Configure Page List

Friday, December 20, 2013

သူငယ်ချင်းမို့ပါ (စ/ဆုံး)

သူငယ်ချင်းမို့ပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ ည ညစာအတူစားဖို့ ဖိတ်ထားတာမို့ ဇော်မျိုးအိမ်ကို ကျနော်လာခဲ့ရတယ်။ လာသာ လာရတာ။ မျက်နှာတော့ အပူသား။ အဖြစ်က ဒီလိုဗျ။ ဇော်မျိုးမှာ အရမ်းလှတဲ့ သီတာဆိုတဲ့ မိန်းမရှိတယ်။ သီတာက ခေတ်မီမီနဲ့ အားကစားလိုက်စားလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တကယ့်ရှယ်ပဲ။ မြင်သမျှယောင်္ကျားတိုင်းက လှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်လောက်အောင် လှသလို အရမ်းလည်း sexy ကျလွန်းတယ်။ ဇော်မျိုးနဲ့သီတာက တကယ့် ဂုဏ်အသရေရှိ လူကြီးလူကောင်း အသိုင်းအဝိုင်းတွေဆိုတော့ အနေအထိုင်ကလည်း စည်းကမ်းတကျရှိပါတယ်။ 

အိမ်ထောင်သက် ၈ နှစ်ကျော်ပေမယ့် သားသမီး မရကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်တင်တယ်။ ဇော်မျိုးဆိုတာကလည်း ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီး စမတ်ကျကျနဲ့ တကယ်လန်းတဲ့လူဗျ။ သူ့ကိုကြွေတဲ့စော်တွေဆိုတာလည်း မနည်းဘူး။ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အရမ်းချစ်ကြတာပဲ။ ကျနော်နဲ့ရင်းနှီးတာတော့ သုံးနှစ်ကျော်ပြီ။ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလိုပဲ။ ကျနော်က တစ်ကိုယ်ရည်တစ်ကာယသမားဆိုတော့ ဇော်မျိုးတို့အိမ်က ကျနော့်အတွက် စားအိမ်သောက်အိမ်ဆိုလည်း မမှားဘူး။ ကျနော်မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာ လည်ပတ်နေကြပဲ။ 

အဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်မတိုင်ခင်အထိပေါ့ဗျာ။ သူတို့လင်မယားကလည်း ကျနော့်ဆို အတော်ခင်ကြတယ်ဗျ။ တိုင်ပင်စရာရှိတိုင်ပင်တယ်။ ကူညီစရာရှိရင် ကူညီတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်က ဇော်မျိုးက ကျနော့်ဆီ viber ကနေ စကားလှမ်းပြောတယ်။ အရင်ကလည်း ဒီလိုပဲ မကြာခဏတော့ အလာဘ သလာဘ ပြောဖြစ်တာပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ ထွေရာလေးပါးပြောနေရင်းကနေ ဇော်မျိုးက ထဖောက်တယ်။

" ဟြောင့်။ ငါမင်းကို မေးစရာရှိတယ်။ ငါ့မိန်းမ ဘယ်လိုနေလဲကွ။ "

" ဟမ်။ မင်းဘာကိုပြောတာလဲ "

" ငါ့ မိန်းမ sexy ကျလားမေးတာ "

" အေး။ မင်းမိန်းမက sexy အကျလွန်နေတယ်။ "

" မင်း ငါ့မိန်းမကို ကြိုက်လား။ "

" OMG မင်းမိန်းမကို ငါက ကြိုက်စရာလားကွ။ "

" တကယ်လို့ ငါ့မိန်းမ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ရောကွာ။? ??"

" ငင့်။ ဘယ်သူ့မိန်းမပဲဖြစ်ဖြစ် လင်ရှိမယား ငါမပြစ်မှားဘူးကွ "

" တကယ်လို့ သီတာက အပျိုဆိုရင်ရောကွာ။? ?? "

" အဲ့ ဒါဆိုရင်တော့ မပြောတတ်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မင်းက ငါနဲ့ မင်းမိန်းမကို စိတ်မချလို့လား။ "

" အာ။ ငါက မင်းကိုသာ ငါ့မိန်းမနဲ့ စိတ်ချတာကွ။ တခြားလူဆို စိတ်မချဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ပွင့်ပွင်းလင်းလင်းမေးနေတာ။ "

" ဟားဟား။ ဖြစ်ရမယ် ငါ့ကောင်ရယ်။ စိတ်သာချ မင်းမိန်းမကို ငါ စိတ်နဲ့တောင်မပစ်မှားဘူး။ ကိုယ့်နှမ တစ်ယောက်လိုပဲ သဘောထားတယ်။ "

" ထားပါတော့။ ဒါနဲ့စကားမစပ် မင်းဟာ ဘယ်လောက်ကြီးလဲ။ "

" ဟမ်။ ဘယ်ဟာလဲ "

" အာ။ ပိန်းလိုက်တာ။ လီးကွာ။ လီး လီး။ မင်းလီးဘယ်လောက်ကြီးလဲ မေးတာ။ "

" ဟားဟား။ ခြောက်လက္မပဲရှိပါတယ်ကွာ။ ဘာဖြစ်ရပြန်တာတုန်း "

" ဟုတ်လား။ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြကွာ။ "

" တိန်။ အေး ခဏစောင့်။ "

ကျနော်လည်း ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ စချင်တာနဲ့ လီးကို စွပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပို့မိတယ်။

" အင်း။ လီးကတော့ ပေမှီ ဆိုဒ်မှီပဲ။ "

" အေး။ ငါက လူစဉ်မမှီတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူးကွ။ ဟားဟား "

" ဟြောင့်။ ငါဒဲ့မေးမယ်။ မင်း ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောနဲ့။ "

" အေး။  မေး "

" မင်း။ ငါ့မိန်းမကို မလိုးချင်ဘူးလား။ "

" ဟာ။ ဒီကောင် ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ။ "

ကျနော့စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်။ အမှန်က ဒီလောက်လှတဲ့မိန်းမကို မချချင်တဲ့ကောင် ရှိမလားဗျာ။ ချချင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင် ကျနော်နဲ့ သူ့မိန်းမကို စိတ်မချလို့ စကားအစ်နေတာပဲလို့ ကျနော် ထင်တယ်။

" ဟြောင့်။ ကျော်ကြီး။ အမှန်အတိုင်းပဲဖြေ။ "

" ဟြောင့်။ ဇော်မျိုး။ မင်းက မင်းမိန်းမကို ငါနဲ့ သဝန်တိုနေတာလား။ စိတ်ချဟြောင့်။ မင်းမိန်းမကို မင်းဘာသာ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုး။ ငါ စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ဘူး။ တော်ပြီဟြောင့်။ မင်းနဲ့ဒီည စကားပြောရတာ အဆင်မပြေဘူး။ မင်းကို ငါဘလော့ပြီ။ မင်းအိမ်လည်း ငါမလာတော့ဘူး။ "

ကျနော်လည်း ပြောချင်တာပြောပြီး ဘလော့ထားလိုက်တယ်။ ဒီကောင်ချက်ချင်းဖုန်းခေါ်ပေမယ့် ကျနော်မကိုင်တော့ဘူး။ နောက်ရက်တွေ ဇော်မျိုးဖုန်းဆက်ပါတယ်။ ကျနော်တမင်ပဲ မကိုင်တော့ဘူး။ အဲဒီတော့ သီတာက ကျနော့်ဆီဖုန်းလှမ်းဆက်ပါတယ်။ သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ ဘာတွေဖြစ်ထားလို့လဲတဲ့။ ကျနော်ကလည်း ဘာမှ မဖြစ်ထားဘူးပဲပြောရတာပေါ့။ ဒီကိစ္စက သီတာ ပြန်ကြားလို့လည်း ကောင်းတဲ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာကိုး။ ဘာမှမဖြစ်ရင် ဒီစနေနေ့ည ညစာအတူလာစားဆိုတော့ ငြင်းမရမယ့်အတူတူ သဘောတူလိုက်ရတယ်။ အမှန်ကတော့ ကျနော်လည်း စိတ်ပြေနေပြီလေ။ ဒီလောက်ခင်ကျတဲ့သူငယ်ချင်းတွေဆိုမှတော့ ဘယ်လွယ်လွယ်နဲ့ မုန်းကြမလဲဗျာ။ စိတ်ဆိုးလည်း ခဏပေါ့။ ဒါနဲ့ ဒီညတော့ ညစာစားဖို့ ကျနော် လာခဲ့လိုက်တာ။ ဒါကြောင့် ပြောတာ မျက်နှာပူပါတယ်လို့။

ဇော်မျိုးတို့အိမ်ရောက်တော့ သီတာက ထမင်းပွဲပြင်နေတုန်းပဲ။ ဇော်မျိုးက ရေချိုးခန်းဝင်နေတုန်း။ ကျနော်လည်း ဧည့်ခန်းမှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။

ဇော်မျိုး ရေချိုးခန်းက ထွက်လာတော့ ကျနော့်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်တယ်။ ကျနော်လည်း အံကြိတ်ပြီး မျက်လုံးပြူးပြလိုက်တယ်။ ဇော်မျိုက ရယ်ပြီး အိမ်နေရင်း ပုဆိုးလဲဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ခဏနေတော့ သီတာက ဧည့်ခန်းထဲရာက်လာပြီး ကျနော်တို့ကို ပြောပါတယ်။

" ကဲ။။ ဗိုက်ဆရင်ထမင်းပွဲကအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ စားကောင်းအောင် အရင် သောက်ကျဦးမလား။ "

သီတာက အလိုက်တသိမေးတော့ ဇော်မျိုးကပဲ ပြန်ဖြေပါတယ်။ အရင်နည်းနည်းသောက်မယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ထပ်သောက်ကြမယ်။။ မကောင်းဘူးလား။ မနက်ဖြန်က duty off လေ။ ဒီညကဲလို့ရတယ်။ ကျော်ကြီးလည်း မနက်ဖြန် အလုပ်နားရက်ပဲ။ သီတာလည်း မနက်ဖြန် off ပဲမဟုတ်လား။ "

" အင်း။ ဒါဆို သောက်စရာအရင်စီစဉ်လိုက်ဦးမယ်။ ခဏ စောင့်ကြတဲ့။ "

သီတာက ပြောပြောဆိုဆို ထမင်းစားခန်းထဲပြန်ဝင်သွားပါတယ်။

" ဟြောင့်။ အခြောက်။ စိတ်ကောက်ပြေသွားပြီလား။ "

" လီးလို့ ငါက ခြောက်ရမှာလား။ မင်း ရန်မစနဲ့။ မင်းကိုငါ သိပ်ကျေနပ်တာ မဟုတ်ဘူး။ "

" နို့။ မင်းပဲစဉ်းစားလေ။ ငါ့မိန်းမ ဒီလောက် sexy ကျတာ။ မြင်သမျှဘဲတိုင်း ဗျင်းချင်တာချည်းပဲ။

မင်းကျမှ စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ဘူးဆိုတော့ မင်းခြောက်နေလို့ဖြစ်မှာပေါ့ကွ။ ခြောက်နေရင်လည်းပြော။ ငါမင်းကို ဗျင်းပေးမယ်။ "

" ခွေးကောင်။ ငါက မင်းဖင်ကို ပြန်ချပေးလိုက်ဦးမယ်။ မင်းဘာသာ မင်းမိန်းမကို စိတ်မချရင် အခန်းထဲ တံခါးပိတ်ထားခဲ့။ ဟိုလူ့လိုက် စကားအစ်။ ဒီလူ့လိုက်စကားအစ် လုပ်မနေနဲ့။ "

" အောင်မာ။ ငါက ဘာစကားအစ်လို့လဲ။ ဒါလေးမေးတာနဲ့ တစ်ပတ်လောက်ကို စိတ်ကောက်နေတယ်။ မင်းမရှက်ဘူးလား။ မင်းစိတ်ကသာရိုးသားရင် ဘာမှ စိတ်ကောက်စရာမရှိဘူး။ မင်းဘာသာ မင်းမလုံမလဲဖြစ်နေတာ။ "

" ဟြောင့်။ အဲ့ဒါ ဘာစကားလဲ။ မင်းအိမ်ခေါ်ပြီး ငါ့သိက္ခာကို စော်ကားနေတာလား။ "

" ကျွတ်။ အဲ့ဒီသိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ထားကွာ။ မင်းဘာသာ ထင်ချင်သလို ထင်နေတာ။ မင်းကို ငါ့ညီအကိုလိုသဘောထားလို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးနေတာ။ မင်းသဘောတူရင် ငါက မင်းကို ပေးချမလို့ မေးတာ။ ရှင်းပြီလား။"

ကျနော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ပဲ သီတာ ပြန်ရောက်လာတော့ စကားစ ပြတ်သွားပါတယ်။

" ကဲ။ သောက်စရာတွေအဆင်သင့်ပြင်ပြီးပြီ။ ထမင်းစားခန်းကို ကြွကြပါတော့။ "

သီတာက ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောပြီး သူမကပဲ ထမင်းစားခန်းကို ဦးဆောင်ဝင်သွားပါတယ်။

အတိုချုံးပြောရရင် သီတာရှိနေတော့ ကျနော်တို့တခြားထွေရာလေးပါးတွေပဲ ပြောဖြစ်ကြပါတယ်။ အိမ်မှာ ဝီစကီပဲ အဆင်သင့်ရှိတာမို့ ဝီစကီကို အချိုရည်ရောပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် အတူသောက်ဖြစ်ကြတယ်။ ရယ်လိုက်မောလိုက်နဲ့ ထမင်းစားကလည်း အတော်မြိန်ပါတယ်။

စားသောက်ပြီးတော့ သီတာကပဲ ပန်းကန်တွေသိမ်းဆည်းရင်း ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဧည့်ခန်းမှာပဲပြန်စောင့်နေဖို့ပြောတော့ ကျနော်တို့လည်း ပုလင်းနဲ့အမြည်းတွေယူပြီး ဧည့်ခန်းကို ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။

" တောက်။ မိုးကလည်းကွာ။ ရွာပဲရွာနိုင်လွန်းတယ်။ "

ကျနော်မကျေမနပ်နဲ့ညည်းငြူတော့ ဇော်မျိုးက ရယ်ပါတယ်။

" ဟြောင့်။ ပြန်မနေနဲ့တော့။ ဒီည ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့ "

" ဟုတ်သားပဲ.. ကျော်ကြီးရယ်။ မနက်ဖြန် နင်လည်း အားနေတာပဲကို။ အေးအေးဆေးဆေး မိုးလင်းမှပြန်ပေါ့။ "

သီတာကပါ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာရင်း လှမ်းပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ရွှတ်နောက်နေုာက်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။

" အမလေး။ မနက်ဖြန်နင်တို့လည်း နားရက်ပဲမဟုတ်လား။ ငါရှိနေရင် နင်တို့လင်မယား မလွတ်လပ်မှာစိုးလို့ပြန်ပေးရမှာဟဲ့။ "

" အောင်မာ။ ဟြောင့်။ မင်းရှိရှိမရှိရှိ ငါတို့လင်မယားက ဒီအတိုင်းပဲ။ လုပ်မနေနဲ့ မပြန်နဲ့တော့ ဟြောင့် "

" အေး။ ပြီးရောကွာ။ ပြီးမှ ငါရှိလို့ ဘာမှ မဘာရဘူးဆိုပြီး အပြင်မတင်ကြနဲ့။ ဟားဟား "

အရက်ရှိန်လေးနဲ့ ခပ်ထွေထွေလေးဖြစ်နေတော့ နှုတ်တွေက အာသွက်လျှာသွက်လို့ပါပဲ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာ ပေါ်မှာ ကျနော်ရယ် ကျနော့်ဘေးမှာ ဇော်မျိုးရယ်ရှိနေတာမို့ သီတာက ဇော်မျိုးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ တခြားအကြောင်းတွေဆက်ပြောကြ။ သောက်လိုက်ကြနဲ့။ အတော်လေးလည်း ရေချိန်ကိုက်နေပါပြီ။ သီတာလည်း အတော်သောက်နိုင်တာပဲ။ အခုထိ မျက်နှာတစ်ချက်မပျက်သေးဘူး။

စကားတွေထွေရာလေးပါးပြောရင်းက ဗီဒီယို ဇာတ်ကားတွေအကြောင်းရောက်သွားတော့ ဇော်မျိုးက ဗွေဖောက်လာပါတော့တယ်။

" ဗီဒီယိုအကြောင်းပြောမှ သတိရတယ်။ နေ့ခင်းက ကိုယ် ဇာတ်ကားတစ်ကားဒေါင်းထားတယ်။ သီတာ ကြည့်မလား။ "

ဇော်မျိုးစကားဆုံးတော့ သီတာက ကျနော့်ဘက်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး သူ့ယောင်္ကျားကို ပြန်မေးလိုက်ပါတယ်။

" ကျော်ကြီးရှိနေတာ ကြည့်လို့ဖြစ်ပါ့မလား။ "

ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို ပြောင်ချော်ချော်နဲ့လှမ်းကြည့်ပြီး

" ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီကောင်က ပန်းသေနေတာ။ "

ကျနော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

" လီးလို့ ငါက ပန်းသေရမှာလား။ မင်းငါ့ချည်း ပလိန်းကြီး ဖဲ့နေတာပဲ။ "

ကျနော် ပြောတော့ ဇော်မျိုးက ရယ်ကြဲကြဲနဲ့။ သူ့ဖုန်းကို VCD စက်မှာ တွဲပြီး တီဗွီကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။

" ဝိုး။ "

ကျနော် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားတယ်။ မူးနေတာလေးတောင် ပြေချင်သွားတယ်။ သီတာကိုလှမ်းကြည့်တော့ သီတာ အေးအေးလူလူပဲ။ ဝီစကီကိုတောင် အသောက်မပျက်ဘူး။ ဖွင့်လိုက်တဲ့ကားက တစ်ခြားဇာတ်လမ်းမဟုတ်ဘူးဗျ။ အောကားမှ တကယ့် အကြမ်းစားကား။ ဆော်တစ်ဗွေနဲ့ ဘဲသုံးဗွေ။ ကျနော် ဘာပြောရမှန်းလည်း မသိဘူး။ တံတွေးသာမြိုချပြီး တီဗွီဆီကိုပဲ အကြည့်ကို ပို့ထားရတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာဘေးမှာ ပြန်ထိုင်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး ဝီစကီ ဆက်သောက်နေတယ်။

ကျနော်တို့သုံးယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။ အားလုံး တိတ်တိတ်လေး တီဗွီကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ်။ သူတို့လင်မယားတော့ မသိဘူး။ ကျနော်တော့ ရင်တစ်ခုလုံး ဗြောင်းဆန်နေပြီ။ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ။ သူငယ်ချင်းလင်မယားနဲ့အတူထိုင်ပြီး အရက်သောက်ရင်း အောကားကြည့်ရတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ။ ရှက်တာရော။ မျက်နှာပူတာရော။ ကာမစိတ်တွေ ထလာတာရော ပေါင်းပြီး။ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။ ကျနော် သူတို့လင်မယားကို လှည့်မကြည့်ဘူး။ သူတို့လင်မယားကလည်း ကျနော်ရှိတာကို မေ့များနေသလားမသိဘူး။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ ပုခုံးကို ဖက်ပြီး လက်တွေက သီတာခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ သီတာကလည်း ဗီဒီယိုကိုပဲ စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ်။ ဗွီဒီယိုထဲက အဖြူမကလည်း တော်တော်နှာထန်ပုံရတယ်။ ကပ္ပလီသုံးကောင် ဝိုင်းလိုးနေတာတောင် fuck me fuck me နဲ့အော်နေသေးတယ်။ 

ကျနော်လည်း ဝီစကီသောက်ရင်း တီဗွီကိုပဲ မဲကြည့်နေတယ်။ ပိတ်လိုက်လို့ ဒါမှမဟုတ် ငါပြန်တော့မယ်လို့ တစ်ခွန်းမှ မပြောမိဘူး။ ကျနော့်မသိစိတ်မှာ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ စပ်စုချင်စိတ်ကြောင့်များဖြစ်မလားမသိဘူး။ သူတို့လင်မယားဘာတွေ ဆက်လုပ်ကြမလဲ သိချင်နေမိတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့လက်ကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ သီတာက ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဇော်မျိုးလီးကို ဆွပေးနေတယ်ဗျ။ ကျနော်လှည့်မကြည့်ပေမယ့် မျက်လုံးဒေါင့်ကနေ မြင်နေရတယ်။ ကျနော်တံတွေးပဲ အကြိမ်ကြိမ်မျိုချနေမိတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်ဆင်လှမ်းဆွဲပါတယ်။ သီတာကလည်း ဇော်မျိုးလီးကိုစွရင်း အလိုက်သင့်ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲလို့ပေါ့။ ကျနော်မှာသာ ထိုင်နေရအခက် ထသွားရအခက်နဲ့။ အပြင်မှာ မိန်းမယောင်္ကျား လိုးကြ ခံကြတာ ကျနော်တခါမှ မမြင်ဖူးဘူးဗျ။ ဒီတော့ ကြည့်လည်း ကြည့်ချင်တာပေါ့ဗျာ။

" သီတာ။ ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေးဦး။ "

ကျနေမျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ကျနော်ဘေးမှာရှိနေတာကို တကယ်ပဲ မေ့နေကြတာများလား။ သီတာက ပြန်ပြောပါတယ်။

" ကျော်ကြီးရှေ့မှာ လုပ်လို့ကောင်းပါ့မလား။ ခ်ခ် "

" ဖြစ်ပါတယ်ကွာ။ ဒီကောင်က ပန်းသေနေတာပဲ။ hk hk "

ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။

" ဟြောင့်။ ကျော်ကြီး ။ မင်း အပြင်မှာ စုံတွဲတွေလိုးတာ မမြင်ဖူးဘူးမလား။ သေချာကြည့်ထားချေ။ ဟားဟား "

ကျနော် ဇော်မျိုးကို အတော်ကို အံ့ဩမိတယ်။ သီတာကိုလည်း မအံ့ဩပဲမနေနိုင်ဘူး။ သူတို့လင်မယား ဒီလောက်ရဲတင်းမယ်လို့ လုံးဝ မမျှော်လင့်ထားတာ။ သီတာကိုကြည့်တော့ ရှက်ရယ်ရယ်နေတယ်။ မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ မျက်နှာလေး ရဲလို့။

ကျနော့်ကိုရယ်ပြပြီး ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ရာကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆင်းထိုင်ပါတယ်။ ထိုင်တာကလည်း ဇော်မျိုးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားမှာ။ ဇော်မျိုးဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး လက်တွေက ဇော်မျိုးရဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်နေပါတယ်။ ဇော်မျိုးလီးက တင်းမာနေပါပြီ။ ပြောသာပြောတာ။ ဒီကောင် လူကောင်ထွားပြီး ဘော်ဒီတောင့်တာကလွဲရင် လီးက ကျနော့်လောက်တောင်မကြီးဘူး။ လေးလက္မကျော်လောက်ပဲရှိမယ်ထင်တယ်။ သီတာက အဲ့ဒီလီးလေးကိုပဲ အမြတ်တနိုးနဲ့ နမ်းရှုံ့လိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ဇော်မျိုးရဲ့လီးထိပ်ကို ငုံလိုက်ပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်။ အား။ ရှီး "

ဇော်မျိုးက မျက်နှာကိုမော့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး အပြည့်အဝဇိမ်ယူနေပါတယ်။ သီတာက ဇော်မျိုးလီးကို တဆုံးအထိ ငုံပြီး ပါးလေးချိုင့်ဝင်တဲ့အထိ စုပ်ဆွဲပေးနေပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ ဆံပင်တွေကို ဖွပေးလိုက်။ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ကော့ပေးလိုက်နဲ့။ ကျနော်လည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ တီဗီကိုတောင် အာရုံမရောက်တော့ဘူး။ ကျနော့်လီးလည်း တင်းမာနေပြီ။

" အ။ မိန်းမ။ ကောင်းလား။ အား။ ကိုယ့်လီး စုပ်ရတာကောင်းလား။ "

သီတာက လီးစုပ်ရင်း ခေါင်းငြိတ်ပြပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ခေါင်းကို ဖိကိုင်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကော့လိုးပါတယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ခေါင်းကို ဖိကိုင်ပြီး သူ့ခါးကို ကော့လို့ သီတာလည်ချောင်းထဲမှာ သူ့လီးကို စိမ်ထားလိုက်ပါသေးတယ်။

" အု ...အု။ "

သီတာ အသက်ရှူတောင် မဝတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ ဇော်မျိုးလွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ သီတာ လီးနဲ့ပါးစပ်ခွာပြီး အသက်ပါကို အလုအယက်ရှူနေရှာပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သူ့မိန်းမမျက်နှာကို ပြုံးကြည့်ရင်း

" ချစ်။ မောနေပြီလား။ ပါးစပ်ဟထား။ "

သီတာက ပါးစပ်ဟပေးတာနဲ့ ဇော်မျိုးက သီတာ့ပါးစပ်ထဲ တံတွေးလှမ်းထွေးလိုက်ပါတယ်။ သီတာက အားရပါးရကို မျိုချလို့။ သူတို့မျက်နှာတွေမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေဝေလို့ပါလား။ ကျနော့်မှာသာ အခက်။ သူတို့ရှေ့မှာ ဂွင်းထုလို့လည်း မဖြစ်။ အိမ်သာထသွားရင်လည်း ရိပ်မိဦးမယ်။ လီးကလည်း ထိပ်က အရည်ကြည်တွေတောင် မရပ်မနား စိမ့်ထွက်နေပြီထင်တယ်။ အရမ်းကို တင်းမာနေပြီ။

" ကဲ။ သီတာ ထ။ ဒီတစ်ခါ ကိုယ့်အလှည့်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်ပြီးသွားတော့မယ်။ "

ဇော်မျိုးက ပြောပြီး သူ့မိန်းမကို ဆွဲထူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လွယ်လွယ်ပြောရရင် နေရာချင်းလဲလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ သီတာ့ရဲ့ထမိန်တွေကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။။ ပြီးတော့ သီတာ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ထောင်ဖြဲကားခိုင်းပြီး သီတာ့ အဖုတ်ကလေးကို ဇော်မျိုးက စပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ ပြီတော့ အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လျှာနဲ့တစ်ချက် ပင့်ယက်ချလိုက်ပါတယ်။

" အား။ ရှီး၊ အား။ "

သီတာမျက်လုံးလေးမှိတ်သွားသလို ညည်းသံလေးတွေပါ ထွပ်လာပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ အဖုတ်အကွဲလေးကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး အဖုတ်အတွက်းသားတွေကို လျှာနဲ့ထိုးယက်ပါတယ်။

" အား။ ကို။ အား။ ရှီး။ "

သီတာ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က တုန်နေရှာပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့အဖုတ်အတွင်းထဲအထိ သူ့လျှာကို ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် အတင်းထိုးသွင်းပြီး ယက်နေပါတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ "

သီတာ ညည်းသံတွေ ပိုကြမ်းလာသလို လက်တွေကလည်း ဆိုဖာနောက်မှီကို ကုတ်ဆွဲနေပါတယ်။

ဇော်မျိုးက အဖုတ်ကိုယက်နေတာကနေ မျက်နှာကိုခွာပြီး သူ့လက်ညှိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းပူးပြီး အဖုတ်ထဲကို ထိုးထဲ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အကွဲကြောင်းထိပ်က အစေ့နေရှာလေးကို စုပ်ဆွဲလိုက် လျှာနဲ့ကလိလိုက်နဲ့။ လက်ကလည်း အဖုတ်ထဲသွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့ လက်နဲ့လိုးပေးပေါတယ်။ သီတာ့မှာ ဇော်မျိုးခေါင်းကို ကိုင်လိုက် ဆိုဖာခုံကို အတင်းကိုင်လိုက်နဲ့ ထွန့်ထွန့်ကို လူးလို့။

" အား။ အမလေး။ အား။ ကို။ အား။ ကောင်းလိုက်တာ။ အား။ အမလေး။ "

