Configure Page List

Friday, August 26, 2011

အမှတ်တရ ကောင်းကင် အပိုင်း ( ၂ )

အမှတ်တရ ကောင်းကင် အပိုင်း ( ၂ )

Phyo Chan ရေးသည်။

အခန်း ( ၇ )

မနက်လင်းလို့ ကို တို့ရောက်လာသည်အထိ အိပ်ယာထဲ ခွေနေမိသည်။ ကို့ဆီက လာနေပြီ ဆိုပြီး ဖုန်း ဝင်လာတော့မှ ကိုပြည့်ကို အတင်းနိုးလို့ ခုတင်ပြောင်းခိုင်းရသည်။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ရေချိုး အဝတ်လည်းပြီးသည့်တိုင် နုံးသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။

'' သဲ ပြောရရင် ကိုယ့်အပြစ်တွေပါပဲ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ မပြောဘူး ဟိုကောင်ပြန်လာရင် အားလုံး ကို သဲ ဖွင့်ပြောလိုက် အားလုံး ကိုယ်ခံယူမယ်''

အဝတ်တွေလဲရင်း ကိုပြည့်ပြောသော်လည်း မိမိ သူ့ကို လှည့်မကြည့်မိပါ။ မကြည့်ချင်လို့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်မှန်းတော့ မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။ တကယ်ဆို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မှားခဲ့သည် မဟုတ်လား။ အဲသလို သူများကို အပြစ်ဖို့ရလောက်အောင်လည်း မိမိ မျက်နှာမပူပဲ မနေနိုင်ပါ။ လူကနုံးနေသည့်အပြင် စိတ်ပါ ပင်ပန်းလာတာမို့ တွေးရင်းနှင့် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။

'' သဲ နေမကောင်းဘူးလား''

'' အင်''

ကိုအသံကြားရပြီး ခုတင်လေးလှုပ်သွားသည်။

'' ကောင်းပါတယ် အိပ်ချင်လို့ ညက အိပ်မပျော်ဘူးလေ''

ပြောလိုက်ပြီးမှ အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုး ဖြစ်သွားမည်စိုး၍

'' တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေလို့ ဟင်း ဟင်း''

ဟိုဘက်မှာလည်း နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောနေမှန်းမသိ။

'' လာထလေ ကိုယ် မုန့်ဟင်းခါးဝယ်လာတယ် စားရအောင်''

ကိုပြည့်က မိမိကို တချက် တချက် ကြည့်နေပေမယ့် မိမိကတော့ တတ်နိုင်သလောက် အဆင်ပြေပြေနေနိုင်အောင်ကြိုးစားသည်။

ဒီနေ့တော့ သုံးရက်မြောက်မို့ ထွေထွေထူးထူး ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိလို့ ကမ်းခြေမှာပင် ဆော့ဖြစ်သည်။ မိမိ ကိုပြည့် နှင့် သီးခြားမဖြစ်အောင်နေသည်။ မိမိတို့ဒိထက်ပို၍ မမှားသင့်တော့ပါ။ ကိုယ်ကတော့ အရင်အတိုင်းပင် မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည်။တစ်နေကုန် နေစောင်းသည်အထိတော့ မကစားနိုင်ပါ။မိမိ နှင့် ကို တို့ အရင် တက်လာခဲ့သည်။

အခန်းထဲရောက်လို့ ကိုက နှီးနှောကြဖို့ အစပြုလာသည့်တိုင် မိမိက စိတ်များ ပင်ပန်းနေ၍လားမသိ။ စိတ်မပါ ပါ။ ကိုက လည်း အလိုလိုက်ပါသည်။ရေချိုးပြီး မိုးချုပ်မှ ကမ်းခြေသို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ကမ်းခြေ ပြန်ရောက်သည်အထိ ကိုပြည့်တို့ အတွဲကို မတွေ့မိသေးပါ။

လသာရက်မို့ သာသာရှိသောလရိပ်အောက်မှာ တဖွေးဖွေးတက်လာသည့် ရေလှိုင်းကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကို့ခါးလေးဖက်၍ လမ်းလျှောက်မိသည်။ စိတ်တွေက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို မိမိ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဟု မှတ်နိုင်လာသည်။ နောက်ကျိနေသော ခေါင်းထဲမှ စိုးရွံ့မှုများက ပင်လယ်ရေ ထဲ မျောပါသွားသလို။ကိုနှင့်အတူ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ထားမိသည်။

'' အေးတယ် သဲ ပြန်ရအောင်နော်''

'' ဟင့်အင်း ခနနေရအောင် ကိုယ်ရယ် မနက်ဖြန် ပြန်ရမှာပဲ သဲ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတယ်''

အတော်ညဉ့်နက်မှ ပြန်ဖြစ်သည်။

......................................................................................

အခန်း ( ၈ )

တံခါးစေ့ထားရုံပဲမို့ အသာဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။

'' ဟာ''

'' အို''

ကိုပြည့်တို့ အတွဲ ခုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသည်။ဆုက ကိုပြည့် ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက်က ခါးကို ချိတ်ထားသည်။မမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ အဝင်အထွက် ပြင်းပြင်း တဖတ်ဖတ် နှင့် လှုပ်ရှားနေသော ကိုပြည့် အောက်ပိုင်းဆီ အကြည့်တွေ ရောက်သွားပြန်တော့ မိမိ မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည်။ရှက်၍ ငုံ့ထားမိနေသော မိမိကို ကိုက ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ခုတင် ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်၏။

'' အို ကို ''

'' ကိုယ်မရတော့ဘူးကွာ''

'' ရှက်စရာကြီး ကိုရယ် သူများတွေလည်းရှိတယ်''

မိမိစကား မဆုံးပါ။ကိုက ဘောင်းဘီကို အတင်း ဆွဲချွတ်နေသည်။ဒီတစ်ခါ ကြည့်နေကြသူတွေက ကိုပြည့်တို့ အတွဲပါ။အမှတ်တမဲ့ ကိုပြည့်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံခိုက် သူ့အကြည့်တွေက ရီဝေလို့နေသည်။မိမိ ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးများမှိတ်ထားသည်။အောက်ပိုင်း ပြောင်သလင်းခါသွားတော့မှ ကိုက မျက်နှာအပ်၍နမ်းပါတော့သည်။

'' အား ကိုရယ်  ဟားးးး''

ကိုယ့်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားရုံ ကိုင်ထားမိသည်။ကို့လျှာက အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေထိ တိုးဝှေ့လို့နေသည်။လက်တွေကလည်း ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဖျစ်ညှစ်လို့နေပြန်သည်။

'' ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်''

ဟိုဘက် ခုတင်မှလည်း အသံတွေကြားနေရသည်။မှိတ်တချက် ဖွင့်တချက် မျက်လုံးများမှတဆင့် မြင်နေရသည်က ကိုပြည့် အကြည့်တွေက မိမိဆီ တစ်ခါတစ်ခါ ရောက်လာနေသလိုပင်။ကိုက မိမိအင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာ လေးပါ ပင့်တင်လို့ ရင်သားထိပ်လေးတွေကို ကစားပေးနေတော့ ခါးလေးပါ ကော့တက်မိသည်။

'' အင်း ကို ယားတယ်''

'' အားးးးး''

သိပ်မကြာခင်မှာ ကို့မျက်နှာ မိမိအင်္ဂါလေးဆီမှ ခွါလိုက်တော့ ကို့နှုတ်ခမ်းတဝိုက် စိုစွတ်လို့နေသည်။ကို သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ မိမိကို ဆွဲထူလို့ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာ ကို ခွာသည်။ပြီးတော့ မိမိကို လှန်ချလိုက်ပြီး အချောင်းကြီး တရမ်းရမ်းနှင့် မိမိအပေါ်ခွထိုင်ကာ--

'' သဲ စုပ်ပေးကွာ''

'' ရှက်စရာကြီး ကို ရယ်''

'' ကိုကြတော့ မရှက်ရဘူး ဟိုမှာ သူများတွေ ကြည့်ဦး''

ကိုပြလို့ မိမိ ကြည့်မိတော့ ဆုရယ် ပက်လက်လှန်နေသော ကိုပြည့်အပေါ် တက်ထိုင်၍ ခေါင်းက အချောင်းကြီးအပေါ် နှိမ့်ချည် မြင့်ချည် လုပ်နေသည်။ကိုပြည့်ကတော့ တအင်းအင်းနှင့် ခေါင်းက ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေသည်။မိမိရင်ထဲဝယ် လှိုက်ခနဲ တပ်မက်မှု တစ်ခုက တိုးဝင်လာသည်။

ကိုက မိမိမေးစေ့လေး အသာ ပင့်မလို့ သူ့ဟာကို နှုတ်ခမ်းဖျားလာတေ့သည်။မိမိလက်များ သူ့ ခါးကို အသာကိုင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်မိသည်။ကိုက ဆံပင်ဖျားလေးတွေ အသာပင့်တင့်လို့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ ဆက်ထိုးထည့်သည်။

'' အားးး''

မိမိလည်ချောင်းနားအထိ ရောက်တော့မှ သူဆွဲထုတ်သည်။ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်နေချိန် မိမိလက်တွေက သူ့ဥလေးတွေကို ဖျစ်ပေးမိသည်။

'' အွန်း''

'' အား ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်''

ကို အတင်းတော့ မလုပ်ပါ။ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ မိမိခေါင်းကို ကိုင်၍ လှုပ်ရှားသည်။ခဏကြာတော့မိမိ အသက်ရှူကျပ်လာ၍ အတင်းတွန်းထုတ်လိုက်သည်။

'' အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ''

'' တော်ပါ အရှက်မရှိ ဟင် ဘာလုပ်တာလဲ ဟာ''

ကိုက ပြောပြောဆိုဆို မိမိ ရင်သားနှစ်ဘက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ဟာထည့်၍ ပွတ်ဆွဲနေသည်။

'' သုတ်တာလေ''

'' လုပ်ရင်လည်း လုပ်တော့ကိုရယ်''

မိမိ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ဝေဒနာတခုက တရိပ်ရိပ် တက်လာသည်လေ။ဟိုဘက်ကို အသာစောင်းငဲ့ ကြည့်မိတော့ ဆုက ကိုပြည့်အပေါ်မှ နေ၍ တက်မက်စွာ ဆောင့်ပေးနေသည်။ရင်သားတွေ လှုပ်ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး မိမိအဖြစ်ကို ပြန်သတိရသွားလို့ ကြက်သီးလေးတွေ ထသွားမိသည်။

'' သဲ ကုန်းပေးကွာ နော်''

ကို အရမ်းတက်ကြွနေသည်။မိမိအသာလေး နောက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ သူက ခုတင်အောက် ဆင်း မတ်တပ်ရက်ပြီး မိမိကို ခုတင်အစပ်ထိ ဆွဲယူသည်။

'' အင်းးး''

တနင့်နင့်ဝင်လာသော အတွေ့ကို မိမိ တက်မက်စွာ ခံယူသည်။သိပ်မကြာခင် အဆက်မပြတ်ဝင်လာသည့် ဆောင်ချက်တွေက မိမိကို ရှေ့သို့ ယိုင်ယိုင်သွားစေသည်။

'' အား အား အား အား''

ကိုက မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေသည်။ခုတင်ပေါ် ထောက်ထားသည့် မိမိလက်တွေကို နောက်ဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်တော့ လေထဲမှာတွဲလောင်းဖြစ်သွားသော မိမိကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေသည်။ကိုက အရမ်း စိတ်လာနေတော့ မိမိရင်သားတွေ ဖျစ်ညစ်ပြီး ဆောင့်နေတုန်းမှာပင် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မိမိအင်္ဂါထဲ ပူနွေးမှုများ စီးဝင်လာသည်။

မိမိ လည်း ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ကျသွားသည်။နုံးချိနေသည့်ကြားမှ ဟိုဘက်ခုတင် အကြည့်ရောက်မိတော့ ဘယ်တုန်းကပြီးသွားသည်ပင်မသိလိုက်။နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်အိပ်ပျော်နေသည်။ကိုက ခုတင်ပေါ်တက်လာ၍ မိမိကို ထွေးပွေ့ထားသည်။

'' ချစ်တယ် သဲရယ်''

'' တော်ပါ အရှက်မရှိ''

ကို့ကို အလိုက်သင့် ပြန် ပွေ့ဖက်ထားမိသည်။

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် မပီဝိုးတဝါးအိပ်မက်တွေကြောင့် နိုးလာရသည်။စည်းချက်ညီစွာ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်နေသော ကိုယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်ကလေးအသာဖယ်လို့ ကိုယ်ကို စောင်းလိုက်မိသည်။

ညဦးပိုင်းက အမှတ်မထင်ပဲ ရင်ခုန်စရာတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပြီးနောက် မိမိတုန်ရီ နုံးချိစွာ ခွေနေမိသည်။ကိုပြည့် ၏ ရမ္မက်အပြည့်ပါသော အကြည့်တွေ ကို့ရဲ့ တပ်မက်မှုတွေ ကြားမှာ မိမိ ဘယ်လိုနေရမှန်းပင်မသိခဲ့ပါ။ပြီးတော့ ဆုရဲ့ ကာမအပေါ် ခုံမင်မှုတွေ။ပြီးသွားမှာပါလေ။မနက်ဖြန် ပြန်ကြတဲ့အခါ အားလုံပြီးသွားမှာပေါ့။တကယ်ဆို ဒါတွေဟာ အမှတ်တရ လေးတွေပဲပေါ့။

လူးလွန့်ရင်းနဲ့ ဆီးသွားချင်လာလို့ အသာထ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ကိုယ်ကို ခေါင်းရင်းဘက် ဗီရို ပေါ်ရှိ သဘက်ကြီးထယူခြုံ၍ အိမ်သာဘက်ထွက်ခဲ့သည်။အိမ်သာမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် မီးပိတ်သွားပြီး စွေ့ခနဲ ပွေ့ယူခံလိုက်ရလို့ လန့်အော်မိသည်။

'' အို အမေ့''

လက်တဖက်က မိမိပါးစပ်ကို လာအုပ်လို့ အတွင်းဘက်သို့ဆွဲခေါ်သွားတာ မိမိကျော နံရံ၌ ကပ်သည်အထိပင်။ဘာဖြစ်မှန်းမိမိ သိလိုက်၏။

'' အကို ဘာလုပ်တာလဲ ကိုတို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ''

'' ရှူး''

အမှောင်ထဲမှ မျက်ဝန်းတစ်စုံက မိမိကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။

'' သဲ ဘာလို့ ဖွင့်မပြောလိုက်တာလဲ ကိုယ့်အပြစ်တွေ ကိုယ်သိတယ်''

'' မပြောရက်ဘူးအကို ဆု ဘယ်လိုနေမလဲ ဆု က ညီမ အချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းပါ ညီမရော ကို့ကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ တကယ်ဆို အရင်ကတည်းက အကို ထိန်းခဲ့ဖို့ကောင်းတယ်''

'' သိလား အကို ထိန်းမရခဲ့ဘူး ညီမကို မြင်ရင် အကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ညကလည်း''

'' အို အကို တော်ပါတော့ ရှက်စရာကိစ္စတွေ''

အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာတစ်ခုက မိမ်ကို ပိုပြီး တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လာသည်။လေမှုတ်သံ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေက မိမိမျက်နှာနားမှာ ရစ်ဝဲလို့နေသည်။

'' တော်ပြီ အကို ညီမတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး သဘောထားမယ် အကိုလည်း ရန်ကုန်ရောက်ရင် ညီမကို သီးသန့်တွေ့ဖို့ ထပ်မကြိုးစားပါနဲ့တော့''

မိမိ ရုန်းကြည့်မိသော်လည်း အတင်း ဖက်ထားလို့ အချည်းနှီး ဖြစ်နေသည်။

'' ဒီမယ် သဲ ကိုယ် ကတိပေးတယ် ကိုယ် မရ ရအောင် ထိန်းမယ်ကွာ ဆု ကိုလည်း ကိုယ်ချစ်တာပေါ့ ချစ်လို့ယူထားတာပေါ့ ဒါပေမယ့်ကွာ အခုတော့ ''

ကိုပြည့်ရယ် မိမိ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။မိမိနှုတ်ခမ်းများကိုတင်းတင်းစေ့၍ ရုန်းနေမိသည်။အငမ်းမရ နမ်းနေသောသူ့ လျှာ၏ အတွေ့တွေကြောင့် မိမိ ရီဝေလို့လာပြန်သည်။မိမိ လက်များက သူ့ပုခုံးကို ဖက်လိုက်မိချိန်မှာတော့ ပတ်ထားသည့် မိမိသဘက်လည်းကွာကျသွားသလို သူ့လက်တွေကလည်း တကိုယ်လုံးအပေါ် ပွတ်သပ်လာသည်။

'' တော်ပြီ အကိုရယ်''

ပြောနေပေမယ့် စကားတွေ မပီသတော့သည်ကို မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။သူ့အနမ်းတွေက ရင်သားထိပ်ကလေးတွေ အပေါ်မှာ။

..................................................................................................................................................

တဖြေးဖြေးနှင့် မိမိလက်ကလေးတွေ သူဆံပင်ထဲ ထိုးဖွနေမိသည်။ သူ့ခေါင်းလည်း နိမ့်ဆင်းသွားသည်။

'' အာ့''

မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို လက်တွေက အတင်းဖျစ်ညှစ်နေသလို စီးခုံစပ်မှာလည်း သူ့မျက်နှာက တိုးဝှေ့လို့နေသည်။

'' အား အကို တော်ပါပြီ''

မကြာခင်မှာ မိမိ ပေါင်တဖက် ကို မတင်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ်မှုတွေက အတွင်းဘက်ထိ တိုးဝင်လို့လာသည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူသော အေတွေ့တွေ ကြားမှာ မိမိ အမှောင်ကြားထဲမှာပင် မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။သူ့လက်တွေက တင်ပါးတွေရော နောက်က တင်နှစ်လုံးကြားထဲေရော အတင်းတိုးဝင်နေသည်။

'' အင်း အား အား ဟားးးး''

သိပ်မကြာလိုက်ပါ ။မိမိ စိတ်အားထက်သန်မှုကြောင့် မပြီးချင် ပြီးချင်နှင့် ခရီးအဆုံးထိ ရောက်လိုက်ရသည်။မိမိ သူ့မျက်နှာကို အတင်းဆွဲဖယ်လိုက်မိသည်။သူက အသာထလာပြီး မောဟိုက်နေသည့် ကြားမှ အသာပွေ့ထားသည်။မိမိလည်း သူ့ ပုခုံးလေးမှီရင်း ငြိမ်နေမိသည်။

'' ချစ်တယ် သဲရယ်''

မိမိ အမှောင်များကြားမှ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် အတင်း ဖက်ထားလိုက်မိသည်။အောက်ဘက်မှ မာတောင့်တောင့်အရာက မိမိဗိုက်ကို လာလာထောက်နေသည်။တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှုတွေက အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်နေသည်။

'' သဲ''

'' ဟင်''

'' ကိုယ်လေ မခွဲနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်ကွာ''

'' မဖြစ်နိုင်တာကို မတွေးနဲ့ အကို''

မိမိ သူ့ရင်ထဲမှ နေ၍ လက်များဖြင့်သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။သူက ရုတ်တရက် မိမိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူ၍ သူ့ဟာပေါ်တင်ပေးသည်။အခုအချိန်ထိ ဘောင်းဘီ နှင့်ဖြစ်နေသော သူ့ဟာက မိမိ လက် အတွေ့မှာ ပူနွေးပြီး တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည်။

'' အားးးးဟာာာား''

သူ့လက်များက မိမိ ခေါင်းလေးကိုကိုင်၍ အောက်သို့ ဆွဲချနေသလိုပင်။မိမိကိုယ်ကိုပင် မသိလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်သားနှင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ဟာကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ပေါင်ရင်းတဖက်ကို ခေါင်းလေးမှီ၍ လက်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိသည်။ပူနွေးတင်းကျပ်နေသော အရာက ထိပ်မှ အရည်ကြည်တွေ ထွက်နေတာ ခံစားမိလာသည်။သူ့လက်များက မိမိ ရင်သားတွေကို လက်လှမ်း မှီသရွေ့ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။

'' ဟားးးးးး''

ထိပ်ဖျားလေးကို အသာငုံပေးလိုက်တော့ သူ့လက်တွေက ခေါင်းပေါ်ရောက်လာသည်။ေွရှ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပင် လုပ်ပေးနေမိသည်။

'' အား ကောင်းလိုက်တာ''

မိမိစိတ်ထဲ သူ့ကို တနည်နည်းနှင့် ပေးဆပ်ချင်နေသည်။ညက ကိုရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ အပေါ် တပ်မက်မှုတွေနှင့် ကြည့်နေသော သူ့အကြည့်တွေကိုလည်း မိမိ ခံစားမိခဲ့သည်။

'' အားးး''

သူ့ဟာ ကို အသာဖယ်လိုက်ပြီး တင်းကပ်နေသော အိတ်နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စုပ်ယူပေးမိသည်။ပြီးတော့ အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာလေးနှင့် ပွတ်ဆွဲရင်း ထိပ်ပိုင်းလေးကို သွားဖြင့် အသာ ကိုက် ပေးလိုက်သည်။

'' အာ့ ကောင်းတယ်ကွာ''

နောက်တော့ မြန်နိုင်သမျှ မြန်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံ၍ လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ သူ့တင်ပါးတွေက တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာသည်။

'' အာ ကိုယ် ကိုယ် ပြီးတော့မယ်''

သူပြောတော့ မိမိ ပိုပြီး အားစိုက်မိသည်။

....................................................................................................................................................

