Configure Page List

Saturday, October 11, 2014

ဝေလနှင့်သားအမိနှစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ဝေလနှင့်သားအမိနှစ်ယောက်  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဝေလကြီးသည် အိပုံ့တို့ သားအမိ ကို သူ့အိမ်မှာ ခေါ်ထားလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ဟိုတုံးကလို လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင်တွေမှာ ကြုံသလို စားနေရတဲ့ ဘ၀မျိုးကနေ ကင်းဝေး လွတ်မြောက်သွားသည် ။

အိပုံ့တို့ သားအမိသည် ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ပြီး သူ့ကို ဂရုတစိုက် အမြဲကျွေးနေလို့ သူသည် ဝေလကြီး ဆိုတဲ့ နံမည်နဲ့ လိုက်ဖက်အောင် ၀တုတ်ပြဲကြီး ဖြစ်လာတော့မည် လို့ စနေမက နောက်သည် ။ ဝေလကြီးသည် တကောင်ကြွက် ဘ၀နဲ့ တယောက်ထဲ နေလာခဲ့သူ တယောက် ဖြစ်လို့ အိပုံ့တို့ သားအမိ သူနဲ့ လာနေတာကို ကျေနပ် သဘောကျနေသည် ။ 

အင်း အိပုံ့ကို စတွေ့ကထဲက သူ သဘောကျခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ 

နောက်ပိုင်း အိပုံ့ရဲ့ အမေကို တွေ့လာတော့ ချောချောဖြူဖြူ နဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ အိပုံ့အမေ ကိုလည်း သူ သဘောကျမိပြန်သည် ။ သူတို့ သားအမိနဲ့ တအိမ်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတဲ့ အခါ ဝေလကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နိုးကြွနေခဲ့သည် ။

အိပုံ့ကလည်း ဝေလကြီး စလိုက်ရင် လက်ခံမယ့် ပုံစံ ရှိနေသည် ။ သမီးရော အမေရော သူ သဘောကျနေမိသည် လို့ ဆရာစိုးနဲ့ ဆုံခိုက် ရင်ဖွင့်လိုက်သည် ။

ဆရာစိုးက တဟားဟား ရယ်သည် ။

“ မင်း ..တော်တော် အားကြီးတဲ့ကောင်ဘဲ....ဟီး...လုပ်ကွာ.....ချသာချ.....” 

လို့ ပြောသည် ။ အားပေးသည် ။ မြှောက်ပေးသည် ။ ဒီနေ့ ဝေလကြီး အိမ်ပြန်နောက်ကျသည် ။ သူတို့အဖွဲ့သည် အထက်က ညွှန်ကြားချက်အရ “ လူကုန်ကူးဂိုဏ်းကြီး ” တဂိုဏ်းကို “ လိုက် ”နေရသည် ။ ကွင်းဆက်တွေကို တခုချင်း သေသေချာချာ လိုက်နေသည် ။ တခါထဲ မိရာကို မဖမ်းပစ်လိုက်သေးဘူး ။ခေါင်းဆောင်သူတွေ နောက်ကွယ်က အားပေးကူညီနေသူတွေကိုပါ သိချင်တဲ့အတွက် ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ လှန်ထားပြီး စောင့်ကြည့်နေကြသည် ။

သူတို့အဖွဲ့ထဲက ဘကြီးခိုင်နဲ့ ဘုလက်တို့က ညဖက်ပါ တာ၀န်ယူပြီး နောက်ယောင်ခံလိုက် စောင့်ကြည့်တာ၀န်ကို ဆက်ယူနေသည် ။ ဝေလကြီးကိုတော့ ဒီည ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်သည် ။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပုံ့ရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစု အိပ်နေပြီ ။ အိမ်တံခါးကို အိပုံ့က လာဖွင့်ပေးသည် ။ အိပုံ့လည်း အိပ်ရာထဲက ထလာပုံရသည် ။ ဆံပင်ဖရိုဖရဲနဲ့ အိပ်မှုံစုံမွှား အိပုံ့သည် က၇ိုကရိုနဲ့ တမျိုးလေး လှနေသည် ။

“ အကို..ထမင်း စားအုံးမလားဟင်...” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ အိပုံ့သည် ဝေလရဲ့ စိတ်ထဲမှာ တအားလှနေသည် ။ ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။ ဘိုက်က ဒီလောက် မဆာပေမယ့် အိပုံ့ ပြင်ကျွေးတဲ့ ညစာကို သူနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နှစ်ယောက်ထဲ စားချင်တဲ့အတွက် 

“ အင်း ...စားမယ်...အိပုံ့ကော စားပြီးပြီလား...” 

လို့ မေးလိုက်သည် ။ အိပုံ့က ရယ်သည် ။ 

“ အကိုက လည်း..အချိန်ကိုလည်း ကြည့်ပါအုံး...ညနက်လှပြီ..အိပုံ့..အမေနဲ့ ညနေထဲက စားပြီးပြီ..အကိုရဲ့..လာ....အကို့ကို ဟင်းနွှေးပေးမယ်...” 

လို့ ပြောပြီး မီးဖိုခန်းထဲကို ဦးဆောင်ပြီး အရှေ့က သွားလိုက်တဲ့ အိပုံ့ရဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က တင်လှလှတွေကို သူ အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်မိသည် ။ 

ဟူး...ကောင်းလိုက်တဲ့.... အိုး...။ တုန်ခုံနေကြသည် ။ သူ ထမင်းစားတာကို ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ အိပုံ့သည် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး အိနြ္ဒာကျော်ဇင် ပြုံးတဲ့ အပြုံးလေးမျိုးနဲ့ ။  ဝေလကြီး ထမင်း ဆက် မစားနိုင်တော့ ။

“ ဟင်....တော်ပြီလား..ဘာလဲအကို..ဝိတ်လျော့နေလို့လား.....”

“ ဟင့်အင်း....မစားနိုင် မအိပ်နိုင်တာ ကြာပြီ.....”

“ ဘာလို့လဲဟင်..မနေ့ညတုံးက အကို အိပ်နေတာမှ သိုးလို့...ဟုတ်လို့လား......”

“ ဟုတ်တယ်.....အကို့မှာ ဝေဒနာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံစားနေရတယ်..အိပုံ့...”

“ ဟယ်..ဘာဖြစ်လဲ အကို..ဘိုက်အောင့်တာလား....”

“ မဟုတ်ဘူး.....”

သူ စားထားတဲ့ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကို သိမ်းပေးနေတဲ့ အိပုံ့အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။

“ ဟင်..အကို..ဘာလိုချင်လဲဟင်...”

“ အကို... လိုချင်တာကို ပေးမှာလား....”

“ အကိုက.. ဘာလိုချင်လို့လဲ....”

“ အိပုံ့ရဲ့ ….     အချစ်...”

“ အို..အကိုကလဲ......”

အိပုံ့ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားသည် ။ အိပုံ့ ခါးသေးသေးလေးကို ဆွဲကာ ဖက်လိုက်သည် ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို အိပုံ့ ရောက်လာသည် ။ အရင်ဆုံး နဖူး၀င်း၀င်းလေးကို နမ်းလိုက်သလား ။ နှာခေါင်းလေးကို နမ်းမိသလား မသိလိုက် ။ အနမ်းတွေက အိပုံ့ရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့မှာ ။နောက်ဆုံး သိလိုက်တာက အိပုံ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းအိအိလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုတ်နေမိပြီ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။

အိပုံ့မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်သွားသည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေက တော်တော်နဲ့ ခွာလို့ မရပေမယ့် ခွာခွာချင်း သူက 

“ သိပ်ချစ်တယ်...အိရယ်...” 

လို့ ပြောလိုက်သလို အိပုံ့ကလည်း “ အတူတူဘဲ အကို..အိလည်း အကို့ကို သိပ်သိပ်ချစ်တယ်....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ပွင့်လင်းတဲ့ အိပုံ့ကို သူ တအား သဘောကျသွားသည် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားကြတော့ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းချင်း ပူးကပ်ထိတွေ့နေသည် ။ အိတင်းတင်း ရင်စိုင်တွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်မိနေသည် ။ သူ့လက်တဖက်က အိပုံ့ရဲ့တင်ပါးအိအိတွေ အပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပူးကပ် စုတ်မိကြပြန်သည် ။ လက်က အလိုလို အိပုံ့ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေမိသည် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး ...။ တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ ။ ဝေလကြီးရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက အပီကို ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်နေမိသည် ။

အိပုံ့လည်း သူ့လိုဘဲ ကာမရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေပြီ ။ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားပြီး သူ စုတ်နမ်းတာတွေကို ပြန်တုံ့ပြန်နေသည် ။ အိပုံ့သည် ဝေလကြီးရဲ့ အနမ်း အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဝေလကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ကျခွေယိုင်သွားသည် ။

ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွနေတာကြောင့် ဝေလကြီး ပြုသမျှ ခံဖို့ သူမကိုယ်ကို ပေးအပ်လိုက်ပြီ ။ ဝေလကြီးလည်း အိပုံ့ကို ကောက်ချီမလိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ အိပုံ့ရဲ့ အိမ်နေရင်း ၀တ်ထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေးသည် ပြေလျော့နေသည် ။ အိပုံ့သည် ထမိန်ကို ပြန်ချည်နှောင်ဖို့ မကြိုးစားတော့ ။

ဝေလကြီးရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး လန်ကျနေတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပိတ်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးကြွနေသည် ။ မပွင့်တပွင့်နဲ့ ဝေလကြီး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ လာ စုတ်မှာကို မျှော်လင့်နေကြသည် ။

အရင်ဆုံး ဝေလကြီးသည် အိပုံ့ရဲ့ တီရှပ်ဟောင်းလေးကို ချွတ်လိုက်သည် ။ အိပုံ့သည် သူချွတ်တာကို မကန့်ကွက်တဲ့အပြင် ကူညီပြီး ချွတ်ပေးလို့ ဝေလကြီး သဘောကျသွားသည် ။

လုံးတင်းပြီး တွဲမကျသေးတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အပျိုမ နို့လုံးကြီးတွေကို ဝေလကြီး ကြည့်ပြီး တံတွေး ဂုကနဲ မြိုချလိုက်ပြီး နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ စနမ်းသည် ။ နို့သီးခေါင်း အဖုလုံးလေးတွေက မာကျော ထထောင်နေသည် ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလို့ ဖြစ်မည် ။

“ အိပုံ့ကို.. ချစ်လားဟင်.....”

လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ဝေလကြီး ရဲ့ 

“ အင်း..အရမ်းချစ်တယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအလည်မှာ သိသာလှလို့ တရေးနိုးလာတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစု ကြားသွားသည် ။

ဟယ်.....သ...သမီးလေး....နဲ့...မောင်ဝေလ........

နားစွင့်ထောင်လိုက်တော့ “ ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်....” ဆိုတဲ့ အသံတွေကို ကြားလိုက်ရသည် ။ တဆက်ထဲမှာ ဟင်း..အင်း..ဟင်း.....ဟင်း......နဲ့ ညည်းလိုက်တဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အသံလေးတွေကိုပါ ကြားလိုက်ရသည် ။

ဟင်.....ဒါ....ဒါ.....ဒါ.....လိုးတဲ့ အသံတွေလား.....

အာ...မဟုတ်လောက်ဘူး......နို့တွေကို စို့ပေးနေတဲ့ အသံတွေဘဲ ဖြစ်မယ် . . . . 

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သမီးနဲ့ ဝေလတို့ကို သွားပြီး မတားမိတဲ့အပြင် သူတို့အခန်းဆီက ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ကြားချင်နေတဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်နေသည် ။

အိပုံ့ရဲ့ ညည်းငြူသံတွေကို ဆက်တိုက် ကြားနေရသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း ခြေတွေ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်နေသည် ။ ဒီ ဝေလ ဆိုတဲ့ကောင်ကြီးသည် သူ့ကို ကြည့်တဲ့ ပုံစံတွေက မရိုးခဲ့ဘူး ။ တနေ့နေ့ သူ့ကို ကြံစည်လာလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားတာ။ ဝေလ ရုပ်က တဏှာထန်မယ့် ရုပ် ။

ရင်ခုံမိခဲ့တာ ။ အခု အိပုံ့ကို ကြံစည်နေပြီ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု အနေနဲ့ ဝေလကြီးက ကျေးဇူးရှင် ။ အိမ်ပေးနေရုံမက လုပ်ငန်းတခုခု လုပ်ဖို့ကိုလည်း ငွေရင်း မတည်ပေးမည် ဆိုတော့ သမီးလေးရော သူရော ဒီကောင်ကြီးကို ဖူးဖူး မှုတ်ထားမိကြသည် ။ 

သူတို့ အဖွဲ့က အရမ်း သဘောကောင်းကြသည် ။ အိပုံ့လေးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုကို လည်း ပေးကမ်းကြတာတွေက မနည်းဘူး ။ သူတို့ကောင်းလွန်းတာတွေကြောင့် သူတို့ကိုလည်း အစစ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား ။

အိပုံ့ရဲ့ “ အား......အိုး....” လို့ အော်လိုက်တဲ့ အသံက တော်တော် ကျယ်သွားသည် ။

ကြည့်ရတာ ဝေလ အိပုံ့ကို လိုးနေပြီ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေပြီး ပေါင်တန် နှစ်ဖက် ကြားက စိုစိစိ လို ခံစားမိလို့ ကျွတ်ပြေနေတဲ့ ထမိန်ထဲ လက်သွင်းပြီး စမ်းလိုက်မိတဲ့အခါ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတာကို စမ်းမိလိုက်သည် ။ 

ဟယ်....ငါ....ငါ...တအားကို စိတ်တွေ လာပြီး အရည်တွေ စိုနေပါလား......။

ဝေလကြီးရဲ့ အခန်းထဲက အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ အိပုံ့ညည်းသံတွေ ဆက်တိုက်ကြားနေရသည် ။ ကုတင်မြည်သံတွေရော....။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် တတ်နိုင်ရင် သူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာတွေကို ပြေးကြည့်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။ သူ လာချောင်းသည် ဆိုတာကိုလည်း သူတို့ သိလို့ မဖြစ်ဘူး ။

ဝေလကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ အိပုံ့သည် ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားသည် ။ ဝေလကြီးသည် အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ယက်ပေး အပြီး စလိုးသည် ။ သူ့တုတ်ဖီးလှတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို အိပုံ့ရဲ့ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို တေ့ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အား...အိုး......”

အလုံးတုတ်တဲ့ ဒစ်ကားကြီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲကို မဆန့်မပြဲကြီး တိုး၀င်လာလို့ အိပုံ့ အော်မိသွားသည် ။

“ အို...အမေတော့ ကြားတော့မှာဘဲ ….”

လီးတုတ်ကြီး ဆက်တိုက် တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်လာလို့ ခံစားရတာတွေကို အသံမထွက်စေချင်လို့ အံကြိတ်ပြီး ခံလိုက်သည် ။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ....။

နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း..နာကောင်းကြီး။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့် စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေသည် ။

အိပ်ရာကနေ ထထိုင်လိုက်မိပြီး နားစွင့်ထောင်နေမိရာက သမီးအိပုံ့ရဲ့ တဟင့်ဟင့် တအင်းအင်း ညည်းသံတွေက ပို ကျယ်လာတဲ့အတွက် ဝေလကြီးနဲ့ သမီး အိပုံ့တို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြတယ် ဆိုတာကို မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်ချင်တွေ့ချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့ မရအောင် ပေါ်ပေါက်လာသည် ။

ခြေဖျားထောက် နင်းပြီး သမီး အိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ ရှိနေတဲ့ တဖက် အိပ်ခန်းဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်မိရင်းအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ သမီးနဲ့ သမီး ချစ်သူတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြတာကို မချောင်းကြည့်သင့်မှန်းသိရက်နဲ့ ထကြွလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ချောင်းကြည့်မိပြီ ။

ဝေလကြီးနဲ့ အိပုံ့တို့သည် ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ ထပ်ရက်ကြီး ကာမပွဲကို နွှဲဆင်နေကြတာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု ဘွားဘွားကြီး မြင်လိုက်ရလို့ ဒူးတွေ မခိုင်တော့ဘဲ ယိုင်ကာလဲသွားတော့ မတတ် ဖြစ်ရလို့ ဘေးက နံရံကို လက်နဲ့ ထိန်းကာ ကိုင်လိုက်ရသည် ။

ဖြူဖွေး အချိုးကျတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ ပေါင်တန်ရှည် ဖွေးဖွေးတွေကို ဖြဲကားပြီး နီညိုညို စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲကိုလုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးရှည်ကြီးနဲ့ တစွပ်စွပ် ဖိသွင်း စပ်ယှက်နေတာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။

ဝေလကြီးကို အခုလို အ၀တ်မပါဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး မြင်ရတွေ့ရတာကလည်း တကယ့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိလိုးနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစု တအား ကြိုက်သွားမိသည်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ချင်စိတ်လည်း ပေါ်ပေါက်သွားမိပြီး လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားကို စမ်းအုပ် ကိုင်မိလိုက်သည် ။

မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကြောင့် စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ တအား ထွက်စိုနေသည် ။ လက်ချောင်းတွေက ဖိဖိပွတ်နေမိသည် ။ အိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ကတော့ သဲသဲမဲမဲ လိုးနေကြလို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ချောင်းကြည့်နေတာကို သတိမမူမိကြ ။

ဝေလကြီးသည် တင်းကြပ်ပြီး အိစက်စိုရွှဲနေတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာထူးကြောင့် ဆက်တိုက် ဖိလိုးနေပြီးအိပုံ့ရဲ့ နို့ကြီးတဖက်က နို့သီးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးနေသည် ။ သူ့ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက လိုးထည့်လိုက်တိုင်း အိပုံ့ဖင်ကြားကို ဘပ်ကနဲ ဘပ်ကနဲ ရိုက်ခတ်နေသည် ။ လုံးပတ် တုတ်တုတ်လီးကြီးသည် စောက်ဖုတ်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ၀င်ထွက်နေသည် ။ 

ဖွပ်..ဘွတ်..ဘွတ် ...ဆိုတဲ့ အသံတွေ တချက်တချက် ထွက်သည် ။

အိပုံ့ရဲ့ ညည်းသံအော်သံတွေက ကျယ်လွန်းနေသည် ။ အိပုံ့သည် တဖက်ခန်းက အမေ ကြားသွားမှာကို သတိမထားမိတော့ဘူး ။ လီး အရသာထူးကြောင့် တအီးအီး တအားအားနဲ့ အော်ဟစ်နေမိရင်း ဝေလကြီး လိုးဆောင့်သမျှတွေကို ဖင်ကော့ပေးကာ ခံယူနေသည် ။

မနေ့က တနေကုန် ပင်ပန်းသည် ။ ညစ်ထေးတို့ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်တာ ထမင်းတောင် လွတ်သွားသည် ။ ညဖက်ရောက်တော့ စိုးရအောင်က ..ဝေလကြီး ပြန်နားအုံး..မနက်ကျမှ စောစော ပြန်ဆုံကြတာပေါ့ ..လို့ ပြောလို့ ဝေလကြီး အိမ်ပြန်သည် ။ သူတို့အဖွဲ့သုံးတဲ့ ဟွန်ဒါဖစ်ကားလေးနဲ့ အိမ်ကို ပြန်သည် ။ 

အိမ်ထဲ ၀င်လိုက်တဲ့အချိန် အိပုံ့အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစုက ... အိပုံ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူး လိုက်သွားတယ် ...လို့ ပြောပြသည် ။ အိပုံ့ ဘာလုပ်လုပ် သူ ဂရုမစိုက်ပါ ။ သူ့ခေါင်းထဲမှာ တွေးလိုက်တာက အိပုံ့အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစုနဲ့ သူနဲ့ တအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာကိုပါ ။

“ သား..ထမင်းစားမလားဟင်....အန်တီ ခူးလိုက်မယ်.....” လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစုက လာမေးသည် ။

“ စားမယ်.အန်တီ..ကျနော် ရေအရင် ချိုးလိုက်အုံးမယ်..တနေကုန် အလုပ်များနေလို့ လူလည်း ချွေးစော်နံ ပေရေနေတယ်....”

“ ဟုတ်ပြီ..အန်တီ စားဖို့ ..ပြင်လိုက်မယ်နော်....”

မီးဖိုခန်းဖက်ဆီကို လျောက်သွားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ အနောက်ပိုင်း ကို ဝေလကြီး မသိမသာ ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် တင်ပါးကောင်းသည် ။ လှသည် ။ ဝိုင်းစက် ဖုထွက်ကော့ထွက်နေသည် ။ ခါးကလည်း ခပ်သေးသေး ။ တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချမိရင်း ဝေလကြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို တဘက်လေး ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး ထွက်သွားလိုက်သည် ။

ဝေလကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ပစ်မှားမိနေသလို မီးဖိုထဲ စားဖို့ ပြင်ဆင်နေတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစု မှာလည်းသမီး မရှိတဲ့အချိန် ဝေလကြီးနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာကို ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေပေသည် ။

ဝေလကြီးနဲ့ တအိမ်ထဲ နေနေတာ သမီးအိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ ချစ်တင်းနှီးနှော ချစ်ဗြူဟာခင်း ကြတာတွေကို သူမအမြဲ ကြားနေရလို့ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ သူတို့လုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်မိခဲ့သည် ။ တခါမှာ သူမ ချောင်းနေတာကို ဝေလကြီး သိသွားသည် ။ ဝေလကြီး သည် သူမ စိတ်၀င်စားသည် ကို သိသွားသည် ။

တနေ့နေ့ ဝေလကြီးသည် သူမကို လာကြံစည်လိမ့်မည် လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ထင်မိနေသည် ။

အခုလည်း ဒီကောင်ကြီး ရေသွားချိုးနေသည် ။ ခါတိုင်းလိုဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ချိုးမှာ သေချာသည် ။ သူရေချိုးတာကိုလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစု ချောင်းဖူးသည် . .။ သူ့ငပဲကြီးက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်ဘူး ။ သမီးအိပုံ့ ဒါကြီးကိုခံနိုင်တာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု အံ့သြသည် ။ ဒီလီးကြီးကို သဘောကျမိပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်မိရတာက ခဏ ခဏ..။

အခုလည်း သူ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားနဲ့ မြင်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်နေသည် ။ သွားချောင်းချင်နေသည် ။စိတ်တွေကို အရမ်းကို ချိုးနှိမ် ချုပ်တီးထားနေရသည် ။ ဒါပေမယ့် သမီး မရှိတုံး ချောင်းရတာက ပို လွတ်လပ်တာမို့ ခြေထောက်တွေက အလိုလို ရေချိုးခန်းဖက်ကို ဦးတည်သွားမိနေသည် ။ ချောင်းနေကျ အပေါက်လေးကနေ ရေချိုးခန်းထဲမှာ တဘွမ်းဘွမ်းနဲ့ ရေခပ်ချိုးနေတဲ့ ဝေလကြီး ကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။

“ အို.... .”

ဒေါ်ဝိုင်းစု တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရသည် ။ သူမ မြင်ချင်နေတဲ့  ဝေလကြီး ရဲ့ လိင်တန်ဆာကြီးသည် မတောင်သေးတာတောင် လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ အရှည်ကြီး တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်မိသွားရသည် ။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ဝေလကြီးနဲ့ လိုးလိုက်ချင်မိသည် ။ လက်တဖက်က အလိုလို ပေါင်ကြား ဂွဆုံနေရာကို ရောက်သွားရသည် ။ ဖေါင်းကြွတဲ့ ယားနေတဲ့ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်မိသွားရသည် ။

ဝေလကြီးသည် ရေချိုးပြီးသွားလို့ တဘက်ကြီးနဲ့ ကိုယ်ကို ပွတ်တိုက်ရင်း ပုဆိုးကို အမြန်၀တ်လိုက်သည် ။ ..ဟာ..သူ ထွက်လာတော့မယ်.....ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း ချောင်းကောင်းကောင်းနဲ့ ချောင်းနေတာ ဝေလကြီး ထွက်လာတော့မှာမို့ ကဗျာကရာ ကုန်းနေရာက ထလိုက်ပြီး မီးဖိုဖက်ကို ပြေးသွားလိုက်သည် ။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဝေလကြီးသည် ဒေါ်ဝိုင်းစု ရေချိုးခန်းဖက်က မီးဖိုဖက်ကို ပြေးသွားတာကို မြင်လိုက်သည် ။

“ ဟင်.....ဘာလို့ ပြေးတာလဲ..ရေချိုးခန်းဖက်မှာ ဘာလာလုပ်သလဲ..သူ ငါ့ကို လာချောင်းကြည့်တာလား....”

ဝေလကြီးလည်း အ၀တ်မလဲတော့ဘဲ မီးဖိုခန်းဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။  ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် နွှေးထားတဲ့ ပဲဟင်းတွေကို ဇလုံအသေးစားလေးထဲကို လောင်းထည့်နေသည် ။ ဝေလကြီးကို ကျောခိုင်းထားသည် ။ ဟင်..ထမိန် အောက်ဖက် တင်ပါးကြီးတွေအနားမှာ အရည်ကွက်ကြီး ပါလား ။ တောက်..အန်တီဝိုင်းစု စိတ်တွေ တအား လာနေတာ ဖြစ်မည် ။

“ လာ...သား..စားကြရအောင်....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ခေါ်သာခေါ်သည် ။ မျက်လုံးချင်း မဆုံအောင် လွှဲကာထားသည် ။ နည်းနည်း တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။ သေချာသလောက်ဘဲ..။ငါ့လီးကို တွေ့ချင်လို့ လာချောင်းတာ ...။

“ အန်တီ....အန်တီ့ကို ပြောစရာ ရှိလို့.....”

ဝေလကြီးရဲ့ အသံက အက်ကွဲကွဲနဲ့ ။

“ ဘာများလဲ သားရယ်......”

“ ကျနော်..ကျနော်.....အန်တီ့ကို ချစ်မိနေတယ်.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစု မအံ့သြပါ ။ သူကလည်း ဝေလကြီးကို တပ်မက်သဘောကျနေတာဘဲလေ ။

“ မဖြစ်သင့်ဘူး ထင်တာဘဲ မောင်ဝေလရယ်.......”

“ ကျနော် အနိတီ့ကို အိပုံ့နဲ့ မဖြစ်ခင်ထဲက ချစ်နေမိတာ...”

ဝေလကြီးလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစုကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ပစ်လိုက်ပါပြီ ။ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုပြီး အတင်းထိန်းချုပ်နေခဲ့ရတာနဲ့ တဏှာကြွပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ လွန်ဆွဲနေခဲ့ရာက ဝေလကြီးက အတင်းဖက် အတင်း နမ်းလိုက်တော့ ထိန်းချုပ်ခဲ့တာတွေ လွတ်ထွက်သွားပြီ ။

ဝေလကြီးကို တုံ့ပြန် နမ်းပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည် ။

ဝေလကြီးရဲ့ လျာကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပါးစပ်ထဲက လျာကို ထိုးကစားနေသည် ။ သူ့လက်ကြီးတွေက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စွင့်ကားလုံးကော့နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သမီးအိပုံ့နဲ့ အပီလိုး လိုးနေတဲ့ ဝေလကြီးကို စိတ်လာနေမိတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အခုလို ပွင့်လင်းသွားပြီ ဆိုတာနဲ့ သူကိုင်တာတွေကိုလည်း တအား သဘောကျမိသည် ။ ကျေနပ်နေသည် ။

“ ချစ်တယ်..အန်တီရယ်......”

“ အန်တီလည်း သားကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ၀မ်းပျဉ်သား ခပ်စူစူလေးကို ဝေလကြီးရဲ့ မာတောင့်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးက လာထောက်နေသည် ။ဒါကြီးကို စွဲလန်းမိခဲ့တာ ကြာနေပြီ ။ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဒီဒုတ်ကြီးဆီကို ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ လက်က ရောက်သွားရသည် ။

“ သားရယ်...အန်တီတို့ မှားနေကြသလားကွာ.....” လို့ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေသည် ။ သူမလက်ကတော့ ပုဆိုးပေါ် ကနေ ဒုတ်မာမာကြီးကို ပွတ်သပ်နေမိသည် ။

“ မမှားပါဘူး..အန်တီရယ်..ချစ်မိတာတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ....ကျနော်က အန်တီ့ကို အိပုံ့ထက် အရင်တောင် ချစ်မိတာပါ.....”

ဝေလကြီးရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာကို စမ်းလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်လို့လား....”

“ ဟုတ်တယ်....အန်တီ့ကို အရမ်း စွဲလန်းနေတာ....”

“ ယုံပါဘူး....အို့..”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောငးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု တွန့်တုန်သွားသည် ။

ဝေလကြီးက သူမကို အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားသည် ။ ကျွတ်လုလု ထမိန်ကို စွန်တောင်ဆွဲလို့ ဝေလကြီးရဲ့ အနောက်ကနေ ပါသွားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပေါင်ကြား တဝိုက်မှာ အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။

“ သားရယ်....ကြမ်းလိုက်တာ.....”

“ သားလို့. မခေါ်နဲ့တော့....”

“ မင်းက ..သားမက်လောင်းမို့ပါကွယ်....”

“ ဟင်း..အခု လင် ဖြစ်တော့မယ်...အန်တီ....မောင်လို့ဘဲ ခေါ်တော့....”

ဝေလကြီးသည် ဒေါ်ဝိုင်းစုကို ဖြုတ်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ အခုလို အခွင့်အခါကောင်းတဲ့အချိန်မှာ လက်မလွှတ်တော့ ။ ကုတင်ပေါ် အတက်မှာထဲက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။ သူ့ခါး၀တ်.ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ ဖြစ်ကုန်သည် ။

“ လာ အန်တီ..ကျနော် အန်တီ့ကို နမ်းပေးမယ်...နမ်းချင်နေတာ ကြာလှပြီ.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုက သူမ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်မည် လို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ဝေလကြီးက သူ့ခေါင်းကို ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ဆင်းချသွားလို့ ...ဟဲ့...ဟဲ့...ဘာလုပ်မလို့လဲ.. လို့ လန့်သွားပြီး ပေါင်တန်တွေကို ပူးစေ့ဖို့ ကြိုးစားလိုက်လေသည် ။ ဝေလကြီးက ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်ပြီး အမွှေးပါးပါး နဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းကြီးကို အားရပါးရ နမ်းလေတော့သည် ။

“ အို..ဟာ...အင်....သား...သား.....ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွာ.....”

