက်နေတာဘဲ။

ကျုပ်က အိပ်ရာခေါင်းရင်းဘက်ကျကျမှာ ထားထားတဲ့ အုပ်ဆောင်းလေးပါတဲ့ စားပွဲတင်မီးစလောင်းလေးဆီလက်လှမ်းပြီး ခလုပ်လေးကိုစမ်းပြီး နှိပ်လိုက်တယ်။မီးအလင်းရောင်ခလေး ဖြာထွက်လာတော့ ဆက်ဆီကျလှတဲ့ အမေ့မျက်နှာလေးကိုမြင်လိုက်ရတော့တာပဲ..။

စောက်ဖုတ်ကို သားဖြစ်သူရဲ့လီးနဲ့ပွတ်ဆွဲနေလို့တက်နေတဲ့ ကာမဆိပ်က အမေ့မျက်နှာမှာပေါ်နေတယ်။မျက်နှာလေးကရှုံ့မဲ့ပြီး၊ မျက်လုံးလေးစင်း၊ အပေါ်ကို ခပ်မော့မော့လေး အနေအထားနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့ခဲပြီး ဖင်ကြီးကိုအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ချနေတဲ့ ပုံစံလေးက မော်ဒယ်ရုပ်ကလေးအဖြစ် ပန်းပုထုထားချင်စရာ...။ ဒီလိုမြင်ရလေ ကျုပ်ကလဲ ကော့ကော့ထိုးလေဘဲ..။အမေက ဖင်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်ဆောင့်ချရင်း ကုန်းပြီးတော့ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ပြန်ပါရော..။

ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ယောက် စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ ဝုန်းနေကြတုန်းမှာပဲ ရုတ်တရက်လန့်သွားအောင် အမေ့ဖုန်းကထမြည်လာတယ်..။ဘယ်သူဆက်တာလဲဟ.. ညကြီးသန်းခေါင်..။ ဒီလိုတွေးရင်း..ဖုန်းနဲ့ အနီးဆုံးဖြစ်တဲ့ ကျုပ်ကဆွဲယူကြည့်လိုက်တော့ အဖေ့ဆီက ဖုန်းဖြစ်နေတယ်။

“ အမေ...အဖေ့ဖုန်း.. ”

အမေ ဆတ်ခနဲတွန့်ပြီး လန့်သွားတာမြင်ရတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးခါလို့ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲနဲ့ ပြန်မဖြေဖို့ ပြောနေတယ်။ ဒါပေမယ့် မမီတော့ဘူးဗျို့ ။ကျုပ်က အစိမ်းခလုပ်လေးကိုနှိပ်ပြီးနေပြီ..။

ကျုပ်က အမေ့ကို ဖုန်းကမ်းပေးလိုက်တော့ အမေလဲ မတတ်သာတော့ဘဲ ပြောရတော့တာပေါ့။အမေက ကျုပ်အပေါ်မှာ ခွရက်ကြီး၊ အဖုတ်ထဲ လီးတန်းလန်းစွပ်ရက်ကြီးနဲ့ ဖုန်းပြောနေရတယ်။

ကျုပ်က အမေ့နို့တွေကို နယ်နေတော့ အမေက မျက်စောင်းတစ်ချက်လှမ်းထိုးကြည့်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှတော့မပြောဘူး။ဖုန်းပြောရင်းနဲ့ပဲ ဖင်ကြီးကတော့ အရှိန်မပျက်ဆက်ဆောင့်ချနေတုန်းဘဲ။ အဖေနဲ့အမေ ဖုန်းပြောနေကြတာတော်တော်ကြီးကို ကြာသွားတယ်။ကျုပ်ကလဲ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ဆောင့်ပေးနေတုန်းဘဲ။

“ ကိုလှဖေ...ဒီမှာ အခု အေးခက်တို့ လယ်လုပ်နေပြီ၊ သားအမိ ၂ယောက်ထဲလုပ်နေကြတယ်..၊မိုး နောက်ကျပေမယ့် အခုမိုးက တအားကောင်းနေပြီလေ၊ အလကားနေ အလကားပဲ..လုပ်ဖြစ်တော့ ဒီနှစ်ငွေများများစုနိုင်တာပေါ့.. ”

အဖေ့ အသံကတော့ ဖုန်းထဲမှာ ကွိကွိကွကွနဲ့ ဗလုံးဗထွေးပဲ ကြားရတယ်..။

“ မဟုတ်ဘူး...ကိစ္စမရှိပါဘူး..အဖေ အဲ့ဒီမှာလုပ်လက်စနဲ့ တစ်မိုးတော့ ပြီးအောင်နေဦး၊ အပိုရမယ့် ဝင်ငွေပဲဟာ..ဒီဘက်ကို မပူနဲ့..၊ အငယ်လေးက အားကိုးနေရပြီ။ လယ်ကိစ္စ အစအဆုံးသူ့လက်သူ့ခြေချည်းပဲ။သူကကောင်းကောင်းကို လုပ်တတ်နေပြီပဲ။ ကြီးလဲကြီးပြီလေ..၊(အမေကပြောရင်း၊ မျက်နှာမချိုမချဉ်နဲ့ ကျုပ်ကိုလှမ်းပြီးမျက်စိ တစ်ဘက်မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်) အဖေ မပူပါနဲ့၊ ည..ညလည်း အေးခက်ကြောက်မှာစိုးလို့အဖော်လုပ်ပြီး လာအိပ်ပေးနေသေးတယ်၊ သိပ်လိမ္မာတဲ့သားလေး.."

အဖေ့ဆီက အသံတချို့ တကွိကွိကြားရပြန်ပြီးတဲ့နောက် အမေက ဖုန်းကို ကျုပ်ဖက်ထိုးပေးရင်း...

“ အဖေက နင်နဲ့ပြောဦးမလို့တဲ့.. ”

ပထမတော့ ကျုပ် သိပ်မပြောချင်ဘူး..။ ဒီလောက်အကြိတ်အနယ်ကောင်းနေတဲ့ အချိန်ကြီး ဘယ်သူကရောပြောချင်မှာလဲ..စဉ်းစားကြည့်..။ ဒါပေမယ့် ပြောဆိုတော့လည်းပြောရမှာပေါ့..။

“ ဟုတ်ကဲ့အဖေ..ကျုပ်နေကောင်းပါတယ်..၊ အဖေဘာမှ မပူပါနဲ့ ကျုပ်အမေ့ကို ကူပြီးလယ်ထွန်ပေးနေတာ..(ဟုတ်သား..ကျုပ်အခုပဲအမေ့လယ်ကွက်လေး ထွန်ပေးနေတာလယ်တောင် ညက်တော့မယ်)..လယ်ရေသွင်းတာရောပေါ့....(လုပ်ပြန်ပြီ..၊အမေ့လယ်ထဲကျုပ်ရေသွင်းတာ နှစ်ခိရှာ၊ နှစ်ခါရှိ သွားပြီ...) ”

“  @#$%^&*-+&$#^%----#&%$@* ”

“  ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..အမေ ဘာအကူအညီလိုလဲ..အမေကူခိုင်းတာ ကျုပ်အကုန်လုပ်ပေးလိုက်တာချည်းဘဲ အဖေ၊ ကျုပ်ကို စိတ်ချပါ.. ”

ကျုပ်က ဖုန်းပြောရင်းအမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အမေကပါးစပ်ပိတ်ပြီး တခွိခွိ ရီနေတယ်ဗျ..။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး မျက်ခုံးတွေ ပင့်ပြမိကြတယ်..ရီတော့အရီရသား...။

ပတ်..ပတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ..

အမေ့ရဲ့ ထိုင်ချတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ မြန်ပြီးပြင်းလာတယ်လေ။

“  ဟုတ်ကဲ့ အဖေ..ဒါဘဲ..ဒါဘဲ..အိပ်တော့နော်.. ”

ကျုပ်လဲ ဖုန်းကို ပိတ်..ဘေးချလိုက်ပြီး အမေ့ခါးလေးကိုကိုင်လို့ အမေ့ဖင်ကို ကျုပ်လီးပေါ်ဆွဲဆွဲရိုက်ချပေးတယ်။

“  အူ့ ..အူ့.. အား...ဟာ့...အီးးး အမေ့လင်လေးရယ်.. ”

အမေလဲ ဒလကြမ်း စကောဝိုင်းပြီးအသေအကြေကို မွှေတော့တာပဲဗျို့...။

“  အားးး အု...ရှီးးးး အမေ...ငါ့မိန်းမ..လခွီးး ကောင်မ..ငါ..ပြီးး..ပြီးတော့မယ်.. ”

“  မိန်းမလဲထွက်ပြီ..ယောက်ျားရေ..အူးးးး ဟင်းးး... ”

နောက်ဆုံးတော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျုပ်ရဲ့သုက်ရည်တွေ နောက်တစ်ချီပန်းထုတ်ထည့်ဖြစ်လိုက်ပြန်ပြီ။ကျုပ်ရဲ့ သားလောင်းသုက်ကောင်လေးတွေ အမေ့သားအိမ်ထဲရောင်အောင် ကူးခတ်ဝင်ရောက်သွားတာကိုစိတ်ကူးနဲ့ မြင်ယောင်နေမိတယ်..။

“  အေးခက်ကို ချစ်လားဟင် ယောက်ျား.. ”

“  သိပ်ချစ်တာပဲ မိန်းမရာ..နေ့တိုင်းလိုးမယ်နော်.. ”

“  သူ့မိန်းမဖြစ်မှတော့ ..လိုးပေါ့..ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ဘယ်လောက်လိုးလိုး..သေအောင်ပဲလိုးလိုး...ခစ်ခစ်.. ”

“  သေအောင်တော့ မလိုးပါဘူးနော်...ကြာကြာဝါးမယ့်သွား..အရိုးကြည့်ရှောင်တဲ့.. အဲ..ဟုတ်သေးပါဘူး။ ကြာကြာဝါးချင်တော့ ထိမ်းဆွဲရမယ်..ဟီးဟီး.. ”

“  ဟင်း...ဒါမျိုးကျတတ်တယ်..  ”

အမေက ကျုပ်ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲလိုက်တယ်..။ ကျုပ်နဲ့အမေတို့ဖက်ရက်ပြီး ဘယ်သားအမိမှ ပြောကြမှာမဟုတ်တဲ့ တဏှာစကား၊ ခြင်ထောင်စကားတွေနဲ့ ချစ်တင်းနှောရင်း နွမ်းလျပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတော့တယ်ဗျာ။

ကျုပ်အခု..မြေပေါ်က ကျုပ်တို့မိသားစုပိုင် တကယ့်လယ်ကွက်အပြင်၊ကျုပ်အမေအရင်းဖြစ်တဲ့ (ဒေါ်) အေးခက်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လယ်ကွက်ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ လယ်ထွန်မင်္ဂလာဆင်နွဲပြီး ကြေညက်အောင်ထွန်လို့ မျိုးစေ့တွေလည်း ချခဲ့လိုက်ပြီးပြီ။

အပြင်ဘက်က လယ်ကွက်ကတော့ စပါးပင်တော့ ပေါက်မှာဘဲ၊အမေ့လယ်ကွက်ကတော့ ဘာလေးတွေပေါက်လာမလဲတော့ မသိဘူးဗျ။ မျိုးစေ့ကောင်းရင်တော့ အပင်သန်မှာပါဘဲ။

အခု ဒီနေ့ ကိုယ့်အမေ့လယ်လေးကိုပါ ကိုယ်ပြန်ထွန်လိုက်ရတာကျုပ်အတွက်တော့ သိပ်ကောင်းသိပ်ကြည်နူးတဲ့ ခံစားချက်ကလေးတော့ ရလိုက်တယ်ဗျာ...။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဘယ်တော့မှ ပျက်ပြယ်သွားပြီး ဆုံးသွားနိုင်မယ် မဟုတ်တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာပေါ်မှာ အခြေခံထားလို့ပါပဲ။

အင်း...အဖေပြန်မလာခင် တမိုးတွင်းလုံးတော့..အမေ့လယ်လေးကို ညက်ပြီးရင်းညက်အောင် ထွန်ရတော့မှာပေါ့လေ...။

အခုတော့ ခဏနားဦးမယ်။ ထယ်သွားလည်းညောင်းလှပြီဗျာ..။



ခင်မင်စွာဖြင့်

လမင်းကြီး

ပြီးပါပြီ။

........................................💚💛💖💝💙........................................




လယ်ထွန်မင်္ဂလာ အပိုင်း ( ၁ )

လယ်ထွန်မင်္ဂလာ အပိုင်း ( ၁ )

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။ မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်။

ဒီ ဇာတ်ကြောင်းကတော့ လူတွေရဲ့ တကယ့် ဘဝထဲကအကြောင်းအရာလေး တစ်ခုပေါ့။စိုက်ပျိုးရေး အားထားရတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ခုက အခြေခံလူတန်းစား တွေရဲ့ ဘဝထဲက ဇာတ်ကြောင်း တခုပေါ့။

မြို့ကြီးပြကြီးတွေနဲ့ အမှန်ဘယ်လောက်မှ မဝေးပေမယ့် မဖွံ့ဖြိုးသေးတဲ့ ကျေးလက် လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးစနစ်ကြောင့် မြို့နဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေပြီး လူနေမှုအခြေအနေတော်တော်လေး နွမ်းပါးနေရတဲ့ ရွာငယ်လေးတစ်ခုက လယ်သမား ပေါက်စလေးရဲ့ ဒီအဖြစ်အပျက်လေးက စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ပေမယ့် တကယ် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာပါ...။

တောနေလူတန်းစားမှာလည်း ရုပ်ရှင်ထဲက လုပ်ကြံဇာတ်လမ်းတွေထက် မယုံနိုင်လောက်အောင် ရင်ခုန်စရာဇာတ်လမ်းတွေ ရှိတယ်ဆိုတာ ပြောပြတာပါ။

နွမ်းပါးတဲ့ သာမန်လယ်သမားလေးတစ်ယောက် ရဲ့ ဘဝပုံစံခွက်အတိုင်း ကျုပ်ဘဝမှာလဲ မွေးကထဲက ဆင်းရဲပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ပဲ နဘမ်းလုံးခဲ့ရတယ်။

လယ်သမားဘဝဆိုတာ မိုးကောင်းကင်၊ မြေကြီး၊ နေပူဒဏ်နဲ့ မိုးရေစက်တွေကြားမှာပဲ နေ့စဉ်ဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာကလား။ အဖေနဲ့အမေက ကြုံရာကျဘမ်း၊ အထွေထွေအလုပ်သမား၊ မျိုးစုံလုပ်ပြီး ဘဝဝမ်းကို ကျောင်းခဲ့ကြရတယ်။

ဒါပေမယ့် မိုးကျလယ်လုပ်ချိန် ရောက်ပြီဆိုရင်တော့ လယ်သမားတွေရဲ့ အဓိကမူရင်းအလုပ်ဖြစ်တဲ့ မိဘလက်ငုတ်လယ်ကွက်လေးမှာ လယ်ထွန်ကောက်စိုက်ရတော့တာပေါ့..။

ကျုပ်နာမည်ကတော့ အငယ်လေးပါ။အငယ်လေးဆိုလို့ ကျုပ်ထက် အကြီး၊ ညီအကို မောင်နှမတွေလဲ မရှိပါဘူး။ တစ်ဦးထဲသောသားပါ၊ ဒါ့ပေမယ့် အဖေနဲ့အမေက ဘာစိတ်ကူးနဲ့ ဒီနာမည်မှည့်ခဲ့သလဲတော့ မသိဘူး..။

ကျုပ်တောမှာ နေပေမယ့် အဖေအမေတို့က ပညာတတ်ဖြစ်စေချင်လို့ ကြိုးစားပြီး ကျောင်းထားရှာတယ်။တစ်ရွာကျော်က တွဲဘက်အထက်တန်းကျောင်းမှာ ၉တန်းတက်နေရတယ်။ကျုပ်က ဥာဏ်ကောင်းပေမယ့် စောက်ပျင်း..၊ စာကိုလဲ ဟုတ်တိပတ်တိ အာရုံစူးစိုက်သင်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး။တော်အိလျော်အိရယ် ။ ၆တန်းမှာတစ်ခါ၊ ၈တန်းအစိုးရစစ်မှာ တစ်ခါ၊ ကျခဲ့ဖူးပြီး ၂နှစ်ပုပ်သွားခဲ့တယ်။

