Configure Page List

Monday, August 12, 2013

ကာမတောသို့ ရမ္မက်ခရီး (စ/ဆုံး)

ကာမတောသို့ ရမ္မက်ခရီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

“ ဒါ .. မဝင်းမေတို့ အိမ်ပါလား ခင်ဗျာ”

“ ဟုတ်ပါတယ် . ဟုတ်ပါတယ် .. ဘာကိစ္စရှိလို့ ပါလဲ”

“ မဝင်းမေ ကျွန်တော့်ကိုသိပါတယ် .. ခဏလောက် ခေါ်ပေးပါလားဗျာ”

“ မဝင်းမေ ခရီးထွက်နေတယ်ကွဲ့”

“ ကျွန်တော်က ဦးနေစိုးသား ဇေယျာစိုးပါ။ ဒီမှာငွေကြေးစာရင်းလေးတွေရှင်းဖို့ ဖေဖေလွှတ်လိုက်တာပါ”

ဒီတော့မှ အသက် (၅၀) လောက်ရှိသော ဦးလေးကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ သွားရလေသည်။

“ အော် .. ဦးနေစိုးရဲ့သားကိုး ..လာလာ အိမ် ထဲဝင် ဦးလေးတို့ကလဲ လူစိမ်းဆိုတော့ ရုတ်တရက် အဝင် မခံရဲဘူးကွဲ့ .. ဟဲ့ သမီးခင်မေ ဧည့်သည် အတွက် ရေနွေးနဲ့ အမဲခြောက်ဖုတ်လုပ်ပါကွဲ့”

“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ ကျွန်တော့်အတွက် ဒုက္ခမရှာပါနဲ့”

“ ဒါနဲ့ ဘယ်မှာတည်းလဲကွဲ့”

“ မတည်းရသေးပါဘူး ကျွန်တော် ခုမှရောက်တာ”

“ ဟေ့ .. ဒါဆို ဒို့အိမ်မှာဘဲနေ အိမ်ကလဲကျယ် တယ်။ မင်းစိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နေလို့ရပါတယ်။ တခြား သွားမတည်းရဘူးနော်”

“ ဟာ .. မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး ကျွန်တော်အပြင်မှာဘဲ တည်းပါရစေ”

“ ဒီမှာ မင်းအဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က အင်မတန်ရင်းနှီး တာ။ ဒီတော့ မင်းက ကျုပ်စိတ်မကောင်းအောင် တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ မင်းအဖေရဲ့ ကျေးဇူးတွေကလဲ ဒို့အပေါ်မှာ အများကြီးရှိတယ်။ ကြုံကြိုက်တုံး ပြုစုပါရစေကွယ်”

“ ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် တော့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေတွေ မလုပ်နဲ့နော်”

အဖိုးကြီးနှင့် ဇေယျာစိုးတို့ စကားပြောနေကြစဉ်မှာပင် အသားလတ်လတ် လူလုံးတောင့်တောင့်အသက် (၁၆) နှစ်လောက်ရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် လင်ဗန်းထဲတွင် လဘက်ရည်ခရားနှင့် စားစရာများ ထည့်ပြီး လက်မှကိုင်ကာ အဖိုးကြီးရှေ့မှ ယို့ယို့လေးဖြတ်၍ လျှောက်လာသည်။ ပြီးတော့ ဇေယျာစိုး၏ ရှေ့တွင် စားစရာများ ချ၍ ပေးလိုက်သည်။ အဖိုးကြီးကတပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေရင်း ..

“ ဒါ မဝင်းမေရဲ့ညီမ ခင်မေဘဲကွဲ့။ မှတ်ထား ဒါ ညီးအစ်ကိုလိုသဘောထား တို့ဖောက်သယ် ဦးနေစိုးရဲ့ သား ဇေယျာစိုးတဲ့။ နင့်အစ်မ မလာမချင်း ဒို့အိမ်မှာနေမှာ အစစ ဂရုစိုက်နော် ကလေး””

ကောင်မလေးက ဇေယျာစိုးကို မရဲတရဲကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်၍ပြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းကို အသာခိုး၍ ကြည့်သည်။ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေးတွေက မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင်နဲ့ ခါသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် ဇေယျာစိုး၏ စိတ်ထဲ မကြေမချမ်းလေး ဖြစ်သွားရသည်။

“ မဝင်းမေကတော့ ကြာလိမ့်မယ်ကွဲ့။ အနည်းဆုံး တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ်”

“ ဘယ်ကိုသွားတာလဲ ဦးလေး .. ဒီလောက်တောင်ကြာရအောင်”

“ လိမ္မော်စိုက်ခင်းတွေ လိုက်ကြည့်နေတာကွဲ့ .. ခြံတွေ အသစ်တိုးထားတာ ရှိတယ်လေ။ အဒေါ်နဲ့ သွားဆိုလဲ မရဘူးကွယ်။ ပညာလေးက တတ်တော့ မိဘကိုတောင် မရိုသေချင်ဘူး။ အသက်ကလဲ အစိတ်ရှိနေပြီ အိမ်ထောင်ပြုပါလို့ ပြောလို့လဲ မရ။ ကျုပ်က စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေတာ။ ခက်ပါတယ်ကွယ်”

“ ဒီလိုလဲ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ဦးလေးရာ။ သူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို့ ဖြစ်မှာပေါ့”

“ အငယ်မ ခင်မေကျတော့လဲ တမျိုးကွဲ့။ သူ့အစ်မလို ထက်ထက်မြက်မြက်တော့မရှိဘူး အိမ်ထဲမှာဘဲ ကုတ်နေတယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်နဲ့ဘဲ အခု (၉) တန်းအောင်ထားပြီလေ”

“ ဦးလေး ဒါနဲ့ မဝင်းမေဆီ ကျွန်တော် လိုက်သွားလို့မရဘူးလား။ စိုက်ခင်းတွေလဲ ကြည့်ရင်းပေါ့ ..”

“ မလွယ်ဘူးကွဲ့ ခရီးက သိပ်ကြမ်းတယ် မြင်းရော စီးတတ်လား”

“ နဲနဲပါးပါးတော့ စီးတတ်ပါတယ် ဦးလေးရ”

“ အေး ဒီခရီးက မြင်းနဲ့သွားရမှာ။ ဒီကနေ ကားတတန် ခြေကျင်တတန်နဲ့ နောက်ဆုံး မြင်းနဲ့ခရီးဆက်မှ ရောက်မှာ..”

“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ မဝင်းမေလို မိန်းကလေးတောင် သွားနိုင်တာဘဲ။ နောက်ပြီး ဗဟုသုတလဲရတာပေါ့။ ဒီလိုကြီးတော့ ထိုင်စောင့်မနေချင်ဘူး”

“ အေး ဒါဆိုလဲ ခင်မေကို လမ်းပြခိုင်းမယ် သတိနဲ့ သွားကြပေါ့။ ကျုပ်က ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းလို့။ နို့မို့ရင် လိုက်ပို့ပါတယ် ကွယ်။ မနက်ဖြန် မနက် စထွက်ကြပေါ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ..”

……………………………………………………..

အခန်း ( ၂ )

ခရီးတလျှောက်လုံး ချောချောမောမော ရှိခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် မြင်းငှားသော နေရာရောက်တော့ ပထမဆုံး အဆင်မပြေမှုဖြင့် ဆုံဆည်းရသည်။ ငှားမဲ့မြင်းက တစ်ကောင်သာရှိသည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေကို တစ်ယောက်တလှည့်စီးဖို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းငြိမ့်ရှာသည်။ မြင်းငှားသော နေရာမှာပင် ရေမိုးချိုး၍ စားသောက်ပြီး ခရီးတထောက်နားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခရီးဆက်၍ထွက်ရန် ပြင်တော့သည်။

ခင်မေက စောစောတုန်းကလို ထဘီတိုတိုဖြင့်မဟုတ်တော့ဘဲ စကပ်နီညိုလေးကို ဝတ်၍ထားသည်မှာ အတော်ပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ မြင်းနဲ့ထွက်လာပြီး တစ်နာရီလောက် လမ်းလျှောက်လိုက်ရော ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် အကျင့်မရှိ၍ အတော်ပင် မော၍လာသည်။ ဒါကိုသိသော ခင်မေက မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပေးပေမဲ့ သူမကိုလမ်းလျှောက်ခိုင်းပြီး မြင်းပေါ်ကို ဇေယျာစိုးက တက်စီးရန်ကိုတော့ ဇေယျာစိုးက မစီးရက် ဖြစ်နေရသည်။

သူစီး ငါစီးဖြင့် နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး စီးဖြစ်သွားကြသည်။ ကျွမ်းကျင်သူမို့ ခင်မေက ရှေ့ကစီးသည်။ ခရီးက တဖြေးဖြေးဖြင့် ကြမ်း၍လာသည်။ သစ်ပင်တွေက အုပ်ဆိုင်း၍နေပြီး လူသွားလူလာလည်း မရှိပေ။

“ လမ်းက အရမ်းလူရှင်းတယ်နော်”

“ ဒါဖြတ်လမ်း အစ်ကိုရဲ့ လမ်းကြမ်းတယ်။ လူတွေက လမ်းကောင်းဘဲ သွားတာများတယ်”

မြင်းက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ ပုံမှန်ပြေးနေရာမှ ကဆုန်ချ၍ပြေးတော့သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော ဇေယျာစိုးက အထိတ်တလန့်ဖြင့် ခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသည်။ အတန်ကြာလို့ မြင်းကမောပြီး ရပ်သွားသည့်တိုင်အောင် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားဆဲဖြစ်သည်။

ဇေယျာစိုးက သတိမထားမိဘဲ ဆက်လက်၍ ဖက် ထားတာဖြစ်ပြီး အဖက်ခံထားရသော ကောင်မလေးကတော့ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေကို အောက်သို့တွန်း၍ ချပေးသည်။ ဒီလိုမလုပ်၍လဲ မဖြစ်ချေ။ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့အုံတွေပေါ်တွင် ဖိ၍ထားသည်။

မြင်းနှင့်ဆက်ပြီး ခရီးနှင်လာသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့တွေကို သွား၍ သွား၍ ထိမိသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သာယာသလို ဖြစ်မိခြင်းကြောင့် လက်ကို မဖယ်တော့ဘဲ အသာလေး နို့ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း ဖယ်မချတော့ချေ။ ဇေယျာစိုးက အားတက်လာပြီး အင်္ကျီပါးပါးလေးပေါ်က မြင်နေရသော ဘောလီလေးကိုဘဲ အားမလိုအားမရဖြင့် မသိမသာလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။

မသိမသာဆိုပေမဲ့ ကောင်မလေးကတော့ သိပုံရ သည်။ အသံကတော့ တစ်ချက်မှ မထွက်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဇေယျာစိုးက ရဲရဲတင်းတင်းဖြင့် နို့အုံလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ညှပ်ပေးသောအခါ ကောင်မလေးက တစ်ခါနှစ်ခါတော့ ဖယ်၍ချသည်။ နောက်တော့ ကိုင်ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။

ဇေယျာစိုးက ခဏကြာ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်ညှစ်ပေး ပြီးတော့မှ သူမ၏ အင်္ကျီအရှေ့ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ချလိုက်တော့သည်။ အင်္ကျီရင်ဘတ် ပွင့်သွားသည့်အတွက် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးသားလတ်လတ်လေးများသည် စောလျှင်စွာ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ဇေယျာစိုးက လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ခါးကို ဖက် လျှက် ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ကနေ အင်္ကျီကို လှန်ပြီး ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဒီအခါတွင်တော့ ခင်မေသည် တုန်တုန်ရီရီလေးဖြင့်ဘော်လီကို ချွတ်ရာမှာ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ မြှောက်ပေးတာတို့ ချိတ်ဖြုတ်ပေးတာတို့ဖြင့် ကူညီရှာသည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသည်နှင့် သူမရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ လျှောက်ပွတ်ရင်း နို့ကို ထိကိုင်မိတာနဲ့ ဂရုတစိုက်ညင်သာစွာ နယ်ပေးလိုက်သည်။

အပျိုစင် အပျိုရိုင်းလေးမို့ ဆိုရမလား။ အခုမှ အပျိုဖော်ဝင်စဆိုတော့ တင်းပြီး ရှေ့သို့ချွန်ထွက်ကာ အခွံမနွှာရသေးတဲ့ ကွမ်းသီးတစ်လုံးစာလောက်တော့ ရှိသည်။ အပျိုကြီးတွေရဲ့ နို့နဲ့မတူဘဲ တကယ့်ကို လတ်ဆတ်သည်။ အရသာပင် ပျော့အိနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ နို့ကိုဆုပ်ရင်းဖြင့် နောက်ကနေဂုတ်ကို နမ်းစုပ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဂုတ်တွင်သာမက လက်ပြင်တွေ သွေးချေဥအောင်ပင် နမ်းစုပ်ပေးမိသည်။

ခင်မေကတော့ မြင်းဇက်ကြိုးကို နိုင်အောင် မကိုင်နိုင်တော့ချေ။ ငှက်ဖျားတက်သလို တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ရအောင်ရှာပြီး လက်ညှိုးလက်မကြားတွင် ချေပေးနေမိသည်။

နို့လေးတွေကို မမြင်ရလို့ အားမရပေမဲ့လဲ ဒီ လောက်ရတာကိုပင် ဇေယျာစိုးက ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးကို ရှပ်ကိုင်၍ မထိတထိလေး ဖျစ်၍ပေးတော့ရာ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေ ထ၍လာရသည်။

လက်က တစထက်တစ အောက်ကို ဆင်းသွားရင်း သူမ၏ စကပ်ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးလေးတွေက ပေါက်ကာစ နုနုတိုတိုလေးတွေ ဖြစ်သည်။ စကပ်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကို လက်ဖြင့် အသာလေးလျှောက်၍ ဆွဲနေသည်။

ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်မ လက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဟလိုက်ရင်း လက်ညှိုးကို အသာလေး သွင်းပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးသည် ခြောက်သွေ့၍ ကပ်နေသည်။ထို့ကြောင့် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ရှာပြီး ကလိပေးတော့မှ အရည်လေးတွေ တစိမ့်စိမ့် ဆင်းလာသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းငုံ့ရင်း မြင်းကိုသာ ဇွတ်နှင်၍နေသည်။

လက်လည်း ဝင်လို့ရရော ဇေယျာစိုးက စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ သူ၏ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်၍ပေးနေသည်။ နာရင်လန့်သွားပြီ မကောင်းတာကြောင့် ဖြေးဖြေးလေး မွှေ၍ ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကတော့ စောက်ဖုတ်အပြင်ကိုပင် လက်တဆစ်လောက် စွန်းထွက်၍ နေသည်။

ဇေယျာစိုးက လက်နဲ့ကလိပေးတာ ကြာလာတော့ ကောင်မလေးက သိပ်ပြီး အားရဟန် မတူတော့ချေ။ မပီမသ လည်ချောင်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာသည်။ စကားတော့ သိပ်ပြီး ပြောရဲပုံမရသေးချေ။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို အောက်ကနေ နှိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေမိသည်။ တော်တော်လေး ကြာသွားပြီးမှ ..

