Configure Page List

Thursday, November 22, 2012

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၃ )

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၃ )

မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ် 

ရေးသားသူ- အမည်မသိ 

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုးမောင်သည် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ပြီး ဆောင့်နေသေးသည်။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိကာ အဆောင့်ရပ်လိုက်သည်။အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ လီးကြီးကိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ် ။တပ်ရက်ကြီး ထိုးသွင်းထားဆဲ ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကြီးများကို စုံကိုင်ကာ ဆွဲထားဆဲ ။

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တဏှာကြီး ရမက်ထန်သောမိန်းမကြီးဖြစ်ရာ လူကမောပြီး နုံးကျနေသော်လည်း ကာမစိတ်ကတော့ မကျချင်သေး ။ ထို့ပြင် မိမိ၏ အဖုတ်ထဲရှိ စိုးမောင်၏ လီးကြီး အားမာန်အပြည်ကဖြင့် မာတောင်နေသေးသည်ကို ထိတွေ့ သိရသောအခါ ကောင်လေး သုတ်ရည် မထွက်သေးကြောင်း နားလည်သည် ။ 

လိုးသည့်လီးက မာန်မကျဘဲ တောင်နေဆဲ ဖြစ်လို့ တနည်းတမျိုးပြောင်းကာ ဆက်ပြီးအလိုးခံရန် ဒေါ်ခင်မိမိ စိတ်ကူးရသည် ။ ဆယ်လက်မ ရှည်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်လျက် အတွေ့ကလည်း ကောင်း သုတ်လွှတ်ကလည်း မမြန်ပဲ ကြာကြာ ကြုံးသွင်းလိုးနိုင်သော စိုးမောင်၏ လီးကြီးကိုလည်း ဒေါက်တာ ခင်မိမိက အပြတ်ကို သဘောကျနေလေပြီ ။

“ မင်း လီးတောင်နေတုံးဘဲ မဟုတ်လား..လရည် မထွက်သေးဘူးနော်....”

ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး မေးသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..မာနေတုံးဘဲ ..ထွက်လည်း မထွက်သေးဘူး ..ဆက်လိုးပေးရအုန်းမလား ..ဟင်...ဒေါ်လေးမိမိ...မောသွားပြီလား ...”

စိုးမောင်က ပြောရင်း ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နဖူးမှ ချွေးများကို အသာလှမ်း သုတ်ပေးသည် ။ 

“ ရပါတယ်ကွာ..တမျိုးတော့ ပြောင်းလုပ်ရအောင်..မင်း လီးကို တို့ အဖုတ်ထဲက ခဏ ဆွဲဖြုတ်လိုက်အုန်း..”

ဘာတွေများ အဆန်း သင်ပြပေးအုန်းမလဲ ဟု သိလိုလှသော စိုးမောင်သည် လီးကို အဖုတ်ထဲက ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည် ။ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်ကာ မှောက်ခုံ အိပ်လိုက်သည် ။

“ တို့ ဖင်ခံချင်တယ်..ဖင်ထဲ သွင်းပြီး လိုးပေး..ဟုတ်လား...”

မှောက်ရက် အိပ်ပြီးနောက် အသာခေါင်းငဲ့ကာ ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။အပြာကားများနှင့် အပြာပုံများထဲတွင် ဖင်လိုးပြမှုများ ကို စိုးမောင် တွေ့ခဲ့ဖူးသည် ။ ဒါမျိုးက တမင်းသက်သက် ထွင်ကာ လုပ်ပြခြင်းတွေ ဟုသာ ထင်ခဲ့သည် ။ 

တကယ် ဖင်လိုးလို့ ရမည် မဟုတ်ဘူးလို့လည်း တွေးထားသည် ။ အထူးသဖြင့် ဗမာပြည်တွင် ဖင်လိုးခံမည့် မိန်းမ ရှိမည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်ခဲ့သည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စကားကို ကြားရတော့ စိုးမောင် အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ ဟင်..တကယ်ပဲ ဖင်ချလို့ ရလို့လား...”

ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ကာ မေးမိသည် ။

“ အိုး..ရတာပေါ့ကွ..ဒါလေးများ...လာ..ဖင်ထဲကို..မင်းလီးကြီး ထိုးထည့်လေ...”

ဒေါ်ခင်မိမိ က မှောက်အိပ်နေရာမှ ဒူးကိုထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ခပ်ကော့ကော့လေး ကြွတင်ပေးလိုက်သည် ။ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်ကို ဘာလုပ်ရမည် ဟု အထူးတလည် ပြောဆိုသွန်သင်မနေတော့ ။ စိုးမောင် မည်သို့ လုပ်လာမည်ကိုသာ အသာစောင့်ပြီး နေသည် ။ 

သည်ကောင်လေး ဖင်မလိုးဖူးသေးတာကို သိသည် ။ ယခုမှ ဖင် စလိုးမည့်ကောင်လေး ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံများ လုပ်လေမည်နည်းဟု စူးစမ်းခြင်း ဖြစ်သည် ။ သည်လို စမ်းကြည့်ရတာကလည်း တမျိုးတဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်း ၏ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြင်ဖက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ကာ ကျန်နေခဲ့သည် ။မိမိ၏ တူ စိုးမောင်ကို ဒေါ်ခင်မိမိ က ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံ သင်ပြပေးလေမည်နည်းဟု စိတ်ထဲတွင် တွေးနေသည် ။ သွားလည်း ချောင်းကြည့်ချင်သည် ။ ကြည့်ဖို့လည်း ရှက်သလိုလို ဝန်လေးသလိုလိုဖြစ်နေသည် ။

အိပ်ခန်းထဲက အသံများကိုတော့ တချက်တချက် ကြားနေရသည် ။ ကိုယ်တိုင် ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိခဲ့သူမို့ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် မည်သို့ မည်ပုံ စခန်းသွားနေကြမည်ကို နားလည်ကာ လှုပ်ရှားဟန်တို့ကို မောင်ကြေးမုံ၏ ကက်ဆက် ဇာတ်လမ်းများတွင် ကြော်ငြာလေ့ ရှိသလို “ သံကြားရုပ်မြင် ” ဖြစ်နေသည် ။

အသံများ ကြားရကာ စိတ်အာရုံထဲတွင် ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့ နှစ်ယောက် လှုပ်ရှား လုပ်ဆောင် နေကြမည့် ပုံရိပ်များကို မြင်ယောင်လာမှုသည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ကို နှိုးဆွသလို ဖြစ်သည် ။ 

သည်အတိုင်း မနေနိုင်တော့ ။ သေသေချာချာ ကြည့်ချင်လာသည် ။ သွားကြည့်လို့ ကောင်းပါ့မလား..။ ငါ ချောင်းကြည့်တာ သူတို့ သိသွားရင် ရှက်စရာများ ဖြစ်နေမည်လားဟု တွေးကာ ချီတုံချတုံဖြစ်သည် ။ အသာထကာ အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်သွားမည် ပြုလိုက် ..သိပ်မရဲသည့်အတွက် နေရာမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်နှင့် ..။

သို့သော် နောက်ဆုံးတွင်မူ ကြည့်လို မြင်လိုစော စိတ်ဆန္ဒက ပိုမို ပြင်းပြသည်ထက် ပြင်းပြလာသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။ အခန်းတံခါးဝမှနေပြီး အတွင်းသို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ဆွဲကာ အားကုန်အင်ကူန် ပုံအော ဆောင့်လိုးပေးနေချိန် ဖြစ်သည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံလာသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေမှုကိုတော့ ပီပြင်စွာ မမြင်ရ ။ အပေါ်မှ တက်ခွထားသော စိုးမောင်၏ ခါးတလှုပ်လှုပ်..လုံးကျစ်သော တင်ပါးများ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေမှု..အောက်ဖက်မှ အလိုးခံနေသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပေါင်ကြီးတွေ ထောင်တက် ..ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက် လှုပ်ရှားမှုများကိုသာ ထင်ရှားစွာ မြင်ရသည် ။

တဘွပ်ဘွပ် လီးဝင်သံ နှင့် ဆီးစပ်ချင်း ရိုက်မိသံ တဖတ်ဖတ် ကိုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ကြားနေရသည် ။ဒေါ်ခင်မေယု ကိုယ်တိုင် မကြာသေးမှီကမှ စိုးမောင်၏ လီကြီးနှင့် လိုးတာကို ခံခဲ့ဘူးလေရာ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ တယောက် မည်သို့ အရသာတွေ့ကာ ငြိမ့်နေမည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု နားလည်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည်ကပြီး ခဏ အကြာတွင် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြီးလို့ သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း အဆောင့်ရပ်ကာ ငြိမ်သွားသည် ။ ကြည့်လို့ကောင်းမည် ရှိဆဲ အလိုးရပ်သွားသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်သွားသည် ။လူချင်းခွာသည့်အချိန်တွင် စောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏ အခြေအနေကိုသာ ကျကျနန ကြည့်တော့မည်ဟု စိတ်ကို ဖြေသိမ့်တွေးကာ အသာပင် ဆက်ပြီး ချောင်းနေသည် ။

သို့သော် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောကြသော စကားများကို ကြားရသော အခါ စိုးမောင် သုတ်ရည် မထွက်သေးပဲ နောက်တမျိုးပြောင်းကာ လိုးကြဦးမည် ကိုသိရသောအခါဒေါ်ခင်မေယု ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒါဆို အဖုတ်ထဲက လီး ထုတ်တာရော အနေအထား ပြောင်းတာရော အဖုတ်ထဲ လီး ပြန်သွင်းတာရော ကျကျနန ကြည့်ရပေတော့မည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးပေးရန် ပြောဆိုသံကို ကြားရသော အခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယုတယောက် ထူးခြားစွာပင် စိတ်လှုပ်ရှား သွားရသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဆွယ်တရားဟော သိမ်းသွင်းလမ်းပြမှုဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် လီးစုတ်တတ်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖင်တော့ အလိုးမခံဘူးသေးပါ ။  

ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးခံကြည့်ရန် ပြောဆို သိမ်းသွင်းနေသော်လည်း ထို အလုပ်ကိုတော့ ဒေါ်ခင်မေယု ငြင်းပယ်ထားခဲ့သည် ။ ဖင်ထဲသို့ လီးထိုးသွင်းလျှင် နာတာပဲ ရှိမည်။ ဘာမှ အရသာ တွေ့နိုင်မည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်မှတ်ထားသည် ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုး မခံဖူး သလိုသူများ ဖင်လိုးခံတာကိုလည်း မမြင်ဖူးသေးပါ ။ ထို့ပြင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြာကားများ..အပြာဓါတ်ပုံများကိုလည်း မကြည့်ဖူးပေ ။ သူ့အနေနှင့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် စပ်ယှက် စည်းစိမ်ခံဖူးမှုသာ ရှိသည် ။

ယခုတော့ သူမ၏တူ စိုးမောင်နှင့် သူမ၏ သူငယ်ချင်း ဒေါ်ခင်မိမိတို့ ဖင်လိုးကြသည်ကို တွေ့ရ မြင်ရတော့မည် ။ဖင်လိုးတာ ဘယ်လိုများပါလိမ့်ဟု သိလိုသည့် အာသီသကလည်း ထူးဆန်းစွာ ပေါ်လာသည် ။ တဖက်ကလည်း စက်ဆုတ်ဖွယ်ကောင်းသော ဖင်လိုးခြင်းကို မကြည့်ပဲ နောက်ဆုတ်သွားလိုစိတ်လည်း ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ စိုးမောင်ကို ဖင်မလိုးရန် ဝင်ပြီး တားဖို့ပင် အကြံ ဖြစ်မိသည် ။ 

သို့သော် ထို စိတ်ကူးနှင့် အကြံတို့မှာ လက်တွေ့ ဖြစ်မလာပါ ။ ဒေါ်ခင်မေယု တကယ် လုပ်မိသည်ကတော့ အိပ်ခန်းဝတွင် ဆက်ရပ်နေကာ အတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်နေမိခြင်းသာ ဖြစ်သည် စိုးမောင်သည် လူပျိုစစ်စစ် ဖြစ်ခဲ့ပေသည် ။

ရည်းစားလည်း မထားဖူး ။ အပျော်မယ်များနှင့်လည်း မသွားလာခဲ့ဖူး ။ စောစောပိုင်းကမှ သူ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုထံတွင် လူပျိုရည် ပျက်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည် ။ သို့သော် အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များ ကြည့် အပြာစာအုပ်များကို ဖတ်ရှုတာတော့ ရှိခဲ့သည် ။

တကယ့်လက်တွေ့ မဟုတ်သေးသည့် ကာမ ဗဟုသုတလေးများ အတန်အသင့် ရှိနေသည် ။ ဖင်လိုးဖူးခြင်း မရှိခဲ့သော်လည်း ကြည့်ဖူးသော အပြာ ဗီဒီယိုကားနှင့် ဖတ်ဖူးသော အပြာစာအုပ်များထဲတွင် ပါသည့် ဖင်လိုးခန်းများကို အတုယူကာ စမ်းသပ် လုပ်ကိုင်ကြည့်ချင်နေမိသည် ။

ဖင်လိုးလျှင် ဆီဆွတ်ရသည်ဟု ဗဟုသုတ ရှိထားသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သားကြီးများကို အသာဖြဲကာ စအိုတွင် တံတွေး ထွေးချသည် ။ တံတွေး အဆွတ်ခံရလို့ ဖင်၀ အေးတေးတေးလေး ဖြစ်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ခါးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုမှာလည်း ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်မှုကို မြင်ရလေရာ ရင် ဒိန်းကနဲ ခုံသည် ။

တံတွေးဆွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် သူ့လီးချောင်းကြီးကို စအိုဝတွင် တေကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်လိုးဖူးသူ မဟုတ်လို့ အချိန်အဆက သိပ် မမှန် ။ ထို့ပြင် စိတ်လည်း တအား လှုပ်ရှားနေရာ ဖိထိုးချလိုက်ရာ လီးတဝက်ခန့် လျှောကနဲ ဝင်သွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်လိုးခံနေကျ မိန်းမမို့ လီး အဝင်ကတော့ ချောသည် ။ ဒါပေမယ်က လီးက ကြီးလှပြီး စစချင်း ဆောက်နဲ့ ထွင်းဆိုသလို လုပ်လိုက်မှု မို့ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဝမှာ ကျိန်းစပ်နာကြင်သွားသည် ။နာကြင်မှုက အတော့်ကို ပြင်းသည် ။

“ အား..အား..နာလိုက်တာ...အရမ်းကြီးပဲ.. အား.....”

စိုးမောင် လန့်သွားသလို ချောင်းကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ ကြက်သီးများပင် ထသွားသည် ။လီးထိုးသွင်းနေသော စိုးမောင် အရှိန်တန့်သွားသည် ။ တန်ကရုံသာ မက ထိုးသွင်းထားသော လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်သည် ။ ဗျစ် ဘု ဟူသော မြည်သံနှင့်အတူ လီးကြီး ဖင်ဝမှ ကျွတ်ထွက်သည် ။  

ဒေါ်ခင်မေယုအဖို့ ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သော လီးချောင်းကြီး တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေမှုနှင့် လီးထိုးသွင်းထားရာမှ ပြုတ်ထွက်သည့် စအိုပေါက် ပွစိပွစိ စပြဲပြဲ ဖြစ်နေမှုကို တစွန်းတစ မြင်လိုက်ရသည်။ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုမောကာ စောက်ဖုတ်က  စိုလာသည် ။

“ ဟိတ်..စိုးမောင်..ဘာလို့ ပြန်ထုတ်တာလဲ ..ဆက်သွင်းလေကွာ...”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အတော်ကို နာသွားသော်လည်း ဖင်လိုးခံရာတွင် ထိုသို့ နာကျင်မှု ဝေဒနာကပင် ရှိန်းမြမြ အရသာတမျိုးမို့ အငမ်းမရ ဝင်ပြောသည် ။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ထောင်ပေးလိုက်ရာ မှောက်ရက် အနေအထားပင် မဟုတ်တော့ ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားသလိုမျိုးပင် ဖြစ်သွားသည် ။

မိမိ လီးအသွင်း ကြမ်းလွန်းသွားလေသလားဟု စိုးရိမ်သော စိုးမောင်တယောက် စိတ်အေးသွားသည် ။ ဒါကြောင့် တုံ့ဆိုင်း မနေတော့ဘဲ ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်တွင် ခပ်ကွကွ ဒူးထောက် နေရာယူကာ ဖင်ဝတွင် လီးတေ့သည် ။

“ သွင်း..အသာဖြေးဖြေး..တရစ်ချင်းသာသွင်း...တို့ အော်ပေမယ့် ဝင်အောင်သာ သွင်း..ဟုတ်လား...”

ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို ဖင်ထဲ လီးသွင်းခွင့် အပြည့်အဝပင် ပေးလိုက်သည် ။ သည်လိုဆိုတော့လည်း စိုးမောင် လီးသွင်းရဲလာသည် ။ အတွေ့အကြုံလေး အနည်းငယ် ရှိလာပြီမို့ ချိန်လဲ ချိန်ဆတတ်လာသည် ။တေ့ထားသော လီးကို အသာလေးဖိပြီ ထိုးထိုးသွင်းသည် ။ ဖင်လိုးခံမှုတွင် ဝါရင့်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း ဖင်ဆုံကြီးကို အလိုက်သင့် ကော့တင်ကာ စအိုဝကို ဖြေလျော့ပြီးကြိုလင့်ပေးသည် ။ 

ထိုသို့ ဒေါ်ခင်မိမိ အပေးမှန်သောကြောင့် ဖင်လိုးဖူးခြင်းမရှိလို့ ဖင်ပေါက်ထဲ လီး စနစ်တကျမထိုးသွင်းတတ်သေးသော စိုးမောင် အနေဖြင့် သိပ် အခက်အခဲ မတွေ့ရပေ ။သူ၏ လီးကြီးက ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ တအိအိတိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်နေသည် ။

“ အား..ကျွတ်ကျွတ်..ဟင့်...နာတယ်...နာတယ်...အိုး..အိုး ...”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာတော့ ခေါင်းမော့လိုက် ဖင်ကြီး ရမ်းလိုက်နှင့် ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားရေရွတ်နေသည် ။ စောစောက ပြောထားနှင့်ပြီးပြီမို့ စိုးမောင်သည် အမျိုုးသမီး၏ ညည်းငြူ စုပ်သတ် အော်ဟစ်သံများကြောင့် နောက် မတွန့်တော့ ။ လီးကိုသာ ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းနေသည် ။

တကယ်တော့ ဖင်လိုးခံသော မိန်းမအဖို့ လီးစသွင်းချိန် ဆိုလျှင် နာတာက ထုံးစံပါ ။ ထိုသို့ နာကြင်မှု ဝေဒနာကို ပြင်းပြစွာ ခံရင်း ပါးစပ်မှ အော်ဟစ် ညည်းငြူနေရမှုကပင်လျှင် ဖင်လိုးခံမှုမှသာ ရနိုင်သည့် သီးသန့် အရသာ တမျိုး ဖြစ်သည် ။

ဖင်အလိုး မခံဘူးသေးသော ဒေါ်ခင်မေယုမှာမူ ဒီအထာကို နားမလည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ ညည်းငြူ အော်ဟစ်နေရမှုကို ကြည့်ရင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်ခံရတာ သိပ်နာတာပါလား ဟုလည်းဒေါ်ခင်မိမိ အစား ကြားထဲက ကြေက်လန့် တုန်လှုပ်လာသည် ။

သို့သော် ထူးဆန်းသည်မှာ ထိုသို့ ကြောက်လန့် တုန်လှုပ် ရမှုကပင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ကာမစိတ်ကို ပိုလို့ ပြင်းပြလာစေသည် ။ အဖုတ်ကြီးဖေါင်းလာရုံမက စအိုဝကပါ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် မိမိ အဖုတ်ကို မိမိ ပြန်ကိုင်ကြည့်သည် ။ဒေါ်ခင်မိမိ၏ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် နာကြင်နေမှု..ညည်းငြူ စုတ်သတ်နေမှုသည် စိုးမောင်၏ ရမက်ဇောကို ပိုထန်အောင် လုပ်နေသည် ။ သူသည် လီးကို ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်ချင်သည် ။ 

သို့သော် ဖင်ပေါက်သည် အထူးပင် ကြပ်သိပ်ကာ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေသလိုမို့ အရမ်းကြီး မလုပ်ရဲပေ ။ ထို့ပြင် သည်မျှလောက် ကျဉ်းကြပ်သော ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလို့ ရပါ့မလား ဟုလည်း တွေးမိသည် ။

အကုန်မဝင်လျှင် ဝင်သမျှသာ လုပ်ပေးဖို့လည်း စဉ်းစားထားသည် ။ သို့သော် တကယ်တမ်း ဖိဖိ သွင်းသော အခါ မိမိ ထင်သလို မဟုတ် ။ တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်နေသော်လည်း ဖိလျှင် ဖိသလောက်ဝင်သည်ကို တွေ့ရသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ စိုးမောင်၏ လီးချောင်း တချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေတော့သည် ။

“ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်အုံးလေ...”

ဖင်ထဲ လီးအဆုံးဝင်သောအခါ ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောသည် ။ စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ချိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပေးသည် ။ 

နို့သီးထိပ်ကိုပါ ဆွဲဖျစ်ပေးရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ပိုပြီး ဖီလင်တက်သည် ။  ဆိပ်ပြီး ဆွပေးရာ နို့သီးခေါင်း တခု နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ထိုသို့သော နာကျင်မှုမျိုးကို အရသာအဖြစ် ဖီလင်ယူတတ်သော ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင် နို့သုံးကြမ်းလာသည်ကို ဘာမှ မပြောတော့ပါ..။အထူးသဖြင့် ဖင်လိုးခံရသည့် အခါများတွင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပြုပေးတာကို ကြိုက်သည် ။ စိုးမောင်က မကြမ်းလျှင်လည်း သူမက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ဖို့ ပြောဆိုပေလိမ့်မည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို ကုန်းဆွဲကာ ခါးကို တလှုပ်လှုပ်ပြုလျှက် ဖင်ထဲသို့ လီးကြီး ထိုးဆောင့်သွင်းနေသည် ။ အစပိုင်းတွင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာ လုပ်သည် ။ ထိုမှ တဖန် အနည်းငယ် ကြမ်းပေးသည် ။

“ ဆောင့်ကွာ..ဆောင့်..တအားကုန်ဆောင့် တို့ကို လုံး၀ မညှာနဲ့..တအားသာ လုပ်...”

ဆောင့်ချက် သိပ်မပြင်းသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသော ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောလိုက်သည် ။

စိုးမောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးဆောင့်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ဆောင့်သွင်းချက်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်အောင် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ တွန်းတွန်းပေးသည် ။ အမျိုးသမီး၏မျက်နှာသည် မဲ့မဲ့သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးမောင် ဆောင့်လိုးသမျှကိုတော့ တချက်မျှပင် မငြီးပဲ ကောင်းကောင်းကြီး ခံနေလေသည် ။ ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ကစားကာ လိုးဆောင့်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သေးသည် ။ 

ထိုသို့သော အခါများတွင် စိုးမောင်မှာ ထိုးကနဲ ထွန့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ခေါင်းပင်မော့ကာမော့ကာသွားသည် ။ ထိုသို့ တင်းကြပ်စွာ ဖျစ်ညှစ်မှုမျိုးကို စောက်ပတ်က မလုပ်နိုင် ။ ဖင်ခေါင်းကသာ လုပ်နိုင်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း ဖင် လိုးရတာနှင့် စောက်ပတ်လိုးရတာတို့၏ ခြားနားမှုကို လက်တွေ့ လီးအရသာခံကာ နားလည် သိရှိသွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သည် အလိုးခံဘူးပြီးသော အပေါက် ဖြစ်သော်လည်း စိုမောင်၏ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးနှင့် ဆိုလျှင်တော့ ပြည့်သိပ် တင်းကြပ်နေသည် ။ လီးကို ဆွဲထုတ်သောအခါစအိုသည် ပြဲလန်ထွက်လာလိုက်..လီးပြန်ဆောင့်သွင်းသောအခါ စအိုက ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည် ။

ဖင်လိုးနေရင်း ကုန်းပြီး ကြည့်သော စိုးမောင်သည် ထိုအဖြစ်ကို ကျကျနန မြင်ရပေသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုကတော့ ထိုမြင်ကွင်းမျိုး မမြင်ရ ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ မျက်နှာမဲ့သွားပုံ..စိုးမောင်အံကြိတ်ကာ ခေါင်းမော့သွားပုံ..နှစ်ယောက်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်နေပုံ စသည်တို့ကိုသာ ချုံးပြီး မြင်ရသည် ။စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် ဆက်တိုက် အချက် သုံးဆယ်ကျော် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည် ။

“ ဘွပ် ဘုဘု ဗျစ်....”

“ အား..ကျွတ်ကျွတ် ..ကောင်းလိုက်တာကွာ...”

“ ဘွပ် ဘွပ်...”

“ အမလေးလေး...ဖင်ထဲကို နင့်ပြီး အီစိမ့်သွားတာဘဲ..ဘွပ်ဘွပ်..ဆောင့်ဆောင့်..ဆောင့်စမ်းပါ ..စိုးမောင်ရဲ့ ..”

“ ဆောင့်လိုးပေးနေတာဘဲ ဟာကို..”

“ အို..ဟင့် ဟင့် ဘွပ် ဘွပ်...ဘု ဗျစ်....အဲဒီထက် ပိုပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန် ဆောင့်ဖို့ ပြောတာ...ဘွပ်..ဘု ဘု ဘွပ် ဘွပ်...”

“ ဖင်ထဲကို ဆောင့်လိုးသွင်းတာ ခံလို့ကောင်းလား..ဒေါ်လေးမိမိ..”

“ အင်း..ကောင်းတယ်ကွာ...ကောင်းလို့ ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့...”

“ ဘု ဘု ဗျစ်...အားပါးပါး...အား...”

ဒေါ်ခင်မိမိသည နာတာကြင်တာတွေကို လုံး၀ အရေးမထားနိုင်ဘဲ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်ကာ အထူးပင် လှုပ်ရှားလို့ နေပေသည် ။ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း တမျိုးတည်းနှင့် ကြုံးဆောင့်ပေးနေသည်ကို အားမရနိုင် ဖြစ်လာသည် ။

“ ဘွပ်..ဘု ဘု ဗျစ်...”

“ စိုးမောင်...”

“ ဟင်..ဘာလဲ...ဒေါ်လေးမိမိ...ဘွပ် ဘု ဘု...”

“ ကြမ်းပြင်ညီနဲ့ချည်း ဆောင့်မနေနဲ့ကွာ..အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းနဲ့လည်း ဆောင့်ပေးစမ်းပါ ..ဟင့်ဟင့်...”

“ ဟာ..အဲဒီ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းကို ကျနော်မှ မတတ်သေးတာ..ဘယ်လို ဆောင့်ရမလဲ ဆိုတာ ပြောပြအုံးပေါ့...”

“ အော်..အေး..မင်းလီးကြီးကို အောက်ကနေ အပေါ်ကို ထိုးထိုးကော့တင်ပြီး ဆောင့်တာကို ပြောတာ..

“ ဒီလိုမျိုးလား....”

“ ဘွပ်ဘု...”

ပြောပြောဆိုဆို ငပဲကို ကော့တင် လိုးဆောင့်သွင်းသည် ။

“ အား..အိ ..ဒူးကိုကွေး အားယူပြီး ဆောင့်တာ ပိုအားပါတယ် ..”

“ သိပြီ..ဟောဒီမှာ...”

စိုးမောင်သည် ဒူးကို ကွေးညွှတ်ကာ ဒူးအားပါ ရောထည့် ကော့တင်ဆောင့်လိုက်ရာ အားပြင်းလှသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပင် ကော့ကြွတက်သွားသည် ။

“ ဟုတ်ပြီ..အဲလိုမျိုး ..ဆောင့်လေ..ဆက်ဆောင့်..”

“ အောက်ပင့်ဘဲလား..”

“ ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..”

“ ဘွပ်..ဘု ဘု ဘွပ်...”

“ အားပါးပါး..အား...”

စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ အောက်ပင့်တို့သာမက မြေစိုက် ဆောင့်နည်းပါ ဖြည့်ကာ ဆောင့်နည်းသုံးမျိုးကို ရေလဲနှင့် သုံးပြီး အပြတ်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တချီပြီး တချီ ဆက်တိုက်ကို “ ပြီး ”“ ပြီး” သွားနေသည် ။ 

လီးက ဖင်ကို လိုးနေသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ အောက်သို့ တောက်တောက် ယိုကျသည် ။ စိုးမောင်က တအားကုန် တရစပ် ဆောင့်လိုးနေရာဒေါ်ခင်မိမိမှာ အကြိမ်တော်တော်များများ “ ပြီး ” ခဲ့သော်လည်း ပျော့ခွေကျမသွားရအောင် တောင့်ခံထားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသောအခါတွင် စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းထဲ ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည် ။ စိုးမောင် သြတ်ထွက် သွားသောအခါမှ ဒေါ်ခင်မိမိ လည်း တောင့်ကာ ဖင်ထောင်ပေးထားမှုကို လျှော့လိုက်ရာ မွေ့ရာပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ပြုတ်ကျသည် ။

ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးချောင်းကြီး ကျွတ်ထွက်သည် ။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေဆဲမို့ လီးထိပ်မှ လရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေ ဆက်ပြီး စီးကျနေသည် ။ထိုလရည်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပေါ်သို့ ပက်ဖျန်းပေးလိုက်သလို ပေရေကုန်သည် ။ မွေ့ရာပေါ်တွင် မှောက်ကျသွားသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်သားကြီးများပေါ် ပူနွေးနွေး လရည်စက်တွေ ကျလာမှုကိုသာ ထိတွေ့ချက်များ အရ သိရှိသည် ။ မျက်မြင်တော့ မဟုတ် ။

လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ သူလိုးထားခဲ့သည့် ဖင်ကြီးပေါ်သို့ တပေါက်ပေါက်ကျနေမှုကို စိုးမောင် သေသေချာချာ မြင်ရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ကိုယ်တိုင် ဖင်အလိုးမခံရသည့်တိုင် ဖင်ဝတွင် ယားကျိကျိ တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်နေသည် ။ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် ရက်ရက်ရောရော ဖင်လိုးဖင်ခံကြမှုများကို အပီအပြင် ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားကာ ဖိုဓါတ်နှင့် အမှန်တကယ် ထိတွေ့ရခြင်း မရှိပါပဲနှင့် ကာမအရသာ ခံစားရလျက် တချီ “ ပြီး ” သွားခဲ့ရလေသည် ။

ထို့နောက် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့သည် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ကာ ပေကျန်နေသည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ကြသည် ။ စိုးမောင်၏ လီးကို ဒေါ်ခင်မိမိ ကျုယ်တိုင် ယုယစွာ ဆေးကြောပေး၏ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ပတ်နှင့် စအိုတို့ကိုလည်း စိုးမောင်က ပြန်ပြီး ဆေးကြောပေးလေသည် ။အချိန်မှာ ညခြောက်နာရီကျော်ကျော်ပင် ရှိနေပြီမို့ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ တူအရီးနှစ်ယောက်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို နုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြလေသည် ။ သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက်အတော်လေးကို ရင်းနှီးသွားခဲ့ကြရလေပြီ ။ နှစ်ယောက်သား စပ်ယှက်ခဲ့ရမှုကိုလည်း စွဲမက် သဘောကျနေလေပြီ ။

ထိုနေ့ညတွင် ဒေါ်ခင်မေယုရော စိုးမောင်ပါ အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေကြသည် ။ ညနေပိုင်းက လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့ရပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေကြသည် ။ညနေက လိုးခဲ့ရတာတွေကို အားမရနိုင်ကြ ။ ထပ်ပြီး လိုးချင်သော စိတ်ဆန္ဒတို့သည် အဒေါ်တွင်ရော တူတွင်ရော ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆင်းသွားရလျှင် ကောင်မးလားလို့ စဉ်းစားသည် ။ စိုးမောင်ကလည်း  ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသို့တက်သွားရလျှင် ကောင်မးလာဟု တွေးတောနေသည် ။

ခမ်းနောင် ရိပ်မိသွားမှာကိုလည်း စိုးသောကြောင့် အဆုံးဖြတ်ရခက်ကာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေကြသည် ။ ထိုသို့ဖြင့် ညကန်းကောင် အချိန်သို့ ရောက်လာသည် ။ အဒေါ်နှင့်တူတို့၏ ကာမစိတ်နိုးကြွနေမှုက လျော့ပါးမသွား ။ ထိန်းသိမ်းနေသည့်ကြားကပင် တိုးလို့ ထန်ပြင်းလာသည် ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ ။

“ စိုးမောင် အိပ်ခန်းက အောက်ထပ်မှာ..ငါ အသာလေး ဆင်းသွားလိုက်ရင် နောင်နောင် ဘယ်လိုလုပ် သိနိုင်မလဲ..ပြီးတော့ အခုလောက် ဆိုရင် ဒီကောင်မလေး ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နေပြီ ..စိုးမောင် အခန်းထဲမှာ ငါတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ကြတာကိုတော့ ခမ်းနောင် အိပ်ရာက နိုးနေတာတောင် ကြားနိုင် သိနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ တွေးတောကာ အသာပင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာသည် ။ ပိုပြီး စိတ်ချလက်ချ ရှိရအောင် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည် ။ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ခမ်းနောင်သည် ငြိမ်သက်စွာ အသက်ရှုမှန်မှန်နှင့် အိပ်မောကျနေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ခြင်..ယင် ခြ..ပိုးဟတ်..ကြွက် အိမ်တွင်းပိုးမွှားများနှင့် တိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများ လုံး၀ မရှိရလေအောင် ဆေးဖျန်း သန့်စင်ထားသည့် အိမ်မို့ ခြင်ထောင်ပင်ချ အိပ်စရာမလို ။ 

ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဒေါ်ခင်မေယု တယောက် ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ကျေနပ်စွာ ခေါင်းတချပ်ညှိမ့်ကာ တံခါးကို အသာပြန် စေ့ပိတ်လိုက်သည် ။တံခါးပတ္တာများသည် အကောင်းစားများ ဖြစ်သည့်အပြင် ဆီလည်း အပြည့်ထည့်ထားသည်မို့ အသံမမြည် ။ တံခါးသော့လက်ကိုင်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ဖွင့်ခဲ့ချိန်နှင့် ပြန်လှည့်ပိတ်ချိန်တို့တွင်သာ 

“ ကလစ် ” 

ဟူသော အသံလေး ခပ်သဲ့သဲ့ပေါ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးပြီးနောက် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းရန် လှေခါးဆီသို့ ရှေးရှူလာခဲ့သည် ။ ထိုအချိန်တွင် စိုးမောင်မှာလည်း တရှိန်ရှိန် နိုးကြွနေသော ရမ္မက်ဇောဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆောင်တော်ကူးရန် အကြံဖြင့် အသာ ထွက်လာခဲ့သည် ။  

ဒေါ်ခင်မိမိအိမ်တွင် ကောင်းကောင်း စပ်ယှက်ခဲ့ကြပြီးပြီမို့ သူမ၏ အိပ်ခန်းသို့ မိမိသွားလျင် လည်း ဒေါ်လေးက ကန့်ကွက်ငြင်းပယ်မည် မဟုတ်ဟုလည်း စိုးမောင်က တွက်သည် ။ တခုတော့ ရှိသည် ။ ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းမှ မကြားရအောင် အသံသိပ်မမြည်စေဘဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိန်းပြီး လုပ်ဖို့တော့ လိုပေလိမ့်မည် ။

အဒေါ်နှင့် တူသည် လှေကားတွင် ဆုံမိကြသည် ။တူ၏ အလိုးခံရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းမည့် ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးထိပ်သို့ ရောက်လာချိန်တွင် အဒေါ်ကို လိုးရန် အပေါ်ထပ်ကို တက်မည့် စိုးမောင် လှေခါးခြေရင်းသို့ ရောက်သည် ။ 

တယောက်ကိုတယောက် မြင်ကြချိန်တွင် ခြေလှမ်းတွေ အလိုလို ရပ်သည် ။ တယောက်ကို တယောက် ခေတ္တကြည့်သည် ။ တယောက်စိတ်ထဲတွင် မည်သို့သော ခံစားမှုနှင့် အကြံအစည် ရှိသည်ကို ကျန်တယောက်က ကောင်းကောင်း နားလည် သဘောပေါက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုက မိမိအောက်သို့ ဆင်းလာမည် ဖြစ်ကြောင်း လက်ဟန်ပြသည် ။ ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယုကို အောက်သို့ ဆင်းလာရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ပြသည် ။နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ သွားကြသည် ။ လွတ်လပ်ကာ ကောင်းမွန်ကြောင်း နှစ်ယောက်လုံး အထာပေါက်ကြပြီး ယခုလို ပြိုင်တူ လက်ဟန်ပြမိခြင်း ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးမှ အောက်သို့ ဆင်းသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး စပ်ယှက်လိုစိတ်ကလည်း ပိုထန်ပြင်းလာသည်မို့ ဆင်းလာသည့် ခြေလှမ်းများက သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ ထို့နောက် တူအရီးနျစ်ယောက်တို့သည် တယောက်လက် တယောက်ကိုင်ကာ  စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြလေတော့သည် ။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်သည် ။ ညအိပ်ချိန်မို့ စိုးမောင်သည် တီရှပ် တပတ်နွမ်းနှင့် ချည်ပုဆိုးတို့ကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ဆွဲချွတ်လို့ ပုဆိုးကျွတ်ကျသောအခါ သူ၏ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်သည် စိုးမောင်၏ ငပဲကို အသာ လှမ်းကိုင်သည် ။ စိုးမောင်၏ လီးသည် ချက်ချင်း အသက်ဝင်ကာမတ်တောင်လာသည် ။ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရာဂစိတ်တို့သည် တဆပိုကာထန်ပြင်းလာသည် ။  လီးစုတ်လိုသည့် အာသီသတွေလည်း ပေါ်လာသည် ။ ပါးစပ်တပြင်ပြင် တံတွေး တကျွင့်ကျွင့် ဖြစ်လာသည် ။

ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယု ဝတ်ထားသော ထမိန်ကို လှမ်း ချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပါတိတ်ထမိန်နှင့် ဘလောက်စ်ပွပွကို ဝတ်ထားသည် ။ ဘရာစီယာ စည်းနှောင်မထားသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင်တော့ ပင်တီလေး ဝတ်ထားသည် ။ ထမိန် ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသောအခါ သူမ၏ ကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာ ပင်တီ ဘောင်းဘီ တိုတိုလေးသာ ဖုံးထားလျက်ရှိတော့သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင်၏ ခြေရင်းတွင် ဗြုံးကနဲ ဒူးထောက်ချကာ စိုးမောင်၏ လီးကို စုတ်သည် ။ လီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်သည် ။ လုံးပတ်က ဘီယာ သံဘူးလောက်ပင် တုတ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တွေ့ဖူးသမျှသော လီးများတွင်တော့ အရှည်ဆုံး အတုတ်ဆုံး အကြီးဆုံးပင် ။

လီးအလုံး တုတ်သောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပါးစပ်ကို အတော့်ကို ပြဲအောင် ဟပြီး လီးကို ငုံရသည် ။ ငုံမိသောအခါ အားရပါးရပင် စုတ်လိုက်ရာ ပြွတ်ကနဲ အသံပင် မြည်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်အောင် လီးစုတ်ခံရမှု အရသာကို ကျကျနနကြီး ခံစားလိုက်ရသည် ။

“ အားပါးပါး...ကောင်းလိုက်တာ..ဒေါ်လေးရယ်..ဟင်းဟင်း...စုတ်ပေးပါ..ကျနော့်လီးကို ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးပါ...”