အပိုင်း ( ၁၀ )

ကားပေါ်ရောက်သည် အထိ မိမိ ခြေတွေ လက်တွေ မသယ်ချင်သလို ဖြစ်နေမိသည်။ကို က တော့ ဂရုစိုက်ပါသည်။ကိုပြည့်တို့ အတွဲကတော့ နေရာမရ၍ နောက်တစီးမှ လိုက်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ဒါလည်းတစ်မျိုးတော့ ကောင်းသည်ပဲလေ။

'' နေမကောင်းဘူးလား သဲ''

'' အင်း နုံးနေလို့''

ကား ထွက်လာသည်အထိ မိမိ ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်နေသည်။ ကို့ ရင်ခွင်ထဲမှ အသာ ထ၍ ပြတင်းပေါက်မှန်ပေါ် ပါးလေးအပ်ထားမိသည်။တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသော မြင်ကွင်းများ ကြောင့် မိမိမျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်မိပြန်သည်။

စိတ်ထဲဝယ် ချောင်းသာ၌ တစ်ခုခုကျန်ခဲ့သလိုလို တစ်ခုခု ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလိုလို ခံစားနေရသည်။အမှတ်မထင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်မိပြန်တော့ ညက အဖြစ်ကို ပြန်သတိရမိသည်။ပြီးခါနီး ကိုပြည့်က အတင်းဆွဲခွါတာတောင် မိမိက အတင်းလိုက်၍ ထွက်လာသည့် အရည်များအားလုံးကို မျက်စိစုံမှိတ် မျိုချပေးခဲ့သည်။ကို့ ကိုပင် တစ်ခါမှ မလုပ်ပေးဖူးခဲ့။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာသည်အထိ ဖတ်ထားမိသည်။

'' အကို ကတိပေးပါတယ် သဲ ရန်ကုန်ရောက်ရင် ဒီအဖြစ်တွေ ကိုယ် မေ့နိုင်အောင်  ကြိုးစားပါ့မယ်ကွာ''

ခွါခါနီး သူပြောလိုက်သည့်စကားက ရင်ကို နင့်စေသည်။အခုအချိန်ထိ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဒါတွေဟာ အချစ်လား တပ်မက်မှုလားဆိုတာ မခွဲခြားနိုင်သေးပါ။ဟုတ်မှာပါလေ။ရန်ကုန်မှာဆို သူ့အလုပ် ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ တော်ရုံတော့ တွေ့ဖြစ်မည်မထင်ပါ။

...................................................................................................

မိမိမျက်လုံးများ ပြန်ဖွင့်လိုက်မိတော့ တော်တော်တောင်ခရီးရောက်လာပါပြီ။မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားလို့လည်း အားရှိသလို လန်းလန်း ဆန်းဆန်း ဖြစ်လာသည်။ရေဘူးထုတ်၍ အနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး အပြင်ကို ငေးနေမိသည်။

မြင်ကွင်းတွေက အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေသည်။ကောင်းကင်ပြင်ကလည်း ဟိုမှာတုန်းကလို မဟုတ်တော့။အုံ့မှိုင်းလို့နေသည်။

ချောင်းသာမှာတုန်းက ကြည်လင်သည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန်တမ်းတမိနေသလိုလိုပါ။အမှတ်တရ များစွာ ရှိနေမည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန် တမ်းတမိပေမယ့် ထပ်တူကျနိုင်မည့် ကောင်းကင်မျိုးတော့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ရလိမ့်မည် မထင်တော့ပါ။သက်ပြင်းလေးတစ်ခုကို မသိမသာ ချမိသည်။

.........................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၁ )

တမနက်လုံး ပတ်မောင်းတာတောင် ဟိုနား ဒီနား အခေါက်တိုလေးတွေပဲရလို့ ကိုလမင်း တစ်ယောက် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်နေသည်။

အခုလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ သမိုင်းမှ မြို့ထဲ အထိ မောင်းလာခဲ့သည်။လမ်းတလျှောက် ညှိလို့မရသည့် ငှားသူတွေနှင့်ပဲ တွေ့နေရသည်။ဘယ့်နှယ် ငါးထောင်တန်သည့် ခရီး သုံးထောင်နှင့် ကပ်စစ်သည်။လူတွေကလည်း လူတွေ မောင်းရတာ လွယ်သည်များ ထင်နေလားမသိ။ကားကျောတွေက ဘယ်နေရာမဆိုပိတ်နေသည်။ပေးရမည့် အချိန်တွေကို ထည့်မတွက်ကြ။

တွေးရင်း မောင်းရင်း နှင့်ပင် မော်တင် ရောက်လာသည်။ရှေ့နား ရောက်တော့ လူငယ် အတွဲ တစ်တွဲ လက်ပြ၍ ကားလေး ဘေးချရပ်ပေးလိုက်သည်။

'' ပြော ညီ''

ကောင်လေးက အသားဖြူဖြူ အရပ် ရှည်ရှည်နှင့်။ ကောင်မလေးကတော့ ကောင်လေးလောက် အရပ်မရှည်သော်လည်း အတော်ဖြူသည်။

'' စံပြဈေး အကို''

'' လေးထောင်တော့ပေး ညီရာ''

ကိုလမင်း ပြောရုံရှိသေး။ကောင်လေးက တံခါးဆွဲဖွင့်၍ ကောင်မလေးကို ဝင်စေသည်။ပြီးတော့ သူပါ ဆက်ဝင်သည်။ခဏကြာတော့ ကားလေးက လမ်းမပေါ်မှာ မှန်မှန်ပင် ပြေးနေသည်။ကိုလမင်းတယောက် ကားကို သေချာထိန်းကျောင်းရင်း နောက်ကြည့်မှန်မှ တဆင့် နောက် သို့ ကြည့် ကြည့်နေမိသည်။

'' ကိုယ်တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မယ်ကွ ဟီးဟီး''

'' တော်ပါ ကိုယ်ရယ် အမေ့ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိ ယူတာဖြင့် မကြာသေးဘူး ကိုယ်ဝန်က လေးလဆိုတော့''

'' ဘာဖြစ်လဲ သဲကလည်း ကိုယ်သိတယ် ချောင်းသာပဲ ဖြစ်ရမယ် ဟားးးးး''

'' အို ဘာတွေ ပြောမှန်းလဲမသိ''

ကောင်လေးပေါင်လားဘယ်လားမသိ လှမ်းပုတ်လိုက်တာတော့ တွေ့လိုက်သည်။သြော် သူများတွေများ အားကျစရာ။ကိုယ်တွေကတော့ နဖူးသာ ပြောင်တော့မည်။အခုထိ ကြိုးစားဆဲ။အသံတိတ်သွားလို့ နောက်ကို မသိမသာရှိုးလိုက်တော့ ကောင်မလေးမျက်နှာက ခုနက နှင့်မတူ မှိုင် လို့နေသည်။

'' သဲ ဂရုစိုက်ရမယ်နော် အခုကစပြီး''

'' အင်း''

''အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်''

'' အင်း''

'' ပြီးတော့ ဟိုကောင် ငပြည့်ဆီလည်း ဖုန်းဆက်ရမယ် ဒီကောင်ကြီးသိရင် ပျော်မှာ သင်္ဘောပေါ်မှာဆိုတော့ ဆက်လို့တောင်ရပါ့မလားမသိ''

''အို ဘာလို့ သူများတွေ လိုက်ပြောနေမှာတုန်း''

ကောင်မလေး က အလောတကြီးတုန့်ပြန်သည်။ပြီးတော့ အသံလည်းတော်တော်ကျယ်သွားသည်။

'' အို သဲကလည်း စိတ်ကြီးပဲ အေးပါကွာ နောက်မှပဲ အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြပါတော့မယ် နော် ''

'' အင်း''

ဒီလိုဆိုတော့လည်း အဟုတ်သား။လင်နဲ့ မယား လျှာနဲ့သွား။သြော် ရှေးလူကြီးတွေ ပြောသွားတာ အမှန်ပဲကိုး။နောက်ခန်းက လင်မယား ကတော့ အသံတိတ်သွားပြန်သည်။ကောင်မလေးမျက်နှာ ညှိုးနေသည်။

ကိုလမင်းတစ်ယောက် သက်ပြင်း ရှည်ရှည်ချလို့ ရှေ့မှာ ကန့်လန့် လမ်းမပေါ် တက်ရပ်နေသော လိုင်းကားကြီးတစ်စင်းကို ဟွန်းတီးပြီး လီဗာဆောင့်နင်း၍ ကျော်လိုက်မိတော့သည်။  ။   ။

  


........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အမှတ်တရ ကောင်းကင် အပိုင်း ( ၁ )

အမှတ်တရ ကောင်းကင် အပိုင်း ( ၁ )

Phyo Chan ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

'' သဲ ရောက်တော့မယ်''

ကို က အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။

'' အင်း''

ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင် ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။

'' ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ''

'' သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့''

ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။

'' တော်ပါ''

ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည်။မိမိတို့ ရှေ့ခုံက လင်မယားနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေသေးလားမသိ။တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်။

'' ဟိုနှစ်ယောက်တော့ အိပ် ကောင်းနေတယ် ထင်တယ် ကို ဟင်း ဟင်း''

'' အိမ်မှာ မအိပ်ရဘူးထင်တယ် သဲ ရ''

ကို့ ပုခုံးလေးကို မှီလိုက်တော့ လက်တစ်ဖက်က မိမိကို အလိုက်သင့် ထွေးပွေ့သည်။

မိမိ တို့ နှစ်ယောက် အလုပ်များ မအားသည့်ကြားမှ ကို က အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင်ဆိုပြီး မဖြစ်မနေ စီစဉ်၍ အခုလို ရောက်ဖြစ်ခြင်းပင်။အိမ်ကိုတော့ ဟို လင်မယားနှစ်ယောက်က အတိုင်အဖောက်ညီညီ ပြောပေးလို့ အဆင်ပြေသွားသည်။''ကိုပြည့်'' နှင့် ''ဆု'' တို့က မိမိ နှင့် ငယ် သူငယ်ချုင်းတွေ။သူတို့ နှစ်ယောက် ရည်းစားသက်တမ်း နှစ် နစ် အကြာတွင် ယူလိုက်ကြသည်။ အခု အိမ်ထောင်သက် ခြောက်လ ကျော် သည်အထိ ''ဆု''က မိမိကို တိုင်တိုင်ပင်ပင်နှင့် သူတို့ အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်။

'' ကို'' ကတော့ ကိုပြည့် သူငယ်ချင်းလေ။''ဆု''တို့ သမီးရည်းစား ဘဝ ကတည်းက ''ဆု''က အဖော် အဖြစ် မိမိကို ခေါ်သလို ''ကိုပြည့်''ကလည်း သူငယ်ချင်း ''ကို့'' ကို ခေါ်ခေါ်လာသည်။ကြာတော့လည်း အောင်သွယ်ချင်း ညိကြသည်ပေါ့။''ကို''က အင်ဂျင်နီယာ မိမိက လည်း အင်ဂျင်နီယာ ဆိုတော့ အယူအဆတူ ဝါသနာတူချင်း ဆုံကြတော့ ချစ်လိုက်ရတာ။သွားအတူ လာအတူ ။နောက်ဆုံး ''ကို''က အဆင့်တွေ ကျော်လာတော့လည်း မိမိ လိုက်လျောမိသည်။ ''ကို''နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်တာ အခုဆို တစ်နှစ်ကျော်ပြီလေ။

'' သဲ ဘာတွေ တွေးနေလည်း''

'' ဟင့်အင်း ဒီလိုပါပဲ''

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

နေပူထဲ အထုပ်ဆွဲပြီး ဟိုသွား ဒီသွား သွားရတာများလာတော့ ချွေး တွေပြန်ပြီး မောလာသည်။လူများရက်မို့လားမသိ။ဟိုတယ်တွေက အခန်းတွေ ရှိပေမယ့် သီးသန့် နှစ်ယောက်ခန်းတွေက လူပြည့်နေတာများသည်။ကြိုပြီး ဘိုကင် လုပ်ထားလိုက်ရင် အကောင်းသား။

'' ကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်''

'' ရှိမှာပါ ''

'' လိုတာ မရှိတော့လည်း ရှိသလိုပေါ့ကွာ''

ကိုပြည့်ပြောတော့ ဆု ကပါ ခေါင်းညိမ့်သည်။

ကမ်းခြေသို့ မျက်နှာမူနေသည့် ''ရွှေစည်းစိမ်''ဟိုတယ် မှာ ဝင်မေးဖြစ်တော့လည်း နှစ်ယောက်ခန်းတွေက ပြည့်နေပြန်သည်။ဒါပေမယ့် အပေါ်ဆုံးထပ် မှာတော့ လေးယောက်ခန်း ခုတင်နှစ်လုံးပါ တစ်ခန်းရမည်ဟုပြောသည်။

'' ဘယ်လိုလဲ''

ကိုပြည့်က မိမိတို့ဘက်လှည့်၍ မေးသည်။

'' မရတဲ့ အဆုံး ဒီလိုပဲ နေရမှာပေါ့ ဆု နဲ့ သဲ ရော ဘယ်လို သဘောရလဲ''

ကို က မိမိ နှင့် ဆု ဘက် လှည့်၍ မေးသည်။

'' ရပါတယ် ဆုက တို့တွေ သိုက်သိုက်ဝန်းရှိတာပေါ့ သဲ ကိုသာ အားနာတာ သူ့ ကိုကို နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လားမသိ''

အခြေအနေ က မိမိ ဘက်လှည့်လာသည်။

'' ကိစ္စ မရှိဘူး ကို တို့ သဘောပါနော် သဲ ကတော့ လောလောဆယ် နားချင်တာပဲ သိတယ်''

ဒီလိုနဲ့ အခန်းယူဖြစ်သည်။လေးရက်စာ။အခန်းခ နှင့် ကျသမျှ အားလုံး တစ်တွဲ တစ်ဝက် ဆီကျခံဖို့ အရင်ကတည်းက တိုင်ပင်ပြီးသား။အခန်းထဲရောက်တော့ အထုပ်တွေချ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း အခန်းအနေအထားကို လေ့လာဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်နှလုံးက ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ကမ်းခြေဘက်သို့ ခေါင်းပေးထားသည်။ခုတင်ခြေရင်းတွင် ဗီရို နှစ်လုံး  ပစ္စည်းများတင်ရန် ခုံပုလေးတွေ ရှိပြီး နောက်ဘက်ရှိ တံခါးမှတဆင့် ရေချိုးခန်း အိမ်သာသို့ သွားနိုင်သည်။

မိမိ ခုတင် ခေါင်းရင်းရှိ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေနှင့် အဆုံးအစ မရှိ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။

'' သဲ ကိုတို့ အဝတ်အစား လဲရအောင် ပြီး ရင် ရေသွားဆော့မယ်''

ကိုက ပုခုံးလေးပုတ်၍ ပြောသည်။

'' အင်း'' 

မိမိ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုက ရွှတ်ခနဲ နမ်းပြန်သည်။

'' ကိုနော် ဟိုနှစ်ယောက် ရှိတာ တော်တော်ကဲနေ''

'' အယ် ဟိုနှစ်ယောက်ရော''

'' အဝတ်တွေယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ ရေချိုး အဝတ်လဲမှာပေါ့ ရေချိုးခန်းက အကျယ်ကြီး သဲရဲ့''

ကို က ပြောပြောဆိုဆို အဝတ်အစားလဲဖို့ လုပ်နေသည်။မိမိ အဝတ်အစားလဲဖို့ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်နေသည်။ကိုနဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အခြေအနေ ဆိုပေမယ့် ရှက်သလိုလို ချည်း ဖြစ်နေသည်။ မိမိ ဝတ်လို့ အဆင်ပြေမည် ဆိုတာလေးတွေ ရွေးလိုက်သည်။

'' ကို ဟိုဘက်လှည့်''

'' ဟာဟ''

ကို လှည့်သွားတော့မှ မိမိ အပေါ် အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်သည်။

.......................................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

လတ်ဆတ်သောလေ နှင့် အဆုံးအဆမရှိသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မျက်နှာမူ၍ မိမိ လက်များ ဆန့်တန်းထားမိသည်။ရင်ထဲက သောကတွေ ပြေငြိမ်းသွားပြီး လူတကိုယ်လုံးပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားသလိုပါ။မိမိခါးလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်တာခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ် အေးမြသော ခန္ဒာက နောက်ဘက်မှ ထိကပ်လာသည်။ကို က မိမိ ထက် အရပ်ရှည်သည်လေ။မိမိမော့ကြည့်လိုက်တော့ ကို က နဖူးလေး နမ်းသည်။

'' လုပ်ပြန်ပြီ လူတွေ ရှိပါတယ်ဆို ''

'' သဲ ကလည်းကွာ ဒါရှက်စရာလား''

ကို က တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလို့ မာကျောကျော အရာက မိမိ ခါးအောက်လာထိသည်။

'' ကိုနော် မဟုတ်တာတွေ စဉ်းစားနေတယ်မလား''

'' ဟားဟား မဟုတ်ပါဘူးကွာ သဲကလည်း''

'' ဟိတ် အကြည်ဆိုက် နေတယ်ပေါ့ ''

ဟို နှစ်ယောက်  ရောက်လာသည်။ဆုက ဂျင်းပင် အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ ပြည့်တင်းသော ပေါင်သားတွေမှာ သဲမှုန့်များပေကျန်နေသည်။ ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ သေချာ မကြည့်ရဲပါ။အပေါ် အဝတ်ဗလာနှင့် ဘောင်းဘီတို က ရေစိုထားတာမို့ ကိုပြည့်ကို စကားပြောလျှင် မိမိ ခေါင်းလွဲ ထားမိသည်။ကိုက အရပ်ရှည်ပေမယ့် အသားဖြူသည်။ကိုပြည့်ကတော့ အသားညိုညို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိသည်။

'' တို့ပြန်နှင့်မယ်လေ''

ကိုပြည့်ကပြောတော့ ကိုက ခေါင်းညိမ့်သည်။

'' အေး ငါတို့ နည်းနည်း နေစောင်းမှ လာမယ်ကွာ''

'' သဲ ရော အေးဆေးပဲမလား''

'' အင်း''

သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကိုက တိုးတိုးလေးပြောသည်

'' သဲ ပျော်လား''

'' အင်း''

ကိုက ပို၍ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထွေးပွေ့သည်။

'' ချစ်ချင်ပြီကွာ''

'' ကို နော် တအားမဆိုးနဲ့ ဟိုနှစ်ယောက်လည်းရှိတာကို ''

'' ရှိ ရှိ ပေါ့ သူတို့ ဘာ သူတို့ မိုးမမြင် လေမမြင် ဖြစ်နေတာ''

'' တော်ပါ''

ကို က ပြောပြောဆိုဆို ပွေ့ယူလိုက်၍ မိမိ မြောက်သွားသည်။ပြီးတော့ လှိုင်းများပုတ်ခတ်နေသော ပင်လယ်ဆီသို့ မိမိကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ကိုနှင့်အတူ ကမ်းခြေတလျှောက် ပြေးလွှားနေတာ မိမိ မောသည်ဟုမထင်ပါ။ချစ်လိုက်ရတာ ကိုရယ်။

ညနေ စောင်းခါနီးမှ မိမိတို့ ပြန်တက်ကြသည်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ရေထဲ ဆင်းနေတုန်းက မသိသာပေမယ့် ကမ်းပေါ်မှာတော့ လေတိုက်ခတ်မှုကြောင့် ချမ်းလာသည်။ကိုက ပါလာသော သဘက်လေးအားမိမိကို လွှမ်းခြုံပေးရင်း

'' သဲ ကို အကုန် စားကြဖို့ တခုခု သွားဝယ်ဦးမယ်။ချမ်းနေတယ်ဆိုတော့ မလိုက်နဲ့တော့လေ။တက်သွားနှင့်နော်''

မိမိ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း အခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။အခန်းသို့ရောက်တော့ တံခါးခေါက်ကြည့်သည်။အထဲမှ ဘာမှ အသံမကြား။တံခါးလက်ကိုင်ကို အသာလှည့်၍ ဖွင့်လိုက်တော့ ဂျက် ချမထားသဖြင့် မိမိဝင်လာလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာတော့ ဘယ်သူမှမတွေ့။ဆုတို့ ဘယ်များသွားပါလိမ့်။တံခါးကြီးလည်း ဖွင့်ထားသည်။မိမိခြုံထားသော သဘက်ကို ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။

အမှတ်တမဲ့ ရေချိုးခန်းဆီမှ အသံတခုခု ကြားလိုက်ရသလိုလို။တကိုယ်လုံးထူပူသွားသည်။ခုနက ချမ်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက မသိမသာ ကြက်သီးများထလာသည်။အခြေအနေတခုကို မိမိ နားလည်လိုက်သလို။မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် မိမိခြေလှမ်းများ ရေချိုးခန်း တံခါးဝသို့ရောက်သွားသည်။တံခါးတဖက်က မသိမသာဟနေသည်။

'' အား အင်း အင်း အင်း''

ဆုရဲ့ ငြီးတွားသံတွေ ကြားနေရပေမယ့် မိမိမြင်နေရသည်က ကိုပြည့်၏ ကျောပြင်ကြီးနှင့်တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ခါးအောက်ပိုင်း။ရေကန်လေးနှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ကလေးထောက်၍တအင်းအင်းနှင့် ငြီးနေသော ဆုရဲ့ တင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီး ကိုပြည့် လှုပ်ရှားနေသည်။မိမိ လက်ကလေးများက တံခါးအပေါ်တွင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

ချွေးတွေလား ရေတွေလား မသိသော စိုစွတ်မှုများက ကိုပြည့်၏ ကျော ခါး တင်ပါး တလျှောက် စီးပိုးနေသည်။မိမိ ဆက်လက်မကြည့်လိုတော့ပါ။ကြာလျှင် ယိုင်လဲသွားမှာစိုးသည့်အတွက် အသာပင် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ် လက်ပစ် ထိုင်ချမိသည်။တကိုယ်လုံးက အခုထိ တုန်ရီနေတုန်းပင်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက မျက်စိထဲက မထွက်ဖြစ်နေသည်။တစ်ချိန်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလိုလို ခံစားနေမိသည်။ခဏကြာတော့ ကိုရောက်လာသည်။

'' သဲ ရေမချိုးသေးဘူးလား''

'' ဟင့်အင်း ဆုတို့ချိုးနေတယ်''

'' အင် သူတို့ကလည်း ပြန်ရောက်တာဖြင့် နေ့လည်ကတည်းကကို''

'' အင်း''

လက်ထဲက အထုပ်တွေ ချလို့ ကို မိမိနားလာထိုင်သည်။

'' သဲ မျက်နှာကြည့်ရတာ တမျိုးကြီးပဲ''

