Configure Page List

Saturday, June 6, 2009

အငုံအဖူးလေးမို့ (စ/ဆုံး)

အငုံအဖူးလေးမို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

ကျုပ်နာမယ်က သာဟန် ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။

ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှသောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါပါဘူး…။

အဲ…. တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန်လို့ ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ ရန်မဖြစ်ဖူးပါဘူး…။ ကျုပ်ရဲ့ နာမည်အရှေ့မှာ လက်မြန် ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ထူးကြီး ထည့်ပြီး ခေါ်တာက မိန်းမကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်လို့ပါ..။ ရမယ်ဆိုရင် ကျုပ်က သွက်တယ်လေ…။ ကျုပ်က ကွမ်းမစား ၊ ဆေးလိပ်မသောက် ၊ အရက်မသောက်ပေမယ့် အဲဒီမိန်းမတော့ ကြိုက်တယ်လေ..။

ကြိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် ဒီအသက်အရွယ်ထိ တစ်ခါမှ ဖာမချဖူးပါဘူး..။ အပျိုလေး ၊ အပျိုကြီး ၊ တစ်ခုလပ် ၊ မုဆိုးမ ၊ ဆိုတဲ့ မိန်းမအမျိုးအစားတွေနဲ့ ကျင်လည်ခဲ့တာပါ..။ နောက်တစ်ခုက ကျုပ်အခုချိန်ထိ လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ မိန်းမမျိုးကို တစ်ခါမှ မပြစ်မှားခဲ့ဖူးပါဘူး..။ မိန်းမတွေ ဒီလောက်များနေတာပဲဗျာ..။သူများမယား ဘာလို့များ သွားချိန်နေမှာလည်း ဗျာ..။

နောက်ပြီး ကျုပ်က ချောချောလှလှ တောင့်တောင့် လေးတွေမှ ကိုင်ချင်တာဗျ…။ မိန်းမဆို ပြီးရော ဆိုတဲ့စိတ် ကျုပ်မှာ မရှိပါဘူး..။ နောက်ပြီးတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်လို့ မရနိုင်တဲ့အခြေအနေမျိုးရှိရင် ကျုပ်ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ဝင်စားနေပါစေ ကျုပ်မကြိုးစားပါဘူး..။ အချိန်ကုန်တယ်..။ အလုပ်ရှုပ်တယ်…။

စာသင်တဲ့လူ ရေဒီယိုပြင်တဲ့လူ နာရီပြင်တဲ့လူတွေဟာ ပြင်ပါများပြီး လုပ်ပါများလာရင် ဘယ်အလုပ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်…။ ဒီလိုပဲ ကျုပ်ကလည်း ၁၈ နှစ်သားကစပြီး မိန်းမတွေနဲ့ ကျင်လည်ခဲ့တော့ ဒီကိစ္စမှာ ကျွမ်းကျင်တယ်ပေါ့…… ဗျာ…။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျုပ်တစ်ခါကြည့်လိုက်ရင် အဲဒီမိန်းမ ကျုပ်လုပ်လို့ ရမရ တစ်ခါတည်း ကျုပ်သိတယ်..။ ကြွားတာ မဟုတ်ဘူး ။ တကယ်ပြောတာ…။ ဒီဟာလေး ကျုပ်နည်းနည်း ပြောဦးမယ်..။ ခင်ဗျားတို့လည်း နည်းလမ်းလေး ရတာပေါ့…။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျုပ်ကြည့်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်က မသိအောင် အကြည့်ခံရတဲ့ မိန်းမပဲ သိအောင်ကြည့်တယ်..။ ချောင်းကြည့်တာ မဟုတ်ဘူးနော်…။ ပြောင်ကြည့်တာ….။ ကြည့်တာကလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဓိက နေရာဖြစ်တဲ့ နို့နေရာ ၊ တင်သားကြီးတွေ နေရာနဲ့ ပေါင်ခွကြား နေရာတွေကို မရှက်မကြောက် အာသာငမ်းငမ်းနဲ့ စိုက်ပြီးတော့ကို ကြည့်ပစ်လိုက်တာ…။

ဒီလိုအချိန်မှာ အကြည့်ခံရတဲ့ မိန်းမက မျက်နှာပျက်ပြီး ထသွားမယ် ၊ လှည့်ထွက်သွားမယ် ၊ မဲ့ပြမယ်ဆိုရင် ကျုပ် အဲဒီမိန်းမကို ဆက်ပြီး မကြိုးစားတော့ပါဘူး..။ အဲ.. စောစောကလို ကျုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မျက်နှာလေးရဲပြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ဆက်ရပ်နေမယ် ၊ ဆက်ပြီး ထိုင်နေမယ် ၊ ဆက်ပြီး အကြည့်ခံနေမယ် ၊ နောက် ထွီခနဲ တံတွေးထွေးမယ် ဆိုရင် အဲဒီမိန်းမ ကျုပ်လုပ်လို့ ရပြီ..။ ဒါပေမယ့် ကြာမယ်..။ အချိန်ပေးရမယ်.. ။ သူက ကျုပ်ကို လက်ခံချင်ပေမယ့် မူနေမယ်..။ ကြာကြာအချိန်ဆွဲပြီးမှ ပေးမယ့်သူပါ..။

နောက်တစ်မျိုးက ကျုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မချိပြုံးတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်ကြည့်တာမျိုး..။ ရွှင်ပြတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျုပ်ကို စကားတစ်ခုခု လှမ်းပြောတာမျိုး ၊ ကျုပ်ကြည့်နေတာကို သိလဲသိရောမျက်လွှာလေးချထားပြီး ကျုပ်လည်း မျက်စေ့လွှဲလိုက်ရော ကျုပ်ကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ တစ်ချက်လောက် မျက်လုံးဝင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တာမျိုးတွေဆိုရင် အခုထလုပ် အခုဖြစ်တယ်..။

ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ ရှိတာပေါ့..။ လူမြင် လူသိလို့တော့ မရဘူး..။ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရဖို့လိုတယ်…။ လူသာသိလို့ကတော့ ၃ နှစ်လောက် ကြိုက်ခဲ့ နေခဲ့တဲ့ ရည်းစားဖြစ်နေပါစေ ၊ ပါးရိုက်ခံရရင် ခံရ မခံရရင်ထပြေးပြီး တော်တော်နဲ့ အတွေ့ခံမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..။ မိန်းမတွေ စိတ်က အဲဒီလိုမျိုး ရှိတယ်..။ လူမသိဘို့ အဓိကကျတယ်..။

ဒီနည်းလမ်းတွေက ကျုပ်အတွက်တော့ ပုံသေနည်း တစ်ခုလို အခုအသက်အရွယ်ထိ မှန်ခဲ့တယ်..။ ခင်ဗျားတို့ အတွက်တော့ မပြောတတ်ဘူး..။ ဒါတွေကို ကျုပ်ကပြောတော့ ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် ယူဖူးလို့လဲလို့ မေးလိမ့်မယ်..။ ကျုပ်အခုချိန်ထိ ဘယ်မိန်းမကိုမှ မယူဖူးဘူး…။ ယူထားပြီး အပင်ပန်းခံ လုပ်ကျွေးရလောက်အောင် မိန်းမတွေကို အထင်မကြီးလို့ပဲ…။

ကျုပ်ကို လိုချင်လို့ စွဲလန်းလို့ အတူနေချင်တဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီး ရှိခဲ့ပါတယ်..။ ကျုပ်ကလည်း မိန်းမတွေရဲ့ အထာကို ကျွမ်းတော့ သူတို့စွဲအောင် လုပ်နိုင်တယ်လေ..။ နောက်ပြီး ကျုပ်ကကျန်းမာတယ်..။ သန်စွမ်းတယ်မို့လား..။ နောက်ပြီး စိတ်ရှည်တယ် ။ ဒီတော့ သူတို့လိုတာကို ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာပေါ့ဗျာ..။

ကျုပ်က အတည်တကျ မိန်းမယူမထားတော့ အိမ်ထောင်မရှိဘူး.. ဗျာ ။ နောက် ကျုပ်က ဇရက်ကုန်းဇာတိ မဟုတ်ဘူး..။ သလပ်ခွာကနေ ကျုပ်တို့မိသားစုက ဇရက်ကုန်းကို ပြောင်းလာကြတာ..။ မိသားစုဆိုပေမဲ့ များများစားစားတော့ မဟုတ်ပါဘူး..။ အဖေရယ် အမေရယ် ကျုပ်ရယ် သုံးယောက်ထဲပါ..။

အမေက ကျုပ် ၁၃ နှစ်သားမှာ ဆုံးသွားပြီး အဖေကတော့ ကျုပ် အသက် ၂၀ အရောက်မှာ ဘုန်းကြီးဝတ်သွားတယ်..။ ပြီးတော့ ဇာတိဖြစ်တဲ့ သလပ်ခွာရွာကို ကြွသွားပြီး သီတင်းသုံးနေတယ်..။ ဒီတော့ဇရက်ကုန်းရွာမှာ ကျုပ်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တယ်..။ တစ်ကောက်ကြွက်ပေါ့… ဗျာ..။

ကျုပ်က တစ်ယောက်တည်းသမား ဆိုတော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း ဖိုးခတို့အိမ်မှာ နေတယ်..။ သူငယ်ချင်းဆိုတာက ကျုပ်လမ်းလျှောက်တတ်စ အရွယ်ကတည်းက အတူနေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းနော်..။ ဖိုးခကလည်း သလပ်ခွာရွာသားပဲ..။ ဇရက်ကုန်းရောက်တော့ တစ်အိမ်တည်း အတူနေကြတာ..။ အဲဒီမှာ ကျုပ်နေတယ်..။

အိမ်ကတော့ ကျုပ်အဖေ ဆောက်ပေးခဲ့တဲ့ အိမ်ပါ..။ ပြီးတော့ ကျုပ်က အလုပ်ကို မပျင်းဘူး..။ ရသမျှ အကုန် ဖိုးခကို ပေးတယ်..။ ဒီတော့ သူတို့မိသားစုက ကျုပ်မှကျုပ်ဖြစ်ပြီး ဖိုးခနဲ့ကလည်း ညီအစ်ကိုလို ဖြစ်နေတော့ အဲဒီမှာ ကျုပ်ကမြဲနေတာပေါ့…။

ဖိုးခတို့မှာ ဖိုးခအမေ ဒေါ်ရွှေရယ် ၊ ဖိုးခမိန်းမ မတုတ်ရယ် ၊ ဖိုးခရဲ့သမီး ခင်ပြုံးနဲ့ ခင်မုန်းရယ်..၊ ဒါပဲရှိတယ်…။ အားလုံးက ကျုပ်ကို ခင်ကြပါတယ်..။ အဲ… ကျုပ်အကြောင်း ပြောနေရတာနဲ့ ကျုပ်ပြောချင်တဲ့ စကားဆီ တော်တော်နဲ့ မရောက်တော့ဘူး..။ပြောချင်တာက ကျုပ် ၁၈ နှစ်သား ပထမဆုံး မိန်းမလုပ်ဖူးခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းပါပဲ…။ ဆက်ပြီးနားထောင်ကြပါဦး…. နော်….။

…………………………………………………….

တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်..။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် … တစ်နေရာ အရောက်မှာ ….

“ သာဟန်…. နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း….“

ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း ခင်နွဲ့ဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့..။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်..။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီး…. အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ ဝန်းနဲ့ နေကြတာ…။

“ ငါလည်း…. ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ…“

“ ဒါဆို… အိမ်ထဲဝင်ဦးဟာ….. ငါပြောစရာရှိလို့….“

“ အေး…….“

ကျုပ်လည်း ခြံထဲကို ခင်နွဲ့ နောက်ကနေ ဝင်လိုက်သွားတယ်..။ ကျုပ်က လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ခင်နွဲ့ကို နောက်ကနေ ကြည့်မိတယ်..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အိပဲ့ အိပဲ့နဲ့အသည်းယားစရာကြီး….. ဟီး ဟီး…..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဗျာ…..။

“ လာ ထိုင်….. သာဟန်…..“

ကျုပ်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်…။

“ နင့် အိမ်ကလူတွေ ဘယ်သွားကြလဲ…..“

“ အစ်မတို့ လင်မယားက ခြံထဲ သွားကြတယ်….၊ ဟိုမှာ သရက်တွေ ခူးပြီး အုပ်နေတယ်…..“

သူတို့ခြံက ရွာအစွန်မှာပါ…။ အတော်လေး ဝေးတယ်..။

“ အဖွားလေးရော… ခင်နွဲ့…..“

“ အမေက သူ့ညီမနဲ့ ဒေးဒရဲ လိုက်သွားတာ နှစ်ရက် ရှိပြီ….“

စကားသာ ပြောနေတယ်…။ ခင်နွဲ့ မျက်လုံးတွေက အရင်လို မဟုတ်ပဲ စူးရှပြောင်လက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်..။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တစ်မျိုးပဲ…။

“ နင်ငါ့ကို ဘာပြောမလို့တုန်း…..“

“ ပြော….. ပြောပါ့မယ်…..“

ချက်ချင်းပဲ ခင်နွဲ့အသံက ငိုသံပါလာတယ်..။ ပြီးတော့ သူက ကျုပ်နဲ့ လူလုံးချင်း ထိအောင် တိုးကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်..။

“ နင့်….. နင့်သူငယ်ချင်း ကျော်သိန်းလေ…. ငါ့… ငါ့ကို ရက်စက်သွားတယ်…. ဟင့်… ဟင့်…. ဟင့်……….“

ပြောလဲပြော ငိုလဲငို ခင်နွဲ့ဟာ ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ….။ ကျော်သိန်းနဲ့ သူနဲ့ ကြိုက်နေတာ ကျုပ်သိတယ်…။ အခု ကျော်သိန်းက အနောက်ပိုင်းက ဒေါ်ဘုမသမီးကို ခိုးပြေးသွားပြီလေ…။

“ ခင်နွဲ့ကလဲ….ဟာ…. မငိုပါနဲ့….. သူကမှ ကိုယ့်ကို မခင်တာ… ဂျင်းစိမ်းနဲ့ မိတ်သလင်ပဲပေါ့….. နင်ကလဲ….“

“ ဟင့်… ဟင့်… ငါအရမ်း ဝမ်းနည်းတယ်……“

ခင်နွဲ့က ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းတိုးဖက်ပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ငိုနေတယ်..။ အဲ… သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်တယ်…။ ကိုင်တာက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ကိုင်တာ…။ ဖြစ်ချင်တော့ ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ဖျားက ကျုပ်ပေါင်ရင်းခွကြားပေါ်မှာ ရောက်နေတာ…..။

သူက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်လိုက်တော့ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေက ကျုပ်လက်ရဲ့ အောက်ဖက်ကို ကွေးဝင်သွားပြီး ပုဆိုးထဲက ကျုပ်ရွှေပန်းကြီးထိပ်ကို သွားထိတယ်…။

“ ဟင့်ဟင့်…. သာဟန်ရယ်…. ငါ… ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ….. အဟင့်…. ဟင့်…..“

သူ့ကိုယ်လုံးလေးက တသိမ့်သိမ့် ဖြစ်နေရာက သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေကလည်း ကျုပ်ရွှေပန်းကို ထလိုက်ထိုးလိုက်နဲ့ တို့တို့နေသလို ဖြစ်လာတယ်..။ တစ်ကိုယ်လုံး သနပ်ခါးနံ့ မွှေးနေတဲ့ ခင်နွဲ့က ကျုပ်ကို သူ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးနဲ့ တစ်သားတည်း ဖြစ်အောင် အတင်းဖက်ထားပြီး ကျုပ်ရွှေပန်းထိပ်ကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ လာလာပြီး ထိထိနေတယ်။ ဒီတော့ဗျာ…. ကျုပ် ရွှေပန်းကြီးက ထောင်းခနဲ ထလာတော့တာပေါ့ ဗျာ….။

“ အမလေး…… ဘာကြီးလဲ…..“

ခင်နွဲ့က ရုတ်တရက် ကျုပ်ကို ဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ပြီး တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ပေါင်ကြားထဲက ကျုပ်လက်ကို ဆွဲမ၊ တဆက်ထဲ ထောင်ထလာတဲ့ ကျုပ်ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ပစ်လိုက်ပြန်ရော….။ စောစောက ဝမ်းနည်းပက်လက် ဖြစ်နေတဲ့ ခင်နွဲ့ဟာ ချက်ချင်းပဲ သွက်လက်ဖြတ်လတ်သွားပါတယ်..။