မောဟိုကိပင်ပမ်းစွာနဲ့ အသက်ရှုပြင်းစွာ သီတာအော်ပါတယ်။ အသံလုံခန်းမှာ သီတာမသံက ဟိန်းနေလို့။ ကြည့်နေတဲ့ကျနော်လည်း လည်ချောင်းထဲရေငတ်သလိုလို နှုတ်ခမ်းတွေပါခြောက်လို့ အကြိမ်ကြိမ်မျိုချရတဲ့တံတွေးကလည်း ဘယ်နှကြိမ်တွေမှန်းမသိ။

ဇော်မျိုးက အဖုန်ယက်တာကို ခဏ ရပ်ပလိုက်ပါတယ်။ သီတာ့ခမြာ အခုမှ အသက်ဝဝ ရှူနိူင်ရှာတော့တယ်။

" သီတာ။ ကျော်ကြီးလီးကို စုပ်ပေးလိုက်ပါလား။ "

ဇော်မျိုးစကားကြောင့် ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ ဘာမှလည်း မပြောနိုင်တော့ဘူး။ သီတာက ကျနော့်ကို မျက်လုံးလေးပင့်ကြည့်ရင်း

" ကျော်ကြီးက ပန်းသေနေတယ်ဆို။ ဖြစ်ပါ့မလား။ "

" ဟြောင့်။ ကျော်ကြီး။ ပဲများပြီး အိုင်တင်ခံမနေနဲ့။။ မင်းဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တော့။ "

ကျနော်လည်း သိပ်အိုင်တင်ခံမနေနိုင်တော့ဘူး။ သောက်ထားတဲ့ဝီစကီတန်ခိုးက စောင့်စည်းနိုင်စွမ်းတွေ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းတွေကို တိုက်စားလိုက်တယ်ထင်ပါရဲ့။ ချက်ချင်းပဲ ကျနော့်ဘောင်းဘီသာမက အင်္င်္ကျီကိုပါ ချွတ်ပြီး လွင့်ပစ်ပလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ သီတာက ကျနော့်လီးကို ကိုင်ပြီး တစ်နှစ်ချက်နှစ်ချက်ဂွင်းထုပေးပါသေးတယ်။

" ကျော်ကြီး ပန်းသေတာက သံချောင်းကြီးလိုပါလား။ ခ်ခ် "

သီတာက သဘောတကျပြောတော့ သီတာ့အဖုတ်ကို ဘာဂျာပေးနေတဲ့ဇော်မျိုးက အမှုတ်ရပ်ပြီး ကျနော့်လီးကို လှမ်းကြည့်ကာ ရယ်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ရှက်ရယ် ရယ်လိုက်ပါသေးတယ်။

" အပိုတွေပြောမနေနဲ့။ စုပ်ရင်လည်း စုပ်ဟာ "

ကျနော့် စကားဆုံးတော့ သီတာက ကျနော့်ကို ငြုတုတုနဲ့ မျက်စောင်းထိုးပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်လီးကို ဒစ်မြုပ်တဲ့အထိ ငုံပြီး ဒစ်အရင်းတွေကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဝိုက်ကလိပေးပါတယ်။

" ရှီး၊၊ အား "

ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျနော် မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေလိုက်ပါတယ်။ သီတာက ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကို ဝင်သရွေ့စုပ်စွဲပေးပါတယ်။ ခြောက်ချက်လောက် စုပ်စွဲပြီးတာနဲ့ သီတာ ကျနော့်လီးကို အရင်းအထိရောက်အောင် အားပါးတရ ငုံပါတယ်။ ကျနော်လည်း အလိုက်တသိ သီတာခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းဖိပေးရင်း ကျနော့်ခါးကို ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လီးထိပ်က အာခေါင်ကိုကျော်ပြီး လည်ချောင်းထဲအထိ ရောက်သွားတဲ့အခါ

" အား။ ရှီး။ အား။ ကောင်းလိုက်တာဟာ။ အား။ "

ကျနော့်နှုတ်က ညည်းသံတွေထွက်လာပါတယ်။ မျက်လုံးကို ဖွင့်ပြီး ကျနော့်လီး သီတာ့ပါးစပ်ထဲတဆုံးဝင်သွားတာကို အရသာခံကြည့်နေမိတယ်။ သီတာကလည်း ခေါင်းကို ချက်ချက် ပြန်မထသေးပဲ စိမ်ပြီး ငြိမ်နေပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့အဖုတ်ကို ယက်နေတာကို ရပ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အင်္င်္ကျီကို သူချွတ်ပြီး ကျနော့်လိုပဲ လွင့်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ပြီး သီတာ့အဖုတ်ကိုဖြဲ သူ့လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။ သီတာရော ဇော်မျိုးရော ဆီးဖုံအမွှေးတွေရှင်းထားတော့ မြင်ကွင်းကလည်း ရှင်းတာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ကတော့ အမွှေးချွတ်ဆေးသုံးပြီး ရှင်းနေကြဆိုတော့ ကျနော့်လီးမှာလည်း အမွှေးအမျှင်မရှိဘူး။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ကို စပြီးလိုးပါပြီ။ သီတာက ကျနော့်လီးကို ပါးစပ်က ခွာပြီး တအားအားနဲ့ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းပါတယ်။

" သီတာ ကောင်းလား။ ရှီး။ "

" အား။ ကောင်းတယ်ကို။ အား။ "

" ဘာကောင်းတာလဲ။ ကိုယ်လိုးတာ ကောင်းတာလား။ ကျော်ကြီးလီးစုပ်ရတာ ကောင်းတာလား။ "

" အား။ နှစ်ခုလုံးကောင်းတယ်။ အား။ "

ဇော်မျိုးက ပြောလည်းပြော သီတာ့ကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ သီတာ့ပါးစပ်ကို ဖြဲပြီး ကျနော့်လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

" အု အု "

" အား။ ရှီး။ အား "

အခန်းထဲမှာ လဥနဲ့ အဖုတ်ရိုက်သံ လီးစုပ်သံ ညည်းညူသံတွေ ပလူပျံနေပါတယ်။ ကျနော် သီတာ့ပါးစပ်ကို အချက်နှစ်ဆယ်လိုက် စောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးကလည်း သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ကို မညှာမတာ ကျနော်လိုးတာကြည့်ပြီး စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်နေပါတယ်။ သီတာက ကျနော့်ကို အတင်းတွန်းတော့ ကျနော်လည်း သီတာ့ပါးစပ်ကနေ လီးကို ခွာလိုက်ရပါတယ်။ သိပ်တော့ မခွာချင်ဘူးဗျ။

" အား။ ရှီး။ အား။ ကို။ အား။ သီတာ။ အား။ သီတာ ပြီးတော့မယ်။ "

သီတာကပြောတာနဲ့ ဇော်မျိုး သီတာ့ခါးကို ကိုင်ပြီး အားကုန်ကို စောင့်လိုးပါတယ်။ သီတာ တကိုယ်လုံး တုန်ယင်ပြီး ကော့ကော့ သွားတော့ သီတာ တစ်ချီပြီးသွားတာ ကျနော်သိလိုက်ပါတယ်။ ခြေချောင်းလေးတွေကုတ်သွားတာပါ မြင်လိုက်ရတာကိုး။ ဇော်မျိုးက သီတာ့အဖုတ်ထဲမှာ လီးကို စိမ်ထားပေးပြီး ငြိမ်နေပေးလိုက်ပါတယ်။ သီတာ ငြိမ်ပြီး အသက်ကို မနားတမ်းရှုနေတော့မှ ဇော်မျိုး သူ့လီးကို ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သီတာ့အဖုတ်က ကျတဲ့အရည်တွေ ကြမ်းပြင်ပေါ်အထိ ထွက်ကျ လာပါတယ်။

" ဟားဟား။ ငါ့မိန်းမ ဒီည တော်တော် ဖီးလ်တက်သွားတယ်ထင်တယ်။ အရည်တွေကို အိုင်လို့ပါလား။ "

ဇော်မျိုးပြောတော့ သီတာက ရှက်ရယ်လေးရယ်ပါတယ်။ "ဘယ်နှယ့်လဲ။ ကျော်ကြီးလီးကို စုပ်လို့ကောင်းလား။ "

" အင်း။ ကောင်းတယ်။ ကိုယ် လာစုပ်ကြည့်ပါလား"

သီတာ့အဖြေကြောင့် ဇော်မျိုးရယ်ပါတယ်။

" လာ။ ကိုယ့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးဦး။ "

ဇော်မျိုးက ပြောပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ ပြန်ထိုင်ပါတယ်။ သီတာကလည်း ဇော်မျိုး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာပြန်ယူပြီး ဇော်မျိုးလီးကို စုပ်ပေးပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ ပုခုံးနှစ်ဘက်ပေါ် သူ့ခြေထောက်တွေကို တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ ငယ်ထိပ်ကို ဖိကိုင်ပြီး ခါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ဆယ်ချက်လောက်လိုးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘေးမှာ မျက်တောင်မခတ်တမ်းပဲ အသေအချာ ကြည့်နေမိတယ်။ ဇော်မျိုးက မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အပြည့်အဝ ဇိမ်ယူနေတုန်း။ ကျနော့်မှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးနဲ့။ သီတာက ဇော်မျိုး လီးကို စုပ်နေရာကနေ ရပ်ပြီး တံတွေးတွေကို သူ့လက်ပေါ် သူထွေးချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီတံတွေးတွေကို ဇော်မျိုး ဖင်ဝမှာ သုတ်လိမ်းပြီး သူမလက်ညိုးကို ဇော်မျိုး ဖင်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းပါတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား "

ဇော်မျိုးမျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့ပြီး ခါးပါကော့တက်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှ သီတာက ဇော်မျိုးလီးကို လှမ်းငုံလိုက်ပါတယ်။ လက်ညှိုးကတော့ ဇော်မျိုးဖင်ကို အလိုးမပျက်။ လက်ညိုးနဲ့ဖင်ကို လိုးနေလို့ ဇော်မျိုးက ကော့တက်လာလေ ဇော်မျိုးလီးက သီတာ့ပါးစပ်ထဲတဆုံးကော့လိုးသလို ဖြစ်နေလေမို့ ဇော်မျိုးရော သီတာပါ ဖီးလ်တွေ စွတ်တတ်နေကြတာပေါ့။

" အား။ ရှီး။ အား။ ကောင်းလိုက်တာ သီတာရာ။ "

ဇော်မျိုးက သီတာကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရင်း ခေါင်းကို ဖိကိုင်ထားပါတယ်။ တဆက်တည်း ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။

" ဟြောင့်။ ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ဒီနားလာလေကွာ။ "

ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးဘေး ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်လီးကို လှမ်းကိုင်စွဲပြီး စုပ်ပေးပါတယ်။

" အိုး။ ရှီး။ အား ။ ရှီး။ ကောင်းလိုက်တာ ဇော်မျိုးရာ "

ကျနော် ထုတ်ပြောရတဲ့အထိပါ။ ယောင်္ကျားအားနဲ့ စုပ်လိုက်တော့ လီးက ပါးစပ်ထဲ ကြပ်ကြပ်ကလေး ဝင်သွားတဲ့ ဖီးလ်က ဘာနဲ့မှ မတူဘူးဗျ။ ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးခေါင်းကို ထိမ်းကိုင်ရင်း ကော့ကော့ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

" အူး။ အု။ အု။ အွတ်။ ပြွတ်။ "

အခန်းထဲမှာ လီးစုပ်သံတွေ ညံနေတယ်။ ဇော်မျိုးက ဖင်ကို လက်ညှိုးနဲ့အလိုးခံ လီးအစုပ်ခံရင်းတပြိုင်တည်း ပါးစပ်ကို အလိုးခံနေရတော့ ဖီးလ်သုံးမျိုး တပြိုင်တည်း ခံစားရင်း မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံး နီရဲနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း မာန်တွေစွတ်တက်နေပြီမို့ ဇော်မျိုးပါးစပ်ထဲက ကျနော့်လီးကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်လီးပါးစပ်က ကျွတ်တာနဲ့ နှမြောတမ်းတသလို တံတွေးမျိုချနေပါတယ်။ ကျနော်က ကျနော့်ကို လီးစုပ်ပေးနေလို့ ဘေးတစောင်း ဖြစ်နေတဲ့ဇော်မျိုးကိုယ်ကို မတ်မတ်ပြန်ထူလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးခေါင်းကို ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဇော်မျိုး မျက်နှာကို ခွပြီး ကျနော့်လီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေမှာ လျှောက်လူးပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ပါးစပ်ကလေးပွင့်လာပြီး လီးကို လိုက်ဖမ်းပါတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို ဇော်မျိုး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

" ရှီး။ ဇော်မျိုး။ အား။ ရှီး။ အား။ ငါ့လီးစုပ်လို့ကောင်းလား။ "

ဇော်မျိုးက လီးစုပ်နေရင်း ခေါင်းညိတ်ပြပါတယ်။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်ရင်း

" အေး။ ငါနည်းနည်းကြမ်းမယ်နော် "

ဇော်မျိုးက ခေါင်းညိတ်ပြတာနဲ့ ကျနော် ဇော်မျိုးပါးစပ်ထဲ လီးကို တဆုံးအထိ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ လီး နွေးထွေးနူးညံ့စွာပဲ အာခေါင်ကို ဖြတ်ပြီး လည်ချောင်းထဲအထိ ဝင်သွားပါပြီ။။ ကျနော့်ဆီးဖုံနဲ့ဇော်မျိုးနှုတ်ခမ်းတွေ ဖိကပ်မိတဲ့အထိ ကျနော် ထိုးထဲ့ပြီး သုံးချက် ဆက်တိုက် စောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

" အု။ အု။ အူး။ "

ပြီးတော့မှ ကျနော် လီးကို ပြန်ထုတ်ပြီး တချက်ချင်းခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်လိုးပေးနေပါတယ်။ သီတာကလည်း ဇော်မျိုးလီးကို အားပါးတရစုပ်ပေးနေရင်း လက်ညှိုးရော လက်ခလည်ပါနှစ်ချောင်းပြူးပြီး ဇော်မျိုးဖင်ကို လိုးပေးနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သိပ်ကြာကြာမထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။ ဇော်မျိုးပါးစပ်ကို လိုးနေတဲ့အရှိန်က ပြင်းလာသလို ကျနော့်လီးတစ်ခုလုံးလည်း ကြဉ်တက်လာပါတယ်။ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် သတိမထားမိခင်မှာပဲ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာပြီး ကျနော်းလီးထဲက သုတ်ရည်တွေဟာ ပြစ်ခနဲ ပြစ်ခနဲ ဇော်မျိုးပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်လီးက ထွက်သမျှ လရည်တွေကို အကုန်လုံးမျိုချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်းငြိမ်ပြီး ခဏစိမ်ထားလိုက်ပါသေးတယ်။ ဒီတခါ ကျနော်လရည်ထွက်နှုန်းအတော်များတာကို ကြည့်ချင်းအားဖြင့် ကျနော်လည်း အစွမ်းကုန်ဖီးလ်တက်သွားတာ သိသာပါတယ်။ ကျနော်လီးကို ဇော်မျိုးပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ကျနော့်ကို ရီဝေဝေလေးကြည့်ပါတယ်။

" ဇော်မျိုး။ ကောင်းလား။ "

" အင်း။ မင်းရော။ "

ဇော်မျိုးက ခေါင်းငြိတ်ပြရင်း တဆက်တည်း ပြန်မေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးပါးစပ်ကို ဆွဲဟလိုက်ပြီး တံတွေးထွေးချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်လီးက သိသိသာသာ ပျော့ကျသွားတာ မဟုတ်ဘဲ မပျော့မမာနဲ့ ရှိနေစဲပါ။ ဇော်မျိုးက သီတာခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ကော့ကော့လိုးနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ လီးနဲ့ ဇော်မျိုးပါးကို ရိုက်လိုက်ပါတယ်။။

" ဖတ် ဖတ် "

" အား။ ရှီး။ အား "

ဇော်မျိုး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ပါးစပ်ဟကာ အော်ညည်းနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးပါးစပ်ထဲ ကျနော့်လီးကို ပြန်ထိုးထဲ့ထားလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုး သီတာ့ပါးစပ်ကို ကော့လိုးချက်တွေကြမ်းသထက်ကြမ်းလာပြီး ဒွန့်ဒွန့်လူးကာ ငြိမ်သက်သွားမှ ကျနော်လည်း သိလိုက်တယ်။ ဒီကောင်လည်း တချီပြီးသွားတာပဲ။

သီတာကလည်း အားကျမခံ။ သူ့ယောင်္ကျားလရည်တွေမှန်သမျှ တစ်စက်မကျန် အကုန်မျိုချပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ

" ငါ့ယောင်္ကျားလည်း ဒီညမှ အတော်ထန်ပုံရတယ်။ လရည်တွေအများကြီးပဲ။ ခ်ခ် "

သီတာက ညုတုတုပြောပြီး ရယ်ပါတယ်။

" ငါ့မိန်းမအကြိုက်ပေါ့ကွာ။ ဟားဟား "

ဇော်မျိုးကလည်း ပြန်ပြောရင်း ရယ်နေပါတယ်။ သီတာက ဇော်မျိုးဘေးမှာ ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက အမောဖြေနေရင်း ကျနော့် လီးကို ဂွင်းထုပေးနေပြန်တော့ ကျနော့်လီးက ပြန်တောင်နေပြန်ပါလေရော။

" wow.. မင်းလီးက ပြန်တောင်တာ မြန်လှချည်လား။ အခုတင်တစ်ချီပြီးတယ်။ အခု ပြန်တောင်လာတယ်။ တော်တော် ရမ္မက်ထန်တဲ့ကောင်ပဲ။ "

ဇော်မျိုးပြောတော့ ကျနော် ပြုံးပဲပြုံးနေလိုက်တယ်။ ဝီစကီတစ်ခွက်ငှဲ့ပြီး ကောက်သောက်လိုက်တော့ ပင်ပမ်းထားသမျှ ပြေပျောက်သွားသလိုပဲ။

" ဟြောင့်။ မင်းငါ့မိန်းမကို လိုးချင်နေတယ်မဟုတ်လား။ "

ဇော်မျိုး ပြောတော့ ကျနော်သီတာ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သီတာကလည်း လိုလားတဲ့ပုံစံ။ ကျနော့်ကို မခို့တရို့နဲ့ပြန်ကြည့်နေတော့

" အေး။ မင်းခွင့်ပြုရင်ပေါ့ကွာ။ "

ကျနော့်အဖြေကို ဇော်မျိုး ကျေနပ်သွားပုံပါပဲ။

" ခွင့်ပြုတယ်ခွင့်လွှတ်တယ်ဟြောင့်။ တစ်ခုပဲရှိတယ်။ မင်းလရည်တွေ သီတာ့သားအိမ်ထဲ ပန်းမချခဲ့နဲ့။ ကျန်တာ ကြိုက်သလိုသာ လုပ် "

ဇော်မျိုးစကားဆုံးတော့ ကျနော်ထိုင်ရာက ထလိုက်ပါတယ်။

" ဟဲ့။ နင်အဲ့ဒီမှာပဲနေ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လှဲနေလိုက်။ နင်ခုဏမှ တစ်ချီပြီးထားတာ အေးအေးဆေးဆေး ဇိမ်ခံဦး။ ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့။ "

သီတာကလည်း ပြောပြီး ကျနော့်အနားထလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း သီတာပြောတဲ့အတိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲနေပေးလိုက်ပါတယ်။ သီတာက ကျနော့်လီးကို သုံးလေးချက်လောက် စုပ်ပေးပြီး ကျနော့်လီးအပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပါတယ်။ လီးကို အဖုတ်ထဲ မထည့်သေးဘဲ အပေါ်ကနေ လီးနဲ့အဖုတ်ကို ပွတ်နေတော့ ကျနော့်မှာ မရိုးမရွနဲ့ဗျာ။ တအောင့်နေမှ သီတာက ကျနော့်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်ဝမှာတေ့လို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

" အ။ ကျွတ်ကျွတ်။ ရှီး။ အား။ "

သီတာ အသံမျိုးစုံထွက်လာအောင် ညည်းနေပါတယ်။ လီးက တဝတ်သာသာလောက်ဝင်နေပါပြီ။ သီတာက အဆုံးအထိ ဖိမထိုင်သေးဘဲ ဝင်သလောက်လေးနဲ့ပဲ ဖင်ကို ကြွလိုက်ချလိုက်နဲ့ ကျနော့်အပေါ်ကနေ ပြန်လိုးပေးပါတယ်။ သီတာက ကလေးမမွေးဖူးသေးတာက တစ်ကြောင်း။ ဇော်မျိုးလီးက ကျနော့်လီးထက် အဆမတန်သေးတာကတစ်ကြောင်းကြောင့် သီတာ့အဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့ကျနော့်လီးက ကြပ်ကြပ်ပြူးပြူးနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားနံရံတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးခွဲနေရာယူနေပါပြီ။ ပြသနာက ကျနော်။။ ကျနော်က စိတ်သိပ်ရှည်တာမဟုတ်။ sex လုပ်တိုင်း ကျနော်က ဇွတ်တရွတ်ကြမ်းတတ်တဲ့လူစားမျိုး။ ဘီးလူးသရဲလို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလုပ်ရတာ ကြိုက်တဲ့လူဆိုတော့ လီးတဝက်လောက်ဝင်ရုံလေးနဲ့ ဘယ်ကျေနပ်ပါ့မလဲ။ သီတာ့ ခါးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပြီး မသိမသာနဲ့ ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ သီတာက ဖင်ကိုကြွပြီး ပြန်အချမှာ ကျနော်လည်း သီတာ့ခါးကို အတင်းချုပ်ကိုင်ပြီး ဆက်ခနဲ အားကုန်ကော့တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

" အား။ အမေ့။ သေပါပြီ။ အား။ ကျွတ်ကျွတ် "

သီတာက အော်ပြီး ပြန်ထဖို့လုပ်ပါတယ်။ ကျနော်က အတင်းသီတာ့ကို ဖက်ပြီး ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ သီတာက ပက်လက်ပုံစံဖြစ်သွားသလို ကျနော်က မှောက်ခုံပုံစံဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း ရတဲ့အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံဘဲ သီတာကို တရစပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စောင့်လိုးပါတော့တယ်။

" အား။ အမလေး။ အား။ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါဟ။ အား။ ဟင့် ဟင့်။ အား။,"

သီတာ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့ပြီး အသားကုန်အော်ပါတယ်။ သီတာ အဲ့လိုမချိမဆန့်ခံစားနေရလေ ကျနော်ဖီးလ်ပိုတက်လေ။ ပိုကြမ်းလေပေါ့ဗျာ။ သူ့မိန်းမကို မညှာမတာ လိုးနေတဲ့ပုံစံမြင်တဲ့ဇော်မျိုးလည်း လီးက ပြန်တောင်နေပါပြီ။ ဇော်မျိုးမျက်လုံးထဲမှာ ကျေနပ်အားရနေသလို ရမ္မက်ထန်တဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေ ဖြတ်သန်းလို့ သူ့လီးသူ ပြန်စွနေပါတယ်။ သီတာလည်း နာကျင်စွာနဲ့ ကျနော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပြန်ဖက်ရင်း ကုတ်လိုက်တာကြောင့် ကျနော့်ပုခုံးနှစ်ဘက်မှာ လက်သည်းခြစ်ရာတွေတောင် ပေါ်လာပြီလားမသိ။ ကျနော်လည်း သီတာ့ ကို မီးကုန်ယမ်းကုန်ကို စောင့်စောင့်လိုးတာပါ။ လီးကသီတာ့ ဆီးခုံကို တဖြတ်ဖြတ်နဲ့ရိုက်ခတ်နေပါတယ်။ လီးကို အကုန်ပြန်ထုတ်လိုက်။ စောင့်ချလိုက်နဲ့။ သီတာလည်း ပါးစပ်ကသာ အော်နေပေမယ့် လီးပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း အတင်းပြန်ကော့ပေးနေတော့ ကျနော်က စောင့်အချ သူက အကော့ အံကိုက်ပဲဗျာ။

" အား။ ရှီး။ အား။ ကောင်းလိုက်တာ သီတာရာ။ အား။ "

" အား။ ကောင်းရင်စောင့်။ အား နာနာသာစောင့်။ အား။ "

သီတာကလည်း အတင်းကို စောင့်ခိုင်းနေပြီ။ ကျနော့်တကိုယ်လုံးလည်းချွေးတွေရွှဲနေပါပြီ။ စောင့်နေရင်း ဒူးတွေလည်း နာလာပြီ။ လူလည်းမောလာပြီ။ အချက် ၅၀ ကျော်လောက်မနားတမ်းစောင့်လိုးနေတော့ သိပ်အားမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သီတာက ကျနော့်လိုပဲ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်လှိမ့်လိုက်တော့ သူက အပေါ်က ကျနော်က အောက်က ပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။ သီတာက ကျနော့်အပေါ်ကနေ အားရပါးရကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စောင့်ချနေပါတယ်။

" အား။ အား။ "

သီတာ့အော်သံမဟုတ်ဘူးဗျ။ အောက်က ကော့ပြီး တောင့်ခံပေးနေရတဲ့ ကျနော့်အော်သံ။ သီတာ သူ့နို့တွေ သူစုပ်နယ်ရင်း စောင့်ချက်တွေက တစ တစ ပိုပြင်းထန်လာတယ်။ မိန်းမဖြစ်သူက ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ ကျနော့်အပေါ် တက်စောင့်နေတာကို စိမ်ပြေနပြေနဲ့ အရသာခံကြည့်နေတဲ့ ဇော်မျိုးက တံတွေးတွေ ဂလုခနဲ့မျိုချလိုက် သူ့လီး သူ ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့။ သူလည်း အာမရတော့ဘူးထင်တယ်။ ဆိုဖာပေါ်က ထလာပြီး သီတာ့နောက်ဘက်မှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ သီတာ့ပုခုံးကို ကိုင်ပြီး ဖိလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သီတာက သဘောပေါက်တဲ့အလား။ ကျနော့်အပေါ် မှောက်လျက်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ သီတာ့ပုံက ဖင်ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေတာပေါ့ဗျာ။

" ထွီ။ ဖီ "

ဇော်မျိုးက သူ့လက်ထဲ သူတံတွေးတွေထွေးချပြီး သီတာ့စအိုဝကို ပွတ်သုတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကိုလည်း တံတွေးစွတ်ပြီး သီတာ့နောက်က ခွထိုင်ကာ စအိုထဲကို လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

" အိုး။ ရှီး။ "

ကျနော့်ညည်းသံပါ။

" အာ။း။ ရှီး။ အား။ "

ဇော်မျိုးညည်းသံပါ။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး အရမ်းကောင်းသွားတာဗျ။ ဘယ်လိုအရသာမှန်းကို မသိဘူး။ ပြောမပြတတ်ဘူး။ သီတာ့အဖုတ်ထဲ ကျနော့်လီးက နေရာယူထားပြီး စအိုထဲ နောက်လီးတစ်ချောင်းဝင်လာတော့ အတွင်းသားနံရံတွေက ကျနော်တို့လီးတွေကို ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ ကြပ်ကြပ်ချောချောလေးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သလိုကိုး။

" အား။ အမလေး။ သေပြီ။ သေပြီ။ အား။ နာတယ်ကို။ အား။ ဟင့်ဟင့် ။ အား။ "

မချိမဆန့်အော်သံက သီတာ့ဆီက ထွက်လာတာပါ။ ဇော်မျိုးက လီးကို တထစ်ချင်းသွင်းတာမဟုတ်ဘဲ။ တဆုံးထိ ဖိထဲ့တာဆိုတော့ သီတာ အတော်နာရှာမှာပေါ့ဗျာ။ ချက်ချင်းကို လူက ကော့တက်လာပြီး မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနေရှာပါပြီ။ ကြားထဲက ကောင်းတာက ကျနော်ဗျ။ သီတာက ကော့လေ။ ကျနော့်လီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ပိုရောက်လေကိုး။

