Configure Page List

Sunday, August 3, 2014

အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၄ )

အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၄ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

သာဒင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အတွက် ကိုကိုကျော် မသိစေချင်သည့် လျို့ဝှက် စကားလေးများပင် ပြောဖြစ်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကို ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ကျော်စိုးသော် တို့ အဖြစ်အပျက်၊ ကိုကိုကျော် သိသွားကာ ချောင်းကြည့်တာတို့ ကို ပြောပြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်ကာပင် တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က ထိုအကြောင်း သူပြောပြသည်ကို ကိုကိုကျော် ကို ပြန်မပြောဖို့ တားလိုက်သည်မှ စ၍ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အတွင်းကျကျ ပိုရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်း နှစ်ဦး အဖြစ်သို့ တဆက်တက် သွားကြလေတော့သည်။

ထိုအခါတွင် ဝင်းဝင်းသန်း ဆီမှလည်း သူ့လျို့ဝှက်ချက်များ ပွင့်အန်ထွက်ကျလာလေသည်။ တကယ်က ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့အမျိုးသား နှင့် မစေ့စပ်မှီ က ရော၊ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးမှ ရော ကိုကိုကျော်နှင့် မဖြစ်ခင်ထိ အဖဲယား ဟုခေါ်သော အချစ်ရေး နယ်ကျွံမှု အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ဘူးသည်။

ကိုကိုကျော်နျှင့် ဖြစ်နေသည့်တိုင် ထိုသူများနှင့် ပြတ်ပြတ်စဲစဲ လားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ခြေ၊ အမြဲတမ်းလို ဖြစ်နေသည် မဟုတ်သော်လည်း တခါတလေ ဆုံရင်တော့ ဖြစ်တတ်သေးသည် ဟုဆိုသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း အပြောကြောင့် ကျော်စိုးသော် ကိုတောင် သတိယမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြောကြည့်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း စိတ်ဝင်စားသည်၊ သူက ဖူးဝတ်ရည်ထက် ငယ်သည့်အပြင်၊ သူ့ထက်တောင် ငယ်သည့် ကျော်စိုးသော် အကြောင်း ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှ ကြားရသမျှမှာ စိတ်ဝင်စားစရာမို့၊ သူလည်း လိုက်သွားပြီး သုံးပွင့်ဆိုင် တခါလောက် ဆွဲလိုက်ချင်သေးသည်။ 

ကိုကိုကျော့်ကို အသိပေးပြီး သွားရမလား၊ မသိအောင် လျို့ဝှက်ပြီးသွားရမလား အဲဒါ ကိုပဲ စဉ်းစားရအုန်းမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြသည်။ဝင်းဝင်းသန်း အတွေ့အကြုံမှာလည်း အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပေသည်။ တကယ်က သူအပျို ရည်ပျက်ခဲ့ရသည်မှာ သူ့ အမဝမ်းကွဲ တယောက်၏ ယောက်ျားနှင့် ဖြစ်လေသည်။

သူ့ အမဝမ်းကွဲမှာ သူ့ထက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက် သာကြီး သဖြင့် သူငယ်ချင်းလို နေခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။ ထို အမ ဗိုလ်ကြီး သူရမောင် နှင့် ယူတော့ သူပင် သူတို့သမီးအရံ လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ နောက်တော့လည်း ထို အမ လင်မယား ဘယ်သွားသွား သူက လိုက်ပါလေ့ရှိသည်။ ဘုရားဖူးတို့၊ ပျော်ပွဲစားတို့၊ အစရှိသည် တို့ ဖြစ်သည်။ 

သူရမောင် က သူ့ကို ဟိုထိဒီကိုင် စမ်းတော့ သူက ရိုးရိုးသားသားပင်ထင်ခဲ့သည်။ သူ့ဘက်က တော့ အပျိုလေး ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အမဝမ်းကွဲ ကို အရမ်းချစ်သည့် ယောက်ျား ဆိုတော့ သူက ယုံခဲ့သည်။  သူက သာ စိတ်တွေ မရိုးသား ခဲ့သာ သူရမောင်က တော့ သူ့ကို ညီမလေးတယောက်လို ခင်ခဲ့သည်ဟု သူတကယ်ထင်ခဲ့မိသည်။ 

တခါတလေ သူတို့ လင်မယား ချစ်စခန်းထကြသည်တို့ ကို အသံကြား၊ အရိပ်အမွှေ့ မြင်သည်တို့ ကလည်း သူ့ ကာမ ဆန္ဒတွေကို နိုးကြွားလာခဲ့စေလေသည်။ နောက် အမ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူ က အမ နားမှာ သွားနေပေးရသည်။ သူငယ်ချင်းလိုမို့ သူ့ကိုလည်း အမက အားကိုးသည်။

သူရမောင်က အမ အလစ်တွင် သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းသလိုမျိုးတွေ ကိုယ်တွယ်ထိတွေ့တာတွေ လုပ်လာတော့ စိတ်ထဲမှာ အော် သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတော့ သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လုပ်နေတာပဲ လေဟု ဖြေတွေးနေမိသည်။ အမ ကိုတောင် မပြောရဲ တော်ကြာ သူ့ကိုယ်သူ ပဏာယူတယ်သူ့ယောက်ျားကို ယိုးစွတ်တယ်လို့ အပြောခံရမျာ စိုးလို့ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း အဲလို မနေချင်တာမို့ သူတို့ အိမ်က နေ ပြန်ခွာဖို့ ပြင်တော့သည်။ ထိုသို့ မထွက်ခွာခင်မှာပင် တနေ့ အမ လည်း မရှိတုန်း သူနှင့် သူရမောင် အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်၊ ကိုသူရမောင် ၏ အတင်းကျင့်ကြံမှုကို ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့် နောက်ပိုင်းသူ့သွေးသားများကလည်း တောင်းဆိုမှုကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် သူရမောင် ခေါ်ဆောင်ရာ ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောလိုက်မိသည်။

ပြီးသွားတော့ သူ့ကိုယ်သူလည်း နောင်တရသဖြင့် အိမ်မှ ဆင်းသွားဖို့ကြံသော်လည်း အပျော့ ဆွဲ သူရမောင်က သူ့ကို တောင်းပန်သည်။ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်နှင့် အခြားကျန်းမာရေး အခြေအနေကြောင့် ပြတ်လတ်နေရသဖြင့် သူ ကြံမိကြံရာ လုပ်မိခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ရန်နှင့် အိမ်မှာပဲ ဆက်နေဖို့ ၊ သူနောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည့်အကြောင်းတို့ ဖြစ်သည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ့်အပြစ်လည်းပါနေသလို မို့ နောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည်ဆိုသည့် စကားကို ယုံပြီး သဘောတူလိုက်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း အစရှိ တနှောင်နှောင် ဆိုသလို၊ ကစွန်းပင်က လည်း ငြိချင်နေတာမို့၊ နောက်ပိုင်း အကြိမ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်မိလေတော့သည်။ 

သူ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်နေမိသည်က သူရမောင် တခြားမိန်းမ တွေနှင့် သွားဖြစ်နေမည့်အစား သူနှင့် ဖြစ်လိုက်သည်က သူ့အမ အတွက် နောက်ကြောင်းအေးရမည်၊ သူက သူရမောင် ကာမ မီးကို ဝင်ငြိမ်းပေးရသည်ဟုပင်။နောက်တော့ သူရမောင် ဆီ လာလာနေသော သူရမောင် သူငယ်ချင်း ဗိုလ်ကြီးတဦး က သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုလာပြီး သူ့အမကလည်း သဘောတူ ထောက်ခံသောကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သမီးရီးစား ဖြစ်လာကြရသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း အမျိုးသားက နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် သွားဖို့ ရှိသဖြင့် ပြန်လာမှ လက်ထပ်ကြရန် သဘောတူပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုသာ ပြုလုပ်ခဲ့ကြလိုက်သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီး သူနိုင်ငံခြား မထွက်မှီမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် အကြိမ်ကြိမ် အိပ်ခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုလေသည်။

နောက်တယောက်က တော့ သူ့အဒေါ်ယောက်ျား ဟု ဆိုသည်။ ထိုလူကြီး၊ ဦးဌေးအောင် မှာ တက္ကသိုလ်တခုမှ ဒေါက်တာဘွဲရပရော်ဖက်ဆာတဦးဖြစ်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကျောင်းပြီးတော့ အလုပ်မဝင်ခင် မာစတာတက်နေစဉ် ဖြစ်သည်။

သူ့စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးချိန်မှာ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ဝင်ဖို့ ကျိုးစားနေချိန်ဖြစ်သည်။ အလုပ်နည်းနည်းပါးပါး စမ်းလုပ်ပြီး မာစတာဆက်တက်မှ အလုပ်မှာ နေရာ ကောင်းကောင်းလး ရနိုင်မည်ဟု တွေးမိလာလို့ ကျောင်းပြန်တက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

သူယူနေသည့် မာစတာတန်းများမှ ဘာသာရပ်တခုကို ပို့ချနေသူ ပါမောက္ခတဦး ဖြစ်သူ ဦးဌေးအောင် အိမ်သို့ ဝင်ထွက်မိပြန်လေသည်။ သူ့ကို တူမလေး သမီးလေး တယောက်လို ခင်တာပါပဲလေဟု တွေးရင်း က အနီးကပ် အထိအတွေ့တွေကို သတိမထားမိလိုက်ချိန်မှာပင် စာနေကြကြောင်ဖားကြီး လက်သို့ ကျဆင်းသွားရလေသည်။ 

ဘာလို့ ကြောင်ဖားကြီးလို့ ဝင်းဝင်းသန်းက စွတ်စွဲရသလဲ ဆိုတော့ ယောက်ျား နှစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဝင်းဝင်းသန်းတောင်သူ့ လက်ထဲ ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံကျသွားမှန်းမသိ ပဲ သူ့ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားရတာမို့လေ။ အဲလူကြီးရဲ့ အချစ် စခန်းဖွင့်တာကလည်း တမျိုးတဖုံဆန်းလို့ ဝင်းဝင်းသန်း တယောက် အဒေါ်ယောက်ျား ဖြစ်လျှက်နှင့် ပင်၊ ကြုံရင် ကြုံသလို ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့မိကြလေသည်။ 

နောက်ဆုံးတယောက်ကတော့ ကိုကိုကျော်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ်လည်း ဖြစ်၊ သဘောကလည်းကောင်း၊ မိန်းမ ကလည်း အဝေးတနေ ရာရောက်နေတော့ သနားမိပြီး၊ ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့။

ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပြောပြတဲ့ သူ့ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ကိုနားထောင်ပြီး စဉ်းစားမိတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနဲ့ ကျော်စိုးသော် ဇာတ်လမ်း ပြန်ပြောပြတဲ့ အချိန်မှာ၊ သူက ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရတယ်၊ တအိမ်ထဲမှာ လူပျိုပေါက်ကောင်လေးနဲ့ နေနေရတယ်။

နောက်ပြီးတော့ အဲဒီကောင်လေးက သူ့ကို ဘယ်လို စလာတယ်။ ဥပမာ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း လာပြီးကိုင်တာပြုတာ၊ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘာဂျာလာမှုတ်တော့ စိတ်ကလည်း လိုနေတုန်းဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောပြခဲ့တယ်။ 

သူက စပြီး မြူဆွယ်တာ၊ သူ့ကွန်ပြူတာကို ပေးကြည့်တာ၊ ခရီးသွားတုန်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တမင်ခေါ်သိပ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်တာ။ နောက် ကျော်စိုးသော် အခန်းတံခါးခေါက်ပြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်သွားအိပ်တာ၊ အဲတာတွေကို တော့ တမင်ခြန်ထားခဲ့တယ်မဟုတ်လား။

အဟိ။ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ကျော်စိုးသော်ရဲ့ ထောက်ခြောက်ထဲ ကျခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားကောင်လေး တကောင်လို ပုံဖေါ်ခဲ့တာပဲလေ။ဝင်းဝင်းသန်းရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကိုလည်း ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်းပြောတဲ့ အတိုင်း နားထောင်ပြီး သူ့ဖက်က နေ ဘာဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာပဲ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဟိ။ သူလည်း တော်တော်ထတာပဲလို့သာ ကောက်ချက်ဆွဲမိသည်ပေါ့။

သို့သော်ငြားလည်း သို့သော်ငြားပေါ့။ အခုလိုမျိုး လိင်ကိစ္စလေး တွေပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော နောက် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးလေး လှအောင် ဘယ်လို လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ရမယ်ဆိုတာကို လည်း လေ့လာရ။ ရှော့ပင်းတွေ အတူတူ သွားကြ နဲ့ ဆိုတော့ တော်တော်လေးကိုခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျော်စိုးသော် အဒေါ်ဝင်းပပ နှင့်လည်း ပြန်လည် တွဲမိနေခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပ နှင့်က ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်သော်လည်း ယခု လက်ရှိ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေသော ဝင်းဝင်းသန်းလိုတော့ မဟုတ် ခြေ။

နောက်တခုက ကျော်စိုးသော်နှင့် ကိစ္စ က ဘယ်လိုမှ ဖွင့်ပြော၍ မရနိုင် တာမို့ ထို အမှောင်ပိုင်းကိုတော့ ပွင့်လင်း၍ မရတော့ပေ။အစိုးရ ရုံးပိတ်ရက်တခု တွင် ရက်ရှည်ပိတ်ရာ၊ အားနေသော ဝင်းပပ ကို သူနှင့် နေပြည်တော် သုံးလေးရက်လောက် လိုက်မလားဟု မေးလိုက်ရာ သူလည်း တခါမှ မရောက်ဖူးသဖြင့် လိုက်မည်ဟု ပြောလေသည်။

သို့ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ကျော်စိုးသော်အတွက် ဟိုးအရင်ကထဲက သူချထားသည့် ပလန်တခုကို အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် လေသည်။ ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း သူဝင်းဝင်းသန်းကို ပါ ခေါ်သွားချင်ကြောင်းပြောလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်က သဘောတူ သဖြင့် သူ့အစီအစဉ်ကို ခေါင်းထဲမှာ သေခြာအကွက်ချကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။

နေပြည်တော်သို့ အမျိုးသမီးသုံးယောက် ထွက်ခွာလာကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဝင်းပပ နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် အလုပ်ကိစ္စတခုဖြစ် လိုက်လာခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ဟော်တယ်တခုမှာ တည်းမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြထားလေသည်။

နေပြည်တော်ရောက်တော့၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဟိုတယ်တခုသို့ တက်ဆီဖြင့် ထွက်သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့က သူတို့ အိမ်သို့ လာခဲ့ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့၊ တွေ့တာနှင့် လီးကြီးမှာ တောင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အဒေါ်ပါလာသဖြင့် ၊ လှုပ်ရှားမရ သေးပဲ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။

ညဘက်အိပ်တော့လည်း သူ့အခန်းကိုများ ဖူးဝတ်ရည်ရောက်လာမလားဟု မျှော်နေသော်လည်း ပေါ်မလာသဖြင့် အိပ်ပျော်အောင် ဂွင်းထုပြစ်လိုက်ရလေသည်။ နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ သူတို့ အပြင်ခနသွားအုန်းမည် ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့ရန်မှာခဲ့လိုက်သည်။ နောက် ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ဝင်းပပ မမြင်အောင် မျက်နှာရိပ် ပြလိုက်ရာ ကျော်စိုးသော်တယောက် ဝမ်းသာသွားပြီး အိမ်မှာပင် စောင့်နေခဲ့လေသည်။

“ ဟဲလို ”

သူ့ဖုံးက တုန်ခါလာလို့ ကျော်စိုးသော် ဖုံးကိုင်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်ဖြစ်နေသည်။

“ မောင်လား၊ ဖူးပါ၊ ဖူးခနနေရင် အိမ်ရောက်တော့မယ်၊ ဖူးပြောတာ သေခြာနားထောင်၊ မောင် ဖူးတို့ အခန်းထဲသွား ဖူးအံဆွဲထဲက မျက်စေ့ပိတ်တဲ့ အပြားလေးကို ယူပြီး မျက်လုံးပေါ်စီးထားလိုက်၊ ဒီတခါ ကစားမဲ့ ဂိမ်းကို ဖူးက ဦးဆောင်မယ်နော်၊ ပြီးတော့ ကိုယ်တုန်းလုံးချွတ် ပြီးရင် တကိုယ်လုံးကို စောင်ပါးပါးလေး ခြုံထား၊ ဖူးဝင်လာရင် စကားလုံးဝ မပြောရဘူးနော်၊ မျက်လုံးက အပတ်ကိုလည်း မဖြည်ရဘူး။ အဲဒါတွေ လုပ်ရင် ဆက်မကစားတော့ဘူး ”

“ အင်းပါကွာ ဖူးက ဘယ်အချိန်ရောက်မှာလည်း”

“ ဖူး အခု ခနနေဆိုရောက်တော့မှာ မောင် ရယ်ဒီဖြစ်လောက်တဲ့ အချိန် အိမ်ထဲ ဝင်လာမှာ”

“ အိုကေ”

ကျော်စိုးသော် က ဖူးဝတ်ရည်ပြောသည့်အတိုင်း တကိုယ်လုံးအဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အံဆွဲထဲမှ တွေ့သော မျက်လုံးပိတ်သည့် ပိတ်စ လေးကို ခေါင်းမျာ စွတ်လိုက်သည်။ 

ထို မျက်နျာဖုံးလေး မှာ နေ့ခင်းဖက် သို့မဟုတ် အလင်းရောင် စူးသည့်နေရာတွင် အိပ်သောအခါ အသုံးပြုဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး သားရေမျှော့ကြိုးလေး နှင့်မို့ ခေါင်းပေါ်စွတ်လိုက်သည်နှင့် ချပ်ချပ်ယပ်ယပ်ကပ်နေတော့သည်။

ပြီးတော့ ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ မလိုးရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်လို့ လွမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်လာရင်း မာလာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖူးဝတ်ရည်ပြောသလို စောင်ပါးပါး လေးဖြင့် တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းထိဖုံးကာ ခြုံထားလိုက်တော့သည်။

ခနအကြာတွင် အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာသည့်ခြေသံကို ကြားလိုက်ရရာ၊ ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ မျက်စေ့အဖုံးကို အသာလှပ်၍ ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာကစားမှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်လှသဖြင့် အသာမှိန်းကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက်လေသည်။

အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကို ကြားရပြီး သူ့ကုတင်နားတွင် ရပ်သွားသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကောက်ဝတ် တဖက်ကို ကြိုးပျော့ပျော့လေး တချောင်းဖြင့် ချည်နေတာကို ခံစားနေရသည်။ 

အမွှေးနံ့က ဖူးဝတ်ရည် သုံးနေကြ ရေမွှေးမို့ ဖူးဝတ်ရည်မှန်း သူသိနေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ညားကာစ လင်မယားလို နေခဲ့ကြတာမို့ တယောက်နှင့် တယောက်မှာ အနံ့အသက်များ တော်တော်ရင်းနှီး နေကြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

နောက်တော့ ကျော်စိုးသော် တယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကြိုးဖြင့် တုတ်ကာ ခေါင်းရင်းမှ ကုတင်တိုင်ဖြင့် ဆွဲချည်ခံထားရလေပြီ။ ထိုအခါမှာ ဖူးဝတ်ရည် မှာ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသံကြားလိုက်ရသည်။ 

ကျော်စိုးသော်က အင်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာများ မေ့ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်သွားယူတာလဲဟု တွေးနေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသံကြားရသည်။ ပြီးတော့ ကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူကုတင်ပေါ်ရောက်လာပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ခြေရင်းဘက်မှ နေ၍ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။

အတွေးတွေဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား အိထွေးသော အသားလေးတွေက ဖိကပ်လာသဖြင့် သူပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

လက်ဖဝါးနုနုလေးက သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နွေးထွေးသော အာခံတွင်းထဲ သူ့ဒစ်ကြီး ဝင်သွားတော့ ကျော်စိုးသော် ဖင်ကိုပင် ကော့ကာ ထိုးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က တတောင်လေး ဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို ဖိထားသဖြင့် မအောင်မြင်လိုက်ခြေ။ 

ခနအတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော် တယောက် နူးညံ့လှသော လျှာ၊ အာခံတွင်းတို့ အထိအတွေ့ လီးတချောင်းလုံးကို စစ်ကနဲ စစ်တနဲ နေအောင် တချက်တချက် စုပ်ခံရခြင်း စသည်တို့ ဖြင့် ပုလွေ အစွမ်းပြနေသည်ကို ခံစားနေရတော့သည်။ 

ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် သူ့ကို ပညာအသစ်အဆန်းတွေ ပြနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးဖူးသည့် အကြိမ်မှာ မရေတွက် နိုင်လောက်တော့သဖြင့် ယခု အခါ ပုလွေက တမျိုးဆန်းသစ်နေသည်ဆိုတာကို သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က ပညာပြချင်သဖြင့် သူ့ကို လှုပ်ရှားမရအောင် ကြိုးချည်ပြီး မျက်စေ့ပိတ်စေခိုင်းထားသည်ဟု တွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ကျော်စိုးသော် မှာ ဖူးဝတ်ရည် ကို တောင်းတ နေမိသည်မှာ ကြာတာက တကြောင်း ဆန်းသစ်သော် ပုလွေ ပညာကြောင့်လည်းကောင်း ဖင်တကြွကြွ ဖြင့် ဖြစ်ကာ သုတ်ရေများ ခနလေး ဖြင့် ထွက်မသွားရအောင် ကြိုးစား ထိန်းနေရလေသည်။ 

သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် လက်တွေက သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေး မှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြင့် ကျော်စိုးသော် ဖင်ပေါက်လေးကို လာကလိလိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်တယောက် ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့ မရတော့ခြေ၊ 

သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်ကာထိုးထည့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိတော့သည်။ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်မှလည်း ထွက်လာသမျှ သုတ်ရေတွေကို မလွတ်တမ်းစုပ်ယူပြစ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီး မပျော့်မမာ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားသည်အထိ စုပ်ရက် ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်၊

“ မောင် ဘယ်လိုနေလဲ လီးစုပ်ခံရတာ တော်တော် အရသာရှိသွားလား”

ဟု မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည်အသံကြောင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် အသက်ရှုမှားသွားပြီး နှလုံးခုန်ပင်ခနရပ်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်ရလေသည်။ 

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဖူးဝတ်ရည်၏ အသံမှာ သူ့အိပ်နေသည့် ကုတင်ဘေးနား ခေါင်းရင်းဘက်နားလောက်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်ပါးစပ်တခုက သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေသေးတာကြောင့်ပင် ဖြစ်တော့သည်။

“ ဟင် ဖူး၊ ဒါဆိုရင် မောင့်လီးကြီးကို စုပ်နေတာက ဘယ်သူလဲဟင်”

“ ဖြည်းဖြည်းပေါ့ မောင်ရယ် ဘယ်သူဆိုတာက ဘာအရေးကြီးလို့လဲ ကောင်းလား မကောင်းလားပဲ ပြောပါအုန်း”

ကျော်စိုးသော် စိတ်တွေက ဒုန်းစိုင်းကာ စဉ်းစားနေလေပြီ၊ ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီ ဝင်း နှင့် တူတူ လာခဲ့တာ အခု သူ့လီးကို စုပ်နေတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာက အန်တီ ဝင်းမှ လွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

“ ဟိုဟို တီဝင်းလား သားကို စုပ်ပေးနေတာ”

“ ဟေ့ မောင် ဖူးဘာပြောထားသလဲ၊ ခု မေးနေတာ အရင်ဖြေပါအုန်း ပြီးရင် ပြောပြမှာပေါ့”

“ အင်းအရမ်းကောင်းပါတယ်၊ ဖူးရယ်၊ တီဝင်း တကယ်ပဲ သားဟာကို စုပ်ပေးနေတာလား”

“ ကဲ မောင် က ပြောလေ ကဲလေပါလား မမေးပါနဲ့ ဆိုတာကို မရဘူး၊ ဒဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မျက်လုံးစည်းထားတာ မဖြည်ပေးသေးဘူး၊ ခိခိ။ ကဲ အဝင်း သူ့ ဟာကြီး ဘယ်လိုနေလဲ”

ကျော်စိုးသော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမျ အမျိုးသမီးဆီမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာခြေ၊ သို့သော်လည်း သူ့တီဝင်း စုပ်ပေးခဲ့သည် ဆိုသော အတွေးဖြင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသော ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမျာ ချက်ချင်းလိုလို ပြန်မာလာသည်ကို ဆုပ်ကိုင် လှုပ်ရမ်းပြနေသည်ကို သိလိုက်ရလေသည်။

“ အော် ချက်ချင်းကို ပြန်မာလာပါလား ဘယ်လောက်တောင်မှ လုပ်ချင်နေလဲ မသိဘူး။ ကဲ အဝင်းရေ မြင်းစီး ပေးလိုက်စမ်းပါအုန်း အဲဒီ ကောင်ကြီးကို မာန်ဒီလောက်ထနေတာကို ဆုံးမလိုက်စမ်းပါ”

ဖူးဝတ်ရည်၏ စကားအဆုံးမှာ သူ့ပေါင်ရင်းမှ အမျိုးသမီးက သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်ကို ကျော်စိုးသော် သိရေရသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ ပူနွေးစိုစွတ်သော ကတ္တီပါ သားနုနုလေးများ ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ကျော်စိုးသော် ခမြာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာတော့သည်။

“ အား …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ်.. စိမ့်နေတာပဲ.. ကျေးဇူးပါပဲ ဖူးရယ်”

နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော် မျက်နှာပေါ်တက်ခွ ပြီး သူ၏ စိုစွတ်စွတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်ဝမှာ ကပ်လိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က အလိုက်သသိပင် လျှာလေး ထုတ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို ထိုးဆွရင်း ရက်ပေးနေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လက်များကို ကြိုးချည်ထားတာ ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော် ၏ လွတ်သွားသော လက်များကလည်း ဖူးဝတ်ရည် တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်ဆော့ကစားရင်းက ဖူးဝတ်ရည်ကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးတော့သည်။ကျော်စိုးသော်မှာ ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းပေးနေသော်လည်း သူ့ပေါ် မြင်းစီးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသာ ဖီးက လာနေလေသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အမြန်ပြီးရအောင် သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့ကို အတင်း ဖိထိုးလေသည်။ စိတ်တွေထကြွနေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း အလွန်ပင် ဖီးတက်လာကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးထည့်အလိုးခံချင်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း၊

“ အဝင်း ဒီရှေ့ကိုလာ ကိုယ်တလှည့်စီးအုံးမယ်”

ဟု ပြောကာ နေရာချင်း လဲကြလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို တပ်ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နှားမှာလည်း စိုစိုစွတ်စွတ် အနှံ့လေး တခုဖြင့် စောက်ဖုတ်တဖုတ်ရောက်လာကြောင်း မျက်စေ့က မမြင်ရသော်လည်း သိလိုက်သည်။ 

သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖင်ကို ရွေ့ရင်းဖြင့် သူ့ပါးစပ်ပေါ်လာဖိကပ်လိုက်သည်နှင့် ကျော်စိုးသော်လည်း ပါးစပ်ကို ဖွင့်ကာ လျှာကို ထုတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ပုခုံး တဘက်တချက်မှာ ဒူထောက်ထားသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးနေရင်းက ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာ ပေးတော့သည်။ သူဘာဂျာပေးနေသော မိန်းမ ဆီမှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ကျော်စိုးသော် လက်က အလိုလို ပင် သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖုံးထားသော အဝတ်စအမဲပေါ် ရောက်သွားကာ ဆွဲဖယ်ပြစ်လိုက်ရင်း ထိုအဖုတ်ပိုင်ရှင်မိန်းမ ကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်၊ အမ.. က ဘယ်သူလည်း”

“ ဟောတော့ မျက်စေ့ပွင့်သွားပြီ ”

ထိုမိန်းမ က အပြုံးလေး ဖြင့် ပြောလိုက်သလို၊ သူ့ခါးပေါ်က ဖူးဝတ်ရည် ဆီမှ လည်း အသံထွက်လာခဲ့သည်။

“ ခစ်ခစ်။ အဝင်း နာမည်က ဝင်းဝင်းသန်းတဲ့ ဖူး ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ မောင်၊ မောင် စိတ်ကူးယာဉ်နေတဲ့ အန်တီဝင်း မဟုတ်ပေမဲ့ မောင် တူးအင်ဝမ်းတော့ လုပ်ရပြီပေါ့ ”

“ အင်း ဖူး ကျနော့်ကို ပညာပြတာပဲ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ အမဝင်းက တော်တော်ချောတာပဲ ခိခိ”

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် ”

ဝင်းဝင်းသန်းက ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နားထိုးကပ်လိုက်သဖြင့်ကျော်စိုးသော်ခမျာ စကား မပြောနိုင်တော့ပဲ ဘာဂျာအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ရလေတော့သည်။ 

ကျော်စိုးသော်မှာ သူထင်သလို အန်တီဝင်း မဟုတ်တော့၍ ဖီးအနည်းငယ် အောက်သွားသော်လည်း ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီး တယောက် ဖြစ်နေသဖြင့် အာရုံ တမျိုးဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဘာဂျာကောင်းကောင်းပေးနေလေတော့သည်။

နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက် တလှည့်စီ ခြာလပတ်လည် လုပ်ကြရင်း သရီးဆမ်း အတွေ့အကြုံကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေကြပေတော့သည်။ 

သို့သော်လည်း တအားထန် ပြီး လောလောဆယ် ယောက်ျားနှင့် ဝေးကာ လွတ်လပ်ရေးရနေသော မိန်းမ နှစ်ဦး ၏အလိုကို ဖြည့်ဖို့တော့ ကျော်စိုးသော် မတတ်နိုင်ရှာပေ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း သူသိသည်မို့၊ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူက အဆိုတခုတင်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်းတယောက်ရှိတယ် သူ့ပစ္စည်းက တော်တော်လေး အောင်တယ်၊ သူ့ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရမလား၊ သူ့မိန်းမ လည်း ပါရင်ပါပစေပေါ့ ဘယ်လို သဘောရလဲ ”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ကာ ပြုံစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုအခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုံးလှမ်းဆက်လိုက်ကာ အကျိုအကြောင်းပြောပြလိုက်လေသည်။

ညိုဝင်းအောင်မှာ ယခင်တုန်းက သူတို့ ဌာနက ဘော့စ်မကြီး ဖြစ်သော ဖူးဝတ်ရည်ကို အရင်ကတဲက သွားရည်ကျကာ လိုးချင်နေသူ ဖြစ်ရာ ချက်ခြင်းကို လာခဲ့လေသည်။ မော်လီကတော့ အလုပ်ဆင်းနေရသည်မို့ မလိုက်လာနိုင်ပေ။

ညိုဝင်းအောင်ရောက်လာတော့ ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ခနတဖြုတ်နားပြီး ရေမိုးချိုးပြီးကာစ အဝတ်အစားလဲပြီး နေလည်စာမုန့်ပဲသရေစများ စားသောက်နေကြချိန်ဖြစ်လေသည်။ 

ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စားသောက်စကားပြောနေကြသည့် ဝိုင်းသို့ ဝင်ထိုင်ပြီး အလိုက်သင့်စကားပြောနေရသော်လည်း ရေချိုးပြီးစ သနပ်းခါး ပါးပါးလေး လိမ်းပြီး ဆံပင်ဖါးလျှားချကာ သန့်ပြန့်နေကြသော အကိတ်ကြီး နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်းက ညိုဝင်းအောင် တယောက် လီးက အတော့်ကို တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

သို့သော်လည်း ကိုယ့်အရာရှိဟောင်းတဦး ဖြစ်ခဲ့သူမို့ အတင်းမဝင်ရဲသေးပဲ အရိပ်အခြေ ကြည့်နေရလေသည်။ ဒါကို အထာပေါက်သော ကျော်စိုးသော်က။

“ ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်း ဒီအိမ်တခါမှ မရောက်ဖူးဘူး လိုက်ပြပေးပါအုံးလား”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ဖူးဝတ်ရည်က လည်း အိုကေလေ လာမောင်ညိုဝင်းအောင် ဟု ပြောကာ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း အနောက်မှ လိုက်သွားရင်း ရှေ့မှ ကားစွင့်နေသည့် တင်သား ကြီးများကို ကြည့်ရင်း တံတွေးများ ပင် မျိုချမိလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်က အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းအဝင်မှာပင် အနောက်က ကပ်ပါလာသော ညိုဝင်းမောင်က လှမ်းဖက်လိုက်ကာ ဇူးဝတ်ရည်နို့ကြီးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်က လည်း နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ သူတို့ နှစ်ဦးသား ပါးစပ်ချင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းနေကြပြီး တယောက်အဝတ်အစားကို တယောက် အမြန်ချွတ်ပြစ်နေမိကြလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်တို့ တက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့ကြရာ သူတို့ အိပ်ခန်းအဝရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူတို့ ကိုပါ စိတ်တွေ တက်ကြွကုန်တော့သည်။

အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ညိုဝင်းအောင်က ကိုယ်လုံးတီးမတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ညိုဝင်းအောင် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေသူ ဖူးဝတ်ရည်။ 

ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်အုပ်ကြီးထဲ လက်ထိုးထည့်ဖွကာ ဆော့ကစားနေသလို ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ညိုဝင်းအောင် လိန်တန်ကြီးကို အရင်းက လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အဖျားပိုင်းကို ပါးစပ်မှာငုံလျှက် ခေါင်းကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ပုလွေပေးနေလေသည်။

ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ဘေးမျာ ယှဉ်ရက် သွားရပ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။

“ ကဲ ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေစွမ်းကို ကြည့်ရအောင်၊ ဘယ်သူကို အရင်ပြီးအောင် မှုတ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပါးစပ်ထဲမှာ ညိုဝင်းအောင်လီးကြီး အပြည့်အသိပ်ကြားထဲမှ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်ကာ မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးလိုက်လေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း နှစ်ခါမပြောရပါ ကျော်စိုးသော်ရှေ့ အမြန်ဒူးထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ မမာမပျော့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်စ် ကသာ အခန်းထဲတွင် ထွက်ပေါ်လာနေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့ ကို ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက် ပုံစံမျိုးစုံ ပြောင်းကာ လိုးကြဆော်ကြလေသည်။ ညနေစောင်း ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် က ဝင်းပပ ပြန်လာတော့မည်ဖြစ်၍ ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ကို ညိုဝင်းအောင် အိမ်သို့ ပြန်သွားတာ အိပ်ရင်း တညတာ အနားယူဖို့ ပြောလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ ပြီး ညနေစာ စားပြီး ချိန်လောက်တွင်၊ ဝင်းပပ ကိုသူ့မိတ်ဆွေတယောက်က ပြန်လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဝင်းပပ မှာ နေပြည်တော် အလာကထဲက ရင်းနှီးလာကြသည်ဖြစ်၍ ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်နေသည် ကို ဝင်းပပ က အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပေ။

ဖူးဝတ်ရည်အား ကျော်စိုးသော် ဘယ်ရောက်နေလဲဟု မေးသော်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဒီညသူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်မည်ဟု ပြောသွားကြောင်းဖြေလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကို ကျော်စိုးသော်အခန်းမှာ အိပ်စေပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့က ဖူးဝတ်ရည်အခန်းတွင် အိပ်ဖို့ ပြင်လေသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက အိပ်ချင်လို့ ဒီနေ့ စောစော အိပ်မည်ဟု ပြောကာ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပ တို့ ရန်ကုန် မှာတုန်းက တန်းလန်း မပြောဖြစ်ခဲ့သည့် စကားစ ကို ဆက်ရလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ အဝင်း ရဲ့ ပြောစမ်းပါအုံး နင့်ပြောလက်စ ကို နင့်ယောက်ျား ကိစ္စ လေ”

“ အေးဟာ ပြောရမှာလည်း တမျိုးကြီးပါ၊ နင်နဲ့ ငါက သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးမို့ ပြောတာ။ နောက် နင်တို့ လင်မယား ကြည့်ရတာလည်း ခုချိန်ထိ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နဲ့ တကယ့်ကို ပောျ်စရာကောင်း တဲ့အိမ်ထောင်လေး ဆိုတော့ နင့်ဆီက အကြံညဏ်လည်းတောင်းချင်လို့ပေါ့”

“ ဟယ်ကောင်မ ကလည်း ပြောမဲ့ဟာ စကားခံနေပြန်ပါပြီ ပြောစမ်းပါအေ့ ဒီမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတုန်းလေး”

“ နင်က တော့ ကောင်မ ကဲလိုက်တာလို့ထင်မှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက လည်း အဲဒီစီးခရက်ကို အောင်းမထားချင်ဘူး အဲဒါကြောင့် ပြောချင်တာ ၊ ပြောရမဲ့သူဆိုလို့ နင်ပဲ ရှိတယ်”

“ အင်းပါဟာ နင်ကလည်း ရစ်လိုက်တာ ပြောမှာ ဖြစ်ပြောတာ မဟုတ်ဘူး”

“ အင်း ဒီလိုကွာ ငါ ကိုအောင့်ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြန်မိခဲ့တယ်”

“ ဟေ စိတ်ဝင်စားလာပြီ နိုင် ဒီတေးပြောကွာ”

“ ဟာ နင်ကလည်း အရေးထဲ၊ အဲလို အိမ်ထောင်သည်မ က ဖေါက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”

“ မနေပေါင်ကွာ သူ့အကြောင်းနဲ့သူတော့ ရှိမှာပေါ့၊ နင့်ကိစ္စသာ အရင်ပြောစမ်းပါ”

