Configure Page List

Friday, July 25, 2008

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန် မောင်တုတ်စံ

“ အား......ကျွတ်....ကျွတ်.....ကျွတ် ”

မပန်းနွယ်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးနွမ်းနယ်လျက် နာကျင်ကိုက်ခဲနေလေသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်သားများနှင့် ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက တစ်စစ်စစ်ဖြင့် နာကျင်နေသောကြောင့် စုပ်သပ်လျက် ညီးညူလိုက်သည်။ အထူးအားဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းဆီမှ ကျင်ကျင်နာနာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသော ဝေဒနာကို တမျှင်းမျှင်း ခံစားနေရလေသည်။

မပန်းနွယ်၏ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ခန္ဓာကိုယ်ကို အိစက်ညက်ညောသည့် မွေ့ယာကြီးထက်တွင် ပျော့ခွေစွာဖြင့် လဲလျောင်းရင်းမှ နာကျင်မှုများကို ခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ညစ်ထေးပေကျံနေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဆေးကြောသုတ်သင် ပစ်လိုသောဆန္ဒက ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားနှင့် စောက်ဖုတ် အနီးတစ်ဝိုက်တွင် စိုစိစိအရေများ စေးကပ်နေခြင်းကို ဆေးကြောပစ်လိုက်ချင်သည်။

မပန်းနွယ်အနေဖြင့် တစ်ချက်ရှိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချက် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်းမှာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှအရည်ပြစ်ချွဲချွဲများက ပွက်ကနဲအန်ကျလာသည်ကိုက စိတ်ပျက်စရာဟု ယူဆမိသည်။ သို့သော်လည်း မျက်စိထဲတွင် အဖေဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို ပြန်လည်မြင်ယောင်မိသည်တွင် အဖေ့အတွက်ဟူသော စိတ်ကဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့် ကျေနပ်မိသယောင်ရှိလေသည်။

နာကျင်မှုဝေဒနာကို ခံစားနေရင်းမှ အဖေဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်တစ်ယောက် ဂါတ်ထဲမှ လွတ်ပါစေကြောင်းဆုတောင်းနေမိပါသည်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များသည် မပန်းနွယ်အား ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်ပမာ ပြန်လည်၍ စိတ်မျက်စိထဲမြင်ယောင် လာရလေတော့သည်။

...........................................................

အချိန်ကား မြန်မာနိုင်ငံ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့အောက်သို့ ကျွန်သဘောက်ဘဝ ရောက်ရှိနေသော တစ်ချိန်ဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်တို့နေထိုင်သော နေရာသည်ကား ဧရာဝတီမြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသဖြစ်သည်။ ဧရာဝတီမြစ် ကမ်းနံဘေးတွင်ရှိသော သဲကုန်းရွာလေးဖြစ်သည်။ မပန်းနွယ်တွင် အမေဟူသည်မရှိတော့ဘဲ အဖေဦးစိုးလှိုင်နှင့် အဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဖြင့်နေလာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ တံငါလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ကြ သူများဖြစ်သည်။

သဲကုန်းရွာထဲတွင် အိမ်ရှိပါသော်လည်း ယခုအချိန်သည်ကား နွေရာသီသဲသောင်ထွန်းချိန်ရောက်လာ သဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းဘေး သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် တဲဆောက်ပြီး နေထိုင်ကြသည်။ သို့မှ ဧရာဝတီ မြစ်အတွင်းတွင် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်လျက် သားငါးများအလွယ်တကူ ဖမ်းယူနိုင်မည်ဖြစ်လေသည်။

မပန်းနွယ်တို့သားအဖ တဲဆောက်သည့် သောင်ပြင်တွင် အခြားသော တံငါသည်မိသားစုများ၏ တဲအိမ်များလည်းရှိသည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ စည်းကမ်းနှင့် နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ တံငါသည် လုပ်ငန်းကို လုပ်စားနေသည်

ဆိုသော်လည်း ဘုရားတရား ကြည်ညိုရင်းစွဲရှိသည်။ မပန်းနွယ် ဖခင်ဦးစိုးလှိုင် ဆိုလျှင်လည်း အသောက်အစား လုံးဝမရှိ၊ ကင်းစင်လေသည်။

ဘေးမှတဲအိမ်များကား ဤသို့မဟုတ်ကြပါချေ။ တံငါသည် အချင်းချင်း အုပ်စုဖွဲ့လျက် ညစဉ်သောက်စားမူးယစ်နေကြသဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖအတွက် အနှောင့်အယှက်သဖွယ် ဖြစ်နေလေသည်။ အစပထမတွင် သူတို့နှင့် အတူတူအရက်သေစာ သောက်စားရန်အတွက် ဦးစိုးလှိုင်အားဆွယ်ကြသေးသည်။ ဦးစိုးလှိုင်မှာ သမီးမိန်းကလေး ရှိသည်ဖြစ်သဖြင့် သူတို့အလိုကို လိုက်လျောခြင်းမရှိပါချေ။

ရှိပါသော်လည်း ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြ အရက်မသောက်ဘဲ အမြည်းစားသူဖြစ်သည်။ သို့အတွက် တဲနီးချင်းများအနေဖြင့် ကိုစိုးလှိုင်ကို နောက်ပိုင်းတွင်မခေါ်တော့ဘဲ ကိုစိုးလှိုင်နှင့် မိတ်ဆွေမပျက် နေထိုင်လာခဲ့လေသည်။

တဖြည်းတဖြည်းနှင့် ကိုစိုးလှိုင်တို့သားအဖနှင့် တဲနီးချင်းများမှာ နီးလျက်နှင့် ဝေးနေကြသည်။ ယနေ့ညမှာတော့ ကိုစိုးလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ သဲသောင်ပြင်သို့ ပုလိပ်များ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ပြီးနောက်

သဲသောင်ပြင်မှ တဲများတွင်ရှိသောတံငါသည်များကို ဖမ်းသွားလေတော့သည်။ ပုလိပ်များ၏ အဆိုအရမူ ဓါးပြများသည်တံငါသည် ယောင်ဆောင်လျက် မြို့ပေါ်ရှိ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သွားလေရာ တံငါသည်ဟူ၍ သဲသောင်ပြင်တွင် တွေ့ရသော တံငါသည်များကို ဖမ်းဆီးလေတော့သည်။

မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေတွင် ကိုစိုးလှိုင်မှာလည်း တံငါသည်တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် အဖမ်းခံရသည့် အထဲပါဝင်လေတော့သည်။ ကိုစိုးလှိုင်ကို ကျန်သည့်တံငါသည်များနှင့် တစ်ဖွဲ့ထဲဖြစ်သည်ဆိုကာ ဖမ်းသွားခြင်းဖြစ်၏။ မပန်းနွယ်မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်မှာ အပြစ်မရှိကြောင်း တွင်တွင်ပြောသော်လည်း မရသဖြင့် သူ့အဖေတို့အား ခေါ်ဆောင်ရာ ဂါတ်တဲအထိ လိုက်ပါသွားတော့လေသည်။

ဂါတ်တဲတွင် မပန်းနွယ်မှာ သူ့အဖေတွင် အပြစ်မရှိကြောင်း တောင်းပန်သော်လည်း မရဘဲရှိနေလေသည်။ဂါတ်တဲတွင်ရှိသော ပုလိပ်သားတစ်ဦးကမူ ဂါတ်တဲတွင်ဌာနအုပ် မရှိသေးပါကြောင်း၊ အပြစ်မရှိကြောင်းကို ဌာနအုပ်ထံသွားပြောလျှင် အဆင်ပြေနိုင်ကြောင်း ပြောဆိုသဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။

မြို့ပေါ်သို့ သိပ်အရောက်အပေါက် မရှိလှသော မပန်းနွယ်မှာ ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုယူပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသည်ဆိုသော အိမ်ရှိရာသို့လာခဲ့လေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသော အိမ်မှာခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုတွင် တည်ရှိလေကြောင်း မပန်းနွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ကို လာခဲ့ရစဉ်ကလည်း ဟိုမေးသည်မေးဖြင့် လာခဲ့ရပြီး ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုကိုင်လျက်မေးကာ လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ရှိသော လမ်းထဲတွင်ကား ခြံဝန်းကျယ်ကြီး များသာရှိသည်။ တစ်ခြံနှင့်တစ်ခြံ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိပြီး ခြံစည်းရိုး ပုဏ္ဏားရိပ်ပင်များက လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်မြင့်အောင် ကာရံထားသဖြင့် ခြံဝင်းထဲကို အလွယ်တကူ မြင်နိုင်ခြင်းမရှိသလို၊ ခြံဝင်းထဲတွင် ဘာတွေဘဲလုပ်လုပ် အခြားခြံများမှ မကြားမမြင်နိုင်ဘဲရှိလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ဤခြံဝန်းတွင် နေထိုင်သည်မှာ အကြောင်းရှိလေသည်။

ထိုခြံဝင်းထဲတွင် ကြက်ဝိုင်း၊ ဖဲဝိုင်းစသည့် မကောင်းမှုများကို ချိန်းဝိုင်းအဖြစ် ကိုထွန်းကြိုင်မှ ဦးဆောင်ပြီးဆောင်ရွက်ကာ ဝင်ငွေဖြောင့်နေ၍ ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ကိုထွန်းကြိုင်က မိန်းမဘက်တွင် အလွန်လိုက်စားသူဖြစ်ပြီး မြို့ထဲမှ ဖာသည်များကို အမြဲလိုလိုခေါ်ပြီး ပျော်ပါးသူဖြစ်သည်။ အခြားဌာနများမှ မိတ်ဆွေများ အတွက်ကိုလည်း စီစဉ်ပေးသည်။

နောက်တစ်ခုကတော့ ဂါတ်တဲမှာဖြစ်ပေါ်လာသော အမှုအခင်းများနှင့် မလွတ်ကင်းသော မိန်းမများကို ဤအိမ်တွင် ခေါ်ယူလျက် ကာမဆက်ဆံမှုပြုလေသည်။ အလွန်ပင် ရိုင်းပျပြီး ညစ်ပတ်စုတ်ပဲ့သော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပင်ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း မပန်းနွယ်တို့ အမှုတွင်လည်း မပန်းနွယ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုင် မပါဝင်မှန်း သိပြီး ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း တံငါသည်အလုပ်ကို အဖေဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုုင်နှင့် ဒိုးတူဘောင်ဖက် လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားမှာ သူ့နေရာနှင့်သူ ကျနလှပေသည်။ အရှိုက်၊ အဝိုက်၊ အကောက်၊ အဖြောင့်၊ အဖု၊အချိုင့်တို့က မပန်းနွယ်ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခပ်မြင့်မြင့်အရပ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာတည်ရှိနေသည်။

ထို့အတွက် မပန်းနွယ် ခန္ဓာကိုယ် အဆစ်အပေါက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်သည် ယောင်္ကျားသားတွေအတွက် မက်လောက်စရာ ချည်းဖြစ်နေလေတော့သည်။ ဒီတော့ မြာပွေသူ၊ ကာမသိုက်တူးသမားဖြစ် သူအသစ်ကလေး၊ အသန့်ကလေးကိုမှကြိုက်သူ ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် မပန်းနွယ်ဆီမှ ကာမပန်းဦး ခြွေရန်အတွက် ချောင်းနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်လေသည်။

ယခုမတော့ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် အဆီတဝင်းဝင်း အသားခပ်များများရှိလှပြီး ဆူဖြိုးလှသော မပန်းနွယ်ဟူသော ဝက်ပျိုမလေး၏အသားကို စားသုံးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သူတို့မှာ တံငါသည်များ အပါအဝင် လူဆိုးများဖြစ်သော်လည်း မပန်းနွယ်၏အဖေ ကိုစိုးလှိုင်မပါမှန်း သိပြီးဖြစ်သည်။ မပါပေမယ့်လည်း မပန်းနွယ်၏ ကာမကိုအရယူရန် ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်အဖေ ကိုစိုးလှိုင်ပါ ဖမ်းခဲ့ရန်မှာကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အဖေတစ်ခု၊ သမီးတစ်ခု သာရှိသောအချိန်၊ သဲသောင်ပြင်ရှိ တဲများကလည်း မလုံခြုံ၊ ဒီတော့ မပန်းနွယ်တစ်ယောက်ထဲ တဲမှာထား၍ ဖြစ်မှာမဟုတ်ချေ။ ဒီတော့အဖေဖြစ်သူကို ဖမ်းဆီးလိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ အကူအညီ လိုလာတော့မည်။ ဒီတော့ ဂါတ်တဲမှ တပည့်ပုလိပ်လေးကို ကြိတ်မှာကြားထားပြီးဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ် လာသည်နှင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို သွားတွေ့စေလိုကြောင်း တောင်းပန်လျှင် ရနိုင်ကြောင်း စကားထည့်ရန် မှာထားပြီးဖြစ်ရာ တပည့်ကျော်ကလည်း အစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်လေသည်။ မပန်းနွယ်တစ်ယောက် သူ့ဆီလာပြီဖြစ်ကြောင်း သတင်းရသည်နှင့် ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှမနေအောင် အပြင်လွှတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။

သို့မှသာ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်တိုင်း လိုးလို့ရမှာဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်ကို တစ်ညလုံး လိုး၍ဝပြီးသောအခါမှ သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို လွှတ်စေမည်ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခါ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်သည့် အခါတွင်လည်း သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို ဂါတ်တဲခေါ် ချုပ်ထားခြင်းဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ သူ၏အလိုကိုလိုက်ပြီး အလိုးခံမည်ဖြစ်သည်။ ဤသို့အစီအမံချထားခဲ့ခြင်းအား မပန်းနွယ်မှာ မသိသဖြင့် ပုလိပ်သားလေး လမ်းညွှန်သည့်အတိုင်း လာခဲ့သည်။

“ အိမ်ရှင်တို့..... အိမ်ရှင်တို့..”

မပန်းနွယ်မှာ ခပ်အုပ်အုပ်လေး လှမ်းခေါ်သော်လည်း ထူးသံလည်း မကြားရသောကြောင့် ဟုတ်မှဟုတ်ပါ့ မလားဟူ၍ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အနီးအနား ခြံဝန်းထဲတွင်လည်းကောင်း၊ မပန်းနွယ်ဝင်လာရာလမ်း တစ်လျှောက်လုံးမှာ လည်းကောင်း လူဟူ၍မပြောနှင့် ခွေးတစ်ကောင် ကြောင်တစ်မြီးတောင်မှ မတွေ့ရချေ။ မည်သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရမှန်းလည်း မသိချေ။

သို့နှင့်မပန်းနွယ်မှာ ခြံတံခါးကို တွန်းလိုက်ရာ ခြံတံခါးမှာ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားလေသည်။ သို့နှင့် မပန်းနွယ်မှာ ခြံဝန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လျှောက်လာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ် အဖို့မှာကား အဖေဖြစ်သူ ဂါတ်တဲမှ ပြန်လွတ်နိုင်ရေးအတွက်သာ စဉ်းစားထားသဖြင့် မည်သည့်အန္တာရယ်၊ မည်သည့်ရန်သူမှ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိတော့ဘဲ ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ခြံဝန်းထဲတွင် သစ်ပင်များကို သူ့နေရာနှင့်သူ စိုက်ပျိုးထားသဖြင့် အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်ကာ ခြံဝန်းအလည်တွင် နှစ်ထပ်အိမ်တစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ အားတက်သွားပြီး အဝင်လမ်းမှအမြန် လျှောက်လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ အိမ်တံခါးဝတွင် ခဏရပ်လိုက်ပြီးနောက် အိမ်အတွင်းဘက်တွင် လူရှိမရှိကို ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ ဌာနအုပ် ဦးထွန်းကြိုင်လားရှင် ”

“ ဟုတ်ပါတယ်..... ဟုတ်ပါတယ်... ”

“ ဌာနအုပ်ကြီးရှင့်.... ကျွန်မပြောစရာရှိလို့ပါရှင် ”

“ ပြောစရာရှိရင် အိမ်ထဲဝင်ပြော....... တံခါးကနေအော်မပြောနဲ့.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင်.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က ဝင်ရန်ခွင့်ပြုလိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ မပန်းနွယ်ဝင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းများ တင်ထားပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ အရက်သောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမကိစ္စကို ပြောလို့ဖြစ်ပါ့မလားဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး ဖြစ်သွားပြီး တံခါးဝအတွင်းတွင် ရပ်လျက်သားလေး တွေတွေကလေး ဖြစ်သွားရသည်။

“ ဘာပြောမှာလဲ...... လာလေ ”

“ ဟို....ဟို...ဌာနအုပ်ကြီးကို တစ်ခုလောက်ပြော.... ပြောချင်လို့ပါရှင်... ”

“ အေး.... ပြောပါ.... ပြောပါ... ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ရှိတယ်...မင်းပြောမယ့်စကားက လျှို့ဝှက်တဲ့စကားဆိုရင် သူများတွေ ကြားလို့မဖြစ်ဘူး..... ဒီတော့ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ဟောဒီဆက်တီကုလားထိုင် မှာလာထိုင်ပြီး ပြောပေရော.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်......ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်... ”

မပန်းနွယ်မှာ အဖေဖြစ်သူ၏ကိစ္စကို ဆောင်ရွက်ပြောဆိုရမည် ဖြစ်သဖြင့်လည်းကောင်း၊ နောက်ပြီး ဌာနအုပ်ကြီးကို အဖေ့အနေဖြင့် အမှုနှင့်ပတ်သက်ခြင်း မရှိကြောင်း၊ ပြန်လွှတ်ပေးရန် ပြောရမည်ဖြစ်သည့် အကြောင်းကြောင့် လည်းကောင်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပြောသည့်အတိုင်း တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ထိုးကာ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းဝင်လိုက်လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က တံခါးဂျက်ကို လှည့်ပြီးထိုးနေသော မပန်းနွယ်၏ တစ်ရစ်ဖောင်း ကြွကာလှပနေသော ကိုယ်ခန္ဓာ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်၍ တစ်ချက်ပြုံး လိုက်သည်ကိုတော့ မပန်းနွယ် မတွေ့ရပါချေ။ တံခါးကိုပိတ်ပြီးပြန်လှည့်၍ လျှောက်လာသော မပန်းနွယ်၏ လျှောက်ဟန်ကြောင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချ လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီးဖြစ်သဖြင့် သူ၏စိတ်အတွင်း သဏ္ဍာန်မပေါ်အောင် အိန္ဒြေဆည်လျက် မျက်နှာထားကို ခပ်တည်တည် လုပ်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ....ပြောချင်ရင် ဒီအနားကို လာထိုင်ပြီး ပြောပေတော့ ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ခပ်တည်တည် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်ရှေ့တွင်ရှိသော ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လေသည်။ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သော မပန်းနွယ်၏ တင်သားကြီးတွေမှာ ဘေးဘက်သို့ ကားထွက်လာသည်။

သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား လုပ်ထိုင်လိုက်မိသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာ တစ်လုံးစီ သပ်သပ်စီဖြစ်နေကာ တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းစွာ ပေါ်လွင်၍နေသည်။ မပန်းနွယ်မှ သူ့အဖေအကြောင်းကို ပြောလိုသဖြင့် အားယူသည့်အနေဖြင့် သူမဘာသာ သူမသတိမထားမိဘဲ ခပ်ကားကား လုပ်ထားသော သူမ၏ပေါင် နှစ်ချောင်းကို စေ့လိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။

“ ဒီလိုပါ ဌာနအုပ်ကြီး အခုကျွန်မအဖေ ဌာနအုပ်ကြီးတို့ ဂါတ်တဲမှာ အဖမ်းခံနေရပါတယ် အမှန်က ကျွန်မအဖေ ဘာမှလုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး အဲ့ဒါကျွန်မအာမခံဝံ့ပါတယ်ရှင် ကျွန်မတို့က တံငါသည်တွေပါ တဲနီးချင်းက သူတွေသာ အပြစ်လုပ်တာပါ အဲ့ဒါကြောင့် သနားသောအားဖြင့် အပြစ်မရှိတဲ့ ကျွန်မအဖေကို လွှတ်ပေးစေချင်လို့ အခုလိုလာ ပြောရတာပါရှင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြနေရင်းက သူမ၏ပေါင်များကို စေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြဲလိုက်လုပ်မြဲ လုပ်နေသည်။ ဤသည်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်အား ကာမဆန္ဒတွေ တောက်လောင်သည်ထက် တောက်လောင်အောင် တွန်းအားပေးနေမှန်း မပန်းနွယ် မသိဘဲ ရှိနေလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့လိုက်ကားလိုက် လုပ်နေစဉ်မှာ ပေါင်ကြားတွင်ရှိနေသော စောက်ဖုတ်ကို မှန်း၍ကြည့်မိလေသည်။ သို့အတွက် မပန်းနွယ် စကားရှည်ရှည်ဝေးဝေး ပြောနေသည်ကို နားမထောင်လိုတော့ဘဲ လက်ကာပြလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာဆက်၍ မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ရှိရလေသည်။

“ တော်ပြီ မကြားချင်တော့ဘူး မင်းအဖေမှာ အပြစ်ရှိတယ် မရှိဘူးဆိုတာ ငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကအဓိကဘဲ....အဲ့ဒီတော့ ငါစိတ်ဆိုးရင် မင်းအဖေ ဒုက္ခရောက်မယ် ဒါကြောင့် ငါစိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်နဲ့သိလား.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ရင်ထဲတွင် စိုးရိမ်စိတ်တို့ ဝင်သွားရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးရအောင် ဘာလုပ်ရမည်နည်းဟူ၍လည်း စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးဘဲ ခွင့်လွှတ်မှ သူ့အဖေအဖမ်းခံရခြင်းမှ လွတ်မည်ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် ရှေ့တွင်ရှိသော ခွက်ထဲမှ အရက်ကို မော့သောက်လိုက်ပြီး အမြည်းတစ်ဖတ် ယူစားကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် မပန်းနွယ်ဆီ လျှောက်လာလျက် မပန်းနွယ်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ကိုယ်ကြီးနှင့်ထိမိမည် စိုးသဖြင့် ဘေးဘက်သို့ ကပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရို့လိုက်သည်။

“ ကဲ....မင်းအဖေမှာ အပြစ်မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ငါလွှတ်ပေးမယ်....ဒါပေမယ့် လွှတ်ပေးဖို့ မလွှတ်ပေးဖို့ ဆိုတာ မင်းအပေါ်မှာဘဲ ရှိတယ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်ရင်း မပန်းနွယ်၏ ပုခုံးသားလေးကို သူ၏လက်များဖြင့် လှမ်းဖက် လိုက်သည်။