" အား။ ကို။ ဖြည်းဖြည်း။ ဖြည်းဖြည်း။ အား။ သီတာ့ကို သတ်နေတာလား။ အား။ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါကိုယ်ရဲ့။ အား။ "

ဇော်မျိုးက မုန်ယိုတဲ့ဆင်တစ်ကောင်လိုပဲ။ သူ့လီး သီတာဖင်ထဲ ဝင်တာနဲ့ တရစပ်ကို လိုးတာပါ။ ဆယ်ချက်လောက် သူလိုးပြီးချိန်မှာ သီတာလည်း ခံနိုင်ရည်ရှိသွားပြီထင်ပါတယ်။ သီတာ့ညည်းသံ ပုံစံပြောင်းသွားတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ စောင့်။ စောင့်ကို။ အား။ ပြင်းပြင်းလေးစောင့်။ အား။ ရှီး။ ထိတယ်။ ထိတယ်။ အား။ "

သီတာက ဇော်မျိုးလည်ပင်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း သူ့ယောင်္ကျားမျက်နှာကို ကြည့်နေပါတယ်။ ရက်မက်ခိုးတွေကြောင့် ရီဝေဝေမျက်ဝန်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်။ တရှီးရှီး။ တအားအားအော်လိုက်နဲ့ ဖီးလ်စောက်ရမ်းတက်နေတဲ့ သီတာ့မျက်နှာကို ဇော်မျိုးကလည်း တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း အားကုန်စောင့်လိုးပါတယ်။

" အင့်။ အင့်။ အား။ ဟင်း။ အ။ ရှီး။ သီတာ။ အ။ သီတာကောင်းလား။ "

ဇော်မျိုးအမေးကို သီတာက ခေါင်းမြန်မြန်ညိတ်ဖြေပေးပါတယ်။

" အီး။ အား။ ကောင်းတယ်ကို။ စောင့်စောင့်။ ကြမ်းကြမ်းစောင့်။။ သီတာပြီးတော့မယ်။ "

သီတာ့အဖြေဆုံးတော့ ဇော်မျိုးက သီတာ့နှုတ်ခမ်းကို ငုံနမ်းရင်း စောင့်ချက်အရှိန်ကို ပိုတင်လိုက်ပါတယ်။

အဖုတ်ထဲရော စအိုထဲပါ လီးနှစ်ချောင်း တစ်ပြိုင်တည်းဝင်နေတော့ သီတာ မနေနိုင်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ သီတာအဖုတ်က ညှစ်လိုက်တာနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးတံမှာ နွေးခနဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သီတာ ပြီးသွားတာကိုး။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက ထွက်ပေါက်မရှိတော့ ကျနော့်လီးမှာပဲ လာရွှဲနေတာပေါ့။ တင်းခနဲ တင်းခနဲ သီတာ့ညှစ်ချက်ကြောင့် ကျနော်လီးလည်း ပြီးချင်လာပြီ။ ကျနော်ကပြာကယာစိတ်ကို အာရုံလွှဲပြီး ထိန်းလိုက်ရတယ်။ ဇော်မျိုးကတော့ သူ့မိန်းမ စအိုလေး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်ပြီး သူ့လည်ပင်းကို ဖက်ထားတဲ့လက်ကလေး တင်းကြပ်နေချိန်လေးသာ ခဏ အလိုးရပ်ပေးပေမယ့် လက်ပြေလျော့သွားတာနဲ့ ဆက်တိုက် စောင့်လိုးနေတာပါပဲ။ သီတာလည်း အတော်ခံနိုင်ရည်ရှိတယ်။ တချီပြီးတာတောင် ဆက်ခံနေတုန်းပဲ။

" ဟြောင့်။ ဟူး။ ဟင်း။ ဟင်း။ နွားလို ဇိမ်ခံမနေနဲ့ဟြောင့်။ ငါမောလာပြီ။ နေရာချင်းချိန်းမယ်။ "

ဇော်မျိုးပြောတော့ ကျနော် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သူ့လီးကို ချွတ်ပြီး သီတာ့အပေါ်က ဖယ်လိုက်ပါတယ်။ သီတာကလည်း ကျနော့်အပေါ် ခွလှဲနေရာက ထလိုက်တော့ သူ့အဖုတ်ထဲက ကျနော့်လီးက ပလွတ်ဆိုပြီး ကျွတ်ထွက်သွားပါတယ်။

" ဗြစ် ဗြစ်။ ပြွတ် "

အားလားလား။ သီတာမ ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်လဲတော့မသိ။ သူ့စောက်ခေါင်းက အရည်တွေက ထွက်ကျတာ ကျနော့် ဆီးခုံပေါ်မှာ အိုင်ရုံမက သူမက်တပ်ရပ်လိုက်တာတောင် တစက်စက်နဲ့ စီးကျနေတုန်းပါပဲ။ အရည်ရွှဲရွှဲလိုးပွဲဆိုတာ ဒါမျိုးလားမသိဘူး။ ကျနော်လည်း လှဲနေရာက ထလိုက်ပါတယ်။ ဒီတခါ ဇော်မျိုးက ပက်လက်လှဲလိုက်ပါတယ်။ သီတာက ဇော်မျိုးခါးကို ခွပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဇော်မျိုးလီးကို သူ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ထဲ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဇော်မျိုး မျက်နှာပေါ် ခွပြီး လက်ထောက်လျက်က ကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောပါတယ်။

" ဟဲ့။ ကျော်ကြီး။ နင်ဖြည်းဖြည်းထဲ့နော်။ နင့်လီးက အကြီးကြီး။ တော်ကြာဖင်ကွဲသွားမှ လူကြားမကောင်းဖြစ်နေမယ်။ "

" အေးပါဟာ။ နင်ကလည်း။ ခံလည်းခံချင်တယ်။ လီးလည်းကြောက်တယ်ဖြစ်မနေနဲ့။ နောက်မှ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ဖြစ်နေမယ်။ "

ကျနော်လည်း ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သီတာ့နောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်တယ်။ ဖင်မချခင်လေး သီတာ့ တင်သားတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖိချေလိုက်တယ်။

" ရှီး။ အား။ "

သီတာက ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ ဖင်ကို ပို ကော့ပေးလာတယ်။ ကျနော်လည်း သီတာ့တင်ပါးကို ဖြစ်ညှစ်ပြီး ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။။

" ဖြန်း ဖြန်း။ "

" အ။ "

သီတာ့ တင်ပါးမှာ ကျနော့်လက်ဝါးရာလေး ရဲခနဲ ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း တင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး သီတာ့ စအိုဝလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ဇော်မျိုး ဘယ်လောက်တောင်လိုးထားလဲမသိဘူး။ စအိုလေးက အညိုရောင်တောင် ဖြစ်နေပြီ။ စအိုနဲ့ ဖင်ခံတာများရင် စအိုအတွင်းသားက ရဲမနေတော့ဘူးဗျ။ နည်းနည်း ညိုသွားတတ်တယ်။ သီတာဖင်ပေါက်က ခုဏ ဇော်မျိုးလိုးထားပြီးသားမို့ နည်းနည်းကျယ်နေပြီ။ ကျနော်လည်း သီတာ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြောင်နေတဲ့ကျနော့် ခြောက်လက္မလီးကို အသာထိန်းကိုင်ပြီး သီတာ့စအိုဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒစ်မြုပ်ရုံလေး ဖိထဲ့ပေးလိုက်တယ်။

" ရှီး။ အ။ ကျွတ် ကျွတ်။ အား။ ရှီး။ အား "

သီတာ စုပ်တသပ်သပ်နဲ့ ညည်းပါတယ်။

" ရလား။ သီတာ။ အဆင်ပြေလား။ "

ကျနော် တိုးတိုးလေးမေးတော့ သီတာက ခပ်သွက်သွက်ပဲ ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို ထပ်မထဲ့သေးဘဲ ဝင်သလောက်ကလေးနဲ့ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ "

" သီတာ ကောင်းလား။ "

ဇော်မျိုးက အောက်က ကော့ကော့ပေးရင်း မေးတာပါ။ သီတာက ခေါင်းပဲညိတ်ပြပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကိုပါ လှမ်းမေးပါတယ်။

" ကျော်ကြီး။ ငါ့မိန်းမဖင် လိုးရတာကောင်းလား။ "

" အေး။ အီး။ အင့်။ ရှီး။ မင်းမိန်းမ ဖင်က စီးပိုင်နေတာပဲ။ ရှီး။ ငါ အားနာလို့ တဆုံးမထဲ့တာ။ ရှီး။ အား။ "

" ရတယ်ကျော်ကြီးထဲ့။ ငါ့ကိုအားမနာနဲ့။ ငါခံနိုင်နေပြီ။ အား။ "

သီတာကလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ပြန်ဖြေတော့ ကျနော်လည်း အားမနာတော့ဘူး။ လီးကို ပိုပြီး အားထဲ့ဖိသွင်းပေးလိုက်တယ်။ လီးက တဝက်ကျော်ကျော်အထိ ဝင်သွားတယ်။

" အ။ အမေ့။ ကျွတ်ကျွတ်။ အ "

" အိုး။ ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ကြီးရာ။ မင်းလီးဝင်လာမှပဲ ငါ့လီးဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိဘူး။ ရှီး အား။ "

ဇော်မျိုး တော်တော်ဖီးလ်တက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း ခပ်မှန်မှန်လေး သီတာ့ကို ဆယ်ချက်လောက် စောင့်ပေးလိုက်တယ်။ သီတာလည်း တရှီးရှီးတအားအားနဲ့ အလိုးခံရင်း ကျနော့်ခါးကို နောက်ပြန်သိုင်းဖက်တယ်။ ကျနော်လည်း သီတာ့ကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း သီတာ့နို့တွေကို ဖိစုပ်ချေပေးလိုက်တယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပွတ်သပ်ပေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဆယ့်ငါးချက်လောက် ဖက်ပြီး ထပ်လိုးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် သီတာခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ခွာလိုက်တယ်။ လီးကို ဖင်ဝအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ခါးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ပြီး လီးကို တဆုံးအထိ အားပြင်းပြင်းနဲ့ စောင့်ထဲ့ပေးလိုက်တယ်။

" အား။ အမလေး။ ကျွတ်ကျွတ်။ အား။ ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ကြီးရယ်။ အား။ "

သီတာ ကော့ပျံသွားတယ်။ ကျနော်လည်း သီတာ့ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ အချက်လေးဆယ်လောက် မနားတမ်းစောင့်လိုး ပလိုက်တယ်။ မိန်းမတွေဖင်ခံရင် ရှေ့ကနေ အပြီးမြန်တယ်ဆိုတာ ဟုတ်သလား မသိဘူး။ သီတာ ခုဏမှ တချီပြီးထားသေးတယ်။ ကျနော် အချက်လေးဆယ်လောက် စောင့်လိုးပြီးချိန်မှာ သီတာ နှုတ်က အသံထွက်လာတယ်။

" အ။ အ။ စောင့် စောင့်။ ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးပါ။ ငါပြီးတော့မယ်။ အား။ ရှီး။ အား။ "

သီတာ့ စကားဆုံးတာနဲ့ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို လက်လှန်းတို့တယ်။

" ဟြောင့် ဘေးတစောင်းလိုးမယ်။ "

ပြောပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လှည့်လိုက်တယ်။ သီတာကအလည်က။ ကျနော်က သီတာ့နောက်က။ ဇော်မျိုးနဲ့သီတာက မျက်နှာချင်းဆိုင်။ ဇော်မျိုးက သီတာခြေထောက်တစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲမြှောက်ပြီး သီတာ့အဖုတ်ကို အားရပါးရ စောင့်လိုးပါတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်ကနေ သီတာ့ ဖင်ကို ဆယ်ချက်ဆက်တိုက် အားကုန်စောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ ပြီးပြီ။ အား။ အ ဟဟ။ ရှီး။ ငါပြီးပြီ။ ကောင်းလိုက်တာ။ "

သီတာ့တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ ဖင်ကို ရှုံ့ချည်ပွချည်လုပ်နေတာမို့ ကျနော်လည်း ပြီးချင်နေပါပြီ။ လီးတစ်ခုလုံး ကျင်စိမ့်စိမ့်နဲ့။

" ကျော်ကြီး ငါလည်းပြီးတော့မယ်။ မင်းရော "

" အေး။ ငါလည်းပြီးချင်နေပြီ။ "

ဇော်မျိုးက တဆက်တည်းသီတာ့ကို မေးပါတယ်။

" မိန်းမ လရည်သောက်မလား။ "

သီတာက ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြပါတယ်။ ဇော်မျိုးနဲ့ကျနော် လီးတွေ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ သီတာက ထ ထိုင်ပြီး ကျနော်တို့လီးနှစ်ချောင်းကို ဂွင်းထုပေးပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို ရီဝေဝေလေး ကြည့်နေပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို နောက်စေ့ကနေ လှမ်းကိုင်ပြီး ကျနော့်အောက်နှုတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ဇော်မျိုးပုခုံးကို ဖက်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သီတာက တော့ အောက်မှာ။ လီးနှစ်ချောင်းကို အလှည့်ကျ စုပ်ပေးနေရှာပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ သူ့လျှာကို ထိုးထဲ့ပါတယ်။ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့်ပဲ လျှာနဲ့ပြန်ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ ခဏတဖြုတ်ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသေးတာပေါ့ဗျာ။ ခဏနေတော့ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို ခွာလိုက်ပြီး သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ဂွင်းထုပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူလုပ်သလိုပဲ ထုပလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက် အားပြင်းပြင်းနဲ့ ထုပလိုက်ရပါတယ်။

" အား။ ရှီး။။ အား။ သီတာ။ ဟထား။ ရှီး။ ပါးစပ်ဟထား။ အား။ ကိုယ်ပြီးတော့မယ်။ ရှီး။ အား။ အား။ "

ဇော်မျိုး စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ခန္ဓာကိုယ်တုန်သွားပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ သူပန်းထုတ်လိုက်တဲ့ လရည်တွေကို သီတာက ပါးစပ်နဲ့ မော့ခံရင်း လီချောင်းထဲက အရည်တွေကိုပါ မကျန်ရအောင် လှမ်းစုပ်ဆွဲပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို ကြည့်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ထုပါတယ်။ သီတာက ကျနော့် လီးထိပ်ကလေးကို လှမ်းလှမ်း ငုံပေးပါတယ်။

ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ သီတာ့ပါးစပ်ထဲ ကပြာကယာ ထိုးထဲ့ပြီး လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တယ်။။ သီတာက စုပ်စွဲပြီး လျှာနဲ့လီးကို သန့်စင်ပေးတာတောင် မခံနိုင်တော့ဘူး။ လုံးဝပြီးသွားတာကိုး။

" ဟူး။ မရတော့ဘူး။ မောသွားပြီ။ ဟီးဟီး။ ခဏနားဦးမယ်ဝေး။ "

ကျနော်ရယ်ပြီးပြောတော့ သီတာရော ဇော်မျိုးရော။ မျက်လုံးပြူးကြည့်တယ်။

" နင်က ခဏပဲနားမှာလား။ "

သီတာက မေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း စီးကရက်ကို မီးညှိရင်း

" အေးလေ။ ပြီးမှ နောက်တစ်ကြောင်းလောက် ထပ်ဆွဲတာပေါ့။ "

" အမလေးလေး။ ငါတော့ ဒီည နားရတော့မယ်မထင်ဘူး။" သီတာကလည်းရယ်ပြီးပြောပါတယ်။

" ငိုးမ။ ငါပြောတုန်းကတော့ စိတ်ကူးနဲ့တောင်မပြစ်မှားဘူးလေး။ ဘာလေးနဲ့။ စကားကြီး စကားကျယ်တွေပြောထားပြီးတော့။ အခုကျတော့လည်း မပြီးနိုင်ဘူး။"

ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ဆဲရင်း သူလည်း စီးကရက်ကို မီးညှိပြီး ဖွာပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ရယ်ပဲ ရယ်နေမိတယ်။

ကျနော်တို့ (၃) ယောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ပက်လက်လှဲရင်းအမောဖြေနေကြပါတယ်။ ခဏနေတော့ သီတာက လှဲနေရာက အသာထထွက်သွားပါတယ်။ ပြန်လာတော့ ကျနော့်ဆီလက်ကမ်းရင်း

" ရော့။ ကျော်ကြီး။ သောက်လိုက် "

သီတာက ပြောပြောဆိုဆို ကျနော့်လက်ထဲ ဆေးတစ်လုံးထဲ့ပေးသလို ဇော်မျိုးလက်ထဲလည်း ဆေးတစ်လုံးထည့်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆေးတစ်လုံး မော့သောက်လိုက်ပါတယ်။

" ဟဲ့။ ဒါကဘာဆေးကြီးတုန်း "

" အောင်မာ။ နင်တို့ ဒီလောက်သောင်းကြမ်းထားမှတော့ အားမကုန်ဘဲနေမလား။ အားပြန်ပြည့်အောင်တိုက်တာဟေ့။ အားဆေး။ အားဆေး။ "

သီတာက ကျနော့်ကို အံကြိတ်ပြီး ပြောပါတယ်။

" ငါ့မိန်းမက အဲ့ဒီလို အလိုက်သိတာကွ။ "

ဇော်မျိုးက သီတာ့ခေါင်းကို လှမ်းပုတ်ရင်းပြောတော့ သီတာမျက်စောင်းထိုးပါတယ်။

" ရှင်တို့နှစ်ယောက်တော့ မသိဘူး။ သီတာတော့ လမ်းလျှောက်ရတာတောင် အားမရှိသလိုပဲ။ ယိုင်ချင်ချင်ဖြစ်နေပြီ။ "

" ငင့်။ ငါကြားဖူးတာတော့ ယောင်္ကျားတွေ ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် မိန်းမတွေ ခံနိုင်တယ်ဆို။ "

" ဟဲ့။ မိန်းမလည်း အသွေးအသားနဲ့ပဲ။ တချီပြီးတိုင်း အားကုန်တာပဲဟဲ့။ ခံနိုင်တာတော့ ခံနိုင်တာပေါ့။ မကြားဖူးဘူးလား။ တချို့ အကြိမ်ကြိမ် ခံနေရင်း သတိလစ်သွားတာတွေ။ "

" ငါတော့ကြားဖူးပါဘူး။ "

" ဟွန်း။ မသာကောင် "

" ဒါဆို နင်က မခံနိုင်တော့ဘူးလား။ "

" မခံနိုင်တော့ဘူး။ "

" သေရော။ ငါက ထပ်ချချင်နေသေးတာ။ "

ကျနော်နဲ့သီတာ ပြောတာတွေကို ဇော်မျိုးက ပြုံးပြီးနားထောင်နေပါတယ်။ ပြီးမှ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး

" ဟြောင့်ကျော်ကြီး။ မင်းငါ့ကိုရော လိုးမလား "

" အမ်။ မင်းကခံပေးမှာလား။ "

" အေး။ "

" ဟာဟ။ မင်းတောင်ခံပေးနိုင်မှတော့ ငါက မလိုးနိုင်စရာ မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုလောလောဆယ် ငါ့လီးက ပြန် မတောင်နိုင်သေးဘူး။ ဒီတော့ ခုဏကလို ငါ့ကို လီးပြန်စုပ်ပေးပါလား။ "

" ဖြစ်ရမယ်။ "

ဇော်မျိုးက ပြောနေရင်းနဲ့ ကျနော့်လီးကို လှမ်းကိုင်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ပက်လက်ပဲ လှဲနေရင်း

" ဒီလိုလုပ်ပါလား။ မင်းရောသီတာရော တပြိုင်တည်း စုပ်ပေးပါလား။ ဘယ်လိုနေလဲ သိရအောင်လေ ဟီးဟီး။ "

" ငိုးမ။ "

ဇော်မျိုးက ဆဲပြီးရယ်သလို သီတာက ကျနော့်ကို မျက်စောင်းထိုးပါတယ်။

ပြောသာပြောတာပါ။ ဇော်မျိုးကလှဲရာက ထလာသလို သီတာက ကျနော့်ဘေးတစ်ဘက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဇော်မျိုးက ကျနော့်လီးထိပ်ကို ငုံလိုက်ပါတယ်။ လီးထိပ်အရည်ပြားကြားကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ထိုးပြီး လီးဒစ်အောက် အကွင်းအထိ လျှာနဲ့ပတ်ခွေရင်း စုပ်စွဲလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်လီးက ချက်ချင်းကို ထောင်မတ်လာတာပါ။ ဇော်မျိုးက လီးအရင်းအထိ ငုံစုပ်ပြီး ဂွင်းထုသလို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ငါးချက်လောက်လုပ်ပေးပါတယ်။ပြီးတော့ သူလီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ပါတယ်။ သီတာက ကျနော့်လီးကို အရင်းကနေ အပေါ်အထိ ဘေးတိုက် လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ "

သီတာ့လျှာက ကျနော့်လီးကို မြွေတစ်ကောင်လို ရစ်ခွေပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီး စုပ်ဆွဲလိုက်တော့ ကျနော့်မှာ ကော့ပျံသွားတာပေါ့ဗျာ။

" အား။ ကောင်းလိုက်တာကွာ။ "

ဇော်မျိုးက ကျနော့်လည်တိုင်တွေကို ခပ်ဖွဖွလေး နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကိုက်ပြီး လျှာနဲ့ထိုးမွှေတော့ ကျနော့်မှာ အပေါ်ဖီးလ် အောက်ဖီးလ်ကြားမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရတဲ့အထိ။ ဇော်မျိုးအနမ်းတွေက လည်တိုင်ကနေ ကျနော့်နားထဲအထိ ရောက်လာတယ်။ နားပေါက်ထဲ လျှာကို ထိုးမွှေလိုက်တိုင်း ကျနော့်မှာ ဘယ်လိုမှန်းမသိတဲ့ မရိုးမရွခံစားမှုမျိုးပေါ်လာတယ်။

" လိုးတော့မလား။ "

ဇော်မျိုးက ကျနော့်နားနား တိုးတိုးလေးကပ်မေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း ခေါင်းညိတ်အဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။

ကျနော်လည်း ကျနော့်လီးကို အငမ်းမရ စုပ်နေတဲ့သီတာ့ ခေါင်းကို ပြန်ထူရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ သီတာက နှမြောသလိုလေး မော့ကြည့်ပါသေးတယ်။ ကျနော် ဇော်မျိုးကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။

" မင်းဆိုဖာပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းပေးထားချေ။ "

ဇော်မျိုးက ကျနော့်စကားအတိုင်း ဆိုဖာပေါ်တက်ပြီး ဆိုဖာနောက်မှီကို မေးတင် လက်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကာ ကုန်းပေးထားပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကိုယ်လိုးရမယ့်ဖင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ဖင်ခံတဲ့အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိဘူးထင်ပါတယ်။ စအိုလေးက ရဲလို့။ ကျနော်လည်း ဆိုဖာခုံပေါ် တက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်လီးကို ကိုယ် တံတွေးတွေရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်တယ်။ ဇော်မျိုးဖင်ဝကိုလည်း တံတွေးတွေအိုင်နေအောင်ထွေးပြီး သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ သီတာက အေးအေးဆေးဆေးကို ထိုင်ကြည့်နေတာပါ။ သူ့မိန်းမရှေ့မှာ သူ့လင်ဖင်ကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိက ကျနော့် ရင်ကိုဗြောင်းဆန်စေတာတော့အမှန်ပါ။ ဒီအသိနဲ့တင် လီးကလည်း အစွမ်းကုန်တင်းမာနေပါပြီ။

ဇော်မျိုးကလည်း သူ့ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားရှာပါတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို တင်းတင်းကိုင်ပြီး လီထိပ်နဲ့ သူ့ဖင်ဝကို အထက်အောက် သုံးချက်လောက်ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးစအိုဝနီရဲရဲလေး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်လာတော့မှ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ဝမှာ လီးကို အသေအချာအကျအနတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွားလိုက်ပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ နာတယ်ကွ။ အား။ မရဘူး။ မရဘူး။ နာတယ်။ အား "

ဇော်မျိုးမျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး အော်ပါတယ်။

ကျနော်လည်း လီးကို ပြန်လည်းမထုတ် ဆက်လည်းမသွင်းဘဲ ညှောင့်တယ်ဆိုရုံလေး ညှောင့်ရင်း ဇော်မျိုးလည်တိုင်လေးတွေကို ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းပေးနေလိုက်ပါတယ်။ လျှားလေးနဲ့လည်တိုင်တွေကို ကလိတော့ ဇော်မျိုးမှာ မရိုးမရွနဲ့ ဆက်ခံရကောင်းနိုး။ ရပ်ပစ်ရကောင်းနိုးနဲ့ ဝေခွဲမရနေတဲ့ပုံပါ။ ၃ မိနစ်လောက် ကျနော်အဲ့လိုလေး လုပ်ပေးနေတော့ ဇော်မျိုး လည်း ငြိမ်သွားပါတယ်။ ရုန်းလည်းမရုန်းတာကြောင့် ကျနော် အသာခပ်ဖွဖွလေးညှောင့်နေရာက အားနည်းနည်းဖိထဲ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ လီးက ဒစ်အထိ ဝင်သွားပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ မရဘူးဟြောင့်။ ပြန်ထုတ်။ နာတယ်။ နာတယ်။ အား။ ဟဟ။ သေပါပြီ။ ပြန်ထုတ် ပြန်ထုတ်။ တကယ်နာတယ်ကွ။ "

ဇော်မျိုး မချိမဆန့်အော်ရင်း ရုန်းပါတော့တယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ သူက မခံနိုင်လို့လှဲချဖို့ကြံပေမယ့် ကျနော့်ခြေသလုံးနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ဘေးနှစ်ဘက်မှာ ထိန်းထားသလို ဖြစ်နေတော့ သူလှဲချလို့လည်းမရ။ လက်တစ်ဘက်က ဆိုဖာခုံနောက်မှီကို ကိုင်ထားတာမို့ လက်တဘက်နဲ့ကျနော့်ခါးကို အတင်းတွန်းထုတ်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ကို လွှတ်မပေးဘဲချုပ်ထားရတာပေါ့ဗျာ။

" ဘာအခုမှ မရဘူးလဲ။ မင်းပဲ ငါ့ကိုလိုးခိုင်းတာလေ။ အောင့်ခံပေါ့ကွ။ "

ကျနော်လည်း အံကြိတ်ပြီးပြောရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်ညှောင့်လိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်။

" အား။ ဟာဟ။ အား။ ငါတကယ်မရတော့လို့ပါကွာ။ ပြန်ထုတ်ပါကွာ။ ဟြောင့်။ အား။ "

ဇော်မျိုး အတော်နာကျင်နေပုံရတယ်။ အသံတွေတောင်တုန်လို့။ ကျနော် သူ့မျက်နှာကို ငုံကြည့်လိုက်တယ်။ အံ့ကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး မျက်နှာတပြင်လုံး နီရဲလို့။ ရှုံ့မဲ့နေရုံသာမကပါဘူး။ မျက်ရည်တွေပါ ကျနေရှာတယ်။ ကျနော်လည်း ယုတ်မာတဲ့စိတ်ထားရှိတယ်ထင်တယ်။ သူက အဲ့လိုဖြစ်နေလေ။ ကျနော့်လီးက ပေါက်ကွဲမတက် တင်းမာလာလေပဲ။ ကျနော် လီးကိုပြန်မထုတ်ဘဲ အားပိုစိုက်ပြီး ဖိထဲ့လိုက်တယ်။ လီးက သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ဝင်သွားပြီ။

" အား။ သေပါပြီဟ။ အား။ မရဘူး။ ဟဟ။ ဟြောင့်။ မင်းကိုပြန်ထုတ်လို့ပြောနေတယ်လေကွ။ အ "