ဝင်းပပ ကိစ္စမှာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်ဟုပင်ဖူးဝတ်ရည်က ထင်မိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူအဖဲယားဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သူငယ်ချင်းတူ ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဝင်းပပ အဖဲယားဖြစ်ခဲ့သူမှာ ဝင်းပပ ယောက်ျား ၏တူလေး ဖြစ်သော်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ နောက်ပြီး ကောင်လေးမှာ ကျော်စိုးသော်ထက်ပင်ငယ်သေးသည်။

ဝင်းပပ တို့ လင်မယားမှာ သားလေး လေးနှစ်လောက်အရွယ်တွင် ဝင်းပပ ယောက်ျားကိုအောင်အောင့် ညီငယ်ဖြစ်သူ ဖြိုးမောင် က သူတို့နှင့် အတူလာနေလေသည်။

ကိုအောင်အောင့်မိဘများမှာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့လေးတခုမှ ဖြစ်ပြီး ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းရောက်တော့ အမှတ်ကောင်းအောင် ကျူရှင်ယူရန် စသဖြင့် ရန်ကုန်ပို့ကာ အကိုကြီး အိမ်မှာ နေခိုင်းလိုက်ချင်းဖြစ်လေသည်။ဖြိုးမောင်လေးမှာ ဆယ်တန်းကျောင်းသားသာ ဆိုသော်လည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အားကစားလိုက်စားသူမို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှသည်။

ထိုကာလများအတွင်း ကိုအောင်အောင်ကလည်း အလုပ်တွေ များလှကာ အိမ်သို့ ပုံမှန်မပြန်နိုင် တခါတရံလည်း မိုးချူပ်ညနက်သန်းကောင်။ 

တခါတလေ ခရီးထွက်သည်ဆိုတာ သုံးလေးရက်။ ဖြိုးမောင်က လည်း သူတို့သားလေးကို ကျောင်းကြိုကျောင်းပို့ လုပ်ပေးအိမ်စောင့်ပေး နေရင်းက အဖိုနှင့်အမ နီးနီးကပ်ကပ် တအိမ်ထဲ နေနေရတော့ ဖြိုးမောင်တယောက် အကြည့်တွေက မရိုးသားတော့မှန်း ဝင်းပပ က သိသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ ခလေးမရခင်တုံးက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြသလောက် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆက်ဆံဖြစ်သည့်ရက်က လက်ချိုးရေလို့တောင် ရမည့်ကိန်းဆိုတော့ သူလည်းစိတ်တွေက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း လူကြီးဆိုတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားကာ ကိုအောင်အောင့်ကို စိတ်ပြန်ထလာမလားဟု အဝတ်အစားဆက်ဆီ တွေ ဝတ်နှင့် ကြိုးစားသော်လည်း ကိုအောင်အောင်က စိတ်မလာပဲ ဖြိုးမောင်က ပိုဖီးတက်လာသည်။ 

အိမ်မှာ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို ဝင်းပပ ကို ဟိုထိဒီထိလုပ်လာသည်။ ဝင်းပပ က ကိုအောင်အောင့်ကို တိုင်ပြောဖို့ကျတော့လည်း ဖြိုးမောင်ကိုသနားမိသည်။ ဘာမဟုတ်တာလေးနှင့် ကောင်လေး ပညာရေးဒုက္ခရောက်ရအုံးမည်။

နောက်သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဂလိုတိုတိုလေး နေရတာ စိတ်ချမ်းသာသလိုရှိနေသည်။ သို့သော်လည်း တနေ့ ကိုအောင်အောင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြားနေသည်ဆိုတာကို သံသယဖြစ်လိုက်ရသည့်တနေ့ သူ့စိတ်တွေ ရှုတ်ထွေးကုန်တော့သည်။ 

ကိုအောင်နှင့်ဝင်းပပ တို့ အကြီးအကျယ်စကားများကြသည်။ ဝင်းပပစွတ်စွဲသည်များကို ကိုအောင်အောင်က လည်းဘူးခံငြင်းသည်။ ထိုနေ့က သောကြာနေ့ညမို့ ခလေးက ဝင်းပပ မိဘတွေ ခေါ်သွားသည်။ ထိုညမှာပင် ကိုအောင်အောင်က အိမ်က ထွက်သွားသည်။

ထိုညက ဖြိုးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ ဝင်းပပတယောက်ထဲ ငိုနေတာကို တွေ့ရသည်။အကျိုးအကြောင်းမေးကြည့်ပြီး သူ့အကိုကို ဖုံးခေါ်တော့ မင်း အိမ်မှာပဲ ခလေးနဲ့ မင်းအမကို စောင့်ပေးလိုက် ငါတရက်နှစ်ရက် စိတ်ပြေမှ ပြန်ခဲ့မယ်ဟုမှာသည်။ 

ဆိုတော့ ဖြိုးမောင်က ဝင်းပပ ကို စိတ်သက်သာရအောင် ဖျောင်းဖျသည်နှစ်သိမ့်ပေးသည်။ တအိမ်လုံးမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ စိတ်ရှုတ်ထွေးနေသည့် ဝင်းပပ နောက်ဆုံးတော့ ဖြိုးမောင်နှင့် ချစ်တလင်းခေါ်ဖြစ်သွားတော့သည်။ ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးခေါ်မလား။ ငတ်မွတ်နေသည့် ဝင်းပပ နှင့် မုန်ထနေသော လူပျိုပေါက်တို့ တွေ့သွားကြသည်။ 

တညလုံးလိုးလိုက်ကြတာ မိုးလင်းကာနီးမှ မောပန်းပြီး အိပ်မောကျသွားသည်။ နေမြင့်မှ ပြန်နိုးလာသော်လည်း နောက်ပြန်ဆုပ်ဖို့ လမ်းမမြင်တော့၊ ဝင်းပပ နှင့် ဖြိုးမောင် တို့ အချစ်လမ်းပွင့်သွားခဲ့လေပြီ။ 

အိမ်ထဲက ဘယ်မှ မထွက်တော့ပဲ တနေ့လုံး ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးကြသည်။ အာသာပြေသွားတော့ ဝင်းပပ သူ့လင်ကိုလည်း ပြဿနာမရှာတော့။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မလုံဖြစ်လာသည်။ ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။ ဝင်းပပ စဉ်းစားနေပြီ ၊ ဇာတ်လမ်းထပ်မဆက်တော့ရန်ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို ယခု ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

“ နင်ငါ့ကို စပ်စလူးမ လို့ တွေးနေပြီမလား”

“ အံမယ် ်နင်က ဒီတယောက်ထဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာလေးများ”

“ ဟယ် နင်က ရော ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်အမည်ကို ချန်ထားကာ သူ့လက်အောက်မှ လူပျိုလေးတယောက်ဟု ပြောပြကာ သူ့ယောက်ျားသိသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက် သူ့ယောက်ျားနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း၊အကြောင်း၊ သူနှင့် သူ့ယောက်ျား၊ဝင်းဝင်းသန်း တို့ သရီးဆမ်းအကြောင်းများပြောပြလိုက်ရာ၊ ဝင်းပပမှာ မျက်လုံးပင်ပြူးသွားတော့သည်။

“ ဟင် နင်က တော်တော့်ကို ကဲတာပဲ ဟွန့်ငါက ငါ့ကိုယ်ငါကဲလှပြီထင်နေတာ”

“ ခစ်ခစ် ဒီနေ့ မနက်ကလည်း နင်မရှိတုန်း ငါတို့ ဘဲနှစ်ဘွေနဲ့ ဖိုးဆမ်းကြတယ် ဒီအိမ်မှာ”

“ ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်က ဘဲတွေလည်း ”

“ ငါ့အလုပ်ကဘဲလေးတွေပါ စိတ်ချရပါတယ်။ နင်ပါချင်ရင် မနက်ဖြန်ချိန်းလိုက်မယ်လေ”

“ ငါက သူများတွေနဲ့ မလုပ်ရဲပါဘူးဟယ်ရှက်ပါတယ်”

“ ဟဲ့ရပါတယ် နင်လည်း နင့်ဘာသာဘဲတဗွေနဲ့ အခန်းတခန်းမှာလုပ် ငါကလည်း တခြားဘဲနဲ့ တခြားအခန်းမှာလုပ်၊ ပြီးမှ ဘဲချင်းချိန်းလိုက်မှာပေါ့ ဟ”

“ ဟယ်နင့်ဟာကလည်း ရင်တုံစရာကြီး”

ထိုသို့ပြောနေသော်လည်း ဝင်းပပတယောက် စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါ်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့်။

“ အေးလေ မနက်ကျမှ အသေးစိတ်ဆက်ပြောတာပေါ့”

ဆိုကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြလေသည်။

မနက်ကျတော့ ဝင်းပပ က မလုပ်ချင်ဟု အတင်းငြင်းသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံပြောပြ စည်းရုံးသဖြင့် ဝင်းပပ မှာ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ 

နောက်ဆုံးတော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပကို နင်အခြေအနေကြည့်လိုက် မလုပ်ချင်ဘူးဆို ဟင့်အင်းသာ ပြောလိုက် လုပ်စရာမလိုဘူး ဆိုတော့မှ ဝင်းပပက အိုကေလေ အခြေအနေ အရပေါ့ဟု ပြောကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည် က သူစီစဉ်စရာရှိသည်များကို စီစဉ်လိုက်ပြီး မနက်စာစားသောက်ပြီး သည်နှင့် ဝင်းပပကို အိမ်မှာ ခနစောင့်သူတို့ အပြင်ခနသွားစရာရှိသည်ဟု ပြောသည်။နောက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့်အတူ ကားဂိတ်မှာ ကိုကိုကျော့်ကို သွားခေါ်လာပြီး အစီအစဉ်ကို အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ပြောပြလာရာ ကိုကိုကျော်မှာ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားလာလေသည်။

“ ငါ့မိန်းမ ကတော့ကွာ တခုပြီးတခု မရိုးနိုင်ပါလား ဟဲဟဲ၊ ယောက်ျား အတွက်လည်း သိတတ်တာလေး ရှိနေတော့ ချစ်နေရတာပေါ့ ”

ဟုပြောရင်း ကားမောင်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် နို့ကို လှမ်းညှစ်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို ရျွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။

အိမ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် က ကိုကိုကျော်တို့ကို ခနနေခိုင်းပြီး အိမ်ပေါ်အရင်တက်သွားကာ ဝင်းပပကို ခေါ်လျှက် သူနှင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကိုကိုကျော်ချောင်းသော အခန်းကျဉ်းလေးသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ နောက်တော့ အသံမထွက်နဲ့ သူပြန်လာခဲ့မည်ဟုပြောကာ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ 

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို အိုကေ အချက်ပြကာ သူက ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပ မှာ နားမလည်နိုင်သေးသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသံမထွက်ဖို့အချက်ပြကာ အပေါက်များမှ တဖက်သို့ ချောင်းဖို့ အချက်ပြပြီး သူလည်း ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဝင်းပပ တယောက် အလွန်အံ့သြ သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ကို ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဝင်းပပက ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနှင့် လှမ်းထုလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ချောင်းလေသည်။

အခန်းထဲမှာကား ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ရမက်ပျင်းပြသော် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းနေကြရင်းက တယောက် အဝတ်အစားများကို တယောက် ချွတ်ပေးနေကြသည်။ 

ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ မှာ တယောက်အထာ တယောက်သိနေကြပြီမို့ အလွန်ကို ကြည့်ကောင်းသော အပြာကားတကား ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရာ ဝင်းပပတယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိမိအောင် သတိထားနေရလေသည်။ 

ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေတော့ ဝင်းပပ မျက်နှာမှာ ရမက်သွေး လား ရှက်သွေး လားမသိဖြန်းနေပြီး ဘေးနားမှ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုလိုက်ပြန်လေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်က လည်း နောက်သလို ဖြင့် ဝင်းပပ နို့များကို လှမ်းညှစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပက လက်ကို ပြန်ပုတ်ထုတ်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်လေသည်။ခနနေတော့ ဝင်းပပကို သူပြန်လာခဲ့မယ် အပြင်မထွက်နဲ့နော်ဟု မှာကာ ထွက်သွားတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် အိမ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ စောင့်နေသော ညိုဝင်းအောင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ဖူးဝတ်ရည်က လည်း တုန့်ပြန်နမ်းလိုက်ပြီး မှ လူချင်းခနခွာလိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ပြုံးရင်း၊

“ မမ ကို မနေ့ကလို လိုးခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်တခါမှ မထင်ခဲ့မိဘူး၊ မှန်းတာကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာမှန်းခဲ့တာပေါ့ မမရယ်”

“ ခိခိ အင်း ဒါပေမဲ့ အခု လောလောဆယ် မောင်ညိုဝင်းအောင် ကိုနောက်ထပ် မမ တယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ သူနဲ့ အဲဒီအခန်းလေးထဲက နေ တို့ကို ချောင်းပေါ့၊ အဟိ။ တို့ မခေါ်မချင်းထွက်မလာခဲ့နဲ့နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ညိုဝင်းအောင်တို့ နှစ်ယောက် ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းလေးသို့ ဝင်သွားကြသည်။ ဝင်းပပတယောက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့် အတူ ယောက်ျား တယောက် ပါလာသဖြင့် ရုတ်တရက် ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်သွားသည်။ 

သို့သော်လည်း တဖက်ခန်းမှ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ပွဲက လည်း ကြမ်းနေပြီမို့ ဝင်းပပ လည်း စိတ်တွေ ထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် ဝင်းပပကို ညိုဝင်းအောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခနနေကြရန်ပြောကာ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး တံခါးပိတ်ထားခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည့် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေသော ကိုကိုကျော့်ကို ဖူးဝတ်ရည်က နူတ်ခမ်းချင်း တချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီအဝတ်အစားတို့ကို စချွတ်လေတော့သည်။

...........................................................................................

ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပ ကိုယ်ကို အသာသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဝင်းပပ မှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး မော့အကြည့် ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပနူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝင်းပပ မှာလည်း တဖက်ခန်းမှ လိုးပွဲကို အတော်ကြာကြာ ချောင်းထားသဖြင့် ဆန္ဒတွေလည်း ထကြွနေပြီ ဖြစ်ရာ ညိုဝင်းအောင်အဖို့ က ဝင်းပပကို စည်းရုံးဖို့ရာ မခက်လှပါ။

ဝင်းပပ က ညိုဝင်းအောင်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာတော့ ညိုဝင်းအောင်လက်တွေက ဝင်းပပ ၏ပြေလျှော့နေသော ထမိန်အောက်မှ အတွင်းခံကို ဖြတ်သန်းကာ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ တချိန်လုံး စိတ်တွေ ထနေရသဖြင့် အရည်တွေ စိုရွဲပြီး ဖောင်းထနေပြီးအထိမခံ လောက်ပင် စန်းစန်းတင့် နေပေရာ ဝင်းပပတယောက် အသံလေး ထွက်ပြီးပင်ငြီးငြူရှာလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လက်များကြောင့် ဝင်းပပ တယောက် အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားရသလို ပင် ညိုဝင်းအောင်ကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီကိုပဲ ချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ဝင်းပပ နို့ကြီးများကို ကုံးစို့ရင်းမှ ညိုဝင်းအောင်က သူ့လက်ချောင်းဖြင့် ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေရာ ဝင်းပပ မှာ ကော့လန်လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။ 

ဝင်းပပ က မအောင့်အီးနိုင်တော့သဖြင့် ညိုဝင်းအောင် လက်တွေကို ဆွဲဖယ်ပြီး ညိုဝင်းအောင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က လည်း ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကြား နေရာယူလျှက် သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ ၏ အရည်စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အဝတွင် တေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။

“ စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..  ”

“ အ…အားး…အု..အု..  ”

အရည်များ ဖြင့် ရွဲနေသောလည်း ညိုဝင်းအောင် ၏ထွားကျိုင်းလှသော လီးကြီးကြောင့် ဝင်းပပ တယောက် နစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း ရမက်ဆန္ဒတွေက မိုးထိအောင် လောင်နေပြီမို့ ကောင်းလိုက်တာဟု စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိလေသည်။ဝင်းပပက လည်း သူ့ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးရင်း ဖင်ကြီး ကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် ပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်က လည်း ဝင်းပပ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း ဆောင့်နေပေရာ စိတ်ကြွနေသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ဝင်းပပ အနေဖြင့် ခနတွင်းမှာပင် ပြီးသွားရလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်မှာလည်း နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပြီး ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရေများ ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ နားနေကြရင်းမှ ခနနေတော့ တဖက်ခန်းသို့ ထချောင်းကြပြန်သည်။တဖက်ခန်းထဲမှာလည်း ပွဲက ကြမ်းနေစဲ။

ကိုကိုကျော်၊ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဖူးဝတ်ရည် တို့က တော့ အတွဲညီ ကြသည်။ သူတို့ သုံးယောက် သရီးဆမ်း လည်း မကြာမဏဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် တဦးနှင့် တဦး ပြောနေစရာပင်မလို တဦးဘာလိုသည်ဆိုတာကို တဦးသိနေကြလေသည်။

ယခု ဝင်းပပတို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီလျှက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်နေပြီး ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လျှက်ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေပြီး သူ့ကို အနောက်ဖက်မှ ကိုကိုကျော်က အားရပါးက လိုးနေ လေသည်။ 

ကိုကို ကျော်မှာ ခုန ကမှ ဝင်းဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ ပုံစံပြောင်းကြပြန်သည်။ 

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ကို ရက်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ရက်၊ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကို စုပ်၊ သုံးပွင့်ဆိုင် လုပ်ကြပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုကိုကျော်က သူ့သုတ်ရည်တွေကို ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ညိုဝင်းအောင်နှင့် ဝင်းပပ တို့မှာလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထ လာပြီး နောက်တချီဆွဲကြဖို့ ပြန်စကြလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နှင့် တယောက် ဖက်ယမ်းကာ နှတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြနေစဉ်မှာပင် သူတို့ အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ 

ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းပပ မှာ အသားကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်မရှက်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်က ညိုဝင်းအောင် လက်ကို ဆွဲကာ၊

“ ကဲကဲ လာပါ အဝင်းကအဲလို တယောက်ထဲ မောင်ပိုင်စီးထားလို့ ဘယ်ရမလဲကွာ၊ ကိုယ်တို့ မင်းသားက လောလောဆယ် ချာဂျင် သွင်းနေရပြီ၊ အားပြည့်အောင် စောင့်ရအုံးမှာ၊ အဝင်းက တို့နဲ့ အတူတူ ရှယ်ပါအုံးကွာ၊ လာလာ ဟိုအခန်းကို သွားရအောင်”

ထိုသို့ဖြင့် ဝင်းပပတို့ အခန်းထဲတွင် ယောက်ျား နှစ်ယောက် မိန်းမ သုံးယောက် အဝတ်အစား ကင်းမဲ့ စွာဖြင့် ပျော်ပါးနေကြလေသည်။ ဝင်းပပ မှာ အစပိုင်း အနည်းငယ် ရိုးတို့ရှန်းတန့် ဖြစ်နေသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းကျတော့ ရင်းနှီးသွားကြပြီးတက်ညီလက်ညီ လိုးကြ မှုတ်ကြ လုပ်နေကြကုန်လေတော့သည်။

ခနအကြာတွင် ဖူးဝတ်ရည်က နာရီကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အခန်းထဲမှ ခနထွက်သွားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ တံခါးမကြီးကို ဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။

ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဖူးဝတ်ရည်ကို အံ့သြသောလည်း သဘောကျသော အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း၊

“ ဖူး ဘယ်လိုပဲ ပွဲကြမ်းနေကြပလား”

ဟု ပြောရင်းမှ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကျော်စိုးသော် နူတ်ခမ်းကို တချက်နမ်းလိုက်ရင်းမှ၊

“ အင်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးက မောင့်ကို စောင့်နေတာလေ၊ မောင်လာမှ ပိုပြီးပွဲစည်မှာပေါ့”

“ ဒါများ ဖူးကလည်း ကွာ အစောကြီးထဲက ပြောရောပေါ့ မောင့်ကို ဒီအချိန်မှ လာဆိုလို့ မောင်က ခုမှလာရတာ၊ မောင့်ကောင်ကြီးတောင် ကြည့်ကြည့်အုံး တမနက်လုံး တောင်နေလို့ ညှောင်းတောင်ညှောင်းနေပြီ”

“ ဟင့် ဒါဆို ဖူး အကြောလျှော့ပေးမယ်လေ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို ဧည့်ခန်းတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်မှာ လှပကျက်သရေရှိလှသော ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေး နှင့် နူတ်ခမ်းလှလှလေးက သူ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ငုံ့ကြည့်နေရင်းက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ချွတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် လှမ်းပြစ်တင်လိုက်လေသည်။ 

နောက်တော့ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို သူလီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်း စေ့လျှက် ခေါင်းကို နိမ့်ခြည်မြင့်ခြည် ပုလွေပေးနေရှာသော ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဇိမ်ယူနေလေသည်။

သူ၏ လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော ပုလွေကြောင့် အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်လာတော့ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည် လက်မောင်းလေးကို ဆွဲပြီး ထခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ ဖူး မောင်မရတော့ဘူး ဖူးပါးစပ်ထဲနောက်မှ ပြီးတော့မယ် အခု ဖူး စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးချင်ပြီကွာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လည်း ပြုံးရင်းက ၊

“ လိုးလေမောင်၊ လာ ဖူးတို့ အခန်းထဲ သွားကြမယ် ဟိုမှာ ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လည်း ရှိတယ် ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့”

ထိုသို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်ခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ဖူးဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသော ယောက်ျား နှစ်ယောက် နှင့် မိန်းမ နှစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

ညိုဝင်းအောင်ကို ပြုံပြလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုတော့ အားတုံ့အားနာဖြင့် သွားဖြဲပြလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် မှ တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်မှာတော့။

“ ဟင် အန်တီဝင်း  ”

...........

...........

............



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၃ )

အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၃ )

သာဒင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

တဖက်နံရံမှ ကိုကိုကျော် တယောက်လည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငယ်ငယ် လူပျိုပေါက် ဘဝကကဲ့သို့ပင် ကွင်းထုနေမိလေပြီ။ သူ့မိန်းမ နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပြောဆိုနေကြတာနှင့် လုပ်ကိုင်နေကြသည်ကို ချောင်းရင်းက စိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွ လာရမှု မှာ သူ့ကိုယ်သူပင် မယုံကြည်နိုင်စရာ ကောင်းလှပေသည်။

စိတ်တအားထနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ ရွဲနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် အနောက်မှ တအားဆောင့်နေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးတို့ဝင်ထွက်နေသည့် ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ် အသံများကို နားထောင်ရင်း ကိုကိုကျော်တယောက် မျက်စေ့မှိတ်ကာ ကွင်းကို အဆက်မပြတ်ထုနေမိသဖြင့် ခနအတွင်းမှာပင် သုတ်ရည်များ နံရံ ကိုပန်းထွက်ပြိး ပြီးသွား ခဲ့ရလေသည်။

“ အားအား အချစ်လေး ကိုကို ပြီးတော့မယ်၊ ကျော်စိုးသော်က ချစ်လေး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးတာလား ”

“ ဟင့်အင်း ကိုကို ရုံးမှာ ဆိုရင်တော့ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတာ၊ နို့မို့ဆို အရည်တွေကို လိုက်သုတ် ရမှာနဲ့ ရုံးခန်း ထဲမှာ အနံ့တွေ လှောင်နေမှာလေ..အ.. အ.. ချစ်လေးလဲ ပြီးပြီး ကိုကို့ လီးကြီးထုတ်လိုက်တော့ ”

ကျော်စိုးသော်က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲအထုတ်လိုက်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကမန်းကတမ်း သူ့ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါးကော့ပြီး ဆောင့်လိုက်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီး ရောက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ လည်း တဖြောဖြော ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။

ကိုကိုကျော် တယောက် သူ့ဘာသာ မာစတာဘိတ်ရင်း တချီလည်း ပြီးသွား ချောင်းရတာလည်း ညှောင်သဖြင့် သူ့အတွက် ခင်းထားသော ယာယီအိပ်ယာလေးမှာ ကျောဆန့် နားနေလိုက်သည်။ တဖက်ခန်းမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ စကားသံသဲ့သဲ့ နှင့် လှုပ်ရှားမှု အသံများကြောင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေသွားချိုး အုန်းမည်ဆိုတာ သိရသဖြင့် မျက်စေ့ကို မှေးကာ ခနနားနေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ခနအကြာတွင် တဖက်ခန်းမှ စကားသံများကြောင့် ချက်ခြင်း ပြန်ထကာ ချောင်းမိပြန်လေသည်။

တဖက်ခန်းမှာတော့ ဆံပင်ဖားလျှားနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိ ညဝတ်အင်္ကျီ ပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားပြီး၊ ကျော်စိုးသော်က တော့ အင်္ကျီကျွတ်နှင့် အောက်မှာ ပုဆိုးဝတ်ထားတာတွေ့ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ရက်က တယောက်ကို တယောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းနေကြတာကို တွေ့ရတော့ ကိုကိုကျော့် လီးကြီးမှာ ပြန်ထောင်မတ်လာပြန်လေသည်။

ကျော်စိုးသော်လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အင်္ကျီအောက်မှ လျို၍ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ၏ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားသည့် တင်သား လုံးကြီးများကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ် ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ ဒေါပွမိသည်။ စောက်ကောင်လေး သူများ မိန်းမ ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့။ သို့သော်လည်း စောစော တုန်းက မှ သူ့မိန်း မ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လိုး၊ သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပင် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးလိုက် တာ တွေ့ခဲ့ရပြီး ပြီ ဆိုတော့ အဲလောက်က တော့ ပျင်းသေးတယ်ဟု တောင် ပြောခံရအုန်းမည်မဟုတ်ပါလား။

“ ကဲ ချစ်လေး ပြောစမ်း၊ ဟိုကောင်လေး နဲ့ ချစ်လေး၊ နောက် ဘာတွေ လုပ်ကြသေးလဲ၊ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး မလုပ်ဘူး တဲ့ ဟာတွေ ရော လုပ်သလား”

“ ဘာတွေလဲ ကိုကိုရဲ့”

“ မသိဘူး လေ မသိလို့ ကိုကိုမေးတာပေါ့”

ဟိုက်၊ သူတို့ ရိုးပလေး ကစားတာက လည်း ခုထိမပြီးကြသေးပါလား၊ ကိုကိုကျော်ဦးနှောက်စားနေမိသည်။

“ ဟို.. ဟိုလေ.. သူကလေ.. ဟို ကိုကို ချစ်လေးကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”

အမလေး သူ့မိန်းမ ကတော့ တကယ်အကယ်ဒမီအက်ရှင်ပဲ လို့ ကိုကိုကျော် တွေးလိုက်မိသည်။

“ ဘာလဲ ချစ်လေး ရဲ့ ပြောမှာ ပြောစမ်းပါ”

“ သူက ချစ်လေး ခရေပွင့်လေးကိုလည်း ပါကင်ဖွင့်သွားတယ်၊ ဆောရီးနော် ကိုကို”

“ အချစ်ကွာ ရက်စက်တယ် ကိုကို့ ကိုကျတော့ လက်ဖျားလေးနဲ့ တောင် ပေးမထိဘူး”

“ အာ့တာကြောင့် ဆောရီး လို့ ပြောတာပေါ့ကိုကိုရယ်၊ ခု ကိုကို လိုချင်ရင် သဘောပဲ”

“ အင်း လုပ်မယ် တက် ကုတင်ပေါ်ကို၊ တခါထဲ ခရေပွင့်ကို ဒေါ့ကီနဲ့ လိုးပြစ်လိုက်မယ် ဟွန့်”

“ အင်း ဒီအတိုင်း ဆိုနာလိမ့်မယ်ကိုကို ရယ်။ ဟို အံဆွဲထဲမျာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ် ရှိတယ်သွားယူနော်၊ အဖော်က ကိုကို့ အတွက်ပါ၊ ပိုးတွေ ဘာတွေ ဝင်မှာစိုးလို့”

ကိုကို ကျော်တယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာပြန်ပါပြီ၊ သူ့မိန်းမ အဲလောက်ထန်မှန်းကို သူမသိခဲ့ပါလား၊ အစက အဲလိုသာ သိခဲ့လို့ကတော့၊ တရက်ကလေးမှ တောင် သူ မျက်ခြေပြတ်ခံခဲ့ မိမည်မဟုတ်ဟုလည်း တွေးလိုက်သေးသည်။

ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လို့၊ သူ့မိန်းမရဲ့ ဝင်းဝါစိုပြေလှသော အသားအရည်၊ လုံးထွားဖွင့်ဖြိုးလှသော ရွှေရင်အစုံ၊ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းလှသော ပေါင်တန်တွေ၊ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများ၊ ကို အခု မှမြင်ဖူးတဲ့သူတယောက်လို သွားရည်တမြှားမြှား နှင့် ချောင်းကြည့်နေရပါလား။ 

ဒီလိုမျိုး အတွေ့အကြုံနှင့် ကြုံရမည်လို့ ကိုကိုကျော် တယောက် အိပ်မက်ပင်မမက်ဘူးခဲ့၊ နောက်ပြီး သူတို့ တူအရွယ် ကောင်လေးက လီးတန်ကြီးမှာ အဖေါ်ကို စွတ်လို့ သူကိုယ်တိုင် လက်ဖျားနှင့်တောင် မထိုးခဲ့ဘူးတဲ့ သူ့မိန်းမရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးတော့မလို့၊ ကိုကိုကျော်သွေး တွေ တဖျင်းဖျင်း ပူနွေးနေပြီး သူ့လီးကြီးကို သာ ဆုပ်ကိုင်လို့ ပွတ်သတ်နေမိပြန်တော့သည်။

ကိုကိုကျော် ချောင်းနေသည့်နေရာမှ ဆိုရင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးဝင်သွားတာကို အတိအကျ မမြင်ရသော်လည်း ပုံစံအနေအထား ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ မျက်နှာအမူအယာတို့ကြောင့် သူသိနေရလေသည်။ သူ့မိန်းမ တယောက် ဖင်အလိုးခံနေပါလား။

ဒီအချက်ကိုတော့ သူသိပ်မကျေနပ်ချင်ပေ။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အရင်တော့ ပေးစားသင့်သည်မဟုတ်ပါလား။ ဒေါသ၊ မနာလိုစိတ်နှင့် တဏှာရမက်တို့ တပြိုင်နက် တောက်လောင်လာမှုကြောင့် ကိုကိုကျော် သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်နေမိလိုက်သည်။

“ အ..အ..”

ဒီတခါလည်း သူ့တကိုယ်လုံးဆပ်ကနဲဆပ်ကနဲ တွန့်ပြီး လရည်တွေ နံရံကို ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ဟိုဖက်ခန်းချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်နေဆဲ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာကလည်း မျက်လုံးလေး မှေးလို့ အတော့်ကို အရသာ တွေ့နေပုံရလေသည်။ 

ကိုကိုကျော်တယောက်တော့ စိတ်ပင်ပန်း လူပင်ပန်းကာ သူ့အတွက် ခင်းပေးထားသော စောင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ ဘယ်က ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းပင်မသိလိုက်တော့ခြေ။ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးသော အရသာလေး ခံစားနေရပြီး တစစ်စစ်ဖြင့် စုပ်နေတာလည်း ခံစားနေရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေသော ဆံထုံးကြီးကြီးဖြင့် အမျိုးသမီးကြီးတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကလည်း သေးသေးသွယ်သွယ်ဖြစ်နေသည်။

ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ငါပိန်သွားပါလိမ့်လို့ တွေးနေရင်းမှ၊ ဒီမြင်ကွင်းမျိုးငါမြင်ဘူးပါတယ်ဟုလည်း တဆက်ထည်းတွေးနေမိသည်။ထိုအရာများထက် သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေရင်းမှ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သော အမျိုးသမီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလွန်တရာပင် အံ့သြသွားသည်။

“ ဟင် အန်တီမာလေး”

သူ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာပေ၊ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အန်တီမာလေးက သူ့ကို ပြုံးပြပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလှလှလေးတွေပေါ်မှာ လက်ညိုးကို ဒေါင်လိုက် တန်းပြပြီး အသံမထွက်နဲ့ ဆိုသော ပုံကို လုပ်ပြသည်။ 

ဟုတ် အန်တီမာလေး ဟု ပြောချင်သောလည်း သူ့ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ လှုပ်လို့မရ၊ အန်တီမာလေး ရဲ့ စုပ်ချက်တွေက ကြမ်းလာသည်။ သူ့လီးကြီးလည်း အရမ်းကို မာတင်းလာပြီး နောက်ဆုံးမှာ သုတ်ရည်တွေ တဖျစ်ဖျစ်နှင့် လွတ်ထုတ်ပြစ်လိုက်ရလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့လက်တွေက လှုပ်ရှား၍ ရသွားပြီး အန်တီမာလေး ၏ ဦးခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကို တအားဖိထားလိုက်မိလေတော့သည်။ 

သူ့လီးကြီးမှ လရည်တွေ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ ညှစ်ထုတ်ပေးနေသလို သူကလည်းဖင်ကို ကော့ထိုးမိနေသဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို တတောင်ဖြင့် ပြန်ဖိထားတာကို ခံလိုက်ရသည်။ 

နောက်တော့ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီး ဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်းမှ လွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ပေါင်ကို လီးကြီးက စိုစွတ်စွတ်နဲ့ လာထိတော့မှ မျက်လုံးတကယ်ပွင့်သွားတော့သည်။ ဟင် ငါ ဒီစတိုခန်းထဲမှာပေါ့။ ဒါဆို အန်တီမာလေး ကို အိပ်မက်မက်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ဟုတွေးရင်း သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ဖိထားသည့်ကိုယ်လုံးကို သတိထားမိကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊

“ ဟင် ချစ်လေး၊ ပါလား”

“ ဟုတ်ပါ့၊ ဟုတ်ပါ့ ဘာတွေ အိပ်မက်ကောင်းနေသလဲ မသိဘူး။ တခါထဲ ခနလေးပဲ ခံတယ်၊ သူများ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာ၊ အများကြီးပဲ ၊ ယောင်ပြီး သေးများပေါက်ချလိုက်သလားလို့တောင်ထင်တယ် ဟွန့်”

စတိုခန်းတံခါးကြီးလည်း ပွင့်နေပြီး အလင်းရောင်လည်း ကောင်းကောင်းဝင်နေပြီမို့ မိုးလင်းနေတာတောင် တော်တော်ကြာသွားမှန်းသတိထားမိလိုက်သော ကိုကိုကျော်က၊

“ ဟင် ချစ်လေး ဒီနေ့ ရုံးမသွားဘူးလား၊ ဟိုကောင်လေးရော”

“ ကောင်လေး ရုံးသွားပြီ၊ ချစ်လေးက နုံးလည်းနုံးနေတယ်၊ ကိုကို့ ကိုလည်း ကားဂိတ်သွားကြိုရမယ် ပြောပြီး နေခဲ့တာ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကိုယ်ပေါ်တွားတွားတက်လာပြီး ကိုကိုကျော့် ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ကိုကိုကျော်က လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံလေးကို ဖက်ထားပြီး နှစ်ယောက်သား နေရာ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် လေးမှာ နှပ်နေကြလေသည်။

“ ချစ်လေး တို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလဲ၊ ကိုကိုတော့ မခံနိုင်တော့တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်၊ကိုကို အိပ်ပျော်သွားတော့ ချစ်လေးတို့ မအိပ်သေးဘူး”

“ အင်း ကိုကို က ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားတာလဲ”

“ ချစ်လေးကို ဟိုကောင်လေး နောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံနေတုန်းပဲ ကိုကို ကြည့်ရင်း ပြီးသွားတာနဲ့ အိပ်မောကျသွားတာ၊ ချစ်လေးတို့ က ဘယ်အချိန်မှ အိပ်လို့လဲ”

“ ခိခိ ကိုကို ဆောရီးနော်၊ ကိုကို ချစ်လေးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်လည်း လုပ်နော်၊ အဲဒါလေး တခုတော့ ချစ်လေးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်၊ အရင်တုန်းက ချစ်လေးက ကြောက်လို့လေ၊ ကိုကို့ ကို မပေးတာပါ၊ ကောင်လေး ကို ဘယ်က နေဘယ်လို ပေးလိုက်မိမှန်းတောင် ချစ်လေး မမှတ်မိတော့ပါဘူး”

“ အင်းပါ ကိုကို နားလည်ပါတယ်၊ ချစ်လေး တို့ ဘယ်ချိန်မှ အိပ်ကြလဲလို့”

“ အင်း မနေ့ည က သူလည်း ပြတ်နေတာကြာလို့ရယ်၊ ကိုကိုအဖြစ်သရုပ်ဆောင်ရတာကို စိတ်အရမ်းလာလို့လားမသိဘူး၊ တော်တော်နဲ့ မဝဘူးရယ်၊ မနက်မိုးလင်းကာနီးမှ သူလည်း နူံး ချစ်လေးလဲ ဖလက်ပြပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။နိုးစက်ကြောင့် ချစ်လေးနိုးတော့ ချစ်လေးက ညက တအားပင်ပန်းထားတော့ ရုံးမသွားချင်တော့လို့ သူ့ကို ပဲ အတင်းနိုးလွှတ်လိုက်တာ၊ နောက် ကိုကို ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ရှိနေတာကိုလည်း သနားလို့လေ”

“ အင်းပါ အင်းပါ၊ သနားတာကို ပဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ၊ ဒီကောင်လေး တော်တော် ဆော်နိုင်တာပဲ၊ ငါ့မိန်းမ ကိုတန်အောင်ကို ဆော်တယ်”

“ ခစ်ခစ် ကိုကိုနော်၊ ရှောက်ပြောနေတာပဲ၊ တခါထဲ။ ကိုကိုကရော ဘာတွေ အိပ်မက်မက်နေတာလဲ၊ ဟွန့် ကိုကို့ ဟာကြီးက တအားထောင်နေတာ၊ ချစ်လေးလည်း ကိုင်လိုက်ရော ပါးစပ်က ဘာတွေ ဝူးဝူးဝါးဝါး တွေလည်း ပြောနေတယ်၊ ဘာတွေမှန်းတော့မ သိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ယောင်နေတာဆိုတော့ အိပ်မက်တွေ မက်နေတာနေမှာပဲ”

