Configure Page List

Wednesday, April 25, 2012

ထွက်မပြေးနဲ့ ရှက်သွေးလေးရယ် (စ/ဆုံး)

ထွက်မပြေးနဲ့ ရှက်သွေးလေးရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အန်ကယ်ထွန်း ဒီတခေါက်လာတော့ အသားဖြူဖြူနဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် သူနှင့်အတူ ပါလာသည်။ အန်ကယ်ထွန်း၏ အမည်အပြည့်အစုံက ဦးထွန်းခင်ကျော် ဖြစ်သည်။ နီလာ၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ အန်ကယ်ထွန်းက မော်လမြိုင်တွင် အလုပ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး နီလာတို့ရှိရာ ရန်ကုန်သို့ နှစ်လသုံးလလျှင် တစ်ခေါက် လာရောက်တတ်သည်။ သူလာလျှင်လည်း နီလာတို့အိမ်တွင် အမြဲတည်းခိုလေ့ရှိသည်။

အန်ကယ်ထွန်း အိမ်ထောင်မကျမှီက နီလာတို့အိမ်တွင် အတူနေထိုင်ခဲ့ဖူးသည်။ ထိုသို့နေထိုင်စဉ်ကာလ တစ်လျှောက်လုံးတွင် လူမမယ် ကလေးဘဝတွင်သာ ရှိသေးသော နီလာကို အန်ကယ်ထွန်းက ထိန်းကျောင်းပေးခဲ့သည်။ နီလာကို အလိုလည်းလိုက်သည်။ ချစ်လည်းချစ်သည်။ နီလာ၏ ကလေးဘ၀ကာလ တော်တော်များများသည် အန်ကယ်ထွန်း၊ ဦးထွန်းခင်ကျော်၏ လက်ပေါ်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

ထို့နောက် အန်ကယ်ထွန်း အိမ်ထောင်ကျသွားတော့ နီလာတို့နှင့်အတူ မနေတော့ပေ။ ဒါပေမဲ့ နီလာတို့ အိမ်သို့တော့ မကြာခဏလာသည်။ ရောက်လျှင်လည်း အန်ကယ်ထွန်းသည် နီလာကို သူ၏လက်ပေါ်မှ မချတော့၊ ပြီးတော့လည်း နီလာ ကြိုက်တတ်သော မုန့်တွေကို တပုံတပင်ကြီး ဝယ်၍ လာသေးသည်။

အန်ကယ်ထွန်းအိမ်ထောင်ကျသွားပြီး နောက်တစ်နှစ်မှာပင် နီလာတစ်ယောက် မှတ်မှတ်ရရပင် မူလတန်းကျောင်းသို့ စ၍တက်ခဲ့ရသည်။ အဲဒီနောက် ဝန်ထမ်းဖြစ်သော အန်ကယ်ထွန်းက နယ်သို့ပြောင်းသွားရတော့ နီလာတို့အိမ်သို့ အရောက်အပေါက် နည်းသွားခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သူရန်ကုန်ကိုရောက်လျှင်တော့ နီလာတို့အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ ပြီးတော့ နီလာတို့ အိမ်တွင်ပင် အမြဲတည်းခိုသည်။

လွန်ခဲ့သော (၄) နှစ်ခန့်ကတော့ နီလာ၏ဖခင် ဦး မောင်မောင်ဦး ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရာ ကျန်ရစ်ခဲ့သော နီလာတို့သားအမိကလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အမျိုးတွေကိုသာမက အန်ကယ်ထွန်းဆီကိုပါ အကြောင်းကြားခဲ့သည်။ ထိုအခါ အန်ကယ်ထွန်းက အားချင်းရောက်လာခဲ့ပြီး ကိစ္စအ၀၀ကို ကူညီဆောင်ရွက်ကာ ရက်လည်ပြီးမှ ပြန်သွားခဲ့သည်။ နီလာ၏ဖခင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပေမဲ့လည်း အန်ကယ်ထွန်းက နီလာတို့အိမ်သို့ အဝင်အထွက် မပျက်ခဲ့ပေ။ ရန်ကုန်ရောက်လျှင် အမြဲပင် တည်းခိုနေကြ ဖြစ်လေသည်။ ဖခင်ဦးမောင်မောင်ဦး မရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်းတွင် နီလာ၏မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ရီပြုံးက မင်္ဂလာဈေးရှိ အထည်ဆိုင်ကို ဦးစီး၍ လုပ်ကိုင်ခဲ့ရလေသည်။

ကံတူအကျိုးပေးလို့လားတော့ ပြောရမည်လား မသိ။ နီလာ၏ဖခင်ဆုံးပြီး တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက် အကြာတွင် အန်ကယ်ထွန်း၏ ဇနီးကလည်း နယ်တွင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရပြန်သည်။ ဒီတော့ အန်ကယ်ထွန်းက သားတစ်ယောက်နှင့် မုဆိုး ဖို ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ နီလာတို့ကို အကြောင်းကြားခဲ့သော်လည်း အန်ကယ်ထွန်း၏ဇနီး ကွယ်လွန်ရာသို့ နီလာတို့က မရောက်ဖြစ်ခဲ့ချေ။ အဲဒီနောက်တွင်လည်း အန်ကယ်ထွန်းက ရန်ကုန်ရောက်လျှင် နီလာတို့အိမ်သို့ ရောက်မြဲတိုင်းရောက်ကာ တည်းခိုလေ့ရှိသည်။

ယခုတစ်ခေါက်လာတော့ အန်ကယ်ထွန်းက သူ၏ သားလေးကိုပါ ခေါ်လာခဲ့သည်။ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သာ ရန်ကုန်သို့ လာတတ်သော အန်ကယ်ထွန်းက သူ၏သားကို ခေါ်လာလေ့မရှိသဖြင့် နီလာတို့က ယခုမှ အန်ကယ်ထွန်း၏ သားကို တွေ့ဖူးမြင်ဖူးကြရသည်ဖြစ်သည်။ ကောင်လေးက အသက် (၁၉) နှစ်ကို ပြီးခဲ့သော လကမှပြည့်၍ ယခု အသက် (၂၀) ထဲသို့ ဝင်ရုံသာရှိသေးသည်ဟု အန်ကယ်ထွန်းက ပြောသည်။ သူ့နာမည်က မိုးလှိုင်ကျော် တဲ့။

တွေ့တွေ့ချင်းဘဲ နီလာက တစ်ဦးတည်းသောသမီး ဖြစ်ကာ မွေးချင်းမရှိဘဲ အဖော်မဲ့ခဲ့ရသောကြောင့်လား မသိ။ မိုးလှိုင်ကျော်ကို ခင်မင်မိသည်။ အန်ကယ်ထွန်းက မော်လမြိုင်မှနေ၍ တာချီလိတ်သို့ ပြောင်းရွှေ့၍ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရမည် ဖြစ်သောကြောင့် မိုးလှိုင်ကျော်ကို နီလာတို့အိမ်တွင် နေထိုင်ရန် ထားခဲ့မည်ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တတိယနှစ်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သော မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာတို့အိမ်တွင်နေ၍ ကျောင်းတက်ရန်ဖြစ်သည်။

နီလာတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးကပင် မိုးလှိုင် ကျော်ကို သူမတို့အိမ်တွင် အတူနေထိုင်ရန် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ သဘောတူလက်ခံခဲ့သည်။ နီလာအနေနှင့်ကလည်း မောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကောက်ရလိုက်သလိုပင် ခံစားလိုက်ရကာ ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးမိခဲ့ရတာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

နီလာက မိုးလှိုင်ကျော်ထက် အသက် (၄) နှစ်ကျော်ကျော် ကြီးပြီး၊ ဘွဲ့ရခဲ့တာပင် (၃) နှစ် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီတော့လည်း နီလာက မမကြီးပေါ့။ ထို့ပြင် အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ပင် တိုက် ဆိုင်မှုတစ်ခုကလည်း ရှိနေပြန်ပါသည်။ ထိုအကြောင်းအရာကတော့ မိုးလှိုင်ကျော် ယူထားသော ဘာသာက နီလာယူထားသော ဘာသာနှင့် အတူတူဖြစ်ပြီး နီလာက ယခုအခါ မဟာဘွဲ့ အတွက် ကျမ်းပြုကာလပင် ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် အန်ကယ်ထွန်းက မိုးလှိုင်ကျော်ကို စာပြဖို့တာဝန်ကိုပါ နီလာအား ပေးအပ်ခဲ့လေသည်။

နောက်တစ်နေ့တွင် မိုးလှိုင်ကျော်၏ ကျောင်းကိစ္စ အ၀၀ကို အန်ကယ်ထွန်းနှင့် နီလာတို့က မိုးလှိုင်ကျော်နှင့်အတူ လိုက်လံဆောင်ရွက်ပေးခဲ့သည်။ နီလာတို့အိမ်တွင် အန်ကယ်ထွန်းက (၂) ညအိပ်နေ ပြီး သူပြောင်းရွှေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်ရမည့် တာချီလိတ်မြို့သို့ ထွက်ခွာသွားပါတော့သည်။ ခါတိုင်းအချိန်များတွင် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြင့် ရှိနေခဲ့သော နီလာတို့အိမ်သို့ မိုးလှိုင်ကျော် ရောက်လာသဖြင့် စိုစိုပြေပြေလေး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

မနက်မိုးလင်းလျင် အိမ်က ဆန်နီကားလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ဒေါ်ရီပြုံးက ဆိုင်ထွက်သည်။ အပြင်သွားစရာ မရှိသောရက်များတွင် အိမ်တွင်နီလာက တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်ကာ ကျန်ရစ်ခဲ့တာက များသည်။ တခါတရံမျိုးတော့လည်း နီလာက မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ရီပြုံးနှင့်အတူ ဆိုင်လိုက်၍ ထွက်တတ်ပါသေးသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမဘာမျှမလုပ်တတ် နားလည်း နားမလည် ဆိုင်တွင် တစ်နေကုန် ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး စားချင်ရာစားကာ ဈေးသိမ်းတော့ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ ပြန်ခဲ့ရသည် ချည်းဖြစ်သည်။

ဆိုင်တွင်တစ်နေ့လုံး ဘာမျှမလုပ်တဲ့သူက ညနေအိမ်ပြန်ရောက်လျှင် ခေါင်းကကိုက်တတ်သေးသည်။ ဒီတော့ မိခင်ဖြစ်သူက နီလာကို ဆိုင်သို့မခေါ်တော့ဘဲ အိမ်တွင်သာ နီလာက တကိုယ်တည်း ကျန်ခဲ့ရတော့သည်။ အခုအိမ်တွင် မိုးလှိုင်ကျော်က ရှိနေတော့ နီလာအတွက် စကားပြောဖော်ရသည်။ အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပေမဲ့ လည်း မပျင်းတော့ ..။

ပြီးတော့ မိုးလှိုင်ကျော်က မွန်မွန်ရည်ရည်လေး ဖြစ် သည်။ နီလာတို့သားအမိကိုလည်း အထူးပင် ခင်မင်သည်။ အိမ်တွင်လည်း အလကား ထိုင်မနေတတ်။ သူလုပ်နိုင်တာ သူကူညီနိုင်တာမှန်သမျှကို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် ထ၍ လုပ်ပေးတတ်သည်။ နီလာအပြင်သို့ သွားစရာရှိ၍ သူကျောင်းအားရက် နှင့် ကြုံရင်လည်း မိုးလှိုင်ကျော်က အဖော်အဖြစ် လိုက်ပါပေးတတ်သည်။ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် နီလာနှင့် မိုးလှိုင်ကျော်တို့သည် ပို၍အနေရင်းလာကြကာ ပို၍လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခင်မင်၍ လာခဲ့ရသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း တစ်ခါတစ်ခါတွင်တော့ မိုးလှိုင်ကျော်က သူမအပေါ် တစ်မျိုးလေးပင် ဖြစ်သည်ဟု နီလာ တွေးမိသည်။

တခါတရံမျိုးတွင် မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏ အရောင်တဖိတ်ဖိတ်လက်၍နေသော သူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် နီလာ၏ တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံး၍ ခဏကြာသည်ထိ စူးစိုက်စွာ ကြည့်တတ်သည်။ ဒီလိုအခါမျိုးတွင် နီလာက မသိဟန်ဆောင်၍ နေခဲ့သော်လည်း နီလာ၏ရင်ထဲတွင်တော့ တလှိုက်လှိုက် ခံစားခဲ့ရလေသည်။ သို့သော်လည်း နီလာကတော့ ငါစိတ်ထင်လို့ဖြစ်မှာပါ ငါထင်သလိုလည်း မဟုတ်နိုင်ပါဘူး ဟူ၍ အဖြစ်မှန်ကို ဖုံးကွယ်ကာ သူမ၏ရင်ထဲမှ ခံစားလိုက်ရသည်တို့ကို ချေဖျက်ခဲ့သည်ချည်းပင် ဖြစ်သည်။

အပျိုတောင်မှ အပျိုကြီးစာရင်းဝင်လောက်နေပြီ ဖြစ်သော နီလာ၏ အတွေးထဲ စိတ်ကူးထဲတွင် မိုးလှိုင်ကျော်ကို တခါတရံမျိုးတွင် ခဏတဖြုတ် စိတ်ကူးခဲ့ဖူးတာတော့ အမှန်ပါ။ ထိုစိတ်ကူးလေးတွေ၏ အဆုံးတွင်တော့ နီလာတစ်ယောက် အို မဟုတ်သေးပါဘူး ဟု ဆိုကာ ရှက်သွေးဖြာခဲ့ရသည်ချည်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုအတွေး ဒီလိုစိတ်ကူးမျိုးကို နီလာတစ်ယောက် တစ်ကြိမ်မက စိတ်ကူးခဲ့ရသည်။

ထိုကဲ့သို့ပင် မျိုးလှိုင်ကျော်ကလည်း သူမကို သူမ၏ ရင်ထဲထိ စူးနစ်ရောက်ရှိခဲ့ရသော အကြည့်မျိုးဖြင့် မကြာခဏ ကြည့်တတ်သည်သာ ဖြစ်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်မှာ မွန်မွန်ရည်ရည်ဖြင့် ရိုးရိုးသားသား ရှိတာကတော့ မှန်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက မခေဟု နီလာတစ်ယောက် မှတ်ချက်ချမိသည့်အပြင် သူမ၏ တစွန်းတစ အတွေးလေးကလည်း တကယ်လို့များ သူမစိတ်ကူးမိထားသလို တကယ်များဖြစ်နေခဲ့ရင် .. ဟူသော အတွေးလေးကိုလည်း တစွန်းတစ တွေးခဲ့မိပါလေတော့သည်။

မိုးလှိုင်ကျော်တစ်ယောက် နီလာတို့အိမ်သို့ ရောက် ခဲ့သည်မှာ (၂) လကျော် (၃) လနီးပါးပင် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ မနက်စောစော (၅) နာရီလောက်မှာပင် တာချီလိတ်မှလာသော အန်ကယ်ထွန်းတစ်ယောက် အိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ သူ၏သားဖြစ်သူ မိုးလှိုင်ကျော် အတွက်ရော နီလာတို့သားအမိအတွက်ပါ ပစ္စည်းတွေ တပုံတပင် ဝယ်ခြမ်း၍ လာခဲ့သည်။

အန်ကယ်ထွန်းရောက်လာတော့ နီလာတို့ (၃) ယောက်စလုံးပင် အိပ်ယာမှ နိုးဖြစ်ကြသည်။ အဲဒီနောက် မနက်စာစားပြီး (၈) နာရီလောက်တွင်တော့ အလုပ်ကိစ္စရှိသော အန်ကယ်ထွန်းက နီလာ၏မိခင် ဒေါ်ရီပြုံး၏ ဆန်နီပစ်ကတ်ကားလေးကို မောင်း၍ ဒေါ်ရီပြုံးဈေးသို့ အသွားတွင် တစ်ခါတည်းလိုက်ပါ၍ သွားလေသည်။ အိမ်တွင် မိုးလှိုင်ကျော်နှင့် နီလာတို့ (၂) ယောက်ထဲသာ ကျန်ခဲ့ကြသည်။

လူကြီးတွေ အပြင်သို့ ထွက်ခွာသွားကြပြီးသည့် အချိန်တွင် နီလာက သိမ်းစရာပစ္စည်းများကို သိမ်းသည်။ ဆေးစရာပစ္စည်းများကို ဆေးသည်။ ပြီးတော့ တစ်အိမ်လုံးကို တံမြက်စီးလှည်းသည်။ ထိုသို့လုပ်နေရင်း မိုးလှိုင်ကျော်ကို သတိရ၍ ကြည့်မိလိုက်တော့ မိုးလှိုင်ကျော်သည် သူ၏ အခန်းထဲတွင်ပင် ရှိ နေကြောင်း အရိပ်အယောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်ပြီးသွားတော့ နီလာတစ် ယောက် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ရေဝင်ချိုးလိုက်တော့သည်။

“ အို ..”