အဲ့ဒီမှာ သူ့ယောင်္ကျားဖင်ခံတာကို စိမ်ပြေနပြေ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ သီတာက ထလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်အောက်ကဇော်မျိုးပေါင်ကြားကို မျက်နှာမူပြီး သူက ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဇော်မျိုးရဲ့လီးကို ငုံပြီး စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးတော့ ဘယ်လိုနေတယ်မသိ။ ကျနော်လည်း လီးကို ဒီအတိုင်းစိမ်ထားပြီး ဇော်မျိုး ပုခုံးတွေ လည်တိုင်တွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကိုက်လိုက်။ လျှာနဲ့ကလိလိုက်နဲ့ အသာနှူးနှပ်နေပေးလိုက်ပါတယ်။

" အင်း။ ဟင်း။ ဟင်း။ "

ဇော်မျိုးခုနလောက်မရုန်းနိုင်ရှာတော့ပါဘူး။ သူ့ခမြာ ဘယ်ဖီးလ်ကို ဘယ်လိုခံစားမိသွားလဲမသိ။ ကျနော့်ခါးကို တွန်းထားတဲ့လက်က သိသိသာသာ အားလျော့လာပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဒီတော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သရွေ့လေးနဲ့ပဲ ညှောင့်လိုးလိုးပေးလိုက်ပါတယ်။

" အင်း။ ရှီး။ အား ။ ရှီး ... အား " အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ညှောင့်လိုးပေးပြီးတော့ ကျနော်အားကိုပိုစိုက်ပြီး လီးတဆုံးအထိ ထိုးထဲ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

" အိုး။ ရှီး။ အ။ ကျွတ်ကျွတ်။ အား။ "

ဇော်မျိုး ခန္ဓာကိုယ်ဆက်ခနဲ တွန့်သွားပြီး တုန်သွားရုံကလွဲရင် ခုနလို မရုန်းတော့ပါဘူး။ ကျနော်ထင်တယ်။ ဇော်မျိုးဖင် လီးအရသာ သိသွားတာ ထင်တယ်။ သီတာက ဇော်မျိုးငြိမ်သွားပြီ ဆိုတော့ လီးစုပ်တာရပ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ပြန်ထိုင်ရင်း ကျနော်ဇော်မျိုးကို လိုးနေတဲ့ပုံကို အသေအချာ ထိုင်ကြည့်နေပါတယ်။ ဒါတင်လားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ သူ့အစေ့လေးကို သူ့လက်နဲ့ပြန်ပွတ်ရင်း ဖီးလ်ယူနေသေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးမရုန်းတော့ဘူးဆိုတာ သိတော့ စတင်ပြီး ဇော်မျိုးကို လိုးပါပြီ။

" ဘွတ်။ ဘွတ်။ ဘလွတ်။ ဗြွတ်။ ဘက်။ ဘက် "

" ရှီး။ အား။ အား။ အင်း။ ရှီး။ အိုး။ ရှီး။ "

ဖင်ထဲလီးဝင်တဲ့အသံ။ ဖင်ထဲက လေတွေ ပြိုထွက်တဲ့အသံ။ ဖင်နဲ့ဥနဲ့ရိုက်သံ။ ဇော်မျိုးရဲ့ ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ငြီးသံတွေ အခန်းထဲပလူပျံနေပါတယ်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး ကျနော်လိုးပေးလိုက်ပြီး ဇော်မျိုးမရုန်းတော့ဘူးဆိုတာ သေချာတော့မှ ကျနော့် ခြေထောက်တွေကို ဆိုဖာအောက်ကို ပြန်ချပြီး မတ်တပ်အနေအထား ပြင်လိုက်ပါတယ်။ လီးကိုတော့ မချွတ်ရဲဘူး။ တော်ကြာပြန်အသွင်းမခံမှ အခက်။ 

ဇော်မျိုးက ထိုင်ခုံပေါ် ဒူးထောက်ပြီး ကုန်းလျက်ပုံစံ ကျနောက် နောက်က မတ်တပ်ပုံစံနဲ့ ကျနော် ဇော်မျိုးခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းစောင့်လိုးပါတယ်။ လိုးနေရင်း ကျနော့်လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း ဇော်မျိုးခါးလေး ကော့ပါလာတာကို ကြည့်ချင်းအားဖြင့် ဒီကောင်ကြီး လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားမှန်း သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။ ဖင်ထဲက လီးကျွတ်ထွက်သွားမှာကို အတော်စိုးရိမ်နေသလိုပါပဲ။ တချက်တချက် ကျနော့်ခါးကိုတောင် နောက်ပြန် ဆွဲဆွဲထားပါတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ လိုးစမ်း။ လိုးစမ်း။ အား။ ရှီး။ အား။ "

ဇော်မျိုး မျက်လုံးစုံမှိတ် ဖီလ်းအပြည့်နဲ့အော်ငြီးရင်းပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဒါမျိုးဆို သိပ်ကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ ကျနော့်လိုးချက်တွေကို အရှိန်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ အချက်သုံးဆယ်လောက်ကို ဆက်တိုက်လိုးပလိုက်တယ်။

" အား။ ဟြောင့်။ အား။ ရှီး။ စောင့်လိုးကွ။ ကြမ်းကြမ်းလေးစောင့်။ အား။ ဟုတ်ပြီ။ အားအပြည့်နဲ့စောင့်လိုးကွ။ အား။ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်။ အား။ ရှီး။ ကောင်းလိုက်တာကွာ။ စောင့် စောင့်။ အား။ ရှီး။ "

" အီး။ အား။ ဟြောင့် ဇော်မျိုး။ ငါမင်းဖင်ကိုလိုးတာ ကောင်းလား။ "

" အား။ ကောင်းတယ်။ လိုး။ လိုး။ မညှာနဲ့စောင့်လိုး။ "

" ရှီး။ ဟောဟဲ။ ဟောဟဲ။ မင်းပဲ။ ရှီး။ အား။ ခုနတော့။ ရှီး။ မခံနိုင်ဘူး။ ပြန်ချွတ်ဆို။ ရှီး။ အား။ "။

" အား။ အခုခံနိုင်ပြီ။ ရှီး။ အား။ အား။ မချွတ်နဲ့တော့ ။ ကြမ်းကြမ်းသာစောင့်လိုး။ အား။ ရှီး။ "

ကျနော် ဆယ်ချက်လောက် အားကုန်မာန်သွင်းပြီး စောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်စောင့်ချက် အားနည်းနည်းပျော့သွားတာနဲ့ ဇော်မျိုးက ကုန်းနေရာမှ ရုတ်တရက်ထလိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ကျနော့်လီးက သူ့ဖင်က ကျွတ်ထွက်သွားတာပေါ့။

" ကျွတ်။ လဒ။ လူပျိုဖြစ်ပြီး ဘာမှ စောက်သုံးမကျဘူး။ အားမရှိတဲ့အဖိုးကြီးကျနေတာပဲ။ "

ဇော်မျိုးက ပြောပြောဆိုဆို ကျနော့်ကို တွန်းလှဲလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ထိုင်ချပြီး ပက်လက်လှဲပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး ကျနော့်လီးကို သူ့ဖင်ဝမှာတေ့လို့ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထိုင်ချပါတယ်။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားမှ ဖင်ကို စကောဝိုင်းဝိုင်းသလို မွှေလိုက်ပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ အရသာရှိလိုက်တာကွာ။ "

ဇော်မျိုးက သူ့ဘာသာပြောရင်း ကျနော့်ရင်ဘက်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ခပ်မှန်မှန်လေး ငါးချက်လောက် ဖင်ကြွလိုက် ချလိုက်နဲ့ အလိုးခံပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကော့ကော့ပေးရတာပေါ့ဗျာ။ ပြောသာပြောတာ။ ယောင်္ကျားဖင်က ယောင်္ကျားအားနဲ့ဆိုတော့ ပိုကြပ်တယ်ဗျ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့။ ကျနော်တော့ ယောင်္ကျားဖင်ကို လိုးရတာပိုကြိုက်တယ်။ လီးတော့နည်းနည်းနာတာပေါ့ဗျာ။ ဇော်မျိုးက ကျနော့်အပေါ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစောင့်ချက်တွေနဲ့ ထိုင်စောင့် နေပါတော့တယ်။ စောင့်ချက်က ကြမ်းသလို မြန်လည်း မြန်လာပါတယ်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် စောင့်လိုက်ပြီးတော့ ကျနော့်လီးလည်း ကျင်တက်လာပါပြီ။ ကျနော်မထိန်းနိုင်လောက်တော့ဘူး။

" ရှီး။ အား။ ကျော်ကြီး ပြီးတော့မလားဟြောင့်။။ အား။ရှီး။။ ငါတော့ ပြီးတော့မယ်။"

" အေး။ ငါလည်းပြီးတော့မယ်။ "

ကျနော့်ဖြေသံလည်း ဆုံးရော ဇော်မျိုးစောင့်ချက်ကို အရှိန်မြှင့်လိုက်တာ သူငါးချက်လောက်စောင့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ။ ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပျံတက်သွားတယ်။ ကျနော့်လရည်တွေလည်း ဒလဟောကို သူ့ဖင်ထဲ ပန်းထုတ်ပလိုက်တယ်။

" အား။ ငါမရတော့ဘူး။ အား။ "

" ရှီး။ အား။ ကောင်းလိုက်တာကွာ။ နွေးခနဲ နွေးခနဲပဲ။ "

ဇော်မျိုးက သူ့ဖင်ထဲ ပန်းဝင်လာတဲ့ကျနော့်လရည်တွေကို မျက်လုံးစုံမှိတ် ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ခံယူရင်း ကျနော့်အပေါ် ခွမှောက်လျက်လှဲချလိုက် ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဇော်မျိုးကို အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ရင်း ကျင်းစိမ်လို့ တစ်စက်မကျန်အောင် လရည်တွေညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်ဇော်မျိုးကို ဖက်ပြီးငြိမ်နေတော့ သိပ်မကြာဘူး။ ကျနော့်လီးလေးက ပျော့သွားတာ ဖင်ထဲက ပလွတ်ဆို ပြန်ထွက်လာတယ်။ လီးဖင်ကကျွတ်တာနဲ့ ဇော်မျိုးက ကျနော့်အပေါ်လှဲနေရာက ဖယ်ပြီး ဘေးကိုပက်လက်ကလေးလှိမ့်ချလိုက်ပါတယ်။

" ဟြောင့်။ ကျော်ကြီး။ ကောင်းလား။ "

" အေး။ မင်းရော။ "

ဇော်မျိုးက မျက်လုံးစုံမှိတ် သူ့လီးသူ ဂွင်းထုရင်း ကျနော့်ကိုမေးတော့ ကျနော်လည်း သူ့ကိုပြန်မေးလိုက်တယ်။ ဇော်မျိုးက နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်ရင်း ခေါင်းငြိတ်ဖြေပြပါတယ်။ သူလည်း ဆယ်ချက်လောက်ပဲထုရသေးတယ်။ သူ့လရည်တွေ သူ့ဗိုက်ပေါ် ပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။

" ကို။ ခံလို့ကောင်းလား။ လရည်တွေနှမြောစရာကြီး။ "

ထိုင်ကြည့်ရင်း စပိလေးပွတ်နေတဲ့သီတာက မေးရင်းနဲ့ဇော်မျိုးအနားမှာဝင်လှဲလိုက်တယ်။ဇော်မျိုးက ခေါင်းပဲငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ သီတာက ပြုံးရင်း ဇော်မျိုးဗိုက်ပေါ်လွင့်စင်နေတဲ့ လရည်တွေကို လျှာနဲ့လိုက်ယက်ပါတော့တယ်။ အကုန်ပြောင်သွားမှ

" ရှင်တို့ကိုကြည့်ရင်း သီတာလည်း စောနတင်တစ်ချီပြီးသွားသေးတယ်။ ခ်ခ် "

" ကဲ။ ထကြ။ ရေသွားချိုးရအောင်။ တကိုယ်လုံးလည်း နံစော်နေပြီ။ "

သီတာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျနော်တို့လည်း မထချင် ထချင်နဲ့ ကုန်းရုန်းထရင်း ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ကြွေဇလားထဲ ရေပူရေအေး နွေးနွေးလေး သီတာက စပ်ပေးပြီးတော့ ကျနော်တို့သုံးယောက်လုံး ကြွေကန်ထဲ ဝင်ထိုင်ရင်း ရေစိမ်နေလိုက်ကြပါတယ်။

" အားပါးပါး။ ခုဏတော့ မာန်တက်နေလို့ စွတ်ကောင်းနေတာ။ အခုမှ ငါ့ခရေလေး ကြိမ်းစပ်နေတာပဲ "

ဇော်မျိုးက ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ ပြောတော့ ကျနော်နဲ့သီတာလည်း လိုက်ရယ်မိကြပါတယ်။

" သီတာကတော့ ဖင်ခံနေကြဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲထင်တယ်။ "

ဇော်မျိုးက သူ့မိန်းမကို လှမ်းပြောတော့ သီတာက ဇော်မျိုးကို မျက်စောင်းထိုးပြီး

" ဖင်ခံနေကြဆိုပေမဲ့လည်း ကိုယ့်လီးက ကျော်ကြီးထက်သေးတာကို။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရမှတော့ သီတာလည်း ပါကင်အဖွင့်ခံရသလိုပဲကြိမ်းစပ်နေတာပဲ။ ခ်ခ်"

သီတာက ပြောလည်း ပြော ရယ်လည်း ရယ်ပါတယ်။

" ဒါနဲ့ဇော်မျိုး၊ ငါမေးစရာရှိတယ်။ မင်းမိန်းမအထဲမှာ ငါ့ကို ဘာလို့လရည်မထုတ်ခိုင်းတာလဲ။ ဘာလဲ။ မင်းက ငါ့ကို မယုံတာလား။ ငါဘာရောဂါမှ မရှိပါဘူးကွ။ "

" ဟကောင်ရ။ ရောဂါကူးမှာ စိုးလို့မဟုတ်ဘူးကွ။ ငါ့မိန်းမ ကလေးမရတာက ငါ့ချို့ယွင်းချက်ကြောင့်။ တော်ကြာ မင်းကိုယ်ဝန်ရသွားရင် မင်းကလေးကို ငါထိန်းနေရမှာပေါ့ကွ။ ဒါကြောင့် အထဲမှာ မထုတ်ခိုင်းတာ။ "

" ဪ။ ဒါနဲ့ မင်းက gay လား။ မင်းမိန်းမကို ငါပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေတာ ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးလား။ "

" လီးလို့ငါက gay ဖြစ်ရမှာလား။ ဖင်ခံတိုင်း gay ဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူးကွ။ ငါကလည်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဆီ ဖင်ခံဖူးတာဆိုလို့ မင်းက ပထမဆုံးပဲ "

" တိန်။ ဒါဆို မင်းက မိန်းမဆီမှာ ဖင်ခံဖူးလို့လား။ "

ကျနော့်မေးခွန်းအဆုံးမှာ သူတို့လင်မယား ရယ်နေပါတယ်။

" ငါတော့ ဘာမှကို နားမလည်တော့ဘူး။ "

" ဟားဟား။ ဒီလိုကွ။ မင်းနားလည်အောင် ရှင်းပြရရင်

စကားနည်းနည်းတော့ရှည်မယ်။ ငါတို့လင်မယားမှာ တူတဲ့စရိုက်တွေ အတော်များတယ်။ ငါတို့က sex ကိစ္စကို တော်တော်လေး crazy ဖြစ်တယ်။ တို့ MARVEL ကားထဲက. Wade Wilson တို့ စုံတွဲလိုပေါ့ကွာ။ sex ကို အမျိုးမျိုး ရသစုံ ဖန်တီးပြီး ခံစားကြတာ။ "

ဒီနေရာမှာ သီတာက ဝင်ဖောက်ပါတယ်။

" တခါတလေ ငါမုဒိမ်းကျင့်ခံရတယ်ဟ။ ငါမသိအောင် သူက အိမ်ထဲတိတ်တိတ်လေးဝင်လာပြီး မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ငါ့ကို အတင်းဖမ်းချုပ် ကြိုးချည်ပြီး လုပ်တာလေ။ ခ်ခ် "

ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

ဇော်မျိုးက ဆက်ပြီး။

" အဲ့လိုပဲဟောလိုးဝင်းနေ့ဆိုရင် သရဲတွေလို လိုးကြတယ်။ တိရိစ္ဆာန် ချစ်သူများနေ့ဆိုရင် တိရစ္ဆာန်တွေလို လိုးကြတယ်။ အဲ။ အမျိုးသမီးများနေ့တို့လို အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့နေ့မျိုးဆို သီတာက ငါ့ကို သူ့ခါးပတ်နဲ့ တပ်လိုးတော့တာပဲ။ သိတယ်မလား။ ယောင်္ကျားလျာတွေ သုံးတဲ့ခါးပတ်မျိုးလေ။ လီးတု နှစ်ဘက်ပါတဲ့ဟာ "

" Wow.... မင်းမိန်းမလို မိန်းမရတဲ့ကောင်ကတော့ မချောင်ဘူး။ ငါသာဆို သေမှာပဲ။ "

" ဟားဟား။။ အစပါကွာ။ ငါလည်း အစကတော့ မချိမဆန့်ခံရတာပဲ။ သေလောက်အောင်ကို နာတာကွ။ နောက်တော့လည်း ဘိန်းစွဲသလိုပဲ။ အဲ့ဒီအရသာကို စွဲလမ်းလာတာပဲ။ "

သီတာက ညုတုတုနဲ့ လှမ်းဖောက်ပါတယ်။

" ကို ။ သီတာလိုးတာနဲ့ သူလိုးတာ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲလို့။ "

" ဟ။ သူက အစစ်လေကွာ။ အစစ်နဲ့လိုးတာ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ပြီးကာနီးလေ ပိုကောင်းလာလေပဲ။ နောက်ပြီး ဒီကောင့်လီးက လိုးနေရင်း ပိုပိုကြီးလာသလိုပဲ။ထားပါတော့ ခုဏစကားပြန်ဆက်ရအောင်။ အဲ။ ငါတို့က အပြန်အလှန်နားလည်မှုလည်း ယူထားတယ်ကွ။ လူပဲကွာ။ အိမ်ထမင်းအိမ်ဟင်းနေ့တိုင်းစားရင် ရိုးတာပေါ့။ တခါတရံ အပြင်စာလေးလည်း စားချင်ကြတာပေါ့။ ဒါကြောင့် တခါတရံ အပြင်မှာ ကိုယ်သဘောကျတဲ့လူတွေ့ရင်စိတ်လည်း စိတ်ချရတဲ့လူတွေ့ရင် ဆက်ဆံခွင့်ပေးထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရောဂါတွေနဲ့ မလိုလားအပ်တဲ့ပြသနာတွေ အိမ်သယ်မလာနဲ့။ အပြင်ကိစ္စ အပြင်မှာပဲရှင်းခဲ့။ လင်မယားကြားမှာတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြပေါ့ကွာ။ 

အဲ့လို ခွင့်ပေးထားပေမယ့် သီတာက စောင့်ထိန်းရှာပါတယ်ကွာ။ အိမ်ထောင်သက် ရှစ်နှစ်လုံး သူဘယ်သူနဲ့မှ မခံဘူး။ ငါသာ တခါတရံ အပြင်စာ စားဖြစ်တာ ရှိတယ်။ ဟားဟား။အဲ။ ငါတို့က အောကားတွေမျိုးစုံကြည့်တယ်။ အဲ့ဒီအတိုင်းလည်း လုပ်ကြည့်တယ်။ group sex တော့ မလုပ်ဖူးဘူးကွ။ လုပ်လည်း လုပ်ကြည့်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ လူမျိုးက မတွေ့ဘူး။ တွေ့ပြန်တော့လည်း သီတာက သဘောမကျဘူး။ တိုတိုပြောရရင်ကွာ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကျော်လောက်က ငါတို့မင်းနဲ့စတွေ့တယ်ပေါ့။ အဲ့ဒီကတည်းက သီတာက မင်းကို သဘောကျနေတာ။ ဒါကြောင့် ငါတို့က မင်းကို အမျိုးမျိုး စမ်းသပ်ကြည့်တယ်။ မင်း အမြဲသွေးစစ်နေတာလည်း ငါတို့သိတယ်။ မင်း မှာ ဘာရောဂါမှ မရှိတာလည်း ငါတို့သိတယ်။ အိမ်မှာ မင်းက သီတာ့ကို လိုးတဲ့ပုံစံမျိုး ငါက မင်းပုံစံနဲ့ သီတာ့ကို ခဏ ခဏ လိုးဖူးတယ်။ 

ဒါကြောင့် သီတာက မင်းအခုလိုးတော့ ရှိန်မနေတော့ဘူးပေါ့ကွာ။ နောက်ပြီး မင်းခုဏမေးသလို ငါ့မိန်းမကို မင်းပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေတာမြင်တော့ ငါ့စိတ်ထဲ တခြားခံစားချက်တော့ မဖြစ်ဘူး။ ကြည့်ပြီး ဖီးလ်ပိုတတ်လာတာတော့ အသေအချာပဲ။ ဟားဟား။ နောက်ပြီး ငါက မင်းကို ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းတင်မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ယောင်္ကျားကိုမှ ချစ်တာမဟုတ်ဘူး။ ငါချစ်တာ သီတာ တစ်ယောက်ပဲ။ အဲ့ဒီတော့ ငါက gay မဟုတ်ဘူးပေါ့ကွာ။ မင်းလီးကိုတော့ ငါကြိုက်တယ်ကွ။။ ဖင်ခံတိုင်း gay မဟုတ်ဘူးကွ။ gay ဆိုတာက လိင်တူချင်း ချစ်ခင်မှ gay။ ငါက သီတာ့ခါးပတ်ကြောင့်အရသာကို စွဲသွားလို့ ခံကြည့်တာ။ ဟားဟား "

" ခံကြည့်တော့ ကောင်းလား။ "

" ဟား။ ပြောပြနိူင်တာထက်ကို ပိုကောင်းတယ်ငါ့ကောင်ရေ။ မင်းမယုံရင် ခံကြည့်လိုက်။ ဒါမျိုးက ကိုယ်တိုင်ခံစားရမှ သိတာ။ အဲ။ အစတော့ ဘိန်းလိုပဲ တစ်ခါနှစ်ခါလောက်နဲ့ မင်းအရသာ ဘာမှန်းတောင်သိမှာ မဟုတ်ဘူး။ နာတာပဲ သိမယ်။ သုံးခါလောက်ခံရဖူးပြီဆိုရင်တော့ နောက်ပိုင်း မင်းစွဲပြီသာမှတ်။ "

" နေပါစေကွာ။ အခံလိုင်းတော့ မစမ်းကြည့်ပါရစေနဲ့။ တော်ကြာ မင်းပြောသလို စွဲသွားမှ အခက်။ သီတာကတော့ လင်ကြီး လင်ငယ်နှစ်ယောက်ကြား ဗြာများသွားရတာပေါ့။ "

" အောင်မာ။ ဘာလင်ကြီးလင်ငယ်လဲ။ ငါ့မှာ လင်တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ "

" နို့ ... နင်နဲ့ ငါနဲ့ ဒီအခြေအနေတောင်ရောက်နေပြီလေ။ ငါက နင့်လင်ငယ်မဟုတ်လို့ ဘာတုန်း "

" ဟဲ့။ နင်နဲ့ငါနဲ့ ဘော်ဒါကန့်ပဲရှိတယ်။။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းမို့ အတူသွား အတူစား အတူအိပ်တယ်ဆိုတာမျိုးပဲရှိတယ်။ sex ကိစ္စကလည်း သာမန် အာသာဖြေမှုပဲ။ နင့်ကို ငါက မယားတစ်ယောက်လိုလည်း ဝတ်ကြီးဝတ်ငယ်ပြုစုပေးမှာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့လိုပဲ နင့်ကို လင်တစ်ယောက်လိုလည်း အားကိုး ခိုလှုံ့နေမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ နင်က ငါ့လင်ငယ်မဟုတ်ဘူးလေ။ ငါ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပေါ့။ ငါက ငါ့ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ချစ်တာ။ "

" အော်။ အဲ့လိုကြီးလား။ ငါလည်း နင်တို့နဲ့တွေ့မှ အထူးအဆန်းတွေချည်းပဲကြားရတယ်။ "

" ဟိုနေ့က viber မှာ မင်းနဲ့ပြောနေတုန်းက ဘေးမှာ သီတာလည်း ရှိတယ်။ "

" တိန်။ဒါဆို မင်းတို့က ငါ့ကိုနှစ်ရှည်လများ ကြိုတင်အစီအစဉ်ချပြီး ကစားကြတာပေါ့။ တောက်။ နာတယ်ကွာ။ "

ကျနော်ကြိတ်မနိုင်ခဲမရနဲ့ပြောတော့ ဇော်မျိုးနဲ့ သီတာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ သီတာက

" ဘာလဲ။ နင်က အခုမှ နောင်တ ရနေတာလား။ "

" အေးပေါ့ဟ။ နောင်တမှ အကြီးအကျယ်နောင်တရတာ။ သုံးနှစ်လုံးလုံး ငါ့ကို အသေအချာ အချိန်ယူပြီး စီစဉ်ကြံစည်ကြတာပဲ "

သီတာနဲ့ဇော်မျိုး မျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားတယ်။

" ငါတို့ကလည်း ဒီည အစီအစဉ်ချထားပြီး မင်းကို ခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ခေါ်တုန်းက ထမင်းစားခေါ်ရုံပဲ။ နောက်မှ ဘယ်လိုဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ "

ဇော်မျိုးက တောင်းပန်သလိုလေး လေပြေထိုးတယ်။

" ဟ။ ငါက အဲ့ဒါကို နောင်တရတာမဟုတ်ဘူး။ သုံးနှစ်ဆိုတာ နည်းတဲ့အချိန်မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လောက်နှမြောဖို့ကောင်းလဲ။ အစကတည်းက ဒီလိုမှန်းသိရင် မင်းတို့အိမ်မှာပဲ ခဏ ခဏလာအိပ်တာပေါ့ကွ။ "

" တိန်။ "

" မသာကောင် "

မျက်နှာလေးတွေ ပြန်ကြည်လင်လာကြပါတယ်။ ကျနော်တို့ အ လာဘ သ လာဘတွေပြောရင်း ရေကန်ထဲ စိမ်လို့ အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်သေးတယ်။ ရေဟာ လူတွေကို လန်းဆန်းတတ်ကြွစေတာ အမှန်ပဲဗျ။ ရေစိမ်နေတော့ ကျနော်တို့ ပြန်ပြီး လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာကြတယ်။ ရေကန်က တက်လာပြီး ဇော်မျိုးတို့အိပ်ခန်းထဲ အတူတူဝင်လာကြတယ်။

" အားပါးပါး။ ကွတ ကွတဖြစ်နေပြီ။ ငါ့ဖင် ကွဲများသွားလားပဲ။ ကြိမ်းစပ်နေတာပဲ။ "

ဇော်မျိုးက ပြောတော့ သီတာက

" ဟုတ်လားကိုယ်။ သီတာကြည့်ပေးမယ်။ ကိုယ် ကုန်းလိုက်။ "

သီတာပြောတော့ ဇော်မျိုးက ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်လေးကုန်းပေးပါတယ်။ သီတာက ဇော်မျိုး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကြည့်ရင်း

" ဟုတ်ပါ့ဟယ်။ နင်မညှာမတာ လုပ်တာပဲ။ ငါ့ယောင်္ကျားဖင်လေးရဲလို့။ ကိုယ် အရမ်းနာနေလားဟင်။ " သီတာက ပြောင်စပ်စပ်းလေးလုပ်ပြောပါတယ်။ ဇော်မျိုးကလည်း

" နာတာမဟုတ်ပါဘူးသဲရာ။ ကိုယ် စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေတာပါ။ "

" ဟုတ်လား။ ဒါဆို သီတာ ကိုယ်သက်သာအောင် လုပ်ပေးမယ်နော်။ "

သီတာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဇော်မျိုးရဲ့ စအိုဝကို ဖြဲပြီး လျှာလေးနဲ့တို့လိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ထားတာမို့ သီတာက ကုန်းပြီးယက်နေရတာပါ။ ကျနော်လည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ သီတာက ဇော်မျိုးဖင်ကို အသေအချာ ယက်ပါတယ်။ ဖင်ထဲအထိတောင် လျှာကို ထိုးထဲ့နေလားမသိ။

" အွန်း။ ရှီး။ အီး။ ရှီး။ အွန်း။ "

ဇော်မျိုး ဖီးလ်တတ်လာတယ်ထင်တယ်။ ဖင်လေးကို ကော့ပေးထားတာ တွေ့ရတယ်ဗျ။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ်။ သီတာက မရွံ့မရှာ ကျနော်လိုးထားတဲ့သူ့ယောင်္ကျားဖင်ကို အကျအန ယက်ပေးနေတာ။ ကျနော်လည်း ကြည့်နေရင်းနဲ့ အသဲယားလာတယ်။ ကျနော့်လီးကလည်း တင်းမာနေပြီကိုး။ ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျနော် သီတာ့နောက်နားမှာ နေရာကပ်ယူလိုက်တယ်။ သီတာက ရှေ့မှာကုန်းယက်နေတော့ နောက်ကဝင်လာတဲ့ရန်သူကို သတိမမူမိရှာဘူး။ ကုန်းနေတာမို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကျနော် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်မာတောင်နေတဲ့လီးတံထိပ်နဲ့ ကျနော်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ သီတာက ဘာမှ မပြောဘူး။ ကျနော်လည်း တော်တော်လေး အသဲယားနေပြီမို့လီးကို အဖုတ်ဝမှ တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ ခါးကို အပေါ်ကနေအောက်အထိ ဖွဖွလေး

ပွတ်ဆွဲလာပြီး ခါးဆုံရောက်မှ အသေအချာ ဖိကိုင်လိုက်တယ်။။ ပြီးတော့ သီတာ့ခါးကို ထိန်းကိုင်ပြီး ဆက်ခနဲ တစ်ချက်တည်း စောင့်ထိုးပလိုက်တယ်။

" အား။ အမလေး။ သေပါပြီကျော်ကြီးရဲ့။ အား။ "

သီတာအော်ပါတယ်။ မအော်ဘဲဘယ်နေနိုင်မလဲ။ အားကုန်သုံးပြီး ရုတ်တရက်စောင့်ချလိုက်တော့ လီးက တဆုံးအထိ တန်းဝင်သွားတာကိုး။

" အား။ အမလေး။ ကျွတ်ကျွတ်။ လူလိုသူလိုလိုးပါဟ။ အ။ အမလေး။ "

သီတာ မချိမဆန့်အော်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သီတာ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ၁၅ ချက် လောက် ဆက်တိုက်စောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်။ တချက်တချက် သီတာ့ ဖင်ကို တဖြန်းဖြန်းနဲ့ ရိုက်လိုက်ပါသေးတယ်

အရိုးကွဲအောင်ကြမ်းမှ အသဲစွဲအောင် ကြိုက်တာမဟုတ်လား။ သူ့မိန်းမ စအော်ကတည်းက ဇော်မျိုးလည်း လေးဘက်ကုန်းနေရာမှ ထလိုက်ပါတယ်။ ကျနော် သူ့မိန်းမကို လိုးနေတာ ကြည့်ပြီး သူ့လီး သူစွနေပါတယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ အွန်း။ ကျွတ်ကျွတ်။ အား။ "

ဖင်ကုန်းပြီး ကျနော်လိုးသမျှခံနေတဲ့သီတာ မျက်ဖြူလန်နေတဲ့အထိ ကောင်းနေရှာပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့လီးနဲ့ သီတာ့ပါးတွေကို ရိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သီတာ့ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကို ထိုးပြီး ပါးစပ်ကို လိုးပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ဇော်မျိုး အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။ ကျနော့်အကြည့်ကတော့ ဘယ်လိုနေမလဲမသိ။ ဇော်မျိုးအကြည့်တွေကတော့ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ ရီဝေနေလို့။ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှု အရှိဆုံးအချိန်ထင်တယ်။

ကျနော့် လက်တစ်ဘက်က သီတာ့ပုခုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီး အဆက်မပြတ်စောင့်လိုးနေရင်း လက်တစ်ဘက်နဲ့ဇော်မျိုးခေါင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးကလည်း သူ့မိန်းမပါးစပ်ကို လိုးရင်း ကျနော်နဲ့အပြိုင် ကစ်ဆင်ဆွဲကြပါတယ်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ကျနော်စောင့်လိုးပြီးတော့။

" ကျော်ကြီး။ ငါလုပ်ဦးမယ်ဟြောင့်။ "

ဇော်မျိုးကပြောတော့ ကျနော် ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ချွတ်လိုက်သလို ကျနော်လည်း သီတာ့ အဖုတ်အကွဲလေးထဲက ကျနော့်လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ သီတာလည်း အခုမှ အသက်ဝအောင်ရှုရင်း

" ကိုယ်။ သီတာ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ။ "

" ပက်လက်လိုးမယ်သီတာ။ ပက်လက်လှဲနေ။ "

ဇော်မျိုးက ကျနော်ရပ်ခဲ့တဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလာပြီး နေရာယူပါတယ်။ သီတာက ကုတင်းစောင်းမှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လှဲပေးပါတယ်။ ဇော်မျိုးက သီတာ့ပေါင်ကို ထပ်ဖြဲပြီး သီတာ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာဝင်ယူကာ လိုးပါတော့တယ်။

" အား။ ရှီး။ အား။ အား။ "

" အိုး။ အား။ ရှီး။ အိုး။ "

မာန်သွင်းသံတွေ ဖီးလ်တက်သံတွေက ကျနော့်ရမ္မက်စိတ်ကို နှိုးဆွနေသလိုပါပဲ။ ဇော်မျိုး သီတာ့ကို မနားတမ်းစောင့်လိုးတာ အချက်နှစ်ဆယ်လား။ သုံးဆယ်လား မသိတော့ဘူး။ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟက်ကော့ကြီးတော့ မခံစားနိုင်ဘူးလေ။

" ဇော်မျိုး ဟြောင့်။ မင်းနဲနဲကုန်းပြီးလိုး။ ငါမင်းနောက်က မင်းဖင်ကို လိုးမလို့ "

ကျနော်ပြောတော့ ဇော်မျိုးက သီတာ့ကို လိုးတာရပ်ပြီး နည်းနည်းကုန်းထားပေးပါတယ်။ သူ့လီးကတော့ သီတာ့အဖုတ်ထဲမှာပဲ။ ကျနော် ဇော်မျိုးနောက်ကို ဝင်ပြီး ဇော်မျိုးဖင်ဝမှာ ကျနော့်လီးကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းတဆုံးအထိ ထိုးထဲ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လီးဆုံးသွားမှ ကျနော် ဇော်မျိုးပုခုံးကို ကိုင်ပြီး စတင်လိုးပါတယ်။

" ရှီး။ အား။ ကျွတ်ကျွတ်။ အား။ "

အခန်းထဲမှာ အသံတွေပြန်ထွက်လာပါတယ်။ သီတာ သူကိုလိုးနေပြီး ကျနော်လိုးနေတာခံနေတဲ့ သူ့ယောင်္ကျားမျက်နှာကို ဖီလ်းအပြည့်နဲ့ တရှီးရှီး တအားအားအော်ရင်း ကြည့်လိုက် နှုတ်ခမ်းကိုလျှာနဲ့သပ်လိုက်နဲ့။ နှစ်ယောက်အားနဲ့စောင့်သလိုဖြစ်နေတော့ ဇော်မျိုးလီးက ခါတိုင်းထက် သူ့အဖုတ်ထဲပိုဝင်သွားလားမသိဘူး။သီတာ ဖီးလ်တော်တော် တက်နေတယ်။ ဇော်မျိုးကလည်း ရှေ့ဖီလ်း နောက်ဖီလ်း ဖီးလ်နှစ်မျိုး တပြိုင်တည်းခံစားရင်း ပန်းတိုင်ကို တာဆူနေပါပြီ။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က လိုးနေတဲ့အချိန်မှာလီးပိုတောင်အောင် ဖင်ကို ညှစ်ထားရတယ်ဗျ။ အဲ။ ဖင်ခံတဲ့အချိန်မှာတော့ ဖင်ကို ဖွထားတယ်။ အခု ဇော်မျိုးက သီတာ့ကို လိုးနေတော့ ဖင်ကို ညှစ်ထားတာပေါ့ဗျာ။ 

ဒီတော့ သူ့ဖင်ကို လိုးနေတဲ့ ကျနော့်အတွက်တော့ ရှယ်ပေါ့။ ခုဏထက်အဆပေါင်းများစွာ ကြပ်ပြူးနေတာကိုး။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အချက်သုံးဆယ်လောက် အားပြင်းပြင်းနဲ့စောင့်လိုးလိုက်တာ ကျနော် မထိန်းနိုင်ဘဲ ပြီးသွားတော့တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ သီတာနဲ့ဇော်မျိုးလည်း တပြိုင်တည်းပြီးသွားကြတယ်။ 

ကျနော်လည်း လီးကို မချွတ်ဘဲ ဇော်မျိုးအပေါ်ကို မှောက်လှဲလိုက်တော့ ဇော်မျိုးလည်း သီတာ့ပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ် မှောက်လှဲလိုက်တယ်။ ကျဉ်းစိမ်ရင်းအမောဖြေနေလိုက်တာ သီတာလည်း လေးလာတယ်ထင်တယ်။ ကျနော်တို့ကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့လည်း လီးတွေကျွတ်သွားပြီမို့ ပက်လက်လေးအမောဖြေနေရင်း ဘယ်လို ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။ 

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်ခင်းမှ အိပ်ယာက နိုးတယ်။ အိပ်ယာကနိုးတော့လည်း အိပ်ယာထအမှတ်တရအနေနဲ့ တစ်ချီထပ်လိုးကြသေးတယ်ဗျ။ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး နေ့လည်စာ စားသောက်ပြီးတော့ ကျနော်အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ သဘောတူညီချက်တစ်ခုအနေနဲ့ ဇော်မျိုးက ကျနော့်ကို တစ်လ တစ်ကြိမ်သာ သူ့အိမ်မှာ လာအိပ်ခိုင်းတယ်။ 

အဲ။ ခြွင်းချက်အနေနဲ့ သူခရီးသွားတဲ့ရက်မျိုး သီတာ့အတွက် အဖော်အိပ်ပေးဖို့နဲ့ သီတာ ခရီးသွားတဲ့ရက်မျိုးတွေမှာ သူ့အတွက် ကျနော်က အဖော်အိပ်ပေးဖို့ သဘောတူခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် ကာလအတန်ကြာအထိ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ အတူနေခဲ့ကြပါတယ်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, December 18, 2013

ပန်းခရေ (စ/ဆုံး)

ပန်းခရေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျယ်ဝန်းသော ခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှ လှပသော တိုက်လေးတစ်လုံး၏ ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာ ထိုင်ဖတ်နေသော ကောင်မလေးမှာ စိုးမိုးခိုင်ဟူသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊အသက် အရွယ်အားဖြင့် (၁၈) နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ။

ဖြူဝင်းသော အသားအရေ။ မို့မို့အိအိရင်သား ကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးများ။ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့သွယ်ဆင်းနေ သောပေါင်တန်များဖြင့် သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကို တန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊ မျက်တောင်ကော့လေး များအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီး အရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးအောက်မှ နှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲ နီရဲစိုစွတ်နေလေသည်။

ယနေ့ တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည်ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေ သောကြောင့်သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်။

“ မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ”

အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ် သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောကျ်ားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊။

“ အင်း ။ မပုမှာယောကျ်ားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” 

စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်။

မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက် ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” 

“ အေးပါကွာ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေး သည်တစ်ချက်။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏ လက်များဖြင့်မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျံပါလာလေသည်။

စိုးမိုးခိုင် သည်မျက်လုံးလေးပြူးကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ကိုအေး သည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါမပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ် သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက် ရာမပု၏တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့်လွတ်နေလေသည်၊ထို့နောက် ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လဋိုှုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

ကို အေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက်ကို အေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေ သည်၊ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏ တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊ 

“ မပု ။ ကိုအေးလိုးတာကောင်းရဲ့လားဟင်” 

“ အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး”

ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊သူမ၏လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထင်ှုသူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ် ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်။

ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟုသိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်ရှေ့သို့သာအာဏ္ဍုံစိုက်နေသောကြောင့်သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊ 

“ ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား” 

“ နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်” 

ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံး ပေါ်သို့တင်ကာသူ၏လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေ သည်၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်စိုး မိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာသူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်။

“ စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ” 

“ ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား လိုက်သည်။

“ ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။ ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”

ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကိုမခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက် ရလေသည်၊သူ၏လီးသည်လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီးအရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူး အဆန်းဖြစ်နေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာ လေသည်၊ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊ 

“ သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ” 

“ အင်း ညကျရင်သမ္မတရုံမှာ မမနဲ့ အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်”

စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစ္စကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂ စိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်းယခင်ကတည်းကကြိတ်ှုချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏ အနားသို့သွားရင်းရုတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်းပုဆိုးအစ ကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ သည်။

“ အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုးကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက် သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖက်ှုသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်း လိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောင်ှုဏ္ဍုန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင် ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော်သူမ၏နှုတ်ခမ်း ကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအကျôပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ဍှစ်ပေးလိုက်သည်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ် သပ်လိုက်လေသည်၊အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏အကိုင်အတွယ်အောက် တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်းသူမ၏ အကျôကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ထို့နောက်အကျôကိုလှန်ချလိုက်သောအခါစိုး မိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာ အောက်မှပေါ်ထွက်နေသောသူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကိုလက်နှစ်ဖက်ယှက်ှုကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်” 

“ မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ” 

ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မဏ္ဍိုးမရွ ဖြစ်လာလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏လက်များကသူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ထို့ နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့ သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်အသာအယာဍှပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်။

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ် လိုက်သောအခါဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊ ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံ လေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊ ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ လေးပေါ်သို့လာထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့ သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်းကာမစိတ် များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမဋမပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေး များဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေး လိုက်လေသည်၊စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်သပ် ပေးရင်းလက်မနှင့်လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုပွပ်ဆွဲလိုက်သည်။

ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာလက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင် သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊အထာကျွမ်းသောဇော် ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့်သူမ၏ထဘီကိုခါးလည်အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူ ဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားလိုက်ရာဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏ အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီးအတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်၊စော က်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲ ထောင်ထနေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးသူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသော စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင် သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမြောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါ မှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တေ့အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်ကလည်းသူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင် သမျဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီး ကြီးသည်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ဒ%်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ သည်။

“ အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား” 

“ နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခနတော့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်” 

ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက် ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒဏ်ကြောင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။

အပေါ် ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသောအရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုး ကိုခံစားနေရလေသည်၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပေးပြီးကျန် နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်။စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့သီး ခေါင်းလေးများကိုလက်ဖြင့်လျက်လိုက်။သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်အောက် ပိုင်းကနာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည်။

“ ကိုဇော်” 

“ ဘာလဲစိုး” 

“ နဲနဲသွင်းကြည့်ပါလားဟင်”

“ အင်းလေ ။ ဒါဆို စိုးနာရင်နဲနဲအောင့်ခံနော်” 

စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ ကပ်သွားသည်အထိ ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ထိုအခါ တွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည်စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင် သွားလေသည်။

“ အင့် အင့် အီး အ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသော်လည်းအံကိုကြိတ်လျက်တောင့်ခံ နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကအံကိုကြိတ်လျက်လက်သီးကလေးဆုပ်ကာကြိတ်မှိတ်ခံ နေသည်ကို ကြည့်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကိုဖက်ကာခပ်နာနာလေးဖှိုဆောင့်သွင်း လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဖောက်ဟူသောခပ်တိုးတိုးအသံတစ်ချက်နှင့်အတူစိုးမိုးခိုင်၏ညည်းညူသံ ကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထိုအသံသည်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှအပျိုေÕမးပေါက်သွားသောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသောအသံဖြစ်သည်ကိုဇော်ထွန်းသိလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းမခံမရပ်နိုင် အောင်နာကျင်သွားသောကြောင့်ယောင်ှုအော်လိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏လီး ကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင် လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံကိုကြိတ်ှုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း ကန်ထားမိလေသည်။

“ အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်” 

ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက်ဆက်မလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်ညစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက် သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကို ပါလက်ဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။

ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ် ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက် ပတ်လေးသည်ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေ သည်၊ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။ နာသလိုလိုနှင့်ခံစားရလေသည်။

ဇော်ထွန်းကလည်းသူ၏လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်လိုက်။ အဆုံးထိအောင်ပြန်ှုဖိသွင်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း အောင့်သွားသောကြောင့်ခါးကလေးကော့သွားလိုက်။လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ထဲ တွင်ဟာတာတာနှင့်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဇော်ထွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကိုအားမလို။အားမရသိုင်း ဖက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေလေသည်။

အရည်ကြည်များလည်းပိုမိုှုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့်လီးကြီးဝင် ထွက်တိုင်းစောက်ခေါင်းသံများပါပေါ်ထွက်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အရသာ တွေ့လာသောကြောင့်ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင်အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း ခါးကိုပါေÕမာက်ှုကော့ထိုးပေးလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့်သူ၏လီးကြီး ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်။

“ အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက် နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်ဖင်ကို ကော့ေÕမာက်ှုစကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်း သည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့်သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေး လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်းအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေ သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏လီးကို တဆတ်ဆတ်ဍှစ်ပေးရင်းအရည်များတရဟောစိုရွှဲကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့သုတ် ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကိုထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည် အထိနေလိုက်သည်။

အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှသူ၏ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ညိုညိုဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထည့်၍စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်။

“ ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး”

“ ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်” 

ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန် ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှထဘီကို ဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထား သောသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်။

“ ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်” 

“ ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး” 

“ ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ”

စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ” 

“ စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့်အချိန်ဆွဲှုသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည် သည်တန်ဖိုးကြီးသောကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါစိုးမိုးခိုင်သည်လူရော စိတ်ပါလန်းဆန်းလာရုံသာမကတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့် ခံ ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်။

ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊သူမ၏နို့အုံလေးများကိုပွတ်သပ် ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည်၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သူမကို နောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်။

ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင်မိမိ၏ခံချင် စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာဏ်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်။

“ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ် ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်” 

“ မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်” 

“ စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ”

“ ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်” 

ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ှုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုင်း၍သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့်ပြဲအာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးသူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက်သို့လှန်လိုက်သောအခါတင်ပါးများကိုရှေ့သို့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီးတေ့ထားသောလီးတန်ကြီး သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက် သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ဖင်သားများသည်နောက်သို့ကော့သွားပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလေသည်။

ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြန်ှုတိုးဝင်သွားလေသည်၊ ဤသို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနှေုလှုပ်ကစားပေးနေရာစိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲ ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီးမိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော ကြောင့်အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။

ဇော် ထွန်းကသူမ၏စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခဏနို့ကိုစို့ပေးလိုက်။ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်။တစ် ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ကျော်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်းတဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလိုစိုးမိုးခိုင်အတွက် လည်းကျေနပ်မှုအပြည့်အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့အသာလှန်ချ လိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်။

ထို့ နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သော အခါစိုးမိုးခိုင်၏တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်သည်လည်း ပိုမိုတင်းမာလာလေ သည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှစောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေ သည်ကိုတွေ့နေရသောကြောင့်ပိုႈစိတ်ကြွလာသလိုဇော်ထွန်းသည်လည်းလီးကိုထိုးသွင်းလိုက် သောအခါပြားကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါဖောင်းကြွတက်လာ သောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပို၍ မရိုးမရွဖြစ်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊

“ စိုး ။ ကိုဇော် အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်” 

“ အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား” 

“ စိုးနာလို့လားဟင်”

“ နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်”

“ ခဏလေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်”

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်” 

“ စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲအားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီးအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအစွမ်းကုန်ပင့်မြောက်ပေးနေမိလေသည်။

“ အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်” 

“ ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်”

“ အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း” 

ဇော်ထွန်းသည်လည်း အသက်ရူသံပြင်းလာသလို ဆောင့်ချက်များကလည်း ပိုမိုပြင်းထန်လာလေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပိုမိုမြန်ဆန်လာသလိုစိုးမိုးခိုင်၏ အကော့အပင့်။ အလှုပ်အယမ်းကလည်း ပိုပိုမြန်လာလေသည်၊ တစ်ခဏအကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ် ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ 


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Thursday, December 12, 2013

အချစ်ကို စတင်တွေ့ရှိခြင်း အပိုင်း ( ၅ )

အချစ်ကို စတင်တွေ့ရှိခြင်း အပိုင်း ( ၅ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

မောင်ဇော်ဦး ရေးသည်။

အထဲရောက်တော့ ဆရာမကြီးက အိပ်ယာကို စပယ်ရှယ် ခင်းထားတာဗျား၊ ဘယ်တုန်းကတည်းက သိမ်းထားတဲ့ အိပ်ယာခင်း အသစ်လဲ မသိဘူး၊ ပရုပ်နံ့တောင် ရတယ်၊ ခေါင်းအုံးစွပ်တွေ ပါအသစ်၊ ကျနော်တောင် စိုးရိမ်သွားတယ်။ မမက အကြံနဲ့သူ့ကို ခေါ်လာတယ် ထင်သွားမှာကိုပေါ့၊ တကယ်တော့ တကယ်ပေမဲ့ ရိပ်မိသွားတော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ၊ ဒါပေမဲ့ မမက ဘာမှမပြောတော့ တော်သေးတာပေါ့။ 

အထဲရောက်တော့ ကျနော်က အခန်းတံခါး လှမ်းပိတ်တယ်၊ တော်သေးတယ် ဂလန့်ချလို့ ရလို့၊ မမက ဘာလို့ ပိတ်တာလဲတဲ့၊ တော်ကြာ ဆရာမကြီး လာကြည့်ရင် ရှက်စရာကြီးလို့၊ မမကိုဆွဲပြီး အိပ်ယာပေါ်ဝုန်းကနဲ လှဲချ၊ ပြီးမှ ဟန်မပျက် ကျနော်လဲ ပျင်းကြောတွေ ဘာတွေ ဆန့်လို့ အား . . ခုမှ အညောင်းပြေသွားတယ်ပေါ့။

အော် မမ ဘယ်အချိန်ပြန်မလဲ ၃ နာရီလောက်မှ ပြန်လေ နော် အလာသလပ ပြောတော့ မမကလဲ အင်း ပေါ့၊ ဟိုပြောဒီပြော ပြောရင်း မမနား တိုးပြီး ဖက်မယ်လုပ်တော့ မမက ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ သေနတ် ထုတ်ပြတယ်၊ မမကလဲ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး။

ဒီလိုလေ မမက ကျနော့်လက်မောင်းပေါ်အိပ်၊ ကျနော်က မမကို ဒီလိုလေး ဒီလိုလေး ဆိုပြီး မမ ခေါင်းအောက် ကျနော့် လက်တဖက် အတင်းထိုးလို့ တဖက်က လှမ်းဖက်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မမ နဲ့ နဖူးချင်းတိုက်လို့ နှာခေါင်းထိပ်ချင်း ဟိုရမ်းဒီရမ်း ပွတ်လိုက်တော့ မမ ဟင်း ဆိုပြီး သေနပ်ကို ပြန်သိမ်းတယ်။

ဘယ်ရမလဲ အဲဒီမှာ တဆင့်ပြီး တဆင့်ပေါ့၊ ပြီးတော့ ခြေတဖက်က မမကို ခွ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းက ပူး၊ ၂ ယောက်သား အရှိန်တဖြေးဖြေးတက်လာတော့ လက်က နောက်ကြောကို ပွတ်ပေးရင်း နှိပ်သီးတွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပြုတ်ပေါ့၊ မမကလဲ ဟင်အင်း ဟင်အင်း နဲ့ တဖြေးဖြေး အင်း အင်း ဖြစ်လာတာ။ကျနော်ဆိုးချက်ကလဲ အံ့ပါ့၊ မမကိုယ်ပေါ် တက်ခွပြီးတော့ကို နမ်းတာ နေရာအနှံ့၊ အင်္ကျီလဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တာ မမ အပေါ်ပိုင်းဆို ဟင်းလင်း၊ မမလဲ ဖီးတက်တာ ကမ်းကုန်ပါဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဆရာမကြီး ပြောတဲ့ ဘာဂျာ အဆင့်ကို မရောက်ပါဘူး။

တက်ခွပြီး နမ်းတုန်းက စဉ်းစားမိသေးတယ်၊ နမ်းရင်း နမ်းရင်း အောက်ကို တိုက်ရိုက်ဆင်းသွားဘို့၊ ဒါပေမဲ့ လူက ဘိုက်လောက်မှာဘဲ ဂိတ်ဆုံးသွားတာ၊ မမလဲ လွန့်လွန့်လူးနေပြီ၊ လက်နဲ့ စမ်းလိုက်တော့ ရွှဲနစ်နေတာ၊ မမက အမွေးတော့ ထူတယ်၊ ရွဲတာမှ အဲဒီ အမွေး ထူထူကြီးကို ပါရွဲနေတာ၊ ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ။

ထမီကို ဆွဲချ၊ ကျနော်လဲ ကမန်းကတမ်းထ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီချွတ်၊ လုံချည်ကအစကတည်းက ကျွတ်ပြီးသား၊ တန်းပေါ်က ရာဂျာကို ယူလို့ အိပ်ယာပေါ် ပြန်တက်ပြီး မမ ပေါင်ကြား ထိုင်ချတာဘဲ၊ မမက လှုပ်ကို မလှုပ်တော့တာ၊ ကျနော်ပြုသမျှ နုနေတော့တာ။

အဲဒီမှာ မမအတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်၊ ပေါင် ၂ ချောင်းကို သေချာထောင်ကိုင်လို့ တဖြေးဖြေး နှစ်လိုက်တာ၊ မနှစ်ခင် မမဟာကို သေချာ ကြည့်မိသေးတယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ အမွေးတွေက တော်တော်ထူတာ၊ တခုလုံးကို နက်မှောင်နေတာဘဲ၊ ဒီကြားထဲ အရည်တွေက ရွဲလို့၊ ပြောရင် ဖေါက်ပြန်တယ်လို့ ခင်ဗျားတို့ ပြောမယ်။

မလျှာရှည်ဟာလေးကမှ ကြည့်လို့လှသေးတယ်၊ လှလှ မလှလှ အရေးမကြီးပါဘူး၊ ဒါက ဒါဘဲ မဟုတ်လား၊ ဒီတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ၊ ရာဂျာ အုပ်ထားတဲ့ ကျနော့်ကောင် နီနီကြီးကို အသာတေ့ပြီး ခပ်ဖြေးဖြေး ထိုးလိုက်တာပေါ့၊ တထစ်ထစ်နဲ့ကို ဝင်သွားတာ၊ မမက အတင်းလဲ မအော်ဘူး။

မသိမသာ တိုးတိုးလေး ဘဲ ငြီးတယ်၊ ကျနော်လဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လဲ မဆော်ပါဘူး၊ အဆုံးထိဝင်ပြီး မှ မမကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပြီး ဖင်လေးဘဲ မြှောက်ချီ ကြွချီ လုပ်တာ၊ တကယ့်ဖြေးဖြေးလေး၊ အဆုံးထိတောင် ပြန်မထုတ်ပါဘူး၊ ကပ်ညှောင့်လေးဘဲ ညှောင့်တာ၊ တော်တော်ကြာတယ်ဗျ။ မမလဲ ကျနော့် လည်ပင်းကို အတင်းဆွဲဖက်ထားတာ အသက်ရှုတောင် ကြပ်တယ်၊ မမလဲ ပီးမှာပေါ့၊ ညှောင့်တာ တော်တော်ကြာတဲ့ဟာ၊ ဒါကြောင့်လဲ အတင်းဆွဲဖက်ထားတာ။ 