'' ဟင့်အင်းဘာမှ မဖြစ်ဘူး''

ခဏနေတော့ ဆုတို့ထွက်လာသည်။

'' ဟဲ့ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေကြတာတုန်း''

'' အခုလေးတင်ပဲဟ''

ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ မျက်နှာလွှဲထားမိသည်။

'' မင်းတို့ရေချိုးလေ ငါတို့ အပြင်သွားဦးမယ်''

ကိုပြည့်က ပြောပြီး ပြင်ဆင်နေသည်။ကိုက လှမ်းပြောသည်။

'' စားဖို့တော့ ငါဝယ်လာတယ် ငပြည့်ရ''

'' အေးကွ ဒီမှာ ဆုလေ လျှောက်ကြည့်မယ်ဆိုလို့''

မိမိ ညဝတ် ရန် အဝတ်တချို့ယူပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး မိမိ အကျီရော ဘရာစီယာ ရော ချွတ်ပစ်လိုက်လိုက်သည်။ခန္ဓာကိုယ်မှာက သဲတွေချည်းပင်။ရေပန်းဖွင့်၍ ရေအောက်သို့ဝင်သည်။

'' လှတယ်ကွာ''

အသံကြားမှ သဲ သတိထားမိသည်။

'' အယ် ကို မကောင်းဘူးကွာ''

မိမိ လက်ကလေးများ ရင်ပေါ်သို့ ယှက်ထားမိသည်။

'' တူတူချိုးမလို့''

ကိုက ဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက်၍ မိမိဆီ တိုးကပ်လာသည်။မိမိကို ထွေးပိုက်လိုက်တော့ အလိုက်တသိပင် ပြန်လည် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ခုနက ရေပန်းထဲမှာမို့ သေချာမမြင်လိုက်မိတဲ့ ကို့ အချောင်းကြီးက မိမိဝမ်းဗိုက်ကို လာထောက်သည်။

ကိုက မိမိကို ရေပန်း အပြင်ဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။မိမိ၏ မျက်နှာလေးကို တယုတယ ဆွဲမလိုက်စဉ်၌ပင် ကို့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်မိသည်။ခုနက လိုက်ဖိုရင်တုန်မှုတွေက ပြန်ရောက်လာသည်။ကိုက မိမိ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူသည်။မိမိကတော့ ကို့ရဲ့ လျှာလေးကို စုပ်စုပ်ပေးမိသည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျောပြင်တွေ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ကို့ရဲ့ လက်တွေက မိမိ စကပ်ကို ဆွဲချွတ်နေသည်။

အောက်က ပင်တီလေးပါ ပေါင်ဝက်လောက်ကျွတ်သွားချိန်မှာ ကိုက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိမိ စီးခုံစပ်နှင့် အက်ကွဲကြောင်းထိပ်လေးကို နမ်းရှိုက်ပေးသည်။မိမိ၏ တင်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်လို့ နမ်းရှိုက်နေသော ကို့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း ရုတ်တရက် မျက်စိထဲ ခုနက က မြင်ကွင်းတွေက ပြန်ပေါ်လာသည်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကို့ခေါင်းလေးကိုသာ အတင်းဆုပ်နယ်နေမိတော့သည်။

'' အား အားး ကို''

မိမိ ခရီး အဆုံး ရောက်တော့မည်ဆိုတာသိလို့ ကို့ကို အတင်းဆွဲထူလိုက်သည်။ကိုက အလိုက်တသိပင် မိမိကို နံရံ၌ ကပ်စေပြီး ခြေထောက်တဖက်ဆွဲမ၍ သူ့ဟာကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။

'' အင်း''

ကို့ ပုခုံးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိပြီး တနင့်နင့် ဝင်လာသော အရာတခုကို လှိုက်မောစွာ ခံစားမိသည်။ကိုက မှန်မှန်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးနေသည်။

'' အား ကောင်းလိုက်တာ သဲ ရယ်''

မိမိလည်း မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။ကို့ လက်တွေက ရင်သားတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကိုလည်း နမ်းသည်။မိမိလည်း ကို့ လည်တိုင်လေးတွေ ပုခုံးသားလေးတွေကို ငုံ့နမ်းမိသည်။ကို့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်ဆန်လာသည်။နင့်ခနဲ နင့်ခနဲ နေပေမယ့် လှိုင်းစီးနေရသလိုလို။

'' ချစ်တယ် ကိုရယ်''

မိမိ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားမှန်းမသိတော့ပါ။ကိုကတော့ အားကုန်သွန်နေတုန်းပင်။မိမိလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ဖြစ် ကို့ အလှုပ်အရှားတွေကိုသာ တောင့်တနေမိတော့သည်။

.....................................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ဟိုး အဝေးကြီးက ရေလှိုင်းသံတွေ ကြားနေရသည်။နံနက်ခင်းရဲ့ ကျေးငှက်သံတွေကလည်း ပဲ့တင်ထပ်လျက်ရှိသည်။မိမိ ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ရင်သားများ ပိုမို ဖုံးအုပ်မိစေရန် ဆွဲတင်လိုက်သည်။ကိုကတော့ ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။

မိမိ အသာပင် ကို့ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ ဟိုတယ်က ပေးထားသည့် ခြင်ထောင်က ပါး၍ ဆန့်ကျင်ဘက် ခုတင်ကို မြင်နေရသည်။ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မောကျနေသည် ထင်ပါသည်။

'' ဟင်း''

မိမိ သက်ပြင်းတစ်ချက် မသိမသာချမိသည်။ညက အဖြစ်ကို ပြန်တွေးရင်း မိမိမျက်နှာများ ပူနွေးလာသည်။ညက တစ်ညလုံးကာစီးရတာ ပင်ပန်းလို့ ကိုရော မိမိပါ အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။တရေးနိုးတော့ မိမိနားထဲ၌ အသံတစ်ခုခု ကြားလိုက်ရပြီး ဟိုဘက်ခုတင်က ဆိုတာလည်း သိလိုက်ရသည်။တစ်ခန်းလုံး မီးပိတ်ထားပေမယ့် ဟိုဘက်ခုတင်ဘက်က ညအိပ် မီးလုံး မှ အလင်းရောင် ခပ်ဖျော့ဖျော့က ဇာခြင်ထောင်ကို ထိုးဖောက်၍နေသည်။

အလုံးအထည်နှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေက မိမိရင်ကို သိမ့်ခနဲဖြစ်စေသည်။ညနေက ပုံရိပ်ကလည်း အစီအရီ ပြန်ပေါ်လာသည်။အခုလည်း ကိုပြည့်က ဆု ၏ နောက်ဘက်မှ နေ၍ အသားကုန် ဆောင့်နေသည်။ဆု၏ အသံတိုးတိုးလေးကို တချက်တချက်ကြားနေရသည်။တော်သေးသည်။မိမိတို့ဘက်က မီးပိတ်ထားလို့။

မသိမသာပင် လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲရောက်နေသည်။စိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း ခံစားနေရသည်။ကြည့်နေရင်းနှင့် စိတ်တွေက ဗလောင်ဆူလာသည်။နှိမ့်တုန် မြင့်တုန်ဖြစ်နေသော ရင်ကလေးကို လက်နှင့်ဖိရာမှ မိမိ ရင်သားထိပ်လေးတွေ တင်းနေတာ ခံစားမိလာသည်။ထွက်ပေါက်တစ်ခုခုကို စောင့်ကြိုနေသလိုလို။

ရုတ်တရက် ဟိုဘက်ခုတင်က လှုပ်ရှားသွားသည်။ဆုက အပေါ်ရောက်သွားသည်ကို ရင်သားများ လှုပ်ခါနေခြင်းကြောင့် သိလိုက်ရသည်။ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်နေသော ဆုကို ကြည့်ပြီး မိမိလက်တွေက အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။မိမိစိတ်များ ထိန်းမနိုင် ဖြစ်ကုန်သည်။

ကို့ဘက်ကို လှည့်၍ ရင်ချင်းအပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှ ဟာကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ကို့မျက်နှာတွေ လိုက်နမ်းမိတော့ ကိုမျက်လုံးများပွင့်လာပြီး မိမိကို ဖက်ထားသည်။သို့ပေမယ့် မိမိ အတင်းရုန်း၍ အောက်ဘက်ကို လျှောဆင်းပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချသည်။ကို့ဟာက အဆင်သင့်မဖြစ်သေး။မိမိကတော့ ဆန္ဒတွေ ပေါက်ကွဲချင်ပါပြီ။မိမိ မလျော့မတင်းဖြစ်နေသော ကို့ အချောင်းကြီးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဥလေးတွေကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

'' အာ့''

လက်ဖြင့်လည်း ကို့အချောင်းကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ဆွဲပေးလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။ထိပ်ဖျားလေးကို လက်မဖြင့်ချေချေပေးသည်။ကို့လက်တွေက မိမိခေါင်းကို ဖိဖိချလာသည်။ရင်သားတွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်လာသည်။မှောင်မဲနေပေမယ့် ကို မိမိကို ကြည့်နေမှာသေချာသည်။တခါမှ မိမိ အဲလောက်လိုချင်တက်မက်မှုမရှိခဲ့။

ကို့ အချောင်းကြီးကို လေးငါးခါလောက် စုန်ဆွဲလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။မိမိ ဘောင်းဘီကို မိမိကိုယ်တိုင်ဆွဲချွတ်ပြီး ကို့ ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ဆန္ဒ တစ်ခု အဆုံးရောက်ဖို့ကလွဲပြီး ဘာမှ မသိတော့။မိမိ ကိုယ့်ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်၍ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။

'' ဟားးး''

ပြီးတော့ အသာပြန်ကြွသည်။မိမိမျက်လုံးလေးများမှိတ်ထားလိုက်သည်။အောက်ဘက်ဆီမှ တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေရသော အတွေ့ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားမိသည်။ကိုက မိမိ အင်္ကျီကို ချွလိုက်သည်ကို လည်းမိမိ သေချာသတိမထားမိ။သာယာသော အတွေ့များလွတ်ထွက်မသွားရန်သာ အတင်း လှုပ်ရှားနေမိသည်။ကိုက ရင်သားတွေကို အတင်းဆုပ်နယ် ဖျစ်ညစ်နေသည်။

'' အင်း ဟင်း အင်း''

ကိုကပါ မိမိ ဆောင့်ချက်တွေအားပါလို့ အသံတွေထွက်လာသည်။မိမိမျက်လုံးများထဲမှာ ကို့ရဲ့ ညီတွားသံတွေနဲ့အတူ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက ပေါ်လာသည်။ကိုကပါထပြီး မိမိကိုရင်ချင်းအပ်၍ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး အတင်းထိုးဆောင့်ပေးလာသည်။ကို့ကျောပြင်ကြီးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်၍ ဆောင့်သွင်းနေမိသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့် ကိုပဲ ဖက်ထားရသလိုလို။

'' အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်''

မိမိ တိုးတိုးလေး ညည်းနေမိသည်။ ကိုက မိမိကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ဆွဲမ၍ မှောက်ခုံ ဖြစ်သွားအောင်လုပ်သည်။

'' ကုန်းလိုက်ကွာ''

မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူသွားပြီး ချက်ချင်းပင် တေ့၍ ထည့်သည်။အစပထမ က ဖြေးဖြေးချင်း ပေမယ့် နောက်ပိုင်း တွင် ကို အားကုန်ဆောင့်နေသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေသာ စွဲနေသည်။ကို ရပ်သွားလျှင်ပင် မိမိ ဖင်လေးကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ပေးနေမိသည်။

'' အားးးး''

မိမိပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဆောင့်သည်။လှိုက်မောလွန်းလှပါသည်။ နောက်မှ ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့မှ မိမိ အတွေးပြတ်သွားသည်။ညက ဘယ်လိုပြီးသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်။အခုပြန်သတိရတော့ မိမိကိုယ်ကို ရှက်မိသည်။ကိုယ့်ချစ်သူ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ တခြား ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို ပစ်မှားမိနေသော အဖြစ်ကို တွေးပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။မိမိ က ကာမ စိတ်များသူမဟုတ်ပါ။ခွင့်လွှတ်ပါကိုရယ် သဲ တကယ်ချစ်တာ ကို တစ်ယောက်တည်းပါ။စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်ရင်း ကို့ လက်တစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲယူ၍ ပိုမို ထွေးပွေ့စေလိုက်တော့သည်။

..........................................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ဒီနေ့တောာ့ သဲဖြူကျွန်းသို့ သွားဖြစ်ကြသည်။အဲဒိမှာပဲ အုန်းရေသောက် ရေကစားပြီး ဓါတ်ပုံများရိုက်ကြသည်။ကိုက မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သောကြောင့် ပျော်ဖို့ကောင်းလှပါသည်။ကိုပြည့်ကို မြင်တိုင်း ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် စိတ်ကို လွှတ်မထားလိုက်ပါ။တတ်နိုင်သမျှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင်နေပါသည်။ကိုပြည့်ကတော့ ဘာမှ မသိသူပီပီ ပုံမှန်ပင် ဆက်ဆံပါသည်။

တမနက်လုံးရေထဲ ဆင်းနေသောကြောင့် တကိုယ်လုံး ရေတွေရော သဲတွေရော စိုရွှဲနေပါသည်။ချမ်းလာပြီး တုန်တက်လာပါသည်။ကိုက ထွေးပွေ့ထားလို့ တော်သေးသည်။

'' သဲ ချမ်းနေပြီလား''

'' အင်း လေကအေးတယ် ကို''

ကိုနှင့်အတူ အုန်းသီးတစ်လုံးထဲကို ပိုက်နှစ်ချောင်း အတူ သောက်ရင်း ချစ်စကားများ အများကြီးပြောဖြစ်ကြသည်။စပို့ရှပ် အနီ လက်တို နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုလေးက ရေစိုနေသောကြောင့် မိမိကိုယ်မှာ တွယ်ကပ်နေသည်။

'' သဲ က အရမ်းလှတယ်ကွာ ချစ်ချင်လာပြီ''

'' တော်ပါ ဒါပဲ စဉ်းစားနေ''

ကို့နဖူးလေးကို လက်လေးဖြင့် အသာထုရင်း ကျီစယ်မိသည်။ကိုပြည့်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူရှေ့မရှောင် ကလူကျီစယ်နေကြသည်။ညနေ တော်တော်စောင်းမှ နောက်ကျပြီး ပြန်ဖြစ်ကြသည်။ညနေနောက်ကျလေ လူကများတာမို့ စက်လှေ တွေကို လုတက် ကြရသည်။ဖြစ်ချင်တော့ မိမိနှင့် ကိုပြည့် တက်အပြီး လူပြည့်သွားတာမို့ ကိုနဲ့ ဆုနဲ့ က ကျန်ရစ်သည်။

'' ငါတို့ နောက်တစ်စီးနဲ့ လိုက်လာခဲ့မယ်''

ကိုက အော်ပြောသည်။

'' အေး အေး''

ကိုပြည့်က မိမိဘေးကပ်ထိုင်ပြီး လိုက်ပါလာသည်။လှေကလူးသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့ ပုခုံးကြီးက မိမိအပေါ် လာဖိတော့ ကြက်သီးထမိသည်။

'' ချမ်းနေလား ရောက်တော့မယ်''

'' ရတယ် အကို''

မိမိစိတ်ထဲမှာ ဇဝီဇဝါ အတွေးတွေက ဝင်လာနေသည်။ကိုပါလာရင် အကောင်းသားလို့လည်း တွေးမိသည်။မိမိမျက်နှာကို သိနေသည့်အလား ကိုပြည့်က

'' မပူပါနဲ့ ညီမရယ် နောက်လှေနဲ့ပါလာမှာပဲ''

'' ဟုတ်ကဲ့''

ဒီဘက်ကို ရောက်လာတော့ မှောင်ရီ ပျိုးစပင် ဖြစ်နေပါသည်။ ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ''ညီမ အပေါ်တက်နှင့်လေ အကို ဆု တို့လာမှ တက်လာခဲ့မယ်''

'' ဟုတ် အကို''

မိမိ လှေကားပေါ် တက်လာခဲ့သည်။တက်လာပြီးမှ ရေစို ကြီးနှင့် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည့် သူ့ကိုလည်း အားနာမိသည်။ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဟု စိတ်ထဲ တွေးရင်း ပြန်ဆင်း၍ ခေါ်မိသည်။

'' အကို''

'' ဟင်''

'' တက်ခဲ့ပါလား အေးနေမှာပေါ့ အဝတ်လဲပြီးမှ ပြန်ဆင်းစောင့်လေ''

သူက မိမိကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ရင်း တက်လိုက်လာသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေသုတ်သဘက်ကြီးဆွဲယူရင်း ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။

'' အကို ပြန်ဆင်းသွားရင် တံခါးစေ့ခဲ့နော်''

'' အေး အေး''

ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ မိမိလက်တွေ တုန်ရီနေတာကို သတိထားမိသည်။အခုလောက်ဆို သူအပြင်မှာ ဘာလုပ်နေမှာပါလိမ့်။ဝင်လာသော အတွေးတို့ကို ပြန်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း စပို့ရှပ် အင်္ကျီလေးကို အသာချွတ်လိုက်သည်။သဲ တွေနဲ့မို့ မနည်းချွတ်ယူရသည်။တဆက်တည်း ဂျင်းပင်ရော အောက်ခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။သဲတွေက နေရာတကာမို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ချွတ်ယူရသည်။ပန်းရောင် ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲ သဲမှုန့်လေးတွေကြောင့် ဖြူဝင်းသော အသားက နီရောင်အစင်းလေးများဖြစ်နေသည်။

'' ကျွီ''

မိမိလန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။မိမိ အလောတကြီး ဝင်လာခဲ့လို့ သေချာမပိတ်မိသော တံခါးက လှုပ်ခါနေသည်။ မိမိ အပြေးသွားလို့ တံခါးကို သေချာ ပိတ်လိုက်သည်။ထတ်ခနဲဖြစ်သွားသော ရင်ကို အသာဖိရင်း လူက အားမရှိချင်သလိုဖြစ်လာသည်။

ရေကို အကြာကြီးစိမ်ချိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် တနေကုန် ရေထဲမှာနေခဲ့ရတာမို့ ခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တော့ ဖုန်းက အဝင်ခေါ များ ဝင်ထားတာတွေ့သည်။ကို့ဆီကပဲ။မတ်ဆေ့ချ်လည်း ပို့ထားသည်။

'' သဲ ကိုတို့ မိုးချုပ်သွားလို့ ပြန်လာလို့မရတော့ဘူး စက်လှေတွေ မသွားတော့ဘူး ဟိုမှာပဲနေပြီး မနက်မှ ပြန်လာမယ် ကို့ကိုစိတ်ချနော် စိတ်မပူနဲ့ ကိုပြည့်လည်း ကိုယ် ဖုန်းဆက်ထားတယ် မကြောက်နဲ့နော် ချစ်တယ် အာဘွား''

ဖတ်ပြီးနောက် မိမိ တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှု များ ဖြစ်လာပြန်သည်။သူနဲ့ တညလုံး အတူတူ ဆိုသည့်စိတ်ကြောင့် မိမိ ဘာလုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည်။မိမိ အဝတ်အစား လဲ ပြီးခဏ ကိုပြည့်ရောက်လာသည်။

'' သဲ ဟိုကောင် ဖုန်းဆက်သေးလား''

'' အင်း အကို အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ စောစောပြန်ပါ့မယ်လို့''

ကိုပြည့်က မိမိအနီး ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောသည်။

'' အရင်တုန်းက ပြဿနာမရှိဘူးသဲရ ဒီညနေ မိုးသားလေးတွေလည်း တက်လို့ နေပါလိမ့်မယ် စိတ်မပူပါနဲ့ အကိုလည်းရှိသားပဲ''

'' ဟုတ်အကို''

ကိုပြည့်ရဲ့ မျက်လုံးများက တမျိုး အရောင်လက်နေသည်ကို မိမိခံစားမိသည်။အတူတူ ညစာဆင်းစား တီဗွီ ထိုင်ကြည့်သည်အထိ ထူးထူးခြားခြား စကားမပြောမိ။အိပ်ကြတော့ မိမိ ခုတင် က မီးမှိန်လေး ဖွင့်ထားပေမယ့် သူဘက်ကတော့ မီးပိတ်ထားလို့ မှောင်မဲနေသည်။

ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့်နဲ့ ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်။ဟိုဘက်ခုတင်ဆီမှလည်း တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။တစ်ခုခုကို တောင့်တနေသလိုလို စိုးရွံ့ နေသလိုလို နှင့်။မိမိ ဆီးသွားချင်လာလို့ ခုတင်ပေါ်မှ အသာထပြီး အိမ်သာဝင်သည်။အိမ်သာမှ အထွက်

'' အမေ့''

ရုတ်တရက် တံခါးအဝမှာ ရပ်ကြည့်နေသော ကိုပြည့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကိုပြည့်က ချက်ချင်းဆိုသလို မိမိ မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများနှင့် အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်။မျက်လုံးများပြာဝေသွားပြီး အတင်းရုန်းသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။သူအတင်း နမ်းပြီးတော့ မျက်နှာခွာလိုက်သည်။

'' ဖျန်း ဖျန်း''

မိမိ ရီဝေသည့်ကြားမှ သူ့ပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ တုန်ရီ လှိုက်မောစွာ နှင့် ဆို့တက်လာသော ရင်ကို သူ့ဆီတိုးကပ်လို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်မိသည်။မိမိခေါင်းထဲတွင် ဆန္ဒ တစ်ခုမှ လွဲ၍ ကျန်တာ သတိမထားမိတော့။သူက အလိုက်သင့် မိမိအနမ်းတွေကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်သည်။သူ့လက်တွေက ခန္ဓာတလျှောက်ပြေးလွှားဖြစ်ညှစ်နေသည်။

ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော သူ့ကျောပြင်ကို အတင်း ဖက်တွယ်ထားမိသည်။မိမိကိုယ်လေး လေပေါ်မြောက်တက်သွားပြီး နွေးထွေးသော မွေ့ယာဆီ ကျောချမိသည်အထိ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ နမ်းနေမိတုန်းပင်။သူက အင်္ကျီကြယ်သီးများဖြုတ်၍ လှန်ချလိုက်ပြီးနောက် ဘော်လီ နောက်ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်သည်။ပြီးတော့ မိမိ ရင်သားများကို အတင်း ဖြစ်ညှစ်နေတော့သည်။သူ့အနမ်းတွေက ပါးပြင် လည်ပင်းမှတဆင့် ရင်သားများကိုစုပ်ဆွဲလာသည်။

'' ဟင်းးး''

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိ ေါင်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွား ပြီး မာတောင့်တောင့် အသားဆိုင်တစ်ခုက အင်္ဂါတလျှောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်။

'' ဟင်းးးးး''

'' အားးး''

သူ့ရင်ဘတ်ကို အတင်းတိုးနေမိသော်လည်း သူကတော့ ခပ်မှန်မှန်ပင် လှုပ်ရှားနေသည်။

'' အားး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်''

သူက မိမိနားလေးကို ကိုက်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။မိမိနားထဲမှာ အင်္ဂါစပ်ကို လာထိခိုက်သော တဖတ်ဖတ် အသံတွေကို ကြားနေရသည်။တိုးတိုးလေးသာညည်းညူမိရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ချထားမိသည်။သူက ကိုယ်ချင်းကပ်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မိမိဒူးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်အထိ တွန်းကပ်၍ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားတော့သည်။သူ့လက်တွေကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှမတူသော တင်းကျပ်မှုကို ခံစားနေရသော်လည်း ထို အတွေ့ကို မိမိကိုယ်တိုင် အသက်ရှူအောင့်ထားလောက်အောင် လိုချင်နေမိသည်။

'' အင့် အင်း အင်း အင်း အင်းး''

'' အာ့ အား အားး''

ခုတင်လေးက ရော မိမိခန္ဓာပါ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသည်။သူက ပေါင်တဖက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်လွှဲတင်လိုက်တော့ ဘေးတစောင်းလေးဖြစ်သွားသည်။ပေါင်တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်ပြီး လှုပ်ရှားတော့ မိမိမျက်လုံးများမဖွင့်နိုင်တော့ပါ။

ကြာလာတော့ မိမိ တကိုယ်လုံးချွေးစေးလေးများထွက်လာသည်။

'' ကိုယ် ပြီးတော့မှာမို့လို့ မှောက်လိုက်ကွာနော်''

သူကပြောပြောဆိုဆို ခါးမှ ကိုင်၍ ဆွဲ လှည့်လိုက်ပြီး မိမိဗိုက်လေးကို စီးခုံစပ်မှ နှိုက်၍ ပင့်တင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ဟာ တေ့၍ လှုပ်ရှားတော့သည်။ မိမိမျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ် ဘေးစောင်းချထားရင်း လက်များက အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ထားမိသည်။

'' အားအား အားအား ''

မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေရာ မိမိ ပိုနာကျင်သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဟာသွားမှာကို စိုးနေမိသည်။ဆန္ဒ တစ်ခုက တဖြေးဖြေးမြင့်တက်လာချိန် မကြာခင်မှာပင် မိမိတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက မိမိအပေါ် မှောက်ကျလာသည်။

'' အားးးးးးးး'

တကိုယ်လုံး အင်အားများမရှိတော့ သလို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်မိသည်။သူက သူ့ဟာကို မထုတ်သေးပဲ ထပ်ရက်ပင် မိမိကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။အခုအချိန်မှာ မိမိ ကို့ကိုရော တခြားဘာကိုမှ ပင် သတိမရနိုင်တော့ပါ။ခဏလောက်ငြိမ်နေပြီးတော့မှ

'' ချွတ်လိုက်တော့လေ ဒီမှာ ချွေးတွေချည်းပဲ''

'' အင်း''

သူအသာခွာလိုက်တော့မှ မိမိရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေအောက်သို့ အမြန် တိုးဝင်လိုက်တော့မှ ရင်တုန်ခြင်းတွေ အနည်းငယ် ပြေသွားသလိုရှိသည်။

'' အင် ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ''

ကိုပြည့်က နောက်မှ လိုက်လာပြီး ရေပန်းအောက်အတင်းတိုးဝင်၍ မိမိကို ပွေ့ဖက်လာသည်။မိမိ အလိုက်သင့်ပင်။မရုန်းမိတော့။

'' တော်လောက်ပြီ ထင်တယ် အကို''

'' အကို့စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် သဲရယ်''

သူက ရေပန်း ခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ရေစက်လက် မိမိ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း စုပ်ယူလာတော့သည်။မိမိ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဟပေးထားမိသည်။တဖြေးဖြေးနှင့် နံရံနှင့် ကျောကပ်သည်အထိ သူအတင်း စုပ်ဆွဲနေသည်။မိမိပါးတွေ လည်ပင်းတွေ ရင်ညွန့်တွေနှင့် ရင်သားတွေကို သူ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေသည်။ပြီးတော့ နို့ခေါင်းလေးတဖက်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

'' အာ့ အကို တော်ပြီ''

နောက်ဆုံးတော့ ခုတင် ပေါ်သို့နောက်တခေါက် ရောက်သွားပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ကိုပြည့် ခုနကလောက် မကြမ်းတော့ပါ။ခုတင်ပေါ်လက်ထောက်ထားသည့် သူ့ လက်မောင်းကျစ်ကျစ်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ရင်း တစ်ချက်ချင်းပုံမှန် ဆောင့်နေသော သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိသည်။

ဖတ် ခနဲ ရိုက်ခတ်သံနှင့်အတူ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသော မိမိရင်သားတွေကို သူ တက်မက်စွာ ကြည့်နေသည်။တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာသည်။စေ့စော်ချက် တစ်ခုခု ကြောင့်လားမသိ။သူ့လည်ပင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ပုခုံးတွေ ကို တင်းတင်းဖက်ထားမိသည်။အလိုက်သိစွာ သူ့လျှာက အတင်းရစ်ပတ်လာသည်။

'' အင်း ဟင်းးး''

တိတ်ဆိတ်သော ညဝယ် အသံမျိုးစုံကြားနေရသည်။

'' သဲ အပေါ်တက် ကွာနော်''

ပက်လက်လှန်လိုက်သော အခါ ထောင်မတ်နေသော အချောင်းကြီးကို မီးမှိန်မှန်ကြားမှ တွေ့လိုက်ရသည်။သူ့အပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး အသာ လက်ဖြင့် ကိုင်လို့ မိမိ အင်္ဂါကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။

'' အားးးး''

နင့်ခနဲဝင်လာသော အရာကို ဒီအတိုင်းထားရင်း သူ့ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်၍ ပြန်ကြွ လိုက်သည်။ပြန်အထွက်မှာ ပွတ်တိုက်ထွက်သွားသော သူ့ဟာကို ညစ်ဆွဲထားရင်း ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။

'' အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်''

သူက မိမိရင်သားတွေကို လက်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ထားသည်။နောက်တော့ မိမိမျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်ပြီး အတင်း ဆောင့်ပေးလိုက်မိတော့သည်။

'' အားးး ဟားးး ဟားးး''

ဘယ်တုန်းကမျှမရဘူးသော သာယာသော အတွေ့အောက်မှာမျောပါရင်း သူ့အလိုကျဖြစ်မိသည်။ဒုတိယ တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ပိုကြာလို့ မိမိလည်း ပျော့ခွေသွားသည်။ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသည်ပင် မသိလိုက်။

...........................................................................................................


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



အမွှာ (စ/ဆုံး)

အမွှာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သော်တာ အိမ်ထဲကနေထွက်လာပြီး သူမချစ်သူ မိုးဟိန်းရှိရာ ကားလေးဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလာနေသည်။ သော်တာ့အရပ်က သာမန်မိန်းကလေးတွေ ထက်မြင့်သည်။ နက်မှောင်နေသည့် ဆံနွယ်တွေကလည်း ခါးလယ်လောက်ထိ ရှည်ကျနေသည်။ ယခုလည်း သူမဆံပင်လေးတွေကို စုပြီ းခပ်မြင့်မြင့်စည်းနှောင်ထားသည်။

မိုးဟိန်း သူ့ချစ်သူ သော်တာရဲ့ တင်းရင်းဆူဖြိုးပြီး အချိုးတကျဖြစ်နေတဲ့ သော်တာရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုအရမ်း သဘောကျသည်။ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ သော်တာ့လောက် လှတဲ့ မိန်းကလေး မတွေ့ခဲ့ဖူး ဟုပင် ထင်နေသည်။ သော်တာ ကားတံခါးလေး ဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သင်းပျံ့နေတဲ့ ရေမွှေးနံ့လေးက ဂန္ဓာရုံ ကိုဝင်ရောက်ကျီစယ်သွားသည်။

“ ဟား ကို့အချစ်လေး ကြည့်ရတာ ဒီနေ့ ထူးဆန်းနေသလိုပဲ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေ ဘာတွေများရှိနေလို့ပါလိမ့်”

“ ဟုတ်တယ် ကိုရေ ဒီနေ့ သော်တာ အရမ်းပျော်နေတာ၊ သော်တာ့ မောင်လေးကို ပြန်တွေ့ပြီ ကိုရဲ့၊ ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး ကိုရယ်”

“ ဒါဆိုလဲ ဝမ်းသာစရာပေါ့ အချစ်လေးရဲ့”

စကား အပြန်အလှန်ပြောရင်းနဲ့ မိုးဟိန်း သူ့ကို သော်တာပြောပြဖူးတဲ့ နောက်ကြောင်းလေးကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သော်တာနဲ့ သူ့အမွှာမောင်လေးကို မိသားစုနှစ်ခုက မွေးစားခဲ့ကြလို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကွဲကွာခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။ သော်တာ သိတတ်စအရွယ်ကတည်းက သူ့မောင်လေး ရှိနိုင်မယ့်နေရာကို စုံစမ်းခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သော်တာ့ မွေးစားမိဘတွေက သော်တာ့ မောင်လေးကို မွေးစားသွားတဲ့လင်မယားရဲ့ နာမည်တွေကို မသိတော့ သော်တာကိုယ်တိုင်ပဲ အစအဆုံး စုံစမ်းခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

“ အင်းပေါ့ ကိုရဲ့၊ မောင်လေးနာမည်က သူရိန်တဲ့ အခု ရန်ကုန်မှာနေတာ၊ အဲဒါလေ သော်တာ မနက်ဖြန်ပဲမောင်လေးကို တွေ့ဖို့ ရန်ကုန် ဆင်းမယ် ကို”

သော်တာ့ စကားကြားတော့ မိုးဟိန်းမျက်နှာအနည်းငယ်ညှိုးသွားခဲ့သည်။

“ အဲဒါဆိုရင် သော်တာက ဟိုမှာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာမှာလဲ ”

“ ဒါတော့ ဘယ်ပြောလို့ရမလဲ ကိုရဲ့ တစ်လလောက်ဖြစ်ဖြစ် ကြာချင်ကြာမှာပေါ့၊ မောင်နှမနှစ်ယောက် အခုမှပြန်တွေ့ရတာ ဆိုတော့ ပြောစရာတွေကလည်း များတယ်မဟုတ်လား ကိုရဲ့”

မိုးဟိန်း မျက်မှောင်ကြီးကျုတ်ပြီး ကားစက်ကိုသာ နှိုးပြီးမောင်းထွက်လိုက်သည်။ သူသော်တာနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူးဖြစ်နေသည် ။ တစ်ဖက်ကလည်း ချစ်သူ မိန်းကလေးရဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခွဲခွါခဲ့ရတဲ့ မောင်လေးနဲ့ သွားတွေ့မှာဖြစ်တော့ သူ့ဘက်ကြီးကပဲ စဉ်းစားပြီးတော့ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်သင့်ဘူးဆိုတာ သူသိသည်။ သော်တာ့ အကြောင်းတွေးတိုင်း မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲက လီးက မာတောင်လာစမြဲ။ 

ထို့ကြောင့် သူ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ရန်အတွက် ဒီည သော်တာ့ကို ချိန်းလိုက်တာဖြစ်သည်။ ချစ်သူ သက်တမ်းတစ်နှစ်အတွင်းမှာ သော်တာ မိုးဟိန်းကို လက်ကိုင်တာ နမ်းတာလောက်သာ ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ထိုထက်ပိုပြီး အဆင့် ပေးမတက်ခဲ့။ မိုးဟိန်းကားကို ရေကန်ကြီး ဘေးနားက အမှောင်နည်းနည်းဖုံးတဲ့ သစ်ပင်နားမှ ာရပ်လိုက်သည်။

ထိုနေရာလေးက သူတို့မြို့မှာရှိတဲ့ လူငယ်စုံတွဲတွေ ချိန်းနေကျ နေရာလေးဖြစ်သည်။ ကားရပ်ပြီးပြီးချင်း မိုးဟိန်းလက်တွေက သော်တာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည် ။ ဖက်နေကျမို့ သော်တာကလည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် မိုးဟိန်းကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ မိုးဟိန်းတစ်ဆင့် တက်လာသည်။ သော်တာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို မိုးဟိန်းအငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေသည်။ သူ့လျှာကြီးကလည် းအငြိမ်မနေပဲ သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ထိုးမွှေနေလေသည်။

ဒီအဆင့်ထိ သော်သာ မိုးဟိန်းကို လုပ်ခွင့်ပြုထားသည် ။ မိမိအပျိုစင်ဘဝကိုတော့ လက်ထပ်တဲ့ အခါမှသာပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သို့သော် မိုးဟိန်းရဲ့ အစုပ်အနမ်းတွေ လက်တွေကို အနားမပေးပဲ သော်တာ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်နယ်ဆုပ်ကိုင်နေတော့ သော်တာ့ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းမှာ အပူလှိုင်းကလေး တစ်ခုက အထက်အောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပြေးလွှားနေသလိုလို ခံစားရသည် ။

သော်တာ့ စိတ်တွေလည်း မရိုးမရွဖြစ်လာရသည်။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်း ရဲ့အနမ်းတွေ နောက်ကို မျောပါသွားပြီး မိုးဟိန်းလက်မောင်းပေါ်မှာ မှီရင်း အနမ်းတွေနဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်ပေးနေမိသည်။ မိုးဟိန်းလျှာကြီးပါးစပ်ထဲ ဝင်လာရင် သော်တာလည်း လျှာလေးနဲ့ပြန်ပြန်ကစားပေးလိုက်သည် ။ အောက်က သော်တာ့ အဖုတ်ထဲမှာလည်း နည်းနည်းချင်းရွှဲစိုစ ပြုလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်း သော်တာ့ကို နမ်းနေရာကနေ နှုတ်ခမ်းချင်းခွါလိုက်ပြီး

“ သော်တာ၊ ကို့ချစ်လေး ကိုတို့လက်ထပ်ကြစို့ကွ ာနော်”

“ ကိုရယ် သော်တာလည်း တူတူပဲ ကိုနဲ့လက်ထပ်ချင်နေပြီ”

“ ကိုက အခုချက်ချင်းပြောတာ ကို့ချစ်လေးရဲ့”

“ အခုတော့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ကိုရဲ့၊ သော်တာမောင်လေးနဲ့ သွားတွေ့ရဦးမယ်လေ”

“ ဒါဆို ချစ်လေးပြန်ပြန်လာချင်းလက်ထပ်မယ်ကွာ”

“ သော်တာ စဉ်းစားပါ့မယ်နော် ကို”

ချစ်သူ မိုးဟိန်းကို သော်တာ ချွေးသိပ်လိုက်ရသော်လည်း မိုးဟိန်းရဲ့ စကားတွေက သူ့အတွက် အလျင်စလို နိုင်လွန်းလှသည်ဟု သော်တာထင်သည်။ သော်တာ စဉ်းစားလို့ပင် မဆုံးသေး ။ မိုးဟိန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက သော်တာ့နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ကျလာပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းအနမ်းတွေက ခုနက နမ်းခဲ့တဲ့ အနမ်းတွေထက် ပိုပြီးမှကိုပြင်းပြဆာလောင်နေသည်။

လက်တွေကလည်း သော်တာ့နို့တွေကို ဘလောက်စ်လေးပေါ်ကနေ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လာသည်။  ဘလောက်စ်နဲ့ ဘရာနှစ်ထပ်ခံနေသော်လည်း သော်တာ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့တွေကို တိုက်ရိုက်လာကိုင်နေသလိုပင် ခံစားမိသည်။ သော်တာနမ်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွါလိုက်ပြီး မိုးဟိန်း လက်ထဲကနေရုန်းထွက်လိုက်သည်။

“ စိတ်လေးဘာလေး ထိန်းပါဦး ကိုရယ် ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလည်း မသိဘူး”

“ ဘယ်လို ဖြစ်နေရမှာလဲ ချစ်လေးရဲ့ ကိုတို့ ချစ်သူဖြစ်လာတာတစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ ကို သော်တာ့ဆီကနေ နမ်းတာကလွဲပြီး ဘာမှမရခဲ့ဘူး ကို့လိုယောကျာ်းရင့်မာကြီးတစ်ယောက်က ဘာဖြစ်ရမလည်းဆိုတော့ ဒီမှ ာစမ်းကြည့်” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်း သော်တာ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ပေါင်ကြားက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲကို စမ်းမိတော့ သော်တာမျက်နှာလေး ရဲသွားပြီး

“ ကို တော်တော့ကွာ”

ဆိုပြီးလက်ကလေးကို ပြန်ရုတ်သွားသည်။

“ ဒီတစ်ခါတော့ မရတော့ဘူး ချစ်လေး ကိုစောင့်ခဲ့ရတာ ကြာနေပြီ” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မိုးဟိန်း သော်တာ့ ဘလောက်စ်လေးအောက်ထဲ လက်လျှိုဝင်ပြီး ဒုတိယ အတားအဆီးဖြစ်နေတဲ့ ဘရာကို ပင့်တင်ကာ သော်တာ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ သော်တာလည်းဘာမှ ပြောမထွက်လိုက်မိ။ 

ပုံမှန်ဆိုရင် မိုးဟိန်းက အေးအေးဆေးဆေးသမား ။ အခုတော့ ခါတိုင်းနဲ့မတူ အရိုင်းဆန်လွန်းနေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း သူသော်တာ့ကို အချိန်အကြာကြီး စောင့်ခဲ့ရသည် ဆိုတာကို သက်သေထူနေသည်။ သော်တာ့စိတ်တွေ ခြောက်ခြားစပြုလာသည်။

“ ကို တော်ပြီနော် သော်တာ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးတော့၊ ဒီတိုင်းဆက်နေရင် ကိုကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ထိန်းနိုင်မှာမဟုတ် ဘူးဆိုတာ သော်တာ သိတယ်”

“ ဟုတ်တယ် သော်တာ ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘူး.. ထိန်းလည်းမထိန်းချင်တော့ဘူး၊ အနည်းဆုံးတော့ သော်တာ့နို့တွေကို မြင်ဖူးချင်တယ်ကွာ၊ ကိုစောင့်နေရတာ တစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ”

ဒီလို အခြေအနေဖြစ်လာတော့ သော်တာလည်း တွေးရတော့သည်။ မိုးဟိန်းက သူ့အပျိုစင်ဘဝကို တောင်းနေတာလည်း မဟုတ်တော့ သူတောင်းဆိုတဲ့ အတိုင်း နို့တွေကိုပြလိုက်မယ် ပြီးရင် အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ် ဆိုပြီး ခပ်သွက်သွက်တွေးလိုက်သည်။

“ ကတိတည်နော်ကို ကြည့်ယုံပဲ ကြည့်ရမှာ တခြားဘာမှ မလုပ်ရဘူး”

မိုးဟိန်း သော်တာ့စကားကို ပင်ပြန်မဖြေတော့ပဲ သော်တာ့ ဘလောက်စ်ပေါ်က ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းစဖြုတ်နေသည်။ သော်တာလည်း ထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ် မှီချလိုက်ရင် ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေမိသည်။ သူမ နို့တွေကို ဘယ်ယောကျာ်းမှ မမြင်ဖူးခဲ့။ ရည်းစားထားခဲ့ဖူးသော်လည်း နမ်းတာထက်ပိုပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှခွင့်မပြုခဲ့ပေ။

မိန်းမကောင်းတွေက လက်မထပ်ခင်အထိ ဒီလိုအပြုအမူတွေ လုပ်မှာမဟုတ်ဟု သူမခံယူခဲ့သည်။ သော်တာ့ ခံယူချက်ဘယ်လိုပင် ရှိစေကာမူ သူမခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မိုးဟိန်းရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေ အောက်မှာထကြွနေပြီ ဖြစ်သည်။ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်သွားတော့ မိုးဟိန်းသော်တာ့ ဘလောက်စ်ကို ဖွင့်ဟလိုက်ပြီး ဘရာချိတ်ဖြုတ်ဖို့ ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်သည်။ 

သော်တာ အလိုက်သင့်လေး နေပေးလိုက်တော့ ဘရာလေး မိုးဟိန်းလက်ထဲ ပါသွားခဲ့သည်။ ညအခါလသာသာ အောက်မှာ သော်တာရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးပေါ် ထွက်လာလေသည်။ မိုးဟိန်းသုတေသနလုပ်သလိုပင် သော်တာ့ နို့တွေကို အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်း သေချာကြည့်သည်။ 

သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်သမ်းနေသည်။  မိုးဟိန်းမျက်နှာကြီး အရှေ့တိုးလိုက်ပြီး သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို သေချာအနီးကပ်ကြည့်တော့ မိုးဟိန်းရဲ့ အသက်ရှူထုတ် လိုက်တဲ့ လေတွေက သော်တာ့ နို့အုံတွေကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ရုတ်တရက်ထောင်ထလာတော့ သော်တာတောင် သူ့ကိုယ်သူအံ့သြမိသည်။

“ လှလိုက်တာ သော်တာရယ်” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်းသော်တာ့နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ကို ကြည့်ပဲကြည့်မှာလို့ပဲ ပြောထားတာနော်” 