အရသာတွေ့သွားသော စိုးမောင် အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည် ။ သူသည် စိတ်လည်း အထူး ထန်ပြင်းလာရာ ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တခါတည်း ဆွဲတင်လိုက်သည် ။

အဒေါ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိနေသေးသော အဝတ်အစားများကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် လက်မြန်ခြေမြန် ချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း စိုးမောင်၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ တီရှပ်ကို  အပြန်အလှန်ဆိုသလို ဆွဲချွတ်ပေးသည် ။အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးများ ဖြစ်သွားကြလေတော့သည် ။ စိုးမောင်သည် မိမိလီးကို စုတ်ပေးခဲ့မှုကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်သည် ။ 

သို့သော် စောက်ပတ် ယက်မပေးမှီ ဒေါ်ခင်မိမိ သင်ပြပေးလိုက်သည့် နည်းလမ်းများကို ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လက်တွေ့ အသုံးချသော သဘောဖြင့် အရင် အစပျိုး လုပ်ဆောင်သည် ။ ပထမ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ပါးစပ်ကို ဖွဖွ စုတ်နမ်းသည် ။ ထို့နောက် မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးများ ရွာသည် ။

ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုတ်နမ်းပေးသည် ။ စုတ်နမ်းမှုသည် အောက်သို့ တဖြေးဖြေး ဆင်းလာသည် ။ ရင်ညွန့်ပေါ် ရောက်သည် ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီသို့ ဆင်းလာသည် ။ နို့အုံများကို စုတ်နမ်းရာတွင်တော့ လျာဖြင့် အသာယက်သလို ပါးစပ်ဖြင့်စုတ်ပေးသည် ။ အထူးသဖြင့် နို့သီးများကို စို့ပေး စုတ်ပေး ယက်ပေး ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။

နို့အုံကြီး တခုလုံးကို ပါးစပ်ဟကာ ငုံခဲသည် ။ နို့တဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပေး စို့ပေး ယက်ပေး နေချိန်တွင် ကျန်နို့ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာတော့ တဟင်းဟင်းဖြင့် လူးကာ လွန့်ကာ တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်လို့နေလေတော့သည် ။

“ အို ဟင့်ဟင့်.....စိုးမောင်ရာ...အား....အိ...အိုအို...”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံများသည် ဒေါ်ခင်မိမိထက် ပိုကြီးသည် ။ ပိုပြီး တင်းသည် ။ နို့သီးခေါင်းလည်း ပိုရှည်သည် ။ ထို့ကြောင့် စိုးမောင်အဖို့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် စို့ယက်ပေးရတာ ပိုမိုက်သည် ။ ညနေပိုင်းတုန်းက ကမူးရှူးတတိုး ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ် ထဲ့ရမှုမျိုး မဟုတ်ပဲ စနစ်တကျ နည်းလမ်းမှန်မှန် ကိုင်တွယ်နေမှုကလည်း အရသာပို ထူးစေသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ဖီလင် ညိမ့်နေကြသည် ။ မိမိတို့၏ နေအိမ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေရမှု ဖြစ်လို့ ဘာမှ လောကြီးစရာလည်း မလို ။ စိတ်ကြိုက် အချိန်ယူလို့ ရလေသည် ။ယနေ့ည ခမ်းနောင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်လို့ မပျော် ။ 

မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက် ဆတ်ကနဲ လန့်နိုးလာလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကလည်း ခမ်းနောင်၏ မိန်းမ ဓမ္မတာ ရာသီလာနေသည့်ရက်ပိုင်းများအတွင်း ဖြစ်နေကျပါ ။ သည်နေ့ ပထမဆုံးနေ့မို့ ပိုပြီးနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မပျော်နိုင်ဘဲ ဖြစ်ရသည် ။

ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုက ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ အခြေအနေ အကဲခတ်ကြည့်ရန် အိပ်ခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှည့်ဖွင့်လိုက်သည့် ခပ်သဲ့သဲ့ ကလစ် ဟူသော အသံလေးသည် မပျော့်တပျော် ဖြစ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဆတ်ကနဲ နိုးသွားစေသည် ။ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အခန်းထဲကို အသာ ခေါင်းပြူကာ ကြည့်သည်ကို မြင်သည် ။ 

ခေါင်းပြန်ထွက်ကာ တံခါးပိတ်သွားသည်ကိုလည်း တွေ့သည် ။ ထို့ပြင် လျှောက်လှမ်းသွားသော ခြေသံ ခပ်ဖွဖွကိုပါ ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်သေးသည် ။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဒေါ်ခင်မေယုက ဘာကြောင့် လာပြီး ချောင်းကြည့်ရလေသနည်းဟု ခမ်းနောင် မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်ရသည် ။

တခုခုတော့ ထူးပြီဟု စဉ်းစားမိကာ စပ်စုတတ်သည့် အရွယ်ပီပီ အကျိုးအကြောင်း သိလိုသိငြား အသာထွက်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ အသာထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းဘက်သို့ ခြေလှမ်းကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း တလှမ်းချင်း လှမ်းကာ ချဉ်းကပ်လာသည် ။ ထို့နောက် တံခါးသော့ပေါက်ကြားမှနေပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်သည် ။

ထုံးစံအတိုင်းပင် အိပ်ခန်းထဲတွင် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး ထွန်းထားသည် ။ ခြင်ထောင် မသုံးသည့်အတွက် ကုတင်ကို ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိ ။ ခမ်းနောင် ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားလာကာ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သည် ။ဟိုဟိုဒီဒီ မျက်စိကစား ကြည့်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိတာ သိပ်ကို သေချာသွားသည် ။

အိပ်မပျော်လို့ အလုပ်များ ထ လုပ်နေလေသလားဟု တွေးမိရင်း အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းငယ် လုပ်ထားသော စာကြည့်ခန်းသို့ သွားကြည့်သေးသည် ။ စာကြည့်ခန်းထဲတွင်လည်း မည်သူမျှ မရှိ ။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်သို့ ခမ်းနောင် ဆင်းလာခဲ့သည် ။

လှေခါးအရင်းသို့ အရောက်တွင် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဗလံများကို ခမ်းနောင် ကြားရလေတော့သည် ။ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုသံများ တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းသံများ အိုကနဲ အင်ကနဲ ရေရွတ်သံများ...။ ထိုအိပ်ခန်းထဲတွင် တခုခု ထူးခြားမှု ဖြစ်နေမှန်း ခမ်းနောင် သိလိုက်သည် ။ 

ဘာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မခွဲခြားနိုင် ။ ကွဲကွဲပြားပြား သိရအောင် စူးစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးဖြင့် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည် ။ ဘာရယ်လို့ သေသေချာချာ မသိရသေးသော်လည်း သဘာဝ၏ လွှမ်းမိုး စေံစော်မှုကြောင့် ခမ်းနောင်မှာ ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားစ ပြုသည် ။ အိပ်ခန်းနား နီးလာသည်နှင့် အမျှ အသံများကို ပိုပြီး ပီပြင်စွာ ကြားရသည် ။

အိပ်ခန်းတံခါးက ပိတ်မနေ ..။ ဟာလာဟင်းလင်း လည်း ပွင့်မနေ ။ မဟတဟ ဖြစ်နေသည် ။ အခန်းစည်းကတော့ ဘေးနား ဘက် မကပ်တကပ်..  ။ဟနေသော တံခါးကြားနေရာမှ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ဒီအိမ်၏ အိပ်ခန်းတိုင်းတွင် ညအိပ် ငါးတိုင်အားမီးလုံးများ တပ်ထားရာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း ညအိပ်မီးလေး ထွန်းထားသည် ။

အမှောင်တွင် ကျင့်သားရနေသောကြောင့် ခမ်းနောင်အဖို့ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီးသီး၏ အလင်းရောင်ဖြင့်ပင် အိပ်ခန်းထဲရှိ မြင်ကွင်းကို ကျကျနန မြင်ရသည် ။မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်တွေ ဒိန်းဒိန်း ခုံသွားစေသည် ။ မျက်နှာ ထူအမ်းကာ တကိုယ်လုံးလည်း ပူထူဖိန်းရှိန်းသွားစေသည် ။

သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်မှာ ကုတင်ထက်တွင် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ပျက်နေမှုများပင် ဖြစ်တော့သည် ။ အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိကြ ။ဗလာကိုယ်လုံးတီး ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မီးရောင်အောက်ဝယ် အဖွေးသား ..ထင်းထင်းကြီး...။

စိုးမောင်၏ ညိုလတ်သော ဗလာကိုယ်လုံးတီးကိုလည်း ငါးတိုင်အား မီးရောင်ဖြင့် ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။

ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပြုမူလုပ်ဆောင်နေကြပုံတို့က အပျိုမလေး ကို အသည်းယားကာ ကျောတုန်ချမ်း သွားစေသည် ။ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံတဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ ကျန်နို့အုံကိုတော့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲထားသည် ။ တပြွတ်ပြွတ် အသံများကိုလည်း ကြားရသည် ။ 

နို့စို့ပေးနေတာလားလို့ ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။ ထိုအခိုက် စိုးမောင်၏ ပါးစပ်က ငုံခဲထားသော နို့အုံကြီးမှ ခွါသည် ။ ထို နို့အုံကြီး၏ နို့သီးခေါင်းကြီး ကော့ထောင် စူတက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် မြင်ရသည် ။ ခမ်းနောင်သည် မိမိ၏ ရင်သား ကို ညာလက်ဖြင့် ယောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် ။ 

ညအိပ်ချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ဘရာစီယာ အတွင်းခံ ဝတ်မထား ။ ညဝတ် ဘလောက်စ် ပွပွကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ထို့ကြောင့် နို့အုံ ပကတိ နီးပါးကို ဆုပ်ကိုင်မိသည် ။ မိမိ နို့ကို မိမိ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ခမ်းနောင်မှာ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်း ထသည် ။ ရင်လည်း ဖိုကာ မောသွားသည် ။ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်လို မဟုတ် ။ စိုးမောင်ထက် အသက်ငယ်သော်လည်း အချစ်ကိစ္စမှာတော့ စိုးမောင်ထက် သာသည်ဟု ဆိုရမည် ။ ခမ်းနောင်တွင် ရည်းစား ရှိသည် ။ ရည်းစားနှင့်လည်း ချိန်းတွေ့ဖူးသည် ။ 

အချစ်နယ် မကျွံသေးလို့ အပျိုရည်တော့ မပျက်သေး ။ ဒါပေမယ့် နမ်းတာ နို့ကိုင်တာ ဖက်ပွတ်တာမျိုးတော့ ခံဖူးသည် ။ အဖုတ်ပင် တခါလောက် အနှိုက်ခံဘူးသည် ။ အခုလောလောဆယ်တွင်တော့ ခမ်းနောင်၏ ရည်းစား ခင်မောင်သက်မှာ မလေးရှားသို့ အလုပ်သွားလုပ်နေသည် ။ မြန်မာပြည်မှာ မရှိ ။

ဖိုဓါတ်နှင့် အပရိက ထိတွေ့ဖူးသော ခမ်းနောင်မှာ ယခု စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ စပ်ယှက်ကြပုံကို မြင်ရတော့ ငြိမ်နေသော ရမ္မက်သွေးတွေ နိုးထလာသည် ။ ကိုယ့်ရင်သား ကိုယ်ကိုင်မိတော့ ကာမဆိပ်တက်မှု ပို မြင့်မားလာသည် ။ တံခါးဟနေသည့်နေရာမှ ကျကျနနပင် ကြည့်နေမိသည် ။

စိုးမောင်တို့ စုံတွဲကတော့ ခမ်းနောင် ချောင်းကြည့်နေသည်ကို မသိသည့်အတွက် ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည် ။ စိုးမောင်သည် နိုအုံနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေး..ဘယ်ညာ နို့သီးများကို တလှည့်စီ စို့ပေး ယက်ပေးနှင့် အတန်ကြာ လုပ်ပေးပြီး နောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရှပ်ဟိုက်သော ဝမ်းပျဉ်သား တလျှောက် အသာ လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးရင်း အောက်ဖက်သို့ တစစ လျှောဆင်းလာသည်။

ကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပြာကားများဆီက ပြကွက်တို့ကို အတုယူကာ လက်တွေ့ စမ်းလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တယောက်မှာတော့ တဟင်းဟင်းကို ဖြစ်နေသည် ။လျှောဆင်းသွားသော စိုးမောင်၏ ပါးစပ်သည် ဘယ်နေရာကို ဦးတည်နေသည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု ကောင်းကောင်း သိသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် စောက်ဖုတ် အယက်ခံဘူးသည် ။ ကွယ်လွန်သူ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ် ကတော့ မဟုတ် ။ သူမနှင့် ပျော်ပါးခဲ့သော ကြေးစား အလိုးသမား အချို့က ဖြစ်သည် ။ ကြေးစား အလိုးသမားတိုင်းကတော့ စောက်ပတ် ယက်မပေးကြပေ ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ယက်ပေးလျှင်တော့ ဖီလင်ယူလိုက်သည် ။ ယက်မပေးသူကိုတော့ အယက် မခိုင်းပါ ။ယခု စိုးမောင်က သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလျှင် အပြတ်အရသာခံလိုက်မည်သာ ။

စိုးမောင်သည် သူ့အဒေါ်၏ စောက်ပတ်ကို ပြွတ်ကနဲ တချက် အရင်စပြီး နမ်းလိုက်သည် ။ စိတ်ထနေချိန်မို့ အဖုတ်က မို့ဖေါင်းနေသည် ။ အမွှေးများ ရိတ်ထားသည်အတွက်လည်း အဖုတ်သည် ရှင်းသန့်နေ၏ ။ စောက်ရည်ကြည်များကတော့ စိုနေသည် ။

စိုးမောင်အဖို့ အဖုတ်နံ့ကိုပါ ရှုမိသည် ။ ထို့ကြောင့် နမ်းပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကို အားရပါးရပင် ယက်ပေးလေတော့သည် ။

“ အောင်မလေးလေး..စိုးမောင်ရယ် ....ကောင်းလှချည်လား...ယက်စမ်းပါ...ဟင့်ဟင့် ....ယက်စမ်းပါ.....”

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ခေါင်း ဘယ်ညာ ရမ်းလျက် ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ဖေါ်ပြောဆိုမိလေသည် ။ ဖင်ကြီးကတော့ ကြွတက်လာသည် ။ ဒါကို မြင်နေရသူ ခမ်းနောင်မှာလည်း ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် စမ်းမိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ပိုးပျော့ ဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည် ။ အတွင်းခံ ပင်တီ ရှိနေသည် ။ အဖုတ်ကို ပကတိအသား နည်းပါးအတိုင်း မထိကိုင်မိ ။ ပင်တီက အနည်းငယ် ထူထူထဲထဲ ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့် အဖုတ်မို့ဖေါင်းနေသည်ကို ထိကိုင်ရသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ရင်သွားသည် ။ပါးစပ်မှ “ အို ” ဟုပင် ယောင်ယမ်းကာ မြည်တမ်းမိရသည် ။

မိမိ၏ အဒေါ် ခါးတကော့ကော့ ဖင်ကြီး တကြွကြွ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းခါကာ အပြတ်ဖီလင်တက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် ကျကျနန မြင်သည် ။  အဖုတ်ယက်ခံရသည်မှာ အလွန် အရသာတွေ့ရကြောင်း ယုံမှားသံသယ ဖြစ်စရာ မရှိပေ ။ ခမ်းနောင်မှာ ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲက ယားလာသည် ။ 

ကိုယ်တိုင် အဖုတ် ယက် ခံကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်လာသည် ။ အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ရုံသာ မဟုတ်..။ အသာပွတ်ပေးနေမိသေးသည် ။ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နှင့် ပွတ်ပေးခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ထိတွေ့မှုကတော့ အရသာ ထူးသည် ။စိုးမောင်သည် စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်ချောင်းထိုးသွင်းကာ ကလိပေးသေးသည် ။ 

“ ဟင့်..ဟင့်..လုပ်တော့ကွာ . .တက်တော့...တို့ အရမ်း ယားနေပြီ ..တက်ချတော့..တက်လိုးပါတော့...ဟင့်ဟင့်....”

ဒေါ်ခင်မေယုက အံကြိတ်ကာ ပြောသည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ရာမှ အသာထ သည် ။ ယခုအခါတွင်မှ ခမ်းနောင် အနေ ဖြင့် စိုးမောင်၏ လီးကြီးကို ကျကျနန မြင်ရလေတော့သည် ။ စောစောပိုင်းကမူ စိုးမောင်မှာ အဖုတ် ကုန်းယက်နေရာ လီးကို အပီ မမြင်ခဲ့ရ ။

ခမ်းနောင်သည် ရည်းစားရှိပြီး ရည်းစား၏ အနမ်း အကိုင် အနှိုက်များ ခံဘူးသော်လည်း ယောကျ်ားလီးကိုတော့ မမြင်ဘူးသေးပါ ..။

ယခု ပထမဦးဆုံး အကြိမ် မြင်ရခြင်း ဖြစ်ရာ ဖိုမ သဘာ၀ အရ အလိုအလျှောက် စိတ်ဝင်စးမှုလည်း ရှိသည့် အတွက် စူးစူးစိုက်စိုက်ပင် ကြည့်မိသည် ။ဆယ်လက်မကျော်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်သော စိုးမောင်၏ အာဂ လီးချောင်းကြီးသည် ယခုမှ ယောကျ်ားလီး စတင် မြင်ဘူးသော အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်ဖိုသွားစေသည် ။ ဒါကြီးနဲ့များ ငါ့ကို ချရင် ဟူသော အတွေးလေးလည်း ဝင်ကာ ရင်တွေ ပိုပြီး မောလှိုက် ဖိုရသည် ။

“ လေးဘက် ကုန်းပေးပါလား..ဒေါ်လေးရယ်...နော်...”

စိုးမောင်က မုန့်ပူဆာသော ကလေးတယောက် လေသံဟန်ပန် မျိုးနှင့် ပြောသည် ။ မိန်းမ လိုးရတာ ကောင်းမှန်း သိနေသော စိုးမောင်သည် လိုးနည်း ပုံစံများကိုလည်း ပြောင်းလဲ စမ်းသပ် သုံးကြည့်ချင်သည် ။

“ ဘာလဲ..မိမိ ကို မင်းချတဲ့ ပုံစံမျိုးလား...”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ မေးလိုက်သံသည် ခမ်းနောင်ကို တမျိုး စိတ်လှပ်ရှားသွားစေသည် ။ဒေါ်ခင်မေယု၏ မေးလိုက်သံသည် ခမ်းနောင်ကို တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည် ။ ဒီအမေးစကား အရ စိုးမောင်သည် ဒေါက်တာခင်မိမိကိုလည်း လိုးခဲ့ပြီး ဖြစ်ကြောင်း ခမ်းနောင် နားလည်လိုက်သည် ။

ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ နှင့်လည်း ရင်းနှီးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဘဲတွေအကြောင်းလည်း တစွန်းတစ သိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို ကြိတ်ပြီး အားကျမိသလိုလို မနာလိုသလိုလို ရှိနေသည် ။ယခု ဒေါ်ခင်မိမိကရော မိမိ ဒါ်လေးကရော စိုးမောင်နှင့် လိုနေကြလျက် မိမိက ကွက်ကျန်နေမှုကို မခံချင်သလိုလို လည်း ဖြစ်သည် ။

ရာသီလာနေသော အမျိုးသမီးတို့ ထုံးစံ..ခမ်းနောင်မှာ ပင်ကိုယ်ကပင် စိတ် ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်ချင်ချင် အခြေမနေတွင် ရှိရာ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ကို ချောင်းကြည့်ရာမှ စိတ်တွေ ပို လှုပ်ရှားလာသည် ။ယခု ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့လည်း လိုးနေကြကြောင်း သိရပြန်တော့ မ သဘာ၀ မနာလိုမှုနှင့် အတူ ရမက်စိတ်လည်း ပို ပြင်းပြလာသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဒေါ်လေး...အဲလိုမျိုး လုပ်ကြည့်ချင်တယ်...”

“ ခင်မိမိက ဖင်ထောင် ကုန်းပေးတာပါကွ ..လေးဘက်ထောက်ပြီး ခ့တာ မဟုတ်ပါဘူး...မင်းက ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ချင်တာလဲ..လေးဘက် ကုန်းပြီးတော့လား...ဖင်ထောင်ပြီးတော့လား...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ကောင်လေး စိတ်ပို လှုပ်ရှားအောင် တမင် မေးလိုက်သည် ။

“ လေးဘက်ဘဲ ထောက်ထောက်..ဖင်ဘဲ ထောင်ထောင်..ဒေါ်လေး ကြိုက်သလို ကုန်းဗျာ....ကျနော်ကတော့ ဖင်ကြီးနောက်ကနေ လိုးရရင် ပြီးတာပဲ...”

စိုးမောင်၏ ပြန်မေးလိုက်မှုက ဒေါ်ခင်မေယုကို ပိုပြီး တဏှာ ထန်သွားစေသည် ။ အမျိုးသမီးသည် ပက်လက် အိပ်နေရာမှ ချက်ချင်းပင် လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။

အသား ဖြူဝင်းသူမို့ ထောင်တက်လာသော ဖင်ဆုံကားကားအိအိကြီးသည် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ဝင်းလက်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပေါင်တန် တုတ်တုတ် ဖြိုးဖြိုးကြီး နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးထားခြင်း ဖြစ်သည် ။စောက်ဖုတ်ကြီး နောက်သို့ ပြူးကာ ထွက်နေပုံကို လိုးတော့မည့် စိုးမောင်ရော ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်တို့ပါ ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။

စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် တံတွေး ထွီကနဲ ထွေးချသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးလေးတွန့်သွားသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်မှာမူ အသည်းအေးရင်ဖိုသွားသည် ။ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုလာသည် ။

ရာသီလာနေချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ပင်တီအောက်မှာ ရာသီထိန်ဂွမ်းစကို ထည့်ထားရာ စောက်ရည်ကြည်တို့ ထိုဂွမ်းစတွင် စိမ့်ဝင်သည် ။

“ ဟိတ်..ဘာလို့ ဖင်မှာ တံတွေး ဆွတ်တာလဲ..ဖင်ချမလို့လား...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ခေါင်းလေး နောက်ကို ငဲ့ကြည့်ကာ မေး၏ ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုး မခံဘူးသေးသော်လည်း ဖင်လိုးလျင် တံတွေးဆွတ်ရမှုမျိုးကိုတော့ နားလည်သည် ။ သိနေသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဒေါ်လေးကို ဖင်ချကြည့်မလား လို့...”

“ ဟာ..ဖင်တော့ မချသေးနဲ့ကွာ...အဖုတ်ပဲ လုပ်...”

“ လုပ်ပါ ဒေါ်လေးရာ..ဒေါ်လေးမိမိတောင် ဖင်လိုးခံသေးတာပဲဥစ္စာ...”

အလို..စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိကို ဖင်ချပြီးပါပကောလား။တကယ်ဘဲ ဖင်လိုးလို့ ရသလားဟု ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။  ဖင်ချသည်မှာ စကားအဖြစ်သာ ပြောခြင်းဟု ခမ်းနောင် က ထင်နေခဲ့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ဒေါ်ခင်မိမိက်ု စိုးမောင် ဖင်လိုးသည်ကို ကျကျနန ကြည့်ခဲ့ပြီးနောက် ဖင်ခံကြည့်လိုသည့်စိတ်များလည်း ပေါ်ခဲ့သည် ။ သို့သော် နာရမှာကိုတော့ အရမ်းကြောက်နေသည် ။ပြီးတော့ ဖင်လိုး မကျွမ်းသေးသော စိုးမောင် အနေဖြင့် သည်အတိုင်းကြီး ချလျှင် နည်းလမ်း မမှန်ပဲ နာကြင်မှုသာ ပိုများနေမည်ဟု လည်း တွေးမိသည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကျမှ မိမိဆီကို သွားကြမယ်..အဲဒီကျရင် တို့ကို မင်း ဖင်စိတ်ကြိုက်ချ..ဟုတ်လား..အခုတော့ ရှေ့ပေါက်ကိုပဲ လုပ်ပေးကွာ....”

စိုးမောင်မှာ အဒေါ်၏ ဖင်ကို အရမ်း လိုးချင်နေသည် ။

သို့သော် ဒေါ်ခင်မေယုက ယခု လောလောဆယ် မလုပ်ရန် ပြောနေရာ အပြတ် ငြင်းခြင်း မဟုတ်ပဲ မနက်ဖန် ညနေကျလျှင် ဖင်လိုးရဖို့ သေချာနေသည်မို့ စိုးမောင်ကလည်း ယခု လောလောဆယ် ဖင်လိုးချင်စိတ်ကို အသာထိန်းထားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကျရင် တကယ် ဖင်ဆော်ရမှာနော် ..”

“ အေးပါဟာ စိတ်ချ..စိတ်ချ ..မင်း သဘောရှိ ချနိုင်အောင် တို့ ဖင်ခံမယ်..ဟုတ်လား...”

“ ဟုတ်ပြီ...”

စိုးမောင်က ဖင်လိုးရန် အချိန်ရွှေ့မှုကို သဘောတူလက်ခံလိုက်ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ဝတွင် လီးကို တေ့ထောက်ကာ ထိုးသွင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ သွန်သင်ထားသည့်အတိုင်း လီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး ဖိဖိ ထိုးသွင်းခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ ဖွတ် ပြွတ်ပြွတ်..ဖုတ်..ဖွတ်...”

လီးသည် တထစ်ချင်း မြုပ် မြုပ် ဝင်သည် ။

“ အား..ကျွတ်ကျွတ် ...စိုးမောင်ရယ်...ဟင့်...”

ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားလို့ ပြူးနေသော အဖုတ်ထဲ အသွင်းခံရသည်မို့  အဝင်ထိမိတင်းကြပ်နေရာ ဒေါ်ခင်မေယု တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် စုတ်သတ် ညည်းရလေသည် ။ ခမ်းနောင်မှာလည်း ဖင်လိုးတာကို မျက်မြင် မတွေ့ရသေးသော်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ ပြောဆိုနေကြသည့် စကားများ အရ ဖင်ကိုလည်း လိုးလို့ရကြောင်းကို သဘောပေါက် နားလည်သွားသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းတာကိုပင် အပြတ် ကြည့်ရှုခေ့လာနေမိလေသည် ။ သည် အနေအထားတွင် ခမ်းနောင် အနေဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီး တိုးဝင်မှုကို သိပ် အထင်ရှားကြီး မဟုတ်သည့်တိုင်  အတော်လေး မြင်သာနေသည် ။

လီးကြီး အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးနောက် စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို အသာကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ၃၆ လက်မ အတိုင်းအတာ ရှိသော နို့အုံထွားထွားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲသည် ။ ၃၈ လက်မ ရှိသည့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ တင်ပါးဆုံကြီးကတော့ စိုးမောင်၏ ပေါင်ခြံတွင် တင်းတင်းအိအိကြိး ထိကပ်မိနေသည် ။

ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိနေသော ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးတော့မှာကို နားလည်သည် ။ သည်လို ဖင်ထောင်ပေးပြီး အလိုးခံဘူးသူ မို့ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ဒူးကို အားပြုထောက်ကာ ပေါင်ကို ညွှတ်ပြီး တောင့်ထားလိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ထင်ည့်အတိုင်းပင် ဆောင့်အားပြင်းသည် ။ လီးက ကြီးမား တုတ်ခိုင်သည် ။ ထို့ပြင် လီးအတွေ့ကလည်း ထူးကဲလွန်းသည် ။ သည်တော့ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အလိုးခံ သက်တမ်းတွင် မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို အလွန်ပင် ခံစားနေရသည် ။

စိုးမောင် လူပျိုရည် စပျက်ခဲ့သည့် လိုးပွဲတွင် ရခဲ့သည့်ကာမအရသာထက်ပင် ပိုကောင်းသေးသည် ။ ထိုအချိန်က စိုးမောင်မှာ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။လိုးနည်း ဆောင့်နည်းများ စနစ်တကျ မတတ်သေး ..။ ယခုတော့ ဆောင့်နည်း သုံးမျိ ုးကို အတော် အထာကျ ကျွမ်းကျင်နေရာ အလိုးခံရတာ ပိုကောင်းပြီး ပို ငြိမ့်နေလေသည် ။

“ ဖွတ် ဖုတ် ဖတ်...ဖွတ်ဖုတ် ဖတ် ...”

ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် သုံးချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်သည် ။

“ ဘွပ်...အိ...ဘွပ်...အား ပါး ....”

အောက်ပင့် ဆောင့်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ချသည် ။

“ ဘွပ်..အားပါးပါး...စိုးမောင်ရယ်...ဘွပ်ဘွပ်..ကောင်းလိုက်တာ ..ဟင့်....ဘွပ်....”

မြေစိုက်ဆောင့်နည်း သုံးချက်တချက်ချင်း ဆောင့်သွင်းခံရသောအခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးကော့ ခေါင်းမော့ ဖင်ကြီး ယမ်းကာ တချီ ” ပြီး ” သွားလေတော့သည် ။စိုးမောင်ကတော့ သုတ်ရည် မထွက်သေး ..။ လီးမာနေဆဲ ..။ တအားကုန် ဆက်ဆောင့်နေဆဲ ..။ဒေါ်ခင်မေယု ဖီလင်ပြန်ပြီး တက်လာရပြန်သည် ။

“ ဆောင့်စမ်းပါ..စိုးမောင်..အဖုတ်ထဲကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါ ...ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းလိုက်တာ....အား....အား..”

စိုးမောင်သည် အလိုး အဆောင့် စံချိန်တင်သည့်နှယ် ဆယ့်ငါးမိနစ် ခန့်ကြာအောင်ပင် အားပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက် သွက်သွက်နှင့် တရကြမ်း ကြုံးကာ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု သုံးကြိမ်ဆက်ပြီး ပြီးသည် ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာအောင် စံချိန်မကျစတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ စိုးမောင်၏ လီးမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ သွားလေတော့သည် ။

အဒေါ်နှင့် တူတို့သည် မှောက်ခုန်ကြီး တပ်ရက်သား ကုတင်ပေါ် လဲကျ ငြိမ်သက်သွားကြသည် ။ခဏ အကြာတွင် အမော အနည်းငယ် ပြေကာ အသက်ရှု မှန် လာတော့မှ အိပ်ရာထက်မှ ဆင်းကာ ရေချိ ုးခန်းသို့ သွားပြီး ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောကြသည် ။

အပေါ်ထပ် ရှိ အိပ်ခန်းများတွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် ရှိနေသော်လည်း စိုးမောင် အိပ်သော အခန်းမှာမူ မူလက အိပ်ခန်း မဟုတ်ပဲ အလုပ်သမားခန်းကို အိပ်ခန်း အဖြစ် ပြောင်းထားသည်မို့ ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် မရှိ ။

မီးဖိုခန်းလေး နားရှိ ရေချိုးခန်းသို့ သွားကာ ဆေးကြော သန့်စင်ရသည် ။ ထို့နောက် နုတ်ဆက် အနမ်းများ နမ်းပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်ရှိ မိမိ၏ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်တက်သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ် ပြန်လာခဲ့သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကျရင် ဒေါ်လေးကို ဖင်ချမှာ နော် ...”

အဒေါ်နှင့် ခွဲကာနီးတွင် စိုးမောင်က မနက်ဖန်ကျရင် ဖင်လိုးရရေး အတွက် သေချာစေရန် ပြောလိုက်လေသည် ။

“ အေးပါကွာ...လိုးရမှာပေါ့...မင်းက တို့ကို ဖင်အရမ်းချချင်နေပြီလား ...”

“ ဒါပေါ့..ဒေါ်လေးရ ...ဒေါ်လေးမိမိကို ဖင်လိုးပြီးကတည်းက ဖင်ချရတာလည်း သိပ်ကောင်းမှန်း သိပြီး ဖင်မြင်ရင် လိုးချင်နေတာ...”

“ မင်းကလည်း..ပြောရော့မယ် ...”

.......................................................................................................................................

