Configure Page List

Tuesday, August 24, 2010

အချစ်ကြမ်းလို့ မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

အချစ်ကြမ်းလို့ မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ လိုးစမ်းကွာ … လိုးလိုး … နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် အောင်မောင်း … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား” 

အောင်မောင်း မသိန်းတင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။ မသိန်းတင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မသိန်းတင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မသိန်းတင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မသိန်းတင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ 

မသိန်းတင်က လင်မရှိ။ သေပြီ။ (၉၆)ပါးနှင့်လား အရက်ပဲအလွန်အမင်း သောက်ခဲ့မိလို့များလား ကာမဂုဏ်ဇက်ကြိုး အထုံးအဆက်ပြတ်ပြီး စက်တပ်သလို နေ့နေ့ညည မအားနိုင်အောင် လင်မယားနှစ်ယောက် အလိုးလွန်ခဲ့ကြလို့လား။ 

ဒါတော့ သူလည်း အသေအချာတော့ မသိပါ။ သေတဲ့သူက သေပြီး ကျန်တဲ့သူသာ ကာမဂုဏ်အလိုရမ္မက်ကို မကျေမနပ် မရောင့်ရဲ မတင်းတိမ်နိုင်စွာဖြင့် တစ်ယောက်တည်း ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ မသိန်းတင် တဏှာအလွန်ကြီးသည်။ ယောက်ျားမရှိလျှင် ဘယ်လိုမှ နေတတ်မည့်သူလည်း မဟုတ်ပါ။ 

သူ့ယောက်ျားမောင်လုံး ရှိစဉ်အခါက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ နွေရာသီ အုတ်ဖိုချိန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနှင့် (သူတို့ဒေသမှာ ဒီလို ဆောင်းအကုန်နွေအကူး ရာသီချိန်မျိုးကျမှ မြေအုတ်ဖုတ်သည့်လုပ်ငန်းကို စတင်လုပ်ကိုင်ကြလေ့ရှိသည်။ ယောက်ျားက လုပ်ငန်းခွင် အခေါ် ဖိုဆရာဖြစ်၍ ဟိုအုတ်ဖိုသွား ဒီအုတ်ဖိုသွား အငှားလိုက်ရင်း ငွေကိုမဲရှာပြီး အလုပ်ထဲမှာသာ အချိန်ကုန် လေ့ရှိသူ ဖြစ်သည်။) အိမ်မပြန်စတမ်း အလုပ်ထဲနစ်နေတတ်ပြီး သူ နှစ်ပတ်နေ၍တစ်ခါလောက် အိမ်ပြန်လာပြီ ဆိုတာနှင့် မယားဖြစ်သူကို လုပ်ခပိုက်ဆံတွေလည်းအပ်ရင်း အချစ်တွေပါ တနင့်တပိုး ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ အသားမည်းမည်း ကျွဲကြီးတစ်ကောင်လို သန်ကလည်းသန် မာလည်းအလွန်မာသူမို့ တစ်ညနှစ်ညလောက် ဆက်တိုက် သူစိတ်ရှိလက်ရှိ အစွမ်းကုန်ဆော်ပြီးလျှင် သုံးရက်လေးရက် လောက်အထိ သူမအိပ်ယာမှ မထနိုင်တော့ချေ။

လီးကလည်း တုတ်သည်။ ရှည်သည်။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး မာန်လျှောကာ ပျော့ခွေသွားသည်မရှိ ပုံမှန်တစ်ချီ လိုးပြီးတိုင်း ပို၍ပင် မာကြောတောင့်တင်းလာလေ့ရှိသော လီးငပဲကြီးဖြစ်လေသည်။ မသိန်းတင်အကြိုက်ပင်။ အရက်သောက်တာလည်း အလွန်အကျွံ။ သေပြန်တော့လည်း ကောက်ကာငင်ကာ ဆိုသလို ဖျားနာခြင်းပင်မရှိဘဲ ဒီနေ့တစ်နေကုန်သောက် နောက်တစ်နေ့ နံနက်မှာ ဘာမပြောညာမပြော တုံးကနဲ လဲသေသည်။ ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်သည်ဆိုလား သူမတော့ နားမလည်လိုက်ပါ။ ဒီလိုနှင့်ပဲ … မသိန်းတင် မုဆိုးမဖြစ်ရတော့သည်။ 

အသပြာငွေကြေးအားဖြင့်တော့ ပူပန်စရာမလိုပါ။ အလုံအလောက်ရှာဖွေပေးသွားခဲ့သည်။ ခက်သည်က သူလိုးပြီး ဆတ်တငံ့ငံ့ကျန်ရစ်နေခဲ့သည့် သူမစောက်ပတ်ဟောင်းလောင်းကြီးကို ဘာနှင့်အစားထိုးရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခေါင်းပူမတတ် တွေးတောစဉ်းစားရင်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရလေသည်။မသိန်းတင်က လင်ရှိမယားဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လင်ငုတ်တုတ်ရှိစဉ်ကတည်းကပင် ဇယားရှင်းခဲ့သူတော့မဟုတ်။ ထွေလာကာလီ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ အောင်မောင်းဆိုတာလည်း တကယ်တော့ အဆိုပါ ယောက်ျားသားတွေထဲက တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ 

သူမယောက်ျား မောင်လုံးနှင့် သောက်ဖော်သောက်ဖက် စားဖော်စားဖက် လောင်းကစားအတူတူလုပ်ဖက်တွေဖြစ်ကြသည်။ အသက်အရွယ်ချင်းတော့ ကွာသည်။ မောင်လုံး ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိပြီး အောင်မောင်းက နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်တင်း လူငယ်လေးတစ်ယောက် မျှသာ ဖြစ်သည်။လူက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ အသားညိုမောင်းပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကြံ့ခိုင်၍ ကျစ်လျစ်တောင့်တင်းကာ အကြမ်းပတမ်းအလွန်ခံပြီး အလုပ်ရှင်တိုင်း မျက်စိကျခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။ 

မောင်လုံးကို ဦးတပ်ခေါ်ပြီး သူမကို ကျတော့ မမသိန်း ဟုခေါ်ကာ အိမ်မှာပဲ စားကျက်ကျပြီး မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာ ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေ နေသွားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုမှစ၍ နှစ်ယောက်သား ငြိခဲ့ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ သူ့ဇာတိက သူမတို့လို အောက်နယ်ဖက်ကမဟုတ်။ ဧရာဝတီတိုင်း ဒေးဒရဲနယ် အစွန်အဖျားဒေသတစ်ခုက ဖြစ်သည်။ မိသားစုအလိုက်လာပြီး ရေကြည်ရာမြက်နုရာ ရှာဖွေကာ အလုပ်လာရောက် လုပ်ကိုင်ကြသူတွေ ဖြစ်သည်။ နယ်စုံသူဖြစ်၍ အောက်သက် အလွန်ကျေပြီး အပြောအဆိုလည်း ညက်ကာ မိန်းမတွေ မကျကျအောင် ပြောတတ်ဆိုတတ်သူ ဖြစ်သည်။

ရုပ်ကြမ်းနှင့် နွဲံ့တတ်သူလို့ ဆိုရမလိုပင်။ အလုပ်ခွင်ထဲမှာလည်း အကြမ်းသမားတွေထဲက အတွေ့အကြုံခပ်နုနု ဆတ်စလူးခါနေသည့် အလုပ်သမ ကလေးတွေဆိုလျှင် သူမို့ မငြိလိုက်နှင့်။ ငြိတာနှင့်ပင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်ပြီ။ အလစ်မှာ သူ ကိုင်လိုက်သည်ချည်း သူတို့ကလေးတွေရဲ့ကာမကို မရရသည့်နည်းနှင့် အပိုင်စား ရယူသိမ်းပိုက်ပြီး ဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်လောက် အချိန်တိုကလေး အတွင်းမှာပင် သူ့အနေနှင့် ပါကင်တွေ မနည်းမနောကြီး စိတ်ကြိုက်ဖွင့်ခွင့် ကြုံလိုက် ရသေးသည်။ 

အလုပ်သမတွေ အများစုက အလယ်မဝယ် မနူးမနပ်ကလေးတွေသာမို့ မြေတူးမြေသယ် အုတ်သယ်အုတ်ထမ်း အတူတကွလုပ်ကိုင်ရင်း ထိကပါးရိကပါး စကြနောက်ကြ ပွတ်ကြကိုင်ကြနှင့် အချစ်မပါ တဏှာသက်သက် လက်တည့်စမ်းချင်တိုင်း စမ်းခွင့်ရနေသည်။ သူဋ္ဌေးခြေတော်တင်လိုက် အလုပ်အတူ လုပ်သူချင်း မောင်လုံးနှင့် အောင်မောင်းတို့ကဲ့သို့ အထာနပ်သူတွေက ရသမျှအခွင့်အရေးတိုင်း လက်လွတ်မခံဘဲ ဖြစ်သလို ကြုံသလို ခြုံပုတ်ထဲဆွဲသွင်းကာ အလုပ်ဖြစ်လိုက်နှင့် ပန်းပွင့်ကလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် မြေခ ကြွေကျရရှာသည်။ မျက်ရည်ကလေးစမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့် ဟိုချော့ဒီချော့ ချော့မော့ နှစ်သိမ့်ရင်း ပြီးတော့လည်း ပြီးသွားရသည်ပင်။ 

မိန်းမသဘာဝက အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးစကားလည်း အရှိသားပဲမဟုတ်လား။ အောင်မောင်း လူကဖြင့် အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်သာ ရှိပေမယ့် လိုးသက်ကတော့ ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ သူ့လီးကလည်း ရှယ်ကြီးသည်။ မောင်လုံးထက်မသာလျှင်တောင်မှ သူ့အောက်ဘယ်လိုမှ မလျှော့သည့် လီးဖြစ်သည်။ လုံးပတ် ကျပ်လုံးမကကြီးပြီး အရှည် ၇ လက်မသာသာ ၈ လက်မနီးနီးရှိပါသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း မသိန်းတင်တစ်ယောက် အောင်မောင်းဆိုသောသူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူနှင့် ပရောပရီလုပ်ကာ အရောတဝင်နေကြရင်း နောက်ဆုံး သဒ္ဓါလွန်တဏှာကျွံ၍ ကာလဝိဘက်နောက်ပိုးတက်ကာ သူမဗိုက်ပေါ်မှာပဲ အောင်မောင်းစားကျက်ကျပြီး ကာမပင်လယ်ထဲ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လက်ပစ်ကူးကြသည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မောင်လုံး အလုပ်ထဲကနေ ပိုက်ဆံပို့ခိုင်းတာတို့ အိမ်မှာ လိုအပ်သည့် စားသောက်စရာတွေ မြို့တက် ဝယ်ခိုင်းတာတို့ ဆိုလျှင် လင်မယားနှစ်ယောက် သူ့ကိုသာခိုင်းတတ်သည်။ ခြေပေါ့လက်ပေါ့ ရှိသည်။ လက်လည်း သွက်သူပင်။

လက်သွက်လို့လည်း ယခုလို ယောက်ျားနောက်ကွယ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဖောက်ပြားမိကြရင်း နှစ်ယောက်သား အတွေ့အရသာကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ လှေကြီးပေါ်ဝယ် လှေငယ်တင် မိသည့်အခြေသို့ ဆိုက်ခဲ့ရသည်။ လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သားတွေ့ဆုံတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တဏှာအကြည့်များဖြင့်ကြည့်၍ ပေါင်ပုတ်လက်ပုတ် စနောက်ကိုင်ကြ လိုသည်ထက် ပို၍ အခွင့်အရေးပေးမိလာရာက တစ်ည သူမအိပ်မောကျနေခိုက် အောင်မောင်း မပြောမဆို ခြင်ထောင်ထဲဇွတ်ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ကာမကို သူ့တစ်ဦးတည်းသဘောနှင့် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အရယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။ 

မသိန်းတင် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက် သတိဝင်လာတော့ အောင်မောင်း လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတုန်းပင်။ မထူးတော့တာနှင့် နောက်တစ်ချီအတွက် သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပြန်သည်။ လင်သည်နှင့်မခြားသော အရွယ်အစား အထိအတွေ့ဓာတ်ကြောင့် အောင်မောင်းအပေါ် သူမအထင်တကြီး ဖြစ်သွားမိပြီး အရူးအမဲသားကျွေးမိသည့်ပမာ မစားရမနေနိုင် ရောဂါအသည်းကြီး သည်းခဲ့ရလေတော့သည်။ 

ဒီ့အရင်ကလည်း သူမယောက်ျား အလုပ်ခွင်ထဲရောက်ခိုက် နီးစပ်ရာလူနှင့် ရောရောနှောနှော ထွေးရော ယှက်တင် နေထိုင်တတ်လေ့ရှိသူမို့ မသိန်းတင်တစ်ယောက် အခွင့်သာတာနှင့် ဘယ်ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တိတ်တိတ်ပုန်း အပြာဇာတ်ခင်း ညအိပ်ဖို့ကို လုံးဝ ဝန်မလေးတတ်သူလည်း ဖြစ်ရာ သူမဖက်ကလည်း အောင်မောင်းလို ချာတိတ်တစ်ယောက်ကို သူမရင်ခွင်ထဲက ပြန်ထွက်မသွားအောင် တတ်စွမ်းသမျှ နည်းလမ်းအစုံအလင်ဖြင့် အပိုင်ချည်နှောင်ထားလိုက်တော့သည်။ 

အောင်မောင်းက မောင်လုံးတပည့်လည်း ဖြစ်၍ သူ့ဆရာသေတော့ ဆရာကတော်ကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်မှု ပေးသလိုနှင့် မသိန်းတင်ဆီ တစ်ရစ်ဝဲဝဲနှင့် တစ်ရက်ခြားနှစ်ရက်ခြား ရောက်ရှိလာပြီး ကာမကိစ္စအတွက်ကိုပါ ဆရာဖြစ်သူနှင့်မခြား ကိုယ်စားပြုတာဝန်ယူပြီး မသိန်းတင်၏ ရမ္မက်လိုဘကို ဝိုင်းကူဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

ဒီည အောင်မောင်းနှင့်သူမ အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါခဲ့တာ သုံးကြိမ်သုံးလီပင် မကတော့ပြီ။ အောင်မောင်း မနက်ဖြန်အလုပ်နားသည့်ရက်ဖြစ်၍ တစ်ညလုံး စိမ်ပြေနပြေ သူမကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အစွမ်းတွေပြပြီး တအုန်းအုန်းလိုးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူ အလိုးကောင်းလွန်း၍ မသိန်းတင်လည်း စောက်ပတ်တွေပါ ကျိန်းလာရသည်။ ကောင်လေးက လွယ်ကိုမလွယ်။ သူ့လီးကြီးကဖြင့် မငယ်လှ။ ကိုမောင်လုံးနှင့် နင်လားငါလား ရှိမည်ဖြစ်ပြီး ဟိုက အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားကြီးပီပီ လိုးအားပိုပြင်းပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် သရဲမရဲစီးသလို ကရှူးမူးထိုး မချိအောင်လိုးတတ်သူ ဖြစ်ကာ အောင်မောင်းကျပြန်တော့ သာသာတစ်မျိုး ပြင်းပြင်းသွက်သွက်တစ်ဖုံ နှေးလိုက်မြန်လိုက် သက်လုံချွေပြီး ကြာကြာအချိန်ဆွဲ၍ ချော့လိုး ညှောင့်လိုးကလေးများပါ လိုးပေးတတ်သူဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းကြပါသည်။ လီးအဝင်နက်အောင် လိုးရာမှာတော့ အောင်မောင်းရော မောင်လုံးရော အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လီးချောင်းတုတ်သလောက် အလျားကပေမီဒေါက်မီတွေချည်းမို့ သားအိမ်ထိအောင် အပြတ်အားသွန်ပြီး လိုးနိုင်ကြသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ ဒီနှစ်ယောက်ကိုတော့ဖြင့် အသိအမှတ်မပြုဘဲနှင့်ကို မနေနိုင်ပါချေ။ 

“ မသိန်း ကျွန်တော့်လီး စုပ်ပေးစမ်းဗျာ ဒီတစ်ချှီ လီးပြန်တောင်တာနဲ့ မသိန်းဖင်ရောစောက်ပတ်ရော လိုးပေးမှာ သိလား” 

အောင်မောင်းပြောလိုက်တော့ … 

“ ဟဲ့ စောက်ပတ်လိုးရ တော်ပြီပေါ့ အောင်မောင်းရယ် … ဘယ့်နှယ် ဖင်ကိုပါ ပြဿနာ ရှာချင်ရတယ်လို့ ” 

မသိန်းတင် သူ့ကို မျက်လုံးကလေးစွေကြည့်ပြီး ခပ်ညုညုကလေးပြောသည်။ အောင်မောင်းကိုယ်လုံးကို မှီထိုင်နေပြီး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က သူ့လီးကို နှိုက်ကိုင်၍ ဆွကာဆွကာနှင့် လီးပြန်တောင်လာအောင် မသိ မသာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးနေသည်။ အောင်မောင်းလက်များကလည်း မသိန်းတင် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပြီး နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ဖိလှိမ့်ပွတ်ချေကစားပေးနေသည်။ မသိန်းတင် ကလေးမွေးဖူးသူ မဟုတ်၍ သူမရင်သားအစုံက ပျော့အိတွဲကျနေခြင်းမရှိဘဲ အလုံးလိုက်အမြွှာလိုက် အုံခဲတင်းကြွနေလျက် ရှိသည်။ 

အသားအရေဖြူဝင်းပြီး လုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေရင်ထွားထွား တင်ပဆုံသားကားကား ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ ရာဂအားကြီးမားသည့် ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် မိန်းမပီသသည့် ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါနှင့်ပြည့်စုံသော မိန်းမချောမိန်းမလှတစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမမိဘတွေက ရေး လမိုင်းဖက်က မွန်သွေးနည်းနည်းစပ်သည်။ 

မသိန်းတင် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရော အောက်ပိုင်းမှာပါ အဝတ်အစားမဲ့နေပြီး အောင်မောင်း အပေါ်ကိုင်လိုက် အောက်နှိုက်လိုက်နှင့် ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်နယ်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်နှင့် ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လက်နှင့်အသာဆွ၍ဆွ၍ ပေးနေပါသည်။ 

“ ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းက မသိန်းဖင်ကို ချတာပဲ မဟုတ်လား ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်မြင်တာ ” 

“ နင်နော် ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ ”

“ ကြာပြီ ချစ်လို့ မသိန်းမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ ဦးမောင်လုံး လိုးတိုင်းကြည့်တယ် ဟဲ ဟဲဟဲ ” 

“ သူ တစ်ခါတစ်လေ မူးလာမှ ငါ့ဖင်ကို ချတာ တစ်ခါတစ်ခါ ဖင်တောင်ကွဲတယ်'” 

“ သိသားပဲ သူလိုးပြီးထားတော့ ကျွန်တော့်အလှည့်ဖင်မကွဲတော့ဘူးပေါ့ ” 

“ ဟင်း ကြွက်ပျင်းကလေး ရေသာခိုဖို့ကျတော့ ထိပ်တန်းပဲ ဟင့်ဟင့် ” 

မသိန်းတင်ပြောလိုက်ပြီး အောင်မောင်းနှုတ်ခမ်းကို အောက်ကနေ၍ မမီမကမ်းလှမ်းစုပ်လိုက်သည်။

အောင်မောင်းလက်များက သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးအား ရစ်သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်မံ လှဲချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား နမ်းရင်းစုပ်ရင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေ၍ တစ်ယောက်က အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကိုယက် ကျန်တစ်ယောက်က အောက်မှနေ၍ သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ အားရပါးရစုပ်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို အလုပ်များသွားကြတော့သည်။

 “ ချစ်တယ် မသိန်းရယ် ချစ်လို့ မဝနိုင်ဘူး ” 

“ ဟင်း ဟင်း သူချစ်တာလည်း ကြောက်စရာကြီး ဖယ် ဖယ်တော့ကွာ မမ စောက်ပတ်တအားရွလာပြီ တစ်ညလုံး ယက်ပြီးရင်း ယက်နေတာပဲ ” 

“ ယက်ရုံဘယ်ကမလဲ လိုးလည်း လိုးပေးနေတာပဲ မဟုတ်လား” “အော လူကို ဒီလောက်ဆွနေပြီးမှ မလိုးရင် မသိန်းအော်ငိုမိမှာပေါ့ လို့ ” 

“ ကဲ ပါ အလကားစတာ မသိန်းဖင်ကြီး ကုန်းလိုက် အနောက်ကနေ အပီလိုးချင်တယ် ” 

“ လိုးပါ မောင်လေးရယ် နာနာလေးသာ လိုးပေးစမ်းပါ မင်း အေးအေးစိုးတို့ သက်မွန်တို့ လိုးမယ့်အစား မမနဲ့သာ ညတိုင်းအိပ် မင်းလိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်စေရမယ် ”

“ မမ … အဲ ဒါ ဘယ်က … ကြားလဲ ” 

အောင်မောင်း ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက ကမန်းကတန်းမေးသည်။ သူဖြစ်ပျက်နေပုံကြည့်၍ မသိန်းတင် တဟင်းဟင်းရယ်လိုက်ပြီး … 

“ ဘာလဲ သိပ်လန့်သွားလား ဟင်း ဟင်း ဟင်း …မမ မသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မင်းတို့အလုပ်ကလူတွေ မမဆိုင်ကို အမြဲရောက်နေတာ … စားစရာဝယ်ရင်း သူတို့ချင်းပြောတာကြားလို့ သိတာပေါ့ ” 

အောင်မောင်း ညာလို့မရဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အလုပ်ထဲက စားခွင်ကလေးတွေကို သတိရသွားသည်။ အေးအေးစိုးက တကယ်တော့ သူဋ္ဌေးဦးကျော်လှရဲ့စမောလေးဖြစ်ပြီး သူ တစ်လောကမှ ဖြတ်ခုတ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကိုမှ တစ်ညတစ်ခါ မစုပ်ရလျှင် အေးအေးစိုး မနေနိုင်တော့ပြီ။ သက်မွန်ကိုကျတော့ သူသိပ်ပြီး လူသိမခံချင်။ သက်မွန်ကျော်က လင်ရှိသည်။ လင်တစ်ယောက်လုံး ငုပ်တုပ်ရှိပါလျက် သူကြောင် တောင်ဝင်နှိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

သူ့လင်သိလျှင် ဓားခုတ်ပွဲတောင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် အပျိုမအေးအေးစိုးထက်ပိုပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေ မသက်မွန်က ပိုတောင်ထသေးသည် ဆိုတာ သူ့အသိပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။ 

“ မမက သိပ်တတ်နိုင်တာပဲ ကျွန်တော်က ချလို့ရတာ အကုန်ချတယ်ဆိုပေမယ့် မမကို ဘယ်လာက်အထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ မမအသိပဲ ကျွန်တော်ပြောတာ ယုံလိုက်စမ်းပါ ” 

“ မမက မယုံဘူး ပြောလို့လား မင်း ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ သူ တခြားမိန်းမလိုးရင် မမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ မမကြိုက်တယ် ”

“ သူ ပြောပြလား ” 

“ အင်းပေါ့ အကုန်မဟုတ်တောင် အဖော်တွေနဲ့ဖာချတာတို့ အလုပ်ထဲမှာ ဟိုကောင်မဒီကောင်မ ဒိတ်လုပ် ခဲ့တာတွေ သူလာလာပြောပြတာပဲ” 

“ မမ သဝန်မတိုဘူးလား ဟင် ” 

“ သဝန်မတို ဘယ်ရှိမှာလဲ ကွယ် ဒါပေမယ့် သူပြောပြတော့လည်း တစ်မျိုးတော့ ခံစားရတာပါပဲ” 

“ ဏှာပိုထလို့လား မမ ” 

“ အင်း … တစ်မျိုးပဲ အဲ့ လို … ဘယ်လိုပြောရမလဲ … ဆိုတော့ … ”

“ ဒါဖြင့် ကျွန်တော် ပြောပြမယ် … တစ်ခါလိုးဖြစ်တိုင်း တစ်ခါ ပြောပြမှာ ” 

“ အင်း … ကဲ ထားပါကွာ … ပြောချင်ရင်လည်း နောက်မှပြော … လိုးချင်လို့ မမအိမ်ခေါ်လိုးရင်လည်း ရတယ် ခု … မမ သိပ်တင်းနေပြီ …လျှော့ပေးတော့ … မောင်လေးရယ် … မမ မင်းနဲ့ နေချင်ပြီ ” 

အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ရွှဲရွှဲနစ်နစ်ထွက်ကျလာပြီဖြစ်သည့် စောက်ရည်တွေကို စမ်းမိသွားပြီး သူမ တော်တော်ထန်နေပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းနေသည်။ ဒီလို ခံစားချက်မျိုးကို သူ မမသိန်းနှင့်ကျမှသာ ကြားဖူးတော့သည်။ 

“ ဒါဆို လာ မမ … ဖင် ကုန်းလိုက် … ဖင်မလိုးခင် ဒီတစ်ချီ စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးဦးမှာ ”

“ မမလည်း စောက်ပတ်ပဲ အလိုးခံချင်တယ် … ဖင်လိုးတာ ကောင်းလွန်းပေမယ့် နာလည်း အရမ်းနာတယ် … ဟင်းဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင်၏လေးဘက်ကျကျ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပေးလိုက်သော ဖင်သားကားအိအိနှစ်ဖက်အကြားက အရည်ဝင်းလဲ့ကာ အနောက်ဖက်ကို ပြူးထွက်နေသည့် သူမစောက်ပတ်အဝ တည့်တည့်မှာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီး တေ့လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ စွိ ဗွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် လီးကြီးကို ဖိနှစ်ဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းလီးကြီးက တစ်ကြပ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဝက်လောက်အထိ တစ်ချီတည်း လျှောထိုးဝင်ရောက် စိုက်ဝင်သွားလေသည်။ အောင်မောင်း လေးချီမြောက် …လိုးပြီ။ ဝက်ဝက်ကွဲ ဆော်သည်။ မီးပွင့်မတတ် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးတော့သည်။ 

“ အ အိ အိ အင့် အ … ထိ ထိတယ် ဟင့် အင့် အိ အင့် အ အောင်မောင်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးစမ်းကွာ မြန်မြန် မင်းလီးကြီး မမကြိုက်တယ် … လိုး …လိုးပေး နာနာလိုးပေး … အားကုန်ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်စမ်း မြန်မြန် ဆောင့် … အ အင့် … အိ အိ အ … ကောင်း ကောင်းတယ် … အရမ်း ကောင်းပဲ ဟင့် ဟင့် ” 

စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြဲလန်ထွက်သွားအောင် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် နန်းစတော့လိုးပစ်လိုက်သည်။ အသက်ငယ်ငယ် လိုးအားဆောင့်အား အလွန်ကာင်းမှန်း သိပြီးဖြစ်၍လည်း သူမ၏ထန်ပြင်းနေသော ကာမ ဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်ကို အမြန်ဆုံးပြေပျောက်သွားအောင် အဆက်မပြတ် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အောင်မောင်းလည်း အလိုက်သိပါးနပ်သူဖြစ်၍ တခြားကောင်မတွေနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးသည့်အကြောင်း ပြောရင်း ကာမစိတ်ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတတ်သည့် သူ့မမသိန်း၏စောက်ပတ်ကို အလဲအကွဲပင် ဆော်နေကာ နောက်တစ်ချီ သူမဖင်ပေါက်လိုးနိုင်ရန်အတွက်ကိုပါ အသင့်ပြင်သည့်အနေနှင့် စောက်ပတ် လည်းလိုး ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ဆွကာ ကလိကစား ပေးလိုက်ရင်း အချက်လေးငါးဆယ်လိုးလိုက် ခဏနားလိုက် အားယူပြီး နောက်တစ်ခါ အသားကုန်မောင်းတင်၍ ထပ်လိုးလိုက်နှင့် သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ဆွဲယူလျက် တရစပ်ပင် စောက်ပတ်ရောလီးရော ထူပူသွားအောင် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

“ အ အား ပြီး … ပြီး ပြီ … ကျွန်တော် … ထွက် …ထွက် ပြီ … အ အားးးး … ဟားးးး … ” 

အောင်မောင်း လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မသိန်းတင်လည်း ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် နောက်ပြန်ဝေ့ဝိုက်လှိမ့်ထိုးညောင့်ပေးနေရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်တွေကို အောင်မောင်းနှင့်အတူ တစ်ပြိုင်တည်း ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးခြင်းဖြစ်၍ အောင်မောင်းသူ့လီးကို မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲ ကပ်ဖိထည့် သွင်းထားရင်း အတန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်ချွတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

“ မသိန်း စုပ်ပေး ” 

“ အေး စုပ်ပေးမယ် နင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကြားလား … ငါ ရေဆေးလိုက်ရမလား ”

 “ မဆေးနဲ့ ဒီအတိုင်းမှုတ်မယ် မသိန်းစောက်ပတ်ထဲ နှာခေါင်းနှစ်ပြီးတော့ကို နမ်းမယ် စုပ်မယ် ရှလူးရှလူး လုပ်ပစ်မယ် ”

“ နင်မို့ မရွံမရှာ ဟယ် … အောင်မောင်း ရယ် ” 

“ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မမပဲ မမရဲ့… စောက်ပတ်ယက်ယက် ဖင်ယက်ယက် ကျန်တာ ဘာမှ အရေးမကြီးဘူး ဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင် မချိတင်ကဲဖြစ်ပြီး အောင်မောင်းကိုဖက်နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းစုပ် လျှာလျှာချင်းခလုတ်တိုက်၍ အပြတ်ကို ကစ်ဆင်ပေးပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်အောက်ဆင်း၍ အောင်မောင်းလီးကို စုပ်ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမသိအောင်ဆိုပြီး အောင်မောင်းလရည်ရော သူမစောက်ရည်တွေပါ မြင်မကောင်းအောင် ရွှဲစိုအိုင်ထွန်းနေသည့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုတင်အောက်ကျနေသော သူမထမီစကလေးနှင့် အမြန်ဆွဲယူ သုတ်သင်ပစ်လိုက်ရသည်။ 

ဒီကလေး တကယ်ကို မလွယ်တာ သူမအသိပင်ဖြစ်သည်။ ရွံလို့ ရွံရမှန်းမသိ။ လုပ်သင့်မလုပ်သင့်လည်း ဘယ် တော့မှ မစဉ်းစား။ ထင်ရာမြင်ရာ ကရှူးမူးထိုး စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်တတ်သည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း သူတကာထက်ပို၍ အောင်မောင်းဆိုတဲ့သူ့ကို သူမ အချစ်ပိုနေရခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။ အတန်းပညာ မည်မည်ရရမတတ်။ ဗလအားကိုး မိုက်ရူးရဲဆန်တာမျိုးက ကိုယ်လိုရာပုံသွင်းပြီး လက်ညှိုးထိုး ခိုင်းချင်ရာခိုင်းစေ၍ရမည် ဆိုတာ သူမနားလည်သဘောပေါက်နေပါသည်။ ပထမလင်ဖြစ်သော မောင်လုံးလည်း ဒီအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။ 

သူတို့ အသိဉာဏ် အမျှော်အမြင်သာမရှိတာ ကာယအားကိုး အလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် ငွေကိုနင်းကန် ဖိရှာခိုင်းရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ရမ္မက်လိုအင်အတွက် သူတို့ဆီက သူတကာထက် ကြီးမားသန်စွမ်းလှသည့် အဟိတ်တိရစ္ဆာန်နှင့်မခြားသော ကာမစွမ်းအင်ကို ဝဝလင်လင်ရယူခံစားပြီး ထမီနံ့ကလေး မစို့မပို့ပေးလိုက် ကိုယ့်အတွက်ကျန်အောင် ကွက်ကျော်နင်းလိုက်နှင့် ဘဝကို မိမိလိုရာပုံစံအတိုင်း ဟန်ကျပန်ကျဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မောင်လုံးတစ်ယောက် အခြားသော မိန်းမတွေရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ သွားကြီးအဖြဲသားနှင့်မြူးပျော်နေစဉ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း တစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကာမသုခအလီလီ ခံစားရယူနိုင်ခဲ့သည့် အဖြစ်ကို သူ့လင်မောင်လုံးတစ်ယောက် သိပင်သိငြားသော်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှပင် ပြန်လည်တုံ့ပြန် ပြောဆိုဝံ့ခြင်း မရှိသည်မှာ ဘယ်လိုမှလျှော့တွက်၍မရသည့် သူမ၏ အစစ်အမှန် အရည်အချင်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။ 

သူမ လီးအစုပ်ကောင်းလွန်း၍ အောင်မောင်းလည်း လီးမတ်မတ်တောင်လာရလေပြီ။ လဒစ်ထိပ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်တစ်ပွင့်လို ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွပွကားကားကြီးဖြစ်လာတာ တွေ့ရသည်။ လဒစ်ထိပ်ပွင့်အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ သူ့လဒစ်အနားသားတစ်လျှောက် ခမောက်ဆောင်းထားသလို နှုတ်ခမ်းသားများကော့လန်၍ အပြင်ဖက်ကို ကားထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ 

လီးဒစ်အောက်ခြေတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်ဆွပြီး ထိပ်လုံးကို စုပ်ကာစုပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ လချောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း အသွားအပြန် လျှာနှင့်ယက်သည်။ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်မကျန်အောင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူနေ၍ အောင်မောင်း ကြာကြာအောင့်မခံနိုင်ဘဲ သူမကို လက်ပြကာတားလိုက်ရသည်။ 

သူ့ဆီးအိမ်နှင့် ကပ်ပယ်အိတ်တစ်ဝိုက်မှာပါ တင်း၍လာရပြီ။ ဆက်တိုက်လိုးထားရသဖြင့် လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံးပါ ကျင်သလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ ပွတ်တိုက်ဖန်များ၍ လီးကျိန်းနေသည်။ မသိန်းစောက်ပတ် ဘယ်လိုနေမည် မသိပါ။ ဒီတစ်ကြိမ် သူမစောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ကိုသာလိုးမည်ဖြစ်၍ အောင်မောင်း သူမကိုကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲရှိ အမွှေးအမြှင်များထူပြောစွာ ပေါက်ရောက်နေလျက် ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကြီးကိုရော ဖင်စအိုဝစူတူတူကလေးကိုပါ နှစ်ခုစလုံးကို ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်တပြပ်ပြပ် ယက်သပ် ဆွနှူးပေးလိုက်သည်။ 

မသိန်းတင် ဖင်ပေါက်ကို သူမလင်ဖြစ်သူမောင်လုံးတစ်ယောက် အမြဲဆော်နေကျဖြစ်၍ စအိုဝပွင့်လို့နေကာ အနောက်ကို မသိမသာစူထွက်နေသည်။ အောင်မောင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးနှိုက် ဆွပေးရင်း ကျန်နေသည့် သူ့လက်မဖြင့် မသိန်းတင်၏ဖင်စအိုဝလေးထဲကိုပါ လှည့်ပတ်မွှေ့ထိုးပေး လိုက်ပါသည်။

ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်လမ်းကြောင်းဖွင့်ရင်း အောင်မောင်း မနေနိုင်တော့တာနှင့်သူမစောက်ပတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း အားရပါးရ ကုန်းမှုတ် ကုန်းယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မသိန်းတင်နှုတ်မှ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်မြည်တမ်းညည်းညူရင်း သူမခါးကလေးပါ အပေါ်ကို ကော့ထိုးတက်သွားရလေသည်။

“ အင့် အောင်မောင်း နင် … နင် ဘာ … မ ပြော …ညာ … မပြော နဲ့ … လူကို ဟင့် ဟင်းးး ” 

“ ဖလပ် လပ် ပြပ် ပြပ် … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ” 

“ အ အာ့ ယား ယား တယ် နင် အ တ အားလုပ် လုပ်တာ အိအင့် အ အစိကို မ မကိုက်နဲ့ အ … သေ သေပီ သေပါပီ …တော် ” 

အောင်မောင်းအပြတ်ပင် ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်ကနေ အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး လေးငါးကြိမ်ခန့် ယက်ယက်သပ်တင် ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲကို လျှာလိပ်၍ ထိုးသွင်းကာ ထက်အောက်ဝဲယာ နာရီလက်တံ လားရာအတိုင်း လေးဘက်လေးတန် လှည့်ပတ်ယက်ဆွ၍ ပေးလိုက်သည်။ 

စောက်ဖုတ်အတွင်းရော အပြင်ရော နှုတ်ခမ်းသားများကို သူ့လျှာမထိတွေ့မိသည့်နေရာ ဟူ၍မရှိ။ အစိထိပ်ဖူးချွန်တက်တက်ကလေးကိုလည်း ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဟူ၍ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်အောင် စုပ်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း နံရံတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာစောင်းကြီးနှင့် ဟိုထိုးဒီထိုး ဗရမ်းဗတာ ထိုးမွှေထိတိုက်မိတာကြောင့် မသိန်းတင် စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ သောက်သောက်လဲထွက်ကျလာခဲ့ကာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင်မှ ရှက်အားပိုသွားမိသည့် အဖြစ်။ စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ကိုပါ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ထိုးမွှေနေမှုက လူကိုပင်ရူးမတတ် ဖြစ်သွားစေပါသည်။ 

မသိန်းတင် အောင့်အည်းမျိုသိပ်ရဖန်များ၍ စောက်ရည်တွေသာမက သေးတွေတောင်မှ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်လို့ဝတော့မှ အောင်မောင်း ကုတင်နဘေးရှိ ကြွက်လျှောက်နေရာမှာ တင်ထားသည့် ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်း ကို ယူပြီး သူ့လီးကိုရော မသိန်းတင်ဖင်နှင့်စောက်ပတ် ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး ရွှဲနစ်နေအောင်ကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ နင် တကယ် ဖင် … လိုး မှာနော် ဟုတ်လား ”

“ အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ … ဖင်မခံချင်လို့လား ” 

“ မ ဟုတ် … ပါဘူး … ငါ ငါ ပြီး … လိုက်ချင် …လို့ … စောက်ဖုတ် အရင်လိုးပေး တကယ်ပြောတာ နော်…ပြီးမှ နင့်အကြိုက် လုပ် … ” 

“ သိတယ် …ဒါကြောင့် အစ်မ စောက်ပတ်ပါ ဆီကြိုလိမ်းထားတာ … စောက်ပတ်ရော လီးရော ဆီရွှဲရွှဲနဲ့လိုးတော့ ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ်ဇွပ်နဲ့ အဝင်ချောနေမှာပဲ ” 

“ အေးပါဟယ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ ငါ နင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ နင်ဘာလုပ်လုပ် ခံပြီးသားပဲ ”

“ အဲဒီအပြောလေးတွေကြောင့် မသိန်းကို ချစ်ရတာ ဟင်း ဟင်း ” 

အောင်မောင်း သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို ပြွတ်ကနဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြလေသည်။

မသိန်းတင် ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ကားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအလယ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို မသိန်းတင်စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလိမ်းဆီအစွမ်းဖြင့် သိသိသာသာ လီးအဝင်ချောပြီး ရှောကနဲဆိုသလို သူ့လီးချောင်းကြီး အရင်းထိရောက်အောင် ဒုတ်ဒုတ်ထိစိုက်နစ် တိုးဝင်သွားလေသည်။အောင်မောင်း အဆက်မပြတ် လိုးတော့သည်။ 

လှေကြီးထိုးဆိုပေမယ့် မသိန်းတင်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက် တင်ထမ်းကာ လိုးရသဖြင့် လီးစိုက်ဝင်အားပိုကောင်းပြီး မောင်းအား ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးချလေလေ ပိုမိုခရီးရောက်လေလေဖြစ်လာရလျက် မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ မသိန်းတင် ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်ကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံတွန်းထိုးလို့ လာရလေသည်။ 

“ အ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းလိုး အောင်မောင်း မမ ပြီး ပြီးချင်လာပြီ ဟင့် အ အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်း လိုက်တာကွယ် ”  

“ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းတာပဲ အစ်မစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ ဓားနဲ့လှီး အိမ်တိုင်မှာ ချိတ်ပြီးတော့တောင် သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ် ”

“ အမယ်လေ့လေး ကြောက်စရာကြီးပါလား ငအောင်မောင်းရယ် ဟွင်း ခွေးသားလေး နင် ငါ့စပတ်ဖြတ်ချိတ်ပြီး အချိန်ပြည့် လိုးချင်သေးတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား ” 

“ ဒါပေါ့ မမရဲ့ မစောက်ပတ်က အပျိုမဟုတ်တာတောင် … လိုးရတာ ထုတ်ထုတ် ထုတ်ထုတ်နဲ့ ဝက်သား သုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ်အောင် ကိုက်ဝါးနေရသလိုပဲ …ဟီးဟီး အနားမှာတစ်နေကုန်ထားပြီး အချိန်ရတာနဲ့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ အင်းးး ငါကလဲ နင့်လီးကြီး သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်း သပ်လျှိုသလို လိုးပြီးရင်းလိုးနေတာ … အားရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် … ကဲ လိုးပါ လိုးပါ … လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်မထားနဲ့ …စောက်ပတ်လိုး ပြီးရင် ဖင်လိုး စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့ ” 

အောင်မောင်းလည်း ကောင်းပါပြီ ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနှင့် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထမ်းပြီး အချက်လေးငါးဆယ် တအုန်းအုန်းဝုန်းပစ်လိုက်ရာ မသိန်းတင်ဖျပ်ဖျပ်လူးသွားရပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ အပြင်ကို တဖြောဖြော ထွက်သွန်ကျလာခဲ့ရလျက် ပထမအချီကို မပြီးချင်ဘဲ ပြီးလိုက်ရတော့သည်။ သူမစောက်ပတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ် ဖင်ကိုကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးစသွင်းလိုက်သည်။ 

“ မောင်လေး ဖြေးဖြေးနော် မင်းလီးတော့ မမကြောက်တယ် ဖင်မကွဲစေနဲ့” 

“ စိတ်ချ မမရဲ့ မကွဲစေရပါဘူး ” 

အောင်မောင်း သူ့လီးကို ဂရုတစိုက်လိုးသွင်းသည်။ ကြပ်တပ်တပ်နိုင်ပြီး ဆီလိုသေးသည်ထင်၍ ဆီပုလင်း ထပ်ယူ သူမဖင်ပေါက်နှင့်သူ့လီးမှာ ထပ်မံသုတ်လိမ်းပြီး လီးကိုနောက်တစ်ကြိမ် ထိုးစိုက် လိုးသွင်းလိုက် ပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အဝင်ပေါက်ပွင့်ပြီးဖြစ်သည့် သူမစအိုပေါက်ကလေးက သူ့လီးကြီးဒဏ်ကို တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာပြီး လီးဒစ်မြုပ်ရုံအဆင့်ကနေ လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်အထိ အထဲဝင်အောင် သွင်းနိုင်လာသည်။ ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် အသွင်းအထုတ်လည်း မှန်မှန်ကြီး လုပ်နိုင်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား စတင်၍ ဖီလင်တွေရလာကြပြီ။အောင်မောင်း သူ့မမဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင်လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးကို အဆက်မပြတ် ဇွတ်လိုးသွင်းနေသည်။ ခုနင်ကလောက် တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်မနေတော့ပေမယ့် အလိုးမခံရတာ ကြာ၍လားတော့မသိ။ စီးကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပင်။ စောက်ပတ်ကမှ အရည်ရွှဲလာလျှင် ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့နေသေးသည်။ 

ဖင်ပေါက်ကဖြင့် ဆီဆွတ်ပြီးလိုးတာမဟုတ်လျှင် သိပ်တော့မလွယ်ချေ။ ဓမ္မတာနှင့်ဆန့်ကျင်သောနည်းဖြစ်၍ လီးချောင်းကြီးသူဆိုလျှင် စောက်ပတ်လောက် ဆွဲဆန့်အား မကောင်းလှသည့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲမှာ ကပ်ကပ်သပ်သပ် ကြပ်သိပ်ညှပ်၍နေမှာ သေချာသလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အောင်မောင်းဖင်လိုးရတဲ့အရသာကို မသိန်းတင်လောက်တောင် မခံစားဖူးခဲ့ပါ။ အောကားတွေကြည့် သူသူငါငါ အပြောမျှလောက်သာ ကြားဖူးခဲ့သည်။ 

ဖာချတော့လည်း ဖာမတွေက တော်ရုံနှင့် ဖင်ကိုင်ခွင့်မပြုကြ။ ဖင်လိုးခံသော စော်မျိုးက အလွန်ရှားပါးလှပါသည်။ ဖင်ပါကင်အမြဲဖွင့်နေကျ ခေါင်းတွေသာ တစ်လက်ကိုင် သဘောမျိုးထားကာ ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရကြသည်။ သူ အခုမှသာ ဖင်တကယ်လိုးဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်တည့်စမ်း ကြည့်ဖူးခဲ့ပေမယ့် လဒစ်လောက်သာဝင်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး အသွင်းမခံနိုင်တာကြောင့် ပြန်ပြီး လက်လျှော့ခဲ့ရသည်။ ဒီတစ်ချီဖင်လိုးခြင်းက သူ့အတွက် ဗွေဆော်ဦးအကြိမ်ပင်ဖြစ်၍ သည်းထိတ်ရင်ဖို ဖြစ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပါသည်။

ပထမဆုံး လီးဒစ်ကိုဝင်အောင်သွင်း တစ်ရစ်ပြီတစ်ရစ်လှည့်ပတ်၍ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းပြီး ချောဆီအရှိန်နှင့် လီးကိုတစ်လက်မချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာကပ်ဖိ ညှောင့်၍ အပြင်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် အဝင်ပိုနက်အောင်အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လီးအရင်းထိရောက်ဖို့ ဇောချွေးများပျံနေအောင်ကို မနည်းကြီး ကြိုးစားအားထုတ်လိုးပေးရသည်။ လိုးရင်းကနေ အရသာကို ခံစားတတ်လာသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာ ရှိသည်။ လီးကို အချိန်ကြာကြာ ဆွဲမလိုးနိုင်အောင် သဘာဝက တမင်တကာ တားမြစ်ပိတ်ပင် ထားလို့လားမသိ။ အောင်မောင်း လီးဝင်လီးထွက် ခပ်သွက်သွက် လိုးနိုင်လာပြီး လီးလမ်းကြောင်းပွင့်သည်နှင့် တရစပ် အားသွန်လိုးပစ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထက်တောင် ပိုပြီး ဖိညှစ်စုပ်ဆွဲအားများလှသည့် စအိုအတွင်းနံရံ များရဲ့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှု ကလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးရသည်ထက် သုံးလေးဆလောက် ပို၍ ပြင်းထန်ထိရောက်မှု ရှိခြင်းကြောင့် သူ့ခမျာ အချိန်အကြာကြီး ဆွဲမလိုးနိုင်တော့ဘဲဖြစ်ကာ မိနစ်လေးဆယ်ခန့် အကြာမှာပင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မသိန်းတင်၏ ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ ဒလဟောကြီး ပန်းထုတ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားရလေတော့၏။ 

ဖင်လိုးရသည့်အရသာကို သူတော်တော်ကလေး စွဲလန်းနှစ်ခြိုက် သွားခဲ့ရပြီ။ မသိန်းတင်ဖင်ထဲ လီးစိမ်ထားရင်း အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ ဗီဇံခေါ် အစိကလေးရှိရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလှုပ်နှူးဆွ၍ လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ကာ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရင်း သူမအနေနှင့် အပြီးသတ် ခရီးရောက်အောင် ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဝိုင်းကူပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။ မသိန်းတင်လည်း အဆက်မပြတ် ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ စောက်ရည်များ အသည်းအသန်ပန်းထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားရလေတော့၏။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အကိုကဖိုက်တော့ အညိုကကြိုက်ပေါ့ (စ/ဆုံး)

အကိုကဖိုက်တော့ အညိုကကြိုက်ပေါ့  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျမ နာမည် က စိမ်းညို ပါ ။ အိမ်က ကျမ မိဘတွေ နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ အညိုလို့ဘဲ ခေါ်ကြတယ် ။ ကျမတို့က ဆင်းရဲတယ် ။ ကျမတို့က ရန်ကုန်မြို့ ရဲ့တခုသော ဆင်ခြေဖုံး.ဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်တခု မှာ နေတယ် ။ ကျမအဖေက သစ်စက်မှာ အလုပ်သမား ။ အမေကကျမတို့နေတဲ့လမ်းထိပ်မှာ မုန့်ဟင်းခါး ရောင်းတယ် ။

ကျမ..၈တန်းရောက်တဲ့နှစ်မှာ အဖေ ဆုံးသွားတယ် ။ အမေ့ဝင်ငွေတခုထဲနဲ့ကျမတို့ မလောက်လို့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး အမေရောင်းတဲ့ မုံ့ဟင်းခါးဆိုင် ကို ကျမ ဆက်ပြီး ရောင်းတယ် ။ အမေက ဈေးထဲမှာ ပန်းရောင်းတယ် ။ ပန်းက မနက်ပိုင်းတင်ဘဲ ရောင်းရတာ ။ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် က တနေကုန် ရောင်းတာ ..။ညနေ မှောင်တဲ့အထိ ပေါ့ . .။

ကျမ မုံ့ဟင်းခါးဆိုင် တာဝန်ယူလိုက်တာနဲ့ ကျမတို့..ဆိုင်ကအရင်အမေ.ရောင်းတုံးကထက် ပို ရောင်းကောင်းလာတယ် ။ မုံ့ဟင်းခါး က အရင်အတိုင်းပါဘဲ။ ဒီအရသာ ဒီမုံ့ဖတ် ပါဘဲ ။ အမေဘဲ ချက်တာကိုး ။ ကျမကိုလဲ အမေက သင်ထားပေးတယ် ။ လူတွေ ပို စားလာတာက အရင် က အဖွားကြီး ရောင်းရာက အခု အပျိုမလေး ရောင်းလို့ပေါ့။ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသား လူငယ်တွေ လဲ စိမ်းညိုဆိုင်မှာ အစားများလာသလို..ဖြတ်သွားဖြတ်လာ..ယောင်္ကျားသား..ကြီးကြီးငယ်ငယ်...တွေကလဲ..စိမ်းညိုရောင်းနေတာ တွေ့တာနဲ့ မုံ့ဟင်းခါး စားချင်လို့က နဲနဲ ..လူကို ကြည့်ချင်လို့က များများ..ဝင်ထိုင် စားကြတယ်လေ ။

ကျမ ကြောင့် ယောင်္ကျားတွေ လာစားကြတယ် . .ဆိုလို့ ..ကျမ က ဘယ်လိုပုံလဲ . .ဆိုတာ ေြ့ပာပြ ဖို့ လိုမယ် ထင်တာဘဲ . .။ ကျမက ဆင်းရဲပေမဲ့ .မျက်လုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်း..အသားဝင်းဝင်း နဲ့ ..စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့။ မိန်းကလေးတယောက်ပါ ..။နံမည်က အညို ဆိုပေမဲ့ ကျမ အသားက မညိုဘူး . .။

အသား လတ်တယ် ။ ( အင်း..ကျမ ဘယ်လိုရုပ်မျိုးလဲဆိုတာ ရှင်တို့ သိဖို့ နှိုင်းပြရမယ်ဆိုရင်...ဒီနေ့ခောတ်နံမည်ကြီးနေတဲ့..မော်ဒယ်နဲ့ဗွီဒီယိုမင်းသမီးသင်ဇာဝင့် ကျော်လို...ရုပ်မျိုး.. ..) အထူးသဖြင့် ယောင်္ကျားတွေ အရမ်းသဘောကျကြတာက ကျမ ရဲ့ ကိုယ်လုံး ..။ ဘာမှ ..လေ့ကျင့်ခန်း အထူးအထွေ မလုပ်ပါဘဲနဲ့ ကျမ ကိုယ်လုံးတွေ က အချိုးကျ လှပနေတာ . .။

ကျမရဲ့ ခါးလေးက အရမ်းသေးတယ် ။ ထွာဆိုင်ခါးလို့ တင်စားကြတာမျိုး . .။ ခါးသေးသေး ရဲ့ အောက် က ... စွင့်ကားထွက်နေတဲ့ တင်တွေက ကျမ ကိုယ်မှာ လူကြိုက်အများဆုံး အစိတ်အပိုင်းတခုပါဘဲ ရှင် . .။

ကျမလမ်းလျောက်သွားရင်ဒီတင်တွေက..တုံခါသွားကြတာ..ယောကျ်ားတွေက သဲသဲမဲမဲ ..ဒီတင်တွေကို ငမ်းကြပါတယ် ..။ အမေက ကျမ အပျိုဖေါ်ဝင်စကထဲက

“ အညို..လမ်းလျောက်ရင် ဖင်လှုပ် မလျောက်နဲ့ . . ”

လို့အမြဲ ဆူလေ့ရှိပါတယ် . .။ ကျမက သက်သက် လှုပ်လျောက်တာ မဟုတ်ရပါဘူး .ရှင် . .။ တင်တွေက သူ့ဖါသာသူတုန်ခါလှုပ်ကြတာပါ..။ကျမ..ရင်တွေကတော့သိပ်အကြီးကြီးမဟုတ်ပေမဲ့လုံးဝန်း.တင်းမာပြီး..ထိပ်ဖျား..နားရောက်တော့ အပေါ်ကို ခပ်မော့မော့လေး ကော့တက်နေကြတယ် ။ ကျမတို့က .ရေချိုးခန်းနဲ့ ရေချိုးနိုင်တဲ့.. လူတန်းစားမဟုတ်တော့ ကျမ အိမ်ရှေ့က ရေဘုံပိုင်မှာ ရေချိုးပြီ ဆိုရင် ဘေးနားက အိမ်တွေက ..လူပျိုလူအိုယောကျၤားသားတွေ ဟာ ကျမ ..ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်ဖက်ကလျံထွက်နေတဲ့ .. ဝင်းမွတ်တဲ့ ကျမ ရဲ့ ဖြိုးဖြိုးရွှေရင်တွေ နဲ့ ရေစို ထမိန်ကြောင့် ..ထင်းထင်းလင်းလင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်းမြင်ရတဲ့ကျမရဲ့စွင့်ကားနေတဲ့တင်ပါးကြီးတွေ ကို တဏှာရာဂစိတ်တွေ ပြင်းထန်ပြီး . ချောင်းကြမြောင်းကြတယ်လို့ ကျမပြန်ကြားသိကြရတယ် .။