“ဘာလုပ်တာလဲ.....ဖယ်ပါ””

မပန်းနွယ်က ခွန်းတုံ့ပြန်လျက် ပြောလိုက်ပြီး သူမပုခုံးပေါ် တင်လာသော လက်ကို ပုတ်ချလိုက်သည်။

“ အေး....ငါက မင်းအဖေ အပြစ်ရှိမရှိ ဆုံးဖြတ်ပေးရမယ့်သူလေ ငါစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က စကားခပ်တင်းတင်း လေးပြောလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းပြီးဇွတ်အတင်း ဖက်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပါးပြင်မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလည်း သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်လျက် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာလေတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ နေဖြင့် ငြင်းပယ်မည်ဆိုလျှင် သူမ၏အဖေ ဒုက္ခရောက်မှာစိုးသည့် အသိကဖြစ်ပေါ် လာသောကြောင့် အဖေလွတ်မြောက်ဖို့အတွက် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို စတေးမှဖြစ်မည်ဖြစ်ကြောင်း စဉ်းစားလိုက်မိပါတော့သည်။

ထို့အတွက် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အလိုကိုလိုက်လျောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်မှ သူမအား သိုင်းဖက်ခြင်းနှင့် ပါးပြင်များကို နမ်းခြင်းအပေါ် ဘာမှဆန့်ကျင်ဘက် ပြန်မလုပ်တော့ဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရင်ထဲမှာတော့ အသည်းတထိတ်ထိတ်၊ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် တုန်လှုပ်နေသည် ဆိုတာကတော့ ငြင်းမရသော အချက်ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်...... ပြွတ်.... ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ် တစ်ယောက် ငြိမ်နေသည်ကိုသိ၍ မပန်းနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျောကိုလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ တင်းကား ဖောင်းအိနေသော တင်ပါးသားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

အမှန်ဆိုရလျှင် မပန်းနွယ်မှာ အသားအရည်များက ရွှေလိုဝင်းပြီး ပေါင်တန်လုံးကြီးများက တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးနှင့် ဖြောင့်စင်းနေကာ တင်ထွားထွားကြီးများက မို့မောက်ပြီး ကားစွင့်နေလေသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ နူးညံ့အိထွေးလှစွာသော တင်သားအိအိကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ရသဖြင့် သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးက မာတောင်ထလာပြီဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ဘေးတိုက်ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းခြင်းဖြစ်ရာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောပြင်နှင့် တင်သားအိအိကြီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ တင်းအိထွားလှသော နို့အုံများကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှနေ၍ သူမ၏ကာမခလုတ်များကို တပြိုင်နက်တည်းဖြုတ်ပေးနေလေရာ ယခင်က စိတ်ပါဝင်စားခြင်း မရှိသော်လည်း ရင်ထဲတွင် တသိမ့်သိမ့်ဖြစ်ကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ဘယ်လိုမှန်းမသိ တစစ်စစ်ဖြစ်ကာ ယားယံလာသည်ကို သိလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ တစစ်စစ်ဖြစ်လာလျက် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ယိုစီးထွက်လာလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း အသစ်ကလေး၊ အငံ့ကလေးများကို နှုးနှပ်ပြီး အပီအပြင် ဖြုတ်လေ့ရှိသူဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်ကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ် ရမလဲဆိုတာ သိပြီးဖြစ်လေသည်။

“ ကဲ.... ထ... အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်... ”

“ ဟင့်အင်း.....ဟင့်အင်း.....”

ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်ကို အပီအပြင်လိုးရန်အတွက် နှုးနှပ်လိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်လုံးကို ထူမလျက် မတ်တပ်ရပ်စေပြီး အခန်းထဲသွားရန် ပြင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍ကြောက်အား လန့်အားဖြင့် ရုန်းကန်ငြင်းဆန် နေသော်လည်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ တရှိန်းရှိန်း၊ တဖိန်းဖိန်း ဖြစ်နေရသဖြင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ဆွဲခေါ်ရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားရသည်။

အိပ်ခန်းထဲတွင်ကား နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ရှိပြီး အိစက်ညက်ညောသော မွေ့ယာကြီး ခင်းထားရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး လှဲလိုက်လျက် သူပါကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်ကို သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမိုးကာ မပန်းနွယ်၏ မျက်နှာလေးအနှံ့ကို နမ်းလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ငုံ၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏လက်တစ်ဖက်ကို မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ထည့်၍လျှောတိုက်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းပင်စေ့ကပ်၍ ထားသော်လည်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူ၏ လက်ကြီးဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို ဝတ်ထားသော ထဘီပါးပေါ်မှ ပင်ဖိလိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေတော့ရာ မပန်းနွယ်ခမျာ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သူမ၏ပေါင်များကို ကားပေးလိုက်လေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ ကားသွားသော ပေါင်ကြားထဲသို့ သူ၏လက်ဝါးကြီး ထိုးထည့်ကာ ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ လက်ဝါးစောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်၊ ပေါင်အတွင်းသား လေးတွေကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေလေရာ မပန်းနွယ်မှာရင်ထဲ၌ လှိုက်ဖိုမောလာလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သူမ၏နှုတ်ခမ်း ပါးလေးတွေကို မလွှတ်ဘဲ အတင်းစုပ်နမ်းနေသည့်အပြင် သူ၏လျှာကြီးဖြင့်လည်း မပန်းနွယ်၏ လျှာကလေးနှင့် ပါးစောင်လေးတွေကို ထိုးပြီးရက်ပေးနေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်၏ ထဘီကို ဆတ်ကနဲဆွဲ၍ခါးပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်ရာမှ ဖောင်းကြွမာတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှ ကလီစာများက ပြောင်းကပြန် ဖြစ်ကုန်မလား ထင်မှတ်မှားရအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူမ၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်၍ပေးနေသော လက်ကြီးဖြင့် စောက်စေ့ငုတ်တိုလေးကို ထိုးဆွပေးနေ ပြန်ပါသေးသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောင်ကိုင်း၍ ထလာရုံမက တစတစဖြင့် မာ၍တင်းလာလေတော့သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ဘာတွေမှန်းမသိသော အရည်များကလည်း တစစ်စစ်ဖြင့် မကြာခဏ ထွက်လာလေတော့သည်။ မပန်းနွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ တစ်ဖြေးဖြေး နုံးခွေ၍ မလှုပ်ချင်တော့လောက်အောင်ပင် နုံးခွေ၍ ကျသွားရသည်။ သူမအနေဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိသည့်အပြင် ရုန်းဖို့အင်အား တွေလည်းမရှိတော့သည့်အပြင် အဖေ့အတွက်၊ အဖေလွတ်ရန်အတွက် ဖြစ်သဖြင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်များလည်း မရှိတော့ပြီဖြစ် လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ တခဏခြင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ အင်္ကျီများ ကျွတ်ထွက်သွားရာ ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က ကုတင်ဘေးဘက်တွင် ပုံထားလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လှိုက်မော၍ နေရလေသည်။

ဝင်းဝါပြည့်ဖြိုးသော မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးက လှပစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာရာ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ကျေနပ်မှုများဖြစ်ပေါ်ပြီး မျက်နှာကြီးမှာ ဝင်းထိန်သွားတော့သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မျက်နှာငုံ့လျက် မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့စို့လိုက်ပြီး နီတာရဲ နို့သီးလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးယက်လိုက်သည်။

“ အ...ဟင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးလေးများ ထသွားပြီး ကိုယ်လုံးလေးကိုတွန့်ကာ ရင်ဘတ်လေးမှာ ကော့တက်၍ သွားရလေသည်။ ရင်တွင်းမှ ကိုထွန်းကြိုင်၏ နို့အုံအား ငုံ့၍စုပ်လိုက်သဖြင့် မပီမသ ညည်းသံလေး ထွက်သွားရသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်ရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခါးပေါ်ထိ လန်တက်နေသော မပန်းနွယ်၏ ထဘီလေးကို လုံး၍စုကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်က ငြင်းဆန်သည့် အမူအယာဖြင့် ထဘီကိုလိုက်ပြီး ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကိုဒူးခေါင်းထိ ကျော်၍လှန်ချလိုက်ရာ ဆွဲလို့မမှီပဲဖြစ်ရလေသည်။ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍လန့်ပြီး ချွတ်နေသော ထဘီကိုလှမ်း၍ ဆွဲမိပေမယ့် တင်ပါးကြီးများကြောင့် ထဘီမှာ ခါးတွင်ပိနေသလို ထစ်နေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ မပန်းနွယ် မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် သူမ၏လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားကြီးများကို ကြွပေးလိုက်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်၏ ဝင်းဝါသော နို့အုံများကို တစ်ဖက်စို့ပြီး နောက်တစ်ဖက်သို့ ပြောင်းစို့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးခြင်း၊ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်တွင်း ရောက်အောင် စုပ်ယူပေးခြင်းပြုလုပ်ပေးနေရာ မပန်းနွယ်မှာ မျက်စိများ စုံမှိတ်လျက် နို့စို့ပေးမှုဒဏ်ကို အပြင်းအထန် ခံစားနေရသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကျွတ်သွားသဖြင့် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်၏နူးညံ့လှသည့် ဗိုက်သားများ၊ ပေါင်သားများနှင့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် အင်္ကျီကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူ၏ပုဆိုးကို

ဖြည်လျက် ကွင်းလုံးချွတ်၍ ချလိုက်ရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာလည်း မပန်းနွယ်နှင့် အပြိုင် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ငုံ့စို့နေရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ ဗိုက်သား၊ ပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသောလက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လျက် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် အသာလေး ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ယားယံပြီး စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာသဖြင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်ခလယ်မှာ စိုစိသွားလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ချိန်တွင်မတော့ မပန်းနွယ်မှာတင်ပါးကြီး ကော့တက်သွားလေသည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်စေ့နီတာရဲငုတ်တိုလေးအား လက်မဖြင့်လည်း မထိခလုတ်၊ ထိခလုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းကိုခါယမ်းလျက် တင်ပါးကြီးကို ကြွကြွပေးမိလေသည်။

“ အင်း......ဟင်း.....ဟင်း....ကျွတ်...ကျွတ်.... ”

မပန်းနွယ်၏ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းညူသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်တစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များ စိုရွှဲသည်အထိ ထွက်လာသည်ကို လက်မှသိလိုက်ရ၍ နို့စို့ခြင်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိခြင်းကိုရပ်ကာ မပန်းနွယ်၏ ခြေရင်းဘက်ရွှေ့လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲမလျက်ကားလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ လှပသော ကိုယ်ခန္ဓာနှင့်အတူ ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်ရှိလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ရင်းထိုင်လိုက်ရာ သူ၏မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်ခြင်း အပြည့်ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မပန်းနွယ် တစ်ယောက်ကတော့ ကြောက်ရွံ့နေသည့်အပြင် သူမ၏နို့အုံများကိုစို့ကာ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးကလိနေသော ကာမဝေဒနာကို ကြိတ်မနိုင်ခဲမရစွာဖြင့် တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်လေး ခံစားကာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ထားသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အမူအယာကို မသိဘဲရှိနေသည်။

“ အို.....ဟင်း.....ဟင်း....ဟင်း... ”

ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ရည်များစိုရွှဲပြီး ဖောင်းဖောင်း အိအိလေးဖြင့် ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာဖြဲလိုက်ရာ “ပလပ်” ကနဲ မြည်ပြီး စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုပြဲအာသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နီနီရဲရဲကလေး ထွက်ပေါ်လာရာ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်အဖို့ စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာမှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ ကြီးမားထွားကြိုင်း၍ ရှည်လျားသော လီးတန်မဲမဲ ပြောင်ပြောင်ကြီးက ပေါက်ခါနီး မြွေဟောက်ကဲ့သို့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်နေသယောင် ရမ်းခါလှုပ်ရှားနေသည်။ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏ ပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးကို ဖြဲထားသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား နီရဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်လျှောက် ထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာတွင် လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းခါယမ်းသည်အထိ ခံစားရလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးမွှေပေးသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း မထိတထိတို့လိုက်လျက် တစ်ဖန် လီးတန်ထိပ်ဖူးကို မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲထားသောလက်ကို လွှတ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကငုံလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“ ဗြွတ်....ပလွတ်....စွပ် ”

“ အင့်...... အား..... အမလေး..... လေး.... အား..... အီး... သေပါပြီ..... အား.... အီး.... ဟီး.... ဟီး.....နာတယ်....အား....အမလေး...လေး.... ”

မပန်းနွယ်၏ နူးညံ့အိစက်လှသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်ရုံမျှမက နူးညံ့လှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုယ်လုံးအားနှင့်ဖိပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်သော်လည်း စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ဖိသွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးမှာ တစ်ဝက်မျှဝင်၍သွားပါသည်။ မပန်းနွယ်မှာမူ လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသဖြင့် နာကျင်မှုများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကော့ပျံတက်သွားရပြီး အော်ဟစ်ညီးညူလိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏လီးတန်ကြီးမှာ ကြီးမားသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ် အောက်နှုတ်ခမ်း စပ်လေးသည်လက်မဝက် မရှိတရှိလောက် ကွဲ၍သွားကာ သွေးများထွက်ပြီး နာကျင်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့် တွန်းပြီးထားရလေသည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏ဆန္ဒလောကြီးသွားမိကြောင်း ရိပ်မိသွားသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆက်ပြီးမသွင်းတော့ပဲ ညင်ညင်သာသာလေး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးပြီး မပန်းနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လက်နှင့်ချေမွပြီး နို့အုံလေးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသော အတွေ့ထူးကြောင့် စောက်ဖုတ်တွင် စပ်တပ်တပ် နာတာတာကြီး ဖြစ်ရုံမှလွဲ၍ ကာမအရသာကို ခံစားလာရသဖြင့် ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကို ထောက်ကန်ထားသော လက်များကိုဖြုတ်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်လေး အရသာ တွေ့လာသည်ကို သိသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်မျှဖြင့်ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်ပေးနေရင်းက တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းထဲပို ၍ဝင်ရန် မသိမသာ သွင်း၍ သွင်း၍ ပေးသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ တစ်ခုခုပိတ်ထားခြင်း ခံရသလိုရှိလာရာတွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လျက်ကပင် ပြန်၍ဖိဆောင့်လိုက်ရာ “ဖောက်” ကနဲအသံ နှင့်အတူ မပန်းနွယ်မှာ ဖျတ်ဖျတ်လူး ခါသွားရလေတော့သည်။

“ အား.... အမလေး... လေး..... အား... ”

“ ပြွတ်.... စွပ်.... ပြွတ်.... စွပ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီ ဖြစ်၍ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိသိပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ ပြီးသွားသလို ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်ကလည်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သွေးစများ၊ စောက်ရည်များ၊ သုတ်ရည်များဖြင့် အဝင်အထွက် ချောချောရှုရှုဖြစ်လာသော မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဆက်ပြီးလိုးဆောင့်လျက် တစ်ညလုံး လိုးရန် အစပြန်ပျိုးလိုက်ပြန်ပါတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Tuesday, July 22, 2008

နက်နက်လေးမျက်တဲ့ စူးလေးတစ်ချက် (စ/ဆုံး)

နက်နက်လေးမျက်တဲ့ စူးလေးတစ်ချက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

သူမ၏ရှေ့မှာရှိနေသော မှန်ထဲတွင် ပေါ်နေသော သူမ၏ပုံရိပ်က မိစူးပြုံးလျှင်မှန်ထဲက ပုံရိပ်ကလည်းလိုက်၍ပြုံးနေသည်။ မိစူးမှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်းက တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး မှန်ထဲတွင်ပေါ်နေသော သူမ၏ပုံရိပ်ကိုသေချာစွာကြည့်လိုက်သည် ။

မိစူးအရပ်က ခပ်မြင့်မြင့်လေး။ မျက်နှာသွယ်သွယ် ကော့ရွှမ်းနက်မှောင် နေသော မျက်တောင် ကြီးများ မကျဉ်းမကျယ်နဖူးနှင့် အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးများ ဖြောင့်စင်းသောနှာတံများအပြင် လေးကိုင်းသဏ္ဍာန်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက နီနီရဲရဲပွင့်အာစ နှင်းဆီငုံလို ဖူးရွ၍နေသည်။ 

ကျော့ရှင်းပြေပြစ်သော လည်တိုင် ဆူဖြိုးတင်းရင်းမို့မောက် နေသောရင်နှစ်မွှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ဗိုက်သားလေးများနှင့်ဖြောင့်စင်းတောင့်တင်းလွန်းသော သူမ၏ပေါင်တန်ရှည်များသည် အရင်းတုတ်၍အဖျားသွယ်လျက်ရှိသည်။ သေးကျင်သောခါးနှင့်လိုက်လျာစွာကား၍နေသော တင်ပါးကြီးတွေကလည်း အပျိုကြီးမမတို့ပင် ရှုံးလောက်သည်။

သူမကိုယ်သူမကြည့်ကာကျေနပ်သွားသော မိစူးတစ်ယောက် ပြုံးလိုက်မိသည်။

“ မိစူးကတော်တော် လှတာပဲ အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဘူး  ”

ဟု မိစူးရပ်နေရာနောက်ဖက်ရှိ ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင် နေသော မမသန်းက မှတ်ချက်ပြုသည်။ ထိုသို့ချီးကြူးသောစကားသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် မိစူးတစ်ယောက် ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။

မမသန်းတို့အိမ်နှင့် မိစူးတို့အိမ်မှာ တစ်လမ်းထဲတွင်ရှိပြီး မနီးမဝေးလေးဖြစ်သည်။ မမသန်းက အတန်းကြီးပြီး ယခင်ကမိစူးနှင့်အတူ ကျောင်းသွားနေကျဖြစ်သည်။ ခု မမသန်းအိမ်ထောင် ကျသွားသည်မှာ ၆ လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။

မိစူးကတော့ ဟိုတုန်းကလိုပင် မမသန်း၏ အိမ်သို့တံခါးမရှိဒါးမရှိဝင်ထွက် မြဲပင်ဖြစ်သည်။ မိစူးသည် မမသန်းအနီးသို့တိုးကပ်၍လာပြီးမမသန်းထိုင်နေရာကုတင်စောင်းတွင်ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

“ မမသန်းကို မေးစရာရှိလို့  ”

“ မေးလေ ”

“ ဟိုလေ လင်မယားတူတူ အိပ်တယ်ဆိုတာ ဘာလဲဟင်  ”

မိစူး၏ အမေးစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ မမသန်းက မိစူးရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဖျားကြည့်လိုက်ရင်း သူမ၏ စိတ်ထဲမှာ မိစူးက ငါ့ထက်တောင် တောင့်ပါသေးလားလို့ တွေးလိုက်မိပြီး သန်းသန်းတစ်ယောက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားပြီးတော့မှ သူမရဲ့ဘေးမှာယှဉ်လျက်သား ထိုင်နေတဲ့ မိစူးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုသိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး မိစူးရဲ့လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ နို့ အုံတွေကို ဆုတ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းက

“ ယောကျာ်းနဲ့အတူနေတယ်ဆိုတာ ဟောသလို နို့တွေကိုသူ့လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်တာကစလို့ လိုးကြတာကိုပြောတာပေါ့ မိစူးရဲ့  ”

“ ဟင့် လိုးတယ်ဟုတ်လား  ”

“ အင်း လိုးတယ်လို့ ခေါ်တာပေါ့  ”

“ လိုးတယ် ဆိုတာဘယ်လို လုပ်ကြတာလဲ  ”

“ ရော့် ခက်ပေါ့မိ စူးရယ် ယောကျာ်းတွေရဲ့လီးဆိုတာနဲ့ တို့မိန်းမတွေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးသွင်းတာကိုပြောတာ  ”

ဟုဆိုရင်း မိစူးရဲ့ပေါင်ခြ ံနှစ်ဖက် ကြားက အဖုတ်ကလေးကို ထဘီပေါ်ကနေအုပ်ပြီး ထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မိစူးမှာကြက်သီးတွေဖြာပြီး တစ်ခါဖူးမှ မခံစားဘူးတဲ့ ခံစားမှုတစ်ရပ်ကို စတင် ခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်။

ရင်ထဲကလည်း ကတုန်ကယင်ကြီးနဲ့ တမျိုးပဲ။ ဘယ်လိုအမည်တပ်ရမလဲတောင် မသိတော့လောက်အောင် ပါပဲ။

အဲဒီနေ့ကအိမ် ပြန်ရောက်တော့ တစ်ယောက်ထဲရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီးဘာလိုနေမှန်း မသိဘူး။ မမသန်းရဲ့ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးတာကိုပဲ အမြဲခံချင် နေတယ်။ တစ်ရက်ခြားလောက်ဆိုသလို မမသန်းရဲ့အိမ်ဖက် ကိုမိစူးတစ်ယောက်ရောက်ဖြစ်သည်။

ရောက်တဲ့အခါ တိုင်းမှာလဲ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှာ တွတ်ထိုးနေမိသည်။

“ မမသန်း အခုလိုကိုင်လိုက်တာ နဲ့တပြိုင် ထဲမိစူးတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထသွားတယ်၊ အဲဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဟင် မမသန်း  ”

“ အဲဒါ အရသာရှိတာလို့ ခေါ်တာပေါ့ ဖီးတက်တာလို့ လဲခေါ်တယ် မိစူးရဲ့  ”

“ ဟယ့် ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့  ”

“ ဟုတ်တယ် ဒါတောင်မိန်းမချင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရုံရှိသေးတာ ယောကျ်ား တစ်ယောက်ရဲ့အကိုင်အ တွယ် ခံလိုက်ရရင်လူတစ်ကိုယ်လုံးလေထဲ မြောက်တက် သွားသလိုခံစားရတယ် '

“ အိုး..ဟုတ်လား  ”

“ အင်းပေါ့ မမယောကျ်ားက မမကိုပွေ့ဖက်ပြီး ပါးလေးတွေကိုနမ်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေပြီး ဟောသလို နို့တွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်ရင်တော့ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တုန်သွားအောင်ခံစားရတာ  ”

