Configure Page List

Friday, August 15, 2014

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၄ )

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၄ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။

ထိန်ထိန်သာနဲ့ ဖုန်းပြောဖို့ ထူးအောင်ကြီး ဆိုင်အရှေ့ဖက်ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူ့ကို သတိရနေတယ် လို့ ပြောသည် ။ သူက ဒါဆို ဘာလို့ ဖုန်းမဆက်တာလဲ..လို့ မေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာက “ ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာပြီးတဲ့နောက် အလုပ်များနေလို့ကိုထူး ..” လို့ ဖြေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ ကဦးဇေ မြန်မာပြည်သွားမယ် ...လို ပြောသည် ။ “ ထိန်သာရော လိုက်သွားမှာလား...” လို့ သူက မေးလိုက်တော့ထိန်ထိန်သာက ...

“ ဦးဇေက ရုတ်တရက်ကြီး ကိစ္စပေါ်လာလို့ ထသွားတာ..ထိန်သာ့အလုပ်က ချက်ချင်းကြီးခွင့်ယူဖို့ ခက်တယ်...ထိန်သာက နောက်တပတ်လောက်ကြာရင်လိုက်သွားမှာ....” လို့ ပြောသည် ။

“ ဦးဇေက ဘယ်တော့ သွားမှာလဲ ထိန်သာ..”

“ မနက်ဖန် ...”

“ အိုး ...”

“ ကိုထူး..ထိန်သာနဲ့ တွေ့ချင်လား...”

“ တွေ့ချင်တာပေါ့...”

“ လာခဲ့မလား....ထိန်သာ့ဆီကို....ထိန်သာ့ကို လာတွေ့မလားဟင် ..”

ထူးအောင်ကြီး ချက်ချင်းဘဲ မစဉ်းစားဘဲ “ လာခဲ့မယ်..လာတွေ့မယ် ..ထိန်သာ..” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ကို သူထပ်တွေ့ချင်နေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဘယ်လို ဆက်သွယ်ရမလဲ သူ အကြံထုတ်နေခဲ့တာ။

“ ထိန်သာ စောင့်နေမယ်..လာခဲ့နော် ..လာမယ့်ရက် နဲ့ အချိန် ဖုန်းဆက်လိုက် ...”

“ ဆက်လိုက်မယ်...”

မီးဖိုခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လိုက်တော့ ဘောက်နော်သည် ပက်လက်လှဲနေရာက သူ့ကို “ ဘယ်သူဆက်တာလဲဟင်..”လို့ မေးသည် ။

သူက “ အလုပ်ကိစ္စပါ..” လို့ ပြောရင်း ဘောက်နော်ဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်သည် ။ ခုထိ ဘောက်နော်သည် ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ ရှိနေဆဲ။ သူ့ကို ကျောခိုင်းထားတာမို့ ဘောက်နော်ရဲ့ တင်ပါးကားကား ထယ်ထယ်ကြီးတွေကိုတပ်မက်စရာ တွေ့နေရသည် ။ ဒီ တင်ပါးကြီးတွေကို သူ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေခဲ့တာ..။ သူ့လက်က တင်ပါး ကားကားအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်မိရပြန်သည် ။ 

ဘောက်နော်က “ ထပ်လိုချင်ပြန်ပြီလား ...” လို့ မေးသည် ။ သူက ဘာမှ မဖြေဘဲ အလုပ်နဲ့ သက်သေပြလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စို့လိုက်ရင်း ..။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် လျာနဲ့ ဝိုက် လှိမ့်လိုက်..မထိတထိထိုးဆွလိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ဘောက်နော် တဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်လာသည် ။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဘောက်နော်ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့ ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ ရွှဲသထက် ရွှဲလာသည် ။

သူ့လက်နက်ကြီးလဲ မာကျောမတ်ထောင်လို့ ပစ်ရန်အသင့် အနေအထား ဖြစ်နေပြီ ။ ဒုတိယအကြိမ် ပွဲကြမ်းကြပြန်ပြီ ။ ဒီအချီမှာတော့ ပထမအချီလောက် အသားကုန် မကိုင်တော့ဘဲ မှန်မှန်လေး အရသာခံပြီး လုပ်ကြတဲ့အပြင် ပုံစံတွေ ပြောင်းလုပ်ကြသည် ။

အဓိကက ဘောက်နော်ပြီးသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ဘဲ လောဟာလုပ်တာထက် ကြိုက်သည် လို့ ပြောသည် ။ တတ်နိုင်ရင် ဘယ်သူမှ မသိပါစေနဲ့ လို့ သူ့ကို ပြောလို့ စိတ်ထဲက “ ငါကလဲဘယ်သူမှ မသိစေချင်ပါဘူးဟာ..” လို့ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

ဘောက်နော်ကို အိမ်ပြန်ပို့တော့ လမ်းမှာ ဘောက်နော်က နော်မူးမူးကိုလဲ ကြံပါလား လို့ နောက်ပြောင်ပြီး ပြောသည် ။ နော်မူးမူးက ဘဲမရှိလို့ ဆာနေတယ်..ဖန်ရင်ရမယ် လို့ ပြောသည် ။ သူက နော်မူးမူးကို အရင်ကသဘောကျပြီး ဖြုတ်ချင်လို့ ဖန်မယ်လုပ်နေပေမယ့် လတ်တလော ထိန်ထိန်သာ က သူ့လင်ကြီး ရန်ကုန်သွားနေတုံး လာဖို့ ခေါ်နေတာကြောင့် ထိန်ထိန်သာကိုဘဲ သွားဖြုတ်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေသည် ။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အင်တာနက်မှာ လေယဉ်လက်မှတ်ရှာဖွေသည် ။ ဝယ်သည် ။

နောက်တနေ့မနက်မှာ မြတ်ဦးထွန်းကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပြီး ဆန်ဖရန်ကို သွားမယ်အကြောင်း ပြောလိုက်တော့မြတ်ဦးထွန်းက သူနဲ့ တဆိုင်ဆိုင်မှာ စားသောက်ရင်း ဆုံကြရအောင် လို့ ပြောသည် ။ဆိုင်တဆိုင် ရွေးလိုက်ကြသည် ။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ကြိုက်ကြတဲ့ဆိုင် ..။Native New yorker Grill Wings မှာ နေ့လည်စာ စားဖို့ ချိန်းလိုက်သည် ။

မြတ်ဦးထွန်းသည် ကုသိုလ်ကံအကျိုးပေးနေသလား မသိဘူး ..။ကံဇာတာတက်နေသည် ။ ကစားတိုင်း နိုင်နေသည် ။ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ချိန်းဆိုတဲ့နေရာကို သူရောက်လာတော့ ထူးအောင်ကြီး အရင်သိထားတဲ့ ကား မဟုတ်ဘူး ။ဘီအမ်ဒဗလျူကားအသစ် ချပ်ချွတ်နဲ့ ..။စားကြသောက်ကြရင်း မြတ်ဦးထွန်းက 

“ ထူးအောင်..မင်းကိုကွာ..ငါ ဝန်ခံစရာ တခု ရှိတယ်..မင်းကို လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်တုံးက ပြောမယ်ပြောမယ်နဲ့ မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး ..ငါ မင်းနဲ့ ဦးဇေရဲ့ မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ တို့ ညိစွန်းကြတာတွေကို သိတယ်...” 

လို့ ပြောလေသည် ။ထူးအောင်ကြီး လဲ အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ ဟုတ်လား..ဘယ်လိုသိတာလဲ...ဟားဟား..ဘာလို့ မပြောတာလဲဗျာ...” 

လို့ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက “ ငါလဲ ထိန်ထိန်သာကို မင်းနဲ့ဖြစ်တာတွေကို သူ့လင်ကြီးကို ပြန်ပြောလိုက်ရမလား လို့အကြပ်ကိုင်ပြီး တချီ ဝါးလိုက်သေးတယ်...” လို့ ဆက်ပြောပြလေသည် ။

ထူးအောင်ကြီး လဲ..“ ဟာ..အတော် လက်မြန်တဲ့လူ..သွက်လှချည်လား...” လို့ ပြောတော့ မြတ်ဦးထွန်းက “ ထိန် ထိန်သာနဲ့ ထပ်တွေ့ထပ်ကြုံဆုံချင်သေးတယ်ကွာ..ငါ ဆန်ဖရန်ကို သွားမလားလို့ စဉ်းစားနေတယ် လို့ ပြောလိုက်သောအခါ ထူးအောင်ကြီးက“ ကဲ..နှစ်ယောက်လုံး ဖြုတ်ဖူးနေပြီဘဲ...ထိန်ချန်နေလို့လဲ အပိုပါဘဲ...ထိန်ထိန်သာက သူ့လင်ကြီး မြန်မာပြည်သွားမှာမို့ ဖိတ်ခေါ်နေတယ်...ဒီလိုဆို လိုက်မလား...နှစ်ယောက် အတူတူ သွားလိုက်မယ် လေ ..” လို့ ပြေလေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ ဟာ..ဟုတ်လား...လိုက်မယ်..လိုက်မယ် ...ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျတာဘဲ ထူးအောင်ရေ...အတူတူသွား..အတူတူ ဖြုတ်ကြတာပေါ့..ဟားဟားဟား...” လို့ ဝမ်းသာအားရပြောလေသည် ။

တကယ်တော့ ထူးအောင်ကြီးသည် မိန်းမ မွှန်ပြီး ဆိုင်ကို ပစ်ထားပြီး သွားဖို့ လုပ်နေတာ ..။သူ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေးနိုင်တဲ့ လောဟာလဲ ပြန်မရောက်သေးဘူး ..။

ဘောက်နော် နဲ့ လတ်တလော ချက်နေတဲ့ သိန်းသန်းစိုး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးဘဲ ရှိသည် ။ ထိန်ထိန်သာသည် သံလိုက်တုံး တတုံးလိုဘဲ သူ့ကို စွဲငင်နေသည် ။

ဖြစ်ရင်ရာ ဖြစ်ကွာ ဆိုပြီး သူသွားတာ ..။မြတ်ဦးထွန်းကတော့ အမှတ်တရပစ္စည်းဆိုင် မို့ လူစားထားခဲ့လို့ရသည် ။ မခက် ။

......................................................................................................

ဆန်ဖရန်စ္စကို လေဆိပ်။

ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်။

လေဆိပ်ထဲက အထွက် သူတို့ကို လာစောင့်ကြိုနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ က ထူးအောင်ကြီး ကြိုဖုန်းဆက်ထားလို့ မြတ်ဦးထွန်း လဲ ပါလာမှာကို ကြိုသိထားသည် ။

ထိန်ထိန်သာသည် သူနဲ့ ညိခဲ့တဲ့ ဘဲနှစ်ကောင်ကို အတူတူတွေ့ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိနေသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးသည် အဖြုတ်ကောင်းတဲ့ လူတွေ ဖြစ်သလို အခု လာကြတာလဲ သူ့ကို ဖြုတ်ဖို့ လာကြတာ ဆိုတော့ မကြာခင် ဒုတ်နှစ်ချောင်းနဲ့ အဖြုတ်ခံရမှာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ...။

ထူးအောင်ကြီး နဲ့ မြတ်ဦးထွန်း တို့သည် ထိန်ထိန်သာ မောင်းနေတဲ့ မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားအဖြူရောင်ကြီးပေါ်မှာလိုက်ပါရင်း ဒီအချောစားမိန်းမ နဲ့ မကြာတော့သော အချိန်မှာ ကာမပွဲကြမ်းတွေ နွှဲရတော့မယ် ဆိုတာ သိနေလို့သဘောကျစိတ်လှုပ်ရှားလျက် နေသည် ။ထိန်ထိန်သာ က သူတို့ကို ဟိုတယ်ဆီကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူတို့အတွက် ကြိုတင်ပြီးဟိုတယ်ခန်းကို ငှားထားပေးသည် ။

ဟိုတယ်အခန်းကို ရောက်ကြတော့ ထိန်ထိန်သာ က “ အေးအေးဆေးဆေး နားကြမလား...နောက်တော့ တွေ့ကြတာပေါ့..” လို့ ပြောသည် ။ လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်တုံးက တချီသာ ဖြုတ်လိုက်ရတဲ့ မြတ်ဦးထွန်းက ဒီကို မလာခင်ထဲက မောင်းတင်ထားတာ ဆိုတော့ ထိန်ထိန်သာ့ကို မပြန်စေချင်တော့..။

“ အခုဘဲ တွေ့လိုက်ကြရအောင်..ထိန်သာ...” လို့ ပြောရင်း ထိန်ထိန်သာရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ပါသည် ။

“ ထိန်ထိန်သာ..အခုဘဲ ချစ်လိုက်ကြရအောင် ...” လို့ ထူးအောင်ကြီးကလည်းဝင်ပြောသည် ။

“ အိုး....အားကြီးလှချည်လား ကိုကိုတို့ရယ်...အမလေး ...ရင်ခုံစရာကြီး....”

ထိန်ထိန်သာ က ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်လိုက်သည် ။

“ ဟာ....”

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းသည် အချိန်ဆွဲတတ်သူတွေ မဟုတ်မှန်း ထိန်ထိန်သာ တွေ့သွားရသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သူတို့ ဘောင်းဘီတွေ ခါးပတ်တွေကို ဖြုတ်ချွတ်နေကြပြီ...။

လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်က ပြန်ကထဲက ထိန်ထိန်သာ ငတ်နေခဲ့တာမို့ မကြာခင် တွေ့ရမယ်က စံချိန်မှီ လိင်တန်ကြီးတွေကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ စောင့်ကြည့်ရင်း တံတွေးမြိုချမိလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေ ထုံပူလာအောင် သူတို့ကိုပုလွေလဲ ကိုင်ပေးရတော့မည် မဟုတ်လား ...။

ထိန်ထိန်သာလဲ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဟင်း...ငေါငေါကြီးတွေ တောင်နေတဲ့ လိင်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာပြီ ..။နှစ်ယောက်စလုံးက ခါးကော့ပြီး သူ့အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

ဘာလုပ်ပေးစေချင်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ လဲ သူတို့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ဘယ်လက်..ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်ကို ညာဖက် လက်နဲ့ တပြိုင်နက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ထိပ်ခေါင်းဒစ်လုံးလုံးကြီးတွေကို သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ညင်ညင်သာသာ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးလိုက်သည် ။

လိင်တန်ကြီးတွေသည် အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေကြသည် ။ ထိပ်အပေါက်လေးက အရေကြည်တွေ စိမ့်ကျ စိုပေနေကြသည် ။ အရင်ဆုံး ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်ကို ငုံလိုက်ပြီး လျာလေးနဲ့ စတင် ကစားပေးလိုက်သည် ။ တချိန်ထဲမှာဘဲ မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်ပေးနေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်သည် ထိန်ထိန်သာ စုတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလိုဘဲ ကြီးထွား လာသည် ။ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေသည် ။ ရှေ့တိုးနောက်ငင် စုတ်ပေးနေတုံး မြတ်ဦးထွန်းက သူ့လိင်တန်ခေါင်းကိုထိုးကပ်ပေးလာလို့ သူ့ကို တလှည့် စုတ်ပေးရပြန်သည် ။

မြတ်ဦးထွန်းကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတုံး ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်သည် ။ သူတို့ သုံးယောက် ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားကြသောအခါ ထိန်ထိန်သာက ထူးအောင်ကြီး လိင်တန်ကို စုတ်ပေးရပြန်သည် ..။ ဒီအချိန်မှာ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ ပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပြီး အရေတွေစိုပေနေတဲ့ တအားယားယံနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်သည် ။ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်နေသည် ။

သုံးပွင့်ဆိုင် ( သရီးစမ်း ) ပွဲကြမ်းကြပြီ ..။

ထိန်ထိန်သာလဲ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာကထဲက ပြတ်လပ်နေတာတွေကို ရနေတဲ့အတွက် အထူးကျေနပ်နေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး တို့ ထိန်ထိန်သာ့ကို တယောက်တလှည့် လုပ်ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ ဒီလို သရီးစမ်း သုံးယောက်ပေါင်းလုပ်တာကို ပထမဆုံး လုပ်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ယောကျ်ားတန်ဆာ နှစ်ချောင်းကို တပြိုင်နက် ရတာကြောင့် တဏှာကြီးတဲ့ သူမအနေနဲ့ အရမ်းကိုဘဲ သဘောကျမိရသည် ။

တန်ဆာနှစ်ချောင်းကို ပူးကပ်ထားပြီး လောဘတကြီး စုတ်ယူရတာကိုလည်း ကျေနပ်နေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ထူးအောင်ကြီးလဲ တယောက်တလှဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာ တအားဆောင့်ထည့်ကြ ပါးစပ်ထဲကို ညှောင့်ကြနဲ့ တဝကြီး စိတ်တိုင်းကျ စပ်ရှက်ကြသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ကိုလဲ အပေါ်ကနေ တက်ထိုင် ဆောင့်ခိုင်းကြသည် ။ ထူးအောင်ကြီး အပေါ်ကနေ ထိန်ထိန်သာ ကောင်းဘွိုင်မလေး လို ဖင်တကြွကြွနဲ့ မြင်းစီးနေတဲ့အချိန် မြတ်ဦးထွန်းကသူ့တန်ဆာကို ထိန်ထိန်သာ့ပါးစပ်နားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး အပေါ် တက်ဆောင့်နေရာက လှမ်းပြီး လျာနဲ့ ယက်ပေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာ တအားအရှိန်တက် ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာတဲ့အခါ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အသားကုန် ဆွဲပေးတော့ ထိန်ထိန်သာ အော်ညည်းရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါ ကော့လန်တက်ရင်း ပြီးသွားရသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဆက်ဆောင့်ပစ်ပြီး မကြာခင် သူလဲ ပြီးသွားတော့ သုတ်ရေတွေကို ထိန်ထိန်သာ့ အင်္ဂါအတွင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက မပြီးသေးလို့ တောင်မတ်နေတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိန်ထိန်သာ့အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

“ လာ..ကိုထူး. ..ထိန်သာ စုတ်ပေးမယ်...အားမနာနဲ့..ထိန်သာ အပြီး စုတ်ပေးမယ်...ထိန်သာ့ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်...”

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ထူးခြားလှတဲ့ ပုလွေအမှုတ်ကြောင့် ထူးအောင်ကြီးမှာ တအင်းအင်းတအဲအဲ ဖြစ်နေရသည် ။ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မှာ ကြုံခဲ့တဲ့ ပုလွေထက် မတူဘဲ ထူးခြားလှလို့ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ထူးအောင်ကြီး ပြီးသွားရသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်သွားသည် ။တကွပ်ကွပ် မြိုချနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာသည် တော်တော်နဲ့ တန်ဆာချောင်းကို သူမပါးစပ်ထဲက ထုတ်ခွင့်မပေးဘဲ ဆက်စုတ်ပေးနေသည် ။သုံးယောက် အတူတူ ရေဆေးကြရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ နောက်ထပ်တကြိမ် အချစ်ကြမ်းပွဲတပွဲ ထပ်နွှဲဖြစ်သွားကြရပြန်သည် ။

ဒီအခါမှာတော့ ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ့နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်သည် ။ ကြံရွယ်ချက်နဲ့ ယူဆောင်ခဲ့သော ဘေဘီအွိုင်းလ် ကို အသုံးပြုပြီး ထိန်ထိန်သာ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ဖွင့်သည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် လိုအင်ဆန္ဒတွေကို အဆုံးစွန် ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ပြင်ဆင်ထားပြီး ဖြစ်တာကြောင့် နောက်ပေါက်ကို ပေးလိုက်တာဖြစ်သည် ။

အတွေ့အကြုံအသစ်တခုကို ရလိုက် ကြုံလိုက်ရလို့ ထိန်ထိန်သာ ကျေနပ်သဘောကျသည် ။

..............................................................................................

ရန်ကုန်မြို့

လူချမ်းသာတွေ နေတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးထဲက ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးထဲ ...။

အပြာရောင် တံဆိပ် ဂျော်နီဝေါကား အရက်ကို အရသာခံ သောက်နေတဲ့အချိန် ဦးဇေယျထက်ရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ ကောင်မလေးတယောက် ကြိုးစားပန်းစား အလုပ်များနေသည် ။ ကောင်မလေးသည် မတောင်ချင့်တောင်ချင် နဲ့ တောင်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက်ရဲ့ တန်ဆာကြီး ပြန်ကျမသွားခင် အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ဦးဇေယျထက် မျက်စိစုံပိတ်ခါ ပုလွေမှုတ်ခံနေသည် ။ကောင်မလေးသည် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ဂွေးစိကြီးတွေကိုပါ မရွံမရှာ လျာနဲ့ ယက်ပေးနေသည် ။

“ အင်း..ဟင်း..ဟင်း....အင်း....အင်း..အင်း......”

မဆိုးဘူး ..။

ဒီကောင်မလေး ကြိုးစားတယ် ..။

ဒီကောင်မလေး သည် ဆင်းရဲတွင်းက နက်တော့ အမေကို ဆေးရုံမှာ ခွဲစိတ်ဖို့ ငွေအရမ်းလိုအပ်နေတာကြောင့် ဦးဇေယျထက် ကို သူမကိုယ်သူမ လာအပ်သည် ။သိန်း၂၀ ဆိုတဲ့ ငွေကြေးနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရောင်းစားသည် ။

ဦးဇေယျထက်ကလည်း ပန်းသာသေချင်ချင် ဖြစ်နေတာ ဒါမျိုးကို လဖက်ထက် ကြိုက်သည် ။ကောင်မလေးက သူမသည် တခါမှ ယင်ဖိုတောင် မနားဖူးသေးတဲ့ အပျို ုစင်ကလေး ပါလို့ မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ ပြောပြသည် ။ဦးဇေယျထက် သနားသွားသည် ။စောင်မကြည့်ရှု ဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ လိုသူနဲ့ ပေးနိုင်သူ ..ဈေးတည့်သွားသည် ။ကောင်မလေးက သူမမှာ ရှိတာတွေ အကုန်ပေးတော့တာဘဲ ..။

အမေကို ဆေးကုလိုက်နိုင်လို့ ဒီကောင်မလေး ကျေနပ်သည် ။ ဦးဇေကို အသားကုန် ပြုစုပေးတော့တာဘဲ ...။အဲကွန်းလေအေးအေးလေးနဲ့ ဇိမ်ကျနေတဲ့ အချိန် သူ့ ဟန်းဖုန်းက အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ မြည်လာတော့သည် ။ဘယ်သူခေါ်လဲ...။

ကြည့်သည် ။

နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဖုန်း ..။

အိုး ..ဆန်ဖရန်ကဖြစ်မယ် ...။

သူငှားထားခဲ့တဲ့ ပရိုက်ဘိတ် အင်ဗက်စကေတာ ( အလွတ်စုံထောက် ) က ခေါ်နေတာ ဖြစ်မယ်..။အရေးကြီးရင် ခေါ်ဖို့ သူမှာထားခဲ့လို့ ...။အင်း...ထိန်ထိန်သာ...တော့ ဖင်ဆော့နေပြီ..ထင်တာဘဲ...။

တောက်....စောက်ကောင်မ....တော်တော့်ကို စောက်ပတ်ယားတယ် ...။ငါ့ကွယ်ရာမှာ လိုက်ကုန်းနေတဲ့ ကောင်မ ...။

“ ဟလို...”

“ မစ္စတာဇေ နဲ့ ပြောလို့ရမလား ..”

“ ချပ် လား..မစ္စတာဇေ ပြောနေတယ် ...ဘာထူးလဲ..”

“ မစ္စတာဇေ...သတင်းကောင်းတော့ မဟုတ်ဘူး....အမျိုးသမီးက လူ၂ယောက်နဲ့ ဟိုတယ်မှာ ရှိနေတယ်...အပြင်ထွက် ထမင်းစားတယ်...ဟိုတယ်ထဲမှာ တနေကုန်ဘဲ..သူတို့ ပုံတွေကို

အခု မစ္စတာဇေ ဆီကို ပို့လိုက်မယ်..ဘာဆက်လုပ်ရအုံးမလဲ..ဆက်စောင့်ကြည့်ပေးရမလား ...”

သူထင်တဲ့အတိုင်း ထိန်ထိန်သာသည် သူ မရှိတာနဲ့ ကဲနေပြီ...။

အလွတ်စုံထောက် ချပ် ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ပုံတွေ ရတော့ မြတ်ဦးထွန်းရော ထူးအောင်ကြီးရော နှစ်ယောက်စလုံးကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဦးဇေယျထက်ရဲ့ ဒေါသတွေ အကြီးအကျယ်ပေါက်ကွဲတော့သည် ။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက် နဲ့ တပြိုင်ထဲ ကဲတဲ့ သူ့မိန်းမ ထိန်ထိန်သာကို သူ လုံး၀ ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူး လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်နေသည် ။ဟိုကောင် ၂ ကောင်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီး ဆုံးမမည် လို့ စိတ်ထဲမှာ တေးထားလိုက်သည် ။

ဦးဇေယျထက်သည် ပုလွေကိုင်ပေးနေတဲ့ ကောင်မလေးကို တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့ဟဝိုင်ရင်ရှပ် ရဲ့ ကြယ်သီးတချို့ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။အဲကွန်းလွှတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲ ဦးဇေယျထက် ချွေးတွေ ပြန်နေသည် ။

သူ ဒီ ၃ ယောက်ကို အရမ်းမုန်းတီးနေပေမယ့် လတ်တလော သူ သူတို့ကို ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မသိသေးဘူး..။ရန်ကုန်က သူ့တပည့်အရင်း သူ့လုပ်ငန်းတွေကို တာဝန်ခံ လုပ်ပေးနေတဲ့ မိုးယံအာကာ ကို တိုင်ပင်ရင် ကောင်မးလား...။

မိုးယံအာကာ သည် ဦးဆောင် ဒါရိုက်တာ ရာထူး ယူထားသူ ဖြစ်သည် ။ သူသိကာမှ ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်တဲ့ သတင်း ပျံ့နှံ့သွားမလား ...။ မိုးယံအာကာသည် သူ မလုပ်တာ လုပ်တာတွေကို သိခဲ့ရင် တနေ့ သူ့ကို ပြန်ခြိမ်းခြောက်မလား ...။မဖြစ်သေးပါဘူး ..။

သူ့ဖက်က လိုလေသေးမရှိအောင် ထားပါရက်နဲ့ ဆန္ဒနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားတဲ့ သစ္စာမရှိတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို သူ တခုခု လုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေက များနေသည် ။မကြာခင်မှာဘဲ သူသည် သူ့ကိုယ်စား သူမုန်းတီးနေတဲ့ သုံးယောက်ကို လက်စားချေပေးဖို့ လူတယောက်ကို သူတွေ့သွားရသည် ။အဲဒီလူကတော့ သူ့ကို အချိန်လုံး ကားမောင်းပေးနေတဲ့ သူ့ဒရိုင်ဘာ ပုဏ္ဏက ..။

ပုဏ္ဏက သည် သူ့လူယုံလူရင်း စစ်စစ်ပါ ..။သူသည် လက်ရုံးရည်အရ အသုံးချလို့ မရနိုင်တဲ့ လူဗလံလေး ..။ ပိန်ပိန်သေးသေး အသားမဲမဲ ခါးကိုင်းကိုင်း နဲ့ ..။သို့ပေမယ့် ဦးနှောက်ကတော့ မတရားပြေးသည် ။ ကောင်းတဲ့ဖက်မှာတော့ မဟုတ်ဘူး ..။ ပုဏ္ဏကသည် သူတို့အိမ်မှာ ငယ်ငယ်ထဲက နေတဲ့ ငယ်မွေးခြံပေါက် ..။ အခုလဲ သူ့အမေ မျက်နှာနဲ့ ဦးဇေယျထက်က ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် တာဝန်ပေးထားသည် ။

သူ့အမေက ဦးဇေယျထက်တို့ ငယ်စဉ်ထဲက ထမင်းဟင်းချက်ပေးထဲ့တဲ့ ထမင်းချက်ကြီး...။ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူ့ကို ဖြုတ်နေတဲ့ ယူအက်စ်က ဘဲ ၂ ကောင် ကို မုန်းတီးနေတဲ့စိတ်ကြောင့် သူ စိတ်ဆင်းရဲပြီး အရက်ဘဲ ဖိသောက်နေခဲ့သည် ။

သူ့ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ပေးတဲ့ ပုဏ္ဏက က “ အကိုကြီး....အကိုကြီးစိတ်ညစ်နေတာ ကျနော် သိတယ်..အကိုကြီးလို မြန်မာပြည်က ထိပ်တန်း သူဌေးကြီးတယောက်က ငွေတွေ သုံးမကုန်အောင် ရှိနေပါရက်..စိတ်ဆင်းရဲနေရတယ် ဆိုတာ မဖြစ်သင့်ဘူး...ကျနော် အကိုကြီး ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ သိချင်နေတယ်...အကိုကြီး ကို ကျနော် ကူနိုင်ရင် ကူလိုက်ချင်တယ်..တချို့ကိစ္စတွေမှာ အကိုကြီးလို လူက လုပ်ဖို့ မသင့်တာတွေ ကျနော်လို အညတြသမား တယောက်က လုပ်လို့ရတယ်...ပြောပြပါ အကိုကြီး...ကျနော် အာမချောင်ပါဘူး...စိတ်ချပါ..ကျနော်တို့က အကိုကြီးတို့ ကျေးဇူးတွေ နဲ့ လူဖြစ်လာရတာပါ...” လို့ သူ့ကို အထပ်ထပ် မေးတာနဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာ ပူလောင်နေတဲ့ ကိစ္စတွေကို ဖွင့်ဟပြောပြလိုက်ခဲ့သည် ။

ပုဏ္ဏက က “ ကျနော် သူတို့ကို ဘယ်လို လက်တုံ့ပြန်ရမလဲ..ဘာတွေ လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ သိတယ် ...အဓိက က ငွေဘဲ..ငွေရှိရင် ဘာမဆိုဖြစ်တယ် ဆိုတာ အကိုကြီးလဲ သိတဲ့အတိုင်းဘဲကျနော် အကိုကြီး ကိုယ်စား အစစ တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ပေးမယ်....တခုခု ပေါ်လို့ မိသွားလို့ ရှိရင်လဲ ကျနော် ဘဲ ခံမယ် ..အကိုကြီးရဲ့ နံမည် လုံး၀ မပေါ်စေရဘူး ..ကျနော်က အကိုကြီးဒရိုင်ဘာ အနေနဲ့လဲ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ...ကျနော့်ကို ခိုးလို့ သစ္စာမရှိလို့ ဆိုပြီး ခုလောက်ထဲက အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်...ကျနော် ခြေရာဖျောက်သွားမယ်..နောက်ကွယ်ကနေ အကုန်လှုပ်ရှားမယ်...လုပ်ချင်တာကိုသာပြော...” လို့ ပြောဆိုသည် ။

သူဖြစ်စေချင်တာတွေကို ပြောပြသောအခါ ပုဏ္ဏက က သူဘယ်လို လုပ်မည် ဆိုတာကို ပြန်ပြောပြသောအခါ ဦးဇေယျထက် ပုဏ္ဏက ကို ကြိုက်သွားသည် ။ အောင်မြင်ရင်ချီးမြှင့်မည် လို့ သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ဆန်ဖရန်က ပြန်ခဲ့ကြသည် ။