“ ဘာ….. ဘာလဲ…“

ပြောလဲပြော ကျုပ်ဟာကြီးကို ဆုပ် ဆုပ်ပေးတော့ ပိုပြီးထလာ ကြီးလာတာပေါ့…။

“ ငါ့….. ငါ့.. ရွှေပန်းကြီးလေ.. ဟာ….“

“ ဟယ်…. အကြီးကြီးပဲ….. ပြစမ်း……“

“ မလုပ်နဲ့…..“

သူက ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်မယ် အလုပ် ၊ ကျုပ်ကလည်း ပုဆိုးကို အတင်း ဖိထားမိတယ်….။

“ နင်ကလဲဟာ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ… မရှက်ပါနဲ့…၊ ငါမမြင်ဖူးလို့ပါ….“

ခင်နွဲ့က ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရင်း သူ့လက်က ကျုပ်ရဲ့ ငေါထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ စောစောကလို ဖွဖွလေး ဆုပ်ဆုပ်ပေးနေပြန်တယ်..။

ကျုပ်ရဲ့ ရွှေပန်းကြီးသာ ထောင်ထလာတာ မဟုတ်ပဲ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်တွေလည်း အတော်ထလာပြီ..။ ပြီးတော့ ကျုပ်က မိန်းမသာ မလုပ်ဖူးသေးတာ..၊ ကာလသားကြီးတွေပြောတဲ့ မိန်းမအကြောင်းတွေ နားနဲ့မဆန့်အောင် ကြားဖူးခဲ့ပြီး ကာလသားကြီးတွေ အိမ်တက်တော့ အဖော်လိုက်ပြီး ခဏခဏ ချောင်းဖူးတယ်..။ နောက် ရခါစလင်မယားတွေ တခြားလင်မယားတွေကိုလည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူလိုက်ပြီး ချောင်းဖူးတယ်..။ ဒီတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်ခေပါ့မလဲ…။

“ လုပ်ပါ သာဟန်ရာ… ငါကြည့်ချင်လို့ပါ…. ခဏလေးပါ….၊ ဘယ်သူမှလဲ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ…“

ကျုပ်ရင်ထဲမှာလဲ မောမောကြီးနဲ့ဗျာ…။ ကျုပ်ခြောက်နေတဲ့ လည်ချောင်းကို တံတွေးမျိုချပြီး စိုသွားအောင် လုပ်လိုက်ရတယ်..။ ပြီးမှ မော့ပြီး ပြောနေတဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ပြီးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်..။

“ ကဲ ကဲ… ဒါလောက်ဖြစ်နေရင် … ငါ့ဟာလည်း ပြမယ်…. နင်ကလည်း နင့်ဟာကိုပြ… ဘယ့်နှယ်လဲ….“

“ အာ…… နင်ကလဲ……“

ကျုပ်တို့က ၁၂ နှစ် ၁၃ နှစ် ကလေးတွေ မဟုတ်တော့ပါဘူး…။ သိသိကြီးနဲ့ ဖြစ်နေကြတာပါ…။

“ နင့်ဘက်ကျတော့ နင်ကသိပ်သိတာပဲ…. ဒါဆို ငါလည်း မပြတော့ဘူး…..“

“ ကဲ….. လာဟာ… အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ …. မကောင်းဘူး… အထဲသွားမယ်….“

ခင်နွဲ့က ခေါက်ကာလိုက်ကာနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ထပြီးဝင်သွားတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ကလိုက်ခဲ့ပါတယ်…။ သူဝင်သွားတဲ့ အခန်းက သူ့အစ်မလင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းပါ…။ အထဲမှာ မွေ့ယာထူထူကြီးနဲ့ အိပ်ယာကြီးက အခန့်သား…..။ အိမ်အပြင်မှာက မှောင်နေပေမယ့် အထဲမှာက မှန်အိမ်လေး ထွန်းထားတော့ လင်းလင်းရှင်းရှင်း ရှိနေပါတယ်..။

အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော ခင်နွဲ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်..။ သူနဲ့ ကျုပ်က နှစ်တောင်လောက် လက်တစ်ကမ်းလောက်ပဲ ကွာတာ..။ သူက ကျုပ်ကို ကြည့်နေရာက သူမျက်လုံးက ကျုပ်အောက်ဖက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတယ်..။ ကျုပ်လည်း မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့တယ်…။

“ ဟယ်….. နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး…..“

ပြောလည်းပြော သူက ကျုပ်ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး လက်က ကျုပ်ရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့တာပါပဲ…။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေး ကိုင်ထားရာကနေ လက်ညှိုးလက်မကို ကွင်းလေးလိုလုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးတယ်…။ ကျုပ်လီးကြီးက ပိုကြီးပြီး ပိုမာလာတာပေါ့…။ တစ်ခါ ခင်နွဲ့က ထိပ်ဖျားထိရှိနေတဲ့ ကျုပ်လီးရဲ့ အရည်ခွံကို ဆွဲချလိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ကြီး ပေါ်လာတော့တာပဲ…။

“ နင်…… နင်နဲ့ရတဲ့ မိန်းမက…. ကံကောင်းတာပဲ….“

တိုးတိုးလေး ညည်းသလို ပြောလိုက်တဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ အသံလေးဟာ တုန်နေပါတယ်…။ အသံသာမဟုတ်ပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာလည်း တုန်ရင်နေပါတယ်…။

“ ကဲ….. နင် ဟိုဖက်လှည့်နေ…. ငါက လှည့်ကြည့်ဆိုမှ လှည့်နော်……“

ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း နောက်ကို လှည့်နေလိုက်ပါတယ်…။ ခဏနေတဲ့အခါမှာတော့ ……

“ ရပြီ….. ဒီဖက်လှည့်တော့……“

ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်…။

ဟာဗျာ… ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လေ….ခေါင်းလေးငုံ့လို့…ပေါင်ကြားမှာ အမွှေးမဲမဲလေးတွေကြောင့် သူ့ဟာကိုတော့ ရှင်းလင်းအောင် သေချာမတွေ့ရပေမယ့် သူ့အပေါ်ပိုင်းက နို့နှစ်လုံးကတော့ ကျုပ်လက်သီးဆုပ်လောက်တောင် ရှိပြီး မာတင်းပြီး ကလေးအမေတွေလို ပျော့တွဲမနေပဲ နို့သီးတွေက ကော့ထောင်တက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်…။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော ကျုပ်ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း မသိလိုက်ဖူး…။ လက်တစ်ကမ်းက သူ့ကိုဆွဲပြီး တအားကြုံးဖက်ပစ်လိုက်တာပေါ့….။ သူကလည်း ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်…လေ….။

“ သာ…. သာဟန်…. နင်…. ကိုင်ကြည့်ဦးလေ…….“

ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးနှိုက်ပြီးကိုင်လိုက်ပါတယ်…။ သူက ပေါင်ကားပေးတယ်…။ ဘာတွေလည်း မသိဘူး ပေါင်ကြားမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး သူ့အဖုတ်က ကျုပ်လက်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး…၊ အိပြီး ဘယ်လိုပြောရမလဲတောင် မသိဘူး… ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ…..။ ကျုပ်ကလည်း သူ့အဖုတ်ကို ကိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်တာပေါ့…။

ဒီအချိန်မှာပဲ သူက ကျုပ်ကို ဖက်ထားလျက်ကနေ ဘေးကမွေ့ယာကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လည်း သူနဲ့အတူ ထိုင်လျက်သား ကျသွားတာပေါ့…။ ကျုပ်လက်ကတော့ သူ့အဖုတ်ကို မလွှတ်ဘူး…။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အရည်တွေက ပိုပိုပြီး များ များလာတယ်…။ ပြီးတော့ သူ့အဖုတ်ကြီးကလည်း ကျုပ်လက်ထဲမှာတင် ဖောင်းကြွတက်လာပြီး ပိုကြီးလာတယ်…။

ခဏလေး ထိုင်လျက်နေပြီးတော့မှ သူက ကျုပ်ကို ဖက်လျက်ကနေ မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လည်း သူ့အပေါ် မှောက်ရက်ပါသွားရပါတယ်….။ ခင်နွဲ့က ပက်လက်လဲဖြစ်သွားရော သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှိတ်ပစ်လိုက်တယ်..။ ကျုပ်လဲ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စို့ပစ်လိုက်တယ်…။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူသံတွေ တရှူးရှူးနဲ့ပေါ့ဗျာ….။

ခင်နွဲ့က နို့စို့ခံရင်းကနေ ကျုပ်ကို အောက်ကနေ ခွထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ကားပေးလိုက်တယ်…။ ကျုပ်လည်း မြင်ဖူးကြားဖူးထားတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ….၊ မှောက်ရက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးတော့တာပေါ့…။ ကျုပ်မျက်နှာကတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ နို့စို့မပျက်ဖူးပေါ့…။

လက်တွေ့မလုပ်ဖူးတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးက တွင်းဝင်မဖြောင့်ပဲ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ ပေါင်ခြံတွေနဲ့ အကွဲကြောင်းထိပ်က ပုလဲပုတီးစေ့လောက်ရှိတဲ့ အစိကိုပါ ထိုးမိနေတာပေါ့…။ ခင်နွဲ့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ လူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်နေပါတယ်…။ ပြီးတော့ …..

“ နည်းနည်း…. ကြွလိုက်ဦး……“

မောသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကျုပ်က ကိုယ်လုံးကို ကြွလိုက်တော့ လီးက သူ့အဖုတ်နဲ့ ကွာသွားတယ်…။ အဲဒီမှာတင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို ကိုင်တယ်…၊ တစ်ဖက်က သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးတယ်….။ ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲက အသားလေးတွေက ရဲနေတာများ… ဗျာ…။ အဲသလို ဖြဲပြီးတာနဲ့ တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်..။

“ သွင်း…. သွင်းတော့…..“

“ ဗြစ်….. ဗြစ်….. ဖောက်…. ဒုတ်… အ…. အား….. အမလေး…… အား…………. အား…“

သွင်းတော့ဆိုတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ ကျုပ်ဟာ တအားဆောင့်ထိုးချလိုက်တာ လီးကတဆုံး ဝင်သွားတယ်…။ ခင်နွဲ့မှာတော့ အလန့်တကြားနဲ့ အော်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်..။ ကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ လီးတဆုံးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေမိတယ်…။

ခင်နွဲ့က သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲချတယ်..။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး ခင်နွဲ့ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်မိတာနဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ပြန်စို့ပစ်လိုက်တယ်…။ ထိုခဏအတွင်းမှာပဲ ခင်နွဲ့ရဲ့ ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ ကိုယ်လုံးဟာ ငြိမ်ကျသွားပြီး သူ့လည်ချောင်းထဲက တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးသံ ထွက်နေတယ်…။

ပြီးတော့ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဖိဖိနေတယ်…။ ကျုပ်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး…။ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့တာပါပဲ…။

“ ဗြစ်…. ဖွတ်…… ဖတ်…… ဇွိ……. အင်… အင်း……. ဟင်…. ဗြစ်….. ဗြစ်………. ဖွတ်…… ပလွတ်…… အား….အ…..“

ခင်နွဲ့ဟာ မျက်လုံးမပွင့်တော့ပါဘူး….။ တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးပြီး ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတော့တာပေါ့….။ ကျုပ်လဲ မှောက်ရက်ကနေ ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဘူး…။ ဒါနဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ခင်နွဲ့အပေါ်ကနေ ခွာပြီးထလိုက်ရာက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခင်နွဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆွဲပြီး စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါတယ်…။

လိုးရင်းကနေ ခင်နွဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ငုံ့ငုံ့ကြည့်မိတယ်…။ သူ့အထဲက အရည်တွေဟာ ရွှဲခနဲ ရွှဲခနဲ ထွက်ထွက်ကျလာလိုက်တာ…. မနည်းပါဘူးဗျာ….။ အောက်ကမွေ့ယာ အိပ်ယာခင်းတောင် ရွှဲနေပြီ…။ နောက်ပြီး ခင်နွဲ့ကလည်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်သွားအောင် တအီးအီးနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သူ့ခေါင်းလေး ခါရမ်းသွားတာလည်း မကြာခဏပါဘဲ…..။

( နောက် အတွေ့အကြုံ ရလာမှ စဉ်းစားမိတာ ခင်နွဲ့ ခဏခဏ ပြီးနေတာကိုး…..) ။

“ ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်….. ဖွတ်……. အမလေး…. သာဟန်… ရယ်….. အ… အ…….. ဗြစ်…… အ….. ဒုတ်…… အီး……“

ကျုပ်တအားဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်တော့ မသိဘူး….၊ ကျုပ်ကိုင်နေတဲ့ ခင်နွဲ့နို့နှစ်လုံးကတော့ ရဲရဲနီလာတော့တာပဲ…. ဗျ….။ စပြီးလီးဝင်တဲ့ အ ချိန်ကနေ တွက်ရင် ကွမ်းတစ်ယာညက်လောက် ကြာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မပြောတတ်ဘူး…။ ဆောင့်အားတွေ တဖြေးဖြေး လျော့လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာရာက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ကျုပ်ခါးက ကော့ကော့သွားပြီး လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါလေရော…..။ ကောင်းလိုက်တာ… ကျုပ်ဖြင့် ခင်နွဲ့ကို ကုန်းဖက်ပြီး အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်….။

……………………………………………………..

ကျုပ်နဲ့ ခင်နွဲ့ဟာ အစရှိ အနောင်နောင် ဆိုသလို နှစ်ရက်ခြား သုံးရက်ခြား လူလစ်ရင် လစ်သလို လိုးခဲ့ကြတာပါပဲ…။ နောက် ၃ လလောက် ကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျုပ်.. သတင်းဆိုး တစ်ခု ကြားရပါတယ်…။ အဲဒါကတော့ ခင်နွဲ့တစ်ယောက် သူ့ခဲအိုနဲ့ လိုက်ပြေးသွားပြီတဲ့……….။

တစ်ရွာလုံးကလည်း အံ့သြနေကြတယ်…။ ခင်နွဲ့အစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရတာမှ တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး..။ အဲဒီမှာ စိတ်မကောင်းစရာ ဖြစ်ရတာက ခင်နွဲ့အစ်မ ဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ ကျန်နေခဲ့တာပါပဲ….။ အဲဒီတုန်းကတော့ ကျုပ်က ခင်နွဲ့ကို တော်တော်နှာကြီးတဲ့ ကောင်မလို့ ဆိုခဲ့တယ်…။

နောက်အတွေ့အကြုံများလာတော့ သေသေချာချာ စဥ်းစားကြည့်တော့ ဘယ်နှယ်ဗျာ…. တစ်အိမ်ထဲမှာနေတဲ့ အစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရခါစ ဘယ်လောက်တောင် လိုးနေလဲမှ မသိတာ…၊ ဒါကို အနီးကပ် တွေ့မြင်ကြားသိနေရတော့ ခင်နွဲ့လည်း ခံစားကြည့်ချင်မှာပေါ့…။ ညီအစ်မဆိုတာ ညီအစ်ကိုတွေလို မဟုတ်ဘူးဗျ…။ မိန်းမသားတွေက စိတ်နုတယ်လေ..။ အစ်မ ခံစားနေရတော့ သူလည်း ခံစားချင်လာမှာပေါ့…။

ဒါကြောင့် ရည်းစားထားတော့လဲ ကျော်သိန်းက သူထန်တာကိုကြည့်ပြီး ကြောက်ပြေးတော့ ကျုပ်ကို ခင်နွဲ့က သူလိုတာ ဖြည့်ဆီးခိုင်းတယ်…။ ကြည့်ပါလား… .သူ့အစ်မခံတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာကို ခင်နွဲ့က တက်ခံပစ်တာ…။ ကျုပ်ဆိုတာက အပြင်လူဗျ…။ လူလစ်မှ တွေ့ရတာ…။ လူလစ်ဦးတော့ ကျုပ်လဲ အား သူလဲ အားဦးမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ..။ ဒီတော့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နီးစပ်တဲ့ သူ့ခဲအိုနဲ့ ဖြစ်တော့တာပေါ့…။

ကျုပ်သာ ဝတ္ထု ရေးတတ်ရင် ခင်နွဲ့ရယ်….။ ခင်နွဲ့အစ်မနဲ့ ခဲအိုရယ် ကျုပ်ရယ်ကို ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်လောက် ရေးလိုက်ချင်ပါတယ်….။

………………………………………………….

