Configure Page List

Tuesday, September 28, 2010

မြန်မာပြည်သား ကျွန်တော် (စ/ဆုံး)

မြန်မာပြည်သား ကျွန်တော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်ဇော်

ဒီဇာတ်လမ်းလေးဟာ ကျတော့်ရဲ့ ကိုယ်တွေ့ အဖြစ်အပျက်လေးကို အခြေခံပြီး ရေးသားထားတာပါ။တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်ပါရန်နဲ့ မည်သူ့မည်ဝါ ဘယ်အဖွဲ့အစည်းကိုမှ ထိခိုက်နစ်နာစေလိုသော ဆန္ဒမရှိပါ။

ကျတော့်ဟာ ရန်ကုန်မှာမွေးပြီး ရန်ကုန်မှာကြီးတဲ့ တေလေ ဂျပိုးတစ်ယောက်ပါ။ အရွယ်ရောက်သော်လည်း မိဘအိမ်မှာကပ်ပြီး လယ်ယာပြန်စားရေးဘဝနဲ့ အချိန်ကုန်လာခဲ့တဲ့ ဆန်ကုန်မြေလေး ခုခေတ်အခေါ် (၁၀၉၊ ၁၁၀) ပေါ့ဗျာ။

ခတ်တာက လူဆိုတာမျိုးက ဘယ်နေ့မှာ ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာ ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့ ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။ ခုပဲကြည့်လေ လူတွေအထင်ြကြီးပြီး ကမ္ဘာပေါ်မှာ တတိယ လူဦးရေ အများဆုံးနဲ့ အင်အားအကြီးဆုံးဆိုတ့ ဲ အမေရိကန်ကို ရောက်နေပြီး ဇိမ်ကိုကျလို့ ။ ဒေါ်လာဈေးတွေဘယ်လိုကျကျ တယောက်ထဲသမား ကျတော့်မှာပိုပို လျှံလျှံလေးတော့ သုံးနေနိုင်တာပဲလေ။

စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ပဲရောက်ရောက် ဘိုးသူတော် မျက်စေ့လည်တယ်ပဲ ပြောပြော လက်ရှိကတော့ အမေရိကန်ရောက်နေတာတာပါပဲ။ ရောက်ပုံကလဲ အဆန်းသားဗျ။ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်မရှိပဲ (၁၀၉၊၁၁၀) ဘဝ နဲ့နေနေတုန်း ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်းက ခဏခဏခရီးထွက်လိုက် ပိုက်ဆံတွေဖောဖောသီသီ သုံးနေတာတွေ့တော့ ကျတော်လဲစပ်စုမိတော့တာပဲ။ 

သူ့ဂွင့်က စားပေါက်ချောင်မှန်းသိတော့ ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်လဲ သူ့လမ်းကို လိုက်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အလုပ်က မဆိုးဘူးဗျ။ နယ်စပ်က တော်လှန်းရေးအဖွဲ့ အစည်းတခုခုနဲ့ဆက်သွယ်။ သင်တန်းလေး ဘာလေး ယောင်ဝါးဝါးတက်ပြီး ရန်ကုန်ပြန်လာ။ ဟိုနေရာ စာလေးကပ် ဒီနေရာစာလေးကပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်ပြနဲ့ပိုက်ဆံရနေတာကိုး။ သူ့တို့အခေါ် ယူဂျီပေါ့ဗျာ။ 

ဘယ်ရမလဲ ဒီလောက်ချောင်တဲ့အလုပ် ငွေကလဲလျှံနေတာတွေ့တော့ ဘော်ဒါနဲ့ပေါင်းပြီး ကျတော်နဲ့ယူဂျီ ဖြစ်တော့တာပါပဲ။ အစကတော့ ကျတော်ကပိုအဆင်ပြေတယ်။ လူသစ်ကလဲဖြစ်တော့ စရဖတို့ထောက်လှမ်းရေးတို့ကလဲ မရိတ်မိသေးဘူးလေ။

တခေါက်ကနေ နှစ်ခေါက်ဆိုတော့ ကျတော့်သူငယ်ချင်းကို ဖမ်းမိပါလေရော။ ဒီတော့ ကျတော်လဲ လစ်ပြီ၊ မြဝတီကို ။ အဲဒီကနေ မဲဆောက်က ဆရာကြီးတွေဆီမှာပဲ ကပ်ရပ်ပြီး သောင်တင်နေရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျတော် တော်တော် ပျော်ပါတယ်။ ဆရာကြီးတွေဆီမှာလဲ ရန်ကုန်၊ပဲခူးစတဲ့ပြည်တွင်းက ယူဂျီပေါက်စ အလန်းလေးတွေကလဲပေါပါ့ဗျာ။တချို့ဆို မော်ဒယ်ပေါက်စလေးတွေတောင်ပါသေး။ (အဲဒီဇာတ်လမ်းတွေနောက် ဆက်ရန်ရန်ရှိပါတယ်.) 

သူတို့ကတော့ စားနေကျ စားဖားကြီးတွေပေါ့။ ကျတော်ကလဲ ရုပ်ကလဲသိပ်ညံ့သူမဟုတ်တော့ လည်ရင်လည်သလို ပန်တော်ကျလေးတွေရေ ာမကျတကျလေးတွေကိုရော စားနေရတယ်မဟုတ်လား။ သိပ်မကြာပါဘူးဗျာ။

ဆရာကြီးတွေရိတ်မိလာတော့ ကျတော့်ကို ဒုက္ခသည်စခန်းထဲ ကန်ထုတ်လိုက်တော့တာပါပဲ။ ဒါလဲ အဆန်းမှမဟုတ်တာ ။ စခန်းထဲမှာကတော့ မဲဆောက်မြို့ပေါ်မှာလိုတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ ။

တဲသာသာ အိမ်လေးတေွမွာ စခန်းကပေးတ့ဲ မဝရေစာလေးနဲ့ တင်းတိမ်နေရတာပေါ့ဗျာ။ အနေအထိုင်ကလဲ ဆင်ခြင်ရတယ်ဗျ။ အခန့်မသင့်ရင် တယောက်ယောက်က လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ကို လက်တို့လိုက်လို့တခါထဲ မာလကီးယားသွားမယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ ဒီဘဝလေးကို ကျတော်ပျော်ပါတယ်။အိပ်လေးတွေက ကပ်ရက်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံမကုန်ပဲ တခါတခါ အပြာကားကြည့်ရတက်ပါတယ်။

ဒုက္ခသည်မှာနေတဲ့အခွင့်အရေးက တတိယနိုင်ငံလို့ခေါ်တဲ့ အမေရိက အပါအဝင် ဥရောပဆယ်နိုင်ငံကိုရောက်နိုင်လို့ပါပဲ။ အဟီး.....ခုတော့ ကျတော်အမေရိကန်ရောက်နေပြီလေ။ ကျေးဇူးကြီးမားကြပါပေ့ဆရာကြီးတို့ရယ်။ ကျတော့်ဘော်ဒါကတော့ ရေ၊မီး အစုံနဲ့အင်းစိန်တိုက်ခန်းမှာလေ။ ဒါလဲ သူ့အကြောင်းနဲ့သူပေါ့။ ဘာတက်နိုင်မှာလဲ။ ဟုတ်ဖူးလား။

အမေရိကန်ရောက်စကတော့ တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်အကိုင်က မရသေးတော့ နဲနဲတော့ ကျပ်တာပေါ့။ဒုက္ခသည်တေကွ ို ခေါ်ယူတဲ့ အဖွ ဲ့အစည်းတေကွ ကူညီပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့စာလေးမတောက်တခေါက်တက်လေတော့ မကြာခင်အလုပ်ရတော့တာပါပဲ။ 

အလုပ်ရရင် ကားတစီးလဲ ဖင်အောက်ရောက်လာတော့တာပါပဲ။ တယောက်ထဲ သမား ဆိုတော့ အလုပ်ဆင်း ပြန်လာရင်အွန်လိုင်းတက်၊ကောင်မလေးတွေနဲ့ကြူ။ ပိတ်ရက်မှာဆို လောင်းကစားရုံသွား ။ နိုက်ကလပ်တွေတက် အဖြူမတွေ မက္ကဆီကန်မတွေနဲ့ ပေါင်းပြီး အဆင်ပြေရင်အိမ်ခေါ်ချ ။ အဆင်ကိုပြေလို့။

ခတ်တာက ဒီလိုကြာကြာနေလာတော့ ပျင်းလာရောဗျ။ ခတ်တာက ဒီမှာက မက္ကဆီကန်မတွေက ဆေးခြောက်နဲ့သိပ်မကင်းကြဘူး။ အမေရိကန်မှာကလဲ ဆေးခြောက်ဆို ရဲကအရမ်းမျက်မုန်းကျိုးတာ။ ဒီတော့ ဒုက္ခသည်စခန်းမှာနေတုန်းက သိခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းလေးတွေဆီ ဖုန်းလေးဘာလေးလိုက်ဆက်ကြည့်ကြည့်တော့ လူ့ဘောင်သစ်ပါတီဝင် ဦးလေးတို့ လင်မယား နဲ့ အဆက်အသွယ်ရတော့တာပါပဲ။ 

ဦးလေးကလဲ 

“ ငါ့တူ လာသာလာခဲ့ကွာ ဒီရောက်ရင်ဒို့နဲ့ အတူနေ အလုပ်လုပ်။ အလုပ်ကတော့နဲနဲကြမ်းတယ်။ ကြက်သားစက်ရုံမှာ။ မင်းကားပါ မောင်းလာခဲ့ ..” 

ဆိုတော့ တပါတ်အတွင်းမှာပဲ ဦးလေးတို့နေတဲ့ ပြည်နယ်ကို ရောက်တော့တာပါပဲ။ ဦးလေးဆိုပြီးသာ ခေါ်ရပေမယ့်အသက်က ၄၀ ကျော်ရုံလေးပေါ့။ သူ့မိန်းမကိုလဲ ကျတော်ကအန်တီ ခေါ်ပေမယ့် အသက်ကကျတော်နဲ့ ၅ နှစ်လောက်ပဲကွာတာ ၃၂ လောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကရင်ကပြား အရပ်ပုပျပ်ပျပ်အသားကခပ်ဖြူဖြူ ခပ်ရိုးရိုးပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျတော်က လေးစားတဲ့အနေနဲ့ အန်တီလို့ပဲ ခေါ်တယ်။

ရန်ကုန် အင်းစိန်ဇာတိချင်းတူကြတဲ့ သူတွေမို့ သူကကျတော့်ကို ပိုခင်မင်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ဦးလေးတို့ စက်ရုံမှာပဲအလုပ်လျှောက် အလုပ်သွားအလုပ်ပြန် အချိန်ကလဲတူနေတာမို့ အတူတူပါပဲ။ ကားကတော့ မတူပါဘူး။ အန်တီက အိမ်မှာနေခဲ့ ပေါ့။ အခြေခံအင်္ဂလိပ်စာ ကျောင်းလေးဘာလေးတက်ပေါ့။

အိမ်ကအိပ်ခန်း ၂ ခန်းပါတ့ဲ အိမ်ပါ။ ရေချို းခန်းအိမ်သာကတော့ တခုတည်းပါပဲ။ ရောက်ခါစတော့ ကျတော်လဲခြေငြိမ်ပါတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အခန်းထဲဝင် အင်တာနက်က အပြာဆိုဒ်တွေ နဲ့အဖော်ပြု မနေနိုင်ရင် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပေါ့။ ဦးလေးတို့ လင်မယားက တခန်း။ ကျတော်က သူတို့နဲ့ကပ်လျက်တခန်းမှာပေါ့။ ဦးလေးကတော့ နယ်စပ်ပါတီမှာဌာနချုပ်မှာ နေကထဲက နဲနဲသောက်တက်တော့ အလုပ်အပြန်အိမ်ရောက်ရင် ဘီယာလေးဘာလေးချတာပေါ့။

ကျတော့်ကိုလဲ ဆွယ်ပါတယ်။ ကျတော်က အွန်လိုင်းတက်ရမှာမို့ တွဲမသောက်ဖြစ်ဘူး။ ပြီးတော့ ဦးလေးရဲ့ နဲနဲမူးလာရင်ရစ်တက်တာကိုလဲ ကြောက်လို့လဲပါတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ အလိမ္မာသုံးပြီး ဦးလေးရယ် ပင်ပန်းလို့စောစောအိမ်မယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲမှာ လော့ချပြီး အွန်လိုင်းမှာပေါ့။ ကျတော်က အွန်လိုင်းသုံးရင် အပြာကားကို နားကျပ်နားထောင်ပြီးကြည့်တာဗျ။

တခါတခါများကြည့်နေရင်းအိပ်ပျော်သွားတာ ကွန်ပျူတာတောင်မပိတ်ဖြစ်ဘူး။ တနေ့မှာတော့ ကျတော် တရေးနိုးလာတော့ နားကျပ်ထဲကလိုလို အပြင်ကလိုလို အသံတသံကြားရလိုက်ရတယ်။ အသံကလဲ

“ ရှီး...ကျွတ်.. ကျွတ်....အကိုရယ်.....” တဲ့။

ဒါနဲ့ကျတော်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည ၂နာရီ။ ဘယ်ရမလဲ အိပ်ယာက အသာထပြီးဒုက္ခသည်စခန်းမှာတုန်းက စောက်ကျင့်အတိုင်း ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ဦးလေးတို့ အခန်းဘက်ကို အသာအကဲခတ်လိုက်တော့ အခန်းက မီးမပိတ်ဘူးဗျ။ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာတွေ့တော့ ကျတော်လဲ

ဟနေတဲ့ တံခါးကြားကနေ အသာလေးချောင်းတာပေါ့ဗျာ။ အပါး..ပါး....မြင်ကွင်းကတော့ အန်တီက ကုတင်စောင်းမှာ ခါးလေးကော့ပြီးကုန်းနေတာကို ဦးလေးကနောက်ကနေ ခါးကိုကိုင်ပြီး အပီဆောင့်လိုးနေတာဗျ။အန်တီခဗျာ ကုတင်းကိုအတင်းတွန်းထားရတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ တဟင်းဟင်းန့ဲ။

ဦးလေးကတော့အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိဘူး.။ အပေါ်မှာက စွပ်ကျပ်လက်ပြတ်လေးနဲ့။ အန်တီလဲ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘော်လီလေးကလွဲလို့ဘာမှမရှိဘူး။ အန်တီက အသားဖြူတော့ မီးရောင်အောက်မှာ တင်ပါးကြီးက ဖွေးဥလို့။ မြင်ရတဲ့ကျတော့်မှာ ငပဲကတန်းတောင်လာတော့တာပဲ။ ဦးလေးကတော့ ပုံမှန်လေးပဲ လေးလေးမှန်မှန် လီးကိုတဝတ်လောက် ထုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက်ပေါ့။ ၂ယောက်လက်လုံးက ကျောပေးထားတော့ကျတော့် ကို မြင်ပုံမရကြဘူး။

ကျတော်လဲ ငပဲကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ရင်း ကြည့်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဦးလေး ရဲ့လီးကတော့ ( ၆) လက်မလောက်ခက်ညိုညိုပါပဲ။ လုံးပတ်ကတော့ သွားတိုက်ဆေးဗူးကြီး အရွယ်ပါပဲ။ ဦးလေးဟာ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်နေရာကနေ အန်တီက နောက်ကိုပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်ဆောင့်တော့ ဦးလေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အရမ်းကြမ်းလာတော့တယ်...။

“ ဖွတ်...ဖတ်...ဖွတ်....ဖတ်..” 

ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင်မြည်လာတယ်။ ကျတော်ရ့ဲထုနေတဲ့ လက်ကအလိုလိုမြန်လာတယ်။ ဦးလေးလဲ ဆောင့်နေရင်း မောလာလို့ထင်ပါတယ်။ အန်တီရဲ့ကျောကို ခဏပုတ်လိုက်တယ်။ လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းမှာ ခြေဆင်းပြီး တင်းပါးတင်ကာ ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ကထွက်တဲ့ အရေတွေနဲ့ထောင်မတ်ပြီး မဲပြောင်နေတယ် ၊ အန်တီကလဲ ကုန်းနေရာက ထလာပြီး ဦးလေးကိုကျောပေးကာ လီးကိုလက်နဲ့နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး တည့်တာနဲ့ဖြေးဖြေးချင်း ဖိထိုင်လိုက်တယ်၊ လီးကြီးဟာ တအိအိနဲ့ဝင်းသွားတော့ အန်တီမျက်နှာဟာတချက်တွန့်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဆီးစပ်ချင်း ကပ်သွားတော့မှ အန်တီဟာ ခပ်သွပ်သွပ် မာန်ပါပါ ဆောင့်ဆောင့်ချတော့တာပါပဲ။ အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ ဦးလေးခြေထောက်ဟာကွေးသွားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားကိုရောက်သွားတယ်။ အန်တီလဲ

လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ပြီး ဦးလေး နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ တက်ခွလိုက်တယ်။ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်တေ့ပြီး ယောင်္ကျားလေးတယောက် လို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ဆောင့်တော့တာပဲ။ တခါတခါများခါးလေးကို ဖိကပ်ပြီး ကုန်းကာဆောင့်နေလိုက်တာများ နောက်ကနေ နောက်ပေါက်ကို အပြာကားတွေထဲကလို ဝင်တွယ်လိုက်ရရင်ဆို တဲ့အတွေးတောင် ပေါက်ပေါက်လာတယ်။ အန်တီဖင်ဟာလဲ ဖြူနေတာပဲ..။ သွားရည်ကျစရာပဲ။

ကျတော့်လက်ကလဲ မြန်လာတယ်။ အန်တီက စောက်ဖုတ်မွှေးသိပ်မရှိဘူး။ ဦလေးကတော့ အမွှေးထူတယ်။ အန်တီဟာခလေးမတင်တော့ အော်ရဂျင်နယ်လိုပဲ နေမှာပေါ့။ လီးဟာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကို ဘေးကိုကားထွက်နေအောင် မာန်ထောင်ပြီးဝင်ထွက်နေတာကိုကြည့်ပြီး ကျတော်လဲ တချီပြီးချင်လာနဲ့ ခပ်သွပ်သွပ်ထုပစ်တာ ထွက်ကုန်ပါရော။ချောင်းရတာက အရာသာပိုရှိတော့ အပီးပိုမြန်ပါတယ်။ ပုံမှန်ဆိုကျတော်ကကြာတက်တယ်။ 

အန်တီတို့ကတော့ ပွဲကြမ်းနေတုန်း သိပ်တော့မကြာပါဘူး။ ဦးလေးဟာ အန်တီခါးကို အောက်ကနေ ကိုင်ပြီး ပင့်ဆောင့်ပါတော့တယ်။ ၁၀ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီး ခဏငြိမ်သွားတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကြားက အဖြူတွေဟာ စီးကျလာပါတော့တယ်။ ကျတော်လဲ အသာလေး ကိုယ့်အိပ်ခန်းဆီပြန်လစ်ပြီး အိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်နေ့အလုပ်သွားခါနီး ထမင်းလက်စုံစားကြတော့ ကျတော်မျက်နှာပူလို့မရယ်မိအောင် အတင်းသတိထားရတယ်။ အန်တီနဲ့ဦးလေးက ဘာမှမဖြစ်သလိုပါပဲ။လင်မယားပေကိုး။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး ကျတော်လဲ နံရံကိုအပေါက်ဖောက် ။ ပြီးရင်စက္ကူလေးနဲ့ပြန်ကပ်ထားပြီး ညတိုင်း ချောင်းတ့အဲ လုပ်တစ်ခုတိုးလာတော့တာပါပ။ဲ ဦးလေးတို့ဟာ တပါတ်ကို ၃ ရက်လောက် လိုးဖြစ်ကြပါတယ်။

အန်တီကတော့ အားရပုံ မပေါ်ဘူး။ ဦးလေးဟာ အလုပ်ကလဲ လုပ်နေရတော့ ဘယ်ကျေနပ်အောင်လိုးပေးနိုင်မှာလဲ။ ဒါတောင် ဘီယာလေးနဲနဲကူနေလို့။ နောက်ပြီး ဦးလေးက တခါမှ အန်တီကို နှုးတာတို့နပ်တာတို့သိပ်ကြာကြာမလုပ်ဘူး။ လုပ်ချင်လာရင် အဝတ်တွေချွတ်ပြီး နို့ စို့တာလောက်ပဲရှိတယ်။ ညံ့ပါ့ဦးလေးရာလို့ပဲပြောလိုက်ချင်တော့တယ်။ 

ခေါင်းရင်းမှာ ကွန်ပျူတာကြီးရှိရက်နဲ့ဗျာ လို့တောင့် တခါတခါ ကြည့်နေရင်း အော်ပြောလိုက်ချင်မိတယ်။ အန်တီဟာလဲ ဒုက္ခသည်စခန်းထဲမှာ နေတုန်းကလို ဘိုသီဘက်သီမဟုတ်ပဲ တခါတခါ စပေါ့ရှပ်ကြပ်ကြပ်လေးတွေ ဘောင်းဘီရှည် အသားကပ်ပျော့ပျော့လေးတွေဝတ်လာတော့ ကျတော့်စိတ်ထဲမှာလဲ ဆော်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်ပေါ်လာတယ်။ တခါတခါ နှုတ်ခမ်းနီလေးတောင် ရဲနေအောင်ဆိုးထားလိုက်သေး။ ဟင်း...ဟင်း...နော်။

အင်း...အကောင်းကြီးကျန်သေးတာပဲ...ဂလု...ကနဲလို့တောင် တံတေွး မျိုချမိတယ်။ ဦးလေးကလဲ သူ့မိန်းမကို သိပ်စိတ်ချပုံမရပါဘူး။ ကျတော်နဲ့အလုပ်တူ အသွားအပြန်အချိန်တူလို့သာ စိတ်ချနေတာ။ မဟုတ်ရင်သူလဲ ကျတော့်ရဲ့ ဇကို သိထားမှာပါ။ တနေ့ဖြစ်ချင်တော့ ကျတော်က အင်္ဂလိပ်စကားနဲနဲတက်တော့ အလုပ်တူပေမယ့် နေရာကွဲသွားတယ်။

ဒါကြောင့် တခါတခါ အိမ်စောပြီး ပြန်ရတာတို့အချိန်ပိုကြောင့် အပြန်နောက်ကျတာတို့ ဖြစ်လာတယ်။ သိပ်တော့မကွာလှပါဘူး။ ၁ ရက်မှာ ကျတော်အိမ်စောစောပြန်လာတယ်။ ဦးလေးကတော့ ဘော်ဒါအိမ်ခဏဝင်နေလို့ အချိန်မတူဘူး။ ကျတော့်ကိုလဲ အိမ်သော့တချောင်း ပေးထားလေတော့ သော့ကိုအသံမမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာကို အန်တီသိပုံမရပါဘူး ။ 

အခန်းထဲက ကွန်ပျူတာမှာ အန်တီတယောက်ထဲ အပြာကားကြည့် ပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတာ ကျတော်မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျတော်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အန်တီအခန်းဝမှာ သွားပြီး ရပ်လိုက်တော့...အန်တီဟာထမီမနိုင် ပုဝါမနိုင်နဲ့။ 

“ ဟင် ..မောင်ဇော်ရယ် ..အသံလေးဘာလေးပေးမှပေါ့။ ဒီမှာ အန်တီရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာ လန့်သွားတာပဲ..ဟီး....” တဲ့။

“ ဘာကားတုန်း အန်တီရဲ့..” 

ဆိုပြီး ကျတော်လဲ ကွန်ပျူတာ စခရင်ပေါ် ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမျက်နှာ ရဲခနဲ့ဖြစ်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့။ ကြည့်နေတာက 69 စတိုင်လ်နဲ့ မှုတ်နေကြတဲ့ အခန်း။ ကျတော်လဲ ဂွင်ပဲလို့တွက်ကာ...

“ ဟာ ......အန်တီကလဲရှက်စရာမှမဟုတ်တာ ကျတော်လဲကြည့်တာပဲ။ ရှက်မနေပါနဲ့အန်တီရယ် အန်တီတို့လင်မယားကို ကျတော်ညတိုင်း ချောင်းနေကြ..” 

“ ဟယ် မောင်ဇော်ရယ် ရှက်စရာကြီးကွာ။ မင်းဦးလေးက မီးပိတ်ရင်မကြိုက်ဘူးကွ။ ဒါဆိုမင်းအားလုံးမြင်တာပေါ့..” 

“ မြင်တာပေါ့..” 

“ အန်တီကလှတုန်းပဲနော်..” 

အဲလိုပြောပြီး ကျတော်လဲ အန်တီကိုအကဲခတ်လိုက်တော့ အန်တီကကျေနပ်ပြုံးလေးနဲ့။

“ ဒါနဲ့မင်းက ဒီနေ့တယ်စောပါလား၊မင်းဦးလေးကော..” 

“ ဟုတ်တယ် အန်တီ သူက သူ့ဘော်ဒါဆီခဏဝင်နေလို့..” 

“ ဟင်း.....ဒါဆိုမင်းဦးလေးကြာမှာပဲ..” 

ဆိုပြီး ကျတော့်ကို အထာမျက်လုံးနဲ့ကြည့်တော့ ကျတော့်လဲ သိပ်ညံ့သူမှမဟုတ်တာ ကွန်ပျူတာပေါ်က လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံတွေကိုကြည့်ပြီးထန်နေတဲ့ အန်တီကို ဖက်လိုက်တယ်။ အန်တီလဲအလိုက်သင့်လေး ပါလာတယ်။ နဲနဲတော့ရုန်းတာပေါ့။

“ ဟေ့ ...ခဏ..တံခါးဂျက်ချဦးမယ်လေ ..” တဲ့။ 

အန်တီဟာ ဆာနေပုံရပါတယ်။ ကျတော်လဲအန်တီ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုအတင်းဆွဲယူပြီး စုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီရဲ့တုန့်ပြန်မှုဟာကြောက်စရာပါပဲ။ အတင်းပဲပြန်ပြီး စုပ်ယူတယ်။

ဒါနဲ့ကျတော်လဲ စပေါ့ရှပ်အောက်က အန်တီရင်သားတွေတော့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ အန်တီဟာ တဟင်းဟင်းနဲ့လက်က ကျတော့်ငပဲရှိရာကိုရောက်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျတော့်ငပဲကလဲ မာနေပြီ။ အန်တီဟာ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင်ပြီး အတွင်းခံအပေါ်ကနေ ကျတော့် လီးကိုစတင်ပွတ်တော့တယ်။ 

နှုတ်ခမ်းချင်းကတော့ စုပ်ထားရက်ပါပဲ။ ဒါနဲ့ ကျတော်လဲ ခပ်သွက်သွက်ပဲ အန်တီရဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အန်တီ ရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအရေတွေရွှဲနေပါပြီ။ ဒါနဲ့ကျတော်လဲ အန်တီကိုအိပ်ယာပေါ် အသာအယာ ဖေးမပြီးတွန်းလှဲလိုက်တော့ အန်တီဟာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားကို ရောက်သွားတယ်။

အန်တီရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ကျတော့်စိတ်တွေ ပိုပြီး ဗလောင်ဆူလာတယ်။  သေသပ်တဲ့ အနားလေးတေွနဲ့ ဖောင်းအိပြီး စောက်ရည်တွေနဲ့ ဝင်းလတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ လိုးဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ အလှဆုံးပဲ။ အမွှေးကလဲ သိပ်မထူပဲ နဂိုကထဲ ခပ်ကျဲကျဲပေါက်တဲ့ အမျိုးအစားမျိုးပဲ။

ဒါနဲ့ကျတော်လဲ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အတွင်းခံအောက်က မာန်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို အန်တီကမျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်း တံတွေးမျှိုချနေတာ မြင်ရတယ်။ ဒါနဲ့အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အန်တီဟာတအံ့တသြနဲ့ ဟယ်...မင်းဟာကြီးက တမျိုးကြီးပဲ။ ဟိုကားတွေထဲကလို ကော့ကော့ကြီး။

ကျတော့်လီးက လုံးပတ်က ဦးလေးလောက်ပဲ၊ အရှည်ကတော့ ၆ လက်မကျော်ပါပဲ။ ပုံစံက ခပ်ကော့ကော့ဆိုတော့ အန်တီခမျာ အမြင်ဆန်းနေမှာပေါ့။ ကျတော်လဲ အန်တီပေါင်နှစ်ဘက်ကို အသာ ဟပြီး အရမ်းလှတဲ့ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာထုတ်ကာ အပြားလိုက်ယတ်လိုက်တယ်။ အန်တီဟာ မထင်မှတ်ထားတာ ကြုံလိုက်ရတော့ ခေါင်းကို အတင်းတွန်းပြီး..

“ ဟာ မော်ဇော်.. မင်းဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ် .....” တဲ့။

ကျတော်လဲ .....” 

“ ဟာ အန်တီကလဲ မကြိုက်လို့လား။ မဟုတ်ဘူးလေး အန်တီတခါမှမကြုံဖူးလို့။ မင်းဦးလေးလဲ တခါမှအဲလိုတွေမလုပ်ပေးဘူး..” 

“ ဒါဆိုကျတော်လုပ်ပေးမယနော်..” 

ကျတော်အထင်အန်တီဟာ အပြာကားတွေကြည့်ပြီး စမ်းကြည့်နေပုံရပါတယ်။ ဦးလေးကလဲမူးမူးနဲ့နဲနဲတကိုယ်ကောင်းဆန်တက်တော့ ဒါမျိုးတွေမကြုံးတာ အပြစ်တော့မဆိုသာပါဘူး။

“ ကဲ ဒါဆို ခုဏက ကားထဲကလို နေပေး။ ဒါဆို အန်တီလဲကြုံဖူးသွားတာပေါ့..” 

