Configure Page List

Sunday, August 3, 2008

ကမ္ဘာတည် ဓါတ်စာ (စ/ဆုံး)

ကမ္ဘာတည် ဓါတ်စာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်

ထွန်းရီ တစ်ယောက် အိပ်ပြန်ချိန်နီးပြီမို့ လှန်ထားသော နွားထီးနှစ်ကောင်နှင့် နွားမသားအမိကို ပြန်ခေါ်ရန် တဲအတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ နွားတွေက ယာခင်းနှစ်ကွက်ကျော်မှာ ရှိနေသည်မို့ အတန်ငယ် လှမ်းသည်။ သူ့ယာခင်းတွေက တောင်မြေမှာပင် ကပ်လျှက်ရှိသည်။

အထီးတစ်ကောင်က ကြိုးလွတ်ပြီး အတော်ဝေးဝေးရှိ တောင်ခြေလျှိုကြားမှာ ရောက်နေသဖြင့် ဆွဲခေါ်ရန်သွားစဉ် ဘယ်ဘက်တောင်ခါးပန်းရှိ အလွန်ထူထပ်သော ဝါးရုံတောကြားဆီမှ…

“ ရှုး…..ရှုး……ကျစ်……ကျစ်…….”

ဟူသော အသံကြားရသဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။အေးမူက အသံမထုတ်ဘဲ သူ့ကို လက်ရပ်ခေါ်နေသဖြင့် နွားကို သစ်ငုတ်တစ်ခုတွင် ချည်ထားလိုက်ပြီး အေးမူရှိရာသို့ သမန်းပင် ဝါးရုံပင်များကို ကွေ့ဖြတ်ကျော်ရင်း

“ ဒီကောင်မ တစ်ယောက်ထဲ ဘာလုပ်နေတာပါလိမ့်…”

ဟူသော အတွေးဖြင့် အေးမူရှိရာသို့ တက်လာခဲ့သည်။

မိုးကောင်းသော ရာသီမို့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကျခတ်ဝါးပင်များက ပိန်းပိတ်အောင် စိမ်းစိုထူထပ်လျှက် ရှိနေပါသည်။ အကြံအဖန်လုပ်ရန် အလွန်ကောင်းသော ဂျက်တစ်ခုပါလားဟု တွေးရင်း ထွန်းရီ ကျားပြုံးပြုံးလိုက်သည်။

ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကို မအားလပ်သည်မို့ ဒီနေရာသို့ ထွန်းရီ မရောက်ဖြစ်ပါ။ ယခုမူ သစ်တောဋ္ဌာနမှ ထင်းမခုတ်ရန် အတင်းအကြပ် တားမြစ်ထားသည်မို့ ပို၍ပင် မရောက်ဖြစ်တော့။ အေးမူရှိသော နေရာသို့ ရောက်သောအခါ ပို၍ပင် အံ့သြရပြန်သည်။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဝါးရုံပင်တွေက ထူထပ်စွာ ပေါက်နေသလောက် အလယ်ရှိ ၁၀ ပေပတ်လည်ခန့် ကွက်လပ်မှာမူ ရှင်းလင်းနေသည်။ မျှစ်ချိုးသူ၊ မှိုရှာသူတို့၏ စခန်းချရာ နေရာမို့လားမသိ အောက်ခြေတွင် မြေဇာမြက်ပင်များမှတစ်ပါး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရှိနေပါသည်။ ဘေးဝဲယာရှိ ဝါးရုံကိုင်းဖျားတို့က အုပ်ဆိုင်းယှက်မိုးထားသဖြင့် အမိုးသဖွယ်လည်း ဖြစ်နေပြန်သည်။

ထွန်းရီတစ်ယောက် သူဖတ်ဖူးသော တောထဲက ထင်းခွေသမ တစ်ယောက်နှင့် ဖိုးသူတော်တစ်ပါးတို့၏ ကာမဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ကို သွားသတိရလိုက်မိသည်။ အင်း နေရာတိုင်းမှာ ကာမရှိသည်ဆိုသလိုပါလား။ အေးမူက ထွန်းရီကို တွေ့သောအခါ……

“ လာပါအုံးဟဲ့ ဒီမှာ ငါ့မျှစ်စည်း ပင့်ပေးစမ်းပါ… များတော့ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်…..”

ဟုတ်တော့ ဟုတ်သည်။ မျှစ်စည်းက အတော်ကြီး၏။ လက်တပွေ့စာပင်မက။ နောက်ပြီး မှိုဥနက်တွေကလည်း ကျန်ကျောင်းကျွတ်ကျွတ်အိတ်ကြီးနှင့် တစ်လုံး။ တော်တော် လောဘကြီးတဲ့ အေးမူဟု ထွန်းရီ စိတ်ထဲထင်လိုက်သည်။ အေးမူက အပေါ်မှ ထပ်ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် ခပ်နွမ်းနွမ်းကို ခေါင်းခုလုပ်ရန် ချွတ်လိုက်သည်။ အတွင်းက ဝတ်ထားသော အင်္ကျီက နီညိုရောင် ခါးတိုလက်ပြတ် တက်တရွန် အင်္ကျီဝတ်ထားသော ထဘီကလည်း နက်ပြာရောင် လေယာဉ်မောင်စ။ တော်ဝတ်ထဘီ အင်္ကျီ များဖြစ်၍ အရောင်ကတော့ အတော်လွင့်ပျယ်နေပါပြီ။

သို့သော် …စိုပြေဖြူဝင်းသော သူမ အသားအရေနှင့် အလွန်လိုက်ဖက်လှသည်။ သူမ၏ မိန်းမပီသသော စွဲမက်စရာ အလှများကို အဝတ်အစားနွမ်းတို့က ဖုံးကွယ်ထားနိုင်စွမ်း မရှိပါပေ။ အေးမူ၏ အဖုအထစ်၊ အမို့အမောက်၊ အရှိုက်အဟိုက် အစွင့်အကားတို့က တောဝတ်အနွမ်းတို့ကို ထွင်းဖောက်၍ ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လွင်နေပါသည်။ ထို့အပြင် သွေးသားဆူဖြိုးပြီး အလှတွေ တိုးနေသည့်အတွက် ထွန်းရီစိတ်တွေ ဗလောင်ဆူ လှုပ်ခတ်လာ၏။ အင်းလေ……… တစ်ချိန်က ရွာ၏ ကွမ်းတောင်ကိုင် ဆိုတော့လည်း သည်လောက်တော့ ရှိပေမပေါ့။

အေးမူ အသက်က ထွန်းရီနှင့် မတိမ်းမယိမ်း (၂၆) နှစ် ဝန်းကျင်သာ ရှိသေး၏။ သူမယောကျ်ား ခင်မောင်ဝင်းက ကချင်ပြည်နယ်ဘက် ကျောက်တူး ထွက်သွားရာ (၆) လကျော်ရှိပြီ။ ယခုအချိန်ထိ ပြန်မလာပေ။ ငှက်ဖျားမိပြီး သေသလိုလို၊ အဖမ်းခံရပြီး ထောင်ကျနေသလိုလို၊ အသတ်ခံရ သလိုလို သတင်းတွေ ထွက်သော်လည်း ဘာမှတော့ သဲသဲကွဲကွဲ မသိရ။ ရွာသူရွာသားတွေအဖို့ သည်မျှအထိ မျက်စိရေးမပေါက်ကြပါ။

အေးမူမှာ သားတစ်ယောက်သာ ရသေး၏။ သူ့သားက အခုမှ (၂) တန်းသာ ရှိသေး၏။ ခင်မောင်ဝင်း မိဘများနှင့် အတူနေရ၏။ ခင်မောင်ဝင်း ထွက်သွားပြီး (၃) လ အကြာတွင် ခင်မောင်ဝင်း အမေလည်း သွေးတိုးရောဂါနှင့် ဆုံးသွားသည်။

ခင်မောင်ဝင်းအဖေ အေးမူယောက္ခမ နာမည်က ဦးထွန်းဟန်။ အသက်က (၄၈) နှစ်ခန့်ရှိပြီ…။ တောင်သူလယ်လုပ်၊ ဆေးလည်းကု၊ ပယောဂလည်း ကုသည်။ ခင်မောင်ဝင်းက တစ်ဦးတည်းသော သားမို့ အမွေကိစ္စ အရှုပ်အရှင်းလည်း မရှိသည့်အတွက် အေးမူအဖို့ အတော်လေး အဆင်ပြေလှသည်။ မြေယာအကွက်တွေက ထွန်းရီတို့လောက် မရှိတော့သည့်တိုင် (၁၅) ဧက ကျော်လောက်တော့ ရှိသည်။

ဦးထွန်းဟန်ကိုယ်တိုင် သန်တုန်း မြန်တုန်း ကျန်းမာတုန်းမို့ လိုအပ်သော အခါမှသာ လူငှားတစ်ယောက်ခေါ်ပြီး ယောက္ခမနှင့် ချွေးမတို့ ကိုယ်တိုင် လုပ်ကြပါသည်။ သူတို့ ယာခင်းများက ရွာအနီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာသာ ရှိသည်။

ထွန်းရီတစ်ယောက် အိမ်က မိန်းမက ဗိုက်ကြီးနှင့်မို့ မိန်းမနဲ့ ကင်းပြတ်နေသည်မှာ အတော်ကြာပြီ။ ဒါက ဒုတိယဗိုက် ဖြစ်၏။ ပထမကလေးက အေးမူသားနှင့် အသက်တူ အတန်းတူ မိန်းကလေးဖြစ်၏။

ဘာကြောင့်လဲတော့မသိ။ သူ့မိန်းမသာ တစ်ဗိုက် ထွက်လာသည်။ အေးမူကတော့ တစ်ဗိုက် မပေါ်သေးပါ။ တစ်ယောက်ထဲသာမွေးပြီး သွေးသားဆူဖြိုး အလှတွေ တိုးနေသည့် အေးမူ စောက်ဖုတ်က သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထက် သာပေတော့မည်။

ဒီတစ်ဗိုက် မွေးရပြန်လျှင် သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်က တစ်ခါပြဲရ ကျယ်ရဦးမည်။ စောက်ဖုတ် ကျဉ်းလာအောင်ဆိုပြီး ထိကရုံး၊ ပဉ္စငါးပါး ပြုတ်ရေဖြင့် ဆေးရကျောရ စိမ်ရတာလည်းအမော။ ကလေးများတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ဆိုသည်မှာ ထုံးစံအတိုင်း ပြဲမည်။ စောက်ခေါင်း ကျယ်မည်။ ဒီတော့ လီးသေးတဲ့ ကောင်တွေအဖို့ လုပ်ရတာ ဘယ်ကောင်းတော့မည်နည်း။ ဒီကြားထဲ ကိုယ့်ထက်လီးကြီးတဲ့ အကောင်နဲ့ တွေ့သွားလို့ကတော့ သွားကရောမှတ်။ တော်တော့ တော်ပါသေး၏။ ထွန်းရီလီးက စံချိန်လွန် မဟာစူပါလီးကြီးမို့သာ။

တစ်ခါက မထင်မှတ်ဘဲ ကလေးရှစ်ယောက်အမေ မလှသိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အချောင် လိုးလိုက်ရသည်။ စဉ်းစားကြည့်ပေ့ါ။ ကလေးရှစ်ယောက် ထွက်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ် ဘယ်လောက် ကျယ်မလဲဆိုတာ။ သို့သော် ထွန်းရီ လီးနှင့်တော့ အံကျဂွင်ကျပင်။ မလှသိုင်းသည်ပင် ထွန်းရီလီးအရသာကို စွဲသွားသည်။ အခွင့်သာရင် သာသလို လာလာလိုးဘို့ လိုလိုလားလားပင် ဖိတ်ခေါ်ထားသည်။

မလှသိုင်း ဆိုတာက အခု အေးမူရဲ့ အဒေါ်အရင်း။ တဏှာကလည်း အလွန်ကြီးသည်။ ခြေသလုံးတုတ်တုတ် ဖင်ဆုံကြီးကြီး နို့အုံကြီးကတွဲတွဲ လက်ချောင်းတွေက တုတ်တုတ်နှင့် ဟတ္ထနီ အမျိုးအစားကြီးလားတော့ မသိ။ အခုချိန်ထိ ရုပ်ရေမကျ။ လိုးချင်စရာကောင်းတုန်းပင်။

အခုလို လူသူကင်းဆိတ်တဲ့ တောတွင်း တစ်နေရာမှာ အဖုအထစ် အမို့အမောက်၊ အရှိုက်အဟိုက်၊ အစွင့်အကားတွေနှင့် တစ်လုံးတခဲကြီး ပြည့်စုံလှသော သွေးသားဆူဖြိုးပြီး အလှတွေ တိုးချင်တိုင်း တိုးနေသည့် တပ်မက်ဖွယ်ရာ သက်တူရွယ်တူ အေးမူက ထွန်းရီကို မျှစ်စည်းပင့်ပေးရန် ခေါ်သည်ဆိုသော်လည်း ယခုအချိန်ထိ အေးအေးဆေးဆေးပင်။

လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ထားပြီး ညာဘက်ခြေကို ခပ်ကွေးကွေးလေး စဉ်းလျှက် ဘယ်ဘက်ဒူးကို ထောက်ကာ မို့မောက်ဖောင်းတင်းနေသော ရင်အစုံကို ကော့ပြီး ခပ်ကားကား ခပ်ဟဟကြီးများတောင် ထိုင်နေလိုက်သေးသည်။ ထွန်းရီကိုလည်း တစ်စုံတရာ ပြောရန် စိတ်ကူးရှိနေပုံရ၏။

စောစောက ချွတ်ထားသော ရှပ်အကျီလက်ရှည်ဖြင့် သူမမျက်နှာနှင့် လည်ပင်းတဝိုက်က ချွေးများကို ပြောင်စင်အောင် သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်မောင်းနှင့် ဂျိုင်းတဝိုက်က ချွေးစများပါမကျန် သုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ စောစောကအတိုင်းပင် ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း………………………

“ ဟူး…..ဖူး….. မောလိုက်တာဟာ…. အခုချိန်မှာတော့ နင့်မိန်းမက ဇိမ်ကျနေတာဘဲ….. ကောင်မက ဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ဆိုတော့ စားလိုက် ဖြဲကားအိပ်လိုက်နဲ့ အတော်ဟုတ်နေတာ….”

ထွန်းရီက အေးမူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက် အနေအထားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး……

“ အင်း….. အဟင်း…….. သူကတော့ ဇိမ်ကျမှာပေါ့ဟာ….. ငါ့မှာတော့ ညစာငတ်နေတာ အတော့်ကို ကြာသွားပြီဟ….. အေးမူရ…..”

အေးမူက ထွန်းရီကို စွေ့ကြည့်လိုက်ရင်း……

“ ဟင်…… နင့်ကောင်မကလဲ လွန်လှပါလားဟဲ့…… ဒီဗိုက်အကြောင်းပြပြီး ထမင်းတောင် နေ့ဘို့ညစာ မချက်ဖူးလား…..”

အေးမူ စကားကြောင့် ထွန်းရီ တဟားဟား ရယ်လိုက်သည်။

“ ဟာ…နင်ကလဲ တုံးလိုက်တာ ထမင်း၊ ဟင်းကတော့ သူမချက်လဲ ငါ့အမေက ချက်တာပေါ့ဟ…ငါငတ်နေတဲ့ ညစာက….ဒါ ဒါ ကဲ သိပြီလား….”

ထွန်းရီက လက်ညှိးနှင့် လက်မကို ရှည်ရှည်မျောမျောလေး ကွင်းပြပြီး စောက်ဖုတ်ပုံသဏ္ဍာန် လုပ်ပြလိုက်သည်။ သည်တော့မှ အေးမူက သဘောပေါက်သွားပြီး…….

“ သွား…. သေချင်းဆိုး….. အယုတ်ကောင်….. ငါက အဟုတ်မှတ်လို့…… ဟွန်း… တော်တော်ယုတ်….”

မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ အေးမူ မျက်စောင်းထဲတွင် တစ်စုံတရာကို မွတ်သိပ်မျှော်လင့် တောင့်တနေမှု အပြည့်ပါသော အရောင်လက်လက်များကို ထင်းကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အော်…… နင်ကလဲဟာ…. မိန်းမဒါဖြစ်နေမှတော့ ဒါ ငတ်တယ်လို့ ပြောတာများ ဘယ်ကလာ ယုတ်ရမှာလဲ….ဟဲ…ဟဲ…”

ထွန်းရီက လက်နှစ်ဖက်ကို ဗိုက်ကြီးသယ်ပုံစံမျိုး ဗိုက်ပြပြီး စောစောကလို စောက်ဖုတ်ပုံစံ လုပ်ပြလိုက်သည်။ အေးမူမျက်နှာတွင်လည်း အရှက်နှင့်ရမ္မက် ရောစပ်ထားသော ရာဂသွေးများ ဖြစ်ထွန်းလာပြီး မျက်နှာတပြင်လုံး နီမြန်းသွား၏။

“ ကဲ…… တော်စမ်းပါ….. နင့်မိန်းမ မွေးပြီးမှ ငတ်သမျှ အတိုးချစားတော့ပေ့ါ…. ငါ နင့်ကို ပြောစရာရှိလို့ တမင်အချိန်ဆွဲပြီး စောင့်နေတာဟဲ့….”

“  ဘာလဲ…. နင်က …. ငါ့ကို သနားပြီး ကျွေးချင်လို့လား….”

“ ဟွန်း… သေနာကောင် ထွန်းရီနော်….. မယုတ်မာနဲ့… ဒီနေရာက နတ်ကြီးတယ် ဘာမှတ်လဲ ပြောမရရင် ငါထလုပ်ပစ်လိုက်မှာ….”

