Configure Page List

Thursday, December 31, 2009

တစ်ချက်ထဲနဲ့ တသက်စွဲပြီ ရှင့် (စ/ဆုံး)

တစ်ချက်ထဲနဲ့ တသက်စွဲပြီ ရှင့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာသာပြေ (မန်း)

ကျော်ဌေးနှင့် သီတာတို့ လင်မယားမှာ အရင်ကလို တကျက်ကျက် စကားများရန်ဖြစ်ရုံပင် မကတော့။ သတ်ပုတ်ရိုက်နှက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ သားသမီးမရှိတော့ တယောက်နှင့် တယောက် သိပ်ပြီး သံယောဇဉ်ထားကြပုံမရပေ။

သူတို့လင်မယား အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ တနှစ်လောက်ပဲ သောကကင်းကင်းဖြင့် နေခဲ့ရသည်။ တနှစ်ကျော်တော့ ကျော်ဌေးက ဗွေဖောက်လာသည်။ ကျော်ဌေးအကြောင်းတွေကို သီတာ မကြားချင်လဲ ကြားရသည်။ မသိချင်ပဲ သိရသည်။ ကျော်ဌေး အပျော်အပါးလိုက်စားသည်တဲ့။

ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး သီတာက ဖြောင်းဖျပြောဆိုတော့ သူကရန်လုပ်သည်။ အိမ်ပြန်လာတိုင်းလည်း မူးမူးလာတတ်သည်။ လုပ်သည့်အလုပ်က လိုင်းကား ဒရိုင်ဘာ။ ဝင်ငွေကောင်းတော့ ကျော်ဌေး ပျက်တော့သည်။ဇနီးမယား သီတာကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ မရှိသည့် အပြင် ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးနှင့် ရိုးမယ်ဖွဲ့ ရိုက်လားပုတ်လားလုပ်လာသည်။

သူတို့လင်မယားကို ဘယ်သူကမှ ပေးစားခဲ့တာမဟုတ်။ သူတို့ချင်း ချစ်ကြိုက်၍ ညားခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ တနှစ်လောက်ပဲ အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ခံစားရပြီး နောက်ပိုင်း စိတ်ညစ်စရာ၊ သောကရောက်စရာတွေနှင့် ကြုံတွေ့နေရသည်သာမက အသားနာအောင်ပါ ရိုက်နှက်လာတော့ သူမ ကျော်ဌေးကို စိတ်နာလာသည်။

သူမ အနေဖြင့် မယားဝတ္တရားကျေပွန်စွာ သစ္စာရှိရှိ ပေါင်းသင်းလာပေမယ့် ကျော်ဌေးက နှိပ်စက်လာတော့ သီတာမှာ မခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး အထုပ်ပိုက်၍ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာသည်ဆိုရာမှာလည်း တခြားမိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ အိမ်၊ ကိုယ့်ဖက်က ဆွေမျိုးတွေ အိမ်မှာသွားနေလျှင် ရိုးမယ်ဖွဲ့၍ အပြစ်တင် သမုတ်ကာ ကျော်ဌေးက သူ့အပြစ်ကို ကိုယ့်အပြစ် လုပ်နိုင်သေးသည်။

ဒီတော့ သီတာမှာ ကျော်ဌေး၏ အစ်မဖြစ်သူ ညိုမီ၏ အိမ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ညိုမီမှာ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲဘဲရှိပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကအလုပ်နှင့်ဆိုတော့ သီတာ ခိုကိုး၍ရသည်။ ပြီးတော့ ယောင်းမအရင်းဖြစ်ရုံမက ညိုမီနှင့် သီတာတို့က လမ်းထဲတွင် ငယ်ငယ်ထဲက ကစားဖော်ကစားဖက်တွေဖြစ်သည်။

ထို့ပြင် ညိုမီက သူ့မောင် ကျော်ဌေးအကြောင်းကို ခရေစေ့တွင်းကျသိသည်။ ပြီးတော့ ငယ်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်၊ ယောင်းမလည်းဖြစ်သူ သီတာ့ဘက်မှ အမြဲနာတတ်သူဖြစ်သည်။ အရင်ထဲက ကျော်ဌေးဆိုးလာလျှင် သီတာ့အား သူမ၏ အိမ်တွင်လာနေရန် ညိုမီက အမြဲခေါ်တတ်သည်။ အခုတော့ သီတာမှာ ညိုမီအိမ်သို့ တကယ်ရောက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကျော်ဌေးက သူ့အစ်မကိုတော့ ငယ်ကြောက်ဖြစ်သည်။ အခု သူ့ဘက်က မမှန်တော့ ညိုမီကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ သီတာအတွက်လည်း ညိုမီတို့အိမ်မှာ အလုံခြုံဆုံးဖြစ်လေသည်။

ထို့အပြင် ညိုမီယောက်ျား ကိုအေးကလည်း နာမည်နဲ့လိုက်အောင် အေးသူဖြစ်၏။ ရုံးတရုံးတွင် စာရေးလုပ်နေသည်။ ညိုမီက ဈေးထဲတွင် ကုန်ခြောက်ဆိုင်ရှိသည်။ သူတို့တွင် သားသမီးကလည်း မရှိလေတော့ သီတာသူတို့အိမ်ရောက်ပြီး ညိုမီမှာ ကူဖော်လောင်ဖက်ရကာ သူတို့အိမ်လေးမှာ စိုစိုပြေပြေလေးဖြစ်လာသည်။

အရင်ကဆိုလျှင် ညိုမီမှာ ညနေဈေးသိမ်း၍ ပြန်လာလျှင် ဟင်းချက်စရာပါတခါထဲ ဝယ်လာပြီး အိမ်ကျတော့ မောမောနှင့် မနားနိုင်။ ချက်ရပြုတ်ရသေးသည်။ ဒါမှ မနက် သူမဈေးထွက်လျှင် ထမင်းချိုင့် အသင့်ဖြစ်နိုင်လို လင်တော်မောင်အတွက်လည်း ထမင်းချိုင့်အသင့်ဖြစ်နိုင်မည်။

တပတ်တွင် ဥပုတ်ရက်တရက်ထဲသာ ဈေးပတ်၍ ထိုနေ့တွင်မှ ညိုမီမှာ လျှော်စရာဖွပ်စရာများကို စု၍ လျှော်ဖွပ်ရလေသည်။ အိမ်ရှင်းဖို့ကတော့ ဝေးရော။ ညိုမီမှာ ဖတ်ဖတ်ကိုမောလေသည်။အခု သီတာရောက်လာတော့မှ အဆင်ပြေသည်။ ညနေ ညိုမီပြန်လာလျှင် ဟင်းချက်စရာတွေ သူမကို ပေးလိုက်ရုံပင်။ သီတာ သူ့ဖာသာ ချက်သည်။ ညိုမီက ရေချိုးထမင်းစားပြီး နားရုံသာဖြစ်သည်။

ထို့ပြင် ညိုမီဈေးက ပြန်လာလို့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနှင့် ရှုပ်ပွနေသော အိမ်ထဲကိုကြည့်ပြီး အမောဆို့သွားရတတ်သည်။ အခုတော့ တအိမ်လုံး ရှင်းနေရုံသာမက ပစ္စည်းလေးတွေကလည်း သူ့နေရာနှင့်သူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်နေကာ အိမ်လျှာထိုးခင်းလေးတွေမှာလည်း နင်းရက်စရာမရှိအောင် ပြောင်လက်၍နေသည်။ ညိုမီ သီတာ့ကို စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကျေးဇူးတင်နေမိရုံမက နှုတ်မှလည်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောမိသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် သီတာက ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်

 "မလိုပါဘူး ယောင်းမရာ" 

ဟုသာ ပြန်ပြောလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့ ညိုမီအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖိနပ်ချွတ်မှ တန်းတွင် လျှော်ပြီးသား အဝတ်တွေ ပြန့်၍ နေသည်။

" သီတာရေ.. သီတာ.. "

" လာပြီ ယောင်းမရေ.. "

သီတာ မီးဖိုထဲမှ ပြေးထွက်လာသည်။ အနားရောက်တော့..

" ပေး.. ယောင်းမ.. "

ညိုမီ၏ လက်ထဲမှ ဟင်းချက်စရာများထည့်ထားသော ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးကို လှမ်း၍ ယူသည်။

" ဒီအဝတ်တွေ ညည်း လျှော်ထားတာလား.. "

" အို.. ယောင်းမကလည်း အိမ်မှာ သီတာပဲရှိတာပဲဟာ.. "

" မလုပ်နဲ့ သီတာ.. မလုပ်နဲ့.. အဝတ်တွေကို ငါဈေးပိတ်တဲ့နေ့မှ လျှော်ပါ့မယ်အေ.. အဝတ်တွေတော့ မလျှော်ပါနဲ့ဟယ်.. တောင်းပန်ပါတယ်.. "

" အော်.. ယောင်းမကလည်း အကုန်လျှော်တာမှ မဟုတ်တာ.. နဲနဲပဲ ခွဲလျှော်တာပါဟာ.. ဈေးပိတ်ရက်ကျတော့ ယောင်းမသက်သာတာပေါ့.. "

ပြောလဲပြော သီတာမှာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးကိုဆွဲ၍ မီးဖိုထဲဝင်သွားလေသည်။ညိုမီကတော့ သီတာ၏ နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချချဖြင့် ကျန်ခဲ့လေသည်။တဖက်ခန်းဆီမှ တချွတ်ချွတ်နှင့် တီးတိုးစကားသံများကြားရသဖြင့် အိပ်မပျော်သေးသော သီတာက နံရံရှိ သံပေါက်ရာ အဟောင်းလေးမှတဆင့် ချောင်းကြည့်မိသည်။

အခန်းထဲတွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးလေးက လင်းလင်းချင်းချင်းဖြစ်နေသည်။ သူမတွေ့လိုက်ရသည်က...ညိုမီက ကုတင်ပေါ်တွင် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကုန်းပေးထားသောကြောင့် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တွဲလွဲ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ 

ညိုမီ ဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်လျှက် လက်နှစ်ဖက်က ခါးကိုစုံကိုင်ကာ လီးတန်တဝက်ဝင်နေသော စောက်ပတ်ထွားထွားကြီးကို ကိုအေးက စိုက်ကြည့်နေသည်။ လမွေးမဲမဲကြီးများက အုံကောင်းလှပြီး တုတ်ထွားလှသော ကိုအေးလီးကြီးကို သီတာတယောက် တအံ့တသြလေး စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

" ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.. မောင်.. "

သီတာနားတွေ ထူပူကုန်သည်။ သီတာ အိမ်ထောင်ရှင်တယောက်ဖြစ်သော်လည်း သည်လို တခြားမိန်းမနဲ့ ယောက်ျားတို့ လိုးသော မြင်ကွင်းမျိုး တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့။ကိုအေးက လီးကြီးကို နဲနဲပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်နှင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ ဗွက်ကနဲ မြည်သံနှင့်အတူ လီးချောင်းကြီးက လျှောကနဲ ဝင်သွားပြီး အရင်းထိ မြ ှုပ်၍သွားလေသည်။

" အား.. အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. "

ညိုမီက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ပွတ်ရင်း ညီးညူလိုက်သံမှာ နာလို့လား ကောင်းလို့လား သီတာ မဝေခွဲတတ်။အဆုံးထိဝင်နေသော လီးကြီးကို ပြန်မဆွဲထုတ်ပဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ဖင်ကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းသလို အထက်အောက်ဝဲယာယမ်းပေးသည်။ ထိုအခါ လီးကြီးက ညိုမီစောက်ခေါင်းထဲတွင် ပတ်လည်မွှေ့နေရော့မည်။

ထို့ပြင် လီးက ဖိကပ်ထားတော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကိုရော စောက်ဖုတ်အုံကို ပွတ်တိုက်နေလေတော့ ညိုမီမှာ ဖင်ကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာနေသည်။

" မောင်.. မောင်ရယ်.. အ.. ဟင်း.. "

ညိုမီက မပီမသလေးငြီးရင်း မျက်နှာလေးကို ဟိုဖက်ဒီဖက် စောင်းသွားသည်။ ကိုအေးက ညိုမီ၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ပြောင်းကာ ဆုတ်ကိုင်ရင်း သူ၏ ပြောင်လက်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ညိုမီစောက်ပတ်ထဲသို့ ပက်ကျိသွားနှုန်းဖြင့် ဆွဲထုတ်လာနေသည်။

သီတာတယောက်ဘာမှ သတိမရဘဲ ဆက်လက်ချောင်းနေမိရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေပြီး သန်မာတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ပြီဆိုကတည်းက ကြက်သီးမွေးညှင်းများထကာ တဖျင်းဖျင်းခံစားလာရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက်ကုန်သည်။

" အ.. အီး.. ဟင်း.. ဟင်း.. "

အသံလေးက တိုးတိုးလေးပဲ ဖြစ်သည်။ သို့သော် သီတာ ကောင်းကောင်းကြားနေရသည်။ သီတာ၏ ခြေတွေ လက်တွေ အေးစက်လာသည်။ နှလုံးခုန်နှုန်းပါမြန်လာသည်မို့ ကိုယ်ပါရောပြီး အလိုလိုမောလာသည်။ နထင်စပ်မှာ ချွေးသီးလေးများ စို့လာကာ အာခေါင်တွေခြောက်လာပြီး တံထွေးလေးမျိုလိုက်ရသည်။

" ဗြွတ်.. ဘွတ်.. "

" အ. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. "

ချောင်းကြည့်နေသော သီတာမှာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ဒူးတွေက ကွေးညွှတ်ချင်နေပြီ။ ရုတ်တရက် သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ယောင်ယမ်းပြီး စမ်းလိုက်မိသည်။ သီတာက လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းကာ ထိုးမွှေကလိနေမိသည်။ လက်မလေးကလည်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေကစားနေမိသည်။

" အင့်.. အင့်.. အ.. အ.. "

" ပြွတ်.. ဗြစ်.. ပြွတ်.. "

ကိုအေးက မီးကုန်ယမ်းကုန်တလစပ်ဆောင့်နေလေရာ ဂွေးစိတွဲတွဲကြီးများက ညိုမီဆီးခုံအထိ ကော့ကော့ပြီး ဖျောက်ကနဲ ဖတ်ကနဲ ရိုက်သည်။ ပြွတ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ အသံလေးတွေက သုံးလေးချက် ဆောင့်မှ တခါထွက်ပေါ်လာတတ်သည်။ ကိုအေးက ညိုမီကို စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးဆော် နေသည်ကို မြင်သောအခါ သီတာမှာ သူမ၏ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ အတင်းပင် ထိုးမွှေပေးလိုက်မိသည်။ 

ကိုအေးမှာ ညိုမီ၏ နို့အစုံကို အားရပါးရဆွဲလိုက်၊ ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ကိုအေး ဆောင့်လိုးသည့် အရှိန်ပြင်းထန်လာလေ သီတာ၏ လက်ညိုးလေးကလည်း ကြမ်းလာလေဖြစ်သည်။ ကာမမီးလောင်မြိုက်မှုကြောင့် သီတာ့ခမျာ မရှုမလှ လူးလူးလွန့်လွန့်ဖြစ်လျက် နှုတ်မှပင် မပီဝိုးတဝါး အသံလေးများ ခပ်သဲ့သဲ့ထွက်ကာ ညီးညူနေမိသည်။

ညိုမီက ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ပြီး မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ကိုက်လျှက် ခေါင်းလေးမော့ကာ မော့ကာ ခံနေရရှာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးစေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံတအင့်အင့်က ဆောင့်ဆောင့်ထွက်လာသည်။

သီတာတယောက် သူမရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေလေသည်။ ကိုအေးက အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးနေခိုက်မှာပင် ညိုမီက ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ စည်းချက်ဝါးချက်ကျကျလေး ပြန်ဆောင့်ပေးနေလေသည်။

" အား.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.. မောင်ရယ်.. "

ညိုမီက မျက်တောင်လေးမှေးပြီး အစ်တစ်တစ်အသံလေးနှင့် ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ သူမမှာ ညိုမီကို နေရင်းထိုင်ရင်း မနာလိုဖြစ်မိလေသည်။

ကိုအေးက လက်မောင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ထလာအောင် ညိုမီ ဖင်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း လီးချောင်းကြီးကို အဆုံးထိ ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ အတင်းဖိကပ် ကိုအေး၏ ကိုယ်ကြီးသည် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားလေသည်။

သီတာတယောက် အိပ်ရာထက်ဝယ် တကိုယ်တည်းလှဲရင်း အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားနေမိသည်။သီတာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တိုင်း ကိုအေး၏ သံချောင်းကြီးအလား မာကျောတင်းထနေသော အားရစရာ ကောင်းလှသည့် လီးတန်ကြီးကသာ အရိပ်ထင်နေလေသည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင်မတော့ ကိုအေးသည် ထွားကြိုင်းလှသည့် လီးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အားကောင်းမောင်းသန်ယောက်ျားတဦးပါလားဟုသာ ရင်တုန်ပန်းတုန်လေး တွေးမိလိုက်လေတော့သည်။

နေ့လည်ဘက် အဝတ်လျှော်ရန်အတွက် သီတာမှာ ထမီရင်လျားလေးဖြင့် ညိုမီတို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ အဝတ်ဟောင်းတွေကိုယူရန်ဝင်ခဲ့ရာ ကိုအေးနှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည်။

" အော်.. ဒီနေ့ အကို ရုံးပိတ်တာပဲ.. "

