Configure Page List

Thursday, June 30, 2011

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မိထွေးနဲ့လင်ပါသား ဇာတ်ကြမ်း

အန်တီ ဒေါ်မြမေနှင့် ပတ်သတ်ပြီး ထက်နောင် မကြေနပ်ဖြစ်စရာ အကြာင်းမှရှိပါ။ သို့သော် ထက်နောင် ဖခင်က အန်တီ ဒေါ်မြမေကို လက်ထက်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ထက်နောက် အနေရ ခက်နေပါသည်။

ထက်နောက် ဆယ်တန်းအောင်သော နှစ်တွင် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ အန်တီဒေါ်မြမေ ပိုင်သော ယမုံနာ ဟိုတယ်တွင် သွားရောက်စားသောက်ခဲ့ကြပြီး အန်တီမေနဲ့ ထက်နောင် ရင်နီးခဲ့ကျသည် ။ အန်တီ ဒေါ်မြမေ ကို ထက်နောက်တို့က အန်တီဒေါ်မြမေ ဟု ခေါ်ကြသော်လည်း အသက် (၄၅) ပြည့်ရုံသာ ရှိသေးသော ရွေဘိုမင်းကြီးကြိုက် ချောမော တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်သည်။

အဖုအထစ်၊ အမို့မောက်စသည့် ကောက်ကြောင်းတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဆင်ပြေစွာ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြည့်စုံလျှက်ရှိလေသည်။ ထက်နောင်မှာ မိခင်မရှိတော့။ အိမ်မှာ ဖခင်နဲ့ အဆင်မပြေတိုင်းလည်း အန်တီမေ ဟိုတယ် တွင် စခန်းချလေ့ရှိသည် ။

" အန်တီ ဒေါ်မြမေ....နောင့် အတွက် အိပ်ခန်းရမလား"

" ဘာလဲနောင်....နောင့်ဖေဖေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာပြန်ပြီလား"

အန်တီမေသည် ထက်နောင်ကို သားတစ်ယောက်လိုပင် ချစ်ပါသည်။ ထက်နောင် ဖခင်နင့် အန်တီမေတို့ လည်း ထက်နောင် နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ရင်းနီးခဲ့ကြသည်။

" နောင် မူးနေရင် ယမုံနာမှာဘဲ အိပ်လိုက်တော့လေ အန်တီမေ နောင် ဖေဖေဆီကို ဖုန်းဆက်ပေးမယ် "

ထိုသို့ အန်တီမေက နောင် ကို အစစအရာရာ ကူညီသည်ကိုလည်း ဖေဖေ သိသည်။ ယမုံနာဟိုတယ် မှာ ထက်နောင် ရှိနေသည်ဟု သိလျင် ဖေဖေ စိတ်မပူတော့။ ထက်နောင်နင့် ပတ်သတ်ပြီး အန်တီမေနင့်ဖေဖေတို့ ရင်းနှီးမူ့ပိုတိုးလာကာ နစ်ယောက်သား လက်ထပ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်သွားသည် ။

ထက်နောင် ဖေဖေ ဝယ်ပေးထားသော ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ပြင် ဦးလွင်နဲ့ မန္တလေးမှာ လည်ပတ်နေသည်။ပြိုင်းလာလျင်တော့ ယမုံနာမှာ အနားယူတော့သည်။ မည်သို့ ပင်ဖြစ်စေ ဖေဖေက ယမုံနာမှာ ဆိုလျင်တော့ထက်နောင်ကို စိတ်ချသည်။ ထက်နောင် အဖေ ရှယ်ယာဝင်ထားသော သွင်းကုန်ပို့ကုန် လုပ်ငန်းသည်ရန်ကုန်တွင် အခြေစိုက်သောကြောင့် မကြာခဏ ဆိုသလို ခရီးထွက်နေရသည်။ ထိုသို့ခရီးထွက်တိုင်းလည်း ထက်နောင်ကို အန်တီမေ ဆီမှာ အပ်ထားခဲ့လေ့ရှိသည်။ ခုတော့ အန်တီမေနဲ့ ဖေဖေတို့ လက်ထက်လိုက်ကြပြီ ဖြစ်သည်။

ဖေဖေ ပိုင်ဆိုင်သော လုပ်ငန်းအားလုံးကိုလည်း ထက်နောင် နာမည်နဲ့ပင် စာချုပ်ချုပ်ထားပေးသည်။ အန်တီမေလုပ်ရပ်က သန့်သည်။ ဖေဖေကို ဘဝအဖော် အဖြစ်မှ လွဲပြီး ဘာကိုမှမလိုချင်ဘူး ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။ ထက်နောင်ကတော့ ကျောင်းပိတ်တုန်း နေဝင်နေထွက် လျောက်သွားနေသည်။

" သားရယ် တနေကုန် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ..သားဖေဖေက အကြောင်းကြီးငယ်မှရှိဘဲ အပြင်ထွက်တာမကြိုက်ဘူးဆိုတာ သားသိတယ်နော် "

ဖေဖေ ခရီးထွက်လျင် ထက်နောင်ကို ဖြောင့်ဖျသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း အန်တီမေစကားကို နားထောင်သည်။ တော်ကြာ မိဒွေးမို့ မလေးစားဘူး ထင်နေမည်။

" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီမေ"

" မေမေ့ သားက လိမ္မာပါတယ် ဟင်း......ဟင်း"

အန်တီမေက ကြည်နူးစွာဖြင့် ထက်နောင်ကို သူမရင်ခွင်ထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်လိုက်သော အခါ နွေးအိနူးညံ့သော အန်တီမေ နို့ကြီးများက ဖိုမှချကာစ ပေါင်မုန့်ကြီးများအလား ထက်နောင် ပါးကိုထိကပ်မိသည်။ ဒုက္ခရောက်နေရသူက ထက်နောင်။ အန်တီမေနဲ့ ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ်မနေဘူးသဖြင့်အနေခက်ရသည်။ အန်တီမေ၏ ဖေါင်းကားနေပြီးအိထွားလှသည့် နို့ကြီးများက ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်း ပို၍ဆိုးလှ၏၊

ထက်နောင် မှာ အန်တီမေ၏ ရင်နှစ်မွှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့ သွေးများဆူဝေလာသည်။ မိမိပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း တဖြေးဖြေး မာထန်လာသည်။ အသက်ရှူမြန်ဆန်လာသည်။ မထင်မှတ် မရည်ရွယ်ဘဲ နဲ့မိမိလက်များက အန်တီမေ၏ ကြောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်း ဝိုးတဝါးအသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်၊

" မေမေ က သားအတွက် ပြောတာပါကွယ်"

ထက်နောင် ဘာမှမသိတော့ ။ သူသိနေသည်က အန်တီမေဆီမှ ထွက်လာသော ကိုယ်သင်းနံ့နှင့်နူးညံ့သော အန်တီမေ့ ခန္ဓာကိုယ်။

" လိမ္မာပါသားရယ် သားဖေဖေက သားကို သိပ်ချစ်တာ အန်တီမေ အသိဆုံးပါ"

အန်တီမေ ကို မိဒွေးဟုပင် ထက်နောင် မမြင်တော့ ။ အဘက်ဘက်က ပြည့်ဝသော အန်တီမေသည် မိခင်ကောင်းတစ်ဦးပင် ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားသည်။  ဒီတစ်ခေါက် နည်းနည်း ကြာမယ် ဟု ပြောသည်။ ခရီးမထွက်ခင် ။ သူ့အား မှာစရာရှိတာ မှာသည် ။ အန်တီမေလည်း အနားမှရှိသည်။

" သား.....ကျောင်းဖွင့်ရင် ကျောင်းမှန်အောင် တက်နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ အဖေ"

" မေ သားကို အလိုမလိုက်နဲ့နော် ဂလန်ကဆန်လုပ်ရင် ကိုကိုပြန်လာရင်ပြော ဒီကောင်ကို သမမယ်"

" အို......သားက အလိမ္မာလေးပါ ကိုကိုကလဲ...ဟင်းဟင်း ------နော်သား မေမေ့ချစ်သားကလေးက လိမ္မာပြီးသား"

အဖေက နှုတ်ခမ်းကို ရွဲ့လိုက်သည် ။

" မေ သားအလိမ္မာလေးက အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲသောက်တတ်နေပြီ မေရဲ့ သိရဲ့လား"

" အကြောင်းရှိလို့ နေမှာပေါ့ ကိုရယ်"

" သိပ်ရှိတာပေါ့..ဒီကောင် ဖုတ် ကြောင်နေတာလေ"

ထက်နောင်ကို ဖုတ်ကြောင်သည်ဟု တ်ပြောလျင် အန်တီမေ က ဖေဖေကို စိတ်ဆိုးတတ်သည်။

" အင်းလေ နောက်တော့ မေသိမှာပါ"

" အို..... သားက University တောင်ရောက်နေပြီ ရည်းစားတော့ ရှိမှာပေါ့"

အန်တီမေ ရဲ့ မျက်စောင်းနဲ့ ခက်တင်းတင်းအပြောတွေ အောက်မှာ ဖေဖေအရုံးပေးရမြဲပင်။ တကယ်တော့ ဖေဖေ့ စကားများက အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

သူချစ်ရသော သူရှိတယ် ။ ကောင်မလေး နာမည်က နုငယ် ။နုငယ်ရဲ့ အရယ် အပြုံးတွေသာမက သူမကျကျန်ရစ်သော လက်ကိုင်ပဝါက အစ ထင်နောင်က မြတ်နိူးသည်။ စဉ်စားမယ်ဆိုသော အပြောတွေအောက်မှာ ထက်နောင်မှာ ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ အလှန့်ခံထားရသလို ဖြစ်နေသည်။

ဒီနှစ်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး စာမေးပွဲအောင်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့နုငယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီးတော့ ချစ်သူတို့ ဘာသာဘာ၀ အေးချမ်းတိတ်ဆိတ်သော နေရာများတွင်မကြာခဏ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ဒီနေ့တော့ ကန်တော်ကြီး ဥယာဉ် မှာ တွေ့ဖြစ်သည်။ ထက်နောင်မှာတော့ အိမ်မက်ထဲမှာသာ စိတ်ကူးယဉ်ပြီးအကြိမ်ကြိမ် စပ်ယှက် ခဲ့ရသော ကောင်မလေးနဲ့ အပြင်မှာ လက်ပွန်းတတီး နေနေရတော့ စိတ်တွေ သိပ်မခိုင်တော့။ နုငယ်ကို သူအပြင်မှာ လက်တွေ့ တကယ်လုပ်ချင်နေပြီ။

" နောင်........နောင် အကြည့်တွေ မရိုးသားဘူးနော်"

နုငယ်က သက်ပြင်းလေးချပြီး ပြောသည်။

" ချစ်သူကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က မယ်သီလရှင်တပါးကို ကြည့်သလို ရိုးကျိုးစရာလို လို့လားနုငယ်....ဟင် "

" သန့်စင်တဲ့ အချစ်မျိုးဘဲ နုငယ် မြတ်နိုးတာ "

" ဘာလဲနုငယ် ဟိုကဗျာဆရာ တစ်ယောက်လို (အလှကြည့်မယ် မနှမ်းဘူး) ဆိုတာမျိုးလား အဲဒီကောင်က မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ နုငယ် သိလား အလကား လူလိမ်"

" ဒါဆို နောင် ကရော နုငယ်ကို လိမ်မှာလား"

" ဟင့်အင်......တစ်သက်လုံးမလိမ်ဘူး"

" ဒါဖြင့် မောင်မှန်မှန်ပြော နုငယ်ကို ဘာလို့ ချစ်တာလဲ ကဲ ဘာကိုချစ်တာလဲ"

ထက်နောင် လေကို တဝကြီး ရူသွင်းပစ်လိုက်သည်။

" ပြော မယ်နော် စိတ်မဆိုးနဲ့"

" အင်း ... ဟင် ..... ပြော"

နုငယ် က အလှပဆုံးလေးပြုံးရင်း ထက်နောင်ကို ငေးငေးလေးကြည့်ကာ လက်ကလေးပိုက်ထားရင်း " ပြော " ဟု ဆိုသည်

" နုငယ်ကို ဖြုတ်ချင်လို့"

" အို..........."

မှားသွားသည်။ နုငယ်က ထက်နောင်ထင်ထားသလောက် မရင့်ကျက် ။ ငယ်ရွယ်သော နုငယ်သာဖြစ်သည်။ နက်မှောင်သော မျက်ခုံးတန်းလေးနစ်ခု ပူးကပ်ဆက်စက်သွားတော့မတတ် မျက်မှောင်ကုတ်ထားသည်။

အိမ်မက်ထဲတွင် အခါခါစုတ်ယူခဲ့ဘူးသော နှင်းဆီငုံ နစ်ခမ်းလေးတစ်စုံက တင်းတင်းကြီး စေ့ကပ်သွားသည်။ ထာဝစဉ် ကြည်လဲ့ဖြူစင်သော မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံက ခုတော့ ဒေါသကြောင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ နုငယ်....ထိန်းချုပ်မရအောင် မျက်နာပျက်ကာ

" နင်........နင် သိပ်ယုတ်မာတယ် " 

ဟူသော စကားလေးတခွန်းသာ ပြောကာ သူ့ကို လမ်းခွဲခဲ့သည်။ ထက်နောင်က သူအလွန် သူအမှားဟု မမြင် ယောက်ကျားနဲ့မိန်းမ လိုးဖို့ယူကြသည် မဟုတ်ပါလား။ သန့်စင်တဲ့ အချစ်ဆိုတာ ဘာကိုခေါ်သနည်း။

သန့်စင်တဲ့ အချစ် နဲ့ လက်ထက်တော့ကော မလိုးကျတော့ဘူးလား။ အလကားလူတွေ လူဆိုတဲ့ ကောင်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိမ်လို့အားမရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးလိမ်တယ် ။ သူတို့ထက်စာရင် တိရိစ္ဆာန်တွေကမှ သဘာဝအတိုင်းလူပ်ရှားမူ့ ထိတွေ့မူ့တွေပြပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကျတာ ပွင့်လင်းတယ်။

စိတ်နာနာနဲ့ နုငယ် ကို ပက်ပက်စက်စက် စိတ်ထဲမှ ဝေဖန်နေသော်လည်း အသဲထဲမှ မုန်းလို့မရ မေ့လို့မရ။ အဲဒီ အတွက်ကြောင့် အရက်သည်သာ ထက်နောင်ဘဝအတွက် အဖေါ်။ နုငယ်ကို မေ့ဖို အရက်ကိုသာ အဖေါ် ပြုကာ မိုးလင်းမိုးချုပ် သောက်နေမိတော့သည်။ ဘာဘဲပြောပြော အရက်မူးနေတော့ အရာအားလုံးဟာ သူအတွက်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ။ အန်တီမေ သူနဲ့နုငယ် အကြောင်းစုံကို သိတော့ ထက်နောင်ကို သနားသည် ။

ကလေးအတွေးနဲ့ လူတွေကို သူ့ပန်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက် (ဟာလာဟင်းလင်း)အတွေးနဲ့ ငါမှန်သည် ဆိုသော အတွေးက စိုးမိုးထားသည်။ မိခင်အုပ်ထိန်းမူ့နဲ့ ကင်းကွာခဲ့သော အကျိုးဆက်ပင် ဖြစ်သည်။ နိမ့်ကျသော အတွေးဟု အန်တီမေ မြင်သည်။ သူ့အဖေနဲ့လက်ထပ်တာကိုပင် ဒီမိန်းမကြီး အလိုးခံချင်လို့ လင်ယူတာပဲဟာ ဟု ထင်ချင်ထင်နေမည်။

မေ မှာ စားဝတ်နေရေး ပြည့်စုံပါသော်လည်း မုဆိုးမ ဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝင်းကျင်က မလေးစားပေ။ ဒါတွေကို ဒီခလေး သိချင်မှသိမည်။ ထက်နောက်ဖခင်ကို လက်ထပ်တာကလည်း အချစ်ဆိုသော အရာကို အဓိက အခြေခံ လက်ထပ်တာ မဟုတ်။ သူ့ရဲ့အရိပ်ကို ခိုချင်လို့ လက်ထပ်လိုက်တာ လက်ထပ်တဲ့ ညက ကိုကိုက မေးသည်။

" ကိုကို မေကို ချစ်သလို မေကရေ ာချစ်ရဲ့လား?"

ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ သူမမှာ အဖြေမရှိပေ။ ဒါ့ကြောင့် ခလေးကို မှားတယ် လို့ ဆိုချင်ဆိုနိုင်ပေမယ့် မေ့အနေနဲ့ကတော့ ကလေးက အလေးအတွေးနဲ့မို့ မှန်တယ်ဘဲ ထင်တယ် ။ လင်မယား ဆိုတာ ယူတာ လိုးဖို့လေ ဟုတ်တယ် မလား။ ကိုကို နဲ့သူမ မင်္ဂလာဦး ညလို ပေါ့။

" ကိုကို မေ့ရဲ့ ဘာကို ချစ်တာလဲလို့ " မေးလိုက်တော့

" လူကို လို့ ကတုန်ကရီကြီး ဖြေတယ်မလား"

" လူကို ဘာလုပ်ဖို့လJ ကိုကို လို့ " ထပ်မေးလိုက်တော့

" ဟာကွာ မေကလဲ...ဟဲဟဲ " ဆိုပြီးတော့ ထမိန်လှန်ပြီး တန်းလိုးတော့တာဘဲ မဟုတ်လား။

ဒါကြောင့် ခလေးပြောတာ မှန်တယ်လို့ ထောက်ခံတာ။

" ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားပြီနော် အန်တီမေ"

" ဟုတ်တယ်လေ သားရဲ့ ဘာလဲ ဖေဖေကို လွမ်းနေပြီလား"

" ဟင့်အင် အန်တီမေးလွမ်းဖို့ သားချန်ထားပေးတာ"

" ကြည့်စမ်း ....... ဒီကောင်လေး ခစ်ခစ်"

" ဖေဖေ ကို အန်တီမေ ..... လွမ်းလာဟင်"

" ခုတော့ သိပ်မလွမ်းသေးပါဘူး ကြာရင်တော့ လွမ်းမှာပေါ့ ဘာလို့လဲ"

" မေးကြည့်တာပါ........"

သက်ပျင်းလေးချပြီး ပြောနေတဲ့ သားရဲ့မျက်နာလေးက သနားစရာကောင်းနေပါတယ် ။ သူ့အမေ အရင်းသာဆို ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းတိုးပြီးတော့ ချွဲချင်ချွဲနေမှာ ။ မေ ကသားပခုံးလေကို ဖက်ပြီး ပေါင်ပေါ်မှာ လှဲသိပ်ကာ ဆံပင်လေးကို ဖွပေးနေမိတယ်။

" ကဲ ဒီညတော့ စောစော အိပ်နော်သား ကြားလား "

" ဟုတ်"

ဆိုသော စကားလေး တစ်လုံးသာပြောကာ သားက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ။ အင်း ဒီကလေး အသည်းကွဲနေတာကို ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ။

မေ့ဖာသာ တစ်ယောက်တည်း သက်ပျင်တွေချကာ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ် နေမိသည် ။ အလုပ်သမားတန်းလျားမှာတော့ မှောင်မဲနေသည်။ အင်း ညကလည်း နက်နေပြီ ၊ အလုပ်သမားတွေကတော့ ဒီအချိန်ဆို အိပ်ကုန်ကျရော့မယ်။ ကိုကိုကော အလုပ်တွေ အဆင်ပြေရဲ့လား မသိဘူး လို့ တွေးနေမိခိုက်..