“ သာဟန်ရေ….. သာဟန်….. သာဟန် ရှိလား…..“

“ ရှိတယ်…. လာပြီ……“

ခြံဝက ခေါ်သံကြောင့် ကျုပ်ဟာ ထမင်းစားနေရာက လက်ဆေးပြီး ကမန်းကတန်း လက်သုတ်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ပြေးဆင်းခဲ့ပါတယ်…။

“ အော်….. ဘယ်သူများတုန်းလို့… ဒွေးလေးပု ပါလား….“

“ ဟုတ်တယ်…. သာဟန်ရေ….. ဝိုင်းစိန် ကွင်းထဲသွားလို့ ထမင်းပို့မဲ့လူ မရှိလို့… အစကတော့ ငါသွားပို့မလို့ပဲ… အခု မတင်အေး ဗိုက်နာနေလို့ ငါမသွားနိုင်တော့ဘူး…၊ မယ်အေးတို့အိမ် သွားရဦးမှာ…. နင်သွားပို့ပေးပါလား…..“

“ ဟုတ်ကဲ့… ဒွေးလေးပု… ပေး ထမင်းချိုင့်…. ဒါနဲ့ ဝိုင်းစိန်က ကွင်းထဲကို တစ်ယောက်ထဲ ဘာသွားလုပ်တာလဲ…..“

“ အိမ်မှာ သူ့အစ်ကို မရှိဘူး…၊ မြို့တက်သွားတယ်.. လယ်ထဲမှာ သူရင်းငှါးတွေ နောက်ချေးချတာကို အမေတို့ သားအမိ သွားကြည့်ပေးပါဆိုလို့… ဟေ့…..“

ဒွေးလေးပု မကျေမချမ်း ပြောသည်…..။

“ ကဲ…. ကျုပ် သွားတော့မယ်… နေတောင် အတော်မြင့်နေပြီ… ဝိုင်းစိန် ဆာနေရော့မယ်…“

“ အေး….. သွား သွား… နင်အလုပ်အားရင် ညနေ ဝိုင်းစိန် ပြန်မှ ပြန်လာခဲ့…..“

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒွေးလေးပု…..“

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် ကွင်းထဲကို ထွက်လာခဲ့တယ်…။ တဲရောက်တော့ တဲပေါ်ကနေ ခြေတွဲလောင်းချပြီး ထိုင်နေတဲ့ ဝိုင်းစိန်က ပြေးထွက်လာတယ်…။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်ထဲက ထမင်းချိုင့်ကို ဆွဲယူတယ်…။ ဝိုင်းစိန်က ပါးကွက်နဲ့ ဆံရစ်ဝိုင်းလေးနဲ့ လှနေတယ်…။

“ အမေက ဘာလို့ မလာတာလဲ..“

“ မယ်အေး ဗိုက်နာလို့တဲ့.. ဟေ့…“

“ ဟိဟိ.. ကိုသာဟန် ကြားထဲက အလုပ်ရှုပ်သွားတာပေါ့… ဟိ….“

“ ကဲပါ…. စားမှာ စားစမ်းပါ…. ဟာ….“

ကျုပ်လည်း တဲဝက သောက်ရေအိုးမှာ ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ပြီး တဲပေါ်တက်ပြီး တုံးလုံးလှဲနေလိုက်တယ်..။ ကျုပ်ရဲ့ ခြေထောက်နား ဘေးဖက်မှာ ဝိုင်းစိန်ကတော့ ထမင်းချိုင့်တွေ ဖြုတ်ပြီး စားနေလေရဲ့..။ ထမင်းစားနေတဲ့ ဝိုင်းစိန်ကို ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတယ်…။

ထိုင်ချထားတဲ့ ဝိုင်းစိန်ရဲ့ တင်းပါးအိအိကြီးတွေက ကားကားကြီး..။ ဘေးစောင်းမြင်နေရတဲ့ သူ့ရင်သားတွေကလည်း ခပ်ထွားထွား..။ ကျုပ်က မိန်းမလုပ်ဖူးပြီး ပြတ်နေတာ တစ်လလောက် ရှိသွားပြီ…။ ခင်နွဲ့ သူ့ခဲအိုနဲ့ လိုက်ပြေးသွားကတည်းက ပြတ်နေတာ…။ ဒီတော့ … ကျုပ်သွေးသားတွေက လှလှ တောင့်တောင့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ သွေးဆာလာတာပေါ့..။

ဝိုင်းစိန်က ကျုပ်ထက် နည်းနည်း ငယ်တယ်…။ တောသူဆိုတော့ အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့အခါ လုပ်ရပြီး ၊ အစားအသောက်ကလည်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အလျှံအပယ်ဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကြိုင်းတာပေါ့…။

ဝိုင်းစိန်ကို ကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးကြီးက ပုဆိုးထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတယ်..။ ကျုပ်ကြည့်နေတာကို တွေ့နေရတဲ့ ဝိုင်းစိန်က ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ပြီး ပြုံးပြုံး ပြနေတယ်… ဗျ…။ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်နေကြတာကိုး…။

အဲ… ပြောဖို့ တစ်ခုကျန်သေးတယ်..။ ကျုပ်တဲထဲ အဝင်မှာ လယ်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူရင်းငှါးတွေက တစ်ခေါ်လောက်မှာရှိတဲ့ လယ်ကွက်တွေထဲမှာ နောက်ချေးတွေ ချနေကြတယ်..။ ကျုပ်တို့နဲ့ တော်တော်လှမ်းပါတယ်..။ ဒီတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ဆိတ်ကွယ်ရာ ဖြစ်နေတာပေါ့…။

ဒီဆိတ်ကွယ်ရာ အခြေအနေကြောင့်လည်း ကျုပ်ရဲ့ သတ္တိတွေဟာ ပိုပြီး ရှိလာတာပေါ့..။ ဝိုင်းစိန်က ထမင်းစားပြီးလို့ ချိုင့်တွေ ပြန်ဆင့်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လှဲနေတဲ့ အနားလာပြီး ထိုင်တယ်..။

“ အစ်ကိုသာဟန် ပြန်လို့ရပြီ… အားနာလိုက်တာ.. အမေတို့များ အားလားမအားလား မသိဘူး…..“

“ ငါက အားနေတာပါဟ… ဒွေးလေးပုက ညနေ နင်ပြန်မှ အတူပြန်လာဖို့ ငါ့ကို မှာလိုက်တယ်..“

“ ဟာ… အမေတို့ကတော့ လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ….. တစ်ဖက်သား အားနာစရာ… ဒီမှာ ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲ….“

“ အံမယ်… ကြောက်စရာ တကယ် မရှိဘူးလား…..“

ပြောလဲပြော ကျုပ်ကလှဲနေရာ ထထိုင်လိုက်တော့ ဝိုင်းစိန်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်..။

“ မရှိပါဘူး.. အကုန်လုံး တစ်ရွာထဲသားတွေဘဲ… အကြောင်းသိတွေချည်းပဲ…. ဟာ…“

“ ဒါဆို …. ငါ့ကိုရော မကြောက်ဘူးလား….“

“ အဟပ်…. အစ်ကို့ဆို ဝိုင်းစိန်က ပိုတောင် မကြောက်သေး….. မကြောက်သေး…. အဟက်…. ဟက်…“

“ မကြောက်ရင်….. ကဲ… ကဲ…..“

“ အိုး….. လွှတ်… လွှတ်….“

ကျုပ်က ဝိုင်းစိန်ကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတယ်..။ သူက လွှတ်လွှတ်ဆိုပြီး ရုန်းတယ်..။ ဘယ်ရမလဲယောကျ်ားအားနဲ့ ဆိုတော့ သူဘယ်ရုန်းနိုင်မလဲ…။

“ လွှတ်….. လွှတ်ပါဆို….“

ဝိုင်းစိန်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အားကုန်ဖက်ထားပြီး တစ်ဖက်က သူ့နို့ကြီးတွေကို ကျုပ်လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်တယ်…။ ဝိုင်းစိန်က ဖျင်အင်္ကျီ ဝတ်ထားတဲ့အပြင် အထဲကပါ ဘော်လီအင်္ကျီရှိတော့ ပိုပြီး အားထည့်ညှစ်တယ်…။ သူ့တင်သားကြီးတွေကို တအားတအား လိုက်ညှစ်ပစ်တယ်…။

“ လွှတ်… လွှတ်ပါအစ်ကိုရယ်… ဝိုင်းစိန် တောင်းပန်ပါတယ်….“

မရပါဘူး…. ကျုပ်လီးက အထဲမှာ အတော်မာတောင်နေပြီ…။ ကျုပ်က နမ်းချင်တိုင်း နမ်းပြီး ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်နေတော့တာ….။

“ ကျွတ်… ခက်တာပဲ….“

ခဏကြာတော့ ကျုပ်က သူ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်..။ ဝိုင်းစိန်မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီး ပါးနှစ်ဖက်က ပါးကွက်လေးတွေလည်း မရှိတော့ဘူး..။ မောနေတယ်…။

“ ဟွန်း….. တော်တော်ဆိုး….. ဒီမှာ ရင်ထဲကို ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ကြီး… နေရခက်လိုက်တာ….“

ကျုပ်လဲ အကြံရသွားတာနဲ့…

“ ငါလည်း… နင့်လိုပါပဲဟ…. ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး…..“

ပြောလည်းပြော ကျုပ်က ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တယ်..။

“ အို……“

တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကိုလည်း မြင်ရော ဝိုင်းစိန် မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်ပြီး ကြက်သေသေသွားတယ်…။ ကျုပ်လီးက ခင်နွဲ့ကို သုံးလလောက် လိုးခဲ့လို့ အပေါ်အရည်ခွံက ထိပ်မှာ မရှိတော့ပဲ နှီးတစ်ပြားလောက် လန်နေပြီ…။ ဝိုင်းစိန် ကြက်သေ သေသွားတဲ့ အခိုက်မှာပဲ ကျုပ်က သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ဖိပြီး လှဲချတယ်…။

“ အို...အို…. မလုပ်နဲ့….. အဟင့်… ဟင့်…. ဟင့်……“

ဝိုင်းစိန် ငိုပါပြီ…။ ရုန်းတော့ မရုန်းတော့ဘူးဗျ..။ ဝိုင်းစိန် ပက်လက်လန်သွားတယ်ဆို ကျုပ်က သူ့အပေါ် တက်ခွတော့တာဘဲ…။ ကျုပ်လီးကြီးကတော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ဖြစ်နေတယ်….။ ခွမိတာနဲ့ ဗိုက်ကြွပြီး စောစောက ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်..။ ဝိုင်းစိန် မျက်လုံး မှိတ်ချလိုက်တယ်..။

ထမီကို အကုန်ချွတ်မနေတော့ပါဘူး…။ ဒူးဆစ်လောက်အထိပဲ ချွတ်တယ်…။ ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အမွှေးနုနုလေးတွေနဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ဝင်းအိနေတာဘဲ…။ ခင်နွဲ့စောက်ပတ်ထက် ပိုပြီး လှတယ်…။ ကျုပ်က လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်..။

“ အဟင့်…. အဟင့်……..“

ဝိုင်းစိန် တစ်တွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရာက စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးက ဟသွားတယ်..။ ဒီမှာတင် ကျုပ်က တောင်နေတဲ့ လီးကို စောက်ပတ်ဝမှန်းပြီး တေ့ထောက်လိုက်တယ်…။ ဝိုင်းစိန် ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတယ်…။ တေ့ပြီးတာနဲ့ ခင်နွဲ့ကို စလိုးတုန်းကလို အတင်းဆောင့်မထည့်ပဲ လီးကို ဆတ်ခနဲ ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်..။

“ အမေ့…..“

ဝိုင်းစိန် ခါးကော့တက်သွားတယ်…။ သူ့ဟာထဲမှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေတယ်….။ လီးက ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားတယ်..။ ကျုပ်က ဆက်ပြီး ဖြေးဖြေးပဲ ဖိဖိသွင်းတယ်…။

“ ဗြစ်… ဗြစ်…… ဗြစ်…… ဖွတ်….“

“ အမလေး….. အမေ့…… အ…. အ… အမေ့…..“

ဝိုင်းစိန်ကတော့ ခါးလေးကော့လိုက် ရင်လေးကော့လိုက်နဲ့ပေါ့…။ အသားလေးတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်…။ လီးတစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်သွားပြီးတော့ အထဲမှာ ဘာခံနေတယ် မသိဘူး ၊ လီးက ဆက်မဝင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်…။ ဒါနဲ့ ကျုပ်က လီးကို ခပ်ဖြေးဖြေး ဆွဲထုတ်ပြီး အားနည်းနည်းထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်…။

“ ဗြစ်… ဖွတ်…… ဖောက်….. အမေရေ…… အား အား….. အ………..“

အားထည့်တာ နည်းနည်းများသွားပြီး လီးက တဆုံးဝင်သွားတယ်..။ အပျိုလေးမို့ အတော်နာသွားပုံရတဲ့ ဝိုင်းစိန်ကတော့ မျက်နှာမဲ့ပြီး မျက်ရည်တွေ သွင်သွင်စီးကျပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေတယ်…။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီဆိုတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလဲ…၊ လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လိုးတော့တာပေါ့..။ အစမို့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲပေါ့…။

“ ဗြစ်…. ဒုတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဇွိ….. အင့်…. အ…. အား… ဟင့်……“

တခဏအတွင်းမှာပဲ သူ့အထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲနစ်လာပြီး.. ဝိုင်းစိန်လည်း ငိုတာရပ်သွားတယ်…။ ပြီးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လက်မောင်း တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး တအားညှစ်ကိုင်ထားတယ်…။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပိုပြီး ကားပေးလာတယ်..။ ဝိုင်းစိန်က သူ့ကိုယ်လုံးလေး တသိမ့်သိမ့် တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတဲ့ကြားက စင်းကျနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲ ဖြတ်ခနဲ ဖွင့်ဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်တယ်…။ ဝိုင်းစိန် ခံနိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လည်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတော့တယ်…။

“ ဗြစ်…. ဒုတ်….. ဖွတ်…. ပလပ်….. ဗြစ်…. အဟင့်…. အဟင့်…… အ.အ…… ဟင့်…… အင့်…“

ငယ်သာငယ်တယ်….၊ တော်တော်သန်တဲ့ ကောင်မလေးဗျ…။ လိုးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုများ သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်လိုက်တာများ လီးကို တန့်ခနဲ တန့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရတာပဲ…။ ဒီလိုညှစ်တာက ကျုပ်ကို ကောင်းစေချင်လို့ ညှစ်ပေးတာလည်း ပါတယ်..။ ကာမအရသာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် တုံ့ပြန်မှုလည်း ပါတယ်ပေါ့…။

“ ပလွတ်… ဗြစ်… ဇွတ်…… ဖွတ်….. ဒုတ်…… အင့်… ဟင့်… ဟင့်…..“

“ ကောင်းလား.. ဝိုင်းစိန်….“

“ အင်း….. ဟင့်အင်း… သိဘူး…..“

အသံလေးက ခရာတာတာလေး…။ ကျုပ်လည်း အ တော်ကောင်းလာတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီးကို ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး လိုးရာက သုတ်လွှတ်လိုက်တော့တယ်…။ သူလည်း ပြိုင်တူ ပြီးတယ်နဲ့ တူတယ်…။ ကျုပ်လည်း သုတ်လွှတ်လိုက်ရော…

“ အမလေး…. အစ်ကို… အ……… အို… အမေ့…“

ဆိုပြီး ကော့ကော့တက်သွားရာက တွန့်တွန့်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားတော့တာပါဘဲဗျာ…။

ကျုပ် အတွေ့အကြုံတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်…။ နောက်ကြုံရင် ပြောပြဦးမယ်…။ အခုတော့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်တော့ဗျာ…။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



စိမ့် (စ/ဆုံး)

စိမ့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ

“ လန်းတယ်နော် အကိုကြီး…..” 