" အဝတ်တွေ မလျှော်ပါနဲ့ဟာ.. ညိုမီအားတဲ့ရက်ကျမှ လျှော်မှာပေါ့ "

ကိုအေးက အားနာစွာဖြင့် ပြောသည်။

" ရပါတယ်.. အကိုကလဲ.. သီတာ အားနေတာပဲဟာ.. "

တားနေသည့်ကြားမှ သီတာမှာ ထမီရင်လျားလေးဖြင့် အခန်းထဲမှ အဝတ်တွေကို ယူသည်။ထမီလေးကို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်လေး ရင်လျားထားသည့် သီတာအား ကိုအေးက စိုက်၍ ကြည့်နေမိသည်။ သီတာ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ ညိုမီထက် နဲနဲလေးပို၍ မို့ထွားပြီး အသားအရည်မှာ ညိုမီထက် ပိုတင်းမာကျစ်လစ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုအေး မြင်ရုံဖြင့် အကဲခတ်မိသည်။ 

ဘာအခုအခံမှ မပါသဖြင့် အရှိကို အရှိအတိုင်း အဖုအထစ် အမို့အမောက်တွေက ထင်ရှားနေသည်။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း အောက်ခံပင်တီ ဝတ်မထားပဲ ရင်လျားထားသော ပြောင်အနက်ထမီလေးအောက်မှ ဖြောင့်စင်းလုံးတစ်သော ပေါင်တန်ရှည်ကြီးများနှင့် ကြီးမားလှုပ်ခါယမ်းသွားသော တင်သားအစုံကလည်း မက်မောစရာကြီးဖြစ်နေသည်။

လက်ပွန်းတတီး အနေများလာတော့လည်း ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်များက ဆွဲဆောင်မှုရှိလာသည်မို့ တောင့်သော ဖြောင့်သော လှသော သီတာကို ကိုအေး စိတ်မဝင်စားဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။အဝတ်များယူပြီး ပြန်၍လှည့်အထွက် သူမကို စိုက်ကြည့်နေသော ကိုအေး၏ မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်မိကာ သီတာမှာ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်သွားရသေးသည်။

ကိုအေးနှင့် ညိုမီတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ပိတ်ရက်ခြင်းမတူကြပေ။ ကိုအေးမှာ ရုံးဝန်ထမ်းဖြစ်၍ စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့များတွင် အလုပ်နားရသည်။ ညိုမီကတော့ ဈေးပိတ်ရက်ဖြစ်သော ဥပုသ်နေ့တွင်မှ နားရလေသည်။ ကိုအေးမှာ များသောအားဖြင့် ရုံးပိတ်ရက်တွင် မနက်စာစားပြီးသည်နှင့် တနေကုန် အပြင်သို့ ထွက်နေတတ်သည်။ ညနေစောင်းတော့မှ ညိုမီနှင့်အတူ အိမ်သို့ပြန်လာလေ့ရှိသည်။ဒီတပတ်ရုံးပိတ်ရက်တွင်တော့ ကိုအေးမှာ အပြင်သို့မထွက်ဘဲ အိမ်တွင်မြဲနေသည်။

...................................................................................................

ကိုအေးတယောက် အခုတော့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေမိသည်။ ဒီအိမ်လေးထဲမှာ သူနှင့် သီတာ နှစ်ယောက်တည်း။ စားရမှာလဲ သဲနဲ့တရှပ်ရှပ်၊ လွှတ်ပေးလိုက်ရမှာလဲ အဆီတဝင်းဝင်းဖြစ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းအနား သွားချောင်းနားထောင်လိုက်ခါမှ ပိုစိတ်လှုပ်ရှားလာရသည်။ တဗြန်းဗြန်းရေချိုးနေသော သီတာလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်ကြည့်မိသည်။ သီတာ၏ ခရာတာတာ မျက်နှာပေးလေးကို မြင်မိရင်း ကိုအေး အချစ်စိတ်တွေ လှိုင်းထလာရတော့သည်။

ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့ ဂျက်ထိုးထားဟန်မတူ။ ဟတတလေးဖြစ်လို့နေရာ ကိုအေး စိတ်ထဲ သေချာပြီဟု တွက်လိုက်တော့သည်။ ဒီလောက် အထာပေးနေမှတော့ သီတာလေးကို ချန်ထားလို့မဖြစ်တော့ပြီ။

" ကျွီ "

" အို.. အို.. အကိုအေး.. "

ဂျက်ထိုးမထားသော ရေချိုးခန်းတံခါးက ရုတ်တရက် ပွင့်သွားပြီး ကိုအေးက ရေချိုးခန်းလေးထဲ ဝင်လာသည်။ ကိုအေးက အပေါ်ပိုင်းကို ဗလာကျင်းထားရာပြီး ခါးတွင်သာ ပုဆိုးဝတ်ထားရာ မို့မောက်ကျစ်လစ်သော ရင်အုပ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း သီတာရင်တွေခုန်နေမိသည်။ အံကြိတ်ကာ မာန်ထနေရင်း တံထွေးမျိုချလိုက်သော ကိုအေးကိုမြင်မိတော့မှ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားသည်။

ကိုအေးကတော့ ရေပန်းအောက်မှ သီတာ့ကို ဇွတ်တရွတ် အနမ်းတွေပေးလေတော့သည်။ ကိုအေး၏ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေက သူမ၏ နီတျာရဲနှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းနေသည်။ တဖန် လျှာဖျားေလေးဖြင့် သူမ၏ လျှာဖျားလေးကို တွေ့ထိကလိပေးနေသည့်အပြင် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကလဲ သီတာ၏ ကိုယ်ပေါ်ရှိ ကာမခလုတ်တို့ကို တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ 

သီတာ့ခမျာ ကိုအေး၏ သန်မာသော လက်မောင်းကြီးဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသည်မို့ မလူးသာမလွန့်သာ ဆန္ဒရမ္မက်တို့ လွှမ်းနေပြီမို့ သီတာ့မှာ မငြင်းဆန်သာတော့ပဲ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကိုအေး၏ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ထိုးဖွပေးနေလေသည်။ ရေပန်းအောက်ထဲ အတန်ကြာ နမ်းနေ ကိုင်နေပြီးနောက် ကိုအေးသည် သီတာ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

ရေစိုထမီလေးကို အနည်းငယ်လျှော့ချပြီး ရေစက်ရေပေါက်လေးများတွဲခိုနေသော သီတာ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ကိုအေး ချိုမြိန်စွာ စို့သည်။ သီတာ့ခမျာ လက်တဖက်က ထမီလေးကို ထိန်းထားရင်း ကျန်လက်တဖက်နှင့် ကိုအေးကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားမိတော့သည်။

ကိုအေးက ပုဆိုးကို ဘယ်တုန်းက ချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိဘဲ သူ့လီးချောင်းကြီးက သီတာ့ စောက်ဖုတ်အုံတဝိုက်မှာ ဟိုထိုး သည်ထောက်နှင့်။ ရေလဲထမီလေးခံနေလို့သာ တော် တော့သည်။ အထိအတွေ့မရှိတာကြာပြီမို့ သီတာတကိုယ်လုံး တုန်ရီနေသည်။ ဒူးများညွတ်ကျချင်လာသည်။ကိုအေးလက်ကြီးများက ရေစိုထမီလေးအောက်မှ ထွားကြိုင်းဖုထစ်နေသော တင်ပါးကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။

" သီတာ "

တိတ်တဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်း၍ ကိုအေးကခေါ်လိုက်သည်။

" ရှင်.. "

" ဟိုဘက် လှည့်လိုက်ပါလားကွယ် "

" အင်း.. အာ.. အကိုကလည်း ဘာကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး.. "

သီတာက မျက်နှာလေး ရဲသွားရာမှ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်ပုံလေးမှာ ဆွဲနမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။ သီတာ့ရင်ထဲလှိုက်ဖိုပူထူပြီး ကိုအေးကို ကျောခိုင်းရင်းလှည့်လိုက်သည်။

" အကို သီတာ့ကို ချစ်ပါရစေ "

" အကိုရယ် မသင့်တော်ပါဘူး.. ယောင်းမသိသွားရင် မကောင်းဘူး.. "

ပါးစပ်မှငြင်းပယ်နေပေမယ့် ကိုအေးက သီတာကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း ထမီလေးကို ဖြေချလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော သီတာ့ဖင်အိုးကြီးက ကိုအေးကို ရင်သက်ရှူမောသွားစေသည်။

" အကိုကလဲ အဟင့် ... ဘာလို့ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ... လုပ်မဲ့ဟာကို မလုပ်သေးပဲနဲ့ "

သီတာက နံရံကို တံတောင်လေးနှင့်ထောက်ရင်း ကိုအေးရှေ့ဝယ် ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ကာ နောက်သို့ ပစ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးက ဖင်ကြားမှ အနောက်သို့ အုံလိုက် ပြူးထွက်လာသည်။ ချွဲတဲတဲနှာသံလေးနှင့် တီးတိုးပြောလိုက်သော သီတာ့စကားကိုကြားမှ ကိုအေးက ဖင်ကြီးနောက်နားသို့ တိုးကပ်ရင်း လီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ဖို့ကြိုးစားတော့သည်။

သီတာက သူမ၏ ကြီးမားလှသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ရင်း ဆော့ကစားနေရာ တောင်နေသော ကိုအေး၏ လီးတန်ကြီးနှင့် သီတာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ မထိတထိဖြင့် ယမ်းခါနေသည်။ တချက်တချက် သီတာက ကိုအေး၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အောက်သို့ လျှိုသွင်းထားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ညှပ်ခါ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေသဖြင့် လီးကြီးမှာ မချင့်မရဲကြီးဖြစ်လာပြီး ကိုအေးမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲအသံတွေ ထွက်လာသည်။

" ခစ်.. ခစ်.. ခစ် မာန်ထလာပြီ.. ခစ်ခစ်.. "

ကိုအေးက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သီတာ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ရင်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တဲ့တဲ့ဖြစ်စေရန် ကြိုးစားရင်း နှာမှုတ်သံကြီးက ပြင်းထန်၍ လာသည်။ သီတာက သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်နေလေသည်။

" သီတာ့ ဖင်ကြီးကို ငြိမ်ငြိမ်ထားကွာ "

" အိုး.. ဝင်အောင်လုပ်ပေါ့လို့ ခစ် ခစ်.. "

သီတာက ဆော့ကစားနည်းတခုလို့ပင် သတ်မှတ်နေသလားမသိပါ။ ကိုအေးကို ပြောင်စပ်စပ်ပြောရင်း လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝသို့မဝင်အောင် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ ရှောင်တိမ်းနေရာ ကိုအေးကျွဲမြီးတိုလာသည်။ ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားသော သီတာ့ခါးသေးသေးလေးကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် တင်းကြပ်စွာ စုံကိုင်၍ ယမ်းခါနေသော ဖင်ကြီးကို ထိန်းချုပ်လျှက် ဖင်ကြားထဲမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကို မရမက သွတ်သွင်းလိုက်လေသည်။

" ပြွတ် .. ဗြစ် .. "

" အ.. အာ့ .. ကျွတ် ကျွတ် အကိုကလဲ တအားပဲ.. "

" ညည်းက ငြိမ်ငြိမ်မှ မနေတာ "

" ချစ်လို့ကျီစားတာပဲ ဟာကို.. "

" သီတာ့ စောက်ပတ်လေးက ကျပ်လိုက်တာကွာ.. စီးပိုင်နေတာပဲ "

" အ.. ဟင့်.. အစ်ကိုကလဲ ထန်သလား မမေးနဲ့ အ.. အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အဝင်ကြမ်းတယ်ကွာ.. အစ်ကို့လီးထိပ်ဖူးကြီးက တော်တော်မာတာပဲ ရှီး.. "

" ဗြစ်.. ပလစ်.. ဗြစ်.. ဗြစ်.. "

" ဟား အား ရှည်လိုက်တာ အကိုရာ အကို့ဟာကြီးက မဆုံးသေးဘူးလား .. အိုး.. အိုး.. ကျွတ် ကျွတ်.. လည်ပင်းမှာတောင် တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်လာပြီကွာ.. "

" အဆုံးဝင်လားဟင် သီတာ "

" အိ.. အ.. ဝင်တယ်.. ဝင်တယ်.. အဆုံး..ပဲ.. အိ.. အ.. "

သီတာ ဖင်ကြီးကို မယမ်းနိုင်တော့၊ မဆော့နိုင်တော့ချေ။

" ထွက်.. ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကို.. အ.. အ.. "

စောက်ခေါင်းအတွင်း နွေးထွေးစွာ ဝင်ရောက်သွားသော လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့က ဆန်းပြားချိုအီလှသည်။

သွေးသားဆူဖြိုးတုန်းအရွယ်မှာ လီးနှင့်ဝေးနေရတာ ကြာပြီမို့ သီတာတယောက် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်တော့။ ဘယ်နှချက်မှတောင် ဆောင့်လိုးတာမခံရသေး၊ လီးကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တိုးဝင် ပြန်ထွက်နေဆဲမှာပင် တချီပြီးသွားရရှာလေသည်။

သီတာ.. အထဲ သွားကြရအောင်လား.. "

" ဟင့်အင်း.. ဒီမှာပဲ နေကြရအောင်လားကွယ်.. နော်.. "

ကိုအေးမှာ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ သီတာ့ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲ မချီကာ သူတို့အိပ်ခန်းထဲသို့ ပွေ့သွားပါတော့သည်။

" ဘယ်ကို သွားမလို့လဲဟင်.. "

" ကိုယ်တို့ ကုတင်ပေါ်ကိုပေါ့ "

" အင်.. သူတို့လင်မယားလိုးတဲ့နေရာကြီးမှာ.. မကြိုက်ပါဘူး.. "

သီတာက ကိုအေး၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုရင်း မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူတူတူလေးလုပ်၍ ပြောသည်။ သီတာ၏ အပြောနွဲ့နွဲ့ တိုးတိုးလေးနှင့် အပြုံးနုနုချွဲချွဲလေးများသည် ကိုအေးကို တင်းတင်းကြီးရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မိလေသည်။

......................................................................................................................

သီတာယောက် သူမချောင်းကြည့်ခဲ့သည့် ကိုအေးတို့လင်မယား၏ ကုတင်ပေါ်တင်ဝယ် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံနေရလေပြီ။ ဖြူဝင်းအိစက်သော စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲသို့ ညိုမဲပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆောင့်ဝင်နေလေသည်။

သီတာကလည်း မခေပါ။ အောက်မှနေ၍ ကိုအေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း အပေါ်မှ လိုးဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ အချက်ကျကျဖြင့် သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးနေသည့်အပြင် လိုးသည့်သူပိုကောင်းစေရန်အတွက် သူမ၏ ဖြူဖွေးကြီးမားလှသော ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်း၍ ပေးရင်း စောက်ပတ်ထဲရှိကြွက်သားများဖြင့် လီးကြီးကို တအား တအား ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။

ကိုအေးမှာ ဖောင်းဖောင်းအိအိ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ် သီတာ့ စောက်ပတ်လေးကို လိုးနေရခြင်းမှာ ထူးကဲလှသည့် အရသာမို့ သူမကို အစွဲကြီးစွဲသွားလေတော့သည်။သီတာ့ခမျာ သူမကိုယ်ပေါ်၌ ကြီးမားသော ကိုယ်လုံးကြီးနှင့်ဖိထားရင်း အချက်မှန်မှန်ဖြင့် အင်တိုက်အားတိုက် လိုးဆော်နေသည့် ဒဏ်ကြောင့် အသက်ရှူပါကြပ်၍ မချိမဆန့်ခံစားနေရသည်။

" ကိုကိုရယ်.. နဲနဲ လျှော့ပါအုံး.. သူ သိပ်ထန်တာပဲ.. "

" ကောင်းရဲ့လား.. သီတာ "

" ကောင်းလွန်းလို့.. အသဲကို ခိုက်သွားတာပဲ ကိုရယ်.. အား ဟင့် ဟင့်.. "

ကိုအေးသည် သီတာ့အပေါ်ဖိကပ်ထားသော ကိုယ်လုံးကြီးကို အနည်းငယ်ကြွပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို သီတာ့ဘေးတဖက်တချက်စီတွင် ထောက်ကာ အားပါးတရ ဆက်လိုးဆောင့်လေသည်။သီတာက ကိုအေး၏ နဖူးမှ ချွေးစလေးများကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် လှမ်းသုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ဒီပုံက အားမရချင်တော့ဘူး သီတာရာ.. ပုံစံပြောင်းရအောင်နော် "

" ကိုကို့ သဘောပဲ.. "

ကိုအေးက ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ သီတာ့ကို ကုတင်စောင်းသို့ရောက်အောင် ရွှေ့ယူလိုက်သည်။ သီတာ၏ ဖင်ကြီးမှာ ကုတင်စောင်းသို့ရောက်သွားသောအခါ သူမ၏ ခါးအောက်သို့ ခေါင်းအုံးတလုံးထိုးထဲ့ကာ ခုလိုက်သည်။ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့မောက်တက်လာသည်။

ကိုအေးက ကုတင်စောင်းဝယ်တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အလိုက်သင့် ကားစေလိုက်ပြီးလျှင် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးတန်ကြီးဖြင့် စုန်ဆန် လျှောတိုက်ပေးလိုက်သည်။ သီတာ၏ နို့သီးခေါင်းလေးဆီသို့လည်း လက်လှမ်းကာ နို့သီးလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အ.. ကို.. ကို.. ဟင့်.. ဟင့်.. အို.. လုပ်မှာလုပ်ကွာ.. အချိန်မရှိဘူး.. "