" ချလွမ် " 

ခနဲ့ ဖန်ခွက်လား ပုလင်းလား ကျကွဲသံကြားလို့ သား အိပ်ခန်းဘက် အပြေးလေး လာခဲ့မိတယ်။

" ဟယ် ... သား .... အရက်တွေ သောက်နေပါ့လား"

" မူးချင်လို့ပါ အန်တီ မေရယ် သား ... မူးချင်လို့ပါ"

ထက်နောင် တစ်ယောက် ကုတင်စောင်းတွင် ခါးဖြတ်တင်ထားရင်း ညီးညူနေသည်။ ပုဆိုးကလည်း လူတွင်မကပ်တော့

" ကြည့်စမ်း ပုဆိုးမနိုင် ပုဝါမနိုင်နဲ့ မင်တော့ ငါလုပ်ရင် သေတော့မယ်နော်"

မေက မိခင်စိတ်ဖြင့် ဂရုဏာဒေါသော ပြောလိုက်သည်။

" အိပ်တော့ ခလေးရယ်နော် .....ဟော့ ...... ပုဆိုးကျွတ်နေပြန်ပြီ ကွယ် "

ထက်နောင်ခါးမှ ပုဆိုးသည် လုံးဝ ကျွတ်ကျသွားသည် ။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မေ တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြသွားရ၏။

" ဟဲ့ ကောင်လေး ....... ငါတယ် ပုဆိုးကို သေချာ ပြန်ဝတ်စမ်း"

အန်တီမေက ထက်နောင် ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ထက်နောင်ကပုဆိုးကို မယူဘဲ အန်တီမေ ရဲ့ လက်အစုံကို ကိုင်လိုက်သည်။

" အန်တီမေ .... ကျွန်တော်ကိုကယ်ပါဦး အန်တီမေရယ်"

" ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..... သားရယ်"

" နုငယ်............နုငယ်လေ ကျွန်တော်ကို ဒုတ်ခ ပေးသွားပြီ ဗျာ"

ပြောပြောဆိုဆို မေ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို တင်းတင်းကြီး ဆွဲသွင်းထားလိုက်သည် ။နားရွက် .. နဖူး ... ပါး ... လည်တိုင် ... ပါးစပ် မှီရာတွေ့ကရာကို အကုန် လျောက်နမ်းလို့နေသည်။

" ဟဲ့ ...သား ......သတိထားလေ အန်တီမေ လေ လွှတ်နော် လွှတ်"

မေ တုန်ုတုန်ရီရီနဲ့ ထက်နောင်ကို တွန်းထုတ်သော်လည်း မရ ။ ထက်နောင်က ပိုပြီးတော့ပင် တင်တင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည်။

" ထက်နောင် နင့်ကို ငါပြောနေတယ်လေ လွှတ်လေ ......လွှတ် "

ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း ဇောင်းကလွှတ်လိုက်တဲ့ မြင်းတစ်ကောင်လို အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာပီး အင်နဲ့အားနဲ့ကို မေရဲ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ထိုးမိနေပါတယ်။

ကြားထဲမှာ ထမိန် တထပ်ခံထားသော်လည်း ပူနွေးတင်းမာနေသော လီးကြီးရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် မေမှာ အာခေါင်တွေ ခြောက်ခါ ရင်တွေ လိုက်မောလာသည်။ ထက်နောင်လီးကြီးမှာ သူ့အဖေထက် နှစ်ဆလောက်ကြီးသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ထိုးဆေး စားဆေး သုံးတယ်ထင်တယ် ။ အမွေးရူတ်ရူတ်တွေကြား ကဒုတ်ကြီးကို မေ ကြည့်နေမိသည်..။ 

နဲနဲနောနော ဟာကြီးမှ မဟုတ်တာ။ လုံးပတ်တင် အကြောစိမ်းကြီးများ အပြိုင်းပြိုင်းထကာ အသဲယားစဖွယ်မြင်လိုက်ရတော့ မေမှာ အမှတ်တမဲ့ (ဂလု)ဟု တံတွေးမျိုချမိသည်အထိ ခံစားလိုက်ရသည်။

" ဒီတညတော့ ကျွန်တော်ကို ခွင့်ပြုပါ အန်တီ မေရယ်"

" အို..........မတော်တာ"

" တော်မှာပါ အန်တီမေရယ် ..... ဝေါ့.... အေ့...... အေ့"

ကောင်လေးမူးနေတာတော့ အမှန်ဟု မေ တွေးလိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်သား အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေလည်း တခုခု ဖြစ်တယ်ထင်ပြီး အလုပ်သမားတန်းလျာက အလုပ်သမားတွေ ရောက်လာလျှင် ပိုပြီး အရှက် ကွဲနိုင်သည်။

" မင်း အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မှာလား နော်"

" ဟုတ် အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မယ် စိတ်ချ"

" တစ်ခါပဲနော် နောင် ရလား?"

" စိတ်ချပါ အန်တီမေရယ် တကယ် တစ်ခါတည်း တစ်ခါတည်း"

" ကဲ ဒါဆို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး အိပ်လိုက်"

မေက ထက်နောက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဆန့်ဆန့် အိပ်လိုက်စေသည် မေ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည် ။ တစ်ခါမှ ဒီလောက်ရင်မခုန်ဘူးပေ။ ရင်အုံ ကြီးတစ်ခုလုံး လိုင်းထကာ မောဟိုက်နေမိသည်။ ထက်နောင်က အိပ်ယာထပ်တင် ပက်လက် ကြီးအိပ်နေရင် မေ ကို မှေးမှေးလေးကြည့်နေသည်။

" မင်း နူတ်လုံဖို့တော့လိုမယ်နော် "

" အာ ..... ဟုတ်ကဲ ပါ့ အန်တီမေ"

မေ ကကုတင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ထက်နောက်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာယာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။ လီးနှင့် လက်ဖဝါးထိလိုက်သည် နှင့် မေ မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ ဖြစ်သွားသည် ။မေက ထက်နောင်လီးကြီးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့

" အင်း.........အင်း အား...........အား ကျွတ်.............ကျွတ် နာတယ် မမမေရဲ့"

ထက်နောင် ကလေးတစ်ယောက်လို ညီးညူလိုက်သည်။ မေ ကနာသည်ဆိုသော ထက်နောင် လီးကို အသာယာလေးကုန်းပြီး နခမ်းနှစ်လွာနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တော့ လက်ဆုတ် အတွင်းက လီးကြီးမှာ တင်းခနဲ..တင်းခနဲ့ ။ ထိုသို့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာရဲ့ မထိတထိ အပွတ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ထက်နောင် လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတစ်ပွင့် စို့ထွက်လာသည်ကို မေ တွေ့လိုက်ရသည်။

မေက အရည်ကြည်လေးကို လျှာဖြင့် အသာဆွဲယူ စုပ်ပေးလိုက်ရာ ပျော့အိနေသော ဂွေးစေ့နစ်လုံးက တဖြည်းဖြည်း ပြည့်တင်းလာသည်။ ဆီးခုံတွင်ပေါက်နေသော လမွေးများက မေရဲ့မျက်နှာကို မထိတထိလေး ပွတ်တိုက်နေသည်။ ထက်နောင်က အန်တီမေရဲ့ ခေါင်းကို ဆွဲယူကာ သူရဲ့ ခါးကိုကော့ကာ ပါးစပ်အတွင်းသို့ သူလီးကြီးကို ထိုးထည့် လိုက်တော့ 

" အွတ်.........အွန်....အွန် " 

မေက အလိုက်သင့်လေးပင် ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးကို လျှာလေးဖြင့်ရစ်ပတ် ထွေးပွေ့လိုက်သည် ။

" ပြွတ်.......ပလပ်ပလပ်............ရှလူး.............ဖလူးဖလူး"

ခေါင်းကို မော့လိုက် ငုံလိုက်နဲ့ လီးတန်းကြီးကို စုတ်ယူလိုက်တိုင်း မေ့ဖင်ကြီးမှာ မသိမသာ ကြွတက်လာလေသည် ။ 

ထက်နောင်ကလည်း  ဘေးမှာထိုင်နေသော မေရဲ့ လှပတင်ရင်းသော တင်သားကြီးတွေကို လက်ဝါးတစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်ရာ မေ ကလည်း ထက်နောက်မျက်နှာနားသို့ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို တိုးပေးလိုက်သည် ။ ထိုအခါကျမှ ထက်နောက်က ထမီစလေးကို ဆွဲချကာ လက်ကို မမြမေရဲ့ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ထိုးနိူက်လိုက်လေသည်။ ဦးစွာပထမ ရုတ်ထွေးမာကြောသော စောက်မွေးများကို စမ်းမိလိုက်သည်။

ထို့နောက် နုနု မွတ်မွတ် လေးနဲ့ အမွေးမျှင်ကင်းသော စာက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မေကတော့ သူမရဲ့ အရည်ရွဲ စပြုနေသော စောက်ပတ်ကြီးအား ထိထိမိမိ ကြီး အကိုင်ခံရလိုက်တော့ ဖင်ကြီးကို မြောက်ပြီး အိန္ဒြေမရဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာ ခါရမ်းနေ သည်။

နစ်ယောက်သား ရဲ့ အသံရူသံတွေက ပြင်းသည်ထက် ပြင်းလာသည်။

" မမမေ ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်ပါတော့လား"

ထက်နောင် အသံတွေက အတက်ကျမညီ တုန်ရီနေသည် ။ မေလည်း ငြင်းဆန် မနေတော့ပါ ။ ထမိန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်အောက်သို့ ပစ်လိုက်သည်။

မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းပပ လှချင်တိုင်းလှနေသော မေရဲ့ ဖင်ကြီးမှာ ထက်နောင် မျက်နှာနား သို့ရောက် ရှိလာပေသည် ။ ထက်နောင်မှာ အရွယ် ရောက်ပြီးသူ ဖြစ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်မွှေးတွေ အများ ကြီးနဲ စောက် ဖုတ်ကြီးကို သွားတွေ့တော့ ထိုမျှ ကြီးမားသော စောက်ပတ် ကြီးကို မမြင်ဘူးလေရကား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲပြီး အတွင်းကို သေခြာကြည့်လိုက်လေသည် ။

" ဟဲ့ ........ အရမ်း မဖြဲနဲ့လေ နာတယ် "

မေက ပါးစပ်အတွင်းက လီးတန်းကြီးကို ခန ချွတ်ကာ ပြောပြီ လီးကြီးကို ဆက်ပြီး အားပါးတရ စုတ်လိုက်လေသည် ။

ထက်နောင်ကလည်း လက်နှစ်လုံးစီမျှမက ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများကို လက်ညိုး လက်မ နှင့်ကိုင်ကာ အသာအယာ ဆွဲညှစ် ကိုင်တွယ် ကြည့်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းသားများကဘာနှင့်မှမတူအောင် နူးညံ့လွန်းလှပါသည်။ မွတ်ညှက် ပြည့်တင် းဖောင်းကားနေခြင်းကို က ကိုက်စားခြင်စရာလေး ဖြစ်နေပါသည်။

မေအတွက်လည်း ထိုမျှ ကြီးမားနုထွားသော လီးမျိုးကို တစ်ကြိမ်တခါမှ မတွေ့ဘူးပေ ။ ထက်နောက်ကလည်း စောက်ပတ်ကို အိမ်မက်ထဲမှာသာ လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သဲကြီးမဲကြီး စုတ်ကြ ယက်ကြနဲ့ အပိုစကားတခွန်းမှ မပြောနိုင် ကျတော့ပါချေ။

" ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ရှလူး ရှလူး စွပ်စွပ်"

ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖြင့် ထိုးကြည့်သော အခါ စောက်ခေါင်းအတွင်းအရည်များမှာ နွေးနေသည် ။ မေ စောက်ပတ်ဝလေး ကို သူ၏ လက်ညှိုးကို လက်တစ်ဆစ်လောက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ဝကို ပတ်လည်လှည့်ကာ မွှေပေးနေလိုက်တော့ မေ့မျက်နာလေးက တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ ရုံ့မဲ့သွားသည်။

ဒီကောင်လေး တွေကျသေးတာပေါ့ ဟု စိတ်ထဲမှာ ကျိန်းဝါးပြီး ဒစ်တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲတွင် ထည့်ပြီး လျှာလေးနဲ့ လှည့်ပတ်ကစားသည် ။ ဒစ်အနားသားလေးတွေကို လျက်သည်။ နောက် ခေါင်းကိုကြွပြီး လီးတစ်ဝက်လောက်ထိ ရောက်အောင် ငုံပြီး ကြွကာကြွကာနဲ့ မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ရေခဲချောင်းလျက်သလို လျက်သည်။ ထက်နောင် တအားကောင်းနေပြီ မရတော့။

" အား.........မမမေ ထွက်ကုန်ပြီ"

ဟု ပြောရင်း ထက်နောင်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်ပူပူတွေ ပြွတ်ခနဲ့ ပြွန်ခနဲ့ ပန်းထုတ်နေချိန် လက်ကတော့ မမြမေရဲ့ မကြီးစေ့ခန့်ရှိသော စောက်စေ့ကြီးကို ကလိပေးလိုက်ရာ မမြမေရဲ့ မတ်စေ့ခန့်ရှိသော စောက်ပတ် အဝလေးမှ စောက်ရည်များ ဖြော ခနဲ့ ဖြောကနဲ့ ကျကာ ရုံ့တွပိတ်ဆို့သွားလေသည်။

" မမ မေ"

" အင့် ဟင်း ဘာလဲ............ နောင်"

" ဘရာစီယာကြီး အဲဒါကြီး ချွတ်လိုက်ပါလား ဟင် "

" ထမိန် ချွတ်ထားပြီဘဲ နောင်ရယ် "

" အာ.... ဟင့်အင် နို့စို့ချင်သေးတယ် အဟင့်"

" ကဲတယ်ကွာ နောင် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်တော့ဘူး""

မေ က ထက်နောင် ကို လင်ပါသားဟု မမြင်တော့သလို ထက်နောင် ကလည်း မေ ကို မိဒွေး ဟု မမြင်တော့။

" မမမေ ရဲ့ နိ ုကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး လိုးချင်တာ သိလား "

" စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ရင် ပြီးရောပေါ့ နောင်ရယ် "

" အရသာ ချင်းမတူပါဘူးနော် "

" အမယ် သွားးးးးး သူကပိုတတ်နေပြန်ပါပြီ "

အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းအိအိ တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ဘွားခနဲ ပေါ်လို့လာသည်..။ ထက်နောင် ကကြီးမား ဝိုင်းစက်သော မေရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဟိုညှစ်ဒီညှစ် လျှောက် ညှစ်နေတော့

" နို့တွေကို အဲဒီလို ညှစ်နေလို့ဘာမှ အဓိပါယ် မှရှိဘူး နောင်"

" ဒါဖြင့် ဘယ်လိုညှစ် ရမှာလည်းဟင် မမမေ "

" အသာလေး ဆုတ်နယ်ပေးရတယ် နောင်ရဲ့ တအားမလုပ်ရဘူး နာတာပေါ့"

" သိမှမသိဘဲ မမမေရယ် သင်ပေးပေါ့"

" ဟုတ်တယ် သူ့ကိုဘဲ သတ်သတ် ကျူရှင် ပေးရဦးမယ် လူကို ဘာမှတ်နေလဲမသိဘူး"

" ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း"

မေက ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို မေးသော ဆရာမလေသံဖြင့် မေးတော့

" ဟင့်အင် ....... တစ်ယောက်မှ မလိုးဘူးသေးဘူး "

" သွားစမ်းပါ ချာတိတ်ရယ် အာပလာတွေ လုပ်မနေနဲ့"

" တကယ်ပါ မမမေ သိသားနဲ့ ကျွန်တော်က လိုင်းမပူးဘူးလေ ယမကာလိုင်း သန့်သန့်လေး"

" ဖာကော မချဘူးဘူး လား"

" ဝေးပါသေးတယ် ရောဂါတွေ ဘာတွေ ရမှာ ကြောက်တယ်လေ"

" ဒါတွေတော့ သိသား ဟင်း..ဟင်း"

" ငါက အိမ်ထောင် နှစ်ဆက်နဲ့လေ ပထမအိမ်ထောင်ရယ် ပြီးတော့ မင်းအဖေရယ်"

" သူတို့လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလာ ဟင်...... မမမေ "

" အဲ ..... ဒီကောင်လေး ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ"

" သိချင်လို့ပါ .... မမမေရဲ့"

" ကွယ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားရင်တော့ ကောင်းတာချည်းပါဘဲ ဒါပေမယ် လူချင်းတော့ မတူဘူး ပေါ့"

" ဘယ်လိုမတူတာလဲ .. .. ဟင်"

" မမမေရဲ့ ပထမ အိမ်ထောင်ဆို လီးသေးတယ် ၊ ဒါပေမယ် ကြာတယ် ၊ မင်းဖေဖေ ကတော့နည်းနည်းကြီးတယ်၊ သူကျ မြန်တယ် "

မေက စကားပြောရင်း ထက်နောင်လီးကြီးကို ဆွပေးနေရာ ကြည့်ရင်း ကြည့် ရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ တင်းမာလာပါသည်။

ထက်နောင် က မေ ရဲ့နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ညိုးလက်မလေး ဖြင့် ဖိပြီး ညှစ်ပေးရာ မေ ခမျာ တွန့်တွန့် လူးနေပါတော့သည်။

" အား....... ကျွတ်....ကျွတ်...........အင်း"

" အားလားလား မင်းကလက်ဆိပ်တယ်ပြင်းပါလား ကွယ် ဟင်း ချက်ချင်းစိတ်တွေထလာတော့တာပါဘဲ"

" မမမေ ခံချင်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား "

" အင်းပေါ့ မင်းက တအားဆွတာကို အိုကွယ်.............. အို "

မေ မျက်နာလေး ရုံ့တွနေသည် ။ သူမနို့နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်နေသော ထက်နောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး(တအင်းအင်း)နဲ့ ညီးတွားနေရှာသည်။ ထိုအခါမှ ထက်နောင်က မမြမေကို ခေါင်းအုံးလေးနှင့် အသာယာ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မေ ရဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် သန့်စင်တောင့်တင်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အလိုးခံရန် အသင့် ဆိုက်ရောက်သွားတော့သည်။

ထက်နောင်က မေရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးယူကာ မတင်လိုက်သည် ။ ခြေနစ်ချောင်း ကို ဆွဲမြောက်လိုက်သည်နှင့် မေရဲ့ ကြီးမားဖြူဖွေးအိစက်သော ဖင်ကြီးက မိုးကိုမျှော်ကာ ပက်လက်ကြီး လန်သွားသည်။ စောက်ပတ်ကြီးကတော့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် ကြီး ဖောင်းကားနေပေသည်။

ထက်နောင် အကြီးကျယ် စိတ်လူပ်ရှားနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက ငေါက်တောက် ထွက်နေသော လီးကြီးက ဟိုရမ်းဒီရမ်း နဲ့

" ဟိတ် လူကိုဘာလို့အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ"

မေက လှပသော အပြုံးနွဲနွဲလေးဖြင့် မကြားတကြားပြောလိုက်သည်။ ထက်နောင်ကတော့ မေမျက်နှာကို တောင်းပန်သလို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီ း စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှ အထက် သို့လျှာ နွေးနွေး ကြီးနဲ (ပြွတ်)ခနဲ့ မည်အောင် ယက်ပေးလိုက်ရာ မေ ဖင်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ့ ကေ့ာတက်သွားလေ ၏။

နောင် ကတော့ တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နဲ့ မေ ကို ပညာ ပြနေပြီ။ အဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ လျာထိုး ထဲ့လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲကိုလျာနဲ့ကောင်းကောင်း မွှေ့ပေးလိုက်တော့ မေ့ဆီက 