ဒါနဲ့ကျတော်တို့ဟာ 69 ပုံစံနဲ့နေလိုက်ကြပါတယ်။ အန်တီက အောက်ကပေါ့။ ကျတော်ဟာအန်တီရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အသာလေးဟပြီး အစေ့နေရာလေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ကလိထိုးပြီး ရစ်လိုက်ရင်ပဲ အန်တီဟာရှီး....ကနဲ့တင်ပါးကော့တက်လာပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ ကျတော့်လီးကို ငုံလိုက်ပါတော့တယ်။

အပြာကားတွေ ကြည့်ထားတော့ အန်တီဟာ သင်စရာမလိုပဲ ကျတော့်လီးကို ကျွမ်းကျင်စွာမှုတ်ပေးပါတယ်။ကျတော်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျှာနဲ့ကစားလိုက်တိုင်း အန်တီဟာ ကျတော့်လီးကိုအာခေါင်ထိရောက်အောင် ဆွဲစုပ်ယူပါတော့တယ်။ အန်တီဟာအမှုတ်မခံဘူးတော့ သိပ်မကြာခင်ပဲစောက်ရည်တွေစိမ့်လာပြီး တဟင်း...ဟင်းနဲ့တချီပြီးသွားပါတော့တယ်။

“ ရှီး....ကောင်းလိုက်တာ မောင်ဇော်ရယ်..” 

ဒါနဲ့ထွက်ကြလာတဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်နား က ဖင်၀ ညိုတိုတိုလေးကိုပါလက်ညှိုးနဲ့ကလိပေးလိုက်တော့ အန်တီဟာ ကော့တက်လာပြီး တဟင်း....ဟင်းနဲ့...

“ မောင်ဇော်ရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ..” 

ဆိုပြီး အတင်းရုန်းထကာ ကျတော့်ကို တွန်းလှပြီး ခန့်ကော့ကော့နဲ့ ထောင်မတ်ပြီးအရေကြည်လေးတွ ထိပ်စိုနေတဲ့လီးကို အသာကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ (ဖင်ချတက်သူများအရင်လမ်းကြောင်းပေးထားရတယ်ဆိုတာ မမေ့ကြနဲ့ဗျ။) 

အရမ်းထန်နေတဲ့ အန်တီဟာ ခပ်သွက်သွက်ပဲ ဆောင့်လိုးတာ တဗွမ်း ဗွမ်းန့ဲ အသံတွေတောင်မြည်လာပါတော့တယ်။ ကျောပေးထားလို့ ရှေ့ဘက်ကိုအားယူပြီးဆောင့်လိုက်တိုင်း တင်နှစ်လုံးကြား ဖင်ဝလေးကိုပါ ဟစိဟစိနဲ့ တခါတခါမြင်ရတော့ ကျတော်လဲ အန်တီခါးကို ကိုင်းပီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးလိုက်မိတယ်။ အချက် ၂၀ လောက်မှာအန်တီဟာ ပြီးသွားပါတယ်။

မိန်းမတွေပြီးသွား လို့လီးကို ညစ်ယူလိုက်တဲ့အရသာဟာ ဘာနဲ့မှမတူပါဘူး။ မိန်းမကိုပြီးအောင်မလုပ်ပေးနိုင်သူတွေတော့ သိမှာမဟုတ်ပါဘူး။

အန်တီဟာ မောသွားပြီး ကျတော့်ကျောပေါ်ကို မှေးကျလာပါတယ်။ ကျတော်လဲ အလိုက်သင့်လေးဖတ်ထားပြီး ဘေးဘက်ကို တွန်းလိုက်တော့ ပုဇွန်တုတ်ကွေးလေးပုံစံန့ဲ လီးနဲ့စောက်ပတ်တပ်ရက်သားအနေအထား ကျတော်လဲလိုက်နေပေးလိုက်ပါတယ်။ အန်တီဟာ ၂ ချီတောင်ပြီးသွားပေမယ့် ကျတော်က ကျတော့်အကြံနဲ့မို မပြီးအောင်ထိန်းထားပါတယ်။

အန်တီရဲ့စောက်ပတ်ကအရည်တွေဟာကျတော့်လီးတချောင်းလုံးရွှဲနေတာပါပဲ။ အန်တီဟာခဏနားနေတုန်းကျတော်လဲ စောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လက်နဲ့ အသားအယာ ဝလုံးလေးဝိုင်းပေးလိုက်တော့အန်တီဟာတွန့်သွားပြီး ကျောဘက်ကို တင်းပါးတွန်းလာပါတယ်။

ဒီတော့မှကျတော့်စကားစပြောပါတယ်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ်။ ကျတော်က မပြီးသေးဘူး အန်တီရဲ့။ ဖင်လိုးချင်တယ်အန်တီရယ်..” 

“ ဟာ ...ရပါ့မလား။ နာမယ်ထင်တယ်..” 

“ အန်တီကြုံဖူးလို့လား..” 

“ တခါတော့ မင်းဦးလေးတောင်းလို့ အန်တီတို့စမ်းကြည့်ကြတယ် ၊ ကြာပါပြီ။ နာလို့ ဆက်မလုပ်ပဲ ရပ်လိုက်ကြတာ..” 

“ ဟာ နည်းမသိလို့နေမှာပါ။ မနာစေရဘူးနော်...အန်တီ။ အန်တီတို့ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လိုးကြလို့လဲ။ ကုန်းပြီးတော့ လုပ်တာကွ။ ဟာ အဲဒီပုံစံက တခါမှမကြုံဖူးတဲ့သူတွေအတွက် နာမှာပေါ့..” 

“ ဟာ...မော်ဇော်ရယ် ဖြစ်ပါ့မလား...။ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။ နာမှာပေါ့ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်စမ်းပါကွာပြီးအောင်..” 

“ ကျတော်ကမပြီးသေးဘူးလေ။ တော်ကြာဦးလေးလဲပြန်လာတော့မှာ၊အရမ်းကြာနေမှာပေါ့။ မနာစေရဘူးနော်။ ခုလို တစောင်းသွင်းရင် အန်တီမနာပါဘူး..” 

“ အင်း...ဒါဆို သွင်းကြည့်။ နာရင် ရပ်ပေးရမယ်နော်...မောင်ဇော်..” 

“ ဟုတ်....” 

လို့ပြောပြီး ကျတော်လဲ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ဗွက်ကနဲ့တောင် မြည်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ကျတော်လဲ အန်တီရဲ့အပေါ်ဘက်က ပေါင်တန်ကို လမ်းစလျှောက်ရင် ခြေစလှမ်းတဲ့ အနေအထားမျိုးလေးပြင်လိုက်တယ်။ 

ဒီတော့ တင်ပါးကြားက ဖင်ပေါက်ကလေးဟာ ပိုပေါ်လာတယ်။ အန်တီဟာ အသက်ကလေးကို မျဉ်းမျဉ်းရှုပြီး ရင်တုန်နေပုံရတယ်။ ကျတော်လဲ အန်တီတင်ပါးနောက်နားမှာ နေရာယူရင်း ဖင်ပေါက်လေးမှာ ဒစ်ကလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ လီးမှာလဲ စောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ တော်တော်ချောနေတယ်။ အန်တီဖင်ပေါက်လေးဟာ လီးထိပ်ကလေးထိတာနဲ့နဲနဲ ကြုံ့သွားတယ်။

ကျတော်က သိပြီးသားလေ။ တခါမှ အပီအပြင် ဖင်မခံရသေးဘူးထင်တယ်။ ဖင်ဝလေးဟာ သေးသေးစူစူလေး။ ဒါနဲ့ လီးကို အသာတေ့ထားပြီး လက်ကို အဖုတ်ဘက်ပို့လိုက်တယ်။ စောက်စိလေးကို စမ်းပြီးအသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးထိပ်မှာ ဖင်ဝနဲနဲ ကျယ်လာတဲ့ အထိအတွေ့ကို သိရတော့ နဲနဲအားစိုက်ပီး ဖိလိုက်တယ်။ ရှီး...ကနဲ့ အန်တီဟာ ရှေ့ဘက်ကို ရုန်းဖို့လုပ်လိုက်တော့ သတိထားနေတဲ့ကျတော်ဟာ အတင်းလိုက်ပြီးကပ်ထားရတယ်။ လီးဟာ ဒစ်ခေါင်းတဝက်လောက်ဝင်သွားတာကိုလဲ သိလိုက်ရတယ်။

“ ရှီး....မောင်ဇော်ရယ် အောင့်တောင့်ကြီးကွာ....” 

“ နာလို့လား အန်တီ..” 

“ နာတော့မနာဘူး။ ဖင်ထဲတစ်စို့ကြီးဝင်နေတယ်..” 

“ ခဏနော် ..အန်တီ..ဖင်ကို မရှုံ့ထားနဲ့နော်..” 

“ အေးပါကွာ..” 

ပြောပြောဆိုဆို အန်တီဟာ လက်နဲ့နောက်ပြန် အပေါ်တင်ပါးကို ဖြဲလိုက်တယ်.. အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျတော်လဲလီးကို ဖိထည့်လိုက်တာ ဖင်ထဲကို လီး တဝက်လောက် ကျွံကျသွားသလိုဝင်သွားတယ်။ အန်တီလဲ ကျောလေးကိုကော့သွားပြီး

“ အီး....ကျွတ် ....ကျွတ်...ဝင်သွားပီး။ ရှီး.......ဖြေးဖြေးနော်..” 

“ နာလို့လား အန်တီ.....” 

“ နာတော့မနားဘူး ဖင်ထဲမှာ ဒုတ်ကြီးထိုးထားသလိုပဲ... ရှီး....” 

“ အစမို့ပါ အန်တီရယ်။ နောက်ဆို အန်တီကြိုက်သွားမှာ ဦးလေးလဲ အန်တီကို ပိုချစ်လာမှာ..” 

ခဏနားပြီးနေလိုက်တော့ အန်တီဟာ ကျတော့်လီးကို လာစမ်းတယ်။ လီးဟာ အင်မတန်ကျပ်တဲ့အပေါက်ထဲမှာ ညစ်ခံထားရတော့ အရမ်းအရသာထူးနေတယ်။ အန်တီဟာ ကျတော့် ဆီးစပ်နဲ့ သူ့တင်ပါးအကွာအဝေးကို လက်နဲ့စမ်းရင်း

“ ရှီး....တဝက်တောင်ကျန်နေသေးတာပဲ၊ ဆုံးအောင်သွင်းလို့ရပါ့မလား မောင်ဇောရယ်..” 

အန်တီကလဲ တဝက်တောင်ဝင်နေပီပဲ...ကျန်တာလဲရမှာပေါ့။ ပြောပြောဆိုဆို ကျတော်လဲ အန်တီအဖုတ်နဲ့ စောက်စေ့ကို နာနာပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကို ညစ်ထားတဲ့ ဟာ နဲနဲလျော့လာမှန်းသိတာနဲ့ နောက်ထပ် ထပ်ဖိလိုက်တာ ဆုံးခါနီးထိ ဝင်သွားပီ။ အန်တီလဲ ကျတော်ပွတ်ပေးမှုကြောင့် နောက်ပြန်ပြီးတင်ပါးကိုဆောင့်လာတာနဲ့ ကျတော်လဲ နဲနဲချင်းစီဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း စဆောင့်တော့တယ်။ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အဟီး...နဲနဲ ပေးနေတယ်ဗျ။ ကျတော်လဲ မသိမသာခပ ်မြန်မြန်ဆိုသလိုလေး ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။

အန်တီလဲ တင်ပါးကို့ လက်နဲ့နောက်ပြန် ဖြဲဖြဲထားပေးလို့ အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းပါတယ်။ ၁၅ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ ကျတော်လဲ ဘယ်လို့မှထိန်းထားလို့မရတော့ပဲ ထွက်ခါနီးမို့ တင်ပါးကို အတင်းဆွဲကပ်လိုက်ပြီး ငြိမ်လိုက်တာန့ဲ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေဖင်ထဲမှာထွက်ကုန်တော့တာပဲ။

ကျတော်ပြီးပီဆိုတာသိတာနဲ့အန်တီဟာလဲ တင်ပါးကိုဖြဲထားတဲ့လက်ကို လွှတ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ပေးနေတဲ့ ကျတော့်လက်ပေါ်လာအုပ်ပီး ခပ်သွက်သွက် ပွတ်တော့တယ်။ အန်တီလဲ မကြာခင်မှာ စောက်ရည်တွေထွက်လာပီး ၃ ချီမြှောက်ပီးသွားပါတော့တယ်။

အန်တီပြီးသွားတဲ့အချိန်ကျတော်ကလဲ လီးကို မချွတ်ရသေးတော့ ရှေ့ကပြီးတဲ့အရှိန်ဟာ တင်ပါးမှာပါ လာညှစ်သလို ဖြစ်ပြီး ကျတော်ပါတုန်ပြီး အရမ်းအရသာရှိသွားပါတယ်။ ကျတော်လဲ အန်တီကို နောက်ကနေအသာဖက်ပီး 

“ ကောင်းလားဟင် ..” 

ဆိုတော့ မောနေတဲ့အန်တီဟာ အပြုံးလေးနဲ့ ။ 

“ အင်း.....” တဲ့ ။

ကျတော်လဲ အန်တီ့ကို ရွှတ်ကနဲ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပီးမှ ဖင်ထဲကလီးကို အသာထုတ်လိုက်တော့ ကျတော့် သုတ်ရည်တွေရော ဝါညစ်ညစ်အရေတွေပါ ဖင်ဝကစီးကျလာတယ်။ ကျတော်လဲ ကုတင်အနားမှာရှိတဲ့ တစ်ရှုးန ဲ့ အိပ်ယာတွေမပေအောင် မြန်မြန်ယူသုတ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းမလို့ ဒူးထောက်လိုက်တော့ အန်တီကလှည့်အကြည့်

“ ဟင်မောင်ဇော်မင်းဟာမှာ ပေနေတယ် ..” တဲ့။

ကျတော်လဲရှက်ပြုံးပြုံးလိုက်ပီး။

“ ရပါတယ်အန်တီရဲ့အကောင်းကြိုက်ရင် နဲနဲတော့ အပေခံရမှာပေါ့..” 

လို့ပြောလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဆေးကြောပြီး ပြန်အထွက် အန်တီကအပြုံးနဲ့ 

“ မင်းဦးလေးရှေ့မှာ အနေအထိုင်ပုံမပျက်စေနဲ့နော်လို့ ရယ်ပီးပြောနေတယ်။ မဟုတ်ရင် မင်းငတ်ပြီမှတ်တဲ့..” 

သိပ်မကြာပါဘူး....အိမ်ရှေ့မှာ ဦးလေးရဲ့ကားရပ်သံကြားလိုက်ရပါတော့တယ်။



ကိုယ်တွေ့ဇာတ်လမ်းတွေ ဆက်ပါဦးမည်။ အရေးအသားမပီပြင်ပါက သည်းခံဖတ်ကြပါ။

မောင်ဇော်

ခေတ္တ /အမေရိကန် (၂၀၀၉)


မေးလ်ထဲရောက်လာတ့ဝဲ တ္ထုကို PDF ဖန်တီးပေးလိုက်သည်။

(ဒေါက်တာချက်ကြီး)


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, September 22, 2010

ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား ။ ပြီးခဲ့သော နှစ်ရက်လောက်မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ။ မနက်က ထည့်ခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသီးနဲ့ စပျစ်သီး ဘဲ ဆာမှ စားတော့မည် လို့ စဉ်းစားထားသည် ။ 

“ သက်သက် နင့်ကို . .ခင်ချိုအုံး ပြောပြတဲ့ ငရဲအကြောင်း ဆိုတာ ပြောပြပါအုံး . .ဟဲ့  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ ရုံးခန်း အပြင်ဘက်မှာ ထမင်းဘူး ထိုင်စားနေကြတဲ့ စာရေးမလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ စကားသံကို ကြားလိုက်ရ သည် . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကို မသိကြဘူး ။ အင်းလေ သူမ သည် နေ့တိုင်း နေ့လည်စာကို အပြင်မှာ ထွက်စားတတ်တာကိုး ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးရဲ့ အနီးအနားမှာ စားသောက်ဆိုင်တွေက စုံလှသည် ။ ငရဲအကြောင်း ဆိုလို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ ဖတ်လက်စ အီးမေးလ်ကို ဆက်မဖတ်ဘဲ နား စွင့်ထားမိသည် ။ ငရဲ ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးက ယာဉ်မောင်း ပါ . .။ ငရဲ ရဲ့ ပုံစံက ခပ်မိုက်မိုက် လေး ။ သူ့ အကြည့်တွေကလဲ ရဲတင်း သည် . .။ 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းလို ရာထူးကြီးတဲ့ အရာရှိမ ကိုတောင် သူ ကြည့်တဲ့ ပုံ က ပြီတီတီ နဲ့ ။ သူမ ရဲ့ ရင်တွေ တင်တွေ ကို စူးစိုက်ကြည့်တာ ရဲတင်းလွန်း သည် ။ အရမ်းဘဲ ။ ဒီကောင်လေး ကြည့်ရတာ တကယ့် ဖိုက်တာလေး ပုံစံဘဲ။ လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုသလို ဒီလို ပိန်ကပ်ကပ် ကောင်လေးတွေက လီးကြီးကြီးတွေနဲ့ အလိုးကောင်း နေတတ်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြားဘူး ထားသည် . .။

“ အေးပါ ဆွေမ ရယ် . .ပြောမှာပေါ့ ...ဒီလိုဟဲ့. .ခင်ချိုအုံး ရဲ့ ...ငရဲနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆန်းဒေး ပဲခူး သွားတုံး ..က ဟိုဟာ လုပ်ကြတယ်တဲ့ . ခင်ချိုအုံး က ငါ့ကို သူ ငရဲနဲ့ လုပ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ကို အသေးစိတ်ပြောပြတာ .ဟိဟိ.. ” 

“ ဟယ် . .ပြောပါအုံး ပြောပါအုံး..ဘာတွေ ပြောပြလဲ .. ” 

“ ငရဲ...သူ့ကို လုပ်တာ...တအားကြိုက်တာတဲ့...ငရဲဟာ.ကအကြီးကြီးဘဲတဲ့..တုတ်တုတ်...ရှည်ရှည်ကြီး တဲ့ . .ဟိဟိ ငရဲက လုပ်တာလဲ တော်တော် တော်တယ်တဲ့ . . ” 

သူမ ထင်ထားတာ မှန်နေသည် ။ ငရဲ က လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ငရဲ ရဲ့ ရီးစား ခင်ချိုအုံး.. ဆိုတဲ့မိန်းကလေး ဆီကနေ သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ဆီတောင် သတင်းပျံ့နေပြီ ။ ငရဲ ။ သူ့ နံမည် အရင်း က ရဲမင်း ပါ ။ သူငယ်ချင်းတွေ က ငရဲမင်း လို့ နောက်ပြောင်ပြီး ခေါ် ကြသည် ။ ကာလရွေ့လျောလာတော့ သူ့ ကို ငရဲ လို့ လူတကာ က ခေါ်ကြတော့တာဘဲ . .။

သူ ကိုယ်တိုင်ကလဲ ငရဲဆိုတဲ့ နံမည် ကို နှစ်ခြိုက်သည် ။ သူက ကိုယ်သူ ငရဲလို့ဘဲ သုံးနှုံးသည်။ ငယ်ငယ်ကထဲ က ရပ်ကွက်ထဲမှာ ထီကနဲဆို ငရဲ ဘဲ ။ကျောင်းမှာလဲ ငရဲ ကို လူတိုင်း သိသည် . ။ ကောင်းသော သိခြင်းတော့ မဟုတ်ဘူး ။ လူဆိုးလေးအဖြစ် နဲ့ သိကြတာ ။ ငရဲရဲ့ မိဘတွေ သည် ငရဲကြောင့် အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲ အမြဲ ဖြစ်ကြရ သည် ။ ငရဲ သည် မိန်းမ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ငယ်ငယ်ကထဲက နံမည်ပျက်သည်။ ကျောင်းက မိန်းကလေး အိမ်သာကို ချောင်းလို့ ကျောင်းထုတ်ခံရတာ မိဘများ အလိုက်ကောင်းလို့ . .ကျောင်း ပြောင်း လိုက်ရတာ နဲ့ ပြီးသွား သည် ။ ငယ်ငယ်ထဲ က ရီးစားထား သည် ..။ 

လူပျိုပေါက် အရွယ်မှာ ညဘက်ကြီး .သူ့ရီးစား ကောင်မလေး ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ မိလို့ အမှုကြီး သွားသည် ။ ဆယ်တန်း..သုံးခါကျသော ငရဲသည် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ..အလုပ်ထွက်လုပ်သည် ။ ပထမဆုံး ငရဲ စာအုပ်ချုပ် လုပ်ငန်း တခု မှာ ဝင်လုပ် သည် . ။ မျက်နှာချိုပြီး ဖင်ပေါ့သော ငရဲ ကို . ပိုင်ရှင် က သဘောကျသည် .. ။ ငရဲ ကို အားကိုးလာပြီး အလုပ်သမားတွေကို တာဝန်ယူ ကြီးကြပ်ရ တဲ့ စူပါဗိုင်ဆာ အဖြစ် တိုးမြှင့်ပေးလာသည်။ 

သည်မှာတင်ဘဲ ငယ်ကျင့်မပျောက်ဘဲ ငရဲ ဇာတိပြလာ ပြန်သည် ။ ပိုင်ရှင်သူဌေး ရဲ့ သမီး ရေချိုးတာ ကို ချောင်းသည်။ မိသွားတော့ အလုပ်ပြုတ်သွား ပြန်သည် ။ အမေဘက် က အမျိုးတွေ အဆက်ကြောင့် သည်ရုံးမှာ ယာဉ်မောင်း အလုပ်ရ သည် ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် မလိုက်ဘဲ အတွင်းလူ က ထောက်ခံလို့ ရတာ ဖြစ်သည်  ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် သာ လိုက်လို့ကတော့ ငရဲမှာ က အမှုဟောင်းတွေက တပုံ ကြီး . ..။ သည်ရုံးရောက်တာ မကြာသေး ..။ ငရဲ ရီးစားရ သွားသည် ..။

မိန်းမ.ဝါသနာကြီးသော ငရဲ သည် ဖင်ကြီးကြီး နဲ့ ခင်ချိုအုံး ကို တွေ့သောအခါ အရမ်း သဘောကျ ပြီး..ခင်ချိုလွင့် ကို ချဉ်းကပ် လေတော့သည် ။ ခင်ချိုအုံး..သည် ရုံးအလုပ်နဲ့ အပြင်အမြဲသွားရသော ကြောင့် .ရုံးကားမောင်းသော ငရဲနဲ့ အနေနီးစပ်တာကြောင့် ..မိန်းမများကိုကျအောင်.အပြောကောင်းတဲ့ ငရဲ နဲ့ ညိကြလေတော့သည် .. ။ 

ပဲခူး ကို ပစ်ကနစ် ထွက်ကြ ရင်း ငရဲနဲ့ ခင်ချိုအုန်း ခဏ လူကြားထဲက ပျောက်သွား ကြသည် ။ ငရဲ သည် အကိုင်အတွယ် ရဲ သည် ။ ကြမ်း သည် ..။မိန်းမလိုး ကျွမ်း ကျင်သည် .။ ခင်ချိုအုံး ကို သူ့ အသိတယောက် ရှိတဲ့ ဆီစက်တခု ကို ခေါ်သွားသည် ။တနင်္ဂနွေနေ့မို့ ဆီစက် မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ .. ။ ဂိုဒေါင်ကြီးထဲမှာ ဖြစ်သလို . ရအောင် လိုးလိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး သူ့ ကို ကြိုက်သွားသည် ။ ဘူးတရာ ပိတ်လို့ရမယ် . ပါးစပ်တပေါက် ကို ပိတ်နိုင်ဖို့ ခက်ခဲ သည် .။ ခင်ချိုအုံး ငရဲ ရဲ့ လီးကြီးတာ မြိုသိပ် မထားနိုင်ခဲ့ဘူး .. ။ တဆင့် . .တဆင့်နဲ့.ငရဲလီး ကြီးတာ.ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တောင် သိနေပြီ .. ။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် သူက ရုံးကားကိုမောင်းသော ယာဉ်မောင်း တင်ထွန်းအောင် သည် အလုပ် အမြဲနောက်ကျ တာကြောင့် ..သူ့ကို အပြစ်ပေး အရေးယူရတာကြောင့် ယာဉ်မောင်း လိုလာတာမို့ ငရဲ ကို သူ့ ယာဉ်မောင်းအဖြစ် ခေါ် လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ဒေါ်ရှေ့က တပ် ပြီး ခေါ်ကြရပေမဲ့ အသက်အားဖြင့် သိပ်မကြီးလှသေးတာကြောင့် လက်အောက် ဝန်ထမ်းတွေ က 

“ မမ  ” 

လို့ဘဲ ခေါ်ဆိုကြလေသည် .. ။

“ မမ ကျနော် ရောက်ပါပြီ   ” 

သူမ ရှေ့မှာ ငရဲ လက်နှစ်ဘက် ရှေ့မှာယှက်ပြီးရိုကျိုးကျိုး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လာပြောသည် ။ ဒီလို လုပ်ပြလို့ ဒီကောင်လေး ကို သူမ မယုံ ။ သူမ ကားပေါ်က အဆင်း တဏှာခိုးတွေ လျှံနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူမ ရဲ့ အနောက်ပိုင်း ဖင်တုံး တွေ ရဲ့တုန်ခါမှုတွေ ကို စူးစူး ဝါးဝါး ကြည့်နေတတ် သည် ။ 

မနက်တိုင်း ရုံးသွားရန် ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို အိမ်မှာ လာခေါ်ရသည် ။ ငရဲ ကို သူမ တွေ့တိုင်း သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ ပြောဆိုနေတုံး က စကားသံတွေ ကို ပြန်လည်ကြားယောင်မိလေ သည် . .။ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ။ ဒီအခါမှာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဟာ ငရဲ ရဲ့ ကိုယ် အရှေ့ဘက် အောက်ပိုင်း ကို အလိုအလျောက် ရောက်သွားမိ တတ်လို့  ချက်ချင်း မျက်လုံး လွှဲဖယ်ပစ် ရ သည် ..။ 

လုံချည်အပေါ်ကနေ ဘာမှလဲ မတွေ့နိုင် မသိနိုင်ရက် နဲ့ ဘာကြောင့်များ ဒီမျက်လုံးတွေ က ရောက်ရောက်သွားရပါလိမ့် ဆိုပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ မျက်လုံးတွေ ကို အပြစ်တင်မိ သည် . .။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးရောက်ခါနီး ..ကားမောင်းနေသော ငရဲ ကို စကားပြောသည် ။ 

“ ငရဲ  ” 

“ ဗျာ . ..မ မ  ” 

“ မင်း လာမဲ့ စနေနေ့ အားလား .  ” 

“ အား ပါတယ် . .မမ . .ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင် .  ” 

“ အေး . .အိမ်မှာ အ လုပ် လုပ်စရာ နဲနဲ ရှိလို့ လာ နိုင်မလား .. ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ မ မ ...ရပါတယ် . .ဘယ်အချိန် လာရမလဲ  ” 

“ မနက်ပိုင်းပေါ့  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် လာလုပ်ပေးပါမယ်  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကားပေါ်က အဆင်း မသိမသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အနောက်ပိုင်း ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်တွေ ကို စားတော့ဝါးတော့ မတတ် စူးစူးဝါး ဝါးကြည့်နေသော ငရဲ ကို တွေ့လိုက်ရပေသည် ။ တကယ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အပျိုကြီး မမ ဆိုပေမဲ့ ယောင်္ကျား  နဲ့ ကြုံဘူး တဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိသည် ။ အလိုးခံဖူး သည် ။ သူမ သည် ယခုအခါ ရုံးမှာ ရာထူးကြီးကြီး နေရာ ရောက်နေတာကြောင့် ..တော်ရုံ ယောင်္ကျားကို လင်မတော်ချင်လှ . .။ 

သူမ ထက် ထက်မြက်ပြီး ဝင်ငွေမြင့်.ရာထူးကြီးမြင့်မှဘဲ လင်အဖြစ် ရွေးချယ် လိုတာ ကြောင့် သူမ မှန်းထားတဲ့ ယောင်္ကျားမျိုး ..မရနိုင်ဘဲ အပျိုကြီး မမ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာပေသည် ။ လူရှေ့ မျာ ဟန်ဆောင် ကာနေရပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ထဲမှာတော့ ငရဲလို လူနံပိန်ကျွဲဂျိုလိန် ခါးအားကောင်းကောင်း နဲ့ တကယ် လိုးပေးနိုင်မဲ့ ကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ နင်လားငါလား ..ရင်ဆိုင် နွှဲပစ်လိုက်ချင်သည် .. ။ယောင်္ကျား ရဲ့ လိုးတဲ့ အရသာ ကို ခံဘူးထားတာကြောင့် စိတ်က တောင်းလာတဲ့ အခါ . .ခံပစ် ကုန်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ သူမမှာ ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

........................................................................................................................................