“ အင်း”

ကိုကိုကျော်တယောက် သူ့အိပ်မက်ကို သူပြန်စဉ်းစားမိပြီး မျက်မှောင်ကြုပ်သွားမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးတော့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း လိုလို၊ ရှက်သလိုလို။ ကိုကိုကျော့် မျက်နှာအရိပ်အကဲကို ကြည့်နေသော ဖူးဝတ်ရည် က။

“ ပြောစမ်းပါအုန်း ကိုကို့ အိပ်မက်ကို၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့၊ တခါထဲ ဘယ်ကောင်မလေးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး အိပ်မက်မက်နေတာလဲ”

“ ဟာ ဘယ်က ကောင်မလေးမှ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ပြောရမှာတောင် တမျိုးကြီးပဲ၊ အဟီး၊ တခါမှလည်း အဲလို အိပ်မက် မမက်ဘူးပါဘူး”

ကိုကိုကျော့် ပြောစကားကြောင့် ဖူးဝတ်ရည် အရမ်းကို သိချင်သွားသည်။

“ ပြောလေ ကိုကို ကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ”

“ ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲ မှာ ဟို အန်တီမာလေး ကို သွားမက်နေလို့”

“ ဘာ အန်တီ မာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး မှုတ်ပေးနေတာကို အန်တီမာလေး မှုတ်ပေးနေတယ်လို့ ကိုကို အိပ်မက် မက်နေတယ်ပေါ့လေ၊ အဟီး၊ ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ ”

“ ဟုတ်ပါဘူး ကွာ ချစ်လေး ကလဲ ၊ ဘာပေါ်ပြီလဲ ကိုကို တခါမှ အဲလို မမက်ဖူးပါဘူး ဆိုတာကို”

“ ကိုကို့ တခါမှ စိတ်ထဲမှာ မပြစ်မှားဖူးဘူးလား ပြော၊ အန်တီမာလေးက ဒီလောက် ဟော့တာကို”

“ ဟာ မပြစ်မှားဖူးပါဘူး၊ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို ချစ်လေးကလည်း အာ့တာကြောင့် ထူးဆန်းတယ်၊ ပေါက်ကရ တွေပါလို့ ပြောတာပေါ့”

“ ကိုကို့ အသိစိတ်က မသင့်တော်လို့ ထိန်းထားနေပေမဲ့ မသိစိတ်က ပြစ်မှားမိနေလို့ ပွင့်ထွက်သွားတာနေမှာပေါ့လို့”

တကယ်တော့ အန်တီမာလေး က ကိုကိုကျော့် ဒေါ်လေး အရင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကိုကိုကျော့် အဖေ ဘက်မှာ မွေးချင်း မောင်နှမ ဆယ်ယောက်ရှိလေရာ အန်တီမာလေး မှာ နံပါတ် ၉ ဖြစ်ပြီး ကိုကိုကျော့် အဖေမှာ နံပါတ်၂ ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ဘွဲ့ရတော့ စီးပွားရေးယူထားသူ ပီပီ ကိုယ်ပိုင်အလုပ် ကိုပဲ လုပ်ချင်လေရာ သူ့အဖေ က သူ့ညီမ အငယ်ဆုံး ဆီသို့လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီမာလေး မှာ ပွဲရုံလုပ်ငန်းများ နှင့် ပြည်ပ ပို့ကုန်များ လုပ်ကိုင်နေသူဖြစ်ရာ ကိုကိုကျော့်အတွက် အများကြီး အတွေ့အကြုံရလေသည်။ 

အန်တီမာလေး အမျိုးသားမှာ ဌာနကြီးတခု မှ အရာရှိ ဖြစ်လေရာ၊ အန်တီမာလေး ၏ စီးပွားရေးမှာ ဝင်မပါ၊ အန်တီမာလေးက သာ ဦးဆောင်လုပ် နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ကိုကိုကျော်မှာ အန်တီမာလေး၏ ညာလက်ရုံး ဖြစ်လာ ခဲ့ရပြီ၊၊ 

ကိုကိုကျော့် ကို လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းသင်ပေးရင်း က အန်တီမာလေး ၏ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက်လည်း ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ အန်တီမာလေး မှာ လူမှုဆက်ဆံရေးက လည်း အလွန်ကောင်း လူက လည်း ထို အချိန်က အလွန်ဟော့ ခေတ်ဆန်ဆန်လည်း ပြင်တတ် သဖြင့် တခြား စီးပွားရေးသမား များ အလယ်တွင် အတော်မှ ပေါ်ပြူလာ ဖြစ်သူ ဖြစ်လေသည်။ သူခရီးသွားသည့် အခါတိုင်းလိုလို ပင် ကိုကိုကျော်မှာ လိုက်ပါခဲ့ရသည်။

တူ အရင်း ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် သွားလာသည့်အခါ အန်တီမာလေး အတွက် သင့်တော်ပြီး အပြောခံရမည့် ဘေးမှ ကင်းလွတ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် နှင့် အတူ လုပ်ကိုင်နေပြီး အမြဲလို ခရီးထွက်နေရသဖြင့် သူငယ်ချင်းလို ဖြစ်နေပြီး ကိုကိုကျော့် ကို လည်း တချို့ ကိစ္စများကို အသိပေးထားသည်။ 

ထို့ အတွက် ကြောင့် အန်တီမာလေး အိမ်ထောင် အပြင်ဘက်က ဇာတ်လမ်း တချို့ ကို ကိုကိုကျော်က သိထားသည်။ တခါတလေ သူတို့ တူအရီး ဟော်တယ်မှာ တခန်းအတူအိပ်ကြ၊ (တကယ်တော့ တယောက် တကုတင်ပါ) သည့်အခါ၊ အန်တီမာလေး သူ့ ဘာညာကွိကွ နဲ့ ထွက်သွား မိုးလင်းကာနီးမှ ပြန်လာ ၊ အရက်နံ့လေး သင်းသင်း နှင့်။ 

နောက် ကိုကိုကျော် နိုးလို့ သူမနိုးသေး၊ ဂါဝန်ထမိန်တွေ ပေါင်ရင်း ထိ လန်ပြန် နေတာ တွေလည်း ခနခန မြင်ဘူး ကြုံဘူးသည်။ လူပျို အရွယ် ကိုကိုကျော့် စိတ်မှာ သရိုးသရီ ဖြစ်မိခဲ့သေးသည်။ သို့ သော် ကိုယ့် အဒေါ်အရင်း ဆိုသော စိတ်ဖြင့် စိတ်ရိုင်းတွေကို ချိုးနှိမ်ထားခဲ့သည်။

ယခု ထို အရာတွေ နှစ်အတော်ကြာပြီး မှ အိပ်မက်ထဲ လာဖြစ်သည်ကို သူ့ဘာသာ စဉ်းစား အဖြေထုတ်နေမိသည်။ တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော် တို့လိုပဲ၊ သူနှင့် အန်တီမာလေး တို့ နှစ်ယောက် နှစ်ဦးထည်း ကြုံခဲ့ ရသည့် အချိန်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့ဘူးသည်။ 

သူတို့က တော့ တူအရီး အရင်းမို့ စိတ်ထဲမှာ အသွေးအသား တောင်းတ သည်ကို ပင် နှိပ်ကွပ်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ကြချင်းဖြစ်သည်။ ယခုလို ကျော်စိုးသော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ အဖြစ်အပျက်ကို မြင်တွေ့ ကြားရတော့ သူ့ မသိစိတ်တွေက ကျော်စိုးသော် နေရာက နေဝင်ကြည့်ရင်းက သူငယ်စဉ် က အောင်းထားသည့် အတွင်းစိတ်များ ပြန်ပေါ်လာသည်လားမသိ။သူကိုယ်တိုင် ပင် မသိတော့။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့မိန်းမ ပြောလိုက်သည့် စကားကို ပင် ပြန်မချေပ မိတော့ချေ။

“ အင်း ထားပါတော့ လေ ချစ်လေး ပြောသလိုပဲ ဖြစ်တယ်ပဲ ထားပါတော့၊ ကိုကို ကတော့ ရှောင်နိုင်ခဲ့တယ်လေ။ လူ ရယ်လို့ ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အမြဲတမ်း သွေးသား၊ စိတ်ဆန္ဒအလို လိုက် နေရင်၊ တခြား သတ္တဝါ တွေနဲ့ အတူတူ ဖြစ်သွားတော့မှာပေါ့လို့ တယောက်ယောက်က ပြောဖူးသလိုပဲ ဘယ်မှာ ဖတ်မိမှန်း မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဟီး။ ကိုယ် မလုပ်ရဲ လို့ ရှောင် နိုင်ခဲ့တာကို ပဲ ကြံဖန် ဂုဏ်ယူရတော့မလို ဖြစ်နေပြီ အဟီးး”

“ ကိုကို ကလည်း မှားတယ် မှန်တယ်၊ ကောင်းတယ် မကောင်းဘူး၊ သင့်တော်တယ် မသင့်တော်ဖူး ဆိုတာတွေက နေရာ၊ အချိန်၊ ယဉ်ကျေးမှု အဲဒါတွေနဲ့ ပဲ ဆိုင်တယ်လို့ ချစ်လေးတော့ ထင်တာပဲ၊ တကယ် လူသားတွေ စပေါ်ခဲ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်ကာလ တုန်းက ဆိုရင် လူတွေဟာ တိရစ္ဆာန်တွေလို နေမှာပဲ ပေါ့။ မီး မမွှေးတတ်ခင်တုန်းက အစိမ်းစား ခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့် ဂူထဲ အတူနေတဲ့ မိန်းမ ဆို ဘာတော်တော် ဟိုဟာ လုပ်မယ် ဆိုတာ ပဲ ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲဒီက နေ နှစ်ပေါင်း များ စွာ ကြာတဲ့ အထိ ရှင်ဘုရင်တွေ လက်ထက် ကို ကြည့်ပါလား”

“ ကိုကို သိတယ်လေ၊ ရှင်ဘုရင်တွေတောင် သွေးရောမယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ကိုယ့် ဖအေတူ အမေကွဲ ညီမ တွေ အမျိုးတွေကို ယူကြသေးတာပဲ”

“ အဲဒီခေတ် အချိန် က တော့ အဲဒါတွေက လုပ်သင့် တယ် အမှန်တွေ လို့ ထင်ခဲ့ကြတာပဲလေ”

“ ခုထိလည်း တချို့ ယဉ်ကျေးမှုတွေမှာ အဲဒါမျိုးတွေ ရှိနေပါသေးတယ်လေ၊ အဲဒါတွေ ထားလိုက်ပါတော့ ၊ အဲလို မျိုးတွေ လျှောက်တွေးနေတာ ဖီးအောက် ပါတယ်၊ လာခဲ့ ချစ်လေး လေးရဲ့ ခရေပွင့်ကို ချစ်လေး လင်ငယ်ဆီက ကိုကို က ပြန်ကြာကူလီ ရိုက်အုန်းမယ် အဟိ”

“ ကိုကို နော် ဟင့်။ လာ အခန်းထဲ ပြန်သွားမယ် ဟိုမှာ အဖေါ်ရော ချောဆီရောရှိတယ်”

ကိုကိုကျော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ သူတို့ အခန်းသူတို့ ထပြီး ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ အခန်းထဲ သို့ ဝင်တာနှင့် ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးဖြင့် ကိုကိုကျော့်ကို လှည့်ကြည့်ကာ၊

“ အခု ဒီနေ့ အဖို့ တော့ ချစ်လေးက ချစ်လေး မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ ချစ်လေးက အန်တီမာလေး၊ ကိုကို က မောင်ကိုကိုကျော်၊ ဒါပဲနော် ခစ်ခစ်”

“ အာ.. ချစ်လေးကလည်း”

“ နိုးနိုး ချစ်လေး ကလည်း မလုပ်နဲ့၊ ဒါဟာ မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို တရားဝင်စားတာနဲ့ အတူတူပဲ သိပ်အရသာရှိတာ၊ ကိုကို လုပ်ကြည့် မယုံရင်၊ ဥပဒေလက်တလုံးခြား ပေါ့ ခိခိ။ နိုင်ငံခြားက ဟိုစာအုပ် ဘာခေါ်လဲ ဘယ်ယားလီးလီဂယ် ဆိုတာလေ။ ဥပဒေလွတ်ရုံ အသက်ပြည့်ရုံ မိန်းခလေး ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေ ပါတဲ့ မဂ္ဂဇင်းလိုပေါ့။ ကိုကို တကယ်လုပ်ဖို့ကလည်း ယဉ်ကျေးမှုအရ၊ ဘာသာရေးအရ မသင့်တော်၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို စိတ်နဲ့ ခံစားလိုက်ရတော့ ပြီးပြည့်စုံသွားတာပေါ့”

“ ဟာ ချစ်လေးကလည်း တမျိုးကြီး ပဲ အဟီး”

“ တမျိုးကြီးလုပ်မနေနဲ့၊ ကိုကို တခုပြောစမ်း၊ ကိုကို နဲ့ အန်တီမာလေး အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတခုကို ကျန်တာ ချစ်လေး ဆက်ပြောမယ်”

“ အင်း ကိုကို တို့ က ခနခန အဲလို အခြေအနေရောက်ဖူးတယ်၊ ခရီးမကျွံဖူးတာ၊ နောက်ဆုံးအဆင့်ထိမရောက်ပဲ အနီးစပ်ဆုံးတခုကတော့…..

ထိုနေ့က သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက် မန္တလေး ဘက်ရောက်စဉ်ကဖြစ်သည်။ ဟော်တယ် မှာ တည်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကွင်းဘက် နှစ်ခု ပါသော အခန်းတခန်းယူထားခဲ့သည်။ သူတို့ ၏ ကာစတန်မာ တယောက်က အမြတ်အစွန်းအများကြီးရခဲ့သည့်အလုပ်တခုအတွက် ပါတီတခု ကျင်းပပေးခဲ့သည်။ 

ထိုရက်ပိုင်းက အန်တီမာလေး မှာ အီစီကလီတကောင်နှင့် ပြတ်သွားတာနှစ်လသုံးလလောက် ရှိနေပြီး ဘွိုင်းဖရင့် လက်မဲ့ ဖြစ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် ပါတီ မှာ ကောင်းကောင်း သောက်ခဲ့ကြပြီး ဟော်တယ်ပြန်လာတော့ ရေချိန်ကိုက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကိုကိုကျော်က အင်္ကျီလဲ ပုဆိုးနှင့် စွတ်ကျယ်ဝတ်နေတုန်း အန်တီမာလေးက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည် ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ဝုန်းဒိုင်း အသံကြားသဖြင့် ပြေးကြည့်တော့ အတွင်းက ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးကို မှီကာ မလဲအောင် မနည်းထိန်းထားကာ ရပ်နေသော အန်တီမာလေးကို တွေ့ရသည်။ 

မျက်လုံးတွေကလည်း မပွင့်တော့၊ ကိုကိုကျော်က ကမန်းကတန်းသွားတွဲလိုက်ရသည်။ အန်တီမာလေး မှာ အန်ချင်သည်ဆိုသဖြင့် အိမ်သာရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတုန်း ကျော ကို ဖိနှိပ်ပေးရသည်။ အန်တီမာလေး ဆန်ပြုတ်တော်တော် ရောင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရပြီဟု ဆိုတာ မတ်တတ်ရပ်သည်၊ ယိုင်ထိုးနေ၍ ကိုကိုကျော်က တွဲထူပေးရသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ် ဆေးအုန်းမည် ဆိုကာ ဘေစင်မှာ ရပ်သည်။

ကိုကိုကျော်က အနောက်မှ ဆက်ထိန်းကိုင်ပေးထားရသည်။ ထိုအခါမှ သတိပြုမိတာက အန်တီမာလေးက ညဝတ်အင်္ကျီ ဇာပါးပါးလေး အနီရောင် ရဲရဲ ဝတ်ထားပြီး အတွင်းက ဘရာဇီယာ အမဲ နှင့် အောက်မှ ကြိုးတချောင်းပင်တီ အမဲ ကို ဝတ်ထားတာ သတိပြုမိလိုက်သည်။ ပါတီတုန်းက ဆော်မိုက်မိုက်လေးတွေကို တွေ့ထားပြီး စိတ်ကြွနေသော ကိုကိုကျော်လည်း အရက်ရှိန်ဖြင့် သွေးနည်းနည်း ဆူလာသည်။

သူက အနောက်က အန်တီမာလေး လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ်ထိန်းကိုင်ပေးထားစဉ် အန်တီမာရီက တချက်ပျို့လာကာ အန်ချင်လာလို့ ဘေစင်ပေါ်ခေါင်းငုံ့လိုက်ရာသူ့ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ကော့ထွက်လာပြီး ကိုကိုကျော့် ပေါင်ခြံကို လာဖိကပ်လိုက်သည်။ 

သွေးနွေးနေသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အတွင်းခံမရှိ ပုဆိုးတထပ်ထဲအောက်မှ မာတောင်လာသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက အန်တီမာလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ သူ့ထိပ်ဖူးက အန်တီမာလေး ပင်တီပေါ်ကနေပေါင်ခွကြားကို တိုးပွတ်သွားသည်။ ကိုကိုကျော် သွေးတွေက ပိုဆူလာသည်။ 

အရက်ရှိန်ကလည်း သူ့ဆင်ခြင်တုံတရားကို တွန်းလှန်နေသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီး ဆိုသည့်အသိက သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကို ထိန်းချူပ်ထားသည်။

အန်တီမာလေး မှာလည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေယိုင်ထိုးနေတာက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လိုဖြစ်နေတော့ ကိုကိုကျော့် ကောင်ကြီးမှာ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်တိုးထွက်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ နောက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီး မာတောင်နေသည်မှာလည်း အပေါ်ကို ၄၅ဒီကရီထက်မက ထောင်တက်နေတာမို့ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွကြားကို ထိပ်ဖူးက ထိုးထိုးပွတ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ 

အန်တီမာလေးကလည်း တကယ်မူးပြီး ယိုင်နေတာလား၊ တမင်လုပ်လေသလားပင်မသိ၊ ဖင်ကြီးက တယမ်းယမ်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဘေးကိုယမ်းခါ နေသဖြင့် ကိုကိုကျော် မှာ အန်တီမာလေး လက်မောင်းများကို ထိန်းကိုင်ထားသည့် လက်များက ယောင်ယမ်းကာ အန်တီမာလေး ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ဖက်ထားမိလေတော့သည်။ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားသည်မသိကိုကိုကျော့် ကောင်ကြီးမှာ ယားယံလာပြီး ပုဆိုးထဲမှာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာပြီး၊ ကိုကိုကျော်တယောက် ဒူးများ ညွှတ်ခွေကျချင်သလို ပင် လှိုက်ဖိုပြီး တချီပြီးသွားရတော့သည်။ ထိုအခါမှ အန်တီမာလေးလည်း ဘေစင်မှ ရေဖြင့် ပါးစပ်ဆေးကြောပြီး အိပ်ယာဆီသို့ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

အန်တီမာလေး တယောက် သူ့ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် တုံးကနဲ လှဲကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်က ကိုကိုကျော်။ အန်တီမာလေးကို သူ့ကုတင်ပေါ်သို့ တွဲကာ လှဲချသိပ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီမာလေးက အိပ်ပျော်သွားပေမဲ့ အိပ်နေပုံက ကြည့်အုန်း။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်။ 

အပေါ်ပိုင်းက ညအိပ်ဝတ်အင်္ကျီကလည်း ရင်ဘတ်ကွဲကာ အောက်က ဘရာဇီယာက မနိုင်မနှင်းထိန်းပေးထားရလောက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားမို့လှသည့် နို့ကြီးတွေ အပေါ်ပိုင်းက ဖွေးနေသည်။ အောက်ကလည်း လုံးတုတ်ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများ ခွဆုံက ပင်နီ လက်တဖဝါးစာ လေးအောက်က ဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး။ ကုတင်ဘေးရပ်ကြည့်ရင်းမှ ခုနလေးတင် သုတ်ထွက်သွားသော သူ့လီးကြီးပြန်လည် မာတောင်လာရသည်။

ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေး မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းကောင်းအိပ်မောကျနေပုံ တွေ့ရသည်မို့ ကုတင်စောင်းတွင် အသာထိုင်လိုက်ကာ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွဆုံကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အန်တီမာလေး ပန်တီအနက်လေးမှာ ဖေါင်းမို့နေသော နေရာလေးတွင် အစိုကွက်လေးကို တွေ့ရသည်။ 

ကိုကိုကျော် ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း ဒူးထောက်ကာ အန်တီမာလေး ကားထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်သည်။ သူ့လက်တဖက်က ပုဆိုးလှန်တင်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ရင်း ကွင်းတိုက်လျှက်က လက်တဖက်က မွေ့ယာပေါ်ထောက်ရင်း ခေါင်းကို ငုံ့ကာ အန်တီမာလေး အသားနှင့် မထိအောင် သတိထားပြီး အနံ့ လိုက်ရူနေမိသည်။ အန်တီမာလေးမှာ အိပ်နေရာက လှုပ်ရှားသွားသဖြင့် ကမန်ကတမ်းကိုယ်ကို မတ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အန်တီမာလေးမှာ နိုးပုံမပေါ် အိပ်ပျော်နေလျှက်နှင့်ပင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး သူ့လက်တွေက ပင်တီလေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေး မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်စေ့တွေကို မှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။ 

သို့သော်လည်း အန်တီမာလေး လက်ချောင်းတွေက သူ့ပင်တီလေးထဲ နိုက်ပြီးလှုပ်ရှားနေသည်။ အိပ်ပျော်နေရင်းက ယောင်ပြီးမာစတာဘေးရှင်းလုပ်နေတာလား။ သေခြာတာကတော့ သူ့စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ခြေနေတာကတော့ သေခြာသည်။ ကိုကိုကျော်လည်း အသက်ရှုတွေ မြန်လာပြီး ထို အန်တီမာလေး လက်လှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းထုနေမိလေတော့သည်။ 

မကြာခင် အန်တီမာလေး ပါးစပ်က တအင့်အင့်ငြီးသံနှင့်အတူ သူ့ခါးလေးကော့တက်ကာ ခြေထောက်တွေ ဆန့်ထုတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကလည်း ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကျကုန်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျေ်မှာ ဖီးအရမ်းတက်သွားသဖြင့် သူ့ပုဆိုးဖြင့် ခံလိုက်ဖို့ ပင် အချိန်မမှီလိုက်ပဲ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ မွေ့ယာပေါ်သို့ သူ့လရည်များ တဖျစ်ဖျစ်ထွက်ကျသွားလေတော့သည်။

“ အဲဒါပါပဲ ချစ်လေးရယ်၊ အဟီး။ ကိုကို က မနက်ကျတော့ အန်တီမာလေး သူ့အိပ်ယာပေါ်က အစွန်းကွက်တွေနဲ့ အနံ့တွေကို ဘာများပြောလေမလဲ လို့ တထိတ်ထိတ်ပေမဲ့ သူလည်း ဘာမှ မပြောကိုယ်လည်း ဘာမှ မပြောပဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောက်ပိုင်း အဲလောက်ထိ မနီးကပ်ရအောင် ကိုကိုက ရှောင်ခဲ့ပါတယ်၊ နေက်တခါဆိုရင်တော့ ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပဲ မှားမိလိမ့်မယ်လို့ ကိုကို ထင်လို့လေ ”

“ ဟုတ်ပြီ ကိုကို ခနလေး သွားရေချိုုးခန်းထဲ ခနသွားနေလိုက် ချစ်လေးက ထွက်လာတော့ ဆိုမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်”

ကိုကိုကျော်တယောက် ဖူးဝတ်ရည်တွန်းလွတ်လိုက်သဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဘုမသိဘမသိ ဝင်လာခဲ့ရသည်။ စောစောက ဇာတ်ကြောင်းပြန်ခဲ့ချိန်မှာ သူ့အတွေး အာရုံထဲ ထိုစဉ်က ဖြစ်ရပ်တွေကိုလည်း ပြန်တွေးမိနေသဖြင့် သူ့လီးကြီးကလည်း မာတောင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ 

ရေချိုးခန်းထဲ မှာ သေးပေါက်တော့တောင် အပြင်ပန်းမထွက်သွားအောင် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကိုလည်းကိုင်းကာ သေခြာပေါက်ယူရသည်။ နောက်တော့ ရေအေးအေးဖြင့် ဖြန်းပက်ကာ ဆေးလိုက်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ ပျော့ကျသွားသည်။ ထိုစဉ်ခန အခန်းပြင်မှ ဖူးဝတ်ရည်အော်ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ရာ။

ကုတင်ပေါ်တွင် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ညဝတ်အင်္ကျီဖရိုဖရဲနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားအိပ်လျှက်၊ ဘရာဇီယာအမဲ၊ ပင်တီအမဲဝတ်ထားသည်။ ကိုကိုကျော့်လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ မာတောင်တက်လာရသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ငယ်ငယ်တုန်းက အချိန်ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ။ 

ကုတင်နားကပ်သွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်က မျက်လုံးမှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော်က ပြုံးပြီးကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ထံမှ ငြီးသံလေး မပီမသထွက်ပေါ်လာပြီး ဖူးဝတ်ရည်လက်တဖက်က သူ့ပင်တီထဲကို တိုးဝင်လာပြီး သူ့အရသာဖူးလေးကို ဖိပွတ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကုံးလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ခါးတဖက်တချက်မှ သရည်မျှော့ကြိုးကို ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း အရည်တွေ ဖြင့် စိုစွတ်ကာ နူတ်ခမ်း အဖတ်လေးတွေက ရွှမ်းလဲ့နေကြသည်။ ကိုကိုကျော် က ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ပေါ်ပါးစပ်ဖြင့် အပ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာတွေဖြင့် နူတ်ခမ်းလေးတွေကို ရက်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေးကို ထိုးဆွ ပြန်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က မပီမသအသံလေးဖြင့် ငြီးတွားရင်းက ကိုကိုကျော့် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွဆုံဆီ ဆွဲသွင်းပြီး သူ့ဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွတက်ကာ လှုပ်ရှားလေသည်။

“ အား.. မောင်ကျော်၊..အန်တီမာလေး ကို ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲကွာ”

ကိုကိုကျော် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့လေးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်တောင် ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်တောင့်တင်းနေပြီမို့ သိပ်ကြာကြာ အချိန်မဆွဲနိုင်၊ ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် နို့သီးခေါင်းများကို သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် မနာတနာ ကိုက်ပေးရင်း လက်တွေကလည်း နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။

“ မောင်ကိုကိုကျော်ရယ် မင်း အန်တီမာလေးကို သတ်နေတာလားကွာ၊ လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့”

ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်မှ စကားပင် မထွက်နိုင် အသက်ရှုသံအရမ်းပြင်းပြင်းနှင့် သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့၍ စွတ်ကနဲ ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်လေတော့သည်။

“ အား… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကိုကိုကျော်ရယ်၊ မင်း အန်တီ့ ကို ဘယ်အချိန်ထဲ ကလိုးချင်နေတာလဲကွယ်”

ကိုကိုကျော် စကားမပြောနိုင်ပါ၊ အသက်ကို တရူးရူး မှုတ်ထုတ်ရင်းက ဗိုက်သားကို ညှစ် ဖင်ကို ကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကိုသာ အားသွန်ခွန်စိုက် တဖန်းဖန်း မြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း စကားမပြောနိုင်တော့ပါ၊ ကိုကိုကျော့်ကို ကုတ်တွယ် ဖြစ်ညှစ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် ကိုကိုကျော့် အဆောင့်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးနေလေတော့သည်။ 

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုကိုကျော်တယောက် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်ရှိသွားကာ သုတ်ရည်များ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ခေါင်းထဲ ပက်ဖျန်းပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သူ့ အကြောများလည်း တင်းရင်းသွားကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။

ကိုကိုကျော်တို့ လင်မယား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အိပ်မောကျသွားကြပြီး၊ နေ့လည် ဗိုက်ဆာလာကြမှ တရေးနိုးကြတော့သည်။ ထိုအခါကျမှ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်မှာလည်း ချက်ရမှာ ပျင်းသဖြင့် စားသောက်ဆိုင်တခု သို့ ထွက်စားကြလေသည်။

ထိုည ကလည်း ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်သို့ မပြန်ခင်နောက်ဆုံးည ဖြစ်လေရာ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ယခုမှ ခွဲဖူးသည့် ညားကာစ လင်မယားလို ဖြစ်နေကြပြီး တယောက်နှင့် တယောက် ဖက်ထားရင်း နမ်းမဝဖြစ်နေကြလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီမာလေးနှင့် ပတ်သက်ပြီး စ သောအခါတွင် ကိုကိုကျော်တယောက် မျက်နှာကြီးနီကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လီးကြီးက တော့ လိမ်မရအောင် မာတောင်လာရလေသည်။

“ ကိုတို့ ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေ ကို နှမြောမိသလို၊အခုလည်း ချစ်လေးကို ခွဲပြီး မထားခဲ့ချင်တော့ဘူးကွာ”

“ ဖူးလည်း အဲလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ အဲလို မျိုး နားလည်မှုရတာ ဖူး အရမ်းဝမ်းသာပြီး ကိုကို့ ကိုလည်း အရမ်း ချစ်သွားတယ်၊ ကိုကို လုပ်ချင်တာကိုလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော ဖူးနားလည် ပေးမယ်”

ကိုကိုကျော်က အခုမှတော့ အရင်က ရှုတ်ခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောလို့ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ခွင့်လွတ်မယ်မလွတ်မယ် မသေခြာလို့ မပြောတော့ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်၊ သို့ပေမဲ့ အခု လို အခွင့်ကောင်းကိုတော့ လက်လွတ်မခံ ချင်ပေ။

“ ကိုကို့ ကို စိတ်မဆိုးဖူး ဆိုရင်တော့ တခု ပြောချင်တယ်”

“ ပြောကိုကို”

“ ဝင်းဝင်းသန်း သိတယ်မဟုတ်လား”

“ သိတယ်လေ ကိုကို့ စက္ကတေရီ မဟုတ်လား၊ ဘာလဲ ကိုကို လိုးနေတာလား”

ပထမတော့ ကိုကိုကျော်က ဝှေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်ပြီး ကိုကို့ကို ဖေပါပေးနေတယ် ကိုကိုလည်း စိတ်ပါတယ် ဘာညာအာအုန်းမည်လို့ တွေးထားခဲ့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်၏ ထိုကဲ့သို့ ဗြောင်မေးလိုက်ခြင်းကြောင့် ကိုကိုကျော်လည်း မျက်နှာပူပူနှင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေသည်။

“ ဘယ်လောက်ကြာပလဲ”

“ တပတ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်”

“ အင်း လေ ဖူးတောင်မှ တလလောက်ရှိပြီဟာကို ကိုကို့ကို ခွင့်လွှတ်ရမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို၊ ဇတ်လမ်းတော့ မရှုတ်လာစေနဲ့နော်၊ ဆက်ခ်နဲ့ စီးပွားရေး၊ အိမ်ထောင်ရေးကို မပတ်သက်လာစေနဲ့၊ ကိုကို က နယ်ကျွံနေပြီမို့ ဖူး မပြောတော့တာ ကိုကို အလုပ်ထဲက ထက်စာရင် အပြင် က အလုပ်နဲ့ မဆိုင်တဲ့သူနဲ့ လှုပ်ရှားတာ ပိုကောင်းမလားလို့၊ တခြား လောစူးတွေဘာတွေနဲ့ ရှုတ်နိုင်လို့လေ”

“ အင်းပါ ကိုကို သဘောပေါက်ပါတယ်၊ သူလည်း စေ့စပ်ထားသူရှိပါတယ်၊ သူတို့ ယူရင်ကိုကိုနဲ့လည်း ဇာတ်လမ်းဆုံးပါပြီ”

“ အင်းလေ ကိုကိုလည်း အရွယ်ရောက်နေတဲ့သူပဲ ကိုယ့်အန္တရာယ်ကို ကိုယ်သတိထားပေါ့ အာ့တာပဲ ဖူးက သတိပေးချင်တာပါပဲ၊.ကျော်စိုးသော်ကလည်း မကြာခင် နိုင်ငံခြားထွက်တော့မှာပါ၊ . ကဲ ဒီညရော အန်တီမာလေး ကို ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ”

“ ဟာကွာ ဖူး လုပ်တာနဲ့ နောက် အန်တီမာလေးကို တွေ့ရင် မျက်နှာပူနေရတော့မှပဲ”

“ ခိခိ မျက်နှာပူတာထက် ဒီလီးကြီးပူတာက ပိုဆိုးတယ်နော် ဟောကြည့် အပြောပဲ ရှိသေးတယ် မာနေပြီ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ကိုကိုကျော့် ပုဆိုးပေါ်မှ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ မာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုသို့ပြောလိုက်ချင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ သူခိုးလူမိသလို မျက်နှာကြီး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။

“ ကဲ ရှက်မနေနဲ့တော့ လာ ဒီတညပဲ ကျန်တော့တယ်၊ အန်တီမာလေး ကို နောက်ပေါက်မဖွင့်ချင်ဘူးလား၊ သွား ဟိုအံဆွဲထဲမှာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ်ရှိတယ် သွားယူလာခဲ့၊ မောင်ကိုကိုကျော် ခစ်ခစ်”

ကိုကိုကျော်မှာ မျက်နှာပူမိသော်လည်း သူစိတ်တွေက ထကြွလာပြီး လီးကြီးလည်း ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်ရာ မငြင်းတော့ပဲ အံဆွဲဆီသို့ ထလာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုကျော် ထသွားသည်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း အကြံတခုရသွားပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ပြစ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးကိုသာ အပေါ်က ဝတ်လိုက်လေသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီလေးမှာ အမဲရောင် ခပ်ပါးပါး လေး ဖြစ်ပြီး အရှည်က ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်လေရာ၊ ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တန်များကို ထင်းထင်းလင်းလင်း ကြီးမြင်ရလေသည်။ အံဆွဲထဲမှ အဖေါ်နှင့် ဂျယ် ယူပြီးကုတင်ဆီ ပြန်လာသော ကိုကိုကျော်လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကို လှမ်းယူပြီး မွေ့ယာပေါ်ခနချထားလိုက် ပြီး ကိုကိုကျော့် လက်ကို ဆွဲကာ၊

“ ခနလေး လာအုန်း ဒီကို”

ဟုဆိုရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့ရာ၊ ကိုကိုကျော် တယောက် ဘုမသိဘမသိလိုက်လာခဲ့ရလေသည်။ရေချိုးခန်းထဲတွင် ကိုကိုကျော့်ကို အနောက်မှာထားလျှက် ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင်ရှေ့တွင်ရပ်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင် အပေါ်မှန်ချပ်ထဲမှ သူ့နောက်တွင် ရပ်နေသော ကိုကိုကျော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောင်ချော်ချော်ဖြင့် မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်းက၊

“ မောင်ကိုကိုကျော်၊ အန်တီမာလေး အံချင်လို့ကွယ် ထိန်းပေးထားနော်”

ဟု ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ကုံးကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်လည်း သဘောပေါက်သွားလေသည်။ 

ပထမတော့ ရှက်သလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဖင်အနောက်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ကားစွင့် တက်လာသော ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးက အားရပါးရပြီး ဖြစ်ပြီး နေ့ခင်းတုန်းက သူပြန်တွေးနေမိသော အန်တီမာလေး တင်ကြီးနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေလေရာ၊ သူ့လီးကြီးမှာ မတရားကို တောင်တက်လာရလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် ခါးကျင်ကျင်လေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း၊ သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ခွဆုံကြားကို ထိုးသွင်းကာ ပွတ်လေတော့သည်။

“ ကိုကို က အဲလို ထောက်ပွတ်ပေးနေတာလား အဲဒီတုန်းက”

ရုတ်တရက် သူ့ကို မှန်ထဲမှာ ကြည့်နေရင်း မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည် အမေးကို ကိုကိုကျော်က ခေါင်းငြိမ့်ကာ ဖြေလိုက်သည်။

“ အဲဒါဆိုရင် တော့ အန်တီမာလေး သေခြာပေါက်သိမှာပဲ ကိုကိုရေ၊ ဘယ်မိန်းမ မှ မသိပဲ မနေဘူး ကိုကိုလီးကြီဒက ဒီလောက် အဖုတ်ပေါ်ကို လာထိုးပွတ်နေတဲ့ ဟာကို၊ သူလည်း စိတ်လာနေလို့ ငြိမ်ခံနေတာ နေမယ်”

ကိုကိုကျော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ ဖူးဝတ်ရည် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစကို လှန်တင်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အား…အို… မောင်ကိုကိုကျော် ရယ် အရမ်းပဲကွယ် ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါကွယ်”

နောက်တော့ လည်း ကိုကိုကျော်က ဒူးကို ကွေးရင်းက အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ဆောင့်နေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ဘေစင် နူတ်ခမ်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။ ယခု အခါတော့ နေ့ခင်းတုန်းက လည်း လုပ်ထားကြသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးကြခြေ၊ ကိုကိုကျော်က ဒူးလည်း ညှောင်းလာသဖြင့်။

“ ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်ကွယ်”

ဖူးဝတ်ရည်က မလှုပ်မရှားပဲ၊

“ ဟင် ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် မောင်ကိုကိုကျော်”

ဟု ရစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော် မှာ တင်းနေပြီဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ၊

“ ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင် အန်တီမာလေးရယ်”

“ မင်းက ကုတင်ပေါ်သွားပြီးရင် အန်တီမာလေးကို ဘာလုပ်မှာလဲလို့”