“ တအင်းအင်း တအအ” နဲ့ အသံမျိုးစုံထွက်လာပြီးနောင်ဆံပင်ကို လည်း အသားကုန်ဆွဲထားပါတော့တယ်။ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်က အနံ့ဆိုးမရှိဘဲ စောက်ရည်အရသာကလည်းချိုချို လေး မို့ ထက်နောင် ယက်ကောင်းကောင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ယက်နေ မိသည် ။

စောက်ရည်ကလည်း ထွက်လိုက်တာ နောင့်မျက်နှာ တခုလုံးလည်း မေ့စောက်ရည်နဲ့ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ မေစောက်စေ့ကို လျာနဲ့ဖိဖိပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုလဲ ယက်ပေးလိုက်ရော မေ့တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီးတော့

" လိမ္မာလိုက်တာ သားလေးရယ် အမလေးလေး အား ကျွတ် ဟင်းဟင်းးး"

မေက မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ခါ ခေါင်းက ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ ဆံပင်များက ဖွာလန်ကျဲနေပြီး သူမ၏ ဝင်းအိ မှည့်ရွဲ့နေ သော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်တင်တင်း ဆုပ်ညစ်ထားရင်း ကာမအရသာကို တုန်နေအောင် ခံစားနေရရှာသည်။

" မင်း ဟာကြီးကို မေမေ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့လေ သားရယ်...ဟင်း..........ဟင်း................ဟင်း"

ထက်နောင် ကတော့ သူရဲ့ စွမ်းဆောင်မူ့ကြောင့် မမြမေ တစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေသည်ကိုသဘောခွေ့သွားကာ ရုတ်တရက် မလိုးသေးဘဲ လက်နှစ်လုံးခန့်ရှိသော မမြမေ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူ ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်စီကိုင်ကာ ညှင်ညှင်သာသာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည် ။

အန်တီမေက (အန်တီမေ)ဆိုသော အသုံးနူန်းထက် မေမေ ဟူသော အသုံးနူန်းကို ပိုမိုသုံးစွဲလာသဖြင့် ထက်နောင်ကလည်း (အန်တီမေ)ကို မေမေ ဟုပင် ခေါ်ဝေါ် သုံးစွဲလိုက်လေသည် ။

" သား လုပ်တော့မယ်နော် မေမေ ရပြီလား ......ဟင်"

" လုပ်လုပ် ......... မေမေ ကိုမြန်မြန် လိုးပေးပါတော့ သားလေးရယ် "

" မေမေကိုယ်တိုင် ........ ကိုင်ထည့်ပေးလေ"

" အင်း...........အင်း.............ဟဲ့.............အမလေး ထောင်နေလိုက်တာများ ကြောက်စရာတောင်ကောင်းနေပါ့လား သားရယ် ဟင်း.....သားရဲ့ လီးကြီးနဲ့သာ မေမေ့ ကို လိုးလိုက်လို့ကတော့ မျော့များ သွားမလား မသိဘူးကွယ် အင့် အင်.......အင်း"

အန်တီမေက ထက်နောင်ရဲ့ နုထွားစိုပြည်လှသော လီးကြီးကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းစွာဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အဝသို့ဆွဲယူကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရစ်ချင်း ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည် ။  ဗြွတ် ဆိုသော အသံကြီးနှင့် အတူ လီးထိပ်ပူပူ လုံးချောကြီးက စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ဆက် ဂဟေ ဆက်နေ ပြီ

" အား "

ဟု အန်တီမေက လန့်အော်လေး အော်ရင်း လည်ပင်ကို ဆတ်ခနဲ့ မော့ပစ်လိုက်လေသည် စောက်ပတ်ဝတွင်တစ်ဆို့ဆို့ ကြီးဖြစ်နေသော ထက်နောင် လီးကြီး မကြာခင်ဝင်လာတော့ မည်။

ဟူသော အသိကြောင့် မေ အသက်ကလေး အောင့်ထားလိုက်မိသည် ။ သို့သော် မေ မျှော်လင့်ထားသလို လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်နှစ်ချမ်းကိုထိုးခွဲကာ ဝင်မလာသေးပါ။ စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း အသားနု မြောင်းကြီးအတိုင်းပင် လီးထိပ်ဆံကြီးဖြင့် ပွတ်၍ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြီးမှ အကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်သို့ ငေါ့တက်သွားပြီး စောက်စိထိပ်ဖျားလေးကို ဒုတ် ခနဲ့နေ အောင်ထိုးလိုက်တော့

" အမလေးလေး....................သေပါပြီ သားလေးရယ် "

ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ခုတင်ပေါ်တွင် သွက်သွက်ခါ သွားပါသည်။

" မ....မဝင်သေးဘူး သားရဲ့ အင်း............အင်း.........နေဦး"

ဒေါ်မြမေက ဒုတိယ အကြိမ် လီးကြီးကို ကိုင်စမ်းကာ စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး လီးတန်းကြီးအား ဆွဲသွင်းလိုက်လေ၏ ။ စောက်ပတ်၏ အပေါ်ယံ အလွာဖြစ်သော စောက်စိအောက်နားရှိ အသားညိုညို လေးများနဲ့ ဒစ်သားနုနုကြီးမှာ နွေးထွေး အိဆိမ့်စွာ ပွတ်သတ်မိကြလေသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့မူ လီးက မဝင်သေးချေ ။ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်ခြမ်းကမူ ကြီးမားလုံးချောသော ဒစ်ကြီးကို ငုံခဲမိလျှက်သား ဖြစ်နေလေသည်။

" မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ....သားရယ် ...... မေမေ့အဖုတ်ကြီးက သားလီးနဲ့ထိုးဆွထားတော့ အရမ်းကို..ခံချင်လို့ပါကွယ်"

" ရှီး...........အင်း......ဟုတ်ကဲ့ မေမေ အ..........အ"

ထက်နောင်ကလည်း အိမ်မက်ထဲမှာသာ မိန်းမကို လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ လက်တွေ့တ်င် မိဒွေး ဖြစ်သူနဲ့လိုးရသော အခါ အိမ်မက်ထဲမှာလို အဆင်မချော ။ လီးကလည်း လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် စည်းချက် မမှန်နိုင်အောင် သွက်သွက်ခါလျက် အလွန်မင်းစိတ်လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ဖြဲကားထားသော ပေါင်တန်ကြီးများကဘေးတစ်ဖက်ဆီသို့ စွန်တောင်ကဲ့သို့ ဖြန်ကားပေးထားပါ၏။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်ခုတ်ကို ခပ်ကွေးကွေးပြုကာ ပက်လက်လှန်ထားသလို အလိုးခံရန် အသင့် အနေထားဖြင့် ပြဲပြဲကြီး ပြူဖောင်းကြွနေသည်ကို ကြည့်ကာ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ ဖြူဝင်းအိစက်သော ဒေါ်မြမေ၏ ပေါင်းတွင်းသား ကြီးများမှာလည်း အိအိစိုစို ကြီး နူးညံ့နေပေရာ လက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေမိ၏။ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကျင်ချောင်းတစ်လျောက် ကျင်တက်လာလေသည်။

ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်မွေးထူထူ အရည်တွေ ရွဲနေသော စောက်ပတ်ဝကို နီရဲသော လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး

" ဒုတ်.. "

ခနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

" အီး.............အား....ကျွတ်"

ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် မေးကြော လေးများ ထောင်တက်သွားအောင်ပင် အံကိုတင်းတင်းလေး ကြိတ်ခါ (တ အင့်အင့် ) ဝင်လာသေ ာလီးတန်းကြီး အရှိန်ကို ဗိုက်သားလေးများ နာကျင်လာတဲ့အထိပင် တောင့်ခံထားမိလေသည်။

(ဇိ) ကနဲ့ ဆောင့်ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးက ဒေါ်မြမေ၏ ထူအမ်းအမ်း စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားလေရာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းနဲ့ ဆက်စပ်နေသော ပေါင်တွင်းကြောကြီးမှာ ကြိုးတစ်ချောင်းလိုပင် ထောင်ထသွားရှာ၏

" အား...အင့် သားလေးရယ် ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲကွယ် မေမေ စောက်ပတ်တော့ပြဲပြီ..ထင်ပါ့ရဲ့"

မျက်ရေ လေးစမ်းစမ်းနှင့် ဒေါ်မြမေ က ထက်နောင်ကို မျက်ရည်ဝဲသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ကြည့်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

" အရမ်းနာသွားလို့လား မေမေရယ်"

" အမလေး..........ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲကွယ် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကျင်ခနဲ့နေအောင်ကို အောင့်သွားတာ အဟင့်.......အဟင့် "

ဒေါ်မြမေ အပိုပြောတာ မဟုတ်မှန်း ထက်နောင်သိသည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နွေးခနဲ့ဝင်သွားသော လီးကြီးမှာ သရေကွင်းတစ်ကွင်းနှင့် ရစ်ပတ်ချင်းခံထားရသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ လီးထိပ်မှ အရေပြားတွေ လန်ကုန်သည် အထိ စောက်ပတ်က ကျဉ်းမြောင်းနေသေးသည်။

" မေမေစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးနော်"

" အမယ် အခုနမင်းလီးကြီးနဲ့ ထို ထည့် ခံလိုက်ရတာ ပြဲတောင် သွားပြီထင်ပါ့ရဲ့ သားရယ် "

" သားစိတ်တွေ သိပ်ထန်သွားလို့ပါ မေမေ ရယ်"

" အေးလေ ခုတော့ အကုန် ဝင်သွားပြီမဟုတ် လား ဟင်"

" တဝက်လောက် ကျန်သေးတယ် မေမေ "

" ဆက်လိုးပါသားရယ် မေမေ သိပ်မနာတော့ပါဘူး"

ဒေါ်မြမေ က မရှက်နုင် မကြောက်နိုင် ပြောရင်း ခါးလေးကို နွဲ့နွဲ့ပေးလိုက်လေ ရာ လီးတန်းကြီးမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လှ့ည့်မွေပေးနေသလို့ အရသာ ထူးကဲလှပေသည်။

" ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. "

" အို့အို ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ် မေမေ့ အသည်းတွေ ကြွေကုန်ပါပြီ...သားလေးရယ်"

ဒေါ်မြမေ က စကားလေးတွေ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ဝိုက်ကာဝိုက်ကာ စကောဝိုင်းပေးနေ၏။ စောက်ဖုတ်တွင်းက ကြွက်သားများကလည်း လီးတန်းကြီးအား အတင်းညှစ်နေရာ ထက်နောင်တစ်ယောက် အိစိမ့် နွေးထွေးသော ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ခံစားရလေသည်။

" သား...မောင်ထက်နောင်"

" ဗျာ ...... အမေ"

" မေမေ ကိုဒီလိုဘဲ အမြဲလိုးပေးမှာလားဟင်"

" အင်းပေါ့ မေမေ ရဲ့ လိုးပေးမှာပေါ့"

" ဝမ်းသာလိုက်တာ သားလေးရယ် ...မေမေ ကတော့ မင်းဖေဖေ လီးထက်စာရင်..သားရဲ့လီးကြီးကိုပဲ ပိုပြီးချစ်မိနေပြီကွယ် သားလေ..း မေမေ ကို အမြဲလိုးပေးပါနော်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေရယ်"

ထက်နောင်ကတော့ " ဟုတ်ကဲ့" ခြင်း ထပ်အောင် ခေါင်းညိမ့်ရင်း လီးကြီးကို တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ဝင်ရန်သာ ကြိုးစားနေ၏။

" အမေ့….အား..အင့်..အင်း…….အိုး….အမေ့…..အား……..အင်း……..”

" အားးးးးးးလားးးလားးးးးးးးးအောင်မလေးးးးးးးး"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ..... မေမေ"

" စောက်ပတ်ထဲမှာ ပြင်းပြင်းပျပျကြီး ကောင်းနေလို့ပါ..သားရယ်"

ထက်နောင် စပယ်ရှယ်ဒစ်ကြီးက စောင်ခေါင်းနံရံမှ အသားနုလေးများကို ထိထိမိမိ ထိုးပွတ်နေမိသည် ။ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကြီးများမှာ လီးကို ငုံထားရသောကြောင့် ဘေးသို့ စူထွက်ကာနေလေသည် ။ ထက်နောင် လီးတန်းကြီးမှာလည်း ကွေးခနဲ့ ကောက်ခနဲ့ ထစ်ထစ် သွားပြီးမှ ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားလေတော့သည်။

" ဗြစ်…ဖြစ်……."

ဒေါ်မြမေ ၏ မှေးစင်းထားသော မျက်ဝန်းလေးမှာ ရုတ်တရက် ချက်ခြင်း ပြူးထွက်လာသည်။ နူတ်ခမ်းနှစ်ချပ်ကို တင်းတင်းစေ့ကာ တဟင်း..ဟင်း ညီးညူနေသော ပါးစပ်ကလေးမှာ ဝလုံးလေးသဖွယ် ဝိုင်းစက်သွားလေသည် ဗိုက်သားပြင် ချပ်ချပ်လေးမှာ ရှပ်ကနဲ့......ရှပ်ကနဲ့ လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ထံမှ ထူးထူးခြားခြား ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာ

" မေမေ .............မေမေ"

ထက်နောင် စိုးရိမ်ကြီးစွားဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏ မေးစေ့လေးကို လူပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြန်လေသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း (မထူးတော့ပါဘူးကွာဟု စိတ်ထဲမှာတွေးလျှက်)လီးတန်းကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိထည့် လိုက်တော့ သာအိမ်ခေါင်းကို ဒုတ်ခနဲ့ ခပ်မိမိ လေး ထိုးဆောင့်လိုက်သည်နင့် တစ်ပြိုင်နက် ဒေါ်မြမေတစ်ယောက်တွန့်လိမ် ကောက်ကွေးလျက် တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာလေသည်။

" မေမေ............မေမေ ကလည်းဗျာ ဘာဖြစ်တာလဲဟင်"

" မေမေကို ခုန သားခေါ်နေတာလေ"

" ကောင်း...........ကောင်းလွန်းလို့ပါ...သားရယ်"

" ဟာ.....ဗျာ သားကတော့ တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလားလို့"

ချစ်စဖွယ် အပြုံးနုလေးက ဒေါ်မြမေ၏ နီထွေးပြည့်တင်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဝယ် ပွင့်လန်းလာလေသည်။ ထက်နောင်ကို မှေးစင်းကြည့်နေသော မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့ကြီးများက ညုဟန် နွဲ့ဟန်တို့ ရောထွေးလျက် ဆွဲငင်အားတွေက လျှံတက်နေသည်။

" သားကိုချစ်လို့ နောက်လိုက်တာပါကွယ် ........စိတ်အနောက်ယှက် ဖြစ်သွားလို့လား ခလေးရယ် .....ဟင်"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး စိုးရိမ်သွားလို့ပါ"

" အမေလေးလေးးးးးးးး ဒီလောက်တောင် မေမေကို ချစ်သတဲ့လား"

မိဒွေးကို ချစ်ပါတယ် လို့တော့ နောင် ပြောမထွက် ။ ပန်ဝင်းကျင်ကို ကြောက်သည် ။ ဒါပေမယ် ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးနေချိန်တော့ အရာရာကို မေ့နေသည်။

" အင်းအင်းးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးလုပ်လေ ကြည့် ဟိတ်ကောင်လေး"

ထက်နောင် အတွေးထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။ လီးတန်းအရင်းကို စုကိုင်ညှစ်စုတ်ထားသကဲ့သို့ တင်းနေသော ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အဆုံးဝင်နေသော သူလီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

ဒေါ်မြမေစောက်မွေးကြီးများနှင့် ထက်နောင်လမွေးတို့ ပွတ်တိုက်ကာ တဗြိဗြိ အသံတွေ ထွက်လျှက်ရှိသည်။စေညက်ဖုတ်ကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လွန်းသော လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်အနေထားကြောင့် မဆံ့မပြဲဖြစ်ကာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတို့က လထစ်ကို ငုံထားသောနေရာတွင် ဖုထစ်ဖောင်းကားနေသည်။ ထက်နောင်က ဖင်ကြီးကို အသာယာကြွလျှက် လီးတန်းကြီးကို ဆွဲနူတ်လိုက်ရာ ပြောင်လက်နေသော စောက်ရေများဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းထွက်လာသည်။

" အင့်.............အင် ရင်ထဲမှာ ဟာပြီးကျန်ခဲ့တာပဲကွယ်"

စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်တွေ ဗွက်ကနဲ့ ထွက်လာပြီး စောက်ပတ်ကြီးမှာ ပြန်လည် စေ့ကပ်သွားလေသည်။

“ မေမေ ”

“ အင်း…..ရတယ်သား ဆက်သာလုပ် မေမေ ခံနိုင်ပါသေးတယ်” ဆိုတော့

မေစကားသံတွေ မဆုံးခင်ပဲ ထက်နောင် လီးထိပ်လေးကို စောင်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့ တင်းတင်းလေးနဲ့ နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အသားစိုင်လေးတွေက လီးလေးကို အိအိစက်စက်လေးကြိုဆိုလို့ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ သာယာကျေနပ်မှုတွေကို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံထားဖူးသော စောက်ဖုတ် ဖြစ်စေကာမူ ထက်နောင် လီးကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လှသဖြင့် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလှသော ကာမအရသာကို အံကြိတ်၍ ခံနေရှာသည်။ လီးကြီးကို အဆုံးထိမြုပ်အောင် ဖိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သွင်းသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်မြန်ဆန်လာသည်။

" အ….အ…..အ….သားရယ်…………"

ထက်နောင် လိုးပုံလို့းနည်းကို ဒေါ်မြမေ မတွေ့ဖူးပါ။ ခင်ပွန်းဟောင်းနဲ့တုန်းကရော ယခု ထက်နောက် အဖေနဲ့ လင်မယားအဖြစ်ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရာတွင် သာမာန် လီးနှင့် စောက်ပတ် ထိတွေ့ရသဖြင့် သွေးသားအရ ဖစ်ပေါ်လာသော စိတ်ခံစားမူ့မှ အပ အခြား ဘာအရသာမှ ထူးခြားဆန်းပြားစွာ မခံစားခဲ့ရပေ။

ထတ်နောက်ကမူ မိန်းမ မလိုးဖူးဘူး ဆိုပေမယ် လီးကြီးလည်း စံချိန်မှီ လူကလည်း လူငယ်ဆို တော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်နဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံနိုင်တဲ့ အတွက် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ထက်နောင်ကို လင်မယားအဖြစ်ပင် ရာသက်ပန် ပေါင်းသင်း ချင် သော မဖြစ်နိုင်သည့် မသိစိတ်များ ဝင်လာသည်။

" ဖွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…စွပ်….ဖွတ်……."

" ပြွတ်…ဖွတ်…..စွပ်….ဖလွတ်….ဘွပ်……"

" အင့်...........အင့်..........အင့် အရမ်းသွက်တာပဲကွာ အဟင့်"

" မေမေ က နှေးနှေးကြိုက်လား သွက်သွက်ကြိုက်လား"

" အမလေးးးးးးးးးကိုတော် လုပ်ချင်သလိုသာလုပ် သူ့ဟာကြီးက ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ကြပ်နေတာဟာကို"

ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ပတ်ဝတဝိုက်ရှိ ကြွက်သားများက အလွန်ပင်သန်စွမ်းလှသည်။ အဝင်ဖြစ်စေ အထွက်ဖြစ်စေ လီးတန်းကြီးကို တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးလက်နှင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသလို တင်းနေအောင် ညှစ်ထားသည် ။

လီးတန်းကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန် အစိလေးအောက်တွင် လက်သည်းခွံလောက်ဟနေသောအပေါက်ကလေးထဲမှ အရည်အမြုတ်ကလေးများက ဗျစ်ကနဲ့ပြစ်ကနဲ့ ကန်ထွက်လာကြသည်။ထိုစောက်ရည်များကြောင့်ပင် ထက်နောင် ဆီးခုံတစ်ခုလုံး စိုရွဲနေပေသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဘွပ်….စွပ်….”