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးထိပ်ကြီးဖြင့် အပွတ်ခံနေရသဖြင့် သီတာ စိတ်တွေ မချိမဆန့် ထလာပြီး ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေတော့သည်။

" ဘာလဲဟင်.. သီတာ "

" ကျမ..ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး.. ဟင့်..ဟင့်.. "

" ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင် "

ကိုအေးက စောက်ပတ်အဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေမွမြဲ ချေမွလျက်မေးသည်။

" ယား..ယားလှပြီကွယ်.. လိုး..လိုးပါတော့.. အင့် ဟင့်.. "

ကိုအေး၏ အချော့အမြူနှင့် ကျွမ်းကျင်ညင်သာစွာ နှိုးဆွပေးနေမှုကြောင့် ကာမအရသာကို မခံချိမခံသာ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာအတွက် မပီမသဝိုးတဝါးနှာသံဖြင့် အာသာရမ္မကပြေစေသောဌာ သီတာတယောက် အငမ်းမရတောင်းဆိုနေမိတော့သည်။ ထိုသို့ ငြီးငြူနေရင်း သီတာ့ ဖင်ကြီးများမှာ ဘယ်ညာယမ်းခါလျက် လှုပ်ရှားနေသေးသည်။

ကိုအေး၏ သွေးသားများကလည်း ကြွသထက် ကြွလာသည်။ သူ၏ တောင်နေသော လီးကြီးက တဆတ်ဆတ် ဖြစ်လို့နေသည်။

ထို့ကြောင့် နှိုးဆွမှုကို ရပ်လိုက်ပြီး အကြောကြီးများ ထောင်ထသည်အထိ တောင့်တင်းမာကျောနေသော လီးချောင်းကြီး၏ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို စိုရွှဲနီရဲလျှက်ရှိသော စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။

" ဗြွတ်.. ပလွတ်.. ဒုတ်.. ဒုတ်.. "

" အမေ့.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. "

" နာသွားလား သီတာ "

ကိုအေးက လီးကစိမ်ထားပြီးမေးသည်။

" ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.. မနာဘူး.. ကိုကို.. ဆောင့်.. ဆောင့်..ဆောင့်ပါ.. တအားဆောင့်ပေးပါ.. "

သီတာမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီး မတန်တဆတိုးဝင်သွားပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ထိုးဆောင့်မိသဖြင့် နာကျင်နေသော်လည်း ကောင်းမွန်သည့် ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရနိုင်ရေးအတွက် အငမ်းမရ ကမန်းကတန်း ပြန်ဖြေရှာသည်။

" ပြွတ်.. ဖွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. "

" အား.. ဟား.. ကောင်းလိုက်တာနော်.. ဟင်း.. ဟင်း.. "

" ပြွတ်.. စွပ်.. ပြတ်.. ပြွတ်.. ပလွတ်.. "

" အင့်.. ဟုတ်ပြီ.. ဆောင့်..ဆောင့်.. "

ကိုအေးက ပုံစံအမျိုးမျိုးအနက် ယခုလို စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လီးတဆုံးဝင်သော ကုတင်စောင်းနည်းကို အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည်။ လီးတချောင်းလုံး အစမှ အဆုံးတိုင် စောက်ခေါင်းထဲ ပွတ်တိုက်နေသည့်အတွက် ခံရသူ မိန်းမသားကို ပိုအရသာတွေ့စေသလို ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ် ဆောင့်ရသည့်အတွက် လိုးရသူ ယောက်ျားမှာလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြင့် စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်နိုင် ကြမ်းနိုင်လေသည်။

" ပြွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. အမလေး.. ကိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. ရှင့်ကိုတော့ တသက်စွဲပြီ..ရှင့်.. "

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရှိန်က တက်၍လာလေပြီ။လိုးဆောင့်ရသည့် အရှိန်ကလည်း အားပါးတရရှိလှပါသည်။ လိုးဆော်နေသည့်ကြားမှ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို ရွရွလေးနမ်းလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား ဘယ်ပြန်ညာပြန်စုပ်လိုက်ခဲလိုက် လုပ်ပေးနေပါသေးသည်။

" စွပ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. "

" အို.. အို.. ကိုကိုရယ်.. ကောင်း..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဆောင့်.. ဆောင့်..

ပြီးတော့မယ်.. အ.. အာ့.. အင်း.. "

သီတာ ညီးညူရင်း ခြေဖျားကလေးများ ကွေးလိုက် စန့်လိုက် ဖြစ်သွားပါသည်။ ထို့အပြင် ကိုအေး၏ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသည့်အလား တအားဖက်ထားရင်းကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေသည်။ သူမ၏ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင်တချီကောင်းလောက်သာ ခံဖူးသော သီတာတယောက် ကိုအေး လိုးတာကို ခံရတော့မှတသက်နှင့်တကိုယ် ဆက်တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါ မောဟိုက်စွာ ခံစားနေရတော့သည်။

" သီတာ ပြီးသွားပြီလားဟင် "

" သွားပါ သူက သိပ်ကြာတာပဲ.. သီတာဖြင့် နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်.. ဟွန်း"

သီတာက ရမက်ရှိန်မပြေသေးဟန်ဖြင့် ခပ်ညုညုလေးပြောသည်။

" အကို မပြီးသေးဘူး.. ဆက်လိုးအုံးမှာ.. သီတာ အလိုးခံနိုင်သေးတယ်.. မဟုတ်လား "

" ခံမှာ.. ဘာလို့မခံနိုင်ရမှာလဲ.. ကိုကိုလိုးသမျှ ကျမ ခံမယ်.. "

" ဟုတ်ပြီ.. ဒါဆို အကို.. ဒီပုံစံအတိုင်းဘဲ ဆက်လိုးမယ် "

စကားပြောနေရင်းက ကိုအေး ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေရာ သီတာ့စောက်ပတ်လေးထဲ တဆုံးဝင်နေသော သူ့လီးချောင်းကြီးက တလှုပ်လှုပ်နှင့် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုလေးများကို လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးကလန့်ကာဆွပေးသလိုဖြစ်နေသည်။

" အင်း.. လုပ်..လုပ်ချင်လေ လုပ်လေ.. ကို ကလဲ.. "

သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်တောင်မခတ် ခဏတာရပ်ကြည့်နေသော ကိုအေးကိုသီတာက စိတ်မရှည်သလို ပြောသည်။ သူမ စကားအဆုံးမှာပင် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာသီတာ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဆောင့်လိုးလေသည်။

ကိုအေး၏ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံ၊ သီတာ့ ညီးညူမြည်တမ်းသံများက အခန်းထဲတွင်ပဲ့တင်ထပ်လို့နေသည်။ ထို့အပြင် ဆီးစပ်ချင်းတိုက်မိရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော တဖတ်ဖတ်ဆိုသောအသံနှင့် ကိုအေး၏ ဂွေးလဥကြီးများက သီတာ့ဖင်ဆုံကြီးကို ရိုက်မိတဲ့ အသံတဖျတ်ဖျတ်တို့မှာလည်းဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေကြသည်။

" ဘွတ်.. ဘွတ်.. ဖတ်.. ပျပ်.. ဘွပ်.. ဘွပ်.. ဘွတ်.. "

" အားပါး.. ရှီး .. ဆောင့်.. ဆောင့်.. ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် ဟင့်.. ဟင့်..

ဟင့်..ကိုကို့လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးထိ တချက်ထဲနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်စမ်းပါ.. ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါ.. အင့် အား.. ပါး ဟင့်.. "

" ဘွတ်.. ဘွတ်.. "

ကိုအေးသည် တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူတွေ အရမ်းမြန်လာသည်။ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲကြမ်းသထက် ကြမ်း၊ မြန်သထက် မြန်လာတော့သည်။ ကိုအေးတယောက်ပြီးကာနီးလာပြီဆိုသည်ကို သီတာ သိသည်။ သူ ပိုအရသာရှိသွားရအောင် လုပ်ပေးချင်သောသီတာက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာပတ်ပြီး ကိုအေး၏ ဂွေးအုများကို လက်နဲ့အသာလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုအေးတယောက် အရသာတွေ့သွားတာသေချာသည်။ အသက်ရှူ ပိုပြန်လာသလို ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပိုအားပြင်းကာ ပိုကြမ်းလာသည်။

ထို့နောက် ကိုအေး၏ လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာပင် သီတာက သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ညှစ်၍ ပေးလိုက်တော့ရာ ကိုအေး လီးထိပ်မှ သုက်ရည်များ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပန်းထည့်ခံလိုက်ရတော့သည်။ သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပူကနဲ နွေးကနဲသုက်ရည်များ တရကြမ်း ပန်းဝင်လာသည့် ခနမှာပင် သီတာတယောက် သုံးကြိမ်မြောက် ပြီးသွားရတော့သည်။

" ဟယ်.. ကြည့်ပါအုံး.. ခုနတုန်းက လုပ်ချင်တိုင်းလုပ် ထင်ရာစိုင်းနေပြီး.. အခုကျမှ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ပျော့ခွေနေတာလဲ.. "

အရည်တွေ စိုရွှဲကာ ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ကြည့်ရင်း သီတာက ပြောသည်။ သီတာ့လက်ဖဝါးလေးပေါ်၌ အိပ်ပျော်နေသော မြွေပွေးတကောင်နှယ် စင်းစင်းကြီး ငြိမ်နေသော ကိုအေး၏ လီးကြီးမှာ ခပ်ညိုညိုနှင့် တုတ်ခိုင်လှသည်။

ကိုအေး၏ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာပြောင်းကစားရင်း တခါတရံ ဂွေးဥကြီးများကိုပါ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။လမွေးများ ထူပိန်းနေသော ဆီးစပ်မှ ထိုးထွက်လာသော လီးတန်ကြီးသည် ဂွေးစိကြီးအောက်သို့ပင် ရောက်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်၍ နေသည်။ သီတာက လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ လက်ချောင်းလေး ၂ ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ ဖြဲချပြီး အနီးကပ်ကြည့်သည်။ 

ကြီးမားပြောင်တင်းနေသော လီးချောင်းကြီးကို သီတာက ဖောင်းကစ်ဖြူဖွေး သွယ်လျနေသော သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများနှင့် အထက်အောက်ဆင့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖြဲချလိုက်သည်။ ထို့နောက် အားမရဟန်ဖြင့် အားပါးတရ ကုန်း စုပ်လိုက်တော့သည်။

ကိုအေးမှာ အတွေ့ထူးကြောင့် ရစ်မူးသွားရသည်။ ဒီလို အရသာမျိုးကို ခံစားချင်တာကြာလှပြီ။ညိုမီ့ကို ခိုင်းသော်လည်း တခါမှ မမှုတ်ပေးခဲ့။ အခု သီတာနှင့်ကျမှ ကိုအေး ဒီအရသာကို ခံစားရတော့သည်။ ကိုအေးကလည်း သိလိုက်သည်။ အားမရသေးသော သီတာ့ကို နောက်တခါ ထပ်လိုးပေးရပေဦးမည်။ လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေသော သီတာ၏ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသည့် ဖင်ကြီးကို သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးသည်။

သီတာက တဖြေးဖြေးမာလာပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်သည်။ သူမ၏ လျှာက လီးထိပ်ဖူးကြီးတခုလုံးနှင့် ဒစ်ကြီးကို ကလိပေးနေသည်။ ပါးစပ်လေးထဲမှ ဒစ်ကြီးကို အသာပြန်ထုတ်ပြီး ဒစ်ချိုင့်ထဲသို့ လျှာလေးထိုးသွင်းကာ ရစ်ဝိုက်ကစားသည်။ ထို့ပြင် လီးချောင်းကြီးတခုလုံးကို မဆန့်တဆန့် ငုံကာ ပါးလေးတွေ ချိုင့်သွားအောင် စုပ်ပေးသည်။

ကိုအေး၏ လီးကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ၍ မာကျောထောင်မတ်ကာ စံချိန်မှီလာပြီဖြစ်သည်။ ခပ်မော့မော့ကြီး တောင် နေသော လီးတန်ကြီးက မီးချောင်းအလင်းရောင်ဖြင့် တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပကာ တံထွေးလေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်တင်းနေသည်။ ခဏလောက် ဆက်စုပ်ပေးပြီးတော့မှ သီတာက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ မက်မောစွာတချက်ကြည့်ရင်း ငုံ့နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

" ကို.. နောက်တခါ လိုးကြရအောင်..နော်.. "

သီတာက မှိုရသူ မျက်နှာမျိုးလေးနှင့် ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့လေးပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာလည်း ကိုအေးပွတ်ပေး ကလိပေးနေမှုကြောင့် စိုရွှဲကာ ဖောင်းထနေပြီဖြစ်သည်။

" သီတာ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးပါလားကွယ် "

သီတာက ကိုအေး အပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကိုအေး၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါ်သို့ စောက်ပတ်အဝကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ သီတာက တင်းရင်းပြည့်အင့်စွာ တိုးဝင်နေသော လီးအရသာကို အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားရင်း ဂွေးစိနှင့် ဖင်ကြီးထိသည် အထိထိုင်ချလိုက်ရာ

" ဗြစ်.. ပြွတ်.. ဘလွတ်.. "

" အား.. အ..နာတယ်.. သိလား.. အမေ့.. "

" ဟင်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ သီတာ "

" အဟင့်.. အရှိန်လွန်ပြီး.. သားအိမ်ကို သွားထာက်မိလို့ပါ.. "

သီတာ၏ ဖင်ကြီးချက်ချင်းပြန်ကြွသွားသည်။ ရှည်လျားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနုနုလေးကို မာကြောစွာ ထိုးဆောင့်မိသွားပုံရလေသည်။ သီတာက အပေါ်မှနေ၍ သူမ စိတ်တိုင်းကျ ဖြေးဖြေးတမျိုး မြန်မြန်တဖုံ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်မို့ ကိုအေးက မက်မောဘွယ်ကောင်းလှသော နို့ကြီးများကို အလွတ်မပေးဘဲ ချေမွဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။

" စွတ်.. စွတ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. "

" ကို ပြန်ကော့ပြီး ဆောင့် ပေးပါလား.. "

ကောင်းလွန်းသဖြင့် ငြိမ်၍ အရသာခံနေသော ကိုအေးက သတိရသွားပြီး သီတာ့ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ သူကလည်း အောက်မှ ကော့ ကော့ပြီး ပင့်ဆောင့်သည်။ ထိုအခါ ဆောင့်အားနှစ်ခု ဆုံပြီး ဆောင့်ချက်က ပြင်းကာ တကိုယ်လုံး တုန်တုန်တက်သွားရသည်အထိ ကောင်းလှသည်။ 

ထိလှသည်။ သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများ စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များက ဒလဟော ပြိုဆင်းလာကြသည်။ စောက်ရေများက ကိုအေး၏ ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွေးမဲများ၌ ရွှဲနစ်နေသည်။သီတာက ဇွတ်ကနဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း လီးကြီးထိပ်ဖျားက အစွမ်းကုန် ဖြဲကားထားသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ တိုး၍ တိုး၍ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကာ ဝင်သွားသည်။

" စွပ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. "

အပေါ်မှ ဆောင့်နေသော သီတာ၏ ဆောင့်ချက်များက တဖြေးဖြေးနှေးလာပြီး အောက်မှ ပင့်ဆောင့်နေသော ကိုအေး၏ ဆောင့်လိုးချက်များက သွက်လက်မြန်ဆန်လာလေသည်။

" အင့်.. အင့်.. အ အ..မလေး.. ထိတယ်.. ထိတယ်.. "

ထို့နောက်တော့ နှေးနေသော သီတာက အံကြိတ်၍ ခပ်သွက်သွက်မျှ လေးငါးချက်မျှ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဒုတ်.. ဖွတ်.. "

" အင့်.. ဟင့်.. အား.. အား.. အီး.. "

အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်သွားသော သီတာလေး၏ ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ပြီး ကိုအေးက အောက်မှနေ၍ ဆယ်ချက်လောက် ကော့ပင့်ဆောင့်ပြီး သူမကို ရင်ချင်းအပ်ဆွဲဖက်ကာ သုက်ရည်များ လွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, December 17, 2009

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

အိဝါမှတ်မိနေပါတယ်လေ...ရေမလာခင် မြောင်းပေးမိတဲ့ အိဝါအပြစ်ရယ်လို့ဘဲ ခံယူနားလည် ထားပါတယ်.... ။

နှင်းတွေကျနေတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို အိဝါ မှတ်မိနေပါတယ် .. အဘ စပ်ခွန်ကြာ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ထရက်စုလေးကိုဝတ်ပြီး အိဝါ ခြံထဲမှာ အပြေးလေ့ကျင့်နေ တဲ့နေ့ပေါ့ .. .။ မြသဲစံအိမ်ကြီးဘက်ကိုအရောက်မှာ မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ ကိုကို့ကို တွေ့ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီတုန်းက ကိုကိုက သိုးမွှေးလောင်းကုတ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်မို့လား။

“ အမေ့....အိုး.....”