ကျော်မျိုးဟန်စကားကြောင့် သိန်းဇော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ နုနုငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် အသက်က ၂၀ ကျော်ပုံမရ။ အသားလေးတွေက ရွှေရောင်ဝင်းနေသည်။ဝတ်ထားသောထဘီစကပ်က သူမ၏ကိုယ် အားတင်းကြပ်စွာ စည်းနှောင်ထားသဖြင့် ဖွံ့ထွားသော တင်သားအစုံက အလုံးလိုက် ကားအယ်ပေါ်လွင်နေသည်။ 

အောက်ပိုင်းနှင့် ညီမျှသော ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်း ဖွံ့ထွားမှုမှာ အောက်ပိုင်းနှင့်ညီမျှရုံမျှမက လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြောင့် အိ၍တင်းနေသော အသားဝင်းဝင်းလေးများကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ်လှမ်းမြင်လိုက်ရသေးသည်။ တမင်ဖြောင့်ထားပုံရသော အချောင်းလိုက်ကျနေသည့် ဆံပင်လေးတွေက ကျောဖက်လက်ပြင်တဝိုက်တွင် ဝဲနေသည်။ 

ပေါ်လွင်သော နှာတံလေး၏ထိပ်က ခပ်ချွန်ချွန်လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး များက မျက်ဆံကြီးကြီးဖြင့် ကော့ညွတ်ထူထဲသော မျက်တောင်ကြီးများ ဝန်းရံကာ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကောင်မလေးက သူတို့ထိုင်နေရာဖက်သို့ တချက်လှည့်၍ မျက်လုံးလေးဝှေ့ကာ ပြုံးယောင်လေး တချက်သန်းပေးသွားသည်။

သူတို့ထိုင်နေတာက ၉၂ လမ်းထိပ် ဆဲဗင်းအလဲဗင်း ၇၁၁ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် လမ်းမဘက် အစွန်ဆုံး စားပွဲတွင်ဖြစ်သည်။ 

“ အကိုကြီး နဲ့ သိလား…” 

“  အင်း……သိတယ်…” 

“  ပြောပြပါအုံး…..အကိုကြီးရ….သူ့ အကြောင်းတွေ ကျနော် စိတ်ဝင်စားလို့ပါ” 

“ မင်းတို့ လူငယ်တွေ တော်တော်ခက်တာဘဲ လှတာလေးမြင်ရင် သဘောကျကြတာဘဲ” 

အသက်က ၄၀ နီးပါးသာရှိသော်လည်း သူ့အသက်ထက် အများကြီးရင့်သော အဖိုးကြီးလေသံနှင့် သိန်းဇော်က ပြောလိုက်သည်။ 

“ ဟာ…..အကိုကြီး…ကလဲ ဒါကတော့ဗျာ…..” 

သိန်းဇော်က ကောင်မလေးသွားရာလမ်းဖက်ကို ကျော်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးကိုတော့ မတွေ့ရတော့။ကြိတ်ကြိတ်တိုး သွားလာနေသော လူတွေကြားမှာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။ 

“  ပြောပါအုံး…..အကိုကြီးရ….” 

ကျော်ဟန်မျိုး ဖင်နေရာပြင်ထိုင်ရင်း မျှော်လင့်တကြီးမေးသည်။ 

“  ဘာကိုလဲ….” 

“ စောစောက ကောင်မလေး အကြောင်းကိုပေါ့…..” 

သိန်းဇော် ပြောမပြချင်ကြောင်း အကဲခတ်မိပေမဲ့လည်း သိချင်စိတ်က ပြင်းထန်နေလေတော့ အားမနာနိုင်။ကျော်ဟန်မျိုး အတင်းမေးမိသည်။ သိန်းဇော် စိတ်ပျက်သော မျက်နှာပေးဖြင့် ခေါင်းကိုခါယမ်းရင်း ဗူးထဲမှစီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုတ်၍နှုတ်ခမ်းတွင်တေ့ကာ မီးညှိလိုက်သည်။ 

“ ဈေးကိုင်လိုက်တာ….ဒါကြောင့် လူပျိုကြီးဖြစ်နေတာ…” 

ကျော်ဟန်မျိုး စိတ်မရှည်နိုင်သည့်အဆုံး သူ့ကို အပြစ်ဆိုသည်။ 

“ ဟ…ကောင်ရ…..ငါမယူချင်လို့ပါကွ….မင်းဘာသိလဲ…..လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာ အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိတယ်ကွ….သိပ်ပြီး ထုံအလွန်းရင်လည်း လူပျိုကြီးဖြစ်တတ်တယ်။ နောက်တစ်ချက်က သိပ်ပြီးလည်ရင်လည်း လူပျိုကြီးဖြစ်တတ်တယ်ကွ….” 

စကားအဆုံးတော့ သိန်းဇော်က ကျော်ဟန်မျိုး မျက်နှာကို တစ်ချက် အကဲခတ် လိုက်သည်။စောစောကလို တက်ကြွရွှင်လန်းတာမျိုးမရှိတော့ဘဲ အလိုမကျသော မျက်နှာပေးနှင့် သုန်မှုန်၍နေသည်။ 

“ ကဲ……ပါ……..မင်းသိပ်ပြီးသိချင်နေရင် ငါပြောပြပါ့မယ်….သူ့နာမည်က စိမ့် တဲ့… နေတာက ၈၉ လမ်းထဲမှာ….ငါသိတာက အဲလောက်ဘဲ….” 

“ အင်း…..ဒီလောက်သိရလဲ…..မဆိုးပါဘူး…” 

“ သူ့နာမည်က အဲဒီ…စိမ့်…..ဆိုတာ တလုံးထဲဘဲလား….” 

“ မဟုတ်ဘူး…….နာမည်အပြည့်အစုံက စိမ့်စိမ့်သူ…..” 

“ ၈၉ လမ်းထဲမှာဆိုတော့ မမအိ သူ့ကိုသိရင်သိမှာ ကျန်တာတွေ မမအိကိုဘဲ ဆက်မေးတော့မယ်…” 

“ ဟေ့ကောင်……မင်း ….အိအိ…ကိုမေးရင်မေး ဒါပေမဲ့ ငါပြောတာ မပြည့်စုံလို့ ဆိုတာမျိုးတော့ ထည့်မပြောနဲ့” 

“ ဘာကိုပြောတာလဲ….ကျွန်တော် သဘောမပေါက်ဘူး….”

“ မင်းမေးချင်မေး……ငါ့နာမည်…..မပါစေနဲ့လို့ပြောတာကွ...ရှင်းလား…” 

“ ဟဲ…ဟဲ…” 

ကျော်ဟန်မျိုး ဘာအဓိပ္ပါယ်ပေါက်သွားသည်မသိ။သူ့ကို တချက်ကြည့်ကာ ပြုံးယောင်သန်းသွားပြီး တဟဲဟဲ ရီသည်။ 

“ ကဲ…သွားမယ်ကွာ……အလုပ်ရှိသေးတယ်….” 

ပြောပြီး ငွေရှင်းကာ နှစ်ယောက်စလုံး လမ်းခွဲ၍ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ကျော်ဟန်မျိုးက လမ်း ၉၀ ထဲတွင်နေသည်။သိန်းဇော်က ၉၂ လမ်းထဲတွင် နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် မကြာခဏဆုံတတ်ပြီး တစ်ရပ်ကွက်ထဲ နေသူများဖြစ်သည့်အလျောက် ရင်းနှီးနေခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ကျော်ဟန်မျိုး အသက်က အခုမှ ၂၀ ကျော်ရုံသာရှိသေးသည်။

သိန်းဇော်အနေနှင့် ကြည့်လျှင်တော့ မနူးမနပ်လေးပေါ့။ဒါမျိုးလေးတွေက ပြောရဆိုရခက်တာ သိပြီးသား….ဒါပေမဲ့ သိန်းဇော်က ဒါမျိုးတွေ ရိုးနေပြီဟု တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။

.....................................................................................

ဒီနေ့ ရုံးပိတ်ရက်လည်းဖြစ် အိနှင့်မတွေ့ရတာလဲ ကြာပြီဖြစ်၍ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် သို့ပင် မဝင်တော့ဘဲ သိန်းဇော် ၈၉ လမ်းဘက်ထွက်လာမိသည်။ ထိုင်နေကျ ၇၁၁ ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ လှည့်ကြည့်မိသည်။ကျော်ဟန်မျိုးကို မတွေ့ရ။ဒီကောင်လေး ပျောက်နေတာ သုံးလေးရက်ရှိပြီ။ ၈၉ လမ်းရောက်တော့ အိနေတာက ဒုတိယထပ်တွင်။လှေခါးကို တက်မည်အလုပ် လှေခါးဘေး မြေညီထပ်အခန်းက ဖွင့်ထားလေတော့ သူလှည့်ကြည့်မိသည်။ 

“ ဦး….မမအိဆီသွားမလို့လား….”

တံခါးဝသို့ထွက်၍ပြောလိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူအား သိန်းဇော်အားမနာတမ်း ကြည့်မိသည်။ 

“ အေး…..ဟုတ်တယ်…..” 

ကောင်မလေး ပြုံးလိုက်သည်။ညာဖက်ပါးတစ်ဖက်ထဲတွင် ရှိသော ပါးချိုင့်လေးက ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ 

“ မမအိ…..စောစောကတင်ထွက်သွားတယ်…သူတို့ဘဏ်မှာ အလုပ်များနေလို့ ဒီနေ့ အိုဗာတိုင်ဆင်းရမယ်လို့ပြောတယ်…….လာဝင်….ထိုင်အုံးလေ….ဦး…” 

သိန်းဇော် ဖိနပ်ချွတ်ကာ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ 

“ ခဏ ထိုင်အုံးနော်…..ဦး….” 

ကောင်မလေး နောက်ဖေးဘက်ပြေးဝင်သွားသည်။အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသော ထဘီလေးအောက်တွင် တင်းရင်းစွင့်ကားနေသော တင်ပါးနှစ်ဆုံက သိန်းဇော်ကို ညှိ့ငင်သွားသည်။သိန်းဇော်ကုလားထိုင်တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဗိုက်ထဲက နဲနဲဆာလာသည်။ ခါတိုင်းအိဆီရောက်လျှင် အိက အသုတ်ထွက်ဝယ်ပြီး နှစ်ယောက်သား အတူစားနေကြ။

ဒီနေ့တော့ အိက အိုဗာတိုင်ဆင်းရသည်။ပြန်မှဘဲ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ဝင်တော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သိန်းဇော် ကောင်မလေးဝင်သွားရာ အိမ်နောက်ဖက်သို့ တချက်ငဲ့ကြည့်မိ၏။ ကောင်မလေးကို မတွေ့ရပေ။ဒီလိုဘဲ သိန်းဇော် အိ ထံလာခိုက် စိမ့်စိမ့်သူတို့ အခန်းသို့ မကြာခဏဝင်၍ လည်မိတတ်သည်။ရင်းနှီးနေခဲ့တာကြာပြီ ဖြစ်သည်။ 

“ ဦး…..ဒီမှာ ကော်ဖီ သောက်အုံး….”

စိမ့်စိမ့်သူအနားရောက်လာပြီး ကော်ဖီပန်းကန်နှင့် လှီးထားသော ကိတ်မုန့်များ ထည့်ထားသည့် ပန်းကန်တစ်ချပ်ကို ချပေးသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ရှေ့မှ ကုလားထိုင်တွင်ဝင်၍ ထိုင်သည်။အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသော ခရမ်းရောင်ပြောင် ထဘီလေးနှင့်ဖြူဖွေးသော အသားရောင်လေးကို နောက်ခံပြုကာ စိမ့်စိမ့်သူလှချင်တိုင်း လှနေသည်။ သိန်းဇော်တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ကော်ဖီကို တငုံငုံ၍ ကိတ်မုန့်တချပ်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ 

“ ဦး……ကိုမေးမလို့….” 

“ မေးလေ……” 

“ ဦး…နဲ့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ တွေ့တွေ့နေရတဲ့ တယောက်က ဘယ်ကလဲဟင်…” 

သိန်းဇော် မျက်ခုံးတစ်ချက် မြင့်တက်သွားပြီး 

“ လမ်း ၉၀ ထဲမှာ နေတယ်……သူ့နာမည်က ကျော်ဟန်မျိုးတဲ့…အလုပ်လက်မဲ့ ၁၀ တန်းကျပေါ့….” 

စကားဆုံးတော့ ကော်ဖီတငုံထပ်၍ သောက်လိုက်သည်။ 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ……စိမ့်….” 

“ ဟို….ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး…..ကြုံလို့ မေးကြည့်တာပါ….” 

“ စိမ့် တစ်ယောက်ထဲလား…..အမကြီးရော…..” 

“ အန်တီက ၁၂၄ လမ်းဘက်သွားတယ်….” 

စိမ့်စိမ့်သူတို့ တူဝရီးနှစ်ယောက်ထဲနေသည်ကို သိပြီးသား။

“ ကဲ…..စားလို့သောက်လို့လဲ ပြီးပြီ……ကျေးဇူးဘဲနော်…..ပြန်လိုက်အုံးမယ်…ညီမ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…..” 

သူထွက်လာတော့ ကောင်မလေး တံခါးထပိတ်သည်။အပြန်လမ်းတစ်လျှောက် အိ၏အလှနှင့် စိမ့်၏အလှကို နှိုင်းယှဉ်ပြီး တွေးမိနေသည်။အိ၏အလှက ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သောအလှ။ရင်ထဲအေးသည်။စိမ့်၏အလှက ရင်ထဲ ဘလောင်ဆူပြီး လာရလောက်အောင် ပူသောအလှ စိမ့်နှင့်တွေ့ပြီးတိုင်း သူ့အာရုံထဲမှာ အိက အလိုအလျောက် ပျောက်ကွယ်သွားတတ်နေကြပြီဖြစ်သည်။ 

ဒီရက်ထဲမှာ အလုပ်တွေကျနေ၍ သိန်းဇော်မအားရ။မဂဇင်းမျက်နှာဖုံး လုံးချင်း မျက်နှာဖုံး ပန်းချီတွေက အတော်လေးကျနေသည်။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အလုပ်လုပ်နေသော်လည်း စိတ်ကမပါချင်။စိမ့်စိမ့်သူက ကျော်ဟန်မျိုးအကြောင်းကို မေးလိုက်သည့် ကိစ္စက သူ့အာရုံကို နှောက်ယှက်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ..............................................................................................

“ ဒေါက်……ဒေါက်…….ဒေါက်…..” 

တံခါးခေါက်သံကြောင့် သိန်းဇော်မထချင်ထချင်ဖြင့် တံခါးထဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ 

“  ဟင်…..စိမ့်…..ပါလား….ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ…” 

“  ဟုတ်တယ်……ဦး….” 

“  လာ……အထဲဝင်ထိုင်လေ…….”

သိန်းဇော် တိုက်ခန်းတံခါးပြန်ပိတ်ခိုက် စိမ့်စိမ့်သူ အခန်းထဲကို ကြည့်မိသည်။ စားပွဲပေါ်တွင် ရွိုင်ရယ်ဝီစကီပုလင်းက ထောင်လျှက်သား။ဘေးတွင် ဖန်ခွက်တစ်ခွက်နှင့် အသားကင်ပန်းကန်တစ်ချပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စိမ့်စိမ့်သူနှုတ်ခမ်းတွန့်လိုက်သည်။ 

“  ထိုင်လေ…..စိမ့်…..” 

“  ဟုတ်ကဲ့ပါ…..” 

နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူထိုင်မိသည်။ဖန်ခွက်ထဲမှ လက်နှစ်လုံးလောက်ကျန်သော ဝီစကီကိုကောက်မော့လိုက်ပြီး အသားကင်တစ်ဖက်ကို ကောက်ဝါးလိုက်သည်။ စိမ့်စိမ့်သူက သူ့ကို မျက်နှာလေးတည်တည်ဖြင့် ကြည့်နေသည်။ 

“  ကဲ…မလာစဖူး……အလာထူး…….ဆိုစမ်းပါအုံး…” 

“  အော်…..ဟုတ်ကဲ့……..ဦးကို မေးစရာလေးရှိလို့….” 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ လေသံက အရင်ကနဲ့မတူဘဲ မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်ကို ခေါင်းထဲမှာ ရီဝေနေသည့်ကြားက သိန်းဇော် သတိထားလိုက်မိသည်။ 

“  မေးပါဗျာ….” 

“  ဦးက ကျမကို ဘာဖြစ်လို့ ပူစီလေးလို့….ပြောရတာလဲ…….” 

“  ဟင်…” 

စိမ့်စိမ့်သူ တဲ့ကြီးပြောလိုက်တာက သိန်းဇော်၏ရင်ထဲကို ဒိန်းကနဲ လာမှန်သည်။ သူအံသြသော အမူအယာနှင့် မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး စိမ့်စိမ့်သူကို ကြည့်နေမိသည်။ 

“  ဦး……ကျော်ဟန်မျိုးကို ပြီးခဲ့တဲ့ ၂ ရက်လောက် ပြောလိုက်တာလေ…. ဒီကောင်မလေးက ပူစီလေးပါကွာဆိုတာလေ…ငြင်းချင်သေးလို့လား….” 

သိန်းဇော် ပူလာသော လည်ချောင်းတွေကို စားပွဲပေါ်ရှိ မတ်ခွက်ထဲမှ ရေတကျိုက်သောက်၍ ဂလု ဆိုပြီး အတင်းမော့ချလိုက်သည်။

“  ဟုတ်တယ်…….ကို ပြောမိတယ်….” 