“ ဖွတ်…ဖွတ်…စွပ်…အီး…အင့်..အမေ့…အမလေး အား…အား..အင့်…အမေ့…အီး…အင့်…အား…ကျွတ်..ရှီး….”

ထက်နောင် ဘယ်လိုပင်လုပ်လုပ် ဒေါ်မြမေစောက်ခေါင်းထဲတွင် အရသာထူး တွေ့လျှက် ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေမိပေရာ  စောက်ပတ်ကြီးကို ရူံ့တွ.ရူံ့တွ နှင့် လီးတန်းကြီးကို ညှစ်ပေးခြင်း ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းလှည့်ကာ ကော့ကော့ ပေးခြင်း ဘယ်စောင်း ညာစောင်း အမျိုးမျိုးလူပ်ရှား ပြီးထက်နောင် လိုးအားကို ပိုပြီး ပြင်းထန်လာစေရန် ဆွဲဆောင် အားပေးလျှက်ရှိသည်။

" မေမေ သားတို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင်"

" အရမ်းချစ်တယ်...ကလေးရယ်..............မာမီကို ကြိုက်သလိုသာ လိုးစမ်းပါကွယ်"

ထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေအလိုက်သင့် လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကော့ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။ မီးရောင်အောက်တွင် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဝင်းပြောင်နေသည်။

ဖင်တုံးကြီးနစ်ခုကို လက်နစ်ဖက်နဲ့ အသာ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ညိုတိုတိုစအိုဝလေးနဲ့ ကပ်လျှက်က အနောက်ဖက်ကို ပြူစစဖြစ်နေတဲ့ အမွေးမျှင်တွေ ရူတ်ထွေးလျှက်ရှိသော နီညိုရောင် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ချွဲပျစ်ပျစ်အရည်တွေ စီးကျစပြုနေပီ။

ထက်နောင်တယောက် ဒေါ်မြမေကုန်းထားသော ဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။

" အား ..... အိုး ......... ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ....သား လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကို...ပိုထိတယ်လေ"

ထက်နောင် တယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ 

ဒေါ်မြမေ ကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ လှပသော ဖင်ကြီး နှစ် လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ထက်နောင်တယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မှုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။

“ မေမေ…..ကောင်းလားဟင်….”

" အား ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ..... ကောင်းလိုက်တာ ..... မြန်မြန်လေး...လုပ်ပေးပါတော့ ..... မေမေ ပြီးတော့မယ်... ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မေမေတခါမှ မရဖူးဘူး သားလေးရယ်...မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့"

တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေ ပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။

" အား ..... ပြီးပြီသားလေး .... ပြီးပြီ..........အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ..............အား ............... အိုး"

ဒေါ်မြမေကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်အတွင်းက ကြွက်သားများကတော့ လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ထက်နောင် သည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ။

" မေမေ သားလည်း ပြီးတော့မယ်............. ပြီးတော့ မယ် ...... အား ................. ရှီး ...........အိုး ............."

" ပန်းထည့်လိုက်လေ သားသုတ် အရေတွေ မေမေစောက်ခေါင်းထဲပန်းထည့်လိုက် ..မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲကို အရေပန်းထည့်ရတဲ့အရသာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိအောင်..ပန်းထည့်...ပန်း..အင့်ဟင့်...."

လို့ ဒေါ်မြမေကပြောတော့ ထက်နောက်လည်း ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို အသားကုန်ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

မေ အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် လီးအလွန်ကြီးသော လူပျိုလေးတဦးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရသည့် အရသာကို မိုးမမြင်လေမမြင် ခံစားလိုက်ပါတော့သည်။ ထက်နောင်မှာလည်း မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရလျက် အပီအပြင် အရသာတွေ့ကာ နေလေတော့သည်။ အန်တီမေလည်း ထက်နောင် ကိုရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားရင်း 

" ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် မေမေတော့ သားလီးကြီးကို စွဲသွားပြီ"

ထက်နောင် က 

" မိန်းမလိုးတယ်ဆိုတာ ဒီလောက်ကိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး မေမေရယ် "တဲ့။

" သား လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းရဲ့လားဟင် အဆင်ကောပြေရဲ့လား မေမေ "

" ပြေပါတယ် သားးလေး က ပထမဆုံးတစ်ခေါက်ဆိုပေမယ့် လိုးတတ်သားပဲ "

" ကဲ သားကမနက်ကျောင်းသွားရဦးမယ်မလားးးးးအိပ်တော့နော် နောက်နေ့ကျမှ စိတ်တိုင်းကျလိုး ဟုတ်ပြီလား"

" အာ မေမေ ကလည်း မရဘူးဗျာ သားနက်ဖြန်ကျောင်းမသွားတော့ဘူး နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" အမလေး...သားးရယ် နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်တော့...မလုပ်ပါနဲ့ ခုတောင် လေးချီပြီးထားလို့ မာမီ ဖလက်ပြနေပြီ"

ဒေါ်မြမေ ကပြောပြော ဆိုဆိုပဲ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။

" ဒါဆို လည်း တစ်ချီတော့ လိုးဦးမယ် မေမေ ရယ် သားလိုးလို့မှ...မဝသေးတာ"

" ဟယ်တော့.....သားတကယ် အတည်ပြောနေတာလား ကဲကဲ လိုးလိုး သားစိတ်ကျေနပ်အောင်သားလိုး ဟုတ်ပြီလား "

မီးရောင်အောက်မှာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်နေရတဲ့ ထက်နောင်လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်မြမေမျက်လုံးအရောင်တလက်လက်တောက်လာတယ်..။

လီးကို လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်..။ ထက်နောင်ရဲ့ လက်ကတော့ ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေတုန်းပဲ..။ ကိုယ်ကို ကိုင်းချပြီး ဖြူဖြူဝင်းဝင်း အိစက်တုန်ယင်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မှ နို့သီးခေါင်းကိုတောင် ကုန်းစို့ပေးလိုက်သေးတယ်..။

နို့အုံသားကို လက်ချောင်းလေးချောင်းနဲ့ ဖျစ်ညှစ် ပြီး နို့သီးကိုတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးတာမျိုး လုပ်တယ်..။ အဖုတ်ကို နှိုက်ပွတ်နေတဲ့လက်ကို လွှတ်ပြီး နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ဆွဲတယ်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ လျှာနဲ့ ရက်ပေးလိုက် ၊ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့ပေးလိုက် ၊ သွားနဲ့ မနာမကျင် ကိုက်ဆွဲလိုက် လုပ်တယ်..။

ပြီးတော့မှ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုန်းပေါ်သို့ ချိတ်တင်လိုက်သည်..။ ခါးက အပေါ်သို့ မြောက်ကြွသွား၏ ။မွေ့ယာနှင့် လွတ်သွားသော ခါးအောက်ကို ခေါင်အုံးတစ်လုံး ထိုးခုသွင်းလိုက်သည်..။ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို ပြန်ချပြီး ဒေါ်မြမေ ပေါင်တန်တွေကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်..။ ဒေါ်မြမေ ၏ ဒူးနှစ်ဖက်မှာ ထောင်နေပြီးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ဘေးသို့ ကားထွက်နေသည်..။

ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားသွားတာနဲ့စောက်မွေး အုံကြီးကြားမှ အက်ကြောင်းထင်းထင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့် တဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသေ ာစောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာသည် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးတွေက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး နီရဲနေတာပဲ။

နေသားတကျ ဖြစ်သွားသောအခါ ထက်နောင်က အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် အသာဆကိုင်ကာ ပြဲဟနေသေ ာစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးအတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင် တစ်ထစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်..။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်ဖို့ လက်နှစ်ဆစ်ခန့်အလိုတွင်တော့ ဒေါ်မြမေ၏ နို့အုံ နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး တရှိန်ထိုး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွပ်......."

" အင့်...အမေ့...အား ဟာ...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်....အား...."

စ၍လိုးပြီဆိုကတည်းက ထက်နောင်သည် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေ၏။ ဒေါ်မြမေကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မြိန်ရေယှက်ရေပင် အလိုးခံနေ၏။ ထက်နောင်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လာသည် နှင့်အမျှ ဒေါ်မြမေ၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခုန်ကာ တုန်၍နေသဖြင့် သူမ၏ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်ခါ၍နေတော့၏။

ထက်နောင်၏ လီးက သူမယောကျ်ားလီးထက် အရှည်ရော လုံးပတ်ရော ပိုကြီးပြီး မာကျောမှုကလည်း သူမလင်လီးနဲ့ ဘာမျှ မဆိုင်...။ သံချောင်းကြီးအလား..မာကျောလှသည်ကို ဒေါ်မြမေတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ခံစားနှိုင်းယှဉ်မိသည်..။

လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆောင့်ဝင်လာရာ ဒေါ်မြမေတစ်ကိုယ်လုံး မြောက်တက်သွားမတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းကျင်တက်သွားသည်။ ဒေါ်မြမေက ထက်နောင်ကိုတင်းကြပ်နေအောင် တွယ်ဖက်ထားရင်း မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာ တင်းခံသည်..။ ထို့နောက် ထက်နောင်က အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

" သားလေး............အင့်.အင့်"

" ပြောလေ...မေမေ"

" မေမေ တယောက်တည်းကိုဘဲ လိုးရမယ်နော်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုးရဘူးနော်၊ သားလေးရဲ့လီးကြီးဟာ မေမေ့...အတွက်ပဲဖြစ်ရမယ် သိလား"

" ဟုတ်ကဲ့"

" အဲဒါ မေမေကိုပဲ ဂရုစိုက်ရမယ်သိလား၊ နောက်ပြီး မေမေကဘဲ..သားကို စိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးတတ်မှာ ကျန်တဲ့ဟာကို မင်းဂရုမစိုက်နဲ့ ဖွဲဇကွဲလို့ သဘောထားသိလား"

" အားးးးဟုတ်ကဲ့"

" ဖွတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…..ဗျစ်…ပလွတ်…."

" အီး….အင့်..အင့်..အင့်…………..အီး…….."

အထက်အောက်  တုန်ခါနေသော မမရဲ့နို့ကြီးနစ်လုံးကိုလည်း အလွတ်မပေးဘဲ မမှီတမှီနဲ့ခါးလေးကနေ သိမ်းဖက်လို့ နို့အုံကြီးတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပေးးလိုက်တော့ ဒေါ်မြမေ မျက်နှာက ဒီကောင်လေး လုပ်တတ်လိုက်တာ ဟူသော မျက်နှာပေးလေနဲ့

" အားပါး ပါး…စွိ.စွိ…..ဖတ်….ပြွတ်"

မေ နတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ် ချက်ချင်းရောက်သွားသလို ခံစားရပြီး တဟင်းဟင်း ငြီးတွားသံလေးများ ထွက်လာတယ်…။ 

ထက်နောင်ခါးသေးသေးလေးကို တအားဖက်တွယ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလဲ ဘေးကို အကားကြီး ကားထားတယ်..။ထက်နောင်ကသူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာအားပါးတရဆောင့်ကာလိုးလေတော့သည်။

ဒေါ်မြမေကလည် သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာသည်အထိ ကော့ကော့ပြီး အားပါးတရအလိုးခံလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်ကာ တက်လာပြီး ထက်နောင် သည် သူ၏ လီးချောင်းကို ဒေါ်မြမေ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တစ်ဆုံးနီးပါး ဆွဲကာဆွဲကာထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

" ပြွတ်.....ဘွပ်...... ပလွတ်..... ဘွပ်...."

" အမလေး သားလေး.... မေမေ ဘယ်လိုဖြစ်....."

" မေ........မေ...... အိုး...... အား"

ဒေါ်မြမေ တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ကြွကာ ကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ထက်နောင် သည်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် ဒေါ်မြမေ ၏ ကိုယ်လုံးဆီသို.သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မှောက်ရက်ကျသွားလျက် နှစ်ယောက်သားစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူရောက်သွားလေတော့သည်။

ခန ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီမှ သက်ပြင်းများပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်။ ဒေါ်မြမေ ကချွေးလေးစို့နေသည့်ထက်နောင်နဖူးကို ပွတ်သပ်ရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်များဖြင့်ခတ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်၊

" မောသွားသလား သား"

" အင်း နဲနဲမောတယ် မေမေ "

တဏှာရဲ့ စေရာသွားနေကြတဲ့ လူတွေအဖို့ အသက်အရွယ် သွေးသားတော်စပ်မှု လူမှုဓမ္မသတ်တွေဘေးချိတ်ပစ် လိုက်ကြသည်။ ထက်နောင် အသက်ကိုတွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး ။ စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပယ်ကနေလက်တွေ့ဘဝကို စမ်းသပ်မိရပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေက အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့်ဇရက်တောင်ပံကျိုးတွေ့ကြရပြီ၊ သူမကလည်း တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆို ပြန်တော့ ဟင်း။ထက်နောင် သူမ၏ဘေးမှာ လဲလျှောင်းအနားယူရင်း သူမ၏ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးကိုအားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်။ ဒူးတဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေပါ။

ဒေါ်မြမေ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ခွတင်ရင်း ဒူးဖျားဖြင့် မေ၏ဆီးခုံပေါ်ထိ ချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်။ ထက်နောင် ၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ဒေါ်မြမေ နှာမှုတ်သံပြင်းလာသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။ ထက်နောင်၏ ပညာသားပါပါနှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းတဖြည်းကြွတက်လာပြန်၏၊

" အိုး အဟင့် အင့် ယားတယ် သား ........ရဲ့"

အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ ညုတုတေးသံက သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှပေါ်ထွက်လာသည်။ မမှီမကန်းနှင့် ထက်နောင် ၏ပြော့ခွေနေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ချော်ထွက်နေသည်။ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေရာမှလူလဲထထိုင်ပြီး ထမိန်ယူကာ ထက်နောင် ၏ လီးမှာပေကျံနေသော အရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယသုတ်ပေးပြန်သည်။ ကျေနပ်အောင် သုတ်သင်ပြီး ထမီကိုခြေရင်းကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ လက်ကြီးများက ထက်နောင် ၏ ပူနွေးပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကိုဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ၏ ပူနွေးသော အထိအတွေ့အပွတ်အသက်များကြောင့် ပျော့ခွေနေသော ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးမှာသူမ၏ လက်ထဲမှာ တစတစနှင့်မာန်ထလာသည်။ အကြောများအပြိုင်းအပြိုင်း ဖုထစ်မာကျစ်နေသည့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ ဒစ်ဖျားကြီးမှာပိုလျှံနေပြန်ရာ

“ အိုး ကြည့်စမ်းလူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့် လူကြီးတွေ အတိုင်းဘဲမာထန်ကြီးထွားလှချည်လား”

“ ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား မေမေ က”

“ မေမေ တို့ကကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါသား ကအောက်ကနေ မာမီ ကအပေါ်ကတက်လုပ်မယ်”

“ မေမေ ...... သဘောလေ”

ဒေါ်မြမေ တဏှာ၏ စေရာနောက်သို့ တကောက်ကောက် လိုက်ရပြန်သည်။ ကြည့်မိမိ၏ တူသားပါလား ဆိုတဲ့အသိမရှိတော့ ။ မွတ်သိပ်တဲ့ ဆန္ဒများကြောင့် မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကျော်ခွ၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ထောက်၍ ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက်သည်၊

“ ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ သား ...ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ်..မေမေ အဖုတ်ထဲပြည်နေတာဘဲ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ”

တကြိမ်နဲ့တကြိမ်မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်မြမေအကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏။ ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာ ပြဲလန်နေသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏ အတန်ကြီးကို ညှင်းဆွဲ၍ ယူသွားစေရန်အတွက် ပညာကုန်သုံးရင်းမှ အထိုင်အထကို ခတ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း”

ဒေါ်မြမေ၏ ဖင်ကြီးကို အောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမ ထက်နောင် ဖင်ကိုကော့ မြှောက် ညှောင့်လိုးလိုက်ရာ လီးထိပ်က သူမ၏သားအိမ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားရာ ဒေါ်မြမေခမျာအသဲအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကောင်းလွန်ရကား..

“ အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးးပင့် ပင့် နာနာပင့် မေမေ အပေါ်ကစိတ်ရှိလက်ရှိဖိချမယ် အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား”

နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုစုချွန်၍တရှီးရှီးနဲ့ငြုတ်သီးစပ်သလိုအသံများထွက်အောင်ငြီးငြူရင်းမျက်လုံးကိုပိတ်၍ခေါင်းလေးမော့ခါဖင်ကြီးကို နာက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်ဗြိကနဲနေအောင်ဖိချလိုက်နဲ့စည်းချက်ညီညီဖိဆောင့်နေ၏၊ဒေါ်မြမေဗိုက်သား ကိုရှုံ့ဖင်ကိုကြုံ့ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုစုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ် အောင်လုပ်၍ ထက်နောင် ၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲစုပ်ယူသွားအောင်လုပ်ရင်းမှ

“ တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့် စွီစွီ စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာ စောက်ဖုတ်မှစောက်ရေများ ဒလဟော ပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိ ကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီး ထက်နောင် ၏ဆီးခုံပေါ်ရွှဲ နစ်သွားရပြန်၏၊

“ ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”

ပါးစပ်မှ အဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှ လေးငါးချက်ဖိထိုင်ချလိုက်ပီး ထက်နောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တအိအိလဲ ပြိုကျသွားရတော့၏။ ထက်နောင် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့် လေးလံလှသော ဒေါ်မြမေး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်တွယ်လိုက်ရင်းမှ အပေါ်မှကျန်တဖက်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်၊

ပုံ့ပုံ့ကြီးငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်မြမေရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကျသွား၏။ သူမ၏လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့ ခြေ သလုံးသား နှစ်ဖက်မှနေ၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ ကုတင်စွန်းတွင် ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်ရာ အစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ခြံကြားမှာတော့ သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောက်လက်နေသည့်အမွေးမဲမဲတွေကြားမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပြဲလန်နေ၏။

ကုတင်အောက်မှ ထက်နောင်သည် သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့ သူမ၏နို့ကြီးများကို ခတ်နာနာလေး ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို လက်မလက်သဲခွန် နည်းနည်းလောက် ရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏၊

“ အဟင်း ဟင် အီး သား ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာ အနေခက်လွန်းလို့်”

ကုတင်စွန်းမှ အိထွားအိစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီး နှစ်ဖက်ယမ်းခါနေရင်းမှ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်။ ထက်နောင် လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ မေ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် မွှေနောက်လိုက်ပြန်ရာပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ ခေါင်းကြီးကို ရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်။ မေ၏ခါးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာ ခါးကိုနွဲ့၍ ဖိသိပ် လိုက်သည်။

“ စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်”

“ ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း”

လီးကြီးတချောင်းလုံး မေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားရပြန်သည်။ ဒေါ်မြမေ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရမ်းခါပြီးအလိုက်သင့် ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးလိုက်ပြန်တော့ ထက်နောင် အကြိုက် တွေ့သွားကြပြန်သည်။

ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့် လက်နှစ်ဖက်စလုံးနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးလှမ်းဆွဲပြီး ထက်နောင် ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။

“ ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ”

“ ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း သား........သား ဆောင့်”

