Configure Page List

Sunday, May 30, 2010

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရပ်တောင်ပံကျိုး (စ/ဆုံး)

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရပ်တောင်ပံကျိုး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မန်းလေးမြို့လယ်၏ စည်ကားသောရပ်ကွက်တစ်ခု၌ အတော်အသင့်လေး ကြီးမားသော တည်းခိုခန်းတစ်ခုကို သူဌေးကတော်ဒေါ်သိန်းသိန်း ပိုင်လေသည်။ ဒေါ်သိန်းသိန်းဟုခေါ်နေရသော်လည်း အသက်မှာ ၄၀ ဝန်းကျင်၌ရှိ၍ ရုပ်ရည်မှာလည်း ကလေး ၃ ယောက်မိခင်ဟု မသိသူများအဖို့ ယုံကြည်ရန်ခက်လှ၏။ 

လင်သေ၍ ကျန်ရှိနေသေးသောပစည်းများလဲ မပျောက်ရန် အိုးမကွာ အိမ်မကွာ ဝင်ငွေရနိုင်သော အလုပ်ဖြစ်၍ ထိုကဲ့သို့ တည်းခိုခန်းဖွင့်ကာ မိသားစု စားဝတ်နေရေး ပြေလည်ခဲ့ကြသည်။ 

ကြီးမားသော နှစ်ထပ်တိုက်အောက်ထပ်အား အခန်းများဖွဲ့ကာ အပေါ်ထပ်၌ သူတို့မိသားစု နေထိုင်ကြသည်။ မိသားစုဟုဆိုရာ၌ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ သမီးတစ်ယောက်နှင့် ခြောက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက် အိမ်ဖော်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် သာရှိကြသည်။ 

အဝေးပြေးကားဂိတ်တစ်ခုနှင့်လည်းနီး၍ ဧည့်နှင့်မပြတ်လှချေ။ နေ့ပိုင်းဧည့်လက်ခံစာရေးဦးမြသော်နှင့် ညပိုင်းဧည့်လက်ခံစာရေးအဖြစ် မောင်မောင်ဆိုသော တက္ကသလိုကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို ခန့်ထား၏။

မောင်မောင်မောင်၏အသက်မှာ ၂၀ ဝန်းကျင်ရှိ၍ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းသပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်ကာ မိန်းမပျိုများ၏စိတ်တွင် ကြွက်သားအဖုအထစ်တို့ဖြင့် ချစ်ချင်စရာကွယ်ဟူသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို ပိုင်ဆိုင်သည်။ တကယိုရေတကာယသမားဖြစ်ကာ တည်းခိုခန်း၌ပင် ညအိပ်သည်။ 

တည်းခိုခန်းပိတ်ချိန်မှာ ည၉နာရီဖြစ်သော်လည်း ယနေ့ည အနည်းငယ်ပူသဖြင့် မောင်မောင်မှာ သူ့သူငယ်ချင်း ဒရိုင်ဘာအောင်သိန်းနှင့် စကားတပြောပြောနှင့် လေညင်းခံနေသည်။ ထိုချိန်၌ အဝေးပြေးကားဂိတ်၌ တောင်ကြီးမှဝင်လာသောကားဆိုက်သည်။ ခါတိုင်းအချိန်ထက် ၆ နာရီမျှနောက်ကျဝင်ခြင်းဖြစ်၍ လမ်း၌ရှာဖွေရေးကြောင့်တချိန် ကားပျက်ခြင်းကြောင့် တချိန်ဖြစ်၍ နောက်ကျရခြင်းဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ဆူညံလာသည်။

ဆိုက်ကားမြင်းလှည်းခေါ်သံများနှင့် ခရီးသည်များ၏စကားသံများနှင့် ပွက်လောရိုက်နေကြသည်။ ကားဂိတ်မှ ချာတိတ်တစ်ယောက်ရောက်လာကာ " ကိုမောင် ကားအားသလား နန်းရှေ့သွားမဲ့ ခရီးသည်တစ်ရောက်ရှိတယ် "

" အေး - - ဟေ့ အားတယ် အောင်သိန်းရေ ငါလိုက်မယ် ဧည့်လာမယ်ထင်ရင် မင်းလဲကြည့်လက်ခံထားလိုက်ကွာ " 

အောင်သိန်းကိုပြောရင်း ကားဂိတ်ဖတ်သို့ ထွက်လာခဲသည် မောင်မောင်မှာ ကားမောင်းတတ်ခါစဖြစ်၍ အလွန်မောင်းချင်နေခြင်းကြောင့် အံကျပင်။ လိုက်ပို့ရမည့်ခရီးသယ်ကိုတွေ့ရတော့ မောင်မောင်အံ့အားသင့်သွားသည်။ ညကြီးမိုးချုပ် လိုက်ပို့ရမည့်သူမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ခန့်ရှိ၍ အလွန်လှပသောရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။ သူမမှာသာမန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်မျှအရပ်ဖြစ်၍ ဖွင့်ဖွင့်ထွားထွားနှင့်လုံးကြီးပေါက်လှပုံစံမျိုးပင် ရင်သားနှစ်မွှာမှာလုံး၍လှသလောက် တင်မှာကား၏။

မျက်နှာအလှနှင့်ကိုယ်လုံးကိုပေါက်မှာ ယောကျ်ားများနှစ်ခါပြန်ကြည့်ရမည့် အလှမျိုးကိုပိုင်ဆိုင်သည်။ မောင်မောင့်ဘေးသို့ကြီးမားလုံးဝန်းသော ဖင်ကြီးကိုမ၍ ဝင်ထိုင်သည်။ မွှေးကြိုင်လှသော ရနံ့က မောင်မောင့်နှာခေါင်းကို ကလိလာသည်။ 

မောင်မောင်၏စပ်စုမှူကြောင့် သူမ၏နာမည်မှာ ခင်ခင်ထွေးဖြစ်ကြောင်း ယခုတခေါက်ပင် မန်းလေးနှင့် ကုန်ကူးဘူးကြောင်း လမ်း၌ ဒုက္ခရောက်၍နောက်ကျခြင်းနှင့် အသိတစ်ယောက်၏ လိပ်စာကို မသိသောနေရာ၌ ရှာဖွေ၍ တည်းရမည် ဖြစ်ကြောင်းများပါသိရသည်။ 

အချိန်မှာလည်း ညကြီးမိုးချုပ်ဖြစ်နေ မောင်မောင်ကလည်း ကားလမ်းကြောင်း မကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ခင်ခင်ထွေး၏အသိအိမ်မှာ ရှာမတွေ့ပဲ ဖြစ်နေသည်။ ဒုက္ခပါပဲ ခုညတော့ ဘယ်အိပ်ရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး ဟု တစ်ယောက်ထဲပြောသလို ညည်းနေသည်။ တနေကုန် ပင်ပန်းလာခြင်းကြောင့် အနားယူချင်ဟန်ရှိသည်။

" ဒီလိုလုပ်နေ အမ ကျွန်တော့ကို စိတ်ချရင် ကျွန်တော်အိမ်လိုက်တည်းပေါ့ အမပစ္စည်းတွေနဲ့ညဆို တာနေရာမကောင်းရင် စိတ်မချရဘူး "

'' မဖြစ်သေးပါဘူး ငါ့မောင်ရယ် တည်းခိုခန်းပဲသွားချင်ရင် ဒီအချိန်ရသေးတယ် မှုတ်လားဟင် " 

" အမပဲ သေချာစဉ်းစားကြည့်လေ ဒီပစည်းတွေနဲ့ အချိန်မတော် အမလိုလှပတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲဆိုရင် ဝန်လေးကြမှာ တခုတော့ရှိတယ် ကျွန်တော့အသိတည်းခိုခန်းမှာ မေးပေးမယ် ကျွန်တော်မိန်းမခိုးလာတဲ့ ပုံစံမျိုးပေါ့ အဲဒီစာရေးက သူငယ်ချင်းပါ ဒါမှ အမစိတ်ချရမှာ " 

ခင်ခင်ထွေး စဉ်းစားဟန်ပြုနေပြီး မောင်မောင်တို့မှာလဲ ဒီဖက်၌နောကြေပြီးသား အကြံအဖန်ကျွမ်း၏ ။

" အမပဲစဉ်းစားကြည့်လေ တစ်ယောက်ထဲဆိုရင် မသမာသူတွေနဲ့ တွေ့ရင် အမပဲဒုက္ခရောက်မှာ " 

" ကောင်းပြီလေ ငါ့မောင်တော့ အမစိတ်ချပါရစေ "

" စိတ်ချပါအမရယ် မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရပါဘူး မနက်ကျရင်လဲ အမကုန်တွေ ကျွန်တော် လိုက်ရောင်းပေးပါ့မယ် "

မောင်မောင်တို့ တည်းခိုခန်းသို့ပြန်ရောက်လာသောအခါ အောင်သိန်းကို မောင်မြင့်က မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ အောင်သိန်းမှာအထာသိပြီးဖြစ်သည်။

“ သူငယ်ချင်းရေ၊ ကိုယ်အမျိုးသမီးဘဲ၊ ဒီညကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကိုအခန်းပေးပါ။” 

ရရှိလာသောအခန်းမှာ မောင်မောင်တို့ ဒီညချောင်းကြည့်ရန် သေချာချန်ထားသောအခန်းဖြစ်သည်။ တဘက်ခန်းမှစုံတွဲသည် အလွန်သောင်းကျန်းနေ၏။ ယခုညကျကျနနကြည့်ကြရန် အောင်သိန်းကိုသေချာခေါ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ခင်ထွေးပစ္စည်းကိုနေရာတကျအရင်ထား၍ ရေအရင်ချိုးသည်။ 

ရေချိုးခန်းသို့စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ရေချိုးနေသည်။ တဖက်က အိမ်သာခန်းထဲ၌မောင်မောင်ရောက်နှင့်နေပြီ...ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ကြည့်လိုက်သောအခါ ဖြူဝင်းနေသော နို့နှစ်လုံးနှင့် ဖြောင့်စင်းနေသောပေါင်တံ ၂ချောင်းအထက်ပိုင်းရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာအမွှေးကြိုးတိုးကျဲတဲနှင့် အထင်းသားဖြစ်နေသည်။ 

တင်ပါးတွေမှာ လုံးဝိုင်း၍ကားနေသည်။ ပေါင်၂ချောင်းကား၍ စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးခြင်း နို့နှစ်လုံးကို သုံပုရာဆပ်ပြာနှင့်ကျကျနနပွတ်ချေ၍ သန့်ရှင်းနေသည်ကို မြင်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးရေချိုးပြီး အခန်းတွင်း၌ ထမီရင်လျှားနှင့် ပင် ကိုယ်လက်သုတသ်င်နေသည်။ တဖက်နံရံမှ မှန်ကိုကြည့်၍ ခေါင်းဖီးနေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ကုတင်လှုပ်သံနှင့်အတူ တအင်အင် တအားအားနှင့် ညည်းညူသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ကြည့်နေသောမှန်အောက်တည့်တည့်မှ အပေါက်သေး သေးလေးကို တွေ့သွားသည်။ 

ချောင်းကြည့်လျှင် စိတ်ကမည်သို့မျှ တားဆီးမရတော့ပေ။ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ခင်ခင်ထွေးအဖို့အသက်ရှူမှားစရာဖြစ်နေသည်။ တဖက်ခန်းမှစုံတွဲ၏ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနေကြပုံဖြစ်သည်။အမျိုးသမီးမှာဒူးထောက်ပေါင်ကားပုံစံနှင့် ခြေထောက် ၂ချောင်းကိုမြှောက်ကာ ယင်းကြား၌ ယောင်္ကျားလုပ်သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ဆောင့်လိုးနေသည်။ အထက်ကဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်းအောက်မှ အမျိုးသမီးမှာ အမျိုးသား၏ခါးကို ခြေထောက်နှင့်ညှပ်၍ အံကျကော့ပေးနေသည်။ ခင်ခင်ထွေးသည် ဤကိစ္စ၌ အစိမ်းသက်သက်မဟုတ်ချေ။ 

ယောင်္ကျားနှင့်ကွဲနေသည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သော တစ်ခုလပ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လီးနှင့်အလိုးမခံရသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်၍ ယခုလိုစိတ်အေးလက်အေးတိတ်ဆိတ်သောအချိန်၌ အခြားစုံတွဲများ စိတ်ရှိလက်ရှိလုပ်နေပုံကိုမြင်ရသောအခါ ခင်ခင်ထွေးစိတ်ထဲ၌ မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ ကြည့်လေ…. ခင်ခင်ထွေးကြည့်နေတဲ့အပေါက်တည့်တည့်မှာ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကြီး ဖြေးဖြေးခြင်းတစ်ချက်ခြင်းဆောင့်သွင်းနေပုံ၊ အောက်မှနေသော အမျိုးသမီး၏ စိတ်ခံစားမှုကိုကြည့်၍ သူမကိုယ်တိုင်ခံချင်နေသည်။

မျက်စိကိုမှိတ် အံကိုကြိတ်၍ခံနေပုံကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်နေရသည်။ အလိုးခံရသောအရသာကို တမ်းတမိသလို သူမစောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းကြွလာကာ အရည်ကြည်များပင်စိမ့်ထွက်နေလေပြီ… အပေါ်မှယောင်္ကျားမှာ ဖြေးဖြေးခြင်းလှိမ့်သွင်းနေရာမှ မြန်မြန်နှင့်တအားစောင့်လာသည်။ 

လက်၂ဖက် ကအမျိုး သမီး၏ နို့လုံးကိုဆွဲဆောင့်သည်။ ဆောင့်တာမှ တအားဆောင့်သည်။ ရှေ့မှမြင်ကွင်းကို စိတ်ဝင်စားနေ၍ တံခါးပေါက်မှ မောင်မောင်ဝင်လာသည်ကို ခင်ခင်ထွေးမသိလိုက်ချေ။ မောင်မောင်မှာ နေ့လည်ကသူတို့ချောင်းကြည့်ထားပြီးဖြစ်သဖြင့် တဖက်ခန်းမှ အခြေအနေကို ရိပ်စားမိသည်။

ထို့အတူ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်ထွေး၏ ဆန္ဒကို မောင်မောင်တို့သိလိုက်လေပြီ။ ချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်ပြီးသား၊ ရေချိုးစဉ်က မြင်လိုက်သောခင်ခင်ထွေး၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းအလှကို ပြန်လည်မြင်ယောင်ကာ မောင်မောင်၏လီးကြီးမှာ မြွေဟောက်ပါးပြင်သကဲ့သို့ ထောင်တက်လာသည်။ မောင်မောင်ဖြေးဖြေးခြင်းပင် ခင်ခင်ထွေး၏နောက်ကျောဘက်သို့ အသာပင်ကပ်သွားသည်။ တောင်နေသောလီး ကြီးနှင့် ခင်ခင်ထွေး၏ဖင်ကြီးကိုအသာထောက်ပေးရင်းနှင့် 

“ မမ…”

“ အို….မင်းဘယ်အချိန်ကရောက်တာလဲဟင်”

ဟု အပျိုဖြန်းလေး၏ရှက်စရာအမူအယာလေးနှင့် မောင်မောင့်ကိုလှည့်ပြောလိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲသို့အံကြလာသော ကိုယ်လုံးအား မောင်မောင်ဆီးဖမ်းယင်…

“ မမရယ်…မမဘာတွေမြင်နေရပြီးဘယ်လိုခံစားနေရတယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်..”