ထိန်ထိန်သာနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲခဲ့ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ လင်ကြီး ဦးဇေယျထက် ရန်ကုန်က ပြန်လာမယ်လို့ သတင်းရတော့ သူတို့၂ယောက်လဲ ပြန်ဖို့လုပ်ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသလား လို့ သူတို့၂ယောက်ကို မေးတဲ့အခါ သူတို့ခေါင်းများ တဆတ်ဆတ်ငြှိမ့်ပြကြရင်း “ ထိန်ထိန်သာ့ဖက်က မီးစိမ်းပြလိုက်တာနဲ့ကိုယ်တို့ ၂ ယောက် ချက်ချင်း ရောက်လာခဲ့မယ်...” လို့ ပြောကြသည် ။

ထူးအောင်ကြီး ပြန်ရောက်တော့ လောဟာ..ဘောက်နော် နဲ့ သိန်းသန်းစိုးတို့ သုံးယောက်က သူ့ဆိုင်လေးကို အစစ တာဝန်ယူထားပေးကြတာကို တွေ့ရသည် ။ဘောက်နော်သည် ညနေပိုင်း ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် သူ့ကို လောဟာရဲ့ မျက်ကွယ်မှာ ညုတုတု နဲ့ မထိတထိလေးတွေ စတတ်သည် ။ လောဟာက မီးဖိုခန်းထဲမှာ ကြော်လှော်ချက်ပြုတ်နေတော့ ဘယ်သိမလဲ ..။

တခါတခါ တံခါးအကွယ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် ..အိမ်သာထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို လှမ်းပွတ်လိုက်တာတို့ ကျောပြင်ကို လက်သဲနဲ့ မနာအောင် ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်လိုက်တာတို့ လုပ်တတ်သည် ။ လောဟာ ရှိနေလို့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ဘောက်နော်ကို ဘာမှ လုပ်လို့ မရဘူး ဖြစ်နေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ဆီက ပြန်လာခါစတော့ ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ့ကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ခဲ့ရလို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေတော့ အေးအေးဆေးဆေး နေနေခဲ့နိုင်ပေမယ့် နဲနဲကြာလာတော့ သူ့စိတ်တွေက မိန်းမ ဖြုတ်ချင်လာပြန်သည် ။ ဘောက်နော်က သူနဲ့ အတူတူနေတဲ့ နော်မူးမူး ကို တနေ့ ဆိုင်ကို ခေါ်လာသည် ။နော်မူးမူးက အရင်က ထူးအောင်ကြီးက အင်္ဂလိပ်စာ သင်သင်ပေးနေခဲ့တာမို့ ရင်းနှီးပြီးသား..။

ညဖက် ဆိုင်သိမ်းကြတော့ အရင်ဆုံး သိန်းသန်းစိုး ပြန်သွားသည် ။ ဒီနေ့က စနေနေ့ည မို့ ဘောက်နော်လဲ လောဟာတိုက်ခန်းကို လိုက်အိပ်သည် ။ လောဟာနဲ့ ဘောက်နော်တို့၂ ယောက် ပြန်သွားကြတော့ နော်မူးမူး နဲ့ ထူးအောင်ကြီးဘဲ ဆိုင်မှာ ကျန်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက နော်မူးမူး ကို ကုန်တိုက်တခုကို ခေါ်သွားပြီး နော်မူးမူး လိုချင်နေတဲ့ ရေမွှေးပုလင်းနဲ့ လက်ကိုင်အိတ် လက်ဆောင် ဝယ်ပေးသည် ။ဘားဆိုင်တဆိုင်ကို သွားကြပြီး အရက်သောက်သည် ။

နော်မူးမူးသည် တော်တော်သောက်နိုင်ကြောင်း ထူးအောင်ကြီး တွေ့ရသည် ။ ထူးအောင်ကြီးက စားနေကျကြောင်ဖါးတကောင်ဆိုတော့ နော်မူးမူး သောက်လေ ကြိုက်လေ ဘဲလေ..။ဘားဆိုင်က ဒယိမ်းဒယိုင် နဲ့ ထွက်လာကြတဲ့အထိ သူတို့ မူးကုန်သည် ။

“ ကိုထူး...ကိုထူး ကားမောင်းလို့ မဖြစ်ဘူးထင်တယ် ....ခိခိ..တော်ကြာ ရဲနဲ့ တိုးပြီး ကိုထူး အချုု ုပ်ခန်းထဲ ညအိပ်နေရလိမ့်မယ် . . . ”

နော်မူးမူးက ထူးအောင်ကြီး လက်မောင်းကို တွဲထားရင်း ပြောလိုက်သည် ။

“ ရတယ်လေ ...မူးရင် မမောင်းဘူး..မောင်းရင် မမူးဘူး ...ဟားဟားဟား....နော်မူးမူးရေ ...ကိုထူး မမူးဘူး.....”

“ မူးမူး...တက်စီကား ခေါ်လိုက်ရမလားဟင် ....”

“ ရတယ်..ခေါ်လိုက်..မူးမူး....တက်စီနဲ့ ပြန်ကြမယ်...ကားကို ဒီနားမှာ ထားခဲ့လိုက်မယ်.....”

တက်စီကားနဲ့ နော်မူးမူး တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားကြသည် ။ဒီည ဘောက်နော်က လောဟာနဲ့ အိပ်မှာမို့ နော်မူးမူး တယောက်ထဲ ရှိနေမှာမို့ ထူးအောင်ကြီးအတွက် အခြေအနေက ကောင်းနေသည် ။

နော်မူးမူးကလဲ..“ ကိုထူး..အေးအေးဆေးဆေး နေပါကွာ...မပြန်ပါနဲ့အုံး...အိပ်ချင်လဲ ဒီမှာဘဲ အိပ်လိုက်..ရတယ်...” လို့ ပြောသည် ။ ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူးကို ဒီည ဖြုတ်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“ အင်း..အိပ်မယ်...မူးမူးနဲ့ အိပ်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ...”

နော်မူးမူးက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး..“ မူးမူးနဲ့ အိပ်ဖို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး ..ဧည့်ခန်းက ကောက်ချ်ပေါ်မှာ အိပ်နိုင်တယ် လို့ ပြောတာ...”လို့ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ စွင့်ကားလုံးဝန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါရမ်းသွားသည် ။

ဒီတင်ပါးကြီးတွေကို ထူးအောင်ကြီး ကြည့်ကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေခဲ့တာ...။ မနက်စောစော အိပ်ရာထတဲ့အချိန် အင် အားးပြည့်ပြီး သူ့လိင်တန် မာကျောတင်းမာတဲ့အခါ နော်မူးမူးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို သတိရ မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းတိုက် အာသာဖြေခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ...။ဒီညတော့ နော်မူးမူး ကို သူ ဝါးရတော့မည် လို့ သိနေသည် .။ အထာပေး နေတာဘဲလေ...။

ရေချိုးခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားပြီး အတင်းကြံပစ်ရမလား စဉ်းစားနေသည် ။ ဘောက်နော်ကလဲ နော်မူးမူးသည် သူ့ကို ကြိုက်နေသည် လို့ ပြောပြခဲ့တော့ အဆင်မပြေစရာ မရှိဘူး..သူ ကြည်ဖြူမှာဘဲလို့ တွက်တာကြောင့် ရေချိုးခန်းတံခါးကို လှည့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို အတွင်းက ခလုပ်လှည့်ပြီး ပိတ်မထားတာကြောင့် ပွင့်သွားသည် ။ ရေသံတဝေါဝေါကြားနေရတာကြောင့်နော်မူးမူး ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရသည် ။ ရေနွေးငွေ့တွေ တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ သူရောက်သွားသည် ။

“ အိုး....”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မျှစ်စို့ပေါက်ကြီးလို့ ပြောရမလား..ရေဆေးငါးကြီးလို့ ပြောရမလား...။ နော်မူးမူးသည် အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ် နဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးနေသည် ..။ သူ့ဖက်ကို ကျောပေးကာချိုးနေတာကြောင့် တင်ပါးဖွေးဖွေးထယ်ထယ်ကြီးတွေကို တပ်မက်စရာ မြင်တွေ့နေရသည် ။ သူဝင်လာတာကို နော်မူးမူး မသိသေးဘူး ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းလို့ သိမ်းလို့ မရတော့ဘူး..။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး နော်မူးမူး ဆီကို ခြေလှမ်းကြဲကြဲ နဲ့ လှမ်းသွားလိုက်သည် ။

“ ဟဲ့..အမေ့ ဘယ်သူလဲ...”

နော်မူးမူး သည် လန့်သွားတဲ့ ပုံ နဲ့ အော်လိုက်သည် ။

“ ဟင်..ကိုထူး....ဘာလုပ်တာလဲ....”

“ မူးမူး..သိပ်လှတာဘဲ..မူးမူးကို ချစ်ချင်တယ်.....”

နော်မူးမူးသည် သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားလို့ သူမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည် ။ နော်မူးမူး သည် ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားထဲက ဖြစ်သည် ။ တင်ပါးကြီးတွေ ကောင်းသလို ရင်သားတွေကလဲ တင်းမာဖီးထနေကြသည် ။ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက ပြေးစို့ချင်စရာ မို့ ထူးအောင်ကြီး အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည် ..။

“ အို..ကိုထူး..ကဲလိုက်တာဟယ်....တအား ကြမ်းတာဘဲ...”

ထူးအောင်ကြီး နို့စို့တာကို နော်မူးမူး သဘောကျနေသည်...။နော်မူးမူးက တခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်နေလို့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ဆက်ကြမ်းတော့တာဘဲ....။ တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ပွတ်သပ်သလို နို့ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ညှစ်လိုက်စို့လိုက် လုပ်သည် ။

“ ကိုထူး....မူးမူး ရေလာချိုးရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ကိုထူး အကယ်လို့ မူးမူး ကို အတင်းကြမ်းခဲ့ရင် အနံ့အသက် မရှိအောင် ရေလာဆေးတာ...ခဏ ကွာ..မူးမူး..ဟာကို ရေဆေးပါရစေအုံး....”

နော်မူးမူးက သူမပေါင်ကြားက အမွှေးပါးပါးနဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေး နဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူးကို ဖက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်သည် ။ နော်မူးမူး အခန်းထဲကို ဝင်သည် ..။ ကုတင်ဆီကိုရောက်တာ နဲ့ နော်မူးမူးကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက် ၏ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ လျာနဲ့ ယက်တော့တာဘဲ ...။

နော်မူးမူးလဲ ဒီလို အယက်ခံချင်နေတာ ကြာပြီ ..။

ယူအက်စ်ကို ရောက်ပြီးကထဲက ဘဲမရသေးဘူး ..။ အလုပ်ခွင်မှာ အတူတူလုပ်ကြရတဲ့ မက်ဆီကန်တွေ..ကပ်ပလီလူမဲတွေထဲက လာလာကြံဖန်တဲ့ကောင်တွေ ရှိပေမယ့် မယုံရဲဘူးလေ ..။

အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါဆိုးကလဲ တအားကို ပျံ့နှံ့နေတာ မဟုတ်လား ...။

လိုလားတောင့်တတာကတော့ အရမ်းဘဲ ..။

ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပွတ်ပြီး အာသာဖြေဖြေနေရပေမယ့် မတူဘူးလေ ..။

နယ်စပ်မှာ တုံးကတော့ နော်မူးမူး ကို စောဂေါ်ဒင်ဆိုတဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ကောင်လေးက တာဝန်ယူပြီး ဖြုတ်ပေးခဲ့သည် ။ ပြတ်လပ်ဆာလောင်နေရတဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီးကို ဘယ်လိုငြင်းဆန်နိုင်မလဲ..။

နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ထူးအောင်ကြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဆွဲစုတ်လိုက် လျာနဲ့ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။နော်မူးမူး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းနေသည် ..။ တချက်တချက် သူ့အယက်တွေ အစုတ်တွေက နော်မူးမူး ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားစေသည် ..။ အရမ်းကောင်းနေသည် ။

အထိဆုံးကတော့ အစိကို လျာနဲ့ ကလိပေးတာဘဲ ..။ အစိကို သူ စုတ်လဲ စုတ်သည် ..။ စုတ်တဲ့အချိန် နော်မူးမူး ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး.။ ကော့တက်တွန့်လိန်ပြီး အကောင်းဆုံး အရသာနဲ့ ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားရသည် ..။ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တုန်ခါသွားရတဲ့ ကောင်းတဲ့ အရသာထူးပေါ့...။

“ ဘယ်လိုလဲ မူးမူး..ကောင်းရဲ့လား...”

ထူးအောင်ကြီးက မေးလိုက်တော့..“ အင်း..ကောင်းတယ်....အရမ်းကောင်းတယ်...” လို့ နော်မူးမူး ဖြေသည် ..။

“ ကဲ..ချစ်ကြမယ်..မူးမူး...”

နော်မူးမူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို နေရာယူလိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ဒုံးပျံကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတုံးက သတိမထားမိခဲ့ဘူး ..။

ထိပ်က ဒစ်လုံးကြီးကလဲ နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး ..။ တုတ်လဲ တုတ် ရှည်လဲ ရှည်တဲ့ တကယ့်အတန်ချောင်းကြီး ...။အရင်ကြုံဘူးခဲ့တဲ့ စောဂေါ်ဒင်ရဲ့ ဟာနဲ့ တခြားစီဘဲ ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးက ပိုကြီးပိုတုတ်ပိုရှည်နေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက သူ့တန်ဆာကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နော်မူးမူးရဲ့ အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း သုံးလေးကြိမ်လောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ အစိကို ထိုးမိလို့ နော်မူးမူး တုန်ခါသွားရတဲ့ အချိန် သူက သူ့ဟာကြီးကို တေ့ချိန်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အို့..ကိုထူး..ဖြည်းဖြည်း.....”

သတ္တဝါနဲ့ လက်နက် မမျှဘူး ဆိုသလိုဘဲ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးက နော်မူးမူးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်နေပြီ ...။

“ အင်...အင်းဟင်း......ဟင်း...အမလေး....ကြီးလိုက်တာ...အာပါး.......”

အင်္ဂါစပ်အတွင်းသား တွေကို တအားပွတ်တိုက်နေတာကြောင့် နော်မူးမူး တဟင်းဟင်းနဲ့ တုန်ခါနေရသည် ...။ ညည်းငြူနေရသည် ..။ မကောင်းလို့ မကြိုက်လို့ မဟုတ်ဘူး ...။အရမ်းကောင်းလို့ ..ကြိုက်လို့..ညည်းငြူနေရတာ ...။

ထူးအောင်ကြီးသည် တချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန် လုပ်နေရာက နော်မူးမူး ခံနိုင်လာတာကို တွေ့ရတာကြောင့် မသိမသာ နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း လုပ်လိုက်သည် ..။နော်မူးမူးလဲ ထူးအောင်ကြီးခါးကို ဖက်ထားရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ပြန်တုံ့ပြန်လာသည် ..။အရေတွေ လိုက်လာတာကြောင့် သိပ်ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း မရှိတော့ဘဲ သွက်လာသည် ..။

“ ကောင်းလားဟင်..မူးမူး..”

“ အင်း...ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်.....”

“ ဆောင့်မယ်နော်.....”

“ အင်း...အင်း.....”

ထူးအောင်ကြီး နော်မူးမူးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားဆောင့်ထည့်ပါတော့သည် ..။

“ အား....အား....အား.......အ....အ........အား........အင်း....ဆောင့်...ဆောင့်.........”

ဆက်တိုက် အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်ထည့်အပြီး နော်မူးမူး ကောင်းခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားရသည် ..။ ထူးအောင်ကြီးလဲ တအားကောင်းလာလို့ သူ့တန်ဆာကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ ကွင်းတိုက်ကစားလိုက်သောအခါ သုတ်ရေပျစ်ပျစ် ဝါကျန့်ကျန့်တွေ တပုံကြီး နော်မူးမူးရဲ့ ဘိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအပေါ်ကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည် ..။

“ အား...ဟားဟား.....ကောင်းလိုက်တာ မူးမူးရယ် . .. ”

ဦးဇေယျထက် ပြန်လာလို့ ထိန်ထိန်သာက သူတို့ကို ပြန်ခိုင်းတာကြောင့် ပြန်ခဲ့ရပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်းသည်ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ကာမပွဲတွေ နွှဲရတာကို တင်းတိမ်အားရခြင်း မရှိသေး ။ ထူးအောင်ကြီးကလည်း အပြန်ခရီး လေယဉ်ပေါ်မှာ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသည် လို့ ပြောခဲ့သည် ။

ဖီးနစ်စ်ကို ပြန်ရောက်ပြီး သူလုပ်နေတဲ့ အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်လေး မှာ တလှည့် ဖဲဝိုင်းမှာ တလှည့် အလုပ်များနေခဲ့သည် ။ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ဘူး ..။သူ့ဆီဖုန်းဆက်မလို့ ကြံနေတုံး ဖုန်းတခု ဝင်လာသည် ။

“ ဟလို...”

“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း လား ...”

“ ဟုတ်ပါတယ် ...ပြောပါ....”

“ အန်ကယ်ပါ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း......ဦးဇေယျထက် …. ဟဲဟဲ... ဦးဇေ လေ...”

“ ဟာ..အန်ကယ်..ဘယ်က ခေါ်တာလဲ..ဆန်ဖရန် ...ကလား ..”

“ ဟုတ်တယ်....ကိုမြတ်ဦးထွန်း.....နေကောင်းတယ်နော် ...“

“ ဟုတ်ကဲ့..ကောင်းပါတယ်...ဦးဇေ.....ဦးဇေ ရော နေကောင်းတယ် မဟုတ်လား ...”

“ ကောင်းပါ့ဗျား....ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ကျနော် လဲ ရှေ့လထဲ ရန်ကုန် ပြန်မလို့ဗျ...လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်တုံးက ခင်ဗျားနဲ့အတူတူ တဝိုင်းထဲ ကစားခဲ့ရတာလေး သတိရနေမိတယ်...ခင်ဗျားဆီကလဲ ကျုပ်က ပညာရတယ် ..ဟဲဟဲ...မကျေပွဲလေးထပ်နွှဲလိုက်ကြရရင် မကောင်းဘူးလားဗျ....ကျုပ်က ခင်ဗျားကို ရန်ကုန်ကို ဖိတ်ခေါ်ပါရစေ..နေဖို့စားဖို့ ကျုပ်အစစ တာဝန်ယူမယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ ...လာနိုင်မလား ...”

“ ဟာ...ဖိတ်ခေါ်ရင်တော့သိပ်ပျော်တာပေါ့ အန်ကယ်...လာရမှာပေါ့....ဟားဟား....”

“ ကြိုက်သွားပြီ....ကျုပ်ရန်ကုန်မှာ ရှိနေတုံး လာခဲ့ပါဗျာ....တွေ့ကြရအောင်.....ဝိုင်းလေးတဝိုင်းလဲ လုပ်လိုက်ကြရအောင်...”

“ အိုကေလေ..အန်ကယ်..ရန်ကုန်မှာ ပြန်ဆုံမယ် ...”

“ ခင်ဗျား လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်ကို အတူတူလာခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေလဲ လိုက်ချင်ရင် ခေါ်ခဲ့ပါ..ကျုပ်ဖိတ်ခေါ်ပါတယ် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်....ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်....”

“ ကောင်းပြီ...ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ဆီးယူး....”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...”

ထူးအောင်ကြီး သည် မြတ်ဦးထွန်း အတင်းခေါ်လွန်းလို့ ရန်ကုန်ကို သူနဲ့ လိုက်သွားရပြန်ဦးမည် ။

ထိန်ထိန်သာ သည် စွဲမက်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ မိန်းမတယောက်မို့ သူ မရှောင်သာဘဲ အကြိမ်ကြိမ် ညိစွန်းခဲ့ရပေမယ့် ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ရင် ကောင်းမည် လို့ သူထင်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်း က ဇာတ်လမ်း ဆက်ချင်နေသေးသည် ။ ဖိတ်ခေါ်တာကလည်း ဦးဇေယျထက် ..။ တတ်နိုင်ရင် ဒီလူကြီးနဲ့ထူးအောင်ကြီး မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင် ။သူ့မယားကို ဖြုတ်နေပါတယ် ဆိုမှ လင်ဖြစ်သူကို ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင်မလဲလေ ..။မြတ်ဦးထွန်းဆိုတဲ့လူကတော့ တကယ် ပြောင်တဲ့ကောင် ..။

ဦးဇေယျထက် နဲ့တောင် ဖဲအတူတူ ရိုက်အုံးမတဲ့ ...။

သူ ရန်ကုန်ကို သွားတဲ့အခါ သူ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေးဖို့ လောဟာ ကို မှာရပြန်သည် ။ လောဟာက ဘာမှစိတ်မပူနဲ့..အေးအေးဆေးဆေးသာ သွား....လို့ သူ့ကို ပြောသည် ။ ဘောက်နော် နဲ့ သိန်းသန်းစိုး တို့လဲ ရှိနေတာဘဲ..လိုအပ်ရင် နော်မူးမူး ကိုလဲ ခေါ်မည် လို့ ပြောသည် ။

ဒီနေ့ည ဆိုင်မှာ အလုပ်များနေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်က ထူးအောင်ကြီးနားကို ကပ်လာပြီး..“ ကိုထူး..ရန်ကုန်သွားရင် ဘောက်နော်အတွက် ဘာဝယ်လာမှာလဲ...” လို့ ဆိုင်အရှေ့ဖက်မှာ စားပွဲထိုးနေတုံး ကပ်လာမေးသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ဘောက်နော် လိုချင်တာ ဝယ်လာမှာပေါ့ ” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ဘောက်နော်သည် လောဟာအလစ်မှာ သူ့ကို ညုတုတုလေးတွေ လာလာ လုပ်နေသည် ။ လောဟာ ခုတလောခရီးမထွက် ဆိုင်မှာဘဲ လုပ်နေလို့ ဘောက်နော် နဲ့ ထူးအောင်ကြီး ခပ်ခွာခွာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေနေကြရသည် ။

“ ကိုထူးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်ကွာ....” လို့ ဆိုင်အသိမ်း လောဟာ အိမ်သာထဲ ဝင်နေတုံး သူ့ကို ကပ်ပြောသွားသေးသည် ။သူက “ ဒို့ကလဲ တွေ့ချင်နေတာဘဲ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို တချက် လှမ်းညှစ်လိုက်သေးသည် ။

နော်မူးမူးကတော့ ညဖက်ကြီး ထူးအောင်ကြီး အိမ်ကို ပေါက်ချလာသည် ။

တက်စီကားနဲ့ ...။

ဆန္ဒလိုလား သူချင်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်သူချင်း တွေ့ကြပြီ ..။

ထူးအောင်ကြီးကလည်း နော်မူးမူးကို သဘောကျသလို နော်မူးမူးကလည်း ထူးအောင်ကြီး ဖြုတ်ပေးတာကိုခိုက်သွားတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ဘဲ ..။ နော်မူးမူး ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ထူးအောင်ကြီးက ဆိုင်က ပြန်ရောက်ခါစ ဘီယာမော့သောက်နေသည် ။ တံခါးက ခေါင်းလောင်းသံကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ နော်မူးမူး ဖြစ်နေသည် ။

တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ နော်မူးမူး အထဲ ဝင်လာတာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်တွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင် နမ်းစုတ်ကြသည် ။နှုတ်ခမ်းချင်းအခွာ နော်မူးမူးက “ ကိုထူး..ရန်ကုန်သွားမလို့ဆို ..” လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်..မူးမူး ...ဘာမှာအုံးမလဲ ...”

“ ကိုထူး ပေးချင်တာ ပေးပေါ့...”

နော်မူးမူးက ကိုယ်ပေါ်က ဂါဝန်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။

“ ဝေါင်း ...မိုက်လိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံး....ဝှူး....”

ဂါဝန်အောက်က ဘာမှ ခံဝတ်မထားလို့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ နော်မူးမူးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီ ကိုယ်လုံးကို ထူးအောင်ကြီးတပ်မက်စွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ “ လာအုံး..ဒီကို ” လို့ ပြောရင်းဆွဲဖက်လိုက်သည် ။

ကားတင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ရင်း နော်မူးမူး ကို ဧည့်ခန်းဆိုဖါပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ နော်မူးမူးလဲမျက်စောင်းလေး ပစ်ထိုးရင်း...

“ ဟွန်း...ဖင်ဘဲကုန်းခိုင်းနေတာဘဲ ..” 

လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး စိတ်ကြိုက် ဆိုဖါလက်ရန်းပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလေသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေက ကုန်းလိုက်မှ ပိုလှသွားသလို ထင်ရသည် ။ စွင့်ကားဝိုင်းစက်တဲ့ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေ ကြားထဲက အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်နေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူး ဖင်အနောက်တဲ့တဲ့မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲရင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးပေါ်ကို တံတွေးတွေ ဖွီးကနဲ ဖွီးကနဲ ထွေးချလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကိုအရင်းပိုင်းက ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ လိင်တန်ခေါင်းသည်တံတွေးတွေနဲ့ ပေလူးစိုရွှဲသွားတာကို သဘောကျစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးနဲ့ တဆက်ထဲ ရှိနေတဲ့အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို တေ့ကာ ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပါတော့သည် ။

“ အိုး...ဖြေးဖြေး..လေ....ဟင့်ဟင့်....”

ထူးအောင်ကြီးက တဟားဟားအော်ရယ်ရင်း ဖင်တုံးကြီးတွေကို တဖျန်းဖျန်း နဲ့ ရိုက်နှက်လေသည် ။ရိုက်နေတဲ့တချိန်ထဲမှာဘဲ သူ့လိင်ချောင်းကိုလဲ ဖိသွင်းသည် ။ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ အထဲ လိင်တန်ကြီးအမိအရကြီး ဝင်ရောက်သွားသည် ။

“ နာတယ်..ရှင့်...”

နော်မူးမူး အမူပိုနေသည် ဆိုပြီး ထူးအောင်ကြီးက အော်ရယ်ရင်း ခါးကနေ ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးထိုးဆောင့်ပါတော့သည် ။

“ အား.....ဟင့်ဟင့်...အမလေး....ဖြေးဖြေး.....အီးဟီး...........ဖြေးဖြေး......”

ထူးအောင်ကြီးက နော်မူးမူး ဘာတွေဘဲ အော်နေ ဒလကြမ်းဘဲ ဖိဖိဆောင့်ထည့်နေပါသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ ညည်းငြူသံတွေ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည် ။

...............................................................................................

ရန်ကုန် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ် ..။

မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကို ဦးဇေယျထက်နဲ့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာတို့ရဲ့ မန်နေဂျာ ကိုစိုးမိုးက လေဆိပ်မှာလာကြိုစောင့်နေသည် ။ သစ်လွင်တောက်ပတဲ့ မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားနက်ကြီးနဲ့ ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ဦးဇေယျထက်တို့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ရွှေရန်ကုန် ဟိုတယ်ကြီးမှာ နေရာချထားပေးကြသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းမှာ သူတို့ကို ကိုယ်လက်သန့်စင်စေပြီး နောက် ကိုစိုးမိုးကဦးဇေယျထက်တို့ရဲ့ နေအိမ်ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။

အင်းလျားလမ်းမပေါ်က ဦးဇေယျထက်တို့ရဲ့ ခန်းနားထယ်ဝါလှတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးကို ရောက်သွားတော့ ဦးဇေယျထက်နဲ့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာတို့ က ဆီးကြိုစောင့်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အခုလို ဖိတ်ခေါ်တာကို လက်ခံပြီး လာလည်ကြလို့ ကျနော်တို့ အထူး ဝမ်းသာကြတယ်. …..ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ကိုထူးအောင်ကြီး....ကြွပါ.....”

လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မြို့မှာ ဆုံခဲ့ကြတုံးက မထင်မရှား သာမန်လူတွေလို တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဒီ လင်မယားသည် မြန်မာပြည်မှာကျတော့ တကယ့်ကို သူဌေးကြီးတွေလို နေနေကြတာကို ထူးအောင်ကြီးရော မြတ်ဦးထွန်းရော အံ့သြစရာတွေ့လိုက်ကြရပေသည် ။ဦးဇေယျထက်တို့က ပြောင်လက်တောက်ပ တဲ့ ဧည့်ခန်းဆောင်ကြီးထဲကို ဦးဆောင် ခေါ်ယူသွားကြသည် ။

များပြားလှတဲ့ တူညီဝတ်စုံဝတ် ဝန်ထမ်း အစေအပါးတွေက ပြာပြာသလဲ စားစရာသောက်စရာတွေ ပြင်ဆင်နေကြတာ တွေ့နေကြရသည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ ဦးဇေယျထက် ဘယ်လိုနေထိုင်နေတယ် ဆိုတာ သူတို့တစေ့တစောင်း သိခွင့်ရလိုက်ကြသည် ။ခဏတာ ထိုင်စကားပြောကြပြီးနောက် ထမင်းစားဆောင်ကြီးမှာ သူတို့ကို ညနေစာ နဲ့ တည်ခင်းဧည့်ခံကြသည်။ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ အစားအသောက်တွေ အမျိုးမျိုး တခုပြီးတခု ရောက်လာသည် ။ 

ဝက် ကောင်လုံးကင် ..ဝက်သားပေါင်း..ဝက်လက်ပေါင်း ..ဝက်ကလီစာ ...အမဲသား ကြက်သား ဘဲသား..ဆိတ်သား..သိုးသား ..ငါး အမျိုးမျိုး ...ဟင်းခွက်သုံးရာ နဲ့ ပွဲတော်တည်သည် ဆိုတဲ့ တရုတ်ပြေးမင်း ဆိုတာကို သွားသတိရလိုက်မိရသည် ။စားသောက်နေတဲ့အချိန်မှာလဲ သူတို့ ကို ယနေ့ခေတ် ခေတ်စားနေတဲ့ အဆိုတော် ကောင်မလေးတွေက သီချင်းတွေ ဆိုပြ ဖြေဖျော်ကြသည် ။

“ သုံးဆောင်ပါ....အားမနာပါနဲ့...ခင်ဗျားတို့ တည်းခိုတဲ့ ကျုပ်ပိုင် ဟိုတယ်မှာလဲ ကြိုက်တဲ့ အရက် ကြိုက်တဲ့အစားအစာ မျိုးစုံကို ကျုပ်ရဲ့ စာရင်းနဲ့ စားသုံး စေဖို့ ပြောထားပါတယ်...”လို့ ဦးဇေယျထက်က ပြောသည် ။

“ မြန်မာပြည်မှာ နေတုံး လုပ်ချင်တာတွေ အားလုံး လုပ်သွားကြပေါ့ဗျာ....ကျုပ် စီစဉ်ပေးပါမယ် ...” လို့ လဲ ဖေါ်ရွေစွာနဲ့ ပြောလေသည် ။

ထိန်ထိန်သာကတော့ သူ့ယောကျ်ား ဦးဇေယျထက် နဘေးမှာ ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ “ လိုတာပြောပါ...နော်..” လို့ ချစ်စဖွယ်လေး ဧည့်ခံနေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ ကျနော်တို့ မြန်မာပြည်အထက်ပိုင်း ကို နဲနဲ ခရီးဆန့်ချင်ဆန့်မယ် အန်ကယ် ဦးဇေ ..အဲ..နောက်ပြီးတော့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေကိုလည်း ၂ရက်၃ရက်လောက် တော့ သွားချင်တယ် ...” လို့ ပြောသည် ။

ထူးအောင်ကြီးကတော့ ဦးဇေယျထက် နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် အမြဲ မျက်စိလွှဲနေသည် ။ ဦးဇေယျထက်ရဲ့ စူးရှတဲ့ အကြည့်ဒါဏ်ကို သူမခံနိုင်ဘူး ..။

“ ငွေဆောင်မှာတော့ ကျုပ်ပိုင် ဟိုတယ် မရှိဘူး ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ဒါပေမယ့် ကျုပ် ဘယ်ဟိုတယ်က ကောင်းသလဲ ဆိုတာ ညွှန်ပြပေးနိုင်ပါတယ် .အရေးကြီးတာက ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ကျုပ် ဝိုင်း တဝိုင်းလောက် ကစားကြဖို့ဘဲ ဟားဟားဟား.....”