မမ ဘယ်လောက်ဘဲပီးပီး၊ ဘယ်နှစ်ခါဘဲ ပီးပီး တကယ်ပီးတာကတော့ ကျနော် ပီးမှဗျ၊ နောက်ဆုံး ကျနော့် ဆီက တထုတ်ထုတ်နဲ့ အကုန် ထုတ်လိုက်မှလှုတ်နေတဲ့ ဖင်က ငြိမ်သွားတာ၊ ကျနော် ငြိမ်တော့ မမလဲ ငြိမ်သွားရော။

တော်တော်ကြာ မမပေါ်မှာ ကျနော် ငြိမ်နေသေးတယ်၊ မမကမလှုတ်တာနဲ့ ကျနော် ထပြီး ကိုယ့်ကိစ္စ ကိုယ်ရှင်းရတာ၊ မမက အရည်တော်တော်ရွှမ်းတာ၊ ဆရာမကြီး အသစ်ခင်းထားတဲ့ ပန်းရောင် အိပ်ယာခင်းမှာ အကွက်လိုက်ကြီးကို ရွှဲလို့။ဒါ သူ့ဆီကချည်းသက်သက် ကျနော့် ဟာတွေက အိပ်လေးထဲမှာ၊ သွေးတွေ ဘာတွေတော့ မတွေ့ဘူး၊ ပေလဲ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ဆရာမကြီးက နားလည်မှု့ရှိပါတယ်၊ ဒိုဘီတွေ ဘာတွေ ပေးပြီး လျှော်ခိုင်းလဲ ရတာဘဲ။

ဒါနဲ့ မမကို အသင့်တွေ့တဲ့ စောင်နဲ့ လှမ်းခြုံပေးပြီး ကျနော့်လဲ ကိုယ့် အထုတ်လေး ကိုယ်ကိုင်လို့ လုံချည်ကောက်စွပ်ပြီး အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ထွက်လို့ အိမ်သာထဲ သွားပြစ်တာပေါ့၊ ရေတွေဘာတွေ တောင်ဆေးလိုက်သေးတယ်၊ ပြီးမှ အသာကလေး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ မမက မှောက်ရက် ခပ်ကွေးကွေးလေး အိပ်လို့။

အသာလေး အိပ်ယာပေါ်ပြန်တက်ပြီး မမကို နောက်ကြောကနေ ဖက်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မမ လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်ပေမဲ့ မမက မထူးဘူး၊ လှုတ်လဲ မလှုတ်ဘူး၊ ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ ကျနော့်ဘက်လှမ်းဆွဲတော့ ပျော့ပျော့လေးဘဲ ပက်လက်လန်လဲလာတယ်။

စောင်က အပေါ်ပိုင်း လွတ်သွားတော့ ရင် ၂ မွှာက ထင်းကနဲပေါ့၊ မမရင်သားက တင်းတင်းရင်းရင်း မရှိဘူးဗျ၊ ခပ်ပျော့ပျော့၊ အအိုတွေလို ပျော့နေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ ဟိုလေ ဟီး ဟီး မနှိုင်းကောင်း နှိုင်းကောင်း ကျနော်တွေ့ဘူးတဲ့ ဖာသည်မတွေလို ပျော့ရွဲကြီး မဟုတ်တာကို ပြောတာ။

ပက်လက် အိပ်တာချင်းတူတူ မလျှာရှည်လေးက တင်းပြီး ဖေါင်းနေတာ၊ မမက အိဖေါင်းလေး၊ ဖေါင်းတော့ဖေါင်းတယ် ပြီးတော့ နဲနဲလေးလဲ အိကျတယ်ပေါ့ဗျာ၊ နို့သီးခေါင်းကတော့ အပျိုစတိုင် ပါဘဲ၊ ခေါင်းကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ခေါင်းသေးလေးဘဲ ရှိသေးတယ်။

သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ညိုတိုတိုလေးပေါ့၊ အဲဒီမှာ ကျနော်က သူ့ကို ကိုယ်တခြမ်းက အပေါ်ကတက်ဖိသလို၊ တကယ်တော့ တကယ်ဖိတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျနော့်တထောင်နဲ့ ဘေး ကိုထောက်ထားတော့ လူချင်းက ထိရုံပေ့ါ၊ အဲလို အပေါ်ပိုင်း ရင်ချင်းကပ်လို့ ကျနော့် အောက်ပိုင်းကတော့ မမဘေးမှာပေါ့။

ပြီးတော့ သူ့ ဆံပင် နက်နက်ရှည်ရှည် ကြီးတွေ တချို့မျက်နှာပေါ်ဖုံးနေတာ အသာလေး သပ်ပေးရင်း တစိမ့်စိမ့်ကြည့်မိတာပေါ့၊ ကိုယ့်ချစ်သူ မျက်နှာက ခုမှ အရမ်းလှနေတာ၊ ဒါတောင် မမ မျက်နှာက နွမ်းနွမ်းလေး၊ မောလို့လား၊ ဘာလားတော့ မသိဘူး၊ မျက်လုံးကို မဖွင့်ဘူး။

အိပ်ပျော်နေသလား ဆိုတော့ လဲ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ကြည့်ရတာ မှိန်းနေတာ၊ လူက လုံးဝကြီး အိပ်ပျော်နေတာ မဟုတ်ဘူး၊ အသိစိတ်ကတော့ ရှိနေတာပေါ့၊ ကျနော်လဲ နဖူးလေး၊ ပါးလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းရင်း မမ မမ လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ရင်း နှိုးတာပေါ့၊ အဲဒီမှာဗျာ ပြောရရင် ခင်ဗျားတို့ ယုံချင်မှ ယုံမယ်။စောစောကလို ထပ်လုပ်ချင်စိတ် မပေါ်လာဘူးဗျ၊ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ အသားချင်း ကပ်နေတာတောင် စိတ်ကထပ်မဖြစ်ဘူး။ စိတ်ကုန်သွားတာမဟုတ်ဘူးနော်၊ ချစ်တဲ့ စိတ်ဘဲရှိတာ၊ ဟိုဟာ ထပ်လုပ်ချင်တဲ့ စိတ်မဖြစ်ဘူး။

တော်တော်ကြာတယ်ဗျ၊ ကျနော်လဲ ခန ခန တော့ မနှိုးပါဘူး။ သူ့နာမည် မခေါ်ဘူးပြောတာ၊ သူ အနားယူပစေပေါ့၊ လက်က စောစောက သပ်ပြီးသား ဆံပင်ကိုဘဲ ပြန်သပ်လိုက်၊ နားသယ်စပ်ကလေး ကဆံပင်ကို နားနောက်သတ်ပေးလိုက်၊ နှာခေါင်းထိပ်လေးကို ကျနော့် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိနမ်းလိုက်၊ ပါးနမ်းလိုက် နဖူးနမ်းလိုက်ပေါ့။ဖွဖွလေးတွေပါ၊ မမ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ချစ်နေတာ၊ အဲဒါမှ တကယ့်အချစ်ဗျ၊ အဲဒီအရသာက အချစ်မရှိရင် ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မရနိုင်တာ။တော်တော်လေးကြာမှ မမက မျက်လုံးက မသိမသာလေး ပွင့်လာတယ်၊ အဲဒီမှာ မမကို ပြုံးပြီး ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်၊ ပြောဖြစ်မယ်လို့ ဘယ်လို့မှ မရည်ရွယ်ထားတဲ့ စကား၊ ရင်ထဲက သူ့အလိုလိုကို ထွက်လာတာ

“မမ . . . ကျနော်တို့ လက်ထပ်ကြမယ်နော် မမ”

ပထမ ကျနော်ပြောတာ မမ မကြားတာလား ဘာလား တော့မသိဘူး၊ ပြန်မပြောဘူး၊ တဖြေးဖြေးနဲ့ သူ့ အသိစိတ်တွေ သူပြန်စုနေသလိုဘဲ၊ ပွင့်လာတဲ့ မျက်လုံးကလဲ မှိန်နေရာက အရောင်ပြန်တောက်လာတယ်။

 အဲဒီလို အသိစိတ် အပြည့် ပြန်ရလာအောင် ခနစောင့်ပြီးမှ ကျနော် စောစောက စကားကို ပြန်ပြောတယ်။

“မမ လက်ထပ်ကြမယ်နော်”

“အာ ကိုဇော် မကောင်းဘူး၊ မမကို အနိုင်ကျင့်တယ်”

“မဟုတ်ဘူး မမ၊ မဟုတ်ဘူး၊ မမကို ကျနော်ချစ်တယ်၊ ကျနော် လက်ထပ်မယ်”

“ဘာမဟုတ်ဘူးလဲ၊ ကိုဇော် ကတိလဲ မတည်ဘူး၊ ဒါ မမကို တမင်လုပ်တာ”

အဲဒီမှာဗျာ၊ မမက သူ့ကို တမင်လုပ်တာထင်တာ၊ ကျနော်ကလဲ ချစ်လို့ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ တမင်မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ တကယ်တမ်း အမှန်ပြောရရင် တကယ်တမ်း ရည်ရွယ်ပေမဲ့ မမက အတင်းငြင်းရင် ကျနော် မလုပ်ပါဘူး၊ အမှားကတော့ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ အခန်းထဲ ခေါ်သွင်းပြီး ဖြစ်သွားတော့။

ကျနော့်ကို အထင်လွဲသွားတာ၊ လုပ်မယ်ဆိုပြိး ပြောလို့ ခေါ်လဲ ရမှမရတာ၊ ခုဟာက အပေါ်မှာ ကျနော်ရေးခဲ့သလိုပေါ့၊ ဘယ်လိုဘဲပြောခဲ့ပြောခဲ့ပေါ့၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကြီး မငြင်းဘူး ဆိုတော့ ကျနော်လဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ခုမှ သူက တမင်လုပ်တာ ဆိုပြီး စွပ်စွဲတော့ ကျနော်က ဘယ်လို ငြင်းမလဲ။

ကျနော့်လုပ်ရပ်က ဟိုစကားလို မပြေးသော်လဲ ကန်ရာကရှိနေပြီလေ။ အဲဒီမှာ နဲနဲ အခြေအတင် ဖြစ်တာပေါ့၊ ကျနော် က လက်ထပ်မယ်စွပ်ပြော၊ မမကလဲ ကျနော့်ကို အနိုင်ကျင့်တယ် ဘာညာ စကားက ၂ လမ်းသွား ဖြစ်နေတာ၊ အကြောင်းတခုတည်းကို မဦးတည်ဘူး။ကျနော် ပြောတဲ့ လက်ထပ်မယ် ဆိုတာလဲ မမက ဘာမှမပြောဘူး၊ အင်း လဲမပြော မအင်း လဲ မပြော၊ ကျနော်ကလဲ ရှင်းပြတာပေါ့၊ စဉ်းစားကြည့်ဗျာ၊ ဖြစ်သွားပြီဗျာ၊ ကျနော်ဘဲ လွန်တယ်ထား၊ ကျနော် ယူမယ်ဗျာ။

လက်ထပ်မယ်ဗျာ၊ ကိစ္စက ပြီးပြီပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား၊ အဲဒါကို ဘာလို့ အနိုင်ကျင့်တယ်ဘဲ ပြောပြောနေလဲ မသိဘူးဗျ။ မမ ကို ကျနော် နားမလည်တာ။အဲဒီမှာ ၂ ယောက်သား တိုးတိုးတိုးတိုး နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာ၊ အဲ ရန်ဖြစ်နေတာလား အကျိပ်အနယ် ဆွေးနွေးတာလား တခုခုပေါ့၊ အဲလို အခြေအတင်သာဖြစ်နေတာ မမက ငိုတော့ မငိုဘူးဗျ၊ မျက်နှာက ခပ်တင်းတင်း၊ ဆက်တိုက်ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျနော်က ဆက်မပြောရင် မမလဲ ရပ်သွားတယ်။

နောက် တခုခုကို ပြောရင် အဲဒီလမ်းကြောင်းဘဲ ပြန်ရောက်သွားတယ်၊ အဲလိုမျိုး၊ မမက အင်္ကျီလဲ ထ မဝတ်ဘူး၊ စောင်နဲ့တော့ သူ့ကိုသူ လုံအောင် ဖုံးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် အဖက်လဲ မခံတော့ဘူး။ကျနော်ထိဘို့ ကြိုးစားရင်လဲ ကျနော့်လက်ကို သူ့လက်နဲ့ ရိုက်ထုတ်တယ်၊ အဲဒီမှာ တဖြေးဖြေးနဲ့ မမ ပြန်ချိန်ရောက်လာတာပေါ့၊ ကျနော်က မထူးဘူး။

မမကို မပြန်နဲ့တော့ ခိုးရာလိုက်တဲ့သဘောပေါ့ ပြောပေမဲ့ မမက ပြန်မယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ ကျနော့်ကို အတင်း အခန်းထဲကထွက်ခိုင်းတယ်၊ သူအဝတ်အစား ပြန်ဝတ်ဘို့၊ ကျနော်လဲ နောက်ဆုံး လက်လျှော့ပြီး ကိုယ့်အဝတ်ကိုယ်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

အပြင်မှာ ဆရာမကြီးကို မမစိတ်ဆိုးနေတယ် ပြောတော့ ဆရာမကြီးက ပြုံးတယ်၊ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး မိန်းမဆိုတာ ဒီလိုဘဲပေါ့၊ နောက်စိတ်ပြေသွားမယ်၊ မပူနဲ့ပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လဲ မမကို ဆိုက်ကားနဲ့ဘဲ အိမ်ထိ လိုက်ပို့ပေးဘို့ ပြောရတယ်။ဆိုက်ကားခတွေ ဘာတွေလဲ ဆရာမကြီးကိုပေးပေါ့၊ ဆရာမကြီးကလဲ ကူညီတယ်၊ မမ ကိုလိုက်ပို့ပြီး သူ့ခလေးကိုပါ တခါတည်း ကျောင်းက ဝင်ကြိုခဲ့မယ်ပေါ့၊ ကျနော့်ကို ပြန်တော့ပေါ့၊ အချိန်က ကပ်နေပြီ၊ အဲဒါနဲ့ တံခါးဝကနေ မမကို ပြောလိုက်တယ်၊ မမက အထဲက တံခါးမှ မဖွင့်ပေးတာ။

ဆရာမကြီး မမကို လိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း၊ ကျနော် မမနဲ့ လက်ထပ်ဘို့ အိမ်ကိုပြောမယ့်အကြောင်း၊ ခု ဆရာမကြီးကလဲ ခလေးကျောင်းကြိုရမှာမို့ ကျနော် ပြန်တော့မယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း ရှိသမျှ အကြောင်းတွေ အကုန်လှမ်းပြောပေမဲ့ မမက အထဲက ကျနော့်ကို တခွန်းမှ ပြန်မပြောဘူးဗျ။စိတ်ကောက် မပြေသေးတဲ့ သဘော၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လဲ ပြန်ခဲ့တယ်၊ ဆရာမကြီးကို တော့သေချာမှာခဲ့တာပေါ့၊ မမကို နားလည်အောင် ချော့ပေးဘို့။

နောက်တနေ့ ဆရာမကြီးဆီ ပြန်ရောက်တယ်၊ အခြေအနေမေးဘို့၊ ပုံမှန်နေ့ဆို ကျနော်က အိပ်ရာထတာက ၁၀ နာရီလောက်၊ ညဘက်ဆို ဘော်ဒါတွေနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဆိုပေမဲ့ ကုလားစာ၊ ဆိတ်သားခါးပတ်၊ ပန်းသေးခေါက်ဆွဲ ဒါမျိုးတွေလဲ အစုံရောင်းတာ လမ်းဘေးဖွင့်တဲ့ဆိုင်၊ ညဘက်ဘဲ ဖွင့်တာ၊ ထိုင်နေကျ၊ အဲဒီမှာ ဟိုဟာချ၊ လေပစ်၊ ဒါနဲ့ဘဲ ည ၁၂ နာရီ ၁ နာရီ အမြဲတမ်းထိုးတယ်။

ဒါနဲ့ ထတာနောက်ကျတာပေါ့၊ မနက်ဆို အိမ်မှာကတော့ အမြဲ လက်ဖက်ရည်ဖျော်ပါတယ်၊ ကျနော့် အတွက် အိပ်ယာထရင် လက်ဖက်ရည် တခွက်တော့ ကျန်ပါတယ်၊ အေးတော့ အေးနေပြီပေါ့၊ အဲဒါ ကောက်မော့၊ ပြီးမှ အပြင်ထွက်ပြီး ကြိုက်တာ ဝယ်စားပေါ့၊ မုန့်ဟင်းခါး ဖြစ်ဖြစ် အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲဖြစ်ဖြစ် တခုခုပေါ့။

စားရင်း လက်ဖက်ရည်လဲ ထပ်သောက်ပေါ့၊ အဲဒီမှာ တခါတည်း မောနင်းပက်က ပါလာတာ၊ အဲလို။ တခုခု စလှုပ်ရှားဘို့က အချိန်ကတော်တော်ယူရတာ၊ နိုးတာနဲ့ ဖုတ်ဖက်ခါ ကောက်ထွက်လာလို့ မဖြစ်ဘူး၊ အဲ မနေ့ကလို စပါယ်ရှယ် နေ့မျိုးကတော့ တမျိုးပေါ့၊ ချဲဖွင့်တဲ့ နေ့တွေ ဆိုလဲ အဲလိုဘဲ စောစောစရတာ၊ ကျန်တဲ့ နေ့ကတော့ အေးဆေး။

ကိုယ့်ကိစ္စပြီးမှ ဆရာမကြီးဆီလာတာဆိုတော့ ၁၂ နာရီလောက် ထိုးရောပေါ့၊ ရောက်တော့ ဆရာမကြီးက မနက်စာတောင် စားပြီးပြီ၊ မနေ့ကျန်တဲ့ ဟင်းတွေကို ထမင်းနဲ့ လူးပြီး အကုန်စားလိုက်တာတဲ့၊ မနေ့ညကလဲ သူ အိပ်လို့ ကောင်းလိုက်တာတဲ့၊ ဆင် တကောင်လုံး ဖင်ထဲဝင်သွားတာတောင် မနိုးဘူးဆိုဘဲ။

အဲလို ပေါက်ကရပြောတာ။ အဲဒီမှာ ဆရာမကြီးကို အခြေအနေ မေးတော့ မမ ကိုလိုက်မပို့ရဘူးတဲ့ဗျား၊ သူ့ဖာသာ သူပြန်တာတဲ့၊ သူ ဆိုက်ကားတော့ ခေါ်ပေးလိုက်ပါတယ်တဲ့၊ သူ့ကိုလဲ ဘာမှ မပြောဘူးတဲ့၊ စိတ်မပူဘို့၊ ဒီလိုဘဲ ဖြစ်တတ်တယ်ပေါ့၊ ဘာညာပေါ့၊ ဒီလိုဘဲ။ပြောရင်း ကျနော် အတင်းမလုပ်ပါဘူးဗျာ ဆိုပြီး သူ့ကို ပြောတော့ အင်း သူသိတယ်တဲ့။ ဘယ်လို သိလဲဆိုတော့ သူက ရီပြီး သူချောင်းကြည့်နေတယ်တဲ့ဗျား၊ သေရော၊ အဲဒီမှာ ဇတ်လမ်းက နှာဘက် နွယ်သွားတာ၊ နွယ်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး၊ ပတ်သွားတာ။

ဆရာမကြီးလဲ နဲနဲရစ်နေပြီဗျ၊ ရှိသမျှ အနှစ်တွေ အကုန် နယ်စားလိုက်တာနဲ့တူတယ်၊ ဟီး ဟီး ဟား ဟား စလာပြီ၊ ကျနော်လဲ မရှက်နိုင်တော့ဘူး၊ သူက စလာတော့ စမြုံ့ပြန်တာပေါ့၊ ဘယ်ကတည်းက စချောင်းတာလဲပေါ့၊ သူစချောင်းတော့ ကျနော့်က မမပေါ်မှာ ခွပြီး ကုန်းနမ်းနေတာ ဆိုဘဲ။

သူချောင်းတဲ့ အပေါက်ကိုတောင် ပြလို့ ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းဗျာ၊ နောက်ဖေးကဘဲ ချောင်းတာ၊ အိပ်ယာကို ဘေးတိုက်၊ သူ့ထက်ကောင်းတဲ့ ဗျူးတောင် သူ့လောက်မကောင်းဘူးပြောလို့ရတယ်၊ သူကြည့်တော့ မမက အပေါ်ပိုင်းတောင် ကျွတ်နေပြီတဲ့။

အဲဒီမှာ သူကလဲ ဆရာမကြီးဆိုတော့ ကျနော့် လုပ်ပေါက် မဟုတ်တာတွေ ပြောတာပေါ့၊ ဖီလင် မရှိဘူးတဲ့၊ ကမူးရှုးထိုး ဖြစ်နေတဲ့သဘော၊ သူက ဟန်နဲ့ ပန်နဲ့ လုပ်ပြတော့ ကျနော်လဲ စိတ်ထလာရော၊ ခါတိုင်း နောက်သလိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒီကြားထဲ သူဝတ်ထားတာက တော်တော်နွမ်းနေတဲ့ အိမ်နေရင်း ရှေ့ကွဲ အင်္ကျီနဲ့ ထမီဗျာ၊ သူ့ပစ္စည်းကို အရှိကို အရှိအတိုင်းလိုဖြစ်နေတာ။အသားနဲ့ တထပ်တည်း၊ အဲဒီမှာ ပွင့်ကုန်ကြတာ၊ သူလဲ ဘုနေလို့လား၊ အရှိန်ရနေလို့လား၊ ဘယ်လို ဘယ်လို ကပ်သွားမှန်းမသိဘူး၊ မီးဖိုခန်းထဲမှာ၊ ကျနော် သတိထားမိတော့ နံရံကို မှီထားတဲ့ ကုလားထိုင်မှာ ကျနော်က ထိုင်။

သူက ကျနော့်အပေါ်က မျက်နှာချင်းဆိုင် ကျနော့်ကို ခွပြီးထိုင်၊ ကျနော့်က သူ့ကို ဖက်ထားတာ၊ လက်တွေက သူ့အင်္ကျီအောက်မှာ၊ သူလက်က ကျနော့် နား၂ ဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်၊ နောက်စေ့ကို ဆွဲပြီး လှမ်းဖိလိုက်။ကျနော့်မျက်နှာက သူ့ လည်ပင်းတို့ ရင်ညွန့်တို့ ဆီမှာ၊ နှုတ်ခမ်းတွေဘာတွေလဲ စုတ်ပေါ့၊ လျှာချင်းကို ပလူးနေတာ၊ သူလဲ ကော့ကော့ပြီးတော့ ပေးတာ၊ တော်တော်ထန်တဲ့ အပြုအမူ၊ တခါမှ မကြုံဘူးဖူး။

တမောဗျာ၊ အဲဒီ ခုံ မှာ ၂ ယောက်သား၊ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ လှုတ်ရှားတာ၊ ပြီးမှ ရပ်ပြီး အခန်းထဲသွားတာ၊ တိုင်ပင်စရာတောင် မလိုဘူး၊ အပီဘဲ၊ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ သူ့ အဝတ်တွေ ကျွတ်တာ၊ ဖြုတ်ကနဲဘဲ၊ ထမီကို ဖြေချလိုက်တာ ဂွင်းလုံး၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတောင် မဝတ်ထားဘူး။ ဘရာစီယာတော့ရှိတယ်၊ ချိတ်တောင်မဖြုတ်ဘူး၊ စွပ်ကနဲ စွပ်ကျယ်ချွတ်သလို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ၊ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်း နောက်ပြန်ဖင်တွန်းရွှေ့တက်သွားတာ၊ သူ့ပေါင်ကြားထဲကဟာက ပြောင်သလင်းခါနေတာဘဲ။

ခလေး ငယ်ငယ်လေး အတိုင်းဗျာ၊ နို့အုံကနဲနဲတော့ တွဲပေမဲ့ လုံးတော့လုံးတုန်း၊ ကြီးပေမဲ့ ရွဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အသားကဖြူတော့ တော်တော်လှတယ်ဗျ၊ ကျနော်လဲ ကမန်းကတမ်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ချွတ်တာပေါ့၊ သူက ကုတင်ပေါ်တောင် ရောက်နေပြီဆိုတော့ သူ့နောက်က အမှီ လေးဘက်ထောက်ပြီး သူ့လမ်းကြောင်းအတိုင်း လိုက်တက်လိုက်တာပေါ့။

သူ့ကိုယ်ပေါ် တဝက်လောက်လဲ ခွမိရော သူက ကျနော့်ကို တွန်းပြီး လှဲချတော့ ပက်လက်ဖြစ်သွားတာ၊ အဲဒီမှာ ကျနော့် ပေါင်ပေါ်မှောက်ချပြီး ကျနော့်ကောင်ကို ဆွဲကိုင်တာ၊ သူ့ နို့အုံက ကျနော့် ပေါင်နဲ့ ကပ်ရက်ပေါ့။ဆရာမကြီးနဲ့ ကျမှ ကျနော် အခံကြီးသက်သက်ဗျာ၊ သူ့လုပ်ကွက်က ဖာမတွေတောင် လိုက်မမှီဘူး၊ သူက ထန်နေတာလဲ ပါချင်ပါမှာပေါ့၊ ကျနော်လဲ အားလုံးကို မေ့နေတာ၊ သူ့ကနေတဲ့ဇတ်ကို အလျှင်မီအောင် မနဲလိုက်ကရတယ်။

လီးစုတ်တော့ ခံဘူးတာပေါ့ဗျာ၊ ဖာမတွေစုတ်ပေးတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဆရာမကြီး စုတ်တာကို ဘယ်သူမှ မမှီဘူး၊ ထိပ်က ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ပြီး လူက တုန်တုန်သွားတာ၊ ပီးလား ဆိုတော့ မပီးဘူးဗျ၊ ဖီးက အိုဗာကြီးဖြစ်သွားလား တော့မသိဘူး၊ မခံနိုင်ဘူးဗျ၊ လူကို ရှုံ့မဲ့နေတာ။

ဆရာမကြီးက စုတ်ရင်း ကျနော့် မျက်နှာကို မော့မော့ကြည့်တာ၊ ပြီးတော့ သူ မဖိထားတဲ့ ဟိုဘက်ပေါင်ကို တွန်းကားပြီး လက်က ကမြင်းသေးတာ၊ ပေါင်ကိုလဲ ခပ်ပြင်းပြင်းပွတ်၊ ဥကိုလဲ ကိုင်၊ ကိုင်ချက်ကလှတယ်၊ တချက်တချက်အောက်အောက်သွားတာလေး ခံလို့ကောင်းတာ၊ အရမ်းကြီး နာအောင်သူမလုပ်ဘူး။

သူမို့ ချက်ကောင်းတွေ အကုန်သိတယ်၊ သူ့နို့ဖိထားတဲ့ ဘက်ကလဲ လူက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ နို့နဲ့ ပေါင်ကို လာပွတ်နေသေးတယ်၊ စုတ်တာတောင် လက်နဲ့ထိမ်းမစုတ်ဘူးဗျာ၊ ပါးစပ်နဲ့ဘဲတချောင်းလုံးကို ထိမ်းထားတာ၊ လက်က တချက်တချက်မှ ကိုင်တာ။

ကိုင်ရင်ထူးခြားပြီ၊ တင်းတင်းဆုတ်လို့ အောက်ပိုင်းလေးကိုဘဲ ဂွင်းထုသလို ဆက်တိုက် ထုပေးတာ၊ အဲလိုမျိုးတွေ၊ ကျွမ်းချက်ကတော့ ခုခေတ်စကားနဲ့ ပြောရရင် ၁၀ အတိဘဲ။ လူက ပက်လက်လဲနေပေမဲ့ သူ လက်ချက်နဲ့ တချက်တချက် အီးကနဲ ကျင်တဲ့ဒဏ် မခံနိုင်ဘဲ ကြွကြွတက်လာတာ၊