နောက်တခု ကျမရဲ့ ထူးခြားချက်တခုက ကျမရဲ့ မျက်လုံးတွေပါဘဲ . .။  ကျမရဲ့မျက်လုံးတွေက..ညှို့ဓါတ်အပြည့်ပါတဲ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ..လို့တချို့ကောင်လေးတွေက ပြောကြတယ် . .။ ကျမက သဘောရိုးကြည့်လိုက်ပေမဲ့ ယောကျ်ားတွေက..ယောကျၤားတွေက ဒါကို သူတို့ကို မြှူဆွယ်တယ်လို့ ..ထင်ကြတယ်လေ ..။

ကျမတို့ရပ်ကွက်က..မိန်းမတော်တော်များများဟာ..သူတို့ယောကျၤားတွေ.. ..သားတွေ....မတားနိုင်ဘဲ.ကျမဟာရပ်ကွက်ထဲမှာ..ယောင်္ကျားတွေကိုမြှူဆွယ်ပြီးမုံ့ဟင်းခါး...ရောင်းစားသလေးဘာလေးနဲ့ အတင်းချကြတယ်ေ လား .။

ကျမဆိုင်က ယောင်္ကျားတွေတရုံးရုံးနဲ့ .မြင်မကောင်းဘူးလို့..ရပ်ကွက်ရုံးက ဥက္ကဋ္ဌ ကို ပြောတဲ့ လူက ပြောတယ် . .။ရပ်ကွက်ရုံးက ဥက္ကဋ္ဌကလဲ ..ကျမ နဲ့ စကားပြောရင် လေ မပြတ်တော့ဘူး ။သူကလဲ ကျမ ရဲ့ ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်တဲ့ယောင်္ကျားတွေထဲမှာ တယောက် အပါအဝင်ပါ . .။

မုံ့ဟင်းခါးရောင်းတာဘန်းပြပြီး..ခေါ်ရင်လိုက်တယ် .ဆိုပြီး..ကွယ်ရာ အတင်းချတဲ့ အိမ်နားနီးချင်းတွေ လဲ ရှိတာပေါ့ . .။ကျမ က ဘယ်သူဘာဘဲပြောပြော ဂရုမစိုက်ခဲ့ပါဘူး .. ။ ကျမဆိုင်ကို လာစားကြ ..လာထိုင်ကြတဲ့ ယောင်္ကျားတွေ ..ကောင်လေးတွေနဲ့လဲတခါမှ ချိန်းတာ လိုက်တာ မလုပ်ဘူးသေးပါဘူး . .။

ကျမမုံ့ဟင်းခါးဆိုင်လေးရဲ့ရှေ့လမ်းတဘက်တချက်မှာ..စာအုပ်အငှားဆိုင်တဆိုင်ရှိတယ် ။ စာအုပ်ဆိုင်လေး ရဲ့ ပိုင်ရှင်က ကိုသိန်းမြင့် ..တဲ့ .။ ကျမက ..ငယ်ငယ်ကထဲက စာဖတ် ဝါသနာပါတာ .။ ကျမမုံ့ဟင်းခါး..တနေကုန်..ထိုင်ရောင်းတော့နေ့လည်နေ့ခင်းမှာ..အရောင်းပါးတဲ့အခါတွေမှာ.. ဝတ္ထု ဖတ်လေ့ရှိတယ် ။ ကိုသိန်းမြင့် ဆိုင်ကနေငှားဖတ်တယ် ။ ကျမလဲ လိုင်းစုံ...စာရေးဆရာစုံ...စာအုပ်မျိုးစုံ ဖတ်တာ . .အချစ်..စွန့်စားခန်း ..လျှို့ဝှက်သဲဖို..စုံထောက် ..သိုင်း ..ဘာသာပြန် ….ပေါ့ ...။ တနေ့ ရင်သိမ့်တုန် စာရေးဆရာ လို့ အမည်ပေးထားတဲ့ အချစ် ..စွန့်စားခန်း..ရောမွှေထားတာတွေရေးတဲ့..စာရေးဆရာတယောက်ရဲ့ စာအုပ်ကို ဖတ်မိရာက ..သူကအရေးအသားတွေက ကျမစိတ် ...တိတိကျကျ ပြောရရင် .. ကျမရဲ့ ကာမစိတ် ပေါ့ . .ကျမကာမစိတ်တွေကိုထကြွနိုးကြားလာစေတာကြောင့် ကျမလဲ အပျိုပေါက်စ ကောင်မလေးတွေလိုဘဲ.ဒီစာအုပ်ကို အိမ်သာထဲယူဖတ်ရင်း ...ကိုယ့်ပေါင်ကြားကိုကိုယ်.. ပွတ်သပ်..ကိုင်တွယ်မိရတဲ့အထိပါဘဲ ...။

အပျိုဖေါ်ဝင်စတုံးက အဖြစ်တွေကို ပြန်စဉ်းစားရင် အရမ်းရှက်မိတာဘဲ ..။ကျမ လေ..တအား .ထ တာ ..။ အမွှေးပေါက်ခါစ ..ရာသီသွေးလာခါစမှာ စောက်ပတ်ယားတာ အရမ်းဘဲ ..။ စူးစမ်းချင်တဲ့စိတ်နဲ့လဲ ..လိင်အကြောင်းတွေကို လက်လှမ်းမှီရာ စာအုပ်တွေ ဖတ် . .အသက်ကြီးပြီးအတွေ့အကြုံရှိတဲ့..မိန်းမတွေဆီက စပ်စု..နဲ့ ..။ ယောင်္ကျားအင်္ဂါ ..လီး ဆိုတာကိုလဲ တအား တွေ့ဘူးချင်မိခဲ့တာဘဲ ။

ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်ကို ခံချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်နေမိတာ အရမ်းဘဲ..။ ကျမ ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ် စောက်ဖုတ် .တောင့်တ..ယားယံနေတယ် . .။

ဘာကိုတောင့်တနေသလဲဆိုတာကတော့ ရှင်းနေပါတယ် . .။ ယောင်္ကျားလိင်တန်ဆာ ဘဲပေါ့ရှင် . .။ လီး  ဆိုတဲ့ အတန်ချောင်းကြီးပေါ့ ...။ ကျမလိုသွေးသား..ဆူဖြိုးတဲ့ငယ်ရွယ်တဲ့..မိန်းကလေးတယောက်ဟာ..ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ကို တောင့်တာတာတကယ်တော့ သဘာဝပါဘဲ . .။မတောင့်တဘူးဆိုရင် တခုခုမှားယွင်းနေလို့ပေါ့ . .။ခက်တာက.. ..ကျမရဲ့ဘေးအနီးအနားမှာက ယောင်္ကျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတယ် . .။ဘယ်သူ့ကို လက်ခံမလဲ . .စဉ်းစားစရာဘဲ . .။

ကျမက တမျိုး ..။ဖြူသန့်ပြီးရုပ်အရမ်းချောတဲ့..ကောင်လေးတွေကိုဆိုရင်..စိတ်က သိပ်မလာဘူး .. ။အရုပ်ဆိုးဆိုး အသားညိုညို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကောင်တွေက ကျမ ညအိပ်ရာဝင် စိတ်ကူးထဲက ကျမကို ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ပေးတဲ့ သူတွေပေါ့ . .။

စာအုပ်အငှားဆိုင် က ကိုသိန်းမြင့်ကလဲ အလာကြီး . .။ သူကလဲ တခြားယောကျ်ားတွေလိုဘဲ ကျမကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ်ချင်တယ်လေ . .။ သူကကျမကြိုက်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ရုံမက..ပိန်ကိုင်းကိုင်း..ဖြူရော်ရော်နဲ့ရောဂါသည်..ပုံပေါက်နေတယ် ။ကိုသိန်းမြင့်ကလဲ စာအုပ်သွားငှားရင် တို့လားဆိတ်လား . .နဲ့ . .။ အင်း..ယောင်္ကျားတွေများ . .ဘယ်သူ့မှ မယုံရဘူး . .။ နှာဘူးတွေ ဘဲ များတာဘဲ. .နှာဘူး ဖြစ်ချင်ဖြစ် ..ဂန်ဒူး ဖြစ်ချင်ဖြစ် ...တခုခုဘဲလေ . .။

တနေ့ညနေပိုင်း..ဆိုင်သိမ်းအပြီး..စာအုပ်သွားငှားတော့..ကျမ..ကိုသိန်းမြင့်ဆိုင်လေးထဲမှာ ...လူတယောက်နဲ့တိုးတယ် . .။ဆိုင်ကလေးကလဲ စာအုပ်တွေက ..များလွန်းတော့ ..ငှားတဲ့လူတွေ အတွက် စာအုပ်ကြည့်ဖို့က နေရာသိပ်ကျဉ်းတယ်။ တခါတလေ လူတွေများနေရင် တယောက်နဲ့တယောက် ..ထိမိတယ် . .။ မလွတ်ဘူး။ကျမ စာအုပ်တွေ ရှာနေတုံး . .ဒီလူဝင်လာတယ် . .။ သူက အသားညိုညို ခပ်ပိန်ပိန်...။သူ့ မျက်လုံးအကြည့်တွေက ကျမရင်ကို တုန်သွားစေတယ် . .။ မြင်မြင်ချင်း ..စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ် . .။ သူ့ရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက သိပ် ရဲတင်းလွန်းတယ်လို့ ကျမ ထင်တယ် .. ။အကြည်ရိုင်းတွေ လို့လဲ ပြောနိုင်တယ် .။

ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ထွင်းဖေါက်ပြီး ကျမရဲ့ ကိုယ်ခန္.အတွင်းအစိတ်အပိုင်းတွေ အားလုံး ကို သူ မြင်နေရတဲ့အတိုင်း ...ဘဲ..ကျမ စာအုပ်ရှာနေတုံး ..သူ ကျမနားကို ရောက်လာတယ် ...။သူနဲ့တထွာအကွာတောင် မဝေးဘဲရှိနေတဲ့ ကျမ တင်သားတွေကို သူ ငုံ့ကြည့်နေတယ်။

ဏှာဘူး..ဘဲ ..။ ကျမလဲ လွယ်လွယ်ဘဲ .စာအုပ်တအုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး..စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုသိန်းမြင့် ထိုင်နေတဲ့စားပွဲဆီသွားဖို့ လုပ်တယ် . .။ ကျဉ်းတဲ့ လမ်းကလေးအတိုင်း..ကိုယ်ကို ဘေးတိုက်ရွှေ့ပြီးခြေလှမ်းလိုက်တာ ..ဒီလူရဲ့ ကိုယ် အရှေ့ပိုင်းနဲ့ ကျမရဲ့ အနောက်ကို သိသိသာသာ ကားထွက်နေတဲ့ တင်သားတွေ မိမိရရကြီး ပွတ်ထိမိသွားရတယ် . . ။

“ အို ...ဘယ်လိုတုံး . . ”

ကျမရင်တွေ တကယ်ဘဲ ရင်သိမ့်တုန် သွားရတယ် ...။ သူ ...သူ့ ရှေ့ခြမ်း ပေါင်ကြားက မာမာအတန်ကြီးတခု နဲ့ကျမ ဖင်တွေ ..မိတ်ဆက်..ပွတ်တိုက်မိသွားရတာ ကျမ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထသွားရပါတယ်ရှင် . .။

“ ဆောရီး ဘဲ . . ”

သူက တောင်းပန်စကားပြောတယ် . .။ ကျမလဲ . .ခပ်တိုးတိုးလေသံ နဲ့ . 

“  အရမ်းတိုးတာဘဲ . . ”

လို့ ပြောလဲပြော မျက်စောင်းလဲ ထိုးပစ်လိုက်တယ် ...။ ကိုသိန်းမြင့် က အရေးထဲ . .

“ ဟဲ့ . စိမ်းညို ..လိုချင်တဲ့ စာအုပ်ရရဲ့လား...နင်မှာထားတဲ့ ဟို . .ရင်သိမ့်တုန်..စာရေးဆရာ ရဲ့ စာအုပ်တော့ မထွက်သေးဘူးဟ .. ”

လို့ ကျမ နံမည် ကိုပါ ဒီလူရှေ့ ခေါ်လိုက်လို့ ..ဒီလူတော့ ကျမနံမည် သိသွားပြီ .လို့ ကျမ သိလိုက်တယ် . .။

“ ငါရလာတာနဲ့နင့်ကို ပထမဆုံး ဦးစားပေး ..ငှားမှာပါ . . .ငါ နင့်ဆိုင်ကို လာပို့မယ်ဟာ . .. ”

ကိုသိန်းမြင့် က ကျမ ငှားမဲ့စာအုပ်ကို ရေးမှတ်နေတုံးလဲ ဒီလူက ကျမအနောက်ကနေ ကျမ တင်တွေကို ခေါ်တောတထောင်အား မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေမယ် ဆိုတာ ကျမ သိနေတယ် . . .။

ကျမ မုံ့ဟင်းခါးဆိုင် က လမ်းတဖက်မှာဆိုတော့ စာအုပ်လေးကိုင်ပြီး ကျမ ဆိုင်ဖက်ကို အသွား မသိမသာ လှည်ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက လူဟာ .ကျမကိုယ် နောက်ပိုင်းကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေတာကို ကျမ တွေ့လိုက်ရပါတယ်. ..။တကယ့် နှာဘူး ..ဘဲ...။ ကျမဆိုင်ကို ပြန်ရောက်တော့ .လူတချို့ လာစားကြတာနဲ့ ..ရောင်းနေရတယ် . .။ 

“ မုံ့ဟင်းခါး တပွဲ ..ဘူးသီးကြော်နဲ့ . . ”

နောက်ထပ်..လူတယောက်မှာလိုက်သံကြားတာနဲ့အမှတ်မထင်...မော့ကြည့်လိုက်တော့

“  ဟင် … ”

စောစောကလူ ...။သူ့ကို မျက်မှောင်ကြုံ့ပြီး ကြည့်လိုက်မိပြီး သူမှာတာကို ပြင်ပေးလိုက်ပါတယ် ...။သူ့ကို မကြည့်မိအောင် မျက်နှာလွှဲနေမိတယ် ...။ တဖြေးဖြေးနဲ့ စောစောက..စားနေတဲ့လူတွေပြီးကုန်ကြပြီး..ပိုက်ဆံရှင်းပေးကြတဲ့အချိန်..သူက..စား နေတုံးဘဲ . .။ လူတွေ တယောက်မှ မရှိတော့ ..သူ က 

“ နောက်ထပ် မုံ့ဟင်းခါး ..တပွဲ လုပ်ပါအုံး ...ဘူးသီးကြော် နဲ့ ..ဘဲ . .  ”

လို့ ထပ်မှာတယ် . ။သူ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီး ထသွား ပြီးတော့ မှ သူ ပေးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံပေါ်မှာ ခဲတံနဲ့ . .စိမ်းညို ကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီ . လို့ ရေးသွားတာ ကျမ ပိုက်ဆံတွေ ငါးသည်ဒေါ်ပု ကို ပေးဖို့လိုလို့ ရေ ရင်းတွေ့လိုက်တယ် ။ အောက်က .. သံဒိုင် လို့ လက်မှတ်ထိုးထား တယ် ..။ သူ့နံမည်နဲ့ သူ့ ရုပ် နဲ့တော့ လိုက်ဖက်ပါတယ် ။

ကျမလဲ ဘာရယ်မဟုတ် . .သူစာရေးထားတဲ့ ငွေ နှစ်ဆယ်တန် အနွမ်းလေးကို သပ်သပ် ဖယ်ထားမိလိုက်တယ် ။ နောက်တနေ့မှာလဲ .ကိုသံဒိုင်ဟာ..ကျမ ဆိုင်မှာ လာပြီး မုံ့ဟင်းခါး စားပါတယ် .။ ဒီတခါ သူ ပိုက်ဆံပေးတော့ ကျမ .. ငွေစက္ကူ ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ဘာမှ ရေးမထားဘူး . .။ သူ့ကိုဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်မိတော့ . .သူ ..ပြုံးနေတယ် ..။ ကျမ ငွေစက္ကူပေါ်မှာ ဘာများရေးထားမလဲလို့ကြည့်တာ သူ . .တွေ့သွားတယ် ...။

ကျမဆီကို သူ နေ့တိုင်း လာပြီး မုံ့ဟင်းခါး ဝယ်စားတယ် ..။ တခါတလေ ..ကိုသိန်းမြင့် စာအုပ်ဆိုင်ထဲမှာ သူ နဲ့တိုးတယ် ။ နောက်ထပ်တခါ သူနဲ့ ကျမကိုယ်ချင်း ထိမိ ပွတ်မိသေးတယ် ..။ ဒီတခါ ကတော့ သူ့ ဖင် နဲ့ ကျမ ဖင်တွေ ..ပွတ်မိကြတာ . .။ ကျမ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရ တယ် . .။

တခါတလေ သူ မလာတာကြာရင် ကျမ မျှော်မိရ တယ် .. ။ ကျမ စာအုပ်ဆိုင်ကိုများသူ လာသွားသလား သိချင်တာနဲ့ ..စာအုပ်သွားငှားတယ် ။ ကျမလဲ တကယ်တော့ ကိုသံဒိုင် ကို စိတ်ဝင်စားနေမိပါလား . .။ကိုသိန်းမြင့် က ..

“ ကိုသံဒိုင် လာသွားတယ် . .စိမ်းညို . .သူက နင့်ကို တော်တာ်ကြိုက်နေပုံရတယ် . .. နင့်အကြောင်းတွေ လာလာမေးတယ် ဟ.. ...နင်ကကော ...ဘယ်လိုလဲ ..  ”

လို့ စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့ စကားစ တတ်တယ် . .။ ကျမလဲ ကိုသိန်းမြင့်ကို . .

“ ကျမ ဒါတွေ မစဉ်းစားဘူး . .ဈေးရောင်းနေရတာနဲ့ မအားဘူး  ”

လို့ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် . .။ ကိုသိန်းမြင့် က .. 

“ ကိုသံဒိုင် က လူကောင်း နော . ငွေရှာလဲ ကောင်းတယ် ..သူက ပုလဲနဲ့ငါး သင်္ဘောသား . .ငါးဖမ်းသင်္ဘော ပေါ့ဟာ . .အိုဗာတိုင်းတွေ..ဘောက်ဆူးတွေ နဲ့တော်တော် ပွတာဟ ..ငါးကတော့ ..အိမ်ပြန်သယ်လို့ ရတယ်ကြားတယ် . .အေး . .နင်ကလဲ မုံ့ဟင်းခါး ရောင်းတာဆိုတော့ . .သူကလဲ ငါးတွေ အလကားရတဲ့လူ . .ကိုက်ရော... ..စိတ်ကူးမလွဲနဲ့ စိမ်းညိုရေ . . .  ”

လို့ တိုက်တွန်းတယ် ...။ စိမ်းညိုလဲ . .

“ ကိုသိန်းမြင့်ကြီး . .အောင်သွယ်ခ ဘယ်လောက်ရတုံး . .တခါထဲ. .အောင်သွယ်နေလိုက်တာများ..ဟွန်း .  ”

လို့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ..စွာပစ်လိုက်တယ် ။ကျမ စိတ်ထဲကတော့ ကျေနပ်မိတယ် ။ ကိုသံဒိုင် ကို ကျမလဲ စိတ်ဝင်စားမိ နေပြီ။ကျမလဲ လူကျလာတာနဲ့ မုံ့ဟင်းခါး ဘဲဖိရောင်းနေတာ ..သူ...သူ..ကိုသံဒိုင်ကျမရှေ့ ရောက်နေတာကို သတိမထားမိဘူး . .. ။ကိုသံဒိုင်ကဆိုင်မှာ..လူရှင်းတဲ့အထိ စောင့်ပြီးမှ..ကျမ ကို စကားတွေ ပြောတော့တာဘဲ ...။

“ စိမ်းညို ကို သိပ်သိပ် ချစ်တယ် . . ”

ဆိုဘဲ . .။ အဟိ ...။

“ တကယ် ချစ်တာပါ . .စိမ်းညိုကို လက်ထပ်ချင်တယ် . တောင်းရမ်း လက်ထပ်ယူမယ်. ”

တဲ့.။ ကိုသံဒိုင် ရဲ့ ပုံက တကယ့်ကို ကျမကို ချစ်နေတဲ့ ပုံ ဘဲလေ ။ ကျမကို ချစ်တာလား .ကျမ ရဲ့ တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ချစ်တာလားတော့ မသိဘူး .။ သူ ကြည့်တဲ့ ပုံကတော့ ကျမကို စားချင်ဝါးချင်တဲ့ ပုံမျိုး . .။ တဏှာစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေတဲ့ ပုံမျိုးလေ ။ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျမလဲ ရင်တအားခုံတာဘဲ..။ သူ့ပုံက သန်မာတောင့်တင်းပြီး . .မိန်းမတယောက်ကို..ကောင်းကောင်း ..ဟိုဒင်းဖြစ် ( မရိုမသေ့စကား နဲ့ .) လိုးမဲ့ပုံမျိုး …. ။

ဒီလိုနဲ့ . .သင်္ကြန် ကို ရောက်လာတယ် ...။ သင်္ကြန်မှာ ကျမ မုံ့ဟင်းခါးဆိုင် မထွက်ဘူး ...။ အမေကတော့ အခါတွင်းတခုလုံး ဥပုဒ်စောင့်တယ် ...။ ကျမကတော့ သက်သက်ကြီး ..ရေသွားမပက်..ပေမဲ့ ဟိုနားဒီနားတော့ ..လျောက်ကြည့်အုံးမယ် လို့တော့ .. စဉ်းစားထားတယ်လေ ..။ တနှစ်ပတ်လုံး..ဈေးဘဲထိုင်ရောင်းနေတော့ ကျမလဲ ဘယ်မှ မရောက်ဘူးလေ ..။ ကျမဆိုင် နဲ့မလှမ်းကမ်းက ကန်ထရိုက်တိုက်မှာ နေတဲ့  ကျော်စိုးသွင် ဆိုတဲ့ တရုပ်ကပြားကောင်လေးကတော့ သူတို့က ဂျစ်ကားနဲ့ လည်မှာမို့ လိုက်ချင်လိုက်ဖို့ ပြောထားတယ် ...။ သူ့ကိုကြည့်ရတာလဲ ရိုးသားတဲ့ပုံဘဲမို့ ..ကျမ လိုက်ချင်လိုက်မယ် လို့ ပြောထားတယ် ...။

သင်္ကြန်အကျနေ့မှာ လမ်းထိပ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက မုံ့လုံးရေပေါ်လုပ်တာ ..ကျမလဲသွားကူတယ် ...။ ကျမကိုရပ်ကွက်ထဲကလူငယ်တွေကရေလာလောင်းကြတယ်. ။ရေ တကိုယ်လုံးရွှဲတော့ ကျမ ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေက အသားနဲ့ကပ်နေတာကြောင့် ..ကျမရဲ့တောင့်တင်း အချိုးကျတဲ့ကိုယ်လုံး ကို အရှိကိုအရှိအတိုင်း ဖေါ်ပြနေတာပေါ့ . .. ။ကျမရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း အေးမိ ပြောပြတယ် . .။ ကျမ ဖင်တွေက အလုံးလိုက် ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လွင်နေတယ် တဲ့ …. ။

အကျနေ့ရောက်တော့ ကျော်စိုးသွင် က လာခေါ်တယ် . .။ သူတို့ ရဲ့ ဂျစ်ကားလေးပေါ်မှာ ကျော်စိုးသွင် အပါအဝင် ယောကျ်ားလေး က ၃ ယောက်. .မိန်းကလေးက ကျမ အပါအဝင် ၃ယောက် ပေါ့ . .။ ကျမလဲ သူများ နည်းတူ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည် ခြုံသွားတယ် ...။

ကျော်စိုးသွင် ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ စိန်ဝင်းထွန်း ဆိုတဲ့ ကောင် က ကျမကို စတွေ့ထဲက ပြီတီတီ နဲ့ ...။ ရေတွေ သဲသဲမဲမဲ ပက်တဲ့နေရာလဲရောက်ရော စိန်ဝင်းထွန်း ရဲ့ ဇာတိရုပ်ပေါ်တော့တာဘဲ ..။ ကျမ ရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ကို အနောက်ကနေ သူ့ကိုယ်အရှ့ပိုင်းနဲ့ ဖိကပ် ထောက်တော့တာဘဲ . .။ကျမလဲ ရှက်တာနဲ့ မသိချင်ယောင်ဘဲ ဆောင်နေလိုက်တာ ငြိမ်နေမှန်းသိတာနဲ့ နောက်ပိုင်း ပိုကဲလာ တယ် ...။

ကျမဖင်တွေကိုသူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ပါ ကိုင်လာ တယ် . .။လူတွေ အရမ်းစည်ကားတဲ့နေရာတွေမှာ ရေပိုက်တွေနဲ့ ဝိုင်းထိုးတဲ့အထဲဆိုတော့ နားထဲရေဝင်မှာ စိုးရတာကြောင့် ..ကာကွယ်နေတုံး အခွင့်အရေးယူတာဆိုတော့ သူလုပ်သမျှခံရတဲ့သဘော ဘဲ . .။

စိန်ဝင်းထွန်း ဟာ ကျမရဲ့ ဖင်တွေကို ဆုတ်နယ်တာမှ သူ့မယားတောင် ဒီလို လုပ်လို့ ရချင်မှ ရမယ် ။ ဆုတ်နယ်လိုက် ဖင်ကြားထဲ လက်ထိုးပြီး နှိုက်လိုက် နဲ့ လက်သရမ်းနေတာ..ကျမလဲ ကားပေါ်က ရောက်ရာနေရာမှ ဆင်းကျန်ရစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေမိပြီ ...။

ကျော်စိုးသွင်ကတော့မသိတာဘဲလား၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်တာဘဲလားတော့မသိဘူး ။ ကားပေါ်မှာပါလာတဲ့ တခြားမိန်းကလေးတွေ နဲ့အဖွဲ့ကျပြီး တဟားဟား တဝါးဝါး ဖြစ်နေတယ် . . ။ စိန်ဝင်းထွန်း က ကျမကို အထင်အမြင်သေးလို့ လုပ်တာဘဲ လို့ ကျမထင်ပြီး ဝမ်းနည်းမိနေတယ် . .။ တဆင့်တက်ပြီး ကျမ နို့တွေကို တီရှပ်အောက်ကနေ လက်လျိုသွင်းပြီး ပေါ်တင်ကြီး ကိုင်တော့ ..ကျမလဲ တော်တော် စိတ်ဆိုးမိပြီး

“ ဘာလုပ်တာလဲ . .လက်သရမ်းလှချည်လား . . ”

လို့ မေးလိုက်တယ် . .။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့က ပန်းခြံကြီးတခုမှာ ခဏနားဖို့ သစ်ပင်အောက်မှာ ကားထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့ အချိန်ပေါ့ ...။စိန်ဝင်းထွန်း က အများရှေ့မှာ အအော်ခံလိုက်ရလို့ မျက်နှာတွေနီရဲပြီး .. 