ခင်ချိုအုံး ။

“ မျက်စိထဲက ထွက်ကို မထွက်ဘူး . .ကိုယ့် အသွေးအသား ရိုးတွင်းချင်ဆီ အထိ  ” 

ခင်ချိုအုံး သည် 

“ စွဲနေပြီ  ” 

ဆိုတဲ့ သီချင်း ကို တိုးတိုးလေး ငြီး ရင်း ရုံး ထဲကို ဝင်လိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး ဒီနေ့ ရုံးကို လာတော့ သူမ ရဲ့ ပေါင်ကြား က ပိပိ က ကျိန်းစပ်နေဆဲ ။ မနေ့ ညနေ က ငရဲပေါ့ ။ တအားဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ ။ သူ့ လီးကလဲ တကယ့် စူပါဆိုက်ကြီး ။ လိုးအားကလဲ သန်ပါဘိနဲ့ ။ ခင်ချိုအုံးကို သုံးချီလိုးတာ ငါးချီ ပြီးရသည် ။ ဘာဂျာကိုလဲ ရေရေလည်လည်ကိုင်ပေး သည် ။ ငရဲ နဲ့ ပဲခူးက ဆီစက်မှာစပြီး လိုးမိသွားကထဲက ခင်ချိုအုံးသည် အရူးအမဲသားကျွေးမိသည် ဆိုသလိုဘဲ .. ငရဲ လိုးတာကို . .ငရဲ ရဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို အစွဲကြီး စွဲ သွားရသည် . .။ 

အခွင့်သာတိုင်း ကုန်း ဖြစ်သည် .. ။ ဒါတောင် အဲဒီတုံး က ကြမ်းပြင်တွေ ရော စားပွဲတွေရောက ဖုံတွေနဲ့ ညစ်ပေနေတာကြောင့် မော်တော်ဆတ် . .မတ်တပ် ဆော် ရတာ . .အဟီး . .။ ခင်ချိုအုံး ဆီစက်ထဲ လိုးကြတာကို ပြန် စဉ်းစားတော့ ဖြန်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထ မိပြန် သည် . .။ ခင်ချိုအုံး သည် ကျောင်းသူဘဝ မှာ လင်နောက် လိုက်ခဲ့ဘူးသည် . .။

ခင်ချိုအုံး ကို ခိုးပြေးခဲ့တဲ့ ကောင်ကလဲ တကယ့် ငဖြုတ် ။ ကာမရာဂ .အား ကြီးတဲ့ ကောင် ။ သူ့ နံမည် က ဇေယျာ တဲ့ ..။ ဇေယျာ ကြောင့်ခင်ချိုအုံး ကာမ.အတွေ့အကြုံ စုံခဲ့သည် ။ ဇေယျာ သည် ခိုးပြေးသော တပတ် အချိန် တွင်းမှာ နေ့တိုင်း တနေ့ ကို ခုနစ်ချီ အနဲဆုံး လိုး သည် ။ ဒါကြောင့် ခင်ချိုအုံး သည် ဝါရင့်နေပြီ ..။ဇေယျာ ဆိုတဲ့ ကောင် က ပုံစံ အမျိုးမျိုး နဲ့ လိုးခဲ့လို့ ခင်ချိုအုံးသည် လိုးနည်းမျိုးစုံကိုလဲ ကျွမ်းနေသည် ။ သူမ အတွက် လိုးတာဟာ အဆန်းမဟုတ်တော့ ။ သူမ ဆာလောင်တောင့်တချိန်မှာ ငရဲ နဲ့ တွေ့တော့ ငရဲ ကို ပေးလိုးလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ လိုးလက်စ ရှိတော့လဲ . .အမြဲချိန်းလိုးလေ သည် .. ။ သက်နွယ်ဦး က ခင်ချိုအုံး ကို သတိပေးသည် . .။ 

“ ယူ့ဘဲလေး က အရာရှိမမ ကို ရှိုးတဲ့ပုံက မရိုးဘူး ။ သူ့ အကြည့် က မမကြီး . .အဝတ်တွေ ကို ဖေါက်ထွင်းမြင်နေရတဲ့ ပုံလေ မမကြီး ထမိန်မှာ ငရဲ ရဲ့ မျက်စိတွေ ငြိကပ်ပြီး ပါသွားကြတယ် လို့ ထင်ရတယ် ” 

တဲ့ . .။ ဟွန်း . ကြားခါစကတော့ သဝန်တိုမိသလိုဘဲ ။ နောက် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ ငရဲ နဲ့ ဆက်ဆံ ထိတွေ့ ညိစွန်းခဲ့ကြပေမဲ့ ချစ်ခဲ့တာမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ သေသေချာချာ စဉ်းစားတော့လဲ သူ ငရဲ ကို မချစ်မိ . .။ ကာမ စိတ် နဲ့ သွေးသား ဆန္ဒ ကို ဖြေဖျောက်ကြ တာဘဲ ဖြစ်သည် . .။

ဒါကြောင့် ငရဲ ကို ဘာမှ မဟန့်တား ။ စိတ်ထဲမှာ ဘဝင်လေဟတ်သလို ဂိုက်ပေး ပဲများနေတဲ့ အရာရှိ မမ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို ငရဲ ရအောင် ဖန်နိုင်ရင် ကြည့်ကောင်းမဲ့ ပွဲ ပဲ လို့တောင် ထင်မိသည် ။ ယာဉ်မောင်းကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ အရာရှိမမ တို့ ရဲ့ အပြာ ဇာတ်လမ်း က စိတ်ဝင်စားစရာ မဟုတ်လား ။ဂျာနယ်ထဲ ထည့်ရေးလိုက်ရလို့ကတော့ အဲဒီဂျာနယ် ..ရောင်းကောင်းသွားမယ်...။ လူတွေ က အညှီအဟောက်သတင်း ဆို သိပ် ဖတ်ချင်ကြတာလေ . .။

....................................................................................................................

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ။

သောကြာနေ့ ည . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဉာဏ်များနေသည် ။ သူမ သည် သတင်းကြားထားသော ငရဲလီးကြီးတာ ကို အတည်ပြု ချင်သည် ။ သူမ မျက်စိ နဲ့ ကိုယ်တိုင် တွေ့ချင် သည် ။ ထို့ကြောင့် ဉာဏ်များနေတာ ဖြစ်သည် ။ ဘယ်လိုဉာဏ်များနေသလဲဆိုတော့ ။ မနက်ဖန် ငရဲကို ခြံထဲ မြေတွင်းတူးရန် .အကူ ခေါ်ထားသည် ။ ပြီးရင် ငရဲ ကိုယ်မှာ ပေကျံတာတွေကို အကြောင်းပြုပြီး ငရဲကို သူမ အိမ်အောက်ထပ် က ရေချိုးခန်းမှာ ရေချိုးခိုင်းမည် ။ ခုညထဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အဲဒီ ရေချိုးခန်းမှာ အပေါက်ငယ်တခု ကို ဖေါက်ထား ပါ သည် ။ ငရဲ ရေချိုးမဲ့နေရာ ကို မြင်သာမဲ့ ချောင်းဖို့ အပေါက် ဖေါက်ထားလိုက် သည် . .။ အင်း . .ငရဲ ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို တွေ့ရချည်သေးရဲ့ . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သောကြာနေ့ ညလဲဖြစ်တော့ မနက် စောစော ထစရာမလိုလို့ အွန်လိုင်း မှာ စာ ဖတ်လိုက် Tube 8  ဆိုတဲ့ အပြာဆိုက် ကိုသွား ပြီး လီးတန်ကြီးတွေ ကို ကြည့်လိုက် နဲ့ လုပ်ရာ က သောကြာ နဲ့ စနေ တိုင်း သူ နဲ့ ချပ်တင်း လုပ်နေကျ ဘလူး လပ်ဗါ BLUE LOVER ဆိုတဲ့ တယောက် များ ရောက်နေပြီလား ဆိုပြီး သွားကြည့် လိုက်သည် ။ ဘလူး လပ်ဗာ ရှိနေသည် ။ ဘလူးလပ်ဗါ က စင်ကာပူ က တဲ့ ။ အိုင်တီ တက်ကနစ်ရှင် တဲ့ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ချပ်တင်းလုပ်တဲ့ နံမည် က YGN girl …။

သည် နံမည် ယူထားတာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး ။ သူမ အိမ် ကွန်ပြူတာ နဲ့ တယောက်ထဲ ရှိတဲ့အခါ ညပိုင်း သူမ ချပ်တင်း လုပ်တဲ့ အခါ သုံးတာ ဖြစ် သည် ။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လှမ်း နုတ်ဆက်လိုက် သည် .. ။

“ ဘယ်လိုလဲ . .နေကောင်းလား . .  ” 

“ ကောင်းပါ့ဗျာ . .ကလေးမ ရော . . ” 

“ ကောင်းပါ့ ရှင် . .ရောက်နေတာ ကြာပြီလား . . ” 

“ မကြာသေးပါဘူး .  ” 

“ ဘာထူးသေးလဲ . .ရီးစား ရပြီလား  ” 

“ ဟင့်အင်း . .မရသေးဘူး  ” 

“ မရှာဘူးလား  ” 

“ ရန်ကုန်မှာ လာရှာမလို့ . ” 

“ ရှာလေ . .သပ်မှ မဝေးတာ . .လာချင်ရင် အနီးလေး  ” 

“ ကလေးမ က ကူညီမှာ လား  ” 

“ ဘာကို ကူညီရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရှာဖို့လေ ” 

“ ဘယ်လို ကူရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရဖို့လေ  ” 

“ သူ့ ဟာ သူ လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စဘဲ လေ  ” 

“ ကလေးမ နဲ့ တွေ့ချင်တာ  ” 

“ ဟုတ်လို့လား  ” 

“ ဟုတ်တယ် . .တွေ့ချင်တာ အရမ်းဘဲ  ” 

“ တကယ်လား  ” 

“ အင်း . .ကလေးမ အွန်လိုင်းမလာရင် ကျုပ် မနေတတ်ဘူး  ” 

“ ဟေ.. ” 

“ ဟုတ်တယ် . .ဘိန်းစွဲသလို ဖြစ်နေပြီ  ” 

“ ဟေ  ” 

“ ကလေးမ များ ရှိနေမလား ဆိုပြီး ခဏခဏ ဝင်ကြည့်မိတာ မရှိရင် ဝေဒနာဘဲ  ” 

“ ဖြစ်ရလေ . .တကယ် လား  ” 

“ အင်း . .ဟိုတနေ့ က ကျုပ် က ကလေးမ တကိုယ်လုံး ကို နမ်းတယ် ဆိုတော့ ကလေးမ လဲ အရမ်း တုန်လှုပ်တယ် ဆိုတာလေး ပြန် ပြောပြပါ အုံး .  ” 

“ ဒီအကြောင်း . .စမလာနဲ့ ကွာ . .ဒီကလဲ တယောက်ထဲ . .စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရင် မလွယ်ဘူး . . ” 

“ ကျုပ်ကလဲ ဒီမှာ တယောက်ထဲ . .အရမ်း တင်းကျပ်နေတယ် . . ” 

“ တင်းကျပ်နေရင် ဖြေလျော့လိုက်ပေါ့ . . ” 

“ ကလေးမ လျော့ပေးပါလား . . ” 

“ ဘယ်လို လျော့ပေးရမှာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ပေါ့ . . ” 

“ ပွတ်ပေးရမှာ လား . . ” 

“ အင်း . .ဖွဖွလေး ပွတ်ပေး . . ” 

“ ပွတ်ပေးနေတယ် . .သူ့ ကို လျော့ပေး ရင်း သူများလဲ တင်းကျပ်လာတယ် .. ” 

“ လျော့ပေးရမလား .  ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့တင်းနေတဲ့ နေရာလေး ကို ကျုပ် နမ်းပေးမယ် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ် နမ်းပေးတာ ကြိုက်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ စိုနေလား . . ” 

“ ဟိတ် သူ ဘယ်လိုသိလဲ . . ” 

“ စိုနေတယ် ပေါ့ . .ဟတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ လှလိုက်တာ ..ကလေးမ ရယ် . . ” 

“ ဘာလှတာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး . . ” 

“ အို . . ” 

“ နမ်းပေးမယ်နော် . .ဖွဖွလေး . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ချပ်တင်း လုပ်ရင်း ပေါင်ကြား က သူမ ရဲ့ ဖေါင်းမို့ခုံးကြွနေတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး သည် အရမ်း ယားယံ လာသည် ။ သူမ ထမိန်ပေါ်ကနေဘဲ ပွတ်နေမိရသည် ။ တဖက် က ဘလူးလပ်ဗါ လဲ တဖြေးဖြေး ကြမ်းလာသည် . .။

“ ကလေးမ . . ” 

“ အင် . . ” 

“ ကျုပ် အရမ်းထန်နေပြီ . .ကလေးမ ကို ချစ်လို့ ရမလားဟင် . . ” 

“ ချစ်လေ . .ချစ် . . ” 

“ ကျုပ် ထည့်မယ်နော် . . ” 

“ ထည့် . .ထည့် . .အင်း . .ဟင်း . . ” 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးမ ရယ် . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး စိုစိုရွှဲလာပြီ ။ ဖိကာဖိကာ ပွတ်မိတော့ တကိုယ်လုံး တုန် သွားရတဲ့ကာမ လမ်းဆုံး ပန်းတိုင် ကို တက်လှမ်းချင်လာရသည် . .။

“ သူ . .ထည့်နေလား ဟင် . . ” 

“ အင်း . .ကောင်းလာလား . .မြန်မြန် လုပ်ပေးရတော့မလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ဆောင့်မယ် နော် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရယ် . .သိပ် ကောင်းတာဘဲ . . ” 

“ အင်း . .သူများရောဘဲ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တချီ ပြီးသွားရသည် . .။

“ ကလေးမ . .ကလေးမ . . ” 

“ ဆောရီး .  ” 

“ ဘယ် ရောက်သွားတာလဲ . . ” 

“ ရေချိုးခန်း ခဏ သွားတာပါ . . ” 

“ ကလေးမ ပြီး သွားလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ်ရောဘဲ . တင်းကျပ်နေတာတွေ လျော့သွားတယ် .... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ညက ဒါတွေ လုပ်နေတာကြောင့် မနက် မှာ အိပ်ရာ က တော်တော် နဲ့ မထချင် ။ မထ နိုင်ဘူး ။ အို . .ငရဲ ကို ခေါ်ထားတာဘဲ .. ။ ခုမှ သတိရပြီး လူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်ရ သည် .။ နာရီ နှိုးစက်ကလဲ..မလုပ်မိ . ။ မျက်နှာသစ် ..သွားတိုက်လုပ်နေတုံး ..အိမ်ရှေ့တံခါး က 

“ တင်..တောင်. .တင်တောင်. . ” 

ဆို တဲ့ ဘဲလ်သံ ကြားလိုက်ရသည် . .။ ဟား..ငရဲ ရောက်နေပြီ ထင်တာဘဲ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြေးဆင်းသွားသည် . .။ ဟုတ်ပါသည် . .။ ငရဲပါ . .။ 

“ ဟေး . ငရဲ . .တယ်လဲ ဝိရီယ ကောင်းပါလား .. မမ လဲ ခုနမှ ထတယ် . . . ” 

ငရဲ က ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဘလောက်စ် တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့အထဲကနို့ကြီးတွေ လှုပ်ခါတာ ကို ငေးကြည့်နေသည် ။ နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေ က ပိတ်သားပါးပါးမှာ ကပ်နေတော့ အရာလေးတွေမြင်ရ တာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာဘဲလေ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ငရဲ သူမ ရင်ဘတ် ကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ ကြည့်တာ တွေ့ သည် .. ။

“ လာ..ကော်ဖီ သောက်အုံး . . ” 

“ ကျနော် အိမ်နားက လဘက်ရေဆိုင်မှာ သောက်ခဲ့ပြီးပြီ မမ .  ” 

“ အို..ထပ်သောက်ပေါ့ . .လာ . .လာ . .  ” 

ငရဲ နဲ့ မီးဖိုခန်းမှာ နှစ်ယောက်ထဲမို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကော်ဖီသောက်ရင်းလဲ သူမ နို့တွေ ကို ငရဲ စိုက်ြကည့်နေသည် ။ သူကြည့်တဲ့ ပုံက အခုဘဲ နို့ တွေကို အတင်း လှန် စို့တော့မဲ့ပုံ . .။ခြံထဲမှာ လုပ်စရာ အလုပ်တွေကို ငရဲ ကို ပြသည် . .။ ငရဲ သည် ပုဆိုးအဟောင်းတထည် ကို ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်ပြီးသူ့ အပေါ်က တီရှပ် ကို ချွတ် ပစ်လိုက်သည် . .။ငရဲ ရဲ့ တောင့်တင်းသော ကိုယ်လုံး ကို ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ယောက်ရက်ခတ်နေသည် ..။

သူမ ဆင်တဲ့ အကွက်ထဲ ဝင်လာသည် ။ ငရဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသလို မြေကြီးတွေလဲ ပေကျံနေတာကြောင့်. . ရေချိုးခိုင်းလိုက်သည် ။ ငရဲ အတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ နဲ့ ဆပ်ပြာခွက် သူမ ယူပြီး သွားပို့ပေး သည် .. ။ ငရဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တဖက် က အပေါက်ကနေ ချောင်းတော့တာဘဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ငရဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထ ရတော့သည် .. ။ သူမ ကြားဖူးနေရတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို သူမ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ . .မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ပါဘဲ . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က မို့ဖေါင်းခုံးထနေသော အင်္ဂါစပ် ကြီး သည် ကာမ စိတ် ကြောင့် ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေပြီ.။ ကာမ ရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။ ငရဲ သည် ရေချိုးရင်း . သူ့ လိင်တန်လီးကြီးကို လက် နဲ့ ဆုတ်ကိုင် ကာ ဆွ နေသည် ။ လီးကြီး သည် တန်ကနဲ ထောင် ထလာသည် ။  အို ..တကယ် ကြီးပြီး ရှည်တဲ့ လီးဘဲ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် . .ငရဲကြီးတာ ...မမ သိနေပါတယ် . .ကွာ. . . . ” 

သူမ ကြည့်နေဆဲ ငရဲ သည် . .အသံထွက်ပြီး . .

“ မမ ရယ် . . .မမ ကို လိုးချင်တယ် . . . ” 

လို့တိုးတိုး ပြောနေရင်း . .သူ့ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်နေပြီ  ။ အို . .သူ ငါ့ကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်နေပါလား . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းသည် အရေတွေ.စိုစိုရွှဲနေသော သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး.ကိုလက်နဲ့..ပွတ်သပ်..ကိုင်တွယ် နေမိရ ပြီ .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ငရဲ ရဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး သူမ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်ချောင်းများနဲ့ ပွတ်ချေနေမိရင်း . .ကာမ စိတ်တွေ ကြွသထက်ကြွလာရ သည် . . .။

ငရဲ သည် ကွင်းတိုက်နေရာက ဆက်မတိုက်တော့ဘဲ ရုတ်တရက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို အမြန်ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ က ထွက်လိုက်သည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ထမိန်ဖြေချွတ်ခါ လက်နဲ့ မိမိ ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာ ဖြေမိနေရာက ငရဲ ခုလို ဗြုံးကနဲ ထွက်လာလို့ ..ထမိန် ကို အမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး သည်နေရာ က ပြေးဖို့ ကြံစည်သည် . .။

“ မမ . .ဘယ်ပြေးမလို့လဲ . . ” 

“ မမ . .ဟို . ဟို . . ” 

“ မမ ကျနော့်ကို ချောင်းနေတာ သိတယ် . .မမ ကျနော့် ကို မညာပါနဲ့ဗျာ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ရှက်ပြီး ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်ပေမဲ့ ငရဲ က သူမ လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တာကြောင့် ပြေးလို့ မရဘဲ ငရဲ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မိနေရ သည် . .။

“ လာပါ . .မမရယ် . .မမ ကို ကျနော် သဘောကျနေတာ ကြာပါပြီ . .အခု မမ အိမ် မှာ ကျနော် နဲ့ မမ ဘဲ ရှိတာ . .ချစ်ကြရအောင်ပါ . .  ” 

“ အို . .ငရဲ . .မင်း . .မင်း . .ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ . .ငါ့ကို ဘယ်လို မိန်းမများအောက်မေ့နေလို့လဲ လွှတ် . .လွှတ် . .  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရှက်ရမ်းရမ်းနေမှန်း ငရဲ က သိပေသည် ။ ငရဲ က သူမ ကို အပေါ်ထပ် က သူမ အိပ်ခန်းကြီး ထဲ ကို ဆွဲခေါ်သွား သည် . .။

“ ခက်တော့တာဘဲ ငရဲ ရယ် . .ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ . . ” 

“ ချစ်ပေးမယ်လေ မမ ကို ကောင်းကောင်း ချစ်ပေးမလို့ . . ” 

“ ငရဲ . .မမ တောင်းပန်ပါတယ် . .လွှတ်ပါ . . . ” 

“ နိုး..နိုး . ..မရတော့ဘူး . .ကျနော် သိပ်ထန်နေပြီ ...မမ လဲ ထန်နေတာဘဲ မဟုတ်လား ... ” 

“ အို..မင်း..မင်း..ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ..ဘာထန်တာလဲ.. ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်နေပြီမို့ သူ ခါးမှာ ပတ်လာသော မျက် နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြုတ်လိုက် သည် ..။နံမည်ကြီး စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီး ထင်းကနဲ ပေါ်လာသည် ။ 

“ မမ ကြောက်တယ်ကွယ် ...  ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်သည် ..။

“ ဘာကို ကြောက်တာလဲ ..မမ.. ” 

“ မင်းရဲ့ လက်နက်ကြီး ကိုပေါ့ ..... ” 

“ မမ နာမှာစိုးလို့လား . . . ” 

“ အင်းပေါ့..မင်း ဟာကြီးနဲ့ဆို မမ ဟာ ကွဲသွားနိုင်တယ် . .  ” 

“ မကွဲစေရပါဘူး..... ” 

ပြောပြောဆိုဆို ငရဲ သည် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသေ ာဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကိုပက်လက် အိပ်စေပြီး သူမရဲ့ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေအကြားကိုမျက်နှာအပ်ပြီး သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို..စတင်နမ်း ရှုံ့ ပါတော့ သည် . .။ 

“ ငရဲ ...အို..ငရဲ... .. ဘာ..ဘာတွေ..လုပ်နေတာလဲကွယ်....... ” 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့တင်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေ ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆုတ်ထားပြီး နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေကို သူ့ လက်မနဲ့လက်ညှိုးကိုသုံးပြီး သာသာလေး ချေပေးနေသည် ။သူ့လျာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီး . .စုတ်တံနဲ့ ဆေးသုတ်သလို အပေါ်အောက် စုံချီဆန်ချီ . .ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို ယက်ပေးလေတော့ရာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းမှာ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျသွားရသည် ဆိုသကဲ့သို့ . .ကာမ အရသာထူးကို ရနေပြီမို့ . .ကျေနပ်စွာ ငရဲ ယက်သမျှကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံနေပါတော့ သည် . .။

ငရဲ သည် သည်အခွင့်အရေးကို ချောင်းနေတာ ကြာပြီ ။ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ခံသူ မဟုတ်တာကြောင့် ဆာလောင်နေတဲ့ ဒီမန်နေဂျာမ သူ့ကို အိမ်ခေါ်ကထဲ က အခွင့်အရေးရ ရင် ဗြုန်းပစ်မည် လို့ ဆုံး ဖြတ်ပြီးသား ။ ပညာစွမ်းတွေ အကုန် ထုတ်သုံးကာ ဒီမမကြီး သူ့ကိုစွဲသွားအောင် လုပ်မည် လို့လဲ သူ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ သည် မဟုတ်ပါလား . . .။ 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြိး ကို ရေရေလည်လည် လဲ သဘောကျ သည် . .။ အနံ့အသက်လဲ မဆိုး . .။ သေသေချာချာ အမြဲ သန့်ရှင်းပုံရ ည် . .။ အမွှေးလဲ ပါးထား ညှပ်ထား သည် . .။ တော်တော်လတ် တဲ့ မုံ့ဖေါင်းကြီး . . .။ တဗွီးဗွီး နဲ့ မှုတ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မှာ ဖင်ကြီးတွေဘယ်ညာရမ်းခါလိုက် ကော့လိုက်နဲ့ သဘောကျနေသည် . .။

နှုတ်ဖျားကလဲ ငှက်ဖျားဝေဒနာသည်တယောက် အဖျားတက်သလို . .ဟင်းဟင်း . .ဟင်းဟင်း . . နဲ့ ညည်းနေသည် .။ ငရဲ ရဲ့ ယက်ပေး စုတ်ပေးတာတွေ က အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှ သည် .။ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရတနာရွှေကြုတ်အတွင်းထဲကို သူ့ လျာထိပ်နဲ့ထိုးသည် . .။

“ အို့အို . ..အို့အာ......အာ... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းထွန့်ထွန့်လူးနေသည်. .ငရဲကသူမခါးကနေဆွဲကိုင်ချုပ်ထားလို့..အနောက်ကိုဆုတ်ပြေးလို့မရ.။သူမ ဖင်တွေ ဗရမ်းဗတာ ရမ်းခါနေရပြီ . .။ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် .. . ..တော်...တော်ပါတော့ . . . ” 

ငရဲ က တအားနင်း ယက်နေသည် ။ ငရဲ လျာကြီး သူမ အတွင်းထဲ မွှေနေဆဲ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြီးသွားရ သည် ။ ငရဲ . မှုတတ်ာ ရပ်လိုက်သည် ။ အို . .သူ . .သူ . .လိုးဖို့ ကြံနေပြီ ။ ဒေါ်မီမီ ခိုင်မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာယူနေပြီ . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကို သူ တွန်းခွဲလိုက် ပြီး သူ့ လီးတန်ကြီး ကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းတော့ ..လုံးပတ်တုတ်လှတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး ဝင်လာတာ ဗျိကနဲ တင်းကျပ်နေတာမို့ ..သူမ ဟာ ပြဲသွားမှာကို ကြောက်သွားပြီး . .

“ ငရဲ . .ဖြေးဖြေး..မမဟာ ကွဲသွားအုံးမယ် ” 

လို့ ပြောလိုက်သည် . .။ ငရဲ က 

“ မကွဲပါဘူး..မမရယ် . .မမ အဖုတ် က ... အရေတွေတအားရွှဲနေတာ အိုကေပါတယ် . . ” 

လို့ . .ပြောရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို .ဆက်..ထိုးသွင်းလေသည် . .။

“ အို . .. .အ...အ...အ...ငရဲ . .. ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဆုံး ဝင်သွားသည် ။ ငရဲ ရဲ့ ဆီးခုံ နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အထိ ဘဲ ။ အို . .သူ့ အတန်ကြီးတခုလုံး ငါ့အထဲ အောင်းနေပြီ . .ဆိုတဲ့ အတွေးက ကြက်သီးတွေ ထစေသည် . .။ ငရဲ က နို့တွေ ကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး စို့နေသည် .. ။

“ ငရဲ . . ” 

“ မင်း . .မမ နဲ့ မင်းအကြောင်း ဘယ်သူ့ မှ မပြောနဲ့ နော် . . ” 

“ စိတ်ချပါ မမ ရယ် . .မမ က ကျနော့် ကို ခုလိုဘဲ ပေးလိုး မယ် မဟုတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး စ လှုပ်ရှားလာပြီ ။ တကယ့်ကို ထိတာ ။ တချို့မိန်းမ တွေ က လီး ကြီးကြီး သေးသေး ဂရုမစိုက်ဘူး . .ကြာကြာ ပြီးအောင်မ လိုးနိုင်ဖို့ဘဲ လိုတယ် လို့ ပြောကြပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကတော့ ငရဲ လို လီးကြီးကြီး နဲ့ အလိုးခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက် ပါသည် . .။

သူမ ဟာအတွင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာကြောင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်တိုင်း ..အတွင်းနံရံ တွေ ကို ပွတ်တိုက်မှူက ပြင်းထန်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရလောက် အောင်ဘဲ ..ကာမ အရသာတွေ တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ရရှိရတာမို့ . .ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို နှစ်ခြိုက်စွဲလန်း မိပေ သည် . .။

ငရဲ သည် အစမှာ ဖြေးဖြေး လိုးထည့်နေရာက အရှိန်ရလာတော့ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လာ သည် . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း က ဘာမှ မပြောဘဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ ခံနေလို့ ငရဲ သည် ခပ် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေ သည် . .။ 

“ အင့် . .အင့် . ..ငရဲ..ငရဲ . ..  ” 

“ ဘာဖြစ်လဲ မမ ..နာလို့လား .  ” 

“ ဟင့်အင်း . .ထိ...ထိလို့ . . .ရတယ် . .ဆောင့်..ဆောင့် . ..  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ဖင်တွေ ဘယ်ညယ လူးနေသည်။ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ကော့ပင့်ပေးလာ သည် ။ ငရဲ က ဆောင့်တဲ့ အချိန် နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းက ပင့်ပေးတဲ့ အချိန် နဲ့ . .ဆုံ မိတတ် သည် ။ အိုး . .အား...နဲ့ ကာမ အရသာထူး ရသွားပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အောက်မှ တအား ကော့ပေးနေသည် . .။

“ ဆောင့် ဆောင့်ဆောင့် ...ဆောင့်ပါ . .ငရဲလေး . .ဆောင့်ပါ နာနာ . .ကွဲချင်ကွဲသွားပါစေ. .ဆောင့်ပါတော့ . .ကြုံးဆောင့်ပါတော့...အီး...အီ.... ” 

ကာမ အရှိန်တက်လာတော့ သွေးရူးသွေးတန်း ပြောချင်ရာ ထွက်ချင်ရာတွေ ပြောထွက်နေပြီ . .။

“ ကောင်းလားဟင် . .မမ  ” 

“ အင်..အင် . .ကောင်း . .ကောင်း . .ကောင်း တယ် . . . ” 

“ မမ စောက်ပတ်လဲ သိပ်ကောင်းတယ် . .မမစောက်ပတ် ကြိုက်တယ် . . ” 

“ ဆောင့်  ငရဲ . .မမ..မမ..မမလေ . .မမ အို . .ပြီးတော့မယ် . . .လိုး . .လိုး . . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မရှက်တော့ . .လိုး . .လိုး . . ပါ . .တအား . .လိုးပါ . .လို့ တောင်းဆိုနေတော့သည် ။ ငရဲ သည် အားကုန်ကြုံးကာ လိုးပေးနေသည် ။ တဖမ်းဖမ်း . .အသားချင်းထိတွေ့သံတွေ တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် . .။

“ အို . .အို . .. ကောင်း . .ကောင်း . .ပြီ . .. . .ငရဲ ရယ် . . .မမ . ..မမ . ..ကောင်းလိုက်တာ . . . ” 

ကာမ ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း .ကော့လန်ကာ ခေါင်းအုံးတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိန်ရင်း .ပြီး သွားရသည် ။ ငရဲ သည် နဂိုထဲက ပြီးချင်နေတာပါ . .မမဒေါ်မီမီခိုင်မင်း....ပီးအောင်..ဆွဲလိုးပေးနေတာသာ ဖြစ်လို့. ဒေါ် မီမိခိုင်မင်း လဲ ပြီးရော . .သူလဲ ..ပြီးလိုက်လေ သည် . .။ သုတ်တွေ ဒလဟော ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ြကီးထဲ ပန်းထုတ် ကာ ကာမ အရသာထူး ရရှိသွားရပြီး . တကိုယ်လုံး ကျင်တက် ပြီး .. ပြီးသွားပါသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် . . .အရမ်.း ဘဲ ကောင်းတယ် . .  ” 

“ မမရောဘဲ . .မမလေ . .ငရဲ ကြီးတာ ကို ဟိုး အစောကြီးထဲက သိနေတာ . .သိလား . . . ” 


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Monday, September 20, 2010

အစက သိခွင့်ရမယ်ဆိုရင် (စ/ဆုံး)