ဝေလကြီးက အကွဲကြောင်းကို သူ့နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ အစုန်အဆန် ပွတ်ဆွဲသည် ။

“ အို..ဟင်.....အာ.......သား..ကောင်လေး..မင်း...မင်း သိပ်ဆိုးတယ်......”

ပါးစပ်က ဆိုးတယ်လို့ ပြောနေပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲက သဘောကျနေသည် ။ ကြိုက်နေသည် ။ နှာခေါင်းပြီးတော့ လျာကြီး ။ လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဝေလကြီး ယက်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု တအား အော်ညည်းတော့သည် ။

“ အိုး...သား......အမလေး......ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ.....အား.......အူး..........အာ...အာ.....အို.....အမလေးလေး..”

ပြတ်ပြတ် ပြိပြိ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ ဘာဂျာသံတွေ သောသောညံနေသည် ။

“ အို...အီး......အီး.....အား.....အား......အား.......အား.....”

ဝေလကြီးသည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို ယက်လည်းယက် စုတ်လည်းစုတ်သည် ။

“ အမလေး..သားရယ်.....အိုး........ဟိုး...ဟိုး......အူး........အူး.....”

စောက်စိကို အစုတ်ခံလိုက်ရလို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားသည် ။ တုန်ခါသွားသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ ခေါင်းကိုလည်း ဖမ်းကိုင်လိုက်မိသည် ။

ဝေလကြီးသည် အနံ့အသက် မရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စိတ်ထဲက သဘောကျသွားသည် ။ ဒီမိန်းမ သန့်ရှင်းသည် လို့လည်း မှတ်ချက်ချလိုက်ပြီး တပြတ်ပြတ် နဲ့ ဆက် ယက်ပေးလေသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း မခံဘူးတဲ့ ဘာဂျာအယက်အစုတ်တွေကို ခံရလို့ တအား စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ လင်ဖြစ်သူကတခါမှ ဒါမျိုး မလုပ်ပေးဖူးခဲ့ဘူး ။

သားမက်လောင်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်မိလို့ ရှက်သလိုလို စိတ်မကောင်းဖြစ်သလိုလို ၀မ်းနည်းသလိုလို ဖြစ်နေမိခိုက် ဝေလကြီးက ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရုတ်ချည်း ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်လာလို့ 

“ သား....မကောင်းဘူးထင်တယ်ကွယ်...အန်တီတို့ ရပ်လိုက်ကြရအောင်ကွယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သို့ပေမယ့် ဝေလကြီးသည် သူမပြောစကားကို နည်းနည်းမှ ဂရုမစိုက် ။ နားမထောင် ။ သူ့ဒုတ်တုတ်တုတ်ကြီးကို အရည်တွေ တအားရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်ပါသည် ။ ဒီအထိအတွေ့ကို သူမ လိုလားနေခဲ့တာ လင်သေကထဲကပါဘဲ ။ တအားကို ယားပြီး လီး ဆာနေခဲ့တာပါ ။ အခုတော့ သူမလိုအင်ကို ဖြည့်ပေးမယ့်သူက ရှိနေပြီ ။ သမီးလည်းလိုး အမေလည်းလိုးတဲ့ ငလိုးကောင်ကြီး ဝေလက သူ့လီးတုတ်တုတ်နဲ့ ဖိသွင်းပေးနေပြီ ။

“ အိုး......အီး.....”

လီးထိပ်ခေါင်း မှိုပွင့်အော်လံကြီး ပြိကနဲ တင်းကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲ အောင်းလာလို့ သူ့ကို လှမ်းဖက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်မိသည် ။

လီးသည် တုတ်လှသည် ။ ရှည်လည်း ရှည်သည် ။ စောက်ခေါင်းနံရံသားတွေကို တအား ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ အထိအတွေ့က သူမကို ဆတ်ဆတ်ခါ ကောင်းသွားစေသည် ။

“ အိုး.......အား....”

ဝေလကြီး သည် ဒေါ်ဝုိင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် ဒီလောက် တင်းကြပ်လိမ့်မယ် လို့ မထင်ထားခဲ့။ မိန်းမတွေသည် အရင်က အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ငြားလည်း ကြာရှည် လိင်ဆက်ဆံတာ မရှိခဲ့ရင် စောက်ဖုတ်ပေါက်သည် အသားတက်ပြီး ပြန်ကြပ်လာသည် ဆိုတာကို သူ လက်တွေ့ သိလိုက်ရသည် ။

အရသာထူးလှတဲ့ တင်းကြပ်အိနေတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန် တဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးနှစ်လုံးကို သူ့မျက်နှာနဲ့ ပွတ်လူး နမ်းရှုံ့လေသည် ။ 

လီးတန်တဆုံး ၀င်လာလို့ အီးကနဲ အော်မိရင်း သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆုပ်လိုက်မိတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည်လီးတန်ကြီး အနောက်ကို ထုတ်ဆုတ်သွားပြန်လို့ ရင်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားရပြန်သည် ။ ဝေလကြီးသည် ကြပ်ပေမယ့် လိုးလို့ရနေပြီ ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ် အကောင်းစားကြီးကို တချက်ချင်း လိုးနေပါပြီ ။တင်းကနဲ တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်သွားလိုက် စီးကနဲ ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ တချက်ချင်း မှန်မှန် သွင်းပေးထုတ်ပေးနေတဲ့ စံချိန်မှီ လီးတုတ်ကြီးကို ဒေါ်ဝိုင်းစု အစွဲကြီး စွဲသွားရပါပြီ ။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ ..သားရယ်.......”

တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ နို့သီးခေါင်း မာမာလေး တဖက်ကို စုတ်နေရင်း ဖင်ကော့ညှောင့်ထည့်ပေးနေသည် ။ ဝေလကြီးလည်း လိုးလို့ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် အရသာထူးကဲပြီး ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုမှာတော့ တော်တော်ကြာ ပြတ်လပ်ခဲ့တဲ့ ကာမစည်းစိမ်တွေကို ပြန်ရလိုက်တာမို့ နှစ်ကြိမ်တောင် လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ကို တက်ရောက်ပြီးသွားသည် ။ လိုးဆောင့်ချက်တွေက ကောင်းလွန်းလို့ အောက်ကနေ ပင့်လိုက်ကော့လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေမိသည် ။

“ ကောင်းလား အန်တီ...”

“ ကောင်းတယ်...ဟင်း...တအား ကောင်းတယ်...သားရယ်....”

ဖပ်...ဖပ်..ဖပ် ဖပ်...ဖပ်..ဖပ် ဖပ်..ဖပ်..ဖပ် 

ဆီးချက်မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေတဲ့ အသံတွေနဲ့ ညည်းအော်သံတွေ ထွက်နေသည် ။

“ အန်တီ...တခု လုပ်ပေးမလားဟင်....”

“ ဘာလဲသား..လုပ်ပေးမယ်လေ...ဘာလိုလဲ...”

“ ပုံစံပြောင်းပြီး လုပ်ချင်လို့....”

“ သားက အန်တီ့ကို ဘယ်လို ပုံနေပေးစေချင်လို့လဲဟင်.....”

“ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးမလား....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သူမကို စောက်ဖုတ်လည်း ယက်ပေး..၂ကြိမ် ပြီးအောင်လည်း လိုးပေးထားတာမို့ သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံကို ချက်ချင်းဘဲ နေပေးလိုက်ပါသည် ။ ဖင်ဝိုင်းစက်စက် ဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေက ထောင်ထားလို့ ပိုလှသလိုဘဲ ။ ဖင်တွေကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ပိုလို့တောင် လှနေသည် ။

“ လှလိုက်တာ အန်တီရယ်.....”

“ ဘာ.....”

“ အန်တီ့စေက်ဖုတ်က တအားလှလွန်းလို့..”

“ ကြံကြံစည်စည်ကွယ်....ဟင်းဟင်း....အန်တီ ရှက်လာပြီကွာ.....”

“ မရှက်ပါနဲ့ဗျာ....အန်တီ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း အန်တီ့စောက်ဖုတ်လှလှထဲကို ကျနော့်လီး ၀င်ထွက်နေတာကို  ကြည့်ရင်း လိုးလိုက်အုံးမယ်....”

“ မင်းလေး..စကားပြော သိပ် ပက်စက်တာဘဲကွာ..အန်တီ နားရှက်တယ်....ဟွန်း....”

ဝေလကြီး ဆွဲပြီ ။ သူ့လီးတန်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပြီး တစွပ်စွပ် မြည်အောင် ဆောင့်လိုးလေသည် ။

ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း ခံနေသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးက လည်း တအား ဆောင့်ထည့်နေသည် ။ သူ့ေ၈ွးစိကြီးတွေက သူမရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်လို့နေသည် ။

ဖပ်..ဖပ်.ဖပ်........  ဖပ်...ဖပ်.....ဖပ်...ဖပ်..ဖပ်...ဖပ်...

“ အား.......အား.......အူး........အမလေး.......အား........အီး..........”

ကာမစည်းစိမ်ကို နှစ်ယောက်စလုံး ခံစားနေကြရင်း ဝေလကြီးသည် ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာကြောင့် သုတ်ရည်တွေကို တဖပ်ဖပ်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးခြင်း ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်း ရောက်လို့သွားလေသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုမှာလည်း ဝေလကြီးရဲ့ လီးတန်ကို စောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်လိုက်စေချင် ။ ဝေလကြီးကလည်း အရင်းထိ သွင်းထားရင်း သူမကို ဖက်ထားပြီး အမောဖြေနေသည် ။

“ မောသွားသလား..သား...”

“ ဟင့်အင်း....မောဘူး.....တအား ကောင်းတယ်....ကြိုက်တယ်...အန်တီကော ကြိုက်လားဟင်....”

“ အင်း....အရမ်းကြိုက်တယ်...”

ဝေလကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးသည် သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ပြန် ထောင်မာလာသည် ။ စောင်ပါးလေးကို ခြုံထားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် အ၀တ်အစားတွေကို ပြန် မ၀တ်သေးဘူး ဆိုတာ ဝေလကြီး သိသည် ။

ဒါကြောင့် စောင်ကို အသာမပြီး လက်ကို သွင်းလိုက်သည် ။ လက်မောင်းသညး မွတ်မွတ်ကို စမ်းမိသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု နည်းနည်း လှုပ်သွားသည် ။ လက်အောက်ကနေပြီး ရင်သားတဖက်ကို ကိုင်လိုက်သည် ။ ရင်သားကြီးသည် ချောမွတ်တင်းလုံးပြီး ကိုင်လို့ သိပ် အရသာရှိတာကို စောစောက ပထမဆုံး အချီ ဆွဲတုံးကထဲက သိခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ။

ရင်သားစိုင်ကို ဖွဖွလေး ကိုင်နေမိပြီး ရင်သီးလုံးလေးကို လက်ချောင်းတွေက စမ်းမိသည် ။

“ သား...စိတ်ကြီးလိုက်တာကွယ်......”

“ အင်း..အန်တီက တအား လှတာကိုး.......”

“ ဘာလှလို့လည်းကွယ်..အိုနေပြီ ....”

“ လှတယ်...ဒီမှာ ကြည့် အိုးက တအား တောင့်တာ...ဒီ အန်တီ့အိုးကြောင့် သား ကွင်း တချိန်လုံး တိုက်နေရတာ အန်တီ သိလို့လား......”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ရယ်သံလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။

ဝေလကြီးရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့  တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပွတ်ကြည့်နေသည် ။ သူ့စိတ်တွေသည် ထသထက်ထ ကြွသထက် ကြွလာသည် ။ သူ့တန်ဆာကြီးသည် သံမဏိချောင်းကြီးတချောင်းလိုဘဲ မာကြောပြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ပထမ အချီ ဆွဲခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် မရှက်တော့ဘူး ။ 

ဝေလကြီးနဲ့ သမီး ပြန်မရောက်ခင် စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အ၀ရအောင် လုပ်ပစ်လိုက်တော့မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံရသည် ။ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဝေလကြီးရဲ့ တန်ဆာကို စမ်းလိုက်သည် ။ ပူပူနွေးနွေး တန်ဆာလုံးတုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ စမ်းပွတ်နေပြီး ထိပ်ခေါင်း ဒစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။

“ အန်တီ ....ဖင်ထဲကို ထည့်ဖူးလားဟင်....”

“ ဟိတ်...ကြံကြံစည်စည်ကွယ်.....မလုပ်ဖူးပါဘူး......”

ဝေလကြီး လက်က ပေါင်တန်တဖက်ကို ပွတ်နေပြန်သည် ။

“ အန်တီ့ကို တကယ် ချစ်တယ်ဗျာ.....အခုလိုဘဲ တချိန်လုံး နေချင်တယ်......”

“ အိပုံ့ကို သား ဘယ်မှာသွားထားမလဲ....မင်း လိုးနေတာ သူကလေးလည်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကြေနေပြီလေ..မင်း သူ့ကို ရက်စက်တော့ မလို့လား......”

“ မရက်စက်ပါဘူး...သူ့ကိုလည်း လိုးမယ်..အန်တီ့ကိုလည်း လိုးမယ်.....”.

“ သား..လောဘ မကြီးနဲ့ကွာ....မိန်းမ နှစ်ယောက် ယူထားမလို့လား......အိပုံ့နဲ့ဘဲ လက်ထပ်ပါကွာ.....အန်တီ တရားစခန်း ၀င်လိုက်ပြီး ရှောင်ပေးပါမယ်......”

ဝေလကြီးရဲ့ လက်က ပေါင်ကြားကို ၀င်သွားသည် ။ မို့အိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အရည်တွေ တအား ရွှစြိုနေသည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ပွတ်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပါးစပ်ကညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သူက ဖင်ကုန်းခိုင်းတဲ့အခါ မညည်းမငြူ ကုန်းပေးရှာသည် ။ ချက်ချင်း မလိုးသေးဘဲ ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးသည် ။

“ သိပ်ကြိုက်တာဘဲလား....သား....”

“ အင်း..ကြိုက်တယ်......အန်တီရော သား လီးကို စုတ်ရတာ ကြိုက်လား.......”

“ အင်း.....”

“ စုတ်အုံးမလား.....

“ သား စုတ်စေချင်ရင် စုတ်ပေးမယ်လေ.......”

“ ဒီတချီ လိုးလိုက်အုံးမယ်.......”

သူ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်သည် ။ ဖေါင်းပြူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့ဒစ်ကြီး ဖိနှစ်လိုက်တဲ့အချိန် စအိုပေါက် နီနီလေးကိုလက်မနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လထစ် ၀င်လို့လား..လက်မနဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ကလိလိုက်လို့လား မသဲကွဲ ။ 

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ နုတ်ဖျားက ..အို့...အို...လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံလေး ထွက်လာသည် ။ တန်ဆာကြီးကို ဆက်သွင်းလိုက်သည် . .။ တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်သွားတဲ့အခါ အရသာက ထူးကဲလှသည် ။ အန်တီဝိုင်းစုလည်း သူ့လိုဘဲ အရသာရှိလိမ့်မယ် လို့ သူ ထင်သည် ။

သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်..ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးသည် ။ စီးကြပ်ကြပ် စောက်ဖုတ်ပေါက်က ကောင်းလွန်းပါလား.....။

တညလုံး လိုးပစ်တော့ အလုပ်ခွင်ကို ရောက်တော့ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတာပေါ့ ။



........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



ခေတ်သမီးပျို (စ/ဆုံး)

ခေတ်သမီးပျို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

“ ငါ့တူလေး မင်းမင်း မင်းဘာစာအုပ်တွေ ဖတ်နေတာလဲကွ”

“ ဦးဦး ကျနော် ဝတ္ထုစာအုပ် ဖတ်နေတာ”

“ မင်းကွာ အရည်မရ အဖတ်မရ ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေရတယ်လို့”

“ ဦးဦးကလည်း ကျနော် ပျင်းလို့ပါ”

“ အေး ပျင်းနေရင် ဒီလို အနှစ်သာရရှိတဲ့ တရားစာအုပ်တွေ ဖတ်ပေါ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးဦး”

ကျနော်လည်း ဦးလေးပေးတဲ့ စာအုပ်ကို ခဏယူကြည့်တော့ အနစ္စအမြဲမရှိသော၊ စာအုပ်ဖြစ်နေတယ်။ “ဟင်းးး” သက်ပြင်းချလိုက်ရတယ်။ ကဲဗျာ စဉ်းစားကြည့်လိုက် သူက ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကသိုလ်က ကထိက၊ ကျနော်က သူ့တူ၊ ကျနော်ဆယ်တန်း အောင်ပြီးကတည်းက ရောက်နေတာ။ သူက အသက်လေးဆယ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဘာတဲ့ ပင်စင်ရရင် ဘုန်ကြီးဝတ်ပြီး တရားအားထုတ်မယ်တဲ့။ ကျနော်ကိုလည်း သူ့လိုလူပျိုကြီးဖြစ်စေချင်တာ။

ကျနော်ဗျာ အခုဖိုင်နယ်ရောက်ပြီ၊ သူ့ကိုကြောက်လို့ ရည်းစား မထားရဲဘူး။ အခုခေတ် စကီလေးတွေက မိုက်မှမိုက်၊ အလန်းစားတွေ၊ ကိုယ့်အကြိုက်မတွေ့သေးလို့သာ.. မစွန့်စားရဲတာ။ တနေ့တနေ့ တရားနာရတာနှင့် တရားထိုင်ရတာနှင့် မလွယ်ဘူဗျ၊၊ သူ့အိမ်နေတော့ သူ့စည်းကမ်းပေါ့ဗျာ။

—————-

ကျနော်လည်း ညစ်ညစ်နှင့် ကျောင်းဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ နောက်ဆုံးကပဲဆင်းတာ “အွန့်” ဆင်းလိုက်တာ ကားပေါ်တက်လာတဲ့ စကီလေးကို သွားတိုက်မိတယ်၊ သူ့လက်ထဲက စာအုပ်တွေပြုတ်ကျသွားတယ်ဗျ။

“ ဆောရီး… ဆောရီး”

ကျနော်လည်း ပြာပြာသလဲ ကောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုလှမ်းပေးပြီး

“ ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျ”

“ မြန်မြန်လုပ်ကြပါဗျ၊ ဒီမှာ ကားပေါ်တက်မယ့်သူတွေ ရှိတယ်”

စပါယ်ယာ လှမ်းအော်တော့ ကျနော်ဘေးကပ်လိုက်ရတယ်။ ကောက်မလေးကို သေချာကြည့်လိုက်မှ ဟအရမ်းမိုက်တယ်။ အရပ်ရှည်ရှည် အသားဖြူဖွေးလို့၊ ဇင်ယော်တောင် မျက်ခုံးတန်းလေး၊ သွားလေးတွေက ညီညီညာညာ၊ နှင်းဆီဖူးလေးလို နှုတ်ခမ်းနှင့်၊ ကျနော့်ရင်ထဲ ရေခဲမြစ်စီးဆင်းသွားတယ်။ ကျနော့်ကို စပါယ်ယာ ခဏ လှမ်းကြည့်ပြီး

“ ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ဇာတ်ကား ရောင်းမလို့ပါ”

“ အာ ဒီခွေးသားတော့”

ကောင်မလေးလည်း ရှက်ရှက်နှင့် ကားပေါ်တက်သွားတယ်။ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားတာတောင် မြင်လိုက်ရတယ်။

“ မိုက်တယ်ကွာ၊ မနက်ဖြန် ကျောင်းစောစောလာပြီး စောင့်ရမယ်” 

ကျနော်ညတောင် အိပ်မပျော်ဘူး၊ တစ်ညလုံး ကောင်မလေး မျက်နှာကိုပဲ မြင်ယောင်မိတယ်။ အခုမှ ဖူးစာရှင် တွေ့ပြီလား မသိဘူး၊ မနက်အစောကြီး အိပ်ရာထတယ်၊ ဦးလေးနှင့်အတူ ကျောင်းသွားလို့ မဖြစ်ဘူး ကိုယ်ဘာသာ သွားမယ်ဆိုပြီး အိမ်ရှေ့အထွက်

“ မင်းမင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ ကျောင်းဘက် ဦးဦး”

“ အေး ဘုရားရှိခိုးပြီးမှ သွားလေ”

“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့”

ဘုရားခန်းထဲဝင်ပြီး ပုဆိန်ပေါက် ရှိခိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးလေးအလစ်ကို ထွက်လိုက်ရတယ်ဗျာ။ ကျောင်းဘက်စ်ကားစီးတာ စိတ်ကိုမရှည်ဘူး၊ ခါတိုင်းလည်း ဒီလိုပါပဲ။ 

“ ဟာကွာ.. နောက်ကျတော့မယ်နှင့်တူတယ် သောက်ကားက နှေးလိုက်တာ” 

ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ ကားမှတ်တိုင်မှာ လူရှင်းတယ် ။ ကျနော် မှတ်တိုင်ရှေ့က စောင့်နေတုန်း ဦးလေး ကားလာတော့ ကော်ဖီဆိုင်ထဲ ပြေးဝင်ပုန်းရတယ်။

“ ဟင်းးး မလာသေးဘူးလားကွာ” 

အရေးထဲ ကော်ဖီဆိုင်က သီချင်းသံ ထွက်လာသေးတယ်။ ပြုံးတောင် ပြုံးမိသေးတယ်။ ကိုယ့်အဖြစ်နှင့်တူလို့၊ သူ့သီချင်းက ဘိုဘိုဟန်သီချင်း “စောင့်ရတာမောပေါ့၊ ခေါင်းမူးသွားပြီ ဒူးယားလေးရယ်၊ နင်ဘယ်မှာလဲ ကားပေါ်ပါသွားလား တကယ်ပါ တစ်နာရီလောက် ရပ်စောင့်ကြည့်တာတောင် မလာသေးဘူး” တစ်နာရီလောက်စောင့်ပြီးတော့မှ ကောင်မလေးကို အိမ်စီးကားပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

သွားပါပြီ ပြေးလိုက်ဖို့ကလည်း မလွယ်တော့ နောက်ကနေပြီး လိုက်ခဲ့တယ်။ စာသင်ဆောင်နံပါတ်သုံးဖက်က ဝင်သွားတော့၊ အဲဒီနောက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။ အနားလည်းရောက်တော့ ကားရောလူရော မရှိတော့ဘူး။ ဟာသွားပြီ။ ဒီတစ်ဆောင်လုံးရှာရတော့မယ်ဆိုပြီး မြေညီထပ်ကနေ တစ်ထပ်ချင်းရှာခဲ့တယ်ဗျ။ တခန်းမှ ရှာမတွေ့ဘူး။ အဲဒါနှင့်စိတ်ပျက်ပြီး ကင်တင်းကိုသွားမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြနထွက်တော့

“ အွန့်”

“ ဟင်.. ရှင်.. ရှင်.. တိုက်ပြန်ပြီ”

“ အာ ဆောရီး ဆောရီး”

“ လုပ်ပြန်ပြီ ဘာဆောရီးလဲ”

“ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ”

“ ရှင် နှစ်ကြိမ်ရှိပြီး”

“ ရေစက်လို့ ထင်ပါရဲ့”

“ ဘာရှင့်”

“ ဆောရီး ဆောရီး”

“ ဟင်း အူကြောင်ကြောင်နှင့်”

———————-

မိုးနေခြည်မှာ တနေ့က သူ့ကိုကားပေါ် အတက်မှာ တိုက်မိတဲ့သူကို သတိထားမိတယ်။ လူပုံက ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့်ဆိုတော့။ ဒါပေမယ့် ကားစပါယ်ယာ အော်လိုက်တော့ နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ အိမ်ရောက်ပြန်တော့လဲ သူ့မျက်နှာပဲ မြင်ယောင်မိပြီး အိမ်အလုပ်ကူလုပ်တာက ဟိုဟာလွတ်ကျ ဒီဟာလွတ်ကျနှင့်မို့ အပျိုအဒေါ်ကြီးက ဗိုက်ခေါက်လိမ်ပြီး အဆူခံရတယ်။ စည်းကမ်းကြီတဲ့ အဒေါ်မို့ ကြောက်ရတယ်။

“ မိုးနေခြည် လုပ်လိုက်ရင် ရှပ်ပြာ ရှပ်ပြာနှင့် နင့်စိတ်တွေ ဘယ်ကို ရောက်နေတာလဲ၊ ဂနာမငြိမ်ဘူး”

“ အမလေး ကြောက်ပါပြီ တီတီရဲ့”

“ အေး မိန်းကလေးဆိုတာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ နေရတယ် သိလား”

“ သူအဲလို ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ လုပ်နေလို့ လင်မရတာ ခိခိ” 

လို့ တွေးရင်း အလိမ်ခံရတဲ့ ဗိုက်ကို ပွတ်ပေးနေရတယ်။ အဒေါ်အပျိုကြီးက ကျောင်းသွားရင် အမြဲလိုက်ပို့ ညနေကျတော့ ကိုယ့်ဘာသာ လိုင်းကားစီးပြန်ရတာ၊ တူမကို တချက်ကလေးမှ စိတ်မချဘူး။ ပြောသေးတယ်။

“ နင့် မိဘတွေ ငါ့ကို စိတ်ချလို့ အပ်ထားတာ၊ နင်ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက် မလုပ်နဲ့”

မိုးကလည်း အဒေါ်အပျိုကြီးကို ကြောက်လို့ ကိုယ့်ကြိုက်တဲ့ သူကိုတောင် အီစီကလီ မလုပ်ရဲဘူး။ အခုကြည့်လေ မနေ့ကလူ ကားဂိတ်မှာတွေ့ပြီး အခုမိုးတို့နောက် လိုက်လာတယ်။ မိုးက အိမ်သာဖက်ကထွက်တော့ သူနှင့်တိုက်မိပြန်ပြီ။ ဒေါသထွက်မိတယ်။ ပြောပုံက ရေစက်လား မသိဘူးတဲ့ ခစ်ခစ် ခစ်ရယ်ချင်စရာ။

“ ဟေ့.. မိုးဟိုမှာ ဆရာစာသင်နေတယ်၊ အဆူခံနေရအုံးမယ်”

“ အေးအေး”

အဲဒီဆရာက ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူး၊ ဘုဂွကလန့် မိန်းကလေးတွေဆို တချက်မှ မျက်နှာသာ မပေးဘူး၊ အိန္ဒြေကြီးနှင့်။

“ ကဲမိုး စာသင်လို့ပြီးပြီ ငါတို့ပြန်ရအောင်၊”

“ အေး အေး”

“ ဟေ့ ဒါနဲ့ မနေ့က နင်လူတစ်ယောက်နှင့် တိုက်မိသေးတယ်ဆို၊”

“ အေး ဒီနေ့လည်း ထပ်တိုက်ပြန်ပြီ”

“ ဟီဟိ.. ဖူးစာရှင်လား မသိဘူး”

“ ဟွန့်ကောင်မ စိတ်ကူးယဉ်နေတယ်”

“ အေးဟ.. မနက်က သူကပြောသွားတယ် ရေစက်လား မသိဘူးတဲ့”

“ ဟဲဟဲ.. ဖြစ်နိုင်တယ်မိုး”

ကျောင်းရှေ့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ဟိုလူကိုကားဂိတ်မှာ တွေ့ရပြန်တယ်။

“ ဟေ့ ရှေ့မှာ အိန္ဒြေမပျက်စေနှင့် ကြည့်လိုက်ဦး”

“ ဟိုဘက်က အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် လူလား”

“ အေး ဟုတ်တယ်”

“ အဲဒါ ကိုမင်းမင်းလေ”

“ နင်က ဘယ်လိုသိသလဲ၊”

“ အဲဒါ ဆရာ့တူလေ”

“ ဘုဂွကလန့် ဆရာလား”

“ အေး ဟုတ်တယ်”

“ အမလေး ဒုက္ခပါပဲ”

“ အမလေး အခုထဲက တွေးပူနေတယ်”

“ ခစ်.. ခစ်..”