ဒီကိစ္စဟာ လိုအပ်ချိန်မှာ ဖြေဖျောက်နိုင်မှ စိတ်လက်ကြည်သာမှာပါ..ကျနော်လဲလေ မမကိုတွေ့စထဲက စိတ်ဝင်စားနေတာ..ချစ်ခွင့်ပေးပါနော်..မမရယ် နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်က ခင်ခင်ထွေး၏ နားရွက်နောက်ဆံနားမှ တဖြေးဖြေး လည်ပင်းသားတလျှောက်နမ်းလာသည်။ 

အောက်မှတောင်နေသောလီးကြီးမှာလဲ ခင်ခင်ထွေး၏ စောက်ဖုတ်ကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထောက်လျှက်ရှိသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ အရပ်အမောင်းအတော်အတန်မြင့်သောကြောင့် လီး နှင့်စောက်ဖုတ်အံဝင်ခွင်ကြဖြစ်နေသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏အယုအယ အနမ်းမခံရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ အသက်ရှူရန်ပင်မေ့နေပြီး ငြင်းဖို့ရာအတန် ကြာမှ သတိရသည်။

သို့သောငြင်းရန်လည်း မဝန့်ရဲချေ။ သူမကိုယ်တိုင်မှာလည်း ခံချင်နေပြီလေ။ 

“ မောင်လေးရယ်..မမတောင်းပန်ပါတယ်..မမကိုသနားပါကွယ်” 

ပါးစပ်က ပြောနေသော်လည်း လူကမရုန်းမိ၊ မောင်မောင်မှာလက်သွက်ပြီး ပါးနမ်းရင်း မွှေးမွှေးပေးရင်း ခင်ခင်ထွေး၏ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ “အမေ့” ယောင်အော်ယင်း ထမီကိုဆွဲလိုက်ရာ ထမီကိုမဆွဲမိဘဲ မောင်မောင်၏တောင်မတ်နေသောလီးကြီးအား ဆွဲမိသွားသည်။ ခင်ခင်ထွေး တွန့်သွားသည်။အတော်အတန်ကြီးမားသော သူကတောင့်တနေသောအရာကို မရည်ရွယ်ဘဲ ကိုင်မိသွားခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ မောင်မောင်မှာ ခင်ခင်ထွေး၏နှုတ်ခမ်းအစုံအားစုပ်ယူလိုက်သည်။ 

ဖိုမဆက်ဆံရေးနှင့်ပတ်သက်ပြီး မောင်မောင်ကကျွမ်းကျင်ပြီးသား။ ခင်ခင်ထွေးအသက်ရှူကြပ်သွားသကဲ့သို့ ကုတင်ဘကသို့တဖြည်းဖြည်းရောက်သွားသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ ဟန်ဆောင်ရုံးနေပါသော်လည်း မောင်မောင်၏အပြူအစုအယုအယကြောင့်သာယာမိနေပြီ။ ခင်ခင်ထွေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်အကျမှာ မောင်မောင်ကခွရက်ဖြစ်သွားသည်။

ပိုမိုပြီးမောက်လာသောဆီးခုံ အား အသာဖျစ်ရင်း စောက်ဖုတ်အက်ကြောင်းလေးကို စမ်းလိုက်ချိန်ဝယ် စောက်ရည်ကြည်များစိုရွဲနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ သူမ၏ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကကျိတ်ခံနေရတော့သည်။ မောင်မောင်မှာသူ၏လိင်တံကိုလက်နှင့်ကိုင်၍ ခင်ခင်ထွေး၏အဖူးဖြစ်သော စောက်စေ့ကလေးအား ဒစ်ပြားနှင့် ပွတ်သပေးနေသည်။ 

အထက်အောက်ပွတ်ပေး၍ အပေါက်ဝကိုလည်း အနည်းငယ်သွင်းလိုက်နှင့်ပြုစုနေသည်။ ဤကဲ့သို့ပြုမူခြင်းမှာ မိန်းမတယောက်အတွက် အရသာအရှိဆုံးဖြစ်ကာ ခင်ခင်ထွေးကိုယ်တိုင်ပင် တင်ကလေးကော့ကာကော့ကာနှင့် ရင်ကလေးဆော့လာရသည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ ပါးစပ်ကတအင်အင် တဟင်းဟင်းနှင့်ညည်းသံပြုလာသည်။

အောက်မှဆက်ဆလူးဖြစ်ကာ လိုး ပါတော့သွင်းပါတော့ဟု မပြောရုံတမယ်ဖြစ်လာတော့သည်။ မောင်မောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူပေးသောအခါ ပြန်၍တအားဖက်မိနေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့်ပွတ်ပေးယင်းမှ နို့တလုံးကိုပြောင်း၍ ငုံစို့လိုက်သည်။

“ မောင်မောင်ရယ်၊ မမတော့ ခံစားရတာတမျိုးကြီးဖြစ်လာပြီ၊ အနေခက်သလိုဘဲ ရင်ထဲမှာကြပ်လာပြီ”

မောင်မောင်မှာ တွင်းဝ၌တေ့ထားသော လီးအားဒစ်မြပ်ယုံမျှသွင်းလိုက်သည်။ ကြပ်တပ်တပ်လေးဖြစ်နေသည်။ မောင်မောင်ကဖိကပ်ထိုးခြလိုက်သောအခါ ကြပ်ကြပ်ကလေးပင်ဝင်သွားလေတော့သည်။ ခင်ခင်ထွေးမှ တအား ကော့လာပြီးလျှင် လီးနှင့်စောက်ပတ်ကွာသွားမည်ကိုစိုးရိမ်မိသည့်အလား တင်ပါးကိုမြှောက်ပင့်ပေးမိသည်.။ မောင်မောင်ဆီသို့ခေါင်းကလေးထိုးကာ မောင်မောင်၏နှတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ ခင်ခင်ထွေးမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပေါင်ကိုကားပေးလာသည်။

မောင်မောင်မှာလဲ လီးကိုတဖြည်းဖြည်းထုတ်ကာ တဝက်လောက်အရောက၌ ရပ်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင်ပင် ဆတ်ခနဲထောင်ပေးလိုက်သည်။

“ အိုး….ဟုပင် ခင်ခင်ထွေးယောင်၍ အော်၍တကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲမမရဲ့” 

“ သွား…သူသိပ်ကဲတာဘဲ..ဒီမှာဖြင့်တကိုယ်လုံးနာနေပြီ။ သူသိပ်ကြမ်းတာဘဲ” 

ဟု ပြောရင်း သူမမှာအားကြမခံ အခေါင်းမှ အသာရှုံပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါအရသာ ရှိသူက မောင်မောင်ပင်.. မောင်မောင်သိပါပြီ..ဘာမှမလုပ်ရသေးခင်သူသိပ်ကြမ်းတာဘဲဟု ပြောလိုက်ကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေး ပါဟုပြောခြင်းပင်.. မောင်မောင်မှာ ၂ချက် ၃ချက်အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အောက်မှခံနေသူမှာလဲ..အသာကလေးမြှောက် မြှောက်ပေးနေသည်။

ခင်ခင်ထွေးပေါင်၂ချောင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းကားလာ၍ ခြေထောက်မြှောက်ပေးမိနေသည်။ မောင်မောင်မှာ ဟိုင်းထိုးသကဲ့သို့ လက်၂ဖက် ကြမ်းသို့ထောက်ရင်းမှ မစောင့်ဘဲ လီးနှင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ မွှေနေသည်။ 

ခင်ခင်ထွေးမှာ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းသံပြုရင် သူမ၏ရမ္မက်စိတ်တွေပြင်းထန်လာတော့ရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်မှ ပိုမိုဖောင်းကြွလာပြီး ယင်းအချိန်မှာပင် မောင်မောင်မှာ ၂ချက် ၃ချက်ခန့်တအားဆောင့်ကာ သွင်းလိုက် တဖွတ်ဖွတ်အသံများမြည်လာသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်များမှာလည်း စိမ့်၍ထွက် လာသည်။ မောင်မောင်မှာ လီးကလဲဆောင့်ရင်း လက်၁ဖက်မှလဲ နို့သီးဖျားလေးကိုခြေပေးနေသည်။

“ မောင်မောင်ရယ်…မမ..တအားအော်မိလိမ့်မယ်…အကုန်ယားနေပြီကွယ်”

“ မောင်လဲ ကောင်းတာပါဘဲမမရယ်”

“ ဒီပုံစံကပေါင်ညောင်းတယ်…ပြီးတော့ မမလဲပြီးချင်လာပြီ”

“ အဲလိုဆိုရင် မမဖင်အောက်က ခေါင်းအုန်း ချလကိုလေ..ပြီးတော့ခြေထောက်ဆင်းလိုက်ပေါ့”

လီးနှင့်စောက်ပတ် မချွတ်ဘဲ ဖင်အောက်သို့ ခေါင်းအုန်းသွင်းလိုက်ကြသည်။ အနေအထားမှာ လုပ်သူရော ခံသူပါ အလွန်ကောင်းသောပုံဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့် ဆောင့်ရသူအဖို့ အားနှင့်ထမ်းကာဆောင့်နိုင်သည်။ မောင်မောင်မှာ ခင်ခင်ထွေးအပေါ်မှာ မြင်းထိုင်၍ တချက်ခြင်းဆောင့်သွင်းနေသည်။ လက်၂ဖက်လဲ နို့ ၂လုံးကို ခြေလျှက်

“ အင်း….ကောင်းလိုက်တာကွယ်..ရင်ထဲမှာစိမ့်သွားတာဘဲ”

“ ချစ်မမရယ်…မမဟာလေးက သိပ်အတွေ့ထူးတာဘဲ”

ဆောင့်၍ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်ရာ ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် ကော့၍ ကော့၍ လာကာ

“ ဟင်….ဟင်…မောင်လေးကသိပ်သန်အလိုးကောင်းတာဘဲ..စိတ်လဲရှည်တယ်…ဒါမှမမကကြိုကတာ” 

ခင်ခင်ထွေးမှာ အရသာမျိုးစုံခံစားနေရသည်။ တအိုအို..တဟင်းဟင်းနှင့်ခံ၍ ကောင်းနေသည်။ မောင်မောင်မှာ တချက်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လီးကိုအဆုံးထိသွင်းကာ ငြိမ်နေသည်။ လက်ကအငြိမ်မနေဘဲ..ခင်ခင်ထွေးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာအယာကားစွင့်ပေးပြီး အကြောများတင်းနေသည်။ အခံကောင်းအလိုးကောင်းအနေမျိုးပင်။

“ မောင်လေးရယ်..မမတော့တအားယားနေပြီ..လက်ရောလီးရော အတော်သောင်းကျန်းတဲ့ကလေး”

“ ကောင်းတာပေါ့..မမရဲ့..မမရောမကောင်းဘူးလားဟင်”

“ မောင့်လီးကြီးကမသိဘူးလားဟင်” ဟုပြောရင်း အထဲမှ အသာညှပ်ပေးလိုက်သည်။

“ မသိဘူး..ပါးစပ်ကပြောမှသိမှာပေါ့”

“ ကဲ.ကိုတော်လေးရယ်..ကောင်းပါသတဲ့ရှင်..မမကိုမင်းအရှက်ကုန်အောင် လုပ်နေတာလာဟင်..

ဒီမှာဖြင့် မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆောင့်စမ်းပါ” မောင်မောင်မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်သွင်းနေရာမှ..ဆက်တကိုပင် တအားဆောင့်ပေးလိုက်သည်..

“ မောင်ရယ်…ကျွတ်ကျွတ်….ဆောင့်စမ်းပါတအား…ဟုတ်ပြီ”

မောင်မောင်ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ဒစ်ဖျားမှယားလာ၍ ခဏနားထားသည်.။ ခင်ခင်ထွေးမှာ အောက်မှကော့လိမ်နေပေပြီ

“ ဟင်းဟင်း…ဟင်းဟင်း” နှင့်ပြောရင်းမောင်မောင်ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေသည်ကို မကြိုက်သည့်လေသံပေးနေသည်။

“ ဘာလဲဟင် မမ”

“ လိုးပါတော့ကွယ်”

“ လိုးနေတာဘဲ မမရယ်”

“ အဲလိုမဟုတ်ဘူး..သိရဲ့သားနဲ့ကွာ”

မောင်မောင်ကိုသိရက်နှင့်မသိဟန်ဆောင်ပေးခြင်းဖြစ်၏

“ အော်….မမကလဲ..တအားဆောင့်ပေးရမှာလား”

“ ဟုတ်တယ်..ကဲ..ကိုယ်တော်လေးရယ်.ဆောင့်ဆောင့်…မမတ..အားယားလာပြီ..ပြီးချင်နေပါပြီကွယ်”

မောင်မောင်မှာလဲ..ပြီးချင်နေပါပြီ..အောက်မှ ခင်ခင်ထွေး၏ အပေးကောင်းခြင်းကြောင့် သူ့လီးမှာ ယားယံလာပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းအချက်၂၀ ခန့်ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆောင့်လိုက်သောအချက်တိုင်းအား ခင်ခင်ထွေးမှ မလွတ်တမ်း ကော့ပေးနိုင်၏

“ ဟုတ်ပြီ..အဲဒိအတိုင်းဆောင့်စမ်းပါ…အထက်နားကပ်ဆောင့်..တအားကြီးကိုဆောင့်လိုက်ပါ..တအား… တအား”

နှင့်ပင် စကားပြီးဆုံးအောင်မပြောလိုက်နိုင်….။ အံကိုကြိတ်၍ အိပ်ရာခင်းကို လက်၂ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားသည်။

ခင်ခင်ထွေးအပြီးတွင် စောက်ခေါင်းထဲမှ ရှုံချီပွချီနှင့် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ခြင်း…တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလိုက်ခြင်းကြောင့် မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ စွဲညှစ်ခြင်း ကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်များကို ဗျစ်ကနဲ ပန်းထုပ်လိုက်လေသည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ခင်ခင်ထွေးအပေါ်သို့ အသာမှောက်အိပ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံအားစုပ်ယူလိုက်သည်။ ခင်ခင်ထွေး မှာလည်းမောင်မောင်လွတ်ထွက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သိအလား တအားပြန်ဖက်ထားရင်း ၂ယောက်သား လောကကြီး၏ စည်းစိမ်ကိုအပြည့်အ၀ ရရှိသွားကြသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Sunday, May 23, 2010

တက်လူ (စ/ဆုံး)

တက်လူ (စ/ဆုံး)

ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ ရေးသည်။

နှုတ်ဆော့မိမှတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ။ ဒီတော့ ဘွာခတ်နေလို့ ညံ့ရာကျသွားမှာပေါ့။ ဤသို့ပင် ‘တက်လူ’ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သွေးက စကားပြောလာသည်။ သွေးဆိုတာက လူပျိုသွေး။ တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။

ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည် ။

...................................................................................................................

မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မရင်မေနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။

မရင်မေဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း မရင်မေတစ်ယောက် နှစ်သားမွေးတော့ နှစ်သွေးလှနေ၏။

ပင်ကိုက အချိုးအစားကျနပြီးသား ခန္ဓာကိုယ်မှာ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားသွားလာနေရသည့်အတွက် အေရိုးဗစ်ကသူတွေထက်ပင် စွဲမက်စရာ ကောင်းနေသေးတော့၏။

သူမယောက်ျား ကိုဘထွန်းက သူ့ထက် အသက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီး၏။ စီးပွားရေးအရှာကောင်းသော်လည်း လူရိုးလူအတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏။ နွားကောင်ရေ ၃၀ ကျော်သည့်အတွက် တောင် အရှေ့ဘက်ကရွာသို့ အမြဲတမ်း နွားနို့သွားပို့ရသည်။

ယခုလည်း မရင်မေ နွားနို့ပို့ပြီး ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တောင်းတစ်လုံး ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီး တက်လူလှည်းရှေ့ ပေ ၁၀၀ အကွာလောက်က ကျော့ကျော့ ကျော့ကျော့နှင့် သွားနေ၏။

တက်လူက တံပြာနှင့် နွားဖင်ကို တို့လိုက်ရာ လှည်းက စောစောကထက် ပြေးနှုန်းသွက်သည်။ စွင့်ကားသော တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးအစုံက နိမ့်ချီမြင့်ချီ စည်းချက်ကျလျက် ရှိ၏။ တက်လူက ပို၍သွက်အောင် တံပြာနှင့် တို့လိုက်ပြန်၏။

“ တောက်….ဟဲ့ …..အို”

အသံလည်းပေး တံပြာနှင့်လည်း အတို့ခံရသောအခါ နွားနှစ်ကောင်က ခပ်သွက်သွက် ပြေးတော့သည်။ မရင်မေက လှည်းရှောင်ရန် ဘေးသို့ကပ်ရင်း….

“ အယ်…ငါက ဘယ်သူများလဲလို့….”