“ ဘာလုပ်လို့လဲ . .အဖြစ်သဲမနေနဲ့ … ”

လို့ လှမ်းဟောက်တယ် ။ကျမလဲ မဟုတ်ရင်မခံဘူး ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ သူ ဆိုတော့ ..ဒီလို လာကျောလို့ မရဘူး . .။

“ ရှင်တချိန်လုံး ကျမဖင်ကိုနှိုက်နေတာဘဲ . . ”

လို့ ကျမလဲ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်လိုက်တော့ အားလုံး ကြားသွားကြရော ...။ စိန်ဝင်းထွန်းလဲ ရှက်ပြီးမျက်နှာတွေ နီရဲပြီး . .

“ ခင်ဗျား . .လာစောက်ရှက်မခွဲနေနဲ့ဗျာ ..ရေပက်ခံထွက်တာဘဲ.ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့ . . . ”

လို့ ပြန်အော် သည် ။ကျမလဲ ကားပေါ်က ခုန်ဆင်းလိုက်တယ် ...။ ရေပက်ခံကားတွေ အများကြီး နားတဲ့နေရာမို့ ..တခြားကားတွေက လလူတွေလဲ ကြည့်နေကြတာပေါ့ . .။ကျော်စိုးသွင် ကားပေါ်ကခုန်ဆင်းပြီး ကျမကို လိုက်တောင်းပန်တယ် . .။

“ စိန်ဝင်းထွန်း ကိုယ်စား ကျနော် တောင်းပန်တယ် မစိမ်းညို . .သူ မူးနေလို့ပါ..ပြန်လိုက်ခဲ့ပါဗျာ . .မစိမ်းညို ဘယ်လို အိမ်ပြန်မလဲ . . ”

“ ရတယ် . .ငါ့ဟာငါ ပြန်နိုင်တယ် . . ”

ကျမလဲ ခြေဆောင့်ပြီး ..ကားတွေကြားထဲကနေ ဝေးရာကို ပြေးထွက်ခဲ့ပေမဲ့ တကယ်တော့ ကျမမှာ ပိုက်ဆံဆိုလို့ တပြားတချပ်တောင် မပါဘူး . .။ စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ..ထွက်ခဲ့တာ လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်လာတယ် . .။ ကျော်စိုးသွင်တော့ ပါမလာတော့ဘူး ..။ လမ်းမကြီးပေါ်သွားနေတဲ့ ကားတွေ က တယောက်ထဲ လျောက်နေတဲ့ ကျမကို . .ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ အော် စ သွားကြတယ် .. ။တချို့က ကားရပ်ပြီး လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တယ် . .။

“ စိမ်းညို . .. .စိမ်းညို ….

ကားတစီးပေါ်က ခေါ်သံ ကြားရတယ် ။ ကျမ နံမည်ကို သိနေပါလား ။ ဘယ်သူများပါလိမ့် ....ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်တော့ . .

“ ဟယ် . . .ကိုသံဒိုင်ကြီး . . . ”

“ စိမ်းညို ...ဘယ်သွားမလို့လဲ ...တယောက်ထဲ လျောက်လည်နေတာလား . . ”

“ အဲ..အိမ်ပြန်မလို့ ..ကိုသံဒိုင် ကော တယောက်ထဲလား . .လျောက်လည်တာလား . . ”

“ ဆိုပါတော့ . .ကဲ တက် ..တက် … ”

ကိုသံဒိုင် မောင်းလာတဲ့ ပါဗလစ်ကာ ကားစုတ်စုတ်လေးထဲ ကျမ ဝင်လိုက် တယ် . .။

“ ကျနော်လဲ ပျင်းတာနဲ့ အပြင်တပတ် လျောက်ကြည့်တာ . .စိမ်းညို ..အခုလို . .ထွက်မယ်မှန်းသိရင် . .ကျနော် လာခေါ်ပါတယ်ဗျာ . . . ”

ကိုသံဒိုင် က စိမ်းညိုကို ဝမ်းသာအားရ ပြောရင်း စိမ်းညိုရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံး ကို စူးစိုက်ကြည့်နေရာ စိမ်းညိုလဲ ..သူ့အကြည့်တွေကြောင့် မနေတတ်တော့ . .။

“ အို..အကိုက သိပ်ကြည့်တာဘဲ . .အညို ရှက်လာပြီ . .. .”

“ စိမ်းညိုက သိပ်လှနေလို့ပါ . . .”

ကိုသံဒိုင်ကကားမောင်းရင်း..သူ့ကိုကြည့်ကာပြောနေလို့. .

“ အကို..အကို..ရှေ့လဲကြည့် မောင်းအုံး . .ကလေးတွေ ရေပက်ဖို့ ဖြတ်ပြေးနေကြတယ်” 

လို့ ကျမကပြောလိုက်ရ ပါတယ် . .။

ကိုသံဒိုင်နဲ့ ခုလို ချိန်းမထားဘဲ ဆုံရတာ ကျမအံ့သြနေမိတယ် ။ ကိုသံဒိုင်က ကျမကို စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး . .ကြေးအိုးပြုတ်ပူပူတခွက်တိုက်တယ် ..။ သူက ကျမသောက်ဖို့ . .ဘိလပ်ရည် မှာပေးပေမဲ့ သူကတော့ . .အရက်သောက်တာကြောင့် ကျမလဲ ..

“ ဟယ်. .အရက်တွေသောက်နေတာလား..အကို. .မသောက်ပါ နဲ့”

လို့ တားမိပါတယ် . .။ ကိုသံဒိုင် က ..

“ ရေစိုပြီးချမ်းတာ သက်သာအောင်ပါ အညို . .နဲနဲပါ . . ”

လို့ပြောတယ် ..။ သောက်ပြီးတော့ သူ စကားများ..အာသွက်လာတာ ကျမ သတိထားမိရတယ် .. .။ စာထဲမှာ ဖတ်ဖူးသလို ..ရဲဆေးတင်တယ် ဆိုတာ ..ဖြစ်မယ် ထင်တာဘဲ . . .။

“ အညို . ..အကိုလေ . .အကို . .အညို့ကို သိပ်ချစ်တာဘဲ . . အညို အကို့အချစ်ကို လက်ခံတယ် မဟုတ်လားဟင် . .”

ကျမလဲ သူ့ကို စိတ်ထဲက ကျိတ်ပြီး သဘောကျနေခဲ့ရတာပါ . .။သူမလာတဲ့နေ့ဆိုရင် ကျမဟာ ဈေးရောင်းရတာ မပျော်ဘူးလေ . .။ သူ့မျက်နှာကိုမြင်ရတော့မှ ကျမ အလုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် လုပ်နိုင်ခဲ့တာ . .။ဒါ...ဒါ..အချစ် ..ပေါ့နော် ...။

“ အကို..အညို့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် . .အညိုက အကို့အချစ်ကို လက်ခံရင်ပေါ့ . .”

ကျမလဲ ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါဘူး . .။ ရှက်လဲ ရှက်နေလို့ . .။ ကျမနဲ့ သူ တနေကုန် ရေပက်တာတွေ လိုက်ကြည့်တယ် . .။ ပြန်ခါနီးမှာ သူ က ကျမ လက်ကို ဆုတ်ကိုင်လာတယ် . .။

“ အညို..မနက်ဖန် အကို လာခေါ်မယ်နော် . . လျောက်လည်ကြအုံးမယ်. .”

ကျမကလဲ သူခေါ်မှခေါ်ပါ့မလားလို့ . .ပူနေတဲ့ကောင်မ ပါ . .။ ကျမ ပြုံးပြုံးလေး ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပါတယ် . .။ အိမ်ရောက်တော့ . .အကိုနဲ့ သွားလာခဲ့ရတာတွေကို စမြုံ့ပြန် စဉ်းစားပြီး ပီတိတွေ ဖြာဝေနေခဲ့ရတာပေါ့ . ..။ အကို့အကြောင်းကို စဉ်းစားရင် ရင်တွေတအား ခုံတာဘဲ . .။ မနက်ဖန် . .တွေ့ကြဖို့ စိတ်စောနေမိတယ် . . ..။

ဒီနေ့သင်္ကြန်အကြပ်နေ့ ...။

ကျမ မနက်စောစောထပြီး ရေမိုးချိုး . .အလှပြင်တယ် . .။ အကိုနဲ့တွေ့ရမှာမို့ ကျမ ရင်တွေခုံနေတယ် . .။ ကိုသံဒိုင် လာခေါ်တော့ အိမ်နားနီးချင်းတွေက ..ဝိုင်းကြည့်ကြတယ် ..။ စိမ်းညို ပထမဦးဆုံး ယောင်္ကျားနဲ့ထွက်တာ ဘဲလေ . . .။

ဒီနေ့ရန်ကုန်မြို့တပတ်..ရပ်ကွက်တွေတခုပြီးတခုလိုက်ကြည့်ကြတာ။ တချို့နေရာတွေမှာ ကားတွေ ပိတ်ပြီး အကြာကြီး ကြာနေတတ်တယ် . . ။ ဒါပေမဲ့ အကိုနဲ့ကျမ ပျော်တယ် . .။ တယောက်အကြောင်းတယောက် ပြောပြကြတယ် .။

အကိုက စကားရောဖေါရောနဲ့ ကျမ လက်တွေကို ဆုတ်ကိုင်တတ်တယ် .။ ကျမလဲ သူနဲ့ထိတွေ့ရတာ ရင်တအားတုန်တာပေါ့ ။ ဒီနေ့လဲ မနေ့က စားသောက်ဆိုင်လေးကို ပြန်ရောက်တယ် . .။ အကိုက ကျမကို 

“ ကြေးအိုး ဘဲလား . .  ”

လို့မေးတယ် . .။ ကျမလဲ ရေတွေစိုနေချိန် ပူပူသောက်ရစားရတာကို သဘောကျမိတယ် . .။ အကိုကတော့ မနေ့ကလိုဘဲ ..အရက်တခွက် မော့တယ် . .။ စားသောက်အပြီး အကိုက ကျလက်တွေကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး . .

“ အကို့ကို ချစ်တယ်မှုတ်လား ...စိမ်းညို . . . .  ”

လို့ မေးတယ် ။ ကျမလဲ သိပ်မူမနေချင်တော့ဘူး . .။

“ ဒီလောက်ဆို...မသိသေးဘူးလား...အကိုရယ် . . ”

လို့ ပြန်ဖြေမိတယ် . .။ အကိုက ..

“ အညို ပါးစပ်ကနေ အကို့ကို ချစ်တယ် . .လို့ ဖြေတာကြားချင်တာပေါ့ . . .”

လို့ပြောရင်း ကျမပုခုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ် ။ ယောကျၤားတွေများ..အခြေအနေလေး ကောင်းတာနဲ့ စဖက်ချင်တော့တာပါဘဲ ရှင် ။ အရက်တခွက် ဝင်သွားပြီး အကိုဟာ ပိုရဲတင်းလာတယ် . .။ ကားထဲလဲရောက်ရော . .အကိုက ကျမပါးပြင်ကို အာဘွားပေးတော့တာဘဲ ။

“ အို . . .အကို့ . .  ”

“ ချစ်တယ် အညိုရယ် . . .အရမ်းချစ်တယ် . .  ”

ကျမ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း အခုံမြန်နေရတယ် . ..။ အကိုက အတင်းဖက်တာဘဲ . .။ ပါးပြင်တွေကို တအား နမ်းတယ် ...။ ပြီးတော့ . သူဆက်ပြီးနမ်းတာက .ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်း . .. ။ ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ငုံ စုတ် တယ် . .။

ကျမလဲ ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ပထမဦးဆုံး စကြုံဘူးတာ မို့အရမ်း စိတ်တွေ လှု့ပ်ရှားတာဘဲရှင် . .။ ရင်တွေ တုန်ပြီး . .ခြေထောက်တွေ မခိုင်တော့ဘူး....။ နှုတ်ခမ်းချင်း အကြာကြီး ဂဟေဆက် စုပ်နေပြီး တော်တော်ကြာပြီးမှ . .သူ ဖယ်ခွာ ပြီး . .

“ အညို...အကို့ကို ချစ်တယ် လို့ ပါးစပ်က ပြော . . . ”

လို့ ကျမကို ပြောခိုင်းတယ် . .။ ကျမလဲ . . ရုပ်ရှင်တွေ စာအုပ်တွေထဲ ဒီလို အခန်းတွေ မြင်ဘူး..ဖတ်ဘူးတာ များနေပါပြီ . .။

“ အကို့ကို အညို ချစ်ပါတယ် . .. .” 

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် .။ သူက မချင့်မရဲ ပုံစံနဲ့ ကျမခါးသိမ်လေးကနေဆွဲ ဖက်လိုက်ပါတယ် ။ ကျမ ရဲ့ ဆူဖြိုးတဲ့ နို့နှစ်လုံး ဟာ သူ့ရင်အုပ်ကြီးထဲ ပိပြားအောင်ဘဲ ဖိကပ်မိနေကြပြီ .။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက ခါးဆီကနေအောက်ဖက်ကို ရွေ့သွားနေတယ် ။ ကျမလဲ သူ့ပုခုံးထက်မှာ ခေါင်းလေးမှေးမှီထားပြီး သူဖက်ပွေ့ကိုင်တွယ်သမျှတွေကို ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံနေရတာပေါ့ ။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက ကျမ ဖင်တုံးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေပြီ . .။ ကြက်သီးတွေထပြီးကျမပေါင်ကြားမှာလဲစိုတိုတို ..ဖြစ်လာရတယ်. ..။ အိုရှင် . .သူ့ လက်ချောင်းတွေက ကျမ ဖင်ကြားထဲကို ထိုးဝင်ပွတ်သပ်နေကြပြီ. .။ 

“ အကို .. . .အညို ကြောက်တယ် . . ”

သူကတော့ ကျမ ဘာပြောနေတယ် ဆိုတာ မကြားသလိုဘဲ . .။ ကျမ ထမိန်စကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်နေတယ် . . ..။

“ အကို...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ . . ”

သူကတော့ကျမ ဘာပြောနေပြောနေ သူလုပ်ချင်တာတွေကိုဘဲ ဆက်လုပ်နေပါ တယ်….။ သူ့လက်ဟာ ကျမထမိန်ထဲ ရောက်နေပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ကိုင်နေပါတယ် . ..။ပေါင်တန်တလျောက်စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်. .ကြက်သီးဖုလေးတွေ တအားထကြွနေရတယ် . .။ ကျမရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံ က စောက်ပတ်ကြီးဟာ ပွစိပွစိဖြစ်နေရပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရေတွေဟာလဲ ဒလဟော စိမ့်ထွက် စီးဆင်းနေကြတာကျမပေါင်တွေဆီကိုတောင် စီးကျနေကြပြီ .. . ..။

ကျမပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ အကို့လက်ဟာ ကျမ ရဲ့အတွင်း ခံဘောင်းဘီလေး အပေါ်ကနေ ကျမ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို အုပ်ပြီး ကိုင်တွယ်လာပါတယ် ...။ 

“ အကိုရယ် . . . .ဘာ....ဘာ....ဘာတွေ....လျောက်လုပ်နေတာလဲ . . . ”

အကိုက ဘာမှ ပြန်မဖြေပါဘူး . . ။ ကျမ စောက်ပတ်ကြီးကိုဘဲ အာရုံထားနေပုံရ တယ် . .။ 

“ အို . .  ”

သူ့လက်ချောင်းတွေက ကျမ စောက်ပတ်ကြီး ကို အပီ ကိုင်တွယ်နေကြပြီ .. ။ ချစ်သူ ဖြစ်ဖြစ်ခြင်း ..မှာဘဲ အကိုဟာ ကျမ စောက်ပတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်နေပါပြီ . . .။

“ အို့ ….အကို့် . . . ”

သူ့လက်ချောင်းတချောင်းဟာ ကျမစေ့နေကြတဲ့ . . စောက်ပတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူနုနုလေးတွေကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲနေပါတယ် . .။

“ အာ...အာ...အာ.... ”

သူ...သူ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ လက်ညှိုး နဲ့ ထိုးကလိနေတယ် . .။

“ အိုး . . .အိုး . .. . ...အဟင့်.............. ”

အကို့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်နေပြန်ပြီး . . .ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကြားထဲ သူ့လျာကြီးကို ထိုးသွင်းပြီး . .ကျမလျာလေးကို လာပတ်သက်နေတယ် ..။ လာကလိနေတယ် . . ။အကို့ရဲ့ နှူးဆွမှုတွေကြောင့် ကျမဟာ . .ကမစိတ်အမြင့်ဆုံးပိုင်း ကို ရောက်ရှီလာရတော့တယ် . . .။ 

“ အညို့ကို အကို နမ်းချင်တယ် . .  ”

“ အာ..အကိုကလဲ .. ခုဘဲ နမ်းနေတာဘဲ မဟုတ်လား . .  ”

“ နိုး...နိုး …..အကို နမ်းချင်တာက အညို့ အောက်ဖက်က နှုတ်ခမ်းတွေ . .  ”

“ ဘာရယ် . .အကို . .အညို ...နားမရှင်းလို့ . .. ”

“ အော်. .အကိုက အညို့ ဒီနေရာကို နမ်းချင်တယ်လို့ . .  ”

ကျမပေါင်ကြားကို သူက ..လက်နဲ့ပုတ်ပြပြီး ပြောပါတယ် . .. ။

“ အို . ..  ”

ကျမ တော်တော် တုန်လှုပ်သွားတယ် ရှင် . . ။ စပြီး ချစ်တယ် လို့ဖြေတဲ့နေ့မှာဘဲ အကိုက ကျမပေါင်ကြားက ဟိုဒင်းကို နမ်းချင်တယ် ဆိုတော့ မစောလွန်းဘူးလား .။ အကိုက ကျမကို ချစ်တယ် ဆိုတာကိုလဲ သံသယ ဖြစ်မိသွားသလိုဘဲ . .။ ကျမ ကို လိင်ဆက်ဆံချင်တာ သက်သက်နဲ့ဘဲ ချဉ်းကပ်တာလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်း ကို ကျမ ခေါင်းထဲမှာ မေးမိရတယ် . .။

ဒါပေမဲ့ လက်သွက်တဲ့အကိုက ကျမကို ခွင့်တောင်းနေတာ မဟုတ်ဘဲ အသိပေးနေတာသာ ဖြစ်ကြောင်း ကျမ သိလိုက်ရ တယ် ။ သူ ...သူ ကျမ ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်လို့ပါဘဲ . . . ။သူ..သူ ကကျမပေါင်ကြားက ကျမတို့ မိန်းမသားတွေရဲ့ ရတနာကြီးတခု ဖြစ်တဲ့စောက်ဖုတ် ကို နမ်းဖို့ လုပ်နေပြီလေ . . .။

ကျမလဲ သူ့ကို တားဖို့ နောက်ကျသွားပြီ . .။ ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ဟာ သူ့ လက်ထဲကို လွယ်လွယ်ကူကူ နဲ့ ပါသွားရပါတယ် . . .။

အကိုဟာ ကျမ ပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားမှာ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး နေရာယူထားပြီး ဖြစ်နေပြီ. .။တော်တော်သွက်တဲ့ အကို ပါ . . ။သူ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ . .ကျမ သိနေတော့ ..ကြက်သီးတွေ ဖြန်းကနဲဖြန်းကနဲ ထတာပေါ့ ရှင် ..။

သူ..သူ ..ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်တော့မယ် . . .။ အို ကျမ ...ကျမ ...သူ့ကို အားနာလိုက်တာ . ..။ ကျမ စောက်ပတ်မှာက အရေတွေ တအား စိုစို ရွှဲနေတာ ..။

“ အကို..အကို ….  ”

သူမော့ကြည့်တယ် . .. ။

“ စိုနေတယ် .. အကို . . ”

“ ကိစ္စမရှိဘူး အညို . . . ”

အကိုဟာ မရွံမရှာ ကျမ စောက်ပတ်ကြီးကို စပြီး ယက်ပါတော့တယ် .။ ယက်နေရင်း . ကျမရဲ့ ဖင်အောက်ကို လက်လျိုထည့်လိုက်ပြီး ဖင်တုံးတွေကို ဆုတ်နယ် ပါတယ် .။ အကို့လျာကြီးဟာ ကျမရဲ့ အရသာဖူး စောက်စိလေးကို ကလိနေပါတယ် ။ ကျမလဲ ဖင်တွေ ကော့ထောင်ပေးမိရပြီး . .အရသာက ထူးကဲလှတာမို့ နုတ်ကမညည်းဘဲ မနေနိုင်အောင်ပါဘဲ ...။

တအင်းအင်း ညည်းနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်ထဲကိုသူ့လျာကြီး ..သွင်းထည့်နေပြန်တယ်...။ ကျမလဲ ထွန့်ထွန့်လူးရပြီ . .. ။ကျမရုန်းဖယ်လို့မရအောင် အကို က ..ကျမဖင်တုံးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ထားနေတယ် ...။ပြိကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ ကြားနေရတယ် ...။

“ အိုဟို . . အကို . .အကိုရယ် . . အညို့ကို ရက်စက်နေတာလား . .  ”

အကိုကတော့ ကျမ စောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ယက်ပေးနေတာကြောင့် ကျမကို စကားပြန်မပေးနိုင်ဘူးလေ . . သဲသဲမဲမဲ ကို ယက်နေတာ .။ ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ပတ် ယက် ခံရတာပါဘဲ ရှင် . . .။ 

“ အား . .. အား .. . .အား ”

“ အား .. .. .အို . . ”

ကောင်းလဲကောင်း . . .ယားလဲယား . . . .။

“ အကို...အကို . . အညို . . .အညို . .. မရတော့ဘူး . .. မခံနိုင်တော့ဘူး . ..  ”

အကို ကျမကို မော့ကြည့်တယ် . . ။ စောက်ပတ်ယက်တာကို ရပ်လိုက်တယ် . .။ကျမလဲ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူးရှင် . .။အကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဘဲ ပြောရတော့တယ် . . ။

“ အကို . . အညို့ ကို လုပ်ပါတော့ . .အညို့ ဟာအထဲက အရမ်း ယားနေပြီ . .အကို လုပ်ပေးပါတော့ . . . ”

အကိုက ပြုံးနေတယ် .။ ကျမလဲ သူထထိုင်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်ကြားကို အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်တာ အသက်ရှုမှားသွားရတယ် .။ အို . .သူ . .သူ ..ပုဆိုး မရှိတော့ဘူး . .။ သူ့ပေါင်ကြား က သူ့လီးကြီး က ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ဘဲ တုတ်ခိုင် ရှည်လျားနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ပါဘဲ . .။

“ အကြီးကြီးပါလား..အကို . . .”

“ ဘာကြီးတာလဲ အညို . . ”

“ အကို့ဟာကြီးပေါ့ . ..ဖြစ်ပါ့မလားအကိုရယ် . . .”

“ ဖြစ်တာပေါ့ အညို . .လီး နဲ့စောက်ပတ်ဆိုတာ မတန်ဘူး ဆိုတာ မရှိဘူး . .စောက် ပတ်ဆိုတာ ရော်ဘာလိုဘဲလေ . .လီး ဘယ်လောက်ကြီးကြီး . .လက်ခံနိုင်တယ် .. ”

အကိုက လီး ..စောက်ပတ် ဆိုတဲ့ စကားတွေ သုံးနှုံးနေတာ ကျမ လဲ နားရှက်သလိုဘဲ ..။ အကို့ကို ကျမက အရင်က ဒီလို စကားတွေ သုံးလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူးလေ . . .။

“ အညို . ..တီရှပ် ချွတ်လိုက်ပါလား .အညို့ နို့တွေကိုလဲ အကို နမ်းချင်လို့ . .ပြီးမှ လိုးပေးမယ်နော် . .  ”

“ အကိုရယ် . .နားရှက်ပါတယ် . .ဘာတွေ ပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး ကွာ . . .”

ကျမက တီရှပ်ကို ချွတ်ရမှာ ရှက်နေတော့ . .အကိုကဘဲ . .ချွတ်ပေးတယ် . .။ ဘရာစီယာလေးကိုလဲ အကိုကဘဲ ချိတ်ဖြုတ်ပြီး ဖယ်ခွါလိုက်တယ် . . .။

“ ရှက်တယ်ကွာ . . . ”

“ အာပါး . . အရမ်းလှတာဘဲအညို . . .အညို့နို့တွေက အရမ်းလှတာဘဲ . . .”

“ အကိုနော် . .ရှက်ပါတယ် ဆိုနေမှ . . . ”

အကိုက ကျမနို့တွေကို နမ်းနေပါတယ် . .။ကျမဟာ အရမ်း ခံချင်နေပါပြီ ။ စောက်ပတ်ကြီးမှာလဲ အရေတွေက ယိုစီးကျနေတာ မြင်မကောင်းအောင်ပါဘဲ ရှင် . .. ။

အကိုက နို့တွေကို စို့နေတယ် .။ သူ့လျာကြီးနဲ့ ကျမနို့သီးဖုလေးတွေကို ကလိတယ် .။ သူ..သူ..သိပ်တတ်တာဘဲ . .။သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ . . .။

“ အကို . .အကို . .အညို မနေတတ်တော့ဘူး . . ”

“ လုပ်စေချင်ပြီလား . .လိုးပေးရတော့မလား . . ”

ကျမလဲ ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ် . ..။အကိုဟာ ကျမကို လိုးဖို့ ပြင်နေပြီ . .။ ကျမပေါင်တွေကို ဘေးကို ကားလိုက်တယ်..။ ကျမစောက်ပတ်ကြီးကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်နေလို့ . .ကျမလဲ ရှက်ပြီး . .

“ ဟိတ် . .မကြည့်နဲ့ . .” 