သူ တဝစုတ်ပြီးသွားတော့ ကျနော့်ဘေး ပက်လက်လှဲပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တင်ပေးတာ၊ ခေါင်းက နို့ဆီ တန်းရောက်တာပေါ့၊ ကျနော့်က ပြန်သာလုပ်ရတာ သူ့ အထိမ်းအကွပ်တွေ အများကြီးပါတယ်၊ သူက လက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လိုက်ထိမ်းတာ၊ လိုက်ထိမ်းတာ မဟုတ်ဘူး၊ နေရာလိုက်ရွှေ့တာ။

ကျနော့် လက်ကိုလဲ သူဘဲ ထိမ်းတာဘဲ၊ ကျနော်က အလိုက်သင့် ကျတဲ့နေရာပေါ်မူတည်ပြီး နယ်တန်နယ်၊ ညှစ်တန်ညှစ်၊ စို့တန်စို့၊ ရက်တန်ရက်၊ စုတ်တန်စုတ်၊ အဲလို လျှောက်လုပ်ရုံဘဲ၊ ခင်ဗျားတို့လဲ ရိပ်မိမှာပေါ့၊ ဆရာမကြီး ဘာကြိုက်တတ်လဲဆိုတာ၊ အဲဒါပြောတာ၊ သူကျနော့်ကို လိုင်းသွင်းတာ။

ကျနော့် ခေါင်းကို အောက် တဖြေးဖြေး တွန်းချနေကတည်းက ကျနော် ရိပ်မိလိုက်ပြီ၊ ငြင်းအားမရှိဘူးဗျ၊ ခလေးလေး တယောက်လို ပြောင်နေတာဗျာ၊ ရွံ့တဲ့စိတ်က ဘယ်ကနေမှ ထွက်မလာဘူး၊ မလျှာရှည်လေးဟာ ကြည့်လို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ နောက်ကောက်ကျသွားတယ်။

အောက်ရောက်လာတော့ ချက်ခြင်း ဘယ်ကုန်းရက်မလဲ၊ စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်သေးတာပေါ့၊ သူကလဲ ပြတယ်၊ သေချာပြတာ၊ ပြရုံတင်မက သူလဲ လက် ၂ ဘက်တထောင်နဲ့ နောက်ပြန်ထောက်လို့ ခေါင်းထောင်ပြီး ကျနော် ဘာလုပ်မလဲ ကြည့်နေတာ။

သူ့ပေါင်တချောင်းက ကွေးကွေးလေး ကားပြီး တချောင်းကထောင်ပြီးကားထားတာ၊ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟလို့ အထဲက နီတာရဲလေးက ပြူနေတာ၊ အကွဲတလျှောက်လုံးဘဲ။ အရည်တွေကလဲ အရွဲကြီးမဟုတ်ဘူး၊ စိုတိုတိုလေးဘဲရှိတော့တာ၊ စောစောက သူစောင်ဆွဲပြီး လှမ်းသုတ်လိုက်လို့လားမသိဘူး။ကြည့်ရင်းတန်းလမ်း မနေနိုင်ဘူးဗျ၊ ပထမ လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်ကစားသေးတယ်၊ သူက ကော့ကော့လာတာ၊ အတင်းလဲ ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ မဆွဲချဘူး၊ ကျနော်ဘာလုပ်လဲ အရသာခံပြီးကြည့်နေတာ။

ကျနော်ပွတ်ကစားနေတုန်း သူလဲ သူ့လက်နဲ့ သူ့ဟာသူ လာပွတ်တယ်၊ တချက် ၂ ချက်၊ ကျနော့် စိတ်ထဲချီတုံ ချတုံ၊ စိတ်က ရွစိတက်နေတာ၊ မနေနိုင်ဘူးဗျ၊ ခေါင်းက တဖြေးဖြေး ငိုက်စိုက်ကျသွားတာ၊ အကွဲထဲ တန်းပြီးတော့ မဟုတ်ဘူ၊ ထိပ်က ဆီးခုံစပ်ကို၊ အနံ့ တမျိုးဗျ၊ အနံ့တော့ရှိတယ်၊ နံတဲ့ အနံ့မဟုတ်ဘူး။အဲဒီတုန်းကတော့ ဘာ အနံ့မှန်း ဘယ်သိမလဲ၊ တဖြေးဖြေးဆီးခုံကနေ ဘေး နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပေါ့၊ လူက မရဲဘူး၊ စမ်းနေတာ၊ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှောက်ပွတ်တာ၊ လျှာတောင် မထုတ်တချက် ထုတ်တချက်၊ ဆရာမကြီး စိတ်ရှည်ချက်က ချီးကျူးတယ်။

အပေါ်ပိုင်း တခုလုံးကို ထိမ်းခဲ့တဲ့ သူ့လက်က ပေါင်ကြားထဲ လှုတ်ရှားနေတဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို ယောင်လို့တောင် လာမကိုင်တာ၊ မသိမသာလေး ကော့တော့ ကော့ကော့ ပေးတာပေ့ါ၊ ပေါင်လဲ ကားနိုင်သမျှ ကားထားပေးတယ်၊ အသံကလဲ မလုပ် လုပ်ချင်လာအောင် ခပ်တိုးတိုးလေးထွက်နေတာ၊ အီး လား အင်းလား အဲလိုမျိုး။

ဟာဗျာ၊ ခင်ဗျားကလဲ လုပ်မဲ့ဟာ အစကတည်းက အသကုန် စဆွဲတာမဟုတ်ဘူး လို့ မပြောနဲ့ဗျ၊ ဒီလိုဘဲ တဖြေးဖြေးဖြစ်သွားတာ၊ ရွံ့စရာတွေ တခုမှ ရှာမတွေ့တော့ အကွဲကြားထဲ နစ်တာပေါ့၊ အဲဒီတော့မှာ ဘာဂျာကောင်းကြောင်း ပီပီပြင်ပြင်သိတာ၊ အတွင်းသားလေးတွေက လျှာဖျားမှာ အိနေတာ။

အဲဒါမှ တကယ့်အရသာ၊ ထောပတ်စားရတာထက် အများကြီးပိုတာပေါ့၊ ဒီထက်ကောင်းတာက ကိုယ်လုပ်လို့ သူရွစိတက်တာကို မြင်ရတဲ့ ကြားရတဲ့ အရသာ၊ အဲဒါက အားကိုပြည့်ပြီး ထပ်တလဲလဲ လုပ်ချင်စိတ်တက်လာတာ၊ ဒါကြောင့် သူလဲ သူမှုတ်တုန်းက ကျနော့်ကို မော့မော့ကြည့်တာ။

ဘယ်လိုမှုတ်ဆိုတာ ဆရာမကြီး ကျနော့်ကို တခွန်းမှ မသင်ရပါဘူးဗျာ၊ ကြည့်ခဲ့ဘူးတဲ့ အပြာကား တွေ အကျိုးကြောင့်လား၊ ကျနော်ဘဲ တော်လို့လား မသိဘူး၊ ပီပီပြင်ပြင်ကို ဖြစ်တာ၊ ဆရာမကြီးလဲ လူးနေတာ။ပေါင်တောင်မကားနိုင်တော့ဘူး၊ ကျနော့်ခေါင်းကို လာညှပ်ညှပ်ထားရတာ၊ ပက်လက်တောင် မဟုတ်ဘူး ဘေးစောင်းတာမှ ဟိုဘက်ရော ဒီဘက်ရော ၁၈၀ ဒီဂရီ အတိုင်း လူးတာ၊အသကုန်ဆွဲပြစ်လိုက်တာ တော်တော်ကြာတယ်၊ ၂ ယောက်စလုံး နုံးကျသွားတဲ့ အထိ၊ မလွန်ဘူးဗျ၊ မလွန်ဘူး၊ ပြီးတော့မှ ကုန်းထပြီး ဆော်ဘို့ပြင်တာ၊ ရာဂျာ လှမ်းဆွဲတော့ ဆရာမကြီးက ခေါင်းခါပြတယ်၊ မလိုဘူးပေါ့၊ ဘာပြောလဲဆိုတော့ ဒီအတိုင်းလုပ်တဲ့၊ တရက် ၂ ရက်ဆို ရာသီလာတော့မှာ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။

ငါ ဒီအတိုင်း ဘဲ ခံချင်တာတဲ့၊ ဒါဆို လေးဘက်ထောက် လို့ ပြောလိုက်တော့ ဟင်အင်း ဒီအတိုင်း လိုးကွာ၊ ငါ နင့်မျက်နှာကို ကြည့်ချင်တယ် တဲ့ ပြောတဲ့အသံက ရိုးရိုးသံတောင် မဟုတ်ဘူး နှာသံလား ကြာသံလား၊ ပြီးတော့ လူက တွန့်လိန်နေရာရွေ့လို့ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ခြေထောက် ၂ ဖက်ကို ကားပြီးမြှောက်ပေးတာ။ဒီတော့ ဘယ်ရမလဲ ပေါင်ကြား ဝင်ထိုင်တော့ နေအုံး နေအုံး ဆိုပြီး ထောင်ထားတဲ့ ခြေတဖက်ကို ပြန်ချလို့ ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲ လျှိုသွင်းရင်း ခါးကိုလိမ်လို့ ခြေတဖက် ကျနော့် ပခုံးပေါ်လာတင်တယ်။

အဲဒီမှာ ဂွင်က ဝင်သွားတာ၊ အဲဒီမှာ ထောင်ထားတဲ့ ခြေထောက်ကို ကိုယ်နဲ့ ဖိပြီး ကျနော့်ကောင်ကို တေ့လို့ နှစ်ချလိုက်တာ၊ အား . . . ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ဆွေ ၇ ဆက် မျိုး ၇ ဆက် လောကထဲက ခနပျောက်သွားတယ်၊ ကျနော် အား ကနဲ့ ခေါင်းမော့ပြီး ကော့တက်သွားတာ အရသာခံ ကြည့်နေတာဗျာ။

ပြီးတော့ ဆောင့်ချက်တိုင်းကို မျက်လုံးလေး မှေးပြီးအရသာခံကြည့်တာ၊ ညီးသံကလဲ တိုးတိုးလေး ထွက်သေးတယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ လိုးကွာ အားရပါးရလိုး အဲလို ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေကလဲ ပြောသေး။လေသံလေးနဲ့ပြောတာ နားထောင်လို့ တကယ်ကောင်းတယ်၊ မနေနိုင်ဘူး ပီးတာဘဲ၊ ကြာလှ ၃ - ၄ မိနစ်လဲ။ မှုတ်တာ ဒါထက် ၁၀ ဆမက ကြာမယ်လို့တောင် ထင်ရတယ်၊ ပီးမှ မောမောနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်လဲတာ၊ ဒါတောင် မောသံကြီးနဲ့ သူ့ကို မေးလိုက်တယ်

“နင်ရော ပီးရဲ့လား”

“အင်း ကောင်းလိုက်တာ၊ ပီးတာပေါ့ဟ၊ မြောနေပြီ၊ မရတော့ဘူး၊ နင်ဘဲ ငါ့သားကို ကျောင်းမှာသွားကြိုပေးတော့ အိပ်တော့မယ်၊ မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး”

စကားကို လေးလေးပင်ပင် နဲ့ တလုံးချင်းပြောပြီး သူလဲ အိပ်တာဘဲ၊ အိပ်ယာခင်းကတော့ မနေ့က အိပ်ယာခင်း၊ ဒီနေ့က အကွက်တွေ ပိုများတယ်၊ မှုတ်ထားတဲ့ နေရာလဲ ကွက်၊ ဆော်တဲ့ နေရာလဲ ကွက်၊ ကျနော်လဲ ခန နှပ်ပြီးထ၊ အမြင်မတော်လို့ သူ့ကို အင်္ကျီ ထမီ ပြန်စွပ်ပေးခဲ့သေးတယ်။

သူက အီးအဲ နဲ့၊ နဲနဲ အလိုက်သင့်နေပေးပါတယ်၊ မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်ဖူး၊ ပြီးတော့ နောက်မှာ ကိုယ်လက်သန့်စင်၊ မျက်နှာတွေ ဘာတွေ သစ်ပေါ့၊ ပြီးတော့ အချိန်နဲနဲရသေးတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ထိုင်ပြီး ဆေးလိပ် တလိပ်လောက် သောက်လိုက်သေးတယ်။ပြီးမှ ဆရာမကြီး ခလေးကို ကြိုဘို့ သူ့ကျောင်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ လာခဲ့တယ်၊ ကျောင်းဝမှာ ခနလောက် စောင့် ကျောင်းလွှတ်တော့ ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ဒီကောင့်ကို ရှာပြီးတွေ့တော့ လက်ပြရင်း လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်တယ်၊

“ဟေ့ကောင် မျောက်လောင်း ဒီမှာ ဒီမှာ”

အဲဒီမှာ မျောက်လောင်းလေး၊ စကားမစပ် ဆရာမကြီး သားကို ကျနော် မျောက်လောင်း လို့ဘဲ ခေါ်တယ်၊ မျောက်လိုဆော့တဲ့ ကောင်မို့၊ သူကလဲ မနာပါဘူး၊ ခလေးမို့လို့လား တော့မသိဘူး၊ အဲဒီမှာ ကျနော့်ကို တွေ့တော့ ကိုဇော် ဆိုပြီး ပြေးလာတယ်၊ သူ့သားလဲ ကျနော့်ကို ကိုဇော်လို့ဘဲ ခေါ်တာ။

သူ့အမေလဲ နင်နဲ့ငါနဲ့ ပြောပေမဲ့ လူကြားသူကြား နာမည် ခေါ်စရာရှိ ကိုဇော်ဘဲ၊ ပြေးလာပြီး မေမေရောတဲ့၊ နင့် အမေနေမကောင်းလို့ အိပ်နေတာ ငါ့ကို ကြိုခိုင်းလို့ ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်လို့ သူ့အိမ် ကမန်းကတမ်း ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်၊ မ ကမန်းကတမ်းလို့လဲ မဖြစ်တော့၊ အချိန်က သိပ်မရတော့ဘူးလေ။

ဖီးလ်ကလဲ ကျနေပြီ၊ ဘိုက်ကလဲ ဆာနေပြီ၊ မမ ကိုလဲ သွားတွေ့ရအုံးမယ်၊ မနေ့က ကိစ္စ ဘယ်လိုနေမှန်းမသိ၊ ပီးပြီးရော ဆိုပြီး ပြစ်ထားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ ရီးစားစကား ပြောသလို ဖြစ်သွားအုံးမယ်၊ အယ် ဟုတ်သားဘဲ ကြည့်စမ်း ရီးစားစကား ဆိုလို့ ခုမှ သတိထားမိတယ်၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက သတိမထားမိဘူး။ချရေးလိုက်မှ အစီအရီပေါ်ပြီး တိုက်ဆိုင်တာ သတိထားမိတာ၊ ခင်ဗျားတို့ရော သတိထားမိလား၊ ဘာလဲဆိုတော့ မမ ကို ရီးစားစကား ပြောပြီးတော့ မလျှာရှည်လေးနဲ့ ဖြစ်ရော၊ မှတ်မိလား။

ခု မမကို အဲ အဲ အဲလို ဖြစ်ပြီးတော့ ဆရာမကြီးနဲ့ ဖြစ်ပြန်ရော၊ တိုက်ဆိုင်ချက်၊ မထူးဆန်းဘူးလား၊ အဲဒီတုန်းကများ သတိထားမိရင် မမကို ယူပြီး ခလေး မွေးရင်တော့ အဲ့ ၂ ယောက်ပါ ခလေးမွေးမယ်လို့ စဉ်းစားမိမလား မသိဘူး။

ဖီးလ်ကျတာနောက်၊ ဘိုက်ဆာတာလဲ နောက်၊ အဲဒီ ၂ ခုနောက်ထားပြီး မမ ဆီအရင်ပြေးရတယ်၊ ဆိုင်က ပိတ်တော့မှာ အချိန်က မရတော့ဘူး၊ အပြေးကလေး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တော့ မမ ကရှိနေတယ်၊ ဒီဇိုင်းက နေမကောင်းတဲ့ ဒီဇိုင်း၊ ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်ပေါ့၊ မမနေမကောင်းဘူး ။မမက ကျနော့်ကို မြင်တော့ မျက်နှာက တည်သွားတယ်၊ နဂိုကလဲ ပြုံးရယ် မနေပါဘူး၊ ပိုတည်လိုက်တဲ့ သဘော၊ ကျနော်ကတော့ အချိုသာဆုံး မျက်နှာကို ပြုံးပြတာပေ့ါ။ 

ဖီးလ်က လဲကျနေတော့ သိပ်ပုံမလာဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တော့ သိနေတယ်၊ ဆိုင်ကလဲ ပိတ်တော့မယ် ဆိုတော့ လူကလဲ ရှင်းနေတယ်လေ၊ ဟို ၂ ယောက်လဲ ဆိုင်နောက်မှာ အလုပ်ရှုတ်နေတယ်၊ ဒါနဲ့ မမ နေမကောင်းဘူး လား ဆိုပြီးစကားဖောရောလုပ်ရင်း ချဲကလဲ ဖွင့်တော့မှာ မို့ အလုပ်ရှုတ်နေလို့ နောက်ကျသွားတယ် ဘာညာ ပေါ့၊ ရွှီးတာပေါ့။

မမက စိတ်ကောက်မပြေသေးဘူဗျ၊ သိသာကြီး၊ ဒါပေမဲ့ စကားကို ခပ်တည်တည်တော့ ပြန်ပြောပါတယ်၊ ဘုပြောတာ၊ မနေ့ကလိုတော့ စွပ်စွပ်စွဲစွဲတွေ ဘာတွေတော့ မလာတော့ဘူး၊ ဆိုင်ထဲမှာ မို့ထင်တယ်၊ ကျနော်လဲ မထူးဘူး၊ သူ့ကိုပြောထားသလိုပေါ့၊ လက်ထပ်မယ်၊ ကျနော့် မိဘကို ညက ပြောလိုက်ပြီပေါ့။

ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်၊ တကယ်တော့ မပြောရသေးဘူးဗျ၊ ပြောဘို့တော့ အစီအစဉ်ရှိပါတယ်၊ ချဲဖွင့်ပြီးလောက်ပေါ့၊ ချဲကလဲ ဖွင့်တော့မှာ၊ သဘက်ခါထင်တယ်၊ အဲဒီရက်ဆို ကျနော် အလုပ်များတဲ့ ရက်။ ပိုက်ဆံတွေ လိုက်ကောက်၊ ဘောက်ချာပြန်စစ်၊ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။

ကျနော်ကလဲ မေးတာပေါ့၊ စိတ်ဆိုးတုန်းလား ဘာလား၊ တကယ်ချစ်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ၊ ဘာညာ၊ တိုးတိုးလေး ဓါတ်ပြားဟောင်းဘဲ ထပ်ဖွင့်တာပေါ့၊ သူက တော်ပြီ အဲဒါတွေ မပြောနဲ့၊ သွားတော့ အတင်းမောင်းထုတ်တာ၊ ကျနော်လဲ ဖီးလ်က ခပ်ကျကျ ဆိုတော့ အာဝဇွန်းလဲ သိပ်မရွှင်ဘူးဗျ။

လူက ခပ်ငေါင်ငေါင်၊ မသိရင် ရေလည်ဆွေးနေတဲ့ပုံ၊ မမကတော့ ကျနော့်ပုံကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပါဘူး၊ အဲဒီမှာဆိုင်သိမ်းတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ မမကလဲ သူ့အလုပ်တွေ ရှိတယ်၊ သူ့အလုပ် သူထလုပ်တာပေါ့၊ ကျနော်လဲ ထပ်ပြောခွင့်မသာတော့လှည့်ပြန်ပေါ့၊

နောက်နေ့ ပိုက်ဆံလိုက်ကောက်ရင်း ဆရာမကြီး ဆီရောက်သေးတယ်၊ ဆရာမကြီး တို့ရပ်ကွက်မှာလဲ ဖေါက်သည်တွေ များတာကိုး၊ ဆရာမကြီးကတော့ မေးပါတယ်၊ အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲပေါ့၊ ကျနော်က ကောင်းတော့ မကောင်းသေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မနေ့ကလောက် မဆိုးတော့ဘူးပေါ့။ကျနော် ထင်သလောက်ပြောတာပေါ့၊ သူကလဲ မနေ့ကပြောသလို အဆင်ပြေသွားမှာပါ ဆိုပြီး ထပ်ပြောပါတယ်၊ ဒါကတပိုင်း၊ နောက်တပိုင်းက သူနဲ့အဖြစ်အပျက်၊ မမအကြောင်း ပြောရင်း အဲဒါထားပါ၊ မနေ့က ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

တသက်လုံး မေ့မှာမဟုတ်တော့ဘူး ဘာညာ နဲ့ အရသာခံပြောတော့ သူကရီပြီး နင်အလုပ်ကောင်းတာ ငါညက ရာသီပါလာသွားတယ်၊ တခါတည်း အကုန်ပွင့်ထွက်ကုန်တာလား မသိဘူး၊ နောက် ၂ ရက်လောက်မှ လာရမှာကို စောဆင်းတာ၊ ဘာညာနဲ့ ပြောတော့ ဟုတ်လား တကယ်ကောင်းလား ထပ်မေးရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်မြောက်လို့။

ကိုယ်လုပ်တာ ကောင်းတယ်လာပြောတော့ လူက ထပ်တောင် လုပ်ပြလိုက်ချင်တယ်၊ အဲလိုပြောတော့ သူက မရဘူး၊ ရာသီလာနေတယ်ဆိုမှတဲ့ နင်လာတာဘယ်တော့ ရပ်မှာလဲ ဆိုတော့ ၃ - ၄ ရက်တဲ့၊ ဒါဆို ရပ်ရင် နောက်တခေါက် ဆိုပြီး ဘွတ်ကင် လုပ်တော့ မရဘူး၊ ငါစိတ်ပါမှရမယ်တဲ့။ 

ကျနော်ကလဲ ရတယ် စိန်လိုက်၊ နင်စိတ်ပါအောင် လုပ်တာ လွယ်လွယ်လေး ဘာညာ နဲ့ နှာအကြောင်းတွေ ပြောပြီး လီးတောင်တောင် နဲ့ပြန်ခဲ့တယ်၊ အဲဒီမှာ မေ့သွားတယ်ဗျာ၊ လာနေရင်လဲ ဒီမှာ ငါလီးတောင်နေပြီ မှုတ်ပေး ဆိုပြီး တောင်းကြည့်ရမှာ၊ ပိုက်ဆံ လိုက်ကောက်ရမှာကိုဘဲ စိတ်ကရောက်နေလို့ အဲဒါတွေ မစဉ်းစားမိဘူး။

မမဆီလဲ ဆက်တိုက်ရောက်ပါတယ်၊ ချဲဖွင့်တဲ့ တရက်ဘဲ မရောက်တာ၊ ပိုက်ဆံကောက်တဲ့ ရက်ကလဲ ရောက်တာဘဲ ခနပေါ့၊ ကောင်းကောင်းတော့ စကားမပြောရပါဘူး၊ သူတို့လဲ ဆိုင်ပြင်ပြီးမှ မုန့်ဟင်းခါး အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲပါ တွဲရောင်းလာတာ ဆိုတော့ ရောင်းကောင်းနေတာ။

အရင်လို မမနား ကပ်ဘို့ အခွင့်အရေးက သိပ်မရဘူး၊ ဟို အဒေါ်ကြီး ချက်တာလား မသိဘူး၊ စားလို့ ဒီလောက်တော့ မကောင်းပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အပြင်ကထက် ဈေးသက်သာတော့ ခါတိုင်းထက် လူ နဲနဲ များလာတာပေါ့၊ ချဲဖွင့်ပြီးတော့ ကျနော်လဲ အိမ်ကို ပြောလိုက်ပါတယ်။

မမ ကိုလက်ထပ်ချင်တဲ့ အကြောင်း၊ အမေ့ကို အရင်ပြောတာပေါ့၊ အိမ်ထောင်ပြုဘို့ အရွယ်လဲ ရောက်နေပြီဆိုတော့၊ အမေက ဘယ်သူလဲ ဘယ်သူ့သမီးလဲ ထုံးစံအတိုင်း မေးတာပေါ့၊ ကျနော်လဲ သိသလောက် ပြောပြတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ကျနော့် တာဝန်က ပြီးသလောက်ဖြစ်သွားပြီ၊ မိဘတွေက မိဘ ထုံးစံအတိုင်း ဆက်လုပ်ပေါ့။

ကျနော်လဲ အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ် ဆိုပြီး အိမ်ကိုသာပြောတာ အချိုးကတော့ မပြောင်းဘူး၊ ပုံမှန် အတိုင်းဘဲ၊ ချဲဖွင့်ပြီး ၂ ရက် ၃ ရက်လောက်နေတော့ ဆရာမကြီး ထပ်ရောက်တယ်၊ မမ ဆီတော့ နေ့တိုင်းရောက်တယ် ဆိုတာပြောပြီးသားနော်၊ စကားကောင်းကောင်းသာ မပြောရပေမဲ့ အခစားကတော့ ဝင်မပျက်ပါဘဲ။

မမနဲ့ အခြေအနေက လိပ်ခဲတတင်းတင်းကြီးဘဲရှိသေးတယ်၊ ဘာမှန်း သေချာကိုမသိသေးတာ၊ ဆရာမကြီး ဆီရောက်တော့ ဘာဖြစ်တယ် ထင်လဲ။ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ ဒီကိစ္စ မျိုးက တကြိမ်ထဲ ပီးတဲ့ ကိစ္စမှ မဟုတ်တာ၊ မမသာ ဘာကြောင့် ခုထိ စိတ်ဆိုးတုန်းဆိုတာ ကျနော် စဉ်းစားလို့ မရတာ။

ထားပါ၊ မမ ကိစ္စက တကဏ္ဍ၊ သူ့ အပိုင်းနဲ့ သူပြောတာဘဲ ကောင်းတယ်။ ပျော်စရာတွေ့ရင်ပျော်လိုက်ပေါ့၊ ကျနော့် စိတ်ကလဲ ဒီလိုဘဲ၊ အပျော်ကိုတွေ့ရင် တခြားဟာ မေ့နေတာ။အဲဒီမှာ ဆရာမကြီးဆီရောက်တော့ ပေါ်တင်ဘဲ ရာသီပြီးသွားပလား ဆိုတော့ အင်း တဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံး ပြန်ဖြေတယ်။

ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ ကဲ ဒါဆို ဆိုပြီး လက်ဝှေ့သမားတွေ လက်ခမောင်း ခတ်သလို လက်ခမောင်း ၃ - ၄ ချက်ခတ်ပြပြီး ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ နဲ့ လက်ဝှေ့ထိုးသလို ဟန်ရေးပြတော့ သူက ရီပြီး လက်သီးဆုတ် ဟန်ရေးပြနေတဲ့ ကျနော့်လက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲ တွန်းထည့်လိုက်တယ်၊ သူက လိုက်မဝင်ဘူး၊ နောက်ဖေးဝင်သွားတာ။

ကျနော်လဲ သူ့ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ပြီး စောင့်နေတာပေါ့၊ လုပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ လူက နဲနဲပူထူထူဖြစ်လို့ လီးတောင် အလိုလိုတောင်နေပြီ၊ အနောက်က ရေသံလေး ဘာလေးကြားပြီးနောက် အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်၊ ဝင်လာပြီး တံခါးလှမ်းပိတ်ရင်း ကွတ ကွတ နဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို သူဝတ်ထားတဲ့ ထမီနဲ့ ပွတ်သုတ်နေသေးတယ်။