မမသန်းက ပြောရင်းဆိုရင်း မိစူးရဲ့ဘော်လီအင်္ကျီကို လက်ကို လှိုနှိုက်ပြီး တင်းမာနေတဲ့ နို့အုံလေးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြလိုက်တော့ တကယ်ပါပဲ မိစူးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားလိုက်တာ အာခေါခြောက်လာသလိုလို ရေငတ်သလိုလိုကြီးပဲ မမသန်းကလက်နဲ့လျှိုပြီးကိုင်ရတာကို အားမရလို့လား မသိပါဘူး မိစူးဘော်လီချိ တ်လေးကိုလှမ်းပြီးဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အိုး မမသန်းကလဲ အဟိ ယားတယ်  ”

တအုံလုံးပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့တစ်ဖက်ကို တခဏလောက် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက် ကနောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ကာ မိစူးရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်တော့ မိစူးကျောလေးကော့တက် သွားရသလိုရင်ထဲက ကလီစာတွေပါခုန်ပေါက်ထွက်ကြတော့မလား ထင်မှတ်ရသည်။ ခံစားရတဲ့ အရသာကလည်းလူတစ်ကိုယ်လုံးနွေးထွေးလှိုက်ဖို စေပြန်သည်။

နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တစ် ဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေ။ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပြီး ဗိုက်သားချပ်ချပ် လေးကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပြန်သည်။

အဲဒီကနေထဘီအထက်ဆင်ကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်ပြီးဆီးခုံတဝိုက် ကို ပွတ်သသပ်ပေးပြန်တော့

“ အိုး အိုး အဟိ ယား ယားတယ် မမသန်းရယ်  ”

“ အင်းပေါ့ ဒီလိုနမ်းပြီးပွတ်သပ်ပေးတော့ မိစူးအခုခံစားနေရတာထက်တောင် ပိုသေးတယ်၊ အခုဟာကမိန်းမချင်းဆိုတော့ အရသာအပြည့်အဝ မခံစားရဘူးပေါ့။ ကိုကိုမြင့်ရဲ့လက်တွေက ဟောသလို ဟောသလိုပွတ်သပ်ထိုးဆွလိုက်ပြီဆိုရင် ”

“ အီး ဟီး ဟင်းဟင်း အိုး  ”

မမသန်းက ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေကို မိစူးရဲ့အဖုတ်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ မွေးညှင်းနုလေးတွေဝိုင်းရံနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွ ဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းက ထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့

“ အားဟား ဟားဟား အိုး တစ်မျိုးကြီးပဲ မမသန်းရယ် မိစူးမနေနိုင်တော့ဘူး၊ မမသန်း မိစူး မနေတတ်တော့ဘူး  ”

မိစူး တွန့်လိမ်ရုန်းဖယ်လိုက်ပေမယ့် မမသန်းရဲ့လက်ချောင်းတစ်ချောင်းဟာ မိစူးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ပလွတ် ဆိုပြီးဝင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကလေးအတွင်းကလည်း စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဘာတွေမှန်းမသိဘူး ထွက်ကျလာတာကို ခံစားလိုက်ရတော့ မိစူးအကြောတွေ တောင့်တင်းသွားပြီးသိပ်ကို ထူးကဲတဲ့အရသာတစ်ရပ်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

မမသန်းရဲ့လက်ချောင်းလေးဟာ ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားမှုမြန်လာသလို မိစူးရဲ့ခံစားမှုအရှိန်အဟုန်ကလည်းမြင့်တက်၍လာသည်။တကိုယ်လုံးအကြောတွေက တရွရွနဲ့ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်ရောက်လာတော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုမတ်မတ် မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ညွတ် ခွေကျသွားမတတ်ဖြစ်လို့ မမသန်းရဲ့ပခုံးပေါ်မေးတင်ပြီးအားပြုလိုက်ရတဲ့အထိပါပဲ။

“ အား မိစူးထွက် ထွက်ကုန်ပြီ ဘာတွေလဲဟင်  ”

စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲက တဖျင်းဖျင်းနဲ့ဖြစ်လာပြီး စစ်ကနဲစစ်ကနဲ အရည်တွေ ထွက်ကျလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မိစူး ဒူးမခိုင်တော့ဘူး။ ညွတ်ကျသွားတယ်။ မမသန်းက အလိုက်သင့်ထိန်းကိုင်ရင်းကုတင်ဆီကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ကုတင်တိုင်ကိုအားပြုကိုင်ရင်း မိစူးရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဖါးဖိုထိုးသလိုနိမ့် ချီမြင့်ချီနဲ့ လှိုက်မောနှုံးချိသွားရသလိုဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးနဲ့မှမတူတဲ့အရသာထူးကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

“ မိစူး  ”

တိုးတိတ်ညင်သာတဲ့ မမသန်းရဲ့ခေါ်သံဟာ ဟိုးအဝေးကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်သလို ထင်မှတ်ရသည်။ မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်နဲ့ မိစူးမျက်လုံးများကိုအသာပင့်ကြည့်လိုက်တော့ မမသန်းရဲ့ပြုံးရွှင်နေတဲ့မျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဘယ်နဲ့လဲ အရသာရှိသွားတယ်မဟုတ်လား။ ဒါတောင်မှ လီးနဲ့ တကယ်မတွေ့ရသေးလို့ လီးနဲ့သာအလိုးခံလိုက်ရရင်မိစူးဆွေမေ့မျိုးမေ့ အရသာထူးကိုဒီထက်ပိုခံစားရမယ် မှတ်ထား  ”

အဲဒီနောက်မှာ တော့မိစူးတစ်ယောက် မိမိဘာသာမိမိတကိုယ်ရေ အရသာဖြောဖျောက်ခြင်းကို စတင်ပြုလုပ်ခဲ့မိပါတော့တယ်။ မိမိဘာသာ မိမိလက်နဲ့ ဒီလောက်တောင်ကောင်းနေရင် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့လီးဆိုတာနဲ့သာခံလိုက်ရရင်ဆိုသောအတွေးတွေက မိစူးကိုအနေခက်စေခဲ့ပေသည်။

..............................................................

အောင်ဖေ တစ်ယောက် ဒီတစ်ခေါက် ခရီးထွက်တာ ၂ လကျော်လောက်ကြာသွားသည်။ ပြန်လာတော့အောင်ဖေ၏ မယားပါသမီးလေးမိစူးသာအိမ်တွင်ရှိနေသည်။ မိစူးရဲ့အမေခင်ကြည်က မြို့ နှင့်တစ်ည အိပ်ခရီးသွားရသော သူ့အမျိုးတွေရှိရာ ရွာတွင် အကြွေးသွားတောင်းနေသည်။

ဒီတစ်ခေါက် ပြန်လာတော့ မိစူးတစ်ယောက် တော်တော်ပင်ထွားနေချေပြီ။ နို့ကြီးတွေကလည်း အယ်လို့ တင်ဆုံကြီးတွေကလည်းကားလို့ ပိုပြီးတောင့်တင်း ပိုပြီးလှလာသည်။ မိစူးတို့အရွယ်မှာ သွေးသားဆူဖြိုးတဲ့တက်သစ် စအရွယ်ဖြစ်၍တစ်နေ့တစ်ခြား ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တွေ ထွားမို့ပြည့် တင်းလာသည်မှာ သဘာဝပင်ဖြစ်သည်။

မိစူးရဲ့ဝတ်ပုံစားပုံ ပြောပုံဆိုပုံတွေကလည်း သိသိသာသာ ကြီးပြောင်းလဲလာသည်ကို အောင်ဖေ တွေ့ရသည်။ အိန္ဒြေကြီးတဲ့အပျိုကြီးတွေစတိုင်လ် မျိုးဖြစ်နေသည်။ အောင်ဖေ့ကိုလည်းခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေကြောင်းအောင်ဖေသတိထားမိသည်။

မိစူးအသက်နှင့် စာလျှင်ခန္ဓာကိုယ်ကအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေချေပြီ။ ပြီးတော့ မိစူးတစ်ယောက် အောင်ဖေ့ကိုကြည့်သော မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက အောင်ဖေလို လူတောင်ရင်ခုန်ချင်လာသည်။

မိစူး အမေခင်ကြည်ကအသက် ၃၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ လှတုန်းတောင့်တုန်းချောတုန်းပင်ဖြစ်သည်။အောင်ဖေတစ်ယောက် ခရီးထွက်ရတာကြာသဖြင့်အောင့်အီးသီးခံခဲ့ရသမျှကို အိမ်ကျမှ မိန်းမနှင့်အားရပါးရသွန်ပစ်လိုက်မည်ဟုအားခဲထားခဲ့သမျှခုအိမ်ရောက်တော့ ခင်ကြည်ကရှိမနေသဖြင့် အောင်ဖေ တစ်ယောက်စိတ်ပျက်သွားရသည်။

ဒါပေမယ့် ဆန္ဒတွေပြင်းထန်နေလို့ လားတော့မသိ၊ မိစူးကိုကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်တွေပေါက်သွားသည်။အောင်ဖေ တစ်ယောက်ထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲဝင်ပြီးမှိန်းနေတဲ့အချိန်မှာပဲ အနားကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာသလို ဖြစ်တာကြောင့် မျက်လုံးကိုဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ မိစူးဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အတွက် အောင်ဖေတစ်ယောက်အံ့သြသွားရပါတယ်။

မိစူးကထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ကုတင် ဘေးမှာရပ်ပြီး အောင်ဖေ့ကို ကြည့်နေသည်။ မိစူးတစ်ယောက်မနက်ကကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်နေတုန်း ထွေးအောင်ဖေကခရီးသွားရာက ပြန်ရောက်လာသည်။ သူရေချိုးနေတုန်းထမင်းပွဲပြင်ဆင်ပေးပြီးကျောင်းသွားဖို့ လွယ်အိတ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မိစူးရဲ့စိတ်ထဲကိုလက်တဲ့စမ်းလိုတဲ့ စိတ်ကူးရိုင်းတစ်ခုက ဝင်လာသည်။

အမေကဒီနေ့မနက် မှရွာကိုသွားတာဖြစ်သဖြင့် ၂ ရက်လောက်နေမှပြန်ရောက်မည်။ သူနှင့်ပထွေးအောင်ဖေတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်မှာရှိနေသည်။ ဒီအချိန်မှာသူ့ကိုသွားစလို့ သူက မမသန်းပြောသလို မိစူးကိုတက်လိုးရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးပြီးအသာအရိပ်ခြေကြည့်နေသည်။

အောင်ဖေထမင်းစားပြီး၍ အိပ်ခန်းထဲလည်းဝင်သွားရော မိစူးကသူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို အတွင်းခံပါမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးထဘီလေးကို ရင်လျှားပြီးအိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ပြီးဝင်သွားသည်။

အောင်ဖေက အိပ်ရာထဲတွင် လှဲနေပြီးမိစူးဝင်လာတာကို သိပုံမရပေ။ ထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ ပထွေးရှိနေတဲ့အိပ်ခန်းထဲကို မိစူးတစ်ယောက်တောက်လျှောက်ဝင်သွားသည်။ အိမ်မှာအမေမရှိဘဲ သူမနှင့်ပထွေးနှစ်ယောက်ထဲရှိနေပြန်တာမို့ မိစူးပို၍ရဲတင်းနေသည်။

အရင်ထဲကပထွေးက စ မလိုလိုဘာ လိုလိုနဲ့ တွန့်ဆုတ် ဆုတ်ဖြစ် နေတာမို့မိ စူးကပဲ စပေးလိုက်မယ်လို့စိတ်ကူးပြီးအိပ်ခန်းထဲကိုရောက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။ ပထွေးလိုးတာခံရတော့မှာ သေချာသလောက် ရှိနေတာမို့ မိစူး၏ စောက်ပတ်ကြီးသည်ဘာမှပင်မစရသေး၊ ဖောင်းတက်ကာစောက်ရည်ကြည်တွေ စိုရွှဲနေပြီးသွေးသားတွေလဲဆူဝေနိုးထနေပြီဖြစ်သည်။

သူအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ဘေးမှာလာရပ်တဲ့ ကျွန်မမိစူးကိုမြင်လိုက်တော့ ပထွေးဖြစ်သွားပုံများမပြောလိုက်ချင်ဘူး။ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကျွန်မကို တအံ့တသြ ကြီးကြည့်လို့ ပါးစပ်ကြီးကလည်း အဟောင်းသားပဲ။

သူ့ရဲ့လီးကြီးဆိုတာကလည်း ငေါက်ကနဲကိုမတ်ထောင်လာလို့ သူ ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးရဲ့ပေါင်ရင်းခွကြားမှာထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာ ကိုကျွန်မ မြင်နေရပါတယ်။ ထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ကျွန်မ သူ့အနားရောက်လာတာကို ပထွေးကမယုံနိုင်အောင်အံ့သြသွားကြောင်း ကျွန်မရိပ်မိတယ်။ ကျွန်မခပ်ရဲရဲခပ်ကဲကဲလုပ်လိုက်ပုံကလည်းယုံနိုင်စရာမရှိဘူးလေ။

“ ခစ့် ခစ့် ခစ့် ဦးကလဲစိုက် ကြည့်နေလိုက်တာ လူကိုမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ ကျွန်မ မိစူးပါရှင့် ခစ့် ခစ် ခစ်  ”

ပထွေးဖြစ်နေပုံကလည်းရယ်စရာမို့ကျွန်မက ခပ်ဟဟလေးရယ်လိုက်ပြီး ညုတုတုလေးပြောလိုက်တယ်။

“ အော့် အဲ့ မိစူး၊ ဟုတ်တယ့် နင် ကျောင်းမသွားဘူးလား  ”

ပထွေးကပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ ပြန်မေးတယ်။

“ ဒီနေ့မသွားဘူး အိပ်ခန်းထဲမှာအသံကြားလို့ ဘာလဲလို့ဝင်ကြည့်တာ ဦးရဲ့  ”

ကျွန်မကပြန်ပြောရင်းပထွေးအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်တန်းတက်လိုက်တယ်။ ပထွေးလိုးတာခံချင်လို့ သူတစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အိပ်ခန်းထဲကိုထဘီရင်လျှားနဲ့ဝင်လာတဲ့ကျွန်မ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့လဲ တုန့်နှေးမနေတော့ပါဘူး။

မိစူးတစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ အောင်ဖေတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားပြီးအံ့သြနေပေမယ့်မိစူးကတော့မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်နဲ့လက်သွက်နေသည်။ အောင်ဖေ၏ဘေးတွင်ထိုင် လိုက်မိသည်နှင့်မိစူးကအောင်ဖေ၏ပုဆိုးကိုဆွဲပြီးချွတ်လိုက်သည်။

မတ်တောင် နေသောလီးကြီးကငေါက်ကနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။ မိစူးကတောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ နဲနဲလန့်သလိုဖြစ်သွားပြီးမှအရောင်တလက်လက်ထနေသော မျက်လုံးများဖြင့်လီးတန်ကြီးကိုကြည့်၍နေသည်။

အဲဒီနောက်မိစူးသည် လီးတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းစိတ်ညှို့ခံထားရသူပမာ သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်ကကြွတက်လာပြီး လီးတန်ကြီးကိုမရဲတရဲလာကိုင်သည်။ ဒီလိုကိုင် လိုက်ချိန်မှာပင်မိစူးသည်သူ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုလျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ပေးမိလိုက်သေးသည်။

“ လီးစုပ်ပါလား  ”

အောင်ဖေ၏သွေးတိုးစမ်းကာပြောလိုက်သောစကားကြောင့်မိစူးရဲ့ကိုယ်လေးတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး မမသန်းလီးစုပ်တဲ့အကြောင်းတွေပြေ ထားတာကိုသတိရလိုက်သည်။

“ အင်း စုပ်မယ် စုပ်မယ် အကြီးကြီးပဲနော်  ”

စိတ်ထဲမှာ မိစူးကိုကြည့်ရင်းမချင့်မရဲဖြစ်လာသောအောင်ဖေက မိစူးရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုဆွဲကိုင်ပြီး မိစူးခေါင်းကိုသူ့ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာချထားပေးလိုက်သည်။ လီးနားရောက်တော့လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကိုမိစူးကလျှာလေးဖြင့်စလျက်ပေးသည်။

ပြီးမှသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကလီးတန်ကြီးအရင်းကိုကိုင်ထိန်းကာပါးစပ်ကိုဟပြီးငုံစုပ်သည်။ ပြီးတော့လီးတန်ကြီးကိုငုံစုပ်ထားလျက်ကသူမ၏ခေါင်းလေးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့လုပ်ကာ ကျကျနနကြီးလီးစုပ်နေတော့ရ ာအောင်ဖေမှာရမ္မက်တွေကြွတက်လာပြီးမိစူး၏နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီးပွတ်သည်။စစချင်းတော့ထဘီရင်လျှားပေါ်ကနေကိုင် ခြင်းဖြစ်သည်။

မိစူးရဲ့နို့ကြီးတွေကလည်း တင်းအယ်ပြီးအိထွေးနေတော့ ထဘီရင်လျှားလေးကိုဖြုတ်ချဖို့ ထိုးညှပ်ထားတဲ့အထက်ဆင်စလေးကိုအောင် ဖေကလက်လှမ်းလိုက်တော့ မိစူးကလဲသူ့ထဘီ လေးကိုဖြေချွတ်ပေးဖို့အတွက် သူမရဲ့လက်လေးကလဲညှပ်ထားတဲ့ အထက်ဆင်စ လေးနားရောက်လာပြီးနှစ်ယောက်အတူတူ ထဘီရင်လျှားလေးကိုဖြုတ်ချလိုက်ကြသည်။

ထွက်ပေါ်လာသောနို့ ကြီးများသည်ဖွေးအု၍ လုံးဝန်းမို့တင်းနေတာမို့ အောင်ဖေက သူမ၏နို့တွေကိုကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့်ကြည့်နေသည်။ ချက်ခြင်းလှမ်းပြီးမဆွဲမကိုင်မိဘဲဖြစ်နေသည်။

ဤသည်ကိုမိစူးကအားမလိုအားမရဖြစ်လေဟန်ဖြင့် အောင်ဖေ၏ညာလက်ကိုလှမ်းဆွဲ၍ သူမ၏နို့ပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။

မိစူးကလီးကိုအားရပါးရစုပ်ပေးနေတာကိုခံရပြီးသူမ၏နို့တွေကိုဆွဲနေရတာက အောင်ဖေ့အတွက်အရသာတွေ့ဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ မိစူးကခေါင်းကိုကြွလိုက်နှိမ့်လိုက်လုပ်သည်။လီးကြီးကသူမပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေလေသည်။

အောင်ဖေ၏လီးကြီးကအတော်ပင် ကြီးသည်။ရှည်လဲရှည်သည်။မိစူးကတစ်ချက်တစ်ချက်တွင် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲဝင် အောင်သွင်းယူပြီးစုပ်ပေးနေသည်။

လီးဒစ်ကြီးသည်အာခေါင ်ကိုကျော် ရုံပင်မက လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်ရောက်သွားသည်။ အောင်ဖေတစ်ယောက်အသဲခိုက်အောင်ကိုကောင်းနေရသည်။ ပြီးတော့အောင်ဖေက အံတကြိတ်ကြိတ်ဖင်တရှုံ့ရှုံ့တောင် ဖြစ်လို့ခံစားနေရပြီး မယားပါသမီးလေးမိစူးကို တအားလိုးပစ်ချင်နေသည်။

ထို့ကြောင့်လီးစုပ်နေသော မိစူး၏ခေါင်းကို အသာမတင်လိုက်သည် ။သူမပါးစပ်ထဲက လီးတန်ကြီးကထွက်၍လာသည်။ မိစူးစုပ်ပေးထားတာကြောင့် လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ တံတွေးတွေစိုရွှဲနေပြီးမာန်တွေလဲ ထကာပြောင် လက်၍နေသည်။

မိစူးကအောင်ဖေကိုကြည့်၍နေသည်။အောင်ဖေကမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်တော့ မိစူးကအလိုက်သင့်လေးပါလာသည်။ ပြေလျော့နေပြီးဖြစ်သောထဘီကိုပင်သူ မကချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။

သူ၏ မယားပါသမီးလေး မိစူးကိုယ်လုံးတီးလေးလဲဖြစ်သွားရော အောင်ဖေက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှစွပ်ကျယ် အင်္ကျီကိုမချွတ်သေးဘဲ သူ့ခါးကခြေဖျားအထိလျှောကျနေပြီဖြစ်သောပုဆိုးကို ခြေနှစ်ဖက်ဖင့်ကန် ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

မိစူးသည်အောင်ဖေ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍လှဲလိုက်သည်။ပြီးတော့အောင်ဖေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကိုအသာဆွဲလှန်လိုက်သည်။စွပ်ကျယ်အင်္ကျီလည်ပင်းလောက်လဲရောက်သွားရော အောင်ဖေ၏ရင်ဘတ်ပေါ်ကနို့သီးလေးတွေကိုမိစူးကငုံ၍စို့ပေးသည်။

နို့သီးတစ်ဖက်ကို စို့ရင်းကျန်နေသည့်နို့သီးတစ်ဖက်ကို လဲမိစူးကသူမ၏လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်၍ပေးနေတော့ရာအောင်ဖေတစ်ယောက်တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍တက်လာသည်။

ခဏကြာတော့ မိစူးကခေါင်းလေးမော့လာသည်။ အောင်ဖေက သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရန်ပြင်ဆင်လိုက်သောအချိန်မှာပင်မိစူးသည်သူမ၏နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ဖူးဖူးလေးလုပ်ပြီးအသင့်ကြိုလာသည်။

ပါးစပ်ချင်းထိစပ်မိတော့ မိစူးရဲ့လျှာလေးကထိုးထွက်လာသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် အောင်ဖေကလဲလျှာထုတ် ပြီးမိစူး၏လျှာဖြင့်ထိသည်။အောင်ဖေ၏လက်များကတော့ သူမ၏ နို့အုံထွားထွားအိအိတွေကိုဆုပ်နယ်သည်။မိစူးကအောင်ဖေ၏လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက် နဲ့လှမ်းကိုင်လိုက်သလိုအောင်ဖေ၏လက်တစ်ဖက်ကလဲသူမ၏စောက်ပတ်ကိုနှိုက်သည်။

နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာအားရအောင်စုပ်နမ်းပြီးသွားတော့မိစူးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအောင်ဖေက သူ့ရဲ့ညာဘက်မှာပက်လက်လှန်ချလိုက် ပြီးသူ၏စွပ်ကျယ်ကိုခေါင်းမှနေ၍ချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် အောင်ဖေသည် မိစူး၏ပေါင်ကိုဆွဲမပြီးသူ၏ခါးပေါ်သို့တင်လိုက်ရာမှမိစူးရှိရာညာဘက်သို့သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကစောင်းလိုက်ပြီးသူမ၏ညာပေါင်ကိုသူ၏ဘယ်ပေါင်ဖြင့်လှမ်းခွချိတ်လိုက်သည်။