“ အန်တီမာလေး ကို ဖင်လိုးမလို့လေ”

ဟိုက်၊ငါ့ပါးစပ်က အဲလိုထွက်သွားသလား၊ ကိုကိုကျော်စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်သွားရသည်၊ သို့သော်လည်း ပါးစပ်ကတော့ နည်းနည်း အရသာတွေ့သလို ဖြစ်နေရသည်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဒူးထောက်ကာ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်လျှက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလေသည်။ 

ကိုကိုကျော်လည်း ကမန်းကတမ်း သူ့လီးကြီးမှာ အဖေါ်ကို စွတ်၊ အဖေါ်ပေါ်မှာ ဂျယ်တွေသုတ်၊ ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခု ကြားမှ ခရေပွင့် ညိုညိုလေးပေါ်လည်းသုတ် လက်မဖြင့် အတွင်းထဲသို့လည်း ဂျယ်တွေကို သွတ်သွင်း၊ ပြီးတာနှင့် သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စသွင်းတော့သည်။

“ ဖြည်းဖြည်း ချင်းနော်၊ မောင်ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေး ယောက်ျားတောင် အဲဒီနေရာကို မလုပ်ဖူးဘူး၊ အန်တီမာလေး ကြောက်တယ်ကွယ်”

“ အင်းပါ၊ ဖြည်းဖြည်း ချင်းလုပ်မှာပါ၊ နာရင်ပြောနော်”

ပြောသာ ပြောနေသည်။ ချောဆီတွေ အရှိန်နှင့် သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက်ဝင်သွားပြီ။ ခွေးမသားကျော်စိုးသော် ငါ့မိန်းမ ဖင်ဘယ်လောက်တောင်ချထားပြီးပလဲ မသိဘူး သူများတွေ ပြောသလောက်တောင် မကျပ်တော့ဘူး။ ဟု ကိုကိုကျော် စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသေးသည်။

သို့သော်လည်း ကျပ်တာက တော့ ကျပ်ပါသေးသည် ။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပြီး လိုးနေသည့်အချိန်မှာတော့ ကိုကိုကျော် တယောက် မျက်စေ့ကို မှိတ်ပြီး အတွေးထဲမှာ အန်တီမာလေး ဖင်ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးနေမိတော့သည်။ ထို့ကြောင့်ပဲလားမသိ သိပ်မကြာလိုက် လီးကြီးမှာ တအား မာတင်း လာပြီး ပိုလည်း ကျပ်တည်းလာလေသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အမြန်ဆောင့်လိုက်မိပြီး သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားကာ တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။

ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်ပြန်သွားတော့ နောက်နေ့ည မှာ ထုံးစံအတိုင်း ကျော်စိုးသော် တယောက် ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ပေါ် ရောက်လာတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကိုကိုကျော်နှင့် ပွင့်လင်းသွားခဲ့ရပြီး၊ နဂိုထဲကလည်း တယာက်နှင့် တယောက် ချစ်ခဲ့ကြသူများမို့ အခုတော့ လွမ်းသလိုလို တောင် ဖြစ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော် ၏ အလိုးအမှုတ်များကြောင့်လည်း စိတ်တော့ နည်းနည်းဖြေ လို့ ရနေပေသည်။

ကျော်စိုးသော် ကလည်း ဖူးဝတ်ရည် စိတ်ထား နည်းနည်းပြောင်းနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း သူက ယာယီချစ်သူမဟုတ်လား၊ ပျော်လို့ ရတုန်း ပျော်ထားလိုက်မည်ဟု အတွေးဖြင့် သိပ်စပ်စပ်စုစု မတွေးမမေး တော့ပဲ ဒီအတိုင်းပင် အလိုက်သင့်နေလိုက်လေသည်။

ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည့် ကာလ အတွင်း ၌ ကျော်စိုးသော်တယောက် ရုံးတွင် သူနှင့် အဖွဲ့ကျနေသော၊ ညိုဝင်းအောင် အခန်းမှာ သွားနေလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အောက်မှ ဝန်ထမ်းတဦး ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော် ထက် အသက်အနည်းငယ်သာ ကြီးလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က အိမ်ထောင်ကျ သည်မှာ တနှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ သူ့မိန်းမ မှာ မော်လီဇော် ဟု ခေါ်ပြီး နပ်စ်မ တဦး ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ လင်မယားမှာ ခပ်ဟော့ဟော့ ဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ထန်ကြသူများ ဖြစ်သည်။ 

ကျော်စိုးသော်နှင့် သူတို့ အတူတူ အရက်ထိုင်သောက်နေကြရင်းက ပင် လင်မယားနှစ်ယောက် ဟိုကိုင်ဒီဆွ လုပ်ရင်း၊ တခါတလေ ကျော်စိုးသော် ကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့ကာ အခန်းထဲ ဝင် လိုးကြသည့်အခါမျိုးလည်းရှိသေးသည်။ မော်လီ မှာ ငယ်လည်း ငယ် ကရင်မပီပီ အသားအရည်မှာ ဝင်း နေပြီး မျက်နှာဝိုင်းစက်စက်၊ ဖင်ပြားပြားကားကား ပေါင်တန် တုတ်တုတ် နို့ကြီးကြီးမို့ ကျော်စိုးသော် က မသိမသာ ခိုးကြည့်ပြီး တင်းခဲ့ရသည့် အချိန်တွေလည်းရှိသည်။ 

တခါတလေ ညိုဝင်းအောင် အမူးလွန်ပြီးဒေါင်းသွားချိန်မှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် မော်လီတို့ နှစ်ယောက်ထည်းကျန်ခဲ့ သည့် အချိန်မျိုးတွင် ကျော်စိုးသော် တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။ 

မော်လီက ကရင်မ နပ်စ် မ ဖြစ်သဖြင့် အနေအထိုင် ရဲတင်းသည်။ အိမ်နေရင်း ဆိုလျှင် ဘောင်းဘီတို၊ ဟော့ပင် သို့မဟုတ် ဂါဝန် တို့ ကို ဝတ်လေ့ရှိသဖြင့်လည်း ပိုပြီး စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်နေမိသည်။ 

နောက် သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိသည့်အချိန်များတွင် မော်လီက စကားပြောလျှင် ဒူးပုတ်ပေါင်ပုတ်ပြောတတ်လေ့ရှိသည်။ ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီက ပွင့်လင်းတာလား၊ သူ့ကို မြူဆွယ်တာလား ဆိုတာကို မသဲကွဲသေးခြေ။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီ့ကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေသဖြင့် မော်လီတို့ အိမ်သို့ ခြေကျလျှက်ရှိနေလေသည်။

ထိုသို့ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖွင့်မပြောကြသော်လည်း သူတို့ ကြားတွင် အနည်းငယ် သွေးအေးစ ပြုလာကြသည်။ ထို အချိန်အတွင်းမှာပင်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရာထူးတိုးပြီး၊ ရန်ကုန်မှ တိုင်းရုံး တွင် ထိုင်ရဖို့ ဖြစ်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော် မှာလည်း မကြာခင် လပိုင်းတွင်း နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ရာ သေခြာသလောက် ဖြစ်နေရာ လက်ရှိ နေပြည်တော်မှာပင် နောက်ဆုံးရက် အထိ လုပ်သွားရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တော့သည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မှာ ယခုမှ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ရာ နှင့် ပြန်နေခွင့်ရပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း နားလည်မှုရခဲ့ ပြီးပြီမို့၊ လင်မယားနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြစ်နေကြလေသည်။ တနေ့ သူတို့ နှစ်ဦး ချစ်ပွဲဝင်ရင်း နားနေကြရင်းက ဖူးဝတ်ရည်က၊

“ ကိုကို အခု ဝင်းဝင်းသန်းနဲ့ ရော လုပ်ဖြစ်ကြသေးလား”

“ ဟင့်အင်း ချစ်လေး ပြန်ရောက်လာပြီးမှ ကိုကို တို့ မလုပ်ဖြစ်ကြတာကြာပြီ”

“ ဒီကို ခေါ်လာပြီး တခါလောက်လုပ်ပါလား၊ ချစ်လေး ချောင်းချင်လို့”

“ ဟာ ချစ်လေးကလဲကွာ”

“ ဘာချစ်လေးတုန်း၊ သူ့တုန်းက တော့ ချစ်လေးကို ချောင်းပြီးတော့”

“ ချစ်လေး တကယ်ပြောတာလား၊ “

“ တကယ်ပေါ့လို့ ဒီအပတ်ဝိအန်း ချစ်လေး နေပြည်တော် ခနသွားမယ်လို့ သူ့ကိုပြောပြီး ခေါ်လာခဲ့ ချစ်လေး ကလော့ဆက်ထဲ ပုန်းပြီးချောင်းမယ်”

“ အိုကေလေ”

ကိုကိုကျော်လည်း နည်းနည်းတော့ တက်ကြွသွားသည်၊ မိန်းမ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် တခြား မိန်းခလေးတယောက်ကို လုပ်ရအုန်းမည့်အပြင်၊ မိန်းမ လည်း ချောင်းကြည့်နေအုန်းမည်ဆိုတော့ စိတ်တွေ ထလာရသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လည်း ဒါကိုသတိပြုမိသည်၊

“ ကဲ ကြည့် တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် ကိုကို့ ကောင်ကြီး ထလာပြီ အဟိ။ သူတော်တော် မလုပ်ချင်ရှာဘူး”

…………………..............................................................

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တော်တော်လှသူ ဖြစ်လေသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုကိုကျော်က တခြားအရည်အချင်းတွေကို ကျော်ဖြတ်ကာ သူ့ကို ခန့်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ခန့်ပြီး တလ အတွင်းမှာပင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စေ့စပ်ထားသူ ရှိလျှက်ဖြင့် ကိုကိုကျော် နှင့် ငြိလေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် စေ့စပ်ထားသူမှာ စစ်တပ်မှ ဗိုလ်ကြီး တယောက်ဖြစ်ပြီး ယခုတော့ နိုင်ငံခြားသို့ နိုင်ငံတော် စားရိတ်ဖြင့် ပညာသင် သွားရောက်နေလေသည်။ ဗိုလ်ကြီးမျိုးသန့် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့မှာ အွန်လိုင်းပေါ်မှ သာ ဗီဒီယို၊ အော်ဒီယို မက်ဆေ့ တို့ဖြင့် ဆက်ခ်ချပ် သာ လုပ်နေနိုင်ကြရာ စိတ်တွေ ထနေသေ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် သူ့ကို သွားရည်ကျ နေသော ဘောစိ ကိုကိုကျော်တို့ ငြိသွားကြလေသည်။

ဗိုလ်ကြီး မျိုးသန့်က လည်း နိုင်ငံခြားမျာ အချိန်အား တော်တော်ရနေသူပီပီ နိုင်ငံတကာမှ ဗမာမ များကို ဖေ့စ်ဘုတ်မှ ရှာကာ အက် ရင်း လိုက်ကျူးနေသူ ဖြစ်ရာ မိန်းမ ပေါင်း များစွာနှင့် ဆက်ခ်ချပ်နေသူ ဖြစ်လေသည်။ သူမထင်မှတ်သည် ကတော့ သူ့စော်ကို သူ့စော်ဘော့စ်က လိုးနေခြင်းပင်ဖြစ်တော့သည်။

ကိုကိုကျော် သူ့အိပ်ခန်းထဲ ကို ဝင်းဝင်းသန်း ခေါ်လာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် သော့ခပ်ထားသော အဝတ်ဘီဒိုထဲမှာ၊ ခွေးခြေလေးတခုပင် ယူထားပြီး ထိုင်ကာ ချောင်းနေလေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းမျာ အပေါ်က အသားပါးပါး အဖြူနှင့် အနက် ပျောက်ကျား လိုလို ဘလော့စ် အင်္ကျီဝတ်ထားပြီး အောက်ကတော့ အနက်ရောင် စကဒ်ကျပ်ကျပ်လေး ကို ဝတ်ထားသည်။ စကဒ်က သိပ်အတိုကြီးတော့မဟုတ် ဒူးဖုံးရုံ အရှည်ဖြစ်သည်။ စကဒ်ကျပ်ကျပ်လေးမို့ သေးကျင်သော ခါးအောက်မှ ကားစွင့်လာသေ တင်သား အလှကို ထင်းကနဲ မြင်နိုင်လေသည်။

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်းလျှက် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲခေါ်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရပ်စေလျှက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့်ပုခုံးပေါ် ကို သူ့လက်ကလေး တင်၍အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နေသော်လည်း ကိုကိုကျော့် လက်တွေက တော့ ဝင်းဝင်းသန်း စကဒ်မှ ဇစ်ကို စမ်းကာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည် ချောင်းနေသော ဘီရိုဘက်ကို ကျောပေးထားသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်း စကဒ် ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားတော့ လုံးဝိုင်းစက်နေသော တင်သားကျစ်ကျစ်လေးတွေ ကြား ဖင်ကြားညှပ် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိုးသား ပန်းရောင် လေး ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကို ကိုကိုကျော် ဝယ်ပေးထားသည့် ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် နှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်ပြီး အရောင်သာ ကွဲကြောင်း ချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။ 

ဟွန့် ဒါလည်း ကိုကို ဝယ်ပေးထားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဖင်လုံးလေး များ မှာ သူ့ထက်စာလျှင် သေးသေးကျစ်ကျစ်၊ ပေါင်တန်များ မှာလည်း ဖြောင့်စင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးများထက် အနည်းငယ်သေးသွယ်ပေရာ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် မနာလို ဖြစ်မိရလေသည်။ ငါ့ပေါင်လုံးတွေ နည်းနည်းတုတ်နေတယ်၊ ငါဂျင်ပြန်သွားမှ ရမည်ဟုလည်း စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စကဒ်ကျွတ်သွားသော်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မချွတ်သေး၊ ကိုကိုကျော် က သူ့အပေါ်ဘလော့စ်အင်္ကျီချွတ်ပေးနေသည်ကို လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ချွတ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများ မျာ သူ့ထက် ပိုပြီး အလုံးကြီးသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် နူတ်ခမ်းစူသွားမိပြန်ပါသည်။ 

နောက်တော့ တကိုယ်လုံးမှာ ပန်တီလေး ကလွဲပြီး အဝတ်အစား ဘာမှ မရှိတော့သောဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ကြမ်းပေါ်မျာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ရင်း ကုတင်စောင်းထိုင်နေသည့် ကိကိုကျော့် လီးကြီးကို ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ ပုလွေ စကိုင်နေတော့သည်။

သူ့ထက်စာလျှင် အစစ အရာရာ ပျိုပြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း တယောက် သူ့ယောက်ျား ကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မနာလို ဖြစ်မိသည့် ဖူးဝတ်ရည်မှာ မိမိ နှင့် ကျော်စိုးသော် တို့ လိုးနေတုန်း ကိုကိုကျော် ချောင်းြကြည့်နေရသည့် အဖြစ်ကို သွားတွေးမိလိုက်ပြီး ကိုယ်ခြင်းစာ သွားမိလေသည်။

အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်လေး တယောက် မိမိ မိန်းမ ကို လိုးနေသည် ကို ချောင်းကြည့်နေရသည့် ကိုကိုကျော် တယောက် မည်သို့ ခံစားနေရမလဲ၊ မိမိလိုပဲ မနာလိုစိတ်တွေ ရှိနေမျာ သေခြာသည်၊ သို့သော်လည်း ချစ်ရသော မယားကို အလိုလိုက်ကာ ပျော်ပါစေတော့ဟု လွှတ်ထားပေးပြီး ခွင့်လွှတ်စိတ်ထားသည့် ကိုကိုကျော့် ကို ပို၍ပင် ချစ်မိသွားတော့သည်။ 

ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကျပ်ကာ စုပ်ရင်း ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေသော ဝင်းဝင်းသန်း ၏ခေါင်းမှ ဆံပင်အုပ်ထဲကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိုးဖွ ဆော့နေရင်း နောက်လက်တဖက်က လည်း ဝင်းဝင်းသန်း ၏ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ နောက် သတိရသွားဟန်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ချောင်းကြည့်နေသော ဘီရိုဖက် လှမ်းကြည့်ကာ ပြုံးပြီး မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။

ခနအကြာမှာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲထူ မတ်တတ်ရက်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီ အတွင်းခံတို့ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းတနေရာကို လှမ်းပြစ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူက ကုတင်စောင်းတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို တခုခု ပြောလိုက်သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူဝတ်ရည် ရှိနေရာဘက်ကို လှည့်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ရုတ်တရက် ထိတ်သွားသည်၊ ကိုကိုကျော် ဘာများ ပြောလိုက်တာလဲပေါ့။ 

သို့သော်လည်း ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းခါးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းတော့မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ဝမျာ တေ့ကာ အသာလေး ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အမွှေးအမြှင် ပြောင်ရှင်းနေပြီး ချောနေသဖြင့် ဝက်စ် (ဖယောင်း) ဖြင့် အမွှေးအမြှင် များ ဖယ်ရှင်းထားပုံရသည်ဟု ဖူးဝတ်ရည်တွေးလိုက်သည်။ 

သူက တော့ ဖယောင်းဖြင့် လုပ်ပါက တအားနာသည်ဟု ကြားဖူးသဖြင့် မလုပ်ရဲပဲ တပတ် နှစ်ခါလောက်သာ ရိတ် လေသည်။ ကိုကိုကျော် သာ ထိုသို့ ပြောင်ရှင်းနေသော အဖုတ်မျိုး ကြိုက်သည်ဆိုပါက အနာခံပြီး ဝက်စ်သွားလုပ်ရင်ကောင်းမလားလည်း တွေးနေမိသည်။

ထိုအချိန်မှာ ပင် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း သူ့ပေါင်ပေါ် ကြွလိုက်ထိုင်ချလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေသည်ကိုအရှိန်ရ စေရန် ဝင်းဝင်းသန်း ခါးလေး ကို သူ့လက်ဖြင့် ကိုင်ပေးထားလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဆောင့်ချသည့် အရှိန်ကြောင့် သူ့နို့ကြီးများ မှာလည်း ခုန်ပေါက်လှုပ်ရမ်းနေလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်လည်း ကိုကိုကျော်တို့ နှစ်ယောက် လုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ် မှာ အရည်စို့လာလေသည်။ ခနနေတော့ ကိုကိုကျော်တယောက် အရှိန်ရလာပြီး ထိုပုံစံကို အားမရတော့သဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်လေသည်။

တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည် မျက်စေ့တည့်တည့်တွင် သူ့လီးကြီး ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို မြင်ရအောင် အခုန ပိုဇေရှင်းကို သုံးခြင်းဖြစ်လေသည်၊ စိတ်ထလာတော့ အားမရ၊ ထို့ကြောင်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုံး၍ ကုတင်ပေါ် တတောင်ထောက်နေစေပြီး အနောက်ဖက်မှ နေ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ ဆောင့်လေတော့သည်။

ထို ပုံစံဖြင့် တချီပြီးသွားတော့ ဘီရိုထဲမှာ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပွတ်နေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း တချီပြီးသွားရသည်။ ထိုနေ့ က ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် တခါမှ မခံစားခဲ့ဘူးသော ခံစားမှုတမျိုး ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဲဒါက တော့ ဝင်းဝင်းသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ကြည့် စို့ကြည့်ချင်စိတ်ပေါ်လာရခြင်းပင်။ 

နောက်တချီ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် လုပ်ကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အစိတ်အပိုင်းတွေကိုသာ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် စိတ်ဝင်တစားကြည့်မိခဲ့သလို သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ ရွဲခဲ့ရသည်။ သူများ လက်စ်ဘီယံ အငုံ့စိတ်ရှိနေသလား ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင်တွေးစပြုလာမိလေသည်။

ထိုနောက်ပိုင်း ဖူးဝတ်ရည် ကိုကိုကျော့် ကို တူးအင်ဝမ်း မိန်းမ နှစ်ယောက်နှင့် သူတယောက်ထည်း မလုပ်ချင်ဘူးလာဟု ဆွပေးရာ ကိုကိုကျော်က လုပ်ချင်တာပေါ့ဟု ဝန်ခံလာသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း နှစ်ယောက် ဆိုရင်ရော ဆိုတော့ ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာကို အတည်လား သူ့ကို လာစားနေတာလား ဟု အကဲခတ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် အတည်ပြောနေမှန်းသိတော့ အင်းဟု ဝန်ခံသည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ဟု ဆိုလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့တာဝန်ထား၊ သူစီစဉ်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ဖူးဝတ်ရည်က ဝိအန်း တို့ ဟောလီးဒေး တို့တွင် ရှော့ပင်းသွားဖို့ အဖေါ်လိုသည် ဆိုပြီး ဝင်းဝင်းသန်း ကို ခေါ်ကာ အပြင်ထွက်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ဘော့စ် အမျိုးသမီးဆိုတော့ လိုက်ပေးရလေသည်။ မိန်းမ အချင်းချင်း ရှော့ပင် အတူတူ သွားကြ၊ အပြင်ကို တူတူ သွားနေကြသည်ဆိုတော့ ခနအတွင်းမှာ ပင် ညီမ အရင်းအလား ခင်မင်သွားကြတော့သည်။ 

ခင်မင်သွားပြီးတော့ နောက်ပိုင်း တွင် ဖူးဝတ်ရည် က လိင်ကိစ္စ များကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ပထမတော့ ရှက်နေသေးသည်။ နောက်တော့လည်း သူလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုလာတော့သည်။ 

သို့သော်လည်း နင်ငါ့ယောက်ျား နဲ့ ဖြစ်နေတာမလား ငါသိပါတယ် ဟု ပြောပြီး ပေါ်တင်ကြီး ဇာတ်ကြောင်းဖို့ က အချိန်အတော်ယူရအုန်းမည် ဖြစ်ရာ၊ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖြစ်နေကြ ဇာတ်ကြောင်းမျိုးသာ ချိုးမလားဟု ကိုကိုကျော်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်လေသည်။

သို့ဖြင့် သူ့ပလန်ကို ကိုကိုကျော့်အား ပြောပြရာ ကိုကိုကျော် က ပထမ စဉ်းစားနေပြီး နောက်တော့ သဘောကျကာ လက်ခံသွားလေတော့သည်။ သို့ဖြင့် ပထမတခေါက်တုန်းကလိုပင်၊ဖူးဝတ်ရည်၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နေပြည်တော် သွားမည်ဟု သတင်းလွှင့်ပြီး၊ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို အိမ်သို့ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ဝင်းဝင်းသန်း မှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်ဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့ ကိုကိုကျော့်အိမ်သို့ အစောကြီး ရောက်လာတော့သည်။ 

ကိုကိုကျော်က လည်းဝင်းဝင်းသန်းကို အပွေ့အဖက် အနမ်း အစုပ်တို့ ဖြင့် အရှိန်ရအောင် ဆွပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်း တက်ကြွလာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ လက်နှင့် ခြေထောက် တို့ကို ကုတင်တိုင်ဖြင့် ကြိုးချည်ကာ ကားယားဆန့်နေစေလေသည်။ 

ထိုသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ ပထမအကြိမ် မဟုတ်တော့သဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းအတွက် မဆန်းတော့ခြေ၊ တခါတလေ တွင် သူက ကိုကိုကျော့်ကို လည်း ထိုသို့တုတ်ထားပြီး သူ့စိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ပုလွေမှုတ် မြင်းစီး လုပ်တတ်လေသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယား ပက်လက် ကြိုးဖြင့် ချီခံထားရသော ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုကိုကျော်က ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းခမျာ ကော့နေအောင် ခံစားနေရပြီး ပါးစပ်မှလည်း အသံမျိုးစုံထွက်အောင် ငြီးငြူနေရှာလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ၊

“ အင်း ဒီကောင်မလေး အဲလောက်တောင် အသံထွက်ရသလား”

ဟု နောက်သလို မျက်မှောင်ကို တမင်ကြုပ်မေးလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ညု တုတု အသံလေးဖြင့်၊

“ ကိုကြီးက အဲလောက် ဝင်း ဟာလေးကို အားရပါးရ ရက်နေတာ ဝင်းဘယ်ခံနိုင်မလဲ ကိုကြီးရဲ့”

ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ ကိုကိုကျော် က ၊

“ အင်း အဲလို ဆိုရင်တော့ ဒီထက်ကောင်းတာတွေ လာအုန်းမယ် အသံမထွက်နိုင်အောင် ခနတော့ လုပ်ထားမှ ရတော့မယ်”

ဟုဆိုတာ ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ပန်တီလေးကို လုံးထွေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးစွတ်တထည့်ကို ချွတ်ကာ ပါးစပ်ပေါ်မှ ပိတ်စည်းလိုက်လေသည်။ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသံမထွက် နိုင်တော့ပဲ မျက်လုံးလေး ဖြင့်သာ စကားပြောနိုင်တော့လေသည်။ ထိုနောက် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးတွေကို တချက်လောက်စီ စို့လိုက်ပြီး၊

“ အရေးထဲ ဗိုက်က နာလာတယ်၊ ခနလေးနော် ချစ်”

ဟု ပြောကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်လေသည်။ အိမ်သာ ပြတင်းပေါက်မှ အသာဖွင့်ပြီး လက်ယမ်း အချက်ပြလိုကက်တော့ လမ်းဘေး တနေရာမှာ ကားရပ်ပြီးစောင့်ကြည့်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်သို့ ကားမောင်းကာ အမြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ကိုကိုကျော် အိမ်သာထဲ မျာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသည့် အချိန်လေး တွင်းမှာပင် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် အိမ်ထဲသို့ ရောက်လာပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာတန်းဝင်လာခဲ့လေသည်။

အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသော ဖူးဝတ်ရည် တယောက် သူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားကြီး ကြိုးချည်ခံထားရသော် ဝင်းဝင်းသန်းကို တွေ့လိုက်ရတော့၊ အတော်အံအားသင့်သွားပုံ အက်တင်ပေးလိုက်လေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း တယောက်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ပါးစပ်မှာ အသံထွက်မရသဖြင့် တဝူးဝူးသာ ဖြစ်နေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ခနသာ အံ့အားသင့်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြုံးပြလိုက်ရင်း၊ သူ့လက်ညိုးကို ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင်၍ တိတ်တိတ် နေဟု အချက်ပြလိုက်လေသည်။

ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ကို မေးဆပ်ပြပြီး ကိုကိုကျော် အထဲမှာလား ဟု အမူအယာဖြင့် မေးလိုက်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြရှာသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ကားယားပက်လက်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင်ပဲ ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ရောက်နေရခြင်း ဖြစ်လေရာ အလွန်တရာမှ ရှက် ရှာပြီး မျက်နှာတခုလုံးလည်း ပန်းနုရောင်ပြေး လျှက်ရှိလေသည်။

ထိုအခါမှ ဖူးဝတ်ရည်က သူယခင်က ပုန်းနေခဲ့ဘူးသော် ကလော့ဆက် ထဲသို့ ဝင်ကာ တံခါးကို အတွင်းမျ ဆွဲစိလိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် ကလော့ဆက်ထဲ အရောက် မကြာခင်မှာပင် ကိုကိုကျော် က ရေချိုးခန်းထဲ မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းရမ်းပြီး မျက်လုံးပြူးပြနေသည်ကို ကိုကိုကျော်က မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ၊

“ အင်းပါကွာ ချစ်က လည်း ကိုကြီးက ချစ် ဝအောင် ကျွေးမှာပေါ့ ခုတော့ ခနလေး သည်းငြီးခံလိုက်အုန်းနော်”

ဟုပြောရင်း ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်ကြားဝင်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ကုံးမှုတ်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျော် ဘာဂျာ အစွမ်းပြနေချိန်တွင် ဝင်းဝင်းသန်းမျက်လုံးမှာ ဖူးဝတ်ရည် ပုန်းနေသော ကလော့ဆက်ကိုသာ မျက်လုံးအပြူးသား ကြည့်နေမိသည်။ ကိုကိုကျော်က အတင်း မှုတ်နေသော်လည်း ကိုယ့်ဘော့စ်မိန်းမ ကလော့ဆက်ထဲမှာ ချောင်းနေသည် ဆိုတာကို သိနေရတော့ ဝင်းဝင်းသန်း အီလည်လည်ကြီး ဖြစ်နေရလေသည်။

ရှက်စိတ်၊ ကြောက်လန့်စိတ် တို့ဖြင့် ရောပြွန်းနေပြီး ကာမ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစား လို့ မရနိုင်ဖြစ်နေရလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဖူးဝတ်ရည်က ကလော့ဆက်ထဲမှ ထွက်လာရာ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဘာဖြစ်မှာလဲဟု ဖူးဝတ်ရည်ကို သာ စောင့်ကြည့်နေမိလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည် က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်လာရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော်က သူ့ပေါင်ကြားမှ ကုန်းထကာ သူ့ကို လိုးတော့မလို့ ပြင်လေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက မျက်လုံးဲပူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် ကိုကိုကျော့် ကို သူ့မေးဖျားလေးဆပ်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ရှိရာသို့ ထိုးပြလေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်က လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်၊ ချစ်လေး ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး”

ကိုကိုကျော်က အက်ရှင် အပြည့်ဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကိုယ်ပေါ်မှ ကုန်းထမည်ပြုသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသာ ဖိတွန်းလိုက်ပြီး၊

“ ဘာအခုမှ ချစ်လေး လုပ်မနေနဲ့ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်”

ဟု ပြောလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း ပါးစပ်မှ စည်းထားသည်များကို ဖြေ ပေးလိုက်တော့၊

“ မမ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျမကို ခွင့်လွှတ်ပါ”

“ အိုတောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး ကွယ်၊ အဝင်းက ချစ်စရာလေးပဲ ကိုကို က တော်တော် အကောင်းကြိုက်တတ်တယ်နော်”

ဟု ပြောရာ ဝင်းဝင်းသတ်းမှာ နားမလည်နိုင်သော မျက်လုံးများဖြင့် ငေးကြည့်နေမိတော့သည်။ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလိုက်ပြီး၊

“ ကဲ အခု ချစ်လေး အလှည့် ကိုကို ခနဖယ်”

ဟု ဆိုကာ ဝင်းဝင်းသန်းပေါင်နှစ်လုံးကြားဒူးထောက်ဝင်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို ဝင်းဝင်းသန်း နူတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်လိုက်လေသည်။

နူတ်ယောက်စလုံးမှာ သူတို့ ၏ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်ကြသော်လည်း နူးညံ့လှသည့် အထိအတွေ့ မိန်းခလေး အနံ့အသက် အမွှေးနံ့သာများက ယောက်ျား များနှင့် မတူသဖြင့် ထူးဆန်းသော ခံစားမှု ကို တွေ့ကြရလေသည်။သူတို့ နို့ကြီးများလည်း တဦးနျှင့်တဦး မထိတထိ ဖြစ်နေသဖြင့် နို့သီးခေါင်းချင်း ပွတ်မိသည့်အခါ ကြက်သည်းလေးများပင်ထသည်ထိ ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သို့ဖြင့် မကြာခင်အတွင်းမှာပင် တယောက်နှင့် တယောက် နို့ကြီးများ ဖိကပ်သွားရအောင် ဖူးဝတ်ရည်က မှောက်ထပ်ချလိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့မိနေလေတော့သည် ကိုကိုကျော်က တော့ တခါမှ မတွေ့ဖူးသည့် မိန်းမ နှစ်ယောက် ထပ်လျှက် တယောက်ကို တယောက် နမ်းရှုံ့နေကြသည့် မြင်ကွင်းကြောင့်လီးကြီးလည်း ပိုမာလာသဖြင့် ဖင်ကုံးကုံးလေး ဖြစ်နေသော ဖူးဝတ်ရည် အနောက်ဖက်မှာ ဝင်ပြီး နေရာယူလိုက်လေတော့သည်။ 

သူ့နောက်မှာ ကိုကိုကျော် ရောက်နေမှန်းသိသော ဖူးဝတ်ရည်က ဖင်ကလေးကို ကော့ပြလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်က လည်း လက်မနှေးပါ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက် ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ချလိုက်လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်နူတ်ခမ်းလေး မှ ငြီးသံလေး ထွက်သွားပြီး ဖင်ကြီးကိုလည်း အလိုက်သင့် ကော့ပေးလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိနေရသဖြင့် စိတ်တွေ ပိုထလာရတော့လေသည်။

ခနအကြာတွင်တော့ ကိုကိုကျော့် က ဆောင့်လိုးလိုက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ နို့ကြီးများမှာ ဖိကပ်လျှက် ပွတ်သွားလိုက်ဖြစ်နေပေရာ သုံးဦးစလုံး ကာမ ဆန္ဒများ အတော့်ကို တက်ကြွလာကြလေတော့သည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ဦးလည်း တယောက်ကို တယောက်နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရာက ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် ကို ခနရပ်ခိုင်းပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ကြိုးဖြည်ပေးခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း လက်တွေ ခြေတွေ လွတ်လပ်သွားမှ ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနှင့် ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ ပြုစေကာ သူအရမ်း မှုတ်ချင်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖယောင်းဖြင့် အမွှေးဖယ်ထားသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် မျက်နာအပ်လိုက်လေသည်။ 

ကိုကိုကျော်က တော့ မှောက်ရက်သား သူ့မိန်းမ နောက်မှာပြန် နေရာယူကာ လီးကြီးကို ပြန်ထည့်လေသည်။ ယခု အချိန်မှာတော့ အောက်မှ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာပေါ်သို့ သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးက ပွတ်တိုက်ပေးလျှက်ရှိလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လျှက် ဘောများကို စုပ်ပေးနေတော့သည်။ 

ကိုကိုကျော် ခမျှာ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးဖြင့် တချိန်ထဲ လုပ်နေရသလို ဖြစ်တာမို့ အရမ်းကို ပြီးချင်နေမိရာ အမြန်မပြီးသွားအောင် စိတ်ကို ထိန်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူစောင့်နေရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို နူးညံ့သော နူတ်ခမ်းလေး အစုံက ဖိကပ်ပြီ လျှာကလေး ဖြင့်ကစားနေသည်က ယောက်ျား များ ဘာဂျာမှုတ်သည်နှင့် မတူသဖြင့် အတော်ပင် အရသာတွေ့နေရလေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်က လည်း အခုမှ ပင် လုပ်ဖူးသော်လည်း နူးညံ့ချောမွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေး ကြောင့် အတွေ့အကြုံ အသစ်ရကာ အားရ ပါးရပင် ဂျာပေးနေမိလေတော့သည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က အောက်မှ ဝင်းဝင်းသန်းက အပေါ်မှ ၊ အခုနပုံစံအတိုင်း ပြောင်းပြန်လုပ်ကာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း ကိုလိုး၊ ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် ဘောကို စုပ်လုပ်လေသည်။ 

ထိုအခါမှာတော့ကိုကိုကျော် တယောက် မထိန်းနိုင်တော့ပါ အရမ်းကို အရှိန်တက်လာပြီး တဖန်းဖန်း ဆောင့်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးကို ထိုးကပ်ဖိသွင်းရင်း သုတ်ရည်တွေ လွတ်လိုက်ရလေတော့သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ကိုကိုကျော်နှင့် အတူ ပြီးသွားသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်ကတော့ အခု မှ အရှိန်တက်တုန်းမို့၊ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ဖွံ့ဖြိုးလှသော နို့ကြီးများကို သူ့လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်နှယ်ရင်းက နို့သီးခေါင်းလေး များကို တပြွတ်ပြွတ်စို့နေမိလေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း က သူ့ဘော့စ် မိန်းမ ကို ဆံပင်အုပ်ကြား လက်ထိုးထည့်ကာ ဆော့ကစားရင်းက အခုလေးတင် အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားသည့် ကာမ အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံ့စားနေလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက် ပြီး သူ့လီးကြီးကို ရေဆေးပြီး ထွက်လာသော ကိုကိုကျော် တယောက် အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ဖက်ပြီး တယောက်ကို တယောက် နမ်းရှုံ့နေတာ မြင်ရတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာလေသည်။သို့သော်လည်း သူ့ညီတော်မောင်က တော့ မထနိုင်သေးခြေ။ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲလျှောင်းရင်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေမိတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် အရှိန်အတော်ရနေပြီး သူ့ဆန္ဒမပြည့်သေးသော ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲကာ လက်ဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လေသည်၊ ထို့နောက် အနည်းငယ်ပျော့နေသေးသော်လည်း သွေးပူစ ပြုလာပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကုံးကာ ငုံ့စုပ်ရင်း ပုလွေ စပေးလေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ဖူးဝတ်ရည် ကို ကိုယ်ချင်းစာသောကြောင့် လေးဘက်ထောက်ကာ ကိုကိုကျော့် လီးကို ကုံးစုပ်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ပက်လက်လှန်ကာ ခေါင်းဝင်တိုးရင်း ဖူးဝတ်ရည် ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးလိုက်လေသည်။

ကိုကိုကျော် က ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံပင်လေးများကို ဖွကာ ဆော့ကစားနေရင်းက ဖူးဝတ်ရည် နို့လုံးများကို လက်ဖြင့် မှီသလောက် ကုံးကာ ဆုပ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် ၏ နွေးထွေး နူးညံ့သော အာခံတွင်းမှ တစစ်စစ် စုပ်ပေးနေမှုနှင့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် လုံးထွေးနေမှုက သူ့ လိင်တန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်းမာလာစေခဲ့လေသည်။ 

ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်းလာသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်မရသဖြင့်ခေါင်းကို မော့ကာ ကိုကိုကျော့်ကို ကြည့်ရင်းက သူ့ပါးစပ်ထဲ မှ ကိုကို ကျော့်လီးကြီးကို တအားစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး။

“ ချစ်လေး ကို လိုးပေးတော့ ကိုကို၊ ချစ်လေး ပြီးချင်ပြီ”

ဖူးဝတ်ရည်က လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တော့ ကိုကို ကျော်က အနောက်ဖက်မှာ ကုန်းထလိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကိုင်ပေးကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝတင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီ စတိုင်ဖြင့် စဆောင့်လိုးသည့်အချိန်မှာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လဥ ကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တဖက်က ခါယမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ရင်သား များကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့သည်။

ကိုကိုကျော်မှာ ခုနကလေးမှ တချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနီုင်ခြေ၊ ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည်ဘိုက်အောက်မှ လက်လျိုကာ ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေး ကို လက်ထိပ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးလိုက်သည့် ခနတွင် ဖူးဝတ်ရည်တယောက် အော်ဟစ်ကာဖြင့် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်တို့ ရောက်သွားလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်တယောက် အားအင်ကုန်ခမ်းသွားလို နှုံးသွားသဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ မှောက်လှဲချလိုက်တော့ ကိုကိုကျော့် လီးကြီးမျာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ လျှောကနဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့ဘော့စ် ဖြစ်အင်ကို ကြည့်ပြီး ရီချင်လာသဖြင့် ခွိ ကနဲ ရီမိလေသည်။

“ ဘာရီတာလဲ အဝင်း ဒီမှာ သူများ ဒုက္ခရောက်တာကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတယ်ပေါ့လေ။ လာ ငါ့ကို အဆုံးသတ်ပေး”

“ ဟွန်း ကိုကြီးဟာက ပေကျံနေတာပဲဟာ၊ သွားဆေးလာခဲ့ ဝင်းမှုတ်ပေးမယ်”

“ ဟာ ခုတော့ သွားမဆေးချင်သေးပါဘူး လာခဲ့လာ ဒီမှာ ဖူးအပေါ်မျာခွပြီးတော့ လေးဘက်ထောက်ပေး”

ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုကိုကျော် ပြောသည့်အတိုင်း ကိုကိုကျော်ရှေ့ မှောက်လျှက်လဲကာ အမောဖြေနေသော ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်တဖက်တချက်မှ ဒူးထောက် လေးဖက်ထောက်ရင်း ကိုကိုကျော့်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများမျာ ဖူးဝတ်ရည် ကျောပြင်ကို သွားဖိမိနေလေသည်။ ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပြီး သွင်းလိုက်လေသည်။ 

ကိုကိုကျော်က အနောက်က ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဝင်းဝင်းသန်း နို့သီး ခေါင်းနှစ်ခုမှာ ဖူးဝတ်ရည် ကျောပြင်ကို သွားသွားပွတ်နေသဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းတယောက်လည်း ဖီးပြန်တက်လာရသလို၊ ကိုကိုကျော်ကလည်း မိန်းမ နှစ်ယောက်ထပ်ရက်သား ဆော်နေရသဖြင့် ကျကာနိး အရှိန်ပြန်တက်လာရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖူးဝတ်ရည် ရင်ဘတ်အောက်ထည့်ပြီး နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ် ပေးနေလေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်း ဖင်ကြီးမှာ ကိုကိုကျော့် အဆောင့်ကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးလာသည့် အရှိန်မြန်လာသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ပြီးတော့မည် ဆိုတာကို ကိုကိုကျော့် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စိတ်ကို လျှော့ အရှိန်ကို မြင့်ရင်း တအား ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“ အ..အ…အီး…….”

ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ သို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့အဖုတ်အတွင်းသားလေး များက ပွစိပွစိလုပ်နေခြင်းက ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီး ထဲမှ သုတ်တွေ ကုန်သွားအောင် ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် စလုံး အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ပိကျသွားရာ၊

“ အမလေး သေပါပြီတော့၊ လေးလိုက်တာ”

ဟု ဖူးဝတ်ရည်အော်သံကြောင့် ဘေးသို့ လိမ့်ချလိုက်ပြီး တဟီးဟီး ပြိုင်တူရီမောမိလိုက်ကြလေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက်စလုံး၏ ပထမဦးဆုံးအတွေ့အကြုံ ဖြစ်သော သရီးဆမ်း မို့ အတွေ့အကြုံအသစ်လေးပေါ် မိန်းမော ပီတိ ဖြစ်ကာ မှိန်းနေကြလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အတော့်ကို ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ပုလင်းတူဗူးဆို့ လို့ပဲ ပြောမလား၊ ဝါသနာတူ အကြိုက်တူ သမားတွေမို့ နှစ်ကိုယ်ကြား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ဆိုလို့ ရသည့် ဒီလို မိန်းခလေး သူငယ်ချင်းမျိုး ဆိုတာ ဗမာအမျိုးသမီးထဲ မှာ ရဖို့က မလွယ်ကူလှခြေ။ 

( နောက်ပိုင်း အင်တာနက် အရမ်းခေတ်စားလာချိန်တွင်တော့၊ ထိုသို့ သော သူငယ်ချင်းမျိုး က ရဖို့ လွယ်လာမည်ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိပါသည်၊ ဤကား စာရေးသူ၏ စကားချပ်။)




အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>



အမှောင်တကာ့ အမှောင် အပိုင်း ( ၂ )

အမှောင်တကာ့ အမှောင်  အပိုင်း ( ၂ )

သာဒင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မျက်လုံးတွေကတော့ မှိတ်လို့ အသက်လည်းမှန်မှန်ရှုနေ၏။ ကျော်စိုးသော်က သိပ်မကြောက်တော့ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ဘာမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်သည်ကို သူသိနေပြီ။ အဲဒါလည်းတမျိုးကောင်းသည်ဟု တွေးနေမိသည်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေခြင်းဖြင့် အသိအမှတ်ပြုရာမရောက်။

သူမသိ ကိုယ်မသိပေါ့၊ တယောက်နဲ့တယောက်လည်း မသိချင် ဟန်ဆောင်နေခြင်းဖြင့် နေ့ခင်းဘက်ကျတော့ မျက်နှာပူစရာမလို၊ အဲဒီအကြောင်းလည်း ပြောနေစရာမလို တော့ပေ။ သူ့ဘက်ကလည်း လုပ်ချင်တာလုပ်နေရာတာမို့၊ အရမ်းကို အဆင်ပြေနေလေသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာချဲ၊ သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ အမွှေးပါးပါးလေးတွေကို လက်နဲ့ဖယ်လိုက်တော့ နူတ်ခမ်းညိုညိုလေးနဲ့ အတွင်းသား နီတာရဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တယုတယနမ်းလိုက်မိတယ်။ ညီစို့စို့လေးပေမဲ့ ခနလေးနဲ့ နှာခေါင်းယဉ်သွားတယ်။ 

အဲဒီ ညီစို့စို့အနံ့လေးကပဲ ကျော်စိုး သော်ရဲ့ စိတ်တွေကို တအား ထကြွစေလာပါတယ်။ ကျော်စိုးသော်က အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးတွေကို လျှာနဲ့ ရက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကိုယ်လေး တချက်တွန့်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ 

ကျော်စိုးသော်က ကြားဖူးနားဝရှိသမျှ ဘာဂျာမှုတ်နည်းမျိုးစုံနဲ့ မှုတ်တော့တာပဲ၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖုလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ဖိထိုးတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်တက်လာတယ်။ သူ့စိတ်ထင်ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဖင်ကြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကြွတက်လာသလိုပဲ။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာရာ ကျော်စိုးသော်မေးစေ့တွေမှာ စေးကပ်ကုန်သည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လျှာကို စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ ပိုထိုးထည့်လို့ရအောင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်လုံးကြီးတွေကို လက်နှင့်တွန်းပြီး ကားလိုက်သည်။

စောက်ခေါင်းသား နုနုလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးနှက်ပြီးတော့ စောက်စေ့ကို လျှာထိတ်ဖြင့်တခါပြန်ထိုးပြန်လေရာ မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကြီးတောင့်တင်းသွား ပေါင်တန်တွေကို ပါ ဆန့်ထုတ်ပြစ်လိုက်ရာ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိတ်ရောက်သွားပြီ ဆိုတာသိလိုက်ရသည်။ 

ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာလည်း အတော်မာနေပြီမို့ ကုန်းထပြီး ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော ကျော်စိုးသော် လီးချောင်းကြီးမှာ၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အဖုတ်ဝနှင့် တန်းနေလေပြီ။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်မှာ ထုံးစံအတိုင်း မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ သူအိပ်ပျော်နေတာ မဟုတ်မှန်း ကျော်စိုးသော် ကောင်းကောင်းသိပါသည်။ ကျော်စိုးသော် အနေနဲ့က လည်း အဲလို အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာကတော့ လောလောဆယ် ကောင်းသလိုပဲ ခံစားမိသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော် က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေကို စုပ်နမ်းချင်နေသည်။ သူနမ်းလိုက်ရင် ဘာဖြစ်မှာလည်း၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကြိုက်မှ ကြိုက်ပါ့မလား။ 

ကျော်စိုးသော် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်သည်။ အခုကက သူရက်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့တံတွေးတွေ ရော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ရည်တွေရော ပေါင်းပြီး အရည်ရွမ်းနေသဖြင့် သူ့ ဒစ်ဖူးက အလွယ်တကူပင် နစ်ဝင်သွားသည်။ 

ကျော်စိုးသော် သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိရောက်အောင် ဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်သွားမှ နားလိုက်သည်။ လက်တဖက်ကို မွေ့ယာပေါ်ထောက်ပြီး နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဂါဝန်ကြိုးသိုင်းလေးကို ပုခုံးပေါ်မှ လျှောချလိုက်သည်။ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားသဖြင့် နို့ကြီးတွေက ဝင်းကနဲ ပေါ်လာသည်။

နို့သီးခေါင်းလေး တွေကတော့ ညိုညိုလေးတွေ ခဲတန်ဖင်က ခဲဖျက်ကလေးတွေလို ထောင်ထနေတယ်။ ကျော်စိုးသော် အသာငုံ့ပြီး စုပ်လိုက် ရာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးက တချက်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မျက်လုံးတွေက မှိတ်ထားသော်လည်း မျက်ခွံတွေက လှုပ်လာသည်။

အသံမထွက်အောင် ကျိတ်မှိတ်နေရသလိုမျိုး။ ကျော်စိုးသော် ဂရုမစိုက်တော့ နို့ကြီးတွေကို ဘယ်ညာတလှည့်စီ အားရပါးရစုပ်သည် လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်နှယ်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသော ကျော်စိုးသော် လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ရွစိရွစိညှစ်ပေးနေတာ ခံစားနေရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် သူ့ကို လှုပ်ရှားခိုင်းနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်ဖင်ကို ကြွကာ တချက်ချင်း စပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အရှိန်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မြှင့်တင်ပေးလိုက်သည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ပုခုံးကို ဆွဲ၍ဆောင့်သည်။ အားရပါးရ ဆောင့်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်လုံးကြီးတွေက ကျော်စိုးသော်ခါးကို ညှပ်ပြီး ခြေဖနှောင့်တွေကို ကျော်စိုးသော် ပေါင်အနောက်ချိတ်ပြီး ဆွဲသွင်းလာသည်။

အရှိန်ရလာတော့ ကျော်စိုးသော်လည်း တအားကောင်းနေနေပြီ။ ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်လည်း နူတ်ခမ်းလေး ဟတတ ဖြင့် အသက်ရှုတွေ မြန်နေသည်။ စိတ်ကူးတခုပေါက်လာသော ကျော်စိုးသော်က ဟတတဖြစ်နေသော ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်နူတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ပြီး စုပ်လိုက်သည်။

အခုအချိန်မှာ ဘာပဲ လုပ်လုပ်ရမည်ဆိုတာကို ကျော်စိုးသော်သိနေသည်မဟုတ်လား။ စိတ်ထဲကတော့ တထိတ်ထိတ်ကတော့ ရှိနေသေးသည်။ ဒါသူ ပထမဆုံးအကြိမ် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းကို နမ်းဖူးခြင်းပဲ မဟုတ်လား တော်ကြာထပြီး ကောပါက စားနေရသည့်ဟာလေးငတ်သွားမှာလည်းစိုးသည်။ 

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေက ချိုမြိန်လှသည်။ ပထမတော့ သကြားလုံးလေး စုပ်သလို စုပ်လိုက်သည်နောက်တော့ ပိုရဲလာပြီး သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီး လျှောက်မွှေကြည့်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ရဲ့ လျှာလေးကို ထိုးဆွကြည့်သည်။ 

ပထမတော့ ဘာမှ တုန့်ပြန်မှုမရှိသော်လည်း ရုတ်တရက် ကျော်စိုးသော် လျှာကို ရုတ်တရက် ပြန်စုပ်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျော်စိုးသော် လီးတန်ကြီးလည်း တုန်ခါသွားရသည်။ ကျော်စိုးသော် ဝမ်းသာအားရ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် လျှာလေးကို သူ့လျှာနှင့်ပွတ်သည်၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပါးစပ်ထဲမှာ လျှံလာတဲ့ အရည်တွေကိုပါစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။

အောက်ပိုင်းမှလည်း သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ တချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ရဲ့ လက်တွေက သူ့ကျောပြင်ကို ဘယ်အချိန်ထဲက ဖက်တွယ်နေမှန်းပင်မသိလိုက်ရ။ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်ကိုသာ သတိထားမိတော့သည်။ သို့ပေမဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ပိတ်လို့ထားဆဲ။

ကျော်စိုးသော် က ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်နူတ်ခမ်းလေးကို တချက်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက လည်းပျော့နေပြီမို့ လရည်များနှင့်အတူလျှောထွက်လာတယ်။ ပေါင်မှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသော်လည်း ထရမှာ လောလောဆာ်နားချင်သေးတာမို့ ခနနပ်နေလိုက်သည်။ နောက်တော့ အသာထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ သူ့လီးကြီးကို သေခြာဆေးကြောလိုက်သည်။ 

ရေချိုးခန်းထဲမှ သဘက်အသေးလေးတခုကို တခြမ်းရေစွတ် နည်းနည်းညှစ်ချလိုက်ပြီး ယူလာခဲ့သည်။ ပက်လက်ပင် ရှိနေသေးသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ် နှင့်ပေါင်ခွဆုံနေရာကို သဘက်ရေစိုပိုင်းဖြင့် သေခြာသန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြောက်သည့်အပိုင်းလေးဖြင့်သုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်သွားထားလိုက်သည်။

ပြီးတော့မှ ခြင်ထောင်ထဲပြန်ဝင် လာတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ရဲ့ ဂါဝန်က သူ့ကိုယ်လုံးကို လုံလုံခြုံခြုံပြန်ဖုံးရက်သားဖြစ်နေပြီ။ ကျော်စိုးသော်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ကိုယ်လုံးပေါ်ကို စောင်ပါးလေး ဖုံးကာခြုံလိုက်သည်။ သူ့ကို ကျော်ပေးပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခါးလေးကို အနောက်မှာ အသာဖက်ရင်း သူလည်း မျက်လုံးမှိတ်မှေးလိုက်ရာ ခနတွင်းမှာ ပင်အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်အိပ်ယာက ရုတ်တရက်နိုးလာသည်။ သူ့ဘေးမှ လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ဖြစ်သည်။ ပထမတော့ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် ဘာမှန်းမသိ နောက်မှ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ထသွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ရေးချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာ ဆိုတော့ ရှုးပေါက်ချင်လို့ တရေးနိုးထပေါက်တာဖြစ်မည်။ 

ကြက်တွန်သံ သဲ့သဲ့တော့ ကြားနေရပြီ အလင်းရောင်တော့ မရှိသေး။ အာရုံတက်စ မနက် လေးနာရီကျော် ငါးနာရီ ပတ်ဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း မာတောင်တောင့်တင်းနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ 

စိတ်လာလို့တော့မဟုတ်၊ ညဘက်က အားရပါးရ ဆွဲခဲ့ပြီးတော့ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေမိလို့လား။ သူအရင်က ညဖက် ဂွေလှိမ့်ကြမ်းသွားရင်လည်း မနက် အိပ်ယာထမှာ လီးကြီးက မာတင်းနေတတ်သည်။ အကြောညှောင်းတာလားဘာလား မသိ။ ခနနေတော့ ပြန်ပြီး ပျော့ကျသွားတတ်သည်။

အခုကတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အိပ်ယာထဲ မှာ ရောက်နေပြီး ညကလည်း ဆော်ပြီးပြီ။ အခု သူပြန်လာရင်လည်း ဆော်ဖို့ ဆန္ဒရှိနေသည်ဆိုတော့ ပြန်ကျမည်မထင်။ ရာသီဥတုကလည်း မနက်ပိုင်းတောင် အိုက်စပ်စပ်မို့ ကျော်စိုးသော် က ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကို ဖယ်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုပါ ကွင်းလုံးကျွတ် ကန်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။

သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်က တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာတာတွေ့ရသဖြင့် ပက်လက်လှန်ကာမျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ မျက်ခွံကြားမှ မှေးမှေးလေးလုပ်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကုတင်ဆီသို့ ပြန်လာသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သူအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလျှင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကလည်း သူ့ကို တက်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင်လည်း ပုလွေများ ပေးမလားလို့ အတွေးနှင့်ဖြစ်လေသည်။

သို့သော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာပြီး၊ အလံတိုင်ကြီးလိုထောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်၊ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် လုပ်နေပြီး၊ မထိမကိုင်ပဲ ကျော်စိုးသော်ဘေးမှာ အသာလှဲလျှောင်းလိုက် သဖြင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် နည်းနည်းတော့ စိတ်ပျက်သွားရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် က ဘာသဘောလည်း သူစဉ်းစားလို့ မတတ်တော့။

သူလုပ်နေတုန်းမှာ မျက်လုံးမဖွင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်သည်က ဟုတ်ပါပြီ သူ့ကို တရားဝင် ခွင့်မပြုချင်လို့ပေါ့။ အခု သူအိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေတော့ ရော ကိုယ့်ကို လာလုပ်မပေးတာကဘာလို့လဲ။ ကျော်စိုးသော် ခေါင်းထဲ အလင်းတခုလက်သွား၏။ အင်း သူကငါ့ကို မယုံလို့နေမှာပဲ။ 

သူလုပ်ပေးနေတုန်း ငါကမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ရင် သူဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့ မရတော့ဘူး။ ငါတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ကြတာမှာ သူမသိပါဘူး ဆိုတာကို ငြင်းလို့မရနိုင်တော့ဘူး။ အဲဒါကြောင့် ငါသူ့ကို ဘာလုပ်လုပ် သူက အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပြီး သူကိုယ်တိုင်က တော့ ငါ့ကို မလုပ်တာဖြစ်မယ်။

ထိုသို့ အတွေးပေါက်သွားပြီးနောက် ကျော်စိုးသော်စိတ်ထဲ လူငယ်ပီပီမခံချင် စိတ်ကလေးလဲ ဖြစ်သွား၏။ အေးလေ ဒီလိုမျိုး ကစားချင်တယ် ဆိုရင်လည်း သိကြသေးတာပေါ့ကွာဟု စိတ်ထဲ တွေးပြီး အိပ်ယာပေါ်ထထိုင်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေး အိပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဂါဝန်စကို လှန်တင်လိုက် ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် ကားလိုက်သည်။ 

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုတာကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ နောက်တခုက မကြာခင်မှာ မိုးလင်းလာတော့ မည် သူတို့ မှာ အချိန်သိပ်မရှိတော့။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ 

အခုမှ ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့်ဆေးလာလို့ထင်သည်။ ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေးမွှေးနေသည်။ ကျော်စိုးသွင် သူ့လျှာဖျားဖြင့် နူတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေးတွေကို ရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိလှိမ့်ကာ လှည့်ပတ်ကစားလိုက်သည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ညိုးလေးဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးနေရင်းက သူ့လျှာကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုလေးတွေ ထိတို့ရက်ပေးနေမိသည်။ 

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ရည်လေးတွေ စို့လာသည်မို့ ညီစို့စို့ အနှံ့လေး ထွက်လာသည်။ ခနလေးနှင့် ကျော်စိုးသော် နှာခေါင်းယဉ်သွားသည်။ ထိုအနှံ့က သူ့တဏှာစိတ်ကို ပိုကြွစေတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း သူ့လျှာ ပိုပြီး သွင်းလို့ ဝင်နိုင်ရန် ကားပေးလာသည်။ 

ဖင်ကြီးတွေကလည်း အငြိမ်မနေလှုပ်ရှားလာသည်။ ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်စိတ်ကြွလာပြီ ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ သူက အဲဒီအချိန်ကို စောင့်နေတာ မဟုတ်လား။

ကျော်စိုးသော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်သည်။ ဆိုလိုတာက ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေဖက်ကို မျက်နှာပြုပြီးခွလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်ကိုယ်ပေါ်မှာတော့ တက်မထိုင်ပါ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်တဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ 

နောက်တော့ သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး လျှာဖျားဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးပေးပြန်၏။ ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ကို နောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက် လေးဖက်ထောက်အနေအထားရအောင်လုပ်လိုက်သည်။ အခုတော့ သူ့လီးကြီးက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မျက်နှာပေါ်ဝဲနေခြေပြီ။

သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် နူတ်ခမ်းလွှာမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သွားကို စေ့ထားသည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လီးထိပ်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နူျတ်ခမ်းတလျှောက်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက် လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ထည့်လိုက်ရာ အကနဲ အသံနဲ့ အတူ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပါးစပ်ပွင့်သွားသည်။ 

ထိုအခါမှ လီးကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ထိုးထည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကိုလည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ပတ်ဆီ ထိကပ်လိုက်သည်။ ခုတော့ ဘာတတ်နိုင်သေးလည်း ကျော်စိုးသော်တယောက် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို သူလိုချင်သည့် ဆစ်စတီနိုင်း မရရအောင် ဖန်တီးနိုင်ခဲ့လေပြီ။

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ပတ်ကို မြိန်ရည်ရှက်ရည်ရက်ပြီး စောက်စေ့ကလေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေချိန်မှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလေပြီ။ ကျော်စိုးသော်တယောက် သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်စုပ်ပေးနေသည်ဆိုသည့်အသိကြောင့်ချက်ချင်းပင်ပြီးချင်သွားသော်လည်း အတင်းကို ထိန်းထားလေသည်။ 

သူက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အရမ်းစိတ်တက်ကြွလာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေလေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့လျှာနှင့် သူ့လက်များ၏ မနားမနေကစားပေးမှုကြောင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် တယောက် ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းအိပ်ယာပေါ်မှ မြှောက်မြှောက်တက်လာပြီး သူ့လီးကြိးကိုလည်း အားရပါးရ စုပ်နေသည့် အချိန်ကျတော့မှ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တာ သုတ်ရည်များကို လွှတ်ထုတ်ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အဖို့လည်း ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိတော့ သူ့ကိုယ်သူပင်သတိမထားမိ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လာသော ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များကို မျိုချပြစ်လိုက်မိပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန်တက်ကာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခံစားသွား ရလေတော့သည်။

မနက်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က မြို့နယ် လူကြီးများနှင့် မိတင် တွေလုပ်နေတော့ အလုပ်မရှိသော ကျော်စိုးသော် တယောက် နေ့လည်စာ စားပြီးသည်နှင့်  အိပ်ငိုက်လာလေသည်။ ညက လည်း သိပ်မ အိပ်ဖြစ်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့်ကလည်း နှစ်ချီ ပြီးထားတော့ လူက အလိုလို နှပ်ချင်နေသည်။ 

နောက်တချက်က မနက်စာ စားကြသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်မျက်နှာသိပ်မကောင်း မျက်နှာထားက တင်းနေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ရှိသည်လို့ပင်အမှတ်မထားသလိုပင်။

ဘာလို့လည်း စဉ်းစားနေမိသည်။ ညက မပြောမဆို သူ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်မိလို့ပဲလား။ အဲဒါတခုပဲ ထူးခြားတာ လုပ်မိသည်မဟုတ်လား။ စောက်ဖုတ်က တော့ မပြောမဆိုလုပ်နေတာပဲ ဘယ်နျစ်ရက် ရှိသွားပလဲ။ ကျော်စိုးသော် ညစ်ညစ်ဖြင့် အိပ်ပြစ်လိုက်သည်။

ညနေစောင်း ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်ပြန်လာပြီးညနေစာ စားကြတော့လည်း မျက်နှာက တင်းတင်း မို့၊ ကျော်စိုးသော် မနေတတ်တော့၊ သူလုပ်လိုက်တာ နည်းနည်းများ လွန်သွားလို့လား ဟု တွေးနေမိသည်။ သို့သော် ညဦးပိုင်းရောက်လာသည့် အချိန်မှာတော့ ကျော်စိုးသော် လူငယ်ပီပီ မခံချင်စိတ်ကလေး ပေါ်လာ၏။ 

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်တယောက် သူလိုးနေတာကို သိသိကြီးနှင့်ငြိမ်ခံနေသော်လည်း သူ့ကို အသိအမှတ်မပြု၊ မနေ့ညက သူ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့မှ မကျေမနပ်ဖြင့် မျက်နှာထားတင်းပြနေသည်။ နေပေ့စေပေါ့ သောက်ဂရုစိုက်လို့ တော်ပြီ၊ ဒီည မသွားတော့ဘူး။

ငါလည်း ခုခရီးစဉ်မှာ သူ့ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ၂ခါ၊ ပါးစပ်ထဲ တခါလိုးပြီးပြီ၊ တော်ပြီပေါ့ ဒီလောက်ဆို။ ထိုသို့သော အတွေးပေါင်းစုံဖြင့် ကျော်စိုးသော်တယောက်၊ သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေ၏။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အနေနှင့်ကလည်း မနေ့ညက ကိုယ့်ဘာသာ ကာမစိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွသွားပြီး ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်လိုက်မိသည်။ ပထမတော့ ကောင်လေးကို သူမသိဘူး ဟု ဟန်ဆောင်ကာ အလိုးခံလိုက်မည်၊ နောက်တော့ မိမိ မလိုချင်တော့ သူ့ကို အနားကပ် မခံလိုက်လျှင် ပြီးရော၊ ဟုတွက်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ခုတော့ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့မရနိုင်တော့။ 

သူ့ပါးစပ်က အားရပါးရ စုပ်ခဲ့တာကို ငြင်းလို့ မရတော့။ နောက်တခုက သူ့အမျိုးသားပင် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ သူအပြီးမခံခဲ့။ အခုတော့ တူအရွယ်ကောင်လေး လီးကြီးမှ သုတ်ရည်တွေကို မျိုချ ခဲ့လိုက်ရသည်။အဲတာကို ညဘက်နှာတင်းနေစဉ်က ဘာမှ မဖြစ်သလိုပေမဲ့ မနက် အိပ်ယာထတော့ တွေးတွေးပြီး ဒေါပွနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် မျက်နှာက မကောင်း။ ဒီညတော့ တော်ပြီ ဟု စဉ်းစားထားသည်။ သို့သော်လည်း ညဦးပိုင်းရောက်တော့ စိတ်ပြေသွားပြီး အဖုတ်ကလည်း စပြီး ယားလာသည်။

သွေးက ပြန်တောင်းတ လာသည်။ ကောင်လေးများ လာလေမလားဟု တမျှော်မျှော် ဖြစ်ရသည်။ အောက်က အတွင်းခံ ပင်တီ ဘရာ အကုန်ချွတ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ပြီးတော့ လည်တိုင် လက်ကောက်ဝတ်တို့ ကို ရေမွှေး ဖြန်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ လိုရမယ်ရ ဟု တွေးကာ ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး ပေါင်ကြားသို့ ရေမွှေး တချက်နှစ်ချက် ညှစ်ဖြန်းလိုက်သည်။

နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ စာအုပ်တအုပ်ကောက်ကိုင်ကာ လှန်လောဖတ်ကြည့်နေသည်။ နားကတော့ တံခါးခေါက်သံ ဘယ်တော့များ ကြားရမလဲ ဟု စွံ့ထားလိုက်မိသည်။ အတွေးထဲမှာတော့ မနေ့ညက ကျော်စိုးသော် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးနေတုန်း သူက ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရ ပါးစုပ်ပေးနေတာကို တွေးမိနေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ နည်းနည်း စိုတိုတို ဖြစ်လာ၏။

သူဒီလောက်ထိ ရောက်အောင် လမ်းစ ထွင်လာခဲ့ပြီးမှ ဘာလို့ ရိုက်ချချင်ရတာလည်း ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးစပြုလာသည်။ ကိုယ်က အကြီးပဲ တခုခု ဆို ကိုယ်က စခေါ်မှပေါ့လေ။ လူငယ်ကတော့ကြောက်မှာပေါ့လေ ဟုလည်း တွေးလာသည်။ 

ညဆယ်နာရီလောက်ကျနော့ ဂဏှာမငြိမ်တော့၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့အခန်းတံခါးကို အသာလေးလှပ်ကာ လူသွားစင်္ကြန်တဖက်ခြမ်း၊ သူ့အခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကျော်စိုးသော်အခန်းရှိရာလျှောက်သွားလိုက်သည်။ အခန်းရှေ့ တံခါးဝမှာ ရပ်ကာ အခန်းတံခါးကို အသာလေးခေါက်လိုက်သည်။

“ သားရေ၊ ကိုကျော်.. အိပ်ပြီလားကွယ့်”

ကျော်စိုးသော် ကလည်း ပထမပိုင်းက သာ စိတ်တိုနေသလိုဖြစ်သော်လည်း ညဘက်ရောက်တော့ အရင်ညတွေက ဖက်ခဲ့ လိုးခဲ့ရတာတွေကို ပြန်လွမ်းနေပြီး ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်အခန်းကို ထသွားချင်စိတ်ပေါက်နေလေပြီ။ သို့သော်လည်း မျက်နှာပုတ်သိုးသိုးကို ကြောက်တာက တကြောင်း၊ မခေါ်ပဲလည်း မသွားရဲတာက တကြောင်းမို့၊ စာအုပ်တအုပ်ကို ကိုင်ကာ ပုဆိုးချုံထဲမှ လီးကိုသာ အသာအယာ သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေမိလေသည်။ထိုအချိန်မှာပင် အခန်းဝမှ တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

“ သားရေ ကိုကျော် အိပ်ပြီလားကွယ်”

ကျော်စိုးသော် ကုတင်ပေါ်မှ ကမန်းကတန်းထသွားကာ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်။ အခန်းဝမှတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၊ သူညဖက်အိပ်လျှင်ဝတ်နေကျ၊ ညဝတ်ဂါဝန်အရှည် အဝါရောင် ပါးပါးလေး၊ဖြင့်၊ရပ်နေသည်။ ပထမ တယောက်နှင့်တယောက်ဘာပြောရမှန်းမသိရုတ်တရက် အန်းတန်းတန်းဖြစ်နေကြသည်။ ကျော်စိုးသော်က အပေါက်ဝမှ ကိုယ်ကို ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ရင်း၊

“ လာလေ ဒေါ်လေး ဝတ်ရည် သားမအိပ်သေးပါဘူး စာဖတ်နေတာ”

ဟု ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဘာရယ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နောက်ဖက်မှ တလုံးစီခါယမ်းပြီး သွားသော တင်ပါးဆုံကြီးများကို ကြည့်ရင်း သူ့အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ ဂလန့်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အနောက်ဘက်သို့ အမြန်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကုတင်နားရောက်မှ ကျော်စိုးသော်ဖက်ပြန်လှည့်ပြီး၊

“ သားက ဘာစာအုပ်ဖတ်..အု”

အနောက်မှ ကပ်ရက်ပါလာသော ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ နှစ်ဦးစလုံး ၏ ဖွင့်မပြောပဲ ဖိနှိပ်ထိန်းကွပ်ထားသော စိတ်တွေက ပွင့်ထွက်ကျကုန်တော့သည်။တယောက်နှင့် တယောက် အငမ်းမရ နှမ်းစုပ်မိကြရင်း၊ ကျော်စိုးသော် ရဲ့ လက်တွေက လည်း ဒေါ်လေး ဝတ်ရည် တင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် နှယ်နေမိတော့သည်။ ခနကြတော့ မောလျှသွားသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်မှ ခွာလိုက်ပြီး အသက် အောင့်ထားသမျှကို မဝတဝရှုနေရင်းမှ၊

“ ဒေါ်လေး တို့ မမှားသင့်ဘူးနော်သား”

“ ဘာလို့လဲ ဒေါ်လေးရယ်၊ သား ဒေါ်လေးကို ချစ်နေမိပြီ”

“ ဟင့်အင်း ဒေါ်လေးမှာ က အိမ်ထောင်နဲ့လေကွယ်၊ နောက်ပြီး သားက ဒေါ်လေးရဲ့ တူအရင်းလို သားအရင်းလို ပဲဟာကို”

“ ဒါပေမဲ့ တကယ့်အရင်းမှ မဟုတ်တာလေ၊ သားတို့ က ဒီလောက်အဆင့်ရောက်နေမှပဲ ဒေါ်လေးရယ်”

ပါးစပ်ကသာ ဆင်ခြေတွေဖြင့် ငြင်းနေသော်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ခွစုံမှာတော့ အရည်တွေ ရွဲနေပါပြီ၊ ကျော်စိုးသော် ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးကလည်း ထိုးထောင်ထလို့ သူ့ပေါင်တွေ ဗိုက်တွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးထောက်မိနေပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့ကုတင်စောင်းပေါ်ဖင်ထိုင်ကျလေးဖြစ်အောင် အသာလေး လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သည်။ 

ဖူးဝတ်ရည် လည်တိုင် အနံ့ကို နမ်းရှုံ့ပေးရင်းမှ ညဝတ်ဂါဝန်ပုခုံးကြိုးကို ပုခုံးပေါ်မှာ အသာလျှောချရင်း ဘရာဇီရာဂျိတ်ကိ ဖြုတ်လိုက်သည်၊ လွတ်လပ်သွားသော နို့ကြီးတွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ငြီးသံလေးထွက်လာသည်။

ကျော်စိုးသော် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေထဲ ဖူးဝတ်ရည်လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ ကျော်စိုးသော်က နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့ ပေးနေရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက်ပုံချွတ်ချျလိုက်သည်။ 

ဒေါ်ဝတ်ရည်ဂါဝန်ကို မတင်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဖင်ကို အသာလေးကြွပေးမိသည်။ ခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ဖူးဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ လီးကြီး တောက်လို့ မတ်တပ် မျက်နျာချင်းဆိုင် ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။

ဖူးဝတ်ရည်နို့တွေကို ဘယ်တဖက်ညာတလှည့် စို့နေရင်းက သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းရင်း အရည်တွေ စိုစွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့သွင်းလိုက်တော့သည်။အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး သူ့လည်ကုတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ခိုထားတဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ပေါင်နှစ်ဖက်မပြီး မတ်တတ် ရပ်လျှက် ကောင်းကောင်းကြီးကို အားရပါးရ လိုးနေမိတော့တယ်။ 

ပွတ်လင်းသွားပြီ ဖြစ်တဲ့ ချစ်သူ နှစ်ဦးတို့ရဲ့ ငြီးတွားသံ၊ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ၊ အရည်ရွဲရွဲ နဲ့ တချက်တချက်လေခိုလို့ ထွက်တဲ့အသံ၊ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံ၊ စတဲ့ အသံတွေသာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညဘက်၊ ဘိုတဲ အခန်းတခုမှာ လှုပ်ခါလို့ နေပါတော့သည်။

အဲဒီညက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့အခန်းပြန်သွားမအိပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကုတင်စောင်းတင်လိုးပြီး တချီပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်တက် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး နားကြပါသည်။ ခနနေတော့ ကျော်စိုးသော် လီးကြီးပြန်မာလာတော့ လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ တချီလိုးကြပါသည်။ 

အဲဒီအချီအပြီးမှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားကြပါတယ်။ မနက် မိုးလင်းကာနီးကျမှ ပြန်နိုးလာတော့ အားပြန်ပြည့်နေတဲ့ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီ စတိုင် ဆွဲလိုက်ပါတယ် အဲဒီအချီပြီးလို့ ခနနားပြီးမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ခဲ့ရပါသည်။အဲဒီနေ့ က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခရီးစဉ် လည်း ဆုံးပြီမို့ နေပြည်တော် ကို ပြန်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ကြီးတလုံးလုံးမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ သူတို့မှာ ညားကာစ လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းထွက်သလို ဖြစ်နေကြပါသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခပ်ထန်ထန် ဖြစ်ပြီး အားကောင်းမောင်းသန် အရွယ်ကောင်း ကျော်စိုးသော်လို ကောင်လေး နှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုးဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ပိုပြီး ထန်သထက်ထန်လာရပါသည်။ စားရသည့်ခလေး ပိုငတ်သည်ဆိုသလို၊ ဖြစ်နေကြရပါသည်။ 

ညနေစောင်း ထမင်းစားပြီးတာနှင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အင်တာနက်မှ ပွန်ဆိုက်တွေကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာကြလျှင် လိုးကြပြန်သည်။ ထိုကားတွေ ထဲမှ ပုံစံတွေလည်း စုံပြီ ဆိုတော့ အသစ်အဆန်း ကို ရှာကြပြန်သည်။ တူးအင်ဝမ်း တို့ အောဂီ ဟုခေါ်သော အုပ်စုလိုက် လိင်ဆက်ဆံတာတို့ကျတော့လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ မို့ မစမ်းသပ်ရဲ၊ ဆိုတော့ ဘီဒီအက်စ်အမ် ကို စမ်းကြည့်ရကောင်းမလား ဟု ကျော်စိုးသော်က မေးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က လုပ်ကြည့်လေဟု ခွင့်ပေးလိုက်လေသည် ။

တနေ့ ကျော်စိုးသော် အလုပ်မှ စောစောပြန်ပြီး သူလိုချင်သည့်ပစ္စည်းလေး များကို ရှာဝယ်ကာ အိမ်မှာ ပြန်စောင့်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အလုပ်မှ ပြန်လာတော့ အိမ်ပေါက်ဝမှ စီးကြိုပြီး နူတ်ဆက်အနမ်း ပေးသည်။ 

အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကို ပိတ်ပြီးသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နမ်းကြသည်၊ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှယ်သည်။ 

အစပိုင်းတုန်းက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မကြိုက် သူ့အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်မှာစိုးလို့ အဝတ်အစားလဲပြီး သို့မဟုတ် ချွတ်ပြီးမှ ကိုင်ခိုင်းသည်။ နောက်တော့ လင်မယား လုံးလုံးလို ဖြစ်လာကြတော့ ကျော်စိုးသော်က အဲလို ရုံးအဝတ်အစားတို့၊ ယူနီဖောင်းတို့ ဝတ်ထားလျှင် ပိုစိတ်ထမှန်းသိတော့ ခွင့်လွှတ်လာရတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင် အဝတ်အစားချက်ခြင်း မလဲစေရ၊ သူတချီလိုးပြီးမှ လဲရမည်ဟု ပြောထားသည်။

ထို့ကြောင့် ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင်နှယ်၊ ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း ထမိန်ပေါ်မှ ပင်လက်ဖြင့် ဆုပ်ခြေလေသည်။ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန်တွင် မောင် နှင့် ဖူး  ဟူ၍တယောက်နှင့်တယောက်ခေါ်ကြလေသည။

“ ကဲ မောင် ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား စမယ်ဆို ဘာလဲ ပြောပါအုန်း”

“ ဒီလို ဖူး မောင် စဉ်းစားထားတာ ပြောမယ်နော် ဖူးကြိုက်မှ လက်ခံ ဖူးမကြိုက်ရင် လည်း မလုပ်နဲ့ ဒီပြင့်ဟာတခု စမ်းတာပေါ့”

“ မောင် စိတ်ကူးထားတာလေး အရင်ပြောပါအုန်း၊ အဲဒါနားထောင်ပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ကြမယ်လေ”

“ ကောင်းပြီ ဒီလိုလေ မောင်တို့ တခါပြောဘူးတဲ့ ဘီဒီအက်စ်အမ် ဆိုတာလေ ဘောင်းဒေ့၊ စလေ့အန်မာစတာလေ။ အဲတော့ မောင်နဲ့ ဖူး နဲ့ စလေ့ဗ် နဲ့ မာစတာ ဂိမ်းဆော့မယ်လေ။ သခင်နဲ့ ကျွန်ပေါ့၊ တယောက်တလှည့်စီလုပ်မယ်လေ၊ တပတ်ခြားပေါ့၊ ဒီအပတ် မောင်က သခင်ဆိုရင် ဖူးက ကျွန်၊ နောက်အပတ် ဖူးက သခင်ဆိုရင် မောင်က ကျွန်၊ သခင်ပြောသမျှကို ကျွန်က နားထောင်ရမယ်လေ၊ အဲဒါလည်း ဒီအိမ် အတွင်းမှာပဲ လုပ်မယ်လေ၊ အဲဒီ စည်းကမ်းက အိမ်တခါးက ထွက်တာနဲ့ ပြယ်သွားမယ်လေ”

“ ခစ်ခစ် ကောင်းသားပဲ၊ ဖူး က ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး ဆိုတော့ မောင်က ဒီအပတ် သခင်စလုပ်လေ၊ ဖူးက အဲဒီကမှ သင်မှာပေါ့”

“ မောင်လည်း လုပ်ဖူးလို့တော့ မဟုတ်ဘူး၊ စာအုပ်တွေထဲ ဖတ်ဖူးတာပဲလေ အဟီး”

“ အဲတော့ ဘယ်တော့စမလဲ”

“ ဖူးသဘောတူရင် အခု စမယ်လေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်ခုံးလေး တဖက်ပင့်ပြီး စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကြည့်လိုက်သည်၊ ဟွန့်သူဘယ်တုန်းက ကြိတ်ကြံထားသလဲမေးခွန်းထုတ်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ပေါ့။

“ စလေ ကဲ ခု ဖူးဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“ အင်း အခြေခံ စည်းမျဉ်း အရင် ပြောပြမယ်၊ တပတ်လုံးမဆော့ဘူးကွာ နို့မို့ ပျင်းသွားမယ် တပတ်ကို သုံးရက်လောက်ဆော့မယ်၊ တယောက် ကို တပတ် စီ သခင်လုပ်ကြေး ။ သခင်ဖြစ်တဲ့သူကို သခင်လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်၊ သခင် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ကျွန်ဖြစ်တဲ့သူကို ကြိုက်သလိုခေါ်ခွင့်ရှိတယ်။ 

သခင်ပြောတဲ့ဟာကို ကျွန်ဖြစ်တဲ့သူက အကုန်နားထောင်ရမယ် ဆင်ခြေမတက်ရဘူး၊ သခင်က မကြိုက်ရင် အပြစ်ပေး ဆုံးမ နိုင်ခွင့်ရှိမယ်၊ ရက်မစေ့ခင် ကစားတာကို တော်ပြီလို့ ပြောလို့မရဘူး။ ကစားတဲ့ ရက်မဟုတ်ပဲ ရိုးရိုးရက်တွေမှာမှ ဆက်ကစားမယ် မကစားတော့ဘူး ဆိုတာကို ဆွေးနွေး မယ်။သဘောတူလား ”

“ အင်း စိတ်ဝင်စားစရာပဲ အဟိ”

“ ဒါဆို ဒီနေ့က ဗုဒ္ဓဟူး၊ ဒီနေ့က စမယ်ဆိုရင် သောကြာနေ့ မှာ တယောက် အလှည့်ပြီးမယ်။ စနေတနင်္ဂနွေကိုတော့ ရိုးရိုးပဲ နေမယ် ကြားရက် နောက်အပတ်မှာ စချင်တဲ့ရက် မှာစ ကဲဘယ်လိုလဲ”

“ အင်း ဟုတ်ပါပြီ အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ၊ စနေ၊တနင်္ဂနွေ ဆို ဒီပြင်အလုပ်တွေရှိတယ် ဆိုရှယ်ကိစ္စတွေလည်းရှိသေးတယ်၊ ကောင်းပါတယ်၊ ကြားရက်တွေပဲ”

“ ဟုတ်ပြီ သဘောတူမယ်ဆိုရင် စမယ်၊ ဖူး အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တော့တစမှ မကျန်နဲ့”

“ အင်း”

သူတို့ နှစ်ယောက်က ဒီအိမ်တအိမ်လုံးမှာ နေရာလပ်မကျန်အောင် လိုးခဲ့ကြဖူးတာမို့ ဒီလို ဧည့်ခန်းကြီးမှာ အဝတ်အစားချွတ်ခိုင်းတာလောက်ကတော့ မဆန်းဘူး ဆိုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့အဝတ်အစားတွေကို စချွတ်လေသည်။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားပြီး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ ရုံးသွာရင်း ထုံးထားသည့် ဆံထုံးကို လည်းအိမ်နေရင်း ဖားလျှားချဖြစ်အောင် ဖြည်ချမလိုလုပ်တော့၊

“ မလုပ်နဲ့ ဆံပင်ပုံကို ဒီအတိုင်းပဲထား၊ ရော့ အဲဒါလေးတွေ ဝတ်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်လှမ်းပေးလိုက်သော အရာများကို ကြည့်လိုက်သည်။

ကျော်စိုးသော်ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု၊ ဖူးဝတ်ရည် က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။

“ အဲဒါဒူးစွတ်လေ ဖူး ခြေထောက်မှာစွတ်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွတ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျှော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင် အနေတော်ဖြစ်နေသည်။

“ လေးဘက်ထောက်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော်ပြောသလို ပင် ဧည့်ခန်း ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။

“ ငါ ဒီနေ့က စပြီး ဖူးမ လို့ခေါ်မယ်၊ နင်ငါပြောတာ အကုန်နားထောင်ရမယ်၊ နားမထောင်ရင် အပြစ်ပေးမယ် နားလည်လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဂိမ်းစပြီ ဆိုတာသိလို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။

“ ခေါင်းမငြိမ့်နဲ့ ငါပြောတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လို့ ပြော”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်”

“ အင်း အဲလိုမှပေါ့၊ ငါခွင့်မပြုပဲ နင် မတ်တတ်မရပ်ရဘူး အဲလို လေးဘက်ထောက်ပဲ နေရမယ် နားလည်လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်ဆီမှ လက်ဝါး ဖြင့် သူ့ဖင်ကြီးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသည်။

“ အား နာတယ်”

“ ငါဘာပြောထားသလဲ ဖူးမ၊ ကိုယ့်သခင်ကို ခေါင်းငြိမ့်ဖြေစရာလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်၊ မှားသွားပါတယ်”

ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းကြောင့်ပဲလား သူ့မသိစိတ်ကြောင့်ပဲလား၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေစို့လာခဲ့သည်။

“ နေအုန်းငါ ဒါလေးဝတ်ပေးမယ်”

ကျော်စိုးသော်က သူ့အိပ်ထဲ ဖွက်ထားသည့် ခွေးလည်ပင်းတွင်ပတ်လေ့ရှိသော သားရေခါးပတ်ကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်ပင်းတွင် တတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုလည်ပတ်မှာ ကြိုးတချောင်းလည်း ချိတ်လိုက်သည်။

“ ကဲလာ နင့်ကို လမ်းလျှောက်ကျင့်ရမယ်”

ကျော်စိုးသော်က ရှေ့မှ ကြိုးကို ဆွဲသွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် နောက်မှ လေးဘက်ထောက်ကာ လိုက်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဒူးစွတ်ဘာလို့ ပေးသည်ကို သဘောပေါက်တော့သည်။ သူ့ဒူးတွေက ကြမ်းပေါ်တွင် အပွန်းခံနိုင်မည်မဟုတ်တာ သူသိသည်။ ထိုအတွက် ကျော်စိုးသော်ကို ကျေးဇူးပင်တင်မိလေသည်။

“ ဗိုက်ဆာပလား”

“ မဆာသေးပါဘူး သခင်”

“ အင်း အခု အိုက်စခရင်စားထား ခနနေမှ ညစာကျွေးမယ်”

ကျော်စိုးသော်က ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်လျှက် အိုက်စခရင်ဗူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကြွေဇလုံသေးတခုထဲကို အိုက်စခရင်ကို ဇွန်းဖြင့် ခတ်ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ချပေးလိုက်သည်။

“ ဟေ့ လက်နဲ့ မကိုင်နဲ့ လျှာနဲ့ပဲ ရက်စား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး လျှာဖြင့် ရက်စားလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ အသစ်အဆန်းလို ဖြစ်ပြီး ပျော်သလိုလို ပင်ခံစားနေရလေသည်။ တနေ့လုံး ရုံးမှာ သူများကိုပဲ ဟောက်စားလာခဲ့ရတာ အခု သူ့ကို ပြန်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာခံရတော့ အပြောင်းအလဲလို ဖြစ်နေရလေသည်။ ဒီနေ့ မှပဲ အိုက်စခရင်က စားကောင်းနေပြီး သူလျှာဖြင့် ရက်စား လိုက်တာ ပြောင်သွားတော့သည်။ သူအိုက်စခရင်ကို ရက်စားနေသည်ကို ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်၍ စောင့်ကြည့်နေသူ ကျော်စိုးသော်က ကုန်သွားတာတွေ့တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲကာ သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်လိုက်လေသည်။

“ လာစမ်းဒီကို၊ ငါ့ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း လက်နဲ့ မကိုင်နဲ့ နော်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကျော်စိုးသော်ထိုင်နေရာသို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော် ၏ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ခုနလေးတင်မှ ရေခဲမုန့် စားထားသဖြင့် အေးစက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်လျှာများကောင့် ပူနွေးနေသော လီးကြီးမှာ အေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ မာကြောသွားတော့သည်။ 

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ကာ ကြွကာဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ အခုနကထဲက ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လေးဘက်ထောက်သွားနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး ကာမစိတ်တွေ တဖွားဖွား တက်နေတာကို အောင့်အီးထားရသည်ဖြစ်ရာ အခုလို သူ့လီးစုပ်ပေးနေတာ ခံရတော့ အတော့်ကို အီးစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသဖြင့် တအီးအီးပင် ငြီးလိုက်မိသည်။ 

နောက်တော့ ပြီးချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံထုံးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုက်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီး သုံးလေးချက်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းုထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက်သူ့လီးကို အားရပါးရစုပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေကိုပါ သန့်စင်သွားအောင် လီးချောင်းကြီးတခုလုံးကို ရက်ပေးနေသည်ကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ဇိမ်ခံနေပြီးမှ ကျော်စိုးသော်က ထလိုက်ပြီး။

“ ကဲ ရေသွားချိုးကြရအောင်”

ဆိုပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လည်ပတ်ကြိုးမှ ဆွဲခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာကြသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဒူးစွတ်များကိုလည်း ချွတ်စေသည်။ လူကိုတော့ မရပ်ခိုင်း လေးဘက်သာနေစေသည်။

“ ညီး ကိုယ်က တကိုယ်လုံး ချွေးစော်နံနေပြီ ရေချိုးပေးရမယ်”

ဟု ပြောကာ လေးဘက်ထောက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ရေခွက်ဖြင့် ရေများလောင်းချ ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီး နှင့် နို့တွေကို သေသေခြာခြာ ပွတ်သတ် ဆေးကြော ပေးလေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခမျာ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်မိမတတ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိမ့်စိမ့်ယားနေရလေသည်။

“ အောင်မယ် ကောင်မ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီးအရည်တွေ စိုနေလိုက်တာ တော်တော်ခံချင်နေပြီလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ပါသခင်”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒီအတိုင်းနေစေ၍ သူဘာသာ ရေချိုးလိုက်သည်၊ ပြီးသွားမှ သဘက်တထည်ယူပြီး သူ့ကိုယ်ကိုသုတ်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပြီးသူ့နောက်မှ လိုက်လာရန်လည်း လက်ပြလိုက်သည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းတွင်းရောက်တော့ အံဆွဲတခုထည်းမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နိုင်ငံခြားမှ ဝယ်လာသော လီးအတု တခုကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လေးဘက်ထောက်နေသော အနောက်မှ သွားကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို လီးအတုဖြင့် ဆွလေသည်။ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်ကာရမ်းရင်း တအီးအီးငြီးငြူနေလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကျော်စိုးသော်တယောက်လည်း လီးကြီးတောင်လာရပြန်သည်။

ထိုအခါ သူ့လီးကြီးကို ကွန်ဒန်စွတ် လိုက်ပြီး ဂျယ်များ လူးလိုက်သည် ၊ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဂျယ်များသုတ်ကာ လက်မ ဖြင့် အထဲသို့လည်း အနည်းငယ်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို လီးအတုဖြင့် လိုးပေးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်လေတော့သည်။

“ အား.. အီး..”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ ဖင်ချဘူးသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့ပြီမို့ ဒါက တော့ ခံနိုင်ရည်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း လီးအတုကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းထားပြီး အပေါက်နှစ်ခုလုံးတပြိုင်နက်လုပ်တာကတော့ ပထမဦးဆုံးမို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် အီစိမ့်နေအောင်ခံစားနေရလေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်က လီးအတုကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးအထိ သွင်းထားပြီးမှ ဖင်ကို လိုးနေပေရာ သူ့လီးကြီးက လီးအတု မာမာ ကြီးကို နံရံတခုခြားကာ ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ဖီးလည်းအတော်တက်လာသဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြစ်ဖြစ် ညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော် က ဒီတညနေတွင်းမှာ ပဲ ၂ချီပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ ကာမ စိတ်လည်းနည်းနည်း လျှော့သွားသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူပြောသမျှ လိုက်နာသည်ကိုလည်း ကြည့်ပြီးသနားသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ပင် စပြီး ဂိမ်းကို ရပ်လိုက်သည်။

“ ဖူး တော်ပြီကွာ ဒီနေ့အဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲ ထတော့လာ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ မောင် ဆေးပေးမယ် ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လည်း အခုမှ စိတ်ပေါ့သွားဟန်ဖြင့် မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို ပုခုံးဖက်တွဲခိုရင်း ရေချိုးခန်း ထဲ လိုက်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်ကို လည်း ချစ်စနိုးဖြင့် နောက်ဖက်မှ ပုခုံးသားကို ကစ်စ်ပေးလိုက် လေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဆပ်ပြာမွှေး ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင် စောက်ဖုတ် ပေါင်လုံးများကို ဆေးကြော ပေးပြီး အမွှေးပွသဘက်ဖြင့် ယုယုယယ လေး သုတ်ပေးလေသည်။ ပြီးမှ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ပြန်လာကြပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ လှဲလျှောင်း နားကြလေသည်။

“ မောင် က ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ၂ခါလောက် လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဒီဂိမ်းကို စိတ်မပါတော့ဘူးလား အဟိ”

“ မဟုတ်ပါဘူး ဖူးရယ် မောင်က စမ်းသာ စမ်းကြည့်တာ ဖူး ကို အဲဒါမျိုး လည်း မကြည့်ရက်ဖူးကွာ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် နူတ်ခမ်းကို သူ့နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး၊

“ ဖူး တော့ မောင့်ကို တအားချစ်သွားမိပြီကွာ၊ တကယ်က ဖူးလည်းသိပ်တော့ စိတ်မပါပါဘူး၊ မောင့်ကိုလည်း အဲလို မလုပ်ရက်ဖူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လုပ်ပေးရတာကိုက ဖူးစိတ်ထဲမှာ တမျိုးလေးပဲလေ ကြိုက်နေတာ။ အခုတော့ မောင်က ဖူးကို အဲလို မလုပ်ရက်ဖူးဆိုတာ သိသွားရတော့ ဖူး အရမ်းပျော်သွားတာပေါ့။ မောင်က ဖူးကို လိုး ဖို့သက်သက်မဟုတ် တကယ် ချစ်တာပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့လေ”

“ အင်း မောင်က ဖူးကို တကယ်ချစ်တာပါ။ အခု တော့ ဖူးက မောင်စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လျှောပေးတယ် ဆိုတာ သိရတော့ ပိုချစ်သွားပြီကွာ”

ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် အချစ်ဓါတ်တွေ နှစ်ဦးသားမှာ ဖုံးလွှမ်းနေကြပြီး တယောက်ကို ယောက် တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့နေကြရင်းဖြင့် ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားတွင်း ထိုးထိုး ထောင်ထောင်ထ မာလာခဲ့ ရလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အရသာခံကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် ဇိမ်ဆွဲလိုးဖြစ်ကြတော့သည်။

“ ဟေ့ အိပ်ပုတ်ကြီး ထတော့ အလုပ်သွားရမယ်လေ မေ့နေပလား”

မျက်နှာပေါ်ရေစက်တွေ ကျလာသဖြင့် ကျော်စိုးသော် ရုတ်တရက်နိုးလာခဲ့သည်။ အခန်းထဲကို အလင်းရောင်တော်တော်ဝင်နေပြီ မို့ သူအိပ်ယာနောက်ကျနေတာသိသဖြင့် ကမန်းကတမ်းထလိုက် သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ရေချိုးပြီးကာစ ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် သူ့ခေါင်းလျှော်ထားသည့် ဆံပင် မခြောက်တခြောက်က ရေစက်တွေဖြင့် ကျော်စိုးသော်မျက်နှာကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်လုပ် နိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

အိပ်ယာထကာစ ယောက်ျား တို့၏ထုံးစံ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ခြုံထားသည့် စောင်ပါးပါးအောက်မှာ ထောင်ထ နေသည်။ သူနိုးလာတာတွေ့လို့ ပြုံးပြလိုက်ပြီး မှ အခန်းထောင့်ရှိ မှန်တင် အလှခုံဆီသို့ လျှောက်သွား နေသော် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆက်ငေးကြည့်နေမိသည်။

ရေချိုးပြီးကာစ မို့ ရင်လျှားထားသော ထမိန်က အသားမှာ ကပ်နေပြီး လမ်းလျှောက်သွားတော့ တင်ပါးလုံးကြီးတွေက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခုန်ပေါက် သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ သူလီးကြီးက ပိုမာသွားသည်။ မနေ့တုန်းက လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ သူကြိုးဖြင့် ဆွဲ လမ်းလျှောက်ခဲ့တာကိုလည်းသတိရမိသည်။

ကျော်စိုးသော် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နောက် အမြန်လိုက်သွားပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့ကုလားထိုင်မှာ မထိုင်ခင်လေး အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြိးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ထောက်လို့၊ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့နျစ်လုံးကို တဖက်တချက်အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

ရေချိုးပြီးကာစ မို့ အေးစက်ပြီး ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့လေး သင်းနေသည့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မှန်ထဲ မှ တဆင့်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို နောက်ဖက်သို ကော့ပြီး ကျော်စီုးသော် လီးကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းသွားအောင်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟွန့် နိုးတာနဲ့ ထတယ်ဆိုတာ မောင်လိုမျိုး ပဲ ထင်တယ်”

“ ဖူး က အရမ်းလှနေတာကိုးကွာ”

“ အဲတော့”

“ မောင်က ချစ်ချင်တာပေါ့လို့”

“ ချစ်ချင်တာလား လိုးချင်တာလားကွာ”

“ အချစ်တွေ အပြည့်နဲ့ လိုးချင်တာပေါ့လို့”

“ ခစ်ခစ် ကိုယ်တော်ချော အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ရုံးနောက်ကျမယ် လုပ်စာရှိ မြန်မြန်လုပ်တော့ သွား”

“ အို ဘယ်သွားရမှာလည်း လုပ်စရာက ဒီမှာလေ”

ပြောပြော ဆိုဆိုဖြင့် ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရင်လျှားထားသော ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ရာ ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလိုက် ပုံရက်သားကျသွားတော့သည်။

“ အို လုပ်စရာ ဆိုတာ မျက်နှာသစ်ရေချိုးဖို့ကို ပြောတာလေကွာ၊ ရုံးနောက်ကျတော့မယ်”

“ ခနလေးပါ ဖူးရယ် မောင် အကြောတွေတင်းနေလို့ပါ နော်၊ ကဲပါကွာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာပဲ လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် မှန်ထဲမှ နေ၍ ကျော်စိုးသော်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်းမှ သူ့ရှေ့မှန်တင်ခုံပေါ်သို့ တတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ရင်း အနောက်ဖက်ကို ဖင်ကြီးကော့ပေးလိုက်လေသည်။

ဖင်းကြိးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လို့ ကားစွင့်လာသော တင်လုံးကြီးနှစ်ခု ကြားအောက်မှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အရည်ကြည်ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒူးကို အသာကွေးကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အ….အီးးး…”

“ ကောင်းလိုက်တာ ဖူးရယ်”

ညနေရုံးဆင်းလို့အိမ်ပြန်လာကြတော့ အိမ်ထဲမဝင်ခင် အိမ်တံခါးအဝမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်ဘက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး၊

“ မောင် ဘယ်လိုလဲ မနေ့ကဂိမ်းဆက်အူးမှာလား”

“ မောင်ပြောပြီးပြီလေ၊ မနေ့ကထဲက၊ မောင် မလုပ်ရက်တော့ပါဘူးဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးလုပ်ချင်ရင် ဖူးအလှည့်လေ၊ လုပ်မလား”

“ ဟင့်အင်းခုတော့လုပ်ချင်သေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အကြွေးမှတ်ထားမယ်၊ ခစ်ခစ်”

“ အင်း ဟုတ်ပြီ၊ ဖူးကြိုက်တဲ့ အချိန်ပြော ဟုတ်ပလား၊ မောင့်အပေါ်မှာ တရက်တိတိ သခင်မ လုပ်ဖို့ အကြွေးရှိနေတယ် ဆိုတာ မှတ်ထားမယ်၊ အဟိ”

သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထဲ ဝင်ပြီး အိမ်းတံခါးမ ကြီးကို ပြန်ပိတ်အပြီးတွင်၊ တယောက်နျှင့်တယောက် ဖက်ယမ်းနမ်းရှုံ့ လိုက်ကြလေသည်။

“ ကဲ ကို အဆန်းထွင်ကြီး ဘာအသစ်အဆန်း စမ်းကြည့်ချင်သေးလဲ ပြော”

ကျော်စိုးသော်က သူတနေ့လုံးစဉ်းစားထားမိသည့် အကြောင်းအရာတခုကို အခွင့်အရေးပေါ်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိသဖြင့် စိတ်အားထက်သန်သွားလေသည်။ သူအရင်တုန်းက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာ ကို ခိုးဝင်ပြီး ချပ်ကို ကြည့်တုန်းက မလေးရှားက သူငယ်ချင်းတယောက်ဖြင့် ပြောနေတာရော၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စုဆောင်းထားသည့် အင်းစက်၊အောစာပေ၊ အောဗီဒိယိုတွေ ကိုပါ တွေးမိပြီး ထို ကိစ္စကိုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောကျမှာပဲ ဆိုတာ သူသိသည်၊ သို့သော်လည်း တိုက်ရိုက်ပြောလျှင် ရှက်ပြီး ငြင်းနေအုန်းမည်၊ သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြောလျှင် ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုတာကို သူသိသည်၊ ထို့ကြောင့်သူက ၊

“ မောင် တခု ပြောမလို့၊ မောင် ဖတ်ဖူးတဲ့ စာတွေထဲမှာ လင်မယားတွေ ရိုးသွားလို့ရှိရင် လုပ်ကြတဲ့ဟာတခုရှိတယ်၊ အဲဒါက ရိုးပလေး ကစားတာပဲတဲ့”

“ အင်း ပြောပါအုန်း ဘယ်လိုမျိုးလဲ”

“ ဒီလိုကွာ မောင်နဲ့ ဖူးနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်တဲ့ အခါ တခါတခါမှာ မောင်က မောင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဖူးက ဖူး မဟုတ်တော့ဘူး၊ တလှည့်စီ၊ တယောက်ယောက် အယောင်ဆောင်မယ်ကွာ၊ တယောက်တလှည့်စီပေါ့၊ ဥပမာ မောင့်ကို ဖူး က ဘယ်သူ ဖြစ်စေချင်သလဲ၊ မောင်က အဲဒီလူအနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူးအလှည့်ကျရင်လည်း ဖူးက မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့သူ အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ပေးရမယ်”

“ ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် အချစ်ပေါ့ ခစ်ခစ်၊ ရေးရေးလေးတော့ သိပြီ ဒါပေမဲ့ မောင်ပဲ အရင်စ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဖူးက မောင့်ကို အတု ခိုးရမှာပဲ ”

ကျော်စိုးသော် အမြန်စဉ်းစားလိုက်သည်၊ သူငယ်ငယ်တုန်းက မှန်းပြီး ထုခဲ့ရသည့် မိန်းမ တွေကို တန်းစီ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အများကြီးပဲ။ အဟီး ငါတော့ ရက်ပေါင်းများစွာ မှန်းလို့ရပြီ အဟိ၊ နေအုန်းလောလော ဆယ်ပထမဆုံး ဘယ်သူ့ကို လုပ်ရမလဲ။

“ ဖူး ဆီမှာ ထမိန်အစိမ်းရှိလား ကျောင်းစိမ်း”

“ ဟင့်အင်း မရှိဘူး၊ ဖက်ဖူးရောင် ပဲ ရှိတယ် မဝတ်တာတောင်ကြာပြီ”

“ အင်း လေ မရှိရင်လည်း ရှိတဲ့ ဟာပေါ့၊ ဖူး ဒီည မောင် အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းက သချာၤပြတဲ့ ဆရာမကြီး အဖြစ် ဟန်ဆောင်ကွာ၊ မောင်က ဆယ်တန်းကျောင်းသား ပဲ ရှိသေးတာပေါ့ အဲဒီတုန်းက၊ အဟိ၊ သဘောပေါက်ပြီလား”

“ ပေါက်ပြီ ပေါက်ပြီ၊ အယ်..ကြည့်စမ်း မောင် ငယ်ငယ်ထည်းက ကိုယ့်ဆရာမတောင် အလွှတ်မပေးပါလား ၊ မောင်နော် မလွယ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်”

“ ကဲ ပါ သွား ထမိန် သွားးလဲ အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည်ဝတ်လာခဲ့၊ မောင်က ဧည့်ခန်းက ထိုင်စောင့်နေမယ် သချာၤမလိုက်နိုင်လို့ ဆရာမ အိမ်ကိုလာမေးတာပေါ့လေ”

“ အင်း ဟုတ်ပြီ ဖူး အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်အုန်းမယ်၊ အဲဒီဆရာမ က အပျိုကြီးလား”

“ ဟုတ်ဘူး အဟီး၊ သူ့ယောက်ျား အိုဗာတိုင်ဆင်းနေတယ်ပဲ ထားလိုက်ပါတော့”

“ ခစ်ခစ် မောင် တော်တော်နှာဘူးထတာပဲ၊ အဟစ်၊ ခနနေ ဖူး အဝတ်သွားလဲလိုက်အုန်းမယ်”

သွက်သွက်လက်လက်လေး စိတ်အားတက်ကြွကာ လှစ်ကနဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ရင်း ထိုဂိမ်းကို သူလည်း စိတ်ဝင်စားကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရပြီး ပျော်သွားသည်။ နောက် တဆင့်ချင်းတက်သွားလျှင် သူလိုချင်သည့်အဆင့်သို့ ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရသဖြင့် တော်တော်ကျေနပ်သွား လေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော် ပုဆိုးအောက်မှ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်တခုပေါ်တင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာတခုတွင် ထိုင်ကာ စောင့်နေလိုက်စဉ် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ထွက်လာခဲ့သည်။

“ ဟင် မောင်ကျော်စိုးသော်တောင် ရောက်နေပလား၊ ဆရာမလည်းခုပဲ ရောက်တာ အဝတ်စားတောင်မလဲရသေးဘူး”

ဒေါ်လေးက ထွက်လာတာနှင့် ခတ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော် လုံခြည်အောက်မှ လီးကြီးက ချက်ချင်းမာတက်လာလေသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ၊ ကျနော် အိမ်ကို နောက်ကျမယ် ဆရာမဆီ စာသွားမေးမယ် ပြောထားပါတယ်”

“အေးကွယ့် ဒီနေ့ လည်း ဆရာမ အမျိုးသားက အိုဗာတိုင်လုပ်မယ် ဆိုတော့ နည်းနည်းနောက်ကျမယ် ပြောတယ်၊ခုတော့ ဆရာမလည်း အိမ်မှာတယောက်ထဲ ဆိုတော့ အေးအေး ဆေးဆေးပေါ့ကွယ်”

“ ဟုတ်လား ဆရာမ တယောက်ထည်းလား အဲဒါဆိုရင် အတော်ပဲ”

“ ဘာတော်တာလဲကွဲ မောင်ကျော်စိုးသော်ရဲ့”

“ ဒီလိုလေ ကျနော် ဆရာမ ကို ပြောစရာရှိလို့ ”

“ ပြောလေ မောင်ကျော်စိုးသော်”

“ ကျနော် ဆရာမကို ချစ်နေမိပြီဗျာ”

“ ဘာ မင်းဘာပြောလိုက်တယ်၊ ဆရာမနဲ့ တပည့် မင်း အဲလိုမျိုးပြောစရာလား၊ ပြီးတော့ ငါ့မှာကအိမ်ထောင်နဲ့၊ ငါ့အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ကလေးယူခဲ့ရင် ငါ့သားသမီးတောင် မင်းလောက်ရှိတော့မယ်”

“ အဲဒါတွေနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ဆရာမရယ် ဆရာမစာသင်ရင် အနောက်က နေ ကျနော်က ကြည့်ကြည့်ပြီး ချစ်ချင်နေရတာပါ”

“ မင်းဟာက ချစ်ချင်နေတာလား ဟိုကိစ္စကိုလုပ်ချင်နေတာလား ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါကွာ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဆရာမ ကို လိုးချင်နေတာပါဆရာမ”

“ ဟင် မင်း ရိုင်းလှခြေလား”

“ ဟုတ်ပါတယ် ဆရာမ၊ ဆရာမ သင်ပုန်းပေါ်က စာတွေကို ဒတ်စရာနဲ့ ဖျက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်လီးကြီးက ဒီလို ဖြစ်နေရတာပါဆရာမရယ်”

ကျော်စိုးသော် က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဖွင့်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ခတ်တည်တည်လုပ်နေသော မျက်နှာမှာ ရီချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း ဆက်၍၊

“ ဟင် မင်းမင်း၊ တော်တော် ဆိုးပါလား ပြန်ဖုံးလိုက်စမ်း မင်းရဲ့ ဟိုဟာကြီးကို”

“ လီးကြီးလို့ ပြောပါ ဆရာမရယ်၊ ဟုတ်ပါတယ် ကျနော့်လီးကြီးက တအားကို မာနေရပါတယ်၊ ဆရာမကို လိုးချင်လွန်းလို့ပါ”

“ မင်းအခုထွက်သွားလိုက်စမ်း၊ မင်းမျက်နှာလည်း ငါမကြည့်ချင်တော့ဘူး”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခါးမှာထောက်ကာ၊ ကျော်စိုးသော် ကို ကျော်ပေးလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က မတ်တတ်ရပ်လျှက် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးကြိးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အတွင်းခံမဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားထိုးထောက်နေလေသည်။

“ ဆရာမရယ် ကျနော့်ကို သနားပါ၊ ကျနော့်လီးကြီးပေါက်ကွဲသွားရပါတော့မယ်”

“ အို မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ”

ကျော်စိုးသော် တကယ်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ သူတကယ် မှန်းထုခဲ့ရသော ဆရာမကြီးကို မျက်စေ့ထဲပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်တော့သည်။ လက်တွေကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ကာ၊ အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ရုန်းသလိုလေး လုပ်နေရင်း သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ စိုစိုရွဲနေပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ပါ။

“ အို မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ် မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ၊ ဆရာမကို အခန်းထဲ တွဲခေါ်ပေးပါတော့ ဆရာမလမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး”

သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဘဝကို ရောက်ကြပြီးနောက်တော့။

“ လုပ်တော့ကွာ မောင်ကျော်စိုးသော် ဆရာမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီးလိုးချင်နေတယ်ဆို မင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးတော့ ဆရာမ လေးဘက်ထောက်ပေးမယ်နော်”

“ ………”

“ အာ့……အအအအ..အီး..”