အသံလေးကတော့ ထွက်၍မလာပါ။ ဒါပေမဲ့ ရင်ထဲ တွင်တော့ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ နီလာ၏ ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးအစုံက ပြူးကျယ်၍သွားသည်။ လေးကိုင်းသဖွယ် ညွှတ်ကွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကလည်း ဝိုင်းဝန်းလျှက် ဖြစ်သွားရပါသည်။ ထူးကဲသော မျက်ခုံးမွှေးလေးနှစ်တန်းကမူ အထက်သို့ ပင့်တက်၍သွားရသည်။ ခေါင်းတွင် စည်းတုပ်၍ အုပ်ဆောင်းလေးအသွင် ဖောင်းချည်ထားသော သဘက်လေးအောက်မှ နသယ်စပ်ရှိ ဆံစလေးများသည် ရေစိုလျှက် နားထင်တွင် ကပ်၍နေသည်။ ရေစက်ရေပေါက်လေးများက ဖောင်းမို့၍နေသော သူမ၏ ပါးစုံ့လေးနှစ်ဖက်ပေါ်နှင့် တင်းအစ်၍နေသော ရင်သားအစုံပေါ်တို့၌ ပုလဲလုံးလေးများပမာ တွဲခိုနေသည်။ ပြည့်တင်းသော ပါးစုံ့လေးနှစ်ဘက်ပေါ်တွင် ရိပ်ကနဲ ပြေးသွားသော ပန်းဆီရောင် အရှက်ရိပ်တို့က ပေါ်လွင်ထင်ရှားသွားရသည်။

“ အာ .. ဆောရီး . .မမ”

အားနာစွာ ပြုံးလိုက်သော မိုးလှိုင်ကျော် အပြုံးက မပီမပြင် ခပ်မဲ့မဲ့အသွင်ဖြင့် အပြစ်ရှိသူတစ်ဦးပမာ မျက်လုံးလေးတို့ ဝိုင်းဝိုင်းလည်သွားကြရသည်။ ၃၄၊ ၂၁၊ ၃၅ အချိုးအစားဖြင့် ဝင်းဝါဝါလေးရှိနေသော နီလာကို စက္ကန့်ပိုင်းမျှငေးမောလျှက် တွေဝေကာရပ်တန့်၍နေလိုက်မိခြင်းကပင်လျှင် သူ့အတွက် ပြစ်ဒဏ်ခတ်ခံလိုက်ရသော ကာလလေး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်၍လာသော နီလာ တကိုယ်လုံးတွင် ရေစက်ရေပေါက်လေးများမှာ တွဲခိုဆဲပင်ရှိသေးသည်။ နီလာ၏ခါးတွင် ဖြစ်သလို ပတ်စည်းထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အကြီးကြီးက နီလာ၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှေ့ပိုင်းကိုသာ လုံခြုံစွာ ဖုံးဖိထားနိုင်သည်။ မို့ဝင်းအိစက်သော အသားစိုင်တို့ဖြင့် စိုပြေလှပနေသော ရင်ညွန့်အထက်နှင့် ဒူးဆစ်လေးများအထက် လေးလက်မလောက်မှ ခြေဖျားသို့တိုင် ဘာဆိုဘာမှ အကာအကွယ်မရှိဘဲ ပင်ကိုယ်အသားအရည် နုပျိုစိုပြေခြင်းကို တအံ့တသြ တမေ့တမောကြီး တွေ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အမှန်ဆိုတော့လည်း ရေချိုးခန်းနှင့် နီလာ၏ အိပ်ခန်းက ခြေလှမ်း (၇) လှမ်း (၈) လှမ်းထက် ပိုပြီးမသွားရ။ ထို့ပြင် သူမရေမချိုးမှီ မိုးလှိုင်ကျော်က သူ့အိပ်ခန်းထဲတွင် ငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေတော့ နီလာတစ်ယောက် ပေါ့ဆ၍သွားမိခဲ့ရသည်။

“ ဟင် .. လက်ထဲက ကင်မရာကြီးနဲ့ပါလား .. မမကိုများ ရိုက်ဦးမလို့လား”

အရှက်ပြေ ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။

“ ဟုတ်တယ် မမ .. ဖေဖေဝယ်လာတာလေ။ အဲဒါ အခု မမကို ရိုက်မလို့ ..”

“ အို ..”

နီလာတစ်ယောက် သူမကိုယ်သူမ ငုံ့၍ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိကာ တကယ်ပင် ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။

“ ဒါဆိုလည်း နောက်ပြီးမှ ရိုက်နော်”

နီလာ၏ အသံလေးက ပို၍ တိမ်ဝင်သွားပြီး လှုပ်ခတ်၍နေသည်။ ပြောပြီးသည်နှင့် မမသည် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပို၍ကြုံ့ကာ သူ၏ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်သွားလိုက်သည်။ ဆပ်ပြာမွှေးရနံ့လေးက ချိုသင်းစွာဖြင့် သူ၏ရင်တွင် စွဲ၍ကျန်ရစ်သည်။

“ မမ .. ခဏလေး..”

မိုးလှိုင်ကျော်၏ အသံလေးက ရုတ်တရက် ထွက် ပေါ်လာတော့ နီလာ၏ ခြေလှမ်းများက ရပ်လိုက်ရင်း သူ့ဘက်သို့ မျက်နှာလေးတစ်ခုထဲ လှည့်လိုက်သည်။ သူ၏ အသံလေးက လှုပ်ခတ်၍နေသည်။

“ ဘာလဲဟင် ..”

နီလာက တိုးတိုးလေး ပြန်မေးလိုက်သည်။

“ ဒီပုံစံနဲ့လုပ်ရရင် ကောင်းမလားလို့ ..”

“ ဟင် ..ဘာ .. ဘာ .. ရယ်”

မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာကို အထိတ်တလန့် ပြန်ကြည့်ပြီး ကမန်းကတန်း ဖြေရှင်းရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ စကားလုံးတို့က ရုတ်တရက် ရှာ၍မရ။ ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်စောင်းလေး သူ့ဘက်သို့လှည့်လိုက်ရင်း သူ့ကိုဝေခွဲမရသလို တည်တည်လေးနှင့် ကြည့်နေသော နီလာ့အကြည့် နီလာ့ကိုယ်နေဟန်ထားက ခါးလေး လိမ်ကာ တစောင်းလေး ..။

“ ဖျပ် ..”

မိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်ထဲမှ ကင်မရာလေး မီးလင်းသွားသည်။

“ ကျွတ်.. မင်းကတော့ကွယ်”

နီလာ၏ မျက်နှာရဲရဲတွတ်အောင် နီ၍ သွားသည်။

“ အခုလိုပုံမျိုး .. ဘယ်သူမှ မရိုက်ဖူးဘူး”

မိုးလှိုင်ကျော်က ကလေးဆန်ဆန် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး လက်မထောင်၍ ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုင်း .. ဒါဖြင့်လည်း ဒီဖက်ရှင်ဘဲ ရိုက်လေ”

နီလာက ရင်လေးကော့ပြီး ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး ပြန်လှည့် ကာ ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောလိုက်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က ရယ်လိုက်သည်။ နီလာ ရွဲ့ပြောလိုက်တာမှန်း သူသိသည်။

“ ဆောရီးပါမမ .. မမ .. မကြိုက်ရင် မရိုက်တော့ပါဘူး”

ပြောလိုက်ပေမဲ့လည်း မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာ၏ရှေ့မှ ထွက်မသွား။ နီလာက သူ့မျက်နှာလေးကို ခပ်တွေတွေလေး လုပ်ကာ စေ့စေ့စပ်စပ်လေး ကြည့်လိုက်သည်။ ယောက်ျားလေးဖြစ်ပြီး မိုးလှိုင်ကျော်၏ ပါးလေးတွေက ရဲ၍နေသည်။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးတွေက နီစွေး၍ ဖူးကြနေသည်။

“ စိတ်ကောက်တာလား .. မဟုတ်ပါဘူးနော်”

နီလာက အခန်းထဲ မဝင်သေးဘဲ အခန်းတံခါးဘောင်ကို ကိုယ်တခြမ်းယိုင်နွဲ့ကာ မှီလိုက်ရင်း မေးလိုက် သည်။

“ အာ .. မဟုတ်တာ .. ကျနော်ရိုင်းသွားမိတာပါ”

“ ရိုင်းတယ် .. အို .. မမ အဲဒီလို မပြောဘူးနော်”

တံခါးဘောင်ကို မှီထားရာက ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ပြီးခပ်မြန်မြန်လေး ပြောသည်။

“ ဟုတ်ပါတယ် .. မမက ရိုင်းတယ်လို့ မပြောပါ ဘူး ..”

စကားပြောနေစဉ် မိုးလှိုင်ကျော်၏ မျက်လုံးအစုံက အရင်းပိုင်း တုတ်ခဲသွားသော နီလာ၏ ပေါင်တံအုံကြီးဆီသို့ ရောက်၍နေသည်။ သူ၏ရင်မှာ တဒိတ်ဒိတ်ဖြင့် ပူလောင်သော အငွေ့အသက်တို့က ရင်ဝတွင် လှိုက်ဆူ၍နေသည်။ မမကဲ့သို့ ဖြောင့်စင်း ကျော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားနှင့် မိန်းကလေးမျိုးကို သူက စိတ်ဝင်စားသည်။

“ ဒီလိုဘဲ .. ရိုက်မှာလား .. ဟင်”

တခဏအတွင်းမှာပင် တဖျတ်ဖျတ် ပြောင်းလဲ၍ သွားရသော သူမ၏စိတ်အစဉ်ကို သူမဘာသာ အံ့သြ၍ သွားရသည်။

“ မမစိတ်ရဲရင် ဒီလိုဘဲ ရိုက်ချင်တယ်”

“ ဖြစ်ပါတယ် .. အဟင်း .. ဘာမှဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ”

မျက်နှာက နီရဲရဲလေးဖြစ်သွားရင်း သူမကိုယ်လည်း သူမ အားတင်းကာ ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နီလာသည် အိန္ဒြေမပျက် သူမ၏ ခြေတစ်ဖက်ကို သူမ၏နောက်ရှိ တံခါးဘောင်သို့ ကွေး၍ ထောက် လိုက်သည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရစ်ပတ်ထားသော သဘက်က ဒေါင့်တန်းဆွဲပြီး အလယ်က လှစ်ဟသွားကာ ခပ်မဲမဲလေးဖြစ်နေသော ပေါင်ရင်းဆီ မြင်နေရသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်၏ လည်ချောင်းဝ၌ တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်၍ သွားရသည်။

“ ဒီပုံ .. ဘယ်နဲ့လဲ ..ဟင်”

“ လှတယ် .. မမ .. အဲဒီအတိုင်းနေ”

“ ဟိတ် .. အရှေ့တည့်တည့်က မရိုက်နဲ့လေကွာ.. လူနောက် ..”

သူမ၏ရှေ့တဲ့တဲ့သို့ ရွေ့လာသော မိုးလှိုင်ကျော်ကို နီလာက သူမ၏ ခြေထောက်လေးကို ပြန်၍ချပြီး ဆီးခုံလေးကို လက်ဝါးလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ရင်း ခါးလေးကုန်းကာ ပြောလိုက်သည်။ ကုန်းလိုက်သော မမ၏ ဖွေးနှစ်၍နေသော ရင်နှစ်မွှာမှာ တွဲလောင်းလေးနီးပါး ဖြစ်သွားကာ ပို၍ ဖြိုးအိသွားရသည်။

“ ဖျပ် ..”

“ ရတယ် ..ဒီပုံကမှ ပိုလှတာ”

“ ဟယ် .. ကောင်စုတ်လေး ခစ် .. ခစ်”

နီလာက သတိရဟန်နှင့် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ပြန် လည်သိမ်းစုပြီး သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ ခပ်ပျက်ပျက်ဖြင့် စူအောင့်အောင့်လေး ပြောလိုက်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော သူ၏ စွဲဆောင်မှု အပြည့်ပါသည့် အပြုံးလေးကို နီလာဆီသို့ စေလွှတ်လိုက်သည်။

“ အဲဒီလို စိတ်ကောက်တဲ့ ပုံလေးကိုက တစ်မျိုးလှတာ”

“ သွား .. ကောင်စုတ်လေး”

“ ဟိုဖက်လှည့်လိုက်လေ .. မမ .. အင်း.. ဟုတ်ပြီ ”

လှည့်လိုက်တော့ ပေါင်တန်အလယ်လောက်ထိရှိတဲ့ သဘက်အောက်က ပေါင်တန်ကြီးတွေက ဖွေးဥပြီး နေသည်။ အဲဒီအထက်မှာတော့ ဝိုင်းစက်အိဖြိုးသော တင်ပဆုံကြီးတွေ ဖြစ်သည်။ နီလာ၏ တင်ပါးကြီးတွေက ဝိုင်းစက်နေရုံတင်မကဘဲ ဘေးကိုတစ်ပြီး ခါးမှာသိမ်သွားတဲ့ အချိုးအဆစ်က ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို လှပ၍ နေသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာ၏ အနေအထားကို ကြည့်ကာ ကင်မရာကို ချိန်နေရင်းက ..

“ ဒီခါးမျိုးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်းပြီး လိုးလိုက်ရင် ..”

ဟူသော အတွေးကြမ်းက ဝင်၍ လာသေးသည်။ ဒီလိုစိတ်မျိုးတွေ ပေါ်လာအောင်လည်း နီလာ၏ တင်က ကား၍ လုံးတစ်ဖောင်းမို့လို့နေသည်။ ခါးကလည်း သေးသေးလေး ဖြစ်သည်။ အခုလည်း နီလာက သူ့ဖင်ကို ဓါတ်ပုံရိုက်မယ်မှန်းသိလျှက်နဲ့ လှည့်၍ပြနေသည်။ သူမ၏ မျက်နှာက မခို့တရို့ လေး ကော့ရွှမ်းသော မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကို ခပ်စင်းစင်းလုပ်ပြထားပုံကိုက စွဲမက်စရာကြီး ဖြစ်နေသည်။

“ တော်ပြီကွယ် .. အဝတ်လဲလိုက်ဦးမယ်”

“ ဒီတစ်လိပ်ကုန်အောင်တော့ လုပ်ရအောင် မမရယ်”

“ အိုး .. အဟုတ်လား”

“ ဘာလဲ မမက ကျနော့ကို မယုံလို့လား”

“ မယုံရင် အိပ်ခန်းထဲတောင် အဝင်မခံဘူး သိလား”

“ အာ .. ဟား .. မမ . ကျနော့်ကို ယုံတာ မှားသွားပြီ”

“ ဘယ်လို ..”