အစက သိခွင့်ရမယ်ဆိုရင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်

အိမ်ထောင်ကျပြီး နယ်ကို ပြောင်းသွားသော သူငယ်ချင်း ဇင်မာက ကျမကို အလည်ခေါ်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ကျမက ကျောင်းဆရာမ အလုပ်ကတဖက်၊ အိမ်က လင်သားဖြစ်သူ ကိုဝင်းမောင်ရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေနဲ့ ဘယ်မှ မရောက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ သားသမီးမမွေးသေးပေမယ့် လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ ကျမတို့ အိမ်ထောင်စုမှာပင် အိမ်ထောင်တာဝန်တွေ ထိန်းသိမ်းရတာ များပြားလှပါတယ်ရှင်။

ကျမရဲ့ သူငယ်ချင်း ဇင်မာနဲ့ သူ့ယောက်ျား ကိုမင်းတို့က မနှစ်ကတည်းက အိမ်ထောင်ကျပြီး နယ်ကိုပြောင်းသွားကြတာပါ။ သူတို့ပြောင်းသွားပြီး အတော်ကြာမှ ကျမတို့ လင်မယားက အိမ်ထောင် ကျခဲ့တာဖြစ်ပြီး ကျမတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ (၆) လတောင် ရှိခဲ့ပါပြီ။

ဒီနှစ်နွေရာသီ ကျောင်းမပိတ်မှီ တစ်လလောက်မှာပဲ ကျမရဲ့ ယောက်ျားက ဖောင်ကြီးသင်တန်းသွားတက်ရပါတယ်။ သင်တန်းက (၄) လကြာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူ သင်တန်းသွားပြီး တစ်လကျော်လောက် ကြာတဲ့အခါမှာ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း အိမ်မှာ တစ် ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတာကြောင့် ပျင်းပျင်းရိရိနဲ့ ရှိနေရတဲ့အချိန်မှာပဲ သူငယ်ချင်း ဇင်မာဆီက သာကြောင်း မာကြောင်းနဲ့ အလည်လာဖို့ခေါ်ထားတဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ရေးနေကြစာ ရောက်လာပါတယ်။ ဒီမှာတင် ကျမလည်း စိတ်ကူးရပြီး ဇင်မာတို့နေတဲ့ မကွေးမြို့ကို ရောက်ခဲ့ရပါတယ်ရှင်။

ဇင်မာရယ်၊ ကျမ နုနုခင်ရယ်ဟာ ငယ်စဉ်ကလေးဘဝကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ညီအစ်မရင်းချာကဲ့သို့ ခင်မင်သူတွေလည်း ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျမ ရောက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးဟာ ဖော်ဖော်ရွေရွေနဲ့ ကျမကို ဟိုတုန်းကလိုပဲ ခင်ခင်မင်မင် ဆီးကြို ဆက်ဆံခဲ့ကြပါတယ်။ ဇင်မာရဲ့ ယောက်ျား ကိုမင်းက ကျမနဲ့ အရင်ကတည်းက ဇင်မာနဲ့ မရမှီကတည်းက ကျမကလည်း ဇင်မာရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်လေတော့ သူက ဇင်မာဆီလာ ဇင်မာနဲ့တွဲဆိုတော့ ကျမနဲ့လည်း ခင်မင်မိနေကြသူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

ဇင်မာရဲ့ယောက်ျား ကိုမင်းက အသက်(၂၈)နှစ်လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကျမနဲ့ ဇင်မာတို့ထက် အသက် (၄)(၅) နှစ်လောက် ကြီးပါတယ်။ သဘောသကာရကောင်းသူ ဖြစ်ပေတော့ ကျမဟာ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ သူတို့လင်မယားအိမ်မှာ လာပြီး အပန်းဖြေအနားယူသလိုမျိုး သက်တောင့်သက် သာနဲ့ ချမ်းမြေ့စရာ ဖြစ်လှပါတယ်ရှင်။

————————————-

ဇင်မာတို့အိမ်ကို ကျမ နုနုခင် ရောက်နေတာ တစ်ပတ်တောင် ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ သူတို့လင်မယားဟာ ကိစ္စတစ်ခုရှိလို့ ညနေစာ စားပြီးတဲ့အချိန် မိုးချုပ်ခါစမှာပဲ အပြင်ကို ထွက်သွားခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့မှာ သော့ပိုတစ်ချောင်း ပါသွားတာကြောင့် ညအိပ်ချိန်ကျမှ ပြန်မရောက်ရင် အိပ်နှင့်ဖို့ ကျမကို မှာသွားခဲ့ပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ ကျမလည်း အိမ်မှာ ချောင်လည်ချောင်ပတ်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေရာကနေ ည(၉)နာရီကျော် လောက်ထိ သူတို့ လင်မယားက အိမ်ကို ပြန်ရောက်မလာတော့ ကျမလည်း ကျမအတွက် ပေးထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ နွေရာသီ လည်းဖြစ် မကွေးမြို့ရဲ့ အပူချိန်ကလည်း မနည်းလေတော့ ကျမဟာ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပြီး ထဘီလေးတစ်ထည်သာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ရင်လျှားပြီး ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲချပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ လှဲနေရင်းကနေ ကျမဟာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ်။ အိပ်ပျော်တော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမနဲ့ ကျမယောက်ျား ကိုဝင်းမောင်တို့ဟာ နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ ကာမစပ်ယှက်ကြတယ်လို့ အိပ်မက်မက်ပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက် လိုးကြတဲ့ နည်းလမ်းတွေကလည်း အစုံပါပဲ။ လိုးဖူးခဲ့ကြတဲ့ နည်းလမ်းတွေအပြင် မလိုးဖူးသေးပေမယ့် ကြားဖူးနားဝ ရှိထားတဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ပါ အိပ်မက်ထဲမှာ လိုးနေခဲ့ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကြီးဟာလည်း အပြင်မှာထက် အိပ်မက်ထဲမှာ (၂) ဆလောက် ကြီးနေပါတယ်။ ခံလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ အရသာသိပ်ရှိတာပဲ။

ဒီလို အိပ်မက်မက်ပြီး အရသာတွေ့နေရာကနေ ကျမဟာ ဖြတ်ဆိုလန့်နိုးလာတော့ ကျမရဲ့ အပေါ်မှာ လူတစ်ယောက်တက်ခွပြီး လိုးနေပါရောလား….။ ရုတ်တရက်တော့ ကျမဟာ အိပ်မက်ဆက်ပြီး မက်နေတယ်လို့တောင် ထင်မိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ အိပ်မက်မဟုတ်ဘဲ တကယ် တက်လိုးတာခံနေရမှန်း သိလိုက်တော့ ကျမက ရုန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မရပါဘူး။

“ ဘယ်သူလဲ…..ဖယ်…..ဖယ်….”

“ ငါပါဟ….နုနုခင် ကလဲ….”

ဟင်….. ဒါ ဇင်မာယောက်ျား ကိုမင်းရဲ့ အသံပါလား…..။ ကျမလည်း သေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့ မီးမလင်းပေမယ့် လရောင်က ပြတင်းပေါက်က ဝင်နေတော့ ကျမရဲ့အပေါ်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ တက်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းကို မြင်ရပါတော့တယ်။

“ ဟာ…. အစ်ကို….. ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ….. မကောင်းပါဘူးရှင်….. ဖယ်ပါ…..”

“ ငါ…. အိမ်ပြန်လာပြီး အိမ်ထဲရောက်တော့ နင်များ အိပ်နေပြီလားလို့ အခန်းတံခါးကို အသာလှပ်ကြည့်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ နင့်ကို တွေ့ရတယ်….။ ရင်လျှားထားတဲ့ ထဘီကပြေပြီး နို့အုံအိအိဝင်းဝင်းကြီးတွေ၊ ပေါင်တံတုတ်တုတ် ဖြိုးဖြိုးကြီးတွေ၊ ဖင်ဆုံကားကား အိအိကြီးတွေကို လရောင်နဲ့ ဖြူဖွေးနေတာ တွေ့ရတော့ ငါလည်း စိတ်အရမ်းထလာပြီး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တာကြောင့် တက်လုပ်တာပါ နုနုခင်ရာ….။ တောင်းပန်ပါတယ်…. စိတ်မဆိုးပါနဲ့…..”

ကိုမင်းက တောင်းပန်စကား ပြောပါတယ်။ ပြောပုံက အဝတ်အစား မလုံမလဲနဲ့ အိပ်နေမိတဲ့ ကျမရဲ့ အပြစ်ပဲ ဖြစ်နေပုံရပါတယ်။ ကိုမင်းက တောင်းပန်စကားသာ ပြောနေတာ စိတ်မဆိုးဖို့သာ ပြောနေတာ လူကတော့ ကျမအပေါ်က မဆင်းသေးဘူး။ တက်ခွနေတုန်းပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ တပ်ရက်သားကြီးပဲ။ ဆွဲမချွတ်ဘူး။ ဒီထက်ပိုဆိုးတာက တောင်းပန်စကားပြောရင်းနဲ့ ဖင်တလှုပ်လှုပ်နဲ့ လုပ်နေတယ်။ သူ့လီးကလည်း ကျမ အဖုတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ညောင့်လိုးလေး လိုးနေတဲ့သဘောပေါ့။

ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမနို့အုံနှစ်ခုပေါ် အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နို့ကို နယ်တယ်။ နို့သီးကို ပွတ်တယ်။ ကျမ အအိပ်ကြမ်းလို့ပဲ ပြေကျနေတာလား။ သူကပဲ ဆွဲချွတ်ချထားတာလား မသိဘူး။ ကျမ ရင်လျှားထားတဲ့ ထဘီက ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျမဟာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်လို့….။

ကျမရဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွပြီး လိုးညောင့်နေတဲ့ ကိုမင်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း အဝတ်အစားတွေ တစ်ခုမှ မရှိဘူး… ဝတ်လစ်စလစ်ကြီး။ သူ အခုလို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တက်လိုးနေတာထောက်ရင် ဇင်မာလည်း ပြန်ရောက်ပုံ မပေါ်သေးဘူး။ အိမ်ထဲမှာ ကိုမင်းနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲပဲဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။

ကျမကလည်း ကျမပါပဲ။ စောစောက အိပ်ပျော်နေလို့ မသိဘဲ ခံနေရတာ ထားပါတော့။ အခု အိပ်ယာက လန့်နိုးပြီး ကိုမင်း တက်လိုးတာခံရမှန်း သိပေမယ့် သူ့ကို ကန်ချမပစ်မိဘူး။ ရုန်းဖယ်မထွက်မိဘူး။ စောစောက အိပ်မက်ထဲမှာ အလိုးခံရတာတွေ မက်ပြီး တက်နေတဲ့ ရမ္မက်အရှိန်နဲ့ အခု ကိုမင်း တက်ခွညောင့်လိုး နေတာကိုပါ ဆက်ပြီး အရသာတွေ့နေပြီလေ။

ကိုမင်းကလည်း လူ ‘ အ ’ မှ မဟုတ်တာ။ ကျမ ဘယ်လိုအခြေအနေ ရှိတယ်ဆိုတာ အကဲခတ်မိတာပေါ့….။ ဟော…. ကြည့်…. အသာညောင့်ပြီး လိုးပေးနေရင်းက လီးကို ကျွတ်လုလုထိထုတ်ပြီး တအိအိနဲ့လီးကို အရင်းထိအောင် အသာလေး ထိုးသွင်းတာမျိုး လုပ်ပါပြီ….။ ကျမကို စမ်းတာလေ။ ကျမ ရုန်းထွက်ရင် အလွယ်လေး။ လီးကို ကျွတ်လုလု ဆွဲထုတ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ အသာကော့တင် ရုန်းဖယ်ပြီး ဖယ်ရမ်း ရုန်းထွက်သွားရုံပဲ လီးလည်း ကျွတ်ထွက်မယ်…. ကျမလည်း လွတ်မယ်။

ကျမက ရမ္မက်ရှိန်တွေ တက်နေပြီမို့ ဖင်ကို ခါရမ်းပြီး ရုန်းမထွက်တဲ့အပြင် ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ သူ့လီး ကျွတ်ထွက်မသွားအောင်တောင် ကျမက တင်ပါးကို အလိုက်သင့် မသိမသာလေး ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးမိပါတယ်။ ဒီလိုလီးကို ကျွတ်လုတဲ့အထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အသာတဖြေးဖြေးလေး အဆုံးတိုင် တအိအိနဲ့ ထိုးသွင်းတဲ့အခါ သူ့လီး အရှည်ကိုလည်း ကျမဟာ ထိတွေ့ ခန့်မှန်းနိုင်တယ်။ ကျမကို အမြဲလိုးနေတဲ့ ကျမရဲ့ယောက်ျား လီးထက်လည်း ပိုရှည် ပါတယ်ရှင်။

ကျမ မှန်းကြည့်ရတာ မရှိဘူးဆို ကိုမင်းရဲ့လီးဟာ အနည်းဆုံး (၈) လက်မတော့ ကျော်မယ်။ အလုံးကလည်း ကျမယောက်ျားလီးထက် ပိုတုတ်တယ်။ ကျမယောက်ျားလီးနဲ့လိုးရင် ရှောရှောရှူရှူဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဟာ သူ့လီးနဲ့ကျတော့ ကြပ်ညှပ်ပြီး ဖြစ်နေပါတယ်။ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သပ်တစ်ချောင်း ရိုက်သွင်းထားတာမျိုး အပြည့်အသိပ်နဲ့ ကြပ်နေတာပါပဲ။

ကိုမင်းက အသာလေး ညှောင့်နေရင်းက ကျမရဲ့ နို့ သီး တစ်ဖက်ကို ကုန်းပြီးစို့ပေးတယ်။ ကျန်တဲ့ နို့သီး တစ်ဖက်ကိုတော့ ခပ်နာနာလေး ဆွဲဆိတ်တယ်။

“ အို….”

ကျမ ပါးစပ်က ညီးသံလေး ယောင်ယမ်းပြီး အထွက်မှာ ကိုမင်းဟာ ဆတ်ကနဲ တစ်ချက်ဆောင့်လိုးပြီး သွင်းလိုက်တယ်။ ထိလိုက်တဲ့ ဆောင့်ချက်ရှင်…..။ ကျမဖြင့် အသဲကို ခိုက်သွားတာပဲ….။

“ အမလေး အစ်ကိုရဲ့…. အား….”

ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး။ ကျမဟာ ပါးစပ်က အော်ဟစ်ရေရွတ်ရင်း ကိုမင်းရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ တအားသိုင်းဖက်လိုက်မိပါတယ်။ ကျမရဲ့ အပြုအမူဟာ သူ့ကို သဘောရှိ လိုးပါတော့လို့ ခွင့်ပြုလိုက်သလိုများ ဖြစ်သွားသလား မသိပါဘူး။ ကိုမင်းဟာ စောစောကလို ခပ်ဖြေးဖြေး ခပ်သာသာ ညောင့်ပြီး လိုးပေးမနေတော့ပဲ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ပြီး လိုးပါလေတော့တယ်။ တကယ့်ကို အလိုးကောင်းတဲ့ လူပဲရှင်။

ကျမဟာ အပျိုစင် မဟုတ်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပါ။ လီးအကြောင်းကိုလည်း အတော်သိနေပြီ။ ဒါပေမယ့် အခု ကိုမင်း လိုးနေတာက ကျမ ယောက်ျား လိုးတာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး။ သူ့လီးက ပိုကြီးသလို ဆောင့်တဲ့ အားကလည်း ပိုသန်တယ်။ ဆောင့်လိုးတဲ့နည်းကလည်း ပညာပြည့်တယ်။

ကျမယောက်ျားလိုးတာ ကောင်းလှပြီ ထင်နေတဲ့ ကျမဟာ အခုမှပဲ ကာမအရသာဆိုတာ ဒီလိုမျိုးပါလားလို့ ကောင်းကောင်းကြီးကို သိလာရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမကို အချောင်ဝင်နှိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်း တက်ခွလိုးတဲ့ ကိုမင်းကို စိတ်မဆိုးနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမကို ထူးကဲလှတဲ့ ကာမ အရသာကို ထူးထူးကဲကဲ မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်ကြီး ခံစားရအောင် လိုးပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတောင် တင်မိပါသေးတယ်။ ကာမစိတ်ကလည်း တကယ်ကို ဆန်းကြယ်ပါတယ်ရှင်…။

အချက်မိပြီး အရသာတွေ့သွားရင် တခြားဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး။ ကျမ ကိုယ်တိုင် အခုကိုယ်တွေ့ပဲလေ။ သူငယ်ချင်းရဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ဒီလိုမျိုး မဖြစ်သင့်တာတွေ၊ သူငယ်ချင်းရဲ့မျက်နှာကို ထောက်ထားရမှာတွေ၊ ကျမဟာ အပေါစားဆန်ပြီး ရမက်ပြင်းထန်တဲ့ မိန်းမစား ဖြစ်သွားမှာတွေ၊ အို…. ဘာဆိုဘာမှ ကျမ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး မဆင်ခြင်နိုင်တော့ဘူး။ ခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာ အတွေ့အာရုံမှာ နစ်မွန်းနေရပါပြီ။ ရရှိခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာကလည်း သိပ်ကိုကောင်းနေတာကိုး….။

ကျမလေ ရှက်တာတွေ ကြောက်တာတွေတောင်မှ မရှိတော့ပါဘူး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ အိန္ဒြေဆည်ရမှာတွေ ဘာတွေ အားလုံးကို လုံးဝမေ့နေပြီ။

“ ဆောင့်ပါ အစ်ကိုရဲ့…. အားပါးရှီး…. အမလေး လေး….. ကောင်းလိုက်တာ…. အား…. ကောင်းလိုက်တာ… လိုး လိုး ကျမကို ကောင်းကောင်းလိုး ပေးစမ်းပါ အစ်ကိုရယ်…. အစ်ကို လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါရှင် အမလေး…. လေး…. အား….”

ကျမရဲ့ပါးစပ်ကလည်း အရှက်မရှိ အကြောက်မရှိ ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေကို ရက်ရက်ရောရာပဲ ပြောဆိုနေမိတယ်။ ကျမကို တအားဆောင့်လိုးပေးဖို့သာ အာသာငမ်းငမ်း ရမ္မက်ဇောထန်ထန်နဲ့ တောင်းခံမိတဲ့ အထိပါပဲ။

“ ဘယ့်နှယ်လည်း ငါလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလာပြီ…. မဟုတ်လား….”

ကျမကို ဆောင့်လိုးနေရင်းက ကိုမင်းက ပြောလာပါတယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့….. ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းလို့ ဆောင့်လိုးခိုင်းတာပေါ့….”

“ နို့ကြီးတွေကို ဆွဲမယ်နော်….”

“ ဆွဲပါ အစ်ကိုရယ်…. အစ်ကို့စိတ်ကြိုက် အားရပါးရဆွဲပြီး တအားဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ….”

“ ဒီလိုမျိုးလား….”

ကိုမင်းက ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ပြီး သူ့လီးကို အောက်ကနေ ထိုးထိုးပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အဆောင့်ခံရတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးဟာ အိပ်ယာပေါ်ကနေ အပေါ်ကို မြောက်မြောက်ကြွတက် သွားတာပဲ….။ ထိုးပင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီးကလည်း ကျမရဲ့သားအိမ် အထက်ပိုင်းကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိုးဆောင့်မိလိုက်တယ်။ အောင့်သွားပေမယ့် အရမ်းကို ခံလို့ကောင်းတာကြောင့် အောင့်တာကို အရေးမလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။

“ ဟုတ်တယ်…. ဟုတ်တယ်….. ဆောင့်…. ဆောင့်…. ကော့တင်ဆောင့်…. အား ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ အား….. အား…..”

ပြောရင်းမှ ဆောင့်နည်းတစ်မျိုးပြောင်းပြီး ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ လီးကိုအောက်ကနေ အပေါ်ကို ကော့တင် ဆောင့်လိုးသွင်းတဲ့နည်း မဟုတ်တော့ဘူး။ လီးကို တည့်တည့်မတ်မတ် အောက်စိုက်ချပြီး ဆောင့်ထိုးသွင်းတာ အမလေး ကောင်းတာလေး ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ စောစောက ဆောင့်ချက်တွေထက် ပိုထိတယ် ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးတန်၊ လီးတန်လုံးပတ် တစ်လျှောက် ဟိုထိပ်ဖျားကနေ အရင်းပိုင်းတိုင်အောင် စောက်စေ့နဲ့ တောက်လျှောက် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မိသွားတာကိုး။ အရေပြားလန်ကျပြီး ဖုထစ်ထစ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးဒစ်အစပ်နားကို စောက်စေ့ ထိပွတ်ဖြတ်သွားမိတဲ့အခါ ပိုပြီးတော့ အရသာတွေ့ပါသေးတယ်။

“ အား….. ဒါက ပိုကောင်းတယ်….. သိပ်ထိတာပဲ… ဆောင့်… ဆောင့်… အဲလိုမျိုးဆောင့် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး…. ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့်ပေးပါ အကိုရဲ့…. တအားဆောင့်စမ်းပါ… ဆွဲစမ်းပါ နို့အုံတွေကိုလည်း တအားဆွဲစမ်းပါ အား… အား…. ပြီးတော့မယ်…. ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့်….. ဆောင့်… အား…. ဆောင့်….”

ပြီးလုလုဖြစ်လာတာမို့ ကျမ အရမ်းကို ထန်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးတွေကိုလည်း ရမ်းခါ ကော့ပစ်ပေးတယ်။ ဝေ့ဝိုက်ပြီး ဇကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းပေးတယ်။ ဒီလိုလုပ်ပေးတော့ ကျမကို ပိုပြီး အရသာတွေ့အောင် လိုးပေးနေတဲ့ ကိုမင်းကိုလည်း အရသာ ကောင်းကောင်း ခံစားရအောင် ကျမက တုန့်ပြန်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမအောက်က အပေးကောင်းလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ ကိုမင်းရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ ပိုပြင်း ပိုမြန်လာတယ်။ သူ့အသက်ရှူသံတွေကလည်း တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့….။

ကျမ ဆက်ပြီး အောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ အချက် နှစ်ဆယ်လောက် အဆောင့်ခံပြီးတာနဲ့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်ခိုက်အောင် လှုပ်ရှားသွားပြီး တစ်ချီပြီးသွားရပါတော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေဟာလည်း အရမ်းကို ရွှဲပြီး ထွက်လာတာပါပဲ။

ကျမယောက်ျားနဲ့ လိုးတဲ့အခါတွေမှာ ကျမ ပြီးခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရသာထူးကို ခံစားရပြီးတော့ ပြီးခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းလာတာကြောင့် ကျမဟာ ကိုမင်းရဲ့ ခါးကို တအားသိုင်းဖက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ သူ့ခါးကို ချိတ်ယူထားပြီး ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ပင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီအခါ ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆီးစပ်တွေ တသားတည်းကျအောင်ကို ဖိကပ်နေပါလေရော….။

သူ့လီးကြီးက ကျမရဲ့အဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီး ဖိကပ်ထားတယ်။ သူအရည် မထွက်သေးဘူးရှင့်။ ဆောင့်နေတုန်းပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း မာနေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့ အငြိမ်လည်း မနေဘူး။ ဆတ်ဆတ်ပြီးတော့နေသေးတယ်။ ကျမဟာ ပြီးသွားပြီ ဖြစ်တာတောင် ရင်ထဲ တုန်တုန်သွားတယ်။

“ နင် ပြီးသွားပြီလား နုနုခင်…”

“ ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့…. အစ်ကို…”

ကျမက မောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်တယ်။ ကျကျနနကို ပြီးသွားတာမို့ နုံးပြီးမောနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကာမစိတ်ကတော့ ငြိမ်ကျမသွားဘူး။ နည်းနည်းလျော့သွားရုံပဲရှိတာ ထန်နေတုန်းပဲ။

“ ငါတော့ မပြီးသေးဘူး လီးတောင်နေတုန်းပဲ…”

ကိုမင်းက ပြောရင်း ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနစ်ဖိကပ်ထားတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဆတ်ကနဲ တစ်ချက် တော့လိုက်တယ်။ အို…. ကျမလေ ကြက်သီးတွေတောင် ဖျင်းကနဲထတယ်။ ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ပြန်ပြီးတက်လာတယ်။

“ အစ်ကို….လုပ်ချင်သေးလို့လား….”

“ အေး…. နင် ကုန်းပေးမယ်ဆိုရင် ဆက်လိုးချင်သေးတယ်…”

ကျမက ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘူး ရှက်သလိုလို ဖြစ်လာတာမို့ အသာပဲငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ…. ကျမက မိန်းကလေးလေ ဆက်အလိုးခံချင်နေသေးပေမယ့် ပြောင်ထုတ်ပြီး ပြောလို့ ကောင်းပါ့မလား။ ကျမဟာ ရမ္မက်စိတ် ထန်နေသေးတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ချီပြီးထားလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ စောစောကလောက် မိုးမွှန်အောင်တော့ မဖြစ်သေးဘူး။ ပါးစပ်ကသာ အတိအလင်းပြောဖို့ ခက်နေတာပါ။ သူဆက်လိုးမယ်ဆိုရင် ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။ မငြင်းပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကလည်း မတ်တောင်ပြီး ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေတာဆိုတော့ သူ့အနေနဲ့လည်း အသာဆက်ပြီး လိုးလိုက်ရုံပဲ ဘာမှ မခက်ဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုမင်းက ဆက်ပြီး မလိုးသေးဘူး။ သူ့လီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲကလည်း ဆွဲပြီး မထုတ်သေးဘူး။ အရင်းထိ ဖိကပ်သွင်းထားပြီး သူ့ခါးကို အသာနွဲ့ပြီး လှုပ်ရှားတယ်။ ဒီအခါတော့ သူ့ဖင်ကြီးကပါ တနွဲ့နွဲ့နဲ့ လှုပ်ယမ်းလာတယ်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးမြှုပ်ဝင်နေပြီး ဆီးစပ်ချင်း တသားတည်းဖြစ်အောင် ကပ်နေတာဆိုတော့ သူက ခါးကိုနွဲ့ပြီး ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းလိုက်တဲ့အခါ သူ့ဆီးစပ်ရိုးချွန်ချွန်က ကျမစောက်ပတ်ထိပ်ဖက်ကို ကျကျနန ထိမိတယ်။ ထိကပ်ပြီး ပွတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတယ်။

အို…. စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့်ကို ဖိဖိပွတ်မိတာ။ စောက်စေ့ဆိုတာ မိန်းမတွေရဲ့ ကာမစိတ် အချက်အချာကျတဲ့နေရာ မဟုတ်လား။ အဲဒီ စောက်စေ့ကို ထိပွတ်မိနေမှတော့ ကျမက ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမို့လည်း အတင်းကြိတ်မှိတ် အောင့်အီးထားရင်တောင် ရမ္မက်ဇောတွေ ဟုန်းကနဲ ဟုန်းကနဲ ပြင်းထန်လာမယ့် အခြေအနေမို့လား။ ကျမက သူနဲ့ တစ်ချီ တစ်မောင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးပြီးခါစဆိုတော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲကဆို ယားကိုလာတော့တာပါပဲ။

ကျမလေ ကိုမင်းရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသာဖိပွတ်ပေးတယ်။ ဖင်ကိုကြွတက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့တင်ပေးတယ်။ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပြီး စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အို အို အင် အင် အသံတွေ မြည်တမ်းပေးတယ်။ ပါးစပ်က ဖွင့်မပြောရုံ တမယ်ပါပဲ။ ဆက်လိုးပေးဖို့ အရိပ်အရောင်တွေကို ပြထားပြီးပြီ။ ကိုမင်းကလည်း ဒါတွေကို နားလည်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ဒါလောက်နဲ့ မကျေနပ်ဘူးရှင့်။

သူ့ အနေနဲ့ ကျမကို လိုးခွင့်ရခိုက် ပိုင်နိုင်အောင် ကိုင်ထားချင်တဲ့သဘောလည်း ပါမှာပေါ့လေ။ ကျမကို ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွ မပြောပြောအောင် လုပ်တယ် ရှင့်။

“ နင်ကို သိပ်လိုးလို့ ကောင်းတာပဲ နုနုခင်ရာ… နင့်ကို လိုးရတာ အားမရသေးဘူး…. ငါ ပြီးလည်း မပြီးသေးဘူး…. ငါ့ လီးက တောင်နေတုန်းပဲ…. နင့်ကို ဆက်ပြီး လိုးချင်တယ်ဟာ…. နင် ကုန်းမယ် မဟုတ်လား…. ဟင်… နုနုခင်… ငါ လိုးဖို့ ကုန်းမယ် မဟုတ်လား….”

“ အင်း….အင်း….”

ကျမလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြင်းလာတာကြောင့် ရှက်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေတာတွေလည်း လျော့ပါးသွားပြီး ပါးစပ်က ပြောထုတ်လိုက်မိတယ်။

“ ကုန်းမယ်…. မဟုတ်လား…”

ကိုမင်းက ထပ်ကွန့်နေပြန်သေးတယ်။

“ အင်းပါ…. ကုန်းပါ့မယ်….”

“ ဒီလို လိမ္မာမှပေါ့… ဟဲ… ဟဲ… ဟဲ…”

ငနဲသားက ပြောရင်း ကျမပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုမင်းဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဖြုတ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ ဆက်လိုးတာကို ခံရတော့မယ်လို့ အားခဲစောင့်မျှော်နေတဲ့ ကျမမှာတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးပြုတ်သွားတာကြောင့် ဟာတာတာ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာပေါ့။

“ ဟေ့…. အစ်ကို ဆက်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဘာကြောင့် ဆင်းသွားရတာလဲ….”

ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ ကျမ မရှက်တော့ဘူး။ အပြောအဆိုလည်း ရဲလာပြီး အဲဒီလို ပြောလိုက်ရင်းက တစ်ခု စဉ်းစားမိတာနဲ့….

“ နောက်ပုံစံ ပြောင်းလုပ်မလို့လား…. ပြောလေ… ကျမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ…”

“ အေး… ပုံစံလည်းပြောင်းလိုးမယ်…. နေရာလည်း ပြောင်းလိုးမယ်… ငါတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြမယ်…”

ကျမလည်း ဘာမှမပြောဘဲ ကိုမင်းခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ကိုမင်းက ကျမကို သူနဲ့ဇင်မာတို့ အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတာရှင့်။ ကိုမင်းနဲ့ ဇင်မာတို့ အတူအိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ဖို့ ကျမ နည်းနည်းရှိန်နေတယ်။ ဒါကို သူက ရိပ်မိဟန်တူပါရဲ့။

“ လာပါ… နုနုခင်ရ… အခန်းထဲမှာ လိုးတဲ့အခါ သုံးတဲ့ပစ္စည်း အစုံရှိတယ်… နင့်ကို ပိုပြီး အရသာတွေ့အောင် လိုးပေးချင်လို့ ဒီအထဲကို ခေါ်လာတာပါ….”