“ ဘာလဲ နင်ကြွေသွားပြီလား၊”

“ အာ နင်ကလည်း”

“ အံမာ ရှက်နေရသေး ခေတ်သမီးပျို မဟုတ်တဲ့အတိုင်း”

“ ဟဲ့ ဟိုမှာ လာနေပြီ”

“ မိုး.. ကျနော် မိုးကို ခင်ချင်လို့”

“ ရှင်”

“ ဟင်းးဟင်းးး မိုးကိုခင်တယ်၊ နောက်တော့ ရည်းစား စကား ပြောမယ်၊ နောက်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားမယ်၊ ဒီလိုလား’”

“ ဗျာ”

“ ဟဲ့ စန္ဒာ ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ”

“ နိမိတ်ဖတ်တာ”

“ အာ ဒီမိန်းမ”

မိုးလည်း ရှက်ရှက်နှင့် စန္ဒာဗိုက်ကြောလိမ်လိုက်တယ်။

“ အာ.. လွှတ်ဟ… နာတယ်”

“ အဟဲ.. ကျနော် မင်းမင်းပါ”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ ကဲ ကိုမင်းမင်း ရှင်နှင့် ပြောနေရင် အိမ်ပြန်နောက်ကျရင် သူအဒေါ် အပျိုကြီးက ဆူလိမ့်မယ်”

“ ဗျာ၊ အော်.. ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”

“ စန္ဒာ ရှေ့မှာ ကားလာပြီ သွားရအောင်”

“ ကိုမင်းမင်း ကားလာပြီ ကျမတို့ကို ခွင့်ပြုအုံး”

“ အော် ဟုတ်ကဲ့၊ ဟုတ်ကဲ့။ ကျနော်လည်း လိုက်ခဲ့မယ်”

“ ရှင်”

“ လိုက်လို့ မရဘူးလား၊”

“ ရပါတယ် ကျမတို့ကားမှ မဟုတ်တာ”

မင်းမင်းလည်း မိုးလိုက်သွားသော ကားနှင့် လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မိုးမှာ တစ်လမ်းလုံး ရင်ခုန်နေရတယ်။ သူက မိုးနောက်က ကပ်နေတာလေ။ မင်းမင်းလည်း ကားပေါ်တက်လိုက်မှ မိုးရဲ့ ကိုယ်သင်နံ့လေးရတော့ လီးတောင် တောင်လာတယ်၊ လွယ်အိပ်ကို ရှေ့မှကာပြီး မိုးနားကို ကပ်လိုက်တယ်။

မိုးမှာ စိတ်ထဲမှာ ချမ်းသလို တုန်သလို ဖြစ်လာတယ်။ မင်းမင်းရဲ့ အသက်ရှူပြီး ထုတ်လိုက်တဲ့ ပူနွေးနွေး လေတွေကြောင့်ပေါ့။ အပျိုစင်သမိုင်း ရိုင်းလောက်အောင် ရင်ခုန်တယ်။ စကားလည်း မပြောရဲဘူးလေ၊ နောက်တော့ ကားပေါ်က မင်းမင်း ဆင်းသွားမှ သက်ပြင်းလေး မျှင်းမျှင်းချမိတယ်။ မင်းမင်းအိမ်ရောက်တော့ ဦးဦးက ရောက်နေပြီ၊

“ မင်းမင်း… မင်း မနက်ပိုင်းကလည်း ငါ့ကိုမစောင့် ညနေလည်း ငါ့ကိုမစောင့်ဘူး၊ မင်းဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဦးဦးကလည်း”

“ မင်းကျောင်းရှေ့မှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နှင့် စကားပြောပြီး ပါသွားတာ ငါမြင်တယ် ဟေ့ကောင်၊ အဲဒါ ဘယ်သူတွေလဲ”

“ သူငယ်ချင်းတွေပါ ဦးဦး”

“ မင်းနော် မိန်းကလေးတွေနှင့် ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက် မလုပ်နှင့် ကြားလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးဦး”

“ အေး ကြားလို့ကတော့ ငါ့အမွေတွေ တပြားမှ မပေးဘူး မှတ်ထား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးဦး”

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နှင့်မိုးတို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြတယ်။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်တော့လည်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ကြဘူးပေါ့။ ကျောင်းထဲမှာ နေ့လည်ဆို ကန်တင်းမှာထိုင်ပြီး စားကြသောက်ကြပေါ့၊ နေ့လည်အတန်းချိန်မရှိရင်လည်း သူ့ဆီသွားချောင်းပေါ့ဗျာ။

အဲဒါနှင့် တစ်ရက် ကျနော် သွားချောင်းတဲ့ နေ့မှ ဦးဦးက မိုးတို့အခန်းမှာ စာသင်နေတာ။ မိုးကိုငေးကြည့်တုန်း ဦးဦးက မြင်သွားတယ်။ ညနေဘက် အိမ်ရောက်တော့

“ မင်းမင်းး… မင်း ငါစာသင်တဲ့ အခန်း ဘာလာလုပ်တာလဲ”

“ ကျနော့် သူငယ်ချင်းဆီ လာတာပါ”

“ မင်းက ကျောင်းမတက်ပဲ သူငယ်ချင်းဆီကို လာတယ် ဟုတ်လား”

“ ဟုတ်တယ် ဦးဦး”

“ မင်း ကောင်မလေးဆီလာတာ မဟုတ်လား”

“ ………”

“ မင်းးမင်း.. လူဆိုတာလေ အပုပ်ကောင် ရုပ်ဆောင်ထားကြတာကွ၊ သိလား၊ လောကထဲ ရောက်လာတာနှင့် ဇာတိဇရာ၊ မရဏဆိုတဲ့ အရာတွေနှင့် ဆုံတွေ့ရမှာကွ၊ မသေခင် ဉာဏ်ဦးအောင် လုပ်ရမှာ။ ကိုယ်သေရင် ကိုယ့်နောက် ဘာမှမပါဘူး။ မင်းချစ်သူ ကောင်မလေးကလည်း မင်းကို ချစ်လှပါချည်ရဲ့ဆိုပြီး မင်းသေရာကို မလိုက်နိုင်ဘူး၊ အေးအေးချမ်းချမ်း နေစမ်းပါကွာ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးဦး”

“ မင်းကွာ မိန်းမတွေနဲ့ မပတ်သက်စမ်းပါနှင့်ကွာ၊ မိန်းမဆိုတာ ရှိလည်းမကောင်း မရှိလို့ မကောင်းဘူးတဲ့ကွ၊ နဒီမြစ်တို့လို ကွေ့ဝိုက်တတ်တယ်၊ မိန်းမ မာယာ သဲကိုးဖြာတဲ့။ မိန်းမဖျက် ပြည်ပျက်တတ်တယ်တဲ့။ မင်းကြည့်လေ စုဖုရားလတ်ကြောင့် မြန်မာတွေ ပြည်ပျက်ခဲ့တာ”

“ မဆိုင်ပါဘူး ဦး”

“ ဘာလို့ မဆိုင်ရတာလဲ”

“ သီပေါမင်း အသုံးမကျလို့ပါဗျာ”

“ မင်း မသိလို့ပါ၊ စုဖရားလတ်က သီပေါမင်းကို မီးနေသည် ထမီရေကို တိုက်ခဲ့တာကွ”

“ ဦးကလည်း မြင်ရတာမှ မဟုတ်တာဗျာ”

“ အေး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းမိန်ကလေးတွေနှင့် မပတ်သက်နှင့်”

“ ……”

——————————-

“ မောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ”

“ ဦးဦးကြောင့်ပါကွာ”

“ ဟင် ဘာဖြစ်လို့လည်း”

“ ဦးဦးက ဘယ်မိန်းကလေးနှင့်မှ သဘောမတူဘူးလေ၊ မောင့်ကို လူပျိုကြီး လုပ်စေချင်တာ”

“ မောင်သာ မိုးကို တကယ်ချစ်ရင် ပြီးတာပဲ”

“ မောင်မိုးကို တကယ် ချစ်ပါတယ်”

“ သစ္စာဆိုပြ”

မင်းမင်းလည်း သစ္စာဆိုပြလိုက်တယ်။ ဦးထွန်းမင်းမှာ တူဖြစ်သူကို တားမရသဖြင့် နောက်ဆုံး တရားပြရန်၊ မိုးနေခြည် အား ကင်မရာနှင့်ချိန်၍ ဓာတ်ပုံရိုက်ကာ Microscope ဖြင့် အဆပေါင်းများစွာချဲ့ပြီး၊ ရင်ခွဲရုံမှ ဓာတ်ပုံများရိုက်၍ မင်းမင်းကို ပေးလေသည်။

“ ရော့ မင်းမင်း ကြည့်”

“ ဟ.. မိုးပုံပါလား လှသားပဲ”

“ နောက်ကဟာကို ကြည့်ပါအုံး”

“ ဟ ဒါကြီးကဘာလဲ၊ ရေစီးကြောင်းတွေလို ပတ်ကြားအက်တွေနှင့်”

“ အဲဒါ မင်းကောင်မလေး နှုတ်ခမ်းလေ”

“ ဗျာ… ဒီတောင်းကုန်းတွေနှင့် ဒီချိုင့်ခွက်က ဘာလဲဗျ”

“ အဲဒါ မင်းကောင်မလေး ပါးပဲ၊ ချိုင့်ခွက်တွေက မွေးညှင်းပေါက်တွေလေ”

“ ဗျာ… ဒီတွင်းနက်ကြီးက ဘာလဲ။

“ ဒီမဲမဲကြီးက သစ်ပင်ကြီးတွေလား”

“ အဲဒါ မင်းကောင်းမလေး နှာခေါင်းပေါ့”

“ ဟာ ဒါကြီးကရော”

“ မင်း ကောင်မလေး မျက်လုံးလေ”

“ ဟာ ကြောက်စရာကြီးဗျာ”

“ အေး အားလုံးကို အဆငါးရာလောက် ချဲ့ထားတာ”

“ ဟာ ဒီပုံတွေက ဝမ်းတွင်း ကလီစာတွေ”

“ အေးလေ လူဆိုတာ သေသွားရင် အဲလိုပဲ ပျက်စီးတတ်တယ်.. မင်းကြည့် အဲဒီမှာ အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲ ရှာမတွေ့ဘူး၊ ဦးနှောက်မှာလည်း မတွေ့ဘူး၊ နှလုံးမှာလည်း မတွေ့သလို၊ အသဲမှာလည်း မရှိဘူး”

မင်းမင်းမှာ ဓာတ်ပုံတွေ ကြည့်ရင်း အန်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သာထဲ ပြေးအန်ရလေသည်။ ထို့နောက်မှာတော့ မင်းမင်းတစ်ယောက် ငြိမ်သွားလေသည်။ မိုးကိုမြင်တိုင်း ဓာတ်ပုံကို မြင်ယောင်နေသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ ကသိကအောက် ဖြစ်ရလေသည်။ မိုးမှအကျိုးအကြောင်း မေးရာ မင်းမင်းလည်း အမှန်အတိုင်း ဖြေလေသည်။ မိုးတစ်ချက် စဉ်းစားလိုက်ပြီး

“ ကဲမောင်.. မောင့်ကို ပြစရာရှိတယ်၊ မိုးနှင့်လိုက်ခဲ့”

“ သွားလေ”

မိုးလည်း ကားငှားပြီး ဟိုတယ်ဘက်ကို ခေါ်ကာ အခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်သည်။ မင်းမင်းမှာ မိုးလုပ်ရပ်ကို နားမလည်နိုင်ပေ။ မိုးလည်း အခန်းထဲရောက်ပြီး မင်းမင်းအား ကုတင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး ရေချိုးခန်းဖက်သွားကာ၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ မောင်”

“ ဘာလဲ မိုး”

“ မိုးကို ကြည့်ပါမောင်၊ မိုး မလှဘူးလား”

“ လှပါတယ် မိုး”

မိုးအပေါ် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးတဲ့အသားနှင့် လိုက်ဖက်တဲ့ နို့အုံက ဘရာအပေါ်ဘက်ရုန်းကန်နေသလိုပါ။ မင်းမင်းမှာ ကြည့်ရင်းနှင့် လီးက တောင်လာတယ်။ မိုးက ဘရာကို ချွတ်လိုက်တယ်။

“ မောင် မိုးရင်သားတွေ မလှဘူးလား”

လုံးဝန်းပြီး လှပတဲ့ ရင်သား၊ ပန်းရောင်သန်းတဲ့ နို့ဝန်း၊ စုချွန်တဲ့ နိုးသီးခေါင်းလေး၊ လှပလိုက်တာ၊ မင်းမင်း တံတွေး တစ်ချက်မြိုပြီး ဂလုလို့တောင် အသံထွက်သားပြီး

“ လှတယ် သိပ်လှတာပဲ မိုး”

မိုး လုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပင်တီ ပန်းရောင်လေး ပေါ်လာတယ်၊ မို့ဖောင်းနေတဲ့ နေရာကြီးကိုကြည့်ရင်း မင်းမင်း အာခြောက်သလို ရင်တွေတုန်သလို ဖြစ်လာတယ်။

“ မောင် မိုးလှလားဟင်”

“ အရမ်းလှတယ်”

မိုး ပင်တီပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ဖင်လေးကုန်းပြီးတော့ပေါ့။ မင်းမင်းမှာ ငေးမောကြည့်နေမိတယ်။ အလှနတ်သမီးလေးတပါး ကိုယ့်ရှေ့ကို ရောက်နေပါလားလို့ တွေးမိလာတယ်။

“ အူးးး”

မိုးက တပတ်လှည့်လိုက်ပြီး

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်… မိုးမလှဘူးလား”

ဖွင့်ထွားတဲ့တင် သေးသောခါးနှင့် လုံးဝန်းတဲ့နို့ အပြစ်ဆိုစရာ မရှိအောင် လှပလွန်းတယ်၊ ဆီးခုံပေါ်မှ အမွေးပါးနှင့် မို့မောက်နေတဲ့ အဖုတ်။ အား မင်းမင်း တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ဘူး၊ လီးက တောင်လွန်းလို့ ဂွေးပါ အောင့်လာတယ်။ မိုး ပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပြီး ကုန်းပြလိုက်တဲ့အခါ။ ပန်းရောင် စအိုနှင့်အဖုတ်ပြူးပြူးလေး မြင်ရတယ်။

“ အားးး တကိုယ်လုံး လှရက်တဲ့ မိုးရယ်”

“ ကဲမောင်… မောင့်မျက်လုံးက မှန်ဘီလူးလို ချဲ့ကြည့်လို့ရလား”

“ မရဘူး မိုး”

“ မောင်ရယ် ပုံမှန်လေးပဲ မြင်ရတာကို မောင်က ဘယ်လိုဖြစ်နေတာပဲ”

မိုးက အနားကိုကပ်ပြီး စကားပြောတော့ မင်းမင်းလည်း မိုးခါးကိုဖက်ပြီး မိုးနှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ မိုးလည်း မင်းမင်းကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ နှစ်ဦးစလုံး အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီးနောက် မင်းမင်းက မိုးကို ကုတင်ပေါ် လဲချလိုက်ပြီး မိုးရဲ့ နို့ကို မွေးကြူပြီး ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ စို့လိုက်တော့တယ်။

မင်းမင်းလည်း နို့ကိုစုပ်ရင်း ပိပိကိုပါ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ နို့ကိုတလှည့်စီ ပြောင်းစို့လိုက် နို့ဝန်းတွေကိုလျှာနှင့် ယက်လိုက်တဲ့အခါ မိုးမှာ တဟင်းဟင်း အသံထွက်လာတယ်။

“ ပြွတ်… ပြွတ်… ပြွတ်”

“ အာ့.. အင့်ဟင်းးဟင်းး မောင်ရယ်”

“ ပြွတ်… ပလပ်… လပ်..”

“ မောင်ရယ်… မိုး မနေတတ်တော့ဘူး”

မင်းမင်လည်း ကာမစိတ်က ဒီရေအလား တိုးပွားလာသလို မိုးလည်း ကာမစိတ်က တဖြေးဖြေး မြင့်တက်လာခဲ့ပြီ။ မင်းမင်းလည်း မိုးရဲ့နို့ကို စို့ပြီးတော့မှ မိုးပိပိဆီ ဦးတည်လိုက်တယ်။

ဦးဦးပြောတဲ့ အရာတွေကနေ လာနှင်းပျောက်သလိုဖြစ်ပြီး ကာမရေအလျင်မှာ စီးမျှောလိုက်လေသည်။ မိုးမှာ မောင်က လဲချလိုက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ် ကန်လန့်လဲရာမှ မောင့်အကြင်နာကို ကျေနပ်စွာ ခံယူလိုက်သည်။ မင်းမင်းမှာ မိုး၏ပေါင်ကိုကားပြီး အဖုတ်ကို ကြည့်ရာ မို့ဖောင်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားထူပြီး အရွတ်သေးသေးလေးနှင့် ပန်းရောင်ပြေးနေသော အဖုတ်ကို ရှူမငြီးသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြီးနောက် လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ကာ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ယက်ပစ်လိုက်တယ်။

“ ရှလွတ်… ပလပ်”

“ အားးရှီးး မောင်… အားး”

အဖုတ်ထဲမှ အရည်တစ်ချို့ မင်းမင်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ မင်းမင်းလည်း မြိုချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားဖြဲပြီး လျှာကို စုချွန်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် ယက်လိုက်တယ်။

“ ပလပ်… ပလပ်”

“ အိုး..အင့်..ဟင့်..”

မိုးမှာ အရမ်းကောင်းပြီး လူကို တွန်လိမ်သွားပြီး လေထဲ မြောက်သွားကာ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သလို ခံစားရသည့်အတွက် အိပ်ရာခင်းကိုတာ တင်းတင်း ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“ အားးးးး မောင်ရယ် အားးး”

မင်းမင်းက မို့ရဲ့ ကာမဖူးလေးကို စုပ်ယူလိုက်တာပါ။ မိုးမှာ ခါးမြှောက်ပြီး တင်ပါးကို အိပ်ရာခင်းနှင့် ထိနေပြီး အရမ်းကောင်းတဲ့ အရသာ ခံစားလိုက်ရပြီး ပိပိထဲ သွေးတိုးလာသလို တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကောင်းသွားရလေသည်။ မိုးမှာ စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အဝရပြီး ပိပိထဲမှ အရည်များ အပြင်ဘက်သို့စိမ့်ပြီး တလှိမ့်ချင်း ထွက်လာရတော့သည်။

မိုး ပြီးသွားသဖြင့် မင်းမင်လည်း မတ်တပ်ရပ်ကာ အဝတ်အစားများ ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အနားကပ်ရာ မိုးက အိပ်ရာက ထလာပြီး ကြမ်းပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မင်းမင်းလီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး စုပ်လေသည်။ မင်းမင်းလည်း အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားရလေသည်။

မိုးရဲ့ လီးစုပ်မှုမှာ မကျွမ်းကျင်သော်လည်း ထိရောက်မှုက ပြင်းထန်ပေသည်။ လီးမှာလည်း အလွန်အမင်းတောင်ကာ လီးဒစ်မှာ ကားထွက်လာကြီး မာန်ဖီသလို ဖြစ်လာသဖြင့် မင်းမင်းလည်း ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသောကြောင့် ရပ်တန်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မိုးပေါင်ကြားဝင်ကာ လီးကို မိုးပိပိထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တင်းကျပ်မှု့နှင့်အတူ လီးက နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားလေသည်။

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ်”

“ အင့်… အင့်ဟင့်ဟင့်… မောင်ရယ်၊ ဖြေးဖြေးနော်”

လီးထိပ်မှာ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားမှန်း သိသွားပြီး ရှေ့ကို ထပ်သွင်းလိုက်တယ်။

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဖောက်”

“ အာ့… မောင်”

“ နာသွားလာ မိုး”

“ နည်းနည်းတော့ နာတယ် မောင်”

မင်းမင်းလည်း မိုးအနာသက်သာဖို့ လီးထိုးထည့်တာရပ်လိုက်ပြီး မိုးနို့ကိုထပ်ပြီး ကုန်းစို့လိုက်တယ်။ မိုးမှာ တင်းကျပ်တစ်ဆို့တဲ့ ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရင်းက မောင်နို့စို့ပေးလို့ သက်သာလာတယ်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်”

“ ဟင်းးအင်းးအင်းးး”

မိုးလည်း ဝေဒနာကို ကာမဆန္ဒက အနိုင်ယူသွားပြီး နာကျင်မှုတွေ သက်သာလာကာ၊ နောက်ဆုံးတော့ ကာမရေစီးမှာ မျောပါရင်း ညည်းညူမိတော့တယ်။

“ အင့်…ဟင်းးးဟင်းးးးး”

မိုး သက်သာပြီး အော်ညည်းသံတွေ ထွက်တော့ မင်းမင်းက လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းရင်း လိုးလိုက်တော့တယ်။

“ ဗျစ်….ဗျစ်…ဘွတ်…ဘွတ်ဖတ်…ဖတ်”

“ အာ့အင့်ဟင်းးးဟင်းးး”

“ ဗြိ..ဗျိ..ဖျစ်..ဖျစ်..ဘွတ်ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”

“ အား..အင့် ကောင်းလာပြီ မောင်”

“ အင့်ဟင်းးးဟင်းးးးးအာ့..ရှီးးရှီးး”

မင်းမင်းလည်း ရှစ်မိနစ်လောက် မနားတမ်းလိုးလိုက်တော့ မင်းမင်းလည်း ပြီးချင်လာသလို မိုးကတော့ အော်ညည်းပြီး ပြီးသွားတယ်။

“ အာ့… ရှီးးရှီးးအားပြီးပြီမောင်… အာ့မိုးပြီးပြီ”

မင်းမင်လည်း အချက်ငါးဆယ်လောက် မနားတမ်းလိုးလိုက်ပြီး သုတ်များ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။

မင်းမင်းနှင့် မိုးမှာ အဲယားကွန်း ခန်းထဲမှာ ချွေးများစီးကျကာ မောဟိုက်သွားကြပြီး အနားယူကာ နောက်တကြိမ်အတွက် တာစူလေသည်။ နောက်အခေါက်မှာ အပေးအယူမျှပြီး တစ်ယောက်တလှည့် အပေါ်တက်လိုးပြီး ပြီးခါနီး မိုးအား ကုန်းစေကာ နောက်မှလိုးပြီး သုတ်ပန်းထည့်လိုက်တယ်။

မင်းမင်းနှင့်မိုး ဟိုတယ်မှ ထွက်ကာ အိမ်ကို ခဏပြန်ကြပြီး အဝတ်အစားနှင့် မိမိပိုင် ငွေကြေးများထည့်ကာ စာရေးခဲ့တယ်။

ဦးထွန်းမင်းမှာ အိမ်သို့ရောက်ပြီး စာကို တွေ့သဖြင့် ဖတ်ကြည့်ရာ

“ ဦးဦး….. ကျနော် မိန်းမ ခိုးသွားပါပြီ။ ကျနော့်မှာ ကျနော့် ချစ်သူအား မှန်ဘီလူးကဲ့သို့ ချဲ့ကြည့်နိုင်သော မျက်လုံးများ မရှိသဖြင့် ပုံမှန်သာ မြင်ရပါတယ်။ မိမိ မျက်လုံးမှ လှပသော အရာများကိုလည်း ဖျောက်ဖျက်နိုင်စွမ်း မရှိပါ။ ထို့အပြင် အချစ်ဆိုတာ ရင်ခွဲရုံမှာ ခွဲစိတ်ပြီး အချစ်ကို ရှာသင့်တာ မဟုတ်ပါ။ ရင်ခွဲရုံမှ လူများမှာ သေပြီး လူများသာဖြစ်၍ ချစ်သောစိတ်ကို ရှာလို့ မရနိုင်ပါ။ တဏှာကိုလည်း ကျနော်မှာ မလွန်ဆန်နိုင်ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျနော်သည် သူတော်စင် မဟုတ်ပါ။ တရားရရှိပြီးသော ရဟန္တာလည်း မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့် ကိလေသာကို မပယ်ဖြတ်နိုင်ပါသဖြင့် တဏှာခေါ်ဆောင်ရာ အချစ်ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်သွားပါပြီ။ မိမိချစ်သူကိုသာ ထာဝစဉ် မြတ်နိုးပြီး လက်ထပ်ပေါင်းသင်းသွားမှာပါ။ ကာမဟာ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ကျနော် မျက်ဝါးထင်ထင် သိရပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဦးဦး ဆုံးမစကားကို နာမထောင်သော တူတော်မောင်အား ခွင့်လွတ်ပါ”

ဦးထွန်းမင်းမှာ

“ ဟာကွာ ဒီကောင်တော့ကွာ” 

လို့ နဖူးကိုသာ ရိုက်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ် အရုပ်ကြိုးပြတ် ထိုင်ချလိုက်လေတော့သည်…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



လှမေ (စ/ဆုံး)

လှမေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မလှမေသည် အသက်(၂၆) တခုလပ်တယောက်ဖြစ်ကာ ငွေကြေးလည်းပြည့်စုံသူတဦးဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းဆုံးသွားသည်မှာ သုံးနှစ်ခွဲခန့်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ကာမအရသာကို ချိုသည်၊ ခါးသည်သိနေရက်နဲ့ သူမ၏မပြည့်ဝသော ဆန္ဒများအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင်ဖြစ်နေရလေသည်။

ယနေ့ညလဲ ကြွေးတောင်းသွားစရာရှိသဖြင့် အောင်မင်းကို အဖော်ခေါ်ထားသည်။ မိန်းမသားတယောက်ထဲနေသူမို့ ဟိုနားသည်နားသွားစရာရှိလျှင် အောင်မင်းနဲ့သာသွားလေ့ရှိပါသည်။ အောင်မင်းမှာ သူမထက် အသက်အများကြီးငယ်သည်မို့ လူအမြင်လဲတင့်တယ်သည်။ အပြင်သွားမည်ဖြစ်၍ တံခါးအားလုံးပိတ်ကာ အဝင်အထွက်ပေါက်လေးသာ အသာဟထားလိုက်သည်။

အောင်မင်းသည် ဟထားသော တံခါးလေးကို တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့လှမ်းကြည့်၍ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ အထတွင် မလှမေသည် သူမခေါင်းလေးကို လက်တဖက်မှ ကိုင်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကျသွားသည်။

” အို..မူးလိုက်တာ.. “

အောင်မင်းက ကမန်းကတန်းအနားသို့ရောက်သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ မလှမေ၏နားထင်လေးနှစ်ဖက်ကိုသာ နှိပ်ပေးနေ၏။ မွှေးကြိုင်လှသော လှမေ၏ရနံ့များက အောင်မင်း၏ရင်ကို လှုပ်ခါလေပြီ။ ထို့အပြင် အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသော နို့အုံဖောင်းဖောင်းမို့မို့တွေက်လဲ ရမ္မက်စိတ်ကိုနှိုးဆွနေချေသည်။ အောင်မင်းသည် တံထွေးကို မျိုချရင်း ယပ်ခပ်ပေးနေသည်။

သူမကို စိုက်ကြည့်ကာ ယပ်ခတ်ပေးနေသော အောင်မင်းကို မျက်လုံးလေးမှေးကြည့်ရင်းက လှမေ ထဖက်ချင်စိတ်တွေပေါက်နေရသည်။ မိန်းမသားမို့သာ ထိန်းနေရသည်။အောင်မင်းအဖို့လဲ အခက်တွေ့နေသည်။ ဟိုတနေ့ကမှ ချစ်သူချိုချိုကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး အသာချော့လိုးခဲ့သည်။ ချိုချိုကို နှစ်ချီနှစ်မောင်းလိုးပြီး သူ့ကို နောက်ထပ်အတွေ့မခံသဖြင့် အောင်မင်း ကာမဆန္ဒတွေ မငြိမ်းသေးချေ။

ယခုလဲ ဒီလောက်တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆော်ကြီးနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ်နေနေရတော့ စိတ်တွေမနည်းထိန်းနေရသည်။ မှိန်းနေသော မလှမေကို ကြည့်ရင်း အောင်မင်းတယောက် တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးကတော့ ပုဆိုးအောက်မှာ တောင်မတ်နေသည်မှာ ပုဆိုးပင် ငေါထွက်လို့နေသည်။ အခုနေ မလှမေသာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ အခက်ပဲဟု တွေးမိနေ၏။

လှမေ၏မျက်ခွံလေးများ အသာမှေးရင်း အောင်မင်း၏ပုဆိုးထဲက တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုသည် ကာမစိတ်ကို ထကြွစေ၏။ လှမေ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်လေးများ စို့ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ အကြင်နာလေးတွေနဲ့ ယက်ခတ်ပေးနေတဲ့ လေအေးလေးများသည် လှမေ၏ရင်ထဲအသဲထဲသို့ပင် အေးစိမ့်သွားနေသည်။ လှမေတယောက် သက်ပြင်းမျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်မိ၏။ အရွယ်ခြင်းမတူသူမို့ ပိုပြီးသေချာအောင် လှမေအချိန်ဆွဲနေရ၏။ နောက်တော့ မျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကြည့်ပြီး အံ့သြဟန်ဖြင့်…

” ဟယ်..အောင်အောင် ခုထိ အိမ်မပြန်ရသေးဘူးလား.. “

” ဟုတ်တယ်..မမ၊ မမကို စိတ်မချလို့၊ တော်ကြာ ခေါင်းပိုကိုက်လာရင် ဘယ်သူမှ မရှိမှာစိုးလို့ “

” အောင်အောင်ရယ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. “

လှမေက အသာအယာထပြီး လဲကျမဲ့ဟန်လေးလုပ်ပြလိုက်တော့ လက်သွက်တဲ့အောင်မင်းက လှမ်းပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ထားလိုက်၏။

” လာ..မမ အခန်းထဲ တွဲပို့ပေးမယ် “

အောင်မင်း၏ရင်ခွင်ထဲ မှေးရင်း လှမေသည် အခန်းထဲသို့ တွဲဝင်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ထိန်းထားပေးသော အောင်မင်း၏လက်တဖက်က လှမေ၏နို့အုံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထား၏။ အောင်မင်းသည် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်စေတော့ လိုးပစ်လိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ သူကိုင်ထားသော လှမေ၏ရင်သားများသည် မာတင်းနေ၏။ တွဲလာရင်း ကြီးမားစွံ့ကားတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက သူ့ကိုလာပွတ်နေတော့ အောင်မင်း၏လီးက တဆတ်ဆတ်တောင်နေပေပြီ။

လှမေ၏ခေါင်းက ဆံနွယ်လေးများကို အောင်မင်းတချက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ နုဖတ်နေသော လှမေ၏အသားစိုင်များကလည်း သူ၏ကာမစိတ်ကို ချွန်းမအုပ်နိုင်အောင် နှိုးဆွနေ၏။ လှမေ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်လှဲသိပ်ရင်း အောင်မင်း၏ကိုယ်လုံးကြီးက ကပ်ပါလာသည်။ သူ့ပခုံးပေါ်သို့တင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မလွှတ်။ 

တဦးကိုတဦးစိုက်ကြည့်ပြီး လှလှ၏နဖူးကို အောင်မင်းက စနမ်းလိုက်တော့သည်။ နှစ်ဦးသား ထိန်းချုပ်ထားသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်မိကြသည်။ တော်တော်နှင့်မခွာကြပေ။ လှမေက အောင်မင်း၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသည်။ အောင်မင်းကလဲ အင်္ကျီ ပေါ်မှ သူမနို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ချေပေးနေ၏။

