Configure Page List

Saturday, August 11, 2012

ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  ကနောင်ကိုယ်တော်

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

အခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ် ဆိုတာ ဦးဘသော် သိတယ်။ သိမှာပေါ့ အသံတွေ ထွက်နေတာကိုး။ ယာဉ်မောင်း မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးထဲက ထွက်နေတာ မနီလာ အသံမှန်းလည်း သိတယ်။

“ မမ ကို လိုးပါ မောင်ရယ်။ ကြမ်းကြမ်းလေးနော်။ အား အား ရှီး ရှီး”

ဦးဘသော် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာခဲ့တယ်။ သူသိတာက သူ ဒါကို အရမ်း ကြည့်ချင်တာပဲ။ အသံလေး ကြားနေတာနဲ့ တင် တော်တော်စိတ်တွေ တမျိုးဖြစ်လာတာကိုး။ မဖြစ်ဘူး သူဒါကို မြင်ရမှကို ဖြစ်မယ်။ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးပေါ် မတက်တော့ဘဲ ဘေးကနေ ပတ်သွားလိုက်တယ်။

အသံမထွက်အောင် အသာလေး နင်းပြီး ခေါင်းရင်းကို သွားလိုက်တယ်။ ပြတင်းပိတ်ထားတယ်။ အထဲက လိုက်ကာ ပါးပါးလေး တပ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုက်ကာကြားထဲကနေ ဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သေချာကြည့်လို့ရတယ်။ အသံကတော့ နည်းနည်းတိုးသွားတယ်။

မနီလာ ဟာ အသက် ၄၅နှစ်အရွယ် မြန်မာအမျိုးသမီးတို့ရဲ့ ထုံးစံ နည်းနည်းဖိုင့်ပြီး ဗိုက်ပူစ ပြုနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ပုံစံပဲ။ ဦးဘသော်ဟာ မနီလာကိုကြည့်ရင် တံတွေးတွေ မျိုချလိုက်ရတယ်။ သူ့ကို ဒါမျိုး မမြင်ရတာ သူ့အသံဒါမျိုး မကြားရတာ၊ ဒါမှမဟုတ် နားမထောင်မိတာတောင် အတော်ကြာပေါ့။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် အိပ်ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက်က နောက်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ရင်း ဦးဘသော် အောက်ကဟာကြီး မာကျောလာတာကို သတိထားမိတယ်။ သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က လက်နဲ့ မဆွပေးမချင်း ခုလို ထောင်ထလာတာမျိုး မဖြစ်တာ နှစ်တော်တော်တောင် ကြာပြီ။ လက်နဲ့ ထိပ်ကို ကိုင်ကြည့်တာ အရည်တွေတောင် စိုစိလာတယ်ဟ။

တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မနီလာ ကောင်းကောင်း သွားတာကို ကြည့်ရတာ အရသာပဲ။ မနီလာ ဟာ လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ လေးဘက်ထောက်ထားပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို သူပြန်နယ်နေတယ်။

“ မောင် ရေ မမ အယက်ခံချင်တယ်”

“ ဟုတ် မမ”

လုပ်နေရင်း မောင်စိုးသိုက်ဟာ ခုတင်အောက်ဘက်ဆင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မနီလာက ပေါင်ကို ကားပေးထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ ပထမပိုင်း မနီလာရဲ့ ရင်သားတွေကို အရင်စို့ပေးနေတယ်။ မနီလာ ဟာ အော်လိုက်တာ အသံကို စုံနေတာပဲ။ တော်တော်ကောင်းနေတယ် ထင်ရဲ့။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဗိုက်ကိုယက်ပေးနေတယ်။

“ မမ ကျွန်တော် အဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက်ရမလား”

“ ပတ်ပတ်စက်စက် ပြောပေးပါ မောင်ရယ်။ မမ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်လိုက်စမ်းပါ။ အား ရှီး”

မောင်စိုးသိုက်ဟာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားရင်း အမွှေးမဲမဲကြီးတွေကြားထဲ ခေါင်းကို နှစ်ချလိုက်တယ်။ ခေါင်းက ငုံ့လိုက်နိမ့်လိုက်နဲ့ ယက်လိုက်၊ အစေ့ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။

“ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်။ မောင်ရယ်။ အား အား အား။ ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်။ စုပ်လိုက်စမ်း စုပ်စမ်း”

မနီလာဟာ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ယူစုပ်နေတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က မနီလာ ရဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ထားတာပေါ့။

ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖီ ပြွတ် ဖီ မနီလာ ဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ယူပြီး တံတွေးနဲ့ ထွေးလိုက် ငုံပြီးစုပ်လိုက် လုပ်နေတယ်။

၄ မိနစ်လောက် ကြာမလားမသိဘူး စိတ်ကြိုက်ကို စုပ်နေတာ။ ကောင်းလိုက်တာ မနီလာရယ်။ ဦးဘသော် ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းကြီးကို ဂွင်းတိုက်နေလိုက်တယ်။ သူဒီလို စိတ်ပါလက်ပါ မရှိတာ ကြာပါပြီကော။

“ မမ ခဏရပ်ပါဦး ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ။ အား အား”

မနီလာ က ပါးစပ်ထဲက မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းကို ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ မောင်လေး စိတ်ကြိုက်သာ ခံစားစမ်းပါ။ မမ ကို အားမနာနဲ့” လို့ ပြောပြီး ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ဆက်တိုက်ထုပေးတယ်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ဆီကိုလည်း ချိန်ထားတာပေါ့။

ပြီးတော့မယ် မမ အားအား ပြီးပြီ ပြီးပြီ အားအား

မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ သုတ်ရည်များဟာ အထွေးလိုက်ကို မနီလာရဲ့ မျက်နှာကြီးပေါ် သွားစင်တယ်။ တော်တော်များများကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ မနီလာ ဟာ ပြီးသွားတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အဆာပိတ် ပြန်စုပ်နေတယ်။ အသံအကျယ်ကြီးပဲ ရှလွတ် ရှလွတ်နဲ့။ မောင်စိုးသိုက် ကတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ်။

ဦးဘသော်လည်း ပြီးသွားတယ်။ ပုဆိုးတွေတောင် ပေကုန်တယ်။

မနီလာ ဟာ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အိပ်ထဲက သောင်းတန်တချို့ကို ထုတ်ပေးနေတယ်။

“ မမ သိပ်ကို ကျေနပ်သွားတယ်မောင်ရယ်။ ကဲ မုန့်ဖိုးယူပါဦး ကိုယ်တော်လေး။ မမလည်း မင်းအဘ က မဖြည့်ဆည်းပေးတာကြာလို့ သိပ်ကို ဆာနေတာ”

“ မယူပါရစေနဲ့ မမရယ်။ ကျွန်တော် က မမ ကို ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း လုပ်ချင်လို့ပါ။ ကျွန်တော် သူများ မယားကို ကြာခိုပေမယ့် ချူတော့မစားပါဘူး။ ကဲ မမပြန်တော့။ အဘ ပြန်လာတော့မယ်နော်။ ချစ်တယ်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ဦးဘသော် က တော့ ချောင်းကြည့်ရတာကို သူဘယ်လောက် ကျေနပ်သလဲဆိုတာ ပြန်ပြီး အံ့သြနေမိတယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

“ အဘ ခေါ်တယ် ဆိုလို့ပါ” မောင်စိုးသိုက် က မတ်တပ်လေးရပ်လို့ လက်ကလေးနောက်ပစ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ အေး မောင်စိုးသိုက် လာပါဦး ထိုင်ပါဦး”

ဦးဘသော် က သူ့ဇနီး မနီလာနဲ့ အတူ ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဝိုင်း ကုလားထိုင်တွေထဲက လွတ်နေတဲ့ ထိုင်ခုံတစ်ခုကို ပြလိုက်တယ်။

မောင်စိုးသိုက်ခမျာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်နဲ့။ သူတို့ ခိုးစားနေတာကို ဦးဘသော်ကြီး သိသွားလို့လား။ အမနီလာ ကတော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပဲ။ ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့ကျေးဇူးရှင် ဆရာ ဦးဘသော် ရဲ့ ဇနီး နဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် စိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်။