ကျမဟာ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ် ပြင်းထန်နေရပြီး ကိုမင်းပြောတဲ့ ပစ္စည်းတွေဆိုတာကို ဘာတွေလဲလို့ သိချင်တဲ့ စပ်စုချင်တဲ့ စိတ်ကလည်းရှိတာကြောင့် သူက ကျမခါးကို အသာဖက်ပြီး ဆွဲခေါ်တော့ သူတို့လင်မယား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ပါသွားရပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမနဲ့ ကိုမင်းတို့နှစ်ယောက် လိုးကြခံကြဖို့ အိပ်ခန်းထဲကို လျှောက်လှမ်းဝင်လိုက်ကြတဲ့အခါမှာပဲ စောစောပိုင်းက ပျက်နေပုံရတဲ့မီးဟာ ဖြတ်ကနဲ ပြန်ပြီး လင်းလာပါတယ်။ အိပ်ခန်းကြီးထဲက လေးပေမီးချောင်းဟာလည်း လင်းထိန်ပြီးလာပါတယ်။ အဲဒီလေးပေမီးရောင်ရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ ကျမနဲ့ ကိုမင်းဟာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ အထင်းသားပေါ့။

မီးရောင် လင်းလင်းကြီးရဲ့အောက် သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံး ပြောင်ရှင်းအောင် ဗလာကိုယ်လုံးတီး အခြေအနေနဲ့ရှိနေတာဆိုတော့ ကျမ ရှက်သွားမိတယ်။ သူနဲ့ကျမ စောစောကလေးကပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပြီးခဲ့ကြပေမယ့် အဲဒီတုန်းက လရောင်က ပြပြလေးသာ မလင်းတလင်း ရှိနေတဲ့အတွက် အမှောင်အားကောင်းနေတော့ ရဲတင်းခဲ့တာပေါ့။ အခု နေ့ခင်းဘက်နဲ့မခြား ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ မီးချောင်းအလင်းရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်နေတာကိုတော့ ကျမ ရှက်မိတယ်။ ဒီလောက်လည်း ကျမက မရဲသေးဘူး။ ကျမထဘီကလည်း ကျမအခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တာ။ ပြီး…. အနီးအနားမှာလည်း ဘာမှ ဆွဲယူဝတ်စရာက မရှိဘူး။ ဒါ ကြောင့် ကျမ မျက်နှာပူပူ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ထွက်ပြေးမိတယ်။ မိန်းကလေး မဟုတ်လား။ ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ ရှက်စိတ်နဲ့လုပ်မိ လုပ်ရာ လုပ်မိတာပေါ့။

ကိုမင်း လိုးတာကို ဆက်မခံချင်တော့လို့ ထွက်ပြေးတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ ဆက်လိုးတာကို ခံချင်လို့ သူခေါ်တဲ့ သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲကို လိုက်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်ပုံကတော့ ပြောတောင် မပြောချင်ပါဘူး။ ရုတ်တရက် ရှက်စိတ်မွှန်သလိုဖြစ်ပြီး ထွက်ပြေးမိတာ။ အိပ်ခန်းအပြင်ဘက်ကို ဦးမတည်ဘဲ အိပ်ခန်းအထဲဖက်ကို ဦးတည်ပြီး ပြေးဝင်သွားမိလေရော…။

ကျမက ကိုမင်းနဲ့အတူတူ ယှဉ်တွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းအဝင်မှာ မီးရောင်က ရုတ်တရက် ထိန်ထိန်ကြီး လင်းလာလို့ ရှက်စိတ်နဲ့ လန့်ပြီး ပြေးမိတာဆိုတော့လည်း တည့်တည့်ကြီးပဲ ပြေးဝင်သွားမိတာ မဆန်းပါဘူး။ တည့်တည့်ကြီး ပြေးဝင်သွားတဲ့ ကျမဟာ သူတို့ လင်မယားအိပ်ကြတဲ့ လိုးကြတဲ့ ကုတင်ကြီးဆီ ရောက်သွားတာပါပဲ။ အဲဒီအခါကျမှ ကျမ ပြေးဝင်သွားတာ လမ်းကြောင်းမှားသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ သူကတော့ ကျမကို ခံချင်လွန်းလို့ ကုတင်ရှိရာကို အတင်းပြေးသွားတယ်လို့ ထင်ရင် ထင်မှာပါ။ မတတ်နိုင်တော့ပါဘူး။

ကျမလည်း ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့ရတဲ့ အညာစောင်လေးကို ဆွဲယူ ကိုယ်မှာပတ်ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုမင်းကို လှမ်းကြည့်မိပါတယ်။ သူကတော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးပဲ ဘာမှ ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ်ဖို့ မစဉ်းစားဘူး။ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ မျက်စေ့ဟာလည်း အလိုလိုပဲ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ကိုမင်း လိုးတာခံခဲ့ပြီးပြီ ဖြစ်ပေမယ့် သူ့လီးကြီးကိုသာ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ခံခဲ့ရတာ။ သူ့လီးကို သေသေချာချာ မြင်ခဲ့ရတာ မဟုတ်သေးဘူး။

စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်သိပ်ပြည့်နေစေတဲ့ ထိတွေ့မှုကတော့ ကိုမင်းရဲ့ လီးကြီးဟာ ကျမယောက်ျားရဲ့လီးထက် ပိုကြီးမယ် ဆိုတာလောက်တော့ ကျမ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ မိန်းကလေးဆိုတော့ ကိုယ့်ကို လိုးတဲ့လီး ဘယ်လိုအရွယ်အစားမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာကိုတော့ သိချင်တာပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့မျက်လုံးဟာ အလိုလိုပဲ သူ့လီးဆီကို ရောက်သွားမိတာပေါ့။

“ ဟာ…. အကြီးကြီးပါလား….”

ကျမ ယောင်ယမ်းပြီး ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းရဲ့လီးက အရှည်က ဆယ်လက်မ နီးနီးရှိပြီး အလုံးက ကျပ်လုံးထက်ကြီးပြီး ငါးမတ်လုံးလောက် ရှိမယ်။ ပြီးတော့ သူက အညာသား အသားမဲတယ်။ အညာသား လီးမို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး သူ့လီးချောင်းကြီးက မဲနက်နေတာပဲ။ စောစောက လိုးထားခဲ့တာကြောင့် အရည်တွေ စိုရွှဲပြီး ဆီသုတ်ထားသလိုလည်း တောက်ပြောင်နေသေးတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကတော့ အရေပြား ပြဲလန်နေတာကြောင့် နီနီရဲရဲကြီး ဖြစ်နေပါတယ်။

အဲဒီလီး ချောင်းကြီးမှာ ပေကျံနေတာတွေဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ယိုစီးထွက်ကျခဲ့တဲ့ စောက်ရည်တွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိနေတာကလည်း ကျမစိတ်ကို ပိုပြီး လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရတာ ဘယ်လိုအရသာရှိကြောင်းလည်း မကြာသေးခင်ကပဲ ကျမဟာ လက်တွေ့ခံစားခဲ့ရတာကြောင့် ကျမစိတ်တွေလည်း အတော့်ကို လှုပ်ရှားနိုးကြွလာပါတယ်။ ရုတ်တရက်ပေါ်လာတဲ့ ရှက်စိတ်လေးတောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတော့ဘူး။

“ နင့် ယောက်ျားလီးထက် ပိုကြီးလို့လား…”

ကိုမင်းက ပြုံးစစနဲ့ ကျမကို ကြည့်ပြီး မေးပါတယ်။

“ ဟာ…. ပိုကြီးတာပေါ့….”

သူ့လီးကြီးကို မျက်လုံးမခွာနိုင်အောင် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ဇောတွေ ထန်နေတဲ့ ကျမဟာ လွှတ်ကနဲ ပြောထုတ်လိုက်မိတယ်။

“ ဘာလို့ စောင်ကြီး ဆွဲခြုံထားရတာလဲ…. ဖယ်လိုက်စမ်းပါ….”

“ ဟာ… မီးရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီး မနေတတ်ပါဘူး….”

“ အမလေး ငါ့များ ရှက်နေရသေးတယ်… နင်နဲ့ ငါနဲ့ လိုးပြီးကြပြီပဲဟာ… ရှက်စရာမရှိ ရှက်နေ….. ဖယ်လိုက်စမ်းပါဟ… နင့်ကိုယ်လုံး ဘယ်လောက်တောင့်တယ်….. ဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ သေသေချာချာ ကြည့်ရအောင်….”

ကိုမင်းက တော်တော်လျင်တဲ့လူရှင့်။ ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်ကလည်း ဆတ်ကနဲ လှမ်းပြီး ကျမကိုယ်ပေါ်မှာ ဆွဲပြီး ရစ်ပတ်ထားတဲ့ စောင်လေးကို ဆတ်ကနဲ ဖြုတ်ယူလိုက်တယ်။ စောင်ပဲ ထဘီမှမဟုတ်တာ ပြီးတော့ ကတိုက်ကရိုက် ကမန်းကတန်း ဆွဲယူပြီး ရစ်ပတ်ထားတာဆိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်း ဘယ်ရှိမလဲ လျော့တိလျော့ရဲလေးပေါ့။ ဒါကြောင့် သူကလည်း ဆတ်ကနဲ ဆွဲယူလိုက်ရော လျှောကနဲ သူ့လက်ထဲပါသွားပါလေရော..။ ကျမကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ငုတ်တုတ်လေး ကျန်ခဲ့တာပေါ့။

“ ဟာ… အစ်ကိုကလည်း ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…. သိပ်ဆိုးတာပဲ….”

“ ဘာ ဆိုးတာလဲ ဟ….”

“ လူကို ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်အောင် လုပ်တာကိုး…”

“ အံမယ် ဒါလေးများ စောစောက နင်အလိုးခံတုန်းကလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ခံခဲ့တာ မဟုတ်လား…”

“ ဟာ…အဲဒါက မီးမှ လင်းမနေတာ…”

“ မီးလင်းတာ မလင်းတာ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး ဟာ… လိုးတယ်ဆိုရင် ရှက်မနေနဲ့တော့ အရှက်ကို ဘေးချိတ်ပြီး လိုးကြခံကြရင် လိုးတဲ့သူရော အလိုးခံတဲ့သူရော အရသာရှိနေတာဟ…. ငါ့လီးကို ကိုင်ကြည့်ပါဦး….”

“ ဟာ… ကိုင်ချင်ပါဘူး…”

ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေတာ ကျမ လက်ကတော့ သူ့လီးကို လှမ်းဆုပ်လိုက်မိပြီ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ကိုမင်းရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ ကျမ စိတ်အဝင်စားဆုံးက သူ့ရဲ့လီးပဲလေ။ ဒါကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်ချင်နေတာ ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာ။ တော်တော်သန်တဲ့ လူပါပဲ။ သူ့လီးက ရှည်ရုံ တုတ်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး။ မာလည်း မာတယ်။ သံချောင်းကြီး တစ်ခုကို ကိုင်ရသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ပူနွေးနွေးနဲ့ လီးတန်ကြီးပတ်ပတ်လည်မှာ ရစ်ပတ်နေတဲ့ အကြောချောင်းကြီးတွေထဲမှာ သွေးတိုးနေတာလား မပြောတတ်ဘူး ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ ခုန်နေတာတောင် ကျမ လက်က စမ်းမိတယ်။

ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကို ကိုင်တုန်းက ဒီလိုမျိုးထိတွေ့မှုတွေ မရှိခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ လက်ကို အသာလှုပ်ရှားပြီး ကိုမင်းကို ဂွင်းတိုက်ပေးမိတယ်။

“ နင့် နို့ကြီးတွေကလည်း တော်တော်ထွားတာပဲနော်… တောက်…. တင်းပြီး မို့နေတာပဲ… ဒါကြောင့် နို့ဆွဲရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတာကိုး….”

“ ဟာ… ကိုမင်းကလည်း ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…”

ကျမက သူ့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးကြည့်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး ထုလိုက်တယ်။ ညာဘက်လက်ကတော့ သူ့လီးကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်လိုက်တယ်။

“ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ရအောင် ပြစမ်းပါဦး…”

“ အခုကြည့်နေရတာပဲ မဟုတ်လား…”

ကျမက မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ကျမကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမှ မရှိတာ။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ဟာ။ နို့ရော ဖင်ရော ပေါင်လုံးတွေရော စောက်ဖုတ်ရော ပေါ်နေတာပေါ့။

“ အခု မြင်ရတာ သိပ်မရှင်းဘူးဟ… အဖုတ်လေးက မို့ပြီး အကွဲကြောင်းထိပ်လေးက ဟတတလေးဖြစ်နေတာလောက်သာ မြင်ရတာ…. သေသေချာချာ မြင်ရအောင် ပေါင်ကားပြီး ဖြဲပြလေ….”

“ ဟာ လုပ်ပြီကွာ….. အဲဒီလိုကြီးတော့ မပြချင်ဘူး…”

“ လိုးတဲ့အခါကျတော့ ပေါင်ကားပြီး အဖုတ်ဖြဲပေးရတာပဲဟာ… နုနုခင်ကလည်း… တွန့်တိုစရာမရှိ တွန့်တိုနေလိုက်တာ… ပြစမ်းပါဟ…. ငါလိုးထားတဲ့ စောက်ပတ် ဘယ်လိုမျိုးနေတယ်ဆိုတာ သေသေချာချာ ကြည့်ရအောင်… ငါ့လီးကိုတော့ နင်က လက်နဲ့တောင် ကိုင်ကြည့်နေပြီး…. နင့် စောက်ပတ်ကျတော့ ဖြဲမပြချင်ဘူးလား…”

တကယ့်လူပါပဲရှင်။ တဂျီဂျီ ပြောနေတာကြောင့် ကျမလည်း ပေါင်ကားပြီး ဖြဲပြလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ သူကကြည့်တယ်။ ကြည့်တာမှ ကျမ ပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကို တစ်ခါထဲ ကိုက်စားတော့မတတ် သေသေချာချာ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီးကို ကြည့်နေတာရှင့်။ ကျမစောက်ပတ်လေးကို သူက ဘာမှ ထိတာ ကိုင်တာ မလုပ်သေးပေမယ့် အဲဒီ စူးရဲတဲ့အကြည့်ကြောင့် ထင်ပါရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ အလိုလို တုန်လာပြီး ဖောင်းမို့ကာ ကြွတက်လာပါတယ်။

“ စောက်ပတ်လေးကလဲ တကယ်လှတယ်ကွာ….”

ခဏလောက် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပါးစပ်က ပြောတယ်။ ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ ပေါင်ရင်းခွဆုံက စောက်ဖုတ်ကို သူ့ညာလက်ဝါးနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် အုပ်ပြီး ရိုက်ချတယ်။

“ ဖုတ်… အား….. အစ်ကိုရဲ့….”

လက်ကို ခပ်ခုံးခုံးလုပ်ပြီး ရိုက်ချလိုက်တာမို့ လက်ခုပ်ထဲမှာ လေပါ ပါလာပြီး ဖောင်းမို့ကြွတက်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ရိုက်မိတဲ့ အသံက ခပ်ဆန်းဆန်း ပေါ်လာတယ်။ သူ့ရိုက်ချက်ကလည်း ပညာပါတယ်ရှင့်။ အဖုတ် တစ်ခုလုံးကို အုပ်မိအောင် ရိုက်ချတဲ့အပြင် လက်ခလယ်က စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တည့်တည့်ပေါ် ကျလာတယ်။

လက်ခလယ်ထိပ်ပိုင်း လက်ဆစ်ကို ခပ်ကွေးကွေးလုပ်ထားတာမို့ အဖုတ်ဝတည့်တည့်ကို တိုးဝင်တယ်။ လက်ခလယ်ရဲ့ အောက်ဖက်ပိုင်းကတော့ စောက်စေ့ကို တဲ့တဲ့ကို ရိုက်မိသွားတာ။ ကျမဖြင့် ကော့တောင်တက်သွားရပါတယ်။ အရမ်းကို ထိတာပဲ ခံလို့လည်း ကောင်းတယ်။ ကိုမင်းက ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ကို လေးငါးချက်လောက် ဆက်ပြီး ပွတ်ပေးတယ်။

“ နုနုခင်ကို ပြရဦးမယ် ဟိုမှာကြည့်စမ်း….”

အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရာက ကုတင်ခြေရင်းဘက် မေးငေါ့ပြီး ပြောတာကြောင့် ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ တစ်တောင်သာသာလောက် ရှည်ပြီး တစ်ထွာလောက် ထူသော ခေါင်းအုံးလေး တစ်လုံးကို တွေ့ရတယ်။

“ ဟင်… ခေါင်းအုံးလေးပါလား…. ဘာကြောင့် ခြေရင်းမှာ ရောက်နေရတာလဲ….”

“ ဟား…. ဟား…. ဟား…. အဲဒါ ခေါင်းအုံး မဟုတ်ဘူး နုနုခင်ရဲ့ တင်အုံးလို့ခေါ်တယ်….”

“ တင်အုံး ဟုတ်လား…. အဲဒါဘာလဲ….”

“ လိုးတဲ့အခါ ဖင်အောက်မှာ ထိုးခုတဲ့ဟာလေးလေ…. တင်ပါးတင်ပြီး အုံးထားတာမို့ တင်အုံးလို့ခေါ်တယ်….”

“ အဲဒါလေး ဖင်အောက်မှာ ခုတော့ ဘာဖြစ်လဲ….”

“ ပိုခံလို့ကောင်းတာပေါ့…. စမ်းကြည့်ချင်လား….”

“ အင်း….”

ကိုမင်းပြောတဲ့ တင်အုံးဆိုတာလေးကို ကျမ တော်တော် စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ အဲဒါလေး ဖင်အောက်မှာ ခုပြီးလိုးကြရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကိုလည်း စပ်စပ်စုစုနဲ့ သိချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် သူက စမ်းကြည့်မလား မေးတော့ ကျမကလည်း မဆိုင်းမတွဘဲ ခေါင်းညိတ်ပြီး အင်း လို့ ပြန်ပြောလိုက်တာပေါ့။

တင်အုံး ဆိုတာကို ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလည်းရှိတာမို့ ကျမဟာ အသာထိုင်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာ ရှိနေတဲ့ တင်အုံးလေးကို လှမ်းပြီးယူလိုက်တယ်။ အဲဒီလို လှမ်းယူလိုက်တဲ့အခါမှာ အဲဒီတင်အုံးလေးဘေးမှာ ဗယ်စလင်ဘူးတစ်ဘူးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ ဟော…. ဒီမှာ ဗယ်စလင်ဘူး တစ်ဘူးပါလား…. ခေါင်းလိမ်းဆီကလည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီကိုရောက်နေတာလဲ…. ခေါင်းလိမ်းဖို့ထားတာတော့ ဟုတ်မယ်မထင်ဘူး….”

ကျမက ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြောသလိုနဲ့ ကိုမင်းကို မေးလိုက်ပြန်တယ်။

“ အဲဒါ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးအဝင်ချောအောင် လိမ်းရတာ… ဖင်လိုးဆီလို့ခေါ်ရင် မှန်မယ်…..”

တကယ်ပါပဲရှင်။ ကိုမင်းနဲ့ ဇင်မာတို့ဟာ ဘယ်လောက်များ ကာမမှု အမျိုးမျိုးကို စနစ်တကျ လုပ်နေကြတယ်မသိပါဘူး။ ပစ္စည်းကတော့ အစုံပဲ။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လိမ်းရတယ်ဆိုတဲ့ ဗယ်စလင်ဘူးကို တွေ့ရတဲ့အခါ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး ကျမရဲ့ဖင်ဝက ယားကျိကျိ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်က လီးနှစ်ချောင်း (ကျမယောကျ်ားနဲ့ အခု ကိုမင်း) အလိုးခံပြီးပေမယ့် ဖင်တော့ တစ်ခါမှ အချမခံရသေးပါဘူး။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဖင်ကို လိုးရတယ်ဆိုတာကိုလည်း ကျမ မသိခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့ ဖင်ပေါက်ကိုလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးသလို လိုးလို့ရတယ်ဆိုတာ ကျမ သိနေရပါပြီ။

“ နုနုခင် ဖင်ခံကြည့်ပါလား….”

“ ဟာ….မခံချင်ဘူး….”

ကျမ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထသွားရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ဖင်လိုးခံရရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတဲ့ အတွေး ကျမ ခေါင်းထဲကို ဝင်လာပါတယ်။ နောက်ပြီး ဇင်မာကိုလည်း ကိုမင်းက ကောင်းကောင်း ဖင်လိုးနေမှန်းလည်း ရိပ်မိပါတယ်။ ဇင်မာ ဖင်လိုးခံရတာ ကောင်းလို့ဖြစ်မှာပေါ့လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။

ပြီးတော့ ဇင်မာကို ဖင်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းက ကျမကိုရော ချမ်းသာပေးမယ်တဲ့လား။ သူ့အလိုးခံဘဝကို ရောက်နေရတဲ့ ကျမကိုလည်း အခုလောလောဆယ် မဟုတ်တာတောင် နောက်ပိုင်း တချိန်ချိန်မှာ ဖင်လိုးမှာကတော့ သေချာပါတယ်။ နာတော့ နာမှာပဲ ကောင်းကော ကောင်းပါ့မလား။

“ ဟေ့….နုနုခင် လာလေကွာ… တင်အုံးကို ယူခဲ့… လိုးကြရအောင်….”

ဖင်လိုးတဲ့အကြောင်းတွေ စဉ်းစားနေတဲ့ ကျမကို ကိုမင်းက လှမ်းပြောလိုက်တော့မှ သတိရပြီး တင်အုံးလေးကို ယူလိုက်ပါတယ်။ ကျမဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ချပြီး တင်ပါးဆုံကြီးအောက်ကို ယူလာတဲ့ တင်အုံးလေးကို ခုလိုက်ပါတယ်။ အင်း မဆိုးဘူး အောက်ကနေ ခုထားတော့ တင်ပါးက အလိုလိုကြွတက်လာတယ်။ ခါးကော့ ဖင်ပင့်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။ အလိုက်သင့် ပေါင်ကြီးတွေကို ကားပေးရတာလည်း အဆင်ပြေတယ်။

“ ဘယ့်နှယ်လည်း တင်အုံး အသုံးချပုံကို သဘောပေါက်ပြီလား….”

ကျမဟာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှာ တင်အုံးလေး ခုလို့ဒူးထောင်ပေါင်ကား အဖုတ်အပြဲသားနဲ့ အလိုးခံဖို့ အသင့်ရှိနေပေမယ့် ကိုမင်းက တက်မခွ သေးတာကြောင့် စိတ်မရှည်နိုင်ဘဲ ပြောလိုက်မိပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ… ကျမက အရမ်းကို အလိုးခံချင်နေရတာ။ ဒီတော့မှ ကိုမင်းက ကျမ အပေါ် တက်ခွတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ဆွဲနယ်တယ်။ လီးကိုတော့ အဖုတ်ထဲကို ထိုးမသွင်းသေးဘူး။

“ သွင်းလေကွာ…. တကထဲ ဘာကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး….”

ကျမက ကိုမင်းကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ ငါ့လီးကို ကိုင်ပြီး နင့်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးဟာ…. ငါ နင့်နို့အုံကြီးနှစ်ခုကိုဆွဲပြီး လိုးသွင်းချင်လို့….”

“ ကျွတ်…. ကိုမင်းကွာ…. တကယ်ရင့်တယ်….”

“ ဘာရင့်တာလဲ ဟ… နို့ကြီး အဆွဲခံရတုန်း စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးဝင်တဲ့အရသာကို နင် ခံစားရအောင် စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ…..”

“ ဟုတ်ကဲ့…. ဟုတ်ကဲ့…. ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့ ရှင်….”

ကျမက ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောပြီး ကျမက သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့ ညာဘက်လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ မာန်ထနေချိန်မို့လား မသိဘူး။ သူ့လီးကြီးက မာတောင်နေတာပဲ။ ပူနွေးနွေးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲလည်း တုန်လို့။ လီးကို ကိုင်လိုက်ရတဲ့အခါ ကျမဟာ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းလို့တောင် သွားရတယ်။ ဒါကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ပဲ လီးကို ဆွဲယူပြီး စောက်ပတ်ဝမှာ ကပ်တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပူနွေးနွေး လုံးချောချော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ထောက်မိတဲ့ ထိတွေ့မှုဟာ ကျမကို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထထသွားစေပါတယ်။

“ အို….”

ကျမရဲ့ ပါးစပ်ကပင် ခပ်တိုးတိုးလေး အသံထွက်သွားရပါတယ်။ ဒီလိုစောက်ပတ်ဝမှာ လီးထိပ်ဖူး တေ့မိလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကိုမင်းက ကျမရဲ့ ဘယ်ညာ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို ခပ်နာနာလေး ဖျစ်ညှစ်ဆွဲကိုင်တယ်။ နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာဟာ မိန်းမူးဖွယ် ကာမအရသာ ရောနှောလို့သွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ရေရွတ်လိုက်တဲ့ အသံဟာ နာလို့ညီးတာမဟုတ်ဘဲ ကောင်းလို့ ပွင့်အံသွားတာ ဖြစ်နေပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ ကိုမင်းဟာ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်း ခပ်နာနာ ဆွဲညှစ်ပြီး သူ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမက လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အသေအချာ တေ့ပေးထားတာမို့ လီးဟာ ရှောရှောရှူရှူ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်တယ်။ ဒီလိုတိုးဝင်တဲ့ အခါမှာ လီးတန်ကြီးဟာ ဆုပ်ကိုင်တေ့ပေးထားတဲ့ ကျမရဲ့ ညာဘက်လက်ဖဝါးပြင်ကို အရင်ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်တာ။

ကျမအဖို့ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်တဲ့ တင်းကြပ် အီဆိမ့်မှု အရသာအပြင် လက်ဖဝါးပြင်ကို လီးချောင်းပူနွေးနွေး မာကျောကျောကြီး ပွတ်တိုက်ဖြတ်သွားတဲ့ ထိတွေ့မှု အရသာကိုပါ ခံစားရတယ်။ အို…. ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ဆွဲညှစ်ထားမှုကြောင့် နာသလိုလိုနဲ့ အရမ်းကောင်းတဲ့ အရသာကိုလည်း တစ်ဘက်မှာ ခံစားနေရသေးတယ်။

“ အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရာ…. ဟင်း…. ဟင်း….. ထိတယ်ကွာ တကယ်ပဲ လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်တာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာပဲ…… အား….. အား…. အမလေး…. လေး….. အီး…..”

ကိုမင်းက လီးကို အသာဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးတယ်။ ဒါကြောင့် လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်နေတဲ့ အရသာဟာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရပါတယ်။ သူ့လီးကလည်း (၁၀) လက်မနီးပါးရှည်တာကလား။ ဒါကြောင့် အသာထိုးသွင်းတော့ အတော်ကြာတယ်။ တော်တော်နဲ့ လီးမဆုံးဘူး။ လီးတထစ်ဝင်လာလေ ကျမအဖို့ အရသာက ပိုကောင်းလာလေမို့ တအင့်အင့်ညီးရင်း ကော့ပျံလူးလွန့်နေပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ လီးချောင်းကြီး တထစ်ခြင်း တိုးဝင်သွားတာ အရင်းပိုင်းနားထိ ရောက်လာတော့ ကျမရဲ့ လက်တွေက လီးကိုဆက်ပြီး ဆုပ်ထားလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ သူကလည်း အပြင်မှာရှိနေသေးတဲ့ လီးရဲ့ ကျန်တဲ့အပိုင်းကို ခပ်ဖြေးဖြေး မဟုတ်တော့ဘဲ လီးကို ဆုပ်ထားတဲ့ ကျမလက် ဖယ်သွားတာနဲ့ ဆတ်ကနဲ အားပြင်းပြင်းသုံးပြီး ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ ဘွပ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”

“ အမလေး အစ်ကိုရဲ့…. အားပါးပါး……. ရှီး…..”

ကျမတကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတာပဲ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့လည်း ကိုမင်းရဲ့ခါးကို တင်းတင်း သိုင်းဖက်လိုက်မိတယ်။ သူ့လီးချောင်းကြီးက အဖုတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေပါပြီ။ အကြပ်အသိပ်ပါပဲ။

“ လီး အဆုံးထိဝင်သွားပြီ နုနုခင်….”

“ ဟုတ်….ဟုတ်လား….”

“ ဆောင့်လိုးမယ်….နာရင်ပြောနော်…..”

“ အင်း….”

ကိုမင်းက လီးကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် အားထည့်ပြီး ဖိချလိုက်နဲ့ တစ်ချက်ခြင်း ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ လိုးရင်း နို့အုံတွေကိုလည်း ဆွဲတယ်။ သူနို့ကိုင်တာ တော်တော်ကြမ်းတယ်ရှင်။ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ညှစ်တာ။ အတော်နာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ အဖို့ကလည်း ဒီလို နာတာကိုပဲ စွဲမက်စရာ ကောင်းနေတာမို့ နို့ကို အတင်းမဆွဲဖို့ တောင်းပန်တာတွေ ဘာတွေ မလုပ်ပါဘူး။ ကြိုက်သလိုဆွဲ ကြိုက်သလိုညှစ်ဆိုပြီး ပုံအပ်ထားလိုက်ပါတယ်။

“ ဘယ့်နှယ်လည်း ဖင်အောက်မှာ တင်အုံးခုပြီး ခံရတာ ပိုထိတယ် မဟုတ်လား….”

“ ဟုတ်တယ်…. အစ်ကိုရယ်…. လီးဝင်ပိုနက်တယ်…. အား….. အား….”

“ အစေ့ကိုလည်း ကောင်းကောင်း ပွတ်မိတယ် မဟုတ်လား…..”

“ အင်း….အင့်….အို…အို….”

စကားပြောရင်း လီးကိုလည်း မှန်မှန် ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းနေတာမို့ ကျမရဲ့ ပြန်ပြောတဲ့ စကားသံတွေမှာ ရေရွတ်မြည်တမ်းသံတွေ ညီးသံတွေရော ပါသွားနေတယ်။

“ ဘွပ်…. ဘွပ်….. အား…. အား…… ဟား….. ဘွပ်….. ဘွပ်….. အိ… အာ့….. ဘွပ်….. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်….. ဟင့်…..”