ပြောမည်သာ ပြောရတာ အေးမူတစ်ယောက် ပြုံးဖြီးဖြီး မျက်နှာဖြင့် သူ့ကိုကြည့်နေသော တဏှာဗို့အားပြင်းသည့် ထွန်းရီ၏ ရမ္မက်မျက်လုံးများကြောင့် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထကာ နှလုံးခုန်ရင်တုန် သွားပါတော့၏။

သူမလည်း ယောကျ်ားနှင့် ကင်းပြတ်နေသော မိန်းမပဲလေ။ သူမအနေဖြင့် ထွန်းရီနည်းတူ ကာမအာသာဆန္ဒများ အမှန်ပင် ရှိနေသော်လည်း မိန်းမသားမို့သာ သိုဝှက်ဟန်ဆောင်ထားရသည်။ ဘယ်လောက်ပင် ဟန်ဆောင်ကောင်းကောင်း သူမကိုယ်နှိုက်က ထွန်းရီကို မသိမသာ မြူဆွယ်မိသော အဖြစ်ကိုကား သူမကိုယ်တိုင် မသိရှာဘဲ ဖြစ်နေတော့သည်။

အေးမူက ဖင်တုံးက ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းလှသောကြောင့် ထွန်းရီရဲ့ အကြည့်များကို ရင်မဆိုင်ဝံ့တော့ဘဲ မျက်နှာအောက်ချကာ….

“  တကယ်ပြောတာပါဟဲ့ ထွန်းရီရဲ့…. ငါနင့်ဆီက အကူအညီ တောင်းချင်လို့….. ငါ့မှာတကယ် အခက်အခဲ ရှိနေလို့ ငွေ ၃၀၀၀ လောက် ခဏချေးစမ်းပါ…အတိုးတော့ မယူနဲ့ပေါ့ဟာ….. ၁၅ ရက်အတွင်း ပြန်ပေးမှာပါ …. ငါရစရာရှိတဲ့ ငွေ ၅၀၀၀၀ က မိခင်လှိုင်ဆီက အခုထိ မရသေးလို့….. စိတ်ချ ငါ သူ့ဆီက ပြန်ရရခြင်း နင့်ကို ပြန်ဆပ်မှာပါ “

အေးမူက သူပြောစရာရှိသည်ကို တဆက်တည်း ပြောချလိုက်ပြီး ထွန်းရီ မျက်နှာကို မသိမသာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“ အေးပါ….. ရပါတယ်…… ဒါပေမဲ့ နင်ပြောသလို ၁၅ ရက်ပဲနော်…… မိန်းမက မွေးခါနီးပြီ…. ညကျလာယူလှည့်ပေါ့… ဟာ …နေဦး… နေဦး…. အိမ်လာမယူနဲ့… ခင်ကြည်တို့အိမ်လာခဲ့…. ငါအဲဒီက… စောင့်နေမယ်….. မြဝတီ ပထမကား အချိန်လောက်”

အေးမူတစ်ယောက် အခုမှ သက်ပြင်းချနိုင်ပါတော့သည်။ စုကြေးငွေ မထည့်နိုင်တာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ။

“ အေးပါဟယ် နင့်ကျေးဇူးကို မမေ့ပါဘူး….”

“ အံမယ်လေးဟာ….. ကြီးကျယ်လိုက်တာ…. ကိုယ့်ရွာသူရွာသား အချင်းချင်းဘဲ ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး…. လိုအပ်လာရင် ကူညီရမှာပေါ့….. နင်လဲ ခင်မောင်ဝင်းနဲ့သာ မရရင် ငါ့မယား ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ……. အေး…. တစ်ခုတော့ ရှိတယ်နော်….. နင့်…… လိုအပ်ချက်ကို ငါက….. ကူညီသလို… ငါ့ လိုအပ်ချက်ကိုလည်း…. နင်… ဖြည့်ဆည်းပေးရမယ်…….”

ထွန်းရီက အေးမူနား တိုးကပ်လိုက်သည်။ အေးမူကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ အေးမူကလည်း ငြင်းဆန်ဘို့ စိတ်ကူးမရှိပါ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဆက်ရက်တောင်ပံကြိုးတွေလို ဖြစ်နေကြသည် မဟုတ်ပါလား။ တစ်ယောက်ကလည်း ယောကျ်ားနှင့် ကင်းကွာနေတာ ၆ လခန့် ရှိပြီ။ တစ်ယောက်ကလည်း မိန်းမဗိုက်ကြီးနေသည့်အတွက် စောက်ဖုတ်နှင့်လီး မတွေ့ရသည်မှာ ကြာလေပြီ။

ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်သည့်အဆုံး ဗိုက်ကြီးနေသော မိန်းမကို ဘေးစောင်းကွေးအိပ်ခိုင်းပြီး နောက်မှ ခပ်ဖွဖွ လိုးရသည်။ အထဲက ကလေးကို ထိခိုက်မည် စိုး၍ လိုးရတာ အားမရ။ ထွန်းရီက အလိုးကြမ်းသည်။ သို့သော် လရည်ထွက်သွားတော့လည်း ခဏတော့ အာသာပြေငြိမ်းသွားသည်ပင်…။ ဗိုက်ထဲက ကလေးက အထီးလား အမလားတော့ မသိ အမေနှင့်အဖေ လုပ်သူတို့၏ သောင်းကြမ်းလှသော ကိလေသာ ကာမတဏှာဓာတ်တွေကတော့ ကလေးကို ကူးစက်မှာ သေချာလှသည်။

ထွန်းရီက အေးမူကို ဖက်ထားရာမှ နားနားကပ်ပြီး…….

“ အေးမူ…. ဒို့ လုပ်ကြရအောင်နော်….”

အေးမူက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ အချိန်ကြာကြာ နူးနပ်နှိုက်ဆွမနေတော့ဘဲ အခြေအနေအရ မြန်မြန်လုပ်မှဖြစ်မှာမို့…

“ အေးမူရ….. အချိန်သိပ်မရှိဘူးဟ… အဲဒီတော့ နင်က မျှစ်စည်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး…… ဒါမှ တို့နှစ်ယောက်လုံး အားရမှာ….. အောက်က အခင်းလဲ မရှိတော့ ပက်လက်လှန် လိုးရင်လည်း နင်လဲ ကျောနာမယ်…. ငါလည်း ဒူးပွန်းမယ်… ဒီမယ်ကြည့်ပါဦး… ငါ့ကောင်ကြီးကော….”

ထွန်းရီ အေးမူကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးပေါ် အုပ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ပုဆိုးတွင်းမှ မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်း တောင့်တင်းမာတောင်မတ်နေသော လီးတုတ်ရှည်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိရာ အေးမူတကိုယ်လုံး ဖျဉ်းကနဲ ဖျဉ်းကနဲ ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ထသွား၏။

ထွန်းရီ လီးကြီးက သူ့ယောကျ်ားလီးထက် အဆမတန် ကြီးသည်ကို အလိုလို သိလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း အလွန့်အလွန့် ကျေနပ်သွားတော့၏။ အမှန်အားဖြင့် အေးမူမှာ ထွန်းရီထင်သလို လီးနှင့်ပြတ်နေသူ မဟုတ်ပါ။ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ ရှိပြီးဖြစ်၏။

“ ပြစမ်း…. နင့်စောက်ဖုတ်ကကော ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး…”

ထွန်းရီက ထဘီအောက်မှ လက်ရှိုပြီး အေးမူစောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနှင့် စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခုံးထဖောင်းအိနေသော အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဝိုက်တွင် စိမ့်စိုနေသော စောက်ရေ စေးစေးပျစ်ပျစ်တို့ကိုပါ စမ်းမိလိုက်၏။

မဆွတော့ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်ပြီးကာမှ မနေနိုင်လွန်းသဖြင့် စောက်စေ့လေးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ပွတ်ထိကလိ ဆွပေးလိုက်ရာ အင့်ကနဲ အသံထွက်ပြီး ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ အေးမူတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွား၏။

“  ကဲ.. ထဟာ…. အဲဒီမျှစ်စည်းပေါ်မှာ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးထား… ငါနောက်ကနေ လိုးပေးမယ်…. ဒါမှအားရပါးရရှိတာ…. နင့်ကောင်က ဒီလိုလိုးပေးဘူးလား…”

“ အင်း…. တခါတလေတော့… လိုးတယ်….”

အေးမူက ခေါင်းငြိမ့်ပြောရင်း မတ်တပ်ထကာ ထွန်းရီအလိုကျ မျှစ်စည်းပေါ်တွင် လက်ထောက်လျှက် ကုန်းပေးထားလိုက်သည်။ ထွားကားနေသော ဖင်ဆုံကြီးက ထွန်းရီ၏ ရမ္မက်စိတ်တို့ကို ပိုမိုထကြွ ပြင်းထန်စေသည်။ ထွန်းရီက ထဘီကို အောက်မှ ပင့်လှန်လိုက်ပြီး ခါးဆီသို့ပို့ကာ စုညှပ်ထားလိုက်၏။ အခုမှ အိစက်ဖြူဖွေး ထွားကားလှသော ဖင်သားဆိုင်ကြီးတွေက ထင်းကနဲ လင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

ထွန်းရီက ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပြီး အောက်တွင် ပုံထားလိုက်သည်။ အေးမူ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် နှစ်ချက်လောက် ဆတ်ကနဲ ပုတ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ကာ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရေတို့က အိုင်ထွန်းမတတ် စိုရွှဲနေပြီမို့ …..

စွိ…. စွပ်…. ပြွိ… ပြွတ်…. စွပ် စွပ် ဟူသော အသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ကလေးမွေးဖူးသော အအိုစောက်ပတ် ဖြစ်သော်လည်း ထွန်းရီ၏ စံချိန်လွန် မဟာစူပါလီးကြီးက ကြီးလွန်းသဖြင့် လျှောလျှောရှုရှု ဝင်ဘို့ ခဲယဉ်းသည်။ ထွန်းရီက လီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ထိုးမသွင်းသေးဘဲ နှုတ်ခမ်းဝတစ်ဝိုက်တွင်သာ ပွတ်ဆွ ကလိနေသည်မို့ အေးမူတစ်ယောက် မရိုးမရွနှင့် အခံရခက်နေသည်။ စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံးလည်း ခံချင်စိတ်ကြောင့် ယားကြွပွထလာ၏။

ထွန်းရီက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအလိုက် သူ့လီးကြီးကို ထက်အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တဖြည်းဖြည်းခြင်း အဆုံးထိဝင်အောင် ဖိကာ ဖိကာ သွင်းလိုက်သည်။ ဒစ်လှန်နေသော လီးကြီး၏ အရေပြားနှင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသား အတွန့်များ ပွတ်တိုက်ထိခိုက်သွားသဖြင့် ဗျစ်ကနဲ…. အသံပေး၍ လီးကြီးက အဆုံးထိအောင် မြုပ်ဝင်သွားသည်။

အေးမူခင်မျာလည်း စောက်ဖုတ်နှင့်လီးက တင်းကြပ်နေသည်မို့ ကာမအရသာကို နင့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိသွင်းကာ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး အေးမူခါးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အကျအန ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ပြန်နုတ်လိုက်ပြီး အဆုံးထိ ပြန်ဖိသွင်းသည်။ ဤနည်းအတိုင်း အဝင်အထွက် ချောမောပြေပျစ်ရန် လေးငါးချက်ခန့် စမ်းသပ်ပြီးနောက် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်ပါတော့သည်။

ဆောင့်ချက်အားတွေက တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန် မြန်ဆန်လာသည့်အတွက် အေးမူ၏ခါးမှာ ညွတ်၍ ညွတ်၍ သွားပြီး ပင့်ထိုးကော့ပေးနေသော ဖင်ဆုံကြီးက မြောက်မြောက်တက်လာသည်။

“ ဘွတ်… ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဖွတ်….. ပလပ်….. ဖွတ်……”

“ အင်း…. ဟင်း….. အမလေး…. အင့်… အ…. အား…. ရှီး….. ကျွတ်…. ကျွတ်….”

သူတို့နှစ်ယောက်၏ အဆောင့် အကော့ အပေးအယူများက ပြင်းထန်သွက်လက် လာသည်နှင့်အမျှ အသံမျိုးစုံတို့ကလည်း ဆူညံလျှက် ရှိပါတော့သည်။

“ ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်……ဗြွတ်……..”

“ အမလေး…. အီး… ဟင့်… အား….. ရှီး… ကျွတ်…. ဆောင့်… ဆောင့်…. အား…. ပြီးတော့မှာ…. ဆောင့်…. ဆောင့်….. အ…. အား…”

အေးမူက ထိုသို့အသံပြုရင်း မျှစ်စည်းပေါ်တွင် တံတောင်နှင့်ထောက်ကာ ခေါင်းစိုက်သွားပါတော့သည်။ တင်ပါးခွက်ကြီးတွေက ရှုံ့တက်သွားပြီး တင်သားဆိုင်ကြီးတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ခါးက အနည်းငယ် အောက်သို့ ထိုးစိုက်သွားသဖြင့် အနေအထားတစ်မျိုး ဖြစ်သွားကာ လီးဝင် လီးထွက်မှုမှာ ပို၍ကြပ်သွား၏။ မည်သို့ပင် ဖြစ်ဖြစ် ထွန်းရီက ဆောင့်သည့် အရှိန်ကို လုံးဝမလျော့သည့်အပြင် ပို၍ပင် မြင့်တင်လိုက် သေးသည်။ သန်မာလှသော နွားသိုးတစ်ကောင်၏ အားမာန်ပါပါ ဆောင့်နေသည်နှင့် အလွန်တူလှပေသည်။

အချက်ငါးဆယ်ခန့် မနားတမ်း အသားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူ့လချောင်းတစ်ခုလုံး ယားယံလာပြီး အောင်းထားသမျှ လရေပူတွေကို အေးမူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ထွန်းရီ၏ အပြီးနှင့် အေးမူ၏ ဒုတိယအကြိမ် အပြီးတို့မှာ တထပ်တည်းကျသွားပြီး အပြီးခြင်းဆုံကာ ကာမ အထွတ်အထိပ် အရသာကို အကောင်းဆုံး ခံစားလိုက်ကြရတော့သည်။

ပြတ်နေသည်မို့လားမသိ အရသာက အီဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းနေအောင် ကောင်းလွန်းလှပါတော့သည်။ ထွန်းရီ လီးတုန်ရှည်ကြီးက အရှိန်မသေသေးဘဲ အေးမူ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်နေပါသေးသည်။ ထွန်းရီက အခြေအနေ အချိန်အခါအရ ဆက်ပြီး ဇိမ်မခံသင့်သည့်အတွက် အေးမူ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သူ့လီးကြီးကို ပလွတ်ကနဲ ဆွဲနုတ်လိုက်သည်။ ခါးလည်တွင် စုံညှပ်ထားသော အေးမူ၏ ထဘီကို အသေအချာ ပြန်ဖုံးပေးလိုက်ပြီး အသာအယာပင့်မလျှက် အေးမူကို မတ်ထူပေးလိုက်သည်။

ကျေနပ်ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာနွမ်းနွမ်းဖြင့် အေးမူက ထွန်းရီကို နှာခေါင်းရှုံ့ကာ မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ သိပ်ကောင်း တအားကောင်း…. အရမ်းကောင်း… အလွန်ကောင်းတာဘဲဟု နှုတ်က ထုတ်မပြောဘဲ အမူအယာဖြင့် ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ထွန်းရီ လီးကြီးမှာ ယခုအချိန်ထိ မာန်ဟုန်မပြေသေးဘဲ တလှုပ်လှုပ် တရမ်းရမ်း ရှိနေပါသေးသည်။ ထွန်းရီ ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး..

“ ကဲ… သွားစို့ဟာ….. အပြန် သိပ်နောက်ကျနေရင် မကောင်းဘူး….”

ထွန်းရီ အပြောကြောင့် အေးမူက မျက်စောင်းထိုးကာ…….

“ ဘာလဲ နင်က အခုမှ နင့်မိန်းမ …. ဗိုက်ကြီးသည်ကို ကြောက်နေတာလား… ဟွန်း…. မသိရင်ခက်မယ်….”

“ အောင်မာ…. အပိုတွေ မပြောနဲ့….. အေးမူ… ငါ့အတွက် မဟုတ်ဘူး…. နင့်အတွက် ပိုအရေးကြီးလို့ ပြောနေတာ… ငါက သိပ်တွက်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး…. ဒီမယ်ကြည့် ငါ့ကောင်က ကျေနပ်သေးတာမှတ်လို့….”

ထွန်းရီက ပုဆိုးတွင်းမှ တောင်မတ်လာပြန်သော သူ့လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လုပ်ပြလိုက်သည်။ အေးမူက ထွန်းရီအပြောကို ကျေနပ်စွာ ပြုံးကြည့်ရင်း ရှပ်အင်္ကျီကို ခေါင်းခုလုပ်ရန် စုခွေလုပ်နေသည်။ ပြီးနောက် သူ့ခေါင်းပေါ်သို့ တင်လိုက်ရင်း……

“  လာလေ…. ပင့်ပေးတော့….”

“ အဟင်း ဟင်း…. မိအေးမူတို့ ဉာဏ်ကတော့ စံပဲကွာ ထပ်ပြီး အလိုးခံချင်တယ်လို့ မပြောဘူး…. မျှစ်စည်းပင့်ခိုင်းလို့လေး…. ဘာလေးနဲ့…..”

ထွန်းရီက အေးမူကို မခံချင်အောင် စလိုက်၏။

“ အံမယ်… သေချင်းဆိုး….. ငါဖေနဲ့ကိုင်တုတ်လိုက်ရ… သူ့ဖာသာသူ နန့်နန့်တက် လုပ်ချင်နေပြီးတော့…. ဟွန်း….. ဒီက သနားလို့….”

အနိုင်မခံချင်စိတ်ဖြင့် ပြန်ပက်လိုက်ရသော်လည်း ၉၅ ရာခိုင်နှုန်းက မှန်နေသည်မို့ အေးမူ ရှေ့ဆက်မပြောတော့ဘဲ မျက်စောင်းကြီးထိုးကာ……

“ ဟင်း…..ကဲ…..လာ…..လာပင့်ပေးတော့….”

ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် ပြောလိုက်သည်။

“ နင့်ကြည့်ရတာ…အေးမူရာ အားကုန်ပင်ပန်းနေသလိုဘဲ…. နိုင်ပါ့မလား… တော်ကြာ အဆင်းမှာ ချော်လဲနေပြီး ဒူးကွဲရုံတင်မက စောစောက လိုးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပါ ကွဲပြဲသွားလို့ ဆက်မလိုးရဘဲ နေဦးမယ်…. အဟင်းဟင်း…. နေနေ အဲဒီမှိုအိတ်သာ ယူပြီးဆင်းနှင့်တော့…. ပြီးတော့ နွားတွေလည်း နင်ပဲဆွဲသွား…… ငါ့ဖာသာ မျှစ်စည်းထမ်းခဲ့မယ်……”

ထွန်းရီက ပြောပြောဆိုဆို မျှစ်စည်းကိုမပြီး ပခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ မျှစ်စည်းက အတော် လေးနင့်သည်။ ရှေ့ လေးငါးလမ်းခန့် ရောက်နေသော အေးမူကို လှမ်းခေါ်လိုက်ရာ နောက်လှည့်ကြည့်ပြီး

“ ဘာလဲ့ဟဲ့…..ဘာဖြစ်လို့တုန်း….”

အေးမူက ပြူးတူးပြာတာနှင့် မေးလိုက်သည်။

“ အော်….. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး….. ယောကျာ်းဆိုတာ ဟောဒီလို သန်မှလို့ ပြချင်လို့ပါ…. ဒို့လိုကောင်မျိုးကတော့ ပျားအုံလဲမလိုဘူး….. ကွက်လပ်ဖြည့်ပါလဲ… ခေါင်ထားဘဲ… ဟား… ဟား…. ဟား….”

“ အောင်မယ်….. သေနာက…. တဏှာရူးတယ် မပြောဘူး…. အသားယူနေလိုက်တာ”

အေးမူက ပြန်တွယ်သည်။

“ နင်ရော…. မရူးဘူးလား….”

ထွန်းရီက ပြန်နှက်သည်။

“ သိဘူး… သွား..”

အေးမူ ရှေ့ဆက်မပြောတော့ဘဲ ကျေနပ်ပြုံးတွေဖြစ်ကာ ရှေ့ဆက် ဆင်းသွားတော့၏။ ထွန်းရီ တစ်ယောက် အဆီတွေစုကာ ထွားအိကားကော့ နေသော အေးမူ၏ နိမ့်တုံမြင့်တုံဖြင့် လှုပ်ရမ်းတုန်ခါနေသော ဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ကာ လီးကြီးက တောင်သည်ထက် တောင်လာပြန်သည်။ အေးမူ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို အခုလို အရသာခံ ကြည့်ချင်၍လည်း နောက်မှ တမင်ချိန်၍ လိုက်လာသည်။

အေးမူက ချည်ထားသော နွားလေးကောင်ကို ဖြုတ်၍ ရှေ့မှ ဆက်သွားသည်။ နွားလေးကောင်ကလည်း ပြန်ချင်ဇောကြောင့်လား အလိုက်သိ၍လား မပြောတတ် အေးမူက ဆွဲမခေါ်ရဘဲ အေးမူရှေ့မှ သွားကြသည်။ အေးမူက နောက်မှ အသာကြိုးကိုထိန်းလိုက်ရုံသာ။

သည်တော့ အချက်ကျစွာ နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် လှုပ်ရမ်းနေသော အေးမူ၏ ဖင်ဆုံ ထွားထွားကားကား ကော့ကော့ကြီးက ထွန်းရီကို မြူဆွယ်ဖိတ်ခေါ်သလို ဖြစ်နေပါ၏။ တင်အနေအထားကို ကြည့်၍ မိန်းမတွေ၏ စောက်ခေါင်းအနက်ကို တိုင်းတာပြသော စာအုပ်ထဲက နည်းအတိုင်း ထွန်းရီတစ်ယောက် စိတ်ကူးဖြင့် တိုင်းထွာကြည့်လိုက်၏။ စောက်ဖုတ်နှင့် ပြတ်နေသော သူ့လီးကြီးက တစ်ချီလောက် လိုးရရုံနှင့် လုံးဝမကျေနပ်ကြောင်း ဆန္ဒပြသည့် အနေဖြင့် ပို၍ ပို၍ မာန်ထန်တောင်မတ် လာပါတော့သည်။

တဲသို့ရောက်သောအခါ အေးမူက နွားများကို မယ်ဇလီပင်တွင် ချည်ထားလိုက်ပြီး မှိုအိပ်ကိုတော့ လှည်းပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

“ ထွန်းရီရေ…. သောက်ရေရှိလား….. ငါ ရေဆာတယ်ဟာ……”

“ အေး…… ရှိတယ်….. ရေအိုးထဲမှာ…… တဲပေါ်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ….”

အေးမူက ရေသောက်ရန် တဲအတွင်း ဝင်သွားစဉ် ထွန်းရီကလည်း မျှစ်စည်းကို တန်းပေါ်တင်၍ အေးမူနောက်သို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီး လိုက်သွားသည်။ ထွန်းရီပုံစံက ခလုတ်တိုက်လဲချင်စရာ ကောင်းလှ၏။

တဲတွင်းရောက်သောအခါ အပေါက်ဘက် မျက်နှာမူလျှက် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ရင်း ရေသောက်နေသော အေးမူဘေးတွင် ပူးကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး…

“ အချစ်ရေ….. တစ်ချီတော့….. ထပ်ကျွေးပါဦးလားကွာ……. နော်…. မောင် စားရတာ မဝသေးဘူး……”

အေးမူက ထွန်းရီအပြောကြောင့် သဘောကျ ကျေနပ်သွားပြီး……

“ ဟွန်း…. လူကိုများ သူ့မိန်းမကျလို့…… အချစ်ရေ…. မောင်ရေနဲ့…. ပိုင်စိုးပိုင်နင်း….. ရော့….. ရေဘဲသောက်……”

အေးမူက ရေတခွက်ငှဲ့၍ ထွန်းရီသို့ ပေးလိုက်သည်။ ရေသောက်ပြီးသောအခါ ထွန်းရီက အေးမူကို ဆွဲဖက်၍ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား လှဲချလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပြီး အေးမူ၏ ဖောင်းအိနီထွေးသော နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို ဖိစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား သူတပြန်ကိုယ်တပြန် တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း အေးမူ၏ လျှာဖျားလေးက ထွန်းရီ၏ လျှာဖျားကို တို့ထိကလိပေးလေသည်။

ဤအထာက တစ်ချီထပ်လိုးပါလို့ နှုတ်ကမပြောသည့်တိုင် အမူအယာနှင့် သက်သေပြလိုက်သည် မဟုတ်ပါလား…။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းစုပ်နေရင်းကပင် ထွန်းရီလက်များက အေးမူ၏ တင်သားဆိုင်များကို ဆုတ်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ထို့အတူ အေးမူကလည်း ဆန္ဒလည်းရှိ အလိုက်တသိပင် ထွန်းရီ၏ လီးကြီးကို ပုဆိုးအပြင်မှနေ၍ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကာဆုပ်ကာ ဆွပေးနေပါသည်။

အတော်ကြာသောအခါ ထွန်းရီ ထထိုင်လိုက်ပြီး အေးမူကို ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်အောင် ပြင်ပေးလိုက်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီ နှိပ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်သည်။ အတွင်းခံ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်မနေတော့ဘဲ ဘော်လီကို အထက်သို့ ပင့်လှန်၍ ပြည့်တင်းဖောင်းအိသော နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ဘော်လီအင်္ကျီအောက်မှ ဖြူဖွေးဖောင်းအိသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းတင်းရင်းရင်း ဝင့်ဝင့်ထယ်ထယ်ကြီး ပေါ်ထွက်လာပါတော့သည်။ သူကြည့်ဖူးသည့် ကိုးရီးယား အပြာဇာတ်လမ်းထဲက ကောင်မလေးတွေထက် သာ၏။

ထွန်းရီက ခါးကုန်း၍ နို့သီးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ခပ်ကြာကြာလေး စို့ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးများနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဘယ်လိုအကြောချင်း ဆက်သွယ် နေသည်တော့ မသိ။ နို့သီးဖျာကိုစို့၍ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့် တဆတ်ဆတ် ကလိလိုက်တိုင်း အေးမူ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယားကြွဖောင်းအာလာသည်။ သူမ တစ်ခါမှ မခံစားဘူးသေးသော ထွန်းရီ၏ အယုအယ အကြင်နာများကြောင့် ကြည်နူးကျေနပ်စိတ်နှင့်အတူ ရာဂရမ္မက်သွေးတို့ကလည်း တစတစ ဆူပွက်လှုပ်ရှားလာပါတော့သည်။

ထွန်းရီက သူ့မိန်းမအပေါ်မှာ ကြင်နာယုယသည့် အတိုင်းပင် အေးမူကို ကြင်နာယုယပြလိုက်သည်။ သူလည်း တစ်ချိန်က အေးမူကို စိတ်ဝင်စားမိ ချစ်ခဲ့မိသည် မဟုတ်ပါလား………။

နို့သီးဖျားလေးတွေကို စို့ထိကလိနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး နို့အုံကြီး နှစ်ဖက်ကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း…

“ ငါလေ….. နင့်ယောကျ်ား ခင်မောင်ဝင်းကို မခံချင်စိတ်နဲ့ ရွှေရည်ကို ပြိုင်ပိုးရင်း ရသွားလို့ ယူလိုက်ရတာဟ…… ငါ အရင်ဆုံး တိတ်တခိုး ချစ်မိတာက နင့်ကိုဘဲ…”

အေးမူက အရောင်တဖျတ်ဖျတ်လက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ထွန်းရီကို မော့ကြည့်ရင်း…

“ တော်ပါ….. အခုမှ…. အပိုတွေ ချွဲမနေပါနဲ့….. နင်ခံစားခဲ့ရသလို ငါလည်း ခံစားခဲ့ရတာပါဘဲ … ဒါပေမဲ့…. ဒို့နှစ်ယောက်က ဖူးစာမှ မပါဘဲလေ….”

ထွန်းရီက အေးမူ၏ ဖြူဖွေးဖောင်းအိနေသာ နို့အုံကြီးကို တမက်တမော ရှိုက်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ထွန်းရီ၏ အသက်ရှူသံတို့က မြန်ဆန်လျှက် ရှိနေသလို အေးမူ၏ နို့အုံကြီးတွေကလည်း ဖိုထိုးသလို နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေပါ၏။

“  ကဲ…. အေးမူရေ… အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူး….”

“ အဲဒါက နင်သဘောပေါက်ရမဲ့ကိစ္စ….. ငါနဲ့ မဆိုင်ဘူး….”

ထွန်းရီ အပြောကို အမြင်ကပ်ကပ်ဖြင့် အေးမူက ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်သည်။ ဟုတ်ပါသည် ထွန်းရီက စကားပေါလွန်း၏။ အခုတော့ ပါးစပ်ကိုပိတ်၍ အလုပ်နှင့် လက်တွေ့ပြရန် ထွန်းရီ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကနေ အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။

ထွန်းရီတို့တဲက သူများတဲတွေလို ဖြစ်ကတတ်ဆန်း တဲမျိုးမဟုတ်။ နှစ်ခန်းပတ်လည်ကျယ်၍ ထန်းလက်နှင့် အကျအန မိုးထားပြီး ကြခတ်ဝါးတွေကို ညီညီဖြစ်၍ သံနှင့်စီရိုက်ကာ စနစ်တကျ ကာထားသည်။ ထို့ကြောင့် လုံခြုံသပ်ရပ်သည်။ ရွှေရည်နှင့် ညားခါစက အိမ်မှာထက် ပိုလွတ်လပ်သော ဤတဲဗိမာန်မှာပင် ကာမအချစ်ဇာတ်လမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းခင်းခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပါလား။

ထွန်းရီက အေးမူထဘီကို အောက်က ချွတ်ယူလိုက်ရာ အေးမူက လွယ်ကူစေရန် ဖင်ကြီးကိုကြွ၍ ပေးလိုက်၏။ ထဘီကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် လုံးတင်ထားလိုက်သည်။ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီ ဖြစ်၍ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေနှင့် ဘေးသို့ကား၍ အိထွက်သွားသော တင်ဆုံကားကြီးများ။ ထို့နောက် ပေါင်ရင်ကြားမှာ ခုံးခုံး မို့မို့ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကွဲ ဟဟကြီးက ထွန်းရီ၏ ရမ္မက်တဏှာကို ပို၍ ထကြွလာစေပါသည်။

ထွန်းရီလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ချွတ်လိုက်ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် တင်ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် အေးမူ၏ ဒူးနှစ်ချောင်းကို မထောင်လိုက်ပြီး ဘေးသို့ အနည်းငယ်ဟ ကားထားလိုက်သည်။ သူက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် နေရာယူကာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။

မဲမှောင်အုံထနေသော စောက်မွှေးတွေအောက်က မာန်ထနေသော ဖာဂုံညင်းကြီးတစ်ကောင်လို ဖောင်းကြွစူပွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ခပ်ဟဟလေးဖြစ်ကာ မာန်ထနေသော သူ့လီးကြီးကို မထီတထီဖြင့် စိန်ခေါ်နေပါပြီ။ ထွန်းရီက သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့် အသေအချာ တေ့ချိန်လိုက်ပြီး တရစ်ချင်း မြှင်း၍မြှင်း၍ ဖိကာ ဖိကာ သွင်းလိုက်ပါသည်။ လီးကြီးက

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ဗျိ…ဗျစ်….”

မြည်သံပေး၍ တရစ်ချင်း ဝင်သွား၏။ အေးမူခင်မျာ မျက်လုံးကို မှေးစင်းလျက် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော ထွန်းရီ၏ လီးအရသာကို မှိန်းကာ ခံစားနေ၏။ လီးက ကြီးနေသဖြင့် အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း သူ့ထက်ကောင်းသော အရသာက နာကျင်မှုကို ဖုံးလွှမ်းနိုင်သဖြင့် အံကြိတ်လို့ပင် တောင့်ခံထားသည်။

ထွန်းရီ အချိန်မဖြုန်းတော့ပါ။ အချိန်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို စောင့်မည် မဟုတ်ကြောင်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် အရှိန်မြင့်၍ ဆောင့်ပါတော့သည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲ တုန်ဆင်းလှုပ်ခါနေသော နို့အုံကြီးတွေက ထွန်းရီ၏ ရမ္မက်စိတ်ကို ပို၍ထကြွစေ၏။ ဆောင့်ချက်များကလည်း အံ့မခန်းပင်။

ထွန်းရီ လက်နှစ်ဖက်က အေးမူ၏ ဒူးခေါင်းပေါ်တွင် ထိန်းတင်ဖိတွန်းကာ အသားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….”

ဟူသော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက် သွင်းနှုတ်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံများ

“ ဖတ်…ဘတ်…ဖတ်…ဘတ်”

ဟူသော လဥနှင့် ဖင်ဆုံတို့ ရိုက်မိရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံများမှာ ရွာနှင့် သုံးမိုင် ဝေးသော တောင်ခြေရှိ ယာခင်းတစ်နေရာမှ တဲငယ်လေးထဲတွင် အထီးနှင့် အမတို့၏ ကာမလွန်ကျူးပွဲ သရုပ်ကို ပီပြင်စွာ ဖော်ထုတ်နေပါတော့သည်။

လူမှုကျင့်ဝတ် စည်းကမ်းတွေ ရှိပင်ရှိညားသော်လည်း ကာမအမှောင်ကျပြီဆိုလျှင် ထိုလူမှုစည်းကမ်းသည် ချောင်းထဲမြောင်းထဲ ရောက်သွားသည်သာ။ ထွန်းရီက ဆောင့်ကေင်းနေတုန်းရှိသေး အေးမူက တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်သည်။

“ ရွှေရည်နဲ့သာ မညားခဲ့ရင် ဟော့ဒီလီးကြီးက ငါပိုင်တဲ့ လီးကြီးဖြစ်ရမှာ… ခံစမ်း… အားရအောင် ခံလိုက်စမ်း… မိအေးမူ…. ညည်းမပိုင်ရတဲ့ လီးကြီးကို အခွင့်သာတုန်း ဝအောင် အားရပါးရ ခံလိုက်စမ်း…”

ဤသို့သော အတွေးခံစားချက်ဖြင့် အေးမူတစ်ယောက် ကော့၍ ကော့၍ ခံသည်။ ရာဂရမ္မက်စိတ်အပြင် အချစ်စိတ်တွေပါ တွဲဖက်လာသဖြင့် ထွန်းရီ၏ အသားကုန် ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ အားကျမခံ အစွမ်းကုန် ပင့်၍ ကော့၍ မြှောက်၍ ခံ၏။ တကယ့်ကို အံ့မခန်းပါပင်။

အချက်ငါးဆယ်ခန့် အရောက်တွင်မူ အေးမူ တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်၏။ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး မူးမေ့မတတ် ကောင်းလှ၏။ အကောင်းတွေက ဆက်နေသဖြင့် ရှေ့ဆက်ပြီး ကောင်းရပြန်သည်။

“ ကဲ… အေးမူရေ… ငါ့လက်က နင့်ဒူးတွေကို ထိန်းမထားတော့ဘူး…. နင့်ဖာသာနင် ထိန်းထားပေတော့… ငါ… နင့် နို့ကြီးတွေကို ဆွဲပြီး တအားဆောင့်တော့မယ်… ငါလည်း ပြီးခါနီးပြီ… နင်ရော…”

အေးမူက ကျေနပ်နွမ်းလျှသော လေသံဖျော့ဖျော့ဖြင့် (၂) ခါ ရှိပြီဟု ပြောသည်။ အေးမူ စကားကြောင့် ထွန်းရီ ကျေနပ်သွားသည်။ သူက အလိုးကြမ်းသော်လည်း တစ်ကိုယ်ကောင်းသမား မဟုတ်ပါ။ သူ့အရေးထက် တစ်ဖက်လူအရေးကိုသာ ဦးစားပေးလေ့ရှိသူ ဖြစ်သည်။ ဤသို့သော အရည်အချင်းများကြောင့် သူ့မိန်းမ ရွှေရည်ဆိုလျှင် သူ့လီးကြီးကို ငုံထားမတတ် တုန်နေအောင် ချစ်ရှာသည်။