သော်တာ မိုးဟိန်းကို လှမ်းဟန့်လိုက်သည်။

“ အသာလေးကိုင်တာပဲ ချစ်လေးရယ် ပွန်းပဲ့သွားတာမှ မဟုတ်တာ” 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ကို အတွန့်လှမ်းတက်လိုက်သည်။ သော်တာလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ မိုးဟိန်းရဲ့ပူနွေးတဲ့ လက်တွေ သူ့နို့တွေပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေတာကို သူကိုယ်တိုင်ကကို လိုချင်နေတာလားလို့ပင်သော်တာ မဝေခွဲတတ်တော့။ အောက်ဘက်က သော်တာ့ အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေပိုပိုပြီး ထွက်လာနေသည်။ မိုးဟိန်းနဲ့ တွေ့တိုင်း ဒီလိုခံစားချက်မျိုးဖြစ်တာ သော်တာ သတိထားမိသည် ။ ဒီတစ်ခေါက်ကတော့ အဆိုးဆုံးပင်။ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှာ အတော်လေးစိုရွှဲနေပြီဖြစ်လေသည်။

၂၁ ရာစု သမီးပျိုမို့ လိင်ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာကို သိပေမယ့် သော်တာ့မှာ လက်တွေ့ဆိုတာ မရှိသေးပေ။ လီးအစစ်ဆိုတာလည်း မမြင်ဖူးသေး ။ စိတ်ထဲမှာတော့ မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကိုမြင်ချင်စိတ်တွေ သော်တာ့စိတ်ထဲမှ ာတဖွားဖွားပေါ်လာနေမိသည်။ ထိုအရာကြီးနဲ့ သူမရဲ့ အပျိုအဖုတ်လေးထဲ အထိုးထည့်ခံလိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတဲ့ အတွေးက မီးပုံပေါ်ဆီလောင်းသလိုပဲ ရာဂစိတ်တွေ ပိုထလာစေခဲ့သည်။

မိုးဟိန်း သော်တာရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စပြီးငုံစုပ်လိုက်သည်။  ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ လျှာကြီးကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးကို မညှာမတာ လှိမ့်ကစားနေသည်။ ထို့နောက်တော့ မိုးဟိန်း သော်တာ့ နို့တွေကို တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်စိတ်တိုင်းကျ ပြောင်းစို့တော့သည်။ သော်တာ့စိတ်ထဲမှာလည်း အတော်လေးထန်လာနေပြီဖြစ်သည်။ 

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ဖြစ်သည်။ ခံချင်စိတ်ကလည်း ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် သူမခံယူချက်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ မိုးဟိန်းကို နို့စို့နေတာရပ်ဖို့ မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည်။

“ ကို တော်ပြီနော် ဒီလောက်ဆို”

မိုးဟိန်းရဲ့ အဖြေကတော့ ကော့ထောင်နေတဲ့ သော်တာ့ ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲစို့လိုက်တာပါပဲ။ မိုးဟိန်းရဲ့ လျှာတွေကလည်း သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်ကို ထိုးကော်လိုက်စို့လိုက်လုပ်နေတော့ သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေး ပိုပိုပြီးထောင်လာရသည်။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ နို့အစို့ကြမ်းချက်ကြောင့် ခါးလေးပင် ကော့သွားခဲ့လေသည်။

“ ကို တော်ပါပြီဆိုနေမှပဲ” 

သော်တာ့ အသံတွေထဲမှ ာအားမပါတော့။ မိုးဟိန်းကတော့ သော်တာ့ အသံကြားလေနို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်မြန်မြန် စို့လေ ဖြစ်နေသည်။ သော်တာ့စိတ်တွေ ဆူဝေနေပြီဆိုတာကိုလည်း သူသိထားပြီးသားဖြစ်သည်။ ပေါင်ကြားထဲက ဖွားဖက်တော်ကလည်း သူ့အတွင်းခံကို တွန်းထိုးပြီး မျက်ရည်ခံ ထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ 

သော်တာ့ အပျိုစင်အဖုတ်လေးထဲ သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်ဖို့အရေး စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရတာ လချီနေပြီ ဒီညတော့သေချာပေါက် သူ့စိတ်ကူးတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ခွင့် ရဖို့ တွေးတောနေမိသည်။ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာနေပြီ ဖြစ်သည် ။ သို့သော် ထိုစိတ်ကို မိုးဟိန်းသိလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ သိလို့ သော်တာ သူမစိတ်ကို သူမမနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။ 

ထိုအချင်းအရာကို မိုးဟိန်းကလည်း သတိထားမိသည် ။ သူသော်တာ့ နို့တွေကို ဆွဲစို့လိုက်ရင် တုန်တက်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ညည်းသံတွေနဲ့ မြန်ဆန်တဲ့ အသက်ရှူသံတွေက သော်တာထန်နေပြီ ဆိုတာကိုအချက်ပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ မိုးဟိန် းသော်တာရဲ့ နောက်ထပ်နို့တစ်ဖက်ကို ပြောင်းစို့ဖို့ပြင်လိုက်တော့ သော်တာ့ဆီမှ စကားသံလေး သဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။

“ ကို ကျေးဇူး ပြုပြီ..း” 

သော်တာ့ စကားမဆုံးလိုက်ပါ။

မိုးဟိန်း သော်တာ ဘာပြောမယ်ဆိုတာကို သိထားသည့် အတိုင်းပဲ သော်တာ့စကားကို အဆက်မခံပဲ သော်တာ့ ညာဖက်နို့သီးခေါင်းလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစို့ပေးလိုက်သည်။ ချစ်သူချောချောလေးကို လိုးရဖို့ စောင့်လာခဲ့ရတာ မိုးဟိန်းအတွက် အတော်ကြာနေပြီ ဖြစ်သည်။ သော်တာ့ကို အတင်းအကြပ် မလုပ်ချင်သော်လည်း သူမမိမိဘက် ပါလာသည်အထိ အစွမ်းကုန်လုပ်မည်ဟု မိုးဟိန်းစိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်ထားလိုက်သည်။ သော်တာ့ နို့တွေကိုလည်း မိုးဟိန်းတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေမြည်အောင် စို့သည်။

“ ကို တော်တော့ အရမ်းကို လွန်နေပြီကွာ ရပ်တော့”

“ ဘာလို့လဲ သော်တာရဲ့ ဒီထက်ပိုကောင်းလာမှာစိုးလို့လား ဒီလောက်ထိတောင် နူးနပ်လာပြီးပြီပဲ သော်တာ့အောက်မှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေလောက်ပါပြီ”

မိုးဟိန်းရဲ့ ဒေါသသံပါတဲ့ စကားကြောင့် သော်တာ စကားမဆက်နိုင်တော့။ မိုးဟိန်း ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သော်တာ သတိမထားမိခင် စကတ်လေးအောက်ကနေ သော်တာ့ ပေါင်ကြားထဲကို စမ်းလိုက်တော့ အတွင်းခံတခုလုံး စိုရွှဲနေတာကို စမ်းမိလိုက်သည်။ မိုးဟိန်း သော်တာ့အဖုတ်ကို အတွင်းခံပေါ်ကနေ ရသလောက် လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဆွပေးနေလိုက်သည် ။ သော်တာ့ဆီမှလည်း ညည်းသံတွေက ပိုပြီးထွက်လာသည်။ 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာလေးဆွဲကားတော့ သော်တာက အလိုက်သတိလေး ကားပေးသည်။ ထိုတော့မှ မိုးဟိန်း သော်တော့ အတွင်းခံ အနားစကို ဘေးဖက်ကို တွန်းပြီး သော်တာ့အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး စပွတ်ပေးတော့သည်။ ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ သော်တာ့အဖုတ်ထဲကိုလက်ခလယ်အသာလေ းထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ 

သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာ လေထဲမြှောက်သွားသလို ခံစားလိုက်မိသည်။ သူမ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆက်မတွေးတတ်တော့။ အခုအချိန် မိုးဟိန်းကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ရင်လည်း မိုးဟိန်းနဲ့ သူမ ပြတ်သွားနိုင်သည်။ အမှန်တော့ ဒီခံစားချက်ကို သော်တာအတော်လေး နှစ်သက်နေမိပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်ခလယ်က သော်တာ့အဖုတ်ထဲမှာ အဝင်အထွက်ပိုပြီး မြန်လာသည် ။ သော်တာလည်း အဖုတ်ထဲကနေ တချက်တချက်ညစ်ပေးမိတာမျိုးတောင် ဖြစ်လာသည်။

“ ကောင်းတယ် မဟုတ်လားချစ်လေး၊ ချစ်လေး ကောင်းနေတယ်ဆိုတာကို သိတယ်”

“ သော်တာလည်း သွေးနဲ့သားနဲ့လူပဲ ကိုရယ် ကောင်းတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် လက်မထပ်ခင်အထိတော့ သော်တာ အဆုံးထိ မသွားချင်ဘူး”

“ ဘယ်သူက အဆုံးထိသွားမယ်လို့ ပြောနေလို့လဲ ချစ်လေးရဲ့ စိတ်အေးအေးထားပြီး ကို လုပ်ပေးတာကိုသာဇိမ်ခံနေ”

သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းကို မထိသေးဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ သော်တာ့စိတ်တွေ တော်တော်လေး ပေါ့သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ အပြုအစုတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး ဇိမ်ယူရဦးမည်မဟုတ်လား။ မိုးဟိန်း သော်တာ့ရဲ့ အတွင်းခံမျှော့ကြိုးလေးကို အောက်ဘက်ကို ဆွဲချွတ်တော့ သော်တာသူမဖင်လေးကို အသာလေးပင် ကြွပေးလိုက်သေးသည်။

“ လိမ္မာတယ် ချစ်လေးငြိမ်ငြိမ်နေ ကိုချစ်လေးကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”

မိုးဟိန်း သူ့လက်ထဲပါလာတဲ့ သော်တာရဲ့ အတွင်းခံကို ကားထိုင်ခုံအောက်ပစ်ချလိုက်ပြီး သော်တာ့ စကတ်လေးကို သူမခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက်သည်။ လရောင်အောက်မှာ အမွေးတွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်သေချာညှပ်ထားတဲ့ သော်တာ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အရည်တရွှဲရွှဲ ပြူထွက်လာခဲ့သည်။ 

မိုးဟိန်းက သော်တာ့ အမွေးတွေကို ခဏလောက်ထိုးဖွ ကစားပြီးတော့ သော်တာ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကိုအသာလေး ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ သော်တာ့အစိလေးက အထဲကနေ ခေါင်းပြူထွက်ပြီး ကြည့်နေတော့ မိုးဟိန်းသူ့ရဲ့ လက်ညိုးနဲ့ သော်တာ့ အစိပေါ်မှာလက်ဗွေတစ်ချက် အရင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ မိုးဟိန်း သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ သော်တာ့အဖုတ်တစ်ခုလုံး နေရာမလပ် စတင်ပွတ်သပ်တော့သည်။

“ အာ့” 

သော်တာ့ ညည်းသံထွက်လာသည်။

“ ကိုပြောသားပဲ ချစ်လေးကို ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

“ ဟုတ်ကို အရမ်းကောင်းတယ် မရပ်နဲ့တော့ သော်တာ အရမ်းကောင်းနေပြီ”

သော်တာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် မာစတာဘိတ် လုပ်ဖူးပေမယ့် မိုးဟိန်းလုပ်ပေးသလို မကောင်းဖူးသောကြောင့် အငမ်းမရပင် တောင်းဆိုနေမိသည်။ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာပြောသည့် အတိုင်း မရပ်ပဲသော်တာ့ အဖုတ်ထဲကို လက်တစ်ဖက်က ထိုးဆွပေးနေပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က လက်ညိုးနဲ့လက်မကိုသုံးပြီး သော်တာ့အစိလေးကို ပွတ်ချေပေးတော့ သော်တာ့ ဖင်တွေထိုင်ခုံပေါ်ကနေ တဖြည်းဖြည်းကြွတက်လာသည်။ 

မိုးဟိန်းလည်း သော်တာပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလို့ ဆက်တိုက်အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးလိုက် အစိကိုချေပေးလိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သော်တာ့ အဖုတ်ထဲကနေ ရေပန်းအသေးစားလေးက အရည်နွေးနွေးလေးတွေ ပန်းထုတ်ပေးလာပါတော့သည်။ 

သော်တာ ပြီးသွားတော့ ထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ်မျာမှီရင်းနဲ့ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေသည်။ မိုးဟိန်းအရှေ့မှာ သော်တာ တစ်ယောက် ရင်အစုံနှိမ့်ချီမြင့်ချီနဲ့ အသက်ရှူနေလေသည်။ ညရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ သော်တာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုက မိုးဟိန်းရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ရွှဲနေသလို အောက်က အဖုတ်မှာလည်း သူမရဲ့အရည်တွေနဲ့ရွှဲနှစ်နေလေသည်။

“ ကဲ ဘယ်လိုလဲ ချစ်လေး အရမ်းကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

“ အင်း ကောင်းတယ်”

“ နောက်ထပ်လိုချင်သေးလား”

“ အင်း လိုချင်သေးတယ်”

မိုးဟိန်းအမေးကို ပြန်ဖြေပြီးမှ သော်တာ အနည်းငယ်ပြန်ရှက်သွားခဲ့သည်။

မိုးဟိန်းကတော့ သတိမထားမိ။ အကြောင်းကတော့ သော်တာရဲ့ လိုချင်သေးတယ်ဆိုတဲ့ အသံကြားကတည်းကရင်း သူ့မျက်နှာကြီးကို သော်တာ့အဖုတ်ဝမှ ာကပ်လိုက်လို့ပဲ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းလျှာကြီး သော်တာ့အဖုတ်နဲ့ ကပ်မိတော့ သော်တာ အာ့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်နှာလေး မော့သွားသည် ။ လက်တွေကလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ပြီးသား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ အစိလေးကို စုပ်လိုက်တော့ အစိလေးကပိုပိုပြီး မာလာသည် ။ မိုးဟိန်း လက်ချောင်းတွေကိုလည်း အနားမပေး။ သော်တာ့အဖုတ်လေးထဲ ထိုးဆွပေးသည်။ သော်တာအရှိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းပြန်တက်လာသည်။ ညည်းသံတွေကလည်း စီညံလာသည်။

“ အင်း..ကို သွက်သွက်လေး ထိုးစမ်းပါ ..သော်တာ့အဖုတ်ထဲကို ကို့..လက်ခလယ်နဲ့..ကောင်းကောင်းထိုးပေးစမ်းပါ.. သော်တာ့..အစိလေးကိုလည်း ကောင်းကောင်းစုပ်ပေး”

“ အရမ်းထိုးလို့ မရဘူး ချစ်လေးရဲ့ အပျိုမှေးကိုထိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ သော်တာ အဲဒါတွေ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်ချောင်းတွေသူမအဖုတ်ထဲ ပိုဝင်လာဖို့ကိုသာ ဆန္ဒဖြစ်နေမိသည်။

“ ထိုးကွာကို ကိစ္စမရှိဘူး ဒီမှ ာသော်တာ ထပ်ပြီးတော့မယ် ကောင်းကောင်းလေး ထိုးပေး”

ခွင့်ပြုချက်ရတော့ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာ့အဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးပေးပါတော့သည်။ သို့သော် အပျိုမှေးနဲ့ လက်ခလယ်ထိမိတိုင်း သူ့လက်ကို သူထိန်းပြီး သော်တာ့ကိုကောင်းကောင်း ထိုးပေးသည်။ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာ့အပျိုမှေးကို သူ့လက်နဲ့မဖောက်မိစေချင်။ ဖောက်ချင်းဖောက် သူ့လီးနဲ့ ထိုးဖောက်ချင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ အား ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သော်တာပြီးပြီ သော်တာပြီးပြီ” 

သော်တာ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ကော့ပျံပြီးတော့ ပြီးသွားခဲ့သည်။ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေတဲ့ မိုးဟိန်းလည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံထဲကနေ မိုးတိုးမတ်တပ်ထွက်လာတဲ့ လီးနဲ့ သော်တာ့အဖုတ်မှာတေ့ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

“ ကို လက်မထပ်ခင်တော့ မလုပ်နဲ့ဦးကွာ” 

ဆိုပြီး သော်တာ မိုးဟိန်းကို တွန်းထုန်လိုက်သည်။ မိုးဟိန်းလည်းစိတ်တိုသွားပြီးတော့ သော်တာ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ပြီးတော့ သူ့လီးကို သော်တာ့ပါးစပ်ဝမှာတေ့ကာ

“ ကောင်မ ပေးမလိုးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား၊ အဲလိုဆိုရင် စုပ်စမ်း”

မိုးဟိန်း လီးကြီးသော်တာ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတော့ သော်တာ မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သော်တာစဉ်းစားမိတာ မိုးဟိန်းကြမ်းပုံမျိုးနဲ့ဆိုရင် သူမအတင်း မုဒိမ်းအကျင့်ခံရနိုင်သောကြောင့် မိုးဟိန်းပြီးအောင်သာ စုပ်ပေးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

မိုးဟိန်း လီးကြီး သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်လာတော့ သော်တာ့ ပါးစပ်နဲ့အပြည့်အသိပ်ပင် ။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်းကျေနပ်အောင် သေချာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုတော့မှ မိုးဟိန်းစိတ်တွေပြောင်းသွားပြီး ချုပ်ထားတဲ့ သော်တာ့လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကောင်းတယ် ချစ်လေး သေချာလေး စုပ်ပေး” 

ဆိုပြီ းအံကျိတ်သံနဲ့ သော်တာ့ကို လှမ်းပြောသည်။

သော်တာမှာ လီးစုပ်ဖို့နေနေသာသာ လီးအစစ်တောင် ခုဏကမှ မြင်ဖူးတာဖြစ်ပေမယ့်လည်း မိုးဟိန်းလီးကြီးကို စုပ်နေရင်းနဲ့ လီးစုပ်ရတာကို တဖြည်းဖြည်း သဘောကျလာသည်။ မိုးဟိန်းလီးက ပေးတဲ့ ငံတံတံအရသာကို ကြိုက်စပြုလာသည်။ 

မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း လီးတံကြီးကို ရွှဲရွှဲစိုသွားအောင်ပင် အားရပါးရ စုပ်ပေးလာသည်။ သော်တာ့ အဖို့ လီးစုပ်ပေးရတာက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပိုပိုကောင်းလာနေသည်။ လီးစုပ်ရင်းနဲ့ ညည်းသံလေးများပါ ထွက်လာသည်။

“ လီးစုပ်ရတဲ့ အရသာကို ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ကောင်မ၊ စုပ်စမ်း ကောင်းကောင်းစုပ်၊ ခဏနေကျရင် နင့်ပါးစပ်အပြည့် အရည်တွေ ဖြည့်ပေးမယ်”

မိုးဟိန်းရဲ့ ခက်ထန်ထန်စကားတွေက သူမကို စိတ်မဆိုးစေသည့် အပြင် သူမစိတ်ကိုပိုပြီ းနှိုးဆွသလိုဖြစ်သွားသည်ကို သော်တာ သတိထားမိလိုက်သည် ။ မိုးဟိန်းရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အားထည့်ပြီး အားရပါးရပင်စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ 

လက်တစ်ဖက်က မိုးဟိန်း လီးအောက်ခြေဖက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥတွေကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ကစားပေးလိုက်သည်။ မိုးဟိန်းလီးကြီးက သော်တာ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပိုကြီးလာနေသည် ။သော်တာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ လီးထိပ်ကအပေါက်ကလေးကို လျှာနဲ့ထိုးပေးလိုက်၊ လီးထစ်ကြီးကိုရစ်ပြီးကစားပေးလိုက် မေးသိုင်းကြိုးကို ထိုးပေးလိုက်နဲ့ သူမတတ်သလောက် စုပ်ပေးသည်။

လီးစုပ်ပေးရင်းနဲ့ သူမရဲ့ အဖုတ်ထဲမှ ာအရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သော်တာ သတိထားမိလိုက်သည်။ လီးစုပ်ပေးရင်းနဲ့ ဒီမျှလောက် အရည်ထွက်လိမ့်မည်ဟု သူမ တစ်ခါမှထင်မထားမိ၊ သော်တာ့စိတ်တွေ ကြွသထက်ကြွလာပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီးကို အားရပါးရပင် စုပ်လေသည်။ 

သော်တာ လည်ချောင်းအားကို သုံးပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမလည်ချောင်းထဲအထိ ဝင်ဝင်လာအောင်ကို စုပ်နေသည်။ မိုးဟိန်းလည်း ပြီးချင်လာသောကြောင့် သော်တာ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး သော်တာ့ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးလေသည်။ တခါတခါဆောင့်လိုက်တိုင်း မိုးဟိန်းရဲ့ ဂွေးဥတွေက သော်တာ့မေးစေ့ကိုပင်ပွတ်ပွတ် တိုက်သွားခဲ့သည်။ သော်တာလည်း သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းစေ့ထားပေးပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီးဝင်လာတိုင်း အားနဲ့ စုပ်ပေးတော့ မိုးဟိန်းပြီးသွားရသည်။

“ ချစ်လေး ကိုပြီးပြီ ကို့လရည်တွေကို မျိုချ မျိုချ” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်းသူ့လရည်တွေကို သော်တာ့ပါးစပ်ထဲ တဖျောဖျောပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲမှာ မိုးဟိန်းရဲ့ လီးကြီးကောလရည်တွေကောပြည့်နေတော့ သူမပါးလေး ဖောင်းတက်သွားခဲ့ရသည်။ သော်တာလည် းမိုးဟိန်းရဲ့လရည်တွေကို မွတ်သိပ်စွာနဲ့ မျိုချပေးနေတဲ့ကြားက မိုးဟိန်းရဲ့ လရည်တွေက များလွန်းလို့ သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်ကနေ တချို့စီးကျသွားခဲ့သည်။ သော်တာ သူ့ရဲ့လရည်တွေအကုန်လုံးကိုမျိုချပြီးသွားတော့ မိုးဟိန်းသူ့လီးကြီးကို သော်တာ့ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ချစ်လေး မေးစေ့ပေါ်မှာ အရည် နည်းနည်းကျန်သေးတယ်”