ဦးဘသော်ပြတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ မောင်စိုးသိုက် က ကျုံ့ကျုံ့လေး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်း မမနီလာ နဲ့ ချစ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ ဗျာ ဟို ဟို ဟိုလေ”

မနီလာ က ပြုံးပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

“ အစ်ကိုကြီး က မမတို့ နှစ်ယောက်ကို အနှောက်အယှက် မပေးပါဘူးတဲ့။ သူက မောင်စိုးသိုက် မမ နဲ့ နေပေးနေတာကို ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့။ ဒါကြောင့် မကြောက်ပါနဲ့ မောင်လေးရဲ့”

မောင်စိုးသိုက် မျက်စိလည်သွားတယ်။ လူကြီးကတော်ကို ယာဉ်မောင်းက ကြာခိုမိတာ ခုဆိုရင် မဖမ်းချုပ်တဲ့အပြင် ကျေးဇူးတောင် တင်တယ်ဆိုပဲ။

ဦးဘသော်က ဆက်ပြောတယ်။

“ တစ်ခုပဲရှိတယ် မောင်စိုးသိုက် ရဲ့။ မင်းရဲ့ ဝန်ထမ်း လိုင်းခန်းလေးထဲမှာ တွေ့နေတာတော့ မကောင်းဘူး။ တော်ကြာ တခြားသူတွေ သိသွားရင် ကိုယ်လည်း မကောင်းဘူး။ ကိုယ်ရှိတဲ့ အချိန် မောင်ရင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်။ မင်းနဲ့ မမ နီလာနဲ့ အိမ်ကြီးပေါ်မှာပဲ တွေ့ကြပေါ့”

လူကြီးအိမ်ထဲက ထွက်လာတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတယ်။ အဘ က သူ့ကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် သူရှိတဲ့အချိန် လာတွေ့ခွင့်တောင် ပေးလိုက်သေးတယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်။ ညပိုင်း အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်တော့ မောင်စိုးသိုက်ကို မမနီလာက ဖုန်းနဲ့လှမ်းခေါ်တယ်။ အိမ်ကြီးထဲကို ပြန်သွားရတာပေါ့။

အိမ်ကြီးထဲက ဝန်ထမ်းတွေ တစ်ယောက်မှ မရှိတော့ဘူး။ အားလုံးက အလုပ်သမားတန်းလျားကို ပြန်ကုန်ကြပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဝင်လာတော့ မနီလာ က ထမင်းစားခန်းထဲကို လှမ်းခေါ်တယ်။

ထမင်းဝိုင်းပေါ်မှာ အကောင်းစားအမြည်းတွေ ပြည့်လို့ပါလား။ ဘာတံဆိပ်မှန်းတောင် မသိတဲ့ နိုင်ငံခြား အရက်ပုလင်းကြီးလည်း ထောင်ထားတယ်။

“ ကဲ မောင်စိုးသိုက် မင်း နည်းနည်းပါးပါး သောက်တတ်တယ်မဟုတ်လား ချကွာ။ ဒီပုလင်းက ငါ့ကို တပည့်တစ်ယောက် လာကန်တော့ထားတာ။ အစစ်ကွ”

“ ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

နို့အုံဖြူဖြူကြီးကို တမင်မပေါ်ပေါ်အောင် ဇာပါးပါးလေး ဝတ်ထားတဲ့ မနီလာ က ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ကို အရက်ငှဲ့ပေးတယ်။

ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ဟာ အရက်လေးသောက်လိုက် ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်လေးတွေ ပြောလိုက်နဲ့ အရက်ဝိုင်းက အရှိန်လေး တက်လာနေတယ်။ မနီလာ က မောင်စိုးသိုက် နားထိုင်ပြီး လက်မောင်းလေးကို နမ်းလိုက်။ အောက်ကနေ ဂွေး ကို နိူက်လိုက် လုပ်နေတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မျက်နှာတွေပူလို့။ ဦးဘသော် က တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

“ ကဲကဲ မင်းတို့ နှစ်ယောက် သွားနားကြတော့။ ကိုယ် နဲ့ မနီလာ ရဲ့ အခန်းမှာ နားလို့ရတယ်။ တံခါးတော့ ဖွင့်ထားကွာ။ ကိုယ်အသံလေးတွေ ကြားရတာပေါ့။ မီးပိတ်ချင်ပိတ်ကြပါ” တဲ့။

မနီလာ ကတော့ ကလေးမလေး တစ်ယောက်လို မောင်စိုးသိုက်လက်ကို ဆွဲပြီး သွက်သွက်လေး ရှေ့က ဦးဆောင် ထွက်သွားတယ်။ “လာမောင် မမ နောက်လိုက်ခဲ့တဲ့”

ဦးဘသော် နဲ့ မနီလာ တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဟာ အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိတယ်။ အိပ်ရာကြီးကလည်း ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်များ ရှိမလားမသိဘူး။ ဒီလိုနေရာမျိုးပေါ်က မနီလာ ဟာ လူလစ်တိုင်း သူ့ရဲ့ အလုပ်သမား တန်းလျားအခန်းလေးကို ရောက်ရောက်လာတာ အံ့သြမိပါရဲ့။ 

ပိုအံ့သြဖို့ကောင်းတာက သူ့လို ယာဉ်မောင်း တစ်ယောက်ကို ဦးဘသော်က သူ့အိပ်ရာပေါ်ကို သူ့ဇနီးနဲ့ လွှတ်ပေးတာပဲ။ မသောက်ဖူးတဲ့ အကောင်းစား အရက်ပုလင်းရဲ့ သင်းသင်းလေးမူးနေတာရော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရော၊ ဇာဂါဝန်အတိုလေး နဲ့ လုပ်ချင်စရာ ဖြစ်နေတဲ့ မနီလာကြောင့်ရော မောင်စိုးသိုက် ဟာ ဒါတွေကို မစဉ်းစားတော့ဘူး။

မနီလာရဲ့ ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး လည်ပင်းကို စစုပ်တော့တယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ကို သိပ်ကြိုက်တာပဲ။ ရေမွှေးအကောင်းစားနံ့နဲ့ ချွေးနံ့လေး ရောနေတာ။ လည်ပင်းကို စုပ်ထားရင် လျှာကြီးနဲ့ လည်ပင်းကြောတစ်လျှောက် လိုက်သပ်ပေးလိုက်တယ်။၂ မိနစ်လောက် ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ကို ဖက်ထားတဲ့ မနီလာရဲ့ လက်တွေက တင်းကျပ်လာပြီး လိုက်ကုပ်ခြစ်တော့တယ်။

“ အား အား အား အမလေးနော် အား အား”

သူ့ယောင်္ကျား အပြင်ကနေ ကြည့်နေမှန်း သိလို့လား ၊ အလုပ်သမားတန်းလျားထဲမှာထက် ပိုလွတ်လပ်လို့လား မပြောတတ်ဘူး။ မနီလာ ဟာ ပိုပြီး ထန်ပြနေသလိုပဲ။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ လည်ကုပ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ငုံ့ကျလာတဲ့ မောင်စိုးသိုက် မျက်နှာအနှံ့လိုက်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ လျှာပါ ထွက်လာပြီး လိုက်ယက်တော့တာပဲ။ ကဲ လျှာခြင်း နမ်းတာ စ ပါပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ လျှာကြီးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ရူးမတက်အောင် ထန်လာတယ်။ တစ်ယောက်လျှာကို တစ်ယောက် ပလွတ် ပလွတ်နဲ့ စုပ်နေတာ ၁၀ မိနစ်လောက်တောင် ကြာမလား မသိဘူး လျှာတွေတောင် ညောင်းလာတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။

...........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

မီးရောင်ဖျဖျ လေး လင်းနေတဲ့ အခန်းထဲကို အပြင်ကနေ ဦးဘသော် တစ်ယောက် ကြည့်နေတယ်။ တကယ်တော့ သူ ကုတင်ဘေးကနေ သွားကြည့်ချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ မောင်စိုးသိုက် နဲ့ မနီလာ အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ အခန်းအပြင်ကနေပဲ ဒရင်းဘတ်လေးပေါ် လှဲရင်း မိန်ဖျဖျမြင်ကွင်းကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ 