” ချစ်တယ် မမရယ်..ချစ်တယ် “

” မမလည်း မင်းလိုပါပဲ အောင်အောင်ရယ်.. “

အောင်မင်းက လှမေ၏တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း နှိပ်ကြယ်သီးလေးများကို တလုံးချင်းဖြုတ်ကာ သူမ၏ဘရာစီယာပေါ်ကနေ နမ်းနေ၏။ ပြီးနောက် ဘရာစီယာအောက်ဖက်ကို လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့အုံကြီးကို ဆွဲကိုင်လျက် နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေမွပေးလိုက်သည်။ လှမေ၏နို့အုံကြီးမှာ တင်းတင်းအိအိလေးရှိနေသောကြောင့် အရသာခံကာကိုင်နေပေမယ့် ဘရာစီယာခံထားသည့်အတွက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုင်တွယ်ကာနယ်လို့မရဖြစ်နေသည်။

ထို့နောက် လှမေ၏နောက်ကျောကို လက်လှမ်းပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်သောအခါ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာပါသည်။ အောင်မင်းသည် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသော နို့အုံကြီးများကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး စို့ပေးနေသည်။ လှမေကတော့ သူမလက်ချောင်းလေးတွေကို အောင်မင်းဆံပင်များအကြား ထိုးဖွရင်း တအင့်အင့်ဖြင့် အသံလေးများထွက်နေရ၏။

အောင်မင်းသည် လှမေ၏ခါးလေးကို ပွတ်ပေးနေရာက သူမ၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။ လီးနဲ့ဝေးတာ သုံးနှစ်တောင် ရှိနေတဲ့ စိမ်းစိမ်းညို့ညို့ မို့ထွက်နေတဲ့ လှမေ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေးပွတ်ပေးနေ၏။အနေရခက်လှသော လှမေက အောင်မင်း၏နှုတ်ခမ်းကို ဖမ်းပြီး လျှာလေးထိုးပေးကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေမိပြန်သည်။

” ဟင့်..အင့်.. အောင်ရယ်..လိုးမှာဖြင့်လိုးတော့ကွယ်..မမ မနေတတ်တော့ဘူး..အောင်လေးရယ်.. “

လှမေ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ အောင်မင်းက သူ့လီးကြီးနဲ့အသာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။

” ဗြစ်..ဗြစ်..ဖွတ်..ဖွတ် “

” အား..အား..နာ..တယ် အောင်ရယ်.. ”

အောင်မင်း၏ရင်ဘတ်ကို သူမ စုံတွန်းထားလိုက်သည်။ အရင်ကအလိုးခံဘူးခဲ့ပေမဲ့ အခုအသစ်ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းပြီး ကျိန်းနေ၏။ သို့သော် အောင်မင်း၏လီးကြီးတချောင်းလုံးကတော့ လှမေ၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားခဲ့ရချေပြီ။အောင်မင်းက သူမ၏နို့ကြီးများကို တလှည့်စီစို့ပေးနေတော့ရာ လှမေခမျာ တင်ပါးကြီးကိုတွန့်ပြီး ရမ်းလိုက်ရပြီး စောက်ရည်များလဲ ပိုထွက်လာတော့သည်။

”  ပြွတ်..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ် “

အောင်မင်းက တချက်ချင်းစီလိုးပေးတော့ လှမေခံနိုင်ရည်နဲနဲရှိလာသည်။ သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ဆောင့်လိုက်ရင် ခွက်ဝင်သွားပြီး လီးပြန်အနှုတ်တွင် လီးတန်ကြီးနှင့် ကပ်ကပ်ပြီးပါလာကာ အပြင်သို့စူ စူထွက်လာကြရ၏။ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ထွက်သံများ ပိုကျယ်လာပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဝင်လာတဲ့ အောင်မင်း၏လီးကြီးကို လှမေ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက ညှပ်ပြီးဆွဲဆွဲပေးနေသည်။

အောင်မင်းက အားရပါးရဆောင့်နေသလို သူမကလည်း ကော့ ကော့ပြီး အလိုးခံနေသည်။

” ဟင့်..ဟင့်..နာနာဆောင့် စမ်းပါ..အောင်ရယ်..မမပြီးချင်ပြီ.. ” 

” ဖွတ်.. ပြွတ်..ဖွတ်..အာ့..အား “

ဒီတခါမှာတော့ အောင်မင်းလဲ ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆူနေပြီမို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ သုံးလေးချက်မျှ အားကုန်ဆောင့်ပြီး လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးနှစ်လျှက် သုတ်ရည်တွေ တလျှော့ပြီး တလျှော့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

မလှမေကလည်း အောင်မင်း၏ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲချိတ်လျက် သူမ၏ တင်ပါးကြီး ကော့တင်ထားရင်း တွန့်လိမ်လူးလွန့်နေတော့သတည်း။ချိုချိုတို့မိသားစုမှာ လူများများရှိသည်မဟုတ်။ အမေရယ်၊ အမေ့နောက်ယောကျ်ားဦးဝင်းစိန်ရယ်၊ အစ်မခင်ခင်သိန်းရယ်၊ ချိုချိုရယ် တအိမ်ထဲနေခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ချိုချိုသည် ခင်ခင်သိန်းအိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက သူတို့နှင့်အတူလိုက်နေခဲ့လေသည်။ခင်ခင်သိန်းယောကျ်ား ကိုတင်အောင်က ခဏခဏခရီးထွက်နေရပြီး  တလလျှင်ဆယ်ရက်လောက်သာ အိမ်မြဲသူဖြစ်သည်။

ဒီတခါတော့ မခင်သိန်း၏ယောကျ်ားကိုတင်အောင်တယောက် ပြန်လာရမည့်ရက်ထက် စောပြန်ရောက်လာလေသည်။ အိမ်တွင်လည်း မခင်သိန်းက မရှိ။ အကိုတင်အောင်ပြန်လာတော့ ချိုချိုက ရေချိုးရန် အိမ်ဘေးသို့အဆင်းဖြစ်သည်။ ကိုတင်အောင်က ထမီရင်လျားထားတဲ့ ချိုချို့ကိုယ်လုံးလေးကို စူးစိုက်ကြည့်သွားသေးသည်။ ချိုချိုရေချိုးနေစဉ်မှာလဲ ကိုတင်အောင်က ပြူတင်းပေါက်နား မယောင်မလည် လုပ်နေတာတွေ့ရသေး၏။ ချို ရင်ထဲမှာတော့ လှုပ်ရှားမိသား။ ကိုတင်အောင်က သဘောကောင်းပြီး မခင်သိန်းကိုလည်း သံယောဇဉ်ကြီးရှာ၏။ ပြီးတော့ ခဲအိုသာဆိုရတယ်။ ချိုချိုအပေါ်လဲ ဂရုတစိုက်ရှိသူဖြစ်သည်။

ရေချိုးပြီးနောက် ခင်ခင်သိန်းတို့အခန်းကို ရှင်းလင်းပြီး ခဲအိုအတွက် အိပ်ယာခင်းပေးရန် သတိရ၍ သူတို့အခန်းဖက်သို့ ကူးလာခဲ့သည်။ အိပ်ယာခင်းပေးနေစဉ် ကုတင်ဘေးကို ခြေထောက်တစုံရောက်လာလို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်အောင်ပင်ဖြစ်သည်။ သူက ချို့ရင်သားတွေကို ငုံ့ပြီးကြည့်နေတယ်လေ။ စောစောက အိမ်နေရင်းမို့ အကျ ႌကြယ်သီးနှစ်လုံးကို ဖြုတ်ထားမိသည်။ ရေချိုးပြီးကာစဆိုတော့ အောက်ခံဘော်လီကလည်းမပါချေ။ ချိုချို၏ ဝင်းမွတ်ဆူဖြိုးသော ရင်သားစိုင်နှစ်ခုက အလှပြနေသလို ဖြစ်နေကြသည်။

ချိုချို ကိုတင်အောင်ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလို့ သူ့ခါးကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ချို့ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုလို့သွားရသည်။ ပုဆိုးအောက်က သူ့လီးကြီးက ဖောင်းကြွလို့နေသည်။ဟိုတခါက သူတို့လင်မယားလိုးကြတာကို ချို ချောင်းကြည့်ဖူးသည်။ ကြီးမားရှည်လျားလိုက်တဲ့ လီးကြီး။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ချို တံထွေးတချက် မျိုချလိုက်မိသည်။ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ ကာမစိတ်တွေ ထတတ်တာမို့ ချို မရဲတရဲလေးနဲ့ ထပ်မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်အောင်က ချို့တကိုယ်လုံးကို မျက်တောင်မခတ်ပဲ စိုက်ကြည့်နေတာများ…။

ပြီးတော့ ကိုတင်အောင်က ချို့ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ချို ရူးတော့မယ်။ ဆတ်ကနဲ ထပြီး ပြေးရရင် ကောင်းမလား။”ဟင်း” ချိုချို သက်ပြင်းတချက်ခိုးချလိုက်မိသည်။ငုံ့နေသော ချိုချို၏မျက်နှာလေးကို မော့ယူပြီး အကိုတင်အောင်က ပါးလေးတဖက်ကို ညင်ညင်သာသာနမ်းသည်။ ချိုချိုမှာ ကြည်နူးရွှင်ပြမှုလေးနှင့်အတူ ကာမရမ္မက်ဇောကို ပူးတွဲခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ချို့ပခုံးပေါ်မှ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပြန်ရုပ်သိမ်းသွားသည်။

သဘောကတော့ ချိုချိုထွက်သွားချင်တယ်ဆိုရင် ထွက်သွားနိုင်အောင် လမ်းဖွင့်ပေးတဲ့သဘော။ အသက်ကြီးသူမို့ အသိတရားက ထွက်သွားစေချင်ပေမဲ့ ကာမအခိုးတွေ လျှံနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ မသွားပါနဲ့ ချိုချိုရယ်ဟု အသနားခံနေဘိအလား။ချိုချိုတယောက် ရင်တွေဖိုနေလို့လားမသိ။ သူမ၏နို့နှစ်လုံးက နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ချိုကပဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်သွားသလား။ သူကပဲ ချို့မျက်နှာလေးကို မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တာလား မသိလိုက်မီမှာပင် ချို့မျက်နှာက သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်လို့နေပြီ။ သူက ချိုချို့ခေါင်းလေးကို ဖက်ထားရင်း နောက်လက်တဖက်က ချိုဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို လှမ်းဖြုတ်နေသည်။

ပြီးတော့ ကိုတင်အောင်က ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချရင်း ချိုချို့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ ချိုချိုကလဲ သူ့နှုတ်ခမ်းကြားထဲ တိုးဝင်လာသော ကိုတင်အောင့်လျှာကြီးအတွက် အသာလေး အလိုက်သင့်ဟပေးလိုက်သည်။အစ်မရယ်.. အမိုက်မချိုချိုကို ခွင့်လွှတ်ပါတော့လို့ စိတ်ထဲက အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်ရင်း သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတော့၏။ သို့နှင့် ကိုတင်အောင်က ဖိကပ်နမ်းရှုံ့နေမှုကို ရပ်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကာ ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်နေသာ ချိုချို့အင်္ကျီ လေးကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။ တလက်စတည်းပင် ထမီကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ချိုချိုက တင်ပါးကြီးကို ကြွပေးလိုက်မှသာ လျောလျောလျူလျူကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ တင်အောင်က ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော ချိုချို့ဝတ်လစ်စလစ်အလှကို ကြည့်ရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

” အင့်..ဟင့်..ဟင့်.. “

ညည်းညူသံလေးပေါ်ထွက်လာပြီး ချို့လက်တဖက်က ကိုတင်အောင်ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ရောက်သွားပြီး လီးချောင်းကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။နို့စို့တာလဲ အလွန်သန်တဲ့လူကြီးဟုပင် ဆိုရမလားမသိ။ ဟိုဖက်စို့လိုက် ဒီဖက်စို့လိုက်နဲ့။ လက်တဖက်ကလဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။ စောက်စေ့လေးကျမှ လက်ညိုး လက်မနဲ့ညှပ်ကာ ပွတ်ချေပေးနေသည်။

” အာ..အ..အင်း.. “

ချိုချိုတယောက် မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ပုဆိုးက ဆွဲချွတ်ချပြီး တောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို အတင်းဆုတ်ချေပေးမိတော့သည်။ အားပါးပါး..။ လီးကြီးက အကြောတွေ တထောင်းထောင်းထလို့နေသည်။ သူက ချိုချို့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေရင်း လိုးချင်စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာပုံရသည်။ ချိုချို့ကို ပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ချို့လက်ထဲ ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ လီးကြီးကလဲ ကြီးမားရှည်လျားလွန်းလှသည်။ ကိုအောင်မင်းလီးထက်တောင် ပိုကြီးနေသလိုပဲရှင်။ စိတ်ထဲတွင်သာမက ကျောထဲကပါစိမ့်ကနဲနေအောင်ခံစားမိပါတယ်။

ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်တာနဲ့ သူက ချို့ကိုပေါင်ကနေဆွဲယူပြီး ခြေဖဝါးတွေကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်ကာ လူကိုတစ်တီတူးဖြစ်စေတော့တာပါပဲ။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးကြီးနဲ့ ကော်တင်ရင်း ချို့ကို နှာထန်လာအောင် သူ ဆွနေတယ်လေ။ စောက်စေ့လေးနား ကျတော့မှ ဆတ်ကနဲ ထိုးပေးလိုက်တော့ ချို့ စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်ရပြီပေါ့။

” အ..အ…အီး.. လိုးမှာဖြင့် လိုး..တော့..အကိုရယ်.. ချို..မနေနိုင်တော့ဘူး.. “

” ကဲ..လိုးပါ့မယ်.. ချို့ပေါင်လေးတွေကို လက်နဲ့ထိန်းထား.. ဒါမှ ကောင်းကောင်းလိုးလို့ရမှာ “

ချိုက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထားလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှနီရဲပြဲလန်ထွက်လာလေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုယ်တော်ချောက လီးချောင်းကြီးကိုဇိကနဲထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

” ဗြစ်..ဗြစ်.. အာ..အင့်..ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ် “

လီးကြီးကိုပစ်သွင်းဆောင့်တာများ ချို့ကိုယ်လုံးလေး မြှောက်မြှောက်သွားမိရော။ သူ့လိုးချက်က ပြင်းထန်ပြီး မြန်လိုက်တာ။ သွင်းတယ် ထုတ်တယ် ခပ်သွက်သွက်။ ချို့ကိုယ်လုံးလေးကို ထွေးနေအောင် ဖက်ထားရင်း ဖိဖိပြီးလိုးနေလိုက်တာ ကွဲမတတ်ပါပဲရှင်။ ချိုလဲ တတ်သလောက် အောက်ကဖင်ကြီးကို ပြန်ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ သူကပိုပြီး ဒေါသကြီးလာကာ အားစိုက်ပြီး ဖိလိုးလိုက်၏။

” အား..အား..ဘွပ်..ဘွပ်..အိ..အာ့..ဘွပ်.. ပြွတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..ဟင့်..ဟင့်.. “

နို့လေးတွေကိုလဲ အတင်းဆုတ်နယ်ရင်း ချို့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို မီးပွင့်မတတ်စုပ်နေတာ။ လိုးအားရော ချေအားပါကောင်းလှသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုပ်လည်း အလွန်ကောင်း၏။ သူ့လီးချောင်းကြီးက ရှည်တော့ တခါတခါ ချိုက သားအိမ်ဝကို လာလာထောက်နေသေးရဲ့။

” ချို..အကို လိုးတာကောင်းရဲ့လား “

ချိုချိုတယောက် စကားပြောဖို့ အသက်ကိုလုရှုနေရသည်။

” ကောင်းရဲ့လားလို့.. အကို မေးနေတယ်လေ “

စကားပြောရင်း လီးကိုလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးသွင်းနေတာမို့ ချိုချိုခမျာ ငြီးသံ၊ အသက်ရှုမှားသံတွေပင် ထွက်လို့။

” အာ့..ကောင်းတယ်..အကို..ကောင်းပါတယ်..အား…ရှီး..အင့်..ဟင့်..ဟင့်.. “

” အင်း.. အင့်..အို..အို.. “

” အထဲမှာပြည့်တင်းနေတာပဲ..အကိုရာ..အား…အီးး…. “

” ဖွတ်.. ပြွတ်..အား..အား..ဗလွတ်.. ပြွတ်..အား..အင့်.. ”

သူ့ရဲ့ဆောင့်အားတွေ သိသိသာသာ ပိုပြီးပြင်းထန်လာတာနဲ့အမျှ ချိုချိုတယောက် အားတက်လာမိပြီး ရှိသမျှအားလေးနဲ့ ကော့ ကော့ပြီး အလိုးခံလိုက်မိတော့၏။

” သိပ်ကောင်းတာပဲ..အကိုရယ်.. ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ.. ဟင့်..ဟင့်.. “

ကိုတင်အောင့် လီးကြီးတဆုံး သူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်၍  သားအိမ်ဝဆီ ဒုတ်ဒုတ်ထိ ထိုးမိထိမိအောင် ချိုချိုတယောက် ပေါင်ကြီးတွေကို ဖြဲကားပေးလျက် လက်ကလေးများနှင့် ထိန်းထားပေးနေပါသည်။

” ဖွတ်.. ပြွတ်..အာ့..အင့်..ဟင့်.. ”

ကိုတင်အောင်ရဲ့အင်ဂျင်စက်တပ်ထားသလို ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ချိုချိုစောက်ရည်တေဒလကြမ်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဒေါသကြီးနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကလဲ အားကျမခံ စောက်ရည်တွေကို တိုးပြီးအတင်းဆောင့်လိုးနေရင်းက ချိုချို့စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းဆီ သုက်ရည်ပူတွေပစ်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။



လွယ်အိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

လွယ်အိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကိုကိုမောင် (၇) တန်း အောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန် မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ ပို့ခြင်းမှာ ကျောင်းဆက်ထားဖို့ မဟုတ်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်တစ်ခု သင်ကြားရန်ဖြစ်သည်။ ဒီရောက်မှ အစီအ စဉ်တွေ ပြောင်းကုန်ခြင်းဖြစ်၏။

ကိုမြင့်ဟန် မိန်းမ မနှင်းရီ က ငွေကုန်မည့် ကိစ္စမို့ သိပ်တော့ မကျေနပ်။ သို့သော် ကိုမြင့်ဟန်ကို ကြောက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် နေလိုက်ရသည်။ ကိုကိုမောင်ကလည်း သူ့ဦးလေး မိန်းမ မကျေနပ်မှန်း ရိပ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် မနှင်းရီ နှင့် အဆင်ပြေအောင် ပေါင်းရမည်ကို နားလည် လိုက်သည်။

ကျောင်းဖွင့်ဖို့က တစ်လခွဲလောက် လိုသေး၏။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရုံနှင့်အိမ် ကူးချည်သန်းချည်လုပ်ကာ မနှင်းရီ တာဝန်များကို ဝိုင်းကူလုပ်ပေးသည်။ မပျင်းမရိ မခိုမကပ် လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သဖြင့် တစ်ပတ်အတွင်း မနှင်းရီက သူ့ကို သဘောကျသွားသည်။ မနှင်းရီက အိမ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်ဖြစ်ရာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို ဈေးချိုသို့ သွားဝယ်ပေးရသည်။

ကိုကိုမောင် မရောက်ခင်က ဖတ်ဖတ်မောအောင် လုပ်ခဲ့ရသော မနှင်းရီ တစ်ယောက် ယခုတော့ တဝက်မက သက်သာနေသဖြင့် ကိုကိုမောင့်အပေါ် သဘောကျ ကြည်ဖြူနေသည်။ ကိုကိုမောင် လုပ်ကိုင်ပေးသမျှကို လုပ်အားခဟု သဘောထားကာ ကျောင်းမုန့်ဖိုးအဖြစ် ယခုကတည်းက စုပေးထား၏။

ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်မှာ မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် အလုပ်ရုံထွက်သည်။ ည မိုးချုပ်မှ ပြန်လာလေ့ရှိ သည်။ များသောအားဖြင့် ည ကိုးနာရီခွဲ ဆယ်နာရီမှ ပြန်လာလေ့ရှိသည်။ သည်တော့ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် မနှင်းရီအတွက် အကောင်းဆုံး ကူဖော်လောင်ဖက် ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ သူတို့မှာ သားသမီးမထွန်းကားသဖြင့် ကိုကိုမောင်ကို သားတစ်ယောက်သဖွယ် သဘောထား ဆက်ဆံလာသည်။

ကျောင်းစဖွင့်သည့်နေ့က မနှင်းရီကိုယ်တိုင် ကျောင်းလိုက်အပ်သည်။ မနှင်းရီက သူနှင့်ရင်းနှီးသော ကေသွယ်မိုး နှင့် ကိုကိုမောင်ကို မိတ်ဆက်ပေးပြီး လိုအပ်သော အကူအညီများပေးရန် အတန်တန်မှာခဲ့၏။ ကေသွယ်မိုးကလည်း (၇)တန်းအောင် (၈)တန်းတက်ရမည့်သူ ဖြစ်ရာ တောသားလေး ကိုကိုမောင်အဖို့ အစစအရာရာ အဆင်ပြေသွားသည်။

မနှင်းရီက အပြန်တွင် ကေသွယ်မိုးကိုပါ မုန့်ဖိုးငါးရာပေးခဲ့ သည်။ (မှတ်ချက်။ ။ ထိုစဉ်က ဆန်တစ်ပြည် (၁၂၅) ကျပ် ခန့်သာရှိသေးသည်။) ကိုကိုမောင့်ကို အကြောင်းပြု၍ မုန့်ဖိုးငါးရာ ရသဖြင့် ကေသွယ်မိုး  တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့်အပေါ် ငယ်ပေါင်းသဖွယ် ခင်မင်ရင်းနှီးသွားသည်။

လိုအပ်သည့် အကူအညီများကို စေတနာ ထက်သန်စွာ အကူအညီပေးသည်။ နောင်လည်း ရလာဦးမည့် အခွင့်အရေးများကို မျှော်မြင်ကာ ကိုကိုမောင်ကို သူ့လူအဖြစ် သတ်မှတ် လိုက်တော့၏။ထိုနေ့မှစ၍ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သွားအတူ စားအတူ တပူးတွဲတွဲဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း အတူတူပင် ကေသွယ်မိုး မိဘများက သာမန်လက်လုပ်လက်စားတွေမို့ စားနိုင်သောက်နိုင်ရုံသာ ရှိကြ၏။ ကေသွယ်မိုး အဖေက မြင်းလှည်းမောင်း သည်။ ကိုကိုမောင့် ဦးလေး အလုပ်ရုံက ပစ္စည်းများကို ကေသွယ်မိုး အဖေကပင် ဒိုင်ခံသယ်ပို့ပေးရ၏။

ကေသွယ်မိုး အမေကတော့ ကမ်း နားဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မနှင်းရီနှင့် ရွာဆွေရွာမျိုးဖြစ်သည်။ မနှင်းရီက မန္တလေးဇာတိမဟုတ်။ အထက် ကသာဖက်မှဖြစ်သည်။ ဈေးရောင်းရင်း သူ့ဦးလေးနှင့် ညားကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူကြီးခြင်း ခင်မင်ရင်းနှီးကြပြီးဖြစ်၏။

သို့သော် ရပ်ကွက်ခြင်းခြား၏။ တစ်ပြကျော်ကျော်ခန့်ဝေးသည်။ ကေသွယ်မိုးနှင့် ကိုကိုမောင်တို့မှာ တစ်နှစ်ထက် တစ်နှစ် ရင်းနှီးလာကြသည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး သံယောဇဉ်လေးတွေ နှောင်ဖွဲ့လာကြသည်။

ဤသို့ဖြင့် (၁၀)တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်တွင် မနှင်းရီ တစ်ယောက် သားအိမ်ကင်ဆာနှင့် ကွယ်လွန်သွားသည်။ မိဘသဖွယ် သံယော ဇဉ်တွယ်ခဲ့ရသူ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် အတော်လေး နှမြောတသ ဝမ်းနည်းပူဆွေးခဲ့ရသည်။ ဦးလေးဖြစ်သူမှာလည်း သောက ပရိဒေဝ စိတ်ဖြင့် အရက်တွေ ဖိသောက်လာသည်။

လုပ်ငန်းကလည်း အတော်လေး ဖြစ်ထွန်းသည်။ သည်ကြားထဲ ချဲက တစ်သောင်းဖိုး ပေါက်လိုက်သေး၏။ ချဲ တစ်သောင်းဖိုး ပေါက်ပုံ က ဂမ္ဘီရဆန်၏။ မနှင်းရီ ကွယ်လွန်ပြီး (၄၅) ရက် အရောက်တွင် ကိုကိုမောင် အိပ်မက် မက်၏။ အဒေါ်ဖြစ်သူ မနှင်းရီက အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့အမေအရင်းဖြစ်နေ၏။

အခုလို မထင်မှတ်ဘဲ သားနှင့်ခွဲရတာကို ရင်နာလို့မဆုံးဖြစ်ရကြောင်း။ သို့သော် အမေက အမြဲစောင့်ရှောက် သွားမှာဖြစ်ကြောင်း။ မီးဖိုခန်း ကြောင်အိမ်အောက်ဆုံးထပ်ရှိ အံဝှက်ထဲတွင် ငွေသုံးသောင်းရှိကြောင်း။ (၂)သောင်းကို သံဃဒါနဆွမ်း လောင်း၍ ကျန်တစ်သောင်းကို အမေပေးတဲ့ ဂဏန်းကို ထိုးဖြစ်အောင် ထိုးစေချင်ကြောင်း အတန်တန်မှာပြီး ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူ ပေးတဲ့ ဂဏန်းက (၃၄၃) (၁၆-၇-၂၀၀၆) ဖြစ်သည်။ မနှင်းရီ ပျောက်ကွယ်သွားသောအခါ ကိုကိုမောင်က အော်ဟစ်ငိုယိုပြီး နောက်က ပြေးလိုက်သည်။

“ အမေ…အမေ…အမေရေ…အမေ…”

အခန်းထဲက အော်သံကြား၍ ကိုမြင့်ဟန် လန့်နိုးကာ ကိုကိုမောင့် အခန်းထဲရောက်လာသည်။ မျက်ရည်တွေက စီးကျနေပြီး အိပ်မက် ထဲ ယောင်အော်နေမှန်းသိသွား၍

“ ကိုကိုမောင်…ဟေ့…ကိုကိုမောင်”

လက်မောင်းကိုပုတ်ပြီး နှိုးလိုက်၏။

ကိုကိုမောင် ဝုန်းကနဲထထိုင်သည်။ မျက်လုံးကို ပွတ်သပ်ကြည့်တော့ ဦးလေးဖြစ်သူက ခုတင်ပေါ် သူ့ဘေးတွင်ရောက်နေသည်။

“ ဟာ…ဦးလေး…အိပ်မက် မက်နေတာဗျ…”

ကိုကိုမောင်က သူမြင်သမျှကို အပြည့်အစုံပြောပြလိုက်သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ နံနက် (၃)နာရီခွဲရှိနေပြီ။

ကိုကိုမောင့် အိပ်မက် ကြောင့် ကိုမြင့်ဟန်မှာ သူ့မိန်းမကို ပိုပြီးသတိရမိသည်။ ကိုကိုမောင်ကို ပြန်အိပ်ခိုင်းပြီး ညကလက်ကျန်အရက်ကို သောက်ရင်း သူ့မိန်းမ အကြောင်းတွေထိုင်တွေးရင်း မိုးလင်းခဲ့သည်။ အိပ်မက်အတိုင်း ကြောင်အိမ်ထဲ ရှာကြည့်ရာ ငွေသုံးသောင်း တကယ်တွေ့ရ၏။

မနှင်းရီ မှာသည့်အတိုင်း ဆွမ်းလောင်းသည်။ ချဲထိုးသည်။ အမှန်တကယ်လည်း ပေါက်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်ရက်တွင် ကိုမြင့်ဟန်က ကိုကိုမောင့် အမေကို လှမ်းမှာသည်။ သက်ဆိုင်ရာ ရပ်ကွက်လူကြီးများရှေ့မှောက်တွင် စာချုပ်စာတမ်းနှင့်တကွ ကိုကိုမောင်ကို တရားဝင် မွေးစား လိုက်တော့သည်။

(၁၅)ရက်ခန့်နေပြီး မပြန်ခင် တစ်ရက်အလို ညတွင်

“ ငါ့မောင်…မင်းလည်း အရက်တွေ သိပ်မသောက်ပါနဲ့ကွယ်…ကျန်းမာရေးလည်း ဂရုစိုက်ပါဦး… အစ်မ ရောက်ကတည်းက မင်းကို အကဲ ခတ်နေတာ မင်းသောက်ပုံက သိပ်လွန်လွန်းနေတယ်… အစ်မကတော့ အိမ်ထောင်ပြုစေချင်တယ်… အခုမှ (၃၉)နှစ်ရှိသေးတာပဲ…စီးပွားရေး ကလည်း ပြည့်စုံနေတဲ့ဥစ္စာ… အထိန်းအကွပ်မရှိရင် ဒီထက်ပိုဆိုးသွားမယ်…”

ကိုမြင့်ဟန် တစ်ယောက် သူ့အစ်မ ပြောတာကို နားထောင်နေ၏။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။ သို့သော် သူ့မျက်နှာတွင် ပြုံးယောင်သမ်းနေ ၏။ ကိုကိုမောင့် အမေပြန်သွား၍ (၃)လမြောက် အရောက်တွင် ကိုမြင့်ဟန် တစ်ယောက် မုံရွာဘက် ခရီးထွက်ရာမှ အပြန် မိန်းမတစ် ယောက်ပါလာသည်။

နာမည်က မဝေဝေခိုင် ဟုခေါ်သည်။ အသက်က (၂၉) (၃၀) ဝန်းကျင်သာ ရှိသေး၏။ ချောချော တောင့်တောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ။ ဦးလေးက မဝေဝေခိုင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးသည်။ တခြား ဘာမှအထွေအထူးမပြော။ ထိုနေ့မှစ၍ မဝေဝေခိုင်သည် ဦးလေး၏ ဇနီးမယားအဖြစ် ရောက်ရှိသွားပါတော့သည်။