“ အခုလောက် ဧည့်ခံပြုစုတာကိုက များလွန်းနေပါပြီ..ဦးဇေ...ကျေးဇူးကမ္ဘာ ပါ …. ”

ညစာ စားကြအပြီး ဦးဇေယျထက် က သူ့ခြံထဲက ပန်းခြံတွေကို လိုက်လံပြသသည် ။ သူစုဆောင်းထားတဲ့ သစ်ခွပင်တွေနဲ့ ရှားပါး အပင်တွေကို ပြသသလို တန်ဖိုးကြီး ကားမျိုးစုံကိုလည်း ပြသသည် ။

“ ကျုပ်ကတော့ အလုပ်အပေါ်မူတည်ပြီး ဟိုသွားဒီသွားဘဲ...ကျုပ်မရှိလဲ ဟောဒီက ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ထိန်သာက ခင်ဗျားတို့ကို လိုအပ်တာတွေ ဆောင်ကြဉ်းပေးပါလိမ့်မယ် ….. ”

ရွှေရန်ကုန်ဟိုတယ်ကြီးက သူတို့အခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး တဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီးက “ ကိုမြတ်ဦး...ဒီညတော့ထိန်သာက ကျနော်တို့ဆီကို ရောက်လာနိုင်မယ် မထင်ဘူး ...” လို့ ပြောလိုက်သောအခါ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ခေါင်းခါသည် ။ “ ဟာ..ထူးအောင်ရယ်..ဒီည လိုသေးလို့လား...လေယာဉ်စီးလာလို့ ဂျက်လက် ဖြစ်ပြီး မူးသလိုလိုအိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်နေရတော့ ငါတော့ ဒီညအဖို့ ဘာမှ မလုပ်ချင်ပါဘူး ...မင်းကဘာလဲ...စိတ်ဆာနေလို့လား...” လို့ မေးလေသည် ။

“ ကျနော်ကတော့ အဲဗားရယ်ဒီ..အမြဲ စိတ်က လာနေတာ ...ကျနော် အောက်ထပ်ဆင်းပြီး လျောက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်...ဟဲဟဲ....လိုက်အုံးမလား....”

“ မလိုက်တော့ပါဘူးကွာ....အဟဲ....ညိလာရင်လဲ ..ဝေမျှပေါ့ ထူးအောင်..ဟားဟားဟား....”

ထူးအောင်ကြီးက ဟိုတယ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွား သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းကတော့ အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလေသည် ။

နောက်တနေ့ မနက်မှာ ထိန်ထိန်သာ ကိုယ်တိုင် သူတို့နှစ်ယောက်ကို လာခေါ်သည် ။ထိန်ထိန်သာက ဒီဟိုတယ်ကြီးက ဦးဇေပိုင်တဲ့ ဟိုတယ်မို့ သူတို့နှယောက်နဲ့ ကဲလို့ မဖြစ်ဘူး...တခြား တနေရာရာကို သွားကြမယ် လို့ ပြောသည် ။

“ အန်ကယ်ဦးဇေ..ဘယ်မှာလဲ ထိန်သာ …. ”

“ သူ အလုပ်ကိစ္စပေါ်လာလို့ ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်သွားတယ် ...သူပြန်လာရင် ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ဖဲကစားမယ် လို့

ပြောသွားတာဘဲ...”

မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး...“ တကယ်တမ်း ကိုယ်တို့က ဖဲကစားချင်တာ မဟုတ်ဘူး..ထိန်သာနဲ့ ကစားချင်တာဘဲလေ ...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ က ရယ်သည် ။

သူတို့ကို ဦးဇေယျထက် မသိအောင် လှို့ဝှက်ပြီး ဝယ်ထားတဲ့ ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်တခုက တိုက်တတိုက်ကိုခေါ်သွားသည် ။ သည်တိုက်မှာတော့ အစေအပါး အလုပ်သမား တယောက်မှ ရှိမနေဘူး ..။ အရက်မျိုးစုံ နဲ့စားစရာတွေကတော့ အစုံ အသင့် ရှိနေသည် ။ဆန်ဖရန်စ္စကိုတုန်းက သုံးပွင့်ဆိုင် ကဲခဲ့ကြသလိုဘဲ အခုလဲ သူတို့နှစ်ယောက် နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ ကာမပွဲတွေ

ကြမ်းကြပြန်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အစစ အရာရာ ဦးဆောင်သွားခဲ့သည် ။တနေကုန်တညလုံး ကဲချင်တိုင်းကဲကြသည် ။

“ အထက်မြန်မာပြည်သွားရင်တော့ ထိန်သာ မလိုက်တော့ဘူးနော်..ဦးဇေ ရိပ်မိသွားလိမ့်မယ်...ငွေဆောင်ကိုယူတို့ သွားကြရင်တော့ ဦးဇေ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ထိန်သာ အဲ့ကို လာခဲ့မယ်...”

....................................................................................

Ocean 13 Hotel

ငွေဆောင်ကမ်းခြေ...။

“ ကိုမြတ်ဦး...ကျနော်တို့ ငွေဆောင်ကမ်းခြေကို ချောင်းသာထက် ပိုသဘောကျတယ်ဗျာ....လူလဲ ရှင်းတယ် ..”

“ ဒါကတော့ ကိုယ့်အကြိုက်နဲ့ကိုယ်ပေါ့ ထူးအောင် ..ဟဲဟဲ....ကိုယ်ကတော့ ဆိုင်ကယ်တစီးနဲ့ မူးပေါက်နေတဲ့ကောင်မလေး ၂ ယောက်နဲ့ ဆုံခဲ့တဲ့ ချောင်းသာကို ပိုသဘောကျနေတယ် ...ဟားဟား.....”

နေဝင်ရီတရော အချိန် ပင်လယ်စပ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းလျောက်နေကြသည် ။နိုင်ငံခြားတိုးရစ်အဖွဲ့လဲ သူတို့လိုဘဲ ကမ်းစပ်တလျောက် သဲပြင်ပေါ်မှာ လမ်းလျောက်ရင်း နေဝင်ဆည်းဆာ အလှကို ဓါတ်ပုံရိုက်နေကြသည် ။

“ ထိန်သာ ဒီညများ ရောက်လာမလား မသိဘူး ...”

“ အင်း....ဖြစ်နိုင်ပါတယ်....ဦးဇေက ရှမ်းပြည်ဖက် ရောက်နေတယ် လို့ ထိန်သာ ပြောတာဘဲ ...”

မြတ်ဦးထွန်းက သူတို့ရှေ့မှာ လျောက်နေတဲ့ မျက်နှာဖြူ တိုးရစ်စ်မရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ငေးမောနေရင်း..“ အင်းဒီအဖိုးကြီးက ပန်းသေနေတယ် ထင်တာဘဲ...ထူးအောင်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ကျနော်တော့ ကျနော်တို့ အခန်းတွေမှာ တာဝန်ကျတဲ့ ဟိုတယ်က ပပလင်း ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို သဘောကျတယ်ဗျာ...ဝါးရရင်တော့ တကယ်မိုက်မယ် …. ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အင်း...ကိုယ်လဲ သတိထားမိတယ်..အိုးလေးက တကယ့်စစ်ကိုင်းအိုးဘဲ ...ဟွန်း ..မောင်ရင် ဖန်လို့ရရင် ကိုယ့်ကိုလဲ မမေ့နဲ့ ထူးအောင်..ကိုယ်လဲ ဝါးချင်တယ် …. ”

“ ကျနော်က ညောင်းညာလို့ မာဆတ် လုပ်တဲ့စော်လေးတွေ ခေါ်လို့ရမလား..ဘာညာကွိကွနဲ့ ပပလင်း ကို ခေါ်မေးထားတာ....သူက ရှိတော့ရှိတယ်..ဘာညာ လုပ်နေတယ် ...ကျနော်လဲ ပပလင်း...ဘဲ မာဆတ်လာလုပ်ပေးပါလား....အထူးဈေးပေးပါမယ် လို့ စကားထည့်ထားတယ် ….. သူဘဲ ရောက်လာရင်တော့ သူ့ကိုဘဲ ဝါးလိုက်တာပေါ့..ဟီး...ဟီး....”

“ ဒါကတော့ မောင်ရင် ကျွမ်းတဲ့အပိုင်းဘဲလေ...ကိုယ်ကတော့ ထိန်သာလဲ ဒီည ရောက်မလာရင် ဖြုတ်စရာ ကလဲ မရှိလို့ ပျင်းနေမှာဘဲ....ပပလင်းလေး ဆိုရင်တော့ ဘယ်လောက် သုံးရ သုံးရ ….ခိခိ ….. ”

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အိုးရှင်းသာတင်းဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေး ကို သဘောကျနေကြသည် ။ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေကလည်း ကြည့်ပုံရှုပုံလေးတွေက ညုတုတု နဲ့ ..။ အထာပေးသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ..။သူတို့သဘောကျတဲ့ ပပလင်းကတော့ တကယ့်ရှယ်ဘဲ ..။

ပင်လယ်ပြင် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းမှာ နေလုံးနီနီကြီး မေးတင်နေပြီ ..။ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်တော့ သူတို့ အခန်းတွေဆီကို ပြန်ဝင်ကြတဲ့အချိန် အပြာရင့်ရောင် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း ယူနီဖေါင်းလေးနဲ့ ပပလင်း ပြုံးပြုံးလေး စောင့်ကြိုနေသည် ။

“ ညနေစာ သုံးဆောင်လို့ ရပါပြီ အကို တို့..အကိုတို့ မှာထားတဲ့ ပင်လယ်ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးတွေကို ထောပတ် နဲ့ ကျကျနန ချက်ထားပေးပါတယ်....တဲ့..ကျမတို့ ဟိုတယ်က ပြင်သစ်စားဖိုမှူးကြီးက မှာလိုက်ပါတယ်..ကြွပါ..အကိုတို့...”

“ ကောင်းပါပြီဗျာ....စားတာပေါ့...ညီမလေးရေ....”

ထမင်းစားဆောင်မှာ ခန်းခန်းနားနား ပြင်ဆင်ထား သည် ။နောက်ဆုံးမှ ဆောက်တဲ့ ဒီဟိုတယ်သည် ငွေဆောင်ကမ်းခြေရဲ့ ဟိုတယ်တွေထဲမှာ ခေတ်အမှီဆုံး...အသားနားဆုံးဖြစ်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက ပပလင်းကို ဖန်နေသည် ။ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီးကို ဘယ်လောက်တန်မာဆတ် လုပ်ချင်တာလဲ လို့ မေးတော့ ထူးအောင်ကြီးက ဘယ်နှစ်သိန်း ပေးရပေးရ လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ သိန်းနဲ့ချီပေးရင်တော့ အကိုတို့ကို တကယ့်ရှယ်ဆားဗစ် ပေးမှာပါ ...” 

လို့ တီးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ပပလင်းရဲ့ အသံလေးက အဖျားခတ် တုန်ခါနေသည် ။ သူကိုယ်တိုင်ဘဲ မာဆတ်လာလုပ်လေမလား လို့ ထူးအောင်ကြီးကထင်နေသည် ။ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးတွေ ကထောပတ်နဲ့ ချက်ထားလို့ မွှေပျံ့လွန်းနေသည် ။ ငါးပေါင်းကလဲ တပွဲ ..။ပင်လယ်စာ ဟင်းချိုကလဲ ကောင်းမှ ကောင်း ...။

မြန်မာဘီယာ နဲ့ တွဲဖက်လို့ စားသောက်ကြပြီးတော့ ဟိုတယ်က အင်တာနက်ခန်းလေး ထဲ ဝင်ကြည့်နေကြတုံးဟိုတယ်အရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ကို ပြောင်လက်တောက်ပတဲ့ အနက်ရောင် မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားကြီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။ထိန်ထိန်သာ ...ကြွကြွရွရွလေး ဆင်းလာသည် ..။

“ ဟေး ...ကိုမြတ်ဦးနဲ့ ကိုထူး …. ”

“ ဟာ.....ထိန်သာ …. ”

“ ယူတို့နဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့ အမြန်ထွက်ခဲ့တာ..သိပ်တော့ အချိန်မရဘူး ...ခဏဘဲ ...ညတော့ ဒီဟိုတယ်မှာ အိပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ... ချောင်းသာကို ပြန်ရမယ်...ကိစ္စ အရေးကြီးတာတွေ ရှိနေလို့....ယူတို့ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် ပြန်ဆုံကြမယ်လေ...”

ထိန်ထိန်သာလဲ ခရီးဝေး ကားမောင်းလာလို့ ရေချိုးချင်တယ် ဆိုပြီး ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းက ရေချိုးခန်းမှာ ရေဝင်ချိုးသည် ။

ရေချိုးခန်းက တဘက်ကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ထိန်ထိန်သာ သည် ဝိုင်အနီတပုလင်းကို ဖွင့်ဖေါက်ပြီးဒိန်ခဲတုံး ဝါဝါလေးတွေနဲ့ မြည်းရင်း ထူးအောင်ကြီးနဲ့ စတင် နမ်းစုတ်ရာက စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး ထကြွလာပြီးထူးအောင်ကြီးနဲ့ တချီကောင်း ဆွဲဖြစ်သွားသည် ။

မြတ်ဦးထွန်း ရောက်လာပြီး ထိန်ထိန်သာ နဲ့ နောက်တကြောင်း ထပ်ဆွဲပြန်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ဆွဲနေတဲ့အချိန်ထူးအောင်ကြီး လဲ ပပလင်း ရှိလိုရှိငြား ဟိုတယ် ရုံးခန်းလေးဆီကို သွားကြည့်တော့ ဂျူတီထွက်မယ် လုပ်နေတဲ့ပပလင်းနဲ့ တွေ့သည် ..။ မာဆတ်ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ လို့ သူမေးကြည့်လိုက်တော့ ပပလင်းက မာဆတ်မိန်းမ မအားလို့ သူကိုယ်တိုင်ဘဲ မာဆတ် လာလုပ်ပေးမည် လို့ ပြောသည် ။ထူးအောင်ကြီး တအား ဝမ်းသာသွားသည် ..။ ပပလင်း လာနှိပ်ပေးမယ်ဆိုရင် သူပိုသဘောကျကြောင်း ပြောလိုက်သည် ။

ကျေနပ်လောက်အောင် ပေးမည် လို့လဲ ပြောလိုက်သည် ။ ပပလင်းက အိမ်ပြန်ရေချိုးလိုက်ဦးမည်..လာခဲ့မည် လို့ပြောပြီး ဂျူတီထွက်လိုက်ပြီး ပြန်သွားသည် ..။

ထိန်ထိန်သာ ပြန်သွားပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးလဲ ပပလင်း လာမှာကို စောင့်ဆိုင်းနေသည် ။ငွေမြက်မြက်လေး ရမှာမို့ တကယ့်မာဆတ်လုပ်တဲ့ မိန်းမကို မခေးပေးတော့ဘဲ သူ လာ မာဆတ်လုပ်မည် တဲ့ ။စားနေကျကြောင်ဘားကြီး ထူးအောင်ကြီးတို့ကတော့ ကြိုက်တာပေါ့ ...။

“ ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်....”

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ရင်း ပပလင်း အလာကို စောင့်မျှော်နေတုံး မျှော်တုံးမျှော်ဆဲ ရောက်လာပြီ ထင်သည် ။

“ တံခါးပိတ်မထားဘူး ..ဝင်ခဲ့ပါ...”

ပပလင်း ..ဝင်လာသည် ..။

“ ရယ်ဒီဘဲလား..”

ပပလင်းက ကုတင်နား ရောက်လာသည် ။

“ အကို..အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်လေ ...”

အနက်ရောင် တီရှပ်ပွပွ..တိုလွန်းတဲ့ အနက်ရောင်စကပ်လေး နဲ့ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေကို ဆူကြွနိုးထစေသည် ။

သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်း ပပလင်းရဲ့ လက်ကလေးတွေက သူ့အဝတ်မဲ့ကျောပြင်ကို လာရောက်ထိတွေ့လိုက်တာကို မျက်စိတွေ စုံပိတ်ရင်းခံယူလိုက်သည် ။

“ ဟင်း.....အကို..ဟိုအကို့သူငယ်ချင်းရော လုပ်မှာလား..မာဆတ် ..”

“ အင်း..လုပ်မှာပေါ့ …. သူက ပပလင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ...”

“ အဟင်းဟင်း...ဟုတ်လား …. ခိခိ..”

ပပလင်း စပြီးတော့ မာဆတ်ပေးပြီ ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ကျောပြင်ပေါ် သူ့လက်ဖနောင့်လေးနဲ့ ဖိဖိပြီး တွန်းနှိပ်နေသည် ။ ကုတင်ဘေးကနေ နှိပ်နေရာက အားမရ ဖြစ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ခါးပေါ်ကို ခွကာ တက်ထိုင်လိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားသည် ။ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ပပလင်းကို စမ်းလိုက်သည် ။ ချောမွတ်တဲ့ ပပလင်းရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို စမ်းမိသည် ။

“ ဟိတ်အကို....ဘာလုပ်တာလဲ...”

“ အသားလေးက ချောမွှတ်နေတာဘဲ....”

“ ခိခိ....အကို့ကို မာဆတ်လုပ်ရမှာလား..အကိုက ပပကို မာဆတ်လုပ်မှာ လား...”

“ အပြန်အလှန် လုပ်ကြမယ်လေ ...”

“ မရဘူး..ပပကဘဲ လုပ်မှာ....”

တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပပလင်းက ပြောလိုက်ပြီး ထူးအောင်ကြီး ရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး တအားမာကျောထောင်ထလာတော့သည် ။ ပပလင်း လက်ကလေးက တင်ပါးတွေ ကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာကနေ တင်ပါးတွေ ကြားထဲကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လာသည် ။

“ အကို …. အကို့အကြောတွေ တအား တင်းနေတယ် ...ပပ လျော့ပေးလိုက်ရမလာဟင် ...”

“ အင်း.....လျော့ပေးလိုက်..ပပ..”

ပပလင်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက မာတောင်နေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး ကို စတင်ကိုင်တွယ်လိုက်သည် ။

“ အကို..ပက်လက်လှန်လိုက် ...”

ထူးအောင်ကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သောအခါ သူ့ဖွားဖက်တော် ဒုံးပျံကြီးသည် ခေါင်းကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေ သည် ။ပပလင်းက ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေရာက..

“ အကို..ပပ ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲဟင် ...” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။

“ မှုတ်ပေးမလား ....ပပ ”

“ အကို့သဘောကျ လုပ်ပေးရမှာပေါ့ ..အကို....”

အရင်ဆုံး ပပလင်းသည် ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ နမ်းစုတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင်း..အကြီးကြီးဘဲ ...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးကြီးကို လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးသည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ စကပ်တိုတိုလေးအောက်ထဲကို လက်သွင်းလိုက်တော့ အထဲမှာ ဘာမှ ခံဝတ်မထားတာကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အို ...”

ပပလင်းရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာက ဖေါင်းမို့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး သည် အရေတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိလိုက်သည် ။ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ပပလင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေအထဲကို နှိုက်သွင်းထိုးဆွနေတဲ့အချိန် ပပလင်းက ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာချောင်းကို ငုံကာ စုတ်လိုက်သည် ။

စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရေတွေကြောင့် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်ချောင်းတွေသည် ပပလင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်အတွင်းထဲ ထိုးမွှေလို့ အဆင်ပြေနေသည် ။ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကို အရင်းအဆုံးထိ ငုံငုံစုတ်ပေးနေသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ နောက်လက်တဖက်က လက်ချောင်းတွေက ပပလင်းရဲ့ စအိုပေါက်လေးကိုလည်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ တော်တော်ကြာကြာ တန်ဆာချောင်းကို အားပါးတရစုတ်ယူပေးပြီးနောက် ပပလင်းသည် တန်ဆာချောင်းကြီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်လိုက်ပြီး...

“ အကို..ပပ မနေနိုင်တော့ဘူး ...ပပ ကို လုပ်ပေးပါတော့..” 

လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးလဲ ပပလင်းကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူက ကုတင်အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖင်တုန်းတွေကို လက်နဲ့ဖြဲကာ အင်္ဂါစပ်ကွဲထဲကို တန်ဆာချောင်းကို သွတ်သွင်းစပ်ရှက်ဖို့ ပြင်ဆင်သည် ။ ပပလင်းက “ အကို..ကွန်ဒမ် သုံးပါလားဟင် ...” လို့ နောက်လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ တဏှာစိတ် မွှန်ထွန်ကာ အစွပ်မပါဘဲ လုပ်တော့မလို့ အချိန် ပပလင်းရဲ့ သတိပေးလိုက်တာကြောင့် အစွပ်စွပ်ဖို့ သတိရလိုက်ပြီး သူ့စားပွဲပေါ်က အစွပ်ထုပ်လေးကို လှမ်းယူလိုက်လေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းသည် မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရာက ရေငတ်လွန်းတာကြောင့် နိုးထလာခဲ့သည် ။ ထူးအောင်ကြီး တယောက် ပပလင်းကို စောင့်နေသည် ဆိုတာကို သတိရလိုက်ပြီး ပပလင်းများ ရောက်နေပြီလားဆိုတာ သိချင်တာနဲ့ ထူးအောင်ကြီး အခန်းကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက မောဟိုက်တဲ့အသံကြီးနဲ့ ဖုန်းထူးသည် ။ ပပလင်းကို သူ အပီဖြုတ်နေပြီဖြုတ်ချင်ရင် အခန်းကူးခဲ့ လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းလဲ အမြန်လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးသည် ပပလင်းကို ဖင်ထောင်ခိုင်းထားပြီး တဖန်းဖန်းနဲ့ ဖြုတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ မြတ်ဦးထွန်းမှာ တဏှာစိတ်တွေဝုန်းကနဲ ထကြွသွားရသည် ။ ပပလင်းကလည်း “ အကိုကြီး....လာလေ ...ပပတို့နဲ့ လာဂျွိုင်းလိုက် ..” လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်တာကြောင့် သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း တောင်မတ်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ကုတင်နားကို တိုးကပ်သွားလိုက်လေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့သည် ထိန်ထိန်သာနဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် ကြမ်းခဲ့ကြပြီးတာမို့ သူတို့အတွက် လုပ်နေကျ ဖြစ်နေပြီ ..။ ပပလင်းနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် သုံးပွင့်ဆိုင် စပ်ရှက်ကြလေတော့သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက နောက်ပေါက်ကို အမြဲစမ်းချင်သူမို့ ပပလင်းရဲ့ စအိုပေါက်ကို လုပ်သည် ။ ပပလင်းက သူတခါဘူးမှ နောက်ပေါက် မစမ်းခဲ့ဖူးဘူး လို့ပြောပြပေမယ့် ထူးအောင်ကြီးက အတင်းလုပ်ချင်နေတာကြောင့် ထူးအောင်ကြီးကို အလိုလိုက်ရတဲ့အနေနဲ့ နောက်ပေါက်ကို ပေးဖွင့်လိုက်သည် ။

အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ရှိသလောက် ကြမ်းကြ စမ်းကြပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးက ပပလင်းအတွက် ငွေတွေ ထုတ်ပေးသလို မြတ်ဦးထွန်းကလည်း သူ့အခန်းကို ပြန်ပြီး ငွေထုပ်တထုပ် ယူလာပြီး ပပလင်းကို ပေးသည် ။ ပပလင်းလဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ဆင်ပြီး ငွေထုပ်လေး ပိုက်လို့ ပြန်သွားသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ပြီး နားနေလိုက်ကြသည် ။

တနာရီလောက် ကြာသွားပြီးနောက် သူတို့အခန်းတံခါးကို တဒုန်းဒုန်း ထုတဲ့အသံတွေကြောင့် နှစ်ဦးသား လန့်နိုးလာကြသည် ။

“ ဘယ်သူလဲ....”

ထူးအောင်ကြီး ထကြည့်သည် ။ ပပလင်း ပြန်လာတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ...။ ထိန်ထိန်သာများလား ...။

“ ဘယ်သူလဲ...”

“ ကျနော် ဟိုတယ်မန်နေဂျာ အောင်မင်းထွန်း ပါ ...တံခါးတဆိတ်လောက် ဖွင့်ပေးပါ...”

“ ဘာကိစ္စလဲ....အိပ်ကောင်းနေတဲ့ အချိန်ကြီးကွာ....”

ထူးအောင်ကြီးက တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း ပြောဆိုလိုက်သည် ။တံခါးလဲ ဖွင့်လိုက်ရော အပြင်မှာက ရဲတွေ တပုံကြီး ရှိနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ လူတချို့က သူတို့ကို ဗီဒီယို ရိုက်နေကြသည် ။

“ ကိုထူးအောင်ကြီးနဲ့ ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ကျနော်တို့နဲ့ စခန်း လိုက်ခဲ့ပါ...”

“ ဘာ...ဘာလို့..လိုက်ရမှာလဲ...”

“ ကျနော်တို့ကို ဒီဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း မပပလင်း က ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်က သူ့ကို အလိုမတူဘဲ မုဒိန်းဝိုင်း ကျင့်ကြတယ် လို့ တိုင်တမ်းလို့ပါ....”

မြတ်ဦးထွန်းလဲ အိပ်နေရာက ဝုန်းကနဲ ထလာသည် ။ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ ခါးခါးသီးသီး အကြောက်အကန် ငြင်းဆိုကြသည် ။

“ ကျနော်တို့ မုဒိန်းမကျင့်ဘူး ...သူအလိုတူတယ် ...”

“ ပိုက်ဆံပေးပြီး လုပ်တာ....သူကျေနပ်လို့ လုပ်ကြတာ ...”

ရဲစခန်းမှူး က “ ကဲ ဒါတွေ စခန်းရောက်မှ ဖြေရှင်းကြပေါ့ဗျာ...အခုတော့ ကျနော်တို့နဲ့ စခန်းလိုက်ခဲ့ကြပါ ....” လို့ ပြောပြီး ရဲသားတွေကို လက်ထိပ်ခတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ဒါ မတရား အမှုဆင်တာဘဲ..ကျု ုပ်တို့ မုဒိန်းကျင့်တာ မဟုတ်ဘူး ...မတရား မလုပ်ကြပါနဲ့...” လို့ ပြင်းထန်စွာ ငြင်းဆန်ပြီး အဖမ်းမခံလို့ ရဲတွေနဲ့ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်တွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။

“ နောက်မှ ရှင်းကြဗျာ..ကျု ုပ်တို့မှာက ခိုင်လုံတဲ့ သက်သေအထောက်အထားတွေ ဆေးစစ်ချက်တွေ အားလုံး ရထားတော့ အရေးယူဆောင်ရွက်ကြရမှာဘဲ....”

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ဖက်က ပပလင်းက ငွေယူပြီး အလိုတူပါသည် လို့ အထောက်အထား ဘာမှ မပြနိုင်ကြ ..။ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ရဲတွေ ခေါ်ဆောင်ရာကို ပါသွားကြရပြီ ...။ရဲစခန်းကို ရောက်သောအခါ သူတို့ကို ဝိုင်းအုံစောင့်ဆိုင်းနေကြတဲ့ ရပ်ရွာလူထုနဲ့ သတင်းသမားများကို ရင်ဆိုင်ကြရသည် ။

“ မတရားလုပ်တဲ့ မုဒိန်းကောင်တွေ ကို ဆော်ပစ်ကြ...”

လူကြီးတယောက်က စတင်ပြီး ကြွေးကြော်လိုက်သောအခါ လူတွေက ရရာခဲများ တုတ်များနဲ့ စတင် တိုက်ခိုက်ကြတော့သည် ။

ခဲတွေ အုတ်ခဲကျိုးတွေ ပလူပျံကုန်သည် ။

ရဲများနဲ့ လူထု လုံးထွေးကုန်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့လဲ ရဲတွေကအတင်းဆွဲသွင်းသွားကြလို့ ရဲစခန်းထဲကို ရောက်သွားကြရပေမယ့် ခဲမှန်လို့ ခေါင်းတွေ ပေါက်ကုန်သည် ။

သတင်းသမားတွေက ဓါတ်ပုံနဲ့ ဗီဒီယိုတွေ ရိုက်ကြသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အမေရိကန်နိုင်ငံသား မြန်မာတွေ ဆိုတာလဲ သတင်းသမားတွေ သိရှိနေတာကို သိလိုက်ရသည် ။

အချုပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ရဲတွေ ရောက်လာပြန်ပြီး....“ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက် ပပလင်း နဲ့ မတွေ့ဆုံခင် ရန်ကုန်မြို့က သူဌေးကြီး ဦးဇေရဲ့ ဇနီး ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ..နဲ့ တွေ့ဆုံကြသေးတယ် လို့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက ထွက်ဆိုနေကြတယ် ...အဲဒါ ဟုတ်မှန်တယ် မဟုတ်လား ...” လို့ လာမေးကြပြန်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်လေ..ကျု ုပ်တို့က မိတ်ဆွေတွေဘဲ ....တွေ့တယ်လေ..ဘာဖြစ်သလဲ....” လို့ သူတို့ နှစ်ယောက်က ပြန်ဖြေကြသည် ..။

ရဲတယောက်က ...“ ကျနော်တို့ စောစောကဘဲ ငွေဆောင် ကမ်းခြေတနေရာမှာ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာရဲ့ အလောင်းကို တွေ့ကြရတယ် ...အဝတ်မပါ ဝတ်လစ်စလစ် အသတ်ခံထားရတာဗျ.. အခု ဆရာဝန်ဆေးစစ်ချက်ယူနေတယ် ....ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် ဟာ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ နဲ့ မသေဆုံးခင် နောက်ဆုံး တွေ့ဆုံကြတဲ့ လူတွေ ဖြစ်နေတယ် ...ခင်ဗျားတို့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ကို သတ်ပစ်လိုက်ကြသလား ....” လို့ မေးလိုက်လို့ ပြောလိုက်လို့ သူတို့ အလွန်အမင်း တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား သွားကြရလေသည် ။

“ စောက်မှုတွေတော့ ရှုပ်ကုန်ပြီ ...ထူးအောင်ရေ.....”