ဒါကို ကြည့်နေရတာ သူ့ ကိုယ်ထဲမှာ စူးစူးနစ်နစ်ကို ကြိုက်တယ်။ အလုပ်များလှတဲ့ တာဝန်ကြီးသူ ဦးဘသော်ဟာ ခုလောက် လိင်စိတ်မပေါ်မိတာ ကြာပြီ။ ခုတော့ သိပ်အရသာ ရှိတာပဲ။ ကြည့်ပါလား မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့မိန်းမ ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နယ်နေပြီ။ 

အစကတည်းက ထန်တဲ့ မနီလာဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ့ အသံစုံတွေနေတယ်။ နယ်နေရင်း အားမရဖြစ်လာတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မနီလာရဲ့ နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို ညှစ်ထားပြီး တစ်ဖက်ကို အားရပါးရ စို့လေရဲ့။

“ မောင် အရမ်းကြိုက်တယ်။ မောင်ရေ။ မမ ကြိုက်တယ်။ အားကုန်စို့လိုက်ပါ။”

နို့စို့ခံနေရင်း မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ကိုင်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ မနီလာ ဟာ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ မောင်စိုးသိုက်က မတ်တပ်ရပ်လျက်ပေါ့။ မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးကို စုပ်ပေးရင်း ရှေ့တို့နောက်ဆုတ် လုပ်လေရဲ့။ ခေါင်းကြီးကို ပေါင်ရင်းအောက်ဝင်ပြီး ဥတွေကိုပါ လိုက်စုပ်တာ။

“ မောင် မမ ပါးစပ်ကို လိုးပါနော်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ oral penetration လုပ်နေပါပြီ။ ဇစ် ဇစ် ဇစ် ဇစ် နဲ့ အသံတွေ တောင်ကြားရတယ်။ ဦးဘသော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ထုပြီလေ။

“ မောင် လိုးပေးပါတော့” မနီလာ က ပြောလိုက်တယ်။

“ မောင် စောက်ဖုတ် ယက်ဦးမယ်လေ မမရဲ့”

“ နောက်မှ ယက်တော့ ကလေးရယ်။ မမ တအားကို ဖြစ်နေပြီ ခုပဲ လိုးပါတော့”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မနီလာ ဟာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ မနီလာ ဟာ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ဝပေမယ့် လူကြီးကတော်ပီပီ ရုပ်ကလည်းချော၊ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက် အသားအရေကြီးနဲ့ ဆိုတော့ ခုန်အုပ်ချင်စရာကြီးပေါ့။ 

မောင်စိုးသိုက်ဟာ မချွတ်ရသေးတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို အကုန်ချွတ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ ပစ္စည်းတံကြီးကို မနီလာရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တောနက်နက် အဖုတ်ကြီးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အား အား အား မောင်ရယ် ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးနဲ့ပဲ တစ်ချက်ခြင်း ဖြည်းဖြည်းညှောင့်လိုက်၊ ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက် လုပ်နေတယ်။ အထဲက မနီလာရဲ့ ပစ္စည်းကြီးက ညှစ်ပေးတာကြောင့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေပုံ ပေါ်တယ်။

ပြီးတော့ သူတို့ position ပြောင်းကြတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က အောက်နေလှဲလိုက်တယ်။ မနီလာ က အပေါ်က နေ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အထက်အောက် ခါရင်း လုပ်ပေးနေသလို့ မောင်စိုးသိုက်ကလည်း အောက်နေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အပေးအယူ ညီလိုက်ကြတာ။ မနီလာ က အပေါ်တက်ခုန်ပေးနေတော့ သူ့ရဲ့ နာမည်ကျော် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တုန်တုန်နေတာပေါ့။

“ မောင်ရေ မမ ပြီးချင်လာပြီ။ တူတူပြီးရအောင်နော်”

မောင်စိုးသိုက် က အပေါ်က ပြန်တက်ပြီး မနီလာကို အားရပါးရ ပြန်ဆောင့်ပြန်ပြီ။ ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် နဲ့ အသံတွေ အားအား အီးအီး အသံတွေက အခန်းလုံးညံလို့ပေါ့။

သူတို့နှစ်ယောက် ၅ မိနစ်လောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်လုံး ခြေပစ်လက်ပစ် ပြီးသွားကြတယ်။

မောင်စိုးသိုက် ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ရင်း မနီလာ အမောဖြေနေလေရဲ့။

“ မမ ရေ။ အဘ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး”

“ သူလည်း ခုလောက်ဆို ပြီးသွားလောက်ပြီ ကလေးရဲ့”

မီးရောင်ဖျဖျလေးနဲ့ အခန်းထဲမှာ လူသားနှစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ။ အခန်းပြင်မှာလည်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးနေတဲ့ လင်သားတစ်ယောက်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကျေးဇူးရှင် (စ/ဆုံး)

ကျေးဇူးရှင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ခင်ပွန်းသည်တာဝန်ကျရာ တောင်ကြီးကို လိုက်မသွားမိတာ အမှားကြီးမှားသွားပလား စိတ်နဲ့ တညလုံးအိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၁၀ နှစ်သက်တမ်းမှာ တခါမှအလိုးမပျက်ခဲ့တဲ့ အရာရှိဦးမောင်မောင်ဟာ မနေ့ကပဲ တောင်ကြီးကို ယာယီပြောင်းရွှေ့သွားရတယ်။ 

တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ထက် ၁၀နှစ်အသက်ကြီးတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်ဆိုပေမယ့် အသက်က ၃၅နှစ်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုသွေးသားတောင့်တတဲ့အရွယ်။ အရာရှိကတော်မို့သာ ဒေါ်တတ်ခေါ်ရတာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ခုချိန်ထိ လန်းတုန်း။ ဒီလိုနဲ့ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် မနက်စောစောထ ခြံထဲလမ်းထလျှောက်ရင်း ကားဂိုဒေါင်အဟောင်းလေးရှေ့ဖြတ်လျှောက်ရင်း 

" ဇော်ဇော်ရယ် မနေ့ညကလဲလေးချီလိုးတာတောင် အားမရသေးဘူးလား"

ဆိုတဲ့အသံကြောင့် ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ဂိုဒေါင်းနားလေးကပ်နားစွင့်နေမိတယ်။ ဒီဂိုဒေါင်က နယ်ကဦးမောင်မောင်ရဲ့တူ ဇော်ဇော်တို့လင်မယားနေထိုင်တဲ့ အိမ်လေးပေါ့။ ဇော်ဇော်အသက်က ၂၅နှစ်ဆိုပေမယ့် သူ့အမျိုးသမီး မထားက ကျမထက် ၂ နှစ်လောက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ အိမ်မှာ ကားမောင်းဖို့ဇော်ဇော်ကိုခေါ်ထားရင်း သူ့အမျိုးသမီး မထားကို အိမ်ကူရအောင်ဆိုပြီး ခင်ပွန်းဦးမောင်မောင်က စီစဉ်ပေးခဲ့တာပါ။ 

" ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်"

ဆိုတဲ့ အသံတွေကြားမှ ဒေါ်ထားထားလဲ သတိဝင်လာပြီး အသံမကြားအောင် ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး ဇော်ဇော်တို့လင်မယားရဲ့ အချစ်ဇာတ်ဝင်ခန်းကိုတိတ်တဆိတ်ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ အပေါက်ကြားကမြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် 

" အို"

ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့ အံ့သြမှင်သက်မိတယ်။ ကြည့်လေ အသက်၂၅ နှစ် လူဗလန်လေး ဇော်ဇော်ရဲ့လီးကြီးဟာ ၇ လက်မကျော်Iလုံးပတ်က ကျည်ပွေ့နီးနီးလောက်။ ကုတင်ခြေရင်းမတ်တပ်ရပ်ပြီး မထားရဲ့ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ခါးကျဉ်းလေးကို ကိုင်ပြီးလိုးနေတာ။ မထားခမျာ ခင်ပွန်းသည်လူပိန်လေးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးကြီးကိုကြိတ်ခံရင်း အောက်ကနေ တအင်းအင်းညည်းနေရှာတယ်။ လိုးနေရင်းဇော်ဇော်က 