“  ကျမတို့နဲ့ ဦး….သိတာခင်တာကြာပြီဘဲ….ဘာဖြစ်လို့ အဲလိုပြောရတာလဲ ကျမကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆိုတာ……ဦး လဲသိသားနဲ့….” 

သိန်းဇော် အရက်ကို လက်နှစ်လုံးလောက် ဖန်ခွက်ထဲငှဲ့လိုက်ပြီး ရေလက်နှစ်လုံးလောက် ထပ်ရောကာ တဘရိတ်ထဲမော့ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အသားကင်တဖတ်ကို ကောက်ဝါးပြီး စိမ့်စိမ့်သူကို ရီဝေစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“  ပြောပါအုံး…..ဘာဖြစ်လို့ အဲလို ပြောရတာလဲ…” 

“ ကို……..မဖြေချင်ဘူး…….” 

“  မပြောလို့မရဘူး…..ကျမသိပ်သိချင်တယ်…..ရှင့်စကားက ကျမကို အရမ်းနစ်နာသွားတာ…….ကဲ…ပြောပါအုံး….” 

“  ကဲ……မင်းသိချင်နေလဲ ပြောရတာပေါ…….” 

ဒီမျှနှင့်စကားရပ်သွားပြီး သိန်းဇော်က ခါးဆန့်၍ ပြင်ထိုင်လိုက်သည်။ 

“  ပြောလေ……ကျမနားထောင်နေတယ်….” 

နီရဲ၍ ခက်ထန်နေသော သူမ၏မျက်နှာဆီမှ အကြည့်ကို ခွာလိုက်သည်။ 

“  ချစ်မိလို့ပေါ့……စိမ့်ရယ်…”

တိုးတိုးလေး တစ်လုံးချင်းပြောလိုက်သော သိန်းဇော်၏အသံက စိမ့်စိမ့်သူနားထဲမှာ ဟိန်းထွက်၍ ပူဆင်းသွားသည်။ 

“  ဘာ……ဘယ်လို……..ဦး….” 

“  မင်းကို…..ကိုယ်….”

“  တော်ပြီ…ဆက်မပြောနဲ့ ဖအေနဲ့….သမီးလောက်ရှိတဲ့ ဟာကိုများ….” 

“  ဟား…..ဟား…ဟား….” 

သိန်းဇော် ခွက်ထိုးခွက်လန် ရီလိုက်တော့ ကောင်မလေး ကြောင်သွားသည်။ ဒီလူကြီး ရေချိန်ကိုက်နေပြီလား…..။ ရေချိန်ကိုက်ရုံမျှမက ကျော်နေပြီ။ ဝိုင်းသိမ်းတောမည့်ဆဲဆဲ သူမရောက်လာပြီး သူ့ပြစ်ချက်ကို ထိုးဆွလိုက်သည့်အတွက် သိန်းဇော် ထပ်ဆင့်၍ သောက်လိုက်မိသည်။ သူ့ကို ကြောင်ကြည့်နေသော မျက်လုံးကို မျက်လွှာချလိုက်ပြီး ဆို့နစ်ကြေကွဲသောပုံစံဖြင့် နဖူးပေါ်ဝဲကျနေသော ဆံပင်လေးများကို သပ်တင်လိုက်သည်။ 

“  ရှင်…….မရှက်ဘူးလား….” 

“  ဘာကိုလဲ……စိမ့်…” 

“  ရှင့်…..အရွယ်ကြီးနဲ့…..” 

“  ဟား…ဟား….ဟား…” 

သိန်းဇော် ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ရီလိုက်ပြန်သည်။ အရက်နံ့က လွင့်ပျံ၍နေသည်။

“  မင်း…….ကိုယ့်ကို…..မုန်းသွားပြီလား…..စိမ့်…” 

ရှေ့သို့ တိုး၍ မျက်နှာချင်းထိလုမတတ် ပြောလိုက်သောစကား။ စိမ့်စိမ့်သူ ဘာစကားမှ ပြန်မပြောဖြစ်။အသားလေးတွေ တုန်နေသည်။ ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် သိန်းဇော်က သူမ၏ပုခုံးသားတင်းတင်းကျစ်ကျစ်လေးကို ဆွဲယူကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ 

“  ဟင်…….အို…..” 

“  ရှင်……ရှင်……..ဒါ…ဒါ…..ဘာလုပ်တာလဲ……” 

စိမ့်စိမ့်သူ ဖြတ်လတ်စွာ သိန်းဇော်၏ လက်များကို ရိုကထုတ်လိုက်သည်။ လက်လွတ်သွားပေမဲ့ သိန်းဇော်မျက်နှာက ဖြတ်ကနဲ ရှေ့သို့တိုးပြီး နမ်းလိုက်သည်။ ချက်ခြင်း မျက်နှာလွှဲလိုက်သဖြင့် ပါးကို မနမ်းမိသော်လည်း နထင်စပ်ကို နမ်းလိုက်မိသည်။ မျက်နှာလေးတစ်ဝိုက် သွေးများ ရှိန်းကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။

“  ရှင်……လူယုတ်မာ…..” 

ချက်ခြင်းဒေါသသွေးတို့က ဆူဝေလာသည်။ပြောလဲပြော နောက်သို့လည်း တလှမ်းဆုတ်လိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူအား သိန်းဇော်အားဖြင့် လက်တဖက်ကို လှမ်း၍ ဆွဲလိုက်သည်။ သူ့ဖက်သို့ ငိုက်၍ပါလာသော စိမ့်စိမ့်သူက စားပွဲပေါ်ရှိ ရွိုင်ရယ်ဝီစကီပုလင်းကို လှမ်း၍ဆွဲလိုက်ပြီး တပါတည်း သိန်းဇော်၏ခေါင်းကို ရိုက်ချလိုက်သည်။ 

သိန်းဇော် ခေါင်းကိုဖျတ်ကနဲ ငုံ့ပေးလိုက်ပြီး အားလွန်သွားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်မှ တတောင်ဆစ်ကို သူ့လက်ဖနောင့်နှင့် တွန်းပေးလိုက်သည်။ အားနှင့်ရိုက်သော ရိုက်ချက်က အားလွန်ကာ အရှိန်နှင့်ယိုင်သွားစဉ် ထပ်မအတွန်းခံ ံ လိုက်ရသောကြောင့် သိန်းဇော်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ကျောလေးမှီပြီး လဲကျသွားသည်။

“  ခွမ်း…..ချ……လွမ်း…..” 

လက်ထဲမှ အရက်ပုလင်းက စားပွဲစွန်းနှင့်တိုက်မိသွားပြီး ကွဲအသွား စိမ့်စိမ့်သူက လက်မှ လွှတ်ချလိုက်သည်။ 

“  လွှတ်….လွှတ်….လွှတ်စမ်း့ပါ…..ခွေးကြီး…..” 

“ ဟင်…….နင်……နင်…..ငါ့ကို…..” 

သိန်းဇော်၏လှိုင်းထနေသော ရာဂစိတ်ထဲသို့ ဒေါသစိတ်က ရောပြွန်းသွားသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ကျောမှီကျလာသော စိမ့်စိမ့်သူ၏လည်ဂုတ်လေးကို ရှေ့သို့ ဖိ၍ တွန်းကာ စားပွဲပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။ 

“  ဒုန်း……အမလေး….” 

နဖူးနှင့်စားပွဲ မိတ်ဆက်သွားသဖြင့် ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲဖြစ်သွားပြီး မှိတ်လိုက်ရသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ချက်ခြင်းပြန်၍ဖွင့်လိုက်သည်။ 

“  တိရိစ္ဆာန်ကြီး…..မယုတ်မာနဲ့…လွှတ်….ဖယ်…ဖယ်….စမ်း…” 

“  ဟား…ဟား…ဟား….လွှတ်မယ်…လွှတ်မယ်….စိတ်ချ….ငါ့ရဲ့သွေးသားတွေကို မင်းရဲ့ ကိုယ်ထဲကို လွှတ်ပေးမယ်…..စိတ်သာချ…” 

“  ရှင်…..ရှင်……နော်…” 

စိမ့်စိမ့်သူနှုတ်မှ ဤမျှသာ ထွက်လာနိုင်ပြီး မေးကြောလေးများ ထောင်အောင် အံကြိတ်လိုက်ကာ မျက်ရည်တွေ တပေါက်ပေါက် ကျလာသည်။ အရက်ရေချိန်လွန်နေသော သိန်းဇော် ရာဂစိတ်နှင့်ဒေါသစိတ်တို့ စွတ်ဖက်လာသော အခါ စိတ်ထဲမှ အတားအဆီးမရှိတော့။လူရောစိတ်ပါ လွတ်နေသည်။

သိန်းဇော်က စိမ့်စိမ့်သူ ခါးကို ဒူနှင့်ဖိထောက်ထားရင်း စားပွဲပေါ်တွင် မှောက်ရက်ဖြစ်နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်ကိုလျှိုနှိုက်ကာ လုံးကျစ်အိစက်နေသော နို့လေးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်လေသည်။

“  အ….အ….ခွေးကြီး….မ….မလုပ်နဲ့…..” 

ကြောက်အားလန့်အားကြားက တကိုယ်လုံးကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထသွားသည်။ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ လူးသွားသည်။ စိမ့်စိမ့်သူ အားယူကာ ကုန်းထရန် ဒူးကိုအကွေးကြမ်းပြင်တွင် လေးဘက်ထောက် ရက်သားဖြစ်သွားသည်။သိန်းဇော်က စိမ့်စိမ့်သူ၏နသယ်စပ်လေးကို မမှီမကမ်း ငုံ့နမ်းလိုက်ရာ စိမ့်စိမ့်သူက ခေါင်းကိုကြမ်းတမ်းစွာ ခါထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးကို နမ်း၍ မမှီသောအခါ နုညက်ဝင်းမွတ်သော ဂုတ်သားတစ်တစ်လေးကို လှမ်းကိုက်၍ မလွတ်တမ်း ခဲထားလိုက်သည်။ 

“  ဟင်…..အင်း….အင်း….ဟင်း….ဟင်း…” 

စိမ့်စိမ့်သူ အနာခံပြီး ရုန်းသည်။သိန်းဇော်ကလည်း မလွှတ်သည့်အပြင် သူ့လက်နှစ်ဖက်က လုံးတစ်အိစက်သော နို့လေးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ရာ စိမ့်စိမ့်သူ တကိုယ်လုံး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားသည်။ သည်အချိန်နှင့် တပြိုင်နက်တည်းတွင် မာကျောသော အချောင်းကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖင်ကြားသို့ ပုဆိုးနှင့်ထဘီခံနေသည့်ကြားက တွန်း၍ဝင်လာသည်။ 

“  လွှတ်…….ခွေးကြီး…..” 

စူးရှအက်ကွဲသော စိမ့်စိမ့်သူ၏အော်သံက တိုက်ခန်းတစ်ခုလုံး လွှမ်းခြုံသွားသည်။ အော်လည်းအော် ဖင်ကိုလည်း ရမ်းလိုက်သောကြောင့် ဖင်ကြားမှ အသားနုလေးများ၏ အတွေ့ကို ထိတွေ့နေသော လီးက ဘေးသို့ ချော်ထွက်သွားသည်။ သိန်းဇော် ဒေါသအိုး ပေါက်ကသွားသည်။ 

“  ဒုန်း….အင့်……အင်း….”

ရက်စက်လွန်းသည်ဟု ပြောရမည်ပင်။စိမ့်စိမ့်သူ၏ နောက်စေ့ကို လက်နှင့်အုပ်ပြီး မျက်နှာကို စားပွဲနှင့်ကိုင်ဆောင့်လိုက်သောကြောင့် စိမ့်စိမ့်သူ မေ့မျောလုနီးပါး ခံစားလိုက်ရသည်။နားထဲမှ လေတွေထွက်သွားကာ မျက်ခုံးစွန်းမှ သွေးပူပူများ စီးကျလာသည်ကို ခံစားသိလိုက်ရသသည်။ သိန်းဇော် အချိန်ဆွဲနေလျှင် အန္တရာယ်များမည်ကို တွေးလိုက်မိလို့လား။ 

ဒါမှမဟုတ် သွေးသားတွေက တားမရအောင် ဆူပွက်လာလို့လား မသိ။သူ့ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ချွတ်ချလိုက်သလို စိမ့်စိမ့်သူ၏ထဘီကိုလဲ ဆောင့်၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဝင်းဝါအိစက်သော စိမ့်စိမ့်သူဖင်ကြီးက သိန်းဇော်၏ကာမရမ္ပက်ဇော် ကို ဟုန်းကနဲတောက်လောင်စေပြီး ပြင်းပြသော ဒေါသတို့ ရောထွေးပေါင်းစပ်ကာ ကြမ်းတမ်းသန်မာလွန်းနေသည်။ 

ခေါင်းတစ်ခုလုံး အုံခဲပြီး မျက်ရည်စက်လက်နှင့် မှုံမှိုင်းခံစားနေရသည့်ကြား မှပင် အဝတ်မဲ့သော ဖင်ကြားတင်းတင်းကြီးနှစ်ခြမ်းကြားသို့ နွေးပူသော လီးတန်ကြီး အထိအတွေ့ကို ခံစားနေရကြောင်း အသိစိတ်က သိနေသည်။ စားပွဲပေါ် ဆန့်တင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကွေးထောက်ခွင့်မရလောက် အောင် သိန်းဇော်မှ ယောကျ်ားအားကြီးဖြင့် ဖိထားသည်။ 

သိန်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်စွာ သန်မာလျက် သံချောင်းကြီးတချောင်းပမာ ဖင်ကြားသို့ တစွပ်စွပ်တိုးဝင်နေသည်။ တမင်ညှောင့်နေသောကြောင့် ပြစ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ အသံလေးများဖြင့် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကြားသို့ လီးထိပ်ကြီး တိုးဝင်သွားတိုင်း မြည်နေသည်။ စိမ့်စိမ့်သူ သတိရသော်လည်း မျက်လုံးကဖြင့် မဖွင့်နိုင်။တကိုယ်လုံးလည်း လှုပ်မရဘဲ အားအင်များနှုံးချည့်နဲ့သွားသလို ခံစားနေရသည်။နောက်ဆုံးရှိသော အင်အားများကို စုစည်း၍ ဖင်ကြီးကို အထက်သို့ကော့တင်ပြီး ကော့ထိုးလိုက်ကာ သိန်းဇော်၏ ကိုယ်ကြီးကို ခါထုတ်ပစ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ 

“  ကဲ…..ဟာ…..အင်း…..” 

“  ဟာ…..ငြိမ်ငြိမ်နေ….စမ်း….ကဲ…ဟာ….” 

“  ဒုန်း….အ….အား….ကျွတ…ကျွတ….ကျွတ….”