ယခုလည်းကြည့် အာဂထွန်းရီပင်။ စကားပြောနေသော်လည်း အဆောင့်က မပျက်။ ထွန်းရီက ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ကိုင်း၍ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို အေးမူ၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးပေါ်သို့ ပို့လိုက်ပြီး ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေဆွဲကိုင်ကာ ပွဲသိမ်းခါနီးမို့ အစွမ်းကုန် ဆောင့်ပါတော့သည်။

စောစောက ဘေးသို့ ကားချထားပြီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသော အေးမူ လက်တွေက ယခုတော့ ထွန်းရီလက်တွေကို အုပ်မိုးဆုပ်ကိုင်လာတော့သည်။ အေးမူ၏ ဆုပ်ကိုင်လာသော လက်အား အခြေအနေကို ကြည့်သောအားဖြင့် အေးမူလည်း အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါနီးပြီဖြစ်ကြောင်း ထွန်းရီက သိလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် ပို၍ ကြိုးစားရသည်။

“ ဖွတ်….ဖွပ်….ဖွတ်…ဖွပ်…ပြွတ်….ပြွလစ်…”

လီးက အကြီးကြီး စောက်ရေက စီးစီးနှင့် တွေ့ကာ သံစဉ်ကလည်း အမျိုးမျိုးပင်။ ထွန်းရီကလည်း ပြီးခါနီးပြီ။ လီးချောင်းတစ်ခုလုံးလည်း ယားကြွလာ၏။ ကြာကြာ ထိန်းနိုင်တော့မည် မထင်။ ဒါတောင် သူအဆင်သင့် ဆောင့်ထားလေ့ရှိသော ခွေးလှေးယားမြစ် အစွမ်းကို ငုံဝါးပြီး လုပ်သောကြောင့်သာ သာမာန်ထက် သုတ်ကို ထိန်းထားနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မပြီးခင် နောက်ဆုံးအနေဖြင့် ဆောင့်ချက် အရှိန်ကို မြင့်လိုက်သည်။ ငါးချက်ခန့် အရောက်တွင် ထွန်းရီ လရေပူတွေက အေးမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

မျက်စိကိုမှိတ်၊ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ လရေတွေ ညှစ်ထုတ်နေသော ထွန်းရီလက်တွေက အေးမူ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ တဖန် သူ့လက်တွေကိုလည်း အေးမူလက်တွေက တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။ မကြာမှီ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ဆုပ်ကိုင်ထားကြသော သူတို့နှစ်ယောက်၏ လက်များသည် အရှိန်ပျော့ကာ ပြေလျော့သွားပါတော့၏။

အေးမူ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဒပ်ကနဲ ဒပ်ကနဲ လှုပ်လှုပ်သွားသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား ကြွက်သားတို့က သူပြီးဆုံးကြောင်းကို သက်သေပြနေပါတော့သည်။

ထွန်းရီတစ်ယောက် အခုမှပင် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းနှင့်အတူ ကျေနပ်အားရသော ကာမအရသာကို ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။ သူ့မျက်နှာကိုလည်း အေးမူ၏ နို့အုံကြီးပေါ်သို့ မှောက်အပ်ထားလိုက်၏။ အေးမူလက်တွေက ထွန်းရီခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ယုယစွာ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ထို့နောက် မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့်……

“ ကဲ…. ကျေနပ်အားရသွားပြီလား….. မတော်ရတဲ့ မောင်…..”

ထွန်းရီက အေးမူအပြောကို သဘောကျစွာပြုံးရင်း ဟူးကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလျှက်

“ ကျေနပ်ပါပြီ….. တချိန်က မောင့်အချစ်လေးရယ်….. ကဲ…. ပြန်ဘို့ပြင်ကြစို့နော်….”

အေးမူက အချစ်ရည်လွှမ်းသော မျက်လုံးများဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထွန်းရီ အေးမူကိုယ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ပြီး ပွေ့ထူပေးလိုက်ရာ အေးမူလက်နှစ်ဖက်က ထွန်းရီလည်ပင်းကို ချိတ်လျက် လိုက်ပါလာ၏။ ထွန်းရီလီးကြီးမှာ ယခုမှပင် အားရကျေနပ်သွားသည့်နှယ် မာန်ဟုန်ပျော့၍ ပလွတ်ကနဲ အေးမူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ ထွက်လာ၏။

ထွန်းရီ လှမ်းပေးသော ထဘီကို အေးမူက ယူဝတ်လိုက်သည်။ သူမ ဆံပင်များကိုလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်ထုံးလိုက်သည်။ အပြင်ထွက်နေသော သူမ၏ ပြည့်တင်းဖောင်းအိသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အတွင်းခံ ဘရာစီယာအတွင်းသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် အပေါ်အင်္ကျီ ကြယ်သီး တပ်ရင်း ထွန်းရီလီးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးက မာန်ပျော့ကာ အောက်သို့ ခေါင်းငိုက်လျှက် တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေပါသည်။

ဤအနေအထားမှာပင် အရှည်က (၆) လက်မခန့် ရှိပြီး လုံးပတ်က ထွန်းရွှေဝါ နှလုံးအားတိုးဆေးဗူးလောက် ရှိသည်။ အေးမူ တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့သော လီးပိုင်ရှင်ကို လင်မတော်လိုက်ရသည့်အတွက် နှမြောတသ ဖြစ်မိသည်။

“ အင်းလေ ဒို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝက ဖူးစာမှ မပါဘဲ… ဒီတော့ ကံစီမံရာ အတိုင်းပေါ့..”

စိတ်ထဲမှာပင် ဖြေသိမ့်လိုက်ပါသည်။

“ ကဲ…. ပြန်ကြစို့ အေးမူ…. ဒီနေ့ကို…. ငါတသက် မမေ့ပါဘူးဟာ…. နင့်ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်…..”

ထွန်းရီစကားကြောင့် အေးမူရင်ထဲ နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။

“ အော် နင့်မိန်းမကိုယ်စား နင့်ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရလို့ ကျေးဇူးတင်တာလား ထွန်းရီရယ်… ငါလည်း နင့်ကို တကယ်ချစ်တာပါဟယ်……”

စိတ်ထဲမှာပင် ပြောလိုက်မိခြင်းပါ။ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ပေါင်းစပ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေမှာ သည်ထက်ပို၍ သံယောဇဉ်တွေ အမျှင်မတန်းမိအောင် နှစ်ဦးစလုံး သတိထားရပါတော့မည်။ အချစ်သံယောဇဉ်က ရမ္မက်သွေးသား ဆန္ဒထက် ပိုပြီး ဖြတ်တောက်ရခက်ကြောင်း နှစ်ဦးစလုံး နားလည်သဘောပေါက်ထားကြသည်။ သူ့ကြောင့် ရွှေရည်၏ အပျော်ဘဝလေး မပျက်စီးစေချင်တာ အေးမူရဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသတဲ့ စေတနာပါ ရွှေရည်ရယ်……။

နှစ်ယောက်သား အခြေအနေ မပျက် ပုံမှန်အတိုင်း ရွာသို့ ပြန်ခဲ့ကြပါတော့သည်။ တော့ဓလေ့ ထုံးစံအတိုင်း ယခင်ကလည်း သည်အတိုင်းပင် မဟုတ်ပါလော။ ရွာထဲဝင်ခါနီးတွင် ထွန်းရီက………

“ အေးမူရေ… မထူးပါဘူးဟာ…. ညကျ နင်ကိုယ်တိုင် အိမ်လာပြီး ရွှေရည်ရှေ့မှာဘဲ ငွေကိစ္စ လာပြောတော့ သိလား…. နင်တို့က အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းတွေဘဲ ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုး လုပ်မနေနဲ့တော့….. အဲဒါက ပိုပြီး ပြဿနာတက်နိုင်တယ်… ငါပြောတာ သဘောပေါက်လား….”

“ အင်းပါ….. ငါသဘောပေါက်ပါတယ်….. ညကျရင်… ငါလာခဲ့ပါ့မယ်…..”

“ အော်….အေး…အေး…”

ထွန်းရီက အေးမူတို့ အိမ်ရှေ့တွင် မျှစ်စည်းကို ချပေးလိုက်သည်။ အလွန်လေးသော မျှစ်စည်းကြီးကိုပင် အေးမူကို မသယ်စေဘဲ သူကိုယ်တိုင် ထမ်းပို့လိုက်တော့၏။

“ ပြိုင်တူပြီးလျှင် ကောင်းနိုင်ပါသည်။ ”




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

သန်းထွန်းအောင်  သည် ဆင့်ဆင့် သူတို့အိမ် ကို ရောက်လာပြီးနောက် သူတို့လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ နေနေတုံး ကလို မလွတ်လပ်တော့ဘူး လို့ ထင်မိသည်။ ဆင့်ဆင့် သည် သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ရဲ့ ညီမ တဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်ကမှ တရုံးထဲ လုပ်နေတဲ့ အရာရှိပေါက်စ ကိုဇော်ထိုက် နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ သည် ..။ 

ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခါစ  မှာ ရိုးရိုးအေးအေး နေနေခဲ့ပေမဲ့ တနှစ်လောက်လဲကြာရော အဖေါ်အပေါင်း နဲ့ သောက်တတ်စားတတ်လာသည် ။

သူတို့ရုံးကလဲ အောက်ဆိုက် ရတဲ့ ရုံးဆိုတော့ ငွေ ရွှင် တာမို့ ညနေဘက် ရေချိန်ကိုက်ပြီး မှ အိမ်ပြန်လာလေ့ ရှိသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ အခြေအနေ က အပျော်သောက်ရာကနေ တဖြေးဖြေး မသောက်ရရင် မနေနိုင်တဲ့ ယစ်ထုတ်ဘ၀ ကို ရောက်လာသည် ။ နေ့ရောညပါ ပုလင်းထောင်လာ သည် ..။

တဆင့်ပြီးတဆင့် ပိုပို ဆိုးဝါးလာသည် ။ အလုပ်ပျက်ရက်တွေ များလာ သည် ..။ မိန်းမ ဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် လုပ်တာတွေ ဖြစ်လာသည် ။ မူးလာသောအခါ ဆင့်ဆင့်ကို ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်လာသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာ လင်ဆိုးမယား တဖါးဖါး ဆိုသလို ငိုယိုနေရသည် ..။  နောက်ဆုံးတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက် မှာ ကိုဇော်ထိုက်အလုပ်ပြုတ်သွားသည် ..။  

အလုပ်ပြုတ်သွား လဲ သူ့ အသောက် က မလျော့..။ သောက်လဲ သောက် မိန်းမ ကိုလဲ ရိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြေးလာ သည် ။ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ အိမ် ကို ငိုယိုပြီး ရောက်လာသည် ။ခဏ လာနေလို့ ရမလား ..မေးသည် ..။ ဝေဝေလွင် က သနားတတ်သည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို သူတို့နဲ့ နေစေ သည် ။

ကိုဇော်ထိုက် သန်းထွန်းအောင်တို့ အိမ်ကို လိုက်လာ သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ညစ်ပတ်ပေရေ ပြီး အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်းနဲ့။ လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင် ။တိုက်ပုံထဲ မှာ ပလပ်စတစ် အိပ် နဲ့ အရက်  .. ပါလာ သည် ..။ အိမ်လှေခါး အတက် ..ပလပ်စတစ် အရက်အိပ်  ဘုတ် ကနဲ ပြုတ်ကျသွားလို့ သိရတာ ..။

ကိုဇော်ထိုက် က မူးနေတော့ ရိုင်းရိုင်း စိုင်းစိုင်း ပြောသည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို ပြန်လာခေါ်တာ။ ငါ့မယား ငါလာခေါ်တာ ဘယ်သူ့ သောက်ဂရုစိုက်ရမလဲ ..ပြောလို့ သန်းထွန်းအောင် လဲ သူ့ကို ဆွဲမထိုးမိအောင် စိတ်ထိန်းထားရ သည် ။

“ ကိုဇော်ထိုက်..ပြန်ရင်ကောင်းမယ် ...” လို့ ပြောလိုက် သည် ..။

ဆင့်ဆင့် က မလိုက်ဘူး ငြင်းသည်။ ကိုဇော်ထိုက် လဲ သန်းထွန်းအောင် မျက်နှာမာမာ နဲ့ ဘုကြည့်ကြည့်နေတာကြောင့် ရှေ့ဆက်မတိုးရဲဘဲ ပြန်သွားသည် ..။ သူ့မိန်းမ သူနဲ့ မလိုက်လို့ ကျေနပ်တာတော့ ဘယ်ကျေနပ် မလဲ ။    စောင်းငန်း စောင်းငန်းနဲ့ ပါးစပ်က ရေရွတ်ဆဲဆိုပြီး ပြန်သွားတာ ..။

ဆင့်ဆင့် သည် အလုပ်မှာလဲ ကိုဇော်ထိုက် လာနှောက်ရှက်မှာ စိုးလို့ ရုံးက ခွင့်ယူထားသည် ။ တရက် နှစ်ရက် ဆိုပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင် တို့အိမ်မှာ လနဲ့ချီပြီး သောင်တင်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်က အလိုက်သိတတ် သည် ။  အိမ်မှာ ဝိုင်းလုပ်သည်။ ဆေးကြောချက်ပြုတ်ပေးသည် ။ ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ ရှိတာသူတို့လင်မယားအတွက် ကောင်းတာတွေ က အများကြီး မို့ ဆင့်ဆင့်  နေပါစေ လို့ ဝေဝေလွင် က ခွင့်ပြုသည် ။ ညဘက်ဆို ဆင့်ဆင့် နဲ့ ကိုရီးယား ကား ကြည့်သည် ..။ တချို့ညတွေမှာ နေကြာစိ စားရင်း စကားထိုင်ပြောကြသည် ..။ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ အထူး စပါယ်ရှယ် တခုခု ချက်စားကြသည် ။

ဝေဝေလွင် သည် ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါးထိုင်သွေးနေသည် ။ ဝေဝေလွင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက် စာဖတ်နေသော သန်းထွန်းအောင် ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထလာ သည် ။

“ ဝေ ..”

“ ဟင် .ကိုအောင်..ဘာလဲ ..”

“ ဝေ့ ဖင်က လှလိုက်တာ ..ကိုအောင်တို့ ချစ်ကြရအောင် ..”

“ ဟာ..ကိုအောင်ကလဲကွာ..တိုးတိုး . .ဆင့်ဆင့် ကြားသွားရင် မကောင်းပါဘူး . .”

“ ဝေကလဲ..ကိုအောင်တို့ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..လာပါကွာ ..ချစ်ကြရအောင် . . .”

“ တော်ကွာ ..ကိုအောင်..နှာဘူးမကျနဲ့..ဆင့်ဆင့် ရှိနေပါတယ် ဆိုမှ...”

သန်းထွန်းအောင် သည် ခါတိုင်းလို သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်လို့ မရတော့လို့ စိတ်ပျက်နေသည် ။

ဆင့်ဆင့် ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း ဝေဝေလွင် က..ဆင့်ဆင့်ကြားသွားလိမ့်မယ် ဆိုပြီး သူ့ကို မပေးတော့ဘူး ။ ဆင့်ဆင့် မရှိတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ဝေဝေလွင် ကို သူ လုပ်ရသည်။ ဒါကြောင့် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေခြင်း ကို သန်းထွန်းအောင်  ငြူ စူမိသည် ။ ဝေဝေလွင့်ကို ဆင့်ဆင့် မပြန်သေးဘူးလား..မေးမိ သည် ။ ဝေဝေလွင် က ခဏပါ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူ ကို ကူညီကောင်းပါတယ် ..လို့ ပြောသည် ..။

ဆင့်ဆင့် သည် ပိန်ပိန်ပါးပါး နဲ့သိပ် အလှကြီး မဟုတ်သည့် ရွက်ကြမ်းရေကြို မိန်းမတယောက် ဘဲမို့ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို သေသေချာချာ မကြည့်မိခဲ့ ။  စိတ်မဝင်စားခဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ သူ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ဝေဝေလွင်လဲ ပြန်မရောက်သေးဘူး ။ အိမ်ထဲ ရောက်ပြီး  ရုံးဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ် လိုက်ပြီး အိမ်နေရင်း..ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် နဲ့ ပုဆိုးအနွမ်း လဲဝတ်လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့်တော့ မတွေ့ဘူး ။

နေ့လည်နေ့ခင်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ အားနေတော့ အိပ်များအိပ်နေသလား မသိဘူး ..။

ဘိုက်ဆာသလို ရှိတာနဲ့ ဘာများစားစရာရှိမလဲ ဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားကြည့်ရန် အိမ်အနောက်ထဲကို ဝင်လာတော့ ဟနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် နေနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည်။ သန်းထွန်းအောင် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့်သည် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ ထမိန်က ခါးမှာ ရောက်နေ သည် ..။ခါးအောက်ပိုင်း မှာ အဝတ် မဲ့ နေသည် ။

ဖြူဝင်းသော ဆင့်ဆင့် ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား..ပေါင်တန်နှစ်ဘက် နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာ က အမွှေးမဲမဲ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး ကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့လိုက်ရလို့ပါ ။နီညိုညို အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကြီး သည် ဖြူ ဝင်းသော ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးအလည်မှာ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ  ကို ဆက်မလှမ်းဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို အခန်း၀ ကနေ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ နီညိုညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီး သည်  တပ်မက်စရာကောင်းလှ သည် ။ ခုတလော မိန်းမ ကိုလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စိတ်တွေက ထန်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို သူ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ သူ့ လိင်တန် က ထိန်းကနဲ မာကျောတောင်မတ် လာသည် ။ ယောင်ယမ်းပြီး..သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်မိ သည် ။

သန်းထွန်းအောင် ငေးစိုက်ကြည့်နေဆဲ ဆင့်ဆင့် သည် လူးလွန့်လာပြီး ပက်လက် အနေအထား ကနေ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး ဖြစ်သွားသည် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ တင်ပါးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ ကို မြင်တွေ့နေရ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး သည် အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ဖင်ကြီးတွေက လဲ အ ဝတ်မပါဘဲ တွေ့ရမှ တော်တော် တောင့် သည် ဆိုတာ သိလိုက်ရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် အခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားပြီး တက် လုပ် လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေမိ သည် ။ ပုဆိုးအပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားက တောင်မာနေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ထားမိ ရသည်.။

အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက် က သော့ဖွင့်လိုက်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့်အခန်းရှေ့ကအမြန် ပြန်ပြေးထွက်ခဲ့ရသည်။ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေသည် ။ ထိုနေ့ကစပြီး သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေတာကို အနှောက်အရှက် တခု လို့ မမြင်တော့..။ ဆင့်ဆင့်ကို မသိမသာ စိတ်ဝင်စား လာသည်။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေ..ဘာများထပ်မြင်တွေ့နိုင်အံးမလဲ စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဝေဝေလွင်ကို နှူးနှပ်ပြီး ကာမဆက်ဆံ သောအခါ တဖက်ခန်းမှာ ဆင့်ဆင့် ရှိနေတာကို သိပြီး ဆင့်ဆင့် ကြားရအောင် အသံဗလံတွေ လုပ်မိသည်။ ဆင့်ဆင့်များ နားစွင့်နေမလား..ဆင့်ဆင့်များ ချောင်းကြည့်နေမလား ဆိုတာ လဲ သူ တွေးနေမိပြီး ဝေဝေလွင် ကို စပ်ရှက်ရတာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရသလိုဘဲ ..။

ဝေဝေလွင် သည် ဆင့်ဆင့် ရောက်လာခါစ က ဆင့်ဆင့် ရှိနေလို့ သန်းထွန်းအောင် က ကာမ ဆက်ဆံဖို့ ကြိုးစားရင် ညင်းပယ်တတ်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ..ဆင့်ဆင့်က  ရေရှည်နေမဲ့သူ ဖြစ်လာပြီး သန်းထွန်းအောင် က ပွတ်သီးပွတ်သပ် ဟိုကိုင်ဒီနှိုက် နဲ့ နှူးနှပ်လာသောအခါ သူမစိတ်တွေလဲ ထကြွလာရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည် ..။

ဝေဝေလွင်နဲ့ လုပ်ကြတဲ့ အချိန် အသံမမြည်အောင် ထိန်းတဲ့ကြားက ထွက်လာတဲ့  ဆင့်ဆင့်တယောက် ကြားမှာဘဲ လို့လဲ တွေးနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့် ဒီလို အသံတွေ ကြားရလို့ စိတ်တွေ ထကြွလေမလား ။ ဆင့်ဆင့်များ သူတို့ကို ချောင်းမလား ဆိုပြီး အိပ်ခန်းတံခါး ကိုတောင် ဟထားတတ်သည် ။

သူကကိုယ် က သတိထား ချောင်းမြောင်းနေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် မီးဖိုချောင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ငရုတ်သီးထောင်းနေချိန် ထမိန်အောက်စလွတ်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်း ပေါ်နေတာတွေ..ဆင့်ဆင့် ထမိန်ပြင်ဝတ် တဲ့အခါ လျပ်တပျက် ဆင့်ဆင့် ဝမ်းပျင်သားဖြူဖြူ ချပ်ချပ် နဲ့ အဲဒီအောက် က အမွှေးမဲမဲတွေ ကို  မြင်လိုက်ရတာတွေ ကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ထကြွပြီး ဆင့်ဆင့်ကို ရနိုင်မယ် ဆိုရင် ဖြုတ်ချင် စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပေသည် ။

ဆင့်ဆင့် သည်  ဝေဝေလွင် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် တို့ အိမ်မှာ တဖြေးဖြေး အနေကြာလာသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ကိုတော့ ဆင့်ဆင့် ပြန်မပေါင်း ချင်တော့ဘူး ..လို့ ပြောသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ပိုပို ဆိုးလာသည်။ အလုပ်လက်မဲ့ အရက်သမားမို့ အရင်ဆုံး အိမ်ရှိ အဖိုးတန် ပစ္စည်းတွေ ကို ထုခွဲရောင်းချပြီး အရက်သောက်ပစ် သည် ။ ရောင်းချစရာမရှိသောအခါ အိမ်ထောင်ပရိဘာဂတွေ ကို ရောင်းချကာ ဆက်သောက်သည် ။ အသိအကျွမ်း ဆွေမျိုးတွေ ဆီက အရှက်မရှိ လိုက်တောင်းသည် ။ ချေး သည် ။ သောက် တာကတော့ နေ့ရောညရော။ အရက်ဆိုင်တွေရှေ့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်လဲနေတာ..မှောက်နေတာ တွေ့နေကြရသည် ..။ 

ဆင့်ဆင့် သည် ညဘက် တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့ ကာမဆက်ဆံတဲ့ ( လိုးကြတဲ့ ) အသံဘလံတွေ ကို ကြားကြားနေရတာကြောင့် လင် နဲ့ ဝေးကွာပြီး ကာမစပ်ရှက်တာ နဲ့ ကင်းဝေးနေတာ ကြာလို့ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်မိရ သည် ..။ 

တဖက်ခန်း က လင်မယား ကလဲ ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ အသံတွေ အတိုင်းသား ကြားကြားနေရသည် ။ ကုတင် တကျွိကျွိ မြည် ပြီး နံရံ နဲ့ တဒုတ်တဒုတ် ထိရိုက်တဲ့ အသံတွေကြားနေရသည် ။ ဆင့်ဆင့် ဒီအသံတွေ ကြောင့် စိတ်တွေရွထပြီး အိပ်လို့ မပျော်ဘဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်စွာဖြစ်ပေါ်ရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ စပ်ရှက်တာတွေကိုလဲ တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ လဲ တားမရဆီးမရဖြစ်နေရသည် ..။ သူတို့ လင်မယား လုပ်ကြတိုင်း ဆင့်ဆင့်မှာ တဏှာစိတ်တွေ ကြွရွနေရပြီး ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့စပ်ရှက်တာကို ခံလိုစိတ်တွေ ပြင်းပြနေပေ သည် ..။

တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ တဖွတ်ဖွတ်တဖပ်ဖပ် လုပ်ကိုင်နေကြသံတွေ ကိုနားစိုက်ထောင်နေမိသည်။ ပေါင်ကြားက မိမိ အဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ဝေဒနာကြောင့် လက်နဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ အရေတွေ တအားစိုပေနေတာ တွေ့ရသည် ..။ မိမိ အစိကို ဖိဖိပွတ်နေမိချိန် တဖက်ခန်း ကဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံ အော်သံတွေ ကို တဖတ်ဖတ်သံတွေ နဲ့ အတူ ကြားနေရပြန်သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ဘာပြင်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ တဒိုင်းဒိုင်း နဲ့..။ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံတွေ ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ သိသိသာသာကြီး ကြားနေရသည် ..။ဆင့်ဆင့် လဲ  ရင်သားတွေ က ယားယံသလိုလို နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းမာသလိုလို ဖြစ်နေတာမို့ အဖုတ်ကို လက်တဖက် နဲ့ ပွတ်ချေနေသလို ကျန်တဲ့လက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကို ချေပွတ်နေမိ သည် ..။

ခဏကြာတော့ သူတို့ လင်မယား ပွဲသိမ်းသွားပုံရ သည် ။အသံဘလံတွေ တိတ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့် လဲ မိမိ ဖါသာ အာသာဖြေတာ ထမိန်တွေလဲ ပေစိုကွက်နေသလို လက်တွေ လဲ ပေရေနေပြီး ..ဆေးကြောလိုစိတ် ဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးက ရေချိုးခန်း ကို ထွက်ခဲ့သည် ။

လင်ရှိပြီးမှ အပျိုဖျန်းမ တယောက်လို ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေနေရတဲ့ မိမိအဖြစ်ကို စိတ်ပျက်မိသည် ။ ဘိုက်ဆာရင် ထစားလိုက်သလိုဘဲ စောက်ပတ်ယားရင် အလိုးကောင်းတဲ့ ယောင်္ကျားတယောက် ရဲ့ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်ပေးတာကို ခံပစ်လိုက်ချင်သည် ..။ ယောင်္ကျား လုပ်တာကို မခံရတာ ကြာလာပြီ မဟုတ်လား ..။

ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်ပြီး မီးခလုပ်ကို ခြောက်ကနဲ နှိပ်ဖွင့်လိုက်သော အခါ အမှောင်ထဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ သေးပန်းနေတဲ့သန်းထွန်းအောင် ကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရလေသည်။

သန်းထွန်းအောင်မှာလဲ ပွဲကြမ်းပြီးခါစ ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေဆဲ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီး နဲ့ အိမ်သာခွက်ထဲ ကို သေးပန်းနေရင်း မီးခလုပ်နှိပ်ဖွင့်လိုက် တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာလဲ သူ့လိင်တန်ကြီး ကို စူးစိုက်ငေးကြည့်နေမိ သည် ..။ ညိုညိုတုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရ သည် ..။ ဒစ်ပြဲကြီး ကို မြင်ရတာ မျက်လုံး မခွာတမ်း စိုက်ကြည့်နေမိပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် က သေးပေါက်ပြီးသွားလို့ ဆင့်ဆငိ့ ဖက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်သောအခါ ပေါင်ကြား အမွှေးမဲမဲတွေကြားက လုံးပတ်တုတ်ပြီး ရှည်သော လိင်တန် ညိုညိုကြီး ကို အသဲယားစရာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ထမိန်မှာ စိုပေကွက်နေတာတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူတို့ လင်မယား တအားဗြုံးကြတာ ဆင့်ဆင့်ကြားပြီး စိတ်တွေ ထကြွတာ ဖြစ်မည်လို့ သူ တထစ်ချ တွက်ဆလိုက် သည် ..။

သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် လဲ ပွဲသိမ်းအပြီး တခေါခေါ နဲ့ အိပ်သွားပြီမို့ သူ တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကိုအခုလို ညသန်းကောင်ကျော် အချိန် နှစ်ယောက်ထဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဆုံလိုက်သောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းမိလေပြီ ..။

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင် က ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်ခါ နမ်းသောအခါ ကြောက်လန့်တကြား ရုန်းဖယ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်ကြီးတွေ နဲ့ တအား ဆွဲဖက် ထားတာကို ဆင့်ဆင့် ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်ဘူး ..။ 

“ လွှတ်..လွှတ်ပါ အကို ..မတော်ပါဘူး ...”

“ ရှူး...”

သန်းထွန်းအောင် က သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ လက်ညှိုး ထောင်ကပ်ပြီး ..အသံမပြုဖို့ တားလိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေ ကို ငုံစုတ်လိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျသွား သည် ..။

စောစော က ငေါငေါကြီး ရှိနေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးလဲ တမဟုတ်ချင်း ဒေါင်းကနဲ တောင်မာ ထောင်ထလာပြီး ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြား ကို ထိုးထောက်လာ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက ဆင့်ဆင့် ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးကလိမွှေနေသောအခါ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ တွန်းဖယ်နေတဲ့ လက်တွေဟာ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ဖက်သိုင်းလာလေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆင့်ဆင့် ခါးသိမ်လေး ကို ဆွဲဖက်ထားတဲ့ လက်တွေဟာလဲ ဆင့်ဆင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ်ကို ရောက်ရှိသွားပြီး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့် လဲ ဘယ်လောက်အထိ မိန်းမူးသွားသလဲ မသိတော့ ..။ သူမ ကိုယ် အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းလို့ ကျင်းမှန်း မသိတော့ ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် သူမ ရင်သားတွေ ကို နမ်းရှုံ့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးနေ သည်  ..။ ဆင့်ဆင့် သည် သန်းထွန်းအောင် ပြုသမျှကို သူ့ကို တအား ပြန် ဖက်တွယ်ကာ ခံယူနေမိ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လက်ချောင်းတွေ လဲ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အရေတွေ တအားစိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို ကိုင်တွယ်နေ သည် ..။ အဖုတ် အထဲကို သူ့လက်ညှိုး နဲ့ နှိုက် သည် ..။ 

“ အို..အင်..အင်.....အကို့ ….

ဆင့်ဆင့် သည် ကာမစိတ်တွေ တအား ပြင်းပြနေပြီမို့ နောက်တဆင့်တက်ခါ သူမကို ဗြုန်း ဖို့ လုပ်တော့မည် လို့ ပြင်ဆင်ခိုက် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှ မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရ သည် ။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ ...”

သန်းထွန်းအောင် လဲ သတိဝင်လာပြီး ...

“ ကိုယ် အိမ်သာတက်နေတယ်..ေဝေ ..ဘာလိုချင်လဲ ...” 

လို့ ပြန်အော်ပြောလိုက် သည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ လန့်ဖျန့်ကာ သန်းထွန်းအောင် ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက် သည် ။ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်မလာခင် ဆင့်ဆင့်ကို ရေချိုးခန်းထဲ ထားခဲ့ကာ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်လျောက်သွားသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နံရံကို ကျောမှီကာ ရင်တွေ တုန်ပြီး ကျန်ခဲ့ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့တွေ ကို ဆင့်ဆင့် တချိန်လုံး သတိရနေသည် ..။ ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ အရှိန်တက်လာပြီး အလုပ်ဖြစ်ခါနီး ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လိုက်လို့ သန်းထွန်းအောင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားရ သည် ..။ 

အလုပ် ကို ရောက်တော့လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင်နေ သည် ..။ မနက်က အလုပ်သွားခါနီး ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ သန်းထွန်းအောင်က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အနားကို ကပ်လာပြီး..ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေကို တအား ဆုတ်ညှစ်သေးသည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ...

“ နောက်မှအကို...မဝေတွေ့သွားမယ် ...”

ဆိုပြီး သူ့ကို တွန်းလွှတ်ပစ်ရ သည် ..။ ဒီအတိုင်း ဆိုရင်သူနဲ့ ဆင့်ဆင့်တို့ ပွဲကြီးးပွဲကောင်း ဘဲ ...။

သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို တအား ဖြူတ်ချင်နေသည် ..။ 

.....................................................

ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဖြုတ်ရပြီ ထင်တာ ။ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လို့ မဖြုတ်ဖြစ်လိုက်။ မနက် က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို မီးဖိုခန်းထဲ ဖက်နမ်းပြီး သူမဖင်ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ခဲ့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကိုမြင်ယောင်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွနေလို့ အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်နေတုံး သူ့လိင်တန်က တင်းမာပြီး ထောင်နေရသည် ..။ သူ့စားပွဲပေါ်က ဖုန်းမြည်လာ သည် ..။ 

“ ဟလို ..အမိန့်ရှိပါ ...သန်းထွန်းအောင် ပါ ...”

“ ဟေ့ သူငယ်ချင်း ..ငါပါ ..မျိုးသန်းခိုင် ...”

“ ဟာ..မျိုးကြီး ..ဘယ်လိုလဲ..မတွေ့တာ ကြာပြီ ..”

“ အေး...ညနေအားလား ...ဘီယာချမယ်လေ ...”

“ အေး...ချတာပေါ့..မျိုးကြီး ..မင်းကို ငါ တွေ့ချင်နေတာ ….    ”

“ ငါလဲ မင်းကိုတွေ့ချင်နေတာပါဘဲ သန်းထွန်းအောင် ရာ..ဆွေဆွေ ကတောင် မင်းကို ထမင်းလာစားဖို့ အမြဲ ခေါ်ခိုင်းတာ ..ကဲ..ဒါဆို ညနေကျ ဆုံမယ် ...”

“ ဘယ်မှာလဲ ..”

“ ဒို့သွားဘူးတဲ့ ပြုံးပန်းတရာ ပေါ့...”

“ ကောင်းပြီ သူငယ်ချင်း ...”

ညနေရုံးဆင်းခါနီး မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာသွားသောက်မဲ့အကြောင်း ဝေဝေလွင့်ကို ပြောအုံးမှဘဲ ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ဖို့ ကြံရွယ်တုံး ..ဝေဝေလွင့်ဆီက ဖုန်းဆက်လာ သည် ..။

“ ကိုအောင် ..ေဝေ နွယ်နီတို့နဲ့လိုက်သွားမလို့ ..အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..ထမင်းစားနှင့်တော့..ေဝေ နွယ်နီတို့ နဲ့ဘဲ ညစာ စားလိုက်မှာ...”

“ ကောင်းပြီဝေ ..ကိုယ်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ချိန်းထားလို့ ချက်ချင်း အိမ်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ...”

“ ဆင့်ဆင့်ကိုလဲ ဝေ အပြန်နောက်ကျမဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်အုံး...ဟင်းလဲ ချန်မနေနဲ့လို့ ..”

“ ကောင်းပြီ...ဝေ...”

“ ပြုံးပန်းတရာ ”  မှာ မျိုးကြီး နဲ့ စကားတပြောပြောနဲ့ ဘီယာသောက်ကြသည် ..။ အကင်စုံ စားရင်း ကျောင်းတုံးက အကြောင်းတွေ..ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြ သည် ..။ မျိုးကြီး နဲ့ သန်းထွန်းအောင်သည် ကျောင်းမှာတုံးက အရမ်းခင် အမြဲတွဲသော သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ် သည် ..။ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ခွင်တွေ ဝင်ကြတော့တယောက် နဲ့တယောက် အရင်ကလောက်  မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ ..။

မျိုးကြီး က ဆွေဆွေ နဲ့ ကျောင်းနေတုံးကထဲက အိမ်ထောင်ကျသည် ..။ အခု သူတို့ သမီးလေး သွန်းဆု တောင် အပျိုမလေး ဖြစ်နေပြီ ..။ မျိုးကြီး အိမ်မှာ အရင်က ညစာသွားစားတတ်..ဘီယာသွားသောက် တတ်ခဲ့ပေမဲ့ သူ မရောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ..။ ဝေဝေလွင် က ဘိုက်ရွှဲလာမည် ဆိုပြီး ဘီယာ သောက်တာကို တားမြစ်တာကြောင့်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ဘီယာမသောက်ဖြစ်တော့ ..။

အိမ်ရှေ့အထိ မျိုးကြီး လိုက်ပို့ပေး သည် ..။ မျိုးကြီး ရဲ့ အလုပ်က အောက်ဆိုက် ဝင်တဲ့ အလုပ်မို့ အခုလို တိုက်နိုင်ကျွေးနိုင်တာ ..။ မျိုးကြီး ကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်ပေးသည် . ။

“ အကို ..မဝေအပြန်နောက်ကျမယ်..တဲ့..”