ကျောင်းနေနောက်ကျတာက တစ်နှစ်၊ (၆ နှစ်မှကျောင်းစနေဖြစ်တာ) ဒီတော့ ၉ တန်းဆိုပေမယ့် အသက်က ၁၇ နှစ် ရှိနေပြီ။လယ်ထဲကိုင်းထဲကြီးလာတော့ လူကောင်ကတော့ ထွားထွားကြီးဖြစ်နေပြီ။

ကြားရက်တွေမှာ ကျောင်းတက်၊ စနေတနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ အဖေနဲ့အမေကို ကူဖို့ လယ်ထဲကိုင်းထဲ ဆင်းပေးရတာပေါ့။ ဒါကလဲ တောက လယ်သမားသားသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ပုံမှန်ဘဝကောက်ကြောင်းပဲလေ...။တစ်ခါတလေတော့လဲ ပျင်းတာ..၊ ဒီအလုပ်တွေကို ငြီးငွေ့တာတွေလဲ ရှိတာပေါ့လေ။

ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ လုပ်စရာရှိတော့လဲ လုပ်ရမှာပေါ့။ ကျုပ်က သာမန်လယ်သမား တစ်ယောက်ရဲ့သားသမီးလေ။တစ်ခါတလေတော့လဲ ငှက်ပစ်ထွက်၊ ချောင်းထဲ ငါးသွားထောင်တို့နဲ့အပျင်းဖြေရတယ်။ အိမ်အတွက် ဟင်းစားလဲ ရတာပေါ့...။

ဒီနှစ်ကတော့ ဘဝရဲ့ တော်တော်ဆင်းရဲ ပင်ပန်းတဲ့နှစ်လို့ပဲ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ဒီနှစ်စပါးဈေးတွေက တအားထိုးကျနေတယ်။ အစိုးရကလဲ ဟုတ်တိပတ္တိ ညှိမပေးနိုင်ဘူး။လယ်သမားတွေ အရှုံးကြီးပေါ်ပြီး ပြာနဲ့နှစ်ပဲ။

တော်သေးတယ်၊ စာမေးပွဲပြီးလို့ နွေကျာင်းပိတ်တော့ ကျုပ်လဲနေရာစုံမှာ အထွေထွေ ကျဘမ်းဝင်လုပ်တယ်။ရသမျှလေး စုတယ်။ ဒီနှစ် ၉တန်းအောင်လို့ နောက်နှစ် ၁၀ တန်းတက်ဖို့ အတွက် ပြင်ဆင်ရဦးမယ်လေ။

ဒီတော့ လုပ်လို့ရသမျှအမေ့ကို အပ်ပြီး အိမ်အသုံးစရိတ်ပေးပြီး အနည်းအကျဉ်းကိုတော့ ကိုယ့်အတွက်စုရတယ်။ မေလ နောက်ဆုံးအပတ်ရောက်နေပြီဆိုတော့ နောက်လဆန်းဆိုကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်ပြီ။တတ်နိုင်သမျှကျောင်းစာအုပ်ဖိုးတွေ အဖေနဲ့အမေ့ တာဝန်လျော့သွားအောင်ပေါ့..။

ဒီနှစ်ကလဲ မိုးခေါင်သမှ မိုးရိပ်မိုးခြေကို မမြင်ရသေးဘူး။ တန်ခူးလကထဲက သင်္ကြန်မိုးလေးတောင် မရွာခဲ့ဖူးဘူး။ခါတိုင်းနှစ်တွေဆို မေလလယ်ကျော်ရင် မိုးစရွာပြီ။ မုတ်သုန်ဝင်ပြီ။ အခုတော့ ပူလိုက်တာ...။

ဇွန်လဆန်းကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်ခဲ့ပြီ။ ဖွင့်ပြီး ၂ပတ်ကျော်လာလို့ ဇွန်လလယ်ကျော်တာတောင် မိုးကတစ်ပေါက်မှ မရွာသေးဘူး။ တကယ့်ကို ထူးထူးခြားနှစ်ပါဘဲ။လယ်တွေချောင်းတွေ၊ ဗြိုက်တွေလည်း ပတ်ကြားအက်ပြီးအငွေ့တလျံလျံ ထနေတယ်။လယ်သမားတွေလဲ ညည်းလှပြီ..၊ မိုးမှမရှိတာ ဒီနှစ်လယ်စိုက်လို့ အချိန်မီပါဦးမလား..။

နောက်ဆုံး မိုးစောင့်ရတာ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။အဖေနဲ့အမေတိုင်ပင်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ကြတယ်။ ဒီနှစ်လယ်မလုပ်တော့ဘူး လို့။ဒီတစ်မိုးတော့ တခြားအလုပ်တွေကိုပဲ အချိန်ပြည့် အငှားလိုက်စားတော့မယ်ပေါ့...။

အဖေက သူရန်ကုန်တက်ပြီး ပွဲရုံတွေမှာ ဒါမှမဟုတ်၊ စက်ရုံဖြစ်ဖြစ်၊ ဆောက်လုပ်ရေး ဖြစ်ဖြစ်၊ ရရာအလုပ်လုပ်ပြီး ငွေပို့ပေးမယ်ပေါ့။ ဒီတစ်မိုးစားဖို့နဲ့ မနှစ်က စပါးရှုံးထားတဲ့ အကြွေးတွေကလဲ ဆပ်ရဦးမယ်လေ။

ဒီလိုခက်ခဲတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ အိမ်ထောင်ဦးစီးဖြစ်တဲ့ အဖေက အိမ်ကခွာ၊အဝေးကို ထွက်ပြီးပိုက်ဆံရှာဖို့ မလွှဲမရှောင်သာ ဖြစ်လာရတယ်လေ။

အဖေသွားတော့ အိမ်ရဲ့လုပ်ငန်းတာဝန်အဝဝက အမေ့ခေါင်းပေါ် ကျလာရတော့တာပေါ့။ဒါကြောင့် အမေလဲယာယီ အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်လာရတော့တယ်။အဖေရန်ကုန်တက်သွားပြီးတဲ့နောက် အမေကလည်း အိမ်မှာရွာမှာ နေရင်း ရွာနားတစ်ဝိုက်က ကြုံရာကျဘမ်းအလုပ်တွေရှာလုပ်ရင်း တစ်ဘက်က ဝင်ငွေရှာသေးတယ်လေ...။ လုပ်အားခသိပ်မများလှပေမယ့် တစ်နေ့တစ်နေ့ စားစရိတ်တော့ ကာမိသေးတာပေါ့..။ ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။

မိုးကလဲမရွာသေးပဲ တင်းခံနေတယ်ဗျို့။အဖေသွားပြီး ၁၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ပထမအကြိမ် ဝေ့ဗ်မန်းနီးနဲ့ငွေပို့လာတယ်။ သိပ်မများလှပေမယ့် အမေကတော့ ဝမ်းသာနေတယ်။ မျက်ရေတွေကျပြီး သူ့ယောက်ျားကိုသတိရနေသလိုပဲ...။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အိမ်အတွက် လိုအပ်တဲ့ အသုံးစရိတ်လေးတွေတော့ အဆင်ပြေသွားပြီလေ။

ဇွန်လ အကုန်ပိုင်းရက်တွေကို ရောက်လာပြီ။ ပေါ်တော်မူ ကိုရွှေမိုးက အခုမှအရိပ်အယောင်လေးတွေ ဆင်လာ ပြလာတယ်။ဟုတ်တယ်..တကယ်ပဲ..။ အဲ့ဒီနေ့ညနေပိုင်း မိုးကြီးညို့လို့ ဆင်လာပြီး သည်းကြီးမဲကြီးရွာချတော့တယ်။ ရွာသားတွေ၊ လယ်သမားတွ ဝမ်းသာလိုက်ပုံများ ပြောမနေနဲ့တော့၊ အမလေး... မျှော်လိုက်ရတာမိုးရယ်။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်အဖို့တော့ သိပ်ပြီးအထူးတလည်ကြီး ဝမ်းမသာလှပါဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနှစ် ကျနော်တို့မိသားစုလယ်လုပ်မှာမှ မဟုတ်တော့တာ။ ရာသီဥတု အေးသွားတာကို သဘောကျမိသလောက်ပဲရှိတယ်။

ဒါပေမယ့်ဗျို့....မိုးကလဲ ရွာမယ့်ရွာတော့ ဆက်တိုက်ပဲ၊ တအုံးအုံးချလိုက်၊ စွေနေလိုက်နဲ့ မပြတ်တော့ပြန်ဘူး။ ၂ ရက်အကြာမှာအမေကနေရင်းထိုင်ရင်းစိတ်ပြောင်းသွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျုပ်ကျောင်းကပြန်လာတော့ ကျုပ်ကိုခေါ်ပြီး...

“ ဟဲ့..သား....အငယ်လေး..မိုးကရွာမယ့် ရွာတော့လဲ အရမ်းကောင်းနေပြန်ပြီ။ရက်တို စပါးစိုက်ရင် တန်ဆောင်မုန်းရိတ်ချိန် မီသေးတယ်။ ဒီနှစ်လယ်ကို အဖေမရှိလဲ ဒို့သားအမိ ၂ယောက်ထဲ လုပ်ကြရင်မကောင်းဘူးလား.. ”

အမေက လယ်သူမ ပီသတယ်၊ လယ်မလုပ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာတောင်၊မိုးကိုလဲမြင်ရော မနေနိုင်တော့ဘူး၊ သံယောဇဉ်မပြတ်ဘူး။ လယ်ထလုပ်မယ်ဖြစ်လာရော..။

“ အမေကစိတ်ပြောင်းသွားပြန်ပြီလား..၊ အဖေမှ မရှိတဲ့ဟာကြီး ဖြစ်ပါ့မလား ”

“ အဖေမရှိပေမယ့် မိုးက တအားကောင်းနေပြီ။ လယ်တွေ ရိုးတွေ ဗြိုက်တွေထဲလည်းရေတွေ ဆက်တိုက်ဝင်နေပြီ။အမေတို့လယ်ကလဲ သိပ်များတာမဟုတ်ဘူး၊ တို့သားအမိ ၂ ယောက်လုပ်ရင် နိုင်လောက်ပါတယ်။သားက အမေ့ကို တစ်အားကူပေးပေါ့..ဖြစ်မလား ”

“ ရပါတယ်အမေ... ဒီလုပ်ငန်းတွေက လုပ်ဖူးနေကျပဲဟာ..ဘာမှလဲ မခဲယဉ်းပါဘူး.. ”

ဟုတ်တယ်လေ၊ အမေပြောသလို လယ်လေး  ၂ ကွက်လောက်ဟာ ဘာများတာမှတ်လို့။ကျုပ်ကလဲ ထွန်စက်မောင်းဘူးနေတာပဲ။ ခဲယဉ်းတဲ့ အလုပ်မှမဟုတ်တာ။ ဒါကြောင့်လုပ်မယ်လို့ အမေ့ကိုပြောလိုက်တယ်။

သြော်..ကျောင်းကလား...၊ လယ်ထွန်ကောက်စိုက်ချိန် လယ်သမား သားသမီးကျောင်း ၂ ပတ်လောက်ပျက်တာက တောမှာ ရိုးနေပြီဗျ။ ဆရာမတွေကလဲ ဘာမှမပြောကြဘူး၊ အရေးကြီးတဲ့ အချိန် လူခွဲမရှိလို့ မိဘကိုကူပေးနေတာကို သိကြတယ်လေ..။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့ အမေလဲ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းနဲ့ လယ်လုပ်ကိရိယာတွေကို အသင့်ပြင်ပြီး နောက်တစ်နေ့အကူးမှာပဲ သားအမိ ၂ယောက် လယ်ထဲကို ဆင်းလာခဲ့ကြတော့တယ်ဗျ...။

အရင်နှစ်တွေကတော့ ကျုပ်ကအဖေ့ကိုကူရုံသက်သက်ပဲ။ အခုတော့ ကျုပ်တာဝန် လုံးလုံးလျားလျားကြီးဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့။ဒီနေ့ စမယ့်နေ့ကလဲ စနေနေ့ဆိုတော့ကျောင်းပိတ်တာနဲ့ အတော်ပါဘဲ။လိုအပ်မယ့် ပစ္စည်းပစ္စယတွေ စုံမစုံ စစ်ဆေးပြီးလယ်ထဲ ဆင်းခဲ့ကြတယ်။

ဒီနေ့ မနက်စောစော ရာသီဥတုကလဲကြည်လင်ပြီးအေးမြနေတယ်။မိုးကတစ်ညလုံး အားရပါးရကြီးရွာခဲ့ပြီး၊ အခု မနက်မိုးမလင်းခင်ကလေးကမှ တိတ်သွားတာ။၃ ရက် ၄ ရက် ဆက်တိုက်ရွာပြီးခဲ့တဲ့ မိုးကြောင့် မြေသားနူးပြီးလယ်ထွန်ဖို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဘဲ ဆိုတာ လယ်ကိုဖက်ပြီး ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတဲ့ ကျုပ်တို့က သိတာပေါ့။

ကျုပ်တို့ မိသားစုခြစ်ချုပ်ပြီးဝယ်ထားခဲ့ရတဲ့ လက်တွန်းလယ်ထွန်စက်လေးကို မောင်းပြီး လယ်ထဲဘက်ဆင်းခဲ့တယ်။ကျုပ်တို့လယ်က ရွာနဲ့တစ်တိုင် (၂ မိုင်) မရှိတရှိ ဝေးတယ်။တောသူတောင်သားခြေထောက်တွေနဲ့ ဆိုတော့ သိပ်အကြာကြီး မသွားလိုက်ရပါဘူး။

လယ်ထဲရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းရေပြည့်ပြီးနူးနေပြီ.။ ထုံးစံအတိုင်းဆိုရင် လယ်လုပ်ငန်း မစခင်ရိုးပြတ်တွေမီးရှို့၊လယ်မြေကို သေချာပြင်ဆင်ပြီးမှ ရေဝင်တာနဲ့ ထွန်ရေးငင်ကြတယ်။အခုတော့ ထုံးစံအတိုင်းတွေ လုပ်ချိန်လဲ မရတော့ဘူး။ ဗြုံးစားကြီးစိတ်ကူးရပြီး ထလုပ်ရတာကိုး။

လယ်ထဲ ရောက်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်စက်ကို ခဏပဲနားပြီး ဆက်ထွန်လိုက်တာ ။ လယ်တစ်ကွက်တစ်ဝက်ကျိုးသွားမှပဲ ရပ်တော့တယ်။အခုမှပဲ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာပတ်ကြည့်မိတော့ အမယ်လေး... လယ်ပတ်ပတ်လည်မြက်ရိုင်းနဲ့ ကိုင်းပင်ချည်းဘဲ။

နေပူရှိန်ကြောင့် ခြောက်နေပေမယ့် အတော်တော့ အထူသား။ စောစောက ပြောသလို လယ်ရှင်းချိန်မှ မရလိုက်ပဲဟာ။

ကျုပ်တို့ လယ်က တခြားလယ်တွေရဲ့ အစွန်းမှာတဆုံးပဲ။ ကျုပ်တို့လယ်ဆုံးရင် ကုန်းမို့မို့တောင်ပူစာလေးနဲ့ခင်တန်းလေးပဲ ရှိတော့တယ်။ ကုန်းတန်းနဲ့ဆက်နေလို့ မြက်ပိုထူတာပေါ့။လယ်ဘေး တစ်ဘက်မှာတော့ ဗြိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ရေကန်လေးရှိတယ်။ဒါကြောင့် ကျုပ်တို့လယ်ဘက်ကို တော်ရုံတန်ရုံ လူသူသိပ်မရောက်ဘူး။

ရေကန်လေးရဲ့ ဘေးမှာတော့ ကျုပ်တို့ရဲ့လယ်စောင့်တဲလေးရှိတယ်။အမေက အခုထိ တဲကို သန့်ရှင်းလှည်းကျင်းနေတာ မပြီးသေးဘူး။ အေးလေ...မလာတာလဲ ကြာမှကိုး..။ကျုပ်လဲတဲထဲက အမေ့နားအထိလျှောက်ဝင်သွားလိုက်ပြီး ဆင့်ပေါ်မှာ အမေဖြည့်ထားပြီးဖြစ်တဲ့ သောက်ရေအိုးထဲက ရေကို ခပ်ပြီးခွက်ဆင့်သောက်ချလိုက်တယ်။

အမေက ရေလွတ်အောင် တစ်ဆင့်မြှင့်ဆောက်ထားတဲ့ ဝါးခင်းတဲကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဟိုဟာရွှေ့၊ ဒီဟာသိမ်းနဲ့အတော်အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ပုံဘဲ။ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေရွှဲလို့...။