“ ဟုတ်တယ် .. ဓါတ်ပုံသာရိုက်နေသာ ကျနော့်စိတ်တွေက လျှောက်ပြီးတွေးနေတာ .. မမမှ မသိတာ”

“ သွား .. ကောင်စုတ်လေး .. စိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေ တယ်ပေါ့ .. ဟင်း”

“ ဟဲ..ဟဲ .. မမက သဘောပေါက်သားဘဲ”

“ တော်ပြီ..တော်ပြီ .. အဝတ်လဲတော့မယ်”

နီလာသည် သူမ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်၍သွားသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်တစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် လှိုင်းထရင်း လှုပ်ရှားသော စိတ်ဖြင့် ကျန်ရစ်သည်။ ခဏအကြာ၌ နီလာသည် အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်၍ ထွက်လာသည်။

“ ဟင်.. လှလည်းမလှတော့ဘူး”

ခပ်စူစူပြောလိုက်သော မိုးလှိုင်ကျော်၏ လေသံကြောင့် နီလာက ခပ်ဟက်ဟက်လေး ရယ်လိုက်သည်။

“ မင်းကို ကြောက်လို့”

နီလာက ထဘီပွင့်ရိုက်လေးနှင့် ယောက်ျားဂျင်းရှပ် ဖားဖားကြီးကို ဝတ်ထားသည်။

“ ကျနော် ဓါတ်ပုံ မရိုက်ရတော့ဘူးပေါ့”

“ အိုး .. ရိုက်လေ .. ဒီလိုပဲရိုက်ပေါ့ .. မရဘူးလား”

နီလာ ပညာပြလေပြီ ..။ မိုးလှိုင်ကျော်၏ စိတ်ထဲတွင် မချင့်မရဲဖြစ်၍လာရသည်။ သူသည် အိပ်ခန်းဝတွင်ပင် ရှိနေသေးသော နီလာ၏ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။ သင်းထုံသော ရနံ့တို့က သူ၏ ရင်ကို ရိုက်ခတ် တို့ကစား၍လာသည်။ နီလာ၏ ဖြူနုသော လက်မောင်းမှ အမွှေးလေးများကိုလည်း အနီးကပ် တွေ့ရသည်။ ပါးပြင်စိမ်းစိမ်းလေးပေါ်တွင် ခပ်ပါးပါးလေး ပွတ်၍လာသော သနပ်ခါးရည်ကျဲလေးက သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ပို၍ ချစ်စရာ အသွင်ကိုဆောင်နေစေသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင် မိုးလှိုင်ကျော်၏ ရင်ထဲသို့ စိတ်ရိုင်းတွေက တားမနိုင်ဆီးမရ ဝင်၍လာသည်။

“ မမ .. ကို ချစ်တယ်ဗျာ”

“ ဘာ ..””

ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် ပြောလိုက်သော စကားက အ တင့်ရဲလွန်းလှသည်။ ကြားလျှင်ကြားလိုက်ရခြင်း မာနအခံလေးဖြင့် ဒေါသက ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏စကားကို ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် နီလာ၏ရှေ့သို့ ထပ်၍ တိုးကပ်လာသဖြင့် နီလာက

“ ဘာ”

ဟု ရေရွတ်ရင်း နောက်သို့ တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ရ သည်။ သူမက အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်၍ရောက်သွားရသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က နောက်သို့ ဆုတ်သွားသော သူမ၏ရှေ့သို့ ခြေတစ်လှမ်းထပ်၍ တက်ကာ တိုးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတော့လည်း နီလာက နောက်သို့ထပ်၍ တစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်ရပြန်သည်။

ဗြုန်းကနဲသာ ဒေါသထွက်သွားရပေမဲ့ သေချာတွေး ကြည့်ပြန်တော့လည်း ဒီလိုစကားမျိုးကို မိုးလှိုင်ကျော်၏ နှုတ်ဖျားမှ တချိန်ချိန်တွင် ထွက်ပေါ်၍ လာမည်ကို နီလာက သိနှင့်ပြီးသား ဖြစ်သည်။ တခါတရံမျိုးတွင်ပင် မိုးလှိုင်ကျော်က သူမကို ဒီလို စကားမျိုးမှ ပြောထွက်ပါ့မလား ပြောရောပြောဖြစ်ပါ့မလားဟု နီလာတစ်ယောက် ပူပင်စိုးရိမ်မှုပင် ထားခဲ့ရသေးသည်။ အခုတော့ သူကပြောပြီ .. နီလာနားနှင့်ဆတ်ဆတ်ကြားလိုက်ရပြီ ..။ ဒါပေမဲ့ နီလာက မိန်းမသား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတော့ တန်ဖိုးထားရဦးမည်။

“ မင်း .. မင်း ..ငါ့အခန်းထဲက အခုထွက်သွား”

မိုးလှိုင်ကျော်၏ မျက်နှာလေးက ချက်ခြင်းဘဲ အုံ့မှိုင်း၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ရီဝေစွာဖြင့် နီလာ၏ မျက်လုံးလေးတွေကို ရင်ဆိုင်ကာ စိုက်ကြည့်၍ လာသည်။ တခဏအကြာမှာပင် သူ၏ရှေ့ ခြေတလှမ်းအကွာတွင် ရပ်နေသော နီလာ၏ရှေ့သို့ ဖြတ်ကနဲ တိုးကပ်လိုက်ရာက နီလာ၏ လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ဆွဲလိုက်သည်။

“ အို .. လွှတ်..လွှတ် .. မင်း . အု ..အိ”

ငြင်းဆန်နေသော နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ မိုးလှိုင်ကျော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေက အတင်းပင် ဖိကပ်၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကလည်း နီလာ၏ခါးကို ရစ်သိုင်းကာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ ရုန်းကန်နေသော နီလာတစ်ယောက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှုပ်၍ပင်မရ။ သန်လိုက်တဲ့ ကောင်လေးဟု နီလာ့ရင်ထဲက တွေးလိုက်မိသည်။

ဒါပေမဲ့လည်း နီလာက သူမ၏ လက်တွေနဲ့ မိုးလှိုင် ကျော်၏ လက်တွေကို အတင်းပင် တွန်းဖယ်ကာ ရုန်းကန်နေသည်။ သူမကိုယ်သူမ တန်ဘိုးမဲ့သော အဖြစ်သို့ အရောက်မခံနိုင်ပါ။ အထင်သေးစရာ အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ နီလာက သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်ကာ ရုန်းကန်နေသည်။ မိုးလှိုင်ကျော် စုပ်နမ်းနေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် သူ့မျက်နှာနှင့် ထိစပ်၍နေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးတို့ကို ရွေ့လျှား ဖယ်ရှားခြင်း မပြုမိသည်ကိုတော့ သူမကိုယ်သူမပင် သတိမထားမိပါ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကြောင့် နီလာ၏ရင်ထဲက ကလီစာတွေကို လွင့်စင်ထွက်လုခမန်းဖြစ်အောင်ပင် ခံစားနေရသည်။

နီလာတကိုယ်လုံးလည်း တဖြေးဖြေး အားအင်တွေ ကုန်ခမ်း၍လာရသည်။ နုံးခွေချင်စိတ်ပင် ပေါက်၍လာသည်။ ကိုယ်လုံးက လှုပ်ရှား၍မရတော့။ မိုးလှိုင်ကျော်လက်တွေကို တွန်းဖယ်ရင်း သူမ၏ လှုပ်ရှား၍ရသော ခြေထောက်လေးတွေက လှုပ်ရှားရွေ့လျှားသည်။ သူမ ရုန်းလိုက် ဖယ်လိုက် တိုင်း မိုးလှိုင်ကျော်ကလည်း အတင်းကြုံး၍ ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သဖြင့် နီလာ၏ ခြေထောက်လေးတွေက သူမ၏ ရှေ့ဖက်သို့ ရွေ့လျားခွင့်မရတော့ဘဲ နောက်ဖက်သို့သာ ရွေ့လျားနေရသည်။

သူတို့နှစ်ဦးသည် တဖြေးဖြေးနီလာ၏ နောက်ကျော ဖက်ဆီသို့ တစတစ ရွေ့လျှားလာရသည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ယက်ပေးပွတ်ပေးနေသော မိုးလှိုင်ကျော်၏လျှာကြောင့် ရင်ထဲတွင် ဖျတ်ဖျတ်လူးကာ လှိုက်မောလာရရင်း နီလာ၏ နောက်ကျောဖက်ပေါင်ဖျားလေသည် သူမ၏ ကုတင်လေးနှင့် ထိကပ်မိလာပါတော့သည်။

နီလာ၏ ဒူးဆစ်လေးတွေသည် မခိုင်ချင်တော့။ ယိုင် နဲ့၍နေချေပြီ။ သူမ၏ ဒူးဆစ်လေးတွေသာမက သူမ၏ စိတ်တို့သည်လည်း ချုပ်တီး၍မရတော့၊ ယိုင်နဲ့၍ ဖြစ်လာရချေပြီ။ မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းနေရင်း နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ယက်ပေး ပွတ်ပေးနေရင်းက ဗြုန်းဆို မိုးလှိုင်ကျော်၏လျှာက သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်ကာ လှည့်မွှေယင်း ထိုးကော်ကာ ယက်ပါ တော့သည်။ နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးဆတ်ကနဲ တုန်သွားရစဉ်မှာပင် မိုးလှိုင်ကျော်၏လျှာက သူမ၏လျှာကို တို့ထိကာ ကလိ၍ ယက်လိုက်တော့ နီလာ၏ လျှာဖျားလေးက မိုးလှိုင်ကျော်၏ လျှာဆီသို့ အလိုအလျောက်ပင် ကြကနဲတက်ကာ ထိကပ်သွားရင်း နီလာ၏ ဖြူဖွေးသွယ်လျှသော လက်လေးကလည်း မိုးလှိုင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ပါတော့သည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ မိုးလှိုင်ကျော်က သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးကို တဖြေးဖြေး ကုတင်ပေါ်သို့ ထိုင်၍ပေးရာ နီလာလည်း အလိုက်သင့်လေးပါသွားပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ရက်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့ မိုးလှိုင်ကျော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် အသာအယာဖိ၍ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက် လက်လှန်၍ပေးပြန်တော့ရာ နီလာ၏ လက်လေးများက မိုးလှိုင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေး ပက်လက်လန်၍ကျသွားရာ သူမ၏ကျောပြင်လေးမှာ အိပ်ရာနှင့် ထိတွေ့မိစဉ်မှာပင် နီလာက ကုတင်စောင်းရှိ သူမ၏ ခြေထောက်တွဲလောင်းလေးကို ရုပ်သိမ်းကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ဆွဲ၍တင်လိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်တွင် အလိုက်သင့်လေးပြုပြင်ကာ လှဲချ လိုက်သည်။

နီလာ၏ဦးခေါင်းလေးမှာ သူမ၏ ခေါင်းအုံးလေး ထက်သို့ ထိတွေ့ရောက်ရှိသွားစဉ်ခဏမှာပင် နီလာ၏ လက်လေးများက သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ကပ်ရက်သား ပါလာသော မိုးလှိုင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တိုး၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် မိုးလှိုင်ကျော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မောစွာဖြင့် ပြန်လှန်ကာ စုပ်နမ်းလာပါတော့သည်။

သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိ၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော မိုးလှိုင်ကျော်ကလည်း နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးမှ ဒူးထောက်လျက် မကျတကျလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ အုပ်မိုး၍ နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းနေရက်မှ သူ၏ လက်တစ်ဖက်သည် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ဂျင်းရှပ်အင်္ကျီ၏ ကြယ်သီးများကိုစမ်း၍ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်သည်။ ကြယ်သီးတွေအားလုံး ပြုတ်ကုန်တော့ ရှပ်အင်္ကျီ ရင်ဘတ်နှစ်ခြမ်းကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့ ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး မိုးလှိုင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူနှင့် နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ထားသည့် နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။

သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးပေါ်မှတဆင့် လျှောတိုက်ကာ ပွတ်သပ်ရင်း အပေါ်ဖက်သို့တက်၍သွားသော သူ၏လက်က အိထွေး၍ မို့မောက်နေသော အသားစိုင် နုနုတွေကို ဗြုံးကနဲ ထိတွေ့လိုက်မိတော့ရာ မိုးလှိုင်ကျော်ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရသလို နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ဆတ်ကနဲဖြစ်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ မိုးလှိုင်ကျော်၏ အသိကလည်း မမသည် အောက်ခံပင် ဘာမျှဝတ်မထားပါလားဟု သိရှိလိုက်ရသည်။

လက်တစ်ဆုပ်စာထက်ပင် သာချင်နေသေးသော နီလာ၏ ရင်သားအစုံကို မိုးလှိုင်ကျော်က တစ်လုံးချင်း လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးရွေ့ပြောင်းကာ ဆုပ်နယ်နေရင်းက နို့အုံကြီးတွေ ထိပ်မှ နို့သီးလေးတွေကို စမ်းကာ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လေးဖြင့် ပွတ်၍ပေးသည်။ ပြီးတော့လည်း လက်ဖဝါးထဲတွင် ထည့်ကာ လှိမ့်ပေးသည်။

နီလာ၏ခါးလေးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်နေရသည်။ ခဏအကြာမှာပင် သူမ၏ အာရုံတွေအားလုံးက ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ခြင်းခံနေရသည့် သူမ၏ ရင်သားတွေဆီ စုပြုံရောက်ရှိသွားရင်း မချိတင်ကဲဖြစ်ကာ ခံစားလာရတာကြောင့် နီလာသည် သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို မိုးလှိုင်ကျော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေဆီမှ ဖြုတ်၍ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကော့ရွှမ်းသော မျက်တောင်များ စင်း၍ကျနေသည့် သူမ၏ မျက်နှာလေးသည် ဘေးတစ်ဖက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ လှည့်သွားသည်။

မိုးလှိုင်ကျော်သည် နီလာ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေရာကပင် သူ၏ဦးခေါင်းမှာ ကြွ၍ထလာပြီး သူမ၏ နို့အုံကြီးတွေကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ နီလာ၏ နို့အုံကြီးများက ဖြူဖွေး၍ နုညက်နေပြီး ညိုပြာသော သွေးကြောကြီးနှစ်ချောင်းက အကြောစိမ်းလေးများကို ယှက်ဖြာဝေထားသည်။ ကိုင်တွယ်ဆုတ်နယ်ရသည်မှာ မာတင်း၍ အိနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီရဲ၍ နေသည်။ ထိုနို့အုံကြီးများအောက်မှ ပြားချပ်၍ တင်းမာနေ သော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသည် နုညက်စွာဖြင့် တဖြေးဖြေး အောက်သို့ ပြေပြေလေး ဆင်းသွားရာမှ တစ်နေရာအရောက်တွင် ခုံးမောက်၍ တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ထဘီအောက်သို့ တဖြေးဖြေး ငုပ်လျှိုးကွယ်ပျောက်သွားသော အသားစိုင်ဝင်းဝင်းလေးက မိုးလှိုင်ကျော်ကို အသက်ရှူမှားစေလေသည်။

မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏လက်ကို နီလာ၏ နို့အုံပေါ်မှ ခွာကာ အသာလေးကုန်း၍ စို့လိုက်တော့သည်။ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရသော နီလာက ““အင့်”” လိုလို ““အွန့်”” လိုလို အသံလေးတစ်ခု သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှ ပွင့်အန်ရင်း ဘေးသို့ စောင်းငဲ့ထားသော သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ ပက်လက်လေးပြန်၍ လန်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ စောစောကလိုတော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ ပြေပြစ်မှုမရှိတော့ပေ။ တစုံတရာကို မဲတင်းထားရပုံလေးပေါက်၍နေလေသည်။
ပြီးတော့ တဆက်တည်းမှာပင် သူမ၏ လက်လေး နှစ်ဖက်က တစ်ဖက်က မိုးလှိုင်ကျော်၏ လည်ပင်းဆီသို့၎င်း၊ တစ်ဖက်က ကျောပြင်ကြီးဆီသို့၎င်း ရောက်၍သွားကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖက်တွယ်လိုက်တော့သည်။

နီလာ၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆိုသလိုပင် တစ်လုံးချင်း တစ်လုံးချင်း တစ်လှည့်စီ စို့ပေးနေရင်းက မိုးလှိုင်ကျော်၏ လျှာက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို ထိုး၍ကော်ကာ ယက်ပေးလိုက်သည်။ နီလာသည် ဖြတ်ကနဲ သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလိုက်ရရှာသည်။

ထိုကဲ့သို့ သူမ၏ နို့တွေကို စို့ပေးနေရင်းကပင် မိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ထွေးထွေးအိအိ ကိုယ်လုံးလေးကို အားမလိုအားမရ ဖက်၍ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ နီလာ၏ ခါးမှာ ဝတ်ထားသော ပွင့်ရိုက်ထဘီလေး၏ အထက်ဆင်စလေးကို သူမ၏ ခါးတွင် ညှပ်လျှက်သားရှိနေရာမှ ဆွဲ၍ နှုတ်လိုက်သည်။ ထဘီစလေးကို တဖြေးဖြေးချင်း လျှောချ၍ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးစလေးများက ခပ်ပါးပါးလေး ထွက်ပေါ်လာ ကြသည်။ ပြင်ပလေနှင့် ထိတွေ့လိုက်ရမှုကြောင့်ပင်ထင်၏။ သူမ၏ ဆီးခုံလေးရှိ ဖြူဝင်းသော အသားစိုင်လေးများသည် ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲထသွားရသည်။

တုန်ရီလှုပ်ရှား၍နေသော မိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်ချောင်းလေးများက ဖြူတင်းမို့ဝင်းသော ဆီးခုံလေးကို တို့ထိ ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။ ထဘီလေးကို ထပ်မံ၍ လျှော့ချလိုက်ပြန်ပါသည်။ အမွှေးရှည်ရှည်လေးများက ကြမ်းရှရှလေးဖြစ်ကာ လိမ်ယှက် ရှုပ်ထွေးလျှက် အုံဖွဲ့ကာနေသည်။ စောက်မွှေးကြမ်းနီကျင်ကျင်လေးများကို လွန်မြောက်၍လာသော အခါတွင်တော့ လက်သည်းထိပ်ဖျားခန့် နက်ရှိုင်းသော ချိုင့်ခွက်လေးသည် ဦးစွာထွက်ပေါ်၍ လာသည်။ ထိုချိုင့်ခွက်ကလေးထဲ၌ ညပ်၍ ပြူထွက်ရန် အားယူနေသော ပဲကြီးစေ့လေးပမာခန့်ရှိသော အစေ့တက်လေးက မင်းမူ၍နေသည်။ ထိုမဝံ့မရဲလေး ခေါင်းပြူကြည့်နေသော အစေ့တက်လေး၏ အောက်သို့ နိမ့်ဆင်းပြေးဝင်သွားသော အက် ကြောင်းကြီးကမူ ထူထဲကာ ဖောင်း၍ ပြောင်တင်းနေသည်။ ထိုအက်ကြောင်းကြီးက သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှ အောက်သို့ ကွေးဆင်း၍ ပျောက်ကွယ်သွားရာ ဘယ်ဝယ်ဘယ်ဆီမှာ ဆုံးသည်ဟု မသိနိုင်ပါတော့ချေ။

ပြီးတော့လည်း ကျန်သေးသည်။ သူမ၏ အမွှေး လေးများက ဆီးခုံတွင်သာရပ်တန့်၍ မသွားဘဲ ပေါင်ခြံမှ မှေးမှေးလေး သွယ်တန်းသက်ဆင်းလာကာ စောက်ပတ်အကွဲ ဘေးတဖက်တချက်ဆီ၌ ရိပ်ရိပ်လေး ရစ်ငိုက်၍နေရသည်။ သူမ၏ပွင့်ရိုက်ထဘီလေးကတော့ ခြေဖျားမှတဆင့် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ပင် ကျွတ်၍ထွက်သွားချေပြီ ဖြစ်သည်။

နီလာ၏ ထဘီလေးကို တဖြေးဖြေး ချွတ်၍ ဆွဲချ လိုက်ရင်းက သူမကို တပ်မက်လာသော စိတ်များကြောင့် စို့ပေးနေသော နို့တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ တဖြေးဖြေး ပြေးထွက်ပေါ်လာသော နီလာ၏ အသားစိုင်လေးများကို ငေး၍ ကြည့်နေလိုက်မိသော မိုးလှိုင်ကျော်သည် ဖောင်းတစ် ပြည့်ဖြိုးသော သူမ၏ ခြေဖျားလေးမှတဆင့် ထဘီလေး ကျွတ်ထွက်သွားရပြီးသည့် ခဏမှာပင် စွဲမက် ဖွယ်ကောင်းလှသော သူမ၏ ချစ်စရာ အင်္ဂါအစုံအလင်ကို တပ်မက်လွန်းသော စိတ်ကြောင့် သူ၏ရမက်မီးတို့သည်လည်း ဟုန်းကနဲ ထ၍ လာရတော့ရာ မိုးလှိုင်ကျော်သည် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို သာသာလေး မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း သူ၏ မျက်နှာကို ငုံ့၍ ကြမ်းရှရှ စောက်မွှေးလေးတွေကြားသို့ သူ၏ နှာသီးဖျားကို တိုးတင်ကာ ဖောင်းအိ၍နေသော နီလာ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးကို ဖိကပ်၍ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့သည်။

“ အို .. မောင် ..”

နီလာတစ်ယောက် ဆတ်ကနဲ တုန်၍သွားသည်။ အထိတ်တလန့်လေး ခြောက်ခြားစွာ ရေရွတ်လိုက်သော သူမ၏ စကားလုံးလေးတွင် ““မောင်”” နော် ကလေးဆိုတာပင် မပါတော့ ..။

မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာ၏ စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းဖောင်းကြီးထက်သို့ ဖိကပ်၍ထားသော သူ၏ နှာခေါင်းကို မကျဘဲ နီလာ၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်၌ပင် ဖိကပ်၍ထားရာက သူမ၏ အမွှေးလေးကြားသို့ လျှောတိုက်ကာ ထိုးလိုက်ရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ထိပ်နားဆီသို့ သူ၏ နှာခေါင်းကို လျှောတိုက်၍ ရွေ့လျှားလိုက်သည်။

“ အို .. အို ..”

“ ဟင်း”

“ အ .. ”

“ အင်း . ဟင်း ..”

“ အို..အို”

ဟု မြည်တမ်းရင်း နီလာ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးမှာ ဆတ်ဆတ်ခါသွားရသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏ နှာသီးဖျားကို ရွေ့လျှားသက်ဆင်းလာရာမှ ရပ်လိုက် တော့မှ နီလာသည် ဟင်း ဟု သက်ပြင်းချနိုင်ခဲ့သည်။ သူမ၏ သက်ပြင်းသံလေးမှ မဆုံးသေး မိုးလှိုင်ကျော်၏ နှာခေါင်းထိပ်က သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ဖောင်းတစ်နေသော အသားစိုင်လေးဆီသို့ ဖိ၍ ထိုးနှစ်ကာ နမ်းလိုက်တော့ရာ နီလာသည် “အ” ဆိုသော အသံလေး ထွက်သွားကာ အသက်ရှူရပ်သွားရရင်း သူမ၏ ခါးလေးမှာ ကော့ကနဲတက်သွားရသည်။ ပြီးမှ မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏ နှာခေါင်းကို ကြလိုက်တော့မှ အင်းကနဲ သက်ပြင်းကိုချကာ ဟင်းကနဲ အသက်ကို ရှူထုတ်လိုက်ရလေတော့သည်။

နီလာ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထိပ်မှ သူ၏ နှာခေါင်းထိပ်ကို ကြပြီးသည်နှင့် မှိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်က စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်သို့ ရောက်၍ သွားပြန်ပါသည်။ ပြီးတော့ မို့ဖောင်း၍ ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်သည်။

“ အင့် ..ဟင့် .. မောင် .. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ .. ဟင့် .. အို .. မောင်ကလည်းကွယ် ..ဟင့်”

မိုးလှိုင်ကျော်က နီလာ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်ချက်မျှ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ဖဝါးက စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အပြားလိုက်အုပ်၍ ကပ်ကာ စောက်ပတ် မျက်နှာစာဖြစ်သော အကွဲကြောင်း ရှေ့ဖက်ဆီသို့ ဖောင်းတင်း၍နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နီလာ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖင်ကြီးမှာ လိမ့်ကနဲ တစ် ချက်ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူကြီးနှစ်ဖက်မှာ ကြွ၍ တဝက်တပျက် ထောင်တက်လာကြသည်။ ထိုအခါတွင် မိုးလှိုင်ကျော်သည် သူရှိနေရာဖက်ရှိ လုံးလုံးလျှားလျှားထောင်၍ မတက်သေးဘဲ တဝက်တပျက်သာ ကြွ၍ထောင်တက်နေသော နီလာ၏ ပေါင်လုံးကြီး အောက်သို့ သူ၏ လက်ကိုလျှိုသွင်းလိုက်ကာ သူ၏ လက်ကို နီလာ၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့တင်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဒီတစ်ခါတွင်တော့ နီလာ၏ နှုတ်ဖျားမှ ဘာသံမှ ထွက်၍မလာတော့ဘဲ သူမသည် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ရပြန်ရာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေး ဖြစ်သွားရကာ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်ကတော့ ဒူးကွေးလျှက် လုံးလုံးလျားလျားကြီး ထောင်တက်သွားပေ တော့သည်။ ပြီးတော့လည်း သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် အရည်လေးများမှာ စို၍လာပြီဖြစ်သည်။

နီလာတစ်ယောက် ဘယ်အရာကမှ တားဆီးပိတ်ပင်၍ မရနိုင်သော သူမ၏ ရမက်ဆန္ဒတို့သည် ပြင်းပြစွာဖြင့် ရှိနေကြလေပြီ။ မိုးလှိုင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မာကြောလွန်းနေပြီဖြစ်ကာ သူ၏ ပုဆိုးအောက်တွင် တလန်းလန်းဖြင့် ဖြစ်နေရလေသည်။

နီလာ၏ စောက်ပတ်အုံ အသားစိုင်လေးနှင့် ထိတွေ့ မိခဲ့သော သူ၏ နှာသီးထိပ်လေးသည် ခပ်တင်းတင်းလေး ခံစားဖြစ်ပေါ်နေရပြီ။ နီလာ၏ ညှီသင်းသင်းစောက်ဖုတ်ရနံ့လေးက သူ၏ နှာခေါင်းဝမှ မထွက်ဘဲ စွဲမြဲ၍ ကျန်ရစ်နေသေးသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးက နီလာ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ကြွ၍သွားခဲ့ပြီး ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်ရာက မိုးလှိုင်ကျော်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စိမ်ပြေနပြေ ပွတ်ပေး နေခြင်းဖြစ်သည်။

မိုးလှိုင်ကျော်၏လက်က ဖောင်းမို့ ခုံးမောက်ကာ တင်း၍နေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်လိုက် ဝေ့ဝှိုက်၍ ပွတ်လိုက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ယုယစွာ ပွတ်ပေးနေသည်။ သူမ၏လက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများ ပေါ်သို့ အရောက် လက်မဖြင့် သူ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကိုဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ တင်းစေ့နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်သို့ သူ၏ လက်ချောင်းလေးကို ကပ်၍ ဆွဲတင်ကာ ပွတ်လိုက်သည်။

“ အင့် . ဟင့် .. မောင် ..”

နောက်ဆုံး “မောင်”ဟူသော အသံလေးက သံရှည်လေးဆွဲ၍ ဖွေးနှစ်နေသော နီလာ၏ ဖင်သားကြီးများက လိမ့်၍သွားရသည်။ နီလာ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်၍ အပွတ် မိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်ချောင်းထိပ်လေးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ ပြူထွက်ရန် အားယူနေသော စောက်စေ့အတက်လေးကို သာသာလေး ဖိကာပွတ်လိုက်သည်။

“ အို .. ဟင့် .. ကျွတ်..ကျွတ်..”

နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရင်းသူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က မိုးလှိုင်ကျော်၏ လက်မောင်းအိုးကြီးဆီသို့ ဖြတ်ကနဲ ရောက်၍လာကာ ဆုပ်၍ညှစ်လိုက်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်တုန်းကတော့ သာသာလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း နုညက်လွန်းသော အစေ့လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အားက ပို၍သွားရတော့ရာ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်မိသွားပြီး နီလာမှာ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ်လိုက်ရသည်။ သူ၏လက်ကို နီလာ၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ ကြကာ သူ၏ အထိအတွေ့မှန်သမျှကို နီလာ၏ထံမှ အားလုံးရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ မိုးလှိုင်ကျော်သည် သူ၏ ရှေ့တွင် ပက် လက်လေး ဖြစ်၍နေသော နီလာ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို စိမ်ပြနပြေပင် ထိုင်၍ ခေါင်းဖျားခြေဆုံးကြည့်၍နေသည်။ ခဏမျှအတွင်းမှာပင် သူမ၏ မှေးစင်းထားသော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများသည် ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာကာ သူဘာလုပ်နေတာလဲဟု လှမ်း၍ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။

“ မောင် .. အဲလိုကြီး .. ကြည့်မနေနဲ့ကွာ”

သူ့လက်မောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက် လေးဖြင့် သူကိုလှုပ်၍ ပြောလိုက်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်၏ အကြည့်က သူမ၏ မျက်နှာလေးဆီသို့ ရောက်လာပြီး သူက စွဲမက်စရာ အပြုံးလေးတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ..

“ သိပ် .. လှတာဘဲ မမရယ် ..”

ဟု ခပ်ညီးညီးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ ဟင့် ..”

ပြုံးယောင်ယောင်လေးဖြစ်၍ သွားရသော နီလာ၏ မျက်နှာလေးပေါ်တွင် ရှက်သွေးလေးတွေ ဖြတ်သွားသည်ကို မိုးလှိုင်ကျော်က အသေအချာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ နီလာ၏ မျက်နှာလေးက သူ့ထံမှ လွှဲဖယ်သွားကာ တဖက်သို့ စောင်းငဲ့၍ သွားရပြန်သည်။ တခဏမျှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်၍ သွားရပြန်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော သူမကို အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျားတစ်ယောက် သူမ၏ ဘေးတွင် ကပ်ရက်ထိုင်ကာ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် တပ်မက်စွာ ထိုင်ကြည့်နေလေတော့ စောစောက သူ၏အချော့အမြူ အပွတ်အရမ်းများကြောင့် ထကြွ၍နေရပြီဖြစ်သော နီလာ၏ ရမက်မီးတို့ကို လေပင့်ပေး သလိုဖြစ်ကာ ပို၍ပင် သူမ၏ ရမက်များမှာ သောင်းကျန်း၍ လာရသည်။ ပြီးတော့လည်း ရင်ထဲမှ မချိတင်ကဲဖြစ်၍ လာရကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးမှာလည်း မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရလျက် ဒူးကွေးကာ ထောင်ထားမိလေပြီဖြစ်သော သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူကြီးများမှာပင် စေ့လိုက် ကားလိုက် ဖြစ်၍နေရသည်။ ဒီလိုချည်း ဆက်၍နေရန် အောင့်အီးသည်းခံခြင်းငှာ မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့သဖြင့် သူမသည် တစုံတခုကို ပြောရန် အားယူလိုက်စဉ်မှာပင်

“ မ ..မ ..”