“ ညီမ မြင်းကို ခဏရပ်လိုက်”

သူမက မြင်းကိုရပ်လိုက်လျှင် ဇေယျာစိုးက မြင်း ပေါ်မှ ခုန်၍ဆင်းလိုက်ပြီး သူမကိုပါ မြင်းပေါ်မှ ပွေ့၍ ချလိုက်ရာ အားလွန်ပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သား ဖင်ထိုင်ရက် ကျသွားကြလေသည်။

မြေပြင်ပေါ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာစိုးက ချက် ချင်းပင် သူမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍ လှဲ့လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကိုမကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ ထားသဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ မော့လိုက်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ယုယုယယ လေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် လေတိုးခံရသောနှင်းဆီပွင့်ချပ်များနှယ် တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ သူမကို အနမ်းဖြင့် ညှို့ယူနေတုန်းမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး အပြင်မထွက်ရသဖြင့် ဒေါသတကြီး ပါးပျဉ်းထောင်နေသော လီးကြီးကို ဂုတ်ကနေကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးသည် ချစ်ချစ် တောက် ပူနွေးနေပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။

မြေကြီးပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေလျှက်မှ ဇေယျာစိုးက သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကောင်မလေးအား ခွ၍ ကားကာ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကောင် မလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း သူ၏ပေါင်ရင်းတွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆန့်တန်း၍တင်ကာ သူ၏ခါးကို ခွစေလိုက်သည်။ထို့နောက် ကောင်မလေးကို ခါးမှဆွဲယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကို အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်နှာ တစ်ချက်မဲ့၍ သွားသည်။ သိပ်တော့ မလွယ်လှချေ။

“ ညီမ .. အစ်ကို့ကိုဖက် .. မရှက်ပါနဲ့ကွယ်”

သူမက ဇေယျာစိုး၏ ပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း ရွရွလေး ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဇေယျာစိုးက ကောင်မလေး၏ တင်သားနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ မလိုက်ပြီး သူ၏ကားထာသော ခြေနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကာ ကောင်မလေး၏ တင်သားများကို သူ၏ ပေါင်ပေါ်တွင် တင်ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခြေဆင်း၍ ထိုင်နေသော ဇေယျာ စိုး၏ ပေါင်ရင်းတွင် ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်ထားသော အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ စကပ်လေးကို လှန်၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် နှိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှဲ၍နေသည်။ လီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့၍ သူမ၏ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗြစ် .. ဗြစ်. ဗြစ်.. ဖေါက် .. ဒုတ် .. အ .. အ .. အား ..”

စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးက မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားပြီး အပျိုမှေးကို ဖေါက်သံနဲ့ သားအိမ်ကို ထိသံတို့သည် အစဉ်အတိုင်း ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ခင်မေက ပထမ “အ .. အ ..” နဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံနေပေမဲ့ အပျိုမြှေးပေါက်ပြီး သားအိမ်ကိုလည်းထိရော ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်တော့သည်။

သူမသည် ဇေယျာစိုးကို အတင်းပင် တွန်းသည်။ မရပါ။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို အသေဖက်၍ ထားသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲရင်း ညင်သာစွာဖြင့် သူ၏ လီးကြီးများကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်နာနာလေး ဆောင့်လိုက်သေးသည်။

“ ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အား .. အား .. ပလွတ်..ပြစ် .. ဒုတ် .. အ . အာ့ ..”

ဇေယျာစိုးက ကြမ်းတခါ ချော့တလှည့်ဖြင့် ဆက်တိုက် လိုးပေးလိုက်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းလွန်းသဖြင့် လီးကိုလက်နဲ့ညှစ်ပြီး ဆုပ်ထားသလို ဖြစ်တာကြောင့် (၁၀) မိနစ်အကြာလောက်မှာပင် လီးကြီးသည် တဇတ်ဇတ် တုန်လာပြီး ခင်မေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ထည့်လိုက်လေတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ ပေါင်ခြံများတွင်တော့ သွေးတွေက ချင်းချင်းနီရဲနေသည်။ ကောင်မလေးခင်မျာမှာတော့ ငယ်သေးသည့်အတွက် ပြီးလို့ပြီးမှန်းမသိ။ နုံးခွေသွားတာကိုဘဲ သိလိုက်သည်။ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာကိုလည်း သူမကိုယ်သူမ မသိချေ။

နောက်ဆုံးတော့ မျက်ရည်လည်ရွှဲဖြင့် ဇေယျာစိုးကို အတင်းကြုံး၍ဖက်ပြီး နမ်းပါလေတော့သည်။ ဒီနေရာမှာ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် နားပြီးတော့မှ ဆက်၍ ခရီးနှင်ခဲ့လေသည်။

……………………………………………………

အခန်း ( ၃ )

ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့သည် ဆက်၍ ခရီးနှင်လာ ကြရင်း စမ်းချောင်းလေးတစ်ခုကိုတွေ့၍ နှစ်ယောက်သား ဆင်းပြီး ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားတော့ မပြောဖြစ်ချေ။ ခင်မေက ရှက်နေပုံရသည်။ ဇေယျာစိုးသည်လည်း အတွေ့ အကြုံသစ်ကြောင့် နုံးချိ၍နေသည်။ အေးမြသော ရေတွင် ထိနှစ်၍ ချိုးလိုက်ကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လန်း၍ သွားသည်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ညနေလည်း အတော်စောင်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။

ဤကဲ့သို့ တဖြေးဖြေး ခရီးထွက်ခွာ၍လာရာ ခဏမျှ ကြာတော့ သူတို့၏ ရှေ့နားမှ မြင်းခွာသံ ကြားရသည်။ မှောင်စပျိုးနေပြီဆိုတော့ ဘာမှသဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ ဝါးတရိုက်လောက် ကွာတော့မှ ခင်မေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ လှမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ မမလာနေပြီ .. ရှင်တော့ ကံကောင်းတာဘဲ”

“ ဟယ် ညီမလေး .. ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ ..”

မဝင်းမေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ မျက်လုံးကစားရင်း မေးလိုက်သည်။

“ မမဆီ လာတာပေါ့။ ဟောဒီက ကိုဇေယျာစိုးက မမနဲ့ တွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့။ သူက ဦးနေစိုးရဲ့သားပေါ့။ မမ မှတ်မိရဲ့လား။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တွေ့ဖူးတယ်လို့ အဖေက ပြောတယ်”

“ အော် ကိုဇေယျာစိုးလား။ ငယ်ရုပ်တော့ နည်းနည်း ကျန်သေးတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မပြောရင် မှတ်မိမယ် မထင်ဘူး”

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မဝင်းမေကို အိမ်က ထိုင်ပြီး စောင့်မနေချင်တာနဲ့ စိုက်ခင်းလည်း ကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး လိုက်လာတာပါ”

“ စိုက်ခင်းကတော့ အားလုံး အိုကေပါဘဲ .. မအိုကေတာက အလုပ်သမားတွေဘဲ။ လခ တိုးတောင်းနေကြတယ် ..”

“ အင်းလေ .. ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ .. ဒါနဲ့ မဝင်းမေ ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ အိမ်ပြန်မလို့လေ .. ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့ဘူး ရှင့် ..”

“ ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်တို့ပါ ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်။ အဓိက ကတော့ မဝင်းမေနဲ့ တွေ့ဖို့ပါဘဲ။ နောက်ကြုံတော့မှဘဲ စိုက်ခင်းတွေ ကြည့်တော့မယ်။ အခု မိုးချုပ်နေတော့ ခရီးဆက်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ..”

“ ကျမတို့ကတော့ သွားနေကျဘဲ”

“ ဒါဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့ ..”

“ ညီမလေး မမ စကားပြောရင်းနဲ့ လယ်ဂျာစာအုပ် တွေ မေ့ကျန်ခဲ့တာ သတိရတယ်။ သွားယူလိုက်ပါကွယ်နော်။ မမတို့ ခရီးဆက်နှင့်မယ် အလုပ်တွေအများကြီးရှိသေးတယ် မဟုတ်လား ..”

“ ဟင် .. မမကလဲ အဝေးကြီးသွားရမှာ မသွားချင်ပါဘူး ..”

“ သွားပါကွယ် ငါ့ညီမက လိမ္မာပါတယ်။ မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား .. နော် .. ညီမလေး ..”

ချာတိတ်မသည် ဇေယျာစိုးကို စူးကနဲ တစ်ချက် ကြည့်ရင်း မြင်းကို ချာကနဲလှဲ့ကာ မသွားချင်သွားချင်ဖြင့် ထွက်ခွာသွားပါတော့လေသည်။

“ ဒီညီမ‌လေး တစ်ယောက်ရှိလို့သာ ကျမသက်သာတာ။ နို့မို့ရင်တော့ သေမှာဘဲ။ အလုပ်တွေကများတော့ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်ဘူးရှင့် ..”

“ ခင်ဗျားတို့က မိသားစု သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းရှိတော့ ပျော်စရာဗျာ။ ကျွန်တော် အားကျတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ အထီးကျန်သလိုပါဘဲဗျာ””

“ ကဲ.. ခရီးဆက်ကြစို့”

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် စကားတပြောပြော ဖြင့် ခရီးဆက်ခဲ့ကြရာ စောစောက ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့ ခရီးတစ်ထောက်နားသော စမ်းချောင်းလေးနားသို့ ရောက်ခဲ့လေသည်။

“ ဒီမှာ ခဏနားရအောင် ကိုဇေယျာစိုး .. ကျမမြင်းလည်း မောနေပြီ”

“ ကောင်းတာပေါ့ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မြင်းစီးတာ ပင်ပန်းနေပြီ”

ဇေယျာစိုးသည် မြင်းပေါ်မှ ဆင်း၍ မျက်ခင်းပေါ်အသာလဲလျှောင်းလိုက်သည်။ လက ထိန်ထိန်သာနေသည်။ နေ့ခင်းနေ့လည် အတိုင်းပင် လင်းထိန်၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေးကလည်း တသွင်သွင် စီးဆင်း၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေး၏ တစ်ဖက်တစ်ချက် ဝဲယာတစ်လျှောက်မှာလဲ နှစ်ချို့သစ်ပင်ကြီးတွေက စမ်းချောင်းလေး ကမ်းနဖူးနှင့် ပျမ်းမျှ (၁၀) ပေ (၁၅) ပေ၊ ပေ (၂၀) လောက်တို့တွင် အုံ့ဆိုင်းစွာဖြင့် ပေါက်၍နေသည်။ လေကလည်း တဖြူးဖြူး တိုက်နေတော့ ဒီနေရာလေးသည် အတော်ပင် သာယာလှပေသည်။

ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်၏ သာယာမှုကို ခံစားနေစဉ်မှာပင် သူ၏ခေါင်းတဲ့တဲ့တွင် မဝင်းမေက မတ်တပ်ရပ်၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက အောက်ကနေ ပင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။

သူမ၏ ရွှေရင်အစုံသည်လည်း အောက်ခံပါဟန်မတူကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ စောစောက မြင်းကုန်းနှီးမှာ ချိတ်ထားသော အထုပ်တစ်ထုပ်ကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲ ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ကိုဇေယျာစိုး ဗိုက်မဆာဘူးလား။ ကျမတော့ ဆာရင်စားဖို့ ခေါပုတ်တွေ ယူလာတယ်။ စားဖူးတယ်မဟုတ်လား။ ရော့သကြားနဲ့ တို့စား။ စားမိရင် စွဲသွားတာချည်းဘဲ။ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

မဝင်းမေသည် ပြောပြောဆိုဆို ခေါပုတ်ထုပ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး သူမသည် မြက်ခင်းပေါ်လှဲ၍ ချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား စကားမပြောမိကြတော့ချေ။ ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ပလုတ်ပလောင်း စားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ..

“ ကိုဇေယျာစိုး ရှင်နော် တချိန်ကျရင် ဒီတောအုပ် ထဲမှာ ကျမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲနေခဲ့ပြီး ဘာမှ အကျိုးအမြတ် မရှိဘဲ အချိန်ကုန်ပြီး ပြန်သွားရတာလို့ တွေးပြီး နောင်တရနေချင်သလား””

“ အို ဘယ်ရချင်ပါ့မလဲဗျာ ..”

ဇေယျာစိုးက ပြောလိုက်ရင်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်ကာ သူမကို စိုက်၍ကြည့်မိသည်။ မဝင်းမေက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း ..