အဲဒါ အိဝါက လျှမ်းတာပါ။ ကိုကိုက ကုန်းစပ်က ရေနွေးငွေ့ တွေ တထောင်းထောင်းထနေတာကို ငေးနေတာ။ ထင်ရှုးပင်ကိုကွေ့ပြီး လမ်းအချိူးဝင်မှာ သူ့ဖာ သာသူရပ်နေတဲ့ ကိုကို့ကို အိဝါ ဝင်တိုက်မိတာပါ.....။

“ ဟိတ်....မင်းဒီခြံကြီးထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ”

“ အ........အပြေးလေ့ကျင့်တာပေါ့”

“ မင်းဘွားအေ....ငါ့ကို ဦးဦးလို့ခေါ်ရလားဟ”

ကိုကိုက စိတ်မဆိုးဘဲ စိတ်ဆိုးဟန်လုပ်ပြတာကို အိဝါ အရမ်းသဘောကျသွားမိတယ်...ဒါ ကြောင့်လဲ ချက်ချင်းဘဲ ရင်းနှီးသွားပြီး .....

“ ဒါဖြင့် ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ” 

လို့ မေးပစ်လိုက်တယ်.. ။

“ ကိုကိုလို့ခေါ်ပါလား”

“ အောင်မာ...ခင်ဗျားက အိဝါရည်းစားမို့ အဲလို ခေါ်ရမှာလား”

အိဝါလေ တင်စီးလွန်းတဲ့ ကိုကို့ကို ရန်တွေ့တာပေါ့။ 

“ အခုမဟုတ်လဲ..နောက်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ အောင်မာ....ခင်ဗျားလို ဂေါ်ဇီလာကြီးကို ရည်းစားမလုပ်ပါဘူးနော်.”

“ အေး....ဂေါ်ဇီလာနဲ့ သခင်မလေး ချစ်မှ ကောင်းတာ”

“ ခင်ဗျား အရမ်းရိုင်းပါလားဗျ”

“ ဟား...ဟား...ဟား... မန်္တလေးသူလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့  လုပ်ပြီးမပြောနဲ့ ရီစရာကြီး ဟား ဟား ဟား ဟားးးးးးး”

ကိုကို့ မျက်နှာက ယောကျ်ားပီသတယ်.. အမူအယာတွေက သိက်္ခာရှိတယ်.. ဒါတွေကဘဲ အိဝါနဲ့ ခင်မင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ 

“ အေးကွာ...နောက်ကို မရိုင်းတော့ပါဘူး။ ထားပါတော့ မင်းက ဘယ်မှာနေလဲ” 

“ ဒီ ခြံထဲတွင်ရယ်”

“ သြော် ...... ”

ကိုကိုက တစ်စုံတစ်ရာကို သဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိမ့်ရင်း ပိတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့၀ဲ ကြည့်သည်။ နှင်းတွေ က ပိုသဲလာနေသည်။ မှုံဝါးလာနေ၏။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ် ဆိတ်နေသည်ကိုလည်း အိဝါ သတိပြုမိသည်။ 

“ မင်းမကြောက်ဘူးလား ချာတိတ်”

“ ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ .. မကြောက်ပေါင်”

အားစကားအိမ်းကျီထဲ လက်နှိုက်ရင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ခါရမ်းရင်း မကြောက်ပါဘူးဟု ဟန်ရေး ပြနေမိသည့် အိဝါ ရင်တွေ ခုန်လာချင်ပြီ။

“ ကိုကို အခုနေ တစ်ခုခုပေါ့ လုပ်ရင်လေ...”

“ အောင်မာ... လုပ်ကြည့်ပါလား .... ကရာတေးတတ်တယ်နော်....ဟွန်း”

“ ဟုတ်လား ... ဒါဖြင့် စမ်းကြည့်ရသေးတာပေါ့.....ဟိတ်...”

“ အွန့် ... အိုး.. လွှတ်ပါ.... အိုး .. ဟင်း းး းး”

တကယ်ဘဲ ကိုကိုက သိပ်မြန်တယ်။ လက်ကလဲ သွက်လိုက်တာ အိဝါ နို့လေးနှစ်လုံးကို ပိုင် ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ကိုင်ထားပြီး အိဝါ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း မြဲမြံစွာ စုပ်နမ်းရှိုက်နေပြီ။ အိဝါ ခြေထောက်ကလေးတွေ မြေမှာ ခြေဖျားထောက်မိလာတယ်..။ ထရက်စုအပြာရင့်ရောင်အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေတယ်လေ..... အိုး.. နောက်တော့ .... နောက်တော့ ...။ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်... ”

ကဲ ကြည့်ပါဦး။ ဟွန်း .... အိဝါ နားထဲကို ဘယ်လိုကြီးဝင်လာမှန်း မသိဘူး။ အိဝါ ရုန်းတယ်.. ကန်တယ်..။ တွန်းတယ်။ အကျောအခြင်တွေက အားမပြည့်ဘူး။ ကိုကို့လက်တစ်ဘက်က ခုံးထ မောက်မို့နေတဲ့ အိဝါ အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုပွတ်သပ်လာတယ်။ အိဝါလေ.. ငို ချင်သလိုလို ရီချင်သလိုလိုနဲ့ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာနေတယ်။ ကိုကို့ပေါင်ကြားက မာတောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကလဲ အိဝါ အောက်ပိုင်းတဝိုက်ကို ထိုးထိုး မိနေတယ်။ ရင်ထဲက တလှပ်လှပ်ခံစားလာရတယ်။ 

ကိုကို့လက်တွေက အရမ်းကျွမ်းကျင်တယ် သိလား ။ နို့လေးနှစ်လုံးလဲ ကြေမွနေပြီးလားလို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး နယ်ဖတ်နေတာလေ။ ဟင့်အင်း လုံးဝမနာဘူး ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့် သိတယ်မှုတ် လား။ အိဝါ အရမ်းရှက်နေမိတယ်လေ...။ 

အဲဒါကြောင့် ကိုကို့ ရင်ဘတ်ကြီးကို တအား ဆောင့် တွန်းပြီး ပြေးခဲ့မိတယ်။ ကိုကို စိတ်ဆိုးသွားမလားလို့လည်း စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ တစ်မျိူးဘဲနော် ရည်းစားလဲ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ အဟင်း။ ဒါတွေဟာ ကိုကိုနဲ့ စတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အိဝါရဲ့ ခံစားမှုလေးတွေပါ။

....................................................................................

နောက်တော့လဲ ကိုကို့ ထောင်ခြောက်တွေထဲမှာ အိဝါ ကျဆင်းခဲ့ရတာဘဲလေ။ ညဘက် မြသဲစံ အိမ်မှာ ကိုကိုနဲ့ ချိန်းပြီး လိုးခဲ့ကြတာလေးတွေ အိဝါ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မေ့လို့ရမှာတဲ့လဲ ကိုကိုရယ် ။ အိဝါ နားထဲမှာတော့ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်”

ဆိုတာဘဲ ကြားနေတယ်။ အဟုတ်ပြောတာ။ ကိုကိုအဲလိုပြောရင် အိဝါ အလိုလို ခံချင်လာတယ် .. သိလား။ 

“ စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပေးပါလား ဟင်”

လို့ ကိုကိုက နားဝမှာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တိုင်း လည်း အိဝါ လက်ကလေးနှစ်ဘက်နဲ့ တင်ပါးအောက် လက်လျှိူပြီး အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးမိတာဘဲ။ အဲဒါဆို ကိုကို အရမ်းသဘောကျတယ်လေ။ အိဝါ ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို သူ့ဗလကြီးနဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး မြောက်ထားလိုက်တဲ့အခါ အိဝါ ဖင်လေး ဟာ အလိုးခံဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြောက်တက်လာတော့တာဘဲလေ။ ကိုကိုက အရှိန်တက်လာရင် ကြမ်းချင်တယ်။

“ ပြွတ် ဖတ် ဖတ် စွတ် စွတ် ”

ဆိုတဲ့ အသံတွေ အရမ်းထွက်လာရင် အိဝါရှက်တယ်။ 

“ ကိုကိုကလဲကွာ.. အသံတွေ အရမ်းထွက်တာဘဲ”

လို့ပြောရင် 

“ လီးနဲ့စောက်ပတ်လိုးတဲ့အခါကျရင် ဒီလို အသံမျိူး ထွက်မှ အရသာရှိတာ”

လို့ နားဝမှာ ကပ်ပြောတတ်သေးတယ်။ 

“ သွား .. ကိုကို လူဆိုး ...လူညစ်ပတ်ကြီး ”

ဆိုပြီး ကိုကို့ပုခုံးကြီးကို အိဝါ လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုရင် ကိုကိုက ပိုပြီး ဆောင့်တတ်တယ်။ 

“ ဆောင့်တာ...မကြိုက်ဘူးလား”

လို့လည်း မေးတတ်သေးတယ်။ 

“ အရမ်းဆောင့်ရင် နို့တွေ ခါရမ်းကုန်တာပေါ့ ”

လို့ပြောရင်

“ ဒါဆိုရင် နို့တွေကို ဒီလိုငုံပြီး ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ ” 

လို့ပြောပြီး အရမ်းဆောင့်လိုးတတ်တယ်။ ကိုကိုတစ်ယောက် မမစောမြသူဇာနဲ့ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်.. နှင်းတို့သည် နေခြည်အလင်း မထွက်သေးခင် သဲသဲလှုပ်လျှက် ကျဆင်းနေသည်။ အိဝါတစ်ယောက် မြသဲစံအိမ် အနောက်ဘက်မှ ရေကန်ဘေးရှိ ထင်ရှုးပင်ခြေရင်း နက်ရှိုင်းသော ချောက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ 

ထာဝစဉ် နှင်းငွေ့များ လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းလျှက် အချစ်ရနံ့လေးများဖြင့် မွှန်းထုံနေခဲ့ သော မြသဲစံအိမ်ကြီး ဝန်းခြံအတွင်း အသက်မဲ့သော သစ်ရွက်လေးများ လှုပ်ရှားမှု ပျင်းရိဖွယ် နာကျည်းဖွယ်၊ အထီးကျန်ဆန်သော တောင်ပေါ်ငှက်ကလေးများ၏ တိုးညှင်းသော အော်မြည်သံလေးများက အိဝါရဲ့ အဖြစ်ကို တိတ်တိတ်လေး သရုပ်ဖော်နေဟန်ရှိသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၂ ) 

ကျော်ကျော် ရင်ထဲတွင် တော်တော်လေးကို ခံစားခဲ့ရသည်။ အချစ်ရမှတ်များစွာကို ဘဝပုစ်္ဆာတိုင်း၌ ခွန်ပိုင်တစ်ယောက် အမှတ်ပြည့်ရနေချိန်တွင် ကျော်ကျော်မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာအောင် သူဇာ့ အချစ်စာမေးပွဲကို ပြိုင်ပွဲဝင်ခဲ့သော်လည်း သုံည ၊ ဘဲဥ နှင့် “ ဝ” လုံး ကိုသာ ဘဝစာမျက်နှာပေါ်၌ သူဇာ ရက်စက်စွာ ခြစ်ပေးခဲ့သည်။ စိတ်နာသည်.. သူဇာ့ကိုမဟုတ်။ မျက်နှာလိုက်တတ်လွန်းသော ကံတရားကို နာတာ။ 

ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ခံစားရတာတွေကိုတော့ အတွင်းကျကျ ဖွင့်ပြောချင်တယ်။ သူဇာ့ နို့သီးတွေ၊ ပတ်္တမြားသီးလေးလို နီမြန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊ ဒီအလှလေးတွေကို ခွန်ပိုင် ခြေမွ ဆုပ်နယ်နေမှာ။ လှပရွှမ်းစိုတဲ့ သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဆိုရင်လဲ ခွန်ပိုင် စုပ်နမ်း လို့ ရောင်ကိုင်း ဖူးပြည့်နေရော့မယ်လေ။ အိုဗျာ....ခင်ဗျားတို့ဘဲ စဉ်းစားကြည့်။ မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ဖျက်လို့မရတဲ့ မြင်ကွင်းမျိူးတွေ ချည်းဘဲဝင်နေတာ။ ကျော်ကျော်ရယ် မေ့ပစ်လိုက်ပါလားလို့ ခင်ဗျားတို့ မပြောကြနဲ့ သိလား။ 

ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ ကျူပ် ကျူပ်ဟာ ဟိုး ခလေးဘဝထဲက သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ ရနံ့နွေးနွေးလေး တွေကို ခံစားရင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတဲ့ သူဇာ့ရဲ့ အချစ်ကျေးကျွန်လေးပါဗျာ။ အချစ်ငတ်သမားလို့ ကဗျာ ဆန်ဆန် မပြောချင်ဘူး။ နာကျင်နေတဲ့ နှလုံးသား အပိုင်းအစတွေကို တစ်စစီ ကောက်ယူ စုစည်းရင်း ပေါင်းတွင်းကျော တွေ လိုက်လာတဲ့အထိ လိုးချင်နေတဲ့ ဆန်္ဒကို ကျွန်တော် ဘယ်လို ဖြေဖျောက်ရမှန်းမသိတဲ့ ကာမဆန်္ဒရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ တောင့်တမှုတွေသာ တကိုယ်လုံး ကို လွှမ်းမိုးနေခဲ့တယ်လေ။ 

ကဲ .... မြသဲစံအိမ်ကြီးအတွင်းမှာ ချစ်တလင်းကို စစ်ခင်းနေကြတဲ့ သူဇာ နဲ့ ခွန်ပိုင်တို့ ပြစ်ပြစ် နှစ်နှစ် ကြိုက်သလို ပုံစံတွေနဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ဆန်္ဒအရည်ကြည်လေး များဟာ ထာဝစဉ်လိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအတွင်းထဲမှာဘဲ စိုရွှဲ နစ်မျောနေခဲ့ရပြီလေ။ အခါခပ်သိမ်း မှန်ကန်တဲ့ အကြင်နာတွေနဲ့ အချစ်ဆိုတာကို မရနိုင်ဘူးဆိုတာတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကိုယ်တွေ့ကြုံနေရပြီလေ။ ဒီတော့ စစ်မှန်တဲ့ တန်ပြန်ထိုးစစ်နဲ့ ပြန်တိုက်ရမှာဘဲလေ။ 

ကျော်ကျော့် မျက်ဝန်းများ တလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်တောက်ပလာသည်။ ထိုးစစ်၊ ထိုးစစ် ဟုတ်ပြီ။ တစ်စုံတစ်ခုကို လှုပ်ရှားရဖို့ ကျော်ကျော်ဉာဏ်များပွင့် သွားပြီ။ ကြည့်စမ်းပါဦး ။ ငါ မေ့ထားလိုက်တာ။ ဟင်းဟင်းဟင်း။ ခွန်ပိုင့် ညီမ နန်းဥမ်္မာ ကိုမှ မေ့ရသလားလို့။ ချစ်စရာ စိတ်တက်ကြွဖွယ် နန်းဥမ်္မာ ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ဖုလုံး မို့မောက်နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးရဲ့ ခါရမ်း သိမ့်တုန်မှုတွေ၊ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အမြတ်တနိုး လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း လက်ညှိုးနဲ့ ထိုး လက်မအကူအညီနဲ့ အသာက လေးဖြဲလို့ ထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်ရနံ့ သင်းသင်းလေးတွေ .... ဟူး ..အဲလိုတွေးရင်းနဲ့တောင် ကျော်ကျော်တစ်ယောက် လီးကြီးတောင်လာသည်။ ဟုတ်ပြီ။ ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာထံ သွားရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ 

........................................................................................................................