" မမထား ကျနော်လိုးတာကောင်းလား' 

" ကောင်းတာပေါ့ဇော်ဇော်ရယ် ဒီလီးကြီးနဲ့ဆို ငရဲပြည်လည်း မမထားလိုက်ရဲတယ်။ လိုး ဇော်ဇော်။ မမထားကိုအားရအောင်လိုး" 

စကားလဲဆုံးရော ဇော်ဇော်ရဲဆောင့်ချက်တွေဟာ မြန်ဆန်လာပြီး အောက်ကမထားဟာ 

" တအင်းအင်း

ညည်းညူရင်း သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးရှာတယ်။ ဇော်ဇော်လဲဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကိုယ်ကိုမထားအပေါ်လှဲချရင်း မထားနှုတ်ခမ်းလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေခဲ့တယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် အမျိုးသမီးပီပီ မထားအပေါ်အမျိုးအမည်မသိ မနာလိုစိတ်လေးဖြစ်ပေါ်ပြီး လေးတွဲတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ တိုက်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပီး လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဇော်ဇော်ရဲ့လီးကြီးကိုမှန်းခါ မိမိအဖုတ်ကို အာသာဖြေခဲ့ရတယ်။ နေ့လည် ၁၁ နာရီခွဲလောက်ရောက်တော့ ဒေါ်တင့်တင့်က 

" ဇော်ဇော်ရေ အန်တီကိုကံ့ကော်ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပါအုံး" 

ဟုတ်အန်တီ ကျနော်ကားထုတ်ခဲ့မယ်။ ဒီလိုနဲ့ကံ့ကော်ဆေးခန်းကအပြန် 

" ဇော်ဇော်ရေ … ၃၅လမ်းက ကြေးအိုးဆိုင်ကို မောင်းကွယ်။ ကြေးအိုးစားရအောင်" 

ကြေးအိုးဆိုင်ရောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင်း 

" ဇော်ဇော် အန်တီဘာလို့ ဆေးခန်းပြလဲသိလား" 

ဇော်ဇော်လဲ ခေါင်းလေးယမ်းပြီး 

" အန်တီဘာဖြစ်လို့လဲ" 

ဆိုတော့ ဒေါ်တင့်တင့်က

" အန်တီကလေးလိုချင်လို့ ဆေးစစ်တာ ကလေးရနိုင် မရနိုင်ပေါ့။ ဆေးစစ်ချက်ကတော့ အန်တီက ကလေးရနိုင်တယ်တဲ့။ ဒါဆို မင်းဦးလေးကပဲမြုံနေတာဖြစ်မယ်" 

တဆက်တည်းမှာပဲ 

" ဇော်ဇော် အန်တီတို့ကျေးဇူးတွေ မင်းပေါ်ဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းသိတယ်နော်။ ဒီတော့ ရှင်းရှင်းပဲပြောမယ် ဒီကျေးဇူးတွေ မင်းပြန်ဆပ်ချင်ရင် အန်တီကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်လုပ်ပေးပါ" 

ဇော်ဇော်လဲအံ့သြသွားပြီး 

" ဖြစ်… ဖြစ်ပ့ါမလားအန်တီ။ တော်ကြာ ဦးလေးသိသွားရင် မကောင်းဘူးဖြစ်နေပါ့မယ်။ ဘာမှမဆိုးရိမ်နဲ့ဇော်ဇော် မင်းဦးလေးက အန်တီပြောသမျှပဲ။ အဓိကက မင်းသာ ဘယ်သူ့မှမပြောနဲ့"တဲ့။ 

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ"

ဆိုတော့ ဒေါ်တင့်တင့်မျက်နှာဟာ ဆယ်ကျော်သက်တယောက်လိုပဲ ရွှင်မြူးသွားခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကြေးအိုးစားအပြီးမှာ ဒေါ်တင့်တင့်က 

" ၇၈ လမ်းက ဟော်တယ်ကိုမောင်းကွာ"တဲ့။ 

ဒီလိုနဲ့ ဟော်တယ်အခန်း ထဲရောက်တော့ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ လက်တဖက်နဲ့ဇော်ဇောကို သိုင်းဖက်ရင်း ပါးပြင်အနှံ့အနမ်းမိုးတွေရွာရင်း ဇော်ဇော်နှုတ်ခမ်းကို တယုတယစုပ်နေခဲ့တယ်။ အခြားလက်တဖက်နဲ့ ဇော်ဇော်အင်ကျီကြယ်သီတွေဖြုတ်ပေးနေခဲ့တယ်။ ဇော်ဇောလဲ စွင့်ကားတဲ့ဒေါ်တင့်တင့် တင်သားတွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညင်ညင်သာ ခြေမွပေးနေတယ်။ ခဏအကြာနှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေကို အပြန်အလှန်ချွတ်ပေးရင်း ဇော်ဇော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

ကြည့်လေ အိမ်ထောင်ရှင်မရဲ့နို့တဲ့ဗျာ။ လုံးဝန်းပြီး ကျစ်ထုပ်နေတယ်။ အရွယ်အစားကလဲ ထန်သီးနုနုအရွယ်အစား နို့သီးခေါင်းတွေဟာ ပန်းရောသမ်းနေတယ်။ ဇော်ဇော်လဲ အငမ်းမရနို့တွေကိုစို့ရင်း ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့အဆုံးမှာ ဒေါ်တင့်တင့်ကို ညင်ညင်သာသာအုတ်နံရံဘက်တွန်းရင်း မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချကာI ဒေါ်တင့်တင့်ခြေထောက်တချောင်းကို မိမိပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ရင်း ဒေါ်တင့်တင့်ရဲ့ အမွှေးရိတ်ထားတဲ့ အဖုတ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ်။ 

ဒေါ်တင့်တင့်လဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဇော်ဇော်ခေါင်းကို ညင်ညင်သာပွတ်ပေးနေတယ်။ တချက်တချက်အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ မိမိရဲ့စောက်စိလေးကို လျှာလေးနဲ့ကလိ.. တခါတခါ လက်ကလေးနဲ့ဖြဲပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံတွေကို လျက်ပေးနေတဲ့ ဇော်ဇော်ရဲ့လျှာအသွင်းအထုတ်လေးကိုကြည့်ရင်း မိမိတသက်မှာတခါမှမခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဆယ်ကျော်သက်လေးလို ကြည်နူးနေမိတယ်။ 

တဆက်တည်းမှာပဲ ဇော်ဇော်အပြုအစု အယုအယတွေနဲ့ တွေ့ရတာ နောက်ကြလေခြင်းဆိုတဲ့ နှမျောမှုလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်။ ဇော်ဇော်လဲ ၁၅ မိနစ်လောက် ဘာဂျာပေးအပြီးမှာ ဒေါ်တင့်တင့်ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဆတ်ကာဆတ်ကာတွန့်သွားတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့် မိမိလျှာနဲ့တခါပီးတာကို ဇော်ဇော်လဲကြည်နူးနေမိတယ်။ ခဏအကြာ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ ဇော်ဇော်လက်မောင်းကို ဆွဲတင်ပြီး 

" မောင် တော်ပီကွာ မကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ မ မခံစားနိုင်တော့ဘူး"

ဆိုတဲ့ ခပ်ချွဲချွဲအသံလေးနဲ့ ပြောရှာတယ်။ နောက်အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေးလှန်ပေးနေတယ်။ ဇော်ဇော်လဲ အိပ်ရာပေါ်တက်တော့ တသက်မှာတခါမှမအိပ်ဘူးတဲ့ ရေမြှုပ်မွေ့ရာပေါ်မှာ အပျိုတယောက်အလှထက်ပိုတဲ့ မိန်းမကိုလိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်ခုန်နေတယ်။ 