ကိုကိုမောင်နှင့် ကေသွယ်မိုးတို့မှာ နှုတ်ကဖွင့်မပြောကြသည့်တိုင် အတွင်းစိတ်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်ကြိုက်နေကြ သည်။ (၈)တန်းမှစ၍ ယခု တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်အထိ အတူသွား အတူစား အတူလာမို့ သူငယ်ချင်းတွေရော နှစ်ဖက်မိဘများကပါ သဘောတူထားပြီးဖြစ်သည်။

ယနေ့ ကျူရှင်စာတွေ အပြန်အလှန်ကူးကြရန် ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့်ထံ သွားဖို့ ဖီးလိမ်းပြင် ဆင်နေ၏။ စိတ်ကူးလေးယဉ် သီချင်းလေးတအေးအေးနှင့် ဖြစ်သည်။ သူ့အမေနှင့် အဖေတို့ကလည်း ကျောက်ဆည်ဖက် ဘုရားဖူးသွား ကြသဖြင့် အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ (၁၀)နာရီအရောက်လာခဲ့မည်ဟု ကိုကိုမောင်ကို မှာလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။

အခု (၉)နာရီ (၁၅) မိနစ်ခန့်ရှိနေပြီ။ တရားဝင် ရည်းစားမဖြစ်သေးသည့်တိုင် ချစ်သူအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသူမို့ ရင်တွေခုန်မိ၏။ အခုနောက်ပိုင်း ကိုကိုမောင့် အကြည့်တွေက နှလုံးတုန် ရင်ခုန်သည်းထိတ်စရာတွေဖြစ်သည်။ ကေသွယ်မိုးကလည်း အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်ကာ အဖုအထစ်အရှိုက်အဝိုက် ကောက်ကြောင်းတွေက ပီပြင်ဖွံ့ဖြိုး အလှတွေတိုးလျှက်ရှိ သလို ကိုကိုမောင်ကလည်း ရင်အုပ်ကားကားနှင့် မိန်းမသားတွေ စွဲမက်စေသော ယောကျ်ားပီသသော ရုပ်လက္ခဏာတွေ ထင်ရှားပေါ် လွင်လာ၏။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကျူရှင်စာအုပ်တွေ လွယ်အိတ်ထဲထည့်နေစဉ် စစ်ကိုင်းတွင်နေသော သူ့အစ်မ ယောက်ျား ထွန်းထွန်း ရောက်လာ၏။ ထွန်းထွန်းက အသက်(၃၀)ခန့်ရှိပြီ။ သူ့အမထက် (၅)နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ကေသွယ်မိုးထက် (၁၀)နှစ်ခန့်ကြီးသည်။ ထမင်းစားချိန်မို့ ထမင်းပြင်ပေးရသည်။ သူ့ယောက္ခမတွေ မရှိမှန်းသိ၍ ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ခယ်မဖြစ်သူ ကေသွယ်မိုးကို ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်သည်။ မတွေ့ရတာကြာပြီမို့ ခယ်မဖြစ်သူ တစ်တစ်ရစ်ရစ် စွင့်စွင့်ကားကား အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်လို့နေသည်။

သေးသွယ်သော ခါးအောက်ပိုင်းရှိ အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာ ဝိုင်းစက်ကားထွက်နေပြီး နောက်ဖက်သို့ မို့မောက်လျှက်အိစက်လုံးတစ်နေ၏။ ဖြောင့်စင်းဖြိုးတုတ်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထွန်းထွန်း ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ ကေသွယ်မိုး ဟင်းပန်းကန်နှင့် ပြန်ရောက်လာ၏။ ဟင်းပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် ငုံ့ချပေး၏။

လည်ဟိုက်အင်္ကျီအတွင်းမှ ပြည့်လျှံထွက်နေသော နို့အုံသားတွေက ဖြူဖွေးအိထွေးနေ၏။ လှုပ်ရှား မှုနှင့်အတူ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ တသိမ့်သိမ့်နှင့် လှုပ်ခါနေသည်။ ရမ္မက်ကြွစရာ မြင်ကွင်းကို အနီးကပ်မြင်နေရသော ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ရာဂသွေးတွေ ပူနွေးလာ၏။ အပြင်သွားဖို့ ပြင်ထား ပြီဖြစ်၍ ကေသွယ်မိုးကိုယ်မှ မွှေးရနံ့တွေ သင်းပျံ့လျှက်ရှိသည်။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် သူ့ကို မရိုးမသားကြည့်နေသော ခဲအို၏ ရမ္မက်မျက်လုံးများကို မမြင်တွေ့ရသေး။ ကိုကိုမောင်နှင့် တွေ့ရ မည့် အရေးကိုသာ တွေးလျှက် စိတ်ကူးယဉ်ကြည်နူးလျှက်ရှိသည်။ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကိုလည်း တမင်သက်သက်ရွေးဝတ်ခဲ့၏။ သူတို့နှစ် ယောက် စာကျက် စာကူးလျှင် အိမ်နောက်ဖေးရှိ ပန်းစက္ကူပင်ကြီးအောက်တွင် ပြုလုပ်ကြမြဲဖြစ်သည်။

ထိုပန်းစက္ကူပင်ကြီးအောက်တွင် ဆက်တီခုံများရှိ၏။ စားပွဲဟိုဖက်ထိပ် ဒီဖက်ထိပ်မှထိုင်၍ စာကူးကြ၏။ စာငုံ့ကူးလျှင် တင်းရင်းမို့မောက်နေသော သူ့နို့အုံဖွေးဖွေးနုနုကြီးကို ကိုကိုမောင် မြင်တွေ့စေရန် လည်ဟိုက်အင်္ကျီကို တမင်ရွေးဝတ်ခြင်းဖြစ်သည်။

“ ရော့…ထမင်းအုံးလေ ကိုထွန်း…”

ကုန်လုလုဖြစ်သော ထမင်းပန်းကန်ထဲသို့ ထမင်းငုံ့ထည့်ပေးလိုက်စဉ် ဝင်းမွတ်နုထွတ်သော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို တဝင်းဝင်း တလက်လက် တောက်ပနေသော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြီးကြည့်နေသော ခဲအိုဖြစ်သူ ထွန်းထွန်းကို ဖျပ်ကနဲမြင်လိုက်၏။

ကေသွယ်မိုး မသိ ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ သေချာသည်ထက် သေချာအောင် စမ်းသပ်လို၍ ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ရေအိုးစင်ရှိရာသို့ ရေသွား ခပ်သည်။ သူမ၏ ထွားကားဝိုင်းစက်သော ဖင်ဆုံကြီးကို တမင်လှုပ်ခါအောင် လုပ်ပြသည်။ ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ကာမရာဂတွေ တဝင်းဝင်းတောက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်နေမည်ကို စိတ်က အလိုလိုသိနေ၏။

ပို၍သေချာအောင်

“ ကိုထွန်း…ထမင်းထည့်အုံးမလား…”

ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် အငိုက်မိသွား၍ ရုတ်တရက် စကားမပြောနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ

“ အဲ…အဲ…တော်…တော်ပြီဟ”

ထမင်းနင်သံကြီးဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ပြောလိုက်မိသည်။

“ ဦးလေးတို့က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ”

“ ဟင့်အင်း…ဒီနေ့ ပြန်မလာဘူး…ညအိပ်မှာ”

ထွန်းထွန်း ရင်ထဲ ဘုရားပွဲလှည့်သွား၏။ အသေအချာကြည့်လေ စွဲမက်စရာကောင်းလေဖြစ်နေသည့် ခယ်မကို ထွန်းထွန်း တဝကြီး ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မိန်းမအပျိုတုန်းကထက် သာလွန်သောအလှပစ္စည်းတွေ တစုတဝေးကြီးရှိနေကြောင်း အကဲခတ်မိ၏။

ထိုစဉ် ကေသွယ် မိုးမှာ ချာတိတ်ရှိသေးသည်။

“ ကဲ… ကိုထွန်း ထမင်းစားပြီးရင် အေးအေးဆေးဆေး နားအုံးကျနော် သူငယ်ချင်းအိမ် စာသွားကူးအုံးမယ်…”

“ အေးအေး…သွားသွား”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် လွယ်အိတ်လွယ်၍ ကိုကိုမောင့်ထံ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်ပါလျှက်ရှိသော အဖုအထစ် အမို့အမောက် အစွင့်အကား အသားအုံအသားဆိုင်တို့၏ တန်ဖိုးကြီးမားလှပုံကို လက်တွေ့သိလိုက်၍ အလှမာန်ဝင့်ကာ ကျော့ကျော့မော့ မော့နှင့် ဘဝင်မြင့်လျှက်ရှိပါတော့သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ (၁၁)နာရီခွဲပြီ။

“ ဟောတော့…(၁၀)နာရီ ချိန်းထားတာ ဒုက္ခပါဘဲ”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ခပ်သွက်သွက်သုတ်ခြေတင်လိုက်ပါတော့သည်။

ကိုကိုမောင် ကျူရှင်က ပြန်လာတော့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ် ရှိပြီ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကေသွယ်မိုးကို ရည်းစားစကားပြောမည်။ အခွင့်သာလျှင် ဖြုတ်မည်။ ကေသွယ်မိုး၏ အပြောအဆို အကြည့်အရှုအမူအယာတွေက သူဘာလုပ်လုပ် သဘောတူကြည်ဖြူမည့် လက္ခဏာတွေ ပြသ လျှက်ရှိ၏။

လက်နှေးလို့မဖြစ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဝင်းတံခါးမှာ သော့ခတ်ထားသည်။ သူ့မိထွေးဝမ်းကွဲ မရှိကြောင်း သေချာ၏။ ဦးလေး ဖြစ်သူက အလုပ်ရုံမှာသာနေသည်မို့ ဒီအချိန်အိမ်မှာနေလေ့မရှိ။ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် သူ့စိတ်ကူး အကောင်အထည် ဖော်နိုင်တော့ မည်မို့ အူမြူးနေသည်။

ကေသွယ်မိုး၏ တင်းတင်းမို့မို့ နို့အုံနှစ်မွှာနှင့် ပြည့်တင်းစွင့်ကားသော တင်ဆုံထွားထွားတစ်တစ်ကြီးကို မြင်ယောင် မိကာ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်တန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ တောင်ထလာသည်။ ဘဝပေးကုသိုလ်အရ ယောကျ်ားပီသစွာ ချောမောရုံမျှမက စံချိန်မှီ သော ဒုတ်ကြီးကိုပါ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

သူ့ ဒုတ်တန်ကြီးမှာ အရှည် (၇)လက်မခွဲ လုံးပတ် (၄)လက်မခွဲမို့ အားရကျေနပ်စရာကောင်းလှသည်။ ကေသွယ်မိုး ခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်။ သို့သော် ရှာဖွေမှတ်သားထားသော ကာမဗဟုသုတတို့ဖြင့် ချော့မော့နှူးနှပ်၍ ဖြုတ်ရမည်သာ။ တွေးရင်း တွေးရင်း လီးကြီးက ကြွ သထက်ကြွ မတ်သထက်မတ်တောင်လာ၏။ ကိုကိုမောင် သူကိုင်သော သော့ဖြင့် တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ပြန်ပိတ်၏။ ကေသွယ်မိုး လာလျှင် ဘဲလ်တီးနေကျဖြစ်သည်။ အပေါ်ထပ်တက်၍ ကြာကြာလိုးနိုင်အောင် ညဈေးက အသင့်ဝယ်ထားသော လီးကြီး ဆေးကို လိမ်းလိုက်သည်။ သောက်ဆေး ကိုတော့ ကေသွယ်မိုးလာမှ သောက်မည်။ ပထမဆုံး စတင်ဖိုက်ရမည့်ပွဲမို့ ယောကျ်ားအစွမ်း သတ္တိပြနိုင်မှဖြစ်မည်။

ကြာကြာစိမ်လိုးနိုင်လေ မိန်းမစွဲလေဟူသော စကားကို ကိုကိုမောင် သိထား၏။ နဂိုကပင် တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ ဆေးလိမ်းလိုက်သောအခါ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောလာသည်။ ဒစ်ဆံ ပြဲကြီးကလည်း ဝင်းပြောင်တင်းကားနေ၏။

“ ကလင် ကလင် ကလင်”

ကိုကိုမောင် ပုဆိုးကို ကပျာကယာဝတ်၍ အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာ၏။ တံခါးဝသို့ရောက်သောအခါ ကေသွယ်မိုး မဟုတ်ဘဲ မိထွေးဝမ်းကွဲ မဝေဝေခိုင် ဖြစ်နေ၏။ တံခါးဖွင့်၍ သော့ဖြုတ်ရုံမျှသာရှိသေး မဝေဝေခိုင်က တံခါးကိုဆွဲဟကာ အလောတကော ဝင်လိုက်သည်။

သည်တော့ ရပ်လျှက်ရှိသော ကိုကိုမောင့် ကိုယ်လုံးနှင့် မဝေဝေခိုင် ကိုယ်လုံးမှာ ထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက်သွား၏။ မဝေဝေခိုင်၏ ကြီးမား စွင့်ကားသော ဖင်ဆုံသားကြီးက ကိုကိုမောင်၏ ပေါင်ရင်းကို အိကနဲ ဖိမိသွား၏။ ထို့အတူ ဆူဖြိုးတင်းအိသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကလည်း ကိုကို မောင်၏ နံစောင်းကို နွေးထွေးအိစက်စွာ ဖိကပ်သွားသည်။

မဝေဝေခိုင် အတော်ကြာသည်အထိ ဖိကပ်ထား၏။ ပြီးမှ အိမ်ထဲသို့ ခပ်သွက် သွက် ဝင်သွားသည်။ စောစောကပင် ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် စိတ်တွေထနေသဖြင့် ကိုကိုမောင် တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းတုန်လှုပ်သွား၏။ လိမ်းဆေးကလည်း တရိပ်ရိပ်သတ္တိပြလျှက်ရှိ၏။

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် ကေသွယ်မိုးကို မေ့သွား၏။ ထို့ကြောင့် ဘာကိုမှသတိမရတော့ဘဲ မဝေဝေခိုင် နောက်သို့လိုက်ခဲ့သည်။ တံခါးကိုလည်း သည်အတိုင်း ဖွင့်ထားခဲ့မိသည်။ ခြံဝင်းနှင့် အိမ်မကြီးက ပေ (၄၀)လောက် ကွာသည်။ ကိုကိုမောင် အိမ်တွင်းရောက်သွား တော့ မဝေဝေခိုင်က ဖိနပ်ကိုကုန်းကောက်ရင်း အခန်းထဲဝင်သွားသည်။

ကုန်းလိုက်သည့်အခိုက်တွင် ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးက အစွမ်းကုန် စွင့်ကားသွားသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ကိုကိုမောင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ နိမ့်ချီ မြင့်ချီဖြင့် စည်းချက်ကျကျ လှုပ်ခါသွားသော ဖင်ဆုံကြီးက ကိုကိုမောင့် မျက်စိထဲ စွဲသွားသည်။

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် သူ့ဦးလေးနှင့် မဝေဝေခိုင် တို့ လိုးကြတာကို ချောင်းချောင်းကြည့်ဖူး၏။ မဝေဝေခိုင်က အပေးကောင်းသည်။ ရခါစကတော့ ဦးလေးကလည်း အတော်လိုးနိုင်သည်။ မဝေဝေခိုင်၏ အပေးကောင်းခြင်း၊ အပြုစုကောင်းခြင်းတို့ကြောင့် ဦးလေးဖြစ်သူ သောကမှာ ပါးလျှစပြုလာသည်။ အရက်ကိုလည်း အတိုင်းအဆနှင့်သောက်တော့၏။ မနှင်းရီလောက် မချစ်သည့်တိုင် သူ့အတိုင်းအတာနှင့်သူ မဝေဝေခိုင်အပေါ်မှာ သာယာတပ်မက်လာသည်။

တစ်နေ့ ဦးလေးအစောကြီး အိမ်ပြန်လာသည်။ ခါတိုင်း သည်အချိန် ပြန်လာလေ့မရှိ။ မျက်နှာကြောလည်း တင်းနေသည်။ အပေါ် ထပ် အခန်းထဲစာကျက်နေသော ကိုကိုမောင့်ထံ ရောက်လာသည်။

“ ကိုကိုမောင်…မဝေ မရောက်သေးဘူးလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး”

“တောက်… ဒီဖာသယ်မတော့… သိကြသေးတာပေါ့ကွာ…”

ည (၉)နာရီထိုးတော့ မဝေဝေခိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ ဦးလေးက အခန်းထဲကစောင့်ရင်း အရက်သောက်နေသည်။ အခြေအနေ ထူးခြားတော့မည်ကိုသိ၍ ကိုကိုမောင်ကလည်း အပေါ်ထပ်မှ ချောင်းကြည့်နေသည်။

ဦးလေးကိုတွေ့တော့ မဝေဝေခိုင် အံ့သြသွား၏။ သို့ သော် ဟန်လုပ်၍

“ ဟင်…အစ်ကိုကြီးက အစောကြီးရောက်နေတယ်…”

ဦးလေးက ဘာစကားမှမပြောဘဲ အရက်သောက်ရင်း ခပ်တည်တည်ကြည့်နေသည်။ မဝေဝေခိုင်က ဦးလေးရှေ့မှာပင် အဝတ်အစား လဲသည်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနှင့် ဘရာစီယာသာ ကျန်ရှိနေစဉ် ဦးလေးထံသို့လာပြီး ဘေးကပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဒီနေ့…ဆာပြီနဲ့တူတယ်…ဟုတ်လား…”

ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးကိုလှန်၍ ဦးလေး လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ဆွပေးသည်။ ဦးလေးက မလှုပ်။ အရက်ကိုသာ ဆက်သောက် နေ၏။ ဦးလေး၏ မတုန်မလှုပ် အမူအယာကြောင့်

“ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲကွာ… ခပ်တည်တည်ကြီး… ကြည့်ပါလား ငေါင်တောင်တောင်နဲ့ လှုပ်လည်း မလှုပ်ဘူး…”

မဝေဝေခိုင်က ငေါင်စင်းစင်း ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၍ (၂)ချက် (၃)ချက် ဆုတ်ရင်းပြောသည်။

“ မင်း…နေ့လည်က ဘယ်သွားသေးလဲ…”

“ မြို့သစ်က ညီမဆီပါ…”

“ တစ်ယောက်ထဲလား…”

“ တစ်ယောက်ထဲပေါ့ အစ်ကိုကြီးကလဲ”

“မင်း သွားတဲ့အိမ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်မှာ နေ့လည်က ငါ ပစ္စည်းသွားပို့တယ်… မင်းကို ကောင်တစ်ကောင်ရဲ့ ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ တွေ့လိုက်တယ် အဲဒါ အစ်ကိုပါလို့တော့ မပြောနဲ့… ခါးဖက်ပြီး လိုက်သွားတာ အသေအချာမြင်လိုက်တယ် မင်း… ငါနဲ့ မပေါင်းချင်ရင် အခု ဆင်းသွားလို့ရတယ်နော်”

“ အဟင်း…ဟင်း အစ်ကိုပါလို့ မပြောနဲ့ဆိုပေမယ့် ပြောရမှာပဲ အစ်ကိုကြီးရေအဲဒါ အစ်ကိုဝမ်းကွဲ အစစ်ပါ”

မဝေဝေခိုင်က ဆက်တီခုံပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လျှက် ဦးလေးလီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် မှုတ်ပေးနေသည်။ ဦးလေးကမူ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ သူလုပ်သမျှ အသာငြိမ်ခံနေသည်။ အတော်ကြာတော့ လီးကြီးက မတောင်ချင့် တောင်ချင် တောင်လာသည်။ မဝေဝေခိုင် ဘောင်းဘီနှင့် ဘရာစီယာကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဦးလေးလက်ကို သူ့နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုတ်ချေပေးနေ၏။ မဝေဝေခိုင်က ဒစ်ကြီးကို ပြဲသထက်ပြဲအောင်ဖြဲပြီး ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ပေးသည်။

ဦးလေး ပုံစံကြည့်ရသည်မှာ သိထားသလောက် မပြောတော့ဘဲ အချောင်ရသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို အချောင်လုပ်ရသလိုမျိုး ပေါ် လွင်နေသည်။ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် ဦးလေးနှင့် နေရာချင်းလဲလိုက်ချင်သည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့၍ ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။

လရေတွေက ဗျင်းကနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ နှစ်နှစ်ကာကာ မချစ်သည့်တိုင် သွေးသားဆန္ဒအရ ထကြွလာပုံရ၏။ မဝေဝေခိုင်ကို ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်ဖြဲကားပြီး မတ်တပ်ရပ်၍ ဆောင့်ပါတော့သည်။ (၃)မိနစ် လောက်အရောက်တွင် ပြီးသွားပုံရ၏။ ဦးလေး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာသည်နှင့် လီးတန်ကြီး က ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းနေတော့၏။

အရက်တစ်ခွက်သောက်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်အိပ်တော့သည်။ မကြာခင် ဦးလေး အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ သည်တော့မှ စောစောက ဆက်တီခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့ဖာသာ ဆုတ်ချေနေ၏။ (၁၅)မိနစ်လောက်ကြာသောအခါ ခုတင်ခြေရင်းရှိ ဘီရိုဆီသို့သွား ပြီး ဘီရိုအောက်လက်နှိုက်သည်။ လက်ထဲတွင် အဝတ်နှင့် ပတ်ထားသော ပစ္စည်းတစ်ခု ပါလာသည်။

ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး အဝတ်ကိုဖြေလိုက် သည်။ ရာဘာလီးတုကြီးဖြစ်နေ၏။ ကိုကိုမောင် အံ့သြသွားသည်။ မဝေဝေခိုင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ လီးတုကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ် ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ပါတော့သည်။ (၂၅) မိနစ်ခန့် အရောက်တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တဆတ်ဆတ်တုန်လှုပ်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

ထိုနေ့ကပင် ကိုကိုမောင့် စိတ်ထဲ မဝေဝေခိုင်ကို လိုးခွင့်ရှိကြောင်း လိုးလို့ရကြောင်း သဘောပေါက်သွားခဲ့၏။ သို့သော် ကေသွယ်မိုး မျက်နှာကို မြင်ယောင်မိ၍ မလိုးဖြစ်ခဲ့ပါ။ သူ ကေသွယ်မိုးကို တကယ် ချစ်သည်။ နှစ်နှစ်ကာကာချစ်ပါသည်။ ယနေ့…. ငဲ့ကွက်မှုတံတိုင်းကြီး ပြိုကျသွားခဲ့ပြီ။

ဒီကိစ္စ ဖြစ်တော့မည်ဆိုတာ ကိုကိုမောင် ရိပ်မိခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ကြီးမားစွင့်ကားလှတဲ့ ဖင်ဆုံသားအိအိကြီးဖြင့် သူ့ပေါင်ကို တမင်ဖိပွတ် သွားသည်။ ပြီးတော့ ဆူဖြိုးတင်းအိလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း သူ့နံစောင်းကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။ စောစောကပင် ကေသွယ်မိုးကို အပြတ်လိုးရန် လီးကြီးဆေးတွေလိမ်းထားပြီး ကြာကြာလိုးနိုင်သည့် ဆေးကိုပါ သောက်ထားသည်။

သန်းခေါင်ထက် ညဉ့်မနက်တော့ပါ။ ဤမျှအထာတွေ ပြနေပါလျက်နဲ့မှ ကိုကိုမောင် ငြိမ်သက်နေလျှင် ယောက်ျားမဟုတ်တော့ဘဲ နွားသတ္တဝါ ဖြစ်ရပေတော့မည်။ ကဲ သေဖို့ သာပြင်ပေတော့ မဝေဝေခိုင်ရေ။ စိတ်ထဲကကြိမ်းဝါးလျှက် မဝေဝေခိုင် အခန်းထဲ စွတ်ဝင်လိုက်သည်။

မဝေဝေခိုင်က ကိုယ်ပေါ်က အဝတ် အစားတွေကို တစ်ခုမကျန်ချွတ်ပြီး အဝတ်အစားလဲရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ အခန်းထဲစွတ်ဝင်လာသော ကိုကိုမောင့်ကို မြင်တော့ ထမီတစ်ထည်ကို ကပျာကယာစွတ်ပြီး ခြုံထားလိုက်၏။ ကိုကိုမောင်က အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ မဝေဝေခိုင်က သူလုပ်သမျှကို ဘာစကားမှမပြောဘဲ ကျေနပ်သောအကြည့်နှင့် ကြည့်နေသည်။

မဝေဝေခိုင် ကြည့်နေခိုက်မှာပင် ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ ရင်အုပ်သားတွေက ယောကျ်ားပီသစွာ ဖုထစ်နေပြီး ကျစ်လစ်သန်စွမ်းသော ကိုယ်လုံးက မဝေဝေခိုင်ကို ဖမ်းစားထားသည်။ ထို့ထက် သည်းထိတ်ရင်ဖိုစရာ မြင်ကွင်းက ကိုကို မောင့် ပေါင်ကြားရှိ တဆတ်ဆတ် တောင်မတ်နေသော လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးပင် ဖြစ်သည်။

လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်တွင် သွေးကြော ကြီးတွေက အပြိုင်းပြိုင်းထကာ ဖုဖေါင်းနေသည်။ မဝေဝေခိုင် တဏှာရာဂအားကြီးကြောင်း ကိုကိုမောင် သိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဦးလေးနှင့် လိုးတာ အားမရတိုင်း လီးတုနှင့် စခန်းသွားရတာကိုလည်း သိပြီးဖြစ်သည်။

သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောသန်စွမ်းလှသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာကြည့်နေသော မဝေဝေခိုင်၏ ကာမရာဂ စိတ်များ တစတစပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း တင်းမာဖေါင်းကားလာသည်။ စောက်ခေါင်းဝ တလျှောက်မှာ လည်း တရွရွနှင့်ဖြစ်လာသည်။

သူမရင်ထဲ ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက စစ်ကနဲ ယားယားတက်လာသည်။ ကိုကိုမောင့် လီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။

“ ကဲ…ကြာပါတယ် မောင်လေးရယ်… မမ မနေနိုင်တော့ဘူး… မင်းလီးကြီးကို တအားခံချင်လာပြီ…လိုးပေးတော့နော်…”

မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် မွတ်သိပ်တောင့်တစွာ ပြောရင်း ခုတင်ဘောင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးတော့သည်။

ပြူးဝင်း အက်ကားနေသော ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးနှစ်မွှာက ကိုကိုမောင့်ကို တဒင်္ဂအသက်ရှူရပ်သွားစေသည်။ ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကြားမှ နောက် သို့ကန်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အတွင်းပိုင်းမှာမူ နီရဲနေ၏။ ကိုကိုမောင် စောက် ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ပင့်၍သုံးလေးချက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ မဝေဝေခိုင်ဖင်ဆုံကြီးက အထက်သို့မြောက်တက်လာသည်။သူ့လက်ဖဝါး မှာ စောက်ရေတွေစိုရွှဲသွားသည်။

ထို့နောက် ဒစ်ပြဲကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ထားလိုက်ပြီး ခါးနှစ်ဖက်ကို အကျအနဆုတ်ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပူနွေးရှိန်းမြသော အတွေ့က တကိုယ်လုံးကို ဆိမ့်တက်သွားစေသည်။

“ ဇွိ…ဇွစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဗရစ်…ဗြစ်…ဖွတ်”

လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တထစ်ခြင်းနစ်ဝင်သွားသည်။ မဝေဝေခိုင် ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာက ကြွတက် ခါရမ်းသွား၏။

အားရ ကျေနပ်သော စိတ်တွေက သူမ တကိုယ်လုံးလွှမ်းဖုံးသွားတော့သည်။ ကိုကိုမောင်က ခါးကိုမတ်မတ်ထားပြီး ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ် ကြီးထဲကို လီးတန်ကြီးမြှုပ်သွင်း၍ ခေတ္တစိမ်ထားလိုက်သည်။ နူးညံ့သလောက် ညှစ်အားစုပ်အား ကောင်းလှသော စောက်ဖုတ်အတွေ့က ကိုကိုမောင့် ရာဂမီးကို အလျှံကြီးစွာ တောက်လောင်စေ၏။

တဏှာရာဂအားကြီးလှသော မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး နစ်ဝင်နေသော လီးအရသာကို မိန်းမူးကျေနပ်စွာ ခံစားနေစဉ် ဖင်ဆုံကြီးကို ပွတ်ပေးနေသဖြင့် အူထဲအသဲထဲ ယားယားတက်လာသည်။ ဖင်ဆုံကတဆင့် ကျောပြင်နုနုဆီသို့ ရောက်သွား၏။ ကျောပြင်မှတဆင့် အောက်သို့လျှိုဝင်ကာ နုရွတင်းအိနေ သော နို့အုံမို့မို့ကြီးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေးသည်။

အားရကျေနပ်သည်အထိ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပြီးမှ အုံအရင်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကျောကြီးကို ရှုံ့ခွက်၍ လီးကြီးကို ပြန်နှုတ် သည်။ နို့အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေးချေပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်ဖိသွင်းသည်။

“အင့်… အမေ့ အား အား အီးအင်း ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”

လီးကြီးကို အရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သဖြင့် မဝေဝေခိုင် တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းကျင်တက်သွားသည်။

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်သလောက် အလွန်ထိမိ ကောင်းမွန်သည်။ ကြာလေကောင်းလေ ကောင်းလေဆိမ့်လေမို့ မဝေဝေခိုင်၏ ရာဂမီးမှာ အားကြီးသထက် အားကြီးလာတော့သည်။ ကိုကိုမောင်၏ ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍တမျိုး မြှောက်၍တဖုံ ဝိုက်၍တနည်း အခံကြီး ခံပေးနေသည်။

ကိုကိုမောင်က ဆုတ်ကိုင်ထားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်ထားလိုက်ပြီး ခါးစပ်ကို မြဲမြဲတင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်လျှက် ဒူးကိုအနည်းငယ် ညွှတ်ပြီး ပင့်ပင့်ထိုးပြန်၏။ ထိုသို့ ဒူးညွှတ်ပြီး ပင့်ဆောင့်လိုးလိုက်သောအခါ ပြူးတင်းမတ်တောင်နေသော စောက်စိငုတ် ညိုညိုကြီးကို အရှိန်နှင့် ဒလစပ် ပွတ်ထိုးနေသလိုဖြစ်သည့်အတွက် မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် အကောင်းလွန်ကာ ဖင်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေ၏။