သိန်းဇော် လူစိတ်ပျောက်နေပြီ။ဒုတိယအကြိမ် စိမ့်စိမ့်သူ နောက်စိအား ညာလက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာကို စားပွဲဖြင့် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ စိမ့်စိမ့်သူ နှာခေါင်းထဲ မွှန်ထူသွားသည်။အရာရာသည် ခေတ္တမျှ အမှောင်ဖုံး သွားတော့သည်။ 

ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ။စိမ့်စိမ့်သူ သတိရလာတော့ မွေ့ယာပေါ်ရောက်နေသည်။သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်း မိုးပေါ်သို့ထောင်နေသည်။ခြေဖဝါးတို့ က ခေါင်ရင်းဖက်သို့ လန်နေသည်။တကိုယ်လုံးတွင် ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပေ။ လက်တဝါးစာမျှ ဖေါင်းတင်းမောက်ကြွနေသော ဆီးခုံကြီးအထက်မှ နီကျင်ကျင် စောက်မွှေးလေးများကိုပင် စိမ့်စိမ့်သူ ပြန်မြင်နေရသည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ အတောင်ပံပမာ ပျံ့ကျ၍နေသည်။ခေါင်းမှ ဆံနွယ်တို့က မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို အုပ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ပူကနဲ ခံစားချက်နှင့်အတူ ကိုယ်လုံးလေးက ဆတ်ကနဲဖြစ်ကာ ခါးက ကုန်းကနဲ ထလိုက်သည်။ ဗြကနဲ……ဗြစ်ကနဲ…ကြပ်ကြပ်တောက်တောက် တိုးတိုးဝင်လာသော လီးသံကိုလည်း ကြားလိုက်ရသည်။ လေးလံသော မျက်ခွံအစုံကို အသာဟ၍ မှေးစင်းပြီး ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

သိန်းဇော်က လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏ကိုယ်ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ခွပြီး ထောက်ထားသည်။စိမ့်စိမ့်သူ၏ဒကောက်ခွက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုံးပေါ်တွင် ထမ်းထားသည်။ သိန်းဇော်၏လီးတန် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပြစ်ချွဲနေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ စိုက်စိုက်နစ်ဝင်သွားသည်ကို ငုံ့ြက်ည့်ရင်း သိန်းဇော်က လိုးနေသည်။ စိမ့်စိမ့်သူ သတိလစ်သွားသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်ခဲ့သည်။ဖေါင်းကားမို့မောင်နေသော စောက်ပတ်လေး ဝင်းဝင်းပပနှင့် ကြေးနီရောင်စောက်မွှေးလေးများ ခြံရံလျှက် လှပစွာ နီရဲရွှမ်းစို ခုံးထနေသည်။ 

သူက ကြမ်းတမ်းစွာ မဆောင့်။ခပ်ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက် မျှင်းမျှင်းလေး ဆွဲနှုတ်လိုက် လုပ်ရင်း လီးအဝင်အထွက်ကို အသေအချာငုံ့ကြည့်ရင်း လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။စိမ့်စိမ့်သူက သတိလစ်ဟန်ဆောင်ရင်း လွတ်မြောက်ရန် နည်းလမ်းကို တွေးတောကြံဆနေမိသည်။ ဒါပေမဲ့…ဒါပေမဲ့ပေါ့…စောက်ပတ်နဲ့လီး ထိပြီတွေ့ပြီဆိုသည်နှင့် အသွေးအသား တို့က တားမရဆီးမရနိုင်ဖြစ်ကာ မည်သို့မှ ထိန်းချုပ်၍ မရတော့ပေ။ တဇွတ်ဇွတ် ဖြေးဖြေးချင်း နစ်နစ်သွင်းချလိုက်သော လီးဒစ်ကြီးက စောက်စေ့ ငေါက်တောက်လေးကို တိုက်တိုက်ဝင်သွားတိုင်း စိမ့် တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းကျင်တက် သွားသည်။ ထိုအခိုက် စအိုလေးကို ရှုံ့ကနဲ လုပ်လိုက်မိတာကအစ သူမကိုယ်သူမ သိနေသည်။ 

“  ဗြစ်….ဇွတ်…..ဇွိ…စွပ်…..ဗြစ်…..ဘွတ်….” 

စိမ့် ဖင်ကြီးက မသိမသာ ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ကာ ခါယမ်းလာတတ်သည်။ ဖင်ကြီးက အပေါ်ဖက်သို့လည်း ဇတ်ကနဲ ဇတ်ကနဲ တွန့်တွန့်တက်သွားတတ်သည်။ ထိုသို့ တက်သွားတိုင်း သိန်းဇော်က ငုံ့ကြည့်ရင်း သူ့လီးကြီးကို တည့်မတ်စွာ စိုက်ချ ဝိုကချပြစ်လိုက်သည်။ 

“  ဘွတ်……ပလွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်……” 

“  အင်း…..အင်း….အင့်….ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း…” 

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ခြမ်းက ခပ်အာအာလေးပြဲပြဲသွားအောင်ပင် လီးတန်ကြီးက အရှိန်နှင့်အဆက်မပြတ် စိုက်စိုက်ဝင်သွားနေသည်။ သိန်းဇော် ပါးစပ်မှ ဖားဖိုကြီးလို အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်လိုးနေပေသည်။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှစ်ခမ်း သားလေးများက လိပ်လိပ်ပြီး ကပ်ပါလာတတ်သည်။

ဒါကိုပင် သိန်းဇော် သဘောအကျကြီး ကျကာ ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေသည်။ စအိုဖက်မှ အရေပြားလေးများက လီးတန်ကြီးစိုက်စိုက်ဝင်သွားတိုင်း ရှုံ့ရှုံသွားပြီး တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။ ဖြူချွဲပြစ်ခဲသော စောက်ရည်များက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းပတ်လည်တွင် ပြူတစ်ပြူတစ်နှင့်ဖြစ်ကာ အမြုပ်လေးများထနေသည်။ 

လီးတန်ကြီး၏ အရသာက ထူးခြားလွန်ကဲစွာ ကောင်းမွန်လှခြင်းကြောင့် စိမ့်၏ အသိတရားများက လွတ်လွတ်သွားနေသည်။ထိုအခိုက် သူမ၏လက်နှစ်ဖက်က သိန်းဇော်၏ဖင်ကြီးကို အားရပါးရကြီး ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ပြစ်လိုက်မိသည်။ သိန်းဇော် အားရှိပါးရှိ ဖိဖိဆောင့်ချလိုက်တိုင်းလဲ ဂွေးဥကြီးက စိမ့်၏ စအိုဝလေးကို ဖတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ လာလာရိုက်ခတ်နေမိသည်။ 

ယင်းသို့ စအိုဝလေးကို ဂွေးဥကြီးက တဖတ်ဖတ်ရိုက်ဆောင့်နေခြင်းမှာလည်း အရသာရှိလှသည်။ အချက်လေးငါးဆယ်ခန့် မနားတမ်းလိုးဆောင့်ပေးနေရင်းမှ ပုခုံးပေါ်ရှိ သူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကို ပေါင်ပေါ်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ ထိုကြောင့် စောက်ပတ်က ကန့်လန့်အနေအထားသို့ ပြောင်းသွားကာ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြတ်ပြီး ဆောင့်ဝင်နေသည်။ 

စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးက ဒဲ့ဒိုးကြီး ကန့်လန့်ဖြတ်ဝင်နေခြင်းအတွက် လီးတန်အထက်နှင့် အောက်မှာ သန်စွမ်းသော စောက်ပတ်ညှစ်အားကို ထိထိမိမိ ရရှိသည်။ ထိုကြောင့် စိုစွတ်ပူနွေးသော စောက်ခေါင်းထဲမှ အသားမျှင်လေးများက ဒစ်ကြီးကို လုံးထွေးစုပ်ယူထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် လီးကြီးမှာ တစထက်တစ ပိုမို၍ မာကြောတောင်တင်းလာရပေသည်။ 

မာကြောလှသော အဖုအထစ် လီးကြီးက အားရပါးရကြီး အဆက်မပြတ် လိုးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်ဖြင့် လိုးနေခြင်းကြောင့် စိမ့် စောက်ပတ်ကြီးမှာ ပေါက်ကွဲလှ မတတ် တင်းမာဖေါင်းကြွလာပြီး လီးတန်ကြီး ကျွတ်ထွက် လွတ်ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်သည့်အလား တင်းတင်းကြီးညှစ်ထားရင်း စိမ့် ခါးလေးကို ပင့်ပင့်ပြီး ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်မိသည်။ 

“  အင့်……အင်…….အား…..အင်း……အင့်…” 

စိမ့် နှုတ်ဖျားမှ မချိမဆန့်လေး ညီးတွားရင်း သိန်းဇော်၏ ခါးကိုတစ်ခါ ကျောကိုတလှည့် မချိတင်ကဲ ဆွဲဆွဲဆောင့်ကာ ကော့ထိုးပစ်လိုက်မိသည်။ သိန်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ အစွမ်းကုန်မာတောင်သွားပြီး အဆုံးထိထိုးဖိကာ သုတ်ရည်များကို စိမ့်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းသွင်းလိုက်တော့သည်။ 

သည်အခိုက် စိမ့်ခမျာ မတရားအလုပ်ခံနေရတာကို မေ့ပျောက်သွားသည်။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ဖုထစ်လျှက် မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးအရသာနောက်သို့ တထပ်တည်းလိုက်ပါရင်း ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ ခါရမ်းပေးနေမိတော့သည်။ လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးထိုးစိုက်ကာ ပူနွေးသောသုတ်ရေများက ပူကနဲ ပူကနဲ ပန်းဝင်လာသည်နှင့် စိမ့်တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါလောက်အောင် တဆတ်ဆတ်တုန်သွားရလေသည်။ လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းအတွင်း သားအိမ်ခေါင်းကို ထိုးစိုက်တေ့ပြီးမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်နှင့် စိမ့်၏စောက်ရေသုတ်ရည်တို့ကလည်း ရှီးကနဲ ဒလကြမ်း ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။ 

“  အား……ရှုး အင်း…..အင်း…..အား….အ….အ…” 

ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်အော်လိုက်သော စိမ့်၏အသံလေးက အရသာကြီးစွာဖြင့် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အော်မြည်သံမှန်း သိသာလှသည်။ အရည်များ ရွှဲအိုင်ပြည့်လျှံ၍နေသော်လည်း လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ မချွတ်သေးဘဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ညှောင့်၍ လိုးပေးနေသည်။ ထို့အပြင် စိမ့်၏ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှ နို့လေးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆွဲကိုင်ဖြစ်ညစ်လိုက်ခြင်းကြောင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ညှစ်လိုက်မိသည်။ 

ဒါကြောင့် အရသာတွေ့သွားသော လီးကြီးက တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ ပြီးသွား၍ အတန်ငယ်ပျော့နေရာမှ တဖြေးဖြေးချင်း ပြန်၍ မာတင်းလာသည်။ စိမ့်စိမ့်သူအပေါ် သိန်းဇော်၏ကာမမီးက တောက်လောင်နေဆဲဖြစ်သည်။ လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ မချွတ်ချင်လောက်အောင် လိုးချင်နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ပုခုံးထက်တွင် တင်လျှက်တချောင်းတည်းကျန်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်တဖက်ကိုမ၍ သူ့ရှေ့မှကျော်ကာ ဆွဲလှဲ၍ စိမ့်ကို အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို မှောက်ချလိုက်သည်။ 

“  အ….အင်း…အီး…..ကျွတ….ကျွတ….”

လီးကြီးက အပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် တပတ်လည်၍သွားသည်။ မှောက်လျက်သားဖြစ်သွားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲပြီး မတင်လိုက်သောအခါ စိမ့်စိမ့်သူသည် ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ထားသော အနေအထားသို့ ပြောင်းသွားသည်။ 

စိမ့်က ပါးပြင်သို့ စိုစွတ်၍ ကျလာသော မျက်ရည်များကို လက်ဖမိုးလေး တဖက်ဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ခပ်နီးနီး ထောက်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သိန်းဇော်က ဖြဲကားရန် ပြင်လိုက်စဉ် စိမ့်က အစွမ်းကုန်ပြဲအောင် ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ 

“  စိမ့်……ကိုယ့်ကို…..စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲလား….ဟင်…” 

စိမ့် ဆီမှ ဘာသံမှ မကြား။တိတ်နေသည်။သိန်းဇော် ထပ်၍မေးသည်။ 

“  ကိုယ် မေးနေတယ်လေ….စိမ့်……ကိုယ့်ကို မုန်းတုန်းပဲလားလို့…..”

“  ရှင် စကားမများနဲ့…..ရှင်လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေပြီးတော့…” 

သိန်းဇော် ပြုံးလိုက်မိသည်။စိမ့် ရင်ထဲက သူ့ကိုမချစ်သည့်တိုင် စိမ့်၏လှပသော ကိုယ်လေးက သူ့ကိုချစ်နေပြီဆိုတာကိုတော့ သူအတတ်သိလိုက်သည်။ လီးအဖျားလောက်ဝင်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညှိုးကို ထပ်ပြီး ထိုးထဲ့ကာ ကလိလိုက်သည်။ 

“  အို…..အ…..လား…လား…..ဟင်း…” 

ခပ်နိမ့်နိမ့်ဖြစ်နေသော ဖင်ဖွေးဥဥကြီးက ယောင်ယမ်းပြီး ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားသည်။ ထိုအခါ ဖင်က ထောင်သွားသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးက အနောက်သို့ြ့ပူးကာ ဖေါင်းတင်းထွက်လာသည်။ အားရစရာကြီးဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ လီးကြီးကို စိုက်၍ လိုးချလိုက်လေသည်။စိမ့်မှာ ပါးစပ်လေးဟသွားပြီး မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားသည်။ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကြက်သီးဖုလေးတွေ သိသိသာသာထသွားသည်။ 

“  စိမ့်…..ခံလို့ ကောင်းလား……ဟင်….” 

“  သိဘူး….” 

စိမ့် နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားသည်။

“  ဗြစ်….ဗြစ်…ဒုတ်….ဒုတ်….” 

“  အား……အား…..အား….” 

ဆောင့်တိုက်လိုက်ရင်း လက်ကိုအောက်သို့လျို၍ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ဖိညှပ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲ တင်းတင်းကြီးစိုက်ဝင်နေသော လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက ဆွဲညှစ်လိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်သို့တွန်းဆောင့်ပစ်လိုက်မိသည်။ 

“  ဗြစ်….စွတ်…စွတ်……အင့်…..အင်း…..အင်း….” 

“  စိမ့်…..ကောင်းလားဟင်…..” 

“  ကျွတ……ကောင်းပါတယ်……ဆို…” 

ဟုဆိုလိုက်သော စိမ့်၏ အမှတ်တမဲ့ ထွက်သွားသောလေသံလေးက သိန်းဇော်၏ရင်ကို ဆွဲလှုပ်လိုက်ပါတော့လေသည်…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 


ပထွေး အဖေ (စ/ဆုံး)

ပထွေး အဖေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -Thura

ကျမနာမည် သီတာ ။

တစ်ဦးတည်းသော သမီးလိမ္မာလေးပေါ့။ အတိအကျပြောရရင် မိတဆိုးလေး သီတာ ။ ကျမအဖေက ကျမငယ်ငယ်ထဲကဆုံးသွားတယ်။ အမေက နောက်ယောက်ျားယူတယ် အမေထက်ငယ်တယ်။ ပထွေးကို အဖေလို့ဘဲခေါ်တယ် အဖေအရင်းလိုနေခဲ့ကြတာ။

ကျမ ၁၀ တန်းနှစ်မှာ အမေဦးနှောက်သွေး ကြောပြတ်ပြီးဆုံးသွားတယ် ။ အဲ့ကတည်းက အဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခုနေလာတာ ။ ကျမ ဘွဲ့တွေရပြီး အခု နာစ်မ ဖြစ်တဲ့အထိဆိုတော့ ၇ နှစ်လောက်ရှိရောပေါ့ ။ လက်ရှိကျမအသက် ၂၃ ။ အဖေခမျာလည်း တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်ရှာလိမ့်မပေါ့ ။ တခါတခါ ကျမ ဆေးရုံကပြန်လာရင် ရပ်ကွက်ထဲက မဝေ တို့ မနှင်းတို့ ကျမတို့အိမ်ထဲက ထွက်လာတာ လမ်းထိပ်မှာတွေ့ရဲ့။

သူတို့ကတော့ ရပ်ကွက်ထဲ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိုက်ကုံးဆိုပြီး နာမည်ကြီးနေတာလေ ။ ကျမလဲ နားစွန်နားဖျားတော့ ကြားရဲ့ ။ အဖေခမျာ ကင်းဝေးနေတာကြာတဲ့ အရသာလေးတွေကို ဒီလိုနည်းနဲ့ ရှာကျန်နေတာပါလားဆိုပြီး ကျမ ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေနေပေမယ့် အဖေနဲ့ကျမကြား မိန်းမတစ်ယောက် ရေရှည်ဝင်လာမှာတော့ ကျမ မလိုဘူးရှင့်.။ ကျမလဲ အဖေ့ မပစ်ရက်လို့သာ ယောင်္ကျား မယူတာကိုး ။

၁၀ တန်းကျောင်းသူဘဝကတည်းက အရွစိန် မယ်ဦး တို့နဲ့ပေါင်း အောစာအုပ်တွေဖတ်လား ဖတ်ရဲ့။ တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်ညှစ် ။ တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက်ပွတ်ရင်း အရည် တောက်တောက်ကျဖူးတာကိုး တက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ရည်းစားလေးငါးယောက်လောက်ထားဖူးပြီး ကျမဆန္ဒတွေကို ရေကုန်ရေခန်း ဖြေဖျောက်ရတာပေါ့ရှင် ။ ရုပ်ချောမှလဲ ဖီးလ် လာတယ်ရှင့်။ တွဲဖူးတဲ့ လူတွေအကုန်လုံးက ရုပ်ချော အပြုအစုကောင်း အလိုးအဆောင့်ကောင်းဆိုပေမယ့် ကျမလိုချင်တဲ့ ဆိုဒ်ကိုတော့ မရသေးဘူးရှင့် ။