ကုတင်တခုလုံး ယမ်းခါနေ၏။ ခါးလေးကို မသိမသာလေးကော့ပြီး ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး ထက်နောင်၏ လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ ကုတင်စွန်းတွင် ထောက်ထားသာ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ထက်နောင် ခါးကိုဆွဲဖိချ လိုက်သလို မေကလည်း ကော့၍ကော့၍ အလိုးခံလိုက်မိ၏၊

“ ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ထက်နောင် ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာအားနှင့် စပ်ဆောင့်နေပြန်ရာ ဒေါ်မြမေ၏ဖင်တုံကြီးများကုတင်စွန်မှာပိပြားချပ်သွားရလေသည်။

“ ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်”

“ အား အင့် ကောင်းလာပြီ သားလေးးးးးး ဆောင့်ဆောင့်”

နှစ်ယောက်စလုံးကာမ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ဒေါ်မြမေမှာ မျက်တောင်လေးများမှေးစင်းသွားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကြီးကျသွားရပြန်လေသည်။

ထက်နောင် မှာလည်း အရွယ်နှင့်မမျှကြီးထွားလှတဲ့ လီးကြီးအဆုံးမြုတ်အောင် အသားကုန် ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်း ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိရပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာ တဦးနဲ့တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Monday, June 13, 2011

ရောဂါ (စ/ဆုံး)

ရောဂါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မင်းဟန်စိုး

စန်းခင် နှင့်အုန်းသန်းတို့သည် အသက် (၁၅)(၁၆) အရွယ် အပျိုပေါက်များ ဖြစ်ကြ၏ ။ တောနေ လူတန်းစားများဖြစ်ကြသည့်အလျောက် ကြုံသလို လုပ်ကိုင်၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေး ကို တတောင့်တနေရာ မှ ဖြည့် စွက်နေကြရသူများဖြစ်ကြ၏။

စန်းခင်တွင် ဖခင်မရှိပဲ မိခင်မုဆိုးမ နှင့် မောင်ငယ်နှစ်ယောက်လူမမယ်များရှိ၏ ။ မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည် က အသက် (၃၅) နှစ်လောက်ရှိပြီး ကြုံရာအလုပ် လုပ်၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေးကို ဦးဆောင်ဖန်တီးနေသူဖြစ်၏ ။ အရင်က မဝင်းကြည်သည် နွေတွင် စပါးဒိုင် မှ စပါးဝယ်၏ ။ မနှစ်ကတော့ အလုပ်ကြမ်း ဒဏ်တွေပိ၍ မဝင်းကြည်သည် အတော်ပင် မမာလိုက်၏ ။ ကံကောင်းထောက်မ ၍ ထူထူထောင်ထောင်ပြန်၍ ဖြစ်လာခဲ့ရသော်လဲ အရင်လို အလုပ်ကြမ်း မလုပ်နိုင်တော့ချေ။

အလုပ်ကြမ်း မလုပ်နိုင်တောသော မဝင်းကြည်သည် အိမ်တွင် နေ၍ ထမင်းချက်၊ဟင်းချက်၊ အိမ်ဗာရီယ များကို လုပ်နေသူ သမီး စန်းခင် ကို အလုပ်ခွင်သို့ ပို့ရတော့၏။ မဝင်းကြည် ကတော့ အိမ်ရှေ့တွင်ပင်အကြော်ကြော်၍ ရောင်းရ၏။မဝင်းကြည် ၏ နေရာသို့ရောက်ရှိလာသော စန်းခင်က နွေရာသီတွင် စဝပါးအဝယ်ဒိုင် ထံ စပါးသယ်၏။ မိုးရာသီတွင်တော့ သူ့အမေ ဝင်းကြည်လို လယ်ထဲ ဆင်း၍အလုပ်မလုပ်ပေ။သူမကတော့ပုဇွန်ဖောင်တွင် ပုဇွန်ငါး ရွေးကာ ရလာသော ဟင်းစားကို ရွာထဲ လှည့်၍ ရောင်းပြီး ဝမ်းစာရှာရ၏။

အုန်းသန်းကတော့ ဖခင်ရော၊မိခင်ရော မရှိတော့ပါ။ ဖွားအေဖြစ်သူ နှင့် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်အတူနေရ၏။ အုန်းသန်းသည် အဖွားဖြစ်သူ ဒေါ်စောရှင်မှာ အနိပ်သည်ဖြစ်၏။အသက် (၇၀) ကျော်လာပြီဖြစ်၍ သိပ်ပြီး အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့ပေ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်စောရှင်သည် ခြေရင်းအိမ်မှ မဝင်းကြည်နဲ့ တိုင်ပင်၍ မဝင်းကြည် ၏ သမီး စန်းခင် နှင့် အတူ အုန်းသန်းကိုပါ လိုက်ပါ ၍ အလုပ် လုပ်စေ၏။

သူတို့နေထိုင်သော ရွာသည် ဒိုင်နယ် ကျေးရွာ တစ်ခုဖြစ်ပြီး အိမ်ခြေ (၃၀၀)နီးပါးရှိသော ရွာကြီးဖြစ်၏။ မြို့ နဲ့ဆိုလျှင် (၅) မိုင်မျှသာဝေး၏။ မြို့သို့ ရေလမ်းမှ ပဲ့ထောင်နဲ့ သွားရလျှင် ကွေ့ပတ်နေသော ချောင်းတလျှောက်မှနေ၍ မြစ်ပင်ကျယ်သို့ မောင်းထွက်၍ တစ်ခါ မြစ်ပြင်အတိုင်း ဆက်၍မောင်းသွားရ၏ ။ (၂)နာရီနီးပါးမျှမောင်းရ၏။

စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့၏ နေထိုင်ရာ ကျေးရွာမှ မြို့သို့ တစ်နေ့လျှင် ပဲ့ထောင် နှစ်စီးထွက်၏။ မြို့သို့ ကုန်းလမ်းမှ သွားလိုကလည်း ရွာ၏ အနောက်ဖက်၊ မိုင်ဝက်လောက် အကွာအဝေးသို့ ခြေလျင်လျှောက်၍ သွားပြီး ထိုရွာ နှင့် မိုင်ဝက်မျှအကွာတွင်ရှိသော ကားလမ်း၊ ရထားလမ်း သို့ ရောက်၏။

ထိုကားလမ်းတွင် သူမွတို့ကျေးရွာကို ဖြတ်သန်း၍ အခြားကျေးရွာကြီးများသို့ ပြေးဆွဲနေသော ဂျစ်ကားများကို တား၍ စီးနိုင်၏။ ကုန်းလမ်းမှ မြို့သို့ သွားလျှင်တော့ နာရီဝက်သာသာလောက်ပင် ကြာ၏။ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့သည် ဤမျှ လောက်နီးသော မြို့သို့ တစ်လနေလို့တစ်ခေါက် မရောက်ကြချေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးကို အချိန် နှင့် အမျှ ရုန်းကန် ၍ ရှာဖွေ ဖန်တီးနေရသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ကြုံရာအလုပ်ကို ကာယအားဖြင့် လုပ်ကိုင်နေရ၍ လားတော့မသိပါ၊ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့သည် အသက်  (၁၅)(၁၆) လောက်သာရှိကြသော်လည်း သူမတို့ ၏ ခဒါ ကိုယ်များသည် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေသူများထက်ပင် တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိကြ၏။ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့မှာ ရုပ်ကလေးတွေကလည်း ခပ်ချောချောဖြစ်သလို၊ သူမတို့ ၏ ခံဒါ ကိုယ်များကလဲ အချိုးအစား ကျန ၍ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ရှိကြသဖြင့် ရွာထဲမှ ကာလသားများသာမက၊ အရွယ်မရွေး၊ ယောကျ်ားများတို့၏ စူးစူးရှရှ အကြည့်များကို သူမတို့သည် ရင်ဆိုင်တွေ့ကြုံနေရ၏၊

တချို့လက်ရဲဇက်ရဲ ယောကျ်ားကြီးများဆိုရင် ဖင်ပုတ် ခေါင်းပုတ် ကျောသပ် ရင်သပ်ဖြင့် လူလစ်ရင် လစ်သလို လုပ်တတ်ကြသေး၏ ။ သူမတို့၏ မိသားစုများကလဲ တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊ အသိုင်းအဝိုင်းကောင်းလှသည်မဟုတ်တော့ မလေးစားတာလဲပါ၏။ စော်ကားချင်တာလဲပါ၏။သဘောကျလို့တကယ်ယူမလားဆိုတော့လဲ ခုချိန်ထိ တည်တည်တံ့တံ့ ပြောဆိုခဲ့ဘူးသူ ယောကျ်ားများ မရှိခဲ့သေးပါ ။

စန်းခင်ဆိုလျှင် မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည် အလုပ်လုပ်နိုင်စဉ်က သူမက အိမ်တွင်သာနေ၍ မီးဖိုချောင်ကိတ်စ နဲ့ လူမမယ်မောင်လေးနှစ်ယောတ်၏ ဗာရီယ ကိတ်စများကို တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ရ၏။ အခုသူမ၏ မိခင် မဝင်းကြည် မမာပြီးသည့်နောက် အလုပ်ကြမ်းမလုပ်နိုင်တော့ စန်းခင်က အိမ်ပြင်သို့ ထွက်၍ အလုပ်လုပ်ရ၏။ မဝင်းကြည်မှာ ပြန်၍ နေကောင်းလာသော်လည်း၊ အလေးအပင်မထမ်းနိုင်တော့ခြင်း၊ အအေးဒဏ် အမောအပမ်း ဒဏ်တို့ကို မခံနိုင်တော့ခြင်းကြောင့်သာ အလုပ်ထွက်၍မလုပ်ခြင်းဖြစ်၏ ။ကျန်တာကတော့ မဝင်းကြည်မှာ လူကောင်းပကတိပင်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် ပြန်ကောင်းလာတာကလည်း ရွာထဲမှ ဆေးထိုးဆရာ ကိုမြင့်အေး ကောင်း၍ ဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် နေမကောင်းတော့ ကိုမြင့်အေးက ဆေးကို အလကားကုပေး၏။ ဆေးကုပေးရုံသာမဟုတ်၊ မဝင်းကြည် နေမကောင်းစဉ်ကာလအတွင်းတွင် ဆန်၊ ငါးပိ၊ ငါးခြောက် တို့ကိုလည်း ရံဖန်ရံခါ ယူလာပေးသေး၏။ တခါတရံ မျိုးတွင်လဲ မဝင်းကြည်၏ သမီး စန်းခင်ကို "နင်တို့မောင်နှမတွေ မုန့်ဝယ်စားဖို့ မုန့်ဖိုး" ဟုဆိုကာ ငွေနှစ်ရာ သုံးရာပေးတတ်သေး၏။

ကိုမြင့်အေးမှာ ဆေးမှူးလည်းမဟုတ်ပါ။ တိုင်းရင်းသမားတော်လည်း မဟုတ်ပါ။ အပ်ပုန်းကိုင် (ရမ်းကု) ဒေါက်တာပင်ဖြစ်၏။ ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်အေး ကိုအထင်သေး၍ မရပါ။ ရွာတွင် တာဝန်ကျသောဆေးမှူးကညကျတီဗီ ကြည့်ချင်ရင် တခြားအိမ်သွားကြည့်ရ၏။ကိုမြင့်အေးကတော့ သူ့အိမ်တွင် အပေါ်စက် အောက်စက် အပြည့်အစုံရှိ၏။

ရွာရှိဆေးခန်းမှာ လူမစည်သော်လည်း ကိုမြင့်အေး ၏ အိမ်တွင်တော့ လူနာတွေ တန်းစီနေ၏။ ကိုမြင့်အေး နဲ့ကု၍ မပျောက်သော လူနာဟူ၍ ခပ်ရှားရှားဖြစ်၏။ ကိုမြင့်အေး နဲ့ ကု ၍ ဆေးမှားပြီး ဒုက္ခရောက်ရသူမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ဘူးပေ။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုမြင့်အေး ၏ အပ်ပုန်းမှာ အနရယ်ကင်းနေ၏။ နောက်ပြီး ဘယ်က ဘယ်လိုလုပ်လာသည်မသိ။ ကိုမြင့်အေးတွင် တိုင်းရင်းဆေးဆရာ အသိအမှတ်ပြု လက်မှတ်ကလဲ ရှိ၏။ သူဆေးကုလာသည်မှာလဲ (၁၀) နှစ်ကျော်ပြီဆိုတော့ ရွာထဲတွင် ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်၍ နေ၏။ ရွာသူရွာသားအတော်များများက သူ့ကို အားထားကြရ၏။

ကိုမြင့်အေးမှာ အသက်(၄၀)ခန့်ရှိပြီး လူပျိုကြီးဖြစ်၏။ မြို့ကျောင်းတွင် (၉) တန်းထိ ပညာသင်ဖူးပြီး မြို့ရှိ နာမည်ကြီး ဆရာဝန်ကြီး တစ်ယောက်ထံတွင် (၁၀) နှစ်လောက်အတူနေကာ ဆရာဝန်ကြီးဆေးကုသရာတွင် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးရ၏။ နောက်ပိုင်းတွင် ဆရာဝန်ကြီး က လူနာကို စမ်းသပ်ရုံသာစမ်းသပ်ပြီး လိုအပ်သော ဆေးများကို နှုတ်မှ ပြောရုံသာဖြစ်၏။ အနာဆေးထည့်ပေး၏။အပေါက်အပြဲကို ချုပ်ပေးရ၏။

ဆရာဝန်ကြီးက ရန်ကုန်ကို ပြောင်းသွားသောအခါတွင် ကိုမြင့်အေးက ရွာသို့ ပြန်လာ၍ဒေါက်တာလုပ်တော့၏။ သူ၏လုပ်ငန်းမှာ အောင်မြင်သည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်၏။ တစ်ရွာလုံး၏ နှုတ်ဖျားတွင် "ဆရာ" "ဆရာ" ဟူ၍ ဖြစ်နေ၏။

ဒီလို နာမည်ရ ဆရာကိုမြင့်အေးက မုဆိုးမဖြစ်သူ မဝင်းကြည်ကို အလကားကုပေးထားသည်။ မဝင်းကြည် အဖို့ နည်းနည်းနောနော ကုသိုလ်မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမဲ့ ရွာထဲမှာတော့ တစ်ချို့က ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စား၍ ဆရာကိုမြင့်အေး နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ဘာလိုလိုညာလိုလို နဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဟု အတင်းပြောနေကြသေး၏။

ဒီလိုပြောနေကြတာလဲ သိပ်ပြီး အဆိုးဆို၍ မရ။ ကိုမြင့်အေးကလည်း "ဇ" ရှိသည်။ မဝင်းကြည်ကလည်း "အလှ" ရှိ၏။ မဝင်းကြည်မှာ အသက် (၄၀)ဆိုသော်လည်း ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့် အလုပ်ကြမ်းပင်လုပ်လင့်ကစား အရွယ်တော်တော်တင်၏။ မသိလျှင် (၃၄) (၃၅) လောက်ဟုထင်ရ၏။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လဲ လုံးကြီးပေါက်လှ။ အရပ်နည်းနည်းမြင့်တော့ ပို၍ ကြည့်လို့  ကောင်း၏။ အသားကလည်းဖြူသေးတော့ ကလေး(၃) ယောက်သာ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ရှိမနေလျှင် မဝင်းကြည်သည် အပျိုကြီးဟုပင် ထင်ရမည်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် ယောကျ်ား ဆုံးသွားသည်မှာ (၂)နှစ်ခန့်သာရှိသေး၏။ သူမ ၏ ယောကျ်ားရှိစဉ်ထဲက ကိုမြင့်အေး မှာ မဝင်းကြည် တို့၏ အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိ၏။မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ား ဆုံးတော့ ကိုမြင့်အေးက ခါတိုင်းထက်ပို၍ အဝင်အထွက် လုပ်လာ၏။ ဒါကြောင့်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်က ပြောကြတာပဲဖြစ်မည်။ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော ကိုမြင့်အေးကတော့ မဝင်းကြည်၏ အိမ်သို့  အဝင်အထွက် မပျက်ပါပေ။ မနက်ပိုင်းသာ ဖွင့်သော မဝင်းကြည်၏ အကြော်ဆိုင်သို့ ကိုမြင့်အေးသည် မနက်တိုင်းရောက်၏။

အကြော်ဆိုင်သို့ ကိုမြင့်အေးသည် မနက်တိုင်းရောက်၏။ အကြော်ဆိုင်ပိတ် ပြီးချိန်တွင်လည်း နေ့လည်ခင်း၊ ညနေခင်း စသော အချိန်များတွင်လည်း ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်တို့ အိမ်သို့ ရောက်လာတတ်သေး၏။ တခါတရံ ညဖက်အချိန်မတော်ပင် မဝင်းကြည်၏ အိမ်သို့ လာတတ်သေး၏။ မဝင်းကြည်ကတော့ ကိုမြင့်အေး အတွက် ဆိုလျှင် သူမ ၏ အိမ်သည် အချိန်အခါမရွေး အမြဲတံခါးဖွင့်ထား၏။ကိုမြင့်အေး သည် အသားညိုညို ရုပ်သန့်သန့်  ဖြစ်၏။ အရပ်မြင့်မြင့် ၊ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် ဖြစ်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းရှိသည်ဟု ဆိုရမည်ပင်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည်တို့အိမ်မှာ ခြံဝိုင်းလေး နဲ့ ဖြစ်ပြီး ပျဉ်ခင်းဝါးထရံကာ သွပ်မိုးဖြစ်၏။ သူမ၏ ယောကျ်ားမကွယ်လွန်မှီကလေးမှ ဆောက်ပေးခဲ့သော အိမ်ဖြစ်၏။ ဝါးထရံကာ ဆိုသော်လည်း ဆိုင်တွင် ရောင်းသော ရောင်းတန်းလွှာ ချင်းဝါး တခုမဟုတ် ဝါးကို ထု၍ ခွဲကာ ဖြန့်ပြီး အဆစ် အတွင်းသားများကို လွှာထုတ်ကာ ကိုယ်တိုင် ယက်ထားသော စိပေါက်ဝါးထရံသာဖြစ်၏။ ထူထူထဲထဲဖြင့် နှစ်ရှည်ခံ၏။ 

ရေနံချေးပါ သုတ်ထားသဖြင့် ပိုးပါမစားတော့။ ဒီအိမ်လေးရှိ၍ မဝင်းကြည်တို့ သားအမိတတွေ အိဒြေရနေခြင်းဖြစ်၏။မိုးရာသီ ရောက်ပြီဆိုလျှင် မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသ ဖြစ်သည့်အတိုင်း၊ မိုးကသိပ်ပြီး မပြတ်ချင်တော့ပါ။ဆက်တိုက်ဆိုသလိုရွာတတ်၏။ ပြတ်လည်း တစ်ရက်နှစ်ရက် ခန့်ပင်ဖြစ်၏။

ညနေ (၆)နာရီလောက်က ညနေစာ ထမင်းစားပြီး မိုးကောင်းနေသည့်ကြားမှပင် စန်းခင် နဲ့ အုန်းသန်း တို့သည် ပုဇွန်ဖောင် သို့ ပုဇွန် ရွေး ငါးရွေး ရန် ထွက်သွားကြ၏။ ထုံးစံအတိုင်း ခမောက်ကိုယ်စီ ဆောင်း၍ ပလတ်စတစ်ကို ခြုံကာ သွားကြရ၏။

စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်း တို့ ထွက်သွားပြီး မိုးကပို၍ ရွာလာ၏။ မဝင်းကြည် သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ပြုတင်းပေါက်များကို ပိတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ဖိနပ်ချွတ်ရှိ တစ်ပေါက်တည်းသော တံခါးကိုပါ ပိတ်လိုက်၏။