နောက်တနေ့မနက် သတင်းစာတွေ နဲ့ ဂျာနယ်တွေမှာ သူတို့နှစ်ယောက် အကြောင်းတွေ ခေါင်းကြီးပိုင်းက ပါလာသည် ။

အမေရိကန်နိုင်ငံသား မြန်မာနှစ်ဦးဖြစ်ကြတဲ့ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့သည် ငွေဆောင်ကမ်းခြေက ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့အကြောင်း...သဘာဝမဟုတ်တဲ့ နည်းနဲ့ပါ စပ်ရှက်တဲ့အကြောင်း..သူတို့ရဲ့ သုတ်သွေး ဒီအင်အေတွေ အကုန်ရလိုက်တဲ့အကြောင်း အကျယ်တဝင့် ပါရှိတဲ့အပြင် ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ကိုလည်း ရက်ရက်စက်စက် ထုရိုက်ခါ သတ်ထားတဲ့ အကြောင်း..သူမအလောင်းကိုကမ်းခြေတနေရာမှာ အဝတ်မဲ့ တွေ့ရှိကြရတဲ့အကြောင်း ဒေါ်ထိန်ထိန်သာကိုလဲ ဒီလူနှစ်ယောက်ဘဲ သတ်ပစ်ထားသည် လို့ ယူဆရတာကြောင့် လူသတ်မှု နဲ့ပါ ထပ် အရေးယူထားပြီ ဖြစ်ကြောင်းတွေ ပါလာသည် ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၃ )

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၃ )

ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။

ထိန်ထိန်သာသည် ဦးဇေယျထက် သူ့ စီးပွားလုပ်ဖက်တွေနဲ့ တနေကုန် အစည်းအဝေးထိုင်ကြပြီး မအားလပ်ဘူးဆိုတာ သိလို့ သည်နေ့ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြပျော်ကြကဲကြမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တဲ့အတိုင်း ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းနဲ့ချိန်းပြီးအပြင်ထွက်လေသည် ။

မနက်က ထိန်ထိန်သာက အိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် ဦးဇေယျထက် ဖွင့်လိုက်တဲ့ သီချင်းသံတွေကြောင့် နိုးလာရသည် ။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးဇေယျထက် သည် စားပွဲတင် နာရီပါပါတဲ့ အက်ဖ်အမ် ရေဒီယိုလေးကိုကလိနေသည် ။ သီချင်းသံတွေက သူ့ကို အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားစေပေမယ့် ထိန်ထိန်သာက ဦးဇေယျထက်ကို ပြုံးပြုံးလေး နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

“ ကိုကြီး...ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ ” လို့ ချိုချိုလေး မေးသည် ။

ဦးဇေယျထက်က ရေဒီယိုလေးကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပုလေးပေါ်ကို တင်လိုက်ပြီး..“ မကြာခင် သွားတော့မယ် ထိန်သာ ...ထိန်သာ လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့ပါလား …. ” လို့ ခေါ်သည် ။

“ မလိုက်တော့ပါဘူး....ကိုကြီး....ထိန်သာ ရှိုးတခု သွားကြည့်မလို့ ..”

“ ဟုတ်လား..ဘာရှိုးလဲ ...”

“ ဒေါ်နီအော့စမွန် ..”

“ ဘယ်မှာလဲ...”

“ ဖလယ်မင်းဂိုး ...မှာ ကိုကြီး ..”

“ အိုခေ ..ဒါဖြင့် ကိုကြီးသွားပြီ ...ဆီးယူး တူနိုက် ...ဘိုင်း ...”

ဦးဇေယျထက် ထွက်သွားတာနဲ့ ထိန်ထိန်သာ လဲ ကဗျာကရာ ထ ရေမိုးချိုးသည် ။ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

ညက ဟိုတယ်က စားပွဲပေါ်မှာတွေ့တဲ့ ဒီမြို့က အကောင်းဆုံး စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေ ရဲ့ ကြောငြာစာအုပ်ထဲမှာတွေ့တဲ့ နံမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင်ကြီး ကို ထူးအောင်ကြီးကို ခေါ်လာသည် ။ ဒီမှာ စားကြသောက်ကြပြီးတဲ့အခါ မနေ့က တွေ့ခဲ့ကြတဲ့ မိုတယ်အပေါစားလေးကိုဘဲ ပြန်သွားကြမယ်လို့လဲ စဉ်းစားထားသည် ။

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ သောက်ကြတာ တော်တော် များသွားသည် ။ရေချိန်ကိုက်နေပြီဘဲ ဆိုကြပါစို့ ..။

ထိန်ထိန်သာ မူးနေပြီ ဆိုတာ သိနေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးက ပြန်ကြရင်ကောင်းမယ် လို့ ထိန်ထိန်သာကို ပြောလိုက်ပြီး ကျသင့်ငွေ ရှင်းဖို့ လုပ်သည် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲက ထွက်တော့ ထူးအောင်ကြီးက “ ကိုယ်တို့ဘယ်သွားကြမလဲ..ထိန်သာ...” လို့ မေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာက “ မနေ့က မိုတယ်လေးကိုဘဲ သွားကြတာပေါ့ ကိုထူး ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီကားတစီးကို ခေါ်လိုက်သည် ။ တက်ဆီကားတွေက စားသောက်ဆိုငတွေ ဟိုတယ်တွေအရှေ့ တန်းစီပြီး စောင့်နေတော့ မခဲယဉ်းဘူး ။ တက်ဆီတစီး လျောကနဲ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီသမားကို “ မိုတယ်အိတ် ” ကိုသွားမယ် ...လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိန်ထိန်သာ နဲ့အတူကားပေါ်ကို တက်လိုက်ကြသည် ။

မြတ်ဦးထွန်း ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ ငွေရှင်းပေးပြီး ထသွားကထဲက သူတို့အနောက်က မသိမသာ လိုက်ထွက်ခဲ့သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီသမားကို မိုတယ်အိတ်ကို သွားမည်လို့ ပြောလိုက်သံကို သူကြားလိုက်ရသည် ။

သူတို့ တက်ဆီ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ သူ ထရစ်စ်ကို အထဲပြန်ဝင် ခေါ်ပြီး ထူးအောင်ကြီးနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့သွားကြတဲ့ မိုတယ်အိတ် ကို တက်ဆီနဲ့ လိုက်သွားသည် ။ ထရစ်စ်က ဘာလို့ အကောင်းစားဟိုတယ်ကို မသွားတာလဲ လို့ သူ့ကို မေးသည် ။ သူက သူ့သူငယ်ချင်း ကို စနောက်ချင်လို့ သူတို့ရှိတဲ့ မိုတယ်ကို လိုက်သွားချင်တာလို့ ထရစ်စ်ကို ပြောပြသည်။

ထိန်ထိန်သာ သည် မိုတယ်အခန်းကို ရောက်တာနဲ့ အန်တော့တာဘဲ ..။

ထူးအောင်ကြီး အကြံပေးတဲ့အတိုင်း အဝတ်အစားအားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေပန်းအောက်ဝင်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီး ရေချိုုးခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ရေချိုးနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို သေသေချာချာ လာကြည့်သည် ။

ထိန်ထိန်သာက “ ဟိတ်ကိုထူး..ဘာလာကြည့်နေတာလဲ..” လို့ ပြီတီတီ နဲ့ လှမ်းမေးသည် ။ထူးအောင်ကြီးက “ ရှယ်ဘဲဗျာ..ထိန်သာကတော့ မြင်သူတကာ စိတ်တွေ သောင်းကျန် ထကြွစေတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါဘဲ ...” လို့ ပြောရင်း ထိန်ထိန်သာ့လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်ကို တက်သည် ။

ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို ကြည့်ပြီး ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ တအားထကြွနေပြီ ။ တုန်ခါနေတဲ့ရင်သားစိုင်နှစ်မွှာကို အငမ်းမရဘဲ ကိုင်ဆုပ်ပြီး ရင်သီးလေးကို ငုံစို့သည် ။ထိန်ထိန်သာက မူးနေတော့ တခစ်ခစ်နဲ့ ..။ထူးအောင်ကြီး လက်တဖက်က ထိန်ထိန်သာ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးဆီကို ရောက်သွားသည် ။

“ အို့..ကိုထူး....”

ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ လိုလားတဲ့ ကာမကို ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်တဲ့လူ ဆိုတာ ပိုသေချာသွားသည် ။တော်တော် သက်လုံကောင်းတဲ့လူ ..။ ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးနိုင်တဲ့ယောကျ်ားတယောက် ။ထိန်ထိန်သာ သုံးကြိမ်ပြီးသွားရအောင်ကို သူ့တချီက အားပါ ပညာပါသည် ။ သူ့ပစ္စည်းကြီးကလဲ ဒေါင်ဒေါင်မြည် မာတာမှ သံချောင်းကြီး လိုဘဲ ...။

ထိန်ထိန်သာ လဲ ထူးအောင်ကြီး ပစ္စည်းကြီးကို အားရပါးရ စုတ်ပစ်သည် ။ တကြိမ်မှာ သုတ်ရေတွေ ပါးစပ်ထဲကိုသူပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး မြိုချပစ်လိုက်သည် ။

မိုတယ်အိတ် မှာ ညနေစောင်းအထိ နေကြသည် ။ ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ နဘေးက တရုတ်စာ မှာထားတာကို အတူတူစားကြသည် ။ အရေးထဲ ဘီယာသောက်ချင်လို့ မိုတယ်မှာက ဘီယာမရလို့ ထူးအောင်ကြီး ထွက်ဝယ်ရသည် ။ရေအတူတူချိုးကြသည် ။ သူနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကြားမှာ အရှက်ဆိုတဲ့ဟာ ကုန်ပြီ ..။ မရှိတော့ ..။ ထူးအောင်ကြီးက တချိန်လုံး ထိန်ထိန်သာ့အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ..။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ် ..ကုတင်ပေါ်မှာလဲ ဖြုတ်စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်တဲ့လူက လုပ် ကုန်းတဲ့လူက ကုန်း ..။ထိန်ထိန်သာလဲ အပေါ်ကနေလိုက် အောက်ကနေလိုက်..တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ထောင် ကုန်းလိုက် နဲ့ ထူးအောင်ကြီး လုပ်သမျှ ခံသည် ။

မှောင်ခါစအချိန်အထိ မိုတယ်အိတ်မှာ နေကြပြီး သူတို့ ဟိုတယ်ကြီးကို ပြန်ကြသည် ။ ကိုယ့်အခန်းကို တက်ကြပြီး တနေကုန်ကဲထားတာအတွက် အနားယူကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ဆီကို ဦးဇေယျထက် ဖုန်းဆက်သည် ။ သူဒီည ပြန်မလာတော့ဘူး..သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဘဲ နေလိုက်တော့မယ် လို့ ပြောသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ ဦးဇေ ပြန်မလာလဲ ဘာအရေးကြီးလဲ ..ထူးအောင်ကြီး ရှိနေတာဘဲလေ ..။ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်နဲ့တော့ ကိုကြီး မနက်ကျပြန်လာမှာလား..ချစ်တယ် သတိရတယ် ဘာညာတော့ ပြောတာပေါ့ ..။

ထိန်ထိန်သာ ဦးဇေ ဒီည ပြန်မလာတော့ဘူး ဆိုရင် ထူးအောင်ကြီး နဲ့ တွေ့ချင်လာပြန်သည် ။

တရေးအိပ်လိုက်ပြီးတော့ အားပြန်ပြည့် လာသည် ။ အရမ်းကြီး ဏှာမထန်တော့ပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ပရောပရီ နသာယပါးယား လုပ်လိုက်ရင် စိတ်တွေ ပြန်ပါပြန်လာမှာဘဲလေ ..။ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။သူ ဖုန်းမထူးဘူး ။ အိုး...သူ ဘာကြောင့် မထူးတာလဲ ..။ အိပ်များ ပျော်နေလား ..။

ထရစ်စ် ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ ထရစ်စ်သည် သူထင်တာထက်တောင် မိုက်နေသည် ။ လန်းနေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်း သူ့အဝတ်တွေကိုလဲ တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဖက်သိုင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်ကြရင်း တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်ကြသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို မြတ်ဦးထွန်းကိုင်ဆုပ်ညှစ်နေသလို ထရစ်စ်ကလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်နေသည် ။နှုတ်ခမ်းချင်းကွာဟသွားချိန် ထရစ်စ်က “ မင်းကို ငါ ဘလိုးဂျော့ ( ပုလွေ ) ကိုင်ပေးရမလား ..” လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။

သူက “ အင်း ...လိုချင်တယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တော့ ထရစ်စ် သူ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းကိုအရင်းနားက ဆုပ်ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ကြည်ဆည်ကစားလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ထရစ်စ်ရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေကြောင့် ဟင်းကနဲ တချက်ညည်းလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်လိုက်တဲ့အချိန် ထရစ်စ် က သူ့လိင်တန်ကို ငုံလိုက်ပါသည် ။ပူနွေးတဲ့ ထရစ်စ်ရဲ့ လျာလေးက သူ့လိင်တန်ချောင်း ထိပ်ပိုင်း ချိုင့်ထဲကို လာထိတွေ့ထိုးလှိမ့်တော့ သူ ထရစ်စ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်မိသည် ။

“ အားးးး.....အိုးးးး........”

ထရစ်စ်သည် ဘလိုးဂျော့ ( ပုလွေ )ကို ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်လှကြောင်း သက်သေပြနေသည် ။ သူ့ကို တုန်ခါ စေတဲ့အစုတ်တွေက တကယ့်ကို ကောင်းလွန်းနေသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိတွေကြားမှာ သူ့လိင်တန် ရောက်နေတဲ့အချိန် ထရစ်စ်ရဲ့ လျာလေးက လိင်တန်တလျောက် ပြေးလွှားလိုက် ရစ်ပတ်လိုက်နဲ့ ...။

ထရစ်စ်ရဲ့ ဆုဖြိုးတဲ့ တင်းကော့နေတဲ့ ရင်သားတွေကို သူ တအားဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ ထရစ်စ် စုတ်နေတဲ့အချိန် သူကလဲ လိင်တန်ကို ထရစ်စ် ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထိုးညှောင့်မိနေသည် ။တော်တော်ကြာသွားသည် ။ထရစ်စ် က လိင်တန်ကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်သည် ။

“ ကောင်းလား ..”

“ အရမ်းကောင်းတယ် ...”

ထရစ်စ်က ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန်လှဲကာ ပေါင်တွေကို ကားမြှောက်ပေးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးက ဟတတနဲ့ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေသည် ။ အရေတွေ စိုနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တွေ့ရတာ သူ့စိတ်တွေ တအားကြွသည် ။ လိင်တန်က ဆတ်ကနဲ ခေါင်းလှုပ်သွားသည်လို့ ထင်သည် ။ထိပ်ပေါက်က အရေကြည်ပျစ်ပျစ်တွေ စီးယိုကျနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ထရစ်စ်အင်္ဂါစပ်အပေါက်မှာ သူတေ့လိုက်သည် ။ ထရစ်စ်ခြေထောက်တွေကို သူမြှောက်တင်ရင်း လိင်တန်ကို အင်္ဂါစပ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

စိုအိပြီး တင်းကျပ်နေတဲ့ လှိုင်ဂူထဲကို သူ့လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်ရောက်သွားသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ညည်းသံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရသလိုဘဲ ..။

တဖြေးဖြေးချင်း စလိုက်တဲ့ ဆက်ဆံမှုက ညက်ညောလာတာနဲ့အမျှ မြန်ဆန်လာသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ပါလက်ပါ ပန်းတိုင်ကို လှော်ခတ်ကြပြီ ..။ အင်းကနဲ အင်းကနဲ ဆောင့်ထည့်တာတွေ မြန်လာသည် ။ ပြင်းလာသည် ။ အိုးးး....ရဲ....အိုးးးး...ရဲ …... နဲ့ ထရစ်စ် အော်သည် ။

အားကုန်ဆွဲကြပြီ ..။ မနားတမ်း တဖန်းဖန်းဆွဲသည် ။ လမ်းဆုံးကို အော်ဟစ်ပြီး ရောက်ရှိသွားတဲ့ ထရစ်စ် ရဲ့ဝမ်းပျင်သားဖြူဖြူအပေါ်ကို သူ့သုတ်ရေပျစ်ပျစ်တွေ တထောကြီး ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားရင်း ပြီးခြင်းကို သူတက်လှမ်းရောက်ရှိသွားသည် ။

ထရစ်စ် ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လဲကျသွားသည် ။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ရက် ..။မြတ်ဦးထွန်း အတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်သည် ။ မိုတယ်ခန်းထဲက ထွက်သည် ။ သူ့လက်ထဲမှာ ဖုန်းကို ကိုင်ထားသည် ။ထိန်ထိန်သာ ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်နေတာ သုံးကြိမ်ရှိပြီ ။

စိတ်မရှည်တော့ ..။ ထူးအောင်ကြီးအခန်းကို ထိန်ထိန်သာ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ တံခါးကို ခေါက်မယ်ပြင်လိုက်တုံး သူ့အနောက်က လူတယောက် ရောက်နေလို့ ထိန်ထိန်သာ လန့်သွားသည် ။

ဟင်...ဦးဇေနဲ့ ဖဲအတူတူ တဝိုင်းထဲ ရိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဘော်ဒါ...မြတ်ဦးထွန်း ...။

“ ထိန်ထိန်သာ …. ”

“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ”

“ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို လာတာလား ...”

“ ဟုတ်တယ် ...”

“ ဒီနေ့ မိုတယ်မှာ တော်တော် ပျော်လိုက်လား...”

“ ရှင် ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း ဘယ်လိုသိလဲ..ကျမ မိုတယ်မှာ ရောက်နေတာကို...”

“ သိတာပေါ့ဗျာ...ဦးဇေကွယ်ရာမှာ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာ ချိန်းလုပ်ကြတာတွေ...”

“ ရှင်ကျမကို လာစွပ်စွဲနေတာလား ..”

“ စွပ်စွဲတာ မဟုတ်ဖူး..သိတဲ့အကြောင်း ပြောပြတာပါ..ဒီမှာကြည့်လေ..ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ သွားတာလာတာ အကုန်ရိုက်ထားတယ် ...ဟင်းဟင်း...ဒါတွေ ဦးဇေ တွေ့ရင် သူ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ..”

“ အို..ရှင် လာ ဘလက်ခ်မေးလ် လုပ်နေတာလား..ဦးဇေသိမှာကို ကျမက ဂရုစိုက်မယ် ထင်လို့လား...”

မြတ်ဦးထွန်းက ပုခုံးတွန့်ပြရင်း..“ အိုကေလေ..ထိန်ထိန်သာ ဂရုမစိုက်ဖူးဆိုရင်လဲ ပြီးတာဘဲ..ကျနော် ဦးဇေကိုဒီပုံတွေ ပြလိုက်ရုံဘဲ....” လို့ ပြောရင်း လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်သည် ။ထိန်ထိန်သာ တကယ်တမ်း မြတ်ဦးထွန်းက ဦးဇေ ကို သွားပြမှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ..။တတ်နိုင်ရင် သင်ကာမရှင်းချင်ဘူး ။ ဦးဇေ မသိရင်တော့ ပိုကောင်းမည် ။

“ ဒီမှာ ခဏ...ခဏ.....”

မြတ်ဦးထွန်း လှည့်လာသည် ။

“ ရှင်..ရှင်..ကျမဆီက ဘာလိုချင်သလဲ...”

ထိန်ထိန်သာ လိုရင်းကို မေးလိုက်သည် ။

“ ထိန်ထိန်သာ သိပါတယ်လေ ..ကျနော် ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ...”

ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာ သဘောပေါက်သည် ။ သူနုတ်ပိတ်ခ လိုချင်နေသည် ။ သူလိုချင်တာ ထိန်ထိန်သာ ..။

“ ရှင်လိုချင်တာ ရရင် ဒီဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပစ်ပေးမှာလား ..”

“ သေချာတာပေါ့ ...ထိန်ထိန်သာ ...”

“ အင်း....အိုကေ...ဒါဆို...ဒါဆို ...လာ..လာ...ကျမနဲ့ လိုက်ခဲ့....”

စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါလှုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ အနောက်က မြတ်ဦးထွန်း လိုက်သွားသည် ။

ထိန်ထိန်သာ ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်နေတာ သုံးကြိမ်ရှိပြီ ။စိတ်မရှည်တော့ ..။ ထူးအောင်ကြီး အခန်းကို ထိန်ထိန်သာ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ တံခါးကို ခေါက်မယ်ပြင်လိုက်တုံး သူ့အနောက်က လူတယောက် ရောက်နေလို့ ထိန်ထိန်သာ လန့်သွားသည် ။ဟင်...ဦးဇေနဲ့ ဖဲအတူတူ တဝိုင်းထဲ ရိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဘော်ဒါ...မြတ်ဦးထွန်း ...။

“ ထိန်ထိန်သာ …. ”

“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ”

“ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို လာတာလား ...”

“ ဟုတ်တယ် ...”

“ ဒီနေ့ မိုတယ်မှာ တော်တော် ပျော်လိုက်လား...”

“ ရှင် ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း ဘယ်လိုသိလဲ..ကျမ မိုတယ်မှာ ရောက်နေတာကို...”

“ သိတာပေါ့ဗျာ...ဦးဇေကွယ်ရာမှာ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာ ချိန်းလုပ်ကြတာတွေ...”

“ ရှင်ကျမကို လာစွပ်စွဲနေတာလား ..”

“ စွပ်စွဲတာ မဟုတ်ဖူး..သိတဲ့အကြောင်း ပြောပြတာပါ..ဒီမှာကြည့်လေ..ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ သွားတာလာတာ အကုန်ရိုက်ထားတယ် ...ဟင်းဟင်း...ဒါတွေ ဦးဇေ တွေ့ရင် သူ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ..”

“ အို..ရှင် လာ ဘလက်ခ်မေးလ် လုပ်နေတာလား..ဦးဇေသိမှာကို ကျမက ဂရုစိုက်မယ် ထင်လို့လား...”

မြတ်ဦးထွန်းက ပုခုံးတွန့်ပြရင်း..“ အိုကေလေ..ထိန်ထိန်သာ ဂရုမစိုက်ဖူးဆိုရင်လဲ ပြီးတာဘဲ..ကျနော် ဦးဇေကိုဒီပုံတွေ ပြလိုက်ရုံဘဲ....” လို့ ပြောရင်း လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်သည် ။ထိန်ထိန်သာ တကယ်တမ်း မြတ်ဦးထွန်းက ဦးဇေ ကို သွားပြမှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ..။တတ်နိုင်ရင် သင်ကာမရှင်းချင်ဘူး ။ ဦးဇေ မသိရင်တော့ ပိုကောင်းမည် ။

“ ဒီမှာ ခဏ...ခဏ.....”

မြတ်ဦးထွန်း လှည့်လာသည် ။

“ ရှင်..ရှင်..ကျမဆီက ဘာလိုချင်သလဲ...”

ထိန်ထိန်သာ လိုရင်းကို မေးလိုက်သည် ။

“ ထိန်ထိန်သာ သိပါတယ်လေ ..ကျနော် ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ...”

ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာ သဘောပေါက်သည် ။ သူနုတ်ပိတ်ခ လိုချင်နေသည် ။ သူလိုချင်တာ ထိန်ထိန်သာ ..။

“ ရှင်လိုချင်တာ ရရင် ဒီဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပစ်ပေးမှာလား ..”

“ သေချာတာပေါ့ ...ထိန်ထိန်သာ ...”

“ အင်း....အိုကေ...ဒါဆို...ဒါဆို ...လာ..လာ...ကျမနဲ့ လိုက်ခဲ့....”

စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါလှုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ အနောက်က မြတ်ဦးထွန်း လိုက်သွားသည် ။

ဓါတ်လှေခါးထဲ ရောက်တော့ ထိန်ထိန်သာက “ ကဲ ကိုမြတ်ဦးထွန်း ..ရှင့်ဖုန်းထဲက ကျမတို့ကို ခိုးရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ ဖျက်ပေးတော့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်ရင်း “ ဖျက်ပေးမှာပါ ..ထိန်ထိန်သာက ကျနော့် အပေါ် ကောင်းရင်ပေါ့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အို..ရှင်က ကျမကို မယုံဘူးလား...ကျမ ရှင့်အလိုကို လိုက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြီလေ ..အခုဘဲ ကျမတို့အခန်းကိုရောက်တော့မှာဘဲ..ရှင်လိုတာ ရမှာပေါ့...” လို့ ထိန်ထိန်သာ က ပြောသည် ။

ထိန်ထိန်သာတို့ နေတဲ့ အထပ်ကို ရောက်သွားသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ ဟိုတယ်အခန်းတံခါးကို ကပ်ပြားလေးထိုးထည့်ပြီး ဖွင့်သည် ။ အင်း...နောက် ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ထပ်ကြုံရပြန်ပြီ ...အင်း..ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ..ဦးဇေ သိလို့ မဖြစ်ဖူးဆိုတော့ သူ့အလိုကို လိုက်ရတော့မှာဘဲ...။

ဒီလို ဖြစ်ပျက်တာကို သူ့စိတ်တွေက ရင်ခုံနေသလား..သဘောကျနေသလားတော့ မသိတော့ဘူး ..။မြတ်ဦးထွန်းကလည်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ ယောကျ်ားတယောက် မို့ စတွေ့ဖူးချင်းတုံးက ထိန်ထိန်သာ့စိတ်ထဲမဆိုးဘူးလို့ မှတ်ချက်ချမိခဲ့ရတဲ့လူ ..။

အခန်းထဲ ရောက်ကြတော့ ထိန်ထိန်သာက ကုတင်ကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မြတ်ဦးထွန်းကို သူ့ဘေးနားမှာ လာထိုင်ဖို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ကပ်ရက်လာထိုင်ချလိုက်သည် ။

“ ကဲ...ကိုမြတ်ဦးထွန်း...ရှင့်ဖုန်းက ကျမနဲ့ ကိုထူးရဲ့ ပုံတွေ ဖျက်လိုက်ပါတော့...” လို့ ပြောလိုက်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်သည် ။

“ ဖျက်မှာပါ...ထိန်ထိန်သာ..မပူပါနဲ့..ကဲ ကျနော့်ကို ဘာတွေ ပေးမှာလဲ....”

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ပြန်ပွတ်သပ်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းက ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ထိန်ထိန်သာ က မခို့တရို့ပုံစံနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း ..“ ရှင်က ဘာတွေ လိုချင်တာလဲ..” လို့ မေးလေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက “ ကျနော်က စတွေ့ဖူးခြင်းထဲက ထိန်ထိန်သာ့ကို ခိုက်သွားတာ...ကျနော် ထိန်ထိန်သာ့ကို နမ်းချင်တယ် ...” လို့ ပြောသည် ။

ထိန်ထိန်သာ က နှုတ်ခမ်းလေးကို စူကာ မြတ်ဦးထွန်း မျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။

“ ဟင့်အင်း...အဲ့ကို နမ်းချင်တာ မဟုတ်ဘူး...ဒီကို နမ်းချင်တာ...”

မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်တန်ကြားကို လက်နဲ့ ထိလိုက်ပြီး ပြောသည် ။

“ ဟင်း..ရှင်ဟာလေ..တော်တော့်ကို မလွယ်ဘူး ...”

မြတ်ဦးထွန်းကို မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်သည် ။ဖြူဖွေးတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ အနက်ရောင် ပင်တီလေးက ထင်းထင်းကြီး ရှိနေသည် ။မြတ်ဦးထွန်းလဲ လှလွန်းတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချရင်း ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။

“ ချွတ်ပေးလေ ..ပင်တီ ကို...”

ထိန်ထိန်သာက ညုတုတုနဲ့ ပြောလိုက်လို့ မြတ်ဦးထွန်းလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင်တီဘေးတဖက်တချက်ကနေ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာက တင်ပါးကြီးတွေကို ကြွပေးလို့ ပင်တီလေး ကျွတ်ကွာသွားသည် ။မြတ်ဦးထွန်းလဲ ပင်တီလေးကို သူ့နှခေါင်းမှာ ကပ်တေ့ကာ ရှူလိုက်သည် ။

မိန်းမပင်တီကို ရှူတတ်တဲ့ အကျင့် မြတ်ဦးထွန်း မှာ လူပျိုပေါက် ဘဝထဲက ရှိသည် ။ သူနဲ့ ကြိုက်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေ ကို အတူတူ အိပ်ကြတဲ့အခါ သူတို့ ပင်တီတွေကို သူအမြဲရှူလေ့ရှိသည် ။ အခုလဲ ထိန်ထိန်သာရဲ့ပင်တီကို သူ ရှူလိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက နဂိုထဲက ထောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လိင်ချောင်းသည် တအားတင်းသွားပြီး သူ့စိတ်တွေ တအား ထကြွသွားရသည် ။

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ညှီစို့စို့အနံ့လေးက သူ့စိတ်တွေ ကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေတော့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကြားက ဖေါင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဆီကို မျက်နှာအပ်ကာ စပြီး နမ်းရှုံ့ လေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ လဲ စတွေ့တွေ့ချင်း အဖုတ်ကုန်းနမ်းတဲ့ ဒီလူကို စိတ်ထဲက သဘောကျသွားသည် ။မြတ်ဦးထွန်းသည် အိမ်မွေးခွေးတကောင် သခင်က လာကျွေးတဲ့ ထမင်းရည်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်စားသလိုထိန်ထိန်သာရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ ယက်သည် ။ လျာကို အောက်ကနေအပေါ် ပင့်ကာပင့်ကာနဲ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေသည် ။

“ အိုး...အိုး.....အိုး......အား.......ဟင့်ဟင့်.......”

ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခြေထောက်တွေကို ထောင်မြှောက်ခါ ခံယူနေရင်း အသံမျိုးစုံ အော်ညည်းနေမိသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လျာကြီးက စောက်စိကို ရေရေလည်လည် ကလိပေးလာသည် ။

“ အ..ဟာ.....အာအာ......အီး..ဟင့်....ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ..ရှင်..ရှင်..တယ်ကျွမ်းပါလား ….. ”

စောက်စိကို လျာနဲ့ ဖိဖိ ကလိပေးနေတော့ ထိန်ထိန်သာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက သူ့လျာကို အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ကာ ကလိနေပြန်သည် ။

“ အိုး...အင်း......အဟာ..အဟာ.....အင်း...ရှီး....အမလေး......”

မြတ်ဦးထွန်းက ယက်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို မှောက်ရက် ဖင်ကုန်းခိုင်းသည် ။

ထိန်ထိန်သာ လဲ ခံလို့ကောင်းနေဆဲ လုပ်ခိုင်းလို့ မြန်ဘဲ ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်း ဒီတခါ ယက်တာကအဖုတ်တခုထဲ မဟုတ်ဘူး..။ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိူပါ လျာနဲ့ ယက်တာ..ထိုးတာ ..။ လျာထိပ်ချွန်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ထိုးပေးတော့ ထိန်ထိန်သာ ဆတ်ဆတ်ခါနေရသည် ။ ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည် ။ တအားအား အော်နေရသည် ။

“ အားဟား.....အား....ရှင်ရှင်...လုပ်တတ်လိုက်တာ...အမလေး...ဟင်ဟင်......အိုး......”

အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ရောကို လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်နေတာ ထိန်ထိန်သာ အရမ်းကြိုက်သွားရသလို အရမ်းအလုပ်ခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည် ။

သူ့ကို ယက်တာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဟာကြီးနဲ့ တက်ဆောင့်ပေးပါတော့လို့ ပြောမိတော့မယ့်ဆဲဆဲ သူက အဖုတ်ယက်တာကို ရပ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူသူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

အိုး ...တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးက အရှည်ကြီးဘဲ ..။

သူ့လိင်တန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ ထိန်ထိန်သာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရသည် ။

အမလေး..ကြီးလိုက်တာ...။

ထိန်ထိန်သာ လဲ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ မကြာခင် ထူးအောင်ကြီး ဟာထက် တုတ်လဲပိုတုတ် ရှည်လဲ ပိုရှည်တဲ့ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ကြုံရတော့မှာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ ဒါပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ကိုချက်ချင်းတက်မလုပ်သေး ..။ သူ့လိင်တန်ကို ထိန်ထိန်သာ့ မျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်လို့ ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့လိင်တန်ကို စုတ်ပေးစေချင်လို့ ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။

ထိပ်ဖူးအထစ်ကြီးကို ပထမဆုံး လျာနဲ့စယက်ပေးလိုက်သည် ။ သုံးလေးချက်လောက် ယက်ပေးအပြီး လိင်တန်တလျောက် အဖျားက အရင်းအထိ ဆက် ယက်ပေးသလို တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကိုလဲယက်ပေးသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ အင်း”ကနဲ တချက် ညည်းလိုက်တာ ကြားလိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့အတန်ကို ဖြေးဖြေးချင်း စစုတ်ပေးလိုက်တော့ သူ ထိန်ထိန်သာ့ခေါင်းကို လာကိုင်လိုက်သည် ။ စုတ်လိုက် လျာနဲ့လိုက်ထိုးကလိပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ အရမ်းသဘောကျသွားပုံဘဲ ..။ ထိန်ထိန်သာ လဲ စုတ်တာအရမ်းကျွမ်းနေပြီဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်လိုခိုကအောင် လုပ်ပေးရမလဲ သိထားပြီးပြီလေ ..။ ပညာကုန်သုံးပြီး သူ့ကိုစုတ်ယက်ပေးလိုက်တာ မကြာပါဘူး ..။

“ ဒီအတိုင်း ဆိုရင် ပြီးသွားလိမ့်မယ်....လိုးကြရအောင်..” လို့ သူပြောလာသည် ။

သူ့ပစ္စည်းကြီးက ထိန်ထိန်သာ ထင်ထားတဲ့အတိုင်း သိသိသာသာကြီး ဖြစ်နေသည် ။ လုံးပတ်တုတ်တော့ ထိန်သာ့ဟာထဲ ပြည့်တင်းကျပ်နေသည် ။ ဖြေးဖြေးချင်း စလုပ်တော့ မသိသာသေးပေမယ့် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လာတော့ သူ့ဟာကြီးက ရှည်တာမို့ ထိန်ထိန်သာ အောင့်အောင့်သွားရသည် ။

သူလဲ အလိုးကောင်းတဲ့လူ ..။ထူးအောင်ကြီးလိုဘဲ သက်လုံကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးပေးနိုင်တယ် ...။သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါကြီး မြန်တယ် ...။ထိန်ထိန်သာ အရမ်းကောင်းသွားတယ် ....။သူနဲ့လဲ ထပ်တွေ့အုံးမယ် လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိတယ် ...။

ထိန်ထိန်သာ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးနိုင်တာမို့ ထိန်ထိန်သာ သူလုပ်တာကို သဘောကျပါတယ် ..။ သူလဲ ကျေနပ်ကြိုက်သွားပုံဘဲ ..။ သူ့ဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပေးသည် ။ သူက ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ထပ်လုပ်ချင်နေသေးပေမယ့်ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး နဲ့လဲ အချီပေါင်းတော်တော်များများ လုပ်ခဲ့ပြီး သူနဲ့လဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ခဲ့ကြတာမို့ ပင်ပမ်းနေပြီ ..။ သူ့ကို နောက်တော့ ထပ်ဆုံကြတာပေါ့ လို့ နှစ်သိမ့်လိုက်ရသည် ။

ထိန်ထိန်သာ သူ ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ..။ထူးအောင်ကြီး လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာပြီး အမှတ်မထင် ဆုံတွေ့ ခဲ့ရပြီး ချစ်စခန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ဖွင့်ခဲ့ရတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဆိုတဲ့ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ အချောစားလေးကို သတိရနေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူ့ယောကျ်ားဦးဇေယျထက် တို့သည် ရုတ်တရက် လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်ကနေ ပြန်သွားလိုက်ကြသည်။ထိန်ထိန်သာက ထူးအောင်ကြီးကို မက်ဆေ့ချ် ချန်ခဲ့သည် ။ သူတို့ ဆန်ဖရန်ကို ပြန်သွားကြပြီ ဆိုတဲ့ အကြောင်းတက်စ်ပို့ခဲ့သည် ။

ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ညိစွန်းခဲ့တဲ့အကြောင်းကို မြတ်ဦးထွန်းကို မပြောပြခဲ့ဘူး ။မြတ်ဦးထွန်းကလဲ သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ထူးအောင်ကြီး ကို မပြောပြဘူး ..။ သူတို့နှစ်ယောက်သူတို့နေတဲ့ ဖီးနစ်စ်မြို့ကို ပြန်ရောက်တော့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး ။

ထူးအောင်ကြီးကလည်း သူ့ဆူရှီဆိုင်နဲ့ အလုပ်များနေသလို မြတ်ဦးထွန်းကလည်း သူ့ဟန်ပြအလုပ် ဖြစ်တဲ့အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်လေး နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတော့ တခါတလေ စနေတနင်္ဂနွေ ( ဝိအင်း ) လောက်ဘဲ ဘီယာအတူတူသောက်တဲ့အခါသောက် ဂေါက်အတူတူရိုက်တဲ့အခါရိုက် လောက်ဘဲ ဆုံဖြစ်ကြသည် ။ထိန်ထိန်သာ နဲ့ အဆက်အသွယ်လုံး၀ မရှိတော့ဘူး ။

ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဆူရှီဆိုင်သည် စူပါမားကက်တွေမှာ ကပ်မြှောင်ဖွင့်တဲ့ ဆူရှီကောင်တာလေး မျိုး မဟုတ်ဘူး ။သူ့ဖါသာ သီးခြား ဖွင့်ထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေး ဖြစ်သည် ။ ဆူရှီဆိုင်လို့သာ လွယ်လွယ်ခေါ်ကြပေမယ့်တခြားတပူရာကြော် အမျိုးမျိုး ..ဂျပန်အစားအစာအမျိုးမျိုးလည်း ရနိုင်တဲ့ ဂျပန်စားသောက်ဆိုင်လေး ဖြစ်တော့ ညဖက်ကို ဘီယာ ဝိုင် နဲ့ ညစာလာစားကြတဲ့ လူတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဆိုင်ကလေးတဆိုင် ဖြစ်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးမှာ သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးတဲ့ အလုပ်သမား တယောက် ရှိသည် ။ သူ့နံမည်က လောဟာ ။လောဟာသည် ချင်းအမျိုးသားတယောက် ဖြစ်သည် ။ အလုပ်ကြိုးစားပြီး အားကိုးရသူလည်း ဖြစ်သည် ။ထူးအောင်ကြီး မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မြို့ကို လိုက်သွားတုံးက လောဟာကဘဲ ဆိုင်ကို တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ပေးထားတာ ဖြစ်သည် ။

ထူးအောင်ကြီး သည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မှာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကဲခဲ့ ဖြုတ်ခဲ့ပြီးနောက် ဖီးနစ်စ်မြို့ကိုပြန်ရောက်တဲ့အခါ အရင်လိုဘဲ မိန်းမ နဲ့ ကင်းကွာ ပြတ်လပ်ပြီး အထီးကျန်ဆန်တဲ့ ဘဝကို ပြန်လည် ရောက်ရှိသွားပြန်သည် ။ လောဟာကတော့ သူ သွားနေတဲ့ ခရစ်ယာန်ဘုရားကျောင်းမှာဆုံတဲ့ကချင်အမျိုးသမီးတယောက် နဲ့ ရီးစား ဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့လို မဟုတ်ဘဲ အိုကေစိုပြေနေသည် ။

လောဟာသည် အစက ထူးအောင်ကြီး နဲ့အတူ ထူးအောင်ကြီး အိမ်မှာ နေသည် ။နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ဖါသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သည် ဆိုပြီး ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်ယူပြီး တယောက်ထဲ နေထိုင်သည် ။ သောကြာနဲ့စနေနေ့ညတွေမှာ လောဟာသည် သူ့ရီးစား ကချင်မလေး ဘောက်နော် နဲ့ သူ့တိုက်ခန်းမှာ အချစ်စခန်းတွေဖွင့်လေ့ရှိသည် ။ ဘောက်နော်သည် လုံးကြီးပေါက်လှလို့ ဆိုရမယ့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးသည် မနက်ပိုင်း ဆိုင်မဖွင့်ခင် ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အသားငါးနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို ပြင်ဆင်ရင်းလောဟာနဲ့ စကားတွေ ဟိုပြောဒီပြော လုပ်တော့ လောဟာ သူ့ရီးစားဘောက်နော် နဲ့ ကာမစပ်ရှက်ကြတာတွေကို တစွန်းတစ သိရှိရသည် ။ ဒီအခါ ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ ပြင်းပြတက်ကြွ ထကြွလာရသည် ။ သို့ပေမယ့်သူ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်စည်းဖို့ ခက်နေသည် ။ လောဟာကို မင်းတို့ ဘုရားကျောင်းမှာ ငါ့အတွက် စော်ချောချောမရှိဘူးလားကွာ..ငါလာဖန်ချင်လို့ လို့ မေးသည် ။ လောဟာက ဟ..ခင်ဗျား ဘယ်လိုစော်ကြိုက်သလဲ ကျနော်ဘယ်သိမလဲ ကိုထူးအောင်..ကိုယ့်ဖါသာ လာကြည့်ပေါ့..လို့ ပြန်ပြောသည် ။

ခုနောက်ပိုင်း သူတို့ ဆိုင်သည် ပိုရောင်းကောင်းလာ..လူကျလာသည် ။ သူတို့မှာ သူတို့ကို ကူနေတဲ့ မြန်မာ အလုပ်သမား ကောင်လေးတယောက် ရှိပေမယ့် အလုပ်သိပ်များလာရင် သူတို့ မနိုင်ဘူး ။

လောဟာရဲ့ ရီးစား ဘောက်နော်ရဲ့ အလုပ်က ကလေးကြည့်တဲ့ ဘေဘီစစ်တာ ဆိုတော့ ညနေပိုင်းဆို အားပြီမို့ဆိုင်မှာ ဘစ်ဇီးဖြစ်တဲ့အခါတွေမှာ ဘောက်နော်က လာကူညီတတ်သည် ။ ဘောက်နော်ကလဲ အပိုဝင်ငွေလေး ရတာမို့ သဘောကျသည် ။ ညနေပိုင်း ထိုင်စားသောက်သူတွေက အပိုဘောက်ဆူး ( တစ် )တွေ မြက်မြက်လေးပေးတတ်တော့ ကိုက်သည် ။

ဘောက်နော် ညနေပိုင်း လာကူတာကို ထူးအောင်ကြီး သဘောကျသည် ။ ဘောက်နော်သည် အင်္ဂလိပ်စကားပြောလဲ မဆိုးဘူး ..။ ကပ်စတန်မာ စားသောက်သူတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလဲ ဆက်ဆံပြောဆိုတတ်သည် ။ နောက်တချက် သူ ဘောက်နော် လာ အလုပ်လုပ်တာကို သဘောကျတာက ဘောက်နော်ရဲ့ ရင်ထွားထွား နဲ့တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို သူ အနီးကပ် မြင်တွေ့နေရလို့ ..။ တခါတရံ ချက်ပြုတ်ခန်းကနေ အပြင်ခန်းကို အဝင်အထွက်မှာ ဘောက်နော် နဲ့ သူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်ဖြစ်..ဘေးတိုက်ဖြစ်ဖြစ် မတော်တဆ ဝင်တိုက်မိတတ်သည် ။

အိကနဲ ပိကနဲ ရင်သားထွားထွားတွေနဲ့ ထိမိ ကပ်မိရသလို တင်ပါးကြီးတွေနဲ့လဲ ထိမိ ကိုင်မိရတာတွေ ကြုံရလို့ ။လောဟာက စဖိုမှူး ( ချက်ကြီး ) မို့ အရှေ့မှာ ဘာဖြစ်ပျက်တယ် ဆိုတာတွေ မသိဘူး ..။ မကြည့်အားဘူး ..။ချွေးတလုံလုံးနဲ့ လက်မလည်အောင် ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေရတာ ..။

ဘောက်နော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးတွေကို ကြည့်မိရင်လောဟာပြောပြတဲ့ပုလွေမှုတ်ကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရမြင်ယောင်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နိုးကြွလာတတ်သည် ။ လောဟာကလည်း ပွင့်လင်းသူဆိုတော့ သူနဲ့ ဘောက်နော် ဘာတွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာတွေကို အသေးစိတ်တွေ ထူးအောင်ကြီး ကို ပြောပြခဲ့သည် ဆိုတော့ ဘောက်နော်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေမိတတ်သည် ။

ဘောက်နော်ရဲ့ ဖေါင်းအိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက မုန့်ပေါင်းကြီးက ဖေါင်းဖေါင်းခုံးခုံးနဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကြီးနဲ့ ထင်းထင်းကြီး နေမှာဘဲလို့ တွေးလိုက်တော့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ထကြွလာရသည် ။

သူတယောက်ထဲက ဘောက်နော်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေတာ မဟုတ်ဘူး ..။တနေ့ မြတ်ဦးထွန်း ညနေဖက်မှာ မြန်မာမလေးတအုပ်နဲ့ သူ့ဆိုင်ကို ဆူရှီလာစားသည် ။ ဘောက်နော် လာကူညီနေတဲ့ ရက် ဖြစ်လို့ မြတ်ဦးထွန်း ဘောက်နော်ကို တွေ့သွားသည် ။

အဲဒီနေ့က ဘောက်နော်သည် အနက်ရောင် အသားကပ်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားတာကြောင့် အပေါ်က ဆိုင်နံမည်နဲ့ စပို့ရှပ်အဖြူရောင်ကို အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတာတောင် ဘောက်နော် ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို သတိထားမိသွားသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက အဲဒီနေ့ညဖက် ထူးအောင်ကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ထူးအောင်..လာကူတဲ့ ကချင်မ ဖင်ကြီးတွေက လှလိုက်ထာ..ဟင်း....တကယ့်ကို ကြိုက်သွားတယ်...လို့ ပြောလို့ဘောက်နော်ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေတာ သူတယောက်ထဲ မဟုတ်ပါလား ဆိုတာ ထူးအောင်ကြီး သိသွားရတာ ပါ ..။

ဦးဇေယျထက် နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ချခဲ့သည် ။တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက်က ပြန်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လို့ ပြန်ခဲ့ကြတာ ..။

ဦးဇေယျထက် သည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ လူစိမ်းယောကျ်ားတယောက်ကို ဟိုတယ်က ဓါတ်လှေခါးနားမှာ ပျော်ရွှင်ရယ်မောပြီး တွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် ထိန်ထိန်သာကို စမ်းချင်တာနဲ့ သူအပြင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ရေဒီယိုပါတဲ့စားပွဲတင်နာရီလေးကို ကုတင်ဘေးကခုံပုလေးပေါ် တင်ခဲ့လိုက်သည် ။

တကယ်တော့ ဒီစားပွဲတင် နာရီလေးသည် ရေဒီယို တခုထဲ ပါတာ မဟုတ် ..။ တိတ်တိတ်ခိုးရိုက်ထားပေးတဲ့ဗီဒီယိုကင်မရာလေး ဖြစ်သည် ။

ဦးဇေယျထက် အပြင်ထွက်ပြီး ရှောင်နေခဲ့သည် ။ အရက်ဘားတခုမှာ အဖိုးတန်အရက်ကို ဇိမ်ဆွဲပြီး သောက်နေခိုက် မိန်းမတယောက် သူ့ဆီကို ရောက်လာသည် ။ ဒီမိန်းမကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ဦးဇေယျထက် မှတ်မိလိုက်သည် ။ သူတို့ ဖဲဝိုင်း မှာ အဖျော်ယမကာ သောက်ချင်ရင် မှာပေး..ယူလာပေးတဲ့ စကပ်တိုနှံ့နှံ့နဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ...။

“ မင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့..ငါလိုက်လာခဲ့တာ..” လို့ ဒီမိန်းမက ပြောပြီး..“ ငါမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်လို့ရမလား....” လို့ ခွင့် လဲတောင်း ဝင်လဲ ထိုင်လိုက်သည် ။

“ မင်း ငါ့ကို တခုခုများ ပြောစရာ ရှိလို့လား...”

“ ရှိတယ်...ရှိလို့လဲ လိုက်လာခဲ့တာပေါ့...”

“ ပြောလေ...ဘာကိစ္စလဲ...”

“ ပြောမယ်...ငါ မင်းမိန်းမ အကြောင်း သတင်းပေးချင်လို့...”

“ ဟင်.....ဟုတ်လား....”

ဦးဇေယျထက် အရမ်းကြီးတော့ မအံ့သြ ..။ သူတောင် မင်္သကာလို့ စောစောကဘဲ ကင်မရာထောင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ် မဟုတ်လား ..။ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းကလေး ဘာပြောမလဲ ဆိုတာတော့ သိချင်သည် ။

“ မင်းဟာ ချမ်းသာတဲ့လူတယောက်ဆိုတာ ကစားဝိုင်းကထဲက ငါသိတယ်..မင်းကို ငါ ဓါတ်ပုံတွေ ပြမယ်..မင်း ငါ့ကို ထိုက်တန်တဲ့ ငွေကြေး မစနိုင်မလား...”

“ ဟာ..ရတာပေါ့..မင်း ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ...”

“ သဒ္ဒါကြေးပါ..ဘော့စ်...ထိုက်တန်တယ်လို့ ထင်တဲ့ ပမာဏပေါ့...”

“ ရတယ်လေ...ရော့...တထောင်ယူထား..အရင်..မင်းဓါတ်ပုံတွေ ငါသဘောကျရင် ထပ်ပေးမယ် ...”

မိန်းမ က သူ့ဖုန်းက ကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေကို ဦးဇေယျထက်ကို ပြသည် ။သူထင်ထားသလို ကုတင်ပေါ်က ပုံတွေ မဟုတ်ဘဲ မိုတယ်ထဲကို ဘဲနဲ့တွဲပြီး ဝင်သွားတဲ့ ပုံတို့ မိုတယ်အခန်းက ထိန်ထိန်သာ အဝတ်အစား ဖရိုဖရဲနဲ့ ထွက်လာတဲ့ပြီး ဘဲကို ကြိုနေတဲ့ပုံတို့ ဖြစ်နေသည် ။ သူဓါတ်လှေခါးနား မှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ဘဲ...နဲ့ မိုတယ်သွား ဝုန်းတဲ့ ပုံတွေ...။

တကယ်တမ်း ဝုန်းနေတဲ့ ပုံတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူး ..။ မိုတယ်အခန်းကို ဝင်သွားတာ ထွက်လာတာတွေကိုဘဲတွေ့ရတာ..။

သူ သိပ်သဘောမကျတာနဲ့ ငွေထပ်တော့ မပေးတော့ ..။ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်နေတာတော့ သေချာနေသည် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကုတင်ဘေးမှာ တင်ထားတဲ့ ကင်မရာပါတဲ့ စားပွဲတင် နာရီလေးကနေပြီး မကြာခင် အဖြေပေါ်ဦးမှာပါ ..။

ဦးဇေယျထက် လက်တွေ ခြေတွေ တုန်နေသည် ။ ဦးနှောက်ထဲမှာတော့ ပွက်ပွက်ဆူနေပြီ ..။သူသည် စီးပွားအရှာကောင်း...အပေါင်းအသင်းကောင်းပြီး မိန်းမလိုက်စားလွန်းခဲ့ပေမယ့် သူတပါးကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် နာကျင်အောင် လုပ်ဖူးတဲ့လူ မဟုတ်ဘူး..။

သူ့သည် ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် လုပ်ကိုင်ပြီး ချမ်းသာလာတာ ဖြစ်လို့ သူတပါးကို ရိုက်တာနှက်တာ ထိုးတာ သတ်တာတို့ မလုပ်ဖူးဘူး ..။ လုပ်ပေးမယ့် တပည့်တွေဘာတွေလဲ မရှိခဲ့ဘူး ..။

သူ့မိန်းမကို လုပ်ကြတာကို သူမကျေနပ်ဘူး ။သူ့မိန်းမက ထလို့ ရွလို့ ဖြစ်သွားတာတွေ ဆိုတာကိုလဲ သူသိသည် ။အဓိက သူ့မိန်းမ..ထိန်ထိန်သာ...။ယောကျ်ားဆိုတာတော့ လာထိုးကျွေးရင် စားမယ့်ကောင်ချည်းဘဲလေ ..။

မကျေနပ်တာတော့ လုံ၀ မကျေနပ်ဘူး ..။ထိန်ထိန်သာကို သူ တန်ရာတန်ကြေးထက် ပိုပေးပြီး သိမ်းပိုက်ခဲ့တာ ..။ သူ့အနေနဲ့ ငယ်ငယ်တုံးက ဆိုရင် ထိန်ထိန်သာ ထက်သာတဲ့ မိန်းမတွေကို ရွေးပြီး ယူလို့ရသည် ။အသက်အရွယ်ကြီးသွားတာကြောင့်သာ သူ့ကို တော်ရုံ အသက်ငယ်ငယ်မိန်းမတွေက လက်မခံချင်တော့ဘူး ။ဒါကြောင့် ထိန်ထိန်သာ ကို၇ဖို့ ငွေတွေ တထောကြီး ရင်းခဲ့သည် ။

ထိန်ထိန်သာ့အမေကိုရော မိသားစု အားလုံးကိုရော သူ လိုတာအကုန်လုံး လုပ်ကိုင်ပေး..ကျွေးမွေးပြီး သူတို့ရဲ့ထောက်ခံမှုကို ရယူခဲ့တာ ..။ ထိန်ထိန်သာ ကိုလဲ လိုလေသေးမရှိ ပေးခဲ့တာ ..။ သူက လက်ထပ်ချင်တယ်လို့ဆိုတော့ ထိန်ထိန်သာ မငြင်းသာဘူးလေ ..။အကူအညီတွေ အထောက်အပံ့တွေ အလျံအပယ်ကို ပေးထားတာကိုး ..။

ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်ရခြင်းက ငယ်ငယ်နုနုလေးကို စိတ်ဆန္ဒပြေအောင် ကျေနပ်အောင် သူ မစွမ်းဆောင်နိုင်လို့ မနေနိုင်ဘဲ လုပ်မိသွားတယ် ဆိုတာကိုလဲ သူသိတာဘဲ ..။အမှန်က သူ့ကြောင့်..။ သူသောက်သုံးမကျလို့ ဖြစ်ရတာ..။ သူ့ပစ္စည်းက အရင်လို မသန်တော့ဘူး ..။ ဆေးကူတာတောင် သိပ်မနိပ်ချင်ဘူး ..။

ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ယောကျ်ာအပေါ်တော့ သစ္စာရှိသင့်တယ် ..။

သူ ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ထိန်ထိန်သာ ကို စတားဘတ်ခ်ကော်ဖီ ဆင်းဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးထဲက ဗီဒီယို ကို ကြည့်စစ်လိုက်သည် ။

ဦးဇေယျထက် အရမ်းတုန်လှုပ်သွားသည် ။သူတွေ့လိုက်ရတာက သူ့မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူနဲ့ အတူတူဖဲတဝိုင်းထဲ ကစားခဲ့တဲ့ လောင်းကစားသမားမြတ်ဦးထွန်း ပက်ပက်စက်စက် ကာမစပ်ရှက်နေကြတဲ့ ပုံတွေ ...။

ဟာ....။

ဒါ..ဒါဆို...ထိန်ထိန်သာ က ဘဲ၂ကောင်နဲ့ လုပ်ခဲ့တာပါလား …. ။

သူက ဟိုဘဲတကောင်ထဲနဲ့ ဖြစ်တယ် ထင်နေတာ ..။ အခုတော့ ၂ယောက် နဲ့ ဖြစ်တာ ..။ ဗီဒီယိုထဲမှာ ထိန်ထိန်သာ သည် မြတ်ဦးထွန်း လုပ်တာတွေကို သဘောကျသာယာကျေနပ်နေတာကို အထင်းသား တွေ့နေရသည် ။

“ တောက်.....”

သူ ထိန်ထိန်သာ လဲ ပြန်ရောက်လာရော စတားဘတ်ခ်ကော်ဖီ ကို မသောက်နိုင်ဘူး..။ ပြန်ဖို့ အထုပ်ပြင်ခိုင်း တော့သည် ။

ထိန်ထိန်သာ လဲ ဦးဇေယျထက် တခုခုတော့ ဖြစ်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထပ်မတွေ့ဖြစ်လိုက်တော့ ..။ ဆန်ဖရန်စ္စကို ကို သူတို့ ပြန်လိုက်ကြသည် ။

ထူးအောင်ကြီး သည် ဘောက်နော် လာအလုပ်လုပ်တဲ့နေ့ ဆိုရင် အလုပ်ထဲမှာ စိတ်ပါသည် ။ ဘောက်နော်နဲ့နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရလို့ဖြစ်မည် လို့ သူ့ဖါသာလဲ ဆန်းစစ်ဝေဖန်ကြည့်မိသည် ။ လောဟာ ကတော့ ဘောက်နော်ကို သောကြာ စနေညတိုင်း သူ့အခန်းမှာ ကောင်းကောင်းဖြုတ်နေလို့ ရိုးတောင်နေပြီ ။အဆန်းမဟုတ်တော့ဘူး ...အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်း ဝါးချင်မိတယ် လို့ ထူးအောင်ကြီးကို လောဟာကပြောသည် ။

လောဟာအတွက် ဘောက်နော်က ရိုးနေပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး အတွက်က ဆန်းနေသည် ။ ဘောက်နော်ကိုသူဖြုတ်ချင်နေသည် ။ ဘောက်နော်ကတော့ လောဟာလဲ ရှိနေလို့ သ့အပေါ် ဘယ်လို သဘောထားမလဲတော့သူမသိသေးဘူး ..။ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ကြတဲ့အခါ သိန်းသန်းစိုး က သူနေတဲ့အိမ်က ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဆိုင်နဲ့ နီးတာကြောင့် သူ့ဖါသာ လမ်းလျောက်ပြန်သည် ။ လောဟာက သူ့ကားနဲ့ ဘောက်နော်ကို အိမ်လိုက်ပို့သည် ။

လောဟာကား ပျက်လို့ ကားဝပ်ရှော့ပို့ထားတဲ့နေ့တို့ ကား သူများငှားသွားတဲ့နေ့တို့ဆို လောဟာနဲ့ ဘောက်နော်တို့ကို ထူးအောင်ကြီး ကားနဲ့သူတို့ တိုက်ခန်းတွေကို လိုက်ပို့ရသည် ။ လောဟာရဲ့ တိုက်ခန်းက ဆိုင်နဲ့ ပိုနီးလို့ လောဟာကို အရင်ချပြီးဘောက်နော်ကို သူလိုက်ပို့ရသည် ။

လောဟာသည် တညနေလုံး ဆိုင်မှာ ချက်ပြုတ်ရတာကြောင့် မောလွန်းနေပြီး ဘောက်နော်ကို သောကြာညမှ တွေ့မယ်လို့ နုတ်ဆက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းရှေ့မှာ ဆင်းကျန်ရစ်တတ် သည် ။ ရေမိုးချိုးပြီး အရက်နဲနဲသောက်ပြီး သူ အိပ်ရော...။

ဘောက်နော်သည် လတ်တလော သူ့အခန်းဖေါ်နဲ့ နေနေသည် ။ အခန်းဖေါ်သည် ကရင်အမျိုးသမီး ဖြစ်သည် ။နယ်စပ်က မကြာသေးခင်ကမှ ရောက်လာတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သည် ။ နံမည်က နော်မူးမူး ...။ နော်မူးမူးသည် အမေရိကန်အိမ်တအိမ်မှာ ကလေးထိန်းလုပ်သည် ။ မနက်စောစောကနေ ညနေအထိ လုပ်ရသည် ။ နော်မူးမူးသည် အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ စကားတတ်လိုလို့ ထူးအောင်ကြီးကို သင်ခိုင်းသည် ။ 

ထူးအောင်ကြီး လဲ စာသင်ပေးဖို့ ပျင်းပေမယ့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကရင်မ နော်မူးမူးကို သဘောကျလို့ သင်ပေးသည် ။ ဆိုင်အလုပ်နဲ့ မအားလပ်တာကြောင့် မှန်တော့မမှန်ဘူး ..။ သင်တလှည့်မသင်တလှည့် ..ကြုံသလိုဘဲ ..။ဘောက်နော် ပြောပြတာကတော့ နော်မူးမူးသည် ရဲတင်းပွင့်လင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သလို အနေအထိုင်လကြမ်းသည်..ပက်စက်သည် တဲ့ ..။

ဘောက်နော်ကို လိုက်ပို့ရရင် နော်မူးမူးနဲ့ တွေ့ချင်တာနဲ့ သူတို့တိုက်ခန်းပေါ်ကို တက်လိုက်သွားတတ်သည် ။နော်မူးမူးက အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မသိတာရှိတာတွေ မေးတတ်သည် ။ သူက နော်မူးမူး နဲ့ ကပ်ထိုင်ပြီးအိမ်နေရင်းမို့ ဘရာစီယာခံဝတ်မထားလို့ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရတဲ့ နို့သီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တဏှာစိတ်တွေ ပွားများထကြွတတ်သည် ။ နော်မူးမူး လက်ခံရင် သူ ဝါးဖို့ ကြံနေသည် ။ နော်မူမူးကို သူ ကြံစည်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ဘောက်နော် သူ့ဆိုင်မှာ လာအလုပ်လုပ်တော့ အနေနီးစပ်တဲ့အချိန် စိတ်တွေက ဘောက်နော်အပေါ် ဖေါက်လဲဖေါက်ပြန်တွေ ဖြစ်လာရသည် ။

လောဟာကြောင့်လို့လဲ သူ လောဟာကို အပြစ်တင်ချင်သည် ။ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဘောက်နော် ဘယ်လိုနှာထန်တယ် ဆိုတာတွေကို ပြောပြတာကြောင့် သူ ဘောက်နော်ကိုပို စိတ်လာရတာလို့ သူထင်သည် ။

ဒီနေ့ လောဟာ အလုပ်မလုပ်ဘူး ..။ တက်ဆက်က သူ့ဘကြီး အသဲအသန်ဖြစ်လို့ လောဟာ တက်ဆက် လိုက်သွားသည် ။ ဘောက်နော် လာလုပ်သည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ဆိုင်မှာ အခုလို ဒုတိယအလုပ် ( Part time ) အချိန်ပိုင်း လာလုပ်တော့ နေရေးထိုင်ရေး ပိုအဆင်ပြေလို့ ခုနောက်ပိုင်း အမြဲနေ့တိုင်းလို လာလုပ်နေသည် ။

လောဟာ မရှိလို့ မြန်မာကောင်လေး သိန်းသန်းစိုး ကို လောဟာ နေရာ စားဖိုမှူးအလုပ် လုပ်ခိုင်းသည် ။ သိန်းသန်းစိုးကို လောဟာ သင်ကြားပေးထားပေမယ့် ခုထိ လောဟာအတိုင်း တထေရာထဲတော့ မချက်ပြုတ်နိုင်သေးလို့ ထူးအောင်ကြီး ဝင်ဝင်ကူနေရသည် ။

ဘောက်နော်ကတော့ ဆိုင်အရှေ့မှာ ကပ်စတန်မာတွေကို ဧည့်ခံတည်ခင်းတဲ့အလုပ်ကို နိုင်နင်းသည် ။အလုပ်လုပ်နေရင်း..“ ဘောက်နော်..လောဟာ ဘယ်တော့ ပြန်လာမလဲ ..သိလား..” လို့ သူမေးလိုက်သည် ။ဘောက်နော်က “ သူ သုံရက်လေးရက်တော့ ကြာအုံးမှာ..ကိုထူး ...”လို့ ဖြေသည် ။

ဒီနေ့လဲ ဘောက်နော်သည် အနက်ရောင် အသားကပ်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားသည် ။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေကလမ်းမြန်မြန်လျောက်ရင် တုန်ခါသည် ။ ထူးအောင်ကြီး ဒါကို အလစ် ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လာနေသည် ။ဘောင်းဘီအရှေ့ဖက် မြင်ကွင်းကလည်း ပေါင်ကြားက တြိဂံပုံနေရာက ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ..။ 

ဆိုင်နံမည်နဲ့ စပို့ရှပ်ကို အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတာကြောင့် ရိုးရိုးတန်းတန်း လမ်းလျောက်နေတဲ့အချိန်နဲ့ ဧည့်သည်တွေကို တည်ခင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့မနေရပေမယ့် ကောင်တာထဲ ပစ္စည်းတခုခု ငုံ့ယူလိုက်တဲ့အချိန်တို့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန်တို့ဆိုရင် အဲဒီနေရာဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့တွေ့နေရသည် ။

ဒီနေ့ ဆိုင်က သိပ် ရောင်းမကောင်းဘူး ..။လူပါးသည် ။ဆိုင်ပိတ်ချိန်ရောက်ပြီ ..။အိုပင်း ဆိုတဲ့ အနီရောင် နီယွန်ဆိုင်းဘုတ် မီးကို ထူးအောင်ကြီး ပိတ်လိုက်သည် ။ဆိုင်ထဲမှာ စားသောက်တဲ့ ကပ်စတန်မာ တယောက်မှ မရှိတော့ဘူး ..။

လောဟာနေရာမှာ ချက်ပြုတ်တဲ့ သိန်းသန်းစိုး ပြန်သွားပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးနဲ့ ဘောက်နော်ဘဲ ဆိုင်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်သည် ။ထူးအောင်ကြီး ကောင်တာအနောက်ဖက်မှာ ထိုင်ပြီး ဒီနေ့ရောင်းရတဲ့ငွေတွေကို ရေတွက်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်ကအနားက ကောင်တာပေါ်က စာရွက်စာတန်းတွေကို ရှင်းလင်းနေသည် ။

“ ဘောက်နော်..ဘာစားပြီးပြီလဲ..ဘိုက်ဆာလား...တခုခုသွားစားကြမလား...”