“ သြော် ကျော်ကျော် ” 

“ ဟုတ်တယ် ဥမ္မာနင်နဲ့ တိုင်ပင်စရာရှိလို့ လာတာ ” 

“ ဘာကိစ်္စလဲ ကျော်ကျော် ” 

“ သူဇာ့ ကိစ်္စ ... ဥမ္မာ မာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ်”

“ ငါမှ မသိတာ ”

နန်းဥမ်္မာ ဟန်ဆောင်အပြုံးလေးကို အတတ်နိုင်ဆုံး သဘာဝကျအောင် ပြုံးပေမဲ့ သူ့အပြုံးထဲမှာ ဟန်ဆောင်မှုတွေက ပေါ်လွင်နေသည်။ ကျော်ကျော်က စီးကရက်ကို အဝေးသို့ပစ်ရင်း 

“ အေးလေ မသိဘူးဆိုတော့လဲ ရပါတယ်။ အခု မြသဲစံအိမ်ကြီးက အိဝါရဲ့ အလောင်းက အတိအကျ သက်သေခံပါလိမ့်မယ်။ အိဝါနဲ့ နင့်အစ်ကို ခွန်ပိုင်တို့ ဘယ်လို ဆက်ဆံခဲ့ကြတယ် ဆိုတာကိုလည်း နင် သိသားနဲ့ ။ မသိဘူးဆိုလဲ ရတယ်..။ ကဲ သွားမယ်”

ကျော်ကျော်က အပိုင်ကိုင်နိုင်သော လေအေးလေးဖြင့် ပြောပြီး ဝေါ့ကင်းရှုးဖိနိပ်ဦးဖြင့် ခံတစ်လုံး ကို ထောက်ကနဲ ကန်လိုက်ပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့လေသည်။ ကျော်ကျော် တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း ပစ်မှတ်ကို တိုက်ရိုက်ထိမှန်ခဲ့လေသည်။ 

“ ကျော်ကျော် နေပါဦး ။ နင်ကလဲ အဟင်း။ ”

နန်းဥမ္မာ၏ လေချိူလေသွေးအသံလေးက ကျောနောက်ပါလာသည်။ ကျော်ကျော်က ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ 

“ ငါ ဘာကို သိချင်တာလဲ။ မမမြသူဇာအကြောင်းလား။ အခု မမမြသူဇာဘယ်မှာရှိတယ်”

“ မြသူဇာ ဘယ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို ငါသိပြီးပြီ။ မြသဲစံအိမ်မှာ ငါတွေ့ခဲ့ပြီးပြီ။ ”

ဟောတော့ နန်းဥမ်္မာ မျက်လုံးလေးအပြူးသားဖြင့် ကျော်ကျော့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ် .. ငါသိတယ် ။ ဒါပြသနာ မဟုတ်ပါဘူး ဥမ်္မာရယ် ငါသိချင်တာ တစ်ခုပါ ”

နန်းဥမ်္မာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ 

“ နင် ဘာသိချင်လဲလို့ ကျော်ကျော် .. ”

“ နင့် မှာ ရည်းစား ရှိမရှိ ”

“ အိုး.. ဘာဆိုင်လို့လဲ ” 

အပျိူမလေးက အငေါ်တူးသည်။ ကျော်ကျော်က အေးအေးသက်သာ ပြုံးနေသည်။

“ ငါ မေးတာ နင်မဖြေဘူး ဆိုပါတော့ ”

နှုတ်ခမ်းစူထားသော ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေးက ခလေးလေး စိတ်ကောက်နေပုံနှင့် တစ်ထပ်တည်း။ ကျော်ကျော်က ဂျာကင်အိမ်းကျီအိတ်ထဲမှ ပီကေတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စက်္ကူစလေးများ ခွာလျှက် ပီကေတစ်ခုကို နန်းဥမ်္မာထံသို့ လှမ်းပေး၏။ 

“ မစားချင်ဘူး ”

ဥမ်္မာက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောလိုက်ရင်း အနီးရှိ စက်္ကူပန်းခြုံကို အဓိပ်္ပါယ်မဲ့စွာ ငေးနေ လိုက်မိသည်။

“ ပါးစပ်မွှေးတယ်ဟ ” 

ကျော်ကျော်က သူ့ဖာသာ သဘောကျသလို ဟက်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး ပီကေနှစ်ချပ်ကို ပါးစပ် ထဲ ပစ်သွင်းကာ ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ လက်ကို စုံနှိုက်ထားရင်း 

“ ရပါတယ်လေ .. မဖြေပါနဲ့ ။ နင် ရည်းစားရှိတာ မရှိတာ ငါနဲ့မဆိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရဲစခန်းမှာ နင့်ကို ဦးစပ်ခွန်ကြာခေါ်တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ သူတို့မေးတဲ့အထဲမှာ အဲဒီမေးခွန်း ကျိန်းသေ ပါလာ လိမ့်မယ် ”

ယုတ်္တိရှိစွာ ပြောနေသော ကျော်ကျော့်စကားများထဲမှ ရဲစခန်း ဟူသော အသံက ဥမ်္မာ့တကိုယ်လုံး ကို တောင့်တင်းသွားစေခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်။ 

“ ငါတို့က ဘာလို့ ရဲစခန်းရောက်ရမှာလဲ ”

“ ဖျားယောင်းသွေးဆောင်မှု၊ မုဒိန်းမှု ”

“ မုဒိန်းမှု ဟုတ်လား”

“ နင် စိတ်ဝင်စားသွားပြီမို့လား ဥမ်္မာ ”

“ နင်ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ကျော်ကျော် ”

“ မနေ့ညက မြသဲစံအိမ်ကို ညဘက်ကြီး ငါရောက်သွားတယ် နန်းဥမ်္မာ။ အဲဒီမှာ နင့်အစ်ကို စပ်ခွန်ပိုင်က စောမြသူဇာ့ကို စားပွဲလေးပေါ်မှာ အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ် ထောင်သလို ဆောင့်ကြောင့်လေးတင်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အားရပါးရကြီး လိုးနေတာ ငါတွေ့ခဲ့တယ် ဥမ်္မာ ””

“ ဟင် .. ဟင်.. နင် နင် ”

“ အေး ဟုတ်တယ်။ ငါ့ကို သိပ်ရိုင်းတာဘဲလို့ နင်ထင်တယ် မဟုတ်လား။ ဟင်း ဟင်း ရိုင်းမှ လူတွေက နားလည်လွယ်တတ်ကြတယ် ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ စောမြသူဇာဆိုတာ ငါ့အသက်၊ ငါ့အသဲ နင့်အစ်ကိုက ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကြီး လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ငါဘယ်လိုနေမလဲ နင်စဉ်းစားကြည့် စမ်း။ သူဇာ့ကို ငါဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ ခွန်ပိုင့် ညီမကို ငါရဖို့ လိုလာပြီလေ။ ရှင်းရဲ့လား ဥမ်္မာ ”

“ အင် .. နင်.... နင် ... ”

ဥမ်္မာ့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏။ 

“ မကြောက်ပါနဲ့ အစ်မရဲ့။ ဟဲ ဟဲ မသတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျူပ် လူသတ်ရဲတယ် ဆိုတာကို တော့ ခင်ဗျားသိထား။ ငါ လူတစ်ယောက်ကို မသတ်ခင် နင့်ကို လိုးရမှ ငါကျေနပ်မယ် ဥမ်္မာ ”

ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို ဖြောင်းကနဲမြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဓါးဦးက ဥမ်္မာ့ လည်တိုင်လေးထဲ စပါးလုံးတထောင့်စာခန့် နစ်ဝင်သွားသည်။ ကျော်ကျော့် မျက်လုံးများက ဝင်းဝင်းတောက်နေသည်။ ကျော်ကျော်က ဥမ်္မာ့ လက်မောင်းလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်သည် သန်မာသော လူငယ်တစ်ဦးဖြစ်၏။ 

“ မအော်နဲ့၊ မရုန်းနဲ့ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ ကုန်း ”

ပြောပြောဆိုဆို စက်္ကူပန်းခြုံအကွယ် မြက်ခင်းလေးထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေတော့လေသည်။ နန်းဥမ်္မာ သွေးပျက်မတက် ကြောက်ရွံ့နေပြီ။ သူ့အစ်ကို ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ ဒေါသ ဖြစ်နေမိသေး သည်။

“ ထမီ ချွတ်လေ .. ငါ .... တယ်.... ” 

“ နာ .. နာ တယ် ကျော်ကျော်ရယ် ... ငါ ချွတ်ပါ့မယ်။ နင့် ဓါးကြီးကို အရမ်းမထောက်ထားပါ နဲ့နော် ”

“ အေး .. နင် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူခံရင် ငါဘာမှမလုပ်ဖူး .. ရုန်းလား ကန်လား လုပ်ရင်တော့ ငါ အသေသတ်မှာနော် ”

“ အေးပါ.. ငါ ပြေးလဲ မပြေးပါဘူး ရုန်းလည်း မရုန်းပါဘူး ” 

ဥမ်္မာ မျက်ရည်လေးများ လိမ့်ဆင်းလာပြီး မြေမှာ ရှက်ရွံ့စွာ ထိုင်ချပြီး ထမီလေးကို လေးကန်စွာ ချွတ်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးပူးကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ခေါင်းလေးကိုငုံ့ကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ 

“ ဟိတ် .. ဘာလုပ်နေတာလဲ ထမီချွတ်ဆို ”

“ ချွတ်ပြီးပြီလေဟာ .. အဟင့် . ဟင့် .. ဟင့် ”

“ အောင်မာ... ဓါးနဲ့ဝေးလို့ လေသံပြောင်းလာတယ် ဟုတ်လား ”

ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဓါးဦးကို ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်ရာ ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေး ဖြူလျှော်သွားသည်။

“ မ မလုပ်ပါနဲ့ ကျော်ကျော်ရယ်။ ချွတ်ပါ့မယ် ... ”

ထမီလေးကို တုံရီစွာ ကွင်းလုံးချွတ်ပြီးမှ ယခင်ပုံစံအတိုင်း ပေါင်နှစ်လုံးကပ်ပြီး ထိုင်နေပြန်သည်။

“ ကြာတယ် ဥမ်္မာ .... လေးဘက်ထောက်လိုက်စမ်း.. တောက် ” 

ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး ကြိမ်းဝါးလျှက် အဖုအထစ်များဖြင့် ပြည့်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ထုတ်လိုက်လေသည်။ ဥမ်္မာက မော့အကြည့် လီးကြီးနှင့် ဥမ်္မာ့မျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ပစ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ကဲ ဥမ်္မာ .... နင့် အသားနာချင်လား ဟင် ”” 

ကျော်ကျော်က အံကြိတ်ပြီး ပြောရင်း ဓါးဦးကို လက်မောင်းသားလေးထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ အား းးး ... နာတယ် ဟ  ”

“ နာရင် ကုန်း ။ ကုန်းစမ်း ။ အေး .. ဒီလိုမှပေါ့ ”

နန်းဥမ်္မာတစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ် လေးဘက်လေးထောက်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ထိုင်ငိုနေရှာလေတော့ သည်။ တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးများက ကျော်ကျော့်ရှေ့တွင် အလိုးခံရန် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။ ဝိုင်းဝန်းသော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးမှာ တင်းကျစ်ပြီး ပြူးထွက်နေ၏။ ကျော်ကျော်က သူ့လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်အကွဲအကြောင်းလေးအတိုင်း အလျားလိုက်လေး ပွတ် သပ်လိုက်သည်။ 

အပျိူစင် နန်းဥမ်္မာ အံကြိတ်ပြီး မျက်စိမှတ်လျှက် ထောက်ထားသော လက်ကလေးများက ဆတ်ဆတ်ခါ နေလေသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးများမှာလည်း မြှားဆိပ်မိသော သမင်မလေး အလား ဖျတ်ဖျတ်လူး တုံရီနေကြသည်။ ကျော်ကျော်က လက်တစ်ဖက်မှ ဓါးကို ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဥမ်္မာ့ ဖင်ကြီးကို ဆွဲယူပွတ်သပ်လိုက်လေရာ ဥမ်္မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ 

“ အဟင့် .. မြန်မြန်လုပ်ဟာ ။ ငါ ရှက်တယ်။ အဟင့် ” 

အမှန်တကယ် ဥမ်္မာခမျာ ရှက်လွန်လွန်း၍ ငိုနေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူစိမ်းယောကျ်ားလေးတစ် ယောက်ရှေ့မှာ မိမိစောက်ဖုတ်လေးကို အစွမ်းကုန်ပြူးပြဲကာ အလိုးခံရန် ကုန်းပေးရသော အပျိူစင်မလေး တစ်ယောက်အဖို့ အဘယ်မျှ ရှက်ခြင်းကို ခံစားရမည်နည်း။ ကျော်ကျော်က တရှိန်ရှိန် လိမ့်တက်လာသော ကာမဆန်္ဒများကြောင့် သူ့လီးကြီးအား သေးငယ် ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ဝင်စေရန် ကိုင်သွင်းရန်သာ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။

“ ဗြစ် .. တစ်..... ပြွတ် ”

ဒစ်ထိပ်ကြီးက စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးကို တစ်ချက်ချော်ထိုးပြီးမှ အကွဲ ကြောင်းလေးသို့ တေ့မိပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို မပွင့်မအာဘဲ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေ ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ တွန့်ကနဲ ရှုံ့ဝင်သွားပြီးမှ ချိူင့်ဝင်သွားသည်။ ထိုအနေအထားအတိုင်း သုံးစက်္ကန့်မျှ လက်လျှော့လိုက်ဟန်ဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေရာ လီး ကြီးက ဗြွတ်ကနဲ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ နွေးကနဲ နူးညံ့နွေးထွေးသော လီးကြီးအထိအတွေ့က စောက်ခေါင်းလေးကို ကျင်စိမ့်သွားစေ သည်။ 

မြေကြီးပေါ်မှာ ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ရှေ့သို့ ရုတ်တရက် ကွေးညွတ်သွား လေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးက လီးကြီး ဝင်ချိန်တွင် စုဝင်သွားသော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်သွားချိန်တွင်မှာမူ အလိုလို ဆတ်ကနဲ နေရာရွှေ့ပြီး အစွမ်းကုန် ကားပစ်မိသည်။ လီးဝင်သွားမှ ဥမ်္မာကုန်းထားသော 

“ ပိုဇေရှင် ”

ကပိုမှန်သွားသည်။ ဖင်လေးက ပိုမိုကော့တက် သွား၏။ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ပိုမို ဖောင်းလာ၏။ စောက်ဖုတ်လေးက လီးအရင်းအထိ ကပ်နိုင်ရန် ပိုမို ပြူးထွက်လာလေသည်။ ကျော်ကျော်က မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးအခြေအနေကို သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် အရမ်းကာရော ဆောင့်မသွင်းရဲ။ ဖြေးဖြေးချင်းသာ မျှင်းထည့်နေ၏။

“ ဗြွတ် .. တစ် တစ်... ပြွတ် ... ”

“ အင့် ... ဟင်း .. ဟင်း ”

နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်သွားလေးနှင့် ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားရင်း ဥမ်္မာက မတိုးမကျယ်လေး ငြီးတွားရှာလေသည်။ မျက်စေ့လေးများလဲ မှေးစင်းသွားကြ၏။ နထင်ရင်းကို အပူရှိန်တွေ တက်လာသလိုလို၊ ပေါင်အတွင်းသားတွင်းသို့ပင် တစ်စုံတစ်ရာ သပ်လျှိူခံရသလိုလို မလှုပ်ချင်၊ မရှားချင် ... ။ စောက်ဖုတ်လေးကိုသာ အားနှစ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ညှစ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဥမ်္မာက အား နှင့်ညှစ်ထားစဉ် လီးကြီးက ရှေ့မတိုးနိုင်ဘဲ တန့်သွားပြီး စောက်ဖုတ်လေးအား ပျော့သွားချိန်မှာ ထစ်ကနဲ နစ်ဝင်သွားနေပေတော့သည်။ 

“ ဗြွတ် ... ပြွတ် .. ပြွတ် .. ” 

တစိမ့်စိမ့် ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် လီးကြီးကိုယ်ထည်မှာ စောက် ခေါင်းထဲသို့ ချောဆီလိမ်းထည့်သလို အနည်းငယ် ပြေပြစ်လာသည်။ လိုးစကဲ့သို့ ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီး မဟုတ်တော့ဘဲ အရည်လေးရွှဲရွှဲဖြင့် ချောမောပြေပြစ်စွာ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ ကျော်ကျော်လက်မှ ဓါးလဲ မြေပြင်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၏။ သို့သော် ဓါးကို သတိမထားနိုင်ကြ တော့။ ကျော်ကျော့်အာရုံကလဲ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှာသာ စူးစိုက်နေပြီး ဥမ်္မာကလည်း နာကျင်ခြင်း၊ အီဆိမ့်ခြင်း၊ ယားယံနွေးထွေးအိစက်ခြင်း၊ ကာမအရသာဆိုသော အရသာထူးကို ပထမဆုံးတစိမ့်စိမ့်မြီးစမ်းရင်း တသိမ့်သိမ့်ခံစားနေချိန်ဖြစ်လေရာ ဘာကိုမျှ သတိမရတော့ချေ။

“ ဥမ်္မာ နာသေးလားဟင် ”

“ နည်းနည်း နာသေးတယ်ဟ .. နင့်ဟာကြီးကလဲ မဆုံးတော့ဘူးလား .. အခုထိ ဝင်နေတုန်းဘဲ”

“ ဆုံးတော့မယ်.. နင် နာမှာစိုးလို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေတာ .. နင့်စောက်ပတ်လေး ကွဲသွားလိမ့်မယ် ”

“ အောင်မာ. ... အခုမှ ကြင်နာမနေပါနဲ့နော်။ ဟင်း .. စောက်ဖုတ်ထဲဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေမှ ” 

“ နင် အရမ်းနာပြီး အရသာမရှိမှာစိုးလို့ ဟ ”

“ ဟုတ်တယ်.. ငါက အရသာရှိချင်လို့ ခံနေတာကိုး ”

“ မဟုတ်ဘူးလားဟ။ လိုးမှတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းအောင် လိုးချင်တာပေါ့ ”

“ ကဲပါ .... လုပ်ပါ .. မြန်မြန်ပြီးရင် အေးတာဘဲ ”

“ အေးလေ.. နင့်သဘောနော်..”