“ လာလေ အမ…တက်…”

“ အေး…အေး…”

တက်လူက လှည်းရပ်ပေးလိုက်သည်။

“ ခေါင်းပေါ်ကတောင်း …ဒီကိုပေးလိုက်လေ…”

“ ရတယ်..နောက်ကပဲ တင်လိုက်မယ်…”

မရင်မေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကတောင်းကို လှည်းနောက်မြီးမှာ တင်လိုက်၏။ ခေါင်းမီးစုတ်နှင့် မျက်နှာလည်ပင်းတဝိုက်ကို သုတ်သည်။ ရံတိုင်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ လှည်းနောက်မြီးကို ခြေတစ်ချောင်းတင်မည်ပြုစဉ် နွားတွေက လန့်ပြီး ဝုန်းခနဲ ပြေးထွက်သွားသည်။ မရင်မေတစ်ယောက် မှောက်ရက်လဲ၍ ကျ ကျန်ခဲ့သည်။

“ အမလေးဟဲ့…ငါ့ စောက်ဖုတ်…”

မရင်မေနှုတ်က ယောင်လိုက်သောအသံကို တက်လူ ကြားလိုက်သည်။ ကြိုးကို ခပ်တင်းတင်း ဆောင့်ဆွဲကာ လှည့်ကို တန့်လိုက်သည်။ ရံတိုင်ကို ကမန်းကတမ်းချည်ပြီး လှည်းပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာာ လဲကျနေသော မရင်မေဆီသို့ အပြေးရောက်သွားသည်။

မရင်မေတစ်ယောက် ဒူးတုပ်အနေအထားဖြင့် မှောက်ရက်ကြီး ပုံလဲနေ၏။ သူ့မျက်နှာက မချိုမချဉ် ပြုံးစိစိကြီး ဖြစ်နေသည်။ တက်လူက မရင်မေဘေးတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ချိုင်းအောက်လက်လျှိုလျှက် ပွေ့ထူလိုက်သည်။

တက်လူပွေ့လိုက်စဉ်က သတိမထားမိသော်လည်း မရင်မေ ကိုယ်လုံးမတ်လာသည့်အခါ သူ့လက်က နို့အုံကြီး တည့်တည့်ပေါ် ဖက်ပွေ့မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ တော်တော်နာသွားလား မမ…”

အိစက်တင်းမို့သော နို့အုံပေါ်က သူ့လက်ကို မဖယ်သေးဘဲ မေးလိုက်၏။

“ အင်း…ဒူးခေါင်းနဲ့ မေးစိ နည်းနည်း နာသွားတယ်…”

“ မှန်း…မော့စမ်းပါ…”

တက်လူ မရင်မေ မေးစိကို လက်နှင့်ဆွဲမော့၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သိသိသာသာ ပွန်းပဲ့သွား၏။

“ အင်း ဟုတ်သား…နည်းနည်း ပွန်းသွားတယ်..”

မရင်မေ မျက်နှာပေါ်တွင် ကျေနပ်သော အရိပ်လှိုင်းများ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ ရွှန်းစိုတောက်ပသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် တက်လူကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ရပါတယ်…အိမ်ကျမှ ဒဏ်ကြေဆေးနဲ့ လိမ်းလိုက်မယ်”

မရင်မေက ထရန် ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်….

“အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….”

ပါးစပ်က စုပ်သပ်လျက် ဒူးခေါင်းကို လက်နှင့်ဖိကာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။

အမှန်တော့ ဒဏ်ရာက ပြောလောက်အောင် မနာပါ။ ဆန္ဒရာဂအားကြီးလှသော မိန်းမပီပီ မာယာပရိယာယ် ဆင်ခြင်းမျှသာ ဖြစ်၏။

တက်လူ ပွေ့ဖက်လိုက်စဉ်က သူ့နို့အုံကြီးပေါ် ပွေ့ဖက်မိသည်ကို အလွန်သာယာကျေနပ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူ့မေးကို ဆွဲမော့ကာ စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်သွားပုံကိုလည်း အရမ်းသဘောကျ ကြည်နူးသွားသည်။

ပြီးတော့ ကြီးကောင်ဝင်လာသော တက်လူ၏ အနေအထား။ ဒီကောင်လေးစိတ်ထဲ ဘယ်လိုရှိမည်မသိ၊ မရင်မေကတော့ နှလုံးတုန် ရင်ခုန် ရွှင်မြူးသွား၏။

ကာမဆန္ဒ အပြည့်အဝ မခံစားရသော မိန်းမပီပီ အခွင့်သာလျှင် သာသလို သူမစိတ်တွေက အမြဲတမ်း ထကြွနေတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကာမကျော့ကွင်းနှင့် ထောင်ဖမ်းရန် ပရိယာယ်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ လီးအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ လူပျိုသိုးတစ်ယောက်ကို ထောင်ဖမ်းသောနည်းလမ်းတွေ များစွာရှိသည်။

“ နေ…နေ..ကျနော် ထူပေးမယ်…”

တက်လူအသံတွေက သိသိသာသာ ပျက်နေ၏။ မည်မျှပင် ဟန်ဆောင်ထားစေကာမူ မငြိမ်သက်သော အတွင်းစိတ်က မျက်နှာပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူအမ်းနီမြန်းနေသည်။

စောစောက မရည်ရွယ်ပဲ ကိုင်လိုက်မိသောနေရာက တကယ် နို့အုံကြီးတည့်တည့် ဖြစ်နေ၏။ တင်းရင်း မို့မောက်သော နို့အုံကြီး၏ အိစက်နူးညံ့သော အတွေ့ဓာတ်က သူ့စိတ်ကို တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခါသွားစေသည်။

စိတ်ကို ထကြွစေသော အမြင်အာရုံက အဆင့်ဆင့် ဓာတ်ခိုက်ကာ ရမ္မက်သွေးတွေ ပူနွေးဆူကြွလာပြီး ဒုတ်နှင့် အတို့ခံရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မတ်တောင်လာသည်။

ယခင်က မည်သို့မျှ မထူးခြားလှသော်လည်း သဘာဝအားဖြင့် စောက်ဖုတ်အနံ့ကို ခံတတ်လာသော လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်အနံ့ ရလာပြီဖြစ်၍ ထိန်းချုပ်တားဆီး၍ မရနိုင်အောင် ပို၍လွန်ကဲလာသည်။

ပြီးတော့ နေရာကလည်း တကယ့်ကို လူသူကင်း တိတ်ဆိတ်သည့် တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာ..။တက်လူ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာ၏။ ဂလုခနဲ တံတွေးကို မျိုချလိုက်ပြီး တုန်ရီအက်ကွဲသော အသံဖြင့်…

“ ကဲ…မမ …ထ..”

တက်လူက မရင်မေ ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ မရင်မေ ဆန့်တန်းပေးသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမထူပေး၏။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတော့မည့် အနေအထား အရောက်တွင်…

“ အမလေး..ဟဲ့… ငါ့စောက်ဖုတ်…”

နဂိုကပင် ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်နေသော ထဘီက ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားသည်။ ထမီ လျော့ရဲနေမှန်း သိသော်လည်း တမင်သက်သက် ဒီအတိုင်းထားခြင်းဖြစ်ရာ အခုတော့ သူမ ဆင်ထားသည့်အတိုင်း ကွက်တိ ဝင်လာသည်။

ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှစ်သွယ် အရင်းစပ်ရှိ ဖြူဝင်းသော ဆီးခုံမို့မို့နှင့် နက်မှောင် တွန့်လိပ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အောက်သို့ ငိုက်ဝင်နေသည်ဖြစ်၍ မမြင်ရ။

မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် တက်လူတစ်ကိုယ်လုံး ရမ္မက်အခိုးအလျှံတွေ ဟုန်းခနဲ ထလာသည်။

ဝင်းပြောင်ခုံးမို့နေသော ဆီးခုံကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ဆိုင်းထားသော စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီးကို ကြည့်ကာ တက်လူတစ်ယောက် ဖွတ်မေ့ပဒတ်မေ့ မေ့သွား၏။ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ အသားတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။

အစိမ်းလိုက် ဝါးစားမတတ် တဝင်းဝင်း တောက်ပလျှက်ရှိသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးရဲရဲကြီး ကြည့်နေမိသည်။ တက်လူ အကြည့်ဒဏ်ကြောင့် မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။

“ လက်လွှတ်အုံးလေ…”

သည်တော့မှ တက်လူ သတိဝင်လာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော မရင်မေ လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မိ၏။ မရင်မေက ပုံကျနေသော ထမီကို ကုန်းကောက်၍ ဝတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ မျက်နှာလည်း ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီမြန်းနေသည်။

ထမီဝတ်ရင်းက မျက်လုံးက တက်လူပေါင်ကြားဆီသို့ ရောက်သွား၏။ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကို ထွင်းဖောက်မတတ် တန်းမတ်နေသည်။

အတွေ့အကြုံအရ အတော်ရှည်မည့်လီးမှန်း သိလိုက်သည်။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွားမည့်လီးမှန်း သဘောပေါက်သည်။ တချို့က လီးတန်ရှည်သော်လည်း လုံးပတ်က သေးတတ်သည်။

“ ဟဲ့… ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ…လှည်းပေါ်တင်ပေးအုံးလေ…”

မရင်မေက လက်တကမ်းတွင်ရှိနေသော တက်လူကို လက်နှင့်လှမ်းပုတ်ရင်း ပြော၏။ တကယ်တော့ လက်နှင့်ပုတ်သယောင်ပြုကာ ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ရာဂမီးလျှံက တရှိန်ရှိန်တောက်လောင်နေပြီမို့ တက်လူတစ်ယောက် ဘာကိုမျှ သဲသဲကွဲကွဲ မသိတော့၊ ကျွတ်ကျသွားသော ပုဆိုးစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့။

ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် မာန်ဟုန်ပြင်းသော လီးတန်ကြီးမှာ ဒုံးကျည်ကြီးတစ်စင်းပမာ အထက်သို့ ထောင်ကော့ကာ တောင်မတ်နေသည်။

လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မရင်မေမျက်လုံးတွေက ကိလေသာအရောင်တွေ တလက်လက်တောက်ပနေ၏။ လုံးပတ်က ၆ လက်မအနေအထားရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့်ရှိကြောင်း အတတ်သိလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လှိုဏ်ခေါင်း မကိန်းအောင်းဖူးသေးသော အော်ရဂျင်နယ်လီးမို့ ဝါညိုရောင်သမ်းနေ၏။

အရေပြား မလန်သေးပဲ တောင်ပို့မှိုကြီးပမာ ငုံထွားထွားကြီး ဖြစ်နေ၏။ လီးတန်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း မရင်မေ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ ကြွတက်လာ၏။

လီးအကြောင်း နောကျေအောင် သိထားသော စောက်ဖုတ်နှင့် စောက်ဖုတ်အရသာ မခံစားဖူးသေးသော လီးတို့၏။ ကာမစစ်ပွဲမှာ ပြင်းထန်စွာ ဆင်နွှဲကြတော့မည့် အနေအထားတွင် ရှိနေလေပြီ။

တက်လူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး …

“ မမ…ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ…”

တုန်ခါအက်ကွဲသော အသံကြီးဖြင့် တောင်းဆိုလာသည်။ ပြီးတော့ မရင်မေကို တအားကြုံးဖက်လိုက်သည်။

“ အယ်…ကျစ်…. လမ်းလည်ခေါင်ကြီးမှာ…”

မရင်မေက ခွင့်ပြုငြင်းဆန်သော အသံအစ်အစ်ဖြင့် ပြော၏။ တက်လူ မရင်မေကို ဖက်ထားရင်းကပင် ဟိုဟိုဒီဒီဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့၏ ညာဘက်တောင်စောင်းတွင် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ကြီးရှိ၏။ အပေါ်စီးက ကျသဖြင့် သူ့လှည့်ကိုလည်း မြင်နေရသည်။

“ လာဗျာ…ဟိုဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီ သွားမယ်…”

တက်လူက မရင်မေကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်၏။ တက်လူတစ်ယောက် နွားငတ်ရေကျ အငမ်းမရဖြစ်ကာ ဖျပ်ဖျပ်လူးနေပုံကို ကြည့်၍ မရင်မေစိတ်ထဲ ကျလိတိတိ ဖြစ်လာ၏။

မိန်းမပီပီ မူလိုက် ကလိလိုက်ချင်သေးသည်။

“ အမယ်…အဲဒီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ..”

“ ဟို…ဟို…ဟာ…ဟိုဟာဗျာ…”

တက်လူနှုတ်က လိုး ဟူသော စကားလုံးကို ထွက်ရခက်နေ၏။ ရမ္မက်ဇောထန်လျက်ရှိသော်လည်း မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးသော လူပျိုရိုင်းလေးပီပီ ရှက်သွေးကလည်း မွှန်နေပြန်သည်။ ဤမျှဆိုလျှင် သူ့သတ်ကွင်းထောင်ချောက်ထဲ သေချာပေါက်ဝင်လာပြီမို့ မရင်မေ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်သည်။

“ ဟဲ့…ပြောအုံးလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ လို့…”

ကြာမျက်လုံးဖြင့်ကြည့်ရင်း နွဲ့တဲ့တဲ့ ချွဲတဲတဲ ပြောနေသော မရင်မေအမူအယာကိုကြည့်၍ တက်လူ အူယားလာသည်။

သူတို့၏ ကာမဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်မိသည်။

“ မိန်းမဆိုတာ အမူမျိုးကွ…ခံချင်ပါလျက်နဲ့ ဟန်လုပ်ပြီး ငြင်းချင်ငြင်းနေတာ..ဒါကို အဟုတ်မမှတ်နဲ့…အေး..ငြင်းလေ ခံချင်လေသာ မှတ်…သူတို့က အခံမျိုး လုပ်ရင် သေချာပေါက် ခံမှာပဲ…စောက်ဖုတ်ဆိုတာ လီးအလိုးခံဖို့ သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားတာပဲ…လီးက လုပ်တတ်တဲ့သဘာဝ ရှိတယ်..စောက်ဖုတ်က ခံရမဲ့ သဘာဝရှိတယ်..ခံရမဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ရှိပါလျက်နဲ့ လီးက မလိုးတတ်ဘူးဆိုရင် အဲဒါ လီးဖျင်းလီးညံ့ပဲ..၊ အဲဒီလီးဖျင်းလီးညံ့ကြီး ကိုယ့်ပေါင်ကြားမှာ ကပ်နေရင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ထမီသာဝတ်ထားတော့မောင်… အဲဒါ ယောက်ျားမပီသတဲ့ အလကားဖွတ်ကျားဘဲ…”

တက်လူ သတ္တိတွေ ဝင်လာသည်။ ယောက်ျားစိတ် ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဝင်လာပြီမို့ သူ့ထက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီးသော မရင်မေကို သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေပမာ ထင်မှတ်လာသည်။

ဖအေတူသားမို့လားမသိ၊ တက်လူက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ထွားကြိုင်း၏။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်း၏။ ထို့ထက်ပို၍ အားရကျေနပ်စရာကောင်းတာက သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီး။

လီးက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွား၏။ လုံးပတ် ၆ လက်မ၊ အရှည် ၇ လက်မဆိုသော လီးမှာ လူရာဝင်ရုံမျှမက လူရာပင် လွန်နေပေပြီ။

အသက်သာကြီး၏။ သူ့ယောက်ျား ကိုဘထွန်းလီးမှာ ၄ လက်မခွဲကျော်ရုံသာ ရှိသည်။ ပြီးတော့ အမောရောဂါရှိသဖြင့် သူမဆန္ဒပြည့်ဝအောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ ထို့ကြောင့် လိုးနိုင်အောင် အရက်သောက်ခိုင်းသည်။ အစပထမ၌ ဟုတ်၏။ နောက်တော့ ဒုန်ရင်းအတိုင်းပင် ၊ အရက်စွဲသွားတာပင် အဖတ်တင်၏။ အခုတော့ စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကို ပိုမက်သွားသည်။

သူ့အတတ်နှင့်သူ စူးသောလုပ်ရပ်မို့ မရင်မေ မပြောသာ၊ အသာကြည့်နေရသည်။

တစ်ရက်..ကိုဘထွန်းနေမကောင်း၍ တစ်ယောက်ထဲ တောသွားရ၏။ ကိုဘထွန်းညီ လှမြင့်ကလည်း သူ့မိန်းမ မွေးခါနီးမို့ တစ်ယောက်ထဲ တောလာသည်။ အမွေဆိုင်မြေတွေမို့ တဲချင်းက နီးသည်။

လှမြင့်ကလည်း မိန်းမဗိုက်ကြီးနေ၍ စောက်ဖုတ်ငတ်နေသည့်အချိန်။ မရင်မေကလည်း ကာမဆန္ဒ မပြည့်ဝ၍ လီးငတ်နေသည့်အချိန်။ အငတ် အငတ်ချင်း ပေါင်းသင်းမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ကြသည်။ သူ့မိန်းမ ကလေးမမွေးမချင်း အတော်ကြာကြာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

အားရကျေနပ်ပါသည်။ ဆန္ဒလည်းပြည့်ဝပါသည်။ ဤသို့ နောက်မီးလင်းဇာတ်လမ်းလေးက ကောင်းနေစဉ် လှမြင့် ပိုးထိ၍ ဆုံးသွားသည်။

အဲဒီနေ့က မရင်မေ တောမလိုက်ဖြစ်၍ ကံကောင်း၏။ ပြန်သင့်ချိန် ပြန်မလာ၍ နေဝင်မိုးချုပ်မှ လူအုပ်နှင့် သွားကြရာ သူတို့နှစ်ယောက် ချိန်းချိန်းလိုးကြသော နေရာတွင် အဆိပ်တက်၍ တစ်ကိုယ်လုံး ညိုမဲတောင့်တင်းပြီး မှောက်ရက်ကြီး သေနေ၏။

မရင်မေတစ်ယောက် လန့်ဖျပ်သွားပြီးနောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သွားသည်။ သူ့ကို အားရကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်သော လှမြင့်လီးသည်ပင် တက်လူလီးနှင့်စာလျင် သေးနေသေး၏။ လှမြင့်ကလည်း အရှည်က ၅ လက်မခွဲခန့်သာ ရှိသည်။ သို့သော် အနှိုက်အဆွ အပွတ်အသပ် ကောင်း၏။

နောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သော မရင်မေတစ်ယောက် တက်လူလီးကြီးကို အလွတ်မခံနိုင်။ မြွေမကလို့ နဂါးပင် မြိုမြို၊ အားရပါးရကြီး အလိုးခံတော့မည်။

ကောင်လေးက အတွေ့အကြုံ လုံးဝရှိပုံမရ။ ကိစ္စမရှိ ဒီကိစ္စမျိုးက သင်လျှင် တတ်လွယ်သည်။ အလိုးခံရင်း သင်ပေးသွားမည်။

အတွေးဖြင့်တွေနေသော တက်လူကို မရင်မေက ကြာမျက်စချီလျက် မေးပြန်သည်။

“ ဟဲ့ ..ပြောလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်ကြမှာလဲလို့….”

“ ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးမှာဗျာ…၊ ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးမှာဗျာ… ကဲ…ကျေနပ်ပလား…”

တက်လူက ပါးစပ်ဖြင့် ပြောရုံတင်မက ထမီကို ပင့်လှန်၍ မရင်မေပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သုံးလေးချက် ကုတ်ထဲ့ပစ်လိုက်သည်။

မရင်မေတစ်ယောက် တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “ကဲ…ကြာတယ်ဗျာ…လာ….”

တက်လူက ခပ်ရဲရဲပင် လက်ကိုအတင်းဆွဲလျက် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်တွေရှိရာ တောင်ကုန်းလေးဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ဝါးရုံပင်အောက်ခြေမှာ ရှင်းပြောင်နေ၏။ ဂုံနီအိတ်တစ်လုံးပါ အဆင်သင့်ရှိနေသည်။ အဝင်လမ်းတစ်ဖက်သာရှိပြီး ပတ်ပတ်လည်မှာ လုံခြုံမှုအပြည့်ရှိသည်။

ထိုစဉ် ကာမလက်ဦးဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်လာ၏။

“ လိုးတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စဟာ ကမ္ဘာဦးကထဲက ရှိခဲ့တာကွ…. ကြည့်ရတဲ့ပုံက ကမ္ဘာဦးက ယောက်ျားမိန်းမတွေဟာ အဝတ်အစားဝတ်ပုံမရဘူး… အစတော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လိုးရကောင်းမှန်း မသိဘူးပေါ့လေ… ဒီလိုနဲ့ ကာလကြာတော့ သူ့ပေါင်ကြားကိုယ်ကြည့်… ကိုယ့်ပေါင်ကြားသူကြည့်နဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီး နှိုက်ကြကိုင်ကြ ဆွကြနဲ့ တူပါတယ်… ဒီတော့ ကောင်းတယ်ကိုး…ဒီလိုနဲ့ နှိုက်ရင်းဆွရင်းနဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိုးတဲ့အထိ အဆင့်တက်သွားတော့တာဘဲ… ပိုကောင်းမှန်းသိသွားတယ်…ငါပြောချင်တာက ဒီအချက်မဟုတ်ဘူး…

မိန်းမနဲ့ယောက်ျား လိုးကြတဲ့နေရာမှာ ကမ္ဘာဦးက ဥပဒေသအတိုင်း တုံးလုံးချွတ်လိုးဖို့ဘဲ…ကိလေသာဆိုတာ ညစ်ညမ်းတဲ့သဘောကိုခေါ်တာ…ညစ်ညမ်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်မှတော့ ပက်ပက်စက်စက် ညစ်ညမ်းနိုင်မှသာ အရသာရှိမှာပေါ့… အေး ..အဲဒီတော့ တိုးတက်လာတဲ့ ဒီခေတ်မှာ အရှက်ဆိုတာက ယဉ်ကျေးမှုလိုဖြစ်လာတယ်…အရှက်နဲ့ရမ္မက်ဟာ ဆန့်ကျင်ဖက်ပဲ..ဒီတော့ လုံခြုံတဲ့နေရာကို ပထမရွေးရမယ်… 

သေချာစိတ်ချရပြီဆိုရင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက် လိုးရုံပဲ…ဒါမှ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝရတော့မှာပေါ့… နောက်ကျောမလုံပဲ ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်နဲ့ လိုးရရင် ဘာအဓိပ္ပာယ်ရှိတော့မလဲ… ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပစ်တော့မယ် …မောင်…”

ကိုထွန်းအေးစကားတွေက တက်လူနားထဲမှာ နားရည်ဝနေပြီးသားမို့ လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့အရာကို အလိုလို လုပ်မိလျက်သားဖြစ်နေ၏။

ဝါးရုံပင်အောက်ရောက်သည်နှင့် တက်လူက ဂုံနီအိတ်စုတ်ကို ခါလိုက်ပြီး ပြင်ခင်းသည်။ မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးနှင့် မထီတရီရပ်နေသော မရင်မေကို ဂုံနီအိတ်ပေါ် ပွေ့လှဲလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ထိုင်မိကြသောအခါ တက်လူက အတင်းကြုံးဖက်ထား၏။ မရင်မေက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ကျောပေးအနေအထားမို့ တက်လူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဖင်ကြားသို့ ထိထိမိမိကြီး ထောက်မိနေသည်။

လူပျိုသိုးတက်လူတစ်ယောက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်ကာ ပျာယာခတ်နေပါတော့သည်။ လက်နှစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးကို ဆုပ်နယ်ချေမွပေး၏။ နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှ၏။

ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်နေပြီဖြစ်၍ သူ့ပုံစံက မဟားဒယားနိုင်လွန်းလှသည်။ နွားမကိုလိုးရန် အသဲအသန်ဖြစ်နေသော နွားသိုးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တဟူးဟူး ဖြစ်နေသည်။

ထူးဆန်းသော အတွေ့အကြုံတစ်မျိုးမို့ မရင်မေတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်ပိုးတွေ တရွရွ ထကာ မြူးကြွနေပါ၏။ သို့သော် နှစ်သားကျပြီးသော အအိုမမို့ တက်လူလောက်တော့ ဣန္ဒြေမမဲ့ပါ။ သို့ပေငြား ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးမှာမူ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ကြွကြွတက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသည်။

နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေပေးတိုင်း စောက်ဖုတ်အုံအတွင်းက အကြောမျှင်တွေ ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကြသည်။ ကာမဆန္ဒတွေ မပြည့်ဝခဲ့သမျှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကမျင်းကြောထချင်နေသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်အထက်ပိုင်းကို အနည်းငယ်လှန်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုငုံ့၍ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။ အရှိန်ရနေပြီဖြစ်သော ရမ္မက်မီးတောက်ထဲ ကိလေသာဓာတ်ဆီလောင်းသလိုဖြစ်ကာ ရမ္မက်မီးလျှံက ဟုန်းခနဲ ထတောက်တော့သည်။

ဆေးမဆိုးရပဲ ပင်ကိုသဘာဝအတိုင်း နီထွေးထူအမ်းသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၏။ မရင်မေကလည်း ပြန်စုပ်၏။ မရင်မေက သူ့လျှာကို တက်လူပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးသည်။ တက်လူကလည်း တမျှင်းမျှင်း စုပ်ပေးသည်။

နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် ကာမအရသာကို ခံစားနေကြသည်။

“ ပလွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…ဟား…တော်…တော်ပါအုံးကွာ… မမ မော..မောလိုက်တာ…”

မရင်မေက မောဟိုက်တုန်ခါသော အသံကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ သည်တော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက အချက်ပြထားသည့်နှယ် အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ခပ်သွက်သွက်ဖြုတ်သည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးက အတွင်းခံဘရာစီယာထဲမှ ရုန်းထွက်တော့မတတ် တင်းကန်ပြူလာသည်။ တက်လူက အိစက်ညက်ထွားသော နို့အုံကြီးပေါ် လက်ဝါးကိုဖြန့်အုပ်၍ ဖွဖွမွမွလေး ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။

မရင်မေ နှုတ်က တဟင်းဟင်းညည်းညူလျက် ရင်ဘတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထား၏။

“ မမ… ချိုချို စို့ချင်တယ်…”

နို့အုံဖွေးဥဥကြီးကို တရှူးရှူး ငုံ့နမ်းနေရာမှ တဏှာရူးသံဖြင့် ညုတုတုပြောလိုက်သည်။

“ ဟင့်… သိပ်အလုပ်ရှုပ်တာပဲ…”

မရင်မေက ဒေါမာန်ထဟန်ဖြင့် ပြောသည့်တိုင် သူ့ကိုယ်ကို ရှေ့ကုန်း၍ လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ကာ ဘရာစီယာချိတ်ကို ထောက်ခနဲ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ချိတ်ပြုတ်သွားသည်နှင့် နို့အုံကြီးက ကန် ထွက်လာသည်။ ဘရာစီယာ ပြေလျော့သွားပြီဖြစ်၍ နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ညှစ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ အလွန်ထူးခြားသော အတွေ့ဓာတ်က တက်လူတစ်ကိုယ်လုံးသို့ ဖြတ်သန်းသွား၏။ လီးတန်ကြီးကလည်း ပို၍တင်းမာလာသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်လုံးကြီးကို ဂုံနီအိတ်ပေါ်သို့ အသာလှဲသိပ်လိုက်သည်။ မရင်မေတစ်ယောက် ညှို့ဆေးမိထားသောသူပမာ တက်လူပြုသမျှ ဘာတစ်ခုမှ မငြင်းဆန်မိပဲ နေလိုက်ရသည်။

ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါ တက်လူက ဘေးချင်းယှဉ်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖောင်းတင်းစူတက်နေသော နို့သီးခေါင်းကို စို့ပါတော့သည်။

“ ပလပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်..ပလွတ် ပြွတ်…”

ပါးစပ်နှင့်လည်းစို့၊ လျှာနှင့်လည်း ထိုးဆွမွှေနှောက်ပေးပြန်ရာ…

“ အင်း…ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်…အား ဟင့်…ဟင်း…အဟင့်…အင့်…ကျွတ်..ကျွတ်”

မရင်မေတစ်ယောက် အူထဲအသည်းထဲကပါ ယားတက်လာသဖြင့် တွန့်လိမ်ကော့ထိုးနေ၏။ စောက်ဖုတ်အတွင်း လှိုဏ်ခေါင်းထဲကပါ လှိုက်ထကျဉ်တက်လာ၏။

စောက်ရည်တွေကလည်း စိုရွှဲအိုင်ထွန်းလာပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ စီးကျလာသည်။ တအားခံချင်လာပြီ။ မနေနိုင်လောက်အောင် ခံချင်လာသည်။ သည့်ထက်ပို၍ အဆွခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။ တဏှာရာဂ ထန်လှပါသည်ဆိုသော မရင်မေတစ်ယောက် လူပျိုသိုးလေးတက်လူ၏ ကလိဆွကျီစားဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။

“ ဟင်း ..အင်း..ဟင့် ဟင့်… အင့်…တော်…တော်ပါတော့ကွာ… မ..မ..မနေနိုင်တော့ဘူး..အား အင်း…အဟင့်…လိုး…လိုးပါတော့နော်… ကြာရင် သေ ..သေ လိမ့်မယ်…အင်း...”

တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အငမ်းမရစို့နေသော တက်လူမျက်နှာနှင့် သူ့နို့အုံကြီးကို တအားဖိကပ်ထားမိသည်။ မရင်မေ သူ့ကို ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသည်။ သူမ၏ကာမဆာလောင်တောင့်တနေသော မျက်နှာကြီးက တက်လူ၏ ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုပြင်းထန်ထကြွစေသည်။

တက်လူ နို့အုံပေါ်မှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ပြန်ချ၍ ကွင်းလုံးကျွတ် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားချထားလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရာဂမီးတောက်ကို အရှိန်အဟုန် ကြီးမားစေသည်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်တင်ဖြဲကား၍ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသေအချာကြည့်လိုက်သည်။ နက်မှောင်လိမ်ကောက်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအောက်က စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကားပြဲဟနေ၏။ နီညိုရောင်သမ်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်မွှာက ဘေးသို့ အနည်းငယ်လန်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲနုထွတ်နေသည်။

တက်လူက စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ စောက်ရေတွေက သူ့နှာခေါင်းထိပ်တွင် ပေပွကုန်၏။ ညှီစို့စို့အနံ့နှင့် ငါးဖောင်ရိုးနံ့တွေက တရှိန်ရှိန်လှိုင်ထနေသည်။

တက်လူစိတ်ထဲ ရွံစရာဟု လုံးဝမထင်မှတ်ပေ။ ဤရနံ့တွေက သူ၏ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုနိုးကြွစေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းလို့အားရသောအခါမှ လက်နှင့် အသေအချာဖြဲ၍ လျှာကိုထိုးသွင်းသည်။ ပြီးမှ ပင့်လှန်ကုတ်ယက်လိုက်သည်။

မရင်မေ ဖင်ဆုံကြီးမှာ လေထဲသို့ မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ လှုပ်ခတ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသော မိန်းမမို့ စောက်ရေတွေ ပန်းထွက်တော့မည်ကို သိလိုက်သည်။

“ အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့်…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါတော့ကွာ.. အီး ..အဟင့် ဟင့်…အမလေး…အီး ဟီး.. ဟင့်..ဟင့်..”

မရင်မေတစ်ယောက် ငိုသံပါကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ တက်လူက လျှပ်တပြက်အတွင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပုံလိုက်သည်။ သည်မျှ အချိန်ဆွဲထားသည်ကို မကျေနပ်သည့်အလား လီးတန်ကြီးက ဒေါသူပုန်ထကာ ကော့ကော့မတ်မတ်ကြီး တောင်နေ၏။

တက်လူက မရင်မေပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနားရောက်အောင် တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ရင်ဘတ်ဆီသို့ ဖိတွန်းထားလိုက်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အထက်သို့ကြွတက်လာရုံမျှမက ပို၍ပြူးကန်ထွက်လာသည်။

အကျအန ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အထက်သို့ ကောက်၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖိ၍ စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကာ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဖြစ်..ဖွစ်…ဖွစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွစ်…ပလွတ်…ဖွတ်…အ….အား..အား..အ. အမေ့…အင့်…အား အမလေး…အမေ့…အင့် အိ…အား …ကျွတ်…ကျွတ်…ရှီး…အီး ဟီး…အ…”

မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းသွားပြီး မီးပွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပါးစပ်ကိုဟ၍ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေရ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် မွေးဖူးထားသော အအိုစောက်ဖုတ်တောင် နင့်ခနဲ ခံလိုက်ရသည်။ တရှိန်ထိုး တိုးဝင်လာေသော အဟုန်က ပြင်းထန်လွန်းသည့်အတွက် တစ်ကိုယ်လုံး တဖျပ်ဖျပ် လူးခါသွားရ၏။

တက်လူက အဆုံးထိရောက်အောင် ဖိသွင်းထားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ခေတ္တစိမ်ထားပြီး နူးညံ့နွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားကြည့်လိုက်သေးသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဘာမမှု အံတုသည့်သဘောဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။

တက်လူ သူ့ဖင်ကြောကြီးကိုရှုံ့၍ လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်၍ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်သည်။ ဤသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးခါလောက်လုပ်ပြီးနောက် မရင်မေကိုယ်လုံးပေါ်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ကာ အသားကုန်ကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်..ဒုတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…….ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…အင့်..အ…အမေ့…ကျွတ်…အ..အ…အင့်… အ..အမေ့…အင့်….အ…”

အားမာန်ပါသော ဆောင့်ချက်တွေက အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ် သွင်းဆောင့်နေသည်။ မရင်မေကလည်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းအသံပေးလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ ခံသည်။

မရင်မေ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းမှာ ဘေးသို့ ကား၍ ရမ်းခါနေသည်။ ထိုစဉ် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းက တက်လူခါးကို ကုတ်ချိတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထောက်ထားသော လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကုတ်လိုက်မိသည်။