ခမ်းနောင်မှာတော့ အပေါ်ထပ်ရှိ သူမ၏အိပ်ခန်းသို့ မပြန်နိုင်သေးပါ ။ ရှမ်းတရုတ်မလေး၏ စိတ်အစဉ်သည်လည်း အရမ်းပင် လှုပ်ရှားကာ နေသည် ။ရာသီလာချိန် ကာမစိတ် ထက်သန်တတ်မှုမီးပုံတွင် စိုးမောင်တို့ စပ်ယှက်ကြပုံများကို ကြည့်မြင်ခဲ့ရမှုတွေက ဓါတ်ဆီ ထပ်ဖြည့်ပေးရာ အလျံညီးညီးကို လောင်မြိုက်လို့ နေသည် ။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ သိမ်းလို့ မရနိုင်တော့ ။

ဒါကြောင့် ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည် အထိ ဧည့်ခန်းထောင့်နား မှောင်ရိပ်တွင် ခိုကာ ငြိမ်ပြီး စောင့်နေသည် ။ ထို့နောက် စိုးမောင်၏ နောက်မှ အသာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လာခဲ့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုကို ကျကျနန လိုးခဲ့ရသည့်အတွက် ( ဖင်မချရသေးသည့်တိုင် ) စိုးမောင်က အတော်လေး ကျေနပ်ကာ လေကလေး တချွန်ချွန်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် ခုန်တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ လှဲအိပ်ချသည် ။ စောစောကတည်းက ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးခဲ့ကြသည်များကို ပြန်ပြောင်း စားမြုံ့ပြန်ကာ စဉ်းစားရင်း ဖီလင်ခံနေသည် ။

ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ ခမ်းနောင် ဝင်လာသည်ကို ချက်ချင်း မသိပေ ။ခမ်းနောင်မှာ အပျိုလေး ဖြစ်သော်လည်း ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ တော့အောင် နိုးကြွနေသော ကာမဆိပ်ကြောင့် အိန္ဓြေတွေ သိက္ခာတွေ စောင့်စည်းရမည်ကိုလည်း မသိနိုင်တော့ ။ မဆင်ခြင်နိုင်တော့ ။ ကာမစိတ်ရိုင်း၏ စေစားမှုဖြင့် ယောကျ်ား တယောက် ရှိနေသော အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်ရဲရဲ ဝင်လာခဲ့လေပြီ ။

“ ရှူး . . ”

ခမ်းနောင်က အသံခပ်တိုတိုး တချက်ပြုသည် ။ မိမိ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ညဝတ်ဘလောက်စ်ကိုလည်း ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ရှူးကနဲ အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သော စိုးမောင်သည် ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို မြင်သောအခါ အံ့သြသွားသည် ။ စိုးမောင် လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ခမ်းနောင်က ဘလောက်စ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ ဖြစ်ရာ အတွင်းခံ ဘရာစီယာလည်း စည်းမထားသောကြောင့် အပေးပိုင်း ဗလညကျင်းပြီး ရင်သားစိုင်များ ဟင်းလင်း ဖြစ်နေသည် ။

ခမ်းနောင်သည် သူမ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုလို ဆိုက် အကြီးစား မဟုတ် ။ ကိုယ်လုံး သွယ်သွယ် ကျစ်ကျစ်လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည် ။ အရပ် ငါးပေ လေးလက်မ ခန့် မြင့်သည် ။ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်ကတော့ ရင် ၃၂..ခါး ၂၁..တင် ၃၄ ..အမျိုးအစား လောက် ရှိပေမည် ။ ဘလာကျင်းနေသော ရင်သားလေး နှစ်ခုသည် မို့မို့လုံးလုံးလေးများ ဖြစ်သည် ။ စူစူပုံ့ပုံ့လေး ဖြစ်သည် ။

စိုးမောင် အံ့အားသင့်ကာ မျက်လုံး အပြူးသား ကြည့်နေဆဲမှာပင် ခမ်းနောင်သည် အောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ပိုးပျော့ဘောင်းဘီရှည်ကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် အတွင်းခံ ပင်တီသာ ဝတ်လျက်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်သည် ။ စိုးမောင်၏ ဘေးတွင် ဝင်ကာ လှဲချသည် ။

“ ဟေ့ ..နောင်နောင်...ဒါ...ဒါ....ဘာလုပ်တာလဲ....”

အံ့အားသင့်နေသော စိုးမောင်မှာ ယခုမှ အသိဝင်လာကာ အသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် မေးသည် ။

“ နင် ဖင်သိပ်လိုးချင်နေတယ် မဟုတ်လား...ငါက နင့်ဆန္ဒကို ဖြည့်မလို့ပါ...”

ရာသီသွေး ဆင်းနေချိန် ကာမရမက်စိတ် ထန်ပြင်းမှုကြောင့်ဆင်ခြင်နိုင်စိတ်ပင် မရှိတော့သော ခမ်းနောင်က နုတ်ရဲရဲဖြင့် ပြောကာ စိုးမောင်ကို သိုင်းဖက်သည် ။

စိုးမောင်၏ ညာလက်ကို ဆွဲယူကာ မိမိ၏ တင်ပါးပေါ်သို့ အုပ်တင်ပေးသည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့လည်း ပိုပြီး တိုးဝင်သည် ။ ခမ်းနောင်၏ ဘလာကျင်းနေသော ရင်သားမို့မို့လေးများသည် စိုးမောင် ရင်ခွင်တွင် အပ်မိသည် ။ သွေးဆူကာ ရမက်ဇောအားလည်း ထန်သော စိုးမောင်၏ လီး ဆတ်ကနဲ တောင်သည် ။ 

စိုးနောင်၏ လက်ကလည်း ခမ်းနောင်၏ တင်ပါးကို အလိုလိုပင် ကိုင်ညှစ်မိသည် ။ ပင်တီအောက်မှ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်ပါးလေးက သိပ်မကြီးသော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းသည် ။ ခမ်းနောင်ကလည်း ကဲမည့် ကဲတော့ ဘာမှ နောက်တွန့်မနေ ။ တဏှာစိတ် တအား မွှန်နေသော မိန်းမသည် ဘာမှ အရှက်အကြောက် မရှိတတ် ။

ယခုလည်း ကြည့်လေ ..။ ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ရုံသာ မက ပါးစပ်ချင်း တော့ကပ်ပြီး အာသာပြင်းပြင်း စုပ်နမ်းလိုက်လေပြီ ။

ရည်းစား နှင့် နမ်းဖူး စုတ်ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသည်မို့ ခမ်းနောင်သည် အနမ်းအစုပ်တွင် စိုးမောင်ထက် သာသည် ။ စိုးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို မျှော့သွေး စုပ်သလို မျှင်းပြီး စစုပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တအား စုပ်သည် ။ ပြီးတော့ စိုးမောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျာကို ထိုးကလိပေးသည် ။

မိန်းကလေးဘက်က သည်လိုစလာတော့ စိုးမောင် ဘယ်ခံနိုင်တော့မည်နည်း ..။ သူက ယောကျ်ား...။ ပြီးတော့ တဏှာကလည်း သိပ်ထန်တဲ့ကောင်...။ ချက်ဆို လီးက ထောင်နေတဲ့လူ ...။ပြီးတော့ ခမ်းနောင် နှင့် စိုးမောင်တို့က ဘယ်လိုမှ သွေးသား တော်စပ်သူတွေ မဟုတ် ။စိုးမောင်၏ အမေက ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖေတူ အမေကွဲ အမ ..။ ခမ်းနောင်က ဒေါ်ခင်မေယု မိခင်၏ မောင် အငယ်ဆုံးက မွေးသေ သမီး ..။

မိမိနှင့် သွေးသား တော်စပ်သော အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့်ပင် စပ်ယှက်ခဲ့ပြီးသော စိုးမောင်မှာ သွေးသား မတော်သော ခမ်းနောင်ကို ရှောင်နေစရာ အကြောင်း မရှိ ..။

စိုးမောင်၏ ရမက်ဆန္ဒဇောတွေလည်း ပေါက်ကွဲ နိုးကြွလာသည် ။ သည်တော့ ငနဲသားကလည်း လက်မြန် ခြေမြန်ပင် လှုပ်ရှားလေတော့သည် ။ခမ်းနောင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံး ကျန်နေသည့် အဝတ်ဖြစ်သော ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်သည် ။ ခမ်းနောင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ခြေထောက်ကို လှုပ်ရှားပေးရာ ပင်တီဘောင်းဘီ ကျွတ်သည် ။

စိုးမောင်သည် မိမိ၏ ပုဆိုးကိုလည်း ကန်ချွတ်ပစ်သည် ။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်သည် ။ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစ ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကို စမ်းမိရာ သည် အဖုတ်အတွေ့က တမျိ ုးကြီးပါလားဟု စိတ်ထဲ ထင်ကာ အသာကုန်းပြီး ကြည့်သည် ။

“ ငါ...ရာသီလာနေတယ် ..အဖုတ်ကို မသုံးနဲ့...ဖင်ပဲ ...ချ...”

ခမ်းနောင်က ထိုသို့ ပြောရင်း လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ စောစောက ဒေါ်ခင်မေယု နေပေးသွားသည်ကို အတုယူကာ လိုက်လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဖင်လိုးချင်နေသော စိုးမောင်မှာ ခမ်းနောင်၏ ခပ်ရှင်းရှင်း ပြောချလိုက်သော စကားများကြောင့် အလွန် ကျေနပ်သွားသည် ။  ခမ်းနောင် ရာသီလာနေမှုအတွက် ဘယ်လိုမှ စိတ်အနှောက်အရှက် ဖြစ်မနေတော့ ။

စိုးမောင်သည် ကော့ထောင်ပေးထားသော ခမ်းနောင်၏ ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ နေရာယူသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုလောက် ဆုံမထွားသော်လည်း ရှမ်း တရုတ်မမို့ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်လိုပင် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖြစ်သည် ။ရာသီထိန်း ဂွမ်းစကို သိုင်းထားသည့် ခါးစည်းမျှော့ကြိုးလေးက အနက်ရောင်..ကြိုးက ခပ်သေးသေး ဖြစ်သော်လည်း ဖြူဖွေးအုနေသော အသားရောင် အောက်ခံတွင်တော့ အနက်ရောင်က ထင်းနေသည် ။

ရာသီထိန်း ဂွမ်းစသည် ရှေ့ဘက် အဖုတ်ပေါ်တွင်သာ ပိပြားသေသပ်စွာ ဖုံးထားကာ အဖုတ်အောက်ဖက် အထိသာ ရှိသည် ။ဖင်ပေါက် အထိတော့ ဖုံးမနေ ..။ 

အောက်ဘက် ခွသိုင်းကြိုးက ဖင်အကွဲကြောင်းကြားတွင် ညပ်နေသည် ။ ဖင်ဝအပေါ် ထိုကြိုးလေးက ဖြတ်ကာသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှတော့ အတားအဆီး မဖြစ်ပါ  ။ထိုကြိုးလေးကို အသာလေး ဖယ်လိုက်လျှင် ဖင်ဝနေရာတွင် ရှင်းသွားသည် ။

ခမ်းနောင်သည် လက်ကလေး နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ကာ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပေးသည် ။ စိုးမောင်က ဂွသိုင်းကြိုးလေးကို ဘေးသို့ အသာဖယ်ပြီး  ဖင်ဝတွင် တံတွေး အတော်များများ ထွေးထည့်လိုက်သည် ။

“ ထွီ..ထွီ..ထြီ...”

တံတွေး တချိူ့ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ စိမ့်ဝင်သည် ။ တချို့ကတော့ စအိုဝတွင် အိုင်ပြီး တင်ကျန်နေသည် ။ အမြုပ်ကလေးများ တစီစီ ဖြစ်နေသော စအိုဝမှ တံတွေးအိုင်လေးသည် ငါးတိုင်အား မီးရောင်မှိန်မှိန်လေး အောက်တွင် ပုလဲဥလေးများလို ဖြစ်နေသည် ။  

စိုးမောင်က သူ၏ လီးချောင်းကြီးတွင်လည်း တံတွေးများ စွတ်သည် ။ ထို့နောက် ရှမ်းတရုတ်မလေး ကိုယ်တိုင်  ဆွဲဖြဲပေးထားသော စအိုဝတွင် လီးကိုတေ့သည် ။ကောင်မလေး ဖင်တွန့်သွားသလို ငနဲသားလည်း ခေါင်းမော့သွားသည် ။

“ နင့်ဖင်ထဲ လီးကို သွင်းတော့မယ် နောင်နောင်...”

“ အင်း..သွင်းလေ ...”

“ စသွင်းကာစတော့ နာလိမ့်မယ်..အောင့်ခံ..ဟုတ်လား...လီးတချောင်းလုံး ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဖင်လိုးပေးရင်တော့ ...နင် အပြတ် ဖီလင် ငြိမ့်မှာပါ...စိတ်ချ...”

စိုးမောင်က လူတတ်ကြီး လုပ်ကာ ရှမ်းတရုတ်မလေး ခမ်းနောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။

ထို့နောက် သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ရှမ်း တရုတ်မလေး၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အသာ ထိုးသွင်းသည် ။ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သည် ။ ဖြူဖွေးအုနေသော ဖင်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးတန် မဲတုတ်တုတ်ကြီး တိုးဝင်နေမှုကို စိုးမောင်က မျက်စေ့ အရသာခံကာ ကုန်းကြည့်နေလိုက်သေးသည် ။ အပျိုစစ်စစ် ဖင်ပေါက်လေးမို့ ကျဉ်းကာ ကြပ်နေသည် ။

စိုးမောင် အနေနှင့် အတော်ကို ထိန်းကာ ကြိုးစားပြီး သွင်းနေရသည် ။ ခမ်းနောင်မှာ နာသော်လည်း ကြိတ်ပြီး ခံသည် ။ သို့သော် တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးသော အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ ဖင်ပေါက်ကို ဖွင့်မေပးတတ် ။ လီး အဝင်ချောအောင်လည်း လုပ်မပေးတတ် ..။ သူမ တတ်သမျမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ထောင်ကာ ပေးလျှက် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲထားခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။

ဖိပြီး ထိုးသွင်းသောအခါ လီးကြီးသည် တထစ်ချင်း ဖင်ထဲသို့ ဝင်သည် ။ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသော တံတွေးများ၏ ကျေးဇူးဟု ဆိုရမည် ။ အချိန် တော်တော်ကြာကြာ စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ကြိုးစားသွင်းမှ လီးတချောင်းလုံး ဝင်သည် ။ 

လီး ဝင်ပြီးသောအခါ စိုးမောင်က အသာ  ဖြည်းဖြည်းလေး စပြီး လိုးပေးသည် ။ အရှိန် ရလာမှ အား နည်းနည်း ထပ်ထပ် ထည့်သည် ။ခမ်းနောင်ဖင်မှာ ပါကင် ဖင်အပျိုလေးဖြစ်သောကြောင့် နာသည်။ သို့သော် ရာသီလာရက်မို့ ရမ္မက်စိတ်တွေက ငယ်ထိပ်ရောက်နေသဖြင့် စိုးမောင်လီးကြီး ဖင်ထဲတိုးဝင်လာတိုင်း ဖင်သားလမ်းတလျောက် တင်းကြပ်ပြီး အရသာက အရမ်းမိနေတာမို့ စိုးမောင့် ဆောင့်ချက်တိုင်း အလိုက်သင့် ဖင်ကို နောက်သို့ တွန်းပေးနေမိသည်။ စိုးမောင်လည်း ခမ်းနောင်ရဲ့ စည်းချက်ညီ အထာကျကျ ခံနိုင်သွားတော့မှ ခမ်းနောင်၏ ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပေးလိုက်လေတော့သည် ။

“ ဘု ဘု ဘု ..ဘွပ်..ဘု ဘွပ်...”

“ အီး..ဟင်း...အား...အီး....”

ခမ်းနောင်မှာ အောက်မှ စိုးမောင် လိုးသမျှ အောင့်အီးကာ အရသာ ခံရင်း ညည်းတွား နေပေသည် ။

.................................



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၂ )

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၂ )

တပင်ကို နှစ်ပင်ယှက်တယ် 

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်တနေ့တွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် သူမ၏ သူငယ်ချင်း လဲဟုတ် ကာမမှုရေးရာတွင် အတိုင်ပင်ခံ ရှေ့ဆောင်လည်း ဖြစ်သော ဒေါ်ခင်မိမိကို သွားရောက် တွေ့ဆုံကာ စိုးမောင်နှင့် ပတ်သက်ပြီးအကြောင်းစုံကို ပြောပြကာ တိုင်ပင်လေတော့သည် ။ ဒါမျိုးကို ဝါသနာလဲပါ ..အထာလည်း ကျွမ်းသော ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း အကောင်းဆုံး အကြံနှင့် အစီအမံများကို ပြောပြသည် ။

“ နင့်အကြံက သိပ်ကောင်းတယ် ..ဒါပေမယ့် နင်ပြောပြတဲ့ အစီအစဉ်တွေ အတိုင်း ငါကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ မလုပ်ရဲဘူး ဟ...တလွဲတချော်တွေ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ် ..ဒီတော့ ပို့မယ့်ပို့ ကူးတို့ ရောက်အောင် ပို့..ဆိုသလို နင်ကိုယ်တိုင် ပါဝင်ပြီး စီစဉ်ပေးပါလားဟာ..”

ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ပြောရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာလည်း စိုးမောင်ကို မျက်စိကျနေမှုကလည်း ရှိသည့်အတွက် နှစ်ခါ ထပ် မပြောရဘဲ သဘောတူ လက်ခံသည် ။ သူင်ယချင်းမ နှစ်ယောက်သည် စိုးမောင်ကို မြှူဆွယ်သိမ်းသွင်းရန် အတွက် ခေါင်းခင်းဆိုင်ကာ ဆက်လက် တိုင်ပင် စီစဉ် ကြလေတော့သည် ။

ထိုနေ့ ညနေပိုင်းတွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အလုပ်မှ သုံးနာရီ ခန့်တွင် ပြန်သည် ။စိုးမောင်ကိုလည်း အလုပ်ကိစ္စတခု အကြောင်းပြကာ သူမနှင့် အတူ ခေါ်လျက် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အိမ်သို့ ( ခရီးကြုံလို့ ခဏဝင်သလိုမျိုး ) လာခဲ့သည် ။ 

အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်မိမိ က စိုးမောင်ကို “ ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် ”ဖြင့် ဧည့်ခံသည် ။ထို ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည်မှာ ရီဝေပြီး ရမက်ကြွစေသည့်ဆေးများဖြင့် ဒေါက်တာ ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင် အထူး စပယ်ရှယ် ဖျော်စပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် ” 

ဆေးစွမ်းပြကာ စိုးမောင်တယောက် ခေါင်းထဲ ရီဝေ၀ေ.ကာမရမ္မက်စိတ် သွေးသားများ နိုးကြွစ ပြုသော အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ထိုင်နေသော နှစ်ယောက်ထိုင် လုံတွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်လေသည် ။( စိုးမောင်ကို ထို နှစ်ယောက် ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေစေရန် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က မသိမသာနှင့် နေရာချထား ပေးခဲ့ကြသည် ။) 

ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်ကို ထွေရာလေးပါး စကားများ ပြောသည် ။ထိုမှ တဖန် စိုးမောင်တွင် ရည်းစား ရှိမရှိ မေးသည် ။ စိုးမောင်က ရှက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေရာ ဒေါ်ခင်မိမိက

“ ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ..ပြောစမ်းပါ..မင်းမှာ အနည်းဆုံး ရည်းစား သုံးလေးယောက်တော့ ရှိမှာပေါ့...”

“ ဟာ..ဒေါ်လေးမိမိ က ကျနော့်ကို အထင်ကြီး လွန်းနေပြီ ..တယောက်မှ မရှိသေးပါဘူး ...”

“ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ..မင်းက ရုပ်ဖြောင့်တာဘဲ ...မစွံဘဲ မနေပါဘူး....”

“ ဒေါ်လေးမိမိ က မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ..မစွံတာတော့ အမှန်ဘဲ...”

“ မင်းက မစရဲလို့ ဖြစ်မှာပေါ့..”

“ အင်း..ဟုတ်လိ့မ်မယ်..”

“ မင်းက မိန်းကလေးတွေကို ကြောက်နေလိုလား..”

ထိုသို့ပြောရင် မတော်တဆလိုလိုနှင့် စိုးမောင်၏ ပေါင်ကို အသာ ပုတ်သည် ။ ကိုယ်ကိုလည်း ရှေ့သို့ ကိုင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် တမင်ပင် ကြိုတင်ပြီး လည် အလွန်ဟိုက်သော ဘလောက်စ်ကိုဝတ်ထားရာ ရှေ့သို့ ကိုင်းချသောအခါ အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကြားမှနေပြီး ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ရင်သားများကို စိုးမောင် မြင်ရသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မိမိသည် ဘရာစီယာလည်း စည်းနှောင်မထား ။ သည်တော့ နို့နှစ်လုံးကို အတိုင်းသားပင် ထင်းထင်းကြီး မြင်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ရင်သားများသည် ဒေါ်ခင်မေယုလောက် မကြီးသော်လည်း သိပ်တော့ မငယ် ။ ရင်အတိုင်းအတာ ၃၄ ရှိသည်ပဲ ..။

သို့သော် ဒေါ်ခင်မေယု လောက်တော့ မတင်းရင်း ။ အပျိုကြီးဟု ဆိုသော်လည်း လင်မယူတာသာပဲ  ရှိသည် ။ ယောကျ်ားပေါင်းစုံ ထည်လဲနှင့် ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးနေရာ လက်ကိုင်များသောကြောင့် ခပ်ပျော့ပျော့ ခပ်တွဲတွဲ ဖြစ်နေသည် ။ 

အရမ်းကြီး ပျော့အိတွဲကျနေမှုမျိုးတော့ မဟုတ်ပါ ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကျန်းမာရေး လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ကာ ကိုယ်လုံး အလှကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းသိမ်းထားသည် ။ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် တန်ခိုး ပြလာနေသော စိုးမောင်မှာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံလာသည် ။ ရင်ခုံသံ ပြင်းလှရာ လူချင်း ထိလုမတတ် ရှိနေသော ဒေါ်ခင်မိမိပင် အတိုင်းသား ကြားရသည် ။ 

အမျိုးသမီး တော်တော် ကျေနပ်သည် ။ စိုးမောင်သည် အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကြားမှ မြင်နေရသော ရင်သားအစုံကို စူးစူးရဲရဲပင် စိုက်ကြည့်မိသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ မေးသည်ကိုပင် ပြန်မဖြေနိုင် ။ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်၏ ပေါင်ကို အသာ ကိုင်ညှစ်ပွတ်လိုက်ပြီး ...

“ ဟိတ်..ပြောစမ်းပါအုံးကွ..မင်းက မိန်းမတွေကို ကြောက်လို့လား...” 

လို့ မေးသည် ။

“ ကြောက်တော့ မကြောက်ပါဘူး ..”

“ မိန်းမတွေကို ဖက်ရဲလား..”

“ ဘာလို့ မဖက်ရဲရမှာလဲ...”

“ တကယ် ဖက်ရဲတယ်နော်..”

“ အင်း..”

“ ဒါဆို ..ဒို့ကို ဖက်စမ်း..”

စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံပြီး ခေါင်းလည်း ရီဝေကာ ရမက်ဇောလည်း ထန်သည်ထက် ထန်ပြင်းလာသော စိုးမောင်သည် အလိုအလျောက် တုံ့ပြန်မှု ဖြစ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိကို သိုင်းဖက်လိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း စိုးမောင်ကို ပြန်ဖက်သည် ။ နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်း အပ်မိကြသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိက ပြန်ဖက်ရုံသာ မဟုတ် ။ စိုးမောင်၏ ပါးစပ်ကို မိမိ၏ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည် ။ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပညာသား ပြည့်၀ ကျွမ်းကျင်သော ထိုအနမ်းသည် စိုးမောင် တကိုယ်လုံး ရှိ အသွေးအသား အကြောအချင်များကို မီးထတောက်သွားစေသည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်တွေ ပိုပြီး ခုံလာသည် ။ 

အသက်ရှုတွေ ပိုမြန်လာသည် ။ လီးတန်ကြီးသည် တန်းကနဲ မတ်ကာ တောင်လာသည် ။ ဂွေးအုများထဲတွင်ပင် တိုးကနဲ တွန့်ကနဲ အကြောဆွဲသလို ဖြစ်သည် ။ ထို့ပြင် ကာမစပ်ယှက်လိုသည်က စိတ်ဆန္ဒများကလည်း ထူးခြား ထန်ပြင်းစွာ ပေါ်ပေါက်လာသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း လက်မြန်ခြေမြန် ရှိလှသည် ။ စိုးမောင်ကို ပါးစပ်ချင်း တေ့ကပ်စုပ်နမ်းနေရင်း စိုးမောင် ဝတ်ထားသော တက်ထရက်စ်ဘောင်းဘီရှည်၏ ပေါင်ခွကြားမှဇစ်ကို ခပ်သွက်သွက် ဖြေဖွင့်ချသည် ။ လီးကို ဆွဲထုတ်ယူသည် ။ စိုးမောင်သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည် ။ သို့သော် ဒါမျိုး လုပ်နေကျ ဖြစ်သော ခင်မိမိအဖို့ လီးကို အဆင်ချောစွာ ဆွဲထုတ်ယူနိုင်ခဲ့သည် ။ ပူနွေးကာ မတ်တောင်နေသည့် လီးကြီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်ကာ ဘီယာဘူး ဖင်ပိုင်းလောက် တုတ်သည်ကို ထိတွေ့ စမ်းကိုင်မှုအရ ဒေါ်ခင်မိမိ ခန့်မှန်းမိသည် ။

ရမ္မက်လွန်ကဲသော မိန်းမပီပီ ဒေါ်ခင်မိမိသည် လီးကြီးကြီး တုတ်တုတ် မာမာ ရှည်ရှည်ကို သဘောကျသည် ။ 

“ မင်းဟာကြီးက အားရစရာကြီးကွယ် ...ရှည်ပြီး တုတ်နေတာဘဲ..ဟော..ကြည့်စမ်း..လက်မောင်းတွေ ရင်ဘတ်တွေကလည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် နဲ့...”

ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်နှင့် ပါးစပ်ချင်း အသာခွာကာ ပြောသည် ။ ထိုသို့ ပြောရင်း စိုးမောင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ဆွဲချွတ်ခွာသည် ။ လီးကိုလည်း လက်နဲ့ ကိုင်ဆော့ ပွတ်ပေးသည် ။

ပါးနမ်းလိုက် ပါးစပ်စုတ်လိုက် လုပ်သေးသည် ။ လူပျိုရိုင်းလေး ပိုပြီး ဟော့လာသည်ပေါ့ ..။ဒေါ်ခင်မိမိ တိုက်ထားသော နို့ကြက်ဥဖျော်ရည်၏ ဆေးတန်ခိုးနှင့်ပေါင်းတော့ ကာမစိတ်ရိုင်းသည် ထိန်းမရနိုင်တော့အောင် ပေါက်ကွဲလာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ကျွမ်းကျင်စွာ ဆွဲချွတ်မှုဖြင့် စိုးမောင် တကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားလေပြီ ။ ကောင်လေးသည် အငမ်းမရလည်း ဖြစ်နေသည် ။ မိန်းမ အရမ်း လိုးချင်နေပြီ ။

ထိုအချိန်မှာပင် ( ကြိုတင် အချိန်းအချက် လုပ်ထားသည့် အတိုင်း ) ဒေါ်ခင်မေယုသည် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါခုံ နားသို့ တိုးကပ် ရောက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိကတော့ လျှင်မြန်စွာ ထပြီး နောက်ဆုတ်ရှောင်ပေးလိုက်သည် ။ရမ္မက်စိတ်များ ထန်ပြင်းကာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော စိုးမောင်ကလည်း လှမ်းဆွဲကာ သိုင်းဖက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိကိုတော့ မဖက်မိ ..။ ဒေါ်ခင်မေယုကိုသာ ဖက်မိသည် ။ ထိုသို့ လှမ်းဆွဲသိုင်းဖက် လိုက်သည့် အရှိန်နှင့် နှစ်ယောက်သား ဆိုဖါခုံပေါ် ဖက်လျှက်သညး အိကနဲ ကျသည် ။

ထို ဆိုဖါခုံမှာ “ ကင်းဆိုက် ” ခေါ် အကြီးစား ဖြစ်သည် ။ တယောက်အိပ်ကုတင် တခုစာမျှ ရှိသည် ။ စိုးမောင်မှာ စိတ်တွေ အရမ်းထနေရာ ဖက်မိသော ဒေါ်ခင်မေယုကို အငမ်းမရ နမ်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုလည်း အကြမ်းပတမ်းပင် ဆွဲချွတ်သည် ။ 

စိတ်ထထနှင့် အရမ်းချွတ်ရာ အင်းကျီ စုတ်ပြတ်သွားသည် ။ ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ပစ်သည် ။ ထမိန်သာ မစုတ်မပြတ်ဘဲ သည်အတိုင်း ကျွတ်ကျသည် ။  အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆိုဖါပေါ် ဆွဲခေါ်လှဲချကာ အပေါ်မှ တကိခွလေတော့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ဒူးထောင်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည် ။ စိုးမောင်၏ လီးကို ဆွဲယူကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ အစပျိုး လမ်းခင်းပေးသွားလို့ အရှိန် အတော်ရနေသော ဇာတ်လမ်းတွင် အလိုက်သင့် မျှော်ကာ ပါဝင်ရသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရဲရဲတင်းတင်းပင် ရှိနေပါသည် ။ 

တေ့ထားသော လီးကို ဖိထိုးသွင်းတော့မည် အပြုတွင်မှ စိုးမောင်မှာ မိမိ ရင်ခွင်အောက်တွင် ရှိနေသူမှာ ဒေါ်ခင်မိမိ မဟုတ်ဘဲ မိမိ၏ အဒေါ် ဖြစ်နေကြောင်း သိသည် ။

“ ဟင်..ဒေါ်လေး....”

စိုးမောင်၏ ပါးစပ်မှ ရေရွတ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည် ။အရေးကြီးသော အဆစ်အပိုင်းကို ရောက်လာပြီလို့ နားလည်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တုံ့ဆိုင်း မနေတော့..။ ရှက်ပြီး နောက်တွန့်မနေတော့ ။ .ခုအခြေ အနေတွင် တွန့်ဆုတ်နေက အားလုံး ရေစုန်မျောကုန်မည် ။

“ ဒေါ်လေးရော ဘာဖြစ်လဲကွယ် ..ထိုးသွင်းစမ်းပါ ..မင်းဟာကြီးကို ဖိထိုးချလိုက်စမ်းပါ...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ပါးစပ်မှ ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့ကာ ပင့်တင် ပေးလိုက်လေသည် ။ယခု အခြေ အနေတွင် စိုးမောင်သည် နွားသိုးကြိုးပြတ်လေးလို ဖြစ်နေသည် ။ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေ အရမ်းကို ထန်ပြင်းပြီးနေသည် ။ မိမိ တက်ခွထားသူမှာ မိမိ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယု ဖြစ်ကြောင်း သိရလို့ အံ့အားသင့်သွားသည်က သက်သက် ..။ တဏှာထန်နေသည်က သတ်သတ် ..။ 

ထိုသို့ သိသွားမှုသည် စိုးမောင်၏ ရမက်စိတ်ကို လျော့ကျမသွားစေသည့်အပြင် အဒေါ်အပေါ် တပ်မက်ကာ ကြိတ်ပြီး ပြစ်မှားနေခဲ့သော စိတ် အခြေခံကလည်း ရှိနေသည့်အတွက် တဏှာပိုထန်လာသည် ။ ဇောပိုပြင်းလာသည် ။

သည်ကြားထဲ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း ဖိထိုးသွင်းရန် တိုက်တွန်း ပြောဆိုလိုက်ပြန်ရာ စိုးမောင်လည်း တအားကုန်ပင် ဖိဆောင့်ထိုးသွင်း ချလိုက်လေသည် ။ အပေါ်က စိုးမောင်က ဖိအလိုး..အောက်မှ ဒေါ်ခင်မေယုက ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့အပေး အချိန်ကိုက် ဖြစ်သွားသည် ။

ထိုအခါ ...

“ ဘွပ်..ဗျိ...ပြိ ဘွပ်ဘွပ် ...”

စိုးမောင်၏ ဆယ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်သော လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံး သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တချက်တည်းနှင့် အဆုံးမြုပ်ဝင်သွားလေတော့သည် ။

“ အား..ဝါးဝါး...အီး...”

“ အိုး..ဟင့်ဟင့်...အင့်...”

လီးထိုးသွင်းချလိုက်တဲ့ တူတော်မောင်ရော လီးအသွင်းခံလိုက်ရသည့် အဒေါ်ရော နှစ်ယောက်လုံး အပြတ်ကို ခိုက်သွားသည် ။ ပါးစပ်အသီးသီးမှ ရေရွတ်သံတွေ ပြိုင်တူ ပေါ်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတွင် စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုနေသောကြောင့် ဆီသုတ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည့်အတွက် လီးအဝင်ချောသည် ။ 

သို့သော် လီးက ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသည့်အတွက် တင်းကြပ် ပြည့်သိပ်ကာ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အောင့်သွားရသည် ။ တချက်တည်း အဆုံး ဝင်သွားသည့်အတွက် မိန်းမ တခါမှ မလိုးဘူးသေးသော စိုးမောင်၏ လူပျိုစစ်စစ် လီးမှာ “ ဒစ်ပြုတ် ” သွားသည် ။

ထိုသို့ ဒစ်ပြုတ်သွားမှုကြောင့် သွေးအနည်းငယ် ထွက်သည် ။ ယခုမှ ပထမဆုံး အကြိမ် မိန်းမ စလိုးဘူးသော စိုးမောင်သည် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးနောက် ဘာဆက်လုပ်ရမည်ကို ရုတ်တရက် မသိပဲ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဘိုက်ပေါ် ခွရက်သား ငြိမ်သွားသည် ။ 

ဒစ်ပြုတ်လို့ ထွက်လာသော သွေးတို့သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်းထဲတိုင် ပူပူနွေးနွေး စီးဝင်ရာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ထဲတွင် ကောင်လေး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လေပြီလား ဟုပင် ထင်မိသည် ။

“ မင်း အရည်တွေ ထွက်သွားပြီလား..စိုးမောင် . . ”

ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ကျောကို အသာလေး သိုင်းဖက်ပြီး မေးသည် ။

“ ဟင့်အင်း..မထွက်သေးဘူး..ဒေါ်လေး ..ဒါပေမယ့် ကျနော့်ဥစ္စာ ထိပ်ပိုင်းက စစ်ကနဲ..စစ်ကနဲ နာနေတယ် ..ဒစ်တော့ ပြုတ်သွားပြီ ထင်တယ်...”

လို့ စိုးမောင်က ပြန်ပြောသည် ။ထိုအခါ မိမိ၏ အဖုတ်ထဲတွင် ပူနွေးနွေး ထွက်လာသည်တို့မှာ လူပျိုစစ်စစ်လေး စိုးမောင် ဒစ်ပြုတ်လို့ ထွက်သော လူပျိုရည် ပျက်သည့် သွေးများ ဖြစ်ကြောင်း ဒေါ်ခင်မေယု သိသွားကာ အတိုင်း မသိအောင်ပင် ကြည်နူး ပီတိ ဖြစ်လေသည် ။ စိတ်လဲ ပိုထန်သည် ။

“ အိုး..ဟင့်ဟင့်..စိုးမောင်ရယ် ....”

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပါးစပ်မှ တုန်တခိုက်ခိုက် ပြောရင်း ခပ်သာသာ သိုင်းဖက်ထားရာမှ တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်မိလေသည် ။

တူအရီး နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေကြသည်ကို ကြားနေသော ဒေါ်ခင်မိမိလည်း ကာမမှုတွင် နောကျေနေသည့် မိန်းမကြီးတယောက် ပီပီ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုး ဖြစ်သွားသည်ကို ရိပ်မိသည် ။ လူပျိုစစ်စစ်လေး၏ အလိုးခံရသော ဒေါ်ခင်မေယုကိုပင် မနာလိုသလိုလို ဖြစ်သွားသည် ။စိုးမောင်သည် လုံးကျစ်သော ဖင်ပြောင်ကြီး တလှုပ်လှုပ်ပြုကာ ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆောင့်လိုးစ ပြုသည် ။ တတ်လို့တော့ မဟုတ် ။

ကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပြာဗွီဒီယိုကားများထဲမှ မြင်ရသည့် ဗဟုသုတ နှင့် ယောကျ်ားတို့၏ သဘာ၀ လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ၏ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစ လီးချောင်းကြီးသည် လည်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေပြီ ။

ဒေါ်ခင်မေယုက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားသည်မို့ စိုးမောင် အနေဖြင့် သိပ်တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလှုပ်ရှားနိုင် ။ ထို့ကြောင့် လီးသည် အရင်းပိုင်းနားလောက်သာ ပြန်ထွက် တိုးဝ်သည် ။ လီးကို ဖိထိုးကာ ကြိတ်ပြီး ကပ်ဆောင့်ပေးသလိုမျိုးဖြစ်သည် ။ လီးဝင်ထွက် လှုပ်ရှားသော်လည်း စိုးမောင်သည် မဆောင့်တတ် မလိုးတတ်သေးသောကြောင့် စနစ်တကျတော့ မရှိ ။

ဒါပေမယ့် ဒီလို မတတ် တတတ်နှင့် လိုးညှောင့်ပေးနေခြင်းကပင် ဒေါ်ခင်မေယုကို အရသာ တမျိုး ရှိစေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ ပိုလို့ပိုလို့ ထွက်လာနေသည် ။ အဖုတ်ထဲတွင် အရည်ကြည်တွေ ပြည့်လျံ စိုစွတ်လာရာ စိုးမောင် အနေနှင့်လည်း ချောကျိနွေးထွေးသော အရသာတမျိုးကို ခံစားရသည် ။ခပ်နွေးနွေး ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်နေသော ထောပတ်များထဲ လီးထိုးသွင်းကာ လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ် အဆုပ်ခံနေရသလို ဖြစ်နေသည် ။

မိမိ ခပ်တင်းတင်း သိုင်းဖက်ထားလို့ စိုးမောင် လီးကို အရင်းပိုင်းသာ ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လုပ်နေနိုင်ကြောင်း နားလည်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုသည် သိုင်းဖက်ထားမှုကို လွှတ်လိုက်သည် ။စိုးမောင်လည်း ရင်ချင်းအပ်လျက် ရှိနေရာမှ ကိုယ်ကို ပြန်မတ်သည် ။

“ ခပ်သွက်သွက်လေး..လှုပ်ပြီး ဆောင့်ပေးနော် ..”

ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ဝါးနှင့် အသာပွတ်ရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောသည် ။စိုးမောင်က ခေါင်းညှိမ့်ပြကာ ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပေးသည် ။ လီးသည် အဖုတ်ထဲ တိုးဝင် ပြန်ထွက် ဖြစ်နေသည် ။ လီးတချောင်းလုံးတော့ မဟုတ် ။ 

တဝက်သာသာခန့် ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လုပ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည် ။ အဖုတ်ထဲမှ လီး ကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသောကြောင့်  စိုးမောင်သည် လီးကို အများကြီးတော့ ဆွဲမထုတ်ရဲပါ  ။ ပြီးတော့ သိပ် အားပြင်းပြင်းလည်း မဆောင့်ရဲသေး ။အားအနည်းငယ်သာထည့်ကာ တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်သည် ။

“ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်လေ..စိုးမောင်...”

ယခုမှစပြီး မိန်းမ လိုးဘူးသော လူပျိုရိုင်းလေး စိုးမောင်ကို မိမိက နည်းပေးလမ်းပြ အနည်းငယ် လုပ်ပေးမှ ဖြစ်မည် ကို အထာပေါက်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ပြောရင်း စိုးမောင်၏ လက်များကို ဆွဲယူကာ မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးပေါ်သို့ အသာတင်ပေးလိုက်သည် ။ 

စိုးမောင်သည် မိန်းမများရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတို့ကို အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များထဲတွင်သာ မြင်ဖူးတွေ့ဖူးသည်  ။ တကယ့်လူစင်စစ် အကောင်လိုက် မြင်ရသည်က ဒေါ်ခင်မေယု အဝတ်အစား လဲသည်ကို ချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့စဉ်က သာ ဖြစ်သည် ။

စိုးမောင်သည် မိမိ မကိုင်ဖူးသေးသော ထိုအသားကို လက်ဖြင့် အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည် ။ နူးညံ့သည် ။ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည် ။ အိစက်ချောမွတ်သည် ။ ရမ္မက်ထန်ချိန်မို့ ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့သီးများ တောင်နေသည် ။ ရှမ်းတရုတ်သွေးပါသော မိန်းမတို့ ထုံးစံ နို့သီးခေါင်းက ရှည်သည် ။

ယခု စိုးမောင် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်ကြည့်သော အခါ နို့သီးသည် ပိုပြီး တောင်လာသည် ။ ပိုပြီး တင်းမာလာသည် ။ အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သော စိုးမောင်၏ လက်ကို နို့သီးခေါင်း ထောင်ထောင်မာမာလေးက ထိုးမိသည် ။စိုးမောင်၏စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်သည့်အတွက် ကော့ထောင်နေသော နို့ကြီးကို အသာကိုင်ညှစ်ကြည့်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားသည် ။

“ အား...ဟင့်ဟင့်..စိုးမောင်ရယ် ..အို...ဆောင့်ကွယ်..တအားဆောင့်စမ်းပါ ..”

ထိုအခါ စိုးမောင်ကလည်း စောစောကထက်ပိုပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးသည် ။ဒေါ်ခင်မေယု ဖီလင်တွေ တက်သည်ထက် တက်လာသည်မို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပင့်ပင့် တင်ပေးသည် ။ခါးကိုနွဲ့လျက် ဆုံကြီးကို လှုပ်ခါရမ်းပေးတော့သည် ။

“ ဟုတ်ပြီ ..ဒီထက် အားပြင်းပြင်းဆောင့်...”

“ ဘွပ်..ဘွပ်...ဘွပ်ဖုတ်..”

“ အားပါးပါး..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ပါ..ဆောင့်ပါ ..ဘွပ်ဘွပ်...အား..အီး..နို့ကြီးတွေကို ဆွဲလေ...ဟင့်ဟင့်..နို့ဆွဲပြီး တအားဆောင့်..ဆောင့်...”

“ ဘွပ်ဖုတ်..ဘွပ်ဖုတ်...ဘွပ်ဘွပ်ဖုတ်...”

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အရသာ အရမ်းတွေ့သောကြောင့်ပါးစပ်မှလည်း မရှက်မကြောက် အမျိုးမျိုးပြောဆို တိုက် တွန်းကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရမက်ထန်ပြင်းကာ မျက်တောင်ကော့စင်း မှေးကျနေသော မျက်နှယ..လူးလွန့်လှုပ်ရှား ကော့ပျံနေသော ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံး ..ရမ္မက်ဇောကြွကာ ပြောဆိုနေသံများ ။ဒါတွေက စိုးမောင်၏ စိတ်ကို အထူး လှုံ့ဆော်နေသည် ။

စိုးမောင်သည် စိတ်ထထနှင့် တအားပင် ကြုံး ပြီး ဆောင့်လိုးသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံများကလည်း ကြီးထွားလုံးဝန်းကာ ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်မို့ အားရပါးရပင် ဆွဲကိုင်ဖျစ်ညှစ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ဒီလို နို့ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်ညှစ်ခြင်း မခံဘူးသေးပါ ။ ထို့ပြင် ရင်သားအလှကို ထိန်းသူမို့လည်း သူမနှင့် ပျော်ပါးသော အလိုးသမားများကိုလည်း ရင်သားကို သိပ်ကြမ်းကြမ်းသုံးခွင့် မပြုခဲ့ ။ 

ယခုတော့ စိုးမောင် တအားကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ် လုံးခေေနေသည်ကို တားဆီးရန် သတိ မရ ။ နာပြီး ကျိန်းနေသော်လည်းသည်လို ဇောသန်သန်နှင့် အငမ်းမရ လုပ်နေပုံကို သဘောကျလှသောကြောင့် နာနာကောင်းကောင်းကြီးနှင့် မှိန်းကာ ခံသည် ။

စိုးမောင်၏ ပြင်းထန် ထိမိလှသော ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အဆောင့်ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု တချီ ပြီးသွားသည် ။ ကာမစိတ်ဆင်ရိုင်းကို လုံး၀ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီး ဖြစ်သော စိုးမောင်ကတော့ အရှိန်မပျက်တမ်း မာန်မကျတမ် ဆက်လို့ ဆောင့်နေ လိုးနေဆဲ ။နို့အုံကြီးများကိုလည်း လက်မလွှတ်တမ်းပင် ကိုင်ဆွဲညှစ်ထားသည် ။ စိုးမောင် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တချီ “ ပြီး ”သွားသည့်တိုင် ဆက်ပြီး ခံနေသည် ။

ခံရင်း ဖီလင် ပြန်တက်လာရာ ဖင်ကြီးတွေကို စောစောပိုင်းတုံးကလိုပင် ပြန်ပြီး ကော့ပင့် လှုပ်ခါပေး၏ ။မလှမ်းမကမ်းရှိ ခုံပေါ်မှ ထိုင်ပြီး ကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာလည်း တယောက်တည်း စိတ်တွေ အတော်ပင် လှုပ်ရှားနေသည် ။ အမှန်အတိုင်း ပြောရလျှင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် ယောကျ်ားတွေ ထည်လဲနှင့် ( တခါတရံ ယောကျ်ား နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ ) ကာမ အရသာ အမျိုးမျိုးကို နည်းလမ်း အသွယ်သွယ်နှင့် ခံစားဘူးသော်လည်း တခြားမိန်းမတယောက်ကို လိုးတာကိုတော့ သည်လိုမျိုး အရှင်လတ်လတ် အနားကပ်ကာ ကြည့်ဖူးခြင်း အတွေ့အကြုံ မရှိခဲ့ပါ ။ အပြာဇာတ်တွေသာ ကြည့်ဖူးတာမျိုး ရှိသည် ။

ယခု ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့တူအရီး ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးနေကြသည်ကို လေးငါးပေပင် မကွာသော နေရာမှ ထင်ရှားပီပြင်စွာ အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်ရသောအခါ အတွေ့အကြုံ တမျိုးဆန်းသည်မို့ သူမ၏ စိတ်တို့သည်လည်း တမူတနည်း လှုပ်ရှား နိုးကြွလာရသည် ။ 

ထို့ပြင် စိုးမောင်၏ သွေးသား ဆူဖြိုး အားသန်သော လူပျိုလူရွယ်ပီပီအားပြည့်အင်ပြည့် ဆောင့်လိုးနေပုံကလည်း အားရစရာ ကောင်းလှသည် ။ ပြီးတော့ ယခုမှ မိန်းမ စလိုးဖူးသော်လည်း သုတ်လွှတ်မမြန်ပဲ အချိန်ကြာကြာ စံချိန် မကျတမ်း ဆောင့်လိုးနိုင်စွမ်းကိုလည်း ဒေါ်ခင်မိမိ ကောင်းကောင်း သတိပြုမိသည် ။

“ ဒီကောင်လေးက အတော်လိုးအားသန်တာပါလား ။ လရည်ကိုလည်း ပင်ကိုယ်ကကို ထိန်းနိုင်အား ကောင်းတယ် ။ လီးကလည်း တော်ရုံ ယောကျ်ားတွေမှာ မရှိတဲ့ အရွယ်မျိုး..။ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး ။ ဒီကောင်လေးကို ကောင်းကောင်း နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်ပြီး သင်ပေးလိုက်ရင် သူနဲ့ တွေ့ရတဲ့ မိန်းမတိုင်း တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်အောင် လိုးတတ်တဲ့ တကယ့် ယောကျ်ားကောင်း ဖြစ်လာမှာပဲ..”

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စိတ်ထဲတွင် ထိုသို့ တွေးလိုက်မိသည် ။စိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်ခင်မိမိ ဘာတွေ တွေးနေသည်ကို မသိ ။ ဘေးနားတွင် ဒေါ်ခင်မိမိ ထိုင်ပြီး ကြည့်နေသည်ကိုပင် သတိမထားနိုင် ..။ သူ့ဒေါ်လေး ဒေါ်ခင်မေယုကို လိုးကောင်းကောင်းနှင့် တအားပင်ကြုံးဆောင့်လိုးနေသည် ။ 

ဆောင့်ချက်အားတွေကလည်း ပြင်းမှ ပြင်း ..။ လိုးဆောင့်သည့် အရှိန်ကလည်း မြန်မှ မြန် ..။ လီးက ဆယ်လက်မကျော်သည်မို့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းဘက်သို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဝင်..တနင့်တပိုးဝင်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တယောက် တအင့်အင့်ညည်းကာ လူးလာတွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ နေသည် ။

အချက်ငါးဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုး ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု ဒုတိယအချီ ထပ်ပြီး ပြီးသည် ။စိုးမောင်ကတော့ တရကြမ်း မနားတမ်း အားပြင်းပြင်း ဆက်ဆောင့်ဆဲ ..။ နောက်ထပ် အချက် နှစ်ဆယ် ဆက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သည် ။ သုတ်လွှတ်ကလည်း ကြမ်းသည် ။ သုတ်ထွက်ကလည်း များသည် ။ 

သုတ်ရည်တွေသည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စောက်ရည်ကြည်များနှင့် ရောကာ ပြည့်လျံပြီး အပြင်ဘက်သို့ပင် စီးထွက်သည် ။ စိုးမောင် သုတ်ရည် လွှတ်ထုတ်ပေးလိုက်သည့် အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တတိယအချီ “ ပြီး”သည် ။

တူအရီးနှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် အသာသိုင်းဖက်လျက် ငြိမ်ကျသွားကြသည် ။ ချွေးတွေ ပြန်နေသည် ။ အသက်ရှု မမှန် ။ မောဟိုက်စွာ အနားယူနေကြလေသည် ။ အတန်ကြာမှ အသက်ရှုတွေ ပြန်မှန်ကာ ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်မှ စိုးမောင် ခွာဆင်းသည် ။ 

စောက်ဖုတ်ထဲက လီးတန်ကြီးကလည်း ထိုအခါမှ ပြွတ်ဆို ပြုတ်ထွက်သည် ။ စိုးမောင်၏လီးသည် ပျော့ခွေကျ မနေ ။ မာတောင်ခြင်း မရှိသည့်တိုင် မပျော့မမာ အနေအထားတွင် ခပ်ငိုက်ငိုက် ရှိနေသည် ။ထိုအခါတွင်မှ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို သတိရ မြင်တွေ့ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သည် ။ ဘောင်းဘီကို လှမ်းယူကာ ဝတ်ဆင်မည် ပြုသည် ။

“ ဟိတ်..ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပါနဲ့အုံးကွာ...ရော့..ဒါ ဝတ်ထား ...”

ဒေါ်ခင်မိမိက အသံလွင်လွင်လေးနှင့် ရယ်ကျဲကျဲ ပြောကာ ညဝတ်ကိုယ်ရုံ အင်္ကျီ ရှည်ကို လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း အလားတူ ကိုယ်ရုံအင်္ကျီ ရှည် တထည် ကောက်ယူ ဝတ်ဆင်သည် ။ ယခုလို အခြေအနေတွင် ဝတ်နိုင်ရန် ဒေါ်ခင်မိမိက ကြိုတင် အသင့်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ကာ ဆေးကြောသန့်စင်ကြသည် ။ စိုးမောင်၏ လီးတွင် ပေကျန်နေသည်များကို ဒေါ်ခင်မေယုက ယုယစွာ ဆေးကြောပေးသည် ။

စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယု ပိုပြီး ရင်းနှီး အထာကျသွားအောင် ခင်မိမိက သည်လို လုပ်ဖို့ တမင်ကြိုတင် ပြောဆို လမ်းညွှန်ထားခဲ့သည် ။ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ရေခဲစိမ် ဘီယာဘူးများနှင့် အသင့်စောင့်နေသည် ။ ဘီယာသောက်ကာ ခေတ္တ အမောဖြေသည် ။ 

ထို့နောက်...

ဒေါ်ခင်မေယု ..ဒေါက်တာဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့သုံးယောက်သည် ရေခဲစိမ်ဘီယာ တယောက်တဘူး ဖေါက်သောက်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ကြိုတင် စီစဉ်ထားသော ကော်ပြန့်ကြော်..အာလူးကြော် စာကလေးကြော်များဖြင့် မြည်းကာ အနားယူ အပန်းဖြေကြသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုက အတော်လေး ရဲတင်းလာသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေဆဲ ..။

ထို့နောက်..

“ ဘယ့်နှယ်လဲ စိုးမောင် ..မင်း ဒေါ်လေးနဲ့ ဖိုက်ရတာ မိုက်ရဲ့လား...”

နုတ်ရဲ အာရဲနှင့် လက်လည်း သွက်သော ခင်မိမိက ဇာတ်လမ်း ဆက်နိုင်ရန် စကား အစပျိုးသည် ။

“ ဟာ...ဒေါ်လေးမိမိ ကလဲ...”

ယခုမှ ပထမဆုံး အကြိမ် မိန်းမလိုးဖူးသော စိုးမောင်မှာ လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာစ ယခုလို ပေါ်တင်ကြီး အမေးခံရတော့ မျက်နှာ ပူထူ ရှိန်းဖိန်းသွားရသည် ။

“ အောင်မလေး..ဒါများ ရှက်မနေစမ်းပါနဲ့ကွာ ..တို့က မင်းကို မိန်းမ ကောင်းကောင်း ချတတ်အောင် ပညာသင်ပေးနေတာပါ ..ဒိထက်ကောင်းတာတွေလဲ ထပ်သင်ပေးဦးမယ် ”

“ အို..ဟို..ဘယ်လို သင်ပေးမှာလဲဟင်...”

စိုးမောင်က ထိုသို့ ပြန်ဖြေပြီး ဒေါ်ခင်မေယုကို တချက် လှမ်းကြည့်၏ ။ လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာစ ကောင်လေး၏ ရှက်စနိုး အမူအရာက ဒေါ်ခင်မိမိကို ပိုမိုရင်အခုံ မြန်လာစေသည် ။

“ ဘယ်လို သင်ပေးပေးပေါ့ကွာ..မင်း သင်ချင်သလား..မသင်ချင်ဘူးလားသာ ပြောပါ...”

စိုးမောင်မှာ လူအ တယောက် မဟုတ်ပါ ။ သည် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် မည်သို့သော ခွင်မျိုး ချထားနိုင်သည်ကို မှန်ဆမိသည် ။ ယခု အခြေအနေတွင် “ အလိုက်သင့် မောင်ဘဦး ” လုပ်လိုက်တာက မိမိအတွက် အကောင်းဆုံး ဖြစ်မည်ဟုလည်း အထာပေါက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဒေါ်ခင်မေယုလောက် ရုပ်မလှ ..ဘော်ဒီမထွားသော်လည်း သူ့ဟာနှင့်သူတော့ ဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ကြီးမို့ သည် အမျိုးသမီးကို လုပ်ရလျှင်လည်း မိမိအဖို့ အမြတ်ဟု စိုးမောင်က မှတ်ယူလိုက်သည် ။

ထို့ပြင် သူတို့ ချထားသော ခွင်ထဲသို့ အလိုက်သင့် ဝင်လိုက်လျှင် မိမိ နှစ်သက် သဘောကျလွန်းသူ မိမိ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့်နောက်ပိုင်းမှာ ဆက်ပြီး အလုပ်ဖြစ်နိုင်မည်ကိုလည်း တွေးမိသည် ။

ထို့ကြောင့်...

“ ဟို..အဲ..သင်ပေးမယ် ဆိုရင်တော့..သင်ချင်တာပေါ့ ဒေါ်လေးမိမိ ရဲ့...”

“ ကောင်းပြီ..ဟို အိပ်ခန်းထဲမှာ သွားပြီး စောင့်နေ..ဟုတ်လား ...”

ဒေါ်ခင်မိမိက အိပ်ခန်းတခုကို လက်ညှိုး ညွှန်ပြပြီး ပြောသည် ။  စိုးမောင်က အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်မေယုကို တချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်သေးသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယုက ပြုံးပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။ စိုးမောင်လည်း ထိုင်နေရာမှ ထကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ညွှန်ပြသော အိပ်ခန်းထဲသို့ လျောက်လှမ်း ဝင်ခဲ့သည် ။ သူ၏စိတ်တွေ လှုပ်ရှားစ ပြုလာသည် ။ သူ့ငပဲသည်လည်း မာန်ထကာ အသက်ဝင်စ ပြုလာသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးခဲ့သည်မှာ သိပ်မကြာလှသေးသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး လျက် ကာမစွမ်းအားလည်း ကောင်းသော အသက် ၂၀ အရွယ် လူငယ်ခြေတက်လေးမို့ စိုးမောင်သည် လီး အထ မြန်သည် ။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော စိုးမောင်ကို နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးက ဆီးကြိုနေသည် ။ ကုတင်သည်သားနားသည် ။ သာမန် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်များထက် ပိုပြီး ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှိသည် ။ လူနှစ်ယောက်သာ မဟုတ် ။ သုံးလေးယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်နိုင်သည် ။ စုံတွဲ နှစ်တွဲ အပြတ် အတူတူ ဖိုက် နိုင်သည် ။

( ဒေါ်လေးရယ်..ဒေါ်လေးမိမိ ရယ် ..နှစ်ယောက်နဲ့ ငါနဲ့ ဒီ ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ အပြတ်ဖိုက်လိုက်ရရင် သိပ်မိမှာပဲ...)

ကုတင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိုးမောင်၏ စိတ်တွင် တွေးလိုက်မိသည် ။ သူသည် အပြာဗီဒီယိုကားများထဲတွင် ပါတတ်သော မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် ယောကျ်ားတယောက် “ တူးဘိုင်ဝမ်း ” ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးကြမှုများကို အတော်လေး သဘောကျနေခဲ့သည် ။ 

ထိုသို့များ လုပ်ကြည့်ရလျှင် ကောင်းမည်ဟုလည်း အားကျစွာ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးသည် ။ ယခု အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် မိမိနှင့် လက်လှမ်းမှီရာတွင် ရှိနေသော်လည်း စိုးမောင်မှာ စိတ်ထဲကသာ တွေးရင်း စိတ်ကူးယဉ်နိုင်သည် ။ 

တကယ်တမ်း ထိုနှစ်ယောက်နှင့် မိမိ တယေက် အတူတူပျော်ပါးကြရန်ကိုတော့ စတင် မပြောဝံ့ ။ အမျိုးသမီးများဘက်မှ စလာလျှင်သာ စိုးမောင်၏ ဆန္ဒ ကြည့်နိုင်ပေမည် ။ထို့ကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိရော ဒေါ်ခင်မေယု ပါ နှစ်ယောက် အတူတူ မိမိကို “ သင်ပြ” ပေးကြပါစေဟုသာ ငနဲသားက ဆုတောင်းနေမိသည် ။

စိုးမောင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ခင်းထားသည့် မွေ့ရာကြီးထက်သို့ အသာ တက်လိုက်သည် ။ ဖဲသား ဖြင့် ချုပ်ထားသော မွေ့ရာသည် ထု ခြောက်လက်မ သာသာခန့်ပင် ရှိသည် ။ အိစက်ကာ ညက်ညောလှသည် ။ အိပ်ရာခင်း ကလည်း အကောင်းစား..။ အပျံ့စား ။ ဒီဇိုင်း အမိုက်စား ..။အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် အတူတူ ဝင်လာဖို့က အတိအကျ မပြောနိုင်သော်လည်း မိမိ အနေနှင့် လိုးရတော့မှာကတော့ သေချာနေသည်မိုက စိုးမောင်သည် စိတ်လှုပ်ရှားနေပေသည် ။

ဘယ်လိုများ သင်ပြပေးပြီး ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ လိုးရလေမည်နည်းဟုလည်း အမျိုးမျိုး တွေးတောနေရာ သူ၏ လီးက ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လှုပ်ကာ မတ်တောင်လာသည် ။ စိုးမောင်က စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုစွာ လီးကြီး တောင်မတ်လျက် စောင့်ဆိုင်းနေသော အခန်းထဲသို့ တော်တော်နှင့် မည်သူမှ ဝင်မလာ ..။တမိနစ် ကုန်သွားသည် ။ တမိနစ်ခွဲပင် ရှိလာပြီ ။

ဘာကြောင့် ဝင်မလာတာပါလိမ့် ။ မိမိကို မလိမ့်တပတ်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းကာ “ ခေါက် ”ထားပြီး  အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ဒိုးသွားကြလေပြီလားဟုပင် တွေးသည် ။ အပြင်ထွက်ကြည့်အုံးမှ ဟုစိတ်ကူးကာ ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းမည်ကြံလိုက်ချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းသို့ လျှောက်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ် ကြားရသည် ။

စိုးမောင် ရင်ပြန်ခုံလာသည် ။ တယောက်ခြေသံလား..နှစ်ယောက် ခြေသံလား ဟု နားစွင့်ကြည့်သည် ။ သူကပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လား..ခြေသံကဘဲ တိုးနေလို့လားတော့ မသိ ။လျှောက်လာသူ တယောက်လား..နှစ်ယောက်လား ဆိုတာကို ကွဲကွဲပြားပြား မခန့်မှန်းနိုင် ။ 

စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးကိုသာ စိုက်ပြီး ကြည့်နေသည် ။ စိုးမောင် ဆွဲဖွင့်ဝင်ပြီး ပြန်ပိတ်မထားသောကြောင့် အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်ဟနေသည် ။သို့သော် အခန်းစည်း ချထားသည့်အတွက် အတွင်းဖက်ရှိ ကုတင်ပေါ်မှ လှမ်းကြည့်လျင် အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်လာသူကို မမြင်နိုင်ပါ ။အခန်းစည်း ဆတ်ကနဲ လှုပ်ခါသည် ။

အခန်းစည်းကို အသာ လက်ဖြင့် သိမ်းဖယ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ထိုင်နေသော ကုတင် ရှိရာသို့ ခြေလှမ်း သွက်သွက်နှင့် လျှောက်လှမ်းလို့ လာသည် ။ သူမသည် နည်းနည်းလေးမှ ရှက်ရွံ့ နောက်တွန့်မှု မရှိ ။ စိုးမောင်ကသာ မျက်နှာ ပူထူထူ ဖြစ်ကာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်ရသည် ။

“ မင်း အဒေါ်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်သလို တို့ကိုကော ချွတ်ချင်သလား ..”

ကုတင်ဘေးနားတွင် ကိုယ်ဟန်ကျော့ကျော့နှင့် ရပ်ရင်း ဒေါ်ခင်မိမိ က နေးသည် ။နဂိုကပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော စိုးမောင်မှာ သည်လို အမေးခံရတော့ ပိုပြီး ဏှာထန်လာသည် ။

“ အင်း..အင်း..ချွတ်ချင်တယ်..ချွတ်မယ်...”

စိုးမောင်က နုတ်သွက် အာသွက်ပင် ပြန်ဖြေသည် ။ နုတ်သာ သွက်သည် မဟုတ် ။  လက်ကလည်း ပါသည် ။ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကုတင်အောက်သို့ ဗြုံး ကနဲ ဆင်းကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ဝတ်ထားသော လည်ဟ်ုက် ဘလောက်စ်အင်းကျီ ကို လှမ်း ဆွဲချွတ်သည် ။

“ အိုး..အမေ့....”

ဒေါ်ခင်မိမိ က ထိတ်လန့်သွားသည့် ဟန်လေး လုပ်ကာ ကိုယ်ကို ရို့ပြီး ရုန်းသည် ။ ကောင်လေး စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်ပြီး တဏှာ ပိုထန်အောင် တမင်သက်သက် မာယာလုပ်တာ ပဲများလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ တကယ်လွတ်အောင် ရှောင်တိမ်းခြင်းတော့ မဟုတ်ပေ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ အစပျိုး လမ်းခင်း စေ့ဆော် ပြောကြား လိုက်မှုကြောင့် စိုးမောင်နှာ အမျိုးသမီး၏ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုသည့် စိတ်က အတော့်ကို ထန်ပြင်းဇောကြီးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ရုန်းဖယ် ရှောင်တိမ်းဟန် ပြုသောအခါ လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသောကြောင့် အတင်း လှမ်းဆွဲသည် ။ ထိုအခါ အားအရှိန်လွန်ကာ ဘလောက်စ်အင်းကျီကို ဆွဲဆုတ်ဖြဲသလို ဖြစ်သွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိသည် ရင်စေ့ နှိပ်ကြယ်သီးတပ် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကို ဝတ်ထားသည် ။ စိုးမောင်၏ လှမ်းဆွဲလိုက်မှုကြောင့် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ  စုတ်ပြတ်မသွားသော်လည်း ရင်ဘတ် နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ဗြုတ် ဗြုတ်ဆို ပြုတ်ထွက်ကုန်သည် ။ ထိုအခါ ဘလောက်စ်၏ ရင်ဘက်ပိုင်း ပွင့်ထွက်သည် ။

“ အို ...”

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နုတ်ဖျားမှ ယောင်ယမ်း ရေရွတ်သံလေး ပေါ်လာသည် ။ သည်တခါတော့ ပဲများတာ အသံပေးခြင်း မဟုတ် ။ ဘလောက်စ် အဆုတ်ဖြဲခံရတာမျိုးမို့ ရင်သိမ့်တုန် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပွင့်ဟလာသည့် အသံ ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိသည် အတွင်းခံ ဘရာစီယာ ဝတ်မထားပါ ။သည်တော့ နို့ကြီးတွေ အထင်းသား အရှင်းသားပင် ပေါ်သွားသည် ။ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရင် သိမ်ကသိမ့် တုန်နေသည် ။ စိုးမောင်ကို ပိုပြီး စိတ်နှိုးဆွ ပေးသည့်အလား ဖြစ်သည် ။

“ ဟင်း ..အို..အို..ဟင့်ဟင့်....”

စိုးမောင်က ညာ လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ညာဘက် နို့သီးကို ပွတ်သည် ။ ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုတော့ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာသည် ။

“ ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ဟုတ်ပြီ...ဟုတ်ပြီ ...ပွတ်ပေး..ပွတ်ပေး ...ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ် ..ဟင့်အင်း...အင့်....အို ..နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေးကို လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ချေ...ဆွဲပေးစမ်းပါ ...အင့်...အို...အို.....အဲလိုမျိုး...အဲလိုမျိုး..အားပါးပါး...စို့စမ်း...ချိုချိုစို့သလို စို့ပေးစမ်းပါအုံး...”

စိုးမောင်မှာလည်း အသက်ကြီးမှ နို့မစို့ဖူးသေးသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောဆို စေခိုင်းသည်နှင့် အကြိုက်တွေ့သွားကာ ညာဘက်နို့သီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းကာ စို့ပေးလိုက်သည် .. ဒေါ်ခင်မိမိ ရင်တွေ ကြွတက်လာသည် ။ အားပြင်းပြင်း နှင့် စို့လိုက်သည်မို့နို့သီးထိပ် ကျိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။

“ လုပ်ပြန်ပြီ...တအားကြီး မစို့နဲ့ လေ ...ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကွယ် ....အို..အို..အဲလိုမျိုး....ဟုတ်ပြီ...အသာလေး စို့...လျာနဲ့လည်း နို့သီးကို ယက်ပေးစမ်း..အမလေးလေး...ကောင်းလိုက်တာနော်...”

ဒေါ်ခင်မိမိသည် လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာ ကာမစိတ်များ နိုးကြွကာနွားပေါက်လေး ဂျိုတကြွကြွ ဆိုသလို ဖြစ်နေသော စိုးမောင်ကို သေသေချာချာ လက်ထပ် သင်ပြပေးရင်း တဟင်းဟင်းဖြင့် အရသာတွေ့ ခံစားလျက် ဖီလင်တက်တက်တက်လာသည် ။ 

စိုးမောင်ကလည်း တပည့်ကောင်း ပီသသည် ။ သင်ပြထားသည့်အတိုင်း ကျကျနန လုပ်သည် ။  ထိုသို့ စနစ်ကျနစွာ လုပ်ပေးမှုကြောင့် နည်းပြပေးသူ ဒေါ်ခင်မိမိ အဖို့လည်း ဇိမ် အတွေ့ကြီး တွေ့နေသည် ။

“ အားပါးပါး..စိုးမောင်ရယ်..ဟင်းဟင်းဟင်း ...မိတယ်ကွာ..အရမ်းမိတယ် ..အိုအို ..နို့စို့ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးပါလားကွာ ...ဟင်း...ဟင်း...”

ဒေါ်ခင်မိမိက သင်္ခန်းစာ တခု ထပ်တက်ပေးပြန်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန် ဝတ်ထားဆဲ ရှိသည် ။ လူးလွန့်ကော့ပြန် လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် ထမိန်က ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် မရှိတော့ ။ ထမိန်က ပေါင်လည်လောက်အထိ လန်တက်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကတော့ ပေါ်မနေပါ ။ ထို့ကြောင့် စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိသည် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထား ။ ထမိန်လှန်လိုက်သည်နှင့် အဖုတ်က ထင်းကနဲ ပေါ်သည် ။ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့သီးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ညာလက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ပြီး ပွတ်သည် ။

“ အိုး..ဟင့်ဟင့်...စိုးမောင်ရယ်..ဟင်း...”

ဒေါက်တာဒေါ်ခင်မိမိ ခါးကော့ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက်လာသည် ။ ကာမစိတ်နိုးကြွ နေချိန်မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အိုးထဲမှ ထုတ်ခါစ မုန့်ပေါင်းကြီးလို မို့ဖေါင်းကာ ပူနွေးနေသည် ။

စောက်ရည်ကြည်များလည်း စိုနေရာ ချွဲကျိကျိ ပူနွေးနွေး မို့ဖေါင်းဖေါင်းနှင့် ကိုင်လို့ကောင်းသည် ။ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ဖုတ်သည် ဒေါ်ခင်မေယုလို အမွှေးများ ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသည့် အဖုတ် ကတုံးပြောင်လေး မဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် စောက်မွှေးရှည်များလည်း မရှိပါ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အကျင့်က ဆယ်ရက်မှ တခါ စောက်မွှေးများ ရိတ်လေ့ ရှိသည် ။ နေယက်ဆုံး စောက်မွှေး ရိတ်ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သည့် ရှစ်ရက်က ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ စောက်မွှေးများသည် သိပ်မရှည်ဘဲ ခပ်တိုတို ခပ်ပါးပါးနှင့် ခပ်များများ ဖြစ်သည် ။

ထိုးထိုးထောင်ထောင် မွှေးနုလေးများကို ထိကိုင်မိသည်မှာ စူးတူးတူး ရှတတ ဖြစ်သည် ။ဒေါ်ခင်မိမိသည် တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်သည် ။ 

အဖုတ်က ပိုပြဲအာ ထင်ရှားလာသည် ။ စိုးမောင် စိတ်ကြိုက် ပွတ်နိုင်သည် ။ စိုးအောင်သည် အဖုတ်ကို ပွတ်နေရင်း ဒေါ်ခင်မိမိက အထွေအထူး ပြောဆို သင်ပြစရာ မလိုဘဲ သူ၏ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်၏ ။ ကိုယ်တွေ့ လုပ်ဖူးခြင်း မရှိသော်လည်း အပြာဗီဒီယိုကားများ ကြည့်ပြီး ရထားတဲ့ ဗဟုသုတ ဖြင့် လုပ်ကြည့်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အိုး ..ဟင့်...”

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နုတ်ဖျားမှ ညည်းသံလေး ပေါ်လာသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်သွားသည် ။သူမ၏ စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းဘက် ကြွက်သားနုနုလေးများကို လှုပ်ရှားကာ ထိုးသွင်းကလိလာသော စိုးမောင်၏ လက်ခလယ်ကို ညှစ် ညှစ်ပေးသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အရည်ကြည်များ ရွှမ်းရွှမ်းစိုကာ ချောမွေ့ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ် ထိုးကလိပေးရင်း စိုးမောင်မှာ သည်မျှနှင့် အားမရဖြစ်လာသည် ။ အဖုတ်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းကာ အပီ လိုးချင်လာသည် ။ စောက်ပတ်၏ အရသာကို သိနေသော သူ့လီးကြီးကလည်း တငေါ့ငေါ့ လှုပ်ရှားလို့ နေလေပြီ ။

“ ဒေါ်လေးမိမိ ..ချပါရစေတော့ဗျာ..နော် ..ကျနော် အပေါ် တက်ပါရစေတော့...”

စိုးမောင်သည် နို့သီး စို့ပေးနေရာမှ ခေါင်းမော့ကာ ဒေါ်ခင်မိမိကို ခွင့်ပန်လေသည် ။ စိတ်တွေ ထနေသော်လည်း အရမ်းကာရော တက်မခွရဲ ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် သူ၏ ဆရာမကြီးလို ဖြစ်နေရာ စိုးမောင်က တပည့် လိမ်မာ ပီပီ ခွင့်တောင်းရလေသည် ။ ထိုသို့ ကောင်လေး“ ပြောဆို ခွင့်ပန်လာမှုကို ဒေါ်ခင်မိမိ အတော့်ကို ကြွေသွားရသည် ။

“ အေး..လိုးကြတာပေါ့ကွာ...ခင်မေယုကို မင်း တက်ဖိုက်ခဲ့တာ စနစ် မကျဘူး ...ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေတယ် ..ဒီတော့ အခုတို့က မင်းကို ဘယ်လို တက်ရမယ်..ဘယ်လို သွင်းရမယ် ဘယ်လို ဖိုက်ရမယ် ဆိုတာ တဆင့်စီ သင်ပြပေးမယ် ..သေသေချာချာ မှတ်ထားပြီး လုပ်..ဟုတ်လား ....”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့...”