ကျော်ကျော်က သေးကျဉ်းသော ဥမ်္မာ့ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲပြီး လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြွတ် ... ”

“ အီး ဟီး ... ”

ဥမ်္မာ ရှေ့သို့ ဆတ်ကနဲ ယိုင်သွားပြီး ပြန်မတ်လိုက်ရှာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တင်းကနဲ ပီပြင်စွာ အလုံးအရင်းနှင့် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးကြီးအင်အားမှာ မသေးလှ။ စောက်ခေါင်းတစ် ခုလုံး ရှိန်းကနဲ ၊ ဖျင်းကနဲ၊ သိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွားစေ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း သုံးလေးချက်မျှ ခပ်နာနာလေး ဆက်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ် အောက်ဖက်နှုတ်ခမ်းစွန်းလေးမှာ နှစ်လက်မခန့် ဖြတ်ကနဲ ကွဲသွားပြီး သွေးစလေးများ စီးကျလာ လေတော့သည်။

“ ကွဲသွားပြီ ထင်တယ် .. ကျွတ် . .. ကျွတ် ”

ဥမ်္မာ ငြီးတွားသံလေးက သနားစဖွယ် တိုးတိတ်လှ၏။ 

“ ဆောရီးကွာ ။ ဥမ်္မာ့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျဉ်းတာကိုး ”

“ အပျိူဘဲ ကျဉ်းမှာပေါ့ ။ ဟွန်း မပြောချင်ဘူး ။ ကျယ်တာကြိုက်ရင် ကလေးအမေတွေကို သွားချပါလားလို့ ”

“ နင်ကလဲဟာ ဘယ်ယောကျ်ားက ကျယ်တာကြိုက်မှာလဲ။ နင့်စောက်ဖုတ်လေးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ” 

“ နင် ပါးစပ်အရသာ မယူနဲ့နော် ကျော်ကျော် ။ ပြီးအောင်သာ မြန်မြန်လုပ် ”

ပါးစပ်က စကားများက တတွတ်တွတ်ပြောနေကြသော်လည်း ကျော်ကျော်က စည်းဝါးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးနေလေရာ တပြွတ်ပြွတ်အသံများ ညံနေလေ၏။ 

“ ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ် .. ဗလွတ် .. ဗြစ် ”

“ ဟိတ် . .. အသံတွေ အရမ်းမြည်အောင် မလုပ်နဲ့ဟာ ”

“ သူ့ဖာသာ ထွက်တာဘဲ ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲဟ ”

“ ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် ”

“ အား ... အား..... နာတယ် .. ဖြေး ..ဖြေး ဟ ” 

တဖြေးဖြေး တထစ်ခြင်း လှမ်းလာသော ကာမ ပန်းတိုင်ဆီသို့ နှစ်ဦးသား ချဉ်းကပ်မိကြပြီမို့ ဥမ်္မာကလည်း ဖင်လေးကို နောက်သို့ ပြန်လည် ဆောင့်ဆောင့်ပေးလာရာ ကျော်ကျော်၏ လိင်တန်ကြီးက အဆုံးအထိ နစ်ဝင်သွားပြီး ဂွေးဥကြီးက ဥမ်္မာ့ ဖင်ဖြူဖြူလေးကို 

“ ဖတ်ကနဲ ”

မြည်အောင် ရိုက်မိနေလေတော့သည်။ ဥမ်္မာမှာ အားအင်များဝင်လာသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး 

“ အင်း ”

ခနဲ ငြီးရင်း သုတ်ရည်ဖြူဖြူလေးများကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ကျော်ကျော် က ဥမ်္မာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်အနေအထားသို့ ပြန်ထားပြီး ဒူးနှစ်လုံးကို မေးစေ့အောက်အ ထိ ဆွဲတင်မလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကန့်လန့်ဖြတ် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဆန့်ထားပြီး လျှာမထိ အာမထိ လီးချည်းသက်သက် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးလိုက်လေ ရာ တဖိန်းဖိန်း ၊ တရှိန်းရှိန်း ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်ကျော့်လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဥမ်္မာ့စောက် ခေါင်းအတွင်းသို့ ဗြင်းကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ 

........................................................................................................................

“ တောက် ..... အမျိူးမျိူး ဒုက်္ခပေးတယ်”

ပြင်းထန်သော တောက်ခေါက်သံနှင့်အတူ ကျော်ကျော်သည် ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ထဲသို့ လက်နှိုက်ခါ မြသဲစံအိမ်ကြီးထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် လူသူကင်းရှင်းနေသည်။ ထို့ ကြောင့် အပေါ်ထပ်သို့ ဆက်ပြီး တက်ခဲ့လေသည်။ ဦးစပ်ခွန်ကြာက သူ့သမီးမင်္ဂလာဆောင် ကိစ်္စအတွက် အကူအညီတောင်းနေ၍ အစီအစဉ်များ မေးမြန်းခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကျော်ကျော် ဒေါပွနေသည်။ ဒေါသကြောင့် ချမ်းအေးရမှန်း ပင်မသိတော့ ။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့သာ လှေခါးအတိုင်း ဆက်တက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟာကွာ ... အဲလို အရမ်းဆောင့်တော့ နာတာပေါ့ ”

“ ဆောရီးအချစ်ရယ်.... ဖြည်းဖြည်းလေးဘဲ လုပ်ပေးမယ်နော် ”

စောစောစီးစီး မအေလိုးနှယ်ဗျာ ... ကျော်ကျော် ကြိမ်ဆဲလိုက်ရင်း တံခါးဝတွင် ရပ်လိုက်၏။

“ ကြည့်ပါလား ... နို့ကို အရမ်းကိုင်တာဘဲ .. နာတယ် မောင် ....” 

စောမြသူဇာ အသံလေးက ကျော်ကျော်ရင်ထဲကို ပိုပြီး နာကျင်ပူလောင်စေ၏။ 

“ အဲလိုကြီးက မကောင်းဘူးကွာ .. . ညောင်းတယ်။ ရိုးရိုးပဲလိုးပါလား .. နော် မောင် ....မောင်က လိမ်္မာပါတယ်နော်...”

ခုကတည်းက ခွန်ပိုင့်ကို နင်အရှုံးပေးနေရပြီလား သူဇာရယ် . ... ... တောက်။ အေးလေ ... လင်မယားဆိုတာ ဒီလောက်တော့ ရှိရမှာပေါ့ .. ကျော်ကျော်အခန်းတံခါးကို ခေါက်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်ရာ အထဲက အသံလေးများက ထွက်လာပြန်ပါသည်။ 

“ ဟင့်အင်းကွာ ... လီးတော့ မစုပ်ချင်ဘူး ။ မောင်ရယ် ”

စောမြသူဇာ အသံက တိုးတိတ်ညင်သာစွာ ပေါ်လာပြန်သည်။ 

“ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား ကဲ ပြော ... ”

“ ချစ်တာပေါ့လို့ ” 

“ ချစ်ရင်ရော့ ...... တစ်ခါဘဲ ... တစ်ခါဘဲ ... ”

“ ဟာကွာ .. ... မောင်ကလဲ .... အု အု ပြွတ် ပြွတ် ”

ကျော်ကျော် မေးကြောကြီးများ ထောင်သွား၏။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို စမ်းလိုက်သည်။ 

“ တောက် ငါ့ ချစ်ဦးသူကို ကိုယ်မေကိုယ်လိုး လီးစုပ်ခိုင်းရတယ်လို့ .... ခွန်ပိုင် .. ခွန်ပိုင် အေး လေ... သူဇာက မင်းမယားဖြစ်နေပြီဘဲ .. မင်းလုပ်ပေါ့ကွာ ။ ဟင်း ဟင်း ... ကျော်ကျော် အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းပြီး ဧည့်ခန်းတွင် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ရင်း သူတို့အပြီးကို စောင့်နေလိုက်၏။ 

“ ခွန်ပိုင် ဓါးထိုးခံရလို့တဲ့ ”

“ ဘာ .... ဘာပြောတယ် ... ”

ကျော်ကျော်ပြူးပြူးပြာပြာဖြစ်သွားသည်ကို ဒုရဲအုပ် ဦးတင်ထွန်းအောင်က မျက်လုံးမှေး၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ်... ခွန်ပိုင် သေပြီကွ။ သူ့ညီမ နန်းဥမ်္မာက မင်းဖြစ်ရမယ်လို့ တိုင်ချက်ဖွင့်တယ်။ သူ့ကိုလဲ အဓမ်္မကျင့်မှုနဲ့ တရားစွဲတယ် ကိုယ့်လူ။ အခု မင်းကို တို့ လာဖမ်းကြတာပါ ”

“ ဟာ ဆရာ ..... ကျနော် လူမသတ်ဖူးဗျ......... မသတ်ဖူး ”

“ သူခိုးက ခိုးတယ် ဘယ်ပြောမလဲကွ ... ”

ကျော်ကျော် နုံးချိသွားသည်။ အားအင်တွေလည်း ဆုတ်ယုတ်သွားသည်။ နေရာမှ ဖြေးလေးစွာ ထရပ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲအရာရှိရှေ့သို့ ပူးကပ် ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးတင်ထွန်းမျက်နှာတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းများ ဝေဖြာနေလေသည်။ သူသိချင်သည့် မေးခွန်း များကို ထပ်မေး၏။

...............................................................................................................................

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ နှစ်ယောက်သား ခြံထဲတွင် ယှဉ်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြော လာကြသည်။ 

“ ကိုကို သေရတာ ငါ့ကြောင့် ”

“ ဘာဆိုင်လို့လဲ ဥမ်္မာရယ် .. မဆိုင်တာတွေ ... ”

“ ဟုတ်တယ်.... မြသဲစံအိမ်ကို ကိုကိုရောက်လာခဲ့တာကိုက ကြမ်္မာငင်တာပဲလေ.. သူဇာရယ် ”

သူဇာက အဝေးသို့ ငေးရင်း သက်ပြင်းချသည်။ 

“ ငါမှားတယ် ... သူဇာရယ် ... ကိုကိုသေလို့ ကျော်ကျော်ကို တိုင်တာ မဟုတ်ဘူး သိလား ... ကိုကိုမရှိရင် ကျော်ကျော် သူဇာ့ကို လက်ထပ်မှာဘဲ ဆိုပြီး မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်လိုက်တာ ဘဲ သူဇာ .... ဟုတ်တယ် သူဇာ ကျော်ကျော့်ကို ဥမ်္မာ တကယ်ချစ်မိနေပြီ သူဇာ ” 

“ ဟာ... ဒါဆို ကျော်ကျော် လူသတ်သမား ဆိုတာ မသေချာဘဲနဲ့ တိုင်လိုက်တာပေါ့ ”

“ ဟုတ်တယ်... သူဇာရယ်.... ဥမ်္မာ ဘာလုပ်ရမလဲဟင်”

“ ဟင်.. ဥမ်္မာရယ်.. ဒုက်္ခပါဘဲ ”

နန်းဥမ်္မာ အသဲနုနုဝယ် အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသတ်တို့နှင့် ရင်းနှီးခဲ့သော ကျော်ကျော့်ကို စွဲလန်းခဲ့ရသည်ကို သူဇာ လက်ခံမိပါသည်။ ယောက်ျားလေးများကဲ့သို့ နေရာတကာ နှလုံးသားကို ပွဲထုတ်၍ မရသော မိန်းမသားဘဝကို သူဇာနာကျည်းမိ၏။

“ တို့နှစ်ယောက် ကျော်ကျော့်ကို ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ရအောင် ”

“ အင်း .. ကောင်းသားဘဲ ... အခု သွားရအောင်လေ ”

ရဲစခန်းအပြင်ဖက်တွင် ကားလေးတစ်စင်း ငြိမ့်ကနဲ ရပ်လိုက်သည်။ ကားထဲမှ ရှမ်းမ ချောချောလေးနှစ်ယောက်ထွက်လာ၏။ နှစ်ယောက်လုံး အလှက တစ်မျိူးစီ စာဖွဲ့နိုင်လေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားထွား ဖွံ့ဖွံ့ကြီး လှပနေသော မြသဲစံအိမ် အရှင်သခင် မလေး စောမြသူဇာ ... ပွင့်သစ်စ နှင်းဆီငုံလေးကဲ့သို့ အဖုအထစ် အနိမ့်အမြင့်အမောက်များဖြင့် ပန်းပုရုပ်လေးလိုလှနေ သော နန်းဥမ်္မာ .. ။

သူတို့နှစ်ယောက် အနောက်မှ ထာဝရ ငြိမ်းချမ်းသော မျက်နှာဖြင့် ခြံစောင့်ကြီး ဦးစိုင်းလုံက ဒရိုင်ခန်းမှ ယိုးဒယားလက်ဆွဲချင်းကို ဆွဲပြီးလိုက်လာ၏။ 

“ သုံးရာ့နှစ် ကျော်ကျော် ။ ဧည့်သည် ”

တန်းစီအခန်းစောင့်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ကျော် ပျော့စိစိ မျက်နှာဖြင့် သံတိုင်များနား ကပ်လာလေသည်။

“ ကျော်ကျော် နေကောင်းရဲ့လားဟင် ”

ဂရုဏာပြည့်လျှံစွာ မေးလိုက်သော်လည်း ကျော်ကျော်က မျက်ရည်ဝိုင်းသော မျက်လုံးများဖြင့် သူဇာ့ကို ကြည့်နေရင်း ငိုမဲ့မဲ့ပြုံးပြရှာသည်။ ဥမ်္မာက ငိုသည်။ သူဇာကလဲ ကြိတ်ရှိုက်သည်။ ကျော်ကျော် မျက်စေ့မှတ်ပြီး တင်းကနဲ အံကြိတ် လိုက်သည်။ 

“ မနေ့က ရှေ့နေက ပြောတယ်..”

“ ဘာတဲ့လဲ ကျော်ကျော် ”

“ သေဒါဏ်နဲ့တစ်သက်တစ်ကျွန်း .. တစ်ခုခု ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် .. မဖြစ်ရင် နှစ်ခုလုံး ကျခံရမှာဘဲ...တဲ့ ”

“ အိုး .... ဟင် .. ဟာ .. ” 

ဦးစိုင်းလုံကပါ စိတ်မကောင်းစွာ ရေရွတ်လိုက်ရှာသည်။

“ ဒါပေမယ့် ငါပျော်ပါတယ် သူဇာ ”

“ ပျော်တယ် ဟုတ်လား ကျော်ကျော်ရယ် ” 

“ ဟုတ်တယ်... ငါလို မုဒိမ်းသမား ၊ လူသတ်ကောင်တစ်ယောက် ဟောဒီ လောကကြီးက ထထွက်သွားရမှာ ဝမ်းနည်းစရာလား ”

ဝမ်းနည်းစရာလားဟု မေးရင်း ကျော်ကျော်ငိုသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ဦးကလည်း သံတိုင်ကို ကိုင်ထားသော ကျော်ကျော်လက်ဖျားကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငိုချလိုက်ကြသည်။

“ အချိန်စေ့ပြီ ။ ဧည့်သည်ပြန်ချိန် ”

ကြေကွဲသော မျက်လုံးများဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ကျော်ကျော်အား ရဲသားတစ်ဦးက ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သတိပေးရင်း ဆွဲခေါ်သွားသည်။ 

“ ကျော်ကျော် .......... ကျော်ကျော်ရယ်..”

“ မောင်ရယ် ........ မောင်ရယ်..”

ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာကို တအံ့တသြ လှည့်ကြည့်သည်။

“ မောင် .. ဥမ်္မာ့ကို ခွင့်လွှတ်တယ်လို့ ပြောသွားဦးလေ ”

ဥမ်္မာက သွေးရှုးသွေးတန်းလေး လှမ်းအော်သည်။ သူဇာက ဥမ်္မာ့ ပုခုံးလေးကို သတိပေးသလို ကိုင်ရင်း လှုပ်ရင်း

“ သူငယ်ချင်းရယ်... ပြန်ကြစို့နော် ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ လူငယ်များအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းလုံတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ တထွေထွေ ကျဆင်းလာ သည်။ ထို့နောက် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားပြီး

“ စခန်းမှူးကြီးခင်ဗျာ ....... ခွန်ပိုင့်ကို သတ်တာ ကျူပ်ပါ ..... ”

“ ဗျာ ............ ဗျာ ..................... ”

“ ဟုတ်တယ်........ကျူပ်သတ်တာ ။ ဒီကောင် ကျူပ်သမီးလေး နန်းအိဝါကို ဖျက်ဆီးပြီး မယူလို့ ကျူပ်သမီးလေး သူ့ကိုယ်သူ သတ်သေရတာ ... ဒါကြောင့် ကျူပ် .. ကျူပ် ဓါးမြှောင်နဲ့ ခြောက်ချက်တိတိ မသေမချင်း ထိုးသတ်ခဲ့တာပေါ့ ။ ကျူပ်အပြစ်ကို ကျူပ်ဘဲ ခံသင့်တယ်လို့ မြင်လာခဲ့ပါပြီ ”” 

“ သြော်... ဦးလေးရယ်...”

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ ပြိုင်တူရေရွတ်မိကြ၏။ 

............................................................................

“ သွားပါနော် ဟွန့် .. ဟိုမှာ သူ့မိန်းမက ”

စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်ရင်း နန်းဥမ်္မာကို မျက်စောင်းထိုးပြသည်။ 

“ အားလုံးကိုယ်စား ကျေးဇူးတင်စကား ပြောမလို့ လာခဲ့တာပါ ”

“ ဒါဆို အခု ဘယ်ကိုများ ခြေစကြာ ဖြန့်တော် မူဦးမှာလဲ ”

“ အားလုံးနဲ့ဝေးရာကိုပေါ့ သူဇာရယ် ”

ကျော်ကျော့်အသံက အားငယ်ဝမ်းနည်းသံ ပါနေလေသည်။ 

“ ဥမ်္မာ့ကို နင်မသနားတော့ဘူးလား ကျော်ကျော်ရယ် ”

“ ဥမ်္မာ့ကို သနားပါတယ်.... ဒါပေမယ့် အနိုင်ကျင့်ခဲ့မိလို့ နောင်တရမဆုံး ဖြစ်နေမိတယ်... ငါ့ကိုလဲ သူ မုန်းနေမှာပါဟာ ” 

ကျော်ကျော့်မျက်လုံးက ဥမ်္မာ့ထံ သို့ရောက်လာ၏။

“ ကြည့်ပါလား ဟွန်း ”

ဥမ်္မာက ရေကူးကန်ထဲမှ ရေနှင့် လှမ်းပက်သည်။ 

“ အခု နင့်ကို ဥမ်္မာက မမုန်းတော့ဘူးဟ ။ သိပြီလား ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် ”

“ လေးဘက်ထောက်မိတိုင်း နင့်ကို သတိရတယ်လို့ ငါ့ကို ခဏခဏ ပြောနေတယ် ”

“ ဟာ သူဇာနော်......... ညစ်တီးညတ်ပတ်တွေ ...သွား ”

နန်းဥမ်္မာက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောရင်း ၊ တဖက်သို့ လှည့်ထွက်သွား၏။ စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်သည်။

“ သွားပါဟ။ ငါရှောင်ပေးမှာပါ။ ဟင်း ဟင်း” 

စောမြသူဇာက ပြောပြောဆိုဆို နေရောင်ခံ ကုလားထိုင်ပေါ်မှ စွေ့ကနဲ ထသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်က ရေကူးကန်စပ်သို့ သွားထိုင်လိုက်လေသသည်။ 

“ ဟိတ်.... သူဇာပြောတာ ဟုတ်လား ... ဥမ်္မာ။ လေးဘက်ထောက်တိုင်း မောင့်ကို သတိရတယ် ဆိုတာလေ ” 

““ လာပြန်ပြီ ... မောင်နော်.... မစနဲ့ ဟွန်း ”

အခြေအနေအရပ်ရပ်သည် ဇာတ်ပေါင်းခန်းသို့ ပို့ဆောင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဦးစပ်ခွန်ကြာက တရေးမှောင့်၍ စောမြသူဇာခမျာ အပူများထူရပြန်ပါလေသည်။ 

................................................................................................