“ ရှင် စိတ်ဝင်စားရင် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် ပါ။ ကျမလည်း ချွတ်လိုက်မယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ရှင်ကျမကို အထင်တော့ မသေးလိုက်နဲ့။ ကျမက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား နောက်ပြီး ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက်။ ကျမက ယောက်ျားတွေကြားမှာ ယောက်ျားတွေနဲ့ ယှဉ်ပြီး လုပ်နေရတာ။ ရှင့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဆန္ဒတွေ တားဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ညီမလေးကို ပထုတ်လိုက်တာ။ ရှင်သဘောမတူလဲ ကျမကတော့ အတင်းကြံမလို့ဘဲ။ အခုတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”

မဝင်းမေသည် စကားလည်းပြော အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမ၏ ညီမလို မဟုတ်ဘဲ အသားရေက နီစပ်စပ်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ မို့မို့တင်းတင်းဖြင့် နို့နှစ်လုံးဟာလည်း လရဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် တောက်ပ ဝင်းပြောင်၍ နေသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေက လက်သန်းတဆစ်လောက်ရှိပြီး အောက်ကို ငိုက်၍နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုရောင်သန်းနေသည်။ ပိတုန်းနှစ်ကောင် ကြာငုံပေါ် နားနေသလိုပင် ဖြစ်သည်။

ဇေယျာစိုးက တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ချလိုက်တော့ ကြွက်သား အဖုအထစ်များဖြင့် ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် သေချာစိုက်ကြည့်နေရင်း သူမ၏ ဘောင်းဘီချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ဇစ်ကိုဆွဲ၍ချလိုက်သည်။

ဟ သွားသော ဘောင်းဘီဇစ်ကြားမှ သန်မာသောစောက်မွှေးမဲမဲများသည် အခွေလိုက် ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မဝင်းမေကတော့ ခပ်စောစောပင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသောကြောင့် ဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားလျှင်ပင် သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

ကြီးမားတောင့်တင်းပြီး ဖြောင့်စင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများက လရောင်အောက်တွင် ပုဇွန်ဆီရောင် ထ၍နေသည်။ သူမချွတ်ပြီးသွားသည်နှင့် ဇေယျာစိုးဆီသို့ လှလှပပ လှမ်း၍လာပြီး ဘောင်းဘီကို ဝိုင်း၍ ချွတ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးတွေကို လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပျော့အိနွေးထွေးလှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဇေယျာစိုး၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်ခိုးတွေ တက်လာတော့သည်။

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ မြက်ခင်းပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက မဝင်းမေ၏ နှုတ်ခမ်းများကို မော့၍ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ချက်ခြင်းပင် မဝင်းမေက တုန့်ပြန်ကာ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်၍ စုပ်နမ်းပေးလေသည်။

.............................................

ရမ္မက်ဇောတွေ တက်နေသော ကျမတို့နှစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ်ကို အကျနပင် ယှဉ်တွဲ၍ လှဲချလိုက်မိပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရင်ချင်းအပ်ရက် ဆီးစပ်ချင်းထိရက် ပေါင်ချင်းထိရက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမရဲ့ ကော့ထောင်နေတဲ့ နို့သီး ခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စို့ပေးတယ်။ တော်တော်သန်တဲ့ လူဘဲရှင်။

“ အိုး .. ဟင့် ..အင့် .. ကိုစိုး .. ကိုစိုး .. အို ကိုစိုးရယ် စို့စမ်းပါ .. ကျမနို့သီးကို ကောင်းကောင်းစို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် .. နို့စို့ပေးတာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာဘဲ .. ဟင့်.. ဟင့် .. ဟင့် ..”

သူက နို့စို့ပေးရုံတင် မဟုတ်ဘဲ နို့သီးတဝိုက်ကိုလည်း လျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ အဲဒီလို ယက်လိုက်တဲ့အခါများ ကျမဟာ မျက်ချင်းပေါ်ကနေ ကော့ပျံကြွတက်သွားရတာဘဲ။ စိတ်တွေကလည်း အရမ်းကို ထကြွလို့ရွလာရပါတယ်။

နို့သီးနှစ်ခုကို တလှည့်စီစို့ပေး ယက်ပေးပြီးတဲ့ နောက် ဇေယျာစိုးရဲ့ ပါးစပ်ဟာ အောက်ဖက်ကို တစတစ ရွေ့လျှားလာပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပျော့ပျော့အိအိ ချပ်ချပ်လေးတစ်လျှောက် အသာယက်ပေး စုပ်ပေးရင်း ရွေ့လျှားလာလိုက်တာ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပြင်လေးပေါ်မှာ သူယက်ပေးထားလို့ တံတွေးလေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်လို့နေပါတယ်။

တဖြေးဖြေးအောက်ဖက်ကို ရွေ့ဆင်းလာတဲ့ ဇေယျာ စိုးရဲ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ ချက်ပေါ်ကနေ ဆီးခုံဖက်ကို ရွေ့ဆင်းသွားပြီး တဖြေးဖြေး သူ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ နီးသထက် နီးစပ်လာရပါပြီရှင်။ ကျမဟာ အလိုးခံရတာကို သဘောကျသလို စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကိုလည်း အရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်

“ အား .. ဟင်းဟင်း .. ကိုစိုးရာ ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ .. ဟင်းဟင်း .. ကျမစိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီ .. အို အို. ယက် .. ယက်ပါတော့ .. ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးထည့်ပြီး ယက်လိုက်စမ်းပါ”

ဆီးစပ်တစ်လျှောက် တဖြေးဖြေး ရွေ့ဆင်းလာနေတာကို မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကျမက အငမ်းမရ ထုတ်ဖော် ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလိုပြောလိုက်တဲ့အခိုက်မှာဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက အတော်ကြီးကို စိမ့်ထွက်လာပါတယ်ရှင်။ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် အရည်တချို့ဟာ အပြင်လျှံထွက်ပြီး ဖင်ခေါင်းတစ်လျှောက် စီးကျသွားတဲ့ အထိပါဘဲရှင်။ ဟော .. သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်ပတ်နားကို ရောက်လာပြီး ယက်တော့ ယက်မပေးသေးပါဘူး ..။

ကျမဟာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် ထိမိ အောင် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ်ပေးသလိုမျိုးပေါ့ ။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ ဖောင်းပြီး စောက်စေ့လေးလည်း မာကြောထောင်ကြွလို့တက်နေပါပြီ။

“ ယက်ပေးပါ ကိုစိုးရယ် ကျမစောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းယက်ပေးစမ်းပါရှင်။ ကျမ မနေနိုင်လွန်းလို့ပါ”

ကျမက ထပ်ပြီး လော်ဆော် တိုက်တွန်းလိုက်မိပြန် ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကတော့ တကယ်ပါဘဲရှင်။ မယက်ခင် အဖုတ်ကို အရင်ဖြဲကြည့်နေတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျကျနနကိုင်ပြီး အသေအချာကို ဖြဲကြည့်နေတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ဟာ နီရဲပြဲအာပြီးနေမှာပါဘဲ ..။

ကိုယ့်ပေါင်ကြားကို ငုံ့မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အဖုတ်ရဲ့ အနေအထား ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုတော့ ကျမ အသေအချာ မသိဘူးပေါ့ရှင်။ စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ မှန်းဆကြည့်ရတာပါ။ အဲသလို ဖြဲကြည့်ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းတယ်။

“ အောင်မလေး ..လေး .. ကိုစိုးရဲ့”

ကျမလေ တကိုယ်လုံးကို တုန်သွားရပြီး ငယ်သံပါ အောင် အော်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့တော့။ ဘယ့်နယ် စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလိုမျိုး စုပ်ပေးတာကို သူ့လျှာကလည်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ပြီး လှည့်ပတ်ကလိပေးတယ်။ ယက်ပေးတယ်။ ကျမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ်။ ကျမရဲ့ ဝမ်းပျဉ်းသား ပျော့ပျော့အိအိလေးဟာ ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်ကိုဖြစ်လို့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းလည်း ကားလိုက် စုလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေရတယ်။

သူက ကျမစောက်ပတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည် ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ယက်ပေးနေ ပြန်တယ်။ တကယ့်ကို ရက်ရက်ရောရော ယက်ပေးနေတာ။ ကျမအဖို့ အရမ်းကိုငြိမ်ပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပါဘဲ။ အဖုတ်ကိုယက်ပေး စုပ်ပေးတာထက် ပိုထိတာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာကိုထိုးထိုးပြီး လိုးနေတဲ့သဘော ဖြစ်နေတာကိုး ..။

“ အား ပါးပါး ဟင်း .. ထိုးစမ်းပါ ကိုစိုးရ .. ဟင့် .. မွှေပေးစမ်းပါ .. အား ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း .. ကျမ စောက်ပတ်ထဲကို ရှင့်လျှာကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ .. အား .. ကောင်းလှချည်လား ကိုစိုးရာ အမလေးလေး .. ဟုတ်ပြီ ..ထိုး ထိုး လိုးလိုး .. ရှာထိုးပေးစမ်းပါ”

ကျမ ပါးစပ်ကလည်း မရှက်နိုင်တော့ဘဲ တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမစောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ အပီထိုးထိုးပြီး ကျကျနနကို လိုးပေးနေတာ။ အဖုတ်ထဲ သူ့လျှာတစ်ဆုံးတိုင် တိုးဝင်လာတဲ့အခါများ ကျမဟာ လည်ချောင်းထဲကပါ တအင်အင် အသံတွေ ထွက်လာတဲ့အထိ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိသမျှ အကြောအချင်အားလုံး သွေးတိုးအရမ်းမြန်ကုန်ပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတယ်။ တကိုယ်လုံး ငဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံလို့ အကြီးအကျယ်ကို ပြီးလုနီးလာမှန်း ကျမရိပ်မိတယ်။

ကျမစောက်ပတ်ထဲကို ယက်ပေးတဲ့လျှာနဲ့ အဖုတ် ခေါင်းထဲကို ထိုးပေးလုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ညာလက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လက်ထဲမှာ တဆုပ်တခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးက အားရစရာကောင်းလိုက်တာ။ ဒီလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးတာကို ကျမ အရမ်းခံချင်လာတယ်။ လျှာနဲ့ထိုးပြီး သွင်းမှာထက် စောက်ပတ်ကိုလီးနဲ့ လိုးရင်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဟုတ်တယ် လီးနဲ့က ပိုပြီး အရသာကောင်းမှာ..။

“ ကိုစိုးရယ် .. ကျမကို လိုးပါတော့ .. ရှင့်လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ။ လုပ်ပါ ကိုစိုးရယ် ကျမကို လိုးပေးစမ်းပါရှင် .. ကျမ အပေါက်ထဲကို ရှင့်အချောင်းကြီး တအားကုန် ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ။ ကျမ ခံချင်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး .. လိုးပါ ကိုစိုးရယ် လိုးစမ်းပါရှင် ..”

ကျမက ထုတ်ဖော် တောင်းဆိုလိုက်မိပါတယ်။ အရမ်းကို လိုးချင်နေပြီကိုး။ ရှက်မနေတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးကြတာဘဲ။ ဇေယျာစိုးကလည်း ကျမလိုဘဲ ထန်နေပါတယ်။ အဖုတ်ယက်ပေးတာကို ချက်ခြင်းရပ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် တက်ခွတယ်။

တက်ခွတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမက သူ့လီးကို ဆွဲယူပြီး နီရဲပြဲလန်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုရွှဲမို့ဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ စိတ်က အရမ်းထနေတဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမက တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ဖိချထိုးသွင်းလိုက်တာ တစ်ချက်တည်းနဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကို တနင့်တပိုး ဝင်သွားတော့တာပါဘဲ။ သူ့လီးက မသေးပါဘူးရှင့်။ ရှစ်လက်မသာသာလောက် ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက် ကို တုတ်တာ ..။

တစ်ချက်တည်း အဆုံးဖိသွင်းလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှာ စေးပိုင်တင်းကြပ်သွားတာဘဲ။ ဖိန်းရှိန်းပြီး ကြက်သီးထသွားရအောင်လဲ ကောင်းတယ်။ ကျမပါးစပ်က

“ အိုး .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ကျွတ်”

လို့ စုပ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်။ နာတာကြောင့် ညီးတာလား ကောင်းတာကြောင့် ညီးတာလား ကျမကိုယ် ကျမတောင် မခွဲခြားတတ်တော့ပါဘူး။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်း အရမ်းကောင်းနေတာကိုး။

လီးအဆုံးဝင်သွားပြီးတာနဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမကို စပြီး လိုးပါတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ခြင်း ညောင့်လိုးပေးတာ။ သူ့လီး အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း ကျမက အိုးကနဲ ဟင်ကနဲ ပါးစပ်က အသံထွက် မြည်တမ်းနေမိတယ်။

လီးထွက်သွားတယ်။ နောက်ပြန်ဝင်လာတယ်။ ဝင်နေတဲ့လီးကို ထုတ်ယူတယ်။ နောက်ပြန်ထိုး သွင်းတယ်။ ထွက်လိုက် ဝင်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့။ သူ့လီးက ရှစ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်တာဆိုတော့ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ သားအိမ်ကို ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိထိနေတယ်။ အဲဒီလို သားအိမ်ထဲကို စိုက်ဝင် ထိမိတာကလည်း အောင့်အောင့်သွားပေမဲ့ အရသာတမျိုးထူးတယ်ရှင့်။ အလိုးခံရတိုင်း သားအိမ်ကို ထိတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ လီးရှည်မှသာ သားအိမ်ထဲထိ စိုက်ဝင်တာ။

ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကလည်း အလုံးက တော်တော်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားတွေကိုလည်း သိပ်သိပ်သည်းသည်းနဲ့ ပြည့်ပြည့်၀၀ ပွတ်တိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ်လုပ်တာကလည်း လမ်းကြောင်းမှန်တယ်။ အဝင်မှာရော အထွက်မှာရော လီးတန်လုံးပတ် အပေါ်ပိုင်းက ကျမစောက်စေ့ကို ကျကျနန ပွတ် တိုက်နေတယ်။

ကျမဟာ တကယ့်ကို ရာနှုန်းပြည့် ပြည့်ပြည့်၀၀ အလိုးခံနေရတာပါ။ မစို့မပို့ မဟုတ်ဘူး ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ နင့်နင့်ပိုးပိုးကြီးပေါ့။ ဒါကြောင့်လဲ ကျမဟာ တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲ ပုံအပ်ထားလိုက်တာဘဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်ရာ လုပ် လိုးချင်သလို လိုးပေတော့။

ကျမစိတ်တွေ ပိုထန်လာသလို ကျမတို့ နှစ်ယောက် စလုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွဟာလည်း ပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူက ညောင့်နေတာကနေ မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး လိုးလာပါတယ်။ ကျမကလည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။

အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ လီးကြီး အဖုတ်ထဲကို နက်နက် ရှိုင်းရှိုင်း အဆုံးဝင်နိုင်အောင် ပေါင်ကိုဖြဲပေးတာမျိုးကိုလည်း အချိန်အဆမိမိ လုပ်ပေးတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံတွေ ကျမရဲ့ ညီးညူမြည်တမ်းသံတွေဟာ ပဲ့တင်ထပ်လို့နေပါတယ်။ ဒီအသံတွေဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လိုးနေကြတဲ့ အသံဗလံတွေလည်း ပါတာပေါ့။

သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကျမဆီးစပ် ရိုက်မိကြတဲ့ အသံတွေက တဖတ်ဖတ်၊ သူ့ဂွေးအုကြီးတွေ ကျမဖင်ဆုံကြီးကို ထိရိုက်မိတဲ့ အသံကလည်း တပြတ်ပြတ်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ အသံက တဘွပ်ဘွပ်။

အဲဒီအသံပေါင်းစုံ ရောနှောပေါင်းစည်းထားတဲ့ ကာမ တေးသံသာက ကျမတို့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲကြီးကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေပါတယ်။ ဒီအသံတွေကြားနေရတာကလည်း ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုပြီး စိတ်ကြွစရာပေါ့။ ပိုပြီး အရသာတွေ့စရာပေါ့။

“ ဘွပ် ဘွပ် .. ဖတ် .. ဘွပ် .. ဖွတ်..ဘွတ်”

“ အားပါး ရှီး .. ဆောင့် .. ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် .. ဟင်း . ဟင်း .. ရှင့်လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး လဥပါ မြုပ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်စမ်းပါရှင် .. ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ”

“ ဘွတ်..ဘွတ်..”