“ အမေရေ...လယ်ဘေးကမြက်တောတွေလဲရှင်းဦးမှနဲ့ တူတယ်..၊အခုပုံအတိုင်းဆို လယ်မပြီးခင် မြွေကိုက်လို့ အရင် မာလကီးယားနေဦးမယ် ”

အမေက ကျုပ်ပြောတာကို ကြားတော့ရီတယ်..။

“ အေး..ဖြည်းဖြည်းတော့ ရှင်းသွားကြတာပေါ့သားရယ်..ဒါနဲ့သား...အလုပ်လုပ်ရတာ တော်တော်မောနေလား..ဟင်.. ”

“ မောပါဘူးအမေရ...ပင်ပဲ..ပင်ပန်းတာပါ ဟား..ဟား..ဟားးးး.. ”

ကျုပ်က တမင်လုပ်ရီပြီး နောက်လိုက်တယ်။

“ ဟယ်...ခွေးလေး...အဲဒါအတူတူပဲပေါ့..ဟဲ့..ပေါတောတောနဲ့... ”

အမေက ကျုပ်ဘက်ကို လှည့်လာပြီးထိုင်တယ်။ ပြီးတော့သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်ကြီးကို ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ အမေက လယ်လုပ်ရင်းနေပူဒဏ်၊ လေဒဏ်ခံနိုင်အောင် အဖေ့ရှပ်အင်္ကျီဟောင်းကြီးကို အပေါ်ကထပ်ဝတ်လာပြီး ခမောက်ဆောင်းလာတာလေ။အခုတော့ တဲထဲမှာတင် ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ ချွေးတွေ အပြိုက်အပြိုက်ထွက်လာလို့ မနေနိုင်တော့ပဲချွတ်ပစ်နေတာ။

အင်္ကျီကြီးချွတ်လိုက်တော့ အောက်က အသားခပ်ပါးပါး ဖြူရော်ရော် တီရှပ်ဘလောက်စ်တစ်ထည်ပဲ ကျန်တော့တယ်။

အသစ်တုန်းကတော့ အဖြူဆွတ်ဆွတ်ပေါ့။ အခုတော့မှ ဖြူရော်ရော် ဝါတာတာဖြစ်နေတာ။မျက်နှာမှာ သီးနေတဲ့ ချွေးသီးလေးတွေ စုပြီးပါးပြင်ထက်က တဆင့် မေးစေ့ဖျားလေးမှာ လာသီးနေတယ်။ ပြီးတော့မှ ချွေးသီးလေးက အမေ့ရဲ့ တီရှပ်အောက်က ရုန်းပြီးပြူထွက်နေတဲ့ အမေ့ရင်အုံသား ဝင်းဝင်းပေါ်ကိုပေါက်ခနဲ ခုန်ချလိုက်တယ်...။

ကျုပ်..အမေ့ကို အမှတ်မထင်ငေးကြည့်နေတုန်းမှာမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်း...။ဒီမြင်ကွင်းမျိုးတစ်ခါမှ ကျုပ်မမြင်ဖူးခဲ့ဘူးတာကို ဝန်ခံရလိမ့်မယ်။

အမေ့ ကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးမှာ ဖစ်(တ်) ဖြစ်နေတဲ့ တီရှပ်ဖြူပါးပါးက ချွေးတွေ မတရားထွက်ထားတော့ စိုရွှဲပြီးအသားနဲ့ အင်္ကျီကပ်နေတယ်။ အောက်က ဘရာစီယာအနက်လေးက မနိုင့်တနိုင်မထားရလို့ တဝက်လောက်အန်ထွက်နေတဲ့ နို့ကြီး ၂လုံးရဲ့ အသားကပ်မြင်ကွင်းကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်ဗျာ..။

အမေက မျက်ခုံးမျက်လုံးနှာတံလှပြီး နဂို အသားအရေဖြူဝင်းမွတ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ ဘဝပေးအခြေအနေအရ လယ်လုပ်၊ အလုပ်ကြမ်းလုပ်တော့ အသားကိုနေဒဏ်၊ လေဒဏ်ထိတာတောင် အတွင်းသားတွေက ဖွေးဥနေတုန်းပဲ။ အဖေအရင် စကားစပ်မိလို့ပြောဘူးတာက အမေကအရင်က ရွာရဲ့ကွမ်းတောင်ကိုင်ထဲမှာ အမိုက်ဆုံးစတားပဲတဲ့။ ဝိုင်းပိုးတဲ့သူတွေ တောင်ပုံရာပုံပဲတဲ့။ သူကြီးသားကဆိုရင် အသဲအမဲဆိုပဲ။

ဒါပေမယ့် အဖေကသူကြီးသားနဲ့အပြိုင်လုပြီး အမေ့အချစ်ပန်းကို ရခဲ့တာတဲ..။ အဖေပြောဘူးတာပြောပါတယ်။အဖေက အမေ ၁၇ နှစ်သမီးကထဲက ခိုးပြေးပြီးညားခဲ့ကြတာ၊ တစ်နှစ်အကြာမှာကျုပ်ကို မွေးတာပဲ။နောက်ထပ် သားသမီးလိုချင်ပေမယ့် ထပ်မရတော့ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိဘူး။အမေက အခုမှအသက် ၃၅ နှစ်ပဲရှိသေးတာ။

အခု...ကျုပ်ရှေ့မှာတွေ့နေရတဲ့ အမေ့ရဲ့ ဆက်စီကျလှတဲ့ အသားကပ်အလှကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်နေရပေမယ့် ကျုပ်ရဲရဲကြီး တည့်တည့်မကြည့်ရဲဘူး..။မကြည့်ရဲကြည့်ရဲနဲ့ အမေမရိပ်မိအောင် မသိမသာလေးမျက်လုံးစောင်းနဲ့ပဲ ခိုးကြည့်နေမိတယ်။

ဒါပေမယ့် လဲ ကြာကြာထိုင်ကြည့်ချင်တော့ စကားတွေ ဟီုရောက်ဒီရောက်ရှာကြံပြောပြီး ဆက်ထိုင်နေမိတယ်...။ကျုပ်က ရေတစ်ခွက်ထခပ်ပြီး အမေ့ဆီကမ်းပေးလိုက်တယ်။

အမေ့နား ကပ်တော့ အမေ့ဆီက ခပ်စူးစူးကိုယ်နံ့တစ်မျိုးကိုရတယ်။ အနံ့ကချွေးနံ့နဲ့ ပေါင်ဒါနံ့ ရောနေတဲ့အနံ့သစ်တစ်မျိုး...၊မတူညီတဲ့အနံ့ ၂ မျိုးပေါင်းစပ်ထားပြီးမွှေးတဲ့ အဲဒီအမွှေးနံ့သစ်က တမျိုးလေးထူးဆန်းနေတယ်လေ..။ အမေက..

“ ကဲ...လယ်လည်း တစ်ဝက်ကျိုးပြီ...၊ မွန်းလည်းတည့်ခါနီးနေပြီ...၊ ထမင်းတစ်ခါထဲ စားကြစို့... ”

အမေတောင်းနဲ့ ထည့်ယူလာတဲ့ နေ့လည်စာထမင်းတွေကို ခင်းပြီး သားအမိ ၂ယောက်သားစားကြရင်း ထွေရာလေးပါးတွေဆက်ပြောနေဖြစ်ကြတယ်။ ပြောရင်းနဲ့ အဖေ့အကြောင်းစကားစပ်မိသွားပြန်တော့...

“ အမေ...အဖေ့ကို အောက်မေ့နေလား...ဟင်..?  ”

“ ဟဲ့...အတူနေလာခဲ့ကြပြီးမှ အဝေးကြီးခွဲနေရတာ မအောင်းမေ့ရှိမလားဟဲ့..တချို့ညတွေဆိုရင် အမေတစ်ယောက်ထဲအားငယ်လို့ ငိုမိ၊ မျက်ရည်ကျမိတယ်.. ”

“ အင်းလေ...ဒါတော့ရှိမှာပေါ့ အမေရာ...ဒါပေမယ့်အဖေက အကြာကြီးမသွားပါဘူး။ မိုးကုန်ရင် ပြန်လာမှာပါ..၊လယ်မစိုက်တဲ့အတွက် အစားထိုးဝင်ငွေရအောင် သူ့ခမြာသွားရှာရတာ...၊အခု ကျုပ်တို့ကလဲ တစ်ဘက်ကလယ်ကူလုပ်နေနိုင်ပြီဆိုတော့ ဒီမိုးကုန်ရင် အကြွေးတွေအားလုံးကြေမယ့်အပြင်..အများကြီးစုမိမှာဗျ.."

“ အေးပေါ့ဟယ်...ဒါကြောင့် သည်းညည်းခံနေရတာပေါ့၊ ဒါနဲ့...သားလဲ ည..ညကျအမေနဲ့အဖော်ရအောင် လာအိပ်ပေးပါလား...။ အဖော်ရှိတော့ အမေ မငေါင်တော့ဘူး...အားရှိတာပေါ့... ”

အမေက ဒီလိုပြောတော့ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာမတင်မကျ ဖြစ်နေသေးတယ်...။ကျုပ်က ဘယ်သူနဲ့မှ အတူအိပ်ချင်တာ၊ အိပ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ရတာကို ပိုသဘောကျတယ်...။ ဒါပေမယ့်..အမေ့ကို သနားသွားလို့...၊

“ ရပါတယ်..အမေ...ကျုပ်လာအိပ်ပေးပါ့မယ်.. ”

ကျုပ်တို့တောမှာကတော့ အဖေ အမေနဲ့ လူကြီးသူမတွေကိုလဲ "ကျုပ်" နဲ့ပဲ နာမ်စားသုံးပြောတာပဲဗျ။ မြို.မှာလို သားသားတို့ သမီးတို့ ဆိုပြီး ကဗျာဆန်မနေနိုင်ကြတော့ဘူး..။

ထမင်းလည်းစားပြီးသွားပြီ.။ စကားလဲကောင်းနေတုန်းမှာဘဲ မိုးကညို့တက်လာတော့တယ်ဗျို.၊မိုးထပ်ရွာပြန်လိမ့်ဦးမယ်ထင်တာပဲ။ အတွေးမဆုံးသေးဘူး..ဟုတ်တာပေါ့.ကြည့်စမ်းပါဦး..။ ဟိုးအဝေးပြီးကထဲကနေ မိုးက ဒီဘက်ကိုပြေးပြီး ရွာလိုက်လာတာ လှမ်းမြင်နေရတယ်...။

ဖျပ်..ဖတ်..ဖလပ်...ဖတ်.... 

ဂျိမ်း...ဒလိန်းးး ဒိန်းးးးး ဝုန်းးးး...

လျှပ်ပြက်သံတွေ မိုးခြိမ်းသံတွေက တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာနေပြီ..ကျုပ်နဲ့ အမေတို့လဲမိုးဆီအာရုံရောက်သွားကြတယ်။စကားလဲ ပြတ်သွားကြပြီ..။မိုးကသည်းကြီးမဲကြီး ဆော်မယ့်ပုံမျိုး...အိမ်လဲတော်တော်နဲ့ပြန်လို့ရတော့မယ့်ပုံမပေါ်တော့ဘူး...။

“ သားရေ...မိုးကတော့အကြီးအကျယ်လာပြီဟေ့...ဒီမိုးနဲ့ ထွန်မရတော့မယ့်အတူတူ တဲထဲမှာဘဲ တရေးအိပ်ပြီးစောင့်လိုက်ဦး... နင်လဲ မနက်ထဲကလယ်ထွန်ထားတာ တော်တော် မောနေလောက်ပြီ...ထမင်းလုံးစီရင်း အိပ်လိုက်ပါလား.. ”

တဲထဲမှာ လယ်စောင့်ရင်းအိပ်ရအောင် အဖေထားထားတဲ့ သင်ဖျာအဟောင်းလေးတစ်ချပ်ရယ်၊ခေါင်းအုံးခပ်ညစ်ညစ်တစ်လုံးရယ်၊ စောင်ခပ်နွမ်းနွမ်းလေးတစ်ပိုင်ရယ်က ရှိနေတယ်...။အဲဒါကို အမေမနက်က ရောက်ကထဲက တုတ်နဲ့ရိုက် ဖုံတွေခါပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးပြီ..။ အိပ်မယ်ဆို အိပ်လို့ရအောင်ပေါ့..။

“ အမေပဲ အိပ်ရင်းနားလိုက်ပါ...၊ ကျုပ် ထွန်စက်ဆီ နဲနဲအခြေအနေသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်.. ”

ကျုပ် မိုးရေထဲမှာပဲ ပြေးထွက်သွားပြီး လယ်ကွက်အလည်မှာ ရပ်ထားတဲ့ထွန်စက်ကို သွားကြည့်တယ်။စိတ်ကူးကတော့ တဲနားနီးနီး မောင်းလာထားမယ်ပေါ့..။ စတတ်လုပ်တော့ စက်ကမနိုးတော့ဘူးဗျို..။

ကျုပ်လဲ ၃ကြိမ် ၄ ကြိမ်နှိုးမရတော့ ကြိုးစားပြီး ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်လုပ် ပြင်ကြည့်တယ်။စက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်သွားလိုက်တာ ၁၀ မိနစ်လောက် ရှိသွားပြီ၊ မိုးလဲရွှဲပြီး ချမ်းတောင် ချမ်းလာပြီ...။

အဲဒီမှာ အမေတဲထဲက ပြေးထွက်လာတာကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်..။နီးလာတော့မှ ကျုပ်ဆီလှမ်းပြီး အသံကုန်ကုန်းအော်တယ်.။

“ ဟဲ့....အငယ်လေး...ဘာတွေလုပ်နတာလဲ...မိုးရွာကြီးထဲမှာ..တော်ကြာ..အအေးမိပြီးဖျားလိမ့်မယ်... ”

အသံလဲ ဆုံးရော အမေကကျုပ်နားရောက်လာတာနဲ့ အံကိုက်ပဲ..။ကျုပ်အမေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားရတယ်ဗျို့...။တံတွေးတွေ သီးတက်လာလို့ ဂလုကနဲ တစ်ချက် မြိုချလိုက်ရသေးတယ်။

အမေ့ တစ်ကိုယ်လုံးကလည်းရွှဲရွှဲရိုက်နေပြီ...၊ အမေဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ဖြူပါးပါးလေးက အမေ့ကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးပေါ်မှာ နေရာမလပ် ကပ်နေလိုက်တာ အားလုံးကွက်တိဘဲ။ ရေစိုထမီ၊ အင်္ကျီနဲ့ဆက်ဆီကျကျရိုက်ထားဆွဲထားတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ၊ ပန်းချီကားတွေ ခင်ဗျားတို့တွေ့ဘူးတယ်မဟုတ်လား..၊ အဲ့ဒီအတိုင်းဘဲဗျ..။

အခုမှပဲ အမေ့ရဲ့ ဘော်ဒီစတက်ချာကို သေချာဂရုစိုက်သတိထားမိတော့တယ်။ဒီရှိတ်မျိုးနဲ့ဆိုရင် ဖွင့်မပြောရင် ခလေးအမေမှန်းဘယ်သူမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး..။အခုလိုအခြေအနေမှာ ကျုပ်နေရာမှာ ကျုပ်မဟုတ်ပဲ တခြားတစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်သာဆိုရင် အမေတော့ ချက်ချင်းဆွဲပြီးမုဒိန်းအကျင့်ခံရမလားမသိဘူးဗျို့....အဲ့လောက်ကို ဆက်ဆီကျတာ..။

အမေ အနားရောက်လာလို့ ကျုပ်က ထွန်စက်ဘေးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးစက်ကို ကြည့်နေရာက ကုန်းအထ၊အမေကလဲငုံ့ပြီး ကုန်းအကြည့် အံကိုက်ပါဘဲ...ကျုပ်ခေါင်းနဲ့အမေ့နို့ကြီးတွေကို မိမိရရကြီးခွေ့မိတော့တာ၊ အိ..ခနဲဘဲ..။

အမေ ပက်လက်လန်လဲတော့မလို့ သီသီလေး၊ ကျုပ်အမေ့ လက်မောင်းတစ်ဘက်ကို အချိန်မီဆွဲလိုက်နိုင်လို့တော်သေးတာပေါ့...။ကျုပ်လဲ မတ်တပ် ပြန်ရပ်မိပြီးသားဖြစ်နေပြီး ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလဲ...အမေ့ခါးလေးကို ဖက်ပြီးထိမ်းထားမိပြီးသားဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်မိတယ်။