“ နင့်ကို နင့်ယောက်ျားက ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးလဲ…”

“ ဘွပ်….. အင့်…. ပက်လက်ပဲ….. အား…. အိ…. ဘွပ်….. ဘွပ်…..”

“ အခု ငါလိုးနေသလို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ဖင်အောက်မှာ ခုထားပြီး လိုးတာလား….”

“ ဘွပ်…. ဘွပ်…. အား….. ပါး….. အစ်ကိုရဲ့…. ဟင့်…. မဟုတ်ပါဘူး…..”

“ ဘယ်လိုမျိုးလဲ….”

“ ဘွပ်…. အာ့…. ထဘီလှန်ပြီး တက်ချတာပါ….. ဘွပ်…. ဗြစ်… ဗြစ်…. အို…. အမေ့…..”

ကိုမင်းဟာ စကားပြောတာတွေကို ခဏဆိုင်းပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ ဆယ်ချက်လောက်တော့ ရှိမလားပဲ။ ကျမဆို ကော့ကော့တက်သွားတာပဲ။ ပြီးလုလုလည်း ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုမင်းက ဆောင့်ချက်တွေကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အိပ်ခန်းထဲရောက်ရင် ကုန်းပေးမယ်ဆို….”

“ အခုကုန်းနေတာပဲ မဟုတ်လား ကိုမင်းကလဲ…..”

“ ဒါကုန်းတာ မဟုတ်ဘူးဟ…”

“ ဟင် ကုန်းတယ်ဆိုတာ အလိုးခံရတာကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလား….”

“ ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်….. ဒါပေမယ့် မဟုတ်ဘူး…..”

“ ဘယ်လိုလဲ ကျမ နားမလည်ဘူး ရှင်ပဲပြော….”

“ ကုန်းတယ်ဆိုတာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ဗူးထောင်း ထောင်ပေးတာကို ပြောတာ…. ကဲ ကုန်းပေတော့….”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမင်းက ကျမ စောက်ပတ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမအပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ ပြီးလုလုဖြစ်နေတဲ့ ကျမ အရမ်းကို ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။

“ ကိုမင်း မတရားဘူးကွာ…. သူများပြီးခါနီးမှ လီးဆွဲထုတ်သွားတယ်…. တကယ်ပဲ…..”

“ လေးဘက်ကုန်းပြီး အလိုးခံရင် နင်ပိုပြီး အရသာတွေ့မှာပါ…. နင့်ကို တစ်ခါမဟုတ်ဘူး သုံးလေးခါ ဆက်တိုက်ပြီးသွားအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ်….. ကဲပါ ကုန်းမှာသာ ကုန်းစမ်းပါဟာ ငါလည်း ဆက်လိုးချင်နေတာ….”

လေးဘက်ကုန်းပြီး အလိုးခံရတာ လီးဝင်ပိုနက်ပြီး ပိုထိတယ် ပိုအရသာရှိတယ်ဆိုတာ ကျမ သိတာပေါ့။ ကျမ ယောကျ်ားလည်း ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဒါကြောင့် သိပ်စောဒက တက်မနေဘဲ ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာကနေ ဆတ်ကနဲထပြီး လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ဗူးထောင်းထောင်ပေးတာ ပိုကောင်းမှန်းသိပေမယ့် သူ့ကို စချင်တာကြောင့် ခပ်ရိုးရိုးပဲ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တယ်။

“ ဒီလိုမျိုးလားဟင်…. ကိုမင်း….”

“ မဟုတ်ဘူး… နင့်ယောကျ်ားက နင့်ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး မလိုးဖူးဘူးလား….”

“ ဟင့်အင်း…. ပက်လက်ပဲ လုပ်တာ….”

ကျမ လိမ်ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း ယုံသွားတာမို့ ကျမကြိတ်ပြီး ရယ်ချင်မိတယ်။

“ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းကို မွေ့ယာပေါ် ပြားကပ်နိုင်သမျှ ပြားအောင်နှိမ့်ချပြီး တင်ပါးဆုံကြီးကိုတော့ ကော့နိုင်သမျှ ကော့ထောင်ထား…. ဒူးနှစ်ခုကို စေ့မထားနဲ့လေ…. ခပ်ခွာခွာလေးကွထား…. အေး ဟုတ်ပြီ….”

သူက ကျမနောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်ပြီး ကျမရဲ့နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဝကို လီးကြီးတေ့လိုက်ပါတယ်။

“ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးမယ်နော်…. ခံနိုင်ပါ့မလား…..”

တေ့ထားသောလီးကို မသွင်းသေးဘဲ ကိုမင်းက မေးတယ်။ သူ့လက်ချောင်းကလည်း ကျမရဲ့ဖင်ဝကို တေ့ကပ်ပွတ်ပေးနေတယ်။

“ ရတယ်….. အစ်ကို…. ကြိုက်သလိုသာ သွင်း…. ဟင်း…. ဟင်း…. ကျမ အရမ်းခံချင်နေတာ အစ်ကိုရဲ့…. လုပ်စမ်းပါ….”

“ နာတော့ နာမယ်နော်….”

“ ရတယ်….အစ်ကို…..ရတယ်….”

“ ကိုင်း….လာပြီ….”

“ ဘွပ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….”

“ အမလေး…. လေး….. သေပါပြီ အစ်ကိုရဲ့…. .အာ့…. အား…..”

ကြမ်းမယ့်ကြမ်းတော့လည်း နည်းနည်းလေးမှတောင် မသက်ညှာတော့ပါလားရှင်။ တကယ်ရက်စက်တယ်။ ဆယ်လက်မနီးပါးရှည်ပြီး လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးလောက် တုတ်တဲ့ သူ့လီးချောင်း ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးကို တစ်ချက်တည်းနဲ့ အဆုံးဝင်အောင် တအားကုန်ကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ။ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ အောင့်သွားတာပဲ။ စောက်ခေါင်းဝဟာလည်း ကျိန်းစပ်သွားတာပဲ။ သားအိမ်ထဲကို လီးဒစ်ပြဲကြီး တရှိန်ထိုး ဝင်ဆောင့်လာတာကြောင့် အရမ်းကို နာသွားတာပဲ။ ဒါတင် ဟုတ်ပါရိုးလား….။

စောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးချောင်းကြီး တအားဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းကို ဆတ်ကနဲ ဖိထိုးသွင်းတယ်။ ဒါပေမယ့်ရှင်….. အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပြီးသွားရပါတော့တယ်။ တကိုယ်လုံးအကြောတွေ အရမ်းဆူပွက်သွားရပါတယ်။ အရမ်းနာကျင် ကျိန်းစပ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ထူးကဲတဲ့ ကာမအရသာလည်း တွေ့ပြီး သိပ်ကောင်းနေရပါတော့တယ်။ နာတာနဲ့ အရသာ ရောထွေးနေတယ်။ ကာမအရသာက ထိမိလွန်းတာကြောင့် နာကျင်တာကိုလည်း ဝေဒနာမထင်တော့ဘူး။ အရသာတစ်မျိုးအဖြစ် မက်မက်မောမော ခံစားရပါတယ်။

“ အား… အား…. ရှီး…. ထွက်ကုန်ပြီ…. အစ်ကိုရ…. အား…. အား…. အား….. ကျမ ပြီးသွားပြန်ပြီ….. အမလေးနော်…. ဟင်း….. ဟင်း….. ဟင်း…..”

“ ဖင်ကြီးကို ကော့ထောင်ပေးထား ညွှတ်ကျမသွားစေနဲ့…..”

ကိုမင်းက အံကြိတ်ပြီး ပြောတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ တရကြမ်းဆောင့်ပြီး လိုးပါတော့တယ်။ ကျမဟာလည်း ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့် သူ့ဆောင့်လိုးတာ အရှိန်မပျက်ဘဲ အရသာလည်း ကောင်းရအောင်လို့ ဖင်ကြီးကို ဆက်ပြီး ကော့ထောင်ပေးထားတယ်။ ပြီးသွားပြီဆိုရင် မောဟိုက်နွမ်းလျတာပဲ မဟုတ်လား။ ခြေပစ်လက်ပစ်ကို ဖြစ်သွားတတ်တာ။ ကျမလည်း ဒီလိုပဲပေါ့။ ဒူးတောင် ကောင်းကောင်း မခိုင်ချင်တော့ဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုမင်းက ဆက်ပြီး တအားဆောင့်လိုးနေတာမို့ သူ့အဖို့ အရသာကောင်းအောင် ဆက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးထားတာ။ ဒီလို သူ့အပေါ် စေတနာထားလို့လား မပြောတတ်ပါဘူး။ ဖင်ကို ကော့ထောင်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတာ ဆက်ခံနေလိုက်တာ ဆယ်ချက်ကျော်ကျော်လောက် အဆောင့်လည်း ခံပြီးရော ကျမရဲ့ ကာမရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြန်ပြီး နိုးကြွလာတယ်။ ပြန်ပြီး နှာထန်လာတယ်။ တကယ် အံ့သြစရာကောင်းတယ်ရှင်။

တစ်ချီပြီးသွားလို့ နုံးချိမောဟိုက်ပြီး ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့သလိုလို ဖြစ်နေရတဲ့ ကျမဟာ ဟော အခုတော့ ဘယ်ကနေဘယ်လို အားအင်တွေ ပြန်ပြည့်လာသလဲ မသိဘူး။ ကျမဟာ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး ရမ်းပေး ခါးကို ဝေ့ဝိုက်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးသမျှ အားရပါးရကို ခံနေမိပါတယ်။ မောတာပန်းတာတွေ အကုန်ပျောက်ကုန်ပြီလေ။

“ ဘွပ်…. ဘွပ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…..”

“ အား…. ဟား…. အား…. ဆောင့်ပါ အစ်ကိုရဲ့….. အား…. ဟား…. ကောင်းလိုက်တာ…. အစ်ကို ဆောင့်လိုးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ….. ဆောင့်ပါ …… ဆောင့်ပါ….. အမလေးနော်…. အီး…. ဟီး…..”

“ ဆောင့်လိုးတာပဲ ခံလို့ကောင်းတာလား နုနုခင်ရဲ့…. ဖင်ပေါက်ကို ထိုးကလိပေးတာကော မကောင်းဘူးလား…..”

ကိုမင်းက မေးရင်း ကျမဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးမွှေနေတဲ့ လက်ချောင်း အဝင်အထွက်ကို ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် ပိုလုပ်ပေးတယ်။

“ အား…. ရှီး…. ကောင်းပါတယ်…. အစ်ကိုရ…. ကောင်းပါတယ်…. အား…. ဟား…. အင့်…. ဟင့်…. အင့်…..”

“ ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပလွပ်…. ဘွပ်….. ဘွပ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်…..”

“ အာ့…..ဟား….အ…အာ့….အား…..ဟင်း…..”

ကျမဟာ ဒီတခါ ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိပါဘူး။ ကျမ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မချုပ်တီးနိုင်ဘဲ ခဏ ခဏပြီးချင်နေရပါတယ်။ အခုလည်း ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ မရိုးမရွနဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာရပြန်ပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက်ကိုသာ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းဟာ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကနေ သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး (၄)(၅) ချက်လောက် အားကုန် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲ ကျမဟာ တစ်ချီထပ်ပြီး ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရာမှ ပြန်ပြီး ငြိမ်သက်သွားစမှာပဲ ကိုမင်းက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တအားဖိစိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်များကို ဒလဟော ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…..။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။ 



Saturday, September 18, 2010

ချစ်သွေးကြွချိန် (စ/ဆုံး)

ချစ်သွေးကြွချိန် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဘိုးရွှေခဲ

အခန်း (၁)

ဤအတွေ့

အင်းလျားကန်ရေပြင်ကို ကျောခိုင်းကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် မာလာမြိုင်ဂေဟာနှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာ တိုက်နှစ်လုံးမှာ အထက်တန်းလွှာဟု ခေါ်ဆိုအပ်သည့် ပစ္စည်ဥစ္စာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများနေထိုင်ရာ စံအိမ်ဂေဟာများပေမို့ ခေတ်မီလှပကာ နေချင့်စဖွယ် သာယာလှပပါပေသည်။

မာလာမြိုင်ဂေဟာတွင် အတွင်းဝန် လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်း နှင့် တူဖြစ်သူ ကျောင်းသာ မောင်ဝင်းနိုင် တို့ နှစ်ဦးသာ နေထိုင်လျက်ရှိပြီး အိမ်တွင် အစေခံနှင့် ထမင်းချက်ရန်အတွက် အသက်သုံးဆယ်ကျော်ကျော်ရှိ ကရင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နှင့် မာလီအလုပ်နှင့် တိုက်စောင့်အဖြစ်ကိုမူ ဝေလရာလူမျိုး မန်ဂလာဆိုသော ကုလားကို ခိုင်းစောထား၏။

နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာတွင် အငြိမ်းစာအရာရှိ ဦးသန်းဝေ နှင့် ဇနီးဒေါ်ခင်မေ အပြင် သမီးဖြစ်သူ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ် မော်လီနှင့် ဦးသန်းဝေ၏နှမ အပျိုကြီး မနှင်းဝေတို့ နေထိုင်လျက်ရှိသည်။ အထက်တန်းလွှာ အရာရှိကြီးများဖြစ်ကြသည့်အလျောက် မာလာမြိုင်နှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာတို့တွင် နေထိုင်ကြသူများမှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ကြကာ တဘက်နှင့်တဘက် လွတ်လပ်စွာ ဝင်ထွက်သွားလာကြလေ၏။

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းသည် တဘက်ခြံမှ အပျိုကြီး မနှင်းဝေကို ပိုးပန်းလျက် ရှိသကဲ့သို့ သူမကလည်း သူ့အား မေတ္တာသက်ဝင်လျက် ရှိသော်လည်း နှစ်ဦးသားမှာ မိမိတို့ သိက္ခာကို စောင့်ထိန်းနေရသဖြင့် ပွင့်လင်းရင်းနှီးခြင်း မရှိနိုင်ကြပေ။ ဦးကျော်မင်းသည် မိမိကိုယ်တိုင် အချစ်ရေးကို ပွင့်လင်းစွာ ဖွင်ဟရန် မဝန့်မရဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ညနေ ကျောင်းက ပြန်လာမည့် မောင်ဝင်းနိုင်အား စောင့်မျှော်နေ၏။ သူ၏အကြံမှာ တူဖြစ်သူအား မေတ္တာစာပေးခိုင်းရန်ဖြစ်၏။

ယင်းကဲ့သို့ စောင့်စားနေခိုက် မောင်ဝင်းနိုင် ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်လာ၏။ အဝတ်အစား လဲလှယ်ပြီး၍ ပြန်ထွက်လာသော ဝင်းနိုင်အား ဦးကျော်မင်း လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။

“ မောင်ဝင်းနိုင်… ဟိုဘက်တိုက်ကို သွားချေစမ်း၊ ဟိုအပျိုကြီး မနှင်းဝေကို ဟောဒီစာ သွားပေးစမ်းပါ၊ စာပေးတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်စေနဲ့.. ကြားလား ” 

ကျော်မင်းက စာတစ်စောင်ကို လှမ်းပေးရင်း မှာကြားလေသည်။

“ ဟဲ… ဟဲ အန်ကယ်လည်း သိပ်မရိုးတော့ဘူး ” 

“ တယ်.. ဒီကောင်လေး… သွားပေးမှာ ပေးတာမဟုတ်ဘူး.. စာပေးပြီး ပြန်စာပါယူခဲ့ ကြားလား ” 

ဦးကျော်မင်းက မာန်မဲသလို လုပ်လိုက်သဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် တိုက်ထဲမှ ပြေးထွက်လာကာ တဘက်ခြံထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေ၏။ ခြံဝင်းထဲသို့ ရောက်လာသော ဝင်းနိုင်သည် တိုက်တွင်းတွင် ဆိတ်ညိမ်လျက်ရှိသဖြင့် လူများမရှိကြလေသလောဟု တွေးမိ၏။ တိုက်ရှေ့သံတံခါးကြီးများမှ အတွင်းဘက်မှ ပိတ်ထားသဖြင့် တိုက်အနေအထားကို ကောင်းစွားကျွမ်းကျင်သော ဝင်းနိုင်သည် တိုက်အနောက်ဖက်သို့ လှည့်လာခဲ့လေသည်။

တိုက်၏ အနောက်တွင်ရှိသော သံတံခါးတစ်ခုမှာ စေ့ထားသဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် အသာအယာ တွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်။ တိုက်ခမ်းအတွင်းသို့ ရောက်လာသော ဝင်းနိုင်သည် အိမ်သာနှင့် ကပ်လျက်ရှိသည့် ရေချိုးခန်းမှ ရေကျသံကြားသဖြင့် မည်သူများ ရေချိုးနေသနည်းဟု သိလိုသဖြင့် အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ သူ၏ရှေ့မှောက်မှ မြင်းကွင်းကြောင့် သူ၏နှလုံးသွေးမှာ ရပ်ဆိုင်းသွားပြီဟူ၍ပင် သူက ထင်မိလေသည်။

ရေပန်းမှ တဖွဲဖွဲကျနေသော ရေဖွားများအောက်၌ နတ်မိမယ်တစ်ဦးပမာ ကိုယ်ခန္ဓာဗလာကျင်းလျက် ရေချိုးနေသည့် အပျိုကြီး မနှင်းဝေပင်ဖြစ်၏။ သူမသည် တံခါးပေါက်ကို ကျောခိုင်းကာ မတ်တတ်ရပ်နေသဖြင့် သူမ၏ အသားအရည်မှာ ဝင်းဝါလျက် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခါးသေးရင်ချီ ပဒုမ္မနီအလား ဖြစ်နေ၏။ တံခါးပေါက်မှရပ်ကာ အညှို့ခံနေရသူပမာ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသော ဝင်းနိုင်သည် မနှင်းဝေ၏ ကြီးမားလှသည့် တင်ပါးကြီးနှင့် ၎င်း၏အလယ်မှ အကွဲကြောင်း ဖင်းကြားကို ကြည့်ရင်း သူ၏ရမ္မက်ဇောအဟုန်မှာ ပြန်ထင်၍လာချေပြီ။

သူသည် အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၁၈ နှစ်သာလျှင် ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရှေ့မှောက်မှ ယမင်းရုပ်သည် သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ တစ်ထောင်သော အကြောများကို ထွန့်ထွန့်လူး သွက်သွက်ခါအောင် ရင်တွင်းလှိုက်မော ရမ္မက်ကြွစေသည် မဟုတ်လော။ ကာမရာဂတည်းဟူသော ဘီလူးကြီးသည် သူ၏လည်ဂုတ်ကို ခွစီးကာ သူ့အားအသူတရာနက်သော အမှောင်တိုက်အတွင်းသို့ သယ်ဆောင်၍ သွားပါပြီကော။ တစ်ထောင့်ငါးရာတည်းဟူသော အင်အားအစွမ်းကို သူကဲ့သို့ လူငယ်တစ်ယောက်သည် အဘယ်မှာ တွန်းလှန်နိုင်ပါမည်နည်း။

ထို့ကြောင့် သူသည် သူ၏ ရှေ့မှောက်မှ သံလိုက်ဓာတ်ပမာ ဆွဲဆောင်လျက်ရှိသည့် မနှင်းဝေ၏ အနီးသို့ တဖြေးဖြေးကပ်သွားပြီး အနောက်ဖက်မှ သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်ရာ သူမက အလန့်တကြား အော်မိပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်၏။

“ ဟင်.. ဝင်း.. ဝင်းနိုင်.. ဒါ.. ဒါဘာလုပ်တာလဲ.. ထွက်… ထွက် ” 

သူမက ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါပြောရင်း သူမ၏ တုတ်ခိုင်သော ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလေ၏။

“ အို… မထွက်ဘူး.. အန်တီ့ကို ကျွန်တော် ချစ်မယ်.. ကျွန်တော့်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျ… ချစ်မှာဘဲ.. ချစ်မှာဘဲ ” 

ဟု ပြောကာ သူသည် မနှင်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးများကို ပြုတ်လုမတတ် ငုံခဲ့နေလေသည်။ ဖိုသတ္တဝါဆိုလျင် ယင်ဖိုမှ မသန်းရလေအောင် မိမိကိုယ် မိမိ ထိန်းသိမ်းနေထိုင်လာခဲ့သော အပျိုကြီး မနှင်းဝေမှာ လူသရမ်းလေး ဝင်းနိုင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေလေရာ သူမသည် တမျိုးတမည်သော ခံစားချက်နှင့်အတူ ရင်တွင်းမှ ဖိုလှိုက်မောဟိုက်လာ၏။

သူမ၏ ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံကို အုပ်ထားသော လက်ဖမိုးပေါ်တွင် ဝင်းနိုင်၏ လုံချည်အတွင်းမှ လိင်တန်မှာလည်း မာတောင်စွာ ထိကပ်နေသည်ကို တွေ့ထိနေရသဖြင့် သူ၏ရင်ထဲဝယ် မရိုးမရွဖြစ်လာ၏။

“ ဝင်းနိုင်… ဖယ်လို့ပြောတာ မရဘူးလာ… လူကြီးတွေ မျက်နှာကြောင့်နော်… ငါအော်လိုက်ရမလား.. ” 

ဟု ထန်မာသော သူမ၏ လေသံမှာ တောင်းပန်နေသကဲ့သို့ ပျော့ပျောင်းလှ၏။

“ မဖယ်ဘူးဗျာ… မဖယ်ဘူး… အော်ရုံမကလို့ ကျနော့်ကို သတ်ပစ်ချင်လဲသတ် ” 

“ ဝင်းနိုင်… မင်းပြောလို့ မရတော့ဘူးလားကွယ်.. ဟင် ” 

သူမက ရမ္မက်ဇောတက်ကြွလာသည့်တိုင် တူသားအရွယ်လေးနှင့် လွန်လွန်ကြူးကြူး ဖြစ်ခဲ့သော် မိမိသာလျှင် တရားခံ ဖြစ်တော့မည်ကို တွေးမိသဖြင့် ဒေါသနှင့် အံကလေးကြိတ်၍ ပြောလေ၏။

“ ဒီအခြေကျမှတော့ မရုန်းပါနဲ့တော့ အန်တီရယ်.. ကျနော့ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့.. နော် ” 

ဝင်းနိုင်သည် သူမ၏ လက်များကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အကွင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။ သူ၏ရှေ့တွင် အခန့်သင့်ရောက်နေသည့် ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံအကွဲကြောင်းတွင် သူ၏ လိင်တန်ဒစ်ဖျားကို တေ့ကာ ခါးကော့လျက် ညှောင့်လိုး၍ နေလေသည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝမှာ အောက်ဖက်သို့ အနည်းငယ် ရောက်နေသဖြင့် သူညှောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ဒစ်ဖျားက သူမ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ချော်၍ချော်၍ ထွက်သွားသဖြင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးကို ကလိပေးနေသလိုဖြစ်ရကာ သူမသည်လည်း ကာမဆန္ဒတက်ကြွလာရာ ပေါင်တန်ကြီးများကို တဖြေးဖြေးကားမှန်းမသိ ကား၍ ပေးလာမိလေတော့သည်။

“ ဟင်း… ဟင်း… ယားအောင် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ဝင်းနိုင် ” 

ဟု သူမက ရမ္မက်ဒေသလေးဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ ဟုတ်တယ် အန်တီ.. ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မသိဘူး.. အထဲမဝင်းဘူးဗျ ” 

“ လုပ်လဲလုပ်ချင်သေးတယ်.. စောက်ဖြစ်လဲ မရှိဘူး ဒီနေရာကို လုပ်တော်မူပါရှင့် ” 

မနှင်းဝေက သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကို ထိန်းကိုင်ပေးကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခပ်ကားကားရပ်လျက် စောက်ခေါင်းဝသို့ ဒစ်ဖျားတေ့ပေးလိုက်၏။ ဝင်းနိုင်ကလည်း သူမခိုင်းသလို ခါးကော့၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ…

“ ဖောက်.. ဖျိ ဖျိ..ဖတ်.. ” 

ဟူသော အပျိုကြီး၏ အမှေးထူကြီးကို သူ၏လိင်တန်က ဖောက်ခွဲ၍ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားသံများနှင့်အတူ

“ အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်.. နာလိုက်တာ ဖြေးဖြေးလုပ်ရောပေ့ါ.. သေနာကျလေးရဲ့..ဟင်း… ” 

ဟူသော သူမအသံက ထွက်ပေါ်လာ၏။

“ မသိဘူးလေဗျာ.. အန်တီက လုပ်တော့ဆိုလို့ လုပ်ရတာဘဲ ” 

ဝင်းနိုင်က နာကျင်သွား၍ ရှုံ့မဲ့နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်း သူ၏ခါးကို ကော့၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆောင့်ကာ ကော့ကာဖြင့် လိုးညှောင့်ပေးနေလေရာ..

“ ဖွတ်. ဖျစ်… ဖျစ်… ဖွတ်… ပြွတ်.. ရွတ်.. ရွတ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဖတ် ” 

ဟူသော အသံများက စီးချက်ဝါးချက်ညီညီ ပေါ်ထွက်လာ၏။

လူ့လောက ကာမစည်းစိမ်ကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ခံစားဖူးခြင်း မရှိခဲ့ကြသည့် အပျိုကြီးနှင့် လူပျိုရိုင်းတို့မှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လိင်တန်ဝင်ထွက်နေသည်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် သေးတိမ်ကာဖြင့် ပီတိလှိုက်ဖို အမြိုက်အရသာ တွေ့နေကြပေပြီ။

မနှင်းဝေမှာ သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ နူးညံ့သော အသားနု အသားဆိုင်လေးများကို ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကြီးက တဖျစ်ဖျစ်မြည်သံနှင့်အတူ ထိုးစိုက်၍ ဝင်လာတိုင်း ရိုးတွင်းချဉ်ဆီစိမ့်အောင် တင်းကြပ်သည့် အရသာကိုလည်း တဖြေးဖြေး ခံစားလာရလေ၏။ သူ၏ လိင်တန်က အပြင်သို့ ပြန်နှုတ်လိုက်တိုင်း သူမ၏ ရင်တွင်း၌ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသဖြင့် သူမသည် ဝင်းနိုင်အား သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားမိ၏။

ဝင်းနိုင်မှာလည်း သူ၏လိင်တန်က စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများကို တင်းကြပ်စွာ ပွတ်တိုက်၍ ဝင်သွားပြီး သူ၏ဒစ်က သားအိမ်အတွင်းသို့ စိုက်ဝင်းသွားလေတိုင်း သူ၏ရင်တွင်းဝယ် ဘဝင်ခိုက်အောင် အကြိုက်တွေ့၍ နေလေသည်။

“ ဝင်းနိုင် နာနာလုပ်စမ်းပါ.. င့ါရင်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာပြီလဲ မသိဘူး… အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်..အင်း အင်း ” 

ဆန္ဒပြင်းပြသော အသံများမှာ သူမထံမှ ထွက်ပေါ်လာကာ..

“ ပြွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဖတ်.. ရွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖွတ်..ဖတ် ” 

အထက်ပါ တေးသံစုံများ အဆုံးတွင် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ထိပ်ဖျားမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပြွန်တန်မှ ရေလွှတ်လိုက်သလို ပန်းထုတ်၍ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝသွားသကဲ့သို့ သူမကလည်း သားအိမ်ဝကို ရှုံ့ချီပွချီပြုလုပ်ကာဖြင့် သုတ်ရည်များကို သားအိမ်အတွင်းသို့ စုပ်ယူလျက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။

ဝင်းနိုင်သည် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ ‘ပြွတ်’ ကနဲ မြည်သံနှင့်အတူ အပြင်ထွက်လာသဖြင့် သူ၏ လုံချီကို ကောက်ယူဝတ်လိုက်၏။

“ ဝင်းနိုင်… မင်းဟာ တော်တော်ရက်စက် ယုတ်မာတဲ့ ကောင်လေး.. ငါတသက်လုံး မှဲ့တပေါက် မစွန်းအောင် နေလာခဲ့တာ အခုတော့လေ အခုတော့ အဟင့်.. ဟီး.. ဟီး ” 

ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူမက ငိုချလိုက်လေ၏။

“ ကျနော်.. ကျနော်… လွန်ကျူးမိတာကို တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီရယ်…ကျနော်ဟာ ယုတ်မာတဲ့စိတ်နဲ့ လွန်ကျူးမိတာ မဟုတ်ပါဘူး.. အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်လို့ပါ… ဒီကိုလာတာလဲ အန်ကယ်က အန်တီ့ကို စာပေးခိုင်းလိုက်လို့ပါ… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးသလား.. ရော့.. အန်တီတို့စာ.. ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ပြောရင်း စာလှမ်းပေးလိုက်၏။

“ အော်… ဦးလေးတော်သူက အဒေါ်လောင်းဆီကို စာပေးခိုင်းလိုက်တာ.. အခုတော့.. မင်းကလက်ဦးအောင် လုပ်တယ်.. ဟင့်.. တယ်တော်တယ်… နောက်ပြီး လူကိုလဲ မယားလုပ်လိုက်သေးရဲ့.. ခေါ်တော့ အန်တီတဲ့… အန်တီ မဟုတ်ဘူး.. မယား.. မယား.. သိပြီလား ” 

သူမက ဒေါမာန်ပါပါနှင့် ကြိမ်းမောင်းနေသဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် တိုက်ခန်းထဲမှ အပြေးအလွှား ထွက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

...............................................................................................