‘အီး’ ကနဲ အသံကြီးထွက်ကာ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပူနွေးသော စောက်ရေတွေက ဗလွတ်ခနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ နွေးထွေးရှိန်မြသော အတွေ့တစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်နေသည်။ စောစောကထက်ပို၍ ဆောင့်ကောင်းသည်။

ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှသည်။ လိုးရင်းလိုးရင်းဖြင့်ပင် သူ့ဒစ်ငုံကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ပြဲလန်သွားသည်။ ဒစ်ဆံကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေသည်။ လချောင်းတလျှောက်မှာလည်း ယားတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အတွင်းညှစ်အားတို့ တွေ့ဆုံခိုက်ဝယ် ကျဉ်ဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သုတ်ရေပူတွေကို ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။ ဂွင်းတိုက်လို့ကောင်းတာနှင့် လားလားမှမတူသော အကောင်းတကာ့အကောင်းဆုံး အရသာကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်။

တက်လူက ဆီးခုံချင်းထိအောင် ဖိကပ်လိုက်ပြီး မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်ကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ လရေတွေက ယခုအချိန်ထိ ဖျစ်ခနဲ ဖျစ်ခနဲ ထွက်နေတုန်း။ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်း သိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ မရင်မေကလည်း တက်လူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာသည်အထိ ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။

တက်လူလီးက တခြားလီးတွေလို ပျော့ခွေမသွားဘဲ တင်းတင်းတောင့်တောင့် ဖြစ်နေသေးသည်ကို မရင်မေ သတိထားမိသည်။ အာဂယောက်ျားပင်။ ဘယ်တုန်းကမှ မပြည့်ဝဖူးသော ကာမဆန္ဒတွေ ယနေ့ တလုံးတဝကြီး ပြည့်ခဲ့ရပြီ။ စောက်ရေပူတွေ ဒလဟောထွက်၍ ကျေနပ်အားရစွာ ပြီးခဲ့ရသည်။

သို့တိုင် မကျေနပ်နိုင်ချင်သေး။ သည်လီးမျိုးနှင့် သည်အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့မလွယ်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲစုတ်ပြတ်သည်အထိ ခံလိုက်ချင်သေးသည်။ တဏှာရာဂ ဓာတ်ခံအား ပြင်းထန်လှသော မရင်မေအဖို့ ဤမျှတွေးရုံနှင့် ရာဂစိတ်က လှိုင်းထလာရပြန်သည်။ ရာဂလှိုင်းထလာသည်နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွလာပြန်သည်။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..ကိုယ်တော်လေး… အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး ဘုန်းဘုန်းလဲသွားပလား…အဟင်းဟင်း…ဒီလောက်တော့ မဖုရားက ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်…အဟင်းဟင်း…ခစ်ခစ်…”

မရင်မေက တက်လူကို ကလိလိုက်သည်။ တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်ထိ လိုက်မည့်ကောင်မျိုး။

“ ဟိတ်….ပြောနေတာ မကြားဖူးလား….”

မရင်မေက သူ့ကိုယ်လုံးကို လှုပ်ခါ၍ မေး၏။ တက်လူက မေ့ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။

“ ဒါပဲလေ…ပြောတော့ လေကြီးမိုးကြီး…ဟင်း…တစ်ချီလေးလိုးရုံနဲ့ ဖလက်ပြသွားပြီ…အဟင်းဟင်း…”

မရင်မေက တက်လူရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်ထားသော သူ့နို့အုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ မေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း တက်လူလီးကြီးမှာ တင်းတင်းလာ၏။ မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်လျက် မှိန်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို လုံးဝမနှုတ်ပဲ သည်အတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြှုပ်ထားသည်။

မရင်မေမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သုံးလေးချက်ခန့် ဆောင့်ပြလိုက်သည်။ မရင်မေက ကိလေသာရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်လက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်ကာ မဲ့ပြ၏။

“ ဟင်း…ဒီလောက်များ…ပျင်းသေးတယ်နော်…”

မရင်မေအပြောကို တက်လူက မချေပပါ။ သို့သော် သူ့မျက်နှာမှာ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ…သေဖို့သာပြင်ပေတော့…ဟူသော ယောက်ျားမာန်သတ္တိတွေက ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်နေ၏။

မရင်မေ၏ နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို အခြေမှ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆေင့်ဆောင့်လိုးပြန်၏။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…..ဖွစ်…ဖွစ်…ဖွတ်..ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်…ဖွစ်…..”

မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေရော လရေပါ အိုင်ထနေသဖြင့် သံစဉ်က တစ်မျိုးပြောင်းသွားသည်။ မရင်မေမျက်နှာက မဖြုံသည့်သဘောဖြင့် မခို့တရို့လေး ပြုံးနေသည်။

တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရာမှ နို့အုံကြီးကို ညှစ်၍ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးသည်။ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့်လည်း တို့ထိပေး၏။ ရစ်ပတ်၍လည်း ယက်ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးတိုင်း မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ရွစိရွစိဖြစ်လာ၏။ ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိပြူးပြူးကြီးနား ဖိကပ်ကာ အသေအချာ ဆောင့်လိုးသည်။ နို့အုံကိုလည်းစို့၊ စောက်စိနှင့် ထိမိအောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသောအခါ မရင်မေ စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။

“ ဖွတ်…ဖွပ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….အင့်…အင့်….အင့်..အ….အား…အင့်..ဟင့်…..”

တအင့်အင့်နှင့် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခံသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်ခန့်တွင် မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လေဟာပြင်ထဲ ရောက်သွားသလို တသိမ့်သိမ့်ခံစားရသည်။ တက်လူက အရှိန်မလျှော့ပဲ ဆက်လိုးသည်။ နို့အုံကြီးကို နမ်း၏။ နို့အုံတင်းတင်းကြီးတဝိုက်ကို လျှာပြားဖြင့် ယက်၏။ နို့သီးခေါင်းကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၏။

စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ထိမိအောင် ဂရုတစိုက်လိုးသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်လာသောအခါ မရင်မေ မအောင့်နိုင်တော့၊ တဟင်းဟင်း ငြီးလာသည်။ မကြာခင် မျက်နှာတပြင်လုံး သွေးဆုတ်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ လှိုင်းစီးရသလို တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားနေရ၏။ မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားပြန်ပြီ။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်လာ၏။ ဖူးယောင်ကြွတက်လာ၏။

တက်လူ အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေမှာ တဖျပ်ဖျပ်လှုပ်ခါလျက် ကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်တက်လာသည်။ တက်လူက စောက်စိနားကို အသေအချာဖိကပ်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး တင်းကားလာပြီး ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွား၏။ တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ မလှုပ်နိုင်တော့။ မျော့လုမျော့ချင် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုစဉ် တက်လူလချောင်းထဲမှ လရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာသည်။

မရင်မေ လေးချီပြီး၍ တက်လူ ၂ ချီပြီး၏။ တက်လူလည်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ မရင်မေ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွား၏။ မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ညင်သာစွာ လှုပ်နေ၏။ အတော်ကြာကြာ မှိန်းနေကြပြီးမှ မထချင်ထချင် ထလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အသံတွေ ဆိတ်နေကြသည်။ နှေးကွေးသော လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လုံခြုံအောင် ပြန်ဖုံးကြသည်။ မရင်မေက ဦးစွာထွက်သွားသည်။ သူသွားပုံက ကွတတ။ ထို့နောက်မှ တက်လူလိုက်လာသည်။ သူ့ဟန်ပန်က လေးတိလေးကန်။

လှည်းမောင်းပြီး ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ရွာနားရောက်ခါနီးတွင် မရင်မေ ဆင်းနေရစ်၏။ နွမ်းလျသော အပြုံးဖြင့် တက်လူကို နှုတ်ဆက်သည်။ မျက်လုံးဖြင့် စကားပြော၏။ တက်လူ နားလည်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

သူတို့ထွက်သွားပြီး မကြာခင် နဘူးခြုံထဲက အရက်သည် မခင်လှ ထွက်လာသည်။ ဝါးရုံပင်ကြားတွင် ညှပ်ထားသော တက်လူဦးထုပ်ကို လှမ်းယူပြီး ဆူးပုတ်ရွက်တွေ ထည့်ထားသော အိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ မခင်လှမျက်နှာက ပြုံးနေ၏။ တက်လူနှင့် မရင်မေတို့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေတာကို နဘူးခြုံထဲက အစအဆုံး မြင်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် ပြုံးတာလား၊ တခြားကြောင့် ပြုံးတာလား ဆိုတာ သူမှတစ်ပါး မည်သူမှမသိနိုင်။ မခင်လှနှင့် မရင်မေက အရွယ်တူ ဆိုက်တူ ညီမဝမ်းကွဲ။

...............................................................................................................................

“ မိန်းမလိုးလို့ အားပြတ်သွားရင် အရက်နဲ့ကြက်ဥ စပ်သောက်ရတယ်ကွ…၊ မကြာခင် အားပြန်ပြည့်တယ်…ဒီတော့ ထပ်တွယ်ပေါ့ကွာ…ဟား ဟား…”

ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ အရက်သောက်ရန် မခင်လှအိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့သည်။ မခင်လှတို့ အရက်ဖိုက ထနောင်းခေါက်အရက် ကောင်းကောင်းရသည်။ ကြက်ဥလည်း ရောင်း၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ မခင်လှ ပြုံးပြသည်။ အရက်ဆိုင်မှာ လူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်ထောင့်တွင် မရင်မေယောကျ်ား ကိုဘထွန်းက ပုလင်းထောင်နေ၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ လှမ်းခေါ်၏။

“ ဟေ့…ဖိုးတက်လူ…ဒီလာကွာ…စကားပြောရအောင်…”

တက်လူ မျက်နှာပူသွား၏။ မနက်က သူ့မိန်းမ ဝါးရုံတောထဲမှာ ကြာခိုခဲ့သည် မဟုတ်လား။

“ အင့်…ချကွာ..”

ကိုဘထွန်း ငှဲ့ပေးသော အရက်ခွက်ကို တက်လူက တရှိန်ထိုး မော့ချသည်။ ပူဆင်းသွားသည်။

“ အင့်…ထပ်ချ…”

ထိုစဉ် မခင်လှ ရောက်လာသည်။ တစ်လုံးပဲလားဟု မေး၏။ တက်လူက ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မခင်လှက အရက်တစ်လုံးနှင့် ကြက်ဥနှစ်လုံး ယူလာသည်။

“ ကိုဘထွန်း… တက်လူကို လျှော့မတွက်နဲ့နော်… တော့်ထက်သာတယ်…”

“ ဟဲဟဲ…ဟုတ်တာပေါ့ဟ…သူတို့က…တက်လူကိုး…”

“ ေဩာ်…မေ့နေလိုက်တာ…”

မခင်လှက ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဦးထုပ်တစ်လုံး ပါလာသည်။

“ ဒါ နင့်ဦးထုပ် မဟုတ်လား”

တက်လူ အံ့ဩသွားသည်။ ဟုတ်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြ၏။ မခင်လှက အဓိပ္ပာယ်ပေါင်းများစွာပါသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၏။

“ အားလား…ညကျရင် တောင်ဘက်ရွာ ဘီးနဲ့ လိုက်ပို့စမ်းပါ…”

“ ဟုတ်…”

တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် ဘွာမခတ်တတ်ဘူးလေ…။



 မှတ်ချက် ။         ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။


Sunday, May 16, 2010

အအိုကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော် (စ/ဆုံး)

အအိုကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တခြားယောင်္ကျားတွေတော့မသိ။ ကျနော်ကတော့ မိန်းမလိုးရမယ်ဆိုရင် အပျိုထက် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမ သို့မဟုတ် တစ်ခုလပ်မိန်းမတွေကို လိုးရတာ ပိုကြိုက်တယ်ဗျာ။

အပျိုရဲ့ အဖုတ်ကကျဉ်းတော့ လိုးတဲ့အခါ ကျဉ်းကျပ်တဲ့အတွက် အရသာပိုကောင်းတာတော့ မှန်တယ် ။သို့သော် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတွေကို လိုးသလို စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့ မရဘူးလေ ။ အဲ့လိုစိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်မလိုးရပဲ ညင်ညင်သာသာလေးပဲ လိုးပေးရတာကို စိတ်ထဲမှာ အားမရတဲ့အတွက် အပျိုထက်အအိုကို ပိုလိုးချင်တယ်ပြောတာပါ။

အခု ကျနော်ရေးတင်မည့် ဇာတ်လမ်းကတော့ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ လိုးဖြစ်ပုံဇာတ်လမ်းဆိုကြပါစို့ဗျာ။ သူ့နာမည်ကိုမေလို့ ခေါ်အလွယ်ခေါ်ရအောင်ဗျာ ကျနော့်ထက်ကြီးတော့ မမမေလို့ဆိုကြပါစို့။ မမမေက ကလေး၃ယောက်ရဲ့ အမေပါ ။

ဒါပေမယ့် သူ့အိုးကတောင့်သလို နို့တွေကလဲတွဲမနေပဲ အခုထိဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်ရှိတယ်လေ ။ဘော်ဒီကအမိုက်စားမို့ ကျနော်အရမ်းလိုးချင်လို့လိုက်ခဲ့တာပါ။ ဒီနေရာမှာ သယ်ရင်းတို့ကို အကြံပြုလိုတာတစ်ခုရှိပါတယ်။ သယ်ရင်းတို့အနေနဲ့ အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမတွေကိုလိုက်မယ် (အရှင်းဆုံးပြောရရင် လိုးရဖို့ကြိုးစားမယ်)ဆိုရင် ပထမဆုံးသူတို့နဲ့ရင်းနှီးအောင်အရင်လုပ်ကြပါနော် ။

အပျိုတွေကို လိုက်သလို ဘာမှမသိသေးပဲနဲ့ လမ်းမှာစကားလိုက်ပြောလို့ကတော့ ပါးကွဲမလား အချုပ်ထဲရောက်မလား တစ်ခုခုသာမျှော်ပေတော့ပဲ ဟိုကအအိုလေ သူ့ဘက်ကစိတ်ပါဦးတော့ ပက်ဝန်းကျင်အခြေအနေအရ ဟန်လုပ်ပြီး ရှက်ရမ်းရမ်းမှာပဲလေ ။အဲ့ဒါကိုမမေ့ကြပါနဲ့လို့အကြံပေးချင်ပါတယ်။

နောက်ထပ်ပြောချင်တစ်ခုကတော့ အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမပင်ဖြစ်ပါစေ ၁၀ယောက်မှာ ၈ယောက်လောက်တော့ ပက်ဝန်းကျင်သာမသိစေ မရိပ်မိစေနဲ့ လင်ငယ်ထားချင်ကြတာကများတယ်ဆိုတာ ကျနော့်အတွေ့အကြုံအရသိထားပါတယ်။မမမေကိုတွေ့တိုင်း သူ့ရဲ့ဖင်တွေနို့တွေကိုကြည့်ပြီး လီးတောင်ရတာဆိုတာ ခဏခဏပဲ။

စိတ်ထဲမနေနိုင်တော့ဘူး လိုးရဖို့ကြံမယ်ဆိုပြီး လိုက်တော့တာပဲ။ သူကစတိုးဆိုင်ဖွင့်တာဆိုတော့ စကားပြောဖို့အခွင့်အရေးက တပန်းသာတယ်လေ ။ လိုတာလေးတွေရှိရင် မမမေရဲ့ဆိုင်ကိုပဲအမြဲသွားဝယ် သူ့အမျိုးသားနဲ့ တခြားလူတွေရှိတဲ့အချိန်ဆို အလိုက်တသိစကားမပြောပဲနေပြီး သူတစ်ယောက်ထဲရှိချိန်တွေမှ ကျနော်ကစကားမရှိ စကားရှာပြီး ရင်းနှီးအောင်လုပ်တာပေါ့ ။

ဒီလိုနဲ့တဖြေးဖြေးခင်လာပြီဆိုမှ ph noတောင်း အပြင်မှာမုန့်စားလေးဘာလေး ခေါ်မမမေက ဘယ်လိုလှကြောင်း ဘယ်လိုဆွဲဆောင်မှုရှိကြောင်း တွေ့တိုင်းချီးကျူးပေးသလို သာယာတပ်မက်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေနဲ့မကြာခဏကြည့်ပေး ဒီလိုနဲ့မမမေဘက်ကလဲ ကျနော့်ကိုစိတ်ဝင်စားလာပြီလို့ ယူဆရတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်သူ့ကိုချစ်ရေးဆိုတာမှာ okတော့တာပဲဗျာ။ 