“ ဝေ ဖုန်းဆက်သေးလား...”

“ ဟုတ်တယ် အကို ..”

အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်း စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးအဟောင်း တထည် ကောက်ဝတ်လိုက်တုံး..တအိမ်လုံး ဆင့်ဆင့် နဲ့ သူ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာ သတိရပြီး စိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ က အထွက် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်နောက်ဖေး ကို သွားတဲ့ လမ်းကြားလေးမှာ ဆုံ သည် ..။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ ရှင်..အကို ...”

“ လာအုံး..ဒီကို ...”

ဆင့်ဆင့် ခါးလေး ကနေဆွဲဖက်လိုက် သည် ..။ 

“ အကို...ဘာလဲလို့ ..” 

ဆင့်ဆင့်က ညုတုတု နဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်လာသည် ။ အိုး ...ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေ အိကနဲ သူ့ရင်ဘတ် ကို ဖိကပ်မိသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ဘရာစီယာ ခံဝတ်မထား တာ သတိပြုမိလိုက် သည် ..။

“ အကို..မဝေ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားမှ ဖြင့်..ဟုတ်ပေ့ဖြစ်သွားမယ် ...”

“ မလာသေးပါဘူး..ညဉ့်နက်မှာပါ ...”

“ နောက်မှ အကိုရယ် ..”

“ ဟင့်အင်း ..မစောင့်နိုင်ဘူး ဆင့်ရယ် . .”

ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို ငုံစုတ်လိုက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့် မျက်တောင်လေးတွေ မှေးစင်းကျသွားပြီးသူ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း တုံ့ပြန်ပြီး စုတ်နမ်းလာသည် ။

အနမ်းတွေက စစချင်းမှာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ စပေမဲ့ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြမ်းလာ သည် ..။ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည် ။ဆင့်ဆင့်က နှုတ်ခမ်းတွေ ကွာအသွား..

“ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..အကိုရယ် ..” 

လို့ပြော သည် ။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အိပ်ခန်းဆီကို နှစ်ယောက်သား လက်ချင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး သွားကြသည်။ သူ့လိင်တန်ကြီး က ပုဆိုးကြားက ထိုးထောင်ပြီး ထွက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်မိကြရင်း အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကြပြန်သည်။ ဝေဝေလွင် ပြန်မလာခင် မြန်မြန် စခန်းသွားကြရမည် ဆိုတာကို ဆင့်ဆင့်ကော သန်းထွန်းအောင်ကော သိရှိနေကြတာမို့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူတို့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ချွတ်ပစ်ကြသည် ။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အားရပါးရဘဲ ဆုတ်နယ်ညှစ်ရင်း ပက်လက် ပေါင်ကားပေးနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် ပေါင်တန်တွေကြားကို နေရာဝင်ယူလိုက်သော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးဟာ အစွမ်းကုန် မတ်မတ်တောင်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထိပ်ဖူး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သည် ကာမစိတ် ထကြွပြင်းထန်နေတာကြောင့် မာတင်းကာ ထောင်နေသည် ။ သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့် နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် အငမ်းမရဘဲ စို့ သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ တဟင်းဟင်း နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ပြန်လည်ဖက်သိုင်းကာ လက်သဲတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် သည် ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြတ်လပ်နေတဲ့ ကာမအရသာကို ရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ပီတိတွေ ဖြာနေသလို  မိမိလင် ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်တန်ထက် ထွားကြိုင်းရှည်လျားသော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ကြက်သီးများထ ရင်တွေ ခုံနေပေ သည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဖြုတ်ချင်နေတာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ဒီတခါတော့ ဖြုတ်ရပြီမို့ အလွန်အားတက် သဘောကျကာ မို့ဖေါင်းပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို ထိုးနှစ်လိုက်လေသည် ..။         

ဆင့်ဆင့် သည် သူမအင်္ဂါစပ် ကို အမွှေးများ ရိပ်သင်ထားတာမို့ မို့ဖေါင်းခုံးကြွနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အင်္ဂါစပ်ကြီးမှာ တပ်မက်စရာ ကောင်းလှတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် မှာ ကုန်းယက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါ်က်နေရသည် ။

“ အို ...အကို့ ..ဟင့်ဟင့် ...”

လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး က ထင်သလို ဝင်မသွားလို့ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းတလျောက် လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စုံချီဆန်ချီ သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက် လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်က အရေတွေ သူ့ထိပ်ဖူးကြီးမှာပေလူးစိုရွှဲသွားပြီးမှ ပြန်ထိုးထည့်ပြန်သည် ..။

တင်းခံတစ်နေရာက  အင်္ဂါစပ်ထဲကို နဲနဲ ဝင်သွားသည် ..။

“ အ.......အ.....အကို့ . . .”

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တအားဆွဲဖက်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည် ..။

“ အကို..ဖြေးဖြေး .. အကို့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတာဘဲ . . .”

သန်းထွန်းအောင် လဲ စီးစီးကြီး တဝက်ခန့် ဝင်သွားသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို အနောက်ကို အသာ ပြန်ဆုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးသွင်းပြန်သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ ယောင်္ကျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာပြီမို့ တင်းမာတုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီး ရဲ့အသွင်းအထုတ်ကြောင့် အလွန်တရာ ယားယံနေရတဲ့ သူမ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေဟာ အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်သွားရအောင်ဘဲ ကာမအတွေ့ထူး ကို ရရှိသွားလို့ မျက်စိလေးမှေး..ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ကျေနပ်နေပေသည်။

သန်းထွန်းအောင်လဲ စေးပိုင်နေသော ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ကြီးကို အထူးသဘောကျမိသွားပြီး အရသာခံကာ တချက်ချင်းထိုးဆောင့်နေပေသည်။ ဆင့်ဆင့်သည် သူမခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေသည်။ ပေါင်တန်ရှည်တွေ က လှုပ်ရှားနေသည်။ စီးကနဲ...စီးကနဲ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး သည် နူးညံ့အိစိုနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် .. ထိုးဆောင့်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားတွေ ကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ထိုးဆောင့်ထည့်နေ သည် ..။ ဖပ်ဖပ် ဖပ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ တရှူးရှူး နဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း နဲ့အတူ ဘွပ် ဖတ် အသံတွေက ဆူညံနေသည် ..။

“ အကိုရယ်..အသံတွေ တအားထွက်တာဘဲ . .”

ဆင့်ဆင့်က ညည်းသည် ..။သန်းထွန်းအောင် လဲဆင့်ဆင့်နို့တွေကို အရသာခံကာ ဆုတ်နယ်နေသည် . .။

“ နို့စို့ပေးပါလား..အကို ….”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းခံလာလို့ သူမရဲ့ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် သန်းထွန်းအောင် စို့ပေးရပြန်သည် ..။ ဆင့်ဆင့်မှာ အောက်မှ တင်ပါးကြီးတွေ စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းလိုက်..ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ရမက်ပြင်းပြနေလေရာ သန်းထွန်းအောင်လဲ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ထက် အောက်ပေးကောင်းလှသော ဆင့်ဆင့်ကိုအထူးသဘောကျနှစ်ခြိုက်မိပြီး အရှိန်မြှင့်တင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်လေ သည် ..။

“ ဖင်တွေကိုညှစ်ကိုင်ပြီးလိုး..အကို ...ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီးလိုးပေး...”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းဆိုလာပြန်တာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေအောက် လက်သွင်းကာ ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ထည့်ပေးရပြန် သည် ..။  

“ အိုး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး..အကို..မြန်မြန်လေး...ဆောင့်ဆောင့်..ဆောင့်ပေး....အို..တအား..တအား ….”

ဆင့်ဆင့်သည် ပွင့်လင်း ရဲတင်းစွာ သူမကို တအားဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းခံနေတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင်လဲ တအားကြုံး ဆောင့်ထည့်ပေးလေ သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်...လိုး...လိုး..တအားလိုးပေး ...”

အောက်ကလဲ ကော့လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေတာကြောင့် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်နေသော သန်းထွန်းအောင်မှာ အရသာထူးကဲလွန်းလှပြီး ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေတွေ တပြုံကြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်အခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ကာ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားသလို တချိန်ထဲမှာဘဲ ဆင့်ဆင့် သည်လဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွား သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ.....အကိုရယ် . . . .”

ဒီအချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့မှ ကားရပ်သံကြားရတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် လဲ ကဗျာကရာ အဝတ်များကောက်ဝတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သည်။ သူထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေ သည် ..။

တော်ပါသေးရဲ့ ..အချိန်ကိုက် ဖြစ်သွားလို့ ...။

“ ကိုအောင် . .ဘာလုပ်နေလဲ ...ဝေ့ကိုလာကူပါအုံး . .ဈေးဝယ်လာလို့..အထုပ်တွေ ပါလာတယ် . . .”

ဝေဝေလွင့်အသံကြောင့် သူ အိမ်ရှေ့ကို ပြေးထွက်သွားရသည်။ ဝေဝေလွင် သည် သူမသူငယ်ချင်းနွယ်နီတို့ အိမ်မှာ အဖေါ်ကောင်းလို့ ဝိုင်တွေ သောက်ဖြစ်လာလို့ ရေချိန်ကိုက်လာသည် ..။အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာထဲထိုးလှဲကာ အိပ် သည် ..။ ခဏအကြာ တခေါခေါတောင် ဟောက်လို့နေသည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ပျော်သွားသောအခါ ခြေဖေါ့နင်းကာ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းဆီကို ရောက်သွားသောအခါ ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် မိသွားသိသွားရင်ခက်မည် ။ ဝေဝေလွင် မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှ လိုးကြရအောင်လို့ ပြောပြီး ငြင်းဆန်သည် ။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်မပေးလို့ သန်းထွန်းအောင် ကုတ်ချောင်းချောင်း နဲ့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ခဲ့ရလေ သည် ..။

......................................................

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန် သည် တင်းမာ ကြီးထွား ထောင်မတ်နေသည် ။ ဝေဝေလွင် ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း သူ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်တိုက် ကွင်းတိုက် နေလိုက်ရသည် ။သန်းခိုင် သည် သူငယ်ချင်း သန်းထွန်းအောင်နဲ့ ဘီယာသောက်ရင်း သန်းထွန်းအောင် ပေးလိုက်တဲ့ ကာမစွမ်းအား ဆေးပြားတွေကို စမ်းသပ်လိုတာကြောင့် အိမ်ကို ပြန်ရောက်သောအခါ ဆေးပြားကို သောက် သည် ..။

“ ဟော..မောင် ပြန်လာပြီလား ..သမီး မရှိဘူး ..သူငယ်ချင်း အိမ် သွားတယ် ...”

မိန်းမဖြစ်သူ ဆွေဆွေက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲတွင် တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေသည် ။ သမီး သွန်းဆု ကတော့ သူမသူငယ်ချင်းတယောက် အိမ်ကို သွားနေသည် ။ ဆေးပြား သောက်အပြီး ဆွေဆွေနဲ့အတူတူ တီဗွီု ထိုင်ကြည့်နေလိုက် သည် ။ ဆွေဆွေက သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီလာ သည် ..။ သူက ဆွေဆွေ့ကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားရင်းဆွေဆွေ့လက်မောင်းသားတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့တတောင်ဆစ် က မတော်တဆ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားသောအခါ ဆွေဆွေ သည် မြွေဟောက်ကြီးတကောင်လို ပါးပျဉ်းထောင်ထနေသော သူ့လိငတန်ချောင်းကြီးကို သတိပြုမိသွား သည် ..။

“ ဟယ်တော့..မောင့်ဟာကြီး မာ ထောင်နေတယ် ......”

“ ရော့ပါ..ကိုင်ပေး..သမီး အိမ်မှာ မရှိတုံး ...”

မျိုးသန်းခိုင် သည် အလုပ်များလှတာကြောင့် ဆွေဆွေ့ကို ကာမမစပ်ရှက်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။

ဆွေဆွေလဲ..မျိုးသန်းခိုင်ဆီကမရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ကာမအရသာကိုလိုလားစိတ်တွေပြင်းပြလာတာကြောင့်လင်ဖြစ်သူရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီ ကို ဆွဲချွတ်ချပြီး လိင်တန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးလေ သည်  ..။ မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆေးစွမ်းပြတာကို သဘောကျနေ သည် ..။ ဆေးကူထားလို့ ခါတိုင်း တောင်တာထက် ပိုပြီးမာကျောတင်းမာကြီးထွားနေ သည်  ..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေသည် ..။ ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လို ကားကားကြီး ...။

“ စုတ်ပေးရမလား..မောင် ...”

“ အင်း ...”

ဆွေဆွေ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးပိုင်းကို ငုံစုတ်လိုက်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆိုဖါနောက်မှီမှာ ခေါင်းမှီပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက် သည် ..။ ဆွေဆွေ သည် ရီးစား ဘဝထဲက ဒီလိုဘဲ သူ့ကို စုတ်ပေးနေကျ ဖြစ် သည် ..။ ဆွေဆွေလဲ လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်..လျာထိပ်နဲ့ ပွတ်လှိမ့်ထိုးဆွပေးလိုက် လုပ်ပေးရင်း ဒီအတန်ကြီးနဲ့ မကြာခင် လင်ဖြစ်သူက သူမကို ကောင်းကောင်းထိုးဆောင့်ပေးတော့မည် ဆိုတာလဲ သေချာနေတာမို့ အင်္ဂါစပ်ထဲက ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိမ့်ယိုစီးကျလာရပေသည် ..။

“ အိုး....အားပါးပါး ..ကောင်းလိုက်တာ ဆွေရယ် …...အီး ..အဲလို လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတာ ကျင်ကျင်သွားတယ်..ဟင်သိပ်ကောင်းတာဘဲ ..”

“ ကဲ...မောင် ..အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..တော်ကြာ သမီး ပြန်ရောက်လာရင် ပက်ပင်းကြီး တိုးနေလို့ခက်နေမယ် ...”

ဆွေဆွေက သူ့အရှေ့ကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးတွေရဲ့ အောက်ဘက်အနားထမိန်မှာ အရေကွက်ကြီး စိုကွက်နေတာ တွေ့ရသည် ..။ ဆွေဆွေတယောက်လဲ ကာမစိတ်တွေ အရမ်း ပြင်းပြ ထကြွနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည် ..။

အိပ်ခန်းထဲ ကို ရောက်တာနဲ့ မျိုးသန်းခိုင် က ဆွေဆွေ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားစေပြီး ဆွေဆွှေ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ လင်ဖြစ်သူရဲ့ အယက်ကို မခံရတာ ကြာပြီ ။

အပျိုဖြစ်လာသော သမီး အိမ်မှာ ရှိတာကြောင့်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမမစပ်ရှက် နိုင်တော့လို့ အခုလို သမီး အိမ်မှာ မရှိခိုက်  အရသာခံ ဖြစ်သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆွေဆွေ့ကို သူတို့ ညားခါစတုံးက ယက်ပေးခဲ့သလို စောက်စိကို လျာနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးလိုက်..စောက်ခေါင်းထဲကို လျာနဲ့ထိုးထည့် မွှေပေးလိုက် ...လုပ်ပေးလေရာ ဆွေဆွေမှာ အရမ်း သဘောကျ နှစ်ခြိုက် မိရပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကလဲ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းလာလို့ မျိုးသန်းခိုင် ကို ဆက်ပြီးမယက်တော့ဘဲ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုတောင်းခံ လေ သည် ..။

“ မောင်  ...တော်ပြီကွယ် ..ဆွေ လိုချင်လှပြီ ...ချစ်ပေးတော့ ….    ”

မျိုးသန်းခိုင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးမှာလဲ ဆွေဆွေ့ကို အဖုတ်ယက်ပေးသောအခါ စိတ်တွေ တအားနိုးကြွသထက်ကြွ လာတာကြောင့်..ပိုပိုပြီး ဖွံ့ထွား ရှည်လျားလာရ သည် ..။ မကြာခင်လဲပွဲကြီးပွဲကောင်းနွှဲရတော့မည်ဆိုတာသေချာနေတာကြောင့် လိင်တန်ကြီးမှာ မာကျောသထက် မာကျောလာပြီး တဆတ်ဆတ် ခါနေရ သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲသူ့လိင်တန်ကြီးကို အရေတွေ ပေလူးနေသော ဖေါင်းကြွခုံးမောက်နေတဲ့ ဆွေဆွေ့အဖုတ်ကြီးထဲကို ထိုးသွင်းလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားကာ..ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာကို ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည် ...။

“ အင်း...မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွယ်..တကထဲမှဘဲ..”

အမူပိုပို နဲ့ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ပြောလိုက်သောဆွေဆွေ့ကို မျိုးသန်းခိုင် သဘောကျစွာကြည့်ရင်း သူ့လိင်တန်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် စတင်တော့ရာ ဆွေဆွေမှာ တအင်းအင်း နဲ့ အောက်မှ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးလာ သည်  ..။ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လား မသိ ..။ ဆွေဆွေရဲ့ စောက်ဖုတ် သည် ငယ်ငယ်က ညားခါစက လိုးရသလိုဘဲ တင်းကျပ်နေလို့ မျိုးသန်းခိုင် မှာ အလွန်သဘောကျကာ တဖန်းဖန်း နဲ့ ဆောင့်ကာလိုး သည် ..။

“ အို..အင်း ..ကောင်းတယ်..မောင် ..လိုး..လိုး...ဆောင့်...ကြိုက်တယ်..ကြိုက်တယ် ….”

ဆွေဆွေလဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေလို့ မရှက်တော့ဘဲ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ တောင်းဆိုကာ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်း မွှေ့ရမ်းပေးလိုက်ယယကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ကာမစည်းစိမ် ကို ခံစားနေပေ သည် ..။

ကာမဇောကပ်လို့ သူတို့ လင်မယား သည် သမီး သွန်းဆု တယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာကို သတိမပြုမိကြပေ ။ သွန်းဆုအောင် သည် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မိဘများရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဘလံတွေ ကြားရလို့ ဟာ..ငါ့အဖေ နဲ့ အမေတော့ ဆော်ကုန်ကြပြီ ..ဆိုပြီး ခြေဖေါ့နင်းကာ မိဘတွေရဲ့ အိပ်ခန်း နား ကပ်လာပြီး အထဲက အသံတွေကို နားစွင့်လိုက် သည် ..။ တဖန်းဖန်း နဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ အပြင် အမေဖြစ်သူ ရဲ့..အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး.. တအားလိုး..ဆိုပြီး ပြောလိုက်သံတွေကို ကြားလိုက်ရ သည် ..။

ဟယ်....သူတို..သူတို့..ဟိုဒင်း လုပ်..နေကြတာကိုး …..

သွန်းဆု လဲ အသံတွေကြားရတာနဲ့တင် အားမရဘဲ ..မိဘများ..ဘယ်လိုတွေ လုပ်ကိုင် နေကြတယ် ဆိုတာကိုတွေ့ချင်မြင်ချင်မိလာရ သည် ..။ ဘယ်လို ချောင်းကြည့်နိုင်မလဲ....သွန်းဆု အပေါက် ရှာပြီ တိုက်ခန်း မို့ နံရံမှာ ချောင်းစရာ အပေါက် မရှိ ..။ အသံတွေ က တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် နဲ့ ဆူညံနေ သည် ..။ သွန်းဆ စိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်လာ သည် ..။ သဘာဝသွေးသားစိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာသည် ..။ အပျိုဖေါ်ဝင်စကထဲက ဒီလို အရေစိုတာ ဖြစ်ဖြစ်လာလို့ သူငယ်ချင်းမတွေရဲ့ အကြံပေး လမ်းညွှန်မှုနဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ကြည့်ဘူးနေပြီ ..။ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာလဲ ကားကျပ်တာကို အခွင့်အရေးယူပြီး မိန်းမတွေအနောက်က လိုက်ထောက်တတ်တဲ့ ထောက်လှမ်းရေးတွေနဲ့လဲ ကြုံဘူးပြီးတာမို့ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ ထိမိ ပူးမိသောအခါ  သဘာ၀ ကာမစိတ်နိုးကြွလာတတ်တာကိုလဲ အတွေ့အကြုံရှိဘူးပြီးသား မဟုတ်လား ...။

မျိုးသန်းခိုင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ သည် သမီး ပြန်ရောက်နေတာကို မသိတာကြောင့် စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆွဲနေကြပြီ ..။

“ မောင်..ဆွေ့နို့တွေကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး.လိုး...လိုး...အိုး...ဟုတ်ပီ.....ကောင်းလိုက်တာ...လိုး..တအား..တအား...လိုး.....ဆောင့်..ကပ်ဆောင့်..”

ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် ...။ 

မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ ကိုယ်မှာ ချွေးတွေ ရွှ့ဲနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့ကို အရင်ပြီးစေချင်လို့ စိတ်ကိုထိန်းထားကာ  ဆောင့်ပေးနေသည်  ..။  ဆွေဆွေလဲ အောက်မှ ကော့ကော့ပေး သည် ..။ တက်ညီလက်ညီ ရှိလှ သည် ..။

“ ကောင်းလား...ဆွေ ….”

“ အင်း..အင်း ကောင်းတယ် ..ကောင်းတယ် ..အရမ်းကောင်းတယ် ...လိုး...လိုး ….ဆောင့် ..ဆောင့် . . .”  ပြိုင်တူလိုရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြ သည် ...။  ဆွေဆွေသည် လင်ဖြစ်သူကို တအားဖက်ခါ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။

“ မောင် က လိုးနိုင်တုံးဘဲ ...”

ဆွေဆွေက သူမအဖုတ်ထဲက ပျော့ခွေပြီး ထွက်လာတဲ့ မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိရင်း ပြောလိုက်သည်  ..။

သွန်းဆု သည် ပေါင်ကြားကို လက်သွင်းကာ မိမိ အဖုတ်ကို ဖိဖိပွတ်ရင်း ခွေခွေလေး ကာမမီးတွေတအား ထကြွတောက်လောင်နေဆဲ  .. ။ စောစောက ကြမ်းသွားတဲ့ သူမ မိဘတို့ အချစ်ပွဲလိုမျိုး တွေ့ကြုံဘူးချင်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေး သည် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ရူးနေရပြီ ..။

သူမစောက်ခေါင်းထဲက တအားယားလွန်းနေသည် ..။ လက်ချောင်းများနဲ့ မိမိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖိဖိပွတ်ရင်းအာသာဖြေနေမိသည် ..။ သွန်းဆု ယောင်္ကျား လိင်တန်ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပြီး..မိမိအဖုတ်ထဲကို ယောင်္ကျားလိင်တန်နဲ့ အထိုးခံရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စိတ်ကူး မှန်းဆနေသည် ..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင် ပဲခူးဘက်သွားမည် ..။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် လို့ ဖုန်းဆက် သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပျော်သွားသည်  ..။ ဝေဝေလွင် မရှိရင် သူ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်မည် မဟုတ်လား ..။ အိမ်ကို ဝမ်းသာအားရ ပြန်လာ သည်  ..။ အဝတ်တွေ လျော်နေသော ဆင့်ဆင့် သည် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ရက် ရှိနေသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဆင့်ဆင့်ရဲ့ စွင့်ကား ထယ်ဝါလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို ငေးစိုက် ကြည့်နေမိ သည် ။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ အို..အကို ..ပြန်ရောက်လာတယ်..ဟုတ်လား..ရုံးစောစော ဆင်းခဲ့တာလား ..”

“ အင်း..ဆင့်ဆင့် နဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့. . .”

“ အိုး..သတိလဲ ထားအုံး..မေ၀ သိသွားရင် မိုးမီးလောင်မယ် ..”

“ ပဲခူးသွားလို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..လို့ ဖုန်းဆက်တယ် ...”

“ အကိုက သိပ်ပျော်သွားတယ်ပေါ့လေ ..ခိခိ ...”

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်း ဆီကို ခေါ်သည် ..။

“ ဟိတ်..အကို ..သိပ်ကဲနေပါလား ...”

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြုံးစိစိ နဲ့ ပါလာသည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်ထမိန် ကို ဆွဲချွတ်ပစ် သည် ..။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသော ဆင့်ဆင့်ကလဲ အားကျမခံ..သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ပုဆိုး ကို ဆွဲချွတ်ပစ်သည်  ..။ အမွှေးဖွားဖွားကြားက ညိုမဲမဲ အတန်ကြီး မတ်မတ်တောင်နေတာ ဆင့်ဆင့်တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ ဂွေးစိနှစ်လုံးက တွဲလောင်းကြီး ကျနေသည် ..။

“ ဟွန်း ..ဘာကြည့်တာလဲ..အကို . .” 

“  ဆင့်က အရမ်းလှလို့ . .” 

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ကို အငမ်းမရဘဲ ဆွဲဖက်ခါ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ရင်း..ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကလဲ သူ့ကို အငမ်းမရ ဘဲ ပြန်လည် တုံ့ပြန် စုတ်နမ်း သည် ..။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ဝေဝေလွင် အိမ်ပြန်မလာတာကို အခွင့်ကောင်း ယူပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်  ပျော်ပါးကြပြီ ..။ ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေကို နမ်းစို့ပေးနေရာက ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြားကို ခေါင်းအပ်တော့ ..

“ အကို...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ...” 

လို့ ပြောရင်း ဆင့်ဆင့်က သူမပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်က ပေါင်တန်တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖြဲကိုင်ကာ ဖေါင်းမို့ခုံးထနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကို နမ်းရှုံ့လေ သည် ..။ 

“ အို..အာ..အကို..ဖုန်းကံတွေတော့ နိမ့်ကုန်တော့မှာ ဘဲ . .အို..ဟင့်ဟင့် . .. .” 

သန်းထွန်းအောင် ကဆင့်ဆင့်သူ့ခေါ်င်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲကိုင်တွန်းဖယ်နေတဲ့ကြားကဆင့်ဆင့်အဖုတ်နီညိုညိုကြီးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ယက်လေ သည် . . ။ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ နဲ့အတူ ဆင့်ဆင့် ခါးလေးကော့ကာတဟင်းဟင်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ ထိမိတဲ့ အရသာထူးကြောင့် မျကိစိလေးမှေးစင်းကျသွားသည် ...။

“ အို...အကိုရယ် . . .မရွံဘူးလား  . . ” 

သန်းထွန်းအောင် က ခေါင်းရမ်းပြကာ ဆင့်ဆင့်စောက်စိလေး ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ပေးလိုက်ရာ ဆင့်ဆင့်မှာခါးလေးကော့ကာ  ကျင်ထုန်တက်အောင် ကောင်းသွားရပြီး သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအား ဆွဲကာ တအားအား နဲ့ အော်ညည်းလေ သည် . .။

“ အကို..အကို.....အကို သိပ်ကဲနေပါလား....အကို သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ...အား.....ဟင့်ဟင့် …..   ”

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက သွက်လှသည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်တခုလုံး သူ့လျာကြီး ပြေးလွှားနေ သည် . .။ပြတ်ပြတ်ပြတ် နဲ့ လျာယက်သံတွေ နဲ့ ဆင့်ဆင့် အော်ညည်းသံတွေ ဆူညံနေ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို လျာကြီး တအားထိုးသွင်း မွှေနှောက်သောအခါ..ဆင့်ဆင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာတအား ခံချင်ရပြီ ..။ နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ခါကာ . .“ အကိုရယ် ..လိုးပေးပါတော့..ဆင့်ယားလှပါပြီ ..လို့ မ ရှက်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းခံရလေပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် မှာ ဒီလို ပွင့်လင်းစွာ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုတာကို အင်မတန်မှ သဘောကျ သည် ..။ မိန်းမတယောက် က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုးပေးပါလို့ တောင်းဆိုတာ ကြားရသောအခါ သူ့လိင်တန် သည် ခါတိုင်း အချိန်တွေထက် ပိုပြီး တင်းမာ ကြီးထွားလာသည် လို့ သူထင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့်ကို အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ လှေကြီးထိုး ပက်လက် တက်မှောက် ပုံစံနဲ့ဘဲ တက်လိုးလေတော့ သည် ..။ဆင့်ဆင့်မှာလဲ တအားစောက်ဖုတ်ထဲက ယားလွန်းတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် လိုးသမျှကို အောက်မှ ပင့်ကော့ပေးလိုက်..ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းပေးလိုက်နဲ့ အသားကုန် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်း ..တအားအား နဲ့သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲ လိုးကြလေ သည် ..။ စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆောင့်ကာလိုးကြ သည် ..။ ပြိုင်တူလိုဘဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွား သည် ..။

ဝေဝေလွင် ပြန်မရောက်ခင် နှစ်ချီ ဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်ကြပြီး ကိုယ်လုံးတီး တွေနဲ့ဘဲ လှဲအိပ်နေကြ သည် ...။

ဝေဝေလွင် ညဉ့်နက်မှ ပြန်ရောက် သည် ..။

သူမပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေး သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို ရေရေလည်လည် အားကုန်လိုးထားတာကြောင့် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေ သည် ..။ သူ့ပုဆိုးသည် ခါးအထိ လန်နေတာကြောင့် လီးတန်ကြီး ကို ဝေဝေလွင် မြင်နေရ သည် ..။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဝိုင်တွေ သောက်လာတာကြောင့် ခပ်ထွေထွေ ဖြစ်နေသော ဝေဝေလွင် သည် လင်ဖြစ်သူ ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ သူမ မလိုးဖြစ်တာကြာနေတာကို သတိရသွားပြီး..သန်းထွန်းအောင်လဲ လိုးချင်ရှာမှာဘဲ ဆိုပြီး...သန်းထွန်းအောင်ကို နှိုးလေ သည် ..။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ထ.....ထ....ဝေ...ပြန်ရောက်ပြီ ….ထ …..ထ ….”

သန်းထွန်းအောင် လဲ အိပ်ပျော်နေရာက ထ လာ သည် ..။

“ ဝေ..ဘာလဲ ..ေဝေ. ဘာလိုချင်လဲ ...”

ဝေဝေလွင် က ပြုံးစိစိ နဲ့ ..

“ မောင် နဲ့ လိုးကြရအောင် . .” 

လို့ ပြော သည် ..။…သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်နဲ့ သုံးချီတောင် အပြတ်အသတ် လိုးထားခဲ့ပြီးမို့ အရမ်း ပင်ပမ်းနေသလို အားကလဲ ကုန်နေပြီ ..။ ဝေဝေလွင် ကလဲ သူ့လီး ကိုလာစမ်းသည် ..။ ခါတိုင်းဆိုရင် ..ဒီလို လာစမ်းရင် သူ့လီးတန်သည် ဒိုင်းကနဲမတ်မတ်တောင် သည် ..။ ခုတော့ လီးကြီး သည် ငိုက်ကျနေသည် ..။ ဝေဝေလွင်က လီးကြီးကို ကွင်းတိုက် ပွတ်သပ်ပြီး ဆွပေး သည် ..။ လီး က ထ မလာ ..။ ဝေဝေလွင် အံ့သြနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပန်းသေပြီလား ..။

ပန်းသေ တာတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ..။

ဒါမှမဟုတ် ..သူများနဲ့ လိုးထားလား . .။ ဟင် ….သူ...သူ ...တအားလိုးထားလို့ လီးက ထမလာနိုင်တာလား ..။ ဖြစ်နိုင် သည် ..။ သူ...သူ.....သူ ငါမလာခင် လိုးထားလို့ ဖြစ် မည် . .။

“ ကိုအောင် . . ”

“ ဟင်..ေဝေ. . .”

“ ကိုအောင် ဘာဖြစ်လဲ ...လီးမထ ပါလား ...”

“ အရမ်းအိပ်ချင်နေလို့ပါ ...”

“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ခါတိုင်းဆို နဲနဲကိုင်တာနဲ့ မတ်နေတဲ့လီး က...”

“ အိပ်နေရာက ရုတ်တရက် ထလိုက်လို့ပါ ..ဝေရာ ..မနက်စောစောထ ပြီး လိုးပေးမယ် ...”

“ တော်ပါပြီ  ..ခုလဲ စိတ်မရှိတော့ပါဘူး . . ”

ဝေဝေလွင် အိပ်လိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့များ လိုးနေသလား ဆိုတဲ့ မင်္သကာတဲ့စိတ် ဝင်သွား သည် ..။

ဆင့်ဆင့်ကလဲ လင်နဲ့ကွဲနေတော့ ဆာချင်ဆာနေနိုင်သည် ..။

အင်း . .အိုးချင်းထား...အိုးချင်းထိ...ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းညိ ..အနေနီးစပ်ရင် ညိနိုင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ဘဲ ညိတာ ဖြစ် မည် ..။ အခု ထ စွပ်စွဲရင် မပိုင် ဘူး ..။ သေသေချာချာ လက်ပူးလက်ကျပ် မိမှ ဒင်းတို့ မငြင်းနိုင်ဘဲ ငါ နိုင်မည် ...။ အင်း..ကြည့်သေးတာပေါ့ ...။

ဝေဝေလွင် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဆင့်ဆင့် ကို စောင့်ကြည့်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် သည် . .။ဆင့်ဆင့် သည် ဝေဝေလွင် က ခုတလော သူမနဲ့ သန်းထွန်းအောင်ကို စောင့်ကြည့်နေသလို ထင်မိတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ကင်းကင်းနေပြနေသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် က ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ ဆင့်ဆင့်ကို လိုးဖို့ ကြံ သည် ..။

ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် ကြည့်ရတာ မင်္သကာဖြစ်နေပုံရသည် ..ခဏ မလုပ်ကြဘဲ နေကြရင် ကောင်းမည် လို့ သန်းထွန်းအောင်ကို ပြော သည် ..။  

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်ကို တအိမ်ထဲနေပြီး ဘာမှ မလုပ်ရလို့ လစ်ရင်လစ်သလို ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖင်တွေကို ဆုတ်ညှစ် ကိုင်တွယ် သည် ..။ တခါတလေ ဝေဝေလွင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖုန်းပြောနေတုံး အိမ်အနောက်ဖေး မှာ ဆင့်ဆင့် ကို အနောက်ကနေ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ လိုက်ထောက်သလိုမျိုး ဖင်ကြီးတွေကို ထောက်ထားတတ် သည် ။  

မလုပ်ဖြစ်တာ ကြလာတော့ မနေနိုင်ကြ..။ တနေ့မနက် သန်းထွန်းအောင် သေးပေါက်ဖို့ အိမ်သာဆီကိုအလာ ဆင့်ဆင့်သည် တောင်မတ်နေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဆုတ်နယ်လိုက်မိသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့် ဖင်တုန်းတွေကိုလဲ တအားဖျစ်ညှစ် ဆုတ်နယ် သည် ..။ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတုံး အချိန်မှာတောင် သူတို့နှစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ကြတော့ ..။ ဆင့်ဆင့်က လေသံလေး နဲ့..

“ နောက်မှ....နော် ... .”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောကာ စိတ်ကိုထိန်းလိုက်တဲ့ပုံနဲ့ ပြေးထွက်သွားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ အိမ်သာထဲဝင်ထိုင်ကာ ကွင်းထု ရပြန်သည် ..။

...........................................