“ အင် ..”

ပြန်ထူးလိုက်သော နီလာ၏ အသံလေးက သူ့အသံ ထက်ပင် ပို၍ တိုးလျပါသည်။ ဒီလိုထူးလိုက်ရင်းမှပင် လွှဲဖယ်၍ ဘေးတစ်ဖက်သို့ စောင်းငဲ့ထားသော နီလာ၏ မျက်နှာလေးက ပြန်၍လှည့်လာကာ ကော့ရွှမ်းသော သူမ၏ မျက်တောင်ကြီးများကို တစ်ချက် နှစ်ချက်မျှ ပုတ်ခတ်လိုက်ရင်း သူမ၏ မျက်လုံးလေးများဖွင့်လိုက်ကာ မိုးလှုင်ကျော်ရဲ့ မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်လိုက်သည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က ဘာမှမပြောသေးဘဲ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ငေး၍ကြည့်နေသည်။

“ မောင် .. ပြောလေ .. မောင်ရယ်”

ဒီတော့မှ သူက သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာပြီး သူ၏ ချစ်စရာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်ကို နီလာမြင်လိုက်ရသည်။

“ မောင့် ..ကို .. ချစ်လားဟင်”

“ အော် .. မောင်ရယ် .. ဖြေဖို့ရောလိုသေးလို့လားကွယ် ..”

“ ဟင့်အင်း .. မမ .. ပြောတာကို မောင်ကြားချင်လို့ ..”

သူ့ကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်၍နေသော နီလာ၏ မျက်နှာလေးက ပြုံးယောင်သန်း၍သွားသည်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့လေး ကြည့်လိုက်သည်။

“ မောင်.. သိပ်ပြီးကြားချင်လား..”

“ အင်း”

“ လာ ဒါဆို အနားကပ်”

သူမက သူ့လက်မောင်းကို ဆွဲ၍ အခေါ် သူ့မျက်နှာက နီလာ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ကပ်လာပြီး မျက်နှာကို စောင်းကာ သူ့နားလေးကို နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းများသို့ တေ့ကပ်ပေးလိုက်သည်။ နီလာက သူ့နားနုနုလေးကို သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်လိုက်ပြီး သွာလေးဖြင့် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ..

“ မောင့်ကို မမ က ချစ်လွန်းလို့ .. မမ တကိုယ်လုံးကို ပုံအပ်လိုက်တာပေါ့ကွယ်”

နီလာက တုန်ခိုက်စွာ ပြောလာသည်။ သူ့မျက်နှာလေးက လှည့်လာကာ နီလာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

“ ဒါဆို .. မောင် .. တအားချစ်တော့မယ်နော်”

လို့ ပြောပြီး သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။

“ သိပ်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး”

ဟု စိတ်ထဲကပြောရင်း သူ့ကို နီလာက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှက်သွေးတို့မှာ နီလာ၏ မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံးတွင် နီမြန်းရုံသာမဟုတ်တော့ဘဲ ကြက်သွေးရောင်ပင် ထ၍နေရချေပြီ။ ပြီးတော့ သူက သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နီလာက မျက်လုံးလေးတွေကို ပြန်ပြီး မှိတ်ဖို့ ကြံလိုက်ပေမဲ့လည်း မမှိတ်တော့ဘဲ ဖွင့်လျက်ကပင် သူ့ကို ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်နေလိုက်သည်။ နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး တုန်ရင်၍နေသည်။ သူ့အဝတ် အစားတွေအားလုံး ကျွတ် ထွက်သွားပေပြီ။

“ အို..”

နီလာ၏ နှုတ်ဖျားမှ ယောင်ရမ်း၍ ထွက်သွားရရင်း နီလာ၏ အကြည့်များသည် စူးရှ၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့ အလိုအလျှောက်ပင် သူမ၏ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် မှိတ်၍ ကျသွားတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူက နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အသာလေး ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နီလာရဲ့ ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက နီလာ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ လှိမ့်၍တက်လာသဖြင့် သူမ၏ ပေါင်တွေကို ပြန်ဆန့်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ရောက်၍လာသော သူ့ကိုယ်ကြီး အလေးချိန်ကြောင့် နီလာ၏ လည်ချောင်းအတွင်း မှ “အွန့်” ကနဲဖြစ်သွားရသည်။ 

ဆန့်၍ကားပေးထားသော သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ သူ့ကိုယ်လုံး ကြီး ကျကျနန ရောက်သွားချိန်မှာပင် သူက နီလာ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ကာ ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နီလာ၏ ကား၍ဆန့်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြန်၍ ဒူးကွေးပြီး ထောင်ပေးလိုက်သည်။

ဒီအခိုက်မှာပင် နီလာကလည်း ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ ဂျင်းရှပ်အင်္ကျီလေးကို အမြန်ပင် ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ် လိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးက နီလာ၏ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ထောက်၍ အလာတွင် သူမ၏ ခါးလေးတွန့်သွားသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်က သူ၏ လီးတန်ကြီးကို နီလာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုး၍ သွင်းချေပြီ။

“ ဗျစ်.. အင့် . ဗျစ်. . ဗျစ် .. အင့် . အ .. ဟ .. ဗျစ် .. ပြတ်.. ဖွတ်..အ .. ကျွတ်..ကျွတ်”

နီလာ၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားသည်။

“ ပလွတ်.. ဖတ် .. ဖွပ်”

လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးဝင်သွားပြီးသည်နှင့် မိုးလှိုင်ကျော်က ချက်ခြင်းပင် ပြန်၍ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။

“ အ .. အား .. အ .. အား အင့် ..အင်း”

နီလာ၏နို့ကြီးများ ရှေ့နောက် လှုပ်ရမ်း၍နေသည်။ ကုတင်ကြီးကလည်း အဆက်မပြတ် တငြိမ့်ငြိမ့် ခုန်၍ နေသည်။ အားနှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း နီလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးက ခေါင်းရင်းဖက်သို့ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တွန်းတင်တာ ခံရသလို တက်၍ တက်၍သွားသည်။ နီလာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းကြပ် ပြည့်သိပ်စွာ ဆောင့်လိုးနေသော မိုးလှိုင်ကျော်၏ လီးကြီးက အရသာရှိလွန်းလှသည်။ စီးကနဲ စီးကနဲ တင်းတင်းကြီး ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် အလိုး ကောင်းမှုကြောင့် နီလာမှာ အရသာထူးကြီးကို ခုံမင် နှစ်သက်နေမိသည်။ မချိတင်ကဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လွန်းတာကြောင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်လိုက်မိသည်။

“ ပေါင်ကို ကားထားစမ်းပါ မမရယ် .. ခပ်ဖြဲဖြဲလေးပေါ့ ..”

“ ဒီထက်ပြဲချင်ရင်လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်သာ ဖြဲတော့”

ဟု ပြောရင်း နီလာက သူမ၏ ပေါင်လုံး ဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်မစေ့ဖြစ်အောင်လည်း သူမကိုယ်သူမ သတိထားလိုက်သည်။

“ ဗြွတ် .. စွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်”

“ အ .. လားလားလား ..”

ဒီတစ်ချက်ကတော့ နီလာမျက်ရည်လေးများ ဝဲသွား သည်။ စောက်ရည်များ အံကျလာသည်ထိ ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ အသဲခိုက်အောင်ပင် ကောင်းသွားရသည်။ အရသာတွေ ရှိသထက်ရှိလာကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်၍လာရသော နီလာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးကို လှေကလေးတစ်စင်းပမာ ဟိုဖက်စောင်း ဒီဖက်စောင်းနှင့် လူး၍ လှိမ့်ပေးကာ အလိုးခံသည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်စောင်းစောင်းဝင်၍ သွားသော လီးတန်ကြီးထိပ်က အတွင်းမှ အသားနု လေးများကို စောက်ခေါင်းနံရံပြင်မှ သပ်သပ်တွန်း၍ချကာ ထိထိမိမိကြီး ထိုးဆောင့်သည်။ ထိုအခါ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်ရှိ စောက်ပတ် နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်က လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရ ညှပ်ညှပ်ပြီး ဆွဲညှစ်နေကြသည်။

ဘသားချော မိုးလှိုင်ကျော်က တဟင်းဟင်းနှင့် မနှောခွေ့၏။ တရှူးရှူးတရှဲရှဲဖြင့် မာန်ထကာ နီလာ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရပင် မနားတမ်း ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။ နီလာ၏ ဖင်ကြီးက ဖိအားကြောင့် ပြားပြားသွားပြီး မွေ့ယာထဲနစ်၍ နစ်၍ ဝင်သွားချေသည်။ ကြာလာတော့ တလှပ်လှပ်တုန်နေသော ရင်ကြောင့် အသက်ရှူနှုန်းတွေ ပြင်းထန်လာသည်။ နီလာ၏ ရင်ထဲတွင် လှိုက်၍ မောလာသည်။ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖြစ်လာရသည်။

နီလာ၏ ဖောင်းလွန်း ကားလွန်းကာ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကြီးတွင် အရည်တွေမှာ ရွှဲနစ်၍နေချေပြီ။ ထိုစောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အရည်များစိုရွှဲကာ ပြောင်လက်၍ မာကြောသန်မာလှသည့် မိုးလှိုင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးကလည်း တဟဲဟဲဖြင့် ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်လိုး၍နေသည်။ မိုးလှိုင်ကျော်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို နီလာ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ရာ နီလာ၏ လက်လေးနှစ် ဖက်က ချက်ချင်းပင် ဆီးကြို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။

မိုးလှိုင်ကျော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး နီလာ၏ ပါးလေးကို အကြာကြီး နမ်းလိုက်ကာ ဖင်ကိုကြွလျှက် ဖွတ်ကနဲ ဗြတ်ကနဲ အားကုန် ဆောင့်ရင်းက သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို နီလာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးပင် ထိုးစိုက် ဖိကပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို နီလာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ပန်းသွင်းလိုက်တော့သည်။

ပူကနဲ .. နွေးကနဲ အရသာကား ဆယ့်လေးငါးကြိမ်ထက်မနည်း နီလာ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆက်တိုက် ခံစားလိုက်ရပြီး မိုး‌လှိုင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း အတင်းဆုံး အမာဆုံး ကြီးထွား မာကြောသွားခိုက်မှာပင် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ တုန်ကာ ကော့တက်သွားရင်း နီလာ၏ စောက်ရည်များကလည်း စောက်ခေါင်းထဲမှ မိုးလှိုင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို ရှီးကနဲ ရှီးကနဲဖြင့် လေးငါး ခြောက်ကြိမ်ထက်မနည်း မြတ်နိုးစွာဖြင့် ဖျန်းပက်လိုက်ပါတော့လေသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, April 5, 2012

အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အမေ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ကြောင်း သတင်းကြားရတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ချုံးပွဲချ၍ ငိုလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့……. ကြည့်ဦး…. အမေယူလိုက်သည်က လူမျိုးခြား ကုလားကြီးတဲ့…… ဝမ်းနည်းတာလဲပါသည်။ ယူကြုံးမရတာလဲပါသည်။ ဒါကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေး၍ နေမိသည်။

လူကြုံနှင့်ပေးလိုက်သော အမေ့ထံမှ စာနှင့်အတူ ဖွားလေးအတွက် အိမ်ပြင်ဖို့နှင့် လိုအပ်တာသုံးဖို့ ငွေ တစ်သောင်း ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်းအတွက် အဝတ်အစားဝမ်းဆက် သုံးစုံနှင့် ငွေသုံးထောင်ကလည်း သပ်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဒါကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် အမေတစ်ယောက် ချောင်ချောင်လည်လည်ဖြင့် အပူအပင်မရှိ နေနိုင်တော့မည်ဟုတွေး၍ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားရသည်။

ရန်ကုန်မှ ပြန်လာသော လူကြုံကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်း တစ်ယောက် ကောင်းစားနေကြောင်း အမွှန်းတင်၍ ပြောရှာပါသည်။ ဒါ့အပြင် မအေးသန်းက လူမျိုးခြားကို ယူလိုက်တယ် ဆိုပေမယ့်လဲ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့သူက ကုလားဖြစ်ပေမဲ့ မအေးသန်းကို တော်တော်ပင် ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ အခုဆိုရင် မအေးသန်းတစ်ယောက် ဈေးထဲတွင် ဆိုင်ထွက်စရာပင် မလိုတော့ကြောင်း ပြောပြသဖြင့် တဖက်တလမ်းမှနေ၍ ခင်ခင်စန်းသည် အမေ့အတွက် စိတ်အေးရပါသေးသည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်း အသက်က ၁၆ နှစ်ဘဲ ရှိသေးသည်။ အမေ၏အသက်က အခုမှ အသက် ၃၅ နှစ်လောက်ဘဲ ရှိသေးသည်။ ခင်ခင်စန်းတို့ဖခင် ကွယ်လွန်သွားသည်မှာ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်မျှ ရှိပြီဖြစ်၍ မအေးသန်းတစ်ယောက် ဝမ်းရေးအတွက် ရုန်းကန်ဖြေရှင်းနေရပြီး သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကတော့ ခိုကိုးရာမဲ့နေသော သူမ၏ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ဖခင်၏မိခင် အဖွားလေးနှင့်အတူ ဒေးဒရဲမြို့တွင် နေထိုင်ခဲ့သည်ဖြစ်သည်။

တနည်းအားဖြင့် ကြည့်မည်ဆိုပါကလဲ တပင်လဲလို့တပင်ထူတာဖြစ်သော အမေ့ကို အပြစ်ပြောစရာ မရှိပေ။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူမှာလည်း အခုမှ ငယ်တုန်းရွယ်တုန်း ဖြစ်သဖြင့် အရွယ်ကောင်းတုန်းဖြစ်ကာ သူလည်း အိမ်ထောင်ပြုချင်ရှာပေမည်ဟု ဖွားလေး၏ ဖြေသိမ့်သော စကားများအရလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဝမ်းနည်းစိတ် ယူကြုံးမရသည့် စိတ်များကို တစိတ်တဝမ်း အေးချမ်းစေလေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ပြုသည်ဟု သတင်းကြားပြီးတစ်လကျော်ခန့် အကြာတွင် ရွာတွင်နေသော ခင်ခင်စန်း၏အစ်မဝမ်းကွဲ ဖွားလေး၏တူမတစ်ယောက်က မိသားစုနှင့်အတူ ဖွားလေး၏အိမ်သို့ ပြောင်းလာကြသဖြင့် ခင်ခင်စန်းသည် ဖွားလေးအတွက် စိတ်အေးရကာ သူမ၏အစ်မဝမ်းကွဲများ ပြောင်းလာပြီး (၁၀) ရက်ခန့် အကြာတွင်တော့ မိခင်ဖြစ်သူထံ တလှည့်တပြောင်း အလည်အပတ် သဘောမျိုးနှင့် သွားရောက်နေထိုင်ရန်အတွက် ခင်ခင်စန်းသည် မိခင်ဖြစ်သူရှိရာ ရန်ကုန်မြို့သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့လေတော့သည်။

...........................................................