ပထမဆုံးမမမေနဲ့ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖို့ချိန်းတော့ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်နဲ့ဝေးတဲ့ မြို့သစ်ဘက်က ဟိုတယ်တစ်ခုခုမှာပဲတွေ့ဖို့မမမေကပြောတာနဲ့ မြို့သစ်ထဲက ဟိုတယ်တစ်ခုမှာတွေ့ကြပါတယ်။ လိုရင်းသွားကြစို့ဗျာ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျနော်လဲနောက်ကနေ သူ့ကိုဖက်လိုက်ပြီး ပျော်လိုက်တာမမမေရယ်။  ဒါလောက်လှတဲ့ မမနဲ့အခုလိုတွေ့ခွင့်ရတာ အရမ်းပျော်တာပဲပြောပြီး နောက်ကဖက်ထားရင်း နို့တွေကိုကိုင်တော့တာပေါ့ ။မမလဲအရမ်းပျော်တာပါမောင်ရယ်တဲ့ သူကပြန်ပြောတယ်လေ။ 

ကျနော်မမမေကိုပွေ့ပြီးကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တယ် သူ့ဘေးမှာအတူလှဲအိပ်ရင်း လက်ကခါးကိုဖက်ထားရင်း ပါးလေးကိုမွှေးလိုက်တော့ မမမေကပြန်မွှေးပေးတယ်လေ။မမမေရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို kissing ဆွဲတော့ သူကလဲကျနော့်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး အားပါးတရပြန်ပြီး kissing ပြန်ဆွဲပေးတာပေါ့။ 

သူ့မျက်လုံးလေးတွေကို မှေစင်းထားရင်း ကျနော်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအားပါးတရပြန်နမ်းပေးတဲ့ မမမေရဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်မိတော့ စိတ်ထဲမှာအရမ်းကျေနပ်မိတယ်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းပေးနေချိန်မှာ ကျနော့်လက်ကအငြိမ်မနေဘူးလေ နို့တွေကိုင်ပေးလိုက် အဖုတ်ကိုနှိုက်ပေးလိုက်နဲ့ကလိပေးတော့ မမမေလဲစိတ်ပါလာပြီး တအင်းအင်းနဲ့ငြီးလာပါတော့တယ်။ 

ဒါလောက်နဲ့ ကျနော်မမမေရဲ့အဖုတ်ထဲကိုကျနော့်လီးထဲ့ပြီး လိုးမပေးသေးပါဘူး ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုရင် အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမတွေနဲ့ လိုးတဲ့အခါ သူတို့ကိုယ့်အပေါ် နောက်ထပ်လဲခံချင်အောင် ပညာကုန်သုံးရပါတယ်။ သူတို့ယောင်္ကျားတွေနဲ့ အမြဲအလိုးခံနေကြဆိုတော့ သာမန်အလိုးခံရတဲ့ feeling မျိုးထက်ပိုပြီး သူတို့ဘက်ကမျှော်လင့်တတ်ကြပါတယ်။

ဥပမာ နှူးနှပ်ပေးလို့ သူတို့ဘက်ကစိတ်ပါလာချိန်မျိုး အဖုတ်ယက်ပေးတာမျိုး လီးကြီးကြီးနဲ့အကြာကြီးလိုးပေးတာမျိုးတွေကို သူတို့မက်မောကြပါတယ်။ နို့တွေကိုင် အဖုတ်နှိုက် kissing ဆွဲပေး တပြိုင်တည်းလူပ်ပေးနေတော့ မမမေစိတ်အရမ်းပါလာတယ်ဆိုတာကို သူ့အဖုတ်ကအရေတွေထွက်လာနေတာနဲ့သိသာပါတယ်။အခုချိန်စလိုးရင်လဲ သူသဘောကျမှာသေချာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်မလိုးသေးပဲ မမမေရဲ့အဖုတ်လေးကိုယက်ပေးဖို့ဟန်ပြလိုက်ပါတယ်။ အဖုတ်လေးကဖွေးပြီးဖောင်းကားနေသလို အမွှေးလေးတွေကမထူမပါးနဲ့ အရမ်းကိုကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။

ကလေး၃ယောက်အမေိမို့လားမသိ အဖူတ်ကနည်းနည်းတော့ ပြဲနေပြီလေ။ ကျနော်ကကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီး မမမေကိုကုတင်စောင်းဘက်ဆွဲမလိုက်တော့ မမကလဲအလိုက်သင့်ထပြီး ကတင်စောင်းမှာထိုင်ပြီးလှဲပေးပါတယ် ။ကျနော်အဖုတ်ယက်ပေးတော့မယ်ဆိုတာ သူအလိုလိုသိတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပေါ့ဗျာ။ကျနော်ကကုတင်စောင်းဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မမမေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုကားလိုက်ပါတယ်။ ခြေထောက်၂ချောင်းကိုကားလိုက်တော့လေ အဖုတ်လေး ဟပြဲသွားတဲ့မြင်ကွင်းကိုအခုထိပြန်တွေးလိုက်တိုင်းလီးတောင်ရပါတယ်။မမမေရဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုသိမ်းကျုံန်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တော့ အား မောင် အ အ နဲ့ မမမေခမျာ ငြီးတော့တာပါပဲ။

ကျနော်လဲ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေးကိုက်လိုက် အဖုတ်တစ်ခုလုံးလျှာနဲ့ယက်လိုက် လျှာထိပ်လေးနဲ့အဖုတ်ထဲကိုမွှေပေးလိုက်နဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်လုပ်ပေးနေတော့လေ ။မမမေဟာ ကျနော့်ခေါင်းကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိကိုင်ထားရင်း ဖင်တွေကြွလာလိုက် ဟိုဘက်လှိမ့်လိုက် ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နဲ့ အား မောင် အ အ နဲ့မနားတမ်းငြီးလာတော့တာပဲဗျာ။ ၁၀မိနစ်လောက်ယက်ပေးနေတော့ မမမေအရမ်းစိတ်ပါလာပါပြီ ။မောင် မမမနေတတ်တော့ဘူး လိုးပေးပါတော့လို့ ပြောလာပါတော့တယ်။ 

ကျနော်က ဒီလိုအချိန်မှာလိုးပေးချင်တာလေ ဒါမှလဲ နောက်ဆိုမကြာမကြာလိုးပေးဖို့သူကခေါ်မှာကိုဗျ။အဖုတ်ယက်နေတဲ့အနေအထားကနေ ကျနော်မက်တက်ထရပ်လိုက်ပါတယ် ။ မမမေရဲ့ ခြေထောက်၂ချောင်းကိုပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပါတယ် ။ကျနော့်ရဲ့လက် ၂ဖက်က မမမေရဲ့နို့၂လုံးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး လိုးဖို့ဟန်ပြန်တော့တာပေါ့ ။ မမမေက အရမ်းကိုအလိုက်သိတယ်ဗျာ ။ ကျနော့်လီးကိုသူ့လက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့တေ့ပေးတယ်လေ ။ကျနော့်လီးကိုအဖုတ်ထဲထဲ့စသွင်းတဲ့အခါ မမမေက မျက်လုံးလေးကိုမှေးစင်းထားပြီး ငြိမ်ခံနေပါတယ်။ 

ကျနော်လဲဆက်တိုက်ဆိုသလို လီးကိုအားရှိသလောက်အဆုံးထိသွင်း ထုတ်နဲ့ရှယ်လိုးတော့တာပေါ့ ။ မမမေလဲအားအင်းနဲ့ငြီးရင်း အရမ်းကိုကောင်းနေပုံပါပဲ ။မမကောင်းလားဟင်ဆိုတော့ အရမ်းကောင်းတယ်မောင်တဲ့ ။အဲ့လိုအနေအထားနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်လိုးပေးရင်း မမ နောက်ကနေလိုးချင်တယ်ပြောတော့ ထပြီးလေးဘက်ကုန်းပေးတယ်လေ။

doggy style ဆိုတဲ့ လေးဘက်ကုန်းအနေအထားဟာ သာမန်အိုးမတောင့်တဲ့ မိန်းမတွေကိုတောင် အိုးတောင့်သလိုထင်ရပါတယ် ။မမမေဟာ အိုးတောင့်သူမို့ ကုန်းထားချိန်မှာ သူ့အိုးကိုကြည့်ရတာ တကယ့် feel ပါပဲဗျာ။ကျနော်လဲ မမမေရဲ့ခါးကိုဆွဲပြီး နောက်နေအားရှိသလောက်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးတာပေါ့ ။

ဒီနေရာမှာကြားဖြတ်ပြောရရင် doggy style လိုးရတာဟာ အဖုတ်ရဲ့အဆုံးသားအိမ်ကိုထိသလို လိုးအားဆောင့်အားလဲပိုကောင်းတဲ့ အတွက် ကျနော်အကြိုက်ဆုံးပုံစံပါပဲ။အဲ့လိုနောက်ကနေ ခါးဆွဲပြီး အစွမ်းကုန်ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးတော့ မမမေလဲ အား အင်း နဲ့အော်ရင်းငြီးရင်း အားမောင် အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ။ ထိတယ် ဆောင့်ဆောင့်နဲ့ပြောတော့တာပဲ ။အဲ့လို နောက်ကနေလိုးတာ မိနစ် ၂၀လောက်ကြာလာတော့ မောင် မောနေမှာပေါ့ ။မမအပေါ်ကဆောင့်ပေးရမလားတဲ့ ပြောလာတယ်လေ ။မမမေကအဲ့လိုအလိုက်သိတာပါဆို။

အဲ့ဒါနဲ့ကျနော်ကပက်လက်အိပ် မမကအပေါ်ကတက်ဆောင့်နဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်အကြာမှာ မောင် မမပြီးတော့မယ်တဲ့။ အားအားနဲ့ပြောရင်း၁၀ကြိမ်လောက်ထပ်ဆောင့်ပြီးတော့ အားမောင် အ အနဲ့ အော်ရင်း သူ့ရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုအပေါ်သွားနဲ့သာသာဖိကိုက်ထားရင်း မမမေပြီးသွားပါတယ်။သူပြီးသွားတော့ တန်းမဆင်းသေးပဲကျနော့်ကိုပြုံးပြုးလေးကြည့်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ထဲကမထုတ်သေးပဲ ကျနော့်အပေါ်ကိုမှောက်အိပ်လိုက်ရင်း ပါလေးတွေကို တယုတယနမ်းပေးတော့ ကျနော်လဲပြန်နမ်းပေးရင်း မမမေရဲ့ကျောပေါ်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်အဲ့အတိုင်းမှေးပြီးနောက် ကျနော့်ဘေးမှာဝင်လှဲရင်း မောင်လေးကထိန်းနိုင်သားပဲတဲ့ ကျနော်လဲပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဟီးဟီး ကျနော့်အရမ်းကြိုက်တဲ့မမကိုရှယ်ပြုစုပေးချင်လို့ ဆေးစားထားတာပြောတော့ သြော် လူလည်ဆိုပြီး ရယ်ဖြီးဖြီးနဲ့ပြောတယ်လေ။ 

မမက ခဏအနားယူပြီးတဲ့နောက် မောင်မပြီးသေးဘူး နောက်တစ်ချီချစ်ဦးမယ်ပြောတော့လေ မောင့်သဘော မောင်သဘော တဲ့။ ငြုတုတုအသံလေးနဲ့ပြောတော့ ကျနော်လဲအူယားပြီးဖက်နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်လိုးလိုက်ပါတယ် ပုဇွန်တုပ်ကွေးစတိုင် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနည်းနဲ့ပဲ ဆိုကြပါစို့ဗျာ။အဲ့လိုနဲ့ နာရီဝက်လောက်လိုးပြီးတော့ ကျနော်လဲပြီးချင်လာတာနဲ့ မမ မောင်ပြီးတော့မယ် မောင့်လီးကို စုပ်ပေးဦးနော်ဆိုတော့ ထထိုင်ပြီး ကျနော့်လီးကိုစုပ်ပေးပါတယ်။

ပလွေကလဲကျွမ်းတယ်ဗျို့ လီးဒစ်ပတ်ပတ်လည်ကို သူ့လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကလိပေးလိုက် ထိပ်ကလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ကလိပေးလိုက် လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်နဲ့ သူ့ကို ကျနော်ယက်ပေးတုန်းက ကောင်းလွန်းလို့ သူကော့ပျံနေသလိုပဲ ကျနော့်မှာလဲ အား အင်းနဲ့ ငြီးရင်းကော့ပျံအောင်ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ 

မမ မောင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ မမပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်ပြောတယ်လေ ။အဲ့ဒီလိုနဲ့မမကပလွေပေးနေရင်းပဲကျနော့်သုက်ရည်တွေကို မမပါးစပ်ထဲမှာပဲထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မမကကျနော့်ရဲ့သုက်ရေတွေကိုထွေးမထုတ်ပဲမျိုချလိုက်တယ်လေ။

ကျနော်လဲ အားရကျေနပ်သွားတော့ မမနဲ့ကျနော် ၅မိနစ်လောက် ဖက်အိပ်ရင်းစကားလေးတွေပြောကြတော့မှ ကျနော်လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းကြောင်း သူ့ယောင်္ကျားလီးနဲ့ ကျနော့်လီးအရွယ်အစားချင်း အတူလောက်ရှိကြောင်း နောက်ကိုလဲအခါအခွင့်သင့်တိုင်း ဒီလိုဟိုတယ်မှာတွေ့ကြဖို့အကြောင်း နှုတ်လုံမယ်ဆို တစ်သက်လုံး ပေးလိုးမယ့်အကြောင်း စသည်ပြောဖြစ်ကြပါတယ်။ 

အဲ့လိုနဲ့ စကားလေးတွေပြောပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ် အဝတ်အစားဝတ်ပြီး ဟိုတယ်ကပြန်ထွက်လာကြပါတော့တယ်။ အဲ့နောက်ပိုင်း တစ်လ၂ခါလောက်တော့ မမနဲ့ဟိုတယ်မှာချိန်းချိန်းလိုးကြတာဟာဆိုရင် အခုထိဖြစ်ပါကြောင်းပြောရင်း ဒီဇာတ်လမ်းလေးကို ဒီမှာရပ်ပါရစေတော့ခင်ဗျာ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Sunday, May 9, 2010

အဓိပ္ပါယ်မတူသော အပြုံး (စ/ဆုံး)

အဓိပ္ပါယ်မတူသော အပြုံး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

“ ကာမရောဂါ၊ ဝမ်းတွင်းနာကား

ကုရာနတ္ထိ၊ ဆေးမရှိဘူး ။

မိမိပညာ၊ သတိသာလျှင်

မဟာသြသဓ၊ ဆေးမည်စွ ……. တဲ့ ဘကြည် ရ…”

“ အေး…လူတစ်ယောက်ဟာ ကာမရောဂါ စွဲကပ်လာရင် ဒီရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးမရှိဘူးလို့….ဆိုလိုတာပေါ့ကွာ…အဲ…ဒါပေမဲ့…. မိမိရဲ့ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ မေ့လျော့ပေါ့ဆမှု မရှိခြင်းကတော့ ကာမရောဂါကိုပျောက်ကင်း စေတဲ့ အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးပါဘဲတဲ့…..”

“ သြော်.. ဟုတ်ကဲ့…အဘ သာလှ… ဒါနဲ့…လင်္ကာမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့လဲ ဆိုတယ်…မဟာသြသဓ ဆေးမည်စွလို့လဲဆိုတယ်….ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ကျုပ်ကောင်းကောင်း မသိဘူး အဘ…အဲဒါလည်း ရှင်းပြပါအုံး….”

“ အေး..အေး…နားလည်သလောက် ရှင်းပြရတာပေါ့ ကွာ…အဆင်း..အသံ.. အနံ့ အရသာ… အတွေ့…ဆိုတဲ့… မင်းတို့ငါတို့တွေထိခံစားနေတဲ့ သဘာဝရုပ်ဓာတ်တွေကို အာရုံလို့ခေါ်သကွ….ဒီအာရုံငါးမျိုးဟာ ကာမစိတ်ဓာတ်ကို တိုးပွားစေတတ်လို့ ကာမဝတ္ထု ကာမအာရုံလို့ခေါ်တယ်…ဒီပြင်ပက ကာမဝတ္ထုနဲ့ အဇ္ဈတ္တက ကိလေသာပေါင်းဆုံမိတဲ့ အခါ ကာမရောဂါတွေ အဆင့်ဆင့်တိုးပွားလာတော့တာဘဲ …တိုးပွားရုံတင်မကတော့ဘူး…မောင်…ရေ… တဖြည်းဖြည်းရောဂါက…ရင့်ရင့်လာတယ်…..အေး…အဲဒီလို စိတ်ထဲမှာ ထကြွသောင်းကျန်းလာတဲ့ ကာမရောဂါကို ကုသဖို့ ပြင်မမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့ ပြောတာ…”

“ သြော်…..သြော်….”