အခန်း (၂)

ဆောင်ကြာမြိုင်မှာ မောရသူ

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းသည် ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လှဲလျောင်းကာ စာဖတ်နေသောအချိန် အတန်ကြာသည်အထိ စာဖတ်နေသဖြင့် သူ့ခေါင်းတွင် ညီးစီစီဖြစ်လာသဖြင့် သူသည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ပြတင်းပေါက်က လှမ်းမျှော်၍ အင်းလျားကန် ရေပြင်တဖက်သို့ ကြည့်လိုက်ရာ ကမ်းစပ်တနေရာတွင် ရေကူးဝတ်စုံများနှင့် ရေကူးရင်း ပြေးလွှားကစားနေသည့် မောင်ဝင်းနိုင်နှင့် တဖက်ခြံမှ မြီးကောင်ပေါက်မကလေး မော်လီတို့ကို တွေ့ရလေသည်။

အပျို လူပျိုပေါက် ဖြစ်ကြသူများ မြူးတူးပျော်ပါးစွာ ဆော့ကစားနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးကျော်မင်းသည် မိမိမှာ ၎င်းတို့ကဲ့သို့ ဆော့ကစားလိုသည့် လူငယ်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။ လူငယ်နှစ်ဦး ပျော်ရွှင်နေသည်ကို ကြည့်နေသည့် ဦးကျော်မင်း၏ မျက်လုံးအစုံသည် အမှတ်မထင် နောက်ဖေးရှိ အစေခံ တန်းလျားဆီသို့ ရောက်သွားရာ သူ၏ မျက်လုံးများသည် ပြူး၍သွားရနေတော့သည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်စေ ကရင်အမျိုးသမီးအား မာလီကုလား မန်ဂလာက လက်တဖက်ကိုဆွဲကာ သူ၏ အိပ်ခန်းလေးအတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ မာလီကုလား၏ အပြုအမှုသည် အကယ်၍ တဖက်မိန်းမသား၏ စိတ်ဆန္ဒအား ဆန့်ကျင်ပြုမူခြင်း ဖြစ်ပါက အချိန်မှီ ဟန့်တားနိုင်ရန်အတွက် ဦးကျော်မင်းသည် သူ့အိပ်ခန်းမှထွက်ကာ အစေခံတန်းလျားဘက်သို့ အပြေးအလွှား လာခဲ့လေသည်။

အစေခံတန်းလျားအနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာသော ဦးကျော်မင်းသည် အိမ်ခန်းအတွင်းရှိ သူတို့နှစ်ဦး၏ အခြေအနေကို ဦးစွာအကဲခတ်ရန် လိုအပ်သဖြင့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက် အကြားမှ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကရင်အမျိုးသမီး နော်မူရာသည် မန်ဂလာ့ ရင်ခွင်ထဲ၌ ရောက်နေပြီး သူမပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းမွေး စိုစိုထွက်နေသော နှာခေါင်းကြီးဖြင့် နမ်းနေလေသည်။

“ နင့် နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေက ယားပါတယ်ဝေ ” 

ဟု နော်မူရာက သူမလက်ဖဝါးဖြင့် မန့်ဂလာ့ မျက်နှာကို ဖေးကာရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ အစ်မ မချိုက်ဘူးနော်.. ချနော်မလုပ်ဘူး.. မခေါင်းဘူးနော်.. ပြောပါ ” 

ဟု မန်ဂလာက ပြောဆိုပြီး သူမအား ရင်ခွင်ထဲမှ ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ လှဲသိပ်လိုက်လေသည်။ ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွှဲထိုင်နေသည့် မာလီက ပက်လက်စင်းစင်းဖြစ်နေသော နော်မူရာ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်သို့ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်ရာ ကြီးမားလွန်းသော မျှစ်စို့ကြီးပမာ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ အထင်းသာ ပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။

မာလီသည် သူ၏ရှေ့မှောက်တွင် အထင်းသာပေါ်ထွက်လာသည့် နို့အုံတဘက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ရွရွဆုပ်ချေနေရင်း ကျန်နို့အုံတဘက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေသည်။

“ အေး… အေး… ကောင်းတယ်ဝေ့.. ကောင်းတယ် ” 

“ အာ.. ဒီထက်ခေါင်းတာ ချနော် လုပ်ပေမယ်.. ချည့်ပါ ” 

လို့ပြောရင်း မာလီက သူမကိုယ်ခန္ဓာအောက်ရှိ ထမီကို ဂွင်းလုံးဆွဲချွတ်လိုက်၏။

ကရင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်သဖြင့် နော်မူရာ့ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဝင်းလဲ့တုတ်နှစ်ပြီး ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှာ မဲနက်သော အမွှေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်နေရာ သူမစောက်ဖုတ်ပြင်ကို ကောင်းစွာ မမြင်ရပေ။

“ အာ..မ… အမွှေးရှိဒဲနော် အားကြီးညစ်ပတ်တယ်၊ ကိစ္စမရှိဘူး.. ချနော် ရေးစေးမယ် ” 

မာလီကုလားသည် အခန်းဒေါင့်တနေရာရှိ တန်းတခုပေါ်မှ သူ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်သော ဓားနှင့် ရေအိုးမှ ရေခတ်၍ ကွပ်ပြစ်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ မာလီက သူမစောက်မွှေးများကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းလိုက်ရာ ဝင်းဝါမို့မောက်၍ ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကိုကြည့်ကာ မာလီက သွားရေတမြားမြားကျလာပေသည်။

“ အရေး.. အစ်မစောက်ဖုတ်.. အားကြီးလတယ်.. ချနော် သူ့ကိုအများကြီး ချိလာပြီ ” 

မာလီသည် သွားရေတမြားမြားနှင့် ပြောဆိုရင်း ဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့နေသဖြင့် သူမကလည်း ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးများအား ခပ်ကားကား လုပ်ပေးလိုက်၏။

“ အား.. အစ်မ ရှောက်ဖုတ်နော်.. အားကြီးကြီးဘဲ.. ဖြူလဲဖြူတယ်.. ဘင်္ဂလားက ချနော့်မိန်းမ ရှောက်ဖုတ်နော်… အားကြီးမဲတယ်… မမ ရှောက်ဖုတ်ကို အားကြီးချိတယ်.. ချိတယ် ” 

မာလီက သူမပေါင်တန်ကြီးများကို အစွမ်းကုန်ဆွဲ၍ကားပြီး သူမပေါင်ကြားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ သူမကလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ဖြဲရဲပေးလိုက်သဖြင့် စောင်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲတို့မှာ အထင်းသာ ပေါ်လွင်လာရာ မာလီက ထမင်းရေအိုး ခွေးယက်သလိုပင် တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးလိုက်သဖြင့်…

“ အိုး.. ကောင်းတယ်ဝေ့.. ငါ့ယောက်ျား အဖိုးကြီးဟာ.. ဒီလိုတစ်ခါမှ လုပ်မပေးဘူး.. နင်င့ါကို သိပ်ချစ်သလား… ဟင်း.. ဟင်း.. ယားတယ်.. ယားတယ်.. ငါသိပ်ယားတာဘဲ ” 

သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာသဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှ စောက်စေ့ ပြူးပြူးနီရဲရဲကြီးက ငေ့ါကနဲ့ ငေ့ါကနဲ ပေါ်ထွက်လာခြင်းအား မာလီက နှုတ်ခမ်းထူကြီးကြားညှပ်၍ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သဖြင့်

“ အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်…ငါယားလှပြီဟယ်… င့ါကိုတက်လုပ်ပါတော့.. အဟင့်.. အဟင့် ” 

“ ဘွတ်… ပြွတ်.. ဖျိ.. ဖျိ..ဖတ် ” 

ဟူသော မာလီ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည့် လိင်တန်က သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ မချိမဆန့် ဝင်သွားသည့် အသံများက ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

“ အမပြောဒနော်… နာရင်အောက်ခံမယ်… ဒါချောင့် ချနော်လုပ်တာ ” 

ဟု မာလီက ရှုံ့မဲ့ငိုကျွေးနေသော ကရင်မအားကြည့်ကာ ပြောလိုက်၏။

“ နင့် မြင်းလီးလောက် ကြီးတာကြီးနဲ့ တအားလိုးတာ ခံနိုင်မလားဟဲ့ ခွေးကုလားရဲ့ ” 

“ အမ.. နာဒနော် ခါဏဘဲ… တော်ကြာ ခေါင်းမယ် ကြည့်ပါ အစ်မရဲ့ ” 

မာလီက သူမစောက်စေ့ ပြူးပြူးကြီးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ရွရွပွတ်ကလိပေးရင်း သူ၏ လိင်တန်ကို အသာအယာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဆွဲနှုတ်နေ၏။ မာလီက လိင်တန် ဒစ်အရင်းသာပေါ်ခါနီးတွင် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထိုးထည့်လိုက်သလို အသွင်းအနှုတ် အလိုးအညှောင့်တို့ကို မှန်မှန်ပြုလုပ်ပေးနေရာ

“ ပြွတ်… ရွှတ်.. ရွှတ်.. ပျစ်.. ဘွတ်..ဖတ်..စွိ… စွပ်…စွပ် ” 

ဟူသော အသံများ ထွက်ပေါ်နေစဉ် နော်မူရာသည် နာကျင်ဝေဒနာ ကင်းစင်ပျောက်ကွယ်လျက် ကာမစည်းစိမ်အရသာကို တဖိန်းဖိန်း တွေ့ရှိခံစားလာရသဖြင့်….

“ အေး… အေး.. ငါမနာတော့ဘူး.. ကောင်းလာပြီ… ဆောင့်တော့လေ ” 

သူမက ခွင့်ပြုသည့်တိုင်အောင် မာလီက လိင်တန်ကို အဆုံးထိုးမသွင်းဘဲ မွှေနှောက်ကလော်၍ လိုးနေသည်သာမက သူမဆန္ဒကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြန်သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာဟယ်.. နင့်လီးကို အဆုံးထိုးပြီး တအား ဆောင့်ပေးစမ်းပါ.. ငါပြီးတော့မယ် ” 

ထိုသို့ သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် မာလီသည် လိင်တန်ကြီးကို သူမ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိုးထည့်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လျက် အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေရာ…

“ ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်…ဖတ်.. ရွှတ်… ပြွတ်.. ဖွတ်… စွိ… ရွတ်.. ဖွတ် ” 

ဟူသော အသံများက တစ်ခန်းလုံး လွှမ်းမိုးသွားလေသည်။

“ အိုး.. ကောင်းလိုက်တာဟယ် ငါပြီး ပြီးပြီ ” 

သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ မြှောက်ပေးရင်း ကာမသရဖူကို ဆောင်းသွားပေပြီ။ နော်မူရာသည် သူမလိုအင်ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားသော်လည်း မာလီက မပြီးသေးဘဲ လိင်တန်မှာ သံမဏိချောင်းလို မာတောင်လျှက်ပင် ရှိသေးရာ မာလီက သူ၏ လိင်တန်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သဖြင့် ‘ဖွပ်’ ဟူသော အသံနှင့် စောင်ခေါင်းအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာရလေသည်။

“ ကဲ.. အစ်မ ပြီးပြီနော်.. ချနော် မပြီးသေးဘူ.. ဒီလို လုပ်ပေးပါ ” 

ဟုပြောကာ မာလီက သူမအား ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားထောင်စေလျှက် ရှေ့သို့ ခပ်ငိုက်ငိုက် ကုန်းခိုင်းလိုက်၏။

“ မာလီရယ်.. နင့်လီးကြီးနဲ့ ဒီလို နွားတက်နည်းလိုးရင် ငါသေရောပေါ့ဟယ် ” 

ဟု သူမက ညီးညီးညူညူ ပြောလိုက်၏။

“ အိုးဟို.. မထေပါဘူး အာမရဲ့.. အစ်မရှောက်ပတ်နော်.. သိပ်ချီးတာဘဲ.. ဒီလိုလုပ်တနော်.. ချနော့ ဂွေးစိတောင် အထဲဝင်တွားမယ်.. ခေါင်းခေါင်းခံတယ်နော် ချနော် အမျိုးမျိုး လိုးပေးမယ် ” 

သူမသည် မာလီပြောသလို ဒူးထောက်၍ ဖင်ပိုင်းကို ထောင်ပေးထားသဖြင့် ဖင်ကြားမှ ပြူးပြဲစူထွက်နေသော စောင်ခေါင်းဝကို မာလီက အားပါးတရ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြီး သူ၏လိင်တန်ကို စောက်ခေါင်းဝသို့တေ့ကာ ခါးကုန်းလိုက်သည်။ မာလီက လိင်တန်ကြီးကို တဝက်သာသာမျှ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ‘ဘွတ်.. ရွှတ်… ရွှတ်..’ ဟူသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လေအံသံနှင့်အတူ လိင်တန်ကြီးသည် စောက်ခေါင်းအထဲသို့ နစ်မြှုပ်သွားလေသည်။

“ မာလီရေ … ဖြေးဖြေးနော်… အဲဒီလိုလိုးရင် သားအိမ် အောင့်တယ် ” 

“ ရှိတ်ချအစ်မ.. ချနော် ကောင်းကောင်းသိတယ် ” 

မန်ဂလားသည် သူ၏လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ သူမ၏လစောက်ခေါင်းသားများကလည်း တင်းကြပ်စွာ စုပ်ပေးထားသဖြင့် မာလီက တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးနေရာ…

“ ဘွတ်.. ရွှတ်.. ရွတ်.. ရှတ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ” 

ထိုတေးသံစုံများ ထွက်ပေါ်လာသလို..

“ အင်း… အင်းး.. ကောင်းလိုက်တာ မာလီရယ်.. မင်းဟာ တော်တော် အလိုးကျင်လည်တဲ့ ကုလားဘဲ.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာနာဆောင်လိုက်ပါ ” 

ဟု သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် မာလီက အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အဟင့်.. အဟင့်.. ကောင်းတယ်.. ငါမနာဘူး… လိုးလိုး.. နင်ကြိုက်သလို လိုးစမ်း ” 

သူမက တောင်းတလွန်းသဖြင့် မာလီက သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ၏ ဖင်ပိုင်းကို မြှောက်ကြွလျက် စက်သေနပ်ပစ်သလို ဒလကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးညှောင့်ပေးလိုက်လေရာ

“ ဘွတ်.. ရွှတ်.. ရွတ်.. ရှတ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်… အင့်… အင့်.. ” 

အသံများနှင့်အတူ

“ အမလေး…လေး အောင့်တယ်.. အောင့်တယ်… ဟယ်.. မထူးပါဘူး.. နာနာကြီးသာ ဆောင့်လိုးစမ်းဟယ်… ဒီလောက်တောင် အောင့်ချင်လှတဲ့ သားအိမ်… အင့်… အင့်… အွတ်… အွတ်…. ” 

ဟု အသံများက သူမ၏ နှုတ်များမှ ပေါ်ထွက်လာပြီး မကြာမီမှာပင်..

“ ဟ.. ဟ.. မြန်မြန်လုပ်ပါ.. ငါပြီးတော့မယ်ဟဲ့… အင့်… အင့်.. အား…… ” 

သူမ၏ ရမ္မက်တေးအဆုံးတွင် မာလီ၏ လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များက သူမ သားအိမ်တွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသာမှာ ထပ်လျက်သာ လဲကျသွားလေ၏။ အချိန်အတန်ကြာမျှ အပန်းဖြေကြပြီးသောအခါ၌ မာလီက သူ၏လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ‘ဘွတ်’ ကနဲမြည်အောင် ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ဝမ်းလျားမှောက်ရင်း အမောဖြေနေသည့် သူမကလည်း ထထိုင်လိုက်ကာ ရှေ့တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေသော မာလီ၏ ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့် လှမ်းကိုင်ရင်း…

“ အို.. ကြည့်စမ်း.. နင့်လီးမှာ သွေးတွေပါလား.. င့ါသားအိမ် ကွဲသွားပြီ… ဒါပေမဲ့ ဒီဟာကြီးက ငါ့ရဲ့ အနှစ်နှစ်အလလက တောင့်တခဲ့တဲ့ ဆန္ဒကို ပြည့်ဝခဲ့တဲ့ အချစ်တော်ကြီးဘဲ.. နော်.. နော်.. ဒါလင်ရယ် ” 

သူမသည် သုတ်ရည်နှင့် သွေးများ ပေကျန်နေသော မာလီ၏ လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်အတွင်းသွင်း၍ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် နူးညံ့သော အတွေ့ကြောင့် လိင်တန်ကြီးမှာ မာတောင်လာပြန်သဖြင့် သူမက ပါးစပ်အတွင်းမှ ချွတ်လိုက်ရလေသည်။

“ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်နဲ့ တော်တော့နော်… မနက်ဖြန်ကစပြီး .. နင့််သဘောရှိဘဲ.. တော် တော်ကြာ လူတွေသိလို့ ငါ့လင် အဖိုးကြီက နှောင့်ယှက်နေဦးမယ်.. ကဲ.. ငါသွားတော့မယ် ” 

သူမတို့က အဝတ်အစားများ ကောက်ယူဝတ်နေခိုက် ပြတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးကျော်မင်းသည် မြင်းကွင်းအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံးပူထူပြီး ဆောင်ကြာမြိုင်အတွင်းဝယ် မောဟိုက်နေတော့သည်။

.......................................................................................................................

အခန်း (၃)

ဒဏ်ရာမဲ့ ဝေဒနာ

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းမှာ သူကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းအား မေ့ပျောက်ပစ်ရန် အတန်တန် ကြိုးစားပါသော်လည်း အဘယ်သို့မျှ မေ့ပျောက်ပြစ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ရင်တွင်းဝယ် တမြေ့မြေ့ ခံစားနေရသည် ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို အဘယ်ကဲ့သို့ ကုစားရပါမည်နည်းဟူ၍ နည်းလမ်းရှာဖွေကြည့်မိပါ၏။

သူသည် ငွေရှင်ကြေးရှင် တစ်ဦးပေမို့ ကြေးစာပြည့်တန်ဆာများဖြင့် သူ့ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားပစ်နိုင်ကြောင်းသိပါ၏။ သို့ရာတွင် သူသည် ထိုဝါဒကို ရွံမုန်းသူဖြစ်သဖြင့် အခြားနည်းဖြင့်သာ သူ၏ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားရပေမည်။ သူသည် အပျိုကြီး မနှင်းဝေထံမှ ချစ်တုန့်ပြန်သဝဏ်လွှာကို စောင့်စားမျှော်လင့်သော်လည်း အကျိုးအကြောင်း အဆိုးအကောင်းပင် မသိရ၍ စိတ်ပျက်နေမိ၏။

ယနေ့သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ ရုံးမှအိမ်သို့ အချိန်စောစောကပင် ပြန်လည်းရောက်သဖြင့် သူသည် အညောင်းဖြေရင်း အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လဲလျောင်းနေရာမှ အတန်ကြာ၍ ငိုက်မည်းစပြုလာ၏။ သူသည် အဘယ်မျှကြာအောင့် ငိုက်မည်းနေသည်ကို မသိရသော်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်က သူအိပ်စက်နေသည့် ဘေးတွင်ထိုင်ကာ သူ့ရင်ဘတ်အား ပုတ်လိုက်ရာ သူသည် မျက်လုံးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သဖြင့် တဖက်တိုက်မှ မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီကို ဂါဝန်ပြာလေးနှင့် သူ့အားနှိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အန်ကယ်.. အန်ကယ်… ဘာဖြစ်လို့ နေ့ခင်းကြီးမှာ အိပ်နေတာလဲ.. ထစမ်းပါဦး.. ဒီနေ့ ညကျရင် ကိုဝင်းနိုင်နဲ့ မော်လီကို ပစ်ချာလိုက်ပြရမယ်… ဟင်.. ပြောစမ်းပါ အန်ကယ်ရယ်.. ပြမယ်မဟုတ်လား.. ” 

ဟု သူမက ညုတုတု ပလီပလာ အခယာဖြင့် လူပျိုကြီးအား ပွတ်တီးပွတ်တာဖြင့် ချွဲလိုက်လေသည်။

“ ဟာကွာ.. မော်လီကလဲ.. ဒီနေ့ အန်ကယ် နေမကောင်းလို့ ရုံးကတောင် စောစောပြန်လာခဲ့တာ.. ကဲ မင်းကြည့်ချင်ရင်.. ဝင်းနိုင်နဲ့ သွားပေ့ါ ” 

လူပျိုကြီးမှာ သူ၏အနီးတွင် ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြင့် တွတ်တီးတွတ်တာ လုပ်နေသော မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီ အနားမှ မြန်မြန်ထွက်သွားရန် ပြောလိုက်၏။ ယင်းကဲ့သို့ ပြောလိုက်ကာမှပင် မော်လီမှ နှုတ်ခမ်းလေး စူထားရုံသာမကဘဲ မျက်နှာလေးအို၍ အလိုမကျ ဖြစ်သွားလေး၏။

“ ဟင်း.. ဒါနဲ့များ.. အန်ကယ်က မော်လီကို ကိုဝင်းနိုင်ထက်တောင် ချစ်သလေး.. ဘာလေးနဲ့.. ပစ်ချာလေးတောင် လိုက်မပြနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာက မချစ်လို့ပေါ့.. တကယ်လို့များ.. အန်တီနှင်းကသာ လိုက်ပြခိုင်းရင် ဒီလိုတောင်ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး ” 

ဟု သူမက စကားနာထိုးကာ လူပျိုကြီးအား သူမအဒေါ်ဖြင့် ပတ်သတ်၍ ကလိပေးလိုက်သည်။

“ ဟဲ့… ဟဲ့.. သူငယ်မ… မင်းစကား ဟိုတစ်ယောက်ကြားသွားလို့ ခက်ကုန်ပါဦးမယ် ” 

ဟု ဦးကျော်မင်းက ဟန့်တားသော်လည်း အခြေအနေမှာ ဆိုးဝါးလာပြန်၏။ သူမက ထိုင်ရာမှထပြီး ဟန်မူပါပါဖြင့် ရင်လေးမော့ တင်လေးကော့ကာ ခပ်ကြော့ကြော့ ခါးထောက်ရင်း…

“ ဟား… ဟား… အန်ကယ်က မော်လီကိုများ သူငယ်မတဲ့.. ရီချင်လိုက်တာ.. ကျမဟာ နှပ်ချီးတွဲလောင်းနဲ့ ပူတူတူးလေး မဟုတ်တော့ဘူး.. ကျမဟာ မငယ်တော့ဘူး အန်ကယ်… ကျောင်းမှာဆိုရင် မော်လီဟာ ပေါ်ပြူလာ အဖြစ်ဆုံးဘဲ.. ဟုတ်ပါတယ်လေ… ခေတ်မမှီတဲ့ အန်ကယ်ဟာ.. ဒါကြောင့်လဲ အခုထက်ထိ မိန်းမမရနိုင်ဘဲ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေတာပေ့ါ.. ဟီ…ဟိ ” 

သူမက ရယ်မောလိုက်သလို နှုတ်ဆွံ့အနေသူ တစ်ဦးပမာ သူမ၏ ကျော့ရှင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတို့ကို ငေးစိုက်ကြည့်ရှုနေသော လူပျိုကြီး၏ ဘေးတွင် ပြန်လည် ဝင်ထိုက်လိုက်ပြန်၏။ ဣထိယတည်းဟူသော မိန်းမများဖြင့် ပူးပူးကပ်ကပ် နေထိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိသော လူပျိုကြီးခင်မျာ မနူးမနပ်အရွယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီက ပူးပူးကပ်ကပ် အပလီ အခရာဖြင့် တီတီတာ ချွဲလိုက်သဖြင့် သူ၏ သတိပညာဟူသည့် ချွန်းသည် မုန်ယိုလာသည့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်အုပ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာပေပြီ။

သို့သော် သူသည် တူမအရွယ်၊ သမီးအရွယ်လေးအပေါ် ဖောက်ပြားလာသည့် စိတ်အား အနိုင်နိုင်ထိန်းချုပ်ကာ သူမ သူ့အနီးမှ အမြန်ဆုံး ထွက်ခွာသွားစေလိုသော သဘောဖြင့် ပြောလိုက်သည်မှာ..

“ အေး.. အေး… သွား.. သွားတော့ မော်လီ.. အန်ကယ်… ” 

ဟု ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါဖြင့် ပြောကြားနေစဉ်ပင် မော်လီသည် မည်ကဲ့သို့ သဘောပေါက်သွားသည်မသိ၊ သူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှောက်ကာ ရှိုက်၍ ရှိုက်၍ ငိုကျွေးရင်..

“ အန်.. အန်ကယ်ဟာ.. မော်လီကို နှင်လွှတ်တယ်ပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်.. မော်လီကတော့.. အန်ကယ်ကို ချစ်လွန်း ခင်လွန်းလို့ လာပြီး တပူတတ်တာပါ.. အန်ကယ်က အခုတော့ ကျမကို မချစ်တော့ဘူး.. မုန်းနေပြီပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်.. ” 

ဟု သူမက သူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးအား ကုပ်ဖဲ့ရင် အခဲမကြေ ပြောလိုက်၏။

“ မော်.. မော်လီ.. မင်း.. အန်ကယ်ကိုတော့ အထင်မလွဲစေချင်ဘူး.. အန်ကယ်ဟာ.. မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ .. နစ်မွန်းမှာစိုးလို့ ပြောနေတာပါ ” 

ဟု သူက ရှင်းလင်း ပြောပြပါသော်လည်း သူမက လက်မခံပေ။

“ တော်ပါ အန်ကယ်ရယ်… မော်လီကို ချစ်တယ်ဆိုရင် အခုလို နှင်ထုတ်မလားလို့… မော်လီချစ်သလို မချစ်လို့သာ အခုလို.. အဟင့်.. အဟင့် ” 

ဟု ငိုရှိုက်ပြောဆိုရင်း သူ၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးတွင် မျက်နှာအပ်ထားရာ သူ့အားမော်၍ ကြည့်လိုက်၏။ သူ၏စိတ်ကို အတန်တန် ချိုးနှိမ်နေရသော ဦးကျော်မင်းသည် သတိပညာအလင်းရောင်အား ရမ္မက်ဆန္ဒတည်းဟူသည့် အမိုက်မှောက်က ဝါးမျိုသွားပေပြီ။ သူ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ သွေးများမှာ ပွက်ပွက်ဆူလာသလို အသဲနှလုံးသားမှ တောင့်တခဲ့သော ရမ္မက်ဇောကလည်း သူ့အား အနိုင်ယူသွားပါပြီကော။

“ မော်… မော်လီ.. မင်းကို အန်ကယ်ချစ်.. ချစ်လှပါတယ်ကွယ်.. ဟင်.. ဟင်း.. အခုတော့ အန်ကယ် မြိုသိပ်မထားနိုင်တော့ဘူး.. ရင်ဖွင့်တော့မယ်.. မင်းကို ငါဘယ်လောက် ချစ်သလဲဆိုရင် ” 

ထိုသို့သာ ပြောနိုင်ပြီး ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏ မျက်နှာအနီးတွင် ရစ်ဝဲနေသည့် သူမ၏ လှမျက်နှာလေးကို သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အငမ်းမရ စုပ်ပစ်လိုက်၏။ ထိုမျှသာမက ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရ၍ ကျောက်ရုပ်မာ ညိမ်သက်စွာ မှင်သက်မိနေသော သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးတောင်းတင့် လုံးကျစ်နေသည် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ၏ဘေးသို့ ကပ်လျက်သာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖိထားမိ၏။

“ ဟင်.. အယ်.. အန်ကယ်… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ… ဖယ်.. ဖယ်ပါ.. မတော်ပါဘူး ” 

သူမ နှုတ်ခမ်းလေးများအား ဦးကျော်မင်း၏ နှုတ်ခမ်းအကြားမှ လွှတ်ထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်းပန်ရင်းက ရုန်းကန်ရန် ကြိုးစားလေသည်။

“ အဲဒီလို ဖြစ်မှာစိုးလို့.. အန်ကယ် တောင်းပန်ခဲ့တာကို မင်း နားမထောင်ခဲ့ဘူး.. အခုတော့.. အန်ကယ် စိတ်ကို မချုပ်တည်းနိုင်တော့ဘူး ” 

ဦးကျော်မင်းသည် ရမ္မက်သားကောင်းဖြစ်၍ ကာမဘီလူးကြီးပမာ သူမနှုတ်ခမ်းအစုံ ပွင့်ဖူးငုံကို ထပ်မံစုပ်ယူပြီး ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ ပေါင်ရင်းဂွဆုံတွင် ဖုံးအုပ်ဝတ်ဆင်ထားသည် စပ်စမိုင်နာခေါ် ဘောင်းဘီကြပ်ကလေးကို အောက်ဘက်ဆီသို့ တွန်း၍ တွန်း၍ ချွတ်လျက်ရှိလေသည်။ သူမ၏ ဘောင်းဘီကြပ်လေးသည် တစစနှင့် လိပ်၍ အောက်ဘက်သို့ လျှောကျလာရာ မကြာမီပင် တုတ်ခိုင်လှသော ပေါင်ရင်းသာမှာ ဗလာကျင်းကာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားလျက် ချောမွတ်မို့မောက်နေသော အသားကို ဦးကျော်မင်း လက်ဖဝါးက အုပ်ကိုင်မိလျက်သား ဖြစ်၍ သွားလေသည်။

သူသည် မို့မောက်စွင့်ကားဖူးယောင်နေသော ဖားခုံညှင်းလေးကို လက်ဖဝါးနှင့် ပွတ်သပ်ပေးနေသကဲ့သို့ သူ၏ လက်ညှိုးကလည်း အကွဲကြောင်းနှင့် စောက်စေ့တို့ကို မထိတထိ ကလိပေးလိုက်ရာ သူမသည် တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးပြီး နတ်ပူးသလို ဖြစ်လာပေပြီ။ ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏ခါးမှ လုံချည်ကို ခြေမနှင့် ညှပ်၍ အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချွတ်လိုက်သဖြင့် သူ၏ လိင်တန်ကြီးမှာ သူမစောက်ဖုတ်ခုံးလေးနှင့် ချိန်သားကိုက်စွာပင် တည့်မတ်၍ နေလေသည်။

သူသည် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေသာလက်ဖြင့် လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းတလျှောက်ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေပြန်သဖြင့် သူမသည် ခါးလေးကို ကော့၍ ကော့၍ တက်လာမိ၏။ ဦးကျော်မင်းသည် ပြတ်ထွက်လုမတတ် စုပ်ယူထားသော မော်လီနှုတ်ခမ်းအစုံကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ၏လိင်တန် ဒစ်ပြဲကြီးနှင့် ကာမသိုက်နန်း ခလုတ်ဖြစ်သည့် စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို ထိုးဆွကလိပေးနေ၏။

“ အန်ကယ်… ဖယ်ပါ အန်ကယ်ရယ်.. မော်လီကို သနားရင် လွှတ်ပါ ” 

ဟု မည်သို့မျှ ရုန်းကန်၍ မရနိုင်ကြောင်း သိသဖြင့် အသနား ခံလိုက်၏။

“ အခု အခြေအနေကျတော့မှ မလွှတ်နိုင်တော့ဘူးကွယ်.. အန်ကယ် မင်းကို ချစ်လဲချစ်တယ်.. ပြီးတော့ စိတ်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မော်လီ.. အန်ကယ်ကို ချစ်ခွင်ပေးပါတော့နော် ” 

ဦးကျော်မင်းက ထိုသို့ပြောပြီး လိင်တန်ဒစ်ပြဲကြီးကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် အပြန်အလှန် ပွတ်တိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ မည်မျှပင် သဘောတူ ကြည်ဖြူခြင်း မရှိခဲ့သော မော်လီသည် ဦးကျော်မင်း၏ လိင်တန်ဒစ်ဖျားက မည်သည့်ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်သတ္တ၏ ကိုင်တွယ်ခြင်းကို မခံခဲ့ရဘူးသည့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းနှင့် ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့ပြူးလေးကိုပါ ထိထိမိမိ ကလိပေးနေသောကြောင့် သူမသည် မချိတရိ ဖြစ်လာ၏။ တဖန်တုန်လည်း သူက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူ၍ နေပြန်သောကြောင့် ဘဝင်ဖိုလှိုက် ရင်တွင်းခိုက်အောင် မျက်လုံးများမှေးမှိတ်လာအောင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ခံစားနေရပြီ မဟုတ်လော။

သူမ ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် ဦးကျော်မင်းသည် နှုတ်ခမ်းအစုံကိုလွှတ်ပြီး သူမပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ ထိုင်လိုက်ပြီး လုံးကျစ်သော ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ့ပုခုံးတဖက်တချက် ထမ်းတင်လိုက်ရာ သူမခြေထောက်များမှာ ဘေးသို့ကား၍ တစ်တီးတူးပုံစံ ဖြစ်သွားလေ၏။ မို့မောက်ကားစွင့်နေသည့် မုန့်ပေါင်းသဏ္ဍာန်ရှိ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်လေးမှာ အလည်မှ ဟတ်တတ်ကွဲသွားကာ နီရဲသော စောက်ခေါင်းဝနှင့် စောက်စေ့တို့မှာ အကွင်းသား အလင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။

ဦးကျော်မင်းသည် ပွင့်အာလာသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်စေ့နီကြောင်ကြောင်တို့ကို သူ၏ဒစ်ဖျားဖြင့် အထက်အောက် အပြန်အလှန် ထိုးဆွကလိ၍ ပေးလိုက်ရာ မော်လီသည် တင်ပါးနှစ်လုံးအား ကော့ကော့ပေးလာလျက် တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် ရမ္မက်ဇောမှာ ဒီရေအလား တသိမ့်သိမ့် တက်လာခဲ့ရသည်။

“ အန်ကယ်… ယားတယ်… ယားတယ် ” 

ဟု မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့် ပြောကြားလိုက်၏။ သို့တိုင်အောင် သူက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကိုသာ ဖိ၍ ဖိ၍ ကလိပေးနေပြန်သဖြင့် သူမက မအောင့်နိုင့်သည့်အခါတွင်..