ခဏနေတော့ အငယ်ကလေးနှစ်ယောက်က အိပ်ချင်လာသည် နဲ့ အိမ်ရှေ့နဲ့ ပိုင်းခြားကာ ထရံပါးလေးဖြင့် ကာထားသော အခန်းအတွင်း သို့ဝင်၍ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုသိပ်ရ၏။ အကြီးက (၅)နှစ်၊ အငယ်က (၂)နှစ်ကျော်သာရှိသေး၏။ ကလေးနှစ်ယောက် အိပ်သွားပြီဆိုတော့မှ  မဝင်းကြည် သည် အိမ်ရှေ့ သို့ထွက်၍ထိုင်လိုက်၏ ။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ ဘက်ထရီမီးရောင်လေးက မှုန်ပြပြလေးဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် တို့အိမ်သည် (၃) ပင် (၂) ခန်းဖြစ်ပြီး အတွင်းတံခါးမရှိပဲ ဖိနပ်ချွတ်ပတ်လည်ကို ဝါးထရံဖြင့် အလုံပိတ်ကာထားကာ ခေါင်းရင်းဘက်နံရံတွင် ပြုတင်းပေါက်တစ်ပေါက်၊ ခေါင်းရင်းဖက်ခြမ်း၊အိမ်ရှေ့ဘက်တွင် ပြုတင်းပေါက်တစ်ခုရှိ၏။ ခြေရင်းဖက်ခန်းတွင်တော့ ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက် တစ်ခုရှိပြီး သစ်သားတံခါးတစ်ချပ်တပ်ထား၏။

အိမ်ရှေ့ရောက်လာသော မဝင်းကြည် က မနက်ကျရင် အကြော်ကြော်ရန် ဗူးသီးများကို စိတ်နေ၏။ ဗူးသီးများစိတ်ပြီးသွားသည် နှင့် ပြောင်းဖူးစေ့များကို အစေ့ထွင်၍နေ၏။ လက်က အလုပ်လုပ်နေရင်းမဝင်းကြည်  ၏ စိတ်ကတခြားသို့ ရောက်နေ၏။မဝင်းကြည် ထံသို့ ကိုမြင့်အေး ညဖက်မရောက်ဖြစ်သည်မှာ (၁၀) ရက်ခန့်ပင်ရှိပြီဖြစ်၏။ မလာတာကြာတော့လည်း မဝင်းကြည် က ကိုမြင့်အေးကို မျှော်နေမိ၏။မျှော်ရသောအကြောင်းရင်းကလည်းရှိ၏။

ကိုမြင့်အေး ကသူမတို့သားအမိတွေပေါ်အလွန်ကောင်း၏။ အထူးသဖြင့် မဝင်းကြည် ၏ အပေါ်တွင် ကိုမြင့်အေးသည် တော်တော်ကောင်း၏။ ကိုမြင့်အေး ကောင်းလိုက်သည်မှာ မဝင်းကြည် အသည်းစွဲလောက်အောင် မိန်းမောသွားရလောက်အောင်ပင်ကောင်းလှ၏။

ယောကျ်ားဆုံးပြီး (၆)လလောက် အကြာမှာ အခုလို ညဖက် မိုးကောင်းကောင်းမှာ ကိုမြင့်အေးတစ်ယောက် အိမ်သို့ ရောက်လာပြီး အိမ်တွင် တွင်တစ်ယောက်ထဲရှိနေသည့် မဝင်းကြည် နှင့် အိမ်ရှေ့တွင်ရောက်တတ်ရာရာထိုင်၍ စကားပြောနေရင်း၊ ကိုမြင့်အေးက လင်ကြောင်း သားကြောင်းတွေကို အစဖော်ကာ ပြော၏။ ပြောကြဆိုကြရင်း ဖြင့် မုဆိုးမဖြစ်သူ မဝင်းကြည်က လင် နဲ့ မတွေ့ကြုံရတာကြာပြီဖြစ်သည့်အလျောက် မဝင်းကြည်၏ စိတ်ထဲတွင် ဘာလိုလို ညာလိုလိုလေး ဖြစ်လာ၏။ မဝင်းကြည် ဧည့် အရွယ်လေးကလဲရှိနေသေးတော့ ကာမစိတ်လေးများ ရင်ဝယ်ဖြစ်လာကာ ကိုမြင့်အေး နှင့် စကားပြောရင်းက မဝင်းကြည်မှာ ရှိုးတိုးရှန့်တန်း အိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်လာ၏။

မဝင်းကြည် တစ်ယောက် ဘာဖြစ်နေသည်ကို လူလည်ကြီး ကိုမြင့်အေးက အကဲခတ်မိ၏။ ထိုတို့ အကဲခတ်မိသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးက ဖိုမ ကိစ္စ များကို တစ်တစ်ခွခွပြောလာတော့၏။ ခဏကြာလျှင် မဝင်းကြည်မှာစကားပြောရင်း ကြမ်းပြင်ကို ကြည့်နေရာမှ သူမ၏ မျက်နှာမှာ မော့၍ မလာတော့ပေ။ ထိုအခါတွင်မှ အကြံကြီးသော ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်ကို အသာအယာပင် ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ဆင့်ခြင်း ဝင်လုံး၍ လိုချင်တာကို အရယူတော့၏။

ပြတ်လပ်၍နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ကာမအရသာကို ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသော မဝင်းကြည်မှာ အစပထမတွင် ကိုမြင့်အေးကို မိန်းမသဘာဝအရ မူကာ ငြင်းဆန်နေသေး၏။ ကျွမ်းကျင်ပြီးဖြစ်သော ကိုမြင့်အေးကလည်း မဝင်းကြည် ငြင်းဆန်နေသည့်ကြားမှပင် သူလုပ်စရာရှိသည်များကို တဆင့်ပြီး တဆင့်တက်ကာ စနစ်တကျ လုပ်ဆောင်၍ မဝင်းကြည်၏ ကာမတံခါးကိုဖွင့်၏။ မကြာပါချေ။ မစွမ်းရင်းကရှိ၊ကန်စွန်းခင်းကလဲညိလာသော မဝင်းကြည်မှာ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ခွင်အတွင်းတွင် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများပင် မပွင့်တော့ချေ။

ရင်ခွင်အတွင်းမှ  မဝင်းကြည်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှချ၍ ကိုမြင့်အေးသည် သူမ ၏ အဝတ်အစားများကို တစ်ခုချင်းကုန်စင်အောင် ချွတ်လိုက်၏။ ထိုအခါတွင်တော့ ဖြူဖွေးဆူဖြိုးလှသော  မဝင်းကြည် ၏ အသားစိုင် တို့မှာ သူ့ထက်ငါ လုယက်ကာ ထွက်ပေါ်လာကြတော့၊ ရမက် လွှမ်းနေသည့်ကြားက အံ့ဩဘနန်းဖြစ်ရသူကတော့ ကိုမြင့်အေး ပင်ဖြစ် ၏။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှမို့ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဖြင့် ရုပ်ရည်က ခပ်ချောချောမို့သာ အနေနီးစပ်ကာ မက်မောမိလို့ ကြံခဲ့ပေမဲ့ ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်ကို ဒီလောက်ထင်မထားခဲ့ပေ။

မဝင်းကြည် ၏ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်မှ အသားစိုင်တို့သည် ကလေး (၃) ယောက်အမေဆိုသော်လည်း အိတွဲ၍မနေပါ။ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလှ၏။ သူမ ၏ နို့ ကြီးများကိုကြည့်လိုက်ပါဦး။ ဖောင်းကားလုံးဝန်း၍ မာတင်းနေ၏။ တွဲမနေပါ။ ကလေးအမေဖြစ်ပေမဲ့ ဝမ်းဗိုက်အရေပြားများ မှာ ရှုံတွ ၍ မနေပါ။ ပေါင်ထိပ်အထက် လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်တွင်သာ ဗိုက်ကြောလေးများ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပြတ်နေ၏။

သူမ ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကလည်း တုတ်ခဲ၍ပင် နေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်တော့ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ် ကြီးမှာ အမွှေးနက်ကလေးများ ကြို့တို့ကျဲတဲဖြစ် ရှိကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ ကိုမြင့်အေးလိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ယောကျ်ားကြီး တစ်ယောက်၏ လက်တစ်ဝါးမက ကြီးမားလှ၏။ ပြီးတော့ ရာဂထကြွနေချိန် လည်းဖြစ်တော့ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီး ဖောင်းကားနေသည်မှာ ကိုအေးမြင့်ပင် ငုံ့၍ ယက်ချင်စိတ်ပေါက်လာရအောင်ကို မက်မောစရာ ကောင်းလွန်းလှ၏။

မိန်းမတော်တော်များများကို တွေ့ဖူးသော ကိုမြင့်အေး သည်ပင် သည်လောက်ကြီးသော စောက်ပတ်ကြီးကို မမြင်ဘူးခဲ့ချေ။ အခုမြင်ဘူးလိုက်ပြီဆိုတော့ စောစောက နို့စို့ရန် ရည်ရွယ်ထားသော ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည် ၏ နို့ကြီးများကိုမေ့ကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို သူ၏ရှေ့မှ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီး ပျောက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ကမန်းကတန်းပင် စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ လိုးတော့၏။

ကိုမြင့်အေး မှာ အတန်းပညာလည်းတတ် မြို့မှာ လည်း အနေကြာလာလို့လားမပြောတတ်။ ကိုမြင့်အေး ၏ အကိုင်အတွယ်များက ဆန်းပြားကာ မဝင်းကြည်မှာ အတွေ့ထူးလှ၏။ မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ားရှိစဉ်ကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ်။ ကျေးရွာနေ လယ်သမား ခြံသမား ချောင်းသမားဖြစ်သော မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ားကတော့ ခပ်ရိုးရိုးပင်၊ နမ်းတာလည်း ပါးပဲနမ်းတတ်သည်။ သူကိုင်ချင်တာကို ဆွဲကာ ညှစ်ကာ ကိုင်၍ လုပ်ချင်တာကို လုပ်တော့၏။ ကိုမြင့်အေး ကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ် ဆန်းဆန်းပြားပြားဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် တစ်ကိုယ်လုံးလဲ သူ မနမ်းသည့်နေရာ ကခပ်ရှားရှားဖြစ်၏။ ကိုင်ပြန်တော့ လဲ ညင်သာ၏။

မထိတထိကိုင်ရာမှ ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်၏။ ပြီးတော့မှ ဆုတ်နယ်၏။ ဖျစ်ညှစ်၏။မဝင်းကြည် ၏ အလိုကိုလိုက် ၍ ကိုမြင့်အေးက စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် လုပ်၏ ။လိုးပြန်တော့လည်း ပုံစံအမျိုးမျိုး ဖြင့် မရိုးနိုင်အောင်လိုး ၏။

ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျခဲ့ရသော မဝင်းကြည် မှာ သူမအတွက် လိုအပ်နေသော ကာမအရသာများကို မြိန်ယှက်စွာ ခံစားခဲ့ရ၏။ ထိုစဉ်က ကိုမြင့်အေး၏ အနမ်းအကိုင်အတွယ်များ၏ အောက်တွင် ရိုးအလွန်းသော မဝင်းကြည် သည်အပျိုမလေးပမာ ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြင့် ကာမဂုဏ် ထဲတွင် နစ်၍ မကြုံဖူးသော အရသာများထဲတွင် မျောပါခဲ့ရာ၊ သူမ ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကိုသွင်း၍ (၃) (၄) ချက်သာ ဆောင့်လိုက်ရသေးသည်။ မဝင်းကြည် သည် အရသာဖူးကို ဆွတ်ခူး၍ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရ ၏။

မဝင်းကြည် သည် ကိုမြင့်အေးကို အစွဲကြီးစွဲခဲ့ရ၏။ သူမတစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော်လည်း ခုမှ စကာပွဲရှိသေးသည့် ကိုမြင့်အေးကို မဝင်းကြည် သည်စေတနာတွေ ပိုကာ တတ်တမျှ မှတ်တမျှ ကြားဖူးသမျှ သော နည်းမျိုးစုံဖြင့် ကိုမြင့်အေး တစ်ယောက် ကောင်းရာကောင်းကြောင်း ကို ကြင်နာခဲ့ရ၏။

မဝင်းကြည် သည် သူမကိုလိုးနေသော ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးလိုက်လျှင် ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်ကာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေး၏။ ပြီးတော့ ကိုမြင့်အေး ကို သူမ ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ကာ ကိုမြင့်အေး ၏ ကျောပြင်ကို မဝင်းကြည်သည် ပွတ်ပေးနေသေး၏။ နောက် ကိုမြင့်အေး ၏ လီးတန် ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ ရှိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ကြီးများဖြင့် ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ညှပ်ကာ ဆွဲပေးနေသေး၏။ မဝင်းကြည် ၏ နှုတ်ဖျားမှ လည်း ကိုမြင်အေး လိုးနေတာ ဘယ်လိုကောင်းကြောင်း၊သူမ အလိုးခံနေရတာ ဘယ်လိုခံစားနေရကြောင်းတို့ကို မပီမသ အသံလေးများဖြင့် ငြီးတွားကာ ပြောနေသေး၏။

မဝင်းကြည် ၏ ဒီလိုအပြုအမူ အပြောအဆိုလေးတွေဖြင့် အပေးကောင်းမှူကြောင့် ကိုမြင့်အေးမှာလည်း မဝင်းကြည် ကို အစွဲကြီးစွဲမိတော့၏။ ထိုညက မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲလိုးခဲ့ကြ၏။ ကိုမြင့်အေးက (၃) ချီ ပြီး၏။ မဝင်းကြည် က (၅) ချီ ပြီး၏။

ထိုစဉ်မှ အစပြု၍ အစရှိအနောင်နောင် ဆိုသလို ပင် ကိုမြင့်အေး နဲ့ မဝင်းကြည် တို့သည် မကြာခဏ တွေ့ကာ လိုးပွဲ စင်နွှဲခဲ့ကြ၏။ ကိုမြင့်အေး က မဝင်းကြည် ဆီသို့ ဆက်တိုက်မလာပါ ။ရက်ခြားဆိုသလိုလာတတ်၏။ ကိုမြင့်အေး မလာသောရက်များတွင် တွေ့ကြုံခဲ့ရစဉ်က အကြောင်းလေးများကိုစမြုံ့  ပြန်ကာ တွေးတောစဉ်းစားရင်း မျှော်နေမိသူကတော့ မဝင်းကြည်ပဲ ဖြစ်၏။

အခုလဲ ကိုမြင့်အေး မလာသည်မှာ (၁၀) ရက်လောက်ရှိပြီဖြစ်၍ မဝင်းကြည်သည် မနက်အကြော်ကြော်ရန်အတွက် ဗူးသီးစိတ်ရင်း ပြောင်းဖူးစေ့ထွင်ရင်းဖြင့် သူမ ကိုမြင့်အေး နဲ့ ပထမဆုံးဆုံခဲ့ရစဉ် အကြောင်းများကို စဉ်းစားကာ ကိုမြင့်အေးအလာကို မျှော်နေမိ၏။ အဖြစ်အပျက်ကလေးများကို ပြန်လည်တွေးတောရင်း စိတ်ကူးဖြင့် ခံစားကြည့်နေမိသည်မို့ မဝင်းကြည် ၏ မိန်းမကိုယ်အတွင်းမှ အသွေးအသားများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးပင်ဖြစ်၍နေ၏။

မဝင်းကြည် သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ဗူးသီးစိတ်များ နဲ့ ပြောင်းဖူးစေ့များကို သိမ်းလိုက်၏။ မဝင်းကြည် တစ်ယောက် ပစ္စည်းများ သိမ်းနေစဉ်မှာပင် ခပ်ဝေးဝေးမှ နာရီ သံချောင်း (၉) ချက်ခေါက်သံကြားလိုက်ရ၏။ပစ္စည်းများ သိမ်းပြီးသော မဝင်းကြည် က ဘက်ထရီမီးချောင်းကို ပိတ်ရန် ဘက်ထရီတွင် ညှပ်ထားသော ကလစ်လေးများဆီသို့ သူမ၏ လက်ကလေးကို လှမ်းလိုက်၏။

" ဝင်းကြည်…  ဝင်းကြည် "

အိမ်အပြင်မှ ခေါ်သံကြားလိုက်ရ၏။ ဒါကိုမြင့်အေး အသံဖြစ်သည်ကို မိုးသံတွေကြားမှပင် မဝင်းကြည် သိလိုက်၏။

" လာပြီ ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည် သည်ခပ်သွက်သွက်လေးပင် လျှောက်၍သွားကာ တံခါးကို ဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်၏။ အိမ်အပြင်မှ ကိုမြင့်အေးက အတွင်းတို့လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ကာ သူ၏ ခေါင်းမှ ခမောက်ကို ချွတ်၍ တံခါးပေါက်ဘေးရှိ သံငုတ်တွင်ချိတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့သူဝတ်ထားသော မိုးကာအင်းဂျီ ကိုလည်းချွတ်ကာ ချိတ်လိုက်၏။

ထိုစဉ်မှာပင် မဝင်းကြည် သည် တံခါးကို ပြန်ပိတ်၍အတွင်းမှ ဂျက်ထိုးလိုက်၏။ ပြီးတော့ အိမ်အတွင်းသို့ဝင်ရန် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ရာ ကိုမြင့်အေး နှင့် ရင်ဘောင်တန်းမိတယ်ဆိုရင်ဖြင့်ကိုမြင့်အေး ၏ လက်တစ်ဖက်က မဝင်းကြည်၏ လက်ကိုလှမ်း၍ ဆွဲလိုက်၏။

" သွားပါ ခုမှလာပြီး ဆွဲလား၊လွဲလား နဲ့ လုပ်မနေပါနဲ့"

ပါးစပ်ကသာပြောနေပေမဲ့ မဝင်းကြည် သည်သူမ၏ လက်ကိုတော့မရုန်းမိ။

" အကို မအားလို့ မလာတာပါ ဝင်းကြည်ရာ"

" မအားတာကလဲ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိပြီလဲ ဟွန်း၊ မပြောလိုက်ချင်ဘူး"

မဝင်းကြည်မျက်နှာလေးက ကိုမြင့်အေး၏မျက်နှာကိုလှည့်ကြည့်၍ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ မူတူတူလေးပြောလိုက်ရာ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲဖြစ်သွား၏။ ဘက်ထရီ မီးချောင်းလေး၏ မီးရောင်အောက်တွင်သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးဖြင့် မဝင်းကြည်၏ မျက်နှာလေးမှာဝင်းပ၍ကြည်လင်နေ၏။

(၁၀) ရက်လောက် အလိုးမခံရတာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော မဝင်းကြည်သည် စောစောကထဲက သူမ နှင့်  ကိုမြင့်အေးတို့အကြောင်းကို စဉ်းစားမိပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွနေခဲ့ရသည်ဖြစ်၍ ယခု ကိုမြင့်အေး၏ အထိအတွေ့များကို ထိတွေ့လိုက်သည် နှင့် သူမ၏ စိတ်များမှာ ကာမဆန္ဒများ ပြင်းထန်လာတော့၏။

" သိပ်ပြီး အချိန်ဆွဲမနေနဲ့အစ်ကို၊တော်ကြာ စန်းခင်တို့ပြန်လာရင် ခက်မယ်"

မဝင်းကြည်က ခပ်လောလောလေးပြောလိုက်သည် ဆိုရင်ပဲ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်တော့၏။ ထိုအခါတွင် ကိုမြင့်အေး၏ (၇) လက်မလောက်ရှိကာ ကျပ်လုံးလောက်ရှိသော လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန် ၍ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးကို ကြည့်နေမိသော မဝင်းကြည်မှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲတွင် တစစ်စစ်ဖြစ်၍ ယားလာရ၏။ ပြီးတော့ မဝင်းကြည်သည် ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးကို လှမ်း၍ စုပ်လိုက်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်၍ လာသဖြင့် သူမ၏စိတ်ကို မနည်းပင် ချုပ်တည်း၍နေကာ သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထောင်ကာ ခပ်ကားကားလုပ်ပေးထားလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် ကိုမြင့်အေးကလဲ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဝင်၍ ထိုင်ကာ သူ၏ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍ နေသော လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုး၍ သွင်းလိုက်တော့၏။