“ ကိုင်း..မင်း အဝတ် ချွတ်လိုက် ...တို့ ထမိန်ကိုလည်း ချွတ်ပေး..လိုးတယ် ဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မှ ပိုပြီး ပီပြင်တာ...”

စိုးမောင်သည် ဆရာမကြီး ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ညွှန်ကြားချက်ကို မဆိုင်းမတွပင် လိုက်နာသည် ။ သူဝတ်ထားသည်က ပဂျာမာ ခေါ် ကိုယ်ရုံအင်းကျီရှည် ဖြစ်ရာ ချွတ်ပစ်ရတာ ဘာမှ မခက် ။ 

ခါးစည်းကြိုး ဖြည်ကာ ဖယ်ခွာလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည် ။ ပြေပြေလျောလျော ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ခွာရသည်ကလည်း ဘာမှ အချိန်မကြာပါ ။ စက္ကန့်ပိုင်း မျှလောက် အတွင်းမှာပင် နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြသည် ။

“ တို့ ပက်လက် အိပ်ပေးထားမယ်..လာ..ပေါင်နှစ်ခု ကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး နေရာယူ ..အဲ...ဟုတ်ပြီ ...”

ပက်လက် အိပ်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားထားသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကြားတွင် စိုးမောင်က ဒူးထောက်ကာ နေရာယူသည် ။ သူ၏ လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန် မာန်ထကာ တောင်မတ်နေသည် ။ သံချောင်းတမျ မာကျောနေသည် ။ ထိပ်ပိုင်းရှိ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစ အရေပြားက ခပ်လန်လန် ..သွေးအနည်းငယ်တော့ စို့နေသေးသည် ။ စပ်ဖျင်းဖျင်း လည်း ဖြစ်နေသေးသည် ။

ပေါင်ကား ထားသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အပြူးသား ပေါ်နေသည် ။ ရိတ်ထားရာမှ ပြန်ပေါက် ကာစ လိုဖြစ်သော စောက်မွှေးလေး များ ခပ်တိုတိုညှပ်ကာ ထားသည်မှာ အဖုတ်ကို ပိုလို့ စွဲမက်စရာ ဖြစ်အောင် အနားသားသပ် ပုံဖေါ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည် ။ 

လီးနှင့် စောက်ပတ်ကို မထိတွေ့မိကြသေးသော်လည်း သိပ်မကွာဝေးတော့ပဲ အနီးကပ် နေသည်မို့ လီးဓါတ်ကို အဖုတ်က ရသလို အဖုတ်၏ အငွေ့ကလည်း လီးကို ရိုက်ခတ်နေလေသည် ။

“ လာ..မင်း လီးကြီးကို အဖုတ်မှာ တေ့ပေးမယ် ...မင်းက ရှေ့ကို အသာတိုး...ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ခပ်ကိုင်းကိုင်း လုပ်ထား ..အောက်ပိုင်းက ဒူးခေါင်းထောက်ထားတာကို အားပြု...ဟုတ်လား...”

ဒေါ်ခင်မိမိ က ထိုသို့ ပြောရင်း စိုးမောင်၏ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာကိုင်ကာ အဖုတ်ဆီသို့ ဆွဲယူသည် ။ မတ်တောင်မာကြောကာ ခပ်နွေးနွေး ဖြစ်နေသော လီး၏ အထိအတွေ့က ဒေါ်ခင်မိမိကို ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်း ထသွားစေသည် ။ကာမစပ်ယှက်မှုကို ဝါရင့်နေသော မိန်းမကြီး တယောက်ပီပီ စိုးမောင်၏ လီးသည် အလွန်အတွေ့ကောင်းမည့်ပထမတန်း လီး အမျိုးအစား ဖြစ်သည် ကိုလည်း ချက်ချင်း သိလိုက်သည် ။

စိတ်ထကြွနေသော လူပျိုလေးပီပီ စိုးမောင်မှာ လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ တခါတည်း ထိုးသွင်း ပစ်လိုက်ချင်သည် ။ အချိန်ဆိုင်းနေရသည်ကို စိတ်မရှည်နိုင် ...။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မိမိကို လွန်ဆန်ခြင်လည်းမပြုလိုသောကြောင့်မနည်းကြီးပင် ကြိတ်မှိတ်ခါ အောင့်အီး စောင့်ဆိုင်း နေရသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ က လီးကို အဖုတ်ဝတွင် ထိကပ်ယူသည် ။ စိုးးမောင်ကလည်း ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အသာတိုးကာ ကိုင်းပေးသည် ။ စောက်ခေါင်းဝတွင် လီးတန်ကြီး တေ့ထောက်မိသည် ။ အရည်ကြည်များ စိုနေသော အဖုတ်၏ အတွေ့သည် စိုးမောင်ကို တွန့်ကနဲ ဖြစ်စေသလို ကာမစွမ်းအားကောင်းလှသော လီးကြီး၏ အတွေ့က ဒေါ်ခင်မိမိကို တင်ကြီးများ ယမ်းခါသွာစေသည် ..။

အဖုတ်ထဲသို့ မသွင်းရသေးဘဲ တေ့ထောက်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပင် ဒေါ်ခင်မိမိ အဖို့ ထူးခြားအားပြင်းသော လီးကြီး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာထူးများ စတင် ခံစားရလေပြီ ။

လီးသည် ကြီးတိုင်း အတွေ့ကောင်းသည် မဟုတ် ။ လီးကြီး လို့ အဖုတ်ထဲတွင် ကြပ်သိပ်နေမှု သာ ရှိလျက် ထိုသို့ ကြပ်သိပ်ခြင်း၏ အရသာကိုတော့ ခံစားရသည် ။ အတွေ့ကောင်းသောလီးကတော့အလိုးခံမိန်းမအဖို့ တကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေ အားလုံး အီဆိမ့်ကာ ရင်သိမ့် တုန်ခါ မောအောင်ပင် ကာမ အရသာ ရရှိခံစား နိုင်ပေသည် ။

ထိုသို့ အတွေ့ကောင်းလျှင် လီး မကြီးသည့်တိုင် မိန်းမအဖို့ ပိုပြီး အရသာ ရှိသည် ။မိန်းမများသည် လီး ကြီးတာ ရှည်တာ တုတ်တာထက် အတွေ့ကောင်းမှုကို ပိုပြီး နှစ်သက်သည် ။  ကြီးလဲ ကြီး ...အတွေ့လည်း ကောင်းလျှင်မူ ပြောဖွယ်ရာ မရှိတော့...။

ယခု စိုးမောင်၏ လီး အရွယ်အစားက သာမန် ယောကျ်ားတွေ ထက် သာလွန်သည် ။ ရှည်သည် ။ တုတ်သည် ။ လီးအတွေ့ကလည်း အထူးကောင်းသည် ။ စနစ်တကျ လိုးတတ်အောင်နှင့် သုတ်ရည်ထိန်းတာ အချိန်ကြာကြာဆွဲပြီး လိုးတတ်အောက်သာ လေ့ကျင့်ပေးလိုက်လျှင် တကယ့်ကို အလိုးကောင်း အဆော်ကောင်း အာဂ ယောကျ်ားသား ဖြစ်လာမှာ သေချာသည် ။ 

စောစောပိုင်းကဒေါ်ခင်မေယုကို လိုးခဲ့မှုကို ထောက်ရှုလျှင် သည်ကောင်လေးသည် သုတ်လွှတ် သိပ်မမြန် ။ အချိန် အတော်လေး ကြာကြာပင် လုပ်နိုင်သည်ကို ဒေါ်ခင်မိမိ အကဲခတ်မိခဲ့သည် ။သည်တော့ သုတ်ထိန်းလျက် ရေရှည်ဆွဲကာ လိုးနိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးဖို့ကလည်း သိပ်ခက်မည် မဟုတ် ။ မိမိတော့ ကံထူးပြီဟုလည်းတွေးကာ ဒေါ်ခင်မိမိ အရမ်း ကျေနပ်နေသည် ။

“ ကိုင်း..သွင်းတော့..မေယုကို လိုးတုံးကလို တချက်တည်း အဆုံးဝင်သွားအောင်တော့ အရမ်း ဆောင့်မသွင်းနဲ့....အသာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်း..ဟုတ်လား...”

လီးတေ့ပေးပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောသည် ။

သွင်းချင်နေသော စိုးမောင်သည် ခွင့်ပြုချက် ရသည်နှင့် လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းသည် ။ သူ့သဘောအရ ဆိုလျင်တော့ တချက်တည်း အဆုံး ဝင်သွားအောင် ထိုးချလိုက်ချင်သည် ။ သို့သော် ဆရာမကြီးက ဖြေးဖြေးသွင်းရန် ပြောထားရာ စိုးမောင်မှာ စိတ်ရှိတိုင်း မလုပ်ရဲ ။ 

ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောသလိုသာ သွင်းရသည် ။အသာဖိထိုးရာ လီးဒစ် ထိပ်ပိုင်းက အခေါင်းထဲ ဝင်သ ။ ဒစ်ထိပ်၏ ဖိတွန်းအားဖြင့် အဖုတ်အခေါင်း၀ ပြဲကနဲ ဖြစ်သွားသည်  ။

“ အို ..ဟင့်ဟင့် ...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ....”

တိုးဝင်လာသော ဒစ်ထိပ်ကပင် အတွေ့ထူးကို ပေးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ထွန့်ထွန့်လူးလို့ သွားသည် ။ လီးဒစ်သည် တစ်နေသေးသည့်အတွက် စိုးမောင် ဖိပြီးချရာ ဒစ်ကြီးတခုလုံး မြုတ်ဝင်သည် ။ လီးဒစ်မြုတ်အဝင်တွင် အရေပြားကလည်း အောက်သို့ လန်ကျလျှက် လီးဒစ်အရင်းပိုင်းတွင် လိပ်ရစ်လျှက်သား ဖြစ်သည် ။ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစမို့ လီးဒစ်ဆီမှ စစ်ကနဲ နာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိလည်း အောင့်ကနဲ ဖြစ်သည် ။

“ အိုးဟင့်..ဝင်သွားပြီ..ဆက်သွင်း ..ဆက်သွင်း..အသာဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်း ..ဟင်းဟင်းဟင်း...”

ဒေါ်ခင်မိမိအံလေးကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ စိုးမောင်၏ လက်မောင်းများကိုလည်း ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်သည် ။ ပေါင်ကြီးနှစ်ခု ထောင်တက်သသည် ။ ပေါင်ထောင်တက်သည့်အတွက် ဖင်ဆုံကြီးမှာ ကြွလာသည် ။ 

စိုးမောင်က အသာဆက်ပြီး ဖိဖိ ထိုးသည် ။ ယောကျားထည်လဲနှင့် ထိုးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖြစ်ရာ လီးဝင် လမ်းကြောင်းက ကောင်းကောင်း ပွင့်နေသည် ။ ဖိထိုးသွင်းသောအခါ လီးသည် ထစ် ထစ် ဝင်သည် ။ လီးက တုတ်ခိုင်လှသည့်အတွက် ကြပ်သိပ်မှုကတော့ အပြည့် ရှိသည် ။

စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် တင်းပြောင်ကာ လီးတန် လုံးပတ်နားတွင်သားရေကွင်း စည်းပတ်ထားသလို ကြပ်ပြီး နေသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ ရင်တဖိုဖို အသဲတအေးအေး ဖြစ်ရသလို စိုးမောင်မှာလည်း ခါးတတွန့်တွန့် ခေါင်းတမော့မော့ ဖြစ်နေသည် ။ အသာအယာ ဖိထိုးသွင်းသော လီးသည် နောက်ဆုံးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည် ။ စိုးမောင်၏ ဆီးစပ်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဆီးစပ်တို့ ထိကပ်မိသည် ။ အမျိုးသမီး၏ ဝမ်းပျဉ်သား ပျော့ပျော့လည်း စိုးမောင်၏ ဆီးစပ် အထက်ပိုင်းနှင့် အိအိကလေး ထိမိသည် ။ 

လီးအရင်းမှ ဂွေးဥကြီးများကတော့ ခင်မိမိ၏ ဖင်ကြားကို ထိကပ် ရိုက်မိသည် ။ ပေါင်ကားထားလို့ ဖင်ကြား ပြဲနေရာ စူစူပြူးပြူးလေး ပေါ်နေသော စအိုဝကို ဂွေးဥများ အထိတထိ ထိမိသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ စအိုဝမှာ ယားကျိကျိ ဖြစ်ရသည် ။

လီးအဆုံး ဝင်သွားလေပြီမို့ စိုးမောင်က ဖိထိုးသွင်းနေမှုကို ရပ်သည် ။ ထိုအခါ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လီးကို အဆုံးအထိ ထိုးသွင်းကာ စိမ်ပေးထားသလို ဖြစ်သည် ။ လီးတန်ကြီး၏ ရှည်လျား တုတ်ခိုင်မာကြောမှုတွင် အထိအတွေ့ ကောင်းလှသောကြောင့် လီးအဆုံး ဝင်သွားသည့်အခါ ဒေါ်ခင်မိမိ တချီ “ပြီး ” သည် ။ 

ဒေါ်ခင်မိမိသည် တအီးအီး တအားအား အော်ရင်း လူးလွန့်ကော့ပျံတက်သည် ။ စိုးမောင်က ငြိမ်နေသော်လည်း ဒေါ်ခင်မိမိ၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားသော လီးကြီးကလည်း အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေသလို ဖြစ်သည် ။ငါးမွှေထိုး ကြက်မွှေနည်းလိုမျိုးမို့ ဒေါ်ခင်မိမိရော စိုးမောင်ရော လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ရခြင်း မပြုသေးပဲနှင့် ဖီလင်တွေ့ရသည် ။

“ ပြီး ”သွားချိန်တွင် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ အပြတ် လှုပ်ရှားကာ လီးကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ညှစ်ဆွဲနေသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးမောင်က သုတ်ရည်တော့ ပန်းမထွက်ပါ ။ 

အထွေအထူး ထိန်းထားခြင်းတော့ မဟုတ် ။ သူ၏ ဗီဇ သဘာဝကိုက အလိုအလျောက် သုတ်ထိန်းအား ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ “ ပြီး”သွားမှုကြောင့် ဖီလင်တက်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာလိုးခြင်း၏ တကယ့် အနှစ်အရသာ ဖြစ်သော ဆောင့်လိုးပေးရန်ကိုပင် ပြောဆို ညွှန်ကြားဖို့ မေ့သလို ဖြစ်သွားသည် ။စောစောက ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးခဲ့ရာမှ တအားဆောင့်လျှင် သိပ်အရသာတွေ့မှန်း စိုးမောင် သိခဲ့သည် ။ ဆောင့်လိုးရခြင်း၏ ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း ခံစားခဲ့ရသည် ။ 

ထို့ကြောင့် ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီး အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးသောအခါ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးချင်နေသည် ။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မိမိက မဆောင့်ခိုင်းသေးသောကြောင့် စိုးမောင်မှာလည်း ငြိမ်နေရသည် ။

ဒါပေမယ့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ လူးလွန့်ကော့ပျံ လှုပ်ရှားနေမှုများနှင့်အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှား ညှစ်ယူနေမှုများကြောင့် စိုးမောင်အနေနှင့် အရသာ တွေ့သင့်သလောက်တော့ တွေ့သည် ။“ ပြီး” သွားပြီးလို့ ခဏအကြာတွင်မှ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ မိမိ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်လစ်ကြီး ငြိမ်နေမှုကို သတိပြုမိသည် ။

“ မင်း လီးကြီး အဆုံးဝင်သွားပြီလား ..စိုးမောင်..”

ဒေါ်ခင်မိမိ က သူမအပေါ်ကို တက်ခွထားသော စိုးမောင်၏ မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း မေးသည် ။

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒေါ်လေးမိမိ..အဆုံး ဝင်သွားပြီ ....”

“ ဒါဆို ဆောင့်တော့လေ....”

( ဘွပ် ဘွပ်ဘု....ဘွပ်ဘွပ် ....)

ဆောင့်လိုးချင်စိတ်တွေ အရမ်း တက်ကြွကာ မနည်းကြီး အောင့်အည်းထားရလေသော စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိထံမှ ခွင့်ပြုစကား ကြားရသည်နှင့် တအားကြုံးပြီး ဆောင့်လိုးပစ် လိုက်လေတော့သည် ။ အားကုန်ပင် ဆောင့်ချသည် ။ ဆောင့်ချက်သုံးချက် ဆက်တိုက်မို့ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် အောင့်သည် ။ နာသည် ။

“ အား ကျွတ်ကျွတ် ...”

ဒေါ်ခင်မိမိ က စုတ်သတ်ကာ ညည်းရင်း စိုးမောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီးပြီး တွန်းကာသည် ။

“ ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ရတယ် စိုးမောင်ရဲ့...စစချင်း တအားဆောင့်ချရင် ဘယ်ကောင်းမှာလဲ..အောင့်ပြီး နာတယ်ကါ..အခန့်မသင့်ရင် အဖုတ်တောင် စုတ်ပြတ်သွားနိုင်တာ...ပြီးတော့..မင်းရဲ့လီးကလည်း နဲနဲနောနော မဟုတ်ဘူး ..တကယ့်ကို တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး...”

စိုးမောင်သည် မိမိ အဆောင့်ကြမ်းလို့ အမျိုးသမီး နာသွားကြောင်း နားလည်ကာ အသာပင် အရှိန်သတ်ပြီး ရပ်လိုက်သည် ။ သည်လို အဆောင့် ရပ်လိုက်သည်ကိုတော့ ဒေါ်ခင်မိမိ က မကြိုက် ..။ အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီ လေ...။

“ အရမ်းကြီး မဆောင့်ဖို့သာ ပြောတကွ..ဘာလို့ ရပ်လိုက်ရတာလဲ...ဆက်လိုးလေ ..ခပ်မှန်မှန်စပြီး ဆောင့်ဖို့ ပြောတာ...တို့ပြောပြမယ်...လီးကို အသာ ဆွဲထုတ် ..ဒစါပေါ်လာတဲ့အထိ ထုတ် ..ဟုတ်ပြီ ..ပြန်ဖိဆောင့်ချလိုက်...”

စိုးမောင်က သိပ်အားပြင်းပြင်း မဟုတ်ပဲ ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့်ချသည် ။ ဒစ်ပေါ်လုလု ပြန်ဆွဲထုတ်ထားသော လီးသည် အဖုတ်ထဲ ပြန်ပြီး ဆောင့်ဝင်သည် ။

“ ဖွတ်...ဖွတ်...”

“ အား..ဟင့်..ဟုတ်ပြီ ..ပြန်ထုတ်..ဒစ်ကို ပြူတစ် ပြူတစ် လုပ် အသာလေးသွင်း...ဖိချလိုက်...”

စိုးမောင်က ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ လီးတဝက်လောက် ရောက်သည်အထိ အသာပြန်သွင်း ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့် ပြန်ဆွဲထုတ် ဒစ်ကို တပြု တပြုလုပ်ပေး..အသာထိုးသွင်းဖိဆောင့် အချက်ကျကျ ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်လိုး ညှောင့်လိုးပေးသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ ဟင့်ကနဲ..ဟင့်ကနဲ ဖြစ်လာသည် ။ လေးငါးကြိမ်မျှ ဒီလို ဆောင့်လိုးပေးသောအခါ အရှိန်ရလာလျက် လီး အဝင်အထွက်လည်း အဆင်ပြေလာသည် ။ နာတာတွေ အောင့်တာတွေလည်း ပျောက်ကုန်ပြီ ...။

“ အခုန ဟာက စောက်ရည်ချူရင် လီးဝင်လမ်းကြောင်း မှန်အောင် လုပ်ပေးတယ..အဖုတ်ထဲ လီး အကုန်ဝင်အောင် သွင်းပြီးရင် အဲလိုမျိုး လုပ်ပေးတော့ လီးမှာလည်း စောက်ရည်တွေ နှံ့စပ်အောင် လိမ်းပြီးသား ဖြစ်တယ်..အဖုတ်နဲ့ လီးနဲ့လည်း အံကျပြီး လီးဝင်လမ်းကြောင်း ပေါ်လာတယ်...အဲဒီတော့မှ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးရတယ် ..နာလည်း မနာတော့ဘူး...ရှင်းလား..”

“ ဟုတ်ကဲ့ ..ဒေါ်လေး...အခု အားရပါးရ ဆောင့်လို့ရပြီပေါ့..ဟုတ်လား...”

“ နေအုံး..ဆောင့်နည်းလေးတေါ ပြောပြအုံးမယ်...အခု လောလောဆယ် နှစ်မျိုးသင်ပေးမယ်...”

“ ဟုတ်ကဲ့...”

“ ပထမနည်းက ( ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း ) တဲ့...။ မင်းရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ကြမ်းပြင်နဲ့ မျဉ်းပြိုင်ထားပြီး ခပ်တန်းတန်း ဆောင့်ပေးတာ ..ဆောင့်တဲ့ အခါမှာ ခါးကို စောက်ပတ်အောက်ဖက်ပိုင်းတည့်တည့် တန်းနေအောင် နေရာယူထားရတယ်..ဆောင့်သွင်းရင် ခါးအား သိပ် မသုံးဘူး ...ခြေကျင်းဝတ် လှုပ်အား နဲ့ ဒူးခေါင်းအားကိုအဓိက ထားတယ် ...ဆောင့်ကြောင့် ကျကျနန ထိုင်ပြီး လုပ်ရင် ပို အဆင်ပြေတယ် ..ကိုင်း..ဆောင့်ကြည့်စမ်း ...”

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောဆို သင်ပြသည့် အနေအထား အတိုင်း နေရာ“ ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း ”ဖြင့် ဆောင့်လိုးကြည့်သည် ။ အစပိုင်းတွင် အနည်းငယ် ချွတ်ချော်တိမ်းပါး မှုများ ရှိရာဒေါ်ခင်မိမိ က  ပြင်ဆင်ပေးသည် ။ သိပ်မကြာပါ ..။ စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း..” ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဆောင့်လိုးတတ်သွားသည် ။

“ မင်းက တတ်လွယ်သားဘဲကိုး ကွ...ကိုင်း အခုဆက်ပြီး ( ခြေစိုက်ဆောင့်နည်း ) ဆိုတာ သင်ပေးမယ်...အဲဒါက မင်းရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို အဖုတ်ထဲ အပေါ်ကနေ အောက်ကို တန်းတန်းမတ်မတ် ကိုးဆယ်ဒီဂရီလောက်  ဖြစ်အောင် ဖိဆောင့်တာပဲ......အားပြင်းနိုင်လေ..မိလေဘဲ...ဆောင့်တဲ့အခါ မင်းရဲ့ခြေထောက်ကို အောက်ဖက် တန်းထုတ်ပြီး လီးကိုလည်း အဖုတ်ရဲ့ အပေါ်တည့်တည့် ရောက်နေအောင် လုပ်ထားရတယ် .။အောက်က မိန်းမဖင်ကြီးကို ကော့တက်ကွေးနေအောင် ပေါင်တွန်းတင်ထားရင် ပိုကောင်းတယ်..ဒီဆောင့်နည်းမှာခါးအားက အဓိကပဲ..ခါးကို လှုပ်ရှားနိုင်လေပိုအားပြင်းပြီးထိမိလေပဲ...ကိုင်း..ဆောင့်ကြည့်စမ်း..."

စိုးမောင်သည် မြေစိုက်ဆောင့်နည်းကိုတော့ အမှားအယွင်း သိပ်မရှိဘဲ အမြန်ပင် တတ်သွားသည် ။ထို့နောက် စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ဆောင့်နည်း နှင့် မြေစိုက်ဆောင့်နည်း တို့ကို အထည်လဲ ပြောင်းကာ အသုံးချပြီး ဒေါ်ခင်မိမိကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပင် လိုးလေတော့သည် ။

လီး အဝင်နက်ပြီး သားအိမ်ကို ထိုးစိုက်မိစေသည့် မြေစိုက်ဆောင့်ချက်ဖြင့် အားပြင်းပြင်း အဆောင့်ခံရသည့် အခါများတွင် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အားကနဲ အိကနဲ ဖြစ်နေသည် ။ 

စောက်စေ့ကို အပီအပြင် လီးချောင်းနှင့် ကျကျနန ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိစေသော ကြမ်းပြင်ညီဆောင့်နည်းဖြင့် ဆောင့်လိုးသော အခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ရင်တလှပ်လှပ်ဖိုကာ အိုကနဲ အင်ကနဲ ဖြစ်ရသည် ။လီးက တုတ်ခိုင် ကြီးထွား ရုံသာမက အတွေ့လည်း ကောင်းလှပေရာ ဘယ်လို ဆောင့်နည်းနှင့် ဆောင့်သည်ဖြစ်စေ သူ့ဟာနှင့်သူ အရသာတွေ့ရလေသည်သာ ..။

စိုးမောင်သည် အားကုန်အင်ကုန်တော့ မဆောင့်သေး ..။ အား အနည်းငယ်သာ ထည့်ပြီး ဆောင့်သည် ။ ပြီးတော့ တရစပ် အရမ်းမြန်မြန်သွက်သွက်ကြီးလည်း မလိုးသေး ..။ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်သာ ဆောင့်သွင်းနေသည် ။ မကြာမှီမှာပင် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ သည်လို ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် အားသိပ်မပြင်းဘဲ ဆောင့်နေသည်ကို အားမရတော့ ..။ ရမက်ခိုးကလည်း အရမ်း မွှန်လို့လာပြီ .။

“ ဟင့်..ဟင့်...အားပြင်းပြင်းနဲ့ တအား မြန်မြန် ဆောင့်တော့ကွာ...မင်း စိတ်ကြိုက် လိုး ..နို့ကြီးတွေကိုလည်း ဆွဲလေ...”

မြင်းကို ဇက်ပုံလို့ ပေးလိုက်သလို ဒေါ်ခင်မိမိ က စိုးမောင်ကို စိတ်တိုင်းကျ သဘောရှိ လိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်ရန် မီးစိမ်းပြ လိုက်လေပြီ ။

စိုးမောင်လည်း အကြိုက်တွေ့သွားကာ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာဆွဲလို့ အားပြင်းပြင်းနှင့် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် တရကြမ်း ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည် ။ ဆောင့်လိုးသံများ..ဆီးစပ်ချင်း ထိရိုက်မိသံများ..ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အားရကျေနပ် ရမက်ဇောထန်စွာ အော်ဟစ်မြည်တမ်းသံများ..သောသောကို ညံလို့ သွားလေတော့သည် ။

“ ဘွပ် ဖွတ် ဖုတ်..ဘွပ် ဖုတ်...”

“ အား..ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာ...အို...အို...”

လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖီလင်တွေ ပိုတက်လာကာ “ ပြီး ” လုလု ဖြစ်လာသည် ။ ထိုအခါ ရမက်ဇောကလည်း ငယ်ထိပ်ရောက်အောင်ပင် တက်လို့လာလေရာ စိုးမောင် လိုးသမျှ ဆောင့်သမျှ ကျေနပ်အားရစွာ မြိန်မြိန်ကြီး ခံနေလေတော့သည် ။

“ ဘွပ်ဘွပ် ဖုတ်ဖတ်..ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်...”

“ အား...အား...ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..အသားကုန် ဆောင့်...”

“ ဘွပ်..အီး..ဘွပ်...အင့်...”

“ တအားဆောင့်စမ်းပါ..စိုးမောင်ရဲ့ ..နို့ကိုလည်း ကိုင်ညှစ်ဆွဲစမ်းပါ....”

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို သူမ သွန်သင်ပြထားသည့် နည်းအတိုင်း လက်ဖနောင့်ဖြင့် နို့အုံသားအောက်မှ တွန်းတင်ကာ လက်ချောင်းများဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ဆွဲရင်းတအားကုန် ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။

အမျိုးသမီးက တအားဆောင့်လိုးရန် ပြောဆိုခဲ့ပြီးပြီမို့ နှောင့်နှေး စိုးရွံ့နေခြင်း များလည်း မဖြစ်တော့ ..။ မြေသိုက်ဆောင့်နည်းများကို အဓိကထားရာ ဆောင့်လိုးသွင်းနေရာ အောက်မှ အလိုးခံနေသူ ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း ပေါင်ကို ကားကာ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲနိုင်သမျှ ပြဲအောင် လုပ်ပေးထားလေသဖြင့် လီး အဝင်က အထူးကို ထိမိလှသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပါးစပ်မှ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသက်ရှုမှားသွားသံများ..နက်ရှိုင်းစွာ စူးနင့်ဝင်လာသော လီး၏ းးစ်ပြဲလန်ကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိခိုက်မိလို့ အောင့်ကာ နာသောကြောင့်တကျွတ်ကျွတ် စုတ်သပ်သံများ နာသော်လည်း အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလှသောကြောင့်တဏှာထန်ပွင့်အံလာသံများ သောသောကို ညံလို့ နေလေသည် ။

“ ဘွပ် ဖွတ် ဒုတ်...ဘွပ်..ဘွပ်.....”

“ ဆောင့်...ဆောင့်..စိုးမောင်...ဆောင့်...အားရပါးရ ဆောင့်....”

“ ဘွပ်ဘွပ်..ဘု..ဘွပ်ဘွပ်ဘု...”

“ အား..ကျွတ်ကျွတ်......ဘွပ် ဘွပ်...အို..အို...ကောင်းလိုက်တာ....အား...အား...အီး...”

“ ဘွပ် ဘွပ်....ဖုတ်..ဖုတ်...ဖတ်...အား..အင့်...ဆောင့်...ဆောင့်...အိုး.....အိုး........ဆောင့်ပါ...တအား...တအား....”

“ ဘွပ်..ဘွပ်...အ...အား...တို့...လာတော့မယ်....ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်ဆောင့်..တအားဆောင့်ပေး......”

စိုးမောင်က အားကုန် အငါကုန် သုံးကာ တရကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်ခါလျက် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်တွေ အပြတ်ကို ယိုစိမ့်ထွက်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့လေသည် ။ ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ပြီးသွားရသည်မို့လည်း ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသလို မွေ့ရာထက်ဝယ် ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည် ။

ဒီ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အဆက် ကို  ( မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ် ) တွင် ဆက်လက် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည် ။



 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>



ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တခုသော အင်္ဂါနေ့ ။ ညနေ လေးနာရီ ခွဲ ကျော်ကျော် အချိန် ။

“ ယူ” ထရေးဒင်းကုမ္ပဏီ ၏ ပိုင်ရှင် နှင့် မန်းနေးဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဖြစ်သူ ခင်မေယုသည် အတွင်းရေးမှူး အမျိုးသမီး စန်းစန်းမော် ကွန်ပြူတာ ပရင်တာ ဖြင့် လှပသေသပ်စွာ ရိုက်နှိပ် တင်ပေးထားသောကုန်အမှာလွှာကို လက်မှတ်ရေးထိုးခြင်း မပြုမှီ နောက်ဆုံး စိစစ်သည့်အနေဖြင့် ပြန်ဖတ်ကြည့်နေသည် ။

အောင်မြင်တိုးတက်နေသော ကုမ္ပဏီ တခုကို ဦးစီးရှေ့ဆောင်ကာ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာ စီးပွားရေး လုပ်ကိုင်နေသော်လည်း ခင်မေယုမှာ အသက်အရွယ် မကြီးလှသေးပါ ။ ယခုမှ အသက် ( ၂၈ ) နှစ်သာ ရှိသေးသည် ။ ခင်မေယု၏ ဖခင်က ကသည်းသွေးပါသော အညာသား ။ မိခင်က ပြင်သစ်သွေးနှောသည့် ရှမ်း တရုတ်မ ။ ထို့ကြောင့် ခင်မေယုသည် အရပ်မြင့်သည် ။ ရုပ်ချောသည် ။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က လည်း ဆိုက်ကြီးကြီး ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း နှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်သည် ။ အသားအရည် ဖြူဝင်းနုညက်သည် ။

ခင်မေယု၏ အရပ်အမောင်းက ငါးပေခုနှစ်လက်မ ရှိသည် ။ ကိုယ်ခန္ဒာ အချိုးအသားကို ပြောရလျှင်မူ ရင် ၃၆ ၊ခါး၂၄ ၊တင်၃၈ ရှိသည် ။ ပေါင်တန်ရှည်ကာ အရင်းတုတ် အဖျားသွယ်ပြီး တောင့်သန်သည် ။ မျက်နှာသည် ဗီဒီယို မင်းသမီး ဟန်နီထွန်း၏ မျက်နှာကျမျိုး ဖြစ်သည် ။

ခင်မေယုတယောက် အခုလို ကုမ္ပဏီ လုပ်ငန်းကြီး တခုကို အောင်မြင်စွာ ဦးစီးလုပ်ဆောင်နိုင်ခြင်းမှာ သူမ၏ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ်၏ ကျေးဇူးဟု ဆိုရမည် ။ ကိုယာကွတ်သည် မန္တလေးသား ပသီကုလား တယောက် ဖြစ်ပြီး စီးပွားရှာ အလွန်ကောင်းသည် ။ 

မိတ်ဆွေလည်း ပေါများသည် ။ အပေါင်းအသင်း အလွန်ဆန့်သည် ။ အလုပ်ကိုလည်း အလွန်ပင် ကြိုးစားကာ လုပ်ကိုင်တတ်သည် ။ခင်မေယု အသက် ( ၁၈ )နှစ်အရွယ်တွင် ကိုယာကွတ်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည် ။ ကိုယာကွတ်က ခင်မေယုထက် အသက် ဆယ့်ငါးနှစ် ကျော်ကျော်လောက်ကို ကြီးသည် ။ အသားမဲမဲ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်နှင့်ရုပ်ကလည်း သိပ် ပုံမလာ ။ ငွေကြေး အရှိန်အဝါနှင့် ခင်မေယုကို အရယူခဲ့ခြင်း ဟုပင် ဆိုနိုင်သည် ။ 

သို့သော် အိမ်ထောင်ကျပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင် ခင်မေယုသည် ကိုယာကွတ်ကို အတော့်ကို စွဲစွဲမက်မက် ဖြစ်လာခဲ့ရသည် ။ထိုသို့ စွဲမက်ရသည်ကလည်း ကိုယာကွတ်သည် လီးကြီးပြီး အလိုးကောင်းသောကြောင့်ဟု ဆိုရမည် ။ ထို့ပြင် စနစ်တကျ ပုံမှန် ရက်သတ်မှတ်ကာ ပုံမှန်လိုးပေးမှုကလည်း ခင်မေယုအတွက် ပိုပြီး စွဲမက်စရာ ဖြစ်ခဲ့သည် ။

ကိုယာကွတ်သည် စီးပွားရေးကို အထူးလုံးပမ်းသူ ဖြစ်ရည ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ဇနီးချောလေးကို အမြဲတမ်း လိုးမနေနိုင် ။ ထို့ကြောင့် ခင်မေယုကို ရာသီလာပြီး ငါးရက်ပြည့်မြောက်သည့်နေ့ တနေ့တွင်သာ ပယ်ပယ် နယ်နယ် အချိန်ယူကာ လိုးခဲ့လေသည် ။

ကျန်ရက်များတွင်တော့ သူ၏စီးပွားရေး အလုပ်များဖြင့်သာ နပမ်းလုံးလို့ နေခဲ့သည် ။ ခင်မေယုနှင့် လိုးသည့်နေ့တွင်တော့ ကိုယာကွတ်သည် စီးပွားရေး အလုပ်တွေကို လုံးဝကို အနားယူထားမြဲ ဖြစ်သည် ။ ခင်မေယုအဖို့ ( ၂၈) ရက် မှ ရက်ပေါင်း ( ၃၀ ) လောက်တွင် တရက်ရက် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံရသည်မှာ ကိုယာကွတ်နှင့် အိမ်ထောင်စ ကျခဲ့သည့် အချိန်ကစပြီး ပုံမှန်ဖြစ်နေခဲ့သည် ။

ထိုသို့ ရာသီလာပြီး ငါးရက်အကြာ “ လိုးနေ့ ” အဖြစ် သတ်မှတ်ကာ ပုံမှန်စပ်ယှက်ခဲ့လို့လား မပြောတတ် ။ ခင်မေယုမှာ သားသမီး မမွေးဖွားခဲ့ပေ ။နောက်ပိုင်းတွင် ခေတ်စနစ် ပြောင်းလာသည်နှင့်အမျှ စီးပွားရေး အကွက်မြင်သော ကိုယာကွတ်သည်လုပ်ငန်းများ ပိုပြီး အောင်မြင်ကြီးပွားလာသည် ။ ပိုလို့လည်း အလုပ်များလာသည် ။ 

ဒါပေမယ့်“ လိုးနေ့ ”များတွင် ဇနီးချောလေးကို ပုံမှန်လိုးဖို့ကိုတော့ မပျက်ကွက်ပေ ။ ဒါပေမယ့် အလုပ် အရေး ကြီးနေလျှင်တော့ ယခင်ကလို တနေကုန် ဇိမ်ဆွဲကာ မလိုးနိုင် ။ ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံး သုံးလေးနာရီလောက်..နေ့တဝက်လောက် ဒါမှ မဟုတ် ညဦးကိုင်း တပိုင်းလောက်တော့ ပုံမှန် လိုးနေခဲ့၏ ။

အိမ်ထောင်သက် ( ၈ ) နှစ်ကျော်ကျော်လောက် အကြာတွင် ကိုယာကွတ် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည် ။ ခင်မေယု အတွက် ပစ္စည်းဥစ္စာများစွာ ကျန်ခဲ့သည် ။ လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းများကိုလည်း အမွေဆက်ခံ ရရှိလိုက်သည် ။ ဘာမှ ပူပင်ကြောင့်ကျစရာ မလို ။ အရှိန်မပျက် အသာမျှောကာ ဆက်လုပ်ရင်း ချမ်းသာစွာ နေနိုင်သည့် အခြေကောင်း ရှိနေခဲ့သည် ။

သို့သော်...