လေထဲတွင် မြောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ထောပတ်မြစ်ထဲ အစိမ်ခံလိုက်ရသည့်နှယ် အီဆိမ့်သွားသည်။

“ကောင်း…. ကောင်းလိုက်တာကွာ…. အမလေးအရမ်းထိတာပဲ….. အင့်….. အ”

ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်ထွက်မလား အောက်မေ့ရအောင် သန်လွန်းမြန်လွန်းလှသည်။

မဝေဝေခိုင်ကလည်း အားကျမခံ ကော့၍ ကော့၍ ခံသည်။ တခေါင်းလုံးရမ်းခါလျှက် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ငါးရံ့ပြာလူး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ တင်ပါးခွက်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်၍ နောက်သို့ ပစ်ပစ်ခံနေသည်မှာ ကြောက်ဖွယ်လိလိ ကြက်သီးထစရာကြီးဖြစ်သည်။ မဝေဝေခိုင်လို မိန်းမမျိုးက တဏှာရာဂအားကြီး၏။ ရမ္မက်သွေးသားသောင်းကြမ်းသည်။ ထို့ကြောင့် သာမန်လီးကို ဖြုံလေ့မရှိ။

အခု ကိုကိုမောင့် လီးကြီးမှာ စံချိန်မှီရုံမျှမက လွန်၍ပင်နေတော့ သည်။ အလိုးအဆောင့်အညှောင့်တွေကလည်း သန်မြန်ရုံမျှမက ကြမ်းလည်းကြမ်း၏။ မဝေဝေခိုင် အလွန်တောင့်တခဲ့ရသော လီးမျိုးကို အခုမှပင် ခံရတော့၏။

ကိုကိုမောင်က အောက်မှပင့်ထိုးပြီး လိုးနေရာမှ ပုံစံကို ပြောင်းလိုက်၏။ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်အရင်းထိရောက်အောင် ထုတ်၏။ ပြီးမှ ခပ် ပြင်းပြင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မဝေဝေခိုင် သံကုန်ညှစ်၍ အော်ဟစ်မိပါတော့၏။ အရှက်အကြောက်ဆိုတာလည်း လုံးဝမရှိတော့။ ပင်ကိုယ်အစွမ်း ဆေးအစွမ်း ကြောင့် ကိုကိုမောင့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အံ့မခန်းပင်။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် စိတ်ကူးမျိုးစုံတို့ဖြင့် ကွန့်မြူးလျှက် ကိုကိုမောင်တို့ခြံထဲ ရောက်လာသည်။ နာရီကြည့်မိတော့ (၁၀)နာရီ (၃၀)မိနစ် ရှိနေပြီ။ ချိန်းထားတာက (၁၀)နာရီ အခု မိနစ်(၃၀) ပင်လွန်နေပြီဖြစ်၍ ကိုကိုမောင် ဒေါဖောင်းနေလောက်ရော့မည်။ ချော့နည်း တွေကိုလည်း စဉ်းစားလိုက်၏။

ကေသွယ်မိုးက ကိုကိုမောင် စောင့်နေလောက်ပြီအထင်နှင့် အိမ်ထဲမဝင်တော့ဘဲ သူတို့နှစ်ယောက် စာ ကျက်နေကျဖြစ်သည့် ပန်းစက္ကူရုံကြီးရှိရာသို့ တန်းသွားသည်။ စက္ကူပန်းပင်အောက် ရောက်တော့ ကိုကိုမောင် မရှိ စားပွဲပေါ်တွင် ဘာစာအုပ်မှမရှိ။ ပန်းခြောက်တွေက စားပွဲနှင့် ကုလားထိုင်ပေါ် တွင် ကျရောက်နေသည်ဖြစ်၍ ကိုကိုမောင် လုံးဝမလာသေးသည်မှာ သေချာသွားသည်။

စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသလို အောက်မေ့မိသည်။ လွယ် အိတ်ကို စားပွဲပေါ် ပစ်ချလိုက်ပြီး အိမ်ကြီးဆီသို့ပြန်သွားသည်။ အဆင်သင့်ပွင့်နေသော နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်ခဲ့၏။ ကိုကိုမောင်က အ ယပေါ်ထပ်မှာနေသဖြင့် လှေကားပေါ်တက်မည်အပြု လှေကားနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော မဝေဝေခိုင် အခန်းထဲက ညီးညူလှုပ်ရှားသံတွေ ကြား လိုက်ရသည်။ အပေါ်ထပ်တက်မည့် ခြေလှမ်းတွေက တုန့်ကနဲရပ်ဆိုင်းသွားပြီး အခန်းနားသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။

အခန်းကို (၃)ထပ်သား အကောင်းစားဖြင့်ကာရံထားသည့်အတွက် အပေါက်မရှိအောင် လုံခြုံသည့်တိုင် အုတ်နံရံကဲ့သို့ ထူထူထဲထဲ မရှိရုံမျှမက လေဝင်လေထွက် ကောင်းအောင် အပေါ်ပိုင်းတွင် သံဇကာတွေတပ်ဆင်ထားသည့်အတွက် အခန်းတွင်းက အသံတွေမှာ အတိုင်းသားကြားနေရ၏။

စောစောက ဝင်လာကာစ ဗြုန်းကနဲမို့ မကြားမိသော်လည်း အသေအချာ နားထောင်လိုက်သောအခါ

“အား အ… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာကွာ… အမလေး…. ထိ…. ထိလိုက်တာ ဇွတ် ဗြိ အင့် အင့် အ…. ဆောင့်…. အမေ့…. နာ… နာဆောင့်…. အ….. မမပြီး… ပြီး…တော့မယ်… ဗြစ်….ဗြိ….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်….ဒုတ်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အမလေးး အား ဟား ကျွတ်….ဟုတ်….ဟုတ်ပြီ…..အင့်…အင့်….အ….”

စောက်ဖုတ်သံ၊ လီးသံ၊ ငြီးသံတွေက တခန်းလုံးဆူညံပွက်လောရိုက်နေ၏။ မောင်လေးဆိုသူမှာ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါမှန်းမသိ။ ကိုကိုမောင့် မိထွေးဝမ်းကွဲ မဝေဝေခိုင်က ပွေမည့်ပွမ်မည့် ပုံစံကြီးမို့ သူ့ဦးလေးမရှိခိုက် တခြားကောင် တစ်ကောင်နှင့် ချိန်းတွယ်နေပုံရသည်။

“ နာနာဆောင့်…..ဟုတ်ပြီ….. ဟုတ်ပြီ….. အမလေး…. ကောင်း…. ကောင်းလိုက်တာ…”

“ ဖွတ်…. ဖွပ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ပြစ်….. ဗြစ်”

“ မမ…ကောင်းလားဟင်”

“ အင်း….အမလေး….. ကောင်း…. ကောင်းတယ်… နာ….နာ….အင်.”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့် အသံကိုကြားလိုက်ရသောအခါ တကိုယ်လုံး မိုးကြိုးအပြစ်ခံလိုက်ရသလို တုန်လှုပ်ချောက် ခြားသွား၏။ နှလုံးသားနုနုကို သောကအပူလုံးကြီးက ဒုန်းကနဲဝင်ဆောင့်သည်။ ပြာဝေမူးမိုက်သွား၏။ အခန်းနံရံကိုမှီ၍ မျက်လုံးကို မှိတ် ထားသည်။

နာကြည်းခံပြင်းစိတ်တွေက တရိပ်ရိပ်တက်လာသည်။ မာနတရားက ဦးနှောက်ထဲ ရောက်လာ၏။ ကေသွယ်မိုး အံကိုတင်း တင်းကြိတ်ရင်း ချာကနဲလှည့်ထွက်ခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရေပူတချို့ ပြစ်ကနဲထွက်သွားခဲ့ပြီ။

ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် အိမ်အပြင်ဖက်ရှိ ပက်လက် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ကို အပျိုစင်မဂ္ဂဇင်းထဲညှပ်၍ ဇိမ်နှင့် ဖတ်နေစဉ် သူ့ကိုဖြတ်ကျော်သွားသော ကေသွယ်မိုးကို အနီးရောက်မှ မြင်လိုက်၏။ စောစောက လွယ်အိတ်နှင့် ထွက်သွားပြီး အခုလွယ် အိတ် ပြန်မပါ။

ပြီးတော့ မျက်နှာကလည်း နီမြန်းထူအန်းနေပြီး ငိုထားပုံရသည်။ ကေသွယ်မိုးက ငုတ်တုတ်ကြီးတွေ့နေရသော သူ့ကိုတောင် နှုတ်ဆက်မနေတော့ဘဲ အိမ်ထဲ တန်းဝင်သွားသည်။ ပုံစံက ရည်းစားပူမိလာသောပုံမျိုး ထွန်းထွန်း ပြုံးလိုက်သည်။ အပြာစာအုပ်ကို တောင် သိမ်းဆည်းဖို့ရာ သတိမထားမိတော့ဘဲ သည်အတိုင်း ညှပ်ခဲ့ပြီး ကေသွယ်မိုးနောက် ထလိုက်ခဲ့သည်။

သူ့အခန်းပေါက်ရောက်တော့ ခယ်မချောက ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်၍ မှောက်ရက်ကြီး အိပ်နေ၏။ ထမီက ဒူးခေါင်းအထက်နားထိ ရောက်နေ၏။ ပေါင်တံတုတ်တုတ် နှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ခပ်ကားကား အနေအထား ဖြစ်သည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်သော ခြေသလုံးသား ပြည့်ပြည့်လေးက စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ဆူဖြိုးထွားတစ်သော ဖင်ဆုံကြီးက သိသိသာသာ ခုံးမောက်နေသည်။ မျက်နှာက တဖက်သို့ စောင်းထားသည်။ တချက် တချက် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲတုန်ခါသွားသည့်အတွက် ငိုရှိုက်နေကြောင်း သိသာ၏။

ကိုကိုမောင့်ကို ဂလဲ့စားပြန်ချေချင်သည်။ သူလုပ်သလို လုပ်ပြချင်သည်။ မနက်က သူ့ကိုရမ္မက်ကြည့် ကြည့်ခဲ့သော ကိုထွန်းပုံရိပ်ကို မြင်ယောင်လာ၏။ အဆင်သင့်ပင် ကိုထွန်းတစ်ယောက်လုံး ရှိနေပြီ။ မိန်းမကျမ်းကျေပြီးဖြစ်သော အိမ်ထောင်သည်ယောက်ျားတစ် ယောက်မို့ အထူးမြူဆွယ်စရာပင် လိုမည်မထင်တော့။

မနက်က သူ့ကိုကြည့်သော အကြည့်တွေက လိုးချင်လို့ကြည့်မှန်း ကေသွယ်မိုး အတတ်သိသည်။ တွေ့ကြုံရမည့် အရေးအခင်းအတွက် ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေ၏။ ကိုကိုမောင်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဂလဲ့စား ချေရတော့မည်မို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။

မနက်ကတည်းက ခယ်မဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီး လီးတွေတောင် စိတ်တွေထခဲ့ရသော ကိုထွန်း တစ်ယောက် သူ့ယောက္ခမတွေ မရှိမှန်းသိ၍ ညမှ မီးစင်ကြည့်ဖြုတ်မည်ဟု ကြံစည်ထားရာ အခုတော့ ကာမပွဲတော်အုပ်ကြီးက သူ့ရှေ့မှောက်သို့ တည့်တည့်ကြီး ရောက်လာပြီ။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် အပြာဇာတ်လမ်းကလည်း ခယ်မနှင့်ခဲအို ဇာတ်လမ်း။ ကိုထွန်း တစ်ယောက် ခုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း ခယ်မဖြစ်သူ၏ ဆူဖြိုးကျစ်လစ်သော ကိုယ်လုံးကြီးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ဘယ်ပုံခင်းကျင်းရမည်ကို အကွက်ချစဉ်းစားနေသည်။ ရာဂမီး တောင်ကလည်း တဝုန်းဝုန်း ပေါက်ကွဲနေသည်။

အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော ကေသွယ်မိုးကလည်း ယခုအချိန်ထိ မလှုပ်ရှားသေးသည့်အတွက် အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရှာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းက လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ လှုပ်ရွနေသလို ဖင်ဖျားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေ၏။ ထွန်းထွန်းက အစီအစဉ်ချ မှတ်လိုက်ပြီးဖြစ်၍ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လမွှေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြားမှ ထိုးထောင်ထွက်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ မာကျောကျစ် တောက်နေ၏။ ထွားကြိုင်းသော အသွင်ထက် ကြီးမားကျစ်လစ်သော အသွင်ကိုဆောင်နေသည်။

လုံးပတ် (၄)လက်မ အရှည်(၆)လက်မခွဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ သွေးကြောကြီးတွေ ဖောင်းထလျှက် ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ တောင်မတ်နေ၏။ ကိုထွန်းက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲလျှက် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားအ ရောက်တွင် ကေသွယ်မိုးကလည်း ဗြုံးကနဲ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ အံ့သြထိတ်လန့်သော အမူအယာနှင့်

“ ဟင်….ကို….ကိုထွန်း…..ရှင်….ရှင်…..”

ကေသွယ်မိုး စကားပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရ ကိုထွန်းက ထမီကိုဆွဲလှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲလျှက် ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းလိုက် သည်။ ဖင်အုံဖွေးဖွေးကြီးက ခုတင်စောင်းနှင့် အံကျကွက်တိဖြစ်နေ၏။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းပေးရင်း ကျန် လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖောင်းကြွပြဲလန်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တရှိန်ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။ လိုး နေကျမို့ လီးက ဟိုချော် ဒီချော်လုံးဝမဖြစ်ဘဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးဝင်သွား၏။

“ ဖွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဖွတ်…..ဖရစ်….ဗြစ်…..ဗြစ်”

“အီး အမလေး အား အား… သေ…. သေတော့မယ်…. အမေ အား အမလေး….. အမလေး”

တုတ်ခိုင်ရှည်လျားပြီး မာကျောသော လီးတန်ကြီးက တရှိန်ထိုးဝင်လာသည့်အတွက် စောက်ဖုတ်အုံတခုလုံး ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲ ကျင် ကနဲ ဆိမ့်ကနဲဖြစ်သွား၏။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးမှာလည်း ဘေးသို့ အစွမ်းကုန် ကားထွက်သွား၏။ ကျေနပ်ခြင်း အားရခြင်း နာ ကျင်ခြင်းဝေဒနာတွေကို တပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း တင်းနေအောင် ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။

စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီဖြစ်ရာ နာကျင်သည့်တိုင် အလွန်ကောင်းနေ၏။ ကိုထွန်းက ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သည်အထိ ဖိသွင်းထားရာမှ ပြန်ဆွဲနှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီဖြစ်၍ အဆောင့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ရှေ့ကိုကုန်း၍ ကေသွယ်မိုး ချိုင်းနှစ်ဖက်အတွင်း သူ့လက်ကို လျှိုသွင်းကာ ပခုံးသားနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ဖက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသား ကုန် ကြုံး၍ ဆောင့်တော့သည်။

“ ဖွတ်…. ပြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ဖွတ်… ဗြစ်”

“အား အား အမလေး….. အား….. ကျွတ် ကျွတ်…..”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ပါးစပ်က တအားအားအော်ဟစ်ရင်း နာကောင်းလှသော ကာမအရသာထူးကြီးကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း အံ ကြိတ်ခံသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အရပ်အနားမရှိ ပြင်းထန်လှသည်။ စစ်ဦးကို ဒလကြမ်းဖြိုသောနည်းဖြစ်သည်။

ကြာကြာစိမ် လိုးနိုင်သူမှသာ ဤနည်းဗျူဟာကို သုံးသင့်သည်။ လရေထွက်လွယ်သူတို့ ဤနည်းကို သုံးလျှင် ဗုံးဗုံးလဲကျ ရှုံးတတ်သည်။ ထိုအခါ မိန်းမဖြစ်သူ၏ အထင်သေးခြင်းကို ခံရတတ်၏။ ထို့နောက် တစ်သက်လုံး လင်နိုင် မိန်းမဘွဲ့ကို ယူတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီညီ လိုးနေကြစဉ်…

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် မဝေဝေခိုင်ကို (၃)ချီတိုင်တိုင် အားရအောင်လိုးပြီးနောက် မဝေဝေခိုင် ဖလပ်ပြသွားသည့်အတွက် ရပ်နား လိုက်သည်။ သည်တော့မှ ကေသွယ်မိုးနှင့် စာအတူကျက်ရန် ချိန်းထားသည်ကို သတိရ၏။ ပက်လက်ကြီးမှိန်းနေသော မဝေဝေခိုင်ကို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပျာကယာဝတ်ကာ စာကျက်နေကျ ပန်းစက္ကူရုံသို့ အသော့ကလေးထွက်ခဲ့သည်။

ကေသွယ်မိုး ‘လွယ်အိတ်ကလေး’ က စားပွဲခုံပေါ်ရောက်နေ၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရှာကြည့်သည် မတွေ့။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်သည်။ ဘာအရိပ်အရောင်မှ မတွေ့။ ဟား…. သွားပြီ သူနှင့် မဝေဝေခိုင်တို့ လိုးနေတာကို ကေသွယ်မိုး သိသွားပြီ။ ကိုကိုမောင် နောင်တအကြီးအကျယ် ရသွားသည်။

ပန်းစက္ကူရုံသို့ အပြေးတပိုင်းနှင့် သွား၏။ ကေသွယ်မိုး လွယ်အိတ်ကလေးကို ကောက်လွယ်လျှက် ကေသွယ်မိုး အိမ်ဖက်ထွက်ခဲ့သည်။ ကျေနပ်သည်အထိ ချော့ရပေတော့မည်။ ကေသွယ်မိုးတို့အိမ်မှာ လူသူအရိပ်အယောင်ကင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ လူကြီးတွေလည်း ရှိပုံမရ။

စိတ်ထဲပူသွားသည်။ နာကြည်း ချက်ကြောင့် ကြိုးဆွဲချသေနေမှဖြင့် တစ်သက်လုံး ယူကြုံးမရဖြစ်ရတော့မည်။ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်တွေ့ခဲ့ သည်။ ကောက်မကြည့်နိုင်ဘဲ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ကေသွယ်မိုး အခန်းဆီသို့ ချဉ်းကပ်လိုက်သည်။ အခန်းနား အရောက်တွင်….

“ သွယ်လေး….ကောင်းလားဟင်….”

“ အင်း…. အင်း….. အမလေး…. ကောင်း…. ကောင်းတယ်….. ကိုထွန်း…. အမလေး….. ဆောင့်…. ဆောင့်…. နာ… နာဆောင့်…… အင့်…… အ…. ကျွတ်…. ကျွတ်…..”

ကြားလိုက်ရသော အသံက ကိုကိုမောင့် ရင်ဝကို လှံအစင်းပေါင်း တစ်ရာနှင့် တစ်ချက်တည်း အထိုးခံလိုက်ရသလို စူးနစ်ပူအောင့်သွား ၏။ ကေသွယ်မိုး အခန်းက ထရံနှင့်ကာထားသည်မို့ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်ကလေးတွေ ရှိနိုင်သည်။

သို့သော် မင်းသား မင်းသမီးပုံတွေ အပြည့်နီးပါးကပ်ထားသဖြင့် အပေါက်ကိုမတွေ့ဘဲဖြစ်နေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ထောင့်စွန်းတစ်ခု ကွာပြဲနေသော နေရာမှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်တွင် အဝတ်အစား လုံးဝမရှိဘဲ ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားဖြင့် ပက်လက်ကြီးအလိုးခံကာ ဒူးထောက်လျှက် လိုးပေးနေသော သူ့ခဲအို၏ခါးကို တင်းကျစ်နေအောင် ဖက်ထားသည်ကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရ၏။

“ အား…. အမလေး….. ကောင်းလိုက်တာ ကိုထွန်းရယ်….. ညလည်း အခုလို လိုးပေးအုံးနော်”

“ အေးပါကွာ…. စိတ်ချ”

ကိုကိုမောင့် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွား၏။ ရင်ထဲနာကျင်စူးအောင့်သွားသည်။ အသာလေးအခန်းနားက ခွာခဲ့သည်။ ပက်လက်ကုလား ထိုင်နားရောက်သောအခါ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို လှန်ကြည့်သည်။

အပြာစာအုပ်တစ်အုပ် ထွက်လာ၏။ အပြာစာအုပ်ကို မဂ္ဂဇင်းပေါ်တင်လျှက် ထိုအပေါ်မှ ကေသွယ်မိုး လွယ်အိတ်ကလေးကို တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နှေးကွေးသော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ထွက်ခဲ့၏။

နှစ်ယောက်သား လိုးအားရသောအခါ အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်၍ အပြင်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ကိုထွန်းလည်း မြို့ထဲသွားမည်ဟုဆိုကာ ထွက်သွား၏။

ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်မည်အပြု သူမ လွယ်အိတ်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် နှလုံးသွေးတွေ ချောက်ခြားမတတ် ထိတ်လန့်သွား၏။ ပန်းစက္ကူပင်အောက်မှာ သူမ မေ့ကျန်ခဲ့သော “ လွယ်အိတ်ကလေး ” ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဘင်္ဂလားမောင်နှမ (စ/ဆုံး)

ဘင်္ဂလားမောင်နှမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မောင်လေးက ဆယ်နှစ်လောက်မှာ မေမေတို့နှင့် အိပ်ရာခွဲအိပ်တော့ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ပဲ အတူတူ အိပ်ခဲ့တယ်။ တစ်ဦးတည်းသော မောင်လေး ဆိုပြီး ချစ်လိုက်ရတာ။ ရေချိုးတာကအစ သူပဲ လုပ်ပေး အဝတ်အစားဆို သူပဲ ဝတ်ပေးခဲ့တာ။ ညအိပ်ရင်လည်း သူ့ပဲ ဖက်အိပ်ခဲ့တာ။ မောင်လေးက နို့ကိုင် အဖုတ်မထိတထိကိုင်တော့ မောင်လေးပဲဆိုပြီး ခွင့်ပြုခဲ့တယ်လေ။ မောင်လေး အသက် နည်းနည်းကြီးလာတော့ မနက်ပိုင်းဆိုရင် မောင်လေးက ရှူးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး ဂွေးဥလေးတောင်တောင်နေတာ။ ချစ်လို့ဆိုပြီး ဆွဲလိုက် ဆော့လိုက်ပေါ့။ 

ငယ်တုန်းကတော့ မောင်လေးကို ချစ်လို့ဆိုပြီး ဂွေးဥလေးကို ငုံစုပ်ပြီး စလေ့ရှိတာ မောင်လေးက ကြိုက်မှကြိုက်လေ။ ရှစ်တန်းလောက်အထိ လုပ်ပေးဖူးတယ်။ နောက်ကျတော့ မောင်လေးက လူပျိုဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီတော့ မောင်လေးကို ငြိမ်းငြိမ်း အခန်းထဲမှာပဲ ကုတင်တစ်လုံးထည့်ပြီး ခွဲအိပ်ခိုင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်လေးက လူပျိုသာ ဖြစ်တယ်။ အမအပေါ်ဆိုးနွဲ့နေတုန်းပဲလေ။ ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ။

ညအိပ်ရင်း ပုဆိုးတွေ ကျွတ်တတ်တယ်။ ကိုယ်က ညဘက် တရေးနိုးထရင် သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး စောင်တွေ ဘာတွေ ခြုံပေးရတယ်၊ မောင်လေး လီးက တော်တော်လေးကြီးလာပြီ။ ရှည်လည်း တော်တော်ရှည်တယ်။ မောင်နှမချင်း မို့သာ မကိုင်မိအောင် စိတ်ထိန်းနေရတာ ။ ငြိမ်းငြိမ်း စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေတာပေါ့။ အဲနောက်ပိုင်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီးနောက်မှာ မောင်လေး အတတ်ဆန်းတွေ တတ်လာတယ်။ ဖုန်းထဲမှာ အပြာကားကြည့်တယ်။ စောင်ခြုံပြီး ကွင်းထုတယ်။ မောင်လေးရှက်မှာစိုးလို့ ဘာမှမပြောပဲ မသိချငိယောင် ဆောင်ခဲ့တာလေ။ 

တေဇာ မမကို ငယ်ငယ်ကလေးက ချစ်တယ်၊၊ မေမေတို့နှင့် ခွဲအိပ်ကတည်းက မမနှင့်အတူ အိပ်ခဲ့တာ။ မမနှင့် စအိပ်တာ ဆယ်နှစ်သားကတည်းကပေါ့။ မမက တေဇာ့ထက် လေးနှစ် တောင်ကြီးတယ်။ မမက တေဇာကို အရမ်းချစ်တယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ရွှေပန်းလေးတောင်လာရင် မမကို ငုံခိုင်းလေ့ရှိတာ။ မမ ငုံပေးရင် အရမ်းကြိုက်တယ်။ နောက်တော့ မမက အရမ်းကို လှလာတယ်။ နို့တွေလည်း ထွားလာတယ်။ ဖင်ကြီးတွေလည်း အကြီးကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ခါးလေး သိမ်သိမ်လေးနဲ့ဗျ။ ရေချိုးခန်းကနေ လုံချည်ရင်ရှားလေးနဲ့ထွက်လာရင် အရမ်းကြွေတယ်လေ။ သူသနပ်ခါးသွေးချိန် နောက်ကနေကြည့်ရင် အလိုလိုနေရင်း လီးကတောင်တယ်၊၊ ရှေ့မှာအားစိုက်ပြီး သွေးရင် နောက်က တင်သားကြီးတွေ လှုပ်နေတာကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ထလာလို့ ထုရတာ လီးတောင်အောင့်တယ်။ 

အဝတ်အစား လဲရင်လည်း မသိမသာ ချောင်းကြည့်ရင်း ထုရတာပဲ။ ကိုယ့်အမအရင်းကို ကျနော် တဏှာရူးနေတာလေ။ နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေပေါ့။ မမပဲ ထွားလာ လှလာတာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်လည်း ထွားလာတယ်လေ၊ လီးကလည်း တော်တော်လေးကို ထွားလာတယ်။ ရှည်လည်းရှည်လာတာပေါ့။ ကျတော့် လီးကို မမကိုမြင်စေချင်တာနဲ့ အိပ်ပျောချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပုဆိုး ခဏခဏ လှန်ထားမိတယ် ။ သူက အနားလာကြည့်ပြီး သက်ပြင်းတွေချရင်း ပြန်ဖုံးပေးသွားတက်တယ်။ 

အိမ်မှာ အခန်းပိုလည်းမရှိတော့ ဆယ်တန်းနှစ်ထိ မောင်လေးက ကျမအခန်းထဲမှာပဲ ကုတင်တစ်လုံး ထပ်ထည့်ပြီးနေတာ။ မောင်လေး အတတ်ကောင်းလေးတွေ တတ်လာတယ်လေ။ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ပြီးဖီလ်းယူတတ်တယ်။ စိတ်ကူးယဉ်စရာ ဆော်ကလည်း တခြားစော်ကို စိတ်ကူးမယဉ်ပဲ သူ့အမ အရင်း ကျမကို စိတ်ကူးယဉ်နေပုံရတယ်။ မမငြိမ်းဆိုတဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ သူ့အကြည့်တွေကနေ ရိပ်မိတာပေါ့ရှင်။ ညဘက်တွေ ကျမ ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ အခါ သူကျမဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး ထုနေသံတွေ ကြားရတာပေါ့။ 

မမ ဖင်ကြီးက တော်တော်ကြီးလာတယ် ။ သူအိပ်ချိန်ဆို နောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မှန်းထုရတာ အမော။ လုပ်တော့ မလုပ်ရဲသေးဘူးဗျ။ ကျနော် အဲလိုပဲ နေလိုက်တာ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ မမကို အရမ်းလိုးချင်လာတယ်။

စာအုပ်တွေမှာ မောင်နှမချင်းလိုးတဲ့ စာတွေဖတ်ရင် ဖီ်းတက်တယ်လေ။ ကျနော်လည်း ညကျဂွင်းထုပြီး မမ မြင်အောင် လီးကိုလှန်ထားတယ်။ မမကတော့ တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်မောင်လေးပဲဆိုပြီး စောင်ခြုံပေးသွားလိုက် တစ်ခါတစ်လေ ဖွဖွလေး ကိုင်ကြည့်ပြီးမှ သက်ပြင်းချပြီး စောင်ခြုံပေးသွားလိုက် လုပ်နေတာပေါ့။ 

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ရည်းစားကလည်း မရှိ။ လီးကိုတော့ အရင်က မောင်လေးလီးကို မြင်ဖူးထားပေမယ့် စိတ်ကမလှူပ်ရှားခဲ့ဘူး၊ အခုတော့ အရင်နဲ့မတူ ကြီးထွားလာတဲ့ မောင်လေးလီးကို မြင်ရတာ ရင်ခုန်တတ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမစရဲဘူး၊ မောင်လေးက ငြိမ်းငြိမ်းကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုတာ ငြိမ်းငြိမ်းသိတယ်။

အဲဒါမျိုးဆို ရင်လည်းခုန်တယ်။ မောင်နှမအရင်းမို့ စိတ်ထိန်းပေမယ့် မောင်လေးလီးကို စုပ်ချင်တဲ့ စိတ်ကပေါ်နေတာလေ။ မလုပ်ရဲပါဘူး၊ မောင်နှမအရင်း မလုပ်ကောင်းဘူး ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ကျမဆန္ဒကိုလည်း မျိုသိပ်ခဲ့တယ်။ တစ်ယောက်ယောက်က ဒီမောင်နှမ မရိုးဘူးလို့ သိသွားရင် သောက်ရှက်လုံးလုံးကွဲသွားနိုင်တယ်ရှင့်။ ကျမလည်းရှေ့ရေးအတွက်တွေးပြီး စိတ်ညစ်နေတယ်။ မောင်နှမအရင်းကြီးကိုမှ ဒီစိတ်တွေဖြစ်နေတာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရှက်လာတယ်။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခရီးထွက်ရအောင် သူငယ်ချင်းတွေအဖော်စပ်တော့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား သွားကြမယ်ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေနှင့်မေမေကို ခွင့်တောင်းတယ် ။