" ပြွတ်…ဖွတ်"

ကိုမြင့်အေးကလဲ မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီး တစ်ဆုံးဝင်သွားသည် နှင့် ဆက်၍ လိုးတော့၏။ စ၍လိုးပြီဆိုကတည်းက ကိုမြင့်အေးသည် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေ၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မြိန်ရေယှက်ရေပင် အလိုးခံနေ၏။

ကိုမြင့်အေး ၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လာသည် နှင့်အမျှ မဝင်းကြည်၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခုန်ကာ တုန်၍နေသဖြင့် သူမ၏ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်ခါ၍နေတော့၏။ မဝင်းကြည်မှာတော့ မှေးစင်းကာ မှိတ်သွားရသော မျက်လုံးများမှာ ပြန်၍ ပွင့်မလာတော့ချေ။

" အစ်ကိုရယ် .. ရှင့်လီးကြီးပိုကြီးလာသလိုပဲ အားရလိုက်တာရှင် ဆောင့် .. ဆောင့် .. ကျွန်မကို မညှာနဲ့"

" ပြွတ် … ပလွတ်"

မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး အီဆိမ့်လာပြီဖြစ်၍ ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆွဲ၍အားပါပါဖြင့် ဆောင့်၍လိုးတော့၏။ အပြင်ဖက်တွင် လည်းမိုးက သည်းထန်စွာရွာနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ် "

" ဖွတ် … ပြွတ်"

" ဒုံး .. ဒုံး  .. ဒုံး… ဒေါ်လေး … ဒေါ်လေး တံခါးဖွင့်ပါဦး"

(၃)ချက် (၄)ချက်မျှသာ ဆောင့်ရသေးသည်။ အိမ်အပြင်မှ တံခါးကိုထု၍ ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုမြင့်အေးက လန့်ဖြန့်သွားကာ သူ၏လီးကြီးကို မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်၍လိုးနေရာမှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်၏။

" ဗြွတ်   "

" အာ .. မထုတ်နဲ့ ..  ကျွန် …  ကျွန်မ …  ပြီးတော့မှာ …  အဟင့် ..  ပြန်..   ပြန်ထည့် … အစ်ကိုရာ   အ .. ဟင်း   "

မဝင်းကြည်က မျက်စိမဖွင့်ပဲ အားယူ၍ ထကာ ကိုမြင့်အေး၏လီးကြီးကို လှမ်း၍ လိုက်ဆွဲနေ၏။ လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားရသော မဝင်းကြည်၏ စောက်ရည်များ စိုရွှဲ နေသော စောက်ပတ်ဝမှာ ဟစိဟစိ ဖြစ်၍နေ၏။

" ဒုံး .. ဒုံး  .. ဒုံး… ဒေါ်လေး … ဒေါ်လေး တံခါးဖွင့်ပါဦး … ဒီမှာ ခင်စန်း ဗိုက်အောင့်လို့ … "

ကိုမြင့်အေးက မလန့်၍မရပါ သူက ဧည့်သည်ဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် လှမ်းဆွဲနေတဲ့ကြားမှပင် ကိုမြင့်အေးက သူ၏ပုဆိုးကိုကောက်၍ ဝတ်လိုက်၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ နောက်ထပ် တံခါးထုသံ နှင့်ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရသည် နှင့် သူမ၏ လှမ်းဆွဲနေသော လက်ကို ရုပ်ကာ အင်းကျီ ကြယ်သီးများကို အမြန်တပ်ရင်း တံခါးဆီသို့ထသွား၏။ 

ခါးသို့လှန်၍ တင်ထားသော သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည် နှင့် ပြန်၍ ခြေထောက်ဖက်သို့ ကျသွား၏။ ဒါပေမဲ့ ပုံစံတော့ သိပ်မကျပေ။ နောက် မဝင်းကြည်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မျက်နှာလေးမှာလည်း နီမြန်း၍နေ၏။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးအတော်ကြီးကို ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်၍သွားကြရ၏၊တံခါးဝသို့ရောက်သွားသော မဝင်းကြည်က အိမ်တံခါးကို ဆွဲ၍ဖွင့်လိုက်၏။

" ဒေါ်လေး ဒီမှာ စန်းခင် ဗိုက်အောင့်လို့ ကျွန်မလိုက်ပို့တာ"

ပြောလဲပြော အိမ်ထဲသို့လည်း လှမ်းဝင်လာသော အုန်းသန်းက လက်တစ်ဖက်က စန်းခင်ကို တွဲထား၏။နှစ်ယောက်စလုံး မိုးရေများရွှဲရွှဲစို နေကြ၏။

" အင်း .. အင်း   အောင့်လိုက်တာ အမေရာ အင်း ..  အင်း   "

စန်းခင် ၏ ညီးသံက ထွက်ပေါ်၍လာ၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ စန်းခင်ကို တွဲ၍ အိမ်ထဲသို့သွင်းလာ၏။

" ရေစိုနေတဲ့ အဝတ်တွေအရင် လဲလိုက်ဦး၊ တော်သေးတာပေါ့   ဒီကိုငါလှည့်ဝင်မိပေလို့ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ … ဟုတ်ကဲ့"

အိမ်ရှေ့ခေါင်းရင်းတွင် အမိန့်သားထိုင်၍ နေသော ကိုမြင့်အေးက လှမ်း၍ပြောသဖြင့် မဝင်းကြည် နှင့် အုန်းသန်းက စန်းခင်ကို တဖက်တချက်စီတွဲ၍ အိမ်အတွင်းသို့ ခေါ်သွား၏။ စန်းခင်၏ ဗိုက်အောင့်သဖြင့် ညီးနေသော ညီးသံလေးကတော့ အဆက်မပြတ် ထွက်၍နေ၏။

" အိပ်ယာမှာ လှဲထားလိုက်"

ကိုအေးမြင့်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် သူ၏ ဆေးအိပ်ကို ထ၍ယူ၏။ မဝင်းကြည် နှင့် အုန်းသန်းက စောစောက ကိုမြင့်အေး နှင့် မဝင်းကြည်တို့ စခန်းသွားခဲ့ကြသော စန်းခင် ၏ အိပ်ရာထဲသို့ စန်းခင်ကို လှဲ၍သိပ်လိုက်၏။ သင်းဖြူးဖျာလေးပေါ်မှ စီးထန်းထန်း အရည်လေးများသည် စန်းခင် ၏ တင်ပါးကြီးကို ထမိန်ပါးလေးကိုဖောက်၍ ထိကပ်ကုန်၏။ ဗိုက်အောင့်နေသည့်ကြားမှ စန်းခင်၏ ဖင်သားကြီးမှာ ကြွခနဲဖြစ်သွားရ၏။

" အင်း   အင်း အင်း  ဟင်း   အောင့်တယ်   အမေရယ်   "

" ကဲ သမီး ဦးလေးကိုပြော ဘယ်နားက အောင့်တာလဲ"

" ဒီနား   ဒီနားကပါ   "

ဝမ်းဗိုက် ဘယ်ဖက် နံရိုးအောက်ဖက်နားကို စန်းခင်က သူမ ၏ လက်ကလေးဖြင့်ပြ၏။

" ညနေက ထမင်းစားပြီးပြီလား"

" ထမင်းစားပြီးတယ်ဆို မိုးရွာထဲမှာ ပုဇွန်ဖောင်ကို ထွက်သွားတာပဲ အစ်ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည်က ဝင်၍ပြော၏။

" အား   အင်း   အောင့်   အောင့်လိုက်တာ   နော်   "

စန်းခင်မှာ နဖူးဆံစပ်တွင် ချွေးသီး လေးများ တောင်ထွက်၍နေရ၏ ။ ကိုမြင့်အေးက စန်းခင်၏ ရှပ်အင်းကျီစလေးကို အပေါ်သို့မ၍ ထမိန်စလေးကို လည်း ဆီးခုံအပေါ်နားလေးထိ ဖြေချလိုက်၏။

" ဘာမှ မရှက်နဲ့သမီး ဦးလေးကုပေးမယ်   ပျောက်သွားမှာပါ"

ကိုမြင့်အေး၏ လက်တစ်ဖက်က စန်းခင်၏ ဝင်းဝါဖြူဖွေး၍ ပြားချပ်ကာ ကျစ်လျစ်၍နေသော ဗိုက်သားလေးပေါ်သို့ လက်ဖဝါးဖြင့်တင်ကာ ဟိုစမ်းဒီစမ်းဖြင့် လုပ်နေရာ ညက်ညောနုထွေးလှသော စန်းခင် ၏ဗိုက်သားလေးကို ကိုင်ရသည်မှာ ကိုမြင့်အေးအဖို့ သဘောတွေ့နေမိ၏။ဖြေချထားသော ထမိန်စလေး၏ အောက်ဖက်နားတွင်လည်း စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ မို့မို့လေး ဖောင်းနေသည်ကိုတွေ့ရ၏။

" စန်းခင် အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ"

" (၁၆) နှစ်ထဲဝင်ပါပြီ အစ်ကိုမြင့်အေး"

" အပျိုဖြစ်တာရော ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"

" အင်း   အဲ   တစ်နှစ်လောက်ရှိပါပြီ"

" လစဉ်ရော မှန်ရဲ့လား   "

" ဟို ဒီလနည်းနည်းကျော်လာပြီ အစ်ကိုမြင့်အေး"

ပါးစပ်ကမေးနေသော်လည်း ကိုမြင့်အေး၏ လက်က စန်းခင်၏ ဗိုက်လေးပေါ်မှ မခွါပေ ဟိုစမ်း ဒီစမ်းဖြင့် လုပ်ကာ မသိမသာ ပွတ်ပေးနေ၏။စန်းခင်၏ ညီးသံကလဲ အဆက်မပြတ် ထွက်နေ၏။

" စန်းခင်ကို မြို့ ကိုပို့ရလိမ့်မယ် ထင်တယ်"

" ဟင်   ဘာ   ဘာဖြစ်လို့လဲအစ်ကို"

" ဗိုက်များခွဲရမလားပဲ"

" ဟင်   အစ်ကိုရယ် လုပ်ပါဦး သမီးလေးကို ကယ်ပါဦး အစ်ကိုရယ်"

" ငါ သေချာစမ်းကြည့်ပါဦးမယ် ဝင်းကြည်ရာ"

" ကဲကဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းထောင်လိုက်"

မဝင်းကြည်က ကဗျာကရာပင် စန်းခင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်ပေးလိုက်၏။

" ကဲ မဝင်းကြည် နင်ခွင့်ပြုနော် ငါသေချာစမ်းကြည့်မယ်"

" လုပ်ပါအစ်ကိုရယ် ကောင်းသလိုသာလုပ်ပါ၊ ကျွန်မ သမီးလေး အသက်ချမ်းသာရာရရင် တော်ပါပြီ"

" အုန်းသန်း ငါ့လက်နှိပ်မီး ယူလိုက်စမ်း"

မအုန်းသန်းက ကိုမြင့်အေး ၏ လက်နှိပ်မီးကို ထ၍ ယူ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည်က စန်းခင်ထမိန်လေးကို အပေါ်ကို မတင်လိုက်"

ကိုမြင့်အေး ၏ စကားလဲဆုံးရော မဝင်းကြည်က သူမ၏ သမီး စန်းခင်၏ ထမိန်စလေးကို ဆွဲ၍ လှန်တင်ပေးလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် စန်းခင်၏ ဖြူဖွေးညက်ညောလှသော ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် ပေါ်လာပြီးအမွေးနက်နုနုလေးများ ခပ်စိပ်စိပ်လေးပေါက်ကာ ဖြူဝင်းသော အသားရောင်ရှိသည့် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

စန်းခင် မှာ မဝင်းကြည်၏ သမီးပီသလေစွ၊ကြီးလှသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အယ်နေ၏။ အပျိုစင်လေးမို့ စန်းခင် ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ တင်းနေအောင် စေ့နေ၏။

ကိုမြင့်အေးက တံတွေးတစ်ချက်ကို ခိုး၍ မျိုချလိုက်၏။

" ကဲ အုန်းသန်း လက်နှိပ်မီးထိုးပေးထား"

ကိုမြင့်အေး၏ စကားဆုံးသည် နှင့် မအုန်းသန်းက သုံးတောင့်ထိုး လက်နှိပ်မီး ဖြင့် သူမ၏ သူငယ်ချင်း စန်းခင် ၏စောက်ပတ်ကို မီးထိုးပြ၏။ အနီးကပ်ထိုးလိုက်သော သုံးတောင့်ထိုး လက်နှိပ်မီး၏ အလင်းရောင်အောက်တွင် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အဆီတဝင်းဝင်းဖြင့် မို့ဖောင်းနေ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် နည်းနည်းလေး ဖြဲပေးထား"

ကိုမြင့်အေး၏ စကားဆုံးတော့ မဝင်းကြည်က သူမ၏ တုန်တုန်ယင်ယင်လက်ချောင်းလေးများဖြင့် သမီးဖြစ်သူ ၏စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေး၏။လက်နှိပ်မီး၏ အလင်းရောင် အောက်တွင် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ဝရှိ အတွင်းသားလေးများမှာ နီရဲပြီး သစ်လွင်နုပျိုလှတော့၏။ စန်းခင် ၏ ပြောင်းဖူးစေ့လောက်ရှိသော စောက်စေးလေးမှာလဲ နီရဲကာ ငေါက်တောက်လေးပေါ်လာ၏။

" အင်း   ကျွတ်   ကျွတ် အောင့်လိုက်တာ အမေရယ်"

" ခဏလေးသည်းခံသမီး၊ တော်ကြာကောင်းသွားမှာပါ"

ကိုမြင့်အေးက သူ၏ဆေးအိတ်ကို ကောက်ယူ၍ အတွင်သို့တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာနေ၏။

" အင်း လက်အိတ်ကလည်း ဒီနေ့မှ ထည့်မလာခဲ့ရဘူး"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လက်ထဲမှ ဆေးအိတ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် နည်းနည်းလေး ထပ်ဖြဲလိုက်ဦး၊ဟုတ်ပြီ"

" အုန်းသန်းကလဲ လက်နှိပ်မီးကို သေချာထိုးထား"

စကားဆုံးသည် နှင့် ကိုမြင့်အေး၏ လက်ညိုးက စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ဝသို့ လက်နှစ်ဆစ်လောက် ထိုးသွင်းလိုက်၏။စန်းခင်မှာ သူမ၏ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရ၏။ စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကိုဖြဲ၍ ပေးထားသော မဝင်းကြည်၏ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာ၍သွား၏။ မီးထိုးပေထားသော မအုန်းသန်းခမျာမှာတော့ ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးများပင် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍ သွားရသဖြင့် မီးထိုးပြထားသော လက်နှိပ်မီးကို ငြိမ်အောင် မနည်းပင် ထိန်းထားရ၏။

စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းထားသော ကိုမြင့်အေး၏ လက်ညိုးကလည်း အငြိမ်မနေပဲ သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံလေးများကိုလက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ထိလိုက် ဖိလိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်ပေး၏။ စန်းခင်မှာတော့ ဗိုက်အောင့်နေသည့်ကြားမှ သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တကြွကြွဖြစ်နေရ၏။ အဆက်မပြတ်ညီး၍နေသော စန်းခင်မှာ ညီးသံ နည်းနည်းကြဲသွား၏။

စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သော လက်ညိုးသည် အပြင်သို့ တစ်ချောင်းလုံးထွက်၍ လာသောအခါ စန်းခင်၏ စောက်ရည်လေးများ ပေကပ်၍နေသောလက်ညိုးကို မြောက်၍ ကိုမြင့်အေးက သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် (၂)ခါ (၃)ခါ လောက် နမ်း၍ကြည့်၏။ ညှီသင်းသင်းလေးဖြစ်၍ နေသော စန်းခင်၏ စောက်ရည်လေးများရနံ့က ကိုမြင့်အေး ၏ ရာဂ စိတ်များကို ဟုန်းကနဲ ထအောင်ကြွလာစေ၏ လှမ်းကြည့်၍ မြင်တွေ့လိုက်ရသော မဝင်းကြည်၏ ရင်ထဲတွင်တော့ နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။

" အင်း ဗိုက်တော့ ခွဲရမလား မသိပါဘူး၊ဝင်းကြည်ရာ"

" ဟင်း   ဒုက္ခပါပဲ အစ်ကိုရာ ကျွန်မသမီးလေးကို ကယ်ပါအုံး"

" အေးပါ ဝင်းကြည်ရာ နင့်သမီးလဲ ငါ့သမီးလိုပါပဲ၊ ငါသေချာကုပေးပါ့မယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုမြင့်အေး ၏ လက်များက ဆေးအိတ်ထဲနှိုက်လိုက်၏။

" ကဲ ရော ဒီဆေးလုံးလေး (၃)လုံး ဝင်အောင်တိုက်လိုက် ခဏနေမှ ငါထပ်စမ်းကြည့်ဦးမယ်"

ပြောရင်း ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ နုငယ်ပျိုမျစ်လှသော စန်းခင် ၏ မျက်နှာလေးမှာ ချစ်စရာ ကောင်းလှ၏။ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။

" ကဲ ကဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဖုံးထားဦး"

ကိုမြင့်အေးက သူ၏ ဆေးအိတ်အတွင်းမှ ဆေးထိုးအိပ် နှင့် ပြွန်ကိုထုတ်၏။ ပြီးတော့ ထိုးဆေးပုလင်းလေး နှစ်ပုလင်းကိုလည်း ထုတ်၍ယူလိုက်၏။

" ကဲ နည်းနည်း စောင်းလိုက် ဆေးထိုးမယ်"

" ကဲ ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်ထားတော့   အင်း   သမီးအုန်းသန်းက ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ"

" သမီး ဖောင်ကို ပြန်သွားရမယ် ဦးလေး"

" အင်း   ခဏနေတော့သွားပေါ့ နင့်သူငယ်ချင်း ကိုလဲ ဆေးထိုးပေးထားပြီးပါပြီ"

စန်းခင်မှာ စောစောကလို သိပ်ပြီး မညီးတော့ပေ။ သက်သာသလိုရှိနေ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် သမီးကို ခြင်ထောင်ချထားလိုက် ပြီးရင် ဆေးလိမ်းရမယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည်က စန်းခင် ၏ အိပ်ရာထက်တွင် အဆင့်ဆင့်ထောင်ထားသော တစ်ယောက်အိပ် ပိတ်ခြင်ထောင်လေးကို ဆွဲ၍ချလိုက်၏။

" ကဲ ရော့ ဒီဆေးကိုညှစ်ပြီး စန်းခင် ရဲ့ ဗိုက်ကိုလိမ်း နောက်ပြီး မိန်းမကိုယ် တွေကိုလိမ်း၊ မိန်းမကိုယ်ကို အတွင်းထဲထိ နှိုက်ပြီး လိမ်းပေးပြီးရင် အဝတ်အစား ပြန်မဝတ် နဲ့ စောင်လွှမ်းပေးထားပြီး ခြင်ထောင်ထဲမှာလှဲနေပါစေ၊ ဝင်းကြည်နင့် သမီး ခြေဖျားတွေ စမ်းကြည့်ပါလား၊ အေးနေသေးတယ် စိတ်မချရသေးဘူး၊ကဲ ဆေးကို ငါပြောတဲ့ အတိုင်းလိမ်း ၊ငါ လိမ်းပေးလို့ မသင့်တော်ဘူး"