ရေဆေးလာပြီး ရေခြောက်အောင် သုတ်တာ၊ ကျနော့်ရှေ့၊ ပေါ်တင်၊ ဆရာမကြီးတို့များ အဲလို။ ပြီးမှ သူ့ထမီကို ဖြေချလိုက်တာ ဂွင်းလုံး၊ အပေါ်ကတော့ အရင် မချွတ်ဘူး၊ ပြီးမှ ကုတင်နားကပ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို လာ ဆိုပြီး လက်ကမ်းပေးတယ်။ကျနော် ပြန်လက်ကမ်းလိုက်တော့ သူက အနား အတင်းဆွဲတယ်၊ ကုတင်စောင်းကိုပေါ့၊ ကျနော်လဲ အလိုက်သင့် လျောလိုက်တော့ သူက ခုတင်စောင်းမှာ ခေါင်းတင်မိအောင် ဆွဲယူတာ၊ ပါးစပ်ကတော့ ပြောတာပေါ့။

ဟိုနားရွေ့ ဒီနားတိုး၊ ပြီမှ သူ့ခြေထောက် တဖက် ကုတင်ပေါ်လှမ်းတင်လို့ ကော့ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ အပ်ပေးတာဗျာ၊ ပက်စက်တယ်၊ ဆရာမကြီးတို့ လုပ်ချက်၊ ဘယ်ရလဲ အဲလို လာလုပ်လို့ကတော့ ကျနော်လဲ လက်နောက်ပြန် သူ့ဖင်တုံးကြီး သေချာကိုင်လို့ ခေါင်းနဲနဲမော့ပြီး အပီ ဆွဲတာပေါ့။

ကျနော့်ခေါင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်နေတဲ့အနေအထားက ကတယ့် ကွက်တိ၊ ခန နေတော့ သူ့ကိုယ်က ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကုန်းကျလာတယ်၊ လက်နဲ့ ကုတင်ကို လှမ်းထောက်ပြီး လက်တဖက်က ကျနော်လုံချည်ကို ဖြေလို့ အတွင်းခံ အောက်က ကောင်ကို ဆွဲထုတ်တာ။အတွင်းခံကိုလဲ အောက်ကို နဲနဲဘဲ လျှောချတယ်၊ လက်တဖက်ထဲနဲ့ လုပ်ရတာ၊ ကျနော်လဲ မကူနိုင်ဘူး၊ ဖင်တုန်းကို ကိုင်ပြီး အပီဆွဲနေတာ၊ ရှလွတ် ရှလွတ် နဲ့၊ ရေလည်ကောင်းဗျာ၊ ခြေထောက်တဖက်က ကုတင်ပေါ် တင်ထားလို့လားမသိဘူး၊ သူ့ဟာလဲ ရေလည်ပြဲနေတာ၊

ပြီးတော့ သူကျနော့်ကို ကုန်းမှုတ်တာ၊ မမှီဘူးဗျာ၊ မှီအောင် ရှေ့တိုးတော့ ကျနော့် ပါးစပ်က သူ့ဟာနဲ့ လွတ်သွားတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ နောက် ခြေထောက်တဖက်ပါ ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်ပြီး ကျနော့်မျက်နှာကို ခွထားရင်းရှေ့တိုးလာတာ၊ ကျနော်လဲ ကျနော်အဆင်ပြေအောင် နောက် လျှောပြီး သူ့ဟာနောက် လိုက်တာပေါ့။

ပထမ အဆင်မပြေဘူး၊ သူမိ ကိုယ်လွတ်၊ ကိုယ်မိ သူလွတ် ဖြစ်နေတာ၊ အဲဒီမှာ ကျနော့်လုံချည်လဲ ကျွတ်၊ အတွင်းခံလဲ ကျွတ်၊ နောက်မှ သူအပေါ်နေ ဘေးလဲကျပြီး ဘယ်လို ဘယ်လို အဆင်ပြေသွားတယ် မသိဘူး၊ ဘေးတိုက် အဆင်ပြေသွားတယ်။

ဆရာမကြီး ထန်ချက်ကတော့ လက်လန်တယ်၊ အဲဒီမှာ တဝ ပါဘဲ၊ ကျနော်လဲ ဘာမှ ကို မရွံနိုင်တော့ဘူး၊ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်တံတွေးလား၊ သူ့အရည်လား ပြည့်လာရင် ထွေးကို မထွေးနိင်တော့တာ၊ အင်္ကျီကလဲ မချွတ်ရသေးတော့ ထွေးရင် အင်္ကျီကလဲ ပေအုံးမှာ၊ ဒီတော့ မြိုချဘဲ၊ အဲလောက်ထိ အခြေအနေဆိုးသွားတာ။ဒီတခေါက်တော့ ၂ ယောက်ပြိုင်လို့လား မသိဘူး၊ ကျင်တာတွေ ဘာတွေ သိပ်မသိတော့ဘူး၊ ကိုယ်လဲ ကိုယ့်ဘက်က အသကုန်၊ သူလဲ သူ့ဘက်က အသကုန်ကိုဆွဲနေတာ၊ ၂ ယောက်သား ဖတ်ဖတ်မောတဲ့ အထိ၊ ပြီးမှ ၂ ယောက်သား ပက်လက်လန်သွားတာ၊

ခနလောက် အမောဖြေပြီး ထထိုင်လို့ ကိုယ့်အဝတ်ကိုယ်ဆွဲချွတ်ပေါ့၊ ကျနော်ချွတ်တော့ သူလဲ ချွတ်တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ကို တွန်းလှဲပြီး သူ့ဘိုက်ပေါ် တက်ခွတာ၊ ခွလို့ကလဲ ကောင်းဗျာ၊ ဖင်အောက်က သူ့ ဘိုက်အိအိလေးနဲ့ ထိနေတာ၊ အတင်းတက်ထိုင်တာတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။

ကျနော့် ဒူးနဲ့ ဖနောင့်က ကျနော့် ကိုယ်ကို ထောက်ထားသေးတာပေါ့၊ သူနဲ့ကတော့ ထိရုံပေါ့၊ အဲလို ခွထိုင်ပြီး နို့ကို နယ်တာ၊ ပြီးမှ ကုန်းနမ်းတာ၊ အဲဒီမှာ အစုံကို နမ်းဖူးသွားတာ၊ ချိုင်းကြားတွေ ဘာတွေရော၊ ချွေးနံ့ပြင်းပြင်းကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး၊ မွှေးလဲ မမွှေးဘူး၊ မွှေးတယ်လို့လဲ ပြောလို့ရတယ်၊။

ဆွတ်ထားတဲ့ နံ့သာ လက်ကျန်လေးတွေနဲ့ လူနံ့ အရောအနှောလေး ဆိုပါတော့၊ နမ်းရုံတင် ဘယ်ကမလဲ လျှာနဲ့ပါ လျှောက်ရက်ပြစ်လိုက်တယ်၊ သူ့ဖာသာ သူဖြစ်သွားတာ၊ မနေနိုင်ဘူး၊ ဝကို မဝတာ၊ အဲဒီမှာ တဖြေးဖြေး အောက်ဆင်းလာပြီး ဘာဂျာ ထပ်မှုတ်တယ်ဗျာ၊ ကုန်းပြီးတော့ကို မှုတ်တာ။

အဲလောက် တနှာစိတ်က ပြင်းသွားတာ၊ အရင်က ဒီလောက် ကျနော် မပြင်းဘူးဗျ၊ ဆရာမကြီး ဆိုလဲလူးနေတာဘဲ၊ အဲလို တဝထပ်မှုတ်ပြီးမှ ဆော်တာ၊ ဒီတခါတော့ ဘယ်ရမလဲ မတောင်းတော့ဘူး၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် သူ့ကိုဆွဲမှောက် လိုသလို ပြုပြင်ပြီး ဆော်တာ။

ပလိန်းဘဲ၊ သူလဲ ရာသီပြီးခါစဆိုတော့ ပစ္စည်းက လပ်ဆပ်နေတာ၊ ကောင်းသလား မမေးနဲ့။ ကိစ္စပြီးတော့ သူ အိပ်ချင်တယ် မပြောတော့ပါဘူး၊ မောတာကတော့ သူရော ကိုယ်ရော၊ ဖက်ပြီးနှပ်ရသေးတယ်၊ လက်က ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ပေါ့။နောက် အချိန်ရောက်တော့ ကျနော်ဘဲ အလိုက်တသိ သူ့ ခလေး သွားကြိုပေးလိုက်ပါတယ်၊ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆိုတော့ မြန်တာပေါ့၊

အမေကနေတဆင့် အဖေပေါ့၊ အဖေက ဈေးရောင်းတာဆိုတော့ မြို့မှာ အသိမိတ်ဆွေ တွေက ပေါတယ်၊ အဲဒီမှာ မမ အကြောင်းစုံစမ်းတာပေါ့၊ လူကြီးတွေ လုပ်တာ ကိုယ်က အသာလက်ပိုက်ကြည့်ရုံပါဘဲ၊ အဲဒီမှ မမက ကျနော့်ထက် အသက်ကြီးတာ သိတော့ အမေက သိပ်တော့သဘောမကျချင်ဘူး၊ ဒါကတော့ ထုံးစံပါဘဲလေ။

ကျနော်ကလဲ ပြောတယ် မမ မှ မမ၊ မမဘဲ ယူမယ်ပေါ့၊ မမ ဘက်ကလဲ သတင်းရမယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့် ဘက်က လှုတ်ရှားနေတာတွေ၊ အမေတို့ပြောတာကတော့ အဖေ့မိတ်ဆွေက နေ တဆင့် သူ့ မိဘကို စကားစထားတယ် ပြောတာဘဲ။ပြောရမယ်ဆိုရင် လူကြီးချင်း ပြောဆိုနေကြတဲ့ အခြေအနေတွေက ထင်သလောက် မမြန်ဘူးဗျ၊ မမ ကိုလဲ အိမ်ကို ပြောထားပြီးပြီ နော်၊ မမ ကိုလူကြီးတွေ လာပြောရင် ခေါင်းညှိမ့်လိုက်နော်၊ ဘာညာ ပေ့ါ။

ကြိုသွားပြောပေမဲ့ မမက အင်းမလှုတ် အဲမလှုတ်၊ အဲလိုမှန်း သိရင် ကျနော် မမကို အဲဒီနေ့က အဲဒီလို မလုပ်ပါဘူးဗျာ၊ ခုဟာက အရင်က အပျော်တွေ တခုမှ မရှိတော့ သလိုဘဲ၊ ကျနော်လဲ နေ့တိုင်းသာ အခစား ဝင်နေရတာ အရင်လို မပျော်ဘူးဗျ၊ မမဆီက အပြုံးတွေလဲ မတွေ့တာ ကြာပြီ။

မလျှာရှည်လေးတောင် ရိပ်မိတယ်၊ လက်ဖက်ရည် လာချပေးတော့မေးတယ်၊ မမ နဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲတဲ့။ မသိပါဘူးကွာ၊ မမ ငါ့ကို စိတ်ကောက်နေတာ လို့ သမံကာ ရှန်ကာ လောက်ဘဲ ပြောလိုက်တော့၊ သူက ကိုဇော်က ဆိုးလို့ နေမှာပေါ့တဲ့၊ ပြုံးပြီးပြောတယ်။

“ငါဘာဆိုးလို့လဲ”

“မသိဘူးလေ”

“နင့်ကို မမ ကဘာပြောလဲ”

“ဘာမှ မပြောဘူး”

“နင် မမေးကြည့်ဘူးလား”

“မေးတယ်၊ ဘာမှ မပြောဘူး”

“မနက်ဖြန် နင်ပိတ်တယ်မို့လား၊ ၁၀ နာရီ အရင်နေရာလာခဲ့ဟာ”

“ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး”

“လာပါဟာ”

“အင်း အင်း တခါတည်း သူ့သဘောချည်းဘဲ”

မတတ်နိုင်ဘူးဗျ၊ တနေ့ တနေ့ ဆိုင်လာပြီး မမကို လာကြည့်နေရတာ ပျော်ကိုမပျော် တာ၊ ဆရာမကြီးဆီလဲ နေ့တိုင်း သွားမငိုချင်ဘူး၊ သူက ရပ်ကွက်နဲ့ နေတာဆိုတော့ နေ့တိုင်း သူ့အိမ်အဝင်အထွက် လုပ်နေလို့ မကောင်းဘူး၊ သူလဲပြောတယ်။ခန ခန မလာနဲ့တဲ့၊ ကျနော်လဲ အရင်က သူ့ဆီ ဝင်တာထွက်တာ ဘယ်လိုမှ မနေပေမဲ့ ခုလိုဖြစ်သွားတော့ သူ့အိမ် ဝင်ရ ထွက်ရတာ စိတ်မလုံတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် မသွားချင်တာ၊ မမနဲ့ အဲလို ဖြစ်နေတာ ဆေးတောင် အရင်ကထက် ပိုချမိတယ်၊

မလျှာရှည်လေးကတော့ ချိန်းပြီးကတည်းက မျက်ခုံးလှုတ်နေရောပေါ့၊ ကျနော်က အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာလေ၊ အဲဒါနဲ့ မလျှာရှည်လေးကို ခေါ်ပြီး သွားတာ ပေါ့၊ မပျော်၊ ပျော်သလို နေတာ အကောင်းဆုံး။ ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ပစ္စည်း တွေနေရာချ၊ လိုတာလေးတွေ ဖြည့်ပြီး ရေတို့ ဘာတို့ ပြောတာပါ။အေးဆေးနားဘို့ ပြင်တာပေါ့၊ တွေ့နေကျ ဆိုတော့ အရင်လို ရှက်ကိုး ရှက်ကန်းတွေလဲ မရှိတော့ပါဘူး၊ လာစမ်းဟာ ဆိုပြီး အခန်းထဲ ခေါ်တာဘဲ၊ တခါတည်းတော့ မအိပ်ပါဘူး၊ နံရံကိုမှီပြီး သူ့ကို ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ဆွဲထိုင်လို့ ဖက်ပြီး အလွမ်းပြေ အနမ်းတွေ စဝေတာ၊ အဲဒီကနေ စလိုက်တာ တဖြေးဖြေးလူက သွေးပူလာတယ်။

မလျှာရှည်လေးလဲ မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေပုံဘဲ၊ တခေါက်ထက် တခေါက်သူ့ တုန့်ပြန်မှု့က သိသိသာသာ ပွင့်လင်းလာတယ်၊ ပါးထိုးပေးရင် ပါးကို ပြန်နမ်းတတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းစူပေးရင် နှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းတတ်လာပြီ၊ အဲဒီမှာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အင်္ကျီတွေလဲကျွတ်သွားတာပေါ့။ပြီးတော့ ထိုင်နေရာက ၂ ယောက်သား ဂွမ်းကပ်ပေါ်လဲကျသွားပြီး မလျှာရှည်လေးပေါ်မှောက်လို့ လက်နှစ်ဘက်ကို သူ့ကြောအောက် ထိုးထည့်ပြီး ကော့လာတဲ့ ရင်သား မို့မို့ကို အပြီအပြင်စို့တာပေါ့။

မလျှာရှည်ကတော့ ကျနော့်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်၊ ခေါင်းကိုဖက်လိုက် ကြောကို ပွတ်လိုက်နဲ့ အငြိမ်မနေနိုင်လောက်အောင်ပါဘဲ၊ တော်တော်ကြာအောင် အထက်ဆို လည်ပင်းလောက်ထိ တက်နမ်းလိုက် အောက်ဆို ဘိုက်လောက်ထိ ဆင်းနမ်းလိုက်နဲ့ လူက ဇဝေဇဝါနဲ့ ဆရာမကြီးကို လုပ်သလို လုပ်ထည့်ရ ကောင်းမလား ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာပေါ့။

မလျှာရှည်လေးကတော့ ဘယ်သိမလဲ၊ ကျနော့် အနမ်းအောက်မှာ မျောနေတာ၊ ကျနော်က မလျှာရှည်လေး ပေါင်ကြားမှာမှောက်ရက်၊ ကျနော့်ကိုယ် ဝင်ဆံအောင်တော့ သူ့ခြေက ကားထားရတာပေါ့၊ ထမီလဲ မကျွတ်သေးဘူး၊ ကျနော့်ကိုယ်က အထက်ပြေးလိုက် အောက်လျှောလိုက် နမ်းနေတာဆိုတော့ မကျွတ်သေးပေမဲ့ ပြေလို့ အောက်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတော့ပေါ်နေတာပေါ့၊

တော်တော်ကြာကြာနမ်းပြီး ကျနော်လဲ ဆုံးဖြတ်ချက် ချရခက်ခက်နဲ့ဘဲ မလျှာရှည် ဘိုက်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ခန နားပါရော၊ အရင်လို ဂမူးရှုးထိုး သိပ်မဖြစ်တော့ဘူးဗျ၊ ဖီလင်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး ပါဘဲ၊ ခနလောက် ဘိုက်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး နားရာက ထထိုင်လို့ သူ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

တဆက်တည်း ဘောင်းဘီကိုပါ လိမ့်ချွတ် တော့ ဖင်ကြွပေးတယ်၊ အထာပေါက်နေပြီလေ၊ ကျနော်လဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အကုန် ချွတ်ချပြီး ဖင်ချထိုင်လို့ မလျှာရှည် ခြေ ၂ ချောင်းကို ကိုင်ပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲယူလိုက်တယ်။

အောက်က ဂွမ်းကပ်ခံထားတော့ သူ့ကိုယ်က လျှောကနဲ ပါလာ တယ်၊ ပုံစံက ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ ဆိုတော့ မြင်သာအောင် ရေးရရင် ကျနော်က ခြေ ၂ ချောင်း ကားပြီး ထိုင်လျှက်၊ မလျှာရှည်လေးက ကျနော့် ပေါင်ကြားမှာ အိပ်လျှက်။သူ့ ခြေ ၂ ချောင်းကတော့ ကျနော့် ပေါင်ပေါ်ကဖြတ်ပြီး နောက်ကိုရောက်နေတာပေါ့၊ ဒီတော့ သူ့ ဟာက ပေါ်တင်ကြီး ကျနော့် မျက်စေ့ရှေ့မှာ အဲဒီမှာ သူက ရှက်လို့

“အိုး ကိုဇော်ကလဲ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး”

ဆိုပြီး မရုန်းဘဲ အနားက စောင်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို သူ့ဖာသာ သူလှမ်းအုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် အဲဒီမှာ ကားနေတဲ့ သူ့ ပေါင် ၂ ဘက်ကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း သူ့ဟာကို သေချာ ကြည့်တာပေါ့၊ ကြည့်ရင်း တမ်းလမ်း လက်ကလဲ ဘယ်နေမလဲ ပေါင်ကြားက အရည်တွေ စိုနေတဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

မလျှာရှည်လေးက စောင်အောက်ကနေ အိုး ကိုဇော် ဆိုပြီး ကားနေတဲ့ ခြေက ကျနော့်ခါးကို လာညှပ်တယ်၊ လက်နဲ့ကတော့ ရိုးနေပါပြီ မလျှာရှည်လေး ခံနေကျပါဘဲ။အသာလေး လက်ချောင်းကို ထုတ်ချီသွင်းချီကစားရင်း ကျနော့်ကိုယ်ကို နေရာရွှေ့လို့ မလျှာရှည်လေးပေါ် စောစောကအတိုင်း မှောက်လိုက်တယ်။ခေါင်းက သူ့ဘိုက် လောက်မှာပေါ့၊ သူ့ဘိုက်ကို ဖွဖွလေး နမ်းလို့ လက်ကလဲ အထုတ်အသွင်း မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးတော့ သူလဲ တဖြေးဖြေး ကော့ကော့ တက်လာတယ်။

ပြီးတော့ တဖြေးဖြေးနဲ့ လက်နဲ့ အထုတ်အသွင်းလုပ်နေတဲ့ နေရာနား ကျနော့် ခေါင်းကပ်လာတယ်၊ မလျှာရှည်လေးက မသိ၊ သူ့ဖီလင်နဲ့သူ၊ စောင်ကလဲ သူ့မျက်နှာကို အုပ်လို့ဆိုတော့။အဲဒီမှာ သွင်းထားတဲ့ လက်ချောင်းကို အသာဆွဲထုပ်ပြီး သူ့ နှုတ်ခမ်းသားနား ကျနော့် နှုတ်ခမ်းကို ကပ်လိုက်တယ်၊ အနံ့ကတော့ ရှိတယ်၊ အပြင်းကြီးတော့လဲ မဟုတ်ဘူး။

ပထမ မလျှာရှည်လေးက ကျနော် ဘာလုပ်မှန်း မသိဘူးဗျ၊ အဲဒီမှာ သူ့ပေါင်ကို တွန်းကားလို့ လျှာနဲ့လဲ ထိုးလိုက်ရော ရုတ်တရက် ကျနော့် ခေါင်းကို သူ့လက်က လာကိုင်တယ်၊ ပြီးမှ အလန့်တကြား အိုး ကိုဇော် ကိုဇော် ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်း ထထိုင်ပါရော။ အဲဒီမှာပွဲပျက်သွားပြီး ကျနော့်ခေါင်းက သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ၊

“အဲလိုမျိုးတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုဇော်ရာ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကြီး”

“နင်ကလဲ ငါလုပ်ကြည့်ချင်လို့၊ ငါကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း လုပ်ချင်လာတာ”

“မကောင်းပါဘူး”

“ကောင်းပါတယ်ဟ၊ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာလဲ ပါတာဘဲ”

“ဘယ်ကလာ မပါ ပါဘူး”

“နင် မသိပါဘူ၊ ငါတို့ကြည့်နေကျ နိုင်ငံခြားကား ဗီဒိုယိုခွေ”

“ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကြီးကို”

“ဒါဆို ရေသွားဆေးလေဟာ”

“ကိုဇော့်”

“လာပါဟ ရေသွားဆေးမယ်၊ ဘာဖြစ်လဲဟ၊ နင်ကလဲ”

“ကိုဇော်ကတော့ တကယ်ဘဲ၊ သူ့သဘောချည်းဘဲ”

နောက်တော့လဲ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ မလျှာရှည်လေး သဘောကျတာပေါ့၊ သဘောကျလွန်းလို့ သူက တဖန်တောင် ပြန်ခင်လိုက်သေး အဲလေ ကျနော့်ကိုတောင် ပြန်မှုတ်ပေးလိုက်သေးဗျား။ဆရာမကြီးလိုတော့ ဘယ်ကျွမ်းမလဲ၊ ကျွမ်းတာ မကျွမ်းတာက အရေးမကြီးပါဘူး၊ ၂ ယောက်သား စိတ်ကြေနပ်ဘို့က အဓိကပါ၊ မဟုတ်ဘူးလား။

ဒီတပတ် ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ရက် ရောက်တော့ မမကိုမတွေ့၊ မမနေရာမှာ မလျှာရှည်လေး ထိုင်လို့၊ ကျနော့်ကို မြင်တော့ သူမျက်နှာမကောင်း၊ ခါတိုင်း အမြဲတမ်း ပျော်ရွှင်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာ ဘာဖြစ်လို့ ပါလိမ့်၊ ဒါနဲ့ သိချင်စိတ်ကို မထိမ်းနိုင်ဘဲ

“မမ ဘာဖြစ်လို့လဲ နေမကောင်းဘူးလား”

မလျှာရှည်လေးက ခေါင်းခါပြတယ်၊ သူ့ ပုံက ငိုတော့မဲ့ပုံ၊ ဒါကြောင့် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွား ပြီး ကမန်းကတမ်း

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ပြောပါဟ မြန်မြန်”

“အမ သီလရှင်ဝတ်လိုက်ပြီတဲ့”

“ဘာ ဘာပြောတယ်”

“ဟုတ်တယ်”

“ဘယ်တုန်းကလဲ”

“မနေ့ကတဲ့”

“နင့်ကို ဘယ်သူပြောလဲ”

“ဆိုင်က ဘကြီး မနက်က လာပြောသွားတာ”

“ဘာဖြစ်လို့ ဝတ်တာလဲ၊ ငါ့ကြောင့်လား”

“မသိဘူး၊ ဟိုးအရင်ကတော့ သူပြောဖူးတယ်၊ သီလရှင် ဝတ်မယ်တဲ့၊ သူ နောက်ပြောတယ် ထင်တာ”

“ခန လား၊ အမြဲတမ်းလား”

“မသိဘူး၊ ဒီညနေ ဆိုင်ပိတ်ရင် မခစ်ခစ်နဲ့ သွားမလို့၊ မနက်ကျမှ ပြန်လာမယ်”

နောက်နေ့ကျ မလျှာရှည်လေးဆီက သတင်းစုံ ကြားပါရော၊ မမ ကအိမ်ထောင်မပြု ချင်ဘူးတဲ့၊ သူ့ ရောဂါ အခြေအနေနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလို့လဲ မကောင်းဘူး ဆိုဘဲ၊ မမ ရောဂါက မီးယတ် သဘောမျိုး၊ အဆစ်အမြစ်တွေ ကိုက်တယ်၊ အားနည်းတယ်၊ ခန ခန ဖျားတတ်တယ် ပေါ့။

အဲဒါကြောင့် အိမ်ထောင်မပြုချင်တာတဲ့၊ ကျနော်နဲ့ ရီးစားဖြစ် တာကလဲ သူ့ဖာသာသူ သူ့စိတ်အလိုလိုက်ရင်း ဖြစ်သွားတာတဲ့၊ ရီးစားဖြစ်ပြီးမှ မှားမှန်းသိတာတဲ့၊ ဖြစ်ပြီးတော့ သူလဲ ကျနော့်ကို မဖြတ်ချင်ဘူးတဲ့၊ ခု ကျနော်က သူ့ကို လက်ထပ်ဘို့ လုပ်တော့ သူလဲ ငြင်းရခက်တယ်။

ယူပြီးလဲ သူ့ရောဂါနဲ့ ကျနော်ဘဲ စိတ်ဆင်းရဲရမှာတဲ့၊ အစကတည်းက သူကလဲ သီလရှင်ဝတ်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ချက် ရှိတာတဲ့။

ခုဘယ်လောက်ကြာကြာဝတ်မယ် ဆိုတာမသိသေးဘူးတဲ့၊ အစရှိသဖြင့်ပေါ့ မလျှာရှည်ပြောတာတွေ ကျနော် နားလည်သလောက် ပြန်ပြောတာ။ အဓိက ကတော့ သူကျနော့်ကို လက်မထပ်ချင်ဘူး၊ ဖြတ်လဲ မဖြတ်ချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် သူ ဒီလို လုပ်လိုက်တာ၊စဉ်းစားကြည့်ဗျာ၊ ကျနော့် အဖြစ်၊ ရုပ်ရှင်ထဲကလို ဇတ်လိုက်မင်းသမီး သေသွားတယ် ဆို ပီပီပြင်ပြင် လွမ်းရ ဆွေးရသေးတယ်၊ ခုဟာက ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ လွမ်းတော့ လွမ်းပါရဲ့။

ချစ်သူ သီလရှင် ဝတ်သွားလို့ လွမ်းတယ်ဆိုတာ လူကြားလို့ တော့ သိပ်မကောင်း၊ မကောင်းပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး၊ လွမ်းတာကတော့ လွမ်းတာဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်စိတ်ထဲသိနေတယ်၊ ရောဂါက ရောဂါရှိတယ်ထားပါ။သီလရှင် ဝတ်မယ်ဆိုလဲ တကယ်လို့ ကျနော်သာ ကြားဝင်မမွှေရင် သူ ခုလို စောစောစီးစီး သီလရှင် ဝတ်ဖြစ်မယ် မထင်ဘူး၊ ပြီးတော့ ကျနော် သူ့ကို မတော်တရော် လုပ်လိုက်တာလဲ ပါမှာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ပိုဆိုးသွားတာ။

အဲဒီကိစ္စဖြစ်ပြီး သူအတော် စဉ်းစားနေပုံဘဲ၊ သူကျနော့်ကို ဖြတ်လဲ မဖြတ်ချင်ဘူး၊ ရှေ့ဆက်လဲ မတိုးချင်ဘူး၊ အဲဒီလို သဘောကနေ သူလွတ်ရာကျွတ်ရာ လုပ်သွားတာ၊ ကျနော်သာ တကယ်လို့ သူနဲ့ ရိုးရိုးသားသား ရီးစားဘဝ နဲ့ဘဲ နေခဲ့မယ်ဆိုရင် . . . .။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။