“ အိုး… အန်ကယ်ရယ်… ကျမ ယားလှပါပြီ.. မနေနိုင်တော့ဘူး.. တော်ပါတော့ ” 

ဟု ခါးကလေးကော့၍ ပြောပြန်သောကြောင့် သူမရမ္မက်ဇောကြွလာပြီကို ဦးကျော်မင်းက သဘောပေါက်လာမိ၏။ ရမ္မက်ဇော ထန်ပြင်းလာသောကြောင့် တုတ်ခိုင်ကျစ်လစ်သော ပေါင်လုံးကြီးများကို ကား၍ ကား၍ ပေးလာရာ မော်လီ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ အစွမ်းကုန် ပြဲအာ၍နေသဖြင့် ဦးကျောင်မင်းသည် လိင်တန်ဒစ်ဖျားအား စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ပိုင်းကို အသာကြွ၍ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ..

“ ဗျစ်… ဗျစ်… ဗျစ်… ဖျိ.. ဖျိ.. ဗျိ.. ဖတ်… ” 

ဟူသော သူ၏လိင်တန်ကြီက ကာမရာဂ စပ်ရှက်လမ်းကြောင်းပင် ကောင်းစွာမပွင့်သေးသည့် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းနှင့် အပျိုမှေးကို ခွဲဖောက်၍ ဝင်သွားသံနှင့်အတူ..

“ အိုး.. မာမီ ” 

ဟု တစ်ခွန်းသာ အော်နိုင်ပြီး မော်လီမှာ သတိလစ်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ မော်လီတစ်ယောက် မချိမဆန့် ခံလိုက်ရသည့် ဝေဒနာကြောင့် တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလောဟူသည့် စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဦးကျော်မင်းသည် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် သပ်ရိုက်ထည့်ထားသလို ကြပ့်တည်းစွာ နစ်မြုပ်နေသော ၆ လက်မခန့်ရှိ လိင်တန်ကြီးကို အတင်းဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ ‘ဂွိ.. ပြွတ်…’ ဟူသော အသံကြီးနှင့်အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာ၏။

“ အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာတယ်… နာတယ်… အမလေးနော်.. ကျမ သေပါတော့မယ်.. ဟီး…. ဟီး… ဖယ်.. ဖယ်ပါ အန်ကယ်.. ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး ” 

ဟု နာကျင်ဝေဒနာကြောင့် ငိုကျွေးရှိုက်ငင်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

“ ငိုမနေပါနဲ့ မော်လီရယ်.. ခဏကြာရင် .. နာတာပျောက်သွားမှာပါ.. နော်.. ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်ပါ ” 

ထိုသို့ ဦးကျောင်မင်းက ပြောပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ကလိပေးရင်း အပျိုမှေးပေါက်သွားသဖြင့် သွေးများထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏ဒစ်ပြဲကြီးကို တေ့ကာ တဖြေးဖြေး ထိုး၍ ထိုး၍ သွင်းလိုက်ပြန်လေသည်။

“ အို.. နာပါတယ်ဆိုမှ ပြောလို့မရတော့ဘူးလား.. ဒီမှာ အောက်ကနာလို့ သေတော့မယ်.. သူကအပေါ်ကလုပ်တုန်း.. တော်ပါတော့.. အန်ကယ်ရယ် ” 

ဟု သူမက တောင်းပန်ရှာ၏။

“ ခဏလေး နာတာကို အောင့်ခံစမ်းပါ.. နော်.. တော်တော်ကြာ.. အနာပျောက်သွားရင်.. မင်းကောင်းလာမှာပါ မော်လီရာ ” 

ပြောပြောဆိုဆို ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဖြေးဖြေး ညင်သာစွာ အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ…

“ ဖွတ်.. ဖျစ်…ဖတ်.. ပြွတ်… စွပ်.. စွပ်.. ဘွတ်… ရွှတ်… ရွတ် ” 

အသံများက စီးဝါးချက်အညီ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် မော်လီမှာလည်း ထွန့်ထွန့်လူး ဖြစ်လာရာမှ နာကျင်မှုကို အောင့်အီးမျိုသိပ်ကာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွား၏။ မော်လီတစ်ယောက် သူ၏လိင်တန် အရှိန်အဝါကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်းသိသဖြင့် ဦးကျော်မင်းသည် အထိုးအဆောင့် အလိုးအညှောင့်တို့ကို သွက်လာပေပြီ။ သူ၏ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီးက သူမ၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးစိုက်ကာ ဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတို့မှာ လိင်တန်နှင့်အတူ အထဲသို့ ခွက်ဝင်သွားပြီး အပြင်သို့ ဆွဲနှုတ်လိုက်လျှင်လည်း စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးမှာ ကြွ၍ပါလာလေ၏။

သူ၏လိင်တန်ကြီးသည် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ် မချိမဆန့် ထိုးစိုက်နေရုံသာမက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသာများမှ အထစ်အရစ်မရှိဘဲ တင်းကြပ်လှသဖြင့် ဦးကျော်မင်းအဖို့ အရသာထူးကို တွေ့နေရလေ၏။

“ မော်လီ.. နာသေးလား အချစ်ရယ် ပြောပါဦး ” 

ဟု သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မညှပ်ကာ ဆွဲယူရင်း မေးလိုက်၏။

“ မမေးနဲ့… သူတော်တော် ရက်စက်တယ်… မော်လီကို သေမလောက် နာအောင် လုပ်ရက်တယ် ” 

ဟု ပြောကာ သူမသည် စိတ်ဆိုးဟန် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောဆိုလိုက်သော်လည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးနေပေသည်။

“ ဒါကတော့.. မင်းက အပျိုထွတ်ထွတ်လေးဆိုတော့ လုပ်လုပ်ချင်း နာတာပေါ့ကွယ်.. ဟော.. အခုတော့.. နာသေးလာ… အန်ကယ် အပေါ်က လုပ်ပေးတာ ဇိမ်မရှိဘူးလား.. ကဲ.. ပြောစမ်းပါဦး ” 

ဟု ပြောကာ လိင်တန်ကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကလော်လိုးပေးရင်း မေးလိုက်ပြန်လေသည်။

“ သိဘူး… နားရှက်စရာတွေ ပြောနေတယ်.. အစကတော့.. အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ လူလိုဘဲ.. အခုတော့.. တော်တော်ညစ်ပတ်တယ် ” 

“ ကဲ.. မင်းမနာတော့ဘူးဆိုရင်.. အန်ကယ် အားရပါးရ လုပ်ချင်တယ်ကွယ် ” 

ဦးကျော်မင်းက မော်လီ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို ပြန်လည်ဆွဲနှုတ်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်ရာ..

“ ပြွတ်.. ဖျစ်… ဖျစ်… ဖျစ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဗျစ်… ပြွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. စွပ်.. စွိ..  ” 

ဟူသော အသံများက အခန်းအတွင်းဝယ် ကျယ်လောင်စွား ထွက်ပေါ်လာသံနှင့်အတူ

“ လုပ်… လုပ်.. နာနာလုပ်… ဟီး.. ဟီး.. ကျမ အဖုတ်ထဲ တမျိုးကြီး အင့်.. အင့်.. ” 

မော်လီ၏ ရမ္မက်တေးသံအဆုံးတွင် ဦးကျော်မင်းက လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အချက်သုံးဆယ်ခန့် စက်သေနတ်ပစ်သလို ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ မကြာမီပင် သူ၏ဒစ်ဖျားမှ သုတ်ရေများက မော်လီ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းထည့်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသား လူ့လောကကြီးကို မေ့ပျောက်သွားမတတ် ကာမဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံစားသွားကြရလေတော့သည်။

“ ကဲ.. ဖယ်ပါတော့ အန်ကယ်ရယ်… တော်တော်ကြာ .. တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားပါဦးမယ် ” 

သူမကပြောရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ လိင်တန်နှစ်မြုပ်ကာ မှေးနေသည့် ဦးကျော်မင်း၏ ရင်းဘတ်ကို တွန်းရင်း ပြောလိုက်၏။ ထိုအခါကျမှပင် ဦးကျော်မင်းက သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ‘ဘွက်’ ကနဲမြည်အောင် လိင်တန်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းသွား၏။ မော်လီကလည်း ဘောင်းဘီကြပ်လေးကို ပြန်ဝတ်၍ အခန်းအတွင်းမှ ထွက်လာရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အောင့်တောင့်တောင့်ဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် ပေါင်ကွတတဖြစ်နေလေသည်။

ဦးကျော်မင်းသည် သူမနှင့်အတူ ထွက်လာရင် သူမ၏ သိမ်ငယ်သော ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားရာမှ…

“ မော်လီ… ငါဟာမင်းရဲ့ ပန်းဦးကို ပန်ဆင်လိုက်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဘဲ ဆိုတာကိုတော့.. မမေ့နဲ့နော်.. ငါဟာ မင်းရဲ့ အချစ်ဦးဘဲ ” 

“ အန်ကယ်က ကျမရဲ့ ကာမကို အတင်းဓားမြတိုက်ယူခဲ့သလို ယူခဲ့ရုံနဲ့.. အချစ်ဦးလို့ မခေါ်နိုင်ပါဘူး… ကျမက အချစ်ဦး ရှိပြီးသားပါ ” 

ဟု မော်လီက မျက်နှာထား တည်တည်နှင့် ပြောလိုက်၏။ ဦးကျော်မင်းသည် မော်လီ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး…

“ ဒီမှာ မော်လီ… မင်းပြောချင်ရာပြော ငါဟာ မင်းရဲ့ အပျိုမှေးကို ထိုးဖောက်ခွဲပြီး.. မင်းရဲ့ သားအိမ်ထဲမှာ .. ငါ့ရဲ့ သုတ်သွေးတွေ ထည့်ပေးလိုက်ပြီ.. ဒါဟာ.. ငါရဲ့ သန္ဓမျိုးစေ့တွေကို မင်းကိုယ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တာဘဲ… အခုအခြေအနေ ရောက်ပြီးမှ မင်းငါ့ကို မေ့ပစ်မယ်ဆိုရင် မင်းထိုက်နဲ့ မင်းကံဘဲ ” 

“ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို… ကိုယ်ပြုချင်သလို ပြုပြီး အန်ကယ်ကို ယူရမယ်ဆိုတာ.. တော်တော်ရီစရာ ကောင်းနေတယ်.. ကိုယ့်အသက်အရွယ်မှ ကိုယ်အားနာတတ်ဘို့တော့ ကောင်းပါတယ်… ဖယ်ပါလေ.. ဒါတွေဆက်ပြောနေလို.. အကြောင်းမထူးပါဘူး ” 

ဟု ပြောကာ မော်လီသည် တိုက်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ပြီး တဖက်ခြံသို့ ကူးသွားလေ၏။

တိုက်ခန်းအတွင်းဝယ် ကျန်ရစ်ခဲ့သော ဦးကျော်မင်းသည် ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုက်ချရင်း စီးကရက်တစ်လိပ်ကို မီးညှိကာ မှိန်းနေ၏။ သူ၏စိတ်တွင်းဝယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေးနှင့်အတူ အဘယ်ပုံ ပျော်မြူးခဲ့ကြသည်ကို စားမြုံ့ပြန်နေရာ သူသည် တစ်ဆယ်ကျော် ငါးနှစ်ပတ်လည်း အပျိုထွတ်ထွတ်လေး တစ်ဦးအား ဤကဲ့သို့ ပန်းဦးပန်ရလိမ်မည်ဟု အဘယ်ကာလကမျှ စိတ်ကူး၍ပင် မရခဲ့ချေ။ သို့သော် ယနေ့ ချစ်သွေးကြွချိန်ဝယ် သူသည် အောင်သေအောင်သား စားခဲ့ရပြီး မဟုတ်ပါလော။

........................................................................................................................

အခန်း (၄)

ချစ်သော ချစ်သူရယ်

ယနေ့သည်ကား တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သဖြင့် မော်လီသည် ရေကူးဝတ်စုံဝတ်ကာ ခြံဝင်းအတွင်းရှိ လှေဆိပ်တွင် ဆိုက်ကပ်ထားသည့် နှစ်ယောက်စီးလှေငယ်ကို လှော်ပြီး တဘက်ခြံမှ လှေဆိပ်သို့ ရောက်လာ၏။ လှေဆိပ်တွင် ရေကူးဘောင်းဘီတိုလေးကို ဝတ်ကာစောင့်နေသူကား မောင်ဝင်းနိုင်ပေတည်း။

မော်လီက လှေဦးကို ကမ်းကပ်ပေးလိုက်သောအခါ ဝင်းနိုင်သည် လှေပေါ်လှမ်းတတ်ကာ ကမ်းမှခွာလိုက်ကြ၏။ လှေပေါ်တွင် ထိုင်ချရင်း ဝင်းနိုင်သည် မော်လီအား လည်ပြန်လှဲ့ကာ ရေကူးဝတ်စုံကို ကိုယ်ပေါ်တွင် ချပ်ယပ်တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်စွင့်ကားနေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အစိတ်အပိုင်းတို့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေ၏။

“ မော်လီ.. မင်းဟာ တနေ့ထက်တနေ့ အလှတွေ တိုးလာပါလားကွယ် ” 

“ တော်စမ်းပါ.. ကိုကိုနိုင်ရာ… လျှာအရိုးမရှိတိုင်း.. ပလီပလာ ပြောဘို့ဘဲ တတ်တယ် ” 

မော်လီက ဝင်းနိုင်သည် မိမိငယ်ချစ်ဦးပင် ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရိုးအမှုကြောင့် ယခုအခါ မိမိမှာ အပျိုရည်ပျက်သွားသည်ကို တွေးမိကာ စိတ်လည်းမကောင်း၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်မိကာ ပြောလိုက်၏။

“ ကိုယ့် ငယ်ချစ်ဦးမို့.. ပလီပလာ ပြောတာကို စိတ်ဆိုးသလား ဟန်နီရယ် ” 

“ သွားစမ်းပါ.. ကိုကိုနိုင်ဟာ.. လူအ.. လူနဘဲ.. သိလား ” 

ဟု မော်လီက နှုတ်ခမ်းကလေးစူကာ ရန်တွေ့လိုက်လေသည်။

“ ဘာ… ဘ.. ကိုယ့်ကို လူအ… ဟုတ်လား… ကဲ.. ပြောဦး.. ပြောဦ.. ” 

ဟု ဆိုကာ ဝင်းနိုင်သည် လှေငယ်ကို တိမ်းမှောက်မသွားစေရန် လက်ဖြင့်ထိမ်းကာ မော်လီ၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ ကိုင်းညွတ်လာအောင် ဆွဲယူပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာကို ငုံခဲ့၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ယူလိုက်၏။ မော်လီသည် ပူးကပ်နေသည် ဝင်းနိုင်၏ မျက်နှာကို တွန်းခွလိုက်ရင်း…

“ တော်ပါ.. အခုမှ.. လူတွေ မြင်ကုန်ပါ့မယ် ” 

ဟု သူမက ညုတုတု ပြောလိုက်၏။

“ လူတွေမြင်မှာစိုးလို့.. မမြင်ကွယ်ရာဆိုရင် သဘောရှိ ဟုတ်လား မော်လီ.. ဟဲ..ဟဲ ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ရွှတ်နောက်နောက် ပြောရင်း လှေငယ်ကို ခပ်သွက်သွက် လှော်ခတ်နေသည်။

“ တော်စမ်းပါ.. နောက်ဘို့ဘဲတတ်တယ်. နောက်ဦး.. နောက်ဦး… ” 

ဟုဆိုကာ မော်လီက ဝင်းနိုင်၏ ကျောပြင်အား လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုကာ တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသည့် လှေငယ်ပေါ်တွင် လိုက်ပါလာလေ၏။ မကြာမီပင် သူတို့နှစ်ဦး လှော်ခတ်လာသည့် လှေကလေးမှာ လူပြတ်လျက်ရှိသော ကြက်ကျွန်းဘက်သို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။

“ ကဲ မော်လီ.. လှေဆိုက်ပြီ ကိုယ်တို့ ဒီမှာ ရေကူးကြရအောင် ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ပြောဆိုပြီး ကမ်းစပ်သို့ ကပ်လိုက်လေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ကမ်းပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အကြံသမား ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ လက်ကိုဆွဲကာ လူမမြင်နိုင်သည် ချုံကွယ်တစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်လာ၏။

“ ကိုကိုနိုင်ကလဲကွာ.. လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ.. ဘာများလုပ်မလို့လဲ.. တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါ့မယ် ” 

ဟု မော်လီက ပြောသော်လည်း တဇွတ်ထိုးသမား ဝင်းနိုင် ခေါ်ရာသို့သာ ပါခဲ့ရလေသည်။

“ ကဲ.. ဒီချုံပုတ်အကွယ်.. ဟောဒီက မြက်မွေ့ယာ ကဗ္ဗလာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ချစ်တင်းနှီးနှောတာ ဘယ်သူမြင်မှာတဲ့လဲ.. လာ.. ဒီမှာထိုင် ” 

ဟု ပြောကာ ဝင်းနိုင်က သူမ၏ လုံးကျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ဝယ် ပွေ့ဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ကြ၏။ သူ၏ရင်ခွင်တွင်းဝယ် မှီထိုင်နေသော မော်လီ၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ ကားစွင့်မို့မောက်နေသည့် စနေနှစ်ခိုင်ကို ရေကူးအဝတ်ပေါ်မှ မြင်တွေ့ရသည်ကို အားရကျေနပ်ခြင်းမရှိသော ဝင်းနိုင်က အသားပကတိ ကိုင်တွယ်၍ ကြည့်လိုစိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာမိ၏။

ထိုမှတဖန် သူ၏ မျက်လုံးများက အောက်ပိုင်းဆီသို့ ကျစ်စားမိပြန်သော် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သာ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ ဖားခုံညှင်းပမာ အထင်းသာ မို့မောက်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကိုကြည့်ကာ ရင်ဝယ် ဖိုလှိုက်လာသည်။

“ မော်လီ…. မော်လီ… ကိုယ်တော့ မင်းကို ချစ်တော့မယ်နော် ” 

ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ မေးလေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား မော်လီက သိုင်းဖက်၍ မျက်လုံးများ မှေးကား စင်းသွားလေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာအား ငုံခဲ၍ စုပ်ယူနေရင်း ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ ရေကူးဝတ်စုံမှကြိုးကို တဖြေးဖြေး ဖြုတ်ချလိုက်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားပေပြီ၊ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို လွှတ်လိုက်၏။

“ ဟင်.. ကိုကိုနိုင်.. ဘာဖြစ်လို့ အင်္ကျီကြိုး ဖြုတ်ရတာလဲ.. တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါဦးမယ်.. ပြန်ချီပေးကွယ် ” 

“ ဒီနေရာက လူပြတ်ပါတယ်ကွယ်… အစ်ကို့ကို တကယ်ချစ်ရိုးမှန်ရင် အခုလို အခါအခွင့်သင့်တုန်း ချစ်စမ်းပါရစေလားကွယ်.. နော်..နော် ” 

ရမ္မက်ဇော ပြင်းထန်လာပြီးဖြစ်သော ဝင်းနိုင်က သူမအား ပေါင်ပေါ်လှဲသိပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတဖက်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ် ဆော့ကစားရင်း ကျန်နို့တလုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ပေးလိုက်ရာ မော်လီမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး

“ အဟင့်.. ယားတယ်ကွယ်.. ယားတယ် ” 

ဟု သူမက မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့် နော့ကြူလိုက်၏။

မော်လီသည် ဝင်းနိုင်က နို့သီးခေါင်းလေးအား အားပြင်ပြင်းဖြင့် စုတ်ပေးလိုက်တိုင်း သူမတကိုယ်လုံးမှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်နှင့် ဖြစ်နေ၏။ ဝင်းနိုင်ကလည်း သူမနို့သီးခေါင်းအား စုပ်နေရာမှ သူမခါးအောက်ပိုင်းတွင် ကျန်ရှိနေသေးသော ဘောင်းဘီအဆက်ကို ချွတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။

“ ကိုကိုနိုင်.. ဘောင်းဘီကို ဘာဖြစ်လို့ ချွတ်နေတာလဲကွယ်… အဲဒီအထိတော့ ဒီမှာအလိုမလိုက်ပါရစေနဲ့နော်၊ မော်လီဘယ်လိုမှ စိတ်မလုံလို့ပါ ” 

ဟု သူမ၏ခါးမှ ဘောင်းဘီချွတ်နေသော ဝင်းနိုင်လက်ကအား ဆုပ်ဆွဲရင်းက တောင်းပန်နေသည်။

“ ဒီနေရာ လုံပါတယ် မော်လီရယ်.. ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့.. ငြင်းမနေပါနဲ့တော့ ဟန်နီရယ် ” 

ဟု ပြောပြီး ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ..

“ အို.. ကိုကိုနိုင်… မော်လီရှက်တယ်… အဟင့်.. အဟင့်.. ” 

ဟု ပြောကြားလိုက်ရင်း မော်လီက သူမမျက်နှာကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။
ဝင်းနိုင်သည် သူ့ရှေ့မှောက်မှ အဝတ်ဗလာကျင်း၍ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည့် မော်လီ၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးအား စေ့စေ့ကြည့်နေမိရာမှ သူမခန္ဓာတစ်ခုလုံးမှာ နေရောင်တွင် ဝင်းလဲ့တင့်ရွှန်းနေ၏။ သူမ၏ ကြီးထွားသော ကိုယ်ခန္ဓာအထက်ပိုင်းတွင် မို့မောက်ကားစွင့်မာကျစ်နေသည့် နို့အုံလေးများမှာ တောင်ထိပ်ကလေးပမာထင်ရ၍ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း ပတ္တမြားလုံးပမာ နီရဲနေ၏။ ဝင်းဝါဖြူဝင်းနေသော ဝမ်းဗိုက်သားများမှာလည်း သိမ်ငယ်သောခါးဖြင့် အလိုက်သင့်စွာ ခပ်မို့မို့လေး ဖြစ်နေ၍သာမက တုတ်ခိုင်‌ကာ ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ ဆင်ဦးကင်းသဏ္ဍာန် ဝါဝင်းမို့မောက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ခုံမှာ မြင်ရသူ ဝင်းနိုင်အဖို့ ဘဝင်တသိမ့်သိမ့် တုန်စေသည်။

သူ၏ပေါင်ပေါ်တင်ထာသည့် မော်လီ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအား ဝင်းနိုင်က မျက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးချလိုက်ပြီး သူ၏ဘောင်းဘီတိုလေးကို ချွတ်လိုက်ရာ တငေါက်ငေါင် တောင်ထနေသည့် လိင်တန်ကြီးကို မော်လီက မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်ရင်း..

“ အိုး.. ကိုကိုနိုင်.. ကိုကိုနိုင့်ဟာကြီး… မော်လီ ကြောက်တယ်ကွယ်.. အဟင့်.. မော်လီ့ဟာလေး ကွဲပြဲကုန်လိမ့်မယ်.. ကြောက်တယ်ကွယ် ” 

ဟု သူမကပြောဆိုသော်လည်း ဦးကျော်မင်း၏ ကြီးထွားရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီး၏ အလိုးအညှောင့် ခံပြီးသားဖြစ်လင့်ကစား သူမကိုယ်သူမ အပျိုထွတ်ထွတ်လေးပမာ ကြောက်အားပိုဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်ပါလော။

“ အော်.. မော်လီကလည်း ခက်လိုက်တာ.. မင်းနာအောင် ကိုယ်လုပ်ရက်ပါ့မလား.. အးရပါးရ ချစ်စမ်းပါရစေလား၊ အချစ်ရယ် ” 

ဟု ပြောကာ ဝင်းနိုင်က မော်လီစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း စေ့နေသည့်အတိုင်း ထပ်လျက်သာ မှောက်ချလိုက်ရာ သူ၏လိင်တန်မှာ စောက်ခေါင်းထဲမဝင်ဘဲ ဘေးသို့ ချော်ထွက်သွား၏။ မော်လီစိတ်ထဲတွင် ဝင်းနိုင်သည် လူပျိုစစ်စစ်ပင်ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ကာ သူမကိုယ်တိုင် လမ်းကြောင်းဖေးမမှ ကာမစခန်း ပွင့်လင်းမည်ဟု သိရှိသွားလေးသည်။

“ ကိုကိုနိုင်ကလဲကွာ.. သူ့ဟာကြီးက မော်လီ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ကြည့်လဲကြည့်ပါဦး ဆရာကြီးရဲ့ ” 

သူမက လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာဖြင့် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည့်အခိုက် မော်လီက သူမပေါင်နှစ်ဖက်အား ဝင်းနိုင်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ မြှောက်ကား၍ တင်ပေးလိုက်၏။ ထိုသို့ပြုလုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် မော်လီ၏ စောက်ဖုတ်မှာ အလည်မှ ဟတ်တက်ကွဲသွားရာ အသင့်ဖြစ်နေရင်း ဝင်းနိုင်က လိင်တန် ဒစ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းဝတေ့က သူ့ဖင့်ကို အသာကြွ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ..

“ ဖျစ်.. ဖျိ… ဖျိ… ဖျိ… ” 

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ကာမရှေ့ပြေး စောက်ရည်ကြည်များ နည်းပါးနေသေးသည့် မော်လီ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မချိမဆံ့ ဝင်သွားသလို…

“ အမလေး..လေး… သေပါပြီ ကိုကိုနိုင်ရယ်… ကျမဟာလေး စုတ်ပြတ်ကုန်ပါပြီ.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ” 

ဟု နာကျင်မှုဒဏ်ကို မခံနိုင်သော မော်လီအသံက ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ အမှန်အားဖြင့် မော်လီသည် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ထက် ကြီးမားသော ဦးကျော်မင်း၏ လိင်တန်အလိုးကို ခံဘူး၍ အတွေ့အကြုံရှိသော်လည်း ဝင်းနိုင်က ကာမဆန္ဒကို အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပြုစုခြင်း မရှိသဖြင့် ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်လိုက်မှုကြောင့် အသဲခိုက်အောင် နာကျင်သွားခြင်းဖြစ်၏။

ဝင်းနိုင်က သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ အောင်းနေသော လိင်တန်ကို တဖြေးဖြေး ပြန်နှုတ်လိုက်သဖြင့် ‘ဘွတ်’ ကနဲမြည်ကာ တစ်ချောင်းလုံး ပြန်ထွက်လာလေ၏။

“ ဟင်… ဒါက ဘာဖြစ်လို့ နှုတ်လိုက်တာလဲ ” 

“ အို.. နာတယ်ဆိုကွဲ့.. ကိုကိုနိုင် မင်းနာကျင် ထိခိုက်အောင် မလုပ်ရက်ပါဘူး ” 

“ အော်… ဒုက္ခ.. ဒုက္ခ.. ဟင်း.. ကဲ .. ပေးစမ်းပါ… ရှင့်ဟာကြီး.. ဒီမှာကြည့်.. တွေ့လား.. ဒီအဖျားနဲ့ ဒီနေရာတွေကို ကောင်းကောင်းပွတ်ပေး.. မော်လီက လုပ်တော့ဆိုမှ နင့်ဟာကို မော်လီ့ဟာထဲ ထည့်ပြီး လုပ်တော်မူပါဘုရား.. ကဲ.. လူလဲ.. အရှက်ကုန်ရော… ” 

ပြောပြောဆိုဆို မော်လီက ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးအား ပွတ်တိုက်ပေးရန် သေသေချာချာ သင်ပြလိုက်ပြန်လေသည်။


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။