မိစူးနှင့်အောင်ဖေတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်ကြားတွေအပ်မိထပ်မိသွားကြချိန်မှာပင် မိစူးရဲ့လက်လေးတစ်ဖက်ကအောင်ဖေ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲယူပြီးသူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ သွင်းလေ ဦး  ”

အောင်ဖေ၏ နားရွက်နားကို ကပ်လာပြီး မိစူးက တိုးတိုးလေးပြောလာသည်။ အောင်ဖေက မိစူး၏ စောက်ပတ်မှာလီးတပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲရန်စဉ်းစားထားသော်လည်း သူ၏မယားပါသမီးချောလေးမိစူးကိုယ်တိုင်ကလီးသွင်းဖို့တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလာတော့ အောင်ဖေလည်းအချိန်ဆွဲ မနေတော့ပဲ သူမကိုယ်တိုင်ကိုင်ဆွဲ၍စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးထားသော လီးတန်ကြီးကိုဖိ၍သွင်းလိုက်လေတော့သည်။ လီးကြီးကစောက်ပတ် ထဲသို့တိုး၍ဝင်သွားသည်။

“ အီး အ အင့် ဟင်း  ”

မိစူး၏ စောက်ပတ်ကတော့ဖုထစ်မို့ဖောင်းကြွတက်နေသည်။စောက်ပတ်အုံကလည်းကြီးသည်။ကောင်မလေး၏ ပေါင်းရင်းခွကြားတွင်မာန်ထနေသောဖားခုံညင်းကြီးတစ်ကောင်လိုဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့်မိစူးရဲ့စောက်ခေါင်းကကျဉ်းကျဉ်းလေးဖြစ်သည်။

လီးချောင်းကြီးကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားသည်။

“ အား ကျွတ့် ကျွတ့် ဦးရာ ဟင့် ကျွတ့် ကျွတ်  ”

မိစူးကစုပ်သတ်၍ညီးရင်းကသူမကိုခွထားသောအောင်ဖေ၏ ပေါင်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လာသည်။

“ စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်ရဲ့လားဟင်  ”

အောင်ဖေကလီးတန်ကြီးကိုဖိလိုးသွင်းရင်းမေးလိုက်သည်။

“ အင်း ဝင်တယ် ဝင်တယ် ကျွတ် ကျွတ်  ”

မိစူး၏ပြန်ဖြေသံကမောဟိုက်သံတွေစွက်နေကာ လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ဖြစ်နေသည်။ ဖိလိုးချလိုက်သောအောင်ဖေ၏လီးကြီးကတော့ကျဉ်းကျပ်တဲ့ မိစူးစောက်ခေါင်းထဲကို တဆုံးပင်ဝင်၍ သွားပြီးဖြစ်သည်။

ဘာအခုအခံမှမရှိပဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ဒိုးယိုပေါက် ပွင့်နေတာမို့မိစူးသူမကိုယ်သူမလက်နဲ့ထိုးပြီးမကြာခဏဖြေသိမ့်နေခဲ့တာလား အလိုးခံဖူးတာလားဆိုတာအောင်ဖေတွေးနေမိသည်။

အောင်ဖေသည်သူ၏စိတ်များကိုထိန်းချုပ်လိုက်ကာဝင်နေသောလီးအရင်းပိုင်း သုံးလေးလက်မလောက် ကို ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းကာ ခပ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့အောင်ဖေ၏လက်များကမိစူး၏နို့တွေကိုဆွဲ၍နယ်သည်။ပြီးတော့သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကိုလည်း ပွတ်သပ်၍ပေးနေသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင်မိစူး၏ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များစို၍ ထွက်လာသောကြောင့်ကပ်၍ ညှောင့်သလိုလုပ်ပေးနေသောအောင်ဖေ၏လီးကြီးသည်နွေးကနဲနွေးကနဲဖြစ်နေသည်။

“ ဟင်း ဟင်း လုပ့် လုပ်လေ ဦးရယ် ဟင့်  ”

အချက် ၂ဝ လောက်ခပ် ဖြေးဖြေးညှာင့်သလိုလုပ်ပေးပြီးတဲ့အခါမိစူးကပြောလာသည်။ မိစူးတစ်ယောက်အားမလိုအားမရဖြစ်၍နေသည်။

အောင်ဖေသည်း အားပါးတရဆောင့်၍ လိုးချင်ပေမယ့်လည်းမယားပါသမီးလေးမိစူးကို ကြည်စယ်သောအနေဖြင့်တပေါင်ကျော်တပေါင်ခွအနေအထားနဲ့ပင်အသာအယာဆက်ပြီးခပ်ဖြေးဖြေးညှောင့်ပေးသည်။

ဒါပေမဲ့အောင်ဖေက သူမရဲ့နို့သီးတွေကိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲသည်။ပြီးတော့လဲ မိစူး၏ဖင်ကြီးတွေကိုခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်သည်။ ကောင်မလေးပိုပြီးရမ္မက်ထန်လာအောင် လုပ်နေသည်။ ခဏအကြာမှာပင်အောင်ဖေညှောင့်နေသော မိစူးစောက်ပတ်မှာတဆတ်ဆတ် လှုပ်ခါ၍လာသည်။

မိစူး၏စောက်ပတ်ကအောင်ဖေ၏လီးချောင်းကြီးကိုညှစ်ညှစ်ဆွဲလာသည်။ ဖင်ကြီးတွေကိုလဲပို၍ကော့ကာပိုကြမ်းလာသည်။

“ ဟင်း အပေါ်ကတက်လုပ်ပါလား ဦးရယ်  ”

မချင့်မရဲကြီးပြောလာသည်။

“ ဆောင့်စမ်းပါ့ ဟင်း ဟင်း  ”

အငမ်းမရလဲတိုက်တွ န်းလာသည်။ မိစူးတစ်ယောက် ရမက်တွေအရမ်းကို ထန်လာသည်။ ထို့ကြောင့်ပင်အောင်ဖေသည်ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်လိုးပြီးဆိုကထဲက တဖွတ်ဖွတ် တစွပ်စွပ် အသံတွေမြည်လာတော့သည်။မိစူးတစ်ယောက် ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ အသက်ရှူမှားသံတွေပေါ်လာသည်။

“ ဆောင့်ပေးတာကောင်းလား  ”

“ အင်း ကောင်းတယ်  ”

“ ဒီထက်ပိုပြီးပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးရမလား  ”

“ အင်း ဆောင့်လေ  ”

“ နင်ခံနိုင်ပါတယ်နော် ငါ့လီးကအရမ်းကြီးတာ ငါကအဆောင့်လဲကြမ်းတယ်  ”

“ ဟင့် သိပါတယ် ဦးရဲ့ ဆောင့်သာ ဆောင့်ရတယ်  ”

“ ဒီလိုပုံစံ နဲ့အလိုးခံရတာဘယ်လိုနေလဲ  ”

“ မဆိုးပါဘူး ဒါပေမဲ့ အားမရဘူး သိလား  ”

“ အပေါ်ကတက်ခွပြီးလိုးရမလား  ”

“ အင်း အင်း ရတယ်  ”

ကောင်မလေးကြည့်ရသည်မှာသူ့ အပေါ်တက်ခွပြီးလိုးတာကို သဘောကျပုံပင် ဖြစ်သည်။

“ အင်း တက်မယ် ပြီးရင်ဖင်ထောင ်ပြီးကုန်းပေး ဟုတ်လား နောက်ကလိုးတာပေါ့  ”

အောင်ဖေက စီမံကိန်းချလိုက်သည်။

“ ရတယ် ရတယ် ကုန်းပေးမယ် ကဲ လီးထုတ်လိုက် လေ ပြီးတော့အပေါ်တက်  ”

အောင်ဖေကသူမစောက်ပက်ထဲသို့ လိုးထည့်ထားသောလီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင့် ဦးဟာကြီးကရှည်လဲအရှည်ကြီးပဲ တုတ်လဲတုတ်တယ်  ”

သူ့စောက်ပတ်ထဲကလီးချောင်းရှည်ရှည်ကြီးဆွဲထုတ်တာကို မိစူးကအရသာခံနေသည်။ အောင်ဖေကလည်းကောင်မလေးဒီလိုခံစားရအောင်တမင်လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်ယူနေတာဖြစ်သည်။

“ လီးကြီးတာမကြိုက်ဘူးလား  ”

“ ဟွန့် ကြိုက်တာ ပေါ့ ကြိုက်လို့ဦးဆီလာတာ  ”

လီးပြုတ်ထွက်သွားသည်နှင့် အောင်ဖေကအသာငေါက်ကနဲ ထသည်။ မိစူးကလည်းဒူးနှစ်ခုထောင်ပြီးပေါင်တံကြီးနှစ်ခုကို ကားပေးလိုက်သည်။မိစူး၏အဖုတ်ကြီးကပြူး၍ထွက်လာသည်။

“ ဒီလိုမျိုးကြိုက်ရဲ့လားဟင် ဦး ပေါင်ကြီးထောင်ပြီးဆွဲပေးထားရဦးမလား  ”

မိစူး၏စကားကအောင်ဖေကိုအံ့သြပြီးမျက်လုံးပြူးသွားစေသည်။တော်တော်ကိုရင့်သည့်စကားပင်။

“ ဒီလိုပဲခဏနေ နင့်စောက် ပတ်ထဲလီးထိုးသွင်းလိုက်ဦးမယ်။လီးဝင်သွားပြီးမှပေါင်တစ်ချောင်းကို အပေါ်မြှောက်ထောင်ပြီးနောက်တစ် ချောင်းကိုမွေ့ယာပေါ်မှာကွေးပြီးချထား  ”

“ ဒီလောက်တောင်ထနေတဲ့ ကောင်မလေး အားရပါးရကိုလိုးပစ်လိုက်မယ်   ”

ဟုအောင်ဖေက တစ်တစ်ခွခွကြီးပြောပာလိုက်သည်။ ပြောပြီးတာနဲ့ကားထားတဲ့သူ့ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားမှာ အောင်ဖေကဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။

“ ပေး ဦးရဲ့လီး ကျွန်မစောက်ပတ်မှာတေ့ပေးမယ် ဖိသာလိုးချနော် သိလား ကျွန်မအဖုတ်က အရည်အပြတ်စိုနေတာ  ”

ကောင်မလေး ရဲတင်းပွင့်လင်းပုံမှာ အောင်ဖေပင်လက ်ဖျားခါယူရသည်။ ပြောလဲပြောသူမလက်ကလဲလှမ်းပြီး အောင်ဖေ၏လီးကြီးကိုဆွဲယူသည်။ပြီးတော့သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

အောင်ဖေကလီးကြီးကိုမိစူး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းချလိုက်သောအခါ လီးထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့အသာဖိပြီးထိန်းသွင်းပေးလိုက်သည်။ အောင်ဖေ၏လီးကကြီးပြီးမိစူး၏စောက်ခေါင်းကကျဉ်းပေမယ့်စောစောကလိုးထားလို့အရည်တွေက စောက်ပတ်မှာရောလီးမှာပါစိုရွှဲပြီးချောနေတာကြောင့် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ပဲ စောက်ပတ်ထဲကိုလီးကြီးကဝင်သွားတော့သည်။

“ အားပါးပါး ဝင်လာပြီ ကောင်းလိုက်တာဦးရာ ကျွန်မစောက်ထဲပြည့်သိပ်သွားတာပဲ ဆောင့်နော ် တအားဆောင့်လိုး သိလား  ”

လီးသွင်းလိုက်တာကို အံလေးကြိတ် အသံတုန်တုန်ရင်ရင်မြည်တမ်းညည်းတွားရင်း ခံနေရာက လီးအဆုံးဝင်သွားတဲ့အခါမှာ တော့ တအားကိုဆောင့်ခိုင်းနေပါတော့သည်။

“ ဆောင့်မှာ ပေါ့ နင့်ပေါင်းတစ်ချောင်းထောင်ပြီးတချောင်းကွေးချပေးဦးလေ ဒါမှဆောင့် လိုးရတာပီပြင်ပြီးနင်လဲကောင်းမှာ  ”

“ အော့် အင်းဟုတ်သားပဲ့ အဲဒီလိုမဟုတ်လား  ”

မိစူးကပေါင်တန်ကြီးကိုထောင်တ င်ပြီးညာပေါင်ကိုတော့မွေ့ယာပေါ်ကွေးချပေးသည်။ အောင်ဖေက ထောင်ပေးထားသောပေါင်လုံးကြီးကိုကျကျနန ထိန်းကိုင်ပြီးသူ့အပေါ်မှာခပ်စော င်းစောင်းလေးဖြစ်အောင် အသာနေရာယူလိုက်သည်။ပြီးတော့တချက်ချင်းခပ်မှန်မှ န်အားပြင်းပြင်းဖြင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဘွပ် အားပါးပါး ဦးရယ်  ”

“ ဘွပ် အမလေးနော့် ဟင့်  ”

“ ဘွပ့် ထိတယ် ဟင်း ဟင်း ထိတယ်  ”

“ ဘွပ် ဘွပ် အာအိ ဘွပ် အာ့ အား  ”

အောင်ဖေကသူမ၏ဘိုက်ပေါ်မှာတည့်တည့်တန်းတန်းမဟုတ်ဘဲညာဖက်ခပ်စောင်းစောင်းဖြစ်အောင် နေရာယူပြီးဆောင့်လိုးနေသည်။

ဒီတော့ဆောင့်သွင်းလိုက်သော အောင်ဖေ၏ လီးတန်သည် မိစူး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဲ့တဲ့မတ်မတ်မဝင်ဘဲ စောက်ပတ်ဘယ်ဖက်ခြမ်းကို ပိနေအောင်ဖိပြီးဝင်နေသည်။ မိစူးအတွက်တစ်မူဆန်းသောအရသာတွေ့စေ၏။

ထိုသို့ဆောင့်လိုးရင်းကအောင်ဖေသည်ခါးကိုဝိုက်၍ကစားပေးတော့ သူ၏ လီးသည်အဖုတ်ကို ထိုးမွှေသလိုဖြစ်နေပြန်သည်။ မိစူးကတော့ကော့ပြန်နေ၏။ အောင်ဖေကလဲ သူ၏ဆောင့်ချက်များတွင်အားကိုထပ်၍ထပ်၍ထည့်ပေးသည်။

ဆောင့်အားတွေပြင်းလာတာကို မိစူးကလဲအသဲခိုက်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကိုကော့ကော့ပြီးတင်ပေးနေသည်။ အချက်တစ်ရာကျော်မှန်မှန်နဲ့အားပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ မိစူးတစ်ယောက်ပြီးသွားလေသည်။

မိစူးပြီးသွားချိန်တွင် အောင်ဖေက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးဖိကပ်ထိုးနှစ်ပေးထားသည်။ မိစူး၏နို့တွေကိုတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်နယ်ပေးသည်။

“ ဦးရာ ဦးဆောင့်လိုးတာကောင်းလိုက်တာ ကျွန်မပြီးသွားပြီး။ ဦးမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား ဖင်ထောင်ချချင်တယ်ဆို ကျွန်မကုန်းပေးမယ်  ”

ခဏကြာတော့ မိစူးပြောသည်။ အောင်ဖေကိုလဲတစ်ချက ်လှမ်း၍နမ်းလိုက်သည်။

“ ဒီလိုမှပေါ့ကွ နင်တော်တော်လိမ်မာတာပဲ ကဲ ဖင်ကုန်းပေး  ”

အောင်ဖေက စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ထားသောလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးသူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းပေးလိုက်သည်။

“ ဖင်ချချင် လို့ဖင်ကုန်းခိုင်းတာလားဟင် ဦး  ”

တကယ်တော့အောင်ဖေကသူမကိုဖင်ကုန်းပေးဖို့သာပြောခြင်းဖြစ်သည်။ မိစူးက ဖင်ကုန်းပေးဆိုတာကိုသဘောပေါက်ပြီးမေးလာသည်။

သေချာပါပြီ။ မိစူးတစ်ယောက်သူ့အမေခင်ကြည်နှင့်အောင်ဖေတို့ လိုးတာကို မကြာ ခဏမြင်ဖူးထားတာပင်ဖြစ်မည်။ အောင်ဖေကဖင်ချတာကို ဝါသနာပါပြီးသားဖြစ်သည်။ မိစူးအမေခင်ကြည်ကို အောင်ဖေကမကြာခဏဆိုသလို ဖင်ချနေကျဖြစ်သည်။

မိစူးကိုလဲ အောင်ဖေကစောက်ပတ်ကို အရင်ချပြီးဖင်ပါအလိုးခံဖို့ဆက်ပြီးနှုးနှပ်ကျုံးသွင်းယူမယ်လို့စိတ်ကူးထားသည်။ အခုတော့မယားပါသမီးချောလေးက အစဖေါ်ပြီးမေးလာသဖြင့် အောင်ဖေဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားရသည်။

“ နင်ဖင်ကော ခံချင်သလား  ”

အောင်ဖေက မေးချလိုက်သည်။ မေးပြီးမှအပြောရင့်သွားသလားလို့တောင် တွေးမိသည်။

“ အင်း ခံချင်တယ် ဦး ကျွန်မဖင်ကိုချချင် ချရတယ်  ”

အလိုလေးလေး ကောင်မလေးကသူ့ထက်ပင်ပိုရင့်နေပါသေးလားဟု အောင်ဖေအံ့သြသွားသည်။

“ အေး ဖင်ချမယ် ဖင်ကုန်းပေးပေတော့  ”

အောင်ဖေကလဲ အပြတ်ပြောချလိုက်တော့သည်။ မိစူးကပက်လက်အိပ်နေရာက လူးလဲထသည်။ ပြီးတော့ဒူးတုတ်ပြီးဖင်ထောင်ကုန်းပေးသည်။ မိစူးသည်ဖင်သားကြီးတစ်ခုလုံးကိုဖုထစ်တင်းပြီးလုံးကြွလာအောင်ကိုကုန်းပေးထားသည်။

ရှေ့ပိုင်းမှာတော့တံ တောင်ဆစ်နှစ်ခုကိုအားပြုပြီးထောက်ထားသည်။ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ခွာခွာ လုပ်ထားသဖြင့်တင် ပါးကြီးတွေကကောက် ပြီးဖင်သားသည်ဆွဲဖြဲ စရာမလိုပဲပြဲ၍နေသည်။

အောင်ဖေသည် မိစူး၏ တင်ပါးကြီးနောက်တွင် ဝင်၍နေရာယူလိုက်ရာက အသာလေးကိုယ်ကိုကိုင်းချပြီး ပြဲတဲတဲအာ တာတာဖြစ် နေသောမိစူး၏စအိုပေါက်ထဲသို့လေတစ်ချက်ဖူးကနဲမှုတ်သွင်းပေးလိုက်သည်။အောင်ဖေ၏မယားပါသမီးချောလေးမိစူးသည်ခါးလေးတွန့်တင်ပါးကြီးယမ်းခါလှုပ်ရှားသွားတော့သည်။

“ အို့ ဟင့် ဦးကလဲနော်  ”

ပါးစပ်ကလည်း ညုတုတုလေးပြောသည်။ ဖွေးဥနေသေ ာဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကြားက စအိုလေးက ပန်းရောင်လေး စူတူတူ အာတာတာဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းအောင်ဖေ၏ စိတ်ထဲတွင် ကလိကလိဖြစ်လာသည့်အပြင်မယားပါသမီးချောလေးမိစူးကိုဖင်ယားအောင်လုပ် ပေးချင်တာကြောင့် အောင်ဖေကသူ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာဖြင့်ထိုးရက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာဦးရာ ရက်စမ်းပါ့ ကျွန်မဖင်ပေါက်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါ၊ ပြီးရင်ဖင်ထဲလီးသွင်းပြီးတအားလိုးနော်  ”

မိစူးကတော့တကယ့်ကိုကဲနေသည်။ သူမပြောသံဆိုသံတွေကြားရတာနဲ့တင် မိစူးသည် အတော့်ကို ရာဂကြီးကြောင်းသိသာလှသည်။

ထို့ကြောင့်အောင်ဖေလဲ မိစူးတစ်ယောက်စွဲစွဲမက်မက်ရှိသွားအောင်ပညာကုန်သုံး၍ ဖင်ကိုရက်ပေးတော့သည်။ စအိုဝလေးကိုလျှာနဲ့ရက်နေရာကလှာျကိုဆန့်နိုင်သမျှဆန့်ထုတ်ပြီးဖင်ပေါက်ထဲကို ထိုးထည့်ရက်ပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ဖင်ထဲသို့လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန် ထုတ်လိုက် လုပ်ပြီးဖင်ကို လျှာဖြင့်ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။ မိစူးသည်ကော့ပျ ံ၍နေသည်။ ထို့ပြင်မိစူး၏စောက်ပတ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်ကိုပင် ဖင်ထဲသို့လျှာထိုးသွင်းပေးနေသောအောင်ဖေကသတိပြုမိသည်။

အောင်ဖေကမိစူး၏ဖင်ပေါက်ထဲသို့လျှာအဆုံးဝင်အောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန် ထုတ်လိုက် လိုးပေးနေတာဆိုတော့ အောင်ဖေ၏ပါးစပ်ကသူမ၏ဖင်ကြားထဲတွင်ဖြစ်ပြီးထိကပ်၍နေသည်။ အောင်ဖေ၏မေးစေ့ကမိစူး၏စောက်ပတ်နှင့်ကပ်မိနေသည်။ ထို့ကြောင့်အောင်ဖေသည် မိစူး၏ စောက်ပတ်တုန်လှုပ်တာကို ထိတွေ့သိရှိရသည်။

စောစောက အောင်ဖေကကောင်းကောင်းလိုးပေးထားတာကြောင့် အရည်တွေစိုရွှဲနေသည့်မိစူး၏ စောက်ပတ်သည် အခုဆိုရင်စောက်ရည်ကြည်တချို့တောင်အန်ထွက်ယိုစီးကျနေပြီဖြစ်သည်။

“ ဦးရဲ့ အား ဟင် လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင် ပေါက်ထဲကို လီးကြီးထိုးသွင်းပြီးဖင်လိုးပါတော့ အမလေးနော့် ကျွန်မဖင်သိပ်ယားနေပြီရှင့် မနေနိုင်တော့ဘူး ဖင်လိုးခံချင်လှ ပြီ ဦးရေ ကျွန်မဖင်ကိုလိုးပါတော့  ”