ဇော်ဇော်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ညင်ညင်သာဆွဲကားပြီး မိမိလီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်းဖိလိုက်တယ်။ ကြည့်ပါအုံးဗျာ အနှစ် ၁၀ အိမ်ထောင်ရှင်မသာပြောတာ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ ဇော်ဇော်လီးကြီးဟာ ဘယ်လိုမှလျောလျောရှုရှုမဝင်ပဲ ကျပ်နေခဲ့တယ်။ ဇော်ဇော်လဲ ဒေါ်တင့်တင့်ပါးလေးနမ်းရင်း မမ နဲနဲနာမယ်နော် မောင်လိုးတော့မယ် ဆိုတော့ 

" လိုးပါမောင် မောင်ကြိုက်သလောက် လိုး" 

ဆိုတဲ့စကားမဆုံးခင် ဗျစ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့ အတူ ဒေါ်တင့်တင့်အောက်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပျက်လုမတတ်သွားနဲ့ကိုက်လိုက်မိတယ်။ ဇောဇော်လဲ အဆုံးထိလိုးလိုက်ရင်း သူ့လီးကြီးဟာ ဒေါ်တင့်တင့်သားအိမ်ကို သွားသွားထောက်တယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်လဲညည်းတွားရင်း 

" ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် မဘဝမှာ ဒီလိုနာနာကျင်ကျင်တခါမှ အလိုးမခံခဲ့ရဘူးဘူး။ မောင်နဲ့ တွေ့မှ မဆန္ဒတွေပြည့်ဝတော့တယ်" 

ဇော်ဇော်လဲအချက်ငါးဆယ်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုး အပြီးမှာ ဇော်ဇော်သုပ်ရည်တွေဟာ ဒေါ်တင့်တင့်စောက်ခေါင်းထဲပြည့်လျှံသွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နားလိုက်လိုးလိုက်လုပ်ရင်း ညနေနေဝင်ချိန်မှာ နှစ်ယောက်သား ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိမိဇနီး ထားထားကို 

" မထား ဒီနေ့ကျနော်ဖျားချင်သလိုဖြစ်လို့ စောစောအိပ်တော့မယ်"

ပြောပြီး အိပ်ရာဝင်ခဲ့တယ်။ မထားလဲခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇော်ဇော်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့အမူအရာကိုကြည့်ပြီး အံ့သြနေတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ်အတွင်းမှာ အမြဲတမ်းမိမိကို ၂ခါအနဲဆုံးလိုးပြီးမှအိပ်တဲ့ ယောက်ကျားက ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား။ 

ဒီလိုနဲ့ ညတရေးနိုး လုပ်နိုးလုပ်နိုးနဲ့ဆောင့်ရင်း မနက် ၄ နာရီသာ ထိုးသွားတာ ကိုယ်တော်ချောက အိပ်တုန်း။ ဒီလိုနဲ့ သူမလဲဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမနေနိုင်တဲ့အဆုံး ဇော်ဇော်ပုဆိုးကို ချွတ်ခါ ဇော်ဇော်လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ 

ဇော်ဇော်လီးရဲ့ အနံ့တခုကြောင့် မထားမျက်မှောင်ကုပ်စဉ်းစားနေတယ်။ မနေ့မနက်က ဇော်ဇော် ငါ့ကိုလုပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူရေးချိုးတော့ ဇော်ဇော်လီးကို ငါကိုယ်တိုင် ဆပ်ပြာနဲ့ကျကျနန ပွတ်တိုက်ဆေးကြောခဲ့တာပါ။ အခုဘာကြောင့် ဒီအနံ့က ရနေရတာလဲ။ မထားလဲ အတွေးရေယာဉ်ကြောမှာနစ်မျောရင်း 

" ငါစိတ်ထင်လို့နေမှာပါ'

ဆိုပြီး ဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ၁ လခွဲအကြာ ဦးမောင်မောင် ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ ဦးမောင်မောင်ကိုပြေးဖက်ပြီး 

" ကိုကြီးကို ဝမ်းသာစကားပြောရအုံးမယ်။ တင့်လေကိုယ်ဝန်ရနေပြီ"တဲ့။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကျူတာဆရာမ ချစ်မမ (စ/ဆုံး)

ကျူတာဆရာမ ချစ်မမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

၁၀ တန်းအောင်၊ ကောလိပ်တစ်ခုမှာ ကျောင်း လာတက်ရတယ်။ နယ်ကဆိုတော့ အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့။ ငွေကြေး မတက်နိုင်တော့ ကျူရှင် မယူနိူင်ဘူးလေ။ ပထမနှစ်ကတော့ အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ အောင်မြင်တယ်။ ဒုတိယနှစ်ကြတော့ မရတော့ဘူး။ ကျောင်းမှာလည်း စာတွေသေချာ သင်သလို စာမေးတာတွေလည်း လုပ်လာတယ်။ ကျတော်က စာမရတာကများတယ်။ မေးတိုင်းမရတော့ တနေ့မှာ အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ ဆရာမက နှစ်ပြားမတန်အောင် ဆူပါလေရော။ မျက်နှာတောင် မဖော်ရဲဘူး။ ပြောလိုက်တာဗျာ ကျောင်းဆင်းတော့ ဆရာမကို တွေ့တာနဲ့.. 

“ ဆရာမ.. စကားနည်းနည်း ပြောချင်လို့ပါ” 

“ အေး.. ပြောလေ” 

“ ကျတော် နယ်က လာပြီး ကျောင်းတက်တာပါ ကျတော်တို့ ဘဝက.. မပြည့်စုံပါဘူး.. ကျူရှင်လည်း မတက်နိုင်ပါဘူး.. ဆရာမ” 

မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ပြောနေတော့ ဆရာမ ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။

“ အေးလေ.. ဆရာမကလည်း နေ့လည်က.. အခြား ကိစ္စနဲ့ ရောသွားတော့.. ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ် မင်းမင်း…” 

“ ဟုတ်.. ဟုတ်.. ဆရာမ” 

“ ပိတ်ရက်တွေမှာ.. အိမ်လာခဲ့လေ. . ဆရာမ ဘာသာအပြင်.. အခြားဘာသာပါ သင်ပေးမယ်…” 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ဆရာမ” 

ဆရာမလည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွ ဆိုင်ကယ် ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး မောင်းထွက်သွားသွားပါတော့တယ်။ ဆရာမနာမည်က ဒေါ်မေသူဇင်ပါ။ အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပါတယ်။ အသင်ပြလည်း ကောင်းသူတစ်ယောက်ပါ။ ဆရာမက တရုတ် လူမျိုးစပ်တဲ့ သဘောရှိတယ်။ အသားက ဖြူတယ်။ တရုတ်မျက်နှာပေါက် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဝတ်ဆင် နေထိုင်တက်သူဖြစ်ပါတယ်။ 

ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တော့ ဆရာမအိမ် ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဆရာမ အိမ်ရှေ့မှာ ပန်းအိုးတွေ ရွေ့နေတယ်။ လွယ်အိတ်ကို ဒန်းပေါ်မှာတင်ပြီး ဆရာမကို ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတုန်း… 

“ ဇင်ဇင်.. သူက ဘယ်သူတုန်း…” 

“ အိမ်မှာ.. စာလာသင်တာ.. မင်းမင်းတဲ့.. နောက်မှ.. အမေ့ကို ပြောပြမယ်..” 

“ မင်းမင်း.. အဲဒါအမေလေ” 

“ ဟုတ်.. အန်တီ နေကောင်းလား..” 