မိုးဟိန်းစကားကြောင့် သော်တာ သူမမေးစေ့ပေါ်ကလရည်တွေကို လက်ညိုးနဲ့သပ်လိုက်ပြီး ညုတုတုပုံစံလေးနဲ့ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းပြလိုက်သည်။

အပြန်လမ်းကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက် စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြ။ မိုးဟိန်းကလည်း သူသော်တာ့ကို လီးအတင်းစုပ်ခိုင်းမိလို့ သော်တာ သူ့ကိုစိတ်ခုသွားမလား စိုးရိမ်နေသည်။ သော်တာကလည်း မိုးဟိန်းတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို တွေးတောနေလေသည်။ ထို့နောက်တော့ သော်တာဒီကိစ္စကို သူ့မောင်လေး သူရိန်နဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းမှပဲ ပြန်စဉ်းစားတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် သူမမောင်လေးရှိရာဆီသို့ သွားပြီး ပြန်ဆုံကြရမည်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မဟုတ်ပါလား။

ကားပေါ်ကဆင်းတာနဲ့ သော်တာ သူရိန့်ကို ချက်ချင်းမှတ်မိလိုက်သည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ရယ်အုပ်ကျယ်ကျယ် နဲ့ သူရိန့်မျက်လုံးတွေက သူမမျက်လုံးတွေနဲ့ အတော့်ကိုတူသည်ဟု သော်တာ မြင်မိသည်။ နှစ်ယောက်သား တွေ့လိုက်တော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းပွေ့ဖက်လိုက်ကြသည်။

“ သူရိန် မောင်လေး သူရိန်မဟုတ်လားဟင်” 

မေးရင်းနဲ့ သော်တာ့မျက်ဝန်းထဲမှ မျက်ရည်စများစီးကျလာသည်။

“ ဟုတ်တယ် မမ သော်တာ ကျွန်တော်သူရိန်ပါ၊ ကြည့်ဦး မမကိုမြင်နေရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မှန်ထဲမှာမြင်နေရတာကျနေတာပဲ” 

သူရိန် သူ့အစ်မကို ဝမ်းပမ်းတသာနဲ့ ပြန်ပြောသည်။ ရုပ်ချင်းဆင်ပေမယ့် ယောကျာ်းလေးနဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်နေတော့ သူရိန့်အရပ်က သော်တာထက်ပိုမြင့်သည်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ထားကြလို့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေး သူရိန့်ရဲ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲမှ ာနှစ်မြုပ်နေလေသည်။ 

သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာလည်း သူမရဲ့မိသားစု သွေးရင်းသားရင်းကို ပြန်တွေ့ရသဖြင့် ကြည်နူးနေမိသည် ။ သူမမောင်လေးကို ဖက်ထားတာပင် မလွှတ်ပေးချင်တော့။ နောက်မှ သူမလာ့ဂ်ဂေ့ချ်ကိုရွေးုယူပြီး သူရိန့်ကားရပ်ထားတဲ့ နေရာဆီသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်းနဲ့ သူရိန်က သော်တာ့ကို သူ့အကြောင်းပြောပြသည်။ သူ့မွေးစားမိဘတွေကချမ်းသာသူများဖြစ်ကြောင်း လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြင့် ဆုံးပါးသွားကြောင်း သားထောက်သမီးခံဆိုလို့ သူတစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့် အမွေအားလုံးကို သူရလိုက်ကြောင်း သူ့အစ်မကိုပြောပြလေသည်။

သော်တာလည်း သူ့မောင်လေး ကောင်းစားသည်ကို ကြားရသဖြင့် ဝမ်းသာမိသည်။ ထို့နောက် သူရိန်ကသူမကို အံ့သြစေမယ့်အကြောင်းတစ် ခုထပ်ပြောပြသည် ။ သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အိမ်မှာပျင်းစရာမလိုကြောင်း သူ့အိမ်မှ ာသူ့ချစ်သူဆည်းဆာနှင့်အတူ နေကြောင်းပြောပြသည်။ သူရိန့်အသံကြားတော့ သော်တာ မောင်လေးကို သဝန်တိုမိသည်။ သူမမောင်လေးချောချောလေးကို တခြားဘယ်မိန်းကလေးလက်ထဲမှာ ပါမသွားစေချင်သည့်စိတ်ကလေး ပေါ်လာခဲ့သည်။

သူရိန့် အိမ်ကို ရောက်တော့ သော်တာအံ့သြမိသည် ။ ခြံဝင်းကျယ်ကြီးနဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်ကြီးက ဟီးနေသည်။ အိမ်ဘေးနားမှာကလည်း ကြည်လဲ့နေတဲ့ ရေကူးကန်တစ်ကန် ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားတဲ့နောက်ထပ်ကားတစ်စီး။ ထိုအရာတွေကိုတွေ့မိတော့ သူရိန့်ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို သော်တာမှင်တက်နေမိသည်။ သော်တာ သူရိန့်အိမ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်နေတုန်း အိမ်ပေါက်ဝကနေ အတော်လေးလှတဲ့မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထွက်လာခဲ့သည်။

သော်တာကလည်း မိန်းမချောတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လင့်ကစား ထိုမိန်းကလေးက သော်တာငေးကြည့်ရလောက်အောင်ကို လှလွန်းနေသည်။ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့ မျက်နှာကလည်းပြုံးချိုနေသည် ။ သူမဆံပင်တွေကိုလည်း ရွှေအိုရောင် ဆိုးဆေးကို ခပ်ရေးရေးချယ်မုန်းထားသေးသည်။  သူရိန်ပြောပြထားတဲ့ဆည်းဆာဆိုသည်မှာ သူမပင်ဖြစ်ရမည်ဆိုတာ သော်တာ သိလိုက်သည်။

“ wow ယူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ကယ့်ချွတ်စွပ်ပဲ တစ်ပုံစံထဲပဲ၊ အမွှာမှ အမွှာစစ်စစ်တွေ” 

ဆည်းဆာ လောကွတ်စကားစ ပြောလိုက်သည်။

“ ဆည်းဆာ အရင်ကဘယ်လို ထင်မိလို့တုန်း” 

လို့သူရိန်ကပြန်မေးတော့

“ တကယ် မထင်မိဘူး သူရိန်ရဲ့၊ သူရိန့်ဆီမှာ ဒီလောက်ထိ ရုပ်ချင်းဆင်တူတဲ့ အမွှာအစ်မရှိတယ် ဆိုတာကို”

“ ကဲ အခုထင်ယုံတင် မဟုတ်ဘူး မြင်ပါမြင်နေရပြီ မဟုတ်လား” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူရိန်မိန်းကလေးနှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ပုခုံးတွေကို ဖက်လိုက်ရင်း 

“ မမ သော်တာက သူရိန်တို့နဲ့ ဒီမှာကြာကြာနေနော်၊ နေမှာမလား” 

သော်တာ့ကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်။

“ နေဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ မောင်လေး၊ မမတို့ မောင်နှမတစ်ယောက် ကွွဲနေတာကြာပြီဆိုတော့ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး ပြန်ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ဖို့လိုတယ်လေ” 

သော်တာ ငြင်ငြင်သာသာလေး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

ညနေ ရောက်တော့ ဆည်းဆာနဲ့ အတူ သော်တာဟင်းအတူ ချက်ကြသည်၊ စကားပြောရင်း အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခင်သွားခဲ့ကြသည်။ ညနေစာစားပြီးတော့ သုံးယောက်သား စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကြရင်း ညအိပ်ချိန်ရောက်တော့ စကားဝိုင်းကို သိမ်းလိုက်ကြသည်။ 

သူရိန်က ဆည်းဆာ ခါးလေးကို ဖက်ပြီး သူ့အခန်းဖက်ကို ဦးတည်သွားတော့ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာဆည်းဆာ ကို မနာလိုစိတ်လေး အနည်းငယ် ဝင်လာမိသည်။ သော်တာ့ အတွက် သူရိန်က သီးသန့်အခန်းပြင်ထားပေးသည် ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သော်တာလည်း ညအိပ်ဂါဝန်လေး လဲဝတ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့လုပ်မှ သူမသွားမတိုက်ရသေးတာကို သတိရပြီးသွားတိုက်ဖို့ အပြင်ကို ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။

သော်တာ ရေချိုးခန်းကို သွားရင်း သူရိန့် အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်း တံခါးကြားထဲကနေ အလင်းရောင်တန်းလေးအခန်းပြင်ကို ဖြာကျနေလို့ သော်တာအခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သော်တာ ရေချိုးခန်းကို သွားရင်း သူရိန့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးကြားထဲကနေ အလင်းရောင်တန်းလေး အခန်းပြင်ကို ဖြာကျနေလို့ သော်တာ အခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ သူရိန်က သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်နေတာဖြစ်သည် ။ သူရိန် ရှပ်အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်တော့ ခပ်ကျယ်ကျယ်ရင်အုပ်နဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ကြွက်သား အမြောင်းတွေပါ သော်တာ့မျက်စိထဲမှာ ပေါ်လာလေသည်။ 

ဆက်မကြည့်သင့်ဘူးဆိုတာ သော်တာသိပေမယ့် တံခါးကြားထဲကနေ မျက်လုံးကို မခွါနိုင်ပဲ ဖြစ်နေမိသည်။ သူရိန် အင်္ကျီ ချွတ်ပြီးတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ကာ ခြေထောက်အောက်ကို လျှောချလိုက်သည်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ သော်တာ သူရိန့် အတွင်းခံထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို လှမ်းမြင်လိုက်ရလို့ မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရသည်။

“ ကဲ လုပ်ငန်း စကြစို့လား” 

လို့ သူရိန်က ပြောလိုက်တော့ သော်တာ့ မြင်ကွင်းထဲမှာ ပျောက်နေတဲ့ ဆည်းဆာပေါ်လာသည်။ ဆည်းဆာကလည်း သူမအဝတ်တွေကို အဆင်သင့် ချွတ်ထားပြီး ပန်းရောင်ဝမ်းဆက် ဘရာနဲ့ ပင်တီလေးသာ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်တော့သည်။ 

သော်တာ ဆည်းဆာရဲ့ ဘော်ဒီကို မနာလိုမိသည်။ ဆည်းဆာ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူမရဲ့ နို့တွေဖင်တွေက တုန်တုန်တက်သွားသည်။ ဆည်းဆာ သူရိန့်ဆီကိုပြုံးပြီး တစ်လမ်းချင်းလျှောက်လာနေရင်း သူရိန့်ဆီ ရောက်တော့ သူရိန့်နှုတ်ခမ်းကို အသာလေးနမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူရိန်ရဲ့ အတွင်းခံမျှော့ကြိုးကိုကိုင်ပြီး အောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ မောင့် အစ်မက လန်းတယ်နော် ဆည်းဆာ” 

ရုတ်တရက် သူရိန်ကပြောတော့

“ အင်း ဟုတ်တယ် မသော်တာ အရမ်းလှတယ်၊ ဒါပေမယ့် အခုသူ့အကြောင်း မပြောနဲ့ဦး ဘယ်သူ့အကြောင်းမှလည်း မပြောနဲ့ဦး မောင်.. ဆည်းဆာတို့ လုပ်စရာရှိတာလေးပဲ ဆက်လုပ်ရအောင်” 

ဆည်းဆာ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူရိန်ရဲ့ အတွင်းခံထဲမှာရှိတဲ့ မတောင်တတောင် ဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူရိန့်အတွင်းခံကို အောက်ကို ဆွဲချပေးလိုက်သည်။ အခန်းပြင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သော်တာလည်း သူရိန်ရဲ့ ခုနစ်လက်မကျော်ရှည်တဲ့ လီးတံကြီးကို မြင်ပြီး တံတွေးကို ဂလုကနဲမျိုချမိလိုက်သည်။ ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့အတွင်းခံကို အကုန်ချွတ်ပေးပြီးတော့ သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ သူရိန့်လီးထစ်ကြီးကို စယက်ပေးလိုက်တော့ သူရိန့်ဆီကနေ ‘အင်း’ ဆိုပြီး ငြီးသံတစ်ခု ထွက်လာလေသည်။

ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သော်တာ့ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ မြင်ရတာ ရှက်လို့ဆိုတာထက် သူမသွေးသားတွေ ဆူဝေလာလို့ ပူလာတာက ပိုအလေးသာနေသည်။ အခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာကတော့ သူရိန့် လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လှည့်ပတ်ပြီးတော့ ယက်ပေးနေသည်။ 

သော်တာလည်း ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးစုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲမှာ စိုစိစိဖြစ်လာပြီး သူမရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေးကို ထောက်မိနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမမောင်လေးသည် အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အရမ်းဆက်ဆီကျလွန်းသည်ဟု သော်တာ တွေးမိနေမိသည်။

ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးနေစပြီး လီးတံအောက်ခြေနားထိ ယက်လိုက် အောက်ဖက်ကနေ အပေါ်ကိုပြန်ပင့်ယက်ပေးလိုက်နဲ့ သူရိန့်ကို အပြတ်ပြုစုနေသည် ။ သူရိန့်လီးတံကြီးကလည်း ဆည်းဆာ လက်နဲ့တင်းတင်းဆုပ်ခံထားရတော့ လီးထစ်အောက်ဘက်မှာ သွေးကြောတွေ ဖုဖောင်းထနေလေသည်။ 

ဆည်းဆာ သူရိန့် လီးကို ယက်ရင်းနဲ့ လီးထစ်နားရောက်တော့ ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို လျှာနဲ့လှည့်ပတ်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ဆည်းဆာရဲ့ အပြုအစုတွေကြောင့်မို့ သူရိန့်လီးထစ်ကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးပမာ ကားတက်လာသည်။ လီးတံကြီးကလည်း ဆည်းဆာလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းပြည့်သိပ်လာလေသည်။ 

ဆည်းဆာ သူ့ရဲ့ လီးထစ်ကြီးကိုပဲ အားရပါးရယက်နေတော့ သူရိန်က သူ့လီးတံကြီးကို ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဆည်းဆာကလည်း အလိုက်သတိပင် သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။ အခန်းထဲက နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း သော်တာ့ အဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေ တရစပ်ထွက်နေတော့ သော်တာ့ ပေါင်ရင်းများပင် စေးကပ်ကပ်ဖြစ်လာလေသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာရဲ့ ညည်းသံတွေ ကြားနေရသည်။ သူရိန်ကလည်း ဆည်းဆာ လီးစုပ် ပေးနေတာကိုဇိမ်ခံနေသည်။ ဆည်းဆာ လီးစုပ်တာ တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည် ။ သူရိန့်လီးကြီးကိုသူမပါးစပ်ထဲဝင်သထက်ဝင်လာအောင် အားရပါးရပင်စုပ်ရာ တခါတခါ သူမရဲ့မေးစေ့က သူရိန့် လီးအောက်ခြေကို ကိုင်ထားတဲ့လက်ကလေးကိုပင် သွားသွားတိုက်မိတဲ့အထိပင် ဖြစ်သည်။ ဆည်းဆာရာ တပြွတ်ပြွတ်လီးစုပ်သံတွေက သော်တာရှိနေတဲ့ အခန်းပြင်ထိကို ကြားနေရသည်။

သော်တာ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက တဖြည်းဖြည်းပိုပိုပြီးတော့ စိမ့်ထွက်လာနေရာ စမ်းချောင်းအသေးစားလေးတစ်ခု သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသည်ဟုပင် သူမကိုယ် သူမထင်မိသည်။ သူမစိတ်တွေ ဘာလို့ ဒီလောက် ထနေသည်ဆိုတာလည်း သူမကိုယ်သူမ စဉ်းစားလို့မရ၊ တခြား အတွဲတစ်တွဲက သူမရှေ့မှာ ဒီလို လာလုပ်ပြနေလို့ဖြစ်တာများလား ဒါမှမဟုတ် ဒီထက်ပိုတဲ့ ခံစားချက်များ ရှိနေပြီလားဆိုတာ သူမကိုယ်သူမ မဝေခွဲတတ်တော့ပေ။ 

ကြည့်နေရင်းနဲ့ တခါတလေ သူမရဲ့ အမွှာမောင်လေး သူရိန်ရဲ့ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်အောင် အားရပါးရစုပ်နေတာ ဆည်းဆာ မဟုတ်ပဲ သူမသာ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုပြီး ဆည်းဆာနေရာမှာ ဝင်ပြီးခံစားနေမိလေသည်။

“ အား ကောင်းတယ် ဆည်းဆာ မောင့်လီးကို သွက်သွက်လေးစုပ်၊ မောင့်လီးစုပ်ရတဲ့ အရသာကို ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

အခန်းထဲမှ သူရိန့် အသံထွက်လာသည်။ သူရိန်ပြောသည့် အတိုင်း ဆည်းဆာလည်း သူရိန်ရဲ့ လီးကြီးကို ပိုလို့ပိုလို့ စုပ်စုပ်ပေးနေသည်။ ဆည်းဆာ လီးစုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း သော်တာ သူမချစ်သူ မိုးဟိန်း သူမကို လီးအတင်းစုပ်ပေးခိုင်းတာကို မျက်စိထဲ မြင်ယောက်လာသည်။ မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်လိုက်တော့ သူမစိတ်ဆိုးမိသလို လန့်လည်း လန့်သွားမိသည်။ 

စုပ်ရင်းနဲ့ ကြာလာတော့လည်း အခုအခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ မောင်သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်နေသလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်တဲ့အထိ သူမမိုးဟိန်းလီးကို အားရပါးရပင် စုပ်ပေးခဲ့သည်။ အခုလည်း သူမအဲဒီလို အဖြစ်မျိုးပြန်ကြုံချင်နေမိသည် သူရိန့်လီးကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေသည့် ဆည်းဆာကိုလည်း ပိုပြီး မနာလိုလာလေသည်။

ဆည်းဆာ တံတွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့သူရိန်ရဲ့လီးကြီးကို မြန်မြန်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပေးနေသည်။ တခါတလေ သူမပါးစပ်ထဲမှာ ရှိတဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ သူရိန့်လီးက ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို မျိုချနေရလို့ လည်ချောင်းလေးကလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။ သူရိန်လည်း ဆည်းဆာရဲ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်လာသည် ။ နောက်ထပ်ကြာကြာ သူမတောင့်ခံနိုင်တော့မှန်း သူ့ကိုယ်သူ သိတော့ သူရိန် ဆည်းဆာရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးတော့ ဆည်းဆာပါးစပ်ကို လည်ချောင်းထဲ လီးဝင်သည်အထိ အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့သည်။

ဆည်းဆာကလည်း သူရိန့်အလိုကျဆိုသလို လည်ချောင်းနဲ့ ပါးစပ် တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင် သူမခေါင်းကို မော့ထားပေးလိုက်သည်။ သူမရဲ့ အမွှာမောင် သူရိန်လီးကြီးကို ထိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆည်းဆာရဲ့လည်ချောင်းမှာ ဖုဖောင်းလာတာကို သော်တာ မြင်နေရသည်။ ထိုမျှလောက်ကြီးသော သူရိန့်လီးကြီးကို မပျို့အောင် မသီးအောင် ဆည်းဆာဘယ်လိုများ စုပ်ပါလိမ့်ဆိုပြီးလည်း သော်တာ စဉ်းစားနေမိသည်။ 

သူရိန့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အညီ ဆည်းဆာလည်း ထန်နေမှာပဲ ဆိုတာကို သူမရဲ့ ဘရာအောက်ကနေ ထိုးထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သက်သေခံနေသည်။ သူရိန့်ရဲ့လီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း ဆည်းဆာ တဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းရင်း စုပ်ပေးနေသည်။

“ ဆည်းဆာ မောင်ပြီးတော့မယ် ဆည်းဆာ ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ကို့ လရည်တွေထုတ်ပေးမယ်၊ မျိုချပေး ဆည်းဆာ ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

သူရိန် ဆည်းဆာကိုပြောတဲ့ အသံကြားတော့ သော်တာ စိတ်အရှိန်တွေပိုပြီး မြင့်တက်လာရသည် ။ အခန်းထဲက စုံတွဲကို နီးသထက်နီးနီး မြင်နိုင်အောင်လည်း တံခါးကြားမှာ အသေအချာကိုကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမချစ်သူ မိုးဟိန်းရဲ့ လရည်တွေကို သူမကို မျိုချခိုင်းတုန်းက သူမစိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး အဖုတ်ထဲကနေ စိကနဲ အရည်တွေ ညစ်ထုတ်မိတာကို သော်တာသတိရမိသည်။

အခုတော့ အဲဒီမျိုချခဲ့တာထက် အထဲမှာ သူမရဲ့ အမွှာမောင်လီးစုပ်ခံနေတာကို ကြည့်ရတာလောက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မကောင်းတော့ဆိုတာ သော်တာ သိလိုက်သည် ။ သူမရဲ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပါးလေးကလည်း အဖုတ်ထဲက စိမ့်ထွက်တဲ့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သည်။

သူရိန့်လီးကြီးက ဆည်းဆာရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ တဇတ်ဇတ်ဝင်ထွက်နေသည် ။ ဆည်းဆာကလည်း သူရိန်စိတ်တိုင်းကျလ လိုးသွင်းနိုင်အောင် ရမ္မက်ခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူရိန့်မျက်နှာကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ်သေချာကြည့်ရင်း သူမခေါင်းကို ပုံစံမျက် မော့ထားပေးသည်။ 

သူရိန်ရဲ့ မျက်နှာအမူအရာကို ကြည့်ရင်း ဆည်းဆာရဲ့ လက်က သူမရဲ့ ပင်တီထဲကို ဝင်သွားပြီး သူမ အဖုတ်ကို သူမပြန်ပွတ်ပေးနေလေသည်။ သော်တာ့စိတ်ထဲမှာ အခု ဆည်းဆာ လုပ်နေသလိုမျိုး လည်ချောင်းထဲအထိ လီးဝင်အောင် အလိုးခံနေရင်းနဲ့ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပြန်ပွတ်ဖို့ စိတ်ပင်မကူးခဲ့မိဖူးပေ။ 