“ အား ဟုတ်ပြီ .. အဲလိုမျိုး .. အဲလိုမျိုး ဆောင့်သာဆောင့် . . အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲပါစေ .. အမလေး.. ကောင်းလိုက်တာရှင် .. အား ..”

ကျမလေ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ထိမိတဲ့ သူ့ဆောင့်ချက် တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို ပြီးနေတာပါဘဲ။ တချို့ယောက်ျားတွေနဲ့ဆိုရင် တစ်ချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့တဲ့ ကျမ အခု ဇေယျာစိုးလိုးတာ ခံရတော့မှ ဆက် တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်အောင် ခံစားနေရပါတယ်ရှင်။

ကျမလေးချီမြောက် ပြီးသွားတဲ့အခါမှာ ဇေယျာစိုး ဟာလည်း တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူ အရမ်းမြန်လာတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့။ တဘွပ်ဘွပ်နဲ့ စက်သနပ်ပစ်တာထက်တောင် မြန်နေသေးတယ်။ သူလည်း အရည်တွေထွက်ဖို့ နီးနေပြီဆိုတာ ကျမလည်း သိတယ်။ ကျမကို လေးချီဆက်တိုက် ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ သူ့လီးအစွမ်းတော့ ကျမ အရမ်းချီးမွမ်းမိပါတယ်။

သူ့အတွက် အရသာ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင် တဲ့ ဆန္ဒကြောင့် ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာလက်နဲ့ပတ်ကျော်ပြီး သူ့ဂွေးဥတွေကို ညာလက်နဲ့ အသာလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ပွတ်ပေးတယ်။ ဒါဟာ ယောက်ျားတွေ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လုပ်ဆောင်ပြုစုပေးမှုလေး တစ်ခုပေါ့။

ဇေယျာစိုးဟာ ပိုပြီး အရသာတွေ့သွားတာ သေချာ ပါတယ်။ အသက်ရှူပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ပိုအားကောင်းပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားတာကို ကျမသိရတယ်။ သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်တော့မယ်။

“ ကိုစိုး .. လရည်ထွက်ရင် ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာဘဲ ပန်းထုတ်ပေးနော် .. အဖုတ်ထဲမှာ လရည်တွေ ပြည့်လျှံသွားအောင်ကို ပန်းထည့်ပေးပါနော် .. နော် ..”

ကျမက ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ညှစ်၊ သူ့လီးကိုလဲးည်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့လီးထဲက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါလေရော။ ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန့်နှံ့သွားတာကို ကျမခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေက များလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ပန်းထွက်လာတာ မနည်းဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ရုံမကဘူး အပြင်တောင် လျှံထွက်တယ်။

အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ အားကောင်းကောင်းနဲ့ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာမို့ ကျမလည်း ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီငါးကြိမ်မြောက် ပြီးတာဟာလည်း တကယ့်ကိုထိတယ်။ တကိုယ်လုံး ခွေပျော့ နုံးကျသွားစေလောက်အောင်ကို ဖြစ်သွားရတာ။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တာကလည်း အရမ်းဘဲလေ ..။

ဒီနောက်တော့ ဇေယျာစိုးလည်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။ လိုးပွဲကြီးက တစခန်းသတ်ပြီပေါ့။ သုတ်လွှတ်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးက ပျော့ခွေသွားတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြုတ်ယူပြီး အသာဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ပက်လက် စင်းစင်းကြီး အိပ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတယ်။ သူက အရမ်းကို မောဟိုက်သွားတာပါဘဲ။ သူက ပိုအားစိုက် လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ပေးခဲ့ရတာကိုး ..။

……………………………………………………..

အခန်း ( ၄ )

ခဏကြာတော့ ကျမ နည်းနည်း အမောပြေသွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမဟာ လှဲအိပ်နေရာကထပြီး သူ့ခြေရင်းဘက်ကို သွားပါတယ်။ သုတ်ရည်တွေ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာစုပ်ပေးတယ်။ သန့်စင်သွားအောင်လည်း လျှာလေးနဲ့ အသာယက်ပေးလိုက်တယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ လီးစုပ်ပေး ယက်ပေးနေတဲ့ ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ နောက်တော့ မျက်စိကို အသာမှိတ်ပြီး ဇိမ်နဲ့ မှိန်းနေတယ်။

သူ့လီးကို သန့်သွားအောင် စုပ်ပေးယက်ပေးပြီးတော့ ကျမက သူ့ဘေးမှာ အသာပြန်လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး တင်လို့ပေါ့။ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ လက်တဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်တယ်။ ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကတော့ ကျမ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပေါ် အသာအုပ်ပြီး တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို အသာညှစ်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်ကြည် ရောနေတာတွေ အပြင်ကို ယိုစီးကျလာတော့တာပါဘဲ။

ခဏလောက် နားနေကြပြီးတဲ့နောက် ဇေယျာစိုးဟာ ကျမပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ လျှာကိုလည်း ကျမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိတယ်။ ကျမက တုံ့ပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့အသာကိုင် စမ်းကြည့်တော့ ဟော .. သူ့လီးကြီး မတ်တောင်နေတာပါဘဲ။

ကျမဖြင့် ယုံတောင် မယုံချင်သလိုဘဲ။ ကျမ တွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားတွေကတော့ သုတ်လွှတ်ပြီးသွားရင် လီးလည်းပျော့ လူလည်း နုံးခွေကျသွားတာပါဘဲ။ လီးပြန်တောင်လာတဲ့လူ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကတော့ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်လာပြီး တောင်တာမှ မတ်ကိုနေတာ။ ကျမအဖို့ ကော်ပေါက်ဘဲပေါ့။ တစ်ချီဆက်ပြီး လိုးနိုင်တော့မှာကိုး။

“ ဟောတော့ .. ရှင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာပါရောလား..”

ကျမက အံ့သြဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

“ ဟုတ်တယ် တောင်လာပြီ လီးတောင်တော့ ဆက် လိုးကြတာပေါ့ .. မဝင်းမေလည်း အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား..”

“ ခံမယ် .. ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင်လိုးနိုင်တယ်ဆိုရင် ကျမကတော့ အဆင်သင့်ဘဲ ..”

“ ဟုတ်ပြီ .. ဒါဆိုရင် လေးဖက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေး..”

“ ရတယ် ..”

ကျမလည်း သူပြောသလို ချက်ချင်းကုန်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ စောစောက လိုးထားတာကြောင့် ကျမအဖုတ်က အရည်ရွှမ်းပြီးသားပါ။ ကျမက လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးပြီးတဲ့အခါ ဇေယျာစိုးက ကျမဖင်ကြီးနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ပေါ် ကို တံတွေးထွေးလိုက်ပါတယ်။

“ အို.. ဟင့် .. ကိုစိုး ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲဟင်”

ဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေးထွေးချတာ ခံထားရတာကြောင့် ကျမ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး ညုတုတုနဲ့ မေးလိုက်မိပါတယ်။ ဘာအတွက်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျမသိပါတယ်။ ဖင်လိုးမလို့ ဆိုတာကိုပေါ့။

“ မဝင်းမေ ဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးအိပြီး အယ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုးချင်လာလို့ပါ .. မဝင်းမေ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား”

“ ရှင် လိုးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျမခံပါ့မယ် .. သိပ် တော့ မကြမ်းနဲ့နော် .. ရှင့်လီးကြီးက အရမ်းကြီးတာဘဲ .. တအားဆောင့်ရင် ကျမဖင်ကွဲသွားမှာပေါ့ ..”

“ စိတ်ချပါ မဝင်းမေရဲ့ နာအောင် ကျွန်တော် မလုပ် ပါဘူး .. အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းကောင်းဘဲ လုပ်ပေးမှာပါ”

ပြောပြောဆိုဆို ဇေယျာစိုးက ကျမစအိုဝမှာ သူ့လီး ကို ထောက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ လီးကထစ်ပြီး အထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။

“ အား .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ဖြေးဖြေးသွင်းရှင့် .. နာတယ် ..”

စအိုဝ ပြဲအာသွားတာကြောင့် ကျိန်းစပ်ပြီး နာကျင်လှလို့ ကျမညီးလိုက်မိပါတယ်။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးစသွင်းသွင်းချင်း နာတာကတော့ ထုံးစံပါဘဲ ကျမ နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ဒူးခေါင်းကို အားပြုပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို အသာကော့ပင့် ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဖင်လိုးခံဖူးတာကြောင့် ကျမဟာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအဝင် အဆင်ပြေအောင် လမ်းကြောင်းဖွင့် ပေးတတ်နေပါတယ်။

ဇေယျာစိုးကလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နဲ့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျမဖင်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါလေရော။ အဲဒီတော့ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိဆောင့် သွင်းလိုက်နဲ့ ကျမကို ကောင်းကောင်း ဖင်ဆော်နေပါတော့တယ်။ နာတာကတော့ သိပ်ကို နာတယ်ရှင့်။ ကောင်းတာကလည်း အသဲခိုက်မတတ်ပါဘဲ။

ကျမဟာ တညီးညီး တအားအား အော်ဟစ် ညီး တွားရင်း ဇေယျာစိုးရဲ့ ဖင်လိုးတာကို ခံနေပါတယ်။ သူဟာ ဖင်လိုးတဲ့အခါမှာလည်း လီးကို အဆုံးဖိဆောင့် သွင်းတယ်ရှင့်။ ဖင်လိုးခံရတာဟာ နာကျင်မှုနဲ့ ထူးကဲစွာ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကို ရောပြန်းထားတဲ့ ကာမအရသာ တစ်မျိုးကို ခံစားရပါတယ်။ မကြာပါဘူး ကျမလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ အရမ်းဝင် လာရပါတယ်။ နာတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး ဘယ်ညာဝှေ့ယမ်း လုပ်ပေးပါတယ်။

ဇေယျာစိုးကလဲးည်း ကျမနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲလိုက် စောက်ပတ်ကိုထိုးနှိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လီးကိုလည်း ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုး သွင်းနေပါတယ်။ ဖင်လိုးခံရမှုကြောင့် ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ယားလာပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးသွားရပါတယ်။ ကျမ ဒုတိယအချီ အပြီးမှာ ဇေယျာစိုးလည်း ကျမဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ လှုပ်လှုပ်ခါခါနဲ့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားပြီး ကျမ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပူနွေးပျစ်ခဲတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်ရှင် ..။

………………………………………………………

အခန်း ( ၅ )

မြက်ခင်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ဝမ်းလျားမှောက်ရက်သား ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မှိန်း၍ နေကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စအိုထဲမှ မချွတ်သေးဘဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ နားနားသို့ သူ၏ပါးစပ်ကို ကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ မဝင်းမေ ကျနော့်တို့ဘေးက ခြုံစပ်မှာ ခင်မေ ရောက်နေတာ ကြာပြီ။ စောစောထဲက ကျနော်မြင်တယ်။ ကျနော်နဲ့ လက်တကမ်းဘဲ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

မဝင်းမေက ချက်ခြင်း အဖြေမပေးသေးချေ။ သူမကို ပြောလိုက်သော ဇေယျာစိုးက ဘာကို ရည်ရွယ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် မဝင်းမေ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း ညီအမနှစ်ယောက် အတူတူ အလိုးခံရရင် ကောင်းမည်ဟု စဉ်းစားမိလိုက်သည်။

“ ရှင် သူ့ကို လိုးချင်လို့လား”

ပါးချင်းကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အင်း ..”

“ ဒါဆိုရင် လှမ်းဆွဲလိုက် ကျမကိုလည်း သူနဲ့တူတူ လိုးပေးရဦးမှာနော် ..”

“ အင်းပါ ..”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ ကျော ပြင်ပေါ်တွင် တပ်ရက်သား ဖြစ်နေရာမှ ဘေးသို့ ရုတ်တရက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး တဆက်တည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကို ဘေးမှခြုံဆီသို့ တပတ်လှိမ့်လိုက်ကာ ခင်မေ၏ လက်ကိုဆောင့် ဆွဲလိုက်သည်။

“ အမလေး .. အင့် ..”