တော်သေးတာပေါ့..၊ နို့မဟုတ်ရင် အမေတော့ဗိုင်းကနဲပဲ....။

ဒါပေမယ့် ချမ်းနေတဲ့ကြားက ကျုပ်မှာ သွေးတွေ ပူနွေးတက်လာပြီး ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှုတစ်မျိုးကို ခံစားလာရတယ်။ အမေ့ရဲ့ ခါးလေးကို အတင်းကပ်အောင်ဆွဲဖက်ထားမိတော့ ကျုပ်ရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ အမေ့ရဲ့ပေါင်ကြားက တိုက်မိနေပြီး ဆီးစပ်ချင်းဖိပွတ်ထားသလိုဖြစ်နေပြီ...။

ချမ်းနေတဲ့ ကြားက အမေ့ရဲ့ဆီးခုံမို့မို့အောက်က နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိနေရတယ်လို့ ထင်မိတယ်။ကျုပ်ဆီးစပ်က တစ်စုံတရာကလဲ အလိုလိုနေရင်းဖောင်းကြွတက်လာတယ်လို့ ခံစားမိရသလို၊အမေကလဲ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အထိအတွေ့ကို သိနေလောက်ပြီ။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ယောက်စလုံး အဲဒီအနေအထားအတိုင်း ဆက်ပြီးဖက်ထားလျက်သား ရှိနေတုန်းဘဲ...။ဘာစကားတစ်ခွန်းမှလဲ ပြောမထွက်ကြဘဲနှုတ်ဆွံ့နေမိကြတယ်...။ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲမှာ အက်ရှင်ခန်းကနေ ရုတ်တရက်ရုပ်သေပုံရပ်ပြီး ရိုက်ပြလိုက်တဲ့အတိုင်းဘဲဗျ။

“ ဒိန်းးးး ဂျိန်း ဒလိန်း လိန်း...ဝုန်းးး ”

“ အူးးး..အမလေးးးး... ”

အဲဒီအတိုင်း ရပ်နေမိတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတော့ မဆိုနိုင်ဘူး၊မိုးခြိမ်းသံ၊ မိုးကြိုးသံအကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရတော့ အမေလန့်ပြီး ကျုပ်ကိုအတင်းကြုံး ဖက်ထားပါလေရော။ အခု အမေ့နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေက ကျုပ်ရဲ့ရင်အုပ်မှာနူးနူးအိအိကြီးဖိကပ်လို့ နေတယ်။

အမေက ကျုပ်ကို အတင်းကပ်ဖက်ထားတဲ့အချိန်မှာ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကလဲ စောစောက အတိုင်းအကြားအလပ်မရှိ ဆီးစပ်ချင်းဖိကပ်နေတာက ပိုလို့တောင် ပိလာသေးတယ်။ ကျုပ်ကလဲ အမေ့ခါးကို ကြပ်ကြပ် ဆွဲဖက်ထားတာကိုး။ ဒါလောက်အေးစက်နေတဲ့မိုးရေစက်တွေ တပေါက်ပေါက်ကျနေတဲ့ကြားမှာ ရပ်နေကြပေမယ့် ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်တွေကပိုပြီး ပူသထက်ပူ၊ နွေးသထက် နွေးလာတယ်လေ။

၂ ယောက်သား တပြန့်တပြောကျယ်တဲ့ လယ်ကွင်းရဲ့ အလယ်ကောင်၊တဖြောဖြောနဲ့ သည်းထန်စွာကျနေတဲ့  မိုးစက်မိုးပေါက်တွေရဲ့ အလယ်ကောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်သား တင်းကြပ်စွာဖက်ထားနေမိကြတုန်းဘဲ....။မိုးရေတွေက အမေ့ချွေးနဲ့ ပေါင်ဒါတွေကို ဆေးချလိုက်ပြီး ဖြစ်ပေမယ့် အစောပိုင်းကတဲထဲမှာ ရထားခဲ့တဲ့ အမေ့ရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးတွေက မပျောက်ပျက်ပဲ ရှိနေဆဲပဲ...။

ကျုပ်လက်တွေက အမေ့ရဲ့ စွင့်ကားကောက်ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံသားကြီးတွေကို ရေစိုလို့ အသားကပ်နေတဲ့ထမီပေါ်ကပဲ ဖြေးဖြေးသာသာစပြီး ပွတ်ပေး၊ ဆုပ်နယ်ပေးနေပြီ...။ကျုပ်ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်းထလာတယ်၊ မိုးရေရဲ့ အချမ်းဓာတ်ကြောင့်လား၊ရာဂရမ္မက်စိတ်ကြောင့်ထတဲ့ကြက်သီးလားတော့ မခွဲခြားတတ်တော့ဘူး...။

အမေ့ လက်မောင်းမှာလဲ အသားဖုလေးတွေ အသီးအသီးထနေတယ်၊ အမေလဲ ကျုပ်နဲ့ အတူတူပဲခံစားနေရတယ်လို့ သိလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲက ကောင်က မခံသာအောင်အတင်းရုန်းထ တိုးထွက်နေပြီ။ပုဆိုးကြားကနေ အမေ့ဆီးစပ်ကို အတင်း ထိုးထောက်နေတယ်..။

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ အမေဆိုတာ သိချင်သိပေမယ့်လဲ ကျုပ်လက်တွေကတော့ မသိတော့ဘူး။ဖင်လုံးကြီးတွေကိုအားရပါးရ ပွတ်နယ်နေပြီး၊ လက်ချောင်းတွေက အော်တိုပဲ ဖင်ကြားမြှောင်းထဲ ရောက်ပြီးဇောင်းဆွဲ ပွတ်ပေးနေမိပြီ။

နှာခေါင်းကလဲ အမေ့ဆံစတွေ၊ နားရွက်ဖျားလေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ကျော့လေးကို တစ်နေရာကနေ တစ်နေရာကူးပြောင်းပြီး ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းနေမိတယ်။အဲဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာ စိတ်ထဲမှာ ကမ္ဘာကြီးလည်တာ ရပ်သွားပြီလို့ ထင်မိတယ်။ခန္ဓာကိုယ်တွေက ဝါဂွမ်းလေးလို ပေါ့ပါးသွားပြီး လေနဲ့အတူလွင့်ပါးသွားပြီလို့လဲထင်မိတယ်။

ကျုပ်အမေ့မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲဘူး...။ ဒါပေမယ့် အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို နေရာလပ်မကျန်အောင် ရွှေ့ပြောင်းနမ်းနေမိသလို၊ လက်တွေကလဲ အမေ့ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်၊ဖင်လုံးကြီးတွေကို ညှစ်နယ်၊ ပွတ်ဆွဲ၊ ကစားလိုက်နဲ့ အလုပ်များနေတယ်။အမေ့ဘက်ကိုလဲ ကြည့်ပါဦး...စောစောပိုင်းကကြောက်ကြောက်နဲ့ အတင်းကပ်ဖက်ထားတဲ့ အမေ့လက်တွေက အခု ပုံစံပြောင်းပြီး ကျုပ်ကျောကိုလက်သည်းနဲ့ ဖိကုပ်ဆွဲလိုက်၊ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ကျောပြင်ကို ဖွဖွပွတ်ကစားပေးလိုက် လုပ်နေပြီ။

ဒီ အခြေအနေထိရောက်လာပေမယ့် ပင်ကိုယ်အသိစိတ်လေးက တားထားတော့ ကျုပ်ဒီ့ထက်ပိုပြီးတော့ ဘာမှပိုမလုပ်ရဲသေးဘူး။ ဒါပေမယ်လို့ပေါ့ ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲနေကြတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေက သဘာဝအတိုင်းလှုပ်ရှားနေတယ်။ ကျုပ်ရဲ့မြွေဟောက်က အမေ့တွင်းထဲကို ဝင်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်။

ပုဆိုးတွေ ထမီတွေခံနေပေမယ့်လဲ ကျုပ် ညီလေးဖိုးထောင်က အမေ့ပေါင်ကြားဆီးစပ်ထဲကို လမ်းပေါက်ရှာပြီးတိုးဝင်ဖို့ကြိုးစားနေတာ ဟိုချော်ထိုးဒီချော်ထိုးနဲ့ပေါ့..။

အမေ့ အနေအထားက ရှောင်ထွက်ဖို့ကြိုးစားနေသလိုမျိုးပဲ၊ ဒါပေမယ့်လည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး၊ကြည့်ရတာလီးသွားတဲ့ ဘက်လိုက်ပေးနေတဲ့ပုံစံမျိုး၊ ကျုပ်ထင်တာလေ...။

ကျုပ်တော့ ဒုက္ခပဲ.။ အဝတ်အပြင်ကတောင် ဒါလောက်ရင်ခုန်နေရရင် တကယ်သာ ထိုးသွင်းခွင့်များရလိုက်ရင် ကျုပ်နှလုံးတွေဗုံးပေါက်သလို ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်မလားမသိဘူး။

(အဲဒီတုန်းက ခံစားချက်ပြောတာပါ၊ နောက်ပိုင်းတကယ်လုပ်ဖြစ်တော့လဲ အေးဆေးပါဘဲ)

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ စိုရွှဲပြီးအသားနဲ့ ကပ်နေတဲ့တီရှပ်အောက်ကအမေ့နို့တွေကလဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သိသိသာသာကြီး တင်းပြီး စူထွက် ထောင်ထနေတာ မြင်နေရတယ်..။အခုအချိန်အထိ ကျုပ်အမေ့နို့တွေကိုတော့ ပေါ်တင်ကြီး မကိုင်ရဲသေးဘူး...။

အမေကတော့ ကျုပ်ရင်အုပ်ကို သူနို့ကြီးတွေနဲ့ ကပ်ပွတ်နေတယ်။အမေ့ရဲ့ ရင်ခွင်က နူးညံ့အိစက်နေတဲ့ အရသာကို ခံစားနေရတယ်...။

ကျုပ်အမေ့ကို တည့်တည့်မကြည့်ရဲသေးဘူး။ အမေ့ကို ကပ်ဖက်ထားရာကနေလဲ ခွာမပေးရဲသေးဘူး။ပါးတွေနားတွေကိုပဲ ဖိနမ်းနေမိတုန်းဘဲ။ အမေကလဲ ရုန်းခြင်းကန်ခြင်း၊ တွန်းထိုးခြင်းမရှိဘူး..၊ကြည်ကြည်သာသာနဲ့ငြိမ်ခံနေတာပဲ...။ ဒါပေမယ့် အမေ့အသက်ရှူသံတွေက အရမ်းမြန်၊အရမ်းပြင်း နေတယ်။ ဒါ့ကြောင့် အမေရင်တွေ အရမ်းခုန်နေမယ်ဆိုတာလဲ ခန့်မှန်းလို့ရနေပြီလေ။

ကျုပ်နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်တွေက အမေ့ပါးတွေကို နမ်းဆင်းလာရင်း အမေ့နှာခေါင်းဖျားလေးတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေကို အသာလေး ထိတွေ့လိုက်တယ်။ကျုပ်ရင်တွေ အရမ်းတုန်နေတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။

ပထမဆုံးရှော့ဖြစ်သွားတဲ့ အထိအတွေ့ကတော့ အမေ့နှုတ်ခမ်းကို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပိပိရိရိဖိမိသွားတဲ့ အချိန်ပဲ။အမေ့ကြည့်ရတာ ကျုပ်အနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နမ်းတော့မယ့် ပုံပဲ။ ဒါပေမယ့် သူထိမ်းလိုက်ပုံရတယ်၊မတုံ့ပြန်ပေမယ့် ကျုပ်နမ်းတာကိုတော့ ငြိမ်ပြီးခံနေလေရဲ့။

ကျုပ်အမေ့နှုတ်ခမ်းကို ကပ်ဖိစုပ်ပြီးနမ်းနေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်တော့ မပြောတတ်ဘူး။အမေကလဲ မလှုပ်ရှားပဲငြိမ်နေတော့၊ အငမ်းမရလျှာချင်း လိမ်းလှည့်တာတွေတော့ မရှိဘူး။ကျုပ်ရဲ့မနမ်းတတ် နမ်းတတ် တစ်ဘက်သတ်အနမ်းတွေပဲ ရှိနေတာ...။

တော်တော်လေးအကြာမှာတော့ ကျုပ်အမေ့ဆီအနမ်းခွာလိုက်ပြီး အမေ့ပုခုန်းလေးပေါ်မှာ မေးလေးတင်လို့ဆက်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်အမေ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိသလို၊အမေကလဲ သိသိသာသာတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပြန်ဖက်လာတယ်။ ချစ်သူ ၂ ယောက် တအားချစ်လို့ ဖက်ထားသလိုမျိုး။

အမှန်တော့ ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ ယောက် ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးကို တစ်ခါမှအိပ်မက်တောင် မမက်ခဲ့ပါဘူး။အခုစောစောက မိနစ်ပိုင်းလေးကမှ ဖြစ်သွာတဲ့ မတော်တဆမှုလေးပါ။ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့ချစ်သူတွေလို စွဲစွဲမက်မက်ဖက်ထား မိနေမှန်းမသိဘူး၊ နားမလည်နိုင်တော့ဘူးဗျာ...။ကျုပ် အမေ့နားနား တိုးတိုးလေးကပ်ပြီးတော့..

“ ကျုပ်တို့တဲဆီ ပြန်ကြရအောင်နော်...အမေ.. ”

အမေက ငြိမ်ပဲနေတယ်၊ ဘာမှပြန်မပြောဘူး..။ကျုပ်အမေ့ကို လက်မောင်းလေးက ကိုင်ပြီး ပူးကပ်နေတဲ့ ကျုပ်တို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေကို ခွာထုတ်လိုက်တယ်...။ အမေကျုပ်မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲဘူးဗျ။မျက်နှာလေးမသိမသာလွှဲပြီး ကျုပ်ကိုကျောပေးလို့ တဲဘက် ပြန်လျှောက်ထွက်သွားတယ်။

ကျုပ်လဲ မိုးရေစိုရွှဲနေလို့ အဆက်အပေါက်တွေကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကြီးမြင်နေရတဲ့ အမေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းအလှကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်ရင်း အမေ့နောက်က တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းနဲ့ပဲ ဖြေးဖြေးလျှောက်လိုက်လာခဲ့တယ်။

အမေ့ရဲ့ ကော့တင်းနေတဲ့ အိချောပိုပုံစံ ဖင်ကောက်ကြီးရယ်၊ အပေါ်က သိမ်ဆင်းသွားတဲ့ ခါးလေးနဲ့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးက ပြေးပြီး ခုန်အုပ်ချင်စရာကြီး...၊ဒါတဲ့လားဗျာ ခလေးတစ်ယောက်အမေ၊ တစ်စက်မှ ပစ်ရက်စရာမရှိဘူး..။

ရင်ကလဲ ကော့ကော့လေးချီလို့ နို့ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကလဲ နဲတဲ့ဟာကြီးတွေမဟုတ်ဘူး..။ကျုပ်အရင်က ကိုယ့် အမေကို ဒီလိုအတွေးမျိုးအကြည့်မျိုးနဲ့မကြည့်ခဲ့မိဘူးဗျာ။အခုမှ စောစောက မတော်တဆမှုလေးကြောင့်ကျုပ်စိတ်တွေက အမေ့ပေါ်ကို ဖောက်ပြန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်မိနေပြီ။

အမှန်တော့ ကျုပ်စိတ်က လှည့်စားနေတာပါ။ တကယ်ကတော့ အမေက တောမှာနေတဲ့ အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့ ခလေးအမေ လယ်သူမတစ်ယောက်ပါ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အပျိုစင်မော်ဒယ်တွေရဲ့ ဘော်ဒီကို မှီမှာလဲ။ဒါပေမယ့် ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ်နဲ့လှတာတော့ အမှန်ပဲ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အခုအချိန် ကျုပ်အတွေးထဲမှာ အမေက ကျုပ်ရဲ့နတ်သမီးလေးပါ။

အတွေးတွေပွားရင်း အမေ့နောက်က လျှောက်လိုက်သွားလိုက်တာ အမေ့ဖင်ကြီးတွေက တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းညှစ်ထုတ်ပြီး လျှောက်နေသလိုပဲ၊ တုန်တုန်..တုန်တုန်နဲ့ပေါ့..အိစက်နေတဲ့ လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်ဖင်ကြီးကကြည့်မိသူတွေရဲ့ စိတ်နှလုံးကို သိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နေမယ်လို့ထင်တယ်..။

နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်တို့ ၂ယောက်စလုံး တဲထဲကို ပြန်ဝင်လာလာခဲ့မိကြပြီ။ကျုပ်မလဲ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်တော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ခေါင်းထဲမှာ လည်နေအောင်စဉ်းစားမိနေတာက အခုကျုပ် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ..၊ဒီအတိုင်းပဲ ဟန်မပျက်ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ အတင်းပဲ ဝင်လုံးလိုက်ရရင်ကောင်းမလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။

"ဟဲ့..သား...အဝတ်တွေချွတ်ပြီး လှမ်းထားလိုက်ပါလား။ရေစိုကြီးနဲ့ အဲဒီအတိုင်းမနေနဲ့လေ..၊ တော်ကြာအအေးမိပြီး ဖျားနေလိမ့်မယ်... ”

ရုတ်တရက် ပေါ်လာတဲ့ အမေ့အသံကြောင့် ကျုပ်လဲလန့်ပြီးအတွေးကနေ နိုးထလာခဲ့တယ်။အသံ ဘယ်ကထွက်လာသလဲ ရှာကြည့်တော့မှ အမေက တဲအထက်ဆင့်လေးပေါ်က ဖျာဟောင်းလေးခင်းထားတဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို ရောက်နေပြီ..။ ဘယ်အချိန်ထဲက တက်သွားလိုက်မှန်းတောင်မသိဘူး၊ စောင်လေးခြုံလို့...။

ကြည့်ရတာ ကျုပ်အတွေးလွန်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဆက်ပြတ်သွားတယ်နဲ့ တူတယ်။ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကျုပ်မျက်စိတစ်ချက် ကစားကြည့်လိုက်တော့ စောစောကအမေ ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်နဲ့ ရေစိုထမီတွေကို တဲထဲကဝါးလုံးတန်းမှာ လှမ်းရက်သားတန်းလန်းလေးတွေ တွေ့လိုက်ရတယ်ဗျ...။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်နှလုံးခုန် မမှန်တော့အောင် စိတ်တွေတအားလှုပ်ရှားသွားစေရတာကတော့ ဝါးတန်းပေါ်မှာ အမေ့ ဘရာစီယာလေးရယ်၊ အတွင်းခံ ပင်တီလေးရယ်ကိုပါ တွေ့လိုက်ရတာပါဘဲ..။ဒါ..ဒါ..ဆိုရင်...စောင်အောက်မှာ ဝင်နေတဲ့ အမေ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်အစားတစ်စမှ ရှိမနေတော့ဘူးပေါ့....။

“ ဟိုက်..ဒီအတိုင်းဆို ငါဘာလုပ်ရပါ့မလဲ... ”

ကျုပ်ယောင်တောင် ပေါင်တောင်ဖြစ်နေတုန်းပဲ..။

“ ဟဲ့...ဘာတွေကြောင်ပြီး စဉ်းစားနေတာလဲ...ချမ်းပြီးသေချင်နေလို့လား.. ”

“ ဒါဖြင့်အမေက အခြားဘက်လှည့်နေလေ၊ ကျုပ်ကို ခိုးကြည့်မနေနဲ့ဉီးနော်... ”

ကျုပ်ပြောလို့ အမေက တဘက်လှည့်သွားပြီးစောင်းအိပ်နေတယ်။ကျုပ်လဲ အင်္ကျီလုံချည်တွေချွတ်၊ ရေစင်အောင်ညှစ်ချပြီးမှ နောက်ဝါးတန်းတစ်ခုမှာလှမ်းလိုက်တယ်။အဝတ်တွေ မရှိတော့ပေမယ့် ရေစိုအဝတ်ကြီးတွေဝတ်ထားတာထက်စာရင်တော့ အချမ်းသက်သာသွားတယ်ဗျ။

လုံချည်မချွတ်ပဲ နေဉီးမလို့ပဲ.။ ဒါပေမယ့် ဒီလောက် ရွှဲရွှဲရိုက်နေတာ မချွတ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး။နောက်ဆုံးတစ်ထည်ထဲ ကျန်နေတဲ့အတွင်းခံကလဲ ရေတွေစုပ်ထားတာက နည်းမှမနည်းပဲ၊မထူးတော့ပါဘူး ဆိုပြီး သူ့ပါချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ တဲထဲပတ်ရှာတော့လဲ အဖေကပုဆိုးစုတ်လေးတစ်ထည်တောင် မထားထားဘူး။

ကျုပ်လဲ အမေ ဟိုဘက်လှည့်နေတုန်းမှာ အမြန်ပဲစောင်အောက်ကို လှစ်ခနဲဝင်လိုက်ရတယ်။ဒါပေမယ့် ဖျာတိုလေးတစ်ချပ်နဲ့ လယ်စောင့်ရင်းအိပ်ဖို့အဖြစ် လုပ်ထားတဲ့ အိပ်ရာဟောင်းလေးက ကျုပ်တို့ သားအမိ ၂ ယောက်အတွက် သိပ်သေးနေတယ်လေ။

အမေကကျုပ်အိပ်ဖို့နေရာတစ်ဝက်ခွဲပေးတဲ့အနေနဲ့ရှေ့ကိုနဲနဲတိုးပေးတယ်။အနေအထားကတော့တစောင်းလေးနဲ့ကျုပ်ကိုကျောပေးထားရက်ပေါ့။ ဒါပေမယ့်ကျုပ်အဖို့အိပ်ရတာကျဉ်းကြပ်ခက်ခဲလွန်းနေတုန်းဘဲ..။

ကျုပ်နောက်ကို နဲနဲဆုတ်ပြီး ဖျာပေါ်တစ်ဝက်၊ ဝါးကြမ်းပေါ်တစ်ဝက် အနေအထား အိပ်ရတယ်။ကျုပ်တို့ ၂ ယောက်မျှခြုံထားရတဲ့ စောင်ပိုင်းလေးကလဲ ဘာထူးလဲ၊ သေးသေးလေးပဲ..။ကျုပ်ကဆွဲလိုက် အမေကဆွဲလိုက်နဲ့ စောင်ကလွတ်ပြီး ခြုံရတဲ့ဆီကို မရောက်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံးအမေက...

“ ကဲ...ဒီဖျာပေါ်မှာဘဲ ၂ ယောက်စလုံးရအောင်အိပ်မှဖြစ်မှာဘဲ...လာ..တက်ခဲ့..။တည့်တည့်တော့ မရဘူး တစောင်းတွေ အိပ်ကြမှပဲရမယ်။ ဒါမှနွေးသွားအောင် စောင်ခြုံလို့ရမှာ.. ”

နောက်ဆုံးတော့..ဖျာလေးပေါ်မှာ ကျုပ်က အမေ့ဘက်လှည့် တစောင်းအိပ်ပြီး အမေကကျုပ်ကို ကျောပေးပြီးပူးကပ် အိပ်ဖြစ်သွားတယ်။အခုမှပဲ နည်းနည်းနွေးနွေးထွေးထွေးဖြစ်သွားပြီး အချမ်းတွေလဲ ပျောက်စပြုလာပြီ။အပြင်မှာတော့ မိုးကသဲကြီးမဲကြီး တဝေါဝေါနဲ့ မရပ်တမ်းဆော်နေတုန်းပေါ့...။

စောင်လေးကို အတင်းဆွဲခြုံလို့ရလာတဲ့ အနွေးဓာတ်နဲနဲလေးကနေ၊ ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်အိပ်လို့ ရလာတဲ့ကိုယ်ငွေ့ဓာတ်တွေကြောင့် အနွေးဓာတ်ကနေ ပူတောင်လာပြီ။ ဒါပေမယ့် အပြင်မှာ မိုးက အတော်အေးနေတာမို့ အတော်ပါဘဲ..။

ကျုပ်ရဲ့ လီးက ကျုပ်ဘက်ကို ဖင်ပစ်ပြီး တစ်ဘက်လှည့်စောင်းအိပ်နေတဲ့ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ဖိကပ်မိနေတယ်။စောင်အောက်မှာ အမေအဝတ်အစားတစ်စမှမရှိဘူးဆိုတာ သိထားတဲ့ ကျုပ်က ကိုယ့်လီးကို ကိုယ်လက်တစ်ဘက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ထိမ်းထားရတယ်..။ အဲ့ဒီကြားကမှ အသား၊အသားချင်းထိတွေ့နေရတဲ့ အတွေ့ဓာတ်ကြောင့်ကိုရွှေလီးက ဖောင်းကြွထွားတက်လာတာကို သတိထားမိလာတယ်။

ကျုပ် အိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်ဘူး။အမေ့ဘက်က လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ အနေအထားကို သိလိုက်တယ်။ကြည့်ရတာ အမေကကျုပ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ကို လှည့်လာဖို့ ဟန်ပြင်ပုံဘဲ..။

ကျုပ်က လက်တစ်ဘက်နဲ့လီးကိုအုပ်ကိုင်ထားရင်းနဲ့ နောက်တစ်ဘက်က အမေ့ကျောကို အသာလေးထိမ်းပြီးတွန်းထားလိုက်တယ်၊၊အမေ ခဏပြန်ငြိမ်ကျသွားပြီး မလှည့်လာတော့ပဲ နဂိုအတိုင်း ဆက်အိပ်နေတော့ ကျုပ်လဲ အမေ့ကျောလေးကို ဖွဖွလေးဆက်တွန်းထားလိုက်ရင်းက လက်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး အမေ့ခါးလေးကို ပိုက်ပြီး ဖက်ပေးထားလိုက်တယ်။

လက်ဖျားလေးတွေက အမေ့ဗိုက်သား ရှပ်ရှပ်လေးတွေပေါ်မှာ တင်ထားရင်း သာသာလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။အမေကငြိမ်နေပေမယ့် အသက်ရှူပြင်းပြင်းနဲ့ အသက်ရှူနှုန်းတွေမြန်လာတာကို ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အမေ့ရင်အုံကြီးက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ ဖားဖိုကြီးလို တရှူးရှူးဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ဒါက အမေ့ဗိုက်သားကို ပိုက်ပြီးဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လက်တွေက ခံစားသိနေရတယ်လေ။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်လက်တွေကို အမေ့ရင်အုံပေါ်နေရာရွှေ့သွားဖို့အထိတော့ သတ္တိတွေမရှိသေးဘူး။ကျုပ်လည်းအသာလေး လီးကိုအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်တော့ လီးက ဘုတ်ခနဲ အမေ့ဖင်ကောက်ကြီးပေါ်ပြေးရိုက်တယ်၊သိပ်အသိသာကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ အမေကတော့ သတိထားမိသလား ကျုပ်မပြောတတ်ဘူး။

တစ်ချိန်ထဲလိုလိုမှာ အမေကတစ်ချက်လွန့်ကနဲ လူးပြီးအောက်နဲနဲရွှေ့လိုက်တော့ ဗိုက်ကို ဖွဖွဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ဖဝါးက အမေ့နို့ကြီးတွေနဲ့ထိမိသွားပြီး မိမိရရကြီး ဖိအုပ်ကိုင်မိတော့တယ်။

ကျုပ်လက်တွေက အမေ့နို့ကြီးရဲ ဖဿအတွေ့အာရုံကို ရလိုက်တာ အိအိစက်စက်နွေးနွေးကြီး..။ကိုင်မိမှတော့ မထူးဘူး..၊ နုအိဖွံ့ကားနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကျုပ်သိသိသာသာကြီးဖိနယ်ပေးလိုက်တယ်။နို့ကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ လက်ချောင်းတွေက တောင်ပူစာပေါ်တက်နေတဲ့ ကဏာန်းတစ်ကောင်ရဲ့ ခြေချောင်းတွေလိုပဲ၊

တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဘေးတိုက်ကလေး ရွစိရွစိနဲ့တက်လာလိုက်တာ နောက်ဆုံးမှာ တောင်ထိပ်ရောက်တော့ မာတင်းပြီးတောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်မိသွားပြီ။

“ အိုးးး စစ်စ်..အင်းး.. ”

အမေ့ဆီက ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ထွက်လာတယ်.။ အဲ့ဒီ အမေ့ရဲ့ ညည်းသံလေးက ကျုပ်ကို နှိုးစက်ပေးလိုက်သလိုပဲ...။ အခုမှ ကျုပ်သတ္တိတွေ ဝင်လာတယ်။

အမေ့နို့တွေကို ရဲရဲတင်းတင်းပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်သပ်ညှစ်နယ် ပေးနေလိုက်တော့တယ်။ နို့အုံသား အိအိကြီးတွေကိုရော၊နို့သီးခေါင်း မာမာတင်းတင်းလေးတွေကိုရော တစ်လှည့်စီကောင်းကောင်း ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။

အမေ့ ညည်းသံလေးတွေက ပိုပြီးတော့ ပြတ်သားလာတယ်။ ဒီလို အခြေအနေရောက်လာမှတော့ ကျုပ်ရဲ့လက်တွေကလဲ သဘာဝအတိုင်း သူလုပ်စရာရှိတာကို အလိုလို သိနေတယ်ဗျ။ တုန့်ဆိုင်း မနေတော့ဘူး။အမေ့ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို ရဲရဲတင်းတင်းပဲ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေပြီ။

စောစောက လီးအုပ်ထားတာကို လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ လက်က အမေ့ပေါင်သား အိအိကြီးတွေပေါ် ရွရွလေးပွတ်ဆင်းသွားပြီး ဒူးဆစ်အထိ ရောက်တော့ ရပ်လိုက်ပြီး အပေါ်ပိုင်းထိ ပြန်ပွတ်တက်လာပြန်ရော။

အဲဒီလို အကြိမ်အတော်များများ စုန်ချည်ဆန်ချည် ရွရွလေးပွတ်ကစားပေးနေတာ။ အမေ့ခြေထောက်တွေက စိထားရာကနေ တဖြည်းဖြည်း ကားထွက်လာတယ်။အဲ့ဒီမှာပဲ ကျုပ်လက်တွေက အမေ့ပေါင် အတွင်းပိုင်းအသားတွေကို လှမ်းနှိုက်လို့ရတဲ့အထိ အဆင်ပြေသွားပြီ...။

အခု ကျုပ်လဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်နေလဲမသိတော့ဘူးဗျာ။ ကျုပ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ၊ အသိစိတ်တွေကို တစ်ခုခုနဲ့ပိတ်ကာခံထားလိုက်ရသလိုပဲ၊ အဆိုးအကောင်း အမှန်အမှားရယ်လို့ မခွဲခြားတတ်တော့ဘူး။

သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ မလုပ်သင့်မှန်းသိနေတဲ့ ကိုယ့်အမေရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ကာမစိတ်နဲ့ အားရပါးရ ပွတ်သပ်ဖျစ်နယ်နေပြီး နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်ရဲ့ လက်သန်းထိပ်ကလေးက အမေ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကို သွားထိပြီး တဒပ်ဒပ်နဲ့ ကုတ်မိနေပြီ။

လက်သန်းဖျားကလေးက အဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲကို နစ်ခနဲ ဝင်သွားတော့ စိုထိုင်းထိုင်း ချော်ကျိကျိ အထိအတွေ့ကို ရလိုက်တယ်။

ကျုပ်မှာ အတွေ့အကြုံဘာမှ မရှိသေးတော့ အဲ့ဒါဘာကြောင့်လဲဆိုတာ အစကမသိဘူး။ဒါပေမယ့် အမေ့အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တစ်မျိုးနဲ့ ရွှဲအိနေတာကိုတော့ သိလိုက်ရတယ်...။

ကျုပ်က အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ရုတ်တရက် ပေါ်တင်ကြီးတော့ မကစားရဲသေးဘူး..။ဒါကြောင့် ပေါင်တွင်းသားတွေကိုပဲ ပွတ်လက်စနဲ့ ဆက်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ကျုပ်လဲ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကို တစောင်းလေး အိပ်နေတဲ့ အမေ့ကျောပြင်နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး အမေ့လည်ပင်းနဲ့ ကျောတစ်ပြင်လုံးကို နှာခေါင်းနဲ့ထိုးပြီး နေရာအနှံ့ လိုက်နမ်းပေးနေတယ်။ အမေ စပြီးတော့ ကိုယ်ကို တွန့်လိမ်လို့ ဟိုလူးဒီလှိမ့်ဖြစ်လာပြီ။အမေ့ကိုယ်လုံးလေးက တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီးကိုယ်လေးကိုကွေးထားလိုက်တာပုဇွန်ထုပ်ကလေးကျနေတာပဲ..။

နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်ရဲ့ လက်ခလယ်က အမေ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ နှိုက်မိသွားတော့တယ်။လက်ဝင်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲမှာပဲ အမေက ပေါင်ကို အလိုက်သင့်လေးကားပြီး ဖြဲပေးလာတယ်လေ..။

ကျုပ်လက်တွေက အမွှေး ခပ်ထပ်ထပ်လွှမ်းနေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်အုံ ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ တစ်ပြည့်အုပ်ကိုင်မိလိုက်ပြီ...။အဖုတ်အုံကြီးက နွေးနွေးဖောင်းဖောင်းကြီး..။ စမ်းမိသလောက်ကတော့ စောက်မွှေးအုံက သိပ်အထူကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။

ကျုပ်က အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို စိတ်တိုင်းကျလက်နဲ့ ဖိဆုပ်ပြီးနယ်နေမိတယ်။စောက်စိလေးကိုလဲ စမ်းပြီး လက်မလက်ညှိုးနဲ့ ဖိချေပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အမေ့ဆီက မပီမသ ဗလုံးဗထွေးညည်းသံတွေက တန်းစီပြီးကျလာတော့တယ်...။

မြောင်းကြားထဲ ဝင်သွားပြီးဖြစ်တဲ့ လက်ခလယ်ကစောက်ခေါင်းထဲမှာ မွှေနှောက်ပြီးစိစစ်ရေးတွေ မနားတမ်းလုပ်နေတယ်လေ။အထဲက စောက်ရေတွေ ဒလဟော စိမ့်ထွက်ကျလာလိုက်တာဗျာ..၊ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ကလိုင်းပေးနေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ လက်ခလယ်က ချောဆီထိုးပေးထားသလို တစွပ်စွပ်နဲ့ သွက်နေတော့တာပဲ.။

ကျုပ်ကလက်ကို အဖုတ်ထဲကနေ ပြန်ဆွဲထုတ်လာပြီး အမေ့ကိုနောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်ရင်း လက်မှာ ရွှဲအိနေအောင်ပေနေတဲ့ အမေ့စောက်ရည်တွေကို လီးထိပ်မှာရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်ပြန်တယ်။နောက်လက်တစ်ဘက်ကလဲ အမေ့နို့ကြီးတွေကို အရှိန်မပျက် ဆက်ညှစ်ပြီး ကစားပေးနေတာလေ...။

အခု ကျုပ်လီးကအသားကုန်တောင်နေပြီ...၊ တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးချောင်းကြီးကို အမေ့ဖင်ကြားမြောင်းကြီးတစ်လျှောက် ကပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တာ ဖင်ကြားတစ်ခုလုံးလဲ ရွှဲပြီးပေသွားပြီ။

အမေ့ကိုကြည့်ရတာလဲ တော်တော်ကြီးကို စိတ်တွေထလာပြီးမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာနေပုံက ကျုပ်နဲ့ဘိန်မသာလိမ်မသာပဲ..ဖင်ကြီးကို နောက်ကို တွန်းတွန်းပြီး ပစ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲဒီတစ်ခါမှာတော့ လီးကို ပွတ်မဆွဲတော့ပဲ နောက်ဘက်ကနေ စောက်ပတ်ဝရှိမယ်လို့ ထင်ရတဲ့နေရာကို မှန်းပြီးဒဲ့ထိုးလိုက်တော့တယ်။

အမေက ပေါင်လေးတစ်ချောင်းအသာမပြီး ဖင်ကြားဟလို့ စောက်ခေါင်းဝပွင့်သွားအောင် လမ်းဖွင့်ပေးတယ်။ဒါပေမယ့် ကျုပ်က လီးကိုရမ်းသွင်းနေတော့ ဒစ်ကဖင်ကြားထဲထိုးမိလိုက်၊ အဖုတ်ဝ ချော်ထိုးမိလိုက်နဲ့ပေါ့။ အဲဒီလိုဖြစ်နေတာကိုက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဖီလင်တစ်မျိုးဖြစ်နေတာဗျို့...၊ စိတ်ထဲပျော်သလိုတောင် ဖြစ်လာတယ်...။

ဒါပေမယ့် အမေက အတွေ့အကြုံရင့်ပြီးသားဆိုတော့..အသွားအလာ အဝင်အထွက်ကို တွက်ပြီးမှန်းမိနေပုံရတယ်။ဒီတစ်ခေါက် ကျုပ်ကော့ပြီးဆောင့်အထိုးမှာ..အမေကလဲ လီးလာမယ့် လမ်းကြောင်းကို မှန်းပြီး ဖင်ကိုဟလို့ နောက်ကိုပစ်အပေးမှာ အံကျပဲ၊ လီးက စွပ်ခနဲဆိုစောက်ခေါင်းထဲဝင်ချသွားတော့တာပဲဗျို့...။


အပိုင်း (၂ ) ဆက်ရန်  >>>>>



သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်တုတ်စံ

“ အား… အင်း အင်း… အား… ကောင်း လိုက်တာ… ကိုမောင်ရယ်… အား အင်း… ဟီး….အား…..အား.. ”

ဆွေဆွေတစ်ယောက် ကျောင်းမှ ခါတိုင်းလို ပြန်လာချိန် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ ချက်မထိုးထားဘဲ စေ့ရုံသာ စေ့ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အမေ အိပ်ပျော်နေတာလား ဟူ၍ တွေးမိပြီး အသာလေး တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အမေမှာ မနက်တိုင်းလိုလိုပင် ဘိန်းမုန့် ထွက်ပြီး ရောင်းရသဖြင့် အိပ်ရေးပျက်သည်ဖြစ်ရာ ယခုလို နေ့ခင်းဘက်တွင် တစ်ရေး အိပ်လေ့ ရှိသည်။

ယခုလည်း အမေအိပ်ပျော်နေလျှင် အသံကြားသွားပြီး နိုးသွားမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသာလေး ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ပြီး လွယ်အိတ်နှင့် ကျောင်းစာအုပ်များ ထားမည်ဟု ပြင်ပြီး လျှောက်လာခဲ့ရာ အမေ့အခန်းထဲမှာ အသံများ ကြားရသဖြင့် အသာလေး နားစွင်လိုက်မိသည်..။

အမေဖြစ်သူ မအိရဲ့ ညည်းညူလိုက်သော အသံနှင့် လှုပ်ရှားသံများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အမေများ ဘာဖြစ်ပါလိမ့် ဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အမေ့အခန်းတံခါးကို ဟလျက် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဆွေဆွေမှာ လန့်ပြီး မအော်မိစေရန် အလျင်အမြန် ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။ တံခါးဝတွင် ကျောက်ရုပ်သဖွယ် ဖြစ်နေပြီး ရပ်တန့်သွားရသော ဆွေဆွေ၏ ရင်ထဲတွင်မတော့ ငလျင်အသေးစားလေးတစ်ခု လှုပ်ခတ်သွားသလို ခံစားရပြီး ရင်များကလည်း တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။

ကြည့်ပါဦး အမေတို့ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်ပုံများ ဟူ၍ အသံများ ကြားအောင် ဆွေဆွေ အော်ဟစ်လိုက်ချင်သည်။

အမေဖြစ်သူ မအိတစ်ယောက် ပက်စက်ပုံများကို ကိုယ်တိုင်မြင်ရ၍သာ ယုံလိုက်ရသည်။ သူများတကာတွေ ပြောလျှင် ချဲ့ကားပြီး မလိုတမာ ပြောသည်ဟုပင် ထင်မိမှာတော့ အမှန်ပင်ဟု ဆွေဆွေ တွေးမိလိုက်သည်..။

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ အမေဖြစ်သူ မအိတွင် ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစား မရှိသလို ဆွေဆွေတို့၏ မျက်စောင်းထိုး အိမ်မှာနေသော ကိုမောင်ဆိုသည့် ဆိုက်ကားသမားကလည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေပါသည်။ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ နှစ်ယောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးများနှင့် လိုးပွဲကျင်းပနေသည်ကို ဆွေဆွေ တွေ့မြင်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ကိုမောင်က နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်နေပြီး မအိက ကိုမောင့်အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ချလိုက် လုပ်နေသည်။ လက်စသပ်တော့ ကိုမောင်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးကို မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းကာ မအိက တင်ပါးကြီးများ မြှောက်လိုက် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်ဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးနေသည်..။

ကိုမောင်၏ လက်များက မအိ ခါးကို စုံကိုင်သည့်အခါ ကိုင်လိုက်၊ မအိ နို့အုံကြီးများကို လှမ်း၍ ကိုင်ဆွဲကာညှစ်သည့်အခါ ညှစ်လိုက်နှင့် ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေသည်။ မအိက ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး ပြန်ဆောင့်အချတွင် ကိုမောင်ကလည်း ဖင်ကြီးကို ပင့်မြှောက်လျက် ပြန်ဆောင့်တင်ပေးနေသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးနှင့် ကုတင်မှာ သိပ်မဝေးသဖြင့် ဆွေဆွေခမျာ ရှက်ရွံ့ ရကောင်းမှန်း မသိဘဲ အသေအချာ ကြည့်နေမိသည်..။

“ အား… အီး… ကိုမောင်…… မအိကို တလှည့် လိုးပေးဦး… မအိ မောလာပြီ… အား… ဟင်း…… အီး…… ”

မအိက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုမောင့်လီးတန်ကြီး စွပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်မြှောက်ပြီး ချွတ်လိုက်ကာ ကိုမောင့်ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ကိုမောင်ကလည်း မဆိုင်းမတွပင် ထလိုက်ပြီး မအိ၏ ဖင်နောက်ကပ်လျက် ဒူးထောက်ကာ မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်ကာ လိုးဆောင့် နေလေတော့သည်..။

မအိနှင့် ကိုမောင် လိုးနေကြတာကို တွေ့မြင်နေရသော ဆွေဆွေ၏ ကာမစိတ်တွေကလည်း ငယ်ရွယ်နုပျိုသူတို့၏ ဓမ္မတာအတိုင်း ထကြွလာရလေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားများနှင့် ပေါင်သားများမှာလည်း တရွရွဖြင့် ကာမစိတ်တို့ ကြီးစိုးလာလေတော့သည်။ ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ယား၍တက်လာရုံမျှမကဘဲ အရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်၍ ထွက်လာရသည်အထိ ဆွေဆွေ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာလေသည်..။

ဆွေဆွေ့ ရင်ထဲမှာလည်း တဒိန်းဒိန်းဖြင့် နှလုံးခုံသံများ ကျယ်လောင်လာသလို သူမ၏ ဒူးဆစ်ကလေးများသည်ပင် ဆက်၍ မတ်တတ်ရပ်ကာ မနေနိုင်အောင်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်လာရသည်။ အာခေါင်ထဲမှာခြောက်သွေ့ လာပြီး တံတွေးကို မြိုချရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးပေါ်ကို တင်၍ အုပ်ကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ အဖုတ်ပေါ်မှ ပွတ်သပ်မိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ လိုးပွဲမှာ ကြမ်းလာပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်က မအိရဲ့ တင်ပါးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ တအားလိုးဆောင့်နေသည်ကို မအိက ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ကော့လျက် ခံနေပြန်သည်။ ကိုမောင်က လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မအိ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အိပ်ခန်းထဲမှ လိုးဆောင့်နေကြသည်ကို ကြည့်နေရင်းမှ ရင်ထဲတွင် လှိုက်မော၍ အသက်ရှူရတာ ကြပ်လာသလို ဖြစ်လာသည်။

မိမိ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ထမီပေါ်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေရတာကို အားမလို အားမရဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ခံရခက်လာသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးဆီသို့ လိပ်တင်ထားလိုက်တော့သည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကိုလည်း ခပ်ကွကွလေး ကားလျက် သူမ၏ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။

ဆွေဆွေမှာ မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကို မိမိ၏ လက်ဖြင့် အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခံ၍ အရသာရှိလှသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ညှိုးထိုးထည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များကြောင့် လက်ညှိုးမှာ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားသည်..။

အခန်းထဲမှာလည်း မအိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း မိမိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲက လက်ညှိုးကို လီးအမှတ်ဖြင့် ထိုးသွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။ ဆွေဆွေမှာ ဖီလင်တွေ တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်၍ မျက်စိများ မှိတ်ကာ မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ် လုပ်သည့်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေသည်..။

“ အား…အား……ကိုမောင်….ဆောင့် ဆောင့်….မညှာနဲ့…မအိ ပြီးတော့မယ်…ကိုမောင်…ဆောင့်ဆောင့်……အိုး….အိ….ကောင်းလိုက်တာ…ကိုမောင်..ရယ်…..”

မအိ အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရာမှ ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုမောင်က မအိကို တအားဆောင့်လိုးပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ကပ်လျက်သားကျသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာလည်း လက်ညှိုးကို မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ခါးကလေးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ဖြစ်၍ မိမိလက်ညှိုးပေါ်သို့ ပူနွေးစေးထန်းသော စောက်ရည်များ ပန်းထွက်စီးကျလာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်..။

မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားရာမှ ဆွေဆွေသည် ကိုမောင်တို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမည်နည်းဟု သိချင်လာ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ မိမိကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကိုမောင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိဖာသာ မိမိ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးကလိနေသည်ကို မအိအားလိုးနေသည့် ကိုမောင် မြင်တွေ့သွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လက်ညှိုးကို ထုတ်ကာ ထမီ ကမန်းကတန်း ဖြန့်ဝတ်လျက် အိမ်ရှေ့သို့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပြေးထွက်ခဲ့မိသည်..။

ခဏကြာတွင် အိမ်ရှေ့မှ အသံပြုလျက် ပြန်ဝင်လာရာ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသော ကိုမောင်နှင့် ပြန်ဆုံမိလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကိုမောင့်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးမှ အိမ်ထဲ အသာဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုမောင့်ကို ကြည့်သော အကြည့်တွင် ဒီတစ်ခါလာရင် သမီးကို လိုးပေးပါ ဟူသော တောင်းဆိုမှုလေးတွေ ပါသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုမောင် နားလည်ပါစေဟု ဆုတောင်းမိသည်..။

ထိုညက ဆွေဆွေ တစ်ယောက် စောစီးစွာပင် အိပ်ရာဝင်ခဲ့သော်လည်း အိပ်လို့မပျော်ခဲ့ပါ။ နေ့လည်က အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြသည့် ပုံစံတွေကိုသာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်မိနေတော့သည်။ အမေ့ကို ဆွေဆွေ နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ ဆွေဆွေ ရှစ်တန်းနှစ် အသက် (၁၄) နှစ်အရွယ်မှာ အဖေက နောက်မိန်းမ ယူပြီး အိမ်က ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

အမေ့မှာ အဖေပြန်လာနိုး ပြန်လာနိုးနှင့် စောင့်မျှော်နေသော်လည်း အဖေကတော့ ပြန်မလာခဲ့တော့ပါ။ ဒီတော့မှ အမေဟာ သမီးဖြစ်သူ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ကျောင်းဆက်တက်နိုင်ရန် အလုပ်လုပ်ဖို့ စီစဉ်ရတော့သည်။

သို့သော်လည်း အမေသည် အဖေ အပ်သမျှသော ငွေကြေးဖြင့် မီးဖိုချောင် ချက်ပြုတ်ခြင်းနှင့် အိမ်ထောင် ထိန်းသိမ်းမှုများ လုပ်ခြင်းတို့က လွဲ၍ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ။

နောက်မှ ဘိန်းမုန့် ထွက်ရောင်းပြီး သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းစရိတ်နှင့် အိမ်စရိတ်များ ရအောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူ ဘိန်းမုန့်ရောင်းပြီး ကျောင်းထားပေးသဖြင့် ကြိုးကြိုးစားစားဖြင့် ကျောင်းတက်ခဲ့ရာ ခုဆိုလျင် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်သို့ပင် ရောက်လာခဲ့ပေပြီ။ ယနေ့အထိ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူအနေနှင့် ယောကျ်ားသား သူစိမ်းနှင့် ဆက်ဆံဖို့ မပြောနှင့်၊ အိမ်ကိုတောင် လာလည်သူ မရှိချေ။