အပိုင်း ( ၃ ) 

“ သူက သမီးနဲ့ လက်ထပ်ပါ့မယ်တဲ့ကွယ် ”

“ ဟာ သမီးမှ မမြင်ဖူးတာ ဖေဖေကလဲ .. ”

“ အေးလေ ... ဒါကြောင့် ဖေဖေ ခေါ်လာပါတယ်။ ”

“ ဟွန်း .. သူငယ်ချင်းတွေကပါ .. ဖေဖေနဲ့ရောပြီး လက်ထပ်ဖို့ချည်းဘဲ ပြောနေတာ။ သူ့သမက်လောင်းကဖြင့် ဖြူသလား မဲသလားတောင် မမြင်ဖူးဘဲနဲ့ ”

“ ဟောဗျာ ....ဒီမောင် ... အသက်ရှည်ဦးမယ်..”

ခြံဝမှာ ညင်သာစွာ လှိမ့်ဝင်လာသော တိုယိုတာ ကော်ရိုလာ အဖြူလေးတစ်စင်းက ဆင်ဝင်အောက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်က ဗိုက်ရွှဲရွှဲ အသားမည်း မည်း ကုလားကြီး။

“ ဟင် ဒါလား .... ဖေဖေ..... ဒေါက်တာ မင်းထိုက်ဆိုတာ ”

စောမြသူဇာက စိတ်ပျက်စွာ မျက်နှာလေးအိုပြီး ပြောလိုက်ရာ ဦးစပ်ခွန်ကြာက တဟားဟား ရယ်လိုက်၏။ 

“ ဟုတ်ပ .. ဟုတ်ပဗျာ။ အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်ပါဘဲ ။ ဟား ဟား .. ကြံကြံဖန်ဖန် သမီးကလဲ အဲဒါက သူ့ဒရိုင်ဘာ ကုလားပါဟ။ ဟိုမှာလေ သူက အခုမှ ဆင်းလာတာ တွေ့တယ်မှတ်လား ”

“ အိုး ... ”

အာမေဋိတ်သံလေးပင် ထွက်သွားမိသည်။ သပ်ယပ်မွန်ရည်သော လူရွယ်တစ်ဦးပါလား။ ချောမောခန့်ညားသော မျက်နှာက လူတိုင်းကို သနားတတ်ဟန်ဖြင့် ကြည်လင် သန့်စင်နေသည်။ 

“ လာဟေ့ မောင်မင်းထိုက် .. မင်းဒရိုင်ဘာကို အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်လားလို့ သမီးက မေးနေတယ်ကွ ”

“ အင်း ... သူဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ အန်ကယ်။ ကျွန်တော် ဆေးတက်္ကသိုလ်တက်နေတော့ သူက (၅) တန်းဘဲ ရှိသေးတာကိုး။ ”

“ သမီးမှတ်မိလားကွဲ့ ”

“ ဟင့်အင်း မမှတ်မိဘူး ဖေဖေ ”

“ ညောင်ရွှေသွားတိုင်း ဖေဖေအမြဲဝင်တဲ့ဆေးခန်းက သူ့ဆေးခန်းပေါ့ကွဲ့ .. လာ.. အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင် ”

စောမြသူဇာအား သူက ဖော်ရွှေနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြရင်း အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ သူဇာ သူ့အပြုံးကြောင့် ရင်ထဲတွင်လှိုင်းထ ကျန်ခဲ့သည်။

 ------------------------------------- 

“ မောင် အိပ်တော့မလားဟင် ”

“ မောင် စာနည်းနည်း ဖတ်လိုက်ဦးမယ်။ ချာတိတ် အိပ်နှင့်လေ ”

ဘယ်လို ဘယ်လို မင်္ဂလာဦးညမှန်းလဲမသိ .. ။ သတိုးသားက စာဖတ်နေသည်မှာ ည (၁) နာရီ ကျော်နေပြီ။ သူဇာ အိပ်ချင်လာသည်။ မယားဝတ်္တရားမကျေမှာ စိုးသည်။ ပထမဦးဆုံးညမို့ သူဘယ်လိုလိုးမည်ဆိုတာကိုတွေးလျှက် ရင်တုန်မောပမ်းနေမိသည်။ တနေကုန် မင်္ဂလာအခမ်းအ နားကြားမှာ လှုပ်ရှားခဲ့ရ၍လဲ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျဆင်းနေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ်က အိပ်ယာ အစောကြီးဝင်လို့ သိပ်မကောင်း။ ယခုတော့ အိပ်ချင်နေပြီ။ ကြည့် .. ည (၁) နာရီ ထိုးနေပြီဟာကို။ 

လူပျိူကြီးတွေက ဒီအတိုင်းဘဲလေ .... ဘယ်ကစရမှန်းမသိတာနဲ့ ခြင်ထောင်ထဲ မဝင်ဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ သူဇာ တရှုးရှုးအိပ်မောကျသွားတော့မှ ဟန်ဆောင်ကြည့်နေတဲ့ စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်ချခဲ့ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်မိသည်။ ညဝတ်အိမ်းကျီပါးပါးလေးအောက်မှ ရုန်းကန် လှိုင်းထနေတဲ့ သူဇာ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက မီးချောင်း အလင်းရောင်အောက်မှာ တင်းပြောင်လို့နေသည်။ ဆရာဝန်ပေမယ့် မိန်းမတွေနဲ့ ကိုယ်က မပတ်သတ်အောင် နေခဲ့သူဖြစ်သည်။ လင်မယားဖြစ်လာလျှင်တော့ လိုးကြရမည်။ 

လိုးဖို့လည်း ယူကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဘဝအဖော်မွန် တွေ ဘာတွေ တင်စားပြီး ပေါက်တတ်ကရလေးဆယ်ပြောနေကြသည်။ ညာပြီးလျှင်တော့လိုး ၊ လိုးပြီးလျှင် ခလေးထွက် ။ အဲဒါကြောင့် မင်္ဂလာဆောင်တာ လိုးဖို့ဘဲ ။ ခုတော့ ကိုယ့်ဟာက ည (၂) ကျော်ပြီ။ မင်္ဂလာဦးည အဓိပ်္ပါယ်ကို မဖော်နိုင်သေး။ လှပနုထွေးသော သူဇာ့မျက်နှာလေးကို မြတ်နိုးစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း လီးကြီးက ဇာတိပြလာသည်။ တောင်လာသည်။ 

သူဇာ့ပေါင်ကြားကိုလည်း မျက်စိကရောက်သည်။ ဖူးဖူးစိုစို နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကို မရဲတရဲ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ရင်း နမ်းသည်။ သူဇာမနိုးသေး။ သူ ရဲတင်းလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို တဖွဖွလေး စုပ်ယူပြီး နို့ကြီးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူဇာ အသက်မှန်မှန်ရှုပြီး အိပ်မောကျနေဆဲ။ ညဝတ်အိမ်းကျီ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖြေချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်မှအိမ်းကျီကိုလည်း ခွာချလှန်ဟလိုက်သည်။ ခါး၊ ရင် ၊ တင် ပန်းပုရုပ်တစ်ရုပ်ကို အသက်သွင်းထားသလား ထင်မှတ်မှားလောက်ကို စောမြသူဇာက လှပနေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ခါးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်ခါ ကုတင်ခြေရင်းတန်းပေါ် တင်လိုက်လေသည်။

“ ဟင် ......... သြော် ......... မောင် ”

သူဇာ လန့်နိုးလာသည်။ နောက်မှ သတိရသွားပြီး ၊ ခေါင်းလေးကို စောင်းကာ မျက်စိလေး မှတ်ထားလိုက်ရှာသည်။ မောင့်သဘောဆိုသည့်သဘော။ မင်းထိုက်က အခုမှ လိုးခန်းစနိုင်လေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကို အလကားနေ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေ သည်။ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်သည်လဲမဟုတ် အတော်ခက်သည့် လူပျိူကြီး။ သူဇာက နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးများ ကွေးပြီး ပြုံးချင်နေသည်။ လီးကတော့ မာတောင်နေပါသည်။ 

ပူနွေးသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရှိနေလေရာ သူဇာက အသည်း ယားပြီး သူမ ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် လေးဘက်လေးတန် ကားပေးလိုက်လေတော့ သည်။ ထိုအခါမှ ပူနွေးသော သူ့လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သူဇာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တလကြမ်း ကြီး ဝင်သွား၏။

“ အား .. အား .... ””

သူဇာ လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်၏။ 

“ ဗြွတ် ”

သူက လီးကြီးချက်ချင်း ပြန်ချွတ်ရင်း 

“ အရမ်းနာလို့လားဟင်”

ဟုမေးသည်။ သူဇာ သက်ပြင်းမသိမသာ မှုတ်ထုတ်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို ပြုံးပြီး ကြည့်သည်။ 

“ မနာပါဘူး မောင် ၊ လန့်ပြီး အော်မိတာပါ ”

“ ဒါဖြင့် အဲ ဟိုလိုလုပ်မယ်နော်”

“ အင်း အင်း ”

နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးဖြင့် ရက်ရင်း သူခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ အထောက်အကူများဖြင့် လူပျိူစစ်စစ်နှင့် တစ်ခုလပ်မလေးတို့၏ မင်္ဂလာဦးညကို စတင် ဆင်နွှဲကြပါလေတော့သည်။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သူဇာ ပူအိုက်လာသည်။ သူကတော့ ညောင့်လိုးကောင်း ဆဲ ...... 

“ မောင် ”

“ ဟင် .. ဘာလဲ .. သူဇာ ”

“ သူဇာ လေးဘက်ကုန်းပေးမယ်လေ ”

“ အင်း ... ဟုတ် .. ”

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လူရိုးကြီးအား သူဇာက လေးဘက်လေးကုန်းပြီး လိုးပုံလိုးနည်းပါ ပြရပြန်ပါ သည်။

“ ဒူးထောက်ပြီးမှ ထည့်လေ မောင် ... ဒူးကွေးပြီးရပ်နေတော့ ညောင်းနေမှာပေါ့ မောင်ရဲ့ ”

ဒေါက်တာမင်းထိုက်လုပ်နေပုံက ရှုးချင်ယောင်ဆောင်နေသည်များလားဟုပင် သူဇာ ထင်မိပြန် သည်။ အမှန်က ဒေါက်တာမင်းထိုက်မှာ မိန်းမနှင့် လုံး၀ ကင်းသူပင်။ 

“ နာနာလေးဆောင့် .. ဆောင့် ..အဲ .. ဟုတ်ပြီ .. အဲဒါမှ ထိတာ ”

“ ဗြစ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် ... ဖတ် ”

“ အားးးး .... အားးးး .. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ကျွတ် ”

အမှန်က သည်လောက် အော်ရလောက်အောင် မကောင်းသော်လည်း သည်အသံလေးကြားမှ ယောက်ျားတွေက ဖီလင်တက်တတ်ကြမှန်း တစ်ခုလပ်မလေး သူဇာက နောကြေနေပြီမို့ ထိုသို့ တဟင်းဟင်း ငြီးပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏ ( ကျူးပစ်များလည်း သတိထားကြပါ .. စကားချပ် ) ကြုံးနေသော လူပျိူကြီးက ဖီလင်တွေအပြည့် ..... 

“ ကဲ .. မောင် .. အောက်ကအိပ် .. သူဇာ လိုးပေးမယ် ”

“ အင်းပါ .. အွန်.. သူဇာက လိုးပေးမယ် ဟုတ်လား ”

“ အာ .. မောင်ကလဲကွာ ... ဒါလောက်တောင် ဗဟုသုတ နည်းရတယ်လို့ မဟုတ်သေးပါဘူး ”

သူဇာက ပြုံးစစနှင့် ပြောလိုက်ရာ သူက ရယ်၏။

“ ချာတိတ် ပြောလဲ ခံရတော့မှာဘဲ .. ကိုယ်က မ ဘက်မှာ အားနည်းတာလဲပါတယ် .. ဆေးပညာမှာတော့ လေ့လာဖူးတာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် ကိုယ်က ခန်္ဓာဗေဒသဘောနဲ့ဘဲ လေ့လာရ တာ ”

“ ကဲပါ .. ဆရာဝန်ကြီးရယ်... ကျွန်မကဘဲ ပြီးအောင် လိုးပေးပါ့မယ်ရှင် ”

သူဇာက ပြုံးစိစိနဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ခါ မင်းထိုက်ကို အိပ်စေလိုက်သည်။ သူဇာက ပါးစပ်ကပြောရင်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် ရင်းနှီးမှုရစေရန် လီးကြီးကို ကိုင်၍ ဖြဲချလိုက် သည်။ ကိုမင်းထိုက် မေးကျောကြီးများက တင်းကနဲ ထောင်သွားပြီး .. အံကြိတ်လိုက်ရင်း ..

“ အင့် .. အား .. နာတယ် .. သူဇာရဲ့ .. ”

ဟုဆိုသည်။ သူဇာက လီးကြီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ဦးစွာထိုးပြီး ကလိပေးပါသည်။ ကျင်ချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာ ဖြင့် ငုံခဲပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။ 

“ ဟိုး .. အိုး .. ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ် ”

ကိုမင်းထိုက် လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသည်အထိလဲ အရသာ ရှိလှပါသည်။ အပြုအစုကောင်းသော မယားလေးကို ပိုမိုပြီး ချစ်မြတ်နိုးစိတ်များလည်း ဝင်လာလေသည်။ သူဇာက တထစ်ပြီး တစ်ထစ် တိုက်စစ်ဆင်နေသည်။ ပြွတ်ကနဲ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီး ဆွဲပြီး စုပ်ပေး နေရာမှ ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံလျှက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ဒစ်တဝိုက်ကို ကွေ့ပတ်ပြီး ထိုးလိုက်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်ဖင်ကြီးမှာ ကော့ကော့ပြီး မြောက်တက်ခါ မွေ့ယာပေါ်သို့ ဘုံးကနဲ ပြန်ကျသွား သည်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း တဟင်းဟင်း ငြီးတွားနေပါတော့သည်။

“ သူဇာရယ် မောင့်လီးကြီးထဲမှာ စိမ့်စိမ့်သွားအောင် ကောင်းလှချီလား အချစ်ရယ်”

ကိုမင်းထိုက် အရှိအတိုင်း သူဇာ့ကို ပြောနေပြန်သည်။ ထိုသို့ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီးစုပ်လိုက် ဒစ်တ ဝိုက်ကို လုပ်နေရာမှ ခေါင်းကို လိမ်စောင်းပြီ လီးကို ပါးစပ်ဖြင့်လိမ်ကာ လိမ်ကာ ပွတ်သပ်ရင်း လေဖြင့်မှုတ်ခါ အရင်းအထိ စုပ်ချလိုက်ပြန်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ တင်းသွားပြီး သုတ်ရည်များ သူဇာ့ပါးစပ်ထဲသို့ စွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ပြင်းထန်စွာ ပန်းသွင်းလိုက် သည်။

သုတ်ရည်များက သူဇာ့အာခေါင်ထဲအထိ ရောက်သွားပြီး သူဇာက တံတွေးများ သုတ်ရည်များကို ကုတင်ဘေးသို့ ထွေးချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ပြောင်တင်းပြီး တဆတ်ဆန်တုန်နေသော လီးကြီးကို သူမ မျက်နှာလေးဖြင့် ပွတ်သပ် ရင်း လည်တိုင်၊ နဖူး ၊ နှာခေါင်းမကျန် ပွတ်သပ်ချော့မြူပေးလိုက်ရာ လူပျိူကြီး ကိုမင်းထိုက်မှာ အလွန်အမင်း အရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ 

“ ကဲ .... မောင့် အလှည့် ”

“ မောင့် အလှည့် .. ဟုတ်လား ... ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲဟင် ”

“ ကြည့် ... သူများကတော့ စုပ်ပေးရတယ်.. ဟွန်း ”

“ အော် ....... အင်း .... မောင်လဲ ရက်ပေးပါ့မယ်.. အချစ်ရယ်... ” 