ခင်မေဝင်း ကိုယ်လုံးလေးက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားကျ၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမကို ဖက်ပြီး တပတ်မျှ မဝင်းမေဘေးသို့ လှိမ့်လိုက်ရာ ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ အောက်ဖက် မဝင်းမေ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ရက်သား ဖြစ်သွားသည်နှင့် သူမကိုလက်ဖြင့် ဖိ၍ ဇေယျာစိုးက ကြုံး၍ထလိုက်လေသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် မဝင်းမေကလည်း ကြုံး၍ထကာ ခင်မေကို ချုပ်နှောင်ပေးလိုက်သည်။

“ မလုပ်ကြပါနဲ့ ဖယ်ကြပါ သနားပါဦး”

အမှန်တော့ လည်ဂျာစာအုပ်ပြန်ယူပြီး သူမတို့ နောက်သို့လိုက်လာသော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရှိရာသို့ စောစောကထဲက ရောက်နေခဲ့သည် ဖြစ်သည်။ လယ်ဂျာစာအုပ်က မဝင်းမေ၏ စိုက်ခင်းရှိ အိမ်တွင် သွား၍ ယူရခြင်းဖြစ်သဖြင့် ခရီးလည်းကျွမ်းပြီး မြင်းစီးလည်း ကျွမ်းသော ခင်မေအဖို့ သိပ်ပြီး မကြာလိုက်ချေ။

ခင်မေတစ်ယောက် စမ်းချောင်းလေးနား ရောက် လာပြီး မဝင်းမေ၏ မြင်းကို တွေ့သည်နှင့် အသာဆင်း၍ ကြည့်ရာ ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်၍နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်ခါ အလိုးခံထားခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော လီးအရသာကို သိနေပြီဖြစ်သော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် ကာမ စိတ်တွေကြွခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်လဲ ခင်မေက မဝင်းမေတို့နှင့် အနီးဆုံး ခြံအကွယ်လေးဆီသို့ တိုးကပ်သွားပြီး အနီးကပ်ကာ အသေအချာ ကြည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် မနေနိုင်လွန်းတော့သဖြင့် သူမ၏ စကပ်ကိုလှန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထည့်၍ မဝင်းမေ အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ကာ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ရုံမျှမက မွှေ၍ပင်ပေးခဲ့ပြီး တစ်ချီပင် ပြီးခဲ့ရသည်။

သူမ၏ အစ်မကို လိုးနေသော ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကိုလဲ ပြေးဆွဲ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထဲ့ ချင်စိတ်တွေက တချိန်လုံး ပြင်းပြ၍ နေခဲ့ရသည်။ အခု တကယ်လုပ်တော့မည် ဆိုတော့လည်း အစ်မဖြစ်သူ၏ ရှေ့တွင်ဖြစ်နေတော့ ခင်မေခင်မျာ ထိတ်လန့်၍ နေရသည်။ အစ်မဖြစ်သူက သူမကို ချုပ်ပေးထားစဉ်မှာပင် ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်လိုက်ပေပြီ။

“ ဟာ ခင်မေ စောက်ပတ်ကြီးက မို့ပြီး ဖောင်းကားနေတာဘဲနော် လိုးလို့ သိပ်ကောင်းမှာဘဲ”

တနှာသံဖြင့် မဝင်းမေက ရီဝေစွာ ပြောသည်။

“ ဟာ ကောင်းတာပေါ့ မဝင်းမေရာ .. အစ်မ စောက် ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းသလို ညီမ စောက်ဖုတ်ကလည်း လိုးရတာ အရသာသိပ်ရှိတာဘဲ”

“ ဟင် .. ကိုစိုး လိုးဖူးလို့လား ”

မဝင်းမေက အံ့သြစွာပြောသည်။

“ လိုးဘူးတာပေါ့ .. ”

“ အို ”

ခင်မေ တစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်လိုက်သည်။

“ ဘယ်တုန်းက လိုးလိုက်တာလဲ ကိုစိုးရ”

“ နေ့ခင်းကဘဲ သိပ်အရသာရှိတာဘဲ မဝင်းမေရာ”

“ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကျမ ယက်ပေးမလို့ ကိုစိုးရ ..”

“ အေး .. ယက် ယက် ပြီးရင် မဝင်းမေကို လိုးပေးဦးမယ် ..”

“ မ .. မ လုပ်ပါနဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် ..”

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရမ္မက်ကြွဖွယ်ရာ အပြန် အလှန် ပြောနေကြသည့် စကားသံများ အကြားတွင် ခင်မေ၏ တောင်းပန်သံလေးက ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။ တွေ့ကြုံရတော့မည့် အဖြစ်ကို အလွန် ရှက်ကြောက်နေသော်လည်း မိမိ၏ စိတ်များ ပို၍ ထကြွကာ သောင်းကျန်း၍ လာရသည်ကိုတော့ ခင်မေသည် သူမကို သူမ သတိထားမိသည်။

ယက်ပေးခြင်း မခံရမှီကပင် စောက်ဖုတ်သည် ဖောင်း၍ တက်လာကာ အရည်ကြည်များ ထွက်ကျ၍ လာရသည်။ ဒီလို စိတ်လှုပ်ရှား ရမ္မက်ဇော ထန်လာရသည့် မိမိ၏ကိုယ်ကို ခင်မေသည် လတ်တလော မုန်းတီးမိသည်။ ရမ္မက်ဇော မထရလေအောင်လည်း အတင်း ချိုးနှိမ်ထားရသည်။ဒါပေမဲ့ မရနိုင်ပါ..။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ..

“ ကဲ .. ညီမလေး .. ဘာမှ ရှက်ကြောက်မနေနဲ့ တော့ .. အားလုံး အကြောင်းသိတွေ ဖြစ်နေကြပြီဘဲ .. လာ မမက ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ်နော် ..”

ပြောပြောဆိုဆို မဝင်းမေသည် ခင်မေကို သူမ၏ အနားသို့ ဆွဲခေါ်ကာ ပက်လက်လှန်စေလျှက် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ထောင်စေလိုက်ရာ ခင်မေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ပြဲဟသွားလေတော့ရာ အတွင်းသားနီနီရဲများကို မဝင်းမေသည် မြင်တွေ့လိုက်ရတော့၏။ ထိုအခါမှ မဝင်းမေသည် ခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို သူမက လေးဘက်ထောက်လျှက် စတင်ယက်ပေးလေတော့သည်။

“ ဟင်း .. ဟင်း.. ဟင်း .. မမ .. ဖြေးဖြေး.. အီး .. အား .. အိုး ..”

ခင်မေခင်မျာ စောက်ဖုတ် အရးယက်ခံရလေသော ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်မှ တအီးအီး တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူ နေရရှာလေသည်။ မဝင်းမေကလည်း အားရပါးရကို ယက်ပေးလေတော့ရာ မဝင်းမေသည် သူမကိုယ်ကို လေးဘက် ထောက်ကုန်းလျှက် ဖြစ်နေသည်ကို သတိမမူမိပေ။

ထိုအခါမှ ဇေယျာစိုးသည် မဝင်းမေက သူမ၏ ညီမ စောက်ဖုတ်ကို လေးဘက်ကုန်းလျှက် ယက်ပေးနေသဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် နောက်သို့ ပြူးလျှက် ထွက်ပေါ်နေသည်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မဝင်းမေ၏ နောက်မှ နေရာယူကာ သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ ပြွတ် … စွပ် ..”

ဟူသော မြည်သံဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးသည် မဝင်းမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားလေတော့သည်။

“ အီး .. အား .. ကိုစိုး .. ဖြေးဖြေးနော် .. နောက်ပြီး ညီမလေး ခင်မေကိုလည်း လိုးပေးရဦးမှာနော် .. တော်ကြာ အရမ်းပင်ပန်းနေဦးမယ် ..”

“ စိတ်ချပါ .. ကျနော် ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ဘဲ လိုးပေးပါမယ်..”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူ၏ လီးတန် ကြီးကို မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တစ်ဆုံးတိုင် ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အချက် (၅၀) လောက် အသွင်းထုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ မကြာမီမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လီးတန်ကြီးသည် တင်းမာလာပြီး သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်ရလေတော့သည်…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



ကွက်လပ်ဖြည့်ပါ (စ/ဆုံး)

ကွက်လပ်ဖြည့်ပါ (စ/ဆုံး)

​ရေးသားသူ - ဂျူနီယာဝင်းထိန်

တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား အမျိုးမျိုး ရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။

တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။

တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ များများစားစား မရှိ။ သူအပါအဝင် သုံးဦးသာရှိသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ရီနှင့် တင်ယုနွယ်၏ သားလေး မိုးထက်မြင့်တို့သာရှိ၏။ တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူက နိုင်ငံခြားသို့သွားပြီး အလုပ်လုပ်ရင်း ထိုနိုင်ငံမှာပင် နောက်အိမ်ထောင်ကျသွားသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ကျန်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေမျိုးသားချင်း မရှိရှာသော တင်ယုနွယ်ကို ယောက္ခမဖြစ်သူက သနားစိတ်ဝင်ကာ မြေးနှင့် ချွေးမတို့ကို ခေါ်ယူပြီး သားဖြစ်သူ၏ အပြစ်ကို ပေးဆပ်သည့်အနေနှင့် ခေါ်ယူစောင့်ရှောက်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အသက် (၂၅) နှစ်သာ ရှိသေးသည့် တင်ယုနွယ်မှာ သားဖြစ်သူရှေ့ရေးက ရှိသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တိုင် အလုပ်ထွက်လုပ်ခဲ့သည့်အပြင် အိမ်စရိတ်ကိုလည်း တဝက်မျှခံပေးသည်။ အတော်အသင့် ပြေလည်သော ယောက္ခမက တင်ယုနွယ်ပေးသော အိမ်စရိတ်ကို လက်မခံ။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က (၄) နှစ်သားကလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက် ထိန်းကျောင်းပေးသည့် ကျေးဇူးကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်သည့် အနေဖြင့် မရမက ပေး၏။ လင်ဖြစ်သူ စွန့်ပစ်သွားခြင်းခံရသော်လည်း မိမိခြေထောက်ပေါ် မိမိရပ်တည်နိုင်ကြောင်း မာနလေးပြသည့် သဘောလည်း ပါဝင်လေသည်။

တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်ဆိုပေမယ့် ထင်ရက်စရာမရှိ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးက စွင့်ကား မို့မောက် ဖောင်းတင်းနေဆဲဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည်လေးကလည်း အတော်အသင့်လှသူမို့ ယခုတိုင် ပိုးပန်းကြသူများရှိနေသည်။

တင်ယုနွယ်က အပျိုဘဝကတည်းက ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်း ပေါများသည်။ ယောက်ျားလေးတွေနှင့် လက်ပွန်းတတီး ပေါင်းသင်းသည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်လာတော့လည်း ထိုအမူအကျင့်က မပျောက်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်ထောင် ပြိုကွဲရသည်မှာ ထိုအကြောင်းများလည်း ပါဝင်ပေသည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစ အိမ်ခွဲနေကြသည်မို့ ယောက္ခမကြီးဒေါ်ရီက တင်ယုနွယ်၏ ထိုအကျင့်ကို မသိရှိခဲ့ပေ။ ယခု အတူနေပြန်တော့လည်း မြေးဖြစ်သူ မိုးထက်မြင့်နှင့်သာ အချိန်ကုန်နေခြင်းနှင့် တင်ယုနွယ်မှာ အလုပ်သွား၊ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာခြင်းတို့ကြောင့် မရိပ်မိခဲ့။

ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ကြောင့်လားမသိ။ တင်ယုနွယ် စကားပြောလျင် တစ်ဖက်လူကို လက်ဖြင့် ပုတ်ခတ်တို့ထိပြီး ပြောဆိုတတ်၏။ ရင်းနှီးသူများနှင့်ဆိုလျင် သာ၍ပင် ဆိုးသေး၏။ ထို့ကြောင့် တချို့ယောက်ျားသားများက တင်ယုနွယ်ကို လက်တည့်စမ်းချင်ကြသည်။ ခေါင်းပုတ် ဖင်ပုတ် လုပ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုး၌ တင်ယုနွယ်ကလည်း လိမ္မာကျွမ်းကျင်စွာ ရှောင်တိမ်းတတ်ပြန်၏။

လင်နှင့် ကွဲပြီးကတည်းက ဘယ်ယောကျ်ားနှင့်မျှ တင်ယုနွယ် ဖောက်ပြန်ခြင်းမရှိခဲ့။ သားဖြစ်သူအပေါ်မှာသာ အာရုံစူးစိုက်ထားခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူကို ယောက္ခမနှင့် စိတ်ချလက်ချ လွှတ်ထားနိုင်သည့် အချိန်ကျပြန်တော့လည်း မော်တာစက်ချုပ်သည့် အလုပ်ကို လုပ်နေခြင်းကြောင့် ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့မှု နည်းပါးခဲ့သည်။

ယောက်ျားများနှင့် အများဆုံး ထိတွေ့ရသည့် အချိန် တချိန်တော့ ရှိသည်။ ထိုအချိန်ကို တင်ယုနွယ် အလွန်နှစ်သက်လေသည်။ အဲဒါက အလုပ်စောပြီးလို့ စောစောပြန်သည့် ညနေ ငါးနာရီခွဲ ခြောက်နာရီ အချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ် လူတွေကြားထဲ တင်ယုနွယ် တိုးဝှေ့စီးရင်း အခွင့်အရေးယူတတ်သော ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့ရခြင်းကို သူမအလွန်သဘောကျသည်။ ကားအလွန်ကြပ်သည့် အခါမျိုး၌ ဖင်ချင်းပေါက်နေသော ခရီးသည်များကြားထဲ နောက်ထပ်ခရီးသည်တွေ ရောက်လာပြန်သည်။ ကြားထဲသို့ ရောက်လာသည့် ခရီးသည်က ယောက်ျားသားဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးယူတတ်သူဆိုပါက ကြိုက်ရာအိုးရွေးဆိုတာလို ဖြစ်သွားပေ၏။

တင်ယုနွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အလှဆုံးက တင်သားများပင် ဖြစ်သည်။ သေးကျဥ်သော ခါးလေးမှ ကွေ့ဝိုက် ကားဆင်းသွားသော ဖင်အိုးကားကားကြီးက တင်ယုနွယ်၏ အလှကို ဖော်ထုတ်ပေးနေ၏။ ထို ကားထွက်နေသော ဖင်အိုးကြီးက နောက်သို့ အနည်းငယ် ကောက်၍ မို့မောက်နေသေး၏။ ထို့ကြောင့် တင်ယုနွယ်ကို မြင်လျင် ယောကျ်ားတွေ လည်ပြန်ကြည့်ရသည်မှာ မျက်စိတဆုံးကြည့်ကြသည်မှာ ထိုဖင်အိုးကြီးကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ထိုသို့သော ဖင်အကိတ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် လူကြပ်သည့်ကားကို တက်စီးပြီဆိုလျင် အဘယ်သို့ ဖြစ်မည်နည်း။ ဖင်အိုးကြီးနောက်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး တေ့ချင်၊ ထောက်ချင်သည့် လူတွေ မျက်စိကျစရာ ဖြစ်နေပေမည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိုသို့သော လူမျိုးတွေကို မျှော်လင့်နေတတ်သူ ဖြစ်၏။