အိမ်ရောက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်အေးသန်းက သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကို ဝမ်းသာအယ်လဲ ဆီးကြိုသည့်အတွက် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကျေနပ်သွားရသည်။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူ၏ယောကျ်ား ပထွေးဖြစ်သူကလည်း လူမျိုးခြားဆိုပေမဲ့ ခင်ခင်စန်းကို ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဟိုးအရင်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့ကြသူတွေပမာ ဆက်ဆံတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဝမ်းပန်းတသာဖြစ်ရပါသည်။

ပထွေးဖြစ်သူ ကိုမွတ်တားမှာ အသက် (၄၀) လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ပထန်လူမျိုးလည်း စပ်လေတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဖြင့် ကိုယ်လုံးက ဗလတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်း ရောက်လာသည်ဆိုသည်နှင့် မွတ်တားက ခဏအကြာတွင် အိမ်မှထွက်၍ ဆိုက်ကားသမားကို ဒံပေါက်ဝယ်ခိုင်းကာ ခင်ခင်စန်းကို ကျွေးမွေးခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းရော မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းတို့ပါ ဝမ်းသာကြည်နူးခဲ့ရသည်။

ညနေစာကို ဒံပေါက်ထမင်းဖြင့် သုံးယောက်သား စားပြီးကြသောအခါတွင်လည်း ကိုမွတ်တားက ဒီအိမ်မှာပင် ခင်ခင်စန်း အပြီးပြောင်းလာပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူနေရန်နှင့် ဒေးဒရဲတွင် ကျန်ခဲ့သော ဖွားလေးအတွက်လည်း လစဉ်ထောက်ပံ့ပေးရန် စီစဉ်ပြောကြားခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ကိုမွတ်တား၏ စကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့လည်း သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင်လည်း ကိုမွတ်တားကိုကြိတ်၍ ကျေးဇူးတင်နေမိကြသည်။

......................................................................

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကုတင်ခေါင်ရင်းဖက်ရှိ မပိတ်ရသေးသော ပြတွင်းပေါက်မှနေ၍ လေတစ်ချက်ဖြူးဖြူးလေး ဝင်၍အလာတွင် အသက်ကိုဝအောင် တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျှက် အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို တစ်စောင်းလေးလှဲလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းမျှော်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်ဖက်တွင် လမင်းမှာ ထိန်ထိန်သာလျှက်ရှိသည်။

ခါတိုင်းလို အချိန်များကဆိုလျှင် ခင်ခင်စန်း အမေ့အိမ်သို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ အမေက ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ သားအမိနှစ်ယောက်အတူ အိပ်နေကျဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ အခုတော့ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်နေရတာမို့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

ညက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို တိတ်ဆိတ်၍ နေရအောင် ဖန်တီးထားလေတော့ တဖက်ခန်းမှ တရှူးရှူး၊ တရှဲရှဲနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးလေး ပြောနေကြသော စကားသံလေးများသည် တခါတရံ ခင်ခင်စန်းဆီသို့ ရောက်၍လာတတ်သည်။ အစကတော့ ဖာသိဖာသာပင် ဖြစ်သော်လည်း နောက်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် နားစွင့်မိသည်။ ဒီလိုနားစွင့်မိရာမှ ခင်ခင်စန်းသည် တစ်ခုခုကို စိတ်ဝင်စားလာမိသည်။ ဒါကတော့ မိမိ၏မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ကုလားကြီးတို့ ဘာလုပ်နေကြလဲ ဆိုတာကိုပင် ဖြစ်သည်။

ဒါကိုတော့ ခင်ခင်စန်း သိလိုလှပါသည်။ ထိုကြောင့် ခင်ခင်စန်းသည် အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထ၍ နံရံဆီသို့သွားသည်။ ပြီးတော့ နံရံတွင်တွေ့ရသော အပေါက်သေးသေးလေးမှနေ၍ တဖက်ခန်းဆီသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲတွင် ဖို၍ သွားရသည်။

သူတို့အခန်းထဲတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေ မီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က လင်းလင်းကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာတော့ မွတ်တားက မိမိအမေ၏ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွထားပြီး ပါးကိုနမ်းနေသည်။ ဒါကိုတွေ့ရသည်ကပင် ခင်ခင်စန်းအဖို့ ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာကလေးတစ်မျိုးအဖြစ်နဲ့ ခံစားနေရသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် တခါတရံမျှ မတွေ့ဖူးသော မကြုံဘူးသော အဖြစ်ကလေးကို တွေ့ကြုံမြင်တွေ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စူးစိုက်ကြည့်နေမိတော့သည်။ အပေါက်လေးက သေးတော့လည်း အားမရပါ။ ထို့ကြောင့် အပေါက်ချဲ့ရန် တစ်ခုခုကို ရှာဖွေတော့သည်။ မတွေ့ရတော့ ခင်ခင်စန်းက စိတ်ပျက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အသာလေးမှိန်းနေလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်း ဘယ်အချိန်ထိ မှေးမှိန်းနေသည်မသိ။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းလေးမှာ တသိမ့်သိမ့်ခါနေသည်ကို သိရသောအခါမှ ခင်ခင်စန်း လန့်ပြီး နိုးသွားပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့……….

“ ဖွတ်…….ဖွတ်………ဖွတ်…….”

ဟူသော အသံမှာလည်း တဖက်ခန်းမှ ဆူညံပြီး ပေါ်လာပါသည်။ ခင်ခင်စန်း စိတ်ပူသွားပါသည်။ ကုလားကြီးက မိမိ၏မအေအား စိတ်ဆိုးပြီး နရင်းအုပ်နေပြီလားဆိုသော အချက်ကိုတွေးမိပြီး ရင်တုန်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ကပျာကသီပင်ထ၍ စောစောက အပေါက်လေးကပင် ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးများပင် တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ထသွားလေသည်။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် မိမိထင်သလို မဟုတ်ဘဲ တစ်ခါမျှ မကြုံဘူးလေသော မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိမိ၏မိခင်မှာ ကိုယ်တွင် အဝတ်တစုံတရာမျှ မကပ်သလို မွတ်တားကြီးမှာလည်း အဝတ်အစားလုံးဝပင် မကပ်ပါ။ ပြီးတော့ မိမိ၏မိခင်က ခြေနှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ မြောက်ထားပါသည်။ မွတ်တားကြီးကတော့ ပေါင်နှစ်ခုကြားမှနေပြီး အားရပါးရ ဆောင့်၍နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် တုန်လှုပ်သော ဝေဒနာကို ခံစားနေရပါသည်။ ဘာများ လုပ်နေပါသလဲဟူသော အတွေးကိုလည်း တွေးနေမိသည်။ မွတ်တားကြီးက

“ ဖွတ်….ဖတ်……ဖွတ်…”

ဟု မြည်အောင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း မအေးသန်းသည် မွတ်တားကြီး၏ လည်ပင်းကို အားရပါးရ ဖက်ထား သည်ကို ခင်ခင်စန်းက တွေ့ရပါသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ အိပ်ချင်စိတ်များပင် ပျောက်၍ သွားရပါသည်။ ချောင်းကြည့်ရသည်မှာ အရသာတွေ့နေသလိုပင် ဖြစ်နေပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ သဲသဲမဲမဲပင်။ ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော အပေါက်မျိုးကို မိမိကိုယ်တွင် မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော နေရာမျိုးကို လက်ဖြင့်စမ်းလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းသည် မိမိစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်မိလေသည်။ တခါတရံတွင် အိမ်မှာ သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ မိမိကိုယ်ကိုစမ်းပြီး အပေါက်ချဲ့ထွင်ရန် စဉ်းစားနေမိသည်။

“ ဖွတ်….ဖွတ်……ဖွတ်……ဖတ်……ဖတ်…..”

အသံမှာညံပြီး မြည်လို့ပင် ထွက်လာပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မအေးသန်းသည် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလိုက်ပါ၏။ မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရလေးပင် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။ ပြီးတော့ မွတ်တားကြီးက အငြိမ်မနေပါ။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မအေးသန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတော့သည်။

မအေးသန်းကတော့ မွတ်တားကြီးကို တအားပင် ဖက်ထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ထို့နောက် မအေးသန်း၏ နှုတ်ခမ်းကို မွတ်တားကြီးက စုပ်ယူသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးထိပ်ကို စုပ်ယူသည်။ သူတို့နှစ်ဦးက အလုပ်များနေပါတော့သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ရဲဘဲ ငြိမ်ပြီးတော့ အသာလေး ချောင်းနေသည်။ တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍နေစဉ်မှာပင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ သံစုံနာရီကြီးက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။

“ မအေး…..”

“ ရှင်……”

“ အားကြီးချစ်တယ်လား…. ကိုမွတ်တားကို….”

“ ချစ်တယ်…… ချစ်တယ်……… ကိုမွတ်တားကို မအေး အားကြီးချစ်တာဘဲ…”

မအေးသန်းက ဤသို့ချစ်ရေးပြန်၍ ကြူလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ကိုမွတ်တားက မအေးသန်း၏နို့ကို ဆွဲကာဆောင့်ပြန်သည်။ ဤတစ်ခါတွင်တော့ အဆောင့်မြန်သည်ဟု ခင်ခင်စန်းက ထင်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်ပင် ဆောင့်ချက်တွေကမြန်ဆန်နေပါ၏။ ငါးမိနစ်ကျော် ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီး၏ ဆောင့်ရှိန်မှာ နှေး၍လာသည်။ အတင်းဖိသွင်း၏။ တွန့်လိန်လို့လည်းသွား၏။ မအေးသန်း၏ ပါးကိုလည်း ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ဘယ်လိုဝေဒနာမျိုးမှန်း မသိသော ခံစားမှုဖြင့် အနေရခက်နေပါတော့၏။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ အနေရခက်နေပါပြီ။ ဘာကို ခံစားရသည်တော့ မသိပါ။ မျက်စိထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီးပင် ဖြစ်လို့နေသည်။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်လုံးကိုခွာပြီး သက်ပြင်းကို တိုးတိုးလေးချလိုက်ပြီး နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး စဉ်းစားလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် တစ်အိမ်လုံး ငြိမ်သက်လို့နေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အာသာမပြေသေးဘဲ လူးလဲထကာ အပေါက်ဆီသို့ မျက်စိရောက်သွားပြန်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။

အကြောင်းကတော့ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းက တယုတယနှင့် အဝတ်ဖြင့် သုတ်ပေးနေသည်။ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးဖြစ်ပြီး ရှစ်လက်မနီးပါးခန့်ရှည်သည်။ မွတ်တားကြီးရော မအေးသန်းပါ အဝတ်ပင် မဝတ်ကြသေးပါ။ ခင်ခင်စန်းက ကြက်သီးပင်ထ၍သွားသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် တစ်သက်နှင့် တကိုယ်မှာ ဤလို အချောင်းကြီးမျိုး တခါမျှ မတွေ့ဖူးခဲ့ပေ။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အသက်ပင် ရဲရဲ မရှူရဲဘဲ အပေါက်မှနေ၍ စူးစိုက်ပြီး ချောင်းမြောင်းနေပါသည်။ သူမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး ထိုသို့မြင်ရတော့လည်း စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွ ဖြစ်နေမိပါသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရုတ်တရက် အပေါက်မှ မျက်လုံးကို ခွာလို့မရခဲ့ပါ။ အတန်ကြာအောင် စူးစိုက်လို့ကြည့်နေပြီး သက်ပြင်းကို အခါခါချနေမိသည်။ ရင်ထဲမှာ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်မြည်လို့နေသည်။ ဘယ်သို့သော ဝေဒနာမျိုးပါနည်း။ ခင်ခင်စန်း အဖို့ကတော့ အဖြေရှာလို့မရတော့ပါ။ ဒါတွေဟာ အရသာတွေလား။ ခင်ခင်စန်းက သူမစိတ်ထဲမှာ ထင်တာတွေကို လျှောက်တွေးနေသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ တကယ်တော့ တွေးစရာပင် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်း၏စိတ်ထဲတွင် ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်တော့ မသိပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုအပေါက် ချဲ့ထွင်ရေးထက် ချောင်းမြောင်းရေးက သူမအတွက်ပို၍ အရေးကြီးလာသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အပေါက်လေးကို မချဲ့ဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲ အားရပါးရ ချောင်းပါသည်။ တစ်ဖက်ခန်းအတွင်းမှာတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမျှအရေးမစိုက်တော့သည့်အလားပင် ဖြစ်ချင်တာများ ဖြစ်နေကြပါတော့၏။

“ မအေး….”

“ ရှင်……ကိုမွတ်တား……”

“ မောသလား…….ဟင်….”

“ ဟင့်အင်း….မမောပါဘူး…..”

“ ဟဲ….ဟဲ…..မအေးက သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတာဘဲ…..”

မွတ်တားကြီးက ဒီလိုပင်ညုပြီး သူ့မိန်းမ မအေးသန်းကို နမ်းလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းက…

“ ဟင်း…… ဒါပဲနော်……. ကိုမွတ်တား……. နောက်ဆို အူကြောင်ကြောင် မလုပ်နဲ့….”

ပြောပြောဆိုဆို မအေးသန်းက မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကိုဆွဲ၍ ကလိလိုက်သောအခါတွင်တော့ တုတ်ဖြိုးသွယ်လျသော မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ တမုဟုတ်ချင်းပင် ထောင်၍ထလာသောအခါတွင်တော့ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းပင် လန့်ပြီးသွားရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်လန့်စရာကောင်းသော အရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မအေးသန်းက မွတ်တားကြီးကို အသဲစွဲနေရသည် မဟုတ်ပါလား…………..။

“ မအေးကိုလေ…… ကိုမွတ်တား….. ဘယ်တော့မှ…. မပစ်ဘူး…… စိတ်ချ…..”

မအေးသန်းကတော့ အားရကျေနပ်စွာနှင့် ပြုံးပြီး မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးချက်ပင် ဂွင်းဆောင့်သလို ဆောင့်ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးမှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ မအေးသန်းကို တဲ့တဲ့အိပ်စေပြီး သူကအပေါ်မှ ထိုင်ကာ မအေးသန်း၏ မို့မောင်နေသော စောက်ဖုတ်ကို သေချာစွာ ကြည့်နေပါ၏။

မအေးသန်း၏ မျက်နှာလေးမှာ ချစ်စရာအလွန်ကောင်းနေပြီး ကြွရွနေသော နို့နှစ်လုံးကလည်း တောင်ပူစာကလေးနှစ်လုံးပမာ မို့မောက်နေပါ၏။ အောက်သို့ ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ ပေါင်နှစ်လုံး၏ထိပ်မှာ မို့မောက်အုံကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြီး လာပါ လာပါ ကိုမွတ်တားရယ်ဟု ခေါ်နေသယောင်ယောင် ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ အမွှေးမဲမဲတွေက ထိပ်မှာစုပြီးနေကာ အက်ကွဲလုရှိနေသော အကွဲကြောင်းလေးက ပြူးအက်လို့နေပါသည်။

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက မအေးသန်း၏ ဒူးနှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ မြောက်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ထိုအခါ မအေးသန်း၏ အဖုတ်မှာ ကြွပြီး မြောက်တက်လာပါသည်။ မွတ်တားကြီးက အသင့်ထားရှိသော အိပ်ရာနံဘေးမှ အခုတစ်ခုကိုယူပြီး မအေးသန်း၏ ဖင်အောက်ကို ထိုးပြီး ခုပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုသို့ ခုပေးပြီးသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး အသာကလေးပင် မအေးသန်း၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ သွင်းလိုက်သောအခါတွင် မအေးသန်းသည် မျက်လုံးလေးများ မှေးပြီးကျသွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် ရင်ထဲမှာ မော၍လာရသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏အဖုတ်ကို သူမလက်နှင့် ပြန်စမ်းလိုက်မိပါသည်။ ကြက်သီးများပင် တကိုယ်လုံး ထသွားရှာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ကြက်သီးထစရာပင်။ ဒီမျှလောက်ကြီးမားသော လီးချောင်းကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားခြင်းသည် ကြောက်စရာ လန့်စရာကြီးပင် မဟုတ်ပါလား။ ခင်ခင်စန်းက မိမိအဖုတ်ကို ကိုင်ပြီး ငေးမောနေမိသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးကြီးကို အသာလေး ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်နှင့် အလုပ်များနေပါသည်။ ခဏအကြာ တွင်တော့ မွတ်တားက ကြမ်း၍လာပါပြီ။ သူ၏လီးကြီးကို တအားဆောင့်၍နေသည်။

“ ဖွတ်……ဖတ်…….စွတ်……ဖွတ်……”

ဟူသော အသံတွေမှာ ဆူညံ၍နေသည်။ မအေးသန်းကတော့ လူးလွန့်ပြီး အရသာကို ခံစားနေသည်။ မွတ်တားက နင်းကန်ဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့……….