ဒါကြောင့် ကျမလိုအင်မပြည့်တဲ့အဆုံး ရည်းစားတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဖြတ်ပြီး နောက်ဆုံး ကျမစိတ်ကြိုက်ဆိုဒ် လီးတု ကြီးတစ်ချောင်းဝယ်ပြီး စိတ်အာသာဖြေရင်း လက်ရှိမှာတော့ အိန္ဒြေရှင်မကြီးပေါ့ရှင့် ။ လီးတုဆိုတဲ့အတိုင်း အစစ်လောက်တော့ ဘယ် အပြည့်အဝ ခံစားလို့ကောင်းမလဲရှင် ။ ဒါတွေထားပါ ။

ခုလက်ရှိ အဖေနဲ့ကျမကြား မိန်းမတစ်ယောက် မဝင်လာဖို့ ကျမစဉ်းစားမိသလောက်တော့ အဖေ့လိုအပ်ချက် ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ လိုလိမ့်မယ်လို့ ကျမတွေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့်ကျမကလဲ တော်ရုံ လီးဆိုဒ်ကို ရင်မခုန်တော့ အဖေ့လီး ဘယ်ဆိုဒ်ရှိလဲ ချောင်းကြည့်မှဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတယ် ။

အဖေနဲ့သမီးဖြစ်နေတော့ ။ အင်း....ကျမအကွက်ကျကျ စီစဉ်မှရမယ် ။ ဒါနဲ့ တစ်ရက် ကျမ Duty မပြီးခင် နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး ဆေးရုံကစောစော ပြန်လာတယ် ။  ပြန်လာနေကျ အချိန်မဟုတ်တော့ ကျမလဲ တိတ်တိတ်လေး အိမ်ထဲဝင် ခြေသံဖွဖွလေးနင်းပြီး အဖေ့အခန်းတံခါးနားကပ် နားစွင့်လိုက်တယ် .။

" အင့်း အား..ဝေဝေရယ် ကောင်းလိုက်တာ " 

ဒါ အဖေ့အသံ ။ ကျမလဲ အခန်းတံခါး အသာလေးဟ ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် မဝေလေ အဖေ့ပေါ်ကနေတက်ခွပြီး မြင်းစီးးနေတယ် ။ တကယ့်မြင်းအစစ်ကို စီးနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ မဝေဖင်ကြီးကြွသွားတဲ့ အချိန် မြင်လိုက်ရတဲ့ အဖေ့လီးကြီးလေ တကယ့် မြင်းလီးကြီးလိုပါပဲ ။ 

အမေရိကန် လိုးကားတွေထဲက ကပ္ပလီကြီးတွေရဲ့လီးအတိုင်းပဲ ရှည်တာဆိုတာ တစ်တောင်လောက်နီးပါးပဲ ။ အမလေးလေး.. တုတ်တာဆိုတာလဲ ကျမလက်ကောက်ဝတ်ထက်တောင် တုတ်မလားပဲ။ ကြည့်နေရင်း အရမ်းလဲကျေနပ်မိတယ်။ ဖင်ကြောတွေတောင် ကျဉ်ကုန်တယ်။ ဆောက်ပတ်ထဲကလဲ အရည်တွေ ရွှဲလာတယ် ။

" အိုး..ဝေ လဲအရမ်းကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ် .. ဒါပေမယ့်ပြီးလိုက်တော့နော် ။ သီတာလေးပြန်လာခါနီးနေပြီမလား " 

" အဲ့တာဆို ပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ် ဝေဝေ " 

လို့ အဖေပြောလိုက်တာနဲ့ မဝေ ချက်ချင်းထပြီး အဖေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်။ လီးကြီးကို အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပြီး ပါးစပ်လေးဟ လရည်တွေကို လျှာလေးနဲ့ ခံပြီးစောင့်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ အဖေ့ခါးကြီးကော့တက်သွားပြီး လရည်တွေ တဖြောဖြောနဲ့ မဝေ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်နေတယ် ။ တကယ့် အပြာကားတွေထဲကအတိုင်းပဲ လရည်တွေ တော်တော်နဲ့မကုန်ဘူး။ မဝေပါးစပ်နဲ့တောင်မဆန့်လို့ မပြင်ကို လျှံကျလာသေးတယ် ။

ကျမလဲ စိတ်ထဲကတော့ မဝေကို မနာလိုဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ ထွက်မလာခင် အခန်းထဲ တိတ်တိတ်လေး သွားနေလိုက်တယ် ။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျမလဲ အဖေ့လီးကြီးကို မျက်လုံးထဲကကို မထွက်ဘူး ။ ဒါနဲ့ ကျမစိတ်ကြိုက်ရွေးဝယ်ထားတဲ့ ကပ္ပလီလီးတုကြီးကိုထုတ် ထဘီလေးလှန်ပြီးအာသာဖြေမိတယ်။ လီးတုကြီးနဲ့ လိုးနေပေမယ့် အဖေ့လီးကြီးကို မျက်လုံးထဲကမြင်ယောင်ပြီး လိုးနေရတော့ ပိုထန်လာတယ်။  

အဖေ့လီးက လီးတုထက်တောင်ကြီးပါလား ဆိုပြီး လီးတုကြီးကို အားမလိုအားမရတွေဖြစ်ပြီး အဝတ်အစားတွေ အကုန်ထချွတ်... အိပ်ယာပေါ်ပြန်တက်ပြီး ဆက်ညှောင့်နေမိတယ် ။ အဖေ့အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားရတယ်။ နောက်ပြီးမဝေပြန်သွားတဲ့အသံလဲကြားတယ် ။ 

ဒါပေမယ့် အဖေ့အခန်းတံခါးပိတ်သံပြန်မကြားဘူး ။ ကျမလဲဖီးလ် အသေတက်နေတာမို့ လီးတုကို မထုတ်ပဲ ဆက်လိုးနေရင်း မျက်စိလေးမသိမသာဖွင့်ပြီး ကျမအခန်းဝကိုကြည့်လိုက်တော့ အဖေလေ ကျမလီးတုနဲ့လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတယ်။ ကျမလဲ အဖေကြည့်နေတာသိတော့ ပိုထန်လာပြီး အပေါက်ဝဘက်ကို ဖင်ထောင်ပြီး လီးတုနဲ့လိုးပြနေလိုက်တယ် ။ 

အဖေလဲ ခုဏကမှ လိုးထားလို့ ပျော့နေတဲ့လီးကြီးကိုထုတ်ပြီး အခန်းရှေ့မှာတင် ဂွင်းတိုက်နေတာ ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ လီးကြီးက ပြန်ထောင်မတ်လာတယ်။ ကျမလဲ တဏှာသံတွေ တွန်ပြီး အဖေ့ကို ကျမပေါင်ကြားထဲကနေကျော်ပြီး မသိမသာချောင်းကြည့်ရင်း အကောင်းကြီးကောင်းပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ် ။ 

ကျမလဲပြီးရော အဖေလဲ တံခါးလေးစေ့ပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျမလဲ ကုတင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပြတ်ပေါ့။ ကျမ သိလိုက်တာတစ်ခုက အဖေလဲ ကျမအပေါ် စိတ်ပါတယ်ဆိုတာပါပဲ။ ညနေထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ကျမလဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်နေတယ်။ အဖေကတော့ အေးဆေးပါပဲ ။ ထမင်းစားပြီး TV ကြည့်ရင်း ကျမလဲ ပြောသင့်တာတော့ပြောမယ်ဆိုပြီး 

" အဖေ....." 

" ပြောလေ သမီး.."

" အဖေ ဟိုမိန်းမတွေနဲ့ မပါတ်သက်ပါနဲ့လားးးးး" 

ကျမ ဘာကိုဆိုလိုလဲ အဖေ ကောင်းကောင်းနားလည်ပါတယ် ။

" သမီးက ညနေက မြင်သွားတာကိုး အင်းပါသမီးရယ် သမီးမကြိုက်ရင် အဖေ ဆင်ခြင်ပါ့မယ် ...." 

" သမီးက အဖေ့ဆန္ဒကို နားလည်ပါတယ် ... သမီးနဲ့ အဖေ့ကြားမှာ တစိမ်း မိန်းမတစ်ယောက် အဝင်မခံချင်ရုံသက်သက်ပါ .. အဖေအထီးမကျန်ရအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး အဖေနဲ့ အချိန်ပြည့်နေနိုင်အောင် သမီးကြိုးစားပါ့မယ်... အဲ့တာ သမီးအဖေ့ကို အရမ်းချစ်လို့ပါ..." 

" အဖေလဲသမီးကို အရမ်းချစ်ပါတယ်...." 

ကျမလဲ အဖေ့ရင်ခွင်ထဲဝင် အဖေ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ရှူရင်း အဖေ့ ရင်ဘတ်လေးပွတ် အဖေ့ခါးလေးဖက်ရင်း TV ဆက်ကြည့်နေတယ် ။ အဖေလဲ ကျမကျောလေးကို ပွတ်ပေးရင်း ဘေးတိုက်လေး မှီနေတဲ့ ကျမတင်ပါးပေါ်ထိပါ မထိတထိ ပွတ်သတ်နေတယ် ။ ကျမလက်တွေကလဲ အဖေ့ရင်ဘတ်တွေပေါ်ကနေ တောင့်တင်းနေတဲ့ အဖေ့ပေါင်ရင်းတွေ ပေါင်တွင်းသားတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိတယ်။

အဖေလဲ မထိတထိကနေ ထိထိမိမိကိုပဲ ကျမဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်ပေးရင် တခါတခါ ဖင် အကွဲကြားကို လက်ဖဝါး နွေးနွေးကြီးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေတယ်။ စိတ်တွေကလဲ TV မှာ မရှိကြတော့ပါဘူး။ အဖေ့ပုဆိုးအောက်က ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကိုလဲ ဖမ်းကိုင်လိုက်ချင်တာမှ အသဲကိုယားလို့.။

" ဖေ သမီးပြောတဲ့စကားကိုနားထောင်ရင် အဖေလိုချင်တာမှန်သမျှ သမီးဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အသင့်ပဲနော် သမီးစောင့်ကြည့်နေမယ် ။မနက် Duty ဝင်ရမှာမို့ အိမ်တော့မယ်နော် Good Night ဖေ " 

လို့ ပြောပြီး ဖေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ နမ်းပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်တယ် ။ ကျမလေ ရင်တွေခုန်နေတာ အရမ်းပဲ။ အိပ်လို့မပျော်ပါဘူး။ ၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့ ကျမအခန်းထဲ အဖေဝင်လာတာ အပေါက်ဝကို ကျောပေးထားပေမယ့်သိနေတယ်။ ကျမ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ အဖေလေ ကျမဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်း ကို သေချာဖြဲပြီးအားရပါးရ ပွတ်ကြည့်နေတယ် ။  ခဏကြာတော့မှ ကျမ နဖူးလေးကိုနမ်းပြီး ကျမအခန်းထဲကထွက်သွားတယ် ။သိတယ်လေ ကျမတမင် မရိုးမရွဖြစ်အောင် ထားခဲ့တာ ။

အဖေကလိမ္မာပါတယ် ။ အဲ့နေ့ကစပြီးကျမပြောစကားနားထောင်တယ်။ ဘယ်သူနဲ့မှ မလိုးတော့ဘူ။း ကျမလဲ ဒီရက်ပိုင်းဆေးရုံမှာ အလုပ်များတာနဲ့ အဖေ့ဘက်မလှည့်အားဘူး။ အစပျိုးထားပြီးပြီဆိုတော့ အချိန်မရွေးလုပ်လို့ရတယ်လေ။ အဖေ့ရှေ့ ထဘီတင်းတင်းဝတ်ပြီးဖင်ကုန်းပြလိုက်။ ဟင်းချက်ရင်း ထဘီအောက်စလွှတ်ပြလိုက်။ အိမ်နေရင် အတွင်းခံ မဝတ်တော့ဘဲ လည်ဟိုက်တွေ နဲ့ အဖေ့ရှေ့ မကြာခဏ ကုန်းပြလိုက် ။ရေချိုးပြီးအဝတ်အစားလဲရင်လဲ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ပြီးလဲပြလိုက်နဲ့ပေါ့ အဖေ့ကို အမျိုးမျိုး ကလိနေတာ။

အဖေကလဲ သူမွေးထားတဲ့သမီးဆိုတော့ သူ့ဘက်က မစရဲဘူးလေ လီးအတောင်သားနဲ့ ကျမလုပ်ပြသမျှကို မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ကြည့်နေတာ။ တချို့ရက်တွေဆို အဖေ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပြီး TV ကြည့်တယ် ဖင်ကအငြိမ်နေတာမဟုတ်ဘူးလေ  နဲ့နဲ့ပြီး ဆွပေးနေတာ အဖေဖီးလ်တွေတက်လာရင် ထထွက်သွားပြီး စိတ်မပါပါအောင်လုပ်ရတာကို ပျော်နေတာ။ အခန်းထဲမှာလီးတုနဲ့ လိုးတဲ့အချိန် အဖေက အခန်းပေါက်မှာလာချောင်းတယ် ။ အရင်လိုမသိမသာမဟုတ်တော့ဘဲ သိသိသာသာတွေ ဖြစ်လာတယ် ။ ကျေနပ်တယ်လေ တခြားမိန်းမတွေနဲ့မဖြစ်တော့ဘဲ ကျမအပေါ်သာယာနေတာကို။  ဒီလိုနဲ့ အဖေနဲ့လိုးဖြစ်မယ့် ရက်တွေရဲ့အစကို ရောက်လာတယ် ။

ဖြစ်ပုံကလဲ ဒီလို-----

တစ်ရက် အဖေက ဟိုဘက်လမ်းက လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှ လ္ဘက်ရည်သောက်ဖို့ အိမ်ထဲကအထွက် လမ်းထဲကကောင်လေးက ဆိုင်ကယ်နဲ့အဖြတ် အဖေ့ကိုတိုက်မိပါလေရော။ အဖေလဲ လဲသွားရော ကျမလဲ အဖေ့ကိုပြေးထူရင်း အိမ်ထဲပြန်ခေါ်လာတယ်။ ဟိုကောင်လေးကတော့ ဘာမှဖြစ်မသွားဘူး အဖေကတော့ ခြေကျင်းဝတ်လည်ပြီး လက်တွေပွန်းသွားတယ် ။

" တော်သေးတာပေါ့အဖေရယ် သမီးလဲ ဆေးရုံမသွားရသေးလို့... "

ကျမလဲ အဖေ့ကို ဆေးထည့်ပေးရင်း 

" မဖြစ်သေးပါဘူး ဆေးရုံကိုဖုန်းဆက်ပြီး ခွင့်တိုင်ဦမယ် "

ဆိုပြီး ဖုန်းဆက် ခွင့်တိုင်လိုက်တယ် ။. ဖြစ်ဖြစ်ချင်းကသွေးပူနေပေမယ် နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ခြေထောက်ကတော်တော်ယောင်လာပြီး နာတာ မထောက်နိုင်တော့ဘူး....။

အဝတ်တွေပေသွားလို့ လဲပေးဖို့ချွတ်တော့ .... 

" ရတယ်သမီး ဖေ့ဘာသာလုပ်ပါ့မယ် " 

" ဖေရယ် ခြေထောက်တောင် မထောက်နိုင်ပဲ ။သမီးလုပ်ပေးပါ့မယ် ဖေ့သမီးက နာစ်ပါ မရှက်ပါနဲ့ " 

ဆိုတော့မှ  အဝတ်အစားတွေချွတ် အိပ်ယာပေါ်လှဲသိပ်ပေးရင်း ရေပတ်တိုက်ပေးလိုက်တယ်။ အဖေ့ခမျာ ရှက်လို့နေမယ် ဟိုဘက်ကို မျက်နှာလှည့်လို့ ။ တမင် စချင်တာနဲ့ လီးကြီးကို သေချာကိုင်ပြီး ရေပတ်တိုက်ပေးတာ.။

" အားးးးးးးး" 

" ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖေ နာလို့လားးးး" 

" ဟုတ်ပါဘူးသမီးရယ် ကောင်းလို့ပါ" 

" သိသားပဲ ဒီမှာကြည့် ဖေ့ဟာကြီး ထောင်လာပြီ.... ဒီဘက်လှည့်ပါ ရှက်မနေနဲ့ သမီးက ဆေးရုံမှာ ဒါမျိုးတွေ နေ့တိုင်းကိုင်နေရတာ " 

အဖေ ကျမဘက်ပြန်လှည့်လာတယ် ။

" ဟုတ်ပါ့သမီးရယ် သမီးကိုင်ပေးတာ ကောင်းလို့ ဖေ့လီးကြီးတောင်လာလိုက်တာ ။ သမီးက နေ့တိုင်းကိုင်နေရတော့ ရိုးနေမှာပေါ့ " 

" မရိုးပါဘူးဖေရယ် ဖေ့လ်ီးက ခုမှကိုင်ဖူးတာလေ ပြီးတော့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးကို ခုမှကိုင်ဖူးတာ" 

ဖေ့လက်တွေကကျမပေါင်ကိုပွတ်နေပြီ။ ကျမလဲ ပေါင်လေးကို မသိမသာဟပေးလိုက်တော့ ဖေလဲ ရဲလာတယ်..။

" ဟုတ်လို့လားသမီးရဲ့ ဖေ့လီးက သေးသေးလေးပါ.။ သမီး ဆော့နေကျ လီးတုလောက်တောင်မရှိဘူး " 

" ဟွန့်..... အပိုတွေ လီးတုထက် အများကြီးကြီးတယ် ...." 