ခင်မေယုအတွက် ပြဿနာ တခုကတော့ မထင်မှတ်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည် ။ ခင်မေယုသည် ကျန်းမာရေး ကောင်းကာ ကိုယ်ကာယ ကြီးထွား သန်စွမ်းသည့်အတွက် သွေးသားတွေ ဆူဖြိုးသည် ။ ရာဂကြွယ်သည် ။ ကိုယာကွတ် အကျင့် လုပ်ခဲ့မှုကြောင့် “ လိုးနေ့ ”သို့ ရောက်တိုင်း ခင်မေယု၏ ကာမရမက် သွေးသားဆန္ဒတို့မှာ အချိန်မှန် ဆိုသလိုပင် ထူးထူးခြားခြား နိုးကြွ ပြင်းထန် လာတတ်သည် ။

 “ ဖို ” ဓါတ်ကို အပြတ်ကို လိုလား တမ်းတ နေခဲ့သည် ။ ထို့ပြင် ကိုယာကွတ် သေဆုံးသွားသည့် အချိန်တွင် ခင်မေယုမှာ အသက် ( ၂ရ )နှစ်သာသာ မျှသာ ရှိရာ ဒီ အသက်အရွယ်မှာ မိန်းမတို့၏ကာမစိတ်ဆန္ဒ အထူးပြင်းပြသော ကာလဖြစ်သည်နှင့် အညီ ပိုလို့ ဆိုးခဲ့သည် ။ 

လူမှာ ရူးချင်သလိုလို တွေ့သမျှ မြင်သမျှ ရိုက်နှက်ပစ်ချင်သလိုလို စိတ်အရမ်းတိုကာ ဘာမှ အလိုမကျနှင့် ဖြစ်နေခဲ့ရသည် ။လူတကာကို ရန်လိုနေလိုက်..ရယ်လိုက် ငိုလိုက် ငေးငိုင်လိုက်နှင့် ရှိနေရာ အချို့က လင်သေသွားလို့ စိတ်ထိခိုက်ကာ ရူးကြောင်ကြောင် ဖြစ်သည်ဟု ထင်ကြသည် ။ အချို့က ပယောဂ အစွဲဝင်သည်ဟု ယူဆကြသည် ။

တကယ်လို့ ငယ်သူငယ်ချင်း ခင်မိမိ နှင့်သာ ပြန်မဆုံရဟု ဆိုလျှင် ခင်မေယုမှာ မပြည့်ဝနိုင်သော ကာမဆန္ဒများ၏ စေ့ဆော်မှု..သွေးသားသောင်းကျန်းမှုတို့ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘဲ ရူးချင်ရူး ဒါမှ မဟုတ် နီးစပ်ရာ ယောကျ်ား များနှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ကာ ဖေါက်ပြန် သောင်းကျန်းသော မိန်းမဆိုး တယောက် ဘဝသို့ ရောက်ကောင်း ရောက်သွားနိုင်သည် ။

ခင်မိမိသည် ခင်မေယုနှင့် ဆယ်တန်းအထိ အတူတူ ကျောင်းနေဖက် တရပ်တည်း ဖြစ်သည် ။ ဆယ်တန်းအောင် ပြီးသည့်နောက် လူချင်းကွဲခဲ့ရာ ကိုယာကွတ် ကွယ်လွန်ပြီး လေးလခန့်အာကြာတွင်မှ မန္တလေးမြို့ တနေရာတွင် မထင်မမှတ်ပဲ ပြန်ဆုံမိကြသည် ။ ထိုသို့ ပြန်ဆုံမိကြချိန်တွင် ခင်မိမိမှာ ဆရာဝန်ဘွဲ့ရကာ ဒေါက်တာ ခင်မိမိ ဖြစ်နေလေပြီ ။ ရန်ကုန်တွင် ဆေးခန်းဖွင့်ကာ မန္တလေးဘက်သို့အလည်ထွက်လာရင်း ငယ်သူငယ်ချင်း ခင်မေယုနှင့် ပြန်ဆုံခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည် ။

သူငယ်ချင်းလဲဖြစ်..မိန်းမချင်းလဲ ဖြစ်သောကြောင့် ခင်မေယု၏ စိတ်ခံစားမှုအခြေအနေကို ဒေါက်တာ ခင်မိမိ က ကောင်းစွာ နားလည်သည် ။ ဘယ်လို ကုသပေးရမည် ဆိုခြင်းကိုလည်း သိသည် ။ခင်မိမိ၏ ကုသနည်းကလည်း တကယ်ပင် “ အနာနှင့်ဆေး တည့်အောင်” ပေးနိုင်ခဲ့သည် ။ ကုသပေးတဲ့နည်းက ရိုးရိုးလေးသာ ။ 

“ ဖို ” ဓါတ်ထိတွေ့မှုကို အထူးတမ်းတကာ ကာမဆန္ဒသွေးသားများသောင်းကျန်းမှုကြောင့် စိတ်ဂယောက်ဂယက် စြဖ်နေသော ခင်မေယုကို ကာမအရသာ ခံစားနိုင်ရန် “ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား” နှင့် ဆုံတွေ့ ပျော်ပါးစေခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။

ခင်မေယုအတွက် ပိုပြီး ကံကောင်း အဆင်ပြေသည်မှာ ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင်က လင်မယူဘဲ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် တိတ်တိတ်ပုန်း ကာမ အရသာခံစားနေသည့် ရမ္မက်ကျွန် မိန်းမတယောက်ဖြစ်နေခြင်းပင် ။ ခင်မိမိတွင် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား အဆက်အသွယ်တွေ ကောင်းကောင်း ရှိသည် ။လိုင်းဝင်ကာ အထာကျွမ်းနေသည် ။

ဒေါက်တာခင်မိမိ၏ ဆေးက ခင်မေယု၏ ရောဂါနှင့် ကောင်းကောင်း လိုက်ဖက်သွားသည် ။ ခင်မေယု၏ စိတ်တွေ မူမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်လာသည် ။ ဒါပေမယ့် အရှည်ဆက်ပြီး ကောင်းနေဖို့ကတော့ ထိုဆေးကို အချိန်မှန် သုံးရန်သာ လိုအပ်လာသည် ။

ထို့ကြောင့် ခင်မေယုသည် မန္တလေးတွင် ရှိသော ကိုယာကွတ် ချန်ထားသည့် အိမ်ယာတိုက်တာနှင့် လုပ်ငန်း အရပ်ရပ်ကို ထုခွဲရောင်းချကာ ဒေါက်တာခင်မိမိ နေထိုင်ရာ ရန်ကုန်သို့ တခါတည်း ပြောင်းလာခဲ့သည် ။ရန်ကုန် ရောက်သောအခါ “ ယူထရေးဒင်းကုမ္ပဏီ ” ကို ထူထောင်သည် ။ 

ငွေကြေးနောက်ခံ တောင့်သည့်အပြင် ကိုယာကွတ်၏ မိတ်ကောင်း အဆက်အသွယ်များ၏ အကူအညီလည်း ရသောကြောင့် ယူထရေးဒင်း၏ လုပ်ငန်းများ အဆင်ပြေအောင်မြင်ကာ ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် မန်းနေးဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်နှင့် ခန့်ခန့်ထည်ထည် နေနိုင်ခဲ့သည် ။ မန္တလေးမှ ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းလာရာတွင် ခင်မေယုနှင့် အတူ တူတော်မောင် စိုးမောင်နှင့် တူမလေး ခမ်းနော်တို့ ပါလာကြသည် ။

စိုးမောင်၏ မိခင်သည် ခင်မေယုနှင့် အဖေတူ အမေကွဲ အမ ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင်၏ အမေက ရွှေဘိုသူ ..။ စိုးမောင်သည် အရပ်မြင့်မြင့်..အသားလတ်လတ်..ကျစ်လစ်သော ကိုယ်ခန္ဒာနှင့် ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းသည် ။ ရုပ် အချောကြီး မဟုတ်သော်လည်း အတော် ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဖျတ်လတ် သွက်လက်သည် ။ ခင်မေယုထက် ( ၈ ) နှစ် ငယ်သည် ။

ခမ်းနော်ကတော့ ခင်မေယု မိခင်၏ မောင်အငယ်ဆုံးက မွေးသူ ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင်ထက် တနှစ်ခန့် ငယ်သည် ။ ရှမ်း တရုတ်မလေး ဖြစ်သည် ။ ခင်မေယုလောက် ရုပ်မချောသော်လည်း အတော် ချစ်စရာ ကောင်းသည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကတော့ ခပ်သွယ်သွယ် ..ဒါပေမယ့် လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည် ။ 

စိုးမောင်ရော..ခမ်းနော်ပါ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်မှ ဘီကွမ်းဘွဲ့ဖြင့်ကျောင်းပြီးထားကြရာ ကုမ္ပဏီတွင် မန်နေဂျာများအဖြစ် ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်နေကြသည် ။စိစစ်ဖတ်ရှုပြီးနောက် ခင်မေယုက ကုန်အမှာစာတွင် လက်မှတ်ရေးထိုးပြီးချိန်တွင် ရုံးခန်းထဲသို့ စိုးမောင် ဝင်ရောက်လာသည် ။

“ စနေနေ့ကျရင် အိမ်သစ်ကို ပြောင်းကြဖို့ ကျနော် စီစဉ်ထားတယ်..ဒေါ်လေး သဘောကျရဲ့လား..”

စိုးမောင်က ခင်မေယူ၏ စားပွဲကြီးရှေ့ရှိ ဆိုဖါဖုံးထိုင်ခုံတွင် အသာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြောသည် ။ရန်ကုန်သို့ပြောင်းလာသော ခင်မေယုတို့သည်ကျောက်မြောင်းဘက်ရှိ ကန်ထရိုက်တိုက် တခုတွင် အိမ်ခန်းတခန် ဝယ်သူကာ နေထိုင်ခဲ့သည် ။ ထိုအိမ်ခန်းကို သဘောမကျသောကြောင့် နဝဒေးဥယျာဉ်အိမ်ယာစခန်းမှာ လုံးချင်းနှစ်ထပ်တိုက်တလုံး ဝယ်ယူခဲ့ရာ ယခု စိုးမောင်က အိမ်ပြောင်းရွှေ့ရန် အစီအစဉ်ကို လာရောက် တိုင်ပင်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အေး..အေး..အလုပ်ပိတ်ရက် ဆိုတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့..ကောင်းသားပဲ..”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒါဆို အားလုံး ဆက်ပြီး စီစဉ်လိုက်တော့မယ်...”

“ အေး..အေး..ရော့..ဒီစာကို စန်းစန်းမော် ဆီ ပေးလိုက်ပါ ...”

ခင်မေယု က လက်မှတ်ထိုးပြီးသော ကုန်အမှာစာကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။ စိုးမောင် စာရွက်ကို လှမ်းယူကာ ထွက်သွားမည် အပြု ခင်မေယု၏ ခေါင်းထဲသို့ အတွေးတခု က ရုတ်တရက် ဝင်လာသည် ။

“ စိုးမောင်..ခဏ..ခဏ....”

ခင်မေယုသည် စိုးမောင်ကို လှမ်းတားပြီး မိမိရှေ့ရှ စားပွဲတင် ပီစီ ကွန်ပြူတာ၏ ခလုတ်တချို့ကို အသာ နှိပ်လိုက်သည် ။ ကွန်ပြူတာ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် လာမည့်စနေနေ့၏ လုပ်ငန်း အချိန်းအချက်ဇယား ပေါ်လာသည် ။ အခုပ်ပိတ်ရက်မို့ လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်သည့် အချိန်းအချက်တွေ မရှိ ။ ဧည့်ခံပွဲ စားသောက်ပွဲများ ချိန်းဆိုထားမှုလည်း မရှိ ။

သို့သော် ...

စက်ဝိုင်းနီလေးတခုတော့ ရှိနေသည် ။ထိုစက်ဝိုင်းနီ သင်္ကေတ၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို ခင်မေယု တယောက်ထဲသာ သိသည် ။

“ စနေနေ့မှာ အင်ဂေ့မင့် ( ချိန်းဆိုထားချက် ) တခု ရှိနေတယ်ကွယ်..တနင်္ဂနွေနေ့ မှာ အိမ်ပြောင်းကြတာပေါ့...”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒေါ်လေး..”

စိုးမောင်က ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီးနောက် အသာထကာ ထွက်သွားသည် ..။စိုးမောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်မေယုသည် တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာခင်မိမိထံသို့ ဆက်လေတော့သည် ။ ခင်မေယု၏ လစဉ် ရာသီသွေးလာမှုသည် ပြီးခဲ့သော တနင်္လာနေ့က ပြီးသွားသည် ။ ထို့ကြောင့် ငါးရက် အကြာဖြစ်သော စနေနေ့မှည ခင်မေယုအနေဖြင့် ယောကျ်ားတယောက်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက် ပျော်ပါးရမှ နေသာထိုင်သာ ရှိနိုင်မည့် “ လိုးနေ့ ” ဖြစ်သည် ။

အလုပ်များနေသောကြောင့် လိုးနေ့ရောက်ရန် နီးကပ်လာပြီ ကိုပင် မေ့သလို ဖြစ်နေသည် ။ ကွန်ပြူတာတွင် ထည့်ထားမိလို့ တော်တော့သည် ။ထို့ကြောင့် သတိရခိုက် ခင်မိမိ ကို ဆက်သွယ်ကာ “ လိုးနေ့ ” တွင် ပျော်ပါးဖို့ အဖေါ် ယောကျ်ား ရှာဖွေ စီစဉ်ပေးရန် ပြောဆို အချိန်းအချက် လုပ်ရန် ဖို့ ဖုန်းခေါ်တာ ဖြစ်သည် ။အဆင်သင့်ပင် ခင်မိမိနှင့် အဆက်အသွယ်ရသည် ။ ခင်မိမိပြောသော စကားတခုကခင်မေယုကို အတော်ပင် စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားစေခဲ့သည် ။

“ နင့်အတွက် ငါ အညာသား တယောက်နဲ့ ချိန်းတွေ့ပေးမယ် ..သူ့ဥစ္စာက ဆယ်လက်မလောက် ရှိတာဟ ..မာလည်းမာတယ်..နင်တော့ အပြတ်ခိုက်သွားမှာပဲ...”

ခင်မေယုသည် အသားညိုညို ယောကျ်ားများကို ပိုလို့ သဘောကျသည် ။ ပြီးတော့ လီးကြီးတာ ရှည်တာကိုလည်း ကြိုက်သည် ။ ခင်မေယု၏ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ် မှာလည်း အသားညိုကာ လီးကြီးသူ ဖြစ်သည် ။ လီးအရှည် ဆယ်လက်မလောက် ရှိကာ လုံးပတ်က စပတ်ကလင် ပုလင်း ဖင်ဝိုင်းလောက် တုတ်သည် ။ ခင်မိမိ ဆက်သွယ်စီစဉ်ပေးသည့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများသည် သုတ်ထိန်းနိုင်ကာ အလိုးထန်ကြသော်လည်း လီးတွေကတော့ ရှစ်လက်မလောက်သာ ရှည်ကြတာ များသည် ။ အလွန်ဆုံး ကိုးလက်မ အရှည်လောက် ရှိခဲ့သည် ။ 

ကြာကြာဆွဲကာ လိုးနည်းမျိုးစုံဖြင့် ကျကျနန လိုးပေးနိုင်လို့ ကာမအရသာ အပြည့်အ၀ ခံစားရသော်လည်း ကိုယာကွတ်လောက် လီးမကြီးသည့်အတွက် ခင်မေယုအဖို့ တခုခု လိုနေသလိုလို ဖြစ်နေခဲ့သည် ။ ယခု လီး ဆယ်လက်မ ကိုတော့ ကိုယာကွတ်ရဲ့ စံချိန်မှီသောကြောင့် ခင်မေယု လည်း အတော်ကို သဘောကျနေသည် ။လာမည့် စနေနေ့ ရောက်လျှင် ကောင်းကောင်းကြီး ပျော်ပါးပစ်လိုက်မည် လို့လဲ စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ကာ တွေးနေမိသည် ။

စနေနေ့န့နက် ( ၉) နာရီ တွင် ဒေါက်တာခင်မိမိ၏နေအိမ်သို့ ခင်မေယုသည် အက်စ်အီးကား အဖြူလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလာပြီး ရောက်လာသည် ။ခင်မိမိ၏အိမ်တွင် အဝတ်အစားများ လဲလှယ် ဝတ်ဆင်သည် ။

ခင်မေယုသည် အဝတ်အစားများကို လုံလုံလဲလဲ သေသေသပ်သပ် ဝတ်လေ့ရှိသော်လည်း ယခုလို ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် စပ်ယှက်ပျော်ပါးမည့်နေ့ရက်များတွင်တော့ တမင်ပင် ဖေါ်ဖေါ်လှစ်လှစ် ရှိသော အဝတ်အစားများကို ဝတ်သည် ။ထို့ကြောင့် အိမ်မှ အိန္ဒြေရရ ဝတ်လာခဲ့သော အဝတ်များကို ခင်မိမိ၏ အိမ်ရောက်တော့ ချွတ်လဲပစ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

ထိုနောက် သူငယ်ချင်းမ နှစ်ယောက်သည် “ကက” အငှားကားတစီးကို ငှားကာ ရှစ်မိုင်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။ခင်မေယု၏ကားကိုတော့ ခင်မိမိရဲ့ အိမ်တွင် ထားခဲ့သည် ။ သည်လို အပျော်ရှာသောနေ့များတွင် သူတို့သည် ကိုယ်ပိုင်ကား မစီးကြ ။ အငှားကားကိုသာ သုံးသည် ။

ရှစ်မိုင်တွင် ခင်မိမိ၏ အဆက်အသွယ် အိမ်ငယ်လေးတလုံး ရှိသည် ။ ချောင်ကျကာ ဆိတ်ငြိမ်ပြီး လုံခြုံ စိတ်ချရသည် ။ ထိုအိမ်လေးတွင် ခင်မိမိ ကြိုတင် အချိန်းအချက် ပြုကာ ခေါ်ထားသော “ ပျော်တော်ဆက် ယောင်္ကျား ” အညာသား ဖိုးတုတ် အသင့် ရှိနေသည် ။ 

ခင်မေယုကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အညာသားဖိုးတုတ်၏ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သွားခဲ့သည် ။ ခင်မေယုသည် ရုပ်ချောပြီး ဆိုက်ကြီးရုံမက ဝတ်စားထားမှုကလည်း ပျံလန်နေသည် မဟုတ်ပါလား ။

အနီရောင် ၀မ်းဆက် ဝတ်ထားသော ခင်မေယု၏ အဝတ်အစားများက အလှအယဉ်ထက် အနှိုးအဆွ အမြှူအဆွယ်ဘက်တွင် များစွာ အားသန် လွန်ကဲနေသည် ။ အနီရောင် စီကေသား လက်ပြတ် အင်္ကျီလေးသည် ကောက်ညှင်းထုပ် ထုပ်ထားသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိလွန်းလှသည် ။ 

ကိုယ်ထည် ကြပ်သလောက် လက်မောင်းအိုးကတော့ ကျယ်သည် ။ ပုခုံးနေရာကိုလည်း လိုသည်ထက် ပိုတိုထားရာ ဝန်းမွတ်အိစက်သော လက်မောင်းသားကြီးများသာမက ပုခုံးသားလုံးလုံးအိအိများပါ အရှင်းသား ပေါ်လွင်နေသည် ။

ပျော့အိသော စီကေသားသည် ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်လို့နေရာ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ၏ အနေအထားကိုပင်  အထင်းသား မြင်နိုင်သည် ။ဘရာစီယာ ရှိနေသည် ဆိုသော်လည်း လျော့ရည်းရည်းဖြစ်အောင် တမင်ပင် ကြိုးလျော့စည်းနှောင်ထားရာ ကြီးထွားလုံးအိသော ရင်သားဆိုင်ကြီးများသည် မပေါ်ရုံတမယ် ဖြစ်နေသည် ။

အနီရောင် ပိုးပျော့ထမိန်ကို တပေါင်ပေါ် ပုံစ့ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဝတ်ထားသည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ အနားရစ်များ အထင်းသားပေါ်နေသည်သာမက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်ဖက်သို့ တစ် ထွက်နေသော ဖင်သားကြီးတို့၏ ဖုဖုထစ်ထစ် ရှိနေမှုကလည်း အသည်းယားစရာ ကောင်းလှသည် ။အညာသားဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ လုံးကြီးပေါက်လှ တပွေ့တပိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကို စားတော့ ဝါးတော့ မတတ် အားပါးတရကြီး ကြည့်နေသည် ။

မိမိ လုပ်ရညမ့်အလုပ်အတွက်လည်း သိပ်ကို သဘောကျနေသည် ။ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား ဖြစ်သော အညာသားဖိုးတုတ်သည်တဏှာကြီးသော ရမ္မက်လွန် မိန်းမကြီးများနှင့် စပ်ယှက်ရမှု အတွေ့အကြုံတွေ အများကြီး ရှိသည် ။

များသောအားဖြင့် ဖိုးတုတ်နှင့် ပျော်ပါးကြသူများမှာ သူဌေးမကြီးများ နှင့် သူဌေးကတော်ကြီးတွေ များသည် ။ ပြီးတော့ ၀၀ ဖိုင့်ဖိုင့်နှင့် ပုံပျက်ကြီးတွေက အများဆုံး ဖြစ်သည် ။ အလုပ်သဘောအရ အားရပါးရ ကြုံးပြီး လိုးပေးရသော်လည်း လူ့သဘာဝအတိုင်း တောင့်တောင့်ဖြောင့် ငယ်ငယ်ချောချောများကို ဖိုးတုတ် ပို တမ်းတမိသည် ။

ယနေ့ ဖျော်ဖြေရမည့် မမကတော့ ဖိုးတုတ်ရဲ့ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား အလုပ် သက်တမ်းတလျှောက်တွေ့ခဲ့ရသည့် မိန်းမများတွင် အသက်အငယ်ဆုံး ..ကိုယ်လုံး အတောင့်ဆုံးနှင့် ရုပ်ကလဲ အချောဆုံးမို့ ငနဲသား အရမ်းးကို အကြိုက်တွေ့နေသည် ။

ခင်မေယုကလည်း မိမိကို ဖျော်ဖြေပျော်တော်ဆက်မည့် ဧည့်ယောကျ်ားကို ကျကျ နန အကဲခတ်ကြည့်သည် ။အညာသားဖိုးတုတ်သည် အသက် ( ၂၀ ) ခန့် ရှိသည် ။ အရပ်ငါးပေကိုးလက်မလောက်တော့ မြင့်မည် ။ ကိုယ်လုံးက ခပ်ပိန်ပိန် ခါးသိမ်ကာနွဲ့ပြီး ပေါင်တန်ရှည်သည် ။ တင်ပါးက လုံးကျစ်နေသည်  ။ 

ဒီအနေအထားသည် ဆောင့်အားသန်ပြီး လိုးချက်ပြင်းမှန်း ကာမအရသာခံ ပျော်ပါးမှု အတွေ့အကြုံတွေ အရ ခင်မေယု ကောင်းကောင်း အကဲခတ်မိသည် ။ဒေါက်တာ ခင်မိမိ က ခင်မေယုကို အညာသားဖိုးတုတ်နှင့် မိတ်ဆက် အပ်နှ့ပေးပြီးနောက် ထွက်သွားသည် ။

ခင်မိမိ ထွက်သွားသည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည်ခင်မေယု၏ ခါးကို တင်းတင်းဖက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွင်းသွားလေတော့သည် ။ ခင်မေယုသည် ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့အလိုးသမားဖိုးတုတ်နှင့်အတူ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လာခဲ့သည် ။ ထိုအိပ်ခန်းထဲတွင် မိမိကို လိုးတော့မည် ဆိုသော အသိသည် ခင်မေယု၏ ကာမစိတ်များကို နိုးကြွ ထန်ပြင်းလာစေသည် ။

“ ဖြန်း...”

အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ တင်ပါးဆုံကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်သည် ။ မိမိ လိုးမည့်မိန်းမအဖြစ် သတ်မှတ် အသိအမှတ်ပြုသည့် အထာပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ထိုသို့ ဖင်ပုတ်ခံရသည့်အတွက် မိန်းမအနေဖြင့်လည်း မိမိကို ဖင်ပုတ်သူသည် မိမိကို လိုးတော့မှာပါလားဟု အသိပိုလို့ ပြင်းပြကာ စိတ်တွေ ပိုထန်လာစေသည် ။ ထိုနောက် ခင်မေယု၏ အင်္ကျီကျယ်သီးကို ဖြုတ်ရန်လက်လှမ်းလာသည် ။ ခင်မေယုက အသာ တွန်းဖယ်လိုက်သည် ။

“ တို့ ဖါသာ တို့ ချွတ်ပေးမယ်...”

ထို့ကြောင့် ဖိုးတုတ်သည် အသာ အရှိန်သပ်ကာ နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ခင်မေယုသည် ဖိုးတုတ်ကို အသာ မျက်စချီကာ ကြည့်ရင်း ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တခုပြီး တခု ဖြုတ်သည် ။ နှိပ်ကျယ်သီးတွေသာ တပ်ထားသည်မို့ ဖြုတ်ရတာလည်း လွယ်ပါသည် ။ တဒေါက်ဒေါက်နှင့် နှိပ်ကျယ်သီးတွေ အားလုံး ပြုတ်သွားသည် ။ 

ကျယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားသော အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ( ၃၆ ) လက်မ အတိုင်းအတာ ရှိသော နို့အုံကြီးများသည် ဘရာစီယာဖြင့် လျော့ရည်းရည်း စည်းနှောင်မှု အောက်မှ မလုံမလဲ ပေါ်လို့လာသည် ။

“ ဘရာစီယာ ဖြုတ်ပစ်ရမလား ..”

ခင်မေယုက ဖိုးတုတ်ကိုမျက်နက်လေး ထောင့်ကပ်ကာ ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။

“ ဖြုတ်လေ..မမရဲ့..ဖြုတ်...ဖြုတ်..ဟဲဟဲဟဲ...”

ဖိုးတုတ်က ပြုံးဖြဲဖြဲနှင့် ပြန်ပြောသည် ။

“ ဟွန့်..ဒါမျိုးတော့ တယ်ကြိုက်တယ်...”

ခင်မေယုက မျက်စလေးချီကာ မခို့တရို့ ပြုံးပြီး ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ကာစမ်းလျက် ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ဖြုတ်သည် ။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ဖယ်ခွာသည် ။ မို့ဝန်းထွားကြိုင်းသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံး အထင်းသား ပေါ်လာသည် ။

“ အားပါး ..စနေကြီးတွေက အပြတ်မိုက်တယ်ဗျာ ..နည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး....”

ဖိုးတုတ်က အံကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ခင်မေယု၏ နို့အုံထွားထွားကြီးများမှာ သူ့အတွက် တကယ့်ကို မကြုံဘူးစရာ ဖြစ်သည် ။ ဖိုးတုတ်သည် သည်ထက်ပိုကြီးသော နို့အုံကြီးများကိုတော့ မြင်ဖူးသည် ။ ကိုင်သုံးဖူးသည် ။ဒါပေမယ့် ထို နို့အုံကြီးများသည် ပျော့တွဲလို့ နေကြသည် ။ ယခု ခင်မေယု၏ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေလို မောက်ကြွ တင်းရင်းမနေဘူး ။ သည်နို့ကြီးများက ကြီးမားသလို လုံးဝန်းသည် ။ မို့မောက် တင်းရင်းနေသည် ။

“ ဟုတ်ရဲ့လားကွယ်...”

ခင်မေယုမှာ မိမိ၏ ကြီးမား လုံးဝန်းသော ရင်သားစိုင်များ အတွက် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသူ ဖြစ်ရာ ဖိုးတုတ်၏ ကျေပွန်စွာ ပြောဆိုမှုကို အတော်ပင် နှစ်ချိုက်သွားသည် ။

“ တကယ်ပါ ...မမရယ်..ဒီလို နို့ကြီးပြီး တင်းရင်း လုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးမျိုုး မတွေ့ဖူးသေးပါဘူး...”

ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။ နုထွေးသော နို့အုံသားများသည် ကိုင်ရတာ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှသည် ။ လေမပြည့်တပြည့် ထိုးထားသော ဘော်လုံးကို ကိုင်ညှစ်ရသလိုပင် ။

“ ရှင့် အဝတ်တွေလည်း ချွတ်လေ...”

ခင်မေယုက သူမ၏ ရင်ကို ဆုပ်နယ်နေသည့် ဖိုးတုတ်၏ လက်များအား အသာ တွန်းဖယ်ပြီး ပြောသည် ။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းတွင် အသာ ဝင်ထိုင်သည် ။

အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းကာ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေကာ အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန်ဝတ်လျက် ထိုင်နေသော ခင်မေယု၏ အသွင်မှာ မြင်ရသူ ရမက်ထန်စရာ ကောင်းလှသည် ။ဖိုးတုတ်သည် ဝတ်လစ်စလစ်တပိုင်းဖြင့် ရှိနေသော မကြာမှီ မိမိ လိမ့်နေအောင် လိုးဆော်ရတော့မည့် မိန်းမကို အားမနာတမ်းကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်ပေါ်ရှီ အဝတ်များကို ချွတ်သည် ။

အလုပ်လုပ်ရမည်မို့ဖိုတုတ်သည် အင်္ကျီတထပ် ဘောင်းဘီရှည် တထပ်တည်းသာ ( သူတို့ ထုံးစံ ) ဝတ်ထားသည် ။ ဒါကြောင့် အဝတ်ချွတ်တာ ဘာမှ မကြာ ။ တခဏအတွင်းမှာပင် လုံး၀ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည် ။

သူ၏ ငပဲကြီးကတော့ အထွေအထူး ဆော့ပေးစရာ မလိုဘဲ ဆတ်ကနဲ တောင်လာသည် ။ ဒါကလည်း ယခုလိုးရမည့်မိန်းမဖြစ်သော ခင်မေယု၏ ရုပ်ချောကာ ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းဆူဖြိုး အသက်လည်း သိပ်မကြီးသောကြောင့် ဖိုတုတ်အနေဖြင့် အပြတ်ဖီလင်လာနေသောကြောင့် ငပဲက ထောင်ကနဲ ထလာခြင်း ဖြစ်သည် ။၀၀ဖိုင့်ဖိုင့် တရုတ်သူဌေးမကြီးတွေ ဆိုလျင်တော့ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားသည့်တိုင် ဝက်ဖြူမကြီး လှဲသိပ်ထားသလိုမို့ ဖိုးတုတ်မှာ လီးတောင်လာရန် အတော်ပင် ကိုင်ဆော့ကာ လုပ်ယူရသည် ။

ဖိုးတုတ်၏ ငပဲကြီး တောင်နေသည်ကို မြင်ရတော့ ခင်မေယု၏ မျက်လုံးများ အရောင်တလက်လက် တောက်လာသည် ။ လီးက ဆယ်လက်မလောက်တော့ ရှည်မည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ကျပ်လုံးလောက်သာ တုတ်သည် ။ထိပ်ဖျား အရေပြား လှီးဖြတ်ထားရာ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်အာနေသည် ။ကိုယာကွတ်သည် အရေပြား လှီးထားရာ ခင်မေယုသည် အရေဖျား ဖုံးနေသည့် လီးအငုံများထက် အရေပြားလှီးဖြတ်ထားသော လီးပြဲအာလန်များကို ပိုပြီး ကြိုက် နှစ်သက်သည် ။

“ ကျနော့်ငပဲ ဘယ်လောက် ရှည်မယ် ထင်သလဲ...”

ဖိုးတုတ်က လီးကို အသာတော့ပြရင်း မေးသည် ။

“ ဘယ်သိမှာလဲ..တိုင်းမှ မကြည့်ဖူးတာ..”

ခင်မေယုက နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်စူစူလုပ်ပြီး ပြန်ပြောသည် ။ တကယ်တော့ ထိုငပဲ ဘယ် နှစ်လက်မ ရှိကြောင်း စိတ်မှန်းနှင့် သိသည် ။

“ ဒါတို တိုင်းကြည့်လေ..ရော့..”

ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်က ဘောင်းလီအိတ်ထဲမှ လက်သမားသုံး ခေါက်ပေတံတခုကို ထုတ်ယူကာ လှမ်းပေးသည် ။ 

မိမိ၏ ငပဲ ဘယ်လောက် ရှည်ကြောင်း မိမိဖျော်ဖြေရသည့် မိန်းမ သိရှိကာ ပိုပြီး သဘောကျ ရမက်ထန်အောင် လုပ်နိုင်ရန် လီးအရှည်ကို တိုင်းခိုင်းဖို့ ထိုခေါက်ပေတံလေးကို ဆောင်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။ခင်မေယုက ခေါက်ပေတံလေးကို ဖြန့်ကာ ဖိုးတုတ်၏ ငပဲကြီးနား အသာကပ်ကာ တိုင်းကြည့်သည် ။ လီးအရှည်သည် ဆယ်လက်မ အတိ မဟုတ်သော်လည်း ဆယ်လက်မ နီးနီး ရှိသည်ကို တွေ့ရသည် ။

ခင်မေယုအဖို့ လီးကို ပေတံနှင့် ကျကျနန တိုင်းကြည့်ဖူးသည်မှာ ယခု ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်သည် ။ ထိုသို့ ပေတံဖြင့် မိမိကို လိုးတော့မည့် လီး၏ အရှည်ကို တိုင်းကြည့်ရမှုသည် ခင်မေယုကို အတော်လေး ဖီလင်တက်စေသည် ။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ မမ..ဆယ်လက်မ ရှိတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်...”

“ ကိုင်ကြည့်ပါလား..ဘယ်လောက်မာလဲ သိရအောင်လို့လေ...”

ခင်မေယုသည် တခစ်ခစ် နှင့် ရယ်မောရင်း ဖိုးတုတ်၏ လီးကို ညာလက်ချောင်းများဖြင့် အသာအုပ်ကိုင်သည် ။ သူမ အနေနှင့်ကလည်း ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ် ရှိနေသည် ။ ပူနွေး မာတောင်သော လီး အထိအတွေ့သည် ခင်မေယုကို စိတ်ပို လှုပ်ရှားစေရာ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်ထားရာမှ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ညှစ်သည် ။ 

လက်ကို လှုပ်ရှားကာ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ပေးသည် ။ ဖိုးတုတ်ကလည်း အဝတ်ကင်းမဲ့နေသော ခင်မေယု၏ ကျောပြင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ညာလက်ဖြင့် အသာလျှောတိုက် ပွတ်သပ်သည် ။ ထို့နောက် ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တင်ကာ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်လုံးကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ပြန်သည် ။ ပေါင်ကြီးများကလည်း တင်းနေ၏ ။

“ မမ ”

“ ဘာလဲ ဟင်...”