“ ဖွတ်….ဖတ်…ဖုတ်ဖုတ်…”

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးချွေးတွေ သံတွေ တလုံးလုံးဖြင့် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြလေတော့သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမကြီးရယ်”

“ ဆရာမလည်းကောင်းပါတယ် မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ်၊ ခစ်ခစ်ခစ်”

နောက်တနေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိုးသော်က

“ ကဲ ဒီတခါဖူးအလှည့် ပြော မောင့်ကိုဘယ်သူဖြစ်စေချင်လဲ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုကြည့်ကာ၊

“ မောင် မရီရဘူးနော် ဖူးရှက်သလိုပဲ”

“ ဟာဖူးကလဲကွာ ဒီအခြေအနေရောက်နေမှ မောင်တို့မှာဘာရှက်စရာကျန်သေးလို့လဲ”

“ မသိဘူးကွာ ကိုယ့် ရဲ့ တကယ့်အမှောင်ထဲကအတွင်းစိတ်ကို ဖေါ်ထုတ်ပြရသလိုပဲ”

“ အဲဒါက တကယ့်အရသာပဲလေ ဖူး၊ လူတိုင်းတဲ့ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အဲလိုကိုယ့်ရဲ့အတွင်းစိတ်ကို လှစ်ပြလို့ ကိုယ့်အပေါ်မှာအထင်မသေး နားလည်မှုအပြည့်နဲ့လက်ခံနိုင်မဲ့လူ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှာတွေ့မယ်၊ ဆုံရမယ်ထင်သလဲ”

“ အင်းအဲဒါလည်းဟုတ်ပါတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ အဟိ”

“ ဒါပေမဲ့ တွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့ဘယ်သူလဲပြောတော့”

“ ဟိုမင်းမင်း ကွာ…. မင်းသီဟ…”

“ အော် ဖူးရဲ့ ခဲအိုလေးလား အဟိ”

တကယ်တော့ မင်းသီဟခေါ် မင်းမင်း မှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် ရွယ်သူသူငယ်ချင်းဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ယောက်ျား ဦးဦးနီ ရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလည်းဖြစ်လေသည်။

“ အင်း”

“ ဖူးကို သူက ဘယ်လိုခေါ်လဲ၊ ဘယ်လို အခြေမျိုးနဲ့ ဖူးက စိတ်ကူးယဉ်ထားတာလဲ”

“ သူက မကြီးဖူး လို့ခေါ်တယ်၊ သူက ဖူးတို့ လင်မယားအခန်းထဲ ပစ္စည်းတခု လာယူတုန်း၊ ဖူးက ရေချိုးခန်းထဲက ရေချိုးပြီးထွက်လာ၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါပတ်ရက်နဲ့၊ သူလိုချင်တဲ့ သူ့အကို ပစ္စည်းကို ဝိုင်းကူရှာပေး၊ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပေါ့ကွာ၊”

“ ကောင်းသားပဲ မောင်လည်း ဖူးရဲ့ ရေချိုးပြီးစ လတ်လတ်ဆပ်ဆပ်လေးကို ချစ်ချင်တယ်”

“ ကဲ ရေသွားချိုးတော့မယ် ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်မလာနဲ့ ထွက်လာမှ ဇာတ်လမ်းစမှာ ခစ်”

ခါတိုင်းဆိုကျော်စိုးသော်က ကြုံရင် ကြုံသလို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေချိုးတိုင်း ဝင်လိုက် ရေချိုးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ တချီ ဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် သတိပေးသွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုယ်လုံးထွားထွား ပေါင်တန်လှလှ နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သရည်တမြားမြားဖြင့် ငေးကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်က 

“ ဟာမကြီးဖူး ရေချိုးနေတာလား ဆောရီး မကြီးဖူးတို့ အခန်းထဲမှာ ကိုကြီး သိမ်းထားတယ်ဆိုတဲ့ ဟာလေးတခုလိုချင်လို့…”

ထိုနောက်ပိုင်းမှာ ထိုကစားနည်းကို နှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျသွားပြီး တော့ ဆက်တိုက် ကစားကြသည်မှာ ရက်အတော်ကြာလာတော့ မှန်းစရာလူကုန်သလောက်ဖြစ်သွားကြလေသည်။ 

ထိုအခါတွင် တခါမှန်းခဲ့ဘူးသူကို ပြန်ထပ်မှန်းကြပြန်သည်။ နည်းနည်းထပ်လာတော့ ကစားနည်းအသစ်ပြောင်းဖို့ ကျော်စိုးသော်တယောက် အကြံထုတ်ပြန်သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ နေ့စဉ် အတူနေရသည်တော့ မဟုတ်ပါ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခရီး ခနခနထွက်ရတတ်သည်။ တခါတလေ ယောက်ျားရှိရာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။

ထိုသို့ ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာကာစဆိုလျှင် ဂိန်းကစားစရာ မလို တယောက်နှင့်တယောက် ငတ်ပြတ်နေသလို လိုးကြဆော်ကြသည်သာ။ နေသာ နည်းနည်းကြာသွားမှသာ ဂိန်းပုံစံကစားကြသည်ဖြစ်သည်။

နောက်ဂိန်းတခု မှာ အရင်ဂိန်းနှင့် ခတ်ဆင်ဆင်ပင် သို့သော်လည်း ဗယ်ရီရေးရှင်းဖြစ်သည်။ အရင်ဂိန်းတုန်းက ကိုယ့်ပါတနာကို ကိုယ်ဖြစ်စေချင်သည့်သူ ဖြစ်ခိုင်း သည်။ ယခုတော့ ကိုယ်ဘယ်သူ ဖြစ်သည်ဟု ကြေငြာပြီး စိတ်ကူးယဉ်ကြဖို့ဖြစ်သည်။

ထိုဂိန်းမှာ သူတို့ အတွက် တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်စေလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်၊ အရင်ဂိန်းတုန်းက မိမိ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သူကို ကိုယ့်ပါတနာအား သရုပ်ဆောင်စေခြင်းဖြင့် စိတ်တက်ကြွမှုကို ရစေလေသည်။ ယခုဂိန်းမှာ မူကား ကိုယ်မမျှော်လင့်ထားခဲ့သူ ဖြစ်သဖြင့် စိတ်ထဲမှာ ခံစားမှုမျိုးစုံ ဖြစ်စေလေသည်။

စိတ်တက်ကြွမှု တခုထဲ မဟုတ်တော့၊ တခါတရံတွင် မိမိ မမျှော်လင့်ထားသူ၊ မိမိ စိတ်မလာသူ ဖြစ်သော်ငြားလည်း ဆက်ဆံရသည်မို့ ဒွိဟ ခံစားမှုမျိုးပေးလေသည်။ ရိုလာကိုစတာစီးသကဲ့သို့ပင်၊ ဟိုးထိပ်ကို တက်ပြီး ထိုးကျသည့်အချိန် အသည်းအေးပြီး ကျောချမ်းရသော်လည်း ထိုအရသာလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်သကဲ့သို့ပင်ဖြစ်တော့သည်။ တခါတလေ တော့ တယောက်ကို တယောက် ကျီစယ်လို သဖြင့် မကြိုက်နှစ်သက်မှန်းသိသားနှင့် ထိုသူအဖြစ် ဟန်ဆောင်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

တခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ကားဆရာ ဦးလေးထူး အဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ သဘောမကျ ခြေ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော် အလှည့် ကျော်စိုးသော် ဖန်တီးသော ဇာတ်လမ်းကြောင့် သူက လိုက်လျှောရသော်လည်း၊ ရင်ခုံဖွယ်ဖြစ်ရပြီး စွန့်စားမှုတခုလုပ်ရသလို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခံစားရလေသည်။ 

ထိုနေ့ညက ကျော်စိုးသော်က ဦးလေးထူး အသွင် သရုပ်ဆောင်ပြီး ကားမောင်းပို့ရင်း လူပြတ်သော တနေရာတွင် စက်ပျက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မုဒိန်းကျင့်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းကို သူတို့ ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် သရုပ်ဖေါ်ကြလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကားနောက်ခန်းတွင် တက်လိုးရုံမက၊ ကားဘောနက်ပေါ်မှာ လက်ထောက်စေ၍ အနောက်မှနေလိုးသည်။ 

ကားကို နောက်မှီကာ မတ်တတ်ရပ်နေသည့် ကျော်စိုးသော်ကို ကားလမ်းဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပုလွေမှုတ်ပေးရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် မသဒီခြင်းနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းတို့ ရောပြွမ်းပြီး စောက်ရည်များ ရွဲကာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလေသည်။

နောက်နေ့ကျတော့ ကျော်စိုးသော်ကို လက်စားခြေသော အားဖြင့်၊ သူတို့ အလုပ်မှ ခလေးလေးယောက်အမေ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမား ဒေါ်လှမြင့် အဖြစ်သရုပ်ဆောင်ပြီး ရုံးမှာ အိုဗာတိုင်ဆင်းနေသော ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်လှမြင့်တို့ ရုံးခန်းထဲ ဖြစ်ကြသည့် ဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးလေသည်။ သူတို့ အိမ်မှာ အခန်းလွတ်တခန်းကို ရုံးခန်းလုပ်ထားသည်မို့ ထိုအခန်းတွင် သရုပ်ဆောင်ကြလေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်အဖို့ကတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဘယ်သူလို့ပဲ သူ့ကိုယ်သူပြောပြော၊ သူတကယ်လိုးနေရသည်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပဲမို့ အပန်းမကြီးပါ။ ထိုဒေါ်လှမြင့်ကို အပြင်မှာ တကယ်တန်းဆို သူလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ချင်သဖြင့် စဉ်းစားမိတိုင်း အော်ဂလီဆန် လှသော်လည်း တကယ်ထိတွေ့နေရတာက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဆိုတော့ သူ့အတွက်က တော့ အမြဲကောင်းနေတာပဲဖြစ်ပါသည်။

အမြဲတမ်းက တော့ စိတ်ကူးယဉ်ကောင်းမည့်သူများအဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်ကြပေမဲ့ တခါခါ စိတ်ကူးပေါက်ရင် ပေါက်သလို ပေါက်ကရ အထက်က ဖေါ်ပြထားသလို လူတွေ အဖြစ်လည်း လုပ်ကြပေသည်။ 

ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ဒေါ်လှမြင့် နှင့် ပေးလုပ်စေသဖြင့် နောက်နေ့ကျတော့ သူ့ကိုယ်သူ ရုံးမှ လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းတဦးဖြစ်သည့် ဦးကာဆင် ဆိုတော့ ကုလားကြီးအဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မှာ အတော် စိတ်ညစ်ရလေသည်။ 

သူ့အတွက် အံသြစရာတခုက စိတ်ညစ်ရသည်နှင့်အတူ ဖီလင်ပိုတက်ရသည်ကိုလည်း သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် သူတို့၏ ကာမ ဂိန်းမှာ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ပိုပို ပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာရလေတော့သည်။

တနေ့တော့ ကျော်စိုးလွင်က ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေမည့် ရိုးပလေးတခုကို အဆိုတင်သွင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မှာလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရလေသည်။ ထို အရာကတော့…….

“ အင်းဆက် ရိုးပလေး… ဟုတ်လား မောင်က တော်တော်အတတ်ဆန်းတယ်၊ ဖူးတော့ တခါမှ မတွေးမိပေါင်”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်း မလေးရှားသူ တို့ ချပ်တင်းတို့၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာထဲမှ အင်းဆက်ဗီဒီယိုတို့ အကြောင်းကို သိထားလေရာ ဒေါ်လေး ဖူးဝတ်ရည် ဒီတခုတော့ သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမပြောမှန်းသူသိနေသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က ခိုးကြည့်ထားတာဆိုတော့ ဖွင့်မပြောရဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် စိတ်ဝင်စားမှန်းသိ၍စမ်းကြည့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။ 

“ အင်း ဒီလိုလေ၊ ဖူးနဲ့ မောင်က စိတ်ကူးထဲမှာ မောင်နှမ၊ သို့မဟုတ်၊ တူအရီး သို့မဟုတ် သားအမိ သို့မဟုတ်၊ သားအဖ သို့မဟုတ် ယောက်ခမနဲ့ သားမက်၊ သို့မဟုတ် ယောက်ခထီးနဲ့ ချွေးမ၊ အဲလိုတွေထဲက တခုခု ရွေးပေါ့။ တကယ့်လူတွေကို စဉ်းစားစရာ မလိုပါဘူး။ စိတ်ကူးထဲက အမျိုးပေါ့။ ဟုတ်ပလား”

“ ဖူး သိပ်တော့ သဘောမပေါက်ဘူး၊ ကိုယ်က အမျိုးဆို ကိုယ့်တကယ့်အမျိုးတွေ ကို သွားစဉ်းစားမိနေမှာ၊ အဲဒါတော့ ဖီးမလာဘူးကွာ.. အဟိ.. တခုတော့ရှိတယ်”

“ ပြော ဘာလဲ အဲဒီတခုက”

“ ဟို အမ နှစ်ဝမ်းကွဲ ရဲ့ သားလေးတယောက်ရှိတယ် မောင့်အရွယ်ပဲသူက တော့ အရမ်းချော တယ်၊ အခု အော်ဇီမှာ အလုပ်လုပ်နေပြီ မောင့်အရွယ်လောက်လေး၊ ဒီလကုန်လောက်ပြန်လာမယ် ဆိုလား ညီမက ဖေ့ဘုပ်မှာ တင်ထားတာတွေ့တယ် ”

“ ဟင် ဖူး အမက မောင့်အရွယ်သားရှိတယ် ဟုတ်လား”

“ အင်း သူက အိမ်ထောင်ကို ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ကျတာလေ”

“ အဲကောင်လေး ဆိုရင်တော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ပေါ့ဟုတ်လား အဟီး”

“ အင်း ဆိုပါတော့ အပြင်မှာ မတွေ့ရတာတောင် တော်တော်ကြာပြီ၊ ဖေ့စ်ဘုပ်မှာပဲ တွေ့နေရတာ အရမ်းမိုက်တယ် ဘော်ဒီရော မျက်နှာရော”

“ ဟုတ်ပြီ အဲကောင်လေး နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လည်း”

“ သူ့ဘိုနာမည်က တော့ ဂျိုးဇက်တဲ့ ဂျိုး ပဲ အလွယ်ခေါ်ကြတယ်”

“ ဟုတ်ပြီ မောင့်နာမည် ဂျိုးဇက်ပေါ့ အခု ၊ နိုင်ငံခြားက အပြန် သူ့တီတီလေး ရှိရာ နေပြည်တော်ကို လာလည်ရင်း တီတီလေး ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့ ဟုတ်လား”

“ ဟွန့် သူတော်တော် တတ်နိုင် ဒီမှာ ဟိုဟာတောင် ဖြစ်လာပြီ”

“ ဘာဖြစ်လာတာလည်း ဖူးရဲ့”

“ အရည်လေးတောင်စို့လာပြီလို့ ပြောတာပေါ့”

ထိုနေ့ ည တော့ ဂျိုးဇက်ယောင်ဆောင် ကျော်စိုးသော်နှင့် သူ့တီတီလေး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တို့ အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

နောက်တနေ့ မနက်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ယောက်ျား ဦး ကိုကိုကျော် ကသူအလုပ်မှ ခန ဘရိတ်တိုင်းယူသည့်အနေဖြင့် တပတ်ခန့် လာနေမည်ဟု ဖုံးဆက်သဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ အလုပ်များကြရသည်။ ထိုကဲ့ သို့ ကြိုတင်ပြောသဖြင့်သာ တော်တော့သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အဝတ်အစားများ အသုံးအဆောင်များမှာ တကယ့်လင်မယားပမာ ရောယှက်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဘယ်သူမှ လည်း မလာသော အိမ်မို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပြီး နေရာတကျ ပြန်ထားရန် အပျင်းထူသွားကြသည်မို့၊ သူ့ပစ္စည်း ကိုယ့်ပစ္စည်း ပြန်နေရာချကြရလေသည်။ ပြီးသွားတော့မှ ပင် သူတို့ မှာ အမောဖြေကြရလေသည်။

“ ကဲ ဒီညတော့ တပတ်လောက်ခွဲနေရမဲ့ အတွက် နူတ်ဆက်အချစ် လုပ်ချင်တယ် မောင့်အခန်းမှာ ပဲ လုပ်ကြရအောင်”

“ မောင့်သဘော”

“ ပစ္စည်းတွေလည်း မေ့မဲ့ မကျန်ခဲ့ရအောင် ဒီည မောင့်အခန်းလာရင် ဖူး ဘာမှ ဝတ်မလာနဲ့တော့၊ ချွတ်စရာ တစမကျန်အောင် ဖူးတို့ အခန်းထဲမှာ ပဲ ချွတ်ထားခဲ့ပြီးလာနော်”

“ အင်းပါ ဘာမှ မကျန်အောင်ချွတ်ပြီးလာခဲ့မယ် ခစ်”

ညဘက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်ထီး၊ ဆံပင်ကို ဖားလျှားချ မျက်မှန်ပင် တတ်မလာခဲ့တော့ခြေ။ ချွတ်ပြစ်စရာ ဘာမှ မကျန်အောင် ချွတ်ခဲ့တာလေ။

ကျော်စိုးသော်က သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်။ စောင့်နေ၏။ သူ့လီးကြီးက စိတ်မထသေးလို့ ငုတ်စိလေး ဖြစ်နေရာက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် သူ့အခန်းထဲ ဝင်လာသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှည်ထွက်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း မာတောင့်တင်းသည့် အခြေအနေသို့ မရောက်သေးပေ။

“ ဟိုက် ဖူးက မိုက်တယ် မျက်မှန်တောင် တတ်မလာဘူး၊ ချွတ်ထားပြီး မေ့ကျန်နေခဲ့မှာ စိုးလို့လား အဟီး”

“ အဲဒါလည်း ပါတယ်လေ။ နောက်တခုက ရိုးပလေး အတွက်လည်း ပါတယ်လေ”

“ ဟုတ်လား ကဲ ဒါဆို မနေ့က မောင့်အလှည့်ပြီးပြီ ဆိုတော့ ဖူးက ဘယ်သူဖြစ်မှာလည်းဒီည”

“ ဖူးက ဒီနေ့ ဖူးသူငယ်ချင်း အဝင်းလေ၊ ဝင်းပပပေါ့”

“ ဟာ ဖူးကလည်း အန်တီဝင်း က မောင့် ဒေါ်လေး အရင်းလေ”

“ အို ရိုးပလေးပဲဟာ မနေ့က တော့ မောင်က ဂျိုး လုပ်ပြီးတော့ ဒီနေ့လည်း ဖူးဖြစ်ချင်တဲ့သူ ဖြစ်မှာပေါ့လို့”

“ ဖူးဟာက နှစ်ဝမ်းကွဲရဲ့ သားလေ၊ နောက်ပြီး မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ၊ ခုဟာက မောင့် ဒေါ်လေး ဟာကို”

“ အို အင်းဆက်ဆိုမှ တော့ ပိုရင်းလေး ပိုစိတ်လှုပ်ရှားရလေပဲ ပေါ့ မောင်ကလည်း”

ဒီတခါတော့ ကျော်စိုးသော် ခံရလေပြီ။ သူ့အတတ်နှင့်သူ ခံပေတော့။ ပြောသာ ပြောနေရတာ စိတ်မလုံလို့၊ အခု ဒေါ်လေး ဖူးဝတ်ရည်ပြောလိုက်သည်နှင့် သူ့ အန်တီဝင်းကို သူပြေးမြင်မိနေလေပြီ။ 

အန်တီဝင်းမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် အသက်တူ တူ တင်မက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တဆင်ထဲ ဖြစ်လေသည်။ အန်တီဝင်းကတော့ ခလေးတယောက်အမေမို့ ရင်သား များက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ထက် ပိုမို ဖွံ့ထွား ကြီးမား တာကို အခုမှ ပြန်လည်နိုင်းယှဉ် စဉ်းစားမိလေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာ လည်း စဉ်းစားရင်း နှင့် တဖြည်းဖြည်း မာကျောလာခဲ့လေပြီ။

“ ဟောကြည့် မျက်နှာကသာ ဟန်ဆောင်လို့ရမယ် လီးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး တွေ့လား ၊ အဝင်း ကို သူပြေးမြင်ပြီး လီးကြီးမာလာပြီ တွေ့လား ခစ်ခစ်”

“ ဟာ ဖူးကလည်းကွာ ဖူးကို အဲလို နိကပ် မြင်ရမှတော့ မောင့်ညီလေးက မမာပဲ နေမလားဖူးရ”

“ အောင်မယ် သူ့အလှည့်ကျမှ ရှက်နေပြန်ပါပြီ ကဲပါ အချိန်မရှိတော့ဘူး သားကျော် မင့်အန်တီဖူး နဲ့ နေရတာ အစဉ်ပြေလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အတည်ပေါက် နဲ့ အန်တီဝင်းပုံ သရုပ်ဆောင်လာပြီမို့ သူ့အနေနှင့် ရှောင်မရတော့ခြေ။ နောက်ဆိုရင် ဖင်မနိုင်ပဲ ပဲကြီးဟင်းမစားနဲ့တော့ ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောမိလေတော့သည်။

“ ပြေတယ် တီဝင်း သားကို သူက လိုလေသေးမရှိကို ပြုစုတာ၊ ”

“ ဟုတ်လား သားညီလေးကိုရော သူက ဂရုစိုက်ရဲ့လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိန်တန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးစစနှင့်။

“ ဂရုစိုက်သလား မမေးနဲ့ လက်ကကို မချဘူး၊ လက်မဟုတ်ရင် လည်း တခြား တနေရာရာမှာ ထည့်ထားတတ်တာ၊ အဟီး”

“ အင်း တီဝင်းလည်း သူငယ်ချင်း မရှိတော့ သူငယ်ချင်း ကိုယ်စား ဂရုစိုက်ပေးရမှာပေါ့လေ၊ ခစ်ခစ်”

ပြောရင်း ဆိုရင်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိန်တန်ကြီးကို သူ့နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် နမ်းလိုက်ရင်း လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်ကာ ထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို ရက်လိုက်သည်။

“ အာ့.. တီဝင်း သားကို စုပ်ပေးပါတော့ ”

ကျော်စိုးသော် စကား မဆုံးသေး၊ သူ့လိင်တန်ကြီးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်တွင်းသို့ ဝင်ထွက်နေခဲ့ပြီ။ ကျော်စိုးသော်က ဖီလင် ကောင်းလွန်း၍ မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွရင်း စိတ်အတွေးထဲမှာ အန်တီဝင်း လို့ တွေးလိုက်မိသည်။ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာပြီး၊ သူ့ ကောင်ကြီးကလည်း သံချောင်းလို မာတင်းလာခဲ့သည်။ သူငယ်စဉ် လူပျိုပေါက် ဘဝက အဖြစ်အပျက်တွေ သူ့အတွေးထဲသို့ လှိမ့်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

ကျော်စိုးသော် လူပျို ဖြစ်ကာစ ထုံးစံအတိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် ကို စိတ်ဝင်စားသည်။ မာစတာဘေးရှင်းကလည်း မှန်မှန်လုပ်ဖြစ်သည်။ 

မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ရာက လည်း ကုန်ကြမ်းလိုသည်။ သူတို့ အိမ်နောက်ဖေးလမ်းကြားရေချိုးကြသော မိန်းမ ဟူသမျှ အပျို အအို အိမ်ထောင်သည် ဘာမှ မရှောင် အခွင့်အရေးရသည်နှင့် ချောင်းသည်။ အိမ်နီးနားချင်းများ ထဲက ဘယ်သူ ဘယ်အချိန်ရေချိုးတတ်သည်ဆိုတာတောင် သိနေပြီ။

တနေ့ အိမ်မှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိသဖြင့် နောက်ဖေးအစွန်ဆုံးရှိ သူ့မိဘ အခန်းထဲ မှ နေ၍ ဘေးအိမ်မှ တရုပ်မကြီး ရေချိုးသည်ကို ချောင်းနေလေသည်။ တကယ်တော့ အခု အချိန် ပြန်စဉ်းစားပါက ထိုတရုပ်မ ကြီးမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်လာမည်မဟုတ်သော်လည်း ထိုအချိန်က တော့ ဝင်းဝါသော အသားအရည်၊ ထွား ကျိုင်းသော နို့ကြီးများ၊ ပေါင်လုံးကြီးများ က သူ့အတွက် မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ ကုန်ကြမ်းများ ဖြစ်လေရာ အသေချောင်းနေပေတော့သည်။ 

တရုပ်မကြီးမှာ သားသမီးတွေတောင် အရွယ်ရောက် နေပြီမို့ ဘေးဘီကို သိပ်ဂရုစိုက်တာ မရှိ ထမိန်ကို ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာဖြင့် သူ့နို့ကြီးများကို ပွတ်သတ်တတ်သည်မို့ ကျော်စိုးသော်တယောက် အသားကုန် ချောင်း နေမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ တအိမ်လုံးလည်း သူတယောက်ထည်းမို့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ် လက်တဖက်က သူ့ ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သတ်ရင်း အားရပါးရ ချောင်းနေစဉ် အောက်ထပ်မှ အိမ်တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။ အဖေအမေ က ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားနေကြသဖြင့် ဒီအချိန် အိမ်သို့ ဘယ်သူမှ ပြန်လာစရာအကြောင်းမရှိရာ ။

သူ့တီဝင်းသာ ဖြစ်မည်ဆိုတာကို တွေးလိုက်သည်။ ချောင်းနေတာလည်း အရှိန်ရ သူ့အခန်းလဲ မဟုတ်သဖြင့် သူ့တီတီဝင်း တက်လာပြီး သူ့နာမည်ကို အော်ခေါ်နေတော့ ချောင်တထောင့်မှာ ပုန်းနေလိုက်လေသည်။ 

နောက်တော့ သူ့ကို ဘာများ ပြောစရာရှိလို့ ရှာတာလည်း သိချင်သဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်မည်အလုပ်တွင် စကားပြောသံများ ကြားသဖြင့် တံခါးဝမှ အသာ နားထောင်နေလိုက်မိသည်။

တီဝင်း ကြည့်ရသည်မှာ သူ့ရီးစားကို အိမ်ခေါ်လာပြီး တအိမ်လုံး ဘယ်သူမှ မရှိမှန်း လည်းသိ။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါတိုင်း ဒီလိုနေ့ဆို အိမ်မှာ ရှိတာမဟုတ်တော့ အချစ်စခန်းဖွင့်ဖို့ ကြံခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း လိုရမယ်ရ ကျော်စိုးသော် အိမ်ထဲ တနေရာမှာ ရှိမလားဟု တကျော်ကျော်ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အခု တော့ ဘယ်သူမှ မရှိဆိုတာ သေခြာသွားသဖြင့် အတွင်းက ကလန့်ချကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ရီးစားခေါ်ကာ ဝင်သွားလေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ လည်း တရုပ်မကြီး ဆီ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးလို့ အထဲ ပြန်ဝင်သွားပြီမို့ ထမိန်ရေလဲတာတောင် မတွေ့လိုက်ရခြေ။

သူ့အတွက် ကြုံတောင့်ကြုံခဲ ကုန်ကြမ်းလည်း လွတ်သွားသဖြင့် ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့သော ကျော်စိုးသူ က တီဝင်းတို့ သမီးရီးစား ဘာလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ စပ်စု စိတ်ဖြင့် ချောင်းဖို့ အပေါက်လိုက်ရှာလေသည်။ သူတို့ အိမ်က ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ ချောင်းပေါက်က တော့ မရှားပါ။ 

တီဝင်း အခန်းထဲ မှာ တီဝင်းနှင့် သူ့ရီးစားတို့ ပွေ့ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ စပ်စုချင်တာပဲ ရှိပါသည်။ နောက်ပိုင်း ဘဲကြီးက တီဝင်း အင်္ကျီ ထမိန်တွေချွတ်တော့ ကျော်စိုးသော်တယောက် အသက်ရှုမြန် မျက်လုံးကြီး ပြူးလာရတော့သည်။ 

အမျို အရွယ် အစွမ်းကုန် ပွင့်ဖူးစ ကာလ မိန်းခလေး တဦး၏ ကိုယ်လုံးတီးကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ့်အန်တီ ဆိုတာ ခနထား သွေးက ဆူလာသည်။ သူ့ တီတီ ဝင်းက လည်း တော်တော့်ကို ထန်သည်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုဘဲကြီးကိုပင် မနာလို ဖြစ်မိသည်။ ထိုနေ့က တီဝင်း တို့ကို ချောင်းရင်းက ကျော်စိုးသော် နှစ်ခါလောက် လုံချည်ထဲမှာ ပြီးရလေသည်။

နောက်ပိုင်းများတွင်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ မကောင်းပါဘူးလေ။ ဟု တွေးရင်းကပင် သူမြင်ခဲ့ရသော တီဝင်း ၏ ကိုယ်လုံးတီး ပုံလွှာက ပြန်ပြန်ပေါ်လာပြီး မာစတာဘိတ်လုပ်ခဲ့မိလေတော့သည်။ ထိုအခါတွင်မတော့ တအိမ်ထဲ နေကြသော တူအရီး များ ဖြစ်လေရာ၊ အခွင့်အရေးပေါ်သလောက် တော့ သူခိုးခိုးပြီး ချောင်းမိလေသည်။ 

သို့သော်လည်း ထိုအဆင့်ကနေ တိုးဖို့တော့ တခါမှကို မစဉ်းစားမိခဲ့ပါခြေ။ ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လိုးနေရင်းက ရိုးပလေး လည်း ကစားနေသည်မို့ ထိုအချိန်တုန်းက တီဝင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးတို့ ကို ပြန်မြင်ရောင်လာပြီး စိတ်ထဲ ရှိသလောက် မုန်တိုင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ်မှာ တိုက်ခတ်ပြစ်လိုက်မိနေလေတော့သည်။

သူတို့ ၏ ကြမ်းတမ်း မွတ်သိပ်သော ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးရင်း၊

“ သား က ဘယ်အချိန်ထဲက တီဝင်းကို မှန်းနေလည်း မသိဘူး ကြမ်းလိုက်တာ တီဝင်းတောင် မြှော့သွားတာပဲ”

ဟု နောက်လိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်တယောက် ရှက်သွားရလေတော့သည်။နောက်နေ့ ဦးကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပုံမှန်ပင် တယောက် နှင့် တယောက် ဆက်ဆံရေး ပြောင်းကာ ဆက်ဆံနေကြရလေသည်။

ဦးကိုကိုကျော်မှာလည်း အောင်မြင်သော လုပ်ငန်းရှင်တဦး ဖြစ်ကာ၊ မိန်းမလိုက်စားမှုမှာလည်း ဝါသနာအိုးဖြစ်လေသည်။ သူ့မိန်းမ အဝေးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည်က သူအဖို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲခွင့်ရသဖြင့် ဘာမှ ကို မပြောပဲ လွှတ်ပေးထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ယခု အလုပ်က လုပ်ငန်းသစ်များ မစခင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်အနားပေးသော သဘောဖြင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် မိန်းမ ရှိရာသို့ အနားယူထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

မထွက်လာခင် ညကပင် သူ့ စက္ကတရီ ကောင်မလေး နှင့် တညလုံး အချစ်ကြမ်းထားသဖြင့် လူက ပြိုင်းနေပြီ ဖြစ်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်သည့်ညမှာ ပင် ဘာမှ ကို မလုပ်နိုင်ပဲ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားရလေသည်။ မနက်ကျတော့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်မိလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် မတွေ့ရတာ ကြာသော ယောက်ျား ရောက်လာသည့်ညမှာပင် တုန်းကနဲ တရူးရူး အိပ်ပျော်သွားသည်ကို ဘာမှ စောဒက မတက်တာ လည်း တမျိုးကြီး ဖြစ်မိ၏။ တကယ်တော့ အဲလောက် ပြတ်နေတာကို သူနေနိုင်တာကို သံသယဖြစ်မိတာက တကြောင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့လို လူက မိန်းမ နှင့် အဲလောက်ပြတ်နေတာ ရောက်တာနှင့် တခေါခေါ အိပ်သွားတာကို သံသယ မဖြစ်တာကိုပင် သူက ဝမ်းသာနေလေသည်။

ဦးကိုကိုကျော်မှာ စီးပွားရေးသမား ဖြစ်ပြီး အင်မတန် ကဲခတ်ကောင်းသည်။ မိန်းမလည်းပွေသူမို့ နောက်တနေ့မှာပင် သူ့မိန်းမနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ကြားထဲ တခုခု ရှိနေသည်ကို သူရိပ်မိသည်။

တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် စိတ်ထဲ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဖြစ်လိုက်သည်ကိုပင် ကိုယ့်ကိုယ် ကျိန်ဆဲနေမိလေသည်။ ဒီလို မျိုး အိမ်ကြီးတလုံးထဲ မှာ ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ အတူတူ နေကြတာ ဆိုတော့၊ အရွယ်၊ ရာထူး မည်သို့ပင် ကွာပေ့စေ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိဆိုသည့် စကားအတိုင်း ဖြစ်မှာပဲ ဆိုတာကိုတော့ ဦးကိုကိုကျော်က သူ့စိတ်နှင့် နိုင်းကာ လက်ခံလေသည်။ 

သူသာ ကျော်စိုးသော်နေရာမှာ ဆိုလျှင်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြံမိမှာပဲ ဟု တွေးမိလေသည်။ သူ့အတွေးထဲ မှာ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ဖြုတ်နေလိမ့်မည်ဆိုတာ ဝင်လာတာနှင့် သူ့ လီးကြီးကလည်း မာတင်းလာရလေသည်။ 

သူ့အနေနှင့်ကတော့ ဂုဏ်သရည် ရာထူးရှိကာ ချောမောလှပသော သူ့မိန်းမကို လက်မလွှတ်ချင်ပါပေ၊ သူ့အနေနှင့်ကဲ ချင်သလို ကဲနေရသလို သူ့မိန်းမ ကိုလည်း လုပ်တာ တရားသည်ဟု သူက ခံယူလေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ရုပ်ပြအနေနှင့် လင်စုံမယားဖက် ပွဲတက်ပွဲထိုင် လုပ်ဖို့ တင့်တယ်လျှင် ပြီးတာပဲ ဟုလက်တွေ့ကျကျပင်တွေးမိလေသည်။

သူ့မိန်းမ က သူ့တူ အရွယ်လေးနှင့် တအိမ်ထဲ မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေမှာပဲဟု အတွေးဝင်လာသည်နှင့် သူ့စိတ်တွေ တအားကြွလာပြီး သူ့မိန်းမကို လုပ်ချင်နေသဖြင့် မနက်စာ စားနေကြသော ဆိုင်မှာ ပင် ကြာကြာ မထိုင်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပြန်ကြရအောင်ဟု ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လောတော့သည်။ 

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း သူ့ယောက်ျား မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ ကို သိသည်။ သူ့ယောက်ျား အရမ်းဆာနေပြီ ဆိုတာကိုလည်း သိသဖြင့် အိမ်ကို ပြန်ဖို့ ပြင်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို လည်း တခုခု ဝယ်ပေးဖို့ မှာလိုက်ရင်း အိမ်ပြန်မလိုက်ရအောင် နှင်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သားရဲမရဲ စီး အဝတ်စားတွေ ဆုပ်ဖြဲတော့မတတ် ချွတ်ပြစ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို နမ်းရှုံ့လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှလည်း ကျော်စိုးသော်နှင့်သာ နှစ်ပါးသွားနေရတာ ကြာပြီ ဖြစ်ပြီး မေ့တောင်နေပြီ ဖြစ်သည့် သူ့ယောက်ျား၏ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့ များကြောင့် စိတ်ထလာပြီး သူကလည်း ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာလေတော့သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အငမ်းမရ အချစ်တိုက်ပွဲ ဝင်ကြလေရာ တချီ ပြီးသွားသည့်အချိန်မှာတော့ သူတို့ လင်မယားသက်တမ်းတလျှောက် မင်္ဂလာဦးညကလို အတွေ့အကြုံများ တဖန်ပြန်ရလိုက်သည်ဟု ထင်မိကြလေတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားသဖြင့် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေရင်း နားနေကြစဉ်မှာ နှစ်ဦးစလုံး အတွေးတွေ က ပျံ့လွှင့်နေကြပြီး တယောက်ကို တယောက်ပင် စကားမပြောမိကြပေ။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်၍ အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်။

ဦးကိုကိုကျော်မှာ သူ့မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေသည်ဟုသံသယ ရှိနေသော်လည်း ဘယ်လို စကားစလို့ ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိ၊ သူ့မှာ သက်သေခံ အထောက်အထားလည်း တခုမှ မရှိ၊ ယခု အခေါက်တွင်တော့ နေပေ့စေတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီး သူတို့က ကိုယ်မရိပ်မိဘူး ထင်ပြီး အတင့်ရဲလာမှ ကိုယ်က သူတို့ကို အထောက်အထားနှင့် ပြနိုင်မှာ၊ သို့သော်လည်း သူက သူ့မိန်းမ က ဘယ်လို သဘောရှိလည်းသိချင် နေသည်။

သူ့မိန်းမ က ကာမဆန္ဒသက်သက် အတွက်ဆိုလျှင် သူက ခွင့်လွတ်သည်၊ မိန်းမ ကို ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောပြီး ကောင်လေး မသိစေပဲ နှင့် သူတို့ သဘောတူညီချက် ရယူမည်၊ သို့သော်လည်း သူ့မိန်းမက အီမိုးရှင်းနယ်လီး ဖြစ်ပြီး သူတို့ အိမ်ထောင်ကို စွန့်ခွာချင်သည်ဆိုလျှင်ဖြင့် သူ့အနေနှင့် ကြိုတင်ပလန် လုပ်ရပေမည်။ ငတုံးငအ တယောက်လို မိန်းမ ပြစ်ပြေးသွားမှ ငုံးတိတိ ဘာဖြစ်လိုက်မှန်းမသိ ကျန်ခဲ့ ရသည့် ယောက်ျား တွေ လိုမျိုးလည်း မဖြစ်ချင်။

နောက်ဆုံးမတော့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင် ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်လည်း အိမ်မှာ မရှိသည့် ညဖက် စားသောက်ပြီး ကြ၍ အိပ်ယာထဲရောက် ကြချိန်တွင် ဦးကိုကိုကျော်က သူမိန်းမကို စကားနည်းနည်း ပြောစရာရှိသည်ဟု ပြောလာလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို နဂိုထဲက မှ စိတ်မလုံ၊ တကယ်လို့ ကိုကို ပြောလာရင်လည်း ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ပြီး ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ဟု ပြောလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသဖြင့် မျက်နှာမကောင်း၊

“ အချစ် ကိုကို့ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစရာရှိတာ ပြောပါ၊ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့သူတွေပဲ၊ သေခြာစဉ်းစားပြီး ဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့၊ ခေါင်းအေးအေး ထားဖို့ပဲလိုတာပါ”

“ ဟင် ပြောတုန်းက ကိုကို ကပဲ ပြောစရာရှိတယ်ဆို ခုတော့ ဘယ့်နှယ့်ဖူးကို ပြောခိုင်းနေရတာလဲ”

“ ကိုကို ကပြောမလို့ပဲ ဒါပေမဲ့ အချစ်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိတယ်လေ၊ အချစ်ကိုကို့ ကို တခုခု ပြောချင်နေမှန်း၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုကိုပြောမှာက မေးခွန်းကနေစရမှာ အချစ်က အဖြေကို တန်းပြောပြီး တခုခု ကို ဆွေးနွေးရမှာလေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို အဲလိုမျိုး အရမ်း စမတ်ဖြစ်လွန်းသူမို့၊ လန့်နေခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ကိုယ်က အပြစ်ကျူးလွန်ထားသူမို့ ကိုကိုကျော် ဘယ်လို မျိုး စဉ်းစားမလဲ ဆိုတာလည်း သိချင်နေမိသည်။ သို့ကြောင့် စကား စပြောလိုက်လေသည်။

“ ကိုကို စိတ်အေးအေး ထားပြီး နားထောင်ပါ။ ဖူးမှာ တခြားတယောက် ရှိနေပြီ ကိုကို”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် က ပြောရင်းဖြင့် စိတ်ထဲ မကောင်းဖြစ်လာသဖြင့် မျက်ရည်တွေ အလုံးလိုက် စီးကျလာတော့သည်။ ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထွေးပွေ့လိုက်ပြီး။

“ အင်းပါ ကိုကို ရိပ်မိပါတယ်။ ကိုကိုလည်း အဲဒါကို မေးမလို့ပါ၊ မငိုနဲ့နော် ကိုကို စိတ်မဆိုးဘူး”

“ ဖူးမှားပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုက်သလို သာ အပြစ်ပေးပါတော့၊ ဖူးခံပါ့မယ်”

“ အို ဘာမှန်းမသိ သေခြာမသိသေးရတဲ့ ကိစ္စ ကို ဘာအပြစ်ပေးရမှာလဲကွယ့်၊ မငိုနဲ့ ကိုကို မေးတာဖြေနော်”

သူ့မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်စများကို တယုတယသုတ်ပေးနေသည့်ကိုကိုကျော့် ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်မိလေသည်။

“ အချစ် က အဲဒီလူကို ချစ်သလား”

“ ဟင့်အင်း အဲလိုလဲ မဟုတ်ဘူး ကိုကို”

“ အနေအထိုင်နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့၊ အဲလိုမျိုးလား”