မိစူး၏ပါးစပ်က အသာငမ်းငမ်းနဲ့ပြောသံ ထွက်လာလေသည်။အောင်ဖေကလည်းဖင်လိုးချင်နေတော့ လီးကတငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေသည်။ခုကောင်မလေးကမနေနိုင်တော့ဘဲဖင်ယားပြီးရွလာပြီမို့ဖင်လိုးဖို့ပြင်ပါတော့သည်။

“ ဦး ရဲ့ အား ဟင်း ဟင်း လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင် ပေါက်ထဲကို လီးကြီးထိုးသွင်းပြီးဖင်လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင်အရမ်းယားနေပြီ့ ဖင်ခံချင်လှပြီ ဖင်ချပေးပါတော့  ”

“ အိုကေ ဖင်လိုးတော့မယ်  ”

အောင်ဖေကမိစူး၏ဖင်ကို ရက်နေရာကထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခုကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆွဲဖြဲပြီး စအိုဝပေါ်သို့တံတွေးတစ်ချက်ထွေးချလိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်ထဲသို့လီးသွင်းတော့မယ်ဆိုရင်အောင်ဖေ လုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။

“ ဖင်ဝမှာလီးတေ့ပေး  ”

ဖင်ဖြဲတံတွေးဆွတ်ပြီးတော့ အောင်ဖေကေပြောပြန်သည်။ မိစူးကလည်းပထွေးခိုင်းတာကိုချက် ချင်းလုပ်သည်။ ညာလက်နောက်ပစ်ပြီးပထွေးရဲ့လီးကိုဆုပ်လိုက်သည်။ရဲရဲတင်းတင်းကိုကိုင် ခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်ဖေ၏ လီးသည် မိစူးအတွက်ကြောက်စရာ လန့်စရာရှက်ရွံ့စရာမဟုတ်တော့တာ သိသာသည်။ အောင်ဖေက ချက်ခြင်းလိုးမသွင်းသေးဘဲ လီးထိပ်နဲ့စအိုကို ခပ်ဖိဖိလေးသာလုပ်ပေးနေသည်။ မိစူးကို တမင်ဖင်ယားအောင်လုပ် ပေးနေမှန်းသိသာလှသည်။ မိစူး၏စိတ်ထဲတွင်အရမ်းကို မရိုးမရွဖြစ်နေပြီးဖင်တရှုံ့ရှုံဖြစ်နေသည်။

“ သွင်းလေဦးရဲ့ ကျွန်မဖင်ထ ဲလိုးသွင်းပါတော့ ဒီမှာ တေ့ပေးထားတဲ့ဟာ သွင်းလေ သွင်းစမ်းပါ ဖင်လိုးခံချင်လှပြီဦးရဲ့ ထိုးပါ သွင်း သွင်း  ”

မိစူးတစ်ယောက်အငမ်းမရကိုဖြစ်၍နေသည်။ ဖင်ဝမှာလီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးတေ့ထားတာကြောင့် ကျွန်မဆိုတဲ့မိစူးဟာကြက်သီးတွေတောင်ထ၍သွားရသည်။ တေ့ပေးပြီးတော့သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဖိဖိလာတယ်။ထိုးသွင်းပြီအထင်နဲ့ကျွန်မဖင်ဝကိုဖွင့် ပေးလိုက်တယ်။

တင်ပါးကိုလဲကောက်ပြီးကော့ပေးလိုက်တယ်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖူးက ဖိဖိလာပေမဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဘူးရှင့်။ ဒီတော့မှပထွေးကလီးကိုဖိမသွင်းသေးဘဲစအိုဝမှာတင်တေ့ဖိနေ ကြောင်းသိရတယ်။ ကျွန်မဖင်ပိုယားပြီး ဖင်လိုးခံချင်စိတ်တွေပြင်းထန်လာအောင်ဆွနေကြောင်းသိသာလှပါတယ်။

အစကတော့ကျွန်မလဲတောင့်ပြီးတင်းခံထားအုံးမလို့ပါဘဲ။ပထွေးကလဲဖင်လိုးချင်နေပြီ ဆိုတော့ သူဘယ်လောက်ကြာကြာကလိပေးနိုင်မလဲကိုလဲစမ်းကြည့်ချင်တာ။

ဒါပေမဲ့မရပါဘူးရှင်။ ကျွန်မကအရမ်းကိုဖင်လိုးခံချင်နေတာဆိုတော့ ဘယ်လိုမှတောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ဖင်ထဲလီးကိုသွင်းဖို့ ပထွေးကိုပြောလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ပထွေးကလဲ ကျွန်မကဒီလိုပြောလာမှာကို စောင့်နေတာ သိသာလှပါတယ်။ ကျွန်မထုတ်ပြောလိုက်တာနဲ့ဖင်ထဲကိုလီးကြီးကိုထိုးသွင်းချလိုက်တော့တာပါဘဲ။

ပထွေးရဲ့လီးကြီးက အရမ်းကိုကြီးတော့ စအိုဝထဲလီးစသွင်းကထဲက နာတော့တာပါပဲ။ပထွေးရဲ့လီးက သိပ်ကြီးသိပ်တုတ်တာမို့အတော့ကိုနာပါတယ်။

ဖင်လိုးခံတဲ့အခါ နာတာကိုကဘဲ ထူးခြားကြမ်းတမ်းတဲ့ အရသာမဟုတ်ပါလား။ ဖင်ထဲကို လီးဝင်လာလို့အောင့်ပြီးကျိမ်းစပ်နာကျင် လှပေမဲ့တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူဖိန်းရှိန်းပြီးတကိုယ်လုံးလဲ ဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားပါတယ်။

“ အာ့ နာတယ် နာလိုက်တာ ဦးရယ် ဟင့် သေပါပြီ့ ကျွတ် ကျွတ့် အား အား  ”

ကျွန်မဟာနာလို့ အော်ဟစ်ညီးတွားမိပါတယ်။ တကယ်တော့ဖင်လိုးခံတဲ့အခါ နာနာကျင်ကျင်နဲ့ အော်ရဟစ်ရတာကိုကအရသာတစ်မျိုးပါ။ ဖင်ပေါက်ထဲလီးထိုးသွင်းတယ်ဆိုတာနဲ့ပြင်းပြတဲ့နာကျင်မှုနဲ့အတူကြမ်းရှထန်ပြင်းတဲ့ ကာမအရသာကလဲ တစ်ပြိုင်တည်းခံစားရတာမို့ ကျွန်မဟာနာလို့ (အရသာရှိရှိနဲ့) အော်ဟစ်ညီးတွားရင်းဖင်ကြီးကို ကော့ထောင် နိုင်သမျှ ကော့ထောင် ပေးပါတယ်။ လီးကို ကိုင်ထားတဲ့လက်လွှတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘေးနားကအသာလေးဖေးထိန်းပြီး လီးဝင်လမ်းကြောင်းကောင်းမွန်အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်သေးတယ်။

“ အရမ်း နာနေသလားမိစူး  ”

သူကမေးတယ် မေးရင်း မေးရင်းနဲ့ကျွန်မဖင်ကို လက်ဝါးနဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်တယ်။ လီးကိုတော့ ဆက်သွင်းနေတုံးပင်ဖြစ်သည်။

ဒီလိုအမေးခံရဖင်ရိုက်ခံရတာတွေကနာ ကြင်မှုရောနှောထားတဲ့ ဖင်လိုးခံရတဲ့ အရသာကို ခံစားနေရတဲ့ကျွန်မအတွက် အရသာပိုရှိစေတာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

“ နာတာပေါ့လို့ ဦးရဲ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲဟာကို  ”

“ လီးကြီးတော့ ပိုနာပေမယ့် ပိုလဲကောင်းတယ် မဟုတ်လား  ”

“ အင့် အင်း အား ကျွတ် ကျွတ့် နာတယ့် နာတယ်  ”

မေးမေးသွင်းသွင်းလုပ်နေတာဆိုတော့ကျွန်မဟာလဲဖြေးဖြေးညည်းညည်းနဲ့ဘဲပေါ့။ သူ့ရဲ့လီးကြီးကကြီးလဲကြီးရှည်လဲရှည်ဆိုတော့ထိုးသွင်းနေလိုက်တာ ကျွန်မ စအို ပေါက်တင်းကြပ်ပြဲလန်နေတာပါပဲ ။ တအိအိဝင် နေတဲ့လီးကြီးကလဲဆုံးပဲဆုံးပါတော့မလားလိုတောင့်ထင်နေရသည်။

နောက်ဆုံးတော့သူ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးဟာကျွန်မဖင်ထဲ အဆုံးဝင်လာပါလေရော။ သူ့ဂွေးအုကြီးကကျွန်မစောက်ပတ်ကိုလာထိတော့ဖင်ပါက်ထဲလီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းလိုက်နိုင်ပြီဆိုတာ သိသာလှပါတယ်။

နာတာကလဲအရမ်းပင်ဖြစ်ပြီးအရသာရှိတာကလဲအပြည့်ပင်ဖြစ်ပါတော့တယ်ရှင်။ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကကျွန်မရဲ့ဖင်ထဲကိုတစ်ဆုံးဝင်နေပြီးခဏအကြာမှာ ဘဲသူကလီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးဘဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွန်မရဲ့ပါးစပ်က

“  အ အ အီး  ”

လို့အသံတေ ွထွက်ပြီးကျွန်မရဲ့ဖင်ကြီးဟာသူ့လီးကြီးနောက်ကိုပါသွားရပါတယ်။ သူကလီးတန်ကြီးကိုတစ်ဝက် မရှိတရှိလောက်ဆွဲထုတ်ပြီးတစ်ခါပြန် သွင်းပြီးတခါဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်ပါတယ်။

ကျွန်မအကျင့်မရှိသေးတာကြောင့် သူကကျွန်မကို ညှာညှာတာတာနဲ့ ဖင်လိုးပေးနေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မရိပ်မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ခဏအကြာမှာဘဲသူကသူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကိုခပ်သွက်သွက်ထုတ် ချီသွင်းချီနဲ့ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးပါတော့တယ်။

“ အမလေး့ အား့ ကျွတ် ကျွတ် ဦးရယ် ဦးရယ့် ဟင် ဟင်း ”

“ ဖွတ် ဘွတ် ဖွပ်  ”

“ အီး ဟင်း  ”

လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်လောက်နှင့်ပင် ဆာင့်ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တာ အချက် ၅ဝ လောက်လိုးပြီးတဲ့ အခါမှာ တော့ ကျွန်မရဲ့ရှေ့စောက်ဖုတ်လေးဟာကျင်ကနဲတင်းကနဲစစ်ကနဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖြစ်လာပြီး

“ အမလေး ဦး အား ဦးရယ် အမလေး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ  ”

ဆိုပြီးကျွန်မဟာဖင်လိုးခံပြီးတစ်ချီပြီးသွားရပါတော့တယ်ရှင့် ။

..................................................................................

မိစူးတစ်ယောက် မမသန်းရဲ့ အိမ်ရှေ့ရောက်လို့အိမ်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမသန်းရဲ့ အရိပ်အယောင်ကို မမြင်။ ဘယ်များသွားနေသည်မသိ။ဝင်းတံခါးကြီးကလည်းပွင့်လို့ နောက်ပြီးအိမ်တံခါးကလည်းဟောင်းလောင်း။

ဟင်း မမသန်းမီးဖိုထဲမှာနဲ့တူတယ် လို့တွေးရင်းမိစူးအိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ လာနေကျအိမ်မို့အထူးအသံပေးမနေတော့ဘဲ မီးဖိုထဲကိုတခါထဲတန်းဝင်သွားမိသည်။ မီးဖိုထဲရောက်ပြန်တော့လဲမမသန်းကိုမတွေ့ ၊ အိမ်ရှေ့ခန်းကိုပြန်ထွက်လာတဲ့အခါမှာတော့ မမသန်းတို့အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲက အသံတွေ ထွက်လာတာနဲ့တံခါးကိုအသာတွန်းကြည့်လိုက်သည်။

အသာအယာပင်တံခါးကပွင့်သွားသည်။ မိစူးက ခေါင်းပြူပြီးအထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ မိစူးမျက်လုံးတွေတောက် ပြောင်၍ သွားရသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ မမသန်းနဲ့သူ့ယောကျ်ား ကိုကိုတင်တို့နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားတွေမရှိကြဘဲကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေကြသည်။ အပြင်မှာမိုးကလဲတစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေသည်။

“ ဗြစ့် ဗျစ့် အား အီး ကျွတ့် ကျွတ့် နာ့ နာတယ့် ကိုကို နာတယ်  ”

ကိုကိုတင်ရဲ့ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့လီးကြီး တဝက်မျှဝင်သွားတဲ့အခါ မမသန်းကနာရှာလို့ထင်ပါရဲ့ဘယ်ညာခါယမ်းနေသည်။

မမသန်းရဲ့နဖူးဆံစပ်နဲ့နှာသီးဖျားလေးမှာ ချွေးလေးတွေစို့၍ သီးလာတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ ကိုကိုတင် က အလိုက်သင့်ပင် သူမအပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ချလိုက်ပြီးသူမရဲ့တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကိုဖိကပ်စုပ်ယူလိုက်ရင်းပြည့်တင်းမာခဲနေသော သူမရဲ့နို့အုံ ကို လက်တဖက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

နောက်ပြီးသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်ဝမ်းပြင်းသားရှပ်ရှပ်လေးကိုအသာအယာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ခဏအကြာမှာတော့မမသန်းသည်တွန့်လိမ်နေတာတေ ွပျောက်သွားပြီးကိုကိုတင်ကိုတောင်မှ ပြန်ပြီးနမ်းလာတဲ့အခါမှာတော့ ကိုကိုတင်က သူမရဲ့ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင် အားပြုပြီး တချက်ခပ် ပြင်းပြင်းလေးဖိသိပ်လိုက်ပြန်သည် ။

“ ဗြိ ဖောက် အား ဟင့် ဟင်း  ”

အဲဒီအသံသည်တိတ်ဆိတ်သော အခန်းလေးထဲတွင် ဗုံးပေါက်ကွဲသလိုဖြစ်သွားပြီး မိစူးရဲ့ရင်ထဲမှာလဲဒိန်းကနဲဖြစ်သွားသည်။

“ အီး နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်  ”

မမသန်းတယောက်ဘာတွေပဲ ညုနေညုနေ ကိုကိုတင်ကတော့တဆုံးဝင်နေသောသူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

“ ပြွတ် ဖွတ် အား ဟင်း ဖွတ် ပြွတ်  ”

မမသန်းကလဲပက်လက် ခံနေရာကနေ သူ့ရဲ့စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီးအားရပါးရမြှေက် ပြီးပေးနေသည်။ ကြည့်နေသောမိစူး၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းအနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိဝင်ရောက်စူးနစ်နေသောကာမရာဂဆူးသည်မမသန်းတို့နှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရပါမှမျက်ကနဲဖြစ်ပြီးရမ္မက်လှိုင်းတွေ တကိုယ်လုံးဖြာ၍သွားရတော့သည်။

မိစူး၏ လက်နှစ်ဖက်ကသူမ၏ တင်းရင်းနေသောနို့ အုံနှစ်လုံးပေါ်သို့ရောက်၍ လာပြီးသူမဘာသာဆုပ်သည်နယ်သည်။ ပြီးတော့ပေါင် လေးနှစ်ဖက်ကိုကွတတလေးကား၍သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့လက်ကိုထည့်ကာစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ဆုပ်သည်နယ်သည်။

မိစူး၏စောက်ဖုတ်ကြီးပင်ဖောင်းကား၍နေချေပြီ။ မမသန်းကိုလိုးနေသောသူမ၏ ယောကျ်ားကိုကိုတင်ကလည်းမမသန်း၏နို့နှစ်လုံးကိုအားရပါးရစို့၍ ခပ်သွက်သွက်ပင်ဆောင့်၍လိုးနေသည်။

မိမိဘာသာဆန္ဒတွေကိုဖြေဖျောက်၍ပွတ်သပ်နေသောမိစူးသည်တဖြေးဖြေအားမရနိုင်ဖြစ်၍လာသည်။ မိစူးသည်မမသန်းတို့၏အိပ်ခန်းဝ၌ပင်လျှင်သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားအားလုံးကိုချွတ်လိုက်သည်။

သူမ၏အကြည့်က မမသန်းတို့လိုးနေတဲ့ဆီမှာ ရှိနေသည်။ မမသန်း၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သွင်းချီထုတ်ချီဖြင့်လုပ်နေသော ကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးသည်မမသန်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှထွက်၍လာသော စောက်ရည်ကြည်များကြောင့်မာတောင်နေရသည့်အထဲပြောင်လက်၍ပင်နေသည်။

အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ၍မာန်တက်နေသောကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးကမမသန်း၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကြားသို့ အရည်တရွှဲရွှဲပြောင်ပြောင်တလက်လက်ဖြင့် ဝင်၍နေသည်မှာရင်ခုန်ဖွယ်ရာကောင်းလှသည်။

ကော့၍ကာ့၍ပေးနေသောမမသန်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးကလိုးနေသောကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးနောက်သို့လိုက်၍လိုက်၍ မိစူးသည်သူမ၏ဖောင်းကား၍စောက်ရည်တွေစိမ့်၍ထွက်နေပြီဖြစ်သောစောက်ပတ်ထဲသို့သူ၏လက်ခလယ်လက်ချောင်းကိုထိုးထဲ့ကာထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်၍လိုးပေးသည်။

စောစောကလီးတန်ကြီးကိုတဝက်သာသာမှဖြင့် သာထုတ်ချီ သွင်းချီလိုးပေးနေသော ကိုကိုတင်သည်သူ၏လီးတန်ကြီးကို မမသန်း၏စောက်ပတ်ထဲမှတဆုံးနီးပါးထုတ်၍ အားကုန်ဆောင့်၍လိုးတော့သည်။

မိစူးကလဲသူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ထိုးသွင်းထားသောလက်ချောင်းကိုခပ်သွက်သွက်ကြီးပင် ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့်အားပါးတရဆောင့်၍ဆာင့်၍လုပ်လာသည်။

မိစူး၏မျက်လုံးလေးများသည်ပင်မှေးကနဲမှေးကနဲဖြစ်၍လာရသည်။ ဒီအချိန်မှာပင်ရမ္မက်စိတ်များပြင်းထန်လာကာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍လာရသော ကိုကိုတင်က

“ သန်း ကုန်းပေးပါလားကွာ ကိုကိုဆောင့်ရတာ အားမရလို့ပါ  ”

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ဒီအတိုင်းပဲလုပ် မကုန်းချင်ဘူး ဟင့်  ”

ကိုကိုတင် ကလဲသန်းသန်းအကြိုက်ဘဲ လိုက်ကာ ဒီအတိုင်းပင်ဆက်၍လိုးသည်။ မိစူးတစ်ယောက်အခန်းထဲသို့ဝင် ကာသူတို့နားရောက်သွားသည်။

“ ဟင် မိစူး  ”

“ ဟင်  ”

“ လာ ဦး သမီးဖင်ကုန်းပေးမယ် လာလိုးချည်  ”

မိစူးကကုတင်ပေါ်ရှိသန်းသန်းပက်လက်လှန်အလိုးခံနေသောနေရာဘေးသို့အမြန် တက်လိုက်ကာ ပဆစ်ထုတ်ထိုငျ၍ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။

သန်းသန်းနှင့်ကိုကိုတင်ရသည်မှာ ၈ လခန့်ရှိပြီးကိုကိုတင်ကသန်းသန်းကိုအားပါးတရလိုးခဲ့ဖူးပြီ။ ခုမိစူးကို ကိုကိုတင် ကတခါမှမလိုးဘူးသေးတော့ အသစ်ဖက်သို့ပါတက်သည့် ယောကျ်ားသဘာဝအတိုင်း ကိုကိုတင်၏အာရုံကရောက်သွားသည်။ပြီးတော့အရင်ထဲကမိစူးကိုကြည့် ပြီးကိုကိုတင်ကပစ်မှားနေတာဖြစ်သည်။

လိုးချင်နေမိသည်။ ခုလဲ ဖင်ကုန်းထားသော မိစူး၏ဖင်ကြီးမှာတင်းပြောင်ဖြူ ဖွေး၍ လုံးတက်ကာ ကားနေပြီးသူမ၏နောက်သို့စူထွက်နေသောစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ တင်းဖောင်း၍ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားတွင်စောက်ရည်လေးများစိုထွက်နေသည်။

ကိုကိုတင် သည်သူ၏ လီးတန်ကြီးကိုမမသန်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ သန်းသန်းတစ်ယောက်မျက်ရည်လေးတွေစို့ထွက်လာသည်။

ပြီးတော့ ကိုကိုတင်က တဆတ်ဆတ် တငေါက်ငေါက်ဖြစ် နေသော သူ၏ မာကြောပြီး ပြောင်လက်နေသော လီးတန်ကြီးကို မိစူး၏နောက်သို့ အတော်ပင်စူထွက်နေသော စောက်ရည်လေးများစီးကျ၍ ထွက်နေသည့်စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ကာ တခါတည်းဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Friday, July 18, 2008

ပထွေး (စ/ဆုံး)

ပထွေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ချစ်တယ်....ခလေးရယ်.... ”

“ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ...မကဲနဲ့ အကိုရယ်....အဟင့်.... ”

“ မီးမှိတ်သွားပါပြီ....ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး..အစ်ကိုတို့က နောက်ဆုံးတန်းပဲ လူလဲသိပ်မရှိပါဘူး..... ”

“ အာကွာ...အစ်ကို့လက်ကြီးကလဲ..ဘော်လီအင်္ကျီပြဲသွားအုန်းမယ်..သူတော်တော်ကဲနော်...အ....ယားတယ်... ”

ရုပ်ရှင်က ဆူညံသော သေနပ်ပစ်သံများဖြင့် စတင်ပြနေပြီဖြစ်သော်လည်း..ချိုရီနှင့် အစ်ကိုကတော့ မကြည့်ဖြစ်ကြ...။

“ ချိုရီ...ကိုင်ထားပေးပါလား...ရော့ ဒီမှာ.... ”

“ အာ....ကွာ....ဟင့်အင်း...ရွံတယ်.... ”

“ နောက်ဆို ပါးစပ်နဲ့တောင် စုပ်ရအုံးမှာ..ပဲကွယ်.... ”

“ စုပ်မယ်...အားကြီး....ဟင်း..... ”

“ လုပ်ပါ ချိုရီရဲ့...ကိုင်ထားပေးရုံလေးပါ..နော်.... ”

အစ်ကိုက ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ချိုရီရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲ အတင်းထည့်ပြီး ကိုင်စေ၏..။