လူကြပ်ကြပ်ကြားမှ ဖင်ကြီးကို လာအထောက်ခံရလျင် တင်ယုနွယ် အလွန်သဘောကျတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖင်ကို မသိမသာ လှုပ်ရမ်းပေးပြီး အနောက်ကလူကို အရသာကောင်းကောင်းကြီး ပေးတတ်သလို သူမကလည်း လီးချေင်းကြီး၏ အလုံးအထည် အဖုအထစ်တို့မှ ရရှိသော အတွေ့ထူးကို ခံစားတတ်သည်။ အပေးအကမ်း ရက်ရောသည်ဟုပင် ပြောရပေမည်။ သူမကြောင့် ဆင်းရမည့် ကားမှတ်တိုင် ကျော်သွားရသူ မနည်းတော့။

တင်ယုနွယ်မှာ ထိုအပြုအမူမျိုးကို အလုပ်စောစောဆင်းသည့် အခါမျိုးမှသာ လုပ်ခွင့်ရခြင်းကြောင့် အခွင့်အရေးရတိုင်း ရက်ရက်ရောရော အမ်းတတ်ပေသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်အိုးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့မှာ မျောပါလာရသူကတော့ ကျန်ခဲ့သည့် မှတ်တိုင်ကို ကားပြန်စီးပေရော့ပဲ။ အကယ်၍ တင်ယုနွယ်၏ အပေးအကွေးကြောင့် လွယ်မယ်ထင်ပြီး လိုက်လုံးကြလျင်လည်း သူမ အလုပ်ပြန်လာတိုင်း ငမ်းတတ်ကြသည့် လမ်းထိပ်မှ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများနှင့် ပြဿနာဖြစ်သွားရမည်မှာ မလွဲပေ။

တင်ယုနွယ်က ကွမ်းကျင်စွာ တိမ်းတတ် ယိမ်းတတ်သည့် မိန်းကလေးမျိုးပင်ဖြစ်၏။ တင်ယုနွယ်၏ အပြုအမူအပေါ် ရှုံ့ချအပြစ်ပြောစရာတော့ မရှိပေ။ သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်း မရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။

—————————————

ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကား ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။

“ ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. ”

တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း ခြေလေးဆောင့်ကာ ကားကို မျှော်လင့်တကြီး မျှော်နေရာမှ နောက်သို့ ပြန်ဆုတ်နေလိုက်သည်။ တက္ကစီက တင်ယုနွယ်ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားသည်။ ရှေ့နှစ်လံလောက်အကွာတွင် ကားရပ်သွားပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာ၏။ တင်ယုနွယ် နားမလည်နိုင်သလိုနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကားက သူမရှေ့မှာ တုံ့ကနဲရပ်လာ၏။ ကားထဲမှာ ခရီးသည်မပါဘဲ မောင်းသူတစ်ဦးသာ ရှိနေသည်။

“ ညီမ.. ဘယ်ပြန်မလို့လဲ ”

“ ရတယ် အစ်ကို.. ရတယ်.. ကျမ လိုင်းကားစောင့်နေတာ.. ”

“ မဟုတ်ပါဘူး.. အစ်ကိုက ဘုရင့်နောင်ဘက် ဂိတ်ပြန်ထိုးရမှာဆိုတော့ လမ်းကြုံရင် ခေါ်သွားပေးမလို့ပါ.. ကားခပေးစရာ မလိုပါဘူး.. လိုင်းကားတွေက ဒီအချိန်ရှားသွားပြီလေ.. ညီမတစ်ယောက်ထဲ ညည့်နက်သွားမှာစိုးလို့ပါ ”

ပထမ သူမကို မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးထင်သွားမှာစိုး၍ တင်ယုနွယ် အတင်းငြင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းသူက သူမ၏ အထင်ကို ရိပ်မိဟန်ဖြင့် ဖော်ဖော်ရွေရွေ ပြောဆိုကာ အကူအညီပေးသည့်သဘော ပြောလာမှုကြောင့် တင်ယုနွယ် အားနာသွားရသည်။

“ အင်း.. ကျမက အင်းစိန်စျေးနား ပြန်ရမှာ.. ကားငှားခတော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်.. ”

“ ရပါတယ်.. အစ်ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက်.. တက် ”

ဒီလိုနဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် မိတ်ဆွေသစ်တစ်ယောက် တိုးခဲ့ရပြန်သည်။ တက္ကစီမောင်းသူက အသက် (၃၈) နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကိုသိန်းမောင်ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်နှင့် အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်သည့်နေ့မှ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သိန်းမောင်မှာ သူမ အလုပ်ပြန် ကားစောင့်သည့် ကားဂိတ်အနီးတွင် သူ၏ အငှားကားလေးဖြင့် မယောင်မလည် ရောက်ရှိနေတတ်တော့သည်။ တင်ယုနွယ်ပြန်တိုင်း သူ၏ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။ နေ့စဥ်ရက်ဆက် ကြိုပို့လုပ်ပေးခြင်းကြောင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြ၏။

သိန်းမောင်ကလည်း ကလေးအဖေ တစ်ခုလပ်တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၏။ ထိုအကြောင်းကိုလည်း သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောပြထားသည်။ သိန်းမောင်၏ မိန်းမက ကလေးတစ်ယောက်နှင့် သူ့ကိုထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်ငယ်နောက်သို့ လိုက်သွားတာ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်မှာ သူမနှင့် ဘဝတူချင်းလည်းဖြစ်ပြီး သူမအပေါ် အစ်ကိုတစ်ယောက်လို ဖေးမကူညီတတ်သော သိန်းမောင်ကို စာနာနားလည်ကာ ပိုမိုခင်မင်လာခဲ့သည်။ အချိန်နေ့ရက်တို့ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုကလည်း နက်ရှိုင်းလာခဲ့တော့သည်။

တစ်ရက်မှာတော့…

“ ညီမ.. ဒီနေ့အလုပ်နားလို့ရလား ”

“ ဟင်.. အစ်ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ”

“ ညီမကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးချင်လို့ပါ.. ညက အစ်ကို ကားဆွဲကောင်းတယ်လေ ”

တင်ယုနွယ် အလုပ်သွားချိန် လာကြိုပြီး သိန်းမောင်က မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အစပိုင်း၌ တင်ယုနွယ် အလုပ်ပြန်ချိန်သာ သိန်းမောင် လာကြိုတတ်သော်လည်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သွားချိန်လည်း သိန်းမောင် လိုက်ပို့တတ်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က သိန်းမောင်ကို သူမတို့ လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်တွင် မစောင့်ခိုင်းပဲ ရှေ့တစ်မှတ်တိုင်မှသာ ကြို၍ စောင့်ခိုင်းတတ်သည်။ သိန်းမောင်နှင့် ရင်းနှီးမှုကို သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ ပြောစရာ ဖြစ်လာမည်စိုး၍ပင် ဖြစ်သည်။ သူမက စဥ်းစားချင့်ချိန်တတ်သော မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို တင်ယုနွယ် လက်ခံလိုက်သည်။ သိန်းမောင်အပေါ် စာနာသနားစိတ်ဖြင့် သူမ သံယောဇဥ် တွယ်မိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် သိန်းမောင် အလိုကို လိုက်လျောမိတာ ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် ဟင်းအမည် စုံလင်စွာဖြင့် တင်ယုနွယ်ကို ကျွေးမွေး၏။

“ စား.. ညီမ ”

“ အစ်ကိုလည်း စားလေ.. ”

“ ဟို.. အစ်ကို နည်းနည်းလောက် သောက်ချင်တယ်.. ညီမ ခွင့်ပြုပါလား ”

ထမင်းစားခါနီး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် သောက်တတ်သော အကျင့်ကြောင့် သိန်းမောင် တောင်းဆိုလိုက်သည်။

“ ရပါတယ်.. အစ်ကိုရဲ့.. သောက်ချင်သောက်ပါ.. ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မသောက်နဲ့နော်.. ကားမောင်းရဦးမှာ.. ”

“ အင်းပါ.. ညီမရဲ့ ”

သိန်းမောင်နှင့် တင်ယုနွယ်တို့ စားသောက်လို့ပြီးသည့် အချိန်က နေ့တဝက်ပင် မကျိုးသေး။ သိန်းမောင်က သူမကိုနောက်တစ်ခု တောင်းဆိုပြန်သည်။

“ ညီမ.. မပြန်ပါနဲ့ဦးနော်.. အစ်ကိုတို့ ကားပတ်မောင်းပြီး စကားပြောကြမယ်လေ ”

“ အစ်ကိုက ကားမဆွဲတော့ဘူးလား.. ”

“ ဟင့်အင်း.. အစ်ကို ဒီနေ့ ညီမနဲ့ လျှောက်လည်မယ် စိတ်ကူးထားတာ ”

“ အို.. အစ်ကိုကလည်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သိန်းမောင် ပြုမူနေပုံက သမီးရည်းစားတွေနှယ်။ နောက်ပြီး သိန်းမောင်၏ အကြည့်တွေကလည်း သူမအပေါ် အရမ်းစူးနစ်မှု ရှိနေသည်ဟု တင်ယုနွယ် မိန်းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။

“ အစ်ကိုတို့ ကားလျှောက်မောင်းကြမယ်နော် ”

တင်ယုနွယ် ခေါင်းညိတ်မိပြန်ပါသည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို လှည့်ပတ်လျှောက်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့ပြင်သို့ ဦးတည်လာသည်။ အောင်ဇေယျကြိုးတံတားကြီးကို ကျော်လွန်၍ တွံတေးဘက်သို့သွားသော လမ်းဘက် မောင်းနှင်နေ၏။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ဘယ်သွားမှာလဲ၊ ဘယ်မောင်းနေတာလဲ မမေး။ အသာငြိမ်သက်ကာပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်ဖျိုးဖျ အချိန်သို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို ကားလမ်းမကြီးမှ ဘေးသို့ သွယ်ဆင်းသွားသော လမ်းကလေးတစ်ခုဆီသို့ ချိုးကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။

“ ညီမ.. အောက်ဆင်းလေ.. လေကောင်းလေသန့်လေးရှူပြီး စကားပြောကြတာပေါ့ ”

“ မဆင်းချင်ဘူး အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်တွေခုန်နေသည်။ သိန်းမောင် သူမကို ဘာကြောင့် ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ်ထဲ သိနေသလိုပင်။ နောက်ပြီး ထိုလမ်းကြားလေးထဲ၌လည်း ကားနှစ်စီး သုံးစီး နေရာအတော်ခြားကာ ရပ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်မိသဖြင့် ဒီနေရာလေးက အတွဲတွေလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတတ်ကြသည့် နေရာလေးဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်လိုက်ခြင်းကြောင့်လည်းပါသည်။

တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။ အရက်ရှိန်ကြောင့် သွေးကလည်း ဆူနေပြန်ရာ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။

“ အို.. အစ်ကို.. ”

တင်ယုနွယ် မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် မော့ကြည့်သည်။ သိန်းမောင်ကလည်း စူးစူးနစ်နစ် ပြန်ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မျက်လုံးချင်းစကားပြောသည်။ ထိုမှရင်ဘတ်ချင်း နားလည်သွားကြပုံရသည်။ ထိုင်ခုံတစ်နေရာစီမှ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြတော့၏။

သိန်းမောင်က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပွေ့ထားပြီး ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေသော ပါးပြင်မို့မို့လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် နဖူးပြင်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့တို့ကိုလည်း မက်မက်မောမောဖြင့် ယုယစွာနမ်း၏။ တင်ယုနွယ်၏ လည်ပင်းလေးက မော့နေပြီး မျက်လုံးလေးကို မှေးမှိတ်ထားကာ သိန်းမောင်၏ အနမ်းကို ကြည်ဖြူစွာခံယူသည်။ သူမလက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။

သိန်းမောင် တစ်ဆင့်တက်ပြန်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖူးပြည့်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ချင်ဟန်နှင့် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရှာ၏။

သိန်းမောင် လက်ရဲဇက်ရဲ ဖြစ်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပခုံးသားပေါ်မှ လက်တွေက ရင်သားပေါ်သို့ရောက်ရှိသွား၏။ နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်နယ်ပေး၏။

“ ပွတ်.. အွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကို.. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ညီမ မကြိုက်ဘူးကွာ.. ”

“ အရမ်းချစ်နေမိပြီ နွယ်ရယ်.. အစ်ကို အရမ်းချစ်နေပြီ သိလား.. ”

“ အို..ပွတ်.. ပွတ်.. အွန်း.. ဟွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် ငြင်းသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်က သူ့ကိုနာမည်ပင် အဖျားဆွတ်ခေါ်ပြီး အရမ်းချစ်တယ်ဆိုသော စကားကို တတွတ်တွတ်ပြောကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်မံ၍ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ သိန်းမောင်၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေကို တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အံတုနိုင်ခြင်း မရှိတော့ပေ။ တခဏအတွင်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်သော အနမ်းများ ပေးလိုက်မိတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။ သိန်းမောင် ပိုမိုရဲတင်းသွက်လက်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာအောက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ နွေးထွေးအိညက်သော နို့အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။

“ အွန်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည်။ သူမ၏ လက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို မချင့်မရဲဟန်ဖြင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ တင်ယုနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွဲပြီးနောက်ပိုင်း ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ကာမအရသာကို နူးညံ့သော အထိအတွေ့များဆီမှ စတင်ခံစားလာရပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရမ္မက်သွေးများ တဖြည်းဖြည်း ဆူပွက်လာပြီဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ် ထိုင်နေသောခုံကို နောက်သို့ လှန်ချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်လို့သွားရသည်။

“ သိပ်ချစ်တယ်.. နွယ်ရယ် ”

သိန်းမောင်ကပြောရင်း ကားမောင်းသူ ထိုင်ခုံဘက်မှ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်ထိုင်သည့် ထိုင်ခုံဘက်သို့ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်ဖြင့်ပင် ဝင်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ယုနွယ်ကို ထွေးဖက်ပွေ့ပိုက်ထားရင်း နဖူး၊ ပါးပြင်၊ လည်ပင်းတို့ကို နမ်းပြန်သည်။ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို နှိုက်ပြီး နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။

တင်ယုနွယ်မှာတော့ သိန်းမောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းရှုံ့မှုများကြောင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ရင်ဘတ်လေးကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကော့တက်သွားရရှာသည်။ နှုတ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေတက်ကာ ငြီးငြူသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေပြန်သေး၏။