လို့ တားမိတယ် . . ။အကိုက တဟဲဟဲ နဲ့ရယ်တယ် . .. ။ အို့ . . .သူ . .သူ ထိုးထည့်ပြီ . . ။ကျမစောက်ပတ်ကြီးထဲ . .သူ့လထစ်ကြီး . .ပြိကနဲ ဝင်လာတယ် . . .။

“ အ . ..ဖြေးဖြေး . . . ”

သူ့ဒစ်ကြီး က မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ . .။ထိပ်ဖူးကြီးက ကောက်ကောက်ကြီး . .. ။ အရေတွေက တအားစိုရွှဲနေတာမို့ . .ဒစ်လုံးကြီး မြုပ်ဝင်သွားတယ် . . .။

“ ဖြေးဖြေးအကို . .အညို့ဟာ ကွဲပြဲ သွားနေအုံးမယ် . . . ”

အကိုက ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာ ကြားထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး ကို တဖြေးဖြေး ထိုးကြည့်နေတယ် .။ အရေတွေ စိုစိုရွှဲနေသည့်တိုင် . .သူ့လီးကြီးက တုတ်လွန်းလို့လား . .ကျမရဲ့ အပျိုစစ်စစ် စောက်ပတ်ကြီးကဘဲ ကျပ်လွန်းလို့လားမသိဘူး . .။ တင်းကျပ်နေတယ် . .။ မဆန့်မပြဲကြီး . ..တစ် နေတယ် . . . ။

အကိုကဆက်မသွင်းသေးဘဲ... . .ကျမနို့တလုံးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး ပြွတ်ပြွတ် နဲ့ တအားစို့တော့တာဘဲ . ..။ ကျမလဲ ...အကိုနို့စို့နေတာဘက် စိတ်ရောက်နေတုံး. .ဗျိကနဲ အကိုက လီးကြီးကို သွင်းထည့်လိုက်တယ် . ..။

“ အိုး . . . ”

လီးတန်ကြီး တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ် .. .။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ သူ့လီးတန်ကြီး ရောက်နေတာ ..စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားရတာဘဲ . .။

“ နာလားဟင်..အညို .  ”

“ ဟင့်အင်း..နာဘူး .  ”

“ အညို့စောက်ပတ်က တအားကျပ်တာဘဲ .  ”

“ ဟွန်း . .အပျို အစစ်ရှင့် . .တခါမှ မကြုံ ဘူးသေးဘူး . . ”

အကိုက ဖြေးဖြေး ချင်း သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်ကြည့်နေတယ် . ..။ သူ့နှုတ်ခမ်းကလဲ ကျမနို့တွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့လိုက် ..နို့သီးတွေကို လျာထိပ်လေးနဲ့ ကစား ကလိလိုက် လုပ်ပေးနေတယ် . ..။ သစ်ငုတ်တိုတောင် နှဲ့ပါများတော့ လှုပ်လာရသေးတာဘဲ ရှင် . .။ စောက်ပတ်ကျပ်ကျပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့လီးလဲ ကြာကြာနေတော့ .လိုးလို့ရလာရတာပေါ့ . . ။

အကို့လီးတန်ကြီး ဖြေးဖြေးလေး ဝင်ထွက်နေပြီ . ..။ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေက နုလွန်းတော့ အကို လိုးထည့်နေတာ ကျမအဖို့ . .အရမ်းကို အရသာရှိနေတာပါဘဲ ..။ အကို့လီးကြီး က ကျမစောက်ပတ် အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်သွားကြတော့ အရမ်း အရသာထူးကဲနေရတာပေါ့ . ..။

ကျမလဲထင်သလောက်မနာဘဲမကြာခင်အတွင်းမှာဘဲ..အကိုလိုးထည့်တာတွေကို ခံနိုင်လာလို့ ..အကိုပြောတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတာ ရာဘာလိုဘဲ . .ဆိုတဲ့စကားကို ကြားယောင်မိရ တယ် . .. ။

အကိုက ခပ်မှန်မှန် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေတယ် . .။ ကောင်းလိုက်တာရှင် ..ကျမစောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးတန်ကြီး ..ထိုးဆောင့်ပေးနေတာ . .အရသာထူးကဲနေလို့ ကျမလဲ ဖင်တွေကော့ဖြဲပြီး အကိုလိုးပေးသမျှ ခံနေမိတယ် .. .။

အကိုလဲ ကျမခံနိုင်လာတာသိတာကြောင့် . .အရင်ထက်ပိုပြီး သွက်သွက်လေး လိုးဆောင့်လာ တယ် ...။ တအားထွက်နေတဲ့ ..အရေတွေကြောင့် စောက်ပတ်နဲ့လီး အဝင်အထွက်တွေ မှာ ဖွတ်ဖွတ် ..ဖပ် ဖပ် နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတယ် . .။ အကိုက ကျမ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုတ်နယ်နေပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတယ် ...။

ကျမလဲ ကောင်းလာတာနဲ့ အကို့ကို မြန်မြန် လိုးပေးစေချင်လာတယ် . .။ အောက်ကနေ ..ပြန်ကော့ကော့ပေး မိတယ် ..။ အကိုလဲ..ကျမ..မြန်စေချင်လာတာကို သတိထားမိပုံရ တယ် . .။ ခပ်မြန်မြန် နဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးဆောင့်ပေးလာတယ် ...။

အသားချင်းထိရိုက်တဲ့အသံတွေက တဖန်းဖန်း ..ထွက်နေတယ် ..။ အကို့ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက ..ကျမဖင်ကြားကို တဘတ်ဘတ်လာရိုက်ခတ်နေတယ် ..။

“ အို...ကောင်း...ကောင်း . ..ကောင်းလိုက်တာ … ”

ကျမလဲ အကို့ဆောင့်ချက်တွေက ထိလွန်းလို့ ..မရှက်နိုင်တော့ဘဲ နုတ်က ထုတ်ရေရွတ်မိရတယ် . ..။အကိုက ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရင်း . . .

“ ကောင်းလား အညို . . . ”

လို့မေးတယ် ..။ ကျမလဲ ...

“ ကောင်းတယ်. .အရမ်း ကောင်းတယ် . ..  ”

အကိုလဲ အရမ်းကောင်းပုံရတယ် ။ ကျမရဲ့ အပျိုစောက်ပတ်ကျပ်ကျပ် ကြောင့်သူ အရမ်းကောင်း တာ ဖြစ်မယ် . .။ ကျမလဲ အကို တအားကြုံးလိုးပေးတာများ ..ကြောင့် . .တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ဘဲ အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်ပြီး တအားကောင်းသွားရတယ်....။ တအီးအီး အော်ပြီး ခေါင်းအုံးကို ဆုတ်ညှစ်ပြီး ကာမ အရသာထူးကို ခံစားသွားရချိန် အကို လဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်နေတုံး . .

“ အား . .ဟားဟား....အင်း . ..အို.......အို .. .  ”

ဆိုပြီး သုတ်တွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကို တဆစ်ဆစ် ပန်းထုတ်ရင်း . .လမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွား တာ သိလိုက်ရတယ် . .။ ကျမ နဲ့အကို ပြိုင်တူလို ကာမအရသာ ထူးကဲတဲ့ ပြီးခြင်း အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရပါတယ် ရှင် . .. ။

အားနဲ့မာန်နဲ့ လိုးဆောင့်ပေးခဲ့တဲ့ အကိုလဲ ကျမဘေးမှာ လှဲချပြီး နားနေတော့တယ် . ။ ကျမလဲ အကို့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်တိုးပြီး . 

“ အညို့ကို ချစ်ရဲ့လား . .အကို … ”

လို့ မေးမိတယ် ...။ အကိုက ..

“ အင်း … ” တဲ့ . .. ။

အမောဟောင်းပြေရင် အမောသစ်လေးစ မယ် ဆိုတဲ့ စာသား ကို စာဖတ်များတဲ့ ကျမ စာအုပ်တအုပ်မှာ ဖတ်ဘူးခဲ့ပါတယ် . . . ။ အဲဒီစာကြောင်းလိုဘဲ. .ကျမနဲ့ အကိုဟာအမောလေးပြေတာနဲ့ဒုတိယအကြိမ် .. ..ချစ်တလင်းခေါ်ကြပြန်တယ်. . .။ ကျမလဲ စောစောက လိုးထားလို့ စောက်ပတ်က နဲနဲ စပ်သလိုလို နာသလိုလို ရှိပေမဲ့ ..အကို က ကျမနို့တွေကို ကောင်းကောင်း စို့ပေး ..ကလိပေးသလို ..သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့လဲ ကျမ ဆီးခုံမို့မို့ နဲ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်တိုက် ကလိပေးတာတွေကြောင့် ကျမရဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ထကြွလာရပြီး အကို ဒုတိယအကြိမ် လိုးပေးတာကို စိတ်ပါလက်ပါ ပါဝင်ဆင်နွဲမိ ရပါတယ် ...။

ကျမနဲ့အကို ဟာ တချီပြီးတချီ လိုးလိုက်ကြတာ ..ကျမလဲ..အဝတ်မကပ်တော့တဲ့အထိပါဘဲ . .။ ထမိန်တောင် ပြန်မဝတ်မိတော့ဘဲ..ဖင်အပြောင်သားနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ် . ...။ ကျမ နိုးလာတော့ . .တော်တော်တောင် မှောင်နေပြီ . .။

“ အိုး . .အကို...အကို . .. အိမ်ပြန်စို့ . .မှောင်နေပြီ . . . ”

တော်ပါသေးရဲ့ ..။ အိမ်မှာ အမေ မရှိဘူး . .။ အမေက ရိပ်သာမှာ ဥပုသ်စောင့်နေတယ် . .။ ကျမကို လိုက်ပို့တဲ့အကိုဟာ အိမ်မှာ ကျမအမေ မရှိတာလဲ သိရော ထပ်ပြီး ကဲချင်ပြန်တယ် . .။ တော်တော်လဲ တဏှာကြီးတဲ့ လူ …. ။

အကိုရယ် . .နောက်နေ့မှ . .လို့ပြောတာလဲ မရဘူး . .။ အိမ်နားနီးချင်းတွေ သိရင် ရပ်ကွက်ထဲ အညို့ကို နဂိုကမှ အတင်းချတာခံနေရတဲ့ အထဲ . .။အကိုက မနက်ဖန်မှာ ဆက်ဆက်တွေ့မယ် . .ဆိုပြီး မပြန်ချင့်ပြန်ချင်နဲ့ ပြန်သွားပါတယ် . .။ ကျမ လဲ တနေကုန် အကိုနဲက ကဲထားတာကြောင့် ညစ်ပတ်နေသလို ခ့စားရတာနဲ့ ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိုးလိုက်ပါတယ် ..။ စောစောဘဲ အိပ်ရာ ဝင်လိုက်တာ . .ပေါင်ကြားက ပူစပ်ပူလောင် ဝေဒနာ ရနေရပေမဲ့ အကို နဲ့ စိတ်ကြိုက် လိုးခဲ့ကြတာကို ကျေနပ်နေမိပါတယ် . .။

အကိုဟာ တကယ့် ဖိုက်တာ ပါဘဲ ရှင် . .။ ကျမ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရအောင် . .အရှက်ကုန်ပြီး . .တောင်းဆိုရလောက်အောင်...ဘဲ အကို့လီး နဲ့ အကို့အလိုးကို ကျမ စွဲသွားခဲ့ရပါတယ် . .။ အကိုက အဖိုက်ကောင်းတော့ အညိုက ကြိုက်တာပေါ့ ရှင် . .။



............................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


သူရဲကောင်းလေးဖော် (စ/ဆုံး)

သူရဲကောင်းလေးဖော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တိုးအောင် နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။ နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။

“ အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…”

တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ပြောနေ၏။

“ နေစမ်းပါဦးကွ.. အဲဒီညက မဝင်းခင်ယောက်ျား ကိုဘတုတ်ကြီး မရှိလို့လား..”

“ ဟား…ရှိတာပေါ့ကွာ…။ ကိုဘတုတ်နဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အတူတူ အရက်သောက်နေကြတာတဲ့…မောင်ရေ့..။ ကိုဘတုတ်က မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ.. အလကားရ ရေအသေသောက်ဆိုတဲ့လူကြီးလေကွာ…။ ဒီတော့ အကြံသမား ကိုသန်းဌေးက အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီး မဝင်းခင်ကြီးနဲ့ ‘မျောက် နှစ်ပါးသွား’ ခင်းကြတာပေါ့ကွာ… ဟား ဟား….”

“ အေး…အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါပြီ… ဘယ်လိုလုပ် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားရတာလဲ”

ဖိုးကျော်က အသေအချာသိချင်၍ စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် မေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အေး……ဒီလိုတဲ့ကွ…….”

“ ရော့..ချစမ်းပါ..ဘတုတ်ရာ…။ ဒီနေ့ ၂ လုံး ၅၀၀ ဘိုး ပေါက်ထားတာကွ.. ဟဲ ဟဲ…။ ဒီတော့ ကိုယ့်လူကြီး ကြိုက်သလောက် တွယ်စမ်းကွာ..”

“ အေ့…အေ့…. ထည့်ကွာ… အေ့… ဝင်းခင်…ခရမ်းချဉ်သီး နောက်တစ်ပွဲ သွားသုပ်ပေးစမ်း…။ ငရုပ်သီး စပ်စပ်နဲ့ သုပ်ခဲ့..”

ကိုဘတုတ် မျက်လုံးများက မှေးစင်းနေပြီး ခေါင်းလည်း ငိုက်စိုက်ကျနေပြီ။ သို့တိုင်… အရက်ခွက်ကို ကိုသန်းဌေးထံ ထိုးပေးလိုက်ပြီး သူ့မိန်းမကို ခရမ်းချဉ်သီး သုပ်ခိုင်းလိုက်၏။ မကြာခင်မှာပင် မဝင်းခင်က ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် ပန်းကန် ယူလာသည်။ သူတို့ အရက်သောက်နေသည့်နေရာက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာရှိ ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာဖြစ်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်တွင် ထွန်းထားသော လသာမှန်အိမ်အလင်းရောင်က ထိုကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ ခပ်ရေးရေး ခပ်ပျပျလေးသာ ဖြန့်ကျက်ထားသည်ဖြစ်ရာ.. အရက်ပုလင်း .. အရက်ခွက် မြင်နိုင်ရုံသာ အလင်းရောင်ရှိသည်။

“ အင့်…ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်……”

မဝင်းခင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်ပန်းကန် ချပေးလိုက်၏။ မဝင်းခင်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ရပ်လျက်အနေအထား ဖြစ်၏။

“ ကိုဘတုတ်..သိပ်များနေမယ် နော်…”

“ အေ့..အေ့…..အဲ့.. မီးမကလည်း..ကွာ.. ရပါတယ်…. ဟား ဟား..။ ဒီကောင်ကြီး ၂ လုံး ၅ဝဝ ဘိုး ပေါက်လို့တဲ့ကွာ… အေ့…အင့်.. ထည့်ဦးကွာ…..”

ကိုဘတုတ်မှာ မိန်းမကိုပင် ပီပီသသ မခေါ်နိုင်တော့ဘဲ မီးမဟု အသံထွက်နေ၏။ ပြီးတော့ သူ့ခွက်ကို အရက်ထပ်ထည့်ရန် ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အံမယ်… ဟုတ်လား.. ကိုသန်းဌေး…။ ကြည့်စမ်း.. ကြည့်စမ်း… သူ့လူကြ အရက်တိုက်တယ်..၊ ကျုပ်တို့ကြ ဘာမှမကျွေးဘူး…”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ တင်ပလွှဲဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ကိုသန်းဌေးက ကိုဘတုတ်အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့..။

“ အေးပါ…ကျွေးမှာပေါ့ဟ…နင်ကလဲ…”

“ အို…မရဘူး..မရဘူး…ကျွေး… ကျွေး… အခု ကျွေး…..”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ လှမ်းနှိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးကလည်း အနှိုက်ခံလိုက်သည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေးဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ ပိုက်ဆံနှိုက်နေစဉ် ကိုသန်းဌေးလက်ကလည်း မဝင်းခင်နို့ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြစ်နေ၏။ မဝင်းခင်က ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေသည်။ အတွင်းခံ မဝတ်ထားသဖြင့် တင်းအိနေသော နို့အုံဖောင်းဖောင်းကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…ဘယ်မလဲ..တော့ပိုက်ဆံက….”

မဝင်းခင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အဆုတ်အဆွဲ အပွတ်အသပ် ခံနေလျက်ကပင် ပြာနှမ်းနှမ်း အက်တက်တက် အသံဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ အာ…ရှိပါတယ်…ဟ…ဒီမယ်…ဒီမယ်….”

ကိုသန်းဌေးကလည်း နို့အုံကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလျက်ကပင် အရက်နှင့် ရမ္မက် ရောထွေးနေသော အသံကြီးနှင့် ပြော၏။

“ အေ့…အေ့… ဟဲဟဲ.. ငါ့မိန်းမကတော့ကွာ… ဇွတ်…. ဆိုမှ… ဇွတ်… ပဲ… ဟဲ ဟဲ…”

ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် သူ့မိန်းမက ကိုသန်းဌေးအိတ်ထဲ ပိုက်ဆံဇွတ်နှိုက်နေသည်ကို တဟဲဟဲ သဘောကျနေ၏။ မဝင်းခင်ကျောပြင်က ကွယ်ထားသဖြင့် သူ့မိန်းမနို့ကို ကိုသန်းဌေးက ဆုပ်ချေနေသည်ကို လုံးဝမသိ။ အရက်အရှိန်ကလည်း အရမ်းတက်နေပြီမို့ သူ့မျက်စိအမြင်အားမှာ မှုန်ဝါးလျက် ရှိနေပါတော့သည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် ဤမျှဆိုလျှင် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဖော်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်သွားပြီ..။

.......................................................................................................

ယောက်ျားတို့သည် မိန်းမများကို အထင်မကြီးကြပေ။ အတွေ့အကြုံအရ များသောအားဖြင့် အထင်ကြီးစရာအကြောင်းများ နည်းပါးခဲ့ပေရာ အထင်မကြီးကြသည်မှာ အတော်အတန် သဘာဝကျသည်ဟု တွေးခေါ်ရမည် ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားတို့က မိန်းမများအပေါ် အထင်မကြီးကြသကဲ့သို့ မိန်းမများကလည်း ယောက်ျားတို့ အထင်ကြီးအောင် မနေနိုင်ကြ။ မနေတတ်ကြပေ။ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်သည့်ပမာ တစ်စုံတစ်ရာ လှုပ်ရှားပြလျှင်ပင် ယိုင်ချင်လာကြသည်။ ယုံချင်လာကြသည်။ သဘောတူလိုက်ချင်ကြသည်။ ဘာရယ် မဟုတ်ကြ။

ယောက်ျားဆိုသော သကောင့်သားကလည်း အကွက်ချောင်းနေကြသူများပီပီ ပိုင်ကွက်တွေ့သည်နှင့် ဇက်ကို အပိုင်ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မိန်းမများအကြောင်းကို မပြတ်လေ့လာနေခဲ့ကြသူများပီပီ မိန်းမများနှင့် ပတ်သက်လျှင် သူတို့အဖို့ အခက်အခဲ သိပ်မရှိလှပေ။ ထင်သည့်အတိုင်း မှန်သည်ကများသည်။ မှန်းချေလည်း ပေါက်ကြသည်။ အတွေ့အကြုံ စုံလင်သောအခါ ယောကျ်ားတို့အဖို့ မိန်းမသည် အဆန်းမဟုတ်တော့..။

မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးလက်က ခပ်ဟဟ ထိုင်ထားသော ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူ့နှုတ်ကမူ……….

“ နေစမ်းပါဦးဟ…ပိုက်ဆံက ဒီမယ်… နင်က ဘာစားချင်တာတုန်း…”

ကိုသန်းဌေးက ပုဆိုးကြားတွင် လိပ်ထားသော တစ်ထောင်တန် ၂ ရွက်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး…

“ ရော့….ရော့…နင့်အတွက် မုန့်ဘိုးတစ်ထောင်…။ ဒီတစ်ထောင်က အရက်တစ်လုံးနဲ့ အာလူးကြော် ဝယ်ခဲ့…”

လက်တစ်ဖက်က ပိုက်ဆံပေး၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အယ်…ပွတာပဲ…အဟင်းဟင်း…။ အရက်က ဘယ်ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့ရမှာလဲ…”

“ နှင်းမြိုင်တို့ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့လေဟာ…”

ရွာမှာ ဆန်ဆီဆား ငရုပ်ကြက်သွန်ကစ၍ အရက်ပါ ရနိုင်သော ကုန်စုံဆိုင်ကြီး နှစ်ဆိုင်ရှိသည်။ အရက်ချည်းသက်သက်ရောင်းသော ဆိုင်လည်း ရှိသည်။ သို့သော် ထိုအရက်ဆိုင်က ဘီအီးတစ်မျိုးသာ ရောင်း၏။ ကုန်စုံဆိုင်မှာတော့ အရက်မျိုးစုံရ၏။ မဝင်းခင် အရက်ဝယ်ထွက်သွားပြီးနောက် ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ချလိုက်ပါတော့သည်။

ကိုသန်းဌေး ကျားပြုံးပြုံးနေသည်ကို ကိုဘတုတ် လုံးဝမသိတော့..။ အရက်ကလည်း အတော်များနေပြီမို့ အသိစိတ်လည်း ကင်းကွာသွားပြီ…။

“ ဟာ…ဟေ့…ဘတုတ်…ဘတုတ်….”

ကိုသန်းဌေးက သေချာသထက် သေချာအောင် လှုပ်ခေါ်ကြည့်သော်လည်း မေ့လျော့ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော သေရည်သေရက် ပင်လယ်ထဲတွင် နစ်မြုပ်သွားပါတော့သည်။

.............................................................................................

“ နှင်းမြိုင်ရေ…အရက်တစ်လုံး ပေးပါဦးဟေ့…”

မနှင်းမြိုင်တစ်ယောက် ဆိုင်သိမ်းခါနီးမို့ ပိုက်ဆံတွေ ငုံ့ရေတွက်နေစဉ် ဗြုန်းခနဲ ပေါ်လာသော မဝင်းခင်အသံကြောင့်…

“ အမလေး…လန့်သွားတာပဲ…မဝင်းခင်ရယ်… ဟင်း ဟင်း…။ ကဲ ပြော..ဘာအရက်ယူမှာလဲ..”

“ အဲ..အဲ…ဘာ…ဘာတဲ့..သိပါဘူးဟယ်…။ နင့်အစ်ကို ခါတိုင်းသောက်တဲ့ဟာ..ပဲ..”

“ အော်…အင်း..အင်း..သိပြီ..သိပြီ…မေမြို့ဝိုင်..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်…အဲဒါ…၊ အာလူးကြော် သုံးထုပ်ပါပေးအေ…”

ထိုစဉ် ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ ရောက်လာ၏။ ဖိုးတာ ၊ သာဂိ၊ တိုးအောင်၊ ဖိုးကျော်တို့မှာ အိမ်ချင်းဝေးသည့်တိုင် အလွန်ခင်မင် ရင်းနှီးကြသော ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ လူပျိုပေါက်ကလေးတွေမို့ လူပျိုသိုး ပိုးကြွနေသူများ ဖြစ်၏။

“ ဟာ…မဝင်းခင်ကြီး မိုးချုပ်လှပြီ…”

“ အေး ဟဲ့..နင်တို့ကရော… ဘာလာဝယ်တာလဲ…”

“ လက်ဖက်သုပ် လာဝယ်တာပါဗျာ..“

သာဂိက အရက်ဝယ်တာ မသိစေချင်၍ မနှင်းမြိုင်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြော၏။ ဖိုးတာကမူ ဘက္ထရီမီးရောင်အောက်တွင် အတွင်းခံဘော်လီမပါသဖြင့် ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လွင်နေသော မဝင်းခင်၏ မို့မို့တင်းတင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နွားသိုးကြိုးပြတ် မျက်လုံးအစုံဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုပ်ယူပြီး ထွက်သွား၏။ ဒီတော့မှ ဖိုးတာက…

“ ကျွန်တော်တို့လည်း.. မေမြို့ဝိုင် နှစ်လုံးပေးဗျို့…”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့လည်း အရက်ပုလင်းတစ်လုံးစီ ဆွဲကာ ထွက်လာကြသည်။ လမ်းဖက်ရောက်သောအခါ သာဂိက …

“ ဟေ့ကောင်…ဖိုးတာ..။ တို့ မဝင်းခင်ကြီးနောက် လိုက်ချောင်းရအောင်။ ကိုဘတုတ်ကြီး အရက်သောက်ပြီး သူ့မိန်းမကို အသားကုန် ဆော်တော့မှာကွ..။ မဝင်းခင် အရက်လာဝယ်တုန်းက ငါ အသေအချာ ကြည့်လိုက်တာ အတွင်းခံ ဘော်လီမပါဘူး မောင်..။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းမို့ချွန်ဖောင်းနေတာဘဲ…ဟီး..ဟီး…။ ပြောရင်းဆိုရင်း… ဘော်ဒါတောင် မတ်လာပြီဟေ့… လာကွာ.. သွားချောင်းရအောင်…”

လူပျိုသိုးနှစ်ကောင်မှာ မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်၍ လီးတောင်နေကြ၏။

“ ဒီပုလင်းတွေက ဘယ်လိုလုပ်မှာတုန်း…”

“ ဒီလိုလုပ်ကွာ.. မင်းအိမ်ဝင်ထားမယ်.. နည်းနည်းပါးပါး သောက်ပြီး လိုက်ချောင်းရအောင်…”

“ အေး..အေး…. အဲဒါကောင်းတယ်..”

ဖိုးတာတို့အိမ်နှင့် မဝင်းခင်တို့အိမ်မှာ နှစ်အိမ်ကျော်မို့ အနီးကလေး ဖြစ်၏။ တောရွာဖြစ်သည့်အတွက် လသာပင်၊ အဝေရာပင်လောက်သာ ခြံစည်းရိုးအဖြစ် စိုက်ပျိုးထားလေ့ရှိရာ အိမ်ဝင်းထဲဝင်ဖို့ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိလှ..။

.....................................................................................................

ကိုဘတုတ် အိပ်ပျော်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီအောက်က ခုံရှည်ပေါ်တွင် ကျောဆန့်ရင်း မဝင်းခင်အလာကို စောင့်နေ၏။ ကာလနာ ဘတုတ်ကတော့ ဆင်လိုးတောင် နိုးမည့်ပုံ မရှိတော့..။ ခေါင်းရင်းအဖီက လုံလုံခြုံခြုံ ကားထားသည့်အတွက် အန္တရာယ်ကင်းသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို တွယ်ချင်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ အခွင့်မသာသေး၍ ကျားချောင်းချောင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ဒီနေ့ ၅၀၀ ဖိုးပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကိုဘတုတ်ကို အရက်အဝတိုက်ပြီး မှောက်သွားပြီဆိုမှ သူ့မိန်းမကို ဆော်ရန် စိတ်ကူးပြီး လာခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် အထာကြည့်ရဦးမည်..။

မဝင်းခင်ပုံစံက တဏှာရာဂ ကြီးမည့်ပုံဖြစ်၏။ အသားအရေ စိုပြေ၏။ သွေးသားဆူဖြိုး၏။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းမို့မောက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက စွင့်စွင့်ကားကား ထွားထွားထစ်ထစ် ကောက်ချိတ်နေသည်။ ပြီးတော့ အပေးကောင်းမည့် ပုံ..။ မဝင်းခင်လို မိန်းမမျိုးသည် ကြိုက်လျှင် ကုန်းတတ်သည့် ကြိုက်ကုန်းအစစ် ဖြစ်ပါတော့သည်။ လီးအရသာ စောက်ဖုတ်အရသာကိုယ်စီကိုယ်ငှ သိထားကြပြီးသော အအိုချင်းမို့ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်လွယ်ပါသည်။

ခြေသံကြား၍ လှဲနေရာမှ ကိုသန်းဌေး ထထိုင်လိုက်သည်။ အရက်ပုလင်း လက်ကဆွဲလျက် ကွပ်ပြစ်ဆီသွားနေသော မဝင်းခင်ကို ခပ်ရေးရေး လှမ်းမြင်နေရသည်။ ကိုသန်းဌေးကို မတွေ့ဘဲ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေသော သူ့ယောက်ျားကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အူကြောင်ကြောင်နှင့် ရပ်နေမိသည်။ ကိုသန်းဌေး ပြန်သွားပြီထင်၍ သူ့စိတ်ထဲတွင် အကြီးအကျယ် ဟာသွား၏။

“ ရှူး….ရှူး…ဒီမှာ…ဒီမှာ…..“

ကိုသန်းဌေးက အဖီအတွင်းမှ အချက်ပြ ခေါ်လိုက်၏။ ဒီတော့မှ မဝင်းခင်စိတ်ထဲ ကျေနပ်ပျော်မြူးသွားသည်။

“ ဟိုကောင် အိပ်သွားပလား..”