“ အာ....အဟင့်...ကိုင်ချင်ပါဘူးဆိုကွာ...ဟင့်အင်း...ကြည့်ပါအုံး...တဆုပ်တခဲကြီး...တင်းပြောင်နေတာပဲနော်.... ”

နွေးနွေးကြီးဖြင့် မာကျောကာ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ရှားနေသော အကြောအဖုအထစ်များဖြင့် အစ်ကို့လီးကြီးကို ချိုရီ မရဲတရဲလေး ကိုင်ထားရင်းမှ အစ်ကိုမခိုင်းပဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေမိပြန်သည်..။ အစ်ကို့ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်း အသံလေးများထွက်လာပြီး ချိုရီနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူပြီး ငုံခဲလိုက်သည်..။ ပြီး....လျှာကြီးက ချိုရီ့ ပါးစပ်လေးထဲသို့ ဟိုဒီ လှုပ်ရှားတိုးဝင်လာလေသည်..။

“ ဟင့်..... ”

ချိုရီက ရင်လေးကော့ပြီး အစ်ကို့ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း မသိမသာလေး တွန်းဖယ်နေ၏..။  ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း အစ်ကို့လီးကြီးကို ဒစ်ပေါ်အထိ လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း မနားတမ်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်မိသည်..။ အစ်ကို ကဲလာပြီ....။

ချိုရီ့ ထမီလေးအောက်မှ လက်ကို လျှိုနှိုက်ပြီး စောက်စိလေးကို ထစ်ခနဲ ထစ်ခနဲ နေအောင် ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမို့သာ ၊ တစ်နေရာမှာဆိုရင် အစ်ကို့အလိုကျ အလိုးခံပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာသည်..။

အတန်ကြာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသော ချိုရီ့လက်ကလေးတွင် ပြစ်ချွဲစေးထန်းသော အရေများ ပေကျံကုန်သည်..။ ချိုရီ လန့်ပြီး အစ်ကို့ပုဆိုးနှင့် ပွတ်သုတ်လိုက်သည်..။

“ ဘာတွေ...ထွက်ကုန်တာလဲ မသိဘူး... ”

ချိုရီက အမှောင်ထဲမှ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြော၏..။ စင်စစ် ချိုရီတစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ တပါးသောယောက်ျားလေးတစ်ယောက်၏ လိင်အင်္ဂါကို ကိုင်ဖို့ မဆိုထားဘိ...အရွယ်ရောက်သော ယောကျ်ားတစ်ရောက်၏ တန်ဆာကိုမျှ မြင်ဘူးခြင်းမရှိခဲ့...။

အလားတူ မိမိစောက်ဖုတ်လေးကို ယခုကဲ့သို့ ထိုးနှိုက်မွှေနှောက်ဖို့ မဆိုထားနှင့် ၊ မိန်းမချင်းပင် မမြင်ရအောင် ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ နေခဲ့သူကလေးဖြစ်သည်..။ယခုမူ အစ်ကို့လက်ကြီးများက မိမိစောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းတင်းတင်းလေးကို ရွစိစိဖြစ်လာအောင် အမျိုးမျိုး ဖြဲ၍တစ်မျိုး..ထိုး၍တစ်ဖုံ...ကိုင်တွယ်နေသည်မှာ ချိုရီ့ အပျိုစင်ဘဝလေး၌ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်နှိုက်ခြင်းကို ပထမဆုံး ခံရခြင်းဖြစ်၏..။

သည်မျှနှင့်လည်း အစ်ကိုသည် အားရပုံမပေါ်သေး..။ ချိုရီ့ ဘော်လီအင်္ကျီလေးအောက်မှ နူးညံ့အိစက်သော နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်လျှိုနှိုက်ပြီး လုံးခြေနယ်ဖတ်နေပြန်ပါသည်..။ ချိုရီ ထွန့်ထွန့်လူးအောင် ခံစားရ၏..။

ဘာကြောင့် သည်အရာများကို ကိုင်တွယ်ထိတွေ့ခြင်းဖြင့် ကာမအရသာတို့သည် စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း၌ ယိုစိမ့် ဖိတ်စင်ကျလာအောင် ကောင်းရပါသနည်း....ဆိုသည်ကိုမူ ချိုရီ တကယ်မဝေခွဲတတ်..။

“ အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်ပြီ...အစ်ကိုရာ..... ”

လှိုက်လှိုက်မောမော ချိုရီ တောင်းပန်တိုးလျှိုးပေမဲ့လည်း အစ်ကို တစ်ပြားသားမျှ မလျှော့..။ နောက်ဆုံး အားမလိုအားမရ ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို မတင်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးဖြင့် နို့ဆာနေသော ခလေးငယ်ပမာ တပြွတ်ပြွတ် စို့နေပြန်တော့သည်..။

ချိုရီ တစ်ကိုယ်လုံး ရှက်ခြင်းကြောက်ခြင်း အရသာတွေ့ခြင်းများ ရောနှောကာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များ တောင့်တင်းကွေးကောက်သွားပြီး အစ်ကို့ပုခုံးကြီးများကို အမှတ်တမဲ့ ငုံ့ပြီး ကိုက်ခဲထားရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ အရေများ တဘွပ် ဘွပ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်..။`ဟင့်ကွယ်….လုံချည်တွေ ပေကျန်ကုန်ပြီ..ဒုက္ခပဲ... ”

ချိုရီ ..စိတ်ထဲမှ ငြီးတွားရင်း အတင်းတွယ်ကပ်နေသော အစ်ကို့ကို မနည်းကြီး ခွာထုတ်ပြီး အချော့နမ်းလေးဖြင့် သူ့နှုတ်ခမ်းကို  ပြွတ်ခနဲ နမ်းပြီး…..

“ တော်တော့ကွယ်…နောက်မှ…နော်..ကို…. ”

ဟု ချော့မော့နှစ်သိမ့်ပြီး လူချင်းခွာလိုက်ရသည်..။ ဒါတောင်မှ အစ်ကိုက အရှိန်မသေပဲ တငေါက်ငေါက် တောင်နေဆဲ သူ့လီးကြီးကို ချိုရီအား အုပ်ကိုင်ထားစေသည်..။

ချိုရီ..အင်္ကျီများ နေသားတကျဖြစ်ချိန် ၊ ထမီလှည့်ဝတ်ပြီးချိန်တွင် ရုပ်ရှင်ရုံမှ အားလပ်ချိန် မီးများလင်းသွားလေရာ ချိုရီ မျက်နှာလေး ပူထူပြီး အစ်ကို့ကို မကြည့်ရဲတော့ပဲ တွင်တွင်ကြီး ငုံ့ထားမိသည်..။

“ ပြန်မယ်…ကို..ရယ်…. ”

ချိုရီ ငိုသံလေးစွက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောမှ အစ်ကိုက ချိုရီ့လက်ကလေးကို တယုတယ ကိုင်ဆွဲပြီး ရုပ်ရှင် မကြည့်တော့ပဲ ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်..။

...................................................................

“ ဘာဇာတ်ကားလဲ…ဘယ်ရုံမှာလဲ... ”

ဟု ချိုရီ့ကို မေးလျင် ချိုရီ ဖြေတတ်မည် မဟုတ်…။ ရယ်စရာတော့ ကောင်းသည်..။ အင်္ဂလိပ်ကားဟုသာ ချိုရီ မှတ်မိသည်..။ ဇာတ်လမ်း ဇာတ်လိုက်နာမည်တွေ ချိုရီ ဘာမှ မသိ….မသိ…။ သိဖို့ အချိန်လေးတောင်မှလဲ ချိုရီ မရခဲ့…။

ရုံထဲ စဝင်ကတည်းက မောလှိုက် ရင်ဖိုရင်း တစ်ခါမျှ မခံစားရဘူးသော စောက်ဖုတ်နှိုက်ခြင်း ၊ နို့စို့ခြင်း ၊ နှုတ်ခမ်းစုတ်ခြင်း များကို တရစပ် ခံစားနေရ၍ လောကကြီးတွင် ထိုချိန်က တတိယကမ ္ဘာစစ်ဖြစ်လည်း ချိုရီ သိမည်မဟုတ်..။

နေ့လည်က အဖြစ်ကလေး ပြန်တွေးရင်း ချိုရီ ဈေးရောင်းလို့ မဖြောင့် ။ အစ်ကို့ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ် အနှိုက်အစုပ်များကိုသာ တွေးနေမိသည်..။ ဟင်းခနဲ ကြိတ်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သော အခန်းအပြင်မှ အဖေအသံကြားမှ  ညအတော်နက်နေပြီဖြစ် ကြောင်း သတိထားမိသည်..။

ထို့ကြောင့် ပြုနေကျအတိုင်း အမေ့ကုတင်ဆီ ထလာခဲ့ရသည်..။ လူမမာ အမေသည် ဆေးတန်ခိုးဖြင့် အိပ်မောကျနေပြီ ဖြစ်သည်..။ အဖေမှာ ညနေပိုင်းသောက်ထားသော အရှိန်ဖြင့် ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်၌ အင်္ကျီမပါ လုံချည် မလုံမလဲဖြင့် ပိုးလိုးပက်လက် အိပ်နေသည်..။

ချိုရီက လမ်းမီးရောင်ဖြင့်ပင် အမေ့ခြင်ထောင်ကို ချပေးပြီး သေသပ်စွာ ဖျာအောက်သို့ဖိရင်း ပြန်လှည့်ထွက်လိုက်သည်..။

“ ဟင်းအင်း…ကျွတ်ကျွတ်…ပြွတ် …ပြွတ်….ပြွတ်……. ”

အဖေသည် မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ သူ့လိင်တန်ကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဂွင်းတိုက်ကာ ပက်လက်ကြီး ငြိမ်သွားပြန်သည်..။

“ ဟဲ့...အယ်….လီးကြီးကလဲ…. ”

ချိုရီ မျက်ခုံးထူထူလေးများ ပင့်တက်သွားရ၏…။အဖေသည် ဂေါ်ရခါးစပ်သောသူဖြစ်၍ အသားမဲပြီး ထွားကြိုင်းလှသူဖြစ်သည်..။ယခုမူ …အဖေ့လီးကြီးကို ချိုရီ မမှိတ်မသုံ ကြည့်နေမိသည်..။ နေ့လည်က ဟင်းချက်စားခဲ့သော ခရမ်းညိုအရှည်သီးနှင့် ထပ်တူထပ်မျှ တူလှပေသည်..။

ချိုရီတို့ အိမ်ရှေ့ဓါတ်တိုင်မီးက အိမ်ထဲအထိ ထင်ရှားစွာ လင်းသည်မို့ အဖေ၏ တောင်မတ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုံခါနေသော ဂေါ်ရခါး လီးကြီးကို ချိုရီ နှုတ်ခမ်းလေးများ တုန်ရီနေရင်းမှ အနားသို့ တိုးသွားပြီး သေသေချာချာ ကပ်ကြည့်နေမိသည်..။အဖေ့လုံချည်က ကွင်းလိုက် ခါးပေါ်ရောက်နေပြီး အောက်ပိုင်း ဗလာကြီးဖြင့် ထူထဲသော ကွေးကောက်နက်မှောင်နေသည့် လမွှေးများကြားမှ ကျောက်တိုင် အမဲကြီးအလား မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးမှာ တစ်ပေကျော်ကျော်ခန့်မျှပင် ရှိလေမည်လား ထင်ရသည်..။

ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးမှာ ငါးရှဉ့်ခေါင်းကြီးနှယ် မီးရောင်ဖြင့် ပြောင်လက်ကာ တဖိတ်ဖိတ် တောက်နေလေသည်..။  အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထကာ ရစ်ပတ်ခွေနွယ်နေသော လီးကိုယ်ထည်လုံးပတ်ကြီးက မဲပြောင်နေပြီး အရေများ စိုရွှဲလိမ်းကျန်နေသည်..။

အဖေသည် အမေ့ကို မလိုးရသည်မှာ ကြာလှချေပြီ..။ အမေနေမကောင်းသည်က တစ်နှစ်ကျော်နေပြီ ဖြစ် သည်..။ တခါတရံ အဖေ ဗားကရာချောက်ထဲမှ ပြည့်တန်ဆာမတွေထံ သွားသွားနေကြောင့်တော့ ချိုရီ သိသည်..။ ဒါလည်း အမေသိသည်..။ ယောကျ်ားဆိုသည်က နှစ်နှင့်ချီပြီး မလိုးပဲ မနေတတ်သော သတ္တဝါမျိုးဟု အမေနားလည်သည်..။

ချိုရီသည်လည်း အဖေ့ကို သနားသည်..။ ချိုရီ ကိုးတန်းအထိ အဖေ ပန်းရံ ကူလီ …ရေထမ်း အမျိုးမျိုး လုပ် ကိုင်ရင်း ကျောင်းထားပေးခဲ့ရှာသည်..။ အဖေ အရက်မူးကာ အိပ်မောကျနေပြီ…။

ချိုရီ အဖေ့လီးကြီးကို မရဲတရဲလေး လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ထိကြည့်လိုက်သည်..။ အဖေ မလှုပ်…။ ချွဲပြစ်စိုရွှဲနေသော အရည်များဖြင့် လီးကြီးက ပိုမို မာတောင်လာနေသည်..။ ချိုရီ့ စောက်ဖုတ်လေးမှာလဲ ယားကျိကျိဖြင့် ခံချင်လွန်းလာသည်..။  နေ့လည်က အစ်ကို နှူးနှပ်ထားသော အရှိန်ကလည်း ရှိနေသည်..။ ချိုရီ အဖေ့လီးကြီးကို  ကိုင်ပြီး ဖြဲချလိုက်သည်..။ ပြွတ်ခနဲ အရေပြားများပြဲလန်ပြီး လီးထိပ်ကြီးက ခရမ်းသီးထိပ်ပမာ …တဖိတ်ဖိတ် တောက်ပြောင်လာသည်…။  ချိုရီ ထမီလေး မတင်ကာ အဖေ့လီးကြီးပေါ်၌ ခွထိုင်ပြီး…ဖြေးဖြေးလေး ထိကပ်ကြည့်သည်..။

“ ဟင့်…. ”

ချိုရီ လည်ချောင်းထဲမှ အသံတစ်သံထွက်သွား၏..။ ဒစ်ကြီးက ထစ်ခနဲ ခုန်ဝင်သွား၍ ဖြစ်သည်.. .။ အဖေ မူးနေဆဲ…အိပ်နေဆဲ..။

ဝင်လာသော လီးထိပ်ဒစ်ပြဲပြဲကြီး…ချိုရီ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်နေ၍ ဆက်ပြီး မထိုင်ချရဲ..။ မကုန်းမကွနှင့် ငုံ့ကြည့်ကာ အသာလေး ဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်..။

“ ဗြစ်..ဗြစ်…ပြွတ်…….. ”

“ အွန့်….အွန်း…. ”

ချိုရီ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းလေးဖြင့် ခေါင်းလေးမော့သွားပြီး လက်သီးလေးများ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်မိသည်..။

နှစ်လက်မခန့်ဝင်သွားသည်နှင့်ပင် ချိုရီ ဖင်စအိုပါမကျန် ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကောင်းသွား၍ ဖြစ်သည်..။ သည်…ဧရာမလီးကြီးကို ချိုရီ့ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကလေးက တင်းကျစ်စွာဖြင့် ညှစ်ပြီး မသိမသာလေး ထလိုက်ထိုင်လိုက် လှုပ်ခါ လိုးနေမိလိုက်သည်..။

လူအိပ်နေသော်လည်း လီးက မအိပ်ပေ..။  မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးက ပြည့်ကြပ်ပူနွေးသော အရည်ရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်လေးတစ်ခုကို လိုးနေရမှန်း မသိပေ….။ သို့သော်လည်း ယောကျ်ားတို့သဘာဝ အိပ်မောကျချိန်၌ပင် မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးကိုဖြင့် ချိုရီတစ်ယောက် စေတနာအပြည့်ဖြင့် ပြုစုယုယကာ လိုးပေးနေရှာလေသည်..။

ချိုရီ တဝက်မျှပင် ဝင်အောင် မသွင်းရဲ..။  မိမိစောက်ဖုတ်လေးလဲ ပြဲကွဲသွားမည်ကို သိနေ၏..။ ထို့ကြောင့် ဒစ်ကြီး ဝင်ထွက်ရုံမျှသာ လိုးပေးပြီး မိမိစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ အတင်အဓမ္မ အရှိန်တက်လာသော  နောက်ဆုံးအချိန်ကျမှ တစ်လက်မခန့် ထပ်ပြီး ဖိသွင်းထိုင်ချလိုက်မိလေသည်..။

“ ဗြစ်…ထုတ်..ထုတ်…. ”

ထစ်ခါ..ထစ်ခါ ဝင်သွားပြီး စောက်ပတ်အုံလေးတစ်ခုလုံး ပြဲကွဲပြီး တစစီလွင့်စင်သွားမလောက် နာကျင်လာသဖြင့် အသာပြန်ပြီး ထလိုက်ခါ နဂိုအတိုင်း ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ပြန်လိုးနေမိပြန်သည်..။ ထိုစဉ် အမေ့ခြင်ထောင် လှုပ်လာသဖြင့် ချိုရီ အသာလေး လီးကြီးပေါ်မှ ကျော်ဆင်းလိုက်ရလေသည်..။

“ ပြွတ်…ဘတ်…. ”

ချိုရီ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးကြီးသည် အဖေ့ဗိုက်ပေါ်သို့ အရှိန်ဖြင့် ဘတ်ခနဲ ကျသွားပြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်နေသည်..။

ချိုရီ ထမီလေးပြန်ဝတ်ပြီး မိမိအခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခါ ခြေရင်း၌ ပုံထားသော ထမီအဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် စိုရွှဲပေရေနေသော မိမိစောက်ဖုတ်လေးကို သုတ်သင် သန့်ရှင်းပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်ခဲ့လေသည်..။

ရင်ထဲ၌ ကတုန်ကရင် အမောကြီးကား လှိုက်ဖိုနေဆဲ ။ အဖေကတော့ ဘာမှ သိမည်မဟုတ်..။ အဖေ့လီးကြီးမျိုးနှင့်သာ အလိုးခံလိုက်ရပါက ချိုရီ့ စောက်ဖုတ်လေးလဲ အစိပ်စိပ်အမွှာမွှာ ကွဲကုန်မလားဟု တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားလေသည်..။

.................................................................

“ မနေ့က …ဘာလို့ မလာတာလဲ…အစ်ကို... ”

“ လာပါတယ်..ချိုရီမှ မရှိတာ... ”

“ အော်….ချိုရီမရှိခင်..အစ်ကိုလာတာ ထင်တယ်… ချိုရီ မြေနီကုန်းမှာ အရက်သွားယူနေတာ... ”

ချိုရီက အစ်ကို့ရှေ့သို့ အပိုင်းပုလင်းနှင့် အမြည်းများ ချပေးရင်း မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ ရှက်ရွံ့စွာပြောနေသည်..။

“ ချိုရီ…... ”

“ ဟင်…လို့…... ”

“ အားတဲ့ တစ်နေ့လောက်….အပြင်ထွက်ခဲ့ပါလား….ဟင်... ”

ချိုရီ သက်ပြင်းချသည်..။ မျက်နှာလဲ ညှိုးရသည်..။

“ အစ်ကိုလည်း သိသားနဲ့ကွယ်…ချိုရီ့အလုပ်က အားတယ်ဆိုတာမှ မရှိတာ…ဟိုနေ့ကတောင် ဈေးမှာ အမြည်းအတွက် သွားဝယ်ရင်း မမျှော်လင့်ပဲ အစ်ကိုနဲ့ ဆုံတာ..သိလား…``

“ အင်းလေ… ချိုရီ ပျော်တယ်မို့လား….. ”

“ ဟင့်အင်း….ဒူးမခိုင်ချင်ဘူး…အစ်ကို ဆိုးတယ်……. ”

ချိုရီက ဂေါ်ဖီထုပ်ကို ဓါးပါးလေးဖြင့် လှီးရင်း ခေါင်းလေးငဲ့စောင်းကာ အပြုံးလှလှလေးဖြင့် နှုတ်ခမ်းစူပြီး ပြော၏….။ ချိုရီ စပယ်တင်မှဲ့လေးက ပို၍ အလှကျက်သရေ တိုးစေ၏..။  ပြုံးလိုက်တိုင်း ဝင်းလက်သွားသော သွားတက်လေးက လက်ဝဲဘက်၌ အထင်အရှားရှိသည်..။

ချိုရီသည် အမှန် လှပလွန်းသူလေးတည်း..၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း ပြောခဲ့ဘူးသလို တစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြစ်ညှစ်ပစ်ချင်စရာ ၊ အဖုအထစ် အမို့အမောက် အဖွံ့အကားတို့မှာ အပိုအလိုမရှိ…။ ယင်းအလှတို့ကို ချိုရီက သူမစရိုက်အတိုင်း အင်္ကျီကြပ်ကြပ်လေးများဖြင့် ထမီကို တင်းနေအောင် ခပ်တိုတို ဝတ်ထားပြန်သောအခါ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံး ၊ နို့ကြီးနှစ်လုံးတို့က  

“ ကျမ အပျိုဖြစ်နေပြီ..လိုးလို့ရနေပါပြီ ရှင် ….. ”

ဟု အစ်ကို ကာလသားများကို ဆိုင်းဘုတ်တင်ထားသည်နှင့် တူလှသည်..။ ချိုရီတို့ဆိုင်နှင့် မျက်စောင်းထိုးမှ မလှဝင်းတို့ သားအမိကျပြန်တော့ ဝါးခြမ်းပြားကို ထမီပတ်ထားသလို ပြားချပ်နေကြသည်..။

သို့သော် သူတို့က အရက်သောက်လာသူများကို ဆေးလိပ်မီးညှိပေးရင်း မသိမသာ နို့လေးနှင့်လဲ ဖိကပ်ပွတ်သပ်၏..။ တင်ပါးလေးဖြင့်လည်း မတော်တဆလိုလို ပွတ်တတ်၏…။ ချိုရီ သည်လိုမျိုးတော့ အပေါစား မဆန်ချင်..။

မရောင်းရရင် နေပါစေ…မရောင်း..။ အစ်ကို့လို အမြဲလာသောက်နေသူတွေ ဒုနဲ့ ဒေး …။ ဟီးနိုး ကားအပျက်ဝင်းအတွင်းမှ စိန်သောင်းဆိုလည်း ချိုရီ့ ဖောက်သည်ဖြစ်သည်..။ ချိုရီ့ ဆိုင်က အရက်ကုန်နေပြီဆိုလည်း အမြည်းတော့ ထိုင်စားသွားတတ်သည်..။