“ အို….. ကျွတ်…. ကျွတ်….. အား…… ကိုမွတ်တားရယ်….. ဆောင့်ပါ….. သိပ်ကောင်းတယ်…… အား…..”

“ ဟဲ….. ဟဲ…… ကောင်းတယ်လား……”

“ ကောင်းတယ်…….ဟင့်….”

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက နင်းကန်၍ဆောင့်ပေးသည်။ မအေးသန်းကတော့ အရသာတွင်းထဲမှာ လူးပျံ၍နေတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အဖြစ်အပျက်များကို မျက်တောင်မခတ်နိုင်တော့ဘဲ ရှိနေသည်။ ဘယ်လိုအရသာဖြင့် ဘယ်လိုကောင်းပါလိမ့် ဟူသော အတွေးများကို တွေးပြီးသောအခါတွင် စိတ်မောလူမောဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးတွေက စင်းပြီး ကျသွားရရှာသည်။ မကြာမှီမှာပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အိပ်ပျော်၍သွားရလေတော့သည်။

........................................................................................................................

ဤနေ့အဖို့ကတော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ထူးထူးခြားခြားကြီး ဖြစ်နေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဈေးသို့ကဗျာကသီ ထွက်၍သွားသည်။ မွတ်တားက အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်ကာ သတင်းစာ ဖတ်၍နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအနီးမှ ဟန်တစ်မျိုးနှင့် ဖြတ်၍လျှောက်သည်။

မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ဖြစ်နေသော တင်ပဆုံ တပွေ့တပိုက်ကြီးတို့ကို မွတ်တားက သူ့လက်ထဲမှ သတင်းစာကို ကျော်၍ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့ မွတ်တား၏စိတ်မှာလဲ မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားကြီးစိတ် မရိုးမရွ ဖြစ်လာအောင် လုပ်နေသည် မဟုတ်ပါလား။

“ ဦးလေး…….ကော်ဖီသောက်မလား……”

“ အေး……သောက်တာပေါ့…..”

ခင်ခင်စန်းက ရေချိုးရန်အတွက် အင်္ကျီများကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားနှင့် သဘက်ပိုင်းလေးကို မလုံ့တလုံလေး ခြုံပြီးတော့ မွတ်တား၏အနားသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာပြီး ကော်ဖီမစ်သောက်ရန် မေးလာပါသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက သောက်ရန်အဖြေပေးသဖြင့် ခင်ခင်စန်းက ကော်ဖီကို သွားထည့်ပြီး မွတ်တားဆီသို့ ပြန်လာကာပေး၏။

မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံဆီသို့ မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေသည်။ အင်္ကျီချွတ်ထားပြီး ထဘီရင်လျားဖြင့် ဖြစ်သောကြောင့် ဝါဝင်းနေသော ခင်ခင်စန်း၏အသားတို့မှာ မွတ်တား၏ မျက်လုံးထဲတွင် နုပျိုလန်းဆန်းကာ လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဝေဒနာတစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရပါသည်။

“ အဟင့်…..ကိုမွတ်တားကြီးကလဲ……”

မွတ်တားက သူမကို ကြည့်လျက် ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့….

“ ခင်စန်းက သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးဘဲ…. ကိုမွတ်တားကတော့ ခင်စန်းကို သိပ်ချစ်နေမိတယ်…….”

မွတ်တားက ပြောပြောဆိုဆို ခင်ခင်စန်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းသားကို လျင်မြန်စွာပင် စုပ်လိုက်ပါသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံပေါ်သို့ လမ်းလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဆုပ်ချေပေးနေပါသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်အစိလေးကို ထဘီပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ဆွဲကလိပေးနေပါသည်။ ကိုမွတ်တားကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ညက်ညောမှုကြောင့် အပျိုရိုင်းကလေး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဖီလင်များ တက်လာပါသည်။

“ ပေါင်ကို နည်းနည်းကားပေးပါလား……… ခင်ခင်စန်း….”

“ ဟင့်အင်း……ကြောက်တယ်….”

“ မကြောက်ပါနဲ့ ကောင်းတယ်….ကား….”

“ ဟင့်အင်း…..”

ခင်ခင်စန်းက ဒါဘဲပြော၏။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပြုံးလို့သာနေသည်။ မွတ်တားက ဘယ်လိုလုပ်ရမည်ကို တွေးနေပါသည်။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အပေါ်နားသို့ ထောက်၍ ကပ်ပေးထားသည်။ ပူနွေးသော အတွေ့က ခင်ခင်စန်း၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေပါတော့သည်။

အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏ခါးကို ကလိလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းမှာ ယောင်ပြီး လူးလွန့်သွားသဖြင့် သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းမှာ ကား၍ ထွက်သွားပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အကွက်ကောင်းကို စောင့်နေသော မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ချေ။

မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏နို့ကို ငုံကာစို့ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘဲ တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိတော့သည်။ မွတ်တားက အသာလေးပင် ချော့ကာ ချော့ကာဖြင့် သွင်းပါသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ ခင်ခင်စန်းလို နုနုနယ်နယ်လေးက အသွင်းရခက်ပါသည် မဟုတ်ပါလား။

ခဏအကြာမှာပင် မွတ်တားက စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်လာသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက ပို၍ဟသွားသည်။ ဤအခိုက်အတန့်မှာပင် စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်၍သွားရသော မွတ်တားက ဖိပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ

“ အမလေး…. အမေ့……. ကျွတ်…. ကျွတ်…… အမလေး…… နာတယ်….. အဟီး…”

ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည်တော့ မသိပါ။ မျက်ရည်များပင်ဝေကာ မွတ်တား၏ ရင်ဘတ်ကို အတင်းပင် တွန်းထားလိုက်မိသည်။

“ မရုန်းနဲ့….. ကောင်မလေး…….. ရုန်းရင် နာတယ်…..”

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် စိတ်ကုန်သွားပါ၏။ ဘာအရသာလဲ ဘယ်မှာကောင်းလို့လဲဟု တွေးမိလိုက်ပါသည်။ မွတ်တားကတော့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသဖြင့် ကျေနပ်သွားရသည်။ ခင်ခင်စန်းမှာ နာကျင်မှုကို ခံစားနေရပြီး မလှုပ်မယှက်သာ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

မွတ်တားက အသာငြိမ်နေပြီးမှ ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ချေမွ၍ ပေးလိုက်သေးသည်။ နို့သီးလေးကို ငုံ့၍ စို့ပြီးတော့ အသာလေး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေသော အရည်တို့ကြောင့် ကောင်းလာသည်။ ချောင်လာသည်။ ဘယ်လိုအရသာမျိုးမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခံစားနေရသည်။ ထိုအခါမှပင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအား တွန်းဖယ်ပစ်ရမည့်အစား ဖက်၍ ထားလိုက်မိပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းမှာ လေးငါးကြိမ်မျှ ကျင်တက်သွားကာ နတ်ပြည်သို့ ရောက်နေသလားဟုပင် ထင်မှတ်နေရသည်။ ထိုအခါမှ အရသာကို သိလာရသည်။ မွတ်တားကတော့ စိတ်ရှိသလိုပင် ဆောင့်၍နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နာရီမှ ကိုးနာရီထိုးသံ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့အမေ ကိုးနာရီလောက် ပြန်ရောက်မည်ဟု မှာသွားသည်။

“ ဟော… မေမေ ပြန်လာတော့မယ်……”

ထိုအခါကျမှ မွတ်တားက ကပျာကသီဖြင့် ဆင်းလိုက်သည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ဂမူးရှုထိုးနှင့် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေး၍ ထွက်သွားပါလေတော့သည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက အေးသန်း သိသွားမည်ကို စိုးရိမ်ပါ၏။

မအေးသန်းက (၉) နာရီကျော်သည်နှင့် ဈေးမှ ကဗျာကသီနှင့် ပြန်လာသည်။ ပြီးတော့ ဝတ္တရားမပျက်ပင် ချက်ပြုတ်ရပါ၏။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ ရေချိုးရင်းဖြင့် ပူစပ်ပူလောင်နှင့် ဝေဒနာ တစ်ရပ်ကို ခံစားနေရသည်။ ဘာကြောင့် မိမိသည် မွတ်တားကြီး၏ ချယ်လှယ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပါသနည်း။ ခင်ခင်စန်းသည် အတွေးများ တွေးပြီးတော့ မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်ဖြင့် သတင်းစာကို ဖတ်၍နေသည်။ အကယ်၍ မအေးသန်း သိသွားလျှင် မီးပွင့်သွားမည် မဟုတ်ပါလား။ တော်ပါသေးသည်။ ထိုနေ့မှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးပင် ဖြစ်သွားသည်။

ညမိုးချုပ်သောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက အားဖြစ်စေသည့် ဆေးနှင့်စိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်သည်။ ပြီးတော့ ညနေပိုင်းက မအေးသန်း ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးထားသော ကြက်ဥဟတ်ဘွိုင် ပူပူနွေးနွေးကို နွားနို့ဖြင့် သောက်ထားသေးသည်။ ဒါမှ အားရှိမည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းက အိပ်ရာထဲသို့ အစောကြီး ဝင်ပြီးနောက် မနက်ပိုင်းက ဖြစ်ခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်များကို တစိမ့်စိမ့်တွေးပြီး ကျောချမ်းနေမိသည်။ တကယ် ကျောချမ်းစရာပင် မဟုတ်ပါလား။ ပထမတော့ နာကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစားရပါသည်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုအရသာမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခင်ခင်စန်း ခံစားရသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တားကို သတိရလျှက် နေရလေတော့သည်။ ဒီညအဖို့တော့ ခင်ခင်စန်းသည် ဘယ်လို အိပ်ရမည်ကို တွေးလို့မရပါ။ ဤသိုဖြင့် တဖြေးဖြေးပင် အမှောင်ထုသည် ကြီးစိုး၍လာရလေသည်။ ဤညတော့ ခင်ခင်စန်းသည် မနေ့ကညလို မီးမထွန်းတော့ပါ။ အသံကိုလည်း လုံးဝမပြုဘဲ တိတ်တိတ်ကလေးပင် နေခဲ့သည်။

အားဆေးစိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်နေသော မွတ်တားက မအေးသန်းကို အတင်းတိုက်တွန်း၍ အရက်ကို သောက်ခိုင်း၏။ မွတ်တားက မအေးသန်းကို ချော့မော့၍ သုံးလေးခွက်မျှ တိုက်ပြီးသောအခါတွင်တော့ အိပ်ခန်းဆီသို့ မွတ်တားက ခေါ်၍သွားလေတော့သည်။ မအေးသန်းသည် အရက်ရှိန်လေး နည်းနည်းရလာသော အခါတွင်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေမှာ သောင်းကျန်းလာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမသည် ဆွဲကာ ကစားနေပါတော့သည်။

မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထောင်းကနဲ ထောင်တက်လာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း ဝတ်ထားသော အဝတ်များကိုလည်း မွတ်တားကြီးက ကဗျာကသီနှင့် ချွတ်လိုက်သည်။ မကြာမှီမှာပင် မအေးသန်း၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးတီးကြီးမှာ မွတ်တား၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ပျော့ပြောင်း၍ ပါလာတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ပူထူဖိန်းရှိန်းလို့လာသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း ဟာတာတာကြီးနှင့် တစ်ခုခုကို လိုချင်သော ဆန္ဒများက ပြင်းပြနေမိသည်။ ကြိုတင်စီစဉ်ထားသော အပေါက်မှ မျက်လုံးက မခွာနိုင်တော့ပါ။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ရင်ကလေး မောနေရှာပါသည်။

မွတ်တားသည် မအေးသန်း၏ပါးကို ရွှတ်ကနဲမြည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လို့ပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မအေးသန်းက တအင်းအင်းဖြင့် အာသာပြင်းပြလို့ နေပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မအေးသန်းက မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲပြီး သူမအဖုတ်ရှိရာသို့ ခေါ်နေပါသည်။ မွတ်တားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကလိ၍နေသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးသည် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ တင်ပါးကို ကုတင်စောင်းသို့ အသာလေး ဆွဲယူလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းမှာ အလိုက်သင့်လေးပင် ပါ၍လာတော့သည်။

မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်း၏ မို့ခုံးနေသော အဖုတ်သည် မွတ်တား၏ မာတောင်၍နေသော လီးချောင်းကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ် ဖြစ်၍သွားသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက တည့်တည့်မတ်မတ်ပင် ချိန်ရွယ်ပြီး ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ အင်း….. ကျွတ်…. ကျွတ်…… ကျွတ်……. ကိုမွတ်တား ဆောင့်ပါကွယ်……”

မအေးသန်းကတော့ ဘာကိုမှ ဂရုမပြုနိုင်တော့ပါ။ သူမ၏ ပြင်းပြနေသော လိုအင်ဆန္ဒကိုသာလျှင် စေပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနှင့် တဏှာဇောတွေ ကြွနေပါသည်။

“ ကောင်းလား……မအေးသန်း…”

“ ကောင်းတယ်……..ကိုမွတ်တား….”

မအေးသန်းကတော့ ဒီလိုပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွပ်…..ဖွတ်……ဖတ်….ဖတ်…….ဗြစ်…..”

ဟူသော အသံတို့မှာ တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုးထားပါတော့သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ စိတ်မငြိမ်နိုင်ဘဲ ခံစားမှုတွေ ပြင်းနေပါတော့သည်။ မွတ်တားကတော့ မအေးသန်းကို အားရပါးရပင် ဆောင့်ပေးနေပါတော့သည်။

ဒီလိုဖြင့် ညက ပိုပြီးမှောင်လို့လာပါပြီ။ အချိန်ကလည်း တဖြေးဖြေး ည (၈) နာရီပင်ကျော်၍ လာခဲ့လေပြီ။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ည (၁၁) နာရီလောက်မှ အစပြု၍ အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ အခုတော့ ထိုအချိန်ထိပင် မစောင့်နိုင်ကြပါ။ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေပါတော့သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ကို အရက်ခိုး အရက်ငွေ့တို့က လွှမ်းမိုးနေသည် မဟုတ်ပါလား။

မအေးသန်းသည် အားမလိုအားမရဖြင့် ကုတင်တိုင်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မွတ်တားက အနားမပေးတော့ဘဲ စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။

“ အဟင့်…….ကိုမွတ်တား…..”