ရမ္မက်လှိုင်းထန်နေပြီမို့ ခင်မေယု၏ အသံသည် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်နေသည် ။

“ ကျနော့်လီးကို စုတ်ကြည့်ပါလား...”

“ ဟင့်အင်းကွာ..ကဲတက်မလာနဲ့...ဟွန့်...”

ခင်မေယုက မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ပြောသည် ။

ကိုယာကွတ်နှင့်တုံးကတော့ ခင်မေယုမှာ လီး မစုတ်ဖူးခဲ့ပါ ။ သို့သော် ယခုတော့ ခင်မိမိ စွယ်တရားဟောကာ ကျုံးသွင်း လမ်းစဖေါ်ပေးမှုကြောင့် ခင်မေယုသည် လီးစုတ်တတ်နေပါပြီ ။ ငပဲကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးရတာ ကောင်းမှန်းလည်း သိနေပါပြီ ။ ဖိုးတုတ်လီးကိုလည်း စုတ်ကြည့်ချင်နေသည် ။ သို့သော် တင်အမူပိုပိုနှင့် ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ မမ ကလဲ လီးစုတ်တများ..မမကို အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ တွေ့ပြီး လောကကြီး စည်းစိမ် အပီ ခံစားရအောင် လိုးပေးမယ့် လီးကြီးပါ ဗျ ..စုတ်ကြည့်စမ်းပါ ...”

ခင်မေယု မူနေကြောင်း သိသော ဖိုးတုတ်ကလည်း ဆက်ပြီး တိုက်တွန်းသည် ။ ခင်မေယု၏ ခေါင်းကိုလည်း ကိုင်ကာ ငပဲ ရှိရာသို့ ဆွဲချသည် ။  ခင်မေယုကလည်း ဟန်ဆောင်ပြီး ဆက် မငြင်းတော့ ။ 

လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာကုန်းပြီး စုတ်လေတော့သည် ။ ထိုသို့ စုတ်ပေးမှုကြောင့် ဖိုးတုတ်၏ ငပဲမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်လာကာ အကြောများလည်း ပိုပြီး ဖုထစ်လာသည် ။ပိုပြီးလည်း မာလာသည် ။ ခင်မေယုမှာလည်း လီးစုတ်ပေးရင်း ဖီလင်ပိုတက်လာလေရာ မိမိ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုတ်နေသော လီးတန်ကြီး၏ အရင်းပိုင်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးလိုက် လျာဖြင့်လှည့် ယက်လိုက် လုပ်သည် ။

ဂွေးအုများကို ဆုပ်နယ် ပွတ်သည် ။ လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ပြဲအာလန်ကြီးကို လျာဖျားဖြင့် လှည်ကပတ် ထိုးမွှေပေးသည် ။ ထိုသောအခါများတွင် ဖိုးတုတ်ခမြာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်ရသည် ။

“ အမလေးလေး ..ကောင်းလှချည်လား...မမရယ်...အား....အား....အား....”

အံကြိတ်ကာ ရေရွတ်သည် ။ ဖိုးတုတ်လို ကြေးစား အလိုးသမားတယောက် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားစေမှုကြောင့် ခင်မေယု အတော်ကြီး ကျေနပ်သည် ။ လီးစုတ်ရရုံနှင့် အားမရ ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ အရမ်းကြွလာသည် ။ ခင်မေယုသည် လီးအစုတ်ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်ရှိ မွေ့ရာထက်တွင ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည် ။

“ တက်ချတော့ကွာ..ဟင်း..ဟင်း...”လို့ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်ဖေါ် ပြောလိုက်သည် ။

ကြေးစားအလိုးသမား ဖိုးတုတ်ကလည်းလက်နှေးမနေတော့ ..။ ခင်မေယု၏ ထမိန်နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ကို ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ခင်မေယု ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည် ။ဖိုးတုတ်က ခင်မေယု၏ ပေါင်ခွကြားမှစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ပွတ်စမ်းကြည့်သည် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် မို့ဖေါင်းကာ အရေကြည်တွေ စိုနေသည် ။

ထမိန်ကျွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသည်မို့ ခင်မေယု၏ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းနှင့် သုံးဆယ့်ရှစ်လက်မ ရှိသော တင်ဆုံကြီးသည် ဖြူဖွေး ပြောင်ဝင်းနေသည် ။ အုပ်စမ်းကြည့်သော ဖိုးတုတ်၏ လက်အောက်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် တဆုပ်တခဲ ဖြစ်နေသည် ။တချက်ဖိပြီး ပွတ်လိုက်ရာ ခင်မေယု၏ ဖင်ကြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်သွားသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွသည် ။ ခင်မေယုကလည်း အလိုးခံရန် အတွက် ဒူးထောင်ကာ ပေါင်ကြီး နှစ်ခုကို ကားပေးသည် ။ ဖိုးတုတ်သည် ပေါင်ခွကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲကာ ကျန်လက်ဖြင့် မိမိ ငပဲကို ကိုင်ကာ အသာတေ့ထောက်လိုက်သည် ။

“ ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်..ဟင့်...”

အလိုးခံရတော့မည့် ခင်မေယုက ပြောလိုက်သည် ။

“ ကျနော့် လီး ကြီးတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်..အင်း..ကြီးပါတယ်...အို...ဟင့်...”

ဖိုးတုတ်က လီးကို ထိုးသွင်းသည် ။သွင်းရာတွင် တမင်ပင် ဘေးချော်အောင် လုပ်သည် ။စောက်ခေါင်းထဲသို့ မဝင်ဘဲ ချော်ထွက်သွားသော ငပဲသည် ခင်မေယု၏ စောက်စိကို ပွတ်တိုက်ရာ ခင်မေယု သွက်သွက်ခါ သွားသည် ။

“ အို ..ဟင့် ..ဟင့်..ဟင့်...”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..မမ...”

“ ဝင်မှ မဝင်ပဲ..ဟာ...”

“ ဟုတ်တယ်..ချော်သွားတယ်..ကိုင်တေ့ပေးပါလား..”

ခင်မေယုသည် ဖိုးတုတ်၏ လီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တော့ပေးသည် ။ဖိုးတုတ်က အသာ ဖိထိုးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သည် ။

“ အား..ကြပ်နေတာဘဲ..ဟင်းဟင်း...”

ခင်မေယု မျက်တောင်လေး မှေးစင်းကာ ပါးစပ်မှ မပွင့်တပါင့်လေး ရေရွတ်သည် ။

“ မမ စုတ်ပေးလို့ လီးက ပိုတုတ်လာတာကိုး..ကြပ်နေတော့ မကောင်းဘူးလား..”

ဖိုးတုတ်သည် လီးကို ဆက်မသွင်း..။ ဝင်နေသော ဒစ်ကို လှည့်ပတ် ထိုးမွှေသည် ။

“ အမလေးလေး..ဖိုးတုတ်ရယ် ...ဟင်းဟင်း...ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲကွယ်...အို..အို..ကြည့်ပါလား လို့...သွင်းမှာဖြင့် ထိုးသွင်းစမ်းပါ...အား..ဟင့်ဟင့်....”

ခင်မေယု ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်း ထသွားသည် ။ ရင်ထဲတွင်လည်း ရေခဲစိမ် ပက်စီ တပုလင်းလုံး တခါတည်း မော့သောက်ချလိုက်ရသလို အေးကာ တလှပ်လှပ် ခံစားရသည် ။ဖိုးတုတ်က သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုးသွင်းသည် ။ လီးစသွင်းသည့် အချိန်တွင် အားဖြင် အရသာတွေ့မည့်အစား အမျိုးသမီး လန့်ကာ ဇိမ်ပျက်မည်

စိုးသောကြောင့် အသာရစ်ပြီး ထိုးသွင်းပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဖိသွင်းမှုကြောင့် ငပဲချောင်းကြီးသည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ တထစ်ချင်း တအိအိ တိုးဝင်သည် ။

ခင်မေယု၏ ရင်ဘတ် ကော့ကြွတက်လာသလို ဖိုးတုတ်၏ခါးကိုလည်း လက်ဖြင့် လှမ်းကာ သိုင်းဖက်သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ဖိုးတုတ်က ခင်မေယု၏ ကြီးမား လုံးဝန်းသော နို့အုံကြီး၏ ထိပ်မှ ငေါက်တောက်လေး စူကြွတောင်တက်နေသော နို့သီးခေါင်းတခုကို ကုန်းပြီး စို့ပေးရာ အမျိုးသမီးမှာ ပိုလို့ ကာမဆိပ် တက်လာသည် ။တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းရာ နောက်ဆုံးတွင် လီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်သည် ။ စောက်မွှေးများ ရိတ်ပယ်ထားရာ ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်သည် ကတုံးပြောင်လေး ဖြစ်သည် ။

ဖိုးတုတ်မှာတော့ လီးမွှေးတွေ ရှိသည် ။ ငပဲကြီး စော်ကခေါင်းထဲ တဆုံး ဝင်သော အခါ လီးမွှေးများက စောက်ဖုတ် ကတုံးပြောင်လေးနှင့် ပြောင်ရှင်းသော ဆီးစပ်တို့ကို ထိမိသည် ။လီးသည် ဆယ်လက်မနီးနီး ရှည်ရာ အဆုံး သွင်းသော အခါ လီးထိပ်သည် စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းဘက်ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း စူးနစ် ဝင်ရောက်သည် ။

ယခင်က ခင်မေယု စပ်ယှက်ပျော်ပါး ဘူးသည့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများ၏ လီးများ မရောက်ဖူးသေးသော နေရာပိုင်းများ အထိ ရောက်သည် ။ ထိုနေရာတို့သည် ကိုယာကွတ် သေဆုံးပြီးသည့်နောက် အချိန် တော်တော်ကြာ လီး၏ ထိတွေ့မှုနှင့် ကင်းကွာနေရာ ယခုတဖန် ထိတွေ့ရလေရာ ခင်မေယု အဖို့ ထူးခြားလှသော အရသာကို တနည်းတမျိုး ခံစားရပြန်လေသည် ။

“ အားပါးပါး...ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာကွာ...နင့်နေတာဘဲ..လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီ မဟုတ်လားဟင်...”

စောက်ခေါင်းထဲ နက်ရှိုင်းစွာ နစ်ဝင်လာသော လီး အရသာကို အပီ ခံစားရင်း ခင်မေယုက တုန်ုတုန်ခိုက်ခိုက် ပင် မေး၏ ။

“ ဟုတ်တယ်..မမ..ဝင်သွားပြီ ...မိတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်း..ကောင်းတယ်ကွာ..ကောင်းတယ်..”

“ ဆောင့်လိုးမယ်နော်...” 

လို့ ပါးစပ်က ပြောရင်း ဖိုးတုတ်သည် အဖုတ်ထဲ အဆုံးတိုင် မြုပ်ဝင်နေသော ငပဲကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲချွတ်သည် ။ တဝက်လောက် ပြန်ထုတ်ပြီးသော် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြန်ဆောင့်သွင်းသည် ။

“ ဘွပ် ”

“ ဘွပ် ”

“ အို..ဟင့်..ရှင်ရယ်...အိုး...”

စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးအဆုံး ဆောင့်သွင်း ပြီးသည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည် ဆီးစပ်ချင်း ဖိချလိုက်ပြန်ရာ ခင်မေယု၏ စောက်မွှေးများ ရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာဖိအားဖြင့် ပိပြားလို့ သွားသည် ။ ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရမှု နှင့်ပေါင်းကာ တကိုယ်လုံရှိ အကြောအချင်တွေ ဖျင်းဖျင်း ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်ကုန်အောင် အရသာ တွေ့သောကြောင့် ခင်မေယု၏ ဖင်ဆုံကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ခါခါ ရမ်းကာ သွားသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် နောက်တချက် ထိနည်းနှင်နှင် ဆောင့်ပြီး ဖိကြိတ်သည် ။ထိုနောက် တတိယအကြိမ်တွင် မူ ပထမနှင့် ဒုတိယ လိုးချက်များလို လီးကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲမထုတ်တော့ ။ဗြုံးကနဲ ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတွင်သာ ဒစ်ကို သွင်းချီ ထုတ်ချီ သုံးခါ လုပ်ပေးပြီး တအား ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။ ဘွပ်ကနဲ လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသံနှင့်အတူ ခင်မေယု၏ အားဟင့် ဟူသော ညည်းသံကဒွန်တွဲကာ ပေါ်ထွက်သည် ။

ဖိုးတုတ်သည် အားဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သော လီးချောင်းကြီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတွင် အဆုံး ဖိကပ် ထိုးထည့်ထားရင်း ခင်မေယု၏ ဖင်ဆုံ ညာဖက်ခြမ်းကို ဘယ်လက်ဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည် ။ဖင်သားကြီးသည် တင်းအိနေ၏ ။

“ ဟင့်...ဟင့် ..ဆောင့်လိုးစမ်းပါကွာ...အားရပါးရ ဆောင့်စမ်းပါ ...”

“ တအား ဆောင့်ရမလား..”

“ ဆောင့်..ဆောင့်..သဘောရှိ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးစမ်းပါ ...”

ဖီလင်တက်နေသော ခင်မေယုသည် မိမိ၏ တကိုယ်လုံးကို ဖိုးတုတ် လိုရာ သုံးနိုင်ရန်  ဝကွက်ကာ အပ်လိုက်သည် ။

“ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပေးထား..”

ဖိုးတုတ်က အရစ်ရှည်လိုက်သေးသည် ။အမျိုးသမီးသည် တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ထောင်ကာ ဖြဲပေးသည် ။ ထို့ပြင် ဖင်ဆုံကြီးကိုပါ ကော့ပင့်ပေးလိုက်သေးသည် ။ ဖိုးတုတ်ကလည်း တအားပင် ကြုံးကာ ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုစိုရွှဲအောင် တအား ထွက်သည် ။ အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှားကာ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လှုပ်ရှားနေသော လီးချောင်းကြီးကိုလည်း ဖျစ်ညှစ် စုတ်ယူသည်  ။

အမျိုးသမီးသည် တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းတွားလာသည် ။ ဆောင့်ချက်များကြောင့် ခင်မေယု၏ တကိုယ်လုံ လှုပ်ခါနေရာ နို့အုံ ထွားထွားကြီးများသည်လည်းတသိမ့်သိမ့် တုန်နေသည် ။ ဖိုးတုတ်က ထို နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲပြီး တအားပင် ဆောင့်လိုးနေသည် ။

အချက် ငါးဆယ်ခန့် ဒလကြမ်း ဆောင့်လိုးပြီးနောက် ဖိုးတုတ်က လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံး ထိုးသွင်းကာ ဖိကပ်စိမ်ရင်း ခဏ နားသည်  ။

“ ဘယ်လိုလဲ..မမ..ဆောင့်လိုးတာ ခံလို့ ကောင်းလား...”

“ ကောင်းတယ်ကွာ..သိပ်ကောင်းတာဘဲ...”

“ ကျနော် ဆောင့်လိုးသွင်းတာ အဆုံး ဝင်တယ် မဟုတ်လား..”

“ အင်း..ဝင်ပါတယ်ကွာ...ဟင့်...ဆောင့်လေ...ဘာလို့ ရပ်တာလဲ..ဆောင့်လိုးစမ်းပါ...”

အဆောင့်ရပ်ကာ နားထားသည်ကို အားမရဘဲ ခင်မေယုက ပြောသည် ။ ထိုသို့ ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်တင် လှုပ်ရမ်းပေးသည် ။ဆုံကြီး ပြီး တောင့်သန်ပေရာ အောက်မှ ကော့ပင့်ပေးလိုက်ရာအပေါ်တွင် တက်ခွပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းထားသူ ဖိုးတုတ်ပင် အပေါ်သို့ မြောက်တက်သွားသည် ။ဖိုးတုတ်ကလည်း အညံ့မခံ..။ အပေါ်မှနေပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့် လိုးချရာ စပ်ယှက်သံတွေ သောသောညံအောင် မြည်လာပြန်လေသည် ။

“ ဘွပ်..အင့်ဟင့်...”

“ ဘွပ်..အင့်..ဘွပ်....ကောင်းလိုက်တာ....အား...”

“ ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်...အောင်မယ်လေးလေး ....”

“ ဘွပ်ဗျိ...”

“ ထိတယ်ကွာ...နောက်ထပ် ဒါမျိုး သုံးချက်လောက်...”

“ ဘွပ်ဗျိ  ...ဘွပ်ဗျိ....”

“ ဆောင့်..ဆောင့်..တအား လိုးစမ်းပါ...ဒို့ လာတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..လိုးပါ...ဆောင့်...ဆောင့်...””

ခင်မေယု တအားကို ဖြစ်လာသည် ။ ဖိုးတုတ်မှာလည်း တအားကြုံးကာ ဆောင့်လိုးနေရလို့ အတော် မောလာသည် ။ ဒါပေမယ့် အမျိုးသမီး ဖီလင် အရမ်း တက်နေကြောင်း ရိပ်မိသည့်အတွက် အတင်းပင် အားခဲကာ ဆက် ဆောင့်လိုးပေးသည် ။  

နောက်ထပ် ဆယ်ချက် အားပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ အမျိုးသမီးမှာ တအီးအီး တအားအားဖြင့် တချီ ပြီး သွားခဲ့လေသည် ။ဖိုးတုတ်လည်း အဆောင့်ရပ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးစိမ်ရင်း ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ် အသာမှိန်းကာ နားလိုက်သည် ။ သုတ်ရည်ကို ထိန်းထားနိုင်တာကြောင့် သူ့လီးကတော့ မတ်တောင်ဆဲ ..။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..မမ....မောသွားပြီလား...”

“ ခစ်ခစ်..ဒီလောက်နဲ့ ဘယ်ဖြုံလိမ့်မလဲကွာ...”

“ မမ ကို လိုးရတာ သိပ်ကောင်းတာဘဲဗျာ...”

“ တကယ်...”

“ တကယ်ပါ..မမရဲ့...မမ က နို့အုံကြီးရော..ဆုံကြီးကော တင်းအယ်နေတာဘဲဟာ....ကိုင်လို့ ဆွဲလို့ကလည်းကောင်း..လိုးရတာလည်း အပီဘဲ...”

“ မင်းကလည်း..ပြောရော့မယ်...”

“ အဟုတ်ပြောတာပါ..မမရဲ့..မခင်မိမိ က သူ့အသိ မိန်းမ တယောက်နဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး လွှတ်ပေးမယ် ဆိုတုန်းက ၀၀ပြဲပြဲ ပုံတုံးကြီးများ ဖြစ်နေမလားလို့ တွေးပူမိသေးတယ်..”

“ မင်းက ပုံတုံးကြီးတွေ ဆိုရင် မလိုးဘူးလား...”

“ ဟာ..ဒီလိုတော့ ဘယ်လုပ်လို့ ရမှာလဲ....ဒါ ကျနော့်အလုပ်ဘဲဟာ..လိုးပေးရတာပေါ့..”

“ အဲဒီလို လိုးတော့ မင်းလီးကကော တောင်ရဲ့လား..”

“ ဒါကတော့ လီးတောင်လာအောင် လုပ်ယူရတာပေါ့...”

ထိုသို့ အချီအချ စကားပြောနေချိန်တွင် ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင် တပ်ရက်သား ထိုးစိမ်ထားသည် ။ သူ့လက်များကတော့ ခင်မေယု၏ နို့တွေကို ကိုင်လိုက်..ဖင်ကိုညှစ်လိုက် ပေါင်တန်ကြီးကို ပွတ်လိုက်နှင့် လုပ်နေသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် ဆိုက်ကြီးကြီးနှင့် တစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး လို လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဒာကိုယ် တပွေ့တပိုက်ကြီး ပေါ်တွင် တက်ခွကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးသွင်းထားဆဲ ဖြဟ်လို့တကြောင်း..တကိုယ်လုံး စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေရလို့ တကြောင်း..ဆက်လက်ပြီး လိုးပစ်လိုသည့် အာသာ ပြင်းပြလာရာ စကားလမ်းကြောင်းကို တမျိုးတဖုံ ပြောင်းလိုက်ပြန်သည် ။

“ ဘယ်လို ပုံစံမျိုးတွေနဲ့မမ အလိုးခံဘူးသလဲဟင်...”

“ အို..ဒါကတော့ ပုံစံမျိုးစုံပေါ့ကွာ...”

“ အဲဒီအထဲက ဘယ်ပိုစေရှင်ကို အကြိုက်ဆုံးလဲ...”

“ ဒါကတော့ တို့က အလိုးခံရတဲ့သူ မဟုတ်လား ..ဒီတော့ ဘယ်လို ပုံစံမျိုးနဲ့လို့ တခါမှ မပြောဘူး ..မမကို လိုးကြတဲ့လူတွေ ပြောတဲ့ ပုံစံကို ကြိုက်တယ် ဆိုရင် ခံလိုက်တာပဲ..အဲ..မကြိုက်ရင်တော့ မခံဘူးပေါ့...”

“ ဒါဆို..အခု တမျိုး ပြောင်းလိုးကြရအောင်...”

“ ရတယ်..ဘယ်လိုမျိုး နေပေးရမှာလဲ...လိုးမယ့်ပုံစံကို ပြောအုံးလေ...”

“ ဖါးပေါင်စင်း ပုံစံနဲ့ လိုးရအောင်လား...မမကြိုက်လား..“

“ အင်း..ကြိုက်တယ်....”

ဖါးပေါင်စင်းပုံစံဖြင့်စပ်ယှက်ဘူးပြီး သဘောလဲကျသော ဒေါ်ခင်မေယုက ခေါင်းညှိမ့်ကာ လိုးဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ဖိုးတုတ်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် တက်ခွကာ ရင်ချင်းအပ် မှောက်အိပ်နေရာမှ အသာ ထသည် ။ အမျိုးသမီး၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်း ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း မိမိ၏ ပေါင်တန် ဖြူ ဖြူ တုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ဒူးတုတ်ထိုင်နေသူ ဖိုးတုတ်၏ ပေါင်များပေါ်မှ ဖြတ်ကာ  ခပ်စင်းစင်း ဆန့်ပေးလိုက်သည် ။

ဖိုးတုတ်က ကျွတ်ထွက်မသွားပဲ တပ်ရက်ကြီး ရှိနေသော လီးနှင့် သောက်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ ဒီ အနေ အထားတွင် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပက်လက်အိပ်နေသော်လည်း ခါးက ကော့ညွှတ်ကာ ဖင်ကြီးသည် မွေ့ရာနှင့် မကွာတကွာ ဖြစ်နေသည် ။ မာတောင်နေသော လီးကြီးက အဖုတ်ကို ထိုးကလန့်ကော့တင်ထား သလို ဖြစ်နေရာ ခုံးကြွကာတက်နေသည် ။

ထို့နောက် ဖိုးတုတ်သည်ကျွဲကောသီး အလတ်စားကို ထက်ပိုင်းဖြတ်ကာ ကပ်ထားသလို လုံးလုံးဝန်းဝန်းကြီး ကြွတက်နေသော နို့အုံထွားထွားကြီး နှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်ဆွဲညှစ်ကာ တအားပင် ဆောင့်လိုးသည် ။

“  ဘွပ် ဘွပ် ဘွပ်....”

“ အား..ဟင့်ဟင့်...”

“ ဘွပ် ဘွပ်..အမေ့..ရှီးအား..ကျွတ်ကျွတ် ...”

လီးကို ကလန့်တင်ကာ ကော်ထိုးသလိုမို့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ မျက်နှာလေးမဲ့မဲ့သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ဖို့တော့ မပြော ..။ဖိုးတုတ် ဆောင့်လိုးသမျှ မငြင်းတမ်း ခံနေသည် ။ ဖိုးတုတ်မှာလည်း ဖါးပေါင်စင်း အနေအထားကို အလွန်သဘောကျသူ ဖြစ်သည့်အတိုင်း အားရှိပါးရှိပင် ဆောင့်ပြီး လိုးနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် လူးကာ လွန့်ကာနှင့်ကာမအရသာကို တဝကြီး ခံစားနေရသည် ။

အချက်သုံးဆယ်ခန့် အဆောင့်ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု တချီထပ် ပြီးသည် ။ ဒီတခါတွင်တော့ ဖိုးတုတ်သည် အဆောင့်မရပ် ။ ဆက်ပြီး တအား ဆက်လိုးနေရာ ဒေါ်ခင်မေယု  နောက်တချီ ထပ် ပြီးသွားချိန်တွင် ဖိုးတုတ်လည်း သုတ်ရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်လေတော့သည် ။

...................................................................................................

တနင်္ဂနွေနေ့တွင် ဒေါ်ခင်မေယု..တူတော်မောင် စိုးမောင်နှင့် တူမချော ခမ်းနောင်တို့ မိသားစုသည် နဝဒေးဥယာဉ် အိမ်ရာစခန်းတွင် ဝယ်ယူထားသော နှစ်ထပ်အိမ်သို့ ပြောင်းခဲ့သည် ။ထိုအိမ်သည် “ ရွှေနှင်းဆီ ” အမျိုးအစား ဖြစ်ကာ ကြမ်းခင်းဧရိယာ (၁၄၄၄ ) စတုရန်းပေ ကျယ်ဝန်းသည် ။ အပေါ်ထပ်တွင် အိပခန်း( ၃ )ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းတို့ ရှိပြီး အောက်ထပ် တွင် ဧည့်ခန်း ..

ထမင်းစားခန်း..မီးဖိုခန်းနှင့် အလုပ်သမားခန်းတို့ ရှိသည် ။အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းတွင် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် ခမ်းနောင်တို့ တယောက်တခန်းနေကြမည် ဖြစ်သည် ။ကျန် အိပ်ခန်းထဲတွင်တော့ ကွန်ပြူတာ အငယ်စားတလုံး ..စာအုပ်စင်များနှင့် စားပွဲ ထိုင်ခုံများ ထည့်ကာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းနှင့် စာကြည့်ခန်းအဖြစ် အသွင်ပြောင်း ဖန်တီးသည် ။အောက်ထပ်မှ အလုပ်သမားခန်းကိုတော့ လိုအပ်သည့် ပြုပြင်မှုများ လုပ်ကာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းအဖြစ် နေရာချထားသည် ။

ကူဖေါ်လောင်ဘက်တွေ အများအပြား ရှိတဲ့အတွက် ကိုယ်တိုင် ဘာမှ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်စရာ မလိုသော်လည်း အိမ်ပြောင်းရသူတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်ခင်မေယုတို့ တူအရီးသုံးယောက်လုံးမှာ စိတ်မောလူမော ဖြစ်ကြရသည် ။နေ့လည် ၁၂ နာရီ သာသာခန့်တွင် အိမ်ပြောင်းရွှေ့မှုများ ပြီးပြတ်သည် ။ ပစ္စည်းများကိုလည်း အိမ်သစ်တွင် နေရာချထားပြီး ဖြစ်သည် ။ 

အသင့် ဝယ်ယူလာခဲ့သော စားသောက်ဖွယ်ရာများဖြင့် အိမ်သားများရော အိမ်ပြောင်းရာတွင် ပါဝင်ကူညီ လုပ်အားပေးကြသူများရော နေ့လည်စာ စားသောက်ကြသည် ။ ထို့နောက် ကူညီအားပေးသူများ ပြန်သွားကြရာ အိမ်သစ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ သုံးယောက်သာ ကျန်နေခဲ့လေသည် ။

သူတို့သုံးယောက်သည် မိမိတို့၏ အိပ်ခန်းအသီးသီးသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ ကျောက်ညေမာ်ငးတိုက်ခန်းတွင် နေခဲ့ကြစဉ်က ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် ခမ်းနောင်တို့က အိပ်ခန်းတခန်းထဲတွင် အတူနေကြကာ စိုးမောင်က ဧည်ကခန်းနားတွင် အခန်း အကန့်လေး လုပ်ကာ နေခဲ့သည် ။ 

ထိုတိုက်ထန်းက ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်း ဖြစ်ရာ အိပ်ခန်းကျယ်တခန်း..ဧည့်ခန်းကျယ်တခန်း ..ထမင်းစားခန်း..မီးဖိုခန်း..ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာတို့သာ ဖွဲ့စည်းပါရှိသည် ။ ယခု အိမ်အသစ်ဆွင် မိမိတို့ ဘာသာ ကိုယ်ပိုင်သီးသန့် အိပ်ခန်းတခန်းစီ ရရှိသည့်အတွက် သူတို့ သုံးယောက်လုံး ကျေနပ် သဘောကျနေကြသည် ။စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် အသာဝင် လှဲလျောင်းမည် ပြု ပြီး မှ သည်အတိုင်းနေခြင်းထက် အနားယူရင်း စာဖတ်လျှင်ကောင်းမည်ဟု စိတ်ကူးပေါက်လာသည် ။

စိုးမောင်သည် စာဖတ် ဝါသနာပါသူတယောက် ဖြစ်သည့်အတိုင်း အချိန်ရသည်နှင့် လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်သည့် စာအုပ် ဖြစ်စေ တခုခုတော့ ဖတ်နေတတ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ဖတ်ဖို့ စာအုပ်ကို အပေါ်ထပ် စာဖတ်ခန်းထဲတွင် သွားယူရန် အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာသည် ။လှေခါးအတိုင်း အအပေါ်ထပ်သို့ တက်လာသည် ။အိမ်ဖွဲ့စည်းပုံ အရ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသည် လှေခါးထိပ် တည့်တည့် ညာဘက်ခြမ်းတွင် ရှိသည် ။ 

မာစတာဘက်ရွန်း ခေါ် အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးလည်း ဖြစ်သည် ။ ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းက လှေကားထိပ်၏ ညာဘက်ခြမ်း မျက်စောင်းထိုး နေရာလောက်တွင် ရှိသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းလောက်တော့ မကြီး မကျယ် ။ အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းနှင့် စာကြည့်ခန်း အဖြစ် ပြောင်းလဲထားသော အိပ်ခန်းကတော့ လှေကားထိပ်၏ ဆန့်ကျင်ဘက် အိမ်တဖက် အစွန်ပိုင်းတွင် ရှိသည် ။ ထိုစာကြည့်ခန်း၏ ဘေးတွင် ဘုရားခန်းကြီး ရှိနေသည် ။

လှေကားမှ လှမ်းတက်လာသော စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသို့ အမှတ်မထင်ပင် လှမ်းလို့ ကည့်မိသည် ။ ထိုသို့ အကြည့်တွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် စိုးမောင်မှာ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သွားသည် ။ လှမ်းနေသော ခြေလှမ်းများသည်လည်း ချက်ချင်းပင် ရပ်တန့်သွားသည် ။ သူ၏ ရင်ခုံသံတွေ မြန်လာသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းတံခါးက ပွင့်နေသည် ။ အခန်းစီးတော့ ချထားသည် ။ သို့သော် အခန်းစီးသည် ညာဘက်စွန်း အနားတွင် ခပ်ဟဟဖြစ်နေရာ မျက်စေ့လမ်းကြောင်းနှင့် တည့်နေသောကြောင့်စိုးမောင်အနေဖြင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းပြီး ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။အိပ်ခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးတခုရှေ့မှာ ဒေါ်ခင်မေယု ရပ်နေသည် ။ စိုးမောင် လှမ်းကြည့်သော အိပ်ခန်းတံခါးဘက်ကို ကျောပေးကာ ရပ်နေခြင်း ဖြစ်သည် ။ 

အမျိုးသမီးသည် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေပုံရသည် ။ သူမ၏ လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်ကြီးပေါ်တွင် ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံ ပင်တီ ဘောင်းဘီတို့သာ ရှိနေကြသည် ။ ဘရာစီယာက သေးသေးသွယ်သွယ် ပင်တီအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးက တိုတိုနံ့နံ့..။ 

ဘီကီနီ ရေကူးဝတ်စုံလေး ဝတ်ထားသည့် အသွင်မျိုးပင် ဖြစ်သည် ။ လက်သန်းလူံး သာသာမျှရှိသော ဘရာစီယာ နောက်ကျောသိုင်း ကြိုးလေးသည် ကျော့ရှင်းသော ကျောပြင် ပြည့်ပြည့်ကို ဘယ်လိုမျှ အကာအကွယ် မဖြစ်ပါ ။ အထင်းသား အရှင်းသား ကြော့သား အမော့သား မြင်နေရသည် ။

ထိုနည်းတူ အနက်ရောင် နိုင်လွန် အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးကလည်း ဆူဖြိုးကားစွင့်လေသော တင်ပါးဆုံကြီး ကို ဘယ်လိုမှ လုံအောင် မဖုံးနိုင်ပါ ။ ဖင်သားဖြူဖြူ  အိအိကြီး တဝက်ကျော်ကျော်လောက်ပင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ အပြင်ဘက်သို့ တစ်ပြီး ထွက်နေကြသည် ။ ဆင်နှာမောင်းလို အရင်းတုတ် အဖျားသွယ်သော ပေါင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကတော့ မမြင်ချင် အဆုံး ပေါ်လွင်ကာ နေလေသည် ။

စိုးမောင် အံ့အားသင့်..စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံစွာ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့် ကြည့်နေဆဲမှာပင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်သို့ ပစ်လိုက်သည် ။အနက်ရောင် ဘရာစီယာလေး၏ နောက်ကျောချိတ်ကို လှမ်းကိုင်သည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် လေယာဉ်ပစ်အမြှောက် တချက် ပစ်ဖေါက်လိုက်သည့်နှယ်ဒိန်းကနဲ ခုံသည် ။ ပူထူရှိန်းဖိန်း လို့လည်းသွားသည် ။ သူ၏ပေါင်ခွကြားမှ လီးကြီးကလည်း မတ်ကနဲ တောင်လာသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဒေါ်ခင်မေယုကို အာရုံစိုက် ကြည့်နေသော စိုးမောင်ကတော့ မိမိ၏ လီး တောင်မတ်လာသည်ကို သတိမပြုမိသေး ။ တကယ်တော့ သူသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် မေ့သလို ဖြစ်နေသည် ။ ဘရာစီယာကို ဖြုတ်ပစ်တော့မှာလားဟု ရင်ထိတ်စွာ တွေးတော စောင့်ကြည့်နေမိသည် ။ဘရာစီယာ ကျွတ်သွားရင်တော့ နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်တင်ကြီး မြင်ရတော့မှာပဲ...။

ဟော...ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ ...။

ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံ ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်ကိုတော့ စိုးမောင် သေသေချာချာ မသိလိုက်ပါ ..။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာသေးသေးလေး ပြုတ်ကာ သွယ်တန်းပြီး ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်ထဲ ပါသွားသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည် ။ တံခါးဘက် ကျောပေးထားသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံကြီးများကိုတော့ အပြဘ့်အ၀ မမြင်နိုင်သေး ..။

လက်မောင်းကြားမှ မမြင်တချက် မြင်တချက် တွေ့နေရသည် ။ လုံးလုံးအိအိကြီး ဖြစ်ကာ အတော်ကို ကြီးမားသည်ကိုတော့ သိနိုင်သည် ။ စိုးမောင် တံတွေး မြို ချလိုက်မိသည် ။ 

ကိုယ့်အဒေါ် အဝတ်အစား ချွတ်လဲနေသည်ကို ချောင်းမကြည့်သင့်မှန်း နားလည်သော်လည်း စိုးမောင်မှာ ထိုနေရာမှ မခွာနိုင် ..။ အခြား ဘာတွေကိုမှလည်း တွေးမကြောက်နိုင် ..။ဒေါ်ခင်မေယုသည် မိမိ တယောက်တည်းသာ ရှိနေသည့် သီးသန့်အိပ်ခန်းထဲတွင်မို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြုမူနေဟန်တူသည် ။ ဘရာစီယာကိုသာ မက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ 

လုံး၀ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ဖြူ ဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြည့်မြင်နေရသော တူဖြစ်သူ စိုးမောင်မှာတော့ အရမ်းအရမ်းကို စိတ် လှုပ်ရှားလာသည် ။ တောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လှုပ်ရှားလာသည် ။ယခုမှပင် စိုးမောင်သည် မိမိလီးတောင်နေမှန်း ရိပ်မိသည် ။သူသည် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည့်အတွက် လီးကြီး အပြတ်မာတောင်နေသောအခါ အနည်းငယ် နေရတာ ခိုးလုခုလု ဖြစ်နေသည် ။