သူဇာ့ စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်ကြည်များဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုမှာ ပြည့်ဖောင်းနေပြီး ခပ်အာအာလေး ဖြစ်နေပါသည်။ မိန်းမ စောက်ပတ် အတော်များများကို ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကာမစပ်ယှက်ရ သော ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးရက်ပေးရမည်ဆိုသော အသိက ကိုမင်းထိုက်ကို ရင်ခုန်စေသည်။ 

ကိုမင်းထိုက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ဆွဲပြီး ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲ သော စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း အရည်ကြည်များက ပြည့်လျှံကာ မီးချောင်း အလင်းရောင် အောက်တွင် တရွရွ လှုပ်ရှားနေလေရာ ငွေမှင်ရောင် သုတ်ထားသော ပိုးကောင်ကလေးများ ရွစိ ရွစိ လှုပ်ရှားနေသည်နှင့် တူလှပေသည်။ ကိုမင်းထိုက် မျက်လုံးများက စောက်ပတ်အထက်နားမှ ဆီးပြွန်လေးကို ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်စိလေးဆီသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ပထမဆုံး စောက်စိလေးကို လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ထိုးပေးလိုက်၏။ 

“ အင်း ..... ကျွတ် .. ကျွတ် .... ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ”

သူဇာက ခေါင်းအုံး အစွန်းလေးကို လက်ပြန်လေးဆွဲကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးစောင်း မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ညည်းငြူလိုက်ရှာလေသည်။ ကိုမင်းထိုက် လျှာကြီးက အတင့်ရဲလာပြီး စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို သုံးလေးချက်မျှ ရက်လိုက် ရာ သူဇာမှာ ဖင်လေးရှုံ့ဝင်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ အထဲသို့ တွန့်ဝင်သွားလေ၏။ ကိုမင်းထိုက် လျှာစောင်းကြီးများက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို တဖန် ရက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖြင့် စုချွန်ထိုးထည့်ကာ မွှေပစ်လိုက်ပြန်သည်။ 

“ အ .... အ .... မောင်က တတ်သားဘဲ .... ဟင်း .... ဟင်း ”

သူဇာက ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာ ရေရွတ်ရင်း ခါးလေးကို ဘယ်ညာ လူးလွန့်ပေးလိုက်မိသည်။

“ မောင် ......... မောင် ... ”

“ ဟင် ... ဘာလဲ .. သူဇာ ”

“ လိုးတော့ မောင်ရယ် .... သူများ မနေနိုင်တော့ဘူး .. အရမ်းထလာပြီ ... ဟင်း .. ဟင်း ”

မင်းထိုက်က သူဇာ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကိုင်မြှောက်ခါ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြားလေးထဲ သို့ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ရာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ကလေး တွင် တေ့လျှက်သားလေး ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ မင်းထိုက်က တေ့မိနေသော ဒစ်ကြီးကို သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ 

“ ပြွတ် .. အိ .. အီး ... ကျွတ် .. ကျွတ် ”

မချိမဆန့် ဝင်သွားသော လီးကို မညှာမတာ သွင်း၍ အားရှိပါးရှိ လိုးလိုက်သောကြောင့် သူဇာ ငြီးဆောင့်သွားသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး မျက်စေ့လေးမှိတ်ကာ တဖက်သို့ စောင်းသွားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိရှာသည်။ 

“ မောင့်ဟာကြီးကလဲကွာ .... ကြည့်တော့ ပျော့စိစိနဲ့ .. လိုးတော့လဲ မသက်သာဘူး .. ကြီးပြီး ရှည်နေတာဘဲ ... ”

“ သူဇာ .. ဘယ်လောက်မှ ကြီးတာ မဟုတ်ဘူး .. တချိူ့ဆို လုံးပတ်တောင် ငါးလက်မလောက်ရှိကြတယ် ”

“ အမလေးလေး မောင်ရယ်... အဲဒါ မိန်းမတွေက ဘယ်လို ခံကြတာလဲ ဟင် ”

“ မိန်းမ စောက်ပတ်ဟာ ရွှံ့နဲ့ပုံသွင်းထားသလိုဘဲ သူဇာ။ ကြိုက်သလောက်ကြီးပါစေ ဝင်သွားတာဘဲ .. ခံစားရတာခြင်းကတော့ အကြီးအသေးအလိုက် မတူကြဘူးပေါ့ .. သူဇာကရော ကြီးတာကြိုက်လား .. သေးတာကြိုက်လား ဟင် ”

“ ဟာကွာ ... မောင်ကလဲ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်လင်လီးဘဲ .. သေးသေး ကြီးကြီး ကြိုက်တယ် ”

ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ပြောလိုက်သော သူဇာ့အဖြေကို ကိုမင်းထိုက် သွားကြီး ဖြဲကာ အကြီးအကျယ်သဘောကျလျှက် ဆတ်ခါဆတ်ခါ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေသည်။

“ ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ပတစ် .. ဖတ် .. ဖတ် ”

“ ဟင့် ... ဟင့် ..ဟင် း ... မောင်က အဆောင့်သန်တယ် ... အဲဒါ အရသာမရှိဘူး မောင်ရဲ့။ ”

“ ဟုတ်လား .. ဘယ်လိုလုပ်ရင် အရသာရှိလဲဟင် ”

“ သူဇာ့အကြိုက်ကတော့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းလေးဖိသွင်းပြီး ကပ်ကပ်ပြီး ကြိတ်ဆော်တာမျိူးလေးက အရသာရှိတယ် မောင် ”

သူဇာ အရသာရှိတယ်ဆိုသော ပုံစံကို မင်းထိုက်က လုပ်ပေးရင်းမှ တကယ်ပင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အရသာ ရှိလွန်းကြတယ်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး ကုတ်နဲ့ကော်ပြီး ခွာချရမတတ် ဖိကပ်လျှက် အမွှေးချင်း တဗြိဗြိ ကပ်ပွတ်သံလေးများပါ ထွက်လာကာ သုတ်ရည်များ အသီးသီးပန်းထုတ် လိုက်ကြပြီး မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် လိုးပွဲလေး တစ်ပွဲ ပြီးဆုံးငြိမ်သက်သွားလေတော့ သည်။

------------------------------------------- 

မောဟိုက်နုံးချိစွာ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသော မင်္ဂလာဦးညကို ပြန်တွေးရင်း တဖက်တွင် ပက်လက် ကြီး ခြေပစ်လက်ပစ် အဝတ်ကင်းမဲ့စွာ အိပ်မောကျနေရှာသည့် မောင့်ကို သူဇာ အပေါ်မှ မိုး၍ ကြည့်နေမိသည်။ မောင်က ခန့်ခန့်ချောချော ဆရာဝန်မို့ သူဇာ မောင့်ကို ကျေနပ်စွာ အလိုးခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ တစ် ချိန်က လိုးပုံအမျိူးမျိူးကို သင်ကြားပေးခဲ့သော ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ လှစ်ကနဲတော့ သတိရမိ လိုက်သေးသည်။ 

ဘာဘဲပြောပြော ယခုကဲ့သို့ အကြင်လင်မယားဘဝမှာ မောင့်အပေါ်မှာ သူဇာက တာဝန်ကျေချင်းခြင်းဖြစ်သည်။ မောင့် ရင်အုပ်အပေါ်မှာ နူးညံ့အိစက်သော သူဇာ့ ပါးမို့မို့လေးများဖြင့် တယုတယ ပွတ်သပ်ပေး မိသည်။ မောင့်ထံမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်သံကို ကြားရပြီး တရှုးရှုး ပြန်လည် အိပ်မောကျနေပြန်သည်။ မောင်ရယ် .. တကယ့်ခလေးဆိုးကြီးလိုပါဘဲလား .. အချစ်ရယ်။ 

မောင့် လီးကြီးက တဒိတ်ဒိတ်သွေးတိုးနေသည်ကို သူဇာ လက်ကလေးက ခံစားသိရှိနေမိသည်။ သူဇာ မောင့်နှုတ်ခမ်းကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ခပ်ဖိဖိလေး စုပ်လိုက်သည်။ မောင့် မျက်လုံးများ လေးကန်စွာ ပွင့်လာသည်။ တပြိုင်တည်းတွင် မောင့်လိင်တန်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လူးလွန့်နိုးထလာလေရာ သူဇာ့ လက်ဖဝါးလေးအတွင်း နွေးထွေးမာကျောစွာ ကြီးထွားလာလေရာ သူဇာက ဝမ်းသာအားရလေး ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မသိမသာလေး ညင်သာစွာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်မိသည်။

“ လိမ်မာလိုက်တဲ့ အချစ်ရယ် ”

မောင်က သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လှန်စုပ်ယူကာ သူဇာ့ ကိုယ်လေးကို သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်ခန်္ဓာနှစ်ခု အထိအတွေ့က ငြိမ်သက်စွာ မှိန်း၍ အရသာခံရ လောက်အောင် နူးညံ့အိစက် နွေးထွေးနေကြလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ အချစ်ရယ် ... ”

မောင်က လှိုက်မောတုန်ရီစွာ ကတုံကရီကြီးခေါ်လိုက်သည်။ သူဇာ မောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ။ မရဲတရဲလေးသာ ပြန်ထူးလိုက်သည်။

“ မောင်လေ... သူဇာ့ကို လိုးရတာ အရသာ ရှိလိုက်တာကွာ ”

“ လူပျိူကြီးနော် .. ဟွန်း .... နောက်တော့ သူဇာ့ဟာလေးက ရိုးသွားပြီး အသစ်ကလေးတွေ ရှာဦးမှာမို့လား .. သွားပါ .. ”

“ ဒါက သူဇာတို့ မိန်းမတွေ အပေါ်မှာ တည်ပါတယ်ကွာ ကိုယ့်လင် ကိုယ့်ယောကျ်ားအတွက် အမြဲအဆင်သင့် ဖြစ်နေမယ် .. စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခြေအနေလေးတွေ ဖန်တီးပေးရမယ်လေ။ ပြီးတော့ ပို့စ် လေးတွေလဲ လေ့လာထားတတ်ရမယ်။ ဒါဆို ယောကျ်ားက ဘယ်စိတ်ကုန်မလဲ”

“ ကြည့် လူလည်ကြီး ”

ပြောပြောဆိုဆို မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ကားယားခွလျှက် မွေ့ယာပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရာ ငုတ်တိုကြီးတစ်ချောင်းလို မတ်တောင်နေသော မောင့်လီးတန်ကြီးမှာ သူဇာ့ စအိုဝလေးကိုတေ့ သွားမိသည်။

“ သူဇာ .. ထိုင်ချလိုက်လေ... တေ့မိနေပြီ”

“ ဟာ ... ဒါက ဖင်လေ .. မောင်ကလဲ ”

“ အဲဒီ နှစ်ပေါက်လုံးကို အလိုးခံတတ်အောင် ကျင့်ရမှာ ဒါမှ အမျိူးမျိူး လိုးလို့ရမှာပေါ့နော် .. သူဇာ ”

“ ဟာကွာ ဖင်ထဲတော့ မလုပ်နဲ့မောင်ရယ်”

“ ခံကြည့်ပါဦး။ မကောင်းတော့လဲ နောက်မလုပ်နဲ့ပေါ့ ... နော် ... ”

မောင့်ကို သူဇာ အရှုံးပေးလိုက်သည်။ မောင့်အလိုကျ မောင့်လိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖင်ဝတွင် တေ့ပြီး အံလေးကြိတ်ကာ ထိုင်ချပစ်မိလိုက်သည်။ 

“ ဟ အား .. အား ... ကျွတ် .. ကျွတ် .. နာတယ် အီး ”

သူဇာ အော်ပြီး ပြန်ထမည်အပြု မောင့်လက်နှစ်ဖက်က သူဇာ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖိချချူပ်ကိုင်ထား ကာ အားနှင့် ဖိချခြင်းခံလိုက်ရသည်။ 

“ ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြစ် .. ”

“ အား .. အား ... နာတယ် .. နာတယ် မရဘူး .. မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ..။ စောက်ပတ်ကိုဘဲ လုပ်ပါကွာ ..”

သူဇာ မျက်ရည်ဝဲ၀ဲလေးဖြင့် တောင်းပန်ရှာသည်။ သို့သော် မောင်မှာ ဘာအရသာ ပိုထူးနေသလဲမသိပါ။ သဲကြီးမဲကြီး ဖိချရင်း အောက်မှ ကော့ ကော့ပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေပြန်ပါသည်။ စအိုလေးထဲသို့ တင်းကြပ်နွေးထွေးသော မောင့်လိင်တန်ကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်ထွက်လျှက်ရှိ နေရာ သူဇာ့စောက်ပတ်လေးမှာ စအိုလေးဘက်သို့ အပြုံလိုက်လေး ရွေ့သွားလိုက် ပုံမှန်နေရာ ပြန်ရောက်လိုက် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှားဆောင့်လိုးနေရာမှ သူဇာကိုယ်တိုင် အားလေးနှင့် ဖိချ ဆောင့်ထိုင်ကာ လိုးနေမိ ပြန်သည်။ 

ထိုအခါ စောက်ပတ်လေးက တရဲရဲလေး ပြဲပြဲသွားပြီး မောင့်လမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများကို ပွတ်သပ်မိပြီး စောက်စိလေးမှာလည်း လမွှေးများ၏ ပွတ်သပ်မှုဖြင့် ခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

“ စိတ် .. စိတ်တွေထလာပြီ မောင်ရယ်.. ”

နို့ကြီးများကို စုံကိုင်နယ်ဖတ်နေသော မောင်က အောင်မြင်သွားသော သူ့သင်ခန်းစာကို အပြီး တိုင် သင်ကြားပို့ချနေ၏။

“ တော်ပါကွယ် .. စောက်ပတ်ကို လိုးတော့ကွယ်နော်။ ”

သူဇာ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ မောင့်လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စအိုလေးထဲမှ ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ဝလေး သို့ တေ့ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖင်လေးမြှောက်ခါ အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့ သည်။ မောင်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေပါလေသည်။

“ ပြွတ် .. စွတ်.. . စွတ် ... ဗြွတ် .. ဗြွတ် ” 

“ အင်း .. ဟင်း ... အ ဟင်း ... ဟင်း ”

သူဇာ မျက်နှာလေး အဆီပြန်လာပြီး နီရဲတွတ်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ အရည်များ အရွဲသားနှင့် ပိုင်နိုင်စွာ လိုးနေသော မောင့်လီးကြီးမှာလဲ ပို၍ပို၍ မာကျော တင်းမာလာပြီး မောင့်တကိုယ်လုံးမှာ ဓါတ်လိုက်ခံရသော မြွေကြီးအလား ဘယ်ညာ အထက်အောက် တုန်ခါ လာလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ မောင် မောင် ထွက်တော့မယ်”

“ အား .. အား ”

သေးကျင်သော သူဇာ့ခါးလေးကို မောင်က ဆွဲကိုင်ပြီး ဖိချရင်း အောက်မှ တအားကော့ ဆောင့် လိုက်ရာ သူဇာ့ခမျာ အပေါ်သို့ လွင့်ကနဲ လွင့်ကနဲ မြောက်တက်သွားရပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲ မှ စိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးကြီး၏ ဒါဏ်ကို အရသာ ရှိရှိလေး ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ မောင့်လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဗြင်းကနဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းလေး စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း ဝင် ရောက်သွားသည်ကို သားအိမ်ထဲမှ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရမိသည်နှင့် သိလိုက်မိလေရာ သူဇာ ကြည်နူးကျေနပ်သွားမိလေသည်။ 

စိတ်ထဲမှ ကြည်နူးကျေနပ်မိသည်နှင့်လည်း သူဇာသည် မောင့် ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိနမ်းရင်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိလေသည်။

“ ကောင်းရဲ့လား သူဇာ ”

“ ကောင်းတယ် . မောင်ရယ် .. စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ ကျင်ပြီးအီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းတယ် သိလား ...”

“ အဲဒါ လင်မယား ခိုင်မြဲနည်းဘဲ သူဇာ ”

“ သူဇာ သဘောပေါက်ပါတယ်.. မောင်”

“ အခုလို ပြီးသွားရင် မချွတ်နဲ့ဦး ။ မှေးနေရသေးတယ်”

“ အင်း .. သူဇာလဲ မလှုပ်ချင်တော့ဘူး .. ဟင်း ဟင်း ”

“ သူဇာက အလိုးကောင်းတယ် .. နောက်ဆို မောင်က အောက်ကဘဲ ခံတော့မယ်နော် ”

“ အမယ် ... အမယ် ... ဟင်း .. လူပါး ... ဘယ်ရမလဲ .. သူဇာလဲ တခါတလေ အောက်က ခံဦးမှာပေါ့လို့ ”

“ ကဲ .. ဒါဖြင့် နောက်တစ်ခါလိုးဦးမယ် .. ပက်လက်လှန်လိုက်”

“ အာ .. အခုပြောတာ မဟုတ်ဘူး မောင်ကလဲ .. နောက်မှ .. မောင် အလုပ်နောက်ကျနေဦးမယ်”” 

သူဇာက အလောသုံးဆယ်လေး မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ဆင်းလိုက်ရာ လီးကြီးက ပျော့ခွေပြီး ဗလွတ်ကနဲ ထွက်သွားလေတော့သည်။ သုတ်ရည်များကလဲ စူးစူးဝါးဝါး အပြိုင်အဆိုင် အနံ့လေးများ ထွက်လာပါတော့သည်။ 


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။