ကိုမြင့်အေးစကားဆုံးတော့ မဝင်းကြည်က ကိုမြင့်အေးပေးသွားသော ညှစ်ဆေးဗူးလေးကိုကိုင် ၍ ခြင်ထောင်ထဲဝင်သွား၏။

" ဟုတ်တယ် အစ်ကိုရေ ခြေဖျားတွေက အေးနေတယ်"

" အေး သိပ်ပြီး စိတ်မပူနဲ့ ငါရှိတာပဲ ဆေးကိုတော့သေချာလိမ်း"

" ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့"

" သမီး သက်သာ ရဲ့လား"

" အင်း နည်းနည်းတော့သက်သာလာတယ်"

" ကံကြီးပေလို့ပေါ့သမီးရယ်၊ အစ်ကိုမြင့်အေး နဲ့ တန်းတိုးလို့ပေါ့"

ခဏနေတော့ မဝင်းကြည်က ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာ၏။

" နင့် လက်တွေသွားဆေးလိုက်ဦး ဝင်းကြည်"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို"

မဝင်းကြည်က ထ၍ မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်၏။

" အော် ငါ့လက်လဲဆေးရဦးမယ် ငါပါလိုက်မယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက နောက်မှ လိုက်၍သွား၏။မီးဖိုဆောင်ထီသို့ ရောက်သောအခါ ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည့်၏ ခါးကို နောက်မှလှမ်း၍ကိုင်ကာ သူမဝတ်ထားသောထမိန်လေးကို ခါးသို့ဆွဲ၍တင်လိုက်၏။အထာပေါက်သော မဝင်းကြည်က လည်း သူမ၏ ခါးကိုကုန်း ၍ ရှေ့မှဝါးထရံဖရိန် တန်းဝါးလုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုလိုက်၏။

" ဝင်းကြည်ရာ အရေးကောင်းတုန်း နင့်သမီးရောက်လာလိုက်တာ ငါတို့ ဆနထွန်းထွန်းငန့်ငန့်ကိုဖြစ်ရော၊ ဆေးသာကုနေရတယ် စိတ်ကနင့်ဆီရောက်ရောက်နေရတာ စိတ်က သိပ်မဖြောင့်ဘူး"

" ဟုတ်တာပေါ့ အစ်ကိုရယ်"

ကိုမြင့်အေးက ပြောလဲပြော မဝင်းကြည်၏ နောက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို ထိုးသွင်းကာ မဝင်းကြည် ၏ ခါးကို ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ လိုးပေး၏။

" ဖွတ်   ပြွတ်"

" ပလွတ်   ပြွတ်"

မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရှိန်မကျသွားသေးပဲ ဖောင်းကားနေသည်ပင် အရည်များလည်း စိုရွှဲနေသေး၏ ။ ကိုမြင့်အေး ၏ အပြော နှင့် လုပ်ဆောင်ချက်များကြောင့် မဝင်းကြည်မှာ ကိုမြင့်အေးကိုကျေနပ်သွားရတော့၏ ။ ကိုမြင့်အေးကလည်း နသိုးကြိုးပြတ် ပုံစံမျိုးဖြင့် မဝင်းကြည် ၏ ခါးလေးကို ဆွဲ ၍ အငမ်းမရ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးနေ၏။

" ပြွတ်  ပလွတ်"

" ပလွတ်   ပြွတ်"

" အိမ်ရှေ့မှာ အုန်းသန်းရှိတယ်  ဖြေးဖြေးလုပ်အစ်ကို"

" ပြွတ်"

မဝင်းကြည် ၏ စကားဆုံးတော့ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် အုန်းသန်းကို ပုဇွန်ဖောင် ပြန်ပို့လိုက် ငါ့လက်နှိပ်မီးကိုယူသွား ပြန်လာမှ နင်နဲ့ငါ အေးအေး ဆေးဆေးဆက်လုပ်ကြတာပေါ့၊ စန်းခင်ကတော့ ညီးသံမကြားရတော့ဘူး သက်သာလာပုံပဲ၊မှိန်းရင်မှိန်းနေပါစေ"

" အင်း .. ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို"

မဝင်းကြည်က အုန်းသန်းကို ခေါ်၍ ထွက်သွား၏။

" လေတိုက်တယ် တံခါးပြန်စေ့ထားခဲ့ အော်လေတိုက်ရင် ပွင့်ဦးမယ် ငါပဲထပိတ်လိုက်ပါ့မယ် နင်လာရင် ခေါ်လိုက်ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို ကျွန်မသွားပြီ"

ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည်တို့ ထွက်သွားပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တံခါးကိုထ၍ ပိတ်ကာ အတွင်းမှ ဂျက်ချလိုက်၏။ ပြီးတော့သူ၏ လက်မှ လက်ပတ်နာရီကို မြှောက်၍ကြည့်လိုက်၏ ။ ပုဇွန်ဖောင်ကို အသွားအပြန်ဆိုလျင် မိနစ် (၄၀)လောက်ကြာပေမည်။ ကိုမြင့်အေးက အိမ်အတွင်းသို့ပြန်၍ဝင်လာပြီး စန်းခင်၏ခြင်ထောင်ထဲ သို့တန်း၍ ဝင်လိုက်၏။ 

စန်းခင်မှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ မှိန်းနေ၏။ ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ စောင်လေးကို ဘေးသို့ ဆွဲချလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် ခြင်တောင်ဘေးတွင် ထွန်းထားသော ဘက်ထရီ မီးချောင်း၏ အလင်းရောင်ကြောင့် လှပချောမွေ့ကာ ထိရက်စရာမရှိသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စန်းခင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ နဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်၏။

" အင်း   " 

" သမီး သက်သာလား"

" အင်း   ဦးလေးလား   သမီးဗိုက်ထဲကတော့ မအောင့်တော့ဘူး ဟိုသမီး ဟိုဟာထဲက တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်"

စောစောက လက်ညိုးတွင်း၍ မွှေထားသော အရှိန်မသေသေးကြောင်း ကိုမြင့်အေး သိလိုက်၏။

" အင်း ဦးလေး ကြည့်ပေးမယ်   သမီး မျက်လုံးမှိတ်ထား" 

ပြောပြီးသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးက စန်းခင်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍ ထောင်ကာ ကားလိုက်၏။ပြီးတော့ သူမ ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ဝင်၍ ထိုင်ကာ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက် ၏ ။

" ဗျစ် .. ဗျစ် .. ဗျစ်   "

" အိုး   အမေ့   အင်း   "

" နာလား သမီး"

" သိပ်မနာဘူး ထုံတုန်တုန်လေးဖြစ်နေတယ်"

" ဗျစ်   ဗျစ်   "

" အ   ကျွတ်   ကျွတ်   "

လီးကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက်ဝင်ပြီးသွားဟ စန်းခင်မှာ ကျောလေးကော့တတ်လာ၏ ။ စန်းခင်ကို စောစောက သူမ၏ မိခင်မကြည်ဝင်းအားလိမ်းခိုင်းလိုက်သော ထုံဆေး နှင့်  ကိုမြင့်အေး၏ လီးတန်ကြီးတွင်ကပ်ညှိ ၍နေသော စန်းခင်၏ မိခင်မကြည်ဝင်း၏ စောက်ရည်ပြစ်ချွဲချွဲများက စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ ကိုမြင့်အေး ၏ လီးကြီးလိုးသွင်းနေသည်ကို အထောက်အကူပြုနေကြ၏။

စန်းခင်က နာသည်ဆို၍ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကိုဆက်၍ မသွင်းသေးပဲ ဖြေးဖြေးချင်းပြန် ၍ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဝင်ထားသလောက် လီးတဝက်သာသာဖြင့် ပင် လိုးပေးနေ၏။

" ပြွတ်  ပလွတ်"

" ပလွတ် .. ပြွတ်"

" ဖွတ်   ပလွတ်"

အချက် (၂၀)လောက် လိုးပေးပြီးသောအခါတွင် စန်းခင်သည် နည်းနည်းငြိမ်သွား၏။

" သမီး နာသေးလား"

" ဟင့်အင်း   "

စန်းခင်မနာတော့မှန်းသိသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးမှာ သူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်အောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်တော့၏။

" ဗျစ်   ဗျစ်   ဖွတ်"

" အား .. အမလေး  .. ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်   "

စန်းခင် ၏ ခါးလေးမှာ ကော့တတ်သွားပြီး အသားလေးများတဆတ်ဆတ်တုန်နေ ၏။ ကိုမြင့်အေး ကသူ၏ လီးကြီးကို စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖိကပ်ထားပြီး စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက် ၍ချကာ စန်းခင် ၏ နို့လေးများကို ငုံ့၍စို့ပေးနေ၏။ ခဏကြာမှ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ဖင်ကို ကြွ ၍ စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်၍ ဖင်ကြွကာ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ်… ပြွတ်"

" သမီး နာသေးလားဟင်"

" မနာတော့ဘူး ဦးလေ"

" ပြွတ်.. ပလွတ်"

" ကောင်းရော ကောင်းလားဟင်"

" အင်း   ကောင်းတယ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် လည်း အရည်များမှာ စိုရွှဲနေတော့၏။ ကိုမြင့်အေးက သူ ၏ လီးကြီးကို အရှိန်မြင့်၍ ခပ်သွက်သွက်လေးလိုးပေးလာ ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

ကိုမြင့်အေး ဆေးထိုးဆေးတိုက်၍ စန်းခင်ဗိုက်အောင့်တာမှာ ပျောက်၍ သွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။ ဒါပေမဲ့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည်ဖြစ်ကာ ခံစားနေရသဖြင့် ရောဂါလို့ ပဲ ထင်ကာ စန်းခင်က ကိုမြင့်အေး ကိုပြောပြခဲ့၏။ ကိုမြင့်အေးက ဒီလိုခံစားချက်မျိုး အပျိုစင်လေး စန်းခင်မခံစားဘူး၍ သူ့တွင် ခံစားနေရတာဟာ ရောဂါတစ်ခုလို့ ထင်နေသည်ကိုတော့ ကိုမြင့်အေးက ကောင်းကောင်း သိ၏။ 

စန်းခင်က လည်း သူမ၏အဖုတ်လေးထဲမှာ ဖြစ်နေသော ရောဂါအား ကိုမြင့်အေးကို ကုစားစေချင်သကဲ့သို့ ကိုမြင့်အေးက လည်း အငမ်းမရပင် ကုပေး၏။ 

ကိုမြင့်အေး ၏ လီး ကြီးမှာ မဆန့်မပြဲနှင့်  သူမ ၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ထိုးသွင်းကာစတွင် သူမ၏ခံစားချက်မှာ ပျောက်သလိုဖြစ်သွားခဲ့ပေမဲ့ ခဏအကြာတွင် စန်းခင်၏ ရောဂါမှာ ပိုဆိုးလာ၏။ ကျောချမှဓားပြမှန်းသိဆိုသကဲ့သို့ ကိုမြင့်အေး က အရှိန်ကောင်းကောင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးနေချိန်ကျမှ စန်းခင်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ခံစားနေရသော ရောဂါမှာ စောက်ပတ်ယားနေတာ ဖြစ်ပြီး အခုသူမ မှာအလိုးခံနေရတာပါလား ဟု သိပါ၏။ ဒါပေမဲ့ အတော်ကို နောက်ကျသွားပေပြီ။

စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လျက် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း မချိတင်ကဲ ခံစားနေရကာ ကောင်းချင်တိုင်း ကောင်းနေပြီဖြစ်၍ ခံစားနေရသော အရသာ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကို စန်းခင်ကကြောက်လန့်ကာ ဆက်လက်၍ စိတ်ပါလက်ပါပင် အလိုးခံနေတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ သူမ၏ မိခင်မဝင်းကြည် နှင့် ဘာမျှမဆိုင်။ ကျစ်လျစ်မာတင်း၍ နေကာ ညက်ညောစွာဖြင့်ရှိနေပြီးနုပျိုလွန်းလှ၏။ စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ လည်း မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်လိုပင် ကြီးမားလှပြီး စန်းခင် ၏ စောက်ခေါင်းကတော့ ကျဉ်းမြောင်းနူးညံ့လွန်းပြီး ကိုမြင့်အေး ၏ လီးကို ဆွဲဆုပ်ထားသလိုရှိနေသဖြင့် ကိုမြင့်အေးမှာ အရသာများရှိလှပြီး ကာမဇောများ အရှိန်တက်လာကာ စန်းခင်ကို အားပါးတရပင် ဆက်၍ လိုး တော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ်"

" အင်း  ... ဟင်း … ဟင်း အမလေး ဦးလေးရယ် ကျွန်မ ဘယ်လို ဖြစ်လာမှန်း မသိဘူး   အင်း အင်း .. အ "

" ကော့ပေးထား သမီး  ကော့ပေးထား သမီး သိပ်ကောင်းလာတော့မှာ"

ကောင်မလေးပြီးချင်နေပြီကို သိသော ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ ချစ်စရာ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ သူ၏ လီးကြီးကို ကျင်တတ်၍ နေသည့်ကြားမှပင် တအားကြုံး၍ ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်တော့ ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

" အား .. အင်း .. ဟင်း   အမလေး .. အ ..  အ .. အင်း   ကျွတ် … ကျွတ်   ကျွတ် ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း   "

စန်းခင်မှာ ကိုမြင့်အေး ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံးဖက်ကာ ဖင်သားကြီးများကို အစွမ်းကုန်မြှောက်၍ ခါရမ်းကာ ပြီးသွား၏။ ထိုစဉ်မှာပင် ကိုမြင့်အေးသည် လည်း သူ၏ခါးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်ကာ စောစောက စန်းခင်၏ မိခင်မဝင်းကြည်ကို အားပါးတရ လိုးရင်း ထွက်လုထွက်ခင် သုတ်ရည်များကို ယခု အပျိုစင်မလေး စန်းခင် ကို မက်မောစွာ လိုးရင်း စန်းခင်၏ သစ်လွင်လှသော သားအိမ်လေးထဲသို့ အရှိန်ကောင်းကောင်းဖြင့် ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ကွေးနေအောင် ဖက်ကာ ငြိမ်၍ ကျသွားကြတော့၏။

ခဏနေမှ ကိုမြင့်အေးက ခေါင်းထောင်လာပြီး စန်းခင်၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ နမ်းရင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဆက်လိုးနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

" ဦးလေး သမီး သိပ်အိပ်ချင်တာပဲ"

" အေးအေး အိပ်လိုက် သမီး အိပ်လိုက်"

" ပြွတ်" 

အချက် (၂၀) လောက် ဖြေးဖြေးချင်းဆက်လိုးပေးနေပြီး မှ စောစောက ကိုမြင့်အေး တိုက်ထားသော ဆေးရှိန်ကြောင့် စန်းခင် အိပ်ချင်လာပြီဖြစ်၍ သူမ ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ ၏ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဘေးသို့ချထားသည့် စောင်ကို စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ပြန်၍ ခြုံပေးကာ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ ပုဆိုးကို လက်မှကိုင် ၍ခြင်ထောင်အပြင်ဖက်သို့ ထွက်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်အပြင် သို့ရောက်သည် နှင့်

ပုဆိုးကို ကောက်၍ စွတ်ကာဝတ်လိုက်၏။

" ဒုန်း …  ဒုန်း  အစ်ကိုမြင့်အေး ကျွန်မ ပြန်လာပြီ"

" အေးအေး   လာပြီ   ဝင်းကြည်"

ကိုမြင့်အေးက တံခါးဆီသို့ ကပျာကရာ သွား၍ ဖွင့်ပေးလိုက်၏။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသော မဝင်းကြည်ကအိမ်အတွင်းသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပြန်၍ပိတ်လိုက်၏။

" ကျွန်မ အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်   သမီးရော ဘယ်လိုနေသေးလဲ"

" သူ့ရောဂါက ပျောက်သလောက်ဖြစ်သွားပါပြီ၊ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတယ် အိပ်ပါစေ လန့်နိုးရင် ပြန်အောင့်နေရင်မကောင်းဘူး၊ နင်ကလဲ ကြာလိုက်တာ ဝင်းကြည်ရာ အစ်ကိုက မျှော်လိုက်ရတာ မောနေတာပဲ   သိလား"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည် ၏ လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ ဆွဲလိုက်၏။

" ဟွန်း အကို့ရောဂါကလဲ မသေးဘူး နေအုံး ကျွန်မ အဝတ်သွားလဲ ဦးမယ်"

မဝင်းကြည်က ကျေနပ်ပြုံးလေးဖြင့် ပြော၏။

" လဲမနေပါနဲ့တော့ ဝင်းကြည်ရာ"

ကိုမြင့်အေးက ပြောလဲပြော သူ၏ လက်မှလဲ မဝင်းကြည်၏ ရေစိုနေသော ထဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်တော့၏။ ပြီးတော့ မဝင်းကြည် ၏ အနောက်မှနေ၍ ကိုမြင့်အေးက သူမ၏ ခါးလေးကို ကိုင်လိုက်သည် နှင့်မဝင်းကြည် သည် သူမဝတ်ထားသော ရှပ်အင်းကျီကို ကပျာကရာ ချွတ်ကာ ဘေးသို့ပစ်ချလိုက်၏။ ပြီးတော့သူမ သည်ဖိနပ်ချွတ်မှာပင် ရပ်လျက် ဖိနပ်ချွတ်ထက် တစ်ပေကျော်မြင့်သော အိမ်အပေါ်ဆင့် ခါးပန်းကိုလက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့၏။

တပြိုင်နက်ထဲလိုမှာပင် မဝင်းကြည် ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံး ၏ နောက်ဖတ်သို့စူ၍ ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ကိုမြင့်အေးသည် စောစောက မဝင်းကြည် ၏ သမီး စန်းခင်ကို လိုး၍ စန်းခင်ပြီးသွားရသဖြင့် ထွက်လာသော စန်းခင်၏ သုတ်ရည်များကပ်ညှိကာ ရွှဲစိုနေသည့် သူ၏ လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်၏။ 

ကိုမြင့်အေး ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စန်းခင် ၏သုတ်ရည်လေးများမှာ အဖတ် အဖတ်လေးများပင် ဖြစ်ကာ ကပ်နေကြ၏။ ကိုမြင့်အေးက လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီးသည် နှင့်  တရှိန်ထိုးပင် ဆောင့်၍ သွင်းကာ လိုးတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ်"

အိမ်အပေါ်ဆင့်ခါးပန်းကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံနေသော မဝင်းကြည်သည် မျက်လုံးကလေးများစုံမှိတ်ကာ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ လန်သွားလိုက် ငိုက်သွားလိုက် ဖြစ်လျက် သူမ ၏ ပါးစပ်လေးမှာ လည်း ဟလာလိုက် စေ့သွားလိုက် နှင့် ဖြစ်နေကာ သူမ ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကြီးများကို လည်း နောက်သို့ ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် အလိုးခံနေ၏။ အချက်(၄၀) လောက်အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာများရှိသထက်ရှိကာ အီဆိမ့်လာတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပြွတ်"

" ဟင်း … ဟင်း   အစ်ကို ဘာကြောင့်ဖြစ်ဖြစ် အစ်ကို့လီးကြီးကို ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲက မထုတ်နဲ့ တော့ပြီး   ပြီးအောင် ဆက်လိုး .. လုပ် … လုပ် … ဆောင့် … ဆောင့်စမ်းပါ   အမလေး ...ကောင်းလိုက်တာနော်   ဟင်း  ဟင်း … ဟင်း "

ထိုအချိန်မှာပင် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ စန်းခင် ၏ ဟောက်သံလေးများမှာ မိုးသံ လေသံကြားမှပင် အပြင်သို့ သဲ့သဲ့လေး ပျံ့လွင့်လာပါတော့သည်



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။