သွန်းဆု တညလုံး အိပ်လို့မပျော် ..။ 

ပြင်းထန်နေတဲ့ ကာမစိတ်ကြောင့်ပေါ့ ..။ သူငယ်ချင်း မို့မို့ရှိန် နဲ့ ခုတလော တဏှာအကြောင်းတွေ ဆွေးနွေး...လိင်ဆက်ဆံတဲ့ ပုံတွေ..ဒီဗီဒီတွေ ကြည့်ဖြစ်ပြီး စိတ်တွေက တအား ထကြွသည် ..။ ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာ ကို ခံချင်လိုချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပြင်းပြပေါ်ပေါက် နေပြီး အိပ်လို့မရဘူး ..။

မို့မို့ရှိန်က အတွေ့အကြုံရှိသည် ..။ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေတာတွေ သွန်းဆု ကို သင်ပေး သည် ..။ အာသာဖြေတာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်တွေ ပုံတွေကို အင်တာနက်မှာ ပြသည် ..။ မို့မို့ရှိန် သည် သူ့အမဝမ်းကွဲ နိုင်ငံခြားက မြန်မာပြည်ကို ပြန်လာအလည် ယူလာခဲ့ပေးတဲ့ ယောင်္ကျား လိင်တန်အတု တချောင်းကို သွန်းဆု စမ်းသုံးကြည့ို့ ပေး သည် ။

သွန်းဆု သည် ဒီလိင်တန်အတုကြီးကို မိဘတွေ မသိအောင် တွေ့မသွားအောင် ဖွက်ထားရတာကိုက ရင်ထိတ်သဲဖိုဖြစ်နေရ သည် ..။ တခါမှတော့ စမ်းမကြည့်ရသေးဘူး . .။ စမ်းမယ်လုပ်လိုက်..ကြောက်စိတ် ဝင်လာလိုက် နဲ့..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင်ရော သန်းထွန်းအောင်ရော အလုပ်ပိတ်လို့ သူတို့ ထွန်းမြအောင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ အိမ်မှာ ထမင်း သွားစားကြ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ လိုက်ခဲ့ပါလားလို့ ဝေဝေလွင်က ခေါ်ပေမဲ့ ဆင့်ဆင့် လဲ လိုက်မသွား ..။ အိမ်မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိနေလို့ မလိုက်တော့ ..။ အဝတ်တွေ လျော်စရာ လျော်..အိမ်နောက်ဖေး မှာ အဝတ်တွေ အခြောက်လှန်းသည် ..။ အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားသည် ..။

အိုး...ဝေဝေလွင်တို့ ပြန်လာပြီ ..။ မြန်လိုက်တာ ..ဘာလို့ အမြန်ပြန်လာကြပါလိမ့် ..။

ထမိန်ရင်လျား နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါး ဆီ ပြေးလာပြီး ဖွင့်ပေး သည် ...။

“ ဟင် ...”

သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ မဟုတ် ..။သူမ ယောင်္ကျား ..အမူးသမား ..ကိုဇော်ထိုက် ...ဖြစ်နေသည် ...။ တံခါးကို အမြန်ပြန်ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်က အတင်းတွန်းဝင်လာသည် ..။ 

“ ကိုဇော်ထိုက် ...ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ ...ထွက်..ရှင် ထွက် ...”

ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ ကိုယ်က အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ထွက်နေသည် ..။ “ ဆင့်ဆင့်..မင်းနဲ့ စကားပြောမလို့”

ဆင့်ဆင့် သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။

“ ဘာမှ ပြောစရာ မရှိဘူး...ရှင်နဲ့ ကျမ ဇာတ်လမ်းက ပြီးပြီ ...ရှင် အခု ထွက်..”

“ စိမ်းကားလှချည်လား...ဆင့်ဆင့်ရယ်..ကိုယ်က မင်းရဲ့ ယောင်္ကျားပါ...လင်ပါ ...အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြမယ်ကွာ...မင်းကိုလေ...ကိုယ် တအားလွမ်းနေတာ . .”

တွန်းလားဆွဲလား နဲ့ ဆင့်ဆင့် ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေး က ရုတ်တရက် ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျ သည် ..။

“ အို ..”

ကဗျာကရာ ဖမ်းဆွဲပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက် က ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖြူဝင်းဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို မြင်လိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့်နဲ့ ဝေးနေတာကြာပြီ မို့ ကိုဇော်ထိုက် သည် ရင်သားစိုင်တွေကို တွေ့မြင်လိုက်သောအခါ စိတ်တွေ ထကြွပြင်းထန်လာပြီး..ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း ဝင်ဖက်လေသည် ..။

“ ဆင့်ဆင့်ရယ်..ဒို့ လိုးကြရအောင် . .”

“ ဘာ..ဘာပြောတယ် ..ရှင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား ..ရှင် လွှတ်စမ်း .ကျမကို ..”

ဆင့်ဆင့်က ရုန်းကန်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကို တွန်းပစ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် မူးနေလို့ ပက်လက်လန်ကျသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ပြေးပြီး တံခါးကို ပိတ်သည် ..။ ပိတ်လို့မရ ..။ ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ခြေထောက်နဲ့ ထိုးခံထားလို့  ..။

“ ရှင် ထွက်သွား ..အခုထွက်သွား ...”

ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဘဲ ဆင့်ဆင့်ကို ဝင်ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲ သည် ..။ဆင့်ဆင့် ထမိန်ရင်လျား ပြေကျပြန်သည်  ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း နမ်းလိုက် ကိုင်လိုက် နဲ့ ဆင့်ဆင့်က ရုန်းဖယ်လိုက် နဲ့လုံးထွေးနေပြီ  ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ ပုဆိုးသည် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးပုံကျနေလို့ သူ့လိင်တန်ကြီးသည် ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့အသဲယားစရာ တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ..။ ပြေကျနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ထမိန်ကို ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဆွဲချွတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းစို့ဖို့ ကြိုးစားလေသည် . .။

“ ရှင်..မယုတ်မာနဲ့နော် ..ကျမကို မတရား မလုပ်နဲ့ . .”

ဆင့်ဆင့် သည် ကိုဇော်ထိုက်ကို ခြေနဲ့ကန်ကျောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြေးဖို့ကြံပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်နဲ့ အားချင်းမမျှ  ..။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင့်ဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသည် ..။ အတင်း ထဖို့လုပ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်က အပေါ်စီးက တက်ခွထားနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ထမိန်ကျွတ်ပြီး ကိုဇော်ထိုက် လိင်ချောင်းကြီးကလဲ သူမ အဖုတ်ကို ပွတ်တိုက်မိနေသည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်က ထွက်နေတဲ့ အရေကြည်တွေ ဆင့်ဆင့် ဆီးစပ်မှာ ပေကျံကုန်သည် ။နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတဖက်ကို ကိုဇော်ထိုက် စို့မိသွားသည် ..။ စို့တာနဲ့ သူ့လျာကြီးက နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလိတော့တာဘဲ  ..။ ဆင့်ဆင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထကာ တုန်ခါနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်ပေါင်တန်နှစ်ဘက်ကိုလဲ..ကိုဇော်ထိုက်ဆွဲကားလိုက်ပြီးသူ့လိင်တန်ကို..ဆင့်ဆင့်အဖုတ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းသည်  ..။

“ အို ..လူယုတ်မာ ..ရှင်..ခွေး ..ခွေး ….”

ကိုဇော်ထိုက် က ..

“ နင် ဟာငါ့မယား..ငါ့မယား ငါလိုးတာ ဘာဖြစ်လဲ ...” 

လို့ပြောရင်း သူ့လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် ။ ဆင့်ဆင့် သည် အတင်းထုရိုက် ရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက ကိုဇော်ထိုက်က သူ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထိုးသွင်းတာ ခံနေရ သည် ..။ တချက်မှာ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး သည် အဖုတ်ထဲ မဝင်ဘဲ အစိကိုချော်ထိုးမိသွားသည်  ..။ ကျင်ကနဲ ဆင့်ဆင့် တုန်ခါသွားရဆဲ သူ့ထိပ်ဖူးဒစ်ပြဲကြီး ဗျစ်ကနဲ အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသည် ..။ 

“ အား ..ခွေးးကောင်ကြီး........မုဒိန်းမကျင့်နဲ့ . . .”

ဆင့်ဆင့် ရုန်းလို့မရအောင် ဆင့်ဆင့်ပေါင်တွေကို ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ဒူးတွေနဲ့ဖိထားပြီး လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် . .။ လိင်တန်တဝက်လောက် အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်မိသွားသောအခါကိုဇော်ထိုက်သည် အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဆက်တိုက် ညှောင့်ထည့်တော့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် အဖုတ်ထဲ လိင်တန်ကြီး တစွတ်စွတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသောအခါ မိန်းမူးကာ တွန်းရုန်းထုရိုက်နေတာတွေ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ အရင်ကလိုးပေးနေကျ လင်ဖြစ်သူရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် အတွေ့ကို မလွန်ဆန်တော့ဘဲ ကိုဇော်ထိုက် လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနှေမိတော့ ကိုဇော်ထိုက်လဲ ဆင့်ဆင့် အခြေအနေကို ရိပ်စားမိတာနဲ့ ဆက်တိုက်ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်ပေးလေပြီ  .. ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ကိုဇော်ထိုက် သူ့ဒူးနဲ့ ဖိမထားတော့ပေမဲ့ မရုန်းကန်တော့ ..။ အတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပြီ ..။ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားကာ ကိုဇော်ထိုက် လိုးသမျှ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းကာ ခံနေတော့ သည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်လဲ မလိုးရတာ ကြာနေပြီကွာ..လို့ ညည်းငြူရင်း တဖြောင်းဖြောင်း နဲ့ အသားကုန် ဆွဲလေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီမို့ ..အောက်ကနေပြိး တုံ့ပြန်ကော့ပေး..လာသည် . .။ အရေတွေက တအားရွှဲနေသည် ..။ လိင်တန်နဲ့ အဖုတ် အဝင်အထွက် ဘွပ် ဘပ် ဘွပ်ဘပ် အသံတွေ ဆူညံလာသည် ..။ ဆင့်ဆင့်နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် စို့လိုက်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးအပြီး သုတ်ရေတွေ အများကြီး ပန်းထုတ်ခါ ကိုဇော်ထိုက်ပြီးသွားသည် ..။ဆင့်ဆင့်လဲ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလို့ စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကိုလဲ ဘာမှ မပြောတော့။

ကိုဇော်ထိုက် သည် စုတ်ပြတ်ညစ်ပတ်နေပြီး အရက်သောက်စရာလဲ ငွေ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တစောင်းလေး ဖင်အပြောင်သားနဲ့ အိပ်နေသောအချိန်တွင် ဆင့်ဆင့် ပိုက်ဆံအိတ် ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားပြီး ငွေတထပ်ကို အိပ်ကပ်ထဲ ထည့ကာ အရက်ဆိုင်ကို ပြေးသွားလေ သည် . .။

ဝေဝေလွင်နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့် သည် နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာဘဲ အိပ်နေ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်သည် ကိုဇော်ထိုက် တအားဆောင့်လိုးသွားတာကြောင့် အရမ်း ကျိမ်းစပ် နေသည်  . .။ ကိုဇော်ထိုက် တက်လိုးသွားတာကိုလဲ ဆင့်ဆင့် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေတို့ကို မပြောပြလိုတော့ ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုဇော်ထိုက် လိုးသွားလို့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ပြတ်လပ်နေလို့ ဆာလောင်တောင့်တနေတဲ့ လိုလားချက်တော့ ပြေပျောက်သွားရသည် မဟုတ်ပါလား . .။


“ သန်းထွန်းအောင်...စားကွာ..မင်းကြိုက်တာသိလို့ ဆွေဆွေက ရှယ်ချက်ထားတာ ..”

ဟင်းတွေက စုံသည် ။ပြည်ကြီးငါး နဲ့ ကန်စွန်းရွက်ကြော် ...ပဲပြား နဲ့ ငါးဖယ်ဟင်း ..သီးစုံပဲကုလားဟင်း..ငါးဖယ်အောင်း ငပိကောင်ကြော် ...။ ဆွေဆွေ ဟင်းချက်ကောင်းတာ အမှန်ဘဲ  ..ဝေဝေလွင် ဆိုရင် ဒီလို မချက်တတ်ဘူး ..။

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး အိမ်မှာ ညနေစာ လာစား သည် ..။  မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာ သောက်သည် ..။ ဆွေဆွေက ဝိုင် သောက်သည် ..။ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ် ..ကျောင်းသားဘ၀ က အကြောင်းတွေ ထိုင်စကားပြော ဖြစ်ကြသည် ။

သူတို့ စားသောက်နေတဲ့အချိန် သွန်းဆု အပြင်က ပြန်လာ သည် ..။

“ သန်းထွန်းအောင် ..ကြည့်ပါအုံး . .ငါ့သမီး ..သွန်းဆု..ကြီးမလာဘူးလား . .”

“ ဟား..အပျိုမကြီး ဖြစ်နေပြီဘဲ ..အေးကွာ..ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ရုန်းကန်နေကြတာ မင်းတို့ဆီ မရောက်တာတောင်တော်တော် ကြာသွားပြီ ကိုး . . .”

သွန်းဆု က “ ဆာတယ်..ဆာတယ် ..”ဆိုပြီး သူ့မိဘတွေ နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ထိုင်စားသောက်နေကြသော ထမင်းစားပွဲ မှာ လာဝင်ထိုင်ကာ စား သည် ..။ 

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး တို့ လင်မယား နဲ့ စကားပြောနေပေမဲ့ သွန်းဆု ကို မသိမသာ ကြည့်မိသည် ။

သွန်းဆု သည် ခါးလောက် ရှည်တဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ မျက်လုံးမွေးထူထူ..မျက်လုံးလှလှ နှာတန်ပေါ်ပေါ်..နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလှလှလေး နဲ့ ဘောလီးဝတ် က အိန္ဒိယ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လိုဘဲချောလှသည် ..။ ခါးတို မြန်မာရင်စေ့ အင်္ကျ ီ အနက်လေး ဝတ်ထားလို့ သူမရဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး နဲ့ အဲဒီခါးလေးအောက်က ကားဆင်းသွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အိအိဖြိုးဖြိုး နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အသားအိအိ ထမိန်ကြောင့် ကြည့်မိတာနဲ့ စိတ်တွေ ခြောက်ခြား လာမိရသည် ။ သွန်းဆုရဲ့ အသား က နို့နှစ်ရောင် ဝင်းဖြူနေသည် ..။ မျိုးကြီးရဲ့ သမီး ဒီလောက်လှမှန်း သူ မသိခဲ့ ..။ မျိုးကြီးနဲ့ အပြင်ဆိုင်တွေမှာ အတူူတူ ဘီယာအရက် သောက်ရင်း ဆုံခဲ့ကြပေမဲ့ မျိုးကြီး အိမ်ကို သူမရောက်ဖြစ်ခဲ့လို့ မျိုးကြီးရဲ့ မိန်းမဆွေဆွေ နဲ့ သမီး သွန်းဆု ကို မတွေ့တာ ကြာပြီ ။

“ သမီး ..အန်ကယ် သန်းထွန်းအောင် လေ..မှတ်မိလား ..ဒက်ဒီတို့ ကျိုက်ထီးရိုး ကို အတူတူ သွားကြတယ် လေ ..”

သွန်းဆု က သန်းထွန်းအောင် ကို တချက်မော့ကြည့်ပြီး ပြုံးပြ သည် ..။

“ မှတ်မိပါတယ် ..”

လို့ ပြုံးပြီး ဖြေသည် ..။ သွန်းဆုရဲ့ သိသိသာသာ ရှိလှတဲ့ ရင်မို့မို့ကိုလဲ သန်းထွန်းအောင် သတိပြုမိ သည် ။ ဆွေဆွေ ရော မျိုးကြီး ရော ရုပ်ဖြောင့်..ရုပ်ချောကြတဲ့သူတွေမို့ သူတို့သမီး သွန်းဆု သည် အချောအလှတွေ ပေါင်းစု သွားပြီး  ဒီလို အမိုက်စားလေး ဖြစ်နေတာ ဘဲလို့ သန်းထွန်းအောင် မှတ်ချက်ချ သည် ..။

သွန်းဆု သည် စားသောက်ပြီးသော အခါ သူမစားသောက်တဲ့ ပုဂံခွက်တွေကို ဆေးကြောပြီး အတွင်းခန်း ထဲကို ဝင်သွား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ တုန်ခါသွားတဲ့ သွန်းဆု တင်ပါးလှလှတွေကို တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ အင်း..တောတော် မိုက်တာဘဲ . . .။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဝေဝေလွင် က မနက်ဖန် သူ့ရုံးအလုပ်နဲ့ နယ်ကို ရုံးစစ်သွားရမည် လို့ ပြောသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ စိတ်ထဲက ကောင်းတာပေါ့ မိန်းမရယ် ..မင်းသွားနေတဲ့အချိန်  ငါ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်တာပေါ့ကွာ  . .လို့ ပြောနေမိ သည် ..။ ဝေဝေလွင်ကတော့ သူမရောက်ဖူးသေးတဲ့မြို့ကို ရောက်ရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ကိုလဲ..

“ ကိုအောင် ပါ ဝေနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ကောင်းတယ် ..ကိုအောင်ပါရင်ဝေ ပိုပျော်မှာဘဲ . .” 

လို့ ပြော သည် ..။ 

“ လိုက်ချင်တာပေါ့ ဝေ..ကိုယ်က ကြိုမပြောဘဲ အလုပ်က ခွင့်ယူလို့ မကောင်းလို့ပေါ့...” 

လို့ သန်းထွန်းအောင်က ဝေဝေလွင်ကို ပြန်ပြော သည် . .။

သန်းထွန်းအောင် က 

“ ဝေနဲ့ ၂ရ က်တောင် ခွဲနေရမှာ..ကိုအောင်တို့ “ ချစ်”ကြရအောင်လား..ဆိုပြီး ပွတ်သပ်နမ်းစုတ်ခါ ဝေဝေလွင်ကို ဖြုတ်ဖို့ကြံပေမဲ့ ဝေဝေလွင်က မနက်အစောကြီး ခရီးသွားရမှာလေ...ေဝေ မလုပ်ချင်ဘူး ..”

ဆိုပြီး တွန်းဖယ်ကာ ငြင်းဆန်လေ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ လိင်တန်ကြီးမတ် ပြီး သူငယ်ချင်း မျိုးကြီး သမီး သွန်းဆု ရဲ့ လမ်းလျောက်ရင် တုန်ခါသွားတဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်ရသည် . .။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။