မဝင်းခင်က အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်သည်။

“ အင်း…သိုးနေပြီ… ဆင်လိုးတောင် နိုးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..”

ကိုသန်းဌေးက ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ မဝင်းခင်ကိုလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားထားပြီး ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်နေခြင်းဖြစ်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးက ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသော မဝင်းခင်ဖင်ကြားသို့ ဖိထောက်မိလျက်သား ဖြစ်နေ၏။ ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် လက်မောင်းနှစ်ဖက်အောက်သို့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုဝင်ပြီး နောက်က ဖက်ထားခြင်းဖြစ်ရာ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုပ်ချေခွင့် ရနေတော့သည်။

“ အာ့…ကျွတ် ကျွတ်…နာလိုက်တာ.. စောစောကလို ခပ်ဖွဖွလေး ကောင်းရဲ့သားနဲ့.. ဟင်း .. မပြောလိုက်ချင်ဘူး…”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပေါင်းတွင်းကြောကို ခပ်ဖွဖွလိမ်ရင်း ပြော၏။ ထိုစဉ် သူတို့အနီးသို့ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ ချဉ်းကပ်လာသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ တွယ်ဖို့ အစပျိုးနေကြပြီး ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဖိုးတာက သာဂိကို အသာလက်ကုတ်၍ ငြိမ်ငြိမ်နေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ အသံသာကြားရပြီး အဖီတွင်းမှာ မှောင်မည်းနေ၍ ဘာမှ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ..။ ကိုသန်းဌေးက ဘယ်လက်ဖြင့် မဝင်းခင်ပါးကို မော့လှန်ပြီး ညာလက်ဖြင့် နို့အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးကာ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လျက် နှုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်…. ပြွတ်…… ပလွတ်…. ပလပ်………”

မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး မာတင်းခုံးကြွလာပြီး ရမ္မက်သွေးတွေ လှုပ်ရွလာ၏။ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းစူရွနေရာ ဆုပ်ချေနေရတာကိုက အရသာရှိလှ၏။ ကိုသန်းဌေးက နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ လှိမ့်ချေပေးသည်။

“ အဟင့်..အဟင့်..အဟိ … အဟင့်..ဟီဟိ.. ခိ… ခိ… ခစ်…. အယ်… အင့်.. အဟင့် အိုး… ကျွတ်.. ကျွတ်… ယားတယ်တော့… ခစ်.. ခစ်…”

မဝင်းခင်က သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ထိုးကော့ရင်း ပြောသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ သိသိသာသာ ခုံးထဖောင်းကြွလာသည်။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှာကလည်း ရမ္မက်သွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ နုရွတင်းကြွလာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယားတက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

ကိုဘတုတ်နှင့် ညားလာတာ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့သည်။ ဒီလို တယုတယ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွပေးတာမျိုး မရှိခဲ့။ တစ်ခါတစ်ခါမှာတော့ နှိုက်ပေးပါသည်။ အရူးထပြီး မလိုးခင် စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ပေးပါသည်။ သို့သော် စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လက်ခလယ်နှင့် တစွပ်စွပ် ထိုးရုံသားထိုး၏။ နို့ကိုင်တာလည်း ကြမ်းလွန်း၏။ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကမြင်းကြောထပြီးတာနှင့် ဂမူးရှူးထိုး တက်လိုးတော့သည်။ ဒီက ပြီးမလိုလို ဖြစ်ကာရှိသေး ကိုယ့်မေကိုယ်လိုးက လရည်ထွက်သွားပြီ။ ပြန်လုပ်ပါဦး ဆိုတာလည်း လုပ်မပေးတော့..။ ကုလားသေကုလားမော အိပ်တော့၏။ နောက်ဆုံးတော့ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့လက်နှင့်သူ ပြီးခဲ့ရတာ များသည်။

ကိုဘတုတ်လီးက ထလာလျှင် ၅ လက်မကျော်ကျော် ရှိသော်လည်း လရေထွက်သွားပြီးလျှင် လေးလက်မသာသာမျှသာ ရှိတော့သည်။ အခုနောက်ပိုင်းတွင် အရက်သာ ဖိသောက်နေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လိုးဖို့တောင် သိပ်သတိမရတော့..။ ဒီတော့ မဝင်းခင်ကလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် စိတ်တွေထကြွပြီး ခံချင်စိတ်ပေါက်လာလျှင် ခရမ်းသီးနှင့်ချည်း စခန်းသွားလိုက်ရတော့သည်။

ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုသန်းဌေး ပေါက်ချလာပြီး ညနေကတည်းက သူ့ယောက်ျားနှင့် အရက်သောက်နေကြသည်။ မဝင်းခင်ကလည်း အလိုက်တသိ ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် တစ်ပွဲချပေးထားလိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးမှာ လာကတည်းက လွယ်အိတ်ထဲတွင် အရက်နှစ်လုံး ထည့်လာသည်။ ကိုသန်းဌေးက သိပ်မသောက်..။ သူ့ယောက်ျားကိုဘတုတ်ကသာ မတရားသဖြင့် တွန်းသောက်နေ၏။

ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်ချပေးစဉ် ကိုသန်းဌေး သူ့ကိုကြည့်သော အကြည့်တွေက မရိုးသားမှန်း အထာကျွမ်းပြီးသော မိန်းမမို့ သိသမှသိပ်သိ..။ မဝင်းခင်ကလည်း ကလူသလို မြှူသလို ကြာကြည့် ပြန်ကြည့်ပေးခဲ့လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် စတင်အရက်သောက်စဉ်က နေမဝင်သေး..။ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိသေးသည်။ ထမင်းဟင်းလည်း ချက်ပြုတ်ပြီးစီးပြီမို့ မဝင်းခင် ရေချိုးရန် ထမီရင်လျားနှင့် သူတို့ရှေ့ကပင် ထွက်လာခဲ့သည်။

သူတို့အရက်သောက်နေသော ကွပ်ပြစ်နှင့် မနီးမဝေးတွင် ရေတွင်းရှိ၏။ ကိုဘတုတ်ထိုင်နေပုံက မဝင်းခင်ကို ကျောပေးအနေအထားဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးမှာမူ ရေတွင်းဘက်ကို မျက်နှာပြုအနေအထား ဖြစ်သည်။ ကိုဘတုတ်မှာ အရက်သောက်နေရလျှင် ပြီးရောဆိုသည့် ဇိုးသမားအကြီးစား ဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် သူ့မိန်းမကို ဖောက်ပြန်သော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် ငမ်းကြည့်ကြ့ည့်နေသည်ကို လုံးဝမရိပ်မိ…။ သူ့အဖို့ အရက်သည် စောက်ဖုတ်ထက် မက်မောစရာ အဆင့်ရောက်နေသူဖြစ်သည်။

မဝင်းခင်ကလည်း ကိုသန်းဌေး ထသည်ထက် ထလာအောင် ရေချိုးရင်း မာယာပရိယာယ် အမျိုးမျိုး သုံးကာ မြှူဆွယ်လျက် ရှိသည်။ ရင်လျားထားသော ထမီကို အောက်သို့ပုံချ၍ ဝင်းဝါတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးကို ဆပ်ပြာနှင့် အသေအချာ တိုက်ပြ၏။ ကိုသန်းဌေး မျက်လုံးတွေအကြည့်က ၁၅၀၀ ဗို့အားအပြည့်ဖြင့် မဝင်းခင်ဆီရောက်နေရာ ကိုဘတုတ်ပြောသမျှ အင်းသာလိုက်နေရသည်။ ဘာတွေပြောမှန်းလည်း လုံးဝမသိ။ သူရယ်လျှင် ရောယောင်ရယ်ပြသည်။ ဤမျှဆိုလျှင် ကိုသန်းဌေး အထာပေါက်သွားပြီ။ မဝင်းခင်ကို ကိုင်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြိးသိလိုက်၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုက်ဆံနှိုက်ယူနေစဉ် နို့ကို အပီအပြင် ဆုပ်ချေပွတ်သတ်ပေးခဲ့သည်။

အခုတော့ အကြံကိုယ်စီရှိနေကြသော ဖိုနှင့်မသည် ကာမပင်လယ်ပြင်ကို ဖြတ်ကူးရန် ရမ္မက်သင်္ဘော စတင်ခုတ်မောင်းနေကြပြီ ဖြစ်၏။ ကိုသန်းဌေးလက်တွေက နို့အုံပေါ်မှာ မရှိတော့။ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးဆီ ရောက်နေပြီ။ စောက်ဖုတ်ဧရိယာတစ်ခုလုံး စောက်မွှေးအုံများပါမကျန် အထပ်ထပ် အဖန်ဖန် ရွရွဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း…

“ ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလားဟင်..”

“ အမလေး စိတ်ချလက်ချသာနေ..။ သူ့ဖင် ဆင်လိုးသွားတောင် မသိဘူး”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားသည်။ သူတို့ထင်ထားသည်က ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ အလုပ်ဖြစ်ဖို့ အစပျိုးနေသည်ဟု ထင်မှတ်ထား၏။ ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလား ဟူသော ယောက်ျားတစ်ယောက် အသံကြောင့် အဖီထဲမှာ ရှိနေသူမှာ ကိုဘတုတ် လုံးဝမဟုတ်ကြောင်း နားလည်သွား၏။ ဒါဆို မဝင်းခင်ကြီး လင်ငယ်နဲ့ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ အမှောင်ထဲမှာမို့ ယောကျ်ားသံမှာ မည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်း သဲသဲကွဲကွဲ မသိရသေး။ ထို့ကြောင့် အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဘယ်နေရာများ သွားအိပ်နေပါလိမ့်…။

ကိုသန်းဌေးက နွေးအိစိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်ခလယ်ကိုထိုးထည့်ကာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။

“ ပြိ…ပြိ…ပလပ်… ပလွတ်… ပြီ…. ပြိ… ဖွတ်….. စွပ်……….”

“ အင်း အင်း….ကျွတ် ကျွတ်… အမလေး လေး.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန်းဌေးရယ်… အမလေး အမလေး တော့…။ အား… အီး… အား…. တော့ မိန်းမက ဒီလိုမခံဘူးလား ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…. ကျွမ်းလိုက်တာတော်… အင်း ဟင်း.. ကျွတ် ကျွတ်… ဟုတ်လိုက်တာ… တော့.. အမလေး…အမေ့…အင့်.. အမလေး.. ထိချက်ကတော့ အား… အား…….. အမေ့… အင်း အီး…….”

မဝင်းခင်က ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွပေးထားရာ စိတ်တိုင်းကျ နှိုက်ခွင့်ရနေသည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က ကိုသန်းဌေးဟု ထွက်သွားသည်။ ဒီတော့မှ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့သည် အမှောင်ထဲက ကြာကူလီမင်းသားမှာ ကိုသန်းဌေးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ကြရတော့၏။ သာဂိက သူ့လက်တွင်ကိုင်ထားသော ၃ ပေခန့်ရှိ ဝါးဆစ်ပိတ်တံပြာလေးကို အမှတ်ထင်ထင် ဆုပ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ထိုတံပြာလေးထိပ်တွင် မီးခြစ်ဆံလုံးပတ်အရွယ် တစ်လက်မခန့်ရှိ သံချွန်လေးတပ်ထား၏။ ထိုတံပြာလေးမှာ သာဂိသွားလေရာရာ ပါသော အဆောင်လက်နက် ဖြစ်၏။ အဖီက ဝင်ပေါက်တစ်ခုသာချန်ပြီး ဘေးပတ်ပတ်လည် အလုံကားထားသည်ဆိုသော်လည်း အောက်ခြေတွင် လူတစ်ကိုယ်စာ ကောင်းကောင်းကြီး ဝင်သာအောင် လွတ်နေ၏။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူမေ့မတတ် အတွင်းသားသို့ အာရုံစိုက်ထားကြသည်။

ကိုသန်းဌေးက ပူနွေးနုရွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးများကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများဖြင့် တို့ကာထိကာ ပွတ်ဆွပေးနေပြန်သည်။ ကိလေသာရာဂအရှိန်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နွေးရှိန်းရွကြွနေ၏။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်အောက် ပွတ်ဆွနေရာမှ အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ချေဆွပေးပြန်၏။ မဝင်းခင်နှုတ်က အီးခနဲ အင်းခနဲ အသံကြီးထွက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။

မဝင်းခင် တစ်ယောက် ရင်ဘတ်ကြီးရှေ့ကော့ထိုး မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ထားရ၏။ တစ်ခါတစ်ခါ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။

“ အမလေးတော့.. ကို ကိုဌေးရယ်… ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး.. ရှီး ကျွတ်ကျွတ်…. ဟွန်း..အီး… အားလလား…. ကျွတ်ကျွတ်… အမလေး… ကျွတ်ကျွတ်… … ကျုပ်တော့ကို ဒီလောက်တတ်မှန်း မသိဘူး၊ အမေ့ အင့်..အား..။ ကျုပ်ဖြင့် ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး သိလား..၊ အား ကျွတ်ကျွတ်… အား..အင့်…. ရှီးကျွတ်…. ကျွတ်… လိုး… လိုးပါတော့ တော်… အမေ့… ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူး .. အိအီး……. အိ……. အ…အ..”

“ လိုးမှာပေါ့ အဝင်းရ… မင်းကိုလိုးချင်လွန်းလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာ နည်းတဲ့လတွေမှ မဟုတ်ဘဲ”

ကိုသန်းဌေး ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီအပြင် နှိုက်ဆွနေရာ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ နှုတ်ကထုတ်ပြီး လိုးခိုင်းရသည့်အဆင့်ထိ ရောက်လာပါတော့သည်။

“ ဒါနဲ့များ တော်က အခုမှ လာလိုးရသတဲ့လား…လို့..၊ အားလားလား… အီး အီးဟီး.. အင်း အမေ့… ကျွတ်ကျွတ်…. လိုးပါတော့လို့ ဆိုနော… အမေ့.. ကျုပ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲထွက်တော့မတတ် ကောင်းနေပြီ တော့..။ အမေ့.. ကျွတ်ကျွတ်… အား ကျွတ်ကျွတ်………”

ကိုသန်းဌေးက ကြာကူလီတဏှာရူးသံကြီးဖြင့် ….

“ ငါ့လက်ထဲ ပိုက်ဆံများများ မရှိဘူးဟ အဝင်းရ..“

ကိုသန်းဌေးစကားကြောင့် အနှိုက်အဆွခံလို့ ကောင်းနေရင်းကပင် မဝင်းခင်က နှာတင်းသွားသောအသံဖြင့်…

“ ဘာဆိုင်လဲတော့ ကျုပ်က ဖာသည်မှ မဟုတ်တာ…”

ဒီတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ ပျာပျာသလဲ လေပြေထိုးရ၏။

“ မဟုတ်ဘူးလေဟာ … ဘတုတ်ကို အရက်ဝအောင် မတိုက်နိုင်သေးတာကို ပြောတာ..။ သူ့ကို အရက်ဝအောင်တိုက်ပြီး မှောက်သွားမှ အဝင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရမှာ မဟုတ်လား..“

“ အဟင့်…ဟင့်…..အ….ဒါ …လည်း ဟုတ်တာ … အင့်… ပဲ”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင်ကိုပွေ့၍ သူ့ဘေးတွင် ချလိုက်သည်။ ခုံရှည်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းလိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဧရာမလိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲရတော့မည်မို့ အမှောင်ထဲတွင် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စောင့်စားနေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ထမီကို ချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးချင်ပုံရ၏။ ထို့ကြောင့် မဝင်းခင်သဘောကို သိရအောင်…

“ ထမီ ချွတ်လိုက်ရမလား အဝင်း”

“ အို…မချွတ်နဲ့လေ…အရေးကြုံလာရင် အရှာရခက်နေလိမ့်မယ်..”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေး ပုဆိုးဝတ်မဝတ်သိချင်၍ လက်နှင့်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးကိုမတွေ့ရပဲ တရမ်းရမ်းနှင့် တောင်မတ်နေသော လီးတန်နွေးနွေးကြီးကို စမ်းမိသည်။ စမ်းမိသည်နှင့်တပြိုင်နက် မလွှတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

“ အမလေး လေး…. တော့လီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး.. တော့..၊ ကိုဘတုတ်ထက် ကြီးတယ်တော့… သိလား..”

ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ပြောရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးခါ လုပ်ပေးသည်။ ကိုသန်းဌေးက တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုံရှည်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် ထမီကို အောက်ကနေ လိပ်မလျှက် ခါးအထက်ဆီသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်စေလျက် ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မဝင်းခင်ကျောကို ခုံရှည်နောက်မှီတန်းသို့ မှီထားစေသည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်း နေလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

ဖင်ဆုံအစွန်းက ခုံရှည်ဘောင်တန်းကို အနည်းငယ် လွန်ထွက်နေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး လက်ဝါးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်သည်။ ကွက်တိအနေအထားဖြစ်ပြီဆိုမှ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လျက် မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်၏။ ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးတန်ကြီးက ချောချောမောမော တိုးဝင်သွားသည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးအဝင်မှာ ချောမွတ်နေသည်။

“ ဖွစ်..ဖွစ်…ဖွစ်… ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ပြွတ်………….”

“ အ..အင့်…အ..အမေ့… အား…… ကျွတ်… ကျွတ်….”

လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်နေရာမှ ဆီးခုံချင်းထိခါနီးတွင် ကိုသန်းဌေးအရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က အင့်ခနဲ အသံထွက်ပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွား၏။ သို့သော် စိတ်ထဲမှာကား အလွန့်အလွန် အားရကျေနပ်သွား၏။ ကိုသန်းဌေးက အသွင်းအနှုတ် သုံးလေးချက်လောက် လုပ်ကြည့်၏။ စောက်ရည်တွေကလည်း အဆမတန် စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးဝင်လီးထွက်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ချောချောမွေ့မွေ့ ရှိလွန်းလှသည်။

ကိုသန်းဌေးက လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ နစ်မြုပ်ထားရင်း မဝင်းခင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကုန်းစို့လိုက်၏။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားဖြင့် တို့ထိကလိပေးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ ကာမအကြောပေါင်းများစွာတို့မှာ ဖြိုးခနဲ ဖြင်းခနဲ လှိုက်ခတ်ကျင်တက်သွား၏။

“ ကို…. ကိုဌေး… အမေ့… ကျွတ် ကျွတ်… လိုး …. လိုးတော့ နော်… အင်း..ဟင်း… ဟား.. ကျွတ်.. ကျွတ်… ကျုပ်ကို သနားပါ… အ..အမေ့… အမလေး… ရှီး… ကျွတ်… ကောင်း……..”

ဒီတော့မှ ကိုသန်းဌေးက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့၏။

“ ဖွတ်…..ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်……ပလွတ်………”

“ ဟုတ်ပြီ…တော့…. အင့်… အ… အင့်… ဟုတ်ပြီ… အမေ့…. အင့်.. ကျွတ်ကျွတ်… အား… ကောင်း ကောင်း… လိုက်တာ… အား ..ရှီး.. လုပ်.. လုပ်ပါ… အမေ့….”

မဝင်းခင်နှုတ်က ထွက်ပေါ်လျက်ရှိသော ရမ္မက်ညည်းသံကြီးက ကိုသန်းဌေးစိတ်ကို ထန်သထက်ထန်အောင် လှုံ့ဆော်ပေးသလို ဖြစ်နေတော့၏။

“ ဖွတ်…ဖွတ်..ဒုတ်…..ဖွတ်…ဖွတ်…..ဖျစ်……”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် ဒူးကောက်ကွေးကြား လက်လျှိုသွင်းပြီး ခါးကို တင်းတင်းဆွဲဖက်ကာ အသားကုန် ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ အား…အား……. အား… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်… ရှီး…… အင့်… အ……”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် လှုပ်ရှားခွင့်မသာဘဲ အပီအပြင်ချုပ်ကိုင်၍ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်လိုးသမျှကို အံတင်းတင်းကြီးကြိတ်ရင်း အားရကျေနပ်စွာ ခံနေတော့သည်။ သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ပေးချင်သော်လည်း ကိုသန်းဌေးက ခါးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားပြီး ကပ်ကပ်ဆော်နေသဖြင့် မလှုပ်ရှားသာပဲ ဖြစ်နေ၏။

“ ဖွတ်… ဖွတ်…… ဘွတ်…. ဖွတ်…… ပြွတ်…… ဘွတ်……”

“ အင်း…အီး…အ… အား.. အင်း.. ကျွတ်… အမေ့…. အမေရေ…. အမလေး.. လေး.. အား… အင့်….”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် မေ့မတတ် မျောမတတ် ကောင်းနေရှာသည်။ လီးကလည်း စံချိန်မှီ အလိုးကလည်းသန် အားမာန်ကလည်း အပြည့်မို့ ကာမအရသာထူးကြီးကို တအီတဝကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။

အချက် ၅၀ လောက်ဆောင့်အပြီးတွင် မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွား၏။ ဟင့်ခနဲ ဟင့်ခနဲ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ကာ စောက်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့၏။ ကိုသန်းဌေး လီးတန်ကြီးတဝိုက် နွေးကနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရာ မဝင်းခင်ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်၏။ ကိုသန်းဌေးက အရှိန်ကို မလျှော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်နေ၏။

“ ဖွတ်…ပြွတ်……. ပြစ်….. ဖွတ်…. ပြွတ်….. အား… အမေ့… အမေ့… အိး… အား.. အား.”

ဘယ်လိုဝေါဟာရနှင့် ဖော်ပြရမှန်း မသိလောက်အောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်နှုတ်က အားခနဲ အားခနဲ အော်ဟစ်မြည်တမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း ဟင်းခနဲ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းကြီးချ၍ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ ကိုသန်းဌေးလည်း ရှေ့ဆက်ပြီး ဆောင့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲနေရာ လချောင်းတလျှောက် ကျင်ဆိမ့်ယားတက်လာပြီး သုတ်ရည်ပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ဘယ်ပုံစံ လိုးရမည်ကို စိတ်ကူးနေ၏။ အဖီအတွင်းက အသံဗလံတွေ ငြိမ်သွားပြီဖြစ်၍ သာဂိက လူတစ်ကိုယ်စာ လွတ်နေသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ဝင်လိုက်သည်။ ဖိုးတာကိုလည်း ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ လက်နှင့်ကုတ်လျက် အချက်ပြလိုက်၏။

ခေါင်းတစ်လုံးစာ ဝင်သည်နှင့် ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရှာကြည့်သည်။ တဖြေးဖြေး အမှောင်ထဲတွင် ကျင့်သားရလာပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ရေးရေး မြင်ရသည်။ ကာမသားကောင်နှစ်ကောင်မှာ အတော်လေး ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကြားနေရသည်။

သာဂိက သူ့တံပြာကို အသာလေးဆွဲယူ၍ သံချွန်တတ်ထားသော ဖက်ကို လက်နှင့်အသာစမ်းသည်။ သေချာပြီဆိုမှ ခပ်ရေးရေးမြင်နေရသော ကိုသန်းဌေး ညာဖက်ခြေထောက်ကို ချိန်၍ အားနှင့် ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အား…အမလေး..မြွေ…မြွေ…မြွေ ကိုက်ပြီဗျ…”

ကိုသန်းဌေး အသံနက်ကြီးဖြင့် လန့်အော်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမြုပ်ထားသော လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းကြီးဖြင့် အသဲအသန် ထွက်ပြေးပါတော့၏။ သွေးစတွေက မြေကြီးပေါ်တွင် ထင်ကျန်လျက်ရှိသည်။ မဝင်းခင်လည်း ကြောက်အားလန့်အားနှင့် ခုံရှည်ပေါ်က ခုန်ချလျက် ထမီကြီး စွန်တောင်ဆွဲကာ ကွပ်ပြစ်ပေါ်အိပ်နေသော ကိုဘတုတ်ဆီ ပြေးထွက်သွား၏။ သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက်လည်း ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းမြိုသိပ်ပြီး ဇွန်ပန်းရုံအကွယ်မှ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ဇွန်ပန်းရုံနှင့် ကွပ်ပြစ်မှာ ဆယ်လှမ်းလောက်ပင် ကွာ၏။ အခုမှပင် ကိုဘတုတ်ကြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ အိပ်နေမှန်း သိကြတော့၏။

“ ကိုဘတုတ်.. ကိုဘတုတ် ထပါဦး… ကိုဘတုတ်…… ကိုဘတုတ်…”

ကြောက်စိတ်တွေမွှန်နေသော အသံဖြင့် မဝင်းခင်က ကိုဘတုတ်ကို လှုပ်လှုပ်ပြီး နှိုးသည်။ နှုတ်ကသာ အင်း အဲ… နှင့် အသံထွက်နေသော်လည်း တော်တော်နှင့် မနိုး..။

“ ကိုဘတုတ်.. ကိုဘတုတ်.. ထ… ထပါဦးဆို.. တော်…”

“ ဘာ…ဘာလဲ ဟ…..မိန်းမရ…”

လက်ကို တအားဆောင့်ဆွဲပြီး နှိုးလိုက်မှ ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် မေးသည်။

“ ဟို…ဟို…..လူကပ်လို့တော့…”

“ ဘယ်..ဘယ်မလဲ…ဟ..”

“ ထွက်..ထွက်ပြေးသွားပြီ…။ ကျုပ်က တရေးနိုး သေးပေါက်ထရင်း.. တော့နှိုးဖို့အလာ.. ထွက်ပြေးသွားတာ..”

“ ဟိုကောင်…သန်းဌေး ရော…”

“ ပြန်သွားတာ..ကြာပေါ့..။ အခုလောက်ဆို သိုးတောင်နေပြီ..။ လာ လာ… ထ.. အိမ်ထဲ သွားအိပ်တော့..”

ကိုဘတုတ်က ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို မော့သောက်လျက် ယိုင်တိယိုင်ထိုးဖြင့် အိမ်အောက် ဝင်သွား၏။ မဝင်းခင်လည်း အရက်ပုလင်းနှင့် ပန်းကန်များ သိမ်းရင်း ကိုဘတုတ်နောက်က ကပ်လိုက်လာသည်။ ဖိုးတာက သာဂိနား ကပ်၍ ..

“ ဆက်ချောင်းဦးမလား…”

“ တော်..တော့…မိုးချုပ်နေပြီ.. နက်ဖန် တောသွားရဦးမှာ..”

“ အေး..အေး..ပြီးတာပဲ…။ ဟား ဟား.. ရီရတယ်.. ကွာနော်.. သာဂိ.. မိန်းမ.. မိန်းမ.. ဟား ဟား…”

နှစ်ယောက်သား ခပ်အုပ်အုပ် ရယ်မောရင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ခြံစည်းရိုးကိုတိုး၍ အောင်မြင်စွာ ဆုတ်ခွာခဲ့ကြသည်။

.....................................................................................................