“ မေမေ..သမီးကျိုက်ထီးရိုး သွားချင်လို့”

“ အေးလေ.ဘယ်သူတွေပါလဲ သမီးသူငယ်ချင်းတွေနှင့်လေ မေမေ၊အားလုံးလေးယောက်” 

“ မမ မောင်လေးလဲ လိုက်ချင်တယ်”

“ ဟေ့.ငါတို့က မိန်းကလေးတွေချည်းပဲသွားမှာ”

“ အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ။ ယောက်ျားလေးပါရင် မကောင်းဘူးလား” 

“ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ပါတယ်လေဟာ”

“ အာ..ပါပါပေါ့ဗျ၊ ကျနော်က ဘာလုပ်ရမှာလဲ” 

“ ဟေ့ သူတို့စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေမှာစိုးလိူ့လေ” 

“ မေးကြည့်လေ.မမသူငယ်ချင်းတွေ ကျနော်နှင့်မသိသူ ရှိလို့လားဗျာ”

“ အေးလေ..သူတို့ကို မေးလို့ အဆင်ပြေလိုက်ပေါ့” 

“ ပြီးရေ ာမေးလိုက် ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့” 

အဲဒါနှင့် သူငယ်ချင်းတွေ ဖုန်းဆက်မှ အားလုံးက ကောင်းတယ် ဆိုတာပဲ။ တောင်ပေါ်တက်ရင် အထုတ်ထမ်းလို့ရတယ်။ ဟိုနေရာသွား ဒီနေရာသွားရင် ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပါတော့ ကောင်းတယ်ဆိုတာနှင့် မောင်လေး တေဇာကို ခေါ်လိုက်ရတယ်။ နှစ်ညအိပ် သုံးရက်ခရီးပေါ့။ ညဘက် ခရီးထွက်ကြတယ်။ ကျမတို့ မိန်းကလေးသုံးယောက်နဲ့ သူနဲ့ပေါ့။ ကျမသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က ရှေ့နှစ်ခုံ တူတူထိုင်ပြီး သူနဲ့ကျမက နောက်ဆုံးခုံမှ ာရတယ်လေ။ မနက်အစောကြီးကားနှင့် ဆွမ်းကပ်အမှီ တောင်ပေါ် တက်ကြတာပေါ့။ လမ်းမှာ ကျမ မှီန်းနေတုံး မောင်လေးက အိပ်ပျော်ပြီ အထင်နဲ့ ကျမနို့တွေကို ညှစ်နေတာ သိတာပေါ့။ သူရှက်သွားမှာစိုးလို့ အိပ်ချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေခဲ့တယ်လေ။ တောင်ပေါ်ရောက်တော့ ရိုးရိူးလေးဟိုတယ်မှာအခန်းငှားတယ်။ 

“ အခန်း ရတယ်မလား” 

“ ရတယ်အမ နှစ်ယောက်ခန်းနှစ်ခန်း ရှိသေးတယ်” 

“ အင်း..ဒါပေမယ့် ငါတို့က လေးယောက်လေဟာ” 

“ ငြိမ်းငြိမ်းရယ်..ရတဲ့ အခန်းယူလိုက်ဟ၊ အခန်းတွေက ကုန်နေတယ်” 

“ ဟုတ်တယ်အမ အခုဘုရားဖူးတွေ ပြည့်နေတယ်”

“ ဟင်းးးး” 

“ ငြိမ်းးငြိမ်းနင်နဲ့တေဇာမောင်နှစ်မ တစ်ခန်း၊ ငါတိူ့နှစ်ယောက်တစ်ခန်း ယူလိုက်မယ်လေ”

“ အဲလိုမဟုတ်ရင် တေဇာကို ငါတို့ခေါ်မယ် မကောင်းဘူးလား ယောက်မ” 

“ ဟေ့..ဘုရားပေါ်မှာ.နှော်၊ အဲလောက်ထနေရင် ရန်ကုန်ရောက်ရင် နင်နဲ့အိပ်ခိုင်းမယ်သိလား”

“ တကယ်နှော် ယောက်မ”

“ အေးလေ.အဲလိုပဲ ယူကြတာပေါ့” 

ဟိုတယ် အခန်းယူပြီးနောက် မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကို အသည်းအသန် လုပ်ရင်း ဘုရားအာရုံဆွမ်းကပ်လိုက်ကြတယ်။ ဘုရားဖူးပြီးနောက်မှာ တေဇာက ရွှေသင်္ကန်းကပ်ပါတယ်။ ဈေး ဆိုင်တန်းဘက်သွားပြီးစားစရာတွေ စားသောက်ကြပြီး အိပ်ရေးပျက်ထားတာမို့ ခဏတော့ အိပ်လိုက်ကြတယ်။ နေ့လည်ဘက် ကျမှကျီးကန်းပါးစပ်သို့ သွားမယ်ဆိုပြီး ချိန်းလိုက်တာပေါ့။

ဟိုတယ်ရောက်တော့ အလန်းပေးပြီး အိပ်မယ် လုပ်တာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်က ငယ်ငယ်က ကုတင်တစ်လုံးပေါ် အမနဲ့အတူတူ အိပ်ဖူးသော်လည်း အခုလို အသက်ဆယ့်ရှစ်နောက်ပိုင်းမှာ မအိပ်တာကြာပြီလေ။ အခုက တစ်ကုတင်တည်းသာမက စောင်က တစ်ထည်အောက်မှာ အတူတူအိပ်ရတော့ ဖီးက အရမ်းဖြစ်နေတာ။ လီးကို လက်နှင့်ဖိပြီး ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်ကာအိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေရတယ်။ မမကလည်း ပြန်လာကတည်းက အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီဂါဝန်ုလေးကို ဝတ်ထားတယ်ဗျာ။ ကျနော်က မမဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မမက အသက်ပုံမှန်လေးရှူပြီး ကျောပေးရင်း အိပ်ပျော်နေတယ်။

ကျနော် တစ်ခု သတိရလိုက်တယ်။ မမကိုဖက်ပြီး အိပ်လို့ရအောင်လေ။ အဲကွန်းကို အအေးဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ အပြင်မှာလည်း တော်တော်လေး အေးနေသေးတာကြောင့် ကျနော့်တို့ အခန်းလည်း အေးလာတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း မမဘက်လှည့်ပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တအားထောင်လာတဲ့ ကျနော့် လီးက မမဖင်ကြားထဲကို ကွက်တိ ထိုးမိနေတာပေါ့ ။ 

ငြိမ်းငြိမ်းမှာ မောင်လေးနှင့် တခန်းထဲ အိပ်ဖူးတယ်။ ငယ်ငယ်ကလည်း အတူတူ အိပ်ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်လေးလီးကြီးကို မြင်ပြီးတည်းက စိတ်က ပြောင်းနေတယ်၊၊ အခုပဲကြည့်လေ စောင်တစ်ထည်အောက်မှာ အတူတူ အိပ်နေရတယ်။ အသက်ကလေးကို ပုံမှန်လေးရူပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ မောင်လေးက အဲကွန်းကို အနိမ့်ဆုံးချလိုက်ကတည်းက သူလည်း သူ့အမအရင်းကို အတည်လိုးဖို့ ကြံနေတယ်ဆိုတာသဘောပေါက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ တုန်တုန်ရီရီတောင် ဖြစ်လာတယ်။

မောင်လေးက ကျမကိုဖက်လိုက်တော့ သူ့လီးက ကျမဖင်ကြားထဲကို လာထောက်နေတော့ ပိပိပဲ ယားသလိုလို ခံစားရပြီး စိုစိုစိစိဖြစ်လာပြီလေ။ မမအခြေအနေကို ကြည့်ရတာ ဘာမှမပြောသေးတော့ အိပ်ပျော်နေပြီ ထင်တယ်။ မမ ခါးသေးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျတော်လီးကို မမ ဖင်ကြားထဲမှာ ရှေ့နောက်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ပွတ်ဆွဲနေတာကြောင့် ဂါဝန်က အပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်းတက်လာတာပေါ့။ ကျတော်လည်း နည်းနည်း အရဲစွန့်ပြီး မမဂါဝန်ကို စောင်အောက်ကနေ လှန်ပြီး ကျတော့် လီးကို မမဖင်ကြားထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ မမက အတွင်းခံမပါဘူးဗျ။ အသားချင်းထိမိတော့ ကျတော်ပဲ စိတ်ထင်တာလားမသိ ။ မမ နည်းနည်း တွန့်သွားသလိုပဲ။ ကျွန်တော့် လီးကို ပွတ်ဆွဲရင်းရှေ့နည်းနည်းတိုးလိုက်တာ မမရဲ့ ပိပိလေးနဲ့ ထိမိတာပေါ့။ သူ့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ တော်တော်ရွဲနေပါပြီ။ 

သိလိုက်ပြီလေ။ မမအိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်ဆိုတာ။ သူ့့မောင်ကို သူဖီးတက်နေတာပဲ။ ကျနော်လေ..နောက်ကနေပြီး မမကိုထောက်ထားရတာ အားမရတော့ဘူးဗျ။ မမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် နေလို့ရအောင် မမကိုဆွဲပြီးလှည့်လိုက်တယ်။ 

ကျမသိတယ်။ အတင်း ဆွဲလှည့်လို့မှ မပါရင် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတယ် ထင်မှာလေ။ ခိုးစားချင်တာလူသိခံချင်တာမှ မဟုတ်ပဲလေ။ သူက လှည့်ပြီး လီးက ကျမပေါင်ကြားထောက်လာတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး 

“ အင်..မောင်လေး..ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ချမ်းလို့ မမ”

“ အော်..အင်းးအင်း အိပ်တော့”

မမကသာ ကျနော့်ကို ဖက်ပြီးအိပ်တော့ ပြောတယ်။ ဒီမောင် ဘယ်အိပ်နိုင်မလဲ။ လီးက အရမ်းတောင်နေတာ။ မမပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ထားတော့ မမပိပိနဲ့ မောင်လေးလီးနဲ့ အသားချင်းထိမိနေကြတယ်လေ ။

“ အင်း..မမရယ် ချမ်းတယ်.ချမ်းတယ်” 

ဆိုပြီး ရှေ့နည်းနည်း အားစိုက်လုပ်ရင်း မမခါးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်တယ်။ 

“ အာ.မောင်လေး အသက်ရှူကျပ်တယ်၊ နေရလဲခက်တယ် အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ကွာနှော်” 

“ မမ မောင်လေးကို ချစ်လား”

“ ကိုယ့်မောင်လေးပဲကွာ ချစ်တာပေါ့” 

“ မောင်လေးက အဲလိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး မမ” 

“ ဟင်..ဘယ်လို” 

“ ကျနော်မမကို ချစ်တယ်” 

“ မောင်လေး ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ၊ ငရဲကြီးမယ် သိလား”

“ ကြီးခါမှကြီးရော မမရေ.မောင်လေး မနေနိုင်တော့ဘူး” 

“ ဟေ့..အို..မောင်လေး”

“ အွတ်…အင်းးဟင်းးး”

ကျနော်မမနှုတ်ခမ်းလေးကိုငူံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ မမကတော့ ပါးစပ်ကို စေ့ထားတယ်လေ။ 

“ မေင်လေး မမတို့က မောင်နှမအရင်းကြီးနော် မသင့်တော်ဘူးလေ”

“ အာ..မမရယ်တွေးတော့ဘူးဗျာ” 

“ မောင်လေး..လူတွေအမြင်မှာ အပြောအဆိုခံရမယ်” 

“ ဘယ်သူသိမှာလဲဗျာ၊ ရန်ကုန်မှာလဲ အတူတူ အိပ်နေတာပဲလေ”

“ မမ ဗိုက်ကြီးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ အဲဒါအရေးကြီးတယ်” 

“ မောင်လေး သိပါတယ်၊ရန်ကုန်ရောက်တာနှင့် ဆေးဝယ်တိုက်ပါ့မယ့်” 

“ အယ်..ငါတော့ သေသာသေလိုက်ချင်တယ်”

“ မမကလည်းဗျာ.ကျနော်နို့စို့ချင်တယ်” 

“ နို့လောက်ပဲနော်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ပါမမ” 

ကျမလည်း ကိုယ့်မောင်အရင်း ကိုယ်စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကျတော့ မလုပ်နိုင်ဘူးလေ။ အခုလည်း မောင်လေးအာသာပြေအောင် နို့လေးတော့ စို့ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။

“ မမ” 

“ အင်း” 

“ အကျီချွတ်ပေးပါလား” 

“ ဒီအတိုင်းပဲစို့လေ.အေးတယ်ဟ”

“ မအေးပါဘူးဗျာ။ ကျနော်အဲကွန်းပိတ်လိုက်မယ်” 

“ နင်တော်တော်ဉာဏ်များတယ်နော် မောင်လေး” 

“ ဟီးဟီးးး” 

အကျီင်္ချွတ်မယ်ဆိုတော့ စဉ်းစားကြည့်လေ။ ဝတ်ထားတာက ဂါဝန်လေ။ တဆက်တည်း။ ကျမလည်းမျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြီး ဂါဝန်ကို မ,ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောင်ကို ဗိုက်အထိ ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။ ကျနော်က ဘယ်ရမလဲဗျ။ မမစောင်ထဲဝင်ပြီးတော့ လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး မမအပေါ်ကနေမိုးပြီး နို့ကိုစို့တာပေ့ါ။ လီးကတော့ မမပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ထားတယ်လေ။

“ ဟဲ့မောင်လေး.နင့်ဟာကြီးကို ဖယ်ကွာ” 

“ ဖယ်ပေးဘူး” 

“ အာ..ဖယ်စမ်းပါကွာ” 

“ ဖယ်ပေးမယ်လေ.ဒါလေးတော့ ကိုင်ပေး” 

ကျနော်ဘေးဖယ်လိုက်ပြီး မမလက်ကို ယူကာလီးကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ 

“ အမလေး..နည်းတာကြီး မဟုတ်ပါလား”

“ မမကလည်းမကြောက်ပါနဲ့ မမအရည်တွေနဲ့ ချောချောချူချူဝင်မှာပါ”

“ အယ်..နင် ကိုယ့်အမကိုယ် ကြည့်စမ်း” 

“ ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်လည်း လိုးတော့မယ့်ဟာပဲကို”

“ အို” 

မောင်လေးအပြောမှာလန့်သလို ရင်ဖိုသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အယ် မောင်လေးက ငါ့ကို တကယ်လိုးမှာပါလား။ ဒုက္ခပါပဲလို့ တွေးမိတယ်။ မဖြစ်သင့်ဘူး ထင်နေပေမယ့် သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ရတာလည်း အရမ်းကောင်းနေတယ်။ ပူနွေးနွေးလေးနှင့်ကိုင်ရတာ ကျန်တဲ့နေရာကိုကိုင်ရတာနှင့် မတူဘူးလေ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်လေးက ကျမနို့ကိုစို့လိုက်တာ။ အပျိုစင် ကျမကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထသွားတာပေါ့ ။

“ အာ့.. '” 

ယားသလိုလို..ကောင်းသလိုလို ရင်ထဲမှာတလှပ်လှပ်ခံစားရတဲ့ အရသာတွေကို ခံစားမိတယ်။ သွေးသားရင်း မောင်နှမ ဆိုတဲ့ စည်းတွေကို ကျော်ချင်လာမိတယ်လေ။ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ် ဖြစ်ရတဲ့ ခံစားမှု့တွေက ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူဘူး။ နို့စို့ခံဖို့ မဆိုထားနဲ့ လက်နှင့်တောင် အကိုင်မခံဖူးတဲ့ ကျမ ဒီအရသာကိုကြိုက်လာပြီလေ။ မောင်လေးက နို့ကိုစို့ရုံစို့တာမှမဟုတ်ပဲ။ ကျမကိုပါ တဏှာစိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်လာစေဖို့ တကိုယ်လုံးကိုလည်း ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်လေ။ 

ကျနော်လေ.မမနို့ကို အရင်က သေသေချာချာမမြင်ဖူးဘူးဗျ။ တကယ်တမ်း တွေ့တဲ့အခါမှာ ဆူဖြိုးဝိုင်းစက်တဲ့ ရင်သားတွေပေါ်မှာ ပန်းရောင်မြန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကလေးနှင့် စူထွက်ချွန်မြနေတာဗျာ။ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရ စုပ်ဆွဲလိုက်လျှာနှင့် ထိုးကလော်လိုက်နှင့် လုပ်ရတာ အရမ်းမိုက်တယ်။ ကိုယ့်အမအရင်း ကိုယ်ပြန်လုပ်ရတာဆိုတဲ့ ခံစားချက်က ဖီးလင်တစ်မျိုးပေါ့ဗျာ။ မောင်နှမဆိုတဲ့စည်းကို ဖြတ်ဖို့က မမကို တဏှာကြောမှမျောစေပြီး ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝပေးနိုင်မှသာ အတူတူကျော်ဖြတ်နိုင်မှာလေ။လက်နှင့်ပွတ်သတ် နို့စို့ပေးရုံနှင့် မမရဲ့ ညည်းသံတွေထွက်လာပြီဆိုတော့ မမလည်း ဒီကာမရေစီးမှာအတူတူမျှောလို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီပေါ့။ တဆင့်ပြီး တဆင့် မမကို ကာမစိတ်တွေ တိုးဖို့ကျနော်လုပ်ရတော့တယ်။

မောင်လေးက နို့စို့ရင်း ကျမအဖုတ်ကို ကိုင်ပြီး ပွတ်လာတာကြောင့် ပွတ်ရကောင်းအောင် ပေါင်လေးမသိမသာလေး ကားပေးလိုက်တယ်။ မောင်လေးလက်က အကွဲကြောင်းတလျောက် အပေါ်အောက် စုံချည်ဆန်ချည်လုပ်လိုက် ကျမအမွေးနုနုကလေးတွေကို ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတယ်လေ။ အဖုတ်ဆိုတာကိုယ်ဘာသာကိုယ် ပွတ်ရင် ဖီးလ်သိပ်မလာဘူး။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အထိအတွေ့က ပိုအရသာရှိတယ်။မောင်အရင်းက သူမအဖုတ်ကို ကိုင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ထဲ အသဲထဲ တလှိုက်လှိုက်နှင့် ရင်တွေကိုတုန်စေတယ်။

အသက်ရှူသံလေးက တဖြေးဖြေးချင်း ပိုမြန်လာတယ်။ ညည်းသံလေးတွေကလည်း ထွက်လာတယ်လေ။ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး၊ မမအဖုတ်ကို သေသေချာချာလေး ကြည့်လိုက်တယ်။ အရမ်းကို ဖောင်းပြီး အစေ့မြုပ်နေတဲ့ ပိပိလေးကို အမွေးပါးတွေ တန်ဆာဆင်ထားတယ်လေ။ ပိပိပေါ်မျင်နှာအပ်ပြီး တချက်ကလေး လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စစ်ကြေညာလိုက်တယ်။

“ အာ့လားးလားးမောင်လေးရယ်..အိုး....အာ့ရှီးရှီး”

“ မောင်လေး ဘုန်းကံနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်”

“ ရပါတယ် မမရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး” 

ကျမကတော့ မောင်လေး သူ့ဘုန်းကံနိမ့်သွားမှာတော့ စိုးရိမ်ပေမယ့် မောင်လေးက တဏှာစိတ်တွေ ထန်နေလို့ အဖုတ်ကို မရွံမရှာ ယက်ပေးနေတယ်။ အဖုတ်ယက်ခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပေါ့။ လျှာကို အပြားလိုက် ယက်လိုက်ကတည်းက ရင်ထဲအသဲထဲ ကလီစာတွေ နှုတ်ယူသွားသလို ခံစားရတယ်။ တချက်ကလေး ယက်လိုက်တာနှင့် အော်ညည်းမိတာ။ အရမ်းလည်း ကောင်းတာလေ။ ကျနော်လည်း လျှာအပြားလိုက် ယက်ပြီးတော့ လျှာဖျားလေးနှင့် ပိပိအကွဲကြောင်းကို လျှာနှင့်ချိန်ပြီး ထိုးမွှေလိုက်တယ်။

“ အားလားလားအိုး..ရှီး..မောင်လေး..”

“ ပလပ်…..ပလပ်..ပလပ် ..အာ့ရှီးရှီး မောင်လေး...အား” 

မမလေ အဖုတ်ကြီးက ကြွတက်လာတယ်ဗျာ။ အိပ်ရာခင်းတွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး အော်ထည့်လိုက်တယ်၊။မမ အရမ်းကို ကြိုက်သွားပြီဆိုတာ သိသာတော့တယ်။ ကျနော်လည်း အဖုတ်ထဲ လက်ညိုးလေးထိုးပြီး မွှေလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေအပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ ကျနော် အတင်းပဲ လျှာနှင့် ကလော်ပြီးမြိုချလိုက်တယ်။ ကျနော်က မမအဖုတ်ကို လက်နှင့် ထိုးမွှေပြီးတော့မှ လျှာဖျားလေးကို စုချွန်ကာ အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ မွေလိုက်တယ်။

“ အာ့..အင့်အင်ဟင်း....မောင်လေး”

မမ ညဥ်းတဲ့ အသံလေးက သာသာယာလေး ထွက်လာတယ် ။

“ ပလပ်….ပလပ်…….” 

ကျနော်လည်း မမရဲ့ အဖုတ်.နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ကလော်လိုက်တယ်။

“ အာ့…အမလေး..အားဟား” 

ကျနော် အဖုတ်ထဲကို လက်သွင်းပြီး မွှေလိုက်တယ်။ အဖုတ်အဝကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မမကတော့ အော်ညည်းနေတယ် ။ အခုဆို မောင်နှမအရင်း ဆိုတဲ့ အသိပျောက်ပြီး ကာမကြောမှာ အတူတူ မျောပါကြပြီလေ။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်အထိအတွေ့မှာ ဘယ်သူမှ မခံစားနိုင်ဘူးဗျ။ ရင်ခုန်သံတွေနှင့် ရောပွန်းနေတဲ့ ခံစားမုူ့က အသံတွေပါ တုန်တယ်။ အာတွေခြောက်ပြီးစိတ်တွေလည်းအရမ်းလှုပ်ရှားတယ်လေ။ ကျနော့်အတွက်က ကောင်းအောင်လုပ်ပြီး မမစွဲလန်းရင် အချိန်မရွေးလုပ်လို့ရသည်မို့ မမကို အကောင်းဆုံံး လုပ်ပေးဖို့သာ ကြံရွယ်ထားကာ အဖုတ်အဝကို အားရပါးရ စုပ်လိုက်ပြီး လက်နှင်မွှေလိုက်တယ်။ ကာမစိတ်ကို နိုးဆွရာမှာ အမြန်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အစေ့ကို လျှာနှင့်ထိုးကာ ကလော်လိုက်တယ်။

“ အာ့..အား အင်းဟင်း မောင်လေးရယ်” 

မမအသံတွေ ထွက်လာပြီလေ။ ကာမနတ်က ဖမ်းစားလိုက်ပြီ။ ကျနော်လည်း မမအစေ့ကို အားရပါးရ စုပ်လိုက်တယ် ။

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” 

“ အာ့.မောင်လေး…ရှီး….ရှီး” 

“ ပြွတ် …ပြွတ်….ပြွတ်” 

“ အာ့ မောင်လေး မမ..ကျင်လာပြီ အား” 

“ မမ ပြီးတော့မယ်..မောင်လေး” 

ကျနော်လည်း အစေ့ကို စုပ်စုပ်ပေးလိုက်တာ မမတစ်ကိုယ်လုံး လိမ်တွန့်လာပြီး အင်း..အား..အော်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ မမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေလည်း ထွက်လာလို့ ကျနော်လည်း လျှာနှင့် သိမ်းယူလိုက်ကာမြိုချလိုက်တယ်။ ရင်ဘက် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ မောနေရှာတဲ့ မမဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး မမနို့ကို ဆွဲညှစ်ရင်း 

“ မမ ကောင်းလားဟင်” 

“ အာ…..မောင်လေးကလဲ အဲလိုမမေးနဲ့လေ ရှက်စရာကြီး”

“ မမကလည်း..ဒီလို လုပ်တာ သူ့အကြိုက်ကိုယ့်အကြိုက်သိမှ အရသာရှိတာလေ” 

“ မမက အခုမှအဲလိုခံစားဖူးတာ ဘယ်သိမလဲ”

“ မောင်လေး ဟာကို မမပိပိလေးထဲထည့်ရင် ပိုကောင်းမှာ သိလား” 

“ မောင်လေးရယ် မမတို့ သင့်တော်ပါ့မလား”

“ မမကလည်းဗျာ..နှစ်ယောက်လုံး ပျော်ရင် ဖြစ်ပါတယ်” 

“ မမတို့က မောင်နှမအရင်းကြီးတွေလေ သူများတွေ သိသွားရင် ဘလိုလုပ်မလဲ” 

“ မသိနိုင်ပါဘူး၊ အိမ်မှာလည်း ခါတိုင်းတစ်ခန်းတည်း အတူတူအိပ်နေတာကို”

“ အင်း၊ ဒါပေမယ့် မေမေတို့ မရိပ်မိအောင် နေမှဖြစ်မယ်” 

“ စိတ်ချပါမမ”

“ မမ မောင်လေးကိုလည်း လုပ်ပေးဦး” 

“ အမ်..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”

“ စုပ်ပေးဦးလေ” 

“ ဟင်းး...မစုပ်ချင်ပါဘူး”

“ လုပ်ပြီ ငယ်ငယ်တုန်းက စုပ်ပေးနေကျပဲကို” 

“ အာ အဲဒီတုန်းက မောင်လေးက ကလေးပဲရှိသေးတာကို” 

“ အတူတူပါပဲ မမရယ်၊ လုပ်ပေးနော်၊ မောင်လေးလည်း ခံစားဖူးချင်တာပေါ့”

“ အေးပါကွာ လုပ်ပေးပါ့မယ်”

“ ရော့ မမမောင်လေး အရမ်းတောင်နေပြီ”

“ ဟင်း..လူဆိုးလေး”

မမက ချစ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျနော်လီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးတယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်” 

“ အား.ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်:”

“ လီးဒစ်လေးလျှာနှင့် ယက်ပေးဦးလေ” 

“ အင်း ဒီလိုလား” 

“ အား ကောင်းတယ်..မမအား” 

“ အား...”

“ မ..မ”

“ အင်း” 

“ အပေါက်ဝလေးကိုပါ လျှာနှင့်ထိုးပေးပါဦး” 

“ အင်း” 

“ အား...ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်” 

“ မောင်လေး နင့်ဟာကြီးက အရမ်းကြီးနေပြီ”

“ ဟုတ်မမ..လိုးချင်ပြီ” 

“ နားရှက်စရာကြီး မပြောနဲ့ကွာ” 

“ မမအိပ်တော့..မောင်လေး လိုးတော့မယ်” 

“ အင်း” 

မမလည်း အိပ်ပေးတော့ ကျနော်လည်း မမပေါင်ကြားဝင်ပြီး ဒူးထောက်ကာ မမပေါင်ကိုမြှောက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှအရည်တွေ ချွဲနေတဲ့ မမအဖုတ်ထဲ လီးကို သွင်းလိုက်တယ်။ အရမ်းပိုကျပ်တယ်ဗျ။ မမလည်းအရမ်းစိတ်ပါနေတော့ အဖုတ်ကကြပ်နေတာပေါ့။ အပျိုကလည် းအပျိုလေးလေ။

“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျစ်” 

“ အာ့..မောင်လေး………အား...ကြပ်တယ်” 

“ ခဏလေးပါ မမရယ်”

“ အင်း”

ကျနော်လည် းမမအဖုတ်ထဲ လီးကို နှစ်လက်မလောက် ထည့်ထားပြီး မမနို့ကို ကုံးစို့လိုက်တယ်။

“ အာ..အင်..ဟင်း” 

ကျနော့် လီးက မမ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းရဲရဲလေးထဲ နှစ်လက်မလောက် ဝင်တာနှင့် မမက တချက်ညည်းပြီး မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့လာတယ်။ ကျနော်လီးကလည်း အရှည်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ထွားတယ်။ မမ အဖုတ်ကအခုမှ အပျိုစင်စောက်ဖုတ် မဟုတ်လား။ ကျနော်အပြုအစုမှာ အရမ်း စိတ်ထနေတာကြောင့် အဖုတ်ကလည်း ညှစ်နေတယ်လေ။ အရမ်းကို ကျပ်ထုပ်နေတာပေါ့။ 

ကျနော်လည်း နို့ကိုကုန်းစို့ပြီး ကာမစိတ်ကို နိုးထစေပြီး ပထမဆုံးသော အလိုးကို မနာကျင်စေဘဲ အကောင်းဆုံးဖြစ်စေပြီး ကျနော် ကြံစည်ရမှာလေ။ ဒီကိစ္စမျိုးက မုဒိန်းကျင့်သလို လုပ်လို့မှမဖြစ်တာ။ သူရောကိုယ်ရော စိတ်တွေအရမ်းထလာဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။ မမနို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ စို့လိုက်တယ်။ 

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” 

“ အာ့..မောင်..လေးအင်းဟင်း”

“ မမနို့ကိုစို့ပြီး လည်တိုင်ကလေးကို အနမ်းလေးခြွေတော့ 

“ အာ့..မောင်လေး မလုပ်နှင့်ကွာ အဲဒီနေရာက လူမြင်မယ်  ” 

“ အင်း” 

နို့ကိုပွတ်သပ်ပြီး မမနားရွက်ကလေးတွေကို လျှာဖျားလေး နှင့်သပ်လိုက်တယ်။

“ အာ့..မောင်လေးအာ့ဟင့်..ဟင့်  ” 

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“ အာ့..မောင်လေးရယ်..အင်းဟင်းဟင်း” 

ကျနော်က မမရဲ့အသံလေးကို ကြားရတာ မမအရမ်းစိတ်ထနေပြီဆိုတာ သိတော့ လီးကို ရှေ့ကိုထပ်ပြီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။

“ ဗျစ်….ဗျစ်…..ဗျစ်” 

“ အာ့….မောင်လေး..အင့်” 

လီးကို အဆုံးထိမထည့်ပဲ အမှေးပါးပေါက်ယုံလေးထိထိုး ထည့်လိုက်ပြီး 

“ မမ နာသွားလားဟင်” 

“ အင်း…နာတယ် မောင်လေး မမဟာများပြဲသွားလားဟင်..” 