သိန်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်တွေက တင်ယုနွယ်၏ အဓိကနေရာတွေဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်က တင်ယုနွယ် ကျောအောက်သို့ ထိုးသွင်းကာ လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ တင်ယုနွယ်၏ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ် ပထမဆုံး အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း လျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းသွားကာ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်တွင် တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုမှ ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေပေါ် ဖြေးညင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။

“ အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကိုရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အရမ်းဆိုးတာပဲ.. ”

တင်ယုနွယ်က သူမကိုယ်သူမ သိန်းမောင်ခေါ်သည့်အတိုင်း ‘နွယ်’ ဟုပင် သုံးနှုန်းလိုက်ပြီး ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုအမူအရာလေးကို ကြည့်ပြီး သိန်းမောင်၏ ရမ္မက်တွေ ပိုပြင်းထန်လာရကာ လက်တွေက တင်ယုနွယ်၏ ထမီစအောက်နားမှ လျှိုသွင်းကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်ဖိညှစ်လိုက်လေတော့၏။

“ အင့်.. ဟင့်.. အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ဖင်လေးက ကြွတက်လို့လာသည်။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သိန်းမောင်က သူမ၏ ထမီလေးကို ခါးဆီသို့ မရရအောင် လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာ။ မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ရှက်နေသော်လည်း အသာပင် ငြိမ်သက်နေရှာ၏။ သူမလည်း ကာမရေယာဥ်ကြောမှာမျောကာ ရမ္မက်စေစားရာသို့ လိုက်ပါချင်နေမိပြီဖြစ်၏။

ကားခေါင်းခန်း နေရာကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်လေးထဲ၌ပင် အလုပ်ဖြစ်အောင် သိန်းမောင် အသည်းအသန် ကြိုးစားနေ၏။ အချိန်အခါကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်စပြုနေပြီမို့ သိန်းမောင် ရဲတင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေရပြီမို့ သိန်းမောင်အမြင်အာရုံ၌ သူမ၏ အလှကို မက်မောနေပြီ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်၏ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကတော့ အဓိက စောက်ဖုတ်လေးပေါ်၌ လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ထားဆဲပင်။ သို့ပေမယ့် သူမစောက်ဖုတ်အုံလေးက ပင်တီလေးအောက်မှပင် ဖောင်းကြွခုံးထလို့နေသည်။ ထိုနေရာသို့ သိန်းမောင် မက်မောစွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်လွန်းသဖြင့် တင်ယုနွယ် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားသည်။ အသားတွေကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည်။ ကလေးတစ်ယောက်မွေးဖူးသော မိန်းမပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ၊ နေရာ၊ အချိန်အခါက သူမကို ရင်ဖိုကာစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

သိန်းမောင်က သူမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကူညီကာ ဖင်ကြွပေးပြီး အချွတ်ခံသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မက်မောစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောက်ျားနှင့်ဝေးတာကြာပြီမို့ အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျက် တင်းမောက်လျက် ရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ဖြင့် သိန်းမောင် မက်မောစွာကြည့်သည်။ တံထွေးကိုလည်း ခဏခဏ မျိုချလို့နေသေး၏။ သူ့စိတ်တွေကို ချုပ်တီး၍ မရနိုင်တော့။ သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှပင် ကျော်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ သိန်းမောင်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် အလွန်မင်း တောင့်တင်းမာကျောလို့နေ၏။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး လက်ဖြင့်ထိန်းကာ သူမ၏ ပေါင်တန်ရှိရာနေရာသို့ သူ့ဒူးကိုထောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကျဥ်းကြပ်လှသော ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ပင် မရ ရအောင်လိုးဖို့ သိန်းမောင် ကြိုးစားနေလေသည်။ ကားအတွင်း မီးမှိန်မှိန်လေးကြောင့် မသဲမကွဲ မြင်နေရသော စောက်ဖုတ်အုံဆီသို့ သူ၏လီးကို တေ့ထောက်လိုက်သည်။

“ အင်း.. ဟင့်.. အစ်ကို.. ”

လီးက စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးထောက်လိုက်မိသဖြင့် တင်ယုနွယ် ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွားသည်။ တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ပေါ် လီးထောက်မိမှ သူမ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တွေထနေသလဲဆိုတာ သိန်းမောင်သိလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝတွင် ပူနွေးချွဲပျစ်သော အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို လီးထိပ်ကြီးမှတဆင့် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင် သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို အကူအညီယူကာ စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ပွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ”

“ အ.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ”

လီးက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်ကာ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ် အသာလေး ခံနိုင်သည်။ သိန်းမောင်၏ ဆောင့်ချက်ကို အသံလေးထွက်ပြီး သာမန်ငြီးငြူရုံမျှသာ ပြုသည်။ သိန်းမောင်လီးက တုတ်ခိုင်သော်လည်း (၅) လက်မလောက် ရှည်သည်။ ကားထိုင်ခုံပေါ် ခွေခေါက်ဖြဲကားသည့် ပုံစံဖြင့် အလိုးခံနေရခြင်းကြောင့်သာ သားအိမ်ကို လီးက သွားဆောင့်မိခြင်းဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က လီးစဝင်ပြီးသည်နှင့် ဆက်တိုက်ပင် မရပ်မနား ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကော့ခံသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့်လည်း လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးသည်။ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့် အလိုးခံသည်။

တင်ယုနွယ်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်တက်လာရတော့သည်။ ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေကလည်း အဆမတန် မြန်ဆန် ပြင်းထန်လာတော့၏။

“ ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

“ အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်လာသည်။ မြန်လာသည်။ သိန်းမောင် ပြီးချင်လာသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွင်းသားများဖြင့် အတင်းဆွဲညှစ်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အရသာတွေ့ကာ ဖီးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကင်းကွာပြတ်လပ်နေခဲ့သော ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ ခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင်…

“ ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

“ အ.. အ.. အင်း.. ဟင့်.. ဟင်း… ”

ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့တက်လို့သွား၏။ သူမ ပြီးသွားကြောင်း သိန်းမောင်သိလိုက်သည်နှင့် ခဏမှာပင် သူ၏လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေကို တင်ယုနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့လေသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်မှ အစပြု၍ တင်ယုနွယ်နှင့် သိန်းမောင်တို့ လစ်ပင်းတူဂဲသားများအဖြစ် တွဲနေကြတော့သည်။ ထိုဆက်ဆံမှုမျိုးကို နှစ်ယောက်လုံးက ကြည်ဖြူစွာ လက်ခံထားကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သားသမီးကိုယ်စီရှိကြသူများမို့ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခြင်း မပြုကြတာပဲရှိသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်၏ တက္ကစီမောင်းသည့် အသိုင်းအဝိုင်းမှ သူငယ်ချင်းများအားလုံးက သူတို့၏ ဆက်ဆံရေး အခြေအနေကို နားလည်ထားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် တင်ယုနွယ်မှာလည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်း အတော်များများနှင့် သိကျွမ်းလာခဲ့လေသည်။

သိန်းမောင် ဂိတ်ထိုးတတ်သည့် ဘုရင့်နောင်လမ်းဆုံအနီးရှိ တက္ကစီဂိတ်သို့ သူမ အရောက်အပေါက် များလာခဲ့သည်။ ယခင်ကတည်းက ယောကျ်ားလေး မိတ်ဆွေများနှင့် တရင်းတနှီး နေတတ်သော တင်ယုနွယ်မှာ ဂိတ်တွင် သိန်းမောင် မရှိသည့်အခါများ၌လည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်းများနှင့်ပင် အဖွဲ့ကျနေတတ်လေသည်။

“ မနွယ်တို့ကတော့ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ပိုပိုလှလာသလိုပဲနော် ”

“ ဟွန်း.. လာမြှောက်မနေစမ်းပါနဲ့.. စလင်းရယ်.. ငါ လခ မထုတ်ရသေးဘူး.. ”

“ ဟာဗျာ.. မုန့်စားချင်လို့ မြှောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ.. တကယ်ပြောတာပါ ”

“ ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် သဘောခွေ့နေသည်။ မိန်းမတို့ သဘာဝ အမြှောက်ကြိုက်သည်ပဲ မဟုတ်လား။ ဒီ စလင်းဆိုတဲ့ ပထန်ကပြား ကောင်လေးကလည်း ဘယ်သူနဲ့တွေ့တွေ့ အောက်ကျို့ပြီး ပေါင်းတတ်သည့်လူမျိုး။ ဒီတော့ သူမနှင့် အမြဲလိုလို စကားလက်ဆုံကျကာ ခေါ်ပြောနှုတ်ဆက် ရင်းနှီးမှု ပိုရှိနေသူဖြစ်၏။

သိန်းမောင်ကတော့ သူ ကားဆွဲကောင်း၍ ဝင်ငွေဖြောင့်သည့်အခါတိုင်း တင်ယုနွယ်ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ အပီဖြုတ်သည်။ သူမကလည်း သိန်းမောင်ဆန္ဒအတိုင်း အမြဲပင် လိုက်လျောသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်နဲ့ ကာမဆက်ဆံချိန်များ၌ တင်ယုနွယ် အလိုမပြည့်မှုများ ကြုံလာရသည်။

သိန်းမောင်လီးက လုံးပတ်တုတ်သော်လည်း သိပ်မရှည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ အားရတင်းတိမ်ခြင်း မရှိပေ။ ပြီးတော့ သိန်းမောင်က သုတ်ထွက်လည်း အနည်းငယ် မြန်သည်။ စပြီးချစ်စ လိုးစတုန်းကတော့ သိန်းမောင်က တစ်ကြိမ်ဆုံလျင် ၂ ချီလောက်တော့ အနည်းဆုံး ဖြုတ်တတ်သည်။ နောက်ပိုင်း ဆက်ဆံမှုအကြိမ် များလာသည်နှင့်အမျှ တင်ယုနွယ်အပေါ် တပ်မက်စိတ် လျော့ပါးလာပြီး တစ်ချီကောင်းသာ ဖြုတ်နိုင်တော့သည်။ လင်နဲ့ကွဲပြီး လီးငတ်နေတဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အလိုးခံစရာ လီးတစ်ချောင်းရတော့လည်း အားရတင်းတိမ်မှု မရှိသဖြင့် အခက်ကြုံနေရတော့သည်။

—————————————-

တနေ့ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို တည်းခိုခန်းမှာ ခေါ်ဝိုက်ပြီး အပြန်၌ သူ့ကားကို ခရီးသည်တစ်ဦးက တားလေသည်။ ခရီးသည်က ခရီးဝေးသွားမည့်သူ။ ပိုက်ဆံအတော်ရမည့် ခရီးဖြစ်သည်။

“ အစ်ကို အော်ဒါလိုက်သွားလိုက်မယ် နွယ်.. နွယ့်ကို ဂိတ်မှာ ချထားပေးခဲ့မယ်.. အဲဒီက ပြန်လို့ အဆင်ပြေမလား ”

“ ရတယ် အစ်ကို.. လိုက်သွားလိုက်ပါ.. ”

တည်းခိုခန်းမှအပြန် တင်ယုနွယ်ကို သိန်းမောင်က လိုက်ပို့နေကျဖြစ်သော်လည်း ဒီနေ့တော့ အခြေအနေက ပြောင်းသွားသည်။ ဂိတ်ရောက်တော့ သူမ ဆင်းကျန်ခဲ့ပြီး သိန်းမောင်က ဘုရင့်နောင် တံတားဘက်မှ တက်သွားပြီး နယ်အော်ဒါလိုက်သွားခဲ့သည်။

ဂိတ်ထဲမှာ စကားဝင်ပြောဦးမည်ပြုပြီးမှ တင်ယုနွယ် အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်တော့မယ်ဟု စိတ်ကူးကာ လိုင်းကားဂိတ်ဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

“ မမနွယ်.. ဘယ်သွားမလို့လဲ ”

“ ဟယ်.. စလင်း ငါပြန်တော့မလို့.. ကားစောင့်နေတာ.. ”

“ ကျနော်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ.. ဒီခရီးသည် အစ်ကို့ကိုပို့ပြီးရင် ပြန်လိုက်ပို့မယ် ”

စလင်းက ပျူငှာချိုသာစွာ ခေါ်နေတော့ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာတော့။ ခရီးသည်က နောက်မှာထိုင်နေခြင်းကြောင့် သူမ ကားရှေ့ခန်းထဲသို့ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခရီးသည်က ကြို့ကုန်းဘက်သွားမှာ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ် အပြန်လမ်းသင့်သည်။ ဒါပေမယ့် စလင်းက ဘုရင့်နောင်အောက်လမ်းမှ ပတ်ပြီးမောင်းနေသည်။ ခရီးရှည်အောင်လုပ်ခြင်းဖြစ်၏။

သွားရာလမ်းတလျှောက် စလင်းက ကားဂီယာထိုးတိုင်း တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တန်တွေကို မထိထိအောင် ပြုလုပ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွေ့အထိကို ခံစားမိသော်လည်း မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်လို့နေသည်။ စလင်း၏ ဂီယာထိုးသောလက်က သူမပေါင်ကို လာထိမိတိုင်း အတွေ့ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံစားနေသည်။ မကြာသေးသည့် အချိန်က သိန်းမောင်နှင့် လိုးဆော်ခဲ့ရာ၌ တင်းတိမ်ခြင်းမရှိသေးသော စိတ်ကို ဤအထိအတွေ့ဖြင့် အာသာဖြေနေမိသည်။

ခရီးသည်ပို့ပြီးတော့ စလင်းမှာ ပိုအတင့်ရဲလာသည်။ မတော်တဆလိုလို လုပ်နေရာမှ သိသိသာသာကြီး ပေါင်တန်တွေကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လာသည်။ ဒါကိုလည်း သူမ မသိသလို လုပ်နေပြန်သည်။ အမှန်တော့ တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းဆီမှ အထိအတွေ့လေးတစ်ခုအပေါ် အခြေခံပြီး မပြည့်ဝခဲ့သော သူမ၏ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စလင်း၏ စိတ်ထဲမှာတော့ သူမကို လက်တည့်စမ်းကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး သိမ်းသွင်းအချောင်နှိုက်ကာ ကာမကိုအရယူဖို့ ကြံစည်နေသည်ကို တင်ယုနွယ် မသိ။

“ မနွယ်.. အချိန်ရသေးလား ”