“ ကောင်းပါတယ်ကွယ်… သားလည်း စာကြိုးစားနော်” 

ဆိုပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။ ဆရာမ အမေက သဘောကောင်းမယ့်ပုံရှိတယ်။ မျက်နှာကပြုံးလို့ ဆရာမနဲ့ ပန်းအိုးတွေ အတူရွေ့တော့မှ အနီးကပ် မြင်ဖူးတယ်။ ဆရာမက အရပ်တော့ မရှည်ဘူး။ အသားတော့ တော်တော်ဖြူတယ်။ အိမ်နေ အဝတ်အစားနဲ့ဆိုတော့ သဘာဝအတိုင်း လှပနေတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း ပြည့်တယ်လို့ ပြောရမယ်။ အပိုအလိုမရှိ ဆူဖြိုးနေတယ်။ 

အားလုံးပြီးသွားတော့ ခြေထောက် လက်ထောက်ဆေးရန် နောက်ဖေး ဦးဆောင်ခေါ်သွားတယ်။ ဆရာမက လှမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကြည့်လိုက်လာခဲ့တယ်။ စာသင်တော့လည်း ကြမ်းပြင်မှာပဲ သင်တော့ ဟိုက်နေတဲ့ လည်ပင်းမှ နို့တွေ တွေ့နေရတယ်။ မနေနိုင်တော့ဘူး ဆရာမကို ခွင့်တောင်ပြီး အိမ်သာထဲဝင်၊ ဆရာမမှန်းပြီး ဂွင်းထုပလိုက်တယ်။ 

ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သွားတော့ ဆရာမအပြင် မိသားစုနဲ့ပါ ခင်မင်ရင်းနှီးသွားတယ်။ စာမေးပွဲဖြေဖို့ ကျောင်းပိတ်ရက်ပေးတော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆရာမအိမ်မှ ဆရာမမှလွဲ၍ တစ်အိမ်သားလုံး ဘုရားဖူး ထွက်ကြတယ်။ ဆရာမက ကျောင်းမှာဆို သူနဲ့ မသိသလိုပဲ။ ကျတော့ကို ဆက်ဆံတာ မာတင်းနေတာပဲ။ အဲလို အချိန်တွေဆို ဆရာမကို မကျေနပ်ဖူး။ အိမ်မှာကျတော့လည်း ဖင်ပုတ် ခေါင်းပုတ်နဲ့ “တွေ့မယ်” ဆိုပြီး ညိုးထားလိုက်တယ်။ 

ဒီတပတ်တော့ ဆရာမအိမ်မှာ ကျတော့နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိမှာကို တွေးပြီး ရန်ခုန်နေတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ဆရာမကို ခိုးကြည့်ရင် ယခင်က အိမ်ကလူတွေ သိမှာစိုးလို့ သေချာ မကြည့်ရဲဘူး။ ဒီတခါတော့ ပတ်ဝန်းကျင်လွတ် ကြည့်ရတော့မယ် ဟဲဟဲ။ ပိတ်ရက်ရောက်တော့ အိမ်ကနေ အစောကြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဆရာမအိမ်ရောက်တော့.. 

“ ဆရာမ.. ဆရာမ” 

အသံလည်း မကြားဘူး။ အဲဒါနဲ့ အိမ်ထဲဝင် ကြည့်တော့လည်း မတွေ့ဘူး။ ဆရာမ အခန်းကို ကြည့်တော့ အားပါးပါး ဆရာမအိပ်နေတာ ဖင်ကိုပြောင်နေတာပဲ။ အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားဘူး။ တစောင်းအိပ်နေတာများ နောက်က ကြည့်ရတာ ဂစ်တာတလက် ဒေါင်လိုက် ချထားသလိုပဲ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကျတော့ငပဲက ပြထောင်တက်လာပြီ။ ဆရာမက ပုလို့လား မသိဘူး။ တင်တော်တော်ကြီးတယ်။ နောက်ပြီး ဖွေးဥနေတာပဲ။ ပေါင်တန်က အရင်းဘက်က တုတ်ပြီး အောက်ဘက်ကို သွယ်ဆင်းသွားတယ်။

ကျတော့လီးကလည်း မရတော့ဘူး။ ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ သိပ်မကြာပါဘူး ထုလို့ပြီးသွားတယ်။ ကျတော်လည်း လီးရည်တွေကို ပုဆိုးနဲ့သုပ် အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး…။ 

“ ဆရာမ.. ဆရာမ” 

မကြားကြားအောင် ခေါ်လိုက်တော့.. 

“ လာလေ မင်းမင်း.. ဆရာမလည်း မင်းမင်းခေါ်မှ နိုးတော့တယ်” 

ကျတော်လည်း ခုမှရောက်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ဆရာမပုံက ခုမှအိပ်ယာထတာဆိုတော့ ဆံပင် ဘိုသီ ဖက်သီနဲ့ မျက်နှာလေးကတော့ အိပ်ရေးပျက်တာသာ ပြောတာ ဖောင်းနေတာပဲ။ ဘော်လီလည်း ဝတ်မထားဘူးနဲ့တူပါရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ရုန်းထွက်နေသယောင်။ ဆရာမကို သေချာစဆုံး ကြည့်ပြီးမှ…။ 

“ အားနာလိုက်တာ.. ဆရာမရယ်.. ကျတော့ကြောင့်.. အိပ်ရေးပျက်ပြီ” 

“ ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး..” 

“ ဧကန်န.. ဆရာမ ညက.. ချစ်သူနဲ့ ဖုန်းပြောတာ ဖြစ်မယ်.. ဟုတ်တယ်ဟုတ်..” 

“ မင်းမင်းကတော့.. စွတ်အထင်ကြီးနေတယ်.. ချစ်သူလား.. မူးရင်တောင်.. ရှူစရာမရှိဘူး..”

“ ကျတော့.. ဆရာမက ဒီလောက်လှနေတာ.. အကြွင်းမဲ့တော့.. မယုံပါဘူး..” 

“ ကိုယ်တော်.. မယုံလည်းနေ.. မျက်နှာသစ်လိုက်ဦးမယ် .. ခဏစောင့်” 

ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ဆရာမက ကျတော့ကို စာသင်လိုက်၊ စက်ချုပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ များနေတယ်။ စာသင်ထွက်သွားတော့လဲ လှုပ်လိုက်တဲ့ဖင် စက်ချုပ်ခုံမှာ ကျောပေးထိုင်ပြန်တော့လည်း ဖင်က ခုံအပြည့် နေရာယူထားတယ်။ ကျတော် ဆရာမကိုကြည့်ပြီး အမျိုးမျိုးပြစ်မှား နေတယ်။ 

“ မင်းမင်း.. ခဏ” 

“ စက်ခုံက.. နင်းရတာ.. ဘာဖြစ်နေလဲ မသိဘူး.. အရမ်းလေးနေတယ်” 

“ နတ်တွေ ကြပ်နေလို့ နေမှာပေါ့.. ဆီထိုးလား” 

“ မထိုးတာ ကြာပြီ” 

ကျတော်လည်း ပုဆိုးကို တိုတိုဝတ်၊ ဆရာမရှေ့မှာ ထိုင်၊ ဆီထိုးပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမကို ကြည့်ပြီး တောင်နေတဲ့ လီးကိုလည်း အောက်စ နည်းနည်းလွတ်ပြီး ပြပေးနေတယ်။ ဆရာမက ဆီထိုးတာ မကြည့်ပဲ လီးကိုသာ အာရုံစိုက်နေတယ်။ အာရုံစိုက်လေ ပိုပြီးပြပေးတော့ ဆရာမ မနေနိုင်တော့ဘူးလားမသိ။ အိမ်သာဘက် ခဏခဏ ထွက်သွားတယ်။  

.................................................................................................................

မိုးနည်းနည်းချုပ်လာတော့..

“ မင်းမင်း.. အိမ်မှာ အိပ်သွားပါလား” 

“ ဆရာမနဲ့ ကျတော် နှစ်ယောက်တည်း တော်ကြာ.. ဆရာမကို.. ပြောကြဦးမယ်” 

“ မင်းမင်းရယ်.. ဆရာမအတွက် မစိုးရိမ်ပါနဲ့” 

“ အိုကေလေ.. အိပ်မယ်” 

ဆရာမနဲ့ ကျတော် စကားပြောလိုက်၊ စာသင်လိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ခဏနေတော့ အခန်းထဲသွားပြီး ထမီရေရှားကြီးနဲ့ ထွက်လာတယ်။

“ အိုက်တယ်ကွယ်.. ရေချိုးဦးမယ်..” 

“ ဆရာမကလည်း.. မိုးချုပ်မှ.. အအေးပတ်နေပါဦးမယ် ..” 

“ ရပါတယ်.. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..” 