ယနေ့မှသာ ဆွေဆွေတို့အိမ် မျက်စောင်းထိုးမှာ ဆိုက်ကားသမား ကိုမောင်နှင့်လိုးပြီး ဆက်ဆံတာကို တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်မှာ ဆိုက်ကားနင်းပြီး အမေအိုကြီးကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်နေသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေက သိ ထားလေသည်။ ဆိုက်ကားနင်းသည်ဆိုပေမယ့် အသောက်အစား၊ လောင်းကစား မရှိကြောင်းကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။

အမေဖြစ်သူ မအိ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ခြင်း၊ ပြန်သိမ်းခြင်း စသည်တို့ကို ကြုံသလို ကူညီလုပ်ကိုင် ပေးနေကျ ဆိုသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။ ဆွေဆွေ့ကိုလည်း ညီမလေးသဖွယ် ခင်တွယ်ကြောင်းကိုလည်း သိသည်။ ဆွေဆွေကိုယ်တိုင်က အရမ်းချောလှသည်ဟု မဆိုနိုင်ဘဲ ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းသော ကိုမောင့်ကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျ နေမိကြောင်းကိုတော့ ဝန်ခံရမည် ဖြစ်သည်။

မိမိသဘောကျပြီး တိတ်တခိုး ချစ်နေရသော ကိုမောင်က မိမိ၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအိကို ချစ်တင်းနှောပြီး လိုးနေကြသဖြင့် ဆွေဆွေတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တိတ်တိတ် ကြေကွဲခြင်း ဖြစ်ရသည်။ ဒါပေမယ့် ဆွေဆွေသည် ထမီလှန်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်လျက် ကာမအရသာ ခံစားနေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရသော ကိုမောင်၏ မျက်လုံးအိမ်ထဲတွင် မိမိကိုပါ လိုးချင်သော ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်နေကြောင်း သဘာဝအရ သိလိုက်သည်။

မိမိအိမ်ရှေ့မှ ပြန်အဝင် အိမ်ထဲမှ ကိုမောင်က အိမ်ထဲမှ အထွက်တွင် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိလိုက်သည့် အခိုက်၌ မိမိအား လိုးစေချင်သည့် ဆန္ဒအရိပ်အယောင်များ ပြမိသည့်အကြောင်း ဆွေဆွေဖာသာ ဆွေဆွေသာ သိလေသည်။

ယခုလည်း အိပ်ရာစောစောဝင်ပြီးမှ အိပ်မရဘဲ ကိုမောင့် လီးတန်ကြီး မအိ စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးသွင်းနေတာကိုသာ မြင်ယောင်မိနေသဖြင့် ဆွေဆွေ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားလာရပြန်သည်။

ဆွေဆွေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျက် ထမီကို မဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးထည့်၍ ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်မည်ဟု ကြံစည်ဆဲမှာ စကားပြောသံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းနှင့် မအိ အခန်းတို့မှာ ဓါးလွယ်ခုတ် အနေအထားတွင် ရှိသည်။

ဆွေဆွေတို့အိမ်က အိမ်ထဲဝင်လိုက်လျင် ဧည့်ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းရှိပြီး ကပ်လျက် အခန်းမှာ ဆွေဆွေ့အမေမအိ အိပ်ခန်းရှိလေသည်။ အဖေ ရှိစဉ်ကတည်းက အမေတို့ အိပ်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံး၊ ဘီဒို၊စားပွဲနှင့် အလှပြင် မှန်တင်ခုံတို့ ရှိသဖြင့် အခန်းက ကျယ်သည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းမှာ ခြေရင်းဘက် အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းအနက် အတွင်းဘက်အခန်း ဖြစ်သည်။

အပြင်ဘက် အခန်းက မအိ ဘိန်းမုန့်ရောင်းသည့် ပစ္စည်းပစ္စယများ ထားသည်။ ဒါကြောင့် ဆွေဆွေမှာ အသံများ တိုးတိုးကြားတာကို သိချင်စိတ်ကြောင့် အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ကိုမောင်ကလည်း…နောက်ကျလိုက်တာ….”

“ အော်…မအိရယ်… ဆွေဆွေ အိပ်မပျော်သေးဘူး အောက်မေ့လို့ပါ…”

“ ဟင်…ဆွေဆွေကဖြင့် ဒီနေ့ အစောကြီးကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ၊ အိက စောစောကတည်းကကိုမောင့်ကို မျှော်နေတာ…သူက အခုမှဘဲ ပေါ်လာတော့တယ်….”

“ အရမ်း ချစ်ချင်နေပြီပေါ့…”

“ ကိုမောင်နော်… ကိုမောင်….အိကို သိပ်မစနဲ့ နော်…စိတ်ဆိုးလိုက်မှာ..”

“ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မအိရယ်… ကိုမောင်လေ..အမေအိပ်ပျော်သွားအောင်လည်း စောင့်ရသေးတယ်၊ နောက်ပြီး…မအိဆီ ကိုမောင်လာတာ ဆွေဆွေသိသွားမှာစိုးလို့ ဆွေဆွေ အိပ်ပျော်မယ့် အချိန်ကိုမှန်းပြီး လာရတာပါ၊ မအိဆီကို စောစောကတည်းက လာချင်နေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် မအိတို့ အိမ်မှာပဲ နေပြီး ဟောဒီမိန်းမကြီးကို အမြဲ လိုးချင်နေတာ..”

“ ဟွန့်…သွားပါ….အခုမှ…. ”

“ ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ…. ”

“ ကဲကဲ…. အိပ်ခန်းထဲကို ကြွပါရှင်… ဟောဒီ မအိက... လေ... ကိုမောင် လိုးတာကို ခံချင်နေလို့ပါ… ကဲ…ကျေနပ်တော်မူပြီလား….”

အခန်းအပြင်ဘက်မှ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့နှစ်ယောက် ပြောဆိုနေကြသည့် အသံများကို အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေသော ဆွေဆွေမှာ အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်နေပြီအထင်နှင့် မအိတို့က သူတို့ အခန်းဝတွင် ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ စိတ်ထဲမှနေ၍ “ ကိုမောင်ရယ်… ဆွေဆွေ သိနေပါတယ်ရှင်…”

ဟူ၍သာ ပြောချင်နေမိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ အိပ်ခန်းဝတွင် စကားပြောဆိုပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံ၊ တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ဆွေဆွေကြားရသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျောမှီ၍ မတ်တတ်ရပ်ရင်း ဆွေဆွေမှာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။ စောစောက စိတ်ထဲမှာ တက်ကြွနေမိသော ကာမဆန္ဒများကို ဖြေဖျောက်ရန် စိတ်ကူးနေမိတာ အသံတွေကြားရသဖြင့် မလုပ်ဖြစ်လိုက်..။

ယခုတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့ရပေမယ့် အားမရချင်သေး။ အခုတစ်ခါ အသေအချာ ဆက်ကြည့်ချင်သည်။ ဆွေဆွေ သူမကိုယ် သူမ အံသြနေမိသည်။ ဘာဖြစ်လို့များ ဒီစိတ်တွေ ဒီလောက် ဖြစ်နေရပါလိမ့်နော်။ နေ့လည်တုန်းက အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် သူစိမ်းဖြစ်သူ ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရာ၌ ရှက်ရွံ့စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရမည့်အစား ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး ထမီလှန်၍ လက်နှင့် အဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း ဖြေဖျောက်ခဲ့သည်။

ယခု ညကျတော့လည်း နေ့လည်က မြင်ကွင်းကိုပဲ တစ်ချိန်လုံး ပြန်မြင်ယောင်နေမိပြီး ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလာနေမိပြန်သည်။ ခုလည်း မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို သွားရောက် ချောင်းကြည့်ချင်လာသည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ကာမရမ္မက်စိတ်တွေ ဒီလောက်များမှန်း အခုမှပင် သိလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် အခုနေ ကိုမောင်ကိုယ်တိုင်က လာပြီး မိမိကို လာလိုးမည်ဆိုလျှင် ခံရန်အဆင်သင့်ပင် ဖြစ်နေသည် ဆိုတာကို ဆွေဆွေ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ အသိဆုံး ဖြစ်သည်။

“ ဟင်း….”

ဆွေဆွေမှာ စဉ်းစားရင်းမှ သက်ပြင်းမောကြီးကို ချလိုက်ရသည်။ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြတော့မှာကိုသွားချောင်းကြည့်ရင် ကောင်းမလား၊ သွားချောင်းမကြည့်ဘဲ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ နေ့လည်က မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း အဖုတ်ပွတ်ပြီး စိတ်ဖြေတာ ကောင်းမလား ဆိုသည်ကို စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရနိုင် ဖြစ်နေသည်။

အတန်ကြာမှ သွားချောင်းကြည့်ချင်စိတ်တို့က အနိုင်ယူလိုက်သဖြင့် အခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာလေးဖွင့်ကာ မအိတို့ အခန်းဝဆီသို့ ရောက်လာခဲ့တော့သည်။

မအိတို့ အိပ်ခန်းဝရောက်ပြီး ပိတ်ထားသော အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်သည်။ စေ့ရုံစေ့ထားသဖြင့်တွန်းလိုက်ရုံနှင့် တံခါးက ညင်သာစွာ ပွင့်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေဆွေ အခန်းတံခါးကို အသာလေးဟလျက် အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ မအိတို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းကို ထွန်းထားသဖြင့် အခန်းတွင်း မြင်ကွင်းတို့ကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ တွေ့မြင်ရသည်။

ဆွေဆွေက အခန်းတံခါးကို မြင်သာရုံလေး ဟလျက် ကြည့်နေသည်မို့ အတွင်းက မြင်တွေ့ရခြင်းမရှိပါ။အထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့အလုပ်နှင့် သူတို့ ရှုပ်နေကြသည်မို့ သည်ဘက်လည်း လှည့်မကြည့်နိုင်အားပါ။

ဆွေဆွေကတော့ နေ့လည်ကြည့်တုန်းက ကိုမောင်တစ်ယောက် သူမချောင်းနေတာကို လှမ်းမြင်သွားသည်မို့ ယနေ့ညတော့ သူမကို ထပ်ပြီး မမြင်တွေ့ရအောင် သတိထားရတော့သည်။

အခန်းထဲမှာတော့ မအိတစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ တစောင်းလေးဖြစ်နေပြီး ကိုမောင်က သူမအပေါ်တွင် အုပ်မိုး၍ သူ့လီးတန်ကြီးကို မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသည်။

ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တဆုံးထိဝင်နေပြီး ခဏရပ်ထားကာ မအိ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချေမွှလိုက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းစုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ပြီးမှ အောက်ပိုင်းမှ ခဏရပ်ထားသော အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သည်။

ကိုမောင်က လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မအိအပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။ မအိနို့သီးခေါင်းများကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မအိကိုယ်လုံးကို သိုင်းပွေ့ဖက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကို မအိနံဘေးတွင် တံတောင်ဆစ်ဖြင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးရင်း တဖန် နို့ကြီးတွေကို တစ်လှည့်စီ စို့နေပြန်သည်။

“ အား…..အမလေး….ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…. အား….အီး….ကျွတ်…ကျွတ်…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်…ပြတ်…..စွပ်……..”

မအိမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့နေပြီး တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည်းညူသံများနှင့်အတူ ခေါင်းတယမ်းယမ်းလည်တခါခါ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုမောင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်၍ မြှောက်၍ ကော့တင်ပေးသည်။

“ ပြွတ်…..ဖွတ်….ဖတ်…..စွပ်… ပြွတ်….”

“ အာ့… အား… အီး… အမေ့… အင့်.အင့်… အိ..ကျွတ်..ကျွတ်… အား.ကောင်းလိုက်တာ…အား… ကိုမောင် ..ဆောင့်…ဆောင့်…မအိကို မညှာနဲ့…တအားသာ ဆောင့်….ဆောင့်ပါ…”

မအိတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ်တက်ပြီးလာကာ ဖင်ကြီးကို တဆတ်ဆတ် ကော့တင်ပေးပြီးငါးဖယ်လူးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်း အားရပါးရကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးသည်။ အခန်းတံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်နေသော ဆွေဆွေမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ယားကြွတက်လာပြီး အရည်ကြည်များ ယိုစိမ့်ကျလာသည်။ အသက်ရှူသံများ ပြင်းသထက်ပြင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း တင်းမာစူကြွတက်လာသည်..။

အရွယ်ကလည်းငယ်၊ သွေးသားကလည်း ဆူတက်နေသည့် အရွယ်ဖြစ်သောကြောင့် ဆွေဆွေမှာ မိခင်ဖြစ်သူ မအိ နေရာတွင် ဝင်နေပြီး အလိုးခံလိုက်ချင်သော စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေရတော့သည်။ အခန်းထဲမှာတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့မှာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ပြီး ငြိမ်သက်သွားကြတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အခန်းတံခါးကို အသာစေ့ပိတ်လိုက်ကာ နွမ်းလျစွာဖြင့် မိမိ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်ရောက်ခဲ့လေသည်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆွေဆွေ သူမအိပ်ရာ ကုတင်ဆီသို့ သွားပြီး ကုတင်ထက်ရှိ မွှေ့ရာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်၍ အိပ်လိုက်သည်။ ထိုညက ဆွေဆွေတစ်ယောက် နိုးကြားတက်ကြွလွန်းလှသည့် ကာမဆန္ဒများကို လက်ညှိုးနှင့် ဖြေဖျောက်ရင်း တန်းလန်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည့် အဖြစ်ကို မနက်ကျမှပင် သိရပါတော့သည်။

ဆွေဆွေမှာ နောက်နေ့တွင် အိပ်ရာထ နောက်ကျလေသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် မနက် ငါးနာရီထိုးဆိုရင် ထပြီးထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်၍ ကျောင်းသွားတတ်သော်လည်း ယနေ့ နံနက်မှာတော့ ညက အဖြစ်အပျက်များကြောင့် နံနက် ၇ နာရီကျော်မှ အိပ်ရာ ထနိုင်လေသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်ရာက ထတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်ထားတာ သတိထားလိုက်မိတော့ မနေ့က နေ့ဖက်ရော၊ ညဖက်ပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို ပြန်မြင် ယောင်မိသည်။

ဒါပေမယ့် အိပ်ရာထ နောက်ကျနေသည့်အတွက် ကမန်းကတန်းပင် မျက်နှာသစ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူမှာ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ရောင်းနေရသည်မို့ ထမင်းဟင်းကို ဆွေဆွေကသာ ချက်ပြုတ်နေကျ ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အိပ်ရာထနောက်ကျနေသဖြင့် ချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ကပျာကယာ ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဟင်….. မေမေ….”

“ သမီး…နိုးလာပလား… လာ …. ဒီမှာ ထမင်းကြော် လုပ်ထားတယ်…စားလိုက်ဦး…”

မီးဖိုချောင်ထဲတွင်တော့ မအိ ထမင်းဟင်းများ ချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အံ့အားသင့်သွားမိသော်လည်း မအိက ဆွေဆွေ့ကို ထမင်းကြော်စားရန် ပြောလိုက်သဖြင့် ထမင်းဝိုင်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ မေမေ…. ဒီနေ့…ဆိုင်မထွက်ဘူးလား….ဟင်…”

ဆွေဆွေလည်း မအိကို အလောတကြီး မေးလိုက်သည်။

“ ဒီနေ့…အမေ ဈေးဝယ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ သမီးရယ်.. တစ်ရက်နားလိုက်တယ်..”

“ အော်…… ဟုတ်…မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ မအိကို ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ထမင်းကြော်ကိုသာ စားမိနေတော့သည်။ မအိကို ကြည့်ရသည်မှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူဟု ဆွေဆွေ ထင်မြင်မိသည်။ အမေသည် အဖေ နောက်မိန်းမ ယူပြီးကတည်းက ယခုလို ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေထိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိပါချေ။ ယခုမူ ဆံပင်ကို နောက်တွဲလေး ထုံး၍ သနပ်ခါး ခပ်ပါးပါးလေး လိမ်းလျက် အင်္ကျီလက်ရှည်၊ ထမီပြောင်ကို ဝတ်ထားသည်မှာ ဆွေဆွေ့အမြင်တွင် မအိသည် ခါတိုင်းထက် ပိုလှ၊ ပိုနုပျိုနေသလို ထင်မိသည်။

အချစ်ရဲ့ စွမ်းအား ဒီလောက်တောင် ထက်မြက်လှသလားဟူ၍လည်း ဆွေဆွေ တွေးနေမိသည်။ နောက်ပြီးတော့ မအိကို ကြည့်နေရင်းမှာပင် မနေ့နေ့လည်နှင့် ညက အရှက်ကုန်စွာဖြင့် ကိုယ်ဗလာကျင်း၍ အချစ်ပလူးပြီး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေသည်များကို ပြန်မြင်မိပြီး သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲမှပင် တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရသေးသည်။

“ သမီး…. ကျောင်းသွားတော့မလား…..”