တောင်နေသော သူ့လီးကို ဘောင်းဘီအပေါ်မှ ညာလက်ဖြင့် အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆက်ကြည့်နေဆဲ ..။ ဘယ်လိုမှ မခွာနိုင် ..။ထိုအချိန်မှာ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ချွတ်ထားသော ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံ ပင်တီ တို့ကို ကိုင်ကာ တဖက်သို့ လျှောက်လှမ်းထွက်သွားရာ စိုးမောင်၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်သွားသည် ။ 

ကိုယ်ထင်ပြလာသော နတ်မိမယ်လေး ကိုယ်ရောင်ပျောက်သွားသည့်နှယ်မို့ စိုးမောင်မှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည် ။ ကြည့်ကောင်းတုံး ပျောက်သွားသည် ဆိုတော့ အသာလည်း မပြေနိုင် ဖြစ်သည် ။နောက်ပြန်ကာ ဆင်းရမလား..ဆက်ပြီး တက်သွားရမလား..စိုးမောင် ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေဆဲမှာပင် သူ၏ အဒေါ်သည် မြင်ကွင်းထဲ ပြန်ရောက်လာသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်ထဲတွင် ဘရာစီယာ တထည်နှင့် အတွင်းခံပင်တီ ဘောင်းဘီ တထည် ပါလာသည် ။ စောစောက ချွတ်ပစ်လိုက်သည်များ မဟုတ် ။ အညိုနုရောင်လေးတွေ ..။ အသစ်လဲ ဝတ်ဖို့ သွားယူခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည် ။

စိုးမောင်သည် အပေါ်လဲ ဆက်မတက်ဖြစ် ..အောက်လည်း ပြန်မဆင်းဖြစ်တော့ဘဲ နေရာတွင် ဆက် ရပ်မြဲရပ်ကာ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့်ပြီး ကြည့်နေမိလေတော့သည် ။စိုးမောင် အနေဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ မို့ထားသော နို့အုံများကို ဘေးတိုက် မြင်နေရသည် ။ ရင်သားစိုင်တွေက အတော့်ကို ကြီးသည် ။ ပျော့တွဲ မနေ ..။ လုံးဝန်း မို့မောက် နေကြသည် ။ ထို နို့အုံကြီးတွေကို ဆွဲကိုင်လိုက်ရရင် ဟု စိုးမောင် စိတ်ထဲမှ တွေးမိသည် ။ အဒေါ်ကို ပြစ်မှားမိသည် ဟု သတိရကာ စိတ်ကို ထိန်းသော်လည်း မထိန်းနိုင်ပါ ။ 

စိုးမောင်မှာ အသက် ( ၂၀ ) အရွယ် လူပျိုရိုင်းလေး ဖြစ်ရာ သွေးသားဆူဖြိုး သန်စွမ်းကာ စိတ်လဲ ထန်လွယ်ပေသည် ။ဒေါ်ခင်မေယုသည် စောစောကလိုပင် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှေ့တွင် ပြန်ရပ်သည် ။ ထို့နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ်သည် ။ ပထမဆုံး ညာဘက် ခြေကျင်းဝတ်မှာ လျှိုသွင်းသည် ။ 

အသာဆွဲတင်ကာ ဒူးခေါင်းလောက် အရောက်တွင် ဘယ်ခြေကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လျှိုသွင်းသည် ။ ထိုသို့ လုပ်ရာတွင် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး လုပ်ရသည်မို့ စိုးမောင်ရှိရာဘက်သို့ ဖင်ကုန်းပြသလို ဖြစ်နေသည် ။အိကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသော ဖင်ဆုံကြီးမှာ စိုးမောင် မျက်လုံး မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည် ။ ပေါင်ခွကြားမှ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း အဖုတ်ကိုတော့ မပီတပီ တွေ့ရသည် ။ သိပ်တော့ မထင်ရှားပါ ..။ 

သို့သော် အဖုတ်ကြီး ဗလာကျင်းလှက်သား ရှိနေသည်ကို သိသော အသိသည် လူပျိုရိုင်း  စိုးမောင်ကို ကောင်းကောင်း ရင်ခုံစေသည် ။ လီးတန်ထိပ်တွင် အရည်ကြည်မိား စို့လာရာ စိုးမောင် အနေရခက်လာသည် ။ခြေထောက် နှစ်ခုလုံးကို လျှိုပြီးသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု က အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဖြူဖွေးအုနေသော ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခု တလျှောက် အပေါ်သို့ ဆွဲတင်သည် ။

ဖင်ကြီး အပေါ်နှင့် အဖုတ်အပေါ်တို့တွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် လုပ်သည် ။သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကလည်း ခပ်တိုတိုနံ့နံ့လေး ..။ ဒေါ်ခင်မေယုက အနားသားကို ဆွဲဆန့်သည့်တိုင် ဖင်ကြီးတခုလုံးကို လုံအောင် မဖုံး ..။ ဖင်သားကြီးတွေ တစ်ရစ်ထွက်နေကြသည် ။

ထို့နောက် ဘရာစီယာကို ဆက် ဝတ်သည် ။ အရင်ဆုံး ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ရှေ့ဘက်ကို ဆွဲယူကာ တပ်ချိတ်သည် ။ ပြီးမှ အသာဆွဲလှည့်ကာ ဘရာစီယာရင်ဘုံကို ရှေ့ဘက်သို့ ရောက်လာအောင် လုပ်သည် ။ ပုခုံးသိုင်းကြိုးများ လက်လျှိုသွင်းယူကာ ဘရာစီယာရင်ဘုံနှင့် နို့အုံများ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ယူသည် ။ စိုးမောင် အနေဖြင့်မိန်းမတယောက် ဘရာစီယာ ဝတ်ပုံကို ပထမဆုံး မြင်ရပေရာ ဗဟုသုတ ရဖွယ်ရာလည်း ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် တံခါးဘက်သို့ အသာ ခေါင်းငဲ့သလို ပြုရာ စိုးမောင်မှာ ကမန်းကတန်း ကိုယ်ကို အသာ ပုထားလိုက်ရသည် ။ အတန်ကြာမှ အသာ ပြန်ကြွပြီး ကြည့်ရာ သူ့အဒေါ်သည် ထမိန်နှင့် အင်းကျီများ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရသည် ။

စိုးမောင်သည် အသာပင် အောက်သို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည် ။ စိတ်ကတော့ လှုပ်ရှာလျက် ..။ ရင်လည်း ဖိုလျက် ..။ လီးကြီးကလည်း မာတောင်လျက် ..။ ခြေလှမ်းတွေပင် မမှန် ..။ အနည်းငယ် ယိမ်းယိုင်လို့ နေသည် ။ မိမိ၏ အောက်ထပ် အိပ်ခန်းထဲသို့ စိုးမောင် အမြန် ပြန်ဝင်ခဲ့လေသည် ။ မိမိ ချောင်းကြည့်တာ ဒေါ်လေး မသိလို့ တော်သေးသည်ဟူလည်း တွေးသည် ။

စိုးမောင်က သူ့ကိုယ်သူ လုံလှပြီ ထင်သော်လည်း ချောင်းကြည့်ခဲ့မှုကို ဒေါ်ခင်မေယုက ကောင်းကောင်း သိခဲ့သည် ။ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲတွင် စိုးမောင်၏ အသွင်က တပိုင်းတစ ထင်ဟတ်နေခဲ့ရာ ဒေါ်ခင်မေယု အနေဖြင့် နောက်သို့ လှည့်ပြီး ကြည့်စရာ မလိုပဲ စိုးမောင်၏ အခြေအနေကို သိနေခဲ့သည် ။ 

ထို့ပြင် ဒီလို ချောင်း အကြည့်ခံရသည်ကိုပင် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ နှစ်သက်လာမိလေရာ ဟန်မပျက် ( ပိုလို့ပင်  ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် ) အဝတ်များ ချွတ်လဲနေလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မိမိ၏ လှုပ်ရှားမှုများကိုလည်း ဒေါ်ခင်မေယု အတော့်ကို သဘောကျနေမိသည် ။

မိမိ အဝတ်အစားများ ချွတ်လဲနေမှုကို ချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသော စိုးမောင်၏ အခြေအနေကို အနီးကပ် ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်လာသည် ။ ထို့ကြောင့် စကားမရှိ စကားရှာကာ စိုးမောင်ကို သွားပြီး စကားပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည် ။

ယခုနေ မိမိနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ စကားပြောရလျှင် စိုးမောင် တယောက် အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား အရမ်း ရှက်ကာ မျက်နှာကြီး နီမြန်းပြီး ချွေးပြန်နေမှာပဲ ...။စကားမှ အဆင်ပြေအောင် ပြောနိုင်ပါမည်လား ..။ အမှားမှား အယွင်းယံင်းနှင့် ဟားစရာတွေ ဖြစ်မှာဘဲ စသည်ဖြင့် တွေးကာ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပြုံး စိစိ ပင် ဖြစ်မိသည် ။ 

စိတ်လှုပ်ရှား ရှက်ရွံ့နေမည့် တူတော်မောင် လူပျိုချောကို စလို နောက်လိုစိတ်ဖြင့် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သော ဒေါ်ခင်မေယုမှာ စိုးမောင်၏ အခန်းသို့ ရောက်သော အခါတွင်တော့ သူကိုယ်တိုင် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုမောစရာအဖြစ် အဖြစ်ကို ကြုံ ရလေတော့သည် ။

စိုးမောင်သည် သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ အမြန်ပြန်ဝင်လာခဲ့သည် ။သူ၏ စိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသည် ။ လီးကလည်း အပြတ်ကို မတ်တောင်လို့နေသည် ။ ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲပင် လှုပ်နေသည် ။ သည်အတိုင်း ထားလို့တော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ် ။ ဖြေသိမ့်မှု တခုခုတော့ လုပ်ကို လုပ်ရမည် ။ ပြီးတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ တပွေ့တပိုက် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကြီး၏ အသွင်ကလည်း သူ့အာရုံကို အပြတ်ကို စိုးမိုးလို့နေသည် ။ 

ဘယ်လိုမှ ဖြေဖျောက်လို့ မရ ။ စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းထဲသို့ ကမန်းကတန်း ဝင်သည် ။ အိပ်ရာပေါ်သို့ ကဗျာကရာ တက်သည် ။အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက် လှန်အိပ်ကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ ခွကြားမှ ဇစ်ကို အမြန်ဖွင့်သည် ။ အတွင်းခံ ဆီဒီ ဘောင်းဘီတိုကို ဘေးဖယ်လျက် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်သည် ။ 

မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် တန်းကနဲ ပေါ်လာသည် ။ ထကြွလောင်မြိုက်နေသော ရမက်ဇောဆန္ဒကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် စိုးမောင်သည် မိမိ၏လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရပင် ကွင်းတိုက်နေမိလေသည် ။

စိုးမောင်သည် ကျောင်းပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်တန်းဝင်ခဲ့ရတာ ..။ အသက်အရွယ်နှင့် မမျှအောင်ပင် တာဝန်ကြီးတွေ လုပ်နေရသောကြောင့် လူပျို လူရွယ်တို့ ဘာ၀ မိန်းမပိုးဖို့ပင် အချိန် မပေးနိုင် ..။ ထို့ကြောင့် ရည်းစားတွေ မရှိ ။ ထို့ပြင် သူသည် လူရည်မွန်လေး ဖြစ်ရာ အပျော်မယ်များနှင့် ကာမအရသာ ကြားဖေါက် ခံစားမှုလည်း မလုပ်တတ် ။ ထိုကိစ္စများ အတွက် အသိအကျွမ်း မရှိ ။ 

ဒါပေမယ့် အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်..သွေးသားဆူဖြိုး ကျန်းမာသော ခေတ်လူငယ်တယောက် ဖြစ်သောကြောင့် မိမိ၏ သွေးသားဆန္ဒ အတွက် ဖြေဖျောက်ဖီလင်ယူမှု အဖြစ် ဂွင်းတိုက်ခြင်း..အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာ ဓါတ်ပုံများ ကြည့်ခြင်း တို့ကိုတော့ လုပ်တတ်သည် ။

ဒါတွေကဘဲ အလုပ်များကာ မအားလပ်သော စိုးမောင် အတွက် စိတ်ဖျော်ဖြေရာ ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ယခုလည်း အလွယ်ဆုံးနည်းလမ်း ဖြစ်သည့် ဂွင်းတိုက်ကာ စိတ်ဖြေဖျောက်မှုကို ပြုနေမိလေသည် ။

ယခု ဂွင်းထုရမှုသည် ခါတိုင်းနှင့် မတူ ..။ လတ်တလော မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ခဲ့ရသော ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှအပများကို ပြန်လည်စမြုံ့ပြန် မြင်ယောင်ရင်း ဂွင်းတိုက်ရတာမို့ ပိုပြီး ဖီလင်တက်သည် ။ ပိုပြီး အရသာ ရှိသည် ။ 

စိုးမောင်သည် မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားသည် ။ စောစောက တွေ့ခဲ့ရသည့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အသားစိုင် အသားခဲ အလှအပများသည် မျက်စိ မှိတ်ထားသော စိုးမောင်၏ စိတ်အာရုံတွင် ဗီဒီယိုခွေ ပလေးဘက် ပြန်ပြသည့်နှယ် ထင်ရှားစွာပင် ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေသည် ။

ထိုသို့ စိုးမောင်တယောက် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဖီလင် အပြည့်နှင့် အပြတ်ဂွင်းတိုက် နေသည့် အချိန်မှာပင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။စိတ်တွေ အရမ်း ဆူဝေလှုပ်ရှားကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ကမန်းကတန်း ဝင်လာခဲ့စော စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်မပိတ်မိ ..။ စေ့ပင် မစေ့မိ ..။ တံခါးသည် ပွင့်လျက်သား ရှိသည် ။

ပြီးတော့ အခန်းစီးကလည်း သေသေသပ်သပ် မရှိတော့ ။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲသို့ မဝင်မိရသေးခင်ကပင် ဒေါ်ခင်မေယု အဖို့ အိပ်ရာပေါ်ရှိ စိုးမောင်ကို အထင်အရှားပင် တွေ့မြင်ရလေတော့သည် ။ဒေါ်ခင်မေယု မျက်လုံး ပြူးသွားသည် ။

စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေမှု ကို ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ကြည့်နေမိသည် ။စိုးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ဒေါ်ခင်မေယုကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖမ်းစား လိုက်နိုင်သည် ။စိုးမောင်၏ လီးက ကြီးလှသည် ။ ရှည်လှသည် ။ သည်လို လီးကြီးမျိုး စိုးမောင်ထံတွင် ရှိလိမ့်မည်ဟု ဒေါ်ခင်မေယု ထင်ပင် မထင်ခဲ့ပါ ။

စိုးမောင်၏ ငပဲသည် အရှည် ဆယ်လက်မကျော်ကျော် ပင် ရှိသည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ဘီယာသံဘူးလောက်ကို တုတ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တ တမ်းတတ ဖြစ်နေသော ကိုယာကွတ်၏ လီးထက်ပင် အနည်းငယ် ပိုရှည်ကာ အနည်းငယ် အလုံး ပိုတုတ် လေသည် ။ 

လူပျိုတယောက်၏ လီးမို့ ဒစ် မပြုတ်သေး ။အရေပြားလဲ ဖြတ်မထား ။ စိုးမောင်က လီးအရင်းလောက်တွင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေပေရာအရေပြားသည် လီးဒစ်ကို ဖုံးသွားလိုက် ပြဲအာလန်လိုက်နှင့် ဒစ်ကို ဖေါ် ဖေါ် ပြသလို ဖြစ်နေသည် ။ ကြည့်ရင်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်တွေ မလွန် လှုပ်ရှားလာသည် ။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားကာ စိုးမောင်၏ လီးကြီးပေါ် တက်ခွ ကြိတ်လိုးပစ်ချင်စိတ်များပင် ပေါ်လာသည် ။ သူမအတွက် “ လိုးရက် ” အချိန်ကာလကလည်း ဖြစ်နေသေးသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရမ္မက်ဇောထန်သည့် အခြေခံကလည်း ရှိနေပေသည် ။ 

ဒါပေမယ့် တူနှင့် အဒေါ် တော်စပ်နေမှုကလည်း ရှိနေရာ ထိုသို့ ဗြုံး စားကြီး ဝင်လုပ်လို့ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း နားလည်သည့်အတွက် သိတ်ကို အတင်းပင် ချိ ုးနှိပ ချုပ်တည်းထားရသည် ။စိုးမောင်နှင့် အလုပ် ဖြစ်ရလေအောင် တနည်းနည်းတော့ ဖန်တီးယူမှ ဖြစ်မည်ဟုလည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်သည် ။

စိုးမောင်အပေါ် တက်ခွမလိုးမိအောင် စိတ်ကို အတင်း ချုပ်တီးထားနိုင်သော်လည်း မြင်တွေ့နေရသည့် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်အား ကောင်းလှသောကြောင့် အနီးကပ် တိုးကြည့်လိုစိတ်များကိုတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရ ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် အိပ်ခန်းထဲသို့ အသာ လှမ်း ဝင်မိသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ မျက်စိ စုံမှိတ်ကာ ဖီလင်တွေ တက်ပြီး ဂွင်း အပြတ်ထုနေရာ သူ့စိတ်ထဲ မြင်ယောင်ပြစ်မှားကာ ဂွင်းတိုက်နေမိသော သူ၏ အဒေါ် အခန်းထဲသို့ လူကိုယ်တိုင် ဝင်ရောက်လာနေသည် ကို မသိ ။

အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီမို့ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဂွင်းတိုကလို့ နေသည် ။ သုတ်ရည်လည်း ထွက်လု နီးနေပြီ ။ စိုးမောင်၏ ဂွင်းတိုက်မှု အလွန်သွက် အလွန်ကြမ်းနေရာ ကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အလိုလိုနေရင်း အသည်းယား ကျောချမ်းလျက် အဖုတ်ထဲမှလည်း ယားလာသည် ။ အရည်တွေ စိုထွက်သည် ။

ကာမစိတ် နိုးကြွနေသော်လည်း ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်သည့် စိတ်လေးကလည်း ရှိနေသောကြောင့် စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေသည့် ကုတင်အနားတွင် မိမိ တိုးကပ် ရောက်မနေသင့်ကြောင်း နားလည်သည် ။ ဂွင်းတိုက်မှုကို သေသေချာချာ အနီးကပ်ပြီး ကျကျနန ကြည့်လိုသော ဆန္ဒကလည်း ရှိနေပြန်ရာ ထိုဆန္ဒ အာသာပြေရုံ ခေတ္တမျှ ကြည့်ပြီး ပြန်ထွက်ခွာသွားမည်ဟု ဒေါ်ခင်မေယုက စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည် ။ သိပ် အလွန်အကျွံတွေ ဖြစ်ကုန်လျှင် မကောင်းဘူးလေ ..။

ထို့ကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် ကုတင်ဘေးနားတွင် အသာရပ်ကာ စိုးမောင် ဂွင်းထုနေမှုကို ခဏ ကြည့်သည် ။ သူမ စိတ်ထင် တမိနစ် သာသာမျှလောက်ပါ ။ကြည့်လို့ကောင်းပြီး စိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားနေသော်လည်း ရပ်တန်းက ရပ်သင့်ပြီဟု စိတ်ကိုထိန်းကာ နောက်ပြန်လှည့်မည် အပြုတွင်..။

“ အား...အိအိအိ...အစ်အင်း....”

အကြောင်းကံ ဖန်လာချင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယု ပြန်လှည့်ထွက်သွားမည် ပြုလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပင် စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေသော လီးတန်ကြီးမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်း ထွက်လာသည် ။ စိုးမောင်သည် သုတ်အား သန်သူ ဖြစ်သည် ။ ပင်ကိုယ်ကပင် သုတ်လွှတ် ကြမ်းသည် ။ များလဲ များသည် ။ ယခု ခါတိုင်း ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရမှုများနှင့် မတူ ။ထူးခြားစွာပင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စားလစ် ကိုယ်လုံးကိုမြင်ယောင် စားမြုံ့ပြန်ရင်း ဂွင်းတိုက်ရာမှ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များက ပိုများကာ ပိုပြီး သန်သည် ။ ပြွတ်တန်မှ ရေများ ထိုးထုတ်ပစ်လိုက်သလိုပင်..။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသည် ။

ထိုသို့ ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များ သည် သေသေချာချာ ချိန်ကာ လွှတ်ထုတ်လျှင်မှ လွဲချင် လွဲမည် ။ ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဒေါ်ခင်မေယု၏ မျက်နှာ တည့်တည့်ပေါ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပင် ကျရောက် ထိမှန်သည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများ၏ လီးများကို စုတ်ခဲ့ဘူးသော်လည်း နည်းနည်းပါးပါး အစပျိုးသည့် အပိုင်းလောက်တွင်သာ ဖြစ်သည် ။ သုတ်ထွက်သည် အထိ မစုတ်ဖူးခဲ့ ..။ထို့ပြင် စပ်ယှက်ရာတွင်လည်း သုတ်ရည်များကို အဖုတ်ထဲတွင် ပန်းထုတ် ထည့်ပေးကြသည်သာ ဖြစ်သည် ။ အပြင်ဖက်တွင် ထုတ်လွှတ်ခြင်းမျိုး မလုပ်ခဲ့ဘူးပေ ။ 

သည်တော့ သူမအဖို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပန်းထည့်ခံရမှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသော်လည်း သုတ်ရည်များနှင့် အပြင်နေရာမှာ ထိတွေ့မှု လုံး၀ မရှီခဲ့ဘူးပေ ။ ပူနွေးပျစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ မျက်နှာပေါ်သို့ ပျစ်ကနဲ ကျရောက်လာသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု ဆတ်ကနဲ တုန်ရင်သွားသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း ဓါတ်လိုက်ခံရသည့်နှယ် ဖြိုးဖြိုး ဖျန်းဖျန်း ဖြစ်သွားသည် ။

“ အိုး..အမေ့...”

ယောင်ယမ်းရေရွတ်ရင်း ပါးစပ်လေး အဟောင်းသား ဖြစ်သွား၏။ သုတ်အားသန်သော စိုးမောင်၏ လီးတန်ထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ တသုတ်ပြီး တသုတ် ပန်းထွက်နေရာ နောက်ထပ် ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များမှ အချို့သည်ဒေါ်ခင်မေယု၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲသို့ တိုးဝင် လာကြသည် ။ လျာပေါ်သို့ သုတ်ရည်များ ကျရာ ယောကျ်ား သုတ်ရည်၏ ငံပျပျ ညှီတီတီ အနံ့နှင့် အရသာကိုပင် ဒေါ်ခင်မေယုမထင်မှတ်ဘဲ မြည်းစမ်း မိလိုက်သည် ။ သုတ်ရည်၏ သြဇာဓါတ်ကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ မသဘာ၀ သွေးသားတို့ သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် လှုပ်ရှားကုန်သည် ။

ကိုယ့်ဖီလင်နှင့် ကိုယ် မျက်စေ့ စုံမှိတ်ထားသော စိုးမောင်မှာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ယောင်ရမ်း ရေရွတ်လိုက်သံ ကြားရသောအခါ ဆတ်ကနဲ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်သည် ။ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုကို မြင်ရတော့ မျက်လုံး အဝိုင်းသား ဖြစ်သွားရသည် ။ 

လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေက ဆက်ပန်းထွက်နေရာ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ခင်မေယု၏ မျက်နှာပေါ် ထပ်ပြီး ကျသည်  ။ ပါးစပ်ထဲသို့လည်း ထပ်ပြီး ဝင်သည် ။ ဒါကို စိုးမောင် တွေ့သည် ။ စိုးမောင်၏ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်ကာ ဘာပြောလို့ ဘာလုပ်ရမည် မသိ ..။

အဒေါ်ရော တူရော ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူအောင်ပင် စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ရှက်ကြောက်သည် ။ တဖက်တွင်လည်း အလွန် ထူးခြားသော ကာမရမက် စိတ်ဆန္ဒ အရသာများကိုလည်းအားပြင်းစွာ ခံစားရသည် ။ ထိုသို့ ခံစားရသော ကာမဆိပ်များ၏ အကျိုးဆက် အနေဖြင့် စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပိုပြီး ထွက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု မှာလည်း ယောကျ်ား လိုးတာ မခံရ

အသားချင်းပင် အထိမခံရပါဘဲနှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီးကို “ ပြီး ”သည် ။ အဖုတ်ထဲက မကြုံစဖူး စောက်ရည်ကြည်တွေ အများအပြား ထွက်သည် ။ အသစ်လဲလှယ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ ခွကြားနေရာသည် အပြတ်ကို စိုနေသည် ။ စိုရုံမက စောက်ရည်တွေ အပြင်သို့ စိမ့်ထွက်ကာ အောက်သို့ တောက်တောက် ယိုကျသည် ။

အဒေါ်ရော တူပါ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေကြသည် ။

ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးများဖြင့် တယောက်ကို တယောက် ကြည့်ကြသည် ။ ထိုမျက်လုံးကြီးများတွင် အားနာရှက်ရွံ့မှုနှင့် တပ်မက်မှု ကာမ အခိုးအငွေ့များ ရောယှက်လို့ နေသည် ။

စိုးမောင်၏ လီးမှ သုတ်ရည်တွေ အထွက်ရပ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည် ယိုစိမ့်ထွက်အား လည်း အားပျော့သွားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ချာကနဲ လှည့်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ လှစ်ကနဲ ပြေးထွက်သည် ။ စိုးမောင်လဲ ကဗျာကရာ အိပ်ရာမှ ထပြီး လီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ပြန်သွင်းကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ပြန်ဆွဲ ပိတ်လိုက်သည် ။

ထိုနေ့ တနေ့လုံး လိုလိုပင် အဒေါ်ရော တူပါ အိပ်ခန်းအပြင်သို့ မထွက်ကြ ။အခန်းအောင်းကာ နေကြသည် ။ခမ်းနောက်မှာလည်း ခေတ္တ နားနေကာ တရေးတမော အိပ်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ထဲ ခြံဝင်းထဲ ဟိုသွား သည်လာ ပြုနေသည် ။

ညနေစာအတွက်လည်း ကြိုတင် ဝယ်ယူကာရေခဲသေတ္တာ ထဲ ထည့်ထားသည်မို့ အထွေအထူး ချက်ပြုတ်နေစရာ မလိုပေ ။ ညနေပိုင်း ရောက်သောအခါ ခမ်းနောင်က နွှွေးစရာ ရှိသည်များကို နွှေးကာ ညနေစာ ပြင်ဆင်ပြီးတော့မှ ဒေါ်ခင်မေယု နှင့် စိုးမောင်တို့ မျက်နှာပူပူ နှင့်ပင် အိပ်ခန်းများထဲမှ ထွက်ကာ ညစာ ဝိုင်းဖွဲ့ စားကြရလေတော့သည် ။ အိမ်ပြောင်းရမှု အခြေအနေ အကြောင်းပြချက် ရှိနေသည့် အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲ အောင်းနေကြခြင်း အပေါ် ခမ်းနောင်ကလည်း တစုံတရာ သံသယ မဖြစ်ပါ ။

အိမ်ပြောင်းရတာ စိတ်မော လူမော ဖြစ်လို့နားနေကြခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည် ဟုသာ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင် တွေးလိုက်သည် ။

အဒေါ်နှင့် တူတို့မှာတော့နေ့ခင်းက မထင်မမှတ်ဘဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရမှု အရှိန်က မသေကြသေး ။ရှက်ကြောက် အားနာသလို ရမ္မက် စိတ်လှိုင်းများလည်း ရိုက်ခတ်နေကြဆဲ ..။ 

ထမင်းစားခန်းတွင် အတူတူ ထိုင်ကာ စားသောက်ရသောအခါ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာကိုပင် မလုံသလိုလို ဖြစ်ကြရသည် ။ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း စကားပြေရန် ခက်နေကြသည် ညနေစာ စားသောက်နေကြခိုက် တယ်လီဖုန်း မြည်လာသည် ။ ခမ်းနောင်က တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်သည် ။

“ ဒေါ်လေး...ဦးစိုင်းလုံကြီး ဆက်တယ်...မတ်ပဲတွေကို ဝယ်ဖို့ ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ .တဲ့..”

ဦးစိုင်းလုံမှာ ဒေါ်ခင်မေယုတို့ ကုမ္ပဏီ သို့ပဲအမျိုးမျိုး ရောင်းချပေးသွင်းနေသော ဖေါက်သည်ကြီး တယောက် ဖြစ်သည် ။ ထို မတ်ပဲကိစ္စမှာ စိုးမောင်နှင့် သက်ဆိုင်သည် ။ အပြီးသတ် ဈေးနှုန်း ခန့်မှန်း သတ်မှတ်ရေး အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် တိုင်ပင် တွက်ချက်ရန်လည်း လိုနေသည် ။

“ ဈေးလေး နည်းနည်း တွက်ကြည့်ပြီး နောက် နာရီဝက်လောက် ကြာရင် ပြန်ဆက်မယ် လို့ ပြောလိုက်...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ခမ်းနောင်ကို ပြောပြီး နောက် စိုးမောင်ကို လှမ်းကြည့်သည် ။ ဦးစိုင်းလုံ၏ ဖုန်းဆက်မှုသည် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ အတွက်စကားစရန် အကြောင်း အခြေခံ ရသွားသည် ။

တူအရီးနှစ်ယောက် မတ်ပဲ ဈေးနှုန်း အကြောင်း ပြောကြဆိုကြသည် ။စကားပြောရတာ အဆင်ချောသွားသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်များထဲတွင် တင်မကျ ဖြစ်နေမှုများသည် လည်း အတော် လျော့ပါးသွားသည်ဟူ ဆိုရမည် ။

ကွန်ပြူတာ ထဲတွင် ထည့်ထားသော ကိန်းဂဏန်း မှတ်တမ်းများကို မှီငြမ်းပြု တွက်ချက်ရန် လိုသောကြောင့် ညစာကို လက်စသတ်ပြီး တူအရီးနှစ်ယောက် ကွန်ပြူတာ ထားရာ အိမ် အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည် ။ ခမ်းနောင်ကတော့ ပုဂံခွက်ယောက်များ သိမ်းဆည်း ဆေးကြောရင်း အောက်ထပ် ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ကျန်ခဲ့သည် ။ 

ကွန်ပြူတာ ထားသည့် အခန်းသို့ အသွား စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းကို  ဖြတ်သွားရသည် ၊။ လှေကားမှ တက်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းကို တဖန် ဖြတ်ရပြန်သည် ။ ထိုသို့ အိပ်ခန်းများရှေ့မှ ဖြတ်အသွားတွင် နှစ်ယောက်လုံးမှာ နေ့လည်က အဖြစ်တွေကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ  စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရသည် ။ ရမ္မက်ဇောများလည်း နိုးကြွလာကြသည် ။

မိန်းမတွေ ရမ္မက်ဇော ကြွတော့ နို့တင်းကာ နို့သီးတွေ ထောင်သည် ။ စောက်ဖုတ်မို့ဖေါင်းပြီး စောက်ရည်တွေ စိုသည် ။ ယောကျ်ားတွေ စိတ်ထတော့ လီးတန်ကြီး တောင်မတ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယုသည် တီရှပ်ပွပွနှင့် ထမိန်ထူထူ ဝတ်ထားရာ ရင်သား တင်းမာ နို့သီးကော့ထောင် စောက်ဖုတ်မို့ဖေါင်း စောက်ရည် စိုမှုက ထင်သာမြင်သာခြင်း မဖြစ် ..။ ဖုံးဖုံးဖိဖိနှင့် သိုသိုသိပ်သိပ်ရှိနေသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ စပို့ရှပ်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားရာ လီးတောင်လာသောအခါ ဘောင်းဘီခွကြားတွင် ဖုဖုထစ်ထစ် ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည် ။ 

ကာမမှုတွင် အတော်ပင် အတွေ့အကြုံရင့်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင် လီးတောင်နေတာကို ချက်ချင်း သိသည် ။ဘာကြောင့် ထိုသို့ လီးတောင်သည်ကိုလည်း နားလည်ရာ အမျိုးသမီး ပို စိတ်လှုပ်ရှားလာသည် ။အဖုတ်ပိုဖေါင်းလာသည် ။ စောက်ရည် ပိုစိုသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လက်ကို ပုံမှန်ထက် ပိုပြီး ခပ်ကားကား လှုပ်ရမ်း လျှောက်မိရာ သူမ၏ နောက်ဘက်နားမှ လိုက်လာသော စိုးမောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို ညာလက်ခုံဖြင့် သွား ထိမိသည် ။

“ အိုး ...”

“ အမေ့...”

ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်မှ မတ်ထောင်နေသော လီးကြီး ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြစ်သော နေရာတည့်တည့်ကို ထိမိရာ နှစ်ယောက်လုံး၏ ပါးစပ်မှ အာမေဋိတ်သံများ ပြိုင်တူ ထွက်လာသည် ။

နှစ်ယောက်သား စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံစွာပင် အလုပ်ခန်းလေးသို့ ဆက်ပြီးသွားကြသည် ။ အလုပ်ခန်းလေးထဲသို့ ရောက်သောအခါတွင်တော့ မတ်ပဲ ဈေးနှုန်းကိစ္စကို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် လုပ်ကြသည် ။ တကယ်တော့ ထိုအလုပ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုရော စိုးမောင်ပါ စိတ်မပါကြ ။ စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေယု ကို လိုးချင်နေသလို ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း စိုးမောင် လိုးတာကို ခံလိုနေသည် ။

သို့သော် အဒေါ်နှင့် တူ တော်စပ်နေသည် ဆိုသောအချက်က တံတိုင်းလို ကာခြားနေသည် ။ ထို့ပြင် ခမ်းနောင် အချိန်မရွေး သည် အခန်းထဲသို့ ရောက်လာနိုင်ကြောင်း သိထားမှုကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို ထိန်းချုပ်ထားကြသည် ။  အကယ်လို့ တယောက်ယောက်ကသာ ခွင်ချဖန်တီးကာ လမ်းစဖေါ်ပေးမည် ဆိုလျှင်တော့ ကျန်တယောက်က အလိုက်သင့်ပါကာ ကောင်းကောင်းကြီး အလုပ်ဖြစ်မှာ သေချာသည် ။

စိုးမောင်မှာ ဒီလို ကိစ္စမျိ ုးတွင် ဘာမှ အတွေ့အကြုံမရှိသော လူပျိုရိုင်းတယောက် ဖြစ်ရာ လိုးချင်သည့် ဆန္ဒ ပြင်းပြနေသည်သာ ရှိသည် ။ ဘယ်လို အကွက်ချကာ ဘယ်လိုတွေ စီမံရမည်ကို မသိ ။

နားမလည် ။ အကွက်မမြင် ။ စိုးမောင်နှင့်စာလျှင် ဒေါ်ခငမေယုက အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် ကာမ အရသာ ခံစားသည် အထိ လုပ်နေသော်လည်းသူငယ်ချင်း ဒေါက်တာ ခင်မိမိက အစစ စီစဉ်ပေးမှုတွေသာ ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ကိုယ်တိုင် ဆက်သွယ်လှုပ်ရှား ရရှိမှူ မရှိခဲ့ ..။ ပြီးတော့ သူမသည် မိန်းမသားလည်း ဖြစ်နေပြန်ရာ ဘယ်လို အစပျိုးကာ ဘယ်လို လုပ်ရမည်ကို နားလည်သလို ရှိသည့်တိုင် ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ လုပ်ဖို့တော့ စိတ်မရဲ ဖြစ်နေသည် ။

ထို့ကြောင့် တူအရီးနှစ်ယောက်မှာ သက်ပြင်းတွေ တချချ တယောက်ကို တယောက် တပ်မက်လိုလားစွာ တကြည့်ကြည့်နှင့်သာ ရှိနေကြရသည် ။  

အဒေါ်က ရှေ့တိုးဖို့ ခက်နေသလို တူကလည်း ဇာတ်လမ်း မစရဲ ။ ထို့နောက် ခမ်းနောင်က ကော်ဖီနှစ်ခွက် ဖျော်ယူကာ ရောက်လာသောအခါတွင်တော့ ဇာတ်လမ်း တခန်းရပ်သွားကာ မတ်ပဲကိစ္စကိုသာ ဆက်လုပ်ကြရလေတော့သည် ။

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ ဒုတိယပိုင်းကို ( တပင်ကို နှစ်ပင် ယှက်တယ် ) မှာ ဆက်လက် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည် ။


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>