ဘကြည်က ဦးသာလှစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ထောက်ခံလိုက်သည်။ ဦးသာလှက သူ့စကားကို ဆက်ပြန်၏။

“ ဥပမာ….ဖျားတယ်….ဗိုက်နာတယ်…..ခေါင်းကိုက်တယ် ဆိုပါတော့ကွာ… အဲဒီ ရောဂါဝေဒနာကို ပျောက်ကင်း သက်သာစေတဲ့ အဖျားပျောက်ဆေး.. ခေါင်းကိုက် ပျောက်ဆေး…. ဆေးတွေ အမျိုးမျိုးရှိတယ်…. တိုင်းရင်းဆေး… အင်္ဂလိပ်ဆေးအစုံ ပေါ့ကွာ…”

“ ဒါပေမဲ့ မင်းတို့ငါတို့ရဲ့ စိတ်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးကတော့ ဘယ်ဆေးဆိုင်မှာမှ ဝယ်လို့မရနိုင်ဘူးတဲ့… နိုင်ငံခြားမှာလဲမရဘူး.. နတ်ပြည်လှမ်းမှာလဲ… မရဘူး…ရှိမှ မရှိပဲကိုးကွ…အေး… ဒီတော့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို စိတ်မှာမှီနေတဲ့ အစွမ်းထက် စေတသိက်ဆေးဝါးနဲ့ပဲကုသနိုင်တယ်…အဲဒီစေတသိက်တွေကတော့ ပညာနဲ့သတိပဲ…. ဒီသတိနဲ့ပညာ ဆိုတဲ့ တရားနှစ်ပါးဟာ ကာမရောဂါကို အကောင်းဆုံး ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ‘ မဟာသြသဓ ‘ ဆေးကောင်းဝါးကောင်းကြီးတွေပဲပေါ့ကွာ…”

“ သြော်… ဟုတ်ကဲ့…အဘ…ရှေ့ဆက်ပြီး မိန့်ပါအုံး….”

ဦးသာလှက ရေနွေးပုဂံကိုလှမ်းအယူ ဘကြည်က ကဗျာကယာနှင့် လေးလေးစားစားပေးလိုက်၏။ ပုဂံပြန်အချ အလိုက်တသိ ထပ်ငှဲ့ပေးလိုက်၏။ ဒီကောင်၏ အလိုက်သိတတ်မှုကို ဦးသာလှစိတ်ထဲက ကျိတ်၍ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဦးသာလှ ခွေးလှေးယားစေ့လှော် တစ်ဇွန်းစားလိုက်သည်။ မွှေးပျံ့ခါးသက်သော လဖက်ခြောက် အကောင်းစားခပ်ထားသည့် အဖန်ရည်ကို တစ်ငုံသောက်လိုက်၏။ အဖန်ရည်သတ္တိက တကိုယ်လုံး လန်းဆန်းသွားစေသည်။

“ အင့်….မင်းလဲ စားလေကွာ…”

ဦးသာလှက ခွေးလှေးယားစေ့လှော် ပန်းကန်ကို ဘကြည်ရှေ့သို့တိုးပေးလိုက်၏။ ဗဟုသုတနည်းပါးသောဘကြည်က ခွေးလှေးယားစေ့လှော်ကို မကြိုက်ပါ။ သို့သော်…..မကောင်းတတ်၍ တဇွန်းတော့ စားပြလိုက်သည်။

“ ဒူလာ အညောင်းအကိုက်အတွက် …အလွန်ကောင်းတယ်ကွ….”

“ ဟုတ်ကဲ့….အဘ….”

ဘကြည်သည် စကားပြောကြွယ်၍ ပါးနပ်သော်လည်း စာပေဗဟုသုတ နည်းပါးသည်။ နည်းဆို ၂ တန်းအောင်ရုံသာ အတန်းကျောင်းနေခဲ့ဖူး၏။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှ စားနေသော ခွေးလှေးယားစေ့သည် မည်သည့်အာနိသင်ရှိကြောင်း ဘကြည်လုံးဝ မသိပါ။ ဦးသာလှပြောသလို ဒူလာအညောင်းအကိုက်အတွက် ဓာတ်စာဟုသာ မှတ်ထားလိုက်၏။ ဦးသာလှက စောစောကစကားကို ပြန်ဆက်၏။

“ မင်းတို့ ငါတို့ဘက်ကကြည့်ရင် ကာမရောဂါကို  ဖြစ်ပွားစေတာ ဣတ္ထိယခေါ် မိန်းမတွေပဲကွ.. တစ်ခါ သူတို့ရဲ့ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတာလဲ ဒို့ယောကျာ်းတွေပဲပေါ့ကွာ…. အခု မင်းကိုယ်မင်းဘဲ စဉ်းစားကြည့်လေ…တင်အိနဲ့ မင်းနဲ့ ဘယ်လောက် ကာမရောဂါတွေ အပြန်အလှန်ထနေကြသလဲဆိုတာ….ဟား …ဟား ….”

ဦးသာလှက သူ့အပြောသူ သဘောကျ၍ တဟားဟား အော် ရယ်ပါတော့သည်။ ထိုစဉ် တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ မရင်မေတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်က ဝင်လာသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်ရှိ ခြံစည်းရိုးနှင့်တဆက်တည်းတွင် ဦးသာလှပိုင်ယာကွက်တွေက ဧက ၂၀ ကျော်လောက်ရှိသည်။ ထိုယာကွက်တွေကို မရင်မေကလုပ်ကိုင်ပေးပြီး ၃ ပုံ ၂ ပုံ အခွင့်အရေးကို မရင်မေက ရရှိ၏။ မရင်မေက ဦးသာလှ၏ တူမဖြစ်သည်။

ဦးသာလှ အမ သုံးဝမ်းကွဲရဲ့ သမီးဖြစ်၏။ အသက်က ၃၈ နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီး အိမ်ထောင်မရှိသည့် တကိုယ်တော် အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ အသားအရေက ဝင်းဝါစိုပြေပြီး ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ဒေါင်ကောင်းကောင်းလုံးကြီး ပေါက်လှဖြစ်၏။

ဦးသာလှတို့ တူဝရီးက သည်ရွာဇာတိများမဟုတ်ကြ။ အောက်ပြေ အောက်ရွာ တောင်ငူနယ်ကဖြစ်၏။ ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင်ကသာ ဤရွာဇာတိသူ ဖြစ်သည်။ ယခုဦးသာလှ ပိုင်ဆိုင်ထားသော မြေကွက်များမှာ မအုံးရှင် ဘက်ကရထားသော အမွေအနှစ်များဖြစ်သည်။ ဦးသာလှနှင့် မအုံးရှင်တို့မှာ သားသမီးမထွန်းကား။ ထို့ကြောင့် မရင်မေကို ၉ နှစ်သမီး အရွယ်လောက်ကပင် မွေးစားခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါနှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံး ဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင်သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။ မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။ မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။

အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ။

ရွာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေး ကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။ မရင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီးဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။ စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ ကျော်ခန့်ရှိ၏။

“ အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား…”

“ အေး…..ရောက်နေတာကြာပလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့….”

ဘကြည်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများ အပြည့်အမောက် ထည့်ထားသော ထန်းခေါက်တောင်း တစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မရင်မေကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ရာ မရင်မေကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

မရင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မပြီး အောက်သို့ချလိုက်သည်။ ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏သန်စွမ်းမှု မို့မောက်သောရင်သားအစုံ ဝိုက်ကားသောပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကားစွင့်စွင့် ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့်ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်များ ထိုသို့သော အလွန်အချိုးစားကျနသည့် ဣတ္ထိယအင်္ဂါရပ်များကို အရောင်လက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။ မရင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလိုလုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။

ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ရှိလှသည်။ ဘကြည်မိန်းမ တင်အိလည်းလှပါသည်။ အဖုအထစ်အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပါသည်။ တင်အိက မရင်မေလောက်တော့ ဒေါင်မကောင်း သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ စတိုင်တော့ မဟုတ်။ အဲ တင်အိက မရင်မေထက်သာတာက အရွယ်ဂုဏ် ငယ်ဂုဏ် တင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။

ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမမည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့်ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။

အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တစ်ချိန်ကချစ်ခင်နှစ်သက်စွဲမက် စရာဟု ထင်ခဲ့သောအရာတွေက အပြစ်အသွင်ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီးဖြစ်လာတတ်၏။ ထို့ကြောင့် အာရုံကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာရမ္မက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။

စောစောက အဘဦးသာလှပြောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမ်းတွင်းနာက ဘကြည်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။ လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သလောက်ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။ လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးသာလှက ဘကြည်၏မနောနှင့် သဘောကို ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဘကြည်လိုလူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ် နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဟု ဦးသာလှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။

မရင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။ လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေစုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွားကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။ သည် တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ ဦးသာလှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့်……

“ အေး ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော် အဟဲ… ဟဲ… ဟဲ”

ဦးသာလှ စကားကြောင့် ဘကြည်မျက်နှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။

“ အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…”

ဘကြည်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးသာလှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း ………..

“ နေနေ….မောင်ဘကြည်… အဘ…သိတယ်…”

“ မင်းငွေ…..လိုချင်လို့မဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့……..အဘ…”

ဘကြည်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာအမှန်။ သူ့အကြံကို ဦးသာလှဘယ်လိုသိနေသလဲ.. ဘကြည်၏ စိတ် အခြေအနေကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်…

“ မအံ့သြနဲ့မောင်… မင်းရောက်လာတဲ့ အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့ တွက်ကြည့်လို့ သိပြီးသား….မင်းမှာငွေလိုနေတယ်… ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်းအရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်…တခြားနေရာမှာ ရစရာ မမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်…မဟုတ်လား….”

ဘကြည်တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း ကြီးဖြင့် ဦးသာလှကိုပြူးပြူးကြီးကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ

“ ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ….”

ဘကြည် ဦးသာလှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်း၊လဒူ တွေ နားလည်အောင်ရှင်းပြတတ် ၊ လောကီဂမ္ဘီရပညာရပ်တွေကလည်းတတ်၊ အလွန်အံြ့သစရာကောင်းတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား……။

ဦးသာလှကို အထင်ကြီးလေးစားစိတ်ဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးသာလှ တစ်ယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ် သွားပါတော့သည်။ မရင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလား..ဟု မီးဖိုခန်း ဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

“ ရော့…မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား…”

မီးဖိုခန်းဘက် ငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးသာလှ စကားသံနှင့်အတူ နှစ်သိန်းခွဲထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ် ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။

“ အော…ငွေပမာဏပါသိနေတဲ့ ဦးသာလှပါလား…”

ဘကြည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးသာလှခြေရင်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ် ကန်တော့လိုက်တော့၏။

“ အေး…အေး….ဒီတခေါက် အဆင်ပြေပါစေကွာ…”

ဘကြည် ငွေထုပ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာလှကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ အကယ်၍သာ ဘကြည်တစ်ယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ တင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည် ဆိုလျှင်……….

အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က တင်အိတစ်ယောက်ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင် ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒ နှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီး အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးသာလှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးသာလှ၏ အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စ ပြောခဲ့သည် ဆိုလျှင်……

ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးသာလှက……

“ ၂ သိန်းခွဲဟုတ်လား…. အေး..အေး….သန်ဘက်ခါ ညည်းယောကျာ်းကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်….”

ဟု မှာကြားလိုက်သည် ဆိုလျှင် ဘကြည်တစ်ယောက် ဦးသာလှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂ သိန်းခွဲချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော… ဦးသာလှကိုလည်း အထင်ကြီးလေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော….သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပြုံးနေကြ၏။ သို့သော် အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….

.......................................................

အဖိတ်နေ့ည…………။

ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ ဒီနေ့ည တင်အိလာမည် ရင်မေက အကျိုးအကြောင်း အစုံအလင်ကိုဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။ မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသော စကားထဲတွင် ငွေ ၂ သိန်းခွဲရမည်။ ဦးသာလှ၏ သွေးသား ဆန္ဒကို လိုက်လျော ဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။ အများသူငါ မရိပ်မိစေရန် ယောကျာ်းကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။ မည်သူမှမရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။ အတိုးငွေ ၁၅ ကျပ်ဆိုလျှင် ၁၀ ကျပ်နှုန်း ခံစားခွင့်ပေးမည်။

သို့သော် ယောကျာ်းကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၅ ကျပ်နှုန်းနှင့် ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက် သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။ မရင်မေဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို တင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက တင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင် ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မရင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေအငြိမ်ဖြစ်၏။

ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ် သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ ဤအချိန်အတွင်း (၁၀)မိနစ်စော၍ ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မရင်မေက အသေအချာ မှာလိုက်ပြီးဖြစ်၏။ တပါတ်ရစ် ယောဂီထမီအင်္ကျီလေးနှင့် တင်အိ တယောက် တသွေးတမွေးလှလို့နေပါသည်။

အခုတပါတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောကျ်ားကစိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည့်တွန်းသောက်နေ၏။ မရင်မေဆီကရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကို လျော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံး ဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။ တင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။ မရင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။

“ ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်….”

မရင်မေသင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက်အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်တံခါးပွင့်လာ၏။ တံခါးဝတွင်ဦးသာလှက ဘောင်းဘီပွပွ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီးရပ်နေလေသည်။ ဦးသာလှ၏ တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကိုကြည့်၍ တင်အိ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။

လူကြီးက အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ ရင်အုပ်ကားကားလက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ် ခိုင်လှသည်။ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကြွက်သားကြီးတွေကတင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။

..........................................

ဦးသာလှက တင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး…..

“ ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို…”

တင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ဝင်လိုက်၏။ ဦးသာလှက တံခါးမင်းတုန်း ချက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။အခသု တူ့ုေိ ရာက်နေသောအခန်းမှာ ထမင်းစားခန်း ဖြစ၏ ။ ၂ ခန်း ပတလ် ညက် ျယဝ် န်းပြီး မတတ် ပရ် ပခ် ျြက်ပုတရ် သောမီးဖို စားစရာ များကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃ လုံးရှိ၏။

ထမင်းစားစရာနေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့်မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံးချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး ကြက်ကြော် ဝက်အူချောင်းကြော် ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်းတစ်ဖီး ဝီစကီပုလင်းကအပြည့်မဟုတ်တော့ ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။

“ ကဲ…အပေါ်တက်လေ…တူမကြီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်..သွား…. ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ်….စားနှင့်…”

တင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးသာလှက ပြောလိုက်သည်။ လာကထဲက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့အရှက်တွေသိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုယ့်မေဓာရှိလျှင် သူ့မေဓာလည်း ရှိရမည်ပင်………

ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ် ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ် ပြီးတော့ကိုယ်ကအပျိုမှမဟုတ်ဘဲ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ အအို ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ် ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့ ပြီးတော့ တင်အိက ချောသည် လှသည် တောသူဆိုပေမင့်ရှေးအတိတ်ကုသိုလ်ကောင်းပုံရ၏။ ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။ အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂ သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်…။

အခုတောင် အတိုးငွေရဲ့ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခံစားခွင့်ကို အလိုးခံခအဖြစ် ပေးထား၏။ တင်အိက စားပွဲခုံဘေးတွင် ခပ်ရဲရဲထိုင်လိုက်ပြီး ဝက်အူချောင်းကြော် ၃ ချောင်းကို တခါတည်း စားပစ်လိုက်သည်။ မီးဖွားပြီးစက သွေးဆေးနှင့်အရက်ဦးရေသောက်ဖူးသည်။ ရီတီတီ ရစ်တစ်တစ်နှင့် နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသော အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသည်။

ဦးသာလှကြီးက အိမ်အတွင်းခန်းဘက် ဝင်သွားသည်။ ထိုအခိုက် ဝီစကီပုလင်းကိုဖွင့်၍ လက်ဘက်ရည်ပုဂံထဲတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထည့်ပြီး မော့ချလိုက်သည်။

မွှေးပျံ့ခါးသက်သော အရသာနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေးရှိန်းမြသွားသည်။ ရေသန့်ဗူးထဲကရေကိုဖန်ခွက်ထဲ တစ်ဝက်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ဝက်အူချောင်း ၃ ချောင်း ထပ်စားလိုက်လေသည်။ အဖိုးကြီးက ခေပုံမရ ။ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်အုပ်ဖို့ စားဖွယ်သောက် ဖွယ်အစုံနှင့် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထား၏။ လီးအတွေ့အကြုံမရှိသည့် အပျိုမသာဆိုလျှင် သည်မြင်ကွင်းက ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စရာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။ အခုတော့ တင်အိက လီး အကြော လီးအထာကို ကောင်းကောင်းသိပြီးသား အအို… ဒီတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်လုပ်ဖို့ ခင်းကျင်းစီမံထား သည့် သည်မြင်ကွင်းက သူ့အဖို့ ရင်ခုံကြည်နူးစရာ ရမ္မက်သွေးတို့ ထကြွစရာသာ ဖြစ်ပါတော့၏။

အခုလည်း ဝီစကီအရှိန်က တရိပ်ရိပ်ဖြင့် တက်လာသည်။ သွေးကြွလာသည်။ မြူးကြွလာသည်။ ပျော်ရွှင်လာသည်။ ကြည်နူးလာသည်။ ဂုဏ်မငယ်သော သူမစောက်ဖုတ်ကို ဂုဏ်ပြုချင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ ထမီကိုမလှန်ပြီး လက်ဖဝါးနှင့် ဖွဖွလေးပွတ်စမ်းလိုက်သည်။ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သိရှိရိပ်မိပြီးမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေ၏။ စောက်ရေတွေပင် သိသိသာသာ စိမ့်ထွက်နေပြီ……..။

သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကိုကြည့်၍ ပြုံးမိသည်။ ဝတ်ထားသည်က ယောဂီသူတော်စင် အဝတ်အစား။ ပကတိအဖြစ်က ရမ္မက်၏သားကောင် တင်အိအဖြူရောင် လက်ရှည်အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မူးယစ်ရီဝေသော ဝီစကီအရှိန်လေးနှင့်မို့ တင်အိတယောက် မြူးမြူးကြွကြွ ရဲရဲတင်းတင်းပြုလုပ်လျှက်ရှိသည်။

ထိုစဉ် ဦးသာလှဝင်လာ၏။ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး ယိုးဒယားပလတ်စတစ် အခင်းတစ်ခုကိုလည်း လက်ကကိုင်လာသည်။ ထမီအင်္ကျီတွေကို ချွတ်ပုံထားပြီး ဘောင်းဘီတို ဘော်လီအင်္ကျီသာ ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတော့သည်မို့ အစပထမအံ့သြသွားပုံရသည်။

သို့သော် အံ့သြစိတ်က တဒင်္ဂလေးပါ။ ဦးသာလှ မျက်လုံးတွေက အရောင်တွေတလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်ထွက်ရှိပြီး ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှင့် ဘရာစီယာအတွင်းမှ ရုန်းကန်ဖောက်ထွက်ကာ မာတင်းမို့မောက်နေသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လျှက် ရှိသည်။

“ ဘာလို့….ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ……လာလေလို့….”