အရင်က ဆိုရင်တော့ ဒါမျိုးမြင်ရင် သော်တာ လန့်သွားလောက်ပေမယ့် အခုတော့ သူမ၏ အမွှာမောင်လေးပါဝင်နေတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးပွဲလေးက သူမရဲ့ ရမ္မက်မီးတွေထဲကို ဆီလောင်းပေးနေသယောင်ပင် ဖြစ်နေသည်။

“ ဆည်းဆာ ရယ်ဒီလုပ်ထားနော် ကို့လရည်တွေ ထွက်လာပြီ” 

ဆိုပြီး သူရိန် သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေကို ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲကို အားရပါးရပင် ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဆည်းဆာပါးစပ်လေးနဲ့တောင် မဆံ့ချင်။ သူမရဲ့ ပါးမို့မို့လေးပင် ဖောင်းတက်သွားရလောက်အောင်ပင် သူရိန့်သုတ်ရည်တွေကျများပြားလွန်းနေသည်။ ဆည်းဆာလည်း သူရိန့်လရည်တွေကို တဟင်းဟင်းနဲ့ မျိုချရင်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကို ခပ်မြန်မြန်ကြမ်းကြမ်းဆက်တိုက်ပွတ်ပြီးတော့ သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်သွားပြီး ပြီးဆုံးချင်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။

ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မျိုချရင်း ခဏလေးတင်ကမှ အဖုတ်ပွတ်ရင်း ပြီးသွားတဲ့ အရသာလေးကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ခံစားနေပုံက သော်တာ့အတွက် မနာလိုစရာ အတော်လေးပင် ကောင်းနေပေသည်။ သူရိန် သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေ အကုန်လုံး ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲကို တစ်စက်မကျန် ညစ်ထုတ်နေတာကို ကြည့်ရင်း သော်တာ့စိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ 

အခု သော်တာ အတွက် အလိုချင်ဆုံးဆု တစ်ခုတောင်းပါ ဆိုရင် သူမတောင်းမယ့်ဆိုဟာ သူမကို လိုးပေးဖို့ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပေးပါဆိုတဲ့ ဆုကလွဲပြီး တခြားဆုဖြစ်နိုင်စရာ ရှိတော့မည် မထင်ပေ။ သူရိန့်အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်ခဲ့သည့် အကျိုးဆက်ကြောင့် ဒီည သူမမာစတာဘိတ်မလုပ်ရင် တစ်ညလုံး အိပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သော်တာသိလို့ သူမရဲ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အဖုတ်ပေါ်မှာ လက်ချောင်းလေးတွေကို ပြေးလွှားကစားခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

ထိုအချိန် သူရိန့် အခန်းထဲမှာတော့ ဆည်းဆာက သူရိန့်ရဲ့လီးမှာ ကပ်နေတဲ့ သုတ်ရည် အကျန်လေးတွေကိုလျှာနဲ့ ယက်ပြီးသန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေလေသည်။ သူရိန့်လီးပေါ်က သုတ်ရည်တွေ အကုန်ပြောင်သွားတော့ ဆည်းဆာသူရိန့်ရဲ့ လီးထစ်ကြီးကို အဆစ်အနေနဲ့ နှစ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ အသာငုံပြီးတော့ ဖောက်ကနဲ (အသံက ဖောက်လို့မြည်တာလား ပလောက်လို့မြည်တာလား ကျွန်တော်မသည်းကွဲလို့ စာဖတ်သူကိုယ်တိုင်သာ အတွေ့အကြုံအရကော စိတ်ကူးယဉ်အရကော ကြိုက်တဲ့ အသံလေး ထွက်ပေးလိုက်ပါဗျာ။ ဒီလိုအသံတွေက အတိအကျရေးပြရတော့အခက်သားမလား) 

အသံမြည်အောင် တစ်ချက်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့ သူရိန်တစ်ယောက် ခါးပင် ကော့တက်သွားခဲ့လေသည်။ ဆည်းဆာ သူမပါးစပ်ထဲကနေ သူရိန့်လီးကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်ပြီးတော့ သူရိန့်ကို ဘယ်လိုလဲ ဆိုတဲ့ အမူပိုပို အကြည့်လေးနဲ့ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ အရမ်းကောင်းတယ် ရှယ်ပဲ၊ ဒါပေမယ့် ဆည်းဆာ သက်သက် အလိုးရတာ လွတ်အောင်လို့ မောင့်ကိုပြီးအောင်စုပ်ပေးလိုက်တာ မလား” 

ဆိုပြီး သူရိန် ဆည်းဆာကို ပြီတီတီနဲ့ ကြည့်ပြီးမေးတော့

“ အမလေး မောင်ရယ် မောင့်လီးကြီးလား မလိုးပဲနေမှာ၊ မသိတဲ့ အတိုင်းပဲ ခဏနေဆိုရင် မောင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာမှာပဲဟာကို၊ လာမောင် ကုတင်ပေါ်သွားမယ် အဲဒီမှာ ပိုကောင်းတယ်” 

ဆည်းဆာ သူရိန့်အပြောကို ချစ်စရာအမူအရာလေးနဲ့ ပြန်ချေပလိုက်သည်။

သူရိန်လည်း ဆည်းဆာပြောတဲ့ အတိုင်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီးတော့ လှဲနေလိုက်သည်။ ဆည်းဆာလည်း ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီကို ချွတ်နေသည်။ ဆည်းဆာ သူမရင်ကို ကော့ပြီး အနောက်ကဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်နေတဲ့ပုံက သူရိန့်ကို သူမနို့တွေကို ကိုင်လှည့်ပါ စို့လှည့်ပါလို့ ပြောနေသလိုပင်ဖြစ်နေသည်။ 

ဆည်းဆာ ကိုယ်ပေါ်က ဘရာပန်းရောင်လေး ကျွတ်သွားတော့ ရှောက်ပန်းသီးလောက်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေက အကာအကွယ်မရှိ လွတ်လပ်စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ဘရာကို ကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်ကိုပစ်တင်လိုက်ပြီးတော့ သူမပင်တီလေးကိုပါ တစ်ဆက်တည်းချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ 

အခန်းအပြင်ဖက်အမှောင်ထဲက နေချောင်းကြည့်နေသည့် သော်တာကတော့ သူမရဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည်ပွတ်သပ်နေမိသည်။ နောက်တော့ ပွတ်နေရင်းနဲ့ ပဲကြီးစေ့ခန့်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ အစိကိုထိမိလိုက်တိုင်း သော်တာ့ တုန်တုန်တက်သွားပြီး သူမ အဖုတ်တစ်ခုလုံးအနှံ့ အရသာတွေ့နေတော့ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ အစိကိုသာ စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ သေချာပွတ်ပေးနေလေသည်။ 

ပွတ်ရင်းနဲ့ တခါတလေ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားပြီးမှ အသံမထွက်မိအောင်လည်း သတိထားပြီး ပွတ်ရသေးသည်။ သူမရဲ့ အမွှာမောင် သူ့ကောင်မလေးနဲ့ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပါတယ်ဆိုတာ မိသွားရင် သူမပဲ အရှက်တကွဲဖြစ်ရမည် ဖြစ်သည်။

ဆည်းဆာ ပင်တီကျွတ်သွားတော့ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြွကြွရွရွနဲ့ ပေါ်ထွက်လာလေသည်။ သူရိန်လည်း အမွေးပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားတဲ့ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကိုကြည့်ပြီး တံတွေးပင် ဂလုကနဲ မျိုချလိုက်သည် ။ အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ သူရိန်ဆည်းဆာကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်မှာ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်တန်းကနဲ ဖြစ်သွားအောင် နေရာပြင်ပေးလိုက်သည်။ 

သူရိန် နေရာပြင်ပေးပြီးတော့ ဆည်းဆာက အချိန်ဆွဲမနေပဲ တောင်ဖို့ အားပြန်ယူနေတဲ့ သူရိန့်လီးကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းစထုပေးလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့ရဲ့ခါးကို ကော့ပင့်ပေးပြီး ဆည်းဆာကို လီးစုပ်ပေးဖို့အချက်ပြလိုက်တော့ ဆည်းဆာ သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ပြီး သူရိန့်လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်လည်း သူ့လီးကြီး ဆည်းဆာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတာနဲ့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ဝမှာမျက်နှာအပ်ပြီးတော့ စဂျာလေတော့သည်။

တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ အဖုတ်ယက် လီးစုပ်နေတဲ့ အသံတွေနဲ့ အတူ ကုတင်ပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ နှစ်ယောက်က သော်တာ့စိတ်တွေကို ပိုပြီးနှိုးထလာစေသည်။ သူရိန်တို့ အခုလုပ်နေတဲ့ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံဆိုတာ သော်ာတာမကြုံဖူးပေမယ့် ကြားတော့ကြားဖူးသည်။ 

သူမ လီးစုပ်နေတုန်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လာယက်ပေးနေတဲ့ ဖီလင်မျိုးကိုလည်း သော်တာ ခံစားချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာလေသည်။ ထိုသို့စဉ်းစားရုံလေးဖြင့်ပင် သော်တာ့ အဖုတ်ထဲမှာပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာပြီး သူမအစိလေးကိုသာ ဖိဖိပြီးပွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

ဆည်းဆာ သူရိန့် ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းပြီး လီးစုပ်ပေးနေတော့ သူမခေါင်းကို အောက်စိုက်လိုက်တိုင်း သူမရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သူရိန့်ဗိုက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်မိလေသည် သူရိန်သူမရဲ့ အစိလေးကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမျိုးမှာဆိုရင် ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးကို အားရပါးပင်ပြန်စုပ်ပေးလေသည် ။

ထိုအခါမျိုးတွင်တော့ ဆည်းဆာ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေပါမက နို့အုံကြီးတွေကပါ သူရိန့် ဝမ်းဗိုက်ကို ပွတ်မိလေသည်။ သော်တာ သူရိန်ဆည်းဆာကို ဘယ်လိုဂျာပေးနေသည်ဆိုတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပိုမြင်ချင်လာတော့ သူမအဖုတ်ကို ပွတ်နေရင်းနဲ့ အခန်းတံခါးကို အသံမထွက်အောင် အသာလေးဟကြည့်လိုက်မိသည်။

သော်တာ သူရိန်တို့လုပ်နေတာကို ပိုပြီးရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရလာသည်။ ပထမဆုံး သူမဆည်းဆာရဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို အရင်မြင်ရသည် ။ အမွှေးတွေပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက သူရိန့် တံတွေးတွေနှင့်စိုရွှဲနေသည်။ 

သူရိန်က သူ့လျှာကို တတ်နိုင်သလောက် ဆန့်ထုတ်ပြီး ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကို အထက်အောက် စုတ်ချည်ဆန်ချည် ယက်ပေးနေသည်။ ယက်နေရင်း အောက်ဖက်ရောက်လာရင် ဆည်းဆာ အစိလေးကိုအသာလေးစုပ်ပေးလိုက် အပေါ်ပြန်တက်လို့ အပေါက်ဝနားရောက်ရင် လျှာနဲ့ အပေါက်ထဲကို ထိုးပေးလိုက်နဲ့ ယက်ပေးနေတော့ ဆည်းဆာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကလည်း တယမ်းယမ်းဖြစ်နေလေသည်။

“ အာ့း မောင်ကောင်းတယ် ဆည်းဆာ အဖုတ်ကို မောင့်လျှာနဲ့လိုးပေးကွာ အရမ်းကောင်းနေပြီ” 

ဆည်းဆာ သူမပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ထုတ်ပြီး သူရိန့်ကို လှမ်းပြောလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ အငမ်းမရတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြန်စုပ်ပေးနေပြန်သည်။

သူရိန်လည်း ဆည်းဆာပြောတဲ့ အတိုင်း ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ဝထဲကို သူ့လျှာနဲ့တတ်နိုင်သမျှ ခပ်မြန်မြန်လေး ထိုးပြီးလိုးပေးလိုက်တော့ ဆည်းဆာလည်း သူရိန်နဲ့အပြိုင် သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရပင် ပြန်စုပ်ပေးနေလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်နေရသည့် သော်တာမှာတော့ ရမ္မက်အရှိန်တွေကော ဆည်းဆာအပေါ်မနာလိုမှုတွေပါ တရိတ်ရိတ်တိုးလာနေလေသည်။ 

အခု ကုတင်ပေါ်မှာ သူရိန့်ကို တက်ခွပြီး လီးစုပ်ပေးနေရင်း သူမရဲ့ အမွှာမောင်ရဲ့ အဖုတ် ယက်ပေးတာကို ခံနေရတာက ဆည်းဆာအစား သူမလို့ပင်ဖြစ်လိုက်ချင်နေသည်။ သို့သော် ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သူမအဖို့ ရှိနေတဲ့ အရာကတော့ သူမလက်ချောင်းလေးတွေသာ ဖြစ်သည်။ 

အခန်းထဲမှာ သူရိန်နဲ့ ဆည်းဆာတို့ ယက်နေစုပ်နေကြတာတွေကို ကြည့်ပြီး သူမ စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာခဲ့သည်။ သူမ ချစ်သူမိုးဟိန်းနဲ့ချိန်းတွေ့တဲ့ ညတုန်းကတောင် ဒီလောက်မ ဖြစ်ခဲ့၊ သူမ အပျိုစစ်စစ်ဖြစ်ရတာကို တဖြည်းဖြည်းငြီးငွေ့လာပြီဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမ ရိပ်မိလိုက်သည်။

ထိုညက သူမ မိုးဟိန်းကိုပေးမလိုးခဲ့မိတာကို နောင်တရနေမိသည်။ မိုးဟိန်း သူမအဖုတ်ဝမှာ လီးလာတေ့တော့ သူမလည်း အရမ်းပဲ အလိုးခံချင်နေမိခဲ့သည်။ သူမရဲ့ ခံယူချက်ကြောင့်သာ မိုးဟိန်းကို တွန်းဖယ်လိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမမိုးဟိန်းရဲ့လီးကြီးနဲ့ သူမရဲ့အဖုတ်ထဲကို လာထိုးထည့်ဖို့ အတွက်တောင့်တနေမိသည်။ သူမကာမအရသာကို အဆုံးထိ ခံစားလိုစိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်နေမိသည်။

သော်တာ စိတ်အလိုမကျဖြစ်ပြီး ‘ကျွတ်’ ကနဲ စုတ်သပ်လိုက်သည်။ သူမအသံကို သူရိန်တို့ ကြားမှာလည်း သူမ တွေးပူနေစရာမလိုတော့ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အခန်းထဲက စုပ်သံယက်သံတွေက တစ်ခန်းလုံးစီညံနေပြီဖြစ်သည် ။ သူရိန်ရဲ့ အဖုတ်ယက်သံ တပြတ်ပြတ်အခန်းထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်သလိုပင် ထွက်နေသလို ဆည်းဆာကလည်း သူမအဖုတ်ထဲ သူရိန့်လျှာကြီးဝင်ထွက်လိုက်တိုင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ တဏှာတွန်သံတွေပြန်ပေးနေသည်။

“ အား မောင် ဆည်းဆာ မခံနိုင်တော့ဘူး ဆည်းဆာကိုပြီးအောင် ယက်ပေးတော့”

မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလာတဲ့ ဆည်းဆာကို သူရိန်က သူမရဲ့ အစိကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး အားနဲ့ပြွတ်ကနဲအသံမြည်အောင် စုပ်ပေးပြီးတုန့်ပြန်ပေးလိုက်တော့ သူမနို့ကြီးတွေ ဂျယ်လီတုံးကြီးတွေလို တုန်ခါသွားအောင်ကို ဆည်းဆာ ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားခဲ့သလို သူမဖင်ကြီးလည်း မြှောက်တက်သွားခဲ့သည်။ ဆည်းဆာ ဖင်မြှောက်တက် သွားပေမယ့် အစိစုပ်ပေးတာမပျက်ရအောင် သူရိန့်နှုတ်ခမ်းတွေကဆည်းဆာအစိတွေနဲ့ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ပြီးစုပ်ပေးနေသည်။ 

မနာလိုအားကျမှုတွေနဲ့အတူ သော်တာလည်း ဆည်းဆာအဖုတ်ယက်ခံရတာကိုကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ ။သူမအဖုတ်ကိုလက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြားထဲညှပ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအထက်အောက်ပွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူမလည်း ဆည်းဆာနည်းတူပင် အဖုတ်ထဲကအရည်တွေနဲ့ သူမလက်ကိုစိုရွှဲနေအောင်ပန်းထုတ်ပြီးတော့မှ တဟင်းဟင်းညည်းညူရင်း ကာမအထွဋ်အထပ်ကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။ သော်တာသူမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေ အကုန်ပန်းထုတ်ပြီး ခဏလောက်နားပြီးတော့ သော်တာ့မျက်လုံးတွေက အခန်းထဲကိုပြန်ရောက်သွားမိသည်။

ဆည်းဆာ သူမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေထုတ်လို့ ပြီးသွားတော့ သူရိန့်လီးကြီးကို အငမ်းမရ ပြန်ကုန်းစုပ်လေသည်။ သူရိန်ကလည်း သူ့လီးကြီးကိုဆည်းဆာပါးစပ်ထဲ ကော့ကော့ ထိုးပေးပြီး ခုလေးတင်မှ အရည်ထွက်ထားတဲ့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ဝထဲကို သူ့လျှာကြီးပြန်ထိုးထည့်ပြီ းပြန်ယက်ပေးလေသည်။ အခန်းထဲမှာလည်း ဆည်းဆာရဲ့ညည်းသံတွေနဲ့ ပြန်ပြီးဆူညံလာပြန်သည်။ 

ခဏတုန်းကမှ တစ်ခါပြီးထားပေမယ့် သော်တာနောက်ထပ် တစ်ခေါက် စိတ်တွေ ထလာပြန်သည်။ သူရိန့်လီးကြီး ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတိုင်း တံတွေးတရွှဲရွှဲနဲ့ သော်တာမြင်နေရသည်။ ဆည်းဆာသူရိန့်လီးကြီးကို ခေါင်းနှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်စုပ်ပေးနေသလို သူရိန်ကလည်း ဆည်းဆာနဲ့ အပြိုင် ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ သူ့လျှာကိုသွင်းလိုက်တိုင်း ခေါင်းကနှိမ့်ချင်မြင့်ချည်နှင့် နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ဝါးချက်ညီညီ စုပ်နေယက်နေကြတော့ သော်တာဆည်းဆာနေရာမှာ ဖြစ်နေပြီး သူမရဲ့ အမွှာမောင်လေးရဲ့ လီးကြီးကိုစုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာ တိုးပွားလာနေသည်။

ကာမ စိတ်တွေကပြန်ထလာတော့ ထိုညက မိုးဟိန်းကို သူမပေးမလိုးခဲ့တာကို သော်တာ နောက်ထပ်တစ်ခါနောင်တ ရနေပြန်သည်။ မိုးဟိန်း သူမအဖုတ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကောင်းကောင်း နှိုက်လိုးခဲ့ပေးတာတွေ သူ့ရဲ့ ပူနွေးစိုစွတ်နေတဲ့သူ့လျှာကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ကို ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို သော်တာ ပြန်လိုချင်လာပြန်သည်။ 

သူမ လက်ချောင်းတွေထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ထဲကို လိုးသွင်းတာကို သော်တာခံချင်နေမိသည်။ လောလောဆယ်တော့ သော်တာ့လက်တွေ သူမ၏ ညဝတ်ဂါဝန်အပါးလေး အောက်ပြန်ရောက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲကိုသာ သူမလက်ချောင်းတွေနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ထိုးပေးရုံကလွဲလို့ တခြားဘာမှမရှိတာမို့ သော်တာ့လက်ချောင်းတွေ သူမအဖုတ်ထဲမှာ နေရာပြန်ချထားပေးလိုက်သည်။

“ မောင် ဆည်းဆာကို လိုးပေးတော့ကွာ၊ ဆည်းဆာမနေနိုင်တော့ဘူး” 

ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးကို စုပ်နေရာကနေပြောလိုက်တော့ သူရိန်လည်း ဆည်းဆာအနောက်မှာ နေရာယူပြီး ဆည်းဆာအဖုတ်ဝမှာ သူမရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့စိုရွှဲနေတဲ့ လီးတံကြီးကို တေ့ပြီးထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။

သော်တာ့ မျက်စိရှေ့မှာတင် သူမ အမွှာမောင်ရဲ့ လီးကြီးက ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို အစအဆုံး သေချာမြင်လိုက်ရသည်။ သူရိန်သူ့လီးကြီး ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပြီးတော့ ဆည်းဆာရဲ့တင်ပါးတွေကို ဆွဲကိုင်ကာ အားရပါးရစဆောင့်ပြီးလိုးလေသည်။ 

သူရိန်ဆည်းဆာကို ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ရဲ့လမွေးတွေက ဆည်းဆာရဲ့ တင်ပါးဖြူဖြူတွေမှာ ကပ်သွားလောက်အောင်အထိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလေသည်။ ချောင်းကြည့်နေသည့် သော်တာ့အဖို့နည်းနည်းပင်ဖြုံသွားခဲ့ရသည် အလိုးခံနေရသည့် ဆည်းဆာကတော့ သူရိန်ရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေကို သူမဖင်ကြီးတွေ နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပေးပြီးခံနေသည်။

“ အာ့ မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင့်လီးကြီးနဲ့ ဆည်းဆာကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးစမ်းပါ”

“ စိတ်ချ ဆည်းဆာ မောင့်လီးကြီးဆည်းဆာအဖုတ်ထဲကို အကုန်ဝင်အောင်ကို လိုးမှာ အပြင်မှာ နည်းနည်းလေးမမကျန်နေစေရဘူး မောင် အာမခံတယ်”

“ အင်း မောင် လိုးလိုး မောင့်စိတ်ကြိုက် အားရပါးရလိုး”

သူရိန့်ဆောင့်ချက်တွေက တချက်ထက်တစ်ချက်ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသည်။ နွားသိုးကြိုးပြတ် ခေါ်လေမလား မသိ ။ သူရိန်ဆည်းဆာကို မညှာတော့ပဲ အားကုန်ပင်ဆောင့်သည် ။ ဆည်းဆာကလည်း သူရိန့်အလိုးကိုဖင်တောင့်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ အလိုးခံသည်။ 