ကျနော်လည်း ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျနော့် လီးဒစ်မှာ သွေးစလေးတွေ တွေ့တယ်။ 

“ မကွဲပါဘူး..မမကလည်း” 

“ မောင်လေးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲကို” 

“ အာ.မမကလည်း အမှေးပေါက်သွားတာပါ။” 

“ ဟွန့်… မောင်လေး မကောင်းဘူး ကိုယ့်အမအရင်းကိုယ် ပါကင်ဖောက်တယ်” 

“ မမက အရမ်းလိုးချင်စရာကောင်းတာကိုး” 

ကျနော်လည်း မမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း လီးကို အဖုတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အဆုံးထိကို နှဲ့ပြီးသွင်းလိုက်တာပါ။ လီးက တရစ်ချင်းကို တဗြိဗြိတဖျစ်ဖျစ်နှင့် ဝင်သွားတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြွေအထဲကို လိပ်ဝင်သွားသလို အထဲကအရည်တွေလဲ အပြင်ဘက်စိမ့်ပြီးထွက်လာတယ် 

“ ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျိ..ဘွတ်.ဘွတ်” 

“ အာ့..မောင်လေးဖြေးဖြေးကွာ..နာတယ်”

“ အင်းပါ မမရယ်ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ့မယ်။ မမက မြန်ခိုင်းမှမြန်မှာပါ” 

“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျိ…ဗြစ်..ဘွတ်”

“ အာ့…ရှီး..အိုး….အားရှီး” 

“ ဇွိ…ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်…ဖွတ်” 

“ အားကျွတ်..ကျွတိ..ကျွတ်..အိုးအားအင့်”

ဥရိုက်သံလေးတွေက ခပ်စိပ်စိပ်ကြားလာရပြီ။ မမလည်းတကိုယ်လုံးတွန်လာပြီး ညည်းသံတွေ ပိုထွက်လာပြီ။

“ ဇွပ်ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ်”

“ အာ့..ရှီးမောင်လေး..မြန်မြန်လိုး..မြန်မြန်ဆောင့်..အား .ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျိ…ဗွတ်”

ကျနော်လည်း စိတ်ကိုတင်းထားလို့သာ သုတ်ကမထွက်သေးတာ မမနှင့်လိုးရတာ မောင်နှမအရင်းတွေ လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားလို့ ပြီးချင်နေတာ။ မမ အဖုတ်လေးက ကျပ်ကလည်းကြပ်ဆိုတော့ ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်ဘူး။ လီးထိပ်တွေ ပူလာပြီလေ။ မမလည်း အရသာတွေ့ပြီး ပိုညည်းလာတယ်။ ခဏလေး ဆက်လိုးလိုက်တော့ မမတစ်ယောက် ငှက်ဖျားတက်သလို ဖြစ်လာပြီး တအင်းအင်း တဟင်းးးးဟင်းညည်းကာ တုန်တက်သွားသလို ကျနော်လည်းသုတ်တွေ တဖျောဖျောထွက်သွားတယ်။ သုတ်တွေက အရမ်းပျစ်ပျစ်ကြီးမဟုတ်တော့ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွင်လာတယ်။

ကျနော်လည်း မမ ဘေးနားသွားပြီး မမကိုဖက်ကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တော့ မမလည်း ကျနော့်ကို တုန့်ပြန်အနမ်းတွေပေးနေခိုက် အလန်းပေးသံကြားလို့ နှစ်ဦးသား လူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်းဖက်ပြေးကာ သန့်ရှင်းရေး ထလုပ်ရတယ်လေ။ မောင်နှမနှစ်ယောက်ရေချိုးခန်းထဲမှာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း တစ်ချီ ထပ်ဆွဲလိုက်ကြသေးတယ် ။ ပြီးတော့မှ အခန်းသန့်ရှင်းရေးပြ န်လုပ်ရတယ်။ မတော်လို့ ငြိမ်းငြိမ်းသူငယ်ချင်းတွေလာရင် အခန်းထဲက အနံတွေရပြီး သံသယဝင်သွားနိုင်တယ်လေ။ အိပ်ရာခင်းကြည့်တော့အကွက်ကြီးက စိုနေတာက တေဇာ့သုတ်တွေ ငြိမ်းငြိမ်းအဖုတ်ထဲက ထွက်ကျခဲ့တာ။

တစ်ရှူးနှင့် သုတ်ရင်းစောင်နှင့် ဖုံးထားလိုက်တယ်။ အားလုံးပြီးမှ အဝတ်အစားအသစ်တွေ လဲပြီး ဟိုတယ်အပြင်က တန်းလျားမှာ ထိုင်စောင့်တယ်။ တေဇာက သူ့အမ သူငယ်ချင်းတွေ မလာခင် ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ထမီနောက်ကို လက်ထိုးထည့်ပြီး သူ့အမဖင်ကို ကိုင်နေတယ်။ 

ငြိမ်းငြိမ်းကလည်း အားကျမခံ တေဇာ့ဘောက်းဘီထဲ လက်ထည့်ပြီး တေဇာ့ လီးကို ကိုင်နေတယ်။ တချက်တချက် တေဇာက အဖုတ်စပ်လေးကို လက်ထိပ်နဲ့ ဖိလိုက်တိုင်း ငြိမ်ငြိမ်းမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့တော့ တေဇာကပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး တေဇာ့လီးကို ပြန်ညှစ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခါမှ တေဇာလည်း အာ့..အာ့..နဲ့ ငြိမ်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ သူငယ်ချင်းတွေ လာနေတာ လှမ်းမြင်တော့မှ ကမန်းကတန်း လက်တွေကို ထုတ်လိုက်ရတာပေါ့။ 

“ ဟေ့ နင်တို့ မောင်နှမတွေ ဝီရိယ ကောင်းနေပါလား”

သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာပြီးပြောတော့ ငြိမ်းငြိမ်းနှင့်တေဇာမှာ ထိတ်လန့်သွားတယ်။ သို့သော် မိန်းခလေးပီပီ 

“ အေး..ယောင်းမတွေ နင်တို့မျက်နှာကို မြင်ဖူးချင်လွန်းလို့ မောင်ငယ်ကဘဂျီကျနေလို့ပါတော်” 

“ အေးပါ ယောင်းမရဲ့ ဘငါတို့က သုံးယောက်ဆိုတော့ အလှည့်ကျအလှဆင်နေရလို့ပါဟာ” 

“ အေးပြီးရော.လာကျီးကန်းပါးစပ်သွားကြမယ်” 

တေဇာလည်း မမတို့နောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ အဆင်းမှာတော့ နည်းနည်း ကသိကအောက်ဖြစ်တယ်။ ဒူးက ခွေချင်တယ်။ ကြိတ်မှိတ် ဆင်းရတယ်။ ကျီးကန်းပါးစပ်ရောက်တော့ အကြွေစိတွေ ပစ်ထည့်ရင်းဆုတောင်းကြတယ်၊၊ တေဇာစိတ်ထဲမှာ မမနှင့်နီးစပ်ချင်တယ်။ ဆုတောင်းကောင်းတာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့်ဆုတောင်းခဲ့သေးတယ်။ ဘုရားလည်းဖူးပြီး ပြန်လာကြတယ်။ ညနေစာ စားရအောင် ဈေးဆိုင်တန်းဆီ ဆင်းကြတယ်။

စားသောက်ပြီး ဟိုတယ်ရှေ့က ဘုရားမှာ ခဏထိုင်ကြတယ်။ တေဇာတို့ မောင်နှမကတော့ သူငယ်ချင်းတွေ လစ်ရင် လစ်သလို တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် လှမ်းကိုင်ရင်း မထိတထိ စနေကြတယ်။ တေဇာက လမ်းလျောက်တိုင်းလှုပ်နေတဲ့ မမဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး မမကို ထပ်လိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ ညဘက်မြန်မြန်ရောက်ချင်နေပြီ။ မမနားကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး 

“ မမ ကျွန်တော် အရမ်းလိုးချင်နေပြီ” 

ငြိမ်းငြိမ်းက သူ့ကို တစ်ချက်မျက်လုံးပြူးကြည့်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီဂွကြားက ဖောင်းနေတာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးသူ့သူငယ်ချင်းတွေကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး 

“ နင်ကလည်း ထန်ကို ထန်လွန်းတယ် ခဏနေဦး ငါလစ်ထွက်လို့ရအောင် ဖန်ဦးမယ်” 

သူငယ်ချင်းမတွေက ဘုရားမှာ ဆယ်ဖီဆွဲသူဆွဲ ကျောက်စာဖတ်သူက ဖတ်နဲ့ သူတို့ကိုအာရုံမရှိကြဘူး ငြိမ်းငြိမ်းက 

“ ဟဲ့ ကောင်မတွေ ငါ့မောင်နဲ့ ဈေးဆိုင်တန်းဘက် အကြော်သွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်.. ဒီမှာခဏစောင့်ကြဦး” 

“ နင်သွားဝယ်လေ နင့်မောင်ထားခဲ့…ခိခိ” 

အရေးထဲသူတို့က စ နေသေးတယ် ။

“ အကြော်စားချင်တာ သူဟေ့ တစ်ယောက်တည်း မသွားရဲလို့တဲ့…သွားပြီ” 

မောင်နှမနှစ်ယောက် ဈေးဆိုင်တန်းဘက်ကို ထွက်ခဲ့ကြတယ်  ။လျောက်လာရင်း လူတော်တော်ပြတ်ပြီး အမှောင်ကျတဲ့ ဈေးဆိုင်ထောင့်တစ်ခုကို ရောက်လာတော့ တေဇာက သူ့အမကို အတင်းဖက်နမ်းရင်း ထောင့်ကို ကပ်လိုက်တယ်  ။ထဘီကိုဆွဲချွတ်မယ်လှုပ်တော့ ငြိမ်းငြိမ်းက

“ အာ…ဒီမှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ငါစုပ်ပေးပါ့မယ်” 

ဆိုပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း ကျော်ကျော်ကို လီးစုပ်ပေးတယ် ။ တေဇာလည်း သူ့အမခေါင်းကို ကိုင်ရင်း တအင်းအင်းနဲ့ ဖီးယူနေတာပေါ့ ။

“ အာ့..အာ့… မမ ပြီးတော့မယ်…” 

သူ့အမပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုပ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်းက တေဇာ့ဖင်ကို ကိုင်ပြီး သူ့မောင်လီးကိုပါးစပ်နဲ့ အတင်းကပ်ထားတယ် ။ 

“ အာ့… မမ..မမ” 

ဆိုပြီး တေဇာ သုရည်တွေကို ငြိမ်းငြိမ်းပါးစပ်ထဲပဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ် ။ ငြိမ်းငြိမ်းက သုတ်ရည်တွေကို အကုန်မျိုချလိုက်ပြီး မက်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။

“ ကဲ ကျေနပ်ပြီလား ကိုယ်တော်ချော” 

“ မမကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” 

တေဇာက ငြိမ်းငြိမ်းကို ဆွဲဖက်ထားရင်း ပြောတယ်။

“ မမလည်း အတူတူပါပဲ မောင်လေးရယ် မောင်နှမအရင်းမို့ လားမသိဘူး ဟိုစိတ်တွေ ပိုထတယ်” 

ငြိမ်းငြိမ်းတို့ ခဏကြာကြာ နမ်းနေကြပြီးမှ သူငယ်ချင်းတွေဆီ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ညမှောင်တော့ ဘုရားမီးပူဇော်ကြတယ်။ ခေါင်းလောင်းမှာ မောင်နှင့်မမလို့ စာရေးခိုင်းပြီး ဘုရားမှာလှူခဲ့ကြတယ်။ အချစ်ပန်းတွေ အခုမှပွင့်လာသလို ခံစားရတယ်လေ။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ ဟိုတယ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ငြိမ်းငြိမ်းကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ပြီး အပန်းဖြေနေတယ်။ 

“ မမ ပင်ပမ်းနေပြီလား” 

“ အင်းခြေထောက်တွေ အရမ်းညောင်းနေတယ်ကွာ” 

“ မမ အညောင်းပြေအောင်မောင်လေးနှိပ်ပေးမယ်။ လာလေ….မောင့်မယားလေး” 

“ ဟာကွာ အဲလိုမခေါ်နဲ့ကွာ” 

“ မမကလည်း လိုးပဲလိုးပြီပြီလေ”

“ ဟာကွာ..တော်တော့ နှိပ်မပေးနဲ့တော့”

“ လာပါမောင်လေးမှာ အညောင်းပြေနှိပ်ဖို့ ဆီပါတယ်။” 

“ ပီးရော သေချာနှိပ်” 

“ ဆီနဲ့နှိပ်မှာဆိုတေ့ာ မမအဝတ် တွေချွတ်မှဖြစ်မယ်” 

“ အဝတ်တွေချွတ်ပြီးရင် မောင်လေး ကထပ်လုပ်ဦးမှာလား”

“ မောင်လေးက မဝသေးဘူးလေ” 

“ ဟယ် မလွယ်ပါလားနော်” 

ငြိမ်းငြိမ်း ညည်းညူပြောလိုက်ပေမယ့် နေ့လည်ကအထိအတွေ့ကြောင့် မောင်လေးပြောတော့ စိတ်တွေတောင် မရိုးမရွ ဖြစ်လာပြီ။ ကာမအရသာ ဆိုတာကလည်း သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေဘူးလေ။ မသင့်တော်ဘူးဆိုတာ အလိုးမခံခင်က အခြေအနေပေါ့။ အဲ လိုးလည်းလိုးပြီးပြီ အရသာလည်းကောင်းကောင်းသိပြီးပြီဆိုတော့ အလိုးပဲ ခံချင်နေတာလေ။ ညနေကပြောခဲ့သလို သွေးသားရင် မောင်နှမအချင်းချင်း လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ပိုစိတ်ဖြစ်တာပေါ့။ အချစ်ကြောင့်လား ကာမကြောင့်လား ငြိမ်းငြိမ်း ဝေခွဲမနေချင်တော့။

အခုလို မောင်နှမနှစ်ယောက် အမြဲပဲ လိုးနေချင်တာလေ။ တေဇာလည်း သံလွှင်ဆီနှင့် အလှဆီမွေးရောစပ်ထားသော ဆီကိုယူပြီး မမကို အိပ်ရာပေါ် မှောက်လျက်နေစေကာ ခြေဖျားလေးကစပြီး လိမ်းလိုက်ပြီး တဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်ပေးတယ်။ ခြေဖဝါးကအစ နှိပ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေးအပေါ်ကို တင်ပြီး ဆီလေးလိမ်းလိုက်နှိပ်နယ်လိုက်နှင့် နောက်ဆုံးတင်သားလေးကို ရောက်တော့ ဆီလိမ်းကာ တင်သားအား တွန်းတင်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်လိုက်ပြီး မမကိုယ်ပေါ်ခွလိုက်တယ်။ မမဖင်ကြားထဲ လီးထည့်ပြီး မမကျောရိုးဘေးမှအကြောနှစ်ချောင်းကို လက်ဖြင့်ဖိဆွဲလိုက် လီးကို အဖုတ်နှင့်မထထိတထိလုပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ 

ဆီလေးနှင့်ချောမွတ်နေတဲ့ ဖင်ကြားမှာ လီးကပွတ်ဆွဲနေလို့ ငြိမ်းငြိမ်းမှာပိုပြီး မရိုးမရွဖြစ်လာတယ်။ အညောင်းမပြေပဲ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်က တဖွားဖွားပေါက်လာတယ်လေ။ မောင်လေးက ကုန်းပြီး အပေါ်ကနေနမ်းပေးတော့ ငြိမ်းငြိမ်းမှာ စိတ်တွေထန်လာပြီး 

“ မောင်လေး တော်ပြီကွ ာဆင်းတော့” 

“ မမ အလိုးခံချင်နေပြီမလား”

“ မောင်လေး အချောင်းကြီးက မမဖင်ကိုလာထောက်နေတာကိုး… ကိုယ့်အမ ဖင်ကို ဘယ်ချိန်တည်းက ပစ်မှားချင်နေလည်းမသိဘူး”

“ ငယ်ငယ်လေးတည်းက မမဖင်ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရတာပါ” 

“ မောင်လေး မမကို ယက်ပေးဦးမလား” 

“ ယက်ပေးမှာပေါ့ မမရယ်” 

ဒုတိယ အခေါက်မှာတော့ ငြိမ်းငြိမ်းရော တေဇာပါမရှက်ကြတော့ပဲ တကယ့်လင်မယားတွေလိုပဲ အရှက်ကုန်စုပ်ကြယက်ကြတယ်။ တေဇာလည်း မမငြိမ်းငြိမ်း ကျေနပ်အောင်ယက်ပေးပြီး ငြိမ်းငြိမ်းလည်း မောင်လေးကျေနပ်တဲ့ အထိစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့ စုပ်ယက်သံနှင့်အတူတဏှာကြောင့်အသက်ရှူသံတွေ ဆူညံနေတယ်။ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းတဲ့ အသံတ်ေ တအင်းးအင်းး တဟင်းးဟင်းးအော်ညည်းနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အသံတွေထွက်ပေါ်နေတယ်လေ။ 

“ မမ လိုးရအောင်လေ” 

“ လိုးမယ်လေ မောင်လေး မမအဖုတ်လည်း အရည်တွေရွဲနေပြီ” 

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ကာမစိတ်တွေ နိုးးထမှု့ကြောင့် အရှက်တရားနည်းပါးစွာ ပြောနေမိတယ်။ စိတ်ကလည်းအဲလိုပြောတာကို သာယာနေမိတယ်။ 

“ မမကုန်းပေးဗျာနောက်ကနေ မမဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်လို့”

“ ဘယ်လို ကုန်းရမလဲပြောလေမောင်လေး” 

“ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပြီးကုန်ပေး” 

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း သဘောပေါက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ တေဇာက ခါးခွက်အောင်လုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာ မမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဟာ ပြူးပြူးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့တယ်။ ပန်းရောင် စအိုဝလေးကိုပါ မြင်ရတော့တေဇာလည်း စိတ်ထဲမှာ အလွနတဏှာစိတ်တွေ ကြွလာလို့ ငြိမ်းငြိမ်း ဖင်သားကိုဖြဲပြီး ယက်လိုက်တယ်။

“ အာ့..အင်းဟင်းဟင်း မောင်လေးရယ်၊မမ……မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးတော့ကွာ”

မမဆီက တဏှာသံနှင့်ပြင်းပြစွာ တောင်းဆိုလာတော့ ကျနော်လည်း ယက်နေတာကနေ ရပ်လိုက်ပြီး နောက်ကနေ နေရာယူပြီး အဖုတ်ထဲလီးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးက ဗျစ်..ဗျိ..ဗျိ…အသံနှင့်အတူ အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း လီးဝင်လာတာကြောင့် ညည်းညူနေရတော့တယ်။ ဖင်ဗူးတောင်းထောင် လိုးတယ်ဆိုတာ ပက်လက်ပေါင်ကားလိုးတာနှင့်မတူဘူး။ ကျပ်ထုပ်နေတာလေ။ 

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျိ..ဗျီ” အာ့..လားလားကြပ်နေတာပဲ..အား” 

“ အမလေး မောင်လေးရယ်.ဖြေးဖြေးလုပ်ကွာ” 

“ အေးပါ မမရယ်”

ကျနော်လည်း ပြောသာနေတာ မမတင်သား ကြီး နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကိုင်ပြီး တချက်ချင်းဆောင့်နေရတယ်။ လမ်းလျောက်တိုင်းလှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ အမြဲ ဂွင်းမှန်းထုခဲ့ရတဲ့ သူ့အမ ဖင်ကြီးကို အခု လက်တွေ့ လိုးနေရပြီဆိုတော့ တေဇာ အတိုင်းမသိအောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ မမ ကျောင်းမှာတော့ သူ့ကို လာကပ်သမျှဘဲ တိုင်းကို ခါချခဲ့ပြီး မာနကြီးခဲ့ပေမယ့် အခု သူ့မောင်အရင်းက သူ့ကို ဖင်လိုးတာတော့ အရမ်းဖီးတက်နေတယ် ။ တေဇာလည်း ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် တွေးရင်း မမဖင်ကြီးကို လိုးရတာ ပိုအရသာရှိလာတော့တယ်။

ကျနော်လည်း မမတင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲရင်း တချက်ချင်းချင်းလိုးဆော်လိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း လုပ်ရတာမို့ အရသာက ထူးခြားတယ်။ ဟိုတယ်မှာဆိုတော့ မွေ့ရာထူထူနှင့် အေးစိမ့်နေတဲ့ အခန်းမှာ မမောပဲ လိုးလို့ရပေမယ့် အားနှင့်ဆောင့်မှ အားရတတ်တဲ့ ကျနော် မြန်မြန်လေး လိုးဖို့ကို မမရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရဖို့စောင့်နေတာပေါ့ဗျာ။ လီးကတော့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသလို လီးဝင်တဲ့ အသံကလည်း ဇွိ..ဖတ်.ဇွပ်…ဖတ်နှင့် မြည်နေတာ။ စအိုဝလေးကလည်း ချိုင့်လိုက်ဖောင်းလိုက်ဖြစ်နေတာလေ။ ပွစိပွစိပေါ့။ လိုးရတာက အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ။ မမလည်း နည်းနည်းကြာတော့ အသံတွေ ပေးလာတယ်။ တဏှာသံ ပေါ့ဗျာ။ ဒီအသံက ပုံမှန်အချိန်ဆိုလုပ်ယူဖို့ ခက်တယ်။ လိုးလို့ကောင်းလာပြီဆိုမှ သူ့အလိုလို ထွက်လာတာပါ ။

“ အင့်..ဟင်းဟင်း”

“ ဇွိ..ဗြစ် ဗြစ်….”

“ အ့ာ့..အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အား…ငါ့မောင်လေး..အာ့..ရှီး” 

မမဆီက အသံထွက်လေ အရည်တွေပိုထွက်လေ ဆိုတော့ ကော့လိုးရတာပိုပြီး အဆင်ပြေလာတယ်။ လိုးနေရင်း လီးကိုထုတ်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ်..” 

“ အာ့..မောင်လေး ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲး ၊ မမကအခုမှ ကောင်းလာတာ။”

“ မောင်လေးမြန်မြန်ဆောင့်ချင်တယ်၊ ရပြီလားမမ” 

“ အင်းးလုပ်လေ မမလည်းအရမ်းကောင်းနေပြီ။” 

ကျနော် မမအဖုတ်နှင့်စအိုကို တချက်နှစ်ချက်ခန့်ယက်လိုက်တယ်။

“ အာ….မောင်လေး ဖင်ကို မယက်နဲ့လေ၊ မရွံဘူးလားကွာ” 

“ မရွံပါဘူးမမ..မမတစ်ကိုယ်လုံးချစ်ချင်တာ”

“ ပလပ်..ပလပ်” 

“ အာ့…အင့်..ဟင်းဟင်း” 

ပုံမှန်အတိုင်းဆို ဘယ်ဖင်ယက်ချင်မလဲလေ၊ တဏှာစိတ်တွေ တအားထနေတော့ ဖင်ဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီး မမရဲ့တဏှာစိတ်ကို ပိုပြီးနှိုးဆွလိုက်တယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း တစ်ခါမှဖင်ယက်တာ မခံစားဖူးတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်ပြီး ကာမစိတ်က တဖွားဖွားဖြစ်လာတယ်။ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်က တားမရဆီးမရ ဖြစ်လာပြီး 

“ အာ့..မောင်လေးလုပ်ပါတော့ကွာ၊ မမခံချင်လှပြီ” 

ပြောမထွက်ရဲတဲ့ စကားကို ကာမစိတ်ကြောင့်ငြိမ်းငြိမ်းတစ်ယောက်ပြောရဲပြီလေ။ 

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ မမရဲ့” 

“ လိုး..လိုး..ပါတော့”

“ မနေ့ကပြောတော့ မမနဲ့ကျတော်က မောင်နှမအရင်းတွေ မသင့်တော်ဘူးဆို”

“ အာ…မောင်လေးရယ် မမကို မနှိပ်စက်နဲ့ကွာ” 

“ ကျတော်မေးတာဖြေလေ ကိုယ့်မောင်အရင်းနဲ့ လိုးရတာကြိုက်လားလို့” 

“ ကြိုက်တယ်ဟာ…ကြိုက်တယ်… မောင်နှမချင်း လိုးရတာကြိုက်တယ်… လိုးပေးတော့ကွာ”

“ ဟုတ်ပီမမ ကျနော်လိုးတော့မယ်”

ကျနော်လည်း မမစိတ်တွေ အရမ်းထနေကြီမို့ လိုးဖို့အတွက်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကဗြွတ်ဆိုပြီး လီးဒစ်ဝင်သွားတယ်။ 

“ အာ့…အာ့လားလားရှီး” 

ကျနော်လီးကို အဆုံးထိ လိုးချလိုက်ပြီး မမကျောပေါ်မှောက်ချကာ ပုခုံးသားကို ဖွဖွလေးကိုက်ရင်း နို့ကို လှမ်းဆွဲကိုင်ကာ မြန်ုမန်ပဲ လိုးလိုက်တယ်။ လီးက အဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြစ်နေပြီး လိုးရတာအရမ်းကောင်းတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းမှာအဖုတ်ထဲ လီးဝင်ကတည်းက ပြင်းပြတဲ့ ရာဂစိတ်ကြောင့် ကာမဖီလင်တွေ အရှိန် တညီးညီး တောက်လောင်လာကာ ပြီးချင်လာတယ်။ ပြီးချင်လာသလို အော်ပြီး ညည်းလာတယ်။ 

“ ဇွပ်..ဗျိ..ဗျိ….ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်း” 

“ အာ့..ဟင်းအင်းမောင်လေး လိုးလိုး မမပြီးတော့မယ် အာ့ရှီးးရှီးးအား” 

ကျနော်လည်း ကုန်းလိုးလိုက် ခါးပြန်မတ်ပြီး လိုးလိုက်နှင့် အရမ်းကို မညှာမတာလိုးလိုက်တော့ လီးဝင်သံတွေတဇွိတဗျစ် ဗ ျစ်.ြ.မည်လာပြီး 

“ အာ့..မောင်လေး..အားမမပြီးပြီ အား” 

မမလည်းပြီးတော့ ကျနော်လည်းတင်းထားတဲ့ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တယ်။ ကျနော့်လည်း သုတ်တွေမလွှတ်ပဲ 

“ မမမောင်လေးကို စုပ်ပေးဦး”

မမက မောနေလို့ ပြန်တောင်မဖြေန်ုင်တော့ဘူး။ ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မမကို ဆွဲထူရင်း ကျနော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နှစ်မိနစ်လောက် မမစုပ်ပေးတော့ ကျနော်ပြီးချင်လာတယ်။ ကျနော်မမဆံပင်တွေ ကိုဆွဲပြီး မမပါးစပ်ကို တအားဆောင့်လိုးလိုက်တာ အာခေါင်ထိ လီးက ဝင်သွားတယ် ။

“ အွတ်..အာ့…..မောင်လေး…အော့…”

“ မမကျနော်.မမပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ်”

“ အွတ်….ဖလူး….လူး…အု….”

ကျနော်လီးကို တဆုံးထည့်ပြီး မမပါးစပ်ထဲကို သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်လိုက်တယ်။

“ အု….အော့….ဝေါ့” 

လီးက အားသီးကို ထိမိတော့ မမပျို့ပါ ပျို့တက်သွားတယ် သုတ်တွေကများလွန်းလို့ မမနှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကပါ စီးကျလာတယ်။ 

“ အားကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.အားရှီးးအား” 

မမလည်း စီးကျလာတဲ့ သုတ်တွေကို လက်နှင့်သုတ်ရင်းပါးစပ်ထဲက သုတ်တွေမြိုချပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲကာအမောဖြေနေတော့ ကျနော်လည်းမမဘေးနား လှဲအိပ်ရင်းစောင်ဆွဲခြုံကာ မမဖင်ကြားထဲ ပျော့နေတဲ့လီးကို ကပ်ထားပြီးဖက်ပြီး အိပ်တာပေါ့ဗျာ။

ကျတော်တို့ မောင်နှမလည်း အဲဒီနေ့ကစပြီး လင်မယားလို ဖြစ်သွားတာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း အဖေနဲ့အမေ လစ်ရင်လစ်သလို လိုးနေကြတော့တာပေါ့ ။ မီးဖိုချောင်ထဲလည်းလိုး ရေချိုးခန်းထဲလည်းလိုး ။ တစ်ခါတစ်ခါကျောင်းမှာပါ မထိန်းနိုင်ရင် လိုးကြတာ။ တစ်ခန်းထဲ တူတူအိပ်ရတော့ တစ်ညလုံး နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ပေါ့ ။ များသောအားဖြင့် မမငြိမ်းပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်တာပဲ။ ဒါမှ ကိုယ်ဝန်မရမှာလေ။ မမလည်း ကျတော့ လရည်သောက်ရတာ တော်တော်ကြိုက်နေပါပြီ။ 

အခုတော့ မမရော ကျွန်တော်ရော အိမ်က ပေးစားသူ ကိုယ်စီနဲ့ အိမ်ထောင်တွေ ကျသွားသည့်တိုင်အောင် ဒီမောင်နှမနှစ်ယောက် လစ်ရင်လစ်သလို ခွေးဇာတ်ခင်းနေကြဆဲပါပဲဗျာ။ 




........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။