တိုးအောင်စကားဆုံးသည်နှင့် ဖိုးကျော်က လက်ဖြောက်တစ်ချက်တီးလိုက်ပြီး…

“ ဟား…အိုကေပြီဟေ့..။ ဒီနေ့ည သာဂိတို့နှစ်ကောင်ခေါ်ပြီး အိမ်လာခဲ့ကွာ..။ ဒို့လေးယောက် ကိုသန်းဌေးအမွေကို ဆက်ခံဖို့ တိုင်ပင်ကြရအောင်လို့..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်ကွ..။ ငါလည်း သာဂိပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း လီးတောင်လာပြီ..။ မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာတာ..”

နှစ်ယောက်သား ခါတိုင်းထက် အချိန်စောပြီး နွားတွေသိမ်းကာ ပြန်လာကြတော့၏။

............................................................................................................

လေးယောက်သား ဖိုးကျော်တို့အိမ်နောက်ဖေးရှိ မန်ကျည်းပင်ကြီးအောက်တွင် တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင်နေကြသည်။ ဖိုးကျော်အဖေနှင့် အမေက အိမ်အောက်ထပ်တွင် ၇ နာရီ ဇာတ်ကားကြည့်နေကြ၏။ တစ်ရွာလုံးကို ရွာဦးကျောင်းက ည ၁၁ နာရီထိ မီးပေးသည်။

“ အေး.. ဒို့လေးယောက် အခုကတည်းက လီး ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် ရွေးရအောင်..”

“ အေး..အဲဒါ ကောင်းတယ်..”

ဖိုးကျော်အဆိုကို သာဂိက ထောက်ခံလိုက်၏။ ထို့နောက် ဖိုးကျော်က လက်နှိပ်ဓာတ်မီး သွားယူပြီး နွားစာတဲဖက်ဆီသို့ လေးယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြ၏။ ပုဆိုးကိုယ်စီလှန်ပြီး ဓာတ်မီးနှင့်ထိုး၍ လီး အကြီးအသေး တိုင်းထွာကြရာ တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာလီးက ၅ လက်မခန့်သာရှိပြီး သာဂိက ၅ လက်မခွဲကျော်ကျော် ရှိသည်။ သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော် လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဖိုးကျော်လီးမှာ ရ လက်မခန့် ရှည်ပြီး ၅ လက်မခန့် လုံးပတ်အတုတ် ရှိသည်။

“ ကဲ..ဒီလိုလုပ်..။ တိုးအောင်နဲ့ ဖိုးတာက ၅ လက်မချင်းတူနေတော့ မဲချကွာ..။ မဲပေါက်တဲ့လူက အရင်ဆုံး ဆော်၊ ပြီးမှ ၅ လက်မ တူး၊ အဲ့နောက် ၅ လက်မခွဲသမားက သရီး၊ အဲ့နောက်မှ ၇ လက်မ ငါက ဖိုးပေါ့။ ကဲ.. မဲချရအောင်..”

ဖိုးကျော်၏ နောက်ဆုံးအဆုံးအဖြတ်ကို ကျန် ၃ ယောက်က အကန့်အကွက်မရှိ သဘောတူကြသည်။ ထို့နောက် မဲချရာ ဖိုးတာက ပထမဆုံး ဆော်ရမည့်သူအဖြစ် မဲပေါက်သွား၏။

“ အေး ဟုတ်ပြီ.. ဒါဆို ရှင်းပြီ..။ ဖိုးတာက ပထမ၊ တိုးအောင်က ဒုတိယ၊ သာဂိက တတိယ၊ ငါက စတုတ္ထ ..။ ဖိုးတာဆော်နေတုန်း ဒို့က အန္တရာယ်ကင်းအောင် ကိုဘတုတ်ကြီးနဲ့ အရက်ထိုင်သောက်ရင်း စောင့်ပေးမယ်..။ အခုကတည်းက ပြောထားမယ်နော်.. အားမရမချင်း လိုးလို့ရတယ်..၊ ထွက်လာပြီးရင်တော့ ပြန်မကျော့နဲ့တော့..၊ တစ်ခါထဲ အားရအောင် လိုးခဲ့… ဟုတ်ပလား..”

“ အေး…..ဟုတ်တယ်…”

ဖိုးကျော်အဆိုကို ဝိုင်းထောက်ခံကြ၏။ ဖိုးကျော်က သူ့စကားကို ပြန်ဆက်၏။

“ အရက် ၄ လုံးဝယ်မယ်၊ မင်းတို့ ၃ ယောက်က ၂ လုံးဝယ်၊ ငါ က ၂ လုံးဝယ်မယ်..၊ ပြီးတော့ ဒို့က သိပ်မသောက်နဲ့ ကိုဘတုတ်ကြီးကို ဖိတိုက်ရမယ်..၊ ဖိုးတာနဲ့ တိုးအောင်က အရက်သွားဝယ်..၊ ငါနဲ့သာဂိက ကိုဘတုတ်အိမ်က စောင့်မယ်..၊ ရော့.. အရက်ဖိုး.. ပိုက်ဆံ.. ငါ စိုက်ပေးထားနှင့်မယ်..။ ကဲ သွားစို့…”

........................................................

ဖိုးကျော်နဲ့ သာဂိတို့ ကိုဘတုတ်အိမ်ထဲအဝင် ခြံဝတွင် မဝင်းခင်နှင့် တွေ့၏။ သာဂိက နှုတ်သွက်လျှာသွက်ဖြင့်…

“ ဟာ…မဝင်းခင် ဘယ်တုန်း ..ကိုဘတုတ် ရှိလား..”

“ ရှိပါ့တော်.. သေနာကောင်က မဝသေးလို့ အရက်သွားဝယ်ပေးမလို့..”

“ ဟာ..ဒီလိုဆို သွားမဝယ်နဲ့တော့.. အစ်မ..၊ ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ သောက်ရတာ မလွတ်လပ်လို့ ဒီလာသောက်တာ..။ အရက် ၄ လုံး မှာထားတယ်..၊ ပြီးရင် လာမှာ..။ မမ အတွက်လည်း နှုတ်ပိတ်ခ မုန့်ဖိုး ၂ ထောင်ပေးဦးမှာ…”

“ ဟင်..တကယ်ပြောတာလား..ဟဲ့..ဖိုးကျော်ရဲ့..”

“ ဟာ..တကယ်ပေါ့ မမရ… အင့်..ဒီမယ်.. ”

ဖိုးကျော်က ထောင်တန် ၂ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်၏။

“ ကျွန်တော်တို့ အရက်သောက်နေတုန်း မမက အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးနော်..”

“ အေးပါ..အေးပါ… စိတ်ချ…စိတ်ချ…”

သာဂိက ဖိုးကျော် အကင်းပါးပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေ၏။ ကိုဘတုတ်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ် ထိုင်နေကြစဉ် ဖိုးတာနှင့် တိုးအောင်တို့ ရောက်လာကြသည်။

“ ဟေ့…မိန်းမရေ.. ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် များများလေး လုပ်ခဲ့ပါ…ဦး..ဟ”

ဖိုးကျော်က ကိုဘတုတ် ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက် အပြည့်ငှဲ့ပေးသည်။ ကိုဘတုတ်က တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်သည်။ မကြာခင် မဝင်းခင် ကိုင်းခရမ်းချဉ်သီးသုတ် ပန်းကန်ပြားနှင့် ရောက်လာသည်။

“ မမ.. ကျွန်တော်တို့သောက်နေတုန်း လူကြည့်ပေးဦးနော်..”

“ အေးပါဟဲ့…”

ဖိုးကျော်နဲ့ မဝင်းခင်တို့ စကားအပေးအယူ လုပ်နေစဉ် သာဂိက ကိုဘတုတ်ခွက်ထဲ ထပ်ထည့်ပေးပြန်သည်။ ကိုဘတုတ်လည်း တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သာဂိနှင့် တိုးအောင်တို့ ကိုဘတုတ်နှင့်စကားဖောင်ဖွဲ့နေစဉ် ဖိုးကျော်တစ်ယောက် သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် လစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ဖိုးတာကိုလည်း အရက်သောက်ထားရန် အရိပ်အခြေပြခဲ့သည်။ မကြာမီ သူရဲကောင်း ၄ ဖော်တို့ လှုပ်ရှားကြတော့မည် ဖြစ်ပါသတည်း..။

———————————-

“ ကျနော်တို့ ဒီမှာ အရက်လာသောက်တာ အိမ်ကလူကြီးတွေ မသိစေနဲ့နော်.. ကိုကြီးဘတုတ်…”

“ အေ့…အေး… ချိတ်ချ…၊ ချိတ်ချပါ သာဂိရာ.. ပူမနေဂျမ်းပါနဲ့… အဟဲ…ဟဲ..”

“ ဟို.. ခင်ဗျားမိန်းမကကော စိတ်ချရပါ့မလား… ဗျ…”

“ အာ့…အေ့… ပိုင်ပါတယ်ကွ၊ ငါ့မီးမကလည်း လုံတယ်… လုံတယ်..”

သာဂိစိတ်ထဲ ရယ်ချင်သွား၏။ အင်း… ခင်ဗျား မိန်းမလုံလို့သာ ကိုသန်းဌေးက လိုးသွားတာပေါ့ဗျာ.. ဟု ပြောထည့်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် သူတို့အဖွဲ့ကလည်း ကိုသန်းဌေးလမ်းစဉ်ကို လိုက်ကြမည့်သူများမို့ မပြောဖြစ်တော့ပါ..။ တိုးအောင်က သာဂိကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြပြီး တစ်ခွက်ထပ်ထည့်သည်။

“ ရော့…ကိုကြီးဘတုတ်.. ချလိုက်ဦး…”

သာဂိက အရက်ခွက်ကို ကိုဘတုတ်ထံ လှမ်းပေးရင်းပြော၏။ ကိုဘတုတ်က သာဂိလှမ်းပေးသော အရက်ခွက်ကို တရှိန်ထိုး မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က အချက်လှမ်းပြသဖြင့် ပထမဆုံး ဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာလည်း တစ်ခွက်ငှဲ့သောက်သည်။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိသေးသဖြင့် ဖိုးတာ ရင်တွေ ခုန်နေသည်။ သူတို့လေးယောက်တွင် ဖိုးကျော်တစ်ယောက်သာ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိ၏။ သို့သော် ဖိုးကျော်က နှုတ်လုံသဖြင့် ဒီကိစ္စများကို သာဂိတို့သုံးယောက်အား လုံးဝ ဖွင့်ပြောခြင်း မရှိ။ လူဆိုသည်က သင့်မြတ်နေတုန်းတော့ ဟုတ်၏။ မသင့်မြတ်တော့လျင် ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်ဖော်ပြီး ငယ်နိုင်ကိုင်တတ်သည့် သဘာဝရှိသည်။

နံပါတ် ၁ အစီအစဉ်အရ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဆော်ခွင့်ရသူမှာ ဖိုးတာဖြစ်သည်။ ဖိုးကျော်က လီးအကြီးဆုံးဖြစ်၍ နောက်ဆုံးမှသာ ဆော်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဒီမလာခင် အိမ်ပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီး စံချိန်မှီ လီးကြီးဆေးကို အညွှန်းအတိုင်း လိမ်းလာခဲ့ပြီး ကြာကြာလိုးနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဖျံသိုသရီးကိုလည်း သောက်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သာဂိနှင့် ကိုဘတုတ်တို့ လေပေးဖြောင့်နေစဉ် ပထမဆုံးဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာကို အရက်သောက်ထားနှင့်ဖို့ အချက်ပြခဲ့ပြီး သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အိမ်မကြီးကို နောက်ကျောဘက်က ပတ်ပြီး မှောင်ရိပ်ခိုကာ အိမ်ရှေ့အဖီဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

ဖိုးကျော်က သူတို့အဖွဲ့ အရက်သောက်နေစဉ် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီထဲက လူစောင့်ပေးဖို့ ပြောလာ၏။ နှုတ်ပိတ်ခအဖြစ် ငွေတစ်ထောင်လည်း ပေးခဲ့သေးသည်။ ပထမတော့ မဝင်းခင် မစဉ်းစားမိ..။ ငွေ တစ်ထောင်ရ၍ အတော်ပျော်သွားသည်။ အခု သေချာ စဉ်းစားမိတော့မှ စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ အခုတော့ အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးပါတဲ့..။ ဒါက ဘာသဘောပါလိမ့်…နော်..။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်က သူ့ယောက်ျားကို အရက်အဝတိုက်ပြီး ဒီအဖီထဲမှာ ကိုသန်းဌေးနှင့် နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းခဲ့ကြ၏။ ထိုသို့ ချစ်ရည်လူးကာ ပျော်မြူးနေစဉ် ပထမတစ်ချီပြီး၍ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်ကြီး မြှုပ်ထားရင်း ခေတ္တမှိန်းနေခိုက် မြွေကိုက်ပါသည်ဟု ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီးကို ကပျာကယာနှုတ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာမှ သံဆိပ်တက်ခဲ့ပြီး မေးခိုင်ပိုးဝင်လို့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရကြောင်း သိရသည်။

“ အား….အမလေး… မြွေ…မြွေ… မြွေကိုက်ပြီဗျ… ..”

ဟု အော်လိုက်သော အသံနက်ကြီးကို ကြားယောင်ပြီး ကြောက်စိတ်တွေမွှန်ကာ လုံးဝ အိပ်မရတော့ပေ..။ အလိုးခံရတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေပင် ဘယ်ဆီလွင့်ပျောက်ကုန်မှန်း မသိတော့..။ ကိုဘတုတ်ကို နှိုးပြီး မလိုးချင် လိုးချင်အောင် ဆွပေးရ၏။ အကြောက်ပြေအောင် အရက်လည်း သောက်ထားရသည်။ ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သည်မသိ..၊ ထိုညက ကိုဘတုတ် မူးမူးနှင့်လိုးလိုက်သည်မှာ မနက် ၄ နာရီ ဘုန်းကြီးကျောင်း အုန်းမောင်းခေါက်မှ ပြီးတော့သည်။ ကလေးနှစ်ယောက် ရပြီးနောက် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အကြာဆုံး အကောင်းဆုံး လိုးပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုသန်းဌေး အခြေအနေကို သိချင်လွန်းလှသော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံသဖြင့် ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး မမေးမြန်း မစုံစမ်းရဲ ဖြစ်နေ၏။ နောက်ဆုံး ကိုသန်းဌေး ညီမဖြစ်သူ မြရင်က ပြောမှ မြွေကိုက်ခံရတာ မဟုတ်ဘဲ သံနှင့်ထိုးမိကြောင်း သိရသည်။ ဒီတော့မှ ရင်ထဲ ပေါ့ပါးသွား၏။ ကိုသန်းဌေး သေမှာကို နှမြောတသလွန်း၍ မဟုတ်၊ သူ့ကို ပူပူနွေးနွေးကြီး လိုးထားပြီး သေသွားလျှင် သေချာပေါက် တစ္ဆေသရဲ ဖြစ်ပြီး အခြောက်ခံရမှာ စိုး၍ဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမကိုတောင် စွဲမည်မဟုတ်..။ လောလောလတ်လတ် လိုးထားသော မဝင်းခင်ကိုတော့ သေချာပေါက်စွဲမည်..။

ယခုလည်း ဖိုးကျော်က အဖီထဲကနေ လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာပြန်သည်။ ပြီးတော့.. သာဂိနှင့် နှစ်ယောက် ..ဒါတင်မက တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာတို့ပါ နှင်းမြိုင်ဆိုင်က အရက်ဝယ်ပြီး ဒီမှာ လာသောက်ကြမည်ဟု ဆို၏။ ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် အဖီထဲမှာ အလုပ်မဖြစ်ကြသေးခင် နှင်းမြိုင်ဆိုင်မှာ အရက်သွားဝယ်ရင်း သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူမကိုတောင် နှုတ်ဆက်ကြသေး၏။

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစော ထိုနေရာသို့ သွားကြည့်ရာ သွေးကွက်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်..။ ဘယ်သူမှမသိအောင် မြေကြီးနှင့် ဖုံးဖိထားခဲ့ရသည်။ ထိုညက ကိုသန်းဌေး လိုးသွားပုံမှာ မြေကြီးပေါ် မတ်တတ်ရပ်ပြီး လိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမက ခုံရှည်ပေါ်တွင် ထမီလှန် ဖင်ချထိုင်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင် ပေါင်ကားလျှက် ထိုင်ပေးရ၏။ ပြီးတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ မြွေကိုက်ခံရတာမဟုတ်ဘဲ သံချွန်နှင့် အထိုးခံရတာ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။

အခု ဖိုးကျော်က အဖီထဲက လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် တွေးသာတွေးနေရသည်။ အဖြေက မရ..။ တစ်ဆက်တည်း ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးခဲ့ရပုံကို တွေးကာ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ရွကြွခုံးထလာ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး ထမီကို မလှန်ကာ လက်ဝါးနှင့် ပွတ်ပေးနေမိ၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ သိသိသာသာကြီး ခုံးထနေပြီ..။ ယောက်ျားတွေ လီးတောင်သည်မဟုတ်..။ မိန်းမများလည်း စောက်ဖုတ်တောင်ပါသည်။ သို့သော် ယောကျ်ားတွေလို အချောင်းမဟုတ်၍ တောင်မတ်နေတာမျိုး မမြင်ရ..။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နဂိုမူလထက် သိသိသာသာကြီး ဖောင်းကြွခုံးထလာတာမျိုး..။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ တင်းရင်းကြွထလာတာမျိုး..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေ ရွစိရွစိ လှုပ်လာတာမျိုးကို စောက်ဖုတ်တောင်သည်ဟု ပြောနိုင်ပါသည်။

ကိုဘတုတ်နှင့် အဖွဲ့များ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း ဘာတွေ သဘောကျနေသည်မသိ..၊ တဝါးဝါး တဟားဟားနှင့် ရယ်မောနေကြသည်။ အံသြစရာကောင်းနေတာက သူတို့အဖွဲ့ကို လူစောင့်ပေးရမည်ဖြစ်သော မဝင်းခင်မှာ အဖီထဲက စောင့်နေရပြီး မဝင်းခင်စောင့်ပေးရမည့်သူများက အိမ်ရှေ့ကွက်လပ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း တဝါးဝါး ပွဲကျနေကြသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးဆွမွှေနှောက်ရင်း ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေပါတော့သည်။

အမှောင်ဇာတ်သည် ကာမတဏှာကို အားပေး၏။ ဖိုးကျော်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေးကပတ်ပြီး လာခဲ့ရာ အိမ်ခေါင်းရင်း အဖီရှေ့ဖက် ရောက်လာသည်။ အဖီကို ကာရံထားသော ထရံအောက်ခြေမှာ လူတစ်ယောက်ကိုယ်စာ ဝင်လောက်သည်ဟု သာဂိ ပြောထားသည်။ ထို့ကြောင့် ထရံအောက်ကို ခေါင်းငုံ့၍ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အမှောင်ထဲတွင် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရသည်။

ဖိုးကျော်က ခေတ္တငြိမ်သက်ရင်း အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးနှစ်ချောင်း၏ အကွာအဝေးကို ကြည့်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်း သိသိသာသာ ကားနေသည်ကို သတိထားမိ၏။ ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေ၏။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ် သူနှိုက်ပြီး ဖီလင်တက်နေတာ ဖြစ်မည်..။ စောစောက ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သေး၏။ လန့်အော်လျှင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်ပြီး ပွဲပျက်သွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် အသံအရင်ပေးလိုက်၏။

“ ရှူး…….ရှူး….မမ…. မမ………..”

” ရှူး……..မမ……..”

ဖိုးကျော်က စောစောကထက် အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ပြုလိုက်မှ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးဆွနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဗြုန်းခနဲ စိကာ ထမီကို ကပျာကယာ ဖုံးလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင် ခြေထောက်ဘေးက ကုန်းထလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း တရှူးရှူး အသံပေးလျှက် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ အသံသာမပေးလျှင် လိပ်ပြာလွင့်ပြီး အသက်ထွက်သွားနိုင်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး……

“ မမ … ဘာလုပ်နေတာလဲ……..”

“ မင်းပဲ အဖီအောက်က စောင့်ဆို…….”

“ အဲဒါ ဟုတ်ပါတယ်… အခု ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…..”

“ ထိုင်နေတာလေ… ဘာပြုလို့လဲ….”

“ အော်….တပြွတ်ပြွတ်…နဲ့ အသံတွေ ကြားနေရလို့…”

“ အဲဒါ…မင်းက ဘာထင်လို့လဲ….”

ဖိုးကျော် ပြောသင့်မပြောသင့် စဉ်းစားနေသေး၏။ နောက်တော့ မထူးပါဘူးလေ စောက်ဖုတ်တောင် အချိန်ကျရင် လိုးရအုံးမှာပဲ ဟု တွေးမိပြီး….

“ အဟင်း ဟင်း… စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးပြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်နေသလားလို့ ပါ…”

“ အင်း ဟုတ်တယ်လေ… အဲဒါဘာဖြစ်လဲ…”

မဝင်းခင်ကလည်း ပြောင်ကျကျပင် ပြန်ပြောထည့်လိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး တုတ်အက်အက်အသံဖြင့် …

“ မမ…..”

“ ဟင်…ဘာလဲပြော…….”

“ ကျနော်တို့လေးယောက် မမကို ချစ်ချင်လို့….”

မဝင်းခင်မျက်နှာမှာ ပြုံးရွှင်သွား၏။ သို့သော် အမှောင်ထဲမှာမို့ ဘယ်သူမှ မမြင်ရပါ..။

“ အောင်မယ်…ဒါက ဘာစကားလဲ…၊ နင်တို့က ငါ့များ ဘာမှတ်နေတာလဲ…ဟင်….”

“ တကယ်ပြောတာပါ မမရ..၊ သာဂိပြောပြလို့ ဟိုတလောက ဒီအဖီထဲမှာ မမနဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အချစ်ဘရိတ်ဒန့် ကကြတဲ့အကြောင်း သိပြီးပါပြီ..၊ …”

“ ဘာ….ဘာ…… ဘယ်သူက ပြောတယ်….”

မဝင်းခင် ပျာပျာသလဲ မေးမိ၏။

“ သာဂိလေ… အဲဒီညက ကိုသန်းဌေးကြီးကို မနာလိုဝန်တိုဖြစ်ပြီး ခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ ထိုးပစ်ခဲ့တာတဲ့…”

“ အင်း…အခုမှပဲ ငုတ်နေတဲ့ ပဟေဠိ ပေါ်တော့တယ်..၊ ငါ့ဖြင့် အဟုတ်ကို မြွေကိုက်တာမှတ်ပြီး အဲဒီညက ကြောက်လိုက်တာ.. ချွေးတွေကိုပြန်လို့ အဟင်းဟင်း….”

“ မမက ဘာလို့ကြောက်တာလဲ…”

“ မကြောက်လို့ ဖြစ်မလားဟဲ့… ဒီလိုသေရင် တစ္ဆေဖြစ်ပြီး ငါ့ကိုလာခြောက်မဲ့ဥစ္စာ…”

ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းလိုက်၏။ ထို့နောက် နို့ကြီးကို ဆုတ်ချေလိုက်သည်။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းနုရွနေသည်။ မဝင်းခင်ကလည်း ဖိုးကျော်ကို ပြန်ဖက်ထား၏။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မူနေစရာ မလိုတော့… ။ အခု ကြည့်ပါဦး.. လူပျိုသိုးလေး လေးယောက်ကပါ သူ့ကို ချစ်ချင်လို့ ဆိုပါလား…..။

ဖိုးကျော်လက်တွေက နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်ချေပေးနေရာမှ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ရွရွမွမွလေး ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ မဝင်းခင်စိတ်တွေ အကြီးအကျယ် ထကြွလာ၏။ တစ်ပတ်တိတိ လီးနှင့်ကင်းခဲ့ရသဖြင့် ယခုလို လီးနံ့ရလာသောအခါ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ပွစိပွစိနှင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာသည်။

ဖိုးကျော်လက်က စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် ရောက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပူနွေးခုံးကြွနေသည်။ စောက်မွှေးအုံ အုပ်အုပ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်ရင်း တစ်ပင်ချင်း ဆွဲဆွဲကြည့်သည်။ ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ပွတ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ကြည့်၏။ မဝင်းခင်ပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ့လျှာကို မဝင်းခင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ မဝင်းခင်က ဖိုးကျော်လျှာကို ပါးစပ်ဖြင့် ပြန်စုပ်ပေး၏။ ထိုသို့ သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် လျှာချင်းစုပ်ပွတ်ရင်း ဖိုးကျော်လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးထဲ ရောက်လာသည်။ စိုစွတ်ပူနွေး နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို လက်ခလယ်နှင့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။ မဝင်းခင် အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည်။ သူ့လက်က ဖိုးကျော်ပေါင်ကြားဆီ ရောက်လာသည်။ ပုဆိုးကို ပေါက်ထွက်မတတ် တောင်မတ်နေသော လီးတံကြီးကို ကိုင်မိသောအခါ အံ့သြရင်ခုန်သွားရ၏။ နည်းတဲ့လီးတန်ကြီး မဟုတ် ၊ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးထွားလွန်းလှသည်။ မာကျောတုတ်ခိုင် လွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်က လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လုပ်ပေးလိုက်၏။ ထိုအချိန်တွင် ဖိုးကျော်လက်ခလယ်ထိပ်က စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။

“ အင်း …ဟင်း… အဟင်း ဟင်း… အင်း အင်း… ကျွတ် ကျွတ်…..”

စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ထိထိမိမိ ပွတ်ချေပေးနေရာ မဝင်းခင် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် ုတုန်ခါနေသည်။

“ မမ….နာလို့လား…ဟင်……”

“ ဟင့်အင်း… ကောင်းလို့…..”

ထို့ကြောင့် လက်ခလယ်ကို ခပ်ကောက်ကောက်လေးကွေးလိုက်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တည်ဆောက်ပုံနှင့် လျှော်ညီစွာ အံကျဂွင်ကျ ပွတ်ဆွပေးသည်။ ထိမိလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး မတ်မတ်ပြီး အမလေး တလျှက်ရှိသည်။

“ မမ…ကောင်းနေပြီလား…”

“ ဟင်း…ဟင်း..အင်း……. ကောင်းနေပြီ….”

“ ကျနော် ဖိုးတာကို လွှတ်လိုက်တော့မယ် နော်…”

“ အင်း…အင်း…..”

ဖိုးကျော်လည်း ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသဖြင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီ..။ အခွင့်သာတုန်း ဆော်ထည့်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် ကတိသစ္စာ ဖောက်ရာရောက်မည်စိုး၍ ကိုယ့်စိတ်ကို မနည်းချုပ်တည်းထားရ၏။

“ မမ….”