သူရိန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် သူရိန်ကော ဆည်းဆာပါ ပြီးချင်လာကြသည်။ သူရိန်ဆည်းဆာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆွဲပြီး အားရပါးရ အချက်သုံးဆယ်လောက်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲကို သူ့ရဲ့လရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

ဆည်းဆာလည်း သူရိန့်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ အပြီးကြီးပြီးသွားခဲ့လေသည်။ ပြီးသွားတော့ သူရိန်သူ့လီးကိုဆည်းဆာအဖုတ်ထဲက မထုတ်သေးပဲ ကုတင်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးတော့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ထဲက ညစ်ပေးတာကို ခံရင်းမှိန်းနေလေသည်။

“ ဆည်းဆာ မောင့်လီးကြီးကို အရမ်းကြိုက်တာပဲ မောင်ရယ်”

“ မောင့်လီးကြီးကိုကြိုက်ရင် မောင်က အမြဲလိုးပေးမှာပေါ့”

သော်တာ အခန်းထဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွဲကို ကြည့်ရင်း သူမအဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးမွှေနေမိသည် ။ သို့သော် သူမလိုချင်တာက လက်ချောင်းမဟုတ်ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆည်းဆာကို လိုးပေးနေတဲ့ သူမအမွှာမောင်သူရိန်ရဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ ထိုးမွှေပေးတာကို ခံချင်နေတာဖြစ်သည်။ 

သူရိန်နဲ့ ဆည်းဆာ ပြီးသွားကြတော့ သော်တာ သူမရဲ့ အခန်းကိုသာ ပြန်သွားလိုက်သည်။ သွားတိုက်ဖို့ သူမထွက်လာသည်ဆိုတာကိုပင် သတိမရတော့။ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ သူမရဲ့ မပြီးသေးတဲ့ အဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းတွေထိုးထည့်လိုက်ရင်း သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို အခွင့်အရေးရတာနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ပေးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

မိုးဟိန်းကို သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သိမ်းပိုက်စေချင်မိပေမယ့် မိုင်ရာချီဝေးနေသောကြောင့် သော်တာ ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ ။ သူရိန်ရဲ့ ယောကျာ်းလေး သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ သူသဘောကျတဲ့ တစ်ယောက်ကို ရွေးပြီး အလိုးခံဖို့စဉ်းစားလိုက်သည်။ 

သူမရဲ့ အခန်းတံခါးပိတ်ထားသော်လည်း သူရိန့်အခန်းထဲက လိုးသံညည်းသံတွေကို သူမ ထပ်ကြားနေရပြန်ပြီဖြစ်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာတော့ သူမလည်း မနာလိုစိတ်ပျက်မှုတွေကို သူမတစ်ယောက်တည်း ခံစားရမှာမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာကို သော်တာ့စိတ်ထဲက ကြိုသိနေမိလေသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အပျိုစင် အိပ်မက် ( စ/ဆုံး)

အပျိုစင် အိပ်မက် ( စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း - ဘီလူးမောင်တင်

ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်။

ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည် သူဝင်လာသည်နှင့် အလိုလို ဂျိုင်းကနဲ့ ပိတ်သွားသည်၊ သူက တံခါးပိတ်သံကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညွန့်၊ မညွန့် ဆိုပြီး သူ့ ကို စာသင်ပေးနေသည့် ကိုမောင် အိမ်က အိမ်သားတွေကို အသံထွက်အောင် အော်ခေါ်နေသော်လည်း မည်သူကမှ မထူး။ 

အလိုလိုပိတ်သွားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့် ကြည့်သော်လည်း တံခါးက တုံ့တုံ့မျှ မလှုတ်။ ပါးစပ်က တကြော်ကြော် အော်ခေါ်နေသော်လည်း အိမ်ထဲမှ မည်သူမျှ ထွက်မလာ။

မည်သူ့ကိုမှ ခေါ်မရသည့် အဆုံး သူစာသင်နေကျ အပေါ်ထပ်သို့ စာကြည့်စားပွဲ ရှိရာသို့သာ တလှမ်းချင်း တက်လာမိသည်။ ကိုမောင် အပေါ်ထပ်မှာ သူ့အလာကို စာသင်ပေးဘို့ စောင့်နေသည်ဟု သူ့စိတ်ထဲက သိနေသည်၊ ကိုမောင့်နာမည်က ကိုမောင်တင်၊ ဆေးတက္ကသိုလ် တတိယနှစ် ကျောင်းသား၊ သူ့ ဂိုက်ဆိုလဲ မမှား၊ မိဘချင်းကလဲ ရင်းနှီးသည်။ 

ကိုမောင်က သူ့ကို ညီမလေးတယောက်လို ဂရုစိုက်သည်၊ ဘာမဆို သူ့ကို အလိုလိုက်သည်၊ သူက စာမကျက်ချင် ပျင်းတယ် ဟု ညီးညူရင် ကိုမောင်က သူနှင့် အတူတူ သူကျက်ရမည့် စာကို လိုက်ကျက်သည်။ အတူတူ စာအံသည်။ ကိုမောင်ကို သူမကြောက်၊ သူ့ဆရာဟု သဘောမထား၊ သူခင်သည်၊ ကိုမောင်နှင့် တွေ့လျှင် အားလုံး အဆင်ပြေသွားမည်ကို သူသိနေသည်၊ ထို့ကြောင့် တအိမ်လုံး သရဲခြောက်သလို တိတ်ဆိတ်နေသည့်တိုင်အောင် ကိုမောင်ရှိရာ စာသင်နေကျ နေရာဆီသို့ သူတက်လာရဲခြင်းဖြစ်သည်။

လှေကားဝ ရောက်သည်နှင့် သူထင်သည့် အတိုင်း ကိုမောင်က စာသင်နေကျ စားပွဲမှာ သူ့ကို စောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုမောင်က စာသင်ချိန်ဆို အမြဲတမ်း သူ့ကို စောင့်နေကျ၊ ကိုမောင့် ကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်၊ ကိုမောင် ရှိရာ ခပ်သွက်သွက်လေး ပြေးကာ အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူ့ကိုမျှ ခေါ်မရကြောင်း၊ တံခါးကြီးလဲ အလိုလို ပိတ်သွားကြောင်း အလောတကြီး ပြောပြလိုက်သည်။ သူက ကြောက်ပြီး မောပန်းသလို ရင်ဘတ်ကို လက်လေးဖြင့် ဖိကာ ဖိကာဖြင့် စီကာရီကာ ပြောနေသည်ကို ကိုမောင်က ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည်။ 

ပြီးမှ ကိုမောင်က ဟုတ်တယ် ဇင်မာရ ဒီနေ့ မေမေတို့ အားလုံး အပြင်သွားကြတာ၊ အိမ်ဖေါ် မညွန့်ပါ ခေါ်သွားတာ၊ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ ဒါဆို တံခါးကြီးက အလိုလို ဘာလို့ ပိတ်သွားတာလဲ၊ ဒီမှာလေ ဇင်မာ ရဲ့၊ ဇင်မာ ဝင်လာတော့ ကိုမောင်က ရီမုဒ် နဲ့ ပိတ်လိုက်တာ၊ အောက်ဆင်း မပိတ်ချင်လို့၊ ဆိုပြီး ခလုပ်များ ပါသည့် တီဗီရီမုဒ် လို ခပ်ရှည်ရှည် ရီမုဒ် ကွန်ထရိုး ကိုပြသည်။ အလဲ့ ကိုမောင်တို့ အိမ်က တယ်မိုက်ပါလား၊ ဟွန်း ဒါတောင် သူများ အောက်က ဒီလောက် အသံပေးနေတာ ပြန်မထူးဘူး ဟု စိတ်အေးသွားသလို မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောရင်း ပိုက်ထားသော လွယ်အိပ်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။

ကိုမောင်က သူ့ အပြုအမူကြောင့် တဟားဟား အော်ရင်ရင်း သူ့နားကပ်လာသည်။ လန့်သွားသလား ဇင်မာ ဟုမေးရင်း သူ့ကို အသာဖက်လိုက်သည်။ ကိုမောင့်အပြုအမူကြောင့် သူ မျက်လုံးဝိုင်းသွားသည်။ အရင်က ကိုမောင် သူ့ အသားကို တချက်မှ မထိ၊ မထိဆို လက်ဖျားကိုတောင် မတော်တဆ မထိ၊ သူ့အပေါ်အဲ့လို ရိုးသားသည်၊ ခုမှ ဘာဖြစ်သည်မသိ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သူ့ကို လာဖက်သည်။ 

ပြီးတော့ တအိမ်လုံးမှာလဲ တယောက်မှ မရှိ၊ သူလန့်သွားသည်။ သူကလဲ ဖိုဆို၍ ယင်ဖိုတင်မက ခြင်ဖိုတောင် သန်းဖူးသူမဟုတ်၊ အိမ်မှာလဲ ခြင်လုံ စကာနှင့် နေနေသူဖြစ်သည်။ ခုလို ကိုမောင်က သူ့ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လာဖက်တော့ သူ့ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ စောစောကလို ကြောက်စိတ်ကြောင့် ဖြစ်လာသော ရင်တုန်ခြင်းနှင့် မတူ၊ ခုပုံစံက ရင်ထဲပူလာကာ တဒိုင်းဒိုင်းနှင့် နှလုံးခုန် မြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့ပါးစပ်က လွှတ်ပါ ကိုမောင်၊ မတော်ပါဘူး၊ ဇင်မာ နေလို့ မရတော့ဘူး လို့ ညင်းဆန် ပြောချင်သော်လည်း သူ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာ၊ နှုတ်ခမ်းသာ တလှုတ်လှုတ်ဖြင့် သူပြောနေသည်ဟုထင်သည်။ အသံက အပြင်မရောက်၊ သူ ပြောမထွက်သည်ကို ကိုမောင်က သူကို လက်ခံသည်ဟု ထင်နေပုံရသည်။ ဖက်ထားရာက တဆင့်ကဲလာသည်။ သူ့ နှားခေါင်းက ဇင်မာ့ ပါးမို့မို့ပေါ် ကျလာသည်။ 

ကိုမောင့် အနမ်းက သိမ်မွေ့လွန်းသည်။ ပါးပြင်ကို နှာခေါင်းဖြင့် မွှေးမွှေးကြူရုံသာမက နှုတ်ခမ်းဖြင့်လည်း ဖွဖွလေး စုတ်လိုက်သေးသည်။ ကိုမောင့်  အနမ်းကြေင့် စောစောက အသံမထွက်သည့် အပြောတွေလည်း လည်ချောင်းဝမှာ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကုန်သည်။ 

ကိုမောင် အနမ်းက ပါးပြင်ကနေ လည်တိုင်ကို လျှောကျလာသည်။ လည်တိုင်နှင့် နှုတ်ခမ်း ထိသည်နှင့် ဇင်မာ့ တကိုယ်လုံး ရှိမ်းကနဲဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံးရှိ အမွေးနုများ ထောင်ကာ ကြက်သီးဖျဉ်းထလာသည်။ အလိုလို ကိုမောင် နမ်းရလွယ်အောင် ခေါင်းကို မော့ပေးမိသည်။ 

ကိုမောင့် နှုတ်ခမ်းက လည်တိုင် အထက်အောက် ပြေးလွှားနေသည်ကို ဇင်မာ ကြေနပ်သလို ခံစားနေရသည်။ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် တက်နေသည့် ခံစားချက် သူသဘောကျသလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုမောင့်ကို တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားမိပြီဟု သူ့ကိုယ်သူ ထင်နေသည်။ 

သူ့ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ကိုမောင် နမ်းရလွယ်အောင် အလိုလို မပွင့်တပွင့် ဟထားမိသည်။ စိတ်ထဲကလည်း နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းပါဟု တမ်းတမိသည်။ သူ နှုတ်ခမ်းကို တခါမျှ အနမ်းမခံဘူး။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည့် အရသာ သူခံစားချင်မိသည်။ သူ အသံတိုးတိုးညီးပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကိုမောင်လာနမ်းအောင် ကြိုးစားကြည့်သည်။

ကိုမောင်က သူနမ်းစေချင်သလို သူ့နှုတ်ခမ်းကို လာမနမ်း၊ သူ့အင်္ကျီစကို ကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထူးထူးဆန်းဆန်းပင် သူ့တကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူဝတ်ထားသည့် အင်္ကျီက ကိုမောင့်လက်ထဲ ပါသွားသည်။ သူဝတ်ထားသည်က အထက်အောက် အတူတွဲထားသည့် ဘလောက်စ်အရှည်၊ ပါသွားသည်မှ အတွင်းက ဝတ်ထားသည့် ဇာဘော်လီလေးရော အသားရောင် ပင်တီလေးပါ အတူတွဲပါသွားသည်။ သူ့ တကိုယ်လုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်ကို သူသိလိုက်သည်။ 

အိုး . . . ဟု ကြယ်ကြယ်လောင်လောင် အသံက စိတ်ထဲက အော်လိုက်သည်လား ပါးစပ်က အသံထွက် အော်လိုက်သည်လား သူမသိ၊ ရှက်စိတ်ဖြင့် ကိုမောင့်ကို တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားသည်ကိုသာ သူသိနေသည်။ ကိုမောင်က သူကိုတင်းတင်းဖက်ထားရင်း သူတို့ စာကျက်သည့် စားပွဲကို လက်ဖြင့် တွန်းချလိုက်သည်။ 

စာကြည့်စာပွဲက လဲကျကာ အသွင်ပြောင်းပြီး ကိုမောင့် ကုတင်လို ဖြစ်သွားသည်။ ကိုမောင့် အခန်းထဲ သူရောက်ဖူးသည်။ ကိုမောင့် အိပ်ယာခင်းသည် ဖြူဆွတ်နေသည်။ ကိုမောင့် ခေါင်းအုံးကလဲ အဖြူရောင်ပင်။ ထို အဖြူရောင် အိပ်ယာသည် ခု စာကြည့်စားပွဲ နေရာ ရောက်လာသည်။ ကိုမောင်ကဘဲ သူ့ကို ချီပြီး သူ့ အခန်းထဲ ခေါ်သွားသလား သူမသိတော့။ သူ့စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေသည်။

ကိုမောင်က သူ့ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့ချ လိုက်သည်။ သူ သိသည် သူ့ရင်သားက သိပ်မထွက်သေး။ မနေ့ကပင် ရေချိုးရင်း သူ့ဖာသာသူ ကြည့်မိသည်။ အင်္ကျီလှလှလေးများရောင်းသည့် ဆိုင်တွင် အလှပြထားသော ပိန်ပါးပါး အရုပ်မ လောက်ပင် သူ့ရင်သားက မရှိ။ နီညိုညို နို့သီးကလဲ အပြင်လုံးလုံးမထွက်သေး။ တဝက်တပျက်သာ ထွက်သေးသည်။ ပေါင်ကြားက အမွေးနုနုကလဲ သူ့အရှက်ကို လုံလုံခြုံခြုံ မဖုန်းနိုင်သေး။ သူ့ ခန္တာကိုယ်ကို ကိုမောင် မြင်သွားမှာ သူရှက်နေသည်။ 

သူ့ကို ကြည့်လို့ မရအောင် သူ့ ကိုမောင့်ကြောကို အတင်းဖက်ပြီး သူ့ကိုယ်နှင့် ကပ်ထားသည်။ ထူးဆန်းသည်က သူ့စိတ်ထဲ ရုန်းကန်လိုစိတ်မရှိ။ ကိုမောင်က သူ အတင်းဖက်ထားသော လက်ကို သူ့ လက်နဲ့ ဆွဲဖယ်လိုက်ရင်း ကုန်းထလိုက်သည်။ သူ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်လုံး အစုံကို တင်းတင်းမှိတ်ထားလိုက်သည်။ 

တင်းတင်းမှိတ်ထားသော်လည်း ကိုမောင့် အပြုအမူကို သူမြင်နေရသည်။ ကိုမောင်က သူ့ကို လေးဘက်ထောက် ခွကာ အုပ်မိုးပြီး စိုက်ကြည့်နေသည်၊ ပြီးသူ့လက်ချောင်းတွေကို ကိုမောင်က သူ့လက်ချောင်းတွေဖြင့် လာယှက်ကာ ပူးလိုက်ကာခေါင်းက သူ့ရင်သားပေါ် ငုံ့ကျလာသည်။

သူထင်သလို မနမ်း။ ကိုမောင် သူ့တကိုယ်လုံးကို လျှာဖြင့် လျှောက်ယက်နေသည်၊ သူ့တကိုယ်လုံး ယားကျိကျိ ဖြစ်နေသလို ခံစားနေရသည်။ သူ့ နို့သီးလုံးလုံးလေးကိုလဲ မစို့၊ သူ့ကိုယ်ပေါ် ကိုမောင်က လေးဘက်ထောက် ခွရပ်ရင်း လျှာဖြင့်သာ တကိုယ်လုံးလို လျှောက်ယက်နေသည်။ သူ့ ချိုင်းကြားကို လာယက်တော့ ယားသလိုလို တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကိုမောင်က အနံ့ ခံသလို သူ့တကိုယ်လုံးကို နမ်းလိုက် လျှက်လိုက် လုပ်နေသည်။ သူ့အပေါ်ပိုင်း တခုလုံး ကိုမောင် မယက်မိသည့် နေရာမရှိတော့၊ သူလဲ ယားသလိုလို၊ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်ကာ တွန့်တွန့်လူး နေသည်၊ ရင်ထဲမှလည်း လှိုက်ကနဲ လှိုက်နဲမောနေသည်။ 

တဖြေးဖြေးနှင့် ကိုမောင့်ခေါင်းက သူ့ အောက်ပိုင်းနှင့် နီးလားသည်။ ကိုမောင်လျှာ သူ့ပေါင်ကြားကိုရောက်လာတော့မည်ကို သူကြောက်နေမိသည်။ အဲ့ဒီနေရာမှ အရည်တွေ စီးကျ နေသလို ခံစားနေရသည်ကိုသူသိနေသည်၊ အဲဒီလို အလိုလို ထွက်နေသည့် အရည်တွေကို ကိုမောင် ယက်မိသွားမှာ စိုးရိမ်နေသည်။ သူ့ပေါင်ကို အလိုလို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။

ကိုမောင်က သူနှင့် ချိတ်ထားသော လက်ကိုဖြုတ်ကာ သူ့ပေါင်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ သူ မတောင့်ခံနိုင်၊ အလိုလို ကားပေးသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ ရင်ထဲပိုမောလာသည်။ ပူသလို အေးသလို အမျိုးမျိုး ခံစားချက်တွေ ရနေသည်။ ကိုမောင့်ခေါင်းက သူ့ပေါင်ကြားထဲ စိုက်ကျလာသည်။ 

သူ့လက်က အလိုလို ကိုမောင့် ခေါင်းက ဆံပင်ကို ဆွဲဆုတ်မိသည်။ တင်းတင်းပိတ်ထားသည့် သူ့မျက်စိက ကိုမောင်ဘာလုပ်သည်ကို မြင်နေရသည်။ ကိုမောင့်လျှာက အရည်ကြည်တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည့် အပေါက်ထဲ တိုးဝင်လာသည်၊ ပြီးမှ ခပ်ဖိဖိ အနေထားဖြင့် အပေါ်ကို ထောင်ယက်လိုက်သည်၊ လျှာက အတွင်းသား အကုန်လုံး တွန်းတိုက်ဆွဲယက်သွားသည်ကို သူတိတိကျကျ မြင်နေရသည်။ 

သူ့ရင်ထဲပိုမောလာသည်။ စိတ်ထဲက ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ တခုခုထွက်ကျချင်နေသလိုလို ဖြစ်နေသည်ကို အတင်းအောင့်ထားနေရသည်၊ ကိုမောင်က တခါတည်း မရပ်၊ ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဖြင့် မနားတမ်းယက်နေသည်။ သူက ကိုမောင့်ဆံပင်ကို တင်းတင်းဆွဲကာ တားသည်။ ကိုမောင်က မရပ်၊ သူ မထိမ်းနိုင်တော့၊ စိတ်ကိုလျှော့ပြီး အကုန် ထုတ်ချလိုက်သည်။

သူ့ ပေါင်ကြားဆီမှ ပူကနဲ ဖြစ်ပြီး အရည်တွေ စီးကျလာသည်ကို သူသိလိုက်သည်။ ချက်ခြင်း အသိစိတ်ပြန်ပေါ်လာပြီး စုံမှိတ်ထားသော မျက်စိ ပွင့်လာသည်။ ပေါင်ကြားမှ စီးကျနေသည့် အရည်က မရပ်၊ ဖြတ်ကနဲ လက်ဖြင့် စမ်းကြည့် လိုက်တော့ ခပ်နွေးနွေး အရည်တွေ စမ်းမိသည်။ ချက်ခြင်း အိပ်ယာပေါ်မှ ခုန်ထပြီး ကုတင်ဘေးမှ မီးခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။

သူ့ ညအိပ် ဘောင်းဘီ တခြမ်း စိုရွှဲနေသည်။ ကုတင်ပေါ် ပုံနေသော စောင်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်တော့ အကွက်လိုက် စိုနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုနေသော လက်ကို နမ်းကြည့်တော့ သေးနံ့။ ဇင်မာ ဘာဖြစ်နေသည်ကို သဘောပေါက်သွားသည်။ 

အမေတော့ ဆဲပြီ၊ ကြီးကောင်ကြီးမား အိပ်ယာထဲ သေးပေါက်ချသည်ဟု၊စိုနေသော ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြစ်ကာ သေးကွက်နှင့် လွတ်သည့် နေရာ ပေါ်တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း အိပ်မက်ကို သူ မှတ်မိသလောက် ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ တည်ကြည်သော ကိုမောင့် ရုပ်ရည်က သူ့ မျက်စိထဲ မြင်လာသည်၊ တခိခိ ရယ်ရင်း အနားက ခွအုံးကို ဆွဲယူကာ တင်းတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ သေချာသည်က နက်ဖြန် ကိုမောင့်ကို သူကြည့်ရဲမည် မထင်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။