သူတို့စားသောက်ဆိုင် လုပ်နေတာဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ဆိုင်က အစားအသောက်တွေကို မစားဖြစ်ကြဘူး ။ ဆာရင်တခုခု ချက်စားကြော်စားချင်စား..ဒါမှမဟုတ် အပြင်က အစားအစာ ဝယ်စား ထွက်စားလေ့ရှိသည် ။

“ ဘာမှတော့ မစားရသေးဘူး..ကိုထူးသဘောလေ...တခုခု သွား စားချင်စားပေါ့...”ာင်ထဲမှာ

ဆိုင်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲမို့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ မတရားကြီး ဖေါက်ပြန်နေသည် ။ ဘောက်နော်ကလည်း အနက်ရောင်မှာ ရွှေဝါရောင်အမြောင်းမြောင်း ဖေါက်ထားတဲ့ ဆံပင်..စပို့ရှပ်ကျပ်ကျပ်..အသားကပ်ဘောင်းဘီနဲ့ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား လုံးကြီးပေါက်လှမိန်းကလေး ဆိုတော့ လူမရှိတော့တဲ့ ဆိုင်ခန်းထဲ ညဆယ်နာရီကျော် အချိန်ဆိုတော့ အခြေအနေ အချိန်အခါတွေက သူ့ကို ဖေါက်ပြန်ဖို့ တွန်းအားပေးနေသည် ..။စပို့ရှပ်ကျပ်ကျပ်အောက်ထဲက ရင်စိုင်တွေက တင်းထွားလွန်းနေသည် ။

“ ဘောက်နော်..”

“ ရှန်....”

“ နင်နဲ့လောဟာကြီး ဘယ်တော့ ယူကြမှာလဲ...”

“ ဘာ...ကိုထူး..ဘာတွေ မေးနေတာလဲ...ယူဖို့ဆိုတာက....ဟိဟိ...ဒီတိုင်းပြည်မှာ ရီးစားထားကြ တွဲကြတာ ယူဖို့မှ မဟုတ်တာ ...ကိုထူးကလဲ...အဲ့အခြေအနေ မရောက်သေးပါဘူး...ဆိုလိုတာက မသိသေးပါဘူး ..”

ထူးအောင်ကြီး စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ သိပ်ပြီး အလေးအနက် မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ သူကြံစည်လို့ ရနိုင်သည် လေ ..။ ရယ်သလိုလို နောက်သလိုလို နဲ့..“ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နင်နဲ့လောဟာကြီးတို့ ကြိုတင်စရံသတ်ထားကြပြီးပြီ မဟုတ်လား...”

“ ကိုထူးဘာကို ပြောတာလဲ..ကျမ နားမလည်ဘူး...စရံသတ်တယ် ဆိုတာ...”

“ ခိခိ..အော်..နင်တို့နှစ်ယောက် သောကြာစနေညတွေ ဆို လောဟာရဲ့ အခန်းမှာ အတူတူ အိပ်နေကြတယ် မဟုတ်လား ဒါကို ပြောတာပါ..”

“ ကိုထူးကလဲ..အဆန်းမဟုတ်ပါဘူး...ရီးစားတွေ အဲလိုဘဲ အတူတူ အိပ်နေကြတာဘဲ..”

“ အေးပါ..အဲဒီတော့ နင်တို့က မသေချာသေးဘူးပေါ့ ..ရေရှည်သွားဖို့ ...”

“ အင်း...အခြေအနေအရဘဲ....ကိုထူး ကိုလောဟာကိုတော့ ပြန်မပြောနဲ့နော်..ကျမဖက်က သူနဲ့ ရီးစားဖြစ်လို့သာဖြစ်သွားတယ်...သူ့ မိသားစုဖက်ကို သိပ်မကြိုက်ဘူး....ဟိုဟာလေ...သူနဲ့ အတည်ယူကြဖို့ဆိုတာ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး...ထင်တယ်”

“ ဟာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..သူ့မိသားစုက ကောင်းတယ် မဟုတ်လား ..”

“ ထားလိုက်ပါ..ကိုထူး ဒါတွေ မသိပါဘူး....”

“ အပြင်သွားစားရမှာ ပင်ပန်းပြီး သိပ်မသွားချင်ဘူး ဘောက်နော်..ဒို့နှစ်ယောက် ဒီမှာဘဲ တခုခုသောက်ရင်း ရှိတာ စားကြမလား...”

“ ကိုထူးသဘောပါဆို...”

သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်အရှေ့ဖက်က မီးတွေ မှိတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆိုင်အတွင်းက မီးဖိုထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ထူးအောင်ကြီးက ရေခဲသေတ္တာကြီးတွေကို ဖွင့်ပြီး ဘာတွေများ ရှိသလဲ ကြည့်တော့ ချက်ပြီးသား ပုဇွန်ကြော်တွေ..ကြက်သားကြော်တွေ တွေ့ရှိလေသည် ။ ဝိုင်တပုလင်း ဖေါက်ပြီး စားစရာဟင်းတွေအကြော်အလှော်တွေကိုမိုက်ခရိုဝေ့နဲ့ နွှေးပြီး ဝိုင်နဲ့ မြည်းကြသည် ။ ဘောက်နော်ကလည်း သောက်နိုင်တော့ ဝိုင်တပုလင်း အချိန် ခဏလေးနဲ့ ပြောင်သွားလို့ နောက်တပုလင်း ထပ်ဖေါက်ကြရမည် ။သူဝိုင်နောက်တပုလင်း ထသွားယူပြီး ဖေါက်တံနဲ့ ဖေါက်လိုက်သည် ။

“ ကိုထူး ..”

“ ဟင်...ဘောက်နော်..ဘာလဲ...”

“ ကိုထူး..ရီးစား မရှိဘူးလား ...”

“ နင်မို့ မေးတယ်..ဘောက်နော်ရယ်..နင်တွေ့သားနဲ့..ငါ့မှာ အလုပ်တအားများနေတာ..ယားလို့တောင် မကုတ်အားပါဘူး...”

“ ဟီး...ဘယ်နေရာကို မကုတ်အားတာလဲ...ခိခိခိ....”

“ ရော့ သောက်..စားလဲစား...ပျော်တယ်မှုတ်လား....ကိုယ့်ဆိုင်ထဲမှာဘဲ...စားသောက်လိုက်ကြတော့လဲ ပြီးတာဘဲလေ..”

“ နော်မူးမူး ကိုထူး မကြိုက်ဘူးလား...”

“ ဘာလဲ..အောင်သွယ်ပေးမလို့လား..ဟားဟား....”

“ နော်မူးမူးက ကိုထူး ဖန်ရင် ရမှာ...ကျမသိတယ်....ကျမကို ပြောတယ်သိလား...”

“ ဘာပြောလဲ..”

“ ကိုထူးက ဆက်စီ ဖြစ်တယ်တဲ့...”

“ အံမာ...အံမာ..သူက ဆက်စီ ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို သေချာ သိလို့လား...ဟားဟား...”

သူနဲ့ ဘောက်နော် တော်တော်မူးလာကြသည်။ တော်တော် ပြင်းတဲ့ ဝိုင် ဘဲ ..။

“ ကိုထူး..ကျမ ရှူးသွားပေါက်အုံးမယ်...”

“ ငါလဲ လိုက်ခဲ့မယ် ..”

“ ခိခိ..ကိုထူးကလဲ..ဘယ်ကိုလိုက်မလို့လဲ...အိမ်သာခန်းက တခုထဲ ရှိတဲ့ဟာ...ကျမပေါက်ပြီးမှ ပေါက်ပေါ့..ခိခိ ”

“ ဟင့်အင်း..အတူတူ ပေါက်ချင်တယ်...”

“ ဟာ...ကြံကြီးစည်ရာ..မဟုတ်တာ...”

သူ့အနားက ကပ်ဖြတ်သွားနေတဲ့ ဘောက်နော်ကို သူလှမ်းဆွဲလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ လက်မောင်းသားပြည့်ပြည့်လေးတွေကနေ ဆွဲလိုက်တာ..ဘောက်နော်လဲ ထင်မထားတော့ နဲနဲလဲ မူးနေတော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်လာသည် ။

“ အိုး..အမေ့......”

“ ဘောက်နော်..ငါ..ငါစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ...နင်..နင်..သိပ်မိုက်နေတယ် ...”

“ ဟိတ်ကိုထူး..ဘာလုပ်တာလဲ..လွှတ်ပါ..မကောင်းပါဘူး ...”

“ ကောင်းပါတယ်..နင့်ကို နမ်းချင်တယ် ဘောက်နော်ရယ်..နမ်းချင်နေမိတာ ကြာပြီ...”

ဘောက်နော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ငုံစုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပထမတော့ ဘောက်နော်က သူ့ကို တွန်းချင်သလိုလို လုပ်သေးပေမယ့် ခဏကြာတော့ စိတ်ပါလက်ပါ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်လာသည် ။ဘောက်နော်ကို တအားဖက်လိုက်တော့ ရင်ဘတ်ချင်း ပူးကပ်သွားသည် ။တင်းမာဖီးထနေတဲ့ ရင်သားတစုံကသူ့ရင်ဘတ်ကို တသားထဲ ကပ်မိနေသည် ။

ဘောက်နော်နဲ့သူ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ လှီးချွတ်တဲ့အလူမီနီယန်စားပွဲကြီးပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။ဘောက်နော်ရဲ့ လည်ပင်းကို သူနမ်းစုတ်ရင်း စပို့ရှပ်ကို မတင်တော့ ဘောက်နော်က ကူညီပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဘရာစီယာအဖြူလေးက ရင်သားကြီးတွေကို အတင်းကြီး ဆွဲချုပ်နှောင်ထားတော့ ရင်သားကြီးတစုံက အတင်းကြီးရုန်းကန်ခုန်ထွက်ချင်နေကြသည် ။

ဘောက်နော်က ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်ခါ ချွတ်ဖယ်ပေးနေတဲ့အချိန် သူက ဘောက်နော် ဝတ်ထားတဲ့အသားကပ်ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဝါးဟား.....လှလိုက်တဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း ..။ဖြူဝင်းတဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား..ပေါင်တန်လှလှတွေ ခလယ်မှာ လက်သုံးလုံးလောက်ဘဲ ရှိတဲ့ သောင်းဂ်အတွင်းခံအနက်လေး ဘဲ ရှိနေသည် ။

သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအကုန်လုံးကို သူချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်က ဒီသောင်းဂ်လေးကို ချွတ်ဖယ်လိုက်ပြန်တော့ ဘောက်နော်ရဲ့ အရမ်းလှတဲ့ အဖုတ်ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့သည် ။သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေလဲမီးဖိုခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ရောက်ကုန်ပြီ ..။ အကြောတွေ ထောင်ထနေတဲ့တန်ဆာတုတ်တုတ်ကြီးကို ဘောက်နော်က စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

“ ကိုထူးက တကယ်ကြီးတာဘဲ..” 

လို့ ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည် ။ သူ ချက်ချင်းဘဲ ဘောက်နော်ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်လို့ အဖုတ်ကြီးကို စ နမ်းရှုံ့သည် ။ ဘောက်နော်က “ တညနေလုံး အလုပ်လုပ်ထားတာ ကိုထူးရယ်...ရေလဲ မချိုးရသေးဘူး ...အားနာတယ်..” လို့ ပြောရင်း သူ့အဖုတ်ကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကာလိုက်သည် ။ “ လုပ်ဘဲ လုပ်ပါလားကွာ...” လို့ ထပ်ပြေ့ာပေမယ့် သူက ကာထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ပစ်ပြီးလျာနဲ့ ယက်သည် ။

“ အိုကွာ...ပြောလို့လဲ မရဘူး..ကိုထူး...ကိုထူး...နံမယ်....နံမယ်.....”

သူ ယက်ချင်နေပြီး စိတ်ကူးထဲ မှန်းမှန်းယက်ခဲ့တဲ့ ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို သူ ယက်နေရတာကို အံ့သြနေသည် ။ ကျေနပ်နေသည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ကို ဖိဖိယက်ရင်း တင်းမာလွန်းလို့ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်နေမိသည် ။လက်တဖက်က လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကော့ထောင်နေတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို လှမ်းစမ်းသည် ။ အို..ကောင်းလိုက်တာ ..။ရင်သီးဖုလေးတွေက မာတင်းထောင်နေကြသည် ။ ဒါလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ချေနေမိသည် ။

ဘောက်နော် တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းရင်း လက်တွေက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားနေသည် ။ တပြတ်ပြတ်ယက်သံတွေ နဲ့ တအီးအီး တအားအား အော်ညည်းသံတွေ ထွက်နေသည် ။ မီးဖိုခန်းစားပွဲပေါ်က ဘာဂျာမှုတ်ပွဲက ပြင်းထန်နေသည် ။

ပက်လက်နဲ့ အားမရဘဲ ဘောက်နော်ကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးကြီးတွေကြားက ဖေါင်းပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ထပ် ယက်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကိုပါ မချန်ထားဘဲ အဖုတ်နဲ့အတူ ယက်ပစ်လိုက်သည် ။

“ အမလေးလေး...အို....အို....ကိုထူးရယ်.....အ...အ...အာ......ဟား...အမလေး.......အိအိ.....”

ဘောက်နော်က တော်ပြီ...တော်ပြီ နဲ့ တွန်းလွှတ်သည် ။

“ လုပ်တော့ကိုထူး..လုပ်ပါတော့...” 

လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောရင်း ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တွေကို ကားဖြဲပေးသည် ။အချိန်ဆွဲမနေဘဲ ဘောက်နော်အဖုတ်ထဲ သူ့အတန်ထိုးသွင်းမြုပ်နှံလိုက်သည် ..။

“ အင်း.ဟင်း......အိုး....ကြီးလိုက်တာ...ကြပ်ထစ်နေတာဘဲ....”

တကယ်တော့ ဘောက်နော် ပြောသလောက်လဲ မဟုတ်..။ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည် သွာရည်တွေကြောင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ သူ့လိင်တန်က အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသည် ။

ဘောက်နော်ကလဲ အတွေ့အကြုံရှိသူဆိုတော့ သူတက်လုပ်တဲ့အချိန် အောက်ကနေ ပင့်ပေးတော့ တက်ညီလက်ညီ ရှိလှလို့ တဖေါင်းဖေါင်း တဖန်းဖန်းနဲ့ သူကဆောင့် ဘောက်နော်က ကော့ပေးဝေ့ဝိုက်ပေး နဲ့ တော်တော့်ကိုကောင်းတဲ့ ကာမစပ်ရှက်ပွဲတခုပါ ..။

ဘောက်နော်ကို ဖြုတ်ရဖို့ ဒီထက် ခက်ခဲမယ် သူ ထင်ထားတာ..။ ဒီလောက် လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြုတ်လိုက်ရတာကိုသူ ကျေနပ်သဘောကျနေသည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ကို တော်တော့်ကို တုန့်ပြန် လုပ်ကိုင်ပေးသည် ။ဆောင်ထည့်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေးနေလို့ ဒီအတိုင်းဆိုရင်သူ ကြာကြာ ထိန်းထားနိုင်ပါ့မလား စိတ်ပူလာသည် ။

လိင်တန်ခေါင်းကို ဆွဲညှစ် စုတ်ယူနေသလို ခံစားရတာကြောင့် အရင်က ဝါရင့်မိန်းမကျမ်းကြေတဲ့ လူကြီးတွေပြောဖူးတဲ့ မျှော့ပါတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာ ဘောက်နော်လို မိန်းမကို ပြောတာဘဲ နေလိမ့်မည် လို့ တွေးမိရင်းလုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဒလကြမ်း ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်လေသည် ။ဘောက်နော်လဲ တော်တော့်ကို ကောင်းသွားတယ် ဆိုဘဲ ..။ ဘောက်နော် ပြီးသွားတဲ့အချိန် သူလဲ ထပ်တူလိုဘဲ ပြီးသွားရသည် ။

ဘောက်နော်ရော သူရော စားပွဲကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လဲှအိပ်ပြီး အမောဖြေနေကြသည် ။ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းမြည်သံ ကြားလိုက်ရသည် ။ သူ့ဖုန်းမြည်တာ ..။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်း ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။လောဟာများလား လို့ ထင်မိလိုက်သည် ။

ထထိုင်လိုက်သည် ။

အို...ထိန်ထိန်သာ ခေါ်တာပါလား ...။


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>



တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၂ )

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၂ )

ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။

ထိန်ထိန်သာ ကစားဝိုင်းမှာ ဦးဇေကို သွား ကြည့်သည် ။ ဦးဇေ ဒီညအဖို့ နိုင်နေလို့ ပျော်နေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ ကို ဘယ်သွားသလဲ..ဘာလုပ်သလဲ တောင် မမေး ။ သူ့ဝိုင်းမှာ ဆုံပြီး ခင်လိုက်တဲ့ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာ က မြတ်ဦးထွန်း အကြောင်းကို ထူးအောင်ကြီး ပြောပြထားလို့ သိနေနှင့်ပြီး ဖြစ်ပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်း ကတော့ သူ့သူငယ်ချင်း ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့အကြောင်းကို မသိသေး ။

ဦးဇေရဲ့ မိန်းမ ဆိုလို့သူက အဖွားကြီးတယောက် ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်နေတာ ..တွေ့ရတော့ တကယ့်အလန်းစား စော်လေး ဖြစ်နေလို့ မြတ်ဦးထွန်း အံ့သြသွားသည် ။ ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစား ပါလား လို့ မြတ်ဦးထွန်း စိတ်ထဲ ရေရွတ်လိုက်မိလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာ က ပစ္စည်းကောင်းလေး ဖြစ်နေလို့ ..။

အင်းလေ ..ပစ္စည်းကောင်းလို့လဲ ဈေးကောင်းရတာနေမှာ....လို့ စဉ်းစားရင်း မသိမသာနဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ တင်းမာကော့ထောင်နေတဲ့ စနေနှစိခိုင် ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ဦးဇေကတော့ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ဘာတွေ ပြောနေသလဲ မသိဘူး..။ တဟားဟား တခိခိ နဲ့ ..။

ထိန်ထိန်သာကလည်း မြတ်ဦးထွန်းက ထူးအောင်ကြီး လိုဘဲ အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းတဲ့ လူတယောက် မို့ စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ ဦးဇေနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့က ဝိုင်းကောင်းနေလို့ ထိန်ထိန်သာ လည်း ဦးဇေကို သူအခန်းကို ပြန်ပြီး ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် လို့ နုတ်ဆက်ပြီး ထွက်ခဲ့သည် ။ ကစားဝိုင်း တွေ ရှိတဲ့ အောက်ထပ်ကနေ အပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ဓါတ်လှေခါးတွေ ရှိတဲ့ဖက်ကို သူ လျောက်သွားတဲ့အချိန် ထိန်ထိန်သာရဲ့စိတ်ထဲမှာစောစောက ထူးအောင်ကြီး သူ့ကို ဖြုတ်ပေးခဲ့တာတွေကို ပြန်သတိရ မြင်ယောင်မိလိုက်သည် ။

လင်ကြီးဖြစ်တဲ့ ဦးဇေက ခုထိ ဝိုင်းကောင်းနေပြီး နိုင်လဲ နိုင်နေတာကြောင့် တော်ရုံနဲ့ ဝိုင်းက ထအုံးမှာ မဟုတ်ဘူး ..။ အင်း..ကိုထူးတယောက် ဘာများ လုပ်နေသလဲ သိချင်လာသည် ။ ဓါတ်လှေခါးထဲ မဝင်သေးဘဲ ကိုထူးဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီး သည် ထိန်ထိန်သာ ပြန်သွားပြီးနောက် ရေဝင်ချိုးလိုက်သည် ။ ရေချိုးနေရင်း စောစောက ထိန်ထိန်သာနဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြတာတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင် သတိရ စဉ်းစားမိသည် ။ ဒီတော့ ထူးထူးခြားခြားကို လှလွန်းနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်အလှအပတွေကို မြင်ယောင်တော့ သူ့အကောင်က ပြန်ထလာသည် ။ ငေါငေါကြီး ထွားထောင်လာသည် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက်တော့ ဝုန်းကနဲ မတ်မတ်တောင်လာသည် ။

အင်း ...ထိန်ထိန်သာ ကို လုပ်ရတာ ကောင်းလိုက်တာ...စီးပိုင်နေတာဘဲ .. အောက်ပေးကလည်း အရမ်းကောင်းထိန်ထိန်သာ ကို စွဲလန်း ခိုက်သွားရပြီ ။

သူ့အကောင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကွင်းတိုက်ကစားနေမိရသည် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ လှပတဲ့ ရင်စိုင်တွေ..တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးတွေကို မှန်းဆ တမ်းတရင်း ကွင်းတိုက်ကစားနေခိုက် ရေချိုးခန်းထဲက စင်ကလေးပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့ဖုန်း တတိတိ နဲ့ မြည်လာတော့ ဘယ်သူလဲ ကြည့်လိုက်သည် ။ဟာ..ထိန်သာ...ပါလား …. ။ ထိန်ထိန်သာ ခေါ်နေတာ ..။အမြန်ကောက်ယူကာ ထူးလိုက်သည် ။

“ ဟလို..ထိန်သာ...”

“ ကိုထူး....ဘာလုပ်နေလဲ....”

“ ရေချိုးနေတယ် ထိန်သာ....ထိန်သာကော..ဘယ်မှာလဲ...”

“ ထိန်သာ ကိုထူးအခန်းကို လာမလို့..ဖြစ်လား ...”

ထူးအောင်ကြီး လဲ ရေငတ်နေတုံး ရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလို ဖြစ်နေတော့ အရမ်း ဝမ်းသာအားရ နဲ့..“ ရတာပေါ့...လာ..လာ..ထိန်သာ...” လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။

ရေချိုးတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ခါးမှာ စည်းနှောင်ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လိုက်ချိန်မှာဘဲ သူ့အခန်းတံခါးကို ခေါက်တဲ့အသံကြားလိုက်ရသည် ။ သူဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ထိန်သာ ပြုံးစိစိ နဲ့ ဝင်လာသည် ။

“ အချိန်ရသေးတာနဲ့ ကိုထူးဆီ ပြန်လာတာ ...”

ထူးအောင်ကြီး ထိန်သာ့ခါးလေးကို ဖက်ပြီးသူ့ဆီကို ဆွဲယူလိုက်သည် ။ ထူအမ်းအမ်း နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကိုစုတ်ယူလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာကလည်း အငမ်းမရ ပြန်လည် စုတ်နမ်းပြီး သူ့ခါးက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကိုလက်နဲ့ ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည် ။

သူ့အကောင်က တန်းတန်းမတ်မတ် ထောင်နေသည် ။ စားရတော့မယ်မှန်းသိရင် ဒီငတိက အရမ်းကို သောင်းကျန်းတော့တာဘဲ..။ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် နဲ့ ကြွထနေသည် ။

“ ကိုထူး...ထိန်သာ စုတ်ပေးမယ်နော် ..”

ထိန်ထိန်သာ က သူ့ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့အကောင်ကို လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အကောင်ကမသေချာရင် ပျင်းတိပျင်းတွဲနဲ့ ..။ ခုလို သေချာပြီ...လုပ်ရမယ့် စော်ကလဲ ထိန်ထိန်သာ လို တအားမိုက်နေတာမျိုးဆိုရင် သိပ်လည်တာ ..။ အစွမ်းကုန် ကြီးထွား မာကျောနေတော့တာဘဲ ..။

ထိပ်ဖူးနီညိုညိုကြီးကို ထိန်ထိန်သာ ငုံလိုက်တာနဲ့ အားပါးပါး....ငါတယ်ကံကောင်းပါလား ...လို့ ထူးအောင်ကြီး စဉ်းစားရင်း ထိန်ထိန်သာ တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးတာတွေကို မျက်စိလေးမှေးပြီး ခံယူနေပါတော့သည် ။ထိန်ထိန်သာလဲ တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ရမ်းနေကြတဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဂွေးနှစ်လုံးကို သူ့ဘယ်လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ညာလက်နဲ့ တန်ဆာအရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တန်ဆာထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးကို လျာကလေးနဲ့ ကစားပေးသည် ။

“ အာ..ဟား....အား.......ကောင်းလှချည်လား ထိန်ထိန်သာ.....”

ဒစ်ကြားပတ်လည်ကို လျာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပေးနေသည် ။

“ အိုးဟိုး......ထိန်သာ....အား......ရှီး ….. အား …. ”

ထိန်ထိန်သာ လျာကလေး တဖျတ်ဖျတ် ပြေးလွှားနေသည် ။တန်ဆာရဲ့ ဒစ်လုံးကြီးရဲ့ ထိပ်က အပေါက်လေး ထဲက အရည်ကြည် စေးပျစ်ပျစ်လေးတွေ စီးယိုကျလာသည် ။ ထိန်ထိန်သာက တန်ဆာ အရင်းနားရောက်အောင် ထိုးငုံလိုက်သည် ။

“ အားဟား.....”

ထိန်ထိန်သာ စုတ်ပြီ ။စုတ်လိုက် လျာနဲ့ထိုးလိုက် ..လျာနဲ့ လူးလိုက် ..။

“ အိုး..ကောင်းလိုက်တာ...ထိန်သာရယ် …...အား.......အား.......အား....”

ထိန်သာရဲ့ အစုတ်ကောင်းလွန်းလို့ ထူးအောင်ကြီး တဆတ်ဆတ်ခါနေရသည် ။ သည်အတိုင်းသာဆိုရင် သူမကြာခင် သုတ်ရေတွေ ထိန်ထိန်သာ့ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထွက်ကုန်လိမ့်မည် ။

ထိန်ထိန်သာကတော့ စုတ်လို့ကောင်းတုံး ...။ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက ဖွဖွလေး ညှစ်ကစားပေးနေသည် ။ တချက်တချက် ပြွတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ သူ့တန်ဆာတခုလုံး ကျင်လာသည် ။ကောင်းလွန်းလာတဲ့အရသာကြောင့် မကြာခင် အထွဋ်အထိပ် လမ်းဆုံးကို ရောက်သွားတော့မည် ကို သိလာသည် ။

“ ထိန်....ထိန်သာ....”

ထိန်ထိန်သာ က စုတ်နေရာက သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်သည် ။

“ တော်ပြီ.....ထိန်သာ....အင်း..ဟင်း.....တော်ပြီ ...”