“ ဟင်.. ရပါတယ်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ စလင်း.. ”

“ ကျနော် အိမ်ခဏဝင်ချင်လို့.. လိုင်စင်သက်တမ်းတိုးစာရွက် ယူစရာရှိတာ မေ့ကျန်ခဲ့လို့.. ခဏပါ.. ဖြစ်လား ”

“ ရပါတယ်.. သွားလေ.. ”

ကိုစလင်းက လူပျိုလူလွတ်၊ တစ်ယောက်ထဲနေသည်ဆိုတာ တင်ယုနွယ်သိသည်။ ယခု ကိုစလင်း ဘာအကွက်ဆင်ပြီး ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတယ်ဆိုတာလည်း ရိပ်မိသည်။ သူမမှာ စလင်းဆိုသူကို စိတ်ဝင်စား စွဲလန်းသည်ကား မဟုတ်။ ဒါပေမယ့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို ရမ္မက်အလိုအရ တပ်မက်သည့်သဘောဖြင့် ယခုအချိန်၌ ကိုစလင်း၏ အကွက်ဆင်မှုကို လိုက်လျောနေ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ် တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်း စလင်းက သူ၏အိမ်ထဲသို့ အတင်းဖိတ်ခေါ်သည်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ လက်ချင်း၊ အသားချင်းထိတွေ့မှုဖြင့် အသားယူကာ အစပျိုးသည်။ သူမက အလိုက်သင့် ငြိမ်သက်နေတော့ ပိုပြီးရဲလာသည်။ တင်ယုနွယ်ကို အလွန်လွယ်ကူသော ကြိုက်ကုန်း မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် စလင်းက ထင်မြင်ချက်ချလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တင်ယုနွယ်၏ ခါးလေးကို ပွေ့ဖက်ကာ ပါးပြင်လေးကို နမ်းရှုံ့ခြင်းများပြုလုပ်လာလေသည်။

ဘယ်လိုပြောရမလဲ..။ တင်ယုနွယ်က လီးဆာပြီး အလိုးခံချင်နေသူ။ အလိုရမ္မက် မပြည့်ဝမှုတွေကြောင့် ထန်နေသူ။ စလင်းက တင်ယုနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့တွေကို မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်နေသူ။ တင်ယုနွယ်ကို လိုးချင်နေသူ။ အခြေအနေတွေ ဖန်တီးပြီး နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ့်လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ ကြံနေကြသူတွေဆိုတော့ အပေးအယူမျှသွားကြလေသည်။

စလင်းမှာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေ ပြောမနေတော့ဘဲ တင်ယုနွယ်ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီသွားလေရာ တင်ယုနွယ်မှာ ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာဖြင့် အားမတန် မာန်လျှော့သည့် ဟန်ဆောင်ကာ လိုက်ပါသွားတော့သည်။ စလင်းက သူမကို ကုတင်ပေါ်သို့ ချလိုက်ပြီး သူကပါ ကုတင်ပေါ်လိုက်တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ ဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည်။ အထဲမှ ဘရာစီယာအနက်လေးက မလုံတလုံသိမ်းထုပ်ထားသော နို့အုံကြီးက ပြူးထွက်လို့နေသည်။

စလင်းက အာသာငမ်းငမ်းနှင့် ဘရာလေးကို ကြိုးစားဖြုတ်ပြီးနောက် နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ချေမွနေတော့သည်။ ခါးမှ ထမီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် စောက်ဖုတ်လေးကို မို့မို့ဖောင်းဖောင်း တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အကွဲကြောင်းထိပ်နားလောက်တွင်တော့ စောက်စေ့နီနီရဲရဲလေးမှာ သူမ ရာဂပိုးများ ထကြွနေမှုကြောင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေး တောင်နေလေသည်။

တင်ယုနွယ်ကတော့ တောင့်တခဲ့သည့် ဆန္ဒရမ္မက်များ အခုမှ ပြည့်ဝရတော့မည်မို့ အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်သက်နေသည်။ ကာမအရသာအတွက် ရင်မောစွာ စောင့်မျှော်နေသည်။ စလင်း အဆင်သင့် လိုးနိုင်ရန်အတွက် သူမ၏ စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသင့်တော်ဆုံး အနေအထားရောက်အောင် ကားပေးထားပြီး ရင်အစုံကိုလည်း မို့မောက်သည်ထက် မို့မောက်အောင် ကော့ထားပေးလိုက်မိသည်။

စလင်းသည် တင်ယုနွယ် နို့နှစ်လုံးကို ချေမွရင်း ပါးစပ်ကလည်း အငမ်းမရ စို့ပေးနေရင်းက သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်၍နေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင်တစ်ခုလုံးကို ဖွဖွရွရွလေးကိုင်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ အထဲတွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသော်လည်း စောက်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျဉ်းလေး ဖြစ်နေသည့်အတွက် စလင်းမှာ အကြိုက်တွေ့သွားလေသည်။

တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စလင်း၏ အိပ်ယာထက်ဝယ် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေလေသည်။ စလင်းက မပြောမဆို တင်ယုနွယ် ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စလင်းက အပြတ်အသပ် မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေသည်။ လျှာပြားကြီးဖြင့် ဖင်ဝမှ စောက်စေ့အထိ အပြားလိုက် ယက်တင်သည်။ အစေ့ကို စုပ်သည်။

“ ပလပ်.. ပြတ်.. ပွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ အ.. ရှီး.. ဟင်း.. စလင်းရယ် ကြံကြံဖန်ဖန်.. ”

ကလေးတစ်ယောက်မွေးတဲ့အထိ ပေါင်းခဲ့တဲ့ လင်ကလည်း တင်ယုနွယ်ကို စောက်ဖုတ်မယက်ပေးခဲ့ဖူးဘူး။ သူမကို ချစ်ပါသည်ဆိုသော သိန်းမောင်လည်း မယက်ပေးခဲ့။ ယခု ရမ္မက်ဆန္ဒကြောင့် လိုက်လျောမိခဲ့သော ကိုစလင်းကျမှ သူမကို အပီအပြင် ကြင်နာပြနေတော့ တင်ယုနွယ် ဘဝင်ခိုက်သွားရပြန်သည်။

စောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ယက်ပေးနေသော စလင်း၏ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်လိမ်လိမ်လေးများကို တင်ယုနွယ်က လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကာမဖီလင်ကို အပီအပြင် ခံစားလို့နေသည်။

“ အ.. ဟင့်.. အိုး.. ဟင်း.. အ.. ရှီး.. အင်း.. ”

“ ပွတ်.. ပလပ်.. ရှလူး.. ရှလူး ”

“ အာ.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.. စလင်းရယ်.. ”

စလင်းလျှာကြမ်းကြီးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်၊ စောက်စေ့၊ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝလေးနှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးတွေ အပေါ် လှုပ်ရှားလိုက်လေတိုင်း တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလှိုက်မောနေရပြီး နှုတ်မှလည်း အသံမျိုးစုံကို ညီးတွားနေရလေသည်။

“ ပွတ်.. ပလပ်.. ပွတ်.. ပွတ်.. ”

“ အဟင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. အ.. စ.. စလင်း တော်.. တော်ပြီ.. ဟာ.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် စောက်ပတ်လေး ကျင်ဆိမ့်တက်လာပြီး ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသောကြောင့် ကိုစလင်းခေါင်းကို အတင်းဆွဲမကာ စောက်ဖုတ်ဆီမှ ခွာထုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။ လီးဖြင့် အလိုးမခံရသေးဘဲ ပြီးသွားမှာစိုး၍ ယခုလို တားလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

စလင်းက စောက်ဖုတ်ယက်ပေးပြီးသွားတော့ တင်ယုနွယ်ကို လိုးဖို့ တာစူလိုက်သည်။ သူမကို လိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီမို့ ယခုလို အခြေအနေပေးလာသည့်အခါ ချက်ချင်း တက်လိုးပစ်ချင်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ စလင်းက နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ခါးမှ ပုဆိုးမှာ ချွတ်ထားပြီးဖြစ်ရာ စလင်း၏ လီးမဲမဲကြီးမှာ ငေါက်ငေါက် ငေါက်ငေါက်နှင့် ထိုးထောင်နေလေသည်။

သူ့လီးချောင်းကြီးက ဖြူဖွေးသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်များနှင့် လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်လို့နေသည်။ လီးက လုံးပတ်သိပ်မကြီး။ ဒါပေမယ့် ကျပ်လုံးလောက်ရှိပြီး အရှည်က တစ်ထွာနှင့် လက်လေးဆစ်လောက်ရှိရာ တရားလွန် ရှည်သည့် လီးပင်ဖြစ်သည်။

ကိုစလင်း၏ လီးကို မြင်လိုက်တော့ တင်ယုနွယ် တံတွေးပင် မျိုချလိုက်မိပြီး ရင်ထဲ နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်သည်။ သိန်းမောင်၏လီးက သူမအတွက် တိုသောကြောင့် အာသာမပြေခဲ့။ ယခုတော့..။ စလင်းက တင်ယုနွယ် ဒကောက်ခွက်ကို သူ့လက်ဖြင့် ချိတ်ယူမပြီး သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီး ပိုမိုကြွတက်လာအောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရုံသာမက ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတာမို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ ပြဲအာသွားသည်။

ထောင်မတ်နေသော လီးက တင်ယုနွယ် စောက်ဖုတ်ပေါ် ဟိုထိုးဒီတိုက်ဖြင့် တွင်းဝင်မဖြောင့် ဖြစ်နေသည်။ စလင်းက သူမ၏ ဒကောက်ခွက်ကို ချိတ်ယူပြီး လက်ထောက်ထားရခြင်းကြောင့် လီးကို လက်နှင့် ကိုင်သွင်းလို့မရချေ။ လီးက တော်ရုံနဲ့ ဝင်မလာတော့ တင်ယုနွယ် စိတ်မရှည်တော့။ အလိုးခံချင်နေသည်မှာ ရွထနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ လက်ကို ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လျှိုသွင်းပြီး လီးကို ဆွဲကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အလိုက်သိမှုကြောင့် စလင်းသဘောကျသွားကာ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ထားသော သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ချလိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“ ဖွတ်.. ဖတ်.. ဒုတ်.. ”

“ အ.. အား.. ဟင့်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. စလင်းရယ်.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ်ခင်မျာ ထိထိမိမိကြီး ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ကိုစလင်းကို တငြီးငြီးလိုက်မိသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော စလင်း၏ လီးကြီးက အတော်သန်၍ မာကျောလွန်းလှသည်။ သိန်းမောင်လီးထက် အများကြီးသာသည်။ ကိုသိန်းမောင်မှာ အသက် (၃၈) နှစ် ရှိပြီဖြစ်၍ သူ့သားလောက်ရှိသော စလင်း၏ လီးလောက်တော့ ဘယ် မာနိုင်တော့မလဲ။ မာကျောသော လီး၏ ထိမိမှုအတိုင်းအတာက ပိုသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ တကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်၍ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး စင်းကျနေသော သူမ၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်ပြီး စလင်း၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတော့သည်။

“ ပြွတ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. စွပ်.. ”

“ အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး တင်ယုနွယ်၏ ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ ထပ်တွန်းတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူလေးထဲသို့ တင်းကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာတွေ့ရသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်ရှင်းသန့်နေသော စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲသို့ မည်းနက်ပြောင်တင်းနေသော လီးချောင်းကြီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပက်ပက်စက်စက် လိုးဝင်နေသည်။ လီးချင်း မတူသည့် အရသာကို တင်ယုနွယ် သိရှိခံစားလာရသည်။ တမျိုးစီ ကွဲပြားသော အရသာကိုလည်း သတိပြုမိလာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလှသည်။

“ ပွတ်.. စွပ်.. ပွတ်.. စွပ်.. ”

“ အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

“ နာလို့လား.. နွယ် ”

“ ဟင့်အင်း.. ကောင်း..လို့.. ”

“ ဒါဆို.. ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးမယ်နော် ”

“ အင်း.. ကိုလင်း သဘော.. ”

တင်ယုနွယ် စလင်းနှင့်ကျမှ အပေးအယူတည့်နေသည်။ ချစ်သူရည်းစားပုံစံမျိုး မဟုတ်ပဲ ကာမဆက်ဆံမှု တစ်ခုထဲအတွက် ပတ်သက်သော သဘောဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွင့်လင်းတာလည်း ဖြစ်သည်။

စလင်းတယောက် တင်ယုနွယ်ကို ပက်ပက်စက်စက်ဖြုတ်သည်။ စပြီး ခင်မင်ရင်းနှီးကတည်းက ဆော်ချင်နေသော စိတ်အခံရှိသူမို့ အခွင့်အရေးရတာနဲ့ အားမနာတမ်း ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိထိမိမိ အလိုးခံနေရတော့ အရသာတွေ့ကာ ရက်ရက်ရောရော ပေးကျွေးကာ အဘွတ်ခံသည်။ စလင်း စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးသမျှ မငြီးမငြူ အဗျင်းခံသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မညှာမတာ ပိုးစိုးပက်စက် လိုးကြ ဆော်ကြ ခံကြလေသည်။

စလင်းက တင်ယုနွယ်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ တွယ်သည်။ သူမယောကျ်ားဟောင်းရော၊ ကိုသိန်းမောင်ပါ မတီးခဲ့ရသည့် တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ပါကင်လေးကိုပါ စလင်းက ဖွင့်လိုက်သည်။ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အသားကုန် သမပြီး ညမိုးချုပ်ခါနီးမှပင် တင်ယုနွယ်ကို ပြန်ပို့လိုက်လေသည်။

တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းကို ကုန်းရတာကို အသဲခိုက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ စလင်းကို မချစ်။ ကာမဆက်ဆံဖော်တစ်ယောက်လိုသာ ခံစားလို့ရသည်။ တင်ယုနွယ် အတွက်မူ စလင်းက ဆန္ဒဖြည့်ဖက်သာ ဖြစ်လေတော့၏။

ဤသို့ဖြင့် တင်ယုနွယ်၏ လိုအပ်နေသော ကွက်လပ်လေးကို စလင်းတစ်ယောက် အခွင့်သင့်တိုင်း ဖြည့်ပေးသွားရင်း.. တစ်ခုလပ်မှာ ကွက်လပ်.. မရှိပါ..။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။