ဆရာမက ပြောလည်းပြော၊ အလုပ်ကလည်း လုပ်နေသေးတယ်။ ရေရှားနဲ့ဆိုတော့ ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါနေတာပဲ။ အနားရောက်လို့ ကြည့်လိုက်ရင်လည်း ရင်သားကြီးတွေက ဝင်းဝါ မို့မောက်နေတာပဲ။ ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမရိုးမရွ ဖြစ်နေပြီ။ 

“ ဆရာမ.. ကျတော်လည်း.. ဆရာမနဲ့အတူ ရေချိုးမယ်..” 

“ ချိုးလေ..”

ဆရာမလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ရေပန်းအောက်ဝင်ပြီး ရေပန်း ဖွင့်ချလိုက်တယ်။ ကျတော်က ဆရာမနောက်မှဆိုတော့ ရေစိုထမီနဲ့ လှနေတဲ့ ဆရာမဖင်ကိုမြင်ပြီး စိတ်က ထိမ်းမရတော့ဘူး။ ဆရာမနောက်မှာ ကပ်လိုက်တယ်။ လီးက ဆရာမတင်ပါးကို ထောက်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ တွန့်သွားသေးတယ်။ ဘာမှ မပြောတာနဲ့ ဆရာမကို နောက်ကနေ သိုင်းဖတ်လိုက်တယ်။ 

“ အို့.. မင်းမင်း” 

“ မနေနိုင်တော့ဘူး.. ဆရာမရယ်..” 

“ မင်းမင်း.. ဆရာမကို အထင်သေးတာလား” 

“ မဟုတ်ရပါဘူး.. ဆရာမရယ်” 

စကားလည်းပြော ဂုတ်သားလေးကိုလည်း နမ်း၊ နို့တွေလည်း ကိုင်၊ ဖင်ပါးကြီးကိုလည်း လီးနဲ့ နေရာအနှံ့ လိုက်ထိုးပေးနေတယ်။ ဘာမှ မပြောတော့ ရေရှားထမီးကို ချွတ်ချလိုက်လိုက်တယ်။ ဖြူဖွေးနေတာပဲ၊ အသားက တခါမှတောင် မတွေ့ဖူးဘူး။ ဥနေတာပဲ။ ဆရာမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်လိုက်တယ်။ 

နို့တွေလည်း နယ်ပေးနေတယ်။ ဆရာမပျော့နေပြီး လက်က တဖြည်းဖြည်း အောက်ကိုလျော စောက်ဖုတ်ဆီ သွားနေတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ လက်ချောင်းတွေက စောက်စေ့နေရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ အို..အို..ဟာ…ဟာ..ဟင်း..အင်း… အမလေး.. ဟင်း… ဟင်း..ကျွတ်..” 

ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆရာမစောက်ပတ်ကို နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်က ဖြဲလိုက်ပြီး လျှာနဲ့ ယက်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဆရာမ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ နံရံမှာ ဆရာမကိုကပ်စေပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကကိုင်ပြီး မတင်လိုက်တယ်။ 

“ မင်းမင်းရယ်.. ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ..” 

ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြဲအာသွားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အပြီအပြင် ယက်ပေး၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်ပေး၊ စောက်စိကို သကြားလုံး စုပ်သလိုမျိုး… 

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ရှလွတ်..ရှလူး..ပြွတ်..” 

“ အိုး..အိုး.. အား.. အား.. အား.. အမလေး.. အင်း.. အင်း..ဟင်း” 

“ မင်းမင်း..မရတော့ဘူး… အား.. အား.. အို..  ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ.. ဟင်း. အမလေး.. လေး.. အား..အား… ထွက်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီ… အား… အား.” 

ဆရာမ စောက်ရည်တွေ.. ကျတော့ မျက်နှာပေါ် ပန်းချလိုက်တယ်။ ကျတော်လည်း ထွက်ကျလာတဲ့ စောက်ရည်နဲ့ ပေနေတဲ့ စောက်ရောတွေပါ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ မင်းမင်းရယ်.. အားနာလိုက်တာ.. ဆရာမ.. ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး…” 

“ လိုးပေးရမလား.. ဆရာမ” 

“ အင်း” 

ကျတော်လည်း ပုဆိုးနဲ့အင်္ကျီပါ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ချွတ်နေတုန်းလီးက ခါးယမ်းနေတော့ ဆရာမကြည့်ပြီး အသည်းတွေ ယားနေလားမသိ ထိုင်ချလိုက်ပြီးကျတော့လီးကို သူ့လက်ဖြူဖြူလေးနဲ့ အသာအယာဆွဲယူကာ ပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ကျတော်လည်း ဆရာမခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လီးကို ရှေ့တိုးပေးလိုက်တယ်။ 

ဆရာမက အတွေ့အကြုံ မရှိပေမယ့် စုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဖုံးလွမ်းနေလို့လားမသိ ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေသော လီးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးကာ ဒစ်တဝိုက်ကို ယက်ပေးနေတယ်။ 

“ ဟ…အား.. ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ် ” 

ဆရာမ ကျတော်ပြောတာ ကြားလိုက်တော့ မော့ကြည့်ပြီး လီးကို အစွမ်းကုန်ငုံစုပ်ကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ ဆရာမ လီးစုပ်ကောင်းတဲ့ အတွက်ကြောင့် ကျတော့ဂွေးစိကြီးတွေပါ အတွဲလိုက် ရှုံ့တက်သွားပါတယ်။ လီးမွှေးတွေကလည်း ဆရာမ မျက်နှာကို ထိနေတော့ ကြက်သီးတွေ ပိုထလာလားမသိဘူး အားရပါးရကို စုပ်ပေးနေပါတယ်။ 

“ အား..အား.. ဆရာမ.. ဆရာမ.. တော်.. တော်ပြီ..  ထွက်ကုန်တော့မယ်..” 

ဆရာမခေါင်းကို ဖယ်သော်လည်း ဖယ်မပေးတဲ့အပြင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်ပြီး လီးတဝက်လောက်မှာ ဆရာမ သွားနဲ့ ဖိထကာ လီးထိပ်က အပေါက်လေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးနေပါသည်။ 

“ အိ.. အား.. ဆရာမ..ကျွတ်.. အား.. ထွက်ပြီ.. အ…  အ.. အား..” 

ကျတော့ သုတ်ရည်တွေ ပြစ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ့ ဆရာမပါးစပ်ထဲ ပန်းဝင်ကုန်ပါတယ်။ ဆရာမက ပါးစပ်ထဲက သုတ်ရည်တွေကို ထွေးမထုတ်ပဲ မြိုချလိုက်ပါတယ်။ 

“ ဆရာမရယ်..” 

ဆိုပြီး မထူကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ပါတယ်။ နီရဲနေသော နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ချေပေးပြီး နို့သီးလေးတွေ ထောင်လာတော့မှ ဆရာမစောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာ ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ မင်းမင်း.. လိုးပေးတော့လေ.. အရမ်းခံချင်နေပြီကွယ်..” 

“ နံရံကို လက်ထောက် ဖင်ကိုကော့ထား.. ဖြန်း.. ဖြန်း.. ဖင်ကိုကော့လေ..” 

“ ကော့.. ကော့နေပါတယ်.. မင်းမင်းရယ်…” 

“ တင်နှစ်ခုကိုကိုင်.. ဖြဲထားပေး..” 

“ ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း… လုပ်လေ” 

“ ဟုတ်.. ဟုတ်… လုပ်ပါ့မယ်… မရိုက်ပါနဲ့…” 

ကုန်းပြီး ဖြဲထားတော့.. ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ အား..အား…အင်း..အိုး..” 

ယက်လည်းယက် တင်ပါးတွေလည်း ရိုက်နဲ့ ဆရာမ အသားတွေပါ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ ယက်နေရင်း စအိုပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက်တော့ ဖင်ကြီးပါ ကော့တက်သွားတယ်။ 

“ အိုး.. အိုး.. အား.. အား.. ဟင်း.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့… လိုးပေးပါတော့…  အား.. အင်း.. အမလေး.. အမေလေး….ဟင်း” 

“ သေချာဖြဲထား..” 

“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့.” 

“ ဗျိ..ဗျိ..ဇွတ်.ဇွိ..ဒုတ်.” 

“ အမေလေး.. အမေရဲ့… သေပါပြီ… ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ.. မင်းမင်းရယ်.. ကွဲသွားပြီလား ..မသိဘူး..” 