ထိန်ထိန်သာ စုတ်ပေးနေတာကိုရပ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ လိင်တန်ချောင်းကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေရင်း ခံချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်ရသည် ။ အင်္ဂါစပ်အထဲထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းနေသည်လေ ။

တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ချောင်းကြီးနဲ့ ဒုတိယအကြိမ် အချစ်ကြမ်းချင်ပြန်ပြီ ။ဒီတခါတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ မလုပ်ချင် ။ ထူးအောင်ကြီး လက်ကို ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သည် ။ထူးအောင်ကြီးရဲ့ အတန်ကြီး က မတ်မတ်ထောင် လျက်နေသည် ။ အိမ်သာခုံအဖုံးကို ချပိတ်လိုက်ပြီး ထူးအောင်ကြီး ကို အဲဒီအပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။

ထိန်ထိန်သာ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီးတခု ချွတ်နေတာကို ထူးအောင်ကြီး စိုက်ကြည့်နေရာကဘရာစီယာအနက်ကလေးလဲ ကွာကျသွားရော ထူးအောင်ကြီး သူ့လိင်တန်ကိုသူ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ ဆူဖြိုးတင်းမာတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတစုံကို တွေ့လိုက်ရလို့ ..။ထိန်ထိန်သာက ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ထိန်ထိန်သာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပါးလွှာတဲ့ ပင်တီလေးဘဲ ကျန်ရှိတော့သည် ။

ထိန်ထိန်သာ နဲ့ မနက်ဖန်ကျမှဘဲ ပြန်တွေ့ကြရမယ် ထင်ထားတာ နောက်တခေါက်ပြန်လာပြီး ကုန်းတာမို့ ထူးအောင်ကြီးလဲ မထင်မှတ်ဘဲ ထပ်ဖြုတ်ရမှာမို့ အရမ်းသဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ။

ပင်တီလေးကိုပါ ထိန်ထိန်သာ က အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူမ တကိုယ်လုံးမှာ ဘာမှ မကျန်တော့ဘဲ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ရာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှတွေ အကြားက အမွှေးရှင်းထားလို့ ပြောင်တင်းမို့မောက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတာ ထူးအောင်ကြီး အဖို့ ကာမစိတ်တွေ မိုးထိမြင့်မားသွားရလို့သူ့လိင်တန်ချောင်းလဲ ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွားရလောက်အောင် ကာမဆက်ဆံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည် ။

ထိန်ထိန်သာ သူ့အပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်တော့ ထူးအောင်ကြီး သူ့ကိုယ်ကို ခပ်လျောလျောထိုင်ကာ အနေအထား ပြင်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အင်္ဂါစပ်အဝမှာ တေ့လိုက်သည် ။

“ အင်းဟင်းဟင်း...ရှီး . . ”

စိုစိစိ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေထဲကို လိင်တန်ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီး စွပ်မိတိုးဝင်သောအခါ ထိန်ထိန်သာ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းကျလို့ ခေါင်းလေးကို မော့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိထိုင်ချလေသည် ။

“ အင်း......အီး …......ကိုထူးရယ်....တုတ်လိုက်တဲ့ဟာကြီး.....ရှီး.....ပြည့်တင်းနေတာဘဲ ...”

လိင်တန်ဆုံးသည်အထိ အရင်းထိ ဖိချလိုက်ပြီး လိင်တန်ကြီး တချောင်းလုံး သူ့အဖုတ်ထဲ ရောက်နေတာကို ကျေနပ်နေရင်း တင်ပါးတွေကို အသာပြန်ကြွလိုက်ြ့ပန်သည် ။ အဝင်ကောင်း အထွက်ကောင်း ဆိုသလိုလုံးပတ်တုတ်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်ကြီးက ထိန်ထိန်သာရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ကြည်ဆည်သွားနေကြတာကြောင့် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထရလောက်အောင် အီဆိမ့်တဲ့ ကာမအရသာကို မြိန်မြိန်ရှက်ရှက်ကြီး ခံစားနေရပေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ ထိန်ထိန်သာ့ခါးလေးကနေ ဆွဲကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်ကာပင့်ကာ ဆောင့်ထည့်လေရာအသားချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံတွေ ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ် နဲ့ မြည်လာသည် ။

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ဆူဖြိုးကော့ထောင်နေတဲ့ စနေနံ နှစ်ခိုင်မှာလဲ ခုံဆောင့်နေတာကြောင့် လှုပ်ခါလျက်နေသည် ။ထူးအောင်ကြီးလဲ ရင်သီးလေးတဖက်ကို လှမ်းငုံဟတ်ခါ စို့ဖို့ကြိုးစားသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ အရှိန်ရလာပြီး ဆောင့်ချတာတွေ မြန်ဆန်လာသည် ။

“ အိုး....ရဲ......အိုးရဲ....အားဟာ.....ရှီးရှီး.........”

ထူးအောင်ကြီး လဲ ကောင်းသထက်ကောင်းပြီး တအားပင့်ဆောင့်လာတာနဲ့ အားမရတော့ဘဲ ထိန်ထိန်သာ့ကို ခါးလေးကနေ ဆွဲမကာ သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သောအခါ ထိန်ထိန်သာ လဲ ထူးအောင်ကြီးကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်တွေနဲ့ ညှပ်လိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ ထိန်ထိန်သာကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးထက် ထမ်းတင်ကာ စွပ်ရက်တန်းလန်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ဖိကာဖိကာနဲ့ ဆောင့်ထည့်ပါတော့သည် ။ထိန်ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး ဆောင့်သမျှကို တဟင်းဟင်းနဲ့ ခံယူနေသည် ။ စွပ်စွပ်ဖတ်ဖတ် အသံတွေ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်နေသည် ။

“ အင်း..အင်း....ဆောင့်..ဆောင့် ကိုထူး ...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်...ထိန်သာ ပြီးခါနီးပြီ …..”

ထိန်ထိန်သာရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြွက်သားတွေကသူ့လိင်တန်ကို ရစ်ပတ်စုတ်ယူနေကြပြီ ..။ ထို့အတူ ထိန်ထိန်သာရဲ့ရင်သားစိုင်ထွားထွား တင်းတင်းတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားနဲ့ တအားနင်းဆောင့်ထည့်ပေးနေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တကိုယ်လုံးက အကြောအခြင်တွေ တုန်ခါပြီး ပြီးတော့မယ့်ဆဲဆဲ ထိန်ထိန်သာ က အို..အို..ကောင်းသွားပြီ..အိုဟာ.....အား...အင်း ဆိုတဲ့ အသံတွေ ညည်းရင်း ပြီးခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားတာကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဆက်တိုက် တဖန်းဖန်း ဆောင့်ထည့်ရင်း သူပါ ပြီးခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းလိုက်လေသည် ။

သုတ်ရေပူတွေ တစစ်စစ်နဲ့အချက်ပေါင်းများစွာ ထိန်ထိန်သာ့ အဖုတ်ခေါင်းအတွင်း ပန်းလွှတ်ထည့်လိုက်ပြီးထိန်ထိန်သာ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက် လဲကျသွားလေသည် ။မြတ်ဦးထွန်း ဒီညအဖို့ နိုင်လဲ နိုင်..တော်တော်လဲ ကြာသွားပြီ မို့ အခန်းကို ပြန်နားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

“ ဦးဇေ....ကျနော် နားလိုက်တော့မယ်.....ဦးဇေကော...”

“ အိုကေ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. မနက်ကျရင် တွေ့ကြမယ်လေ ..ဂွတ်နိုက်ဗျာ...”

ဦးဇေ ဆက် ကစားရင်း ကျန်ခဲ့တယ် ။ ဟိုတယ်လော်ဘီမှာတော့ လူတွေ ဝင်လာမစဲ တသဲသဲ ဘဲ ။ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျောက်ခဲ့တယ် ..။ ဦးဇေ က မယားချောလေးကို တယောက်ထဲထားပြီး ဖဲရိုက်နေတာ သူအံ့သြနေတယ် ။ ဟင်း ...သူ့မယားလေး ကလည်း တကယ့်ကို စားချင်စရာ ဝါးချင်စရာ ..။

ထိန်ထိန်သာ့ကို မြင်မြင်ချင်း သဘောကျသွားမိတယ် ။ ခက်တာက အတွေ့နောက်ကျလေခြင်း ..။ လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ လေ ..။ ဦးဇေကတော့ တကယ့်ကို ကံထူးတဲ့လူဘဲ ..။ ရှယ်ဇနီးမယားလေး နဲ့ ..။

ဓါတ်လှေခါးနဲ့ သူတို့အခန်းရှိတဲ့ အထပ် ၄၀ ကို စီးတက်ရင်း ထိန်ထိန်သာလို စော်အလန်းလေးတယောက် နဲ့ပျော်ပါးလိုက်ရရင် သေပျော်ပါပြီ လို့ တွေးနေမိတယ် ။ ဒီဟိုတယ်က ဓါတ်လှေခါးတွေက အရမ်းမြန်တာဘဲ ။

အထပ် ၄၀ ကို ခဏလေးနဲ့ ရောက်သွားတယ် ။ ဓါတ်လှေခါးထဲက အထွက် ဓါတ်လှေခါး ရှိရာကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလျောက်လာတဲ့ ဦးဇေရဲ့ မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးမိတယ် ။ထိန်ထိန်သာ မျက်နှာလေး ကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ် ။တခုခု မလုံမလဲ ပုံစံနဲ့ ..။

ထိန်ထိန်သာ့အကြောင်းကို တွေးတောလာတာ သူနဲ့ သွားတိုးနေတယ် ..။ ဟင်း ...ရက်ရက်စက်စက် ကို လှတဲ့မိန်းမ ..။ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး ဖြုတ်လိုက်ရရင် အရမ်းကောင်းမှာဘဲ . . . ။သူတို့အခန်းထဲကို ရောက်တော့ ပက်လက်ကြီး ဖလက်ပြနေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးကို သူတွေ့လိုက်ရတယ် ။တနေကုန်လျောက်လည်ပြီး ဖလက်ပြနေတာ ဖြစ်မယ် .. ။ဟင်း..ရေမွှေးနံ့ရသလိုဘဲ ..။

မိန်းမတယောက်များ ဒီအခန်းထဲ လာသွားသလားမသိဘူး ..။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ လဲ အပုံလိုက် ..။ ခေါင်းအုံးတွေလဲ ကြမ်းပေါ်မှာ ပျံ့ကျဲနေတယ် ..။ ဖါသည်မများ ခေါ်လာပြီး ဆော်သလားမသိဘူး ..။ ထူးအောင်ကြီး က ဒီဖက်မှာ ဝါသနာကြီးတာ သူသိတယ် ။ မြတ်ဦးထွန်း အဝတ်အစားတောင် မချွတ်နိုင်ဘဲ ကုတင်ပေါ် ဖလက်ပြသွားတော့တာဘဲ ။

ဦးဇေယျထက် သူ့ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်တော့ တော်တော့်ကို ညနက်နေပြီ ..။အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံတွေ တဝေါဝေါ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ဟင်...ညသန်းကောင်ကျော် ထိန်သာ ရေချိုးနေပါလား ..။

ဟထားတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကြားက အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ရေနွေးငွေ့တွေ တထောင်းထောင်းထနေတာကြောင့် ရေချိုးနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရဘူး ..။ သို့ပေမယ့်မိမွေတိုင်း ကိုယ်နဲ့ အရမ်းလှနေမယ့် မယားချောကလေး ကို မြင်ယောင်မိလိုက်ရင်း သူ့ကာမစိတ်တွေကနိုးကြားလာရတယ် ..။

ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်ရင်း သူ့အဝတ်အစားတွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တနေကုန် တညလုံး ဖဲထိုင်ရိုက်ထားတာ သူ့တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးစော်ရော ဆေးလိပ်စော်ရော နံနေတယ်လို့ သူ ထင်မိတယ် ။ရေချိုးခန်းထဲကို သူဝင်လိုက်တယ် ..။ရေငွေ့တွေ နဲ့ မှုံမှိုင်းနေတဲ့ မှန်ခန်းလေး တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ် ..။

“ ဟင်..ကိုကြီး ...”

သူမရင်သားစိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ကာ ရေချိုးနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ သူ့ကို ပြေးဖက်လိုက်တယ် ..။

“ ကိုကြီး ရေချိုးမလို့လား....လာ..လာ ထိန်သာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ် ...”

ဦးဇေယျထက် ပြုံးပြုံးကြီး သဘောကျသွားမိတယ် ။ မယားချောလေးက သူ့တကိုယ်လုံးကို ဆပပြာရည် မွှေးမွှေး နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေပြီ ။ သူ့ဖွားဖက်တော် ငထစ်ကြီးကလည်း ခေါင်းထောင်ထလာတယ် ..။ ငယ်ငယ်ကလို ထောင်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ မတ်သွားတာမျိုး မဟုတ်ဘူး ..။ မထချင်ထချင်...ထတာ ..။

သူ့အကောင်ကြီးကို ထိန်ထိန်သာ က ကျကျနန ပွတ်သပ်ပေးတော့တာဘဲ ..။ ထိပ်က အထစ်ကြားထဲကိုလည်းသူမလက်ကလေးတွေနဲ့ သေသေချာချာ ကို နှိုက်ချွတ်ဆေးကြေပေးတယ် ..။သူ့ဟာကြီး ထောင်လာပြီ ..။ ထိန်ထိနသာ က တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောနေတယ် ..။

“ ကိုကြီး..ကိုကြီး ဟာကြီး မတ်လာပြီ ...ခစ်ခစ် ..ကိုကြီး ..ဒူယူ ဝန့်တူ ဖတ်ခ် ...”

သူ့အတန်ချောင်းကို တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးရင်း သူ့ကို စပ်ရှက်မလား လို့ မေးလိုက်တာကြောင့် သူ့အတန်ချောင်းက တင်းကနဲ ပိုမာသွားသည် ။

“ ထိန်သာလေး ...ကိုကြီးကို စုတ်ပေးမလားဟင် ...”

“ အို..ကိုကြီးကလဲ..ကိုကြီး စုတ်စေချင်ရင် ထိန်သာ စုတ်ပေးမှာပေါ့ ..”

ထိန်ထိန်သာ က ဦးဇေယျထက် အရှေ့မှာ ပုဆစ်တုပ်ကလေး ထိုင်လိုက်ပြီး နီညိုညို အတန်ကြီးကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငုံစုတ်ပေးပါတော့တယ် ။

ဟီး..ဒီမိန်းမ ငယ်ငယ်လေးကို ဒါတွေကြောင့် စွဲနေရတာ ...။ အိုး …. ပုလွေက ထိပ်တန်း..အောက်ပေးက ပထမတန်း...။ နွားအိုမြက်နုကြိုက်တယ်ဘဲ ပြောပြော ဦးဇေယျထက် တို့က ထိန်ထိန်သာတို့လို ငယ်ငယ် နုနုလေးတွေကိုဘဲ ကြိုက်တယ် ...။

ဒါကြောင့်လဲ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ တွေတဲ့အချိန် ထိန်ထိန်သာ အပေါ် ပုံအောပြီး ထိန်ထိန်သာ ဘယ်လိုမှ မငြင်းသာအောင်..သူ ငွေကို ရေလိုသုံးပစ်လိုက်ပြီး အမိအရ ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တာဘဲ ..။

ထိန်ထိန်သာ့အမေက အထည်ကြီးပျက် လေ ..။ ထိန်ထိန်သာ့အဖေရှိတုံးက ကောင်းစား ကြီးပွားခဲ့တာတွေကိုခုထိ မြင်ယောင် သတ်ရ နေတုံး..။ တမ်းတနေတုံး ..။ ဒီမိန်းမကြီး ပြန်ချမ်းသာဖို့က တနည်းတလမ်းဘဲ ရှိနေတယ်လေ ..။

သမီးအချောစား ကို အရမ်းချမ်းသာတဲ့ သူ့လို သူဌေးကြီးတယောက် လက်ထဲကို ထိုးအပ်လိုက်ဖို့ဘဲ ..။သမီးက ပစ္စည်းကောင်းတော့လဲ ဒီမိန်းမကြီး ဈေးကောင်းရသွားပါတယ် ။ ဦးဇေ က သူတို့မိသားစုကို ရေရေလည် လည်း စောင်မကြည့်ရှုလိုက်တာ မဟုတ်လား ..။

ထိန်ထိန်သာ့လျာလေးက တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ဦးဇေယျထက်ရဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး ကို ဝေ့ဝိုက် ပတ်ခြာလှည့် ရစ်ပေးနေတော့ ဦးဇေယျထက် တရှီးရှီး တအားအားနဲ့ အရသာတွေ တအားတွေ့နေပြီ ။

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပုလွေကို ခံဘူးပြီးနောက် ဦးဇေယျထက်သည် ထိန်ထိန်သာ့ကို တအားစွဲသွားရတယ် ။ ခက်တာက သူ့ပစ္စည်းက စိတ်လာလာပြီးချင်း ထတောင်တာတောင် တအားမာကျောနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ တောင်တယ် ဆိုရုံလောက် တောင်တာ ..။ တကယ်တမ်း လုပ်နေချိန်လဲ ဖုန်းလာတာတို့ တံခါးလာခေါက်တာတို့နဲ့ ကြုံလိုက်ရရင် ပျော့ကျသွားတတ်တယ် ..။

ဇရာက စကားပြောလာပြီ ..။ သို့ပေမယ့် ဦးဇေကတော့ မလျော့ချင်သေးဘူး ..။ တောင်ဆေးကြာဆေးတွေနဲ့လုပ်ချင်နေတုံးဘဲ ..။

ထိန်ထိန်သာ က ဦးဇေယျထက် ရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ လျာနဲ့ ယက်ပေးတယ် ။ ယက်နေတဲ့အချိန် ထိပ်ဒစ်ပိုင်းကိုလဲ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။

“ တော်ပြီ..ထိန်သာလေး ..ကိုကြီးတို့ ချစ်ကြရအောင်လား ..”

ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ဦးဇေယျထက် ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီး ပေါ်ကို ရောက်သွားကြတဲ့အခါထိန်ထိန်သာက ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလိုက်တယ် ..။ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက ကုန်းလိုက်တဲ့အချိန် ပိုကြည့်လို့ကောင်းသွားသလိုဘဲလို့ ဦးဇေယျထက် ထင်မိတယ် ။တင်ပါးကြီးတွေကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး က လှလွန်းလို့ ခဏတာ မှင်သက် ငေးမောသွားရတယ် ..။

“ ကိုကြီး ..ဘာလုပ်နေတာလဲကွယ် ...လုပ်မှာဖြင့် လုပ် ..ထိန်သာ လိုချင်လှပြီ ...”

“ ထိန်သာလေးရဲ့ ဖုတ်ဖုတ်က လှလွန်းလို့ ကြည့်နေတာပါ ...ဟဲဟဲ ..ကိုကြီး ယက်ချင်တယ် ..”

“ နောက်မှ ယက်...ကိုကြီး....လိုးမှာသာ လိုးပါကွာ..ထိန်သာ လိုချင်နေပြီ ...”

ဦးဇေယျထက် လဲ ထိန်ထိန်သာ့ တင်ပါးတွေ အနောက်ဖက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးထွေးထည့်ပြီး ဒီလက်နဲ့ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကို နယ်သုတ်လိုက်သည် ။

“ ကိုကြီး ထည့်တော့...”

ထိန်ထိန်သာ က တင်ပါးကြီးတွေ ရမ်းခါရင်း တောင်းဆိုနေတော့ ဦးဇေယျထက် သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကို အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်လေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ သည် တကယ်တော့ စောစောက ထူးအောင်ကြီး နဲ့ နှစ်ကြိမ်တိုင် စိတ်တိုင်းကျ စပ်ရှက်ခဲ့ပြီးတာမို့ စိတ်ကျေနပ်မှု ရပြီးခဲ့ပေမယ့် လင်ဖြစ်သူကို ပြုစုပေးဖို့ အစွမ်းကုန် ကြိုးစားနေတာ ဖြစ်ပါတယ် ။တင်ပါးကြီးတွေကို ထောင်ပေးရင်း ဦးဇေယျထက် ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ထိုးသွင်းဆွဲထုတ် လုပ်နေတာကို ခံယူနေတယ် ။ ဦးဇေယျထက် သည် စိတ်သာရှိ ခါးက မသန် ဖြစ်နေရပြီး စိတ်ရှိသလို မဆောင့်နိုင်ဘူး ။ဟောဟဲ ဟောဟဲ နဲ့ မောနေတယ် ..။

ဒါတွေကြောင့်လဲ ထိန်ထိန်သာ သည် သူ့ကို အားမရတာကြောင့် အားကောင်းမောင်းသန် ထူးအောင်ကြီး နဲ့မထင်မမှတ်ဘဲ ဆုံလိုက်တော့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့တာပါ ။ တောင့်တ ငတ်မွတ်နေတဲ့ ကာမကို အရယူလိုက်ခဲ့တယ် ..။

အခုလဲ လင်ဖြစ်သူကို စိတ်ကြိုက်ကုန်းပေးခဲ့ပေမယ့် မကြာခင်ဘဲ ဇရာထောင်းနေတဲ့ ဦးဇေယျထက် သည် လိင်တန်က ပြန်ပျော့ကျသွားလို့ ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဦးဇေယျထက်ကတော့ ဒီလောက် လုပ်ရတာကိုဘဲ ကျေနပ် သဘောကျပါတယ် ။ ခဏကြာတော့တနေ့လုံး တညလုံး ဖဲရိုက် အရက်သောက်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ သူ တခေါခေါ နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ် ။ထိန်ထိန်သာ လဲ သူ့ကို စိတ်ကြိုက် ဆွဲပေးမယ့် ဘဲ ရှိသွားပြီမို့ လင်ကြီး ကောင်းကောင်း မဖြုတ်နိုင်တာကို စိတ်မပျက်တော့ဘဲ မနက်ဖန်မှာ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထပ်တွေ့ဖို့ကို စိတ်စောနေမိပါတယ် ။

ဒီနေ့ မြတ်ဦးထွန်းက အိပ်ရာထ နောက်ကျသည် ။

ထူးအောင်ကြီး ကို သူနဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ် အတူတူ သွားစားရအောင်လို့ ခေါ်လို့ ထူးအောင်ကြီး လဲ သူနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့သည် ။ မြတ်ဦးထွန်း က ညက သူ ဦးဇေယျထက် ဆိုတဲ့ မြန်မာတယောက်နဲ့ ဖဲဝိုင်းမှာ ခင်မင်ခဲ့တာကို ထူးအောင်ကြီး ကို ပြောပြသည် ။

“ ထူးခြားတာက ဒီဘဲကြီးမှာ အင်မတန်မှ ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ သမီးအရွယ်ဇနီးသည် ရှိနေတာဘဲ ..တကယ့်ကို လန်းတဲ့စော်ကွ ...ဒီဘဲကြီး စော်ကျေနပ်အောင် ဆွဲနိုင်လိမ့်မယ် မထင်ဘူး ...” 

လို့ သူ့ကို အားပါးတရ ပြောပြနေတဲ့မြတ်ဦးထွန်း ကို သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ပြောပြရင် ကောင်းမလား..စဉ်းစားနေဆဲဘဲ ။

မြတ်ဦးထွန်းက သူညက တော်တော်များများ နိုင်လိုက်လို့ အရမ်းကျေနပ်နေသည် ။ ဦးဇေ နဲ့ ဒီနေ့လဲ တွေ့ကြဖို့ချိန်းထားသည် လို့ ပြောပြသည် ။ “ ထူးအောင်..ဒီမြို့မှာ အနှိပ်ခန်းတွေ အများကြီးဘဲ..ဖါခန်းတွေလဲ ရှိတယ် ..မင်းသွားချင်ရင်သွား....တက်က်ဆီကားသမား ကို မေးလိုက်ရင် သူတို့ လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ် ..” လို့ မြတ်ဦးထွန်းကထူးအောင်ကြီး ကို ပြောသည် ။

“ ဒီနေ့ကော ဘယ်အချိန်လောက် စ ကစားမှာလဲ မြတ်ဦး...”

“ ဟဲဟဲ...အခု စားပြီးရင်လေ ...ဘာလဲ..မင်း ငါနဲ့လိုက်ထိုင်မှာလား..ထူးအောင် …. ”

“ ဟားဟား..မထိုင်ပါဘူးကွာ..ငါက ဘာမှလဲ မကစားတတ်ဘူး ..”

“ အပြင်လျောက်လည်ပေါ့ကွာ...အနှိပ်ခန်းသွားပြီး လျော့ခိုင်းလိုက်ပေါ့ ..”

“ ဖီးနစ် ပြန်ရောက်မှဘဲ လျော့ပါတော့မယ်ကွာ..ဟင်းဟင်း ...”

မြတ်ဦးထွန်း အခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ ဖဲရိုက်ဖို့ ပြန်ဆင်းသွားလိုက်သည် ။သူလဲ ထိန်ထိန်သာ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ဟိုတယ်အရှေ့က စောင့်နေမယ် လို့ ချိန်းလိုက်သည် ။ သည်နေ့တော့ထူးအောင်ကြီး သူတို့ ဟိုတယ်ခန်းမှာ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ မလုပ်ချင်ဘူး ..။ တော်ကြာ မြတ်ဦးထွန်း ပြန်လာတာနဲ့ကြုံနေရင် မကောင်းဘူး ..။ထိန်ထိန်သာ ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာသည် ။

“ ဘယ်သွားကြမလဲ ကိုထူး ...”

“ တခြားဟိုတယ် မှာ အခန်းယူပြီး အေးဆေးနေကြရအောင် ထိန်သာ...”

“ ဟုတ်တယ်..အဲဒါ ထိန်သာလဲ ပြောမလို့ဘဲ....ညကလေ..ထိန်သာ ကိုထူးဆီက အပြန် ဓါတ်လှေခါးနားမှာ ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ တွေ့လို့ ...သူက ထိန်သာ့ကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတယ်သိလား ...”

တက်ဆီကားတစီး တားပြီး လွတ်လပ်အေးဆေးတဲ့ မိုတယ်အသေးစားတခုကို ပို့ပေးနိုင်မလား လို့ သူမေးတဲ့အခါတက်ဆီသမား က “ဟာ ရတယ်....ပို့ပေးမယ် .. ” လို့ ပြောသည် ။

မိုတယ်အခန်း ရတာနဲ့ အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်းဘဲ တယောက်နဲ့တယောက် အငမ်းမရ နမ်းကြကိုင်ကြ ပွတ်သပ်ကြသည် ။အဝတ်အစားတွေကို သူတို့ ကိုယ်ပေါ်ကနေ အမြန်ဆုံး ဖယ်ရှားပစ်ကြသည် ။

ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြသောအခါ ကုတင်ပေါ်ကို တက် ..ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်သည် ။ သူ့ခေါင်းက ထိန်ထိန်သာ့ပေါင်ကြားမှာ ရောက်နေသလို သူ့တန်ဆာကြီးကထိန်ထိန်သာ့မျက်နှာနားမှာ ရောက်နေသည် ။ သူ မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ တပြတ်ပြတ်စယက်လိုက်တာနဲ့ ထိန်ထိန်သာကလည်း သူ့တန်ဆာအရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိပ်အထစ်လုံးကြီးကိူ ပါးစပ်နဲ့ငုံကာ စုတ်ပါတော့သည် ။

တင်ပါးထယ်ထယ်ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ယက်နေသလို ထိန်ထိန်သာကလည်း လက်တဖက်နဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေပြီး တန်ဆာချောင်းထိပ်ကို တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးနေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ အဖို့ ဒီလို စစ်စတီနိုင်း ပုံစံလုပ်ကြတာကို အပြာစာအုပ်တွေနဲ့ အပြာရုပ်ရှင်တွေထဲမှာဘဲမြင်ဘူးခဲ့ပြီး အပြင်မှာ လက်တွေ့တခါမှ မလုပ်ဘူးဘူး ..။

ဦးဇေက စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ တခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး ။ တချိန်ထဲမှာ တယောက်နဲ့တယောက် ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်လို့ ထိန်ထိန်သာ ဒီပုံစံ လုပ်ရတာကို သဘောကျသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာချောင်း ငံကျိကျိကြီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးကလည်း ထိန်ထိန်သာ့ အဖုတ်ကို ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လုပ်သလို အတွင်းထဲကို သူ့လျာနဲ့ ထိုးဆွပေးလိုက် လုပ်နေသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လျာက အဖုတ်ထဲကို ကလိနေရာက အဖုတ်နဲ့ ကပ်ရက် ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ကလိပေးလိုက်လို့ ထိန်ထိန်သာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရသည် ။

အို....သူ..သူ ထိန်ထိန်သာ့ စအိုပေါက်လေးထဲကို လျာနဲ့ ထိုးကလိနေတယ် ..။ အို.....အမလေး ….သူ သူမို့ မရွံမရှာ ။ တခါမှ မခံဘူးတဲ့ အတွေ့ထူးကို ရတာမို့ ထိန်ထိန်သာ သဘောကျသွားသည် ။ ထူးအောင်ကြီးကိုလည်း သူ့ကိုကောင်းအောင် အမျိုးမျိုး လုပ်ကိုင်ပေးလို့ အရမ်းကျေးဇူးတင်သွားသည် ။

တော်တော်ကြာအောင် စစ်စတီနိုင်း ဆွဲကြပြီးနောက် ထိန်ထိန်သာ လည်း တအားခံချင်လာပြီမို့ ထူးအောင်ကြီး ကို“ ကိုထူးရယ်...ထိန်သာ စောက်ပတ်ယားလှပြီ...ထိန်သာ့ကို လိုးပေးပါတော့...” လို့ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းခံတောင်းဆိုပါတော့သည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ အဖုတ်ထဲမှာလဲ တအားကို လှိုက်ပြီး ယားနေသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စံချိန်မှီ လိင်တန်ချောင်းကြီးနဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးတာတွေကို ခံချင်နေပြီ ..။ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ပေးလိုက်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ ဖင်အနောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို သူ့တန်ဆာချောင်းကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။တထစ်ထစ်နဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လိင်တန်ချောင်းကြီး အဖုတ်ခေါင်းပေါက်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည် ..။

“ အီးရှီး ….အိုး ….. ဟား....”

ပြည့်သိပ်နေတဲ့ အရသာကြောင့် ထိန်ထိန်သာ ရေရေလည်လည် သဘောကျသွားသည် ။ တွယ်ပြီ ..။ ထူးအောင်ကြီး ထိန်ထိန်သာ့ ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ပြီး ဆောင့်ပါတော့သည် ။

“ အိုးရဲ....ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ...ဆောင့်...ဆောင့်....ဆောင့်ပါ...”

ထိမိလွန်းလို့ ထိန်ထိန်သာ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ တအား ဆောင့်ထည့်ပေးဖို့ တောင်းခံလေသည် ။ထူးအောင်ကြီးလဲ ထိန်ထိန်သာ့လိုဘဲ အရမ်းထိမိလွန်းလို့ ဆောင့်အားကို မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ ဒလစပ်ဆက်တိုက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်ထည့်သည် ။

“ အား.....အား.......အား........ဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့်....အား........ကောင်း...ကောင်း.......တအားကောင်းတယ် ..”

ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တင်ပါးအိအိကြီးတွေ တဖန်းဖန်းအသံနဲ့အတူ တုန်ခါနေသည် ။ရင်စိုင်တွေလဲ လှုပ်ခါရမ်းနေသည် ။ထူးအောင်ကြီး အားကုန်ဆော်ပြီ ။

“ အမလေး ...ကိုထူးရယ်...အို..ဟာ.....အာ....အာ.......ပြီး...ပြီး.....ပြီးသွားပြီ . . . ”

ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ အဖုတ်ကြွက်သားတွေက ရှုံ့ချီပွချီနဲ့ သူ့အတန်ချောင်းကို ရစ်ပတ်ဆွဲယူနေတယ်လို့ ထူး အောင်ကြီး ခံစားလိုက်ရသည် ။

ထိန်ထိန်သာ ပြီးသွားတဲ့နောက် အချက်ပေါင်းတော်တော်များများ ဆက်ဆောင့်ထည့်ရင်း သုတ်ရေတွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရပါတော့သည် ။မိုတယ်အခန်းလေး ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးနေသည် ။စောစောက အသံဗလံတွေဆူညံခဲ့သလောက် အခုတော့ ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ က အိပ်ရာခင်းအဖြူစကို ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ပေါ်မှာ ခြုံလွှမ်းရင်း မျက်လုံးတွေ ပိတ်ပြီး စောစောက ပွဲကြမ်းခဲ့တာတွေကို စမြုံ့ပြန် အရသာယူနေသလို ထူးအောင်ကြီး လဲ အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ပက်လက်အိပ်ရင်း အမောဖြေနေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ ထူးအောင်ကြီးကို အရမ်းသဘောကျသွားသလို ထူးအောင်ကြီးကလဲ ထိန်ထိန်သာကို အခုလို စိတ်ရှိတိုင်း ဖြုတ်ရဆော်ရတာကို အရမ်း သဘောကျနေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ သည် ထူးအောင်ကြီးက ခါးအားသန်သန်နဲ့ သူမ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရအောင် အားကောင်းမောင်းသန် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့အပြင် ယောကျ်ားတန်ဆာကလဲ ရှည်ရှည်တုတ်တုတ် နဲ့ အားရစရာ ကောင်းလှတော့ သူ့ကို ခိုက်သွားရသည် ။

“ ထိန်သာ....ဘိုက်ဆာလားဟင် ..”