“ ဟင် လို့………”

မဝင်းခင်က စိတ်မရှည်သံကြီးဖြင့် ထူး၏။ တကယ်လည်း စိတ်မရှည်ချင်တော့..။ စောက်ဖုတ်က ခံချင်လွန်းလှသဖြင့် တလှုပ်လှုပ်တရွရွ တကြွကြွဖြစ်နေပြီ..။ သူလိုးလျှင် ရပါလျှက်နှင့် သူ့ပထွေးဖိုးတာကို လွှတ်မည့်အကြောင်း လျှာရှည်နေ၏။ ဖိုးကျော်က စကားဆက်ပြန်သည်။

“ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံဖူးလား ဟင်…”

“ ဟင့်အင်း….”

“ ဖင်ကုန်းခံလိုက်နော်… လိုးသူရော ခံသူရော နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတယ်ဗျ.. သိလား..”

ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ပါးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။

“ မြန်မြန် လုပ်ကြတော့ကွာ… ကြာရင် မမ သေလိမ့်မယ်.. ”

မဝင်းခင်က ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောရာ ဖိုးကျော်စိတ်ထဲ အလွန်သနားသွားသည်။

“ ကဲ …လာ ထ… ခုံရှည်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်း…”

ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကိုလည်း ဆုပ်ချေပေးသည်။ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှူးခနဲ နမ်းလိုက်၏။ ဖိုးကျော် နောက်တစ်ချီ နမ်းပြန်၏။ မဝင်းခင် တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေ ယားလျှက် အော်ဟစ်ပစ်ချစ်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။

ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှင့် ဖြဲလျှက် လျှာဖျားနွေးနွေးကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲယက်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခါးမှညွှတ်၍ ဖင်ဆုံကြီး ကော့တက်သွားသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွထားခဲ့ပြီးမို့.. ဖိုးကျော်လည်း ကာထားသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ထွက်ခဲ့ပြီး လာလမ်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူရောက်သွားတော့ ကိုဘတုတ်တို့အဖွဲ့မှာ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့လို့ ကောင်းတုန်း..။. ကိုဘတုတ်မှာ ဖိုးကျော်ထွက်သွားတာကိုရော ပြန်ရောက်လာတာကိုပါ လုံးဝသိပုံမရ..။ သောက်ရင်းစကားပြောရင်း သောက်လျှက်ရှိရာ ရေချိန်လည်း အတော်ကိုက်နေပုံရသည်။ ဖိုးကျော်က ဖိုးတာကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေ ပြလိုက်သည်။ ဖိုးတာက အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်လိုက်ပြီး ဖိုးကျော်သွားသည့်လမ်းကြောင်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

ကံကောင်းလိုက်ပုံများ တစ်ညထဲနဲ့ လူပျိုသိုးလေးယောက်ရဲ့ အလိုး ခံရပေတော့မည်..။ သို့သော် မဝင်းခင်စိတ်က ဖိုးကျော်၏ အယုအယကို သာယာစွဲမက်သွားခဲ့ပြီ..။ ပြီးတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည့် ဖိုးကျော်စိတ်ဓါတ်..။ လိုးခွင့်ရပါလျှက် လိုးချင်နေပါလျက်နှင့် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သစ္စာမဖောက််ပဲ ချုပ်တည်းနိုင်းခဲ့သည်။

သူ့လီးက ကိုသန်းဌေးလီးထက် ၂ ဆလောက်ကြီးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဟိုဟိုဒီဒီ အတွေးနယ်ချဲ့နေစဉ်.. ဖိုးတာတစ်ယောက် ထရံအောက်က ငုံ့ဝင်လာသည်။ ဘယ်အထိများ မွှန်နေသည်မသိ..။ သူ့ကျောကုန်းနှင့် ထရံ ဗျင်းခနဲ ထိသံ ကြားလိုက်ရသည်။ မဝင်းခင် သဘောတွေကျပြီး တခစ်ခစ် ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောမိသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်နှင့် မဝင်းခင် ခြေသလုံးသားတွေကို စမ်းနေပြန်သည်။ စောစောထဲက မဝင်းခင်ကို ဘယ်လိုအနေအထားဖြင့် ခံခိုင်းမည်ဆိုတာ တိုင်ပင်ပြီး ဖြစ်၏။ မတ်တတ်ရပ်လျက် လိုးတာက သူတို့အဖို့ ကောင်းသလို အန္တရာယ်လည်း ကင်းသည်။ တစ်စုံတစ်ရာ ပြဿနာပေါ်လျှင် ရှောင်တိမ်းလွယ်သည်။ အဒေါ်အရွယ်မို့ ဖိုးတာစိတ်ထဲ ရှက်ရွံ့အားနာကြီး ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အရက်အရှိန်ကလညး်ပါ အမှောင်ဓါတ်ကလည်း ကြီးစိုးထားသဖြင့် ရဲတင်းစိတ်အခံ ရှိနေပါသည်။

လက်နှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ စမ်းကြည့်ရာ ပြည့်တင်းစွင့်ကားနေသော မဝင်းခင် ဖင်ဆုံကြီးကို စမ်းမိသည်။ ဖိုးကျော် ဆွထားခဲ့စဉ်ကပင် ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေသော မဝင်းခင်တစ်ယောက် အခု ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ကနေပင့်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါ ပါးစပ်က အီးခနဲ အသံကြီး ထွက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက အထက်သို့ ပင့်ကော့သွားတော့သည်။

ဖိုးတာတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို နိုင်အောင် ဖြိုမှ ဖြိုနိုင်ပါ့မလားဟု အတွေးဝင်လာပြီး စိတ်ထဲ သိမ်ငယ်သွားသလို ခံစားရ၏။ အို…မဖြိုနိုင် ဘာဖြစ်သေးလဲကွာ.. လေးယောက်ဝိုင်းဖြိုမှတော့ ဒီဖင်ကြီး ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ..။ ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကြီးထဲ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်အပေါက်ကို ရှာကြည့်နေ၏။ တစ်ခါမှ မိန်းမ မလိုးဖူးသေးသူမို့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားကာ နှလုံးတုံရင်ခုံနေ၏။ စောက်ဖုတ်အဝကို တွေ့သည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကို ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ ဇွစ်…ဖွတ်……ဖွစ်…….”

“ အား.အ…..အ…အသာ လုပ်ပါဟဲ့……”

ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုမြောင်းအကြားသို့ ဒစ်ထိပ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် နွေးထွေးသော အတွေ့ကို စတင်ခံစားရ၏။ အသားနုကို အားနှင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ပြီး အောင့်တက်သွားသည်။ စွင့်စွင့်ကားကားကြီး မြောက်တက်နေသော ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို အောက်သို့အနည်းငယ်ချ၍ ကျုံ့ပေးလိုက်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်အထက်နား ထိုးထောက်ထားသော ဒစ်ဆံပြူးပြူးကြီးက အောက်သို့စိုက်ဆင်းသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားပါတော့သည်။
သူ့လီးနှင့် မတန်လောက်အောင် အခေါင်းကျယ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် ဖိုးတာ သဘောကျသွားသည်။ ကြပ်လည်း မကြပ်၊ ချောင်လည်း မချောင် အလောတော်အနေအထားမို့ အားတက်သွားသည်။ ခါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ပြီး လူပျိုသိုး နွားသိုးကြိုးပြတ်ပီပီ အသားကုန် ဆော်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်…… ဖွတ်…. ပြွတ်…….”

“ ဖွတ်……ဖွတ်…… စွပ်…… ပြွတ်…. ဖွတ်……….. ပြွတ်……”

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်း၏။ ဒီအရွယ်ရောက်မှ ဒီလိုသန်သော လီးမျိုး ခံရဖို့ မလွယ်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေ၏။ ခံလို့သိပ်ကောင်းနေစဉ်မှာပင် စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အဆောင့်လည်း အရှိန်ပျော့ကာ ရပ်တန့်သွား၏။

ဖိုးတာလည်း မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကို မြှုပ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေသည်။ မဝင်းခင်လည်း ခုံရှည်ကြမ်းပြင်နှင့် သူ့နဖူးတိုက်ကာ ဖိုးတာ၏လရည်ပူတွေ ပန်းထွက်နေတာကို ဇိမ်နှင့် ခံယူနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖိုးတာလီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေသေးကျုံ့လာ၏။ ဖိုးတာတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိချိ ဖြစ်နေ၏။ လေးယောက်သဘောတူ သတ်မှတ်ထားသော စည်းကမ်းချက်မှာ အပြင်ထွက်ပြီးလျှင် ပြန်မဝင်ရ..။ အဖီထဲမှာပင် အားရအောင် လိုးခဲ့ရမည်။ အဖီထဲက မထွက်သေးလျှင် လိုးခွင့်ရှိ၏။

ဖိုးတာက ပျော့ခွေနေသော သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက နှုတ်လိုက်၏။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော ဖင်ဆုံသားနွေးနွေးအိအိကြီးကို ပွတ်သပ်ချေပေးရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ငိုက်ဆင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ပြန်ဆွလျင် ပြန်ထလာသည်။ ဖိုးတာက လူပျိုသိုးဆိုတော့ မကြာခင်မှာပင် သူ့လီးတန်ကြီးက ပြန်မတ်လာသည်။ မတ်သထက် မတ်အောင် ဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။ ဖိုးတာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသည်။ လီးတန်ကြီးလည်း ပြန်မတ်လာ၏။ အပြင်မထွက်သေးသမျှ အားရအောင် လိုးခွင့်ရှိသည့်အတွက် တစ်ချီထပ်ဆော်ရန် သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် စောက်ဖုတ်အဝထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…. ဖွတ်…… ပြွတ်……. ဖွတ်…. စွပ်….. ဗြစ်….. ဖွတ်….”

“ ဖွတ်….ဖွတ်……. အင့်……အင့်… အမေ့… အား အ…. အား… အင့် အီး… အား ရှီး… ကျွတ် ကျွတ်…အမေ့ အား……..”

အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ဒုတိယအကြိမ် လရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပြန်၏။ ဒူးတွေချောင်ပြီး လူလည်း အတော်နုံးချိမောဟိုက်သွား၏။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ ပျော့ခွေနေသော လီးက ပလွတ်ခနဲ ထွက်လာ၏။ ဖိုးတာ အလာတုန်းကလို ထရံအောက်က ငုံ့မထွက်တော့ပဲ မှောင်မဲနေသော အဖီထဲကပင် မှောင်ရိပ်ခိုကာ အသာလစ်ထွက်လိုက်၏။ မသိမသာ စကားဝိုင်းတွင် ဝင်ရောထိုင်လိုက်၏။

တိုးအောင်က အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်သည်။ ပြီးတော့ မသိမသာ လစ်ထွက်ခဲ့၏။ အိမ်မကြီးကို ပတ်မနေတော့ဘဲ ဖိုးတာထွက်လာခဲ့သည့်အတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ အဖီဖက်ဆီ ထွက်လာခဲ့၏။ ကိုဘတုတ်ရန် ကြောက်စရာ မလိုတော့..။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဖလက်ပြသွားပြီ..။

ဖိုးကျော်က နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ နာရီလက်တံက ရှစ်နာရီ ဆယ်မိနစ်ဟု ညွန်ပြနေ၏။ ဖိုးတာလိုးချိန်မှာ ဆယ်မိနစ်အတွင်းမှာသာ ရှိသည်။ တစ်ယောက်ကို ခန့်မှန်းချေ ဆယ်မိနစ်နှင့် တွက်လျင် သူ့အလှည့်ရောက်ဖို့ မိနစ် ၂၀ လောက်သာ လိုတော့သည်။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိ ၊ နောက်ထပ် ၃ ယောက်ကျန်သေးသည်။ လီးကလည်း သူ့ယောက်ျား ကိုဘတုတ်လီးလောက်ရှိရာ အကြိုက်ခံလို့ ကောင်းပါသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ကိုဘတုတ်ထက် အလိုးသန်သည်။

မဝင်းခင်အတွေးများ အဆုံးမသတ်သေးခင်မှာပင် ခြေသံတရှပ်ရှပ် ကြားရ၏။ ဟော… တစ်ယောက်တော့ လာပြန်ပြီ..။ ကိုယ်တော်ချောက ရောက်ရောက်ချင်း သူ့ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးကြည့်ပြန်သည်။ မကြာပါ..။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်နွေးနွေးကြီး တိုးဝင်လာ၏။ စောစောက လီးတန်နှင့် ပုံစံချင်း ချွတ်စွပ်တူနေသည့်အတွက် ဖိုးတာများ နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးပေးသလား ဟု ထင်မှတ်ကာ….

“ ဟဲ့…ဟဲ့……..ဖိုးတာလား……….”

“ တိုးအောင်ပါ… မမ..ဘာပြုလို့လဲ…”

“ အဟင်း ဟင်း…လီးချင်းက တူနေလို့ ဟဲ့……”

တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် ဇောပိုထန်ပုံရသည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်း၏။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးတာလို ခါးကိုမကိုင်ပဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဖိုးတာတစ်ယောက် နှစ်ချီသာ လိုးသွားသည်။ နို့ကို တစ်ခါမှ ကိုင်မသွားခဲ့..။ အခုတိုးအောင်က လီးတန်ကို အဆုံးထိဖိမြှုပ်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေက ဆွဲကိုင်လိုက်သောအခါ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယားကြွလာရသည်။

“ ကောင်းလား ….မ မ……”

“ အင်း … ကောင်းတယ်… ဒါပေမယ့် နင်က အင်္ကျီအပေါ်က ကိုင်ထားတာဆိုတော့ မထိဘူး…”

ဒီတော့မှ တိုးအောင်က အင်္ကျီခပ်ပွပွကို အပေါ်သို့ ပင့်လှန်တင်ပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွလိုက်တော့သည်။ တိုးအောင်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေကဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒလကြမ်း ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်….စွပ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်…”

ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လှ၏။ လီးသေးလို့သာ တော်တော့သည်။ ဒီလိုဆောင့်ပုံမျိုးနှင့် လီးသာကြီးလျှင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ စုတ်ပြတ်သွားနိုင်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖျင်းဖျင်းထလောက်အောင် အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတော့သည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်… ပြွတ်……. စွပ်…… ဖွတ်………..”

“ အား..အင်း….အမလေး……. ရှီး….. ကျွတ်… ကျွတ်… အား အမေ့.. အ… အင့်…”

တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် သုတ်ကိုထိန်းနိုင်ပုံရသည်။ ယခုအချိန်ထိ မပြီးသေး..။ ဆောင့်လို့ ညှောင့်လို့ ကောင်းဆဲ။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်…..ဖွတ်….”

အချက် ၃၀ လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ တိုးအောင် လချောင်းထဲ ယားတက်လာသည်။ ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ရှေ့ဆက်ပြီး သုတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် သုတ်မထွက်ခင် အသားကုန် ကြမ်းပါတော့သည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်……..ဖွတ်……. စွပ်…… ပြွတ်….. ပလပ်… ဖွတ်… အီး.. အား.. အမေ့… အင့်.. အား.. ကျွတ်….. ရှီး… အမလေး… အင့်……. အင်း…”

တိုးအောင်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းတောင့်သွား၏။ တစ်ဆက်တည်း သူ့လချောင်းထဲက သုတ်ရည်ပူတွေကို မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွားသည်။ မဝင်းခင် ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် တိုးအောင်က ဆောင့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထုတ်နေသည်မို့ အရှိန်ပျက်သွား၏။ လရည်တွေ ကုန်သွားသောအခါ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ စိတ်ကူးကြည့်ရာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့။ တစ်ချီပြန်ဆွဲလျှင် တော်တော်လေး အချိန်ပြန်ယူရမည်။ နောက်လူတွေကို မငဲ့ရာလည်း ရောက်မည်။ ထို့ကြောင့် အဖီထဲမှ ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်နှင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

မဝင်းခင်လည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လျှက် ခုံရှည်ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ မှိုင်နေသည်။ ဖိုးတာလို ၂ ချီလိုးဖို့ သူ့လီးသူ ပြန်ဆွနေသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ နောက်တစ်ချီအတွက် မျှော်လင့်လျက် ရှိသည်။
သို့သော် အချိန်ကြာသည်အထိ ဘာမှထူးမလာ။

“ တိုးအောင်…ဟဲ့…တိုးအောင်…. ကျစ်……”

ခပ်တိုးတိုး ခေါ်ကြည့်သည်။ ဘာထူးသံမှ မပေါ်ထွက်လာ။ သေနာကောင်လေး..တစ်ချီထဲနဲ့ အီစလံဝေသွားပုံရသည်။ တိုးအောင်သာ ဆက်ဆောင့်နိုင်လျှင် သူမလည်း တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးသွားနိုင်သည်။ အခုတော့ အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးမှ မသာလေးက လရည်တွေ ထွက်ကုန်သည်။ ဆက်လည်း မဆောင့်နိုင်တော့။ နုံတုံတုံ အတတ ထင်ရသော ဖိုးတာကမှ ဟုတ်တိပတ်တိ နှစ်ချီဆော်သွားသေးသည်။

ထူးဆန်းသော သူမအဖြစ်ကို တွေးမိကာ ဂုဏ်ယူနေမိသည်။ မဝင်းခင်က လေးတန်းမျှသာ အောင်ခဲ့သော်လည်း စာဖတ်ဝါသနာပါ၏။ ပြောရလျှင် သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး စာဖတ်ဝါသနာ ပါကြသည်။ ကိုဘတုတ်အကျင့်က စာအုပ်ငှားဖတ်လျှင် ပြန်မပေးသော အကျင့်မရှိ။ မြို့ရောက်တိုင်း ငှားငှားလာသော ဝတ္ထုမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေ အိမ်မှာ တော်တော်လေး များနေသည်။

ကာမနှင့်ပတ်သက်သော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖတ်ဖူးသည်။ ဘဝတစ်ခုတွင် ဝိသာခါကျောင်းအစ်မကြီး နွားမဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်က နွားသိုးအုပ်စုက အတင်းလိုက်သဖြင့် ပြေးမိပြေးရာ စွတ်ပြေးခဲ့ရာ ဝါးရုံတောထဲ ရောက်သွားသည်။ ကံကောင်းချင်လို့လား ကံဆိုးချင်လို့လား မသိ။ ကျောင်းအစ်မကြီး ဝိသာခါလောင်း နွားမလေး၏ ခေါင်းမှာ ဝါးရုံပင်အကြားသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ ကြိုးစားရုန်းကန်ပြီး ခေါင်းကိုထုတ်ပါသော်လည်း တော်တော်နှင့် မရနိုင် ဖြစ်နေ၏။

ထိုအခိုက်မှာပင် နွားသိုးတစ်ကောင်က နောက်ကနေ ဆော်ပါတော့သည်။ သိကြသည့်အတိုင်း နွားသိုးဆိုတာက ထန်မှထန် ၊ သန်မှ သန်ကိုး..။ ဤသို့ တစ်ကောင်ပြီး တစ်ကောင် အားရကျေနပ်အောင် တက်တက်လိုးသွားကြရာ နွားသိုးအကောင် ၂၀ လောက်ရှိ၏။

ဝိသာခါကျောင်းအစ်မ ဘဝရောက်သောအခါ သူ့ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်ပြောင်းအောက်မေ့ကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ ကာမဂုဏ်မေထုတ်နှင့် ပတ်သက်၍ အားအရဆုံး အကျေနပ်ဆုံး ဆန္ဒအပြည့်ဝဆုံးဘဝမှာ နွားပျိုမလေးဖြစ်စဉ်ကာလ နွားသိုးအုပ်၏ ဝိုင်းလုပ်ခြင်းခံရသော ဘဝဟု အမှတ်ရမိကြောင်း ဖတ်ဖူးထား၏။
သူ့အတွေးများမဆုံးသေးခင်းမှာပင် သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲ ဝင်လာ၏။ ဟိုတစ်လောက ကိုသန်းဌေးခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ထိုး၍ ဆုံးမခဲ့သော သာဂိပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။

သာဂိတစ်ယောက် ရောက်ရောက်ချင်း မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှူးခနဲ ကုန်းနမ်းသည်။ မဝင်းခင် အူတွေအသဲတွေ ယားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း တင်းခနဲ ခုံးထသွားသည်။ သာဂိလီးတန်က ၅ လက်မခွဲကျော် ၆ လက်မနီးပါးရှိရာ အတုတ်ကလည်း ဟိုနှစ်ကောင်ထက် သာ၏။ နုထွတ်တင်းအိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကို လက်ကရောက်သွားသည်။ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် လှိမ့်ချေပေးလိုက်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျင်ခနဲ ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွားသည်။ စောက်ရေတွေလည်း စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။ မဝင်းခင်၏ ဖင်ဆုံထွားထွားကားကားကြီးမှာ မြှောက်ကြွရမ်းခါနေပါတော့သည်။

သာဂိက စောက်ဖုတ်အဝကို လက်နှင့်မစမ်းဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် နှဲ့ကာ နှဲ့ကာ စမ်းရှာသည်။ သာဂိက ဟိုနှစ်ကောင်လို အရမ်းကာရော ဇွတ်အတင်း မထိုး။ ညင်ညင်သာသာလေး မြှင်းထိုးသည်။ လီးတန်ကြီးက အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွား၏။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ထုတ်သည်။ တစ်ခါ ဖြေးဖြေး မြှင်းသွင်း၏။ ဤသို့ လေးငါးချက်လောက် ပြုလုပ်ပေးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။

“ မမ…..”

“ ဟင်….ဘာလဲ…သာဂိ……”

“ မမ ညောင်းနေမှာစိုးလို့… ပုံစံပြင်လိုးရအောင်နော်…”

“ အင်း အင်း…..ရတယ်….”

မဝင်းခင်က မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ နောက်အလှည့်တွင် သာဂိနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မမြင်ရ။ သာဂိက မဝင်းခင်ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်ကလည်း သာဂိကျောပြင်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ…မမ….. ဟိုတလောက ကိုသန်းဌေးနဲ့ လိုးတဲ့ပုံစံမျိုး လိုးကြရအောင် နော်…”

မဝင်းခင်နားကပ်၍ တိုးတိုးပြောလိုက်သောအခါ မဝင်းခင်က ခုံရှည်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးစဉ်ကလို ပုံစံမျိုး လုပ်ပေးထား၏။

“ အဲဒီညက ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်ကို သံချွန်နဲ့ ထိုးလိုက်တာ ဆို…”

“ အင်း …. ဟုတ်တယ်… ဘာလဲ မမက မကျေနပ်လို့လား……”

“ မဟုတ်ပါဘူး ကွယ်… မင်းသတ္တိကို သဘောကျလို့…၊ မမဖြင့် တကယ်ပဲ မြွေကိုက်တယ် ထင်ပြီး လန့်ဖြန့်သွားတာပဲ… အဟင်းဟင်း..”

ဖိုးကျော်ကို ငဲ့ရအုံးမည်မို့ သာဂိလေမရှည်တော့။ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်….ဖွတ်……..ပလွတ်…. စွပ်…… ဗြစ်…… အင့်.. အင့်…… အင်း……. အမေ့…အင့်…..”

သာဂိလီးမှာ ကိုသန်းဌေးလီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းဖြစ်ကြောင်း အစမ်း အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးစဉ်ကပင် မဝင်းခင် သိပြီးဖြစ်၏။ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်။ မဝင်းခင်လည်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဇိမ်နှင့်ခံပါတော့သည်။ ယခုကဲ့သို့ မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးခွင့်ရနေသည်မှာ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဖိုးကျော် ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်၏။ ဖိုးကျော်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသသော စိတ်ဓါတ်အပြည့်အဝ ရှိ၏။ အရက် ၄ ပုလင်းဝယ်ရာ သူကနှစ်ပုလင်းဖိုး ကျခံ၏။ မဝင်းခင်ကိုလည်း နှုတ်ပိတ်ခ နှစ်ထောင်ပေးသည်။ သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော်လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူက နောက်ဆုံးမှ လုပ်မည်ဖြစ်သည်။ သူက ဦးစွာပထမလုပ်လိုက်လျှင် ကျန်တဲ့သူများအပေါ် မဝင်းခင် ဖီလင်မတက်မှာစိုး၍ဟု ဆိုသည်။

သာဂိအပါအဝင် ကျန် ၃ ယောက်ကလည်း ဖိုးကျော်ကို သူတို့အဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် တညီတညွတ်တည်း သတ်မှတ်ထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် သာဂိလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…… ဖွတ်…… ဗြစ်……. ပလွတ်…… စွပ်….. ပြွတ်……..”

သာဂိက ခုံရှည်နောက်မှီတန်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကိုင်လျက် အသားကုန်ကြုံးကြုံး ဆောင့်ပါတော့သည်။ လူပျိုသိုးတွေမို့ သန်ချက်ထန်ချက်ကတော့ အံ့ဩကုန်နိုင်ဘွယ် ဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးကြွနူးရွလာသည်။ မာတင်းခုံးထလာသည်။ ကျင်ခနဲဆိမ့်ခနဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ အရသာကို ခံစားနေရသည်။ သာဂိ လချောင်းတလျှောက် လှိုက်ယားကြွတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပို၍ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်……ဗြစ်…..ဖွတ်……”

အချက်ပေါင်း ၇၀ လောက်လိုးပြီးသောအခါ သာဂိတစ်ယောက် လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲမှာ နွေးခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွား၏။ လရည်တွေ စင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သာဂိက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ အဆွကောင်း အဆောင့်ကြမ်းသလောက် သာဂိလရည်တွေ အထွက်များသည်။ လရည်တွေထွက်သွားသည်နှင့် အားရကျေနပ်သွားပြီး နောက်တစ်ချီ မကျော့ချင်တော့။ မဝင်းခင်ကို ဒီပုံစံအတိုင်း ဆက်နေဖို့ မှာခဲ့ရင်း.. သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲက ခပ်သွက်သွက် ထွက်ခဲ့၏။

အဲဒီနောက် ဖိုးကျော်ရောက်လာပြီး မဝင်းခင် ပို၍ခံလို့ကောင်းအောင် ခုံရှည်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် သိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ပြီး ပေါင်ကြီးတွေကို ကားထားလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီး သွင်းထည့်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ရှိလွန်းလှ၏။ ရှေ့က လိုးသွားသော လူပျိုသိုး သုံးကောင်၏ လရေတွေက စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေသည်မို့ လီးအသွင်းအနှုတ်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နှင့် အလွန် အရသာရှိလှ၏။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီးကို အရင်းက ဖျစ်ညှစ်ကာ စူပြီးတော့ ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ကာ ကလိဆွလိုက်သည်။ နို့ကိုစို့လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျင်ကျင်တက်သွားသည်။

ဖိုးကျော်လီးတန်ကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်တင်းကြပ်နေသည်။ ဖိုးကျော်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့ပေးရင်း အသွင်းအနှုတ်ကို ခပ်မှန်မှန်လေး ပြုလုပ်ပေးသည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်…ဖွစ်… စွပ်…. ဗြစ်….. ဇွိ….. ဖွတ်….. အား… အမေ့…. အင်း…. အင့်…အ….”

တဖြေးဖြေး ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လက်ပြင်းထန်လာသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…. ဖွတ်…. စွပ်…….. အမေ့… အင့်…… အမေ့… လိုး လိုး… ဟုတ်ပြီ…. အမေ့… အား … နာ…. နာတယ်… ဆောင့်..အမေ့… အား…”

မဝင်းခင်လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးကျော်လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားပါတော့သည်..။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။