" လီးတုနဲ့ ဖေ့လီး ဘယ်ဟာ ပိုကိုင်လို့ကောင်းလဲ" 

" ဖေ့လီးပေါ့ ဖေ့လီးကြီးက နွေးနေတာပဲ သမီးရင်ထဲထိအောင် ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်နေတာ " 

" အဲ့တာဆို ဆက်ကိုင်ထားသမီး ထုလဲထုပေးဦးလေ။ ဒါနဲ့ ရင်ထဲအထိပဲလား သမီးရယ်" 

" တစ်ကိုယ်လုံးပဲ ဆောက်ပတ်ထဲကော ဖင်ထဲကော " 

ကျမလဲ ဂွင်းထုပေးနေရင်း မရှက်တော့ပဲ တဏှာထန်ထန် စကားလုံးတွေသုံးပြီးပြောလိုက်တယ် .... ဟုတ်တယ်လေ ဒီနေ့မှမလိုးရင် ဘယ်နေ့လိုးကြမလဲ။

" ဒီဆောက်ပတ်ထဲကလားသမီးးးးးးး "

ကျမရဲ့ တစ်ထပ်ထဲဝတ်ထားတဲ့ ထဘီအောက်က ဆောက်ပတ်ကို နှိုက်ရင်း မေးနေတယ် ။

" အိုး..သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဆောက်ရည်တွေကိုရွှဲနေတာပဲ..ပလောက်.... ပလောက်...."

ကျမဆောက်ပတ်ထဲ ဖေ့လက်နှစ်ချောင်းနဲ့နှိုက်နေတယ် ။

" အား..ကောင်းလိုက်တာဖေရယ် " 

လေးငါးဆယ်ချက်လောက်နှိုက်ပြီး လက်ကို ဆွဲထုတ်သွားတော့ ရင်ထဲ ဟာသွားတယ် ။ ဖေ့လက်မှာလေ ဆောက်ရည်တွေ အတွဲလိုက်ပါသွားတယ်။  ပြစ်နှစ်နေတာပဲ။ ဖေလေ ဆောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ လက်ကြီးကို ကျမမျက်နှာ တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ယက်ပြ စုပ်ပြတယ်။ ကျမမျက်နှာ ရဲကနဲဖြစ်သွားတယ်။

" အာ ဖေကလဲ သမီးငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်" 

" ငရဲမကြီးပါဘူးသမီးရယ် လိုးတောင် လိုးကြတော့မယ့်ဟာကို" 

အဖေ့ရဲ့စကားတွေက ကျမကိုပိုပြီး ကြွလာစေပါတယ်။ ကျမလဲ မနေနိုင်တော့ဘူး ထဘီကော အင်္ကျီကော ချွတ်ပြီး ဖေ့ဘေးနား တစောင်းလေး ဖေ့ဘက် ဆောက်ပတ်လေးကို ကားယားလေး လှည့်ထားပေးရင်း ဖေ့ရဲ့ ဧရာမမြင်းလီးကြီးကို စုပ်လိုက်တယ်။

" အား..ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ် ။ ဖေ ဒီလိုနေ့မျိုးကို စောင့်နေတာကြာလှပြီ။ ဖေ့သမီးလေးကို လိုးရတော့မယ်။ ဖေ့သမီးလေး စုပ်စုပ်။ ဖေ့လီးကြိုက်လားသမီး သမီးတစ်ယောက်တည်း ကောင်းမနေနဲ့လေ ဖေ့ကိုလဲ သမီးဆောက်ပတ်လေးပေးယက်ဦး..လာ ဖေ့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်" 

ကျမလဲရှက်မနေတော့ဘူး လိုချင်နေပြီလေ။ ဖေ့စကားအဆုံးတောင်မခံဘူး ဖေ့မျက်နှာကိုတက်ခွပြီး ဆောက်ပတ်ကြီးနဲ့ ပွတ်ပစ်လိုက်တယ်.။

" အား...ကောင်းလိုက်တာဖေရယ်  ဖေ့နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေက ဆူးဆူးလေးနဲ့ ထိလိုက်တာဖေရာ. သမီးဆောက်ပတ်ကြီး အုံလိုက်ပြုတ်ထွက်သွားပါစေ စုပ်ပစ်စမ်းပါဖေရာ......ဖေ့လက်ကြီးက သမီးဖင်ပေါက်ကိုလဲ ထိုးပြီးလိုးပေးပါဦးးးးးးးအားးးးးးးးရှီးးးးးးးးး" 

" အိုး..ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်....ဖေ့ဒစ်ကြီးကိုလဲစုပ်ဦးးးးးးလဥနှစ်လုံးလဲချန်မထားနဲ့... အိုးးးးး" 

" ဖေ သမီးပြီးတော့မယ်..... မရပ်နဲ့တော့ ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောက်စိကိုစုပ်ပေးးးးးးးအားးးးးးးးးပြီးးးးးးးပြီးးအားးးးးး" 

ကျမလဲ ဆောက်ရည်တွေ အဖေ့မျက်နှာပေါ်တင် ပန်းထုတ်လိုက်တယ် .။

" အား ဖေလဲပြီးပြီသမီးးးးးးးအားးးးးးလည်ချောင်းထဲထိထည့်ပေးးးးးးအားးး" 

ဖေ့လရည်တွေ ကျမလည်ချောင်းထဲကနေတဆင့် ပူပြီးဗိုက်ထဲဆင်းသွားတယ်.။

" ကောင်းလိုက်တာဖေရယ် လီးတုနဲ့တခြားဆီပဲ..အခုမှ တကယ့် အရသာ အပြည့်အဝခံစားရတော့တယ်....." 

" ဖေလဲအရမ်းကောင်းတယ်.... ဒါပေမယ့် ဒါအပြည့်အဝ မဟုတ်သေးဘူးနော် လီးနဲ့ဆောက်ပတ်ကို ထိုးပြီးလိုးမှ အရသာအစစ်" 

" အဲ့တာဆိုလဲ တကယ့်အရသာလေးကို ခံစားရအောင်ဖေရယ်" 

" အင်း ခုတော့ ဖေ့ ခြေထောက်မထောက်နိုင်သေးတော့ သမီးပဲဦးဆောင်ပေးပါဦး... ဖေ့ခြေထောက် သက်သာသွားရင် သမီးကို အမုန်းလိုးပေးမယ်" 

" အိုကေ ဖေ့စိတ်ကြိုက်ဖြစ်စေရမယ်" 

ကျမလဲ ဖေ့လီးကို အစပျိုးအနေနဲ့ အဝင်အထွက်ကောင်းအောင် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ရွှဲနေအောင်စုပ်ပေးပြီး... 

" ဖေ.... သမီးလိုးတော့မယ်နော် ....." 

" အင်းးးးးးး ဖေ့ကိုစိတ်ထဲမထားနဲ့ ကိုယ့်လင်နဲ့လိုးနေရသလို စိတ်ထဲထားပြီး အသေသာလိုးးးးးး" 

" သမီးက အစကတည်းက ဖေ့ကို သမီးလင် ဖြစ်ရင်ကောင်းမယ်လို့ တွေးဖူးထားပြီးသားမို့ ခုလဲ ကိုယ့်လင်ကိုလိုးရမှာပဲ ......" 

" လိုးလိုက်စမ်းပါ သမီးရယ်" 

မြင်းလီးလောက်ရှိတဲ့ ဖေ့လီးကြီးကိုကိုင် ဒစ်ဖျားနဲ့ ဆောက်ပတ်ဝကို ပွတ်ပေးပြီး အပေါက်ဝကိုတေ့ပြီး အားရပါးရထိုင်ချလိုက်တယ် 

" အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာဖေရယ် .. သမီးကလီးဆို ဒီလိုမျိုးမှ ဖေ့လီးလိုမျိုးမှ အားရတာ....... မြင်းလီးကြီးအတိုင်းပဲဖေရယ်....... ကောင်းလိုက်တာ သမီးတဆုံးဆောင့်ချလိုက်တော့မယ်ဖေရာ သမီးဆောက်ပတ်ကွဲချင်ကွဲပါစေ.....အားးအရမ်းရတာပဲ......." 

" ဖေလဲ ကောင်းတာ သမီးရယ် မဝေတို့တောင် ဖေ့လီးကို တဆုံးမခံနိုင်ဘူးးးးးးသမီးလေးမွေးထားတာ မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာ...... ဆောင့်သမီးးးးးဖေ့လီးကျိုးရင် ကျိုးသွားပါစေ.....အား " 

" ဘွတ်........ဘွတ်.....ဗွတ်......." 

" အား သမီးဆောက်ရည်တွေအရမ်းထွက်နေပါလား.. ချော်ချော်ကြီးဖြစ်နေမယ် လာ ဖေ့မျက်နှာပေါ်ခဏ ဆောက်ရည်တွေ ဖေ သောက်လိုက်မယ် ဒါမှကျပ်ကျပ်လေး လိုးလို့ကောင်းမှာ" 

ကျမလဲ ဆောက်ပတ်ကြီး ဖေ့ပါးစပ်ဝတေ့ပေးလိုက်တယ် ..ဖေ့လျှာကြီးကျမဆောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာပြီး ရှိသမျှ ဆောက်ရည်တွေ သိမ်းကြုံးယက်ပေးနေတယ် .။

" အားးးးးးဖေ တော်ပြီ သမီး ဆောက်ပတ်က ဖေ့မြင်းလီးကြီးနဲ့လိုးတာခံချင်နေပြီ ဆက်လိုးဦမယ်" 

ဆိုပြီး ကျမ ဆောက်ပတ်ကို တခါပြန်ပြီ မြင်းလီးကြီးပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြန်တယ် 

" အားးးးးးဖေရယ် ကျပ်လိုက်တာ ။ ကောင်းလိုက်တာဖေရာ တစ်ညလုံး ဖေ့လီးကြီးနဲ့လိုးတာခံချင်တာ ။ ဖေ့လီးကြီးနဲ့ သမီးရဲ့ရှိသမျှ အပေါက်တွေအကုန်လုံး စိမ်ထားချင်တာ......ရှီးးးးးးးအားးးး" 

" တစ်ညလုံးမဟုတ်ဘူးသမီးး တစ်သက်လုံး လိုးပေးမှာ ဒီအချိန်ကစပြီး ဖေ့လီးကြီးက သမီးတစ်ယောက်တည်းအပိုင် ဖြစ်သွားပြီ. သမီးစိတ်ကြိုက်လိုး စိတ်ကြိုက်ခံပေတော့..... "

" တကယ်နော်ဖေ သမီးလဲ ယောင်္ကျား မယူဘဲ တစ်သက်လုံး ဖေ့လီးကြီးနဲ့ပဲ ခံတော့မယ် ဖေ့ မယားအဖြစ် တစ်သက်လုံးနေတော့မယ် ဖေလဲ ဘယ်သူမှမလိုးရတော့ဘူ..း သမီးကိုပဲလိုးရမယ် .."

ကျမလဲ အချက်သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်ရင်း ဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ရင်းးးးး ကော့လန်ပြီးတော့ကို 

" အိုး အား သမီးပြီးသွားးပြန်ပြီ ဖေ...."

ကျမလဲ အထန်စကားလုံးတွေပြောရင်း တစ်ချီ ထပ်ပြီးသွားတယ် ဖေကတော့ မပြီးသေးဘူး။

" အား ..ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ် .... မောရင်ခဏနားလေသမီးးးးး" 

" ဖေမှမပြီးသေးတာ ဖေတစ်ချီပြီးမှနားမယ် ခုသမီးဖေ့ကို ဖင်နဲ့ လိုးပေးမယ်...." 

" ကောင်းတာပေါ့သမီးရယ် ဖေက ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကြိုက်တာ ဖေ့လီးအရမ်းကြီးတော့ ဘယ်သူမှ ဖင်မခံချင်ကြဘူး..သမီးခံမယ်ဆိုတော့ ဖေ့အကြိုက်ပေါ့ ..သမီးကိုစွဲနေအောင် ဖင်လိုးပေးမယ် လောလောဆယ် လာ ဖင်ခံတာ မနာအောင် အရင်ဆုံး သမီးဖင်လေး ဖေ မှုတ်ပေးမယ် ....." 

ဖေ့မျက်နှာပေါ် ကျမဖင်ကြီး နောက်တစ်ခေါက် တက်ခွရပြန်ပါပြီ......

" အားးးးးးကောင်းလိုက်တာဖေရာ.... သမီး အူတွေတောင်ထွက်ကျမလားမှတ်ရတယ် ..... ရှီးးးးးးး အားးးးးဟုတ်တယ် ဖင်ကိုဖြဲပြီး လျှာကြီးထိုးထည့်ပေးးးးး အား တော်ပြီဖေ သမီးဖင် အရမ်းယားနေပြီ ဖေ့လီးကြီးတဆုံးထိုးထည့်ချင်နေပြီ ..."

ဆိုပြီးကျမ ဖေ့ မြင်းလီးကြီးကို ဖင်ဝလေးတေ့ရင်း တဆုံး တခါတည်းထိုင်ချပစ်တယ် .။

" အား...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်....... ဖေ့သမီးကတော့ အာဂပဲ  တကယ်မြင်းနဲ့များ လိုးဖူးသလားမှတ်ရတယ် ...အား ဖေ့ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးမယ် ဆောင့်ထားးးးဆောင့်ထားးးးးးအားးးးးကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်... ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင် အထဲကညှစ်ပေးနေတာလဲ ကောင်းလိုက်တာ အားးးတစ်သက်လုံးစိမ်ထားမယ်ဖင်ထဲ" 

" အိုးးးးးကောင်းလိုက်တာဖေရယ်.ဖေ့လရည်တွေ သမီးဖင်ထဲ ပန်းထုတ်ပေးပါတော့ အား" 

အဖေလဲကျမခါးကိုကိုင်ပြီး အချက်လေးဆယ်လောက် ပင့်ပင့်ဆောင့်ပေးနေရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ လရည်တွေ ဒလဟော ဖင်ထဲ ပန်းထဲ့ပေးတယ် ..။

" အားးး..ဖေပြီးပြီသမီးးးးးးးးးးအားးးး" 

ကျမလဲ ဆယ်ချက်လောက် ဆက်ဆောင့်ပြီး ဆောက်ရည်တွေ ဖေ့ဗိုက်ပေါ်ပန်းထုတ်ရင်း ဖေ့ပေါ်မှောက်ခုံကြီးပြုတ်ကျသွားတော့တယ်။ ဖေလဲ ကျမကိုယ်လေးကို လှမ်းထိန်းပြီး ဖက်ထားရင်းးး

" သမီး ခုကစပြီး ဖေ့ကိုနေတိုင်းကျွေးပါနော်...... ဖေ သမီးရဲ့ ဆောက်ပတ် သမီးရဲ့ ဖင် သမီးရဲ့တကိုယ်လုံး အရမ်းဆွဲနေမိပြီ...... ချစ်လိုက်တာသမီးရယ်..." 

" သမီးကလဲ ခုချိန်ကစပြီး အဖေ့ကို သမီးအပိုင်သိမ်းလိုက်ပြီ ဘယ်သူကိုမှ ပေးမစားတော့ဘူး" 

" ပြွတ်....."

ဖေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကြင်ကြင်နာနာလေး အနှမ်းတွေခြွေရင်း အတောမသတ်နိုင်တဲ့ ကာမရေယဉ်ကြောမှာ ကျမကတော့ ပက်လက်တွေကော မှောက်ခုံတွေကော မျောပါဦးတော့မယ်....အဲ့နေ့ကစပြီးဖေနဲ့ကျမ တစ်ခန်းထဲအတူတူနေရင်း နေ့တိုင်းလိုးဖြစ်ကြတယ် .... အဖေကလဲ ကျမမှ ကျမပဲ .....။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။