“ သမီး…ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး ….မေမေ… ၊ ခေါင်းနည်းနည်း ကိုက်နေလို့…”

“ အေးအေး….သမီးလေး….ဒါဆိုလည်း မသွားနဲ့တော့လေ… အမေတော့ မြို့ထဲ သွားရဦးမယ်…ထမင်းဟင်းတွေလည်း အကုန်ကျက်ပြီ..၊ သမီး ဆာတဲ့အချိန်သာ ခူးခပ် စားလိုက်တော့နော်….သိလား…သမီး…”

“ ဟုတ်ကဲ့…မေမေ… ဒါနဲ့ မေမေက ထမင်း စားချိန်မီ ပြန်မရောက်ဘူးလား….”

“ ပြန်ရောက်ချင်လည်း ရောက်မှာပေါ့…သမီးရယ်… ဒါပေမယ့်… သမီးအဒေါ်တို့ အိမ်ဖက်ကိုလည်း မရောက်တာကြာလို့…ခဏဝင်ချင်သေးလို့…. ဒါကြောင့် မေမေကြာနေမစိုးလို့… သမီး …အမေ့ကို စောင့်မနေတော့နဲ့…စားနှင့်လိုက်တော့..ဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ….မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ ထမင်းကြော်စားတာကို လက်စသတ်ပြီး ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်ထွက်၍ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ အိမ်ရှေ့ထွက်ထိုင်နေပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မအိ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည်။

“ သမီးရေ…. အမေ..သွားတော့မယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ…ဟုတ်ကဲ့...”

“ သြော်..ဒါနဲ့.. သမီးရေ… ဟို အိမ်ရှေ့အိမ်က ကိုမောင်လာရင် အမေ အပြင်သွားတယ်လို့ ပြောပေးပါ.. သူ့ဆိုက္ကားနဲ့ ပစ္စည်းသယ်ဖို့ ပြောထားလို့ပါ…. နော်သမီး..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ..”

မအိထွက်သွားတော့ ဆွေဆွေမှာ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဆက်မထိုင်ချင်တော့တာနဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို စေ့ထားပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်၍ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေလိုက်သည်။ အမှန်မှာ ဆွေဆွေသည် အသက် (၁၉) နှစ် အရွယ် အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်သော်လည်း တင်သားရင်သားတွေက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားကြိုင်းကာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းလှသည်။

ကိုယ်ခန္ဓာမှာ အချိုးအစားကျလျက် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနှင့် တင်စားပြော၍ ရသည်။ သူမ၏ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြည်လှသည်။ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း ငှက်ပျောဖူးကြီးများလို ချွန်ကော့ ဖောင်းထနေသည်။

ဘရာစီယာ အကူမပါဘဲ သူ့နဂိုအတိုင်းပင် နို့လေးနှစ်လုံးမှာ တင်းရစ် ဖုထစ်မို့ကြွနေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ကားစွင့်သော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လမ်းသွားတိုင်း အထက်အောက် ခုန်ပေါက်ကာ တုန်ခါနေကြလေသည်။

ဆွေဆွေမှာ ပညာရေးကို ဦးစားပေးခဲ့သူလေး ဖြစ်သော်လည်း မနေ့က မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ အချစ်ပလူးနေကြပုံများကို တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်မှ အစပြု၍ ကာမရာဂစိတ်များ နိုးကြားပြင်းထန် လာခဲ့ရလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ချ လဲလျောင်းလျက် မျက်လုံးများ ပိတ်ကာ နားနေလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ပိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲတွင် မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လိုးဆောင့်နေသော ကိုမောင် ၏ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးဖြင့် မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အရေတရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေပုံတို့ကို ဆွေဆွေမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကာမဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရလေသည်။

ခဏကြာတော့ ဆွေဆွေသည် အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ပြီး အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်ကာ ထမီကို ရင်ရှားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်ပြန်လှန်လျက် သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ထမီရင်ရှားပေါ်မှ နို့ကလေးများကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ ကျန်လက်ဖြင့် ထမီပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်သည်။

ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကား တင်းကြွ၍လာသဖြင့် ထမီပေါ်မှ လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထမီပေါ်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရသည်ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချ လိုက်တော့သည်။

ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ဖြူဖွေးညက်ညောနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရေဆေးငါးနှယ် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ပေါ်လာတော့သည်။ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော ပေါင်တံနှစ်လုံးကြားမှ မို့ဖောင်း၍ အမွှေးနုနုလေးများ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသည့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။နီနီရဲရဲလေး ဖြစ်နေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုတို့ ဆုံစည်းရာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် စောက်ရည်ကြည်လေးများ စိမ့်စိုထွက်လျက် ရှိသည်။

ဆွေဆွေမှာ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်လာသဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေးဖြဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လက်ညှိုးထိပ်ကလေး အသာထိုးသွင်းကာ ကလိပေးလိုက်သည်။ ပထမတွင်တော့ ဆွေဆွေသည် သူမ၏ အဖုတ်ထဲကို လက်ညှိုးလေးနှင့်သာ ကလိပေးနေသည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို အဖုတ်ထဲသို့ ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည်။

ထိုအချိန်တွင် ကိုမောင်သည် မအိနှင့်ချိန်းထားသဖြင့် ရောက်ရှိလာလေသည်။ အစတွင် အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ထားသဖြင့် မအိမရှိဘူး ထင်သော်လည်း တံခါးကို တွန်းကြည့်ရာ စေ့ရုံစေ့ထားသော တံခါးမှာ ပွင့်သွားသဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပြန်၍ချက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။

မနေ့တုန်းက မအိကို လိုးကောင်းနေတုန်း ဆွေဆွေ ဝင်လာတာမျိုး မဖြစ်စေရန်အတွက် သေချာအောင် ပိတ်ထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုမောင် အိမ်ထဲရောက်တော့ မအိ၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ သော့ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် မအိဘယ်များရောက်နေသလဲဟု တွေးရင်း အိမ်ထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း ရှာမိသည်။ ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ အရောက်တွင် အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်မှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ထားသော ဆွေဆွေ့ အနေအထားကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေရာ ကိုမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည်လည်း ထောင်မတ်၍ လာရတော့သည်။

ဆွေဆွေ ကျောင်းမတက်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ကိုမောင်မှာ မီးဖိုးခန်းထဲအထိဝင်ပြီး မအိ ရှိမရှိကို ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်နေရာမှ မအိကို ရှာမတွေ့သဖြင့် ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းဝကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆွေဆွေမှာ မနေ့က သူနှင့်မအိတို့ လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ဖီလင်တွေတက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတာကြောင့် အခုနေ ဆွေဆွေ ဖြစ်ပျက်နေပုံကိုကြည့်ပြီး မိမိဝင်လိုးလျှင် ရနိုင်ကြောင်း ကိုမောင် ကျိန်းသေပေါက် တွက်လိုက်လေသည်။

ကိုမောင် ကြည့်နေသော အချိန်တွင် ဆွေဆွေသည် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲလက်ညှိုးဖြင့် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးလေးများကို စုံမှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း လျှာဖြင့် မကြာခဏ ယက်၍နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့အုံကလေးကို ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်လျက် ရှိလေသည်။

ဆွေဆွေ့ မျက်နှာလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးဖြစ်ပြီး မဲနက်နေသော မျက်လုံးမျက်ခုံးတို့ ပေါ်လွင်သော နှာတံ စင်းစင်းလေး၊ နီရဲရွှမ်းစိုသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးများနှင့်အတူ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆွေဆွေ၏ လှပနုထွေးသည့် မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးတို့ကြောင့် နီရဲ၍ နေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ ဝင်မွှတ်လျက် လုံးဝန်းမာကျစ်နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ထိပ်တွင် ရဲရဲနီလျက် ချွန်ထွက်နေသည်။

ဝမ်းဗိုက်သားလေးမှာ ပြေဆင်းလျက် ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးနှင့် ပနံသင့်လှသည်။ ကားစွင့်သော တင်ပါး ထွားထွားကြီးမှတဆင့် အဖျားသွယ် အရင်းတုတ်သည့် သူမ၏ ပေါင်တံနှစ်ခုကြား မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်က လေးမှာ ခုံးမောက်၍ မက်မောစဖွယ် ကောင်းလှသည်။

“ အင်း….ဟင့်…..ဟင်း…..အင်း…..ဟင်း………….”

ဆွေဆွေသည် နို့နှစ်လုံးကို မနားတမ်း ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေနေပြီး စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုလည်း လက်ညှိုးဖြင့်တစွပ်စွပ် ထိုးလျက် မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး ခါးလေးကော့ကာ တညည်းညည်း တညူညူ ဖြစ်နေတော့သည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေ အတော်ပင် ပြင်းထန်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်ပြီဆိုတာ ကိုမောင် သိလိုက်သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် အခန်းတံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်ကာ တံခါးကို အသာပြန်ပိတ်၍ ချက်ကို ထိုးထားလိုက်သည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဆွေဆွေ့အနားသို့ တိုး ကပ်သွားသည်။ ဆွေဆွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သဖြင့် ကိုမောင်ကလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေ့အနားသို့ ကိုမောင် ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးလိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော ဆွေဆွေ၏ လက်ကလေးကို အုပ်၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ဆွေဆွေ…….သမီး…….”

“ အမေ့…..ဟင် ကိုမောင်………..”

ဆွေဆွေမှာ လက်ညှိုးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိနေတုန်း လက်ကို ဆုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်ကာ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်ရာ ကိုမောင့်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲတွင် ဝမ်းသာသွားသည်။ မအိနှင့်ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်မိပြီး မအိနေရာတွင် ဆွေဆွေကိုယ်တိုင် ဝင်ခံစားချင်နေပြီ မဟုတ်ပါလား..။

ယခုလည်း ကိုမောင့် လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ မိမိလက်ထိုးထည့်ရင်း စိတ်ဖြေနေတုန်း ကိုမောင် ရောက်လာခြင်းဖြစ်ရာ ပထမတော့ ရင်ထိတ်ပြီး လန့်သွားရသော်လည်း ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ထားသော ကိုမောင်ကြောင့် မိမိမျှော်လင့်နေသော ကာမဆန္ဒတို့ ပြေပျောက်တော့မည်

ဖြစ်ကြောင်း ဆွေဆွေ သိလိုက်ရ၍ ရင်ထိတ်နေတာတွေ ချက်ချင်း ပျောက်သွားရလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း ထိုလီးကြီးမှ ပေးမည့်အရသာကို ချက်ချင်းပင် လိုချင်လာမိတော့သည်။

“ ဆွေဆွေ…..သမီး…….”

“ ရှင်…..ကိုမောင်……..”

“ ကိုမောင်……သမီးကို ချစ်ပါရစေနော်…..”

“ ချစ်ပါ…ကိုမောင်……..ချစ်ပါ…မနေ့တုန်းက အမေ့ကို ချစ်သလိုမျိုး သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော်……”

“ ချစ်ပေးပါ့မယ်…သမီးရယ်……..”

ဆွေဆွေမှာ အရှက်နည်းတယ် ပြောချင် ပြောကြပါစေတော့၊ ခေတ်လူငယ်ပီပီ သူမလိုချင်တာကို ပွင့်လင်းစွာပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ အနေဖြင့် မိမိ အလိုးခံချင်နေတာကို သိနေသော လိုးပေးမည့် ကိုမောင့် ဆီမှာ မရှက်တမ်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမောင်က ကုတင်ပေါ်တက်၍ ဆွေဆွေ့ ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်ချလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ကို ဖက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။

လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွေဆွေ၏ နို့လေးတစ်လုံးကို အသာအယာ ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လျက် နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲလေးကို ပွတ်ချေ ကစားပေးလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ၏ ပါးပြင်ကို နမ်းနေရာမှ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ငုံခဲကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေပြီး ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုနွေးထွေးသော ခံစားမှုတစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ မိမိဖာသာ နို့ကို ဆုတ်ကိုင်ပွတ်ချေတုန်းက ခံစားရသော ခံစားမှုနှင့် တခြားစီပင် ဖြစ်သည်။

ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့ဘေးတွင် လှဲလျက် ဆွေဆွေ့ဘက် လှည့်ထားသည့်အတွက်လည်း ကိုမောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးကို လာထောက်မိလေသည်။ နူးညံ့ပူနွေးသော လီးတန်ကြီး အထိအတွေ့က ဆွေဆွေ့ရင်ကို ဗြောင်းဆန်စေလေသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ စူစူမို့မို့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ငုံ၍စို့လျက် ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွ ဆုတ်နယ်သည်။

ဆွေဆွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်လျက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာကာ ခံစားနေရသောဝေဒနာမှ သက်သာလို သက်သာညား ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်လိမ် လှုပ်ရှားမိသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ၏ နို့များကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့လိုက်၊ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကိုယ်ကို ကြွကာ ထလိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးရှေ့သို့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြောင်းရွှေ့လိုက်သည်။

ကိုမောင် ဆွေဆွေ့ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးအောက်သို့လှန်သွင်းကာ တင်သားကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ချေမွသည်။ ပြီးလျှင် ခေါင်းကိုငုံ့လျက် ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ခြံသား ဖွေးနုနုလေးများကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။ ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဘေးသို့ ကားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း ဟသွားရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများမှာ နီရဲ ရွှန်းစိုလျက် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ကိုမောင်က ပြဲဟသွားသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို သူ၏ လျှာအား အပြားလိုက် ပြုလုပ်၍ အောက်မှ အပေါ်သို့ တလျှောက်လုံး ယက်တင်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ချက်သုံးချက်ခန့် လျှာပြားလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်း ယက်တင်ပေးပြီး စောက်စေ့လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ထိ ကလိပေးသည်။

ဆွေဆွေတစ်ယောက် အသည်းတွေ ဗြောင်းဆန်သွားရလောက်အောင် ခံစားသွားရပြီး ကိုမောင်၏ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လျက် ဆံပင်များကို ဆွဲကာ ပေါင်ကြားသို့ အတင်းပင် ဆွဲသွင်းဖိကပ်မိတော့သည်။

ကိုမောင်က လျှာကို အဖျားစုကာ လျှာထိပ်ချွန်ချွန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်ရာ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွင်းသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသော ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ဆက်လက်၍ ကိုမောင်သည် လျှာဖျားစုချွန်ချွန်လေးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ကလိပေးနေရာမှ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သမျှထိုးသွင်းပြီး အတွင်းသားများကို ထိုးဆွပေးလိုက်သည်။

ဆွေဆွေမှာတော့ တင်ပါးကြီးများ မြောက်တက်ကော့ရမ်းလျက် လူးလွန့်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်းစောက်ဖုတ်ယက်ခြင်းအမှုကို ပညာကုန် သုံးကာ အသားတစ်ထပ်၊ အဆီတစ်ထပ် အရသာတွေ အပြည့်ခံစားရအောင် အစွမ်းရှိသလောက် အသုံးချ၍ ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြတ်ပြတ်မြည်အောင်ပင် ယက်ပေးနေသည်။ ကိုမောင်သည် ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို သွားကလေးဖြင့် မရမက မထိတထိ ဖိကိုက် ကလိလိုက်သည့် အပြင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ထဲသို့ စုပြုံပါလာအောင် စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။

“ အား….အ………အို….အို……ကိုမောင်ရယ်….အ..ဟင့်..ဘယ်..လိုတွေများ လုပ်နေတောလဲ…..သမီး …မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…..အ….လုပ်ပါတော့…….နော်..သမီးကို တက်လုပ်လိုက်ပါတော့….ဟင့်..ဟင့်….”

ဆွေဆွေမှာ လျှံထွက်နေအောင်ပင် ခံစားနေရသော ကာမအရသာကို ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင် တုန်လှုပ်စွာ ညည်းညူရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များကို ကိုမောင့် မျက်နှာဆီသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်..။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။