“ ဗြစ်.ဗြစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဇွိ..ဇွိ” 

“ အား.. အား.. အင်း.. အင်း.. ဟင်း.. အိုး.. အိ.. အား..  ကျွတ်.. ကျွတ်.. အမလေး.. အား.. အား.. ဟင်း” 

ခါးကော့ပြီး နောက်သို့ ကော့ထွက်နေသော တင်ပါးထိပ်ကို စုံကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေပါသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်းလွန်းတော့ ဖင်ကြီးတွေနဲ့ ကျတော့ဆီးခုံ ရိုက်ချက်တွေက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆူညံနေပါသည်။ ဆရာမက ပါးစပ်ကလဲ… 

“ အား.. အား.. အင်း.. အို.. အိုး.. ဟင်း… ဟင်… ကျွတ်… ကျွတ်.. မင်းမင်းရယ်.. အား.. အား… အား….. အမလေး.. အမလေး.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဆောင့်.. ဆောင့်.. ကောင်းတယ်.. ဆောင့်.. ဆောင့် နာနာဆောင့်လိုး.. အူး.. အား.. အား ဘွတ်.. အားပါးပါး.. မင်းမင်းရယ်.. ဘွတ်.. ထိတယ်.. အား..  အား… ထိတယ်.. အား.. အား.. ပြီးပြီ.. ပြီးပြီ….. ထွက်…  ထွက်ကုန်ပြီ… အ… အ…” 

ဆရာမလည်း ထွက်ကုန်သလို ကျတော်လည်း ဆရာစောက်ခေါင်းထဲ လီးရည်တွေ ထွက်ကုန်ပါတယ်။ လီးရည်နဲ့ စောက်ရည်တွေ ပေါင်းပြီး ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်တောင် လျှံကျ ကုန်ပါတယ်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ.. မင်းမင်းရယ်… ခုလိုဖြစ်တာကို.. ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော်… နောက်လည်း လိုးပေးပါနော်..” 

ရေချိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အနားယူကြပါတယ်။ ကျတော် စားဖို့အတွက် ဆရာမက ကြက်ဥ ကြော်ပေးပါတယ်။ ငှက်ပျောသီးနဲ့ နွားနို့ပါ တိုက်ပါတယ်။ ကျတော် အားရှိအောင်တဲ့။ ပြီးတော့ အခန်းထဲ ဝင်သွားကြတယ်။ 

အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ဆရာမက လီးကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။ ကျတော်လည်း ဆရာမ နှုမ်းခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ အိပ်ယာမှာ အသာလှဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပီး ပြဲအာသွားတဲ့ စောက်ပတ်ထိပ်က စောက်စေ့လေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ အသာတို့လိုက်တယ်။ 

“ အင့်.. အင့်..” 

ညည်းသံနဲ့အတူ ဆရာမ တင်ပါးကြီးများ ကော့တက်လာပါတယ်။ ကော့တက်လာတဲ့ တင်အစုံကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ပြီး စောက်စေ့လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ယက် ပေးလိုက်တော့.. 

“ အိုး.. မင်း.. မင်း..” 

ဆရာမ ညည်းသံက ကျတော့လုပ်ရက်ကို အားပေးနေသလို ဖြစ်နေတော့ တို့တာရပ်ပြီး လျှာအပြားလိုက် စောက်စေ့ကို ယက်လိုက်ပါတော့တယ်။ 

“ အိုး.. အင်း.. အင်း.. ကောင်းလိုက်တာ.. မင်းမင်းရယ်… အား.. အား.. လုပ်.. လုပ်.. အင်း.. အင်း…  ကျွတ်.. ကျွတ်..” 

ကျတော့လျှာက ကလိသလောက် ဆရာမလည်း တင်ပါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ တအင်းအင်း တအားအား ဖီလင်တွေ တက်နေပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း… 

“ အား.. အား.. မင်းမင်း.. အား.. အား.. တော်ပါတော့.. မခံနိုင်တော့ဘူး… အား.. အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်..” 

ဆရာမ ညည်းလေ.. ကျတော်က ပိုလုပ်ပေးလေ။ 

“ အား.. အား.. တော်ပြီ.. တော်ပြီ.. လုပ်ပါတော့.. မင်းမင်းရယ်.. လုပ်ပါတော့…” 

ဆရာမ အရမ်း ခံချင်နေပြီဆိုတာသိတော့ ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကျတော့ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ဆရာမ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ လိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ 

“ အို… အို…” 

လီးက ဆရာမ စောက်ခေါင်းထဲ မဝင်ပဲ ချော်ထွက်ကာ စောက်စေ့ကို ထိုးမိတော့ အသဲတယားယားနဲ့ ဆရာမ အသံတွေ ထွက်လာပါတယ်။ ပေါင်ပေါ်က ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်သို့ ပြောင်းတင်ပြီး လီးကို ဆရာမ စောက်ခေါင်းဝမှာ သေချာတေ့ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တော့…“ပြွတ်” ဆို လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတယ်။ 

“ အား.. အား.. အင်း.. အင်း.. အိုး.. အား.. အား.. အင်း…. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ဘွတ်.. ဘွတ်.. အိုး.. အင်း.. ဟင်း.. အား…..” 

လီးကို တဆုံးထည့်လိုက် ပြန်ချွတ်ပြီး တဆုံးပြန်လိုးလိုက်နဲ့ ဆရာမကလည်း..

“ အား..အား..အို..အိုး အင်း..အင်း..ဟင်း…ဟိ.. အ..အ.. ကောင်းလိုက်တာ..အိုး. အ..အ..ဟင်း.. ကျွတ်….အမေ့. ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်. ကောင်းလိုက်တာ…. လိုးပါ… အားရပါးရ.. ဆောင့်.. ဆောင့်လးိုပါ.. အား..အား..အားရလိုက်တာ…. အို…. နာနာဆောင့်လိုး… စောက်ပက်ကွဲသွားပါစေ မင်းမင်းရယ်…. တအားလိုးပေး.. အား.. အား.. ကောင်းတယ်… အို..ဟို..ဟို..အင်း..အား” 

ဆရာမကလည်း အော်၊ အောက်ငုံ့ကြည့်တော့လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးက ဝင်လိုက်၊ ထွက်လိုက်နဲ့ ကြည့်ရတာ အရသာကို ရှိနေတာပဲ။ ဆရာမက အော်လေ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေနဲ့ ဆောင့်ချက်အရမ်းကြမ်းလာတော့…

“ အိုး.. အိုး.. ကောင်းလိုက်တာ…လအီး.. အီး.. ကောင်းတယ်.. ဟင်း.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အမလေး.. အား.. အား.. ဆောင့်ပါ.. နားနာလိုး… ဟင်း.. အင်း..  အား… အား…. အား.. အား… မရတော့ဘူး.. ဟူး.. ဟူး… အား.. ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်… အား.. အား… ပြီးတော့မယ်… ပြီးတော့.. မယ်… အား…. ထွက်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီး…  အား.. အား” 

ဆရာမ အော်ညည်းရင် ကျတော့လီးကို ဆရာမစောက်ပက်က စုပ်စုပ်ယူနေတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။ အချက် ၃၀ ကျော်လောက် မရပ်မနား ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ရာ မအော်နိုင်တော့ဘဲ ဆရာမရော ကျတော်ပါ သုတ်ရည်များ ပြိုင်တူပန်းထုတ်ကာ ပြီးဆုံးသွားပါတော့တယ်။ 

ဆရာမကို လိုးပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ကျတော့ကို ဆူဖို့နေနေသာသာ အလိုလိုက်၊ အကြိုက်ဆောင်၍ ပြောသမျှကို နာခံတက်သူ ကျတော်လိုးသမျှ လိုက်နာဆောင်ရွက်ကာ သူမြတ်နိုး တန်ဖိုးထားသည့် ဆံပင်တွေကိုပဲ အကြမ်းပတမ်း ဆောင်ဆွဲပြီးလိုးလိုး ဘာမျှ မပြောပဲ ကျေနပ်စွာ ခံယူတက်သူဟာ မင်းမင်းရဲ့ ကျူတာဆရာမပါ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။