တင်အိက အမူပိုပို မြူချိုချိုဖြင့် ချစ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ညုတုတု ခေါ်လိုက်သောအခါ ဦးသာလှ တစ်ယောက် ပြုံးဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးဖြင့် ရောက်လာသည်။ ခေါင်းအုံးနှင့်အခင်းများကို ပစ်ချထားခဲ့ပြီး တင်အိကိုကြုံးဖက်ထားသည်။ ထိုသို့ ဖက်ထားရင်းကပင် ဘရာစီယာ၏ ကျောဘက်ကချိတ်ကို ထောက်ကနဲ ထောက်ကနဲကျွမ်းကျင်သွက်လက်စွာ ဖြုတ်လိုက်၏။

လှလိုက်သည့် နို့နှစ်လုံး အဆင်းက ဝင်းဝါနေပြီး တင်းတင်းအိအိ မို့မို့မောက်မောက် နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ကစူဖေါင်း တင်းတောင့်နေသည်။ ဦးသာလှ လက်တစ်ဖက်က နို့တစ်လုံးကို ရွရွဖွဖွလေး ဆုတ်ချေပေးရင်း ကျန်နို့တစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလေးပမာ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုပ်ပါတော့သည်။

“ အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်….ယား…ယား…တယ်လို့…”

အနေရအထိုင်ရ ခက်လောက်အောင် ယားသည့်အတွက် တင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍စူတင်းထွက်လာသည်။ ဦးသာလှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလျှက်ကပင်တင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ ပေါင်တံကြီးတွေက ထွား တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းသည့်အတွက်ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။

“ ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့…လက်နှေးတာလဲ ချာလို့…”

ဦးသာလှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမ္မက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကို အမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးမြည်တွန်ရင်း ကူချွတ်ပေးလိုက်၏။ တင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။

ဘောင်းဘီတိုကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ်ကြားက တင်အိ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက်ရ၏။ တင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာဖြဲပေးလိုက်သည်။

စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသား နီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ်နေ၏။ သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန်ကြည့် ကောင်းနေ၏။ ဝင်းဝါမို့မောက်နေသောဆီးခုံ။ နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ပြဲဟနေသော အတွင်းသားနီနီ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက ဦးသာလှလီးကြီးမှာ တောင်သထက်တောင် မာသထက်မာ ထန်သထက် ထန်လာပါ၏။

...............................

ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို တင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း……

“ ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်…”

နှာခေါင်းလှလှလေးတွန့်ရှုံ့ရင်း ပြော၏။ တင်အိက ဦးသာလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး

“ ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ….”

ဦးသာလှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ ပုံခန့် ငယ်သွားသလား ထင်ရအောင် နုပျိုသွား၏။စိတ်ထဲမှာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးကြွသွားသည်။ တင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်းတက်နေပြီဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထားလိုက်သည်။

“ ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်……”

တင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှည့်အပြောင်းလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးသာလှကို မြူဆွယ်လျှက်ရှိနေပါသည်။

ဦးသာလှက ဘောင်းဘီ အချွတ်ရလွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွမြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။

ဘောင်းဘီကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။ အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ တင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။ မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ်သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက် နီးနီးရှိသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပင် လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။ အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက

ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ်ထနေသည်။ တစ်သက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူး မမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ တင်အိလည်းခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။

ဘကြည်နှင့် မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစား ဟာင်း နှစ်ယောက်၏ အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည်။ ထိုလီးမျိုးသည် ယောကျာ်းလူစဉ်မှီရုံသာရှိသည်။ ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။ အခု ဦးသာလှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။

ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ ဦးသာလှက သူ့လီးကြီးကို ကြည့်၍ ကြောင်တက်တက် ဖြစ်နေသော တင်အိလက်ကိုဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။ တင်အိက မြွေတကောင်ကို ကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။

တင်အိအနေဖြင့် ယခုသွေးသား ဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ ဦးသာလှကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူ့အဖို့အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ ဦးသာလှ သဘောကျ နှစ်ခြိုက်စေမည့် အလုပ်မျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။ သူမချေးရမည့် ငွေတွေကနည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ကုန်က အကြီးအကျယ် ရှုံးခဲ့သည့်အတွက် ရှင်းရမည့်ငွေတွေက မရှင်းနိုင်လျှင် သူ့ယောကျာ်း ထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။

ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပ်ရသည့် အလုပ်က ဘာမှ မပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။ သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးသာလှ၏ ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။ မရင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။

တကယ်အားဖြင့် မရင်မေသည်ပင် တူမ၊ မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း ဦးသာလှ၏ လူမသိသူမသိ မယားသာဖြစ်နေ၏။ သို့သော် အဖိုးကြီးက ပီမှ ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ ပြဿနာကြီးငယ်မပေါ်ပေါက်စေရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးတက်ကွက်အဖြစ် တင်အိက ဦးသာလှ၏ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။ လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့် ကြမ်းရှသောလျှာအတွေ့က အရေးပါသောကာမအကြောအစုံကို စုပ်ယူမိ လိုက်သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ကောင်းကောင်း ညီးညီးလိုက်သည်။

ဦးသာလှတစ်ယောက် တင်အိအပေါ်အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။ တင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။

“ ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး….လေးလေး….မင်းကို သဘောကျသွားပြီးအေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်….”

ဦးသာလှစကားကြောင့် တင်အိတစ်ယောက် ဦးသာလှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ်၍ လျှက်ပေးနေရာမှခေတ္တ ရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။ ဦးသာလှက တင်အိကိုယ်ကာယ အလှများကို တဝကြီးကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတပန်းကန် ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ပုဂံပြန်အချ တင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲ ခွံ့ပေးလိုက်၏။ ဦးသာလှ တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကိုအခွံနွာ၍ ပါးစပ်နားထိုးပေး လာသည်။ ဦးသာလှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။

ဤမျှဆလို ျှင ်တငအ် သိ ဘောထားက ိုအတောအ် တန ်ရပိ မ် သိ ွားပြ။ီ တငအ် နိ ငှ့်လကတ် ွဲလ့ိုကောင်းကောင်းကြီးရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။

“ ကဲ…တူမကြီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်…”

“ ကဲ..ထ….အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး…ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းကြည့် … ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့….”

တင်အိ စိတ်ထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသွားသည်။ အမှန်အားဖြင့် တင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေသာဖြစ်၏။ ကြိုက်သလိုလုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသာလှက မလုပ်ပါ သူ့ကောင်းကိုယ်ကောင်း ကာမကိစ္စတွင်အပေးအယူမျှတစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။

တင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးသာလှက တင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။ တင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးသာလှ လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို သူ့လက်နှင့်အကျအန ဆုတ်ကိုင်သူ့အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။

“ ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်…”

လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ် ဝင်လာသည်။ ကလေးမွေးဖူးသောမိန်းမမို့ ထိန်းချုပ်ချိန်ဆ ရမည့်အထာကို မှန်းဆ တတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာပြုလုပ်နေသည်။ သူ့သဘောနှင့်သူ စိတ်တိုင်းကျပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။

ပါးစပ်ကလေးဟလိုက် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့်အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော တင်အိကိုကြည့်၍ ဦးသာလှသဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိနစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာလိုတော့သည်။ နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့် အားမလို အားမရ စိတ်ရောထွေးသွားကာတင်အိ ကဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဖရစ်…ဗြစ်….ဖျစ်….ဒုတ်…..ပြွတ်….”

“ အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ….”

လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေပြီးနောက် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်းကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွလိုက်ပြန်သည်။ ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။ တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်းပြန်ဖိသွင်းသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ ပို၍ပို၍ အဆင်ပြေ ချောမွေ့လာတော့သည်။

ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ ကျော်ခန့်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ တင်အိ ရမ္မက်စိတ်တွေက အပြင်းအထန်ထကြွလာပါတော့သည်။ မြှောက်ကြွ ပြန်ဖိချဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။ မြန်မြန်လာသည်။ ထန်ထန်လာသည်။ သန်သန်လာသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်….”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”

“ အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့…..အီး…အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်… အမေ့…အား…”

တင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေ အထွတ်အထိပ် ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။ အထက်သို့ကြွပြီး ဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ ဦးသာလှကမူအထွေအထူး အားအင်မစိုက်ရဘဲ တင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။ သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ် မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော တင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်………

“ ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…”

ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း တင်အိတကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။ တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သင်္ကေတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ တင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကြသွားပြီး ဦးသာလှ ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျ သွားတော့သည်။ ဦးသာလှက တင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာမှေးနေလိုက်သည်။

တင်အိအမောအပန်းပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးသာလှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင် ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီပွတ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။ အမောပြေ၍ထင်သည် တင်အိကဦးသာလှ ပုခုံးပေါ်တွင် မှောက်အပ်ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်၏။ သူမမျက်နှာလေးကနွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။ ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်းနင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။

“ အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….”

တင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေးတမိလိုက်သည်။ မတလို့ဖြစ်ရိုးလား ကိုယ်တော်ဘုရား၏ လီးတံကြီးကသံမဏိတိုင်ကြီးစိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ်ကြီး ရှိနေသေး၏။ တင်အိသဘောထားကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်၍…..

“ ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကျနေတာလား…”

“ ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး…”

ဦးသာလှနှုတ်ဖျားက အလိုလိုအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။တင်အိကို အိလေးတဲ့………

“ ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့…”

“ ဟင့်အင်း…”

“ ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့….”

“ ဟင့်….အင်း…”

ဦးသာလှက တင်အိအမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ တင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။

“ အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်….”

တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးသာလှခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် တင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။

“ အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟောဒီအကိုကြီးကို……သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး……ကြမ်းအုံး….”

တင်အိက ငိုသံနွဲ့နွ့ဲလေးဖြင့် ဦးသာလှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးထုပစ်လိုက်သည်။ အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် တင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းသွား၏။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့…..အော်…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသွပ်စေပါလား…….

“ အိလေး….ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်…”

“ အင်းပါ….”

အင်းပါဟုသာ ပြောလိုက်ရသည်။ ဦးသာလှဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့်နေရ၏။ အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးသာလှပင်.။ ဦးသာလှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။ တင်အိကလည်းအနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။ ဦးသာလှဘယ်လက်က ကြမ်းကိုအားနှင့် ဖိထောက်ရင်းညာလက်က တင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ…

“ အသေအချာ…ဖက်ထားနော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…. ကျမလင်…”

တင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ် ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆ လုံးမျှသာဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုစိတ္တဇသဒ္ဒခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုင်ချီတုတ်ထားလိုက်ပါပြီ ဦးသာလှကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက တင်အိမှတင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်းဖြစ်သွားစေပါသည်။

နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက်

“ ဟိတ်…” 

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျပ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးကတင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေပါသည်။ ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။ တင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါ ပြုံးဖြီးလာသည့်အလားတသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ဝေဒနာလှိုင်းတွေ ရိုက်ခတ်သွားသည်။

ဦးသာလှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် တင်အိ ဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။ အလားတူ တင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးသာလှ၏ လည်ပင်ကြီးကိုချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။ သူ့ယောကျာ်း ဘကြည်သည်ပင် ဦးသာလှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ဤအချက်က ဦးသာလှ၏အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။

တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသားဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ် တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော တင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့်ဖြစ်လာ၏။ ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလားတိုးပွားလာပြန်သည်။

သူ၏သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်း ကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ ထိုအတွေ့က ဦးသာလှလီးထိပ်ကြီးတခုလုံး ကျင်ထုံအီဆိမ့်တက် သွားစေသည်။ ဤကဲ့သို့လေးငါးခြောက်ခါမှ အားထဲ့၍ညှစ်ပေးရာ လီးချောင်းတံကြီးတခုလုံး ယားကြွလာသည်။ လလေရတွေ ထွက်လုနီးနီးထိကောင်းလာသည်။

သည်အတိုင်းငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက် သုတ်တွေထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှက တန်ပြန်စစ်ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ ညှစ်အားနှင့် ကန်အားအရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။

ဦးသာလှက တင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ဝင်သည်။ထို့နောက် သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင်တင်အိ တစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။

ထိုခရီးစဉ်အတွင်း တင်အိတချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးခဲ့ပြန်၏။ တင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင်ကာမဆန္ဒပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးသာလှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီး အထက်သို့ တင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း တင်အိ တစ်ယောက် မှန်းနေရှာသည်။သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးသာလှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။ အတော်အတန်အမောပြေသွားသောအခါတင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင်ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ပြီးတော့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။

“ ဖွစ်….ဖွစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….ဖွစ်….ဘွတ်…..ဖွတ်….”

အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောက အတိုင်းပြန်နှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး၏ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်လို့ရနေ၏။ ဦးသာလှက တင်အိရဲ့ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ်အသေအချာ ဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်

“ ဖွစ်…ဖွတ်…ဖွပ်….အမေ့….အင့်….”

“ ပြွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွစ်…ဖွတ်….”

“ ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….အ…အီး…အင့်….အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး…အီး….အား…..အင့်….”

တင်အိတယောက် ညီးညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးသာလှ၏ ဆောင့်ချက်တွေကဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ် ဒလစပ် မြန်ဆန်လာ၏။ တင်အိ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက ဦးသာလှ၏ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။ သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန်ရန်တုံ့သကဲ့သို့အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။

ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးသာလှ ဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိအကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့် လာသည်။ ကျဉ်သော ယားသော ဆိမ့်သော အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေက လချောင်းတံကြီး တလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။ အချက်ပေါင်း တစ်ရာအရောက်တွင်တင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးကနဲ” အသံနက်ကြီး မြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုး တက်သွား၏။ ဦးသာလှလည်း အလားတူဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူ ပန်းထုတ်လိုက်ကြ သတည်း။

.........................................................

တင်အိက ဘကြည်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။

“ တော်…. ဦးသာလှကို …… လေးလေးစားစား…ဆက်ဆံနော်…”

“ အေးပါ..ဟ…”

ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂ သိန်းခွဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ဘကြည်မျက်နှာ ပြုံးလျှက် အလားတူ ဦးသာလှ မျက်နှာမှာလည်း...


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။