“ ဟင့်အင်း...ဆာသေးဘူး ...”

“ ဆာရင် ဒို့ အစားတခုခု ဖုန်းဆက်မှာလိုက်မယ် ..ဒါမှမဟုတ် အပြင်ထွက်စားကြမလား ...”

“ ဟင့်အင်း ..မှာစားတာဘဲ ကောင်းမယ်ထင်တယ် ..”

ထိန်ထိန်သာ က ရယ်မောလိုက်လို့ ထူးအောင်ကြီး က “ ဘာရယ်တာလဲ ထိန်သာ .” လို့ မေးသည် ။“ အပြင်ထွက်ရင် အချိန်ပုတ်တယ် ...မဝသေးဘူး ...” လို့ ရယ်ပြီး ဖြေလိုက်လို့ ထူးအောင်ကြီး လဲ ကာမစိတ်ပြင်းပြလှတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို သဘောကျသွားသည် ။

သူကလဲ ထန် ထိန်ထိန်သာကလဲ ထန် ဘက်ညီအတွဲညီ သည် ။မိန်းမ မယူဖြစ်တဲ့ လူပျိုသိုးဘ၀ ထန်ချင်တိုင်း ထန်နေတဲ့အချိန် အသက်ကြီးတဲ့ လင်ကြီး နဲ့ မကျေနပ် နိုင်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ တွေ့ကြတာ တကယ့် ပွဲကြီးပွဲကောင်းတခုဘဲ ..။

သူကလည်း ထိန်ထိန်သာ ကို အခုလို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တဲ့ မိုတယ်အသေးစားလေးထဲမှာ ဒီနေ့ တဝကြီး စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ပစ်လိုက်မည် လို့ အားခဲထာတာ မဟုတ်လား ။ ထိန်ထိန်သာကလည်း အပြတ်ကို တဝကြီး ကုန်းလိုက်မဟဲ့ ခံလိုက်မဟဲ့လို့ စဉ်းစားထား ပုံရသည် ။ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြီး ဆေးကြောသန့်စင်တာတွေ လုပ်ပြီးတော့ ထိန်ထိန်သာ က စားပွဲလေးပေါ်မှာ တွေ့ရတဲ့ကော်ဖီမိတ်ကာ နဲ့ ကော်ဖီတည်ပြီး ဖေါ့ခွက်နှစ်ခွက်နဲ့ ကော်ဖီဖျော်သည် ။

“ ကိုထူး..လာသောက်..ကော်ဖီ မွှေးတယ် ...”

အိပ်ရာခင်းစကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ပြီး ထိုင်နေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက လှမ်းလျောက်လာတဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကော်ဖီသောက်ကြရင်း ဒီလာ့စ်ဗေးဂတ်စ်မြို့ကနေ သူတို့ အသီးသီး နေရပ်မြို့တွေကို ပြန်သွားပြီးကြရင် ဘယ်လိုထပ်ဆုံကြမလဲ ဆိုတာကို ပြောဆို တိုင်ပင်ကြလေသည် ။

“ ကိုထူးက ထိန်သာနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးလို့လား ..”

“ ဟာ..ထိန်သာကလဲ..တွေ့ချင်တာပေါ့ ..ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ ..”

“ ဟင်းဟင်း..သိပါဘူး..ကိုထူး ထိန်သာ့ကို တဝကြီး လုပ်ပြီးလို့ ထပ်မတွေ့ချင်တော့ဘူးလားလို့ပါ...”

“ ထိန်သာ့ကို ဘယ်တော့မှ ရိုးမှာ မဟုတ်ဘူး ..တတ်နိုင်ရင် အတူတူတောင် နေလိုက်ချင်တယ် ..”

“ အိုး..မဖြစ်နိုင်တာတွေ မပြောနဲ့ကွာ..ဘယ်လိုလုပ်နေလို့ရမှာလဲ..ထိန်သာက လင်ကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့ဟာကို...”

“ လင်ကြီးကို ကွာရှင်းလိုက်ပေါ့...”

“ အို...ဒါ..ဒါတော့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ...ထိန်သာ ဦးဇေကို ကွာလိုက်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်သေးဘူး ...”

“ ဒါဆို...ဒို့နဲ့ထိန်သာတို့ ဘယ်လိုထပ်တွေ့ကြမလဲ ..”

“ ထိန်သာ ကိုထူး ရှိတဲ့ ဖီးနစ်စ်ကို လာခဲ့မှာပေါ့ ..ဦးဇေ မြန်မာပြည် ပြန်နေတဲ့အချိန် ...ဒါမှမဟုတ် ကိုထူးဆန်ဖရန် ကို လာခဲ့လေ ...”

“ ထိန်သာကကော ဒို့နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်လား ..”

“ အင်း...တွေ့ချင်တာပေါ့ ..အခုတောင် ထပ်ပြီး တွေ့ချင်သေးတယ် . .”

ပြုံးပြုံးလေး မခို့တရို့နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို ထူးအောင်ကြီး ရေလည်ခိုက်သွားသည် ။ တအားဖက်ပြီးစူတူတူ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။

ထိန်ထိန်သာက ပြန်နမ်းစုတ်လို့ သူတို့အနမ်းတွေက ခွာလို့ ရပ်လို့ မရတဲ့ အနမ်းရှည် တခု ဖြစ်သွားသည် ။ထူးအောင်ကြီး သည် ထိန်ထိန်သာရဲ့ခါးလေး အောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုတ်နေတဲ့အချိန် သူ့ပေါင်ကြားက သူ့တန်ဆာရှည်မျောမျောကြီး က မာကျောထောင်ထလာသောအခါ ထိန်ထိန်သာ့လက်ထဲကို တန်ဆာချောင်းကြီးကို ထည့်ပေးလိုက်လေသည် ။

ထိန်ထိန်သာလဲ တန်ဆာချောင်းကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ပွတ်သပ်သည် ။ ပူနွေးတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရင်း ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွဖေါက်ပြန်လာပြီး ထူးအောင်ကြီးနဲ့ နောက်ထပ်ထပ်ပြီး ကာမစပ်ရှက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ကိုယ်ကို ပတ်ရစ်ထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းစ ကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည် ။ အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ ထိန်ထိန်သာကို ထူးအောင်ကြီး က ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ ဒုတိယအကြိမ် ချစ်စခန်းဖွင့်တဲ့အခါမှာတော့ ထိန်ထိန်သာက အပေါ်က ထူးအောင်ကြီးကအောက်က ပုံစံနဲ့ စခဲ့ကြသလို နောက်ပိုင်းမှာ တခြားပုံစံတွေ အမျိုးမျိုး ပြောင်းကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် တဖြောင်းဖြောင်း တဖေါင်းဖေါင်း ပွဲကြမ်းကြတော့သည် ။

ဒီ ဒုတိယအကြိမ် အချစ်ကြမ်းပွဲမှာတော့ ထိန်ထိန်သာက သူမ သုံးကြိမ်တောင် အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ရတယ်လို့ပြောသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် အပြင်ကို လုံး၀ မထွက်ဘဲ အစားအသောက်ကို အခန်းအထိ လာပို့ပေးတဲ့ တရုတ်အစားအစာကိုဘဲ ဖုန်းနဲ့ မှာပြီး စားကြသည် ။

တဝလုပ်ပြီး အစားစား ဘိုက်ပြည့်တော့ ပြန်လုပ် လုပ်ပြီးရင်း လုပ်ရင်း ..။ညနေရောက်မှ သူတို့ ဟိုတယ်ကို ပြန်ကြသည် ။ဘာဘဲပြောပြော သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်ကြိုက် အပီအပြင် အချစ်ကြမ်းပွဲတွေ နွှဲခဲ့ရလို့ကျေနပ်သွားကြသည် ။

သူတို့ ဟိုတယ်ခန်းတွေကို ပြန်ကြဖို့ ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျောက်သွားကြတဲ့အချိန် အနားက အရက်ဘား ကောင်တာမှာ အရက်ထိုင်သောက်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတာကိုတော့သူတို့ မသိလိုက်ကြ ။

ဦးဇေယျထက်သည် လက်ထဲက ဖုန်း ကင်မရာ နဲ့ မယားချောလေး ထိန်ထိန်သာ နဲ့ တွဲပြီး လျောက်သွားတဲ့ လူ ကို သေသေချာချာ အမိအရ ဓါတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည် ။

မြန်မာ တယောက်ဘဲ ဖြစ်ဖို့များသည် ။

သူ ဘယ်သူလဲ ....။

ဘာကြောင့် ငါ့မိန်းမ နဲ့ အတူတူ တွဲလာသလဲ ..။

သူတို့ ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ ..။ ဟိုတယ်အခန်းကို သွားမလို့လား....။

ထိန်ထိန်သာ ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ဦးဇေယျထက် ဟိုတယ်အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ဒီတခါတော့ ဦးဇေယျထက်သည် ထိန်ထိန်သာ ရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်မလာဘူး ။ထိန်ထိန်သာ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာ နဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ရေချိုးနေသည် ။ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို သူမလက်ချောင်းလေးတွေ ရောက်သွားတော့ ကျိန်းစပ်နေသည် ။ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ အချစ်ကြမ်းထားတဲ့ ဒါဏ်တွေပေါ့ ။

ဟွန်း ..သူ..သူ..တအားလိုးသွားတာ ...။ တကယ့်ကို အလိုးသွက်တဲ့ ဖိုးချက်ဘဲ ...။ ခါးအားကောင်းတဲ့ ကိုကိုဘဲ ..။

ဒီနေ့ မိုတယ်လေးထဲ စိတ်တိုင်းကျ လိုးပစ်လိုက်ကြတာ ..။ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မမှတ်မိတော့ဘူး ..။ ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုး ပြောင်းပြီး လိုးကြတာ ...။

ဦးဇေနဲ့ မရနိုင်တဲ့ဟာတွေ ကို ထူးအောင်ကြီးဆီက သူမ ရလို့ သိပ် သဘောကျနေသည် ။ထိန်ထိန်သာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ဆိုဖါမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက် ကို တွေ့လိုက်ရလို့အံ့သြသွားသည် ။

“ ကိုကြီး ..ပြန်လာပြီလား ..အစောကြီး ရှိသေးတယ် …. ”

ဦးဇေယျထက် က “ ဟုတ်တယ် ထိန်သာ..ကိုကြီး..ဒီနေ့ မကစားတော့ဘူး..မိတ်ဆွေတယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာရှိလို့ အပြင်သွားရအုံးမယ်...ထိန်သာ လိုက်ခဲ့ချင်လား..စီးပွားကိစ္စ တိုင်ပင်ကြမှာ ဆိုတော့ ထိန်သာ ပျင်းနေမှာ စိုးတယ်ကွယ် ...” လို့ ပြောလေသည် ။

ဦးဇေယျထက် သည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ဟိုလူ ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်သွားပြီး မရှေးမနှောင်းမှာ သူ့အခန်းကို ပြန်ဝင်ခဲ့တာ ..။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဟိုလူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို အခန်းထဲမှာ မတော်တရော် အနေအထားနဲ့ မြင်ရလေမလား လို့ တွေးထင်ထားခဲ့တာ ..။သူထင်သလို မဟုတ်ဘဲ ထိန်ထိန်သာ တယောက်ထဲဘဲ ရေချိုးနေတာ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟင့်ဟင့်..စီးပွားရေးအကြောင်း ဆွေးနွေးကြမယ် ဆိုရင်တော့ ထိန်သာ လိုက်ချင်ဘူး ..”

“ သိတယ်...သိနေတယ်....ဟင်းဟင်း..ဒါကြောင့် ကိုကြီးက ထိန်သာ့ကို နေရာတကာ မခေါ်တာ...ထိန်သာ့ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ် နေစေချင်တယ်လေ ...ဟင်း...လှလိုက်တာ ထိန်သာရယ် ..”

ဦးဇေယျထက် ထိန်ထိန်သာ ဆီကို ထလျောက်သွားလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲဖယ်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဟင်..ကိုကြီး ...ဘာလဲ...”

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ရင်ထွားထွားတွေဆီက ပန်းနုရောင် နို့သီးလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ စမ်းသပ်လိုက်သည် ။

“ ကိုကြီး..ဘာလုပ်တာလဲ..ထိန်သာစိတ်ထအောင် လာကိုင်နေတာလား ..”

ဦးဇေယျထက် စိတ်ထဲမှာ တောင့်တင်းစိုပြေလှတဲ့ သူ့မိန်းမ ကို စောစောက တွေ့လိုက်တဲ့ ဘဲက ဖန်နေတာလား ..ဖြုတ်တောင်နေပြီလား ...လို့ တွေးနေသည် ။

အင်း..ငါအစိုးရိမ်လွန်တာ များလား ..။ လူတယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်တာနဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်နေပြီ လို့ ငါထင်နေတာလား ..။

စတွေ့တွေ့ချင်းတုံးက သူကောင်းကောင်း မဖြုတ်နိုင်လို့များ ထိန်ထိန်သာ နောက်မီးလင်းနေပြီလား ..ဒါမှမဟုတ် လင်းဖို့ ကြိုးစားနေသလား ...ဆိုတဲ့ လားပေါင်းများစွာ က သူ့ခေါင်းထဲမှာ မေးနေခဲ့မိတာ ...။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေက တင်းမာလာသည် ။ ထောင်ထလာသည် ။ ထိန်သာ ပါးစပ်က တဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်လာသည် ။ ဦးဇေယျထက် ရဲ့ နောက်လက်တဖက်က ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်ကြားက မို့အိအိကြီးကို စမ်းလိုက်သည် ။

အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားနုနုတွေကို ပွတ်လိုက်တော့ “ အင်ဟင်...” လို့ ထိန်သာ့ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာသည် ။ နို့သီးတွေကို ပွတ်နေတဲ့ သူ့လက်က ထိန်ထိန်သာ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ပြန်သည် ။

“ ကိုကြီး...လုပ်ချင်လို့လားဟင် ...ထိန်သာ စုတ်ပေးရမလား ...”

“ အင်း........”

ဦးဇေယျထက် ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူထိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီးသူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဖြုတ် ဇစ်ကို ဆွဲချ ပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။

ဦးဇေယျထက်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းက ပျော့ကျနေဆဲ ...။ထိန်ထိန်သာ လက်ချောင်းတွေက လိင်တန်ပျော့လေးကို ဆော့ကစားပြီး ထောင်ထလာစေဖို့ ကြိုးစားသည် ။ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလဲ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးသည် ။ သို့ပေမယ့် လိင်တန်က ထောင်မလာ ..။ မာမလာ ..။ဦးဇေယျထက် သက်ပြင်းကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည် ။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်ပြီး “ ထိန်သာ..ကိုကြီး မျက်နှာပေါ် တက်ခွထိုင်ပေးကွယ် ...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။အရင်လဲ ထိန်ထိန်သာ ဒါမျိုး လုပ်ပေးခဲ့ဖူးလို့ အထာပေါက်နေပြီ ။ကိုကြီးဦးဇေသည် သူ့လိင်တန်မလာရင် သူ့မျက်နှာပေါ်ကို ထိန်ထိန်သာ့ကို တက်ခွကာ ပွတ်စေသည် ။

ဒီလို ပွတ်တဲ့အချိန် ကိုကြီးက ထိန်သာ့အဖုတ်ကို အငမ်းမရ ယက်သည် ။ စုတ်သည် ။ ဒီလို လုပ်ရင် သူ့လိင်တန်က ထောင်လာမာလာတတ်သည် ။

ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ တဝကြီး လိုချင်တာတွေ ရခဲ့ပြီး ဖြစ်လို့ ဆာလောင်မှု မရှိပေမယ့် လင်ဖြစ်သူကျေနပ်စေဖို့ သူလုပ်စေချင်တဲ့အတိုင်း သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်လိုက်သည် ။ ဦးဇေယျထက် သည် ထိန်ထိန်သာ့အဖုတ်ကို အရင်ဆုံး နမ်းရှူနေသည် ။ သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ ထိန်သာ့ အစိလေးကို ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ဒီလို လုပ်တော့ ထိန်သာ့စိတ်တွေ ထလာရတာပေါ့ ...။ ထိန်သာလဲ ကိုကြီး မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဖိဖိပွတ်နေမိရသည် ။ ကိုကြီးကလဲ လျာကြီးနဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်သည် ။ အစိကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်သည် ။

“ အမလေး ….အား...အား..ကိုကြီး..ကိုကြီး ...ထိန်သာ့စောက်ပတ်တွေ ယားလာပြီ....ယားနေပြီ ...ဟင့်ဟင့်”

ထိန်သာ့ညည်းသံတွေ ဆူညံလာသည် ..။ တပြတ်ပြတ် အဖုတ်ယက်တဲ့ အသံတွေ ရော...။ဦးဇေယျထက်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်း သည် မာကျောပြီး အပေါ်ထောင်လာသည် ။ ရွှတ်ပြတ် ပြွတ်ပတ် နဲ့ထိန်ထိန်သာ့အဖုတ်ကြီးကို သူ အားရပါးရ ယက်လိုက်စုတ်လိုက်တာ စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာလို့ လိင်တန်လဲ ကြီးထွားမာတောင်လာသည် ။

“ ကဲ..ထိန်သာလေး ..ကိုကြီးတို့ လိုးလိုက်ကြရအောင်ကွယ် . . .”

ထိန်ထိန်သာ့ကို တက်ခွပြီး သူ လုပ်သည် ။ သိပ်ကြာကြာတောင် မဆွဲရသေး ..။ သူ ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ အမောဖေါက်လာသည် ။ ငယ်ငယ်က ဆေးလိပ်တွေ တအားနင်း သောက်ခဲ့တဲ့ ဒါဏ်တွေများလား ။

ထိန်ထိန်သာလဲ အရှိန်တက်လာချိန်မှာ ဦးဇေယျထက် က တအားနင်း မဆောင့်ထည့်နိုင်ဘဲ မောပြီးဆောင့်အား လျော့ကျသွားတာကြောင့် “ ကိုကြီး..တအား...တအား...” လို့ ပြောဆိုရင်း သူမတင်ပါးတွေကို ကော့ပင့်ကာပေးနေသည် ။ သို့ပေမယ့် ဦးဇေယျထက်က မလိုက်နိုင် ..။

ထိန်ထိန်သာ ကတော့ ဟန်ဆောင်ကောင်းသည် ။ သူလိုချင်တာတောင့်တတာတွေကို ထူးအောင်ကြီးနဲ့ အရယူနေပြီမို့ ဦးဇေယျထက် အားနည်းချက်ကို စိတ်ပျက်ဟန်မပြဘူး ။ လင်ရဲ့ အလိုကို လိုက်ပေးနေသည် ။ ဘာဘဲပြောပြော ဦးဇေယျထက်မှာ သံသယတွေ ရှိသွားပြီ ။ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ တွဲခုတ်လာတဲ့လူ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာလဲ သူသိချင်နေသည် ။မြတ်ဦးထွန်း အရမ်း လဒ်ကောင်းနေသည် ။ဒီနေ့ မနေ့ကထက်တောင် ပိုနိုင်သည် ။

ဖဲသမား သည် နှဲသမားရဲ့ ပါးလိုဘဲ ပိန်လိုက်ဖေါင်းလိုက် လို့ ဆိုကြသည် ။အခု ...နှဲသမား ရဲ့ ပါး ဖေါင်းတဲ့ ကာလ ..။မြတ်ဦးထွန်း ကံလိုက်နေသည် ။ ဘာကစားလိုက် ကစားလိုက် နိုင်သည် ။

သူက ဝိုင်းမှာ ထိုင်လိုက်ရင် မထတမ်း ကြာတတ်တော့ သူတို့ကစားဝိုင်းတွေ မှာ ဝိုင်ဘီယာ အရက် သံပုရာရေအစရှိတာတွေကို မှာယူလို့ရှိရင် လာချပေးတဲ့ စကပ်တိုတိုလေးတွေ ဝတ်ထားတဲ့ စားပွဲထိုးမလေးတွေ ကို သူသောက်ချင်တာ မှာ သောက်တတ်သည် ။

သူက နိုင်နေတဲ့လူဆိုတော့ ဘောက်ဆူး ( တစ် ) ပေးရင် အရမ်း ရက်ရော သည် ။မနေ့ကထဲက သူတို့ဝိုင်းကို လာ ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့ စားပွဲထိုးကောင်မလေးကို သတိထားမိခဲ့သည် ။ထူးထူးခြားခြားလေး လှနေလို့ ..။ရင်ဘတ်က နံမည်ပြားလေးမှာ ကောင်မလေးရဲ့ နံမည်ကို မနေ့ထဲက သတိထားမိခဲ့သည် ။

ထရစ်စ်......။

သူနိုင်နေမှန်း ထရစ်စ် သိသည် ။ဒီနေ့လဲ ထရစ်စ် သူ့ကို သူသောက်ချင်တာတွေ လာပို့သည် ။ ပိုက်ဆံတောင် ပေးစရာ မလိုဘူး ..။မနေ့ကဒေါ်လာတရာတန် ဘောက်ဆူး ( တစ် ) ပေးထားလို့ လျံတဲ့ ဘောစိ ဆိုပြီး ရေလည် ပြာပြာသလဲ လုပ်ကိုင်ပေးနေသည် ။

အခုလဲ ထရစ်စ် လာပေးတဲ့ မာတီးနီး တခွက်ကို သူသောက်စုတ်နေတဲ့ အချိန် ထရစ်စ် က အနားကပ်လာပြီး တိုးတိုးလေး..“ ဘယ်တော့ဝိုင်းက ထမှာလဲ..မညောင်းသေးဘူးလား...” လို့ မေးလိုက်လို့ ထရစ်စ်မျက်နှာလေးကို သေသေချာချာကြည့်မိလိုက်သည် ။ “ ညောင်းတယ်..နိုင်နေတာနဲ့ ဆက်စားနေတာ...” လို့ သူဖြေသည် ။

ထရစ်စ်က “ ငါ နောက် နာရီဝက်ကြာရင် ဂျူတီထွက်တော့မလို့ ...” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တာကြောင့် မြတ်ဦးထွန်းလဲ ကောင်မလေး ငါ့ကို အထာခင်းနေတာဘဲ ဖြစ်မည် လို့ ကောက်ချက်ချလိုက်မိသည် ။

“ ဒါဆို..မင်းနဲ့ ငါ အပြင်ထွက်ပြီး တခုခု ထိုင်စားလို့ရမလား ...မင်း အားလား ..” လို့ ပါးစပ်က အလိုအလျောက်မေးမိရက်သား ဖြစ်သွားသည် ။

ထရစ်စ်က ဝမ်းသာအားရနဲ့ “ အားတယ်..ဒါပေမယ့် နာရီပေါင်းများစွာ ဒီမှာ အလုပ်လုပ်ထားတော့ အပြင်ထွက်ဖို့ အိမ်ပြန်ရေချိုးမှ ဖြစ်မယ် ...” လို့ ပြောသည် ။

ထရစ်စ် သည် မြန်မာပြည်ပေါက် ကရင်မလေး တယောက် နဲ့တောင် တူချင်သလိုဘဲ ..။ ဖိလိပိုင်မ ဖြစ်လိမ့်မည်လို့ မြတ်ဦးထွန်း ခန့်မှန်းလိုက်သည် ။ သူ့ကို မေးကြည့်ရဦးမည် ..။

ထရစ်စ် ဂျူတီထွက်ပြီးသောအချိန် မြတ်ဦးထွန်းရှိရာ ကစားဝိုင်းကို အပြင်အဝတ်အစား နဲ့ လာခေါ်သည် ။စကပ်တိုနှံ့နှံ့ ဝတ်ထားတဲ့ စားပွဲထိုးမလေးသည် သာမန် အဝတ်အစား လဲလိုက်သောအခါ ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းပြီး ပိုပြီး ချောလှသွားသည် လို့ မြတ်ဦးထွန်း ထင်သည် ။

ထရစ်စ်က မြတ်ဦးထွန်းကို သူ့အခန်းကို လိုက်ခဲ့ပြီး သူရေချိုးတာကို ခဏစောင့်..ရေချိုးအလှပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ အပြင်ထွက် လျောက်လည်ကြမည် လို့ ပြောတော့ မြတ်ဦးထွန်းက ပြုံးပြုံးကြီး ခေါင်းညှိမ့် သဘောတူသည် ။ မြတ်ဦးထွန်း ရင်ဘတ်ထဲ တဒုံးဒုံးနဲ့ ကုလားဘုရားပွဲလှည့်သလို ဆူညံနေသည် ။

ဟီး....ထရစ်စ်လို ချောချောလေးနဲ့ လိမ့်ရမှာမို့ ..။ အခန့်သင့်ရင် ဖြုတ်ချင်လဲ ဖြုတ်ရနိုင်သည် ။ထူးအောင်ကြီး တယောက်တော့ ပျင်းနေပြီလားမသိဘူး ..။သူလဲ မိန်းမ ဝါသနာကြီးသူမို့ အနှိပ်ခန်းတွေ ချွတ်ကပွဲတွေ သွားနေမှာဘဲ ..။

ဟိုတယ်အပြင်ဖက်ကို အတူတူထွက်လာကြပြီး တက်ဆီကားနဲ့ ထရစ်စ်ရဲ့ အပါ့မင့်တိုက်ခန်းကို သွားကြသည် ။မြတ်ဦးထွန်း ထင်ထားတာထက် ထရစ်စ်ရဲ့ တိုက်ခန်းက သားနားသန့်ရှင်းနေသည် ။ လာ့ဗေးဂပ်စ်မြို့လိုနေရာမှာအိမ်ခန်းတိုက်ခန်းခ တွေ အရမ်းမြင့်မားလိမ့်မည် ဆိုတာ သူ ခန့်မှန်းမိသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ စားပွဲထိုး ဝင်ငွေက တော်တော့်ကို ကောင်းလိမ့်မည် လို့ သူထင်သည် ။

တက်ဆီပေါ်မှာ ထရစ်စ်က သူ့ကို “ ဘယ်ကလဲ..Where are you from? ” လို့ မေးသည် ။ ဒီမေးခွန်းကို သူကလဲထရစ်စ် ကို မေးချင်နေတာ ..။ သူက “ မြန်မာ က ” လို့ ဖြေလိုက်တော့ ထရစ်စ်က “အိုး... ...ဟိုလေဒီရဲ့ တိုင်းပြည်က ကိုး...မင်းတို့တိုင်းပြည် သတင်းတွေ ထရစ်စ်တို့ အမြဲ ဖတ်ရတယ်...အိုဘားမား လဲ သွားတယ်လေ..” လို့ ပြောလို့..“ မင်းကကော ဘယ်ကလဲ ထရစ်စ် ” လို့ သူကလဲ ပြန်မေးလိုက်သည် ။ ထရစ်စ် က သူက ဖိလိပိုင် က လို့ ဖြေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်း ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါဘဲ ..။

ထရစ်စ် ရေချိုးနေတဲ့အချိန် မြတ်ဦးထွန်း ဧည့်ခန်းက ထိုင်စောင့်ရသည် ။မြတ်ဦးထွန်း သည် အရင်က ဖိလိပိုင်မတွေ တွေ့ခဲ့ဘူးသည် ။ အရပ်ပုပြတ်ပြတ်တွေ များသည် ။ ထရစ်စ်ကတော့ ဖိလိပိုင်မ ပေမယ့် ပေါင်တန်ရှည်ရှည်နဲ့ အရပ်မြင့်သည် ။

ခါးလေးက သေးပြီး တင်တွေက ဝိုင်းဝိုင်းကော့ကော့လေးနဲ့ မြင်တာနဲ့ တပ်မက်စရာမို့ ဖဲနိုင်ထားတဲ့ မြတ်ဦးထွန်းသည် ကုန်ချင်သလောက် ကုန်ပါစေ ဆိုပြီး ရာတန်တွေ အထပ်လိုက် ထည့်လာခဲ့သည် ။ ထရစ်စ် ရေချိုးအလှပြင်ပြီး ထွက်လာတော့ မြတ်ဦးထွန်း အရမ်း အံ့သြသွားရသည် ။ထရစ်စ်သည်အရမ်းချောလှလွန်းနေလို့ ..။

“ ဘယ်သွားကြမလဲဟင် ...”

“ ထရစ်စ် သဘော..သွားချင်တဲ့နေရာသွား..စားချင်တာ စား ...”

“ အိုကေ ...”

ထရစ်စ် က ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကြီး တခုကို ခေါ်သွားသည် ။

စားပွဲတွေမှာ ဖယောင်းတိုင် ထွန်းထားတဲ့ မီးခွက်လေးတွေဘဲ ထွန်းထားတဲ့ စားသောက်ခန်းမကြီးထဲ သူတို့ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ မှောင်နေပြီး မီးခွက်အလင်းရောင်လေးတွေဘဲ ရှိနေတဲ့ ဆိုင်ခန်းထဲ စုံတွဲတွေဘဲ စားသောက်နေကြတာ များသည် ။

အရင်ဆုံး မြတ်ဦးထွန်းက ဝစ်စကီ သောက်..ထရစ်စ်က ဝိုင်သောက်သည် ။ထရစ်စ်က ဒီဆိုင်မှာ သိုးသားကင် အရမ်းကောင်းသည် လို့ ပြောပြီး မှာပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်းက သိုးသားက ညှီလို့ သူမစားချင်တာနဲ့ ငါး မှာသည် ။

သောက်လိုက်စားလိုက်နဲ့ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထရစ်စ်တို့ အရှိန်ရလာတဲ့အချိန် ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ စုံတွဲတတွဲကို မြတ်ဦးထွန်း အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည် ။

သူနဲ့ ထရစ်စ်က အမှောင်ထဲမှာ ရောက်နေတာ ကြာလို့ မျက်စိက အမှောင်ကို ကျင့်သားရပြီးနေသည် ။မြတ်ဦးထွန်း တော်တော့်ကို အံ့သြသွားသည် ။သူ့မျက်စိကို သူ မယုံနိုင် ဖြစ်သွားသည် ။သူ့သူငယ်ချင်း ထူးအောင်ကြီးနဲ့ ဦးဇေ ဆိုတဲ့ သူနဲ့ ဖဲရိုက်ဖက် လူချမ်းသာအဖိုးကြီး ရဲ့ မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ ဖြစ်နေလို့ ...။

ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ပျက်ကုန်တာလဲ.....။


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>