အဲ…ကိုစိန်သောင်းက ညစောင့် .ရေရွှင်သည်..။ ချိုရီ့ ကို နှုတ်နဲ့ရော စာနဲ့ရော မေတ္တာတောင်းခဲ့ဖူး၏..။

“ ချိုရီက ငယ်ပါသေးတယ်..ကိုစိန်သောင်းရယ်….. ”

ဟု ချိုရီက လိမ်လိမ်မာမာ အပြုံးလေးဖြင့် လှန်ထားခဲ့သည်..။

“ ချိုရီ …ချစ်တတ်လာတဲ့ နေ့ကို ကျနော် စောင့်နေမှာပါ….. ”

စိန်သောင်းကလည်း သည်နှယ် ဇွဲနပဲ နှင့် စောင့်သည်..။  အစ်ကိုကလည်း အပြင်သွားဖို့သာ တဂျီဂျီ…။ အပြင်ဆိုတဲ့ နေရာရောက်လို့ကတော့ ချိုရီတို့…အလိုးခံရပြီ….ဒါ ကျိန်းသေ…။အစ်ကို ဒါကြောင့်ပဲ လာလာပြီး တွတ်ထိုးနေတာ မို့လား…၊ တကယ်တော့ အစ်ကိုရယ်…ချိုရီလည်း လိုက်ချင်ပါတယ်…အစ်ကိုနဲ့ တဝကြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်တယ်…အခြေအနေက မပေးဘူး…။

ညနေက အစ်ကို့မျက်နှာညှိုးသွားသည်ကို ချိုရီ စိတ်မကောင်း…။ ခုလို ညဘက်ကျပြန်တော့ အစ်ကိုက မအား..။ ညဆိုင်း ဆင်းရသည့် ဆောင်လုပ်ရေး အငယ်တန်း အင်ဂျင်နီယာဆိုတော့ အစ်ကိုနဲ့ ချိုရီက နေနဲ့လ..လိုပဲ မဆုံနိုင်…။

ညနေက အစ်ကိုပေးသွားသော ရတနာဝင်းထိန် ၏ စာအုပ်လေးကို ချိုရီ အပျင်းပြေ ဖတ်မိသည်..။အချစ်သင်္ဘော …ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုလေး…ချယ်ရီနံ့ သင်းသော ဂျပန်မလေးရဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ပိတောက်နံ့လှိုင်သော မြန်မာလေးတစ်ဦးတို့၏ အချစ်ကို ကျောရိုးခင်းထားသည်မို့ ရင်မှာနွေးထွေးစွာ လှုပ်ရှားရသည်..။

ထိုဂျပန်မလေးကို မြန်မာသင်္ဘောသားလေး အထက်အရာရှိက အဓမ္မ မုဒိမ်းကျင့်သော အခန်းမှာမူ ချိုရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး စောက်ပတ်လေးကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ထားမိသည်အထိ ခံစားရသည်..။

မတော်တရော် ကြီးမားလွန်းသော ကပ္ပတိန်ကြီး၏ လိင်တံကြီးက ဂျပန်လှပျိုဖြူလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဒလကြမ်းထိုးစစ်ဆင် ဝင်ရောက်သွားသောအခါ ဂျပန်မလေး စောက်ဖုတ်မှာ သွေးချင်းချင်း ရဲပြီး မေ့မျောသွားခဲ့ရပုံ…။

ချိုရီ ..ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ လာခဲ့ကာ ပန်းကန်စင်ပေါ်မှ ခရမ်းရှည်သီးကြီးကို ယူပြီး မီးဖိုဘေးတွင် ကားယားလေးထိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ခရမ်းသီးကြီးကို တဖြေးဖြေး ထည့်ကြည့်သည်..။

လီးကြီးကဲ့သို့ ပူနွေးမနေပဲ အေးစက်နေသော အထိအတွေ့က ချိုရီ့ ကာမစိတ်ကို မနှိုးဆွနိုင်ချေ…။ သို့သော်လည်း လီးမရှိ…ခရမ်းသီးနဲ့ ဖြေ ဆိုသကဲ့သို့ ခရမ်းသီးရှည်ရှည်ကြီးကိုပင် တဖြေးဖြေးဖိသွင်းလိုက် …ထုတ်လိုက်ဖြင့် ငုံ့ကြည့်ရင်း အာသာဖြေနေမိသည့် ချိုရီ….။

“ သမီး…... ”

“ ဟင်…အဖေ... ”

ချိုရီ ကမန်းကတန်းပင် ခရမ်းသီးကြီး ပစ်ချပြီး ထရပ်သည်..။

“ ဟိုညက သမီး အဖေ့လီးကြီးပေါ်မှာ လာထိုင်တာ အဖေသိပါတယ်..သမီးရယ်… လာ လာ…ရှက်မနေနဲ့ အိမ်နောက်ဖေးက ဟီးနိုးပျက်ထဲမှာ သွားလိုးရအောင်….. ”

“ ဟင့်အင်း…အဖေ့လီးကြီးက အကြီးကြီး…ဟာကို…. ”

“ လီးကြီးလဲ…ဝင်ပါတယ် သမီးရဲ့…အဖေလုပ်ပြပါ့မယ်…. ”

“ နာမှာပေါ့…လို့…. ”

“ မနာအောင် လုပ်ပေးမှာပေါ့..သမီးရယ်…. ”

ချိုရီတစ်ယောက် အဖေ လက်ဆွဲခေါ်ရာသို့ ဖရိုဖရဲလေး ပါသွားကာ ဟီးနိုးပျက်ကြီးအတွင်း၌ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်များချွတ်ပြီး အလိုးခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတော့သည်..။အဖေကလည်း မဲနက်ရှည်လျားသော သူ့လီးကြီးတရမ်းရမ်းကို အသာနှာနှပ်ထားပြီး ချိုရီ့စောက်ပတ်လေးကို ပထမဆုံး မှုတ်ပေးနေပြန်သည်..။

ချိုရီ ခုံတစ်လုံးပေါ်၌ ကားယားလေးထိုင်နေသည်..။ ဖြူဖွေးသန့်စင်သော အသားအရေလေးက လှပ ကြည်လွင်နေသည်..။ နို့လေးနှစ်လုံးက မတ်တောင်ကျစ်လျစ်ပြီး ခပ်တုံတုံလေး ခါရမ်းနေကြသည်..။ လက်နှစ်ဖက်က ခုံစွန်းကို တင်းတင်းကိုင်ထားပြီးအဖေက စောက်ဖုတ်လေးကို တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေသည်ကို အံလေးကြိပ် မျက်စေ့လေးမှိတ်ကာ…ခေါင်းလေးမော့ရင်း…

“ ဟင်း…..အင်း..အင်း…အာ…ကျွတ် ကျျွတ်..ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ..အဖေရယ်…. ”

ဟုငြီးတွားနေရှာသည်..။

အဖေက ဘုတ်စုစု စောက်မွှေးလေးများကို ပထမဆုံး သွားကြီးများဖြင့် ကြိတ်ဝါးပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ဆီးခုံလေးကို လျှာနွေးနွေးဖြင့် ယက်သည်..။ ပါးစပ်ထဲ ပါလာသော စောက်မွှေးတစ်ပင်နှစ်ပင်ကို လက်ဖြင့် ယူထုတ်လွှင့်ပစ်ရသေးသည်..။ပြူးဟနေသော စောက်ဖုတ်လေး အထက်မှာ မာတောင်ပြီး ညှီစို့စို့ အပျိုစောက်ပတ်နံ့လေးက င်နှာခေါင်းဝကို စူးရှရှလေး ဝင်ရောက်လာသည်..။

စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းကြီးနှစ်ခုဖြင့် ညှပ်ဆွဲရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လျှာစောင်းကြီး ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်..။

“ ပြွတ်..ပြွတ်….ပလပ်…အိ..ဟီး..အမလေး…အဖေ…. ”

နို့လေးနှစ်လုံး ခါရမ်းနေအောင် ချိုရီ တွန့်လိမ်နေမိသည်..။ တစ်ခါတစ်ရံလဲ အဖေ့ ဆံပင်များကို ဆွဲယူပြီး အဖေ့မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်လေးကို အတင်းကြီး ဖိကပ်ပွတ်ပစ်လိုက်မိသည်..။

အဖေ့နှာခေါင်းမှ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော လေများသည် ပေါင်တန်လေးနှစ်ခုလုံးနှင့်စောက်ပတ်လေးကို ပါ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ခံစားနေရစေပြန်ပါသည်..။

ချိုရီ ..နို့လေးများကို ဆုပ်နယ်နေမိသည်..။ အဖေ့လျှာစောင်းကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိရောက်စွာ တိုးဝင်သွားသောအခါ…ချိုရီ ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကောင်းပြီး…စောက်ရေများ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်..။

“ ကတော့..အဖေ…..အရေတွေ ထွက်ကုန်ပြီ…အဟင့်….. ”

အဖေက ဘာမှမပြော ထွက်ကျလာသော သုတ်ရေပြစ်ချွဲချွဲများကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် သိမ်းယူကာ ဂွပ်ခနဲ မြိုချလိုက်သည်..။ ချိုရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့သွားသည်..။ အဖေ့ကိုလည်း အားနာသလိုလိုကြီး ဖြစ်သွားမိသည်..။

“ ဟာ…အဖေကလည်း ရွံစရာ……. ”

“ သမီးကို ချစ်တာကိုး..ကွဲ့….. ”

“ ဟွန်း…သမီး သမီးနဲ့….ဟင်း….အဖေနော်..အမေနဲ့ ပြန်ပြောမှာပဲ…သိလား….. ”

“ ခရမ်းသီးထက်စာရင် အဖေ့လီးက အရသာပိုရှိတယ်လို့ ပြောမှာလား…သမီး…. ”

“ သွားပါ…သူ့ဟာကြီးကဖြင့် ခရမ်းသီးထက်တောင် ကြီးသေး…. ”

အဖေက ချိုရီ့ ပေါင်ကြား၌ ရပ်လိုက်သည်..။ မိုးပေါ်ထိုးတက်တော့မယောက် မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးက အဖျားငိုက်သွားပြီး…ဒစ်ပြဲကြီးက ချိုရီ့ ပါးစပ်ဝ၌  တေ့ကပ်လာသည်..။

“ ဟင့်အင်း…သမီး ရွံတယ်….. ”

“ ဖေဖေ…ဆပ်ပြာနဲ့ တိုက်ထားပါတယ်..သမီးရဲ့ စုပ်ကြည့်အုံး…. ”

ဟုတ်သည်…၊ အဖေ့လီးကြီးက ဆပ်ပြာမွှေးနံ့ သင်းနေသည်..။ ထို့ကြောင့်လဲ ချိုရီ စုံကိုင်ဖြဲချပြီးပြီဆိုမှ လျှာနီနီလေး ထိပ်ဖျားဖြင့် ကလိလိုက်ကာ..ဒစ်တဝိုက်ကို လျှောက်ယက်ပစ်လိုက်သည်..။  ပြီးတော့မှ လီးကြီးကို ပါးစပ်လေး အစွမ်းကုန် ဟပြီး ငုံခဲကာ စုပ်သွင်းလိုက်သည်..။

“ အမလေးလေး….ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်….. ”

အဖေ့ တင်ပါးကြီးများ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ရင်းပြောသည်..။

ပါးစပ်ထဲရှိ ဒစ်ကြီးကို ချိုရီက လျှာလေးဖြင့်မနားတမ်း ယက်ပေး ကလိပေးရင်း ရှေ့နောက် လှုပ်ရှားပေကာ တံတွေးမျာ စိုစွတ်ကုန်သည်အထိ စုပ်ပေးလိုက်သည်..။အဖေက အရှိန်တက်လာပြီး ချိုရီ နောက်စေ့လေးကို ချုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်..။ ချိုရီမှာ အသက်ရှူများ မှားတော့မလိုဖြစ်သွားရသည်..။

ပြီးမှ အဖေက လီးကြီးကို ချိုရီ့ပါးစပ်မှ ပြွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်ပြီး သုတ်ရေများကို နို့လေးနှစ်လုံးပေါ်သို့ ဖောက်ခနဲ ဖောက်ခနဲ ပန်းချပစ်လိုက်သည်..။ ပူနွေးသော သုတ်ရေများက ချိုရီ့ နို့တွေပေါ်တွင် ပူခနဲ ပူခနဲ ကျရောက်လာလေရာ ချိုရီက မြတ်နိုးနှစ်သက်စွာဖြင့် ပွတ်သပ်လိမ်းကျံနေမိပြန်သည်..။

တသင်းသင်းလှိုင်နေသော သုတ်ရည်ရနံ့များက သူတို့နှစ်ဦးကို လွှမ်းခြုံထားလေသည်..။

“ သမီး…ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အဖေ့ပုခုံးပေါ်တင်…... ”

အဖေက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်  ထမ်းတင်လိုက်ရာ ချိုရီ၏ လုံးတစ်တင်းမာနေသော စောက်ဖုတ်လေးနှင့် မဟူရာရောင်လီးကြီးတို့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိနေကြပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြပေသည်..။

ချိုရီက ခုံပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားရသည်..။ ခြေနှစ်ချောင်းက ခုံအောက်မှ မတ်တတ်ရပ်နေသော အဖေ ပုခုံးပေါ်ရောက်နေရာ လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ တစ်လက်မပင် မကွာတော့ပေ…။ အဖေက သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ချိုရီ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် ပွတ်သပ်ဆွဲချပေးပြီး အရေများ စိုရွှဲသွားမှ…

“ လိုးမယ်နော်…သမီး….. ”

“ အင်း….အင်း…….. ”

ချိုရီ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ပူးကပ်ပြီး ပါးစပ်အတွင်းသို့စုသွင်းကာ အင်း အင်း ဟုပြောရင်း ဝင်လာမည့်လီးကြီးကို အသင့်စောင့်ကြိုရန် မျက်စေ့မှိတ်ထားမိသည်..။ ဒစ်ပြုတ်ကြီးက စောက်ပတ်လေးအောက်ဖက်နားမှ ကော်ဝင်သွားလေပြီ…။

“ ပြွတ်…. ”

“ အေ့……အမေ့…... ”

ချိုရီ အသံလေးနဲနဲ ကျယ်သွားသည်ထင်၏..။ လန့်ပြီး အော်လိုက်မိသည်..။

“ ဗြစ်…ထစ်..ထစ်…ဗြစ်….. ”

“ အားရိုးရိုး…..ကြပ်လိုက်တာ အဖေရယ်….. ”

“ အစမို့ပါ သမီးရဲ့….ခဏလေး….ပါ…. ”

“ ဗြစ်….ဗြစ်…ဖလွတ်…... ”

“ အား…….ကွဲပြီ….အဖေ….. ”

ချိုရီ ကုန်းထရင်း အော်သည်..။

“ ဗြစ်….ဒုတ်……. ”

“ အမလေး…..သေပါပြီ….အဖေရေ…... ”

ချိုရီကုန်းထလိုက်မှ လီးကြီးက ပိုဝင်သွားပြီး အပျိုမှေးလေးကို ထိုးဖောက် ဖြိုခွဲပစ်လိုက်ရာ သွေးမျာ ဒလဟော ကျဆင်းလာလေတော့သည်..။

စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာလဲ စပါးလုံးနှစ်ထောက်စာခန့် ကွဲသွားပြီး..စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားလေသည်..။ ထိုစဉ်တိုင် လီးကြီးက တဝက်မကျိုးသေး…။

“ တော်ပြီ….တော်ပြီ…ပြန်ချွတ်တော့…လီးကို အခုပြန်ချွတ်ပေး…..ဟင့် ဟင့်…….. ”

ချိုရီ နာကျင်လွန်း၍ ကြိတ်ပြီးအော်သည်..။ မျက်ရေများလည်း ကျဆင်းလာသည်..။ မျက်နှာလေးက ငိုမဲ့မဲ့ သနားစဖွယ်လေးပင်…။

“ အဟီး…..ဟီး..နာတယ် အဖေရဲ့…နာတယ်…သမီး မခံနိုင်တော့ဘူး…..အဟူး…ဟူး…..အီး…အ… .ဟင့်….ဟင့်.. ”

ခလေးလေးပမာ ချိုရီ ငိုပါလေပြီ…။ အဖေကလည်း အရှိန်တက်နေပြီဖြစ်ရာ သွေးစလေးများ ပေကျံနေသော ချိုရီ့စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ကျန်လီးကြီး တဝက်ကို ဖိသွင်းချလိုက်လေတော့သည်..။ 

“ ဟင့်….အွန့်…. ”

ချိုရီ ပါးစပ်လေးဖောင်းသွားပြီး အသက်အောင့်ထားသည်..။ ဗိုက်ထဲသို့တိုင် ဝင်သွားပြီလားဟု ထင်မှားစရာ ရှည်လျားလွန်းလှသည့်လီး……။

လီးကြီးက အဆုံးဝင်သွားမှ ငြိမ်သက်သွားသည်..။ ချိုရီ အသက်မှန်အောင် ရှူနေရရှာသည်..။ အဖေက စောက်ခေါင်းထဲတွင် တစိမ့်စိမ့် တရွရွလေး လှုပ်ရှားနေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားများ၏ ကလူကျီစယ် ပွတ်သပ်မှုကို ငြိမ်ပြီး ခံစားရင်း ချိုရီ့ ဟင်းရေသောက်ပန်ကန်လုံးနီးပါးမျှ နို့အုံကျစ်ကျစ်တွေကို လုံးခြေ ပွတ်သပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ခြေပေးနေလိုက်သည်..။

“ အင်း….ဟင်း ဟင်း….ကျွတ် ကျွတ်….အား..ဟား… ”

ချိုရီ ဖင်လေးကို လူးလွန့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများဖြင့် ဖြစ်ညှစ်ကာ ခါးလေးကော့ကော့ပေးလိုက်လေသည်..။ ဖိကပ်ထားလျက်သား ဆတ်..ပြီးဆောင့်လိုက်သော အရသာကား ခံကောင်းလွန်းလှပါကလား…။

ချိုရီ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးများကို ကိုင်ပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ ကော့ဆောင့်ပစ်လိုက်ကာ အီဆိမ့်ချိုအေးသော ကာမအရသာကို အပြည့်အဝကြီး ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်..။

“ ထွက်…..ထွက်ကုန်ပြီ….အဖေ့…..ဟင့် ဟင့်….. ”

ချိုရီ နောက်တစ်ချီ ပြီးပြန်လေပြီ…။အဖေက သူ့လီးကြီးကို ငုတ်ကြီးဆွဲထုတ်သလို ဖြေးဖြေးချင်း ရှည်လျားစွာ တအိအိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ ချိုရီအား လေးဘက်ကုန်းစေပြန်သည်..။

“ ဟင်…..အ..အဖေ….ဖင်ကို လိုးမလို့လား….. ”

“ မဟုတ်ပါဘူး သမီးရဲ့….စောက်ဖုတ်လေးကိုပဲ လိုးမှာပါ…. ”

“ ဟာ….ဝင်ပါ့မလား…အဖေရဲ့ ..နောက်ပြန်ကြီး….. ”

“ သမီး ခါးခွက်ထား….အေး.တင်ပါးလေး ဖြဲကားထား….. ”

ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးက အဝေးမှ လမ်းမီးရောင်ဖြင့် တဖိတ်ဖိတ် လှပလို့နေသည်..။ လိုးရက်စရာ မရှိအောင် လှပသော သမီးလေး ချိုရီအား  ပုံစံတစ်မျိုးဖြင့် လိုးပြန်ပါတော့သည်…။

“ ပြွတ်…ပြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်……… ”

“ အင့်..အင့်….အသံတွေကလဲ ကျယ်လိုက်တာ အဖေရာ…..ရှက်စရာကြီး… ”

“ အရေတွေ ထွက်ကုန်လို့ပါ….သမီး ရဲ့………. ”

“ အိ…အီး ကောင်းလိုက်တာနော်…..ဟင်း…ဟင်း….ကျွတ်…. ”

“ ပြွတ် ပြွတ်…..ပြစ် …ပြစ်…..အင့် အင့်…..အ…..အ…… ”

ဖင်လေးကို လမွှေးအုံကြီးက ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း ဂွေးဥကြီးကပါ ချိုရီ့ စောက်ဖုတ် အထက်ပိုင်းကို အောက်မှ လွှဲရိုက်နေသည်မို့ ချိုရီ မခံစားဖူးသော အလိုးခံခြင်းအရသာကို ခံစားနေရသည်..။

“ အိ….အား…ဖြေးဖြေး…..ဆောင့်ပါ…ရှင်….ကျွတ်….ကျွတ်….. ”

“ ပြွတ်…ပြစ်….ပြစ်….ဖတ် ….ဖတ်….ပြွတ်……… ”

“ အိ…အီး…..ကောင်းလာပြန်ပြီ…အဖေ…..အိုး…ဒုက္ခပဲ ထွက်အုန်းမယ်…. ”

ချိုရီက စိတ်မရှည်သလိုပြောရင်း နောက်သို့ ပြန်ပြီး တွန်းတွန်းပြီး ဆောင့်ဆောင့်နေလိုက်ရာ အဖေလီးအြဖေကီးမှာလဲ သံချောင်း သံတုတ်ကြီးပမာ ပို၍ ပို၍ တင်းပြောင် မာကျောသွားပြီး ချိုရီလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရေများ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်..။ ချိုရီကလဲ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေလေးများ ဒလဟော လွှတ်ချလိုက်လေရာ လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့ သာမက ဖင်များ ဆီးခုံများပါ ပေကျံကုန်လေသည်..။

“ အား..ဟား……ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်…. ”

အဖေက လီးကြီးကို မချွတ်ပဲ ချိုရီ့ ကျောပြင်လေးကို ကုန်းနမ်းရင်း တွဲလဲလေးကျနေသော နို့တွေကို အောက်မှ လျှိုပြီး နှိုက်ကာ သုံးလေးချက်မျှ ဖိကပ်ဆောင့်ချလိုက်ရာ တင်ပါးဖြူဖြူလေးများ ကျောက်ကျောတုံးလေးများပမာ တုံခနဲ တုံခနဲ ခါရမ်းသွားလေသည်..။

ချိုရီလဲ နုံးချိပျော့ခွေပြီး မှေးနေလေသည်..။ လီးကြီးကို မချွတ်ပဲ စိမ်ထားရင်း အဖေက တိုးတိုးပြော၏…။

“ ပုဇွန်ထုပ်ကွေးကလေး လိုးရအောင် သမီး…. ”

“ ဟာ…အဖေကလဲ မတော်သေးဘူးလား လို့…``

“ တစ်ပေါင်ကျော်တို့….စကောဝိုင်းတို့….ဇရက်ညှောင့်တို့…သမီးကို သင်ပေအုံးမယ်လေ… ”

“ မနက် ဆိုင်ဖွင့် နောက်ကျနေအုံးမယ်.. ပြီးတော့ အမေနိုးလာရင် ဒုက္ခ….. ”

“ အဖေ ..ဆေးတိုက်ထားပါတယ်….သမီးအမေ မနိုးပါဘူး…. ဘယ်နှယ့်လဲ..အဖေလိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား…သမီး… ”

“ အို….ဘာတွေမေးနေတာလဲ….မသိဘူး…. ”

“ ဟဲဟဲ…သမီးက ရှက်နေတုန်းပဲ ကိုး…. ”

အဖေ မျက်နှာလေး ဆွဲလှည့်ပြီး  နှုတ်ခမ်းလေးကို တအားစုပ်ယူလိုက်ရင်း လီးကြီးကို ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ချိုရီလေးခမျာ ဟင်းခနဲ မြည်ပြီး မျက်တောင်လေးများ မှေးကျသွားရရှာလေတော့သည်…။

...............................