ဖူးဝတ်ရည် က ဖြေရမှာ ရှက်သလိုမို့ ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။

“ ဖူး က ကိုကို့ ကို စွန့်ပြစ်သွားချင်တာလား”

“ ဖူး မသိတော့ဘူး ကိုကို၊ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ ကိုကို့ကို မစွန့်ချင်ဘူး ၊ဒါပေမဲ့ ကိုကို့ အဆုံးအဖြတ်ကိုပဲ ဖူးနားထောင်ပါ့မယ်”

“ အဲဒါဆိုလည်း လွယ်လွယ်လေးပဲ ဖူးရဲ့၊ ကိုကို က ဖူးကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ ကိုကိုတို့လည်း လင်မယားချင်း မကွဲကြဘူး ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ နေကြမယ်”

“ ဟင့်အင်း ကိုကို အဲလို လည်း ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး”

ပြောရင်းမှ ဖူးဝတ်ရည် မျက်ရည်တွေ သွန်ကျလာပြန်ပါသည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ အချစ်ရဲ့ အချစ်က အဲဒီလူကို မပြတ်နိုင်လို့လား”

“ ဖူးဝတ်ရည်က မရဲတရဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“ အဲဒီလူနဲ့ရော လက်ထပ်ယူမယ်လို့ စိတ်ကူးရှိလို့လား”

ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းကို ရမ်းပြသည်။

“ အဲလိုလဲ မဟုတ်ဘူး ဖူး မပြောတတ်တော့ဘူး ကိုကို”

“ အိုကေ ကိုကို သိပြီ ဖူးက ကိုကိုနဲ့လည်း မကွဲချင်ဘူး၊ ဖူးရဲ့ လူနဲ့လည်း ဆက်ဖြစ်ချင်တယ်၊ တကယ်လို့ ကိုကိုက အဲဒါကို လက်ခံတယ် ဆိုရင်ရော ဖူးဘာပြောမှာလဲ”

ဖူးဝတ်ရည် မျက်လုံးအစုံက ဝိုင်းစက်သွားသည်။ စူးစမ်းသည့် အကြည့်က ကိုကိုကျော့်ဆီကို ရောက်လာသည်။

“ ကိုကို ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ”

“ ကိုကို ပြောမယ်ကွာ ကိုကိုဖတ်ဖူးတယ် တချို့နိုင်ငံတွေ မှာ အိုးပန်းမဲရိတ် လို့ခေါ်တယ့် ပွင့်လင်းသော အိမ်ထောင်ရေး ခေါ်မလား၊ အဲဒီမှာက ကိုယ့်သွေးသားကြောင့် မှားရွင်း မိတာမျိုးတွေကို ခွင့်လွတ်မယ် တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း အသိပေးမယ်၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ကို လည်း ဆက်ထိန်းသိမ်းသွားမယ်၊ အဲလိုမျိုး ကျင့်ကြတဲ့ လင်မယားတွေ ရှိတယ်လို့ ဆိုတယ်။ 

အဲတော့ အချစ်လည်း အဲလို သွေးသားနောက် စိတ်အလိုလိုက်မိတာတွေ ရှိပေမဲ့ ကိုကို နဲ့ အိမ်ထောင်မြဲပြီးတော့ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်က ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစု အဖြစ် မြင်နေကြတာကို လိုချင်တယ် ဆိုရင် ကိုကို့ ဘက်က လက်ခံဖို့ အဆင်သင့်ပဲလို့၊ ကိုကို့ ကိုလည်း အချစ်လေးက အဲလိုမျိုးတွေ ခွင့်လွှတ်နိုင်ရမယ်လေ၊ ဘယ်လိုလဲ”

“ တကယ်ပဲလား ကိုကို”

“ တကယ်ပေါ့ ချစ်လေး လက်ခံနိုင်လား”

“ အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့ကိုကိုရယ်”

“ အဲဒါဆိုရင်တော့ ကိုကိုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက်ပွင့်လင်းမှ ရတော့မယ်နော် အချစ်”

“ အင်း.. ရှက်တော့ ရှက်စရာကြီး ကိုကိုရယ်”

“ ဘာရှက်စရာရှိလို့လည်း အချစ်ရယ်၊ အဲဒါက နောက်ဆိုရင် ကိုကိုတို့ရဲ့ နှောင်ကြိုးက ပိုခိုင်မြဲလာပြီး ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာတောင် ကောင်းလာအုန်းမှာပါ အချစ်ရယ်”

“ အင်း ပါ ကိုကိုရယ် အစဆိုတော့ အချစ် နည်းနည်းတော့ ရှက်တယ်ကွာ”

“ ဘာကို ရှက်တာတုန်း အချစ်က”

“ ကိုကို မေးလာမဲ့ မေးခွန်းတွေကိုပေါ့လို့”

“ ချစ်က ကိုကို ဘာတွေ မေးမယ်လို့ထင်လို့လဲ ကွ၊ အဲလို ရှက်သွေးဖြန်းနေတာလေးက ကိုက ချစ်စရာလေးပဲကွာ”

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သတ်ရင်းမှ လက်တွေက ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ် အစားများကို ချွတ်ပြစ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း ကိုကိုကျော်၏ အပြောအဆို အပွတ်အသတ်ကြောင့် အသွေးအသားတို့လည်း နွေးထွေးလာပြီ ဖြစ်လေရာ အလိုက်သင့်လေး ကူညီချွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

ကိုကိုကျော်တယောက် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရရက်ကာ ဘာဂျာပေးနေသည့်အခါမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် အသက်ရူတွေ ပြင်းလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိမ်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ခနနေတော့ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိနမ်းလိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်နံ့ ကို ကိုကိုကျေ့်နှုတ်ခမ်း အစုံမှ ပြန်ရလိုက်လေသည်။ 

ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှာလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တွင်းသားများကို ထိုးပွတ်နေရာ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

ကိုကိုကျော်က နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရာမှ အသာခွာလိုက်ပြီး ရမက်ဇောထနေပြီ ဖြစ်သည့် ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေး ကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက ဖူးဝတ်ရည် ရင်သားအစုံကို ပွတ်သတ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည် လက်ဖဝါးတွေကလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

“ ကဲ ကိုကို့ မေးခွန်းတွေအတွက် ရယ်ဒီဖြစ်ပလား”

“ ကိုကို က ဘာသိချင်တာလဲ”

“ ဖူး ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်တာလည်း ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲတို့ပေါ့”

“ အင်း ကိုကို ရိပ်မိပြီး ဖြစ်မှာပါ၊ ကိုကို အဲလောက်မအ တာ ဖူးသိပါတယ်”

“ ကျော်စိုးသော် လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ ပထမတော့ ရှက်သလိုလို၊ ဖြစ်နေသေးသည်၊ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့် မျက်နှာ အမူအယာက စိတ်ဝင်တစား နှင့် သူ့အပေါ်မှာလည်း အထင်အမြင်သေးသည့် ပုံ တစက်မှ မပေါ်သဖြင့် ဖြစ်သမျှဇာတ်လမ်းကို အကုန်ပြောပြမိတော့သည်။ ကိုကိုကျော်မှာလည်း နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်းက ပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး အချစ်မုန်တိုင်း ပြန်ထန်ကြရပြန်သည်။

ဇာတ်လမ်းအစုံလည်း ခင်းကျင်းအပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း းချစ်ပွဲဝင်အပြီးမှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် တော်တော်လေးကို စိတ်လက်ပေါ့ပါး သွားရလေသည်။

ကျော်စိုးသော်မှာလည်း ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည်မို့ သောကြာညနေကတည်းက အိမ်ပြန်အုန်းမည် ဆိုကာ ရန်ကုန်ပြန်သွားသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် ပင် ချစ်တလင်းခေါ်နိုင်ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က တနင်္ဂနွေနေ့ ညမှာ ပြန်ရောက်လာပြီး တနင်္လာနေ့ ကြတော့ သူတို့ ရုံးပြန်တက်ကြရသည်။ ကိုကိုကျော် သာ အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။

ကိုကိုကျော်က တယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ရုံးမှာ ဘာတွေ ပြောကြမလဲ ဘယ်လို ဆက်ဆံကြမလဲ ဆိုတာကို တွေးတောရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။ 

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူတို့ လင်မယားကြားက သဘောတူညီချက်ကို၊ ကျော်စိုးသော်အား ဖွင့်ပြောလိုက်မှာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့လင်ငယ်လေးနှင့် ရက်အတော်ကြာခွဲနေရတာမို့၊ ရုံး မှာ ဘယ်လို အလွမ်းသယ်နေမလဲ၊ နေ့ခင်းဘက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်ပြန်လာပြီး ကိုကိုကျော်နှင့် နေ့လည်စာစားမှာ ဆိုတော့ သူတို့ တနေရာသွားလုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးမရနိုင်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြပုံကို သူ့စိတ်ထဲ တွေးရင်း ဖြင့် လီးကြီးတောင်လာရသည်။

တကယ်လို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး သူချောင်းကြည့်ခွင့်ရရင်ကော၊ ထိုသို့ ထိုသို့သော အတွေး များဖြင့် ကိုကိုကျော်တယောက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတော့သည်။ သူ့ကိုယ်သူပင် ဟိုကုလားပွန်စာပေတွေထဲက ကပ်ကိုး ဆိုသော လင် အမျိုးအစားများ ဖြစ်နေပလားဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ထို ကပ်ကိုး ဆိုသော ယောက်ျားများမှာ ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်မျက်စေ့ရှေ့မှာ သူများလိုးတာကြည့်ပြီး စိတ်ခံစားမှု အရမ်းတက်ကြွ တတ်သူများ ဖြစ်လေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာတော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေပေသည်။ ယခင်က ကျော်စိုသော်နှင့် ဖြစ်နေသည်မှာ မိမိယောက်ျား မသိ ကွယ်ရာမှာမို့ စိတ်ထဲ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရသော်လည်း ယခုတော့ မိမိယောက်ျား ကို အသိပေးပြီးတော့ မိမိယောက်ျား ကလည်း ခွင့်ပြုသည်မို့ အပြစ်ကင်းစင်သွားသလို ခံစားနေရ၍ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော် တယောက် ကတော့ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် ရှိနေသည်။ 

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် လင်မယားလို ဖြစ်နေခဲ့ရပြီးမှ ခု ရက်အနည်းငယ်ခွဲနေရတာကို တော်တော်ပင် လွမ်းဆွတ်နေလှပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ သူရန်ကုန်ပြန်သွားစဉ်က ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်တို့ကို လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြချင်နေမိသည်။ ဦးကိုကိုကျော်ပြန်သွားမှ ပဲလေဟု စိတ်ကို အတင်းချိုးနှိမ်ထားရလေသည်။ သူနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိစ္စကို ဦးကိုကိုကျော် ဘယ်လိုမှ တော့ မသိနိုင်ဟု စိတ်ထဲမှာ သိနေသော်လည်း၊ သိသွားခဲ့လျှင် ဆိုသော နောက်ဆက်တွဲကြီးက သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးလျှက် ရှိနေလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ကို စိတ်ပူပန်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ကြည့်ကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်ကို အေးဆေးပင် ပြုံးပြကာ စိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ထိ ဖွင့်ပြောရမလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစား နေရင်း ဖြင့် စကား မပြောဖြစ်သေးပေး။ သူတို့ လင်မယား သဘောတူညီထားမှုကို သူ ဖွင့်ပြောသင့်ပါသလား၊ ပြောလိုက်ပါက ကိုကိုကျော့်ကို နောက်တခါ သစ္စာဖေါက်သလို ဖြစ်သွားပေမည်။ 

ကိုကိုကျော် ဒီမျှ သူ့အပေါ် စိတ်ထား နိုင်သည်ကို သူကျေးဇူးတင်လှပါပြီ။ ထပ်ပြီး သစ္စာ မဖေါက်ချင်တော့၊ သို့သော် ကျော်စိုးသော်နှင့် တကယ်ကြုံရလျှင်၊ သူပါးစပ်လုံနိုင်ပါ့မလား။ အကယ်၍ ကိုကိုကျော်က ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့ သဘောတူမယ်ဆိုရင်ကော။ အဲဒါကို ကိုကိုကျော်နှင့် အရင်တိုင်ပင်ရအုန်းမည်။

နေ့လည်စာ စားဖို့ ဝန်ထမ်းများ ရုံးမှ စထွက်နေကြသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရုံးခန်းသို့ ကျော်စိုးသော်ဝင်လာလေသည်။

“ ဖူး ဘယ်လိုလဲ၊ အခြေအနေကောင်းလား ”

“ ကောင်းပါတယ် မောင်”

“ မောင် ဖူးကို လွှမ်းနေတယ်၊ ပြောစရာတွေလည်းရှိတယ်”

“ အင်း ဖူးလည်း လွှမ်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ရှိနေတယ်လေ၊ ဖူးက ဖူးအိမ်ထောင်ရေးကိုလည်း မထိခိုက်စေချင်ဘူး၊ မောင့်ကို ပြောထားသားပဲဟာ”

“ ဟုတ်ပါတယ် ဖူးရယ် မောင်နားလည်ပါတယ်၊ မောင်က လွှမ်းတယ်ပဲ ပြောတာပါ၊အခု ရော နေ့လည်စာ ပြန်စားအုန်းမှာလား”

“ အင်း ကိုကို အိမ်မှာ စောင့်နေမယ်လေ၊ မောင်ရော လိုက်စားအုန်းမလား”

“ ဟင့်အင်း ဖူးတို့ လင်မယား လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပဲ နေပါ၊ မောင် သည်းခံ စောင့်လိုက်ပါ့မယ်”

“ အင်း ပါ မောင်ရယ်၊ စိတ်ကို တခြားဘက်ပြောင်း ထားနော် ခနပဲဟာ”

သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် အိမ်ပြန်လာပြီး ခင်ပွန်းသည်နှင့် အတူ နေ့လည်စာ စားလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာလေး မှာ တခုခု ကို စဉ်းစား နေသလို လေး ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်က ထမင်းစားပြီးချိန်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ရင်း မေးလိုက်လေသည်။

“ ဖူး ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ၊ မျက်နှာလည်း သိပ်မကြည်ဘူး၊ ကျော်စိုးသော် နဲ့ တခုခု ဖြစ်လာသလား”

“ ဘာမှတော့ မဖြစ်ပါဘူး”

“ ဘာမှ တော့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတော့ တခုခု လား၊ ကိုကို့ ကို ပြောပြချင်လား”

“ ကိုကို့ ကို အားနာတယ်၊ ကိုကို စိတ်ထဲ မှာ ဘာမှ မထားနဲ့နော်၊ “

“ အင်းပါကွာ ဖူးက လည်း ခုထိ ကိုကို့ ကို နားမလည်သေးဘူးလား”

“ အင်း.. ဒီနေ့ သူက လာပြောတယ်၊ ဖူးကို လွမ်းလို့တဲ့၊ ကိုကို က ဖူးတို့ ကိစ္စ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေပုံပဲ”

“ ဖူးကရော”

“ ဖူးကတော့ ကိုကို ပြန်သွားမှ လို့ပြောလိုက်တယ်”

“ ကိုကို သိပြီးသွားပြီ ဆိုတာရော မပြောလိုက်ဘူးလား ဟားဟား”

“ ဟင့်အင်း မပြောပါဘူး၊ ဘာလဲ ကိုကိုက ပြောစေချင်လို့လား”

“ အဲဒါကတော့ ဖူးသဘောပါ၊ ဖူးဘာသာ စဉ်းစား ရေရှည်မှာ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ၊ ကောင်လေးက နောက် နိုင်ငံခြား သွားတော့မှာ၊ နောက်ပြီးတော့ သူနဲ့က ယာယီပဲ မဟုတ်လား၊ ဖူးရဲ့ သိက္ခာ၊ ကိုကို့ သိက္ခာလည်း ရှိသေးတယ်မလား”

“ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း ဖူးက မပြောပဲ နေတာပေါ့၊ ဖူးက ကိုကိုမသိအောင် ဖောက်ပြန်တယ်လို့ပဲ ထင်ပါစေတော့၊ ဖူးဇာတ်ထုတ်ထဲ ကိုကို့ ကို ဆွဲမထည့်ချင်ပါဘူး”

“ ဖူးကရော မလွမ်းဘူးလား သူ့ကို”

“ အို ကိုကို ရှိနေတာပဲဟာ၊ သူက ကိုကို မရှိမှ အစားသုံးတာကြီးကို”

“ အဲလို လေးပြောပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ၊ အဟီး။ ဖူး ဒီလို လုပ်ပါလား”

“ ဘယ်လိုလဲ”

“ ဒီနေ့ည ကိုကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ မန္တလေး တညအိပ်သွားမယ်လို့ ပြောလိုက်၊ ဖူးနဲ့ သူနဲ့ ချစ်ကြတာ ကိုကို ချောင်းကြည့်ချင်လို့”

“ ဟင် ကိုကို ကလည်း မဟုတ်တာ ဖူး ရှက်ပါတယ် မလုပ်ရဲပါဘူး”

ပြောသာ ပြောနေတာ တွေးကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ရည်တွေ စို့လာပြီ။ သူများနဲ့ လိုးနေတာကို သူ့ယောက်ျားက ခွင့်ပြုရုံတင်မကဘူး ချောင်းကြည့်ချင် တယ်ဆိုလာတာကိုး။

“ လုပ်ပါကွာ ကိုကို့ ကို ချစ်ရင် လုပ်ပေးကွာ”

နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံးတက်ကြွလာပြီး ထမင်းစားရင်း တစ်ဆိုသလို နေခင်း ကြောင်တောင်ကြီး ချစ်ပွဲဝင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ပြီးတော့ ကိုကိုကျော် တောင်းဆိုလာသည့်ကိစ္စ ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောတူလိုက်မိတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးကပြန်လာသောအဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်၍ ရုံးပြန်သွားတော့ အဝတ်အစား အသစ် လဲ ပြီး ဝတ်သွားရလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးပြန်ရောက် တော့ ကျော်စိုးသော် စားပွဲရှေ့မှ အဖြတ် ခနရပ်ပြီး။

“ မောင်ကျော်စိုးသော်ရေ ဒီညနေ အပြန်မှာ ဟိုဆိုင်ဘက် လှည့်ပြီး ဘဲကင်လေး နည်းနည်းဝယ်ခဲ့ပါအုန်း”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး တကောင် ဝယ်ခဲ့ရမှာလား”

“ ဟင့်အင်း တခြမ်းပဲ ဝယ်လာခဲ့၊ ကိုကို က အခု နေ့ခင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ဆုံဖို့ မန္တလေး တက်သွားပြီး မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ”

ကျော်စိုးသော် မျက်နှာ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး ကျနော် ဘဲကင်တခြမ်းနဲ့ အသားကင်လေး နည်းနည်းပါ ဝယ်လာခဲ့မယ်”

ကျော်စိုးသော် ရုံးမဆင်းခင်၊ စာရွက်လေးတရွက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လာပေးသွားတယ်၊ စာရွက်ထဲမှာတော့၊ ဖူး ရုံးတက်တဲ့ အဝတ်အစားကို မလဲနဲ့အုန်းနော်ဟု ရေးထားသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ ကိုကိုကျော့်ကို ထမင်းဟင်း ပြင်ဆင်ကျွေးပြီး သူတို့ အခန်းနှင့်ကပ်ရက် စတိုခန်းထဲတွင် အိပ်ယာထိုင်ခင်း စောင်အစရှိသည်တို့ ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခန်းမှ သူတို့ အခန်း ချောင်းကြည့်ပေါက်ကိုလည်း ကိုကိုကျော်က မနက်ပိုင်းထဲက ရှုထောင့်မျိုးစုံက ကြည့်လို့ရအောင် ဖန်တီးထားပြီးပြီ ဖြစ်လေသည်။ 

ထိုအခန်းမှာ မူလက အိမ်အသုံးအဆောင် အပိုပစ္စည်းများ ထားဖို့လုပ်ထားခြင်းဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ကြီးမှာ ကျယ်လွန်းလှသဖြင့် ထိုအခန်းထဲမှာ ပစ္စည်း များများ စားစား မရှိပဲ လူတယောက် ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရအောက်ကို နေရာကျယ်လေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရော ကိုကိုကျော်ပါ နှစ်ဦး စလုံးအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံမို့ ရင်တွေ ခုံကာ စိတ်တွေ အတော် လှုပ်ရှားနေကြရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို သူနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ၏ ရိုးပလေး ကစားကြခြင်းကို အကြမ်းဖျဉ်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒီတေးတော့ သူပြောပြဖို့ နူတ်မရဲသေးပါ။ ဂျိုးဇက် တို့ ဝင်းပပ တို့ အကြောင်း၊ ဘီဒီအက်စ်အမ် တို့ အကြောင်းတော့ မပြောပြသေးပါ။

ယခုလည်း သူ့ကို ရုံးမှ ပြန်လာသော အဝတ်အစားများ မလဲပဲ ဝတ်ထားဖို့ ပြောထားကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိသော်လည်း ကျော်စိုးသော်ခေါင်းထဲတွင် ပလန်တခုခု ရှိနေပြီ ဆိုတာကိုတော့ သူသိသည်။

ကိုကိုကျော် ရှေ့မှာ ကျော်စိုးသော် ဘယ်လိုများ သူ့ကို ရိုးပလေး ကစားခိုင်းပြီး ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာကို တွေးကြည့်ရင်းနှင့် ရှက်တာရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာရော ရောပြွမ်းပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တယောက် ကိုယ်လုံးလေး ပင် တုံတုံရီရီ ဖြစ်နေမိသည်။

ကျော်စိုးသော် အိမ်ရောက်လာတော့ စားစရာ သောက်စရာ အထုပ်တွေ ပါလာသည်။ ဘဲကင်၊ အသားကင်၊ နှင့် ဝိုင်ပုလင်း တလုံးပင်ပါလာသေးသည်။ အထုပ်များကို ထမင်းစားပွဲပေါ် ချပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းရှုပ်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က လည်း ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းများ ဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ သို့သော်လည်း အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းရင်း စောင့်မျှော်နေမည့် ကိုကိုကျော့်ကို သတိရသဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုယ်ကို အသာလေး တွန်းလိုက်ပြီး။

“ ဗိုက်ဆာပြီကွယ် စားကြရအောင်”

“ အင်း စားကြမယ်လေ ဖူး၊ ဖူးနဲ့ အဲလောက် ရက်ပိုင်းလေး ခွဲသွားရတာတောင် လွမ်းလွန်းလို့ပါကွာ”

“ ဟွန့် သူပိုပြီ”

“ မပိုပါဘူး ဖူးရယ်၊ ဖူးကသာ ဖူးယောက်ျားကြီးနဲ့ ဆိုတော့ မောင့်ကို မေ့နေနိုင်တာပေါ့”

“ အော် ဒါကတော့ မောင်ရယ် သူက ဖူးယောက်ျားလေ”

“ မောင်သိပါတယ် ဖူးရယ်၊ ဦးကျော် ကံကောင်းတာကိုသာ တွေးမိတာပါ”

“ မောင်ရော ရန်ကုန်မှာ ဘာထူးသေးလဲ”

ကျော်စိုးသော်တယောက် ပြုံးဖြဲဖြဲ လေး ဖြစ်သွားပြီး၊

“ အဲဒီအကြောင်းတွေ နောက်မှ အေးဆေး ပြောပြမယ်၊ ခုစားလိုက်သောက်လိုက်ရအောင် ဖူးကြိုက်တဲ့ ဝိုင်အနီလေးလဲ မောင်ဝယ်လာတယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် စားပြီးသောက်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် ဝိုင် အရက်လေးကြောင့် ရီတီတီ နှင့် သွေးတွေလည်း နွေးလာပြီး ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် အိပ်ခန်းသို့ သာ သွားချင်သည့်ဆန္ဒပြင်းပြနေသဖြင့် ပုဂံခွက်ယောက်များကို အမြန်ဆေးနေရင်းမှ၊

“ မောင် ဘာလို့ ဖူးကို အဝတ်အစားတွေ မလဲနဲ့အုန်းလို့ ပြောထားတာလဲ၊ ဖူးမှာ ငြီးစီစီကြီး နဲ့ ရေချိုးချင်တာတောင် မချိုးရသေးဘူး”

“ အဟိ၊ ဒီနေ့ မောင်တို့ ရိုးပလေး တခု ကစားမယ်လေ၊ ထူးထူး ဆန်းဆန်းလေး ပေါ့”

“ ဟွန်း ဘာတွေ သူ အတတ်ဆန်းအုန်းမှာလဲ”

“ ဒီလိုကွာ၊ မောင်က ကိုကိုကျော်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူး ကဖူးပဲ အဟီး”

“ အင် မောင်က လည်း ဖူး အတွက် က ဘာထူးမှာလည်း တကယ်လည်း တွေ့နေရတာပဲ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက”

“ ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်အတွက်က တော့ ထူးတာပေါ့၊ မောင်က ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကိုကိုကျော်က ဖူးကို ဘယ်လိုနည်းတွေနဲ့ လိုးနေမလဲ ဆိုတာကိုပဲ စဉ်းစားရင်း ဂွင်းထုထု ပြစ်နေရတာလေ”

“ အင်း ဒါ ဆိုလည်း သွားကြမယ်လေ အခန်းထဲကို “

“ အင်း ဖူးသွားနှင့် မောင် အိမ်သာ ခနသွားမလို့၊ ဖူးက မောင် ရောက်လာရင် အခန်းထဲမှာ အခု မှ ရုံးက ပြန်ရောက်လာသလိုအဝတ်စားလဲမလို့ ပြင်နေ နော်၊ မောင်ရောက်လာတာနဲ့ ဇာတ်လမ်းစမယ်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မှာလည်း ကျော်စိုးသော် ၏ အမြဲတမ်း ဆန်းဆန်းပြားပြား စိတ်ကူးယဉ်တတ်မှုအပေါ်ကို စိတ်ဝင်စားပြီး အမြဲ ကစားနေကျ မို့ ဒီတခါလည်း သူဘယ်လို ဇာတ်ခင်းအုန်းမလဲ အတွေးဖြင့် အခန်းထဲ သို့ ဝင်လာခဲ့လေတော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် နံရံသို့ အမြန်လျှောက်သွားကာ၊

“ ကိုကို ရှိလား”

“ အင်း ရှိတယ် ချစ်လေး ပြော”

“ ဒီနေ့ သူက သူ့ကိုယ်သူ ကိုကို အဖြစ် သရုပ်ဆောင် ရိုးပလေးကစားမယ်တဲ့ အာ့တာ လာပြောတာဒါပဲနော် မွမွ”

“ အင်း မွမွ”

နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် က သူ့အလှပြင်မှန်တင်ခုံလေး ရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်နေမိလေသည်။ အလုပ်သွားရင် ဝတ်နေကျ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည် က သူ့ရွှေရင် ဖြိုးဖြိုး အစုံကို ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေစေသည်။ သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှ စွံကား သွားသော တင်အစုံပေါ်မှာကတော့ အချိတ်စင် ထမိန်လေးက အင်္ကျီအရောင်နှင့် လိုက်ဖက်သော အရောင်လေး၊ ဆံပင်ကိုတော့ ဆံထုံးမြင့်မြင့်လေး ထုံးထားလို့ လည်တိုင်ရှင်းရှင်းလေးက လှပနေသည်။

ထို အချိန်မှာပင် ကျော်စိုးသော် အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။

“ ဟေး ဖူး ချစ်လေး ရုံးက တောင် ပြန်ရောက်နေပလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပထမတော့ ဟုတ်တယ်မောင်လို့ ပြောမလို့လုပ်ပြီးမှ ရိုးပလေး စနေပြီ ဆိုတာကို သတိယသွားသည်။

“ ဟုတ်တယ် ကိုကို၊ ကိုကိုရော အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ ပျင်းနေပြီလား”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ခုံလေး ဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်၊ မှန်တင်ခုံ ရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အနောက်မှာ ရပ်လျှက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပုခုံးလေးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင်လိုက်ရင်းက မှန်ထဲမှ သူတို့ နှစ်ယောက်ပုံကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို မှန်တင်ခုံလေးမှာ ကိုကိုကျော်ချောင်းနေသည့် နံရံနှင့် ကပ်ရက် ရှိသည်မို့ ကျော်စိုးသော်တို့ တိုးတိုးလေး ပြောနေတာတောင်မှ ကိုကိုကျော်အဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနေရသည်။

“ မပျင်းပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ကိုကို ဒီအိမ်ကြီးထဲ တယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ အတွေးတွေ စဉ်းစား စရာတွေ အများကြီးဝင်လာခဲ့တယ်”

“ ဘာတွေများလဲ ကိုကိုရယ်၊”

“ ဒီလိုလေ၊ ဒီလောက် လှပပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ ကိုကို့ မယားလေးနဲ့ လူပျို လူလွတ် ကျော်စိုးသော်တို့၊ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်ကြီးတလုံးထဲ နေ့ရောညရော အတူတူ နေကြပြီး တော့ ဘာမှ မဖြစ်ကြဘူး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့ပေါ့”

“ ဟာ ကိုကို ကလည်း ကျော်စိုးသော်က ဖူး ရဲ့ တူအရင်းလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ သူ့အဒေါ်အဝင်းနဲ့ ဖူးတို့ ငယ်ငယ် ကထဲက သူ့ကို ဖူးတို့ ခါးထစ်ခွင် ထိန်းခဲ့ရတာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြရမှာလဲလို့”

ကိုကိုကျော် တယောက်လည်း ချောင်းနေရင်းမှ၊ သူကိုယ်တိုင်တောင် အဲလို စိတ်ကူးဖြစ်ခဲ့တာပဲ၊ ဒီကောင်လေး မဆိုးဘူး၊ ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ သူ့မိန်းမ ကို တခြား ယောက်ျား တယောက်က ခုလို နီးနီးကပ်ကပ် ရပ်ကာ ကိုင်တွယ်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးခံစားရသလို၊ လီးကလည်း မာလာရသည်။

“ အင်း ဒါပေမဲ့ ကိုယ်နဲ့ နိူင်းရင် မရိုင်း ဆိုသလိုပဲ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ဆိုလည်း ဒီလို လှလှ ပပ တောင့်တောင့် တင်းတင်း မမ ကြီးနဲ့ အတူတူ နေရလို့ ကတော့ စိတ်ဖေါက်ပြန်မှာ ပဲ ဆိုတော့ အဲဒီ ကျော်စိုးသော်က ရော ဘာနဲ့ ထုထားတာမို့လဲ”

“ ကျော်စိုးသော် က လုပ်ချင်တာတောင် ကိုကို့ မိန်းမ က အဖြစ်ခံပါ့မလားလို့၊ ကိုကိုနော် စွတ်စွတ်စွဲစွဲ”

“ အမလေးကွာ ယောက်ျားက ဖြစ်သွားရင်လည်း အပြစ်မတင်ပါဘူးလို့ ပြောနေတာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်းပါ ချစ်လေးကလဲ”

နံရံတဘက်မှာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော်တယောက် ခေါင်းရှုတ်သွားရသည်။ ဖူးများ ကျော်စိုးသော်ကို သူတို့ အကြောင်းပြောပြထားသလား၊ ဖူးမျက်နှာကလည်း ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားသလို မြင်ရသဖြင့် ကျော်စိုးသော် စိတ်ကူးယဉ်မှုက သူတို့ စိတ်ကူးနှင့် တိုက်ဆိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကိုကိုကျော် တွေးမိလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မှာလည်း တကယ်အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ကျော်စိုးသော် အပြောတွေက ကိုကိုကျော် ပြောခဲ့သလိုမျိုး တွေမို့ တော်တော်ကြာ ကိုကိုကျော် သူ့အပေါ်မှာ သံသယဝင်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိလေသည်။ သူကဘက်က တမျိုး ထွင်မှ ရတော့မည် ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောင်းမှ ဖြစ်တော့မည်၊ ကိုကိုကျော် အထင်လွဲပြီး သူ့ကို မယုံတော့မှာကိုတော့ သူမလိုလားပေ။

“ ကဲ ကိုကို အခုလို စွတ်စွတ်စွဲစွဲ ပြောနေမှတော့ ချစ်လေး လဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတော့မယ်၊ ဟုတ်တယ် ကျော်စိုးသော်နှင့် ချစ်လေး တို့ ချစ်နေကြပြီ။ သူက ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ ကျွမ်းလို့ ချစ်လေး ကြိုက်သွားမိတယ်၊ သူနဲ့ ချစ်လေးတို့ နေ့တိုင်းလိုးနေကြတယ် ကဲ ကိုကို ကျေနပ်ပလား”

“ အော် တော်တော့် ကို တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမ ပါလား၊ ချစ်လေးတို့ ရုံးမှာလည်း လုပ်နေကြတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား”

“ ရုံးမှာ လူတွေ ဒီလောက်များတာ ဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ ”

“ ချစ်လေး ရုံးခန်းထဲ သူ့ကို ခေါ်သွင်းပြီး တံခါးပိတ်လုပ်တယ်မဟုတ်ဘူးလား ကိုကို့ ကို နမူနာ လုပ်ပြစမ်း”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ နောက်မှ စဉ်းစားမိသည်၊ အော် ဒါကြောင့် ငါ့ကို ရုံးက အဝတ်အစားတွေ မချွတ်ခိုင်းတာကိုး။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သည်။

“ ကဲ ကိုကို့ ကို ကျော်စိုးသော် ကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေး”

ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင်တင်း လို့ လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ အပေါ်ကို ထောင်ထနေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်ကလေးမှာ ထိုင်နေတာမို့ ကျော်စိုးသော် လီးကြီးက သူ့ ရင်ဘတ်နားလောက်ကနေ သူ့မေးစေ့ကို လှမ်းချိန်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် ကိုကိုကျော် အနီးကပ်မြင်နေရမည် ဆိုတာကို သိတော့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေမိသည်။ 

သူ့လက်ကလေးဖြင့် ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလှလှ လေးတွေဖြင့် ဒစ်ကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော် တယောက် သူ့မိန်းမ တခြားယောက်ျား တဦး၏ လီးကို ငုံစုပ်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ မှာ မနာလို သလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း သူ့လီးကြီးက တော့ မတရားကို တောင့်တင်းလာသည်မို့ သူ့လက်တွေဖြင့် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။

ကိုကိုကျော့် အတွေးပန်းချီထဲမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် သူ့ရုံးခန်းထဲ မှ အရာရှိ စားပွဲကြီးအနောက်မှ ဆုံလည်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေရင်း အနားမှာ မတ်တတ်ရပ်ကာ ပုဆိုးလှန်တင်ပေးထားသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရ ပါးရ ကုံးစုပ်ပေးနေပုံ မြင်ယောင်လာမိပြီး သုတ်ရည်များ ပင် ထွက်ချင်လာလောက်အောင် စိတ်ထဲ တင်းသွားမိသည်။

ကျော်စိုးသော် လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာခဲ့ချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တယောက် အခြား ဟာတွေကို ခေတ္တခန မေ့လျှော့သွားပြီး လီးကြီးကို သာ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံထုံးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခေါင်းကို အောက်သို့ ဖိဖိ ချလျှက် သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကော့ကော့ပေးကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပါးစပ်ကို အားရပါးရ လိုးပေးနေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်မှာ လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရတာ ကြာပြီမို့ အရမ်းကောင်းနေပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးသွားမှာ စိုးသောကြောင့် ခနနေတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မေးစေ့လေးကို ကိုင်တွန်းထားလိုက်ရင်း၊

“ အား ကောင်းလိုက်တာ၊ ချစ်လေး ရယ် ခနလေး တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားအုန်းမယ်၊ ချစ်လေးက ကျော်စိုးသော်ကို ရုံးမှာ အဲလိုပဲ နေ့တိုင်း လီးစုပ်ပေးနေတာလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တအားကို ထန်နေပြီ ဖြစ်ရာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော် လည်း စိတ်တက်ကြွရအောင် သူ့ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်ကပင် အသံထွက်မိတော့မလို ဖြစ်သွားပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကာ တချက်နှစ်ချက် ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ချပြစ်လိုက်ရလေသည်။

“ နောက် ရော ချစ်လေး ဘာလုပ်သေးလည်း၊ ရုံးခန်းထဲမှာပဲ သူက လိုးသေးလား”

“ လိုးတယ် ကိုကို၊ ချစ်လေးကို စားပွဲပေါ် မှောက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်က နေ တအားလိုးတာ၊ အချစ်လေး အသံမထွက်အောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်”

“ ဟုတ်လား ဘယ်လိုကုံး လဲ ကုံးပြကြည့်စမ်း”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်မှ ထကာ သူ့စားပွဲလေး ပေါ်တွင် တတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုံးပေးလိုက်လေသည်။

“ အဲတော့ သူက ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး လိုးရောလား”

“ ဟင့်အင်း ရုံးမှာ ထမိန်ဘယ်ချွတ်ဖို့ အချိန်ရမလဲ ကိုကိုရဲ့ ချစ်လေးက လှန်ပေးရတာ ဒီလိုလေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ထမိန်ကို ခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဒူးဆစ်နားလောက်ထိ ဆွဲချပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ၏ ဖြောင့်စင်း ချောမွတ် နေသော ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးများမှာ အဆီအရစ်မရှိ ပဲ တင်ပါးဆုံကြီးများ မှာ ခါးကော့ပြီး ကုံးထားသဖြင့် ဝိုင်းစက် နေလေသည်။ 

ပေါင်တန် ခွနှစ်ခု ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြိးက ပြူးထွက်နေပြီး စောက်ရည်တွေ နှင့် ရွမ်းလက် နေလေသည်။ အနောက်မှ မြင်နေရသော ယောက်ျား သား နှစ်ယောက်စလုံး တံတွေးများ ပင် မျိုချ ရသည်အထိ မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ စကားပင် မပြောနိုင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ နူတ်ခမ်းထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် တေ့ကာ တအား ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေတော့သည်။


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>