တစ်ချက်တစ်ချက် ဤလိုပင် အသံလေးများ ပေါ်ထွက်၍ လာတတ်သည်။ မွတ်တားကတော့ သဲသဲမဲမဲဖြစ်နေပြီး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ အလွန်ပင် အနေရအထိုင်ရ ခက်နေပါတော့သည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် မမျှော်လင့်ဘဲ အစဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ အခုလို စိတ်က သောင်းကျန်းလာတော့လည်း ခက်နေပါသည်။ မတွေ့ မမြင်ရရင်တော့ တော်သေးသည်။ အခုမှတော့ မကြည့်ဘဲနဲ့လည်း နေလို့မရတော့ပါ။ ကြည့်ပြန်တော့လည်း မျက်စိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနေခက်နေသလောက် မွတ်တားနှင့် မအေးသန်းတို့အဖို့ကတော့ မခက်ပါ။ အလွန်ပင်လွယ်ပြီး အလွန်ပင် လွတ်လပ်လို့ သောင်းကျန်းလို့ ကောင်းနေပါသည်။

“ ဖွတ်…..ဖွတ်…….ဖွတ်……”

အသံမှာပြင်းပြီး တစ်အိမ်လုံး သွက်သွက်ခါ၍သွားသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ ငြိမ်၍သွားသည်။ မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ရောက်၍သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် သက်ပြင်းကိုချလျက် ပြီးတော့ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး မှေးနေမိပါတော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍ သွားပြန်သည်။ နာရီမှာလည်း တစ်နာရီရှိပြီး တစ်နာရီ ဖြတ်ကျော်သွား၏။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အားရပါးရ အိပ်မောကျသံကို ခင်ခင်စန်းက ကြားရသောအခါတွင်တော့ စိတ်မငြိမ်တငြိမ်နှင့် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီး နာရီဝက်ခန့်ကြာသော အခါတွင်တော့ အိမ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသဲယားစရာကလေးများ ရင်ထဲမှာ ခံစားလာရပါသည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက ဒီညအဖို့ အကွက်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအကြောင်းကို မည်သူမျှ မရိပ်စားမိပါ။ မအေးသန်းကို အရက်များ တိုက်ထားပြီး လောကကြီးကို ခဏမေ့ထားစေသည် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ မအေးသန်းသည် တော်တော်နှင့် နိုးတော့မည် မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် မွတ်တားသည် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့် အတိုင်းပင် ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်ပါသည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်မက်မက်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လို ဝေဒနာမျိုး ခံစားနေရမှန်း မသိပါ။ အမှန်ကတော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်းအား အင်္ကျီများဆွဲချွတ်ကာ မို့မောက် မာတောင်နေသော သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရပင် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေပြီး ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုလည်း စုပ်ယူနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်ပျော်ကာစလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘယ်လိုဝေဒနာ ခံစား၍ ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိသလို ဖြစ်နေသည်။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်နေသော မအေးသန်း တစ်ယောက်ကတော့ လောကကြီးကို ခေတ္တမျှ မေ့၍ နေလေပြီဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တား၏ လက်ဖဝါးအောက်မှ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးသည် ဖောင်းပြီး ကြွရွတက်လာပါသည်။ မွတ်တားက ဆက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းပြီး မထိတထိနှင့် ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ အသက်ရှူသံတွေမှာ ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ ထိုကမှတဆင့် မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ လုံချည်ကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တဖက်ခန်းတွင်ထွန်းထားသော မီးရောင်က တစ်ခန်းနှင့် တစ်ခန်းကြား ကာထားသော နံရံ၏ အပေါ်ဖက်တွင် လက်တလုံးကြားခန့် ရိုက်ထားသော နှစ်တစ် လက်မတွေ ကြားမှတဆင့် ခင်ခင်စန်း၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်နေရာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်တို့ကို ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရကာ ဒါတွေကိုဘဲ မွတ်တားက အားပါးတရ ကြည့်နေမိသည်။ သူမ၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မိမွေးတိုင်း ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ မက်မောစရာ ဖြစ်၍နေသည်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း တပ်မက်စရာကြီးပင် ဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အသာလေးငုံ့ပြီး စို့ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ပူနွေးသော အရသာနှင့် တမျိုးပင် ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထွားကြိုင်းစွာဖြင့် မာကြောလျှက် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးရှေ့တွင် ရစ်ဝဲလို့နေသည်။ မွတ်တားသည် အသာလေးပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်တော့သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ခင်စန်း၏ စုဖောင်းနေသော နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရပါးရ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ……

“ ဗြစ်….”

ဟူသော အက်ကွဲသော အသံနှင့်အတူ……

“ အိုး…..ကျွတ်……ကျွတ်……အမလေး…..”

ဟူသော ခင်ခင်စန်း၏ အော်သံက ထွက်၍လာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ ပါးစပ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ပြီး ပိတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်၏။ အဖြစ်မှန်ကိုသိသော ခင်ခင်စန်းကတော့ စိတ်ပူ၍သွားသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ အမေသိသွားလျှင် ဘယ်သို့နေပါမည်နည်း။

“ အို….ကိုမွတ်တား…..အမေရှိတယ်လေ….”

“ ဘာမှမပူနဲ့… မအေးအိပ်နေပြီ….. အရက်သိပ်မူးနေတယ်…… နားထောင်ကြည့်လေ”

ထိုအချိန်တွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်တွင်းသို့ အားပါးတရ နစ်မြုပ်၍ ဝင်နေပေပြီ။ မွတ်တား၏ စကားကြောင့် ခင်ခင်စန်းက နားစွင့်လိုက်သောအခါ မွတ်တား ပြောသလိုပင် တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျနေသံကို ကြားရလေသည်။

“ မကောင်းပါဘူး…..ကိုမွတ်တား….ရယ်…..”

“ အားကြီးကောင်းတယ်….. အားကြီးကောင်းတယ်……”

မွတ်တားက ထိုသို့ပြောရင်း ဖိပြီးဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့…..

“ အို… ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ….. သိသွားရင်… ဒုက္ခပါဘဲ…”

ထိုအခါတွင်တော့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်၍ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ စောစောကတည်းက ပြင်းပြခဲ့သော စိတ်များကြောင့် အခုအခါတွင်တော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေပါသည်။ ကောင်းလွန်းသော အရသာကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းသည် ဒီအရသာမျိုးကို ဘယ်သို့ ဆက်ကာ ခံစားသွားရမည်ကို တွေးမိနေသေးသည်။

မွတ်တားကတော့ ပို၍ ကဲလာလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် အိမ်သည်ပင် သိမ့်သိမ့်တုန်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေတော့ မွတ်တားကို ဖြေးဖြေးလုပ်ဖို့ မဟန့်တားတော့ပေ။ ဟန့်တားဖို့လည်း ဆန္ဒကမရှိပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း ခင်ခင်စန်းမှာ ကာမအရသာ လှိုင်းတွင် မိနေလေတော့သည်။

မွတ်တားသည် လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းဖြင့် အားမရတော့ဘဲ ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို မြောက်ကာ ဆောင့်သွင်းနေသောအခါ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် ပင် အောင့်၍ အောင့်၍ သွားရပြီး လောကကြီးကို မေ့မတတ်ဖြစ်၍နေလေသည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်……”

အသံစုံများက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထွက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မွတ်တားက ကြမ်းလာလေလေ ခင်ခင်စန်းမှာ အာသာငမ်းငမ်းတက်လေလေ ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်…..”

ဟူသော အသံများနှင့်အတူ……

“ အို…. ကိုမွတ်တား….. အင်… ဆောင့်ပါ…. နာနာဆောင့်ပေးစမ်းပါ….”

ဟူသော တောင်းပန်သံလေး ထွက်ပေါ်၍လာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပို၍ကြမ်းကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မအေးသန်းကတော့ အားရပါးရကြီးကို အိပ်မောကျတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ခဏခဏပင် ဝေဟင်ထဲသို့ လွင့်တက်သွားသလို ခံစားနေရသည်။ မကြာခဏဆိုသလိုပင် ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာလည်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်၍တုန်၍ သွားရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်အထိပင် ဖြစ်သည်။ မွတ်တားကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဆန္ဒအတိုင်းပင် တအားပင်ဆောင့်၍ ကောင်းနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

အတန်ကြာသောအခါ မွတ်တားမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲနှင့် ဖြစ်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ သဲသဲမဲမဲဖြင့် ဆောင့်၍လာသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မြင်ဖူးထားသည့်အတိုင်းပင် သူမ၏အဖုတ်ကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့်ပေး၍ ခံနေလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျ၍သွားပြီး လူးလွန့်ကာ ငြိမ်၍ ကျသွားရပါတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးများသည် စင်းပြီးကျလာသည်။ မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆော့ကစားလိုက် စို့လိုက်ဖြင့် အပန်းဖြေနေသည်။ ခင်ခင်စန်းက သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို အားယူ၍ဖွင့်ကာ မွတ်တားကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ ကောင်းတယ်လား…”

ဟု မွတ်တားက မေးလိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းက ရှက်ပြုံး ပြုံးပြီးတော့…..

“ ကိုမွတ်တားက…. သိပ်ဆိုးတယ်…… မေမေ…. သိတယ်နော်…. မကောင်းဖူး…”

“ မသိဘူး….. ခင်စန်း…. မအေး… မသိဖူး…. သူသိပ်အိပ်လို့ ကောင်းနေတယ်….”

ဟုတ်ပါသည်။ မအေးသန်း၏ တခေါခေါဟောက်သံက တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုး၍ထား၏။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ မနှုတ်သေးဘဲ စိမ်၍ထားသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲ၍ နှုတ်လိုက်မှာ စိုးရိမ်၍နေသည်။ မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ နို့တွေကို ဆော့ကစားနေသည်သာမက မွတ်တားက သူမ၏အဖုတ်ကို လီးချောင်းကြီးနှင့် ပွတ်ကြိတ်ရင်း ကစားနေသည်။ ခင်ခင်စန်းကို ချရသည်မှာ မအေးသန်းကို ချရသည်ထက် ပို၍ကောင်းသည်ဟု မွတ်တားက တွေးနေမိသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ချရသည်မှာ မွတ်တားအဖို့ တကယ့်အရသာထူးပင် မဟုတ်ပါလား။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ပြည့်ဖြိုးသော နို့လုံးမာမာလေးကို ကစားရင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တဖန် ခင်ခင်စန်း၏ နို့သီးလေးကို စို့လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့လုပ်နေရာမှ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးသည် တဖန်ပြန်၍ မာကြောကာ ထလာပြန်တော့သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်းအဖို့လဲ အထူးပင် ခံစားမှုလေးများ ပြန်၍ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲသို့ အသာအယာပင် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့်လုပ်ကာ ညောင့်၍ ကစားနေပြန်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားပင် ပြန်၍ ဖက်ထားမိပြန်ပါသည်။ မွတ်တားက ဖြေးဖြေးလေးပင် ချ၍နေသည်။ အခုလို ချနေသော လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပုံစံကပင် ပို၍ကောင်းနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်းလေးကို မွတ်တားက သဘောတွေ့ကာ အရသာတွေ့နေသည်။

ထိုသို့ အသာလေးချနေရာမှ မွတ်တားသည် စိတ်တွေထ၍လာပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်လာတော့သည်။ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်ပြီး ကြွတက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မို့မောက်လာသော နို့နှစ်လုံးကို မွတ်တားက အားပါးတရကြီးပင် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေသည်။ ပြီးတော့လည်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်၍နေသည်။

“ ရွှတ်…..ပြွတ်……ဖွတ်……ဖတ်…..”

ဟူသော အရည်ရွှမ်း၍ မြည်လာသော အသံများက ညံစီလို့ ထွက်လာသည်။ မအေးသန်းကတော့ ဘာမျှမသိရှာပါ။ ကာမအရသာကို တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့်ခံစားပြီး အရက်တန်ခိုးကြောင့် လောကကြီးကို ခဏမေ့၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မွတ်တားကြီးနှင့် ခင်ခင်စန်းတို့ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားတော့ဘဲ ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်သား အလုအယက် ခံစားနေကြလေတော့သည်။

မွတ်တား၏ တုတ်ဖြိုးရှည်လျား၍ မာကြောလှသော လီးချောင်းကြီးမှာ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုက်ရကာ ညီးတွားသံလေးများပင် ပေါ်ထွက်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ကိုမွတ်တား၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးနေပါသည်။ ခင်ခင်စန်းက ကော့ပေးလေ ကိုမွတ်တားမှာ အရသာတွေ့လေလေဖြစ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်၍ လိုးလေတော့ရာ အိမ်ကြမ်းခင်းများပင် တုန်ခါ၍နေရလေသည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်…..ဖွတ်….”

ကိုမွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏စောက်ဖုတ်မှ အသံထွက်အောင်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေသည်။ အိမ်ကြမ်းခင်းလေးတွေ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်သာမက ခိုင်ခန့်လှသော ကုတင်ကြီးပင် ကျီကနဲ ကျွီကနဲ မြည်နေရသည်။ တဖြေးဖြေး ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်၍လာကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်၍လာသော ကိုမွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍မြောက်ကာကားလိုက်ပြီး သူမ၏ခြေသလုံးနေရာမှ သူ၏လက်မောင်းကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့်ခံကာ အပေါ်ဖက်သို့ တွန်းတင်လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်း၏ ဖင်သားဖွေးဖွေး အယ်အယ်ကြီးများမှာ မြောက်ကြွ၍ကော့တက်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ကားထားလေတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အရည်တွေ စိုရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အပေါ်သို့မော့ပေးသလို ဖြစ်သွားရုံမက ဖွင့်၍ပေးလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

“ ဟင့်….. ဆောင့်……. ဆောင့်လေ…… ကိုမွတ်တား….. ဟင့်… တအားဆောင့်စမ်းပါ…….”

သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုံစံပြောင်းနေစဉ် ကိုမွတ်တားက ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော်လည်း ဆောင့်အားက လျှော့၍သွားရသဖြင့် ရမ္မက်တွေ သည်းထန်နေသော ခင်ခင်စန်းက မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုမွတ်တားကလည်း အနေအထား ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီဖြစ်၍ ခင်ခင်စန်း၏ အလိုကျပင် တအားဆောင့်ကာ လိုးပါလေတော့သည်။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…..ဖတ်……ဖွတ်…..”

“ ကိုမွတ်တား ကျမကို လုပ်ရတာနဲ့ မေမေ့ကို လုပ်ရတာနဲ့ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲဟင်”

“ အာ…..ခင်စန်းက အများကြီးကောင်းတယ်…… ခင်စန်းအဖုတ်က သေးသေးကျဉ်းကျဉ်းလေး မွတ်တားဖြင့် သေသွားမတတ် ကောင်းလိုက်တာ….”

“ ပြွတ်…..ဖွတ်…..ပလွတ်……ဖတ်…..”

“ ဟင်….ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့……ဟင့်….”

အခုလို တဟင့်ဟင့်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို တတွန့်တွန့်လုပ်ကာ မူနွဲ့လိုက်သောအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ဒိန်းကနဲတက်လာသော ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်၍ အားကုန်ဆောင့်၍ ချလိုက်ချိန်မှာတော့……

“ အမလေး…… ကိုရယ်…… ဟင့်…… အမလေး…… ကျွတ်… ကျွတ်…….”

ဟူသော မချိတင်ကဲ အသံလေးဖြင့် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကော့ပျံတက်သွားချိန်မှာပင် မွတ်တားကလည်း ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ကျသွားကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။