စိန်သောင်း…ဒီကားပျက်နားရောက်နေတာ ကြာပြီဖြစ်၏..။ အရက်ရောင်းသော ချိုရီဆိုသော ကောင်မလေးနှင့် သူ့အဖေတို့ ဟီးနိုးကားပျက်ကြီးအတွင်း လိုးပွဲကြီး ကျင်းပနေသည်ကိုလဲ စိန်သောင်း အစအဆုံးမြင်ရသည်.။ သည်မျှ ချောမောလှပသည့် ချိုရီအား  ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြုတ်နေခြင်းမှာ စိန်သောင်းနှမြောတသမိသည်..။ မိမိချစ်ရေးဆိုစဉ်က“ ချိုရီ ငယ်ပါသေးတယ်   ” တဲ့ ..။ ခုတော့ တစ်ပေကျော်မျှ လီးကိုတော့ ချိုရီ ခံနိုင်နေပါပကော..။ တွေ့ကြအုံးမှာပေါ့ ချိုရီ…ရယ်…။

...................................

“ ဟယ်….ချိုရီ…ဝလာသလိုပဲ ဟယ်… ”

“ ကြည့်စမ်း…နွဲ့ဆိုး နင်ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ.. ”

“ သက်သက်ပါ…ဘဲဘဲနဲ့ ရုပ်ရှင်လာကြည့်ပြီး ဝင်လာတာ… ”

“ လား….နင့်ဘဲ ရော ခေါ်လိုက်လေ… ”

“ မောင်….လာလေ…ဒါ နွဲ့ဆိုး သူငယ်ချင်း ..ချိုရီ တဲ့… ”

သားနားသပ်ယပ်သော မြန်မာဆန်ဆန် ရှပ်ဖြူ ကချင်လုံချည် ဝတ်ထားသော အသက် ၃၀ ခန့် အသားဖြူဖြူ လူရွယ်က အိန္ဒြေရစွာ အိမ်ပေါ်တက်ထိုင်သည်..။

“ နင်…စာမေးပွဲ ဖြေသေးလား ဟင်…. ”

နွဲ့ဆိုးက သင်ဖြူးဖျာပေါ် ထိုင်ရင်းက မေးသည်..။

“ ဘယ် ဖြေနိုင်မှာလဲ ဟာ… ခုလည်း အမေ့ကို ဆေးရုံတင်ထားရတာ တစ်ပတ်ရှိနေပြီ ဟ… ”

“ ဘာရောဂါလဲ ဟင်… ”

လူရွယ်က ဂရုဏာသက်စွာ မေးသည်..။

“ ပန်းနာပါ အစ်ကိုရယ်..တစ်နှစ်ကျော်နေပြီ… ”

“ အော်….ညီအစ်ကို မောင်နှမလဲ မရှိဘူးနော်.. ”

“ ဟင့်အင်း…ချိုရီက တစ်ကောင်ကြွက်ပါ…အစ်ကို… ”

နွဲ့ဆိုးက လူရွယ်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်သည်..။

“ ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါနဲ့ နော်….၊ နွဲ့ဆိုးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျနော့်ကိုလဲ ခင်ပါ…..အခု ..ချိုရီ ဈေးရောင်းဖို့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ကူညီပါရစေ..ကဲ နွဲ့ဆိုးရေ..ကိုယ်တို့စုထားတဲ့ အထဲက ငွေသုံးရာလောက် လှူလိုက်ပါကွာ… ”

“ ဟုတ်ကဲ့ မောင်…ကျေးဇူးပါပဲ..နွဲ့ဆိုးကလဲ ချိုရီ့ကို ကူညီချင်နေတာပါ… ”

ချိုရီ အံ့သြ ဝမ်းသာ မျက်ရည်ဝဲနေမိသည်..။ ကိုးဆယ်တန် သုံးရွက် ၊ ဆယ်တန် သုံးရွက် က ချိုရီ့ လက်ထဲသို့ ရောက်လာသည်..။

“ အမေ့ကို ထမင်းသွားပို့တယ် လေ… ”

“ ဒါဆို..ခဏ… ”

“ ဘာလဲဟင်…. ”

ချိုရီက နွဲ့ဆိုးအနား တိုးပြီး မေးသည်..။

“ ကိုယ်တို့ အခန်းထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောချင်လို့… ”

“ အမလေး..ဘာများလဲလို့….ကောင်မနော်…ဟင်း.. ”

တကယ်တော့ နွဲ့ဆိုးဆိုသည်မှာ ချိုရီတို့က တမင်ခေါ်သော နာမည်သာ ဖြစ်သည်..။ နွယ်နွယ်စိုး အမည်ကို ဖျက်ပြီး နွဲ့ဆိုးဟု သူငယ်ချင်းများက ခေါ်ခဲ့ရာမှ နှုတ်ကျိုးနေကြသည်..။

“ လာ…မောင်… ”

ဟု နွဲ့ဆိုးက  သူ့မောင်ကို လက်ဆွဲပြီး အတွင်းခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်..။  ကျောင်းမှာကထဲက နွဲ့ဆိုးက ရဲတင်းသွက်လက်သည်..။ ဆိုင်မှာ လူပါးနေချိန်မို့ အမြည်းများ ကြော်လှော်ရန် ချိုရီ မီးဖိုထဲ ဝင်ရန် အလာ မျက်စိက အခန်းထဲ ရောက်သွားသည်..။ နွဲ့ဆိုးက အပေါ်အင်္ကျီများ မရှိတော့..။ ဖြူဝင်းသော အသားလေးများဖြင့် နို့လေးများက ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေသည်..။ စွင့်ကားသော တင်ပါးကြီးများမှာလဲ ထမီက လျောကျနေ၍ လွတ်လပ်စွာ ပေါ်နေသည်..။ မောင်က အောက်မှ ပက်လက်အနေအထား..၊ မောင့်ပုဆိုးက ခါးသို့ လိပ်တက်နေ၍ ကြီးမားနီရဲသော ဒစ်ပြဲပြဲကြီးက နွဲ့ဆိုးဖင်ကြီးဘေးမှ ကပ်လျက်သားကြီး ထောင်နေသည်..။

မောင့်လက်များက နွဲ့ဆိုး နို့လေးများကို  ပွတ်သပ်နေသည်..။  နှစ်ယောက်လုံး ချိုရီ့ ကို သတိမထားမိကြ..။ နွဲ့ဆိုးက မောင့်လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖင်လေးကြွကာ သူမစောက်ပတ်လေးထဲသို့ တေ့သွင်းကာ ထိုင်ချလိုက်သည်..။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…… ”

“ အ….အား…….ရှီး…..ကျင်သွားတာပဲ…သူ့ဟာကြီးက သံချောင်းကြီး ကျနေတာပဲ…ဟွန်း….. ”

နွဲ့ဆိုးက မောင့်နဖူးကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုကာ ရယ်သည်…။ မောင်က ကျေနပ်စွာ ပြုံးရင်း….

“ နွဲ့ဆိုး ဟာလေးကလဲ ကျဉ်းတာကိုး…. ”

“ အံမယ်…ဒါဆို အစက အပေါက်ကျယ်တာ ရှာပါလား…လို့… ”

သူတို့ပြောနေသော စကားများကို နွဲ့ဆိုး သဘောကျစွာ တခစ်ခစ် ပြန်ရယ်ရင်း…. မောင့်အပေါ်မှ တက်လိုးပေးနေသည်..။ချိုရီထရံဘေးသို့ ကပ်ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်..။ ရင်ထဲ၌လဲ မောလှိုက်ကာ ခံချင်စိတ်များ ထန်ပြင်းလာနေသည်..။

“ နွဲ့ဆိုး….. ”

မောင်က တိုးတိုးခေါ်သည်..။

“ ဟင်း……အ..အား……ဘာလဲ…အရေးထဲ…. ”

ချိုရီထံ ကျောပေးထားသော နွဲ့ဆိုး တင်ပါးကြီးများက မောင့် ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်၌ ဖိထိုင်ချလိုက်တိုင်း ပြားပြားသွားသည်..။

“ နွဲ့ဆိုး သူငယ်ချင်းလေးက အရမ်းတောင့်တယ် နော်…. ”

“ ချိုရီ လား… ဘာလဲ မောင် ဖြုတ်ချင်လို့လား…. ”

ချိုရီ့ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။ နွဲ့ဆိုး ဒီကောင်မ ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေပါလိမ့်နော်……။

“ နွဲ့ဆိုး ခွင့်ပေးရင်ပေါ့…. ”

“ စည်းရုံးလို့ ရမရတော့ မသိဘူးနော်…အရိုင်းပဲ…. ”

“ အဲဒီ အရိုင်းမျိုးပဲ နှိပ်ချင်တာ…..နွဲ့ဆိုးလို ပက်ကင်ဖောက်ပြီးသား မဟုတ်ဖူး ပေါ့…. ”

“ ဟင်း…စကားထဲက ဇာတိမပြနဲ့ နော်….အ…အား…..ကျွတ် ကျွတ်….မောင့်ဟာကကွာ…တစ်ချက် တစ်ချက် ဘာသွားသွား ထိလဲ မသိဘူး…ကျင် ကျင်သွားတာပဲ… ”

နွဲ့ဆိုးက မျက်နှာလေး တမင်အိုပြီး  ခပ်လေးလေး ပြောသည်..။

“ သားအိမ်ဝ သွားထိလားမှ မသိတာ….ဖြေးဖြေးဆောင့် ပေါ့… ”

“ တော်ပြီ..ညောင်းတယ်ကွာ….မောင်လုပ်တော့…. ”

“ ပုဇွန်ထုပ်ကွေး လုပ်ရအောင်နော်….. ”

“ သူ…တော်တော် အတတ်ဆန်းချင်တယ်…. အဲဒါက အဆုံးလဲ မဝင်ပဲနဲ့… ”

“ ဝင်အောင် လုပ်ရင် ဝင်ပါတယ်…နွဲ့ဆိုးရယ်….ကဲ အိပ်…. ”

နွဲ့ဆိုးက ချိုရီရှိရာဘက်သို့ မျက်နှာမူပြီး ဒူးလေးနှစ်ဖက်ကို ရင်ခွင်အထိ ဆွဲကပ်ကာ တစောင်းလေး အိပ်ပေးသည်..။ မောင်က နွဲ့ဆိုးနောက်မှ ကျောဘေးနားကပ်ပြီး အိပ်သည်..။ ကွေးထားသော နွဲ့ဆိုးပေါင်တံလေး နှစ်လုံးကြားမှ တင်းမာပြောင်လက်နေသော ပန်းနုရောင် စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးပြီး ထွက်နေသည်..။ မောင့်ဒစ်ပြဲကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲလေးကို ဒရွတ်တိုက် ပွတ်ဆွဲနေရာ နွဲ့ဆိုး စောက်ဖုတ်လေး ဟစိဟစိဖြင့် ခံချင်နေကြောင်း ချိုရီ တွေ့နေရသည်..။

မဲနက်ကောက်ကွေးသော မောင့်လီးမွှေးများက နွဲ့ဆိုးဖင်လေးကို ကြိပ်ကြိပ်ပြီး ဖိပွတ်နေရာ နွဲ့ဆိုး တင်ပါးလေးကို နောက်သို့ ထိုးထိုး ကော့ပစ်နေရှာသည်..။

“ လုပ်တော့ ကွာ…. မောင်ကလဲ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး… ”

“ ခံချင်လာပြီလား….ဟင်…. ”

“ အင်း ပေါ့…လို့ တစ်ခါထဲ ..လိုးမဲ့ အရေး….. ”

နွဲ့ဆိုးက မျက်နှာလေး လိမ်လှည့်ပြီး ပြန်ပြောသည်..။ မောင်က သူ့လီးဒစ်ပြုတ်ကြီးကို ကိုင်ပြီး နွဲ့ဆိုးစောက်ပတ်အဝသို့ တေ့ပြီးမှ ကော်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်..။

“ အင်း..အင်း…အားလားလား…ကျွတ် ကျွတ်………. ”

နွဲ့ဆိုး မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာကို စေ့ကပ်ပြီး အံလေးကြိပ်၍ ရှုံ့မဲ့ပြီး ငြီးသည်…။  ချိုရီကပါ ယောက်ရမ်းပြီး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားကာ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဝါးလေးနှင့် အုပ်လိုက်မိသည်..။ မောင့်လီးတုတ်တုတ်ကြီးက နွဲ့ဆိုးစောက်ပတ်လေးထဲသို့ ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်စွာ ဝင်နေရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပင်ကိုယ်ပုံစံ ရှည်ရှည်လေး မဟုတ်တော့ပဲ.. ဝလုံးလေးသဏ္ဍာန် ဝိုင်းစက်ပြည့်တင်းသွားပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများပါ ပျောက်ကွယ်ပြီး လုံးဝ အသားပေါက်ကလေးသာ ဖြစ်နေတော့ သည်..။

ချိုရီ ရပ်ပြီး ချောင်းနေရာမှာ ဂွင်ကျသော မြင်ကွင်းဖြစ်နေသဖြင့် လီးအဝင်အထွက် စောက်ပတ်လေး၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်..။ နွဲ့ဆိုး စအိုပေါက်လေးမှာ တခါတရံ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်ပြီး ချော် ချော်ထိုးမိလေတိုင်း ရဲခနဲ ရဲခနဲ ဖင်လေး ပြဲ ပြဲ သွားသည်ကို မြင်နေရလေသည်..။

“ ပွတ်…ပြွတ်…..ပြစ်….ပလစ်…..ပြွတ်………. ”

လီးကြီးက မှန်မှန် ဝင်ထွက်နေရာမှ တခါတလေ သွက်သွက်ခါသွားအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်..။

“ အ…..အား……….ဖြေးဖြေး…မောင်ရယ်….နာတယ်ကွာ…..အဟင့်….ဟင့်…… ”

“ ပေါင်ဖြဲထားပေးလေ…နွဲ့ဆိုးရဲ့…တော်ကြာ အရမ်းစိထားတော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသာလေးတွေ ပွန်းကုန်မှာ….``

“ အင်း….အင်း….အဟင့်…သူသိပ်ကြမ်းတာပဲ ကွယ်…. ”

“ နွဲ့ဆိုးကော မကောင်းဘူးလား..ဟင်… ”

“ ဟင့်အင်း….ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေးပဲ….အရသာရှိတာ…သိရဲ့လား…. ”

သူတို့နှစ်ဦး လေသံမှာ ကြိတ်ပြီး တွတ်ထိုးနေကြသော်လည်း ချိုရီ ရှင်းလင်းပီသစွာ ကြားနေရသည်..။ စောက်ရေများ စိုစိုစိစိလေးဖြင့် စောက်စိလေးမှာ ခပ်ညိုညို..၊ လီးကြီးအပြင်ထွက်လာတိုင်း အတွင်းပိုင် နှုတ်ခမ်းသားလေးများက ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် ချိတ်ချိတ်ပြီး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပြဲပြဲသွားသည်မှာ ကြည့်နေသော ချိုရီပင် အရသာ တွေ့ချင်နေသလိုလို ရှိလေသည်..။

“ အိုး….အ…အင့်……အင်း….ထွက်ကုန်ပြီ မောင်….. ”

နွဲ့ဆိုး ဒေါသတကြီး ဟန်လေးဖြင့် မောင့်ခါးကို လက်ပြန်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီး ပြားပြားသွားအောင် နောက်သို့ ဖိဆောင့်လိုက်လေသည်…။

“ အားရပါးရ ဆောင့်စမ်းပါ မောင်ရယ်……ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်…. ”

မောင် ရုတ်တရက် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တပေါင်ကျော် အနေအထား ယူပြီး တအားကြုံးလိုးတော့သည်..။

“ အား……အား…………..အား……… ”

ကောင်မ…နွဲ့ဆိုး..တအားအော်ပစ်လိုက်သံက ချိုရီပင် လန့်သွားရသည်..။

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်..။ မောင့်လီးတုတ်တုတ်ကြီးက အဆုံးထိတိုင် နစ်နစ် ဝင်သွားရုံမျှမက ဂွေးဥအတွဲကြီးပါ ကျွံဝင်သွားတော့မလောက် မောင့်လိုးအားက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်..။ ချိုရီတို့ အိမ်လေးမှာ သတိထားကြည့်ပါက ငလျင်လှုပ်နေသကဲ့သို့ သွက်သွက်ခါနေသည်..။ ထရံတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဓါတ်ပုံများက တဂျောက်ဂျောက် လှုပ်ရှားနေသည်..။ အမေ့ကုတင်ကို ကာရံထားသော ပုဆိုးဟောင်း ကုလားကာလေးမှာ လှိုင်းတွန့်လေးများ ထပြီး လှုပ်ရှားနေသည်..။ ပေါင်တစ်ချောင်းက မောင့်ပုခုံးပေါ်တွင် ရောက်နေသည်..။

နွဲ့ဆိုးပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ အပြဲဆုံး အကားဆုံးအနေအထားသို့ ရောက်ရှိနေလေရာ လီးကြီးမှာ အရင်းခိုက်သည်အထိ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဝင်နေနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်..။

“ အား…အား……..အင့်….အား အား……… ”

တံတွေးမြိုချလိုက် အော်လိုက်နှင့် ကြိတ်ပြီး ထွက်နေသော နွဲ့ဆိုးအသံက ပို၍ ဆက်ဆက်လာတော့ သည်…။

“ အား…အာ…..အား…အာ…..အ…… ”

ဆောင့်လိုးနေပုံကိုလဲ ကြည့်အုံး…အော်တိုစက်သေနပ်ပစ်နေသလား ထင်ရသည်..။ လီးကြီးကို အစွမ်းကုန် လိုးထည့်နေခြင်းမို့ နွဲ့ဆိုး အော်နေရပြီ…။ ခဏမျှ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး နွဲ့ဆိုး နို့လေးနှစ်လုံးကို တအားကြီး ကုန်းဖိနမ်းရင်း မောင့်ဖင်ကြီးမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြင့် တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်..။ နွဲ့ဆိုးလက်ဖြူဖြူလေးများက မောင့်ကျောမှ ဖုံမှုံများကို ခါချပေးသလို ခါနေရင်း ခလေးတစ်ယောက်ကို ပုတ်သိပ်နေသကဲ့သို့ ဖွဖွလေး ပုတ်ပေးနေတော့သည်..။

အဖေ ..ခုတလော အတော်အတင့်ရဲနေသည်.. .။ အမေကလည်း ဆေးရုံမှာ ဆိုတော့ ထင်တိုင်းလုပ်နေသည်..။ ခုလဲ…နေ့လည်ခင်းကြီး ..ချိုရီ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြန်သည်..။

“ အို…အဖေကလဲ….အိမ်ရှေ့မှာ…ဆိုင်ခဏ ထိုင်ပါဆို… ”

“ လူမလာလို့…သမီးရဲ့ …နော်…တစ်ချီလေးထဲ…. ”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း….ညကလဲ သုံးခါတောင်….တော်ပြီ…. ”

“ ခဏလေးပဲ..သမီးရယ်.နော်..လိမ္မာပါတယ်….. ”

“ သွားစမ်းပါ….ဒီမှာဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲ ကျိန်းစပ်နေပြီ… ”

ချိုရီက အဖေ့ ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းပြီး စောင်းအိပ်သည်..။ အဖေက ပုဇွန်ထုပ်ကွေးပုံစံလုပ်ရန် ချိုရီ့ဘေးမှ ကပ်အိပ်ပြီး ထမီလေးကို အောက်စမှ ဆွဲလှန်လိုက်သည်…။

“ ဟာ…..ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး….စိတ်ညစ်ပါတယ်.. ထ..ထနိုင်လွန်းတယ်..၊ ဒါကြောင့် အမေ နလံမထူတာ…နေ့ရောညရော လုပ်နေတာပဲ မှုတ်လား…….. ”

“ နင့်အမေက နင့်လိုမဟုတ်ဘူး…သူကစ ..စလိုးတာဗျ.. … ”

“ အမေ့ကို မညှာမတာ ဆောင့်တာပဲ..မှုတ်လား… ”

“ ရောဂါထရင် မလုပ်ပါဘူး….သမီးရယ်….နင့်အမေက သိပ်ပြီး အပေးကောင်းတာ…တော်ရုံများ…သူ့ဖင်နှစ်ချက်လောက် စကောဝိုင်းပြီး မွှေလိုက်တာနဲ့ အဖေ ပြီးသွားရော… ”

စကားတပြောပြောနဲ့ ချိုရီ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ညှိုးကြီးထိုးထည့်ပြီး တပြစ်ပြစ်မြည်အောင် လှည့်မွှေနေစဉ်.. …

“ ချိုရီ….ဟေ့..ချိုရီ အရက်တစ်လုံး…. ”

အစ်ကို့အသံကို ချိုရီ…ကောင်းစွာ မှတ်မိသည်မို့ ထမီလေးကို ဆွဲချဖုံးရင်း အခန်းအပြင်သို့ ပြေးထွက်ခဲ့သည်..။  မှားပြီ…..ချိုရီ….၊ ပွယောင်း ပြေကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေ..၊ ကျယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ …အင်္ကျီ..၊ လုံးထွေးဝတ်ထားတဲ့ ထမီ..ဖရိုဖရဲ….ချိုရီ့နောက်မှ အဖေက အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်..။ အဖေ့ ရင်ဘတ်ကြီးတွင် ချွေးများစို့နေသည်ကို …..တွေ့မြင်လိုက်ရလေတော့သည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။